324LUDWIG MIES VAN DER ROHEΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙA ΤΗΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΣ

Με ποιο αρχιτεκτονικό συντακτικό θα εκφραζόταν η ταξική

κυριαρχία μετά τον θάνατο του νεοκλασικισμού; Τι θα μπορούσε

ν’ αντικαταστήσει τον διάκοσμο των νεοκλασικών κτηρίων, ο

οποίος προσέδιδε υπεραξία στη μορφή μέσω της τεχνικής

αναπαραγωγής της φύσης ή μέσω της αναφοράς σ’ ένα

επιλεγμένο ένδοξο παρελθόν; Εάν το νόημα της αρχιτεκτονικής –

σύμφωνα με τον Διδάσκαλο του Piranesi1– μετουσιώνεται στις

ραβδώσεις, στη βάση και στο λόγιο κιονόκρανο του κίονα,

δηλαδή στον διάκοσμο, τότε στον 20ό αιώνα ποιο υποστύλωμα θα

εκπροσωπούσε τον νέο ηγεμόνα της εποχής;

Λιτότητα και εγκράτεια θα γίνουν τα δύο μεγάλα συνθήματα της

μεγαλοαστικής τάξης του βιομηχανικού καπιταλισμού, με τα

οποία θα εκμηδενίσει τη διαδικασία της ερμηνείας, αφού

βαπτιστεί στην κολυμπήθρα της αφαίρεσης. Τα ρούχα του βασιλιά

θα πέσουν και μαζί του γυμνά υποστυλώματα θα στηρίζουν πλέον

το μέγαρό του. Η απλότητα και το κενό θα γεμίσουν την

πνευματική ανεπάρκεια της νέας οικονομικής αριστοκρατίας και

ταυτόχρονα θα διασφαλίσουν το τέλος της κληρονομικότητας: οι

νέοι άρχοντες –οι αστοί– δεν αντλούν τη δύναμή τους από τους

προγόνους τους και φυσικά, με τον τρόπο αυτό, δεν ευθύνονται

για τις αμαρτίες του παρελθόντος. Η καινοτομία θα εκμηδενίσει

την ιστορική ευθύνη. Η εποχή της φλυαρίας θα σβηστεί

προσωρινά με το σφουγγάρι της διανόησης, παραδίδοντας

πεντακάθαρη tabula rasa σε ένα νέο καλλιτεχνικό υποκείμενο,

πνευματικής αρμονίας και τάξης, το οποίο αποφεύγει τη

325

326

συγκεκριμενοποίηση, διότι τα αφηρημένα όντα σ’

ένα εξίσου «αφηρημένο» περιβάλλον διαφεύγουν

διαρκώς τον κίνδυνο της σύγκρουσης με τους

πολύ συγκεκριμένους ακάθαρτους συντηρητές

των μηχανών: τους εργάτες.

Έτσι, οι αρχιτέκτονες έπιασαν ξανά δουλειά,

αφού ο ρόλος τους στην κατασκευή του

απέριττου ήταν εξίσου απαραίτητος όσο και στην

επινόηση του περιττού. Δανειζόμενοι από τους

νεοπλατωνιστές του De Stijl την παραδοχή περί

μαθηματικής δομής του σύμπαντος, οι

καινοτόμοι αρχιτέκτονες καταργούσαν τα

σύνορα της πάλαι ποτέ αριστοκρατίας της γης με

το άχρονο και υπερτοπικό λεξιλόγιο των

ηγεμόνων της τεχνολογίας. Σε αυτήν τη νέα

πραγματικότητα το ισχυρό τεχνολογικά

γερμανικό κράτος δεν θα μπορούσε ν’

απουσιάζει.

Ο σημαντικότερος Γερμανός εκφραστής του

υψηλού Μινιμαλισμού, ο Ludwig Mies van der

Rohe, κατάφερε να δαμάσει με περισσή σιωπή και

στωικότητα την ανεξέλεγκτη δύναμη της

τεχνολογίας στην περίοδο του Μοντερνισμού.

327

Giovanni Battista PIRANESIRapporti e simmetrie dell’architettura greca tratti da Monumenti antichiΧαρακτικό 1761

Είναι ο άνθρωπος που άφησε ως πνευματική παρακαταθήκη τον

στοχασμό «Less is more», αλλά και τη συμβολική ρήση «God is in the

details». Η ευκαιρία που είχε από σχετικά νεαρή ηλικία να εργαστεί

στον χώρο της οικοδομικής, αλλά και ν’ ασχοληθεί με τον σχεδιασμό

των επίπλων, συντέλεσαν στην απόκτηση γνώσεων αναφορικά με τα

υλικά και την τεχνολογία της εποχής. Η γνωριμία του με τον Walter

Gropius και τον Le Corbusier στο γραφείο του Behrens τον έφερε σε

επαφή, αφενός, με προσωπικότητες που αργότερα θα χάραζαν την

πορεία της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής και, αφετέρου, με την πιο

προοδευτική σκέψη του γερμανικού πολιτισμού, έτσι όπως

εκφραζόταν από τον Peter Behrens.

Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν αδιαμφισβήτητα ένα από τα

σημαντικότερα γεγονότα στη ζωή του Mies van der Rohe. Η εμπειρία

του πολέμου τον βοήθησε να διαμορφώσει ένα ιδεολογικό

υπόβαθρο, στο οποίο βασίστηκε καθ’ όλη την υπόλοιπη διαδρομή

του. Τα τρία κυρίαρχα δεδομένα της εποχής του Mies ήταν η

ανατρεπτική Θεωρία της Σχετικότητας από τον Albert Einstein, η

ψυχαναλυτική θεωρία του Sigmund Freud και φυσικά ο «θάνατος του

Θεού» από τον Friedrich Nietzsche. Και στις τρεις περιπτώσεις

αναδεικνύεται ένα γεγονός: το τέλος της μίας και απόλυτης

αλήθειας. Η θεωρία της σχετικότητας ανέτρεψε τη μοναδική

ανάγνωση του κόσμου, η μέθοδος του Freud μετέτρεψε την

ανθρώπινη ψυχή σε ιστορικό αντικείμενο και ανέδειξε τρόπους

κατανόησης της υποκειμενικότητας, ενώ η φιλοσοφία του Nietzsche

κατέρριψε την έννοια του κέντρου.

328

329

Ludwig MIES VAN DER ROHEΜελέτη ουρανοξύστη στη

Friedrichstrasse 1921

Η στάση του Mies van der Rohe απέναντι στις αρχιτεκτονικές

τάσεις της εποχής του είναι διαυγής, δηλώνοντας ότι «δεν

αναγνωρίζουμε καμία μορφή παρά μόνο κατασκευαστικά

προβλήματα» και «η μορφή δεν είναι ο σκοπός της δουλειάς μας

αλλά μονάχα το αποτέλεσμα». Είναι επίσης σαφής η καταλυτική

επιρροή του Schopenhauer στη σκέψη του Mies, όταν υποστηρίζει

ότι «η αρχιτεκτονική είναι πάντοτε βούληση μιας εποχής

μεταφρασμένη σε χώρο, τίποτε άλλο». Η πορεία του θα εξελιχθεί

βαθμιαία επί του συνδυασμού των εννοιών της καινοτομίας και

του κλασικού. Ήδη από το 1919 έως το 1924, όταν ο Peter Behrens

αναλαμβάνει τον σχεδιασμό και την κατασκευή της έδρας των

γραφείων της εταιρείας Hoechst, ο Mies σχεδιάζει τους γυάλινους

ουρανοξύστες: πέντε μελέτες για κρυστάλλινους γίγαντες, οι

οποίες θα παραμείνουν για πάντα απραγματοποίητες, αλλά θα

σηματοδοτήσουν την πρόθεση του δημιουργού ν’ ανατρέψει τον

παραδοσιακό τρόπο σκέψης, με τον οποίο συνέχιζε να εξελίσσεται

βραδέως η μητρόπολη προς το μέλλον. Η συγκεκριμένη έρευνα θα

βοηθήσει τον Mies να κατανοήσει τις δύο βασικές ιδιότητες του

κρυστάλλου: τη διαφάνεια και την αντανάκλαση. Αυτό το υλικό

υψηλής γεωμετρικής τάξης θα μετατραπεί στο κύριο εκφραστικό

μέσο του αρχιτεκτονικού λεξιλογίου του σε όλη τη διάρκεια της

καριέρας του.

Η απλούστερη οικοδομική μονάδα, το τούβλο, σε συνδυασμό με

μια ισχυρή επιρροή Νεοπλαστικισμού στην πρώιμη σκέψη του Mies,

θα δώσει δείγματα, όπως η μελέτη Brick Country House (1923) και

330

331

Ludwig MIES VAN DER ROHEBrick HouseΜελέτη1922

Theo van DOESBURGRhythm of a Russian Dance

1918Λάδι, 135,9 x 61,6 εκ.

MoMA, New York

332

Ludwig MIES VAN DER ROHEΜνημείο για την Rosa Luxemburg και τον Karl Liebknecht Κατασκευάστηκε το 1926 Καταστράφηκε το 1935 Berlin

το μνημείο των Karl Liebknecht και Rosa Luxemburg

(1926). Στο έργο αυτό, που ανέλαβε με εντολή του

Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας,

αποτυπώνεται η σχέση του με την ταραχώδη

πολιτική κατάσταση της εποχής, αλλά και την

άχρονη ταυτότητα των ιδεολογικών αγώνων. Η

σύζευξη μεταξύ πραγματιστικών δεδομένων και

αφηρημένης γεωμετρίας θα ωριμάσει βαθμιαία

εντός του, έως ότου το 1929 ο Mies van der Rohe

θ’ αφήσει τη σφραγίδα του στην παγκόσμια

αρχιτεκτονική με το περίπτερο της Γερμανίας στη

Διεθνή Έκθεση της Βαρκελώνης. Εκεί θα

333

Ludwig MIES VAN DER ROHEΓερμανικό περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση της Βαρκελώνης1928-19291986 (ανακατασκευή)Barcelona

εμφανιστούν τα βασικά διανοητικά σημεία του Mies,

όπως η απόλυτη γεωμετρική τάξη, η έμφαση στη

συναρμογή μεταξύ οριζόντιων και κάθετων επιπέδων,

η επιστράτευση των πολυτιμότερων υλικών, η ένταξη

των φυσικών στοιχείων στην κανονιστική οργάνωση

του χώρου, αλλά και η θέση της τέχνης εντός της

αρχιτεκτονικής. Ο εκμηδενισμός της

λειτουργικότητας και η υποταγή της μηχανικής

παραγωγής στη σκέψη του δημιουργού αποτελούν τα

στοιχεία, για τα οποία έως σήμερα διατηρεί το

προνόμιο να συγκαταλέγεται στα εμβληματικότερα

κτήρια στην ιστορία της αρχιτεκτονικής.

334

Georg KOLBEDer Morgen1925

Ludwig MIES VAN DER ROHEΓερμανικό περίπτερο στη

Διεθνή Έκθεση της Βαρκελώνης

Κάτοψη

Στο περίπτερο της Βαρκελώνης ο Mies διαμορφώνει και εκφέρει έναν

λόγο: το έργο του δεν ανταποκρίνεται σε κάποια συγκεκριμένη

λειτουργική ανάγκη, ούτε αντιστοιχεί σε μια οικεία κτηριακή ή

αρχιτεκτονική τυπολογία. Θα μπορούσε να είναι κατοικία, ναός,

εκθεσιακός χώρος, ιατρείο ή νηπιαγωγείο, αλλά είναι προφανώς κάτι

ανώτερο. Ο Mies στη Βαρκελώνη απαντά με την αυτοαναφορικότητα

στο αιώνιο ερώτημα που ταλανίζει κάθε αρχιτέκτονα: Τι είναι η

αρχιτεκτονική;

Τα υλικά κατασκευής του περιπτέρου, και ειδικότερα τα

υποστυλώματα, υποδεικνύουν ότι ο αρχιτέκτονας δύναται να

υπερασπιστεί την ταυτότητα του πνευματικού δημιουργού ακόμη κι

336

337

Ludwig MIES VAN DER ROHEΓερμανικό περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση της ΒαρκελώνηςΤομή Υποστυλώματος

εντός μιας εποχής όπου όλα τα αντικείμενα παράγονται εν σειρά σε

μεγάλες ποσότητες και προκατασκευάζονται πριν από την ένταξή

τους στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Τα μεταλλικά, επιχρωμιωμένα

σταυροειδή υποστυλώματα του Mies είναι μοναδικά, όχι μόνο για τη

μορφολογική ιδιοτυπία τους, αλλά κυρίως λόγω της διαδικασίας

κατασκευής τους, διότι παράγονται ειδικά για το συγκεκριμένο έργο

στον αρκετά περιορισμένο αριθμό που απαιτούνται. Μέσω της

επιβαλλόμενης μετατροπής των μηχανών σε γεννήτορες μοναδικών

αντικειμένων, ο Mies van der Rohe προσφέρει στα παράγωγα της

αρχιτεκτονικής τη δυνατότητα ν’ αποκτήσουν την ποιότητα και τον

μύθο της αξίας των χειρωνακτικών προϊόντων.

338

Η οικοδομική μεθοδολογία του Mies θα

αλλάξει την οπτική της βιομηχανικής

παραγωγής στον κατασκευαστικό τομέα και

συγχρόνως θα προκαλέσει σοβαρές

αναταράξεις στην εξέλιξη της αρχιτεκτονικής

μορφολογίας, ακολουθώντας το επαναστατικό

δόγμα της εποχής, «Τέχνη και τεχνολογία, μία

νέα ενότητα», το οποίο ασπαζόταν μια

ολόκληρη γενιά νέων δημιουργών που

ξεπετάχτηκαν από το «αποστακτήριο» της

σχολής Bauhaus. Πολύ σύντομα, ο Mies θα

εφαρμόσει τα γενικά αρχιτεκτονικά

χαρακτηριστικά του περιπτέρου της

Βαρκελώνης επί της ειδικής τυπολογίας της

κατοικίας: στη Villa Tugendhat (1929-30)

χρησιμοποιήθηκαν όλες οι κατασκευαστικές

340

Ludwig MIES VAN DER ROHEVilla Tugendhat1929-1930Brno, Czech Republic

καινοτομίες του Mies van der Rohe, τα πολυτιμότερα υλικά της εποχής,

εξειδικευμένες επινοήσεις αλλά και τεχνολογικοί νεωτερισμοί, όπως η

αίθουσα προβολής, οι μεγάλες γυάλινες επιφάνειες κινούμενες στον

κάθετο άξονα, το θερμοκήπιο στη νοτιοανατολική πλευρά της κατοικίας

κ.ά. Επιπλέον, οι ξύλινες πόρτες μήκους έως την οροφή (δίχως πρέκια) και

η διάκριση μεταξύ κύριων χρηστών και υπηρετικού προσωπικού στον

σχεδιασμό της λειτουργικής οργάνωσης του εσωτερικού χώρου,

φανερώνουν την κριτική αντίληψη του Mies για τον ρόλο της

αρχιτεκτονικής στην κοινωνία: οι αρχιτέκτονες εργάζονται και

δημιουργούν μόνο για τους κυρίαρχους της εκάστοτε εποχής και η

αρχιτεκτονική είναι η διαδικασία ανάδειξης αυτής της κυριαρχίας.

341

Στον οικισμό Weißenhofsiedlung της

Στουτγάρδης ο Mies van der Rohe θα

συμπορευτεί με τους ριζοσπάστες

αρχιτέκτονες της εποχής, προκειμένου να

επιδείξει τις κατασκευαστικές δυνατότητες

της οικοδομικής βιομηχανίας και να

συνδημιουργήσει μαζί τους μια νέα Διεθνή

Τεχνοτροπία. Η διατήρηση της παγερής

αυστηρότητας της μορφής, δίχως τη χρήση

παραδοσιακών υλικών, δεν αποτελούσε για

τον Mies απλώς ένα νέο εκφραστικό

συντακτικό της αρχιτεκτονικής, αλλά κάτι

πολύ περισσότερο: έναν νέο τρόπο ζωής, ο

342

Ludwig MIES VAN DER ROHEΠολυκατοικία1927Weissenhof-Siedlung, Stuttgart

οποίος θα συνδύαζε την τεχνική και τη μνημειοποίηση. Μια νέα

αντικειμενική τεχνοτροπία γεννιόταν, βασισμένη στην ταχύτητα

κατασκευής, στη γεωμετρία των πρισμάτων και στο λευκό της

κάθαρσης.

Οι μονολιθικοί όγκοι στο Lake Shore Drive (1948-51) του Σικάγο θα

αποτελέσουν τα τεχνολογικά δείγματα ισχύος μιας νέας περιόδου για

τον Mies van der Rohe στη σύγχρονη «γη της επαγγελίας»: την

Αμερική. Εκεί ο Mies θα αναστήσει με την τεχνολογία τον Θεό που

σκότωσε ο Nietzsche, σηκώνοντας προς τον ουρανό, στη θέση των

γοτθικών ναών της Ευρώπης, τους σύγχρονους ναούς της οικονομίας:

τους ουρανοξύστες. Στο Seagram Building (1954-58), o Mies υιοθετεί το

απόφθεγμα του Karl Kraus «Όποιος έχει κάτι να πει, ας κάνει ένα βήμα

προς τα εμπρός και ας σιωπήσει», με μια μικρή παραλλαγή. Ο Mies

κάνει ένα βήμα πίσω, αφήνοντας να μιλήσει αυτός που βρίσκεται

απέναντί του: η πλατεία του Seagram Building είναι το δώρο του Mies

στην ιστορία της Νέας Υόρκης και φόρος τιμής στους γείτονες

αρχιτέκτονες McKim, Mead και White στο 370 της Park Avenue, για το

αναγεννησιακής τεχνοτροπίας κτήριο-σύμβολο της αμερικανικής

ανερχόμενης αστικής τάξης των αρχών του 20ού αιώνα, το Racquet

and Tennis Club (1916-18). Οι μονοκόμματες όψεις από γυαλί, σε

συνδυασμό με τα μεταλλικά στοιχεία διατεταγμένα σε κάνναβο,

παράγουν ένα απόλυτο αντικείμενο, ενταγμένο σε μια μεταβαλλόμενη

καθημερινή πραγματικότητα, για την οποία φαίνεται η μορφή του ν’

αδιαφορεί, αφού στόχος του δημιουργού του είναι η οργάνωση του

κοσμικού χάους και η απόδειξη ότι η ανθρώπινη νοημοσύνη θα

343

Ludwig MIES VAN DER ROHESeagram Building

1958New York

αναπτυχθεί μόνο όταν απελευθερωθεί από

τα δεσμά της κατασκευασμένης

υπερβατικής οντότητας. Η δύναμη της

θέλησης του Schopenhauer που έγινε

θέληση για δύναμη στον Nietzsche

μετατρέπεται σε θέληση για τάξη στον Mies

van der Rohe. Ο νιτσεϊκός θάνατος του Θεού

μεταφράζεται πλέον σε θάνατο του χάους.

345

Ludwig MIES VAN DER ROHESeagram Building (lobby)1958Άποψη του Racquet and Tennis Club, έργο των McKim, Mead and White (1918)New York

Πριν, ωστόσο, από το hi-tech μνημείο στο

Μανχάταν, είχε μεσολαβήσει μια σειρά

κτηρίων (1943-57) στις πανεπιστημιακές

εγκαταστάσεις του Illinois Institute of

Technology και ειδικότερα ο Παρθενώνας

του Mies, το Crown Hall (1952-56).

Ακολουθώντας τα ίχνη του δασκάλου του

Peter Behrens στην Turbinenfabrik της AEG,

ο Mies στο Crown Hall εξωθεί στα άκρα τις

δυνατότητες της οικοδομικής

τεχνολογίας. Οι μεγάλες γυάλινες

επιφάνειες που περικλείουν το κτήριο,

ελεύθερες σαν διάφανες κουρτίνες στον

άνεμο, στεγάζονται από μια μονολιθική

επιφάνεια κρεμασμένη από τέσσερις

346

Ludwig MIES VAN DER ROHECrown Hall, Illinois Institute of Technology 1952-1956Chicago, Illinois

ατσάλινες δοκούς. Η μνημειακή σκάλα της

εισόδου τονίζει την άνοδο στον ναό της

γνώσης και ταυτόχρονα συμβολίζει ότι η

αρχιτεκτονική δεν είναι γήινη υπόθεση: η

μορφή αποκαλύπτει την ιδέα και οι

λεπτομέρειες μεταφέρουν την αξία της

τεχνολογικής επεξεργασίας της ύλης. Οι

ραβδώσεις των αρχαιοελληνικών κιόνων

εμφανίζονται με την πρέπουσα κομψότητα

ως γραμμικές χαράξεις στα ατσάλινα

στοιχεία και οι γωνιακοί κίονες δεν

συνιστούν απλώς το σημείο συνάντησης δύο

επιφανειών, αλλά τον τόπο συνύπαρξης δύο

κόσμων. Με το Crown Hall ο Mies επιστρέφει

στον εκμηδενισμό της λειτουργικότητας του

347

Ludwig MIES VAN DER ROHECrown Hall, Illinois Institute of Technology 1952-1956ΛεπτομέρειαChicago, Illinois

περιπτέρου της Βαρκελώνης. Ο ίδιος ο Mies

θα αποκαλέσει το Crown Hall έναν

«οικουμενικό χώρο», επειδή το κτήριο δεν

περιορίζεται ως προς το εύρος χρήσης και θα

δηλώσει ότι αποτελεί την «πιο διαυγή δομή

που έχουμε δημιουργήσει, ό,τι καλύτερο για

να εκφραστεί η φιλοσοφία μας».

Η ελευθερία που παρέχει η αμόλυντη

επιφάνεια του κρυστάλλου θα εμφανιστεί

έντονα στην οικία Farnsworth (1945-51) και

στην απραγματοποίητη μελέτη του Fifty-Fifty

House (1951), αλλά κυρίως στη Neue

Nationalgalerie στο Βερολίνο (1962-68), όπου η

διαφάνεια θα αναλάβει τη σύνδεση

εσωτερικού χώρου και περιβάλλοντος χώρου

348

Ludwig MIES VAN DER ROHEFarnsworth House1945-1951Plano, Illinois

κατ’ αντιστοιχία της εσωτερικής κατάστασης των

υποκειμένων με το κοινωνικό γίγνεσθαι, ενώ η

αντανάκλαση θα αποτελέσει το μορφολογικό

ένδυμα του κτηρίου φτιαγμένο από το

καθρεφτισμένο σώμα της ιστορικής ταυτότητας

του Βερολίνου. Η έμφαση στη γεωμετρική

τελειότητα και στην ποιότητα της ύλης θα

αποτελέσουν για τον Mies van der Rohe τις

συνθετικές αρχές με τις οποίες δημιούργησε σε

όλες τις κλίμακες αντικείμενα υψηλής

αισθητικής αξίας, δίχως να παρακάμπτει την

απαίτηση της λειτουργικότητας. Η Barcelona

Chair, με το καπιτονέ δέρμα και τον γυαλιστερό

μεταλλικό σκελετό θα σφραγιστεί στη μνήμη ως

μια απόδειξη συνδυασμού πολυτέλειας και

εργονομίας, αφού προσφέρεται στον χρήστη ως

το άνετο διαμάντι του βιομηχανικού πολιτισμού.

Πράγματι, οι λεπτομέρειες των έργων του Mies

θα τον αναδείξουν σ’ έναν πρεσβευτή της τέχνης

στο πεδίο της τεχνικής.

349

Ludwig MIES VAN DER ROHENeue Nationalgalerie1962-1968Berlin

Αναφορές - Παραπομπές

Σημειώσεις

1. Piranesi G. B., Parere su

l’Architettura, Osservazioni sopra la

lettera di M. Mariette, 1765. Βλ. Piranesi

G. B., «Thoughts on Architecture»,

trans. M. Nonis - M. Epstein,

Oppositions, No 26, spring, 1984.

351

Βιβλιογραφία

Γενική

• Συλλογικό Έργο, Αρχιτεκτονική Θεωρία: Από την Αναγέννηση μέχρι

σήμερα, μτφρ. Π. Μαρτινίδης, Γνώση, Αθήνα, 2005.

• Argan, Giulio Carlo, Η μοντέρνα τέχνη, μτφρ. Λ. Παπαδημήτρη,

Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο, 1998 (1970).

• Benevolo, Leonardo, Storia dell’architettura moderna, Laterza, Roma-Bari,

1960.

• Frampton, Kenneth, Μοντέρνα Αρχιτεκτονική - Ιστορία και κριτική,

Θεμέλιο, Αθήνα, 1987 (1981).

• Powell, Kenneth, The Great Builders, Thames & Hudson, London, 2011.

• Tafuri M., Dal Co F., Architettura Contemporanea, Electa, Milano, 1976.

• Tafuri, Manfredo, The Sphere and the Labyrinth. Avant-Gardes and Architecture

from Piranesi to the 1970’s, μτφρ. P. d’Acierno - R. Connolly, MIT Press,

Cambridge, Massachusetts, 1987.

• Watkin, David, Ιστορία της Δυτικής Αρχιτεκτονικής, μτφρ. Κ. Κουρεμένος,

ΜΙΕΤ, Αθήνα, 2005 (1996).

352

Ειδική

• Blaser W., Mies van der Rohe L., Mies Van Der Rohe: The Art of Structure,

Whitney Library of Design, New York, 1994 (1965).

• Cohen J. L., Mies van der Rohe L., Mies Van Der Rohe, Birkhäuser, Basel-

Boston, 2007 (1996).

• Colomina, Beatriz, Manifesto Architecture: The Ghost of Mies, Critical Spatial

Practice 3, Sternberg, Berlin, 2014.

• Dodds, George, Building Desire: On the Barcelona Pavilion, Routledge,

London-New York, 2004.

• Drexler, Arthur, Ludwig Mies Van Der Rohe (The Masters of World Architecture

Series), G. Braziller, New York, 1960.

• Hilberseimer, Ludwig, Mies Van Der Rohe, P. Theobald, Chicago, 1956.

• Jäger, Joachim, Neue Nationalgalerie Berlin: Mies Van Der Rohe, Hatje Cantz,

Ostfildern, Germany, 2011.

• Johnson, Philip, Mies Van Der Rohe, Museum of Modern Art, New York, 1953.

• Lizon, Peter, Villa Tugendhat in Brno: An International Landmark of Modernism,

University of Tennessee - College of Architecture and Planning, Knoxville, 1996.

• Mertins D., Baird G., The Presence of Mies, Princeton Architectural Press, New

York, 1994.

• Mies van der Rohe L., Futagawa Y., Glaeser L., Farnsworth House, Plano,

Illinois, 1945-50, Global Architecture Series, ADA EDITA, Tokyo, 1974.

353

• Schulze Fr., Mies van der Rohe Archive, Mies Van Der Rohe: A Critical

Biography, University of Chicago Press, Chicago, 1985.

• Stoller E., Schulze Fr., The Seagram Building (Building Blocks), Princeton

Architectural Press, New York, 1999.

354