Γεννήθηκε στην Αθήνα.Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στο χωριό του πατέρα της Γιώργου Μπουρατζή , Βασιλόπουλο Ιωαννίνων . Το Δημοτικό το τελείωσε στο Καπλάνειο Ιωαννίνων.Στη συνέχεια πήγε στην Αθήνα όπου τελείωσε το Γ’ γυμνάσιο Θηλέων. Σπούδασε Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.Εργάστηκε στο Υπουργείο Οικονομικών.

Έργα:

«Ηλιαυγές» 1980, ποίηση,

«Ποτέ δε νύχτωσε στη χώρα μου», 1981 ποίηση,

«Βροντή στο φως», 1982 ποίηση Κέδρος,

«Χάι και Τάνκα» 1983 Μαυρίδης,

«Διαδρομή φλόγας», 1986 ποίηση Δωδώνη,

«Βάρδια του Τίγρη», εκδόσεις Επικαιρότητα διηγήματα, «Βραβείο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών Άννας Βεροπούλου - Φιλίνη»,

«Στο μάτι των καιρών» 1991 εκδόσεις Σοκόλη,

«Πατρίδα γη μου αίμα και πνεύμα ένα» 1996 εκδόσεις Σοκόλη,

«Ταξίδι με την κόρη του Λοχαγού» 2004 εκδόσεις Εντός,

«Πύρρινοι κύκλοι Πατρώας γης» 2004 εκδόσεις Σύγχρονη Μουσική. Μελοποίηση από την Μουσικό κα Μαρία Στούπη,

«Όταν κατοικούσαν οι θεοί στον Όλυμπο» 2005 εκδόσεις IΕPA ΕΛΛΑΣ, Θεσσαλονίκη.

Το 1998 συμμετείχε με διηγήματα στην ομαδική έκδοση «Επταφωνίας αναγνώσματα» εκδ. Ελληνικά Γράμματα.

εικαστικά:

Η άλλη όψη της ποιήτριας είναι η εικαστική πλευρά καθώς τη βίωσε μεσ’ απ' τις Ηπειρωτικές φλέβες της καταγωγής της.

Έχει κάνει 5 εκθέσεις ατομικές και έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές.

Άλλες δραστηριότητες

Υπεύθυνη Τύπου της Εφημερίδας «Πανειπηρωτική» για πέντε χρόνια και έκτοτε μόνιμη συνεργάτης.

Άρθρα της και κριτικές βιβλίων δημοσιεύονται στις ημερήσιες εφημερίδες των Ιωαννίνων «Ήπειρος», «Πρωινά Νέα» και άλλες, στην εφημερίδα «Θεσπρωτικη» Ηγουμενίτσας, καθώς και σε πολλά περιοδικά.

Είναι μέλος στο Δ. Σ. της «Πανειπηρωτικής Συνομοσπονδίας», μόνιμος συνεργάτης στο «Στέκι Λόγου, Τέχνης και Παράδοσης» Αδελφότητος Βασιλοπούλου Ιωαννίνων. Μέλος της Ετ. Ελλήνων Λογοτεχνών.

Υπεύθυνη Πολιτιστικών Πανειπηρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος.

Στίχοι της ποήτριας αφιερωμένοι στην Ευτυχία Πρίντζου:

Ευτυχία Πρίντζου

Τον Ιούλιο, ακούμπησαν σπονδές τα μαλλιά σου στο χώμακαι του μίσους το πρόσωπο κέρωσε. Μια δέσμη ήλιουΦλόγισε τα λουλούδια στο Σταυράκι και μοιρολόγησαν σα μάνες γοερά οι αχτίδες της. Αυτές οι αχτίδες ορμήνεψαν τη γη να βλαστήσει και παπαρούνες χιλιάδες ξεπλήρωσαν το χρέος τους, μέσα στις αρτηρίες του αιώνα που κυλά αίμα ιερόκι ακούν τα ελάφια της μνήμης τον αγέραστο άνεμο π' όλο λικνίζει κι όλο ποτίζει τη συγκομιδή. Εκεί άνθισαν κρίνα που κράτησαν με πείσμα τον καρπό και τα λιθάρια διάβασαν της λεβεντιάς τον όρκο ανοίγοντας μια θύρα στον ορίζοντα. Παρθένες ώρες,σεργιάνι βγήκαν στον ουρανό με φλογέρες κι έκλαψαν τα μάτια της Πίνδου καθώς μια ομίχλη τα σκούπιζε δορυφορούσα.