Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 Διεύθυνση Eκδοσης & Επιχειρηματικής ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης

Project Manager: Βίκτωρας Δήμας

Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Νικήτας Καραγιάννης Στην οργάνωση, παραγωγή και επιμέλεια της έκδοσης συμμετέχουν οι: Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Βλα-σταρά, Ανδρέας Γιαννόπουλος, Αθως Δημουλάς, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολο-κούρης, Κίκα Κυριακάκου, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Ντίνος Ρητινιώτης, Γιώρ-γος Ρομπόλας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρί-λα, Χρήστος Τσαπακίδης, Αλέξανδρος Χαντζής Δημιουργικό: Δημήτρης Στεργίου, Θάνος Κατσαΐτης Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη

Φωτογραφίες: AFP Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

Το «Λυρικό Λεωφορείο» στην αθηναϊκή έκδοση της όπερας της ...απένταρης.

Το “We made this” είναι ένα λονδρέ-ζικο στούντιο graphic design, στο πλαί-σιο του οποίου υπάρχει και το ομώνυμο wemadethis.co.uk/blog. Προ ημερών διάβασα μια ανάρτηση που υπέγραφε ο συγγραφέας Νικ Χόρνμπι, ο οποίος αναφερόταν στα εξώφυλλα των βιβλίων του, στο σχεδιασμό τους, το νόημά τους. Γενικώς ο Χόρνμπι τελευταία έχει μια άποψη για όλα και, εκτός από συγγραφέας, σεναριογράφος, οπαδός της Αρσεναλ και μουσικός, προέκυψε ειδικός και στη γραφιστική. Εχω νεύρα με τον Χόρνμπι, για-τί το καλοκαίρι έπεσα στην παγίδα να διαβάσω το “Juliet Naked”, το οποίο βρήκα εξαιρετικά μέ-τριο και νομίζω ότι μετά το “High Fidelity”, στο οποίο μπορούμε να υποκλινόμαστε για ώρες, ο Χόρνμπι επαναλαμβάνει πληκτικά ένα μοτίβο που τον μικραίνει ως συγγραφέα. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας, γιατί στο κείμενό του στο εν λόγω μπλογκ βρήκα αρκετά ενδιαφέροντα (ειδικά για κά-ποιον φαν) τα όσα είπε για το εξώφυλλο του “Fever Pitch”. «Πούλησα το ‘Fever Pitch’ με βάση μια ιδέα λίγων σελίδων και τελικά βρέθηκαν δυο εκδότες που ενδιαφέρθηκαν: ο Gollancz, στον οποίο και κατέληξα, και η Penguin, με την οποία συνεργά-

ζομαι τώρα. Ενας από τους λόγους που διάλεξα τον Gollanz είναι ότι είχε ήδη βρει αυτή την εικόνα του εξωφύλλου. [...] Ηθελα το βιβλίο -που δεν είχα ακόμα γράψει- να μοιάζει με αυτή την εικόνα. Τι κάνει

αυτό το παιδί; Φωνάζει ή κλαίει; Εχει χαθεί;» Για την ιστορία, το βιβλίο όντως εκδόθηκε από τον Gollanz και διατήρησε αυτό το εξώφυλλο για πολλά χρόνια, έγινε παγκόσμια επιτυχία και έβαλε τον Χόρνμπι στο χάρτη της σύγχρονης βρε-τανικής λογοτεχνίας. Και, επίσης για την ιστορία, ο Χόρνμπι συνεχίζει: «Δεν καταφέραμε να βρούμε ποτέ το φωτογράφο που τράβηξε αυτή την εικόνα και ακόμα δεν ξέρω ποιο είναι αυτό το παιδί. Σε μια ανάγνωση του βιβλίου στο Δουβλίνο πριν από λίγα χρόνια, κάποιος μου είπε ότι το παιδί ήταν ξά-δελφός του και ότι η φωτογραφία τραβήχτηκε στην παρέλαση με το ανοιχτό λεωφορείο που έκανε η Αρσεναλ πανηγυρίζοντας το θρίαμβο του νταμπλ του 1971. Νομίζω ότι του χρωστάω ένα ποτό». Τα βιβλία του κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκ-δόσεις Πατάκη, εκτός από το “Fever Pitch”, που κυκλοφορεί από τα Ελληνικά Γράμματα με τον τίτλο «Ο πυρετός της μπάλας».

Ο Ρόμπερτ Εϊντζελ είναι σήμερα 90 χρό-νων, δημοσιογράφος του “New Yorker” από το Δεύτερο Παγκό-

σμιο Πόλεμο, συγγραφέας, κριτικός, ποιητής. Σε πρόσφατο τεύχος του νεοϋορκέζικου περιοδικού τού ζητήθηκε να γράψει ένα κείμενο για την 11η Σεπτεμβρίου και ο Εϊντζελ ανταποκρίθηκε δίνο-ντας ένα σύντομο κομμάτι, στο οποίο συμπύκνωσε με τρόπο καθαρά ποιητικό όλα τα συναισθήμα-τα ενός ηλικιωμένου διανοούμενου που ζει στο Μανχάταν, που έχει γνωρίσει από κοντά όλη τη σύγχρονη ιστορία της Αμερικής και που έχει την ωριμότητα να αναρωτηθεί φιλοσοφικά πέρα από τα καθαρά γεγονότα της δεκαετούς επετείου των Δίδυμων Πύργων. «Ξανά και ξανά τις πρώτες εβδομάδες και τους πρώτους μήνες μετά την 11η Σεπτεμβρίου, το μυαλό μου τριγύριζε σε συγγενείς και φίλους που πέθαναν πριν από το ασφυκτικά φρικιαστικό γεγονός», γράφει και επικαλείται τους γονείς, τα αδέλφια του, συναδέλφους και φίλους, παλιούς συμμαθητές και παλιούς συγκατοίκους. Ενώ αναλογιζόταν τι θα συζητούσε με τον καθένα, συνειδητοποίησε κάτι διαφορετικό: «Είχαν απροσ-δόκητα (όλοι αυτοί) γίνει νεότεροι και έμοιαζαν να βρίσκονται μέσα σε ένα πιο λαμπερό φως. Δεν μου πήρε αρκετή ώρα να καταλάβω γιατί το ένιωθα αυτό. Ηταν αθώοι, όλοι τους. Εχασαν την 11η Σεπτεμβρίου και τα θλιβερά της επακόλουθα». Και ολοκληρώνει, λέγοντας ότι αυτό δεν ήταν μια καινούργια σκέψη, όσο περισσότερο μια καινούρ-για ερώτηση. «Οι πρόγονοί μας είναι μεγαλύτεροι ή μικρότεροι από εμάς;»

ονδρέ-ο πλαί-μώνυμο ημερών πέγραφε

οποίος

ζομαι τώπου διάείχε ήδεξωφύλ-που δεμοιάζει μ

Το να έρθει η ημέρα που το στρατιωτικό καπέλο του Μουαμάρ Καντάφι θα πωλείται στο eBay ως το μοναδικό συλλεκτικό κομμάτι που θα του έχει απομείνει, αποτελεί βεβαίως ένα τραβηγμένο ενδεχόμενο που απλά βοηθά το πρωτοσέλιδο του Economist να γίνει περισσότερο πνευματώδες. Το τεύχος του

περιοδικού της προηγούμενης εβδομάδας υποστηρίζει το πετυχημένο του εξώφυλλο με ένα άρθρο στο οποίο αναλύονται οι συνέπειες που θα ακολουθήσουν την πτώση του Λίβυου πρώην δικτάτορα. Μεταξύ άλλων αναφέρεται, πως η καθαίρεση του στρατηγού Καντάφι θα μεταμορφώσει όχι μονάχα τη Λιβύη και τη μετα-επαναστατική Μέση Ανατολή, αλλά ακόμα και το ίδιο το ΝΑΤΟ, που -σύμφωνα με το περιοδικό- κατάφερε κάτι πολύ σημαντικό: να παρουσιάσει, μέσα από τις επιχειρήσεις του στη Λιβύη, την κανταφική ήττα όχι ως αποτέ-λεσμα της ξένης επέμβασης, αλλά ως καθαρή νίκη του απλού λαού της Λιβύης.

Τκ

τ

Το άρθρο του Μαρκ Κούζινς στην εφημερίδα “Telegraph” με τίτλο «Δέκα ταινίες που άλλαξαν τον κόσμο» δεν είναι ένα κλασικό Τop 10 που βλέπουμε συ-νήθως σε κινηματογραφικούς χώρους όπου εκθειάζεται ο «Πολίτης Κέιν», ο Χίτσκοκ και ο Μπέργκμαν. Και αυτό γιατί ο Βορειοϊρλανδός σινεκριτικός είναι ο δημιουργός του “The story of film: An οdyssey”, μιας 15ωρης σειράς για την ιστορία του σινεμά, που αναμένεται να προ-βληθεί στο βρετανικό δίκτυο More4. Για τη δημιουργία αυτού του ογκώδους χρονικού, ο Κούζινς ταξίδεψε τα τελευταία έξι χρόνια σε όλο τον κόσμο, γνώρισε κουλ-τούρες και κινηματογραφικές συνήθειες, συναναστράφη-κε κόσμο που τον βοήθησε να κρίνει το σινεμά, όχι τόσο από πλευράς ποιότητας, αλλά από πλευράς σημασίας. «Ολο αυτό το διάστημα μια ερώτηση υπάρχει συνεχώς στο μυαλό μου. Επηρεάζουν κανέναν οι ταινίες; Εχουν

αλλάξει τον κόσμο με κάποιον τρόπο;» αναρωτιέται στην εισαγωγή του κειμένου του και συνεχίζει με τη λίστα των δέκα ταινιών που κατά τη γνώμη του τελικά επηρέασαν κάπως την ανθρωπότητα. Και αυτό όχι μόνο με καλό τρόπο. Για παράδειγμα, η πρώτη ταινία που αναφέρει, το (προ)ιστορικό “Birth of a nation” (1915) του Ντ. Γ. Γκρίφιθ, προκάλεσε τη ραγδαία αύξηση των μελών της Κου Κλουξ Κλαν, που από την παρακμή της στα τέλη του 19ου αιώνα έφτασε γύρω στο 1920 να αριθμεί 4 εκατ. ανθρώπους. Κατά τον Κούζινς, ένας από τους λόγους ήταν και η ταινία αυτή. Η λίστα του συνεχίζεται (όχι χρονολογικά ούτε ιεραρχικά) με τις ταινίες “Male and female” (1919), “The triumph of the will” (1935), “Jaws” (1976), “Repentance” (1984), “Heshand” (1988), “A short film about killing” (1988), “Mclibel” (2005), “Touch of evil” (1958).

Ετσι για αρχή, για καλή χρονιά που λέμε, λέω να ξεκινήσω με λίγη γκρίνια. Ποτέ δεν τον συμπάθησα το Σεπτέμβριο. Φα-ντάζομαι επειδή ξεκινούσε το σχολείο κάποτε, από κεκτημέ-νη ταχύτητα τώρα. Η μόνη μου παρηγοριά ήταν τα σχολικά, τα ψώνια στo βιβλιοπωλείο κάποιο απόγευμα που γινόταν χαμός στους δρόμους και έβλεπες παντού μαμάδες και συμ-μαθητές σου και αγόραζες καινούργια στιλό, γόμες, μύτες για τα μηχανικά μολύβια. Κυρίως όμως εκείνα τα ολόφρεσκα, παχιά, λιγουρευτά σπιράλ τετράδια, τα οποία στη συνέχεια βέβαια απομυθοποιούνταν γεμίζοντας με πράξεις Μαθηματι-κών ή εργασίες στη Γλώσσα. Διατηρούσαν όμως κάθε χρόνο τη γοητεία τους. Οπως κάθε τι ολόφρεσκο άλλωστε. Η πα-ρηγοριά μου που είχε έρθει ο Σεπτέμβριος ήταν τα σχολικά ψώνια και το Ευρωμπάσκετ. Η τηλεόραση στο μπαλκόνι, ο αέρας του φθινοπώρου που απαιτούσε ζακέτα, οι αγώνες της Εθνικής, η φωνές του γείτονα στο νικητήριο τρίποντο, τα νεύ-ρα του στο αντίστοιχο χαμένο. Πλέον η δροσιά δεν έρχεται το Σεπτέμβρη -τα πρωτοβρόχια ήταν σημείο αναγνώρισης του φθινοπώρου μια άλλη εποχή- και η Εθνική παίζει απόγευμα με 35 βαθμούς έξω. Πού να βγεις; Το βλέπεις το ματς από το σαλόνι και αφήνεις το κλιματιστικό να στάζει τον ιδρώτα του στο πεζοδρόμιο από κάτω. Οχι βέβαια, δεν γκρινιάζω επειδή δεν έχει Ευρωμπάσκετ το βράδυ, άλλωστε στο εξής θα έχει. Εχω νεύρα, επειδή αυτές τις μέρες, αντί για τις φωνές του γείτονα, βγαίνοντας στο μπαλκόνι δεν άκουγα κιχ από όλη τη γειτονιά. Σιωπή. Σαν όλοι να ετοιμάζονται πυρετωδώς, ως άλλοι μέρμηγκες, για το χειμώνα. Και τι χειμώνας... Κρίση, ανεργία στο 20%, τα χρηματιστήρια καταρρέουν, τα πανεπι-στήμια κλειστά, στα σχολεία δεν έχουν βιβλία. Ωραία πράγ-ματα. “We are so young and so gone”, που λένε και οι Suede. Θα τα πούμε την Κυριακή, ε;

Και το ίδιο το Reality Bites, αλλά και όλος σχεδόν ο κόσμος, είναι η αλήθεια, έχει ασχοληθεί τον τελευταίο καιρό με τον Τζόναθαν Φράνζεν, το συγγραφέα που με τις «Διορθώσεις» του έκανε σμπαράλια την αμερικανική οικογένεια πριν από 11 χρόνια και πέρυσι με την «Ελευθερία» συνέχισε να ανεβαίνει το δρόμο του προς το πάνθεον της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Σύμφωνα λοιπόν με δημοσίευμα που διαβάσαμε στην “Daily Mail”, σε πηγαδάκια στη Βενετία αυτές τις μέρες ακούγεται έντονα ότι το αμε-ρικανικό δίκτυο HBO προτίθεται να μεταφέρει τις «Διορθώσεις» στη μικρή οθόνη, σε μια σειρά όπου πιθανόν να πρωταγωνιστεί ο Αντονι Χόπκινς στο ρόλο του πάτερ φαμίλια Αλφρεντ Λαμπέρτ. Προφανώς, όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο ενθουσιάζε-ται με την ιδέα, καθώς είναι παγκόσμιο μυστικό ότι όλοι θέλουμε να βλέπουμε την αγαπημένη μας λογοτεχνία να δραματοποιείται, πόσω μάλλον όταν αυτό γίνεται από ένα δίκτυο που αποπνέει ποιότητα από τους τίτλους αρχής. Βέβαια, είναι ένα ερώτη-μα πώς γίνεται να μεταφέρεις ένα τόσο πυκνό κείμενο έξω από τις σελίδες του χωρίς να αφαιρέσεις την αίγλη της εξαντλητικής σφυρηλάτησης που δοκιμάζει σταδιακά ο Φράνζεν στο μυαλό σου. Οπως κι αν έχει πάντως, ακόμα και ως φήμη -γιατί φήμη είναι ακόμα- η είδηση δημιουργεί ενθουσιασμό και αποτελεί μια τεράστια πρόκληση για το κανάλι, που αρέσκεται σε οικογενειακά δράματα. Θυμίζω ότι από το ΗΒΟ προ-έκυψε το έπος που λέγεται “Six Feet Under”. Οσο για τα βιβλία του Φράνζεν, αν δεν έχετε σπεύσει ακόμα, μπορείτε να τα βρείτε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Η μετάφραση από τους Αλέξη Εμμανουήλ («Διορθώσεις») και Ρένα Χατχούτ («Ελευ-θερία») είναι εξαιρετική, το ίδιο και η δουλειά του επιμελητή Δημήτρη Παπακώστα.

Η συνήθεια της Google να προσαρμόζει το σήμα της για να τιμήσει πρόσωπα και επετείους είναι γνωστή. Στις 5 Σεπτεμβρίου όμως πραγμα-τικά ξεπέρασε τον εαυτό της, δημιουργώντας ένα μοναδικό βίντεο-αφιέρωμα στον μεγάλο Φρέντι Μέρκιουρι. Μέσα σε 99 δευτερόλεπτα κατάφερε υπό τους ήχους του “Don’t stop me now” να μας φτιάξει τη διάθεση και στο τέλος να μας κάνει να μελαγχολήσουμε, σκεπτόμενοι πόσο νωρίς μας άφησε μία από τις σπουδαιότερες φωνές της εποχής μας. Οσοι δεν το είδατε, αναζητήστε το στο YouTube γράφοντας “Freddie Mercury Google Doodle”.

Το στέκι της Αβραμιώτου αναμένεται και φέτος να πρωταγωνιστήσει στη νυχτερινή ζωή της πόλης, ξεκινώντας με το τρίτο ένΤechno φεστιβάλ. Σήμερα και αύριο, λοιπόν, στο Six

D.o.g.s θα εμφανιστούν ονόματα από την εγχώρια και παγκόσμια underground techno σκηνή και θα μας παρασύρουν στο ρυθμό τους. To φετινό φεστιβάλ δίνει έμφαση στα live act και φυσικά τις απογευματινές ώρες το κοινό θα μπορεί να παρακολουθήσει δωρεάν τα καθι-ερωμένα workshop. Μερικά από τα ονόματα που θα κάνουν το dancefloor του Six D.o.g.s να δονείται φέτος είναι οι Sammy Dee, Αlexi Delano, Frivolous και Glacial live. Το εισιτήριο κοστίζει 20 ευρώ για μία ημέρα και 30 για το διήμερο. Καλή διασκέδαση!

Αν είστε από αυτούς που δεν πήγαν στο Ολυ-μπιακό Στάδιο να απολαύσουν τους Πυξ Λαξ και μετά το μετάνιωσαν, έχετε μία ακόμα ευκαι-ρία. Το αγαπημένο συγκρότημα που κατάφερε να φέρει 70.000 κόσμο στο ΟΑΚΑ θα εμφανιστεί στη σκηνή του Terra Vibe Park αύριο Σάββατο. Το συγκρότημα πραγματοποίησε μεγάλο αριθ-μό εμφανίσεων σε όλη την Ελλάδα και τώρα έρχεται πάλι να δώσει τον καλύτερό του εαυτό στο κοινό της Αττικής. Αν και ο Μάνος δεν θα βρίσκεται παρέα με τον Φίλιππο Πλιάτσικα και τον Μπάμπη Στόκα, την ώρα που θα ακουστούν οι πρώτες νότες από το «Εσύ εκεί» κοιτάξτε προ-σεκτικά στη σκηνή και χειροκροτήστε. Γιατί σε αυτό το κομμάτι, μόνο αυτή η ερμηνεία μπορεί να προκαλέσει τόση συγκίνηση.

Tην τελευταία συναυλία τους για το καλοκαί-ρι θα πραγματοποιήσουν οι Active Member αύριο στο πιο γεμάτο Σάββατο του Σεπτεμβρίου. Με τον τίτλο «Στων βουνών την εσχατιά» από τον τελευταίο τους δίσκο, ο B.D. Foxmoor μαζί με τη Sadahzinia θα παρουσιάσουν ένα τρίωρο πρόγραμμα με κομμάτια νέα και παλαιότερα, μιξαρισμένα μεταξύ τους ή ακόμα και ειπωμέ-να αλλιώς. Στη σκηνή του Θεάτρου Πέτρας θα εμφανιστούν μαζί τους οι Χνάρια, Brak, Onaxis

και DjMoya. Το εισιτήριο κοστίζει 12 ευρώ στην προπώληση και 15 ευρώ στο ταμείο.

Η σύγχρονη βασίλισσα του βιολιού Βανέσα Μέι θα παρουσιάσει ένα μοναδικό σόου εφ’ όλης της ύλης κάτω από την Ακρόπολη, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού την Τετάρτη 14 Σε-πτεμβρίου. Η καλλιτέχνιδα, που αγαπάει πολύ τη χώρα μας, θα μας χαρίσει για άλλη μία φορά αυτή τη μοναδική ατμόσφαιρα που δημιουργεί στα live της, συνοδευόμενη πάντα από ταλα-ντούχους μουσικούς. Τη συγκεκριμένη βραδιά η Βανέσα Μέι θα μας ταξιδέψει με Μπαχ, Μπετό-βεν, Μπραμς, Βιβάλντι, αλλά και τανγκό, ινδική μουσική, ποπ τραγούδια, μελωδίες του δικού μας Vangelis, αλλά και σπουδαίες μπαλάντες.

Το πέμπτο μέρος της διάσημης σειράς «Βλέπω το θάνατό σου» έρχεται αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες με άκρως τρομακτικές διαθέσεις. Ενας άνδρας και μια ομάδα συναδέλφων του σώζεται -χάρη στο προαίσθημα του πρώτου- από σίγουρο θάνατο όταν μια γέφυρα καταρρέει. Αλλά με το Θάνατο δεν πρέπει να τα βάζεις. Τσαντισμένος όσο ποτέ ο τελευταίος, βγαίνει παγανιά στη δικιά τους γειτονιά και θέλει να τους πάρει μαζί του. Και ξέρετε, όταν παίζεις με το Θάνατο, το over είναι το πιο πιθανό σημείο... Η σκηνοθεσία είναι του Στίβεν Κουέιλ.

Και αν είστε ακόμα σε κλίμα δια-κοπών και θέλετε κάτι πιο ανάλαφρο, ή μάλλον μόνο ανάλαφρο, η ταινία «Στρουμφάκια» του Ράτζα Γκοσνέλ είναι

κατάλληλη για εσάς. Για πρώτη φορά η δημοφιλής σειρά κινουμένων σχεδί-ων μπαίνει σε τρεις διαστάσεις και το αποτέλεσμα αναμένεται εντυπωσιακό και ξεκαρδιστικό. Ολα ξεκινάνε όταν ο Δρακουμέλ ανακαλύπτει το Στρουμφο-χωριό και κυνηγάει σαν κολασμένος τα μικρά μπλε ανθρωπάκια. Εκείνα τρέ-χουν να σωθούν και καταλήγουν, μέσω ενός μυστικού περάσματος, στη... Νέα Υόρκη. Το έκανε πάλι το θαύμα του ο Μπαμπαστρούμφ!

Το μπεστ σέλερ μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Νίκολς «Μια ημέρα» μεταφέ-ρει στον κινηματογράφο η σκηνοθέτι-δα Λόρε Σέρφιγκ. Η ομότιτλη ταινία της ασχολείται με ένα ζευγάρι σε μια περίοδο 20 χρόνων και εστιάζει μάλιστα σε μια συγκεκριμένη μέρα:

την ημέρα γνωριμίας τους. Χιούμορ, συγκίνηση, έρωτας, ανθρώπινες σχέ-σεις, σε μια ιστορία βγαλμένη από την ίδια τη ζωή.

Την παγκόσμια πρεμιέρα του έκανε αυτές τις ημέρες η πολυαναμε-νόμενη ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, «Αλπεις», στο 68ο Φεστιβάλ Κινημα-τογράφου της Βενετίας. Οπως είναι ήδη γνωστό, «Αλπεις» λέγεται μια ομάδα αντικατάστασης νεκρών που αποτελείται από μια νοσοκόμα, έναν τραυματιοφορέα, μια αθλήτρια ρυθμι-κής γυμναστικής και τον προπονητή της. Τους 15 απαράβατους κανόνες των «Αλπεων» δεν θα υπακούσει η νοσοκόμα. Λίγη ακόμα αναμονή μέχρι τις 27 Οκτωβρίου, όπου θα βγει στις ελληνικές αίθουσες.

Το αριστουργηματικό ηθογραφικό θεατρικό έργο των Μίμη Τραϊφόρου και Δημή-τρη Βασιλειάδη «Στουρνάρα 288» μεταφέρει στον κινηματογράφο ο Ντίνος Δημό-πουλος με το έργο του «Φτώχεια και Αριστοκρατία» (1959). Η ταινία, όπως και το θεατρικό έργο, αποτελεί σταθμό στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, αφού παρουσιάζει όσο καμία άλλη τη ζωή και τα ήθη εκείνης της εποχής. Στη σπονδυλωτή δομή της πρωταγωνιστούν όλοι οι χαρακτήρες της μεταπολεμικής Αθήνας -και γενικότερα της Ελλάδας-, εκπροσωπώντας διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Ενας θυρωρός (Ορέστης Μακρής), ο οποίος συνδέει και συνδέεται με όλα τα πατώματα της ίδιας πολυκατοικίας, παρακολουθεί τους ενοίκους της στις κα-θημερινές ασχολίες τους. Ενας βουλευτής (Απόστολος Αβδής) υπόσχεται ελπίδα στον κόσμο, λέγοντας το αξιομνημόνευτο «Ετελείωσε!», ένας αιώνιος φοιτητής (Ντίνος Ηλιόπουλος) κατεβαίνει καθημερινά σε διαδηλώσεις υπέρ της Κύπρου, ο ιδιοκτήτης της πολυκατοικίας (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος) στροβιλίζεται άσκοπα μεταξύ του τεμπέλη γλεντζέ γιου του (Νίκος Καζής) και της χαρτοπαί-κτρας γυναίκας του, μια πρώην σταρ του τραγουδιού (Σοφία Βέμπο) επιβιώνει οριακά, ξεχασμένη στο υπόγειο της πολυκατοικίας, ένα ζευγάρι (Μαρίκα Κρεβ-βατά και Γιώργος Γαβριηλίδης) διαφωνεί για το μέλλοντα γαμπρό της κόρης του και η ανιψιά του θυρωρού (Βούλα Χαριλάου) αγαπάει το λάθος άντρα. Ολα αυτά, σε συνδυασμό με τα εξωτερικά πλάνα της τότε Αθήνας, δημιουργούν έναν κόσμο που πολλοί από εμάς δεν προλάβαμε, αλλά μπορούμε να φανταστούμε.

Αγαπητοί μου φίλοι, αυτό ήταν. Πάει το καλοκαίρι μας... Αλλά ας μην απογοητευόμαστε, υπάρχουν λύσεις για αυτό το αίσθημα κατάθλιψης που μας κυνηγάει. Είναι η Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Αυτοκτονίας, που γιορτάζεται στις 10 Σεπτεμβρί-ου. Με τη βαθιά αγαπημένη ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» του Πίτερ Γουίαρ ξεκινάμε φέτος τις «προβολές» μας, η οποία αγγίζει -μεταξύ άλλων- και το θέμα της αυτοκτονίας. Η ταινία εστιάζει στην έλευση ενός πρωτοπόρου καθηγητή σε ένα αυστη-ρό σχολείο αρρένων και στην προσπάθειά του να κάνει τους μαθητές να αδράξουν κάθε στιγμή της ημέρας και να ζήσουν πραγματικά. Και να μην ξε-χάσω: Χρόνια μας πολλά!

Και μια ελληνική συμμετοχή έχουμε αυτή την εβδομάδα. Πρόκει-ται για την Αννέτα Πα-παθανασίου και το ντο-κιμαντέρ της «Οι νύμφες του Hindu Kush», το οποίο συμμετείχε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2011. Η ταινία ασχολείται με τη φυλή των Καλάσα, που βρίσκεται στις κοιλάδες του Ινδικού Καυκάσου στο Πακιστάν και προ-σπαθεί να διατηρήσει τις παραδόσεις και τα έθιμά της μέσα σε δύσκολες συνθήκες.

«Ασ’ το κι ας αποθάνει» ή «Το νεραγδαλλαγμένο» τιτλοφορείται το πρώτο βιβλίο της Αντωνίας Μποτονά-κη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος. «Ασ’ το κι ας αποθάνει», λέει η Μα για το νεογέννητο παιδί της. Αυτό που αργότερα θα το πει και νεραγδαλλαγμένο, σαν να το πήραν οι νεράιδες και στη θέση του να άφησαν κάποιο άλλο. Το παιδί την αποκαλεί μονάχα Μα, διστά-ζοντας να της δώσει ολόκληρο τον τίτλο της μάνας. Στο βιβλίο «Ασ’ το κι ας αποθάνει» η συγγραφέας περιγρά-φει τη σκοτεινή πλευρά της Κρήτης μέσα από τα μάτια μιας οικογένειας την οποία ερωτεύτηκε ο θάνατος και το κακό ριζικό. Μια πλευρά της Κρήτης που δεν έχει γνωρί-σει ο σύγχρονος επισκέπτης του νησιού, μια και είναι αδύνατο να τη διακρίνει μέσα από τις μαντινάδες και τα όμορφα τοπία. Μισό αιώρα πριν, όμως, στα ορεινά Σκοτιδιανά οι άν-θρωποι δεν συγχωρούσαν, ούτε είχαν χρόνο για συ-ναισθηματισμούς, εφόσον ο αγώνας για επιβίωση είχε προτεραιότητα. Πρό-κειται για ένα βιβλίο που το ξεκινάς και δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου, αν δεν φτάσεις μέχρι το τέλος, μέχρι την κάθαρση, να μάθεις πώς αυτή η ιστορία κατάφερε να φτάσει σε εσέ-να. Το πιο γοητευτικό από όλα, όμως, είναι ότι η ούτως ή άλλως ενδιαφέρουσα αφήγηση συνοδεύεται από τις ντο-πιολαλιές που χρησιμοποιεί η συγγραφέας, από τα έθιμα που περιγράφει και τις λαϊκές δοξασίες των παλιών, που σε κάνουν να ταξιδεύεις ακόμα περισσότερο.

Πριν από μία εβδομάδα ακρι-βώς ξεκίνησε το 40ό Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο, που οργανώνεται από το Σύνδε-σμο Εκδοτών Βιβλίου (ΣΕΚΒ). Εκατόν πενήντα εκδότες, 120 περίπτερα και 50.000 τίτλοι βιβλίων σάς περιμένουν στο Ζάππειο μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου. Το φετινό Φεστιβάλ Βιβλίου είναι αφιερωμένο στο Ευρωπαϊκό Ετος Εθελοντισμού και θα περιλαμβάνει αφιέρωμα «Λογοκριμένα και απα-γορευμένα βιβλία-περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο της δικτατο-ρίας 1967-1974», ειδικό αφιέρωμα «Γιούρι Γκαγκάριν 1961-2011, 50 χρόνια από την πρώτη πτήση ανθρώ-που στο Διάστημα» σε συνεργασία με το Πολιτιστικό και Επιστημονικό Κέντρο της πρεσβείας της Ρωσίας και αφιέρωμα στην «Ιδέα Δωρεάς Οργά-νων» σε συνεργασία με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ημέρες και ώρες λειτουργίας: Δευτέ-ρα-Πέμπτη: 6:00-10:30 μμ., Πα-ρασκευή-Σάββατο: 6:00-11:00 μμ., Κυριακή: 11:00-10:30.

Το νέο -11ο- τεύχος του Books’ Journal της Επιθεώρησης του Βιβλίου περιέχει: Ολα όσα χρειάζεται να ξέρετε για τον «κυρ Σατανά» της λογοτεχνί-ας, τον δύστροπο Τζέιμς Τζόις. Μία εισαγωγή στα λογοτεχνικά βιβλία που συνομιλούν με τη λογοτεχνία. Την προσωπογραφία του Λούσιαν Φρόιντ, που έγινε διάσημος ζωγραφίζοντας τη φθορά. Τον απολογισμό του περάσμα-τος από τη λογοτεχνία και την πολιτική του Νίκου Θέμελη. Την ιστορία των Ελ-λήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των μουσουλμάνων της Ελλάδας. Αρθρα για τον εθνικισμό της Μπαρτσε-λόνα, την ιστορία του χρήματος, τα πα-νεπιστήμια, την 11η Σεπτεμβρίου, τις ταραχές στο Λονδίνο, για τον Ζορμπά, για την κρίση, για τη διαφθορά, για τον Γκρόσμαν και τον Ουμπέρτο Εκο. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο δημι-ουργικό, από το να ανακαλύπτεις τον κόσμο των βιβλίων.

Η longlist των διάσημων βραβείων Booker ανακοινώθηκε τέλη Ιουλίου, όταν ο περισσότερος κόσμος φόρτωνε τα αγαπημένα του βιβλία στις απο-σκευές για να τα διαβάσει στην παραλία. Ετσι, μόνο οι φανατικοί ασχο-λήθηκαν με το γεγονός. Πριν από λίγες μέρες όμως, στις 6 Σεπτεμβρίου, ανακοινώθηκε η shortlist, προκαλώντας, όπως κάθε χρόνο, τον αναμενό-μενο σάλο. Στην τελική γραμμή, λοιπόν, για τη βράβευση βλέπουμε τους: Τζούλιαν Μπαρνς (“The Sense of an Ending”), Κάρολ Μπερτς (“Jamrach’s Menagerie”), Α. Ντ. Μίλερ (“Snowdrops”), Στίβεν Κέλμαν (“Pigeon English”), Εσι Αντουγκιάν (“Half Blood Blues”) και Πατρίκ ντε Ουίτ (“The Sisters Brothers”). Στα ελληνικά κυκλοφορεί μόνο το βιβλίο του Μίλερ («Κάτω από το χιόνι», εκδ. Ωκεανίδα), ενώ το βιβλίο του Κέλμαν αναμένεται να κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Το πιο ευχάριστο είναι ότι τόσο ο Κέλμαν όσο και ο Μίλερ είναι πρωτοεμφανιζόμενοι συγγρα-φείς και, παρόλο που ο Μπαρνς θεωρείται το φαβορί για το φετινό Booker, αυτό δεν παύει να δίνει ένα φρέσκο αέρα στα βραβεία. Υπομονή λοιπόν μέχρι τις 18 Οκτωβρίου για να μάθουμε ποιος θα κερδίσει τις 50.000 λίρες. Για τους φανατικούς του είδους, πάντως, κυκλοφορεί δωρεάν η εφαρμογή για iPhone “Man Booker Prize”!

Το διήγημα «Ξεπεσμένος δερβίσης» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, γραμμένο το 1896, ανεβάζει ο Κωνσταντίνος Ντέλλας. Η παράσταση, σε σκηνοθεσία και ερμηνεία του ίδιου, καταπιά-νεται με τις έννοιες «ξένος», «ταξίδι», «διαφορετι-κός», «φόβος» και «καχυποψία». Ενας συγγραφέας και ένας ήρωας, αέναοι ταξιδιώτες, απαιτούν έναν ηθοποιό ταξιδευτή. Ενα μονομελές μπουλούκι, το οποίο με σύνεργα ένα κοστούμι, μία λάμπα και ένα κασετόφωνο περιφέρεται με τη βαλίτσα του και αφηγείται, όπως παλιά στα καφενεία, την ιστορία του ξεπεσμένου δερβίση του κυρ Αλέ-ξανδρου. Από τις 15 έως τις 21 Σεπτεμβρίου στο Χώρος Τέχνης και Δράσης Βρυσάκι (Βρυσακίου 17, Μοναστηράκι).

Μια διαφορετική παράσταση, ένα δύσκο-λο πείραμα επιχειρεί ο Κώστας Κέκης αυτή την Κυριακή και Δευτέρα (11-12/9) στο χώρο πολιτισμού ABOUT (Μιαούλη 18, Ψυρρή). Το “Dissection Puzzle” είναι μια ζωντανή δράση που δημιουργείται αυτοστιγμεί και διαδραματίζε-ται γύρω από ένα σόλο, το οποίο προσπαθεί να προκαλέσει παραδοσιακές οπτικές της περφόρ-

μανς. Οι θεατές μοιράζονται το χώρο με την ερμη-νεύτρια-έκθεμα. Με αυτό τον τρόπο η μετακίνησή τους είναι ελεύθερη και συνθέτει επιτόπου το κομμάτι χωρικά και χορογραφικά. Ετσι, η ερμη-νεύτρια-έκθεμα (Marie-Louise Nielsen) τοποθε-τείται σε δευτερεύον επίπεδο, χάνοντας καθετί το τελετουργικό και επιδεικτικό, προσφέροντας χώρο σε ένα δραστήριο θεατή.

Είκοσι ακριβώς χρόνια μετά την ιστορική παράσταση του «Μικρού Εγιολφ» στο Θέατρο Εμπρός σε σκηνοθεσία του Τάσου Μπαντή, μια ομάδα νέων καλλιτεχνών, οι περισσότεροι απόφοιτοι της Δραματικής Σχολής του Εμπρός, έρχονται αντιμέτωποι με το σημαντικό αυτό κείμενο της παγκόσμιας δραματουργίας. Το έργο θα παρουσιαστεί στο κοινό την άνοιξη του 2012 στο Θέατρο Πόρτα (Μεσογείων 59), ωστόσο οι θεατές που το επιθυμούν μπορούν να πάρουν ήδη μια μικρή γεύση, καθώς από τις 14 έως τις 18 Σεπτεμβρίου πραγματοποιούνται οι τελι-κές πρόβες και είναι ανοιχτές στο κοινό και με ελεύθερη είσοδο. Τη σκηνοθεσία της παράσταση υπογράφει ο Δημήτρης Καραντζάς και παίζουν οι: Θύμιος Κούκιος, Μιχάλης Οικονόμου, Ιωάν-να Πιατά, Ελίνα Ρίζου, Βασιλική Σουρρή και ο μικρός Γιάννης Στρατούλιας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Δραματική Σχολή Εμπρός πραγματοποιεί εξετάσεις εισαγωγής για το πρώτο έτος από τις 13 και 14 Σεπτεμβρίου.

Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας και Κόκκαλη 1) συνεχίζει για δεύτερη χρονιά τη συνεργασία του με το National Theatre Live, με πρώτη παράσταση για φέτος μια σύγχρονη κωμωδία βασισμένη στον «Υπηρέτη δυο αφεντά-δων» του Κάρλο Γκολντόνι, σκηνοθετημένη από τον Νίκολας Χάιτνερ, καλλιτεχνικό διευθυντή του National Theatre. Η παράσταση “One man, two guvnors” θα αναμεταδοθεί ζωντανά στις 375 αίθουσες σε όλο τον κόσμο που αποτελούν το δίκτυο του προγράμματος National Live την Πέ-μπτη 15 Σεπτεμβρίου στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη. Ο Ρίτσαρντ Μπιν μοιάζει να υποδηλώνει ότι η κωμωδία παλιώνει πολύ γρήγορα, μεταφέ-ροντας το σπάνιο αυτό έργο της Κομέντια ντελ Αρτε από τη Βενετία του 18ου αιώνα στο άτακτο Μπράιτον της δεκαετίας του ’60 και φρεσκάρο-ντάς το με έναν τρόπο που αποδεικνύει ότι μπορεί να ανακαλύψει καινούργιες φλέβες χρυσού στον Γκολντόνι και να τις αξιοποιήσει με τις εξαιρετικές σύγχρονες ευαισθησίες του.

«Το χειμώνα ετούτο / άμα τον πηδήσα-με / Γι’ άλλα δέκα χρόνια / άιντε καθα-ρίσαμε», τραγουδούσε με προφητική διάθεση πριν από σχεδόν τρεις δεκα-ετίες ο Διονύσης Σαββόπουλος... Ετσι λοιπόν, «το χειμώνα ετούτο» πρέπει να βρούμε τρόπο/τρόπους να τον αντέ-ξουμε. Ενας από αυτούς τους τρόπους είναι και η προσφυγή στην Τέχνη και τον Πολιτισμό. Και η τελευταία μπορεί και να ανταποδίδει την προτίμησή μας και κυρίως δεν της περνά από το νου να μας προσφέρει «βρόμικο ψωμί»! Το «ψωμί» της είναι ζεστό ζεστό, κατευ-θείαν από το φούρνο της δημιουργίας, αρκεί να υπάρχουν οι κατάλληλες συν-θήκες - το μεράκι, που πηγαίνει μαζί με την άδολη αγάπη... Χρειάζονται κι άλλα, κυρίως πολλές, μα πολλές πρωτοβου-λίες. Από το κράτος, από τους ιδιώτες, από τις συλλογικότητες της πόλης, την ίδια την κοινωνία των πολιτών. Μία από αυτές, η πρωτοβουλία του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού -με τους εποπτευόμενους φορείς του, όπως το Εθνικό Θέατρο και η Εθνική Λυρική Σκηνή, και σε συνεργασία με το δήμο Αθηναίων- για μια σειρά πολιτι-στικών και καλλιτεχνικών δράσεων και παρεμβάσεων σε δημόσιους χώρους της Αθήνας με ελεύθερη είσοδο. Εκφράσεις αυτής της πρωτοβουλίας, το «Λυρικό Λεωφορείο», που διατρέχει ήδη τους δρόμους της πρωτεύουσας, οι συναυλί-ες σε επιλεγμένους χώρους, οι παραστά-σεις θεάτρου και χορού σε πλατείες. Στην ίδια κατεύθυνση μπορεί να εντα-χθεί και να λειτουργήσει και η επιλογή αρκετών επιχορηγούμενων και μη θε-ατρικών οργανισμών, όπως το Θέατρο του Νέου Κόσμου, να «ρίξουν» τις τιμές των εισιτηρίων, μια πολιτική που ήδη εφαρμόζει με επιτυχία το Εθνικό Θέα-τρο από πέρυσι. Ολα τούτα μπορεί να φαντάζουν μέσα στη μεγάλη εικόνα της καθημερινής οικονομικής δυσπραγίας ως πολυτελείς λεπτομέρειες. Μπορεί, αλλά αξίζουν τον κόπο και, το κυριότερο, βοηθούν να «πηδήξουμε» ετούτο το δύσκολο χειμώνα.

� Τα γερμανικά καλύτερα. Μια βόλτα στη γη της Γερμανίας είναι -για πολλούς από εμάς- ιδανικό ταξίδι. Το παλιό και το νέο συναντιούνται στους δρόμους της με τρόπο μαγικό. Οταν όμως ο Μωάμεθ δεν πάει στο βουνό… μια φωτογραφική έκθεση μπορεί να πετύχει το αντίθετο. Στο φου-αγιέ του ινστιτούτου Goethe (Ομήρου 14-16), με είσοδο ελεύθερη (πολύ σημαντικό) και έως τις 27 Σεπτεμβρίου, φιλοξενείται έκθεση του Γερμανικού Μουσείου Αρχιτεκτονικής (DAM). Εκεί μπορεί κανείς να θαυμάσει τα 23 καλύτερα κτίσματα της Γερμανίας σύμφωνα με την επετηρίδα 2010/11 του εν λόγω μουσείου. Και παράλληλα να παρα-κολουθήσει από κοντά το πνεύμα της γερμανικής αρχιτεκτονικής. Το οποίο με συνείδηση του πα-ρελθόντος και της παρακαταθήκης του αναπτύσσει προτάσεις που κοιτούν -και αφορούν- το μέλλον.

� Νέον στην Ελευσίνα. Ενας εικαστικός που πραγματικά έχει τιμήσει την Ελλάδα με το έργο του σε όλο τον κόσμο. Ο διεθνούς φήμης Στήβεν Αντωνάκος, ετών 85, ύστερα από εκατοντάδες εκθέσεις ανά την υφήλιο, παρεμβαίνει -με το χαρακτηριστικό του τρόπο- στο βιομηχανικό χώρο του παλιού Ελαιουργείου της Ελευσίνας. Η έκθεση με όνομα “The search”, που πραγματοποιείται στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αισχυλείων 2011, συνεχί-ζεται έως τις 30 Οκτωβρίου. Και είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωρίσει κανείς το γεμάτο φώτα νέον έργο του καλλιτέχνη.

� Εικαστικές Διακοπές. Ολοι μας χαζεύουμε παλιές φωτογραφίες. Ιδιαίτερα εκείνες των διακοπών. Μας θυμίζουν τα καλοκαίρια μας. Αυτή είναι και η πρώ-τη ύλη της έκθεσης «Ψυχή-Αναψυχή, Φθηνά πακέ-τα διακοπών». H καινούργια δουλειά της Αφροδίτης Παπαδούλη εγκαινιάζεται στις 13 του μήνα και θα διαρκέσει έως την 1 Οκτωβρίου στην γκαλερί «7»

(Ζαλόκωστα 7, Κολωνάκι) - ένα γνώριμο για τη ζω-γράφο χώρο. Αυτή η φωτογραφική πρώτη ύλη όμως έχει δουλευτεί έχοντας υπ’ όψιν το κενό και το όλον. Μια αποτύ-πωση της ανθρώπινης ανάγκης για απόδραση και το πώς μια διαφήμιση φτηνού πακέτου διακοπών μπο-ρεί να μας κάνει να ονειρευόμαστε.

Με έναν από τους «Αφορισμούς» του Φραντς Κάφκα αποφάσισε να ολοκληρώσει τη φετινή συνέντευξη τύπου του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x» (14-25/9), ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης. Νωρίτερα, ο ίδιος παρουσίασε τα τμήματα και τις εκδηλώσεις του φεστιβάλ, που και φέτος είναι πολλά και άκρως ενδιαφέροντα. Οπως πάντα, θα υπάρχει το Διεθνές Διαγωνιστικό, τα δη-μοφιλή τμήματα «Μουσική & Φιλμ» και «Μετά τα Μεσάνυχτα» (πέντε από τις επιλογές του συγκεκρι-μένου τμήματος προέρχονται από τον σκηνοθέτη του «Κακού», Γιώργο Νούσια), το Πανόραμα, το τμήμα των ντοκιμαντέρ, προβολές μικρού μήκους ταινιών, πολλές πρεμιέρες και ειδικές προβολές. Φέτος οι διοργανωτές εστίασαν τα αφιερώματά τους στον Ιάπωνα σκηνοθέτη Γιασούζο Μασουμούρα, στον Ολλανδό δημιουργό Γιόχαν φαν ντερ Κέεκεν (στο τμήμα «Σινεμά στα Ορια»), στην κινηματογρα-φία της Νορβηγίας (που, όπως εξήγησε ο Ορέστης Ανδρεαδάκης, επανασχεδιάστηκε μετά τα θλιβερά γεγονότα του φετινού καλοκαιριού), σε ταινίες που ασχολούνται με τον Φραντς Κάφκα (είτε διασκευές βιβλίων του, είτε ταινίες συνδεόμενες στενά με το καφκικό περιβάλλον) και τέλος στη λέξη “déjà-vu” που, όπως και άλλες χρονιές, «αναλύεται» με κινη-ματογραφικές προβολές.

Οσο για τις εκδηλώσεις, αυτές θα περιλαμβά-νουν μία συζήτηση μεταξύ του Φεστιβάλ και των πολιτιστικών φορέων της πρωτεύουσας με τίτλο «Κρίση και Πολιτισμός», ένα σεμινάριο με τίτλο

«Ποιος είναι ο ιδανικός ηθοποιός» από την διεθνή διευθύντρια κάστινγκ Μπεατρίτσε Κρούγκερ, μία συζήτηση μεταξύ Ευρωπαίων δημοσιογράφων με τίτλο “Art Cinema and Social Media”, μια ειδική παράσταση στο Ιδρυμα ΔΕΣΤΕ, επηρεασμένη από το αφιέρωμα του Φεστιβάλ στον Φραντς Κάφκα και τέλος, μία συναυλία του Monsieur Minimal και της Μαριέττας Φαφούτη στο προαύλιο του Μουσείου Ακρόπολης. Φυσικά δεν θα λείψουν και τα πάρτι.Αξίζει να σημειωθεί πως ανάμεσα στις προβολές «κρύβονται» επτά ελληνικές ταινίες μυθοπλασίας που κάνουν την πρεμιέρα τους στο Φεστιβάλ. Θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε, λοιπόν, το “4Ever” του γνωστού ηθοποιού Γιώργου Πυρπασόπουλου,

την καινούργια ταινία της Ελισάβετ Χρονοπούλου «Ο Αννίβας προ των Πυλών», το «Τρεις Μέρες Ευτυχίας» του Δημήτρη Αθανίτη, την ομότιτλη κι-νηματογραφική μεταφορά του γνωστού θεατρικού έργου «Το Γάλα» σε σκηνοθεσία Γιώργου Σούγια, την ταινία «Κωλόπαιδα» του Στέλιου Καμμίτση, την «Δεμένη Κόκκινη Κλωστή» του Κώστα Χα-ραλάμπους σε μία απόπειρα να παρουσιάσει τον εμφύλιο άγρια και ρεαλιστικά, το “Fish n’ Chips” του Ηλία Δημητρίου, καθώς και τη βραβευμένη ταινία (από το Φεστιβάλ του Βερολίνου) «Αμνη-στία», του Μπουγιάρ Αλιμάνι.Παράλληλα, θα προβληθούν και έξι ελληνικά ντο-κιμαντέρ. Πρόκειται για τα: «Ανοιχτά Μικρόφω-να» του Νίκου Σκαρέντζου, το οποίο παρουσιάζει το ελληνικό χιπ χοπ, «Βουνορίλα» του Χρήστου Μπάρμπα, με θέμα τον συνδυασμό της ηλεκτρο-νικής μουσικής και της φύσης, «Πρώτη Υλη» του Χρήστου Καρακέπελη που αποκαλύπτει το «ταξίδι» του μετάλλου, μέσω ρακοσυλλεκτών, ως κινητήριο μοχλό ενός μηχανισμού πλουτισμού, «Το Σενά-ριο και η Σκιά του» του Δημήτρη Γιατζουζάκη που παρουσιάζει το Μεσογειακό Ινστιτούτο Κινη-ματογράφου, στη Νίσηρο, το αφιέρωμα του Αντώ-νη Κιούκα στον εκλιπόντα Γιώργο Τζιώτζιο με τίτ-λο «Γιώργος Τζιώτζιος: See you in Freedonia», το “Directing Hell” του Χρήστου Χουλιάρα για τον σκηνοθέτη Νίκο Νικολαΐδη. Φυσικά, όπως και άλλες χρονιές, θα δοθούν βραβεία στους πρω-τοεμφανιζόμενους δημιουργούς ελληνικών ταινι-ών (σκηνοθέτη, άνδρα και γυναίκα ηθοποιό).

Εντεκα μέρες, 175 ταινίες, τέσσερις κινηματογράφοι. Το 17ο Διεθνες Φεστιβάλ

Κινηματογράφου της Αθήνα, «Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x»,

έρχεται και φέτος να ομορφύ-νει το Σεπτέμβρη μας.

Θα προβληθούν 175 ταινίες απ’ όλο τον κόσμο, από τις οποίες οι 55 είναι μικρού μήκους, ενώ πρέπει να αναφερθεί πως το Φεστιβάλ θα δώσει 1.500 δωρεάν εισιτήρια σε ανέργους. Παράλληλα, ένας ακόμα κινη-ματογράφος, το Αστορ Hollywood 3D (Στα-δίου 28, με είσοδο από την στοά Κοραή) μπαίνει στο δυναμικό του Φεστιβάλ, ενώ οι γνωστές φεστιβαλικές αίθουσες Δαναός 1 και 2 (Λ. Κηφισίας 109), Αττικόν και Απόλ-λων (Σταδίου 19), όπως κάθε χρόνο, ανα-μένεται να φιλοξενήσουν πολύ κόσμο και να προσφέρουν μεγάλες κινηματογραφικές συγκινήσεις. Καλές προβολές!

Σημάδια οικονομικής κρίσης: παλιά έρχονταν οι Ρουμάνες στην Ελλάδα

για να γδυθούν και να βγάλουν λεφτά. Τώρα συμβαίνει το αντίθετο.

Σουξέ η Ολγα Φαρμάκη στο Βουκουρέστι μετά τη φωτογράφισή της

στο ρουμάνικο Playboy. Αυτό είδε και η Βάνα Μπάρμπα και της

πρότεινε να παίξουν μαζί φέτος στο θέατρο. Μπας και πάει να

τους δει κανένας Ρουμάνος. Aν με το φαινόμενο του θερμοκηπίου

λιώσουν τα χιόνια από τις «Αλπεις» του Λάνθιμου, υπάρχει κίνδυνος να

βυθιστεί η Βενετία; Οι 153 βουλευτές που ψήφισαν υπέρ της άρσης

της βουλευτικής ασυλίας της Πέμης Ζούνη σκέφτηκαν ότι αυτή τους

η απόφαση είναι βαθιά αντιλαϊκή, εφόσον μπορούν να σπρώξουν

την Πέμη να ξανακάνει θέατρο; Ολα ο λαός τα πληρώνει σε αυτή

τη χώρα. Η Μακρυπούλια με τον Χατζηγιάννη δεν έχουν σκοπό

να ανοίξουν σπίτι, αλλά τσιγγάνικο αντίσκηνο. Δεν υπάρχει μέρος της

Ελλάδας που να μην έχουν φωτογραφίσει τον έρωτά τους.

Ο Χατζηγιάννης στο Κατράκειο ήξερε πως λίγο μετά θα παίξουν εκεί και

οι «Συμπέθεροι από τα Τίρανα»; Και αν ναι, πώς αισθάνθηκαν για αυτό

οι γονείς της Ζέτας; Οταν ο Ανδρέας Λοβέρδος ρίχνει την ευθύνη για

την κρίση της Ελλάδας στους δημόσιους υπαλλήλους, σημαίνει ότι θεωρεί

τον εαυτό του ιδιωτικό; O Γερμανός δημοσιογράφος που πήρε

συνέντευξη από τον Γερουλάνο περιγράφει ότι την πόρτα άνοιξε

η Ασιάτισσα οικιακή βοηθός του Παύλου. Είμαι σίγουρος ότι,

πρώτον, αυτή η Ασιάτισσα είναι δημόσια υπάλληλος και, δεύτερον,

για αυτό ο Παύλος κάνει τόσο καλά τον Κινέζο. Τώρα που θα

αποποινικοποιηθούν τα ναρκωτικά, δεν νομιμοποιούν και τα αναβολικά,

μήπως και ξανακερδίσουμε κανένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς;

Το μεγαλύτερο σουξέ της εβδομάδας στο YouTube, οι διαφημίσεις

Μενεγάκη και Λέχου από τη δεκαετία του ‘90 για το Ultrex.

Ηθικό δίδαγμα: μόνο χωρίς πιτυρίδα μπορείς να παρουσιάσεις

πρωινάδικο ή να κολλήσεις λέπρα. Είδηση μεγατόνων: η Κορομηλά

θα επισκεφτεί για πρώτη φορά στη ζωή της το Ηρώδειο. Εμφανίζεται ο

κολλητός της Σταμάτης Σπανουδάκης. Και ο Λούκος σκέφτεται σοβαρά

την επόμενη σεζόν να εγκαινιάσει το Φεστιβάλ Αθηνών με τον τελικό του

Greek Idol. Μήπως μία καλή λύση για να μην μείνουν άνεργες

οι μπουζουξούδες φέτος είναι να διαθέτουν την αίθουσα και για

μνημόσυνα-κηδείες, τη φιάλη το κονιάκ 100 ευρώ κομπλέ με τα

κόλλυβα; Θα είναι κανονικά της παρηγοριάς.

Η Μακρυπούλια με τον

Χατζηγιάννη δεν έχουν σκοπό να

ανοίξουν σπίτι, αλλά τσιγγάνικο

αντίσκηνο. Δεν υπάρχει μέρος

της Ελλάδας που να μην έχουν

φωτογραφίσει τον έρωτά τους.

τα μηνύματα της εβδομάδας

Παρασκευή βράδυ και ο με-γάλος γυρισμός σε μια πόλη

που πέρασε τον Αύγουστο σε άδειους δρόμους με ρηχές ελπίδες, γίνεται αισθητός.

Τα νυχτοπούλια της Καρύτση συναντιούνται πάλι γύρω από

τα ποτά τους και ψάχνουν στον πάτο των ποτηριών κάποιον

καλό οιωνό, ένα σημάδι ότι θα έρθουν ομορφότερες μέρες και

νύχτες, όταν ξαφνικά μια φωτο-γράφηση μόδας στα άδυτα του

Toy Cafe ρίχνει φως στις σκιές της διάθεσης μας, μας θυμίζει ότι η Γη εξακολουθεί να γυρί-ζει, φοράει ένα μακρύ σιφόν

φόρεμα και τακούνια δολοφό-νους ψιθυρίζοντας με νόημα

«ποια κρίση κούκλα μου;».

Την περασμένη Τρίτη, ο εικαστικός Μανώλης Χάρος παρουσίασε τη συλλογή του «Αισώπου Μύθοι» στο Μουσείο Μπενάκη. Σε μια εποχή όπου οι πολιτικοί και οικονομικοί μύθοι καταρρέουν με ταχύτητα αστραπής, ο καλλιτέχνης απέδειξε για ακόμα μία φορά πως ο πολιτι-σμός είναι πάντα εδώ για να στηρίζει ό,τι έχει μείνει ακόμη όρθιο. Η καλύτερη στιγμή της βραδιάς ήταν σίγουρα το νεανικό μουσικό σύνο-λο (μέλος του και η κόρη του καλλιτέχνη Ερυφίλλη) που ερμήνευσε αποσπάσματα από γνωστές όπερες είτε πάνω σε καρέκλες είτε με τα χέρια στις τσέπες, καταφέρνοντας να σπάσει τον πάγο που συνήθως αιωρείται στην ατμόσφαιρα ανάλογων εκδηλώσεων.

Η πόλη πασχίζει να βρει την ανάσα της, λες και ανεβαίνει ανηφόρα σε ποδήλατο. Τα μελτέμια που έχασαν πάλι το δρόμο τους γεμίζοντας με ξεραμένα φύλα το σπίτι δεν φάνηκαν αρκετά δυνατά για να την ανακουφίσουν. Την αφήνω να ηρεμήσει, καθώς με κοιτάζει εκνευρισμένη, πριν τη ρωτήσω: «Και τώρα τι κάνουμε, αγάπη μου;» Με χλομό χέρι, αφού, όπως κι εγώ, έτσι κι αυτή δεν κατάφε-ρε να πάει φέτος διακοπές, με πιάνει και με σέρνει μαζί της στους δρόμους.

Δεν μου μιλάει και δεν ξέρω αν το κάνει επειδή δεν έχει τι να μου πει ή δεν ξέρει πώς να μου περιγράψει το μέλλον που γνωρίζει. Μπο-ρεί, πάλι, να μην θέλει να με ξενερώσει και να σκέφτεται: «Κοίτα γύρω σου και βγάλε συ-μπεράσματα». Μας σταματούν διάφοροι γνωστοί και μας ρωτούν πώς περάσαμε το κα-λοκαίρι. Κοιταζόμαστε μεταξύ μας, χαμογελάμε βεβιασμένα και με νόημα τους απαντάμε ότι μείναμε εδώ. Συνεχίζουμε τον περίπατό μας ελπίζο-ντας να μην μας ξανακάνουν την ίδια ερώτηση, αλλά λίγο πιο κάτω, πάλι τα ίδια.

«Δεν μπορώ άλλο, πάμε για ποτό», λύνει επιτέλους τη σιωπή της η πόλη και με παρασέρνει σε ένα μικρό δρομάκι. «Δεν φτάνει που πάνω στην αρρώστια μου με παράτησαν όλοι κι έφυ-γαν, περιμένουν τώρα να με βρουν στα καλά μου;» μου λέει φουρκισμένη. Απλώνει τα άσπρα της δάχτυλα και τα μπλέκει στα δικά μου μαλα-κώνοντας τον τόνο της φωνής της. «Σε ευχαριστώ, αγόρι μου, που εσύ δεν έφυγες, δεν περάσαμε και τόσο χάλια, έτσι δεν είναι; Πες μου ‘ναι’, έχω ανάγκη να το ακούσω».

Πραξιτέλους και Κολοκοτρώνη γωνία η Εύη ρίχνει την ιδέα: “Πάμε λίγο από τον Γιώργο στο Kiosk. Νάτος, κάθεται εκεί με τα παιδιά”. Μας έχει μια λιλιπούτεια, τρυφερή έκπληξη: τον Stoli, τον νέο του συγκάτοικο που θέλει να παίζει με τα παπούτσια του και να ακου-

μπά στον λαιμό του. Στη δεύτερη σειρά από μπύρες, ο Stoli, ο νέος κάτοικος της Αθήνας, έχει προλάβει να αφήσει το σημάδι του στη

βόλτα μας. Καλώς τον!

Το κάλεσμα στην πρώτη φθινοπωρινή συγκέντρωση των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα βρήκε ανταπόκριση. Με νωπές τις αναμνήσεις του καλοκαιριού που έφυγε, η αγανάκτηση τσέκαρε παρουσίες και διαθέσεις. Ολα

καλά, μέχρι την εμφάνιση των ΜΑΤ και τη γνωστή άδοξη κατάληξη της βραδιάς. Ο αθηναϊκός χειμώνας προμη-νύεται βαρύς κι ασήκωτος. Σαν τα χρέη μας.

Ο σκηνοθέτης Νίκος Σούλης άρ-χισε να γνωρίζει τον κόσμο πίσω από το φακό της κάμεράς του, πριν ακόμα τελειώσει καλά - καλά το γυμνάσιο. Με τις ριζοσπαστι-κές ιδέες του τρομοκρατούσε τους καθηγητές του και μετέδιδε ιερό δέος στους συμμαθητές του στο σχολείο, που δεν εύρισκαν τρόπο να του τη «βγουν». Το χαμόγελο και το αστείρευτο χιούμορ του αποτυπώθηκαν στην ταυτότητά του ως Αθηναίου.

Με αυτή την ιδιότητα, παρα-μερίζοντας για λίγο μια τεράστια διαδρομή στο βιντεοκλίπ, στις μεγαλύτερες μουσικές σκηνές, στις τηλεοπτικές σειρές και στο ντοκιμαντέρ, κατεβαίνει στο Σύνταγμα με τους Αγανα-κτισμένους, κατακεραυνώνει με τις θέσεις και τις απόψεις του το Facebook, και «τη λέει» ανενδοίαστα σε όσους πιστεύει πως πληγώνουν την Αθήνα και την Ελλάδα.

Το ντοκιμαντέρ του «Δεν ήρθα εδώ για διακοπές», που σκιαγρα-φεί με ανατριχιαστική αλήθεια τη ζωή και τα προβλήματα των μεταναστών στη χώρα μας και το οποίο προβλήθηκε το χειμώνα από την κρατική τηλεόραση, είναι από τα καλύτερα του είδους. Ο ίδιος, ελίσσεται μεταξύ αστείων και σοβαρότητας με καταπληκτική ευκολία, αφήνοντας άφωνους τους συνομιλητές του. Τώρα ετοιμάζεται να φύγει σε περιοδεία στις ΗΠΑ με την Αλκηστη Πρωτοψάλτη, σε άλλες πόλεις, από τις οποίες κα-μιά δεν αγαπάει περισσότερο από την Αθήνα.

Πηγαίνω να συναντήσω τον Δημήτρη στο Σύνταγμα όταν η εικόνα του διώροφου λεωφο-ρείου που τριγυρίζει την πόλη

σκορπίζοντας υψηλές νότες από την Οπερα της Βαλίτσας

μπαίνει στο πλάνο μου. Μέχρι να αποφασίσω αν μου αρέσει

αυτό που βλέπω, βγάζω μία φωτογραφία την σοπράνο και

τον τενόρο της. «Μα, έχει ο κόσμος όρεξη για τέχνη;» ανα-

ρωτιόμαστε. Τα χειροκροτή-ματα και τα φλας των περαστι-κών δίνουν την απάντηση και

εμείς συνεχίζουμε.

Η γαλάζια απλωσιά της θαλασσινής θέας είχε αρχίσει να γκριζάρει όταν έφτιαχνα τις βαλίτσες της επιστροφής. Ερι-χνα κλεφτές ματιές από τη μισάνοιχτη πόρτα και προσπα-θούσα να θυμηθώ το όνομα του Καναδού αρχιτέκτονα που ζει τα καλοκαίρια στο μικρό χωριουδάκι του κυκλαδίτικου νησιού σε 35 τετραγωνικά σπίτι, που αγόρασε πριν από πολλά χρόνια και είδε από το στενό του παράθυρο τους απέναντι λόφους να γεμίζουν σπίτια-τούρτες, 150 τετ. μ. και βάλε, για να στεγάσουν την υστερική επιδειξιομανία του νεόπλουτου Ελληναρά. Χάσκουν απούλητα τα μισά, καθώς πρόλαβε η κρίση τα όνειρα των ντόπιων αυτοσχέδιων «με-γαλοεργολάβων», που ξεπάστρεψαν χωράφια, καλλιέργειες, παλιά πατρογονικά γκρεμίδια για να φτιάξουν ψευτοβίλες, να τις μοσχοπουλήσουν στα «κορόιδα» τους Αθηναίους και φυσικά σε Γερμανούς, Γάλλους και λοιπούς «Κουτόφρα-γκους» και να γίνουν «Ωνάσηδες» μέσα σε λίγα καλοκαί-ρια. Εμειναν με τα δάνεια και τα άδεια σπίτια-τούρτες να βρίζουν «τους απατεώνες τους πολιτικούς, που τους παρέ-συραν και τις τράπεζες που τους χρέωσαν». Ετσι θυμήθηκα τον ευγνώμονα Καναδό, που λάτρεψε και λατρεύει τις Κυ-κλάδες από τα 35 του τετραγωνικά και με θέα ίσα μια φέτα θάλασσας. «Η θέα στο πέλαγος πρέπει να είναι εμποδισμέ-νη, υπό γωνία, για να έχει χώρο η φαντασία και το μυαλό να δουλέψουν, ό,τι προσφέρεται ‘πολύ’ δεν έχει θέση στη δημιουργία, εθίζει στη βουλιμία», μου είχε πει ο ίδιος.

Φτιάχνω βαλίτσες και, καθώς νιώθω κιόλας τη «μυρω-διά» του θυμού που ξέρω πως θα καλύψει όλες τις άλλες σε λίγο στην πρωτεύουσα, αγωνίζομαι να κρατήσω τα καλύ-τερα αυτού του βιαστικού καλοκαιριού στη μνήμη. Εκεί-νη τη διαδρομή στην Επίδαυρο με το φίλο από τα παλιά που ξαναβρήκα για να δούμε τον Κέβιν Σπέισι-Ριχάρδο, γεμάτη κουβέντες από παλιά και από καινούργια και μετά η επιστροφή, γεμάτοι και οι δυο μας από την ομορφιά μιας τέχνης που συμπλήρωσε ιδανικά τη φύση, το βλέμμα, το πνεύμα. Εκείνη η επιδαύρια στιγμή εμπεριείχε τον κόσμο, την εποχή, την τραγωδία και την κάθαρση. Βρίσκονταν όλα εκεί, στην αντίθεση που προσέφερε ο ευρύς ορίζοντας της πελοποννησιακής φύσης, ελπιδοφόρος, πίσω από το κλει-στοφοβικό σκηνικό της τηλεοπτικής αναπαράστασης του κόσμου των στενών οριζόντων, του κόσμου που συνθλίβε-ται από την εξουσία του «κοντινού πλάνου» και τα ψευδομε-γέθη της κάμερας. Η γεύση της μαρμελάδας φραγκοστάφυ-λο, που χόρτασε βιαστικά την πείνα της οδήγησης για την επιστροφή, συνδέθηκε για πάντα με εκείνη την εμπειρία. Αναζήτησα την επομένη στο σουπερμάρκετ το βαζάκι για να έχω κι άλλο. Πολύ. Αλλη γεύση. Θα έπρεπε να το ξέρω.

Κάθε στιγμή διαφορετική. Κάθε καλοκαίρι αλλιώτικο. Τίποτε «για πάντα». Μόνο οι φωτογραφίες στα κουτσομπο-λίστικα περιοδικά που είναι αραδιασμένα στο περίπτερο λίγο πριν ανέβω στο καράβι, ίδιες με τις περσινές, τις προ-πέρσινες, ίδιες οι πόζες από αναλώσιμες φάτσες, ίδιο το τελετουργικό της ψευτογκλαμουριάς ενός στιγμιαίου κοντι-νού πλάνου στη λιποαναρροφημένη κοιλίτσα. Οι καημένοι. Τόσο περαστικοί! Τόσο τίποτε!

Οι Αtenistas σε μια προσπάθεια να ξανασυστήσουν την Αθήνα στους κατοίκους της, μπας και θυμηθούν την ιστορία της, τοιχοκόλλησαν αυτό το ενημερωτικό πόστερ

στην οδό Αιόλου, που αφορά το παλιό ξενοδοχείο που κάποτε εκεί γνώριζε μεγα-λεία. Η απάντηση ενός άγνωστου Νεοέλληνα, γραμμένη με σπρέι, μας δείχνει το

βάθος του σκοτεινού τούνελ στο οποίο ζούμε. Κουράγιο, αδέλφια...

Με φόντο τη γειτονιά τους, τα Εξάρχεια, ο Γιώργος Καφετζόπουλος, ο Αινείας Τσα-μάτης και ο Διογένης Σκαλτσάς, πρωταγωνιστές στην ταινία «Κωλόπαιδα», μας

μίλησαν για τα πρώτα τους βήματα στο σινεμά, για την Αθήνα και την επιλογή των νέων να μεταναστεύουν.

Τρεις φίλοι έχουν μπουχτίσει με τις ζωές τους στην Ελλάδα και βρίσκουν τα κότσια να φύγουν μόνιμα στο εξωτερικό. Τη νύχτα πριν από τη φυγή τους ξενυχτούν, κάνοντας τις τελευταίες βόλτες στη γειτονιά όπου μεγάλωσαν, τα Εξάρ-χεια. Οσα δεν είχαν μοιραστεί τόσα χρόνια αποφασίζουν να τα πουν εκείνες τις ώρες. Οι αλήθειες όμως που ξε-διπλώνονται κάνουν αυτή την τελευταία νύχτα ακόμα πιο καθοριστική. Πτυχές του χαρακτήρα τους που έκρυβαν για χρόνια αποκαλύπτονται. Ξημερώνει. Αυτά που μοιράστη-καν σίγουρα τους επηρεάζουν. Πόσο όμως τους αλλάζουν; Θα φύγουν τελικά για Βερολίνο;

Αυτή είναι η ιστορία της ταινίας «Κωλόπαιδα» -θα πα-ρουσιαστεί στις «Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x» στις 22 Σε-πτεμβρίου, που διαδραματίζεται σε χρονικό διάστημα 12 ωρών, από τις έξι το απόγευμα μέχρι τις έξι το πρωί και μας μεταφέρει στις τελευταίες ώρες των τριών φίλων πριν από το ταξίδι. «Είναι εύκολο να πάρεις την απόφαση και να πεις ‘Φεύγω’, αλλά, όταν φτάνεις λίγο πριν από τη φυγή, στο κεφάλι σου έχεις πολλά πράγματα να επεξεργαστείς, πολλά μέσα σου σε τρώνε», αναφέρει ο 27χρονος Αινείας Τσαμάτης, που υποδύεται ένα από τα τρία «Κωλόπαιδα» και πριν από δύο χρόνια αποφοίτησε από τη δραματική σχολή της Νέλλης Καρρά. Γιατί όμως αυτός ο τίτλος για την ταινία; Την απάντηση δίνει ο Διογένης Σκαλτσάς: «Χρησιμοποι-είται με την καλή, τη χαριτωμένη έννοια της λέξης, όπως θα το έλεγε με χαμόγελο μια γιαγιά, ‘Α, ρε κωλόπαιδα’». Ο Διογένης είναι 26 χρόνων, δεν σπούδασε ηθοποιία, αλλά χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και είναι η πρώτη φορά που αναμετριέται με τις υποκριτικές του ικανό-τητες. «Δεν φοβήθηκα να το δοκιμάσω, γνώριζα από πριν τα παιδιά, ένιωσα ασφαλής με την ομάδα της ταινίας και είπα ‘Γιατί όχι;’, δεν το σκέφτηκα και πολύ». Ο τρίτος της παρέας είναι ο Γιώργος Καφετζόπουλος, μένει στο Λυκα-βηττό και συμμετείχε πέρυσι μαζί τον Διογένη στο «Μέσα» του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Οι τρεις τους είναι φίλοι εδώ και χρόνια, γεγονός που τους έκανε να απολαύσουν και να χαρούν τα γυρίσματα ακόμα περισσότερο. «Είναι ωραίο τε-λικά να συνεργάζεσαι με φίλους», συμπεραίνει ο Διογένης.

Τώρα που τα πράγματα δυσκολεύουν, έχουν σκεφτεί να πάνε στο εξωτερικό, όπως οι ήρωες που υποδύονται; «Για έναν ηθοποιό το βρίσκω δύσκολο να φύγει στο εξωτερι-κό, εκτός και αν μιλάει κάποια γλώσσα πολύ καλά. Εγώ,

ας πούμε, δεν μιλάω. Αλλά για ένα σκηνοθέτη, ζωγράφο ή χορευτή μπορεί να είναι μια καλή ιδέα να το δοκιμά-σει», σημειώνει ο 26χρονος Γιώργος. Από το μυαλό του Αινεία έχει περάσει η σκέψη να φύγει, αλλά θέλει πρώτα να προσπαθήσει εδώ. «Κάποιες φορές με τις δυσκολίες τα καταφέρνεις πιο ειλικρινά και με τον εαυτό σου και με τους άλλους», αναφέρει ο ίδιος, ενώ ο Διογένης ακούγεται πιο αποφασισμένος και θέλει κάποια στιγμή να φύγει, αλλά όχι τώρα. «Προς το παρόν κάνω πράγματα εδώ που μου αρέ-σουν πολύ και πάντα ήθελα να κάνω. Το αφήνω για πιο μετά. Μόλις βαρεθώ, θα φύγω».

Η ταινία γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Αθήνα και αποτυ-πώνει το σκληρό, γοητευτικό πρόσωπο της πόλης. «Μου τη σπάει το ότι, ενώ πέντε με έξι χρόνια νωρίτερα μπορούσες να κυκλοφορήσεις σχεδόν παντού άνετα και το πολύ πολύ να σου τρώγανε κάνα κινητό ή πορτοφόλι, τώρα πια έχει γίνει άγρια η φάση, με μαχαιρώματα και πυροβολισμούς... Τώρα, αυτό που μου αρέσει πολύ στην πόλη είναι ο Αύγου-στος και η Κυριακή του Πάσχα, μέρες δηλαδή που αδειάζει και καθαρίζει», εξηγεί ο Γιώργος, που από 5 Νοεμβρίου θα παίζει με τη νεοσύστατη ομάδα Πάλσαρ (www.pulsartheatre.com) στο έργο «Τα παιδιά του ήλιου» του Μαξίμ Γκόρκι στην Knot Gallery. Ο Αινείας και ο Διογένης μένουν στα Εξάρχεια. «Τα Εξάρχεια είναι η ζωή μου. Θα βγω μια βόλτα και θα χαιρετίσω δέκα ανθρώπους», αναφέρει χαρακτηρι-στικά ο Αινείας.

Τελειώνοντας, η κουβέντα πάει και στον ελληνικό σύγ-χρονο κινηματογράφο, που φαίνεται ότι έχει βρει το δρόμο του. «Αυτή η άνθιση οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρω-ποι του σινεμά γυρίζουν ταινίες που παρακολουθούν το σήμερα, το τώρα και έτσι αφορούν τους θεατές, τους προ-βληματίζουν», εξηγεί ο Αινείας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ταινία είναι ανεξάρτητη πα-ραγωγή, έγινε με πραγματικό μεράκι και πολλή όρεξη, μα-κριά από χορηγούς και επιχορηγήσεις. Οι ηθοποιοί και όλοι οι συνεργάτες ήξεραν εξαρχής ότι δεν υπήρχαν χρή-ματα, παρόλα αυτά γούσταραν, συμμετείχαν χωρίς αμοιβή και δούλεψαν σκληρά, αποδεικνύοντας ότι και χωρίς χρή-ματα μπορείς να κάνεις τέχνη. «Ηταν μεγάλο σχολείο και για εμάς και για το σκηνοθέτη Στέλιο Καμμίτση από πολλές απόψεις, μια και ήταν η πρώτη φορά που κάναμε κάτι τέ-τοιο», τονίζει ο Γιώργος... Καλή τύχη, Κωλόπαιδα!

Δύο διαφορετικά μεταξύ τους ζευγάρια, οι Αθηναί-οι Ιππόλυτος και Φαίδρα και οι Μαδριλένοι Εκτορ και Νερέα, θα ξεκινήσουν το ταξίδι του έρωτα στη Βαρκελώνη και θα συνεχίσουν παράλληλα το μα-κρύ και αβέβαιο δρόμο τους. Αυτό είναι εν ολίγοις το στόρι της ταινίας «Dos: Μια ιστορία αγάπης από την ανάποδη» του Στάθη Αθανασίου, που ανοίγει το χορό των ελληνικών ταινιών της φετινής σε-ζόν. Η ταινία, μάλιστα, βραβεύτηκε στο New York International Independent Film Festival, κατα-κτώντας το Βραβείο Κοινού και το Βραβείο Ξενό-γλωσσης Ταινίας.

Μεταξύ Αθήνας και Βαρκελώνης κινείται η ταινία, όπως εξάλλου και ο ίδιος ο Στάθης, αφού έχει ζήσει και στις δύο πόλεις. Το ερώτημα, λοι-πόν, είναι εύκολο: Αθήνα ή Βαρκελώνη; «Και οι δύο! Αν μπορούσα να μένω μισό χρόνο εκεί και μισό στην Αθήνα, θα ήταν η καλύτερή μου», απα-ντάει αμέσως ο νεαρός σκηνοθέτης, για να συνεχί-σει: «Αγαπώ πολύ και είμαι δεμένος συναισθηματι-κά και με τις δύο πόλεις. Μού αρέσουν για τελείως διαφορετικούς λόγους. Για παράδειγμα, στην Αθή-

να μού αρέσει πάρα πολύ το Κέντρο της. Απλά και μόνο περπατώντας στο Μοναστηράκι, στην Πλάκα, στο Θησείο, στο Κουκάκι, κάτι με συγκινεί».

Γραμμένο από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, το σε-νάριο είναι πολυπρόσωπο, με τους ήρωες (Νταβίντ Φερνάντες Φάμπου, Ινές Καστάνιο, Σταύρος Για-γκούλης, Μαρίνα Καλογήρου, Σεραφίτα Γρηγοριά-δου, Γιώργος Καραμίχος) να έχουν τις δικές τους αδυναμίες, πάθη, όνειρα, στεγανά. Τον ρωτάω αν νιώθει πιο κοντά σε κάποιον από αυτούς. «Ολοι οι χαρακτήρες είναι κομμάτια μου. Είναι όλοι μέρη της ψυχής μου, τα οποία είτε τα έχω βιώσει, είτε τα έχω νιώσει, είτε τα έχω δει να συμβαίνουν σε κο-ντινούς μου ανθρώπους. Οπότε, όλοι ανεξαιρέτως έχουν κάτι από εμένα». Οσο για το αν είναι δύσκο-λο να βάζεις αυτοβιογραφικά στοιχεία σε μια ται-νία, ο Στάθης απαντάει καταφατικά, τονίζοντας πως πρέπει πρώτα απ’ όλα να είσαι σίγουρος ότι κάτι δικό σου αφορά και άλλους. «Οταν πας να διηγη-θείς κάτι δικό σου, πρέπει να το κάνεις με όλη την ειλικρίνεια που έχεις και να μην το λογοκρίνεις κα-θόλου, να μην κρατήσεις τίποτα για τον εαυτό σου».

Συζητώντας για τον κινητήριο μοχλό της ται-νίας που είναι ο έρωτας, ο Στάθης μού εξηγεί πως είναι έτσι και αλλιώς η κινητήρια δύναμη για πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μας. Ειδικά στην τέχνη. «Αυτό είναι λογικό, γιατί μέσω του έρωτα -της απώλειάς του ή της ανακάλυψής του- δημιουρ-γούνται μέσα μας ενέργειες που είναι αναγκαίο να εκφράζονται με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν μπορείς να τις κρατήσεις μέσα σου. Οταν μένουν μέσα σου, νομίζεις ότι τις θάβεις, αλλά στην πραγματικότητα γίνονται λάσπη και σου δημιουργούν προβλήματα στην περαιτέρω σχέση σου με τους ανθρώπους», υποστηρίζει ο Στάθης, συμπληρώνοντας: «Ο έρω-τας είναι ένας κοινός παρονομαστής όλων μας και μια συνεχής πηγή έμπνευσης προκειμένου να εκ-φράσεις κάτι, όπως μια ταινία».

Οσο για το μέλλον, ο Στάθης αποκαλύπτει πως το επόμενο κινηματογραφικό του βήμα δεν θα έχει καμία σχέση με όλα αυτά, αλλά θα ασχο-λείται κυρίως με τη βία της εξουσίας, ενώ διευκρι-νίζει πως ο έρωτας θα υπάρχει και εκεί, αλλά ως κομμάτι της ζωής.

Η πρώτη ελληνική ταινία της σεζόν μόλις βγήκε στις αίθουσες και λέγεται «Dos: Μια ιστορία αγά-πης από την ανάποδη». Μιλήσαμε με τον πρωτοεμφανιζόμενο δημιουργό της, Στάθη Αθανασίου, για τις δύο πόλεις, τους χαρακτήρες της ταινίας, αλλά και την κινητήρια δύναμή της: τον έρωτα.

Το φετινό ARK festival θα ανοίξει μια μπάντα που παίζει ska και

reggae, τα περισσότερα μέλη της δεν είναι πάνω από 22 χρόνων και ήταν οι περισσότεροι συμ-μαθητές στο Μουσικό Λύκειο της Παλλήνης. Το όνομα της μπάντας, Ska Bangies. Τα έξι

αγόρια φημίζονται ήδη για τη δυναμική παρουσία που έδειξαν στα τέσσερα

Schoolwave Festival.

Οταν είδα για πρώτη φορά το όνομα των Ska Bangies στο πρόγραμμα του ARK, μου φάνηκε οι-κείο, δεν μπόρεσα όμως να θυμηθώ τι ακριβώς έχουν κάνει μέχρι τώρα. Ψάχνοντας στο Youtube ανακάλυψα ότι αυτοί κρύβονται πίσω από το τρα-γούδι «Καλοκαίρι» που με ξεσήκωνε το καλοκαί-ρι του 2009 και όχι μόνο. Γνωρίζοντας από κοντά τον Βασίλη Nησσόπουλο και τον Μάνο Δερμι-τζάκη, τους βασικούς δημιουργούς του γκρουπ, έμαθα ότι οι περισσότεροι προέρχονται από το Μουσικό Λύκειο Παλλήνης και ότι τέσσερις από τους έξι της μπάντας (εκτός από τον Βασίλη και τον Μάνο συμμετέχουν επίσης οι: Γιάννης Καρτε-ρός, Δημήτρης Στεργίου, Νίκητας Καλούσης και Τηλέμαχος Καρύδης) είναι μαζί από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Η αφορμή για τη δημιουρ-γία του γκρουπ ήταν το πρώτο Schoolwave: «Ο καθένας μας είχε συμμετάσχει στο φεστιβάλ με τέσσερις-πέντε διαφορετικές μπάντες, αλλά η ska έκατσε καλύτερα», αρχίζει να μου εξηγεί ο Μά-νος, ενώ ο Βασίλης συμπληρώνει: «Δέσαμε πολύ καλά μεταξύ μας και έβγαινε καλή δουλειά από τις πρόβες ακόμα». Και γιατί ska; «Εχοντας τρομπε-

τίστα και γενικότερα έχοντας -χάρη στο Μουσι-κό- διάφορα όργανα που δεν βρίσκεις εύκολα σε άλλες μπάντες, αποφασίσαμε να παίξουμε reggae και ska. Είναι άλλωστε από τα λίγα ήδη μουσικής όπου μπορείς να χρησιμοποιήσεις τόσα πολλά πνευστά», αναφέρει ο Βασίλης και δίνει το λόγο στον Μάνο: «Περάσαμε και από άλλες φάσεις, αλλά η ska είναι πολύ ωραία μουσική. Περνάς όμορφα, σε ξεσηκώνει». Προσπαθώ να καταλά-βω πώς είναι να πηγαίνεις σχολείο και να πε-ριβάλλεσαι από τόση μουσική. «Πολύ όμορφα», συμφωνούν και οι δύο και μου περιγράφουν μια συχνή εικόνα των διαλειμμάτων τους. «Μπορεί να έβγαινες στο διάλειμμα με την ακουστική σου,

να έρχονταν και δύο φίλοι σου, να παίζατε μου-σική και να τραγουδούσατε όλοι μαζί».

Κάπως έτσι, από τους σχολικούς διαδρό-μους οι Ska Bangies έφτασαν στη σκηνή του Schoolwave. «Πώς νιώσατε;» ρωτάω, αν και μπο-ρώ να φανταστώ την απάντηση. «Ωραία ήταν», αρχίζει ο Μάνος λίγο διστακτικά και συνεχίζει ο Βασίλης: «Είδαμε τη ζωή λίγο διαφορετικά. Οταν έχεις από κάτω τόσο κόσμο, φίλους και παιδιά της ηλικίας σου, περνάς αυτόματα σε άλλη διά-σταση. Μια διάσταση που σου λέει ‘πέρνα καλά, κάνε ό,τι γουστάρεις’». Ολα αυτά έγιναν στο πρώ-το φεστιβάλ το 2005, αλλά το γκρουπ συμμετείχε και τα τρία επόμενα χρόνια. Αραγε πόσο βοηθάει

τους νέους δημιουργούς αυτός ο θεσμός; «Πάρα πολύ. Παίρνει ένα παιδί το οποίο έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του να καταφέρει να παίξει μουσική με την παρέα του και του δίνει τη δυνα-τότητα να ανέβει σε μια σκηνή όπου όλα γίνονται επαγγελματικά. Του προσφέρει την ευκαιρία να περάσει πολύ ωραία και ξέγνοιαστα, σαν να συμ-μετέχει σε μια μεγάλη συναυλία», εξηγεί ο Βασί-λης. «Την τέταρτη χρονιά που παίξαμε κάναμε μια συνεργασία με τον Μάρκο από τους Locomondo. Εκεί μας είδαν από την εταιρεία και ξεκίνησε η συνεργασία», συνεχίζει να μου περιγράφει την πορεία τους ο Μάνος.

Αναρωτιέμαι αν το πέρασμα από το μαθητι-κό ακροατήριο στο ενήλικο κοινό έφερε αλλαγές στη δομή και τη φιλοσοφία της μπάντας. «Ολα τα κοινά είναι απαιτητικά», βιάζεται να με διορ-θώσει ο Μάνος. «Απλώς όσο μεγαλώνεις, τόσο περισσότερες απαιτήσεις έχεις». Η δομή της μπά-ντας όμως άλλαξε. Στην πορεία προστέθηκε ο Τέ-λης, που παίζει τρομπόνι, και έφυγε ο Γιώργος, που έπαιζε πιάνο, για να σπουδάσει αρχιτεκτονι-κή στην Κρήτη.

Απευθύνομαι στον Βασίλη και ζητάω να μάθω αν από τα πρώτα βήματα του γκρουπ είχαν πιστέψει ότι θα ασχοληθούν με αυτό επαγγελ-

ματικά. «Πάντα το πιστεύεις, αλλιώς δεν το κάνεις. Το πιστεύει έστω και ένα μικρό κομμά-τι του εαυτού σου

που βγαίνει πάνω στη σκηνή και εκτίθεται στον κόσμο», μου εξηγεί και βρίσκω την ευκαιρία να ρωτήσω για τη σκηνική τους παρουσία, που χα-ρακτηρίζεται άκρως εντυπωσιακή από τους θαυ-μαστές τους. «Το πιο σημαντικό είναι με τι διά-θεση ανεβαίνεις στη σκηνή. Οταν κάποιος είναι κάτω και του αρέσει αυτό που κάνεις, τα δίνεις όλα για να περάσει αυτός καλά. Γιατί, αν περάσει αυτός καλά, είναι σίγουρο ότι εσύ θα έχεις περά-σει τέλεια», συνεχίζει ο Βασίλης.

Καθώς προχωράει η κουβέντα, διαπιστώνω ότι, αν και συνομιλώ με παιδιά 22 χρόνων, εί-ναι ήδη ολοκληρωμένοι μουσικοί, κάτι που δεν συμβαίνει στην περισσότερες ελληνικές μπάντες. «Τα περισσότερα παιδιά μαθαίνουν μουσική είτε γιατί θέλουν να παίξουν σε μια μπάντα είτε παίζοντας ήδη σε μια μπάντα. Δεν είναι αρνητι-κό αυτό. Απλώς έχεις άλλα πράγματα στο μυα-λό σου», τονίζει ο Μάνος και απαντάει αρνητικά στην ερώτησή μου για το αν γράφουν μουσική σε παρτιτούρες. «Ενα από τα πράγματα που μας έμα-θαν στη σχολή είναι πώς να παίζεις ακούγοντας κάτι, όχι μόνο διαβάζοντας παρτιτούρες», συνεχί-ζει ο Βασίλης και παρατηρώ την ανοιχτή οπτική για τη μουσική που τους έχει δώσει η φοίτησή τους εκεί.

Τελειώνοντας τη συζήτηση με τους Ska Bangies είμαι πια σίγουρη ότι το άνοιγμα του φε-τινού Αrk Festival δεν θα μπορούσε να αρχίζει με καλύτερο τρόπο και εύχομαι το «Γύρω γύρω όλοι» να είναι μόνο η αρχή από μια άκρως πετυ-χημένη και διασκεδαστική πορεία.

Τα πρόσωπα και οι μουσικές τους

Eξι νεαροί με το χαμόγε-λο στα χείλη και άρτιες

μουσικές γνώσεις, λάτρεις της τζαμαϊκανής κουλτού-ρας και μουσικής είναι η

ιδανική συνταγή για να μην σταματήσεις ποτέ να

χορεύεις και σίγουρα, αν ο Μπόμπ Μάρλεϊ συναντούσε

τον Μάνου Τσάο σε ένα live τους, θα ήταν πολύ

περήφανοι γι’ αυτούς. Τα reggae offbeats διάχυτα, που δεν σε αφήνουν να σταθείς βαριεστημένος,

πλούσιο σε μελωδίες brass section, dub αναφορές με δυνατά μπάσα, ska

κιθάρες που ακολουθού-νται από μια και δύο και τρεις φωνές, Hammond, πλήκτρα, ακορντεόν, όλα

εδώ. Οι Ska Bangies είναι ξέγνοιαστοι και παρόλο το «νεαρό» και το «ανέμελο»

της ηλικίας τους, κοιτάζουν γύρω τους και, προβλημα-τίζονται χωρίς να χάνουν

την ψυχραιμία τους και τραγουδούν όλοι μαζί χω-

ρίς να φοβούνται και χωρίς να αφήσουν τίποτα απέξω.

Βλέπουν τη χώρα τους, τα προβλήματα της γενιάς

τους, τι τους πειράζει, τι τους νοιάζει και τι όχι, την εκμετάλλευση, το περιβάλ-λον, την καθημερινή ρου-τίνα τους με τη δική τους ματιά και συνεχίζουν να

χορεύουν ακάθεκτοι στους αγαπημένους τους ρυθμούς

της ska, reggae και punk. «Πάντα να θυμούνται αυτοί

που κυβερνούν πως ό,τι και να κάνουν στο τέλος

θα κριθούν, κι αν εγώ μπροστά τους φαίνομαι

μικρός, στο τέλος θα τους φάει ο μερμηγκοστρατός!» Το πρώτο ολοκληρωμένο

άλμπουμ των Ska Bangies, με τίτλο «Γύρω Γύρω Ολοι», που κυκλοφόρησε από την

Archangel Music στις 6 Ιουλίου, έχει ξεκινήσει ένα δυνατό πάρτι με την παρέα

τους και όλα τα απαραίτητα. Πολύ κέφι, πολύς χορός,

πολλές δόσεις ενέργειας και εννοείται πολλές μπίρες…

Cheers!

Οι ιστορίες του Αισώπου, διαχρονικές όσο λίγες, διδάσκουν χωρίς να ηθικολογούν. Στο Μουσείο Μπενάκη, ο εικαστικός Μανώλης Χάρος, μας δίνει -μέσα από την pop αισθητική του- τη δική του εκδοχή των μύθων.

Στα παιδικά μας χρόνια, τα ζώα είχαν φωνή. Μας μιλούσαν από τα παραμύθια, αλλά και μέσα από το πιο κλασικό προσχολικό ανάγνωσμα: τους αισωπικούς μύθους. Το κοράκι, η αλεπού, το βόδι, ο βάτραχος, το λελέκι, όχι μόνο είχαν το χάρισμα του λόγου, αλλά μας παρείχαν και ορισμένες συμβουλές ζωής. Τότε ίσως δεν συνειδητοποιούσαμε ότι οι εκπρόσωποι του ζωικού βασιλείου έδιναν σάρκα και οστά σε ανθρώπινα προτερήματα και ελαττώματα. Μεγαλώνοντας, σίγουρα μας ήρθαν στο μυαλό οι περιγραφές του αρχαίου παραμυθά για τη φιλαργυρία, την υπεροψία, τη σοφία. Αυτό ακριβώς το στοιχείο κάνει τους μύθους γοητευτικά διαχρονικούς. Δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί τη δεύτερη πιο δημοφιλή έκδοση μετά τη Βίβλο. Για πάνω από 2.500 χρόνια, ο αρχαίος παραμυθάς είναι σημείο αναφοράς.

Ο εικαστικός Μανώλης Χάρος παρουσιάζει μέχρι και τις 16 Οκτωβρίου μια έκθεση στο κεντρικό κτίριο του Μουσείου Μπενάκη με θέμα τον Αίσωπο. Ο καλλιτέχνης εικονογραφεί δέκα μύθους μέσα από 25 έργα που συνοψίζουν το πνεύμα της δουλειάς του, με διάφορες τεχνικές: από τη ζωγραφική και το κολάζ, μέχρι τη χαρακτική, το σχέδιο, τις ψηφιακές εκτυ-πώσεις, το βίντεο και τις κατασκευές-γλυπτά από χαρτόνι. Την έκθεση επιμελείται η Ελένη Αθανασίου, η οποία καταφέρνει να συζεύξει μέσα από το concept τη μαζική απήχηση που είχαν οι ιστορίες με την ποπ αισθητική του καλλιτέχνη.

«Ανακάλυψα τον Αίσωπο -όπως όλοι- όταν ήμουν παιδί. Καταπιάστηκα όμως μαζί του καλλιτεχνικά, όταν διαπίστωσα το εύρος και τον πλούτο των εκδόσεών του σε όλες τις χώρες. Το συνειδητοποίησα όταν βρέθηκα στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Πρίνστον στις ΗΠΑ, το οποίο διαθέτει την καλύτερη βιβλιοθήκη παιδικής λογοτεχνίας παγκοσμίως. Εκτοτε έχω ξεφυλλίσει εκατοντάδες από αυτές, οι οποίες ανήκουν σε διαφορετικές χρονολογικές περιό-δους», υπογραμμίζει ο Μανώλης Χάρος στη “Μetropolis”, ο οποίος εμπνεύστηκε νέα έργα από τη θεματολογία αυτή. «Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι ανάλογα με την εποχή αλλάζει και το επιμύθιο, δηλαδή το δίδαγμα. Στόχος μου λοιπόν ήταν όχι να προσφέρω κι εγώ τη δική μου εκδοχή της εικονογράφησης των ζώων που έχουν λαλιά, αλλά να διερευ-νήσω το διαχρονικό κώδικα συμπεριφοράς που μας προτείνει ο Αίσωπος».

Ωραίο ακούγεται. Πώς όμως μπορεί κάτι που γράφτηκε πριν από 2.500 χρόνια να βρει πρακτική εφαρμογή στη σύγχρονη Ελλάδα της κρίσης; «Μέσα από τους μύθους, ο Αίσωπος μας διδάσκει να παρατηρούμε προσεκτικά το διπλανό μας και να διακρίνου-με τις ανθρώπινες ποιότητες, την πάστα του. Δεν ηθικολογεί, δεν έχει ανούσιο διδακτισμό, αλλά μας λέει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει. Μας δίνει τροφή για σκέψη, μας οδηγεί στην κατανόηση, που είναι μέγιστο αγαθό. Σε μια φάση που όλα αλλάζουν γύρω μας, δεν υπάρχει χρησιμότερο πράγμα από την παρατήρηση», εξηγεί ο Μανώλης Χάρος, που μελετάει τον Αίσωπο πάνω από μία δεκαετία.

Στο πλαίσιο της έκθεσης προβάλλεται στο αμφιθέατρο του μουσείου ένα βίντεο από την παράσταση «Αισώπου Μύθοι» της ομάδας Οper[Ο], που παρουσιάστηκε τον περασμένο Φεβρουάριο στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνογραφία -και έμπνευση- του Μανώ-λη Χάρου: τα μέλη της Οper(Ο) συνδιαλέγονται με τον Αίσωπο και γίνονται ήρωες γνωστών παραμυθιών. Το βίντεο, διάρκειας 30 λεπτών, είναι παραγωγή της ΕΡΤ, σε σκηνοθεσία της Γιούλης Καλλιβρετάκη.

χει τά η,

πουηνο

υ ς ο

Ποδοσφαιριστές που χαρακτηρίστηκαν μεγάλα ταλέντα και εκτόξευσαν τις προσδοκίες των οπαδών στα ύψη, αλλά τελικά έμειναν στάσιμοι. Πάρα τα όσα λένε κατά καιρούς τα πρωτοσέλιδα, ο νέος Μέσι μπορεί και να μην είναι Ελληνας...

Γιατί το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν προοδεύει; Οποιο φίλα-θλο και να ρωτήσεις, η απά-ντηση που θα πάρεις είναι μία: «Επειδή οι ομάδες δεν δίνουν ευκαιρίες στα νέα παιδιά». Με-γάλη αλήθεια, που δεν ισχύ-ει όμως σε απόλυτο βαθμό. Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου οι ομάδες εμπιστεύτη-καν ταλέντα τα οποία ποτέ δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδο-κίες που δημιούργησαν.

Πιο πρόσφατο παράδειγ-μα ο Βασίλης Κουτσιανικού-λης. Το 2009, ύστερα από μία σειρά εξαιρετικών εμφανίσεων με τη φανέλα του Εργοτέλη, ο 21χρονος τότε μέσος έγινε το μήλον της Εριδος ανάμεσα σε Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Ο Δικέφαλος του Βορρά έκανε την υπέρβαση, δαπάνησε 1,2 εκατ. ευρώ και κατάφερε να τον κάνει δικό του. Στην Τού-μπα πήρε ευκαιρίες -έπαιξε συ-νολικά σε 37 αγώνες-, είχε τη στήριξη του κόσμου, αλλά τε-λικά δεν έπεισε κανέναν. Ετσι, φέτος το καλοκαίρι, χωρίς τυ-μπανοκρουσίες και διθυραμ-βικά δημοσιεύματα, επέστρεψε στην ομάδα της Κρήτης.

Ανάλογη περίπτωση εί-ναι και ο Ελίνι Δημούτσος. Από δανεικός στο Φωστήρα βρέθηκε, χάρη στις εμφανί-σεις του με την εθνική ομάδα νέων, να ξεκινάει βασικός το

2007 στο ντέρμπι Παναθη-ναϊκός-Ολυμπιακός! Με τον Πεσέιρο στον πάγκο των Πρα-σίνων έπαιξε σε 19 αγώνες, χωρίς ωστόσο να ξεχωρίσει. Την επόμενη χρονιά δόθηκε δανεικός στον ΟΦΗ και ακο-λούθησαν ο Παναιτωλικός, η Mlada Boleslav και φέτος ο Ατρόμητος.

Παρόμοια πορεία ακο-λούθησε ο Παναγιώτης Λα-γός στην ΑΕΚ. Επειτα από μία εντυπωσιακή σεζόν στον Ηρακλή, μεταγράφηκε στην «Ενωση» το 2006 ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ελ-ληνικού πρωταθλήματος. Ενας μεγάλος τραυματισμός ωστόσο το 2007 και πολλοί μικροί στη συνέχεια είχαν ως αποτέλε-σμα να μείνει στάσιμος και να παίξει σε ελάχιστους αγώνες. Παραμένει πάντως στο ρόστερ των Κιτρινόμαυρων, δηλώνο-ντας πως θέλει να βρει τον πα-λιό, καλό του εαυτό.

Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσαν επίσης να μπουν με άνεση και πολλοί άλλοι παίκτες. Ο Γιάννης Παπαδό-πουλος, ο οποίος πήγε στον Ολυμπιακό το 2008 από τον Ηρακλή και φέτος αναχώρη-σε ως ελεύθερος για τη Δυνα-μό Δρέσδης στη Β΄ Γερμανίας, καθώς και ο Γιώργος Κατσικο-γιάννης, που εδώ και τέσσερα χρόνια προσπαθεί ανεπιτυχώς

να καθιερωθεί στην ομάδα του Πειραιά. Και παλιότερες περιπτώσεις φυ-σικά, όπως ο Λάμπρος Χού-τος, που πήρε μεταγραφή μέχρι και στην Ιντερ αλλά έπαιξε μό-λις σε έναν αγώνα, ή ο Φίλιπ-πος Δάρλας, ο οποίος δεν κα-τάφερε ποτέ να καθιερωθεί ως αξιόπιστη λύση στο αριστερό άκρο της «πράσινης» άμυνας.

Και αν στη ζωή «το πάθη-μα γίνεται μάθημα», στο πο-δόσφαιρο μάλλον δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Λίγο η ανάγκη των ομάδων να βρουν νέα ταλέντα, λίγο η συνήθεια του Τύπου να αποθεώνει το μέτριο και λίγο η έλλειψη διάθεσης από την πλευρά των παικτών για σκληρή δουλειά, πάντο-τε θα υπάρχει ένας «νέος Μέσι» να μας κάνει να ονειρευόμαστε και μετά να ξυπνάμε απότομα. Φαίνε-ται τελικά πως ο άσσος της Μπαρτσελόνα θα χρειαστεί να περιμένει αρκετά μέχρι να βρε-θεί ο Ελληνας αντικα-ταστάτης του.

Αν υπάρχει ένας άνθρωπος σήμερα που διαθέτει το άγγιγμα του Μίδα και ό,τι αγγίζει γίνεται «χρυ-σός», αυτός δεν είναι άλλος από τον Στιβ Τζομπς. Οταν λοιπόν στις 24 Αυγούστου ανακοίνωσε την παραίτησή του από τη θέση του εκτελεστικού δι-ευθυντή της Apple, ορίζοντας διάδοχό του τον Τιμ Κουκ -τον πιο ισχυρό γκέι άνδρα αυτή τη στιγμή στον κόσμο σύμφωνα με το περιοδικό «Out», όλοι ανησύχησαν για το μέλλον της εταιρείας. Και δεν είχαν άδικο, αν θυμηθεί κανείς όσα κατάφερε μέ-χρι σήμερα στο τιμόνι της.

Γιος ανύπαντρης μητέρας, δόθηκε λίγο μετά τη γέννησή του για υιοθεσία, με την προϋπόθεση πως η νέα του οικογένεια θα τον έστελνε στο κολέ-γιο. Ετσι και έγινε, με τον Στιβ όμως να το παρατά-ει λίγο αργότερα και να παρακολουθεί επιλεκτικά ορισμένα μαθήματα. Την ίδια περίοδο εργαζόταν σε διάφορες τεχνολογικές επιχειρήσεις και σε ηλι-κία 21 ετών ιδρύει την Apple, παρέα με το φίλο του Στιβ Βόσνιακ. Μαζί δημιουργούν τον πρώτο εμπορικά επιτυχημένο προσωπικό υπολογιστή, τον Apple II, και μέσα σε μόλις δέκα χρόνια φτά-νουν να έχουν 4.000 εργαζόμενους και δύο δισ. δολάρια πωλήσεις!

Ωστόσο, ορισμένες λανθασμένες επιλογές του στο συμβούλιο της εταιρείας και κάποιες μη-χανορραφίες των μετόχων τον οδηγούν στην πα-ραίτηση. Παρά την αρχική του απογοήτευση, δεν το βάζει κάτω και ξεκινάει από την αρχή, δημι-ουργώντας μέσα σε πέντε χρόνια την Pixar και τη NeXT. Η πρώτη εξαγοράστηκε αργότερα από την Disney, στην οποία κατέχει σήμερα το μεγαλύτερο ποσοστό μετοχών, ενώ η NeXT απορροφήθηκε από την Apple και τον επανέφερε στη θέση του εκτελεστικού διευθυντή. Από τη στιγμή εκείνη η εταιρεία με το δαγκωμένο μήλο απογειώνεται, με το πρώτο μεγάλο «μπαμ» να έρχεται το 2001, όταν κυκλοφορεί στην αγορά το iPod.

Το 2004, όμως, βρέθηκε αντιμέτωπος με

μια άλλου είδους πρόκληση, τη μεγαλύτερη της ζωής του. Οι γιατροί του διέγνωσαν καρκίνο στο πάγκρεας, δίνοντάς του το πολύ έξι μήνες ζωής. Μια επιτυχημένη επέμβαση τον έκανε καλά και μπόρεσε έτσι να επιστρέψει στην αγαπημένη του θέση πιο δημιουργικός από ποτέ. Στα χρόνια που ακολούθησαν η Apple κυκλοφόρησε μεταξύ άλλων τα MacBook, Macbook Air, iMac, iPhone και iPad, καινοτομώντας διαρκώς και κάνοντας τον κόσμο να θέλει σαν τρελός τα προιόντα της. Σήμερα είναι η μεγαλύτερη τεχνολογική επιχεί-ρηση στον κόσμο, με περισσότερα από 60 δισ. δολάρια ετήσια έσοδα.

Φυσικά, ο Τζομπς δεν αποχώρησε πλήρως από την εταιρεία, καθώς παραμένει πρόεδρος του διοικητικού της συμβουλίου. Δεν αποκλείεται μά-λιστα να τον ξαναδούμε σε μελλοντική παρουσία-ση των προϊόντων της επιχείρησης, αν και οι φω-τογραφίες που διαρρέουν στο διαδίκτυο δείχνουν πως η υγεία του βρίσκεται σε πραγματικά άσχημο σημείο. Τα... i-Γκάτζετ όμως είναι εδώ και, όπως έγραψε ο ίδιος στο γράμμα της παραίτησής του, «πιστεύω ότι οι πιο λαμπρές και καινοτόμες ημέ-ρες για την Apple πρόκειται να έρθουν στο μέλ-λον. Και ανυπομονώ να τις δω και να συνεισφέρω στην επιτυχία μέσα από το νέο μου ρόλο».

Αλλαξε ριζικά τη σχέση μας με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τη μουσική και τα κινητά τηλέφωνα. Με αφορμή την παραίτηση του Στιβ Τζομπς από την Apple, σαρώσαμε τους σκληρούς μας δίσκους και θυ-μηθήκαμε τις σημαντικότερες στιγ-μές της ζωής του.

Σε λίγες ημέρες παρουσιάζεται στους αθηναϊκούς κινηματογράφους το remake μίας από τις πιο επιτυχημένες ταινίες όλων των εποχών με πρω-ταγωνιστές παιδιά. Πρόκειται για τον «Πόλεμο των κουμπιών». Η ταινία αποτυπώνει τις μάχες των πιτσιρικάδων δύο γειτονικών χωριών στη γαλλική επαρχία της δεκαετίας του ’50, οι οποίοι «σκοτώνονται» μεταξύ τους για να προασπίσουν έννοιες όπως η τιμή και η αξιοπρέπεια. Πρόσφα-τα, η κοινή γνώμη στην Ελλάδα ενημερώθηκε για έναν άλλο «Πόλεμο των κουμπιών». Αυτόν ανάμεσα στους «μικρούς» των φοιτητικών παρα-τάξεων και τους «μεγάλους» των δύο κατεξοχήν κομμάτων εξουσίας. Τα «κουμπιά» στην ελληνι-κή περίπτωση δεν αφορούν τίποτα περισσότερο από τη μάχη για την επιβίωση του συστήματος που καθιερώθηκε το 1982 και είχε άμεση σχέση με τα οφέλη της άτυπης συνδιοίκησης και των υπόγειων συναλλαγών της συνδικαλιστικής νο-μενκλατούρας των φοιτητών με τους εκπροσώ-πους των θεσμικών οργάνων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Τα «κουμπιά» αυτά έχουν και τη συνέχειά

τους. Οι «μικροί» δεν μάσησαν τα λόγια τους. Εφτασαν σε σημείο, όπως στην περίπτωση της ΔΑΠ του Οικονομικού της Νομικής, να μιλήσουν για «αλήτες και λαμόγια» και οι «μεγάλοι», όπως στην περίπτωση της Συγγρού, να ανταπαντούν με την παραδοσιακή μέθοδο της Μεταπολίτευ-σης: παίρνοντας κεφάλια «μικρών» ανταρτών. Η αντίδραση των τελευταίων, πέρα από το χαρα-κτηριστικό στοιχείο της οξύτητας με την οποία εκφράστηκε, δεν έκρυβε απλώς μια διαπάλη με την «αποτυχημένη γενιά του Πολυτεχνείου», αλλά την πάση θυσία υπεράσπιση ενός στάτους ιδιαί-τερων και αυτονομημένων -από την κομματική τάξη- συμφερόντων της συνδικαλιστικής νεολαι-ίστικης αριστοκρατίας.

Αυτά τα ιδιαίτερα, αυτονομημένα συμφέ-ροντα αποτέλεσαν το κοινό στοιχείο που ένωσε τους εκπροσώπους και των δύο παρατάξεων στη σφοδρότατη αντιπαράθεσή τους με την πλειονό-τητα του πολιτικού κόσμου, που συναίνεσε στην ψήφιση του νέου νόμου για την τριτοβάθμια εκ-παίδευση. Οι «πιτσιρικάδες» των κομματικών νε-

ολαιών ένιωσαν για πρώτη φορά ότι η απειλή της απώλειας του κληρονομημένου δικαιώματος της διαμεσολάβησης ήταν πραγματική. Και προ-τίμησαν να βγουν εκτός νομιμοποιητικού πλαισί-ου προκειμένου να υπερασπίσουν τη δυνατότη-τά τους να συνεχίσουν να αποτελούν το «μακρύ χέρι» του κόμματός τους στο χώρο της παιδείας.

Σε κάθε περίπτωση, η κοινότητα των γα-λαζοπράσινων συνδικαλιστών με την υστερική -γηπεδικού τύπου- συμπεριφορά της αποδει-κνύει πέραν όλων των άλλων τα μεγάλα και δυ-σβάσταχτα ελλείμματα στο επίπεδο της πολιτικής κουλτούρας της χώρας μας. Βεβαίως, οι «μικροί» έχουν και πολλά ελαφρυντικά. Μεταξύ αυτών, η ποιότητα των πατρογονικών κομματικών προτύ-πων τους. Μπορεί σήμερα να βρίζουν τα «λαμό-για», αλλά διαμορφώθηκαν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή τους σε ό,τι αφορά την επιδίωξη να βρεθούν και εκείνοι στο ασανσέρ της κομματικής ανέλιξης. Ο,τι τους έμαθαν κάνουν. Και, ως γνω-στόν, η επίδραση του μιμητισμού στις οικογενει-ακές σχέσεις ιεραρχίας είναι πανίσχυρη.

Για πρώτη φορά στην ιστορία τους, οι δύο μεγαλύτερες φοιτητικές παρατά-ξεις της χώρας συμφώνησαν σε κάτι. Στο να διαφωνήσουν με τα κόμματα εξουσίας. Με λόγο ξύλινο που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις αντιπαρα-θέσεις των πολιτικών κομμάτων, οι εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξε-ων απέδειξαν για άλλη μία φορά ότι τα ιδιαίτερα, αυτονομημένα συμφέρο-ντά τους είναι πάνω από όλα.

Είναι δεδομένο πως το Πανεπιστήμιο χρειάζεται ριζικές αλλαγές και το-μές. Ωστόσο, ο νόμος που ψηφίστηκε περισσότερο μοιάζει με διοικητι-κή αναπροσαρμογή παρά με ουσιαστική μεταρρύθμιση. Η στόχευση μόνο του φοιτητικού συνδικαλισμού και όχι του καθηγητικού κατεστημένου, η κατάργηση του ασύλου, το σπάσιμο του κύκλου σπουδών υπερίσχυσαν της ανάγκης να τοποθετηθεί ο φοιτητής στο επίκεντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Σε μια εποχή που οι νέοι βλέπουν την ανεργία να καλπάζει και το μέλλον τους να είναι αβέβαιο, θα περίμενε κανείς οι εκπαιδευτικές αλλαγές να στοχεύουν στην αποτελεσματική σύνδεση των σπουδών με την αγορά εργασίας. Κάτι που δεν έγινε με την παρούσα μεταρρύθμιση. Η αντίδραση μερίδας φοιτητικών νεολαιών που παρατηρήσαμε πρόσφατα μπορεί να εκφράστηκε πολλές φορές με ακραίο τρόπο, παρασυρόμενη από το νεανι-κό αυθορμητισμό, αλλά δεν παύει να υποδεικνύει την αγωνία για αλλαγές στο χώρο της Παιδείας, αλλά και γενικότερα στο πολιτικό σύστημα.

Αλλωστε, ο ρόλος μας σε αυτή την κρίσιμη στιγμή είναι να εκφρα-στούμε με ορθό και ριζοσπαστικό λόγο απέναντι στις κορόνες και τον λαϊ-κισμό, ώστε να πείσουμε την κοινωνία για την αναγκαιότητα ουσιαστικών και όχι κατ’ επίφαση αλλαγών.

Η κόντρα που ξέσπασε μεταξύ των δύο μεγάλων νεολαιών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με τα κόμματά τους μπορεί εύκολα να κατανοηθεί αν την αντι-παραβάλουμε με την κόντρα των κακομαθημένων παιδιών που δεν τους έκαναν το χατίρι οι γονείς τους. Η Νεολαία πάντοτε ήταν στην πρώτη γραμμή των εκλογικών μαχών, χρή-σιμη στο κάθε κόμμα για τη λεγόμενη πολιτική «λάντζα» και το «μπούγιο» στις ομιλίες των μεγάλων αρχηγών.

Συνωστιζόταν σε γραφεία βουλευτών, με τους εκπροσώπους της να παίζουν το ρόλο του παράγοντα για να προωθήσουν τη γραμμή τους. Κι έτσι από νεολαίες κομμάτων έγιναν φέουδα βουλευτών και φοιτητοπα-τέρων, προσωπικοί στρατοί επαγγελματιών φοιτητών ετών 28 και άνω.Τώρα, μια απόφαση που εν πολλοίς γκρεμίζει ένα σύστημα συνδιαλλαγής δεκαετιών στα πανεπιστήμια φτάνει στο σημείο να γίνει πεδίο μάχης της γενιάς των πολιτικών που διέφθειραν αυτά τα παιδιά τα οποία ασχολήθη-καν με την πολιτική και το φοιτητικό συνδικαλισμό προσδοκώντας «διά-φορα» οφέλη.

Ευτυχώς, όμως, υπάρχει ακόμα ελπίδα όσο υπάρχουν νέοι με διάθε-ση για προσφορά και αγώνα, για ιδανικά και αξίες ανώτερες από μερικές θέσεις σε μεταπτυχιακά.

Η ΔΕΘ είναι κάτι σαν τη Eurovision;

Αν ήμασταν μουσικοί παραγωγοί, το τραγούδι της νέας χρόνιας θα ήταν μάλλον το «Σαν να μην πέρασε μια μέρα»...

Με αφορμή τα εγκαίνια της 76ης Διε-θνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, ξέρετε ότι στην έκθεση: 1. Για πρώτη φορά εξέπεμψε ο πρώτος Πειραματικός Σταθμός Τηλεόρασης στην Ελ-λάδα το 1960; 2. Για πρώτη φορά δόθηκε μαζικά σε συσκευασία σέικερ-φακελάκι-καλαμάκι ο περίφημος «φραπές»; Ειδικά με το δεύτερο εξηγούνται πολλά για την ταυτότητα και την ιδιοσυγκρασία αυτής της πόλης.

Για περίπου δύο μήνες θα κάνουν μά-θημα χωρίς βιβλία φέτος οι μαθητές σε δη-μοτικά, γυμνάσια και λύκεια, καθώς ο Ορ-γανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων θα ολοκληρώσει -στην καλύτερη περίπτωση- την εκτύπωσή τους στα τέλη Οκτωβρίου. Πρόκει-

ται για μια τεράστια καινοτομία του Υπουργεί-ου Παιδείας. Τα παιδιά μέχρι την 28η Οκτω-βρίου θα ενταχθούν σε περιπατητικές σχολές, μιμούμενοι τους μαθητές του Αριστοτέλη.

Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, η Γερμανίδα καγκελάριος θέλει να αναβαθμίσει την ευρωζώνη εις βάρος της υπόλοιπης Ευρωπαϊκής Ενωσης, («Διάσωση με διαίρεση»). Ευρωπαϊκή Ενωση δύο ταχυ-τήτων. Εμείς θα είμαστε η «νεκρά» ζώνη.

Σε κατάργηση της θυγατρικής της ΑΕΔΑ (αναπτυξιακή τρέχα γύρευε) στη Βουλγαρία προχωρά ο δήμος Αθηναίων! Είχε θυγατρική και εκτός συνόρων ο δήμος;

Η ΔΑΠ στα πάρτι θα τα βγάλει ελπίζω τα φίμωτρα...

Το ΠΑΣΟΚ μήπως βάλει όρο σε νέο μνημόνιο να απαγορεύονται και οι δημο-σκοπήσεις;

Αν ήμασταν μουσικοί παραγωγοί, το ύδ έ ό θ ή άλλ

ται για μια τεράστια καινοτομία του Υπουργεί-Π δ ί Τ δ ά έ 28 Ο

ολλοί, όταν ακούνε ότι μένω στον Υμηττό, φαντάζονται ένα σπίτι πάνω στο βουνό. Η αλήθεια είναι ότι ο Υμητ-τός είναι μια μικρή συνοικία έκτασης ενός τετραγωνι-κού χιλιομέτρου, που απέχει μόλις δέκα λεπτά από το κέντρο της πόλης. Από το 1963 μέχρι πριν από λίγους μήνες ήταν ένας ανεξάρτητος δήμος περικυκλωμένος από τους δήμους Βύρωνα, Ηλιούπολης και Δάφνης.

Ο Υμηττός ξεχωρίζει. Οι δρόμοι είναι πιο πλατιοί από το συνηθισμένο και το ψηλότερο σπίτι φτάνει μέχρι τους τρεις ορό-φους. Τα πεζοδρόμια έχουν δεντροστοιχίες από ακακίες, ελιές και νεραντζιές. Τα σπίτια έχουν αυλές και κήπους με τριανταφυλλιές, λεμονιές και μπανανιές. Στον Υμηττό παρκάρεις όπου θες. Τα παιδιά της περιοχής παίζουν μπάλα και κάνουν ποδήλατο στην πλατεία Δημαρχείου και στην πλατεία της Αγίας Φωτεινής. Τα τραπεζάκια της Christine, της μοναδικής καφετέριας της πλατείας Δημαρχείου, γεμίζουν εδώ και χρόνια από γενιές νέων που εκτι-μούν τη ροκ μουσική και τη φτηνή μπίρα. Λίγα μέτρα πιο πέρα, η κεντρική πλατεία του Υμηττού με τις τρεις καφετέριες και τις τρεις ταβέρνες έχει κάθε βράδυ γιορτή, ενώ κάθε Κυριακή μεσημέρι μια παρέα συνταξιούχων μαζεύεται στη μικρή ταβέρνα του Βαρδή πίσω

από την πλατεία, παίζει κιθάρα και τραγουδάει. Οι Υμηττιώτες είναι τυχεροί και το ξέρουν. Αγαπούν τη γειτονιά τους και δείχνουν ζήλο για τα κοι-νά. Διεκδικούν τη δημιουργία ενός πάρκου στη θέση της ΠΥΡΚΑΛ, αντι-δρούν στο κλείσιμο του δημοτικού ωδείου και κρεμάνε μαύρες σημαίες στα μπαλκόνια τους για να εμποδί-σουν την αλλαγή των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων στους δρόμους τους. Παρόλα αυτά, ο Υμηττός ήταν πολύ μικρός για να γλιτώσει από τον «Καλλικράτη» κι έτσι πλέον υπάγεται στο δήμο Δάφνης. Ηταν επίσης πολύ

φτωχός για να διατηρήσει την πολιτιστική του δράση για την οποία ήταν περήφανος. Το Φεστιβάλ Λόγου και Τέχνης, οι Γιορτές στους Δρόμους και το Φεστιβάλ Υμηττού στο Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη έλειψαν από το φετινό καλοκαίρι λόγω οικονομικών προβλημάτων. Ο φετινός χειμώνας θα είναι δύσκολος για τον Υμηττό, όπως και για άλλες γειτονιές της Αθήνας. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι οι κάτοικοί του θα κάνουν ό,τι μπορούν για να αντιμετωπίσουν το τέρας της κρίσης και να προφυλάξουν μια ανθρώπινη γειτονιά με όμορφους κήπους.

Κάπου στα βόρεια της Αγγλίας. Μυ-ρωδιά από βρεγμένο γρασίδι. Εικόνα από τις εσχατιές της Ευρώπης. Πέτρες -σμιλεμένες από ανθρώπινο χέρι- να ορθώνονται ψηλά, να σχηματίζουν τείχος. Στοπ, αλλαγή σκηνής. Η κάμε-ρα κεντράρει σε όμορφο μνημείο. Μια αρχαία πύλη και δίπλα να τρέχουν αυτοκίνητα. Μια αψίδα στην Αθήνα, πιο πριν ένα τείχος στη Σκωτία. Και τα δύο έργα του ίδιου ανθρώπου. Του αυτοκράτορα Αδριανού.

Πολεμιστής και φιλόσοφος. Μύ-στης και διπλωμάτης, ταξιδευτής. Ευαίσθητος και όμως δεν δίστασε να διατάξει δολοφονίες, όταν το απαιτού-σαν οι περιστάσεις. Χάρισε ειρήνη δε-καετιών στους υπηκόους του, ταξίδε-ψε σε κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας. Σπάνια βρέθηκε στη μαμά Ρώμη. Αγά-πησε με πάθος την Αθήνα και θέλησε να την κάνει πολιτιστική πρωτεύουσα του αχανούς κράτους του. Ενας άν-δρας τόσο αντικρουόμενων ιδιοτήτων και ταλέντων, που -αλίμονο- έλαβε μυθικές διαστάσεις. Ανθρώπινος. Λά-τρεψε ένα νεαρό από τη Βιθυνία, τον Αντίνοο. Τόσο έντονα και τόσο βαθιά, που η περιγραφή του έρωτα αυτού -από την πένα της Μαργκερίτ Γιουρ-σενάρ- σου σπαράζει την καρδιά.

Θέλησε μια ειρηνική αυτοκρατορία που θα έριχνε το βάρος της στον πολι-τισμό. Και ήταν διατεθειμένος να κά-νει τα πάντα για να το πετύχει. Εμείς μπορούμε να χαζεύουμε την Πύλη του Αδριανού ή να περπατάμε στην ομώ-νυμη οδό που βρίσκεται εκεί κοντά, κάνοντας παρέα στο μνημείο. Και να θυμόμαστε τα μεγάλα όνειρα ενός πλη-θωρικού -από κάθε άποψη- ηγεμόνα.

Κατεβαίνεις την Πατησίων με το ποδήλα-τό σου και κινείσαι στο μέσο της λωρί-δας. Πίσω σου έχει σχηματιστεί μια μίνι ουρά από αυτοκίνητα. Αν και κινείσαι με φυσιολογική -για τα δεδομένα της πόλης- ταχύτητα, ένας ανυπόμονος οδηγός, που νομίζει ότι είσαι ζαμανφουτίστας και τον αγνοείς επιδεικτικά, μπαίνει στην αντί-θετη λωρίδα και σε προσπερνάει. Αφού σχεδόν «γλείφει» το τιμόνι σου, κατεβάζει και ένα καντήλι. Ετσι, για να τηρήσει το πατροπαράδοτο έθιμο της χώρας που θέ-λει το Νεοέλληνα οδηγό νταή και κάγκου-ρα. Δεν πρόλαβες να του εξηγήσεις πως το να κινείσαι στη μέση της λωρίδας είναι ο πλέον ασφαλέστερος τρόπος μετακίνη-σης. Πόσω μάλλον το ότι τη συγκεκριμέ-νη πρακτική την προτείνουν τόσο οι διε-θνείς και εγχώριες ποδηλατικές ενώσεις, όσο και πλήθος συγκοινωνιολόγων.

Σε μια πόλη σαν την Αθήνα που αγνοεί επιδεικτικά τους ποδηλάτες και τους στερεί τις -σε άλλες πόλεις αυτονό-ητες- ποδηλατολωρίδες, αυτοί δεν έχουν άλλη επιλογή από το να κινούνται μαζί με τα μηχανοκίνητα. Συγκεκριμένες προβλέ-ψεις στον ΚΟΚ που να ρυθμίζουν αυτή τη συνύπαρξη δεν υπάρχουν, οπότε οι λά-τρεις του πεταλιού λειτουργούν εμπειρι-κά. Και, αφού οι εμπειρίες τους περιλαμ-βάνουν από... αγκαλιάσματα με πόρτες

παρκαρισμένων οχημάτων που ανοίγουν ξαφνικά έως προσπεράσεις οδηγών που τους στριμώχνουν επικίνδυνα, τότε η μετακίνησή τους στο κέντρο της λωρί-δας φαίνεται ιδανική λύση. Με αυτό τον τρόπο έχουν καλύτερη οπτική αντίληψη του χώρου, ενώ γίνονται και πιο εύκολα ορατοί από τους κοντινούς οδηγούς. Και στο κάτω κάτω, καταλαμβάνουν στο οδό-στρωμα ένα χώρο που τους αναλογεί και που αδίκως τους τον έχουν στερήσει Πο-λιτεία και αυτοκινητιστές.

Η αντίδραση των τελευταίων οφεί-λεται στη συνήθειά τους να επιταχύ-νουν όσο θέλουν και όχι όσο επιβάλλει η αστική πραγματικότητα που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Δεν ευθύνονται οι ποδηλάτες για τη μείωση του μέσου όρου ταχύτητας στους δρόμους της πόλης μας, αλλά η επιλογή των κατόχων ΙΧ να μην εγκαταλείπουν ποτέ το αυτοκίνητό τους. Αυτή είναι που μειώνει το διαθέσιμο δημόσιο χώρο και δημιουργεί τα γνω-στά κυκλοφοριακά προβλήματα. Οπότε, αγαπητέ οδηγέ, την επόμενη φορά που θα συναντήσεις ποδηλάτη μπροστά σου, κάνε υπομονή. Και απλά δείξε τον ελά-χιστο σεβασμό στους συνιδιοκτήτες των δρόμων που -λανθασμένα μέχρι σήμε-ρα- νόμιζες πως σου ανήκουν.

Ντίνος Ρητινιώτης

Τα δύο πρώτα μέρη του τίτλου μάς άφησαν με το στόμα ανοιχτό, τόσο με τα γραφικά όσο και με την πλοκή τους. Η τρίτη συνέχεια του Uncharted, που θα κυκλοφορήσει το Νοέμβριο, αναμένεται να είναι ακόμα καλύτερη και, σύμφωνα με τη Sony, θα περιλαμβάνει μία ευχάριστη έκ-πληξη για τους Ελληνες παίκτες. Συγκεκριμένα, θα έχει ελληνικούς υπότιτλους στους διαλόγους, με την πλήρη ονομασία του να είναι “Uncharted 3: Η εξαπάτηση του Drake”. Η υπόθεση θα διαδραματίζεται σε διάφορα εξω-τικά σημεία του πλανήτη, με τον Drake να ακολουθεί τα χνάρια του Λόρενς της Αραβίας, αναζητώντας τη μυθική πόλη Αl-Khali. Το παιχνίδι θα έχει επίσης δυνατότητα 3D προβολής, αναβαθμισμένο multiplayer σύστημα, καθώς και διευρυμένο customization χαρακτήρων και όπλων. Ανυπομονούμε!

www.unchartedps3.com

Εάν λατρεύεις τον καλό ήχο και δεν συμβιβάζεσαι με μέτρια ακουστικά-ψείρες, τότε τα BA200 της TDK φτιάχτηκαν για εσένα. Με τιμή κοντά στα 250 δολά-

ρια, υπόσχονται να δώσουν μοναδική πιστότητα και ακρίβεια στη μουσική σου, ανεβάζοντας την ακουστική εμπειρία σε άλλο επίπεδο. Ο σχεδια-

σμός τους απομονώνει όλους τους εξωτερικούς θορύβους, αναπα-ράγοντας πλούσια μπάσα σε οποιοδήποτε επίπεδο έντασης και

κάνοντας δυνατή την πολύωρη ακοή χωρίς να σε κουράζουν. Εχουν εξαιρετικά μικρό βάρος, ειδικό εργονομικό σχεδια-

σμό και καλώδιο με μήκος που ξεκινά από τα 52 εκ. και επεκτείνεται άλλα 75 εκ. Στη συσκευασία τους περι-

λαμβάνεται, τέλος, ειδικό καθαριστικό εργαλείο και τέσσερα διαφορετικά καλύμματα για όλα

τα μεγέθη αυτιών.www.tdkperformance.com

Σε ζαλίζει η μάνα σου να την πας στο σουπερμάρ-κετ, αλλά εσύ θέλεις να μείνεις σπίτι για να δεις μπάλα; Θυμάται η γυναί-κα σου ότι πρέπει να ψω-νίσει όποτε έχει αγώνα η τηλεόραση; Μην στενα-χωριέσαι και μην αγχώ-νεσαι. Τα βρετανικά σουπερμάρκετ Sainsbury’s σε σκέφτονται και φρόντισαν να τοποθετήσουν στα καρότσια τους iPad με εγκατεστημένη την εφαρμογή Sky Go, που περιλαμβάνει πέντε αθλητικά κανάλια. Μπορείς έτσι όσο ψωνίζεις να βλέπεις την αγαπημένη σου ομάδα να παίζει ποδόσφαιρο, συνδυάζοντας τις υποχρεώσεις με τη διασκέδαση. Και για να μην σημειώνο-νται τρακαρίσματα στους διαδρόμους από απρόσεκτους οδη-γούς, τα καρότσια περιλαμβάνουν και αισθητήρες απόστασης, που σε ειδοποιούν όταν πλησιάζει επικίνδυνα κάποιος άλλος.

www.sainsburys.co.uk

Τα USB sticks έχουν εξελιχθεί αρκετά τον τελευταίο καιρό, με αποτέλεσμα να απολαμβάνου-με σήμερα χωρητικότητες 32 GB και 64 GB από 128 MB που έφταναν πριν από μερικά χρό-νια. Τώρα όμως το εργαστήριο ITRI από την Ταϊβάν και η εταιρεία Transcend επιδιώκουν να κάνουν το «βήμα παρακάτω» και για το σκοπό αυτό παρουσίασαν πριν από λίγες ημέρες την Thin Card, ένα φλασάκι που μπορεί να αποθηκεύσει δεδομένα έως 2 TB! Το μήκος του δεν ξεπερνάει το μήκος ενός δαχτύλου, έχει πάχος μικρότερο από ένα κέρμα και υποστηρίζει το πρότυπο USB 3.0. Φυσικά παραμένει άγνωστη ακόμα η τιμή του, όπως και η ημερομηνία κυκλοφορίας του στην αγορά, δεν αποκλείεται όμως να έχουμε περισσότερα νέα σύντομα.

www.itri.org.tw/eng

Στα τέλη του μήνα θα είναι τελικά διαθέσιμος ο πρώτος υπολογιστής-ταμπλέτα της Sony, με το όνομα Sony Tablet S. Θα διαθέτει οθόνη αφής 9,4 ιντσών, επεξεργαστή Nvidia Tegra 2 στο 1GHz, θύρα USB 2.0, bluetooth και δύο κάμερες (μία μπροστά και μία πίσω). Η μπαταρία του θα διαρκεί μέχρι οκτώ ώρες, το βάρος του δεν θα ξεπερνάει τα 600 γραμ. και το λειτουργικό του σύστημα θα είναι το Android 3.1. Το δεύτερο μοντέλο της εταιρείας, το Sony Tablet P, θα κυκλοφορήσει στην αγορά το Νοέμβριο με πρωτοποριακό ντιζάιν. Θα αποτελείται από δύο οθό-νες αφής 5,5 ιντσών, επεξεργαστή Nvidia Tegra 2 στο 1GHz, βάρος 372 γραμ., μπαταρία επτά ωρών και θα αναδιπλώνεται για πιο εύκολη μεταφορά. Και οι δύο ταμπλέτες θα έχουν πιστοποίηση PlayStation, υπο-στηρίζοντας παιχνίδια της κονσόλας, ενώ θα ελέγχουν ασύρματα και άλλες συσκευές της εταιρείας, όπως τηλεοράσεις και home theatre.

www.sony.com

μ ) μ ρ ρ μ ρroid 3.1. Το δεύτερο μοντέλο Θα αποτελείται από δύο οθό-ν και θα , υπο-πως

Είτε σκιτσάρεις από χόμπι είτε επαγγελματικά, δεν υπάρχει περίπτωση να μην λατρέψεις το Inkling της Wacom. Πρόκειται για μια μικρή «θαυματουργή» συσκευή, που αποτελείται από ένα ειδικό στιλό και ένα δέκτη. Τοποθετείς το δέ-κτη πάνω σε μία χάρτινη επιφάνεια και αμέσως μετά ξεκινάς να σχεδιάζεις. Η συσκευή καταγρά-φει όλες τις κινήσεις σου και, μόλις τελειώσεις, τη συνδέεις με τον υπολογιστή. Ετσι έχεις άμεσα όλα τα σχέδιά σου και σε αναλογική μορφή και σε ψηφιακή, για να μπορέσεις να τα επεξεργαστείς με την ησυχία σου στο Photoshop ή το Illustrator. Και, αν μέχρι τώρα δεν σου φαίνεται εντυπωσιακή, αρκεί να μάθεις ότι έχει 1.024 επίπεδα πίεσης και ότι, σύμ-φωνα με την κατασκευάστρια εταιρεία, μπορεί να ανι-χνεύσει και την παραμικρή απόχρωση του έργου σου. Η τιμή του θα είναι 170 ευρώ και θα κυκλοφορήσει στα τέλη του μήνα.

www.wacom.eu

Εκανες παιδιά και θέλεις να τα μεταφέρεις με οι-κολογικό τρόπο, κάνοντας ταυτόχρονα γυμναστι-κή; Τότε πρέπει να αποκτήσεις οπωσδήποτε το ποδήλατο-καροτσάκι της Taga. Είναι κατασκευ-ασμένο από αλουμίνιο, έχει ταχύτητες Shimano, δισκόφρενα στους δύο μπροστινούς τροχούς και θέση για εσένα και για ένα ή δύο μωρά. Αν πάλι δεν θέλεις να κάνεις πετάλι, μέσα σε μόλις 20 δευτερόλεπτα μετατρέπεται σε παραδοσιακό κα-ροτσάκι και κάνεις τη βόλτα σου περπατώντας. Το βάρος του κυμαίνεται ανάμεσα στα 20 και 29 κιλά -ανάλογα την τροποποίηση που θα του κά-νεις- με το κάθισμα του μωρού να διατίθεται σε κόκκινο, πράσινο, πορτοκαλί και γαλάζιο χρώ-μα. Αυτή τη στιγμή πάντως δεν μπορείς να το αγοράσεις, αφού έχει τελειώσει το στοκ, σύντομα όμως θα είναι πάλι διαθέσιμο στα 1.495 δολά-ρια (περίπου 1.050 ευρώ).

www.tagabikes.com

Μπορεί ο περισσότερος κόσμος να προτιμάει τα air condition από τους ανεμιστήρες, αυτό ωστό-σο δεν σημαίνει πως οι τελευταίοι δεν έχουν φανατικό κοινό. Για χάρη τους, λοιπόν, ο Ιάπω-νας σχεδιαστής Κεϊτά Γουατάναμπι δημιούργη-σε τον πρώτο ρομποτικό ανεμιστήρα, ο οποίος ενσωματώνει στο κέντρο του μία κάμερα. Εχεις τη δυνατότητα έτσι να τον ελέγξεις με τυπωμένες κάρτες που του δείχνουν σε ποιο ακριβώς ση-μείο να στοχεύει μέσα στο δωμάτιο, με τι ταχύ-τητα να γυρίζουν οι έλικες και πότε να κλείνει.

Στη συνέχεια ο κατασκευαστής ελπίζει ότι θα τον κάνει να αναγνωρίζει πρό-σωπα και να μπαίνει σε λειτουργία αυτόματα μόλις τα βλέπει. Ας ελπί-

σουμε ότι θα είναι έτοι-μος μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.

www.persistent.org/

airsketcher

Το σκηνικό γνώριμο: ένας υπάλληλος της Αpple πη-γαίνει σε ένα μπαρ, πίνει μερικά ποτά και φεύγοντας ξεχνάει το κινητό του. Οχι βέβαια ένα οποιοδήποτε τηλέφωνο, αλλά την τελευ-ταία έκδοση του iPhone που δεν έχει κυκλοφορή-σει επίσημα στην αγορά. Το ίδιο κινητό που η εταιρεία στέλνει στις επιχειρήσεις κινητής τηλεφωνίας μέσα σε σφραγισμένα κουτιά, ώστε να ελέγχεται η συμ-βατότητά του με τα δίκτυα μόνο μέσα στα εργαστήρια.

Αυτή τη φορά το θρί-λερ διαδραματίστηκε σε ένα μεξικάνικο μπαρ, με τον ιδιοκτήτη του να δηλώ-νει πως ούτε η Αστυνομία ούτε η Apple ήρθαν επι-σήμως σε επαφή μαζί του. Φωτογραφίες του «απολω-λότος προβάτου» δεν εμ-φανίστηκαν πουθενά, ούτε υπήρξε κάποια περιγρα-φή για το πώς μπορεί να μοιάζει εξωτερικά. Μονα-δική απόδειξη για το συμ-βάν είναι μία ανακοίνωση της Αστυνομίας του Σαν Φρανσίσκο πως βοήθησε την εταιρεία στην αναζήτη-ση ενός χαμένου αντικει-μένου. Η είδηση ωστόσο έκανε το γύρο του κόσμου και έγινε πρώτο θέμα συ-ζήτησης στα τεχνολογικά φόρουμ.

Αυτό λοιπόν είναι και το μεγαλύτερο πλεονέκτη-μα της Apple σε σχέση με τους ανταγωνιστές της. Πως πέρα από τα να κατασκευά-ζει μοναδικά προϊόντα, ξέ-ρει ακόμα καλύτερα πώς να τα πλασάρει στο κοινό.

Α.Γ.

Τη δυνατότητα να αποκτήσεις αξιόπιστο ίντερνετ με μόλις 9,90 ευρώ το μήνα προσφέρει το Conn-x του ΟΤΕ. Συγκεκριμένα η ταχύτητα των 2 Mbps κοστίζει πλέον 9,90 ευρώ τον μήνα, ενώ η σύνδεση έως 24 Mbps φθάνει τα 12,90 ευρώ τον μήνα. Οι νέες χαμηλότερες τιμές ισχύουν για τους πρώτους 6 μήνες και αφορούν συνδέσεις 12μηνης διάρκειας. Στη συνέ-χεια ισχύουν οι τιμές καταλόγου, δηλαδή 17,06 ευρώ για τα 2 Mbps και 23,26 ευρώ για τα 24 Mbps. Οι νέες προσφορές Conn-x Internet μπορούν να συνδυαστούν και με το Conn-x TV, την τηλεόραση από τον ΟΤE, δίνοντας σου τον έλεγχο τόσο της ψυχαγωγίας όσο και της επικοινωνίας σου. Απευθύνονται τόσο σε νέους όσο και σε υφιστάμενους πελάτες και δια-τίθενται καλώντας δωρεάν το 13888, με μια επίσκεψη στο εκτεταμένο δίκτυο καταστημάτων Oteshop - Cosmote, Γερμανός ή online στη σελίδα www.ote.gr.

Τη νέα σειρά προϊόντων «Συμπληρώματα Διατροφής» εγκαινίασε η εταιρεία Κορρές, αξιοποιώντας την εμπει-ρία της από τη θεραπευτική χρήση των βοτάνων στο φαρμακείο. Κεντρικός άξονας ανάπτυξης της σειράς εί-ναι η ήπια, υπεύθυνη προσέγγιση των θεμάτων υγείας και φροντίδας, εστιάζοντας σε φόρμουλες φυσικής κατεύ-θυνσης και συστατικά του φαρμακείου με βιβλιογραφι-κά τεκμηριωμένη δράση. Τα συμπληρώματα διατροφής περιλαμβάνουν ελληνικά βιολογικά βότανα, θεραπευτικά

βότανα, φυσικές πρώτες ύλες και βιταμίνες χωρίς συν-θετικά συντηρητικά, συνθετικές χρωστικές και βελτιωτι-κά γεύσης. Τα συστατικά ελληνικής προέλευσης, όπως η σπιρουλίνα και το ηλιέλαιο, προέρχονται από το δίκτυο ηθικών συνεργασιών της επιχείρησης στις βιολογικές καλλιέργειες, με στόχο την ανάδειξη και αξιοποίηση της πλούσιας ελληνικής χλωρίδας, την προμήθεια εξαιρετι-κής ποιότητας πρώτων υλών, αλλά και την ενίσχυση της τοπικής οικονομίας. Θα τα βρεις στα φαρμακεία.

Τα παιδικά δημητριακά της Nestlé υποδέχονται δυναμικά την έναρξη της σχολικής περιόδου και χαρίζουν στους μι-κρούς τους φίλους 500 απίστευτα δώρα Βen10 Ultimate Alien για μο-ναδικές στιγμές δια-σκέδασης! Βρες τώρα τον κωδικό που κρύβε-ται σε κάθε συσκευασία δημητριακών Nesquik, Nesquik Duo, Honey Cheerios, Cookie Crisp και Chocapic, στείλε τον με sms στο 54045 ή πληκτρολόγησέ τον στη διεύθυνση www.cerealsben10.gr και μπες στη μεγάλη κλή-ρωση για να κερδίσεις 300 μοναδικά φορητά DVD Players και 200 πακέτα παιχνιδιών Βen10 Ultimate Alien. Δώσε αξία στο πρωινό των παιδιών σου με τα παιδικά δημητριακά της Nestlé και χάρισέ τους συναρπαστικές στιγμές με τον αγαπη-μένο τους ήρωα!

Τρία νέα καταστήματα θα μπορείς να απολαύσεις στο εξής με κάθε επίσκεψή σου στο Αthensheart. Το εμπορικό κέντρο ενισχύει την παρουσία του στο χώρο της μόδας, της ομορφιάς και της εστίασης και υποδέχεται τα μαγαζιά Dur, Fairynails-Fairyhair και Cucina Di Mafia. Η γνωστή ελληνική βιομηχανία ενδυμάτων με το εμπορικό σήμα Dur απευθύνεται σε κάθε άνδρα που αναζητά την ποιότητα και την κομψότητα σε κάθε του εμφάνιση. Η Fairynails-Fairyhair έρχεται να αντα-ποκριθεί στις ανάγκες της σύγχρονης γυναίκας, προσφέροντας τη δυνατότητα σε κάθε επισκέπτρια του εμπορικού κέντρου να απολαμβάνει υπηρεσίες περιποίη-σης άκρων και ομορφιάς. Οσο για το Cucina Di Mafia υπόσχεται να «ταξιδέψει» κάθε επισκέπτη του στις γραφικές αυλές των σπιτιών της Τοσκάνης, με μοναδικές γεύσεις και παραδοσιακές συνταγές της γνήσιας ιταλικής «μαφιόζικης» κουζίνας.

Για πέμπτη συνεχή χρονιά ο ΟΤΕ υποστήριξε την Εθνική Ομάδα Αστέγων, που συμμετείχε στο 9ο Πα-γκόσμιο Κύπελλο Αστέγων στο Παρίσι μεταξύ 21 και 28 Αυγούστου στηρίζοντας την πρωτοβουλία «Γκολ στη Φτώχεια». Το Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων είναι ένα ετήσιο διεθνές πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, το οποίο διεξάγεται με την υποστήριξη μεταξύ άλλων και της ΟΥΕΦΑ και στόχο έχει την κοινωνική επανέ-νταξη των ευπαθών ομάδων, όπως άστεγοι, πρόσφυγες και άλλοι. Στη φετινή διοργάνωση συμμετείχαν συνολικά 65 χώρες. Μέσα σε ένα πανηγυρικό κλίμα, εκατοντάδες παίκτες από όλο τον κόσμο δημιούρ-γησαν ένα εντυπωσιακό θέαμα με φωνές, συνθήματα και τραγούδια, «δίνοντας πάσα» στον αθλητισμό και στέλνοντας το μήνυμα πως «το ποδόσφαιρο μπορεί να φέρει κοντά τους ανθρώπους». Η Εθνική Αστέγων έλαβε φέτος την 31η θέση, ενώ μια σημαντική διάκριση απέσπασε ο Ελληνας διαιτητής Χάρης Μήλας, καθώς αναδείχτηκε ο κορυφαίος της διοργάνωσης και επιλέχθηκε να διαιτητεύσει το μεγάλο τελικό του 9ου Παγκοσμίου Κυπέλλου Αστέγων.

Η τόνωση που ζητάς μπορεί να βρίσκεται σε ένα φλιτζάνι ελληνικού καφέ Λουμίδης Παπαγάλος Σκούρος, ο οποίος προσφέρει ήπια διεγερτική δράση στο κεντρικό νευρικό σύστημα, αλλά έχει και θετική επίδραση σε πολλές πνευματικές λειτουργίες. Ερευνες των τελευταίων ετών έχουν δείξει πως η καφεΐνη που περιέχεται σε ένα φλιτζάνι καφέ αυξάνει την εγρήγορση και επιδρά θετικά σε λειτουργίες του εγκεφάλου, όπως η προσοχή, η συγκέντρωση και τα αντανακλαστικά. Ο Λουμίδης Παπαγάλος Σκούρος είναι μια πρόταση ροφήματος για όσους επέστρεψαν στο εργασι-ακό ή φοιτητικό περιβάλλον και αποζητούν σε ένα φλιτζάνι καφέ την απαραίτητη πρωινή τόνωση χωρίς να στερούνται της απόλαυσης. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο χαρμάνι με πλούσιο άρωμα και στοχεύει στο να προσφέρει την απαραίτητη ενέργεια για ένα δυναμικό πρωινό ξεκίνημα. Και το σημαντικότερο, ο ελληνικός καφές Λουμίδης Παπαγάλος Σκούρος χάρη στη φύση του παραμένει ό,τι πιο ελαφρύ συγκριτικά με άλλα είδη καφέ.

Θέλεις να βελτιώσεις τα πάντα γύρω σου, αλλά δεν ξέρεις τον τρόπο; Πες τις ιδέες σου στην Cosmote και αυτή θα αναλάβει να τις εφαρμόσει.

Εάν υπάρχει μία διαφήμιση τον τελευταίο καιρό που μας τράβηξε το ενδιαφέρον, τόσο με τη σκη-νοθεσία, όσο και με το θέμα της, αυτή είναι σί-γουρα της Cosmote. Το τηλεοπτικό σποτ βασίζεται στην ιδέα «Τι θα ήθελες να κάνεις για να γίνει ο κόσμος γύρω σου καλύτερος», με την εταιρεία να δίνει στον καθένα τη μοναδική δυνατότητα να πει την ιδέα του για έναν καλύτερο κόσμο και να τη δει να γίνεται πραγματικότητα. Βασικό θετικό στοιχείο της δράσης είναι πως όλοι μπορούμε να συμμετέχουμε ελεύθερα, με απώτερο σκοπό να βελτιώσουμε τμήματα του κόσμου μας.

Για να πάρεις και εσύ μέρος, πρέπει να κά-νεις το πρώτο βήμα μπαίνοντας στη σελίδα της Cosmote στο Facebook, στη διεύθυνση www.facebook.com/cosmote ή στο μπλογκ της ενέργειας στο www.okosmosmasesy.gr. Εκεί ο καθένας μπορεί να συμπληρώσει τη φόρμα συμμετοχής και να εκ-φράσει την επιθυμία που θα ήθελε να πραγματο-ποιηθεί, προκειμένου να δει τον κόσμο γύρω του να γίνεται καλύτερος. Ολες οι ιδέες και οι προ-τάσεις θα αξιολογούνται από μία ομάδα ανθρώ-

πων της Cosmote και της διαφημιστικής εταιρείας OgilvyOne. Κάποιες από αυτές θα επιλεγούν και θα υλοποιηθούν με την ενεργή συμμετοχή του εμπνευστή της ιδέας, τη βοήθεια της εταιρείας, αλλά και τη συνεργασία άλλων συμμετεχόντων που έχουν δηλώσει αντίστοιχα ενδιαφέροντα. Τα κριτήρια με τα οποία θα επιλεγούν οι ιδέες εξαρ-τώνται από αρκετούς παράγοντες. Παρόλα αυτά, δύο βασικές παράμετροι είναι το κατά πόσο μπο-ρεί να έρθει εις πέρας η εκάστοτε ιδέα από τις απαιτήσεις υλοποίησής της, αλλά και από το κατά πόσο η ιδέα αυτή μπορεί να βελτιώσει έστω και λίγο τον κόσμο γύρω μας.

Μέσα από την παραπάνω ενέργεια, η επιχεί-ρηση κάνει πράξη την υπόσχεσή της ότι ο κάθε πελάτης ξεχωριστά είναι στο επίκεντρο και ο κό-σμος του αποτελεί την πηγή έμπνευσής της. Εχεις και εσύ λοιπόν μία ιδέα, μία επιθυμία, μία σκέψη για να γίνει ο κόσμος γύρω μας καλύτερος; Μοι-ράσου την και γιατί όχ, μπορεί να τη δεις να γίνε-ται πραγματικότητα!

Στα ματς της εθνικής μας ομά-δας απέναντι στο Ισραήλ και τη Λετονία επιβεβαιώθηκε για ακόμα μία φορά η άποψη πως τα καταφέρνουμε πολύ καλύτερα με ισχυρούς αντιπάλους, παρά με αδύναμους. Το να φτιάξουμε παιχνίδι δεν ήταν ποτέ ειδικό-τητά μας και δύσκολα θα γίνει. Ξέρουμε, όμως, να αμυνόμαστε και να χτυπάμε στις αντεπιθέσεις. Υπό αυτό το πρίσμα, θα ήταν καλύτερα η Κροατία να χρειάζεται μόνο νίκη απέναντί μας στις 7 Οκτωβρίου. Ακόμα και έτσι όμως, την περιμένει δύσκολο βράδυ.

Βλέποντας την εθνική ομάδα μπάσκετ στους αγώνες με τα Σκόπια και την Κροατία, το πρώτο πράγμα που παρατηρούσες ήταν το άγχος των διεθνών μας. Βεβιασμένες κινήσεις και αρκετά λάθη, που είχαν ως αποτέλεσμα να χάσουμε από μία κατώτερη ομάδα και να κερδίσουμε ίσα ίσα ένα παιχνίδι στο οποίο είχαμε πάρει διαφορά 20 πόντων. Σίγουρα η απουσία του Δια-μαντίδη, του Σπανούλη, του Σχορτσιανίτη και των υπόλοιπων παιδιών που έχουν εμπειρία από μεγάλα παιχνίδια είναι τεράστια, αυτό όμως δεν σημαί-νει πως η τωρινή ομάδα δεν έχει ταλέντο. Ο Νικ Καλάθης, ο Μάικ Μπράμος και ο Κώστας Κουφός διαθέτουν σπουδαία προσόντα και μαζί με τον Αντώνη Φώτση, τον Νίκο Ζήση και τον Γιάννη Μπουρούση συνθέτουν ένα αξιόμαχο σύνολο. Κοντά τους και οι υπόλοιποι παίκτες μπορούν να βελτιωθούν, αλλά και να διακριθούν στη φετινή διοργάνωση, αρκεί να καταλάβουν κάτι σημα-ντικό: πως δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν.

ΤΡΙΟ ΣΤΟΥΝΤΖΕΣ

Αμείωτος συνεχίζεται ο επικοινωνιακός πό-λεμος στον Παναθηναϊκό. Τη Δευτέρα ο Γιάν-νης Βαρδινογιάννης δήλωσε πως καθιστά ανενεργές τις μετοχές της οικογένειάς του και κατηγόρησε ανοιχτά τον Ανδρέα Βγενόπουλο για την κατάσταση του συλλόγου. Δύο μέρες αργότερα, ο Mr MIG εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία ανήγγειλε... συνέντευξη Τύπου για την επόμενη εβδομάδα, ώστε να διαψεύσει τις ανακρίβειες που ακούστηκαν. Για χρήματα, φυσικά, ούτε λόγος.

Και αν στον Παναθηναϊκό ζουν πρωτόγνωρες καταστάσεις, στην ΑΕΚ έχουν πλέον συνηθί-σει τις... αφραγκίες και κάνουν και μεταγρα-φές. Το καλοκαίρι η ομάδα απέκτησε 14 νέ-ους παίκτες, αλλά λεφτά για να πληρωθούν οι μισθοί τους δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα. Μαθήματα σύγχρονων οικονομικών ή αλλιώς ο Νοτιάς να είναι καλά και βλέπουμε.

Από την άλλη ο «έχω λεφτά και φαίνεται», δηλαδή ο Ολυμπιακός, ετοιμάζεται να κατέβει στο ματς με τη Μαρσέιγ χωρίς να έχει δώσει ούτε ένα επίσημο παιχνίδι. Η «ομάδα Α» και η «ομάδα Β» δεν έχουν βρεθεί ακόμα στην Super League και στο Ρέντη αρκούνται στο σημερινό φιλικό με τον ΟΦΗ. Λίγο ακόμα και θα νομίσουμε πως η πρώτη αγωνιστική του Champions League είναι ένα ακόμα δυνατό φιλικό προετοιμασίας...

Η γκρίνια για τον Αρσέν Βενγκέρ στην Αγγλία συνεχίζεται, παρότι απέκτησε πέντε παίκτες την τελευταία ημέρα των μεταγραφών. Ο ένας βαθμός σε τρεις αγωνιστικές και κυρίως η ντροπιαστι-κή ήττα από τη Μάντσεστερ με 8 γκολ έχουν εκνευρίσει τους φιλάθλους. Ο πρόεδρος της Αρσεναλ πάντως, Πίτερ Χιλ-Γουντ στήριξε τον Αλσατό λέγοντας ότι «είμαστε χαρούμενοι μαζί του». Να δούμε αν θα λέει τα ίδια και στο τέλος της χρονιάς, σε περίπτωση που η ομάδα μείνει εκτός τετράδας.

Σου έσκασε ο Σεπτέμβριος με πολλή συναισθη-ματίλα, Κριέ. Iσως γιατί οι διακοπές τελείωσαν και ήταν διακοπές που δεν θα ξεχάσεις. Μην ανησυχείς όμως, γιατί ο μήνας μπαίνει με τα μπούνια και η δουλειά σου δεν θα έχει τίποτε να ζηλέψει από τις διακοπές σου, αν βέβαια κα-ταφέρεις και τη δεις έστω και λίγο με καλό μάτι!

Εσύ όμως, Ταύρε, έχεις καθαρά στοχευμέ-νο πρόγραμμα να τα κάνεις όλα λαμπόγυαλο την Τετάρτη και όχι άλλη μέρα. Είναι η μέρα που όλες οι συνθήκες είναι σωστές, δεν έχει τίποτα η τηλεόραση, δεν μαθαίνεις ξανά στη γιαγιά σου να χρησιμοποιεί το βίντεο, όλα. Αρα βγες και άδραξε τη μέρα!

Θα έχεις μία πολύ τρανταχτή συζήτηση με κάποιο κοντινό σου πρόσωπο αυτή την εβδο-μάδα, Δίδυμε. Πρόσεξε τι θα σου πει, ο Σε-πτέμβριος είναι, βέβαια, μήνας αλλαγών και ανακατατάξεων, αλλά αυτό ενδέχεται να παρα-είναι βόμβα. Ο,τι και να πεις, πάντως, και σε όποιον και να το πεις, να θυμάσαι ότι η σαφή-νεια είναι μεγάλο πράγμα.

Το μέλλον σε καλεί, Καρκίνε, οπότε κοίτα να απαντάς το τηλέφωνό σου. Χρησιμοποίη-σε, όμως, και την κρίση σου, γιατί εκτός από σωρεία καλών νέων θα δεχτείς και κύμα τη-λεφωνικών πωλήσεων και το πορτοφόλι σου θα βάλει πόδια και θα αρχίσει να τρέχει, αν το διαχειριστείς έτσι όπως το σκέφτεσαι.

Σου έπεσε και εσένα βαρύς ο Σεπτέμβρι-ος, Λέοντα. Ανακατατάξεις παντού, ευκαιρίες δουλειάς που υπόσχονται πολλά, αλλά καμιά φορά το εννοούν κιόλας. Το σημαντικότερο μέτωπο, βέβαια, είναι το σπίτι σου. Καινούρ-γιοι συγκάτοικοι θα δώσουν νέα ενέργεια στο σπίτι, κοίτα να τους υποδεχτείς εγκάρδια!

Ο κόσμος οργανώνεται γύρω σου για το χειμώνα, Παρθένε, και εσύ κάθεσαι σε μία καφετέρια στα Εξάρχεια, μόνος, κοιτώντας το υπερπέραν, γιατί σου έρχεται η απόλυτη έμπνευση και απλά δεν μπορείς να κάνεις το μυαλό σου να ξεφύγει και η ιδέα σου εξελίσ-σεται σε magnum opus. Αν θες τη γνώμη μου, την καλύτερη δουλειά κάνεις.

Και για εσένα έπιασαν καλά οι διακοπές, Ζυγέ, έχεις μια θετική ενέργεια που θα ζήλευε ο κάθε χυμός. Δεν θα εκπλησσόμουν καθό-λου αν σε έβλεπα να κάνεις κωλοτούμπες στη Σταδίου. Ετσι θα ξεπεράσεις και πιο εύκολα κάποια προβλήματα συνεννόησης που θα έχεις με τη δουλειά ή τη σχολή σου, σαν άλτης μπροστά σε λιμνούλα από βροχή.

Οι καιροί είναι χαλεποί, Σκορπιέ, μην το ξεχνάς, και καλύτερα να αφήσεις το πορτοφό-λι σου σπίτι, αν ο δρόμος σου σε βγάζει από την Ερμού. Οι διακοπές σε παραχαλάρωσαν από όλες τις απόψεις και αυτό μπορεί εύκολα να σου βγει σε κακό. Περίμενε μέχρι την Πα-ρασκευή που θα σου κάτσει μία τέλεια έξοδος για να τα σπάσεις όλα.

Δεν φεύγει από το μυαλό σου αυτό το κα-ταραμένο wanderlust, Τοξότη; Ο καιρός σού ψιθυρίζει τη λέξη «παραλία» στο αυτί; Μην τον ακούς, γιατί οι δουλειές σου έχουν μείνει ήδη πολύ πίσω και δεν χωρούν άλλη αναβολή. Πάρε το διεκπεραιωτικό σου προφίλ και κλεί-σε τις κουρτίνες, δεν είναι ώρα να καθόμαστε!

Ξέθαψε τον προφητικό σου ονειροκρίτη και πάρε τηλέφωνο όποιον ψυχαναλυτή ξέρεις αυτή την εβδομάδα, Αιγόκερε. Τα όνειρά σου θα οργιάσουν και θα πρέπει να τα ερμηνεύ-σεις πριν παραμπερδευτεί το μυαλό σου από τη σωρεία εικόνων που θα δεις. Α ναι, και φάε κορμό.

Υδροχόε, καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς αυτές τις μέρες. Αν έχεις τον εαυτό σου για διπλωμάτη, απλά μην το λάβεις αυτό για προτέρημα για λίγες μέρες, έχεις να μπλέξεις πολύ άσχημα, αν ανοιχτείς πολύ. Τώρα που το σκέφτομαι, επιτρέπονται μόνο οι λέξεις «γεια», «πεινάω», «καληνύχτα».

Η Δευτέρα θα σε βρει στην πρώτη γραμμή των γεγονότων, οπότε κοίτα να βγαίνεις μο-ντέλο από το σπίτι το πρωί. Ο,τι φιλοδοξίες έχεις ξεκίνα να τις προωθείς. Ξανακοίτα την to-do-list σου, γιατί έχει αραχνιάσει, ξεχάσα-με τι σημαίνει προγραμματισμός τον Αύγου-στο, ε, τεμπελάκο Ιχθύ;

Ούτε ένα βιβλίο. Είχα αποφασίσει να συνεχίσω να δείχνω την ίδια ζέση με αυτή των δια-κοπών στο θέμα του διαβάσματος και είχα τοποθετήσει ήδη δύο βιβλία στο κομοδίνο μου. Η ταχύτητα με την οποία διάβαζα τον Αύγουστο και η ικανοποίηση που μου προξενούσε ήμουν σίγουρη ότι μπορούσε να μεταφερθεί και στην Αθήνα, έστω με λίγο πιο χαλαρούς ρυθμούς. Είμαι ήδη δύο εβδομάδες στην πρωτεύουσα και ούτε μία σελίδα δεν κατάφερα να διαβάσω. Κάθε χρόνο η ίδια κατάσταση. Μετά τη συσσωρευμένη κούραση της ημέρας δεν έχω κουράγιο να διαβάσω τίποτα. Τώρα που γράφω ελπίζω να νιώσω λίγο άσχημα και την επόμενη εβδομάδα να έχω καλύτερα νέα.

Την αναζήτηση στο Google για τον ακριβή τίτλο μιας ταινίας. Προς μεγάλη μου έκπληξη η ιστοσελίδα είχε εισαγάγει μια φανταστική καινοτομία. Δεν ξέρω ακρι-βώς πώς εμφανίστηκε στην οθόνη, ούτε αν είναι τρομερά καινούργια. Πάντως, μπορείς να εισαγάγεις μια φωτογραφία στη μηχανή αναζήτησης και να κάνει έρευνα με αυτή. Αντί δηλαδή να βάλεις το όνομα ενός έργου του Βαν Γκογκ και να περιμένεις να το δεις σε φωτογραφία, βάζεις τη φω-τογραφία και περιμένεις να σου βγάλει τον τίτλο και όλες τις πληροφορίες. Μιλάμε για κόλλημα, όχι αστεία. Με αυτά και με αυτά δεν έμαθα ποτέ πώς λέγεται αυτή η ταινία.

Την επιλογή των ταινιών που θέλω να δω στις Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x. Συνολικά 175 οι ταινίες που θα φιλοξενήσει η φετινή διοργάνωση και ακόμα δεν έχω καταλήξει. Κάτι το πρόγραμμα που δεν με βολεύει και πολύ, κάτι η αναβλητικότητά μου, στο τέλος θα αποφασίσω τι θέλω να δω, αλλά δεν θα βρω εισιτήριο και θα έχει πάει τζάμπα τόσος κόπος. Κάφκα ή μουσικά ντοκιμαντέρ; Ιαπωνικός κινηματογράφος ή Γιώργος Πυρπασό-πουλος. Ουφ... Δύσκολες αποφάσεις!

Το πέρασμα από τις καλοκαιρινές φωτογραφίες των φίλων μου στο Facebook. Για την ακρίβεια δεν είδα ούτε των μισών. Γιατί, παρόλο που είχαν μειωθεί σχετικά με πέρυσι και οι περισσότεροι μας είχαν ήδη προϊδεάσει με “mobile uploads”, έχω λίγο κουραστεί να βλέπω τη Φολέγανδρο και τα Κουφονήσια. Δηλαδή έχω κουραστεί να τα βλέπω σε φωτογραφίες στο Facebook. Οι Κυκλάδες είχαν όπως πάντα την τιμητική τους και όσο πιο άγονο το νησί, τόσο πιο in ο χρήστης. Ολοι το κάνουμε, όλοι το κοροϊδεύουμε. Τουλάχιστον ας μην γκρινιάζουμε μόλις γυρίζουμε στην Αθήνα για την κίνηση στους δρόμους και τη ζέστη. Οταν έχει βουλιάξει η Δονούσα από τον κόσμο και αφού έχεις πρώτα θαλασσοπνιγεί με το Σκοπελίτη για να φτάσεις ως εκεί, ε, ας μην σε ενοχλεί λίγο μποτιλιάρι-σμα στην Κηφισίας. Είμαστε πολλοί, τι να κάνουμε!

Την ανάγνωση της είδησης ότι οι γονείς ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν τα σχολικά βιβλία. Πολλοί μάλιστα, σύμφωνα με την είδηση, αναζητούν και βιβλία από δεύτερο χέρι. Μετά τα αστεία για τη διανο-μή της σχολικής ύλης σε DVD και φωτοτυπίες, μετά το «αγαθά copies κτώνται» και διάφορα άλλα ανέκδοτα που προέκυψαν, οι γονείς ήρθαν αντιμέτωποι με το αληθινό πρόβλημα. Και πριν προλάβω να μάθω αν τα βιβλία θα τυπωθούν τελικά Οκτώβρη, Νοέμβρη ή Δεκέμβρη, έκλεισα τον υπολογιστή και έτρεξα στην αποθήκη. Τόσα χρόνια βρίζουμε τη μητέρα μου που φυλάει όλα τα βιβλία από το δημοτικό, μήπως ήρθε η ώρα να πιάσουν τόπο; Ξέρω ότι έχει αλλάξει η ύλη, αλλά τα βασικά ίδια δεν θα είναι;