Metropolis Free Press 28.09.12

48
Minor Project

description

Minor Project Με δύναμη από την Πάτρα

Transcript of Metropolis Free Press 28.09.12

Page 1: Metropolis Free Press 28.09.12

Minor Project

Page 2: Metropolis Free Press 28.09.12

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 • Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης

Project Manager: Βίκτωρας Δήμας

Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Χρήστος Ξανθάκης, Νικήτας Καραγιάν-νης • Ειδικός Σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου • Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπακίδης • Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Κατερίνα Ανέστη, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Μαρίνα Κατσάνου, Κίκα Κυριακάκου, Βασίλης Νέδος,Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνστα-ντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής • Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης • Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη

• Φωτογραφίες: AFP • Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε.

τι εψαξε και ειδε ο... γιαπωνεζοςστην Αθήνα;

Μνημείο Αγνώστου Στρατιώτη

Page 3: Metropolis Free Press 28.09.12
Page 4: Metropolis Free Press 28.09.12

Τώρα που ξανάρχονται οι αμερικανικές εκλογές (οι εκλογές που έχουν σημασία, όχι οι ψόφιες τύπου midterm), θυμήθηκα την καταπληκτική καμπάνια του Ομπάμα πριν από τέσσερα χρόνια. Στην οποία καμπάνια σίγουρα θα θυμάστε ότι ρόλο κεντρικό δια-τηρούσε η αφίσα του Shepard Fairey. Εκεί-νο το “Hope” με τα παστέλ χρώματα και την τεχνοτροπία που ξεκίναγε από τις παρυφές του Αντι Γουόρχολ για να καταλήξει στα προχώ στένσιλ των ημερών μας. Δεν λέω ότι η αφίσα χάρισε τη νίκη στον Μπαράκ, αλλά η αλήθεια είναι ότι εντός ολίγων τε-τραγωνικών εκατοστών συνόψισε όλο το μήνυμα της εκστρατείας του. Και όταν το κα-ταφέρνεις αυτό, τότε είσαι κάτι περισσότερο από ικανός, είσαι πολύτιμος.

Να το δω όμως από σκοπιά αθηναϊκή το θέμα, καθότι εδώ είναι το αρχηγείο το δικό μας, όχι στη Washington D.C. Εδώ και κάτι χρονάκια (συγχωρέστε με, δεν θυμάμαι αν είναι πριν ή μετά την εκλογή Ομπάμα) έχουν γεμίσει οι αθηναϊκοί δρόμοι στένσιλ «με τον τρόπο του Shepard Fairey». Για την ακρίβεια, πλημμυρίσαμε από την πιο εμβλη-ματική εικόνα του, εκείνη του κατσέρ Andre the Giant με την προσταγή “Obey” κάτωθέν της. Προσωπικώς τα είχα πρωτοδεί στην Ηλία Ηλιού και στη Βουλιαγμένης στο ύψος του Νέου Κόσμου, κάποιοι άλλοι τα είχαν

αντικρίσει για πρώτη φορά κοντά στο Σύ-νταγμα και πάει λέγοντας. Η παρουσία τους πρόσθεσε μία ακόμη «διεθνή» νότα στον πο-λύπαθο «Δακτύλιο».

Τώρα τελευταία, μάλιστα, εμφανίστη-καν και παραλλαγές. Στην Πειραιώς στο ύψος του Ταύρου, κατοικοεδρεύουν οι δύο πιο ευρηματικές. Στην πρώτη το “Obey” έχει αντικατασταθεί από το “ebay” (βλέπε το γνωστό οίκο των ιντερνετικών δημοπρα-σιών) και στη δεύτερη ο Andre the Giant εμφανίζεται να καπνίζει μια πίπα ως άλλος ήρωας πίνακα του Magritte. Από κοντά και η λεζάντα του κλασικού πλέον πίνακα: «Αυτό εδώ δεν είναι μια πίπα». Γαλλιστί: “Ceci n’est pas une pipe”.

Την πιο χάι, ωστόσο, παραλλαγή του πασίγνωστου στένσιλ με τον Andre the Giant θα τη βρει ο Αθηναίος περιπατητής στην οδό Φαβιέρου κοντά στην Ομόνοια. Θα τη βρει και θα μείνει εμβρόντητος, μια και κα-λύπτει έναν τοίχο ολόκληρο, σε διαστάσεις (συγχωρέστε μου το λογοπαίγνιο) πραγματι-κά γιγαντιαίες! Δεν ξέρω πώς τα κατάφερε ο ανώνυμος καλλιτέχνης, δεν ξέρω ποιου την άδεια ζήτησε και πήρε για να φιλοτεχνήσει το εντυπωσιακό πόνημα, αλλά είμαι απολύτως σίγουρος ότι ακόμη και ο ορίτζιναλ δημιουρ-γός θα έβλεπε με μάτι θετικό την αθηναϊκή εκδοχή του έργου του.

Page 5: Metropolis Free Press 28.09.12
Page 6: Metropolis Free Press 28.09.12

Ομολογώ ότι τον γέροντα Παΐσιο δεν τον γνωρίζω. Εχω ακούσει κατά καιρούς να αναφέρονται σε αυτόν τίτλοι εγχώριων εφημερί-δων κατά την ανάγνωσή τους από τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Θυμάμαι και ένα ανέκδοτο κάπως σόκιν, με λογοπαί-γνιο, που δεν το αναφέρω, γιατί πριν από μερικούς μήνες η αναπαραγωγή ενός ανέκδοτου κόστισε σε μια αθλήτρια τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες και έτσι δεν ξέρω τι μπορεί να με βρει. Ούτε γνώμη εκ-φράζω, γιατί πριν από λίγο καιρό αρθρογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ, παθιασμένος οπαδός της τετράγωνης λογικής, εξέφρασε τη γνώμη του ευθαρσώς για τη μακράς διαρκείας απεργία στην ΕΡΤ και τιμωρήθηκε με παύση της δημοσιογραφικής του ιδιότητας από την ΕΣΗΕΑ για τρεις μήνες.

Πρέπει, επίσης, να ομολογήσω ότι ούτε τη σα-τιρική σελίδα στο Facebook «Γέροντας Παστίτσιος» είχα επισκεφθεί ποτέ και αγνοούσα την ύπαρξή της μέχρι την περασμένη εβδομάδα, όταν συνελήφθη ο 27χρονος που τη διατηρούσε, επειδή λέει η σάτι-ρά του ήταν βλάσφημη για τον γέροντα Παΐσιο και την Ορθοδοξία. Φαίνεται ότι από την εποχή που είχα μάθει τα βασικά στο μάθημα των θρησκευτι-κών περί Αγίων έχει προχωρήσει η επετηρίδα και έχουν προστεθεί ονόματα αγίων, μεταξύ των οποί-ων και του γέροντα Παΐσιου.

Εκτός της γελοιότητας που έχουν όλα αυτά τα περιστατικά, δεν παύουν να αποτελούν δείγματα

ότι χάνει ο τόπος τα δημοκρατικά του αυτονόητα. Σαν να τραβήχτηκε απότομα μέσα στον πανικό της κρίσης το λευκό σεντόνι που σκέπαζε μια κα-κοφορμισμένη διάβρωση της δημοκρατικής μας συνείδησης. Φάνηκε η πληγή που προκάλεσαν τα οξέα ενός συγκαλυμμένου εκφασισμού με διάφορα κάθε φορά άλλοθι -πίστη, πατρίδα, «λαϊκοί αγώ-νες» κλπ.- και κατρακυλάμε πανικόβλητοι υπό τους ήχους χρυσαυγίτικων ταμ-ταμ.

Εδώ που φτάσαμε, ζητώ και εγώ την προστα-σία του κράτους, των Αρχών, δεν ξέρω ποιων, για το ίδιο το παστίτσιο. Είναι και εμένα η αδυναμία μου. Ειδικώς με παχιά στρώση αυθεντικής μπεσα-μέλ, που μου θυμίζει την ανυπέρβλητη τρυφερό-τητα την οποία ανέδιναν οι μαμαδίστικες γεύσεις. Ποιος τολμά να θίγει το παστίτσιο μου, ε;

Είδα την τελευταία ταινία του Γούντι Αλεν (“To Rome with love”). Πέρασα πάρα πολύ ωραία, ακριβώς επειδή ξαναείδα μια κλασική ταινία του Γούντι Αλεν με όλα τα κλισέ του! Αυτοσαρκασμός, σκέ-ψεις για τη ματαιότητα των ανθρώπινων σχέσεων, σχόλιο για τις διαφορές κουλ-τούρας Αμερικανών και Ευρωπαίων κλπ.

Συνειδητοποίησα ότι ο σκηνοθέτης της Νέας Υόρκης, τα τελευταία χρόνια, έκανε το “Match Ρoint” για το Λονδί-νο και μετά συνέχισε με ταινίες για τη Βαρκελώνη, το Παρίσι, τη Ρώμη. Μου πέρασε, λοιπόν, από το μυαλό η σκέψη: «Μήπως να τον προσεγγίζαμε διακριτι-κά και να του βάζαμε την ιδέα για μια ταινία στην Αθήνα;»

Αλήθεια, πώς να είναι η Αθήνα στα μάτια του Γούντι; Τι ιστορίες θα σκαρφι-ζόταν για να δείξει στην πόλη μας; Το πιο πιθανό (αν κρίνουμε από τις ελάχιστες αναφορές που έχει κάνει σε ταινίες του) θα ήταν να παίξει με την αρχαιότητα. Μάλλον θα γύριζε μια ταινία στην Πλάκα και στο Μουσείο με έναν Αμερικανό αρ-χαιολόγο που περνάει δύο χρόνια στην πόλη. Θα συναντούσε στον ύπνο του τον Σωκράτη ή τον ίδιο τον Πλάτωνα και θα του έδιναν συμβουλές για να ξεπεράσει τις μεταφυσικές ανησυχίες του ή για να εξηγήσει την τρελή πολιτική κατάσταση στη χώρα όπου βρέθηκε να ζει!

Ισως, όμως, ακόμη πιο έξυπνο -και πιο αστείο- θα ήταν να έστηνε μια ταινία καθαρά εστιασμένη στο σήμερα. Αν δια-βάζει τα ρεπορτάζ που μία στις τόσες δη-μοσιεύουν οι “New York Τimes” για την Ελλάδα, μπορεί να του έρθουν και άλλες ιδέες. Ενας πλούσιος Αμερικανός μεσήλι-κας -σε κρίση στο γάμο του- έρχεται για κρουαζιέρα στην Ελλάδα και σε μια βόλτα στην Αθήνα συναντάει μια σύγχρονη εκ-δοχή της Ιλιας (λόγω επαγγέλματος είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις ανθρώ-πων που η κρίση δεν έχει επηρεάσει και πολύ). Ξελογιάζεται μαζί της, παρατάει το γκρουπ των συνεπιβατών του και, όταν αποφασίζει να επιστρέψει στο πλοίο που φεύγει το βράδυ για Μύκονο, πέφτει πάνω σε μια πορεία στο Κέντρο. Ετσι, δεν φτάνει εγκαίρως στο λιμάνι και χάνει την κρουαζιέρα (και τις βαλίτσες του!). Χάρη σε αυτή την ατυχία όμως κερδίζει περισσότερες μέρες με την Ιλια.

Οσο το σκέφτομαι, τόσο φτιάχνομαι. Γούντι, έλα! Δεν είναι μόνο ότι και εσύ μπορεί να περάσεις καλά. Είναι ότι και εμείς χρειαζόμαστε τη ματιά σου τώρα. Πιο πολύ από ποτέ!

Οτι, μετά τον τραπεζικό λογαρια-σμό μου, θύμα της κρίσης θα έπε-φτε και ο πρωινός καφές μου δεν το περίμενα. Αλλωστε, πριν κατα-ναλώσω δύο τουλάχιστον φλιτζά-νια, δεν είμαι σε θέση να σκεφτώ, πολλώ δε μάλλον να κάνω οικονο-μία. Για αυτό και ήμουν ήσυχη. Ο αγαπημένος μου καφές Υεμένης, με ολίγον από Παπούα Νέα Γου-ινέα για έξτρα δύναμη, στάλαζε ει-ρηνικά κάθε πρωί στην καφετιέρα, στέλνοντας μηνύματα παρηγοριάς και ελπίδας στο υποσυνείδητο.

Ομως φευ. Απρακτος γύρισε ο καλός μου από την τελευταία επίσκεψή του στο καφεκοπτείο του Μισεγιάννη. Οχι -εννοείται!-

και με άδεια χέρια, πλην όμως χωρίς την απαραίτητη δόση καφέ Υεμένης που πλούτιζε το χαρμάνι μας. Πώς, τι, γιατί; Οι άκαρδοι Υεμενίτες δεν στέλνουν πλέον το μυρωδάτο φορτίο τους στην Ελλάδα αν τα λεφτά δεν προκαταβληθούν και, επειδή ένας Μισεγιάννης δεν φτάνει για να συμπληρωθεί η παραγγελία, ο καφές αργεί - «κόκαλα έχει», που λέγανε οι παλιότεροι. Θα τη βγάλουμε λοιπόν με καφέ Ιάβας -εξαίρετος, δεν λέω- και ας είναι ένα τσικ πιο αψύς από τη γεύση που είχα συνηθίσει.

Το πρόβλημα όμως δεν εντο-πίζεται στο σπίτι. Ακόμα και αν

οι Υεμενίτες δεν δεήσουν ποτέ να στείλουν τα καλά τους στην Αθή-να, ο ωκεανός θα δώσει τη λύση. Το πρόβλημα είναι εκεί έξω, στα καφέ και τα ντελίβερι και τα κυ-λικεία των εταιρειών. Εκεί που ο καφές ήταν κάποτε ανεκτός και τώρα συναγωνίζεται σε γεύση και άρωμα τις χθεσινές κάλτσες. Εκεί που ο εσπρέσο ονομάζεται γκουρμέ και τιμολογείται όσο μια βέρα στο απέναντι κοσμηματο-πωλείο. Δεν αντέχει όμως στην κριτική ακόμα και του 17χρο-νου Ηλία, γιου φίλου μας από τη Ρώμη. «Καμένος είναι», απεφάν-θη το παιδί. Και δίκιο είχε.

Page 7: Metropolis Free Press 28.09.12
Page 8: Metropolis Free Press 28.09.12

Μια φίλη είχε γενέθλια μέσα στην εβδο-μάδα, έγινε 30. Στρογγυλός αριθμός, έλα-μπε πάνω στην τούρτα. Γύρω από τα κε-ράκια υπήρχε μια αίσθηση συγκίνησης, μια μικρή μελαγχολία και μια τεράστια ανομολόγητη προσδοκία. Οι δεκαετίες τελειώνουν και αρχίζουν σε διαφορετική μέρα για τον καθένα, συναντιόμαστε όλοι όμως στο ενδιάμεσο και φτιάχνουμε τον αληθινό χρόνο. Οι συμβολισμοί, βέβαια, είναι ανίκητοι.

Πού αλλού τον άκουσα τον αριθμό 30 αυτές τις μέρες; Α, ναι. Στο νέο, ενιαίο συντελεστή φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών. Κατάργηση του αφορολό-γητου και 30%. Δεν το λες φιλολαϊκό το μέτρο. Η κυβέρνηση οπλίζει και σημαδεύ-ει όλους αυτούς που προσπαθούν οριακά να συμπληρώσουν ένα εισόδημα με το μπλοκάκι τους. Δεν έχει στόχο να πατάξει τη φοροδιαφυγή, διάβασα στις αναλύσεις των οικονομολόγων, αλλά να απλοποιήσει το φορολογικό σύστημα. Πάρα πολύ καλή ιδέα, μπράβο.

Για αυτόν το λόγο και για εκατοντά-δες άλλους, την Τετάρτη το πρωί στο κέ-ντρο της Αθήνας μαζεύτηκαν, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, 50.000 άνθρωποι. Και λίγοι και πολλοί. Ο αριθμός των δι-αδηλωτών σπάνια οδηγεί σε ασφαλή συ-μπεράσματα για το μέγεθος της αγανάκτη-σης. Αλλωστε δεν βοηθάνε οι στρογγυλοί αριθμοί σε τέτοιες περιπτώσεις. Χρειάζο-νται γωνίες, τραχιές επιφάνειες και κατα-στάσεις.

Οι μέρες τις αφθονίας μας λιγοστεύ-ουν, εξαφανίζονται. Αλλά τα τεύχη της “Metropolis” αυξάνονται. 1.000 σήμε-ρα, αυτός ο αριθμός και αν είναι στρογ-γυλός. Εγραψα για πρώτη φορά σε αυτή την εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας λίγο μετά το τεύχος 600. Ακολούθησαν εκατομμύρια λέξεις, φράσεις, ιδέες, ολο-κληρωμένα και ανολοκλήρωτα κείμενα, εκδηλώσεις, πάρτι, project. Για το ρομα-ντισμό της, την αύρα της, τη δυναμική της και τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω της, αξίζουν από καρδιάς «Χρόνια Πολλά».

Οι Κινέζοι μισούν τους Γιαπωνέζους για διάφορους ιστορικούς λόγους. Τους αγαπάνε, ωστόσο, για διάφορους άλλους. Παραδείγματος χάριν, τους θαυμάζουν για τα ηλεκτρο-νικά αγαθά που παράγουν, για την κοινωνική πειθαρχία που τους διακρίνει, για τα κόμικς που εκδίδουν... Αν έπρεπε όμως να ξεχωρί-σουμε το βασικό τομέα για τον οποίο λατρεύουν την Ιαπωνία, αυτός δεν θα ήταν άλλος από τις ταινίες πορνό που δημιουργεί. Δεν αποτελεί, μάλιστα, υπερβολή το να πούμε πως οι Κινέζοι έχουν ψύχωση με τα αισθησιακά φιλμ που προ-έρχονται από τους άσπονδους γείτονες.

Οπως μας ενημερώνει ο “Economist”, η ψύχωσή τους αυτή επαληθεύτηκε και στις πρό-σφατες αντι-ιαπωνικές διαδηλώσεις που έχουν ξεσπάσει στη χώρα εξαιτίας τις φιλονικίας για τις νήσους Senkaku/Diaoyu. Συγκεκριμένα, η Για-πωνέζα πορνοστάρ Sora Aoi έτεινε χείρα φιλίας στους Κινέζους θαυμαστές της (να σημειωθεί ότι η Aoi έχει 13 εκατ. followers στο κινεζικό μι-κρομπλόγκ, Sina Weibo...) κάνοντάς τους online έκκληση για συναδέλφωση. Οι λάτρεις της σέξι Γιαπωνέζας άρχισαν να ανταποκρίνονται μαζικά στο κάλεσμά της υποβάλλοντας χιλιάδες φιλειρη-νικά μηνύματα, ενώ σε μία από τις διαδηλώσεις που κατέκλυσαν την Κίνα τις ημέρες που ακολούθησαν, έγραψαν πάνω σε ένα πλακάτ: «Τα νησιά Diaoyu ανήκουν στην Κίνα. Η Sora Aoi στον κόσμο ολόκληρο». Αν μη τι άλλο, με τη στάση της η Sora (μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό) απέδειξε πως είναι απείρως πιο αποτελεσματική από τις επιμέρους συμβατικές διπλωματίες του κ...λου.

Εντάξει, το παραδέχομαι. Μέχρι πρόσφατα είχα την εντύπωση ότι η Νότια Κορέα παρήγε μόνο high-tech προϊόντα, άντε και κάποια μέσης αξίας αυτοκίνητα. Αρχικά, ο Ανδρέας με ενημέρωσε ότι η χώρα παράγει και ταινίες, δηλώνοντας ενθουσιασμένος με το “Old Boy” (το οποίο ακόμη να μου δώσει για να δω και να κρίνω...). Τώρα, μαθαίνω ότι διαθέτει και μουσική σκηνή. Ενα μουσικό κομμάτι, μάλιστα, με τίτλο “Gangnam Style”, έχει κάνει θραύση στο YouTube, ξεπερνώντας τα 260 εκατ. views.

Το κομμάτι, όπως σχολιάζει ο David Futrelle του “Time”, συνδυάζει την ανοη-σία με την κοινωνική σάτιρα. Gangnam ονομάζεται η high-class περιοχή της Σεούλ

(μία κορεατική εκδοχή του Μπέβερλι Χιλς) και το βίντεο παρουσιάζει τον Psy (το δημιουργό του κομματιού, ο οποί-ος φέρνει και λίγο στον μακαρίτη Βορειοκορεά-τη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ιλ) να προσπαθεί να ζήσει στους ρυθμούς του. Κάτι αντίστοιχο πασχίζουν να κάνουν εκατομμύρια άλλοι Νοτιοκορεάτες, οι οποίοι, θέλοντας να ζή-σουν “large”, χρεώνουν

αλύπητα τις πιστωτικές τους κάρτες. Ενα μέσο νοικοκυριό στη Νότια Κορέα έχει χρέη σε πιστωτικές κάρτες που αναλογούν στο 155% του ετήσιου εισοδήματός του. Και για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης, το αντίστοιχο χρέος ενός μέσου νοικοκυριού στις ΗΠΑ πριν από την κρίση ανερχόταν στο 138%. Μήπως η επόμενη φούσκα διογκώ-νεται μετά μουσικής;

Page 9: Metropolis Free Press 28.09.12

«Σε μια περίοδο κατά την οποία οι Κινέζοι πασχίζουν να γίνουν πλού-σιοι, οι συγκεκριμένες φωτογραφίες ενδέχεται σε μερικά χρόνια να λειτουργούν ως αποδεικτικά στοιχεία μιας εποχής πολύ μακρινής». Με αυτό τον τρόπο ξεκινάει το άρθρο του “BBC” που αφιερώνεται στο φωτογραφικό project του Huang Qingjun. Ο τελευταίος, εδώ και μία δεκαετία περίπου, ταξιδεύει σε απόμακρες γωνιές της αχανούς χώρας προσπαθώντας να πείσει ανθρώπους -που σε κάποιες περιπτώσεις δεν είχαν φωτογραφηθεί ξανά στη ζωή τους- να βγάλουν έξω από το σπίτι όλο τους το νοικοκυριό για να ποζάρουν μαζί με αυτό στο φακό του.

Οι περισσότεροι, όπως είναι αναμενόμενο, δεν βρίσκουν την προτροπή του φυσιολογική και έτσι αναγκάζεται να τους εξηγήσει εκτενώς το σκεπτικό του. Το οποίο βασίζεται στην ανάδειξη του πόσο διαφορετική είναι η ζωή στην κινεζική ύπαιθρο από τη ζωή στις πό-λεις. «Δεν μπορεί να υπάρξει χαρακτηριστικότερη επαλήθευση για αυτό, από το πόσο εύκολα μπορεί ένας χωρικός να απλώσει το βιος του μπροστά από το σπίτι του, συγκριτικά πάντα με έναν αστό», ανα-φέρει χαρακτηριστικά ο κ. Huang στο διεθνές ειδησεογραφικό πρα-κτορείο. Χωριάτη, δώσε θάρρος στο φωτογράφο...

Οποιος αποφασίζει να ζήσει στο κέντρο της πόλης πρέ-πει να δώσει μάχη για την πόλη του και να σταυρωθεί μέχρι να μάθει να υπομένει. Γιατί έχει να παλέψει με τις νοοτροπίες πρώτα από όλα, εφόσον καθένας που φτάνει στο Κέντρο αισθάνεται υποχρεωμένος να ανε-βάσει ντεσιμπέλ. Δηλαδή να μιλάει δυνατά, όπου και αν βρίσκεται, στο κινητό του κυρίως, χωρίς να παίρνει χαμπάρι τίποτα.

Ετσι, περιμένεις μία ώρα υπομονετικά στην ουρά επειδή κάποιος μιλάει στο κινητό, καθυστερεί, δεν συ-νεννοείται με τον ταμία, δεν βρίσκει τα λεφτά του, αλλά το ρημάδι δεν το κλείνει για να συνεχίσει αργότερα.

Λαγοκοιμάσαι ψόφιος στο μετρό και αποκτάς ένα σωρό άχρηστες γνώσεις ακούγοντας τον απέναντι, που θεωρεί υποχρέωσή του να ενημερώσει το κοινό του βαγονιού για το πού και τι έφαγε το προηγούμενο βρά-δυ, για το αν η πεθερά θα τους κρατήσει το παιδί ή πόσο αλάτι θέλει ο μουσακάς.

Είσαι μέσα στο πιο στενό ασανσέρ του κόσμου και νιώθεις ότι ο διπλανός σου έχει βάλει ένα όπλο στο αυτί σου γκαρίζοντας στο μαλάκα συνέταιρό του που δεν καταλαβαίνει ή δεν ακούει - δεν έχει σημασία για σένα, γιατί σε τέσσερις ορόφους έχεις πάθει κλειστο-φοβία και έχεις τάση προς έμετο.

Μπαίνεις στο λεωφορείο και μαθαίνεις τα πάντα για τους άλλους, αν έχουν κάποιον να τους ανάψει το θερμοσίφωνα, τι μάρκα μπίρες πίνουν και πότε θα κά-νουν το τρίτο ραντεβού με το αγόρι.

Ισως κάποιοι νιώθουν λιγότερο μόνοι ακούγο-ντας όλα αυτά, γιατί όμως εγώ πιστεύω ότι μου την έχουν στημένη και παίζουν με τα νεύρα μου, επειδή δεν ενδιαφέρομαι να μάθω τίποτα για τη ζωή τους και ειδικά με αυτό τον τρόπο; Προς το παρόν δεν θέλω να βρίσω κανέναν, αλλά κάθε φορά κρατιέμαι με κόπο να μην απαντήσω «δυο πρέζες αλάτι, πουλάκι μου, δυο πρέζες στο μουσακά και μια ώρα ψήσιμο».

*Αθή

να ε

ίναι

μόν

ο ο

δακτ

ύλιο

ς

Page 10: Metropolis Free Press 28.09.12

Στις επόμενες εβδομάδες, με την ψήφιση των (υποτίθεται τελευταίων) μέτρων, ολοκληρώ-νεται μια διαδικασία η οποία ξεκίνησε ου-σιαστικά τον περασμένο Νοέμβριο με την κατάρρευση της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ολοκληρώνεται η τήξη μιας ολόκληρης πο-λιτικής τάξης, η οποία στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Στον κάδο της απαξίωσης, εκτός από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που ουσιαστικά ζουν με τεχνητή αναπνοή, εισήλθε πλέον και η ΔΗΜΑΡ.

Η τριάδα των κομμάτων της κυβέρνησης συνεργασίας γίνεται αντιληπτή από τους πο-λίτες ως μια ομάδα αναξιόπιστων πολιτικών, οι οποίοι προεκλογικά υποσχέθηκαν «επανα-διαπραγμάτευση», «όχι οριζόντια μέτρα» και διάφορα άλλα προφανώς παραβιασθέντα από την εξέλιξη των πραγμάτων. Ο πιο φειδωλός ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αυτός όμως και το ΠΑΣΟΚ είχαν ήδη τιμωρηθεί από το εκλο-γικό σώμα κατά τρόπο εμφατικό. Η απαξίωση όλων αυτών αφήνει στο παιχνίδι δύο μόνο παίκτες: τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή.

Η Χρυσή Αυγή είναι πιστή στο ρατσιστι-κό λόγο και στην επιβεβαίωσή του στο πεζο-δρόμιο. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να περιγράψει κάποιος αυτό που ζούμε. Ο άλλος, προς το παρόν, αξιόπιστος πολιτικός φορέ-ας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα της Αριστεράς παρουσιάζει συμπτώματα πολιτικού ιλίγγου, διατηρεί όμως τη δυναμική του. Οπως προ-χωρούν τα πράγματα, δίχως σοβαρές δια-φοροποιήσεις στο πλαίσιο της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής που τίθεται από την Τρόικα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να κυβερνήσει σε λιγότερους ή περισσότερους μήνες. Εάν και εφόσον έρθει εκείνη η μέρα, θα πρέπει να δια-θέτει ένα σοβαρό πρόγραμμα πολιτικής. Στην Κουμουνδούρου οφείλουν να αντιληφθούν ότι η φθηνή ρητορεία περί επιστροφής στην προ Μνημονίου εποχή είναι απλή κοροϊδία.

Στη νέα εποχή, με μνημόνιο ή χωρίς, κα-νένα κράτος δεν μπορεί να ζήσει με ελλείμμα-τα, κανένας δημόσιος οργανισμός δεν μπορεί να ξαναγίνει αυτό που ήταν: χώρος άσκησης κοινωνικής πολιτικής διά προσλήψεων. Επί-σης είναι τουλάχιστον ατυχής η έμπνευση της εγκόλπωσης των ελεεινών ορφανών του ΠΑ-ΣΟΚ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει σε αυτό το έργο, του μετασχηματισμού του σε υπεύθυνη μηχα-νή διεκδίκησης της εξουσίας, φοβάμαι ότι θα έρθουμε όλοι αντιμέτωποι με το χειρότερο.

Τo 2007 ήταν μια χρονιά σταθμός για τους πάγους της Αρκτικής. Το καλοκαίρι εκείνου του έτους, οι κλιματολόγοι που παρακολουθούν τις αυξομειώσεις της παγοκάλυψης του Αρκτικού Ωκεανού κατά τη διάρκεια της χρονιάς είδαν το άσπρο «σκουφάκι» του Βόρειου Πόλου να μι-κραίνει στα 4,17 εκατ. τετ. χμ., στο χαμηλότερο σημείο δηλαδή που είχε παρατηρηθεί από το 1979, όταν ξεκίνησε η παρακολούθηση των αρκτικών πάγων από δορυφόρους.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του τελευταίου τεύχους του “Economist”, αν και μέχρι φέ-τος το ρεκόρ λιωσίματος των πάγων του 2007 πα-ρέμενε ασφαλές, φέτος καταρρίφθηκε με πάταγο. Στις 16 Σεπτεμβρίου οι μετρήσεις του Εθνικού Αμερικανικού Κέντρου για τον Πάγο και το Χιόνι (NSIDC) δεν έδιναν περισσότερα από 3,41 εκατ. τετ. χμ. παγοκάλυψης. Για να δώσουμε μια καλύτε-ρη αίσθηση των μεγεθών, 4,17 εκατ. τετ. χμ. είναι μια έκταση περίπου ίση με την Ευρωπαϊκή Ενω-ση, χωρίς την Ελλάδα (χμμμ...). Το φετινό «ρεκόρ» όμως των 3,41 εκατ. χμ. ισοδυναμεί με την Ευρω-παϊκή Ενωση χωρίς την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία.

Οι πιο απαισιόδοξοι κλιματολόγοι προβλέ-πουν τη διαμόρφωση ενός νέου σημείου κλιματικής ισορροπίας, στο οποίο η παγοκάλυψη της Αρκτικής κατά τους καλοκαιρινούς μήνες θα μειώνεται στο 1 εκατ. τετ. χμ, έκταση δηλαδή ίση με το άθροισμα Γαλλίας και Γερμανίας. Η δραματική αυτή αυξομείωση του αρκτικού πάγου θα έχει, φυσικά, τεράστιες επιπτώσεις στα κλιματικά δεδομένα όχι μόνο των περιοχών που βρίσκονται περιμετρικά του Β. Πόλου, αλλά και σε μικρότερα γεωγραφικά πλάτη, όπως για παράδειγμα στη Μεσόγειο. Οι προβλέψεις τους αναφέρουν αύξηση των περιπτώσεων ξηρα-σίας και καύσωνα, καθώς τα καιρικά φαινόμενα θα γίνονται πιο «επίμονα» και θα διαρκούν περισσότερο. Βέβαια, οι ίδιοι κλιματολόγοι προέβλεπαν για φέτος ένα καλοκαίρι «κανονικό», χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα...

Αν συνεχίσει έτσι ο Μιτ Ρόμνεϊ, στην εκλογική μάχη του Νοεμβρίου με αντίπαλο τον Μπαράκ Ομπάμα θα βγει... τρίτος. Μετά, λοιπόν, τη διαρροή της προηγούμενης εβδομάδας όπου ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγόρησε ως κρατικοδίαιτο το 47% των Αμε-

ρικανών ψηφοφόρων, υπέπεσε σε νέα γκάφα. Συ-γκεκριμένα, έπειτα από μια επεισοδιακή πτήση της συζύγου του, ο Ρόμνεϊ μίλησε στους “Los Angeles Times” για την οικογενειακή τους περιπέτεια.

«Δεν μπορεί να καταλάβει πόσο πολύ ανη-συχήσαμε. Οταν υπάρχει φωτιά σε ένα αεροπλά-νο, δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής και το μεγαλύ-τερο πρόβλημα σε αυτά είναι ότι δεν ανοίγουν τα παράθυρα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν το επιτρέπουν», ξεστόμισε ο αθεόφοβος επίδοξος... πλανητάρχης, αγνοώντας προφανώς πως τα παρά-

θυρα δεν ανοίγουν γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει αρκετό οξυγόνο σε τόσο μεγάλο υψόμετρο. Θεϊκό, τέλος, και το σχόλιο ενός αναγνώστη της “Huffington Post” επί του συμβάντος: «Δεν μπορεί να καταλάβει επίσης και το γιατί δεν προβάλλονται οι Flintstones από το History Channel».

Η Eurobank και ο ΣΕΒ συνδιοργανώνουν για δεύτερη χρονιά το διαγωνισμό εφαρμοσμένης έρευνας και καινοτομίας με τίτλο «Η Ελλάδα Καινοτομεί». Στο M Report, που θα βρείτε στο κανάλι MetropolisPress στο YouTube, μιλούν η κα Ναταλία Χριστοδούλου, assistant general manager της Eurobank EFG, και ο κ. Θάνος Δε-μίρης, υπεύθυνος έρευνας και ανάπτυξης της Micro2Gen, μίας εκ των εταιρειών που διακρί-θηκαν στον περυσινό διαγωνισμό.

Page 11: Metropolis Free Press 28.09.12

Ιστορίες επιτυχίας νέων ανθρώπων. Ακούγεται σχετικώς παράλογο και όμως υπάρχουν, ακόμη και σε αυτή τη μισοσκότεινη εποχή. Ορίστε παραδείγματα: Η Ελένη Χατζηπαυλή κέρδισε το διαγωνισμό της Τriumph και πάει στη Σαν-γκάη να διαγωνιστεί στον παγκόσμιο τελικό. Ο Mανόλης Φιοράκης διαμόρ-φωσε το χριστουγεννιάτικο δέντρο του Δήμου Αθηναίων την Πρωτοχρονιά που μας πέρασε. Η Κωνσταντίνα Γιαννακοπούλου κέρδισε το διαγωνισμό της Bershka και σχεδίασε το logo και την εταιρική ταυτότητα για τα καταστήματα της εταιρείας. Ο Θανάσης Πέτρου είναι ένας καταξιωμένος κομίστας με μια σειρά από βιβλία στο ενεργητικό του.

Σύμπτωση που όλοι τους και όλες τους αποφοίτησαν από τον ΑΚΤΟ; Μάλλον όχι, αφού έλαβαν εφόδια κατάλληλα για να αντεπεξέλθουν στον αντα-γωνισμό και να εξελίξουν τις δημιουργικές τους δυνατότητες. Η Ελένη απο-φοίτησε από τον κλάδο Fashion Design, ο Μανόλης από τον κλάδο Interior

Architecture, η Κωνσταντίνα από τον κλάδο Graphic Design και ο Θανάσης από τον κλάδο Sketch, Comics, Cartoon. Oι τέσσερίς τους πρωταγωνιστούν στη νέα καμπάνια του AKTO, με τίτλο “AKTO Stories”, που φιγουράρει εδώ και μερικές ημέρες στο διαδίκτυο, στην ιστοσελίδα της σχολής και στο κανάλι Μetropolispress στο YouTube.

Γιατί όμως επέλεξε ο ΑΚΤΟ αυτό τον τρόπο για να προβάλει τις επιτυχίες των σπουδαστών του; Απαντά ο καλλιτεχνικός διευθυντής της σχολής Γιώρ-γος Μπότσος: «Μας φάνηκε προτιμότερο να μιλήσουν οι ίδιοι οι σπουδαστές, σε πρώτο πρόσωπο, με έναν τρόπο μοντέρνο και ζωντανό. Είναι ένας άμεσος τρόπος έκφρασης, δείχνει τα πράγματα ξεκάθαρα. Οσο για το δίκτυο, έχει εξε-λιχθεί στο πιο σημαντικό μέσο επικοινωνίας και δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από τις βλέψεις μας. Αυτή η καμπάνια κοιτάει στο μέλλον».

ΑΚΤΟ STORIES

Page 12: Metropolis Free Press 28.09.12
Page 13: Metropolis Free Press 28.09.12

Πάντα απορούσα με την ιδιοσυγκρα-σία αλλά και -κυρίως- με την ποσότη-τα του κόσμου που αγαπάει μουσικά είδη όπως η metal. Και πάντα προ-σπαθώ να υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως το γεγονός ότι δεν απολαμβάνω αυτό το είδος μουσικής δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει. Υπάρχει και είναι δυναμικό, με θαυμαστές πιστούς και δραστήριους.

Τη σκέψη αυτή την έκανα πάλι με αφορμή την επικείμενη συναυ-λία του πορτογαλικού goth metal συγκροτήματος των Moonspell, που επισκέπτεται ξανά τη χώρα μας και θα εμφανιστεί στη σκηνή του Gagarin 205 (Λιοσίων 205) αύριο, Σάββα-το 29 Σεπτεμβρίου. Με το άλμπουμ τους “Memorial” (2006) -παρότι δεν συγκαταλέγεται στις κορυφαίες ποι-οτικά δουλειές τους- έγιναν το πρώ-το πορτογαλικό heavy metal σχήμα με χρυσό δίσκο στη χώρα τους, που έφτασε μάλιστα και στην πρώτη θέση των εγχώριων charts. Τώρα τους βρί-σκουμε να έχουν κυκλοφορήσει μόλις προ μηνών το διπλό, ένατο δίσκο της καριέρας τους με τίτλο “Alpha Noir/Omega White” μέσω της Napalm Records. Ετσι, μετά την εμφάνισή τους στο Terra Vibe τον περασμένο Ιούνιο, οι Moonspell, αγαπημένοι πλέον του αθηναϊκού κοινού, θα βρεθούν στο Gagarin 205 μαζί με τρία support από την Ελλάδα, τους Sorrowfull Angels, Sad Dolls και Fallen Arise. Αναμένε-ται να είναι μια μοναδική εμπειρία, σε κλίμα άρρητης αλληλεγγύης μεταξύ Ελλήνων και Πορτογάλων metallers. Τα εισιτήρια κοστίζουν 28 ευρώ και οι πόρτες ανοίγουν στις 8:30 μμ.

Οσοι είστε λάτρεις του heavy metal και της stoner rock σίγουρα θα έχετε ήδη ενημε-ρωθεί πως οι Βρετανοί Orange Goblin θα βρίσκονται στο ΑΝ Club (Σολωμού 13-15, Εξάρχεια) την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου για μία και μοναδική εμφάνιση στην Αθήνα. Πιστοί στο πνεύμα των Black Sabbath, αποτελούν -μαζί με τους Alabama Thunderpussy, τους Monster Magnet και τις άλλες μεγάλες μπά-ντες του stoner ήχου των ’90s- τους πρωτο-στάτες της αναθεώρησης του heavy metal. Με νέο δίσκο (“A Eulogy For The Damned”,

2012) και 17 χρόνια ιστορίας γεμάτα αλκοόλ και σκληρό ήχο στις αποσκευές τους, φορτώνουν στο όχημά τους κιθάρες και δυνατούς ενισχυτές και έρχονται στην Αθήνα έχοντας γυρίσει Ευρώπη και Αμερική. Τα εισιτήρια ξεκινούν από 15 και φτάνουν στα 22 ευρώ, και ας ελπίσουμε η εξωτερική θερμοκρασία να έχει πέσει λίγο, γιατί μέσα στο ΑΝ προβλέπεται οι ενισχυτές να πάρουν φωτιά!

Το αυτόνομο, θεσμοθετημένο πλέον Ιndie Free Festival από το Κενό Δίκτυο κλείνει τα 21 και το γιορτάζει στο Πεδίον του Αρεως με ατέλειωτες συ-ναυλίες και dj sets της ανεξάρτητης ελληνικής σκηνής. Με σκοπό να εμπνεύσει και να γίνει παράδειγμα για άλλες πρωτοβουλίες και δράσεις αυτοοργάνωσης και συλλογικής δημιουργίας, φιλοξενεί σε τρία stages ήδη αγαπημένα αλλά και ανερχόμενα ονόματα το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου από τις 6 το απόγευμα ως τις 8 το πρωί της Κυριακής. Ανάμεσά τους οι Empty Frame, Nalyssa Green, Θάνος Ανεστόπουλος, Mikael Delta, Frequency on, Lizardz, Baby Guru, The Boy, Tilbury on Cloves. Εκτός από το concert stage, θα υπάρχει ένα hip hop και ένα psychedelic trance stage. Η νύχτα θα είναι μεγάλη, οι συναντήσεις αμέτρητες και η είσοδος, όπως πάντα, ελεύθερη.

Το Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύ-ρος) φιλοξενεί στο κεντρικό θέατρο τον καταξιωμένο κιθαρί-στα Paul Gilbert, σε μια ιδιαίτερη και διαδραστική συναυλία διάρκειας δύο ωρών, αύριο, Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου, στις 8:30 μμ. Στη διάρκεια μικρών διαλειμμάτων ανάμεσα στα τραγούδια, ο μουσικός θα δέχεται ερωτήσεις και θα απαντά-ει σε τεχνικές απορίες του κοινού. Μαζί του θα βρίσκονται στη σκηνή η Emi Gilbert στα πλήκτρα, ο Γιώργος Παλαμιώ-της στο μπάσο και ο Μιχάλης Καπηλίδης στα τύμπανα. Ο Paul Gilbert το 1988 δημιούργησε τους Mr.Big μαζί με τους Billy Sheehan, Eric Martin και Pat Torpey, ενώ έχει συνερ-γαστεί με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου (Joe Satriani, Steve Vai, John Petrucci, George Lynch κά.). Την

επομένη της συναυλίας, στις 6 μμ., θα βρίσκεται στο κατάστημα Καγμάκης (Εμμ. Μπενάκη 36, Εξάρ-χεια) για να γνωριστεί με τους fans και να υπογράψει αυτόγραφα.

Ο Τάκης Μπαρμπέρης, ο Δώρος Δημοσθένους και η André Maia Band θα βρίσκονται αυτό το τριήμερο στο Half Νote Jazz Club (Τριβωνιανού 17, Μετς). Σήμερα, Παρα-σκευή, ο αγαπημένος μουσικός Τάκης Μπαρμπέρης παρέα με την μπάντα του θα χαρίσει μελωδίες από τις προσωπικές του συνθέσεις, αλλά και από τις συνεργασίες του με τους περισσότερους μουσικούς της jazz. Το Σάββατο, ο Δώρος Δημοσθένους θα εστιάσει στην jazz του ’50 με μελωδίες blues και rock & roll, ενώ την Κυριακή οι André Maia Band θα παρουσιάσουν για πρώτη φορά την παράσταση “Fado em Atenas”, που εμπνέ-εται από την ομώνυμη υπό έκδοση δισκογραφική απόπειρά τους!

Page 14: Metropolis Free Press 28.09.12

ή

Page 15: Metropolis Free Press 28.09.12

Πέντε πολυβραβευμένες ταινίες μικρού μήκους από την Αγγλία, τη Γερμανία, την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ θα προβληθούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο φθινο-πωρινό πρόγραμμα του Future Shorts, στο πλαίσιο του 18ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματο-γράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» Cοsmote, σε μία από τις ωραιότερες ταράτσες της Αθήνας. Σήμερα, Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου, στις 9 το βράδυ, στο θερινό κινηματογράφο Λαΐς, πέντε ταινίες μικρού μήκους, που έχουν αποσπάσει συνολικά μέχρι σήμερα περισσότερα από 60 βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ και λοιπές διοργανώσεις, σας περιμένουν να τις ανακαλύψετε. Πρόκειται για το “Α Βrief History of John Baltessari”, αφιέρω-μα στον κορυφαίο Αμερικανό εικαστικό John Baltessari σε αφήγηση Τομ Γουέιτς, το “Rite” της Αλίσια Κόνγουϊ, που ήταν υποψήφιο στα φετινά BAFTA, το “Black Balloon” των Μπεν και Τζόσουα Σάφντι, που απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας στο Φεστιβάλ του Σάντανς, το “Cafe Regular” του Ριτές Μπάτρα, που κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ της Τριμπέκας, και το γερμανικό “Αuf Der Strecke” του Ρέτο Κάφι, που έχει τιμηθεί με περισσότερα από 50 διεθνή βραβεία! Γιατί τα ακριβά αρώματα μπαίνουν σε μικρά μπουκάλια...

Αν θέλετε η αδρεναλίνη σας να χτυπήσει κόκ-κινο, μη χάσετε αυτή την εβδομάδα το “Looper”, ένα sci-fi θρίλερ καταιγιστικής δράσης με τον Μπρους Γουίλις και τον Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ. Ο Τζο δουλεύει ως Looper, τουτέστιν εκτελεστής, δολοφόνος για λογαριασμό της Μαφίας. Στόχος του είναι πράκτορες που έρχονται από το μέλλον μέσω μίας χρονομηχανής. Αναλαμβάνει την εξό-ντωσή τους, κάτι το οποίο συνεπάγεται και την εξαφάνισή τους από το μέλλον. Τι θα γίνει όμως όταν ο Τζο συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να δο-λοφονήσει τον ίδιο του τον εαυτό σε... προχω-ρημένη ηλικία; Ο Μπρους Γουίλις και ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ υποδύονται τον ίδιο ήρωα σε δι-αφορετικές χρονικές φάσεις και το ανθρωποκυνηγητό αρχίζει με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά... Ισως το πιο ενδιαφέρον στο “Looper”, πέρα από το δυνατό καστ (εκτός από τον Γουίλις και τον Λέβιτ, συναντάμε επίσης την Εμιλι Μπλαντ και τον Πολ Ντέινο), να είναι η σκηνοθετική και σεναριακή υπογραφή του Ριάν Τζόνσον, ενός δημιουργού που δεν ανήκει στους «στρατιώτες» της χολιγουντιανής βιομηχανίας, με το σκηνοθετικό του ντεμπούτο “Brick” να βραβεύεται πριν από επτά χρόνια στο Φεστιβάλ του Σάντανς.

Με τον Αργυρό Διόνυσο και ακόμα δύο πολύ σημαντικές τιμη-τικές διακρίσεις (Βραβείο Σεναρίου και Α΄ Ανδρικού Ρόλου για τον Μάκη Παπαδημητρίου) έφυγε από το 35ο Φεστιβάλ Ταινιών Μι-κρού Μήκους της Δράμας η ταινία του Αλέξανδρου Χαντζή «Τσέλ-σι-Μπαρτσελόνα». Δύο συνάδελφοι στην τράπεζα, ο Ανδρέας και ο Μάριος, κάθονται να παρακολουθήσουν τον αγώνα της Τσέλσι με την Μπαρτσελόνα στο Champions League του 2009. Ποια από τις δύο θα νικήσει; Τρία χρόνια μετά την πρώτη του μικρού μήκους ταινία «Κατάληψη», ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Χαντζής επιστρέφει με μία εξαιρετική νέα δουλειά, η οποία έκλεψε τις εντυπώσεις στο φετινό Φεστιβάλ της Δράμας, που έριξε αυλαία την Κυριακή 23 Σε-πτεμβρίου. Στην ταινία πρωταγωνιστούν ο Μάκης Παπαδημητρί-ου, ο Αποστόλης Τότσικας, η Βίκυ Παπαδοπούλου και η Καλλιόπη Τακάκη. Καθώς οι βραβευμένες ταινίες της Δράμας προβάλλονται κάθε χρόνο στην Αθήνα σε σχετικό αφιέρωμα, ανυπομονούμε να τη δούμε προσεχώς. Να σημειώσουμε ότι ο μεγάλος νικητής (Χρυσός Διόνυσος) του 35ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας ήταν η ταινία «Χαμομήλι» του Νεριτάν Ζιντζιρία, με κεντρική ηρωίδα μία πολύ ηλικιωμένη γυναίκα, για την οποία «ο κόσμος των ζωντα-νών είναι μακριά, ο κόσμος των νεκρών μυρίζει... χαμομήλι».

Η «Αξέχαστη Πόλη» είναι μία ταινία αφιερωμένη στην Κων-σταντινούπολη, που αναμένεται να συγκινήσει πολλούς Ελληνες σινεφίλ από αυτή την εβδομάδα που προβάλλεται στις αίθουσες. Επτά ιστορίες, επτά διαφορετικές γλώσσες για μία εμβληματική πόλη με ιστορία... 7.000 χρόνων! Μία ελληνοτουρκική συμπα-ραγωγή, στην οποία ενώνουν τις δυνάμεις τους επτά σκηνοθέτες από την Ελλάδα (Στέργιος Νιζήρης), την Τουρκία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τη Σερβία, την Παλαιστίνη και την Αρμενία. Ακο-λουθώντας τα πρότυπα άλλων σπονδυλωτών ταινιών αφιερω-μένων σε μία πόλη, η «Αξέχαστη Πόλη» είναι πλημμυρισμένη μεν από πλάνα και εικόνες της Κωνσταντινούπολης, αλλά ο χα-ρακτήρας της παραμένει ανθρωποκεντρικός, με έμφαση στις δι-αδοχικές ιστορίες των ηρώων της ταινίας. Ενας επιφυλακτικός έμπορος από τη Θεσσαλονίκη, ένα δυστυχισμένο παντρεμένο ζευγάρι, ένα ερωτευμένο ζευγάρι με πολλές διαφορές, μια Βό-σνια νεαρή ηθοποιός, μια ξεριζωμένη ηλικιωμένη γυναίκα από την Παλαιστίνη, ένας μουσικός με υπαρξιακές αναζητήσεις και ο διάσημος Ελληνας συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης αποτελούν το ψηφιδωτό μίας ταινίας με άρωμα... Πόλης.

Page 16: Metropolis Free Press 28.09.12

Σχεδόν ένας μήνας μας χωρίζει από την έναρξη του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και τα πρώτα νέα για τη φετινή διοργάνωση βλέ-πουν σιγά σιγά το φως της δημοσιότητας. Ισως η πιο ενδιαφέρουσα είδηση για το φετινό πρόγραμμα μέχρι στιγμής να αφορά μία ολοκαίνουργια ενότητα, που κάποιοι θέλουν να αποκαλούν «απαγορευμένη ζώνη του Φεστιβάλ», τις «Νυχτερινές Εικόνες».

Η underground πλευρά της έβδομης τέχνης φωτίζεται μέσα από ταινίες που καταρρίπτουν ταμπού και εξερευνούν τη σκοτεινή φύση του ανθρώπου. Στο ντεμπούτο τους στο Φεστιβάλ οι «Νυχτερινές Εικόνες» κάνουν ποδαρικό με ένα αφιέρωμα σε δύο πρωτο-πόρους και αιρετικούς δημιουργούς, τον δικό μας Κώστα Ζάπα και τον Ισραηλινό Λιόρ Σαμρίζ.

Με το χρόνο να μετρά αντίστροφα για την πρεμιέρα της νέας, διεθνούς συμπαραγωγής ταινίας του Κώστα Ζάπα “Frankenstein: A Death Odyssey”, που φέρει την υπογραφή της Zentropa, της εταιρεί-ας του Λαρς Φον Τρίερ, το Φεστιβάλ Κινηματογρά-φου της Θεσσαλονίκης έχει ετοιμάσει μία αποκαλυ-πτική ρετροσπεκτίβα στο σύνολο της φιλμογραφίας του Ζάπα, ενός δημιουργού με έντονο προσωπικό στίγμα. Ο σκληρός ρεαλισμός, οι επιθετικοί διά-λογοι, οι γκροτέσκ χαρακτήρες, ο απαγορευμένος ερωτισμός μέσα από το πρίσμα μίας κοινωνίας σε αποσύνθεση πρωταγωνιστούν στο έργο του Ζάπα, από το ‘‘Uncut Family’’ (2004) μέχρι την «Ανταρ-σία της Κόκκινης Μαρίας» (2010).

Και αν ο Ζάπας είναι λίγο πολύ γνωστός στους καλά διαβασμένους Ελληνες σινεφίλ, ο νεαρός Ισραηλινός σκηνοθέτης Λιόρ Σαμρίζ μοιάζει μάλλον με... άγνωστη λέξη για τους περισσότερους. Και όμως ο 34χρονος Σαμρίζ, που έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο με τη μεγάλου μήκους ταινία “Japan Japan” το 2007, είναι μία από τις πιο δυναμικές και προκλητικές φωνές του νέου ισραηλινού σινεμά, με επιρροές στο έργο του από το video art και την avant garde σκηνή. Το ημιαυτοβιογραφικό “Japan Japan” με ήρωα έναν νέο στο Τελ Αβίβ που ονειρεύεται να πάει στην Ιαπωνία κόστισε μόλις 200 ευρώ και έκανε το γύρο του κόσμου σε διεθνή φεστιβάλ, ενώ προβλήθηκε και στο MoMa της Νέας Υόρκης. Στο αφιέρωμα που έχει ετοιμάσει το Φεστιβάλ θα προ-βληθεί το σύνολο της φιλμογραφίας του Λιόρ Σαμρίζ μαζί και με τις παλιότερες μικρού μήκους του.

Ισως τελικά οι «Νυχτερινές Είκονες» να είναι από μόνες τους ένας καλός λόγος για να αρχίσου-με να ετοιμάζουμε τη βαλίτσα μας για τη Θεσσαλο-νίκη το Νοέμβριο.

Δώδεκα χρόνια μετά την τελευταία του ταινία «Πίσω Πόρτα» ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος, ένας από τους εμβληματικούς Ελληνες κινηματογραφιστές της γενιάς του ’80, επιστρέφει με τη νέα του ταινία με τίτλο «Ο Εχθρός μου». Τα γυρίσματα μόλις ξε-κίνησαν και η ιστορία της ταινίας έχει ως κεντρικό ήρωα ένα 48χρονο ιδιοκτήτη ενός γεωπονικού αν-θοπωλείου που ζει μια ήρεμη, οικογενειακή ζωή. Προοδευτικός, ιδεολόγος, συγκροτημένος, θα δει ολόκληρη την κοσμοθεωρία του να ανατρέπεται όταν εισβάλει στο σπίτι του μία συμμορία. «Ολες μου οι ταινίες αφορούν την Αθήνα και τους ανθρώπους της. Πριν από δέκα χρόνια όμως ζούσαμε στον Παράδεισο. Τώρα που όλα έχουν αλλά-ξει και η ζωή εδώ είναι μια συνεχής δοκιμασία, αισθάνομαι ότι δεν μου επιτρέπεται πια να καλλιγραφώ», εξηγεί ο γνωστός σκηνοθέτης, που αν υπηρετήσει σωστά την ιδέα του ίσως μας δώσει την καλύτερη ταινία της καριέρας του. Το καστ πάντως είναι εξαιρετικό, με τον Μανώλη Μαυροματάκη και τη Μαρία Ζορμπά στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Δέκα ημέρες πριν από την «έξοδό» της στις κι-νηματογραφικές αίθουσες, η πλέον αναμενόμενη ελληνική ταινία της χρονιάς, η νέα ταινία του Γιάν-νη Σμαραγδή «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι» κάνει την επίσημη πρεμιέρα της στην Ελλάδα στο Μέγα-ρο Μουσικής Αθηνών τη Δευτέρα 1η Οκτωβρίου, με μεγάλο χορηγό τον ΟΤΕ. Μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ του Τορόντο, όπου έτυχε θερμότατης υποδοχής, η ταινία «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι» ετοιμάζεται να σαγηνεύσει και το ελληνικό κοινό. Ο Γιάννης Σμαραγδής, μετά τη μεγάλη καλλι-τεχνική και εμπορική επιτυχία του “El Greco”, διη-γείται αυτή τη φορά τη συγκλονιστική ιστορία του με-γάλου εθνικού ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη, που από πειρατής του Αιγαίου έφτασε στην αυλή της Μεγάλης

Αικατερίνης της Ρωσίας για να καταλήξει στη διχασμένη Ελλάδα της Επανάστασης του 1821. Μία διεθνής συμπαραγωγή με γυρίσματα σε έξι χώρες και ένα εντυπωσιακό καστ με προεξάρχοντες τον Σεμπάστιαν Κοχ («Οι Ζωές των Αλλων») στο ρόλο του Βαρβάκη, την Κατρίν Ντενέβ στο ρόλο της Μεγάλης Αικατερίνης, τον Χουάν Ντιέγκο Μπότο (“El Greco”) και τον Λάκη Λαζόπουλο σε ένα ρόλο-κλειδί. Η ταινία θα ξεκινήσει να προβάλλεται κανο-νικά στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 11 Οκτωβρίου από τη Feelgood Entertainment.

Λίγο πριν ρίξει αυλαία το 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» Cosmote, διοργανώνει μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με θέμα την παραγωγή ταινιών μικρού μή-κους στην Ελλάδα. Το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου στις 11 το πρωί, στον ημιώροφο του βιβλιοπωλείου Ιανός (Σταδίου 24), ο πολυβραβευμένος μικρομηκάς Γιώργος Ζώης (‘‘Casus Belli’’ και «Τίτλοι Τέλους») και η Ελί-να Ψύκου («Ο Μπαμπάς, ο Λένιν και

ο Φρέντυ»), δύο σκηνοθέτες με εμπειρία στις ταινίες μικρού μήκους που αυτό το διάστημα ετοιμάζουν τις πρώτες μεγάλου μήκους ταινίες τους, θα συμμετάσχουν σε μία ανοιχτή συζήτηση με σινεφίλ, αλλά και άλλους μικρομηκάδες, οι ταινίες των οποίων συμμετέχουν στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας. Στο τέλος της συζήτησης θα ανακοινωθεί και ο μεγάλος φετινός νικητής του τμήματος με τις μικρού μήκους ταινίες του Φεστιβάλ, που θα βραβευ-θεί με το χρηματικό ποσό των 2.000 ευρώ. Η επίσημη απονομή, βέβαια, θα πραγματο-ποιηθεί την Κυριακή το βράδυ μαζί με τα άλλα βραβεία του Φεστιβάλ.

Page 17: Metropolis Free Press 28.09.12
Page 18: Metropolis Free Press 28.09.12
Page 19: Metropolis Free Press 28.09.12

Ο Θανάσης Βαλτινός, ένας από τους ελάχιστους εναπο-μείναντες λόγιους, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Στο τελευταίο του βιβλίο «Ανάπλους» (εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας), ο διακεκριμένος συγγραφέας αυτοβιογραφείται μέσω μιας επινοημένης συνέντευξης που μας συστήνεται αινιγμα-τικά ως μυθιστόρημα. Ανασύροντας μνήμες από την παιδική του ηλικία, τους χαλεπούς καιρούς της Κατοχής και του Εμφυ-λίου, μας παρέχει ένα δίαυλο επικοινωνίας με το βιωματικό υπόβαθρο της λογοτεχνικής του δημιουργίας. Ο λόγος του, στιβαρός και ελλειπτικός. Οπως λέει και ο ίδιος, τις λέξεις τις πλησιάζει με προσοχή: «τον τρόπο τον έμαθα από την αγράμ-ματη θεία Σταυρούλα (...). Με τις 800 λέξεις της (...) πολλα-πλασίαζε το μέγεθος του κόσμου της».

Το εικονογραφημένο θρίλερ «Αρμαγεδδών» (εκδ. Jemma) αποτελεί το πέμπτο βιβλίο της σειράς «Θρύλος του Μανι-τού» του Γκράχαμ Μάστερτον. Στις σελίδες του, ο Ινδιάνος σαμάνος Μισκουαμάκους επιστρέφει επιβλητικά με σκοπό να εκδικηθεί τους απογόνους όσων ευθύνονται για τη γενοκτονία της φυλής του. Ο δαιμονικός μάγος, εξαπολύοντας τις ορδές των απόκοσμων πολεμιστών του και προκαλώντας τύφλωση στο λευκό πληθυσμό των Ηνωμένων Πολιτειών, σπέρνει το χάος και την καταστροφή. Για μία ακόμη φορά, ο μόνος που μπορεί να τον αντιμετωπίσει είναι ο μέντιουμ-τσαρλατάνος-παρηγορητής πλούσιων χηρών (!) Χάρι Ερσκι. Ενα σκοτεινό όσο και διασκεδαστικό θρίλερ, το οποίο κάλλιστα μπορεί να διαβαστεί αυτόνομα από τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς.

Το βιβλίο «Οι αρχηγοί / Τα αντράκια» (εκδ. Καστανιώ-τη) είναι το τελευταίο έργο του νομπελίστα Μάριο Βάργκας Λιόσα που προστίθεται στην ελληνική βιβλιογραφία. Αποτε-λείται από έξι διηγήματα, τα οποία έγραψε στα φοιτητικά του χρόνια, και από μια νουβέλα, που ολοκλήρωσε όντας πια με-σήλικας. Τα διηγήματα, εμπνεόμενα από τα έργα του Φώκνερ και μιμούμενα τη «στιλιστική νηφαλιότητα» του Χέμινγουεϊ, μας δίνουν την ευκαιρία να απολαύσουμε την ενθουσιώδη πρόζα του νεαρού Λιόσα. Μας επιτρέπουν να παρακολουθή-σουμε τα πρώτα του βήματα και να διαπιστώσουμε τη θαυμα-στή του εξέλιξη σε έναν από τους σημαντικότερους συγγρα-φείς του 20ού αιώνα.

Καθώς η ποδηλασία κάνει διαρκώς πιο έντονη την παρουσία της στις πόλεις μας, το δοκίμιο «Εγκώμιο του ποδηλάτου» (εκδ. Αλήστου Μνήμης) του Μαρκ Οζέ είναι το πλέον κατάλληλο για να στοχαστούμε βαθύτερα πάνω στο φαινόμενο και στις προοπτικές του. Ο ανθρωπολό-γος συγγραφέας προσεγγίζει την ποδηλασία ιστορικά, πολιτικά και κυρί-ως υπαρξιακά: «ποδηλατώ άρα υπάρχω». Στις σελίδες του «Εγκωμίου», το ποδήλατο νοείται ως μέσο για να βιώσουμε διαφορετικά τον αστικό χώρο και χρόνο· για να συσχετιστούμε εκ νέου με τους άλλους και με τον εαυτό μας· εν τέλει, για να πραγματώσουμε μια επανάσταση στην καθημερινή μας ζωή: «Ποδηλάτες όλων των χωρών ενωθείτε!»

Το 1962 εκδόθηκε το «Κουρδιστό πορτοκάλι» του Αντονι Μπέρτζες. Φέτος το βιβλίο συμπλη-ρώνει 50 χρόνια ζωής και ο οίκος William Heinemann το γιορτάζει με μια επανέκδοση απαράμιλλης επιμέλειας και αισθητικής. Καθώς είναι αδύνατον να αναλύσουμε ένα τόσο αμ-φίσημο μυθιστόρημα στο περιορισμένο πλαί-σιο της στήλης, ας αρκεστούμε σε ορισμένες “trivial” πληροφορίες, οι οποίες ίσως φανούν ενδιαφέρουσες. Ξεκινάμε: • Ο τίτλος οφείλεται στην αγγλική σλανγκ

έκφραση «αλλόκοτο σαν κουρδιστό πορτο-κάλι» (“as queer as a clockwork orange”). Με τις δύο τελευταίες λέξεις, ο Μπέρτζες θέλησε να μας παραπέμψει στη μεταμόρ-φωση ενός ζωντανού οργανισμού σε μηχα-νή - ίσως του πρωταγωνιστή Aλεξ μετά τη «θεραπεία», ίσως ολόκληρης της σύγχρο-νης κοινωνίας.

• Μέχρι το 1986, το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, όπου ο Αλεξ αναθεωρεί και μετανιώνει για τo μέχρι πρότινος υπερ-βίαιo τρόπο ζωής, είχε αφαιρεθεί από την αμερικανική έκδοση. Ο εκδότης το θεώρη-σε «βαρετό», ενώ ο Κιούμπρικ το παρέλει-ψε από την ταινία διότι δεν τον έπειθε. Ο Μπρέτζες δέχτηκε την αλλαγή - είχε ανάγκη τα χρήματα. Ωστόσο, θεώρησε πως αυτό προκάλεσε μια τεράστια παρανόηση: Φά-νηκε πως εκθείαζε τη βία και δεχόταν ότι υπάρχουν άνθρωποι εκ φύσεως κακοί. Ο ίδιος όμως, όπως καταλαβαίνουμε από το κεφάλαιο που παραλείφθηκε, πίστευε πως ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να κρίνει, να επιλέγει και να αλλάζει.

• Το 1967, οι σκηνοθέτες Σάουθερν και Κού-περ θέλησαν να γυρίσουν το «Κουρδιστό πορτοκάλι» σε ταινία με πρωταγωνιστή τον Μικ Τζάγκερ. Τελικά το σενάριο απορρί-φθηκε από τη Βρετανική Επιτροπή Κινημα-τογραφικής Λογοκρισίας ως «επικίνδυνο».

Πενήντα χρόνια «Κουρδιστό πορτοκάλι», λοι-πόν. Δεν θα του ευχηθούμε «χρόνια πολλά», είναι περιττό. Βρίσκεται ήδη στο πάνθεον της λογοτεχνίας. Κέρδισε την αθανασία.

ατσεττσχμπόδδ

τΛλχσκμπσσφφ

Page 20: Metropolis Free Press 28.09.12
Page 21: Metropolis Free Press 28.09.12

Μετά την ανάδειξή της στο Φεστιβάλ «Επι-νοώντας την Παράσταση» που διοργάνωσε την προηγούμενη θεατρική περίοδο το Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Νέος Κόσμος), η παράσταση «Σσς... Κάποιος έρχεται» της Ομάδας ω� επανέρχεται στο δώμα του θεάτρου. Η ομάδα των νέων καλλιτεχνών καλεί εκείνους που νιώθουν ότι έχουν πολλά να πουν αλλά κανέναν για να μιλήσουν στην πολιτι-κή επινοημένη κωμωδία της και υπόσχεται να τους δώσει... καμία απολύτως απάντηση! Τη σκηνοθεσία υπογράφουν οι Θανάσης Ζερίτης και Αμαλία Νίνου, την οποία είχαμε χαρεί ως Λώρα στο «Γυάλινο Κόσμο» της Κατερίνας Ευαγγελάτου. Τα σιωπηλά αναπάντητα ερωτήματα θα τίθενται κάθε Δευτέρα και Τρίτη από 1η έως 30 Οκτωβρίου.

Στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα, ο Αριστοφάνης δι-ηγείται την «περί έρωτος θεωρία» του, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος αρχικά ήταν ένα πλάσμα που θύμιζε σιαμαία δίδυμα, με τέσσερα πόδια, τέσσερα χέ-ρια και δύο κεφάλια, και αναπαραγόταν διά του εδά-φους. Φοβούμενος την τρομερή τους δύναμη, ο Δίας διχοτόμησε αυτά τα πλάσματα και έκτοτε ο άνθρωπος ψάχνει το άλλο του μισό. Με βάση αυτή την ιστορία και τέσσερις ακόμη μύθους με συνοδοιπόρους από το χώρο της φαντασίας, η ομάδα Λώτινος Ηλιος δημι-ουργεί τη μουσική παράσταση «Ερως Θνητών Αθάνατος», για να μιλήσει για το ανολοκλήρωτο της ψυχής που δεν γνωρίζει τον έρωτα. Τα υμνητικά τραγούδια τους στον Ερωτα θα μπορούμε ακούσουμε όλο τον Οκτώβριο στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος).

«... Ο ξένος δεν έβαλε την χείρα εις την τσέ-πην. Αλλά μεταξύ του αντίχειρος, του λιχανού και του μέσου της δεξιάς ευρέθη κρατών μίαν αγγλι-κήν λίραν. Την έρριψε πάραυτα εις την παλάμην του Βαγγέλη με τόσην προθυμίαν και χαράν, ως να ήτο ο λαμβάνων και όχι ο δίδων». Το χριστουγεν-νιάτικο διήγημα «Ο Aμερικάνος» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που σκηνοθέτησε και ερμηνεύει με επιτυχία τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο Θανά-

σης Σαράντος με τον μουσικό Λάμπρο Πηγούνη, συνεχίζει τις παραστάσεις του στην Αθή-να τις Κυριακές από 30 Σεπτεμβρίου έως 11 Νοεμβρίου, στον κινηματογράφο Τριανόν Filmcenter (Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101, Αθήνα). Η ιστορία μοναξιάς, αλλοφοβίας αλλά και ελπίδας, γραμμένη με την ευαισθησία του Σκιαθίτη συγγραφέα, αφορά τελικά τους απανταχού μετανάστες, όλους όσοι αισθάνονται ξένοι ακόμη και μέσα στον κόσμο τους.

O Λαέρτης Βασιλείου ανεβάζει ξανά το έργο του Τέρενς Μακ Νάλι “Corpus Christi” από τις 4 Οκτωβρί-ου στο Θέατρο Χυτήριο (Ιερά Οδός 44, Γκάζι). Επανεξετάζοντας και ανα-δημιουργώντας την πιο γνωστή ιστορία του κόσμου, ο σκηνοθέτης και η ομάδα ARTISAN μάς καλούν να τους ακολου-θήσουμε σε ένα διαφορετικό ταξίδι αυ-

τογνωσίας, έχοντας για μοναδικό όπλο τη φράση: «Ακου με την καρδιά σου». Πρόκειται για ένα έργο που αφηγείται με καινούργιο τρόπο την πιο παλιά και πλέον αμφιλεγόμενη ιστορία για τον Ανθρωπο στην εποχή της περίφημης «κρίσης». Η ιστορία 13 νέων, από την εφηβεία στην ενη-λικίωση: συναντιούνται σε ένα ταξίδι που χαρακτηρίζεται από τους έρωτές τους, την αγάπη, την τάση τους για καριέρα, τη φιλία που δοκιμάζεται και την προδοσία ως την άλλη όψη της θυσίας.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου, ώρα 8 μμ. στο Ηρώδειο. Οι θύρες ανοίγουν και για τα επό-μενα 45 λεπτά ο κόσμος μπαίνει στο θέατρο κινούμενος ανάμεσα στα διαζώματα και στις θέσεις, σχηματίζοντας ουρές που μοιάζουν ατελείωτες, σαν στρατός από μυρμήγκια που κουβαλάνε τροφή στη φωλιά. Γνωστές και άγνωστες φυσιογνωμίες όλων των ηλικιών, γνωστοί και άγνωστοι μεταξύ τους. Στη θυμέλη δεσπόζει το Γαϊτανάκι της σκηνογράφου Εύας Μανιδάκη, με τις κορδέλες του να ανεμίζουν, ενώ στο βάθος διακρίνεται η κλειστή κουρτίνα ενός «δεύτερου» θεάτρου.

Σταδιακά, ηθοποιοί και μουσικοί εισέρ-χονται στην περιφέρεια του κοίλου με ένα μο-νόποδο σκαμπό ανά χείρας. Την έναρξη της παράστασης σημαίνει η μουσική. Καθώς οι ηθοποιοί παίρνουν τις θέσεις τους στο Γαϊτα-νάκι, μεταμορφώνονται σε κούκλες που βγά-ζουν περίεργους ήχους και κινούνται μηχα-νικά. Και όπως ο μαστρο-Τζεπέτο έδωσε ζωή στον Πινόκιο, έτσι και ο σκηνοθέτης Λευτέρης Βογιατζής δίνει ζωή στα «κουκλάκια» του μέσα από το κείμενο του Μολιέρου. Το κοινό παρασύρεται στο παιχνίδι της εξαπάτησης των ανθρώπων από τους θεούς, απολαμβάνοντας την Αμαλία Μουτούση ως ερωτευμένη Αλκμή-νη, τον Γιώργο Γάλλο ως συγχυσμένο «προδο-μένο» Αμφιτρύωνα, τον Νίκο Κουρή ως λάγνο Δία, τον Δημήτρη Ημελλο ως υπηρέτη Σωσία να χαρίζει άφθονο γέλιο, τον Χρήστο Λούλη ως σκανταλιάρη ξυλοπόδαρο Ερμή, την Εύη Σαουλίδου ως έξαλλη Κλεάνθη και τη Στε-φανία Γουλιώτη ως Νύχτα ενθρονισμένη στο υποβολείο της.

Και όπως συμβαίνει φυσικά, το παραμύθι κάποια στιγμή τελειώνει, τα φώτα σβήνουν, για να ανοίξουν δυνατά και πάλι φωτίζοντας στην υπόκλιση το θίασο και στο κέντρο του, λαμπερό μέσα στο λευκό λινό σακάκι του, έναν από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες του καιρού μας.

Page 22: Metropolis Free Press 28.09.12
Page 23: Metropolis Free Press 28.09.12

Το Εθνικό Αρχαιολο-γικό Μουσείο (Τοσί-τσα 1, Αθήνα) συμμε-τέχει στον εορτασμό για τις Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς με το γενικό τίτλο «Κρίσεις. Συνέχειες και ασυνέ-χειες στην Ιστορία» με την περιοδική έκθεση «Κρίσεις. Μεταβατικές Περίοδοι της Ιστορίας και Αρχαιολογία». Η έκθεση περιλαμ-βάνει αντικείμενα από τις συλλογές του Μουσείου και θα διαρκέσει μέχρι τις 2 Δεκεμβρίου, ενώ θα διατίθεται και κατάλογος με έργα σχετικά με το θέμα, τα οποία οι επισκέπτες θα μπορούν να εντοπίσουν στις μόνιμες εκθέ-σεις του Μουσείου. Παράλληλα, το Αρχαιολογικό Μουσείο φιλοξενεί την πολύ δημοφιλή έκθεση αφιερωμένη στο Μηχανισμό και στο Ναυάγιο των Αντικυθήρων, η οποία θα ολοκληρωθεί στις 28 Απριλίου 2013, ενώ μέχρι τις 4 Νοεμβρίου θα παρουσιάζεται η έκθεση «Ατέρμων Χρόνος» στο εσωτερικό αίθριο του μουσείου. Η συγκεκριμένη έκθεση περιλαμβάνει 38 υδατογραφίες της εικα-στικού Ολγας Αναστασιάδου με θέματα εμπνευ-σμένα από την αρχαιότητα.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησής μου με την αναπληρώτρια διευθύντρια του Μουσείου και αρχαιολόγο Αλεξάνδρα Χριστοπούλου, σταθήκαμε στην ανταπόκριση του κοινού τόσο στην έκθεση για το «Ναυάγιο» όσο και στις μόνιμες συλλογές. Οπως με διαβεβαίωσε η ίδια, η προσέλευση στο Μουσείο, ειδικά τους τελευταίους μήνες, υπήρξε μεγάλη και συγκινητική. Τα τελευταία χρόνια, η αυξημένη επικινδυνότητα περιμετρικά της Τοσίτσα παραμένει ένα από τα μελανά σημεία της περιοχής, ευτυχώς όμως οι φίλοι και οι επισκέ-πτες του Μουσείου δεν δείχνουν να αποθαρρύνο-νται. Συγκεκριμένα, τόσο το καλοκαίρι, λόγω των επισκεπτών από το εξωτερικό, όσο και το χειμώ-να, λόγω των σχολικών επισκέψεων, το Μουσείο έχει μεγάλη επισκεψιμότητα παρά τις αντιξοό-τητες αυτές, μάλιστα κάθε χειμώνα δέχεται κατά μέσο όρο 80.000 με 100.000 μαθητές περίπου. Η κυρία Χριστοπούλου προσθέτει πως, από την επίσημη έναρξη της έκθεσης για το «Ναυάγιο», η οποία πλαισιώνεται από ειδικά εκπαιδευτικά προ-γράμματα και δραστηριότητες, έχει παρατηρηθεί αύξηση στην προσέλευση ύψους 41% σε σχέση με το 2011, ένα πραγματικά ευχάριστο και ενθαρ-ρυντικό ποσοστό που ελπίζουμε να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί ακόμη περισσότερο.

� Το κεντρικό κτίριο του Μουσείου Μπενάκη (Κουμπάρη 1 & Βασ. Σο-φίας, Αθήνα) φιλοξενεί την έκθεση «Δυο φορές ξένος», η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις 25 Νοεμβρίου. Βασικό θέμα της οι ανταλλαγές και οι εκτοπισμοί πληθυσμών του 20ού αι-ώνα, όπως η ελληνοτουρκική ανταλ-λαγή πληθυσμών του 1923 και η μετακίνηση Γερμανών και Πολωνών

μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Προγράμματος Culture της Ευρωπαϊκής Ενωσης και πλαισιώνεται από πολλές εκδηλώ-σεις, δράσεις για παιδιά, προβολές, βραδιές γαστρονομίας και μουσικά αφιερώματα.

� Την πρώτη ατομική έκθεση του Αντώνη Ντό-νεφ φιλοξενεί η γκαλερί The Breeder (Iάσωνος 45, Μεταξουργείο) από τις 29 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 3 Νοεμβρίου. Στο πλαίσιό της παρουσιάζονται καινούργια έργα και σχέδια με σινική μελάνι σε σελίδες παλιών βιβλίων, με κεντρική δουλειά το έργο μήκους οκτώ μέτρων του καλλιτέχνη. Ο Ντόνεφ ακολουθεί τρία στάδια παραγωγής, ξεκινώντας από τη συλλογή των βιβλίων και των συγγραμμάτων που θα αποτελέσουν τη βάση για τις δημιουργίες του. Στη συνέχεια επιλέγονται οι κατάλληλες σελίδες, αναπροσαρμόζονται και τοποθετούνται σε καμβά, ενώ στο τέλος με σινική μελάνι και πενάκι ο καλλιτέχνης επεμβαίνει σε αυτές δημιουργώντας χαρακτηρι-στικές αναπαραστάσεις και σχέδια.

� Ο Γιώργης Γερόλυμπος παρουσι-άζει τη νέα του ατομική δουλειά στο χώρο της οδού Αριστοφάνους 20 στου Ψυρρή, από τις 29 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 7 Νοεμβρίου. Η φωτογραφική αυτή δουλειά του καλλιτέχνη παρουσιάζεται επηρεασμένη από τη δυσχερή κατάστα-ση που επικρατεί στη χώρα σε οικονο-μικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Η λέξη “default”, περικλείοντας την

έννοια της χρεοκοπίας αλλά και της επιστροφής στις αρχικές ρυθμίσεις, λαμβάνει συμβο-λικό ρόλο στο πλαίσιο της έκθεσης. Τα τοπία του Γερόλυμπου είναι εικόνες μιας χώρας στα όρια της πτώχευσης, αλλά και ενός τόπου ο οποίος επιτάσσει πλέον την επιστροφή στην ουσία, ενός τόπου όπου τελικά επιλέγει να μείνει ο καλλιτέχνης.

� Αύριο, Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου, εγκαινιάζεται η έκθεση των Liz Deschenes και Charlotte Posenenske στην γκαλερί Andreas Melas & Helena Papadopoulos (Επίκουρου 26 & Κορίνης 4, Αθήνα). Για πρώτη φορά οι δουλειές των δύο καλλιτέ-χνιδων παρουσιάζονται μαζί, φέρνοντας σε διάλογο τα έργα της Γερμανίδας γλύπτριας Charlotte Posenenske με τα ιδιότυπα φω-τογράμματα της Αμερικανίδας Liz Deschenes. Στις 7 το απόγευμα την ημέρα των εγκαινί-ων η κριτικός και επιμελήτρια Astrid Wege θα παραστεί στο χώρο και θα προλογίσει την έκθεση, η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου.

Page 24: Metropolis Free Press 28.09.12
Page 25: Metropolis Free Press 28.09.12
Page 26: Metropolis Free Press 28.09.12

Αντε τώρα εσύ να σκεφτείς

κάτι που να

το θέλεις όχι μία ή δύο, αλλά 1.000 φο-

ρές! Μα θα το βαρεθείς!

Για αυτό και

εγώ καταφεύγω σε μία προσομοίωση

του παραμυθένιου κόσμου του Αλαντίν,

που ποτέ δεν τον βαριέσαι. Θ

α ήθελα η

Αθήνα να έχει 1.000 ιπτάμενα χαλιά!

Αν χρειαστεί, να... π

ετιέσαι πιο γρήγορα

στον προορισμό σου, αποφεύγοντας το

μποτιλιάρισμα! Σε περίπτωση βροχής θα

παρακαλούσα τα ιπτάμενα χαλιά μου να

διαθέτουν και γυάλινο θόλο. Ευχαριστώ

και... χαιρετίσματα στην εξο

υσία!

Τι θέλω να δω επί 1.000 στην Αθή-

να; ΟΚ, λοιπόν, θέλω να δω 1.000

birdbaths! Ν

αι αμέ, αυτές

τις γουρνίτσες

τις τόσες

δα, από τσιμέντο

, από πέτρα,

από αλάβαστρο, ανάλογα με την οικο-

νομική επιφάνεια τη

ς γειτο

νιάς που τις

φιλοξενεί.

Τις γουρνίτσες γ

ια να δροσί-

ζονται τα

πουλιά κα

ι να μην πλαντά

ζουν

στη ζέστη του καύσωνα. Υπάρχουν σε

όλα τα πολιτισμένα

κράτη που σέβονται

τη φύση, γιατί δ

ηλαδή να μην υπάρχουν

και εδώ; Στα μέρη μας, ως γνω

στόν,

έχουμε μόνο πισίνες, που κάπως εξυ

-

πηρετούν τα χελιδ

όνια. Δεν λέω, χαίρο-

μαι να τα βλέπω σε θεαματικά βολ πλανέ

εν μέσω θέρους. Οταν φυσικά δεν έχουν

ξηλωθεί με ζή

λο οι φωλιές τους.

1000 Αγενορουφήχτρες. Η Αγενορου-φήχτρα, για τους ελάχιστους που δεν τη γνωρίζουν, γεννήθηκε κάπου στο Τρίγω-νο των Βερμούδων και είναι κόρη της Φαλκονέρας και του Τυφώνα. Πρόκει-ται για πλάσμα μυθικό, που σε ακραίες ωστόσο περιπτώσεις (όπως σε αυτήν της Αθήνας) μπορεί να λάβει σάρκα και οστά. Διακρίνεται για την ικανότητά της να καταπίνει μονομιάς τους φορείς της αγένειας, μίας από τις μεγαλύτερες νό-σους που έχει γνωρίσει η παγκοσμιότη-τα, η οποία έχει «θερίσει» την ελληνική πρωτεύουσα. Θέλω 1.000 από αυτές (η κλωνοποίηση να είναι καλά), διάσπαρ-τες στην πόλη, και να ετοιμαστούν παρα-καλώ οι επόμενες παρτίδες, γιατί μόνες τους δεν μας κάνουν καλά...

Θέλω να γεμίσει η

πόλη με πλανόδιους

μουσικούς. Οχι αυτούς που κρατάνε έν

α

ακορντεόν και ξέρουν να παίζουν μόνο

τις πρώτες ν

ότες από το «Σ’ αγαπώ γιατί

είσαι ωραία». Από τους άλλους, το

υς κα-

νονικούς μουσικούς, που παίζουν όμορ-

φα και γεμίζουν τα σοκάκια με μελωδίες.

Σαν αυτόν που για χρόνια έπαιζε ε

ξαι-

ρετικό βιολί στον πεζόδρομο πίσω από

το Πανεπιστήμιο, σαν την ορχήστρα που

ομόρφαινε τα ψώνια στην Ερμού. Για

τί

μια πόλη με μουσική μπορεί στα μάτια

μου να γίνει μια όμορφη πόλη.

1.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα πεζοδρο-

μίου διασκορπισμένα ισόποσα παντού

μέσα στην πόλη. Οχι από αυτά που κάθε

δύο χρόνια τα ξηλώνουν και τα ράβουν,

από τα άλλα, τα κανονικά, που υπάρ-

χουν σε όλες τις πόλεις του εξωτερικού

και σου επιτρέπουν να περπατάς σαν άν-

θρωπος και εσύ και οι μανάδες με τα κα-

ροτσάκια τους και οι ηλικιωμένοι και τα

άτομα με ειδικές ανάγκες. Οποιο μηχα-

νάκι ή αμάξι παρκάρει πάνω τους κα-

τάσχεται διά παντός και όποια δημόσια

υπηρεσία θέλει να σκάψει για να κάνει

έργα αναλαμβάνει να τα τελειώσει εντός

της ημέρας και να τα ξαναφτιάξει όπως

ακριβώς ήταν.

10001000100000000000

Page 27: Metropolis Free Press 28.09.12

Πολλές οι πληγές στο κορμί της αγαπη-μένης μου Αθήνας που θα ήθελα να για-τρευτούν, κάτι όμως που μου λείπει πολύ είναι τα σιντριβάνια. Θα μπορούσαμε να έχουμε 1.000, εμπνευσμένα από τη μονα-δική ιστορία και τη μυθολογία μας, που να λειτουργούν συνεχώς (με καθαρά νερά), σκορπώντας το μαγικό ήχο τους σαν βάλ-σαμο για την κουρασμένη ύπαρξή μας. Παραπέμποντας στον αέναο κύκλο της ζωής, τα σιντριβάνια ομορφαίνουν την πόλη αλλά και τις ψυχές των ανθρώπων της που είναι καταδικασμένοι να ζουν σε μια άνυδρη έρημο αισθητικής.

Αν είχα μία και μόνο ευχή και τη δύναμη να αλλάξω κάτι στην πόλη μας, θα ήθε-λα να εξαλείψω την αιτία που προκαλεί σε όλους μας μελαγχολία κάθε φορά που βγαίνουμε στους δρόμους της Αθήνας: τα ατελείωτα, συνεχόμενα «λουκέτα» που έχουν στοιχειώσει την πόλη. Αν υπήρχε ένας μαγικός τρόπος να ανοίξουν έστω τα 1.000 από τα 1.850 επισήμως καταγε-γραμμένα κλειστά καταστήματα στο εμπο-ρικό κέντρο της Αθήνας, σίγουρα θα άλ-λαζαν πολλά... Ουτοπικό, αλλά δεν πρέ-πει να σταματήσουμε να ελπίζουμε και ασφαλώς να ονειρευόμαστε!

1.000 χημικά δημόσια ουρητήρια. Να

μοιραστούν στο Κέντρο και στις πέριξ

αυτού γειτονιές. Κ

αι όχι για αστέγους και

μετανάστες. Για τους ίδιους τους Αθηναί-

ους, που μία κατηγορία εξ αυτών, με το

ξέσπασμα της κρίσης, λες και εκβαρβα-

ρίστηκε αιφνιδίως, λες και η φτώχεια

της χώρας σήμανε και αποτίναξη κάθε

κανόνα πολιτισμού και ευγένειας, γιατί

προφανώς τους στένευε. Εδώ και ενά-

μιση περίπου χρόνο το φαινόμενο των

δημοσίως ανακουφιζόμενων κυρίων,

καθόλα ευπρεπώς ενδεδυμένων και κατ’

όψιν τουλάχιστον καλοζωισμένων, έχει

πυκνώσει απαράδεκτα. Στο τέλος δεν θα

βρίσκουν δέντρα ελεύθερα ούτε οι σκύ-

λοι για την ανάγκη τους.

Με παίρνει να κάνω ακόμα 1.000 λάθη

ή το ίδιο λάθος 1.000 φορές;

Στα επόμενα 1.000 χρόνια θα μάθω.

Θέλω (ή φαντασιώνομαι;):1.000 υπέροχα υπαίθρια λουλουδάδι-κα με αισθητική Δρίζου και τιμές λαϊκής αγοράς στις γωνίες της Αθήνας, 1.000 καντίνες για ζεστό καφέ ή αχνιστό τσάι που μοιάζουν με σαλόνια διαμερισμάτων στο Μεσοπόλεμο σαν αυτήν έξω από τη Neue Nationalgalerie στο Βερολίνο, του-λάχιστον 1.000 δανειστικά ποδήλατα για να περιηγούμαι στην πόλη (βγαίνοντας από το μετρό) με καλάθι μπροστά για να βάζω τα λουλούδια που λέγαμε πριν, 1.000 οθόνες που θα προβάλλουν σκη-νές ή εικόνες από υπέροχες παραστάσεις ή εκθέσεις που τρέχουν αυτή τη στιγμή ανά τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, 1.000 καστανάδες το χειμώνα και ψήστες καλα-μποκιού το καλοκαίρι να σπέρνουν αρώ-ματα στην πόλη (και να ζεσταίνουν τα χέ-ρια μου το χειμώνα), 1.000 αναγνώσεις ποιημάτων σε δημόσιους χώρους (από τον Καταλειφό αν γίνεται παρακαλώ), τουλάχιστον 1.000 stands για να βρίσκω τη “Μetropolis”...

Τα φτάσαμε τα 1.000 τεύχη της ”Metropolis”, ευ-

ελπιστούμε σε τόσα και άλλα τόσα για το μέλλον.

Ενα μέλλον αθηναϊκό και φωτεινό, συμμετοχικό

και χαρούμενο. Για μια πόλη που θα μας χωράει

όλους και όλες, και εμάς και τα όνειρά μας. Πώς

θα τα καταφέρουμε; Οι συντάκτες της εφημερί-

δας προτείνουν τις δικές τους «χιλιάδες».

Εγώ πάλι θα ήθελα 1.000 ποδηλάτες με

οδηγική συμπεριφορά. Ας είναι αυτοί η

μαγιά για τους υπόλοιπους, μπας και κα-

ταλάβουν όλοι τους επιτέλους ότι ο μη

σεβασμός στον ΚΟΚ δεν είναι μία γροθιά

των alternative στο κατεστημένο, αλλά ένας

αχρείαστος κίνδυνος για τη σωματική μας

ακεραιότητα. Δεν έχω πρόβλημα να οργώ-

νετε τους αθηναϊκούς δρόμους με το ποδή-

λατό σας (δικά σας τα πνευμόνια, μαυρίστε

τα όσο θέλετε), αλλά τηρείστε τους κανόνες

και μην το παίζετε «Χάροι» στους δρόμους...

Page 28: Metropolis Free Press 28.09.12

ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΡΩΜΑΤΑΑυτό το Σάββατο, τα πέντε αγαπημένα μας παιδιά από την Πάτρα που ακούν στο όνομα Minor Project ταξιδεύουν στην Αθήνα. Θα τους δούμε στον Ιανό σε μία εμφάνιση καθόλου συνηθισμένη, γεμάτη φίλους, ακρο-ατές και μουσικούς. Στις αποσκευές τους για αυτό το ταξιδάκι βρίσκο-νται το ντεμπούτο άλμπουμ τους “In Colors”, μερικά νέα κομμάτια, λίγα παραμύθια και πολλή αγάπη.

Είναι πέντε. Ολοι τους από 22 μέχρι 23 χρόνων και σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Ο λόγος για την -κάθε άλλο παρά ελάσσονος ση-μασίας για τη νέα ελληνική σκηνή- μπάντα των Minor Project. Δηλαδή τον Στάθη (πιάνο, φωνή, σύνθεση), τον Γιώργο (μπάσο), τον Αλέξανδρο (τύμπανα, κρουστά), τον Βίκτωρα (κιθάρες) και τη Μαρία (φωνητικά).

Ολοι μαζί ταξιδεύουν πάλι στην πρωτεύου-σα για ένα βράδυ Σαββάτου. «Είναι ίσως αυτό που αγαπάμε περισσότερο ανάμεσα στα πολλά που μας έχει χαρίσει η ενασχόληση με το χώρο αυτό. Οση κούραση και να έχει το ταξίδι, μας δίνει τόσο με-γάλη ώθηση το γεγονός ότι εκεί υπάρχουν άνθρω-ποι που περιμένουν να μας δουν και περιμένουμε να δούμε, που τα ξεχνάμε όλα και ζούμε το κάθε live ή την κάθε συνέντευξη σαν ένα μικρό ταξί-δι, στο οποίο θες δεν θες θα γνωρίσεις και μερι-κούς υπέροχους ανθρώπους. Ετσι συμβαίνει μέ-χρι τώρα τουλάχιστον. Μην το ματιάσουμε», δι-απιστώνει ο Στάθης.

Για τους πέντε η πραγματικότητα δεν απέ-χει πολύ από τα πράγματα που είχαν στο μυαλό τους την προ Minor εποχή. «Ολοι είχαμε από μια μπάντα παλαιότερα, οπότε η μουσική και οι συναυλίες δεν έλειπαν από τις ζωές μας. Ωστό-σο, όταν αρχίσαμε να παίζουμε μαζί, ήταν κά-πως διαφορετικά. Φαινόταν από την αρχή ότι θα οδηγηθούμε σε δίσκο, μια και υπήρχαν ήδη έτοιμα κομμάτια πριν από τη δημιουργία μας, αλλά και λόγω του ότι δέσαμε πολύ ως άνθρω-ποι, καιρό πριν αρχίσουμε να παίζουμε μουσι-κή. Πολύ θέλει;» εξηγούν.

Το Σάββατο στον Ιανό θα απολαύσουμε, όχι απλώς μία ακόμη παρουσίαση του δίσκου, αλλά ένα live διαφορετικό και ιδιαίτερο, με νέα κομ-μάτια και διασκευές που ως τώρα δεν έχει τύχει να παρουσιαστούν στο κοινό. Καλεσμένοι της μπάντας θα είναι ο Στάθης Δρογώσης, ο οποίος έκανε πραγματικότητα το όνειρο του άλμπουμ με τη δισκογραφική του εταιρεία Antelma Music, η Μαριέττα Φαφούτη, που θα αφηγηθεί τραγουδι-στά το κομμάτι τους “Fairy Tale”, και ο Αντώνης Σουσάμογλου με συμμετοχή έκπληξη. Μέσα σε σχεδόν δυο χρόνια, αυτά τα παιδιά έχουν κατα-φέρει να συγκεντρώσουν γύρω τους ανθρώπους με πραγματικό ενδιαφέρον για τη μουσική τους. «Αυτό είναι αλήθεια. Και δεν θα κουραστούμε να

Page 29: Metropolis Free Press 28.09.12

λέμε πως, αν δεν υπήρχε αυτό το κλίμα, ίσως να μην είχαμε την ίδια διάθεση να παράγουμε μουσική και να την παρουσιάζουμε. Δεν ξέρω αν αυτό είναι προς τιμήν μας ή όχι, πάντως είναι η αλήθεια», σχολιάζει ο Στάθης.

Το μεγαλύτερό τους όνειρο είναι να καταφέ-ρουν να μη χαθεί ο ένας από τον άλλο, ακόμα και αν χρειαστεί, όπως λένε, «να γίνουν όλα όσα πρέπει να γίνουν για να πάει η ζωή μας μπρο-στά». Εχουν υποσχεθεί στους εαυτούς τους πως θα προσπαθήσουν όσο μπορούν να κρατήσει αυτό που έχουν για δύο απλούς λόγους: είναι αυτό που τους γεμίζει και αυτό που τους «απο-συνδέει» από την πραγματικότητα.

Για τους Minor του “In Colors”, η ζωή μπο-ρεί από ασπρόμαυρη να ξαναγίνει χρωματιστή. Ο Στάθης πιστεύει πως ο καθένας έχει τη δική του μοναδική συνταγή για αυτό. Εκείνα τα λίγα, προ-σωπικά μικροπράγματα που τον κάνουν χαρούμε-νο. «Εγώ έχω πολλά τέτοια και τα ξεχνάω. Μπορεί να είναι η μεταμεσονύχτιες βραδινές μαζώξεις με τα παιδιά ή μια νέα μελωδία που παίρνω την από-φαση να βγάλω από μέσα μου και να την ακούσω για πρώτη φορά στο πιάνο μου, μπορεί ακόμα να είναι η στιγμή που γυρνάω σπίτι και έχει μαγειρέ-ψει μπριάμ η φίλη μου η Εφη».

Ετσι, κάθε τραγούδι τους είναι μια ξεχωριστή, μια μικρή ιστορία ζωής. «Αν δεν ήταν έτσι, δεν θα είχα την ανάγκη να το καταγράψω», λέει ο Στάθης. «Ποιος ο λόγος άλλωστε; Το ‘Carrying your pain could be my greatest happiness’ είναι ίσως το πιο εσωτερικό κομμάτι μου, που βασίζεται σε μια ιστο-

ρία που ταίριαξε μέσα μου με εκείνα που έγραφε στην επιστολή της η Μαρία Πολυδούρη στον αγα-πημένο της Τάκη. ‘Να υποφέρεις τον πόνο του αν-θρώπου που αγαπάς είναι η ευτυχία. Ακόμα και αν εκείνος δεν το καταλαβαίνει’. Στη δική μας περί-πτωση, ωστόσο, δεν πρόκειται για ερωτική επιστο-λή. Θα μπορούσε, αλλά δεν».

Το “Fairy tale”, το κομμάτι που ερμηνεύει η Μαριέττα Φαφούτη, είναι για τον Στάθη άλλο ένα τραγούδι πολύ αγαπημένο. «Ο αρχικός λόγος για τον οποίο το δημιούργησα ήταν λίγο χαζός. Είπα κάποια στιγμή στη γιαγιά μου ότι ένας κύριος στο χωριό μου είπε: ‘Δεν τα αγαπάει η Τριανταφυλλιά τα

εγγόνια της’. Δεν ήταν καν αστείο. Αλλά εκείνη δά-κρυσε. Τότε μου μπήκαν σκέψεις σχετικά με το πόσο πολύ μας αγαπάνε κάποιοι άνθρωποι και πως, αν δεν είναι οι συγκυρίες κατάλληλες, ίσως να μην το μάθουμε ποτέ· ίσως να γκρινιάζουμε για πάντα ότι δεν έχουμε κανέναν στον κόσμο. Ξεκινώντας, λοι-πόν, από το ‘Once you heard I don’t love you and that made you cry’, προέκυψε το παραμύθι μας. Μπήκε και μια Φαφούτη στη μέση μετά, βέβαια, και έγινε όντως παραμύθι, αλλά άλλη κουβέντα αυτή». Είναι όμως η εποχή μας εποχή για παραμύθια; «Προφανώς είναι», λέει. «Αρκεί να μη ζούμε στην πλάνη ότι θα έχουν απαραίτητα happy end».

Δείτε τους Minor Project στο Mstories 35.

Page 30: Metropolis Free Press 28.09.12

Δύο μήνες πριν από την πρεμιέρα της πρώτης του κινηματογραφικής ταινίας με τίτλο «Αν...», ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης αποκάλυψε κάποια από τα μυστικά της σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε.

Δείτε τον Χριστόφορο

Παπακαλιάτη στο Mstories 35.

Page 31: Metropolis Free Press 28.09.12

«Ηθελα να γράψω μία ερωτική ιστορία στην Αθήνα του σήμερα. Ηθελα να γράψω για έναν έρωτα στην εποχή της κρίσης. Η ιδέα για το σε-νάριο της ταινίας μού πρωτοήρθε πριν από ενά-μιση χρόνο περίπου». Κάπως έτσι γεννήθηκε, σύμφωνα με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, το «Αν...», η ερωτική ιστορία του Δημήτρη και της Χριστίνας με φόντο την Πλάκα. Δύο ταινίες σε μία. Η πρώτη για το τι θα γινόταν αν ο Δημήτρης έβγαινε από το σπίτι του εκείνο το βράδυ και γνώριζε τη Χριστίνα και η δεύτερη τι θα συνέ-βαινε αν δεν έβγαινε.

«Το ‘Αν...’ είναι μία ιστορία από δύο δια-φορετικές οπτικές γωνίες. Στον ίδιο χρόνο με κοινά γεγονότα και πρόσωπα. Ενα σενάριο με ήρωες έρμαια των γεγονότων και νέες διαδρο-μές που ίσως να μας οδηγήσουν σε έναν άλλο τρόπο σκέψης... Κοινός παρονομαστής όλων; Ο έρωτας», αναφέρει το νέο δελτίο Τύπου για την ταινία. Δηλαδή; «Σε μία πρώτη ανάγνωση, είναι σίγουρα μία ερωτική ιστορία στη σημερινή επο-χή. Σε μία δεύτερη ανάγνωση είναι μια ιστορία που πραγματεύεται το δίπολο «έρωτας-μοναξιά» και όλα τα ερωτήματα που προκύπτουν για το πόσο διαφορετικά βιώνεις όλα αυτά που συμ-βαίνουν σήμερα όταν είσαι με έναν άνθρωπο ή όταν είσαι μόνος σου», σπεύδει να εξηγήσει ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης.

Επειτα από 22 χρόνια στην τηλεόραση, τέσ-σερις άκρως επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές, μία τηλεταινία και οκτώ μήνες pre production, γυρι-σμάτων και post production -το οποίο ακόμα συ-νεχίζεται, καθώς αυτή τη στιγμή η ταινία βρίσκεται στο στάδιο του τελικού μοντάζ-, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης μοιάζει πανέτοιμος για το κινημα-τογραφικό του ντεμπούτο. «Μια κινηματογραφική αφήγηση είναι πολύ διαφορετική από μία τηλεο-πτική», σημειώνει. «Εκ των πραγμάτων είναι κάτι άλλο το να αφηγηθείς μία ιστορία σε 100 λεπτά από το να αφηγηθείς μία ιστορία σε 26 ώρες. Αυτό είχε έναν πολύ μεγάλο βαθμό δυσκολίας, αλλά ταυτόχρονα ήταν και μία πρόκληση για μένα».

Για ακόμα μία φορά ο Χριστόφορος κρατάει και σε αυτή τη δουλειά τον τριπλό ρόλο του σενα-ριογράφου-σκηνοθέτη-ηθοποιού. «Από τη μία θα έλεγα ότι αυτό είναι κάτι ιδιαίτερα προσωπικό, από την άλλη ότι είναι και «ταραγμένο», εφόσον είναι τρεις διαφορετικοί ρόλοι που ο ένας μπορεί να συμπληρώνει τον άλλον, πολλές φορές όμως ανταγωνίζεται και ο ένας τον άλλον. Οπότε, νομί-ζω ότι όλο αυτό απλά καλύπτει διαφορετικά καλ-λιτεχνικά φάσματα».

Ακόμα και ο πιο κακόπιστος θεατής δεν μπο-ρεί παρά να ομολογήσει ότι όλες οι τηλεοπτικές δουλειές του Παπακαλιάτη φέρουν μία αισθητι-

κή που δεν συναντάμε συχνά στην τηλεόραση. Τον ρωτάω αν είχε πάντα στο μυαλό του να κάνει σινεμά. «Δεν θα το έλεγα. Ηταν μία ανάγκη που γεννήθηκε όταν ολοκλήρωσα την τελευταία μου τηλεοπτική σειρά, τους ‘4’. Απλά, από την αρχή ο τρόπος με τον οποίο αφηγούμαι μία ιστορία μέσα από την κάμερα πάντα ήταν πιο κοντά σε έναν κινηματογραφικό και όχι τόσο σε τηλεοπτικό τρό-πο αφήγησης. Επειδή όμως γενικότερα δεν μου αρέσουν αυτές οι ταμπέλες, νομίζω ότι αυτή είναι η αισθητική μου, αυτό που μου αρέσει εμένα ως θεατή και αυτό έκανα και τώρα στην ταινία».

«Δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο η καινοτομία για μένα»Βλέποντας το τρέιλερ και τα πρώτα πλάνα από την ταινία, καταλαβαίνεις ότι ο Παπακαλιάτης δεν επιχειρεί να υποδυθεί κινηματογραφικά κάτι άλλο από αυτό που τον έκανε δημοφιλή τηλεο-πτικά. Η αισθητική του παραμένει ίδια. Τέλειο κάδρο, προσεγμένο στη λεπτομέρεια, υπέροχη φωτογραφία, εικόνες που χορταίνουν το μάτι, ήρωες που φλερτάρουν με το ιλουστρασιόν. «Δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο η καινοτομία για μένα. Το ζητούμενο ήταν να περνάει καλά ο κόσμος με αυτό που κάνω», εξηγεί. Και αυτό ο Χριστόφορος ξέρει σίγουρα να το κάνει καλά.

Τώρα, όσο βλέπει το πρώτο του κινηματο-γραφικό πόνημα να ολοκληρώνεται, πώς νιώθει; «Πάντα λίγο πριν από μία κινηματογραφική πρε-

μιέρα έχεις άγχος... Αισθάνομαι κυρίως αγωνία για το αν το αποτέλεσμα είναι πραγματικά έτσι όπως το είχα στο μυαλό μου και το ήθελα».

Αντωνάκης και Ελενίτσα... 45 χρόνια μετάΜία από τις ευχάριστες εκπλήξεις του «Αν...» εί-ναι η συμμετοχή του Γιώργου Κωνσταντίνου και της Μάρως Κοντού, που επιστρέφουν σε δύο εμβληματικούς ρόλους της καριέρας τους, τον Αντωνάκη και την Ελενίτσα από το «Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα». Υστερα από 45 χρόνια είναι ακόμα μαζί αγαπημένοι και στο «Αν...» αναλαμβάνουν το ρόλο του αφηγητή, ένα ρόλο-κλειδί για την εξέλιξη της πλοκής, για τον οποίο ο Παπακαλιάτης προτίμησε να κρατήσει τα χαρ-τιά του κλειστά.

Πώς νιώθουν όμως οι δύο δημοφιλείς πρωταγωνιστές του παλιού ελληνικού κινηματο-γράφου που ξανασυναντάνε αυτούς τους δύο μο-ναδικούς ήρωες 45 χρόνια μετά; «Σαν να ήταν χθες...» μου απαντά αφοπλιστικά ο Γιώργος Κων-σταντίνου και η Μάρω Κοντού σπεύδει να συ-μπληρώσει: «Σαν να μην πέρασε μια μέρα... Είναι σαν συνέχεια από τότε που σταμάτησε ο ελληνι-κός κινηματογράφος. Και σήμερα γίνεται πάλι ελληνικός κινηματογράφος εκσυγχρονισμένος, με καινούργια μέσα, καινούργιο σκηνοθέτη, και-νούργιους ηθοποιούς, αλλά για εμάς είναι απλά η συνέχεια...» Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γυρίζει για λίγο το χρόνο πίσω σε ένα crash test με το σήμε-ρα. «Θυμάμαι με πόσο κέφι και τρέλα δουλεύαμε τότε. Ειδικά η Μάρω, η οποία είχε συνέχεια μια ανταλλαγή απόψεων με το σκηνοθέτη. Βλέπω, επίσης, με τι πάθος γίνεται και τώρα η δουλειά, κρίνοντας τουλάχιστον από αυτό που έζησα στην ταινία του Χριστόφορου».

Οι δυο τους έχουν τα καλύτερα να πουν για τη συνεργασία τους με τον Παπακαλιάτη, αλλά και εκείνος μοιάζει να τους ευγνωμονεί. «Αυτό που εγώ κρατάω από τη συνεργασία μας είναι τα βράδια που περάσαμε οι τρεις μας σπίτι με τις πρόβες και όλες τις ατελείωτες κουβέντες που κάναμε. Είναι πιο νέοι από όλους μας», καταλή-γει ο Χριστόφορος.

Page 32: Metropolis Free Press 28.09.12

Ο ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΩΝ DECKSΛίγο πριν από την έναρξη του φεστιβάλ ART is HARD Athens στον Παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό Πελοποννήσου, συναντήσαμε τον dj Lex και μιλή-σαμε για τη συμμετοχή του σε αυτό, για τη σχέση του με τη μουσική και για τους λόγους που λέει «αντίο» στην Ελλάδα.

O Lex, κατά κόσμον Αλέξης Ανδρικόπουλος, είναι ένας από τους dj που θα ανέβουν στα decks κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ ART is HARD Athens σήμερα και αύριο (28 και 29 Σεπτεμβρίου). Για τους μη γνωρίζοντες, πρόκειται για ένα διήμερο γεμάτο μουσική και εικαστικά δρώμενα που πραγματοποιείται στον Παλιό Σι-δηροδρομικό Σταθμό Πελοποννήσου, ένα εντυπω-σιακό νεοκλασικό κτίριο κτισμένο στα τέλη του 19ου αιώνα. Νέοι φωτογράφοι, street artists, video artists, performers, εικονογράφοι, γλύπτες και graphic designers θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους υπό τη συνοδεία ηλεκτρονικής μουσικής. Παράλληλα, σε συνεργασία με το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων, θα γίνει συλλογή τροφίμων, φαρ-μάκων και ειδών πρώτης ανάγκης και στη συνέχεια θα διατεθούν σε όσους τα έχουν ανάγκη.

Οταν λοιπόν του έγινε η πρόταση από τους διοργανωτές να συμμετάσχει με τη μουσική του, ο Lex δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. «Απάντησα απευθείας ‘ναι’», τονίζει χαρακτηριστικά, «αφού πρόκειται για ένα πολυσύνθετο event μέσα από το οποίο πολλοί νέοι άνθρωποι θα έχουν τη δυνατότητα να δείξουν σε ένα ευρύ κοινό τις δημιουργίες τους». Θεωρεί, εξάλλου, πως οι διαφορετικές μορφές τέχνης είναι ωραίο να «παντρεύονται» και ειδικά η ηλεκτρονική μουσική, που εί-ναι είδος λίγο... παρεξηγημένο στην Ελλάδα. «Πιστεύω ότι στη χώρα μας επικρα-τούν τα ακούσματα που εγώ ονομάζω ‘mainstream underground’. Συγκεκριμένα τραγούδια γίνονται επιτυχίες, ορισμένοι dj τα αναπαράγουν διαρκώς και το κοινό θεωρεί ότι εκεί εξαντλείται ο χώρος. Αντιθέτως, υπάρχουν σπουδαίες δουλειές που συχνά μένουν στην αφάνεια επειδή δεν είμαστε δεκτικοί στο διαφορετικό».

Η άποψή του αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα αν αναλογιστεί κανείς την εμπειρία του. Απέκτησε επαγγελματική σχέση με τη μουσική πριν από 14 χρόνια, όταν ξεκίνησε να εργάζεται ως dj, το 2003 άνοιξε το δικό του δισκο-πωλείο -το οποίο αναγκάστηκε να κλείσει λίγα χρόνια αργότερα εξαιτίας της πειρατείας-, ενώ το 2007 ίδρυσε τη δισκογραφική εταιρεία Quantized Music. Εχει παίξει σε όλα τα μεγάλα μαγαζιά της Αθήνας που σχετίζονται με την ηλεκτρονική μουσική και συχνά εμφανίζεται και στο εξωτερικό. Το Σάββατο το πρωί, μάλιστα, λίγες ώρες αφού τελειώσει το set του στο ART is HARD Athens, πετάει για την Πόλη του Μεξικό. «Με βλέπω να πηγαίνω στο Σταθμό Πελοποννήσου με τις βαλίτσες», λέει γελώντας, «αν θέλω να

προλάβω την πτήση». Εκεί έχει προ-γραμματίσει μία σειρά εμφανίσεων και μόλις τις ολοκληρώσει θα αποφασίσει εάν θα επιστρέψει στην Ελλάδα ή όχι. «Πάω σε μία χώρα όπου εκτιμούν το βιογραφικό μου», υποστηρίζει ζητώντας να αναφερ-θεί η φράση του αυτολεξεί. «Θα μπορέσω να αφιερωθώ στη μουσική μου και όχι σε χίλιες διαφορετικές άσχετες δουλειές, όπως να μαζεύω κόσμο και να κλείνω τραπέζια. Κρατάω μόνο μια μικρή επιφύλαξη επιστροφής για τις 28 Οκτωβρίου στο Move πάρτι που έχει προγραμματιστεί στο Six d.o.g.s». Εμείς πά-ντως του ευχόμαστε να γυρίσει, αλλά για παν ενδεχόμενο θα τον ακούσουμε απόψε στις 12 το βράδυ στο φεστιβάλ.

Page 33: Metropolis Free Press 28.09.12

Ο Δημήτρης Καλαντζής και το κουιντέτο του επιστρέφουν με το “Mano’s”, μία μουσική συνάντηση του Μάνου Χατζιδάκι με την τζαζ, και μας περιμένουν στον πανέμορφο Κήπο του Μεγάρου Μουσικής.

Ο Δημήτρης Καλαντζής και το κουιντέτο του επιστρέφουν με το “Mano’s”, μία μουσική συνάντηση του Μάνου Χατζιδάκι με την τζαζ, και μας περιμένουν στον πανέμορφο Κήπο του Μεγάρου Μουσικής.

Υστερα από τις παραστάσεις στο Θέατρο Παλλάς και το Half Note, και την κυκλοφορία του άλμπουμ “Μano’s: Jazz Tribute to Manos Hadjidakis” με τη σύμπραξη της Καμεράτας, το κουιντέτο του Δη-μήτρη Καλαντζή ετοιμάζεται να μας χαρίσει μία ακόμα μαγική βραδιά πλημμυρισμένη από τζαζ διασκευές αγαπημένων συνθέσεων του Χατζιδάκι σήμερα, 28 Σεπτεμβρίου, στον Κήπο του Μεγά-ρου Μουσικής. «Μεταφράσεις, όχι διασκευές», με διορθώνει ο Δημήτρης Καλαντζής. «Πρόκειται για μια μετάφραση της μουσικής του Μάνου Χα-τζιδάκι στη γλώσσα που εμείς μιλάμε, την τζαζ. Το ζητούμενο, δηλαδή, είναι να είναι 100% Χατζιδά-κις και 100% τζαζ», εξηγεί.― Κάποιοι αρχικά ήταν διστακτικοί όταν άκουσαν το πάντρεμα του Χατζιδάκι με την τζαζ...Δεν είχαμε καμία διάθεση να επέμβουμε στις συνθέσεις του Χατζιδάκι. Για αυτό μίλησα για «μετάφραση». Στην προκειμένη περίπτωση παί-ζουμε αυτά τα κομμάτια με αυτό τον τρόπο, δι-ότι, πολύ απλά, εμείς τζαζ παίζουμε. Και αυτό δεν είναι πρωτόγνωρο. Το ρεπερτόριο της τζαζ είναι κομμάτια του μουσικού θεάτρου της Αμερι-κής. Δεν γράφτηκαν για το συγκεκριμένο είδος μουσικής τα περισσότερα, αλλά για το μουσικό θέατρο. Η τζαζ δεν είναι θέμα ρεπερτορίου, είναι τρόπος με τον οποίο παίζεται η μουσική.― Δηλαδή η τζαζ αφορά περισσότερο την ενορ-χήστρωση;Οχι. Είναι ο τρόπος με τον οποίο παίζει κά-ποιος. Αυτοσχεδιασμός καταρχήν. Είναι ένα μουσικό ιδίωμα η τζαζ. Μια λαϊκή μουσική. Οχι ελληνικής προέλευσης βέβαια, αλλά είναι μία κατεξοχήν λαϊκή μουσική.

― Πιστεύετε ότι το ελληνικό κοινό είναι εξοικειω-μένο με την τζαζ;Οχι, και υπάρχουν πολλοί λόγοι. Ο βασικότερος από όλους είναι ότι εμείς έχουμε μία ευλογία, η οποία πολλές φορές μπορεί να γίνει και κα-τάρα. Να έχουμε δική μας μουσική. Αυτό είναι πολύ καλό, από την άλλη όμως η ελληνική μου-σική καταλαμβάνει έναν πολύ μεγάλο χώρο στα ακούσματα των μουσικόφιλων της χώρας μας, σε σημείο που θα μπορούσε να μιλήσει κανείς και για μία αυταρέσκεια ή εσωστρέφεια. Είναι επίσης ζήτημα παιδείας. Και δεν ισχυρίζομαι ότι όποιος ακούει τζαζ είναι πιο καλλιεργημένος, ωστόσο χρειάζεται παιδεία για να ζωντανέψουν οι παρα-δόσεις μας και να έχουν ένα μέλλον. ― Εκτός του ότι είστε εξαιρετικός μουσικός, διδά-σκετε και στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονί-ου Πανεπιστημίου...Δίδασκα. Οσο υπήρχαν συμβάσεις. Δεν διδάσκω πια. Οχι μόνο εγώ, αλλά και πολλοί άλλοι.― Μάλιστα. Θέλω λοιπόν τη γνώμη σας πάνω σε αυτή τη θεωρία που λέει ότι «ο πολιτισμός είναι περιττός σήμερα που δεν έχουμε να φάμε»...Ενα σήμα κατατεθέν έχουμε ως χώρα και αυτό εί-ναι ο πολιτισμός - και ο τουρισμός, βέβαια, καθώς είμαστε «ωραίο οικόπεδο», που λέει και ο Σαββό-πουλος. Το να επενδύσεις στον πολιτισμό και στην εκπαίδευση καταρχάς δεν έχει μεγάλο κόστος, και κατά δεύτερον έχει πολύ άμεσα αποτελέσματα. Εί-ναι, λοιπόν, τεράστια οικονομική ανοησία να μην το κάνεις, μια και είναι το μόνο πράγμα που μπο-ρείς να πουλήσεις ουσιαστικά. Ολη η Αττική έχει ένα καλλιτεχνικό σχολείο για μαθητές από τον Αυ-λώνα μέχρι το Σούνιο. Αφού τους έκοψαν λόγω

περικοπών το φαγητό -τους έδιναν ένα σάντουιτς-, τώρα τους έκοψαν και τις μετακινήσεις. Τι δημόσιο σχολείο είναι αυτό, όταν πρέπει να φτάσεις μόνος σου στον Γέρακα από όπου και αν μένεις; Εκεί μέσα δημιουργείς τους νέους ανθρώπους της τέχνης για το θέατρο, τη μουσική, το χορό. Αυτό είναι μία επένδυση, μία οικονομική επένδυση για τη χώρα. Δεν το καταλαβαίνουν όμως. Αν είχαμε πέντε Αγγε-λόπουλους και όχι έναν, το κέρδος για τη χώρα θα ήταν και οικονομικό - πέρα από τα υπόλοιπα,. ― Οταν διδάσκατε, τι ήταν αυτό που θέλατε πρω-ταρχικά να περάσετε στους φοιτητές σας σε σχέση με την τζαζ και τη μουσική γενικότερα;Το σημαντικότερο είναι να μπορέσεις να ενθαρ-ρύνεις έναν άνθρωπο να αγαπήσει κάτι για το οποίο έχει μία θετική εντύπωση, χωρίς να ση-μαίνει ότι το έχει ερωτευτεί κιόλας. Γενικά, η δι-απαιδαγώγηση είναι περισσότερο ζήτημα ενθάρ-ρυνσης παρά ζήτημα πληροφορίας, που άλλωστε υπάρχει άφθονη στην εποχή μας.

Δείτε τον Δημήτρη Καλαντζή στο Mstories 35.

Page 34: Metropolis Free Press 28.09.12

Τρίτος χειμώνας για τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, που αυτή τη χρονιά παρου-σίασε το πιο ενδιαφέρον πρόγραμμά της, πολυσυλλεκτικό και πολυεπίπεδο, ένα συνδυασμό ελληνικής και διεθνούς καλ-λιτεχνικής δημιουργίας, κυρίως ένα διά-λογο της τέχνης με την κοινωνία και τα μεγάλα προβλήματα του καιρού μας.

Η Στέγη είναι μια κυψέλη που φιλο-ξενεί μεγάλα και μικρά θεάματα, συνδυά-ζει σοφά την πρωτοπορία και το κλασικό, επενδύει στην εκπαίδευση και ανοίγει νέα πεδία προβληματισμού. Αυτός ο χει-μώνας της είναι αληθινά εντυπωσιακός.

“Late Night” από τους Blitz και πρεμιέρα στη Στέγη για το θέατρο στις 31 Οκτω-βρίου. Σκηνοθετώντας ένα πάρτι για το τέλος της εποχής μας, η πλέον αναγνωρι-σμένη ομάδα devised theatre της νεότε-ρης γενιάς αναπλάθει σε μια παρακμιακή αίθουσα χορού τις εξομολογήσεις των θυμάτων μιας κρίσης αργών θανάτων.

Επόμενη πρεμιέρα στις 22 Νοεμ-βρίου με το “Refuse the hour” του κορυ-φαίου εικαστικού και σκηνοθέτη Ουίλιαμ Κέντριτζ στην πρώτη του εμφάνιση στη χώρα μας. Μέσα σε ένα ντανταϊστικό παν-δαιμόνιο ήχων και εικόνων, 13 χορευτές, μουσικοί, performers και τραγουδιστές συνδυάζουν την performance, το θεα-τρικό αναλόγιο, την όπερα, το σύγχρονο χορό, την εικαστική εγκατάσταση και τις βιντεοπροβολές.

Στις 27 Νοεμβρίου, μετά την επι-τυχημένη παράσταση «Οι Αντιγόνες», η ξακουστή φλαμανδική ομάδα tg STAN επιστρέφει στη Στέγη με το πιο τσεχοφικό

έργο του Γκόρκι, τους «Παραθεριστές», το οποίο ανατρέχει στην προεπαναστατική Ρωσία, έχοντας όμως το βλέμμα στραμμέ-νο στο εδώ και στο τώρα.

Στις 18 Δεκεμβρίου η θρυλική βρε-τανική θεατρική ομάδα Cheek by Jowl έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με ένα rock remix στην πιο τολμηρή ερωτι-κή τραγωδία της Αναγέννησης. Ο σκηνο-θέτης Declan Donnellan ρίχνει την τολ-μηρή ματιά του σε ένα κλασικό έργο του Τζον Φορντ, το «Κρίμα που είναι Πόρνη», αποκαλύπτοντάς το σε όλο το ερεβώδες μεγαλείο του, θυμίζοντας μια κολασμένη εκδοχή του «Ρωμαίος και Ιουλιέττα».

Στις 23 Ιανουαρίου η Κατερίνα Ευ-αγγελάτου σκηνοθετεί τον «Kαλό άνθρω-πο του Σετσουάν» του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Η εκρηκτική Στεφανία Γουλιώτη είναι ο μοναδικός καλός άνθρωπος που εντοπί-ζουν οι θεοί πάνω στη γη. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τους συμπολίτες της που την εκμεταλλεύονται, η Σεν Τε εφευ-ρίσκει ένα alter ego, έναν υποτιθέμενο εξάδελφο, τον μοχθηρό Σουί Τα. Πόσο καιρό, όμως, θα αντέξει να παίζει αυτόν το διπλό ρόλο;

Στις 27 Φεβρουαρίου ο Ανέστης Αζάς και ο Πρόδρομος Τσινικόρης πα-ρουσιάζουν την παράσταση «Τηλέμαχος: Should I stay or should I go?», ένα ντο-κουμέντο για τις Οδύσσειες των σύγχρο-νων Eλλήνων. Οι Ελληνες μετανάστες στη Γερμανία αποτελούν το «ζωντανό υλικό» του ιδιαίτερου θεάματος που στήνουν στη Στέγη οι δύο νέοι Ελληνες καλλιτέχνες και ο διακεκριμένος Γερμανός δραματουργός Jens Hillje. Πρωταγωνιστές σε αυτό το «θέατρο της πραγματικότητας» δεν είναι

μια ομάδα ηθοποιών, αλλά οι ίδιοι οι Ελληνες της Γερμανίας - ηλικιωμένοι και νέοι, καθηγητές πανεπιστημίου και εργά-τες, ιδιοκτήτες καζίνο και σερβιτόροι.

Στις 28 Μαρτίου, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ο Γάλλος δραματουργός και σκηνοθέτης Ζοέλ Πομερά κάνει πρεμιέ-ρα με τη «Μεγάλη και θαυμαστή ιστορία του εμπορίου», μια ιστορία που μοιάζει με αυτή της ανθρωπότητας. Το βαθιά ουμα-νιστικό θέατρο του Πομερά, με τη μορφή της παραβολής, μας μιλάει για το τέλος των ιδεολογιών και για την κυριαρχία του καπιταλισμού, για την αλληλεγγύη και για τα όρια της ηθικής.

Ο Θίασος Κανιγκούντα στις 3 Απρι-λίου κάνει πρεμιέρα με τους «Κύκλους/Ιστορίες» του Ζοέλ Πομερά. Ενα κείμε-νο με στιγμές της ευρωπαϊκής καθη-μερινότητας από το Μεσαίωνα μέχρι σήμερα, με ήρωες απλούς πολίτες και ιππότες, υποτελείς και αφέντες, εραστές και οικογενειάρχες, που παρουσιάζο-νται φορτισμένες με πολιτικοκοινωνική κριτική, μεταφυσική ματιά, υποδόριο χιούμορ αλλά και αγωνία.

Διευρύνοντας και ενισχύοντας τη στήριξή της στη σύγχρονη ελληνική σκη-νή, η Στέγη ανοίγει το Μάιο τις πόρτες της σε ομάδες που βρίσκονται στην αρχή της επαγγελματικής τους πορείας. Στη διάρκεια ενός τριημέρου (31 Μαΐου, 1 και 2 Ιουνίου), η Μικρή Σκηνή θα δώ-σει χώρο έκφρασης και θα διαθέσει την υλικοτεχνική της υποδομή σε νέους δη-μιουργούς που θέλουν να πειραματιστούν με σύγχρονα καλλιτεχνικά ιδιώματα, στο επίπεδο τόσο της θεατρικής γραφής όσο και της σκηνικής φόρμας.

Page 35: Metropolis Free Press 28.09.12

Στις 17 Οκτωβρίου με το έργο τους “Kireru” και υπό τους ήχους της ζω-ντανής μουσικής του John Parish, οι RootlessRoot αποκαλύπτουν την άγρια ομορφιά του χορού. Ο Josef Fru ek και η Λίντα Καπετανέα χορογραφούν οκτώ εκπληκτικούς χορευτές από πέντε διαφορετικές χώρες, που φέρνουν στη σκηνή ένα χορό υψηλής τάσης.

Στις 7 Νοεμβρίου ο Lemi Ponifasio παρουσιάζει το έργο “Birds with Skymirrors”. Ενας χορογράφος «εξίσου σημαντικός με την Pina Bausch και τον Merce Cunningham» σε μια πα-ράσταση-τελετουργία για τη λατρεία του φυσικού περιβάλλοντος.

Στις 5 Δεκεμβρίου ο Akram Khan με το “Desh”, που στη βεγγαλική γλώσσα σημαίνει πατρίδα, αποτολμά ένα παρα-μυθένιο ταξίδι αναζήτησης της πατρογο-νικής γης, αλλά και της ταυτότητάς του.

Στις 6 Φεβρουαρίου ο 38χρονος Αφρικανός χορευτής και χορογράφος Faustin Linyekula αναδεικνύει την πολι-τική διάσταση της τέχνης. Στο “Le Cargo”, το πρώτο του σόλο, ο διάσημος χορογρά-φος επιστρέφει στο σώμα και στην κίνη-ση ως τα κατεξοχήν εργαλεία κατανόησης και καταγραφής της ιστορίας.

Η Καμεράτα εμφανίζεται με ένα πλούσιο πρόγραμμα που διατρέχει τη χρονιά και επιλογές από Μπαχ και Χάυδν μέχρι Αρβο Περτ και Ρίχαρντ Στράους.

Το Ergon Ensemble, συνεχίζοντας το ταξίδι του στις σημαντικές μουσικές κλη-ρονομιές, κυρίως μέσα από τους ανθρώ-

πους που αντλούν έμπνευση και ήχο από την παράδοση, αναζητά στις 13 Νοεμβρί-ου τη διαφορετικότητα, αλλά και τον κοινό παρονομαστή που στοιχειοθετεί τη χωρο-χρονική συνέχεια του όρου «Βαλκάνια».

Ο μεγάλος Αμερικανός συνθέτης και κιθαρίστας Μπιλ Φριζέλ θα ερμη-νεύσει στις 3 Νοεμβρίου ζωντανά στη σκηνή της Στέγης τη μουσική επένδυση στην ταινία του Μπιλ Μόρισον “Τhe Great Flood”, που θα προβάλλεται πα-ράλληλα.

Στις 16 Νοεμβρίου στο πλαίσιο του Κύκλου του Ελληνικού Τραγουδιού παρου-σιάζεται ένα αφιέρωμα στον Κώστα Kαρυ-ωτάκη και στη Μαρία Πολυδούρη.

Στις 23 και 24 Νοεμβρίου ακολου-θεί αφιέρωμα στον John Cage, μία από τις σημαντικότερες μορφές της σύγχρο-νης εποχής.

Στις 2 Δεκεμβρίου έρχεται το Toumani Diabaté Quartet, ένα κουαρτέ-το μουσικών, των οποίων η παράδοση μετράει 71 γενιές.

Στις 14 και 15 Δεκεμβρίου διορ-γανώνονται Αγώνες Δημιουργίας Ελλη-νικού Τραγουδιού, για δεύτερη χρονιά φέτος, οι οποίοι στοχεύουν στην ανά-δειξη νέων καλλιτεχνών.

Στις 29 Ιανουαρίου θα δούμε τον Γάλλο πιανίστα Wilhem Latchoumia, πρεσβευτή ενός νέου κύματος σε έργα σπουδαίων Γάλλων συνθετών.

Το τριήμερο 14, 16 και 17 Φε-βρουαρίου είναι αφιερωμένο σε αξιό-λογες εκφάνσεις της ελληνικής και διε-θνούς σύγχρονης μουσικής.

Στις 9 και 10 Μαρτίου ο Δημήτρης Παπαδημητρίου παρουσιάζει ένα μουσι-

κό παραμύθι βασισμένο στους μύθους του Αισώπου.

Στις 13 Απριλίου εμφανίζεται η Σαββίνα Γιαννάτου με τις «Πλανόδιες ιστορίες» της, σε ένα μουσικό σπονδυ-λωτό κομμάτι.

Στις 11 Μαΐου οι «Βάκχες» της Γε-ωργίας Σπυροπούλου παρουσιάζονται στην Ελλάδα για πρώτη φορά, μαζί με τρία ακόμη έργα της σε μια βραδιά με κεντρικό άξονα τη φωνή

Στις 20 Μαΐου οι Στέφανος Νάσος και Απόστολος Παληός, τέσσερα πιανι-στικά χέρια, ερμηνεύουν έργα τεσσάρων κορυφαίων Αμερικανών συνθετών από τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες.

Στον εκθεσιακό χώρο της Στέγης από τις 13 Νοεμβρίου παρουσιάζεται το έργο του Χέλμουτ Νιούτον, του φωτο-γράφου που επαναπροσδιόρισε τη φω-τογραφία μόδας, σε μια αναδρομική έκθεση. Καλύπτονται οι βασικές θεμα-τικές της δουλειάς του Νιούτον, όπως είναι η μόδα, το γυμνό, το πορτρέτο, το σεξ, το χιούμορ.

Από το Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο του 2013 παρουσιάζονται 56 video-portraits του Ρόμπερτ Ουίλσον τα οποία σκηνοθέτησε ανάμεσα στο διάστημα 2004-2009. Πρωταγωνιστές των βίντεο είναι διάσημοι ηθοποιοί, τραγουδιστές, χορευτές και συγγραφείς.

Page 36: Metropolis Free Press 28.09.12

Κείμενο, φωτογραφίες: Νικήτας Καραγιάννης

Εχουν μια ακαταμάχητη δύναμη αυτά τα μικρά ετερόκλητα αντικείμενα που γε-μίζουν τους πάγκους των πλανόδιων μικροπωλητών στο Μοναστηράκι. Μα-γνητίζουν το βλέμμα, αιχμαλωτίζουν την προσοχή και τραβούν το θεατή μαζί τους σε ένα ταξίδι που μοιάζει ατέλειωτο και, προπάντων, μαγικό.

Μια βόλτα στον κόσμο τους σε αφήνει με μια αίσθηση ανάτασης, σαν να σηκώθηκες από την πολυθρόνα του ψυχαναλυτή ύστερα από επιτυχημένη συνεδρία. Εχουν ψυχή και σου ψιθυρίζουν ιστορίες με φωνή που θυμίζει τα παραμύθια της γιαγιάς. Στην καρδιά της Αθήνας, αυτή η κινητή αυλή των θαυμάτων έχει το δικό της φανατικό κοινό, που ψάχνει να βρει ανάμεσά τους ένα ξεχασμένο όνειρο.

Page 37: Metropolis Free Press 28.09.12
Page 38: Metropolis Free Press 28.09.12
Page 39: Metropolis Free Press 28.09.12
Page 40: Metropolis Free Press 28.09.12
Page 41: Metropolis Free Press 28.09.12

Είναι δύσκολο να παλεύεις με τις δυνάμεις της φύσης, Κριέ, δεν νιώθεις όμως και λίγο υπεράνθρωπος όταν τα καταφέρνεις; Αν οι άν-θρωποι χωρίζονται ανάλογα με το ποιο στοι-χείο της φύσης αντιπροσωπεύουν, το ότι έχεις μπροστά σου πολλή φωτιά να σβήσεις δεν πρέπει να σε φοβίζει.

Είναι όλα ψέματα, Ταύρε, και θυμήσου το καλά όταν πρέπει να αντιμετωπίσεις πα-ρανοϊκά γκομενικά και πιέσεις στη δουλειά. Μπορείς να τα κάνεις όσο αλήθεια θέλεις να είναι, αλλά στην πραγματικότητα έτσι γίνονται ακόμα πιο ψέματα. Οπότε χαλάρωσε και πιες ένα φθινοπωρινό ντάκιρι και γράψε τα όλα στο τζιτζιφλέκι σου.

Εκεί που κάνεις τη φασίνα σου, Δίδυμε, το βελάκι του έρωτα θα σε τρυπήσει. Ναι, εκεί που κάνεις τη φασίνα σου. Ή σε αντίστοιχη άσχετη φάση. Μην προσπαθήσεις να βάλεις αντιερωτική πανοπλία ή να κρυφτείς κάτω από κανένα κρεβάτι, δεν μπορείς να το απο-φύγεις.

Τρέχουν πολλά ζητήματα στο σπίτι, Καρ-κίνε, και τραβάνε την προσοχή σου από τα πραγματικά σοβαρά θέματα, τα γκομενικά σου δηλαδή. Κοίτα να τα λύσεις γρήγορα, διότι και το τζιτζιφλέκι έχει ανάγκες. Και πρόσεχε τι κουβέντες ξεκινάς αυτή την εβδομάδα, πιθα-νότατα θα έχουν διάρκεια κάτι μήνες.

Σε μια ιδανική ιστορική συγκυρία, Λέο-ντα, αυτή την εβδομάδα θα ερχόταν το αφε-ντικό σου και θα σε παρακαλούσε να πάρεις αύξηση. Το αντίστοιχο υπό αυτές τις συνθήκες που ζούμε φαντάζομαι ότι θα είναι να στείλει ένα βοηθό του να σου κάνει ένα thumbs up. Κάτι είναι και αυτό, ε;

Πήγαινε στη Μαβίλη την Παρασκευή, Παρθένε. Πιες όσο μπορείς στο Μπρίκι ή σε όποιο άλλο μπαράκι θέλεις. Φάε βρόμικο με την ανατολή. Πάρε το αμάξι και φτάσε μέχρι το Σχοινιά. Βγάλε τα παπούτσια σου και χόρε-ψε στην άδεια παραλία. Μετά βούτα στο νερό και πνίξου. Μεταφορικά πάντα.

Παίζεις εντός έδρας αυτή την εβδομάδα, Ζυγέ. Δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να σε κάνει να νιώσεις άβολα και δεν υπάρχει περί-πτωση να κάνεις οποιαδήποτε διαπραγμάτευση χωρίς να έχεις το πάνω χέρι. Ισως να ζητούσες καμιά προαγωγούλα ή καμιά αναβαθμολόγηση;

Υπάρχει μια ένταση στον αέρα, έτσι, Σκορ-πιέ; Αν θέλεις να βρεις από πού προέρχεται και πώς θα τη σταματήσεις, δεν έχεις παρά να ακούσεις καμιά δεκαριά δίσκους από τα ’90s ή να δεις καμιά δεκαριά ταινίες. Αυτό που σε ενοχλεί στον κόσμο πρέπει να το αλλάξεις στον εαυτό σου.

Μεταφορικά πάντα, υπάρχει καλή περίπτω-ση να ντελαπάρει το φορτηγό σου στην Ακαδη-μίας και να πάρει μαζί του και άλλους. Φρόντισε να κάνεις πολύ προσεκτικές κινήσεις, δεν είναι καθόλου εβδομάδα για ρίσκα. Εκτός αν γουστά-ρεις ντελαπαρίσματα, Τοξότη, άρα κάνε το φω-νάζοντας: «Ζήτω τα μπάχαλα!»

Θα χρειαστεί να κάνεις κάποιες κινήσεις, Αιγόκερε, και μάλιστα με νυστέρι και όχι με χαντζάρα όπως συνηθίζεις, αν θέλεις να κρα-τήσεις ζωντανές τις επιλογές σου όσον αφο-ρά τα επαγγελματικά σου. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, αν είσαι πλανόδιος μουσι-κός και δεν βγάζεις αρκετά, μη φύγεις από την Ερμού για Βουκουρεστίου, απλά πήγαινε δέκα μέτρα πιο κάτω.

Οι δυναμικές ροές θα είναι ισχυρές κατά το Σαββατοκύριακο, Υδροχόε, και καλό είναι να μην αφήνεις τον εαυτό σου πολύ ελεύθερο. Οι δε επικές έξοδοι του Σεπτεμβρίου καλύτερα να περιμένουν τον Οκτώβριο, δεν υπάρχει κάποιο ρεκόρ κατανάλωσης αλκοόλ που πρέπει να σπά-σεις, όσο περίεργο και αν ακούγεται.

Η τύχη θα σου προσφέρει πολλά αυτή την εβδομάδα, Ιχθύ, αλλά ό,τι σου δώσει θα είναι δανεικό. Φρόντισε να εκμεταλλευτείς κάθε ευ-καιρία που θα σου δοθεί, διότι καμία δεν θα κρατήσει για πολύ. Και ό,τι κατακτήσεις, ετοι-μάσου να το κρατήσεις με νύχια και με δόντια. Οπότε ακόνισε επίσης νύχια και δόντια μάλλον.

Page 42: Metropolis Free Press 28.09.12

Ο επίσημος σκοπός του είναι να προστατεύ-σει τα μικρά παιδιά από το να καταναλώ-σουν το αλκοόλ που υπάρχει μέσα στο σπί-τι. Ξέρουμε όλοι όμως πως, αν αγοράσεις το Lockey Bottle Lock, θα είναι επειδή δεν θέλεις οι συγκάτοικοί σου να πειράζουν το ακριβό ουίσκι που με πόνο τσέπης αγόρα-σες. Οπως μπορείς να δεις και στη φωτο-γραφία, ορίζεις ένα συνδυασμό με τέσσερα νούμερα και το μπουκάλι ανοίγει μόνο από εσένα και όσους άλλους τον γνωρίζουν. Ζυγίζει μόλις 280 γραμ. και μπορείς να το κάνεις δικό σου με 15 ευρώ περίπου από το Amazon, αρκεί να βιαστείς, καθώς έχουν απομείνει ελάχιστα κομμάτια.

www.amazon.com

Στον πόλεμο δεν θα πήγαινες ποτέ χωρίς όπλο. Γιατί να πας, λοιπόν, στην καρδιά του χειμώνα χωρίς ένα ζευγάρι ζεστές και άνε-τες πλεκτές παντόφλες έτοιμες να ισοπεδώ-σουν κάθε δυσκολία; Πάρ’ το απόφαση και αγόρασε τις Panzer Slippers, που κοστί-ζουν μόλις 5,5 ευρώ αρκεί να πείσεις τη γιαγιά σου να σου τις πλέξει. Για την ακρί-βεια, με τα χρήματα αυτά αγοράζεις τα σχέ-δια κατασκευής τους σε .pdf αρχείο και στη συνέχεια χρειάζεται να βρεις κάποιον να σου τις φτιάξει. Το τελικό αποτέλεσμα θα θυμίζει γερμανικό άρμα μάχης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έτοιμο να υπερπηδήσει κάθε εμπόδιο που θα εμφανιστεί μπροστά σου μια για πάντα. Απλά, λιτά, στρατιωτικά.

www.etsy.com

Εάν η μητέρα σου υποστηρίζει ότι είσαι ο μεγαλύτερος τεμπέλης του κόσμου και πως όλη μέρα κά-θεσαι και τα περιμένεις όλα έτοιμα, τότε πρέπει να της δείξεις τον... Popinator! Απλά απόλαυσε τη λειτουργία του: του μιλάς, μέσω ειδικών συστημάτων αναγνωρίζει τη φωνή σου και την τοποθεσία του στόματός σου και εκτοξεύει τα ποπκόρν απευθείας μέσα του ώστε να τα μασουλήσεις. Ούτε να σηκώνεσαι από τον καναπέ για να πιάσεις το μπολ, ούτε να λερώνεις τα χέρια σου και να πρέπει να τα πλύνεις, ούτε καν να παρακαλάς άλλον να το κάνει για σένα. Η τιμή του και η ημερομηνία διαθεσιμότητάς του δεν είναι ακόμα γνωστές, μόλις όμως δεις το αντίστοιχο βίντεο θα πειστείς πως η αναμονή αξίζει.

www.popcornindiana.com

Κουράστηκες να πηγαίνεις συνέχεια στο γυμναστήριο και να τρέχεις στον κυλιό-μενο διάδρομο σαν τον παλαβό κοιτώ-ντας την απέναντι πολυκατοικία; Θέλεις να αλλάξεις παραστάσεις και να αθλη-θείς επιτέλους διαφορετικά; Τότε ήρθε η ώρα να αποκτήσεις τον TreadWall M4, έναν κάθετο κυλιόμενο διάδρο-μο για σκαρφάλωμα! Το σκεπτικό είναι να εξασκηθείς πάνω του στην αναρρίχηση χωρίς να χρειαστεί να τρέχεις σε πίστες και βουνά. Δια-θέτει όλα τα κομφόρ, όπως ρυθμι-ζόμενα σημεία για να πιαστείς και αυξομείωση ταχύτητας ώστε να τον προσαρμόσεις ακριβώς στα μέτρα σου, αλλά και υπέροχη θέα στα πλαστικά του. Η τιμή του δεν εί-ναι γνωστή, αν κρίνουμε ωστόσο από άλλα προϊόντα της εταιρείας, δύσκολα θα κοστίζει λιγότερο από 3.000 ευρώ.

www.brewersledge.com

Κατά καιρούς έχουμε δει γκάτζετ που συνδυάζουν τα πιο απίθανα πράγματα: γυαλιά με κινητό, λουκέ-το με ραδιόφωνο, καλάμι ψαρέματος με φορητή τη-λεόραση. Το iMpulse όμως ξεπερνάει όλα τα προηγού-μενα, ενώνοντας τα χειρι-στήρια των videogames με τα μπρελόκ για τα κλειδιά σου. Συγκεκριμένα, συνδέεται μέσω Bluetooth με το iPhone ή το Android smartphone σου και μπορείς να παίζεις τα παιχνίδια τους με την άνεση των controller. Ταυτόχρο-να, περνάς πάνω του τα κλειδιά σου και, σε περίπτωση που δεν τα βρίσκεις, κάνεις κλικ στην αντίστοιχη εφαρμογή και εκπέμπει αμέσως ένα χαρακτη-ριστικό ήχο για να τα εντοπίσεις. Τέλος, λειτουργεί και ως διακόπτης για τη φωτογραφική του κινητού σου, ενώ η τιμή του φθάνει μόλις τα 24 ευρώ.

www.kickstarter.com

Page 43: Metropolis Free Press 28.09.12

Χωρίς να έχω ζήσει την ΑΕΚ στις με-γάλες της δόξες, μπορώ να καταλάβω πως είναι ό,τι χειρότερο έχει παρου-σιάσει ποτέ. Μια ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Από το θυρωρό στα Σπάτα, που ψάχνει ανά δέκα λεπτά τα κλειδιά μέχρι να ανοίξει τις πόρτες, μέχρι τους παίκτες, τον προπονητή, τον πρόεδρο. Οι γνωστές φράσεις «ΑΕΚάρα στα δύσκολα», «Η δικιά μας ΑΕΚ δεν χάνει ποτέ» έχουν χάσει πλέον το νόημά τους.

Με τους υποψήφιους αγοραστές δεν πρόκειται να ασχοληθώ άλλο. Ας κάνουν οι διοικούντες όλες τις απαραίτητες ενέργειες (τάματα, αγια-σμούς, φανουρόπιτες) για να μπουν χρήματα στην ομάδα, διότι σε λίγο καιρό ούτε ο Μπουγαΐδης δεν θα σηκώνει το τηλέφωνο, μιμούμενος τον... ντελικάτο -πλην όμως ακατο-νόμαστο- στόπερ του ΟΣΦΠ. Από τα πιο ανησυχητικά φαινόμενα στα της διοίκησης, πάντως, είναι η σταδιακή απομυθοποίηση του Θωμά Μαύρου, που από «Θεός» φοβάμαι ότι μπορεί να γίνει θνητός εν μια νυκτί.

Στα αγωνιστικά τώρα. Ολοι μας βλέπουμε ότι αυτά τα παιδιά δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας, ενώ πολλά από αυτά δεν έχουν και το απαραίτητο ταλέντο. Αφήστε που έχουμε και τον Βλάχο, που δεν χά-νει ευκαιρία να τους υπενθυμίζει πόσο τραγικοί είναι. Λες και δεν το ξέρουν. Πέρα από τους 18χρονους Γροντή και Νικολιά -ο ροκάς ντε, με το μαλλί αλά Φερνάντο Νάβας- δεν βλέπω κάτι ελπιδοφόρο για την ομάδα. Πολύ φοβάμαι δε, ότι αυτοί οι δύο ποδοσφαιριστές που προέρχο-νται από τα ερασιτεχνικά της ΑΕΚ, θα μας εγκα-ταλείψουν σύντομα, μια και η προϊστορία μας στο να χαρίζουμε παίκτες είναι μεγάλη.

Το κακό είναι πως, βλέποντας τα χάλια μας

αλλά και το πρόγραμμα που ακολουθεί, στην πα-ρέα πλέον κυριαρχεί το εξής ερώτημα: «Θα σω-θούμε;» Με αποτέλεσμα να ξεκινάει μια σοβαρή συζήτηση με κομπιουτεράκια στο τραπέζι, αναλύ-σεις, στατιστικά, πρόγραμμα αγώνων κλπ. Ούτε γελάκια όπως παλιά, ούτε χαβαλές, ούτε τίποτα. Ας είναι το παιχνίδι με το Νέο Πανιώνιο η αρχή για κάτι καλύτερο.

Πριν κλείσω, θα ήθελα απλά να μου επιβε-βαιώσετε τα εξής: Ισχύει ότι το γκολ του Φουρ-τάδο με τακούνι γυρίστηκε σε στούντιο ταινιών και έπαιξε playback; Επίσης, είναι αλήθεια ότι το μαγαζί από όπου ψωνίζει ο Θωμάς πουκάμισα έχει κλείσει εδώ και χρόνια; Αυτά και ευχαριστώ.

ΜΙΑ ΑΕΚ, ΜΑ ΠΟΙΑ ΑΕΚ;14.244. Τόσοι ήταν οι φίλοι του Ολυμπιακού που προτίμησαν να περάσουν το πολύτιμο κυ-ριακάτικο βράδυ τους στο γήπεδο «Γεώργιος Κα-ραϊσκάκης». Για όλες τις άλλες ομάδες ο αριθμός αυτός είναι ευκταίος. Ή ακόμη και υπερβατικός των φιλοδοξιών τους. Για την ομάδα του Πει-ραιά, όμως, μια προσέλευση τέτοιου μεγέθους γεννά συνήθως δεύτερες σκέψεις.

Ετσι, λοιπόν, πολλοί συνέδεσαν τη χαμη-λή προσέλευση του κόσμου με το αντιεμπορι-κό όνομα του Πανθρακικού. Αλλοι πάλι, με τις υψηλές τιμές των εισιτηρίων και αρκετοί με τη μη πειστική αγωνιστική εικόνα της ομά-δας. Ενα κομμάτι αλήθειας βρίσκεται σε όλες τις παραπάνω υποθέσεις. Ο Πανθρακικός εί-ναι λιγότερο θελκτικός από ένα χαλαρό πο-τάκι στο Μικρολίμανο. Επίσης, οι τιμές των εισιτηρίων ίσως και να φανερώνουν πως οι διοικούντες την ΠΑΕ θεωρούν ότι το ΔΝΤ εί-ναι ένα είδος... εκρηκτικής ύλης. Και όντως, η ομάδα έχει να παρουσιαστεί τόσο αδύναμη από τις αλησμόνητες και τρισκατάρατες επο-χές Κετσπάγια και Ζίκο.

Υπάρχουν, όμως, και οι έτερες αλήθειες. Παραδείγματος χάριν, αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός, που κατεβαίνει κάθε, μα κάθε φορά στο χορτάρι, είναι ο ίδιος. Είτε παίζει με τη Ρεάλ είτε με τον Πανθρακικό. Αλήθεια είναι επίσης πως δεν γίνεται να διαμαρτυρόμαστε για τα ακριβά 25ευρα με τη Σάλκε και τέσσε-ρις ημέρες μετά να γυρνάμε την πλάτη μας στα 10ευρα του πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός, όπως και κάθε άλλη ομάδα, φαντάζομαι, δεν είναι μια επιλογή a la carte. Είναι αλήθεια, τέ-λος, πως για πρώτη φορά τα τελευταία 16 χρό-νια απλώνεται μπροστά στην ομάδα η προο-πτική της καθολικής ελληνοποίησης. Μπορεί να μη μας πείθει προς το παρόν, αλλά αυτό το ενδεχόμενο αξίζει λίγη από την υπομονή μας. Ο καθένας διαλέγει την «αλήθεια» του υπό το βάρος πάντα της όποιας σχετικότητάς της.

Page 44: Metropolis Free Press 28.09.12

Στην τελική φάση ολοκλήρωσης βρίσκεται το νέο, γρήγορο 3G δίκτυο της WIND στο Λεκανοπέδιο Αττικής, με το 95% του πληθυσμού να απο-λαμβάνει ήδη ταχύτητες έως και 42Mbps. Το νέο 3G δίκτυο λειτουργεί πλήρως σε όλο το Λεκανοπέδιο Αττικής, καλύπτοντας τους κατοίκους των πολυπληθέστερων δήμων του νομού. Από τα μέσα Σεπτεμβρίου έχει εκσυγχρονιστεί πλήρως στις περιοχές της Βουλιαγμένης, της Βάρης, του Κορωπίου, των Καλυβίων Θορικού, του Μαρκοπούλου και της Κερατέας, ενώ στο αμέσως επόμενο διάστημα θα απολαμβάνουν υψηλές mobile broadband ταχύτητες μέσα από το δίκτυο της WIND και οι κάτοικοι της Βορειοανατολικής Αττικής, καθώς το έργο βρίσκεται σε εξέλιξη.

Η «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων με-τατράπηκε για τρεις ημέρες σε ένα μεγά-λο παιδικό πάρτι με αφορμή τη «Μικρό-πολις 2012», που πραγματοποιήθηκε για τρίτη συνεχή χρο-νιά. Tα παιδιά στο «Μια πόλη θαύμα» είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε διαδραστικές εκπαι-

δευτικές μεθόδους και δράσεις, να ξεναγηθούν στις συναρπαστι-κές γειτονιές της πιο πρωτότυπης και ζωντανής παιδικής πόλης. Μεγάλος χορηγός της ενότητας «Γειτονιά της Γεύσης» ήταν τα δη-μητριακά Cheerios της Nestlé. Μέσα από το πρωτότυπο μουσικο-θεατρικό μάθημα «Μουσικομαγειρέματα», με πρωταγωνιστή τον Ευτύχη Μπλέτσα, τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν για τη σημασία ενός σωστού πρωινού και να περάσουν ατελείωτες στιγμές διασκέδασης φτιάχνοντας τις πιο νόστιμες συνταγές.

Με τα χαρούμενα χρώματα και την art handmade διακόσμηση, το «Στο βάθος κήπος» μοιάζει με καλού γούστου παιδότοπο, αλλά είναι μαγαζί με τρόφιμα. Ενα μο-ντέρνο μπακάλικο που λειτουρ-γεί με διαδικτυακή φιλοσοφία: ο πελάτης διαμορφώνει το περι-εχόμενο! Αν δηλαδή δεν μπορεί κάποιος να βρει στο κατάστημα αυτό που επιθυμεί, μπορεί να το παραγγείλει και θα είναι πολύ σύντομα στο σπίτι του. Αν πάλι δεν ξέρει ακριβώς το όνομα του προϊόντος ή του παραγωγού, μπορεί να το βρει σε έναν από τους πλήρως ενημερωμένους καταλόγους του καταστήματος. Μανιτάρια από τα Γρεβενά, ζυ-μαρικά και μεζέδες από τη Μυτι-λήνη, λιχουδιές από το χιώτικο κελάρι, γάλα και γιαούρτι, τυριά από το συνεταιρισμό του Βόλου (ΕΒΟΛ), κρητικά προϊόντα, αλλά και φυτικά καλλυντικά σε ένα μαγαζί με κεφάτους υπαλλήλους και ανθισμένη διακόσμηση.

Φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από τον τόπο κατοικίας τους στηρίζουν για 11η συνεχή χρονιά ο ΟΤΕ και η COSMOTE, προ-κηρύσσοντας το Πρόγραμμα Υποτροφιών για το ακαδημαϊκό έτος 2012-2013 για πρωτοετείς φοιτητές Ελληνικών Ανώτατων Εκπαι-δευτικών Ιδρυμάτων. Το φετινό πρόγραμμα ενδυναμώνεται με πέ-ντε επιπλέον υποτροφίες και την προσθήκη για πρώτη φορά των δύο μεγάλων αστικών κέ-ντρων, της Ατ-τικής και της Θεσσαλονίκης. Για το ακα-δημαϊκό έτος 2012-2013, θα απονεμηθούν 20 υποτροφίες, ύψους 15.280 ευρώ η καθεμία. Επιπλέον, η COSMOTE θα απονείμει και Τιμη-τικές Διακρίσεις, συνοδευόμενες από το ποσό των 1.528 ευρώ η καθεμία, σε επιλεγμένους υποψηφίους που ξεχώρισαν για τις σχολικές και εξωσχολικές τους επιδόσεις. Βασικό κριτήριο για την αξιολόγηση και επιλογή των υποψήφιων υποτρόφων είναι η κοινωνική και οικογενειακή τους κατάσταση.

Η Microsoft Corp. ανακοίνωσε στις 20 Σεπτεμβρίου μια νέα διεθνή πρωτοβου-λία, το Microsoft YouthSpark (www.m i c r o s o f t . c o m /youthspark), που έχει ως στόχο να δημι-ουργήσει σε ορίζοντα

τριετίας ευκαιρίες για 300 εκατ. νέους σε περισσότερες από 100 χώρες. Με την πρωτο-βουλία αυτή, η οποία συμπεριλαμβάνει καινούργιες ή ανανεωμένες δράσεις κοινωνικής ευθύνης της εταιρείας και όχι μόνο, η Microsoft φιλοδοξεί να βοηθήσει τους νέους να αναπτύξουν και να αξιοποιήσουν στο μέγιστο τις δυνατότητές τους, προσφέροντάς τους μεγαλύτερες ευκαιρίες σε επίπεδο εκπαίδευσης, απασχόλησης και επιχειρηματικότη-τας. Μέσω του Microsoft YouthSpark, η εταιρεία θα διαθέσει το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων της σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς σε όλο τον κόσμο που θέτουν στον πυρήνα των δράσεών τους τους νέους.

Page 45: Metropolis Free Press 28.09.12

Τη σημαντική διεθνή διαπίστευση ISO 9001:2008 απέσπασε για έδβομη συνεχή χρονιά η υπηρεσία ΑΤΜ & Χρηματικού της Marfin Egnatia Bank, που αφορά την εξυπηρέτηση συναλλαγών και πληροφό-ρησης σε 24ωρη βάση σε όλα τα ΑΤΜs του δικτύου καταστημάτων της τράπεζας. Η πιστοποίηση αποτελεί ένα από τα πλέον διαδεδομένα διεθνή πρότυπα διαχείρι-σης ποιότητας, διασφαλίζοντας τη διαρκή βελτίωση των υποδομών και των διαδι-κασιών της τράπεζας, με στόχο τη μέγιστη διαθεσιμότητα του Δικτύου ATM και την ικανοποίηση των πελατών. Υπενθυμίζε-ται ότι η Marfin Egnatia Bank είναι μέλος στην Ελλάδα του Ομίλου Λαϊκής Τράπε-ζας, ο οποίος με έδρα την Κύπρο και ιστο-ρία πέραν των 110 χρόνων, έχει εξελιχθεί σε ένα δυναμικό χρηματοοικονομικό ορ-γανισμό με παρουσία σε δέκα χώρες.

Υποστηρίζοντας για τρίτη συνεχή χρονιά την πρωτο-βουλία του Πανελλήνιου Συλλόγου «Aλμα Ζωής», τα δημητριακά ολικής άλεσης Fitness συμμετέχουν ενεργά

στον αγώνα δρόμου ενάντια στον καρκίνο του μαστού “Greece Race for the Cure”. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη και πιο επιτυχημένη διορ-γάνωση κατά του καρκίνου του μαστού παγκοσμίως, η οποία θα πραγματοποιηθεί και φέτος στο Ζάππειο, την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου, με τη συμμετοχή περισσότε-ρων από 10.000 γυναικών. Τα Fitness, ως επίσημος χορηγός του αγώνα, θα δώ-

σουν δυναμικά το «παρών», με διανομή προϊόντων και αναμνηστικών δώρων, καθώς και με ενημερωτικά μη-νύματα στις ειδικές συσκευασίες τους.

Μέσα σε ενθουσιώδη ατμόσφαιρα ξεκίνησε πριν από λίγες ημέρες τη λει-τουργία του το νέο κατάστημα Palmie bistro στον πολυχώρο του River West στον Κηφισό (Δίπλα στο ΙΚΕΑ). Με έναν αέρα «φρεσκάδας» και καινο-τομίας, σε προσκαλεί να συνδυάσεις τις βόλτες και τα ψώνια σου με τις πιο δροσιστικές προτάσεις καφέ και ροφημάτων, απολαυστικών κοκτέιλ, καθώς και με όλα τα παλιά και νέα πιάτα του πλήρως ανανεωμένου κατα-λόγου! Πιστό στη φιλοσοφία της «οικογένειας» Palmie bistro, το νέο κατά-στημα έχει δημιουργηθεί με βάση την ανάγκη για ένα φιλικό, καλαίσθητο περιβάλλον, με χαλαρή ατμόσφαιρα, ποιοτικό φαγητό και λογικές τιμές, διατηρώντας όμως την ίδια στιγμή και το δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα!

Με εξοικονόμηση που θα ξεπερνάει το 35% θα ξεκινή-σει η χειμερινή περίοδος το τελευταίο τρίμηνο του 2012 για τους χρήστες του φυσικού αερίου έναντι του πετρε-λαίου θέρμανσης στην Αττική. Συνεχίζει να αποτελεί έτσι την καλύτερη, πιο αποδοτική και συμφέρουσα λύση για τους καταναλωτές μέσα σε μία δύσκολη οικονομική συγκυρία. Οι χαμηλές τιμές οφείλονται στο γεγονός ότι η ΕΠΑ Αττικής έχει αποσυνδέσει την τιμή του φυσικού αερίου από την εγχώρια τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, με αποτέλεσμα να μην ακολουθήσει την ανοδική πορεία του. Περισσότερες πληροφορίες θα βρεις στην ιστοσελί-δα www.aerioattikis.gr.

Το καινούργιο PlayStation®3 μπορεί να μην έχει να επιδείξει σημαντικές εκπλήξεις ως προς το λειτουργικό του, είναι όμως επανα-σχεδιασμένο και αρκετά μικρότερο. Το νέο απόκτημα της Sony αναμένε-ται να κυκλοφορή-σει άμεσα σε όλο τον κόσμο ενόψει της επερ-χόμενης εορταστικής περι-όδου. Συνολικά, στην ευρωπαϊκή αγορά θα διατεθούν δύο μοντέλα: ένα με σκληρό δίσκο χωρητικότητας 500GB, που θα είναι διαθέσιμο στην αγορά τις επόμενες ημέρες, και ένα με μνήμη τύπου Flash 12GB, που θα είναι διαθέσιμο το πρώτο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου. Με την αυξημένη χωρητικότητα που προσφέρει το μοντέλο των 500GB, οι χρήστες έχουν ακόμα μεγαλύ-τερη δυνατότητα αποθήκευσης πλούσιου περιεχόμενου -όπως games, μουσική, φωτογραφίες και βίντεο-, ενώ το μοντέλο με την ενσωματω-μένη μνήμη των 12GB (τύπου Flash) θα προσφέρει στους χρήστες την ευκαιρία να εισέλθουν στο μοναδικό κόσμο του PlayStation με ακόμα πιο προσιτή τιμή!

ς περι-

ayStation®3έχεικέος

-τονεπ

κής

Station®3ει να ές

ν περ-ς περι-

Page 46: Metropolis Free Press 28.09.12

Tην παρακολούθηση των ταινιών μικρού μήκους που προβλήθηκαν στις Νύχτες Πρεμιέρας την προ-ηγούμενη εβδομάδα. Πέρα από την ταινία «Τσέλ-τσι-Μπαρτσελόνα» -που, εκτός του ότι είναι του δι-κού μας Αλέξανδρου Χαντζή ήταν και καταπληκτι-κή!- οι άλλες δύο που κατάφερα να παρακολουθή-σω ήταν μαύρο χάλι. Δεν λέω ονόματα, γιατί δεν θέλω να θίξω νέους ανθρώπους που προσπαθούν να δημιουργήσουν, αλλά πραγματικά δεν βλέπο-νταν. Ούτε νόημα, ούτε σκηνοθεσία, ούτε τίποτα. Λίγο ωραία φωτογραφία, λίγο σιωπή και αυτό ήταν. Εμ, δεν γίνεται έτσι τέχνη!

Το γράψιμο αυτή της σελίδας. Οσο και να προσπάθησα, δεν βρήκα τίποτα πιο ουσια-

στικό και εύστοχο από την παρακάτω φωτογραφία διά χειρός Κώστα Τσαούση.

Χρόνια μας πολλά, λοιπόν, και καλούς έρωτες!

Την ανάγνωση της αγαπημένης μου τεχνολο-γικής είδησης. «Διαστημικός βούδας φτιαγμέ-νος από μετεωρίτη» ήταν ο τίτλος και, όπως ήταν φυσικό, δεν κρατήθηκα. Γερμανοί ερευ-νητές ανακάλυψαν το πρώτο στον κόσμο «δι-αστημικό» άγαλμα που είναι κατασκευασμέ-νο από μετεωρίτη, ο οποίος εκτιμάται ότι έπεσε στα σύνορα Σιβηρίας-Μογγολίας πριν από περί-που 10.000 έως 20.000 χρόνια. Κάπως έτσι ξε-κινούσε η είδηση, σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Και αν με το «διαστημικό» άγαλμα, το μετεωρίτη και τα 20.000 χρόνια δεν ψηθή-κατε ακόμα, μάθετε ότι το βαρύ μεταλλικό αντι-κείμενο φέρει στο στήθος του και μια σβάστι-κα. Το άγαλμα, που έχει ύψος 24 εκ. και βάρος 10,6 κ., είχε γρήγορα καταλήξει στα χέρια κά-ποιου ιδιώτη συλλέκτη, ενώ το 2009 άλλαξε χέ-ρια σε μια δημοπρασία, οπότε πλέον κατέστη δυνατό να μελετηθεί για πρώτη φορά επιστημο-νικά. Κάπου εκεί, όταν άρχισα να φαντάζομαι τον Τομ Κρουζ να αναλύει το άγαλμα και τον Νίκολας Κέιτζ να προσπαθεί να κρύψει το μυ-στικό, σταμάτησα το διάβασμα. Εχει και η αμε-ρικανιά τα όρια της!

Page 47: Metropolis Free Press 28.09.12

PUBL

I

Με την αντίληψη ότι «πραγματικά μεγάλος είναι αυτός που μπορεί να κάνει τη διαφορά στην καθημερινότητα των συμπολιτών του», η ΟΠΑΠ Α.Ε. εδώ και 54 χρόνια μεταφράζει σε κοινωνικό έργο την επιχειρηματική της εξέλιξη και ενισχύει με κάθε τρόπο πρωτοβου-λίες για τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων στην Ελλάδα. Στηρί-ζει αλλά και δημιουργεί προγράμματα στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, του Αθλητισμού, του Πολιτισμού και του Περιβάλλοντος και σκύβει πάνω από τις ανάγκες των ευπαθών κοινωνικά ομά-δων.

Εφέτος, αναλαμβάνει άλλη μία σημαντική πρωτοβουλία στο πλαίσιο του προγράμματος Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης που στόχο έχει να προστατέψει την πιο σημαντική μας «ομάδα»: τα παιδιά.

Ο καθιστικός τρόπος ζωής, η πιεσμένη καθημερινότητα και η έλλειψη ενημέρωσης των γονέων, καθώς και η άγνοια σε θέματα σωστής διατροφής, έχουν προκαλέσει την αύξηση της παιδικής παχυσαρκίας κατά 40%. Η ΟΠΑΠ Α.Ε. ευαισθητοποιήθηκε απέ-ναντι σε αυτό το πρόβλημα και αποφάσισε να στηρίξει την έρευνα και αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού, χρηματοδοτώντας το Πρόγραμμα του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου «Σωματομετρική και Διατροφική αξιολόγηση των μαθητών Δημοτικού Σχολείου: Κα-θορισμός επιπολασμού της παχυσαρκίας και κινδύνου ανάπτυξης της παχυσαρκίας στα παιδιά».

Χάρη στην οικονομική στήριξη της ΟΠΑΠ Α.Ε. το πρόγραμμα αυτό θα επεκταθεί ως και το 2015 σε όλα τα παιδιά Νηπιαγωγείου, Δημοτικού και Γυμνασίου της χώρας.

Στόχος του προγράμματος είναι η πρόληψη και θεραπεία της παιδικής παχυσαρκίας, η αναγνώριση διατροφικών ελλείψεων των μαθητών, η προώθηση και ενίσχυση της σωματικής δραστηρι-ότητας των μαθητών, η βελτίωση των διατροφικών συνηθειών των

μαθητών και τέλος η δημιουργία αντιπροσωπευτικών καμπυλών ανάπτυξης παιδιών.

Πιο συγκεκριμένα έχει καταρτίσει ένα πλήρες σχέδιο ενεργει-ών για τη συλλογή δεδομένων που χρειάζονται προκειμένου να αντιμετωπιστεί η παιδική παχυσαρκία. Οι ενέργειες αυτές περιλαμ-βάνουν μεταξύ άλλων: Δημιουργία on-line εντύπων αξιολόγησης σωματικής διάπλασης, συνηθειών διατροφής και σωματικής δρα-στηριότητας και οδηγιών αξιολόγησης για τους εκπαιδευτικούς.

Ανάλυση και αξιολόγηση των σωματομετρικών και διατροφι-κών δεδομένων των μαθητών.

Δημιουργία ατομικών αναφορών με αποτελέσματα σωματο-μετρίας, διατροφικής αξιολόγησης και σωματικής δραστηριότητας για κάθε μαθητή και αποστολή τους στις σχολικές μονάδες σε μορ-φή PDF.

Παραγωγή και αποστολή στα σχολεία 16σέλιδου εντύπου οδη-γιών για υγιεινή διατροφή και πρόληψη της παχυσαρκίας για γο-νείς και παιδιά.

Δημιουργία αναφορών (στατιστικά και απογραφικά δελτία σε Πανελλαδικό, Νομαρχιακό και Ατομικό επίπεδο) και αποστολή τους στους εμπλεκόμενους φορείς (ΟΠΑΠ Α.Ε., Υπουργείο Παιδεί-ας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού).

Η ΟΠΑΠ Α.Ε. είναι παρούσα σε κάθε προσπάθεια που γίνεται για να αποκτήσουν τα παιδιά το χαμόγελο της υγείας, της ευεξίας και της αυτοπεποίθησης που αξίζουν! Είναι δίπλα σε κάθε βήμα που γίνεται για να έχουν όλα τα παιδιά μια ζωή γεμάτη με τη χαρά του αθλητισμού, της συμμετοχής και της σωστής διατροφής. Το Πρόγραμμα του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου κατά της παιδικής παχυσαρκίας είναι μια εξαιρετικά ολοκληρωμένη και επιστημονι-κά εμπεριστατωμένη πρόταση και με την στήριξη της ΟΠΑΠ Α.Ε. θα μπορέσει να συνεχιστεί και να πετύχει τους στόχους του!

Page 48: Metropolis Free Press 28.09.12