lliimmssuupplimsup - University of the Aegean
Transcript of lliimmssuupplimsup - University of the Aegean
Ακολουθίες amp Σειρές
Αντώνης Τσολομύτης
Σάμος 2012ndash2021
sumlimnrarrinfinan
lim suplim suplim suplim suplim suplim sup(1+ 1
n
)n
(1+ 1
n
)n
(1+ 1
n
)n
Α Τσολομύτης Σάμος 2012ndash2019
httpmyriamathaegeangr˜atsol
Direct link httpmyriamathaegeangrrseq
Στον Κώστα
Περιεχόμενα
1 Προαπαιτούμενα 9
11 Επαγωγή 9
111 Η ανισότητα Bernoulli 10
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα 11
13 Η τριγωνική ανισότητα 13
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές ανισότητες
13
I Ακολουθιες 17
2 Γενικά περί ακολουθιών 19
21 Ακολουθίες και υπακολουθίες 19
22 Πράξεις ακολουθιών 21
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 23
3 Μονότονες ακολουθίες 27
31 Ορισμοί και ιδιότητες 27
32 Εφαρμογές και παραδείγματα 29
4 Φραγμένες ακολουθίες 31
41 Ορισμοί και ιδιότητες 31
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 33
5 Σύγκλιση ακολουθιών 39
51 Μηδενικές ακολουθίες 39
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 41
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες 45
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 46
55 Κριτήρια σύγκλισης 51
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin 55
57 Η εκθετική συνάρτηση 56
571 Μελέτη της εκθετικής συνάρτησης 59
58 Ο e είναι άρρητος 61
6 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
59 Βασικά όρια 63
6 lim sup και lim inf 73
61 Το σύνολο των υπακολουθιακών ορίων 73
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 75
7 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι 79
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων 79
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος 83
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος 84
II Σειρες 87
8 Γενικά περί σειρών 89
81 Ορισμοί 89
82 Πράξεις με σειρές 92
9 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών 95
91 Το κριτήριο φράγματος 95
92 Το κριτήριο Cauchy 96
93 Το κριτήριο σύγκρισης 99
94 Τηλεσκοπικές σειρές 102
941 Το κριτήριο Dini-Kummer 102
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy 104
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο 107
10 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης 109
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά 110
1011 Το κριτήριο λόγου 110
1012 Το κριτήριο n-στης ρίζας του Cauchy 112
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συνάρτηση 113
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np 115
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p) 117
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 119
11 Εναλλάσουσες σειρές 123
111 Το κριτήριο Leibniz 123
112 Το κριτήριο Dirichlet 124
12 Αναδιατάξεις σειρών 127
121 Αναδιατάξεις των φυσικών αριθμών 128
122 Αναδιατάξεις σειρών 128
123 Το θεώρημα Riemann 130
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 7
III Βασικες εννοιες στα απειρογινομενα 135
13 Γενικά περί απειρογινομένων 137
14 Κριτήρια σύγκλισης απειρογινομένων 139
IV Ασυμπτωτικη συμπεριφορα ακολουθιων και σειρων141
15 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών 143
151 Η ακολουθία n 144
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ 145
153 Η μέθοδος Laplace 146
154 Η ακολουθία πn 155
1541 Απόδειξη της Πρότασης 1545 161
Βιβλιογραφία 165
Ευρετήριο Ελληνικών Όρων 167
Κεφάλαιο 1
Προαπαιτούμενα
Στο κεφάλαιο αυτό συγκεντρώνουμε υλικό που είναι απαραίτητο
για την μελέτη των ακολουθιών και των σειρών Δεν είναι απα-
ραίτητο να διαβαστεί όλο πριν ξεκινήσει κανείς το Κεφάλαιο 1
αλλά μπορεί να ανατρέχει σε αυτό κάθε φορά που θα το χρεια-
στεί
11 Επαγωγή
Υποθέτουμε ότι το σύνολο των Φυσικών αριθμών N είναι γνωστό
Επαγωγή ονομάζουμε την εξής ιδιότητα Αν ένα σύνολο A sube N έχειτις ιδιότητες
1 isin A και για κάθε n isin A ισχύει n+ 1 isin A
τότε αναγκαστικά A = N Αυτό είναι πιστευτό διότι αφού 1 isin Aαπό την παραπάνω ιδιότητα (αν n isin A τότε n + 1 isin A) τότε2 = 1 + 1 isin A Επαναλαμβάνοντας συμπεραίνουμε 3 = 2 + 1 isin Aκαι μετά 4 = 3 + 1 isin A κλπ Γράψαμε ότι είναι laquoπιστευτόraquo διότιαποτελεί αξίωμα ότι σε αυτή την περίπτωση A = N μια και δενμπορούμε να κάνουμε άπειρο πλήθος ελέγχων Πολλά βιβλία πα-
ρουσιάζουν ως αξίωμα άλλες ισοδύναμες με αυτή προτάσεις και
στη συνέχεια αποδεικνύουν την ιδιότητα της επαγωγής Συχνά
παρουσιάζεται ως αξίωμα η αρχή της καλής διάταξης για το N
κάθε υποσύνολο του N έχει ελάχιστο στοιχείο Η αρχή της καλής
διάταξης αποδεικνύεται ότι είναι ισοδύναμη με την επαγωγή Για
λεπτομέρειες μπορεί κανείς να ανατρέξει στο [5]
Η Επαγωγή χρησιμοποιείται συνήθως με την εξής μορφή Αν
ένας ισχυρισμός (μια πρόταση) εξαρτάται από το n για πα-
10 Προαπαιτούμενα
ράδειγμα η πρόταση
1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
για να αποδειξουμε ότι ισχύει για κάθε n isin N θέτουμε
A =n isin N ισχύει ότι 1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
Αν δείξουμε ότι 1 isin A και όποτε n isin A τότε n + 1 isin A θα έχουμεαποδείξει με την Επαγωγή ότι A = N που σημαίνει ότι η ζητούμε-νη σχέση ισχύει για κάθε n isin N Έτσι για να αποδείξουμε την
παραπάνω κάνουμε τους εξής δύο ελέγχους
(i) ελέγχουμε αν 1 isin A 1 = 121(1+ 1) το οποίο είναι αληθές
(ii) υποθέτουμε ότι ισχύει n isin A (ονομάζεται laquoεπαγωγική υπόθε-σηraquo) δηλαδή ότι ισχύει
1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
και πρέπει να αποδείξουμε ότι n+ 1 isin A δηλαδή ότι
1+2+3+ +n+ (n+1) = 1
2(n+1)((n+1)+1) = 1
2(n+1)(n+2)
Πράγματι από την επαγωγική υπόθεση θα έχουμε ότι
1+ 2+ 3+ +n+ (n+ 1) = 1
2n(n+ 1)+ (n+ 1)
= (n+ 1)(
1
2n+ 1
)
= (n+ 1)n+ 2
2= 1
2(n+ 1)(n+ 2)
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
111 Η ανισότητα Bernoulli
Στη συνέχεια σε διάφορα σημεία θα χρειαστούμε μια πολύ στοι-
χειώδη αλλά ταυτόχρονα σημαντική ανισότητα
λημμα 111 (Ανισότητα Bernoulli) Για κάθε θ gt minus1 και για κάθε
n isin N ισχύει(1+ θ)n ge 1+nθ
Η ισότητα ισχύει αν και μόνο αν είτε θ = 0 είτε n = 1
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα 11
Απόδειξη Αν θ = 0 η ανισότητα είναι προφανής (ως ισότητα)
Έστω ότι θ ne 0 Για n = 1 προφανώς ισχύει ως ισότητα Για n = 2
έχουμε
(1+ θ)2 = 1+ 2θ + θ2 gt 1+ 2θ
Ας υποθέσουμε ότι (1+ θ)n gt 1+nθ Τότε
(1+ θ)n+1 = (1+ θ)(1+ θ)n gt (1+ θ)(1+nθ) = 1+ (n+ 1)θ +nθ2
gt 1+ (n+ 1)θ
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα
Γενίκευση των γνωστών ταυτοτήτων
(a+ b)2 = a2 + 2ab + b2
και
(a+ b)3 = a3 + 3a2b + 3ab2 + b3
αποτελεί η ταυτότητα γνωστή ως διωνυμικό ανάπτυγμα για
κάθε a b isin R 0 και για κάθε n isin N ισχύει
(a+ b)n =nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
όπου (nk
)= n
k(nminus k)
Υπενθυμίζουμε ότι n = 1 middot 2 middot 3 middot middot middotn και εξrsquo ορισμού 0 = 1
Η απόδειξη αυτής της ταυτοότητας γίνεται με επαγωγή στο
n Για n = 1 το άθροισμα ισούται με
1sum
k=0
(1
k
)akb1minusk =
(1
0
)a0b1minus0 +
(1
1
)a1b1minus1 = a+ b
διότι (1
0
)= 1
0(1minus 0)= 1 και
(1
1
)= 1
1(1minus 1)= 1
Προχωράμε με το επαγωγικό βήμα Υποθέτουμε ότι ισχύει η
(a+ b)n =nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
12 Προαπαιτούμενα
Πρέπει να αποδείξουμε ότι
(a+ b)n+1 =n+1sum
k=0
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk
Χρησιμοποιώντας την επαγωγική υπόθεση έχουμε
(a+ b)n+1 = (a+ b)(a+ b)n = (a+ b)nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
=nsum
k=0
(nk
)ak+1bnminusk +
nsum
k=0
(nk
)akb(n+1)minusk
θέτοντας s = k+1 και γράφοντας ξεχωριστά τον s = n+1 όρο στο
πρώτο και τον k = 0 όρο στο δεύτερο
= an+1 +nsum
s=1
(n
s minus 1
)asb(n+1)minuss +
nsum
k=1
(nk
)akb(n+1)minusk + bn+1
μετονομάζοντας το s σε k και βάζοντας μαζί τα δύο αθροίσματακαταλήγουμε στην
= an+1 +nsum
k=1
((n
kminus 1
)+(nk
))akb(n+1)minusk + bn+1
Όμως επειδή (n+ 1) = (n+ 1) middotn θα ισχύει(n
kminus 1
)+(nk
)= n
(kminus 1)(nminus (kminus 1))+ n
k(nminus k)
= n
(kminus 1)(nminus k)
(1
nminus k+ 1+ 1
k
)
= n
(kminus 1)(nminus k)k+nminus k+ 1
k((n+ 1)minus k)
= n
(kminus 1)(nminus k)n+ 1
k((n+ 1)minus k)
= (n+ 1)k((n+ 1)minus k)
=(n+ 1
k
)
Άρα επειδή(n+1n+1
)=(n+1
0
)= 1
(a+ b)n+1 = an+1 +nsum
k=1
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk + bn+1
=n+1sum
k=0
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk
13 Η τριγωνική ανισότητα 13
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
13 Η τριγωνική ανισότητα
προταση 131 Για κάθε δύο πραγματικούς αριθμούς x και y ισχύειη τριγωνική ανισότητα
∣∣|x| minus |y|∣∣ le |x plusmny| le |x| + |y|
Απόδειξη Η δεξιά ανισότητα προκύπτει από την ιδιότητα
plusmna le |a|
plusmn2xy le |2xy| = 2|x| |y|
προσθέτουμε και στα δύο μέλη τους x2 = |x|2 και y2 = |y|2
x2 plusmn 2xy +y2 le |x|2 + 2|x| |y| + |y|2
άρα
|x plusmny|2 le (|x| + |y|)2
οπότε |x plusmny| le |x| + |y|Για την ανισότητα στα αριστερά
|x| = |(x plusmny)∓y| le |x plusmny| + |y|
άρα |x| minus |y| le |x plusmny| Ομοίως
|y| = |(x plusmny)∓ x| le |x plusmny| + |x|
άρα |y| minus |x| le |x plusmny| Δηλαδή
plusmn(|x| minus |y|) le |x plusmny|
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές
ανισότητες
Οι τριγωνομετρικές συναρτήσεις ορίζονται στο παρακάτω σχήμα
Τη γωνία θ τη μετράμε σε ακτίνια δηλαδή η ορθή γωνία είναιείναι π2 ≃ 157079 και ολόκληρος ο κύκλος είναι 2π ≃ 628318
14 Προαπαιτούμενα
1
1
θ
cscθ
secθ
cosθ
sinθ
tanθ
cotθ
Επειδή ο κύκλος έχει ακτίνα 1 από το Πυθαγόρειο Θεώρημα
ισχύει
cos2 θ + sin2 θ = 1
ταυτότητα που ονομάζεται laquoβασική τριγωνομετρική ταυτότηταraquo
Είναι χρήσιμο να απομνημονεύσουμε την παραπάνω ταυτότη-
τα μαζί με την
cos2θ minus sin2 θ = cos(2θ)
Από αυτές προκύπτουν διάφορες ταυτότητες όπως
cos(2θ) = 1minus 2 sin2 θ = 2 cos2 θ minus 1
sin(2θ) = 2 sinθ cosθ
Και επειδή tanθ = sinθ cosθ και cotθ = cosθ sinθ προκύπτουνοι
tan(2θ) = 2 tanθ1minus tan2 θ
cot(2θ) = cot2 θ minus 1
2 cotθ
Οι ποσότητες secθ και cscθ ονομάζονται τέμνουσα (secant) και
συντέμνουσα (cosecant) και ισχύει
secθ = 1
cosθcscθ = 1
sinθ
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές ανισότητες 15
Επίσης ισχύουν οι σχέσεις
sin(θ plusmnϕ) = sinθ cosϕ plusmn cosθ sinϕ
cos(θ plusmnϕ) = cosθ cosϕ ∓ sinθ sinϕ
tan(θ plusmnϕ) = tanθ plusmn tanϕ1∓ tanθ tanϕ
cot(θ plusmnϕ) = cotθ cotϕ ∓ 1
cotθ plusmn cotϕ
sin(θ +ϕ) sin(θ minusϕ) = sin2 θ minus sin2ϕ
cos(θ +ϕ) cos(θ minusϕ) = cos2 θ minus sin2ϕ
προταση 141 Για κάθε minusπ2 lt θ lt π2 και θ ne 0 ισχύει
cosθ le sinθθ
le 1
Απόδειξη Η ανισότητα προκύπτει εύκολα από τον τριγωνο-
μετρικό κύκλο αν ονομάσουμε O το κέντρο του κύκλου ακτίναςOA = 1 όπου A στον x-άξονα C το σημείο που η γωνία θ τέμνειτον άξονα των εφαπτομένων και B το σημείο που η OC τέμνειτον κύκλο (δείτε σχήμα)
O A
C
B
τότε φανερά το εμβαδόν του τριγώνου OAB είναι μικρότερο τουεμβαδού του κυκλικού τομέα OAB το οποίο με τη σειρά του είναι
16 Προαπαιτούμενα
μικρότερο του εμβαδού του τριγώνου OAC Δηλαδή
1
2| sinθ| lt 1
2|θ| lt 1
2| tanθ| (11)
Αν θ isin (0 π2] τότε όλες οι παραπάνω ποσότητες είναι θετικέςκαι άρα
sinθ le θ le sinθcosθ
Συνεπώςsinθθ
le 1 και cosθ le sinθθ
δηλαδή η ζητούμενη
Αν τώρα θ isin [minusπ20)] η (11) γίνεται
minus sinθ lt minusθ lt minus sinθcosθ
Άραminus sinθminusθ le 1 δηλαδή
sinθθ
le 1
και
cosθ le minus sinθminusθ = sinθ
θ
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
πορισμα 142 Για κάθε x isin R ισχύει | sinx| le |x|Απόδειξη Αν |x| le 1 τότε η ανισότητα ισχύει από την Πρότα-
ση 141 διότι x isin [minusπ2 π2] αφού π2 gt 1 Αν |x| ge 1 η ζητο-
ύμενη ανισότητα ισχύει προφανώς αφού πάντα | sinx| le 1
Μέρος I
Ακολουθίες
Κεφάλαιο 2
Γενικά περί ακολουθιών
21 Ακολουθίες και υπακολουθίες
ορισμος 211 Κάθε συνάρτηση f A sube N ֏ R όπου το A είναιάπειρο σύνολο λέγεται ακολουθία πραγματικών αριθμών ή απλά
ακολουθία
Για τις ακολουθίες δεν χρησιμοποιούμε το γράμμα f αλλά γράμ-ματα όπως a b c x y z α β γ κλπ Επίσης αντί να γράφου-με a(n) για την τιμή της a στο n isin N γράφουμε an Αν θέλουμενα αναφερθούμε σε μια ακολουθία δεν γράφουμε laquoη ακολουθία
a A rarr Rraquo αλλά laquoη ακολουθία (an)nisinAraquo Αν A = N εκτός από
laquoη ακολουθία (an)nisinNraquo μπορεί να γράψουμε και (an)infinn=1 Αν δεν
υπάρχει λόγος να δηλώσουμε το πεδίο ορισμού γράφουμε laquoη α-
κολουθία (an)raquo Τέλος αν δεν υπάρχει περίπτωση σύγχυσης γιααπλοποίηση του συμβολισμού γράφουμε ακόμα και laquoη ακολουθία
anraquo παραλείποντας και τις παρενθέσεις Συχνά (αλλά όχι πάντα)το πεδίο ορισμού θα είναι όλο το σύνολο N
παραδειγμα 212 Η συνάρτηση (an)nisinN με an = 1n είναι μια ακο-
λουθία Έχουμε a1 = 1 a2 = 12 a3 = 1
3 κλπ Μια άλλη είναι η
ακολουθία bn = n όπου b1 = 1 b2 = 2 = 1middot2 = 2 b3 = 3 = 1middot2middot3 = 6
b4 = 4 = 1 middot 2 middot 3 middot 4 = 24 κλπ
ορισμος 213 Οι αριθμοί an δηλαδή οι τιμές της ακολουθίας(an)nisinA για κάθε n isin A λέγονται όροι της ακολουθίας Ο όρος an(δηλαδή η τιμή της ακολουθίας στο n) ονομάζεται n-στός όρος ήγενικός όρος της ακολουθίας (an)nisinA Το σύνολο an n isin A ονο-μάζεται σύνολο των όρων της ακολουθίας ενώ για κάθε m isin Nκάθε σύνολο της μορφής an n isin A και n gem ονομάζεται τελι-κό τμήμα της ακολουθίας
20 Γενικά περί ακολουθιών
Μια ακολουθία ορίζεται είτε με έναν τύπο για τον n-στό τηςόρο (όπως an = 1n) είτε αναδρομικά (για παράδειγμα a1 = 1 και
an+1 = an2 για κάθε n isin N) είτε με άλλο τρόπο με τον οποίο κα-θορίζονται με ακρίβεια όλοι οι όροι της και όχι με την παράθεση
λίγων όρων Με το τελευταίο εννοούμε ότι δεν έχει νόημα η φράση
laquoθεωρούμε την ακολουθία 11
21
31
4 raquo
διότι δεν είναι σαφές αν πρόκειται για την ακολουθία με τύπο
1n ή για την ακολουθία με τύπο
1
n+ (nminus 1)(nminus 2)(nminus 3)(nminus 4)
οι οποίες διαφέρουν από τον πέμπτο όρο και μετά ή κάποια άλλη
που ξεκινάει με αυτούς τους όρους
Αν περιορίσουμε μια ακολουθία σε ένα άπειρο υποσύνολο του
πεδίου ορισμού της τότε ο περιορισμός αυτός λέγεται υπακολου-
θία της αρχικής ακολουθίας
ορισμος 214 Υποθέτουμε ότι η ακολουθία an είναι ορισμένη γιακάθε n isin A sube N Αν B άπειρο υποσύνολο του A τότε η ακολουθίαan|nisinB ονομάζεται υπακολουθία της an
παραδειγμα 215 Θεωρήστε την ακολουθία an = 1n Αν αντί για
όλα τα n isin N χρησιμοποιήσουμε μόνο τους άρτιους n θα πάρουμεμια υπακολουθία της αρχικής Αυτή η υπακολουθία είναι η anμε n άρτιο Επειδή κάθε άρτιος είναι της μορφής 2n για n isin Nμπορούμε να πούμε ότι αυτή η υπακολουθία είναι η a2n = 1
2n
Έτσι ενώ η an έχει όρους τους
11
21
31
41
51
61
71
8
η υπακολουθία a2n έχει τους όρους
1
21
41
61
8
παραδειγμα 216 Θεωρούμε ένα (σταθερό) m isin N και μια ακολου-θία (an)nisinN Ορίζουμε την ακολουθία bn = am+n για κάθε n isin NΗ bn είναι υπακολουθία της an αφού φανερά
bn = an∣∣nisinN ngtm
Παρατηρώντας ότι το σύνολο των όρων της bn είναι το σύνολο
am+1 am+2 am+3
συμπεραίνουμε ότι κάθε τελικό τμήμα της an είναι υπακολουθίατης
22 Πράξεις ακολουθιών 21
ορισμος 217 Δυο ακολουθίες (an)nisinA και (bn)nisinB λέγονται ίσες ανA = B και an = bn για κάθε n isin A
Ασκήσεις
ασκηση 211 Περιγράψτε τις υπακολουθίες των laquoάρτιων όρωνraquo των α-
κολουθιών
n (minus1)n
ασκηση 212 Δείξτε ότι η φράση
laquoθεωρούμε την ακολουθία 4143475361718397113131 raquo
δεν αναφέρεται απαραίτητα σε μια υπακολουθία των πρώτων φυσικών
αριθμών εξετάζοντας τους όρους της an = n2minusn+41 μέχρι τον τεσσαρα-
κοστό πρώτο όρο
Ομοίως ελέγξτε ότι η ακολουθία bn = n2minus79n+1601 παράγει πρώτους
αριθμούς μέχρι τον ογδοηκοστό όρο αλλά b81 = 1763 = 41 middot 43
ασκηση 213 Αν an είναι το πλήθος όλων των διαγωνίων ενός κυρτούn-γώνου δείξτε επαγωγικά ότι an = (n2 minus 3n)2
22 Πράξεις ακολουθιών
Αν δυο ακολουθίες an και bn ορίζονται για κάθε n isin A sube N ορίζο-ναι και όλες οι πράξεις μεταξύ τους με τον αναμενόμενο τρόπο
ορισμος 221 Η ακολουθία sn όπου sn = an + bn για κάθε n isin Aονομάζεται άθροισμα των ακολουθιών an και bn Η ακολουθίαdn = an minus bn ονομάζεται διαφορά των ακολουθιών an και bn Ηακολουθία pn = anbn για κάθε n isin A ονομάζεται γινόμενο τωνακολουθιών an και bn
Αν an = 1n3 και bn = n2 τότε
an + bn = 1
n3+n2 = 1+n5
n3
an minus bn = 1
n3minusn2 = 1minusn5
n3
anbn = 1
n3middotn2 = 1
n
Ειδικά για το πηλίκο δύο ακολουθιών θα πρέπει να προσέξουμε
ώστε η ακολουθία στον διαιρέτη να μην έχει μηδενικούς όρους
22 Γενικά περί ακολουθιών
ορισμος 222 Αν οι an και bn είναι ακολουθίες με n isin A sube N καιεπιπλέον bn ne 0 για κάθε n isin A τότε η ακολουθία qn = anbnονομάζεται πηλίκο των ακολουθιών an και bn
Αν an = 1n3 και bn = n2 όπως παραπάνω τότε ισχύει bn = n2 ne 0
για κάθε n isin N οπότε ορίζεται το πηλίκο anbn = 1n5
Τέλος ορίζεται και η σύνθεση ακολουθιών ως εξής
ορισμος 223 Αν η kn είναι μια ακολουθία kn A rarr B όπου AB sube N και xn μια ακολουθία με πεδίο ορισμού το B τότε ορίζεται ηακολουθία cn = xkn η οποία ονομάζεται σύνθεση των ακολουθιώνkn και xn
παρατηρηση 224 Αν για την ακολουθία kn του προηγούμενου ο-ρισμού ισχύει
k1 lt k2 lt k3 lt
δηλαδή kn lt kn+1 για κάθε n isin N τότε η σύνθεση με την xn είναιμια υπακολουθία της xn Πράγματι αυτό είναι φανερό αφού
xkn = xn∣∣kn nisinN
Αυτό ισχύει και αντίστροφα έστω ότι η yn = xn|B μια υπακολου-θία της xn Το σύνολο B γράφεται στη μορφή B = kn n isin N μεk1 lt k2 lt k3 lt αφού το B έχει ελάχιστο στοιχείο έστω το k1
και στη συνέχεια το B k1 έχει ελάχιστο στοιχείο έστω το k2
και ούτω καθrsquo εξής (εδώ χρησιμοποιήσαμε την καλή διάταξη του
N)
Για παράδειγμα ας θεωρήσουμε τις ακολουθίες kn = n2 isin N καιxn = 1n με πεδίο ορισμού το σύνολο N Η σύνθεσή τους είναι ηακολουθία cn = xkn = xn2 Δηλαδή πρόκειται για υπακολουθία της
xn η xn έχει όρους
1
11
21
31
41
51
61
71
81
9
1
10
1
11
ενώ η cn = xn2 έχει όρους
1
12= 1
1
1
22= 1
4
1
32= 1
9
παρατηρηση 225 Αν θεωρήσουμε μια kn N rarr N η οποία δεν ι-
κανοποιεί την k1 lt k2 lt τότε δεν είναι απαραίτητο η xkn ναείναι υπακολουθία της xn Για παράδειγμα θεωρούμε την k1 = 2
k2 = 1 lt k1 kn = n για κάθε n ge 3 και την ακολουθία xn = 1nΤο πεδίο τιμών της cn = xkn είναι το ίδιο με αυτό της xn Έτσιαν ισχύει cn = xn|B για κάποιο B sube N ο μόνος τρόπος να ανήκει
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 23
το 12 στο πεδίο τιμών της cn είναι να ισχύει 2 isin B (αφού η xnισούται με 12 μόνο για n = 2) Αλλά τότε θα έπρεπε να ισχύει
c2 = x2 το οποίο είναι ψευδές αφού
c2 = xk2 = x1 = 1 ne1
2= x2
23 Εφαρμογές και παραδείγματα
Πολλές φορές παρόλο που η παράθεση πεπερασμένου πλήθους
όρων δεν μπορεί να ορίσει μια ακολουθία όπως είδαμε στην Ε-
νότητα 21 ορίζουμε ακολουθίες ως αθροίσματα για παράδειγμα
της μορφής xn = 1+ 12+ 1
3+ + 1
n στο οποίο εμφανίζονται πεπε-
ρασμένο πλήθος όρων Τέτοιες εκφράσεις όμως είναι σαφείς από
τον γενικό προσθετέο που φαίνεται στον τελευταίο όρο της έκ-
φρασης Δηλαδή ο υπολογισμός της xn απαιτεί να προσθέσουμεόλα τα κλάσματα 1k για k isin N και k le n Έτσι για να κατα-λάβουμε μέχρι ποιο κλάσμα προσθέτουμε κάθε φορά κοιτάμε τον
τελευταίο όρο του αθροίσματος
παραδειγμα 231 Γράψτε τους τρεις πρώτους όρους της ακολου-
θίας xn = 1+ 12+ + 1
n
Για να βρούμε τον πρώτο όρο κοιτάμε με τι ισούται το 1nόταν n = 1 Επειδή αυτό ισούται με 11 = 1 συμπεραίνουμε ότι
το άθροισμα θα σταματήσει στο 1 δηλαδή x1 = 1 Για να βρούμε
τον x2 παρατηρούμε ότι το 1n ισούται με 12 όταν n = 2 άρα
το άθροισμα θα σταματήσει στο 12 δηλαδή x2 = 1+ 12 Ομοίωςx3 = 1+ 12+ 13
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου μας δίνεται μια ακολουθία η οπο-
ία ορίζεται αναδρομικά για παράδειγμα a1 = 2 και an+1 = 2+an3για κάθε n isin N και πρέπει να βρούμε τον n-στο όρο της an ωςσυνάρτηση του n Στις απλούστερες αυτών των προβλημάτωνη εξίσωση που προκύπτει όταν αντικαταστήσουμε τόσο την anόσο και την an+1 με x η οποία ονομάζεται laquoεξίσωση αναδρο-μήςraquo έχει λύση Τότε ακολουθούμε το τέχνασμα που παρουσιάζε-
ται στα παρακάτω παραδείγματα Μια γενικότερη θεωρία των
γραμμικών αναδρομικών ακολουθιών παρουσιάζεται στο βιβλίο
[5]
παραδειγμα 232 Βρείτε τον γενικό όρο της ακολουθίας που ορίζε-
ται αναδρομικά θέτοντας a1 = 4 και an+1 = 2+an3 για κάθε n isin NΣχηματίζουμε την εξίσωση αναδρομής x = 2+ x3 η οποία έχει
μοναδική λύση την x = 3 Στη συνέχεια αφαιρούμε τον αριθμό 3
και από τα δύο μέλη του αναδρομικού τύπου
an+1 minus 3 =(
2+ an3
)minus 3 = 1
3(an minus 3)
24 Γενικά περί ακολουθιών
Έτσι
anminus3 = 1
3(anminus1minus3) =
(1
3
)2
(anminus2minus3) = middot middot middot =(
1
3
)nminus1
(a1minus3) =(
1
3
)nminus1
(Ο σωστός εκθέτης στην προτελευταία ισότητα είναι πράγματι
nminus 1 το βρίσκουμε παρατηρώντας ότι ο εκθέτης του κλάσματος
13 σε κάθε ισότητα αθροίζεται στο n όταν του προστεθεί ο δε-ίκτης του όρου της ακολουθίας που είναι στην παρένθεση (για
παράδειγμα 2+ (nminus 2) = n))Άρα ο γενικός όρος της an είναι an = 3+ (13)nminus1
παραδειγμα 233 Βρείτε τον γενικό όρο της an με a1 = 5 και an+1 =5minus 6
an
Η εξίσωση αναδρομής x = 5minus6x έχει δύο λύσεις τις 2 και 3 Α-
φαιρούμε από την αναδρομική εξίσωση της ακολουθίας τόσο τον
2 όσο και τον 3 Αφαιρώντας τον 2 μετά από πράξεις παίρνουμε
an+1 minus 2 = 3
an(an minus 2)
και αφαιρώντας το 3
an+1 minus 3 = 2
an(an minus 3)
Τώρα θέλουμε να διαιρέσουμε κατά μέλη αλλά για να το κάνουμε
αυτό πρέπει να γνωρίζουμε ότι κανένας όρος της an δεν ισο-ύται με 3 Αυτό όμως προκύπτει άμεσα από την τελευταία Αν
an+1 = 3 για κάποιο n τότε an = 3 Δηλαδή αν κάποιος όρος της
ακολουθίας ισούται με 3 τότε ισούται με 3 και ο προηγούμενος
Επαγωγικά θα καταλήξουμε σε άτοπο αφού a1 = 5 ne 3
Διαιρώντας λοιπόν κατά μέλη οδηγούμαστε στην
an+1 minus 2
an+1 minus 3= 3
2
an minus 2
an minus 3
Άρα
an minus 2
an minus 3= 3
2
anminus1 minus 2
anminus1 minus 3=(
3
2
)2 anminus2 minus 2
anminus2 minus 3= middot middot middot =
(3
2
)nminus1 a1 minus 2
a1 minus 3=(
3
2
)n
Λύνοντας ως προς an (αφαιρούμε αριθμητές από παρονομαστές )παίρνουμε αμέσως
an = 2+ 3n
3n minus 2n
παραδειγμα 234 Βρείτε τον γενικό όρο της an με a1 = 5 και an+1 =4anminus9anminus2
Σε αυτή την περίπτωση η εξίσωση αναδρομής x = (4xminus9)(xminus2) είναι ισοδύναμη με την (x minus 3)2 = 0 δηλαδή έχει διπλή ρίζα το
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 25
3 Σε αυτές τις περιπτώσεις κάνουμε το εξής τέχνασμα πρώτα
αφαιρούμε τη διπλή ρίζα για να καταλήξουμε στη σχέση
an+1 minus 3 = an minus 3
an minus 2
Τώρα αντιστρέφουμε τους όρους
1
an+1 minus 3= an minus 2
an minus 3= an minus 3+ 1
an minus 3= 1+ 1
an minus 3
Συνεπώς
1
an minus 3= 1+ 1
anminus1 minus 3= 2+ 1
anminus2 minus 3= nminus 1+ 1
a1 minus 3= nminus 1
2
Αντιστρέφοντας τους όρους της εξίσωσης και λύνοντας ως προς
an παίρνουμε
an = 3+ 2
2nminus 1
Ασκήσεις
ασκηση 231 Γράψτε τους πέντε πρώτους όρους της ακολουθίας
an = 1+ 1
22+ 1
32+ + 1
n2
και της
bn = 1+ 1
22+ 1
33+ + 1
nn
ασκηση 232 Βρείτε τον τύπο της υπακολουθίας των περιττών όρων
των ακολουθιών
an = (minus1)n1
n bn = cos(nπ) cn = sin
(nπ2
)
ασκηση 233 Θεωρήστε την ακολουθία an = logn Βρείτε τους τύπουςτων υπακολουθιών
an2 anm a2n an
ασκηση 234 Βρείτε τους γενικούς τύπους των ακολουθιών an bn και cnπου ορίζονται αναδρομικά ως εξής
(i) an+1 = 3+ 1
2an a1 = 2
26 Γενικά περί ακολουθιών
(ii) bn+1 = 3minus 2
bn b1 = 3
(iii) cn+1 =3cn minus 1
4cn + 7 c1 =
3
4
ασκηση 235 Δίνονται δυο δοχεία όγκου 2a λίτρων το καθένα το δοχείοA και το δοχείο B Το A περιέχει a λίτρα καθαρής αιθανόλης (οινόπνευμα)και το B περιέχει a λίτρα νερού Λέμε ότι εκτελέσαμε μία πράξη όταν(μετά από ανακάτεμα του A) αδειάσουμε το μισό περιεχόμενο του A στοB και στη συνέχεια (μετά από ανακάτεμα του B) αδειάσουμε το μισόπεριεχόμενο του B πίσω στο A Να υπολογιστεί η ποσότητα αιθανόληςστο δοχείο B μετά από άπειρο πλήθος πράξεων καθώς και ο συνολικόςόγκος του περιεχομένου του B (Υπόδειξη η απάντηση δεν είναι ότι το Bθα περιέχει τη μισή ποσότητα αιθανόλης)
Αποδείξτε όμως ότι η περιεκτικότητα του B σε αιθανόλη μετά απόάπειρο πλήθος πράξεων θα είναι 50
Κεφάλαιο 3
Μονότονες ακολουθίες
31 Ορισμοί και ιδιότητες
Ας θεωρήσουμε την ακολουθία με γενικό όρο an = (n minus 1)n Πα-ρατηρούμε ότι
an+1 =(n+ 1)minus 1
n+ 1= 1minus 1
n+ 1gt 1minus 1
n= nminus 1
n= an
Δηλαδή για κάθε n isin N ισχύει an lt an+1 Για μια ακολουθία anμε αυτή την ιδιότητα λέμε ότι η an είναι γνησίως αύξουσα Έτσιδίνουμε τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 311
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως αύξουσα και γράφουμεan αν για κάθε n isin N ισχύει an lt an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται αύξουσα και γράφουμε an rarr ανγια κάθε n isin N ισχύει an le an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως φθίνουσα και γράφουμεan
αν για κάθε n isin N ισχύει an gt an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται φθίνουσα και γράφουμε an
rarr
αν
για κάθε n isin N ισχύει an ge an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως μονότονη αν είναι είτεγνησίως αύξουσα είτε γνησίως φθίνουσα
bull Μια ακολουθία an λέγεται μονότονη αν είναι είτε αύξουσαείτε φθίνουσα
Από τον ορισμό προκύπτει άμεσα ότι μια γνήσια μονότονη α-
κολουθία είναι και μονότονη μια γνήσια αύξουσα είναι και αύξου-
σα αφού αν an lt an+1 τότε an le an+1 και ομοίως για τις γνήσια
28 Μονότονες ακολουθίες
φθίνουσες Το αντίστροφο δεν είναι βεβαίως σωστό αφού για
παράδειγμα μια σταθερή ακολουθία an = 3 για κάθε n isin N είναικαι αύξουσα και φθίνουσα αλλά δεν είναι ούτε γνήσια αύξουσα
ούτε γνήσια φθίνουσα
Συχνά για να εξετάσουμε τη μονοτονία μιας ακολουθίας an ε-ξετάζουμε αν οι διαφορές an+1 minus an έχουν το ίδιο πρόσημο γιακάθε n isin N Έτσι αν για κάθε n isin N ισχύει an+1 minus an ge 0 τότε
η an είναι αύξουσα και ομοίως για τις άλλες περιπτώσεις Ανμας ενδιαφέρει απλά ο έλεγχος της μονοτονίας (και όχι απα-
ραίτητα το είδος της) μπορούμε να εξετάσουμε αν το γινόμενο
(an+2 minus an+1)(an+1 minus an) έχει σταθερό πρόσημο για κάθε n isin N Αναυτό συμβαίνει φανερά η ακολουθία είναι μονότονη αφού σε αυ-
τή την περίπτωση κανένας παράγοντας (an+2 minus an+1) δεν μπορείνα αλλάζει πρόσημο σε σχέση με τον (an+1 minus an)Επιπλέον για θετικές ακολουθίες an μπορούμε να εξετάζουμε
αν ο λόγος an+1an είναι μεγαλύτερος ή ίσος του 1 ή μικρότερος
ή ίσος του 1 Φανερά αν an+1an ge 1 για κάθε n isin N τότε η
ακολουθία είναι αύξουσα ενώ αν an+1an le 1 για κάθε n isin N τότεη ακολουθία είναι φθίνουσα
προταση 312 Αν η ακολουθία an είναι μονότονη τότε κάθε υπα-κολουθία της έχει την ίδια μονοτονία με την an
Απόδειξη Έστω ότι η cn = akn είναι υπακολουθία της an μεkn N rarr N με k1 lt k2 lt δηλαδή η kn είναι γνήσια αύξουσαΥποθέτουμε ότι η an είναι άυξουσα Φανερά ισχύει
cn = akn le akn+1 le akn+2 le le akn+1 = cn+1
οπότε και η cn είναι αύξουσα Ομοίως αν η an έχει οποιοδήποτεάλλο είδος μονοτονίας
Δεν είναι βεβαίως αλήθεια ότι κάθε ακολουθία είναι μονότονη
Για παράδειγμα η ακολουθία an = (minus1)nn δεν είναι αύξουσα
αφού a3 = minus13 lt 12 = a2 αλλά ούτε και φθίνουσα αφού a1 =minus1 lt 12 = a2 Παρατηρούμε όμως ότι η υπακολουθία των αρτίων
όρων της a2n = 1(2n) είναι φθίνουσα (και των περιττών τηςόρων είναι αύξουσα) Βλέπουμε δηλαδή ότι παρόλο που η ίδια η
an δεν έχει κανένα είδος μονοτονίας εν τούτοις έχει τουλάχιστονμια μονότονη υπακολουθία Αυτό είναι ένα γενικό φαινόμενο και
διατυπώνεται στην επόμενη πρόταση
προταση 313 Κάθε ακολουθία πραγματικών αριθμών έχει μια μο-
νότονη υπακολουθία
Απόδειξη Θεωρούμε το σύνολο των σημείων κορυφής της α-
κολουθίας an
A = k isin N ak ge an για κάθε n ge k
32 Εφαρμογές και παραδείγματα 29
Αν το A είναι άπειρο σύνολο έστω ότι περιέχει τα στοιχεία
k1 lt k2 lt lt kn lt kn+1 lt
Αφού το kn είναι σημείο κορυφής (δηλαδή στοιχείο του A) καιkn+1 gt kn συμπεραίνουμε ότι akn ge akn+1 για κάθε n isin N και συνε-πώς η akn είναι φθίνουσαΑν σε αντίθετη περίπτωση το σύνολο A είναι πεπερασμένο
Έστω ότι m είναι το μεγαλύτερο στοιχείο του Τότε το k1 =m+1
δεν ανήκει το A οπότε υπάρχει k2 gt k1 ώστε ak1 lt ak2 Αλλά
τώρα k2 gt k1 = m + 1 οπότε k2 notin A Έτσι υπάρχει k3 gt k2 ώστε
ak2 lt ak3 Επαγωγικά αν έχουμε ορίσει τον akn για kn gt knminus1 gtk1 =m+ 1 ισχύει kn notin A οπότε υπάρχει kn+1 gt kn ώστε akn lt akn+1
Επαγωγικά λοιπόν ορίζεται η υπακολουθία akn η οποία από τηνκατασκευή της είναι γνησίως αύξουσα
Δηλαδή σε κάθε περίπτωση η an έχει μια μονότονη υπακολου-θία
32 Εφαρμογές και παραδείγματα
παραδειγμα 321 Ελέγξτε ως προς τη μονοτονία την ακολουθία
an = (n2 minus 1)(2n)Ελέγχουμε με απλές πράξεις ότι
an+1 minus an =n2 +n+ 1
2n(n+ 1)gt 0
για κάθε n isin N Συνεπώς η an είναι γνησίως αύξουσαΆλλος τρόπος
an =n2 minus 1
2n= n
2minus 1
2nltn+ 1
2minus 1
2(n+ 1)= an+1
παραδειγμα 322 Ελέγξτε ως προς τη μονοτονία την ακολουθία anμε a1 = 1 και an+1 =
radic1+ an
Ο έλεγχος γίνεται εύκολα με επαγωγή για n = 1 ισχύει
a2 =radic
1+ a1 =radic
2 gt 1 = a1
Υποθέτοντας ότι an+1 gt an έχουμε
an+2 =radic
1+ an+1 gtradic
1+ an = an+1
παραδειγμα 323 Αποδείξτε ότι η ακολουθία an = (1 + 1n)n είναιγνησίως αύξουσα χρησιμοποιώντας την ανισότητα Bernoulli στην
ακολουθία (1minus 1n2)n
30 Μονότονες ακολουθίες
Σύμφωνα με την υπόδειξη
1minus 1
nlt(
1minus 1
n2
)n=(
1minus 1
n
)n (1+ 1
n
)n
άρα για κάθε n ge 2
(1+ 1
n
)ngt
1(1minus 1
n
)nminus1= 1(
nminus1n
)nminus1=(
nnminus 1
)nminus1
=(
1+ 1
nminus 1
)nminus1
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 321 Να μελετηθούν ως προς την μονοτονία οι ακολουθίες
an = 3n+ 2 an =n+ 4
n2 + 1
an =n2n
an =1 middot 3 middot 5 middot middot (2nminus 1)
2 middot 4 middot 6 middot middot (2n)
an =1
n+ 1+ 1
n+ 2+ + 1
2nan =
(1
(n+ 1)minus 1
(n+ 2)
)(n+ 2)
an = 2n+2 sinθ2n με 0 lt θ lt π2 an =
(2n)radicn
(n)222n+1
ασκηση 322 Αποδείξτε ότι αν kn N rarr N γνησίως αύξουσα ακολουθία
φυσικών αριθμών τότε ισχύει kn ge n για κάθε n isin N
Κεφάλαιο 4
Φραγμένες ακολουθίες
41 Ορισμοί και ιδιότητες
Θεωρούμε την ακολουθία an = (n minus 1)n Παρατηρούμε ότι an =1 minus 1n Έτσι κανένας όρος της ακολουθίας δεν είναι μεγαλύτε-ρος από τον αριθμό 1 Δηλαδή an = 1 minus 1n le 1 Για αυτή την
ακολουθία λέμε ότι είναι άνω φραγμένη από τον αριθμό 1 ή ότι
το 1 είναι ένα άνω φράγμα της ακολουθίας Παρατηρήστε ότι
αφού an le 1 για κάθε n isin N άρα an le 2 και an leradic
3 και γενικώς
an leM για κάθε M ge 1 Έτσι το άνω φράγμα μιας ακολουθίας δεν
είναι μονοσήμαντα ορισμένο αλλά αν μια ακολουθία έχει ένα άνω
φράγμα τότε κάθε μεγαλύτερος από αυτό αριθμός είναι και αυτός
άνω φράγμα της ακολουθίας Για αυτό λέμε laquoένα άνω φράγμαraquo
και όχι laquoτο άνω φράγμαraquo της an Γενικότερα δίνουμε τον ακόλου-θο ορισμό
ορισμος 411
bull Μια ακολουθία an λέγεται άνω φραγμένη αν υπάρχει M isin Rώστε an le M για κάθε n isin N Το M λέγεται (ένα) άνω φράγματης an
bull Μια ακολουθία an λέγεται κάτω φραγμένη αν υπάρχει m isin Rώστε an ge m για κάθε n isin N Το m λέγεται (ένα) κάτω
φράγμα της an
bull Μια ακολουθία an λέγεται φραγμένη αν είναι και άνω και
κάτω φραγμένη δηλαδή αν υπάρχουν M m isin R ώστε m lean leM για κάθε n isin N
bull Μια ακολουθία an λέγεται απολύτως φραγμένη αν υπάρχειM isin R ώστε |an| le M για κάθε n isin N
32 Φραγμένες ακολουθίες
Φανερά από τον ορισμό αν η an είναι άνω φραγμένη από τοναριθμό M τότε και κάθε υπακολουθία της an είναι άνω φραγμένηαπό τον ίδιο αριθμό M Ομοίως αν η an είναι κάτω φραγμένηαπό τον αριθμό m τότε και κάθε υπακολουθία της an είναι κάτωφραγμένη από τον ίδιο αριθμό mΑν ο αριθμός b δεν είναι άνω φράγμα της ακολουθίας an αυτό
σημαίνει ότι δεν είναι όλοι οι όροι της ακολουθίας μικρότεροι του
b Δηλαδή υπάρχει τουλάχιστον ένας όρος an0 για κάποιο n0 isin Nώστε b lt an0
Ομοίως αν ο αριθμός c δεν είναι κάτω φράγμα της ακολου-θίας an αυτό σημαίνει ότι δεν είναι όλοι οι όροι της ακολουθίαςμεγαλύτεροι του c Δηλαδή υπάρχει τουλάχιστον ένας όρος an0
για κάποιο n0 isin N ώστε an0 lt c
παρατηρηση 412 Μια ακολουθία an που είναι φθίνουσα είναι άνωφραγμένη αφού φανερά an le a1 για κάθε n isin N Ομοίως μια α-ύξουσα ακολουθία an είναι κάτω φραγμένη αφού an ge a1 για
κάθε n isin Nπροταση 413 Μια ακολουθία an είναι φραγμένη αν και μόνο ανείναι απολύτως φραγμένη
Απόδειξη Αν η an είναι απολύτως φραγμένη τότε υπάρχειένας αριθμός M isin N ώστε |an| le M για κάθε n isin N Συνεπώς
minusM le an leM και άρα η an είναι φραγμένηΑν η an είναι φραγμένη τότε υπάρχουν αριθμοί m M isin R ώστε
για κάθε n isin N να ισχύει m le an le M Θέτουμε K = max|m| |M|Τότε ισχύουν τα εξής
an leM le |M| le max|m| |M| = K
και
an gem ge minus|m| ge minusmax|m| |M| = minusK
Συνεπώς minusK le an le K δηλαδή |an| le K ολοκληρώνοντας την α-πόδειξη
Όπως είπαμε και νωρίτερα τα φράγματα δεν είναι μονοσήμα-
ντα ορισμένα Αλλά δύο συγκεκριμένα φράγματα είναι ιδιαίτερα
σημαντικά
ορισμος 414 Το ελάχιστο άνω φράγμα μιας άνω φραγμένης α-
κολουθίας (an)nisinA συμβολίζεται με supan ή supn an ή supnisinA anκαι εκτός από ελάχιστο άνω φράγμα ονομάζεται άνω πέρας ή
supremum της anΤο μέγιστο κάτω φράγμα μιας κάτω φραγμένης ακολουθίας
(an)nisinA συμβολίζεται με infan ή infn an ή infnisinA an και εκτός απόμέγιστο κάτω φράγμα ονομάζεται κάτω πέρας ή infimum της an
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 33
Πολύ σημαντική είναι η παρακάτω ιδιότητα που μας επιτρέπει να
χειριζόμαστε αυτά τα ιδιαίτερα φράγματα και χρησιμοποιείται
συστηματικά όποτε και όπου αυτά εμφανίζονται
παρατηρηση 415
bull Αν το s είναι το άνω πέρας μιας ακολουθίας an δηλαδή τοελάχιστο άνω φράγμα της an τότε για κάθε ε gt 0 το s minus εως μικρότερο του ελαχίστου άνω φράγματος s δεν είναι άνωφράγμα της ακολουθίας Άρα υπάρχει n0 isin N ώστε sminusε lt an0
bull Αν το i είναι το κάτω πέρας μιας ακολουθίας an δηλαδή τομέγιστο κάτω φράγμα της an τότε για κάθε ε gt 0 το i + εως μεγαλύτερο του μεγίστου κάτω φράγματος i δεν είναικάτω φράγμα της ακολουθίας Άρα υπάρχει n0 isin N ώστε
an0 lt i+ ε
παρατηρηση 416 Αν μια ακολουθία an δεν είναι άνω φραγμένητότε θεωρούμε ότι το άνω πέρας της είναι το +infin Γράφουμεsupan = +infin Ομοίως αν δεν είναι κάτω φραγμένη θεωρούμε ότιτο κάτω πέρας της είναι το minusinfin και γράφουμε infan = minusinfin Σε αυ-τές τις περιπτώσεις φανερά δεν ισχύει η Παρατήρηση 415 αφού
πάντα minusinfin lt an lt +infin
42 Εφαρμογές και παραδείγματα
παραδειγμα 421 Αποδείξτε ότι οι ακολουθίες an = (3n2minus 1)(2n2 +1) bn = (3n2 + 1)(2n2 minus 1) cn = (3n2 + 1)(n2 minus 3) για n ge 2 και
dn = (3n2 + 1)(n2 minusnminus 1) για n ge 2 είναι φραγμένες
Φανερά και οι τέσσερις ακολουθίες είναι θετικές οπότε μένει να
αποδειχθεί ότι είναι άνω φραγμένες Για αυτό προσπαθούμε να
μεγαλώσουμε τις ακολουθίες απλοποιώντας τες αλλά χωρίς να
αλλάξουμε την τάξη μεγέθους αριθμητή και παρονομαστή Έτσι
έχουμε
an =3n2 minus 1
2n2 + 1le 3n2
2n2= 3
2
συνεπώς η an είναι άνω φραγμένη από το 32Για τη bn δεν μπορούμε να κάνουμε ακριβώς το ίδιο τέχνασμα
για το άνω φράγμα διότι το να διαγράψουμε το +1 από τον
αριθμητή ή το minus1 από τον παρονομαστή δεν μεγαλώνει αλλά
μικραίνει το κλάσμα Μπορούμε όμως να μεγαλώσουμε το +1 του
αριθμητή σε +n2 και να μικρύνουμε το minus1 του παρονομαστή με
minusn2 αλλαγές που δεν αλλάζουν την τάξη μεγέθους των όρων του
κλάσματος
bn =3n2 + 1
2n2 minus 1le 3n2 +n2
2n2 minusn2= 4
34 Φραγμένες ακολουθίες
Για τη cn δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε το minus3 του πα-
ρονομαστή με minusn2 όπως κάναμε στην bn διότι θα μηδενιστεί οπαρονομαστής Μπορούμε όμως να ελέγξουμε ότι 3 lt n23 γιακάθε n ge 3 Έτσι για n ge 3
cn =3n2 + 1
n2 minus 3le 3n2 +n2
n2 minus 13n2
= 4n2
23n
2= 6
Η ακολουθία όμως ορίζεται για n ge 2 Άρα για να βρούμε ένα
άνω φράγμα πρέπει να ελέγξουμε μήπως το c2 είναι μεγαλύτερος
του 6 Πράγματι c2 = 13 Άρα
cn le max613 = 13
Τέλος για την dn αναζητούμε n0 ώστε n+1 le n22 για κάθε n gen0 ώστε να απλοποιήσουμε τον παρονομαστή χρησιμοποιώντας
ότι n2 minus nminus 1 = n2 minus (n+ 1) ge n2 minus n22 = n22 Η n+ 1 le n22 είναιισοδύναμη με την n2 minus 2n minus 2 ge 0 η οποία είναι αληθής για κάθε
n ge 3 (η εξίσωση x2 minus 2x minus 2 = 0 είναι θετική για κάθε x gt 1+radic
3 asymp27320508) Οπότε για κάθε n ge 3
dn =3n2 + 1
n2 minusnminus 1le 3n2 +n2
n2 minus 12n2
= 8
Επειδή τώρα d2 = 13 συμπεραίνουμε ότι dn le max138 = 13
παραδειγμα 422 Αποδείξτε ότι η ακολουθία an με a1 = 8 και
an+1 =radic
2+ an είναι άνω φραγμένη από το 8 Δείξτε ότι αν ο
a1 δοθεί να είναι μικότερος από τη μεγαλύτερη ρίζα της εξίσω-
σης αναδρομής x =radic
2+ x τότε το ίδιο ισχύει και για τον γενικόόρο της an Τέλος αποδείξτε ότι αν r gt 0 τότε κάθε ακολουθία με
a1 gt 0 και αναδρομικό τύπο an+1 =radicr + an είναι άνω φραγμένη α-
πό το maxa1 ρ όπου ρ η μέγιστη ρίζα της εξίσωσης αναδρομήςx = radicr + xΠράγματι για n = 1 ισχύει a1 = 8 le 8 Υποθέτουμε ότι an le 8
Τότε
an+1 =radic
2+ an leradic
2+ 8 leradic
16 = 4 le 8
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
Η εξίσωση αναδρομής έχει μεγαλύτερη ρίζα τον αριθμό x = 2
Αν a1 le 2 και υποθέσουμε ότι an le 2 τότε
an+1 =radic
2+ an leradic
2+ 2 = 2
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
Τέλος αν θέσουμε M = maxa1 ρ φανερά a1 le M Και αν υπο-θέσουμε ότι an leM τότε
an+1 =radicr + an le
radicr +M leM
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 35
αφού η τελευταία είναι ισοδύναμη με την M2 minusM minus r ge 0 η οποία
είναι αληθής αφού το M είναι μεγαλύτερο ή ίσο με τη μέγιστη
ρίζα ρ της x2 minus x minus r = 0
παραδειγμα 423 Αποδείξτε (με κατάλληλη χρήση της ανισότητας
Bernoulli ότι η ακολουθία (1+ 12n)n είναι άνω φραγμένη από το2 και στη συνέχεια αποδείξτε ότι η (1+1n)n είναι άνω φραγμένηαπό το 4
Έχουμε
(1+ 1
2n
)n= 1(
2n2n+1
)n =1(
1minus 12n+1
)n le1(
1minus n2n+1
) = 2n+ 1
n+ 1le 2
Από το Παράδειγμα 323 η ακολουθία (1 + 1n)n είναι γνησίωςαύξουσα άρα
(1+ 1
n
)nle(
1+ 1
2n
)2n
=((
1+ 1
2n
)n)2
le 22 = 4
παραδειγμα 424 Αποδείξτε ότι αν an αύξουσα ακολουθία και s =supan n isin N τότε για κάθε ε gt 0 η ακολουθία an βρίσκεταιτελικά στο διάστημα (s minus ε s]Χρησιμοποιούμε την Παρατήρηση 415 το s minus ε δεν είναι άνω
φράγμα της ακολουθίας an άρα υπάρχει n0 isin N ώστε sminus ε lt an0 les Αφού η an είναι αύξουσα για κάθε n ge n0 συμπεραίνουμε ότι
s minus ε lt an0 le an le s δηλαδή το ζητούμενο
παραδειγμα 425 Αποδείξτε ότι η an = (n2 + sin(nπ2))(n + 1) δενείναι άνω φραγμένη
Έχουμε
n2 + sin(nπ2)n+ 1
ge n2 minus 1
n+ 1= nminus 1
η οποία φανερά δεν είναι άνω φραγμένη
Ασκήσεις
ασκηση 421 Να εξετάσετε αν είναι φραγμένες οι παρακάτω ακολουθίες
36 Φραγμένες ακολουθίες
an =5 sin(3n)
4nan =
n+ 1000
n+ 100
an = (minus5)minusn an =2nminus 1
n+ 1
an =n3n
an = nradic
2n + 3n + 5n
an =n+ 5
2nan =
n2 + 2n+ 4
n3 + 2
an =n2 cos(nπ)+n sin(n+ 1)
n2 +n+ 1
an =1radic
n2 + 1+ 1radic
n2 + 2+ + 1radic
n2 +n
an =radicn+ 2minus
radicn+ 1 an =
radicn2 +nminusn
ασκηση 422 Να εξεταστούν ως προς το φράγμα οι ακολουθίες
an =radicn+ aminus
radicn+ b με a b isin R
a1 = 2an+1 =
radican + 2 για n isin N
ασκηση 423 Να εξεταστεί ως προς το φράγμα η ακολουθία an με a1 = 1
και
an+1 =5an + 6
2an + 1
(Υπόδειξη Παρατηρήστε ότι an gt 0 για κάθε n isin N)ασκηση 424 Για κάθε p gt 0 θέτουμε
sn = 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
np
Αποδείξτε ότι για κάθε p gt 1 η ακολουθία sn είναι φραγμένη αποδεικνύο-ντας (με επαγωγή) ότι για κάθε n isin N ισχύει
1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
nple pp minus 1
minus 1
(p minus 1)npminus1
Επιπλέον για κάθε p gt 0 ισχύει
n1minusp le 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
np
Ειδικά για p = 1 αποδείξτε με επαγωγή ότι ισχύει
1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
nge 1
2logn
Συμπεράνετε ότι για 0 lt p le 1 η sN δεν είναι φραγμένη (Υπόδειξη ηπερίπτωση 0 lt p lt 1 είναι εύκολη αν όλα τα κλάσματα του αθροίσματος
αντικατασταθούν από το μικρότερο από αυτά Αν όμως γίνει επαγωγικά
θα χρειαστεί η παρατήρηση ότι (n+ 1)pn1minusp ge npn1minusp = n)
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 37
ασκηση 425 Θεωρήστε μια αύξουσα ακολουθία an για την οποία υπάρχειc gt 0 ώστε a2n minus an le cn Αποδείξτε ότι η ακολουθία ann είναι άνωφραγμένη (Υπόδειξη για κάθε ακέραιο k βρείτε πρώτα n ώστε 2nminus1 ltk le 2n Επειδή η an είναι αύξουσα ισχύει ak le a2n Τώρα εφαρμόστε την
υπόθεση)
Κεφάλαιο 5
Σύγκλιση ακολουθιών
51 Μηδενικές ακολουθίες
Για κάθε x isin R κάθε διάστημα της μορφής (a b) ώστε x isin (a b) ο-νομάζεται μια ανοικτή περιοχή του x ή απλά περιοχή του x Σταακόλουθα θα χρησιμοποιήσουμε περιοχές ειδικού τύπου Συγκεκρι-
μένα παίρνουμε ένα θετικό αριθμό ε gt 0 και σχηματίζουμε την πε-
ριοχή (x minus εx + ε) του x Το x για αυτή την περιοχή ονομάζεταικέντρο της περιοχής και το ε ακτίνα της περιοχής Περιοχές τηςμορφής (xminusεx+ε) συμβολίζονται και με (x ε) Φανερά αν x = 0
τότε (0 ε) = (minusε ε) Παρατηρούμε επίσης ότι y isin (x ε) αν καιμόνο αν xminus ε lt y lt x+ ε και ισοδύναμα |y minusx| lt ε Με άλλα λόγια
(x ε) = (x minus εx + ε) = y isin R |y minus x| lt ε
Αν δοθεί ένα x και μια περιοχή του (x ε) λέμε ότι μια α-κολουθία an περιέχεται τελικά σε αυτή την περιοχή αν υπάρχειένα n0 isin N ώστε an isin (x ε) για κάθε n ge n0 Για παράδειγμα
ας πάρουμε x = 0 και an = 1n Βλέπουμε ότι για κάθε ε gt 0 αν
θέλουμε να ισχύει an isin (0 ε) θα πρέπει minusε lt 1n lt ε ισοδύναμαn gt 1ε Άρα αν θέσουμε n0 = [1ε] + 1 isin N αν n ge n0 gt 1ε τότεan = 1n isin (0 ε) Έτσι για κάθε ε gt 0 η ακολουθία an = 1nβρίσκεται τελικά στην περιοχή (0 ε) Σε μια τέτοια περίπτωσηλέμε ότι η ακολουθία an είναι μηδενική ή ότι έχει όριο το μηδέν ήότι συγκλίνει στο μηδέν
ορισμος 511 Λέμε ότι μια ακολουθία an συγκλίνει στο μηδέν ή ότιείναι μηδενική ή ότι έχει όριο το μηδέν αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει
n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει |an| lt ε Σε αυτήτην περίπτωση γράφουμε an rarr 0 ή limnrarrinfin an = 0 ή απλούστερα
liman = 0
40 Σύγκλιση ακολουθιών
παρατηρηση 512 Στον παραπάνω ορισμό είτε γράψουμε |an| lt εείτε γράψουμε |an| le ε το νόημα του ορισμού δεν αλλάζει
bull Αν |an| lt ε τότε προφανώς |an| le ε
bull Αν εφαρμόσουμε τον παραπάνω ορισμό με le αντί για lt καιγια ε2 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
|an| le ε2 και συνεπώς |an| lt ε
παραδειγμα 513 Η ακολουθία an = n sin(πn4)+1n2+1
είναι μηδενική Πράγ-
ματι παρατηρούμε ότι
|an| =∣∣n sin(πn4)+ 1
∣∣n2 + 1
le∣∣n sin(πn4)
∣∣+ 1
n2 + 1le n+ 1
n2 + 1le n+n
n2= 2
n
Έτσι αν ε gt 0 και θέλουμε να ισχύει |an| lt ε αρκεί να απαιτήσουμε2n lt ε ισοδύναμα n gt 2ε Άρα αν θέσουμε n0 = [2ε]+ 1 τότε αν
n ge n0 gt 2ε θα έχουμε |an| le 2n lt ε Συνεπώς η an είναι μηδενική
Παρατηρήστε ότι στο προηγούμενο παράδειγμα μεγαλώσαμε το
κλάσμα αλλά χωρίς να μεταβάλουμε την τάξη του n ούτε στοναριθμητή ούτε στον παρονομαστή Αυτή την τεχνική θα τη χρη-
σιμοποιούμε τακτικά
Ασκήσεις
ασκηση 511 Δείξτε με τη βοήθεια του ορισμού ότι οι παρακάτω ακολου-
θίες είναι μηδενικές
an =1
2n3an =
sinnπ5
n2an =
5+ sin(nπ5)n2 +n+ 1
an =sinn+ cos(3n)
n2an = 1
ns όπου s isin Q+
ασκηση 512 Αποδείξτε με τη βοήθεια του ορισμού ότι οι παρακάτω
ακολουθίες είναι μηδενικές
nminus 1
n2 minus 1
nminus 1
n2 + 1
8n2 minus 1
2n3 + 3
8n2 + 1
2n3 minus 3
sin(radicnπ)+ cos( 4
radicnπ)
n
n116 +n95 +n74 +n53 +n32 + 1
n2 minusn+ 1
ασκηση 513 Αποδείξτε ότι αν μια ακολουθία an είναι φθίνουσα και μη-δενική τότε an ge 0 για κάθε n isin N
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 41
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών
ιδιοτητα 521 Για κάθε ακολουθία an ισχύει
liman = 0 αν και μόνο αν lim |an| = 0
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 και έστω ότι μας δόθηκε ένα
ε gt 0 Τότε επειδή μπορούμε να βρούμε n0 ώστε για κάθε n ge n0
ισχύει |an| lt ε συνεπάγεται ότι∣∣|an|
∣∣ lt ε και συνεπώς lim |an| = 0
Αντίστροφα αν lim |an| = 0 και μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 βρίσκου-
με n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει∣∣|an|
∣∣ lt ε οπότε επειδή∣∣|an|∣∣ = |an| συμπεραίνουμε ότι |an| lt ε και άρα liman = 0
ιδιοτητα 522 Για κάθε ακολουθία an αν liman = 0 τότε η anείναι φραγμένη
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για ε = 1
Οπότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt 1
Δηλαδή ο αριθμός 1 αποτελεί άνω φράγμα για την ακολουθία
|an| αλλά όχι για όλα τα n isin N αλλά μόνο για τα n που είναιμεγαλύτερα ή ίσα με το n0 Θέτουμε τώρα
M = max1 |a1| |a2| |an0minus1|
ώστε να είμαστε σίγουροι ότι
|an| le M
για κάθε n isin N Έτσι η ακολουθία an είναι απολύτως φραγμένηκαι άρα φραγμένη
ιδιοτητα 523 Για κάθε ακολουθία an κάθε ακολουθία bn καικάθε λ micro isin R αν liman = limbn = 0 τότε lim(λan plusmn microbn) = 0
Απόδειξη Υποθέτουμε ότι λ ne 0 ne micro και έστω ότι μας δόθηκεένα ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης στο μηδέν για
τις ακολουθίες an και bn χρησιμοποιώντας για laquoεraquo τα ε2|λ| gt 0
και ε2|micro| gt 0 αντίστοιχα Έτσι βρίσκουμε ένα n1 isin N για την anκαι ένα n2 για την bn ώστε να ισχύουν τα εξής
για κάθε n ge n1 ισχύει |an| ltε
2|λ| (51)
και
για κάθε n ge n2 ισχύει |bn| ltε
2|micro| (52)
Θέτοντας n0 = maxn0 n1 αν n ge n0 θα ισχύουν ταυτόχρονα και
η (51) και η (52) Οπότε για n ge n0 θα έχουμε
|λan plusmn microbn| le |λan| + |microbn| = |λ| |an| + |micro| |bn| lt |λ|ε
2|λ| + |micro|ε
2|micro| = ε
42 Σύγκλιση ακολουθιών
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
ιδιοτητα 524 Για κάθε ακολουθία an και κάθε λ isin R αν liman = 0
τότε lim(λan) = 0
Απόδειξη Άμεσο από την προηγούμενη ιδιότητα για micro = 0
ιδιοτητα 525 Για κάθε ακολουθία an και κάθε ακολουθία bn θέτου-με
xn = maxan bn και yn = minan bnΑν liman = 0 και limbn = 0 τότε limxn = 0 και limyn = 0
Απόδειξη Προκύπτει αμέσως από τις προηγούμενες ιδιότητες
και τις σχέσεις
maxt s = t + s + |t minus s|2
και mint s = t + s minus |t minus s|2
ιδιοτητα 526 Για κάθε ακολουθία an και κάθε ακολουθία bn ανliman = 0 και η bn είναι φραγμένη τότε lim(anbn) = 0
Απόδειξη Έστω ότι μας δόθηκε ένα ε gt 0 και έστω ότι για
τον αριθμό M ισχύει |bn| le M για κάθε n isin N Εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης της an στο 0 για εM gt 0 οπότε θα υπάρχει
ένα n0 στο N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt εM Οπότεαν n ge n0 θα έχουμε
|anbn| = |an| |bn| ltεMM = ε
Συνεπώς lim(anbn) = 0
ιδιοτητα 527 Για κάθε ακολουθία an και για κάθε k isin N αν
limnrarrinfin an = 0 τότε limnrarrinfin anplusmnk = 0
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 Αν για n ge n0 ισχύει |an| lt εεπειδή θα είναι n + k ge n ge n0 θα ισχύει και η |an+k| lt ε Οπότεlimnrarrinfin an+k = 0
Για την limanminusk = 0 απλά θέτουμε n1 = n0+k και αν n ge n1 θα
ισχύει nminusk ge n1minusk ge n0 οπότε |anminusk| lt ε και άρα limnrarrinfin anminusk = 0
Γενικότερα έχουμε την εξής
ιδιοτητα 528 Αν η ακολουθία an είναι μηδενική κάθε υπακολου-θία της είναι μηδενική
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 και έστω ότι η kn είναι μιαγνησίως αύξουσα υπακολουθία φυσικών αριθμών Αν ε gt 0 τότε
υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ε Αλλάαπό την Άσκηση 322 ισχύει kn ge n οπότε αν n ge n0 συνεπάγεται
kn ge kn0 ge n0 οπότε |akn minus ℓ| lt ε
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 43
ιδιοτητα 529 Για κάθε ακολουθία an και κάθε k isin N αν liman = 0
τότε lim kradic|an| = 0
Απόδειξη Αν μας δοθεί ε gt 0 εφαρμόζουμε τον ορισμό της
σύγκλισης της an για εk Έτσι θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0
θα έχουμε |an| lt εk οπότε∣∣ kradic|an|
∣∣ = kradic|an| lt ε Δηλαδή lim k
radic|an| =
0
ιδιοτητα 5210 (Κριτήριο σύγκρισης) Για κάθε ακολουθία an καικάθε ακολουθία bn αν 0 le an le bn για κάθε n ge n1 και limbn = 0
τότε liman = 0
Απόδειξη Για ε gt 0 έστω n2 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
bn lt ε Θέτουμε n0 = maxn1 n2 οπότε αν n ge n0 θα έχουμε
minusε lt 0 le an le bn lt ε
συνεπώς |an| lt ε Δηλαδή liman = 0
εφαρμογη 5211 Για κάθε λ isin (01) ισχύει λn rarr 0
Απόδειξη Επειδή λ isin (01) θα ισχύει 1λ gt 1 Θέτουμε θ =(1λ) minus 1 gt 0 οπότε 1λ = 1 + θ Με τη βοήθεια της ανισότηταςBernoulli (υποενότητα 111) έχουμε
1
λn= (1+ θ)n ge 1+nθ
και έτσι
0 lt λn le 1
1+nθ
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική άρα και η λn
προταση 5212 (Κριτήριο λόγου) Έστω ότι για μια ακολουθία με
μη μηδενικούς όρους an υπάρχει ένα n0 isin N και ένα 0 le λ lt 1
ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ le λ
Τότε liman = 0
Απόδειξη Αν n ge n0 + 1 θα έχουμε
∣∣∣∣∣an0+1
an0
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+2
an0+1
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+3
an0+2
∣∣∣∣∣ ∣∣∣∣∣ananminus1
∣∣∣∣∣ le λ middot λ middot λ λ (53)
Παρατηρούμε ότι επειδή ο δείκτης n στον αριθμητή του τελευτα-ίου κλάσματος μπορεί να γραφτεί και ως n0 + (n minus n0) στο αρι-στερό σκέλος της ανισότητας το πλήθος των κλασμάτων είναι
44 Σύγκλιση ακολουθιών
nminusn0 Άρα τόσα είναι και τα λ στο δεξιό σκέλος Δηλαδή η (53)μπορεί να γραφτεί ως
∣∣∣∣∣an0+1
an0
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+2
an0+1
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+3
an0+2
∣∣∣∣∣ ∣∣∣∣∣ananminus1
∣∣∣∣∣ le λnminusn0 = λminusn0 middot λn (54)
Όμως στο αριστερό σκέλος της (54) έχουμε διαγραφές κάθε α-
ριθμητής διαγράφεται με τον παρονομαστή του επόμενου κλάσμα-
τος Συνεπώς θα διαγραφούν όλοι οι όροι εκτός από τον παρονο-
μαστή του πρώτου κλάσματος και τον αριθμητή του τελευταίου
Έτσι η (54) γίνεται ∣∣∣∣∣anan0
∣∣∣∣∣ le λminusn0 middot λn
και ισοδύναμα |an| le (λminusn0|an0|)λn για κάθε n ge n0 + 1 Επει-
δή λ isin (01) ισχύει limλn = 0 (Εφαρμογή 5211) οπότε επειδή η
ποσότητα λminusn0|an0| είναι σταθερή (ανεξάρτητη του n) θα ισχύειlim(λminusn0|an0|)λn = 0 Και έτσι liman = 0
παραδειγμα 5213 Ποιο είναι το λάθος στην παρακάτω laquoαπόδει-
ξηraquo
13n rarr 0 διότι
∣∣∣∣∣13n+1
13n
∣∣∣∣∣ =1
3lt 1
για κάθε n isin N
προταση 5214 (Κριτήριο ρίζας) Έστω ότι για μια ακολουθία anυπάρχει n0 isin N ώστε να ισχύει n
radic|an| le ℓ lt 1 για κάθε n ge n0
Τότε liman = 0
Απόδειξη Αυτό είναι φανερό διότι θα ισχύει |an| le ℓn και απότην Εφαρμογή 5211 ισχύει ℓn rarr 0
Ασκήσεις
ασκηση 521 Αποδείξτε ότι η ακολουθία
an = n sin1
n2
είναι μηδενική χρησιμοποιώντας την ανισότητα | sinx| le |x| για κάθεx isin R
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες 45
ασκηση 522 Αποδείξτε ότι η ακολουθία
an =1
2
3
4
5
6middot middot middot 2nminus 1
2n
είναι μηδενική δείχνοντας πρώτα με επαγωγή ότι an lt 1radic
3n
ασκηση 523 Αν liman = 0 δείξτε ότι liman
1+ an= 0
ασκηση 524 Δίνονται οι ακολουθίες an gt 0 και bn gt 0 για τις οποίες
ισχύει liman = limbn = 0 Δείξτε ότι
lima2n + b2
n
an + bn= 0
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες
Μια ακολουθία an θα λέγεται συγκλίνουσα με όριο τον αριθμό ℓαν η ακολουθία anminusℓ είναι μηδενική Έτσι προκύπτει ο ακόλουθοςορισμός
ορισμος 531 Λέμε ότι μια ακολουθία an συγκλίνει στον αριθμό ℓή ότι έχει όριο τον αριθμό ℓ ή ότι τείνει στο ℓ αν για κάθε ε gt 0
υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει |an minus ℓ| lt ε
παρατηρηση 532 Παρατηρήστε ότι στον παραπάνω ορισμό είτε
γράψουμε |an minus ℓ| lt ε είτε γράψουμε |an minus ℓ| le ε η ουσία τουορισμού δεν αλλάζει
bull Αν |an minus ℓ| lt ε τότε προφανώς |an minus ℓ| le ε
bull Αν εφαρμόσουμε τον παραπάνω ορισμό με le αντί για lt καιγια ε2 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
|an minus ℓ| le ε2 και συνεπώς |an minus ℓ| lt ε
παρατηρηση 533 Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή στην ανισότητα
|an minus ℓ| lt ε και προσθέτοντας ℓ ο ορισμός του liman = ℓ λέει ότιγια κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει
ℓ minus ε lt an lt ℓ + ε
ή ισοδύναμα an isin(ℓ ε)Η παρακάτω πρόταση λέει ότι δεν γίνεται μια ακολουθία να
συγκλίνει σε δύο διαφορετικούς αριθμούς
προταση 534 Το όριο κάθε συγκλίνουσας ακολουθίας είναι μονα-
δικό
46 Σύγκλιση ακολουθιών
Απόδειξη Έστω ότι an rarr ℓ1 an rarr ℓ2 και ℓ1 ne ℓ2 Θέτουμε
ε = |ℓ1 minus ℓ2|3 gt 0 οπότε θα υπάρχει n1 isin N ώστε
|an minus ℓ1| lt ε =|ℓ1 minus ℓ2|
3για κάθε n ge n1
και
|an minus ℓ2| lt ε =|ℓ1 minus ℓ2|
3για κάθε n ge n2
Αλλά τότε για κάθε n ge maxn1 n2 θα ισχύει
|ℓ1 minus ℓ2| =∣∣(an minus ℓ2)minus (an minus ℓ1)
∣∣
le |an minus ℓ2| + |an minus ℓ1| lt|ℓ1 minus ℓ2|
3+ |ℓ1 minus ℓ2|
3= 2
3|ℓ1 minus ℓ2|
το οποίο είναι άτοπο
προταση 535 Αν an rarr ℓ και akn υπακολουθία της an τότε akn rarr ℓ
Απόδειξη Αφού αν η an minus ℓ είναι μηδενική είναι μηδενική καιη akn minus ℓ από την Ιδιότητα 528
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών
ιδιοτητα 541 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ lArrrArr lim(minusan) = minusℓ
Απόδειξη Επειδή |anminusℓ| = |(minusan)minus(minusℓ)| όποτε ισχύει |anminusℓ| lt εθα ισχύει και |(minusan)minus (minusℓ)| lt ε
ιδιοτητα 542 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ =rArr lim |an| = |ℓ|
Απόδειξη Επειδή από την τριγωνική ανισότητα ισχύει∣∣|an| minus
|ℓ|∣∣ le |anminusℓ| αν για κάθε n ge n0 ισχύει |anminusℓ| lt ε τότε
∣∣|an|minus|ℓ|∣∣ lt
ε
ιδιοτητα 543 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ =rArr η an είναι φραγμένη
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης της ακολου-
θίας an για ε = 1 Έτσι θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0
να ισχύει |an minus ℓ| lt 1 Από την τριγωνική ανισότητα θα έχουμε
ότι
|an| minus |ℓ| le∣∣|an| minus |ℓ|
∣∣ le |an minus ℓ| lt 1
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 47
Συνεπώς για κάθε n ge n0 θα ισχύει |an| le 1+ |ℓ| Θέτουμε τώρα
M = max|a1| |a2| |an0minus1|1+ |ℓ|
οπότε |an| le M για κάθε n isin N
ιδιοτητα 544 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R 0 ισχύει
liman = ℓ =rArrυπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0
τα an και ℓ είναι ομόσημοι
Απόδειξη Έστω ότι ℓ gt 0 Αφού an rarr ℓ μπορούμε να εφαρ-μόσουμε τον ορισμό της σύγκλισης για οποιοδήποτε ε gt 0 Εφαρ-
μόζουμε λοιπόν τον ορισμό για ε = ℓ2 gt 0 Έτσι θα υπάρχει ένα
n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ℓ2 Ανοίγονταςτην απόλυτη τιμή προκύπτει ότι minusℓ2 lt an minus ℓ οπότε ℓ2 lt anΔηλαδή για κάθε n ge n0 οι όροι της ακολουθίας είναι θετικοί
Αν τώρα ℓ lt 0 από την Ιδιότητα 541 θα ισχύει ότι minusan rarrminusℓ gt 0 οπότε από το προηγούμενο θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν
n ge n0 η minusan θα είναι θετική οπότε η an θα είναι αρνητική
ιδιοτητα 545 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα και λ micro isin R Τότε
lim(λan plusmn microbn) = λℓ1 plusmn microℓ2
Απόδειξη Έστω ότι μας δόθηκε ένα ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον
ορισμό της σύγκλισης των ακολουθιών an και bn για ε2(1 + |λ|)και ε2(1+ |micro|) αντίστοιχα
bull θα υπάρχει ένα n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να ισχύει
|an minus ℓ1| ltε
2(1+ |λ|)
bull θα υπάρχει ένα n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει
|bn minus ℓ2| ltε
2(1+ |micro|)
Οπότε θέτοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0 θα ισχύει
|(λan plusmn microbn)minus (λℓ1 plusmn microℓ2)| = |λ(an minus ℓ1)plusmn micro(bn minus ℓ2)|le |λ| |an minus ℓ1| + |micro| |bn minus ℓ2|
lt |λ| ε2(1+ |λ|) + |micro|
ε2(1+ |micro|)
le ε2
|λ|1+ |λ| +
ε2
|micro|1+ |micro|
le ε2middot 1+ ε
2middot 1 = ε
48 Σύγκλιση ακολουθιών
ιδιοτητα 546 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Θέτουμε
xn = maxan bn και yn = minan bn
Τότε limxn = maxℓ1 ℓ2 και limyn = minℓ1 ℓ2Απόδειξη Όπως και στην αντίστοιχη ιδιότητα για τις μηδενι-
κές ακολουθίες η απόδειξη είναι άμεση από τις σχέσεις
maxt s = t + s + |t minus s|2
και mint s = t + s minus |t minus s|2
ιδιοτητα 547 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Τότε
lim(anbn) = ℓ1ℓ2
Αν επιπλέον υποθέσουμε ότι ℓ2 ne 0 τότε υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει bn ne 0 και
limanbn
= ℓ1
ℓ2
Απόδειξη Παρατηρούμε πρώτα ότι
|anbn minus ℓ1ℓ2| =∣∣(anbn minus bnℓ1)+ (bnℓ1 minus ℓ1ℓ2)
∣∣ (55)
=∣∣bn(an minus ℓ1)+ ℓ1(bn minus ℓ2)
∣∣ (56)
le |bn| |an minus ℓ1| + |ℓ1||bn minus ℓ2| (57)
Αφού η bn συγκλίνει από την Ιδιότητα 543 θα είναι και φραγ-μένη Άρα θα υπάρχει ένας αριθμός M gt 0 ώστε για κάθε n isin Nνα ισχύει |bn| le M Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης γιατην an για την ποσότητα ε2M θα υπάρχει n1 isin N ώστε για
κάθε n ge n1 να ισχύει |an minus ℓ1| lt ε2M Ομοίως εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης για την bn για την ποσότητα ε2(1+ |ℓ1|)θα υπάρχει n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει
|bn minus ℓ2| ltε
2(1+ |ℓ1|)
Θέτοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0 τότε συνεχίζοντας από
την (57) θα έχουμε
|anbn minus ℓ1ℓ2| le |bn| |an minus ℓ1| + |ℓ1||bn minus ℓ2|lt M
ε2M
+ |ℓ1|ε
2(1+ |ℓ1|)
le ε2+ ε
2
|ℓ1|1+ |ℓ1|
lt ε
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 49
Συνεχίζουμε την απόδειξη για τον λόγο ακολουθιών Λόγω του
προηγουμένου και επειδή anbn = an middot(1bn) αρκεί να αποδείξουμετο ζητούμενο για την ακολουθία 1bnΕφαρμόζοντας τον ορισμό της σύγκλισης της bn για την πο-
σότητα |ℓ2|2 και χρησιμοποιώντας την τριγωνική ανισότητα υ-πάρχει ένα n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να ισχύει
|ℓ2| minus |bn| le∣∣|ℓ2| minus |bn|
∣∣ le |ℓ2 minus bn| = |bn minus ℓ2| lt|ℓ2|
2
Έτσι για κάθε n ge n1 θα έχουμε
|ℓ2| minus |bn| lt|ℓ2|
2
και συνεπώς
|bn| gt|ℓ2|
2
Οπότε από τη μια μεριά έχουμε ότι για n ge n1 ισχύει bn ne 0 και
άρα ορίζεται το πηλίκο 1bn και από την άλλη μεριά∣∣∣∣
1
bnminus 1
ℓ2
∣∣∣∣ =|bn minus ℓ2||bn| |ℓ2|
lt|bn minus ℓ2||ℓ2|
2|ℓ2|
= 2
|ℓ2|2|bn minus ℓ2|
Εφαρμόζοντας τον ορισμό της σύγκλισης της bn ξανά για τηνποσότητα ε|ℓ2|22 θα υπάρχει n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να
ισχύει |bn minus ℓ2| lt ε|ℓ2|22 Επιλέγοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0
θα ισχύουν μαζί όλα τα παραπάνω και άρα θα έχουμε
∣∣∣∣1
bnminus 1
ℓ2
∣∣∣∣ le2
|ℓ2|2|bn minus ℓ2| lt
2
|ℓ2|2ε|ℓ2|22 = ε
ιδιοτητα 548 Για κάθε ακολουθία an ge 0 και k isin N ισχύει
liman = ℓ =rArr limakn = ℓk
Απόδειξη Έστω ότι μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 Αφού η an συ-γκλίνει θα είναι και φραγμένη και άρα θα υπάρχει αριθμός M gt 0
ώστε για κάθε n isin N να ισχύει |an| leM Έτσι θα ισχύει και |ℓ| leM(γιατί) Οπότε
|akn minus ℓk| = |an minus ℓ| |akminus1n + akminus2
n ℓ + akminus3n ℓ2 + + ℓkminus1|
le |an minus ℓ|(|akminus1n | + |akminus2
n ℓ| + |akminus3n ℓ2| + + |ℓkminus1|
)
le |an minus ℓ| (Mk +Mk +Mk + +Mk︸ ︷︷ ︸
kminusόροι
)
le (kMk)|an minus ℓ| (58)
50 Σύγκλιση ακολουθιών
Οπότε εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για την ακολουθία
an για την ποσότητα εkMk και βρίσκουμε ένα n0 isin N ώστε γιακάθε n ge n0 να ισχύει |anminusℓ| lt εkMk Έτσι συνεχίζοντας από την
(58) θα έχουμε ότι για κάθε n ge n0 ισχύει
|akn minus ℓk| le (kMk)|an minus ℓ| lt (kMk)εkMk = ε
ιδιοτητα 549 Για κάθε ακολουθία an ge 0 και k isin N ισχύει
liman = ℓ =rArr lim kradican =
kradicℓ
Απόδειξη Έστω ότι μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 Αν ℓ = 0 τότε
εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης της an για το εk οπότεβρίσκουμε ένα n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt εkΟπότε | kradican| lt εΑν ℓ gt 0 τότε παρατηρούμε ότι
∣∣∣ kradican minus
kradicℓ∣∣∣ = |an minus ℓ|
akminus1n + akminus2
n ℓ + + ℓkminus1le 1
ℓkminus1|an minus ℓ|
Έτσι εφαρμόζουμε τον ορισμό σύγκλισης της an για την ποσότη-τα εℓkminus1 Βρίσκουμε λοιπόν n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
έχουμε ∣∣∣ kradican minus
kradicℓ∣∣∣ le 1
ℓkminus1|an minus ℓ| lt
1
ℓkminus1εℓkminus1 = ε
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
ιδιοτητα 5410 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα και επιπλέον υπάρχει n1 isin N ώστε για κάθεn ge n1 να ισχύει an le bn Τότε ℓ1 le ℓ2
Απόδειξη Αν δεν ισχύει τότε ℓ2 lt ℓ1 οπότε η ακολουθία bn minusan ge 0 δεν είναι ποτέ ομόσημη με το όριό της ℓ2 minus ℓ1 lt 0 αντι-
φάσκοντας με την Ιδιότητα 543
προταση 5411 (Ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες) Έστω ότι οι ακολου-
θίες an bn και cn ικανοποιούν την ανισότητα
an le bn le cn
και ότι liman = lim cn = ℓ Τότε αναγκαστικά limbn = ℓΑπόδειξη Από την an le bn le cn συμπεραίνουμε ότι 0 le bnminusan le
cn minus an Η cn minus an είναι συγκλίνουσα με όριο το μηδέν Άρα και ηbn minus an είναι συγκλίνουσα με όριο το μηδέν Συνεπώς η bn είναισυγκλίνουσα ως άθροισμα συγκλινουσών (bn = (bn minus an)+ an) καιlimbn = lim(bn minus an)+ liman = 0+ ℓ = ℓ
55 Κριτήρια σύγκλισης 51
προταση 5412 (Οριακό κριτήριο λόγου) Αν για μια ακολουθία anμε μη μηδενικούς όρους ισχύει lim |an+1an| lt 1 τότε liman = 0
Απόδειξη Έστω ότι lim |an+1an| = ℓ isin (01) Εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης για την ποσότητα (1 minus ℓ)2 gt 0 Τότε θα
υπάρχει ένα n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει∣∣|an+1an| minus
ℓ∣∣ lt (1minus ℓ)2 Αλλά τότε
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣minus ℓ lt1minus ℓ
2
από όπου συνεπάγεται ότι
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt ℓ +1minus ℓ
2= 1+ ℓ
2lt 1
Δηλαδή για κάθε n ge n0 έχουμε ότι |an+1an| lt (1+ ℓ)2 lt 1 Αυτό
και η Πρόταση 5212 συνεπάγονται ότι an rarr 0
55 Κριτήρια σύγκλισης
Ένα πολύ χρήσιμο κριτήριο αφορά τις ακολουθίες που είναι μο-
νότονες και φραγμένες
προταση 551 Αν η ακολουθία an είναι αύξουσα και άνω φραγ-μένη τότε είναι και συγκλίνουσα και μάλιστα an rarr supnisinN an Ο-μοίως αν μια ακολουθία bn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένητότε είναι και συγκλίνουσα και μάλιστα bn rarr infnisinN bn
Απόδειξη (Για τις ποσότητες supan και infan δείτε τον Ορι-σμό 414) Ας υποθέσουμε ότι η an είναι αύξουσα και άνω φραγ-μένη Θέτουμε s = supnisinN an Θα δείξουμε ότι an rarr s Αφού τοs είναι το ελάχιστο άνω φράγμα της an συμπεραίνουμε ότι γιακάθε ε gt 0 το s minus ε δεν είναι άνω φράγμα της an Άρα υπάρχειn0 isin N ώστε sminusε lt an0 Επειδή η an είναι αύξουσα για κάθε n ge n0
θα ισχύει an0 le an οπότε s minus ε lt an Αλλά φανερά an le s lt s + εαφού το s είναι το άνω πέρας των όρων της Έτσι καταλήξαμεστο ότι για κάθε n ge n0 ισχύει
s minus ε lt an lt s + ε
δηλαδή |an minus s| lt ε Άρα an rarr sΥποθέτουμε τώρα ότι η bn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη
Εργαζόμαστε ομοίως θέτουμε i = infnisinN an Αφού το i είναι τομέγιστο κάτω φράγμα της an για κάθε ε gt 0 το i + ε δεν είναικάτω φράγμα της a minus n άρα υπάρχει n0 isin N ώστε bn0 lt i + εΕπειδή η bn είναι φθίνουσα για κάθε n ge n0 θα ισχύει bn le bn0
52 Σύγκλιση ακολουθιών
οπότε bn lt i+ ε Αλλά φανερά iminus ε lt i le bn Έτσι καταλήξαμε στοότι για κάθε n ge n0 ισχύει
iminus ε lt bn lt i+ ε
δηλαδή |bn minus i| lt ε Άρα bn rarr i
Μια από τις σημαντικότερες εφαρμογές της παραπάνω πρότα-
σης είναι το ακόλουθο
πορισμα 552 Η ακολουθία
(1+ 1
n
)n
είναι συγκλίνουσα
Απόδειξη Η απόδειξη είναι άμεση από το γεγονός ότι η ακολου-
θία αυτή είναι αύξουσα και άνω φραγμένη (Παραδείγματα 323
και 423)
Το όριο της παραπάνω ακολουθίας δεν είναι 1 διότι η ακο-
λουθία
xn =(
1+ 1
n
)n
είναι γνησίως αύξουσα οπότε
limxn = supxn ge x1 = 2
Το όριο αυτό έχει εξέχουσα σημασία για τα Μαθηματικά (μαζί
με τους αριθμούς 0 1 π και τη μιγαδική μονάδα i) Ονομάζεταιαριθμός του Euler και συμβολίζεται με e Ο αριθμός αυτός είναιπερίπου
e = 271828 18284 59045 23536 02874 71352 66249 77572 47093 69995
Ο αριθμός e (όπως και ο π ) είναι άρρητος και υπερβατικός δηλα-δή δεν είναι ρίζα κανενός πολυωνύμου με ακέραιους συντελεστές
(οradic
2 είναι άρρητος αλλά δεν είναι υπερβατικός αφού είναι ρίζα
του πολυωνύμου με ακέραιους συντελεστές x2minus2) Η απόδειξη της
υπερβατικότητας του e δεν είναι στους σκοπούς του παρόντος(δείτε στο [14]) Το ότι είναι όμως άρρητος θα το αποδειξουμε
στην Ενότητα 58
πορισμα 553 Για κάθε x isin R η ακολουθία
xn =(
1+ xn
)n
είναι συγκλίνουσα
55 Κριτήρια σύγκλισης 53
Θα αναβάλουμε την απόδειξη αυτού του πορίσματος μέχρι την
Ενότητα 57 όπου θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το όριο για να ο-
ρίσουμε την εκθετική συνάρτηση
θεωρημα 551 (Bolzano-Weierstraszlig) Κάθε φραγμένη ακολουθία έχει
συγκλίνουσα υπακολουθία
Απόδειξη Κάθε ακολουθία έχει μια μονότονη υπακολουθία σύμ-
φωνα με την Πρόταση 313 και επειδή η ακολουθία είναι φραγ-
μένη είναι φραγμένη και αυτή η μονότονη υπακολουθία της Άρα
από το προηγούμενο θεώρημα συγκλίνει
Όταν μια ακολουθία an συγκλίνει σε έναν αριθμό ℓ τότε μετάαπό κάποιο δείκτη οι όροι της είναι laquoκοντάraquo στον αριθμό ℓ Συ-νεπώς είναι και μεταξύ τους laquoκοντάraquo Αυτή η τελευταία ιδιότητα
ονομάζεται ιδιότητα Cauchy
ορισμος 554 Μια ακολουθία an ονομάζεται ακολουθία Cauchy ή
βασική ακολουθία αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για
κάθε n m ge n0 να ισχύει |an minus am| lt εΤο παρακάτω θεώρημα μας δίνει ένα ακόμα κριτήριο σύγκλι-
σης
θεωρημα 555 Μια ακολουθία είναι συγκλίνουσα στο R αν και
μόνο αν είναι ακολουθία Cauchy
Απόδειξη Αν υποθέσουμε ότι an rarr ℓ και ε gt 0 εφαρμόζουμε τον
ορισμό της σύγλισης όχι για το ε αλλά για το ε2 Έτσι υπάρχειn0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ε2 Άρα ανn m ge n0 τότε ισχύει και η |an minus ℓ| lt ε2 και η |am minus ℓ| lt ε2Συνεπώς
|an minus am| =∣∣(an minus ℓ)minus (am minus ℓ)
∣∣ le |an minus ℓ| + |am minus ℓ| ltε2+ ε
2= ε
Αντίστροφα τώρα ας υποθέσουμε ότι η ακολουθία an είναι α-κολουθία Cauchy Θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το Θεώρημα 551
οπότε αποδεικνύουμε πρώτα ότι η an είναι φραγμένη εφαρμόζου-με τον ορισμό της ιδιότητας Cauchy για ε = 1 gt 0 Έτσι υπάρχει
n0 isin N ώστε για κάθε n m ge n0 ισχύει |an minus am| lt 1 Άρα αυτό
ισχύει και για m = n0 Συνεπώς
|an| minus |an0| le |an minus an0| lt 1
και άρα |an| le 1+ |an0| για κάθε n ge n0 Έτσι
|an| le max|a1| |a2| |an0minus1|1+ |an0|
για κάθε n isin N δηλαδή η an είναι φραγμένη
54 Σύγκλιση ακολουθιών
Από το Θεώρημα Bolzano-Weierstraszlig λοιπόν η an έχει μια συ-γκλίνουσα υπακολουθία Έστω ότι αυτή είναι η akn όπου kn γνη-σίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών Ας υποθέσουμε ότι
akn rarr ℓ Θα δείξουμε ότι an rarr ℓ ολοκληρώνοντας την απόδειξηΈστω ότι ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον ορισμό της ιδιότητας Cauchy
για το ε2 gt 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n m ge n0 να
ισχύει |an minus am| lt ε2 Αλλά τότε επειδή km ge m ge n0 (από την
Άσκηση 322) ισχύει
|an minus akm| ltε2για κάθε nm ge n0 (59)
Τώρα εφαρμόζουμε τον ορισμό σύγκλισης της akn στο ℓ πάλι γιατο ε2 Άρα υπάρχει n1 isin N ώστε
για κάθε m ge n1 να ισχύει |akm minus ℓ| ltε2 (510)
Έτσι αν n ge n0 και m = maxn0 n1 θα ισχύει και η (59) και η(510) Άρα
|an minus ℓ| =∣∣(an minus akm)+ (akm minus ℓ)
∣∣
le∣∣an minus akm
∣∣+∣∣akm minus ℓ
∣∣ lt ε2+ ε
2= ε
Ένα άλλο κριτήριο που συχνά είναι χρήσιμη η άρνησή του
είναι το ακόλουθο
προταση 556 Μια ακολουθία an συγκλίνει στο ℓ αν και μόνο ανκάθε υπακολουθία της συγκλίνει και αυτή στο ℓ
Απόδειξη Το ευθύ έχει αποδειχθεί στην Πρόταση 535 Το α-
ντίστροφο είναι τετριμμένο αφού η ίδια η an είναι υπακολουθίατου εαυτού της
Η άρνηση της παραπάνω πρότασης μας δίνει ένα κριτήριο
μη σύγκλισης Αν μια ακολουθία έχει δυο υπακολουθίες που συ-
γκλίνουν σε διαφορετικούς αριθμούς τότε η ακολουθία δεν συ-
γκλίνει Για παράδειγμα η an = (minus1)n δεν συγκλίνει διότι η υ-πακολουθία της a2n = (minus1)2n = 1 συγκλίνει στο 1 ενώ η υπα-
κολουθία της a2nminus1 = (minus1)2nminus1 = minus1 συγκλίνει στο minus1 Ομοίως
η ακολουθία xn = sin(7nπ8) δεν συγκλίνει Η υπακολουθία τηςx16n = sin(7(2nπ)) = 0 συγκλίνει στο μηδέν Ενώ η υπακολουθία
x16n+4 = sin
(14nπ + 7π
2
)= sin
(14nπ + 3π + π
2
)= minus1
συγκλίνει στο minus1
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin 55
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin
ορισμος 561 Για μια ακολουθία an λέμε ότι αποκλίνει στο +infin ήότι τείνει στο +infin όταν για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin Nώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an gt M Γράφουμε limnrarrinfin an = +infinή liman = +infin ή an rarr +infin
Συχνά αντί για +infin γράφουμε απλά infin
ορισμος 562 Για μια ακολουθία an λέμε ότι αποκλίνει στο minusinfin ήότι τείνει στο minusinfin όταν για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin Nώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an lt minusM Γράφουμε limnrarrinfin an = minusinfinή liman = minusinfin ή an rarr minusinfin
παρατηρηση 563 Πολλές φορές λέγεται καταχρηστικά ότι η α-
κολουθία laquoσυγκλίνει στο +infinraquo αντί laquoαποκλίνει στο +infinraquo Ομοίωςλέγεται καταχρηστικά ότι η ακολουθία laquoσυγκλίνει στο minusinfinraquo αντίlaquoαποκλίνει στο minusinfinraquoπαραδειγμα 564 Η ακολουθία an = n2 αποκλίνει στο +infin διότιαν μας δοθεί ένα M gt 0 θα θέλουμε να ισχύει n2 gt M ισοδύναμα
n gtradicM Οπότε αν θέσουμε n0 = [
radicM]+ 1 τότε για κάθε n ge n0 θα
ισχύει n ge n0 = [radicM]+ 1 gt
radicM οπότε n2 gt M
ιδιοτητα 565 an rarr +infin αν και μόνο αν υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει an gt 0 και 1an rarr 0
Ομοίως an rarr minusinfin αν και μόνο αν υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει an lt 0 και 1an rarr 0
Απόδειξη Έστω ότι ε gt 0 και an rarr +infin Αν εφαρμόσουμε τονορισμό για M = 1ε gt 0 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει an gt 1ε gt 0 Από αυτό συμπεραίνουμε ότι an gt 0
και ότι |1an| = 1an lt ε δηλαδή 1an rarr 0
Αντίστροφα έστω ότι υπάρχει n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να
ισχύει an gt 0 και 1an rarr 0 Έστω ότι M gt 0 Θέτουμε ε = 1M gt 0
και εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης 1an rarr 0 θα υπάρχει
n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει |1an| lt ε = 1M οπότεισοδύναμα |an| gt M Θέτουμε n0 = maxn1 n2 οπότε για κάθεn ge n0 ισχύει an = |an| gt M δηλαδή an rarr +infinΓια την περίπτωση an rarr minusinfin εργαζόμαστε ανάλογα
ιδιοτητα 566 (α) Αν an ge bn και limbn = +infin τότε liman = +infin(β) Αν an le bn και limbn = minusinfin τότε liman = minusinfinΑπόδειξη Αφού limbn = +infin θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει bn gt 0 (Ιδιότητα 565) άρα και an gt 0 Αλλά τώρα
0 lt 1an lt 1bn rarr 0 Συνεπώς ισχύει 0 lt 1an rarr 0 (Ιδιότητα 5210)
και άρα an rarr +infinΕργαζόμαστε ομοίως για το (β)
56 Σύγκλιση ακολουθιών
57 Η εκθετική συνάρτηση
Σε αυτή την ενότητα θα θεμελιώσουμε την εκθετική συνάρτηση ax
για a gt 0 και x isin R και θα αποδείξουμε βασικές ιδιότητες
θεωρημα 571 Η ακολουθία
xn =(
1+ xn
)n
είναι γνησίως αύξουσα για κάθε x isin R 0 και για κάθε n gt minusx(άρα για κάθε n isin N αν x gt minus1) Επιπλέον είναι και φραγμένη
για κάθε x isin R Κατά συνέπεια η xn είναι μια συγκλίνουσα ακο-λουθία και ορίζουμε τη συνάρτηση
exp(x) = limnrarrinfin
(1+ x
n
)n
την οποία ονομάζουμε εκθετική συνάρτηση
Απόδειξη Αν n gt minusx τότε οι ποσότητες 1 + xn και 1 + x(n + 1)είναι θετικές (αν x ge 0 είναι προφανές και αν x lt 0 τότε x(n+1) gtxn gt minus1) Συνεπώς αρκεί να αποδείξουμε ότι
(1+ xn
)n(1+ x(n+ 1)
)n le 1+ xn+ 1
Αλλά μεταφέροντας τον αριθμητή του αριστερού κλάσματος στον
παρονομαστή και εφαρμόζοντας την ανισότητα Bernoulli έχουμε
(1+ xn
)n(1+ x(n+ 1)
)n =1(
n2+n+nxn2+n+nx+x
)n =1(
1minus x(n+1)(n+x)
)n le1
1minus nx(n+1)(n+x)
Εύκολα ελέγχουμε ότι η τελευταία ποσότητα είναι μικρότερη της
ζητούμενης 1+ x(n+ 1) αν και μόνο αν
1 le 1+ xn+ 1
minus nx(n+ 1)(n+ x) minus
nx2
(n+ 1)2(n+ x)
Απαλείφοντας τη μονάδα και παραγοντοποιώντας στα δεξιά η
τελευταία είναι ισοδύναμη με την
0 le x2
(n+ 1)21
n+ x
η οποία είναι αληθής αφού n gt minusx Η προηγούμενη ανισότηταείναι γνήσια εκτός αν x = 0 άρα η xn είναι γνησίως αύξουσα γιακάθε n gt minusx
57 Η εκθετική συνάρτηση 57
Για το φράγμα τώρα θέτουμε k0 = [|x|] + 1 isin N Επειδή η
xn είναι αύξουσα και η (1 + 1n)n είναι αύξουσα με όριο το e(Πόρισμα 552) θα έχουμε
|xn| le(
1+ |x|n
)nle(
1+ k0
n
)nle(
1+ k0
k0n
)k0n
=((
1+ 1
n
)n)k0
le ek0
δηλαδή η xn είναι φραγμένη
Στη συνέχεια θα laquoταυτοποιήσουμεraquo τη συνάρτηση exp(x) (θαπροσπαθήσουμε να την κατανοήσουμε) Θα χρειαστούμε το α-
κόλουθο λήμμα
λημμα 571 Αν η ακολουθία bn έχει την ιδιότητα limnbn = 0 τότε
lim(1 + bn)n = 1 Αν επιπλέον liman = 0 και το όριο lim(1 + an)nυπάρχει στο R τότε lim(1+ an + bn)n = lim(1+ an)nΑπόδειξη Από την ταυτότητα διαφοράς δυνάμεων και την
τριγωνική ανισότητα έχουμε ότι
∣∣(1+ bn)n minus 1∣∣ = |bn| |(1+ bn)nminus1 + (1+ bn)nminus2 + + (1+ bn)+ 1|le |bn|
((1+ |bn|)nminus1 + (1+ |bn|)nminus2 + + (1+ |bn|)+ 1
)
le |bn|n(1+ |bn|)nminus1
Αλλά αφού nbn rarr 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει |nbn| lt 1 δηλαδή |bn| lt 1n Συνεχίζοντας τις προηγούμενεςανισότητες για n ge n0 συμπεραίνουμε ότι
∣∣(1+ bn)n minus 1∣∣ le |nbn|
(1+ 1
n
)nminus1
rarr 0 middot e = 0
Για το δεύτερο ισχυρισμό
|(1+ an + bn)n minus (1+ an)n| = (1+ an)n∣∣∣∣∣(
1+ bn1+ an
)nminus 1
∣∣∣∣∣
Αλλά η ακολουθία cn = bn(1+an) έχει την ιδιότητα ncn rarr 0 Έτσι
από το προηγούμενο σκέλος της απόδειξης
lim
∣∣∣∣∣(
1+ bn1+ an
)nminus 1
∣∣∣∣∣ = 0
Οπότε lim((1+an+bn)nminus(1+an)n) = 0 και επειδή το όριο lim(1+an)nυπάρχει από την υπόθεση υπάρχει και το lim(1 + an + bn)n καιισχύει lim(1+ an + bn)n = lim(1+ an)n
58 Σύγκλιση ακολουθιών
προταση 572 Η συνάρτηση exp έχει τις ιδιότητες
(i) exp(x) exp(y) = exp(x +y) για κάθε x y isin R
(ii) exp(x) gt 0 για κάθε x isin R exp(0) = 1 και exp(minusx) = 1
exp(x)
(iii) exp(k) = ek για κάθε k isin Z όπου e ο αριθμός Euler
(iv) (exp(1k))k = e
Απόδειξη Για το (i) έχουμε
exp(x) exp(y) = lim
((1+ x
n
)n (1+ y
n
)n)
= lim
(1+ x +y
n+ xyn2
)n
Αλλά η (x +y)n είναι μηδενική το όριο (1+ (x +y)n)n υπάρχεικαι η bn = xyn2 έχει την ιδιότητα nbn rarr 0 Συνεπώς από το
προηγούμενο λήμμα το παραπάνω όριο ισούται με το
lim
(1+ x +y
n
)n= exp(x +y)
Για το (ii) αν x ge 0 τότε
exp(x) = lim
(1+ x
n
)nge lim
(1+nx
n
)= 1+ x ge 1
Επίσης
exp(minusx) exp(x) = exp(minusx + x) = exp(0) = lim
(1+ 0
n
)n= 1
Συνεπώς exp(minusx) = 1 exp(x) και αν x lt 0 τότε exp(x) = 1 exp(minusx) gt0
Για το (iii) επειδή exp(minusk) = 1 exp(k) αρκεί να αποδείξουμε τοζητούμενο για k isin N Αλλά
exp(2) = exp(1+ 1) = exp(1) exp(1) = e middot e = e2
Η απόδειξη ολοκληρώνεται με επαγωγή στο kΓια το (iv) με επαγωγή ισχύει
exp(1k)k = exp
(1
k
)middot exp
(1
k
)middot middot middotexp
(1
k
)
= exp
(1
k+ 1
k+ + 1
k
)= exp(1)
= e
Παρατηρήστε ότι το (iv) παραπάνω μας λέει ότι ο αριθμός eέχει k-ρίζα για κάθε k isin N Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να
ορίσουμε το er για κάθε r isin Q
57 Η εκθετική συνάρτηση 59
ορισμος 573 Για κάθε r isin Q με r = mn με m isin Z και n isin N
ορίζουμε την ποσότητα er να είναι η (e1n)m η οποία είναι πραγ-ματικός αριθμός σύμφωνα με τα προηγούμενα
Είναι λοιπόν φυσιολογικό να δώσουμε τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 574 Για κάθε x isin R ορίζουμε την ποσότητα ex να είναιο πραγματικός αριθμός
exp(x) = lim
(1+ x
n
)n
Σύμφωνα με την Πρόταση 572 η ex έχει όλες τις αναμενόμενεςιδιότητες των δυνάμεων όχι μόνο για ακέραιους εκθέτες αλλά για
πραγματικούς εκθέτες
Στο υπόλοιπο αυτής της ενότητας θα δούμε μερικές ακόμα ιδι-
ότητες της ex και θα ορίσουμε τη γενική εκθετική συνάρτηση ax
με a gt 0 και x isin R και την έννοια του λογαρίθμου
571 Μελέτη της εκθετικής συνάρτησης
Σε αυτή την υποενότητα θα θεωρήσουμε γνωστή την έννοια της
συνέχειας συνάρτησης το ότι η αντίστροφη συνεχούς είναι συνε-
χής και το θεώρημα ενδιάμεσης τιμής
προταση 575 Η ex είναι συνεχής σε κάθε σημείο του R
Απόδειξη Φανερά
limxrarrx0
ex = limxrarrx0
(exminusx0ex0) = ex0 limxminusx0rarr0
exminusx0
Άρα αρκεί να αποδείξουμε ότι limtrarr0 et = 1 Επειδή
|et minus 1| = limnrarrinfin
∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus 1
∣∣∣∣
για κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
|et minus 1| le ε2+∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus 1
∣∣∣∣
le ε2+ tn
∣∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus1
+(
1+ tn
)nminus2
+ +(
1+ tn
)+ 1
∣∣∣∣∣
le ε2+ tn
((1+ |t|
n
)nminus1
+(
1+ |t|n
)nminus2
+ +(
1+ |t|n
)+ 1
)
le ε2+ t
(1+ |t|
n
)nminus1
Άρα αν υποθέσουμε ότι |t| lt 1 θα ισχύει
|et minus 1| le ε2+ t
(1+ 1
n
)nminus1
le ε2+ te
60 Σύγκλιση ακολουθιών
Συνεπώς αν θέσουμε δ = min1 ε2e αν 0 lt t lt δ θα συμπεράνουμεότι |et minus 1| lt ε δηλαδή το ζητούμενο
προταση 576 Η ex είναι γνησίως αύξουσα και επί του (0infin)Απόδειξη Αν x lt y τότε ey = exeyminusx Άρα αρκεί να δείξουμε
ότι eyminusx gt 1 Αλλά
eyminusx = limnrarrinfin
(1+ y minus x
n
)nge 1+y minus x gt 1
από την ανισότητα Bernoulli
Από το θεώρημα ενδιάμεσης τιμής και τη συνέχεια τα ex αρκείνα αποδείξουμε ότι η ex παίρνει οσοδήποτε μεγάλες και οσοδήπο-τε μικρές θετικές τιμές Αυτό προκύπτει αμέσως η ex παίρνειοσοδήποτε μεγάλες τιμές αφού
ex = limnrarrinfin
(1+ x
n
)nge 1+ x
για κάθε x isin R Επίσης παίρνει οσοδήποτε μικρές θετικές τιμές
αφού eminusx = 1ex και από το προηγούμενο η ex μπορεί να πάρειοσοδήποτε μεγάλες τιμές
Έτσι η εκθετική συνάρτηση ex R ֏ (0+infin) είναι 1-1 (αφο-ύ είναι γνησίως αύξουσα) και επί και συνεπώς αντιστρέφεται
Η αντίστροφή της ονομάζεται λογάριθμος και συμβολίζεται με
log(x) (0+infin) ֏ R Φανερά θα ισχύει elogx = x για κάθε x gt 0 και
log(ex) = x για κάθε x isin R Η log(x) ως αντίστροφη της εκθετικήςείναι και αυτή γνησίως αύξουσα συνεχής και επί του R
Επίσης σύμφωνα με τα προηγούμενα εύκολα βλέπουμε ότι ι-
σχύουν οι ανισότητες
προταση 577 Ισχύουν οι ανισότητες
ex ge 1+ x για κάθε x isin R και ex le 1
1minus x για κάθε x lt 1
Επίσης ισχύουν οι
1minus 1
xlt logx le x minus 1 για κάθε x gt 0
Απόδειξη Η ex ge 1+ x είναι άμεση από τον ορισμό της ex καιτην ανισότητα Bernoulli Άρα eminusx ge 1 + (minusx) συνεπώς αν x lt 1
παίρνουμε ότι ex ge 1(1minus x)Για τις ανισότητες του λογαρίθμου επειδή ex ge 1 + x για κάθε
x isin R συνεπάγεται exminus1 ge x και αφού η log είναι αύξουσα log(exminus1) gelogx δηλαδή logx le x minus 1
Λογαριθμίζοντας την ex ge 1(1minusx) παίρνουμε x ge log(1(1minusx))και αντικαθιστώντας με t την ποσότητα 1(1 minus x) παίρνουμε τηζητούμενη ανισότητα Παρατηρούμε ότι η συνθήκη x lt 1 ισοδυ-
ναμεί με t gt 0 ολοκληρώνοντας την απόδειξη
58 Ο e είναι άρρητος 61
ορισμος 578 Για κάθε a gt 0 και για κάθε x isin R ορίζουμε
ax = ex loga
Εύκολα ελέγχουμε ότι ο ορισμός αυτός έχει όλες τις αναμενόμε-
νες ιδιότητες για παράδειγμα an = a middot a middot middot middota με n παράγοντεςδιότι
ent = limkrarrinfin
(1+ nt
k
)k= limkrarrinfin
(1+ nt
nk
)nk
διότι η τελευταία είναι υπακολουθία της προηγούμενης Συνεπώς
ent = limkrarrinfin
((1+ t
k
)k)n= (et)n
Άρα
an = en loga = (eloga)n = elogaeloga middot middot middot eloga = a middot a middot middot middotaμε n παράγοντεςΉ (ex)y = ey log ex = eyx = exy οπότε και
(ax)y = ey logax = ey log ex loga = eyx loga = axy
Με όμοιο τρόπο αποδεικνύονται όλες οι ιδιότητες της εκθετικής
ax Η συνάρτηση αυτή για a gt 0 και a ne 1 εύκολα βλέπουμε ότι
είναι και αυτή γνήσια μονότονη (άρα 1-1) συνεχής και επί του
(0infin) Οπότε αντιστρέφεται και την αντίστροφή της την ονο-μάζουμε λογάριθμο με βάση το a και γράφουμε loga Προφανώς
ισχύει loga ax = x για κάθε x isin R και aloga x = x για κάθε x gt 0 Ως
αντίστροφη της ax για 0 lt a ne 1 ο λογάριθμος με βάση a είναισυνεχής συνάρτηση με την ίδια μονοτονία με την ax 1-1 και επίτου R
Όλες οι αλγεβρικές ιδιότητές τόσο της εκθετικής όσο και του
λογάριθμου προκύπτουν εύκολα και αφήνονται ως απλή άσκηση
Κλείνουμε αυτή την ενότητα παρατηρώντας ότι (e(loga)n)n =eloga = a δηλαδή κάθε θετικός αριθμός a έχει n-στη ρίζα τον α-ριθμό a1n = e(loga)n
58 Ο e είναι άρρητος
Θα αποδείξουμε πρώτα ότι ισχύει ο τύπος
e = limnrarrinfin
(1+ 1+ 1
2+ 1
3+ 1
4+ middot middot middot + 1
n
)
Κάτι πιο ισχυρό ισχύει εδώ δηλαδή υπάρχει ανάλογη με αυτήν
περιγραφή για την ποσότητα ex για καθε x isin R αλλά αυτό θατο δούμε όταν θα ασχοληθούμε με σειρές (Ενότητα 102)
62 Σύγκλιση ακολουθιών
Για να αποδείξουμε τον παραπάνω τύπο αναπτύσσουμε με το
διωνυμικό ανάπτυγμα το (1+ 1n)n
(1+ 1
n
)n=
nsum
k=0
(nk
)1nminusk
(1
n
)k
= 1+ n
1(nminus 1)1
n+ n
2(nminus 1)1
n2+ + n
n0
1
nn
= 1+ 1+ 1
2
(1minus 1
n
)+ 1
3
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)+ middot middot middot
+ 1
k
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
)+
+ 1
n
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus nminus 1
n
)
le 1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
n= sn
Η sn είναι φανερά (γνησίως) αύξουσα (αφού sn+1 = sn+1(n+1) gtsn) και είναι και άνω φραγμένη διότι 2n le n για κάθε n ge 4 οπότε
sn le 1+ 1+ 1
2+ 1
22+ 1
24+ 1
25+ + 1
2nle 3minus 1
23lt 3
Άρα η sn είναι συγκλίνουσα (ως αύξουσα και άνω φραγμένη)
οπότε παίρνοντας όρια βρίσκουμε ότι
e = limnrarrinfin
(1+ 1
n
)nle lim sn
Για την αντίστροφη από τα παραπάνω παρατηρούμε ότι αν
σταθεροποιήσουμε ένα k lt n τότε ισχύει(
1+ 1
n
)nge 1+ 1+ 1
2
(1minus 1
n
)+ 1
3
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)+
+ 1
k
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
)
για κάθε n ge k Αφήνοντας το n να πάει στο άπειρο συμπεραίνου-με ότι e ge sk αφού όλες οι προηγούμενες παρενθέσεις συγκλίνουνστο 1 καθώς n rarr infin με το k σταθερό Αφήνοντας τώρα το k ναπάει στο άπειρο βρίσκουμε e ge limkrarrinfin skΑς υποθέσουμε τώρα ότι ο e είναι ρητός και έστω ότι e = km
με k m isin N Παρατηρήστε ότι m ge 2 αφού 2 lt e lt 3 Θεωρούμε
τον αριθμό
x =m(e minus sm) =m
(kmminus(
1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
m
))
Φανερά x gt 0 (αφού e gt sm) Επίσης επιμερίζοντας το m στην
παραπάνω συμπαιρένουμε αμέσως ότι x isin N Άρα θα καταλήξου-με σε άτοπο αν αποδείξουμε ότι x lt 1 αφού ανάμεσα στο 0 και
59 Βασικά όρια 63
στο 1 δεν υπάρχουν φυσικοί ακέραιοι Έχουμε
x =m
(limnrarrinfin
(1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
n
)minus sm
)
= limnrarrinfin
m
(1
(m+ 1)+ 1
(m+ 2)+ + 1
n
)
= limnrarrinfin
(1
m+ 1+ 1
(m+ 1)(m+ 2)+
+ 1
(m+ 1)(m+ 2) middot middot middot (m+ (nminusm))
)
le limnrarrinfin
(1
3+ 1
32+ + 1
3nminusm
)le limnrarrinfin
13minus 1
3nminusm+1
1minus 13
= 1
2
Άρα ο e είναι άρρητος
59 Βασικά όρια
προταση 591 Για κάθε λ isin R με |λ| lt 1 ισχύει λn rarr 0
Απόδειξη Για λ = 0 είναι προφανές Για 0 lt λ lt 1 είναι η
Εφαρμογή 5211 Για minus1 lt λ lt 0 ισχύει
|λn| = |λ|n rarr 0
αφού 0 lt |λ| lt 1 Άρα λn rarr 0
προταση 592 Για κάθε λ isin R με λ gt 1 ισχύει λn rarr +infin ενώ για
λ le minus1 η λn δεν συγκλίνει
Απόδειξη Αν λ gt 1 τότε 0 lt 1λ lt 1 συνεπώς (1λ)n rarr 0 Αλλά
(1λ)n = 1λn άρα λn rarr +infin από την Ιδιότητα 565
Αν λ = minus1 η λn δεν συγκλίνει αφού λ2n = (minus1)2n = 1 rarr 1 ενώ
λ2n+1 = (minus1)2n(minus1) = minus1 rarr minus1 ne 1
Αν λ lt minus1 η λ2n = (λ2)n rarr +infin αφού λ2 gt 1 ενώ λ2n+1 = λ(λ2n) rarrminusinfin αφού λ lt 0 και λ2n rarr +infin
προταση 593 Για κάθε λ isin R με |λ| lt 1 ισχύει nλn rarr 0 Επιπλέον
για κάθε p gt 0 ισχύει npλn rarr 0
Απόδειξη 1|λ| gt 1 άρα υπάρχει θ gt 0 ώστε |λ|minus1 = 1 + θ Επι-πλέον
(1+ θ)n gt n(nminus 1)2
θ2
από το διωνυμικό ανάπτυγμα ((1 + θ)n = 1 + nθ + (n(n minus 1)θ2)2 +middot middot middot + θn) Έτσι
nλn = n(1+ θ)n lt
2nn(nminus 1)θ2
= 2
(nminus 1)θrarr 0
64 Σύγκλιση ακολουθιών
Τέλος για p gt 0 ισχύει
|npλn| =(n(|λ|1p)n
)p rarr 0p = 0
αφού |λ|1p lt 1
προταση 594 Για κάθε a gt 0 ισχύει nradicararr 1
Απόδειξη Αν a ge 1 τότε nradica ge 1 Θέτουμε vn = n
radicaminus1 ge 0 οπότε
a = (1+ vn)n Από την ανισότητα Bernoulli
a = (1+ vn)n ge 1+nvn
και λύνοντας ως προς vn
0 le vn leaminus 1
n
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική οπότε από την Πρότα-
ση 5411 limvn = 0 Έτσι
nradica = 1+ vn rarr 1+ 0 = 1
προταση 595 nradicnrarr 1
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι nradicn =
(2nradicn)2 και δείχνουμε πρώτα
ότι lim 2nradicn = 1 ακολουθώντας την ίδια απόδειξη με την Πρότα-
ση 594 θέτουμε vn = 2nradicnminus 1 ge 0 οπότε
radicn = (1+ vn)n ge 1+nvn
και λύνοντας ως προς vn
0 le vn leradicnminus 1
n
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική (γιατί) οπότε (από την
Πρόταση 5411) limvn = 0 Συνεπώς
2nradicn = 1+ vn rarr 1+ 0 = 1
Τέλος από την Ιδιότητα 548
lim nradicn = lim
(2nradicn)2 =
(lim 2n
radicn)2 = 12 = 1
προταση 596 Αν an rarr ℓ gt 0 τότε nradican rarr 1
Απόδειξη Από τον ορισμό της σύγκλισης (για ε = ℓ2 gt 0)
υπάρχει ένα n0 isin R ώστε αν n ge n0 τότε
|an minus ℓ| ltℓ2
59 Βασικά όρια 65
Συνεπώςℓ2lt an lt
3ℓ2
και άραnradicℓ2 lt n
radican lt
nradic
3ℓ2
Από την Πρόταση 594 οι ακολουθίες nradicℓ2 και n
radic3ℓ2 συγκλίνουν
στο 1 και άρα από το θεώρημα ισοσυγκλινουσών ακολουθιών
συγκλίνει στο 1 και η nradican
προταση 597 Αν p isin R an rarr 0 και an gt minus1 τότε (1+ an)p rarr 1
Απόδειξη Ανάλογα αν an ge 0 ή an le 0 ισχύει 1 le (1+an)p le (1+an)[p]+1 ή (1+ an)[p] le (1+ an)p le 1 αντίστοιχα Στις παραστάσεις
με τον ακέραιο εκθέτη χρησιμοποιούμε το διωνυμικό ανάπτυγμα
και παίρνουμε όρια για an rarr 0
προταση 598 Αν an rarr 0 τότε limnrarrinfin cosan = 1
Απόδειξη Χρησιμοποιώντας γνωστές τριγωνομετρικές ταυτότη-
τες έχουμε
| cosan minus 1| = | cosan minus cos 0| =∣∣∣∣minus2 sin
(an + 0
2
)sin
(an minus 0
2
)∣∣∣∣le 2| sin(an2)| le |an|
Παίρνοντας όρια προκύπτει το ζητούμενο
προταση 599 Αν an rarr 0 και an ne 0 τότε
limnrarrinfin
sinanan
= 1
Απόδειξη Θα χρησιμοποιήσουμε την ανισότητα
cosθ le∣∣∣∣
sinθθ
∣∣∣∣ le 1
που ισχύει για κάθε 0 lt θ lt π2Η an τείνει στο 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε 0 lt an lt π2 για
κάθε n ge n0 άρα για αυτά τα n ισχύει
cosan le∣∣∣∣
sinanan
∣∣∣∣ le 1
και παίρνοντας όρια προκύπτει η ζητούμενη με τη βοήθεια της
Πρότασης 598
προταση 5910 Για κάθε ακολουθία an ne 0 με an rarr 0 ισχύει
limnrarrinfin
ean minus 1
an= 1
66 Σύγκλιση ακολουθιών
Απόδειξη Από την Πρόταση 577 για κάθε minus1 lt x lt 1 ισχύει
1+ x le ex le 1
1minus x (511)
Χρησιμοποιώντας την an στη θέση του x (αφού μετά από κάποιοδείκτη θα βρίσκεται στο διάστημα (minus11) λόγω του ότι an rarr 0)
προκύπτει
1 le ean minus 1
anle 1
1minus anγια τους θετικούς όρους της an και
1 ge ean minus 1
ange 1
1minus an
για τους αρνητικούς όρους της an Παίρνοντας όρια σε κάθε πε-ρίπτωση προκύπτει το ζητούμενο
προταση 5911 Για κάθε a gt 1 και για κάθε p q gt 0 οι παρακάτω
ακολουθίες είναι μηδενικές
lognn
lognnp
logq nnp
logann
logannp
logqannp
Απόδειξη Θα χρησιμοποιήσουμε την ανισότητα logx le x minus 1
που ισχύει για κάθε x ge 1 Έχουμε
0 le lognn
= 2 logn12
nle 2(
radicnminus 1)n
= 2radicnminus 2
nrarr 0
0 le lognnp
= (2p) log(np2)np
le 2
pnp2 minus 1
np= 2
p1
np2minus 2
p1
nprarr 0
και
0 le logq nnp
=(
lognnpq
)qrarr 0
Τα κλάσματα με τους λογαρίθμους βάσης a gt 1 προκύπτουν από
τα προηγούμενα και τον τύπο logan = (logn)(loga)
προταση 5912 Αν a gt 1 an rarr 0 και an gt minus1 τότε loga(1+ an)rarr 0
Απόδειξη Από τη σχέση loga x = (logx)(loga) αρκεί να αποδε-ίξουμε το ζητούμενο για a = e Αλλά αυτό προκύπτει αμέσως απότις ανισότητες 1minus 1
x le logx le x minus 1 (Πρόταση 577)
προταση 5913 Αν an rarr 0 an ne 0 και an gt minus1 τότε
log(1+ an)an
rarr 1
59 Βασικά όρια 67
Απόδειξη Από την ανισότητα 1 minus 1x le logx le x minus 1 προκύπτει
αμέσως ότι
1
1+ anle log(1+ an)
anle 1
για τους θετικούς όρους της an και
1
1+ ange log(1+ an)
ange 1
για τους αρνητικούς όρους της an Παίρνοντας όρια προκύπτειτο ζητούμενο
Ασκήσεις
ασκηση 591 Χρησιμοποιείστε το θεώρημα των ισοσυγκλινουσών ακο-
λουθιών (Πρόταση 5411) για να βρείτε το όριο των ακολουθιών
(i) an =1radic
n2 + 1+ 1radic
n2 + 2+ + 1radic
n2 +n
(ii) bn =(
1minus 1
n2
)n
(iii) cn = nradicβknk + βkminus1nkminus1 + + β1n+ β0 όπου βi gt 0 για i = 12 k
(iv) dn = n
radic1 middot 3 middot 5 middot middot middot (2n+ 1)
2 middot 4 middot 6 middot middot middot (2n)
(Παρατηρήστε ότι 2 middot 4 middot 6 middot middot middot (2n) ge 1 middot 3 middot 5 middot middot middot (2nminus 1))
ασκηση 592 Αν το [x] συμβολίζει το ακέραιο μέρος του αριθμού x (δηλα-δή τον μεγαλύτερο ακέραιο που δεν είναι μεγαλύτερος του x) αποδείξτεχρησιμοποιώντας ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες ότι για κάθε x isin R ισχύει
limnrarrinfin
[nx]n
= x
Παρατηρήστε ότι για κάθε x isin R η ποσότητα [nx]n είναι ρητός αριθ-μός Συμπεράνετε ότι για κάθε πραγματικό αριθμό x υπάρχει ακολουθίαρητών που συγκλίνει σε αυτόν
ασκηση 593 Αν x isin R ώστε sinx ne minus13 υπολογίστε το όριο της
an =x
1+ (3 sinx)3n
διακρίνοντας περιπτώσεις για το αν η ποσότητα 3 sinx είναι απολύτωςμικρότερη ίση ή μεγαλύτερη από το 1
ασκηση 594 Υπολογίστε τα όρια
68 Σύγκλιση ακολουθιών
limnrarrinfin
(1+ 4
n
)n lim
nrarrinfin
(1minus 3
n
)n lim
nrarrinfin
(1minus 1
n2
)n
limnrarrinfin
(4n+ 3
4n
)n lim
nrarrinfin
(n2 minus 1
n2 + 1
)n2
limnrarrinfin
(3+ 1
n
)n (1
3+ 1
n
)2n
limnrarrinfin
(1+ 1
n logn
)n lim
nrarrinfin
(1+ logn
n
)n lim
nrarrinfin
(1+ 1
n
)n logn
ασκηση 595 Χρησιμοποιήστε την Πρόταση 596 για να υπολογίσετε το
όριο της ακολουθίας an με
an = n
radicλn + 2
λ2n + en
για τις διάφορες τιμές του λ gt 0 (Υπόδειξη Διακρίνετε τις περιπτώσεις
0 lt λ lt 1 1 le λ le radice και λ gt radice
ασκηση 596 Βρείτε τα όρια των παρακάτω ακολουθιών
3radic
2n6 +n+ 1
3n2 + 1
2n2(3n3 minus 5n+ 6)(4n4 minus 1)(2n+ 3)
radic5n5 + 1
4radic
3n10 +n+ 1
3radicn3 +nminus 3
radicn3 + 1
radicn+
radicn+
radicnminus
radicn
4radicn2 + 1minus
radicn
n23n minus 2n9n+1 + 2
3n2nminus1 + 5n232n + 4nan + 5bn
2an + 7bn a b gt 0
1+ 2+ 3+ +nn2 + 1
12 + 22 + 32 + +n2
n3
1 middot 2+ 2 middot 3+ +n(n+ 1)n(1+ 2+ 3+ +n)
1
20 + 2n+1+ 1
2+ 2n+1+ 1
22 + 2n+1+ + 1
2n + 2n+1
59 Βασικά όρια 69
(1minus 1
22
)(1minus 1
32
) (
1minus 1
n2
)radicradicradicradic
3
radic
3
radic3
radic3
radic3
︸ ︷︷ ︸nminusριζικά
(2nminus 1)(3n+ 1)
n sinλ1
sinλ2middot middot middot sin
λn λ isin (01)
n+3
radic(2
3
)n+(
5
6
)n (3n2 + 4n4n2 + 1
)n
(2nminus 1
3n+ 7
)nn
radic1
nsin
1
n+ 2
n
radic1+ 1
2nn+1radicn
n
radicn2 + 2n2n2 + 1
3n
radicn2 + 7n+ 18
8n+ 4
ασκηση 597 Αν zn rarr 0 βρείτε τα όρια των ακολουθιών
3radic
1+ zn minus 1
zn
(λ+ zn)3 minus λ3
zn λ gt 0
radiczn + 1minus 1
zn
ασκηση 598 Αποδείξτε ότι αν an bn gt 0 για κάθε n isin N και nradican rarr 1
anbn rarr ℓ gt 0 τότε nradicbn rarr 1
ασκηση 599 Αποδείξτε ότι για κάθε a gt 0 η ακολουθία που ορίζεται
αναδρομικά θέτοντας
xn+1 =1
2
(xn +
axn
)και x1 = a
συγκλίνει σε αριθμό x gt 0 με την ιδιότητα x2 = a (Υπόδειξη Αποδείξτεότι για a ge 1 η xn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη)
Οι επόμενες δύο ασκήσεις δίνουν ένα αποτελεσματικό τρόπο υπολο-
γισμού της n-στης ρίζας θετικού αριθμού ορίζοντας μια ακολουθία πουσυγκλίνει ταχύτατα
ασκηση 5910 Χρησιμοποιήστε τη μονοτονία της (1+xn)n για να αποδε-ίξετε ότι (
(nminus 1)x + an
)nge xnminus1a
(Υπόδειξη Διαιρέστε με xn και τα δύο σκέλη της ζητούμενης για νααναχθείτε σε μια ανισότητα της μορφής (1+ (b minus 1)n)n ge b)
70 Σύγκλιση ακολουθιών
ασκηση 5911 Χρησιμοποιήστε την προηγούμενη ανισότητα για να απο-
δείξετε ότι ((kminus 1)x + a
xkminus1
k
)kge a
Με τη βοήθεια αυτού αποδείξετε ότι η ακολουθία που ορίζεται αναδρο-
μικά με
xn+1 =1
k
((kminus 1)xn +
axkminus1n
)και x1 = a ge 1
ικανοποιεί την ανισότητα axkn le 1 Στη συνέχεια δείξτε ότι συγκλίνει
(είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη) και το όριό της x gt 0 έχει την
ιδιότητα xk = aΓια 0 lt a lt 1 ορίζουμε την k-ρίζα του a εργαζόμενοι με τον 1a gt 1
Οι επόμενες δύο ασκήσεις παρέχουν ένα εναλλακτικό τρόπο για να
αποδειχθεί ότι η ακολουθία xn = (1+ xn)n είναι αύξουσαασκηση 5912 Αποδείξτε ότι η xn = (1+ xn)n είναι γνήσια αύξουσα γιαx gt 0 αποδεικνύοντας ότι xn+1xn gt 1 ως εξής γράψτε πρώτα
xn+1
xn=
(1+ x
n+1
)n+1
(1+ x
n
)n =(
1+ xn+ 1
)( n+1+xn+1n+xn
)n
μεταφέρετε όλους τους όρους στον παρονομαστή (ώστε στον αριθμητή
να μείνει μονάδα) και εφαρμόστε την ανισότητα Bernoulli
ασκηση 5913 Αποδείξτε ότι η xn = (1+ xn)n είναι γνήσια αύξουσα γιαx lt 0 και n gt minusx ως εξής θεωρήστε την ακολουθία
yn =(
1+ |x|nminus |x|
)n
για κάθε n gt |x| = minusx και γράφοντας
ynyn+1
=
(1+ |x|
nminus|x|
)n(1+ |x|
n+1minus|x|
)n+1 =1
1+ |x|n+1minus|x|
nnminus|x|n+1
n+1minus|x|
n
μεταφέρετε όλους τους όρους στον παρονομαστή (ο αριθμητής να με-
ίνει μονάδα) και εφαρμόστε την ανισότητα Bernoulli για να δείξετε ότι
ynyn+1 ge 1 δηλαδή η yn είναι φθίνουσα Στη συνέχεια παρατηρήστε ότιyn = 1xn
Η ανισότητα Bernoulli ισχύει και για μη ακέραιους εκθέτες Η επόμενες
δύο ασκήσεις μας καθοδηγούν στο να την αποδείξουμε
ασκηση 5914 Για κάθε t gt minus1 και για κάθε n isin N ισχύει(
1+ 1
nt
1+ t
)nle 1+ t
Η ανισότητα είναι γνήσια εκτός αν t = 0
59 Βασικά όρια 71
ασκηση 5915 Για κάθε θ gt minus1 και για κάθε p isin R με p ge 1 ισχύει
(1+ θ)p ge 1+ pθ
(Υψώστε την ανισότητα της Άσκησης 5914 εις την mn και εφαρμόστετην ανισότητα Bernoulli για να αποδείξετε τη ζητούμενη με p = 1+mnόπου m n isin N Μετά χρησιμοποιήστε τη συνέχεια της εκθετικής συνάρ-τησης για να περάσετε σε πραγματικούς εκθέτες)
ασκηση 5916 Αποδείξτε με διαφορετικό τρόπο ότι η xn = (1+xn)n είναιγνησίως αύξουσα αν x ne 0 και n gt minusx ως εξής πολλαπλασιάστε τηνανισότητα της Άσκησης 5914 με (1 + t)n (για t gt minus1) και στη συνέχεια
αντικαταστήστε το t με x(n+ 1)
ασκηση 5917 Αποδείξτε με τον ίδιο τρόπο όπως στο Θεώρημα 571 ότι
η συνάρτηση
f(x) =(
1+ ax
)x
είναι γνησίως αύξουσα για κάθε x gt minusa και x ne 0 Για να το καταφέρετε
εύκολα για x lt y ξεκινήστε με την παράσταση ((1+ax)(1+ay))x(yminusx) μεταφέρετε τον αριθμητή στον παρονομαστή και προετοιμάστε την εφαρ-
μογή της ανισότητας Bernoulli για πραγματικούς αριθμούς όπως στην Ά-
σκηση 5915 Μετά την εφαρμογή της Bernoulli η ποσότητα που θα προ-
κύψει θα είναι μικρότερη της 1+ ay αν και μόνο αν
0 le a2
y2
y minus xx + a
η οποία είναι αληθής αν x gt minusa και δεν είναι γνήσια μόνο αν a = 0
Κεφάλαιο 6
lim sup και lim inf
61 Το σύνολο των υπακολουθιακών ορίων
Όπως γνωρίζουμε από το Θεώρημα 551 μια ακολουθία (an)nisinNπαρόλο που μπορεί να μην συγκλίνει έχει πάντα συγκλίνουσες υ-
πακολουθίες αν σε αυτές συμπεριλάβουμε και εκείνες που τείνουν
στο +infin ή στο minusinfin (αν η ακολουθία είναι φραγμένη έχει συγκλίνου-σα υπακολουθία ενώ αν δεν είναι φραγμένη έχει υπακολουθία που
τείνει στο +infin ή στο minusinfin)Ας συμβολίσουμε με Υ(an)mdashή απλά με Υ αν είναι σαφές για
ποια ακολουθία μιλάμεmdashτο σύνολο όλων των ορίων των υπα-
κολουθιών της an Για παράδειγμα αν an = (minus1)n(1 + 1n) τότεΥ(an) = minus1+1 Φανερά αν μια ακολουθία έχει όριο στο Rcupplusmninfinκάθε υπακολουθία της τείνει στο όριο της ακολουθίας οπότε το
Υ είναι μονοσύνολο
Από την άλλη μεριά υπάρχουν ακολουθίες των οποίων το
σύνολο Υ είναι όλο το R cup plusmninfin Μια τέτοια ακολουθία είναι ηακολουθία των ρητών αριθμών
προταση 611 Θεωρούμε μια ακολουθία (an)nisinN και θέτουμε s =supΥ(an) και i = infΥ(an) Τότε s i isin Υ(an) δηλαδή το σύνολοτων υπακολουθιακών ορίων έχει μέγιστο και ελάχιστο στοιχείο
στο R cup plusmninfin Ισοδύναμα υπάρχουν δυο υπακολουθίες της anπου η μια τείνει στο s και η άλλη στο i
Απόδειξη Αν s = +infin τότε για κάθε N isin N υπάρχει υπακο-
λουθιακό όριο sN gt N (αλλιώς όλα τα υπακολουθιακά όρια είναιμικρότερα ή ίσα του N οπότε και το s) Άρα υπάρχει όρος akN τηςan ώστε akN gt N (αλλιώς αν κάθε όρος της an είναι μικρότερος ήίσος του N τότε η an έχει άνω φράγμα το N και δεν γίνεται ναέχει υπακολουθία που να συγκλίνει στο sN gt N) Έτσι η υπακο-λουθία akN τείνει στο +infin = s Άρα s isin Υ(an)
74 lim sup και lim inf
Αν s = minusinfin τότε όλα τα υπακολουθιακά όρια της an είναι minusinfinοπότε an rarr minusinfin = s Άρα s isin Υ(an)Έστω τώρα ότι s isin R Για κάθε n isin N υπάρχει στοιχείο sn isin
Υ(an) με s ge sn gt s minus 1n από τον ορισμό του s ως supremum του
Υ(an) Αφού το sn είναι υπακολουθιακό όριο της an υπάρχει aknόρος της an ώστε |sn minus akn| lt 1n Έτσι έχουμε
|akn minus s| le |akn minus sn| + |sn minus s| = |akn minus sn| + s minus sn lt1
n+ 1
n= 2
nrarr 0
Συνεπώς η υπακολουθία akn της an συγκλίνει στο s Δηλαδή s isinΥ(an) Ομοίως i isin Υ(an)
ορισμος 612 Τα supΥ(an) και infΥ(an) ονομάζονται lim sup και
lim inf της ακολουθίας an ή ανώτερο (ή άνω) και κατώτερο (ήκάτω) όριο της ακολουθίας an ή μέγιστο και ελάχιστο υπακολου-θιακό όριο της an αντίστοιχα Γράφουμε
lim supnrarrinfin
an = supΥ(an) και lim infnrarrinfin
an = infΥ(an)
ή απλούστερα lim supan και lim infan αντίστοιχα
Για παράδειγμα αν an = (minus1)n(1+ 1n) τότε Υ = minus1+1 οπότεlim supan = +1 και lim infan = minus1
Φανερά ισχύει πάντα η
lim infnrarrinfin
an le lim supnrarrinfin
an (61)
αφού infak k ge n le supak k ge nπροταση 613 Κάθε ακολουθία an έχει όριο αν και μόνο αν
lim infnrarrinfin
an = lim supnrarrinfin
an
και η κοινή αυτή τιμή είναι το limnrarrinfin an
Απόδειξη Αν η an έχει όριο το ℓ τότε Υ(an) = ℓ αφού κάθευπακολουθία έχει και αυτή το ίδιο όριο ℓ Συνεπώς
lim infnrarrinfin
an = infΥ(an) = ℓ = supΥ(an) = lim supnrarrinfin
an
Αντιστρόφως αν ℓ = lim infnrarrinfin an = lim supnrarrinfin an τότε το Υ(an)είναι μονοσύνολο το μονοσύνολο ℓ αφού το infimum και το
supremum του Υ(an) συμπίπτουν Η απόδειξη θα ήταν τετριμμένηαν ξέραμε ότι η an συγκλίνει διότι η an είναι υπακολουθία τουεαυτού της Όμως δεν είναι εκ των προτέρων σαφές ότι αυτή
συγκλίνει Για αυτό καταφεύγουμε στο ακόλουθο επιχείρημα Ας
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 75
υποθέσουμε ότι η an δεν τείνει στο ℓ Τότε η ακολουθία αυτήδεν είναι ακολουθία Cauchy Συνεπώς υπάρχει ε gt 0 ώστε για
κάθε για κάθε n0 isin N υπάρχουν n gt m ge n0 ώστε |an minus am| ge εΕφαρμόζουμε το παραπάνω για n0 = 1 και βρίσκουμε n1 gt m1 ge1 ώστε |an1 minus am1| ge ε Επαναλαμβάνουμε το προηγούμενο γιαn0 = n1 + 1 και βρίσκουμε n2 gt m2 ge n1 + 1 ώστε |an2 minus am2| geε Επαναλαμβάνουμε το προηγούμενο για n0 = n2 + 1 κοκ Έτσι
βρίσκουμε δύο υπακολουθίες ank και amk ώστε |ank minus ank | ge εΚαθεμιά από τις ακολουθίες (ank)
infink=1 και (amk)
infink=1 έχουν υπακο-
λουθίες που τείνουν σε κάποιο όριο (είτε πραγματικό αριθμό αν
είναι φραγμένες είτε κάποιο από τα plusmninfin αν δεν είναι φραγμένες)Έστω ότι αυτά τα όρια είναι τα ℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Τότε φα-
νερά |ℓ1 minus ℓ2| ge ε και ταυτόχρονα ℓ1 ℓ2 isin Υ(an) το οποίο είναιάτοπο αφού το τελευταίο σύνολο είναι μονοσύνολο
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf
Θα ξεκινήσουμε αποδεικνύοντας ένα laquoτύποraquo για τα lim sup και
lim inf Θεωρούμε μια ακολουθία an Από αυτή ορίζουμε μια άλληακολουθία την bn = supak k ge n Φανερά η ακολουθία αυτήείναι φθίνουσα διότι αν n1 gt n2
ak k ge n1 sube ak k ge n2
οπότε
bn1 = supak k ge n1 le supak k ge n2 = bn2
Άρα η bn ως φθίνουσα είτε συγκλίνει (αν είναι φραγμένη) είτεαποκλίνει στο minusinfin Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το limnrarrinfin bn isinR cup plusmninfin Ομοίως ορίζουμε την ακολουθία cn = infak k ge nΦανερά η ακολουθία αυτή είναι αύξουσα διότι αν n1 gt n2
ak k ge n1 sube ak k ge n2
οπότε
cn1 = infak k ge n1 ge infak k ge n2 = cn2
Άρα η cn ως αύξουσα είτε συγκλίνει (αν είναι φραγμένη) είτε α-ποκλίνει στο +infin Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το limnrarrinfin cn isinR cup plusmninfin Η επόμενη πρόταση μάς λέει ότι τα παραπάνω όρια
είναι τα lim sup και lim inf της an αντίστοιχα
προταση 621 Για κάθε ακολουθία an ισχύει
lim supnrarrinfin
an = limnrarrinfin
(supak k ge n
)
και
lim infnrarrinfin
an = limnrarrinfin
(infak k ge n
)
76 lim sup και lim inf
Απόδειξη Αν lim supan = supΥ(an) = +infin τότε υπάρχει υπακο-
λουθία akn rarr +infin οπότε supak k ge n = +infin και άρα
limnrarrinfin
(supak k ge n
)= +infin = lim supan
Αν lim supan = supΥ(an) = minusinfin τότε Υ(an) = minusinfin δηλαδή an rarrminusinfin Έτσι για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin N ώστε για κάθεn ge n0 να ισχύει an lt minusM Συνεπώς supak k ge n le minusM για κάθε
n ge n0 Δηλαδή
limnrarrinfin
(supak k ge n
)= minusinfin = lim supan
Υποθέτουμε τώρα ότι lim supan = s isin R και έστω ότι η υπακο-λουθία akn συγκλίνει στο s (Πρόταση 611) Έτσι για κάθε kn ge nισχύει akn isin ak k ge n οπότε
supak k ge n ge akn
Παίρνουμε τώρα όριο ως προς n για να καταλήξουμε στην
limnrarrinfin
(supak k ge n
)ge s
Για την αντίστροφη ανισότητα εργαζόμαστε με απαγωγή στο
άτοπο Θέτουμε
ℓ = limnrarrinfin
(supak k ge n
)
υποθέτουμε ότι ℓ gt s και εφαρμόζουμε τον ορισμό του ορίου γιαε = (ℓ minus s)2 gt 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει ∣∣∣supak k ge n minus ℓ∣∣ lt ℓ minus s
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και προσθέτοντας ℓ προκύπτει ότι
supak k ge n ge ℓ + s2
για κάθε n ge n0 Άρα υπάρχει υπακολουθία akn της an ώστε akn ge(ℓ + s)2 Περνώντας σε μια συγκλίνουσα υπακολουθία βρίσκου-με υπακολουθιακό όριο μεγαλύτερο του (ℓ + s)2 δηλαδή γνησίωςμεγαλύτερο του s το οποίο είναι άτοποΟμοίως εργαζόμαστε για την περίπτωση του lim inf
προταση 622 Αν για δυο ακολουθίες an και bn υπάρχει n0 isin N
ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an le bn τότε
lim supnrarrinfin
an le lim supnrarrinfin
bn
και
lim infnrarrinfin
an le lim infnrarrinfin
bn
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 77
Απόδειξη Η απόδειξη είναι άμεση από την Πρόταση 621 α-
φού για n ge n0 θα ισχύει
supak k ge n le supbk k ge n
και
infak k ge n le infbk k ge n
προταση 623 Για κάθε ακολουθία an gt 0 ισχύει
lim infnrarrinfin
an+1
anle lim inf
nrarrinfinnradican le lim sup
nrarrinfinnradican le lim sup
nrarrinfin
an+1
an
Απόδειξη Η δεύτερη ανισότητα στη ζητούμενη είναι ήδη γνω-
στή (σχέση (61)) Η πρώτη ανισότητα έχει την ίδια απόδειξη με
την τρίτη οπότε θα αποδείξουμε μόνο την τρίτη
Θέτουμε ℓ = lim sup(an+1an) και θεωρούμε ένα οποιοδήποτε ε gt0 Έτσι υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
sup
ak+1
ak k ge n
le ℓ + ε
Άρα αν n = n0 ισχύειak+1
akle ℓ + ε (62)
για κάθε k ge n0 Πολλαπλασιάζοντας τις σχέσεις (62) για k =n0 n0 + 1 n0 + 2 nminus 1 για κάθε n με nminus 1 ge n0 παίρνουμε
an0+1
an0
an0+2
an0+1
an0+3
an0+2middot middot middot an
anminus1le (ℓ + ε)nminusn0
αφού στα αριστερά έχουμε n minus n0 κλάσματα Μετά από τις δια-
γραφές στα αριστερά παίρνουμε ότι anan0 le (ℓ+ ε)nminusn0 Συνεπώς
για κάθε n ge n0 + 1 ισχύει
nradican le (ℓ + ε) n
radican0
(ℓ + ε)n0
Άρα για κάθε n ge n0 + 1
supkradicak k ge n
le (ℓ + ε) sup
k
radican0
(ℓ + ε)n0 k ge n
Αφήνοντας το n να πάει στο άπειρο
limnrarrinfin
(sup
kradicak k ge n
)le ℓ + ε
78 lim sup και lim inf
διότι το όριο limnrarrinfinnradican0(ℓ + ε)n0 υπάρχει και ισούται με 1 οπότε
limnrarrinfin
(sup
k
radican0
(ℓ + ε)n0 k ge n
)= lim sup
nrarrinfinn
radican0
(ℓ + ε)n0
= limnrarrinfin
n
radican0
(ℓ + ε)n0= 1
από την Πρόταση 613
Δείξαμε λοιπόν ότι lim sup nradican le ℓ+ ε Τέλος αφήνοντας ε rarr 0+
ολοκληρώνουμε την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 621 Γράψτε τις λεπτομέρειες για την απόδειξη της ανισότητας
lim infnrarrinfin
an+1
anle lim inf
nrarrinfinnradican
για κάθε ακολουθία an gt 0
ασκηση 622 Αποδείξτε ότι και τα τέσσερα όρια της Πρότασης 623 μπο-
ρεί να είναι διαφορετικά υπολογίζοντάς τα για την ακολουθία
an = 2(minus1)nnminusn
και δείχνοντας ότι
lim infan+1
an= 0 lim inf nradican =
1
4 lim sup nradican = 1 και lim sup
an+1
an= infin
Κεφάλαιο 7
Αριθμητικοί γεωμετρικοίκαι αρμονικοί μέσοι
Στο κεφάλαιο αυτό θα μελετήσουμε τις ακολουθίες που προκύπτουν
αν υπολογίσουμε αριθμητικούς ή γεωμετρικούς ή αρμονικούς μέσους
μιας ακολουθίας Δυο ακολουθίες an και bn λέγονται επάλληλεςόταν η bn είναι αύξουσα η an είναι φθίνουσα και ισχύει bn le anγια κάθε n isin N Έτσι έχουμε το εξής laquoσχήμαraquo για τους όρους
τους
b1 le b2 le b3 le le bn le an le le a3 le a2 le a1
Παρατηρούμε ότι δυο επάλληλες ακολουθίες πάντα είναι συγκλίνου-
σες ως μονότονες και φραγμένες (στα παραπάνω η bn είναι α-ύξουσα και άνω φραγμένη από τον a1 και η an είναι φθίνου-σα και κάτω φραγμένη από τον b1) Αν επιπλέον ξέρουμε ότι
an minus bn rarr 0 τότε οι επάλληλες ακολουθίες an και bn έχουν το ίδιοόριο
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων
προταση 711 Αν η ακολουθία xn συγκλίνει στο ℓ τότε και η ακο-λουθία
an =x1 + x2 + + xn
n
συγκλίνει στο ίδιο όριο
Απόδειξη Έστω ότι ε gt 0 και n1 isin N ώστε |xn minus ℓ| lt ε2 γιακάθε n ge n1 Για το n1 επιλέγουμε n0 ge n1 ώστε για κάθε n ge n0
να ισχύει|x1 minus ℓ| + |x2 minus ℓ| + + |xn1minus1 minus ℓ|
nle ε
2
80 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
Έτσι για κάθε n ge n0 έχουμε
|an minus ℓ| =∣∣∣∣∣(x1 minus ℓ)+ (x2 minus ℓ)+ + (xn1 minus ℓ)+ + (xn minus ℓ)
n
∣∣∣∣∣
le |x1 minus ℓ| + |x2 minus ℓ| + + |xn1minus1 minus ℓ|n
+ |xn1 minus ℓ| + + |xn minus ℓ|n
le ε2+ nminusn1 + 1
nε2le ε
Άρα an rarr ℓ ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Από την παραπάνω πρόταση μπορούμε άμεσα να να βρούμε
τα όρια του αρμονικού μέσου και του γεωμετρικού μέσου της xnΑν υποθέσουμε ότι xn gt 0 και ℓ gt 0 τότε xminus1
n rarr ℓminus1 άρα από την
προηγούμενη πρόταση ισχύει
xminus11 + + xminus1
n
nrarr ℓminus1
και αντιστρέφοντας το κλάσμα συμπεραίνουμε ότι και ο αρμονι-
κός μέσος συγκλίνει στο ℓ
n1x1+ + 1
xn
rarr ℓ
Τέλος από την ανισότητα αριθμητικού-γεωμετρικού-αρμονικού
μέσου (δείτε Άσκηση 712)
x1 + x2 + + xnn
ge nradicx1x2 xn ge
n1x1+ + 1
xn
(71)
και το θεώρημα των ισοσυγκλινουσών ακολουθιών προκύπτει άμε-
σα ότιnradicx1x2 xn rarr ℓ
Μια άμεση γενίκευση των παραπάνω με εντελώς παρόμοια α-
πόδειξη είναι η εξής
προταση 712 Αν xn rarr ℓ και pn ακολουθία θετικών όρων με p1 +middot middot middot + pn rarrinfin τότε
limnrarrinfin
p1x1 + p2x2 + middot middot middot + pnxnp1 + p2 + middot middot middot + pn
= ℓ
Επιπλέον αν xn gt 0 για κάθε n isin N και ℓ gt 0 τότε
limnrarrinfin
xp1
1 xp2
2 xpnn = ℓ και limnrarrinfin
p1 + p2 + middot middot middot + pnp1
x1+ p2
x2+ middot middot middot + pn
xn
= ℓ
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων 81
Απόδειξη Θέτουμε
an =p1x1 + middot middot middot + pnxnp1 + middot middot middot + pn
Αν ε gt 0 υπάρχει n1 isin N ώστε |xn minus ℓ| le ε2 για κάθε n ge n1 Για
το n1 αφού p1 + middot middot middot + pn rarr +infin επιλέγουμε n0 ge n1 ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει
p1|x1 minus ℓ| + middot middot middot + pn1minus1|xn1minus1 minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
ltε2
Έτσι για κάθε n ge n0 ισχύει
|an minus ℓ| =∣∣∣∣∣p1(x1 minus ℓ)+ middot middot middot + pn(xn minus ℓ)
p1 + middot middot middot + pn
∣∣∣∣∣
le p1|x1 minus ℓ| + middot middot middot + pn1minus1|xn1minus1 minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
+ pn1|xn1 minus ℓ| + + pn|xn minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
le ε2+ pn1 + middot middot middot + pnp1 + middot middot middot + pn
ε2lt ε
Για τον αρμονικό μέσο αφού ℓ xn gt 0 ισχύει xminus1n rarr ℓminus1 άρα
από το προηγούμενο
p1xminus11 + middot middot middot + pnxminus1
n
p1 + middot middot middot + pnrarr ℓminus1
συνεπώςp1 + middot middot middot + pn
p1xminus1 + middot middot middot + pnxminus1rarr ℓ
Τέλος το αποτέλεσμα για τον γεωμετρικό μέσο προκύπτει άμεσα
από την γενικευμένη ανισότητα αριθμητικού-γεωμετρικού-αρμονικού
μέσου (δείτε Άσκηση 712)
p1x1 + p2x2 + middot middot middot + pnxnp1 + p2 + middot middot middot + pn
ge xp1
1 xp2
2 xpnn ge p1 + p2 + middot middot middot + pnp1
x1+ p2
x2+ middot middot middot + pn
xn
(72)
Ένα άμεσο πόρισμα της προηγούμενης πρότασης είναι το εξής
θεώρημα γνωστό ως laquoΛήμμα του Stoltzraquo Μπορεί να θεωρηθεί και
ως ο κανόνας Lrsquo Hospital για ακολουθίες
θεωρημα 713 (Λήμμα του Stoltz) Έστω ότι η yn είναι γνησίωςαύξουσα και limyn = +infin Αν
limxn minus xnminus1
yn minusynminus1= ℓ τότε lim
xnyn
= ℓ
82 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
Απόδειξη Θέτουμε x0 = y0 = 0 και υποθέτουμε χωρίς βλάβη της
γενικότητας ότι y1 gt 0 = y0 Παρατηρούμε ότι αν pn = ynminusynminus1 gt 0
τότε p1 + + pn = yn rarr +infin Εφαρμόζοντας την προηγούμενηπρόταση παίρνουμε ότι
ℓ = limp1
x1minusx0
y1minusy0+ + pn xnminusxnminus1
ynminusynminus1
p1 + + pn= lim
xnyn
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Με βάση το προηγούμενο επειδή η yn = n είναι γνήσια αύξου-σα με όριο το +infin μπορούμε να υπολογίσουμε το όριο lim((logn)n)ως εξής
limlognn
= limlognminus log(nminus 1)nminus (nminus 1)
= lim log
(n
nminus 1
)= lim log
(1+ 1
nminus 1
)= 0
Ασκήσεις
ασκηση 711 Για κάθε x isin R βρείτε το όριο της ακολουθίας
[x]+ [2x]+ [3x]+ middot middot middot + [nx]n2
ασκηση 712 Αποδείξτε τις ανισότητες (71) και (72) ακολουθώντας τα
παρακάτω βήματα
bull Αποδειξτε πρώτα ότι για κάθε y ge x gt 0 και για κάθε λ isin [01]ισχύει
(1minus λ)x + λy ge x1minusλyλ
Αυτό μπορεί να γίνει αν διαιρέσετε με το x θέσετε z = yx ge 1 και
αποδείξετε με τη βοήθεια της παραγώγου ότι η συνάρτηση ϕ(z) =(1minus λ)+ λz minus zλ είναι αύξουσα για z isin [1+infin)
bull Παρατηρήστε ότι η ίδια ανισότητα ισχύει και όταν x ge y gt 0 θέτο-
ντας micro = 1minus λ και χρησιμοποιώντας το προηγούμενοbull Χρησιμοποιήστε επαγωγή για να δείξετε ότι αν λi isin [01] xi gt 0 για
i = 1 n καιsumni=1 λi = 1 τότε
λ1x1 + + λnxn ge xλ11 xλnn
Για την (72) επιλέξτε λi = pi(p1 + + pn) και για την (71) επιλέξτελi = 1n
ασκηση 713 Αποδείξτε το Λήμμα του Stoltz με τον ορισμό του ορίου
ως εξής από τον ορισμό της σύγκλισης θα οδηγηθείτε σε μια ανισότητα
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος 83
που θα σχετίζει τις ποσότητες yn minus ynminus1 και xn minus xnminus1 Στη συνέχεια
αθροίστε κατά μέλη για όσα n ισχύει η ανισότητα που βρήκατε
ασκηση 714 Χρησιμοποιήστε το Λήμμα του Stoltz για να αποδείξετε ότι
αν xn rarr x τότε για κάθε r gt 0 ισχύει
limnrarrinfin
1rx1 + 2rx2 + 3rx3 + middot middot middot +nrxnn1+r = x
1+ r
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος
προταση 721 Για οποιουσδήποτε αριθμούς a b gt 0 θεωρούμε τις
ακολουθίες an και bn με a1 = (a+ b)2 b1 = 2(aminus1 + bminus1)
an+1 =an + bn
2και bn+1 =
21an+ 1bn
Τότε οι an και bn συγκλίνουν και ισχύει
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
bn =radicab
Δηλαδή ο laquoαριθμητικός-αρμονικός μέσοςraquo είναι ο γεωμετρικός μέσος
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι a1 ge b1 και επαγωγικά
an =anminus1 + bnminus1
2ge 2
1anminus1
+ 1bnminus1
= bn για κάθε n ge 2
δηλαδή an ge bn για κάθε n isin N Τώρα προκύπτει εύκολα ότι η anείναι φθίνουσα και η bn αύξουσα Πράγματι
an+1 =an + bn
2le an + an
2= an και bn+1 =
21an+ 1bn
ge 21bn+ 1bn
= bn
Συνεπώς οι ακολουθίες είναι επάλληλες
0 lt b1 le b2 le le bn le an le anminus1 le le a2 le a1
άρα είναι μονότονες και φραγμένες συνεπώς συγκλίνουν Και
επειδή b1 gt 0 τα όριά τους είναι θετικοί αριθμοί Αλλά bn = 2an+1minusan άρα
limnrarrinfin
bn = limnrarrinfin
(2an+1 minus an) = limnrarrinfin
an
δηλαδή οι ακολουθίες είναι ισοσυγκλίνουσες
Για τον υπολογισμό του κοινού τους ορίου ℓ παρατηρούμε ότι
anbn = anminus1bnminus1 = = ab
Παίρνοντας όρια στην προηγούμενη σχέση προκύπτει ότι ℓ2 = abδηλαδή ℓ =
radicab ολοκληρώνοντας την απόδειξη
84 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
παρατηρηση 722 Παρατηρούμε εδώ ότι ο υπολογισμός του κοινού
ορίου των an και bn έγινε χρησιμοποιώντας τη συνεχή συνάρτησηf(xy) = xy η οποία έχει την ιδιότητα f(an+1 bn+1) = f(an bn)για κάθε n isin N Αυτή η ταυτότητα μας έδωσε την f(an bn) =f(a b) και με τη βοήθεια της συνέχειας της f περάσαμε στο όριοως προς n Έτσι προέκυψε η σχέση f(ℓ ℓ) = f(a b) από όπουλύσαμε ως προς ℓ Αυτή η παρατήρηση είναι σημαντική για τηνκατανόηση της επόμενης ενότητας
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος
προταση 731 Για οποιουσδήποτε αριθμούς a b gt 0 θεωρούμε τις
ακολουθίες an και bn με a1 = (a+ b)2 b1 =radicab
an+1 =an + bn
2και bn+1 =
radicanbn
Τότε οι an και bn συγκλίνουν και ισχύει
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
bn =radicπ2
(intinfin0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dx)minus12
Το όριο αυτό ονομάζεται laquoαριθμογεωμετρικός μέσοςraquo των a καιb
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι a1 ge b1 και
an =anminus1 + bnminus1
2geradicanminus1bnminus1 = bn για κάθε n ge 2
άρα an ge bn για κάθε n isin N Τώρα προκύπτει εύκολα ότι η anείναι φθίνουσα και η bn αύξουσα Πράγματι
an+1 =an + bn
2le an + an
2= an και bn+1 =
radicanbn ge
radicbnbn = bn
Συνεπώς οι ακολουθίες είναι επάλληλες
0 lt b1 le b2 le le bn le an le anminus1 le le a2 le a1
άρα είναι μονότονες και φραγμένες συνεπώς συγκλίνουν Και
επειδή b1 gt 0 τα όριά τους είναι θετικοί αριθμοί Αλλά an = b2n+1bn
οπότε
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
b2n+1
bn= limnrarrinfin
bn
Δηλαδή οι ακολουθίες έχουν το ίδιο όριο ℓ = M(ab) Μένει ναυπολογιστεί η τιμή του ορίου
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος 85
Σύμφωνα με την Παρατήρηση 722 αναζητούμε μια συνεχή συ-
νάρτηση I(a b) (0infin)times (0infin)rarr R με την ιδιότητα
I(a b) = I(a+ b
2radicab)
Μια τέτοια συνάρτηση έδωσε ο Gauss Θεωρούμε την
I(a b) =int π2
0
1radica2 cos2 θ + b2 sin2 θ
dθ
Για να δείξουμε εύκολα ότι έχει τη ζητούμενη ιδιότητα ελέγχουμε
πρώτα ότι
I(a b) =intinfin
0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dx
αλλάζοντας μεταβλητή στο τελευταίο ολοκλήρωμα Συγκεκριμένα
θέτουμε x = b tanθ (η αλλαγή μεταβλητής αφήνεται ως άσκηση)
Ισχυρισμος I(a b) = I((a+ b)2
radicab)= I(a1 b1)
Πράγματι ξεκινάμε παρατηρώντας ότι επειδή η ποσότητα στο
ολοκλήρωμα είναι άρτια ισχύει
I(a1 b1) =1
2
intinfinminusinfin
1radicx2 + a2
1
radicx2 + b2
dx
Ελέγχουμε ότι η συνάρτηση
ϕ(t) = 1
2
(t minus ab
t
) (0infin) rarr R
είναι συνεχής και 1-1 Συγκεκριμένα ϕprime gt 0 οπότε η ϕ είναι γνη-
σίως αύξουσα και ϕ(0+) = minusinfin και ϕ(+infin) = +infin Αλλάζοντας λοι-πόν μεταβλητή και θέτοντας x = ϕ(t) το ολοκλήρωμα θα αλλάξειαπό 0 έως +infin Ελέγχουμε τέλος με απλές πράξεις ότι
x2 + b21 =
1
4
(t + ab
t
)2
x2 + a21 =
1
4t2(t2 + b2)(t2 + a2)
και
dx = 1
2
(1+ ab
t2
)dt
Αντικαθιστώντας στο ολοκλήρωμα παίρνουμε
I(a1 b1) = 1
2
intinfin0
112t
radict2 + a2
radict2 + b2 1
2
(t + ab
t
) 1
2
(1+ ab
t2
)dt
=intinfin
0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dt
= I(a b)
86 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
ολοκληρώνοντας την απόδειξη του ισχυρισμού
Τώρα ισχύει
I(a b) = I(a1 b1) = middot middot middot = I(an bn)
Αν υποθέσουμε ότι η I είναι συνεχής στο σημείο (ℓ ℓ) τότε παιρ-νόντας όρια παίρνουμε I(a b) = I(ℓ ℓ) Αλλά εύκολα υπολογίζουμεότι I(ℓ ℓ) = π(2ℓ2) Έτσι I(a b) = π(2ℓ2) και λύνοντας ως προςℓ ολοκληρώνουμε την απόδειξηΜένει να δείξουμε ότι limnrarrinfin I(an bn) = I(ℓ ℓ) Χωρίς βλάβη της
γενικότητας υποθέτουμε ότι an ge ℓ2 και bn ge ℓ2 Έτσιradica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ ge ℓ2
Έχουμε
|I(an bn)minus I(ℓ ℓ)| leint π2
0
∣∣∣∣∣∣1radic
a2n cos2 θ + b2
n sin2 θminus 1
ℓ
∣∣∣∣∣∣ dθ
leint π2
0
|a2n cos2 θ + b2
n sin2 θ minus ℓ2|dθradica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ ℓ(radica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ + ℓ)
leint π2
0
|a2n minus ℓ2| cos2 θ + |b2
n minus ℓ2| sin2 θ(ℓ2)ℓ((ℓ2+ ℓ)) dθ
le 4
3ℓ3
π2
(|a2n minus ℓ2| + |b2
n minus ℓ2|)rarr 0
Μπορούμε επιπλέον να δούμε ότι η ταχύτητα της σύγκλισης
είναι εκθετική
an+1 minus bn+1
an minus bn= a2
n+1 minus b2n+1
(an minus bn)(an+1 + bn+1)= 1
4
an minus bnan+1 + bn+1
= an minus bn2(an + bn)+ 4bn+1
le an minus bn2(an + bn)
le 1
2
Οπότε επαγωγικά
0 le an minus bn le1
2n(a1 minus b1)
Μέρος II
Σειρές
Κεφάλαιο 8
Γενικά περί σειρών
81 Ορισμοί
Θεωρούμε μια ακολουθία πραγματικών αριθμών (an)nisinN και ο-ρίζουμε μια νέα ακολουθία (sN)NisinN θέτοντας
sN = a1 + a2 + middot middot middot + aN =Nsum
n=1
an
Η νέα αυτή ακολουθία ονομάζεται σειρά της ακολουθίας (an)nisinNΚάθε όρος sN ονομάζεται το N-στο μερικό άθροισμα της ακολου-θίας (an)nisinN Αλλιώς σειρά της (an)nisinN είναι η ακολουθία τωνμερικών αθροισμάτων των όρων της
Αν η ακολουθία των μερικών αθροισμάτων sN συγκλίνει τοόριό της το συμβολίζουμε με a1 + a2 + middot middot middot + aN + ή με
suminfinn=1 an
Συχνά παραβιάζεται η τυπική αυτή γλώσσα και λέμε laquoη σειράsuminfinn=1 anraquo επειδή με αυτό το συμβολισμό είναι προφανές ποια είναιη ακολουθία των μερικών αθροισμάτων και ποιο είναι το όριο
Αν το όριο δεν υπάρχει λέμε ότι laquoη σειράsuminfinn=1 an δεν συγκλίνειraquo
εννοώντας βεβαίως ότι η ακολουθία των μερικών αθροισμάτων
(sN)NisinN δεν συγκλίνειΟι σειρές λοιπόν δεν είναι παρά ειδικού τύπου ακολουθίες που
παράγονται από μια άλλη ακολουθία προσθέτοντας τους όρους
της laquoμε τη σειρά που εμφανίζονταιraquo
παραδειγμα 811 Ας θεωρήσουμε ένα αριθμό λ isin R και θέτουμε
an = λn δηλαδή η an είναι η γεωμετρική ακολουθία με λόγο λΗ σειρά αυτής της ακολουθίας ονομάζεται γεωμετρική σειρά με
λόγο λ Αν λ = 1 τότε φανερά
sN = 1+ 1+ middot middot middot + 1︸ ︷︷ ︸N
= N rarrinfin
90 Γενικά περί σειρών
Θα υπολογίσουμε τώρα αυτή τη σειρά δηλαδή τα μερικά αθρο-
ίσματα sN υπό την προϋπόθεση ότι λ ne 1
sN = λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN =Nsum
n=1
λn
Για να βρούμε το όριο αυτής της ακολουθίας θα υπολογίσουμε το
sN ως εξής παρατηρούμε ότι
(1minus λ)sN = (1minus λ)(λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN)= λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN minus λ2 minus λ3 minus middot middot middot minus λN minus λN+1
= λminus λN+1
Συνεπώς
sN =λ(1minus λN)
1minus λ
Αν minus1 lt λ lt 1 ισχύει limNrarrinfin λN = 0 συνεπώς sN rarr λ(1 minus λ) Λέμελοιπόν ότι η σειρά συγκλίνει στο λ(1 minus λ) και αντί για sN rarrλ(1minus λ) γράφουμε
infinsum
n=1
λn = λ1minus λ
Αν λ gt 1 τότε επειδή limNrarrinfin λN = infin συμπεραίνουμε ότι sN rarr infinδηλαδή
suminfinn=1 λ
n = infin και λέμε ότι η σειρά αυτή laquoαπειρίζεταιraquo ήαποκλίνει στο άπειρο σε κάθε περίπτωση δεν συγκλίνει
Το να μην συγκλίνει μια σειρά δεν σημαίνει ότι αποκλίνει στο
άπειρο Ας πάρουμε για παράδειγμα τη σειρά της ακολουθίας
an = (minus1)n δηλαδή τη σειράsuminfinn=1(minus1)n Για να βρούμε αν συ-
γκλίνει αυτή η σειρά πρέπει να ελέγξουμε αν συγκλίνουν τα με-
ρικά της αθροίσματα Αλλά αν ο δείκτης N της sN είναι άρτιοςτότε sN = 0 ενώ αν ο N είναι περιττός τότε sN = minus1 Δηλαδή
s2N = 0 rarr 0 και s2Nminus1 = minus1 rarr minus1 Άρα η σειρά αυτή δεν συγκλίνει
(χωρίς να laquoαπειρίζεταιraquo) Γενικότερα αν λ le minus1 η γεωμετρική σει-
ρά αποκλίνει Πράγματι
s2N =2Nsum
n=1
λn = λ(1minus λ2N)1minus λ rarrinfin
ενώ
s2Nminus1 =2Nminus1sum
n=1
λn = λ(1minus λ2Nminus1)1minus λ rarr minusinfin
(ελέγξτε τα πρόσημα των παραπάνω κλασμάτων) και συνεπώς
η sN έχει δυο υπακολουθίες με διαφορετικό όριο άρα η ίδια δενσυγκλίνει
81 Ορισμοί 91
Πολλές φορές χρειαζόμαστε να προσθέσουμε όρους μιας ακο-
λουθίας (an)nisinN ξεκινώντας όχι από τον a1 αλλά από κάποιον
από τους επόμενους όρους Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε επειδή
μας χρειάζεται κάτι τέτοιο ή επειδή η ακολουθία δεν έχει a1 (ή και
κάποιους ακόμα) όρους Για παράδειγμα η an = (nminus 1)minus1(nminus 5)minus1
δεν ορίζεται ούτε για n = 1 ούτε για n = 5 Έτσι και πάλι θα ο-
νομάζουμε laquoσειράraquo την ακολουθία μερικών αθροισμάτων της μορ-
φής
sN = an0 + an0+1 + middot middot middot + aN
με όριο τοsuminfinn=n0
an Όπως και πριν κατά παράβαση αυτής τηςτυπικής γλώσσας θα λέμε laquoη σειρά
suminfinn=n0
anraquo μια και από αυτήτην έκφραση καταλαβαίνουμε αμέσως πιο είναι το μερικό άθροι-
σμα και ποιο το όριο (αν υπάρχει)
Φράσεις όπως laquoσειρά της (nminus1)minus1(nminus5)minus1raquo δεν είναι σαφής και
θα πρέπει να ξεκαθαριστεί αν εννοούμε τηνsuminfinn=6(nminus1)minus1(nminus5)minus1 ή
τηνsuminfinn=7(nminus1)minus1(nminus5)minus1 ή κάτι άλλο Όμως η φράση laquoη σειρά της
(n minus 1)minus1(n minus 5)minus1 συγκλίνειraquo έχει νόημα σύμφωνα με την επόμενη
πρόταση
προταση 812 Για κάθε ακολουθία an που ορίζεται για n ge k isin Nκαι για κάθε n1 n2 ge k η σειρά
suminfinn=n1
an συγκλίνει αν και μόνοαν η σειρά
suminfinn=n2
an συγκλίνει
Απόδειξη Υποθέτουμε χωρίς βλάβη της γενικότητας ότι n2 gt n1
και θέτουμε
sN =Nsum
n=n1
an = an1 + an1+1 + middot middot middot + aN
και
tN =Nsum
n=n2
an = an2 + an2+1 + middot middot middot + aN
για κάθε N ge n2 Φανερά
sN = tN + (an1 + an1+1 + middot middot middot + an2minus1)
Άρα η sN συγκλίνει αν και μόνο αν η tN συγκλίνει αφού δια-φέρουν κατά μια σταθερή ποσότητα
Στη συνέχεια θα εργαζόμαστε εν γένει με σειρές της μορφήςsuminfinn=1 an αλλά όλα τα αποτελέσματα με τις προφανείς τροποποι-ήσεις ισχύουν και για σειρές της μορφής
suminfinn=n0
an για οποιοδήπο-τε n0 isin N
92 Γενικά περί σειρών
Ασκήσεις
ασκηση 811 Υπολογίστε τις γεωμετρικές σειρές
(i)
infinsum
n=1
1
2n(ii)
infinsum
n=1
2n
3n
82 Πράξεις με σειρές
Εξαιτίας των ιδιοτήτων των συγκλινουσών ακολουθιών έχουμε
την εξής συνέπεια
προταση 821 Έστω ότι οι (an)nisinN και (bn)nisinN είναι ακολουθίεςπραγματικών αριθμών και οι σειρές τους
suminfinn=1 an και
suminfinn=1 bn συ-
γκλίνουν Τότε για κάθε πραγματικό αριθμό λ οι σειρέςinfinsum
n=1
(λan) καιinfinsum
n=1
(an + bn)
συγκλίνουν και ισχύει
infinsum
n=1
λan = λinfinsum
n=1
an καιinfinsum
n=1
(an + bn) =infinsum
n=1
an +infinsum
n=1
bn
Απόδειξη Φανερά ισχύουν οι
Nsum
n=1
(λan) = λinfinsum
n=1
an καιNsum
n=1
(an + bn) =Nsum
n=1
an +Nsum
n=1
bn
για κάθε N isin N Παίρνοντας όρια για N rarr infin προκύπτει άμεσα τοζητούμενο
Το αντίστροφο δεν είναι σωστό Μπορεί να συγκλίνει ηsuminfinn=1(an+
bn) αλλά να αποκλίνουν οιsuminfinn=1 an και
suminfinn=1 bn Για παράδειγμα
ηinfinsum
n=1
(1+
(1
2nminus 1
))=
infinsum
n=1
1
2n
συγκλίνει ως γεωμετρική σειρά με λόγο 12 αλλά καμιά από τιςsuminfinn=1 1 και
suminfinn=1(2
minusn minus 1) δεν συγκλίνουν (γιατί)
Ασκήσεις
ασκηση 821 Αν η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει εξετάστε ως προς τη σύγκλι-
ση τη σειράnsum
n=1
(an minus eminusn
)
ασκηση 822 Αν γνωρίζετε ότιsuminfinn=0 x
nn = ex υπολογίστε τις σειρές
82 Πράξεις με σειρές 93
(i)infinsum
n=1
n+ 1
n
(ii)infinsum
n=1
1
(nminus 1) (n+ 1)
(iii)infinsum
n=1
2n(2n+ 1)
Γενικά αν έχουμε να υπολογίσουμε τη σειρά
infinsum
n=1
ϕ(n)n
όπου το ϕ(n) είναι ακέραιο πολυώνυμο του n γράφουμε πρώτα το πο-λυώνυμο στη μορφή
A0 +A1n+A2n(nminus 1)+A3n(nminus 1)(nminus 2)+ middot middot middot +Akn(nminus 1) (nminus k+ 1)
όπου k ο βαθμός του ϕ(n) Με βάση αυτή την παρατήρηση λύστε τηνπαρακάτω άσκηση
ασκηση 823 Υπολογίστε τις σειρές
(i)infinsum
n=1
n2 minus 3n+ 2
n
(ii)infinsum
n=1
(nminus 1)3
n
Αν έχουμε να υπολογίσουμε τη σειράsuminfinn=1ϕ(n)x
n όπου το ϕ(n) είναι α-κέραιο πολυώνυμο του n τότε θέτουμε sN για το μερικό άθροισμα τηςσειράς και υπολογίζουμε την ποσότητα (1minusx)sn = sN minusxsN Αυτό θα μαςοδηγήσει σε νέες σειρές του ίδιου τύπου όπου η νέα ϕ(n) θα έχει χαμη-λότερο βαθμό από την αρχική Με βάση αυτή την παρατήρηση λύστε
την ακόλουθη άσκηση
ασκηση 824 Υπολογίστε τις σειρές
(i)infinsum
n=1
n+ 1
3n
(ii)infinsum
n=1
2n2 + 5
3n
ασκηση 825 Δείξτε ότι για |λ| lt 1 ισχύειinfinsum
n=1
nλnminus1 = 1
(1minus λ)2
ασκηση 826 Δείξτε ότι για |λ| lt 1 ισχύειinfinsum
n=1
n2λnminus1 = 1+ λ(1minus λ)3
Κεφάλαιο 9
Θεωρητικά κριτήριασύγκλισης σειρών
91 Το κριτήριο φράγματος
προταση 911 (Κριτήριο φράγματος) Αν an ge 0 και η sN =sumNn=1 an
είναι φραγμένη ακολουθία τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν δεν
είναι φραγμένη απειρίζεται
Απόδειξη Επειδή an ge 0 η sN είναι αύξουσα και επειδή είναι καιφραγμένη συγκλίνει (Θεώρημα 551) Αν δεν είναι φραγμένη η sNτότε δεν είναι άνω φραγμένη επειδή είναι αύξουσα Έτσι για
κάθε M gt 0 υπάρχει N0 isin N ώστε sN0 ge M Οπότε επειδή είναι καιαύξουσα για κάθε N ge N0 ισχύει sN ge sN0 ge M δηλαδή sN rarrinfin
Ένα πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο παράδειγμα προκύπτει από
την Άσκηση 424
παραδειγμα 912 Για κάθε p gt 1 η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει Πράγ-
ματι από την Άσκηση 424
sN = 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
Nple pp minus 1
δηλαδή είναι φραγμένη και επειδή 1np ge 0 από την προηγούμενη
πρόταση η σειρά συγκλίνει Για 0 lt p lt 1 η σειρά αποκλίνει αφού
δεν είναι άνω φραγμένη (Άσκηση 424) Τέλος για p = 1 δεν είναι
άνω φραγμένη αφού s2N ge 2minus1N (Άσκηση 424 ή 911)
96 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Ασκήσεις
ασκηση 911 Αποδείξτε ότι η σειρά sN =sumNn=1 1n δεν είναι άνω φραγμένη
αποδεικνύοντας ότι s2N ge 2minus1N ως εξής ομαδοποιήστε τα κλάσματα τηςs2N ανά 2n κλάσματα γράφοντας
s2N = 1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
2N
=(
1+ 1
21
)+(
1
21 + 1+ 1
22
)+(
1
22 + 1+ 1
22 + 2+ middot middot middot + 1
23
)+
+ middot middot middot +(
1
2Nminus1 + 1+ 1
2Nminus1 + 2+ middot middot middot + 1
2N
)
και αντικαταστήστε σε κάθε παρένθεση όλα τα κλάσματα με το μικρότε-
ρο κλάσμα της παρένθεσης
ασκηση 912 Αποδείξτε ότι η σειράinfinsum
n=1
1
2radicnείναι συγκλίνουσα
92 Το κριτήριο Cauchy
Όπως γνωρίζουμε από τις ακολουθίες (Θεώρημα 555) κάθε ακο-
λουθία συγκλίνει αν και μόνο αν είναι ακολουθία Cauchy Έτσι
το ίδιο ισχύει και για την ακολουθία (sN)NisinN των μερικών αθροι-σμάτων οποιασδήποτε ακολουθίας Σε αυτή την περίπτωση εξαι-
τίας της μορφής που έχουν οι όροι sN η ιδιότητα Cauchy παίρνει
και αυτή μια ειδική μορφή Παρατηρούμε ότι αν οι N gt M είναι
φυσικοί αριθμοί και sN είναι τα μερικά αθροίσματα της ακολου-θίας (an)nisinN τότε
|sN minus sM | =∣∣∣∣∣Nsum
n=1
an minusMsum
n=1
an
∣∣∣∣∣
=∣∣(a1 + a2 + middot middot middot + aN)minus (a1 + a2 + middot middot middot + aM)
∣∣
=∣∣∣∣∣
Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣
αφού όλοι οι όροι της an μέχρι και τον aM θα διαγραφούν Έτσικαταλήγουμε στην ακόλουθη πρόταση
θεωρημα 921 (Ιδιότητα Cauchy) Η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin N ώστε για κάθε
N gt M ge N0 να ισχύει
∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣ lt ε
92 Το κριτήριο Cauchy 97
Αν υποθέσουμε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε για κάθε
ε gt 0 θα έχει την παραπάνω ιδιότητα για κάθε N gt M ge N0 άρα
και για N =M + 1 Δηλαδή
∣∣∣∣∣M+1sum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣ lt ε
Αλλά το τελευταίο άθροισμα δεν είναι παρά η ποσότητα |aM+1|Καταλήξαμε έτσι στο ότι για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin Nώστε για κάθε M ge N0 να ισχύει |aM+1| lt ε Ισοδύναμα για κάθεn ge N0 + 1 ισχύει |an| lt ε δηλαδή η ακολουθία an είναι μηδενική
πορισμα 922 Αν μια σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε limnrarrinfin an = 0
Το πόρισμα αυτό αποτελεί και ένα εύκολο κριτήριο μη σύγκλι-
σης σειρών Διότι αν ξέρουμε για μια ακολουθία an ότι αυτή δενείναι μηδενική τότε αποκλείεται με βάση αυτό το πόρισμα να
συγκλίνει η σειράsuminfinn=1 an
Για παράδειγμα η σειρά
infinsum
n=1
(n
n+ 1
)n
δεν συγκλίνει διότι η ακολουθία (n(n + 1))n δεν είναι μηδενικήΠράγματι (
nn+ 1
)n= 1(
n+1n
)n =1(
1+ 1n
)n rarr1
ene 0
Αυτός είναι ο πρώτος έλεγχος που κάνουμε σε μια σειρά όταν
προσπαθούμε να διαγνώσουμε αν αυτή συγκλίνει ή όχι διότι είναι
συνήθως ο απλούστερος
Το αντίστροφο του παραπάνω πορίσματος δεν είναι σωστό
όπως φαίνεται εύκολα στο επόμενο παράδειγμα
Η σειράsuminfinn=1
1radicn αποκλίνει παρόλο που 1
radicnrarr 0 Πράγματι
sN =1radic1+ 1radic
2+ 1radic
3+ middot middot middot + 1radic
N
ge 1radicN+ 1radic
N+ middot middot middot + 1radic
N︸ ︷︷ ︸Nminusκλάσματα
= N 1radicN=radicN
Δηλαδή sN geradicN για κάθε N isin N συνεπώς sN rarr infin και η σειράsuminfin
n=1 1radicn αποκλίνει (απειρίζεται) (Δείτε και Άσκηση 424 από
όπου προκύπτει αμέσως ότι για όλα τα 0 lt p lt 1 η σειράsuminfinn=1n
minusp
απειρίζεται)
98 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Την ίδια συμπεριφορά έχει και η ακολουθία 1n Παρόλο που1nrarr 0 εν τούτοις
infinsum
n=1
1
n= infin
Η σειρά της 1n ονομάζεται αρμονική σειρά Το ότι αποκλίνει (α-πειρίζεται) μπορεί να αποδειχθεί με διάφορους τρόπους (δείτε Α-
σκήσεις 911 424 923 και 924) Ίσως ο πιο γρήγορος τρόπος
απόδειξης ότι η αρμονική σειρά αποκλίνει είναι ο ακόλουθος υ-
ποθέτουμε ότι η σειρά συγκλίνει και θέτουμε ℓ =suminfinn=1 1n Τότε
1+ 1
2+ 1
3+ 1
4+ 1
5+ 1
6+ middot middot middot + 1
2n
= 1
2+(
1
2+ 1
2
)+(
1
3+ 1
4
)+(
1
5+ 1
6
)+ middot middot middot +
(1
2nminus 1+ 1
2n
)
ge 1
2+(
1
2+ 1
2
)+(
1
4+ 1
4
)+(
1
6+ 1
6
)+ middot middot middot +
(1
2n+ 1
2n
)
ge 1
2+ 1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
n
Παίρνουμε τώρα όριο με n rarr infin από όπου προκύπτει αμέσως ℓ ge12+ ℓ το οποίο είναι άτοπο
ορισμος 923 Λέμε ότι μια σειράsuminfinn=1 an μιας ακολουθίας (an)nisinN
συγκλίνει απόλυτα αν η σειράsuminfinn=1 |an| της ακολουθίας (|an|)nisinN
συγκλίνει
Αν μια σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει πολλές φορές αντί για τη φράση
laquoσυγκλίνειraquo χρησιμοποιούμε τη φράση laquoσυγκλίνει απλάraquo σε αντι-
διαστολή με τη φράση laquoσυγκλίνει απόλυταraquo
Μια άλλη συνέπεια της ιδιότητας Cauchy είναι η ακόλουθη
πορισμα 924 Αν μια σειρά συγκλίνει απόλυτα τότε συγκλίνει και
απλά
Απόδειξη Αν η σειράsuminfinn=1 |an| συγκλίνει τότε ικανοποιεί την
ιδιότητα Cauchy Αλλά τότε για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin Nώστε για κάθε N gt M ge N0 να ισχύει
sumNn=M+1 |an| lt ε Αλλά από
την τριγωνική ανισότητα έχουμε
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣∣ leNsum
n=M+1
|an| lt ε
δηλαδή και η σειράsuminfinn=1 an ικανοποιεί την ιδιότητα Cauchy άρα
συγκλίνει
93 Το κριτήριο σύγκρισης 99
Ασκήσεις
ασκηση 921 Εξετάστε αν συγκλίνει ή όχι η σειρά
infinsum
n=1
(minus1)n(
1+ 2
n2
)n2
ασκηση 922 [Abel-Pringsheim] Αποδείξτε ότι αν η an ge 0 είναι μια φθίνου-
σα ακολουθία και η σειρά της συγκλίνει τότε nan rarr 0 Συμπεράνετε ότι
ηsuminfinn=1 1n δεν συγκλίνειΥπόδειξη Αν sn το μερικό άθροισμα της σειράς της an αποδείξτε ότι
s2n minus sn ge na2n
ασκηση 923 Αποδείξτε ότι οι ακολουθίες
xn = 1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nminus 1minus logn
και
yn = 1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nminus logn
είναι επάλληλες δηλαδή ότι xn le yn για κάθε n isin N η xn είναι αύξουσακαι η yn είναι φθίνουσα Συμπεράνετε ότι συγκλίνουν και από αυτόαποδείξτε ότι
1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nrarrinfin
ασκηση 924 Αποδείξτε ότι η αρμονική σειρά αποκλίνει ως εξής αν sN =sumNn=1 1n το μερικό άθροισμα της αρμονικής σειράς τότε
esN =Nprod
n=1
e1n ge N + 1
χρησιμοποιώντας σε κάθε όρο του γινομένου την ανισότητα ex ge 1+x γιαx isin R και κάνοντας τις απλοποιήσεις που προκύπτουν στο γινόμενο
93 Το κριτήριο σύγκρισης
Το ακόλουθο κριτήριο έχει ακριβώς την ίδια απόδειξη με την α-
πόδειξη της Πρότασης 924
θεωρημα 931 (Κριτήριο σύγκρισης) Αν για δυο ακολουθίες anbn gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε να ισχύει an le bn για κάθε n ge n0 και
ηsuminfinn=1 bn συγκλίνει τότε και η
suminfinn=1 an συγκλίνει
Αν ηsuminfinn=1 an αποκλίνει τότε και η
suminfinn=1 bn αποκλίνει
100 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Απόδειξη Αφού η σειρά της bn συγκλίνει συμπεραίνουμε ότι ησειρά αυτή ικανοποιεί την ιδιότητα Cauchy Έτσι για κάθε ε gt 0
υπάρχει N0 = N0(ε) isin N με N0 ge n0 (αλλιώς επιλέγουμε το n0 στη
θέση του N0) ώστε για κάθε N gt M ge N0 να ισχύει
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
bn
∣∣∣∣∣∣ lt ε
Αλλά 0 le an le bn για κάθε n ge N0 οπότε
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣∣ =Nsum
n=M+1
an leNsum
n=M+1
bn =
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
bn
∣∣∣∣∣∣ lt ε
συνεπώς και η σειρά της aN έχει την ιδιότητα Cauchy άρα συ-
γκλίνει
Αν τώρα η sN =sumNn=1 an αποκλίνει επειδή an ge 0 συμπεραίνουμε
ότι sN rarrinfin Αλλά για κάθε N ge n0 ισχύει
Nsum
n=1
bn =n0minus1sum
n=1
bn +Nsum
n=n0
bn
gen0minus1sum
n=1
bn +Nsum
n=n0minus1
an =n0sum
n=1
bn minusn0sum
n=1
an +Nsum
n=1
an rarrinfin
Άρα και ηsumNn=1 bn αποκλίνει
Η απόδειξη του παρακάτω κριτηρίου ανάγεται στο προηγούμε-
νο
πορισμα 932 (Κριτήριο οριακής σύγκρισης) Αν για δυο ακολου-
θίες an bn gt 0 ισχύει limnrarrinfin anbn = ℓ gt 0 τότε η σειράsuminfinn=1 an
συγκλίνει αν και μόνο αν η σειράsuminfinn=1 bn συγκλίνει
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης με ε = ℓ2Οπότε υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 |anbn minus ℓ| ltℓ2 Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και πολλαπλασιάζοντας με bnσυμπεραίνουμε ότι
1
2ℓbn lt an lt
3
2ℓbn
Έτσι από το Θεώρημα 931 αν ηsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε συ-
γκλίνει και ηsuminfinn=1(12)ℓbn άρα και η
suminfinn=1 bn (Πρόταση 821 για
λ = 2ℓ) Επιπλέον αν συγκλίνει ηsuminfinn=1 bn τότε συγκλίνει και ηsuminfin
n=1(32)ℓbn (Πρόταση 821 για λ = (32)ℓ) οπότε και ηsuminfinn=1 an
Το επόμενο πόρισμα είναι απλό αλλά ιδιαίτερα χρήσιμο
93 Το κριτήριο σύγκρισης 101
πορισμα 933 (Κριτήριο σύγκρισης λόγων) Αν για τις ακολουθίες
an bn gt 0 ισχύειan+1
anle bn+1
bnγια καθε n isin N τότε
bull αν η σειράsuminfinn=1 bn συγκλίνει τότε και η
suminfinn=1 an συγκλίνει
bull αν η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει τότε και η
suminfinn=1 bn αποκλίνει
Απόδειξη Φανερά μετά τις απαλοιφές ισχύει
an =ananminus1
anminus1
anminus1middot middot middot a2
a1a1 le
bnbnminus1
bnminus1
bnminus2middot middot middot b2
b1a1 =
a1
b1bn
και το αποτέλεσμα προκύπτει αμέσως από το Θεώρημα 931
Ασκήσεις
ασκηση 931 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
(radicn2 + 1minusn
) infinsum
n=1
radicn+ 1minusradicn
n
infinsum
n=1
1radic(n+ 1)n
infinsum
n=1
1
n(n+1)n
infinsum
n=1
nn2 + 3
infinsum
n=1
cos2nn2
infinsum
n=1
1
2n +n
infinsum
n=1
nminusradicnn2 +n
infinsum
n=1
sin1
n
infinsum
n=1
1
3n minusn
infinsum
n=1
1+ 2+ middot middot middot +n12 + 22 + middot middot middot +n2
infinsum
n=1
arctan1
3n2 + 2n+ 7
ασκηση 932 Αποδείξτε με το κριτήριο σύγκρισης ότι η σειράsuminfinn=1n
5eminusn6
συγκλίνει συγκρίνοντας την ακολουθία n5eminusn6με την eminusn
ασκηση 933 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=2
1
n2 minusradicninfinsum
n=2
1
n2 minusninfinsum
n=2
1
n2 minusna a isin R 2
ασκηση 934 Χρησιμοποιήστε το οριακό κριτήριο σύγκρισης για να ελέγ-
ξετε τη σύγκλιση των σειρών
infinsum
n=1
(1minus eminus1n)
infinsum
n=1
(nradicnminus 1)
ασκηση 935 Αν για an ge 0 η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει εξετάστε τη σύγκλι-
ση των σειρών
infinsum
n=1
a2n
infinsum
n=1
apn p ge 1infinsum
n=1
an1+ an
infinsum
n=1
a2n
1+ a2n
102 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
94 Τηλεσκοπικές σειρές
Ξεκινάμε με τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 941 Αν η ακολουθία an γράφεται ως bn+1 minus bn για
κάποια άλλη ακολουθία bn τότε η σειράsuminfinn=1 an ονομάζεται τη-
λεσκοπική
θεωρημα 942 Έστω ότι an και bn ακολουθίες για τις οποίες ι-σχύει an = bn+1 minus bn για κάθε n isin N Τότε η τηλεσκοπική σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν υπάρχει το όριο limbn Σε αυτήτην περίπτωση ισχύει
infinsum
n=1
an = limnrarrinfin
bn minus b1
Απόδειξη Πράγματι
Nsum
n=1
an =Nsum
n=1
(bn+1 minus bn)
= (b2 minus b1)+ (b3 minus b2)+ (b4 minus b3)+ middot middot middot + (bN+1 minus bN)= bN+1 minus b1
Άρα
limNrarrinfin
Nsum
n=1
an = limNrarrinfin
(bN+1 minus b1) = limnrarrinfin
bn minus b1
Με βάση τα παραπάνω η σειράsuminfinn=1n
minus1(n + 1)minus1 συγκλίνει
διότι1
n(n+ 1)= 1
nminus 1
n+ 1=(minus 1
n+ 1
)minus(minus 1
n
)
Άραinfinsum
n=1
1
n(n+ 1)= limnrarrinfin
(minus 1
n
)minus(minus1
1
)= 1
941 Το κριτήριο Dini-Kummer
Ένα πόρισμα που συνδυάζει το θεώρημα για τις τηλεσκοπικές
σειρές και το κριτήριο σύγκρισης είναι και ένα από τα πλέον
ισχυρά κριτήρια γνωστό ως κριτήριο Dini-Kummer
πορισμα 943 (Κριτήριο Dini-Kummer) Για τις ακολουθίες an bn gt 0
θέτουμε
dkn =anbn minus an+1bn+1
an
94 Τηλεσκοπικές σειρές 103
Αν lim dkn gt 0 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν υπάρχει n0 isin N
ώστε dkn le 0 για κάθε n ge n0 και η σειράsuminfinn=1 b
minus1n αποκλίνει
τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Αν θέσουμε λ = (lim dkn)2 gt 0 τότε υπάρχει δείκτης
n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει dkn ge λ Συνεπώς
0 lt an le1
λ(anbn minus an+1bn+1) (91)
Από την (91) η ακολουθία anbn είναι φθίνουσα Και επειδή ε-ίναι και θετική είναι φραγμένη και άρα συγκλίνει Έτσι η σει-
ράsuminfinn=n0
an συγκρίνεται με την τηλεσκοπική σειράsuminfinn=n0
(anbn minusan+1bn+1) η οποία συγκλίνει (στο an0bn0 minus limanbn) Άρα η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνειΑν τώρα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει dkn le
0 τότε anbn minus an+1bn+1 le 0 οπότε για κάθε n ge n0 ισχύει an geanminus1(bnminus1bn) οπότε
ananminus1
ge 1bn1bnminus1
και το αποτέλεσμα προκύπτει αμέσως από το κριτήριο σύγκρισης
λόγων (Πόρισμα 933)
παρατηρηση 944 Αν lim dkn lt 0 τότε υπάρχει δείκτης n0 isin N ώστεdkn le 0 δηλαδή ικανοποιείται η δεύτερη συνθήκη του κριτηρίου
Dini-Kummer Το αντίστροφο όμως δεν είναι αληθές
Με το κριτήριο Dini-Kummer μπορούμε εύκολα να ελέγξουμε τη
σύγκλιση της σειράς της 1np για p ne 1 Πράγματι θέτουμε θέτου-
με bn = nminus 1 για κάθε n ge 2 Έτσι για an = 1np ισχύει
dkn =(nminus 1)np minusn(n+ 1)p
1np= n
(1minus
(n
n+ 1
)p)minus 1
με όριο τον αριθμό p minus 1 (Άσκηση 941) Άρα σύμφωνα με το
κριτήριο Dini-Kummer η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει αν p gt 1 και
αποκλίνει για p lt 1
Ασκήσεις
ασκηση 941 Αποδείξτε ότι
limnrarrinfin
n(
1minus(
nn+ 1
)p)= p
γράφοντας
(n+ 1)(
1minus(
nn+ 1
)p)= p 1minus ep log
(1minus 1
n+1
)
p log(1minus 1
n+1
) log(1minus 1
n+1
)
1n+1
104 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
και χρησιμοποιώντας τα βασικά όρια των Προτάσεων 5910 και 5913
ασκηση 942 Υπολογίστε τις τηλεσκοπικές σειρές
infinsumn=na
1
(a+n)(a+n+ 1) για na gt a a isin R
infinsum
n=1
2n
n
(1minus 2
n+ 1
)
infinsum
n=2
1
n(nminus 1)log
(n+ 1)nminus1
nn
infinsum
n=2
(neminusn
(eminus1 minus 1+ eminusnminus1
))
infinsum
n=2
1
nn
1
n+ 1
1(1+ 1
n
)n minus 1
ασκηση 943 Αποδείξτε ότι αν an = Aϕ(n) + Bϕ(n + 1) + Cϕ(n + 2) μεA+ B + C = 0 τότε ισχύει
nsum
k=1
ak = Aϕ(1)minus Cϕ(2)minusAϕ(n+ 1)+ Cϕ(n+ 2)
και με τη βοήθεια αυτού υπολογίστε τη σειρά
infinsum
n=1
3n+ 2
n(n+ 1)(n+ 2)
(Υπόδειξη για την τελευταία σειρά ϕ(n) = 1n)
ασκηση 944 Αποδείξτε το κριτήριο Dini-Kummer για την περίπτωση που
δεν υπάρχει το όριο της dkn Συγκεκριμένα αποδείξτε ότι αν lim inf dkn gt 0
τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει ενώ αν lim sup dkn lt 0 και η
suminfinn=1 b
minus1n
αποκλίνει τότε και ηsuminfinn=1 an αποκλίνει
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy
Ας υποθέσουμε ότι η ακολουθία an είναι θετική και φθίνουσα καιθέλουμε να ελέγξουμε τη σύγκλιση της σειράς της Δεδομένου του
ότι είναι φθίνουσα χρειαζόμαστε άραγε όλους τους όρους της ή
μήπως μπορούμε κάποιους να τους απορρίψουμε Για παράδειγμα
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot le a1 + a1 + a3 + a3 + a5 + a5 + middot middot middotle 2(a1 + a3 + a5 + middot middot middot )
Δηλαδή αν συγκλίνει η σειρά των όρων με περιττό δείκτη συ-
γκλίνει και η αρχική σειρά Βεβαίως δεν υπάρχει κάτι laquoμαγικόraquo
στους όρους με περιττό δείκτη Διότι ισχύει και
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot le a1 + a2 + a2 + a4 + a4 + a6 + middot middot middotle a1 + 2(a2 + a4 + a6 + middot middot middot )
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy 105
Άρα αν η σειρά των όρων με άρτιους δείκτες συγκλίνει τότε συ-
γκλίνει και η αρχική σειρά Μάλιστα η σύγκλιση είναι laquoαν και
μόνο ανraquo Για παράδειγμα
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot ge a2 + a2 + a4 + a4 + a6 + a6 + middot middot middotle 2(a2 + a4 + a6 + middot middot middot )
οπότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η σειρά
suminfinn=1 a2n
συγκλίνει
Εύκολα μπορούμε να δούμε ότι αυτό το τέχνασμα μπορεί να
επεκταθεί και να ελέγξουμε τη σύγκλιση μιας σειράς θετικής και
φθίνουσας ακολουθίας ελέγχοντας αν συγκλίνει η σειρά αφού της
αφαιρέσουμε περισσότερους όρους Δοκιμάστε για παράδειγμα να
δείξετε όπως παραπάνω ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν η σειράsuminfinn=1 a3n συγκλίνει
Μέχρι πού μπορεί να επεκταθεί αυτό το τέχνασμα Το παρα-
κάτω θεώρημα μας δίνει μια απάντηση Έστω ότι η kn είναι μιαγνησίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών Θέλουμε να εφαρ-
μόσουμε το παραπάνω τέχνασμα από τον όρο akn έως τον akn+1
Αν οι αποστάσεις των kn από τους kn+1 δεν laquoαυξάνουν ραγδαίαraquo
το παραπάνω τέχνασμα λειτουργεί
θεωρημα 951 (Κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy) Έστω ότι η
an είναι μια μη αρνητική και φθίνουσα ακολουθία και η kn είναιμια γνησίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών για την οποία
υπάρχει αριθμός M gt 0 ώστε
kn+1 minus kn leM(kn minus knminus1)
για κάθε n ge 2 Τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η
σειράsuminfinn=1(kn+1 minus kn)akn συγκλίνει
Απόδειξη Επειδή η kn είναι γνησίως αύξουσα εύκολα ελέγχου-με με επαγωγή ότι kn ge n για κάθε n isin N (Άσκηση 322) Άρα αν
sN είναι το μερικό άθροισμα της σειράς της an επειδή N+1 le kN+1
(οπότε N le kN+1 minus 1) ισχύει
sN le skN+1minus1
le a1 + middot middot middot + ak1minus1 + ak1 + middot middot middot + ak2minus1︸ ︷︷ ︸k2minusk1 όροι
+middot middot middot + akN + middot middot middot + akN+1minus1︸ ︷︷ ︸kN+1minuskN όροι
le a1 + middot middot middot + ak1minus1 + (k2 minus k1)ak1 + middot middot middot + (kN+1 minus kN)akN
ΔηλαδήNsum
n=1
an le a1 + middot middot middot + ak1minus1 +Nsum
n=1
(kn+1 minus kn)akn
Άρα αν η τελευταία σειρά συγκλίνει συγκλίνει και η αρχική
106 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Αντιστρόφως για κάθε m ge kN
sm ge skN = a1 + + ak1 + ak1+1 + + ak2 + ak2+1 + + akNge ak1+1 + middot middot middot + ak2︸ ︷︷ ︸
k2minusk1 όροι
+middot middot middot + akNminus1+1 + middot middot middot + akN︸ ︷︷ ︸kNminuskNminus1 όροι
ge (k2 minus k1)ak2 + middot middot middot + (kN minus kNminus1)akN
Πολλαπλασιάζοντας με M και χρησιμοποιώντας την υπόθεση πα-ίρνουμε
Msm ge (k3 minus k2)ak2 + middot middot middot + (kN+1 minus kN)akN
Δηλαδή
MNsum
n=1
an geNsum
n=2
(kn+1 minus kn)akn
Άρα αν η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε συγκλίνει και η
suminfinn=1(kn+1minus
kn)an ολοκληρώνοντας την απόδειξη
πορισμα 952 (Κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy) Αν η ακολουθία
(an)nisinN είναι μη αρνητική και φθίνουσα τότε η σειράsuminfinn=1 an
συγκλίνει αν και μόνο αν η σειράsuminfinn=1 2na2n συγκλίνει
Απόδειξη Άμεσο από το παραπάνω θεώρημα για kn = 2n α-
φού
kn+1 minus kn = 2n+1 minus 2n = 2 middot 2n minus 2n = 2n = 2(2n minus 2nminus1) = 2(kn minus knminus1)
παρατηρηση 953 Και πάλι η επιλογή kn = 2n για το παραπάνω
δεν είναι σε καμμία περίπτωση μοναδική Αν για παράδειγμα επι-
λέξουμε kn = 3n θα προκύψει ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν η σειράsuminfinn=1 3na3n συγκλίνει Ή αν επιλέξουμε kn = n2
εύκολα ελέγχουμε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η
σειράsuminfinn=1(2n+ 1)an2 συγκλίνει
παραδειγμα 954 Με το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy είναι
πολύ εύκολο να ελέγξουμε τη σύγκλιση της σειράςsuminfinn=1 1np για
κάθε p gt 0 Πράγματι η σειρά θα συγκλίνει αν και μόνο αν συ-
γκλίνει η σειράinfinsum
n=1
2n1
(2n)p=
infinsum
n=1
(1
2pminus1
)n
Αλλά η τελευταία είναι γεωμετρική σειρά με λόγο 12pminus1 οπότε
συγκλίνει αν και μόνο αν ο λόγος αυτός είναι μικρότερος του 1
δηλαδή αν και μόνο αν p gt 1
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο 107
Ασκήσεις
ασκηση 951 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
n2 tan1
n3
infinsum
n=1
sinπradicn
infinsum
n=1
lognn32
ασκηση 952 Να μελετηθεί ως προς τη σύγκλιση η σειρά
infinsum
n=1
1
(n+ 1)np
για p isin Rασκηση 953 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=2
1
n(logn)pκαι
infinsum
n=2
1
n(logn)(log logn)p
ασκηση 954 Αν συμβολίσουμε με log(n)(x) τη συνάρτηση
log log log log︸ ︷︷ ︸n φορές
(x)
(για παράδειγμα log(3)(x) = log(log(log(x)))) και με e(n) την ποσότητα
exp exp exp︸ ︷︷ ︸n φορές
(1)
(για παράδειγμα e(3) = eee και e(4) = eeee) εξετάστε ως προς τη σύγκλιση
τη σειράinfinsum
n=e(k)+1
1
n middot logn middot log(2)n middot middot middot log(kminus1)n middot (log(k)n)p
(Παρατηρήστε ότι το σημείο εκκίνησης της σειράς δηλαδή το e(k) + 1
έχει επιλεχθεί μόνο και μόνο ώστε να μην μηδενίζεται κανένας από τους
λογαρίθμους του παρονομαστή αφού log(k)(x) = 0 αν και μόνο αν x =e(k))
ασκηση 955 Αν η ακολουθία an ge 0 είναι φθίνουσα δείξτε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η σειρά
suminfinn=1 e
na[en] συγκλίνει (Πρέπειπρώτα να δείξετε ότι [en] lt [en+1])
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο
προταση 961 (Ολοκληρωτικό κριτήριο) Έστω ότι η συνάρτηση
f [1infin)rarr R είναι μη αρνητική και φθίνουσα Θέτουμε an = f(n)Τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν το ολοκλήρωμαintinfin
1 f(x)dx συγκλίνει (δηλαδή αν limtrarrinfinint t1 f(x)dx isin R)
108 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Απόδειξη Αφού η f είναι φθίνουσα για κάθε n isin N ισχύει
f(n) ge f(x) ge f(n+ 1)
για κάθε x isin [nn+ 1] Συνεπώς
int n+1
nf(n)dx ge
int n+1
nf(x)dx ge
int n+1
nf(n+ 1)dx
δηλαδή f(n) geintn+1n f(x)dx ge f(n+1) Προσθέτοντας τις τελευταίες
ανισότητες για n = 12 N παίρνουμε
Nsum
n=1
an =Nsum
n=1
f(n) geint N
1f(x)dx ge
Nsum
n=1
f(n+ 1) =N+1sum
n=2
f(n) =N+1sum
n=2
an
Άρα αν το ολοκλήρωμα συγκλίνει τότε συγκλίνει και το μερι-
κό άθροισμαsumN+1n=2 an αφού αυξάνει και είναι φραγμένο από τοintinfin
1 f(x)dx Δηλαδή η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
Αντιστρόφως αν η σειράsumNn=1 an συγκλίνει τότε το ολοκλήρω-
μα συγκλίνει αφού η
int t1f(x)dx le
int [t]+1
1f(x)dx le
infinsum
n=1
an
συνεπάγεται ότι η συνάρτηση F(t) =int t1 f(x)dx είναι αύξουσα και
άνω φραγμένη άρα το όριο limtrarrinfin F(t) υπάρχει στο R (και ισο-
ύται με suptge1 F(t))
παραδειγμα 962 Ας ελέγξουμε και πάλι τη σειράsuminfinn=1 1np για
p gt 0 Φανερά η f(x) = 1xp για x isin [0infin) είναι μη αρνητική καιφθίνουσα και 1np = f(n) Συνεπώς η σειρά
suminfinn=1 1np συγκλίνει
αν και μόνο αν συγκλίνει το ολοκλήρωμαintinfin1 xminusp dx Αλλά
intinfin1xminusp dx =
xminusp+1
minusp+1
∣∣∣∣infin
x=1= limxrarrinfin
x1minusp
1minusp minus1
1minusp αν 0 lt p ne 1
logx∣∣infinx=1= limxrarrinfin logx αν p = 1
Φανερά αυτά τα όρια υπάρχουν στο R αν και μόνο αν p gt 1
Κεφάλαιο 10
Εφαρμογές τουκριτηρίου σύγκρισης
Σε αυτό το κεφάλαιο θα αναπτύξουμε εργαλεία που προκύπτουν
από το κριτήριο σύγκρισης Αν περιοριστούμε σε μη αρνητικές
ακολουθίες είναι φανερό ότι κάθε συγκλίνουσα ή αποκλίνουσα
σειρά δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας ενός κριτηρίου σύγκλισης
ή απόκλισης Για παράδειγμα γνωρίζουμε ότι για λ gt 0 η σει-
ράsuminfinn=1 λ
n συγκλίνει αν και μόνο αν 0 lt λ lt 1 Έτσι αν βρούμε
τρόπους να συγκρίνουμε μια ακολουθία an ge 0 με την λn θα προ-κύψει ένα κριτήριο σύγκλισης ή απόκλισης Πολλές φορές αντί
για την άμεση σύγκριση an le λn είναι ευκολότερο να ελέγχουμεάλλες συνθήκες οι οποίες οδηγούν στην επιθυμητή σύγκριση (θα
δούμε παρακάτω συγκεκριμμένα παραδείγματα)
Εκτός από την ακολουθία λn μπορούμε να χρησιμοποιήσουμεοποιαδήποτε ακολουθία γνωρίζουμε ότι συγκλίνει ή αποκλίνει για
να φτιάξουμε ένα κριτήριο Για παράδειγμα μπορεί κανείς να α-
ναπτύξει κριτήρια που συγκρίνουν με τη σειρά της ακολουθίας
1np ή με τη σειρά της ακολουθίας 1(n(logn)p) για τις οποίεςγνωρίζουμε πότε συγκλίνουν και πότε όχι από το κριτήριο συ-
μπύκνωσης του Cauchy
Ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα είναι αν υπάρχει κάποια σειρά
infinsum
n=1
cn με cn ge 0
η οποία θα παρείχε το laquoαπόλυτοraquo κριτήριο σύγκλισης υπό την
έννοια ότι μια σειράsuminfinn=1 an θα συγκλίνει αν και μόνο αν ηsuminfin
n=1 an συγκρίνεται με τηνsuminfinn=1 cn Θα δούμε στην τελευταία ε-
νότητα ότι ένα τέτοιο καθολικό κριτήριο σύγκλισης δεν μπορεί να
υπάρξει
110 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Ξεκινάμε με κριτήρια που προκύπτουν από σύγκριση με τη γε-
ωμετρική σειρά
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά
Στην ενότητα αυτή βρίσκουμε συνθήκες που ελέγχονται σχετικά
εύκολα και οδηγούν στη σύγκριση μιας ακολουθίας an με τη γεω-μετρική ακολουθία λn
1011 Το κριτήριο λόγου
Αν οι όροι μιας μη αρνητικής ακολουθίας an φθίνουν πιο γρήγορααπό τη γεωμετρική πρόοδο με λόγο 0 le λ lt 1 θα ισχύει an+1 le λan(δηλαδή ο επόμενος όρος της an έχει μειωθεί περισσότερο από τονπολλαπλασιασμό με λ της γεωμετρικής προόδου) η σειρά
suminfinn=1 an
θα πρέπει να συγκλίνει αφού συγκλίνει ηsuminfinn=1 λ
n Ανάλογα αν
η an αυξάνει πιο γρήγορα από όσο αυξάνει η λn για λ ge 1 δη-
λαδή αν an+1 ge λan η σειράsuminfinn=1 an πρέπει να αποκλίνει Σε
κάθε περίπτωση συγκρίνουμε τον λόγο an+1an με έναν αριθμόλ είτε μικρότερο είτε μεγαλύτερο ή ίσο του 1 Η απόδειξη όμως
ανισοτήτων είναι συνήθως δυσχερής Για αυτό τον λόγο κατα-
φεύγουμε στη χρήση της Παρατήρησης 532 και υπολογίζουμε το
όριο ℓ = limnrarrinfin an+1an Αν για παράδειγμα το όριο ℓ είναι στοδιάστημα [01) τότε χρησιμοποιώντας αυτή την παρατήρηση γιαε = (1 minus ℓ)2 θα προκύψει ότι μετά από κάποιον δείκτη n0 isin N
ισχύει an+1 le ((1 + ℓ)2)an δηλαδή έχουμε σύγκριση με τη γεωμε-τρική ακολουθία με λόγο λ = (1 + ℓ)2 isin (01) Έτσι η σειρά τηςan θα συγκλίνει Ομοίως θα αποκλίνει αν το όριο είναι γνησίωςμεγαλύτερο του 1 Αν το όριο βέβαια βγει ακριβώς ίσο με 1 τότε
δεν μπορούμε να κάνουμε σύγκριση γιατί δεν μπορούμε να ξέρουμε
ούτε καν αν an+1an le 1 ή an+1an ge 1
Τέλος η προϋπόθεση an ge 0 μπορεί να παραλειφθεί αν χρη-
σιμοποιήσουμε τις απόλυτες τιμές |an+1an| Έχουμε λοιπόν τοακόλουθο
προταση 1011 (Κριτήριο λόγου του Drsquo Alambert) Για κάθε ακολου-
θία an ne 0
bull αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει και μάλι-
στα απολύτως
bull αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ gt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά 111
Απόδειξη Θέτουμε ℓ = limnrarrinfin |an+1an| και υποθέτουμε ότι 0 le ℓ lt1 Έτσι για κάθε ε gt 0 άρα και για ε = (1minusℓ)2 gt 0 υπάρχει n0 isin Nώστε για κάθε n ge n0 ισχύει
∣∣∣∣∣∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣minus ℓ∣∣∣∣∣ lt
1minus ℓ2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και προσθέτοντας το ℓ παίρνουμε
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt1+ ℓ
2lt 1
Αν θέσουμε λ = (1 + ℓ)2 τότε 0 lt λ lt 1 και για κάθε n ge n0 ισχύει
|an+1| le λ|an| Η τελευταία ανισότητα όμως μπορεί να επαναλαμ-βάνεται όσο το n παραμένει από n0 και πάνω Έτσι αν n ge n0
θα έχουμε
|an| le λ|anminus1| le λλ|anminus2| = λ2|anminus2| le λ3|anminus3| le le λnminusn0|anminus(nminusn0)| = λnminusn0|an0|
(στο an0 σταματάει η δυνατότητα εφαρμογής της |an+1| le λ|an|)Άρα για κάθε n ge n0 ισχύει |an| le (λminusn0|an0|)λn Επειδή η γεωμε-τρική σειρά
suminfinn=1 λ
n συγκλίνει αφού 0 le λ lt 1 συμπεραίνουμε ότι
και ηsuminfinn=1 |an| συγκλίνει από την Πρόταση 931
Αν τώρα ℓ gt 1 εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για
ε = (ℓ minus 1)2 gt 0 και παίρνουμε ότι υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθεn ge n0 ισχύει ∣∣∣∣
an+1
an
∣∣∣∣ gtℓ + 1
2gt 1
Συνεπώς |an+1| gt |an| για κάθε n ge n0 δηλαδή η ακολουθία
(|an|)ngen0 είναι γνησίως αύξουσα άρα δεν είναι μηδενική Αυτό
όμως συνεπάγεται ότι ηsuminfinn=1 an αποκλίνει από το Πόρισμα 922
παρατηρηση 1012 Παρατηρούμε εδώ ότι αν limnrarrinfin |an+1an| = 1
δεν γίνεται να συμπεράνουμε κάτι για τη σύγκλιση της σειράς
Αυτό συμβαίνει επειδή για παράδειγμα το παραπάνω όριο είναι
ίσο με 1 τόσο για την ακολουθία 1n όσο και για την ακολου-θία 1n2 Εν τούτοις η μεν
suminfinn=1 1n αποκλίνει η δε
suminfinn=1 1n2
συγκλίνει
παρατηρηση 1013 Η απόδειξη του κριτηρίου λόγου δείχνει άμεσα
ότι αν υπάρχει n0 isin N ώστε |an+1an| le λ lt 1 για κάθε n ge n0 τότε
η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει απολύτως ενώ αν |an+1an| ge λ gt 1 για
κάθε n ge n0 η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
112 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Ασκήσεις
ασκηση 1011 Αποδείξτε ότι αν για τη σειράsuminfinn=1 an με an ne 0 για κάθε
n isin N ισχύει limnrarrinfin |an+1an| = 1 αλλά υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει |an+1an| ge 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
ασκηση 1012 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
(α)infinsum
n=1
1
n(β)
infinsum
n=1
np
n για p isin R (γ)
infinsum
n=1
2n
n(δ)
infinsum
n=1
nn
n(ε)
infinsum
n=1
nradicn
n
ασκηση 1013lowast Αποδείξτε χρησιμοποιώντας το κριτήριο λόγου ότι η σειράsuminfinn=1
radicn(ne)n
nαποκλίνει (Υπόδειξη χρησιμοποιείστε την Άσκηση 1011)
Στη συνέχεια αποδείξτε με επαγωγή ότι για κάθε n isin N ισχύει
e(ne
)nle n le e
radicn(ne
)n
και συμπεράνετε ότι και οι σειρές
infinsum
n=1
(ne)n
nκαι
infinsum
n=1
(ne)nradicnn
αποκλίνουν
ασκηση 1014 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τη σειράsuminfinn=1(a
nna) γιαa isin Rασκηση 1015 Βρείτε για ποια x ge 0 οι παρακάτω σειρές συγκλίνουν
infinsum
n=1
3n
n3xn
infinsum
n=1
n(3n)(4n)
xn
ασκηση 1016 Αποδείξτε ότι το κριτήριο Dini-Kummer είναι ισχυρότερο
του κριτηρίου λόγου επιλέγοντας στο κριτήριο Dini-Kummer bn = 1 για
κάθε n isin Nασκηση 1017 Στην περίπτωση που το όριο lim |an+1an| δεν υπάρχειαποδείξτε το εξής κριτήριο λόγου
bull Αν lim sup
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
bull lim inf
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ gt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
bull Αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ = 1 αλλά για κάθε m isin N υπάρχει n ge m ώστε
|an+1an| ge 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
1012 Το κριτήριο n-στης ρίζας του Cauchy
Η απόδειξη του επόμενου κριτηρίου είναι και αυτή μια αναγωγή
στη γεωμετρική σειρά Η αναγωγή αυτή βασίζεται στο ότι για
λ ge 0 ισχύει |an| ecirc λn αν και μόνο αν nradic|an| ecirc λ
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συνάρτηση 113
προταση 1014 (Κριτήριο n-στής ρίζας του Cauchy) Για κάθε ακο-
λουθία (an)nisinN
bull αν limnrarrinfinnradic|an| lt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει και μάλι-
στα απολύτως
bull αν limnrarrinfinnradic|an| gt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Θέτουμε 0 le ℓ = limnrarrinfinnradic|an| και αν ℓ lt 1 εφαρμόζουμε
τον ορισμό της σύγκλισης για ε = (1 minus ℓ)2 gt 0 υπάρχει n0 isin N
ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει∣∣∣∣ nradic|an| minus ℓ
∣∣∣∣ lt1minus ℓ
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή προσθέτοντας ℓ και υψώνονταςστη n-στη δύναμη παίρνουμε
|an| lt(
1+ ℓ2
)n
Αλλά η σειράsuminfinn=1((1 + ℓ)2)n συγκλίνει (αφού (1 + ℓ)2 lt 1) άρα
και η σειράsuminfinn=1 |an|
Αν τώρα ℓ gt 1 εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για
ε = (ℓ minus 1)2 gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει∣∣∣∣ nradic|an| minus ℓ
∣∣∣∣ ltℓ minus 1
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή προσθέτοντας ℓ και υψώνονταςστη n-στη δύναμη παίρνουμε
(1+ ℓ
2
)nlt |an|
Αλλά αυτό συνεπάγεται ότι η an δεν είναι μηδενική αφού ((1 +ℓ)2)n rarrinfin οπότε η
suminfinn=1 an αποκλίνει
παρατηρηση 1015 Παρατηρούμε εδώ ότι αν limnrarrinfinnradic|an| = 1 δεν
γίνεται να συμπεράνουμε κάτι για τη σύγκλιση της σειράς Αυτό
συμβαίνει επειδή για παράδειγμα limnrarrinfinnradic
1n = limnrarrinfinnradic
1n2 = 1
αλλά η μενsuminfinn=1 1n αποκλίνει η δε
suminfinn=1 1n2 συγκλίνει
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συ-
νάρτηση
Στην Ενότητα 58 αποδείξαμε ότι
e =infinsum
n=0
1
n
114 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Εδώ θα επεκτείνουμε το προηγούμενο στην ακόλουθη πρόταση
προταση 1021 Για κάθε x isin R ισχύει
ex = limnrarrinfin
(1+ x
n
)n=
infinsum
n=0
xn
n
Απόδειξη Θέτουμε s(x) =suminfink=0 x
kk Χρησιμοποιώντας το διω-
νυμικό ανάπτυγμα εύκολα ελέγχουμε ότι
s(x)minus(
1+ xn
)n=
infinsum
k=2
1
k
(1minus
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
))xk
διότι στην παραπάνω έκφραση το γινόμενο των παρενθέσεων ε-
ίναι ίσο με μηδέν όταν k ge n + 1 Συνεπώς από την τριγωνική
ανισότητα
∣∣∣∣s(x)minus(
1+ xn
)n∣∣∣∣ leinfinsum
k=2
1
k
(1minus
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
))|x|k
=∣∣∣∣∣s(|x|)minus
(1+ |x|
n
)n∣∣∣∣∣
Άρα αρκεί να αποδείξουμε τη ζητούμενη για x gt 0 Αλλά για αυτό
η απόδειξη είναι ακριβώς ίδια με την απόδειξη ότι e =suminfinn=0 1n
της Ενότητας 58 και αφήνεται ως άσκηση
Ασκήσεις
ασκηση 1021 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
n2n
infinsum
n=1
np
en p isin R
infinsum
n=1
(n)n
nn2 infinsum
n=1
an2bn a b isin R
ασκηση 1022 Εξετάστε για ποια x ge 0 συγκλίνει η σειράinfinsum
n=1
2n
n2xn
ασκηση 1023 Αν για μια ακολουθία an δεν υπάρχει το όριο limnrarrinfinnradic|an|
(Άσκηση 622) αποδείξτε οι ισχύει το εξής κριτήριο ρίζας Για κάθε α-
κολουθία (an)nisinN
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| lt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει και μάλιστα
απολύτως
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| gt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| = 1 και για κάθε m isin N υπάρχει n ge m ώστε
nradic|an| ge 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
ασκηση 1024 Αποδείξτε ότι το κριτήριο n-στης ρίζας είναι ισχυρότε-ρο από το κριτήριο λόγου χρησιμοποιώντας την Πρόταση 623 και την
ακολουθία 2(minus1)nminusn
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np 115
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np
Έστω ότι p gt 1 οπότε η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει Μπορούμε να
φτιάξουμε ένα κριτήριο σύγκρισης από αυτήν χρησιμοποιώντας
το κριτήριο σύγκρισης λόγων (Πόρισμα 933) Έτσι αν an gt 0 η
συνθήκηananminus1
le 1np
1(nminus 1)p(101)
οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Επειδή
όμως από την ανισότητα Bernouli
1np
1(nminus 1)p=(nminus 1
n
)p=(
1minus 1
n
)pge 1minus p
n
αντί να ελέγχουμε την (101) αρκεί να ελέγξουμε την
ananminus1
le 1minus pn
ισοδύναμα
n(
1minus ananminus1
)ge p gt 1
Επειδή ο έλεγχος ανισοτήτων είναι συνήθως δυσχερής υπολο-
γίζουμε το όριο
limnrarrinfin
n(
1minus ananminus1
)
και ελέγχουμε αν είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο του 1 Έτσι οδη-
γούμαστε στο κριτήριο Raabe-Duhamel Η απόδειξη του κριτηρίου
αυτού μπορεί να γίνει ακριβώς όπως περιγράψαμε παραπάνω ή
μπορεί να προκύψει ως πόρισμα του κριτηρίου Dini-Kummer θέτο-
ντας bn = nminus 1 Οι λεπτομέρειες αφήνονται ως άσκηση
προταση 1031 (Κριτήριο Raabe-Duhamel) Για μια θετική ακολουθία
an θέτουμε
rdn = n(
1minus an+1
an
)
Αν lim rdn gt 1 (ή lim inf rdn gt 1 αν το προηγούμενο όριο δεν υπάρ-
χει) τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν υπάρχει n0 isin N ώστε για
κάθε n ge n0 να ισχύει rdn le 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Αν η απόδειξη μπορούσε να γίνει μόνο με τη σύγκριση με την α-
κολουθία 1np τότε δεν θα ήταν λογικό να ελέγξουμε τη σύγκλισητης 1np με αυτό το κριτήριο Επειδή όμως η απόδειξη μπορεί ναγίνει και ως πόρισμα του Dini-Kummer μπορούμε να χρησιμοποι-
ήσουμε το κριτήριο Raabe-Duhamel και για την 1np
116 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Η μέθοδος με την οποία κανείς συγκρίνει με μια γνωστή ακο-
λουθία (όπως την 1np) δεν είναι απαραίτητα μοναδικός Μπορείκανείς να σκεφτεί άλλες εκφράσεις που θα οδηγούσαν στην ίδια
σύγκριση Ως παράδειγμα θα μπορούσαμε αντί να ακολουθήσου-
με την τεχνική που οδήγησε το κριτήριο Raabe-Duhamel να κάνουμε
το εξής επιδιώκοντας μια σύγκριση της μορφής
an+1
anle 1(n+ 1)p
1np=(
nn+ 1
)p
βλέπουμε ότι αυτό είναι ισοδύναμο με το να ισχύει
anan+1
ge(
1+ 1
n
)p
Αλλά επειδή η (1 + 1n)n είναι αύξουσα με όριο το e ισχύει (1 +1n)n le e οπότε (1 + 1n)p le epn Άρα θα ισχύει η ζητούμενη ανισχύει η
anan+1
ge epn
Παίρνοντας λογαρίθμους και αναδιατάσσοντας τους όρους της
τελευταίας ανισότητας αποδεικνύουμε το ακόλουθο κριτήριο
προταση 1032 (Λογαριθμικό κριτήριο) Για κάθε ακολουθία θετι-
κών όρων an θέτουμε
gn = n loganan+1
Τότε
bull Αν limgn gt 1 (ή lim infgn gt 1 αν το όριο δεν υπάρχει) η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
bull Αν limgn lt 1 (ή lim supgn lt 1 αν το όριο δεν υπάρχει) η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη με βάση την παραπάνω συζήτηση α-
φήνεται ως εύκολη άσκηση (για την περίπτωση που αποκλίνει δε-
ίξτε ότι υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an+1an ge1ean για κατάλληλο a ge 0 και πολλαπλασιάστε τις προηγιούμε-
νες ανισότητες για τους δείκτες από n0 μέχρι n)
Ασκήσεις
ασκηση 1031 Γράψτε την απόδειξη του κριτηρίου Raabe-Duhamel (Πρότα-
ση 1031) χρησιμοποιώντας τη σύγκριση με την ακολουθία 1np
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p) 117
ασκηση 1032 Γράψτε την απόδειξη του κριτηρίου Raabe-Duhamel (Πρότα-
ση 1031) ως πόρισμα του κριτηρίου Dini-Kummer
ασκηση 1033 Γράψτε την απόδειξη του λογαριθμικού κριτηρίου και χρη-
σιμοποιήστε το για να αποδείξετε ότι η σειράsuminfinn=1n
n(enn) αποκλίνει
ασκηση 1034 Εξηγήστε γιατί η χρήση της ananminus1 le 1minuspn δεν είναι ου-σιαστικά ασθενέστερη της ananminus1 le (1minus 1n)p δηλαδή δεν οδηγηθήκαμεσε ασθενέστερο κριτήριο από τη χρήση της ανισότητας Bernouli (Υπόδει-
ξη Από το διωνυμικό ανάπτυγμα αν p isin N ή από το θεώρημα Taylor αν
p όχι φυσικός αριθμός προκύπτει ότι (1minus 1n)p = 1minus (pn)+An όπου ηποσότητα An έχει την ιδιότητα limnAn = 0 οπότε
n(
1minus ananminus1
)ge n
(1minus
(1minus 1
n
)p)= p minusnAn
Συμπεράνετε ότι η σύγκριση του ananminus1 με την (1minus1n)p είναι ισοδύναμημε τη σύγκριση με την 1minus pn)
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p)
Το κριτήριο Raabe-Duhamel αποτυγχάνει να δώσει αποτέλεσμα αν
το όριο της rdn είναι 1 διότι στην ουσία η σύγκριση της an ε-ίναι με την 1n αλλά δεν είναι σαφές από το ότι lim rdn = 1 ούτε
καν αν an le 1n ή an ge 1n Έτσι μπορεί κανείς σε αυτή την πε-ρίπτωση να σκεφτεί να συγκρίνει με την ακολουθία 1(n(logn)p)που για p gt 1 είναι λίγο μικρότερη από την 1n αλλά αρκετάμικρότερη ώστε η σειρά της να συγκλίνει Αυτό είναι το περιε-
χόμενο του κριτηρίου Bertrand Για να οδηγηθούμε σε μια οριακο-
ύ τύπου συνθήκη όπως και στο κριτήριο Raabe-Duhamel κάνουμε
τους παρακάτω υπολογισμούς θέλουμε να έχουμε μια σύγκριση
των λόγων
ananminus1
le
1
n(logn)p1
(nminus 1)(log(nminus 1))p
=(
1minus 1
n
)(log(nminus 1)
logn
)p
=(
1minus 1
n
)(logn+ log(1minus 1n)
logn
)p
=(
1minus 1
n
)(1+ log(1minus 1n)
logn
)p
Αλλά από το Θεώρημα Taylor υπάρχει ακολουθία An με nAn rarr 0
ώστε
log
(1minus 1
n
)= minus 1
n+An
118 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
οπότε η σύγκριση που επιδιώκουμε είναι
ananminus1
le(
1minus 1
n
)1minus
1n minusAnlogn
p
=(
1minus 1
n
)(1minus 1minusnAn
n logn
)p
Πάλι από το Θεώρημα Taylor (ή το διωνυμικό ανάπτυγμα αν p isinN) υπάρχει ακολουθία Bn με (n logn)Bn rarr 0 ώστε
(1minus 1minusnAn
n logn
)p= 1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
οπότε η σύγκριση που επιδιώκουμε γίνεται
ananminus1
le(
1minus 1
n
)(1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
)
Ανοίγοντας τις παρενθέσεις βλέπουμε ότι υπάρχει ακολουθία Bnμε (n logn)Bn rarr 0 ώστε
(1minus 1
n
)(1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
)= 1minus 1
nminus pn logn
+ Bn
οπότε η επιδιωκόμενη σύγκριση γίνεται
ananminus1
le 1minus 1
nminus pn logn
+ Bn
Μετά από πράξεις οδηγούμαστε στην
(logn)(
1minusn(
1minus ananminus1
))le p + (n logn)Bn
Η διαδικασία αυτή μας οδηγεί στο εξής κριτήριο
θεωρημα 1041 (Κριτήριο Bertrand) Για κάθε ακολουθία an gt 0 για
την οποία
lim(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))lt 1
(ή lim sup αν δεν υπάρχει το όριο) η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Ενώ
αν
lim(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))gt 1
(ή lim inf αν δεν υπάρχει το όριο) τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
όπως και στην περίπτωση όπου υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθεn ge n0 να ισχύει
(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))ge 1
Απόδειξη Η απόδειξη με βάση την παραπάνω συζήτηση α-
φήνεται ως άσκηση
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 119
Ασκήσεις
ασκηση 1041 Γράψτε τις λεπτομέρειες της απόδειξης του κριτηρίου Ber-
trand
ασκηση 1042 [Κριτήριο Gauss] Αποδείξτε χρησιμοποιώντας το κριτήριο
Bertrand ότι αν για μια θετική ακολουθία an ισχύει
an+1
an= 1minus b
nminus cnn2
για κάποια φραγμένη ακολουθία cn τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν
και μόνο αν b gt 1
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρι-
σης σειρών
Παρατηρώντας τη διαδικασία που ακολουθήσαμε στα παραπάνω
κριτήρια ένα φυσιολογικό ερώτημα είναι αν θα μπορούσε να υ-
πάρχει ένα κριτήριο σύγκρισης το οποίο να αποφασίζει πάντα
αν μια σειρά συγκλίνει ή όχι Αν υπάρχει δηλαδή μια laquoκαθολικήraquo
σειράsuminfinn=1 an με an ge 0 η οποία να laquoδιαχωρίζειraquo τις συγκλίνου-
σες από τις αποκλίνουσες σειρές μη αρνητικών όρων Η απάντη-
ση σε αυτό το ερώτημα είναι δυστυχώς αρνητική Διότι αν το
καθολικό κριτήριο συγκρίνει με μια ακολουθία an για την οποίαηsuminfinn=1 an συγκλίνει μπορούμε να βρούμε ακολουθία bn γνησίως
αύξουσα με limbn = +infin ώστε ηsuminfinn=1 anbn να συγκλίνει Οπότε η
σύγκριση της anbn με την an ώστε να προκύψει η σύγκλιση τηςsuminfinn=1 anbn δεν είναι εφικτήΟμοίως αν ένα καθολικό κριτήριο αποφάσιζε ότι μια σειρά α-
ποκλίνει συγκρίνοντας με μια γνωστή αποκλίνουσα σειράsuminfinn=1 an
μη αρνητικών όρων τότε υπάρχει γνησίως φθίνουσα ακολουθία
bn ώστε limbn = 0 με την σειράsuminfinn=1 anbn να αποκλίνει Οπότε
η σύγκριση anbn με την an ώστε να προκύψει ότι ηsuminfinn=1 anbn
αποκλίνει δεν είναι εφικτή
Έτσι καθολικό κριτήριο σύγκρισης το οποίο να αποφασίζει
για τη σύγκλιση ή την απόκλιση των σειρών δεν γίνεται να υ-
πάρχει
Στα παρακάτω θεωρήματα δίνουμε τις αποδείξεις των παρα-
πάνω ισχυρισμών
θεωρημα 1051 Αν η σειράsuminfinn=1 an με an gt 0 συγκλίνει τότε
υπάρχει γνήσια αύξουσα ακολουθία bn με limbn = +infin ώστε ηsuminfinn=1 anbn συγκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη προκύπτει αμέσως από το επόμενο θε-
ώρημα αν θέσουμε bn = (suminfink=n ak)
minusp για οποιοδήποτε 0 lt p lt 1 Με
120 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
αυτή την επιλογή φανερά η bn είναι γνήσια αύξουσα με όριο το+infin
θεωρημα 1052 (Dini 1867) Έστω ότι για την ακολουθία an gt 0 η
σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Θέτουμε rnminus1 =
suminfink=n ak Τότε η σειρά
infinsum
n=1
anrpnminus1
συγκλίνει αν 0 lt p lt 1 και αποκλίνει αν p ge 1
Για την απόδειξη του θεωρήματος αποδεικνύουμε πρώτα μια
ανισότητα τύπου Bernoulli
λημμα 1053 Για κάθε 0 le z le 1 και για κάθε a ge 1 ισχύει
(1minus z)a ge 1minus az
Συγκεκριμένα για κάθε 0 le x le 1 και για κάθε 0 lt p lt 1 ισχύει
1minus x le 1
1minus p(1minus x1minusp
)
και για 1 lt p le 2 ισχύει
1minus x le 1
p minus 1
(1minus xpminus1
)
Απόδειξη Η απόδειξη μπορεί να γίνει με το υλικό του βιβλίου
όπως περιγράφεται στην Άσκηση 5915 ή με τα εργαλεία του
απειροστικού λογισμού ως εξής Η συνάρτηση f(z) = (1 minus z)a minus1 + az είναι αύξουσα στο [01] διότι f prime(z) = minusa((1 minus z)aminus1 minus 1) ge0 Άρα f(z) ge f(0) = 0 δηλαδή η ζητούμενη Για τη δεύτερη
ανισότητα θέτουμε a = 1(1 minus p) ge 1 και z = 1 minus x1minusp ενώ για τηντρίτη ανισότητα a = 1(p minus 1) ge 1 και z = 1minus xpminus1
Απόδειξη του Θεωρήματος 1052 Θέτουμε s =suminfinn=1 an και sN =sumN
n=1 an Χωρίς βλάβη της γενικότητες υποθέτουμε ότι s le 1 (αλλι-
ώς αλλάζουμε την an στην ans) Έτσι rnminus1 lt 1 οπότε αν p ge 1
ισχύει rpnminus1 lt rnminus1 Άρα για κάθε k n isin N
an+krpn+kminus1
+ + anrpnminus1
ge an+krn+kminus1
+ + anrnminus1
ge an+krnminus1
+ + anrnminus1
= rnminus1 minus rn+krnminus1
= 1minus rn+krnminus1
Αλλά η ακολουθία rn συγκλίνει στο 0 αφού rn = s minus sn rarr 0 Άρα
για κάθε n υπάρχει επαρκώς μεγάλο k ώστε rn+krnminus1 le 12 οπότε
an+krpn+kminus1
+ + anrpnminus1
ge 1
2
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 121
και έτσι η σειράsuminfinn=1(anr
pnminus1) δεν είναι Cauchy συνεπώς απο-
κλίνει
Έστω τώρα ότι 0 lt p lt 1 Έχουμε
infinsum
n=1
anrpnminus1
=infinsum
n=1
anrnminus1
r 1minuspnminus1 =
infinsum
n=1
rnminus1 minus rnrnminus1
r 1minuspnminus1
Αρκεί να αποδείξουμε ότι
rnminus1 minus rnrnminus1
r 1minuspnminus1 le
1
1minus p(r 1minuspnminus1 minus r
1minuspn
)
διότι η σειρά της τελευταίας θα συγκλίνει ως τηλεσκοπική Αλλά
αυτή η ανισότητα είναι ισοδύναμη με την
1minus rnrnminus1
le 1
1minus p
(1minus
(rnrnminus1
)1minusp)
η οποία ισχύει από τη δεύτερη ανισότητα του Λήμματος 1053 με
x = rnrnminus1
θεωρημα 1054 (Dini 1867) Αν η σειράsuminfinn=1 an με an gt 0 απο-
κλίνει τότε υπάρχει γνησίως φθίνουσα ακολουθία bn με limbn = 0
ώστε ηsuminfinn=1 anbn να αποκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη προκύπτει άμεσα από το επόμενο θε-
ώρημα θέτοντας bn = (sumnk=1 ak)
minus1 Φανερά με αυτή την επιλογή η
bn είναι γνησίως φθίνουσα με όριο το μηδέν
θεωρημα 1055 (Dini-Pringsheim) Έστω ότι για την ακολουθία an gt0 η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει Θέτουμε sn =
sumnk=1 ak Τότε η σειρά
infinsum
n=1
anspn
συγκλίνει αν p gt 1 και αποκλίνει αν 0 le p le 1
Απόδειξη Επιλέγουμε n ώστε sn ge 1 Αυτό είναι εφικτό αφού
sn rarr +infin Έτσι για κάθε k isin N και για 0 le p le 1 ισχύει
an+kspn+k
+ + an+1
spn+1
ge an+ksn+k
+ + an+1
sn+1
ge an+ksn+k
+ + an+1
sn+k= sn+k minus sn
sn+k= 1minus sn
sn+k
Επειδή limkrarrinfin sn+k = +infin υπάρχει k ge n ώστε snsn+k le 12 Συνε-πώς για κάθε n isin N ώστε sn ge 1 υπάρχει k ge n ώστε
an+kspn+k
+ + an+1
spn+1
ge 1
2
122 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Άρα ηsuminfinn=1 ans
pn δεν είναι Cauchy οπότε αποκλίνει
Αν τώρα p ge 2 επειδή sn rarr +infin θα ισχύει
anspn
le ans2n
από τη στιγμή που το sn θα γίνει μεγαλύτερο ή ίσο του 1 Συνε-
πώς αρκεί να αποδείξουμε ότι ηsuminfinn=1 ans
pn συγκλίνει για 1 lt p le
2 Υποθέτουμε λοιπόν ότι 1 lt p le 2 Παρατηρούμε ότι
infinsum
n=1
anspn
leinfinsum
n=1
ansns
pminus1nminus1
=infinsum
n=1
sn minus snminus1
snspminus1nminus1
Αρκεί να αποδείξουμε ότι
sn minus snminus1
snspminus1nminus1
le 1
p minus 1
(s1minuspnminus1 minus s
1minuspn
)
διότι η σειρά της τελευταίας θα συγκλίνει ως τηλεσκοπική Αλλά
η ανισότητα αυτή είναι ισοδύναμη με την
1minus snminus1
snle 1
p minus 1
(1minus
(snminus1
sn
)pminus1)
η οποία προκύπτει από την τρίτη ανισότητα του Λήμματος 1053
για x = snminus1sn
Ασκήσεις
ασκηση 1051 Χρησιμοποιήστε την Άσκηση 923 και το Θεώρημα 1055
για να αποδείξετε ότι η σειρά
infinsum
n=2
1
n(logn)p
συγκλίνει αν p gt 1 και αποκλίνει για 0 lt p le 1
Κεφάλαιο 11
Εναλλάσουσες σειρές
Οι εναλλάσουσες σειρές δηλαδή οι σειρές που η ακολουθία αλ-
λάζει συχνά πρόσημο αποτελούν ειδική κατηγορία σειρών και
μελετώνται ξεχωριστά
111 Το κριτήριο Leibniz
Κάθε σειρά της μορφήςsuminfinn=1(minus1)nan όπου είτε an ge 0 για κάθε
n isin N είτε an le 0 για κάθε n isin N ονομάζεται εναλλάσουσα σει-ρά Η παρακάτω πρόταση δίνει ένα κριτήριο σύγκλισης για εναλ-
λάσουσες σειρές
προταση 1111 (Κριτήριο του Leibniz) Αν η ακολουθία an είναιφθίνουσα και μηδενική τότε η σειρά
suminfinn=1(minus1)nan συγκλίνει
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι αν θέσουμε sN =sumNn=1(minus1)nan τότε η
s2N είναι φθίνουσα διότι
s2(N+1) = s2N+2 = s2N + (minus1)2N+1a2N+1 + (minus1)2N+2a2N+2
= s2N + a2N+2 minus a2N+1 le s2N
αφού a2N+2 le a2N+1 Επιπλέον η s2Nminus1 είναι αύξουσα διότι
s2(N+1)minus1 = s2N+1 = s2Nminus1 + (minus1)2Na2N + (minus1)2N+1a2N+1
= s2N + a2N minus a2N+1 ge s2Nminus1
αφού a2N ge a2N+1 Όμως
s2N = s2Nminus1 + (minus1)2Na2N = s2Nminus1 + a2N ge s2Nminus1
Συνεπώς
s1 le s2Nminus1 le s2N le s2
124 Εναλλάσουσες σειρές
δηλαδή οι s2Nminus1 και s2N είναι μονότονες και φραγμένες άρα συ-γκλίνουν Τέλος s2N = s2Nminus1 + a2N Συνεπώς |s2N minus s2Nminus1| = |a2N| rarr 0
οπότε οι s2Nminus1 και s2N συγκλίνουν στον ίδιο αριθμό Άρα και η snείναι συγκλίνουσα
παραδειγμα 1112 Παρόλο που η σειράsuminfinn=1(minus1)nn δεν συγκλίνει
απολύτως αφούsuminfinn=1 |(minus1)nn| =
suminfinn=1 1n = infin εν τούτοις η ίδια
η σειρά συγκλίνει σύμφωνα με το παραπάνω κριτήριο αφού η
1n είναι φθίνουσα και μηδενική
Ασκήσεις
ασκηση 1111 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
(minus1)n
ncos
an a isin R
infinsum
n=1
(minus1)nnpeqradicn p q isin R
infinsum
n=1
(minus1)na1n a isin R
112 Το κριτήριο Dirichlet
Η παραπάνω πρόταση μπορεί να γενικευθεί αντικαθιστώντας την
ακολουθία (minus1)n με μια laquoγενικότερηraquo ακολουθία Χρειαζόμαστεπρώτα ένα λήμμα για την laquoάθροιση κατά παράγοντεςraquo Πρόκει-
ται για μια εντελώς ανάλογη ιδιότητα με την ολοκλήρωση κατά
παράγοντες Εκεί ο κανόνας παραγώγισης (fg)prime = f primeg+fgprime οδηγείστην f primeg = (fg)prime minus fgprime και μετά από ολοκλήρωση στο [a b] στην
int baf primeg = f(b)g(a)minus f(a)g(a)minus
intfgprime
Εδώ τον ρόλο της παραγώγου παίζει η διαφορά xnminusxnminus1 και ynminusynminus1 και το ρόλο του ολοκληρώματος η άθροιση Κατά τα άλλα
οι αποδείξεις και οι τύποι που προκύπτουν είναι πανομοιότυποι
λημμα 1121 (Άθροιση κατά παράγοντες) Για οποιεσδήποτε ακο-
λουθίες (xn)infinn=0 και (yn)infinn=0 στο R και για οποιουσδήποτε αριθμο-
ύς N isin N και M isin Ncup 0 με N gt M ισχύει
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn = xNyN minus xMyM minusNsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Απόδειξη Επειδή το άθροισμαsumNn=M+1(xnyn minus xnminus1ynminus1) είναι
τηλεσκοπικό μετά από διαγραφές προκύπτει ότι
Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1ynminus1) = xNyN minus xMyM
112 Το κριτήριο Dirichlet 125
Από την άλλη προσθαφαιρώντας τον όρο xnminus1yn στην παρένθε-ση παίρνουμε ότι
Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1ynminus1) =Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1yn + xnminus1yn minus xnminus1ynminus1)
=Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn +Nsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Άρα
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn +Nsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1) = xNyN minus xMyM
οπότε
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn = xNyN minus xMyM minusNsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Από την άθροιση κατά παράγοντες προκύπτει αμέσως το α-
κόλουθο
θεωρημα 1122 Αν για τις ακολουθίες (xn)nisinN και (yn)nisinN το γι-νόμενο xnyn συγκλίνει τότε η σειρά
sumNn=2(xn minus xnminus1)yn συγκλίνει
αν και μόνο αν η σειράsumNn=2 xnminus1(yn minusynminus1) συγκλίνει
Απόδειξη Προκύπτει αμέσως από την άθροιση κατά παράγο-
ντες θέτοντας M = 0 και xM = yM = 0 Εναλλακτικά μπορούμε να
χρησιμοποιήσουμε την άθροιση κατά παράγοντες για να επιβε-
βαιώσουμε την ιδιότητα Cauchy
πορισμα 1123 (Κριτήριο του Dirichlet) Αν το μερικό άρθοισμα sNτης σειράς
suminfinn=1 an είναι φραγμένη ακολουθία και η bn είναι
φθίνουσα και μηδενική τότε η σειράsuminfinn=1 anbn συγκλίνει
Απόδειξη Αφού η sn είναι φραγμένη limnrarrinfin snbn = 0 Έτσι από
το προηγούμενο θεώρημα η σειρά
infinsum
n=1
anbn =infinsum
n=1
(sn minus snminus1)bn
συγκλίνει αν και μόνο αν συγκλίνει η σειράsuminfinn=1 sn(bn minus bnminus1)
Αλλά αν C το φράγμα της |sn| τότεinfinsum
n=1
∣∣sn(bn minus bnminus1)∣∣ le C
infinsum
n=1
(bn minus bnminus1)
και η τελευταία είναι τηλεσκοπική Άρα η σειράsuminfinn=1 sn(bnminusbnminus1)
συγκλίνει απόλυτα άρα και απλά
126 Εναλλάσουσες σειρές
παραδειγμα 1124 Τα μερικά αθροίσματα της σειράςsuminfinn=1(minus1)n ε-
ίναι φραγμένα (φανερά |sN| le 1 για κάθε N isin N) Άρα αν η anείναι φθίνουσα και μηδενική η σειρά
suminfinn=1(minus1)nan συγκλίνει δη-
λαδή έχουμε το κριτήριο Leibniz ως πόρισμα του κριτηρίου Dirich-
let
παρατηρηση 1125 Η απαίτηση στο κριτήριο Dirichlet να είναι η
bn φθίνουσα δεν είναι απαραίτητη και μπορεί να αντικαταστα-θεί από την απαίτηση η bn να είναι φραγμένης κύμανσης (Άσκη-ση 1121)
Ασκήσεις
ασκηση 1121 [Dedekind] Αποδείξτε χρησιμοποιώντας την τριγωνική ανι-
σότητα όπως στην απόδειξη του Πορίσματος 1123 ότι το συμπέρασμα
του κριτηρίου Dirichlet συνεχίζει να ισχύει αν η ακολουθία bn αντί ναείναι φθίνουσα είναι φραγμένης κύμανσης δηλαδή αν
suminfinn=1 |bn minus bnminus1| lt
+infinασκηση 1122 [Κριτήριο Abel] Έστω ότι η
suminfinn=1 an συγκλίνει και η bn είναι
μια μονότονη και φραγμένη ακολουθία Αποδείξτε ότι και ηsuminfinn=1 anbn
συγκλίνει
(Υπόδειξη Η bn ως μονότονη και φραγμένη συγκλίνει έστω στο bΕφαρμόστε το κριτήριο Dirichlet για την ακολουθία an και για τη φθίνου-σα και μηδενική |bn minus b|)
Κεφάλαιο 12
Αναδιατάξεις σειρών
Όταν προσθέτουμε ένα πεπερασμένο πλήθος αριθμών τότε η σει-
ρά με την οποία κάνουμε την πρόσθεση δεν έχει σημασία αφού
η πρόσθεση είναι αντιμεταθετική πράξη Όμως επειδή στις σει-
ρές εμπλέκεται και η διαδικασία του ορίου τίθεται το ερώτημα
αν η σειρά με την οποία γίνεται η άθροιση μπορεί τώρα να έχει
ή όχι σημασία Είναι σωστό δηλαδή ότι ανεξάρτητα της σειράς
άθροισης ένα άπειρο άθροισμα θα δίνει πάντα το ίδιο αποτέλε-
σμα Όπως βλέπουμε στο ακόλουθο παράδειγμα η απάντηση είναι
αρνητική
παραδειγμα 1201 Ας θεωρήσουμε τη σειράsuminfinn=1(minus1)nminus1n για την
οποία γνωρίζουμε ότι συγκλίνει και ας θέσουμε ℓ το όριό τηςΕύκολα βλέπουμε ότι
ℓ lt 1minus 1
2+ 1
3= 56
διότι οι επόμενοι όροι του αθροίσματος είναι ανά δύο αρνητικοί
minus14+ 15 lt 0 minus16+ 17 lt 0 κλπ Αλλάζουμε τώρα τη σειρά της
άθροισης ώστε κάθε αρνητικός όρος να εμφανιστεί αφού πρώτα
εμφανιστούν δύο θετικοί όροι Δηλαδή θεωρούμε τη σειρά
1+ 1
3minus 1
2+ 1
5+ 1
7minus 1
4+ 1
9+ 1
11minus 1
6+
Εύκολα ελέγχουμε ότι κάθε τριάδα από αυτούς τους όρους με τους
δύο πρώτους θετικούς και τον τρίτο αρνητικό μπορεί να περιγρα-
φεί με την έκφραση
1
4kminus 3+ 1
4kminus 1minus 1
2k
για k isin N Αλλά με απλές πράξεις βλέπουμε ότι1
4kminus 3+ 1
4kminus 1minus 1
2kge 0
128 Αναδιατάξεις σειρών
άρα
1+ 1
3minus 1
2+ 1
5+ 1
7minus 1
4+ 1
9+ 1
11minus 1
6+ middot middot middot ge 1+ 1
3minus 1
2= 5
6gt ℓ
Έτσι η νέα άθροιση δίνει σειρά που είτε δεν συγκλίνει είτε συ-
γκλίνει σε μεγαλύτερο αριθμό από το ℓ Σε κάθε περίπτωση ηαπάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι αρνητική
Σε αυτό το κεφάλαιο θα δούμε ότι η απάντηση στην παρα-
πάνω ερώτηση είναι πολύ laquoχειρότερηraquo από το απλό laquoόχιraquo του
παραπάνω παραδείγματος
Πρώτα όμως πρέπει να περιγράψουμε έναν τρόπο για να αλ-
λάζουμε τη σειρά της άθροισης
121 Αναδιατάξεις των φυσικών αριθμών
ορισμος 1211 Μια ακολουθία kn N rarr N λέγεται αναδιάταξη του
N αν είναι 1minus 1 και επί
Ο όρος που χρησιμοποιούμε είναι laquoφυσιολογικόςraquo διότι εφόσον
η kn είναι επί του N στο σύνολο τιμών της βρίσκονται όλοι οι
φυσικοί αριθμοί και αφού είναι 1 minus 1 η kn δεν επαναλαμβάνειτιμές Άρα πράγματι η kn δίνει τους φυσικούς αριθμούς με άλλησειρά Ας δούμε ένα παράδειγμα Θέτουμε
kn =nminus 1 αν n άρτιοςn+ 1 αν n περιττός
Οι τιμές της kn φαίνονται στον παρακάτω πίνακα από όπου
βλέπουμε ότι η kn απλώς αλλάζει τη σειρά των φυσικών αριθ-μών τους αναδιατάσσει
n 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 kn 2 1 4 3 6 5 8 7 10 9 12 11 14
122 Αναδιατάξεις σειρών
Με τη βοήθεια μιας αναδιάταξης του N μπορούμε να ορίσουμε τις
αναδιατάξεις ακολουθιών και σειρών
ορισμος 1221 Αν ακολουθία kn Nrarr N είναι μια αναδιάταξη του
N τότε η ακολουθία aprimen = akn ονομάζεται αναδιάταξη της an καιη σειρά
suminfinn=1 a
primen =
suminfinn=1 akn ονομάζεται αναδιάταξη της
suminfinn=1 an
Έτσι η aprimen δίνει ακριβώς τους όρους της an κατά 1minus1 και επί
τρόπο αλλά με τη σειρά που περιγράφει η kn Για παράδειγμαστον επόμενο πίνακα βλέπουμε την αναδιάταξη που κάνει σε μια
ακολουθία an η παραπάνω kn
122 Αναδιατάξεις σειρών 129
an a1 a2 a3 a4 a5 a6 a7 a8 a9 a10 a11 akn a2 a1 a4 a3 a6 a5 a8 a7 a10 a9 a12
Στη συνέχεια θέλουμε να αποδείξουμε ότι αν μια σειρά συ-
γκλίνει απολύτως τότε κάθε ανάδιάταξή της συγκλίνει και μάλι-
στα στον ίδιο αριθμό Για αυτό θα χρειαστούμε πρώτα δυο απλά
λήμματα
λημμα 1222 Αν kn Nrarr N 1minus 1 τότε limnrarrinfin kn = infinΑπόδειξη Έστω ότι M gt 0 και K = kn n isin N το σύνολο
τιμών της kn Το σύνολο K cap 12 [M] + 1 είναι πεπερασμένο(με το πολύ [M]+ 1 στοιχεία) Ας υποθέσουμε ότι
K cap 12 [M]+ 1 = kn1 kn2 knr
για κάποιους δείκτες n1 nr Θέτουμε n0 = maxn1 n2 nr+1
φανερά αν n ge n0 τότε kn notin 12 [M]+1 γιατί αλλιώς θα έπρε-πε να ισούται με κάποιο από τα kn1 kn2 knr αντιφάσκοντας μετην ιδιότητα του 1minus 1 Άρα kn ge [M]+ 1 gt M Συνεπώς kn rarrinfin
λημμα 1223 Αν η kn είναι αναδιάταξη του N τότε για κάθε N isinN υπάρχει m =m(N) isin N ώστε
12 N sube k1 k2 km
Απόδειξη Από το Λήμμα 1222 υπάρχει m isin N ώστε για κάθεn gem να ισχύει kn ge N+1 Άρα οι αριθμοί 12 N είναι ήδη στοσύνολο τιμών της kn για τα n le m αλλιώς η kn δεν μπορεί ναείναι επί Έτσι αποδείξαμε ότι 12 N sube k1 k2 km
προταση 1224 Αν μια σειρά συγκλίνει απολύτως τότε κάθε ανα-
διάταξή της συγκλίνει στον ίδιο αριθμό
Απόδειξη Έστω ότι η kn είναι μια αναδιάταξη των φυσικώναριθμών οπότε η akn είναι αναδιάταξη της ακολουθίας an Θέτου-με ℓ =
suminfinn=1 an Θα δειξουμε ότι
suminfinn=1 akn = ℓ
Έστω ότι ε gt 0 Αφού ηsuminfinn=1 |an| συγκλίνει είναι Cauchy
Άρα υπάρχει N0 = N0(ε) isin N ώστε για κάθε N gt M ge N0 να ι-
σχύειsumNn=M+1 |an| lt ε2 Αφήνοντας το N rarr infin συμπεραίνουμε ότιsuminfin
n=M+1 |an| le ε2 Άρα για κάθε M ge N0 ισχύειsuminfinn=M+1 |an| lt ε
οπότε και για M = N0 Δηλαδή
infinsum
n=N0+1
|an| lt ε
Από το Λήμμα 1223 για το N0 υπάρχει m0 isin N ώστε 12 N0 sube
130 Αναδιατάξεις σειρών
k1 k2 km0 Έστω τώρα ότι m gem0 Έχουμε
∣∣∣∣∣∣ℓ minusmsum
n=1
akn
∣∣∣∣∣∣ =∣∣∣∣∣∣
sum
nnotink1k2kman
∣∣∣∣∣∣
lesum
nnotink1k2km|an| le
sum
nnotink1k2km0|an|
lesum
nnotin12N0|an| =
infinsum
n=N0+1
|an| lt ε
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 1221 Αποδείξτε ότι αν an rarr ℓ και akn μια οποιαδήποτε αναδι-άταξή της τότε akn rarr ℓ
ασκηση 1222 Αποδείξτε ότι κάθε συγκλίνουσα ακολουθία an έχει φθίνου-σα αναδιάταξη (Η φθίνουσα αναδιάταξη μιας ακολουθίας an συνήθωςσυμβολίζεται με alowastn)
123 Το θεώρημα Riemann
Σε αυτή την ενότητα αποδεικνύουμε ότι αν μια σειρά συγκλίνει
αλλά δεν συγκλίνει απολύτως τότε για κάθε αριθμό υπάρχει ανα-
διάταξη της σειράς που συγκλίνει σε αυτόν Για την απόδειξη θα
χρειαστούμε ένα λήμμα
λημμα 1231 Κάθε αναδιάταξη akn μιας μηδενικής ακολουθίας anείναι μηδενική
Απόδειξη Αν ε gt 0 και N0 isin N ώστε για κάθε N ge N0 να ισχύει
|aN| lt ε τότε από το Λήμμα 1223 βρίσκουμε ένα m0 isin N ώστε12 N0 sube k1 k2 km0 Έτσι αν m gem0+1 επειδή η kn είναι1minus 1 θα ισχύει
km notin k1 k2 km0 supe 12 N0
Άρα km ge N0 οπότε |akm| lt ε
θεωρημα 1232 (Riemann) Αν η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αλλά η σει-
ράsuminfinn=1 |an| αποκλίνει τότε για κάθε x isin R υπάρχει αναδιάταξη
kn του N ώστεinfinsum
n=1
aprimen =infinsum
n=1
akn = x
123 Το θεώρημα Riemann 131
Απόδειξη Χωρίς βλάβη της γενικότητας υποθέτουμε ότι an ne 0
για κάθε n isin N αφού οι όποιοι μηδενικοί όροι δεν συμβάλλουν
στη σύγκλιση ή όχι της σειράς Θέτουμε
a+n =an αν an gt 0
0 αν an lt 0και aminusn =
0 αν an gt 0
minusan αν an lt 0
Παρατηρούμε ότι a+n aminusn gt 0 και a+n + aminusn = |an| και a+n minus aminusn = an
Επιπλέον ισχυριζόμαστε ότι
infinsum
n=1
a+n =infinsum
n=1
aminusn = infin (121)
Πράγματι επειδή a+n aminusn gt 0 αν δεν απειρίζονται και δυο πα-
ραπάνω σειρές μπορούμε να υποθέσουμε ότι κάποια από τις
δύο αυτές συγκλίνει Έστω ότιsuminfinn=1 a
+n συγκλίνει Τότε επειδή
aminusn = a+n minus an συνεπάγεται ότι
infinsum
n=1
aminusn =infinsum
n=1
a+n minusinfinsum
n=1
an
οπότε αναγκαστικά θα συγκλίνει και ηsuminfinn=1 a
minusn Αλλά τότε θα
συγκλίνει και ηsuminfinn=1 |an| αφού
infinsum
n=1
|an| =infinsum
n=1
a+n +infinsum
n=1
aminusn
το οποίο είναι άτοπο
Από την (121) παρατηρούμε ότι ξεκινώντας από οποιοδήπο-
τε αριθμό α lt x αν προσθέσουμε αρκετούς (πεπερασμένο πλήθος)από τους θετικούς όρους της an θα ξεπεράσουμε το x Και ξεκι-νώντας από οποιοδήποτε αριθμό β gt x αν προσθέσουμε αρκετούς(πεπερασμένο πλήθος) από τους αρνητικούς όρους της an (οι ο-ποίοι είναι της μορφής minusaminusn) θα πέσουμε κάτω από το xΞεκινάμε την κατασκευή της αναδιάταξης της σειράς της an
Υποθέτουμε ότι a1 le x Θέτουμε aprime1 = a1 και N1 = n1 = 1 Σύμφω-
να με την προηγούμενη παρατήρηση υπάρχει n2 isin N ο πρώτος
φυσικός αριθμός ώστε αν οι πρώτοι n2 minus 1 θετικοί όροι της anπροστεθούν στον a1 να δίνουν αποτέλεσμα μικρότερο ή ίσο από
τον x αλλά όταν προστεθεί και ο n2-στος θετικός όρος της an ναπροκύπτει αποτέλεσμα γνήσια μεγαλύτερο από τον x Ονομάζου-με αυτούς τους θετικούς όρους aprime2 a
prime3 a
primen2και αφού θέσουμε
N2 = n2 ισχύειN2minus1sum
n=1
aprimen le x ltN2sum
n=1
aprimen
132 Αναδιατάξεις σειρών
Πάλι από την παραπάνω παρατήρηση υπάρχει n3 ο πρώτος φυ-
σικός αριθμός ώστε αν προσθέσουμε τους πρώτους n3 minus 1 όρους
από τους αρνητικούς όρους της an στοsumN2
n=1 aprimen να προκύτει α-
ριθμός μεγαλύτερος ή ίσος του x αλλά όταν προσθέσουμε καιτον n3-στο όρο να προκύψει γνήσια μικρότερος του x Μετονο-μάζουμε αυτούς τους όρους σε aprimen2+1 a
primen2+n3
και αφού θέσουμε
N3 = n2 +n3 ισχύει
N3sum
n=1
aprimen le x ltN3minus1sum
n=1
aprimen
Έστω n4 ο πρώτος φυσικός αριθμός ώστε αν προσθέσουμε
τους επόμενους n4minus1 από τους θετικούς όρους της an στοsumN3
n=1 aprimen
να προκύπτει αποτέλεσμα μικρότερο ή ίσο με το x αλλά ότανπροσθέσουμε και τον n4-στο όρο να προκύψει αποτέλεσμα γνη-
σίως μεγαλύτερο του x Αν μετονομάσουμε αυτούς τους όρους σεaprimeN3+1 a
primeN3+n4
και αφού θέσουμε N4 = N3 +n4 ισχύει
N4minus1sum
n=1
aprimen le x ltN4sum
n=1
aprimen
Συνεχίζοντας επαγωγικά αυτή τη διαδικασία κατασκευάζουμε
την αναδιάταξη aprimen της an και έχουμε και φυσικούς αριθμούς N1 ltN2 lt ώστε για κάθε k isin N να ισχύουν τα εξής
bull aprimen gt 0 για κάθε n με N2kminus1 lt n le N2k (dagger)
bull aprimen lt 0 για κάθε n με N2k lt n le N2k+1 (Dagger)
bull
N2kminus1sum
n=1
aprimen le x ltN2ksum
n=1
aprimen και
N2kminus1sum
n=1
aprimen lt x leN2kminus1minus1sum
n=1
aprimen (lowast)
Θα ολοκληρώσουμε την απόδειξη αν δείξουμε ότι τα μερικά α-
θροίσματα sprimem τηςsuminfinn=1 a
primen συγκλίνουν στο x Αν ε gt 0 επειδή η
σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει η an είναι μηδενική ακολουθία οπότε ε-
ίναι μηδενική και η aprimen από το Λήμμα 1231 Άρα υπάρχει k0 isin Nώστε για κάθε k ge k0 να ισχύει |aN2kminus1| lt ε και |aN2k| lt ε Θέτουμεm0 = N2k0minus1 Θα δείξουμε ότι για κάθε m gem0 ισχύει |sprimemminusx| lt ε Έ-στω λοιπόν m gem0 Τότε υπάρχει k ge k0 ώστε είτε N2kminus1 lem lt N2k
είτε N2k le m lt N2k+1 Αν N2kminus1 le m lt N2k τότε από την (dagger) παίρ-νουμε ότι sprimeN2kminus1
le sprimem lt x Χρησιμοποιώντας τώρα την (lowast)
|sprimemminusx| = xminus sprimem le xminus sprimeN2kminus1leN2kminus1minus1sum
n=1
aprimenminusN2kminus1sum
n=1
aprimen = minusaprimeN2kminus1= |aprimeN2kminus1
| lt ε
123 Το θεώρημα Riemann 133
Ενώ αν N2k lem lt N2k+1 τότε από την (Dagger) παίρνουμε ότι x le sprimem lesprimeN2k Χρησιμοποιώντας πάλι την (lowast)
|sprimem minus x| = sprimem minus x le sprimeN2kminus x le
N2ksum
n=1
aprimen minusN2kminus1sum
n=1
aprimen = aN2k = |aN2k| lt ε
Τέλος αν a1 ge x επαναλαμβάνουμε την παραπάνω διαδικασία
ξεκινώντας από την πρόσθεση στον a1 αρνητικών όρων της anμέχρι το άθροισμα να πέσει για πρώτη φορά κάτω από το x καισυνεχίζουμε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο
Ασκήσεις
ασκηση 1231 Αποδείξτε ότι αν μια σειρά συγκλίνει αλλά όχι απολύτως
τότε υπάρχει αναδιάταξή της που να συγκλίνει στο +infin Ομοίως απο-δείξτε ότι υπάρχει αναδιάταξή της που να συγκλίνει στο minusinfin Ομοίωςαποδείξτε ότι υπάρχει αναδιάταξή της που δεν συγκλίνει σε κανένα ση-
μείο του Rcup plusmninfinασκηση 1232 Αποδείξτε ότι αν μια σειρά συγκλίνει αλλά όχι απολύτως
τότε υπάρχει αναδιάταξή της της οποίας τα μερικά αθροίσματα είναι
πυκνά στο R
ασκηση 1233 Αν an = cos(nπ)n υπάρχει αναδιάταξη aprimen της an ώστεsuminfinn=1 a
primen = e
ασκηση 1234 Αν an = sin(nπ2)n υπάρχει αναδιάταξη aprimen της an ώστεsuminfinn=1 a
primen = 1000
Μέρος III
Βασικές έννοιες στααπειρογινόμενα
Κεφάλαιο 13
Γενικά περίαπειρογινομένων
Απειρογινόμενοprodinfinn=1 xn ονομάζουμεmdashόπως είναι αναμενόμενοmdashτο
όριο του μερικού γινομένου
limNrarrinfin
Nprod
n=1
xn
Όμως στο γινόμενο αριθμών ο αριθμός μηδέν παίζει έναν πολύ
ιδιαίτερο ρόλο Εξαιτίας της απορροφητικότητάς του (είναι το
απορροφητικό στοιχείο του πολλαπλασιασμού) αν ένας όρος της
xn ισούται με μηδέν τότε κάθε γινόμενο που περιέχει αυτόν τονόρο κάνει μηδέν και είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε
prodinfinn=1 xn = 0
φράση η οποία δεν περιέχει καμία αξιόλογη πληροφορία για την
xn πέρα του ότι κάποιος όρος της είναι μηδέν Αυτού του τύπουτα γινόμενα δεν θα θεωρούμε ότι συγκλίνουν παρόλο που ξέρουμε
την τιμή του ορίου του μερικού γινομένου
Ακόμα και αν κάθε xn είναι διάφορο του μηδενός αν πάλιlimNrarrinfin
prodNn=1 xn = 0 δεν θα θεωρούμε ότι το απειρογινόμενο συ-
γκλίνει
Κεφάλαιο 14
Κριτήρια σύγκλισηςαπειρογινομένων
Μέρος IV
Ασυμπτωτικήσυμπεριφορά
ακολουθιών και σειρών
Κεφάλαιο 15
Ασυμπτωτικήσυμπεριφοράακολουθιών
Η ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών αφορά κυρίως σε ακο-
λουθίες οι οποίες έχουν όριο το +infin (ή το minusinfin) και για τις οποίεςθέλουμε να έχουμε μια εκτίμηση του μεγέθους τους από στοιχει-
ώδεις συναρτήσεις Αυτός ο όρος δεν είναι ίσως καλά ορισμένος
Για παράδειγμα χωρίς να έχει εισαχθεί η έννοια του λογαρίθμου ε-
ίναι αδύνατον να λυθεί η εξίσωση ex = t ενώ με την εισαγωγή τουη επίλυσή της είναι τετριμμένη Άρα τίθεται το ερώτημα ποιες θε-
ωρούμε στοιχειώδεις συναρτήσεις και εκφράσεις Η απάντηση σε
αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να είναι καθολική αλλά κάθε φορά ε-
ξαρτάται από το τι είδους εκτιμήσεις ζητάμε Έτσι ο λογάριθμος
μπορεί να θεωρηθεί μια στοιχειώδης συνάρτηση για την επίλυση
της ex = t αλλά αν επιθυμούμε να εκτιμήσουμε τον ίδιο τον λο-γάριθμο τότε θα θέλουμε να το κάνουμε με ακόμα πιο απλές συ-
ναρτήσεις όπως ένα πολυώνυμο (μια προσέγγιση για παράδειγμα
με το μερικό άθροισμα της σειράς Taylor)
Συνήθως λοιπόν το ζητούμενο είναι αν δοθεί μια ακολουθία xnγια την οποία ξέρουμε ότι xn rarrinfin τότε αναζητάμε μια συνάρτησηϕ(n) για την οποία να ισχύει
xnϕ(n)
rarr 1
την οποία ϕ(n) όμως να τη θεωρούμε laquoαπλούστερη έκφρασηraquoαπό ότι είναι η ίδια η xnΓια παράδειγμα έστω ότι το pn συμβολίζει το πλήθος των
πρώτων αριθμών μέχρι και τον αριθμό n Γνωρίζουμε ότι pn rarr
144 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
infin αφού υπάρχει άπειρο πλήθος πρώτων αριθμών από γνωστό
θεώρημα του Ευκλείδη Το θεώρημα των πρώτων αριθμών μας
λέει ότι
limnrarrinfin
pnn logn
= 1
Εδώ λοιπόν η laquoαπλήraquo συνάρτηση ϕ(n) είναι η
ϕ(n) = n logn
151 Η ακολουθία n
Η
xn = n = 1 middot 2 middot 3 middot middot middotn
είναι μια ακολουθία που έχει όριο το άπειρο και θα θέλαμε να
laquoκαταλαβαίνουμεraquo πόσο γρήγορα ή με τι ρυθμότρόπο μεγαλώνει
Η έκφρασή της ενώ περιέχει μόνο πολλαπλασιασμούς ακεραίων εν
τούτοις δεν μας δίνει κάποια αίσθηση του πόσο μεγάλη είναι για
παράδειγμα σε σχέση με το n Θα θέλαμε αν είναι εφικτό να τηνεκτιμήσουμε με δυνάμεις και ένα μικρό πλήθος πολλαπλασιασμών
και διαιρέσεων Κάτι τέτοιο είναι εφικτό και είναι γνωστό ως ο
τύπος του Stirling Ισχύει
limnrarrinfin
nradic2πn(ne)n
= 1
Άρα η ϕ(n) =radic
2πn(ne)n είναι μια ακολουθία που προσεγγίζειτην n καθώς n rarr infin και τη θεωρούμε ικανοποιητική ως προς τοπόσο απλή είναι
Για να αποδείξουμε αυτόν τον τύπο θα χρησιμοποιήσουμε μια
κλασική μέθοδο τη μέθοδο Laplace Πρώτα θα αναχθούμε σε μια
συνάρτηση τη συνάρτηση Γ Θέτουμε Γ(x) =intinfin0 txminus1eminust dt για x isin
R 0minus1minus2minus3 Το γράφημα της συνάρτησης Γ(x + 1) δίνεταιστο Σχήμα 151 Η συνάρτηση Γ ορίστηκε από το Euler το 1729
ως το απειρογινόμενο
Γ(x + 1) = 1 middot 2x
1+ x middot21minusx3x
2+ x middot 31minusx4x
3+ x middot middot middot
=infinprod
n=1
(1+ 1
n
)x (1+ x
n
)minus1
και μελετήθηκε στη μορφή του ολοκληρώματοςint 10 (minus log t)x dt στην
προσπάθειά του να ορίσει μια έννοια παραγοντικού για πραγ-
ματικούς αριθμούς Επίσης και ο Gauss από το 1811 μελέτησε τη
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ 145
συνάρτηση Γ στη μορφή
Πx = limkrarrinfin
1 middot 2 middot 3 middot middot middotk middot kx(x + 1)(x + 2) middot middot middot (x + k)
δεδομένου του ότι Πn = n (Άσκηση 1531)
YY
Y
Y Y Y
Σχήμα 151 Το γράφημα της συνάρτησης Γ(x + 1) R minus1minus2minus3 rarr R
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ
Πριν προχωρήσουμε στη μελέτη της συνάρτησης Γ υπενθυμίζουμε
ότι το ολοκλήρωμα της γκαουσιανής συνάρτησης είναι ίσο με 1
1radic2π
intinfinminusinfineminusx
22 dx = 1
προταση 1521 Η συνάρτηση Γ ικανοποιεί τις παρακάτω ιδιότη-
τες
(i) Γ(x + 1) = xΓ(x)
(ii) Για κάθε φυσικό αριθμό n ισχύει Γ(n+ 1) = n
(iii) Γ(12) = radicπ
Απόδειξη (i) Προκύπτει άμεσα με ολοκλήρωση κατά παράγο-
ντες
146 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
(ii) Αποδεικνύεται εύκολα από το (i) με επαγωγή
(iii) Γ(12) =intinfin0 tminus12eminust dt Αλλάζουμε μεταβλητές θέτοντας t =
x22 οπότε παίρνουμε
Γ(12) =intinfin
0
radic2xminus1eminusx
22xdx =radic
2
intinfin0eminusx
22 dx =radic
21
2
radic2π =
radicπ
Ο υπολογισμός τιμών της συνάρτησης Γ είναι πολύ δυσχερής
Όμως αυτό που συχνά είναι χρήσιμο να ξέρουμε είναι η ασυμ-
πτωτική συμπεριφορά των τιμών της Γ Συγκεκριμένα ισχύει ο
ακόλουθος τύπος
limxrarr+infin
Γ(1+ x)radic2πx(xe)x
= 1
Μια άμεση συνέπεια του τύπου αυτού είναι ο τύπος του Stirling
ο οποίος μας λέει πόσο είναι περίπου το n για μεγάλα n isin N
Αυτός προκύπτει από το γεγονός ότι Γ(n+ 1) = n Οπότε
limnrarr+infin
nradic2πn(ne)n
= 1
Δηλαδή για μεγάλα n
n ≃radic
2πn(ne
)n
Αυτό συνεπάγεται και την (n)1n ≃ ne
153 Η μέθοδος Laplace
Το 1774 ο Laplace παρουσίασε μια μέθοδο για τον υπολογισμό του
ορίου ολοκληρωμάτων της μορφήςint ba e
nf(x) dx καθώς n rarr infin (δε-
ίτε [10]) την οποία θα παρουσιάσουμε εδώ και θα την χρησιμο-
ποιήσουμε για την εκτίμιση της συνάρτησης Γ Η μέθοδος αφορά
σε συναρτήσεις f οι οποίες έχουν μέγιστη τιμή σε ένα και μόνοσημείο x0 στο διάστημα [a b] και επιπλέον a lt x0 lt b και η fέχει συνεχή 2η παράγωγο στο σημείο αυτό
Η ιδέα του Laplace είναι η εξής Αν η f έχει μέγιστο σε έναμόνο σημείο x0 τότε ενώ ο πολλαπλασιασμός n επί f(x) θα με-γαλώσει ανάλογα όλες τις τιμές της f στο διάστημα [a b] κα-τά τον παράγοντα n (συμπεριλαμβανομένης της f(x0)) δηλαδήnf(x0)nf(x) = f(x0)f(x) Αν όμως υψώσουμε σε εκθέτη μετά τονπολλαπλασιασμό συγκεκριμμένα αν θεωρήσουμε την enf(x) οι α-ντίστοιχοι λόγοι μεγενθύνονται εκθετικά enf(x0)enf(x) = en(f(x0)minusf(x))Αυτή η μεγέθυνση κάνει το ολοκλήρωμα της enf(x) να εξαρτάταιπολύ περισσότερο από τις τιμές κοντά στο x0 παρά από αυτές
153 Η μέθοδος Laplace 147
που είναι πιο μακριά Αλλά για τις τιμές κοντά στο x0 μπορο-
ύμε να προσεγγίσουμε την f από μια κατάλληλη γκαουσιανή κα-μπύλη (καμπύλη της μορφής eminusa(xminusx0)2 ) Αυτό είναι πράγματι εφι-
κτό διότι έχοντας η f μέγιστο στο x0 έχει πρώτη παράγωγο στο
x0 ίση με το μηδέν Οπότε στο ανάπτυγμα Taylor της f με κέντροστο x0 δεν υπάρχει γραμμικός όρος Δηλαδή μετά τον σταθερό
όρο του αναπτύγματος ο επόμενος είναι ο f primeprime(x0)(x minusx0)22 όροςο οποίος θα δώσει την κατάλληλη γκαουσιανή
Το φαινόμενο αυτό το βλέπουμε στο Σχήμα 152 όπου έχουμε
σχεδιάσει τη συνάρτηση exp(05((sinx)x)) και στη συνέχεια τηνexp(3((sinx)x)) (μαύρη καμπύλη) σε σμίκρυνση ώστε να χωράειστη σελίδα Στη δεύτερη περίπτωση η καμπύλη προσεγγίζεται
πολύ καλά από την γκαουσιανή (γκρι καμπύλη) Η προσέγγιση
αυτή αιτιολογεί τόσο την εμφάνιση του αριθμού e όσο και τηνεμφάνιση του αριθμού π στο αποτέλεσμα
13
Σχήμα 152 Η ιδέα της μεθόδου Laplace
Θα ξεκινήσουμε με την υπενθύμιση του Θεωρήματος Taylor από
τον απειροστικό λογισμό με το υπόλοιπο στη μορφή Peano
θεωρημα 1531 (Taylor) Αν μια συνάρτηση f R rarr R έχει συνεχή
δεύτερη παράγωγο στο x0 isin R τότε υπάρχει συνάρτηση h2 RrarrR ώστε
f(x) = f(x0)+ f prime(x0)(x minus x0)+1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2 + h2(x)(x minus x0)2
και limxrarrx0 h2(x) = 0
148 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Απόδειξη Η απόδειξη είναι απλή θέτουμε
h2(x) =f(x)minus f(x0)minus f prime(x0)(x minus x0)minus 1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2
(x minus x0)2
και υπολογίζουμε το όριο για x rarr x0 με τον κανόνα Lrsquo Hospital
λημμα 1532
1radic2π
intinfinminusinfineminusy
22 dy = 1
Απόδειξη Θέτουμε I =intinfinminusinfin e
minusy22 dy και παρατηρούμε ότι
I2 =(intinfin
minusinfineminusx
22 dx)(intinfin
minusinfineminusy
22 dy)=intinfinminusinfin
intinfinminusinfineminus(x
2+y2)2 dxdy
Αλλάζουμε σε πολικές συντεταγμένες και παίρνουμε
I2 =int 2π
0
intinfin0eminusr
22r dr dθ
= 2π(minuseminusr22)∣∣∣infin
0
= 2π
Έτσι I =radic
2π ολοκληρώνοντας την απόδειξη
λημμα 1533
limtrarrinfin
1radic2π
int tminusteminusy
22 dy = 1
Απόδειξη Επειδή η eminusy22 είναι άρτια συνάρτηση και
radic2π
minus1 intinfinminusinfin e
minusy22 dy =1 αρκεί να αποδείξουμε ότι
limtrarrinfin
intinfinteminusy
22 dy = 0
Αλλά η αλλαγή μεταβλητής z = y minus t δίνειintinfinteminusy
22 dy = eminust22intinfin
0eminusz
22eminuszt2 dz
le eminust22intinfin
0eminusz
22 dz =radic
2π2eminust
22
η οποία έχει όριο το 0 για t rarrinfin
Τώρα είμαστε έτοιμοι να αποδείξουμε το γενικό θεώρημα
θεωρημα 1534 (Μέθοδος Laplace) Έστω ότι η f [a b] rarr R είναι
δύο φορές παραγωγίσιμη στο x0 με την f primeprime συνεχή στο x0 το
153 Η μέθοδος Laplace 149
οποίο είναι το μοναδικό σημείο στο [a b] στο οποίο έχει μέγιστοΥποθέτουμε επίσης ότι f primeprime(x0) lt 0 και x0 isin (a b) Τότε
limtrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0))
= 1 (151)
Απόδειξη (Κάτω φράγμα) Από το Θεώρημα Taylor όπως διατυ-
πώθηκε στο Θεώρημα 1531 για κάθε ε gt 0 υπάρχει δ gt 0 ώστε αν
|xminusx0| lt δ τότε |h2(x)| lt ε2 δηλαδή minusε2 lt h2(x) lt ε2 Επιλέγου-με δ gt 0 ώστε να ικανοποιούνται τα προηγούμενα και επιπλέον
(x0 minus δx0 + δ) sube [a b] Άρα από το Θεώρημα Taylor και το ότι
f prime(x0) = 0 αφού στο x0 η f έχει μέγιστο θα έχουμε
f(x) = f(x0)+1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2 + h2(x)(x minus x0)2
ge f(x0)+1
2(f primeprime(x0)minus ε)(x minus x0)2
Άρα
int baetf(x) dx ge
int x0+δ
x0minusδetf(x) dx
ge etf(x0)int x0+δ
x0minusδet(f primeprime(x0)minusε
)(xminusx0)22 dx
(αλλάζοντας μεταβλητή με y =radict(minusf primeprime(x0)+ ε)(x minus x0))
ge etf(x0)
radic1
t(minusf primeprime(x0)+ ε
)int δradict(minusf primeprime(x0)+ε)
minusδradict(minusf primeprime(x0)+ε)
eminus12y
2
dy
Έτσι
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)ge 1radic
2π
int δradict(minusf primeprime(x0)+ε)
minusδradict(minusf primeprime(x0)+ε)
eminus12y
2
dy
radic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)+ ε
Όμως σύμφωνα με το Λήμμα 1533 η τελευταία παρένθεση συ-
γκλίνει στο 1 για t rarr infin Οπότε παίρνοντας lim inf ως προς t rarr infinσυμπεραίνουμε ότι
lim inftrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)geradic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)+ ε
150 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
για κάθε ε gt 0 Συνεπώς (για ε rarr 0+)
lim inftrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)ge 1 (152)
(Άνω φράγμα) Επιλέγουμε ε gt 0 ώστε f primeprime(x0) + ε lt 0 (θυμηθείτε
ότι f primeprime(x0) lt 0) Εφαρμόζοντας το θεώρημα Taylor όπως και πριν
παίρνουμε ότι υπάρχει δ gt 0 ώστε για κάθε x με |x minus x0| lt δ ναισχύει
f(x) le f(x0)+1
2
(f primeprime(x0)+ ε
)(x minus x0)2
Από την υπόθεση ότι η f έχει μέγιστο μόνο στο x0 συμπεραίνου-
με ότι για κάθε δ gt 0 υπάρχει θ gt 0 ώστε αν |x minus x0| ge δ ναισχύει f(x) le f(x0) minus θ Πράγματι αρκεί να θέσουμε θ = f(x0) minusmax|xminusx0|geδ f(x) το οποίο είναι θετικό εφόσον η f έχει μοναδικόσημείο μεγίστου στο x0 Έτσι έχουμεint baetf(x) dx =
int x0minusδ
aetf(x) dx +
int x0+δ
x0minusδetf(x) dx +
int bx+δ
etf(x) dx
le((x0 minus δ)minus a
)et(f(x0)minusθ
)+ etf(x0)
int x0+δ
x0minusδet2 (f
primeprime(x0)+ε)(xminusx0)2 dx
+(b minus (x0 + δ)
)et(f(x0)minusθ)
le (b minus a)et(f(x0)minusθ) + etf(x0)int x0+δ
x0minusδet2 (f
primeprime(x0)+ε)(xminusx0)2 dx
Αλλάζοντας μεταβλητές όπως και στο κάτω φράγμα καταλήγου-
με στην ανισότηταint baetf(x) dx le (b minus a)et(f(x0)minusθ) + etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)minus ε
)
Παίρνοντας lim sup καθώς t rarrinfin οδηγούμαστε στην
lim suptrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)leradic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)minus ε
για κάθε ε αρκετά κοντά στο μηδέν (ώστε minusf primeprime(x0)+ε lt 0) Αφήνο-
ντας το ε να πάει στο μηδέν από δεξιά καταλήγουμε στην
lim suptrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)le 1 (153)
153 Η μέθοδος Laplace 151
Οι (152) και (153) μαζί δίνουν το αποτέλεσμα
Η μέθοδος του Laplace μπορεί να εφαρμοστεί τώρα ώστε να υπο-
λογίσουμε την ασυμπτωτική συμπεριφορά της συνάρτησης Γ
πορισμα 1535 Για τη συνάρτηση Γ ισχύει
limxrarrinfin
Γ(x + 1)radic2πx(xe)x
= 1
Απόδειξη Στο ολοκλήρωμα που ορίζει τη συνάρτηση Γ κάνου-
με την αλλαγή μεταβλητής t = xr οπότε παίρνουμε
Γ(x + 1) = xx+1
intinfin0ex(log rminusr) dr
Διαιρούμε με xx+1 και παρατηρούμε ότι το ολοκλήρωμα στα δεξιά
μπορεί να εκτιμηθεί από τη μέθοδο Laplace πράγματι η συνάρ-
τηση f(r) = log r minus r έχει μέγιστο μόνο στο σημείο x0 = 1 και
f primeprime(x0) = minus1 lt 0 Έχουμε όμως να λύσουμε άλλο ένα πρόβλημα
Η απόδειξη που κάναμε στη μέθοδο Laplace χρησιμοποίησε κατά
ουσιαστικό τρόπο το ότι το πεδίο ολοκλήρωσης ήταν πεπερα-
σμένο Τώρα το άνω άκρο του ολοκληρώματος είναι +infin Γιανα ξεπεράσουμε αυτό το πρόβλημα χωρίζουμε το ολοκλήρωμα σε
δύο ολοκληρώματα το ένα μέχρι 2 και το άλλο από 2 και πάνω
Εύκολα βλέπουμε ότι για r ge 2 ισχύει log r le re (η (log r)r έχειμέγιστο στο r = e) Γράφουμε τώρα
Γ(x + 1)xx+1
=int 2
0ex(log rminusr) dr +
intinfin2ex(log rminusr) dr (154)
Για το δεύτερο ολοκλήρωμα έχουμε ότιintinfin
2ex(log rminusr) dr le
intinfin2eminusrx(1minuse
minus1) dr =(x(1minus eminus1)
)minus1eminus2x(1minuseminus1)
Επιστρέφοντας στην (154) και διαιρώντας με eminusxradic
2πx παίρνου-με
1
eminusxradic
2πx
int 2
0ex(log rminusr) dr le Γ(x + 1)
xx+1eminusxradic
2πx
le 1
eminusxradic
2πx
int 2
0ex(log rminusr) dr + 1radic
2πx(1minus eminus1)eminusx(1minus2eminus1)
Το όριο των ολοκληρωμάτων για x rarr infin είναι ίσο με 1 από τη
μέθοδο Laplace ενώ το όριο του τελευταίου όρου είναι 0 Οπότε
limxrarrinfin
Γ(x + 1)xx+1eminusx
radic2πx
= 1
δηλαδή το ζητούμενο
152 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
πορισμα 1536 (Τύπος του Stirling) Ισχύει
limnrarrinfin
nradic2πn(ne)n
= 1
Δηλαδή για μεγάλα n isin N ισχύει
n ≃radic
2πn(ne
)n
Πιο συγκεκριμμένη εκτίμηση για το n είναι η ακόλουθη
πορισμα 1537 Για κάθε n isin N ισχύει
radic2πn
(ne
)ne(12n+1)minus1
lt n ltradic
2πn(ne
)ne(12n)minus1
Απόδειξη Θεωρούμε την ακολουθία
dn = log(n)minus(n+ 1
2
)logn+n = log
nen
nnradicnrarr log
radic2π
όπως αποδείχθηκε στο Θεώρημα 1535 Επίσης ως προς τη μονο-
τονία αυτής της ακολουθίας έχουμε
dn minus dn+1 =(n+ 1
2
)log
n+ 1
nminus 1
=(n+ 1
2
)log
1+ (2n+ 1)minus1
1minus (2n+ 1)minus1minus 1
(12
log1+t1minust = t +
t3
3+ t5
5+ t7
7+ middot middot middot
)
= 1
3(2n+ 1)2+ 1
5(2n+ 1)4+ 1
7(2n+ 1)6+ middot middot middot
Η τελευταία έκφραση είναι μικρότερη από
1
3(2n+ 1)2+ 1
3(2n+ 1)4+ 1
3(2n+ 1)6+ middot middot middot
που ως γεωμετρική σειρά έχει άθροισμα
1
12n(n+ 1)= 1
12nminus 1
12(n+ 1)
και μεγαλύτερη από τον πρώτο της όρο (3(2n + 1)2)minus1 ο οποίος
ελέγχουμε με απλές πράξεις ότι είναι γνήσια μεγαλύτερος από
1
12n+ 1minus 1
12(n+ 1)+ 1
153 Η μέθοδος Laplace 153
Δείξαμε έτσι ότι η ακολουθία dn minus (12n)minus1 είναι γνησίως αύξουσα
με όριο το log(radic
2π) άρα dn minus (12n)minus1 lt logradic
2π και η ακολουθίαdnminus (12n+1)minus1 είναι γνησίως φθίνουσα με όριο πάλι το log(
radic2π)
άρα dn minus (12n + 1)minus1 gt logradic
2π Οι dn minus (12n)minus1 lt logradic
2π και dn minus(12n+ 1)minus1 gt log
radic2π είναι οι ζητούμενες
Ανάλογη εκτίμηση ισχύει και για τη συνάρτηση Γ
θεωρημα 1538 Για κάθε x ge 0 ισχύει
Γ(x + 1) = xxeminusxradic
2πx exp(micro(x)
)
όπου η micro(x) είναι μια φθίνουσα συνάρτηση μη αρνητική γιαx ge 1 και
micro(x) = 1
12xminus 1
3
intinfin0
p3(t)(t + x)3 dt
όπου η p3(t) είναι μια περιοδική συνάρτηση με περίοδο 1 η οποία
στο [01] δίνεται από τον τύπο p3(t) = t3 minus 32t
2 + 12t
Η απόδειξη ξεφεύγει από τους σκοπούς του παρόντος και μπο-
ρεί να βρεθεί στο [12] (σελίδα 62) όπου διατηρήσαμε τον συμβο-
λισμό το συγκεκριμμένου βιβλίου
Ασκήσεις
ασκηση 1531 Αποδείξτε ότι
Γ(n+ 1) = n = limkrarrinfin
1 middot 2 middot 3 middot middot middotk middot kn(n+ 1)(n+ 2) middot middot middot (n+ k)
ασκηση 1532 Αποδείξτε ότι Γ(x + 1) =int 1
0(minus log t)x dt
ασκηση 1533 Αποδείξτε ότι η συνάρτηση Γ είναι λογαριθμικά κυρτή
δηλαδή ότι η συνάρτηση log Γ είναι κυρτή
ασκηση 1534 Αποδείξτε ότι
Γ
(n+ 1
2
)= (2n)
4nn
radicπ
ασκηση 1535 Χρησιμοποιείστε τη συνάρτηση Γ για να αποδείξετε ότιintinfin
0eminust
adt = 1
aΓ
(1
a
)
όπου a gt 0
ασκηση 1536 Η συνάρτηση laquoβήταraquo B δίνεται από τον τύπο B(xy) =int 10 t
xminus1(1minus t)yminus1 dt για x gt 0 και y gt 0 Αποδείξτε ότι
B(xy) = Γ(x)Γ(y)Γ(x +y)
154 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
ακολουθώντας τα παρακάτω βήματα Γράψτε το γινόμενο Γ(x)Γ(y) ωςδιπλό ολοκλήρωμα με δύο μεταβλητές u v στο [0infin) times [0infin) Αλλάξτεμεταβλητές θέτοντας u = zw και v = z(1 minus w) ώστε να οδηγηθείτε στογινόμενο Γ(x +y)B(xy)
ασκηση 1537 Αποδείξτε χρησιμοποιώντας την ασυμπτωτική συμπεριφο-
ρά της συνάρτησης Γ ότι ασυμπτωτικά (για x και y μεγάλα) ισχύει
B(xy) ≃radic
2πxxminus
12yyminus
12
(x +y)x+yminus 12
ασκηση 1538 Υποθέστε ότι f(x + 1) = xf(x) και f(1) = 1 Αποδείξτε ότι
αν
limnrarrinfin
f(x +n)(nminus 1)nx
= 1
τότε
f(x) = limnrarrinfin
(nminus 1)nx
x(x + 1) (x +nminus 1)
ασκηση 1539 Αποδείξτε ότι για κάθε n k isin N με k le n ισχύει
(nk
)kle(nk
)lt
1
e
(enk
)k
Υπόδειξη Για το κάτω φράγμα παρατηρήστε ότι
(nk
)= nk
kminus1prod
i=1
nminus ikminus i και
nminus ikminus i ge
nk
για κάθε i = 12 kminus 1 Για το άνω φράγμα
(nk
)ltnk
kκαι ekminus1 ge
kminus1prod
i=1
(1+ 1
i
)i= kk
k
από τη μονοτονία της (1+1i)i (Παρατηρήστε επίσης ότι αν αντί για τηντελευταία ανισότητα χρησιμοποιηθεί η kkk le
suminfinn=o k
nn = ek θα πάρουμεασθενέστερη ανισότητα κατά τον παράγοντα 1e)
παρατηρηση 1539 Το άνω φράγμα για τον διωνυμικό συντελεστή δεν
είναι ακριβές όταν το k είναι κοντά στο n Για αυτό χρησιμοποιώνταςτο ότι
(nk
)=(nnminusk
)μπορούμε να γράψουμε την ακριβέστερη ανισότητα
max
(nk
)k(
nnminus k
)nminuskle(nk
)lt
1
emin
(enk
)k(ennminus k
)nminusk
Επίσης και η κάτω ανισότητα είναι γνήσια αν k lt n
154 Η ακολουθία πn 155
154 Η ακολουθία πn
Αυτή η ενότητα αναφέρεται στο Θεώρημα των πρώτων αριθμών
Το θεώρημα αυτό λέει ότι το πλήθος των πρώτων αριθμών που
είναι μικρότεροι ή ίσοι του x είναι ασυμπτωτικά ίσο με x logxΣυγκεκριμένα θα αποδείξουμε το εξής
θεωρημα 1541 (1896 Vallee de Poussin-Hadamard) Αν για κάθε x ge 2
θέσουμε
π(x) =∣∣∣p p πρώτος le x
∣∣∣
τότε ισχύει
limxrarrinfin
π(x)x logx
= 1
Φανερά η συνάρτηση π(x) είναι κατά διαστήματα σταθερή καιισχύει π(x) = π(n) = πn για κάθε x isin [nn+ 1) και αυτός είναι ολόγος που το θέμα αυτό εμπίπτει στους σκοπούς του παρόντος
Επιπλέον είναι προφανώς αύξουσα
Η απόδειξη αυτού του θεωρήματος έγινε πρώτη φορά (ανε-
ξάρτητα) από τους Hadamard και de la Vallee Poussin το 1896 Η
απόδειξη ήταν εξαιρετικά πολύπλοκη και βασιζόταν στο να α-
ποδειχθεί πρώτα ότι η συνάρτηση ζ(s) =suminfinn=1 1ns του Riemann
δεν έχει ρίζες για s isin C με real(s) = 1 και στη συνέχεια ένα τρόπο
να αποδειχθεί το θεώρημα από αυτό Το πρώτο βήμα απλοποι-
ήθηκε από τον Mertens και το αναπτύσσουμε εδώ και το δεύτερο
βήμα απλοποιήθηκε από τον D J Newman χρησιμοποιώντας στην
ουσία το Θεώρημα του Cauchy από τη Μιγαδική Ανάλυση
Άλλες αποδείξεις χωρίς τη χρήση μιγαδικών έχουν βρεθεί (Selberg
και Erdos 1949) αλλά είναι εξαιρετικά πολύπλοκες Εδώ θα ακο-
λουθήσουμε την απόδειξη του D J Newman από το [11]
Για την απόδειξη θα χρειαστούμε διάφορες βοηθητικές προ-
τάσεις Ξεκινάμε με το να εισαγάγουμε τις κατάλληλες συναρ-
τήσεις και να αποδείξουμε μερικές βασικές ιδιότητες για αυτές
Θέτουμε
ζ(z) =infinsum
n=1
1
nz Φ(z) =
sump
logppz
ϑ(x) =sumplex
logp
όπου z isin C και x isin R και p isin N πρώτος αριθμόςΗ πρώτη πρόταση που θα αποδειξουμε είναι ότι η συνάρτη-
ση ζ δεν έχει ρίζα σε κάνενα z isin C με real(z) ge 1 Για αυτό θα
χρειαστούμε δύο λήμματα
λημμα 1542 (Euler) Για real(z) gt 1 ισχύει
ζ(z) =prodp
1
1minus pminusz
156 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Απόδειξη Από το θεώρημα μοναδικής αναπαράστασης κάθε
φυσικού αριθμού ως γινόμενο πρώτων έχουμε ότι
ζ(z) =sum
r1 r2ge0
1
(2r13r25r37r411r5 )z
Βγάζοντας κοινούς παράγοντες τα 12r1z το τελευταίο άθροισμα
ισούται με sum
r1ge0
1
2r1z
sum
r2ge0
1
3r25r37r411r5 )z
Επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία επαγωγικά προκύπτει ότι
ζ(z) =prodp
sum
rge0
pminusrz =
prodp
1
1minus pminusz (155)
υπό τον περιορισμό real(z) gt 1 ώστε όλες οι σειρές και τα γινόμενα
να συγκλίνουν
λημμα 1543 Η συνάρτηση h1(z) = ζ(z) minus1
z minus 1επεκτείνεται ολο-
μορφικά στο real(z) gt 0
Απόδειξη Για real(z) gt 1 φανερά ισχύει
ζ(z)minus 1
z minus 1=
infinsum
n=1
1
nzminusintinfin
1
1
xzdx =
infinsum
n=1
int n+1
n
(1
nzminus 1
xz
)dx
Αλλά η τελευταία σειρά συγκλίνει για real(z) gt 0 διότι φανερά
∣∣∣∣∣int n+1
n
(1
nzminus 1
xz
)dx
∣∣∣∣∣ =∣∣∣∣∣zint n+1
n
int xn
1
tz+1dtdx
∣∣∣∣∣
le maxnletlen+1
∣∣∣∣ztz+1
∣∣∣∣
le |z|nreal(z)+1
προταση 1544 (Hadamard) Η συνάρτηση ζ δεν έχει ρίζα σε κάνε-να z isin C με real(z) ge 1 Αυτό συνεπάγεται ότι η Φ(z)zminus1 minus (z minus 1)minus1
επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 1
Απόδειξη Για real(z) gt 1 αφού το γινόμενο (155) συγκλίνει συ-
μπεραίνουμε ότι ζ(z) ne 0 Επίσης logζ(z) =sump log
11minuspminusz και παρα-
γωγίζοντας οδηγούμαστε με απλές πράξεις στην
minusζprime(z)ζ(z)
=sump
logppz minus 1
= Φ(z)+sump
logppz(pz minus 1)
154 Η ακολουθία πn 157
Αναδιατάσσοντας τους όρους της παραπάνω εξίσωσης βρίσκουμε
Φ(z)minus 1
z minus 1= minusζ
prime(z)ζ(z)
minus ζ(z)minussump
logppz(pz minus 1)
+(ζ(z)minus 1
z minus 1
)
Επειδή έχουμε δείξει στο Λήμμα 1543 ότι η τελευταία παρένθεση
είναι ολομορφική για real(z) gt 0 και η τελευταία σειρά συγκλίνει
για real(z) gt 12 συμπεραίνουμε ότι η Φ(z) minus 1(z minus 1) έχει πόλουςμόνο στις ρίζες της ζ(z) για real(z) gt 12 Επειδή μας ενδιαφέρειτο πεδίο real(z) ge 1 και η ζ(z) δεν έχει ρίζες για real(z) gt 1 μένει να
αποδείξουμε ότι στο real(z) = 1 η ζ(z) δεν μηδενίζεταιΘα δειξουμε λοιπόν ότι αν a isin R 0 τότε ζ(1 + ia) ne 0 Ας
υποθέσουμε ότι η ζ(z) έχει ρίζα τάξης micro στο 1 + ia και τάξης νστο 1 + 2ia (αν όχι ν = 0) Επειδή φανερά ισχύει ζ(z) = ζ(z) ηζ(z) έχει ρίζα τάξης micro και στο 1minus ia και τάξης ν και στο 1minus2iaΆρα είναι της μορφής
ζ(z) = (z minus (1+ ia))micro(z minus (1minus ia))micro(z minus (1+ 2ia))ν(z minus (1minus 2ia))νh2(z)
όπου η h2 δεν μηδενίζεται σε κανένα από τα 1 plusmn ia και 1 plusmn 2iaΥπολογίζοντας την παράσταση ζprime(z)ζ(z) προκύπτει ότι
Φ(z) = minusmicroz minus (1+ ia) +
minusmicroz minus (1minus ia) +
minusνz minus (1+ 2ia)
+ minusνz minus (1minus 2ia)
+ h3(z)
όπου h3(z) ολομορφική για real(z) ge 1 Συνεπώς εύκολα υπολογίζου-
με ότι
limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn ia) = minusmicro
και
limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn 2ia) = minusν
Επιπλέον επειδή
ζ(z) = 1
z minus 1+ h1(z)
όπου η h1 είναι ολομορφική για real(z) gt 0 εύκολα υπολογίζουμε
ότι
minusεζprime(1+ ε)ζ(1+ ε) =
1+ ε2hprime1(1+ ε)1+ εh1(1+ ε)
rarr 1
καθώς ε rarr 0+ Οπότε
limεrarr0+
εΦ(1+ ε) = limεrarr0+
minusεζ
prime(1+ ε)ζ(1+ ε) minus ε
sump
logpp1+ε(p1+ε minus 1)
= 1
158 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Έχουμε δείξει λοιπόν ότι
limεrarr0+
εΦ(1+ ε) = 1 limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn ia) = minusmicro limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn 2ia) = minusν
Από αυτές τώρα έχουμε
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)Φ(1+ ε + ira) =
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)sump
logpp1 + ε + ira
=sump
logpp1+ε
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)1
pira
=sump
logpp1+ε
4sum
m=0
(4
m
)1
pi(mminus2)a
=sump
logpp1+ε
4sum
m=0
(4
m
)pminusiam2pia(4minusm)2
=sump
logpp1+ε (p
ia2 + pminusia2)4
=sump
logpp1+ε (2real(p
ia2))4 ge 0
Συνεπώς για ε gt 0 ισχύει
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)εΦ(1+ ε + ira) ge 0
και παίρνοντας όριο για ε rarr 0+ παίρνουμε 6 minus 8micro minus 2ν ge 0 Από
αυτό φανερά micro = 0 και συνεπώς ζ(1+ iα) ne 0 για καθε a isin R 0ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Για την απόδειξη του Θεωρήματος των Πρώτων αριθμών πα-
ρατηρούμε ότι
ϑ(x) lesumplex
logx = (logx)π(x)
άραϑ(x)x
le π(x)x logx
(156)
Επιπλέον για κάθε 0 lt ε lt 1 ισχύει
ϑ(x) gesum
x1minusεleplexlogp ge
sum
x1minusεleplex(1minusε) logx = (1minusε) logx
(π(x)minusπ(x1minusε)
)
Αλλά φανερά π(t) le t για κάθε t ge 2 οπότε εφαρμόζοντας αυτό
το φράγμα στην ποσότητα π(x1minusε) παίρνουμε ότι
ϑ(x) ge (1minus ε) logx(π(x)minus x1minusε)
154 Η ακολουθία πn 159
Η τελευταία μαζί με την (156) μας οδηγούν στην
ϑ(x)x
le π(x)x logx
le 1
1minus εϑ(x)x
+ logxxε
(157)
Αφού όμως limxrarrinfin(logx)xε = 0 αρκεί να δείξουμε ότι
limxrarrinfin
ϑ(x)x
= 1
Η απόδειξη για αυτό θα βασιστεί στην εξής παρατήρηση Αν
υπάρχει ε gt 0 ώστε να υπάρχουν οσοδήποτε μεγάλα x ώστε ϑ(x) ge(1+ ε)x τότε για αυτά τα x ισχύει
int (1+ε)xx
ϑ(t)minus tt2
dt geint (1+ε)xx
(1+ ε)x minus tt2
dt
επειδή η ϑ είναι αύξουσα Αλλάζοντας μεταβλητή θέτοντας y =tx προκύπτει ότι
int (1+ε)xx
ϑ(t)minus tt2
dt geint 1+ε
1
(1+ ε)minusyy2
dy gt 0
Άρα το όριο
limTrarrinfin
int T1
ϑ(t)minus tt2
dt (158)
δεν υπάρχει (από το κριτήριο Cauchy)
Ομοίως αν υπάρχει 0 lt ε lt 1 και οσοδήποτε μεγάλα x ώστεϑ(x) le (1minus ε)x τότε
int x(1minusε)x
ϑ(t)minus tt2
dt leint x(1minusε)x
(1minus ε)x minus tt2
dt =int 1
1minusε
1minus ε minus tt2
dt lt 0
οπότε και πάλι δεν υπάρχει το όριο (158) Συνεπώς θα έχουμε ο-
λοκληρώσει την απόδειξη του Θεωρήματος των Πρώτων Αριθμών
αν αποδείξουμε ότι το ολοκλήρωμα
intinfin1
ϑ(x)minus xx2
dx = limTrarrinfin
int T1
ϑ(t)minus tt2
dt
υπάρχει Για αυτό θα χρησιμοποιήσουμε την εξής πρόταση από
τη Μιγαδική Ανάλυση την οποία θα αποδείξουμε στο τέλος
προταση 1545 (D J Newman) Έστω ότι η f(t) ορισμένη για t ge 0
είναι φραγμένη τοπικά ολοκληρώσιμη και ότι η συνάρτηση g(z) =intinfin0 f(t)eminuszt dt για real(z) gt 0 επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 0
Τότε το ολοκλήρωμαintinfin0 f(t)dt υπάρχει και είναι ίσο με g(0)
160 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Για τις ανάγκες της απόδειξης του Θεωρήματος των πρώτων
αριθμών θέτουμε f(t) = ϑ(et)eminust minus 1 για την οποία πρέπει να α-
ποδείξουμε ότι είναι φραγμένη (προφανώς είναι τοπικά ολοκλη-
ρώσιμη γιατί είναι συνεχής στο R N) Επίσης
g(z) =intinfin
0f(t)eminuszt dt =
intinfin0
(ϑ(et)eminust minus 1
)eminuszt dt
=intinfin
0ϑ(et)eminust(1+z) minus
intinfin0eminuszt dt
=intinfin
0ϑ(et)eminust(1+z) dt minus 1
z
Παρατηρούμε όμως ότι αν αλλάξουμε μεταβλητή θέτοντας x = etκαι συμβολίσουμε με 2 = p1 lt p2 lt την ακολουθία των πρώτωναριθμών τότε
zintinfin
0eminusztϑ(et)dt = z
intinfin1
ϑ(x)xz+1
dx =infinsum
n=1
int pn+1
pn
ϑ(x)xz+1
dx
=infinsum
n=1
int pn+1
pnzϑ(pn)xz+1
dx
=infinsum
n=1
ϑ(pn)
(1
pznminus 1
pzn+1
)
και χρησιμοποιώντας άθροιση κατά παράγοντες (Λήμμα 1121) η
τελευταία ποσότητα ισούται με
infinsum
n=1
ϑ(pn)minus ϑ(pnminus1)pzn
=infinsum
n=1
logpnpzn
= Φ(z)
Συνεπώς ισχύει
g(z) = Φ(1+ z)1+ z minus 1
z
Συνοψίζοντας λοιπόν για να εφαρμόσουμε την Πρόταση 1545
και να ολοκληρωθεί η απόδειξη μας μένει να αποδείξουμε τους
εξής δύο ισχυρισμούς
bull η f(t) = ϑ(et)eminust minus 1 είναι φραγμένη
bull η g(z) επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 0
Το δεύτερο είναι άμεσο αφού είναι το περιεχόμενο της Πρότα-
σης 1544 Το πρώτο προκύπτει αμέσως από το ακόλουθο
λημμα 1546 (Chebyshev) Υπάρχει σταθερά C gt 0 ώστε ϑ(x) le Cxοπότε η f είναι φραγμένη
154 Η ακολουθία πn 161
Απόδειξη Για κάθε n isin N ισχύει
22n = (1+ 1)2n =(
2n0
)+ +
(2n2n
)ge(
2nn
)
Αλλά
eϑ(2n)minusϑ(n) =prod
nltple2n
p le(
2nn
)
διότι (2nn
)= (2n)(2nminus 1)(2(nminus 1))(2nminus 3)(2(nminus 2)) middot middot middot (n+ 1)
n(nminus 1) middot middot middot2 middot 1
και το τελευταίο κλάσμα είναι ακέραιος αλλά κανένας πρώτος
παράγοντας του αριθμητή (που αναγκαστικά είναι γνήσια μεγα-
λύτερος του n) δεν μπορεί να διαγραφεί με παράγοντα του παρο-νομαστή (που είναι μικρότερος ή ίσος του n)Άρα eϑ(2n)minusϑ(n) le 22n οπότε ϑ(2n) minus ϑ(n) le 2n log 2 Αυτό και
η Άσκηση 425 συνεπάγονται ότι υπάρχει σταθερά C gt 0 ώστε
ϑ(x) le Cx
1541 Απόδειξη της Πρότασης 1545
Για T gt 0 θέτουμε gT (z) =int T0 f(t)e
minuszt dt η οποία είναι φανερά ολο-μορφική για όλα τα z isin C Η απόδειξη θα γίνει αποδεικνύονταςότι limTrarrinfin(gT (0)) = g(0)Έστω ότι R gt 0 και θέτουμε C να είναι το σύνορο του z isin
C |z| le R και real(z) gt minusδ όπου το δ = δ(R) gt 0 είναι αρκετά
μικρό ώστε η g(z) να είναι ολομορφική στο C Εφαρμόζουμε τονολοκληρωτικό τύπο του Cauchy στη συνάρτηση
(g(z)minus gT (z))ezT(
1+ z2
T 2
)
στο 0 και παίρνουμε ότι
g(0)minus gT (0) =1
2πi
int
C
(g(z)minus gT (z))ezT(1+ z2R2
)
zdz
Έτσι αρκεί να δείξουμε ότι η ποσότητα στα δεξιά τείνει το μηδέν
καθώς το R τείνει στο άπειροΣτο ημικύκλο C+ = C cap z real(z) gt 0 έχουμε ότι
|g(z)minus gT (z)| =∣∣∣∣intinfinTf(t)eminuszt dt
∣∣∣∣ le finfinintinfinT|eminuszt|
= finfinintinfinTeminusreal(z)t dt = finfin
eminusreal(z)tminusreal(z)
∣∣∣∣∣infin
T
= finfineminusreal(z)T
real(z)
162 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Επειδή |R2 + z2| = |zz + z2| = |z||z + z| = 2real(z) middot R ισχύει∣∣∣∣∣ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ = ereal(z)T
∣∣∣∣∣R2 + z2
R2z
∣∣∣∣∣ = ereal(z)T 2real(z)
R2
Οπότε ∣∣∣∣∣(g(z)minus gT (z)
)ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ le2finfinR2
Συνεπώς
∣∣∣∣∣1
2πi
int
C+
(g(z)minus gT (z)
)ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ lefinfinπiR2
int
C+dz = finfin
R
Άρα στο C+ το ολοκλήρωμα πάει στο μηδέν καθώς R rarrinfinΜένει να ελέγξουμε το ολοκλήρωμα στο Cminus = C cap z real(z) lt 0
Για αυτή την καμπύλη θα εξετάσουμε ξεχωριστά τις g και gT Αφού η gT είναι αναλυτική η καμπύλη Cminus μπορεί να αντικατα-σταθεί από το ημικύκλιο Cprimeminus = z isin C |z| = R real(z) lt 0 Τοολοκλήρωμα τώρα φράσσεται ως εξής
∣∣∣∣∣1
2πi
int
CprimeminusgT (z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣
le 1
2π
int
Cprimeminus|gT (z)|
∣∣∣∣∣ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ dz
Αλλά
|gT (z)| le finfinint T
0|eminuszt|dt le finfin
int Tminusinfin|eminuszt|dt = finfinereal(z)T
|real(z)|
Οπότε ∣∣∣∣∣1
2πi
int
CprimeminusgT (z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣ lefinfinR
Τέλος για το ολοκλήρωμα με την g(z) ισχύει∣∣∣∣∣
1
2πi
int
Cminusg(z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣
le 1
2π
int
Cminus
∣∣∣∣∣g(z)(
1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ middot eminus|real(z)|T dz
αφού real(z) lt 0 Η τελευταία παράσταση όμως μπορεί να γίνει
οσοδήποτε μικρή για T rarrinfinΒάζοντας όλα τα παραπανω μαζί και παίρνοντας lim sup κα-
ταλήγουμε στο ότι
lim supTrarrinfin
∣∣g(0)minus gT (0)∣∣ le 2finfin
R
154 Η ακολουθία πn 163
για κάθε R gt 0 οπότε
lim supTrarrinfin
∣∣g(0)minus gT (0)∣∣ = 0
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Βιβλιογραφία
[1] Απόστολος Γιαννόπουλος Απειροστικός Λογισμός Ι amp ΙΙ (Ση-
μειώσεις Μαθήματος)
httpusersuoagr˜apgiannopnoteshtml
[2] Δημήτριος Κάππος Μαθήματα Αναλύσεως Απειροστικός
Λογισμός Α
[3] Στυλιανός Νεγρεπόντης Σταύρος Γιωτόπουλος Ευστάθιος
Γιαννακούλιας Απειροστικός Λογισμός Ι Συμμετρία 1997
2004
[4] Σωτήρης Ντούγιας Απειροστικός Λογισμός Ι Πανεπιστήμιο
Ιωαννίνων 2000 2004
[5] Αντώνης Τσολομύτης Σύνολα και Αριθμοί Leader Books 2004
[6] Robert Bartle The elements of Real Analysis 2nd ed John Wiley amp Sons
1989
[7] Konrad Knopp Infinite sequences and series Dover Publications 1956
[8] Thomas William Korner A companion to Analysis Graduate Studies in
Mathematics vol 62 American Mathematical Society 2004
[9] Serge Lang A first Course in Calculus 5th ed Undergraduate Texts in
Mathematics Springer-Verlag 1986
[10] Pierre Simon Laplace Memoir on the probability of causes of events
tome sixieme of Memoires de Mathematique et de Physique English
translation by S M Stigler Statist Sci 1(19)364ndash378 1986
[11] D J Newman Simple analytic proof of the prime number theorem
Amer Math Monthly 87 (1980) 693ndash696
[12] Reinhold Remmert Classical Topics in Complex Function Theory vo-
lume 172 of Graduate Texts in Mathematics Springer Verlag 1998
166 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[13] Walter Rudin Principles of Mathematical Analysis 3rd edition McGraw
Hill International Editions 1976
[14] Karl Stromberg An introduction to Classical Real Analysis Chapman amp
Hall 1996
Ευρετήριο ελληνικών όρων
Σύμβολα
άνω
όριο ακολουθίας 73
φράγμα ακολουθίας 31
φραγμένη ακολουθία 31
πέρας ακολουθίας 32
άνω όριο ακολουθίας 74
άθροιση κατά παράγοντες 124
άθροισμα ακολουθιών 21
όριο
ακολουθίας 45
υπακολουθιακό 73
όροι ακολουθίας 19
αύξουσα ακολουθία 27
ακολουθία 19
άνω όριο 73 74
άνω φράγμα 31
άνω φραγμένη 31
άνω πέρας 32
όριο 45
όροι 19
αύξουσα 27
ανώτερο όριο 73 74
αποκλίνουσα 55
απολύτως φραγμένη 31
βασική 53
γνησίως αύξουσα 27
γνησίως μονότονη 27
γνησίως φθίνουσα 27
ελάχιστο άνω φράγμα 32
επάλληλες 79
κάτω όριο 73 74
κάτω φραγμένη 31
κάτω πέρας 32
κανόνας Lrsquo Hospital 81
κατώτερο όριο 73 74
μέγιστο κάτω φράγμα 32
μερικό άθροισμα 89
μηδενική 39
μονότονη 27
φραγμένη 31
φραγμένης κύμανσης 126
φθίνουσα 27
σύνολο όρων 19
σειρά της 89
συγκλίνουσα 45
τελικό τμήμα 19
Cauchy 53
infimum 32
supremum 32
ακολουθίες
λήμμα του Stoltz 81
ακολουθίες ισοσυγκλίνουσες 50
ανώτερο
όριο ακολουθίας 73
ανώτερο όριο ακολουθίας 74
αναδιάταξη
φυσικών αριθμών 128
σειράς 127
αναδιάταξη σειράς 128
ανισότητα
Bernoulli 10
ανισότητα αριθμητικού γεω-
μετρικούς αρμονικού μέσου
80
ανοικτή περιοχή σημείου 39
απόλυτη σύγκλιση σειράς 98
απλή σύγκλιση σειράς 98
αποκλίνουσα ακολουθία 55
απολύτως φραγμένη ακολου-
θία 31
αριθμητικός μέσος 79
αριθμητικός-αρμονικός μέσος
83
αριθμογεωμετρικός μέσος 84
αρμονική σειρά 98
αρμονικός μέσος 79
168 Ευρετηριο ελληνικων ορων
αρρητότητα του e 61
αρχή της καλής διάταξης 9
βασική ακολουθία 53
βασική τριγωνομετρική ταυτότη-
τα 14
γεωμετρική σειρά 89
γεωμετρικός μέσος 79
γινόμενο ακολουθιών 21
γνησίως
αύξουσα ακολουθία 27
μονότονη ακολουθία 27
φθίνουσα ακολουθία 27
διαφορά ακολουθιών 21
διωνυμικό ανάπτυγμα 11
εκθετική συνάρτηση 56 59
ελάχιστο
άνω φράγμα ακολουθίας
32
υπακολουθιακό όριο 74
εναλλάσουσα σειρά 123
επάλληλες ακολουθίες 79
επαγωγή 9
ιδιότητα Cauchy 96
ισότητα ακολουθιών 21
ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες 50
κάτω
όριο ακολουθίας 73
φραγμένη ακολουθία 31
πέρας ακολουθίας 32
κάτω όριο ακολουθίας 74
κέντρο περιοχής 39
καλή διάταξη του N 9
κανόνας Lrsquo Hospital για ακο-
λουθίες 81
κατώτερο
όριο ακολουθίας 73
κατώτερο όριο ακολουθίας 74
κριτήριο
n-στης ρίζας του Cauchy
112
λόγου ακολουθιών 43
λόγου ακολουθιών ορια-
κό 51
λόγου Drsquo Alambert 110
λογαριθμικό 116
ολοκληρωτικό 107
οριακής σύγκρισης 100
οριακής σύγκρισης λόγων
101
φράγματος 95
σύγκρισης 99
συμπύκνωσης του Cauchy
104
Cauchy 96
Bertrand 117 118
Gauss 119
Dini-Kummer 102
Dirichlet 124 125
Leibniz 123
Raabe-Duhamel 115
λήμμα του Stoltz 81
λόγος γεωμετρικής σειράς 89
λογαριθμικό κριτήριο 116
μέγιστο
κάτω φράγμα ακολουθίας
32
υπακολουθιακό όριο 74
μέσος
αριθμητικός 79
αριθμητικός-αρμονικός 83
αριθμογεωμετρικός 84
αρμονικός 79
γεωμετρικός 79
μέθοδος Laplace 146
μερικό άθροισμα ακολουθίας
89
μηδενική ακολουθία 39
μονότονη ακολουθία 27
μοναδικότητα ορίου ακολουθίας
45
ολοκληρωτικό κριτήριο 107
οριακό κριτήριο λόγου ακολου-
θιών 51
ορισμός της εκθετικής συνάρ-
τησης 59
φραγμένη ακολουθία 31
φθίνουσα ακολουθία 27
Ευρετηριο ελληνικων ορων 169
περιοχή σημείου 39
πηλίκο ακολουθιών 22
σύγκλιση ακολουθιών 39
σύνολο όρων ακολουθίας 19
σύνθεση ακολουθιών 22
σειρά 89
αρμονική 98
γεωμετρική 89
εναλλάσουσα 123
τηλεσκοπική 102
σειρές
n-στης ρίζας του Cauchy
112
αναδιατάξεις 127 128
απόλυτη σύγκλιση 98
απλή σύγκλιση 98
εναλλάσουσες 123
κριτήριο λόγου Drsquo Alambert
110
κριτήριο λογαριθμικό 116
κριτήριο οριακής σύγκρι-
σης 100
κριτήριο οριακής σύγκρι-
σης λόγων 101
κριτήριο φράγματος 95
κριτήριο σύγκρισης 99
κριτήριο συμπύκνωσης του
Cauchy 104
κριτήριο Cauchy 96
κριτήριο Bertrand 118
κριτήριο Gauss 119
κριτήριο Dini-Kummer 102
κριτήριο Dirichlet 124 125
κριτήριο Leibniz 123
κριτήριο Raabe-Duhamel 115
ολοκληρωτικό κριτήριο 107
τηλεσκοπικές 102
συγκλίνουσα ακολουθία 45
τύπος του Stirling 152
τελικά ανήκειικανοποιεί 39
τελικό τμήμα ακολουθίας 19
τηλεσκοπικές σειρές 102
θεώρημα
Bolzano-Weierstraszlig 53
Riemann 130
υπακολουθία 20
υπακολουθιακό όριο 73
Παραγωγή LATEX2ε
Α Τσολομύτης Σάμος 2012ndash2019
httpmyriamathaegeangr˜atsol
Direct link httpmyriamathaegeangrrseq
Στον Κώστα
Περιεχόμενα
1 Προαπαιτούμενα 9
11 Επαγωγή 9
111 Η ανισότητα Bernoulli 10
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα 11
13 Η τριγωνική ανισότητα 13
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές ανισότητες
13
I Ακολουθιες 17
2 Γενικά περί ακολουθιών 19
21 Ακολουθίες και υπακολουθίες 19
22 Πράξεις ακολουθιών 21
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 23
3 Μονότονες ακολουθίες 27
31 Ορισμοί και ιδιότητες 27
32 Εφαρμογές και παραδείγματα 29
4 Φραγμένες ακολουθίες 31
41 Ορισμοί και ιδιότητες 31
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 33
5 Σύγκλιση ακολουθιών 39
51 Μηδενικές ακολουθίες 39
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 41
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες 45
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 46
55 Κριτήρια σύγκλισης 51
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin 55
57 Η εκθετική συνάρτηση 56
571 Μελέτη της εκθετικής συνάρτησης 59
58 Ο e είναι άρρητος 61
6 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
59 Βασικά όρια 63
6 lim sup και lim inf 73
61 Το σύνολο των υπακολουθιακών ορίων 73
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 75
7 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι 79
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων 79
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος 83
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος 84
II Σειρες 87
8 Γενικά περί σειρών 89
81 Ορισμοί 89
82 Πράξεις με σειρές 92
9 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών 95
91 Το κριτήριο φράγματος 95
92 Το κριτήριο Cauchy 96
93 Το κριτήριο σύγκρισης 99
94 Τηλεσκοπικές σειρές 102
941 Το κριτήριο Dini-Kummer 102
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy 104
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο 107
10 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης 109
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά 110
1011 Το κριτήριο λόγου 110
1012 Το κριτήριο n-στης ρίζας του Cauchy 112
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συνάρτηση 113
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np 115
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p) 117
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 119
11 Εναλλάσουσες σειρές 123
111 Το κριτήριο Leibniz 123
112 Το κριτήριο Dirichlet 124
12 Αναδιατάξεις σειρών 127
121 Αναδιατάξεις των φυσικών αριθμών 128
122 Αναδιατάξεις σειρών 128
123 Το θεώρημα Riemann 130
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 7
III Βασικες εννοιες στα απειρογινομενα 135
13 Γενικά περί απειρογινομένων 137
14 Κριτήρια σύγκλισης απειρογινομένων 139
IV Ασυμπτωτικη συμπεριφορα ακολουθιων και σειρων141
15 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών 143
151 Η ακολουθία n 144
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ 145
153 Η μέθοδος Laplace 146
154 Η ακολουθία πn 155
1541 Απόδειξη της Πρότασης 1545 161
Βιβλιογραφία 165
Ευρετήριο Ελληνικών Όρων 167
Κεφάλαιο 1
Προαπαιτούμενα
Στο κεφάλαιο αυτό συγκεντρώνουμε υλικό που είναι απαραίτητο
για την μελέτη των ακολουθιών και των σειρών Δεν είναι απα-
ραίτητο να διαβαστεί όλο πριν ξεκινήσει κανείς το Κεφάλαιο 1
αλλά μπορεί να ανατρέχει σε αυτό κάθε φορά που θα το χρεια-
στεί
11 Επαγωγή
Υποθέτουμε ότι το σύνολο των Φυσικών αριθμών N είναι γνωστό
Επαγωγή ονομάζουμε την εξής ιδιότητα Αν ένα σύνολο A sube N έχειτις ιδιότητες
1 isin A και για κάθε n isin A ισχύει n+ 1 isin A
τότε αναγκαστικά A = N Αυτό είναι πιστευτό διότι αφού 1 isin Aαπό την παραπάνω ιδιότητα (αν n isin A τότε n + 1 isin A) τότε2 = 1 + 1 isin A Επαναλαμβάνοντας συμπεραίνουμε 3 = 2 + 1 isin Aκαι μετά 4 = 3 + 1 isin A κλπ Γράψαμε ότι είναι laquoπιστευτόraquo διότιαποτελεί αξίωμα ότι σε αυτή την περίπτωση A = N μια και δενμπορούμε να κάνουμε άπειρο πλήθος ελέγχων Πολλά βιβλία πα-
ρουσιάζουν ως αξίωμα άλλες ισοδύναμες με αυτή προτάσεις και
στη συνέχεια αποδεικνύουν την ιδιότητα της επαγωγής Συχνά
παρουσιάζεται ως αξίωμα η αρχή της καλής διάταξης για το N
κάθε υποσύνολο του N έχει ελάχιστο στοιχείο Η αρχή της καλής
διάταξης αποδεικνύεται ότι είναι ισοδύναμη με την επαγωγή Για
λεπτομέρειες μπορεί κανείς να ανατρέξει στο [5]
Η Επαγωγή χρησιμοποιείται συνήθως με την εξής μορφή Αν
ένας ισχυρισμός (μια πρόταση) εξαρτάται από το n για πα-
10 Προαπαιτούμενα
ράδειγμα η πρόταση
1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
για να αποδειξουμε ότι ισχύει για κάθε n isin N θέτουμε
A =n isin N ισχύει ότι 1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
Αν δείξουμε ότι 1 isin A και όποτε n isin A τότε n + 1 isin A θα έχουμεαποδείξει με την Επαγωγή ότι A = N που σημαίνει ότι η ζητούμε-νη σχέση ισχύει για κάθε n isin N Έτσι για να αποδείξουμε την
παραπάνω κάνουμε τους εξής δύο ελέγχους
(i) ελέγχουμε αν 1 isin A 1 = 121(1+ 1) το οποίο είναι αληθές
(ii) υποθέτουμε ότι ισχύει n isin A (ονομάζεται laquoεπαγωγική υπόθε-σηraquo) δηλαδή ότι ισχύει
1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
και πρέπει να αποδείξουμε ότι n+ 1 isin A δηλαδή ότι
1+2+3+ +n+ (n+1) = 1
2(n+1)((n+1)+1) = 1
2(n+1)(n+2)
Πράγματι από την επαγωγική υπόθεση θα έχουμε ότι
1+ 2+ 3+ +n+ (n+ 1) = 1
2n(n+ 1)+ (n+ 1)
= (n+ 1)(
1
2n+ 1
)
= (n+ 1)n+ 2
2= 1
2(n+ 1)(n+ 2)
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
111 Η ανισότητα Bernoulli
Στη συνέχεια σε διάφορα σημεία θα χρειαστούμε μια πολύ στοι-
χειώδη αλλά ταυτόχρονα σημαντική ανισότητα
λημμα 111 (Ανισότητα Bernoulli) Για κάθε θ gt minus1 και για κάθε
n isin N ισχύει(1+ θ)n ge 1+nθ
Η ισότητα ισχύει αν και μόνο αν είτε θ = 0 είτε n = 1
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα 11
Απόδειξη Αν θ = 0 η ανισότητα είναι προφανής (ως ισότητα)
Έστω ότι θ ne 0 Για n = 1 προφανώς ισχύει ως ισότητα Για n = 2
έχουμε
(1+ θ)2 = 1+ 2θ + θ2 gt 1+ 2θ
Ας υποθέσουμε ότι (1+ θ)n gt 1+nθ Τότε
(1+ θ)n+1 = (1+ θ)(1+ θ)n gt (1+ θ)(1+nθ) = 1+ (n+ 1)θ +nθ2
gt 1+ (n+ 1)θ
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα
Γενίκευση των γνωστών ταυτοτήτων
(a+ b)2 = a2 + 2ab + b2
και
(a+ b)3 = a3 + 3a2b + 3ab2 + b3
αποτελεί η ταυτότητα γνωστή ως διωνυμικό ανάπτυγμα για
κάθε a b isin R 0 και για κάθε n isin N ισχύει
(a+ b)n =nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
όπου (nk
)= n
k(nminus k)
Υπενθυμίζουμε ότι n = 1 middot 2 middot 3 middot middot middotn και εξrsquo ορισμού 0 = 1
Η απόδειξη αυτής της ταυτοότητας γίνεται με επαγωγή στο
n Για n = 1 το άθροισμα ισούται με
1sum
k=0
(1
k
)akb1minusk =
(1
0
)a0b1minus0 +
(1
1
)a1b1minus1 = a+ b
διότι (1
0
)= 1
0(1minus 0)= 1 και
(1
1
)= 1
1(1minus 1)= 1
Προχωράμε με το επαγωγικό βήμα Υποθέτουμε ότι ισχύει η
(a+ b)n =nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
12 Προαπαιτούμενα
Πρέπει να αποδείξουμε ότι
(a+ b)n+1 =n+1sum
k=0
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk
Χρησιμοποιώντας την επαγωγική υπόθεση έχουμε
(a+ b)n+1 = (a+ b)(a+ b)n = (a+ b)nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
=nsum
k=0
(nk
)ak+1bnminusk +
nsum
k=0
(nk
)akb(n+1)minusk
θέτοντας s = k+1 και γράφοντας ξεχωριστά τον s = n+1 όρο στο
πρώτο και τον k = 0 όρο στο δεύτερο
= an+1 +nsum
s=1
(n
s minus 1
)asb(n+1)minuss +
nsum
k=1
(nk
)akb(n+1)minusk + bn+1
μετονομάζοντας το s σε k και βάζοντας μαζί τα δύο αθροίσματακαταλήγουμε στην
= an+1 +nsum
k=1
((n
kminus 1
)+(nk
))akb(n+1)minusk + bn+1
Όμως επειδή (n+ 1) = (n+ 1) middotn θα ισχύει(n
kminus 1
)+(nk
)= n
(kminus 1)(nminus (kminus 1))+ n
k(nminus k)
= n
(kminus 1)(nminus k)
(1
nminus k+ 1+ 1
k
)
= n
(kminus 1)(nminus k)k+nminus k+ 1
k((n+ 1)minus k)
= n
(kminus 1)(nminus k)n+ 1
k((n+ 1)minus k)
= (n+ 1)k((n+ 1)minus k)
=(n+ 1
k
)
Άρα επειδή(n+1n+1
)=(n+1
0
)= 1
(a+ b)n+1 = an+1 +nsum
k=1
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk + bn+1
=n+1sum
k=0
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk
13 Η τριγωνική ανισότητα 13
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
13 Η τριγωνική ανισότητα
προταση 131 Για κάθε δύο πραγματικούς αριθμούς x και y ισχύειη τριγωνική ανισότητα
∣∣|x| minus |y|∣∣ le |x plusmny| le |x| + |y|
Απόδειξη Η δεξιά ανισότητα προκύπτει από την ιδιότητα
plusmna le |a|
plusmn2xy le |2xy| = 2|x| |y|
προσθέτουμε και στα δύο μέλη τους x2 = |x|2 και y2 = |y|2
x2 plusmn 2xy +y2 le |x|2 + 2|x| |y| + |y|2
άρα
|x plusmny|2 le (|x| + |y|)2
οπότε |x plusmny| le |x| + |y|Για την ανισότητα στα αριστερά
|x| = |(x plusmny)∓y| le |x plusmny| + |y|
άρα |x| minus |y| le |x plusmny| Ομοίως
|y| = |(x plusmny)∓ x| le |x plusmny| + |x|
άρα |y| minus |x| le |x plusmny| Δηλαδή
plusmn(|x| minus |y|) le |x plusmny|
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές
ανισότητες
Οι τριγωνομετρικές συναρτήσεις ορίζονται στο παρακάτω σχήμα
Τη γωνία θ τη μετράμε σε ακτίνια δηλαδή η ορθή γωνία είναιείναι π2 ≃ 157079 και ολόκληρος ο κύκλος είναι 2π ≃ 628318
14 Προαπαιτούμενα
1
1
θ
cscθ
secθ
cosθ
sinθ
tanθ
cotθ
Επειδή ο κύκλος έχει ακτίνα 1 από το Πυθαγόρειο Θεώρημα
ισχύει
cos2 θ + sin2 θ = 1
ταυτότητα που ονομάζεται laquoβασική τριγωνομετρική ταυτότηταraquo
Είναι χρήσιμο να απομνημονεύσουμε την παραπάνω ταυτότη-
τα μαζί με την
cos2θ minus sin2 θ = cos(2θ)
Από αυτές προκύπτουν διάφορες ταυτότητες όπως
cos(2θ) = 1minus 2 sin2 θ = 2 cos2 θ minus 1
sin(2θ) = 2 sinθ cosθ
Και επειδή tanθ = sinθ cosθ και cotθ = cosθ sinθ προκύπτουνοι
tan(2θ) = 2 tanθ1minus tan2 θ
cot(2θ) = cot2 θ minus 1
2 cotθ
Οι ποσότητες secθ και cscθ ονομάζονται τέμνουσα (secant) και
συντέμνουσα (cosecant) και ισχύει
secθ = 1
cosθcscθ = 1
sinθ
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές ανισότητες 15
Επίσης ισχύουν οι σχέσεις
sin(θ plusmnϕ) = sinθ cosϕ plusmn cosθ sinϕ
cos(θ plusmnϕ) = cosθ cosϕ ∓ sinθ sinϕ
tan(θ plusmnϕ) = tanθ plusmn tanϕ1∓ tanθ tanϕ
cot(θ plusmnϕ) = cotθ cotϕ ∓ 1
cotθ plusmn cotϕ
sin(θ +ϕ) sin(θ minusϕ) = sin2 θ minus sin2ϕ
cos(θ +ϕ) cos(θ minusϕ) = cos2 θ minus sin2ϕ
προταση 141 Για κάθε minusπ2 lt θ lt π2 και θ ne 0 ισχύει
cosθ le sinθθ
le 1
Απόδειξη Η ανισότητα προκύπτει εύκολα από τον τριγωνο-
μετρικό κύκλο αν ονομάσουμε O το κέντρο του κύκλου ακτίναςOA = 1 όπου A στον x-άξονα C το σημείο που η γωνία θ τέμνειτον άξονα των εφαπτομένων και B το σημείο που η OC τέμνειτον κύκλο (δείτε σχήμα)
O A
C
B
τότε φανερά το εμβαδόν του τριγώνου OAB είναι μικρότερο τουεμβαδού του κυκλικού τομέα OAB το οποίο με τη σειρά του είναι
16 Προαπαιτούμενα
μικρότερο του εμβαδού του τριγώνου OAC Δηλαδή
1
2| sinθ| lt 1
2|θ| lt 1
2| tanθ| (11)
Αν θ isin (0 π2] τότε όλες οι παραπάνω ποσότητες είναι θετικέςκαι άρα
sinθ le θ le sinθcosθ
Συνεπώςsinθθ
le 1 και cosθ le sinθθ
δηλαδή η ζητούμενη
Αν τώρα θ isin [minusπ20)] η (11) γίνεται
minus sinθ lt minusθ lt minus sinθcosθ
Άραminus sinθminusθ le 1 δηλαδή
sinθθ
le 1
και
cosθ le minus sinθminusθ = sinθ
θ
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
πορισμα 142 Για κάθε x isin R ισχύει | sinx| le |x|Απόδειξη Αν |x| le 1 τότε η ανισότητα ισχύει από την Πρότα-
ση 141 διότι x isin [minusπ2 π2] αφού π2 gt 1 Αν |x| ge 1 η ζητο-
ύμενη ανισότητα ισχύει προφανώς αφού πάντα | sinx| le 1
Μέρος I
Ακολουθίες
Κεφάλαιο 2
Γενικά περί ακολουθιών
21 Ακολουθίες και υπακολουθίες
ορισμος 211 Κάθε συνάρτηση f A sube N ֏ R όπου το A είναιάπειρο σύνολο λέγεται ακολουθία πραγματικών αριθμών ή απλά
ακολουθία
Για τις ακολουθίες δεν χρησιμοποιούμε το γράμμα f αλλά γράμ-ματα όπως a b c x y z α β γ κλπ Επίσης αντί να γράφου-με a(n) για την τιμή της a στο n isin N γράφουμε an Αν θέλουμενα αναφερθούμε σε μια ακολουθία δεν γράφουμε laquoη ακολουθία
a A rarr Rraquo αλλά laquoη ακολουθία (an)nisinAraquo Αν A = N εκτός από
laquoη ακολουθία (an)nisinNraquo μπορεί να γράψουμε και (an)infinn=1 Αν δεν
υπάρχει λόγος να δηλώσουμε το πεδίο ορισμού γράφουμε laquoη α-
κολουθία (an)raquo Τέλος αν δεν υπάρχει περίπτωση σύγχυσης γιααπλοποίηση του συμβολισμού γράφουμε ακόμα και laquoη ακολουθία
anraquo παραλείποντας και τις παρενθέσεις Συχνά (αλλά όχι πάντα)το πεδίο ορισμού θα είναι όλο το σύνολο N
παραδειγμα 212 Η συνάρτηση (an)nisinN με an = 1n είναι μια ακο-
λουθία Έχουμε a1 = 1 a2 = 12 a3 = 1
3 κλπ Μια άλλη είναι η
ακολουθία bn = n όπου b1 = 1 b2 = 2 = 1middot2 = 2 b3 = 3 = 1middot2middot3 = 6
b4 = 4 = 1 middot 2 middot 3 middot 4 = 24 κλπ
ορισμος 213 Οι αριθμοί an δηλαδή οι τιμές της ακολουθίας(an)nisinA για κάθε n isin A λέγονται όροι της ακολουθίας Ο όρος an(δηλαδή η τιμή της ακολουθίας στο n) ονομάζεται n-στός όρος ήγενικός όρος της ακολουθίας (an)nisinA Το σύνολο an n isin A ονο-μάζεται σύνολο των όρων της ακολουθίας ενώ για κάθε m isin Nκάθε σύνολο της μορφής an n isin A και n gem ονομάζεται τελι-κό τμήμα της ακολουθίας
20 Γενικά περί ακολουθιών
Μια ακολουθία ορίζεται είτε με έναν τύπο για τον n-στό τηςόρο (όπως an = 1n) είτε αναδρομικά (για παράδειγμα a1 = 1 και
an+1 = an2 για κάθε n isin N) είτε με άλλο τρόπο με τον οποίο κα-θορίζονται με ακρίβεια όλοι οι όροι της και όχι με την παράθεση
λίγων όρων Με το τελευταίο εννοούμε ότι δεν έχει νόημα η φράση
laquoθεωρούμε την ακολουθία 11
21
31
4 raquo
διότι δεν είναι σαφές αν πρόκειται για την ακολουθία με τύπο
1n ή για την ακολουθία με τύπο
1
n+ (nminus 1)(nminus 2)(nminus 3)(nminus 4)
οι οποίες διαφέρουν από τον πέμπτο όρο και μετά ή κάποια άλλη
που ξεκινάει με αυτούς τους όρους
Αν περιορίσουμε μια ακολουθία σε ένα άπειρο υποσύνολο του
πεδίου ορισμού της τότε ο περιορισμός αυτός λέγεται υπακολου-
θία της αρχικής ακολουθίας
ορισμος 214 Υποθέτουμε ότι η ακολουθία an είναι ορισμένη γιακάθε n isin A sube N Αν B άπειρο υποσύνολο του A τότε η ακολουθίαan|nisinB ονομάζεται υπακολουθία της an
παραδειγμα 215 Θεωρήστε την ακολουθία an = 1n Αν αντί για
όλα τα n isin N χρησιμοποιήσουμε μόνο τους άρτιους n θα πάρουμεμια υπακολουθία της αρχικής Αυτή η υπακολουθία είναι η anμε n άρτιο Επειδή κάθε άρτιος είναι της μορφής 2n για n isin Nμπορούμε να πούμε ότι αυτή η υπακολουθία είναι η a2n = 1
2n
Έτσι ενώ η an έχει όρους τους
11
21
31
41
51
61
71
8
η υπακολουθία a2n έχει τους όρους
1
21
41
61
8
παραδειγμα 216 Θεωρούμε ένα (σταθερό) m isin N και μια ακολου-θία (an)nisinN Ορίζουμε την ακολουθία bn = am+n για κάθε n isin NΗ bn είναι υπακολουθία της an αφού φανερά
bn = an∣∣nisinN ngtm
Παρατηρώντας ότι το σύνολο των όρων της bn είναι το σύνολο
am+1 am+2 am+3
συμπεραίνουμε ότι κάθε τελικό τμήμα της an είναι υπακολουθίατης
22 Πράξεις ακολουθιών 21
ορισμος 217 Δυο ακολουθίες (an)nisinA και (bn)nisinB λέγονται ίσες ανA = B και an = bn για κάθε n isin A
Ασκήσεις
ασκηση 211 Περιγράψτε τις υπακολουθίες των laquoάρτιων όρωνraquo των α-
κολουθιών
n (minus1)n
ασκηση 212 Δείξτε ότι η φράση
laquoθεωρούμε την ακολουθία 4143475361718397113131 raquo
δεν αναφέρεται απαραίτητα σε μια υπακολουθία των πρώτων φυσικών
αριθμών εξετάζοντας τους όρους της an = n2minusn+41 μέχρι τον τεσσαρα-
κοστό πρώτο όρο
Ομοίως ελέγξτε ότι η ακολουθία bn = n2minus79n+1601 παράγει πρώτους
αριθμούς μέχρι τον ογδοηκοστό όρο αλλά b81 = 1763 = 41 middot 43
ασκηση 213 Αν an είναι το πλήθος όλων των διαγωνίων ενός κυρτούn-γώνου δείξτε επαγωγικά ότι an = (n2 minus 3n)2
22 Πράξεις ακολουθιών
Αν δυο ακολουθίες an και bn ορίζονται για κάθε n isin A sube N ορίζο-ναι και όλες οι πράξεις μεταξύ τους με τον αναμενόμενο τρόπο
ορισμος 221 Η ακολουθία sn όπου sn = an + bn για κάθε n isin Aονομάζεται άθροισμα των ακολουθιών an και bn Η ακολουθίαdn = an minus bn ονομάζεται διαφορά των ακολουθιών an και bn Ηακολουθία pn = anbn για κάθε n isin A ονομάζεται γινόμενο τωνακολουθιών an και bn
Αν an = 1n3 και bn = n2 τότε
an + bn = 1
n3+n2 = 1+n5
n3
an minus bn = 1
n3minusn2 = 1minusn5
n3
anbn = 1
n3middotn2 = 1
n
Ειδικά για το πηλίκο δύο ακολουθιών θα πρέπει να προσέξουμε
ώστε η ακολουθία στον διαιρέτη να μην έχει μηδενικούς όρους
22 Γενικά περί ακολουθιών
ορισμος 222 Αν οι an και bn είναι ακολουθίες με n isin A sube N καιεπιπλέον bn ne 0 για κάθε n isin A τότε η ακολουθία qn = anbnονομάζεται πηλίκο των ακολουθιών an και bn
Αν an = 1n3 και bn = n2 όπως παραπάνω τότε ισχύει bn = n2 ne 0
για κάθε n isin N οπότε ορίζεται το πηλίκο anbn = 1n5
Τέλος ορίζεται και η σύνθεση ακολουθιών ως εξής
ορισμος 223 Αν η kn είναι μια ακολουθία kn A rarr B όπου AB sube N και xn μια ακολουθία με πεδίο ορισμού το B τότε ορίζεται ηακολουθία cn = xkn η οποία ονομάζεται σύνθεση των ακολουθιώνkn και xn
παρατηρηση 224 Αν για την ακολουθία kn του προηγούμενου ο-ρισμού ισχύει
k1 lt k2 lt k3 lt
δηλαδή kn lt kn+1 για κάθε n isin N τότε η σύνθεση με την xn είναιμια υπακολουθία της xn Πράγματι αυτό είναι φανερό αφού
xkn = xn∣∣kn nisinN
Αυτό ισχύει και αντίστροφα έστω ότι η yn = xn|B μια υπακολου-θία της xn Το σύνολο B γράφεται στη μορφή B = kn n isin N μεk1 lt k2 lt k3 lt αφού το B έχει ελάχιστο στοιχείο έστω το k1
και στη συνέχεια το B k1 έχει ελάχιστο στοιχείο έστω το k2
και ούτω καθrsquo εξής (εδώ χρησιμοποιήσαμε την καλή διάταξη του
N)
Για παράδειγμα ας θεωρήσουμε τις ακολουθίες kn = n2 isin N καιxn = 1n με πεδίο ορισμού το σύνολο N Η σύνθεσή τους είναι ηακολουθία cn = xkn = xn2 Δηλαδή πρόκειται για υπακολουθία της
xn η xn έχει όρους
1
11
21
31
41
51
61
71
81
9
1
10
1
11
ενώ η cn = xn2 έχει όρους
1
12= 1
1
1
22= 1
4
1
32= 1
9
παρατηρηση 225 Αν θεωρήσουμε μια kn N rarr N η οποία δεν ι-
κανοποιεί την k1 lt k2 lt τότε δεν είναι απαραίτητο η xkn ναείναι υπακολουθία της xn Για παράδειγμα θεωρούμε την k1 = 2
k2 = 1 lt k1 kn = n για κάθε n ge 3 και την ακολουθία xn = 1nΤο πεδίο τιμών της cn = xkn είναι το ίδιο με αυτό της xn Έτσιαν ισχύει cn = xn|B για κάποιο B sube N ο μόνος τρόπος να ανήκει
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 23
το 12 στο πεδίο τιμών της cn είναι να ισχύει 2 isin B (αφού η xnισούται με 12 μόνο για n = 2) Αλλά τότε θα έπρεπε να ισχύει
c2 = x2 το οποίο είναι ψευδές αφού
c2 = xk2 = x1 = 1 ne1
2= x2
23 Εφαρμογές και παραδείγματα
Πολλές φορές παρόλο που η παράθεση πεπερασμένου πλήθους
όρων δεν μπορεί να ορίσει μια ακολουθία όπως είδαμε στην Ε-
νότητα 21 ορίζουμε ακολουθίες ως αθροίσματα για παράδειγμα
της μορφής xn = 1+ 12+ 1
3+ + 1
n στο οποίο εμφανίζονται πεπε-
ρασμένο πλήθος όρων Τέτοιες εκφράσεις όμως είναι σαφείς από
τον γενικό προσθετέο που φαίνεται στον τελευταίο όρο της έκ-
φρασης Δηλαδή ο υπολογισμός της xn απαιτεί να προσθέσουμεόλα τα κλάσματα 1k για k isin N και k le n Έτσι για να κατα-λάβουμε μέχρι ποιο κλάσμα προσθέτουμε κάθε φορά κοιτάμε τον
τελευταίο όρο του αθροίσματος
παραδειγμα 231 Γράψτε τους τρεις πρώτους όρους της ακολου-
θίας xn = 1+ 12+ + 1
n
Για να βρούμε τον πρώτο όρο κοιτάμε με τι ισούται το 1nόταν n = 1 Επειδή αυτό ισούται με 11 = 1 συμπεραίνουμε ότι
το άθροισμα θα σταματήσει στο 1 δηλαδή x1 = 1 Για να βρούμε
τον x2 παρατηρούμε ότι το 1n ισούται με 12 όταν n = 2 άρα
το άθροισμα θα σταματήσει στο 12 δηλαδή x2 = 1+ 12 Ομοίωςx3 = 1+ 12+ 13
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου μας δίνεται μια ακολουθία η οπο-
ία ορίζεται αναδρομικά για παράδειγμα a1 = 2 και an+1 = 2+an3για κάθε n isin N και πρέπει να βρούμε τον n-στο όρο της an ωςσυνάρτηση του n Στις απλούστερες αυτών των προβλημάτωνη εξίσωση που προκύπτει όταν αντικαταστήσουμε τόσο την anόσο και την an+1 με x η οποία ονομάζεται laquoεξίσωση αναδρο-μήςraquo έχει λύση Τότε ακολουθούμε το τέχνασμα που παρουσιάζε-
ται στα παρακάτω παραδείγματα Μια γενικότερη θεωρία των
γραμμικών αναδρομικών ακολουθιών παρουσιάζεται στο βιβλίο
[5]
παραδειγμα 232 Βρείτε τον γενικό όρο της ακολουθίας που ορίζε-
ται αναδρομικά θέτοντας a1 = 4 και an+1 = 2+an3 για κάθε n isin NΣχηματίζουμε την εξίσωση αναδρομής x = 2+ x3 η οποία έχει
μοναδική λύση την x = 3 Στη συνέχεια αφαιρούμε τον αριθμό 3
και από τα δύο μέλη του αναδρομικού τύπου
an+1 minus 3 =(
2+ an3
)minus 3 = 1
3(an minus 3)
24 Γενικά περί ακολουθιών
Έτσι
anminus3 = 1
3(anminus1minus3) =
(1
3
)2
(anminus2minus3) = middot middot middot =(
1
3
)nminus1
(a1minus3) =(
1
3
)nminus1
(Ο σωστός εκθέτης στην προτελευταία ισότητα είναι πράγματι
nminus 1 το βρίσκουμε παρατηρώντας ότι ο εκθέτης του κλάσματος
13 σε κάθε ισότητα αθροίζεται στο n όταν του προστεθεί ο δε-ίκτης του όρου της ακολουθίας που είναι στην παρένθεση (για
παράδειγμα 2+ (nminus 2) = n))Άρα ο γενικός όρος της an είναι an = 3+ (13)nminus1
παραδειγμα 233 Βρείτε τον γενικό όρο της an με a1 = 5 και an+1 =5minus 6
an
Η εξίσωση αναδρομής x = 5minus6x έχει δύο λύσεις τις 2 και 3 Α-
φαιρούμε από την αναδρομική εξίσωση της ακολουθίας τόσο τον
2 όσο και τον 3 Αφαιρώντας τον 2 μετά από πράξεις παίρνουμε
an+1 minus 2 = 3
an(an minus 2)
και αφαιρώντας το 3
an+1 minus 3 = 2
an(an minus 3)
Τώρα θέλουμε να διαιρέσουμε κατά μέλη αλλά για να το κάνουμε
αυτό πρέπει να γνωρίζουμε ότι κανένας όρος της an δεν ισο-ύται με 3 Αυτό όμως προκύπτει άμεσα από την τελευταία Αν
an+1 = 3 για κάποιο n τότε an = 3 Δηλαδή αν κάποιος όρος της
ακολουθίας ισούται με 3 τότε ισούται με 3 και ο προηγούμενος
Επαγωγικά θα καταλήξουμε σε άτοπο αφού a1 = 5 ne 3
Διαιρώντας λοιπόν κατά μέλη οδηγούμαστε στην
an+1 minus 2
an+1 minus 3= 3
2
an minus 2
an minus 3
Άρα
an minus 2
an minus 3= 3
2
anminus1 minus 2
anminus1 minus 3=(
3
2
)2 anminus2 minus 2
anminus2 minus 3= middot middot middot =
(3
2
)nminus1 a1 minus 2
a1 minus 3=(
3
2
)n
Λύνοντας ως προς an (αφαιρούμε αριθμητές από παρονομαστές )παίρνουμε αμέσως
an = 2+ 3n
3n minus 2n
παραδειγμα 234 Βρείτε τον γενικό όρο της an με a1 = 5 και an+1 =4anminus9anminus2
Σε αυτή την περίπτωση η εξίσωση αναδρομής x = (4xminus9)(xminus2) είναι ισοδύναμη με την (x minus 3)2 = 0 δηλαδή έχει διπλή ρίζα το
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 25
3 Σε αυτές τις περιπτώσεις κάνουμε το εξής τέχνασμα πρώτα
αφαιρούμε τη διπλή ρίζα για να καταλήξουμε στη σχέση
an+1 minus 3 = an minus 3
an minus 2
Τώρα αντιστρέφουμε τους όρους
1
an+1 minus 3= an minus 2
an minus 3= an minus 3+ 1
an minus 3= 1+ 1
an minus 3
Συνεπώς
1
an minus 3= 1+ 1
anminus1 minus 3= 2+ 1
anminus2 minus 3= nminus 1+ 1
a1 minus 3= nminus 1
2
Αντιστρέφοντας τους όρους της εξίσωσης και λύνοντας ως προς
an παίρνουμε
an = 3+ 2
2nminus 1
Ασκήσεις
ασκηση 231 Γράψτε τους πέντε πρώτους όρους της ακολουθίας
an = 1+ 1
22+ 1
32+ + 1
n2
και της
bn = 1+ 1
22+ 1
33+ + 1
nn
ασκηση 232 Βρείτε τον τύπο της υπακολουθίας των περιττών όρων
των ακολουθιών
an = (minus1)n1
n bn = cos(nπ) cn = sin
(nπ2
)
ασκηση 233 Θεωρήστε την ακολουθία an = logn Βρείτε τους τύπουςτων υπακολουθιών
an2 anm a2n an
ασκηση 234 Βρείτε τους γενικούς τύπους των ακολουθιών an bn και cnπου ορίζονται αναδρομικά ως εξής
(i) an+1 = 3+ 1
2an a1 = 2
26 Γενικά περί ακολουθιών
(ii) bn+1 = 3minus 2
bn b1 = 3
(iii) cn+1 =3cn minus 1
4cn + 7 c1 =
3
4
ασκηση 235 Δίνονται δυο δοχεία όγκου 2a λίτρων το καθένα το δοχείοA και το δοχείο B Το A περιέχει a λίτρα καθαρής αιθανόλης (οινόπνευμα)και το B περιέχει a λίτρα νερού Λέμε ότι εκτελέσαμε μία πράξη όταν(μετά από ανακάτεμα του A) αδειάσουμε το μισό περιεχόμενο του A στοB και στη συνέχεια (μετά από ανακάτεμα του B) αδειάσουμε το μισόπεριεχόμενο του B πίσω στο A Να υπολογιστεί η ποσότητα αιθανόληςστο δοχείο B μετά από άπειρο πλήθος πράξεων καθώς και ο συνολικόςόγκος του περιεχομένου του B (Υπόδειξη η απάντηση δεν είναι ότι το Bθα περιέχει τη μισή ποσότητα αιθανόλης)
Αποδείξτε όμως ότι η περιεκτικότητα του B σε αιθανόλη μετά απόάπειρο πλήθος πράξεων θα είναι 50
Κεφάλαιο 3
Μονότονες ακολουθίες
31 Ορισμοί και ιδιότητες
Ας θεωρήσουμε την ακολουθία με γενικό όρο an = (n minus 1)n Πα-ρατηρούμε ότι
an+1 =(n+ 1)minus 1
n+ 1= 1minus 1
n+ 1gt 1minus 1
n= nminus 1
n= an
Δηλαδή για κάθε n isin N ισχύει an lt an+1 Για μια ακολουθία anμε αυτή την ιδιότητα λέμε ότι η an είναι γνησίως αύξουσα Έτσιδίνουμε τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 311
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως αύξουσα και γράφουμεan αν για κάθε n isin N ισχύει an lt an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται αύξουσα και γράφουμε an rarr ανγια κάθε n isin N ισχύει an le an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως φθίνουσα και γράφουμεan
αν για κάθε n isin N ισχύει an gt an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται φθίνουσα και γράφουμε an
rarr
αν
για κάθε n isin N ισχύει an ge an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως μονότονη αν είναι είτεγνησίως αύξουσα είτε γνησίως φθίνουσα
bull Μια ακολουθία an λέγεται μονότονη αν είναι είτε αύξουσαείτε φθίνουσα
Από τον ορισμό προκύπτει άμεσα ότι μια γνήσια μονότονη α-
κολουθία είναι και μονότονη μια γνήσια αύξουσα είναι και αύξου-
σα αφού αν an lt an+1 τότε an le an+1 και ομοίως για τις γνήσια
28 Μονότονες ακολουθίες
φθίνουσες Το αντίστροφο δεν είναι βεβαίως σωστό αφού για
παράδειγμα μια σταθερή ακολουθία an = 3 για κάθε n isin N είναικαι αύξουσα και φθίνουσα αλλά δεν είναι ούτε γνήσια αύξουσα
ούτε γνήσια φθίνουσα
Συχνά για να εξετάσουμε τη μονοτονία μιας ακολουθίας an ε-ξετάζουμε αν οι διαφορές an+1 minus an έχουν το ίδιο πρόσημο γιακάθε n isin N Έτσι αν για κάθε n isin N ισχύει an+1 minus an ge 0 τότε
η an είναι αύξουσα και ομοίως για τις άλλες περιπτώσεις Ανμας ενδιαφέρει απλά ο έλεγχος της μονοτονίας (και όχι απα-
ραίτητα το είδος της) μπορούμε να εξετάσουμε αν το γινόμενο
(an+2 minus an+1)(an+1 minus an) έχει σταθερό πρόσημο για κάθε n isin N Αναυτό συμβαίνει φανερά η ακολουθία είναι μονότονη αφού σε αυ-
τή την περίπτωση κανένας παράγοντας (an+2 minus an+1) δεν μπορείνα αλλάζει πρόσημο σε σχέση με τον (an+1 minus an)Επιπλέον για θετικές ακολουθίες an μπορούμε να εξετάζουμε
αν ο λόγος an+1an είναι μεγαλύτερος ή ίσος του 1 ή μικρότερος
ή ίσος του 1 Φανερά αν an+1an ge 1 για κάθε n isin N τότε η
ακολουθία είναι αύξουσα ενώ αν an+1an le 1 για κάθε n isin N τότεη ακολουθία είναι φθίνουσα
προταση 312 Αν η ακολουθία an είναι μονότονη τότε κάθε υπα-κολουθία της έχει την ίδια μονοτονία με την an
Απόδειξη Έστω ότι η cn = akn είναι υπακολουθία της an μεkn N rarr N με k1 lt k2 lt δηλαδή η kn είναι γνήσια αύξουσαΥποθέτουμε ότι η an είναι άυξουσα Φανερά ισχύει
cn = akn le akn+1 le akn+2 le le akn+1 = cn+1
οπότε και η cn είναι αύξουσα Ομοίως αν η an έχει οποιοδήποτεάλλο είδος μονοτονίας
Δεν είναι βεβαίως αλήθεια ότι κάθε ακολουθία είναι μονότονη
Για παράδειγμα η ακολουθία an = (minus1)nn δεν είναι αύξουσα
αφού a3 = minus13 lt 12 = a2 αλλά ούτε και φθίνουσα αφού a1 =minus1 lt 12 = a2 Παρατηρούμε όμως ότι η υπακολουθία των αρτίων
όρων της a2n = 1(2n) είναι φθίνουσα (και των περιττών τηςόρων είναι αύξουσα) Βλέπουμε δηλαδή ότι παρόλο που η ίδια η
an δεν έχει κανένα είδος μονοτονίας εν τούτοις έχει τουλάχιστονμια μονότονη υπακολουθία Αυτό είναι ένα γενικό φαινόμενο και
διατυπώνεται στην επόμενη πρόταση
προταση 313 Κάθε ακολουθία πραγματικών αριθμών έχει μια μο-
νότονη υπακολουθία
Απόδειξη Θεωρούμε το σύνολο των σημείων κορυφής της α-
κολουθίας an
A = k isin N ak ge an για κάθε n ge k
32 Εφαρμογές και παραδείγματα 29
Αν το A είναι άπειρο σύνολο έστω ότι περιέχει τα στοιχεία
k1 lt k2 lt lt kn lt kn+1 lt
Αφού το kn είναι σημείο κορυφής (δηλαδή στοιχείο του A) καιkn+1 gt kn συμπεραίνουμε ότι akn ge akn+1 για κάθε n isin N και συνε-πώς η akn είναι φθίνουσαΑν σε αντίθετη περίπτωση το σύνολο A είναι πεπερασμένο
Έστω ότι m είναι το μεγαλύτερο στοιχείο του Τότε το k1 =m+1
δεν ανήκει το A οπότε υπάρχει k2 gt k1 ώστε ak1 lt ak2 Αλλά
τώρα k2 gt k1 = m + 1 οπότε k2 notin A Έτσι υπάρχει k3 gt k2 ώστε
ak2 lt ak3 Επαγωγικά αν έχουμε ορίσει τον akn για kn gt knminus1 gtk1 =m+ 1 ισχύει kn notin A οπότε υπάρχει kn+1 gt kn ώστε akn lt akn+1
Επαγωγικά λοιπόν ορίζεται η υπακολουθία akn η οποία από τηνκατασκευή της είναι γνησίως αύξουσα
Δηλαδή σε κάθε περίπτωση η an έχει μια μονότονη υπακολου-θία
32 Εφαρμογές και παραδείγματα
παραδειγμα 321 Ελέγξτε ως προς τη μονοτονία την ακολουθία
an = (n2 minus 1)(2n)Ελέγχουμε με απλές πράξεις ότι
an+1 minus an =n2 +n+ 1
2n(n+ 1)gt 0
για κάθε n isin N Συνεπώς η an είναι γνησίως αύξουσαΆλλος τρόπος
an =n2 minus 1
2n= n
2minus 1
2nltn+ 1
2minus 1
2(n+ 1)= an+1
παραδειγμα 322 Ελέγξτε ως προς τη μονοτονία την ακολουθία anμε a1 = 1 και an+1 =
radic1+ an
Ο έλεγχος γίνεται εύκολα με επαγωγή για n = 1 ισχύει
a2 =radic
1+ a1 =radic
2 gt 1 = a1
Υποθέτοντας ότι an+1 gt an έχουμε
an+2 =radic
1+ an+1 gtradic
1+ an = an+1
παραδειγμα 323 Αποδείξτε ότι η ακολουθία an = (1 + 1n)n είναιγνησίως αύξουσα χρησιμοποιώντας την ανισότητα Bernoulli στην
ακολουθία (1minus 1n2)n
30 Μονότονες ακολουθίες
Σύμφωνα με την υπόδειξη
1minus 1
nlt(
1minus 1
n2
)n=(
1minus 1
n
)n (1+ 1
n
)n
άρα για κάθε n ge 2
(1+ 1
n
)ngt
1(1minus 1
n
)nminus1= 1(
nminus1n
)nminus1=(
nnminus 1
)nminus1
=(
1+ 1
nminus 1
)nminus1
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 321 Να μελετηθούν ως προς την μονοτονία οι ακολουθίες
an = 3n+ 2 an =n+ 4
n2 + 1
an =n2n
an =1 middot 3 middot 5 middot middot (2nminus 1)
2 middot 4 middot 6 middot middot (2n)
an =1
n+ 1+ 1
n+ 2+ + 1
2nan =
(1
(n+ 1)minus 1
(n+ 2)
)(n+ 2)
an = 2n+2 sinθ2n με 0 lt θ lt π2 an =
(2n)radicn
(n)222n+1
ασκηση 322 Αποδείξτε ότι αν kn N rarr N γνησίως αύξουσα ακολουθία
φυσικών αριθμών τότε ισχύει kn ge n για κάθε n isin N
Κεφάλαιο 4
Φραγμένες ακολουθίες
41 Ορισμοί και ιδιότητες
Θεωρούμε την ακολουθία an = (n minus 1)n Παρατηρούμε ότι an =1 minus 1n Έτσι κανένας όρος της ακολουθίας δεν είναι μεγαλύτε-ρος από τον αριθμό 1 Δηλαδή an = 1 minus 1n le 1 Για αυτή την
ακολουθία λέμε ότι είναι άνω φραγμένη από τον αριθμό 1 ή ότι
το 1 είναι ένα άνω φράγμα της ακολουθίας Παρατηρήστε ότι
αφού an le 1 για κάθε n isin N άρα an le 2 και an leradic
3 και γενικώς
an leM για κάθε M ge 1 Έτσι το άνω φράγμα μιας ακολουθίας δεν
είναι μονοσήμαντα ορισμένο αλλά αν μια ακολουθία έχει ένα άνω
φράγμα τότε κάθε μεγαλύτερος από αυτό αριθμός είναι και αυτός
άνω φράγμα της ακολουθίας Για αυτό λέμε laquoένα άνω φράγμαraquo
και όχι laquoτο άνω φράγμαraquo της an Γενικότερα δίνουμε τον ακόλου-θο ορισμό
ορισμος 411
bull Μια ακολουθία an λέγεται άνω φραγμένη αν υπάρχει M isin Rώστε an le M για κάθε n isin N Το M λέγεται (ένα) άνω φράγματης an
bull Μια ακολουθία an λέγεται κάτω φραγμένη αν υπάρχει m isin Rώστε an ge m για κάθε n isin N Το m λέγεται (ένα) κάτω
φράγμα της an
bull Μια ακολουθία an λέγεται φραγμένη αν είναι και άνω και
κάτω φραγμένη δηλαδή αν υπάρχουν M m isin R ώστε m lean leM για κάθε n isin N
bull Μια ακολουθία an λέγεται απολύτως φραγμένη αν υπάρχειM isin R ώστε |an| le M για κάθε n isin N
32 Φραγμένες ακολουθίες
Φανερά από τον ορισμό αν η an είναι άνω φραγμένη από τοναριθμό M τότε και κάθε υπακολουθία της an είναι άνω φραγμένηαπό τον ίδιο αριθμό M Ομοίως αν η an είναι κάτω φραγμένηαπό τον αριθμό m τότε και κάθε υπακολουθία της an είναι κάτωφραγμένη από τον ίδιο αριθμό mΑν ο αριθμός b δεν είναι άνω φράγμα της ακολουθίας an αυτό
σημαίνει ότι δεν είναι όλοι οι όροι της ακολουθίας μικρότεροι του
b Δηλαδή υπάρχει τουλάχιστον ένας όρος an0 για κάποιο n0 isin Nώστε b lt an0
Ομοίως αν ο αριθμός c δεν είναι κάτω φράγμα της ακολου-θίας an αυτό σημαίνει ότι δεν είναι όλοι οι όροι της ακολουθίαςμεγαλύτεροι του c Δηλαδή υπάρχει τουλάχιστον ένας όρος an0
για κάποιο n0 isin N ώστε an0 lt c
παρατηρηση 412 Μια ακολουθία an που είναι φθίνουσα είναι άνωφραγμένη αφού φανερά an le a1 για κάθε n isin N Ομοίως μια α-ύξουσα ακολουθία an είναι κάτω φραγμένη αφού an ge a1 για
κάθε n isin Nπροταση 413 Μια ακολουθία an είναι φραγμένη αν και μόνο ανείναι απολύτως φραγμένη
Απόδειξη Αν η an είναι απολύτως φραγμένη τότε υπάρχειένας αριθμός M isin N ώστε |an| le M για κάθε n isin N Συνεπώς
minusM le an leM και άρα η an είναι φραγμένηΑν η an είναι φραγμένη τότε υπάρχουν αριθμοί m M isin R ώστε
για κάθε n isin N να ισχύει m le an le M Θέτουμε K = max|m| |M|Τότε ισχύουν τα εξής
an leM le |M| le max|m| |M| = K
και
an gem ge minus|m| ge minusmax|m| |M| = minusK
Συνεπώς minusK le an le K δηλαδή |an| le K ολοκληρώνοντας την α-πόδειξη
Όπως είπαμε και νωρίτερα τα φράγματα δεν είναι μονοσήμα-
ντα ορισμένα Αλλά δύο συγκεκριμένα φράγματα είναι ιδιαίτερα
σημαντικά
ορισμος 414 Το ελάχιστο άνω φράγμα μιας άνω φραγμένης α-
κολουθίας (an)nisinA συμβολίζεται με supan ή supn an ή supnisinA anκαι εκτός από ελάχιστο άνω φράγμα ονομάζεται άνω πέρας ή
supremum της anΤο μέγιστο κάτω φράγμα μιας κάτω φραγμένης ακολουθίας
(an)nisinA συμβολίζεται με infan ή infn an ή infnisinA an και εκτός απόμέγιστο κάτω φράγμα ονομάζεται κάτω πέρας ή infimum της an
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 33
Πολύ σημαντική είναι η παρακάτω ιδιότητα που μας επιτρέπει να
χειριζόμαστε αυτά τα ιδιαίτερα φράγματα και χρησιμοποιείται
συστηματικά όποτε και όπου αυτά εμφανίζονται
παρατηρηση 415
bull Αν το s είναι το άνω πέρας μιας ακολουθίας an δηλαδή τοελάχιστο άνω φράγμα της an τότε για κάθε ε gt 0 το s minus εως μικρότερο του ελαχίστου άνω φράγματος s δεν είναι άνωφράγμα της ακολουθίας Άρα υπάρχει n0 isin N ώστε sminusε lt an0
bull Αν το i είναι το κάτω πέρας μιας ακολουθίας an δηλαδή τομέγιστο κάτω φράγμα της an τότε για κάθε ε gt 0 το i + εως μεγαλύτερο του μεγίστου κάτω φράγματος i δεν είναικάτω φράγμα της ακολουθίας Άρα υπάρχει n0 isin N ώστε
an0 lt i+ ε
παρατηρηση 416 Αν μια ακολουθία an δεν είναι άνω φραγμένητότε θεωρούμε ότι το άνω πέρας της είναι το +infin Γράφουμεsupan = +infin Ομοίως αν δεν είναι κάτω φραγμένη θεωρούμε ότιτο κάτω πέρας της είναι το minusinfin και γράφουμε infan = minusinfin Σε αυ-τές τις περιπτώσεις φανερά δεν ισχύει η Παρατήρηση 415 αφού
πάντα minusinfin lt an lt +infin
42 Εφαρμογές και παραδείγματα
παραδειγμα 421 Αποδείξτε ότι οι ακολουθίες an = (3n2minus 1)(2n2 +1) bn = (3n2 + 1)(2n2 minus 1) cn = (3n2 + 1)(n2 minus 3) για n ge 2 και
dn = (3n2 + 1)(n2 minusnminus 1) για n ge 2 είναι φραγμένες
Φανερά και οι τέσσερις ακολουθίες είναι θετικές οπότε μένει να
αποδειχθεί ότι είναι άνω φραγμένες Για αυτό προσπαθούμε να
μεγαλώσουμε τις ακολουθίες απλοποιώντας τες αλλά χωρίς να
αλλάξουμε την τάξη μεγέθους αριθμητή και παρονομαστή Έτσι
έχουμε
an =3n2 minus 1
2n2 + 1le 3n2
2n2= 3
2
συνεπώς η an είναι άνω φραγμένη από το 32Για τη bn δεν μπορούμε να κάνουμε ακριβώς το ίδιο τέχνασμα
για το άνω φράγμα διότι το να διαγράψουμε το +1 από τον
αριθμητή ή το minus1 από τον παρονομαστή δεν μεγαλώνει αλλά
μικραίνει το κλάσμα Μπορούμε όμως να μεγαλώσουμε το +1 του
αριθμητή σε +n2 και να μικρύνουμε το minus1 του παρονομαστή με
minusn2 αλλαγές που δεν αλλάζουν την τάξη μεγέθους των όρων του
κλάσματος
bn =3n2 + 1
2n2 minus 1le 3n2 +n2
2n2 minusn2= 4
34 Φραγμένες ακολουθίες
Για τη cn δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε το minus3 του πα-
ρονομαστή με minusn2 όπως κάναμε στην bn διότι θα μηδενιστεί οπαρονομαστής Μπορούμε όμως να ελέγξουμε ότι 3 lt n23 γιακάθε n ge 3 Έτσι για n ge 3
cn =3n2 + 1
n2 minus 3le 3n2 +n2
n2 minus 13n2
= 4n2
23n
2= 6
Η ακολουθία όμως ορίζεται για n ge 2 Άρα για να βρούμε ένα
άνω φράγμα πρέπει να ελέγξουμε μήπως το c2 είναι μεγαλύτερος
του 6 Πράγματι c2 = 13 Άρα
cn le max613 = 13
Τέλος για την dn αναζητούμε n0 ώστε n+1 le n22 για κάθε n gen0 ώστε να απλοποιήσουμε τον παρονομαστή χρησιμοποιώντας
ότι n2 minus nminus 1 = n2 minus (n+ 1) ge n2 minus n22 = n22 Η n+ 1 le n22 είναιισοδύναμη με την n2 minus 2n minus 2 ge 0 η οποία είναι αληθής για κάθε
n ge 3 (η εξίσωση x2 minus 2x minus 2 = 0 είναι θετική για κάθε x gt 1+radic
3 asymp27320508) Οπότε για κάθε n ge 3
dn =3n2 + 1
n2 minusnminus 1le 3n2 +n2
n2 minus 12n2
= 8
Επειδή τώρα d2 = 13 συμπεραίνουμε ότι dn le max138 = 13
παραδειγμα 422 Αποδείξτε ότι η ακολουθία an με a1 = 8 και
an+1 =radic
2+ an είναι άνω φραγμένη από το 8 Δείξτε ότι αν ο
a1 δοθεί να είναι μικότερος από τη μεγαλύτερη ρίζα της εξίσω-
σης αναδρομής x =radic
2+ x τότε το ίδιο ισχύει και για τον γενικόόρο της an Τέλος αποδείξτε ότι αν r gt 0 τότε κάθε ακολουθία με
a1 gt 0 και αναδρομικό τύπο an+1 =radicr + an είναι άνω φραγμένη α-
πό το maxa1 ρ όπου ρ η μέγιστη ρίζα της εξίσωσης αναδρομήςx = radicr + xΠράγματι για n = 1 ισχύει a1 = 8 le 8 Υποθέτουμε ότι an le 8
Τότε
an+1 =radic
2+ an leradic
2+ 8 leradic
16 = 4 le 8
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
Η εξίσωση αναδρομής έχει μεγαλύτερη ρίζα τον αριθμό x = 2
Αν a1 le 2 και υποθέσουμε ότι an le 2 τότε
an+1 =radic
2+ an leradic
2+ 2 = 2
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
Τέλος αν θέσουμε M = maxa1 ρ φανερά a1 le M Και αν υπο-θέσουμε ότι an leM τότε
an+1 =radicr + an le
radicr +M leM
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 35
αφού η τελευταία είναι ισοδύναμη με την M2 minusM minus r ge 0 η οποία
είναι αληθής αφού το M είναι μεγαλύτερο ή ίσο με τη μέγιστη
ρίζα ρ της x2 minus x minus r = 0
παραδειγμα 423 Αποδείξτε (με κατάλληλη χρήση της ανισότητας
Bernoulli ότι η ακολουθία (1+ 12n)n είναι άνω φραγμένη από το2 και στη συνέχεια αποδείξτε ότι η (1+1n)n είναι άνω φραγμένηαπό το 4
Έχουμε
(1+ 1
2n
)n= 1(
2n2n+1
)n =1(
1minus 12n+1
)n le1(
1minus n2n+1
) = 2n+ 1
n+ 1le 2
Από το Παράδειγμα 323 η ακολουθία (1 + 1n)n είναι γνησίωςαύξουσα άρα
(1+ 1
n
)nle(
1+ 1
2n
)2n
=((
1+ 1
2n
)n)2
le 22 = 4
παραδειγμα 424 Αποδείξτε ότι αν an αύξουσα ακολουθία και s =supan n isin N τότε για κάθε ε gt 0 η ακολουθία an βρίσκεταιτελικά στο διάστημα (s minus ε s]Χρησιμοποιούμε την Παρατήρηση 415 το s minus ε δεν είναι άνω
φράγμα της ακολουθίας an άρα υπάρχει n0 isin N ώστε sminus ε lt an0 les Αφού η an είναι αύξουσα για κάθε n ge n0 συμπεραίνουμε ότι
s minus ε lt an0 le an le s δηλαδή το ζητούμενο
παραδειγμα 425 Αποδείξτε ότι η an = (n2 + sin(nπ2))(n + 1) δενείναι άνω φραγμένη
Έχουμε
n2 + sin(nπ2)n+ 1
ge n2 minus 1
n+ 1= nminus 1
η οποία φανερά δεν είναι άνω φραγμένη
Ασκήσεις
ασκηση 421 Να εξετάσετε αν είναι φραγμένες οι παρακάτω ακολουθίες
36 Φραγμένες ακολουθίες
an =5 sin(3n)
4nan =
n+ 1000
n+ 100
an = (minus5)minusn an =2nminus 1
n+ 1
an =n3n
an = nradic
2n + 3n + 5n
an =n+ 5
2nan =
n2 + 2n+ 4
n3 + 2
an =n2 cos(nπ)+n sin(n+ 1)
n2 +n+ 1
an =1radic
n2 + 1+ 1radic
n2 + 2+ + 1radic
n2 +n
an =radicn+ 2minus
radicn+ 1 an =
radicn2 +nminusn
ασκηση 422 Να εξεταστούν ως προς το φράγμα οι ακολουθίες
an =radicn+ aminus
radicn+ b με a b isin R
a1 = 2an+1 =
radican + 2 για n isin N
ασκηση 423 Να εξεταστεί ως προς το φράγμα η ακολουθία an με a1 = 1
και
an+1 =5an + 6
2an + 1
(Υπόδειξη Παρατηρήστε ότι an gt 0 για κάθε n isin N)ασκηση 424 Για κάθε p gt 0 θέτουμε
sn = 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
np
Αποδείξτε ότι για κάθε p gt 1 η ακολουθία sn είναι φραγμένη αποδεικνύο-ντας (με επαγωγή) ότι για κάθε n isin N ισχύει
1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
nple pp minus 1
minus 1
(p minus 1)npminus1
Επιπλέον για κάθε p gt 0 ισχύει
n1minusp le 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
np
Ειδικά για p = 1 αποδείξτε με επαγωγή ότι ισχύει
1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
nge 1
2logn
Συμπεράνετε ότι για 0 lt p le 1 η sN δεν είναι φραγμένη (Υπόδειξη ηπερίπτωση 0 lt p lt 1 είναι εύκολη αν όλα τα κλάσματα του αθροίσματος
αντικατασταθούν από το μικρότερο από αυτά Αν όμως γίνει επαγωγικά
θα χρειαστεί η παρατήρηση ότι (n+ 1)pn1minusp ge npn1minusp = n)
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 37
ασκηση 425 Θεωρήστε μια αύξουσα ακολουθία an για την οποία υπάρχειc gt 0 ώστε a2n minus an le cn Αποδείξτε ότι η ακολουθία ann είναι άνωφραγμένη (Υπόδειξη για κάθε ακέραιο k βρείτε πρώτα n ώστε 2nminus1 ltk le 2n Επειδή η an είναι αύξουσα ισχύει ak le a2n Τώρα εφαρμόστε την
υπόθεση)
Κεφάλαιο 5
Σύγκλιση ακολουθιών
51 Μηδενικές ακολουθίες
Για κάθε x isin R κάθε διάστημα της μορφής (a b) ώστε x isin (a b) ο-νομάζεται μια ανοικτή περιοχή του x ή απλά περιοχή του x Σταακόλουθα θα χρησιμοποιήσουμε περιοχές ειδικού τύπου Συγκεκρι-
μένα παίρνουμε ένα θετικό αριθμό ε gt 0 και σχηματίζουμε την πε-
ριοχή (x minus εx + ε) του x Το x για αυτή την περιοχή ονομάζεταικέντρο της περιοχής και το ε ακτίνα της περιοχής Περιοχές τηςμορφής (xminusεx+ε) συμβολίζονται και με (x ε) Φανερά αν x = 0
τότε (0 ε) = (minusε ε) Παρατηρούμε επίσης ότι y isin (x ε) αν καιμόνο αν xminus ε lt y lt x+ ε και ισοδύναμα |y minusx| lt ε Με άλλα λόγια
(x ε) = (x minus εx + ε) = y isin R |y minus x| lt ε
Αν δοθεί ένα x και μια περιοχή του (x ε) λέμε ότι μια α-κολουθία an περιέχεται τελικά σε αυτή την περιοχή αν υπάρχειένα n0 isin N ώστε an isin (x ε) για κάθε n ge n0 Για παράδειγμα
ας πάρουμε x = 0 και an = 1n Βλέπουμε ότι για κάθε ε gt 0 αν
θέλουμε να ισχύει an isin (0 ε) θα πρέπει minusε lt 1n lt ε ισοδύναμαn gt 1ε Άρα αν θέσουμε n0 = [1ε] + 1 isin N αν n ge n0 gt 1ε τότεan = 1n isin (0 ε) Έτσι για κάθε ε gt 0 η ακολουθία an = 1nβρίσκεται τελικά στην περιοχή (0 ε) Σε μια τέτοια περίπτωσηλέμε ότι η ακολουθία an είναι μηδενική ή ότι έχει όριο το μηδέν ήότι συγκλίνει στο μηδέν
ορισμος 511 Λέμε ότι μια ακολουθία an συγκλίνει στο μηδέν ή ότιείναι μηδενική ή ότι έχει όριο το μηδέν αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει
n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει |an| lt ε Σε αυτήτην περίπτωση γράφουμε an rarr 0 ή limnrarrinfin an = 0 ή απλούστερα
liman = 0
40 Σύγκλιση ακολουθιών
παρατηρηση 512 Στον παραπάνω ορισμό είτε γράψουμε |an| lt εείτε γράψουμε |an| le ε το νόημα του ορισμού δεν αλλάζει
bull Αν |an| lt ε τότε προφανώς |an| le ε
bull Αν εφαρμόσουμε τον παραπάνω ορισμό με le αντί για lt καιγια ε2 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
|an| le ε2 και συνεπώς |an| lt ε
παραδειγμα 513 Η ακολουθία an = n sin(πn4)+1n2+1
είναι μηδενική Πράγ-
ματι παρατηρούμε ότι
|an| =∣∣n sin(πn4)+ 1
∣∣n2 + 1
le∣∣n sin(πn4)
∣∣+ 1
n2 + 1le n+ 1
n2 + 1le n+n
n2= 2
n
Έτσι αν ε gt 0 και θέλουμε να ισχύει |an| lt ε αρκεί να απαιτήσουμε2n lt ε ισοδύναμα n gt 2ε Άρα αν θέσουμε n0 = [2ε]+ 1 τότε αν
n ge n0 gt 2ε θα έχουμε |an| le 2n lt ε Συνεπώς η an είναι μηδενική
Παρατηρήστε ότι στο προηγούμενο παράδειγμα μεγαλώσαμε το
κλάσμα αλλά χωρίς να μεταβάλουμε την τάξη του n ούτε στοναριθμητή ούτε στον παρονομαστή Αυτή την τεχνική θα τη χρη-
σιμοποιούμε τακτικά
Ασκήσεις
ασκηση 511 Δείξτε με τη βοήθεια του ορισμού ότι οι παρακάτω ακολου-
θίες είναι μηδενικές
an =1
2n3an =
sinnπ5
n2an =
5+ sin(nπ5)n2 +n+ 1
an =sinn+ cos(3n)
n2an = 1
ns όπου s isin Q+
ασκηση 512 Αποδείξτε με τη βοήθεια του ορισμού ότι οι παρακάτω
ακολουθίες είναι μηδενικές
nminus 1
n2 minus 1
nminus 1
n2 + 1
8n2 minus 1
2n3 + 3
8n2 + 1
2n3 minus 3
sin(radicnπ)+ cos( 4
radicnπ)
n
n116 +n95 +n74 +n53 +n32 + 1
n2 minusn+ 1
ασκηση 513 Αποδείξτε ότι αν μια ακολουθία an είναι φθίνουσα και μη-δενική τότε an ge 0 για κάθε n isin N
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 41
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών
ιδιοτητα 521 Για κάθε ακολουθία an ισχύει
liman = 0 αν και μόνο αν lim |an| = 0
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 και έστω ότι μας δόθηκε ένα
ε gt 0 Τότε επειδή μπορούμε να βρούμε n0 ώστε για κάθε n ge n0
ισχύει |an| lt ε συνεπάγεται ότι∣∣|an|
∣∣ lt ε και συνεπώς lim |an| = 0
Αντίστροφα αν lim |an| = 0 και μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 βρίσκου-
με n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει∣∣|an|
∣∣ lt ε οπότε επειδή∣∣|an|∣∣ = |an| συμπεραίνουμε ότι |an| lt ε και άρα liman = 0
ιδιοτητα 522 Για κάθε ακολουθία an αν liman = 0 τότε η anείναι φραγμένη
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για ε = 1
Οπότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt 1
Δηλαδή ο αριθμός 1 αποτελεί άνω φράγμα για την ακολουθία
|an| αλλά όχι για όλα τα n isin N αλλά μόνο για τα n που είναιμεγαλύτερα ή ίσα με το n0 Θέτουμε τώρα
M = max1 |a1| |a2| |an0minus1|
ώστε να είμαστε σίγουροι ότι
|an| le M
για κάθε n isin N Έτσι η ακολουθία an είναι απολύτως φραγμένηκαι άρα φραγμένη
ιδιοτητα 523 Για κάθε ακολουθία an κάθε ακολουθία bn καικάθε λ micro isin R αν liman = limbn = 0 τότε lim(λan plusmn microbn) = 0
Απόδειξη Υποθέτουμε ότι λ ne 0 ne micro και έστω ότι μας δόθηκεένα ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης στο μηδέν για
τις ακολουθίες an και bn χρησιμοποιώντας για laquoεraquo τα ε2|λ| gt 0
και ε2|micro| gt 0 αντίστοιχα Έτσι βρίσκουμε ένα n1 isin N για την anκαι ένα n2 για την bn ώστε να ισχύουν τα εξής
για κάθε n ge n1 ισχύει |an| ltε
2|λ| (51)
και
για κάθε n ge n2 ισχύει |bn| ltε
2|micro| (52)
Θέτοντας n0 = maxn0 n1 αν n ge n0 θα ισχύουν ταυτόχρονα και
η (51) και η (52) Οπότε για n ge n0 θα έχουμε
|λan plusmn microbn| le |λan| + |microbn| = |λ| |an| + |micro| |bn| lt |λ|ε
2|λ| + |micro|ε
2|micro| = ε
42 Σύγκλιση ακολουθιών
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
ιδιοτητα 524 Για κάθε ακολουθία an και κάθε λ isin R αν liman = 0
τότε lim(λan) = 0
Απόδειξη Άμεσο από την προηγούμενη ιδιότητα για micro = 0
ιδιοτητα 525 Για κάθε ακολουθία an και κάθε ακολουθία bn θέτου-με
xn = maxan bn και yn = minan bnΑν liman = 0 και limbn = 0 τότε limxn = 0 και limyn = 0
Απόδειξη Προκύπτει αμέσως από τις προηγούμενες ιδιότητες
και τις σχέσεις
maxt s = t + s + |t minus s|2
και mint s = t + s minus |t minus s|2
ιδιοτητα 526 Για κάθε ακολουθία an και κάθε ακολουθία bn ανliman = 0 και η bn είναι φραγμένη τότε lim(anbn) = 0
Απόδειξη Έστω ότι μας δόθηκε ένα ε gt 0 και έστω ότι για
τον αριθμό M ισχύει |bn| le M για κάθε n isin N Εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης της an στο 0 για εM gt 0 οπότε θα υπάρχει
ένα n0 στο N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt εM Οπότεαν n ge n0 θα έχουμε
|anbn| = |an| |bn| ltεMM = ε
Συνεπώς lim(anbn) = 0
ιδιοτητα 527 Για κάθε ακολουθία an και για κάθε k isin N αν
limnrarrinfin an = 0 τότε limnrarrinfin anplusmnk = 0
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 Αν για n ge n0 ισχύει |an| lt εεπειδή θα είναι n + k ge n ge n0 θα ισχύει και η |an+k| lt ε Οπότεlimnrarrinfin an+k = 0
Για την limanminusk = 0 απλά θέτουμε n1 = n0+k και αν n ge n1 θα
ισχύει nminusk ge n1minusk ge n0 οπότε |anminusk| lt ε και άρα limnrarrinfin anminusk = 0
Γενικότερα έχουμε την εξής
ιδιοτητα 528 Αν η ακολουθία an είναι μηδενική κάθε υπακολου-θία της είναι μηδενική
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 και έστω ότι η kn είναι μιαγνησίως αύξουσα υπακολουθία φυσικών αριθμών Αν ε gt 0 τότε
υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ε Αλλάαπό την Άσκηση 322 ισχύει kn ge n οπότε αν n ge n0 συνεπάγεται
kn ge kn0 ge n0 οπότε |akn minus ℓ| lt ε
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 43
ιδιοτητα 529 Για κάθε ακολουθία an και κάθε k isin N αν liman = 0
τότε lim kradic|an| = 0
Απόδειξη Αν μας δοθεί ε gt 0 εφαρμόζουμε τον ορισμό της
σύγκλισης της an για εk Έτσι θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0
θα έχουμε |an| lt εk οπότε∣∣ kradic|an|
∣∣ = kradic|an| lt ε Δηλαδή lim k
radic|an| =
0
ιδιοτητα 5210 (Κριτήριο σύγκρισης) Για κάθε ακολουθία an καικάθε ακολουθία bn αν 0 le an le bn για κάθε n ge n1 και limbn = 0
τότε liman = 0
Απόδειξη Για ε gt 0 έστω n2 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
bn lt ε Θέτουμε n0 = maxn1 n2 οπότε αν n ge n0 θα έχουμε
minusε lt 0 le an le bn lt ε
συνεπώς |an| lt ε Δηλαδή liman = 0
εφαρμογη 5211 Για κάθε λ isin (01) ισχύει λn rarr 0
Απόδειξη Επειδή λ isin (01) θα ισχύει 1λ gt 1 Θέτουμε θ =(1λ) minus 1 gt 0 οπότε 1λ = 1 + θ Με τη βοήθεια της ανισότηταςBernoulli (υποενότητα 111) έχουμε
1
λn= (1+ θ)n ge 1+nθ
και έτσι
0 lt λn le 1
1+nθ
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική άρα και η λn
προταση 5212 (Κριτήριο λόγου) Έστω ότι για μια ακολουθία με
μη μηδενικούς όρους an υπάρχει ένα n0 isin N και ένα 0 le λ lt 1
ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ le λ
Τότε liman = 0
Απόδειξη Αν n ge n0 + 1 θα έχουμε
∣∣∣∣∣an0+1
an0
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+2
an0+1
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+3
an0+2
∣∣∣∣∣ ∣∣∣∣∣ananminus1
∣∣∣∣∣ le λ middot λ middot λ λ (53)
Παρατηρούμε ότι επειδή ο δείκτης n στον αριθμητή του τελευτα-ίου κλάσματος μπορεί να γραφτεί και ως n0 + (n minus n0) στο αρι-στερό σκέλος της ανισότητας το πλήθος των κλασμάτων είναι
44 Σύγκλιση ακολουθιών
nminusn0 Άρα τόσα είναι και τα λ στο δεξιό σκέλος Δηλαδή η (53)μπορεί να γραφτεί ως
∣∣∣∣∣an0+1
an0
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+2
an0+1
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+3
an0+2
∣∣∣∣∣ ∣∣∣∣∣ananminus1
∣∣∣∣∣ le λnminusn0 = λminusn0 middot λn (54)
Όμως στο αριστερό σκέλος της (54) έχουμε διαγραφές κάθε α-
ριθμητής διαγράφεται με τον παρονομαστή του επόμενου κλάσμα-
τος Συνεπώς θα διαγραφούν όλοι οι όροι εκτός από τον παρονο-
μαστή του πρώτου κλάσματος και τον αριθμητή του τελευταίου
Έτσι η (54) γίνεται ∣∣∣∣∣anan0
∣∣∣∣∣ le λminusn0 middot λn
και ισοδύναμα |an| le (λminusn0|an0|)λn για κάθε n ge n0 + 1 Επει-
δή λ isin (01) ισχύει limλn = 0 (Εφαρμογή 5211) οπότε επειδή η
ποσότητα λminusn0|an0| είναι σταθερή (ανεξάρτητη του n) θα ισχύειlim(λminusn0|an0|)λn = 0 Και έτσι liman = 0
παραδειγμα 5213 Ποιο είναι το λάθος στην παρακάτω laquoαπόδει-
ξηraquo
13n rarr 0 διότι
∣∣∣∣∣13n+1
13n
∣∣∣∣∣ =1
3lt 1
για κάθε n isin N
προταση 5214 (Κριτήριο ρίζας) Έστω ότι για μια ακολουθία anυπάρχει n0 isin N ώστε να ισχύει n
radic|an| le ℓ lt 1 για κάθε n ge n0
Τότε liman = 0
Απόδειξη Αυτό είναι φανερό διότι θα ισχύει |an| le ℓn και απότην Εφαρμογή 5211 ισχύει ℓn rarr 0
Ασκήσεις
ασκηση 521 Αποδείξτε ότι η ακολουθία
an = n sin1
n2
είναι μηδενική χρησιμοποιώντας την ανισότητα | sinx| le |x| για κάθεx isin R
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες 45
ασκηση 522 Αποδείξτε ότι η ακολουθία
an =1
2
3
4
5
6middot middot middot 2nminus 1
2n
είναι μηδενική δείχνοντας πρώτα με επαγωγή ότι an lt 1radic
3n
ασκηση 523 Αν liman = 0 δείξτε ότι liman
1+ an= 0
ασκηση 524 Δίνονται οι ακολουθίες an gt 0 και bn gt 0 για τις οποίες
ισχύει liman = limbn = 0 Δείξτε ότι
lima2n + b2
n
an + bn= 0
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες
Μια ακολουθία an θα λέγεται συγκλίνουσα με όριο τον αριθμό ℓαν η ακολουθία anminusℓ είναι μηδενική Έτσι προκύπτει ο ακόλουθοςορισμός
ορισμος 531 Λέμε ότι μια ακολουθία an συγκλίνει στον αριθμό ℓή ότι έχει όριο τον αριθμό ℓ ή ότι τείνει στο ℓ αν για κάθε ε gt 0
υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει |an minus ℓ| lt ε
παρατηρηση 532 Παρατηρήστε ότι στον παραπάνω ορισμό είτε
γράψουμε |an minus ℓ| lt ε είτε γράψουμε |an minus ℓ| le ε η ουσία τουορισμού δεν αλλάζει
bull Αν |an minus ℓ| lt ε τότε προφανώς |an minus ℓ| le ε
bull Αν εφαρμόσουμε τον παραπάνω ορισμό με le αντί για lt καιγια ε2 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
|an minus ℓ| le ε2 και συνεπώς |an minus ℓ| lt ε
παρατηρηση 533 Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή στην ανισότητα
|an minus ℓ| lt ε και προσθέτοντας ℓ ο ορισμός του liman = ℓ λέει ότιγια κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει
ℓ minus ε lt an lt ℓ + ε
ή ισοδύναμα an isin(ℓ ε)Η παρακάτω πρόταση λέει ότι δεν γίνεται μια ακολουθία να
συγκλίνει σε δύο διαφορετικούς αριθμούς
προταση 534 Το όριο κάθε συγκλίνουσας ακολουθίας είναι μονα-
δικό
46 Σύγκλιση ακολουθιών
Απόδειξη Έστω ότι an rarr ℓ1 an rarr ℓ2 και ℓ1 ne ℓ2 Θέτουμε
ε = |ℓ1 minus ℓ2|3 gt 0 οπότε θα υπάρχει n1 isin N ώστε
|an minus ℓ1| lt ε =|ℓ1 minus ℓ2|
3για κάθε n ge n1
και
|an minus ℓ2| lt ε =|ℓ1 minus ℓ2|
3για κάθε n ge n2
Αλλά τότε για κάθε n ge maxn1 n2 θα ισχύει
|ℓ1 minus ℓ2| =∣∣(an minus ℓ2)minus (an minus ℓ1)
∣∣
le |an minus ℓ2| + |an minus ℓ1| lt|ℓ1 minus ℓ2|
3+ |ℓ1 minus ℓ2|
3= 2
3|ℓ1 minus ℓ2|
το οποίο είναι άτοπο
προταση 535 Αν an rarr ℓ και akn υπακολουθία της an τότε akn rarr ℓ
Απόδειξη Αφού αν η an minus ℓ είναι μηδενική είναι μηδενική καιη akn minus ℓ από την Ιδιότητα 528
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών
ιδιοτητα 541 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ lArrrArr lim(minusan) = minusℓ
Απόδειξη Επειδή |anminusℓ| = |(minusan)minus(minusℓ)| όποτε ισχύει |anminusℓ| lt εθα ισχύει και |(minusan)minus (minusℓ)| lt ε
ιδιοτητα 542 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ =rArr lim |an| = |ℓ|
Απόδειξη Επειδή από την τριγωνική ανισότητα ισχύει∣∣|an| minus
|ℓ|∣∣ le |anminusℓ| αν για κάθε n ge n0 ισχύει |anminusℓ| lt ε τότε
∣∣|an|minus|ℓ|∣∣ lt
ε
ιδιοτητα 543 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ =rArr η an είναι φραγμένη
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης της ακολου-
θίας an για ε = 1 Έτσι θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0
να ισχύει |an minus ℓ| lt 1 Από την τριγωνική ανισότητα θα έχουμε
ότι
|an| minus |ℓ| le∣∣|an| minus |ℓ|
∣∣ le |an minus ℓ| lt 1
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 47
Συνεπώς για κάθε n ge n0 θα ισχύει |an| le 1+ |ℓ| Θέτουμε τώρα
M = max|a1| |a2| |an0minus1|1+ |ℓ|
οπότε |an| le M για κάθε n isin N
ιδιοτητα 544 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R 0 ισχύει
liman = ℓ =rArrυπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0
τα an και ℓ είναι ομόσημοι
Απόδειξη Έστω ότι ℓ gt 0 Αφού an rarr ℓ μπορούμε να εφαρ-μόσουμε τον ορισμό της σύγκλισης για οποιοδήποτε ε gt 0 Εφαρ-
μόζουμε λοιπόν τον ορισμό για ε = ℓ2 gt 0 Έτσι θα υπάρχει ένα
n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ℓ2 Ανοίγονταςτην απόλυτη τιμή προκύπτει ότι minusℓ2 lt an minus ℓ οπότε ℓ2 lt anΔηλαδή για κάθε n ge n0 οι όροι της ακολουθίας είναι θετικοί
Αν τώρα ℓ lt 0 από την Ιδιότητα 541 θα ισχύει ότι minusan rarrminusℓ gt 0 οπότε από το προηγούμενο θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν
n ge n0 η minusan θα είναι θετική οπότε η an θα είναι αρνητική
ιδιοτητα 545 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα και λ micro isin R Τότε
lim(λan plusmn microbn) = λℓ1 plusmn microℓ2
Απόδειξη Έστω ότι μας δόθηκε ένα ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον
ορισμό της σύγκλισης των ακολουθιών an και bn για ε2(1 + |λ|)και ε2(1+ |micro|) αντίστοιχα
bull θα υπάρχει ένα n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να ισχύει
|an minus ℓ1| ltε
2(1+ |λ|)
bull θα υπάρχει ένα n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει
|bn minus ℓ2| ltε
2(1+ |micro|)
Οπότε θέτοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0 θα ισχύει
|(λan plusmn microbn)minus (λℓ1 plusmn microℓ2)| = |λ(an minus ℓ1)plusmn micro(bn minus ℓ2)|le |λ| |an minus ℓ1| + |micro| |bn minus ℓ2|
lt |λ| ε2(1+ |λ|) + |micro|
ε2(1+ |micro|)
le ε2
|λ|1+ |λ| +
ε2
|micro|1+ |micro|
le ε2middot 1+ ε
2middot 1 = ε
48 Σύγκλιση ακολουθιών
ιδιοτητα 546 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Θέτουμε
xn = maxan bn και yn = minan bn
Τότε limxn = maxℓ1 ℓ2 και limyn = minℓ1 ℓ2Απόδειξη Όπως και στην αντίστοιχη ιδιότητα για τις μηδενι-
κές ακολουθίες η απόδειξη είναι άμεση από τις σχέσεις
maxt s = t + s + |t minus s|2
και mint s = t + s minus |t minus s|2
ιδιοτητα 547 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Τότε
lim(anbn) = ℓ1ℓ2
Αν επιπλέον υποθέσουμε ότι ℓ2 ne 0 τότε υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει bn ne 0 και
limanbn
= ℓ1
ℓ2
Απόδειξη Παρατηρούμε πρώτα ότι
|anbn minus ℓ1ℓ2| =∣∣(anbn minus bnℓ1)+ (bnℓ1 minus ℓ1ℓ2)
∣∣ (55)
=∣∣bn(an minus ℓ1)+ ℓ1(bn minus ℓ2)
∣∣ (56)
le |bn| |an minus ℓ1| + |ℓ1||bn minus ℓ2| (57)
Αφού η bn συγκλίνει από την Ιδιότητα 543 θα είναι και φραγ-μένη Άρα θα υπάρχει ένας αριθμός M gt 0 ώστε για κάθε n isin Nνα ισχύει |bn| le M Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης γιατην an για την ποσότητα ε2M θα υπάρχει n1 isin N ώστε για
κάθε n ge n1 να ισχύει |an minus ℓ1| lt ε2M Ομοίως εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης για την bn για την ποσότητα ε2(1+ |ℓ1|)θα υπάρχει n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει
|bn minus ℓ2| ltε
2(1+ |ℓ1|)
Θέτοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0 τότε συνεχίζοντας από
την (57) θα έχουμε
|anbn minus ℓ1ℓ2| le |bn| |an minus ℓ1| + |ℓ1||bn minus ℓ2|lt M
ε2M
+ |ℓ1|ε
2(1+ |ℓ1|)
le ε2+ ε
2
|ℓ1|1+ |ℓ1|
lt ε
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 49
Συνεχίζουμε την απόδειξη για τον λόγο ακολουθιών Λόγω του
προηγουμένου και επειδή anbn = an middot(1bn) αρκεί να αποδείξουμετο ζητούμενο για την ακολουθία 1bnΕφαρμόζοντας τον ορισμό της σύγκλισης της bn για την πο-
σότητα |ℓ2|2 και χρησιμοποιώντας την τριγωνική ανισότητα υ-πάρχει ένα n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να ισχύει
|ℓ2| minus |bn| le∣∣|ℓ2| minus |bn|
∣∣ le |ℓ2 minus bn| = |bn minus ℓ2| lt|ℓ2|
2
Έτσι για κάθε n ge n1 θα έχουμε
|ℓ2| minus |bn| lt|ℓ2|
2
και συνεπώς
|bn| gt|ℓ2|
2
Οπότε από τη μια μεριά έχουμε ότι για n ge n1 ισχύει bn ne 0 και
άρα ορίζεται το πηλίκο 1bn και από την άλλη μεριά∣∣∣∣
1
bnminus 1
ℓ2
∣∣∣∣ =|bn minus ℓ2||bn| |ℓ2|
lt|bn minus ℓ2||ℓ2|
2|ℓ2|
= 2
|ℓ2|2|bn minus ℓ2|
Εφαρμόζοντας τον ορισμό της σύγκλισης της bn ξανά για τηνποσότητα ε|ℓ2|22 θα υπάρχει n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να
ισχύει |bn minus ℓ2| lt ε|ℓ2|22 Επιλέγοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0
θα ισχύουν μαζί όλα τα παραπάνω και άρα θα έχουμε
∣∣∣∣1
bnminus 1
ℓ2
∣∣∣∣ le2
|ℓ2|2|bn minus ℓ2| lt
2
|ℓ2|2ε|ℓ2|22 = ε
ιδιοτητα 548 Για κάθε ακολουθία an ge 0 και k isin N ισχύει
liman = ℓ =rArr limakn = ℓk
Απόδειξη Έστω ότι μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 Αφού η an συ-γκλίνει θα είναι και φραγμένη και άρα θα υπάρχει αριθμός M gt 0
ώστε για κάθε n isin N να ισχύει |an| leM Έτσι θα ισχύει και |ℓ| leM(γιατί) Οπότε
|akn minus ℓk| = |an minus ℓ| |akminus1n + akminus2
n ℓ + akminus3n ℓ2 + + ℓkminus1|
le |an minus ℓ|(|akminus1n | + |akminus2
n ℓ| + |akminus3n ℓ2| + + |ℓkminus1|
)
le |an minus ℓ| (Mk +Mk +Mk + +Mk︸ ︷︷ ︸
kminusόροι
)
le (kMk)|an minus ℓ| (58)
50 Σύγκλιση ακολουθιών
Οπότε εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για την ακολουθία
an για την ποσότητα εkMk και βρίσκουμε ένα n0 isin N ώστε γιακάθε n ge n0 να ισχύει |anminusℓ| lt εkMk Έτσι συνεχίζοντας από την
(58) θα έχουμε ότι για κάθε n ge n0 ισχύει
|akn minus ℓk| le (kMk)|an minus ℓ| lt (kMk)εkMk = ε
ιδιοτητα 549 Για κάθε ακολουθία an ge 0 και k isin N ισχύει
liman = ℓ =rArr lim kradican =
kradicℓ
Απόδειξη Έστω ότι μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 Αν ℓ = 0 τότε
εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης της an για το εk οπότεβρίσκουμε ένα n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt εkΟπότε | kradican| lt εΑν ℓ gt 0 τότε παρατηρούμε ότι
∣∣∣ kradican minus
kradicℓ∣∣∣ = |an minus ℓ|
akminus1n + akminus2
n ℓ + + ℓkminus1le 1
ℓkminus1|an minus ℓ|
Έτσι εφαρμόζουμε τον ορισμό σύγκλισης της an για την ποσότη-τα εℓkminus1 Βρίσκουμε λοιπόν n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
έχουμε ∣∣∣ kradican minus
kradicℓ∣∣∣ le 1
ℓkminus1|an minus ℓ| lt
1
ℓkminus1εℓkminus1 = ε
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
ιδιοτητα 5410 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα και επιπλέον υπάρχει n1 isin N ώστε για κάθεn ge n1 να ισχύει an le bn Τότε ℓ1 le ℓ2
Απόδειξη Αν δεν ισχύει τότε ℓ2 lt ℓ1 οπότε η ακολουθία bn minusan ge 0 δεν είναι ποτέ ομόσημη με το όριό της ℓ2 minus ℓ1 lt 0 αντι-
φάσκοντας με την Ιδιότητα 543
προταση 5411 (Ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες) Έστω ότι οι ακολου-
θίες an bn και cn ικανοποιούν την ανισότητα
an le bn le cn
και ότι liman = lim cn = ℓ Τότε αναγκαστικά limbn = ℓΑπόδειξη Από την an le bn le cn συμπεραίνουμε ότι 0 le bnminusan le
cn minus an Η cn minus an είναι συγκλίνουσα με όριο το μηδέν Άρα και ηbn minus an είναι συγκλίνουσα με όριο το μηδέν Συνεπώς η bn είναισυγκλίνουσα ως άθροισμα συγκλινουσών (bn = (bn minus an)+ an) καιlimbn = lim(bn minus an)+ liman = 0+ ℓ = ℓ
55 Κριτήρια σύγκλισης 51
προταση 5412 (Οριακό κριτήριο λόγου) Αν για μια ακολουθία anμε μη μηδενικούς όρους ισχύει lim |an+1an| lt 1 τότε liman = 0
Απόδειξη Έστω ότι lim |an+1an| = ℓ isin (01) Εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης για την ποσότητα (1 minus ℓ)2 gt 0 Τότε θα
υπάρχει ένα n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει∣∣|an+1an| minus
ℓ∣∣ lt (1minus ℓ)2 Αλλά τότε
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣minus ℓ lt1minus ℓ
2
από όπου συνεπάγεται ότι
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt ℓ +1minus ℓ
2= 1+ ℓ
2lt 1
Δηλαδή για κάθε n ge n0 έχουμε ότι |an+1an| lt (1+ ℓ)2 lt 1 Αυτό
και η Πρόταση 5212 συνεπάγονται ότι an rarr 0
55 Κριτήρια σύγκλισης
Ένα πολύ χρήσιμο κριτήριο αφορά τις ακολουθίες που είναι μο-
νότονες και φραγμένες
προταση 551 Αν η ακολουθία an είναι αύξουσα και άνω φραγ-μένη τότε είναι και συγκλίνουσα και μάλιστα an rarr supnisinN an Ο-μοίως αν μια ακολουθία bn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένητότε είναι και συγκλίνουσα και μάλιστα bn rarr infnisinN bn
Απόδειξη (Για τις ποσότητες supan και infan δείτε τον Ορι-σμό 414) Ας υποθέσουμε ότι η an είναι αύξουσα και άνω φραγ-μένη Θέτουμε s = supnisinN an Θα δείξουμε ότι an rarr s Αφού τοs είναι το ελάχιστο άνω φράγμα της an συμπεραίνουμε ότι γιακάθε ε gt 0 το s minus ε δεν είναι άνω φράγμα της an Άρα υπάρχειn0 isin N ώστε sminusε lt an0 Επειδή η an είναι αύξουσα για κάθε n ge n0
θα ισχύει an0 le an οπότε s minus ε lt an Αλλά φανερά an le s lt s + εαφού το s είναι το άνω πέρας των όρων της Έτσι καταλήξαμεστο ότι για κάθε n ge n0 ισχύει
s minus ε lt an lt s + ε
δηλαδή |an minus s| lt ε Άρα an rarr sΥποθέτουμε τώρα ότι η bn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη
Εργαζόμαστε ομοίως θέτουμε i = infnisinN an Αφού το i είναι τομέγιστο κάτω φράγμα της an για κάθε ε gt 0 το i + ε δεν είναικάτω φράγμα της a minus n άρα υπάρχει n0 isin N ώστε bn0 lt i + εΕπειδή η bn είναι φθίνουσα για κάθε n ge n0 θα ισχύει bn le bn0
52 Σύγκλιση ακολουθιών
οπότε bn lt i+ ε Αλλά φανερά iminus ε lt i le bn Έτσι καταλήξαμε στοότι για κάθε n ge n0 ισχύει
iminus ε lt bn lt i+ ε
δηλαδή |bn minus i| lt ε Άρα bn rarr i
Μια από τις σημαντικότερες εφαρμογές της παραπάνω πρότα-
σης είναι το ακόλουθο
πορισμα 552 Η ακολουθία
(1+ 1
n
)n
είναι συγκλίνουσα
Απόδειξη Η απόδειξη είναι άμεση από το γεγονός ότι η ακολου-
θία αυτή είναι αύξουσα και άνω φραγμένη (Παραδείγματα 323
και 423)
Το όριο της παραπάνω ακολουθίας δεν είναι 1 διότι η ακο-
λουθία
xn =(
1+ 1
n
)n
είναι γνησίως αύξουσα οπότε
limxn = supxn ge x1 = 2
Το όριο αυτό έχει εξέχουσα σημασία για τα Μαθηματικά (μαζί
με τους αριθμούς 0 1 π και τη μιγαδική μονάδα i) Ονομάζεταιαριθμός του Euler και συμβολίζεται με e Ο αριθμός αυτός είναιπερίπου
e = 271828 18284 59045 23536 02874 71352 66249 77572 47093 69995
Ο αριθμός e (όπως και ο π ) είναι άρρητος και υπερβατικός δηλα-δή δεν είναι ρίζα κανενός πολυωνύμου με ακέραιους συντελεστές
(οradic
2 είναι άρρητος αλλά δεν είναι υπερβατικός αφού είναι ρίζα
του πολυωνύμου με ακέραιους συντελεστές x2minus2) Η απόδειξη της
υπερβατικότητας του e δεν είναι στους σκοπούς του παρόντος(δείτε στο [14]) Το ότι είναι όμως άρρητος θα το αποδειξουμε
στην Ενότητα 58
πορισμα 553 Για κάθε x isin R η ακολουθία
xn =(
1+ xn
)n
είναι συγκλίνουσα
55 Κριτήρια σύγκλισης 53
Θα αναβάλουμε την απόδειξη αυτού του πορίσματος μέχρι την
Ενότητα 57 όπου θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το όριο για να ο-
ρίσουμε την εκθετική συνάρτηση
θεωρημα 551 (Bolzano-Weierstraszlig) Κάθε φραγμένη ακολουθία έχει
συγκλίνουσα υπακολουθία
Απόδειξη Κάθε ακολουθία έχει μια μονότονη υπακολουθία σύμ-
φωνα με την Πρόταση 313 και επειδή η ακολουθία είναι φραγ-
μένη είναι φραγμένη και αυτή η μονότονη υπακολουθία της Άρα
από το προηγούμενο θεώρημα συγκλίνει
Όταν μια ακολουθία an συγκλίνει σε έναν αριθμό ℓ τότε μετάαπό κάποιο δείκτη οι όροι της είναι laquoκοντάraquo στον αριθμό ℓ Συ-νεπώς είναι και μεταξύ τους laquoκοντάraquo Αυτή η τελευταία ιδιότητα
ονομάζεται ιδιότητα Cauchy
ορισμος 554 Μια ακολουθία an ονομάζεται ακολουθία Cauchy ή
βασική ακολουθία αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για
κάθε n m ge n0 να ισχύει |an minus am| lt εΤο παρακάτω θεώρημα μας δίνει ένα ακόμα κριτήριο σύγκλι-
σης
θεωρημα 555 Μια ακολουθία είναι συγκλίνουσα στο R αν και
μόνο αν είναι ακολουθία Cauchy
Απόδειξη Αν υποθέσουμε ότι an rarr ℓ και ε gt 0 εφαρμόζουμε τον
ορισμό της σύγλισης όχι για το ε αλλά για το ε2 Έτσι υπάρχειn0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ε2 Άρα ανn m ge n0 τότε ισχύει και η |an minus ℓ| lt ε2 και η |am minus ℓ| lt ε2Συνεπώς
|an minus am| =∣∣(an minus ℓ)minus (am minus ℓ)
∣∣ le |an minus ℓ| + |am minus ℓ| ltε2+ ε
2= ε
Αντίστροφα τώρα ας υποθέσουμε ότι η ακολουθία an είναι α-κολουθία Cauchy Θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το Θεώρημα 551
οπότε αποδεικνύουμε πρώτα ότι η an είναι φραγμένη εφαρμόζου-με τον ορισμό της ιδιότητας Cauchy για ε = 1 gt 0 Έτσι υπάρχει
n0 isin N ώστε για κάθε n m ge n0 ισχύει |an minus am| lt 1 Άρα αυτό
ισχύει και για m = n0 Συνεπώς
|an| minus |an0| le |an minus an0| lt 1
και άρα |an| le 1+ |an0| για κάθε n ge n0 Έτσι
|an| le max|a1| |a2| |an0minus1|1+ |an0|
για κάθε n isin N δηλαδή η an είναι φραγμένη
54 Σύγκλιση ακολουθιών
Από το Θεώρημα Bolzano-Weierstraszlig λοιπόν η an έχει μια συ-γκλίνουσα υπακολουθία Έστω ότι αυτή είναι η akn όπου kn γνη-σίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών Ας υποθέσουμε ότι
akn rarr ℓ Θα δείξουμε ότι an rarr ℓ ολοκληρώνοντας την απόδειξηΈστω ότι ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον ορισμό της ιδιότητας Cauchy
για το ε2 gt 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n m ge n0 να
ισχύει |an minus am| lt ε2 Αλλά τότε επειδή km ge m ge n0 (από την
Άσκηση 322) ισχύει
|an minus akm| ltε2για κάθε nm ge n0 (59)
Τώρα εφαρμόζουμε τον ορισμό σύγκλισης της akn στο ℓ πάλι γιατο ε2 Άρα υπάρχει n1 isin N ώστε
για κάθε m ge n1 να ισχύει |akm minus ℓ| ltε2 (510)
Έτσι αν n ge n0 και m = maxn0 n1 θα ισχύει και η (59) και η(510) Άρα
|an minus ℓ| =∣∣(an minus akm)+ (akm minus ℓ)
∣∣
le∣∣an minus akm
∣∣+∣∣akm minus ℓ
∣∣ lt ε2+ ε
2= ε
Ένα άλλο κριτήριο που συχνά είναι χρήσιμη η άρνησή του
είναι το ακόλουθο
προταση 556 Μια ακολουθία an συγκλίνει στο ℓ αν και μόνο ανκάθε υπακολουθία της συγκλίνει και αυτή στο ℓ
Απόδειξη Το ευθύ έχει αποδειχθεί στην Πρόταση 535 Το α-
ντίστροφο είναι τετριμμένο αφού η ίδια η an είναι υπακολουθίατου εαυτού της
Η άρνηση της παραπάνω πρότασης μας δίνει ένα κριτήριο
μη σύγκλισης Αν μια ακολουθία έχει δυο υπακολουθίες που συ-
γκλίνουν σε διαφορετικούς αριθμούς τότε η ακολουθία δεν συ-
γκλίνει Για παράδειγμα η an = (minus1)n δεν συγκλίνει διότι η υ-πακολουθία της a2n = (minus1)2n = 1 συγκλίνει στο 1 ενώ η υπα-
κολουθία της a2nminus1 = (minus1)2nminus1 = minus1 συγκλίνει στο minus1 Ομοίως
η ακολουθία xn = sin(7nπ8) δεν συγκλίνει Η υπακολουθία τηςx16n = sin(7(2nπ)) = 0 συγκλίνει στο μηδέν Ενώ η υπακολουθία
x16n+4 = sin
(14nπ + 7π
2
)= sin
(14nπ + 3π + π
2
)= minus1
συγκλίνει στο minus1
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin 55
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin
ορισμος 561 Για μια ακολουθία an λέμε ότι αποκλίνει στο +infin ήότι τείνει στο +infin όταν για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin Nώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an gt M Γράφουμε limnrarrinfin an = +infinή liman = +infin ή an rarr +infin
Συχνά αντί για +infin γράφουμε απλά infin
ορισμος 562 Για μια ακολουθία an λέμε ότι αποκλίνει στο minusinfin ήότι τείνει στο minusinfin όταν για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin Nώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an lt minusM Γράφουμε limnrarrinfin an = minusinfinή liman = minusinfin ή an rarr minusinfin
παρατηρηση 563 Πολλές φορές λέγεται καταχρηστικά ότι η α-
κολουθία laquoσυγκλίνει στο +infinraquo αντί laquoαποκλίνει στο +infinraquo Ομοίωςλέγεται καταχρηστικά ότι η ακολουθία laquoσυγκλίνει στο minusinfinraquo αντίlaquoαποκλίνει στο minusinfinraquoπαραδειγμα 564 Η ακολουθία an = n2 αποκλίνει στο +infin διότιαν μας δοθεί ένα M gt 0 θα θέλουμε να ισχύει n2 gt M ισοδύναμα
n gtradicM Οπότε αν θέσουμε n0 = [
radicM]+ 1 τότε για κάθε n ge n0 θα
ισχύει n ge n0 = [radicM]+ 1 gt
radicM οπότε n2 gt M
ιδιοτητα 565 an rarr +infin αν και μόνο αν υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει an gt 0 και 1an rarr 0
Ομοίως an rarr minusinfin αν και μόνο αν υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει an lt 0 και 1an rarr 0
Απόδειξη Έστω ότι ε gt 0 και an rarr +infin Αν εφαρμόσουμε τονορισμό για M = 1ε gt 0 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει an gt 1ε gt 0 Από αυτό συμπεραίνουμε ότι an gt 0
και ότι |1an| = 1an lt ε δηλαδή 1an rarr 0
Αντίστροφα έστω ότι υπάρχει n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να
ισχύει an gt 0 και 1an rarr 0 Έστω ότι M gt 0 Θέτουμε ε = 1M gt 0
και εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης 1an rarr 0 θα υπάρχει
n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει |1an| lt ε = 1M οπότεισοδύναμα |an| gt M Θέτουμε n0 = maxn1 n2 οπότε για κάθεn ge n0 ισχύει an = |an| gt M δηλαδή an rarr +infinΓια την περίπτωση an rarr minusinfin εργαζόμαστε ανάλογα
ιδιοτητα 566 (α) Αν an ge bn και limbn = +infin τότε liman = +infin(β) Αν an le bn και limbn = minusinfin τότε liman = minusinfinΑπόδειξη Αφού limbn = +infin θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει bn gt 0 (Ιδιότητα 565) άρα και an gt 0 Αλλά τώρα
0 lt 1an lt 1bn rarr 0 Συνεπώς ισχύει 0 lt 1an rarr 0 (Ιδιότητα 5210)
και άρα an rarr +infinΕργαζόμαστε ομοίως για το (β)
56 Σύγκλιση ακολουθιών
57 Η εκθετική συνάρτηση
Σε αυτή την ενότητα θα θεμελιώσουμε την εκθετική συνάρτηση ax
για a gt 0 και x isin R και θα αποδείξουμε βασικές ιδιότητες
θεωρημα 571 Η ακολουθία
xn =(
1+ xn
)n
είναι γνησίως αύξουσα για κάθε x isin R 0 και για κάθε n gt minusx(άρα για κάθε n isin N αν x gt minus1) Επιπλέον είναι και φραγμένη
για κάθε x isin R Κατά συνέπεια η xn είναι μια συγκλίνουσα ακο-λουθία και ορίζουμε τη συνάρτηση
exp(x) = limnrarrinfin
(1+ x
n
)n
την οποία ονομάζουμε εκθετική συνάρτηση
Απόδειξη Αν n gt minusx τότε οι ποσότητες 1 + xn και 1 + x(n + 1)είναι θετικές (αν x ge 0 είναι προφανές και αν x lt 0 τότε x(n+1) gtxn gt minus1) Συνεπώς αρκεί να αποδείξουμε ότι
(1+ xn
)n(1+ x(n+ 1)
)n le 1+ xn+ 1
Αλλά μεταφέροντας τον αριθμητή του αριστερού κλάσματος στον
παρονομαστή και εφαρμόζοντας την ανισότητα Bernoulli έχουμε
(1+ xn
)n(1+ x(n+ 1)
)n =1(
n2+n+nxn2+n+nx+x
)n =1(
1minus x(n+1)(n+x)
)n le1
1minus nx(n+1)(n+x)
Εύκολα ελέγχουμε ότι η τελευταία ποσότητα είναι μικρότερη της
ζητούμενης 1+ x(n+ 1) αν και μόνο αν
1 le 1+ xn+ 1
minus nx(n+ 1)(n+ x) minus
nx2
(n+ 1)2(n+ x)
Απαλείφοντας τη μονάδα και παραγοντοποιώντας στα δεξιά η
τελευταία είναι ισοδύναμη με την
0 le x2
(n+ 1)21
n+ x
η οποία είναι αληθής αφού n gt minusx Η προηγούμενη ανισότηταείναι γνήσια εκτός αν x = 0 άρα η xn είναι γνησίως αύξουσα γιακάθε n gt minusx
57 Η εκθετική συνάρτηση 57
Για το φράγμα τώρα θέτουμε k0 = [|x|] + 1 isin N Επειδή η
xn είναι αύξουσα και η (1 + 1n)n είναι αύξουσα με όριο το e(Πόρισμα 552) θα έχουμε
|xn| le(
1+ |x|n
)nle(
1+ k0
n
)nle(
1+ k0
k0n
)k0n
=((
1+ 1
n
)n)k0
le ek0
δηλαδή η xn είναι φραγμένη
Στη συνέχεια θα laquoταυτοποιήσουμεraquo τη συνάρτηση exp(x) (θαπροσπαθήσουμε να την κατανοήσουμε) Θα χρειαστούμε το α-
κόλουθο λήμμα
λημμα 571 Αν η ακολουθία bn έχει την ιδιότητα limnbn = 0 τότε
lim(1 + bn)n = 1 Αν επιπλέον liman = 0 και το όριο lim(1 + an)nυπάρχει στο R τότε lim(1+ an + bn)n = lim(1+ an)nΑπόδειξη Από την ταυτότητα διαφοράς δυνάμεων και την
τριγωνική ανισότητα έχουμε ότι
∣∣(1+ bn)n minus 1∣∣ = |bn| |(1+ bn)nminus1 + (1+ bn)nminus2 + + (1+ bn)+ 1|le |bn|
((1+ |bn|)nminus1 + (1+ |bn|)nminus2 + + (1+ |bn|)+ 1
)
le |bn|n(1+ |bn|)nminus1
Αλλά αφού nbn rarr 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει |nbn| lt 1 δηλαδή |bn| lt 1n Συνεχίζοντας τις προηγούμενεςανισότητες για n ge n0 συμπεραίνουμε ότι
∣∣(1+ bn)n minus 1∣∣ le |nbn|
(1+ 1
n
)nminus1
rarr 0 middot e = 0
Για το δεύτερο ισχυρισμό
|(1+ an + bn)n minus (1+ an)n| = (1+ an)n∣∣∣∣∣(
1+ bn1+ an
)nminus 1
∣∣∣∣∣
Αλλά η ακολουθία cn = bn(1+an) έχει την ιδιότητα ncn rarr 0 Έτσι
από το προηγούμενο σκέλος της απόδειξης
lim
∣∣∣∣∣(
1+ bn1+ an
)nminus 1
∣∣∣∣∣ = 0
Οπότε lim((1+an+bn)nminus(1+an)n) = 0 και επειδή το όριο lim(1+an)nυπάρχει από την υπόθεση υπάρχει και το lim(1 + an + bn)n καιισχύει lim(1+ an + bn)n = lim(1+ an)n
58 Σύγκλιση ακολουθιών
προταση 572 Η συνάρτηση exp έχει τις ιδιότητες
(i) exp(x) exp(y) = exp(x +y) για κάθε x y isin R
(ii) exp(x) gt 0 για κάθε x isin R exp(0) = 1 και exp(minusx) = 1
exp(x)
(iii) exp(k) = ek για κάθε k isin Z όπου e ο αριθμός Euler
(iv) (exp(1k))k = e
Απόδειξη Για το (i) έχουμε
exp(x) exp(y) = lim
((1+ x
n
)n (1+ y
n
)n)
= lim
(1+ x +y
n+ xyn2
)n
Αλλά η (x +y)n είναι μηδενική το όριο (1+ (x +y)n)n υπάρχεικαι η bn = xyn2 έχει την ιδιότητα nbn rarr 0 Συνεπώς από το
προηγούμενο λήμμα το παραπάνω όριο ισούται με το
lim
(1+ x +y
n
)n= exp(x +y)
Για το (ii) αν x ge 0 τότε
exp(x) = lim
(1+ x
n
)nge lim
(1+nx
n
)= 1+ x ge 1
Επίσης
exp(minusx) exp(x) = exp(minusx + x) = exp(0) = lim
(1+ 0
n
)n= 1
Συνεπώς exp(minusx) = 1 exp(x) και αν x lt 0 τότε exp(x) = 1 exp(minusx) gt0
Για το (iii) επειδή exp(minusk) = 1 exp(k) αρκεί να αποδείξουμε τοζητούμενο για k isin N Αλλά
exp(2) = exp(1+ 1) = exp(1) exp(1) = e middot e = e2
Η απόδειξη ολοκληρώνεται με επαγωγή στο kΓια το (iv) με επαγωγή ισχύει
exp(1k)k = exp
(1
k
)middot exp
(1
k
)middot middot middotexp
(1
k
)
= exp
(1
k+ 1
k+ + 1
k
)= exp(1)
= e
Παρατηρήστε ότι το (iv) παραπάνω μας λέει ότι ο αριθμός eέχει k-ρίζα για κάθε k isin N Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να
ορίσουμε το er για κάθε r isin Q
57 Η εκθετική συνάρτηση 59
ορισμος 573 Για κάθε r isin Q με r = mn με m isin Z και n isin N
ορίζουμε την ποσότητα er να είναι η (e1n)m η οποία είναι πραγ-ματικός αριθμός σύμφωνα με τα προηγούμενα
Είναι λοιπόν φυσιολογικό να δώσουμε τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 574 Για κάθε x isin R ορίζουμε την ποσότητα ex να είναιο πραγματικός αριθμός
exp(x) = lim
(1+ x
n
)n
Σύμφωνα με την Πρόταση 572 η ex έχει όλες τις αναμενόμενεςιδιότητες των δυνάμεων όχι μόνο για ακέραιους εκθέτες αλλά για
πραγματικούς εκθέτες
Στο υπόλοιπο αυτής της ενότητας θα δούμε μερικές ακόμα ιδι-
ότητες της ex και θα ορίσουμε τη γενική εκθετική συνάρτηση ax
με a gt 0 και x isin R και την έννοια του λογαρίθμου
571 Μελέτη της εκθετικής συνάρτησης
Σε αυτή την υποενότητα θα θεωρήσουμε γνωστή την έννοια της
συνέχειας συνάρτησης το ότι η αντίστροφη συνεχούς είναι συνε-
χής και το θεώρημα ενδιάμεσης τιμής
προταση 575 Η ex είναι συνεχής σε κάθε σημείο του R
Απόδειξη Φανερά
limxrarrx0
ex = limxrarrx0
(exminusx0ex0) = ex0 limxminusx0rarr0
exminusx0
Άρα αρκεί να αποδείξουμε ότι limtrarr0 et = 1 Επειδή
|et minus 1| = limnrarrinfin
∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus 1
∣∣∣∣
για κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
|et minus 1| le ε2+∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus 1
∣∣∣∣
le ε2+ tn
∣∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus1
+(
1+ tn
)nminus2
+ +(
1+ tn
)+ 1
∣∣∣∣∣
le ε2+ tn
((1+ |t|
n
)nminus1
+(
1+ |t|n
)nminus2
+ +(
1+ |t|n
)+ 1
)
le ε2+ t
(1+ |t|
n
)nminus1
Άρα αν υποθέσουμε ότι |t| lt 1 θα ισχύει
|et minus 1| le ε2+ t
(1+ 1
n
)nminus1
le ε2+ te
60 Σύγκλιση ακολουθιών
Συνεπώς αν θέσουμε δ = min1 ε2e αν 0 lt t lt δ θα συμπεράνουμεότι |et minus 1| lt ε δηλαδή το ζητούμενο
προταση 576 Η ex είναι γνησίως αύξουσα και επί του (0infin)Απόδειξη Αν x lt y τότε ey = exeyminusx Άρα αρκεί να δείξουμε
ότι eyminusx gt 1 Αλλά
eyminusx = limnrarrinfin
(1+ y minus x
n
)nge 1+y minus x gt 1
από την ανισότητα Bernoulli
Από το θεώρημα ενδιάμεσης τιμής και τη συνέχεια τα ex αρκείνα αποδείξουμε ότι η ex παίρνει οσοδήποτε μεγάλες και οσοδήπο-τε μικρές θετικές τιμές Αυτό προκύπτει αμέσως η ex παίρνειοσοδήποτε μεγάλες τιμές αφού
ex = limnrarrinfin
(1+ x
n
)nge 1+ x
για κάθε x isin R Επίσης παίρνει οσοδήποτε μικρές θετικές τιμές
αφού eminusx = 1ex και από το προηγούμενο η ex μπορεί να πάρειοσοδήποτε μεγάλες τιμές
Έτσι η εκθετική συνάρτηση ex R ֏ (0+infin) είναι 1-1 (αφο-ύ είναι γνησίως αύξουσα) και επί και συνεπώς αντιστρέφεται
Η αντίστροφή της ονομάζεται λογάριθμος και συμβολίζεται με
log(x) (0+infin) ֏ R Φανερά θα ισχύει elogx = x για κάθε x gt 0 και
log(ex) = x για κάθε x isin R Η log(x) ως αντίστροφη της εκθετικήςείναι και αυτή γνησίως αύξουσα συνεχής και επί του R
Επίσης σύμφωνα με τα προηγούμενα εύκολα βλέπουμε ότι ι-
σχύουν οι ανισότητες
προταση 577 Ισχύουν οι ανισότητες
ex ge 1+ x για κάθε x isin R και ex le 1
1minus x για κάθε x lt 1
Επίσης ισχύουν οι
1minus 1
xlt logx le x minus 1 για κάθε x gt 0
Απόδειξη Η ex ge 1+ x είναι άμεση από τον ορισμό της ex καιτην ανισότητα Bernoulli Άρα eminusx ge 1 + (minusx) συνεπώς αν x lt 1
παίρνουμε ότι ex ge 1(1minus x)Για τις ανισότητες του λογαρίθμου επειδή ex ge 1 + x για κάθε
x isin R συνεπάγεται exminus1 ge x και αφού η log είναι αύξουσα log(exminus1) gelogx δηλαδή logx le x minus 1
Λογαριθμίζοντας την ex ge 1(1minusx) παίρνουμε x ge log(1(1minusx))και αντικαθιστώντας με t την ποσότητα 1(1 minus x) παίρνουμε τηζητούμενη ανισότητα Παρατηρούμε ότι η συνθήκη x lt 1 ισοδυ-
ναμεί με t gt 0 ολοκληρώνοντας την απόδειξη
58 Ο e είναι άρρητος 61
ορισμος 578 Για κάθε a gt 0 και για κάθε x isin R ορίζουμε
ax = ex loga
Εύκολα ελέγχουμε ότι ο ορισμός αυτός έχει όλες τις αναμενόμε-
νες ιδιότητες για παράδειγμα an = a middot a middot middot middota με n παράγοντεςδιότι
ent = limkrarrinfin
(1+ nt
k
)k= limkrarrinfin
(1+ nt
nk
)nk
διότι η τελευταία είναι υπακολουθία της προηγούμενης Συνεπώς
ent = limkrarrinfin
((1+ t
k
)k)n= (et)n
Άρα
an = en loga = (eloga)n = elogaeloga middot middot middot eloga = a middot a middot middot middotaμε n παράγοντεςΉ (ex)y = ey log ex = eyx = exy οπότε και
(ax)y = ey logax = ey log ex loga = eyx loga = axy
Με όμοιο τρόπο αποδεικνύονται όλες οι ιδιότητες της εκθετικής
ax Η συνάρτηση αυτή για a gt 0 και a ne 1 εύκολα βλέπουμε ότι
είναι και αυτή γνήσια μονότονη (άρα 1-1) συνεχής και επί του
(0infin) Οπότε αντιστρέφεται και την αντίστροφή της την ονο-μάζουμε λογάριθμο με βάση το a και γράφουμε loga Προφανώς
ισχύει loga ax = x για κάθε x isin R και aloga x = x για κάθε x gt 0 Ως
αντίστροφη της ax για 0 lt a ne 1 ο λογάριθμος με βάση a είναισυνεχής συνάρτηση με την ίδια μονοτονία με την ax 1-1 και επίτου R
Όλες οι αλγεβρικές ιδιότητές τόσο της εκθετικής όσο και του
λογάριθμου προκύπτουν εύκολα και αφήνονται ως απλή άσκηση
Κλείνουμε αυτή την ενότητα παρατηρώντας ότι (e(loga)n)n =eloga = a δηλαδή κάθε θετικός αριθμός a έχει n-στη ρίζα τον α-ριθμό a1n = e(loga)n
58 Ο e είναι άρρητος
Θα αποδείξουμε πρώτα ότι ισχύει ο τύπος
e = limnrarrinfin
(1+ 1+ 1
2+ 1
3+ 1
4+ middot middot middot + 1
n
)
Κάτι πιο ισχυρό ισχύει εδώ δηλαδή υπάρχει ανάλογη με αυτήν
περιγραφή για την ποσότητα ex για καθε x isin R αλλά αυτό θατο δούμε όταν θα ασχοληθούμε με σειρές (Ενότητα 102)
62 Σύγκλιση ακολουθιών
Για να αποδείξουμε τον παραπάνω τύπο αναπτύσσουμε με το
διωνυμικό ανάπτυγμα το (1+ 1n)n
(1+ 1
n
)n=
nsum
k=0
(nk
)1nminusk
(1
n
)k
= 1+ n
1(nminus 1)1
n+ n
2(nminus 1)1
n2+ + n
n0
1
nn
= 1+ 1+ 1
2
(1minus 1
n
)+ 1
3
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)+ middot middot middot
+ 1
k
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
)+
+ 1
n
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus nminus 1
n
)
le 1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
n= sn
Η sn είναι φανερά (γνησίως) αύξουσα (αφού sn+1 = sn+1(n+1) gtsn) και είναι και άνω φραγμένη διότι 2n le n για κάθε n ge 4 οπότε
sn le 1+ 1+ 1
2+ 1
22+ 1
24+ 1
25+ + 1
2nle 3minus 1
23lt 3
Άρα η sn είναι συγκλίνουσα (ως αύξουσα και άνω φραγμένη)
οπότε παίρνοντας όρια βρίσκουμε ότι
e = limnrarrinfin
(1+ 1
n
)nle lim sn
Για την αντίστροφη από τα παραπάνω παρατηρούμε ότι αν
σταθεροποιήσουμε ένα k lt n τότε ισχύει(
1+ 1
n
)nge 1+ 1+ 1
2
(1minus 1
n
)+ 1
3
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)+
+ 1
k
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
)
για κάθε n ge k Αφήνοντας το n να πάει στο άπειρο συμπεραίνου-με ότι e ge sk αφού όλες οι προηγούμενες παρενθέσεις συγκλίνουνστο 1 καθώς n rarr infin με το k σταθερό Αφήνοντας τώρα το k ναπάει στο άπειρο βρίσκουμε e ge limkrarrinfin skΑς υποθέσουμε τώρα ότι ο e είναι ρητός και έστω ότι e = km
με k m isin N Παρατηρήστε ότι m ge 2 αφού 2 lt e lt 3 Θεωρούμε
τον αριθμό
x =m(e minus sm) =m
(kmminus(
1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
m
))
Φανερά x gt 0 (αφού e gt sm) Επίσης επιμερίζοντας το m στην
παραπάνω συμπαιρένουμε αμέσως ότι x isin N Άρα θα καταλήξου-με σε άτοπο αν αποδείξουμε ότι x lt 1 αφού ανάμεσα στο 0 και
59 Βασικά όρια 63
στο 1 δεν υπάρχουν φυσικοί ακέραιοι Έχουμε
x =m
(limnrarrinfin
(1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
n
)minus sm
)
= limnrarrinfin
m
(1
(m+ 1)+ 1
(m+ 2)+ + 1
n
)
= limnrarrinfin
(1
m+ 1+ 1
(m+ 1)(m+ 2)+
+ 1
(m+ 1)(m+ 2) middot middot middot (m+ (nminusm))
)
le limnrarrinfin
(1
3+ 1
32+ + 1
3nminusm
)le limnrarrinfin
13minus 1
3nminusm+1
1minus 13
= 1
2
Άρα ο e είναι άρρητος
59 Βασικά όρια
προταση 591 Για κάθε λ isin R με |λ| lt 1 ισχύει λn rarr 0
Απόδειξη Για λ = 0 είναι προφανές Για 0 lt λ lt 1 είναι η
Εφαρμογή 5211 Για minus1 lt λ lt 0 ισχύει
|λn| = |λ|n rarr 0
αφού 0 lt |λ| lt 1 Άρα λn rarr 0
προταση 592 Για κάθε λ isin R με λ gt 1 ισχύει λn rarr +infin ενώ για
λ le minus1 η λn δεν συγκλίνει
Απόδειξη Αν λ gt 1 τότε 0 lt 1λ lt 1 συνεπώς (1λ)n rarr 0 Αλλά
(1λ)n = 1λn άρα λn rarr +infin από την Ιδιότητα 565
Αν λ = minus1 η λn δεν συγκλίνει αφού λ2n = (minus1)2n = 1 rarr 1 ενώ
λ2n+1 = (minus1)2n(minus1) = minus1 rarr minus1 ne 1
Αν λ lt minus1 η λ2n = (λ2)n rarr +infin αφού λ2 gt 1 ενώ λ2n+1 = λ(λ2n) rarrminusinfin αφού λ lt 0 και λ2n rarr +infin
προταση 593 Για κάθε λ isin R με |λ| lt 1 ισχύει nλn rarr 0 Επιπλέον
για κάθε p gt 0 ισχύει npλn rarr 0
Απόδειξη 1|λ| gt 1 άρα υπάρχει θ gt 0 ώστε |λ|minus1 = 1 + θ Επι-πλέον
(1+ θ)n gt n(nminus 1)2
θ2
από το διωνυμικό ανάπτυγμα ((1 + θ)n = 1 + nθ + (n(n minus 1)θ2)2 +middot middot middot + θn) Έτσι
nλn = n(1+ θ)n lt
2nn(nminus 1)θ2
= 2
(nminus 1)θrarr 0
64 Σύγκλιση ακολουθιών
Τέλος για p gt 0 ισχύει
|npλn| =(n(|λ|1p)n
)p rarr 0p = 0
αφού |λ|1p lt 1
προταση 594 Για κάθε a gt 0 ισχύει nradicararr 1
Απόδειξη Αν a ge 1 τότε nradica ge 1 Θέτουμε vn = n
radicaminus1 ge 0 οπότε
a = (1+ vn)n Από την ανισότητα Bernoulli
a = (1+ vn)n ge 1+nvn
και λύνοντας ως προς vn
0 le vn leaminus 1
n
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική οπότε από την Πρότα-
ση 5411 limvn = 0 Έτσι
nradica = 1+ vn rarr 1+ 0 = 1
προταση 595 nradicnrarr 1
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι nradicn =
(2nradicn)2 και δείχνουμε πρώτα
ότι lim 2nradicn = 1 ακολουθώντας την ίδια απόδειξη με την Πρότα-
ση 594 θέτουμε vn = 2nradicnminus 1 ge 0 οπότε
radicn = (1+ vn)n ge 1+nvn
και λύνοντας ως προς vn
0 le vn leradicnminus 1
n
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική (γιατί) οπότε (από την
Πρόταση 5411) limvn = 0 Συνεπώς
2nradicn = 1+ vn rarr 1+ 0 = 1
Τέλος από την Ιδιότητα 548
lim nradicn = lim
(2nradicn)2 =
(lim 2n
radicn)2 = 12 = 1
προταση 596 Αν an rarr ℓ gt 0 τότε nradican rarr 1
Απόδειξη Από τον ορισμό της σύγκλισης (για ε = ℓ2 gt 0)
υπάρχει ένα n0 isin R ώστε αν n ge n0 τότε
|an minus ℓ| ltℓ2
59 Βασικά όρια 65
Συνεπώςℓ2lt an lt
3ℓ2
και άραnradicℓ2 lt n
radican lt
nradic
3ℓ2
Από την Πρόταση 594 οι ακολουθίες nradicℓ2 και n
radic3ℓ2 συγκλίνουν
στο 1 και άρα από το θεώρημα ισοσυγκλινουσών ακολουθιών
συγκλίνει στο 1 και η nradican
προταση 597 Αν p isin R an rarr 0 και an gt minus1 τότε (1+ an)p rarr 1
Απόδειξη Ανάλογα αν an ge 0 ή an le 0 ισχύει 1 le (1+an)p le (1+an)[p]+1 ή (1+ an)[p] le (1+ an)p le 1 αντίστοιχα Στις παραστάσεις
με τον ακέραιο εκθέτη χρησιμοποιούμε το διωνυμικό ανάπτυγμα
και παίρνουμε όρια για an rarr 0
προταση 598 Αν an rarr 0 τότε limnrarrinfin cosan = 1
Απόδειξη Χρησιμοποιώντας γνωστές τριγωνομετρικές ταυτότη-
τες έχουμε
| cosan minus 1| = | cosan minus cos 0| =∣∣∣∣minus2 sin
(an + 0
2
)sin
(an minus 0
2
)∣∣∣∣le 2| sin(an2)| le |an|
Παίρνοντας όρια προκύπτει το ζητούμενο
προταση 599 Αν an rarr 0 και an ne 0 τότε
limnrarrinfin
sinanan
= 1
Απόδειξη Θα χρησιμοποιήσουμε την ανισότητα
cosθ le∣∣∣∣
sinθθ
∣∣∣∣ le 1
που ισχύει για κάθε 0 lt θ lt π2Η an τείνει στο 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε 0 lt an lt π2 για
κάθε n ge n0 άρα για αυτά τα n ισχύει
cosan le∣∣∣∣
sinanan
∣∣∣∣ le 1
και παίρνοντας όρια προκύπτει η ζητούμενη με τη βοήθεια της
Πρότασης 598
προταση 5910 Για κάθε ακολουθία an ne 0 με an rarr 0 ισχύει
limnrarrinfin
ean minus 1
an= 1
66 Σύγκλιση ακολουθιών
Απόδειξη Από την Πρόταση 577 για κάθε minus1 lt x lt 1 ισχύει
1+ x le ex le 1
1minus x (511)
Χρησιμοποιώντας την an στη θέση του x (αφού μετά από κάποιοδείκτη θα βρίσκεται στο διάστημα (minus11) λόγω του ότι an rarr 0)
προκύπτει
1 le ean minus 1
anle 1
1minus anγια τους θετικούς όρους της an και
1 ge ean minus 1
ange 1
1minus an
για τους αρνητικούς όρους της an Παίρνοντας όρια σε κάθε πε-ρίπτωση προκύπτει το ζητούμενο
προταση 5911 Για κάθε a gt 1 και για κάθε p q gt 0 οι παρακάτω
ακολουθίες είναι μηδενικές
lognn
lognnp
logq nnp
logann
logannp
logqannp
Απόδειξη Θα χρησιμοποιήσουμε την ανισότητα logx le x minus 1
που ισχύει για κάθε x ge 1 Έχουμε
0 le lognn
= 2 logn12
nle 2(
radicnminus 1)n
= 2radicnminus 2
nrarr 0
0 le lognnp
= (2p) log(np2)np
le 2
pnp2 minus 1
np= 2
p1
np2minus 2
p1
nprarr 0
και
0 le logq nnp
=(
lognnpq
)qrarr 0
Τα κλάσματα με τους λογαρίθμους βάσης a gt 1 προκύπτουν από
τα προηγούμενα και τον τύπο logan = (logn)(loga)
προταση 5912 Αν a gt 1 an rarr 0 και an gt minus1 τότε loga(1+ an)rarr 0
Απόδειξη Από τη σχέση loga x = (logx)(loga) αρκεί να αποδε-ίξουμε το ζητούμενο για a = e Αλλά αυτό προκύπτει αμέσως απότις ανισότητες 1minus 1
x le logx le x minus 1 (Πρόταση 577)
προταση 5913 Αν an rarr 0 an ne 0 και an gt minus1 τότε
log(1+ an)an
rarr 1
59 Βασικά όρια 67
Απόδειξη Από την ανισότητα 1 minus 1x le logx le x minus 1 προκύπτει
αμέσως ότι
1
1+ anle log(1+ an)
anle 1
για τους θετικούς όρους της an και
1
1+ ange log(1+ an)
ange 1
για τους αρνητικούς όρους της an Παίρνοντας όρια προκύπτειτο ζητούμενο
Ασκήσεις
ασκηση 591 Χρησιμοποιείστε το θεώρημα των ισοσυγκλινουσών ακο-
λουθιών (Πρόταση 5411) για να βρείτε το όριο των ακολουθιών
(i) an =1radic
n2 + 1+ 1radic
n2 + 2+ + 1radic
n2 +n
(ii) bn =(
1minus 1
n2
)n
(iii) cn = nradicβknk + βkminus1nkminus1 + + β1n+ β0 όπου βi gt 0 για i = 12 k
(iv) dn = n
radic1 middot 3 middot 5 middot middot middot (2n+ 1)
2 middot 4 middot 6 middot middot middot (2n)
(Παρατηρήστε ότι 2 middot 4 middot 6 middot middot middot (2n) ge 1 middot 3 middot 5 middot middot middot (2nminus 1))
ασκηση 592 Αν το [x] συμβολίζει το ακέραιο μέρος του αριθμού x (δηλα-δή τον μεγαλύτερο ακέραιο που δεν είναι μεγαλύτερος του x) αποδείξτεχρησιμοποιώντας ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες ότι για κάθε x isin R ισχύει
limnrarrinfin
[nx]n
= x
Παρατηρήστε ότι για κάθε x isin R η ποσότητα [nx]n είναι ρητός αριθ-μός Συμπεράνετε ότι για κάθε πραγματικό αριθμό x υπάρχει ακολουθίαρητών που συγκλίνει σε αυτόν
ασκηση 593 Αν x isin R ώστε sinx ne minus13 υπολογίστε το όριο της
an =x
1+ (3 sinx)3n
διακρίνοντας περιπτώσεις για το αν η ποσότητα 3 sinx είναι απολύτωςμικρότερη ίση ή μεγαλύτερη από το 1
ασκηση 594 Υπολογίστε τα όρια
68 Σύγκλιση ακολουθιών
limnrarrinfin
(1+ 4
n
)n lim
nrarrinfin
(1minus 3
n
)n lim
nrarrinfin
(1minus 1
n2
)n
limnrarrinfin
(4n+ 3
4n
)n lim
nrarrinfin
(n2 minus 1
n2 + 1
)n2
limnrarrinfin
(3+ 1
n
)n (1
3+ 1
n
)2n
limnrarrinfin
(1+ 1
n logn
)n lim
nrarrinfin
(1+ logn
n
)n lim
nrarrinfin
(1+ 1
n
)n logn
ασκηση 595 Χρησιμοποιήστε την Πρόταση 596 για να υπολογίσετε το
όριο της ακολουθίας an με
an = n
radicλn + 2
λ2n + en
για τις διάφορες τιμές του λ gt 0 (Υπόδειξη Διακρίνετε τις περιπτώσεις
0 lt λ lt 1 1 le λ le radice και λ gt radice
ασκηση 596 Βρείτε τα όρια των παρακάτω ακολουθιών
3radic
2n6 +n+ 1
3n2 + 1
2n2(3n3 minus 5n+ 6)(4n4 minus 1)(2n+ 3)
radic5n5 + 1
4radic
3n10 +n+ 1
3radicn3 +nminus 3
radicn3 + 1
radicn+
radicn+
radicnminus
radicn
4radicn2 + 1minus
radicn
n23n minus 2n9n+1 + 2
3n2nminus1 + 5n232n + 4nan + 5bn
2an + 7bn a b gt 0
1+ 2+ 3+ +nn2 + 1
12 + 22 + 32 + +n2
n3
1 middot 2+ 2 middot 3+ +n(n+ 1)n(1+ 2+ 3+ +n)
1
20 + 2n+1+ 1
2+ 2n+1+ 1
22 + 2n+1+ + 1
2n + 2n+1
59 Βασικά όρια 69
(1minus 1
22
)(1minus 1
32
) (
1minus 1
n2
)radicradicradicradic
3
radic
3
radic3
radic3
radic3
︸ ︷︷ ︸nminusριζικά
(2nminus 1)(3n+ 1)
n sinλ1
sinλ2middot middot middot sin
λn λ isin (01)
n+3
radic(2
3
)n+(
5
6
)n (3n2 + 4n4n2 + 1
)n
(2nminus 1
3n+ 7
)nn
radic1
nsin
1
n+ 2
n
radic1+ 1
2nn+1radicn
n
radicn2 + 2n2n2 + 1
3n
radicn2 + 7n+ 18
8n+ 4
ασκηση 597 Αν zn rarr 0 βρείτε τα όρια των ακολουθιών
3radic
1+ zn minus 1
zn
(λ+ zn)3 minus λ3
zn λ gt 0
radiczn + 1minus 1
zn
ασκηση 598 Αποδείξτε ότι αν an bn gt 0 για κάθε n isin N και nradican rarr 1
anbn rarr ℓ gt 0 τότε nradicbn rarr 1
ασκηση 599 Αποδείξτε ότι για κάθε a gt 0 η ακολουθία που ορίζεται
αναδρομικά θέτοντας
xn+1 =1
2
(xn +
axn
)και x1 = a
συγκλίνει σε αριθμό x gt 0 με την ιδιότητα x2 = a (Υπόδειξη Αποδείξτεότι για a ge 1 η xn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη)
Οι επόμενες δύο ασκήσεις δίνουν ένα αποτελεσματικό τρόπο υπολο-
γισμού της n-στης ρίζας θετικού αριθμού ορίζοντας μια ακολουθία πουσυγκλίνει ταχύτατα
ασκηση 5910 Χρησιμοποιήστε τη μονοτονία της (1+xn)n για να αποδε-ίξετε ότι (
(nminus 1)x + an
)nge xnminus1a
(Υπόδειξη Διαιρέστε με xn και τα δύο σκέλη της ζητούμενης για νααναχθείτε σε μια ανισότητα της μορφής (1+ (b minus 1)n)n ge b)
70 Σύγκλιση ακολουθιών
ασκηση 5911 Χρησιμοποιήστε την προηγούμενη ανισότητα για να απο-
δείξετε ότι ((kminus 1)x + a
xkminus1
k
)kge a
Με τη βοήθεια αυτού αποδείξετε ότι η ακολουθία που ορίζεται αναδρο-
μικά με
xn+1 =1
k
((kminus 1)xn +
axkminus1n
)και x1 = a ge 1
ικανοποιεί την ανισότητα axkn le 1 Στη συνέχεια δείξτε ότι συγκλίνει
(είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη) και το όριό της x gt 0 έχει την
ιδιότητα xk = aΓια 0 lt a lt 1 ορίζουμε την k-ρίζα του a εργαζόμενοι με τον 1a gt 1
Οι επόμενες δύο ασκήσεις παρέχουν ένα εναλλακτικό τρόπο για να
αποδειχθεί ότι η ακολουθία xn = (1+ xn)n είναι αύξουσαασκηση 5912 Αποδείξτε ότι η xn = (1+ xn)n είναι γνήσια αύξουσα γιαx gt 0 αποδεικνύοντας ότι xn+1xn gt 1 ως εξής γράψτε πρώτα
xn+1
xn=
(1+ x
n+1
)n+1
(1+ x
n
)n =(
1+ xn+ 1
)( n+1+xn+1n+xn
)n
μεταφέρετε όλους τους όρους στον παρονομαστή (ώστε στον αριθμητή
να μείνει μονάδα) και εφαρμόστε την ανισότητα Bernoulli
ασκηση 5913 Αποδείξτε ότι η xn = (1+ xn)n είναι γνήσια αύξουσα γιαx lt 0 και n gt minusx ως εξής θεωρήστε την ακολουθία
yn =(
1+ |x|nminus |x|
)n
για κάθε n gt |x| = minusx και γράφοντας
ynyn+1
=
(1+ |x|
nminus|x|
)n(1+ |x|
n+1minus|x|
)n+1 =1
1+ |x|n+1minus|x|
nnminus|x|n+1
n+1minus|x|
n
μεταφέρετε όλους τους όρους στον παρονομαστή (ο αριθμητής να με-
ίνει μονάδα) και εφαρμόστε την ανισότητα Bernoulli για να δείξετε ότι
ynyn+1 ge 1 δηλαδή η yn είναι φθίνουσα Στη συνέχεια παρατηρήστε ότιyn = 1xn
Η ανισότητα Bernoulli ισχύει και για μη ακέραιους εκθέτες Η επόμενες
δύο ασκήσεις μας καθοδηγούν στο να την αποδείξουμε
ασκηση 5914 Για κάθε t gt minus1 και για κάθε n isin N ισχύει(
1+ 1
nt
1+ t
)nle 1+ t
Η ανισότητα είναι γνήσια εκτός αν t = 0
59 Βασικά όρια 71
ασκηση 5915 Για κάθε θ gt minus1 και για κάθε p isin R με p ge 1 ισχύει
(1+ θ)p ge 1+ pθ
(Υψώστε την ανισότητα της Άσκησης 5914 εις την mn και εφαρμόστετην ανισότητα Bernoulli για να αποδείξετε τη ζητούμενη με p = 1+mnόπου m n isin N Μετά χρησιμοποιήστε τη συνέχεια της εκθετικής συνάρ-τησης για να περάσετε σε πραγματικούς εκθέτες)
ασκηση 5916 Αποδείξτε με διαφορετικό τρόπο ότι η xn = (1+xn)n είναιγνησίως αύξουσα αν x ne 0 και n gt minusx ως εξής πολλαπλασιάστε τηνανισότητα της Άσκησης 5914 με (1 + t)n (για t gt minus1) και στη συνέχεια
αντικαταστήστε το t με x(n+ 1)
ασκηση 5917 Αποδείξτε με τον ίδιο τρόπο όπως στο Θεώρημα 571 ότι
η συνάρτηση
f(x) =(
1+ ax
)x
είναι γνησίως αύξουσα για κάθε x gt minusa και x ne 0 Για να το καταφέρετε
εύκολα για x lt y ξεκινήστε με την παράσταση ((1+ax)(1+ay))x(yminusx) μεταφέρετε τον αριθμητή στον παρονομαστή και προετοιμάστε την εφαρ-
μογή της ανισότητας Bernoulli για πραγματικούς αριθμούς όπως στην Ά-
σκηση 5915 Μετά την εφαρμογή της Bernoulli η ποσότητα που θα προ-
κύψει θα είναι μικρότερη της 1+ ay αν και μόνο αν
0 le a2
y2
y minus xx + a
η οποία είναι αληθής αν x gt minusa και δεν είναι γνήσια μόνο αν a = 0
Κεφάλαιο 6
lim sup και lim inf
61 Το σύνολο των υπακολουθιακών ορίων
Όπως γνωρίζουμε από το Θεώρημα 551 μια ακολουθία (an)nisinNπαρόλο που μπορεί να μην συγκλίνει έχει πάντα συγκλίνουσες υ-
πακολουθίες αν σε αυτές συμπεριλάβουμε και εκείνες που τείνουν
στο +infin ή στο minusinfin (αν η ακολουθία είναι φραγμένη έχει συγκλίνου-σα υπακολουθία ενώ αν δεν είναι φραγμένη έχει υπακολουθία που
τείνει στο +infin ή στο minusinfin)Ας συμβολίσουμε με Υ(an)mdashή απλά με Υ αν είναι σαφές για
ποια ακολουθία μιλάμεmdashτο σύνολο όλων των ορίων των υπα-
κολουθιών της an Για παράδειγμα αν an = (minus1)n(1 + 1n) τότεΥ(an) = minus1+1 Φανερά αν μια ακολουθία έχει όριο στο Rcupplusmninfinκάθε υπακολουθία της τείνει στο όριο της ακολουθίας οπότε το
Υ είναι μονοσύνολο
Από την άλλη μεριά υπάρχουν ακολουθίες των οποίων το
σύνολο Υ είναι όλο το R cup plusmninfin Μια τέτοια ακολουθία είναι ηακολουθία των ρητών αριθμών
προταση 611 Θεωρούμε μια ακολουθία (an)nisinN και θέτουμε s =supΥ(an) και i = infΥ(an) Τότε s i isin Υ(an) δηλαδή το σύνολοτων υπακολουθιακών ορίων έχει μέγιστο και ελάχιστο στοιχείο
στο R cup plusmninfin Ισοδύναμα υπάρχουν δυο υπακολουθίες της anπου η μια τείνει στο s και η άλλη στο i
Απόδειξη Αν s = +infin τότε για κάθε N isin N υπάρχει υπακο-
λουθιακό όριο sN gt N (αλλιώς όλα τα υπακολουθιακά όρια είναιμικρότερα ή ίσα του N οπότε και το s) Άρα υπάρχει όρος akN τηςan ώστε akN gt N (αλλιώς αν κάθε όρος της an είναι μικρότερος ήίσος του N τότε η an έχει άνω φράγμα το N και δεν γίνεται ναέχει υπακολουθία που να συγκλίνει στο sN gt N) Έτσι η υπακο-λουθία akN τείνει στο +infin = s Άρα s isin Υ(an)
74 lim sup και lim inf
Αν s = minusinfin τότε όλα τα υπακολουθιακά όρια της an είναι minusinfinοπότε an rarr minusinfin = s Άρα s isin Υ(an)Έστω τώρα ότι s isin R Για κάθε n isin N υπάρχει στοιχείο sn isin
Υ(an) με s ge sn gt s minus 1n από τον ορισμό του s ως supremum του
Υ(an) Αφού το sn είναι υπακολουθιακό όριο της an υπάρχει aknόρος της an ώστε |sn minus akn| lt 1n Έτσι έχουμε
|akn minus s| le |akn minus sn| + |sn minus s| = |akn minus sn| + s minus sn lt1
n+ 1
n= 2
nrarr 0
Συνεπώς η υπακολουθία akn της an συγκλίνει στο s Δηλαδή s isinΥ(an) Ομοίως i isin Υ(an)
ορισμος 612 Τα supΥ(an) και infΥ(an) ονομάζονται lim sup και
lim inf της ακολουθίας an ή ανώτερο (ή άνω) και κατώτερο (ήκάτω) όριο της ακολουθίας an ή μέγιστο και ελάχιστο υπακολου-θιακό όριο της an αντίστοιχα Γράφουμε
lim supnrarrinfin
an = supΥ(an) και lim infnrarrinfin
an = infΥ(an)
ή απλούστερα lim supan και lim infan αντίστοιχα
Για παράδειγμα αν an = (minus1)n(1+ 1n) τότε Υ = minus1+1 οπότεlim supan = +1 και lim infan = minus1
Φανερά ισχύει πάντα η
lim infnrarrinfin
an le lim supnrarrinfin
an (61)
αφού infak k ge n le supak k ge nπροταση 613 Κάθε ακολουθία an έχει όριο αν και μόνο αν
lim infnrarrinfin
an = lim supnrarrinfin
an
και η κοινή αυτή τιμή είναι το limnrarrinfin an
Απόδειξη Αν η an έχει όριο το ℓ τότε Υ(an) = ℓ αφού κάθευπακολουθία έχει και αυτή το ίδιο όριο ℓ Συνεπώς
lim infnrarrinfin
an = infΥ(an) = ℓ = supΥ(an) = lim supnrarrinfin
an
Αντιστρόφως αν ℓ = lim infnrarrinfin an = lim supnrarrinfin an τότε το Υ(an)είναι μονοσύνολο το μονοσύνολο ℓ αφού το infimum και το
supremum του Υ(an) συμπίπτουν Η απόδειξη θα ήταν τετριμμένηαν ξέραμε ότι η an συγκλίνει διότι η an είναι υπακολουθία τουεαυτού της Όμως δεν είναι εκ των προτέρων σαφές ότι αυτή
συγκλίνει Για αυτό καταφεύγουμε στο ακόλουθο επιχείρημα Ας
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 75
υποθέσουμε ότι η an δεν τείνει στο ℓ Τότε η ακολουθία αυτήδεν είναι ακολουθία Cauchy Συνεπώς υπάρχει ε gt 0 ώστε για
κάθε για κάθε n0 isin N υπάρχουν n gt m ge n0 ώστε |an minus am| ge εΕφαρμόζουμε το παραπάνω για n0 = 1 και βρίσκουμε n1 gt m1 ge1 ώστε |an1 minus am1| ge ε Επαναλαμβάνουμε το προηγούμενο γιαn0 = n1 + 1 και βρίσκουμε n2 gt m2 ge n1 + 1 ώστε |an2 minus am2| geε Επαναλαμβάνουμε το προηγούμενο για n0 = n2 + 1 κοκ Έτσι
βρίσκουμε δύο υπακολουθίες ank και amk ώστε |ank minus ank | ge εΚαθεμιά από τις ακολουθίες (ank)
infink=1 και (amk)
infink=1 έχουν υπακο-
λουθίες που τείνουν σε κάποιο όριο (είτε πραγματικό αριθμό αν
είναι φραγμένες είτε κάποιο από τα plusmninfin αν δεν είναι φραγμένες)Έστω ότι αυτά τα όρια είναι τα ℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Τότε φα-
νερά |ℓ1 minus ℓ2| ge ε και ταυτόχρονα ℓ1 ℓ2 isin Υ(an) το οποίο είναιάτοπο αφού το τελευταίο σύνολο είναι μονοσύνολο
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf
Θα ξεκινήσουμε αποδεικνύοντας ένα laquoτύποraquo για τα lim sup και
lim inf Θεωρούμε μια ακολουθία an Από αυτή ορίζουμε μια άλληακολουθία την bn = supak k ge n Φανερά η ακολουθία αυτήείναι φθίνουσα διότι αν n1 gt n2
ak k ge n1 sube ak k ge n2
οπότε
bn1 = supak k ge n1 le supak k ge n2 = bn2
Άρα η bn ως φθίνουσα είτε συγκλίνει (αν είναι φραγμένη) είτεαποκλίνει στο minusinfin Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το limnrarrinfin bn isinR cup plusmninfin Ομοίως ορίζουμε την ακολουθία cn = infak k ge nΦανερά η ακολουθία αυτή είναι αύξουσα διότι αν n1 gt n2
ak k ge n1 sube ak k ge n2
οπότε
cn1 = infak k ge n1 ge infak k ge n2 = cn2
Άρα η cn ως αύξουσα είτε συγκλίνει (αν είναι φραγμένη) είτε α-ποκλίνει στο +infin Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το limnrarrinfin cn isinR cup plusmninfin Η επόμενη πρόταση μάς λέει ότι τα παραπάνω όρια
είναι τα lim sup και lim inf της an αντίστοιχα
προταση 621 Για κάθε ακολουθία an ισχύει
lim supnrarrinfin
an = limnrarrinfin
(supak k ge n
)
και
lim infnrarrinfin
an = limnrarrinfin
(infak k ge n
)
76 lim sup και lim inf
Απόδειξη Αν lim supan = supΥ(an) = +infin τότε υπάρχει υπακο-
λουθία akn rarr +infin οπότε supak k ge n = +infin και άρα
limnrarrinfin
(supak k ge n
)= +infin = lim supan
Αν lim supan = supΥ(an) = minusinfin τότε Υ(an) = minusinfin δηλαδή an rarrminusinfin Έτσι για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin N ώστε για κάθεn ge n0 να ισχύει an lt minusM Συνεπώς supak k ge n le minusM για κάθε
n ge n0 Δηλαδή
limnrarrinfin
(supak k ge n
)= minusinfin = lim supan
Υποθέτουμε τώρα ότι lim supan = s isin R και έστω ότι η υπακο-λουθία akn συγκλίνει στο s (Πρόταση 611) Έτσι για κάθε kn ge nισχύει akn isin ak k ge n οπότε
supak k ge n ge akn
Παίρνουμε τώρα όριο ως προς n για να καταλήξουμε στην
limnrarrinfin
(supak k ge n
)ge s
Για την αντίστροφη ανισότητα εργαζόμαστε με απαγωγή στο
άτοπο Θέτουμε
ℓ = limnrarrinfin
(supak k ge n
)
υποθέτουμε ότι ℓ gt s και εφαρμόζουμε τον ορισμό του ορίου γιαε = (ℓ minus s)2 gt 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει ∣∣∣supak k ge n minus ℓ∣∣ lt ℓ minus s
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και προσθέτοντας ℓ προκύπτει ότι
supak k ge n ge ℓ + s2
για κάθε n ge n0 Άρα υπάρχει υπακολουθία akn της an ώστε akn ge(ℓ + s)2 Περνώντας σε μια συγκλίνουσα υπακολουθία βρίσκου-με υπακολουθιακό όριο μεγαλύτερο του (ℓ + s)2 δηλαδή γνησίωςμεγαλύτερο του s το οποίο είναι άτοποΟμοίως εργαζόμαστε για την περίπτωση του lim inf
προταση 622 Αν για δυο ακολουθίες an και bn υπάρχει n0 isin N
ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an le bn τότε
lim supnrarrinfin
an le lim supnrarrinfin
bn
και
lim infnrarrinfin
an le lim infnrarrinfin
bn
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 77
Απόδειξη Η απόδειξη είναι άμεση από την Πρόταση 621 α-
φού για n ge n0 θα ισχύει
supak k ge n le supbk k ge n
και
infak k ge n le infbk k ge n
προταση 623 Για κάθε ακολουθία an gt 0 ισχύει
lim infnrarrinfin
an+1
anle lim inf
nrarrinfinnradican le lim sup
nrarrinfinnradican le lim sup
nrarrinfin
an+1
an
Απόδειξη Η δεύτερη ανισότητα στη ζητούμενη είναι ήδη γνω-
στή (σχέση (61)) Η πρώτη ανισότητα έχει την ίδια απόδειξη με
την τρίτη οπότε θα αποδείξουμε μόνο την τρίτη
Θέτουμε ℓ = lim sup(an+1an) και θεωρούμε ένα οποιοδήποτε ε gt0 Έτσι υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
sup
ak+1
ak k ge n
le ℓ + ε
Άρα αν n = n0 ισχύειak+1
akle ℓ + ε (62)
για κάθε k ge n0 Πολλαπλασιάζοντας τις σχέσεις (62) για k =n0 n0 + 1 n0 + 2 nminus 1 για κάθε n με nminus 1 ge n0 παίρνουμε
an0+1
an0
an0+2
an0+1
an0+3
an0+2middot middot middot an
anminus1le (ℓ + ε)nminusn0
αφού στα αριστερά έχουμε n minus n0 κλάσματα Μετά από τις δια-
γραφές στα αριστερά παίρνουμε ότι anan0 le (ℓ+ ε)nminusn0 Συνεπώς
για κάθε n ge n0 + 1 ισχύει
nradican le (ℓ + ε) n
radican0
(ℓ + ε)n0
Άρα για κάθε n ge n0 + 1
supkradicak k ge n
le (ℓ + ε) sup
k
radican0
(ℓ + ε)n0 k ge n
Αφήνοντας το n να πάει στο άπειρο
limnrarrinfin
(sup
kradicak k ge n
)le ℓ + ε
78 lim sup και lim inf
διότι το όριο limnrarrinfinnradican0(ℓ + ε)n0 υπάρχει και ισούται με 1 οπότε
limnrarrinfin
(sup
k
radican0
(ℓ + ε)n0 k ge n
)= lim sup
nrarrinfinn
radican0
(ℓ + ε)n0
= limnrarrinfin
n
radican0
(ℓ + ε)n0= 1
από την Πρόταση 613
Δείξαμε λοιπόν ότι lim sup nradican le ℓ+ ε Τέλος αφήνοντας ε rarr 0+
ολοκληρώνουμε την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 621 Γράψτε τις λεπτομέρειες για την απόδειξη της ανισότητας
lim infnrarrinfin
an+1
anle lim inf
nrarrinfinnradican
για κάθε ακολουθία an gt 0
ασκηση 622 Αποδείξτε ότι και τα τέσσερα όρια της Πρότασης 623 μπο-
ρεί να είναι διαφορετικά υπολογίζοντάς τα για την ακολουθία
an = 2(minus1)nnminusn
και δείχνοντας ότι
lim infan+1
an= 0 lim inf nradican =
1
4 lim sup nradican = 1 και lim sup
an+1
an= infin
Κεφάλαιο 7
Αριθμητικοί γεωμετρικοίκαι αρμονικοί μέσοι
Στο κεφάλαιο αυτό θα μελετήσουμε τις ακολουθίες που προκύπτουν
αν υπολογίσουμε αριθμητικούς ή γεωμετρικούς ή αρμονικούς μέσους
μιας ακολουθίας Δυο ακολουθίες an και bn λέγονται επάλληλεςόταν η bn είναι αύξουσα η an είναι φθίνουσα και ισχύει bn le anγια κάθε n isin N Έτσι έχουμε το εξής laquoσχήμαraquo για τους όρους
τους
b1 le b2 le b3 le le bn le an le le a3 le a2 le a1
Παρατηρούμε ότι δυο επάλληλες ακολουθίες πάντα είναι συγκλίνου-
σες ως μονότονες και φραγμένες (στα παραπάνω η bn είναι α-ύξουσα και άνω φραγμένη από τον a1 και η an είναι φθίνου-σα και κάτω φραγμένη από τον b1) Αν επιπλέον ξέρουμε ότι
an minus bn rarr 0 τότε οι επάλληλες ακολουθίες an και bn έχουν το ίδιοόριο
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων
προταση 711 Αν η ακολουθία xn συγκλίνει στο ℓ τότε και η ακο-λουθία
an =x1 + x2 + + xn
n
συγκλίνει στο ίδιο όριο
Απόδειξη Έστω ότι ε gt 0 και n1 isin N ώστε |xn minus ℓ| lt ε2 γιακάθε n ge n1 Για το n1 επιλέγουμε n0 ge n1 ώστε για κάθε n ge n0
να ισχύει|x1 minus ℓ| + |x2 minus ℓ| + + |xn1minus1 minus ℓ|
nle ε
2
80 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
Έτσι για κάθε n ge n0 έχουμε
|an minus ℓ| =∣∣∣∣∣(x1 minus ℓ)+ (x2 minus ℓ)+ + (xn1 minus ℓ)+ + (xn minus ℓ)
n
∣∣∣∣∣
le |x1 minus ℓ| + |x2 minus ℓ| + + |xn1minus1 minus ℓ|n
+ |xn1 minus ℓ| + + |xn minus ℓ|n
le ε2+ nminusn1 + 1
nε2le ε
Άρα an rarr ℓ ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Από την παραπάνω πρόταση μπορούμε άμεσα να να βρούμε
τα όρια του αρμονικού μέσου και του γεωμετρικού μέσου της xnΑν υποθέσουμε ότι xn gt 0 και ℓ gt 0 τότε xminus1
n rarr ℓminus1 άρα από την
προηγούμενη πρόταση ισχύει
xminus11 + + xminus1
n
nrarr ℓminus1
και αντιστρέφοντας το κλάσμα συμπεραίνουμε ότι και ο αρμονι-
κός μέσος συγκλίνει στο ℓ
n1x1+ + 1
xn
rarr ℓ
Τέλος από την ανισότητα αριθμητικού-γεωμετρικού-αρμονικού
μέσου (δείτε Άσκηση 712)
x1 + x2 + + xnn
ge nradicx1x2 xn ge
n1x1+ + 1
xn
(71)
και το θεώρημα των ισοσυγκλινουσών ακολουθιών προκύπτει άμε-
σα ότιnradicx1x2 xn rarr ℓ
Μια άμεση γενίκευση των παραπάνω με εντελώς παρόμοια α-
πόδειξη είναι η εξής
προταση 712 Αν xn rarr ℓ και pn ακολουθία θετικών όρων με p1 +middot middot middot + pn rarrinfin τότε
limnrarrinfin
p1x1 + p2x2 + middot middot middot + pnxnp1 + p2 + middot middot middot + pn
= ℓ
Επιπλέον αν xn gt 0 για κάθε n isin N και ℓ gt 0 τότε
limnrarrinfin
xp1
1 xp2
2 xpnn = ℓ και limnrarrinfin
p1 + p2 + middot middot middot + pnp1
x1+ p2
x2+ middot middot middot + pn
xn
= ℓ
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων 81
Απόδειξη Θέτουμε
an =p1x1 + middot middot middot + pnxnp1 + middot middot middot + pn
Αν ε gt 0 υπάρχει n1 isin N ώστε |xn minus ℓ| le ε2 για κάθε n ge n1 Για
το n1 αφού p1 + middot middot middot + pn rarr +infin επιλέγουμε n0 ge n1 ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει
p1|x1 minus ℓ| + middot middot middot + pn1minus1|xn1minus1 minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
ltε2
Έτσι για κάθε n ge n0 ισχύει
|an minus ℓ| =∣∣∣∣∣p1(x1 minus ℓ)+ middot middot middot + pn(xn minus ℓ)
p1 + middot middot middot + pn
∣∣∣∣∣
le p1|x1 minus ℓ| + middot middot middot + pn1minus1|xn1minus1 minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
+ pn1|xn1 minus ℓ| + + pn|xn minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
le ε2+ pn1 + middot middot middot + pnp1 + middot middot middot + pn
ε2lt ε
Για τον αρμονικό μέσο αφού ℓ xn gt 0 ισχύει xminus1n rarr ℓminus1 άρα
από το προηγούμενο
p1xminus11 + middot middot middot + pnxminus1
n
p1 + middot middot middot + pnrarr ℓminus1
συνεπώςp1 + middot middot middot + pn
p1xminus1 + middot middot middot + pnxminus1rarr ℓ
Τέλος το αποτέλεσμα για τον γεωμετρικό μέσο προκύπτει άμεσα
από την γενικευμένη ανισότητα αριθμητικού-γεωμετρικού-αρμονικού
μέσου (δείτε Άσκηση 712)
p1x1 + p2x2 + middot middot middot + pnxnp1 + p2 + middot middot middot + pn
ge xp1
1 xp2
2 xpnn ge p1 + p2 + middot middot middot + pnp1
x1+ p2
x2+ middot middot middot + pn
xn
(72)
Ένα άμεσο πόρισμα της προηγούμενης πρότασης είναι το εξής
θεώρημα γνωστό ως laquoΛήμμα του Stoltzraquo Μπορεί να θεωρηθεί και
ως ο κανόνας Lrsquo Hospital για ακολουθίες
θεωρημα 713 (Λήμμα του Stoltz) Έστω ότι η yn είναι γνησίωςαύξουσα και limyn = +infin Αν
limxn minus xnminus1
yn minusynminus1= ℓ τότε lim
xnyn
= ℓ
82 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
Απόδειξη Θέτουμε x0 = y0 = 0 και υποθέτουμε χωρίς βλάβη της
γενικότητας ότι y1 gt 0 = y0 Παρατηρούμε ότι αν pn = ynminusynminus1 gt 0
τότε p1 + + pn = yn rarr +infin Εφαρμόζοντας την προηγούμενηπρόταση παίρνουμε ότι
ℓ = limp1
x1minusx0
y1minusy0+ + pn xnminusxnminus1
ynminusynminus1
p1 + + pn= lim
xnyn
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Με βάση το προηγούμενο επειδή η yn = n είναι γνήσια αύξου-σα με όριο το +infin μπορούμε να υπολογίσουμε το όριο lim((logn)n)ως εξής
limlognn
= limlognminus log(nminus 1)nminus (nminus 1)
= lim log
(n
nminus 1
)= lim log
(1+ 1
nminus 1
)= 0
Ασκήσεις
ασκηση 711 Για κάθε x isin R βρείτε το όριο της ακολουθίας
[x]+ [2x]+ [3x]+ middot middot middot + [nx]n2
ασκηση 712 Αποδείξτε τις ανισότητες (71) και (72) ακολουθώντας τα
παρακάτω βήματα
bull Αποδειξτε πρώτα ότι για κάθε y ge x gt 0 και για κάθε λ isin [01]ισχύει
(1minus λ)x + λy ge x1minusλyλ
Αυτό μπορεί να γίνει αν διαιρέσετε με το x θέσετε z = yx ge 1 και
αποδείξετε με τη βοήθεια της παραγώγου ότι η συνάρτηση ϕ(z) =(1minus λ)+ λz minus zλ είναι αύξουσα για z isin [1+infin)
bull Παρατηρήστε ότι η ίδια ανισότητα ισχύει και όταν x ge y gt 0 θέτο-
ντας micro = 1minus λ και χρησιμοποιώντας το προηγούμενοbull Χρησιμοποιήστε επαγωγή για να δείξετε ότι αν λi isin [01] xi gt 0 για
i = 1 n καιsumni=1 λi = 1 τότε
λ1x1 + + λnxn ge xλ11 xλnn
Για την (72) επιλέξτε λi = pi(p1 + + pn) και για την (71) επιλέξτελi = 1n
ασκηση 713 Αποδείξτε το Λήμμα του Stoltz με τον ορισμό του ορίου
ως εξής από τον ορισμό της σύγκλισης θα οδηγηθείτε σε μια ανισότητα
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος 83
που θα σχετίζει τις ποσότητες yn minus ynminus1 και xn minus xnminus1 Στη συνέχεια
αθροίστε κατά μέλη για όσα n ισχύει η ανισότητα που βρήκατε
ασκηση 714 Χρησιμοποιήστε το Λήμμα του Stoltz για να αποδείξετε ότι
αν xn rarr x τότε για κάθε r gt 0 ισχύει
limnrarrinfin
1rx1 + 2rx2 + 3rx3 + middot middot middot +nrxnn1+r = x
1+ r
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος
προταση 721 Για οποιουσδήποτε αριθμούς a b gt 0 θεωρούμε τις
ακολουθίες an και bn με a1 = (a+ b)2 b1 = 2(aminus1 + bminus1)
an+1 =an + bn
2και bn+1 =
21an+ 1bn
Τότε οι an και bn συγκλίνουν και ισχύει
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
bn =radicab
Δηλαδή ο laquoαριθμητικός-αρμονικός μέσοςraquo είναι ο γεωμετρικός μέσος
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι a1 ge b1 και επαγωγικά
an =anminus1 + bnminus1
2ge 2
1anminus1
+ 1bnminus1
= bn για κάθε n ge 2
δηλαδή an ge bn για κάθε n isin N Τώρα προκύπτει εύκολα ότι η anείναι φθίνουσα και η bn αύξουσα Πράγματι
an+1 =an + bn
2le an + an
2= an και bn+1 =
21an+ 1bn
ge 21bn+ 1bn
= bn
Συνεπώς οι ακολουθίες είναι επάλληλες
0 lt b1 le b2 le le bn le an le anminus1 le le a2 le a1
άρα είναι μονότονες και φραγμένες συνεπώς συγκλίνουν Και
επειδή b1 gt 0 τα όριά τους είναι θετικοί αριθμοί Αλλά bn = 2an+1minusan άρα
limnrarrinfin
bn = limnrarrinfin
(2an+1 minus an) = limnrarrinfin
an
δηλαδή οι ακολουθίες είναι ισοσυγκλίνουσες
Για τον υπολογισμό του κοινού τους ορίου ℓ παρατηρούμε ότι
anbn = anminus1bnminus1 = = ab
Παίρνοντας όρια στην προηγούμενη σχέση προκύπτει ότι ℓ2 = abδηλαδή ℓ =
radicab ολοκληρώνοντας την απόδειξη
84 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
παρατηρηση 722 Παρατηρούμε εδώ ότι ο υπολογισμός του κοινού
ορίου των an και bn έγινε χρησιμοποιώντας τη συνεχή συνάρτησηf(xy) = xy η οποία έχει την ιδιότητα f(an+1 bn+1) = f(an bn)για κάθε n isin N Αυτή η ταυτότητα μας έδωσε την f(an bn) =f(a b) και με τη βοήθεια της συνέχειας της f περάσαμε στο όριοως προς n Έτσι προέκυψε η σχέση f(ℓ ℓ) = f(a b) από όπουλύσαμε ως προς ℓ Αυτή η παρατήρηση είναι σημαντική για τηνκατανόηση της επόμενης ενότητας
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος
προταση 731 Για οποιουσδήποτε αριθμούς a b gt 0 θεωρούμε τις
ακολουθίες an και bn με a1 = (a+ b)2 b1 =radicab
an+1 =an + bn
2και bn+1 =
radicanbn
Τότε οι an και bn συγκλίνουν και ισχύει
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
bn =radicπ2
(intinfin0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dx)minus12
Το όριο αυτό ονομάζεται laquoαριθμογεωμετρικός μέσοςraquo των a καιb
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι a1 ge b1 και
an =anminus1 + bnminus1
2geradicanminus1bnminus1 = bn για κάθε n ge 2
άρα an ge bn για κάθε n isin N Τώρα προκύπτει εύκολα ότι η anείναι φθίνουσα και η bn αύξουσα Πράγματι
an+1 =an + bn
2le an + an
2= an και bn+1 =
radicanbn ge
radicbnbn = bn
Συνεπώς οι ακολουθίες είναι επάλληλες
0 lt b1 le b2 le le bn le an le anminus1 le le a2 le a1
άρα είναι μονότονες και φραγμένες συνεπώς συγκλίνουν Και
επειδή b1 gt 0 τα όριά τους είναι θετικοί αριθμοί Αλλά an = b2n+1bn
οπότε
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
b2n+1
bn= limnrarrinfin
bn
Δηλαδή οι ακολουθίες έχουν το ίδιο όριο ℓ = M(ab) Μένει ναυπολογιστεί η τιμή του ορίου
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος 85
Σύμφωνα με την Παρατήρηση 722 αναζητούμε μια συνεχή συ-
νάρτηση I(a b) (0infin)times (0infin)rarr R με την ιδιότητα
I(a b) = I(a+ b
2radicab)
Μια τέτοια συνάρτηση έδωσε ο Gauss Θεωρούμε την
I(a b) =int π2
0
1radica2 cos2 θ + b2 sin2 θ
dθ
Για να δείξουμε εύκολα ότι έχει τη ζητούμενη ιδιότητα ελέγχουμε
πρώτα ότι
I(a b) =intinfin
0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dx
αλλάζοντας μεταβλητή στο τελευταίο ολοκλήρωμα Συγκεκριμένα
θέτουμε x = b tanθ (η αλλαγή μεταβλητής αφήνεται ως άσκηση)
Ισχυρισμος I(a b) = I((a+ b)2
radicab)= I(a1 b1)
Πράγματι ξεκινάμε παρατηρώντας ότι επειδή η ποσότητα στο
ολοκλήρωμα είναι άρτια ισχύει
I(a1 b1) =1
2
intinfinminusinfin
1radicx2 + a2
1
radicx2 + b2
dx
Ελέγχουμε ότι η συνάρτηση
ϕ(t) = 1
2
(t minus ab
t
) (0infin) rarr R
είναι συνεχής και 1-1 Συγκεκριμένα ϕprime gt 0 οπότε η ϕ είναι γνη-
σίως αύξουσα και ϕ(0+) = minusinfin και ϕ(+infin) = +infin Αλλάζοντας λοι-πόν μεταβλητή και θέτοντας x = ϕ(t) το ολοκλήρωμα θα αλλάξειαπό 0 έως +infin Ελέγχουμε τέλος με απλές πράξεις ότι
x2 + b21 =
1
4
(t + ab
t
)2
x2 + a21 =
1
4t2(t2 + b2)(t2 + a2)
και
dx = 1
2
(1+ ab
t2
)dt
Αντικαθιστώντας στο ολοκλήρωμα παίρνουμε
I(a1 b1) = 1
2
intinfin0
112t
radict2 + a2
radict2 + b2 1
2
(t + ab
t
) 1
2
(1+ ab
t2
)dt
=intinfin
0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dt
= I(a b)
86 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
ολοκληρώνοντας την απόδειξη του ισχυρισμού
Τώρα ισχύει
I(a b) = I(a1 b1) = middot middot middot = I(an bn)
Αν υποθέσουμε ότι η I είναι συνεχής στο σημείο (ℓ ℓ) τότε παιρ-νόντας όρια παίρνουμε I(a b) = I(ℓ ℓ) Αλλά εύκολα υπολογίζουμεότι I(ℓ ℓ) = π(2ℓ2) Έτσι I(a b) = π(2ℓ2) και λύνοντας ως προςℓ ολοκληρώνουμε την απόδειξηΜένει να δείξουμε ότι limnrarrinfin I(an bn) = I(ℓ ℓ) Χωρίς βλάβη της
γενικότητας υποθέτουμε ότι an ge ℓ2 και bn ge ℓ2 Έτσιradica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ ge ℓ2
Έχουμε
|I(an bn)minus I(ℓ ℓ)| leint π2
0
∣∣∣∣∣∣1radic
a2n cos2 θ + b2
n sin2 θminus 1
ℓ
∣∣∣∣∣∣ dθ
leint π2
0
|a2n cos2 θ + b2
n sin2 θ minus ℓ2|dθradica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ ℓ(radica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ + ℓ)
leint π2
0
|a2n minus ℓ2| cos2 θ + |b2
n minus ℓ2| sin2 θ(ℓ2)ℓ((ℓ2+ ℓ)) dθ
le 4
3ℓ3
π2
(|a2n minus ℓ2| + |b2
n minus ℓ2|)rarr 0
Μπορούμε επιπλέον να δούμε ότι η ταχύτητα της σύγκλισης
είναι εκθετική
an+1 minus bn+1
an minus bn= a2
n+1 minus b2n+1
(an minus bn)(an+1 + bn+1)= 1
4
an minus bnan+1 + bn+1
= an minus bn2(an + bn)+ 4bn+1
le an minus bn2(an + bn)
le 1
2
Οπότε επαγωγικά
0 le an minus bn le1
2n(a1 minus b1)
Μέρος II
Σειρές
Κεφάλαιο 8
Γενικά περί σειρών
81 Ορισμοί
Θεωρούμε μια ακολουθία πραγματικών αριθμών (an)nisinN και ο-ρίζουμε μια νέα ακολουθία (sN)NisinN θέτοντας
sN = a1 + a2 + middot middot middot + aN =Nsum
n=1
an
Η νέα αυτή ακολουθία ονομάζεται σειρά της ακολουθίας (an)nisinNΚάθε όρος sN ονομάζεται το N-στο μερικό άθροισμα της ακολου-θίας (an)nisinN Αλλιώς σειρά της (an)nisinN είναι η ακολουθία τωνμερικών αθροισμάτων των όρων της
Αν η ακολουθία των μερικών αθροισμάτων sN συγκλίνει τοόριό της το συμβολίζουμε με a1 + a2 + middot middot middot + aN + ή με
suminfinn=1 an
Συχνά παραβιάζεται η τυπική αυτή γλώσσα και λέμε laquoη σειράsuminfinn=1 anraquo επειδή με αυτό το συμβολισμό είναι προφανές ποια είναιη ακολουθία των μερικών αθροισμάτων και ποιο είναι το όριο
Αν το όριο δεν υπάρχει λέμε ότι laquoη σειράsuminfinn=1 an δεν συγκλίνειraquo
εννοώντας βεβαίως ότι η ακολουθία των μερικών αθροισμάτων
(sN)NisinN δεν συγκλίνειΟι σειρές λοιπόν δεν είναι παρά ειδικού τύπου ακολουθίες που
παράγονται από μια άλλη ακολουθία προσθέτοντας τους όρους
της laquoμε τη σειρά που εμφανίζονταιraquo
παραδειγμα 811 Ας θεωρήσουμε ένα αριθμό λ isin R και θέτουμε
an = λn δηλαδή η an είναι η γεωμετρική ακολουθία με λόγο λΗ σειρά αυτής της ακολουθίας ονομάζεται γεωμετρική σειρά με
λόγο λ Αν λ = 1 τότε φανερά
sN = 1+ 1+ middot middot middot + 1︸ ︷︷ ︸N
= N rarrinfin
90 Γενικά περί σειρών
Θα υπολογίσουμε τώρα αυτή τη σειρά δηλαδή τα μερικά αθρο-
ίσματα sN υπό την προϋπόθεση ότι λ ne 1
sN = λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN =Nsum
n=1
λn
Για να βρούμε το όριο αυτής της ακολουθίας θα υπολογίσουμε το
sN ως εξής παρατηρούμε ότι
(1minus λ)sN = (1minus λ)(λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN)= λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN minus λ2 minus λ3 minus middot middot middot minus λN minus λN+1
= λminus λN+1
Συνεπώς
sN =λ(1minus λN)
1minus λ
Αν minus1 lt λ lt 1 ισχύει limNrarrinfin λN = 0 συνεπώς sN rarr λ(1 minus λ) Λέμελοιπόν ότι η σειρά συγκλίνει στο λ(1 minus λ) και αντί για sN rarrλ(1minus λ) γράφουμε
infinsum
n=1
λn = λ1minus λ
Αν λ gt 1 τότε επειδή limNrarrinfin λN = infin συμπεραίνουμε ότι sN rarr infinδηλαδή
suminfinn=1 λ
n = infin και λέμε ότι η σειρά αυτή laquoαπειρίζεταιraquo ήαποκλίνει στο άπειρο σε κάθε περίπτωση δεν συγκλίνει
Το να μην συγκλίνει μια σειρά δεν σημαίνει ότι αποκλίνει στο
άπειρο Ας πάρουμε για παράδειγμα τη σειρά της ακολουθίας
an = (minus1)n δηλαδή τη σειράsuminfinn=1(minus1)n Για να βρούμε αν συ-
γκλίνει αυτή η σειρά πρέπει να ελέγξουμε αν συγκλίνουν τα με-
ρικά της αθροίσματα Αλλά αν ο δείκτης N της sN είναι άρτιοςτότε sN = 0 ενώ αν ο N είναι περιττός τότε sN = minus1 Δηλαδή
s2N = 0 rarr 0 και s2Nminus1 = minus1 rarr minus1 Άρα η σειρά αυτή δεν συγκλίνει
(χωρίς να laquoαπειρίζεταιraquo) Γενικότερα αν λ le minus1 η γεωμετρική σει-
ρά αποκλίνει Πράγματι
s2N =2Nsum
n=1
λn = λ(1minus λ2N)1minus λ rarrinfin
ενώ
s2Nminus1 =2Nminus1sum
n=1
λn = λ(1minus λ2Nminus1)1minus λ rarr minusinfin
(ελέγξτε τα πρόσημα των παραπάνω κλασμάτων) και συνεπώς
η sN έχει δυο υπακολουθίες με διαφορετικό όριο άρα η ίδια δενσυγκλίνει
81 Ορισμοί 91
Πολλές φορές χρειαζόμαστε να προσθέσουμε όρους μιας ακο-
λουθίας (an)nisinN ξεκινώντας όχι από τον a1 αλλά από κάποιον
από τους επόμενους όρους Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε επειδή
μας χρειάζεται κάτι τέτοιο ή επειδή η ακολουθία δεν έχει a1 (ή και
κάποιους ακόμα) όρους Για παράδειγμα η an = (nminus 1)minus1(nminus 5)minus1
δεν ορίζεται ούτε για n = 1 ούτε για n = 5 Έτσι και πάλι θα ο-
νομάζουμε laquoσειράraquo την ακολουθία μερικών αθροισμάτων της μορ-
φής
sN = an0 + an0+1 + middot middot middot + aN
με όριο τοsuminfinn=n0
an Όπως και πριν κατά παράβαση αυτής τηςτυπικής γλώσσας θα λέμε laquoη σειρά
suminfinn=n0
anraquo μια και από αυτήτην έκφραση καταλαβαίνουμε αμέσως πιο είναι το μερικό άθροι-
σμα και ποιο το όριο (αν υπάρχει)
Φράσεις όπως laquoσειρά της (nminus1)minus1(nminus5)minus1raquo δεν είναι σαφής και
θα πρέπει να ξεκαθαριστεί αν εννοούμε τηνsuminfinn=6(nminus1)minus1(nminus5)minus1 ή
τηνsuminfinn=7(nminus1)minus1(nminus5)minus1 ή κάτι άλλο Όμως η φράση laquoη σειρά της
(n minus 1)minus1(n minus 5)minus1 συγκλίνειraquo έχει νόημα σύμφωνα με την επόμενη
πρόταση
προταση 812 Για κάθε ακολουθία an που ορίζεται για n ge k isin Nκαι για κάθε n1 n2 ge k η σειρά
suminfinn=n1
an συγκλίνει αν και μόνοαν η σειρά
suminfinn=n2
an συγκλίνει
Απόδειξη Υποθέτουμε χωρίς βλάβη της γενικότητας ότι n2 gt n1
και θέτουμε
sN =Nsum
n=n1
an = an1 + an1+1 + middot middot middot + aN
και
tN =Nsum
n=n2
an = an2 + an2+1 + middot middot middot + aN
για κάθε N ge n2 Φανερά
sN = tN + (an1 + an1+1 + middot middot middot + an2minus1)
Άρα η sN συγκλίνει αν και μόνο αν η tN συγκλίνει αφού δια-φέρουν κατά μια σταθερή ποσότητα
Στη συνέχεια θα εργαζόμαστε εν γένει με σειρές της μορφήςsuminfinn=1 an αλλά όλα τα αποτελέσματα με τις προφανείς τροποποι-ήσεις ισχύουν και για σειρές της μορφής
suminfinn=n0
an για οποιοδήπο-τε n0 isin N
92 Γενικά περί σειρών
Ασκήσεις
ασκηση 811 Υπολογίστε τις γεωμετρικές σειρές
(i)
infinsum
n=1
1
2n(ii)
infinsum
n=1
2n
3n
82 Πράξεις με σειρές
Εξαιτίας των ιδιοτήτων των συγκλινουσών ακολουθιών έχουμε
την εξής συνέπεια
προταση 821 Έστω ότι οι (an)nisinN και (bn)nisinN είναι ακολουθίεςπραγματικών αριθμών και οι σειρές τους
suminfinn=1 an και
suminfinn=1 bn συ-
γκλίνουν Τότε για κάθε πραγματικό αριθμό λ οι σειρέςinfinsum
n=1
(λan) καιinfinsum
n=1
(an + bn)
συγκλίνουν και ισχύει
infinsum
n=1
λan = λinfinsum
n=1
an καιinfinsum
n=1
(an + bn) =infinsum
n=1
an +infinsum
n=1
bn
Απόδειξη Φανερά ισχύουν οι
Nsum
n=1
(λan) = λinfinsum
n=1
an καιNsum
n=1
(an + bn) =Nsum
n=1
an +Nsum
n=1
bn
για κάθε N isin N Παίρνοντας όρια για N rarr infin προκύπτει άμεσα τοζητούμενο
Το αντίστροφο δεν είναι σωστό Μπορεί να συγκλίνει ηsuminfinn=1(an+
bn) αλλά να αποκλίνουν οιsuminfinn=1 an και
suminfinn=1 bn Για παράδειγμα
ηinfinsum
n=1
(1+
(1
2nminus 1
))=
infinsum
n=1
1
2n
συγκλίνει ως γεωμετρική σειρά με λόγο 12 αλλά καμιά από τιςsuminfinn=1 1 και
suminfinn=1(2
minusn minus 1) δεν συγκλίνουν (γιατί)
Ασκήσεις
ασκηση 821 Αν η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει εξετάστε ως προς τη σύγκλι-
ση τη σειράnsum
n=1
(an minus eminusn
)
ασκηση 822 Αν γνωρίζετε ότιsuminfinn=0 x
nn = ex υπολογίστε τις σειρές
82 Πράξεις με σειρές 93
(i)infinsum
n=1
n+ 1
n
(ii)infinsum
n=1
1
(nminus 1) (n+ 1)
(iii)infinsum
n=1
2n(2n+ 1)
Γενικά αν έχουμε να υπολογίσουμε τη σειρά
infinsum
n=1
ϕ(n)n
όπου το ϕ(n) είναι ακέραιο πολυώνυμο του n γράφουμε πρώτα το πο-λυώνυμο στη μορφή
A0 +A1n+A2n(nminus 1)+A3n(nminus 1)(nminus 2)+ middot middot middot +Akn(nminus 1) (nminus k+ 1)
όπου k ο βαθμός του ϕ(n) Με βάση αυτή την παρατήρηση λύστε τηνπαρακάτω άσκηση
ασκηση 823 Υπολογίστε τις σειρές
(i)infinsum
n=1
n2 minus 3n+ 2
n
(ii)infinsum
n=1
(nminus 1)3
n
Αν έχουμε να υπολογίσουμε τη σειράsuminfinn=1ϕ(n)x
n όπου το ϕ(n) είναι α-κέραιο πολυώνυμο του n τότε θέτουμε sN για το μερικό άθροισμα τηςσειράς και υπολογίζουμε την ποσότητα (1minusx)sn = sN minusxsN Αυτό θα μαςοδηγήσει σε νέες σειρές του ίδιου τύπου όπου η νέα ϕ(n) θα έχει χαμη-λότερο βαθμό από την αρχική Με βάση αυτή την παρατήρηση λύστε
την ακόλουθη άσκηση
ασκηση 824 Υπολογίστε τις σειρές
(i)infinsum
n=1
n+ 1
3n
(ii)infinsum
n=1
2n2 + 5
3n
ασκηση 825 Δείξτε ότι για |λ| lt 1 ισχύειinfinsum
n=1
nλnminus1 = 1
(1minus λ)2
ασκηση 826 Δείξτε ότι για |λ| lt 1 ισχύειinfinsum
n=1
n2λnminus1 = 1+ λ(1minus λ)3
Κεφάλαιο 9
Θεωρητικά κριτήριασύγκλισης σειρών
91 Το κριτήριο φράγματος
προταση 911 (Κριτήριο φράγματος) Αν an ge 0 και η sN =sumNn=1 an
είναι φραγμένη ακολουθία τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν δεν
είναι φραγμένη απειρίζεται
Απόδειξη Επειδή an ge 0 η sN είναι αύξουσα και επειδή είναι καιφραγμένη συγκλίνει (Θεώρημα 551) Αν δεν είναι φραγμένη η sNτότε δεν είναι άνω φραγμένη επειδή είναι αύξουσα Έτσι για
κάθε M gt 0 υπάρχει N0 isin N ώστε sN0 ge M Οπότε επειδή είναι καιαύξουσα για κάθε N ge N0 ισχύει sN ge sN0 ge M δηλαδή sN rarrinfin
Ένα πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο παράδειγμα προκύπτει από
την Άσκηση 424
παραδειγμα 912 Για κάθε p gt 1 η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει Πράγ-
ματι από την Άσκηση 424
sN = 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
Nple pp minus 1
δηλαδή είναι φραγμένη και επειδή 1np ge 0 από την προηγούμενη
πρόταση η σειρά συγκλίνει Για 0 lt p lt 1 η σειρά αποκλίνει αφού
δεν είναι άνω φραγμένη (Άσκηση 424) Τέλος για p = 1 δεν είναι
άνω φραγμένη αφού s2N ge 2minus1N (Άσκηση 424 ή 911)
96 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Ασκήσεις
ασκηση 911 Αποδείξτε ότι η σειρά sN =sumNn=1 1n δεν είναι άνω φραγμένη
αποδεικνύοντας ότι s2N ge 2minus1N ως εξής ομαδοποιήστε τα κλάσματα τηςs2N ανά 2n κλάσματα γράφοντας
s2N = 1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
2N
=(
1+ 1
21
)+(
1
21 + 1+ 1
22
)+(
1
22 + 1+ 1
22 + 2+ middot middot middot + 1
23
)+
+ middot middot middot +(
1
2Nminus1 + 1+ 1
2Nminus1 + 2+ middot middot middot + 1
2N
)
και αντικαταστήστε σε κάθε παρένθεση όλα τα κλάσματα με το μικρότε-
ρο κλάσμα της παρένθεσης
ασκηση 912 Αποδείξτε ότι η σειράinfinsum
n=1
1
2radicnείναι συγκλίνουσα
92 Το κριτήριο Cauchy
Όπως γνωρίζουμε από τις ακολουθίες (Θεώρημα 555) κάθε ακο-
λουθία συγκλίνει αν και μόνο αν είναι ακολουθία Cauchy Έτσι
το ίδιο ισχύει και για την ακολουθία (sN)NisinN των μερικών αθροι-σμάτων οποιασδήποτε ακολουθίας Σε αυτή την περίπτωση εξαι-
τίας της μορφής που έχουν οι όροι sN η ιδιότητα Cauchy παίρνει
και αυτή μια ειδική μορφή Παρατηρούμε ότι αν οι N gt M είναι
φυσικοί αριθμοί και sN είναι τα μερικά αθροίσματα της ακολου-θίας (an)nisinN τότε
|sN minus sM | =∣∣∣∣∣Nsum
n=1
an minusMsum
n=1
an
∣∣∣∣∣
=∣∣(a1 + a2 + middot middot middot + aN)minus (a1 + a2 + middot middot middot + aM)
∣∣
=∣∣∣∣∣
Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣
αφού όλοι οι όροι της an μέχρι και τον aM θα διαγραφούν Έτσικαταλήγουμε στην ακόλουθη πρόταση
θεωρημα 921 (Ιδιότητα Cauchy) Η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin N ώστε για κάθε
N gt M ge N0 να ισχύει
∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣ lt ε
92 Το κριτήριο Cauchy 97
Αν υποθέσουμε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε για κάθε
ε gt 0 θα έχει την παραπάνω ιδιότητα για κάθε N gt M ge N0 άρα
και για N =M + 1 Δηλαδή
∣∣∣∣∣M+1sum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣ lt ε
Αλλά το τελευταίο άθροισμα δεν είναι παρά η ποσότητα |aM+1|Καταλήξαμε έτσι στο ότι για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin Nώστε για κάθε M ge N0 να ισχύει |aM+1| lt ε Ισοδύναμα για κάθεn ge N0 + 1 ισχύει |an| lt ε δηλαδή η ακολουθία an είναι μηδενική
πορισμα 922 Αν μια σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε limnrarrinfin an = 0
Το πόρισμα αυτό αποτελεί και ένα εύκολο κριτήριο μη σύγκλι-
σης σειρών Διότι αν ξέρουμε για μια ακολουθία an ότι αυτή δενείναι μηδενική τότε αποκλείεται με βάση αυτό το πόρισμα να
συγκλίνει η σειράsuminfinn=1 an
Για παράδειγμα η σειρά
infinsum
n=1
(n
n+ 1
)n
δεν συγκλίνει διότι η ακολουθία (n(n + 1))n δεν είναι μηδενικήΠράγματι (
nn+ 1
)n= 1(
n+1n
)n =1(
1+ 1n
)n rarr1
ene 0
Αυτός είναι ο πρώτος έλεγχος που κάνουμε σε μια σειρά όταν
προσπαθούμε να διαγνώσουμε αν αυτή συγκλίνει ή όχι διότι είναι
συνήθως ο απλούστερος
Το αντίστροφο του παραπάνω πορίσματος δεν είναι σωστό
όπως φαίνεται εύκολα στο επόμενο παράδειγμα
Η σειράsuminfinn=1
1radicn αποκλίνει παρόλο που 1
radicnrarr 0 Πράγματι
sN =1radic1+ 1radic
2+ 1radic
3+ middot middot middot + 1radic
N
ge 1radicN+ 1radic
N+ middot middot middot + 1radic
N︸ ︷︷ ︸Nminusκλάσματα
= N 1radicN=radicN
Δηλαδή sN geradicN για κάθε N isin N συνεπώς sN rarr infin και η σειράsuminfin
n=1 1radicn αποκλίνει (απειρίζεται) (Δείτε και Άσκηση 424 από
όπου προκύπτει αμέσως ότι για όλα τα 0 lt p lt 1 η σειράsuminfinn=1n
minusp
απειρίζεται)
98 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Την ίδια συμπεριφορά έχει και η ακολουθία 1n Παρόλο που1nrarr 0 εν τούτοις
infinsum
n=1
1
n= infin
Η σειρά της 1n ονομάζεται αρμονική σειρά Το ότι αποκλίνει (α-πειρίζεται) μπορεί να αποδειχθεί με διάφορους τρόπους (δείτε Α-
σκήσεις 911 424 923 και 924) Ίσως ο πιο γρήγορος τρόπος
απόδειξης ότι η αρμονική σειρά αποκλίνει είναι ο ακόλουθος υ-
ποθέτουμε ότι η σειρά συγκλίνει και θέτουμε ℓ =suminfinn=1 1n Τότε
1+ 1
2+ 1
3+ 1
4+ 1
5+ 1
6+ middot middot middot + 1
2n
= 1
2+(
1
2+ 1
2
)+(
1
3+ 1
4
)+(
1
5+ 1
6
)+ middot middot middot +
(1
2nminus 1+ 1
2n
)
ge 1
2+(
1
2+ 1
2
)+(
1
4+ 1
4
)+(
1
6+ 1
6
)+ middot middot middot +
(1
2n+ 1
2n
)
ge 1
2+ 1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
n
Παίρνουμε τώρα όριο με n rarr infin από όπου προκύπτει αμέσως ℓ ge12+ ℓ το οποίο είναι άτοπο
ορισμος 923 Λέμε ότι μια σειράsuminfinn=1 an μιας ακολουθίας (an)nisinN
συγκλίνει απόλυτα αν η σειράsuminfinn=1 |an| της ακολουθίας (|an|)nisinN
συγκλίνει
Αν μια σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει πολλές φορές αντί για τη φράση
laquoσυγκλίνειraquo χρησιμοποιούμε τη φράση laquoσυγκλίνει απλάraquo σε αντι-
διαστολή με τη φράση laquoσυγκλίνει απόλυταraquo
Μια άλλη συνέπεια της ιδιότητας Cauchy είναι η ακόλουθη
πορισμα 924 Αν μια σειρά συγκλίνει απόλυτα τότε συγκλίνει και
απλά
Απόδειξη Αν η σειράsuminfinn=1 |an| συγκλίνει τότε ικανοποιεί την
ιδιότητα Cauchy Αλλά τότε για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin Nώστε για κάθε N gt M ge N0 να ισχύει
sumNn=M+1 |an| lt ε Αλλά από
την τριγωνική ανισότητα έχουμε
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣∣ leNsum
n=M+1
|an| lt ε
δηλαδή και η σειράsuminfinn=1 an ικανοποιεί την ιδιότητα Cauchy άρα
συγκλίνει
93 Το κριτήριο σύγκρισης 99
Ασκήσεις
ασκηση 921 Εξετάστε αν συγκλίνει ή όχι η σειρά
infinsum
n=1
(minus1)n(
1+ 2
n2
)n2
ασκηση 922 [Abel-Pringsheim] Αποδείξτε ότι αν η an ge 0 είναι μια φθίνου-
σα ακολουθία και η σειρά της συγκλίνει τότε nan rarr 0 Συμπεράνετε ότι
ηsuminfinn=1 1n δεν συγκλίνειΥπόδειξη Αν sn το μερικό άθροισμα της σειράς της an αποδείξτε ότι
s2n minus sn ge na2n
ασκηση 923 Αποδείξτε ότι οι ακολουθίες
xn = 1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nminus 1minus logn
και
yn = 1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nminus logn
είναι επάλληλες δηλαδή ότι xn le yn για κάθε n isin N η xn είναι αύξουσακαι η yn είναι φθίνουσα Συμπεράνετε ότι συγκλίνουν και από αυτόαποδείξτε ότι
1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nrarrinfin
ασκηση 924 Αποδείξτε ότι η αρμονική σειρά αποκλίνει ως εξής αν sN =sumNn=1 1n το μερικό άθροισμα της αρμονικής σειράς τότε
esN =Nprod
n=1
e1n ge N + 1
χρησιμοποιώντας σε κάθε όρο του γινομένου την ανισότητα ex ge 1+x γιαx isin R και κάνοντας τις απλοποιήσεις που προκύπτουν στο γινόμενο
93 Το κριτήριο σύγκρισης
Το ακόλουθο κριτήριο έχει ακριβώς την ίδια απόδειξη με την α-
πόδειξη της Πρότασης 924
θεωρημα 931 (Κριτήριο σύγκρισης) Αν για δυο ακολουθίες anbn gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε να ισχύει an le bn για κάθε n ge n0 και
ηsuminfinn=1 bn συγκλίνει τότε και η
suminfinn=1 an συγκλίνει
Αν ηsuminfinn=1 an αποκλίνει τότε και η
suminfinn=1 bn αποκλίνει
100 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Απόδειξη Αφού η σειρά της bn συγκλίνει συμπεραίνουμε ότι ησειρά αυτή ικανοποιεί την ιδιότητα Cauchy Έτσι για κάθε ε gt 0
υπάρχει N0 = N0(ε) isin N με N0 ge n0 (αλλιώς επιλέγουμε το n0 στη
θέση του N0) ώστε για κάθε N gt M ge N0 να ισχύει
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
bn
∣∣∣∣∣∣ lt ε
Αλλά 0 le an le bn για κάθε n ge N0 οπότε
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣∣ =Nsum
n=M+1
an leNsum
n=M+1
bn =
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
bn
∣∣∣∣∣∣ lt ε
συνεπώς και η σειρά της aN έχει την ιδιότητα Cauchy άρα συ-
γκλίνει
Αν τώρα η sN =sumNn=1 an αποκλίνει επειδή an ge 0 συμπεραίνουμε
ότι sN rarrinfin Αλλά για κάθε N ge n0 ισχύει
Nsum
n=1
bn =n0minus1sum
n=1
bn +Nsum
n=n0
bn
gen0minus1sum
n=1
bn +Nsum
n=n0minus1
an =n0sum
n=1
bn minusn0sum
n=1
an +Nsum
n=1
an rarrinfin
Άρα και ηsumNn=1 bn αποκλίνει
Η απόδειξη του παρακάτω κριτηρίου ανάγεται στο προηγούμε-
νο
πορισμα 932 (Κριτήριο οριακής σύγκρισης) Αν για δυο ακολου-
θίες an bn gt 0 ισχύει limnrarrinfin anbn = ℓ gt 0 τότε η σειράsuminfinn=1 an
συγκλίνει αν και μόνο αν η σειράsuminfinn=1 bn συγκλίνει
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης με ε = ℓ2Οπότε υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 |anbn minus ℓ| ltℓ2 Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και πολλαπλασιάζοντας με bnσυμπεραίνουμε ότι
1
2ℓbn lt an lt
3
2ℓbn
Έτσι από το Θεώρημα 931 αν ηsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε συ-
γκλίνει και ηsuminfinn=1(12)ℓbn άρα και η
suminfinn=1 bn (Πρόταση 821 για
λ = 2ℓ) Επιπλέον αν συγκλίνει ηsuminfinn=1 bn τότε συγκλίνει και ηsuminfin
n=1(32)ℓbn (Πρόταση 821 για λ = (32)ℓ) οπότε και ηsuminfinn=1 an
Το επόμενο πόρισμα είναι απλό αλλά ιδιαίτερα χρήσιμο
93 Το κριτήριο σύγκρισης 101
πορισμα 933 (Κριτήριο σύγκρισης λόγων) Αν για τις ακολουθίες
an bn gt 0 ισχύειan+1
anle bn+1
bnγια καθε n isin N τότε
bull αν η σειράsuminfinn=1 bn συγκλίνει τότε και η
suminfinn=1 an συγκλίνει
bull αν η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει τότε και η
suminfinn=1 bn αποκλίνει
Απόδειξη Φανερά μετά τις απαλοιφές ισχύει
an =ananminus1
anminus1
anminus1middot middot middot a2
a1a1 le
bnbnminus1
bnminus1
bnminus2middot middot middot b2
b1a1 =
a1
b1bn
και το αποτέλεσμα προκύπτει αμέσως από το Θεώρημα 931
Ασκήσεις
ασκηση 931 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
(radicn2 + 1minusn
) infinsum
n=1
radicn+ 1minusradicn
n
infinsum
n=1
1radic(n+ 1)n
infinsum
n=1
1
n(n+1)n
infinsum
n=1
nn2 + 3
infinsum
n=1
cos2nn2
infinsum
n=1
1
2n +n
infinsum
n=1
nminusradicnn2 +n
infinsum
n=1
sin1
n
infinsum
n=1
1
3n minusn
infinsum
n=1
1+ 2+ middot middot middot +n12 + 22 + middot middot middot +n2
infinsum
n=1
arctan1
3n2 + 2n+ 7
ασκηση 932 Αποδείξτε με το κριτήριο σύγκρισης ότι η σειράsuminfinn=1n
5eminusn6
συγκλίνει συγκρίνοντας την ακολουθία n5eminusn6με την eminusn
ασκηση 933 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=2
1
n2 minusradicninfinsum
n=2
1
n2 minusninfinsum
n=2
1
n2 minusna a isin R 2
ασκηση 934 Χρησιμοποιήστε το οριακό κριτήριο σύγκρισης για να ελέγ-
ξετε τη σύγκλιση των σειρών
infinsum
n=1
(1minus eminus1n)
infinsum
n=1
(nradicnminus 1)
ασκηση 935 Αν για an ge 0 η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει εξετάστε τη σύγκλι-
ση των σειρών
infinsum
n=1
a2n
infinsum
n=1
apn p ge 1infinsum
n=1
an1+ an
infinsum
n=1
a2n
1+ a2n
102 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
94 Τηλεσκοπικές σειρές
Ξεκινάμε με τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 941 Αν η ακολουθία an γράφεται ως bn+1 minus bn για
κάποια άλλη ακολουθία bn τότε η σειράsuminfinn=1 an ονομάζεται τη-
λεσκοπική
θεωρημα 942 Έστω ότι an και bn ακολουθίες για τις οποίες ι-σχύει an = bn+1 minus bn για κάθε n isin N Τότε η τηλεσκοπική σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν υπάρχει το όριο limbn Σε αυτήτην περίπτωση ισχύει
infinsum
n=1
an = limnrarrinfin
bn minus b1
Απόδειξη Πράγματι
Nsum
n=1
an =Nsum
n=1
(bn+1 minus bn)
= (b2 minus b1)+ (b3 minus b2)+ (b4 minus b3)+ middot middot middot + (bN+1 minus bN)= bN+1 minus b1
Άρα
limNrarrinfin
Nsum
n=1
an = limNrarrinfin
(bN+1 minus b1) = limnrarrinfin
bn minus b1
Με βάση τα παραπάνω η σειράsuminfinn=1n
minus1(n + 1)minus1 συγκλίνει
διότι1
n(n+ 1)= 1
nminus 1
n+ 1=(minus 1
n+ 1
)minus(minus 1
n
)
Άραinfinsum
n=1
1
n(n+ 1)= limnrarrinfin
(minus 1
n
)minus(minus1
1
)= 1
941 Το κριτήριο Dini-Kummer
Ένα πόρισμα που συνδυάζει το θεώρημα για τις τηλεσκοπικές
σειρές και το κριτήριο σύγκρισης είναι και ένα από τα πλέον
ισχυρά κριτήρια γνωστό ως κριτήριο Dini-Kummer
πορισμα 943 (Κριτήριο Dini-Kummer) Για τις ακολουθίες an bn gt 0
θέτουμε
dkn =anbn minus an+1bn+1
an
94 Τηλεσκοπικές σειρές 103
Αν lim dkn gt 0 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν υπάρχει n0 isin N
ώστε dkn le 0 για κάθε n ge n0 και η σειράsuminfinn=1 b
minus1n αποκλίνει
τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Αν θέσουμε λ = (lim dkn)2 gt 0 τότε υπάρχει δείκτης
n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει dkn ge λ Συνεπώς
0 lt an le1
λ(anbn minus an+1bn+1) (91)
Από την (91) η ακολουθία anbn είναι φθίνουσα Και επειδή ε-ίναι και θετική είναι φραγμένη και άρα συγκλίνει Έτσι η σει-
ράsuminfinn=n0
an συγκρίνεται με την τηλεσκοπική σειράsuminfinn=n0
(anbn minusan+1bn+1) η οποία συγκλίνει (στο an0bn0 minus limanbn) Άρα η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνειΑν τώρα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει dkn le
0 τότε anbn minus an+1bn+1 le 0 οπότε για κάθε n ge n0 ισχύει an geanminus1(bnminus1bn) οπότε
ananminus1
ge 1bn1bnminus1
και το αποτέλεσμα προκύπτει αμέσως από το κριτήριο σύγκρισης
λόγων (Πόρισμα 933)
παρατηρηση 944 Αν lim dkn lt 0 τότε υπάρχει δείκτης n0 isin N ώστεdkn le 0 δηλαδή ικανοποιείται η δεύτερη συνθήκη του κριτηρίου
Dini-Kummer Το αντίστροφο όμως δεν είναι αληθές
Με το κριτήριο Dini-Kummer μπορούμε εύκολα να ελέγξουμε τη
σύγκλιση της σειράς της 1np για p ne 1 Πράγματι θέτουμε θέτου-
με bn = nminus 1 για κάθε n ge 2 Έτσι για an = 1np ισχύει
dkn =(nminus 1)np minusn(n+ 1)p
1np= n
(1minus
(n
n+ 1
)p)minus 1
με όριο τον αριθμό p minus 1 (Άσκηση 941) Άρα σύμφωνα με το
κριτήριο Dini-Kummer η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει αν p gt 1 και
αποκλίνει για p lt 1
Ασκήσεις
ασκηση 941 Αποδείξτε ότι
limnrarrinfin
n(
1minus(
nn+ 1
)p)= p
γράφοντας
(n+ 1)(
1minus(
nn+ 1
)p)= p 1minus ep log
(1minus 1
n+1
)
p log(1minus 1
n+1
) log(1minus 1
n+1
)
1n+1
104 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
και χρησιμοποιώντας τα βασικά όρια των Προτάσεων 5910 και 5913
ασκηση 942 Υπολογίστε τις τηλεσκοπικές σειρές
infinsumn=na
1
(a+n)(a+n+ 1) για na gt a a isin R
infinsum
n=1
2n
n
(1minus 2
n+ 1
)
infinsum
n=2
1
n(nminus 1)log
(n+ 1)nminus1
nn
infinsum
n=2
(neminusn
(eminus1 minus 1+ eminusnminus1
))
infinsum
n=2
1
nn
1
n+ 1
1(1+ 1
n
)n minus 1
ασκηση 943 Αποδείξτε ότι αν an = Aϕ(n) + Bϕ(n + 1) + Cϕ(n + 2) μεA+ B + C = 0 τότε ισχύει
nsum
k=1
ak = Aϕ(1)minus Cϕ(2)minusAϕ(n+ 1)+ Cϕ(n+ 2)
και με τη βοήθεια αυτού υπολογίστε τη σειρά
infinsum
n=1
3n+ 2
n(n+ 1)(n+ 2)
(Υπόδειξη για την τελευταία σειρά ϕ(n) = 1n)
ασκηση 944 Αποδείξτε το κριτήριο Dini-Kummer για την περίπτωση που
δεν υπάρχει το όριο της dkn Συγκεκριμένα αποδείξτε ότι αν lim inf dkn gt 0
τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει ενώ αν lim sup dkn lt 0 και η
suminfinn=1 b
minus1n
αποκλίνει τότε και ηsuminfinn=1 an αποκλίνει
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy
Ας υποθέσουμε ότι η ακολουθία an είναι θετική και φθίνουσα καιθέλουμε να ελέγξουμε τη σύγκλιση της σειράς της Δεδομένου του
ότι είναι φθίνουσα χρειαζόμαστε άραγε όλους τους όρους της ή
μήπως μπορούμε κάποιους να τους απορρίψουμε Για παράδειγμα
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot le a1 + a1 + a3 + a3 + a5 + a5 + middot middot middotle 2(a1 + a3 + a5 + middot middot middot )
Δηλαδή αν συγκλίνει η σειρά των όρων με περιττό δείκτη συ-
γκλίνει και η αρχική σειρά Βεβαίως δεν υπάρχει κάτι laquoμαγικόraquo
στους όρους με περιττό δείκτη Διότι ισχύει και
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot le a1 + a2 + a2 + a4 + a4 + a6 + middot middot middotle a1 + 2(a2 + a4 + a6 + middot middot middot )
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy 105
Άρα αν η σειρά των όρων με άρτιους δείκτες συγκλίνει τότε συ-
γκλίνει και η αρχική σειρά Μάλιστα η σύγκλιση είναι laquoαν και
μόνο ανraquo Για παράδειγμα
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot ge a2 + a2 + a4 + a4 + a6 + a6 + middot middot middotle 2(a2 + a4 + a6 + middot middot middot )
οπότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η σειρά
suminfinn=1 a2n
συγκλίνει
Εύκολα μπορούμε να δούμε ότι αυτό το τέχνασμα μπορεί να
επεκταθεί και να ελέγξουμε τη σύγκλιση μιας σειράς θετικής και
φθίνουσας ακολουθίας ελέγχοντας αν συγκλίνει η σειρά αφού της
αφαιρέσουμε περισσότερους όρους Δοκιμάστε για παράδειγμα να
δείξετε όπως παραπάνω ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν η σειράsuminfinn=1 a3n συγκλίνει
Μέχρι πού μπορεί να επεκταθεί αυτό το τέχνασμα Το παρα-
κάτω θεώρημα μας δίνει μια απάντηση Έστω ότι η kn είναι μιαγνησίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών Θέλουμε να εφαρ-
μόσουμε το παραπάνω τέχνασμα από τον όρο akn έως τον akn+1
Αν οι αποστάσεις των kn από τους kn+1 δεν laquoαυξάνουν ραγδαίαraquo
το παραπάνω τέχνασμα λειτουργεί
θεωρημα 951 (Κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy) Έστω ότι η
an είναι μια μη αρνητική και φθίνουσα ακολουθία και η kn είναιμια γνησίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών για την οποία
υπάρχει αριθμός M gt 0 ώστε
kn+1 minus kn leM(kn minus knminus1)
για κάθε n ge 2 Τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η
σειράsuminfinn=1(kn+1 minus kn)akn συγκλίνει
Απόδειξη Επειδή η kn είναι γνησίως αύξουσα εύκολα ελέγχου-με με επαγωγή ότι kn ge n για κάθε n isin N (Άσκηση 322) Άρα αν
sN είναι το μερικό άθροισμα της σειράς της an επειδή N+1 le kN+1
(οπότε N le kN+1 minus 1) ισχύει
sN le skN+1minus1
le a1 + middot middot middot + ak1minus1 + ak1 + middot middot middot + ak2minus1︸ ︷︷ ︸k2minusk1 όροι
+middot middot middot + akN + middot middot middot + akN+1minus1︸ ︷︷ ︸kN+1minuskN όροι
le a1 + middot middot middot + ak1minus1 + (k2 minus k1)ak1 + middot middot middot + (kN+1 minus kN)akN
ΔηλαδήNsum
n=1
an le a1 + middot middot middot + ak1minus1 +Nsum
n=1
(kn+1 minus kn)akn
Άρα αν η τελευταία σειρά συγκλίνει συγκλίνει και η αρχική
106 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Αντιστρόφως για κάθε m ge kN
sm ge skN = a1 + + ak1 + ak1+1 + + ak2 + ak2+1 + + akNge ak1+1 + middot middot middot + ak2︸ ︷︷ ︸
k2minusk1 όροι
+middot middot middot + akNminus1+1 + middot middot middot + akN︸ ︷︷ ︸kNminuskNminus1 όροι
ge (k2 minus k1)ak2 + middot middot middot + (kN minus kNminus1)akN
Πολλαπλασιάζοντας με M και χρησιμοποιώντας την υπόθεση πα-ίρνουμε
Msm ge (k3 minus k2)ak2 + middot middot middot + (kN+1 minus kN)akN
Δηλαδή
MNsum
n=1
an geNsum
n=2
(kn+1 minus kn)akn
Άρα αν η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε συγκλίνει και η
suminfinn=1(kn+1minus
kn)an ολοκληρώνοντας την απόδειξη
πορισμα 952 (Κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy) Αν η ακολουθία
(an)nisinN είναι μη αρνητική και φθίνουσα τότε η σειράsuminfinn=1 an
συγκλίνει αν και μόνο αν η σειράsuminfinn=1 2na2n συγκλίνει
Απόδειξη Άμεσο από το παραπάνω θεώρημα για kn = 2n α-
φού
kn+1 minus kn = 2n+1 minus 2n = 2 middot 2n minus 2n = 2n = 2(2n minus 2nminus1) = 2(kn minus knminus1)
παρατηρηση 953 Και πάλι η επιλογή kn = 2n για το παραπάνω
δεν είναι σε καμμία περίπτωση μοναδική Αν για παράδειγμα επι-
λέξουμε kn = 3n θα προκύψει ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν η σειράsuminfinn=1 3na3n συγκλίνει Ή αν επιλέξουμε kn = n2
εύκολα ελέγχουμε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η
σειράsuminfinn=1(2n+ 1)an2 συγκλίνει
παραδειγμα 954 Με το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy είναι
πολύ εύκολο να ελέγξουμε τη σύγκλιση της σειράςsuminfinn=1 1np για
κάθε p gt 0 Πράγματι η σειρά θα συγκλίνει αν και μόνο αν συ-
γκλίνει η σειράinfinsum
n=1
2n1
(2n)p=
infinsum
n=1
(1
2pminus1
)n
Αλλά η τελευταία είναι γεωμετρική σειρά με λόγο 12pminus1 οπότε
συγκλίνει αν και μόνο αν ο λόγος αυτός είναι μικρότερος του 1
δηλαδή αν και μόνο αν p gt 1
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο 107
Ασκήσεις
ασκηση 951 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
n2 tan1
n3
infinsum
n=1
sinπradicn
infinsum
n=1
lognn32
ασκηση 952 Να μελετηθεί ως προς τη σύγκλιση η σειρά
infinsum
n=1
1
(n+ 1)np
για p isin Rασκηση 953 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=2
1
n(logn)pκαι
infinsum
n=2
1
n(logn)(log logn)p
ασκηση 954 Αν συμβολίσουμε με log(n)(x) τη συνάρτηση
log log log log︸ ︷︷ ︸n φορές
(x)
(για παράδειγμα log(3)(x) = log(log(log(x)))) και με e(n) την ποσότητα
exp exp exp︸ ︷︷ ︸n φορές
(1)
(για παράδειγμα e(3) = eee και e(4) = eeee) εξετάστε ως προς τη σύγκλιση
τη σειράinfinsum
n=e(k)+1
1
n middot logn middot log(2)n middot middot middot log(kminus1)n middot (log(k)n)p
(Παρατηρήστε ότι το σημείο εκκίνησης της σειράς δηλαδή το e(k) + 1
έχει επιλεχθεί μόνο και μόνο ώστε να μην μηδενίζεται κανένας από τους
λογαρίθμους του παρονομαστή αφού log(k)(x) = 0 αν και μόνο αν x =e(k))
ασκηση 955 Αν η ακολουθία an ge 0 είναι φθίνουσα δείξτε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η σειρά
suminfinn=1 e
na[en] συγκλίνει (Πρέπειπρώτα να δείξετε ότι [en] lt [en+1])
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο
προταση 961 (Ολοκληρωτικό κριτήριο) Έστω ότι η συνάρτηση
f [1infin)rarr R είναι μη αρνητική και φθίνουσα Θέτουμε an = f(n)Τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν το ολοκλήρωμαintinfin
1 f(x)dx συγκλίνει (δηλαδή αν limtrarrinfinint t1 f(x)dx isin R)
108 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Απόδειξη Αφού η f είναι φθίνουσα για κάθε n isin N ισχύει
f(n) ge f(x) ge f(n+ 1)
για κάθε x isin [nn+ 1] Συνεπώς
int n+1
nf(n)dx ge
int n+1
nf(x)dx ge
int n+1
nf(n+ 1)dx
δηλαδή f(n) geintn+1n f(x)dx ge f(n+1) Προσθέτοντας τις τελευταίες
ανισότητες για n = 12 N παίρνουμε
Nsum
n=1
an =Nsum
n=1
f(n) geint N
1f(x)dx ge
Nsum
n=1
f(n+ 1) =N+1sum
n=2
f(n) =N+1sum
n=2
an
Άρα αν το ολοκλήρωμα συγκλίνει τότε συγκλίνει και το μερι-
κό άθροισμαsumN+1n=2 an αφού αυξάνει και είναι φραγμένο από τοintinfin
1 f(x)dx Δηλαδή η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
Αντιστρόφως αν η σειράsumNn=1 an συγκλίνει τότε το ολοκλήρω-
μα συγκλίνει αφού η
int t1f(x)dx le
int [t]+1
1f(x)dx le
infinsum
n=1
an
συνεπάγεται ότι η συνάρτηση F(t) =int t1 f(x)dx είναι αύξουσα και
άνω φραγμένη άρα το όριο limtrarrinfin F(t) υπάρχει στο R (και ισο-
ύται με suptge1 F(t))
παραδειγμα 962 Ας ελέγξουμε και πάλι τη σειράsuminfinn=1 1np για
p gt 0 Φανερά η f(x) = 1xp για x isin [0infin) είναι μη αρνητική καιφθίνουσα και 1np = f(n) Συνεπώς η σειρά
suminfinn=1 1np συγκλίνει
αν και μόνο αν συγκλίνει το ολοκλήρωμαintinfin1 xminusp dx Αλλά
intinfin1xminusp dx =
xminusp+1
minusp+1
∣∣∣∣infin
x=1= limxrarrinfin
x1minusp
1minusp minus1
1minusp αν 0 lt p ne 1
logx∣∣infinx=1= limxrarrinfin logx αν p = 1
Φανερά αυτά τα όρια υπάρχουν στο R αν και μόνο αν p gt 1
Κεφάλαιο 10
Εφαρμογές τουκριτηρίου σύγκρισης
Σε αυτό το κεφάλαιο θα αναπτύξουμε εργαλεία που προκύπτουν
από το κριτήριο σύγκρισης Αν περιοριστούμε σε μη αρνητικές
ακολουθίες είναι φανερό ότι κάθε συγκλίνουσα ή αποκλίνουσα
σειρά δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας ενός κριτηρίου σύγκλισης
ή απόκλισης Για παράδειγμα γνωρίζουμε ότι για λ gt 0 η σει-
ράsuminfinn=1 λ
n συγκλίνει αν και μόνο αν 0 lt λ lt 1 Έτσι αν βρούμε
τρόπους να συγκρίνουμε μια ακολουθία an ge 0 με την λn θα προ-κύψει ένα κριτήριο σύγκλισης ή απόκλισης Πολλές φορές αντί
για την άμεση σύγκριση an le λn είναι ευκολότερο να ελέγχουμεάλλες συνθήκες οι οποίες οδηγούν στην επιθυμητή σύγκριση (θα
δούμε παρακάτω συγκεκριμμένα παραδείγματα)
Εκτός από την ακολουθία λn μπορούμε να χρησιμοποιήσουμεοποιαδήποτε ακολουθία γνωρίζουμε ότι συγκλίνει ή αποκλίνει για
να φτιάξουμε ένα κριτήριο Για παράδειγμα μπορεί κανείς να α-
ναπτύξει κριτήρια που συγκρίνουν με τη σειρά της ακολουθίας
1np ή με τη σειρά της ακολουθίας 1(n(logn)p) για τις οποίεςγνωρίζουμε πότε συγκλίνουν και πότε όχι από το κριτήριο συ-
μπύκνωσης του Cauchy
Ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα είναι αν υπάρχει κάποια σειρά
infinsum
n=1
cn με cn ge 0
η οποία θα παρείχε το laquoαπόλυτοraquo κριτήριο σύγκλισης υπό την
έννοια ότι μια σειράsuminfinn=1 an θα συγκλίνει αν και μόνο αν ηsuminfin
n=1 an συγκρίνεται με τηνsuminfinn=1 cn Θα δούμε στην τελευταία ε-
νότητα ότι ένα τέτοιο καθολικό κριτήριο σύγκλισης δεν μπορεί να
υπάρξει
110 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Ξεκινάμε με κριτήρια που προκύπτουν από σύγκριση με τη γε-
ωμετρική σειρά
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά
Στην ενότητα αυτή βρίσκουμε συνθήκες που ελέγχονται σχετικά
εύκολα και οδηγούν στη σύγκριση μιας ακολουθίας an με τη γεω-μετρική ακολουθία λn
1011 Το κριτήριο λόγου
Αν οι όροι μιας μη αρνητικής ακολουθίας an φθίνουν πιο γρήγορααπό τη γεωμετρική πρόοδο με λόγο 0 le λ lt 1 θα ισχύει an+1 le λan(δηλαδή ο επόμενος όρος της an έχει μειωθεί περισσότερο από τονπολλαπλασιασμό με λ της γεωμετρικής προόδου) η σειρά
suminfinn=1 an
θα πρέπει να συγκλίνει αφού συγκλίνει ηsuminfinn=1 λ
n Ανάλογα αν
η an αυξάνει πιο γρήγορα από όσο αυξάνει η λn για λ ge 1 δη-
λαδή αν an+1 ge λan η σειράsuminfinn=1 an πρέπει να αποκλίνει Σε
κάθε περίπτωση συγκρίνουμε τον λόγο an+1an με έναν αριθμόλ είτε μικρότερο είτε μεγαλύτερο ή ίσο του 1 Η απόδειξη όμως
ανισοτήτων είναι συνήθως δυσχερής Για αυτό τον λόγο κατα-
φεύγουμε στη χρήση της Παρατήρησης 532 και υπολογίζουμε το
όριο ℓ = limnrarrinfin an+1an Αν για παράδειγμα το όριο ℓ είναι στοδιάστημα [01) τότε χρησιμοποιώντας αυτή την παρατήρηση γιαε = (1 minus ℓ)2 θα προκύψει ότι μετά από κάποιον δείκτη n0 isin N
ισχύει an+1 le ((1 + ℓ)2)an δηλαδή έχουμε σύγκριση με τη γεωμε-τρική ακολουθία με λόγο λ = (1 + ℓ)2 isin (01) Έτσι η σειρά τηςan θα συγκλίνει Ομοίως θα αποκλίνει αν το όριο είναι γνησίωςμεγαλύτερο του 1 Αν το όριο βέβαια βγει ακριβώς ίσο με 1 τότε
δεν μπορούμε να κάνουμε σύγκριση γιατί δεν μπορούμε να ξέρουμε
ούτε καν αν an+1an le 1 ή an+1an ge 1
Τέλος η προϋπόθεση an ge 0 μπορεί να παραλειφθεί αν χρη-
σιμοποιήσουμε τις απόλυτες τιμές |an+1an| Έχουμε λοιπόν τοακόλουθο
προταση 1011 (Κριτήριο λόγου του Drsquo Alambert) Για κάθε ακολου-
θία an ne 0
bull αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει και μάλι-
στα απολύτως
bull αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ gt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά 111
Απόδειξη Θέτουμε ℓ = limnrarrinfin |an+1an| και υποθέτουμε ότι 0 le ℓ lt1 Έτσι για κάθε ε gt 0 άρα και για ε = (1minusℓ)2 gt 0 υπάρχει n0 isin Nώστε για κάθε n ge n0 ισχύει
∣∣∣∣∣∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣minus ℓ∣∣∣∣∣ lt
1minus ℓ2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και προσθέτοντας το ℓ παίρνουμε
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt1+ ℓ
2lt 1
Αν θέσουμε λ = (1 + ℓ)2 τότε 0 lt λ lt 1 και για κάθε n ge n0 ισχύει
|an+1| le λ|an| Η τελευταία ανισότητα όμως μπορεί να επαναλαμ-βάνεται όσο το n παραμένει από n0 και πάνω Έτσι αν n ge n0
θα έχουμε
|an| le λ|anminus1| le λλ|anminus2| = λ2|anminus2| le λ3|anminus3| le le λnminusn0|anminus(nminusn0)| = λnminusn0|an0|
(στο an0 σταματάει η δυνατότητα εφαρμογής της |an+1| le λ|an|)Άρα για κάθε n ge n0 ισχύει |an| le (λminusn0|an0|)λn Επειδή η γεωμε-τρική σειρά
suminfinn=1 λ
n συγκλίνει αφού 0 le λ lt 1 συμπεραίνουμε ότι
και ηsuminfinn=1 |an| συγκλίνει από την Πρόταση 931
Αν τώρα ℓ gt 1 εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για
ε = (ℓ minus 1)2 gt 0 και παίρνουμε ότι υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθεn ge n0 ισχύει ∣∣∣∣
an+1
an
∣∣∣∣ gtℓ + 1
2gt 1
Συνεπώς |an+1| gt |an| για κάθε n ge n0 δηλαδή η ακολουθία
(|an|)ngen0 είναι γνησίως αύξουσα άρα δεν είναι μηδενική Αυτό
όμως συνεπάγεται ότι ηsuminfinn=1 an αποκλίνει από το Πόρισμα 922
παρατηρηση 1012 Παρατηρούμε εδώ ότι αν limnrarrinfin |an+1an| = 1
δεν γίνεται να συμπεράνουμε κάτι για τη σύγκλιση της σειράς
Αυτό συμβαίνει επειδή για παράδειγμα το παραπάνω όριο είναι
ίσο με 1 τόσο για την ακολουθία 1n όσο και για την ακολου-θία 1n2 Εν τούτοις η μεν
suminfinn=1 1n αποκλίνει η δε
suminfinn=1 1n2
συγκλίνει
παρατηρηση 1013 Η απόδειξη του κριτηρίου λόγου δείχνει άμεσα
ότι αν υπάρχει n0 isin N ώστε |an+1an| le λ lt 1 για κάθε n ge n0 τότε
η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει απολύτως ενώ αν |an+1an| ge λ gt 1 για
κάθε n ge n0 η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
112 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Ασκήσεις
ασκηση 1011 Αποδείξτε ότι αν για τη σειράsuminfinn=1 an με an ne 0 για κάθε
n isin N ισχύει limnrarrinfin |an+1an| = 1 αλλά υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει |an+1an| ge 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
ασκηση 1012 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
(α)infinsum
n=1
1
n(β)
infinsum
n=1
np
n για p isin R (γ)
infinsum
n=1
2n
n(δ)
infinsum
n=1
nn
n(ε)
infinsum
n=1
nradicn
n
ασκηση 1013lowast Αποδείξτε χρησιμοποιώντας το κριτήριο λόγου ότι η σειράsuminfinn=1
radicn(ne)n
nαποκλίνει (Υπόδειξη χρησιμοποιείστε την Άσκηση 1011)
Στη συνέχεια αποδείξτε με επαγωγή ότι για κάθε n isin N ισχύει
e(ne
)nle n le e
radicn(ne
)n
και συμπεράνετε ότι και οι σειρές
infinsum
n=1
(ne)n
nκαι
infinsum
n=1
(ne)nradicnn
αποκλίνουν
ασκηση 1014 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τη σειράsuminfinn=1(a
nna) γιαa isin Rασκηση 1015 Βρείτε για ποια x ge 0 οι παρακάτω σειρές συγκλίνουν
infinsum
n=1
3n
n3xn
infinsum
n=1
n(3n)(4n)
xn
ασκηση 1016 Αποδείξτε ότι το κριτήριο Dini-Kummer είναι ισχυρότερο
του κριτηρίου λόγου επιλέγοντας στο κριτήριο Dini-Kummer bn = 1 για
κάθε n isin Nασκηση 1017 Στην περίπτωση που το όριο lim |an+1an| δεν υπάρχειαποδείξτε το εξής κριτήριο λόγου
bull Αν lim sup
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
bull lim inf
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ gt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
bull Αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ = 1 αλλά για κάθε m isin N υπάρχει n ge m ώστε
|an+1an| ge 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
1012 Το κριτήριο n-στης ρίζας του Cauchy
Η απόδειξη του επόμενου κριτηρίου είναι και αυτή μια αναγωγή
στη γεωμετρική σειρά Η αναγωγή αυτή βασίζεται στο ότι για
λ ge 0 ισχύει |an| ecirc λn αν και μόνο αν nradic|an| ecirc λ
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συνάρτηση 113
προταση 1014 (Κριτήριο n-στής ρίζας του Cauchy) Για κάθε ακο-
λουθία (an)nisinN
bull αν limnrarrinfinnradic|an| lt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει και μάλι-
στα απολύτως
bull αν limnrarrinfinnradic|an| gt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Θέτουμε 0 le ℓ = limnrarrinfinnradic|an| και αν ℓ lt 1 εφαρμόζουμε
τον ορισμό της σύγκλισης για ε = (1 minus ℓ)2 gt 0 υπάρχει n0 isin N
ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει∣∣∣∣ nradic|an| minus ℓ
∣∣∣∣ lt1minus ℓ
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή προσθέτοντας ℓ και υψώνονταςστη n-στη δύναμη παίρνουμε
|an| lt(
1+ ℓ2
)n
Αλλά η σειράsuminfinn=1((1 + ℓ)2)n συγκλίνει (αφού (1 + ℓ)2 lt 1) άρα
και η σειράsuminfinn=1 |an|
Αν τώρα ℓ gt 1 εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για
ε = (ℓ minus 1)2 gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει∣∣∣∣ nradic|an| minus ℓ
∣∣∣∣ ltℓ minus 1
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή προσθέτοντας ℓ και υψώνονταςστη n-στη δύναμη παίρνουμε
(1+ ℓ
2
)nlt |an|
Αλλά αυτό συνεπάγεται ότι η an δεν είναι μηδενική αφού ((1 +ℓ)2)n rarrinfin οπότε η
suminfinn=1 an αποκλίνει
παρατηρηση 1015 Παρατηρούμε εδώ ότι αν limnrarrinfinnradic|an| = 1 δεν
γίνεται να συμπεράνουμε κάτι για τη σύγκλιση της σειράς Αυτό
συμβαίνει επειδή για παράδειγμα limnrarrinfinnradic
1n = limnrarrinfinnradic
1n2 = 1
αλλά η μενsuminfinn=1 1n αποκλίνει η δε
suminfinn=1 1n2 συγκλίνει
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συ-
νάρτηση
Στην Ενότητα 58 αποδείξαμε ότι
e =infinsum
n=0
1
n
114 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Εδώ θα επεκτείνουμε το προηγούμενο στην ακόλουθη πρόταση
προταση 1021 Για κάθε x isin R ισχύει
ex = limnrarrinfin
(1+ x
n
)n=
infinsum
n=0
xn
n
Απόδειξη Θέτουμε s(x) =suminfink=0 x
kk Χρησιμοποιώντας το διω-
νυμικό ανάπτυγμα εύκολα ελέγχουμε ότι
s(x)minus(
1+ xn
)n=
infinsum
k=2
1
k
(1minus
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
))xk
διότι στην παραπάνω έκφραση το γινόμενο των παρενθέσεων ε-
ίναι ίσο με μηδέν όταν k ge n + 1 Συνεπώς από την τριγωνική
ανισότητα
∣∣∣∣s(x)minus(
1+ xn
)n∣∣∣∣ leinfinsum
k=2
1
k
(1minus
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
))|x|k
=∣∣∣∣∣s(|x|)minus
(1+ |x|
n
)n∣∣∣∣∣
Άρα αρκεί να αποδείξουμε τη ζητούμενη για x gt 0 Αλλά για αυτό
η απόδειξη είναι ακριβώς ίδια με την απόδειξη ότι e =suminfinn=0 1n
της Ενότητας 58 και αφήνεται ως άσκηση
Ασκήσεις
ασκηση 1021 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
n2n
infinsum
n=1
np
en p isin R
infinsum
n=1
(n)n
nn2 infinsum
n=1
an2bn a b isin R
ασκηση 1022 Εξετάστε για ποια x ge 0 συγκλίνει η σειράinfinsum
n=1
2n
n2xn
ασκηση 1023 Αν για μια ακολουθία an δεν υπάρχει το όριο limnrarrinfinnradic|an|
(Άσκηση 622) αποδείξτε οι ισχύει το εξής κριτήριο ρίζας Για κάθε α-
κολουθία (an)nisinN
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| lt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει και μάλιστα
απολύτως
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| gt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| = 1 και για κάθε m isin N υπάρχει n ge m ώστε
nradic|an| ge 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
ασκηση 1024 Αποδείξτε ότι το κριτήριο n-στης ρίζας είναι ισχυρότε-ρο από το κριτήριο λόγου χρησιμοποιώντας την Πρόταση 623 και την
ακολουθία 2(minus1)nminusn
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np 115
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np
Έστω ότι p gt 1 οπότε η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει Μπορούμε να
φτιάξουμε ένα κριτήριο σύγκρισης από αυτήν χρησιμοποιώντας
το κριτήριο σύγκρισης λόγων (Πόρισμα 933) Έτσι αν an gt 0 η
συνθήκηananminus1
le 1np
1(nminus 1)p(101)
οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Επειδή
όμως από την ανισότητα Bernouli
1np
1(nminus 1)p=(nminus 1
n
)p=(
1minus 1
n
)pge 1minus p
n
αντί να ελέγχουμε την (101) αρκεί να ελέγξουμε την
ananminus1
le 1minus pn
ισοδύναμα
n(
1minus ananminus1
)ge p gt 1
Επειδή ο έλεγχος ανισοτήτων είναι συνήθως δυσχερής υπολο-
γίζουμε το όριο
limnrarrinfin
n(
1minus ananminus1
)
και ελέγχουμε αν είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο του 1 Έτσι οδη-
γούμαστε στο κριτήριο Raabe-Duhamel Η απόδειξη του κριτηρίου
αυτού μπορεί να γίνει ακριβώς όπως περιγράψαμε παραπάνω ή
μπορεί να προκύψει ως πόρισμα του κριτηρίου Dini-Kummer θέτο-
ντας bn = nminus 1 Οι λεπτομέρειες αφήνονται ως άσκηση
προταση 1031 (Κριτήριο Raabe-Duhamel) Για μια θετική ακολουθία
an θέτουμε
rdn = n(
1minus an+1
an
)
Αν lim rdn gt 1 (ή lim inf rdn gt 1 αν το προηγούμενο όριο δεν υπάρ-
χει) τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν υπάρχει n0 isin N ώστε για
κάθε n ge n0 να ισχύει rdn le 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Αν η απόδειξη μπορούσε να γίνει μόνο με τη σύγκριση με την α-
κολουθία 1np τότε δεν θα ήταν λογικό να ελέγξουμε τη σύγκλισητης 1np με αυτό το κριτήριο Επειδή όμως η απόδειξη μπορεί ναγίνει και ως πόρισμα του Dini-Kummer μπορούμε να χρησιμοποι-
ήσουμε το κριτήριο Raabe-Duhamel και για την 1np
116 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Η μέθοδος με την οποία κανείς συγκρίνει με μια γνωστή ακο-
λουθία (όπως την 1np) δεν είναι απαραίτητα μοναδικός Μπορείκανείς να σκεφτεί άλλες εκφράσεις που θα οδηγούσαν στην ίδια
σύγκριση Ως παράδειγμα θα μπορούσαμε αντί να ακολουθήσου-
με την τεχνική που οδήγησε το κριτήριο Raabe-Duhamel να κάνουμε
το εξής επιδιώκοντας μια σύγκριση της μορφής
an+1
anle 1(n+ 1)p
1np=(
nn+ 1
)p
βλέπουμε ότι αυτό είναι ισοδύναμο με το να ισχύει
anan+1
ge(
1+ 1
n
)p
Αλλά επειδή η (1 + 1n)n είναι αύξουσα με όριο το e ισχύει (1 +1n)n le e οπότε (1 + 1n)p le epn Άρα θα ισχύει η ζητούμενη ανισχύει η
anan+1
ge epn
Παίρνοντας λογαρίθμους και αναδιατάσσοντας τους όρους της
τελευταίας ανισότητας αποδεικνύουμε το ακόλουθο κριτήριο
προταση 1032 (Λογαριθμικό κριτήριο) Για κάθε ακολουθία θετι-
κών όρων an θέτουμε
gn = n loganan+1
Τότε
bull Αν limgn gt 1 (ή lim infgn gt 1 αν το όριο δεν υπάρχει) η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
bull Αν limgn lt 1 (ή lim supgn lt 1 αν το όριο δεν υπάρχει) η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη με βάση την παραπάνω συζήτηση α-
φήνεται ως εύκολη άσκηση (για την περίπτωση που αποκλίνει δε-
ίξτε ότι υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an+1an ge1ean για κατάλληλο a ge 0 και πολλαπλασιάστε τις προηγιούμε-
νες ανισότητες για τους δείκτες από n0 μέχρι n)
Ασκήσεις
ασκηση 1031 Γράψτε την απόδειξη του κριτηρίου Raabe-Duhamel (Πρότα-
ση 1031) χρησιμοποιώντας τη σύγκριση με την ακολουθία 1np
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p) 117
ασκηση 1032 Γράψτε την απόδειξη του κριτηρίου Raabe-Duhamel (Πρότα-
ση 1031) ως πόρισμα του κριτηρίου Dini-Kummer
ασκηση 1033 Γράψτε την απόδειξη του λογαριθμικού κριτηρίου και χρη-
σιμοποιήστε το για να αποδείξετε ότι η σειράsuminfinn=1n
n(enn) αποκλίνει
ασκηση 1034 Εξηγήστε γιατί η χρήση της ananminus1 le 1minuspn δεν είναι ου-σιαστικά ασθενέστερη της ananminus1 le (1minus 1n)p δηλαδή δεν οδηγηθήκαμεσε ασθενέστερο κριτήριο από τη χρήση της ανισότητας Bernouli (Υπόδει-
ξη Από το διωνυμικό ανάπτυγμα αν p isin N ή από το θεώρημα Taylor αν
p όχι φυσικός αριθμός προκύπτει ότι (1minus 1n)p = 1minus (pn)+An όπου ηποσότητα An έχει την ιδιότητα limnAn = 0 οπότε
n(
1minus ananminus1
)ge n
(1minus
(1minus 1
n
)p)= p minusnAn
Συμπεράνετε ότι η σύγκριση του ananminus1 με την (1minus1n)p είναι ισοδύναμημε τη σύγκριση με την 1minus pn)
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p)
Το κριτήριο Raabe-Duhamel αποτυγχάνει να δώσει αποτέλεσμα αν
το όριο της rdn είναι 1 διότι στην ουσία η σύγκριση της an ε-ίναι με την 1n αλλά δεν είναι σαφές από το ότι lim rdn = 1 ούτε
καν αν an le 1n ή an ge 1n Έτσι μπορεί κανείς σε αυτή την πε-ρίπτωση να σκεφτεί να συγκρίνει με την ακολουθία 1(n(logn)p)που για p gt 1 είναι λίγο μικρότερη από την 1n αλλά αρκετάμικρότερη ώστε η σειρά της να συγκλίνει Αυτό είναι το περιε-
χόμενο του κριτηρίου Bertrand Για να οδηγηθούμε σε μια οριακο-
ύ τύπου συνθήκη όπως και στο κριτήριο Raabe-Duhamel κάνουμε
τους παρακάτω υπολογισμούς θέλουμε να έχουμε μια σύγκριση
των λόγων
ananminus1
le
1
n(logn)p1
(nminus 1)(log(nminus 1))p
=(
1minus 1
n
)(log(nminus 1)
logn
)p
=(
1minus 1
n
)(logn+ log(1minus 1n)
logn
)p
=(
1minus 1
n
)(1+ log(1minus 1n)
logn
)p
Αλλά από το Θεώρημα Taylor υπάρχει ακολουθία An με nAn rarr 0
ώστε
log
(1minus 1
n
)= minus 1
n+An
118 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
οπότε η σύγκριση που επιδιώκουμε είναι
ananminus1
le(
1minus 1
n
)1minus
1n minusAnlogn
p
=(
1minus 1
n
)(1minus 1minusnAn
n logn
)p
Πάλι από το Θεώρημα Taylor (ή το διωνυμικό ανάπτυγμα αν p isinN) υπάρχει ακολουθία Bn με (n logn)Bn rarr 0 ώστε
(1minus 1minusnAn
n logn
)p= 1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
οπότε η σύγκριση που επιδιώκουμε γίνεται
ananminus1
le(
1minus 1
n
)(1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
)
Ανοίγοντας τις παρενθέσεις βλέπουμε ότι υπάρχει ακολουθία Bnμε (n logn)Bn rarr 0 ώστε
(1minus 1
n
)(1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
)= 1minus 1
nminus pn logn
+ Bn
οπότε η επιδιωκόμενη σύγκριση γίνεται
ananminus1
le 1minus 1
nminus pn logn
+ Bn
Μετά από πράξεις οδηγούμαστε στην
(logn)(
1minusn(
1minus ananminus1
))le p + (n logn)Bn
Η διαδικασία αυτή μας οδηγεί στο εξής κριτήριο
θεωρημα 1041 (Κριτήριο Bertrand) Για κάθε ακολουθία an gt 0 για
την οποία
lim(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))lt 1
(ή lim sup αν δεν υπάρχει το όριο) η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Ενώ
αν
lim(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))gt 1
(ή lim inf αν δεν υπάρχει το όριο) τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
όπως και στην περίπτωση όπου υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθεn ge n0 να ισχύει
(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))ge 1
Απόδειξη Η απόδειξη με βάση την παραπάνω συζήτηση α-
φήνεται ως άσκηση
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 119
Ασκήσεις
ασκηση 1041 Γράψτε τις λεπτομέρειες της απόδειξης του κριτηρίου Ber-
trand
ασκηση 1042 [Κριτήριο Gauss] Αποδείξτε χρησιμοποιώντας το κριτήριο
Bertrand ότι αν για μια θετική ακολουθία an ισχύει
an+1
an= 1minus b
nminus cnn2
για κάποια φραγμένη ακολουθία cn τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν
και μόνο αν b gt 1
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρι-
σης σειρών
Παρατηρώντας τη διαδικασία που ακολουθήσαμε στα παραπάνω
κριτήρια ένα φυσιολογικό ερώτημα είναι αν θα μπορούσε να υ-
πάρχει ένα κριτήριο σύγκρισης το οποίο να αποφασίζει πάντα
αν μια σειρά συγκλίνει ή όχι Αν υπάρχει δηλαδή μια laquoκαθολικήraquo
σειράsuminfinn=1 an με an ge 0 η οποία να laquoδιαχωρίζειraquo τις συγκλίνου-
σες από τις αποκλίνουσες σειρές μη αρνητικών όρων Η απάντη-
ση σε αυτό το ερώτημα είναι δυστυχώς αρνητική Διότι αν το
καθολικό κριτήριο συγκρίνει με μια ακολουθία an για την οποίαηsuminfinn=1 an συγκλίνει μπορούμε να βρούμε ακολουθία bn γνησίως
αύξουσα με limbn = +infin ώστε ηsuminfinn=1 anbn να συγκλίνει Οπότε η
σύγκριση της anbn με την an ώστε να προκύψει η σύγκλιση τηςsuminfinn=1 anbn δεν είναι εφικτήΟμοίως αν ένα καθολικό κριτήριο αποφάσιζε ότι μια σειρά α-
ποκλίνει συγκρίνοντας με μια γνωστή αποκλίνουσα σειράsuminfinn=1 an
μη αρνητικών όρων τότε υπάρχει γνησίως φθίνουσα ακολουθία
bn ώστε limbn = 0 με την σειράsuminfinn=1 anbn να αποκλίνει Οπότε
η σύγκριση anbn με την an ώστε να προκύψει ότι ηsuminfinn=1 anbn
αποκλίνει δεν είναι εφικτή
Έτσι καθολικό κριτήριο σύγκρισης το οποίο να αποφασίζει
για τη σύγκλιση ή την απόκλιση των σειρών δεν γίνεται να υ-
πάρχει
Στα παρακάτω θεωρήματα δίνουμε τις αποδείξεις των παρα-
πάνω ισχυρισμών
θεωρημα 1051 Αν η σειράsuminfinn=1 an με an gt 0 συγκλίνει τότε
υπάρχει γνήσια αύξουσα ακολουθία bn με limbn = +infin ώστε ηsuminfinn=1 anbn συγκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη προκύπτει αμέσως από το επόμενο θε-
ώρημα αν θέσουμε bn = (suminfink=n ak)
minusp για οποιοδήποτε 0 lt p lt 1 Με
120 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
αυτή την επιλογή φανερά η bn είναι γνήσια αύξουσα με όριο το+infin
θεωρημα 1052 (Dini 1867) Έστω ότι για την ακολουθία an gt 0 η
σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Θέτουμε rnminus1 =
suminfink=n ak Τότε η σειρά
infinsum
n=1
anrpnminus1
συγκλίνει αν 0 lt p lt 1 και αποκλίνει αν p ge 1
Για την απόδειξη του θεωρήματος αποδεικνύουμε πρώτα μια
ανισότητα τύπου Bernoulli
λημμα 1053 Για κάθε 0 le z le 1 και για κάθε a ge 1 ισχύει
(1minus z)a ge 1minus az
Συγκεκριμένα για κάθε 0 le x le 1 και για κάθε 0 lt p lt 1 ισχύει
1minus x le 1
1minus p(1minus x1minusp
)
και για 1 lt p le 2 ισχύει
1minus x le 1
p minus 1
(1minus xpminus1
)
Απόδειξη Η απόδειξη μπορεί να γίνει με το υλικό του βιβλίου
όπως περιγράφεται στην Άσκηση 5915 ή με τα εργαλεία του
απειροστικού λογισμού ως εξής Η συνάρτηση f(z) = (1 minus z)a minus1 + az είναι αύξουσα στο [01] διότι f prime(z) = minusa((1 minus z)aminus1 minus 1) ge0 Άρα f(z) ge f(0) = 0 δηλαδή η ζητούμενη Για τη δεύτερη
ανισότητα θέτουμε a = 1(1 minus p) ge 1 και z = 1 minus x1minusp ενώ για τηντρίτη ανισότητα a = 1(p minus 1) ge 1 και z = 1minus xpminus1
Απόδειξη του Θεωρήματος 1052 Θέτουμε s =suminfinn=1 an και sN =sumN
n=1 an Χωρίς βλάβη της γενικότητες υποθέτουμε ότι s le 1 (αλλι-
ώς αλλάζουμε την an στην ans) Έτσι rnminus1 lt 1 οπότε αν p ge 1
ισχύει rpnminus1 lt rnminus1 Άρα για κάθε k n isin N
an+krpn+kminus1
+ + anrpnminus1
ge an+krn+kminus1
+ + anrnminus1
ge an+krnminus1
+ + anrnminus1
= rnminus1 minus rn+krnminus1
= 1minus rn+krnminus1
Αλλά η ακολουθία rn συγκλίνει στο 0 αφού rn = s minus sn rarr 0 Άρα
για κάθε n υπάρχει επαρκώς μεγάλο k ώστε rn+krnminus1 le 12 οπότε
an+krpn+kminus1
+ + anrpnminus1
ge 1
2
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 121
και έτσι η σειράsuminfinn=1(anr
pnminus1) δεν είναι Cauchy συνεπώς απο-
κλίνει
Έστω τώρα ότι 0 lt p lt 1 Έχουμε
infinsum
n=1
anrpnminus1
=infinsum
n=1
anrnminus1
r 1minuspnminus1 =
infinsum
n=1
rnminus1 minus rnrnminus1
r 1minuspnminus1
Αρκεί να αποδείξουμε ότι
rnminus1 minus rnrnminus1
r 1minuspnminus1 le
1
1minus p(r 1minuspnminus1 minus r
1minuspn
)
διότι η σειρά της τελευταίας θα συγκλίνει ως τηλεσκοπική Αλλά
αυτή η ανισότητα είναι ισοδύναμη με την
1minus rnrnminus1
le 1
1minus p
(1minus
(rnrnminus1
)1minusp)
η οποία ισχύει από τη δεύτερη ανισότητα του Λήμματος 1053 με
x = rnrnminus1
θεωρημα 1054 (Dini 1867) Αν η σειράsuminfinn=1 an με an gt 0 απο-
κλίνει τότε υπάρχει γνησίως φθίνουσα ακολουθία bn με limbn = 0
ώστε ηsuminfinn=1 anbn να αποκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη προκύπτει άμεσα από το επόμενο θε-
ώρημα θέτοντας bn = (sumnk=1 ak)
minus1 Φανερά με αυτή την επιλογή η
bn είναι γνησίως φθίνουσα με όριο το μηδέν
θεωρημα 1055 (Dini-Pringsheim) Έστω ότι για την ακολουθία an gt0 η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει Θέτουμε sn =
sumnk=1 ak Τότε η σειρά
infinsum
n=1
anspn
συγκλίνει αν p gt 1 και αποκλίνει αν 0 le p le 1
Απόδειξη Επιλέγουμε n ώστε sn ge 1 Αυτό είναι εφικτό αφού
sn rarr +infin Έτσι για κάθε k isin N και για 0 le p le 1 ισχύει
an+kspn+k
+ + an+1
spn+1
ge an+ksn+k
+ + an+1
sn+1
ge an+ksn+k
+ + an+1
sn+k= sn+k minus sn
sn+k= 1minus sn
sn+k
Επειδή limkrarrinfin sn+k = +infin υπάρχει k ge n ώστε snsn+k le 12 Συνε-πώς για κάθε n isin N ώστε sn ge 1 υπάρχει k ge n ώστε
an+kspn+k
+ + an+1
spn+1
ge 1
2
122 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Άρα ηsuminfinn=1 ans
pn δεν είναι Cauchy οπότε αποκλίνει
Αν τώρα p ge 2 επειδή sn rarr +infin θα ισχύει
anspn
le ans2n
από τη στιγμή που το sn θα γίνει μεγαλύτερο ή ίσο του 1 Συνε-
πώς αρκεί να αποδείξουμε ότι ηsuminfinn=1 ans
pn συγκλίνει για 1 lt p le
2 Υποθέτουμε λοιπόν ότι 1 lt p le 2 Παρατηρούμε ότι
infinsum
n=1
anspn
leinfinsum
n=1
ansns
pminus1nminus1
=infinsum
n=1
sn minus snminus1
snspminus1nminus1
Αρκεί να αποδείξουμε ότι
sn minus snminus1
snspminus1nminus1
le 1
p minus 1
(s1minuspnminus1 minus s
1minuspn
)
διότι η σειρά της τελευταίας θα συγκλίνει ως τηλεσκοπική Αλλά
η ανισότητα αυτή είναι ισοδύναμη με την
1minus snminus1
snle 1
p minus 1
(1minus
(snminus1
sn
)pminus1)
η οποία προκύπτει από την τρίτη ανισότητα του Λήμματος 1053
για x = snminus1sn
Ασκήσεις
ασκηση 1051 Χρησιμοποιήστε την Άσκηση 923 και το Θεώρημα 1055
για να αποδείξετε ότι η σειρά
infinsum
n=2
1
n(logn)p
συγκλίνει αν p gt 1 και αποκλίνει για 0 lt p le 1
Κεφάλαιο 11
Εναλλάσουσες σειρές
Οι εναλλάσουσες σειρές δηλαδή οι σειρές που η ακολουθία αλ-
λάζει συχνά πρόσημο αποτελούν ειδική κατηγορία σειρών και
μελετώνται ξεχωριστά
111 Το κριτήριο Leibniz
Κάθε σειρά της μορφήςsuminfinn=1(minus1)nan όπου είτε an ge 0 για κάθε
n isin N είτε an le 0 για κάθε n isin N ονομάζεται εναλλάσουσα σει-ρά Η παρακάτω πρόταση δίνει ένα κριτήριο σύγκλισης για εναλ-
λάσουσες σειρές
προταση 1111 (Κριτήριο του Leibniz) Αν η ακολουθία an είναιφθίνουσα και μηδενική τότε η σειρά
suminfinn=1(minus1)nan συγκλίνει
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι αν θέσουμε sN =sumNn=1(minus1)nan τότε η
s2N είναι φθίνουσα διότι
s2(N+1) = s2N+2 = s2N + (minus1)2N+1a2N+1 + (minus1)2N+2a2N+2
= s2N + a2N+2 minus a2N+1 le s2N
αφού a2N+2 le a2N+1 Επιπλέον η s2Nminus1 είναι αύξουσα διότι
s2(N+1)minus1 = s2N+1 = s2Nminus1 + (minus1)2Na2N + (minus1)2N+1a2N+1
= s2N + a2N minus a2N+1 ge s2Nminus1
αφού a2N ge a2N+1 Όμως
s2N = s2Nminus1 + (minus1)2Na2N = s2Nminus1 + a2N ge s2Nminus1
Συνεπώς
s1 le s2Nminus1 le s2N le s2
124 Εναλλάσουσες σειρές
δηλαδή οι s2Nminus1 και s2N είναι μονότονες και φραγμένες άρα συ-γκλίνουν Τέλος s2N = s2Nminus1 + a2N Συνεπώς |s2N minus s2Nminus1| = |a2N| rarr 0
οπότε οι s2Nminus1 και s2N συγκλίνουν στον ίδιο αριθμό Άρα και η snείναι συγκλίνουσα
παραδειγμα 1112 Παρόλο που η σειράsuminfinn=1(minus1)nn δεν συγκλίνει
απολύτως αφούsuminfinn=1 |(minus1)nn| =
suminfinn=1 1n = infin εν τούτοις η ίδια
η σειρά συγκλίνει σύμφωνα με το παραπάνω κριτήριο αφού η
1n είναι φθίνουσα και μηδενική
Ασκήσεις
ασκηση 1111 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
(minus1)n
ncos
an a isin R
infinsum
n=1
(minus1)nnpeqradicn p q isin R
infinsum
n=1
(minus1)na1n a isin R
112 Το κριτήριο Dirichlet
Η παραπάνω πρόταση μπορεί να γενικευθεί αντικαθιστώντας την
ακολουθία (minus1)n με μια laquoγενικότερηraquo ακολουθία Χρειαζόμαστεπρώτα ένα λήμμα για την laquoάθροιση κατά παράγοντεςraquo Πρόκει-
ται για μια εντελώς ανάλογη ιδιότητα με την ολοκλήρωση κατά
παράγοντες Εκεί ο κανόνας παραγώγισης (fg)prime = f primeg+fgprime οδηγείστην f primeg = (fg)prime minus fgprime και μετά από ολοκλήρωση στο [a b] στην
int baf primeg = f(b)g(a)minus f(a)g(a)minus
intfgprime
Εδώ τον ρόλο της παραγώγου παίζει η διαφορά xnminusxnminus1 και ynminusynminus1 και το ρόλο του ολοκληρώματος η άθροιση Κατά τα άλλα
οι αποδείξεις και οι τύποι που προκύπτουν είναι πανομοιότυποι
λημμα 1121 (Άθροιση κατά παράγοντες) Για οποιεσδήποτε ακο-
λουθίες (xn)infinn=0 και (yn)infinn=0 στο R και για οποιουσδήποτε αριθμο-
ύς N isin N και M isin Ncup 0 με N gt M ισχύει
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn = xNyN minus xMyM minusNsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Απόδειξη Επειδή το άθροισμαsumNn=M+1(xnyn minus xnminus1ynminus1) είναι
τηλεσκοπικό μετά από διαγραφές προκύπτει ότι
Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1ynminus1) = xNyN minus xMyM
112 Το κριτήριο Dirichlet 125
Από την άλλη προσθαφαιρώντας τον όρο xnminus1yn στην παρένθε-ση παίρνουμε ότι
Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1ynminus1) =Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1yn + xnminus1yn minus xnminus1ynminus1)
=Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn +Nsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Άρα
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn +Nsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1) = xNyN minus xMyM
οπότε
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn = xNyN minus xMyM minusNsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Από την άθροιση κατά παράγοντες προκύπτει αμέσως το α-
κόλουθο
θεωρημα 1122 Αν για τις ακολουθίες (xn)nisinN και (yn)nisinN το γι-νόμενο xnyn συγκλίνει τότε η σειρά
sumNn=2(xn minus xnminus1)yn συγκλίνει
αν και μόνο αν η σειράsumNn=2 xnminus1(yn minusynminus1) συγκλίνει
Απόδειξη Προκύπτει αμέσως από την άθροιση κατά παράγο-
ντες θέτοντας M = 0 και xM = yM = 0 Εναλλακτικά μπορούμε να
χρησιμοποιήσουμε την άθροιση κατά παράγοντες για να επιβε-
βαιώσουμε την ιδιότητα Cauchy
πορισμα 1123 (Κριτήριο του Dirichlet) Αν το μερικό άρθοισμα sNτης σειράς
suminfinn=1 an είναι φραγμένη ακολουθία και η bn είναι
φθίνουσα και μηδενική τότε η σειράsuminfinn=1 anbn συγκλίνει
Απόδειξη Αφού η sn είναι φραγμένη limnrarrinfin snbn = 0 Έτσι από
το προηγούμενο θεώρημα η σειρά
infinsum
n=1
anbn =infinsum
n=1
(sn minus snminus1)bn
συγκλίνει αν και μόνο αν συγκλίνει η σειράsuminfinn=1 sn(bn minus bnminus1)
Αλλά αν C το φράγμα της |sn| τότεinfinsum
n=1
∣∣sn(bn minus bnminus1)∣∣ le C
infinsum
n=1
(bn minus bnminus1)
και η τελευταία είναι τηλεσκοπική Άρα η σειράsuminfinn=1 sn(bnminusbnminus1)
συγκλίνει απόλυτα άρα και απλά
126 Εναλλάσουσες σειρές
παραδειγμα 1124 Τα μερικά αθροίσματα της σειράςsuminfinn=1(minus1)n ε-
ίναι φραγμένα (φανερά |sN| le 1 για κάθε N isin N) Άρα αν η anείναι φθίνουσα και μηδενική η σειρά
suminfinn=1(minus1)nan συγκλίνει δη-
λαδή έχουμε το κριτήριο Leibniz ως πόρισμα του κριτηρίου Dirich-
let
παρατηρηση 1125 Η απαίτηση στο κριτήριο Dirichlet να είναι η
bn φθίνουσα δεν είναι απαραίτητη και μπορεί να αντικαταστα-θεί από την απαίτηση η bn να είναι φραγμένης κύμανσης (Άσκη-ση 1121)
Ασκήσεις
ασκηση 1121 [Dedekind] Αποδείξτε χρησιμοποιώντας την τριγωνική ανι-
σότητα όπως στην απόδειξη του Πορίσματος 1123 ότι το συμπέρασμα
του κριτηρίου Dirichlet συνεχίζει να ισχύει αν η ακολουθία bn αντί ναείναι φθίνουσα είναι φραγμένης κύμανσης δηλαδή αν
suminfinn=1 |bn minus bnminus1| lt
+infinασκηση 1122 [Κριτήριο Abel] Έστω ότι η
suminfinn=1 an συγκλίνει και η bn είναι
μια μονότονη και φραγμένη ακολουθία Αποδείξτε ότι και ηsuminfinn=1 anbn
συγκλίνει
(Υπόδειξη Η bn ως μονότονη και φραγμένη συγκλίνει έστω στο bΕφαρμόστε το κριτήριο Dirichlet για την ακολουθία an και για τη φθίνου-σα και μηδενική |bn minus b|)
Κεφάλαιο 12
Αναδιατάξεις σειρών
Όταν προσθέτουμε ένα πεπερασμένο πλήθος αριθμών τότε η σει-
ρά με την οποία κάνουμε την πρόσθεση δεν έχει σημασία αφού
η πρόσθεση είναι αντιμεταθετική πράξη Όμως επειδή στις σει-
ρές εμπλέκεται και η διαδικασία του ορίου τίθεται το ερώτημα
αν η σειρά με την οποία γίνεται η άθροιση μπορεί τώρα να έχει
ή όχι σημασία Είναι σωστό δηλαδή ότι ανεξάρτητα της σειράς
άθροισης ένα άπειρο άθροισμα θα δίνει πάντα το ίδιο αποτέλε-
σμα Όπως βλέπουμε στο ακόλουθο παράδειγμα η απάντηση είναι
αρνητική
παραδειγμα 1201 Ας θεωρήσουμε τη σειράsuminfinn=1(minus1)nminus1n για την
οποία γνωρίζουμε ότι συγκλίνει και ας θέσουμε ℓ το όριό τηςΕύκολα βλέπουμε ότι
ℓ lt 1minus 1
2+ 1
3= 56
διότι οι επόμενοι όροι του αθροίσματος είναι ανά δύο αρνητικοί
minus14+ 15 lt 0 minus16+ 17 lt 0 κλπ Αλλάζουμε τώρα τη σειρά της
άθροισης ώστε κάθε αρνητικός όρος να εμφανιστεί αφού πρώτα
εμφανιστούν δύο θετικοί όροι Δηλαδή θεωρούμε τη σειρά
1+ 1
3minus 1
2+ 1
5+ 1
7minus 1
4+ 1
9+ 1
11minus 1
6+
Εύκολα ελέγχουμε ότι κάθε τριάδα από αυτούς τους όρους με τους
δύο πρώτους θετικούς και τον τρίτο αρνητικό μπορεί να περιγρα-
φεί με την έκφραση
1
4kminus 3+ 1
4kminus 1minus 1
2k
για k isin N Αλλά με απλές πράξεις βλέπουμε ότι1
4kminus 3+ 1
4kminus 1minus 1
2kge 0
128 Αναδιατάξεις σειρών
άρα
1+ 1
3minus 1
2+ 1
5+ 1
7minus 1
4+ 1
9+ 1
11minus 1
6+ middot middot middot ge 1+ 1
3minus 1
2= 5
6gt ℓ
Έτσι η νέα άθροιση δίνει σειρά που είτε δεν συγκλίνει είτε συ-
γκλίνει σε μεγαλύτερο αριθμό από το ℓ Σε κάθε περίπτωση ηαπάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι αρνητική
Σε αυτό το κεφάλαιο θα δούμε ότι η απάντηση στην παρα-
πάνω ερώτηση είναι πολύ laquoχειρότερηraquo από το απλό laquoόχιraquo του
παραπάνω παραδείγματος
Πρώτα όμως πρέπει να περιγράψουμε έναν τρόπο για να αλ-
λάζουμε τη σειρά της άθροισης
121 Αναδιατάξεις των φυσικών αριθμών
ορισμος 1211 Μια ακολουθία kn N rarr N λέγεται αναδιάταξη του
N αν είναι 1minus 1 και επί
Ο όρος που χρησιμοποιούμε είναι laquoφυσιολογικόςraquo διότι εφόσον
η kn είναι επί του N στο σύνολο τιμών της βρίσκονται όλοι οι
φυσικοί αριθμοί και αφού είναι 1 minus 1 η kn δεν επαναλαμβάνειτιμές Άρα πράγματι η kn δίνει τους φυσικούς αριθμούς με άλλησειρά Ας δούμε ένα παράδειγμα Θέτουμε
kn =nminus 1 αν n άρτιοςn+ 1 αν n περιττός
Οι τιμές της kn φαίνονται στον παρακάτω πίνακα από όπου
βλέπουμε ότι η kn απλώς αλλάζει τη σειρά των φυσικών αριθ-μών τους αναδιατάσσει
n 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 kn 2 1 4 3 6 5 8 7 10 9 12 11 14
122 Αναδιατάξεις σειρών
Με τη βοήθεια μιας αναδιάταξης του N μπορούμε να ορίσουμε τις
αναδιατάξεις ακολουθιών και σειρών
ορισμος 1221 Αν ακολουθία kn Nrarr N είναι μια αναδιάταξη του
N τότε η ακολουθία aprimen = akn ονομάζεται αναδιάταξη της an καιη σειρά
suminfinn=1 a
primen =
suminfinn=1 akn ονομάζεται αναδιάταξη της
suminfinn=1 an
Έτσι η aprimen δίνει ακριβώς τους όρους της an κατά 1minus1 και επί
τρόπο αλλά με τη σειρά που περιγράφει η kn Για παράδειγμαστον επόμενο πίνακα βλέπουμε την αναδιάταξη που κάνει σε μια
ακολουθία an η παραπάνω kn
122 Αναδιατάξεις σειρών 129
an a1 a2 a3 a4 a5 a6 a7 a8 a9 a10 a11 akn a2 a1 a4 a3 a6 a5 a8 a7 a10 a9 a12
Στη συνέχεια θέλουμε να αποδείξουμε ότι αν μια σειρά συ-
γκλίνει απολύτως τότε κάθε ανάδιάταξή της συγκλίνει και μάλι-
στα στον ίδιο αριθμό Για αυτό θα χρειαστούμε πρώτα δυο απλά
λήμματα
λημμα 1222 Αν kn Nrarr N 1minus 1 τότε limnrarrinfin kn = infinΑπόδειξη Έστω ότι M gt 0 και K = kn n isin N το σύνολο
τιμών της kn Το σύνολο K cap 12 [M] + 1 είναι πεπερασμένο(με το πολύ [M]+ 1 στοιχεία) Ας υποθέσουμε ότι
K cap 12 [M]+ 1 = kn1 kn2 knr
για κάποιους δείκτες n1 nr Θέτουμε n0 = maxn1 n2 nr+1
φανερά αν n ge n0 τότε kn notin 12 [M]+1 γιατί αλλιώς θα έπρε-πε να ισούται με κάποιο από τα kn1 kn2 knr αντιφάσκοντας μετην ιδιότητα του 1minus 1 Άρα kn ge [M]+ 1 gt M Συνεπώς kn rarrinfin
λημμα 1223 Αν η kn είναι αναδιάταξη του N τότε για κάθε N isinN υπάρχει m =m(N) isin N ώστε
12 N sube k1 k2 km
Απόδειξη Από το Λήμμα 1222 υπάρχει m isin N ώστε για κάθεn gem να ισχύει kn ge N+1 Άρα οι αριθμοί 12 N είναι ήδη στοσύνολο τιμών της kn για τα n le m αλλιώς η kn δεν μπορεί ναείναι επί Έτσι αποδείξαμε ότι 12 N sube k1 k2 km
προταση 1224 Αν μια σειρά συγκλίνει απολύτως τότε κάθε ανα-
διάταξή της συγκλίνει στον ίδιο αριθμό
Απόδειξη Έστω ότι η kn είναι μια αναδιάταξη των φυσικώναριθμών οπότε η akn είναι αναδιάταξη της ακολουθίας an Θέτου-με ℓ =
suminfinn=1 an Θα δειξουμε ότι
suminfinn=1 akn = ℓ
Έστω ότι ε gt 0 Αφού ηsuminfinn=1 |an| συγκλίνει είναι Cauchy
Άρα υπάρχει N0 = N0(ε) isin N ώστε για κάθε N gt M ge N0 να ι-
σχύειsumNn=M+1 |an| lt ε2 Αφήνοντας το N rarr infin συμπεραίνουμε ότιsuminfin
n=M+1 |an| le ε2 Άρα για κάθε M ge N0 ισχύειsuminfinn=M+1 |an| lt ε
οπότε και για M = N0 Δηλαδή
infinsum
n=N0+1
|an| lt ε
Από το Λήμμα 1223 για το N0 υπάρχει m0 isin N ώστε 12 N0 sube
130 Αναδιατάξεις σειρών
k1 k2 km0 Έστω τώρα ότι m gem0 Έχουμε
∣∣∣∣∣∣ℓ minusmsum
n=1
akn
∣∣∣∣∣∣ =∣∣∣∣∣∣
sum
nnotink1k2kman
∣∣∣∣∣∣
lesum
nnotink1k2km|an| le
sum
nnotink1k2km0|an|
lesum
nnotin12N0|an| =
infinsum
n=N0+1
|an| lt ε
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 1221 Αποδείξτε ότι αν an rarr ℓ και akn μια οποιαδήποτε αναδι-άταξή της τότε akn rarr ℓ
ασκηση 1222 Αποδείξτε ότι κάθε συγκλίνουσα ακολουθία an έχει φθίνου-σα αναδιάταξη (Η φθίνουσα αναδιάταξη μιας ακολουθίας an συνήθωςσυμβολίζεται με alowastn)
123 Το θεώρημα Riemann
Σε αυτή την ενότητα αποδεικνύουμε ότι αν μια σειρά συγκλίνει
αλλά δεν συγκλίνει απολύτως τότε για κάθε αριθμό υπάρχει ανα-
διάταξη της σειράς που συγκλίνει σε αυτόν Για την απόδειξη θα
χρειαστούμε ένα λήμμα
λημμα 1231 Κάθε αναδιάταξη akn μιας μηδενικής ακολουθίας anείναι μηδενική
Απόδειξη Αν ε gt 0 και N0 isin N ώστε για κάθε N ge N0 να ισχύει
|aN| lt ε τότε από το Λήμμα 1223 βρίσκουμε ένα m0 isin N ώστε12 N0 sube k1 k2 km0 Έτσι αν m gem0+1 επειδή η kn είναι1minus 1 θα ισχύει
km notin k1 k2 km0 supe 12 N0
Άρα km ge N0 οπότε |akm| lt ε
θεωρημα 1232 (Riemann) Αν η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αλλά η σει-
ράsuminfinn=1 |an| αποκλίνει τότε για κάθε x isin R υπάρχει αναδιάταξη
kn του N ώστεinfinsum
n=1
aprimen =infinsum
n=1
akn = x
123 Το θεώρημα Riemann 131
Απόδειξη Χωρίς βλάβη της γενικότητας υποθέτουμε ότι an ne 0
για κάθε n isin N αφού οι όποιοι μηδενικοί όροι δεν συμβάλλουν
στη σύγκλιση ή όχι της σειράς Θέτουμε
a+n =an αν an gt 0
0 αν an lt 0και aminusn =
0 αν an gt 0
minusan αν an lt 0
Παρατηρούμε ότι a+n aminusn gt 0 και a+n + aminusn = |an| και a+n minus aminusn = an
Επιπλέον ισχυριζόμαστε ότι
infinsum
n=1
a+n =infinsum
n=1
aminusn = infin (121)
Πράγματι επειδή a+n aminusn gt 0 αν δεν απειρίζονται και δυο πα-
ραπάνω σειρές μπορούμε να υποθέσουμε ότι κάποια από τις
δύο αυτές συγκλίνει Έστω ότιsuminfinn=1 a
+n συγκλίνει Τότε επειδή
aminusn = a+n minus an συνεπάγεται ότι
infinsum
n=1
aminusn =infinsum
n=1
a+n minusinfinsum
n=1
an
οπότε αναγκαστικά θα συγκλίνει και ηsuminfinn=1 a
minusn Αλλά τότε θα
συγκλίνει και ηsuminfinn=1 |an| αφού
infinsum
n=1
|an| =infinsum
n=1
a+n +infinsum
n=1
aminusn
το οποίο είναι άτοπο
Από την (121) παρατηρούμε ότι ξεκινώντας από οποιοδήπο-
τε αριθμό α lt x αν προσθέσουμε αρκετούς (πεπερασμένο πλήθος)από τους θετικούς όρους της an θα ξεπεράσουμε το x Και ξεκι-νώντας από οποιοδήποτε αριθμό β gt x αν προσθέσουμε αρκετούς(πεπερασμένο πλήθος) από τους αρνητικούς όρους της an (οι ο-ποίοι είναι της μορφής minusaminusn) θα πέσουμε κάτω από το xΞεκινάμε την κατασκευή της αναδιάταξης της σειράς της an
Υποθέτουμε ότι a1 le x Θέτουμε aprime1 = a1 και N1 = n1 = 1 Σύμφω-
να με την προηγούμενη παρατήρηση υπάρχει n2 isin N ο πρώτος
φυσικός αριθμός ώστε αν οι πρώτοι n2 minus 1 θετικοί όροι της anπροστεθούν στον a1 να δίνουν αποτέλεσμα μικρότερο ή ίσο από
τον x αλλά όταν προστεθεί και ο n2-στος θετικός όρος της an ναπροκύπτει αποτέλεσμα γνήσια μεγαλύτερο από τον x Ονομάζου-με αυτούς τους θετικούς όρους aprime2 a
prime3 a
primen2και αφού θέσουμε
N2 = n2 ισχύειN2minus1sum
n=1
aprimen le x ltN2sum
n=1
aprimen
132 Αναδιατάξεις σειρών
Πάλι από την παραπάνω παρατήρηση υπάρχει n3 ο πρώτος φυ-
σικός αριθμός ώστε αν προσθέσουμε τους πρώτους n3 minus 1 όρους
από τους αρνητικούς όρους της an στοsumN2
n=1 aprimen να προκύτει α-
ριθμός μεγαλύτερος ή ίσος του x αλλά όταν προσθέσουμε καιτον n3-στο όρο να προκύψει γνήσια μικρότερος του x Μετονο-μάζουμε αυτούς τους όρους σε aprimen2+1 a
primen2+n3
και αφού θέσουμε
N3 = n2 +n3 ισχύει
N3sum
n=1
aprimen le x ltN3minus1sum
n=1
aprimen
Έστω n4 ο πρώτος φυσικός αριθμός ώστε αν προσθέσουμε
τους επόμενους n4minus1 από τους θετικούς όρους της an στοsumN3
n=1 aprimen
να προκύπτει αποτέλεσμα μικρότερο ή ίσο με το x αλλά ότανπροσθέσουμε και τον n4-στο όρο να προκύψει αποτέλεσμα γνη-
σίως μεγαλύτερο του x Αν μετονομάσουμε αυτούς τους όρους σεaprimeN3+1 a
primeN3+n4
και αφού θέσουμε N4 = N3 +n4 ισχύει
N4minus1sum
n=1
aprimen le x ltN4sum
n=1
aprimen
Συνεχίζοντας επαγωγικά αυτή τη διαδικασία κατασκευάζουμε
την αναδιάταξη aprimen της an και έχουμε και φυσικούς αριθμούς N1 ltN2 lt ώστε για κάθε k isin N να ισχύουν τα εξής
bull aprimen gt 0 για κάθε n με N2kminus1 lt n le N2k (dagger)
bull aprimen lt 0 για κάθε n με N2k lt n le N2k+1 (Dagger)
bull
N2kminus1sum
n=1
aprimen le x ltN2ksum
n=1
aprimen και
N2kminus1sum
n=1
aprimen lt x leN2kminus1minus1sum
n=1
aprimen (lowast)
Θα ολοκληρώσουμε την απόδειξη αν δείξουμε ότι τα μερικά α-
θροίσματα sprimem τηςsuminfinn=1 a
primen συγκλίνουν στο x Αν ε gt 0 επειδή η
σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει η an είναι μηδενική ακολουθία οπότε ε-
ίναι μηδενική και η aprimen από το Λήμμα 1231 Άρα υπάρχει k0 isin Nώστε για κάθε k ge k0 να ισχύει |aN2kminus1| lt ε και |aN2k| lt ε Θέτουμεm0 = N2k0minus1 Θα δείξουμε ότι για κάθε m gem0 ισχύει |sprimemminusx| lt ε Έ-στω λοιπόν m gem0 Τότε υπάρχει k ge k0 ώστε είτε N2kminus1 lem lt N2k
είτε N2k le m lt N2k+1 Αν N2kminus1 le m lt N2k τότε από την (dagger) παίρ-νουμε ότι sprimeN2kminus1
le sprimem lt x Χρησιμοποιώντας τώρα την (lowast)
|sprimemminusx| = xminus sprimem le xminus sprimeN2kminus1leN2kminus1minus1sum
n=1
aprimenminusN2kminus1sum
n=1
aprimen = minusaprimeN2kminus1= |aprimeN2kminus1
| lt ε
123 Το θεώρημα Riemann 133
Ενώ αν N2k lem lt N2k+1 τότε από την (Dagger) παίρνουμε ότι x le sprimem lesprimeN2k Χρησιμοποιώντας πάλι την (lowast)
|sprimem minus x| = sprimem minus x le sprimeN2kminus x le
N2ksum
n=1
aprimen minusN2kminus1sum
n=1
aprimen = aN2k = |aN2k| lt ε
Τέλος αν a1 ge x επαναλαμβάνουμε την παραπάνω διαδικασία
ξεκινώντας από την πρόσθεση στον a1 αρνητικών όρων της anμέχρι το άθροισμα να πέσει για πρώτη φορά κάτω από το x καισυνεχίζουμε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο
Ασκήσεις
ασκηση 1231 Αποδείξτε ότι αν μια σειρά συγκλίνει αλλά όχι απολύτως
τότε υπάρχει αναδιάταξή της που να συγκλίνει στο +infin Ομοίως απο-δείξτε ότι υπάρχει αναδιάταξή της που να συγκλίνει στο minusinfin Ομοίωςαποδείξτε ότι υπάρχει αναδιάταξή της που δεν συγκλίνει σε κανένα ση-
μείο του Rcup plusmninfinασκηση 1232 Αποδείξτε ότι αν μια σειρά συγκλίνει αλλά όχι απολύτως
τότε υπάρχει αναδιάταξή της της οποίας τα μερικά αθροίσματα είναι
πυκνά στο R
ασκηση 1233 Αν an = cos(nπ)n υπάρχει αναδιάταξη aprimen της an ώστεsuminfinn=1 a
primen = e
ασκηση 1234 Αν an = sin(nπ2)n υπάρχει αναδιάταξη aprimen της an ώστεsuminfinn=1 a
primen = 1000
Μέρος III
Βασικές έννοιες στααπειρογινόμενα
Κεφάλαιο 13
Γενικά περίαπειρογινομένων
Απειρογινόμενοprodinfinn=1 xn ονομάζουμεmdashόπως είναι αναμενόμενοmdashτο
όριο του μερικού γινομένου
limNrarrinfin
Nprod
n=1
xn
Όμως στο γινόμενο αριθμών ο αριθμός μηδέν παίζει έναν πολύ
ιδιαίτερο ρόλο Εξαιτίας της απορροφητικότητάς του (είναι το
απορροφητικό στοιχείο του πολλαπλασιασμού) αν ένας όρος της
xn ισούται με μηδέν τότε κάθε γινόμενο που περιέχει αυτόν τονόρο κάνει μηδέν και είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε
prodinfinn=1 xn = 0
φράση η οποία δεν περιέχει καμία αξιόλογη πληροφορία για την
xn πέρα του ότι κάποιος όρος της είναι μηδέν Αυτού του τύπουτα γινόμενα δεν θα θεωρούμε ότι συγκλίνουν παρόλο που ξέρουμε
την τιμή του ορίου του μερικού γινομένου
Ακόμα και αν κάθε xn είναι διάφορο του μηδενός αν πάλιlimNrarrinfin
prodNn=1 xn = 0 δεν θα θεωρούμε ότι το απειρογινόμενο συ-
γκλίνει
Κεφάλαιο 14
Κριτήρια σύγκλισηςαπειρογινομένων
Μέρος IV
Ασυμπτωτικήσυμπεριφορά
ακολουθιών και σειρών
Κεφάλαιο 15
Ασυμπτωτικήσυμπεριφοράακολουθιών
Η ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών αφορά κυρίως σε ακο-
λουθίες οι οποίες έχουν όριο το +infin (ή το minusinfin) και για τις οποίεςθέλουμε να έχουμε μια εκτίμηση του μεγέθους τους από στοιχει-
ώδεις συναρτήσεις Αυτός ο όρος δεν είναι ίσως καλά ορισμένος
Για παράδειγμα χωρίς να έχει εισαχθεί η έννοια του λογαρίθμου ε-
ίναι αδύνατον να λυθεί η εξίσωση ex = t ενώ με την εισαγωγή τουη επίλυσή της είναι τετριμμένη Άρα τίθεται το ερώτημα ποιες θε-
ωρούμε στοιχειώδεις συναρτήσεις και εκφράσεις Η απάντηση σε
αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να είναι καθολική αλλά κάθε φορά ε-
ξαρτάται από το τι είδους εκτιμήσεις ζητάμε Έτσι ο λογάριθμος
μπορεί να θεωρηθεί μια στοιχειώδης συνάρτηση για την επίλυση
της ex = t αλλά αν επιθυμούμε να εκτιμήσουμε τον ίδιο τον λο-γάριθμο τότε θα θέλουμε να το κάνουμε με ακόμα πιο απλές συ-
ναρτήσεις όπως ένα πολυώνυμο (μια προσέγγιση για παράδειγμα
με το μερικό άθροισμα της σειράς Taylor)
Συνήθως λοιπόν το ζητούμενο είναι αν δοθεί μια ακολουθία xnγια την οποία ξέρουμε ότι xn rarrinfin τότε αναζητάμε μια συνάρτησηϕ(n) για την οποία να ισχύει
xnϕ(n)
rarr 1
την οποία ϕ(n) όμως να τη θεωρούμε laquoαπλούστερη έκφρασηraquoαπό ότι είναι η ίδια η xnΓια παράδειγμα έστω ότι το pn συμβολίζει το πλήθος των
πρώτων αριθμών μέχρι και τον αριθμό n Γνωρίζουμε ότι pn rarr
144 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
infin αφού υπάρχει άπειρο πλήθος πρώτων αριθμών από γνωστό
θεώρημα του Ευκλείδη Το θεώρημα των πρώτων αριθμών μας
λέει ότι
limnrarrinfin
pnn logn
= 1
Εδώ λοιπόν η laquoαπλήraquo συνάρτηση ϕ(n) είναι η
ϕ(n) = n logn
151 Η ακολουθία n
Η
xn = n = 1 middot 2 middot 3 middot middot middotn
είναι μια ακολουθία που έχει όριο το άπειρο και θα θέλαμε να
laquoκαταλαβαίνουμεraquo πόσο γρήγορα ή με τι ρυθμότρόπο μεγαλώνει
Η έκφρασή της ενώ περιέχει μόνο πολλαπλασιασμούς ακεραίων εν
τούτοις δεν μας δίνει κάποια αίσθηση του πόσο μεγάλη είναι για
παράδειγμα σε σχέση με το n Θα θέλαμε αν είναι εφικτό να τηνεκτιμήσουμε με δυνάμεις και ένα μικρό πλήθος πολλαπλασιασμών
και διαιρέσεων Κάτι τέτοιο είναι εφικτό και είναι γνωστό ως ο
τύπος του Stirling Ισχύει
limnrarrinfin
nradic2πn(ne)n
= 1
Άρα η ϕ(n) =radic
2πn(ne)n είναι μια ακολουθία που προσεγγίζειτην n καθώς n rarr infin και τη θεωρούμε ικανοποιητική ως προς τοπόσο απλή είναι
Για να αποδείξουμε αυτόν τον τύπο θα χρησιμοποιήσουμε μια
κλασική μέθοδο τη μέθοδο Laplace Πρώτα θα αναχθούμε σε μια
συνάρτηση τη συνάρτηση Γ Θέτουμε Γ(x) =intinfin0 txminus1eminust dt για x isin
R 0minus1minus2minus3 Το γράφημα της συνάρτησης Γ(x + 1) δίνεταιστο Σχήμα 151 Η συνάρτηση Γ ορίστηκε από το Euler το 1729
ως το απειρογινόμενο
Γ(x + 1) = 1 middot 2x
1+ x middot21minusx3x
2+ x middot 31minusx4x
3+ x middot middot middot
=infinprod
n=1
(1+ 1
n
)x (1+ x
n
)minus1
και μελετήθηκε στη μορφή του ολοκληρώματοςint 10 (minus log t)x dt στην
προσπάθειά του να ορίσει μια έννοια παραγοντικού για πραγ-
ματικούς αριθμούς Επίσης και ο Gauss από το 1811 μελέτησε τη
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ 145
συνάρτηση Γ στη μορφή
Πx = limkrarrinfin
1 middot 2 middot 3 middot middot middotk middot kx(x + 1)(x + 2) middot middot middot (x + k)
δεδομένου του ότι Πn = n (Άσκηση 1531)
YY
Y
Y Y Y
Σχήμα 151 Το γράφημα της συνάρτησης Γ(x + 1) R minus1minus2minus3 rarr R
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ
Πριν προχωρήσουμε στη μελέτη της συνάρτησης Γ υπενθυμίζουμε
ότι το ολοκλήρωμα της γκαουσιανής συνάρτησης είναι ίσο με 1
1radic2π
intinfinminusinfineminusx
22 dx = 1
προταση 1521 Η συνάρτηση Γ ικανοποιεί τις παρακάτω ιδιότη-
τες
(i) Γ(x + 1) = xΓ(x)
(ii) Για κάθε φυσικό αριθμό n ισχύει Γ(n+ 1) = n
(iii) Γ(12) = radicπ
Απόδειξη (i) Προκύπτει άμεσα με ολοκλήρωση κατά παράγο-
ντες
146 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
(ii) Αποδεικνύεται εύκολα από το (i) με επαγωγή
(iii) Γ(12) =intinfin0 tminus12eminust dt Αλλάζουμε μεταβλητές θέτοντας t =
x22 οπότε παίρνουμε
Γ(12) =intinfin
0
radic2xminus1eminusx
22xdx =radic
2
intinfin0eminusx
22 dx =radic
21
2
radic2π =
radicπ
Ο υπολογισμός τιμών της συνάρτησης Γ είναι πολύ δυσχερής
Όμως αυτό που συχνά είναι χρήσιμο να ξέρουμε είναι η ασυμ-
πτωτική συμπεριφορά των τιμών της Γ Συγκεκριμένα ισχύει ο
ακόλουθος τύπος
limxrarr+infin
Γ(1+ x)radic2πx(xe)x
= 1
Μια άμεση συνέπεια του τύπου αυτού είναι ο τύπος του Stirling
ο οποίος μας λέει πόσο είναι περίπου το n για μεγάλα n isin N
Αυτός προκύπτει από το γεγονός ότι Γ(n+ 1) = n Οπότε
limnrarr+infin
nradic2πn(ne)n
= 1
Δηλαδή για μεγάλα n
n ≃radic
2πn(ne
)n
Αυτό συνεπάγεται και την (n)1n ≃ ne
153 Η μέθοδος Laplace
Το 1774 ο Laplace παρουσίασε μια μέθοδο για τον υπολογισμό του
ορίου ολοκληρωμάτων της μορφήςint ba e
nf(x) dx καθώς n rarr infin (δε-
ίτε [10]) την οποία θα παρουσιάσουμε εδώ και θα την χρησιμο-
ποιήσουμε για την εκτίμιση της συνάρτησης Γ Η μέθοδος αφορά
σε συναρτήσεις f οι οποίες έχουν μέγιστη τιμή σε ένα και μόνοσημείο x0 στο διάστημα [a b] και επιπλέον a lt x0 lt b και η fέχει συνεχή 2η παράγωγο στο σημείο αυτό
Η ιδέα του Laplace είναι η εξής Αν η f έχει μέγιστο σε έναμόνο σημείο x0 τότε ενώ ο πολλαπλασιασμός n επί f(x) θα με-γαλώσει ανάλογα όλες τις τιμές της f στο διάστημα [a b] κα-τά τον παράγοντα n (συμπεριλαμβανομένης της f(x0)) δηλαδήnf(x0)nf(x) = f(x0)f(x) Αν όμως υψώσουμε σε εκθέτη μετά τονπολλαπλασιασμό συγκεκριμμένα αν θεωρήσουμε την enf(x) οι α-ντίστοιχοι λόγοι μεγενθύνονται εκθετικά enf(x0)enf(x) = en(f(x0)minusf(x))Αυτή η μεγέθυνση κάνει το ολοκλήρωμα της enf(x) να εξαρτάταιπολύ περισσότερο από τις τιμές κοντά στο x0 παρά από αυτές
153 Η μέθοδος Laplace 147
που είναι πιο μακριά Αλλά για τις τιμές κοντά στο x0 μπορο-
ύμε να προσεγγίσουμε την f από μια κατάλληλη γκαουσιανή κα-μπύλη (καμπύλη της μορφής eminusa(xminusx0)2 ) Αυτό είναι πράγματι εφι-
κτό διότι έχοντας η f μέγιστο στο x0 έχει πρώτη παράγωγο στο
x0 ίση με το μηδέν Οπότε στο ανάπτυγμα Taylor της f με κέντροστο x0 δεν υπάρχει γραμμικός όρος Δηλαδή μετά τον σταθερό
όρο του αναπτύγματος ο επόμενος είναι ο f primeprime(x0)(x minusx0)22 όροςο οποίος θα δώσει την κατάλληλη γκαουσιανή
Το φαινόμενο αυτό το βλέπουμε στο Σχήμα 152 όπου έχουμε
σχεδιάσει τη συνάρτηση exp(05((sinx)x)) και στη συνέχεια τηνexp(3((sinx)x)) (μαύρη καμπύλη) σε σμίκρυνση ώστε να χωράειστη σελίδα Στη δεύτερη περίπτωση η καμπύλη προσεγγίζεται
πολύ καλά από την γκαουσιανή (γκρι καμπύλη) Η προσέγγιση
αυτή αιτιολογεί τόσο την εμφάνιση του αριθμού e όσο και τηνεμφάνιση του αριθμού π στο αποτέλεσμα
13
Σχήμα 152 Η ιδέα της μεθόδου Laplace
Θα ξεκινήσουμε με την υπενθύμιση του Θεωρήματος Taylor από
τον απειροστικό λογισμό με το υπόλοιπο στη μορφή Peano
θεωρημα 1531 (Taylor) Αν μια συνάρτηση f R rarr R έχει συνεχή
δεύτερη παράγωγο στο x0 isin R τότε υπάρχει συνάρτηση h2 RrarrR ώστε
f(x) = f(x0)+ f prime(x0)(x minus x0)+1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2 + h2(x)(x minus x0)2
και limxrarrx0 h2(x) = 0
148 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Απόδειξη Η απόδειξη είναι απλή θέτουμε
h2(x) =f(x)minus f(x0)minus f prime(x0)(x minus x0)minus 1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2
(x minus x0)2
και υπολογίζουμε το όριο για x rarr x0 με τον κανόνα Lrsquo Hospital
λημμα 1532
1radic2π
intinfinminusinfineminusy
22 dy = 1
Απόδειξη Θέτουμε I =intinfinminusinfin e
minusy22 dy και παρατηρούμε ότι
I2 =(intinfin
minusinfineminusx
22 dx)(intinfin
minusinfineminusy
22 dy)=intinfinminusinfin
intinfinminusinfineminus(x
2+y2)2 dxdy
Αλλάζουμε σε πολικές συντεταγμένες και παίρνουμε
I2 =int 2π
0
intinfin0eminusr
22r dr dθ
= 2π(minuseminusr22)∣∣∣infin
0
= 2π
Έτσι I =radic
2π ολοκληρώνοντας την απόδειξη
λημμα 1533
limtrarrinfin
1radic2π
int tminusteminusy
22 dy = 1
Απόδειξη Επειδή η eminusy22 είναι άρτια συνάρτηση και
radic2π
minus1 intinfinminusinfin e
minusy22 dy =1 αρκεί να αποδείξουμε ότι
limtrarrinfin
intinfinteminusy
22 dy = 0
Αλλά η αλλαγή μεταβλητής z = y minus t δίνειintinfinteminusy
22 dy = eminust22intinfin
0eminusz
22eminuszt2 dz
le eminust22intinfin
0eminusz
22 dz =radic
2π2eminust
22
η οποία έχει όριο το 0 για t rarrinfin
Τώρα είμαστε έτοιμοι να αποδείξουμε το γενικό θεώρημα
θεωρημα 1534 (Μέθοδος Laplace) Έστω ότι η f [a b] rarr R είναι
δύο φορές παραγωγίσιμη στο x0 με την f primeprime συνεχή στο x0 το
153 Η μέθοδος Laplace 149
οποίο είναι το μοναδικό σημείο στο [a b] στο οποίο έχει μέγιστοΥποθέτουμε επίσης ότι f primeprime(x0) lt 0 και x0 isin (a b) Τότε
limtrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0))
= 1 (151)
Απόδειξη (Κάτω φράγμα) Από το Θεώρημα Taylor όπως διατυ-
πώθηκε στο Θεώρημα 1531 για κάθε ε gt 0 υπάρχει δ gt 0 ώστε αν
|xminusx0| lt δ τότε |h2(x)| lt ε2 δηλαδή minusε2 lt h2(x) lt ε2 Επιλέγου-με δ gt 0 ώστε να ικανοποιούνται τα προηγούμενα και επιπλέον
(x0 minus δx0 + δ) sube [a b] Άρα από το Θεώρημα Taylor και το ότι
f prime(x0) = 0 αφού στο x0 η f έχει μέγιστο θα έχουμε
f(x) = f(x0)+1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2 + h2(x)(x minus x0)2
ge f(x0)+1
2(f primeprime(x0)minus ε)(x minus x0)2
Άρα
int baetf(x) dx ge
int x0+δ
x0minusδetf(x) dx
ge etf(x0)int x0+δ
x0minusδet(f primeprime(x0)minusε
)(xminusx0)22 dx
(αλλάζοντας μεταβλητή με y =radict(minusf primeprime(x0)+ ε)(x minus x0))
ge etf(x0)
radic1
t(minusf primeprime(x0)+ ε
)int δradict(minusf primeprime(x0)+ε)
minusδradict(minusf primeprime(x0)+ε)
eminus12y
2
dy
Έτσι
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)ge 1radic
2π
int δradict(minusf primeprime(x0)+ε)
minusδradict(minusf primeprime(x0)+ε)
eminus12y
2
dy
radic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)+ ε
Όμως σύμφωνα με το Λήμμα 1533 η τελευταία παρένθεση συ-
γκλίνει στο 1 για t rarr infin Οπότε παίρνοντας lim inf ως προς t rarr infinσυμπεραίνουμε ότι
lim inftrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)geradic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)+ ε
150 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
για κάθε ε gt 0 Συνεπώς (για ε rarr 0+)
lim inftrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)ge 1 (152)
(Άνω φράγμα) Επιλέγουμε ε gt 0 ώστε f primeprime(x0) + ε lt 0 (θυμηθείτε
ότι f primeprime(x0) lt 0) Εφαρμόζοντας το θεώρημα Taylor όπως και πριν
παίρνουμε ότι υπάρχει δ gt 0 ώστε για κάθε x με |x minus x0| lt δ ναισχύει
f(x) le f(x0)+1
2
(f primeprime(x0)+ ε
)(x minus x0)2
Από την υπόθεση ότι η f έχει μέγιστο μόνο στο x0 συμπεραίνου-
με ότι για κάθε δ gt 0 υπάρχει θ gt 0 ώστε αν |x minus x0| ge δ ναισχύει f(x) le f(x0) minus θ Πράγματι αρκεί να θέσουμε θ = f(x0) minusmax|xminusx0|geδ f(x) το οποίο είναι θετικό εφόσον η f έχει μοναδικόσημείο μεγίστου στο x0 Έτσι έχουμεint baetf(x) dx =
int x0minusδ
aetf(x) dx +
int x0+δ
x0minusδetf(x) dx +
int bx+δ
etf(x) dx
le((x0 minus δ)minus a
)et(f(x0)minusθ
)+ etf(x0)
int x0+δ
x0minusδet2 (f
primeprime(x0)+ε)(xminusx0)2 dx
+(b minus (x0 + δ)
)et(f(x0)minusθ)
le (b minus a)et(f(x0)minusθ) + etf(x0)int x0+δ
x0minusδet2 (f
primeprime(x0)+ε)(xminusx0)2 dx
Αλλάζοντας μεταβλητές όπως και στο κάτω φράγμα καταλήγου-
με στην ανισότηταint baetf(x) dx le (b minus a)et(f(x0)minusθ) + etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)minus ε
)
Παίρνοντας lim sup καθώς t rarrinfin οδηγούμαστε στην
lim suptrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)leradic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)minus ε
για κάθε ε αρκετά κοντά στο μηδέν (ώστε minusf primeprime(x0)+ε lt 0) Αφήνο-
ντας το ε να πάει στο μηδέν από δεξιά καταλήγουμε στην
lim suptrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)le 1 (153)
153 Η μέθοδος Laplace 151
Οι (152) και (153) μαζί δίνουν το αποτέλεσμα
Η μέθοδος του Laplace μπορεί να εφαρμοστεί τώρα ώστε να υπο-
λογίσουμε την ασυμπτωτική συμπεριφορά της συνάρτησης Γ
πορισμα 1535 Για τη συνάρτηση Γ ισχύει
limxrarrinfin
Γ(x + 1)radic2πx(xe)x
= 1
Απόδειξη Στο ολοκλήρωμα που ορίζει τη συνάρτηση Γ κάνου-
με την αλλαγή μεταβλητής t = xr οπότε παίρνουμε
Γ(x + 1) = xx+1
intinfin0ex(log rminusr) dr
Διαιρούμε με xx+1 και παρατηρούμε ότι το ολοκλήρωμα στα δεξιά
μπορεί να εκτιμηθεί από τη μέθοδο Laplace πράγματι η συνάρ-
τηση f(r) = log r minus r έχει μέγιστο μόνο στο σημείο x0 = 1 και
f primeprime(x0) = minus1 lt 0 Έχουμε όμως να λύσουμε άλλο ένα πρόβλημα
Η απόδειξη που κάναμε στη μέθοδο Laplace χρησιμοποίησε κατά
ουσιαστικό τρόπο το ότι το πεδίο ολοκλήρωσης ήταν πεπερα-
σμένο Τώρα το άνω άκρο του ολοκληρώματος είναι +infin Γιανα ξεπεράσουμε αυτό το πρόβλημα χωρίζουμε το ολοκλήρωμα σε
δύο ολοκληρώματα το ένα μέχρι 2 και το άλλο από 2 και πάνω
Εύκολα βλέπουμε ότι για r ge 2 ισχύει log r le re (η (log r)r έχειμέγιστο στο r = e) Γράφουμε τώρα
Γ(x + 1)xx+1
=int 2
0ex(log rminusr) dr +
intinfin2ex(log rminusr) dr (154)
Για το δεύτερο ολοκλήρωμα έχουμε ότιintinfin
2ex(log rminusr) dr le
intinfin2eminusrx(1minuse
minus1) dr =(x(1minus eminus1)
)minus1eminus2x(1minuseminus1)
Επιστρέφοντας στην (154) και διαιρώντας με eminusxradic
2πx παίρνου-με
1
eminusxradic
2πx
int 2
0ex(log rminusr) dr le Γ(x + 1)
xx+1eminusxradic
2πx
le 1
eminusxradic
2πx
int 2
0ex(log rminusr) dr + 1radic
2πx(1minus eminus1)eminusx(1minus2eminus1)
Το όριο των ολοκληρωμάτων για x rarr infin είναι ίσο με 1 από τη
μέθοδο Laplace ενώ το όριο του τελευταίου όρου είναι 0 Οπότε
limxrarrinfin
Γ(x + 1)xx+1eminusx
radic2πx
= 1
δηλαδή το ζητούμενο
152 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
πορισμα 1536 (Τύπος του Stirling) Ισχύει
limnrarrinfin
nradic2πn(ne)n
= 1
Δηλαδή για μεγάλα n isin N ισχύει
n ≃radic
2πn(ne
)n
Πιο συγκεκριμμένη εκτίμηση για το n είναι η ακόλουθη
πορισμα 1537 Για κάθε n isin N ισχύει
radic2πn
(ne
)ne(12n+1)minus1
lt n ltradic
2πn(ne
)ne(12n)minus1
Απόδειξη Θεωρούμε την ακολουθία
dn = log(n)minus(n+ 1
2
)logn+n = log
nen
nnradicnrarr log
radic2π
όπως αποδείχθηκε στο Θεώρημα 1535 Επίσης ως προς τη μονο-
τονία αυτής της ακολουθίας έχουμε
dn minus dn+1 =(n+ 1
2
)log
n+ 1
nminus 1
=(n+ 1
2
)log
1+ (2n+ 1)minus1
1minus (2n+ 1)minus1minus 1
(12
log1+t1minust = t +
t3
3+ t5
5+ t7
7+ middot middot middot
)
= 1
3(2n+ 1)2+ 1
5(2n+ 1)4+ 1
7(2n+ 1)6+ middot middot middot
Η τελευταία έκφραση είναι μικρότερη από
1
3(2n+ 1)2+ 1
3(2n+ 1)4+ 1
3(2n+ 1)6+ middot middot middot
που ως γεωμετρική σειρά έχει άθροισμα
1
12n(n+ 1)= 1
12nminus 1
12(n+ 1)
και μεγαλύτερη από τον πρώτο της όρο (3(2n + 1)2)minus1 ο οποίος
ελέγχουμε με απλές πράξεις ότι είναι γνήσια μεγαλύτερος από
1
12n+ 1minus 1
12(n+ 1)+ 1
153 Η μέθοδος Laplace 153
Δείξαμε έτσι ότι η ακολουθία dn minus (12n)minus1 είναι γνησίως αύξουσα
με όριο το log(radic
2π) άρα dn minus (12n)minus1 lt logradic
2π και η ακολουθίαdnminus (12n+1)minus1 είναι γνησίως φθίνουσα με όριο πάλι το log(
radic2π)
άρα dn minus (12n + 1)minus1 gt logradic
2π Οι dn minus (12n)minus1 lt logradic
2π και dn minus(12n+ 1)minus1 gt log
radic2π είναι οι ζητούμενες
Ανάλογη εκτίμηση ισχύει και για τη συνάρτηση Γ
θεωρημα 1538 Για κάθε x ge 0 ισχύει
Γ(x + 1) = xxeminusxradic
2πx exp(micro(x)
)
όπου η micro(x) είναι μια φθίνουσα συνάρτηση μη αρνητική γιαx ge 1 και
micro(x) = 1
12xminus 1
3
intinfin0
p3(t)(t + x)3 dt
όπου η p3(t) είναι μια περιοδική συνάρτηση με περίοδο 1 η οποία
στο [01] δίνεται από τον τύπο p3(t) = t3 minus 32t
2 + 12t
Η απόδειξη ξεφεύγει από τους σκοπούς του παρόντος και μπο-
ρεί να βρεθεί στο [12] (σελίδα 62) όπου διατηρήσαμε τον συμβο-
λισμό το συγκεκριμμένου βιβλίου
Ασκήσεις
ασκηση 1531 Αποδείξτε ότι
Γ(n+ 1) = n = limkrarrinfin
1 middot 2 middot 3 middot middot middotk middot kn(n+ 1)(n+ 2) middot middot middot (n+ k)
ασκηση 1532 Αποδείξτε ότι Γ(x + 1) =int 1
0(minus log t)x dt
ασκηση 1533 Αποδείξτε ότι η συνάρτηση Γ είναι λογαριθμικά κυρτή
δηλαδή ότι η συνάρτηση log Γ είναι κυρτή
ασκηση 1534 Αποδείξτε ότι
Γ
(n+ 1
2
)= (2n)
4nn
radicπ
ασκηση 1535 Χρησιμοποιείστε τη συνάρτηση Γ για να αποδείξετε ότιintinfin
0eminust
adt = 1
aΓ
(1
a
)
όπου a gt 0
ασκηση 1536 Η συνάρτηση laquoβήταraquo B δίνεται από τον τύπο B(xy) =int 10 t
xminus1(1minus t)yminus1 dt για x gt 0 και y gt 0 Αποδείξτε ότι
B(xy) = Γ(x)Γ(y)Γ(x +y)
154 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
ακολουθώντας τα παρακάτω βήματα Γράψτε το γινόμενο Γ(x)Γ(y) ωςδιπλό ολοκλήρωμα με δύο μεταβλητές u v στο [0infin) times [0infin) Αλλάξτεμεταβλητές θέτοντας u = zw και v = z(1 minus w) ώστε να οδηγηθείτε στογινόμενο Γ(x +y)B(xy)
ασκηση 1537 Αποδείξτε χρησιμοποιώντας την ασυμπτωτική συμπεριφο-
ρά της συνάρτησης Γ ότι ασυμπτωτικά (για x και y μεγάλα) ισχύει
B(xy) ≃radic
2πxxminus
12yyminus
12
(x +y)x+yminus 12
ασκηση 1538 Υποθέστε ότι f(x + 1) = xf(x) και f(1) = 1 Αποδείξτε ότι
αν
limnrarrinfin
f(x +n)(nminus 1)nx
= 1
τότε
f(x) = limnrarrinfin
(nminus 1)nx
x(x + 1) (x +nminus 1)
ασκηση 1539 Αποδείξτε ότι για κάθε n k isin N με k le n ισχύει
(nk
)kle(nk
)lt
1
e
(enk
)k
Υπόδειξη Για το κάτω φράγμα παρατηρήστε ότι
(nk
)= nk
kminus1prod
i=1
nminus ikminus i και
nminus ikminus i ge
nk
για κάθε i = 12 kminus 1 Για το άνω φράγμα
(nk
)ltnk
kκαι ekminus1 ge
kminus1prod
i=1
(1+ 1
i
)i= kk
k
από τη μονοτονία της (1+1i)i (Παρατηρήστε επίσης ότι αν αντί για τηντελευταία ανισότητα χρησιμοποιηθεί η kkk le
suminfinn=o k
nn = ek θα πάρουμεασθενέστερη ανισότητα κατά τον παράγοντα 1e)
παρατηρηση 1539 Το άνω φράγμα για τον διωνυμικό συντελεστή δεν
είναι ακριβές όταν το k είναι κοντά στο n Για αυτό χρησιμοποιώνταςτο ότι
(nk
)=(nnminusk
)μπορούμε να γράψουμε την ακριβέστερη ανισότητα
max
(nk
)k(
nnminus k
)nminuskle(nk
)lt
1
emin
(enk
)k(ennminus k
)nminusk
Επίσης και η κάτω ανισότητα είναι γνήσια αν k lt n
154 Η ακολουθία πn 155
154 Η ακολουθία πn
Αυτή η ενότητα αναφέρεται στο Θεώρημα των πρώτων αριθμών
Το θεώρημα αυτό λέει ότι το πλήθος των πρώτων αριθμών που
είναι μικρότεροι ή ίσοι του x είναι ασυμπτωτικά ίσο με x logxΣυγκεκριμένα θα αποδείξουμε το εξής
θεωρημα 1541 (1896 Vallee de Poussin-Hadamard) Αν για κάθε x ge 2
θέσουμε
π(x) =∣∣∣p p πρώτος le x
∣∣∣
τότε ισχύει
limxrarrinfin
π(x)x logx
= 1
Φανερά η συνάρτηση π(x) είναι κατά διαστήματα σταθερή καιισχύει π(x) = π(n) = πn για κάθε x isin [nn+ 1) και αυτός είναι ολόγος που το θέμα αυτό εμπίπτει στους σκοπούς του παρόντος
Επιπλέον είναι προφανώς αύξουσα
Η απόδειξη αυτού του θεωρήματος έγινε πρώτη φορά (ανε-
ξάρτητα) από τους Hadamard και de la Vallee Poussin το 1896 Η
απόδειξη ήταν εξαιρετικά πολύπλοκη και βασιζόταν στο να α-
ποδειχθεί πρώτα ότι η συνάρτηση ζ(s) =suminfinn=1 1ns του Riemann
δεν έχει ρίζες για s isin C με real(s) = 1 και στη συνέχεια ένα τρόπο
να αποδειχθεί το θεώρημα από αυτό Το πρώτο βήμα απλοποι-
ήθηκε από τον Mertens και το αναπτύσσουμε εδώ και το δεύτερο
βήμα απλοποιήθηκε από τον D J Newman χρησιμοποιώντας στην
ουσία το Θεώρημα του Cauchy από τη Μιγαδική Ανάλυση
Άλλες αποδείξεις χωρίς τη χρήση μιγαδικών έχουν βρεθεί (Selberg
και Erdos 1949) αλλά είναι εξαιρετικά πολύπλοκες Εδώ θα ακο-
λουθήσουμε την απόδειξη του D J Newman από το [11]
Για την απόδειξη θα χρειαστούμε διάφορες βοηθητικές προ-
τάσεις Ξεκινάμε με το να εισαγάγουμε τις κατάλληλες συναρ-
τήσεις και να αποδείξουμε μερικές βασικές ιδιότητες για αυτές
Θέτουμε
ζ(z) =infinsum
n=1
1
nz Φ(z) =
sump
logppz
ϑ(x) =sumplex
logp
όπου z isin C και x isin R και p isin N πρώτος αριθμόςΗ πρώτη πρόταση που θα αποδειξουμε είναι ότι η συνάρτη-
ση ζ δεν έχει ρίζα σε κάνενα z isin C με real(z) ge 1 Για αυτό θα
χρειαστούμε δύο λήμματα
λημμα 1542 (Euler) Για real(z) gt 1 ισχύει
ζ(z) =prodp
1
1minus pminusz
156 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Απόδειξη Από το θεώρημα μοναδικής αναπαράστασης κάθε
φυσικού αριθμού ως γινόμενο πρώτων έχουμε ότι
ζ(z) =sum
r1 r2ge0
1
(2r13r25r37r411r5 )z
Βγάζοντας κοινούς παράγοντες τα 12r1z το τελευταίο άθροισμα
ισούται με sum
r1ge0
1
2r1z
sum
r2ge0
1
3r25r37r411r5 )z
Επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία επαγωγικά προκύπτει ότι
ζ(z) =prodp
sum
rge0
pminusrz =
prodp
1
1minus pminusz (155)
υπό τον περιορισμό real(z) gt 1 ώστε όλες οι σειρές και τα γινόμενα
να συγκλίνουν
λημμα 1543 Η συνάρτηση h1(z) = ζ(z) minus1
z minus 1επεκτείνεται ολο-
μορφικά στο real(z) gt 0
Απόδειξη Για real(z) gt 1 φανερά ισχύει
ζ(z)minus 1
z minus 1=
infinsum
n=1
1
nzminusintinfin
1
1
xzdx =
infinsum
n=1
int n+1
n
(1
nzminus 1
xz
)dx
Αλλά η τελευταία σειρά συγκλίνει για real(z) gt 0 διότι φανερά
∣∣∣∣∣int n+1
n
(1
nzminus 1
xz
)dx
∣∣∣∣∣ =∣∣∣∣∣zint n+1
n
int xn
1
tz+1dtdx
∣∣∣∣∣
le maxnletlen+1
∣∣∣∣ztz+1
∣∣∣∣
le |z|nreal(z)+1
προταση 1544 (Hadamard) Η συνάρτηση ζ δεν έχει ρίζα σε κάνε-να z isin C με real(z) ge 1 Αυτό συνεπάγεται ότι η Φ(z)zminus1 minus (z minus 1)minus1
επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 1
Απόδειξη Για real(z) gt 1 αφού το γινόμενο (155) συγκλίνει συ-
μπεραίνουμε ότι ζ(z) ne 0 Επίσης logζ(z) =sump log
11minuspminusz και παρα-
γωγίζοντας οδηγούμαστε με απλές πράξεις στην
minusζprime(z)ζ(z)
=sump
logppz minus 1
= Φ(z)+sump
logppz(pz minus 1)
154 Η ακολουθία πn 157
Αναδιατάσσοντας τους όρους της παραπάνω εξίσωσης βρίσκουμε
Φ(z)minus 1
z minus 1= minusζ
prime(z)ζ(z)
minus ζ(z)minussump
logppz(pz minus 1)
+(ζ(z)minus 1
z minus 1
)
Επειδή έχουμε δείξει στο Λήμμα 1543 ότι η τελευταία παρένθεση
είναι ολομορφική για real(z) gt 0 και η τελευταία σειρά συγκλίνει
για real(z) gt 12 συμπεραίνουμε ότι η Φ(z) minus 1(z minus 1) έχει πόλουςμόνο στις ρίζες της ζ(z) για real(z) gt 12 Επειδή μας ενδιαφέρειτο πεδίο real(z) ge 1 και η ζ(z) δεν έχει ρίζες για real(z) gt 1 μένει να
αποδείξουμε ότι στο real(z) = 1 η ζ(z) δεν μηδενίζεταιΘα δειξουμε λοιπόν ότι αν a isin R 0 τότε ζ(1 + ia) ne 0 Ας
υποθέσουμε ότι η ζ(z) έχει ρίζα τάξης micro στο 1 + ia και τάξης νστο 1 + 2ia (αν όχι ν = 0) Επειδή φανερά ισχύει ζ(z) = ζ(z) ηζ(z) έχει ρίζα τάξης micro και στο 1minus ia και τάξης ν και στο 1minus2iaΆρα είναι της μορφής
ζ(z) = (z minus (1+ ia))micro(z minus (1minus ia))micro(z minus (1+ 2ia))ν(z minus (1minus 2ia))νh2(z)
όπου η h2 δεν μηδενίζεται σε κανένα από τα 1 plusmn ia και 1 plusmn 2iaΥπολογίζοντας την παράσταση ζprime(z)ζ(z) προκύπτει ότι
Φ(z) = minusmicroz minus (1+ ia) +
minusmicroz minus (1minus ia) +
minusνz minus (1+ 2ia)
+ minusνz minus (1minus 2ia)
+ h3(z)
όπου h3(z) ολομορφική για real(z) ge 1 Συνεπώς εύκολα υπολογίζου-
με ότι
limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn ia) = minusmicro
και
limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn 2ia) = minusν
Επιπλέον επειδή
ζ(z) = 1
z minus 1+ h1(z)
όπου η h1 είναι ολομορφική για real(z) gt 0 εύκολα υπολογίζουμε
ότι
minusεζprime(1+ ε)ζ(1+ ε) =
1+ ε2hprime1(1+ ε)1+ εh1(1+ ε)
rarr 1
καθώς ε rarr 0+ Οπότε
limεrarr0+
εΦ(1+ ε) = limεrarr0+
minusεζ
prime(1+ ε)ζ(1+ ε) minus ε
sump
logpp1+ε(p1+ε minus 1)
= 1
158 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Έχουμε δείξει λοιπόν ότι
limεrarr0+
εΦ(1+ ε) = 1 limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn ia) = minusmicro limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn 2ia) = minusν
Από αυτές τώρα έχουμε
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)Φ(1+ ε + ira) =
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)sump
logpp1 + ε + ira
=sump
logpp1+ε
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)1
pira
=sump
logpp1+ε
4sum
m=0
(4
m
)1
pi(mminus2)a
=sump
logpp1+ε
4sum
m=0
(4
m
)pminusiam2pia(4minusm)2
=sump
logpp1+ε (p
ia2 + pminusia2)4
=sump
logpp1+ε (2real(p
ia2))4 ge 0
Συνεπώς για ε gt 0 ισχύει
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)εΦ(1+ ε + ira) ge 0
και παίρνοντας όριο για ε rarr 0+ παίρνουμε 6 minus 8micro minus 2ν ge 0 Από
αυτό φανερά micro = 0 και συνεπώς ζ(1+ iα) ne 0 για καθε a isin R 0ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Για την απόδειξη του Θεωρήματος των Πρώτων αριθμών πα-
ρατηρούμε ότι
ϑ(x) lesumplex
logx = (logx)π(x)
άραϑ(x)x
le π(x)x logx
(156)
Επιπλέον για κάθε 0 lt ε lt 1 ισχύει
ϑ(x) gesum
x1minusεleplexlogp ge
sum
x1minusεleplex(1minusε) logx = (1minusε) logx
(π(x)minusπ(x1minusε)
)
Αλλά φανερά π(t) le t για κάθε t ge 2 οπότε εφαρμόζοντας αυτό
το φράγμα στην ποσότητα π(x1minusε) παίρνουμε ότι
ϑ(x) ge (1minus ε) logx(π(x)minus x1minusε)
154 Η ακολουθία πn 159
Η τελευταία μαζί με την (156) μας οδηγούν στην
ϑ(x)x
le π(x)x logx
le 1
1minus εϑ(x)x
+ logxxε
(157)
Αφού όμως limxrarrinfin(logx)xε = 0 αρκεί να δείξουμε ότι
limxrarrinfin
ϑ(x)x
= 1
Η απόδειξη για αυτό θα βασιστεί στην εξής παρατήρηση Αν
υπάρχει ε gt 0 ώστε να υπάρχουν οσοδήποτε μεγάλα x ώστε ϑ(x) ge(1+ ε)x τότε για αυτά τα x ισχύει
int (1+ε)xx
ϑ(t)minus tt2
dt geint (1+ε)xx
(1+ ε)x minus tt2
dt
επειδή η ϑ είναι αύξουσα Αλλάζοντας μεταβλητή θέτοντας y =tx προκύπτει ότι
int (1+ε)xx
ϑ(t)minus tt2
dt geint 1+ε
1
(1+ ε)minusyy2
dy gt 0
Άρα το όριο
limTrarrinfin
int T1
ϑ(t)minus tt2
dt (158)
δεν υπάρχει (από το κριτήριο Cauchy)
Ομοίως αν υπάρχει 0 lt ε lt 1 και οσοδήποτε μεγάλα x ώστεϑ(x) le (1minus ε)x τότε
int x(1minusε)x
ϑ(t)minus tt2
dt leint x(1minusε)x
(1minus ε)x minus tt2
dt =int 1
1minusε
1minus ε minus tt2
dt lt 0
οπότε και πάλι δεν υπάρχει το όριο (158) Συνεπώς θα έχουμε ο-
λοκληρώσει την απόδειξη του Θεωρήματος των Πρώτων Αριθμών
αν αποδείξουμε ότι το ολοκλήρωμα
intinfin1
ϑ(x)minus xx2
dx = limTrarrinfin
int T1
ϑ(t)minus tt2
dt
υπάρχει Για αυτό θα χρησιμοποιήσουμε την εξής πρόταση από
τη Μιγαδική Ανάλυση την οποία θα αποδείξουμε στο τέλος
προταση 1545 (D J Newman) Έστω ότι η f(t) ορισμένη για t ge 0
είναι φραγμένη τοπικά ολοκληρώσιμη και ότι η συνάρτηση g(z) =intinfin0 f(t)eminuszt dt για real(z) gt 0 επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 0
Τότε το ολοκλήρωμαintinfin0 f(t)dt υπάρχει και είναι ίσο με g(0)
160 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Για τις ανάγκες της απόδειξης του Θεωρήματος των πρώτων
αριθμών θέτουμε f(t) = ϑ(et)eminust minus 1 για την οποία πρέπει να α-
ποδείξουμε ότι είναι φραγμένη (προφανώς είναι τοπικά ολοκλη-
ρώσιμη γιατί είναι συνεχής στο R N) Επίσης
g(z) =intinfin
0f(t)eminuszt dt =
intinfin0
(ϑ(et)eminust minus 1
)eminuszt dt
=intinfin
0ϑ(et)eminust(1+z) minus
intinfin0eminuszt dt
=intinfin
0ϑ(et)eminust(1+z) dt minus 1
z
Παρατηρούμε όμως ότι αν αλλάξουμε μεταβλητή θέτοντας x = etκαι συμβολίσουμε με 2 = p1 lt p2 lt την ακολουθία των πρώτωναριθμών τότε
zintinfin
0eminusztϑ(et)dt = z
intinfin1
ϑ(x)xz+1
dx =infinsum
n=1
int pn+1
pn
ϑ(x)xz+1
dx
=infinsum
n=1
int pn+1
pnzϑ(pn)xz+1
dx
=infinsum
n=1
ϑ(pn)
(1
pznminus 1
pzn+1
)
και χρησιμοποιώντας άθροιση κατά παράγοντες (Λήμμα 1121) η
τελευταία ποσότητα ισούται με
infinsum
n=1
ϑ(pn)minus ϑ(pnminus1)pzn
=infinsum
n=1
logpnpzn
= Φ(z)
Συνεπώς ισχύει
g(z) = Φ(1+ z)1+ z minus 1
z
Συνοψίζοντας λοιπόν για να εφαρμόσουμε την Πρόταση 1545
και να ολοκληρωθεί η απόδειξη μας μένει να αποδείξουμε τους
εξής δύο ισχυρισμούς
bull η f(t) = ϑ(et)eminust minus 1 είναι φραγμένη
bull η g(z) επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 0
Το δεύτερο είναι άμεσο αφού είναι το περιεχόμενο της Πρότα-
σης 1544 Το πρώτο προκύπτει αμέσως από το ακόλουθο
λημμα 1546 (Chebyshev) Υπάρχει σταθερά C gt 0 ώστε ϑ(x) le Cxοπότε η f είναι φραγμένη
154 Η ακολουθία πn 161
Απόδειξη Για κάθε n isin N ισχύει
22n = (1+ 1)2n =(
2n0
)+ +
(2n2n
)ge(
2nn
)
Αλλά
eϑ(2n)minusϑ(n) =prod
nltple2n
p le(
2nn
)
διότι (2nn
)= (2n)(2nminus 1)(2(nminus 1))(2nminus 3)(2(nminus 2)) middot middot middot (n+ 1)
n(nminus 1) middot middot middot2 middot 1
και το τελευταίο κλάσμα είναι ακέραιος αλλά κανένας πρώτος
παράγοντας του αριθμητή (που αναγκαστικά είναι γνήσια μεγα-
λύτερος του n) δεν μπορεί να διαγραφεί με παράγοντα του παρο-νομαστή (που είναι μικρότερος ή ίσος του n)Άρα eϑ(2n)minusϑ(n) le 22n οπότε ϑ(2n) minus ϑ(n) le 2n log 2 Αυτό και
η Άσκηση 425 συνεπάγονται ότι υπάρχει σταθερά C gt 0 ώστε
ϑ(x) le Cx
1541 Απόδειξη της Πρότασης 1545
Για T gt 0 θέτουμε gT (z) =int T0 f(t)e
minuszt dt η οποία είναι φανερά ολο-μορφική για όλα τα z isin C Η απόδειξη θα γίνει αποδεικνύονταςότι limTrarrinfin(gT (0)) = g(0)Έστω ότι R gt 0 και θέτουμε C να είναι το σύνορο του z isin
C |z| le R και real(z) gt minusδ όπου το δ = δ(R) gt 0 είναι αρκετά
μικρό ώστε η g(z) να είναι ολομορφική στο C Εφαρμόζουμε τονολοκληρωτικό τύπο του Cauchy στη συνάρτηση
(g(z)minus gT (z))ezT(
1+ z2
T 2
)
στο 0 και παίρνουμε ότι
g(0)minus gT (0) =1
2πi
int
C
(g(z)minus gT (z))ezT(1+ z2R2
)
zdz
Έτσι αρκεί να δείξουμε ότι η ποσότητα στα δεξιά τείνει το μηδέν
καθώς το R τείνει στο άπειροΣτο ημικύκλο C+ = C cap z real(z) gt 0 έχουμε ότι
|g(z)minus gT (z)| =∣∣∣∣intinfinTf(t)eminuszt dt
∣∣∣∣ le finfinintinfinT|eminuszt|
= finfinintinfinTeminusreal(z)t dt = finfin
eminusreal(z)tminusreal(z)
∣∣∣∣∣infin
T
= finfineminusreal(z)T
real(z)
162 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Επειδή |R2 + z2| = |zz + z2| = |z||z + z| = 2real(z) middot R ισχύει∣∣∣∣∣ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ = ereal(z)T
∣∣∣∣∣R2 + z2
R2z
∣∣∣∣∣ = ereal(z)T 2real(z)
R2
Οπότε ∣∣∣∣∣(g(z)minus gT (z)
)ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ le2finfinR2
Συνεπώς
∣∣∣∣∣1
2πi
int
C+
(g(z)minus gT (z)
)ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ lefinfinπiR2
int
C+dz = finfin
R
Άρα στο C+ το ολοκλήρωμα πάει στο μηδέν καθώς R rarrinfinΜένει να ελέγξουμε το ολοκλήρωμα στο Cminus = C cap z real(z) lt 0
Για αυτή την καμπύλη θα εξετάσουμε ξεχωριστά τις g και gT Αφού η gT είναι αναλυτική η καμπύλη Cminus μπορεί να αντικατα-σταθεί από το ημικύκλιο Cprimeminus = z isin C |z| = R real(z) lt 0 Τοολοκλήρωμα τώρα φράσσεται ως εξής
∣∣∣∣∣1
2πi
int
CprimeminusgT (z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣
le 1
2π
int
Cprimeminus|gT (z)|
∣∣∣∣∣ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ dz
Αλλά
|gT (z)| le finfinint T
0|eminuszt|dt le finfin
int Tminusinfin|eminuszt|dt = finfinereal(z)T
|real(z)|
Οπότε ∣∣∣∣∣1
2πi
int
CprimeminusgT (z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣ lefinfinR
Τέλος για το ολοκλήρωμα με την g(z) ισχύει∣∣∣∣∣
1
2πi
int
Cminusg(z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣
le 1
2π
int
Cminus
∣∣∣∣∣g(z)(
1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ middot eminus|real(z)|T dz
αφού real(z) lt 0 Η τελευταία παράσταση όμως μπορεί να γίνει
οσοδήποτε μικρή για T rarrinfinΒάζοντας όλα τα παραπανω μαζί και παίρνοντας lim sup κα-
ταλήγουμε στο ότι
lim supTrarrinfin
∣∣g(0)minus gT (0)∣∣ le 2finfin
R
154 Η ακολουθία πn 163
για κάθε R gt 0 οπότε
lim supTrarrinfin
∣∣g(0)minus gT (0)∣∣ = 0
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Βιβλιογραφία
[1] Απόστολος Γιαννόπουλος Απειροστικός Λογισμός Ι amp ΙΙ (Ση-
μειώσεις Μαθήματος)
httpusersuoagr˜apgiannopnoteshtml
[2] Δημήτριος Κάππος Μαθήματα Αναλύσεως Απειροστικός
Λογισμός Α
[3] Στυλιανός Νεγρεπόντης Σταύρος Γιωτόπουλος Ευστάθιος
Γιαννακούλιας Απειροστικός Λογισμός Ι Συμμετρία 1997
2004
[4] Σωτήρης Ντούγιας Απειροστικός Λογισμός Ι Πανεπιστήμιο
Ιωαννίνων 2000 2004
[5] Αντώνης Τσολομύτης Σύνολα και Αριθμοί Leader Books 2004
[6] Robert Bartle The elements of Real Analysis 2nd ed John Wiley amp Sons
1989
[7] Konrad Knopp Infinite sequences and series Dover Publications 1956
[8] Thomas William Korner A companion to Analysis Graduate Studies in
Mathematics vol 62 American Mathematical Society 2004
[9] Serge Lang A first Course in Calculus 5th ed Undergraduate Texts in
Mathematics Springer-Verlag 1986
[10] Pierre Simon Laplace Memoir on the probability of causes of events
tome sixieme of Memoires de Mathematique et de Physique English
translation by S M Stigler Statist Sci 1(19)364ndash378 1986
[11] D J Newman Simple analytic proof of the prime number theorem
Amer Math Monthly 87 (1980) 693ndash696
[12] Reinhold Remmert Classical Topics in Complex Function Theory vo-
lume 172 of Graduate Texts in Mathematics Springer Verlag 1998
166 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[13] Walter Rudin Principles of Mathematical Analysis 3rd edition McGraw
Hill International Editions 1976
[14] Karl Stromberg An introduction to Classical Real Analysis Chapman amp
Hall 1996
Ευρετήριο ελληνικών όρων
Σύμβολα
άνω
όριο ακολουθίας 73
φράγμα ακολουθίας 31
φραγμένη ακολουθία 31
πέρας ακολουθίας 32
άνω όριο ακολουθίας 74
άθροιση κατά παράγοντες 124
άθροισμα ακολουθιών 21
όριο
ακολουθίας 45
υπακολουθιακό 73
όροι ακολουθίας 19
αύξουσα ακολουθία 27
ακολουθία 19
άνω όριο 73 74
άνω φράγμα 31
άνω φραγμένη 31
άνω πέρας 32
όριο 45
όροι 19
αύξουσα 27
ανώτερο όριο 73 74
αποκλίνουσα 55
απολύτως φραγμένη 31
βασική 53
γνησίως αύξουσα 27
γνησίως μονότονη 27
γνησίως φθίνουσα 27
ελάχιστο άνω φράγμα 32
επάλληλες 79
κάτω όριο 73 74
κάτω φραγμένη 31
κάτω πέρας 32
κανόνας Lrsquo Hospital 81
κατώτερο όριο 73 74
μέγιστο κάτω φράγμα 32
μερικό άθροισμα 89
μηδενική 39
μονότονη 27
φραγμένη 31
φραγμένης κύμανσης 126
φθίνουσα 27
σύνολο όρων 19
σειρά της 89
συγκλίνουσα 45
τελικό τμήμα 19
Cauchy 53
infimum 32
supremum 32
ακολουθίες
λήμμα του Stoltz 81
ακολουθίες ισοσυγκλίνουσες 50
ανώτερο
όριο ακολουθίας 73
ανώτερο όριο ακολουθίας 74
αναδιάταξη
φυσικών αριθμών 128
σειράς 127
αναδιάταξη σειράς 128
ανισότητα
Bernoulli 10
ανισότητα αριθμητικού γεω-
μετρικούς αρμονικού μέσου
80
ανοικτή περιοχή σημείου 39
απόλυτη σύγκλιση σειράς 98
απλή σύγκλιση σειράς 98
αποκλίνουσα ακολουθία 55
απολύτως φραγμένη ακολου-
θία 31
αριθμητικός μέσος 79
αριθμητικός-αρμονικός μέσος
83
αριθμογεωμετρικός μέσος 84
αρμονική σειρά 98
αρμονικός μέσος 79
168 Ευρετηριο ελληνικων ορων
αρρητότητα του e 61
αρχή της καλής διάταξης 9
βασική ακολουθία 53
βασική τριγωνομετρική ταυτότη-
τα 14
γεωμετρική σειρά 89
γεωμετρικός μέσος 79
γινόμενο ακολουθιών 21
γνησίως
αύξουσα ακολουθία 27
μονότονη ακολουθία 27
φθίνουσα ακολουθία 27
διαφορά ακολουθιών 21
διωνυμικό ανάπτυγμα 11
εκθετική συνάρτηση 56 59
ελάχιστο
άνω φράγμα ακολουθίας
32
υπακολουθιακό όριο 74
εναλλάσουσα σειρά 123
επάλληλες ακολουθίες 79
επαγωγή 9
ιδιότητα Cauchy 96
ισότητα ακολουθιών 21
ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες 50
κάτω
όριο ακολουθίας 73
φραγμένη ακολουθία 31
πέρας ακολουθίας 32
κάτω όριο ακολουθίας 74
κέντρο περιοχής 39
καλή διάταξη του N 9
κανόνας Lrsquo Hospital για ακο-
λουθίες 81
κατώτερο
όριο ακολουθίας 73
κατώτερο όριο ακολουθίας 74
κριτήριο
n-στης ρίζας του Cauchy
112
λόγου ακολουθιών 43
λόγου ακολουθιών ορια-
κό 51
λόγου Drsquo Alambert 110
λογαριθμικό 116
ολοκληρωτικό 107
οριακής σύγκρισης 100
οριακής σύγκρισης λόγων
101
φράγματος 95
σύγκρισης 99
συμπύκνωσης του Cauchy
104
Cauchy 96
Bertrand 117 118
Gauss 119
Dini-Kummer 102
Dirichlet 124 125
Leibniz 123
Raabe-Duhamel 115
λήμμα του Stoltz 81
λόγος γεωμετρικής σειράς 89
λογαριθμικό κριτήριο 116
μέγιστο
κάτω φράγμα ακολουθίας
32
υπακολουθιακό όριο 74
μέσος
αριθμητικός 79
αριθμητικός-αρμονικός 83
αριθμογεωμετρικός 84
αρμονικός 79
γεωμετρικός 79
μέθοδος Laplace 146
μερικό άθροισμα ακολουθίας
89
μηδενική ακολουθία 39
μονότονη ακολουθία 27
μοναδικότητα ορίου ακολουθίας
45
ολοκληρωτικό κριτήριο 107
οριακό κριτήριο λόγου ακολου-
θιών 51
ορισμός της εκθετικής συνάρ-
τησης 59
φραγμένη ακολουθία 31
φθίνουσα ακολουθία 27
Ευρετηριο ελληνικων ορων 169
περιοχή σημείου 39
πηλίκο ακολουθιών 22
σύγκλιση ακολουθιών 39
σύνολο όρων ακολουθίας 19
σύνθεση ακολουθιών 22
σειρά 89
αρμονική 98
γεωμετρική 89
εναλλάσουσα 123
τηλεσκοπική 102
σειρές
n-στης ρίζας του Cauchy
112
αναδιατάξεις 127 128
απόλυτη σύγκλιση 98
απλή σύγκλιση 98
εναλλάσουσες 123
κριτήριο λόγου Drsquo Alambert
110
κριτήριο λογαριθμικό 116
κριτήριο οριακής σύγκρι-
σης 100
κριτήριο οριακής σύγκρι-
σης λόγων 101
κριτήριο φράγματος 95
κριτήριο σύγκρισης 99
κριτήριο συμπύκνωσης του
Cauchy 104
κριτήριο Cauchy 96
κριτήριο Bertrand 118
κριτήριο Gauss 119
κριτήριο Dini-Kummer 102
κριτήριο Dirichlet 124 125
κριτήριο Leibniz 123
κριτήριο Raabe-Duhamel 115
ολοκληρωτικό κριτήριο 107
τηλεσκοπικές 102
συγκλίνουσα ακολουθία 45
τύπος του Stirling 152
τελικά ανήκειικανοποιεί 39
τελικό τμήμα ακολουθίας 19
τηλεσκοπικές σειρές 102
θεώρημα
Bolzano-Weierstraszlig 53
Riemann 130
υπακολουθία 20
υπακολουθιακό όριο 73
Παραγωγή LATEX2ε
Στον Κώστα
Περιεχόμενα
1 Προαπαιτούμενα 9
11 Επαγωγή 9
111 Η ανισότητα Bernoulli 10
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα 11
13 Η τριγωνική ανισότητα 13
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές ανισότητες
13
I Ακολουθιες 17
2 Γενικά περί ακολουθιών 19
21 Ακολουθίες και υπακολουθίες 19
22 Πράξεις ακολουθιών 21
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 23
3 Μονότονες ακολουθίες 27
31 Ορισμοί και ιδιότητες 27
32 Εφαρμογές και παραδείγματα 29
4 Φραγμένες ακολουθίες 31
41 Ορισμοί και ιδιότητες 31
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 33
5 Σύγκλιση ακολουθιών 39
51 Μηδενικές ακολουθίες 39
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 41
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες 45
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 46
55 Κριτήρια σύγκλισης 51
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin 55
57 Η εκθετική συνάρτηση 56
571 Μελέτη της εκθετικής συνάρτησης 59
58 Ο e είναι άρρητος 61
6 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
59 Βασικά όρια 63
6 lim sup και lim inf 73
61 Το σύνολο των υπακολουθιακών ορίων 73
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 75
7 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι 79
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων 79
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος 83
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος 84
II Σειρες 87
8 Γενικά περί σειρών 89
81 Ορισμοί 89
82 Πράξεις με σειρές 92
9 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών 95
91 Το κριτήριο φράγματος 95
92 Το κριτήριο Cauchy 96
93 Το κριτήριο σύγκρισης 99
94 Τηλεσκοπικές σειρές 102
941 Το κριτήριο Dini-Kummer 102
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy 104
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο 107
10 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης 109
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά 110
1011 Το κριτήριο λόγου 110
1012 Το κριτήριο n-στης ρίζας του Cauchy 112
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συνάρτηση 113
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np 115
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p) 117
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 119
11 Εναλλάσουσες σειρές 123
111 Το κριτήριο Leibniz 123
112 Το κριτήριο Dirichlet 124
12 Αναδιατάξεις σειρών 127
121 Αναδιατάξεις των φυσικών αριθμών 128
122 Αναδιατάξεις σειρών 128
123 Το θεώρημα Riemann 130
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 7
III Βασικες εννοιες στα απειρογινομενα 135
13 Γενικά περί απειρογινομένων 137
14 Κριτήρια σύγκλισης απειρογινομένων 139
IV Ασυμπτωτικη συμπεριφορα ακολουθιων και σειρων141
15 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών 143
151 Η ακολουθία n 144
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ 145
153 Η μέθοδος Laplace 146
154 Η ακολουθία πn 155
1541 Απόδειξη της Πρότασης 1545 161
Βιβλιογραφία 165
Ευρετήριο Ελληνικών Όρων 167
Κεφάλαιο 1
Προαπαιτούμενα
Στο κεφάλαιο αυτό συγκεντρώνουμε υλικό που είναι απαραίτητο
για την μελέτη των ακολουθιών και των σειρών Δεν είναι απα-
ραίτητο να διαβαστεί όλο πριν ξεκινήσει κανείς το Κεφάλαιο 1
αλλά μπορεί να ανατρέχει σε αυτό κάθε φορά που θα το χρεια-
στεί
11 Επαγωγή
Υποθέτουμε ότι το σύνολο των Φυσικών αριθμών N είναι γνωστό
Επαγωγή ονομάζουμε την εξής ιδιότητα Αν ένα σύνολο A sube N έχειτις ιδιότητες
1 isin A και για κάθε n isin A ισχύει n+ 1 isin A
τότε αναγκαστικά A = N Αυτό είναι πιστευτό διότι αφού 1 isin Aαπό την παραπάνω ιδιότητα (αν n isin A τότε n + 1 isin A) τότε2 = 1 + 1 isin A Επαναλαμβάνοντας συμπεραίνουμε 3 = 2 + 1 isin Aκαι μετά 4 = 3 + 1 isin A κλπ Γράψαμε ότι είναι laquoπιστευτόraquo διότιαποτελεί αξίωμα ότι σε αυτή την περίπτωση A = N μια και δενμπορούμε να κάνουμε άπειρο πλήθος ελέγχων Πολλά βιβλία πα-
ρουσιάζουν ως αξίωμα άλλες ισοδύναμες με αυτή προτάσεις και
στη συνέχεια αποδεικνύουν την ιδιότητα της επαγωγής Συχνά
παρουσιάζεται ως αξίωμα η αρχή της καλής διάταξης για το N
κάθε υποσύνολο του N έχει ελάχιστο στοιχείο Η αρχή της καλής
διάταξης αποδεικνύεται ότι είναι ισοδύναμη με την επαγωγή Για
λεπτομέρειες μπορεί κανείς να ανατρέξει στο [5]
Η Επαγωγή χρησιμοποιείται συνήθως με την εξής μορφή Αν
ένας ισχυρισμός (μια πρόταση) εξαρτάται από το n για πα-
10 Προαπαιτούμενα
ράδειγμα η πρόταση
1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
για να αποδειξουμε ότι ισχύει για κάθε n isin N θέτουμε
A =n isin N ισχύει ότι 1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
Αν δείξουμε ότι 1 isin A και όποτε n isin A τότε n + 1 isin A θα έχουμεαποδείξει με την Επαγωγή ότι A = N που σημαίνει ότι η ζητούμε-νη σχέση ισχύει για κάθε n isin N Έτσι για να αποδείξουμε την
παραπάνω κάνουμε τους εξής δύο ελέγχους
(i) ελέγχουμε αν 1 isin A 1 = 121(1+ 1) το οποίο είναι αληθές
(ii) υποθέτουμε ότι ισχύει n isin A (ονομάζεται laquoεπαγωγική υπόθε-σηraquo) δηλαδή ότι ισχύει
1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
και πρέπει να αποδείξουμε ότι n+ 1 isin A δηλαδή ότι
1+2+3+ +n+ (n+1) = 1
2(n+1)((n+1)+1) = 1
2(n+1)(n+2)
Πράγματι από την επαγωγική υπόθεση θα έχουμε ότι
1+ 2+ 3+ +n+ (n+ 1) = 1
2n(n+ 1)+ (n+ 1)
= (n+ 1)(
1
2n+ 1
)
= (n+ 1)n+ 2
2= 1
2(n+ 1)(n+ 2)
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
111 Η ανισότητα Bernoulli
Στη συνέχεια σε διάφορα σημεία θα χρειαστούμε μια πολύ στοι-
χειώδη αλλά ταυτόχρονα σημαντική ανισότητα
λημμα 111 (Ανισότητα Bernoulli) Για κάθε θ gt minus1 και για κάθε
n isin N ισχύει(1+ θ)n ge 1+nθ
Η ισότητα ισχύει αν και μόνο αν είτε θ = 0 είτε n = 1
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα 11
Απόδειξη Αν θ = 0 η ανισότητα είναι προφανής (ως ισότητα)
Έστω ότι θ ne 0 Για n = 1 προφανώς ισχύει ως ισότητα Για n = 2
έχουμε
(1+ θ)2 = 1+ 2θ + θ2 gt 1+ 2θ
Ας υποθέσουμε ότι (1+ θ)n gt 1+nθ Τότε
(1+ θ)n+1 = (1+ θ)(1+ θ)n gt (1+ θ)(1+nθ) = 1+ (n+ 1)θ +nθ2
gt 1+ (n+ 1)θ
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα
Γενίκευση των γνωστών ταυτοτήτων
(a+ b)2 = a2 + 2ab + b2
και
(a+ b)3 = a3 + 3a2b + 3ab2 + b3
αποτελεί η ταυτότητα γνωστή ως διωνυμικό ανάπτυγμα για
κάθε a b isin R 0 και για κάθε n isin N ισχύει
(a+ b)n =nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
όπου (nk
)= n
k(nminus k)
Υπενθυμίζουμε ότι n = 1 middot 2 middot 3 middot middot middotn και εξrsquo ορισμού 0 = 1
Η απόδειξη αυτής της ταυτοότητας γίνεται με επαγωγή στο
n Για n = 1 το άθροισμα ισούται με
1sum
k=0
(1
k
)akb1minusk =
(1
0
)a0b1minus0 +
(1
1
)a1b1minus1 = a+ b
διότι (1
0
)= 1
0(1minus 0)= 1 και
(1
1
)= 1
1(1minus 1)= 1
Προχωράμε με το επαγωγικό βήμα Υποθέτουμε ότι ισχύει η
(a+ b)n =nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
12 Προαπαιτούμενα
Πρέπει να αποδείξουμε ότι
(a+ b)n+1 =n+1sum
k=0
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk
Χρησιμοποιώντας την επαγωγική υπόθεση έχουμε
(a+ b)n+1 = (a+ b)(a+ b)n = (a+ b)nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
=nsum
k=0
(nk
)ak+1bnminusk +
nsum
k=0
(nk
)akb(n+1)minusk
θέτοντας s = k+1 και γράφοντας ξεχωριστά τον s = n+1 όρο στο
πρώτο και τον k = 0 όρο στο δεύτερο
= an+1 +nsum
s=1
(n
s minus 1
)asb(n+1)minuss +
nsum
k=1
(nk
)akb(n+1)minusk + bn+1
μετονομάζοντας το s σε k και βάζοντας μαζί τα δύο αθροίσματακαταλήγουμε στην
= an+1 +nsum
k=1
((n
kminus 1
)+(nk
))akb(n+1)minusk + bn+1
Όμως επειδή (n+ 1) = (n+ 1) middotn θα ισχύει(n
kminus 1
)+(nk
)= n
(kminus 1)(nminus (kminus 1))+ n
k(nminus k)
= n
(kminus 1)(nminus k)
(1
nminus k+ 1+ 1
k
)
= n
(kminus 1)(nminus k)k+nminus k+ 1
k((n+ 1)minus k)
= n
(kminus 1)(nminus k)n+ 1
k((n+ 1)minus k)
= (n+ 1)k((n+ 1)minus k)
=(n+ 1
k
)
Άρα επειδή(n+1n+1
)=(n+1
0
)= 1
(a+ b)n+1 = an+1 +nsum
k=1
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk + bn+1
=n+1sum
k=0
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk
13 Η τριγωνική ανισότητα 13
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
13 Η τριγωνική ανισότητα
προταση 131 Για κάθε δύο πραγματικούς αριθμούς x και y ισχύειη τριγωνική ανισότητα
∣∣|x| minus |y|∣∣ le |x plusmny| le |x| + |y|
Απόδειξη Η δεξιά ανισότητα προκύπτει από την ιδιότητα
plusmna le |a|
plusmn2xy le |2xy| = 2|x| |y|
προσθέτουμε και στα δύο μέλη τους x2 = |x|2 και y2 = |y|2
x2 plusmn 2xy +y2 le |x|2 + 2|x| |y| + |y|2
άρα
|x plusmny|2 le (|x| + |y|)2
οπότε |x plusmny| le |x| + |y|Για την ανισότητα στα αριστερά
|x| = |(x plusmny)∓y| le |x plusmny| + |y|
άρα |x| minus |y| le |x plusmny| Ομοίως
|y| = |(x plusmny)∓ x| le |x plusmny| + |x|
άρα |y| minus |x| le |x plusmny| Δηλαδή
plusmn(|x| minus |y|) le |x plusmny|
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές
ανισότητες
Οι τριγωνομετρικές συναρτήσεις ορίζονται στο παρακάτω σχήμα
Τη γωνία θ τη μετράμε σε ακτίνια δηλαδή η ορθή γωνία είναιείναι π2 ≃ 157079 και ολόκληρος ο κύκλος είναι 2π ≃ 628318
14 Προαπαιτούμενα
1
1
θ
cscθ
secθ
cosθ
sinθ
tanθ
cotθ
Επειδή ο κύκλος έχει ακτίνα 1 από το Πυθαγόρειο Θεώρημα
ισχύει
cos2 θ + sin2 θ = 1
ταυτότητα που ονομάζεται laquoβασική τριγωνομετρική ταυτότηταraquo
Είναι χρήσιμο να απομνημονεύσουμε την παραπάνω ταυτότη-
τα μαζί με την
cos2θ minus sin2 θ = cos(2θ)
Από αυτές προκύπτουν διάφορες ταυτότητες όπως
cos(2θ) = 1minus 2 sin2 θ = 2 cos2 θ minus 1
sin(2θ) = 2 sinθ cosθ
Και επειδή tanθ = sinθ cosθ και cotθ = cosθ sinθ προκύπτουνοι
tan(2θ) = 2 tanθ1minus tan2 θ
cot(2θ) = cot2 θ minus 1
2 cotθ
Οι ποσότητες secθ και cscθ ονομάζονται τέμνουσα (secant) και
συντέμνουσα (cosecant) και ισχύει
secθ = 1
cosθcscθ = 1
sinθ
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές ανισότητες 15
Επίσης ισχύουν οι σχέσεις
sin(θ plusmnϕ) = sinθ cosϕ plusmn cosθ sinϕ
cos(θ plusmnϕ) = cosθ cosϕ ∓ sinθ sinϕ
tan(θ plusmnϕ) = tanθ plusmn tanϕ1∓ tanθ tanϕ
cot(θ plusmnϕ) = cotθ cotϕ ∓ 1
cotθ plusmn cotϕ
sin(θ +ϕ) sin(θ minusϕ) = sin2 θ minus sin2ϕ
cos(θ +ϕ) cos(θ minusϕ) = cos2 θ minus sin2ϕ
προταση 141 Για κάθε minusπ2 lt θ lt π2 και θ ne 0 ισχύει
cosθ le sinθθ
le 1
Απόδειξη Η ανισότητα προκύπτει εύκολα από τον τριγωνο-
μετρικό κύκλο αν ονομάσουμε O το κέντρο του κύκλου ακτίναςOA = 1 όπου A στον x-άξονα C το σημείο που η γωνία θ τέμνειτον άξονα των εφαπτομένων και B το σημείο που η OC τέμνειτον κύκλο (δείτε σχήμα)
O A
C
B
τότε φανερά το εμβαδόν του τριγώνου OAB είναι μικρότερο τουεμβαδού του κυκλικού τομέα OAB το οποίο με τη σειρά του είναι
16 Προαπαιτούμενα
μικρότερο του εμβαδού του τριγώνου OAC Δηλαδή
1
2| sinθ| lt 1
2|θ| lt 1
2| tanθ| (11)
Αν θ isin (0 π2] τότε όλες οι παραπάνω ποσότητες είναι θετικέςκαι άρα
sinθ le θ le sinθcosθ
Συνεπώςsinθθ
le 1 και cosθ le sinθθ
δηλαδή η ζητούμενη
Αν τώρα θ isin [minusπ20)] η (11) γίνεται
minus sinθ lt minusθ lt minus sinθcosθ
Άραminus sinθminusθ le 1 δηλαδή
sinθθ
le 1
και
cosθ le minus sinθminusθ = sinθ
θ
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
πορισμα 142 Για κάθε x isin R ισχύει | sinx| le |x|Απόδειξη Αν |x| le 1 τότε η ανισότητα ισχύει από την Πρότα-
ση 141 διότι x isin [minusπ2 π2] αφού π2 gt 1 Αν |x| ge 1 η ζητο-
ύμενη ανισότητα ισχύει προφανώς αφού πάντα | sinx| le 1
Μέρος I
Ακολουθίες
Κεφάλαιο 2
Γενικά περί ακολουθιών
21 Ακολουθίες και υπακολουθίες
ορισμος 211 Κάθε συνάρτηση f A sube N ֏ R όπου το A είναιάπειρο σύνολο λέγεται ακολουθία πραγματικών αριθμών ή απλά
ακολουθία
Για τις ακολουθίες δεν χρησιμοποιούμε το γράμμα f αλλά γράμ-ματα όπως a b c x y z α β γ κλπ Επίσης αντί να γράφου-με a(n) για την τιμή της a στο n isin N γράφουμε an Αν θέλουμενα αναφερθούμε σε μια ακολουθία δεν γράφουμε laquoη ακολουθία
a A rarr Rraquo αλλά laquoη ακολουθία (an)nisinAraquo Αν A = N εκτός από
laquoη ακολουθία (an)nisinNraquo μπορεί να γράψουμε και (an)infinn=1 Αν δεν
υπάρχει λόγος να δηλώσουμε το πεδίο ορισμού γράφουμε laquoη α-
κολουθία (an)raquo Τέλος αν δεν υπάρχει περίπτωση σύγχυσης γιααπλοποίηση του συμβολισμού γράφουμε ακόμα και laquoη ακολουθία
anraquo παραλείποντας και τις παρενθέσεις Συχνά (αλλά όχι πάντα)το πεδίο ορισμού θα είναι όλο το σύνολο N
παραδειγμα 212 Η συνάρτηση (an)nisinN με an = 1n είναι μια ακο-
λουθία Έχουμε a1 = 1 a2 = 12 a3 = 1
3 κλπ Μια άλλη είναι η
ακολουθία bn = n όπου b1 = 1 b2 = 2 = 1middot2 = 2 b3 = 3 = 1middot2middot3 = 6
b4 = 4 = 1 middot 2 middot 3 middot 4 = 24 κλπ
ορισμος 213 Οι αριθμοί an δηλαδή οι τιμές της ακολουθίας(an)nisinA για κάθε n isin A λέγονται όροι της ακολουθίας Ο όρος an(δηλαδή η τιμή της ακολουθίας στο n) ονομάζεται n-στός όρος ήγενικός όρος της ακολουθίας (an)nisinA Το σύνολο an n isin A ονο-μάζεται σύνολο των όρων της ακολουθίας ενώ για κάθε m isin Nκάθε σύνολο της μορφής an n isin A και n gem ονομάζεται τελι-κό τμήμα της ακολουθίας
20 Γενικά περί ακολουθιών
Μια ακολουθία ορίζεται είτε με έναν τύπο για τον n-στό τηςόρο (όπως an = 1n) είτε αναδρομικά (για παράδειγμα a1 = 1 και
an+1 = an2 για κάθε n isin N) είτε με άλλο τρόπο με τον οποίο κα-θορίζονται με ακρίβεια όλοι οι όροι της και όχι με την παράθεση
λίγων όρων Με το τελευταίο εννοούμε ότι δεν έχει νόημα η φράση
laquoθεωρούμε την ακολουθία 11
21
31
4 raquo
διότι δεν είναι σαφές αν πρόκειται για την ακολουθία με τύπο
1n ή για την ακολουθία με τύπο
1
n+ (nminus 1)(nminus 2)(nminus 3)(nminus 4)
οι οποίες διαφέρουν από τον πέμπτο όρο και μετά ή κάποια άλλη
που ξεκινάει με αυτούς τους όρους
Αν περιορίσουμε μια ακολουθία σε ένα άπειρο υποσύνολο του
πεδίου ορισμού της τότε ο περιορισμός αυτός λέγεται υπακολου-
θία της αρχικής ακολουθίας
ορισμος 214 Υποθέτουμε ότι η ακολουθία an είναι ορισμένη γιακάθε n isin A sube N Αν B άπειρο υποσύνολο του A τότε η ακολουθίαan|nisinB ονομάζεται υπακολουθία της an
παραδειγμα 215 Θεωρήστε την ακολουθία an = 1n Αν αντί για
όλα τα n isin N χρησιμοποιήσουμε μόνο τους άρτιους n θα πάρουμεμια υπακολουθία της αρχικής Αυτή η υπακολουθία είναι η anμε n άρτιο Επειδή κάθε άρτιος είναι της μορφής 2n για n isin Nμπορούμε να πούμε ότι αυτή η υπακολουθία είναι η a2n = 1
2n
Έτσι ενώ η an έχει όρους τους
11
21
31
41
51
61
71
8
η υπακολουθία a2n έχει τους όρους
1
21
41
61
8
παραδειγμα 216 Θεωρούμε ένα (σταθερό) m isin N και μια ακολου-θία (an)nisinN Ορίζουμε την ακολουθία bn = am+n για κάθε n isin NΗ bn είναι υπακολουθία της an αφού φανερά
bn = an∣∣nisinN ngtm
Παρατηρώντας ότι το σύνολο των όρων της bn είναι το σύνολο
am+1 am+2 am+3
συμπεραίνουμε ότι κάθε τελικό τμήμα της an είναι υπακολουθίατης
22 Πράξεις ακολουθιών 21
ορισμος 217 Δυο ακολουθίες (an)nisinA και (bn)nisinB λέγονται ίσες ανA = B και an = bn για κάθε n isin A
Ασκήσεις
ασκηση 211 Περιγράψτε τις υπακολουθίες των laquoάρτιων όρωνraquo των α-
κολουθιών
n (minus1)n
ασκηση 212 Δείξτε ότι η φράση
laquoθεωρούμε την ακολουθία 4143475361718397113131 raquo
δεν αναφέρεται απαραίτητα σε μια υπακολουθία των πρώτων φυσικών
αριθμών εξετάζοντας τους όρους της an = n2minusn+41 μέχρι τον τεσσαρα-
κοστό πρώτο όρο
Ομοίως ελέγξτε ότι η ακολουθία bn = n2minus79n+1601 παράγει πρώτους
αριθμούς μέχρι τον ογδοηκοστό όρο αλλά b81 = 1763 = 41 middot 43
ασκηση 213 Αν an είναι το πλήθος όλων των διαγωνίων ενός κυρτούn-γώνου δείξτε επαγωγικά ότι an = (n2 minus 3n)2
22 Πράξεις ακολουθιών
Αν δυο ακολουθίες an και bn ορίζονται για κάθε n isin A sube N ορίζο-ναι και όλες οι πράξεις μεταξύ τους με τον αναμενόμενο τρόπο
ορισμος 221 Η ακολουθία sn όπου sn = an + bn για κάθε n isin Aονομάζεται άθροισμα των ακολουθιών an και bn Η ακολουθίαdn = an minus bn ονομάζεται διαφορά των ακολουθιών an και bn Ηακολουθία pn = anbn για κάθε n isin A ονομάζεται γινόμενο τωνακολουθιών an και bn
Αν an = 1n3 και bn = n2 τότε
an + bn = 1
n3+n2 = 1+n5
n3
an minus bn = 1
n3minusn2 = 1minusn5
n3
anbn = 1
n3middotn2 = 1
n
Ειδικά για το πηλίκο δύο ακολουθιών θα πρέπει να προσέξουμε
ώστε η ακολουθία στον διαιρέτη να μην έχει μηδενικούς όρους
22 Γενικά περί ακολουθιών
ορισμος 222 Αν οι an και bn είναι ακολουθίες με n isin A sube N καιεπιπλέον bn ne 0 για κάθε n isin A τότε η ακολουθία qn = anbnονομάζεται πηλίκο των ακολουθιών an και bn
Αν an = 1n3 και bn = n2 όπως παραπάνω τότε ισχύει bn = n2 ne 0
για κάθε n isin N οπότε ορίζεται το πηλίκο anbn = 1n5
Τέλος ορίζεται και η σύνθεση ακολουθιών ως εξής
ορισμος 223 Αν η kn είναι μια ακολουθία kn A rarr B όπου AB sube N και xn μια ακολουθία με πεδίο ορισμού το B τότε ορίζεται ηακολουθία cn = xkn η οποία ονομάζεται σύνθεση των ακολουθιώνkn και xn
παρατηρηση 224 Αν για την ακολουθία kn του προηγούμενου ο-ρισμού ισχύει
k1 lt k2 lt k3 lt
δηλαδή kn lt kn+1 για κάθε n isin N τότε η σύνθεση με την xn είναιμια υπακολουθία της xn Πράγματι αυτό είναι φανερό αφού
xkn = xn∣∣kn nisinN
Αυτό ισχύει και αντίστροφα έστω ότι η yn = xn|B μια υπακολου-θία της xn Το σύνολο B γράφεται στη μορφή B = kn n isin N μεk1 lt k2 lt k3 lt αφού το B έχει ελάχιστο στοιχείο έστω το k1
και στη συνέχεια το B k1 έχει ελάχιστο στοιχείο έστω το k2
και ούτω καθrsquo εξής (εδώ χρησιμοποιήσαμε την καλή διάταξη του
N)
Για παράδειγμα ας θεωρήσουμε τις ακολουθίες kn = n2 isin N καιxn = 1n με πεδίο ορισμού το σύνολο N Η σύνθεσή τους είναι ηακολουθία cn = xkn = xn2 Δηλαδή πρόκειται για υπακολουθία της
xn η xn έχει όρους
1
11
21
31
41
51
61
71
81
9
1
10
1
11
ενώ η cn = xn2 έχει όρους
1
12= 1
1
1
22= 1
4
1
32= 1
9
παρατηρηση 225 Αν θεωρήσουμε μια kn N rarr N η οποία δεν ι-
κανοποιεί την k1 lt k2 lt τότε δεν είναι απαραίτητο η xkn ναείναι υπακολουθία της xn Για παράδειγμα θεωρούμε την k1 = 2
k2 = 1 lt k1 kn = n για κάθε n ge 3 και την ακολουθία xn = 1nΤο πεδίο τιμών της cn = xkn είναι το ίδιο με αυτό της xn Έτσιαν ισχύει cn = xn|B για κάποιο B sube N ο μόνος τρόπος να ανήκει
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 23
το 12 στο πεδίο τιμών της cn είναι να ισχύει 2 isin B (αφού η xnισούται με 12 μόνο για n = 2) Αλλά τότε θα έπρεπε να ισχύει
c2 = x2 το οποίο είναι ψευδές αφού
c2 = xk2 = x1 = 1 ne1
2= x2
23 Εφαρμογές και παραδείγματα
Πολλές φορές παρόλο που η παράθεση πεπερασμένου πλήθους
όρων δεν μπορεί να ορίσει μια ακολουθία όπως είδαμε στην Ε-
νότητα 21 ορίζουμε ακολουθίες ως αθροίσματα για παράδειγμα
της μορφής xn = 1+ 12+ 1
3+ + 1
n στο οποίο εμφανίζονται πεπε-
ρασμένο πλήθος όρων Τέτοιες εκφράσεις όμως είναι σαφείς από
τον γενικό προσθετέο που φαίνεται στον τελευταίο όρο της έκ-
φρασης Δηλαδή ο υπολογισμός της xn απαιτεί να προσθέσουμεόλα τα κλάσματα 1k για k isin N και k le n Έτσι για να κατα-λάβουμε μέχρι ποιο κλάσμα προσθέτουμε κάθε φορά κοιτάμε τον
τελευταίο όρο του αθροίσματος
παραδειγμα 231 Γράψτε τους τρεις πρώτους όρους της ακολου-
θίας xn = 1+ 12+ + 1
n
Για να βρούμε τον πρώτο όρο κοιτάμε με τι ισούται το 1nόταν n = 1 Επειδή αυτό ισούται με 11 = 1 συμπεραίνουμε ότι
το άθροισμα θα σταματήσει στο 1 δηλαδή x1 = 1 Για να βρούμε
τον x2 παρατηρούμε ότι το 1n ισούται με 12 όταν n = 2 άρα
το άθροισμα θα σταματήσει στο 12 δηλαδή x2 = 1+ 12 Ομοίωςx3 = 1+ 12+ 13
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου μας δίνεται μια ακολουθία η οπο-
ία ορίζεται αναδρομικά για παράδειγμα a1 = 2 και an+1 = 2+an3για κάθε n isin N και πρέπει να βρούμε τον n-στο όρο της an ωςσυνάρτηση του n Στις απλούστερες αυτών των προβλημάτωνη εξίσωση που προκύπτει όταν αντικαταστήσουμε τόσο την anόσο και την an+1 με x η οποία ονομάζεται laquoεξίσωση αναδρο-μήςraquo έχει λύση Τότε ακολουθούμε το τέχνασμα που παρουσιάζε-
ται στα παρακάτω παραδείγματα Μια γενικότερη θεωρία των
γραμμικών αναδρομικών ακολουθιών παρουσιάζεται στο βιβλίο
[5]
παραδειγμα 232 Βρείτε τον γενικό όρο της ακολουθίας που ορίζε-
ται αναδρομικά θέτοντας a1 = 4 και an+1 = 2+an3 για κάθε n isin NΣχηματίζουμε την εξίσωση αναδρομής x = 2+ x3 η οποία έχει
μοναδική λύση την x = 3 Στη συνέχεια αφαιρούμε τον αριθμό 3
και από τα δύο μέλη του αναδρομικού τύπου
an+1 minus 3 =(
2+ an3
)minus 3 = 1
3(an minus 3)
24 Γενικά περί ακολουθιών
Έτσι
anminus3 = 1
3(anminus1minus3) =
(1
3
)2
(anminus2minus3) = middot middot middot =(
1
3
)nminus1
(a1minus3) =(
1
3
)nminus1
(Ο σωστός εκθέτης στην προτελευταία ισότητα είναι πράγματι
nminus 1 το βρίσκουμε παρατηρώντας ότι ο εκθέτης του κλάσματος
13 σε κάθε ισότητα αθροίζεται στο n όταν του προστεθεί ο δε-ίκτης του όρου της ακολουθίας που είναι στην παρένθεση (για
παράδειγμα 2+ (nminus 2) = n))Άρα ο γενικός όρος της an είναι an = 3+ (13)nminus1
παραδειγμα 233 Βρείτε τον γενικό όρο της an με a1 = 5 και an+1 =5minus 6
an
Η εξίσωση αναδρομής x = 5minus6x έχει δύο λύσεις τις 2 και 3 Α-
φαιρούμε από την αναδρομική εξίσωση της ακολουθίας τόσο τον
2 όσο και τον 3 Αφαιρώντας τον 2 μετά από πράξεις παίρνουμε
an+1 minus 2 = 3
an(an minus 2)
και αφαιρώντας το 3
an+1 minus 3 = 2
an(an minus 3)
Τώρα θέλουμε να διαιρέσουμε κατά μέλη αλλά για να το κάνουμε
αυτό πρέπει να γνωρίζουμε ότι κανένας όρος της an δεν ισο-ύται με 3 Αυτό όμως προκύπτει άμεσα από την τελευταία Αν
an+1 = 3 για κάποιο n τότε an = 3 Δηλαδή αν κάποιος όρος της
ακολουθίας ισούται με 3 τότε ισούται με 3 και ο προηγούμενος
Επαγωγικά θα καταλήξουμε σε άτοπο αφού a1 = 5 ne 3
Διαιρώντας λοιπόν κατά μέλη οδηγούμαστε στην
an+1 minus 2
an+1 minus 3= 3
2
an minus 2
an minus 3
Άρα
an minus 2
an minus 3= 3
2
anminus1 minus 2
anminus1 minus 3=(
3
2
)2 anminus2 minus 2
anminus2 minus 3= middot middot middot =
(3
2
)nminus1 a1 minus 2
a1 minus 3=(
3
2
)n
Λύνοντας ως προς an (αφαιρούμε αριθμητές από παρονομαστές )παίρνουμε αμέσως
an = 2+ 3n
3n minus 2n
παραδειγμα 234 Βρείτε τον γενικό όρο της an με a1 = 5 και an+1 =4anminus9anminus2
Σε αυτή την περίπτωση η εξίσωση αναδρομής x = (4xminus9)(xminus2) είναι ισοδύναμη με την (x minus 3)2 = 0 δηλαδή έχει διπλή ρίζα το
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 25
3 Σε αυτές τις περιπτώσεις κάνουμε το εξής τέχνασμα πρώτα
αφαιρούμε τη διπλή ρίζα για να καταλήξουμε στη σχέση
an+1 minus 3 = an minus 3
an minus 2
Τώρα αντιστρέφουμε τους όρους
1
an+1 minus 3= an minus 2
an minus 3= an minus 3+ 1
an minus 3= 1+ 1
an minus 3
Συνεπώς
1
an minus 3= 1+ 1
anminus1 minus 3= 2+ 1
anminus2 minus 3= nminus 1+ 1
a1 minus 3= nminus 1
2
Αντιστρέφοντας τους όρους της εξίσωσης και λύνοντας ως προς
an παίρνουμε
an = 3+ 2
2nminus 1
Ασκήσεις
ασκηση 231 Γράψτε τους πέντε πρώτους όρους της ακολουθίας
an = 1+ 1
22+ 1
32+ + 1
n2
και της
bn = 1+ 1
22+ 1
33+ + 1
nn
ασκηση 232 Βρείτε τον τύπο της υπακολουθίας των περιττών όρων
των ακολουθιών
an = (minus1)n1
n bn = cos(nπ) cn = sin
(nπ2
)
ασκηση 233 Θεωρήστε την ακολουθία an = logn Βρείτε τους τύπουςτων υπακολουθιών
an2 anm a2n an
ασκηση 234 Βρείτε τους γενικούς τύπους των ακολουθιών an bn και cnπου ορίζονται αναδρομικά ως εξής
(i) an+1 = 3+ 1
2an a1 = 2
26 Γενικά περί ακολουθιών
(ii) bn+1 = 3minus 2
bn b1 = 3
(iii) cn+1 =3cn minus 1
4cn + 7 c1 =
3
4
ασκηση 235 Δίνονται δυο δοχεία όγκου 2a λίτρων το καθένα το δοχείοA και το δοχείο B Το A περιέχει a λίτρα καθαρής αιθανόλης (οινόπνευμα)και το B περιέχει a λίτρα νερού Λέμε ότι εκτελέσαμε μία πράξη όταν(μετά από ανακάτεμα του A) αδειάσουμε το μισό περιεχόμενο του A στοB και στη συνέχεια (μετά από ανακάτεμα του B) αδειάσουμε το μισόπεριεχόμενο του B πίσω στο A Να υπολογιστεί η ποσότητα αιθανόληςστο δοχείο B μετά από άπειρο πλήθος πράξεων καθώς και ο συνολικόςόγκος του περιεχομένου του B (Υπόδειξη η απάντηση δεν είναι ότι το Bθα περιέχει τη μισή ποσότητα αιθανόλης)
Αποδείξτε όμως ότι η περιεκτικότητα του B σε αιθανόλη μετά απόάπειρο πλήθος πράξεων θα είναι 50
Κεφάλαιο 3
Μονότονες ακολουθίες
31 Ορισμοί και ιδιότητες
Ας θεωρήσουμε την ακολουθία με γενικό όρο an = (n minus 1)n Πα-ρατηρούμε ότι
an+1 =(n+ 1)minus 1
n+ 1= 1minus 1
n+ 1gt 1minus 1
n= nminus 1
n= an
Δηλαδή για κάθε n isin N ισχύει an lt an+1 Για μια ακολουθία anμε αυτή την ιδιότητα λέμε ότι η an είναι γνησίως αύξουσα Έτσιδίνουμε τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 311
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως αύξουσα και γράφουμεan αν για κάθε n isin N ισχύει an lt an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται αύξουσα και γράφουμε an rarr ανγια κάθε n isin N ισχύει an le an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως φθίνουσα και γράφουμεan
αν για κάθε n isin N ισχύει an gt an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται φθίνουσα και γράφουμε an
rarr
αν
για κάθε n isin N ισχύει an ge an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως μονότονη αν είναι είτεγνησίως αύξουσα είτε γνησίως φθίνουσα
bull Μια ακολουθία an λέγεται μονότονη αν είναι είτε αύξουσαείτε φθίνουσα
Από τον ορισμό προκύπτει άμεσα ότι μια γνήσια μονότονη α-
κολουθία είναι και μονότονη μια γνήσια αύξουσα είναι και αύξου-
σα αφού αν an lt an+1 τότε an le an+1 και ομοίως για τις γνήσια
28 Μονότονες ακολουθίες
φθίνουσες Το αντίστροφο δεν είναι βεβαίως σωστό αφού για
παράδειγμα μια σταθερή ακολουθία an = 3 για κάθε n isin N είναικαι αύξουσα και φθίνουσα αλλά δεν είναι ούτε γνήσια αύξουσα
ούτε γνήσια φθίνουσα
Συχνά για να εξετάσουμε τη μονοτονία μιας ακολουθίας an ε-ξετάζουμε αν οι διαφορές an+1 minus an έχουν το ίδιο πρόσημο γιακάθε n isin N Έτσι αν για κάθε n isin N ισχύει an+1 minus an ge 0 τότε
η an είναι αύξουσα και ομοίως για τις άλλες περιπτώσεις Ανμας ενδιαφέρει απλά ο έλεγχος της μονοτονίας (και όχι απα-
ραίτητα το είδος της) μπορούμε να εξετάσουμε αν το γινόμενο
(an+2 minus an+1)(an+1 minus an) έχει σταθερό πρόσημο για κάθε n isin N Αναυτό συμβαίνει φανερά η ακολουθία είναι μονότονη αφού σε αυ-
τή την περίπτωση κανένας παράγοντας (an+2 minus an+1) δεν μπορείνα αλλάζει πρόσημο σε σχέση με τον (an+1 minus an)Επιπλέον για θετικές ακολουθίες an μπορούμε να εξετάζουμε
αν ο λόγος an+1an είναι μεγαλύτερος ή ίσος του 1 ή μικρότερος
ή ίσος του 1 Φανερά αν an+1an ge 1 για κάθε n isin N τότε η
ακολουθία είναι αύξουσα ενώ αν an+1an le 1 για κάθε n isin N τότεη ακολουθία είναι φθίνουσα
προταση 312 Αν η ακολουθία an είναι μονότονη τότε κάθε υπα-κολουθία της έχει την ίδια μονοτονία με την an
Απόδειξη Έστω ότι η cn = akn είναι υπακολουθία της an μεkn N rarr N με k1 lt k2 lt δηλαδή η kn είναι γνήσια αύξουσαΥποθέτουμε ότι η an είναι άυξουσα Φανερά ισχύει
cn = akn le akn+1 le akn+2 le le akn+1 = cn+1
οπότε και η cn είναι αύξουσα Ομοίως αν η an έχει οποιοδήποτεάλλο είδος μονοτονίας
Δεν είναι βεβαίως αλήθεια ότι κάθε ακολουθία είναι μονότονη
Για παράδειγμα η ακολουθία an = (minus1)nn δεν είναι αύξουσα
αφού a3 = minus13 lt 12 = a2 αλλά ούτε και φθίνουσα αφού a1 =minus1 lt 12 = a2 Παρατηρούμε όμως ότι η υπακολουθία των αρτίων
όρων της a2n = 1(2n) είναι φθίνουσα (και των περιττών τηςόρων είναι αύξουσα) Βλέπουμε δηλαδή ότι παρόλο που η ίδια η
an δεν έχει κανένα είδος μονοτονίας εν τούτοις έχει τουλάχιστονμια μονότονη υπακολουθία Αυτό είναι ένα γενικό φαινόμενο και
διατυπώνεται στην επόμενη πρόταση
προταση 313 Κάθε ακολουθία πραγματικών αριθμών έχει μια μο-
νότονη υπακολουθία
Απόδειξη Θεωρούμε το σύνολο των σημείων κορυφής της α-
κολουθίας an
A = k isin N ak ge an για κάθε n ge k
32 Εφαρμογές και παραδείγματα 29
Αν το A είναι άπειρο σύνολο έστω ότι περιέχει τα στοιχεία
k1 lt k2 lt lt kn lt kn+1 lt
Αφού το kn είναι σημείο κορυφής (δηλαδή στοιχείο του A) καιkn+1 gt kn συμπεραίνουμε ότι akn ge akn+1 για κάθε n isin N και συνε-πώς η akn είναι φθίνουσαΑν σε αντίθετη περίπτωση το σύνολο A είναι πεπερασμένο
Έστω ότι m είναι το μεγαλύτερο στοιχείο του Τότε το k1 =m+1
δεν ανήκει το A οπότε υπάρχει k2 gt k1 ώστε ak1 lt ak2 Αλλά
τώρα k2 gt k1 = m + 1 οπότε k2 notin A Έτσι υπάρχει k3 gt k2 ώστε
ak2 lt ak3 Επαγωγικά αν έχουμε ορίσει τον akn για kn gt knminus1 gtk1 =m+ 1 ισχύει kn notin A οπότε υπάρχει kn+1 gt kn ώστε akn lt akn+1
Επαγωγικά λοιπόν ορίζεται η υπακολουθία akn η οποία από τηνκατασκευή της είναι γνησίως αύξουσα
Δηλαδή σε κάθε περίπτωση η an έχει μια μονότονη υπακολου-θία
32 Εφαρμογές και παραδείγματα
παραδειγμα 321 Ελέγξτε ως προς τη μονοτονία την ακολουθία
an = (n2 minus 1)(2n)Ελέγχουμε με απλές πράξεις ότι
an+1 minus an =n2 +n+ 1
2n(n+ 1)gt 0
για κάθε n isin N Συνεπώς η an είναι γνησίως αύξουσαΆλλος τρόπος
an =n2 minus 1
2n= n
2minus 1
2nltn+ 1
2minus 1
2(n+ 1)= an+1
παραδειγμα 322 Ελέγξτε ως προς τη μονοτονία την ακολουθία anμε a1 = 1 και an+1 =
radic1+ an
Ο έλεγχος γίνεται εύκολα με επαγωγή για n = 1 ισχύει
a2 =radic
1+ a1 =radic
2 gt 1 = a1
Υποθέτοντας ότι an+1 gt an έχουμε
an+2 =radic
1+ an+1 gtradic
1+ an = an+1
παραδειγμα 323 Αποδείξτε ότι η ακολουθία an = (1 + 1n)n είναιγνησίως αύξουσα χρησιμοποιώντας την ανισότητα Bernoulli στην
ακολουθία (1minus 1n2)n
30 Μονότονες ακολουθίες
Σύμφωνα με την υπόδειξη
1minus 1
nlt(
1minus 1
n2
)n=(
1minus 1
n
)n (1+ 1
n
)n
άρα για κάθε n ge 2
(1+ 1
n
)ngt
1(1minus 1
n
)nminus1= 1(
nminus1n
)nminus1=(
nnminus 1
)nminus1
=(
1+ 1
nminus 1
)nminus1
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 321 Να μελετηθούν ως προς την μονοτονία οι ακολουθίες
an = 3n+ 2 an =n+ 4
n2 + 1
an =n2n
an =1 middot 3 middot 5 middot middot (2nminus 1)
2 middot 4 middot 6 middot middot (2n)
an =1
n+ 1+ 1
n+ 2+ + 1
2nan =
(1
(n+ 1)minus 1
(n+ 2)
)(n+ 2)
an = 2n+2 sinθ2n με 0 lt θ lt π2 an =
(2n)radicn
(n)222n+1
ασκηση 322 Αποδείξτε ότι αν kn N rarr N γνησίως αύξουσα ακολουθία
φυσικών αριθμών τότε ισχύει kn ge n για κάθε n isin N
Κεφάλαιο 4
Φραγμένες ακολουθίες
41 Ορισμοί και ιδιότητες
Θεωρούμε την ακολουθία an = (n minus 1)n Παρατηρούμε ότι an =1 minus 1n Έτσι κανένας όρος της ακολουθίας δεν είναι μεγαλύτε-ρος από τον αριθμό 1 Δηλαδή an = 1 minus 1n le 1 Για αυτή την
ακολουθία λέμε ότι είναι άνω φραγμένη από τον αριθμό 1 ή ότι
το 1 είναι ένα άνω φράγμα της ακολουθίας Παρατηρήστε ότι
αφού an le 1 για κάθε n isin N άρα an le 2 και an leradic
3 και γενικώς
an leM για κάθε M ge 1 Έτσι το άνω φράγμα μιας ακολουθίας δεν
είναι μονοσήμαντα ορισμένο αλλά αν μια ακολουθία έχει ένα άνω
φράγμα τότε κάθε μεγαλύτερος από αυτό αριθμός είναι και αυτός
άνω φράγμα της ακολουθίας Για αυτό λέμε laquoένα άνω φράγμαraquo
και όχι laquoτο άνω φράγμαraquo της an Γενικότερα δίνουμε τον ακόλου-θο ορισμό
ορισμος 411
bull Μια ακολουθία an λέγεται άνω φραγμένη αν υπάρχει M isin Rώστε an le M για κάθε n isin N Το M λέγεται (ένα) άνω φράγματης an
bull Μια ακολουθία an λέγεται κάτω φραγμένη αν υπάρχει m isin Rώστε an ge m για κάθε n isin N Το m λέγεται (ένα) κάτω
φράγμα της an
bull Μια ακολουθία an λέγεται φραγμένη αν είναι και άνω και
κάτω φραγμένη δηλαδή αν υπάρχουν M m isin R ώστε m lean leM για κάθε n isin N
bull Μια ακολουθία an λέγεται απολύτως φραγμένη αν υπάρχειM isin R ώστε |an| le M για κάθε n isin N
32 Φραγμένες ακολουθίες
Φανερά από τον ορισμό αν η an είναι άνω φραγμένη από τοναριθμό M τότε και κάθε υπακολουθία της an είναι άνω φραγμένηαπό τον ίδιο αριθμό M Ομοίως αν η an είναι κάτω φραγμένηαπό τον αριθμό m τότε και κάθε υπακολουθία της an είναι κάτωφραγμένη από τον ίδιο αριθμό mΑν ο αριθμός b δεν είναι άνω φράγμα της ακολουθίας an αυτό
σημαίνει ότι δεν είναι όλοι οι όροι της ακολουθίας μικρότεροι του
b Δηλαδή υπάρχει τουλάχιστον ένας όρος an0 για κάποιο n0 isin Nώστε b lt an0
Ομοίως αν ο αριθμός c δεν είναι κάτω φράγμα της ακολου-θίας an αυτό σημαίνει ότι δεν είναι όλοι οι όροι της ακολουθίαςμεγαλύτεροι του c Δηλαδή υπάρχει τουλάχιστον ένας όρος an0
για κάποιο n0 isin N ώστε an0 lt c
παρατηρηση 412 Μια ακολουθία an που είναι φθίνουσα είναι άνωφραγμένη αφού φανερά an le a1 για κάθε n isin N Ομοίως μια α-ύξουσα ακολουθία an είναι κάτω φραγμένη αφού an ge a1 για
κάθε n isin Nπροταση 413 Μια ακολουθία an είναι φραγμένη αν και μόνο ανείναι απολύτως φραγμένη
Απόδειξη Αν η an είναι απολύτως φραγμένη τότε υπάρχειένας αριθμός M isin N ώστε |an| le M για κάθε n isin N Συνεπώς
minusM le an leM και άρα η an είναι φραγμένηΑν η an είναι φραγμένη τότε υπάρχουν αριθμοί m M isin R ώστε
για κάθε n isin N να ισχύει m le an le M Θέτουμε K = max|m| |M|Τότε ισχύουν τα εξής
an leM le |M| le max|m| |M| = K
και
an gem ge minus|m| ge minusmax|m| |M| = minusK
Συνεπώς minusK le an le K δηλαδή |an| le K ολοκληρώνοντας την α-πόδειξη
Όπως είπαμε και νωρίτερα τα φράγματα δεν είναι μονοσήμα-
ντα ορισμένα Αλλά δύο συγκεκριμένα φράγματα είναι ιδιαίτερα
σημαντικά
ορισμος 414 Το ελάχιστο άνω φράγμα μιας άνω φραγμένης α-
κολουθίας (an)nisinA συμβολίζεται με supan ή supn an ή supnisinA anκαι εκτός από ελάχιστο άνω φράγμα ονομάζεται άνω πέρας ή
supremum της anΤο μέγιστο κάτω φράγμα μιας κάτω φραγμένης ακολουθίας
(an)nisinA συμβολίζεται με infan ή infn an ή infnisinA an και εκτός απόμέγιστο κάτω φράγμα ονομάζεται κάτω πέρας ή infimum της an
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 33
Πολύ σημαντική είναι η παρακάτω ιδιότητα που μας επιτρέπει να
χειριζόμαστε αυτά τα ιδιαίτερα φράγματα και χρησιμοποιείται
συστηματικά όποτε και όπου αυτά εμφανίζονται
παρατηρηση 415
bull Αν το s είναι το άνω πέρας μιας ακολουθίας an δηλαδή τοελάχιστο άνω φράγμα της an τότε για κάθε ε gt 0 το s minus εως μικρότερο του ελαχίστου άνω φράγματος s δεν είναι άνωφράγμα της ακολουθίας Άρα υπάρχει n0 isin N ώστε sminusε lt an0
bull Αν το i είναι το κάτω πέρας μιας ακολουθίας an δηλαδή τομέγιστο κάτω φράγμα της an τότε για κάθε ε gt 0 το i + εως μεγαλύτερο του μεγίστου κάτω φράγματος i δεν είναικάτω φράγμα της ακολουθίας Άρα υπάρχει n0 isin N ώστε
an0 lt i+ ε
παρατηρηση 416 Αν μια ακολουθία an δεν είναι άνω φραγμένητότε θεωρούμε ότι το άνω πέρας της είναι το +infin Γράφουμεsupan = +infin Ομοίως αν δεν είναι κάτω φραγμένη θεωρούμε ότιτο κάτω πέρας της είναι το minusinfin και γράφουμε infan = minusinfin Σε αυ-τές τις περιπτώσεις φανερά δεν ισχύει η Παρατήρηση 415 αφού
πάντα minusinfin lt an lt +infin
42 Εφαρμογές και παραδείγματα
παραδειγμα 421 Αποδείξτε ότι οι ακολουθίες an = (3n2minus 1)(2n2 +1) bn = (3n2 + 1)(2n2 minus 1) cn = (3n2 + 1)(n2 minus 3) για n ge 2 και
dn = (3n2 + 1)(n2 minusnminus 1) για n ge 2 είναι φραγμένες
Φανερά και οι τέσσερις ακολουθίες είναι θετικές οπότε μένει να
αποδειχθεί ότι είναι άνω φραγμένες Για αυτό προσπαθούμε να
μεγαλώσουμε τις ακολουθίες απλοποιώντας τες αλλά χωρίς να
αλλάξουμε την τάξη μεγέθους αριθμητή και παρονομαστή Έτσι
έχουμε
an =3n2 minus 1
2n2 + 1le 3n2
2n2= 3
2
συνεπώς η an είναι άνω φραγμένη από το 32Για τη bn δεν μπορούμε να κάνουμε ακριβώς το ίδιο τέχνασμα
για το άνω φράγμα διότι το να διαγράψουμε το +1 από τον
αριθμητή ή το minus1 από τον παρονομαστή δεν μεγαλώνει αλλά
μικραίνει το κλάσμα Μπορούμε όμως να μεγαλώσουμε το +1 του
αριθμητή σε +n2 και να μικρύνουμε το minus1 του παρονομαστή με
minusn2 αλλαγές που δεν αλλάζουν την τάξη μεγέθους των όρων του
κλάσματος
bn =3n2 + 1
2n2 minus 1le 3n2 +n2
2n2 minusn2= 4
34 Φραγμένες ακολουθίες
Για τη cn δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε το minus3 του πα-
ρονομαστή με minusn2 όπως κάναμε στην bn διότι θα μηδενιστεί οπαρονομαστής Μπορούμε όμως να ελέγξουμε ότι 3 lt n23 γιακάθε n ge 3 Έτσι για n ge 3
cn =3n2 + 1
n2 minus 3le 3n2 +n2
n2 minus 13n2
= 4n2
23n
2= 6
Η ακολουθία όμως ορίζεται για n ge 2 Άρα για να βρούμε ένα
άνω φράγμα πρέπει να ελέγξουμε μήπως το c2 είναι μεγαλύτερος
του 6 Πράγματι c2 = 13 Άρα
cn le max613 = 13
Τέλος για την dn αναζητούμε n0 ώστε n+1 le n22 για κάθε n gen0 ώστε να απλοποιήσουμε τον παρονομαστή χρησιμοποιώντας
ότι n2 minus nminus 1 = n2 minus (n+ 1) ge n2 minus n22 = n22 Η n+ 1 le n22 είναιισοδύναμη με την n2 minus 2n minus 2 ge 0 η οποία είναι αληθής για κάθε
n ge 3 (η εξίσωση x2 minus 2x minus 2 = 0 είναι θετική για κάθε x gt 1+radic
3 asymp27320508) Οπότε για κάθε n ge 3
dn =3n2 + 1
n2 minusnminus 1le 3n2 +n2
n2 minus 12n2
= 8
Επειδή τώρα d2 = 13 συμπεραίνουμε ότι dn le max138 = 13
παραδειγμα 422 Αποδείξτε ότι η ακολουθία an με a1 = 8 και
an+1 =radic
2+ an είναι άνω φραγμένη από το 8 Δείξτε ότι αν ο
a1 δοθεί να είναι μικότερος από τη μεγαλύτερη ρίζα της εξίσω-
σης αναδρομής x =radic
2+ x τότε το ίδιο ισχύει και για τον γενικόόρο της an Τέλος αποδείξτε ότι αν r gt 0 τότε κάθε ακολουθία με
a1 gt 0 και αναδρομικό τύπο an+1 =radicr + an είναι άνω φραγμένη α-
πό το maxa1 ρ όπου ρ η μέγιστη ρίζα της εξίσωσης αναδρομήςx = radicr + xΠράγματι για n = 1 ισχύει a1 = 8 le 8 Υποθέτουμε ότι an le 8
Τότε
an+1 =radic
2+ an leradic
2+ 8 leradic
16 = 4 le 8
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
Η εξίσωση αναδρομής έχει μεγαλύτερη ρίζα τον αριθμό x = 2
Αν a1 le 2 και υποθέσουμε ότι an le 2 τότε
an+1 =radic
2+ an leradic
2+ 2 = 2
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
Τέλος αν θέσουμε M = maxa1 ρ φανερά a1 le M Και αν υπο-θέσουμε ότι an leM τότε
an+1 =radicr + an le
radicr +M leM
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 35
αφού η τελευταία είναι ισοδύναμη με την M2 minusM minus r ge 0 η οποία
είναι αληθής αφού το M είναι μεγαλύτερο ή ίσο με τη μέγιστη
ρίζα ρ της x2 minus x minus r = 0
παραδειγμα 423 Αποδείξτε (με κατάλληλη χρήση της ανισότητας
Bernoulli ότι η ακολουθία (1+ 12n)n είναι άνω φραγμένη από το2 και στη συνέχεια αποδείξτε ότι η (1+1n)n είναι άνω φραγμένηαπό το 4
Έχουμε
(1+ 1
2n
)n= 1(
2n2n+1
)n =1(
1minus 12n+1
)n le1(
1minus n2n+1
) = 2n+ 1
n+ 1le 2
Από το Παράδειγμα 323 η ακολουθία (1 + 1n)n είναι γνησίωςαύξουσα άρα
(1+ 1
n
)nle(
1+ 1
2n
)2n
=((
1+ 1
2n
)n)2
le 22 = 4
παραδειγμα 424 Αποδείξτε ότι αν an αύξουσα ακολουθία και s =supan n isin N τότε για κάθε ε gt 0 η ακολουθία an βρίσκεταιτελικά στο διάστημα (s minus ε s]Χρησιμοποιούμε την Παρατήρηση 415 το s minus ε δεν είναι άνω
φράγμα της ακολουθίας an άρα υπάρχει n0 isin N ώστε sminus ε lt an0 les Αφού η an είναι αύξουσα για κάθε n ge n0 συμπεραίνουμε ότι
s minus ε lt an0 le an le s δηλαδή το ζητούμενο
παραδειγμα 425 Αποδείξτε ότι η an = (n2 + sin(nπ2))(n + 1) δενείναι άνω φραγμένη
Έχουμε
n2 + sin(nπ2)n+ 1
ge n2 minus 1
n+ 1= nminus 1
η οποία φανερά δεν είναι άνω φραγμένη
Ασκήσεις
ασκηση 421 Να εξετάσετε αν είναι φραγμένες οι παρακάτω ακολουθίες
36 Φραγμένες ακολουθίες
an =5 sin(3n)
4nan =
n+ 1000
n+ 100
an = (minus5)minusn an =2nminus 1
n+ 1
an =n3n
an = nradic
2n + 3n + 5n
an =n+ 5
2nan =
n2 + 2n+ 4
n3 + 2
an =n2 cos(nπ)+n sin(n+ 1)
n2 +n+ 1
an =1radic
n2 + 1+ 1radic
n2 + 2+ + 1radic
n2 +n
an =radicn+ 2minus
radicn+ 1 an =
radicn2 +nminusn
ασκηση 422 Να εξεταστούν ως προς το φράγμα οι ακολουθίες
an =radicn+ aminus
radicn+ b με a b isin R
a1 = 2an+1 =
radican + 2 για n isin N
ασκηση 423 Να εξεταστεί ως προς το φράγμα η ακολουθία an με a1 = 1
και
an+1 =5an + 6
2an + 1
(Υπόδειξη Παρατηρήστε ότι an gt 0 για κάθε n isin N)ασκηση 424 Για κάθε p gt 0 θέτουμε
sn = 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
np
Αποδείξτε ότι για κάθε p gt 1 η ακολουθία sn είναι φραγμένη αποδεικνύο-ντας (με επαγωγή) ότι για κάθε n isin N ισχύει
1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
nple pp minus 1
minus 1
(p minus 1)npminus1
Επιπλέον για κάθε p gt 0 ισχύει
n1minusp le 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
np
Ειδικά για p = 1 αποδείξτε με επαγωγή ότι ισχύει
1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
nge 1
2logn
Συμπεράνετε ότι για 0 lt p le 1 η sN δεν είναι φραγμένη (Υπόδειξη ηπερίπτωση 0 lt p lt 1 είναι εύκολη αν όλα τα κλάσματα του αθροίσματος
αντικατασταθούν από το μικρότερο από αυτά Αν όμως γίνει επαγωγικά
θα χρειαστεί η παρατήρηση ότι (n+ 1)pn1minusp ge npn1minusp = n)
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 37
ασκηση 425 Θεωρήστε μια αύξουσα ακολουθία an για την οποία υπάρχειc gt 0 ώστε a2n minus an le cn Αποδείξτε ότι η ακολουθία ann είναι άνωφραγμένη (Υπόδειξη για κάθε ακέραιο k βρείτε πρώτα n ώστε 2nminus1 ltk le 2n Επειδή η an είναι αύξουσα ισχύει ak le a2n Τώρα εφαρμόστε την
υπόθεση)
Κεφάλαιο 5
Σύγκλιση ακολουθιών
51 Μηδενικές ακολουθίες
Για κάθε x isin R κάθε διάστημα της μορφής (a b) ώστε x isin (a b) ο-νομάζεται μια ανοικτή περιοχή του x ή απλά περιοχή του x Σταακόλουθα θα χρησιμοποιήσουμε περιοχές ειδικού τύπου Συγκεκρι-
μένα παίρνουμε ένα θετικό αριθμό ε gt 0 και σχηματίζουμε την πε-
ριοχή (x minus εx + ε) του x Το x για αυτή την περιοχή ονομάζεταικέντρο της περιοχής και το ε ακτίνα της περιοχής Περιοχές τηςμορφής (xminusεx+ε) συμβολίζονται και με (x ε) Φανερά αν x = 0
τότε (0 ε) = (minusε ε) Παρατηρούμε επίσης ότι y isin (x ε) αν καιμόνο αν xminus ε lt y lt x+ ε και ισοδύναμα |y minusx| lt ε Με άλλα λόγια
(x ε) = (x minus εx + ε) = y isin R |y minus x| lt ε
Αν δοθεί ένα x και μια περιοχή του (x ε) λέμε ότι μια α-κολουθία an περιέχεται τελικά σε αυτή την περιοχή αν υπάρχειένα n0 isin N ώστε an isin (x ε) για κάθε n ge n0 Για παράδειγμα
ας πάρουμε x = 0 και an = 1n Βλέπουμε ότι για κάθε ε gt 0 αν
θέλουμε να ισχύει an isin (0 ε) θα πρέπει minusε lt 1n lt ε ισοδύναμαn gt 1ε Άρα αν θέσουμε n0 = [1ε] + 1 isin N αν n ge n0 gt 1ε τότεan = 1n isin (0 ε) Έτσι για κάθε ε gt 0 η ακολουθία an = 1nβρίσκεται τελικά στην περιοχή (0 ε) Σε μια τέτοια περίπτωσηλέμε ότι η ακολουθία an είναι μηδενική ή ότι έχει όριο το μηδέν ήότι συγκλίνει στο μηδέν
ορισμος 511 Λέμε ότι μια ακολουθία an συγκλίνει στο μηδέν ή ότιείναι μηδενική ή ότι έχει όριο το μηδέν αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει
n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει |an| lt ε Σε αυτήτην περίπτωση γράφουμε an rarr 0 ή limnrarrinfin an = 0 ή απλούστερα
liman = 0
40 Σύγκλιση ακολουθιών
παρατηρηση 512 Στον παραπάνω ορισμό είτε γράψουμε |an| lt εείτε γράψουμε |an| le ε το νόημα του ορισμού δεν αλλάζει
bull Αν |an| lt ε τότε προφανώς |an| le ε
bull Αν εφαρμόσουμε τον παραπάνω ορισμό με le αντί για lt καιγια ε2 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
|an| le ε2 και συνεπώς |an| lt ε
παραδειγμα 513 Η ακολουθία an = n sin(πn4)+1n2+1
είναι μηδενική Πράγ-
ματι παρατηρούμε ότι
|an| =∣∣n sin(πn4)+ 1
∣∣n2 + 1
le∣∣n sin(πn4)
∣∣+ 1
n2 + 1le n+ 1
n2 + 1le n+n
n2= 2
n
Έτσι αν ε gt 0 και θέλουμε να ισχύει |an| lt ε αρκεί να απαιτήσουμε2n lt ε ισοδύναμα n gt 2ε Άρα αν θέσουμε n0 = [2ε]+ 1 τότε αν
n ge n0 gt 2ε θα έχουμε |an| le 2n lt ε Συνεπώς η an είναι μηδενική
Παρατηρήστε ότι στο προηγούμενο παράδειγμα μεγαλώσαμε το
κλάσμα αλλά χωρίς να μεταβάλουμε την τάξη του n ούτε στοναριθμητή ούτε στον παρονομαστή Αυτή την τεχνική θα τη χρη-
σιμοποιούμε τακτικά
Ασκήσεις
ασκηση 511 Δείξτε με τη βοήθεια του ορισμού ότι οι παρακάτω ακολου-
θίες είναι μηδενικές
an =1
2n3an =
sinnπ5
n2an =
5+ sin(nπ5)n2 +n+ 1
an =sinn+ cos(3n)
n2an = 1
ns όπου s isin Q+
ασκηση 512 Αποδείξτε με τη βοήθεια του ορισμού ότι οι παρακάτω
ακολουθίες είναι μηδενικές
nminus 1
n2 minus 1
nminus 1
n2 + 1
8n2 minus 1
2n3 + 3
8n2 + 1
2n3 minus 3
sin(radicnπ)+ cos( 4
radicnπ)
n
n116 +n95 +n74 +n53 +n32 + 1
n2 minusn+ 1
ασκηση 513 Αποδείξτε ότι αν μια ακολουθία an είναι φθίνουσα και μη-δενική τότε an ge 0 για κάθε n isin N
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 41
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών
ιδιοτητα 521 Για κάθε ακολουθία an ισχύει
liman = 0 αν και μόνο αν lim |an| = 0
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 και έστω ότι μας δόθηκε ένα
ε gt 0 Τότε επειδή μπορούμε να βρούμε n0 ώστε για κάθε n ge n0
ισχύει |an| lt ε συνεπάγεται ότι∣∣|an|
∣∣ lt ε και συνεπώς lim |an| = 0
Αντίστροφα αν lim |an| = 0 και μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 βρίσκου-
με n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει∣∣|an|
∣∣ lt ε οπότε επειδή∣∣|an|∣∣ = |an| συμπεραίνουμε ότι |an| lt ε και άρα liman = 0
ιδιοτητα 522 Για κάθε ακολουθία an αν liman = 0 τότε η anείναι φραγμένη
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για ε = 1
Οπότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt 1
Δηλαδή ο αριθμός 1 αποτελεί άνω φράγμα για την ακολουθία
|an| αλλά όχι για όλα τα n isin N αλλά μόνο για τα n που είναιμεγαλύτερα ή ίσα με το n0 Θέτουμε τώρα
M = max1 |a1| |a2| |an0minus1|
ώστε να είμαστε σίγουροι ότι
|an| le M
για κάθε n isin N Έτσι η ακολουθία an είναι απολύτως φραγμένηκαι άρα φραγμένη
ιδιοτητα 523 Για κάθε ακολουθία an κάθε ακολουθία bn καικάθε λ micro isin R αν liman = limbn = 0 τότε lim(λan plusmn microbn) = 0
Απόδειξη Υποθέτουμε ότι λ ne 0 ne micro και έστω ότι μας δόθηκεένα ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης στο μηδέν για
τις ακολουθίες an και bn χρησιμοποιώντας για laquoεraquo τα ε2|λ| gt 0
και ε2|micro| gt 0 αντίστοιχα Έτσι βρίσκουμε ένα n1 isin N για την anκαι ένα n2 για την bn ώστε να ισχύουν τα εξής
για κάθε n ge n1 ισχύει |an| ltε
2|λ| (51)
και
για κάθε n ge n2 ισχύει |bn| ltε
2|micro| (52)
Θέτοντας n0 = maxn0 n1 αν n ge n0 θα ισχύουν ταυτόχρονα και
η (51) και η (52) Οπότε για n ge n0 θα έχουμε
|λan plusmn microbn| le |λan| + |microbn| = |λ| |an| + |micro| |bn| lt |λ|ε
2|λ| + |micro|ε
2|micro| = ε
42 Σύγκλιση ακολουθιών
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
ιδιοτητα 524 Για κάθε ακολουθία an και κάθε λ isin R αν liman = 0
τότε lim(λan) = 0
Απόδειξη Άμεσο από την προηγούμενη ιδιότητα για micro = 0
ιδιοτητα 525 Για κάθε ακολουθία an και κάθε ακολουθία bn θέτου-με
xn = maxan bn και yn = minan bnΑν liman = 0 και limbn = 0 τότε limxn = 0 και limyn = 0
Απόδειξη Προκύπτει αμέσως από τις προηγούμενες ιδιότητες
και τις σχέσεις
maxt s = t + s + |t minus s|2
και mint s = t + s minus |t minus s|2
ιδιοτητα 526 Για κάθε ακολουθία an και κάθε ακολουθία bn ανliman = 0 και η bn είναι φραγμένη τότε lim(anbn) = 0
Απόδειξη Έστω ότι μας δόθηκε ένα ε gt 0 και έστω ότι για
τον αριθμό M ισχύει |bn| le M για κάθε n isin N Εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης της an στο 0 για εM gt 0 οπότε θα υπάρχει
ένα n0 στο N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt εM Οπότεαν n ge n0 θα έχουμε
|anbn| = |an| |bn| ltεMM = ε
Συνεπώς lim(anbn) = 0
ιδιοτητα 527 Για κάθε ακολουθία an και για κάθε k isin N αν
limnrarrinfin an = 0 τότε limnrarrinfin anplusmnk = 0
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 Αν για n ge n0 ισχύει |an| lt εεπειδή θα είναι n + k ge n ge n0 θα ισχύει και η |an+k| lt ε Οπότεlimnrarrinfin an+k = 0
Για την limanminusk = 0 απλά θέτουμε n1 = n0+k και αν n ge n1 θα
ισχύει nminusk ge n1minusk ge n0 οπότε |anminusk| lt ε και άρα limnrarrinfin anminusk = 0
Γενικότερα έχουμε την εξής
ιδιοτητα 528 Αν η ακολουθία an είναι μηδενική κάθε υπακολου-θία της είναι μηδενική
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 και έστω ότι η kn είναι μιαγνησίως αύξουσα υπακολουθία φυσικών αριθμών Αν ε gt 0 τότε
υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ε Αλλάαπό την Άσκηση 322 ισχύει kn ge n οπότε αν n ge n0 συνεπάγεται
kn ge kn0 ge n0 οπότε |akn minus ℓ| lt ε
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 43
ιδιοτητα 529 Για κάθε ακολουθία an και κάθε k isin N αν liman = 0
τότε lim kradic|an| = 0
Απόδειξη Αν μας δοθεί ε gt 0 εφαρμόζουμε τον ορισμό της
σύγκλισης της an για εk Έτσι θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0
θα έχουμε |an| lt εk οπότε∣∣ kradic|an|
∣∣ = kradic|an| lt ε Δηλαδή lim k
radic|an| =
0
ιδιοτητα 5210 (Κριτήριο σύγκρισης) Για κάθε ακολουθία an καικάθε ακολουθία bn αν 0 le an le bn για κάθε n ge n1 και limbn = 0
τότε liman = 0
Απόδειξη Για ε gt 0 έστω n2 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
bn lt ε Θέτουμε n0 = maxn1 n2 οπότε αν n ge n0 θα έχουμε
minusε lt 0 le an le bn lt ε
συνεπώς |an| lt ε Δηλαδή liman = 0
εφαρμογη 5211 Για κάθε λ isin (01) ισχύει λn rarr 0
Απόδειξη Επειδή λ isin (01) θα ισχύει 1λ gt 1 Θέτουμε θ =(1λ) minus 1 gt 0 οπότε 1λ = 1 + θ Με τη βοήθεια της ανισότηταςBernoulli (υποενότητα 111) έχουμε
1
λn= (1+ θ)n ge 1+nθ
και έτσι
0 lt λn le 1
1+nθ
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική άρα και η λn
προταση 5212 (Κριτήριο λόγου) Έστω ότι για μια ακολουθία με
μη μηδενικούς όρους an υπάρχει ένα n0 isin N και ένα 0 le λ lt 1
ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ le λ
Τότε liman = 0
Απόδειξη Αν n ge n0 + 1 θα έχουμε
∣∣∣∣∣an0+1
an0
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+2
an0+1
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+3
an0+2
∣∣∣∣∣ ∣∣∣∣∣ananminus1
∣∣∣∣∣ le λ middot λ middot λ λ (53)
Παρατηρούμε ότι επειδή ο δείκτης n στον αριθμητή του τελευτα-ίου κλάσματος μπορεί να γραφτεί και ως n0 + (n minus n0) στο αρι-στερό σκέλος της ανισότητας το πλήθος των κλασμάτων είναι
44 Σύγκλιση ακολουθιών
nminusn0 Άρα τόσα είναι και τα λ στο δεξιό σκέλος Δηλαδή η (53)μπορεί να γραφτεί ως
∣∣∣∣∣an0+1
an0
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+2
an0+1
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+3
an0+2
∣∣∣∣∣ ∣∣∣∣∣ananminus1
∣∣∣∣∣ le λnminusn0 = λminusn0 middot λn (54)
Όμως στο αριστερό σκέλος της (54) έχουμε διαγραφές κάθε α-
ριθμητής διαγράφεται με τον παρονομαστή του επόμενου κλάσμα-
τος Συνεπώς θα διαγραφούν όλοι οι όροι εκτός από τον παρονο-
μαστή του πρώτου κλάσματος και τον αριθμητή του τελευταίου
Έτσι η (54) γίνεται ∣∣∣∣∣anan0
∣∣∣∣∣ le λminusn0 middot λn
και ισοδύναμα |an| le (λminusn0|an0|)λn για κάθε n ge n0 + 1 Επει-
δή λ isin (01) ισχύει limλn = 0 (Εφαρμογή 5211) οπότε επειδή η
ποσότητα λminusn0|an0| είναι σταθερή (ανεξάρτητη του n) θα ισχύειlim(λminusn0|an0|)λn = 0 Και έτσι liman = 0
παραδειγμα 5213 Ποιο είναι το λάθος στην παρακάτω laquoαπόδει-
ξηraquo
13n rarr 0 διότι
∣∣∣∣∣13n+1
13n
∣∣∣∣∣ =1
3lt 1
για κάθε n isin N
προταση 5214 (Κριτήριο ρίζας) Έστω ότι για μια ακολουθία anυπάρχει n0 isin N ώστε να ισχύει n
radic|an| le ℓ lt 1 για κάθε n ge n0
Τότε liman = 0
Απόδειξη Αυτό είναι φανερό διότι θα ισχύει |an| le ℓn και απότην Εφαρμογή 5211 ισχύει ℓn rarr 0
Ασκήσεις
ασκηση 521 Αποδείξτε ότι η ακολουθία
an = n sin1
n2
είναι μηδενική χρησιμοποιώντας την ανισότητα | sinx| le |x| για κάθεx isin R
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες 45
ασκηση 522 Αποδείξτε ότι η ακολουθία
an =1
2
3
4
5
6middot middot middot 2nminus 1
2n
είναι μηδενική δείχνοντας πρώτα με επαγωγή ότι an lt 1radic
3n
ασκηση 523 Αν liman = 0 δείξτε ότι liman
1+ an= 0
ασκηση 524 Δίνονται οι ακολουθίες an gt 0 και bn gt 0 για τις οποίες
ισχύει liman = limbn = 0 Δείξτε ότι
lima2n + b2
n
an + bn= 0
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες
Μια ακολουθία an θα λέγεται συγκλίνουσα με όριο τον αριθμό ℓαν η ακολουθία anminusℓ είναι μηδενική Έτσι προκύπτει ο ακόλουθοςορισμός
ορισμος 531 Λέμε ότι μια ακολουθία an συγκλίνει στον αριθμό ℓή ότι έχει όριο τον αριθμό ℓ ή ότι τείνει στο ℓ αν για κάθε ε gt 0
υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει |an minus ℓ| lt ε
παρατηρηση 532 Παρατηρήστε ότι στον παραπάνω ορισμό είτε
γράψουμε |an minus ℓ| lt ε είτε γράψουμε |an minus ℓ| le ε η ουσία τουορισμού δεν αλλάζει
bull Αν |an minus ℓ| lt ε τότε προφανώς |an minus ℓ| le ε
bull Αν εφαρμόσουμε τον παραπάνω ορισμό με le αντί για lt καιγια ε2 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
|an minus ℓ| le ε2 και συνεπώς |an minus ℓ| lt ε
παρατηρηση 533 Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή στην ανισότητα
|an minus ℓ| lt ε και προσθέτοντας ℓ ο ορισμός του liman = ℓ λέει ότιγια κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει
ℓ minus ε lt an lt ℓ + ε
ή ισοδύναμα an isin(ℓ ε)Η παρακάτω πρόταση λέει ότι δεν γίνεται μια ακολουθία να
συγκλίνει σε δύο διαφορετικούς αριθμούς
προταση 534 Το όριο κάθε συγκλίνουσας ακολουθίας είναι μονα-
δικό
46 Σύγκλιση ακολουθιών
Απόδειξη Έστω ότι an rarr ℓ1 an rarr ℓ2 και ℓ1 ne ℓ2 Θέτουμε
ε = |ℓ1 minus ℓ2|3 gt 0 οπότε θα υπάρχει n1 isin N ώστε
|an minus ℓ1| lt ε =|ℓ1 minus ℓ2|
3για κάθε n ge n1
και
|an minus ℓ2| lt ε =|ℓ1 minus ℓ2|
3για κάθε n ge n2
Αλλά τότε για κάθε n ge maxn1 n2 θα ισχύει
|ℓ1 minus ℓ2| =∣∣(an minus ℓ2)minus (an minus ℓ1)
∣∣
le |an minus ℓ2| + |an minus ℓ1| lt|ℓ1 minus ℓ2|
3+ |ℓ1 minus ℓ2|
3= 2
3|ℓ1 minus ℓ2|
το οποίο είναι άτοπο
προταση 535 Αν an rarr ℓ και akn υπακολουθία της an τότε akn rarr ℓ
Απόδειξη Αφού αν η an minus ℓ είναι μηδενική είναι μηδενική καιη akn minus ℓ από την Ιδιότητα 528
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών
ιδιοτητα 541 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ lArrrArr lim(minusan) = minusℓ
Απόδειξη Επειδή |anminusℓ| = |(minusan)minus(minusℓ)| όποτε ισχύει |anminusℓ| lt εθα ισχύει και |(minusan)minus (minusℓ)| lt ε
ιδιοτητα 542 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ =rArr lim |an| = |ℓ|
Απόδειξη Επειδή από την τριγωνική ανισότητα ισχύει∣∣|an| minus
|ℓ|∣∣ le |anminusℓ| αν για κάθε n ge n0 ισχύει |anminusℓ| lt ε τότε
∣∣|an|minus|ℓ|∣∣ lt
ε
ιδιοτητα 543 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ =rArr η an είναι φραγμένη
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης της ακολου-
θίας an για ε = 1 Έτσι θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0
να ισχύει |an minus ℓ| lt 1 Από την τριγωνική ανισότητα θα έχουμε
ότι
|an| minus |ℓ| le∣∣|an| minus |ℓ|
∣∣ le |an minus ℓ| lt 1
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 47
Συνεπώς για κάθε n ge n0 θα ισχύει |an| le 1+ |ℓ| Θέτουμε τώρα
M = max|a1| |a2| |an0minus1|1+ |ℓ|
οπότε |an| le M για κάθε n isin N
ιδιοτητα 544 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R 0 ισχύει
liman = ℓ =rArrυπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0
τα an και ℓ είναι ομόσημοι
Απόδειξη Έστω ότι ℓ gt 0 Αφού an rarr ℓ μπορούμε να εφαρ-μόσουμε τον ορισμό της σύγκλισης για οποιοδήποτε ε gt 0 Εφαρ-
μόζουμε λοιπόν τον ορισμό για ε = ℓ2 gt 0 Έτσι θα υπάρχει ένα
n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ℓ2 Ανοίγονταςτην απόλυτη τιμή προκύπτει ότι minusℓ2 lt an minus ℓ οπότε ℓ2 lt anΔηλαδή για κάθε n ge n0 οι όροι της ακολουθίας είναι θετικοί
Αν τώρα ℓ lt 0 από την Ιδιότητα 541 θα ισχύει ότι minusan rarrminusℓ gt 0 οπότε από το προηγούμενο θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν
n ge n0 η minusan θα είναι θετική οπότε η an θα είναι αρνητική
ιδιοτητα 545 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα και λ micro isin R Τότε
lim(λan plusmn microbn) = λℓ1 plusmn microℓ2
Απόδειξη Έστω ότι μας δόθηκε ένα ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον
ορισμό της σύγκλισης των ακολουθιών an και bn για ε2(1 + |λ|)και ε2(1+ |micro|) αντίστοιχα
bull θα υπάρχει ένα n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να ισχύει
|an minus ℓ1| ltε
2(1+ |λ|)
bull θα υπάρχει ένα n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει
|bn minus ℓ2| ltε
2(1+ |micro|)
Οπότε θέτοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0 θα ισχύει
|(λan plusmn microbn)minus (λℓ1 plusmn microℓ2)| = |λ(an minus ℓ1)plusmn micro(bn minus ℓ2)|le |λ| |an minus ℓ1| + |micro| |bn minus ℓ2|
lt |λ| ε2(1+ |λ|) + |micro|
ε2(1+ |micro|)
le ε2
|λ|1+ |λ| +
ε2
|micro|1+ |micro|
le ε2middot 1+ ε
2middot 1 = ε
48 Σύγκλιση ακολουθιών
ιδιοτητα 546 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Θέτουμε
xn = maxan bn και yn = minan bn
Τότε limxn = maxℓ1 ℓ2 και limyn = minℓ1 ℓ2Απόδειξη Όπως και στην αντίστοιχη ιδιότητα για τις μηδενι-
κές ακολουθίες η απόδειξη είναι άμεση από τις σχέσεις
maxt s = t + s + |t minus s|2
και mint s = t + s minus |t minus s|2
ιδιοτητα 547 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Τότε
lim(anbn) = ℓ1ℓ2
Αν επιπλέον υποθέσουμε ότι ℓ2 ne 0 τότε υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει bn ne 0 και
limanbn
= ℓ1
ℓ2
Απόδειξη Παρατηρούμε πρώτα ότι
|anbn minus ℓ1ℓ2| =∣∣(anbn minus bnℓ1)+ (bnℓ1 minus ℓ1ℓ2)
∣∣ (55)
=∣∣bn(an minus ℓ1)+ ℓ1(bn minus ℓ2)
∣∣ (56)
le |bn| |an minus ℓ1| + |ℓ1||bn minus ℓ2| (57)
Αφού η bn συγκλίνει από την Ιδιότητα 543 θα είναι και φραγ-μένη Άρα θα υπάρχει ένας αριθμός M gt 0 ώστε για κάθε n isin Nνα ισχύει |bn| le M Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης γιατην an για την ποσότητα ε2M θα υπάρχει n1 isin N ώστε για
κάθε n ge n1 να ισχύει |an minus ℓ1| lt ε2M Ομοίως εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης για την bn για την ποσότητα ε2(1+ |ℓ1|)θα υπάρχει n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει
|bn minus ℓ2| ltε
2(1+ |ℓ1|)
Θέτοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0 τότε συνεχίζοντας από
την (57) θα έχουμε
|anbn minus ℓ1ℓ2| le |bn| |an minus ℓ1| + |ℓ1||bn minus ℓ2|lt M
ε2M
+ |ℓ1|ε
2(1+ |ℓ1|)
le ε2+ ε
2
|ℓ1|1+ |ℓ1|
lt ε
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 49
Συνεχίζουμε την απόδειξη για τον λόγο ακολουθιών Λόγω του
προηγουμένου και επειδή anbn = an middot(1bn) αρκεί να αποδείξουμετο ζητούμενο για την ακολουθία 1bnΕφαρμόζοντας τον ορισμό της σύγκλισης της bn για την πο-
σότητα |ℓ2|2 και χρησιμοποιώντας την τριγωνική ανισότητα υ-πάρχει ένα n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να ισχύει
|ℓ2| minus |bn| le∣∣|ℓ2| minus |bn|
∣∣ le |ℓ2 minus bn| = |bn minus ℓ2| lt|ℓ2|
2
Έτσι για κάθε n ge n1 θα έχουμε
|ℓ2| minus |bn| lt|ℓ2|
2
και συνεπώς
|bn| gt|ℓ2|
2
Οπότε από τη μια μεριά έχουμε ότι για n ge n1 ισχύει bn ne 0 και
άρα ορίζεται το πηλίκο 1bn και από την άλλη μεριά∣∣∣∣
1
bnminus 1
ℓ2
∣∣∣∣ =|bn minus ℓ2||bn| |ℓ2|
lt|bn minus ℓ2||ℓ2|
2|ℓ2|
= 2
|ℓ2|2|bn minus ℓ2|
Εφαρμόζοντας τον ορισμό της σύγκλισης της bn ξανά για τηνποσότητα ε|ℓ2|22 θα υπάρχει n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να
ισχύει |bn minus ℓ2| lt ε|ℓ2|22 Επιλέγοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0
θα ισχύουν μαζί όλα τα παραπάνω και άρα θα έχουμε
∣∣∣∣1
bnminus 1
ℓ2
∣∣∣∣ le2
|ℓ2|2|bn minus ℓ2| lt
2
|ℓ2|2ε|ℓ2|22 = ε
ιδιοτητα 548 Για κάθε ακολουθία an ge 0 και k isin N ισχύει
liman = ℓ =rArr limakn = ℓk
Απόδειξη Έστω ότι μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 Αφού η an συ-γκλίνει θα είναι και φραγμένη και άρα θα υπάρχει αριθμός M gt 0
ώστε για κάθε n isin N να ισχύει |an| leM Έτσι θα ισχύει και |ℓ| leM(γιατί) Οπότε
|akn minus ℓk| = |an minus ℓ| |akminus1n + akminus2
n ℓ + akminus3n ℓ2 + + ℓkminus1|
le |an minus ℓ|(|akminus1n | + |akminus2
n ℓ| + |akminus3n ℓ2| + + |ℓkminus1|
)
le |an minus ℓ| (Mk +Mk +Mk + +Mk︸ ︷︷ ︸
kminusόροι
)
le (kMk)|an minus ℓ| (58)
50 Σύγκλιση ακολουθιών
Οπότε εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για την ακολουθία
an για την ποσότητα εkMk και βρίσκουμε ένα n0 isin N ώστε γιακάθε n ge n0 να ισχύει |anminusℓ| lt εkMk Έτσι συνεχίζοντας από την
(58) θα έχουμε ότι για κάθε n ge n0 ισχύει
|akn minus ℓk| le (kMk)|an minus ℓ| lt (kMk)εkMk = ε
ιδιοτητα 549 Για κάθε ακολουθία an ge 0 και k isin N ισχύει
liman = ℓ =rArr lim kradican =
kradicℓ
Απόδειξη Έστω ότι μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 Αν ℓ = 0 τότε
εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης της an για το εk οπότεβρίσκουμε ένα n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt εkΟπότε | kradican| lt εΑν ℓ gt 0 τότε παρατηρούμε ότι
∣∣∣ kradican minus
kradicℓ∣∣∣ = |an minus ℓ|
akminus1n + akminus2
n ℓ + + ℓkminus1le 1
ℓkminus1|an minus ℓ|
Έτσι εφαρμόζουμε τον ορισμό σύγκλισης της an για την ποσότη-τα εℓkminus1 Βρίσκουμε λοιπόν n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
έχουμε ∣∣∣ kradican minus
kradicℓ∣∣∣ le 1
ℓkminus1|an minus ℓ| lt
1
ℓkminus1εℓkminus1 = ε
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
ιδιοτητα 5410 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα και επιπλέον υπάρχει n1 isin N ώστε για κάθεn ge n1 να ισχύει an le bn Τότε ℓ1 le ℓ2
Απόδειξη Αν δεν ισχύει τότε ℓ2 lt ℓ1 οπότε η ακολουθία bn minusan ge 0 δεν είναι ποτέ ομόσημη με το όριό της ℓ2 minus ℓ1 lt 0 αντι-
φάσκοντας με την Ιδιότητα 543
προταση 5411 (Ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες) Έστω ότι οι ακολου-
θίες an bn και cn ικανοποιούν την ανισότητα
an le bn le cn
και ότι liman = lim cn = ℓ Τότε αναγκαστικά limbn = ℓΑπόδειξη Από την an le bn le cn συμπεραίνουμε ότι 0 le bnminusan le
cn minus an Η cn minus an είναι συγκλίνουσα με όριο το μηδέν Άρα και ηbn minus an είναι συγκλίνουσα με όριο το μηδέν Συνεπώς η bn είναισυγκλίνουσα ως άθροισμα συγκλινουσών (bn = (bn minus an)+ an) καιlimbn = lim(bn minus an)+ liman = 0+ ℓ = ℓ
55 Κριτήρια σύγκλισης 51
προταση 5412 (Οριακό κριτήριο λόγου) Αν για μια ακολουθία anμε μη μηδενικούς όρους ισχύει lim |an+1an| lt 1 τότε liman = 0
Απόδειξη Έστω ότι lim |an+1an| = ℓ isin (01) Εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης για την ποσότητα (1 minus ℓ)2 gt 0 Τότε θα
υπάρχει ένα n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει∣∣|an+1an| minus
ℓ∣∣ lt (1minus ℓ)2 Αλλά τότε
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣minus ℓ lt1minus ℓ
2
από όπου συνεπάγεται ότι
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt ℓ +1minus ℓ
2= 1+ ℓ
2lt 1
Δηλαδή για κάθε n ge n0 έχουμε ότι |an+1an| lt (1+ ℓ)2 lt 1 Αυτό
και η Πρόταση 5212 συνεπάγονται ότι an rarr 0
55 Κριτήρια σύγκλισης
Ένα πολύ χρήσιμο κριτήριο αφορά τις ακολουθίες που είναι μο-
νότονες και φραγμένες
προταση 551 Αν η ακολουθία an είναι αύξουσα και άνω φραγ-μένη τότε είναι και συγκλίνουσα και μάλιστα an rarr supnisinN an Ο-μοίως αν μια ακολουθία bn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένητότε είναι και συγκλίνουσα και μάλιστα bn rarr infnisinN bn
Απόδειξη (Για τις ποσότητες supan και infan δείτε τον Ορι-σμό 414) Ας υποθέσουμε ότι η an είναι αύξουσα και άνω φραγ-μένη Θέτουμε s = supnisinN an Θα δείξουμε ότι an rarr s Αφού τοs είναι το ελάχιστο άνω φράγμα της an συμπεραίνουμε ότι γιακάθε ε gt 0 το s minus ε δεν είναι άνω φράγμα της an Άρα υπάρχειn0 isin N ώστε sminusε lt an0 Επειδή η an είναι αύξουσα για κάθε n ge n0
θα ισχύει an0 le an οπότε s minus ε lt an Αλλά φανερά an le s lt s + εαφού το s είναι το άνω πέρας των όρων της Έτσι καταλήξαμεστο ότι για κάθε n ge n0 ισχύει
s minus ε lt an lt s + ε
δηλαδή |an minus s| lt ε Άρα an rarr sΥποθέτουμε τώρα ότι η bn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη
Εργαζόμαστε ομοίως θέτουμε i = infnisinN an Αφού το i είναι τομέγιστο κάτω φράγμα της an για κάθε ε gt 0 το i + ε δεν είναικάτω φράγμα της a minus n άρα υπάρχει n0 isin N ώστε bn0 lt i + εΕπειδή η bn είναι φθίνουσα για κάθε n ge n0 θα ισχύει bn le bn0
52 Σύγκλιση ακολουθιών
οπότε bn lt i+ ε Αλλά φανερά iminus ε lt i le bn Έτσι καταλήξαμε στοότι για κάθε n ge n0 ισχύει
iminus ε lt bn lt i+ ε
δηλαδή |bn minus i| lt ε Άρα bn rarr i
Μια από τις σημαντικότερες εφαρμογές της παραπάνω πρότα-
σης είναι το ακόλουθο
πορισμα 552 Η ακολουθία
(1+ 1
n
)n
είναι συγκλίνουσα
Απόδειξη Η απόδειξη είναι άμεση από το γεγονός ότι η ακολου-
θία αυτή είναι αύξουσα και άνω φραγμένη (Παραδείγματα 323
και 423)
Το όριο της παραπάνω ακολουθίας δεν είναι 1 διότι η ακο-
λουθία
xn =(
1+ 1
n
)n
είναι γνησίως αύξουσα οπότε
limxn = supxn ge x1 = 2
Το όριο αυτό έχει εξέχουσα σημασία για τα Μαθηματικά (μαζί
με τους αριθμούς 0 1 π και τη μιγαδική μονάδα i) Ονομάζεταιαριθμός του Euler και συμβολίζεται με e Ο αριθμός αυτός είναιπερίπου
e = 271828 18284 59045 23536 02874 71352 66249 77572 47093 69995
Ο αριθμός e (όπως και ο π ) είναι άρρητος και υπερβατικός δηλα-δή δεν είναι ρίζα κανενός πολυωνύμου με ακέραιους συντελεστές
(οradic
2 είναι άρρητος αλλά δεν είναι υπερβατικός αφού είναι ρίζα
του πολυωνύμου με ακέραιους συντελεστές x2minus2) Η απόδειξη της
υπερβατικότητας του e δεν είναι στους σκοπούς του παρόντος(δείτε στο [14]) Το ότι είναι όμως άρρητος θα το αποδειξουμε
στην Ενότητα 58
πορισμα 553 Για κάθε x isin R η ακολουθία
xn =(
1+ xn
)n
είναι συγκλίνουσα
55 Κριτήρια σύγκλισης 53
Θα αναβάλουμε την απόδειξη αυτού του πορίσματος μέχρι την
Ενότητα 57 όπου θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το όριο για να ο-
ρίσουμε την εκθετική συνάρτηση
θεωρημα 551 (Bolzano-Weierstraszlig) Κάθε φραγμένη ακολουθία έχει
συγκλίνουσα υπακολουθία
Απόδειξη Κάθε ακολουθία έχει μια μονότονη υπακολουθία σύμ-
φωνα με την Πρόταση 313 και επειδή η ακολουθία είναι φραγ-
μένη είναι φραγμένη και αυτή η μονότονη υπακολουθία της Άρα
από το προηγούμενο θεώρημα συγκλίνει
Όταν μια ακολουθία an συγκλίνει σε έναν αριθμό ℓ τότε μετάαπό κάποιο δείκτη οι όροι της είναι laquoκοντάraquo στον αριθμό ℓ Συ-νεπώς είναι και μεταξύ τους laquoκοντάraquo Αυτή η τελευταία ιδιότητα
ονομάζεται ιδιότητα Cauchy
ορισμος 554 Μια ακολουθία an ονομάζεται ακολουθία Cauchy ή
βασική ακολουθία αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για
κάθε n m ge n0 να ισχύει |an minus am| lt εΤο παρακάτω θεώρημα μας δίνει ένα ακόμα κριτήριο σύγκλι-
σης
θεωρημα 555 Μια ακολουθία είναι συγκλίνουσα στο R αν και
μόνο αν είναι ακολουθία Cauchy
Απόδειξη Αν υποθέσουμε ότι an rarr ℓ και ε gt 0 εφαρμόζουμε τον
ορισμό της σύγλισης όχι για το ε αλλά για το ε2 Έτσι υπάρχειn0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ε2 Άρα ανn m ge n0 τότε ισχύει και η |an minus ℓ| lt ε2 και η |am minus ℓ| lt ε2Συνεπώς
|an minus am| =∣∣(an minus ℓ)minus (am minus ℓ)
∣∣ le |an minus ℓ| + |am minus ℓ| ltε2+ ε
2= ε
Αντίστροφα τώρα ας υποθέσουμε ότι η ακολουθία an είναι α-κολουθία Cauchy Θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το Θεώρημα 551
οπότε αποδεικνύουμε πρώτα ότι η an είναι φραγμένη εφαρμόζου-με τον ορισμό της ιδιότητας Cauchy για ε = 1 gt 0 Έτσι υπάρχει
n0 isin N ώστε για κάθε n m ge n0 ισχύει |an minus am| lt 1 Άρα αυτό
ισχύει και για m = n0 Συνεπώς
|an| minus |an0| le |an minus an0| lt 1
και άρα |an| le 1+ |an0| για κάθε n ge n0 Έτσι
|an| le max|a1| |a2| |an0minus1|1+ |an0|
για κάθε n isin N δηλαδή η an είναι φραγμένη
54 Σύγκλιση ακολουθιών
Από το Θεώρημα Bolzano-Weierstraszlig λοιπόν η an έχει μια συ-γκλίνουσα υπακολουθία Έστω ότι αυτή είναι η akn όπου kn γνη-σίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών Ας υποθέσουμε ότι
akn rarr ℓ Θα δείξουμε ότι an rarr ℓ ολοκληρώνοντας την απόδειξηΈστω ότι ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον ορισμό της ιδιότητας Cauchy
για το ε2 gt 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n m ge n0 να
ισχύει |an minus am| lt ε2 Αλλά τότε επειδή km ge m ge n0 (από την
Άσκηση 322) ισχύει
|an minus akm| ltε2για κάθε nm ge n0 (59)
Τώρα εφαρμόζουμε τον ορισμό σύγκλισης της akn στο ℓ πάλι γιατο ε2 Άρα υπάρχει n1 isin N ώστε
για κάθε m ge n1 να ισχύει |akm minus ℓ| ltε2 (510)
Έτσι αν n ge n0 και m = maxn0 n1 θα ισχύει και η (59) και η(510) Άρα
|an minus ℓ| =∣∣(an minus akm)+ (akm minus ℓ)
∣∣
le∣∣an minus akm
∣∣+∣∣akm minus ℓ
∣∣ lt ε2+ ε
2= ε
Ένα άλλο κριτήριο που συχνά είναι χρήσιμη η άρνησή του
είναι το ακόλουθο
προταση 556 Μια ακολουθία an συγκλίνει στο ℓ αν και μόνο ανκάθε υπακολουθία της συγκλίνει και αυτή στο ℓ
Απόδειξη Το ευθύ έχει αποδειχθεί στην Πρόταση 535 Το α-
ντίστροφο είναι τετριμμένο αφού η ίδια η an είναι υπακολουθίατου εαυτού της
Η άρνηση της παραπάνω πρότασης μας δίνει ένα κριτήριο
μη σύγκλισης Αν μια ακολουθία έχει δυο υπακολουθίες που συ-
γκλίνουν σε διαφορετικούς αριθμούς τότε η ακολουθία δεν συ-
γκλίνει Για παράδειγμα η an = (minus1)n δεν συγκλίνει διότι η υ-πακολουθία της a2n = (minus1)2n = 1 συγκλίνει στο 1 ενώ η υπα-
κολουθία της a2nminus1 = (minus1)2nminus1 = minus1 συγκλίνει στο minus1 Ομοίως
η ακολουθία xn = sin(7nπ8) δεν συγκλίνει Η υπακολουθία τηςx16n = sin(7(2nπ)) = 0 συγκλίνει στο μηδέν Ενώ η υπακολουθία
x16n+4 = sin
(14nπ + 7π
2
)= sin
(14nπ + 3π + π
2
)= minus1
συγκλίνει στο minus1
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin 55
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin
ορισμος 561 Για μια ακολουθία an λέμε ότι αποκλίνει στο +infin ήότι τείνει στο +infin όταν για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin Nώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an gt M Γράφουμε limnrarrinfin an = +infinή liman = +infin ή an rarr +infin
Συχνά αντί για +infin γράφουμε απλά infin
ορισμος 562 Για μια ακολουθία an λέμε ότι αποκλίνει στο minusinfin ήότι τείνει στο minusinfin όταν για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin Nώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an lt minusM Γράφουμε limnrarrinfin an = minusinfinή liman = minusinfin ή an rarr minusinfin
παρατηρηση 563 Πολλές φορές λέγεται καταχρηστικά ότι η α-
κολουθία laquoσυγκλίνει στο +infinraquo αντί laquoαποκλίνει στο +infinraquo Ομοίωςλέγεται καταχρηστικά ότι η ακολουθία laquoσυγκλίνει στο minusinfinraquo αντίlaquoαποκλίνει στο minusinfinraquoπαραδειγμα 564 Η ακολουθία an = n2 αποκλίνει στο +infin διότιαν μας δοθεί ένα M gt 0 θα θέλουμε να ισχύει n2 gt M ισοδύναμα
n gtradicM Οπότε αν θέσουμε n0 = [
radicM]+ 1 τότε για κάθε n ge n0 θα
ισχύει n ge n0 = [radicM]+ 1 gt
radicM οπότε n2 gt M
ιδιοτητα 565 an rarr +infin αν και μόνο αν υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει an gt 0 και 1an rarr 0
Ομοίως an rarr minusinfin αν και μόνο αν υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει an lt 0 και 1an rarr 0
Απόδειξη Έστω ότι ε gt 0 και an rarr +infin Αν εφαρμόσουμε τονορισμό για M = 1ε gt 0 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει an gt 1ε gt 0 Από αυτό συμπεραίνουμε ότι an gt 0
και ότι |1an| = 1an lt ε δηλαδή 1an rarr 0
Αντίστροφα έστω ότι υπάρχει n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να
ισχύει an gt 0 και 1an rarr 0 Έστω ότι M gt 0 Θέτουμε ε = 1M gt 0
και εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης 1an rarr 0 θα υπάρχει
n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει |1an| lt ε = 1M οπότεισοδύναμα |an| gt M Θέτουμε n0 = maxn1 n2 οπότε για κάθεn ge n0 ισχύει an = |an| gt M δηλαδή an rarr +infinΓια την περίπτωση an rarr minusinfin εργαζόμαστε ανάλογα
ιδιοτητα 566 (α) Αν an ge bn και limbn = +infin τότε liman = +infin(β) Αν an le bn και limbn = minusinfin τότε liman = minusinfinΑπόδειξη Αφού limbn = +infin θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει bn gt 0 (Ιδιότητα 565) άρα και an gt 0 Αλλά τώρα
0 lt 1an lt 1bn rarr 0 Συνεπώς ισχύει 0 lt 1an rarr 0 (Ιδιότητα 5210)
και άρα an rarr +infinΕργαζόμαστε ομοίως για το (β)
56 Σύγκλιση ακολουθιών
57 Η εκθετική συνάρτηση
Σε αυτή την ενότητα θα θεμελιώσουμε την εκθετική συνάρτηση ax
για a gt 0 και x isin R και θα αποδείξουμε βασικές ιδιότητες
θεωρημα 571 Η ακολουθία
xn =(
1+ xn
)n
είναι γνησίως αύξουσα για κάθε x isin R 0 και για κάθε n gt minusx(άρα για κάθε n isin N αν x gt minus1) Επιπλέον είναι και φραγμένη
για κάθε x isin R Κατά συνέπεια η xn είναι μια συγκλίνουσα ακο-λουθία και ορίζουμε τη συνάρτηση
exp(x) = limnrarrinfin
(1+ x
n
)n
την οποία ονομάζουμε εκθετική συνάρτηση
Απόδειξη Αν n gt minusx τότε οι ποσότητες 1 + xn και 1 + x(n + 1)είναι θετικές (αν x ge 0 είναι προφανές και αν x lt 0 τότε x(n+1) gtxn gt minus1) Συνεπώς αρκεί να αποδείξουμε ότι
(1+ xn
)n(1+ x(n+ 1)
)n le 1+ xn+ 1
Αλλά μεταφέροντας τον αριθμητή του αριστερού κλάσματος στον
παρονομαστή και εφαρμόζοντας την ανισότητα Bernoulli έχουμε
(1+ xn
)n(1+ x(n+ 1)
)n =1(
n2+n+nxn2+n+nx+x
)n =1(
1minus x(n+1)(n+x)
)n le1
1minus nx(n+1)(n+x)
Εύκολα ελέγχουμε ότι η τελευταία ποσότητα είναι μικρότερη της
ζητούμενης 1+ x(n+ 1) αν και μόνο αν
1 le 1+ xn+ 1
minus nx(n+ 1)(n+ x) minus
nx2
(n+ 1)2(n+ x)
Απαλείφοντας τη μονάδα και παραγοντοποιώντας στα δεξιά η
τελευταία είναι ισοδύναμη με την
0 le x2
(n+ 1)21
n+ x
η οποία είναι αληθής αφού n gt minusx Η προηγούμενη ανισότηταείναι γνήσια εκτός αν x = 0 άρα η xn είναι γνησίως αύξουσα γιακάθε n gt minusx
57 Η εκθετική συνάρτηση 57
Για το φράγμα τώρα θέτουμε k0 = [|x|] + 1 isin N Επειδή η
xn είναι αύξουσα και η (1 + 1n)n είναι αύξουσα με όριο το e(Πόρισμα 552) θα έχουμε
|xn| le(
1+ |x|n
)nle(
1+ k0
n
)nle(
1+ k0
k0n
)k0n
=((
1+ 1
n
)n)k0
le ek0
δηλαδή η xn είναι φραγμένη
Στη συνέχεια θα laquoταυτοποιήσουμεraquo τη συνάρτηση exp(x) (θαπροσπαθήσουμε να την κατανοήσουμε) Θα χρειαστούμε το α-
κόλουθο λήμμα
λημμα 571 Αν η ακολουθία bn έχει την ιδιότητα limnbn = 0 τότε
lim(1 + bn)n = 1 Αν επιπλέον liman = 0 και το όριο lim(1 + an)nυπάρχει στο R τότε lim(1+ an + bn)n = lim(1+ an)nΑπόδειξη Από την ταυτότητα διαφοράς δυνάμεων και την
τριγωνική ανισότητα έχουμε ότι
∣∣(1+ bn)n minus 1∣∣ = |bn| |(1+ bn)nminus1 + (1+ bn)nminus2 + + (1+ bn)+ 1|le |bn|
((1+ |bn|)nminus1 + (1+ |bn|)nminus2 + + (1+ |bn|)+ 1
)
le |bn|n(1+ |bn|)nminus1
Αλλά αφού nbn rarr 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει |nbn| lt 1 δηλαδή |bn| lt 1n Συνεχίζοντας τις προηγούμενεςανισότητες για n ge n0 συμπεραίνουμε ότι
∣∣(1+ bn)n minus 1∣∣ le |nbn|
(1+ 1
n
)nminus1
rarr 0 middot e = 0
Για το δεύτερο ισχυρισμό
|(1+ an + bn)n minus (1+ an)n| = (1+ an)n∣∣∣∣∣(
1+ bn1+ an
)nminus 1
∣∣∣∣∣
Αλλά η ακολουθία cn = bn(1+an) έχει την ιδιότητα ncn rarr 0 Έτσι
από το προηγούμενο σκέλος της απόδειξης
lim
∣∣∣∣∣(
1+ bn1+ an
)nminus 1
∣∣∣∣∣ = 0
Οπότε lim((1+an+bn)nminus(1+an)n) = 0 και επειδή το όριο lim(1+an)nυπάρχει από την υπόθεση υπάρχει και το lim(1 + an + bn)n καιισχύει lim(1+ an + bn)n = lim(1+ an)n
58 Σύγκλιση ακολουθιών
προταση 572 Η συνάρτηση exp έχει τις ιδιότητες
(i) exp(x) exp(y) = exp(x +y) για κάθε x y isin R
(ii) exp(x) gt 0 για κάθε x isin R exp(0) = 1 και exp(minusx) = 1
exp(x)
(iii) exp(k) = ek για κάθε k isin Z όπου e ο αριθμός Euler
(iv) (exp(1k))k = e
Απόδειξη Για το (i) έχουμε
exp(x) exp(y) = lim
((1+ x
n
)n (1+ y
n
)n)
= lim
(1+ x +y
n+ xyn2
)n
Αλλά η (x +y)n είναι μηδενική το όριο (1+ (x +y)n)n υπάρχεικαι η bn = xyn2 έχει την ιδιότητα nbn rarr 0 Συνεπώς από το
προηγούμενο λήμμα το παραπάνω όριο ισούται με το
lim
(1+ x +y
n
)n= exp(x +y)
Για το (ii) αν x ge 0 τότε
exp(x) = lim
(1+ x
n
)nge lim
(1+nx
n
)= 1+ x ge 1
Επίσης
exp(minusx) exp(x) = exp(minusx + x) = exp(0) = lim
(1+ 0
n
)n= 1
Συνεπώς exp(minusx) = 1 exp(x) και αν x lt 0 τότε exp(x) = 1 exp(minusx) gt0
Για το (iii) επειδή exp(minusk) = 1 exp(k) αρκεί να αποδείξουμε τοζητούμενο για k isin N Αλλά
exp(2) = exp(1+ 1) = exp(1) exp(1) = e middot e = e2
Η απόδειξη ολοκληρώνεται με επαγωγή στο kΓια το (iv) με επαγωγή ισχύει
exp(1k)k = exp
(1
k
)middot exp
(1
k
)middot middot middotexp
(1
k
)
= exp
(1
k+ 1
k+ + 1
k
)= exp(1)
= e
Παρατηρήστε ότι το (iv) παραπάνω μας λέει ότι ο αριθμός eέχει k-ρίζα για κάθε k isin N Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να
ορίσουμε το er για κάθε r isin Q
57 Η εκθετική συνάρτηση 59
ορισμος 573 Για κάθε r isin Q με r = mn με m isin Z και n isin N
ορίζουμε την ποσότητα er να είναι η (e1n)m η οποία είναι πραγ-ματικός αριθμός σύμφωνα με τα προηγούμενα
Είναι λοιπόν φυσιολογικό να δώσουμε τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 574 Για κάθε x isin R ορίζουμε την ποσότητα ex να είναιο πραγματικός αριθμός
exp(x) = lim
(1+ x
n
)n
Σύμφωνα με την Πρόταση 572 η ex έχει όλες τις αναμενόμενεςιδιότητες των δυνάμεων όχι μόνο για ακέραιους εκθέτες αλλά για
πραγματικούς εκθέτες
Στο υπόλοιπο αυτής της ενότητας θα δούμε μερικές ακόμα ιδι-
ότητες της ex και θα ορίσουμε τη γενική εκθετική συνάρτηση ax
με a gt 0 και x isin R και την έννοια του λογαρίθμου
571 Μελέτη της εκθετικής συνάρτησης
Σε αυτή την υποενότητα θα θεωρήσουμε γνωστή την έννοια της
συνέχειας συνάρτησης το ότι η αντίστροφη συνεχούς είναι συνε-
χής και το θεώρημα ενδιάμεσης τιμής
προταση 575 Η ex είναι συνεχής σε κάθε σημείο του R
Απόδειξη Φανερά
limxrarrx0
ex = limxrarrx0
(exminusx0ex0) = ex0 limxminusx0rarr0
exminusx0
Άρα αρκεί να αποδείξουμε ότι limtrarr0 et = 1 Επειδή
|et minus 1| = limnrarrinfin
∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus 1
∣∣∣∣
για κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
|et minus 1| le ε2+∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus 1
∣∣∣∣
le ε2+ tn
∣∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus1
+(
1+ tn
)nminus2
+ +(
1+ tn
)+ 1
∣∣∣∣∣
le ε2+ tn
((1+ |t|
n
)nminus1
+(
1+ |t|n
)nminus2
+ +(
1+ |t|n
)+ 1
)
le ε2+ t
(1+ |t|
n
)nminus1
Άρα αν υποθέσουμε ότι |t| lt 1 θα ισχύει
|et minus 1| le ε2+ t
(1+ 1
n
)nminus1
le ε2+ te
60 Σύγκλιση ακολουθιών
Συνεπώς αν θέσουμε δ = min1 ε2e αν 0 lt t lt δ θα συμπεράνουμεότι |et minus 1| lt ε δηλαδή το ζητούμενο
προταση 576 Η ex είναι γνησίως αύξουσα και επί του (0infin)Απόδειξη Αν x lt y τότε ey = exeyminusx Άρα αρκεί να δείξουμε
ότι eyminusx gt 1 Αλλά
eyminusx = limnrarrinfin
(1+ y minus x
n
)nge 1+y minus x gt 1
από την ανισότητα Bernoulli
Από το θεώρημα ενδιάμεσης τιμής και τη συνέχεια τα ex αρκείνα αποδείξουμε ότι η ex παίρνει οσοδήποτε μεγάλες και οσοδήπο-τε μικρές θετικές τιμές Αυτό προκύπτει αμέσως η ex παίρνειοσοδήποτε μεγάλες τιμές αφού
ex = limnrarrinfin
(1+ x
n
)nge 1+ x
για κάθε x isin R Επίσης παίρνει οσοδήποτε μικρές θετικές τιμές
αφού eminusx = 1ex και από το προηγούμενο η ex μπορεί να πάρειοσοδήποτε μεγάλες τιμές
Έτσι η εκθετική συνάρτηση ex R ֏ (0+infin) είναι 1-1 (αφο-ύ είναι γνησίως αύξουσα) και επί και συνεπώς αντιστρέφεται
Η αντίστροφή της ονομάζεται λογάριθμος και συμβολίζεται με
log(x) (0+infin) ֏ R Φανερά θα ισχύει elogx = x για κάθε x gt 0 και
log(ex) = x για κάθε x isin R Η log(x) ως αντίστροφη της εκθετικήςείναι και αυτή γνησίως αύξουσα συνεχής και επί του R
Επίσης σύμφωνα με τα προηγούμενα εύκολα βλέπουμε ότι ι-
σχύουν οι ανισότητες
προταση 577 Ισχύουν οι ανισότητες
ex ge 1+ x για κάθε x isin R και ex le 1
1minus x για κάθε x lt 1
Επίσης ισχύουν οι
1minus 1
xlt logx le x minus 1 για κάθε x gt 0
Απόδειξη Η ex ge 1+ x είναι άμεση από τον ορισμό της ex καιτην ανισότητα Bernoulli Άρα eminusx ge 1 + (minusx) συνεπώς αν x lt 1
παίρνουμε ότι ex ge 1(1minus x)Για τις ανισότητες του λογαρίθμου επειδή ex ge 1 + x για κάθε
x isin R συνεπάγεται exminus1 ge x και αφού η log είναι αύξουσα log(exminus1) gelogx δηλαδή logx le x minus 1
Λογαριθμίζοντας την ex ge 1(1minusx) παίρνουμε x ge log(1(1minusx))και αντικαθιστώντας με t την ποσότητα 1(1 minus x) παίρνουμε τηζητούμενη ανισότητα Παρατηρούμε ότι η συνθήκη x lt 1 ισοδυ-
ναμεί με t gt 0 ολοκληρώνοντας την απόδειξη
58 Ο e είναι άρρητος 61
ορισμος 578 Για κάθε a gt 0 και για κάθε x isin R ορίζουμε
ax = ex loga
Εύκολα ελέγχουμε ότι ο ορισμός αυτός έχει όλες τις αναμενόμε-
νες ιδιότητες για παράδειγμα an = a middot a middot middot middota με n παράγοντεςδιότι
ent = limkrarrinfin
(1+ nt
k
)k= limkrarrinfin
(1+ nt
nk
)nk
διότι η τελευταία είναι υπακολουθία της προηγούμενης Συνεπώς
ent = limkrarrinfin
((1+ t
k
)k)n= (et)n
Άρα
an = en loga = (eloga)n = elogaeloga middot middot middot eloga = a middot a middot middot middotaμε n παράγοντεςΉ (ex)y = ey log ex = eyx = exy οπότε και
(ax)y = ey logax = ey log ex loga = eyx loga = axy
Με όμοιο τρόπο αποδεικνύονται όλες οι ιδιότητες της εκθετικής
ax Η συνάρτηση αυτή για a gt 0 και a ne 1 εύκολα βλέπουμε ότι
είναι και αυτή γνήσια μονότονη (άρα 1-1) συνεχής και επί του
(0infin) Οπότε αντιστρέφεται και την αντίστροφή της την ονο-μάζουμε λογάριθμο με βάση το a και γράφουμε loga Προφανώς
ισχύει loga ax = x για κάθε x isin R και aloga x = x για κάθε x gt 0 Ως
αντίστροφη της ax για 0 lt a ne 1 ο λογάριθμος με βάση a είναισυνεχής συνάρτηση με την ίδια μονοτονία με την ax 1-1 και επίτου R
Όλες οι αλγεβρικές ιδιότητές τόσο της εκθετικής όσο και του
λογάριθμου προκύπτουν εύκολα και αφήνονται ως απλή άσκηση
Κλείνουμε αυτή την ενότητα παρατηρώντας ότι (e(loga)n)n =eloga = a δηλαδή κάθε θετικός αριθμός a έχει n-στη ρίζα τον α-ριθμό a1n = e(loga)n
58 Ο e είναι άρρητος
Θα αποδείξουμε πρώτα ότι ισχύει ο τύπος
e = limnrarrinfin
(1+ 1+ 1
2+ 1
3+ 1
4+ middot middot middot + 1
n
)
Κάτι πιο ισχυρό ισχύει εδώ δηλαδή υπάρχει ανάλογη με αυτήν
περιγραφή για την ποσότητα ex για καθε x isin R αλλά αυτό θατο δούμε όταν θα ασχοληθούμε με σειρές (Ενότητα 102)
62 Σύγκλιση ακολουθιών
Για να αποδείξουμε τον παραπάνω τύπο αναπτύσσουμε με το
διωνυμικό ανάπτυγμα το (1+ 1n)n
(1+ 1
n
)n=
nsum
k=0
(nk
)1nminusk
(1
n
)k
= 1+ n
1(nminus 1)1
n+ n
2(nminus 1)1
n2+ + n
n0
1
nn
= 1+ 1+ 1
2
(1minus 1
n
)+ 1
3
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)+ middot middot middot
+ 1
k
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
)+
+ 1
n
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus nminus 1
n
)
le 1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
n= sn
Η sn είναι φανερά (γνησίως) αύξουσα (αφού sn+1 = sn+1(n+1) gtsn) και είναι και άνω φραγμένη διότι 2n le n για κάθε n ge 4 οπότε
sn le 1+ 1+ 1
2+ 1
22+ 1
24+ 1
25+ + 1
2nle 3minus 1
23lt 3
Άρα η sn είναι συγκλίνουσα (ως αύξουσα και άνω φραγμένη)
οπότε παίρνοντας όρια βρίσκουμε ότι
e = limnrarrinfin
(1+ 1
n
)nle lim sn
Για την αντίστροφη από τα παραπάνω παρατηρούμε ότι αν
σταθεροποιήσουμε ένα k lt n τότε ισχύει(
1+ 1
n
)nge 1+ 1+ 1
2
(1minus 1
n
)+ 1
3
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)+
+ 1
k
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
)
για κάθε n ge k Αφήνοντας το n να πάει στο άπειρο συμπεραίνου-με ότι e ge sk αφού όλες οι προηγούμενες παρενθέσεις συγκλίνουνστο 1 καθώς n rarr infin με το k σταθερό Αφήνοντας τώρα το k ναπάει στο άπειρο βρίσκουμε e ge limkrarrinfin skΑς υποθέσουμε τώρα ότι ο e είναι ρητός και έστω ότι e = km
με k m isin N Παρατηρήστε ότι m ge 2 αφού 2 lt e lt 3 Θεωρούμε
τον αριθμό
x =m(e minus sm) =m
(kmminus(
1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
m
))
Φανερά x gt 0 (αφού e gt sm) Επίσης επιμερίζοντας το m στην
παραπάνω συμπαιρένουμε αμέσως ότι x isin N Άρα θα καταλήξου-με σε άτοπο αν αποδείξουμε ότι x lt 1 αφού ανάμεσα στο 0 και
59 Βασικά όρια 63
στο 1 δεν υπάρχουν φυσικοί ακέραιοι Έχουμε
x =m
(limnrarrinfin
(1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
n
)minus sm
)
= limnrarrinfin
m
(1
(m+ 1)+ 1
(m+ 2)+ + 1
n
)
= limnrarrinfin
(1
m+ 1+ 1
(m+ 1)(m+ 2)+
+ 1
(m+ 1)(m+ 2) middot middot middot (m+ (nminusm))
)
le limnrarrinfin
(1
3+ 1
32+ + 1
3nminusm
)le limnrarrinfin
13minus 1
3nminusm+1
1minus 13
= 1
2
Άρα ο e είναι άρρητος
59 Βασικά όρια
προταση 591 Για κάθε λ isin R με |λ| lt 1 ισχύει λn rarr 0
Απόδειξη Για λ = 0 είναι προφανές Για 0 lt λ lt 1 είναι η
Εφαρμογή 5211 Για minus1 lt λ lt 0 ισχύει
|λn| = |λ|n rarr 0
αφού 0 lt |λ| lt 1 Άρα λn rarr 0
προταση 592 Για κάθε λ isin R με λ gt 1 ισχύει λn rarr +infin ενώ για
λ le minus1 η λn δεν συγκλίνει
Απόδειξη Αν λ gt 1 τότε 0 lt 1λ lt 1 συνεπώς (1λ)n rarr 0 Αλλά
(1λ)n = 1λn άρα λn rarr +infin από την Ιδιότητα 565
Αν λ = minus1 η λn δεν συγκλίνει αφού λ2n = (minus1)2n = 1 rarr 1 ενώ
λ2n+1 = (minus1)2n(minus1) = minus1 rarr minus1 ne 1
Αν λ lt minus1 η λ2n = (λ2)n rarr +infin αφού λ2 gt 1 ενώ λ2n+1 = λ(λ2n) rarrminusinfin αφού λ lt 0 και λ2n rarr +infin
προταση 593 Για κάθε λ isin R με |λ| lt 1 ισχύει nλn rarr 0 Επιπλέον
για κάθε p gt 0 ισχύει npλn rarr 0
Απόδειξη 1|λ| gt 1 άρα υπάρχει θ gt 0 ώστε |λ|minus1 = 1 + θ Επι-πλέον
(1+ θ)n gt n(nminus 1)2
θ2
από το διωνυμικό ανάπτυγμα ((1 + θ)n = 1 + nθ + (n(n minus 1)θ2)2 +middot middot middot + θn) Έτσι
nλn = n(1+ θ)n lt
2nn(nminus 1)θ2
= 2
(nminus 1)θrarr 0
64 Σύγκλιση ακολουθιών
Τέλος για p gt 0 ισχύει
|npλn| =(n(|λ|1p)n
)p rarr 0p = 0
αφού |λ|1p lt 1
προταση 594 Για κάθε a gt 0 ισχύει nradicararr 1
Απόδειξη Αν a ge 1 τότε nradica ge 1 Θέτουμε vn = n
radicaminus1 ge 0 οπότε
a = (1+ vn)n Από την ανισότητα Bernoulli
a = (1+ vn)n ge 1+nvn
και λύνοντας ως προς vn
0 le vn leaminus 1
n
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική οπότε από την Πρότα-
ση 5411 limvn = 0 Έτσι
nradica = 1+ vn rarr 1+ 0 = 1
προταση 595 nradicnrarr 1
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι nradicn =
(2nradicn)2 και δείχνουμε πρώτα
ότι lim 2nradicn = 1 ακολουθώντας την ίδια απόδειξη με την Πρότα-
ση 594 θέτουμε vn = 2nradicnminus 1 ge 0 οπότε
radicn = (1+ vn)n ge 1+nvn
και λύνοντας ως προς vn
0 le vn leradicnminus 1
n
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική (γιατί) οπότε (από την
Πρόταση 5411) limvn = 0 Συνεπώς
2nradicn = 1+ vn rarr 1+ 0 = 1
Τέλος από την Ιδιότητα 548
lim nradicn = lim
(2nradicn)2 =
(lim 2n
radicn)2 = 12 = 1
προταση 596 Αν an rarr ℓ gt 0 τότε nradican rarr 1
Απόδειξη Από τον ορισμό της σύγκλισης (για ε = ℓ2 gt 0)
υπάρχει ένα n0 isin R ώστε αν n ge n0 τότε
|an minus ℓ| ltℓ2
59 Βασικά όρια 65
Συνεπώςℓ2lt an lt
3ℓ2
και άραnradicℓ2 lt n
radican lt
nradic
3ℓ2
Από την Πρόταση 594 οι ακολουθίες nradicℓ2 και n
radic3ℓ2 συγκλίνουν
στο 1 και άρα από το θεώρημα ισοσυγκλινουσών ακολουθιών
συγκλίνει στο 1 και η nradican
προταση 597 Αν p isin R an rarr 0 και an gt minus1 τότε (1+ an)p rarr 1
Απόδειξη Ανάλογα αν an ge 0 ή an le 0 ισχύει 1 le (1+an)p le (1+an)[p]+1 ή (1+ an)[p] le (1+ an)p le 1 αντίστοιχα Στις παραστάσεις
με τον ακέραιο εκθέτη χρησιμοποιούμε το διωνυμικό ανάπτυγμα
και παίρνουμε όρια για an rarr 0
προταση 598 Αν an rarr 0 τότε limnrarrinfin cosan = 1
Απόδειξη Χρησιμοποιώντας γνωστές τριγωνομετρικές ταυτότη-
τες έχουμε
| cosan minus 1| = | cosan minus cos 0| =∣∣∣∣minus2 sin
(an + 0
2
)sin
(an minus 0
2
)∣∣∣∣le 2| sin(an2)| le |an|
Παίρνοντας όρια προκύπτει το ζητούμενο
προταση 599 Αν an rarr 0 και an ne 0 τότε
limnrarrinfin
sinanan
= 1
Απόδειξη Θα χρησιμοποιήσουμε την ανισότητα
cosθ le∣∣∣∣
sinθθ
∣∣∣∣ le 1
που ισχύει για κάθε 0 lt θ lt π2Η an τείνει στο 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε 0 lt an lt π2 για
κάθε n ge n0 άρα για αυτά τα n ισχύει
cosan le∣∣∣∣
sinanan
∣∣∣∣ le 1
και παίρνοντας όρια προκύπτει η ζητούμενη με τη βοήθεια της
Πρότασης 598
προταση 5910 Για κάθε ακολουθία an ne 0 με an rarr 0 ισχύει
limnrarrinfin
ean minus 1
an= 1
66 Σύγκλιση ακολουθιών
Απόδειξη Από την Πρόταση 577 για κάθε minus1 lt x lt 1 ισχύει
1+ x le ex le 1
1minus x (511)
Χρησιμοποιώντας την an στη θέση του x (αφού μετά από κάποιοδείκτη θα βρίσκεται στο διάστημα (minus11) λόγω του ότι an rarr 0)
προκύπτει
1 le ean minus 1
anle 1
1minus anγια τους θετικούς όρους της an και
1 ge ean minus 1
ange 1
1minus an
για τους αρνητικούς όρους της an Παίρνοντας όρια σε κάθε πε-ρίπτωση προκύπτει το ζητούμενο
προταση 5911 Για κάθε a gt 1 και για κάθε p q gt 0 οι παρακάτω
ακολουθίες είναι μηδενικές
lognn
lognnp
logq nnp
logann
logannp
logqannp
Απόδειξη Θα χρησιμοποιήσουμε την ανισότητα logx le x minus 1
που ισχύει για κάθε x ge 1 Έχουμε
0 le lognn
= 2 logn12
nle 2(
radicnminus 1)n
= 2radicnminus 2
nrarr 0
0 le lognnp
= (2p) log(np2)np
le 2
pnp2 minus 1
np= 2
p1
np2minus 2
p1
nprarr 0
και
0 le logq nnp
=(
lognnpq
)qrarr 0
Τα κλάσματα με τους λογαρίθμους βάσης a gt 1 προκύπτουν από
τα προηγούμενα και τον τύπο logan = (logn)(loga)
προταση 5912 Αν a gt 1 an rarr 0 και an gt minus1 τότε loga(1+ an)rarr 0
Απόδειξη Από τη σχέση loga x = (logx)(loga) αρκεί να αποδε-ίξουμε το ζητούμενο για a = e Αλλά αυτό προκύπτει αμέσως απότις ανισότητες 1minus 1
x le logx le x minus 1 (Πρόταση 577)
προταση 5913 Αν an rarr 0 an ne 0 και an gt minus1 τότε
log(1+ an)an
rarr 1
59 Βασικά όρια 67
Απόδειξη Από την ανισότητα 1 minus 1x le logx le x minus 1 προκύπτει
αμέσως ότι
1
1+ anle log(1+ an)
anle 1
για τους θετικούς όρους της an και
1
1+ ange log(1+ an)
ange 1
για τους αρνητικούς όρους της an Παίρνοντας όρια προκύπτειτο ζητούμενο
Ασκήσεις
ασκηση 591 Χρησιμοποιείστε το θεώρημα των ισοσυγκλινουσών ακο-
λουθιών (Πρόταση 5411) για να βρείτε το όριο των ακολουθιών
(i) an =1radic
n2 + 1+ 1radic
n2 + 2+ + 1radic
n2 +n
(ii) bn =(
1minus 1
n2
)n
(iii) cn = nradicβknk + βkminus1nkminus1 + + β1n+ β0 όπου βi gt 0 για i = 12 k
(iv) dn = n
radic1 middot 3 middot 5 middot middot middot (2n+ 1)
2 middot 4 middot 6 middot middot middot (2n)
(Παρατηρήστε ότι 2 middot 4 middot 6 middot middot middot (2n) ge 1 middot 3 middot 5 middot middot middot (2nminus 1))
ασκηση 592 Αν το [x] συμβολίζει το ακέραιο μέρος του αριθμού x (δηλα-δή τον μεγαλύτερο ακέραιο που δεν είναι μεγαλύτερος του x) αποδείξτεχρησιμοποιώντας ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες ότι για κάθε x isin R ισχύει
limnrarrinfin
[nx]n
= x
Παρατηρήστε ότι για κάθε x isin R η ποσότητα [nx]n είναι ρητός αριθ-μός Συμπεράνετε ότι για κάθε πραγματικό αριθμό x υπάρχει ακολουθίαρητών που συγκλίνει σε αυτόν
ασκηση 593 Αν x isin R ώστε sinx ne minus13 υπολογίστε το όριο της
an =x
1+ (3 sinx)3n
διακρίνοντας περιπτώσεις για το αν η ποσότητα 3 sinx είναι απολύτωςμικρότερη ίση ή μεγαλύτερη από το 1
ασκηση 594 Υπολογίστε τα όρια
68 Σύγκλιση ακολουθιών
limnrarrinfin
(1+ 4
n
)n lim
nrarrinfin
(1minus 3
n
)n lim
nrarrinfin
(1minus 1
n2
)n
limnrarrinfin
(4n+ 3
4n
)n lim
nrarrinfin
(n2 minus 1
n2 + 1
)n2
limnrarrinfin
(3+ 1
n
)n (1
3+ 1
n
)2n
limnrarrinfin
(1+ 1
n logn
)n lim
nrarrinfin
(1+ logn
n
)n lim
nrarrinfin
(1+ 1
n
)n logn
ασκηση 595 Χρησιμοποιήστε την Πρόταση 596 για να υπολογίσετε το
όριο της ακολουθίας an με
an = n
radicλn + 2
λ2n + en
για τις διάφορες τιμές του λ gt 0 (Υπόδειξη Διακρίνετε τις περιπτώσεις
0 lt λ lt 1 1 le λ le radice και λ gt radice
ασκηση 596 Βρείτε τα όρια των παρακάτω ακολουθιών
3radic
2n6 +n+ 1
3n2 + 1
2n2(3n3 minus 5n+ 6)(4n4 minus 1)(2n+ 3)
radic5n5 + 1
4radic
3n10 +n+ 1
3radicn3 +nminus 3
radicn3 + 1
radicn+
radicn+
radicnminus
radicn
4radicn2 + 1minus
radicn
n23n minus 2n9n+1 + 2
3n2nminus1 + 5n232n + 4nan + 5bn
2an + 7bn a b gt 0
1+ 2+ 3+ +nn2 + 1
12 + 22 + 32 + +n2
n3
1 middot 2+ 2 middot 3+ +n(n+ 1)n(1+ 2+ 3+ +n)
1
20 + 2n+1+ 1
2+ 2n+1+ 1
22 + 2n+1+ + 1
2n + 2n+1
59 Βασικά όρια 69
(1minus 1
22
)(1minus 1
32
) (
1minus 1
n2
)radicradicradicradic
3
radic
3
radic3
radic3
radic3
︸ ︷︷ ︸nminusριζικά
(2nminus 1)(3n+ 1)
n sinλ1
sinλ2middot middot middot sin
λn λ isin (01)
n+3
radic(2
3
)n+(
5
6
)n (3n2 + 4n4n2 + 1
)n
(2nminus 1
3n+ 7
)nn
radic1
nsin
1
n+ 2
n
radic1+ 1
2nn+1radicn
n
radicn2 + 2n2n2 + 1
3n
radicn2 + 7n+ 18
8n+ 4
ασκηση 597 Αν zn rarr 0 βρείτε τα όρια των ακολουθιών
3radic
1+ zn minus 1
zn
(λ+ zn)3 minus λ3
zn λ gt 0
radiczn + 1minus 1
zn
ασκηση 598 Αποδείξτε ότι αν an bn gt 0 για κάθε n isin N και nradican rarr 1
anbn rarr ℓ gt 0 τότε nradicbn rarr 1
ασκηση 599 Αποδείξτε ότι για κάθε a gt 0 η ακολουθία που ορίζεται
αναδρομικά θέτοντας
xn+1 =1
2
(xn +
axn
)και x1 = a
συγκλίνει σε αριθμό x gt 0 με την ιδιότητα x2 = a (Υπόδειξη Αποδείξτεότι για a ge 1 η xn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη)
Οι επόμενες δύο ασκήσεις δίνουν ένα αποτελεσματικό τρόπο υπολο-
γισμού της n-στης ρίζας θετικού αριθμού ορίζοντας μια ακολουθία πουσυγκλίνει ταχύτατα
ασκηση 5910 Χρησιμοποιήστε τη μονοτονία της (1+xn)n για να αποδε-ίξετε ότι (
(nminus 1)x + an
)nge xnminus1a
(Υπόδειξη Διαιρέστε με xn και τα δύο σκέλη της ζητούμενης για νααναχθείτε σε μια ανισότητα της μορφής (1+ (b minus 1)n)n ge b)
70 Σύγκλιση ακολουθιών
ασκηση 5911 Χρησιμοποιήστε την προηγούμενη ανισότητα για να απο-
δείξετε ότι ((kminus 1)x + a
xkminus1
k
)kge a
Με τη βοήθεια αυτού αποδείξετε ότι η ακολουθία που ορίζεται αναδρο-
μικά με
xn+1 =1
k
((kminus 1)xn +
axkminus1n
)και x1 = a ge 1
ικανοποιεί την ανισότητα axkn le 1 Στη συνέχεια δείξτε ότι συγκλίνει
(είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη) και το όριό της x gt 0 έχει την
ιδιότητα xk = aΓια 0 lt a lt 1 ορίζουμε την k-ρίζα του a εργαζόμενοι με τον 1a gt 1
Οι επόμενες δύο ασκήσεις παρέχουν ένα εναλλακτικό τρόπο για να
αποδειχθεί ότι η ακολουθία xn = (1+ xn)n είναι αύξουσαασκηση 5912 Αποδείξτε ότι η xn = (1+ xn)n είναι γνήσια αύξουσα γιαx gt 0 αποδεικνύοντας ότι xn+1xn gt 1 ως εξής γράψτε πρώτα
xn+1
xn=
(1+ x
n+1
)n+1
(1+ x
n
)n =(
1+ xn+ 1
)( n+1+xn+1n+xn
)n
μεταφέρετε όλους τους όρους στον παρονομαστή (ώστε στον αριθμητή
να μείνει μονάδα) και εφαρμόστε την ανισότητα Bernoulli
ασκηση 5913 Αποδείξτε ότι η xn = (1+ xn)n είναι γνήσια αύξουσα γιαx lt 0 και n gt minusx ως εξής θεωρήστε την ακολουθία
yn =(
1+ |x|nminus |x|
)n
για κάθε n gt |x| = minusx και γράφοντας
ynyn+1
=
(1+ |x|
nminus|x|
)n(1+ |x|
n+1minus|x|
)n+1 =1
1+ |x|n+1minus|x|
nnminus|x|n+1
n+1minus|x|
n
μεταφέρετε όλους τους όρους στον παρονομαστή (ο αριθμητής να με-
ίνει μονάδα) και εφαρμόστε την ανισότητα Bernoulli για να δείξετε ότι
ynyn+1 ge 1 δηλαδή η yn είναι φθίνουσα Στη συνέχεια παρατηρήστε ότιyn = 1xn
Η ανισότητα Bernoulli ισχύει και για μη ακέραιους εκθέτες Η επόμενες
δύο ασκήσεις μας καθοδηγούν στο να την αποδείξουμε
ασκηση 5914 Για κάθε t gt minus1 και για κάθε n isin N ισχύει(
1+ 1
nt
1+ t
)nle 1+ t
Η ανισότητα είναι γνήσια εκτός αν t = 0
59 Βασικά όρια 71
ασκηση 5915 Για κάθε θ gt minus1 και για κάθε p isin R με p ge 1 ισχύει
(1+ θ)p ge 1+ pθ
(Υψώστε την ανισότητα της Άσκησης 5914 εις την mn και εφαρμόστετην ανισότητα Bernoulli για να αποδείξετε τη ζητούμενη με p = 1+mnόπου m n isin N Μετά χρησιμοποιήστε τη συνέχεια της εκθετικής συνάρ-τησης για να περάσετε σε πραγματικούς εκθέτες)
ασκηση 5916 Αποδείξτε με διαφορετικό τρόπο ότι η xn = (1+xn)n είναιγνησίως αύξουσα αν x ne 0 και n gt minusx ως εξής πολλαπλασιάστε τηνανισότητα της Άσκησης 5914 με (1 + t)n (για t gt minus1) και στη συνέχεια
αντικαταστήστε το t με x(n+ 1)
ασκηση 5917 Αποδείξτε με τον ίδιο τρόπο όπως στο Θεώρημα 571 ότι
η συνάρτηση
f(x) =(
1+ ax
)x
είναι γνησίως αύξουσα για κάθε x gt minusa και x ne 0 Για να το καταφέρετε
εύκολα για x lt y ξεκινήστε με την παράσταση ((1+ax)(1+ay))x(yminusx) μεταφέρετε τον αριθμητή στον παρονομαστή και προετοιμάστε την εφαρ-
μογή της ανισότητας Bernoulli για πραγματικούς αριθμούς όπως στην Ά-
σκηση 5915 Μετά την εφαρμογή της Bernoulli η ποσότητα που θα προ-
κύψει θα είναι μικρότερη της 1+ ay αν και μόνο αν
0 le a2
y2
y minus xx + a
η οποία είναι αληθής αν x gt minusa και δεν είναι γνήσια μόνο αν a = 0
Κεφάλαιο 6
lim sup και lim inf
61 Το σύνολο των υπακολουθιακών ορίων
Όπως γνωρίζουμε από το Θεώρημα 551 μια ακολουθία (an)nisinNπαρόλο που μπορεί να μην συγκλίνει έχει πάντα συγκλίνουσες υ-
πακολουθίες αν σε αυτές συμπεριλάβουμε και εκείνες που τείνουν
στο +infin ή στο minusinfin (αν η ακολουθία είναι φραγμένη έχει συγκλίνου-σα υπακολουθία ενώ αν δεν είναι φραγμένη έχει υπακολουθία που
τείνει στο +infin ή στο minusinfin)Ας συμβολίσουμε με Υ(an)mdashή απλά με Υ αν είναι σαφές για
ποια ακολουθία μιλάμεmdashτο σύνολο όλων των ορίων των υπα-
κολουθιών της an Για παράδειγμα αν an = (minus1)n(1 + 1n) τότεΥ(an) = minus1+1 Φανερά αν μια ακολουθία έχει όριο στο Rcupplusmninfinκάθε υπακολουθία της τείνει στο όριο της ακολουθίας οπότε το
Υ είναι μονοσύνολο
Από την άλλη μεριά υπάρχουν ακολουθίες των οποίων το
σύνολο Υ είναι όλο το R cup plusmninfin Μια τέτοια ακολουθία είναι ηακολουθία των ρητών αριθμών
προταση 611 Θεωρούμε μια ακολουθία (an)nisinN και θέτουμε s =supΥ(an) και i = infΥ(an) Τότε s i isin Υ(an) δηλαδή το σύνολοτων υπακολουθιακών ορίων έχει μέγιστο και ελάχιστο στοιχείο
στο R cup plusmninfin Ισοδύναμα υπάρχουν δυο υπακολουθίες της anπου η μια τείνει στο s και η άλλη στο i
Απόδειξη Αν s = +infin τότε για κάθε N isin N υπάρχει υπακο-
λουθιακό όριο sN gt N (αλλιώς όλα τα υπακολουθιακά όρια είναιμικρότερα ή ίσα του N οπότε και το s) Άρα υπάρχει όρος akN τηςan ώστε akN gt N (αλλιώς αν κάθε όρος της an είναι μικρότερος ήίσος του N τότε η an έχει άνω φράγμα το N και δεν γίνεται ναέχει υπακολουθία που να συγκλίνει στο sN gt N) Έτσι η υπακο-λουθία akN τείνει στο +infin = s Άρα s isin Υ(an)
74 lim sup και lim inf
Αν s = minusinfin τότε όλα τα υπακολουθιακά όρια της an είναι minusinfinοπότε an rarr minusinfin = s Άρα s isin Υ(an)Έστω τώρα ότι s isin R Για κάθε n isin N υπάρχει στοιχείο sn isin
Υ(an) με s ge sn gt s minus 1n από τον ορισμό του s ως supremum του
Υ(an) Αφού το sn είναι υπακολουθιακό όριο της an υπάρχει aknόρος της an ώστε |sn minus akn| lt 1n Έτσι έχουμε
|akn minus s| le |akn minus sn| + |sn minus s| = |akn minus sn| + s minus sn lt1
n+ 1
n= 2
nrarr 0
Συνεπώς η υπακολουθία akn της an συγκλίνει στο s Δηλαδή s isinΥ(an) Ομοίως i isin Υ(an)
ορισμος 612 Τα supΥ(an) και infΥ(an) ονομάζονται lim sup και
lim inf της ακολουθίας an ή ανώτερο (ή άνω) και κατώτερο (ήκάτω) όριο της ακολουθίας an ή μέγιστο και ελάχιστο υπακολου-θιακό όριο της an αντίστοιχα Γράφουμε
lim supnrarrinfin
an = supΥ(an) και lim infnrarrinfin
an = infΥ(an)
ή απλούστερα lim supan και lim infan αντίστοιχα
Για παράδειγμα αν an = (minus1)n(1+ 1n) τότε Υ = minus1+1 οπότεlim supan = +1 και lim infan = minus1
Φανερά ισχύει πάντα η
lim infnrarrinfin
an le lim supnrarrinfin
an (61)
αφού infak k ge n le supak k ge nπροταση 613 Κάθε ακολουθία an έχει όριο αν και μόνο αν
lim infnrarrinfin
an = lim supnrarrinfin
an
και η κοινή αυτή τιμή είναι το limnrarrinfin an
Απόδειξη Αν η an έχει όριο το ℓ τότε Υ(an) = ℓ αφού κάθευπακολουθία έχει και αυτή το ίδιο όριο ℓ Συνεπώς
lim infnrarrinfin
an = infΥ(an) = ℓ = supΥ(an) = lim supnrarrinfin
an
Αντιστρόφως αν ℓ = lim infnrarrinfin an = lim supnrarrinfin an τότε το Υ(an)είναι μονοσύνολο το μονοσύνολο ℓ αφού το infimum και το
supremum του Υ(an) συμπίπτουν Η απόδειξη θα ήταν τετριμμένηαν ξέραμε ότι η an συγκλίνει διότι η an είναι υπακολουθία τουεαυτού της Όμως δεν είναι εκ των προτέρων σαφές ότι αυτή
συγκλίνει Για αυτό καταφεύγουμε στο ακόλουθο επιχείρημα Ας
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 75
υποθέσουμε ότι η an δεν τείνει στο ℓ Τότε η ακολουθία αυτήδεν είναι ακολουθία Cauchy Συνεπώς υπάρχει ε gt 0 ώστε για
κάθε για κάθε n0 isin N υπάρχουν n gt m ge n0 ώστε |an minus am| ge εΕφαρμόζουμε το παραπάνω για n0 = 1 και βρίσκουμε n1 gt m1 ge1 ώστε |an1 minus am1| ge ε Επαναλαμβάνουμε το προηγούμενο γιαn0 = n1 + 1 και βρίσκουμε n2 gt m2 ge n1 + 1 ώστε |an2 minus am2| geε Επαναλαμβάνουμε το προηγούμενο για n0 = n2 + 1 κοκ Έτσι
βρίσκουμε δύο υπακολουθίες ank και amk ώστε |ank minus ank | ge εΚαθεμιά από τις ακολουθίες (ank)
infink=1 και (amk)
infink=1 έχουν υπακο-
λουθίες που τείνουν σε κάποιο όριο (είτε πραγματικό αριθμό αν
είναι φραγμένες είτε κάποιο από τα plusmninfin αν δεν είναι φραγμένες)Έστω ότι αυτά τα όρια είναι τα ℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Τότε φα-
νερά |ℓ1 minus ℓ2| ge ε και ταυτόχρονα ℓ1 ℓ2 isin Υ(an) το οποίο είναιάτοπο αφού το τελευταίο σύνολο είναι μονοσύνολο
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf
Θα ξεκινήσουμε αποδεικνύοντας ένα laquoτύποraquo για τα lim sup και
lim inf Θεωρούμε μια ακολουθία an Από αυτή ορίζουμε μια άλληακολουθία την bn = supak k ge n Φανερά η ακολουθία αυτήείναι φθίνουσα διότι αν n1 gt n2
ak k ge n1 sube ak k ge n2
οπότε
bn1 = supak k ge n1 le supak k ge n2 = bn2
Άρα η bn ως φθίνουσα είτε συγκλίνει (αν είναι φραγμένη) είτεαποκλίνει στο minusinfin Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το limnrarrinfin bn isinR cup plusmninfin Ομοίως ορίζουμε την ακολουθία cn = infak k ge nΦανερά η ακολουθία αυτή είναι αύξουσα διότι αν n1 gt n2
ak k ge n1 sube ak k ge n2
οπότε
cn1 = infak k ge n1 ge infak k ge n2 = cn2
Άρα η cn ως αύξουσα είτε συγκλίνει (αν είναι φραγμένη) είτε α-ποκλίνει στο +infin Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το limnrarrinfin cn isinR cup plusmninfin Η επόμενη πρόταση μάς λέει ότι τα παραπάνω όρια
είναι τα lim sup και lim inf της an αντίστοιχα
προταση 621 Για κάθε ακολουθία an ισχύει
lim supnrarrinfin
an = limnrarrinfin
(supak k ge n
)
και
lim infnrarrinfin
an = limnrarrinfin
(infak k ge n
)
76 lim sup και lim inf
Απόδειξη Αν lim supan = supΥ(an) = +infin τότε υπάρχει υπακο-
λουθία akn rarr +infin οπότε supak k ge n = +infin και άρα
limnrarrinfin
(supak k ge n
)= +infin = lim supan
Αν lim supan = supΥ(an) = minusinfin τότε Υ(an) = minusinfin δηλαδή an rarrminusinfin Έτσι για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin N ώστε για κάθεn ge n0 να ισχύει an lt minusM Συνεπώς supak k ge n le minusM για κάθε
n ge n0 Δηλαδή
limnrarrinfin
(supak k ge n
)= minusinfin = lim supan
Υποθέτουμε τώρα ότι lim supan = s isin R και έστω ότι η υπακο-λουθία akn συγκλίνει στο s (Πρόταση 611) Έτσι για κάθε kn ge nισχύει akn isin ak k ge n οπότε
supak k ge n ge akn
Παίρνουμε τώρα όριο ως προς n για να καταλήξουμε στην
limnrarrinfin
(supak k ge n
)ge s
Για την αντίστροφη ανισότητα εργαζόμαστε με απαγωγή στο
άτοπο Θέτουμε
ℓ = limnrarrinfin
(supak k ge n
)
υποθέτουμε ότι ℓ gt s και εφαρμόζουμε τον ορισμό του ορίου γιαε = (ℓ minus s)2 gt 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει ∣∣∣supak k ge n minus ℓ∣∣ lt ℓ minus s
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και προσθέτοντας ℓ προκύπτει ότι
supak k ge n ge ℓ + s2
για κάθε n ge n0 Άρα υπάρχει υπακολουθία akn της an ώστε akn ge(ℓ + s)2 Περνώντας σε μια συγκλίνουσα υπακολουθία βρίσκου-με υπακολουθιακό όριο μεγαλύτερο του (ℓ + s)2 δηλαδή γνησίωςμεγαλύτερο του s το οποίο είναι άτοποΟμοίως εργαζόμαστε για την περίπτωση του lim inf
προταση 622 Αν για δυο ακολουθίες an και bn υπάρχει n0 isin N
ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an le bn τότε
lim supnrarrinfin
an le lim supnrarrinfin
bn
και
lim infnrarrinfin
an le lim infnrarrinfin
bn
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 77
Απόδειξη Η απόδειξη είναι άμεση από την Πρόταση 621 α-
φού για n ge n0 θα ισχύει
supak k ge n le supbk k ge n
και
infak k ge n le infbk k ge n
προταση 623 Για κάθε ακολουθία an gt 0 ισχύει
lim infnrarrinfin
an+1
anle lim inf
nrarrinfinnradican le lim sup
nrarrinfinnradican le lim sup
nrarrinfin
an+1
an
Απόδειξη Η δεύτερη ανισότητα στη ζητούμενη είναι ήδη γνω-
στή (σχέση (61)) Η πρώτη ανισότητα έχει την ίδια απόδειξη με
την τρίτη οπότε θα αποδείξουμε μόνο την τρίτη
Θέτουμε ℓ = lim sup(an+1an) και θεωρούμε ένα οποιοδήποτε ε gt0 Έτσι υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
sup
ak+1
ak k ge n
le ℓ + ε
Άρα αν n = n0 ισχύειak+1
akle ℓ + ε (62)
για κάθε k ge n0 Πολλαπλασιάζοντας τις σχέσεις (62) για k =n0 n0 + 1 n0 + 2 nminus 1 για κάθε n με nminus 1 ge n0 παίρνουμε
an0+1
an0
an0+2
an0+1
an0+3
an0+2middot middot middot an
anminus1le (ℓ + ε)nminusn0
αφού στα αριστερά έχουμε n minus n0 κλάσματα Μετά από τις δια-
γραφές στα αριστερά παίρνουμε ότι anan0 le (ℓ+ ε)nminusn0 Συνεπώς
για κάθε n ge n0 + 1 ισχύει
nradican le (ℓ + ε) n
radican0
(ℓ + ε)n0
Άρα για κάθε n ge n0 + 1
supkradicak k ge n
le (ℓ + ε) sup
k
radican0
(ℓ + ε)n0 k ge n
Αφήνοντας το n να πάει στο άπειρο
limnrarrinfin
(sup
kradicak k ge n
)le ℓ + ε
78 lim sup και lim inf
διότι το όριο limnrarrinfinnradican0(ℓ + ε)n0 υπάρχει και ισούται με 1 οπότε
limnrarrinfin
(sup
k
radican0
(ℓ + ε)n0 k ge n
)= lim sup
nrarrinfinn
radican0
(ℓ + ε)n0
= limnrarrinfin
n
radican0
(ℓ + ε)n0= 1
από την Πρόταση 613
Δείξαμε λοιπόν ότι lim sup nradican le ℓ+ ε Τέλος αφήνοντας ε rarr 0+
ολοκληρώνουμε την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 621 Γράψτε τις λεπτομέρειες για την απόδειξη της ανισότητας
lim infnrarrinfin
an+1
anle lim inf
nrarrinfinnradican
για κάθε ακολουθία an gt 0
ασκηση 622 Αποδείξτε ότι και τα τέσσερα όρια της Πρότασης 623 μπο-
ρεί να είναι διαφορετικά υπολογίζοντάς τα για την ακολουθία
an = 2(minus1)nnminusn
και δείχνοντας ότι
lim infan+1
an= 0 lim inf nradican =
1
4 lim sup nradican = 1 και lim sup
an+1
an= infin
Κεφάλαιο 7
Αριθμητικοί γεωμετρικοίκαι αρμονικοί μέσοι
Στο κεφάλαιο αυτό θα μελετήσουμε τις ακολουθίες που προκύπτουν
αν υπολογίσουμε αριθμητικούς ή γεωμετρικούς ή αρμονικούς μέσους
μιας ακολουθίας Δυο ακολουθίες an και bn λέγονται επάλληλεςόταν η bn είναι αύξουσα η an είναι φθίνουσα και ισχύει bn le anγια κάθε n isin N Έτσι έχουμε το εξής laquoσχήμαraquo για τους όρους
τους
b1 le b2 le b3 le le bn le an le le a3 le a2 le a1
Παρατηρούμε ότι δυο επάλληλες ακολουθίες πάντα είναι συγκλίνου-
σες ως μονότονες και φραγμένες (στα παραπάνω η bn είναι α-ύξουσα και άνω φραγμένη από τον a1 και η an είναι φθίνου-σα και κάτω φραγμένη από τον b1) Αν επιπλέον ξέρουμε ότι
an minus bn rarr 0 τότε οι επάλληλες ακολουθίες an και bn έχουν το ίδιοόριο
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων
προταση 711 Αν η ακολουθία xn συγκλίνει στο ℓ τότε και η ακο-λουθία
an =x1 + x2 + + xn
n
συγκλίνει στο ίδιο όριο
Απόδειξη Έστω ότι ε gt 0 και n1 isin N ώστε |xn minus ℓ| lt ε2 γιακάθε n ge n1 Για το n1 επιλέγουμε n0 ge n1 ώστε για κάθε n ge n0
να ισχύει|x1 minus ℓ| + |x2 minus ℓ| + + |xn1minus1 minus ℓ|
nle ε
2
80 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
Έτσι για κάθε n ge n0 έχουμε
|an minus ℓ| =∣∣∣∣∣(x1 minus ℓ)+ (x2 minus ℓ)+ + (xn1 minus ℓ)+ + (xn minus ℓ)
n
∣∣∣∣∣
le |x1 minus ℓ| + |x2 minus ℓ| + + |xn1minus1 minus ℓ|n
+ |xn1 minus ℓ| + + |xn minus ℓ|n
le ε2+ nminusn1 + 1
nε2le ε
Άρα an rarr ℓ ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Από την παραπάνω πρόταση μπορούμε άμεσα να να βρούμε
τα όρια του αρμονικού μέσου και του γεωμετρικού μέσου της xnΑν υποθέσουμε ότι xn gt 0 και ℓ gt 0 τότε xminus1
n rarr ℓminus1 άρα από την
προηγούμενη πρόταση ισχύει
xminus11 + + xminus1
n
nrarr ℓminus1
και αντιστρέφοντας το κλάσμα συμπεραίνουμε ότι και ο αρμονι-
κός μέσος συγκλίνει στο ℓ
n1x1+ + 1
xn
rarr ℓ
Τέλος από την ανισότητα αριθμητικού-γεωμετρικού-αρμονικού
μέσου (δείτε Άσκηση 712)
x1 + x2 + + xnn
ge nradicx1x2 xn ge
n1x1+ + 1
xn
(71)
και το θεώρημα των ισοσυγκλινουσών ακολουθιών προκύπτει άμε-
σα ότιnradicx1x2 xn rarr ℓ
Μια άμεση γενίκευση των παραπάνω με εντελώς παρόμοια α-
πόδειξη είναι η εξής
προταση 712 Αν xn rarr ℓ και pn ακολουθία θετικών όρων με p1 +middot middot middot + pn rarrinfin τότε
limnrarrinfin
p1x1 + p2x2 + middot middot middot + pnxnp1 + p2 + middot middot middot + pn
= ℓ
Επιπλέον αν xn gt 0 για κάθε n isin N και ℓ gt 0 τότε
limnrarrinfin
xp1
1 xp2
2 xpnn = ℓ και limnrarrinfin
p1 + p2 + middot middot middot + pnp1
x1+ p2
x2+ middot middot middot + pn
xn
= ℓ
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων 81
Απόδειξη Θέτουμε
an =p1x1 + middot middot middot + pnxnp1 + middot middot middot + pn
Αν ε gt 0 υπάρχει n1 isin N ώστε |xn minus ℓ| le ε2 για κάθε n ge n1 Για
το n1 αφού p1 + middot middot middot + pn rarr +infin επιλέγουμε n0 ge n1 ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει
p1|x1 minus ℓ| + middot middot middot + pn1minus1|xn1minus1 minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
ltε2
Έτσι για κάθε n ge n0 ισχύει
|an minus ℓ| =∣∣∣∣∣p1(x1 minus ℓ)+ middot middot middot + pn(xn minus ℓ)
p1 + middot middot middot + pn
∣∣∣∣∣
le p1|x1 minus ℓ| + middot middot middot + pn1minus1|xn1minus1 minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
+ pn1|xn1 minus ℓ| + + pn|xn minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
le ε2+ pn1 + middot middot middot + pnp1 + middot middot middot + pn
ε2lt ε
Για τον αρμονικό μέσο αφού ℓ xn gt 0 ισχύει xminus1n rarr ℓminus1 άρα
από το προηγούμενο
p1xminus11 + middot middot middot + pnxminus1
n
p1 + middot middot middot + pnrarr ℓminus1
συνεπώςp1 + middot middot middot + pn
p1xminus1 + middot middot middot + pnxminus1rarr ℓ
Τέλος το αποτέλεσμα για τον γεωμετρικό μέσο προκύπτει άμεσα
από την γενικευμένη ανισότητα αριθμητικού-γεωμετρικού-αρμονικού
μέσου (δείτε Άσκηση 712)
p1x1 + p2x2 + middot middot middot + pnxnp1 + p2 + middot middot middot + pn
ge xp1
1 xp2
2 xpnn ge p1 + p2 + middot middot middot + pnp1
x1+ p2
x2+ middot middot middot + pn
xn
(72)
Ένα άμεσο πόρισμα της προηγούμενης πρότασης είναι το εξής
θεώρημα γνωστό ως laquoΛήμμα του Stoltzraquo Μπορεί να θεωρηθεί και
ως ο κανόνας Lrsquo Hospital για ακολουθίες
θεωρημα 713 (Λήμμα του Stoltz) Έστω ότι η yn είναι γνησίωςαύξουσα και limyn = +infin Αν
limxn minus xnminus1
yn minusynminus1= ℓ τότε lim
xnyn
= ℓ
82 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
Απόδειξη Θέτουμε x0 = y0 = 0 και υποθέτουμε χωρίς βλάβη της
γενικότητας ότι y1 gt 0 = y0 Παρατηρούμε ότι αν pn = ynminusynminus1 gt 0
τότε p1 + + pn = yn rarr +infin Εφαρμόζοντας την προηγούμενηπρόταση παίρνουμε ότι
ℓ = limp1
x1minusx0
y1minusy0+ + pn xnminusxnminus1
ynminusynminus1
p1 + + pn= lim
xnyn
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Με βάση το προηγούμενο επειδή η yn = n είναι γνήσια αύξου-σα με όριο το +infin μπορούμε να υπολογίσουμε το όριο lim((logn)n)ως εξής
limlognn
= limlognminus log(nminus 1)nminus (nminus 1)
= lim log
(n
nminus 1
)= lim log
(1+ 1
nminus 1
)= 0
Ασκήσεις
ασκηση 711 Για κάθε x isin R βρείτε το όριο της ακολουθίας
[x]+ [2x]+ [3x]+ middot middot middot + [nx]n2
ασκηση 712 Αποδείξτε τις ανισότητες (71) και (72) ακολουθώντας τα
παρακάτω βήματα
bull Αποδειξτε πρώτα ότι για κάθε y ge x gt 0 και για κάθε λ isin [01]ισχύει
(1minus λ)x + λy ge x1minusλyλ
Αυτό μπορεί να γίνει αν διαιρέσετε με το x θέσετε z = yx ge 1 και
αποδείξετε με τη βοήθεια της παραγώγου ότι η συνάρτηση ϕ(z) =(1minus λ)+ λz minus zλ είναι αύξουσα για z isin [1+infin)
bull Παρατηρήστε ότι η ίδια ανισότητα ισχύει και όταν x ge y gt 0 θέτο-
ντας micro = 1minus λ και χρησιμοποιώντας το προηγούμενοbull Χρησιμοποιήστε επαγωγή για να δείξετε ότι αν λi isin [01] xi gt 0 για
i = 1 n καιsumni=1 λi = 1 τότε
λ1x1 + + λnxn ge xλ11 xλnn
Για την (72) επιλέξτε λi = pi(p1 + + pn) και για την (71) επιλέξτελi = 1n
ασκηση 713 Αποδείξτε το Λήμμα του Stoltz με τον ορισμό του ορίου
ως εξής από τον ορισμό της σύγκλισης θα οδηγηθείτε σε μια ανισότητα
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος 83
που θα σχετίζει τις ποσότητες yn minus ynminus1 και xn minus xnminus1 Στη συνέχεια
αθροίστε κατά μέλη για όσα n ισχύει η ανισότητα που βρήκατε
ασκηση 714 Χρησιμοποιήστε το Λήμμα του Stoltz για να αποδείξετε ότι
αν xn rarr x τότε για κάθε r gt 0 ισχύει
limnrarrinfin
1rx1 + 2rx2 + 3rx3 + middot middot middot +nrxnn1+r = x
1+ r
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος
προταση 721 Για οποιουσδήποτε αριθμούς a b gt 0 θεωρούμε τις
ακολουθίες an και bn με a1 = (a+ b)2 b1 = 2(aminus1 + bminus1)
an+1 =an + bn
2και bn+1 =
21an+ 1bn
Τότε οι an και bn συγκλίνουν και ισχύει
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
bn =radicab
Δηλαδή ο laquoαριθμητικός-αρμονικός μέσοςraquo είναι ο γεωμετρικός μέσος
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι a1 ge b1 και επαγωγικά
an =anminus1 + bnminus1
2ge 2
1anminus1
+ 1bnminus1
= bn για κάθε n ge 2
δηλαδή an ge bn για κάθε n isin N Τώρα προκύπτει εύκολα ότι η anείναι φθίνουσα και η bn αύξουσα Πράγματι
an+1 =an + bn
2le an + an
2= an και bn+1 =
21an+ 1bn
ge 21bn+ 1bn
= bn
Συνεπώς οι ακολουθίες είναι επάλληλες
0 lt b1 le b2 le le bn le an le anminus1 le le a2 le a1
άρα είναι μονότονες και φραγμένες συνεπώς συγκλίνουν Και
επειδή b1 gt 0 τα όριά τους είναι θετικοί αριθμοί Αλλά bn = 2an+1minusan άρα
limnrarrinfin
bn = limnrarrinfin
(2an+1 minus an) = limnrarrinfin
an
δηλαδή οι ακολουθίες είναι ισοσυγκλίνουσες
Για τον υπολογισμό του κοινού τους ορίου ℓ παρατηρούμε ότι
anbn = anminus1bnminus1 = = ab
Παίρνοντας όρια στην προηγούμενη σχέση προκύπτει ότι ℓ2 = abδηλαδή ℓ =
radicab ολοκληρώνοντας την απόδειξη
84 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
παρατηρηση 722 Παρατηρούμε εδώ ότι ο υπολογισμός του κοινού
ορίου των an και bn έγινε χρησιμοποιώντας τη συνεχή συνάρτησηf(xy) = xy η οποία έχει την ιδιότητα f(an+1 bn+1) = f(an bn)για κάθε n isin N Αυτή η ταυτότητα μας έδωσε την f(an bn) =f(a b) και με τη βοήθεια της συνέχειας της f περάσαμε στο όριοως προς n Έτσι προέκυψε η σχέση f(ℓ ℓ) = f(a b) από όπουλύσαμε ως προς ℓ Αυτή η παρατήρηση είναι σημαντική για τηνκατανόηση της επόμενης ενότητας
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος
προταση 731 Για οποιουσδήποτε αριθμούς a b gt 0 θεωρούμε τις
ακολουθίες an και bn με a1 = (a+ b)2 b1 =radicab
an+1 =an + bn
2και bn+1 =
radicanbn
Τότε οι an και bn συγκλίνουν και ισχύει
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
bn =radicπ2
(intinfin0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dx)minus12
Το όριο αυτό ονομάζεται laquoαριθμογεωμετρικός μέσοςraquo των a καιb
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι a1 ge b1 και
an =anminus1 + bnminus1
2geradicanminus1bnminus1 = bn για κάθε n ge 2
άρα an ge bn για κάθε n isin N Τώρα προκύπτει εύκολα ότι η anείναι φθίνουσα και η bn αύξουσα Πράγματι
an+1 =an + bn
2le an + an
2= an και bn+1 =
radicanbn ge
radicbnbn = bn
Συνεπώς οι ακολουθίες είναι επάλληλες
0 lt b1 le b2 le le bn le an le anminus1 le le a2 le a1
άρα είναι μονότονες και φραγμένες συνεπώς συγκλίνουν Και
επειδή b1 gt 0 τα όριά τους είναι θετικοί αριθμοί Αλλά an = b2n+1bn
οπότε
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
b2n+1
bn= limnrarrinfin
bn
Δηλαδή οι ακολουθίες έχουν το ίδιο όριο ℓ = M(ab) Μένει ναυπολογιστεί η τιμή του ορίου
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος 85
Σύμφωνα με την Παρατήρηση 722 αναζητούμε μια συνεχή συ-
νάρτηση I(a b) (0infin)times (0infin)rarr R με την ιδιότητα
I(a b) = I(a+ b
2radicab)
Μια τέτοια συνάρτηση έδωσε ο Gauss Θεωρούμε την
I(a b) =int π2
0
1radica2 cos2 θ + b2 sin2 θ
dθ
Για να δείξουμε εύκολα ότι έχει τη ζητούμενη ιδιότητα ελέγχουμε
πρώτα ότι
I(a b) =intinfin
0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dx
αλλάζοντας μεταβλητή στο τελευταίο ολοκλήρωμα Συγκεκριμένα
θέτουμε x = b tanθ (η αλλαγή μεταβλητής αφήνεται ως άσκηση)
Ισχυρισμος I(a b) = I((a+ b)2
radicab)= I(a1 b1)
Πράγματι ξεκινάμε παρατηρώντας ότι επειδή η ποσότητα στο
ολοκλήρωμα είναι άρτια ισχύει
I(a1 b1) =1
2
intinfinminusinfin
1radicx2 + a2
1
radicx2 + b2
dx
Ελέγχουμε ότι η συνάρτηση
ϕ(t) = 1
2
(t minus ab
t
) (0infin) rarr R
είναι συνεχής και 1-1 Συγκεκριμένα ϕprime gt 0 οπότε η ϕ είναι γνη-
σίως αύξουσα και ϕ(0+) = minusinfin και ϕ(+infin) = +infin Αλλάζοντας λοι-πόν μεταβλητή και θέτοντας x = ϕ(t) το ολοκλήρωμα θα αλλάξειαπό 0 έως +infin Ελέγχουμε τέλος με απλές πράξεις ότι
x2 + b21 =
1
4
(t + ab
t
)2
x2 + a21 =
1
4t2(t2 + b2)(t2 + a2)
και
dx = 1
2
(1+ ab
t2
)dt
Αντικαθιστώντας στο ολοκλήρωμα παίρνουμε
I(a1 b1) = 1
2
intinfin0
112t
radict2 + a2
radict2 + b2 1
2
(t + ab
t
) 1
2
(1+ ab
t2
)dt
=intinfin
0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dt
= I(a b)
86 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
ολοκληρώνοντας την απόδειξη του ισχυρισμού
Τώρα ισχύει
I(a b) = I(a1 b1) = middot middot middot = I(an bn)
Αν υποθέσουμε ότι η I είναι συνεχής στο σημείο (ℓ ℓ) τότε παιρ-νόντας όρια παίρνουμε I(a b) = I(ℓ ℓ) Αλλά εύκολα υπολογίζουμεότι I(ℓ ℓ) = π(2ℓ2) Έτσι I(a b) = π(2ℓ2) και λύνοντας ως προςℓ ολοκληρώνουμε την απόδειξηΜένει να δείξουμε ότι limnrarrinfin I(an bn) = I(ℓ ℓ) Χωρίς βλάβη της
γενικότητας υποθέτουμε ότι an ge ℓ2 και bn ge ℓ2 Έτσιradica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ ge ℓ2
Έχουμε
|I(an bn)minus I(ℓ ℓ)| leint π2
0
∣∣∣∣∣∣1radic
a2n cos2 θ + b2
n sin2 θminus 1
ℓ
∣∣∣∣∣∣ dθ
leint π2
0
|a2n cos2 θ + b2
n sin2 θ minus ℓ2|dθradica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ ℓ(radica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ + ℓ)
leint π2
0
|a2n minus ℓ2| cos2 θ + |b2
n minus ℓ2| sin2 θ(ℓ2)ℓ((ℓ2+ ℓ)) dθ
le 4
3ℓ3
π2
(|a2n minus ℓ2| + |b2
n minus ℓ2|)rarr 0
Μπορούμε επιπλέον να δούμε ότι η ταχύτητα της σύγκλισης
είναι εκθετική
an+1 minus bn+1
an minus bn= a2
n+1 minus b2n+1
(an minus bn)(an+1 + bn+1)= 1
4
an minus bnan+1 + bn+1
= an minus bn2(an + bn)+ 4bn+1
le an minus bn2(an + bn)
le 1
2
Οπότε επαγωγικά
0 le an minus bn le1
2n(a1 minus b1)
Μέρος II
Σειρές
Κεφάλαιο 8
Γενικά περί σειρών
81 Ορισμοί
Θεωρούμε μια ακολουθία πραγματικών αριθμών (an)nisinN και ο-ρίζουμε μια νέα ακολουθία (sN)NisinN θέτοντας
sN = a1 + a2 + middot middot middot + aN =Nsum
n=1
an
Η νέα αυτή ακολουθία ονομάζεται σειρά της ακολουθίας (an)nisinNΚάθε όρος sN ονομάζεται το N-στο μερικό άθροισμα της ακολου-θίας (an)nisinN Αλλιώς σειρά της (an)nisinN είναι η ακολουθία τωνμερικών αθροισμάτων των όρων της
Αν η ακολουθία των μερικών αθροισμάτων sN συγκλίνει τοόριό της το συμβολίζουμε με a1 + a2 + middot middot middot + aN + ή με
suminfinn=1 an
Συχνά παραβιάζεται η τυπική αυτή γλώσσα και λέμε laquoη σειράsuminfinn=1 anraquo επειδή με αυτό το συμβολισμό είναι προφανές ποια είναιη ακολουθία των μερικών αθροισμάτων και ποιο είναι το όριο
Αν το όριο δεν υπάρχει λέμε ότι laquoη σειράsuminfinn=1 an δεν συγκλίνειraquo
εννοώντας βεβαίως ότι η ακολουθία των μερικών αθροισμάτων
(sN)NisinN δεν συγκλίνειΟι σειρές λοιπόν δεν είναι παρά ειδικού τύπου ακολουθίες που
παράγονται από μια άλλη ακολουθία προσθέτοντας τους όρους
της laquoμε τη σειρά που εμφανίζονταιraquo
παραδειγμα 811 Ας θεωρήσουμε ένα αριθμό λ isin R και θέτουμε
an = λn δηλαδή η an είναι η γεωμετρική ακολουθία με λόγο λΗ σειρά αυτής της ακολουθίας ονομάζεται γεωμετρική σειρά με
λόγο λ Αν λ = 1 τότε φανερά
sN = 1+ 1+ middot middot middot + 1︸ ︷︷ ︸N
= N rarrinfin
90 Γενικά περί σειρών
Θα υπολογίσουμε τώρα αυτή τη σειρά δηλαδή τα μερικά αθρο-
ίσματα sN υπό την προϋπόθεση ότι λ ne 1
sN = λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN =Nsum
n=1
λn
Για να βρούμε το όριο αυτής της ακολουθίας θα υπολογίσουμε το
sN ως εξής παρατηρούμε ότι
(1minus λ)sN = (1minus λ)(λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN)= λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN minus λ2 minus λ3 minus middot middot middot minus λN minus λN+1
= λminus λN+1
Συνεπώς
sN =λ(1minus λN)
1minus λ
Αν minus1 lt λ lt 1 ισχύει limNrarrinfin λN = 0 συνεπώς sN rarr λ(1 minus λ) Λέμελοιπόν ότι η σειρά συγκλίνει στο λ(1 minus λ) και αντί για sN rarrλ(1minus λ) γράφουμε
infinsum
n=1
λn = λ1minus λ
Αν λ gt 1 τότε επειδή limNrarrinfin λN = infin συμπεραίνουμε ότι sN rarr infinδηλαδή
suminfinn=1 λ
n = infin και λέμε ότι η σειρά αυτή laquoαπειρίζεταιraquo ήαποκλίνει στο άπειρο σε κάθε περίπτωση δεν συγκλίνει
Το να μην συγκλίνει μια σειρά δεν σημαίνει ότι αποκλίνει στο
άπειρο Ας πάρουμε για παράδειγμα τη σειρά της ακολουθίας
an = (minus1)n δηλαδή τη σειράsuminfinn=1(minus1)n Για να βρούμε αν συ-
γκλίνει αυτή η σειρά πρέπει να ελέγξουμε αν συγκλίνουν τα με-
ρικά της αθροίσματα Αλλά αν ο δείκτης N της sN είναι άρτιοςτότε sN = 0 ενώ αν ο N είναι περιττός τότε sN = minus1 Δηλαδή
s2N = 0 rarr 0 και s2Nminus1 = minus1 rarr minus1 Άρα η σειρά αυτή δεν συγκλίνει
(χωρίς να laquoαπειρίζεταιraquo) Γενικότερα αν λ le minus1 η γεωμετρική σει-
ρά αποκλίνει Πράγματι
s2N =2Nsum
n=1
λn = λ(1minus λ2N)1minus λ rarrinfin
ενώ
s2Nminus1 =2Nminus1sum
n=1
λn = λ(1minus λ2Nminus1)1minus λ rarr minusinfin
(ελέγξτε τα πρόσημα των παραπάνω κλασμάτων) και συνεπώς
η sN έχει δυο υπακολουθίες με διαφορετικό όριο άρα η ίδια δενσυγκλίνει
81 Ορισμοί 91
Πολλές φορές χρειαζόμαστε να προσθέσουμε όρους μιας ακο-
λουθίας (an)nisinN ξεκινώντας όχι από τον a1 αλλά από κάποιον
από τους επόμενους όρους Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε επειδή
μας χρειάζεται κάτι τέτοιο ή επειδή η ακολουθία δεν έχει a1 (ή και
κάποιους ακόμα) όρους Για παράδειγμα η an = (nminus 1)minus1(nminus 5)minus1
δεν ορίζεται ούτε για n = 1 ούτε για n = 5 Έτσι και πάλι θα ο-
νομάζουμε laquoσειράraquo την ακολουθία μερικών αθροισμάτων της μορ-
φής
sN = an0 + an0+1 + middot middot middot + aN
με όριο τοsuminfinn=n0
an Όπως και πριν κατά παράβαση αυτής τηςτυπικής γλώσσας θα λέμε laquoη σειρά
suminfinn=n0
anraquo μια και από αυτήτην έκφραση καταλαβαίνουμε αμέσως πιο είναι το μερικό άθροι-
σμα και ποιο το όριο (αν υπάρχει)
Φράσεις όπως laquoσειρά της (nminus1)minus1(nminus5)minus1raquo δεν είναι σαφής και
θα πρέπει να ξεκαθαριστεί αν εννοούμε τηνsuminfinn=6(nminus1)minus1(nminus5)minus1 ή
τηνsuminfinn=7(nminus1)minus1(nminus5)minus1 ή κάτι άλλο Όμως η φράση laquoη σειρά της
(n minus 1)minus1(n minus 5)minus1 συγκλίνειraquo έχει νόημα σύμφωνα με την επόμενη
πρόταση
προταση 812 Για κάθε ακολουθία an που ορίζεται για n ge k isin Nκαι για κάθε n1 n2 ge k η σειρά
suminfinn=n1
an συγκλίνει αν και μόνοαν η σειρά
suminfinn=n2
an συγκλίνει
Απόδειξη Υποθέτουμε χωρίς βλάβη της γενικότητας ότι n2 gt n1
και θέτουμε
sN =Nsum
n=n1
an = an1 + an1+1 + middot middot middot + aN
και
tN =Nsum
n=n2
an = an2 + an2+1 + middot middot middot + aN
για κάθε N ge n2 Φανερά
sN = tN + (an1 + an1+1 + middot middot middot + an2minus1)
Άρα η sN συγκλίνει αν και μόνο αν η tN συγκλίνει αφού δια-φέρουν κατά μια σταθερή ποσότητα
Στη συνέχεια θα εργαζόμαστε εν γένει με σειρές της μορφήςsuminfinn=1 an αλλά όλα τα αποτελέσματα με τις προφανείς τροποποι-ήσεις ισχύουν και για σειρές της μορφής
suminfinn=n0
an για οποιοδήπο-τε n0 isin N
92 Γενικά περί σειρών
Ασκήσεις
ασκηση 811 Υπολογίστε τις γεωμετρικές σειρές
(i)
infinsum
n=1
1
2n(ii)
infinsum
n=1
2n
3n
82 Πράξεις με σειρές
Εξαιτίας των ιδιοτήτων των συγκλινουσών ακολουθιών έχουμε
την εξής συνέπεια
προταση 821 Έστω ότι οι (an)nisinN και (bn)nisinN είναι ακολουθίεςπραγματικών αριθμών και οι σειρές τους
suminfinn=1 an και
suminfinn=1 bn συ-
γκλίνουν Τότε για κάθε πραγματικό αριθμό λ οι σειρέςinfinsum
n=1
(λan) καιinfinsum
n=1
(an + bn)
συγκλίνουν και ισχύει
infinsum
n=1
λan = λinfinsum
n=1
an καιinfinsum
n=1
(an + bn) =infinsum
n=1
an +infinsum
n=1
bn
Απόδειξη Φανερά ισχύουν οι
Nsum
n=1
(λan) = λinfinsum
n=1
an καιNsum
n=1
(an + bn) =Nsum
n=1
an +Nsum
n=1
bn
για κάθε N isin N Παίρνοντας όρια για N rarr infin προκύπτει άμεσα τοζητούμενο
Το αντίστροφο δεν είναι σωστό Μπορεί να συγκλίνει ηsuminfinn=1(an+
bn) αλλά να αποκλίνουν οιsuminfinn=1 an και
suminfinn=1 bn Για παράδειγμα
ηinfinsum
n=1
(1+
(1
2nminus 1
))=
infinsum
n=1
1
2n
συγκλίνει ως γεωμετρική σειρά με λόγο 12 αλλά καμιά από τιςsuminfinn=1 1 και
suminfinn=1(2
minusn minus 1) δεν συγκλίνουν (γιατί)
Ασκήσεις
ασκηση 821 Αν η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει εξετάστε ως προς τη σύγκλι-
ση τη σειράnsum
n=1
(an minus eminusn
)
ασκηση 822 Αν γνωρίζετε ότιsuminfinn=0 x
nn = ex υπολογίστε τις σειρές
82 Πράξεις με σειρές 93
(i)infinsum
n=1
n+ 1
n
(ii)infinsum
n=1
1
(nminus 1) (n+ 1)
(iii)infinsum
n=1
2n(2n+ 1)
Γενικά αν έχουμε να υπολογίσουμε τη σειρά
infinsum
n=1
ϕ(n)n
όπου το ϕ(n) είναι ακέραιο πολυώνυμο του n γράφουμε πρώτα το πο-λυώνυμο στη μορφή
A0 +A1n+A2n(nminus 1)+A3n(nminus 1)(nminus 2)+ middot middot middot +Akn(nminus 1) (nminus k+ 1)
όπου k ο βαθμός του ϕ(n) Με βάση αυτή την παρατήρηση λύστε τηνπαρακάτω άσκηση
ασκηση 823 Υπολογίστε τις σειρές
(i)infinsum
n=1
n2 minus 3n+ 2
n
(ii)infinsum
n=1
(nminus 1)3
n
Αν έχουμε να υπολογίσουμε τη σειράsuminfinn=1ϕ(n)x
n όπου το ϕ(n) είναι α-κέραιο πολυώνυμο του n τότε θέτουμε sN για το μερικό άθροισμα τηςσειράς και υπολογίζουμε την ποσότητα (1minusx)sn = sN minusxsN Αυτό θα μαςοδηγήσει σε νέες σειρές του ίδιου τύπου όπου η νέα ϕ(n) θα έχει χαμη-λότερο βαθμό από την αρχική Με βάση αυτή την παρατήρηση λύστε
την ακόλουθη άσκηση
ασκηση 824 Υπολογίστε τις σειρές
(i)infinsum
n=1
n+ 1
3n
(ii)infinsum
n=1
2n2 + 5
3n
ασκηση 825 Δείξτε ότι για |λ| lt 1 ισχύειinfinsum
n=1
nλnminus1 = 1
(1minus λ)2
ασκηση 826 Δείξτε ότι για |λ| lt 1 ισχύειinfinsum
n=1
n2λnminus1 = 1+ λ(1minus λ)3
Κεφάλαιο 9
Θεωρητικά κριτήριασύγκλισης σειρών
91 Το κριτήριο φράγματος
προταση 911 (Κριτήριο φράγματος) Αν an ge 0 και η sN =sumNn=1 an
είναι φραγμένη ακολουθία τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν δεν
είναι φραγμένη απειρίζεται
Απόδειξη Επειδή an ge 0 η sN είναι αύξουσα και επειδή είναι καιφραγμένη συγκλίνει (Θεώρημα 551) Αν δεν είναι φραγμένη η sNτότε δεν είναι άνω φραγμένη επειδή είναι αύξουσα Έτσι για
κάθε M gt 0 υπάρχει N0 isin N ώστε sN0 ge M Οπότε επειδή είναι καιαύξουσα για κάθε N ge N0 ισχύει sN ge sN0 ge M δηλαδή sN rarrinfin
Ένα πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο παράδειγμα προκύπτει από
την Άσκηση 424
παραδειγμα 912 Για κάθε p gt 1 η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει Πράγ-
ματι από την Άσκηση 424
sN = 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
Nple pp minus 1
δηλαδή είναι φραγμένη και επειδή 1np ge 0 από την προηγούμενη
πρόταση η σειρά συγκλίνει Για 0 lt p lt 1 η σειρά αποκλίνει αφού
δεν είναι άνω φραγμένη (Άσκηση 424) Τέλος για p = 1 δεν είναι
άνω φραγμένη αφού s2N ge 2minus1N (Άσκηση 424 ή 911)
96 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Ασκήσεις
ασκηση 911 Αποδείξτε ότι η σειρά sN =sumNn=1 1n δεν είναι άνω φραγμένη
αποδεικνύοντας ότι s2N ge 2minus1N ως εξής ομαδοποιήστε τα κλάσματα τηςs2N ανά 2n κλάσματα γράφοντας
s2N = 1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
2N
=(
1+ 1
21
)+(
1
21 + 1+ 1
22
)+(
1
22 + 1+ 1
22 + 2+ middot middot middot + 1
23
)+
+ middot middot middot +(
1
2Nminus1 + 1+ 1
2Nminus1 + 2+ middot middot middot + 1
2N
)
και αντικαταστήστε σε κάθε παρένθεση όλα τα κλάσματα με το μικρότε-
ρο κλάσμα της παρένθεσης
ασκηση 912 Αποδείξτε ότι η σειράinfinsum
n=1
1
2radicnείναι συγκλίνουσα
92 Το κριτήριο Cauchy
Όπως γνωρίζουμε από τις ακολουθίες (Θεώρημα 555) κάθε ακο-
λουθία συγκλίνει αν και μόνο αν είναι ακολουθία Cauchy Έτσι
το ίδιο ισχύει και για την ακολουθία (sN)NisinN των μερικών αθροι-σμάτων οποιασδήποτε ακολουθίας Σε αυτή την περίπτωση εξαι-
τίας της μορφής που έχουν οι όροι sN η ιδιότητα Cauchy παίρνει
και αυτή μια ειδική μορφή Παρατηρούμε ότι αν οι N gt M είναι
φυσικοί αριθμοί και sN είναι τα μερικά αθροίσματα της ακολου-θίας (an)nisinN τότε
|sN minus sM | =∣∣∣∣∣Nsum
n=1
an minusMsum
n=1
an
∣∣∣∣∣
=∣∣(a1 + a2 + middot middot middot + aN)minus (a1 + a2 + middot middot middot + aM)
∣∣
=∣∣∣∣∣
Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣
αφού όλοι οι όροι της an μέχρι και τον aM θα διαγραφούν Έτσικαταλήγουμε στην ακόλουθη πρόταση
θεωρημα 921 (Ιδιότητα Cauchy) Η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin N ώστε για κάθε
N gt M ge N0 να ισχύει
∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣ lt ε
92 Το κριτήριο Cauchy 97
Αν υποθέσουμε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε για κάθε
ε gt 0 θα έχει την παραπάνω ιδιότητα για κάθε N gt M ge N0 άρα
και για N =M + 1 Δηλαδή
∣∣∣∣∣M+1sum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣ lt ε
Αλλά το τελευταίο άθροισμα δεν είναι παρά η ποσότητα |aM+1|Καταλήξαμε έτσι στο ότι για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin Nώστε για κάθε M ge N0 να ισχύει |aM+1| lt ε Ισοδύναμα για κάθεn ge N0 + 1 ισχύει |an| lt ε δηλαδή η ακολουθία an είναι μηδενική
πορισμα 922 Αν μια σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε limnrarrinfin an = 0
Το πόρισμα αυτό αποτελεί και ένα εύκολο κριτήριο μη σύγκλι-
σης σειρών Διότι αν ξέρουμε για μια ακολουθία an ότι αυτή δενείναι μηδενική τότε αποκλείεται με βάση αυτό το πόρισμα να
συγκλίνει η σειράsuminfinn=1 an
Για παράδειγμα η σειρά
infinsum
n=1
(n
n+ 1
)n
δεν συγκλίνει διότι η ακολουθία (n(n + 1))n δεν είναι μηδενικήΠράγματι (
nn+ 1
)n= 1(
n+1n
)n =1(
1+ 1n
)n rarr1
ene 0
Αυτός είναι ο πρώτος έλεγχος που κάνουμε σε μια σειρά όταν
προσπαθούμε να διαγνώσουμε αν αυτή συγκλίνει ή όχι διότι είναι
συνήθως ο απλούστερος
Το αντίστροφο του παραπάνω πορίσματος δεν είναι σωστό
όπως φαίνεται εύκολα στο επόμενο παράδειγμα
Η σειράsuminfinn=1
1radicn αποκλίνει παρόλο που 1
radicnrarr 0 Πράγματι
sN =1radic1+ 1radic
2+ 1radic
3+ middot middot middot + 1radic
N
ge 1radicN+ 1radic
N+ middot middot middot + 1radic
N︸ ︷︷ ︸Nminusκλάσματα
= N 1radicN=radicN
Δηλαδή sN geradicN για κάθε N isin N συνεπώς sN rarr infin και η σειράsuminfin
n=1 1radicn αποκλίνει (απειρίζεται) (Δείτε και Άσκηση 424 από
όπου προκύπτει αμέσως ότι για όλα τα 0 lt p lt 1 η σειράsuminfinn=1n
minusp
απειρίζεται)
98 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Την ίδια συμπεριφορά έχει και η ακολουθία 1n Παρόλο που1nrarr 0 εν τούτοις
infinsum
n=1
1
n= infin
Η σειρά της 1n ονομάζεται αρμονική σειρά Το ότι αποκλίνει (α-πειρίζεται) μπορεί να αποδειχθεί με διάφορους τρόπους (δείτε Α-
σκήσεις 911 424 923 και 924) Ίσως ο πιο γρήγορος τρόπος
απόδειξης ότι η αρμονική σειρά αποκλίνει είναι ο ακόλουθος υ-
ποθέτουμε ότι η σειρά συγκλίνει και θέτουμε ℓ =suminfinn=1 1n Τότε
1+ 1
2+ 1
3+ 1
4+ 1
5+ 1
6+ middot middot middot + 1
2n
= 1
2+(
1
2+ 1
2
)+(
1
3+ 1
4
)+(
1
5+ 1
6
)+ middot middot middot +
(1
2nminus 1+ 1
2n
)
ge 1
2+(
1
2+ 1
2
)+(
1
4+ 1
4
)+(
1
6+ 1
6
)+ middot middot middot +
(1
2n+ 1
2n
)
ge 1
2+ 1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
n
Παίρνουμε τώρα όριο με n rarr infin από όπου προκύπτει αμέσως ℓ ge12+ ℓ το οποίο είναι άτοπο
ορισμος 923 Λέμε ότι μια σειράsuminfinn=1 an μιας ακολουθίας (an)nisinN
συγκλίνει απόλυτα αν η σειράsuminfinn=1 |an| της ακολουθίας (|an|)nisinN
συγκλίνει
Αν μια σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει πολλές φορές αντί για τη φράση
laquoσυγκλίνειraquo χρησιμοποιούμε τη φράση laquoσυγκλίνει απλάraquo σε αντι-
διαστολή με τη φράση laquoσυγκλίνει απόλυταraquo
Μια άλλη συνέπεια της ιδιότητας Cauchy είναι η ακόλουθη
πορισμα 924 Αν μια σειρά συγκλίνει απόλυτα τότε συγκλίνει και
απλά
Απόδειξη Αν η σειράsuminfinn=1 |an| συγκλίνει τότε ικανοποιεί την
ιδιότητα Cauchy Αλλά τότε για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin Nώστε για κάθε N gt M ge N0 να ισχύει
sumNn=M+1 |an| lt ε Αλλά από
την τριγωνική ανισότητα έχουμε
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣∣ leNsum
n=M+1
|an| lt ε
δηλαδή και η σειράsuminfinn=1 an ικανοποιεί την ιδιότητα Cauchy άρα
συγκλίνει
93 Το κριτήριο σύγκρισης 99
Ασκήσεις
ασκηση 921 Εξετάστε αν συγκλίνει ή όχι η σειρά
infinsum
n=1
(minus1)n(
1+ 2
n2
)n2
ασκηση 922 [Abel-Pringsheim] Αποδείξτε ότι αν η an ge 0 είναι μια φθίνου-
σα ακολουθία και η σειρά της συγκλίνει τότε nan rarr 0 Συμπεράνετε ότι
ηsuminfinn=1 1n δεν συγκλίνειΥπόδειξη Αν sn το μερικό άθροισμα της σειράς της an αποδείξτε ότι
s2n minus sn ge na2n
ασκηση 923 Αποδείξτε ότι οι ακολουθίες
xn = 1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nminus 1minus logn
και
yn = 1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nminus logn
είναι επάλληλες δηλαδή ότι xn le yn για κάθε n isin N η xn είναι αύξουσακαι η yn είναι φθίνουσα Συμπεράνετε ότι συγκλίνουν και από αυτόαποδείξτε ότι
1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nrarrinfin
ασκηση 924 Αποδείξτε ότι η αρμονική σειρά αποκλίνει ως εξής αν sN =sumNn=1 1n το μερικό άθροισμα της αρμονικής σειράς τότε
esN =Nprod
n=1
e1n ge N + 1
χρησιμοποιώντας σε κάθε όρο του γινομένου την ανισότητα ex ge 1+x γιαx isin R και κάνοντας τις απλοποιήσεις που προκύπτουν στο γινόμενο
93 Το κριτήριο σύγκρισης
Το ακόλουθο κριτήριο έχει ακριβώς την ίδια απόδειξη με την α-
πόδειξη της Πρότασης 924
θεωρημα 931 (Κριτήριο σύγκρισης) Αν για δυο ακολουθίες anbn gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε να ισχύει an le bn για κάθε n ge n0 και
ηsuminfinn=1 bn συγκλίνει τότε και η
suminfinn=1 an συγκλίνει
Αν ηsuminfinn=1 an αποκλίνει τότε και η
suminfinn=1 bn αποκλίνει
100 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Απόδειξη Αφού η σειρά της bn συγκλίνει συμπεραίνουμε ότι ησειρά αυτή ικανοποιεί την ιδιότητα Cauchy Έτσι για κάθε ε gt 0
υπάρχει N0 = N0(ε) isin N με N0 ge n0 (αλλιώς επιλέγουμε το n0 στη
θέση του N0) ώστε για κάθε N gt M ge N0 να ισχύει
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
bn
∣∣∣∣∣∣ lt ε
Αλλά 0 le an le bn για κάθε n ge N0 οπότε
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣∣ =Nsum
n=M+1
an leNsum
n=M+1
bn =
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
bn
∣∣∣∣∣∣ lt ε
συνεπώς και η σειρά της aN έχει την ιδιότητα Cauchy άρα συ-
γκλίνει
Αν τώρα η sN =sumNn=1 an αποκλίνει επειδή an ge 0 συμπεραίνουμε
ότι sN rarrinfin Αλλά για κάθε N ge n0 ισχύει
Nsum
n=1
bn =n0minus1sum
n=1
bn +Nsum
n=n0
bn
gen0minus1sum
n=1
bn +Nsum
n=n0minus1
an =n0sum
n=1
bn minusn0sum
n=1
an +Nsum
n=1
an rarrinfin
Άρα και ηsumNn=1 bn αποκλίνει
Η απόδειξη του παρακάτω κριτηρίου ανάγεται στο προηγούμε-
νο
πορισμα 932 (Κριτήριο οριακής σύγκρισης) Αν για δυο ακολου-
θίες an bn gt 0 ισχύει limnrarrinfin anbn = ℓ gt 0 τότε η σειράsuminfinn=1 an
συγκλίνει αν και μόνο αν η σειράsuminfinn=1 bn συγκλίνει
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης με ε = ℓ2Οπότε υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 |anbn minus ℓ| ltℓ2 Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και πολλαπλασιάζοντας με bnσυμπεραίνουμε ότι
1
2ℓbn lt an lt
3
2ℓbn
Έτσι από το Θεώρημα 931 αν ηsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε συ-
γκλίνει και ηsuminfinn=1(12)ℓbn άρα και η
suminfinn=1 bn (Πρόταση 821 για
λ = 2ℓ) Επιπλέον αν συγκλίνει ηsuminfinn=1 bn τότε συγκλίνει και ηsuminfin
n=1(32)ℓbn (Πρόταση 821 για λ = (32)ℓ) οπότε και ηsuminfinn=1 an
Το επόμενο πόρισμα είναι απλό αλλά ιδιαίτερα χρήσιμο
93 Το κριτήριο σύγκρισης 101
πορισμα 933 (Κριτήριο σύγκρισης λόγων) Αν για τις ακολουθίες
an bn gt 0 ισχύειan+1
anle bn+1
bnγια καθε n isin N τότε
bull αν η σειράsuminfinn=1 bn συγκλίνει τότε και η
suminfinn=1 an συγκλίνει
bull αν η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει τότε και η
suminfinn=1 bn αποκλίνει
Απόδειξη Φανερά μετά τις απαλοιφές ισχύει
an =ananminus1
anminus1
anminus1middot middot middot a2
a1a1 le
bnbnminus1
bnminus1
bnminus2middot middot middot b2
b1a1 =
a1
b1bn
και το αποτέλεσμα προκύπτει αμέσως από το Θεώρημα 931
Ασκήσεις
ασκηση 931 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
(radicn2 + 1minusn
) infinsum
n=1
radicn+ 1minusradicn
n
infinsum
n=1
1radic(n+ 1)n
infinsum
n=1
1
n(n+1)n
infinsum
n=1
nn2 + 3
infinsum
n=1
cos2nn2
infinsum
n=1
1
2n +n
infinsum
n=1
nminusradicnn2 +n
infinsum
n=1
sin1
n
infinsum
n=1
1
3n minusn
infinsum
n=1
1+ 2+ middot middot middot +n12 + 22 + middot middot middot +n2
infinsum
n=1
arctan1
3n2 + 2n+ 7
ασκηση 932 Αποδείξτε με το κριτήριο σύγκρισης ότι η σειράsuminfinn=1n
5eminusn6
συγκλίνει συγκρίνοντας την ακολουθία n5eminusn6με την eminusn
ασκηση 933 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=2
1
n2 minusradicninfinsum
n=2
1
n2 minusninfinsum
n=2
1
n2 minusna a isin R 2
ασκηση 934 Χρησιμοποιήστε το οριακό κριτήριο σύγκρισης για να ελέγ-
ξετε τη σύγκλιση των σειρών
infinsum
n=1
(1minus eminus1n)
infinsum
n=1
(nradicnminus 1)
ασκηση 935 Αν για an ge 0 η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει εξετάστε τη σύγκλι-
ση των σειρών
infinsum
n=1
a2n
infinsum
n=1
apn p ge 1infinsum
n=1
an1+ an
infinsum
n=1
a2n
1+ a2n
102 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
94 Τηλεσκοπικές σειρές
Ξεκινάμε με τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 941 Αν η ακολουθία an γράφεται ως bn+1 minus bn για
κάποια άλλη ακολουθία bn τότε η σειράsuminfinn=1 an ονομάζεται τη-
λεσκοπική
θεωρημα 942 Έστω ότι an και bn ακολουθίες για τις οποίες ι-σχύει an = bn+1 minus bn για κάθε n isin N Τότε η τηλεσκοπική σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν υπάρχει το όριο limbn Σε αυτήτην περίπτωση ισχύει
infinsum
n=1
an = limnrarrinfin
bn minus b1
Απόδειξη Πράγματι
Nsum
n=1
an =Nsum
n=1
(bn+1 minus bn)
= (b2 minus b1)+ (b3 minus b2)+ (b4 minus b3)+ middot middot middot + (bN+1 minus bN)= bN+1 minus b1
Άρα
limNrarrinfin
Nsum
n=1
an = limNrarrinfin
(bN+1 minus b1) = limnrarrinfin
bn minus b1
Με βάση τα παραπάνω η σειράsuminfinn=1n
minus1(n + 1)minus1 συγκλίνει
διότι1
n(n+ 1)= 1
nminus 1
n+ 1=(minus 1
n+ 1
)minus(minus 1
n
)
Άραinfinsum
n=1
1
n(n+ 1)= limnrarrinfin
(minus 1
n
)minus(minus1
1
)= 1
941 Το κριτήριο Dini-Kummer
Ένα πόρισμα που συνδυάζει το θεώρημα για τις τηλεσκοπικές
σειρές και το κριτήριο σύγκρισης είναι και ένα από τα πλέον
ισχυρά κριτήρια γνωστό ως κριτήριο Dini-Kummer
πορισμα 943 (Κριτήριο Dini-Kummer) Για τις ακολουθίες an bn gt 0
θέτουμε
dkn =anbn minus an+1bn+1
an
94 Τηλεσκοπικές σειρές 103
Αν lim dkn gt 0 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν υπάρχει n0 isin N
ώστε dkn le 0 για κάθε n ge n0 και η σειράsuminfinn=1 b
minus1n αποκλίνει
τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Αν θέσουμε λ = (lim dkn)2 gt 0 τότε υπάρχει δείκτης
n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει dkn ge λ Συνεπώς
0 lt an le1
λ(anbn minus an+1bn+1) (91)
Από την (91) η ακολουθία anbn είναι φθίνουσα Και επειδή ε-ίναι και θετική είναι φραγμένη και άρα συγκλίνει Έτσι η σει-
ράsuminfinn=n0
an συγκρίνεται με την τηλεσκοπική σειράsuminfinn=n0
(anbn minusan+1bn+1) η οποία συγκλίνει (στο an0bn0 minus limanbn) Άρα η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνειΑν τώρα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει dkn le
0 τότε anbn minus an+1bn+1 le 0 οπότε για κάθε n ge n0 ισχύει an geanminus1(bnminus1bn) οπότε
ananminus1
ge 1bn1bnminus1
και το αποτέλεσμα προκύπτει αμέσως από το κριτήριο σύγκρισης
λόγων (Πόρισμα 933)
παρατηρηση 944 Αν lim dkn lt 0 τότε υπάρχει δείκτης n0 isin N ώστεdkn le 0 δηλαδή ικανοποιείται η δεύτερη συνθήκη του κριτηρίου
Dini-Kummer Το αντίστροφο όμως δεν είναι αληθές
Με το κριτήριο Dini-Kummer μπορούμε εύκολα να ελέγξουμε τη
σύγκλιση της σειράς της 1np για p ne 1 Πράγματι θέτουμε θέτου-
με bn = nminus 1 για κάθε n ge 2 Έτσι για an = 1np ισχύει
dkn =(nminus 1)np minusn(n+ 1)p
1np= n
(1minus
(n
n+ 1
)p)minus 1
με όριο τον αριθμό p minus 1 (Άσκηση 941) Άρα σύμφωνα με το
κριτήριο Dini-Kummer η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει αν p gt 1 και
αποκλίνει για p lt 1
Ασκήσεις
ασκηση 941 Αποδείξτε ότι
limnrarrinfin
n(
1minus(
nn+ 1
)p)= p
γράφοντας
(n+ 1)(
1minus(
nn+ 1
)p)= p 1minus ep log
(1minus 1
n+1
)
p log(1minus 1
n+1
) log(1minus 1
n+1
)
1n+1
104 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
και χρησιμοποιώντας τα βασικά όρια των Προτάσεων 5910 και 5913
ασκηση 942 Υπολογίστε τις τηλεσκοπικές σειρές
infinsumn=na
1
(a+n)(a+n+ 1) για na gt a a isin R
infinsum
n=1
2n
n
(1minus 2
n+ 1
)
infinsum
n=2
1
n(nminus 1)log
(n+ 1)nminus1
nn
infinsum
n=2
(neminusn
(eminus1 minus 1+ eminusnminus1
))
infinsum
n=2
1
nn
1
n+ 1
1(1+ 1
n
)n minus 1
ασκηση 943 Αποδείξτε ότι αν an = Aϕ(n) + Bϕ(n + 1) + Cϕ(n + 2) μεA+ B + C = 0 τότε ισχύει
nsum
k=1
ak = Aϕ(1)minus Cϕ(2)minusAϕ(n+ 1)+ Cϕ(n+ 2)
και με τη βοήθεια αυτού υπολογίστε τη σειρά
infinsum
n=1
3n+ 2
n(n+ 1)(n+ 2)
(Υπόδειξη για την τελευταία σειρά ϕ(n) = 1n)
ασκηση 944 Αποδείξτε το κριτήριο Dini-Kummer για την περίπτωση που
δεν υπάρχει το όριο της dkn Συγκεκριμένα αποδείξτε ότι αν lim inf dkn gt 0
τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει ενώ αν lim sup dkn lt 0 και η
suminfinn=1 b
minus1n
αποκλίνει τότε και ηsuminfinn=1 an αποκλίνει
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy
Ας υποθέσουμε ότι η ακολουθία an είναι θετική και φθίνουσα καιθέλουμε να ελέγξουμε τη σύγκλιση της σειράς της Δεδομένου του
ότι είναι φθίνουσα χρειαζόμαστε άραγε όλους τους όρους της ή
μήπως μπορούμε κάποιους να τους απορρίψουμε Για παράδειγμα
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot le a1 + a1 + a3 + a3 + a5 + a5 + middot middot middotle 2(a1 + a3 + a5 + middot middot middot )
Δηλαδή αν συγκλίνει η σειρά των όρων με περιττό δείκτη συ-
γκλίνει και η αρχική σειρά Βεβαίως δεν υπάρχει κάτι laquoμαγικόraquo
στους όρους με περιττό δείκτη Διότι ισχύει και
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot le a1 + a2 + a2 + a4 + a4 + a6 + middot middot middotle a1 + 2(a2 + a4 + a6 + middot middot middot )
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy 105
Άρα αν η σειρά των όρων με άρτιους δείκτες συγκλίνει τότε συ-
γκλίνει και η αρχική σειρά Μάλιστα η σύγκλιση είναι laquoαν και
μόνο ανraquo Για παράδειγμα
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot ge a2 + a2 + a4 + a4 + a6 + a6 + middot middot middotle 2(a2 + a4 + a6 + middot middot middot )
οπότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η σειρά
suminfinn=1 a2n
συγκλίνει
Εύκολα μπορούμε να δούμε ότι αυτό το τέχνασμα μπορεί να
επεκταθεί και να ελέγξουμε τη σύγκλιση μιας σειράς θετικής και
φθίνουσας ακολουθίας ελέγχοντας αν συγκλίνει η σειρά αφού της
αφαιρέσουμε περισσότερους όρους Δοκιμάστε για παράδειγμα να
δείξετε όπως παραπάνω ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν η σειράsuminfinn=1 a3n συγκλίνει
Μέχρι πού μπορεί να επεκταθεί αυτό το τέχνασμα Το παρα-
κάτω θεώρημα μας δίνει μια απάντηση Έστω ότι η kn είναι μιαγνησίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών Θέλουμε να εφαρ-
μόσουμε το παραπάνω τέχνασμα από τον όρο akn έως τον akn+1
Αν οι αποστάσεις των kn από τους kn+1 δεν laquoαυξάνουν ραγδαίαraquo
το παραπάνω τέχνασμα λειτουργεί
θεωρημα 951 (Κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy) Έστω ότι η
an είναι μια μη αρνητική και φθίνουσα ακολουθία και η kn είναιμια γνησίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών για την οποία
υπάρχει αριθμός M gt 0 ώστε
kn+1 minus kn leM(kn minus knminus1)
για κάθε n ge 2 Τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η
σειράsuminfinn=1(kn+1 minus kn)akn συγκλίνει
Απόδειξη Επειδή η kn είναι γνησίως αύξουσα εύκολα ελέγχου-με με επαγωγή ότι kn ge n για κάθε n isin N (Άσκηση 322) Άρα αν
sN είναι το μερικό άθροισμα της σειράς της an επειδή N+1 le kN+1
(οπότε N le kN+1 minus 1) ισχύει
sN le skN+1minus1
le a1 + middot middot middot + ak1minus1 + ak1 + middot middot middot + ak2minus1︸ ︷︷ ︸k2minusk1 όροι
+middot middot middot + akN + middot middot middot + akN+1minus1︸ ︷︷ ︸kN+1minuskN όροι
le a1 + middot middot middot + ak1minus1 + (k2 minus k1)ak1 + middot middot middot + (kN+1 minus kN)akN
ΔηλαδήNsum
n=1
an le a1 + middot middot middot + ak1minus1 +Nsum
n=1
(kn+1 minus kn)akn
Άρα αν η τελευταία σειρά συγκλίνει συγκλίνει και η αρχική
106 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Αντιστρόφως για κάθε m ge kN
sm ge skN = a1 + + ak1 + ak1+1 + + ak2 + ak2+1 + + akNge ak1+1 + middot middot middot + ak2︸ ︷︷ ︸
k2minusk1 όροι
+middot middot middot + akNminus1+1 + middot middot middot + akN︸ ︷︷ ︸kNminuskNminus1 όροι
ge (k2 minus k1)ak2 + middot middot middot + (kN minus kNminus1)akN
Πολλαπλασιάζοντας με M και χρησιμοποιώντας την υπόθεση πα-ίρνουμε
Msm ge (k3 minus k2)ak2 + middot middot middot + (kN+1 minus kN)akN
Δηλαδή
MNsum
n=1
an geNsum
n=2
(kn+1 minus kn)akn
Άρα αν η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε συγκλίνει και η
suminfinn=1(kn+1minus
kn)an ολοκληρώνοντας την απόδειξη
πορισμα 952 (Κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy) Αν η ακολουθία
(an)nisinN είναι μη αρνητική και φθίνουσα τότε η σειράsuminfinn=1 an
συγκλίνει αν και μόνο αν η σειράsuminfinn=1 2na2n συγκλίνει
Απόδειξη Άμεσο από το παραπάνω θεώρημα για kn = 2n α-
φού
kn+1 minus kn = 2n+1 minus 2n = 2 middot 2n minus 2n = 2n = 2(2n minus 2nminus1) = 2(kn minus knminus1)
παρατηρηση 953 Και πάλι η επιλογή kn = 2n για το παραπάνω
δεν είναι σε καμμία περίπτωση μοναδική Αν για παράδειγμα επι-
λέξουμε kn = 3n θα προκύψει ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν η σειράsuminfinn=1 3na3n συγκλίνει Ή αν επιλέξουμε kn = n2
εύκολα ελέγχουμε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η
σειράsuminfinn=1(2n+ 1)an2 συγκλίνει
παραδειγμα 954 Με το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy είναι
πολύ εύκολο να ελέγξουμε τη σύγκλιση της σειράςsuminfinn=1 1np για
κάθε p gt 0 Πράγματι η σειρά θα συγκλίνει αν και μόνο αν συ-
γκλίνει η σειράinfinsum
n=1
2n1
(2n)p=
infinsum
n=1
(1
2pminus1
)n
Αλλά η τελευταία είναι γεωμετρική σειρά με λόγο 12pminus1 οπότε
συγκλίνει αν και μόνο αν ο λόγος αυτός είναι μικρότερος του 1
δηλαδή αν και μόνο αν p gt 1
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο 107
Ασκήσεις
ασκηση 951 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
n2 tan1
n3
infinsum
n=1
sinπradicn
infinsum
n=1
lognn32
ασκηση 952 Να μελετηθεί ως προς τη σύγκλιση η σειρά
infinsum
n=1
1
(n+ 1)np
για p isin Rασκηση 953 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=2
1
n(logn)pκαι
infinsum
n=2
1
n(logn)(log logn)p
ασκηση 954 Αν συμβολίσουμε με log(n)(x) τη συνάρτηση
log log log log︸ ︷︷ ︸n φορές
(x)
(για παράδειγμα log(3)(x) = log(log(log(x)))) και με e(n) την ποσότητα
exp exp exp︸ ︷︷ ︸n φορές
(1)
(για παράδειγμα e(3) = eee και e(4) = eeee) εξετάστε ως προς τη σύγκλιση
τη σειράinfinsum
n=e(k)+1
1
n middot logn middot log(2)n middot middot middot log(kminus1)n middot (log(k)n)p
(Παρατηρήστε ότι το σημείο εκκίνησης της σειράς δηλαδή το e(k) + 1
έχει επιλεχθεί μόνο και μόνο ώστε να μην μηδενίζεται κανένας από τους
λογαρίθμους του παρονομαστή αφού log(k)(x) = 0 αν και μόνο αν x =e(k))
ασκηση 955 Αν η ακολουθία an ge 0 είναι φθίνουσα δείξτε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η σειρά
suminfinn=1 e
na[en] συγκλίνει (Πρέπειπρώτα να δείξετε ότι [en] lt [en+1])
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο
προταση 961 (Ολοκληρωτικό κριτήριο) Έστω ότι η συνάρτηση
f [1infin)rarr R είναι μη αρνητική και φθίνουσα Θέτουμε an = f(n)Τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν το ολοκλήρωμαintinfin
1 f(x)dx συγκλίνει (δηλαδή αν limtrarrinfinint t1 f(x)dx isin R)
108 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Απόδειξη Αφού η f είναι φθίνουσα για κάθε n isin N ισχύει
f(n) ge f(x) ge f(n+ 1)
για κάθε x isin [nn+ 1] Συνεπώς
int n+1
nf(n)dx ge
int n+1
nf(x)dx ge
int n+1
nf(n+ 1)dx
δηλαδή f(n) geintn+1n f(x)dx ge f(n+1) Προσθέτοντας τις τελευταίες
ανισότητες για n = 12 N παίρνουμε
Nsum
n=1
an =Nsum
n=1
f(n) geint N
1f(x)dx ge
Nsum
n=1
f(n+ 1) =N+1sum
n=2
f(n) =N+1sum
n=2
an
Άρα αν το ολοκλήρωμα συγκλίνει τότε συγκλίνει και το μερι-
κό άθροισμαsumN+1n=2 an αφού αυξάνει και είναι φραγμένο από τοintinfin
1 f(x)dx Δηλαδή η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
Αντιστρόφως αν η σειράsumNn=1 an συγκλίνει τότε το ολοκλήρω-
μα συγκλίνει αφού η
int t1f(x)dx le
int [t]+1
1f(x)dx le
infinsum
n=1
an
συνεπάγεται ότι η συνάρτηση F(t) =int t1 f(x)dx είναι αύξουσα και
άνω φραγμένη άρα το όριο limtrarrinfin F(t) υπάρχει στο R (και ισο-
ύται με suptge1 F(t))
παραδειγμα 962 Ας ελέγξουμε και πάλι τη σειράsuminfinn=1 1np για
p gt 0 Φανερά η f(x) = 1xp για x isin [0infin) είναι μη αρνητική καιφθίνουσα και 1np = f(n) Συνεπώς η σειρά
suminfinn=1 1np συγκλίνει
αν και μόνο αν συγκλίνει το ολοκλήρωμαintinfin1 xminusp dx Αλλά
intinfin1xminusp dx =
xminusp+1
minusp+1
∣∣∣∣infin
x=1= limxrarrinfin
x1minusp
1minusp minus1
1minusp αν 0 lt p ne 1
logx∣∣infinx=1= limxrarrinfin logx αν p = 1
Φανερά αυτά τα όρια υπάρχουν στο R αν και μόνο αν p gt 1
Κεφάλαιο 10
Εφαρμογές τουκριτηρίου σύγκρισης
Σε αυτό το κεφάλαιο θα αναπτύξουμε εργαλεία που προκύπτουν
από το κριτήριο σύγκρισης Αν περιοριστούμε σε μη αρνητικές
ακολουθίες είναι φανερό ότι κάθε συγκλίνουσα ή αποκλίνουσα
σειρά δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας ενός κριτηρίου σύγκλισης
ή απόκλισης Για παράδειγμα γνωρίζουμε ότι για λ gt 0 η σει-
ράsuminfinn=1 λ
n συγκλίνει αν και μόνο αν 0 lt λ lt 1 Έτσι αν βρούμε
τρόπους να συγκρίνουμε μια ακολουθία an ge 0 με την λn θα προ-κύψει ένα κριτήριο σύγκλισης ή απόκλισης Πολλές φορές αντί
για την άμεση σύγκριση an le λn είναι ευκολότερο να ελέγχουμεάλλες συνθήκες οι οποίες οδηγούν στην επιθυμητή σύγκριση (θα
δούμε παρακάτω συγκεκριμμένα παραδείγματα)
Εκτός από την ακολουθία λn μπορούμε να χρησιμοποιήσουμεοποιαδήποτε ακολουθία γνωρίζουμε ότι συγκλίνει ή αποκλίνει για
να φτιάξουμε ένα κριτήριο Για παράδειγμα μπορεί κανείς να α-
ναπτύξει κριτήρια που συγκρίνουν με τη σειρά της ακολουθίας
1np ή με τη σειρά της ακολουθίας 1(n(logn)p) για τις οποίεςγνωρίζουμε πότε συγκλίνουν και πότε όχι από το κριτήριο συ-
μπύκνωσης του Cauchy
Ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα είναι αν υπάρχει κάποια σειρά
infinsum
n=1
cn με cn ge 0
η οποία θα παρείχε το laquoαπόλυτοraquo κριτήριο σύγκλισης υπό την
έννοια ότι μια σειράsuminfinn=1 an θα συγκλίνει αν και μόνο αν ηsuminfin
n=1 an συγκρίνεται με τηνsuminfinn=1 cn Θα δούμε στην τελευταία ε-
νότητα ότι ένα τέτοιο καθολικό κριτήριο σύγκλισης δεν μπορεί να
υπάρξει
110 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Ξεκινάμε με κριτήρια που προκύπτουν από σύγκριση με τη γε-
ωμετρική σειρά
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά
Στην ενότητα αυτή βρίσκουμε συνθήκες που ελέγχονται σχετικά
εύκολα και οδηγούν στη σύγκριση μιας ακολουθίας an με τη γεω-μετρική ακολουθία λn
1011 Το κριτήριο λόγου
Αν οι όροι μιας μη αρνητικής ακολουθίας an φθίνουν πιο γρήγορααπό τη γεωμετρική πρόοδο με λόγο 0 le λ lt 1 θα ισχύει an+1 le λan(δηλαδή ο επόμενος όρος της an έχει μειωθεί περισσότερο από τονπολλαπλασιασμό με λ της γεωμετρικής προόδου) η σειρά
suminfinn=1 an
θα πρέπει να συγκλίνει αφού συγκλίνει ηsuminfinn=1 λ
n Ανάλογα αν
η an αυξάνει πιο γρήγορα από όσο αυξάνει η λn για λ ge 1 δη-
λαδή αν an+1 ge λan η σειράsuminfinn=1 an πρέπει να αποκλίνει Σε
κάθε περίπτωση συγκρίνουμε τον λόγο an+1an με έναν αριθμόλ είτε μικρότερο είτε μεγαλύτερο ή ίσο του 1 Η απόδειξη όμως
ανισοτήτων είναι συνήθως δυσχερής Για αυτό τον λόγο κατα-
φεύγουμε στη χρήση της Παρατήρησης 532 και υπολογίζουμε το
όριο ℓ = limnrarrinfin an+1an Αν για παράδειγμα το όριο ℓ είναι στοδιάστημα [01) τότε χρησιμοποιώντας αυτή την παρατήρηση γιαε = (1 minus ℓ)2 θα προκύψει ότι μετά από κάποιον δείκτη n0 isin N
ισχύει an+1 le ((1 + ℓ)2)an δηλαδή έχουμε σύγκριση με τη γεωμε-τρική ακολουθία με λόγο λ = (1 + ℓ)2 isin (01) Έτσι η σειρά τηςan θα συγκλίνει Ομοίως θα αποκλίνει αν το όριο είναι γνησίωςμεγαλύτερο του 1 Αν το όριο βέβαια βγει ακριβώς ίσο με 1 τότε
δεν μπορούμε να κάνουμε σύγκριση γιατί δεν μπορούμε να ξέρουμε
ούτε καν αν an+1an le 1 ή an+1an ge 1
Τέλος η προϋπόθεση an ge 0 μπορεί να παραλειφθεί αν χρη-
σιμοποιήσουμε τις απόλυτες τιμές |an+1an| Έχουμε λοιπόν τοακόλουθο
προταση 1011 (Κριτήριο λόγου του Drsquo Alambert) Για κάθε ακολου-
θία an ne 0
bull αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει και μάλι-
στα απολύτως
bull αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ gt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά 111
Απόδειξη Θέτουμε ℓ = limnrarrinfin |an+1an| και υποθέτουμε ότι 0 le ℓ lt1 Έτσι για κάθε ε gt 0 άρα και για ε = (1minusℓ)2 gt 0 υπάρχει n0 isin Nώστε για κάθε n ge n0 ισχύει
∣∣∣∣∣∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣minus ℓ∣∣∣∣∣ lt
1minus ℓ2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και προσθέτοντας το ℓ παίρνουμε
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt1+ ℓ
2lt 1
Αν θέσουμε λ = (1 + ℓ)2 τότε 0 lt λ lt 1 και για κάθε n ge n0 ισχύει
|an+1| le λ|an| Η τελευταία ανισότητα όμως μπορεί να επαναλαμ-βάνεται όσο το n παραμένει από n0 και πάνω Έτσι αν n ge n0
θα έχουμε
|an| le λ|anminus1| le λλ|anminus2| = λ2|anminus2| le λ3|anminus3| le le λnminusn0|anminus(nminusn0)| = λnminusn0|an0|
(στο an0 σταματάει η δυνατότητα εφαρμογής της |an+1| le λ|an|)Άρα για κάθε n ge n0 ισχύει |an| le (λminusn0|an0|)λn Επειδή η γεωμε-τρική σειρά
suminfinn=1 λ
n συγκλίνει αφού 0 le λ lt 1 συμπεραίνουμε ότι
και ηsuminfinn=1 |an| συγκλίνει από την Πρόταση 931
Αν τώρα ℓ gt 1 εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για
ε = (ℓ minus 1)2 gt 0 και παίρνουμε ότι υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθεn ge n0 ισχύει ∣∣∣∣
an+1
an
∣∣∣∣ gtℓ + 1
2gt 1
Συνεπώς |an+1| gt |an| για κάθε n ge n0 δηλαδή η ακολουθία
(|an|)ngen0 είναι γνησίως αύξουσα άρα δεν είναι μηδενική Αυτό
όμως συνεπάγεται ότι ηsuminfinn=1 an αποκλίνει από το Πόρισμα 922
παρατηρηση 1012 Παρατηρούμε εδώ ότι αν limnrarrinfin |an+1an| = 1
δεν γίνεται να συμπεράνουμε κάτι για τη σύγκλιση της σειράς
Αυτό συμβαίνει επειδή για παράδειγμα το παραπάνω όριο είναι
ίσο με 1 τόσο για την ακολουθία 1n όσο και για την ακολου-θία 1n2 Εν τούτοις η μεν
suminfinn=1 1n αποκλίνει η δε
suminfinn=1 1n2
συγκλίνει
παρατηρηση 1013 Η απόδειξη του κριτηρίου λόγου δείχνει άμεσα
ότι αν υπάρχει n0 isin N ώστε |an+1an| le λ lt 1 για κάθε n ge n0 τότε
η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει απολύτως ενώ αν |an+1an| ge λ gt 1 για
κάθε n ge n0 η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
112 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Ασκήσεις
ασκηση 1011 Αποδείξτε ότι αν για τη σειράsuminfinn=1 an με an ne 0 για κάθε
n isin N ισχύει limnrarrinfin |an+1an| = 1 αλλά υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει |an+1an| ge 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
ασκηση 1012 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
(α)infinsum
n=1
1
n(β)
infinsum
n=1
np
n για p isin R (γ)
infinsum
n=1
2n
n(δ)
infinsum
n=1
nn
n(ε)
infinsum
n=1
nradicn
n
ασκηση 1013lowast Αποδείξτε χρησιμοποιώντας το κριτήριο λόγου ότι η σειράsuminfinn=1
radicn(ne)n
nαποκλίνει (Υπόδειξη χρησιμοποιείστε την Άσκηση 1011)
Στη συνέχεια αποδείξτε με επαγωγή ότι για κάθε n isin N ισχύει
e(ne
)nle n le e
radicn(ne
)n
και συμπεράνετε ότι και οι σειρές
infinsum
n=1
(ne)n
nκαι
infinsum
n=1
(ne)nradicnn
αποκλίνουν
ασκηση 1014 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τη σειράsuminfinn=1(a
nna) γιαa isin Rασκηση 1015 Βρείτε για ποια x ge 0 οι παρακάτω σειρές συγκλίνουν
infinsum
n=1
3n
n3xn
infinsum
n=1
n(3n)(4n)
xn
ασκηση 1016 Αποδείξτε ότι το κριτήριο Dini-Kummer είναι ισχυρότερο
του κριτηρίου λόγου επιλέγοντας στο κριτήριο Dini-Kummer bn = 1 για
κάθε n isin Nασκηση 1017 Στην περίπτωση που το όριο lim |an+1an| δεν υπάρχειαποδείξτε το εξής κριτήριο λόγου
bull Αν lim sup
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
bull lim inf
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ gt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
bull Αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ = 1 αλλά για κάθε m isin N υπάρχει n ge m ώστε
|an+1an| ge 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
1012 Το κριτήριο n-στης ρίζας του Cauchy
Η απόδειξη του επόμενου κριτηρίου είναι και αυτή μια αναγωγή
στη γεωμετρική σειρά Η αναγωγή αυτή βασίζεται στο ότι για
λ ge 0 ισχύει |an| ecirc λn αν και μόνο αν nradic|an| ecirc λ
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συνάρτηση 113
προταση 1014 (Κριτήριο n-στής ρίζας του Cauchy) Για κάθε ακο-
λουθία (an)nisinN
bull αν limnrarrinfinnradic|an| lt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει και μάλι-
στα απολύτως
bull αν limnrarrinfinnradic|an| gt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Θέτουμε 0 le ℓ = limnrarrinfinnradic|an| και αν ℓ lt 1 εφαρμόζουμε
τον ορισμό της σύγκλισης για ε = (1 minus ℓ)2 gt 0 υπάρχει n0 isin N
ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει∣∣∣∣ nradic|an| minus ℓ
∣∣∣∣ lt1minus ℓ
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή προσθέτοντας ℓ και υψώνονταςστη n-στη δύναμη παίρνουμε
|an| lt(
1+ ℓ2
)n
Αλλά η σειράsuminfinn=1((1 + ℓ)2)n συγκλίνει (αφού (1 + ℓ)2 lt 1) άρα
και η σειράsuminfinn=1 |an|
Αν τώρα ℓ gt 1 εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για
ε = (ℓ minus 1)2 gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει∣∣∣∣ nradic|an| minus ℓ
∣∣∣∣ ltℓ minus 1
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή προσθέτοντας ℓ και υψώνονταςστη n-στη δύναμη παίρνουμε
(1+ ℓ
2
)nlt |an|
Αλλά αυτό συνεπάγεται ότι η an δεν είναι μηδενική αφού ((1 +ℓ)2)n rarrinfin οπότε η
suminfinn=1 an αποκλίνει
παρατηρηση 1015 Παρατηρούμε εδώ ότι αν limnrarrinfinnradic|an| = 1 δεν
γίνεται να συμπεράνουμε κάτι για τη σύγκλιση της σειράς Αυτό
συμβαίνει επειδή για παράδειγμα limnrarrinfinnradic
1n = limnrarrinfinnradic
1n2 = 1
αλλά η μενsuminfinn=1 1n αποκλίνει η δε
suminfinn=1 1n2 συγκλίνει
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συ-
νάρτηση
Στην Ενότητα 58 αποδείξαμε ότι
e =infinsum
n=0
1
n
114 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Εδώ θα επεκτείνουμε το προηγούμενο στην ακόλουθη πρόταση
προταση 1021 Για κάθε x isin R ισχύει
ex = limnrarrinfin
(1+ x
n
)n=
infinsum
n=0
xn
n
Απόδειξη Θέτουμε s(x) =suminfink=0 x
kk Χρησιμοποιώντας το διω-
νυμικό ανάπτυγμα εύκολα ελέγχουμε ότι
s(x)minus(
1+ xn
)n=
infinsum
k=2
1
k
(1minus
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
))xk
διότι στην παραπάνω έκφραση το γινόμενο των παρενθέσεων ε-
ίναι ίσο με μηδέν όταν k ge n + 1 Συνεπώς από την τριγωνική
ανισότητα
∣∣∣∣s(x)minus(
1+ xn
)n∣∣∣∣ leinfinsum
k=2
1
k
(1minus
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
))|x|k
=∣∣∣∣∣s(|x|)minus
(1+ |x|
n
)n∣∣∣∣∣
Άρα αρκεί να αποδείξουμε τη ζητούμενη για x gt 0 Αλλά για αυτό
η απόδειξη είναι ακριβώς ίδια με την απόδειξη ότι e =suminfinn=0 1n
της Ενότητας 58 και αφήνεται ως άσκηση
Ασκήσεις
ασκηση 1021 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
n2n
infinsum
n=1
np
en p isin R
infinsum
n=1
(n)n
nn2 infinsum
n=1
an2bn a b isin R
ασκηση 1022 Εξετάστε για ποια x ge 0 συγκλίνει η σειράinfinsum
n=1
2n
n2xn
ασκηση 1023 Αν για μια ακολουθία an δεν υπάρχει το όριο limnrarrinfinnradic|an|
(Άσκηση 622) αποδείξτε οι ισχύει το εξής κριτήριο ρίζας Για κάθε α-
κολουθία (an)nisinN
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| lt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει και μάλιστα
απολύτως
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| gt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| = 1 και για κάθε m isin N υπάρχει n ge m ώστε
nradic|an| ge 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
ασκηση 1024 Αποδείξτε ότι το κριτήριο n-στης ρίζας είναι ισχυρότε-ρο από το κριτήριο λόγου χρησιμοποιώντας την Πρόταση 623 και την
ακολουθία 2(minus1)nminusn
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np 115
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np
Έστω ότι p gt 1 οπότε η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει Μπορούμε να
φτιάξουμε ένα κριτήριο σύγκρισης από αυτήν χρησιμοποιώντας
το κριτήριο σύγκρισης λόγων (Πόρισμα 933) Έτσι αν an gt 0 η
συνθήκηananminus1
le 1np
1(nminus 1)p(101)
οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Επειδή
όμως από την ανισότητα Bernouli
1np
1(nminus 1)p=(nminus 1
n
)p=(
1minus 1
n
)pge 1minus p
n
αντί να ελέγχουμε την (101) αρκεί να ελέγξουμε την
ananminus1
le 1minus pn
ισοδύναμα
n(
1minus ananminus1
)ge p gt 1
Επειδή ο έλεγχος ανισοτήτων είναι συνήθως δυσχερής υπολο-
γίζουμε το όριο
limnrarrinfin
n(
1minus ananminus1
)
και ελέγχουμε αν είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο του 1 Έτσι οδη-
γούμαστε στο κριτήριο Raabe-Duhamel Η απόδειξη του κριτηρίου
αυτού μπορεί να γίνει ακριβώς όπως περιγράψαμε παραπάνω ή
μπορεί να προκύψει ως πόρισμα του κριτηρίου Dini-Kummer θέτο-
ντας bn = nminus 1 Οι λεπτομέρειες αφήνονται ως άσκηση
προταση 1031 (Κριτήριο Raabe-Duhamel) Για μια θετική ακολουθία
an θέτουμε
rdn = n(
1minus an+1
an
)
Αν lim rdn gt 1 (ή lim inf rdn gt 1 αν το προηγούμενο όριο δεν υπάρ-
χει) τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν υπάρχει n0 isin N ώστε για
κάθε n ge n0 να ισχύει rdn le 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Αν η απόδειξη μπορούσε να γίνει μόνο με τη σύγκριση με την α-
κολουθία 1np τότε δεν θα ήταν λογικό να ελέγξουμε τη σύγκλισητης 1np με αυτό το κριτήριο Επειδή όμως η απόδειξη μπορεί ναγίνει και ως πόρισμα του Dini-Kummer μπορούμε να χρησιμοποι-
ήσουμε το κριτήριο Raabe-Duhamel και για την 1np
116 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Η μέθοδος με την οποία κανείς συγκρίνει με μια γνωστή ακο-
λουθία (όπως την 1np) δεν είναι απαραίτητα μοναδικός Μπορείκανείς να σκεφτεί άλλες εκφράσεις που θα οδηγούσαν στην ίδια
σύγκριση Ως παράδειγμα θα μπορούσαμε αντί να ακολουθήσου-
με την τεχνική που οδήγησε το κριτήριο Raabe-Duhamel να κάνουμε
το εξής επιδιώκοντας μια σύγκριση της μορφής
an+1
anle 1(n+ 1)p
1np=(
nn+ 1
)p
βλέπουμε ότι αυτό είναι ισοδύναμο με το να ισχύει
anan+1
ge(
1+ 1
n
)p
Αλλά επειδή η (1 + 1n)n είναι αύξουσα με όριο το e ισχύει (1 +1n)n le e οπότε (1 + 1n)p le epn Άρα θα ισχύει η ζητούμενη ανισχύει η
anan+1
ge epn
Παίρνοντας λογαρίθμους και αναδιατάσσοντας τους όρους της
τελευταίας ανισότητας αποδεικνύουμε το ακόλουθο κριτήριο
προταση 1032 (Λογαριθμικό κριτήριο) Για κάθε ακολουθία θετι-
κών όρων an θέτουμε
gn = n loganan+1
Τότε
bull Αν limgn gt 1 (ή lim infgn gt 1 αν το όριο δεν υπάρχει) η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
bull Αν limgn lt 1 (ή lim supgn lt 1 αν το όριο δεν υπάρχει) η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη με βάση την παραπάνω συζήτηση α-
φήνεται ως εύκολη άσκηση (για την περίπτωση που αποκλίνει δε-
ίξτε ότι υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an+1an ge1ean για κατάλληλο a ge 0 και πολλαπλασιάστε τις προηγιούμε-
νες ανισότητες για τους δείκτες από n0 μέχρι n)
Ασκήσεις
ασκηση 1031 Γράψτε την απόδειξη του κριτηρίου Raabe-Duhamel (Πρότα-
ση 1031) χρησιμοποιώντας τη σύγκριση με την ακολουθία 1np
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p) 117
ασκηση 1032 Γράψτε την απόδειξη του κριτηρίου Raabe-Duhamel (Πρότα-
ση 1031) ως πόρισμα του κριτηρίου Dini-Kummer
ασκηση 1033 Γράψτε την απόδειξη του λογαριθμικού κριτηρίου και χρη-
σιμοποιήστε το για να αποδείξετε ότι η σειράsuminfinn=1n
n(enn) αποκλίνει
ασκηση 1034 Εξηγήστε γιατί η χρήση της ananminus1 le 1minuspn δεν είναι ου-σιαστικά ασθενέστερη της ananminus1 le (1minus 1n)p δηλαδή δεν οδηγηθήκαμεσε ασθενέστερο κριτήριο από τη χρήση της ανισότητας Bernouli (Υπόδει-
ξη Από το διωνυμικό ανάπτυγμα αν p isin N ή από το θεώρημα Taylor αν
p όχι φυσικός αριθμός προκύπτει ότι (1minus 1n)p = 1minus (pn)+An όπου ηποσότητα An έχει την ιδιότητα limnAn = 0 οπότε
n(
1minus ananminus1
)ge n
(1minus
(1minus 1
n
)p)= p minusnAn
Συμπεράνετε ότι η σύγκριση του ananminus1 με την (1minus1n)p είναι ισοδύναμημε τη σύγκριση με την 1minus pn)
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p)
Το κριτήριο Raabe-Duhamel αποτυγχάνει να δώσει αποτέλεσμα αν
το όριο της rdn είναι 1 διότι στην ουσία η σύγκριση της an ε-ίναι με την 1n αλλά δεν είναι σαφές από το ότι lim rdn = 1 ούτε
καν αν an le 1n ή an ge 1n Έτσι μπορεί κανείς σε αυτή την πε-ρίπτωση να σκεφτεί να συγκρίνει με την ακολουθία 1(n(logn)p)που για p gt 1 είναι λίγο μικρότερη από την 1n αλλά αρκετάμικρότερη ώστε η σειρά της να συγκλίνει Αυτό είναι το περιε-
χόμενο του κριτηρίου Bertrand Για να οδηγηθούμε σε μια οριακο-
ύ τύπου συνθήκη όπως και στο κριτήριο Raabe-Duhamel κάνουμε
τους παρακάτω υπολογισμούς θέλουμε να έχουμε μια σύγκριση
των λόγων
ananminus1
le
1
n(logn)p1
(nminus 1)(log(nminus 1))p
=(
1minus 1
n
)(log(nminus 1)
logn
)p
=(
1minus 1
n
)(logn+ log(1minus 1n)
logn
)p
=(
1minus 1
n
)(1+ log(1minus 1n)
logn
)p
Αλλά από το Θεώρημα Taylor υπάρχει ακολουθία An με nAn rarr 0
ώστε
log
(1minus 1
n
)= minus 1
n+An
118 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
οπότε η σύγκριση που επιδιώκουμε είναι
ananminus1
le(
1minus 1
n
)1minus
1n minusAnlogn
p
=(
1minus 1
n
)(1minus 1minusnAn
n logn
)p
Πάλι από το Θεώρημα Taylor (ή το διωνυμικό ανάπτυγμα αν p isinN) υπάρχει ακολουθία Bn με (n logn)Bn rarr 0 ώστε
(1minus 1minusnAn
n logn
)p= 1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
οπότε η σύγκριση που επιδιώκουμε γίνεται
ananminus1
le(
1minus 1
n
)(1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
)
Ανοίγοντας τις παρενθέσεις βλέπουμε ότι υπάρχει ακολουθία Bnμε (n logn)Bn rarr 0 ώστε
(1minus 1
n
)(1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
)= 1minus 1
nminus pn logn
+ Bn
οπότε η επιδιωκόμενη σύγκριση γίνεται
ananminus1
le 1minus 1
nminus pn logn
+ Bn
Μετά από πράξεις οδηγούμαστε στην
(logn)(
1minusn(
1minus ananminus1
))le p + (n logn)Bn
Η διαδικασία αυτή μας οδηγεί στο εξής κριτήριο
θεωρημα 1041 (Κριτήριο Bertrand) Για κάθε ακολουθία an gt 0 για
την οποία
lim(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))lt 1
(ή lim sup αν δεν υπάρχει το όριο) η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Ενώ
αν
lim(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))gt 1
(ή lim inf αν δεν υπάρχει το όριο) τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
όπως και στην περίπτωση όπου υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθεn ge n0 να ισχύει
(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))ge 1
Απόδειξη Η απόδειξη με βάση την παραπάνω συζήτηση α-
φήνεται ως άσκηση
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 119
Ασκήσεις
ασκηση 1041 Γράψτε τις λεπτομέρειες της απόδειξης του κριτηρίου Ber-
trand
ασκηση 1042 [Κριτήριο Gauss] Αποδείξτε χρησιμοποιώντας το κριτήριο
Bertrand ότι αν για μια θετική ακολουθία an ισχύει
an+1
an= 1minus b
nminus cnn2
για κάποια φραγμένη ακολουθία cn τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν
και μόνο αν b gt 1
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρι-
σης σειρών
Παρατηρώντας τη διαδικασία που ακολουθήσαμε στα παραπάνω
κριτήρια ένα φυσιολογικό ερώτημα είναι αν θα μπορούσε να υ-
πάρχει ένα κριτήριο σύγκρισης το οποίο να αποφασίζει πάντα
αν μια σειρά συγκλίνει ή όχι Αν υπάρχει δηλαδή μια laquoκαθολικήraquo
σειράsuminfinn=1 an με an ge 0 η οποία να laquoδιαχωρίζειraquo τις συγκλίνου-
σες από τις αποκλίνουσες σειρές μη αρνητικών όρων Η απάντη-
ση σε αυτό το ερώτημα είναι δυστυχώς αρνητική Διότι αν το
καθολικό κριτήριο συγκρίνει με μια ακολουθία an για την οποίαηsuminfinn=1 an συγκλίνει μπορούμε να βρούμε ακολουθία bn γνησίως
αύξουσα με limbn = +infin ώστε ηsuminfinn=1 anbn να συγκλίνει Οπότε η
σύγκριση της anbn με την an ώστε να προκύψει η σύγκλιση τηςsuminfinn=1 anbn δεν είναι εφικτήΟμοίως αν ένα καθολικό κριτήριο αποφάσιζε ότι μια σειρά α-
ποκλίνει συγκρίνοντας με μια γνωστή αποκλίνουσα σειράsuminfinn=1 an
μη αρνητικών όρων τότε υπάρχει γνησίως φθίνουσα ακολουθία
bn ώστε limbn = 0 με την σειράsuminfinn=1 anbn να αποκλίνει Οπότε
η σύγκριση anbn με την an ώστε να προκύψει ότι ηsuminfinn=1 anbn
αποκλίνει δεν είναι εφικτή
Έτσι καθολικό κριτήριο σύγκρισης το οποίο να αποφασίζει
για τη σύγκλιση ή την απόκλιση των σειρών δεν γίνεται να υ-
πάρχει
Στα παρακάτω θεωρήματα δίνουμε τις αποδείξεις των παρα-
πάνω ισχυρισμών
θεωρημα 1051 Αν η σειράsuminfinn=1 an με an gt 0 συγκλίνει τότε
υπάρχει γνήσια αύξουσα ακολουθία bn με limbn = +infin ώστε ηsuminfinn=1 anbn συγκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη προκύπτει αμέσως από το επόμενο θε-
ώρημα αν θέσουμε bn = (suminfink=n ak)
minusp για οποιοδήποτε 0 lt p lt 1 Με
120 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
αυτή την επιλογή φανερά η bn είναι γνήσια αύξουσα με όριο το+infin
θεωρημα 1052 (Dini 1867) Έστω ότι για την ακολουθία an gt 0 η
σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Θέτουμε rnminus1 =
suminfink=n ak Τότε η σειρά
infinsum
n=1
anrpnminus1
συγκλίνει αν 0 lt p lt 1 και αποκλίνει αν p ge 1
Για την απόδειξη του θεωρήματος αποδεικνύουμε πρώτα μια
ανισότητα τύπου Bernoulli
λημμα 1053 Για κάθε 0 le z le 1 και για κάθε a ge 1 ισχύει
(1minus z)a ge 1minus az
Συγκεκριμένα για κάθε 0 le x le 1 και για κάθε 0 lt p lt 1 ισχύει
1minus x le 1
1minus p(1minus x1minusp
)
και για 1 lt p le 2 ισχύει
1minus x le 1
p minus 1
(1minus xpminus1
)
Απόδειξη Η απόδειξη μπορεί να γίνει με το υλικό του βιβλίου
όπως περιγράφεται στην Άσκηση 5915 ή με τα εργαλεία του
απειροστικού λογισμού ως εξής Η συνάρτηση f(z) = (1 minus z)a minus1 + az είναι αύξουσα στο [01] διότι f prime(z) = minusa((1 minus z)aminus1 minus 1) ge0 Άρα f(z) ge f(0) = 0 δηλαδή η ζητούμενη Για τη δεύτερη
ανισότητα θέτουμε a = 1(1 minus p) ge 1 και z = 1 minus x1minusp ενώ για τηντρίτη ανισότητα a = 1(p minus 1) ge 1 και z = 1minus xpminus1
Απόδειξη του Θεωρήματος 1052 Θέτουμε s =suminfinn=1 an και sN =sumN
n=1 an Χωρίς βλάβη της γενικότητες υποθέτουμε ότι s le 1 (αλλι-
ώς αλλάζουμε την an στην ans) Έτσι rnminus1 lt 1 οπότε αν p ge 1
ισχύει rpnminus1 lt rnminus1 Άρα για κάθε k n isin N
an+krpn+kminus1
+ + anrpnminus1
ge an+krn+kminus1
+ + anrnminus1
ge an+krnminus1
+ + anrnminus1
= rnminus1 minus rn+krnminus1
= 1minus rn+krnminus1
Αλλά η ακολουθία rn συγκλίνει στο 0 αφού rn = s minus sn rarr 0 Άρα
για κάθε n υπάρχει επαρκώς μεγάλο k ώστε rn+krnminus1 le 12 οπότε
an+krpn+kminus1
+ + anrpnminus1
ge 1
2
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 121
και έτσι η σειράsuminfinn=1(anr
pnminus1) δεν είναι Cauchy συνεπώς απο-
κλίνει
Έστω τώρα ότι 0 lt p lt 1 Έχουμε
infinsum
n=1
anrpnminus1
=infinsum
n=1
anrnminus1
r 1minuspnminus1 =
infinsum
n=1
rnminus1 minus rnrnminus1
r 1minuspnminus1
Αρκεί να αποδείξουμε ότι
rnminus1 minus rnrnminus1
r 1minuspnminus1 le
1
1minus p(r 1minuspnminus1 minus r
1minuspn
)
διότι η σειρά της τελευταίας θα συγκλίνει ως τηλεσκοπική Αλλά
αυτή η ανισότητα είναι ισοδύναμη με την
1minus rnrnminus1
le 1
1minus p
(1minus
(rnrnminus1
)1minusp)
η οποία ισχύει από τη δεύτερη ανισότητα του Λήμματος 1053 με
x = rnrnminus1
θεωρημα 1054 (Dini 1867) Αν η σειράsuminfinn=1 an με an gt 0 απο-
κλίνει τότε υπάρχει γνησίως φθίνουσα ακολουθία bn με limbn = 0
ώστε ηsuminfinn=1 anbn να αποκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη προκύπτει άμεσα από το επόμενο θε-
ώρημα θέτοντας bn = (sumnk=1 ak)
minus1 Φανερά με αυτή την επιλογή η
bn είναι γνησίως φθίνουσα με όριο το μηδέν
θεωρημα 1055 (Dini-Pringsheim) Έστω ότι για την ακολουθία an gt0 η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει Θέτουμε sn =
sumnk=1 ak Τότε η σειρά
infinsum
n=1
anspn
συγκλίνει αν p gt 1 και αποκλίνει αν 0 le p le 1
Απόδειξη Επιλέγουμε n ώστε sn ge 1 Αυτό είναι εφικτό αφού
sn rarr +infin Έτσι για κάθε k isin N και για 0 le p le 1 ισχύει
an+kspn+k
+ + an+1
spn+1
ge an+ksn+k
+ + an+1
sn+1
ge an+ksn+k
+ + an+1
sn+k= sn+k minus sn
sn+k= 1minus sn
sn+k
Επειδή limkrarrinfin sn+k = +infin υπάρχει k ge n ώστε snsn+k le 12 Συνε-πώς για κάθε n isin N ώστε sn ge 1 υπάρχει k ge n ώστε
an+kspn+k
+ + an+1
spn+1
ge 1
2
122 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Άρα ηsuminfinn=1 ans
pn δεν είναι Cauchy οπότε αποκλίνει
Αν τώρα p ge 2 επειδή sn rarr +infin θα ισχύει
anspn
le ans2n
από τη στιγμή που το sn θα γίνει μεγαλύτερο ή ίσο του 1 Συνε-
πώς αρκεί να αποδείξουμε ότι ηsuminfinn=1 ans
pn συγκλίνει για 1 lt p le
2 Υποθέτουμε λοιπόν ότι 1 lt p le 2 Παρατηρούμε ότι
infinsum
n=1
anspn
leinfinsum
n=1
ansns
pminus1nminus1
=infinsum
n=1
sn minus snminus1
snspminus1nminus1
Αρκεί να αποδείξουμε ότι
sn minus snminus1
snspminus1nminus1
le 1
p minus 1
(s1minuspnminus1 minus s
1minuspn
)
διότι η σειρά της τελευταίας θα συγκλίνει ως τηλεσκοπική Αλλά
η ανισότητα αυτή είναι ισοδύναμη με την
1minus snminus1
snle 1
p minus 1
(1minus
(snminus1
sn
)pminus1)
η οποία προκύπτει από την τρίτη ανισότητα του Λήμματος 1053
για x = snminus1sn
Ασκήσεις
ασκηση 1051 Χρησιμοποιήστε την Άσκηση 923 και το Θεώρημα 1055
για να αποδείξετε ότι η σειρά
infinsum
n=2
1
n(logn)p
συγκλίνει αν p gt 1 και αποκλίνει για 0 lt p le 1
Κεφάλαιο 11
Εναλλάσουσες σειρές
Οι εναλλάσουσες σειρές δηλαδή οι σειρές που η ακολουθία αλ-
λάζει συχνά πρόσημο αποτελούν ειδική κατηγορία σειρών και
μελετώνται ξεχωριστά
111 Το κριτήριο Leibniz
Κάθε σειρά της μορφήςsuminfinn=1(minus1)nan όπου είτε an ge 0 για κάθε
n isin N είτε an le 0 για κάθε n isin N ονομάζεται εναλλάσουσα σει-ρά Η παρακάτω πρόταση δίνει ένα κριτήριο σύγκλισης για εναλ-
λάσουσες σειρές
προταση 1111 (Κριτήριο του Leibniz) Αν η ακολουθία an είναιφθίνουσα και μηδενική τότε η σειρά
suminfinn=1(minus1)nan συγκλίνει
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι αν θέσουμε sN =sumNn=1(minus1)nan τότε η
s2N είναι φθίνουσα διότι
s2(N+1) = s2N+2 = s2N + (minus1)2N+1a2N+1 + (minus1)2N+2a2N+2
= s2N + a2N+2 minus a2N+1 le s2N
αφού a2N+2 le a2N+1 Επιπλέον η s2Nminus1 είναι αύξουσα διότι
s2(N+1)minus1 = s2N+1 = s2Nminus1 + (minus1)2Na2N + (minus1)2N+1a2N+1
= s2N + a2N minus a2N+1 ge s2Nminus1
αφού a2N ge a2N+1 Όμως
s2N = s2Nminus1 + (minus1)2Na2N = s2Nminus1 + a2N ge s2Nminus1
Συνεπώς
s1 le s2Nminus1 le s2N le s2
124 Εναλλάσουσες σειρές
δηλαδή οι s2Nminus1 και s2N είναι μονότονες και φραγμένες άρα συ-γκλίνουν Τέλος s2N = s2Nminus1 + a2N Συνεπώς |s2N minus s2Nminus1| = |a2N| rarr 0
οπότε οι s2Nminus1 και s2N συγκλίνουν στον ίδιο αριθμό Άρα και η snείναι συγκλίνουσα
παραδειγμα 1112 Παρόλο που η σειράsuminfinn=1(minus1)nn δεν συγκλίνει
απολύτως αφούsuminfinn=1 |(minus1)nn| =
suminfinn=1 1n = infin εν τούτοις η ίδια
η σειρά συγκλίνει σύμφωνα με το παραπάνω κριτήριο αφού η
1n είναι φθίνουσα και μηδενική
Ασκήσεις
ασκηση 1111 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
(minus1)n
ncos
an a isin R
infinsum
n=1
(minus1)nnpeqradicn p q isin R
infinsum
n=1
(minus1)na1n a isin R
112 Το κριτήριο Dirichlet
Η παραπάνω πρόταση μπορεί να γενικευθεί αντικαθιστώντας την
ακολουθία (minus1)n με μια laquoγενικότερηraquo ακολουθία Χρειαζόμαστεπρώτα ένα λήμμα για την laquoάθροιση κατά παράγοντεςraquo Πρόκει-
ται για μια εντελώς ανάλογη ιδιότητα με την ολοκλήρωση κατά
παράγοντες Εκεί ο κανόνας παραγώγισης (fg)prime = f primeg+fgprime οδηγείστην f primeg = (fg)prime minus fgprime και μετά από ολοκλήρωση στο [a b] στην
int baf primeg = f(b)g(a)minus f(a)g(a)minus
intfgprime
Εδώ τον ρόλο της παραγώγου παίζει η διαφορά xnminusxnminus1 και ynminusynminus1 και το ρόλο του ολοκληρώματος η άθροιση Κατά τα άλλα
οι αποδείξεις και οι τύποι που προκύπτουν είναι πανομοιότυποι
λημμα 1121 (Άθροιση κατά παράγοντες) Για οποιεσδήποτε ακο-
λουθίες (xn)infinn=0 και (yn)infinn=0 στο R και για οποιουσδήποτε αριθμο-
ύς N isin N και M isin Ncup 0 με N gt M ισχύει
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn = xNyN minus xMyM minusNsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Απόδειξη Επειδή το άθροισμαsumNn=M+1(xnyn minus xnminus1ynminus1) είναι
τηλεσκοπικό μετά από διαγραφές προκύπτει ότι
Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1ynminus1) = xNyN minus xMyM
112 Το κριτήριο Dirichlet 125
Από την άλλη προσθαφαιρώντας τον όρο xnminus1yn στην παρένθε-ση παίρνουμε ότι
Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1ynminus1) =Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1yn + xnminus1yn minus xnminus1ynminus1)
=Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn +Nsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Άρα
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn +Nsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1) = xNyN minus xMyM
οπότε
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn = xNyN minus xMyM minusNsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Από την άθροιση κατά παράγοντες προκύπτει αμέσως το α-
κόλουθο
θεωρημα 1122 Αν για τις ακολουθίες (xn)nisinN και (yn)nisinN το γι-νόμενο xnyn συγκλίνει τότε η σειρά
sumNn=2(xn minus xnminus1)yn συγκλίνει
αν και μόνο αν η σειράsumNn=2 xnminus1(yn minusynminus1) συγκλίνει
Απόδειξη Προκύπτει αμέσως από την άθροιση κατά παράγο-
ντες θέτοντας M = 0 και xM = yM = 0 Εναλλακτικά μπορούμε να
χρησιμοποιήσουμε την άθροιση κατά παράγοντες για να επιβε-
βαιώσουμε την ιδιότητα Cauchy
πορισμα 1123 (Κριτήριο του Dirichlet) Αν το μερικό άρθοισμα sNτης σειράς
suminfinn=1 an είναι φραγμένη ακολουθία και η bn είναι
φθίνουσα και μηδενική τότε η σειράsuminfinn=1 anbn συγκλίνει
Απόδειξη Αφού η sn είναι φραγμένη limnrarrinfin snbn = 0 Έτσι από
το προηγούμενο θεώρημα η σειρά
infinsum
n=1
anbn =infinsum
n=1
(sn minus snminus1)bn
συγκλίνει αν και μόνο αν συγκλίνει η σειράsuminfinn=1 sn(bn minus bnminus1)
Αλλά αν C το φράγμα της |sn| τότεinfinsum
n=1
∣∣sn(bn minus bnminus1)∣∣ le C
infinsum
n=1
(bn minus bnminus1)
και η τελευταία είναι τηλεσκοπική Άρα η σειράsuminfinn=1 sn(bnminusbnminus1)
συγκλίνει απόλυτα άρα και απλά
126 Εναλλάσουσες σειρές
παραδειγμα 1124 Τα μερικά αθροίσματα της σειράςsuminfinn=1(minus1)n ε-
ίναι φραγμένα (φανερά |sN| le 1 για κάθε N isin N) Άρα αν η anείναι φθίνουσα και μηδενική η σειρά
suminfinn=1(minus1)nan συγκλίνει δη-
λαδή έχουμε το κριτήριο Leibniz ως πόρισμα του κριτηρίου Dirich-
let
παρατηρηση 1125 Η απαίτηση στο κριτήριο Dirichlet να είναι η
bn φθίνουσα δεν είναι απαραίτητη και μπορεί να αντικαταστα-θεί από την απαίτηση η bn να είναι φραγμένης κύμανσης (Άσκη-ση 1121)
Ασκήσεις
ασκηση 1121 [Dedekind] Αποδείξτε χρησιμοποιώντας την τριγωνική ανι-
σότητα όπως στην απόδειξη του Πορίσματος 1123 ότι το συμπέρασμα
του κριτηρίου Dirichlet συνεχίζει να ισχύει αν η ακολουθία bn αντί ναείναι φθίνουσα είναι φραγμένης κύμανσης δηλαδή αν
suminfinn=1 |bn minus bnminus1| lt
+infinασκηση 1122 [Κριτήριο Abel] Έστω ότι η
suminfinn=1 an συγκλίνει και η bn είναι
μια μονότονη και φραγμένη ακολουθία Αποδείξτε ότι και ηsuminfinn=1 anbn
συγκλίνει
(Υπόδειξη Η bn ως μονότονη και φραγμένη συγκλίνει έστω στο bΕφαρμόστε το κριτήριο Dirichlet για την ακολουθία an και για τη φθίνου-σα και μηδενική |bn minus b|)
Κεφάλαιο 12
Αναδιατάξεις σειρών
Όταν προσθέτουμε ένα πεπερασμένο πλήθος αριθμών τότε η σει-
ρά με την οποία κάνουμε την πρόσθεση δεν έχει σημασία αφού
η πρόσθεση είναι αντιμεταθετική πράξη Όμως επειδή στις σει-
ρές εμπλέκεται και η διαδικασία του ορίου τίθεται το ερώτημα
αν η σειρά με την οποία γίνεται η άθροιση μπορεί τώρα να έχει
ή όχι σημασία Είναι σωστό δηλαδή ότι ανεξάρτητα της σειράς
άθροισης ένα άπειρο άθροισμα θα δίνει πάντα το ίδιο αποτέλε-
σμα Όπως βλέπουμε στο ακόλουθο παράδειγμα η απάντηση είναι
αρνητική
παραδειγμα 1201 Ας θεωρήσουμε τη σειράsuminfinn=1(minus1)nminus1n για την
οποία γνωρίζουμε ότι συγκλίνει και ας θέσουμε ℓ το όριό τηςΕύκολα βλέπουμε ότι
ℓ lt 1minus 1
2+ 1
3= 56
διότι οι επόμενοι όροι του αθροίσματος είναι ανά δύο αρνητικοί
minus14+ 15 lt 0 minus16+ 17 lt 0 κλπ Αλλάζουμε τώρα τη σειρά της
άθροισης ώστε κάθε αρνητικός όρος να εμφανιστεί αφού πρώτα
εμφανιστούν δύο θετικοί όροι Δηλαδή θεωρούμε τη σειρά
1+ 1
3minus 1
2+ 1
5+ 1
7minus 1
4+ 1
9+ 1
11minus 1
6+
Εύκολα ελέγχουμε ότι κάθε τριάδα από αυτούς τους όρους με τους
δύο πρώτους θετικούς και τον τρίτο αρνητικό μπορεί να περιγρα-
φεί με την έκφραση
1
4kminus 3+ 1
4kminus 1minus 1
2k
για k isin N Αλλά με απλές πράξεις βλέπουμε ότι1
4kminus 3+ 1
4kminus 1minus 1
2kge 0
128 Αναδιατάξεις σειρών
άρα
1+ 1
3minus 1
2+ 1
5+ 1
7minus 1
4+ 1
9+ 1
11minus 1
6+ middot middot middot ge 1+ 1
3minus 1
2= 5
6gt ℓ
Έτσι η νέα άθροιση δίνει σειρά που είτε δεν συγκλίνει είτε συ-
γκλίνει σε μεγαλύτερο αριθμό από το ℓ Σε κάθε περίπτωση ηαπάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι αρνητική
Σε αυτό το κεφάλαιο θα δούμε ότι η απάντηση στην παρα-
πάνω ερώτηση είναι πολύ laquoχειρότερηraquo από το απλό laquoόχιraquo του
παραπάνω παραδείγματος
Πρώτα όμως πρέπει να περιγράψουμε έναν τρόπο για να αλ-
λάζουμε τη σειρά της άθροισης
121 Αναδιατάξεις των φυσικών αριθμών
ορισμος 1211 Μια ακολουθία kn N rarr N λέγεται αναδιάταξη του
N αν είναι 1minus 1 και επί
Ο όρος που χρησιμοποιούμε είναι laquoφυσιολογικόςraquo διότι εφόσον
η kn είναι επί του N στο σύνολο τιμών της βρίσκονται όλοι οι
φυσικοί αριθμοί και αφού είναι 1 minus 1 η kn δεν επαναλαμβάνειτιμές Άρα πράγματι η kn δίνει τους φυσικούς αριθμούς με άλλησειρά Ας δούμε ένα παράδειγμα Θέτουμε
kn =nminus 1 αν n άρτιοςn+ 1 αν n περιττός
Οι τιμές της kn φαίνονται στον παρακάτω πίνακα από όπου
βλέπουμε ότι η kn απλώς αλλάζει τη σειρά των φυσικών αριθ-μών τους αναδιατάσσει
n 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 kn 2 1 4 3 6 5 8 7 10 9 12 11 14
122 Αναδιατάξεις σειρών
Με τη βοήθεια μιας αναδιάταξης του N μπορούμε να ορίσουμε τις
αναδιατάξεις ακολουθιών και σειρών
ορισμος 1221 Αν ακολουθία kn Nrarr N είναι μια αναδιάταξη του
N τότε η ακολουθία aprimen = akn ονομάζεται αναδιάταξη της an καιη σειρά
suminfinn=1 a
primen =
suminfinn=1 akn ονομάζεται αναδιάταξη της
suminfinn=1 an
Έτσι η aprimen δίνει ακριβώς τους όρους της an κατά 1minus1 και επί
τρόπο αλλά με τη σειρά που περιγράφει η kn Για παράδειγμαστον επόμενο πίνακα βλέπουμε την αναδιάταξη που κάνει σε μια
ακολουθία an η παραπάνω kn
122 Αναδιατάξεις σειρών 129
an a1 a2 a3 a4 a5 a6 a7 a8 a9 a10 a11 akn a2 a1 a4 a3 a6 a5 a8 a7 a10 a9 a12
Στη συνέχεια θέλουμε να αποδείξουμε ότι αν μια σειρά συ-
γκλίνει απολύτως τότε κάθε ανάδιάταξή της συγκλίνει και μάλι-
στα στον ίδιο αριθμό Για αυτό θα χρειαστούμε πρώτα δυο απλά
λήμματα
λημμα 1222 Αν kn Nrarr N 1minus 1 τότε limnrarrinfin kn = infinΑπόδειξη Έστω ότι M gt 0 και K = kn n isin N το σύνολο
τιμών της kn Το σύνολο K cap 12 [M] + 1 είναι πεπερασμένο(με το πολύ [M]+ 1 στοιχεία) Ας υποθέσουμε ότι
K cap 12 [M]+ 1 = kn1 kn2 knr
για κάποιους δείκτες n1 nr Θέτουμε n0 = maxn1 n2 nr+1
φανερά αν n ge n0 τότε kn notin 12 [M]+1 γιατί αλλιώς θα έπρε-πε να ισούται με κάποιο από τα kn1 kn2 knr αντιφάσκοντας μετην ιδιότητα του 1minus 1 Άρα kn ge [M]+ 1 gt M Συνεπώς kn rarrinfin
λημμα 1223 Αν η kn είναι αναδιάταξη του N τότε για κάθε N isinN υπάρχει m =m(N) isin N ώστε
12 N sube k1 k2 km
Απόδειξη Από το Λήμμα 1222 υπάρχει m isin N ώστε για κάθεn gem να ισχύει kn ge N+1 Άρα οι αριθμοί 12 N είναι ήδη στοσύνολο τιμών της kn για τα n le m αλλιώς η kn δεν μπορεί ναείναι επί Έτσι αποδείξαμε ότι 12 N sube k1 k2 km
προταση 1224 Αν μια σειρά συγκλίνει απολύτως τότε κάθε ανα-
διάταξή της συγκλίνει στον ίδιο αριθμό
Απόδειξη Έστω ότι η kn είναι μια αναδιάταξη των φυσικώναριθμών οπότε η akn είναι αναδιάταξη της ακολουθίας an Θέτου-με ℓ =
suminfinn=1 an Θα δειξουμε ότι
suminfinn=1 akn = ℓ
Έστω ότι ε gt 0 Αφού ηsuminfinn=1 |an| συγκλίνει είναι Cauchy
Άρα υπάρχει N0 = N0(ε) isin N ώστε για κάθε N gt M ge N0 να ι-
σχύειsumNn=M+1 |an| lt ε2 Αφήνοντας το N rarr infin συμπεραίνουμε ότιsuminfin
n=M+1 |an| le ε2 Άρα για κάθε M ge N0 ισχύειsuminfinn=M+1 |an| lt ε
οπότε και για M = N0 Δηλαδή
infinsum
n=N0+1
|an| lt ε
Από το Λήμμα 1223 για το N0 υπάρχει m0 isin N ώστε 12 N0 sube
130 Αναδιατάξεις σειρών
k1 k2 km0 Έστω τώρα ότι m gem0 Έχουμε
∣∣∣∣∣∣ℓ minusmsum
n=1
akn
∣∣∣∣∣∣ =∣∣∣∣∣∣
sum
nnotink1k2kman
∣∣∣∣∣∣
lesum
nnotink1k2km|an| le
sum
nnotink1k2km0|an|
lesum
nnotin12N0|an| =
infinsum
n=N0+1
|an| lt ε
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 1221 Αποδείξτε ότι αν an rarr ℓ και akn μια οποιαδήποτε αναδι-άταξή της τότε akn rarr ℓ
ασκηση 1222 Αποδείξτε ότι κάθε συγκλίνουσα ακολουθία an έχει φθίνου-σα αναδιάταξη (Η φθίνουσα αναδιάταξη μιας ακολουθίας an συνήθωςσυμβολίζεται με alowastn)
123 Το θεώρημα Riemann
Σε αυτή την ενότητα αποδεικνύουμε ότι αν μια σειρά συγκλίνει
αλλά δεν συγκλίνει απολύτως τότε για κάθε αριθμό υπάρχει ανα-
διάταξη της σειράς που συγκλίνει σε αυτόν Για την απόδειξη θα
χρειαστούμε ένα λήμμα
λημμα 1231 Κάθε αναδιάταξη akn μιας μηδενικής ακολουθίας anείναι μηδενική
Απόδειξη Αν ε gt 0 και N0 isin N ώστε για κάθε N ge N0 να ισχύει
|aN| lt ε τότε από το Λήμμα 1223 βρίσκουμε ένα m0 isin N ώστε12 N0 sube k1 k2 km0 Έτσι αν m gem0+1 επειδή η kn είναι1minus 1 θα ισχύει
km notin k1 k2 km0 supe 12 N0
Άρα km ge N0 οπότε |akm| lt ε
θεωρημα 1232 (Riemann) Αν η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αλλά η σει-
ράsuminfinn=1 |an| αποκλίνει τότε για κάθε x isin R υπάρχει αναδιάταξη
kn του N ώστεinfinsum
n=1
aprimen =infinsum
n=1
akn = x
123 Το θεώρημα Riemann 131
Απόδειξη Χωρίς βλάβη της γενικότητας υποθέτουμε ότι an ne 0
για κάθε n isin N αφού οι όποιοι μηδενικοί όροι δεν συμβάλλουν
στη σύγκλιση ή όχι της σειράς Θέτουμε
a+n =an αν an gt 0
0 αν an lt 0και aminusn =
0 αν an gt 0
minusan αν an lt 0
Παρατηρούμε ότι a+n aminusn gt 0 και a+n + aminusn = |an| και a+n minus aminusn = an
Επιπλέον ισχυριζόμαστε ότι
infinsum
n=1
a+n =infinsum
n=1
aminusn = infin (121)
Πράγματι επειδή a+n aminusn gt 0 αν δεν απειρίζονται και δυο πα-
ραπάνω σειρές μπορούμε να υποθέσουμε ότι κάποια από τις
δύο αυτές συγκλίνει Έστω ότιsuminfinn=1 a
+n συγκλίνει Τότε επειδή
aminusn = a+n minus an συνεπάγεται ότι
infinsum
n=1
aminusn =infinsum
n=1
a+n minusinfinsum
n=1
an
οπότε αναγκαστικά θα συγκλίνει και ηsuminfinn=1 a
minusn Αλλά τότε θα
συγκλίνει και ηsuminfinn=1 |an| αφού
infinsum
n=1
|an| =infinsum
n=1
a+n +infinsum
n=1
aminusn
το οποίο είναι άτοπο
Από την (121) παρατηρούμε ότι ξεκινώντας από οποιοδήπο-
τε αριθμό α lt x αν προσθέσουμε αρκετούς (πεπερασμένο πλήθος)από τους θετικούς όρους της an θα ξεπεράσουμε το x Και ξεκι-νώντας από οποιοδήποτε αριθμό β gt x αν προσθέσουμε αρκετούς(πεπερασμένο πλήθος) από τους αρνητικούς όρους της an (οι ο-ποίοι είναι της μορφής minusaminusn) θα πέσουμε κάτω από το xΞεκινάμε την κατασκευή της αναδιάταξης της σειράς της an
Υποθέτουμε ότι a1 le x Θέτουμε aprime1 = a1 και N1 = n1 = 1 Σύμφω-
να με την προηγούμενη παρατήρηση υπάρχει n2 isin N ο πρώτος
φυσικός αριθμός ώστε αν οι πρώτοι n2 minus 1 θετικοί όροι της anπροστεθούν στον a1 να δίνουν αποτέλεσμα μικρότερο ή ίσο από
τον x αλλά όταν προστεθεί και ο n2-στος θετικός όρος της an ναπροκύπτει αποτέλεσμα γνήσια μεγαλύτερο από τον x Ονομάζου-με αυτούς τους θετικούς όρους aprime2 a
prime3 a
primen2και αφού θέσουμε
N2 = n2 ισχύειN2minus1sum
n=1
aprimen le x ltN2sum
n=1
aprimen
132 Αναδιατάξεις σειρών
Πάλι από την παραπάνω παρατήρηση υπάρχει n3 ο πρώτος φυ-
σικός αριθμός ώστε αν προσθέσουμε τους πρώτους n3 minus 1 όρους
από τους αρνητικούς όρους της an στοsumN2
n=1 aprimen να προκύτει α-
ριθμός μεγαλύτερος ή ίσος του x αλλά όταν προσθέσουμε καιτον n3-στο όρο να προκύψει γνήσια μικρότερος του x Μετονο-μάζουμε αυτούς τους όρους σε aprimen2+1 a
primen2+n3
και αφού θέσουμε
N3 = n2 +n3 ισχύει
N3sum
n=1
aprimen le x ltN3minus1sum
n=1
aprimen
Έστω n4 ο πρώτος φυσικός αριθμός ώστε αν προσθέσουμε
τους επόμενους n4minus1 από τους θετικούς όρους της an στοsumN3
n=1 aprimen
να προκύπτει αποτέλεσμα μικρότερο ή ίσο με το x αλλά ότανπροσθέσουμε και τον n4-στο όρο να προκύψει αποτέλεσμα γνη-
σίως μεγαλύτερο του x Αν μετονομάσουμε αυτούς τους όρους σεaprimeN3+1 a
primeN3+n4
και αφού θέσουμε N4 = N3 +n4 ισχύει
N4minus1sum
n=1
aprimen le x ltN4sum
n=1
aprimen
Συνεχίζοντας επαγωγικά αυτή τη διαδικασία κατασκευάζουμε
την αναδιάταξη aprimen της an και έχουμε και φυσικούς αριθμούς N1 ltN2 lt ώστε για κάθε k isin N να ισχύουν τα εξής
bull aprimen gt 0 για κάθε n με N2kminus1 lt n le N2k (dagger)
bull aprimen lt 0 για κάθε n με N2k lt n le N2k+1 (Dagger)
bull
N2kminus1sum
n=1
aprimen le x ltN2ksum
n=1
aprimen και
N2kminus1sum
n=1
aprimen lt x leN2kminus1minus1sum
n=1
aprimen (lowast)
Θα ολοκληρώσουμε την απόδειξη αν δείξουμε ότι τα μερικά α-
θροίσματα sprimem τηςsuminfinn=1 a
primen συγκλίνουν στο x Αν ε gt 0 επειδή η
σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει η an είναι μηδενική ακολουθία οπότε ε-
ίναι μηδενική και η aprimen από το Λήμμα 1231 Άρα υπάρχει k0 isin Nώστε για κάθε k ge k0 να ισχύει |aN2kminus1| lt ε και |aN2k| lt ε Θέτουμεm0 = N2k0minus1 Θα δείξουμε ότι για κάθε m gem0 ισχύει |sprimemminusx| lt ε Έ-στω λοιπόν m gem0 Τότε υπάρχει k ge k0 ώστε είτε N2kminus1 lem lt N2k
είτε N2k le m lt N2k+1 Αν N2kminus1 le m lt N2k τότε από την (dagger) παίρ-νουμε ότι sprimeN2kminus1
le sprimem lt x Χρησιμοποιώντας τώρα την (lowast)
|sprimemminusx| = xminus sprimem le xminus sprimeN2kminus1leN2kminus1minus1sum
n=1
aprimenminusN2kminus1sum
n=1
aprimen = minusaprimeN2kminus1= |aprimeN2kminus1
| lt ε
123 Το θεώρημα Riemann 133
Ενώ αν N2k lem lt N2k+1 τότε από την (Dagger) παίρνουμε ότι x le sprimem lesprimeN2k Χρησιμοποιώντας πάλι την (lowast)
|sprimem minus x| = sprimem minus x le sprimeN2kminus x le
N2ksum
n=1
aprimen minusN2kminus1sum
n=1
aprimen = aN2k = |aN2k| lt ε
Τέλος αν a1 ge x επαναλαμβάνουμε την παραπάνω διαδικασία
ξεκινώντας από την πρόσθεση στον a1 αρνητικών όρων της anμέχρι το άθροισμα να πέσει για πρώτη φορά κάτω από το x καισυνεχίζουμε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο
Ασκήσεις
ασκηση 1231 Αποδείξτε ότι αν μια σειρά συγκλίνει αλλά όχι απολύτως
τότε υπάρχει αναδιάταξή της που να συγκλίνει στο +infin Ομοίως απο-δείξτε ότι υπάρχει αναδιάταξή της που να συγκλίνει στο minusinfin Ομοίωςαποδείξτε ότι υπάρχει αναδιάταξή της που δεν συγκλίνει σε κανένα ση-
μείο του Rcup plusmninfinασκηση 1232 Αποδείξτε ότι αν μια σειρά συγκλίνει αλλά όχι απολύτως
τότε υπάρχει αναδιάταξή της της οποίας τα μερικά αθροίσματα είναι
πυκνά στο R
ασκηση 1233 Αν an = cos(nπ)n υπάρχει αναδιάταξη aprimen της an ώστεsuminfinn=1 a
primen = e
ασκηση 1234 Αν an = sin(nπ2)n υπάρχει αναδιάταξη aprimen της an ώστεsuminfinn=1 a
primen = 1000
Μέρος III
Βασικές έννοιες στααπειρογινόμενα
Κεφάλαιο 13
Γενικά περίαπειρογινομένων
Απειρογινόμενοprodinfinn=1 xn ονομάζουμεmdashόπως είναι αναμενόμενοmdashτο
όριο του μερικού γινομένου
limNrarrinfin
Nprod
n=1
xn
Όμως στο γινόμενο αριθμών ο αριθμός μηδέν παίζει έναν πολύ
ιδιαίτερο ρόλο Εξαιτίας της απορροφητικότητάς του (είναι το
απορροφητικό στοιχείο του πολλαπλασιασμού) αν ένας όρος της
xn ισούται με μηδέν τότε κάθε γινόμενο που περιέχει αυτόν τονόρο κάνει μηδέν και είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε
prodinfinn=1 xn = 0
φράση η οποία δεν περιέχει καμία αξιόλογη πληροφορία για την
xn πέρα του ότι κάποιος όρος της είναι μηδέν Αυτού του τύπουτα γινόμενα δεν θα θεωρούμε ότι συγκλίνουν παρόλο που ξέρουμε
την τιμή του ορίου του μερικού γινομένου
Ακόμα και αν κάθε xn είναι διάφορο του μηδενός αν πάλιlimNrarrinfin
prodNn=1 xn = 0 δεν θα θεωρούμε ότι το απειρογινόμενο συ-
γκλίνει
Κεφάλαιο 14
Κριτήρια σύγκλισηςαπειρογινομένων
Μέρος IV
Ασυμπτωτικήσυμπεριφορά
ακολουθιών και σειρών
Κεφάλαιο 15
Ασυμπτωτικήσυμπεριφοράακολουθιών
Η ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών αφορά κυρίως σε ακο-
λουθίες οι οποίες έχουν όριο το +infin (ή το minusinfin) και για τις οποίεςθέλουμε να έχουμε μια εκτίμηση του μεγέθους τους από στοιχει-
ώδεις συναρτήσεις Αυτός ο όρος δεν είναι ίσως καλά ορισμένος
Για παράδειγμα χωρίς να έχει εισαχθεί η έννοια του λογαρίθμου ε-
ίναι αδύνατον να λυθεί η εξίσωση ex = t ενώ με την εισαγωγή τουη επίλυσή της είναι τετριμμένη Άρα τίθεται το ερώτημα ποιες θε-
ωρούμε στοιχειώδεις συναρτήσεις και εκφράσεις Η απάντηση σε
αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να είναι καθολική αλλά κάθε φορά ε-
ξαρτάται από το τι είδους εκτιμήσεις ζητάμε Έτσι ο λογάριθμος
μπορεί να θεωρηθεί μια στοιχειώδης συνάρτηση για την επίλυση
της ex = t αλλά αν επιθυμούμε να εκτιμήσουμε τον ίδιο τον λο-γάριθμο τότε θα θέλουμε να το κάνουμε με ακόμα πιο απλές συ-
ναρτήσεις όπως ένα πολυώνυμο (μια προσέγγιση για παράδειγμα
με το μερικό άθροισμα της σειράς Taylor)
Συνήθως λοιπόν το ζητούμενο είναι αν δοθεί μια ακολουθία xnγια την οποία ξέρουμε ότι xn rarrinfin τότε αναζητάμε μια συνάρτησηϕ(n) για την οποία να ισχύει
xnϕ(n)
rarr 1
την οποία ϕ(n) όμως να τη θεωρούμε laquoαπλούστερη έκφρασηraquoαπό ότι είναι η ίδια η xnΓια παράδειγμα έστω ότι το pn συμβολίζει το πλήθος των
πρώτων αριθμών μέχρι και τον αριθμό n Γνωρίζουμε ότι pn rarr
144 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
infin αφού υπάρχει άπειρο πλήθος πρώτων αριθμών από γνωστό
θεώρημα του Ευκλείδη Το θεώρημα των πρώτων αριθμών μας
λέει ότι
limnrarrinfin
pnn logn
= 1
Εδώ λοιπόν η laquoαπλήraquo συνάρτηση ϕ(n) είναι η
ϕ(n) = n logn
151 Η ακολουθία n
Η
xn = n = 1 middot 2 middot 3 middot middot middotn
είναι μια ακολουθία που έχει όριο το άπειρο και θα θέλαμε να
laquoκαταλαβαίνουμεraquo πόσο γρήγορα ή με τι ρυθμότρόπο μεγαλώνει
Η έκφρασή της ενώ περιέχει μόνο πολλαπλασιασμούς ακεραίων εν
τούτοις δεν μας δίνει κάποια αίσθηση του πόσο μεγάλη είναι για
παράδειγμα σε σχέση με το n Θα θέλαμε αν είναι εφικτό να τηνεκτιμήσουμε με δυνάμεις και ένα μικρό πλήθος πολλαπλασιασμών
και διαιρέσεων Κάτι τέτοιο είναι εφικτό και είναι γνωστό ως ο
τύπος του Stirling Ισχύει
limnrarrinfin
nradic2πn(ne)n
= 1
Άρα η ϕ(n) =radic
2πn(ne)n είναι μια ακολουθία που προσεγγίζειτην n καθώς n rarr infin και τη θεωρούμε ικανοποιητική ως προς τοπόσο απλή είναι
Για να αποδείξουμε αυτόν τον τύπο θα χρησιμοποιήσουμε μια
κλασική μέθοδο τη μέθοδο Laplace Πρώτα θα αναχθούμε σε μια
συνάρτηση τη συνάρτηση Γ Θέτουμε Γ(x) =intinfin0 txminus1eminust dt για x isin
R 0minus1minus2minus3 Το γράφημα της συνάρτησης Γ(x + 1) δίνεταιστο Σχήμα 151 Η συνάρτηση Γ ορίστηκε από το Euler το 1729
ως το απειρογινόμενο
Γ(x + 1) = 1 middot 2x
1+ x middot21minusx3x
2+ x middot 31minusx4x
3+ x middot middot middot
=infinprod
n=1
(1+ 1
n
)x (1+ x
n
)minus1
και μελετήθηκε στη μορφή του ολοκληρώματοςint 10 (minus log t)x dt στην
προσπάθειά του να ορίσει μια έννοια παραγοντικού για πραγ-
ματικούς αριθμούς Επίσης και ο Gauss από το 1811 μελέτησε τη
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ 145
συνάρτηση Γ στη μορφή
Πx = limkrarrinfin
1 middot 2 middot 3 middot middot middotk middot kx(x + 1)(x + 2) middot middot middot (x + k)
δεδομένου του ότι Πn = n (Άσκηση 1531)
YY
Y
Y Y Y
Σχήμα 151 Το γράφημα της συνάρτησης Γ(x + 1) R minus1minus2minus3 rarr R
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ
Πριν προχωρήσουμε στη μελέτη της συνάρτησης Γ υπενθυμίζουμε
ότι το ολοκλήρωμα της γκαουσιανής συνάρτησης είναι ίσο με 1
1radic2π
intinfinminusinfineminusx
22 dx = 1
προταση 1521 Η συνάρτηση Γ ικανοποιεί τις παρακάτω ιδιότη-
τες
(i) Γ(x + 1) = xΓ(x)
(ii) Για κάθε φυσικό αριθμό n ισχύει Γ(n+ 1) = n
(iii) Γ(12) = radicπ
Απόδειξη (i) Προκύπτει άμεσα με ολοκλήρωση κατά παράγο-
ντες
146 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
(ii) Αποδεικνύεται εύκολα από το (i) με επαγωγή
(iii) Γ(12) =intinfin0 tminus12eminust dt Αλλάζουμε μεταβλητές θέτοντας t =
x22 οπότε παίρνουμε
Γ(12) =intinfin
0
radic2xminus1eminusx
22xdx =radic
2
intinfin0eminusx
22 dx =radic
21
2
radic2π =
radicπ
Ο υπολογισμός τιμών της συνάρτησης Γ είναι πολύ δυσχερής
Όμως αυτό που συχνά είναι χρήσιμο να ξέρουμε είναι η ασυμ-
πτωτική συμπεριφορά των τιμών της Γ Συγκεκριμένα ισχύει ο
ακόλουθος τύπος
limxrarr+infin
Γ(1+ x)radic2πx(xe)x
= 1
Μια άμεση συνέπεια του τύπου αυτού είναι ο τύπος του Stirling
ο οποίος μας λέει πόσο είναι περίπου το n για μεγάλα n isin N
Αυτός προκύπτει από το γεγονός ότι Γ(n+ 1) = n Οπότε
limnrarr+infin
nradic2πn(ne)n
= 1
Δηλαδή για μεγάλα n
n ≃radic
2πn(ne
)n
Αυτό συνεπάγεται και την (n)1n ≃ ne
153 Η μέθοδος Laplace
Το 1774 ο Laplace παρουσίασε μια μέθοδο για τον υπολογισμό του
ορίου ολοκληρωμάτων της μορφήςint ba e
nf(x) dx καθώς n rarr infin (δε-
ίτε [10]) την οποία θα παρουσιάσουμε εδώ και θα την χρησιμο-
ποιήσουμε για την εκτίμιση της συνάρτησης Γ Η μέθοδος αφορά
σε συναρτήσεις f οι οποίες έχουν μέγιστη τιμή σε ένα και μόνοσημείο x0 στο διάστημα [a b] και επιπλέον a lt x0 lt b και η fέχει συνεχή 2η παράγωγο στο σημείο αυτό
Η ιδέα του Laplace είναι η εξής Αν η f έχει μέγιστο σε έναμόνο σημείο x0 τότε ενώ ο πολλαπλασιασμός n επί f(x) θα με-γαλώσει ανάλογα όλες τις τιμές της f στο διάστημα [a b] κα-τά τον παράγοντα n (συμπεριλαμβανομένης της f(x0)) δηλαδήnf(x0)nf(x) = f(x0)f(x) Αν όμως υψώσουμε σε εκθέτη μετά τονπολλαπλασιασμό συγκεκριμμένα αν θεωρήσουμε την enf(x) οι α-ντίστοιχοι λόγοι μεγενθύνονται εκθετικά enf(x0)enf(x) = en(f(x0)minusf(x))Αυτή η μεγέθυνση κάνει το ολοκλήρωμα της enf(x) να εξαρτάταιπολύ περισσότερο από τις τιμές κοντά στο x0 παρά από αυτές
153 Η μέθοδος Laplace 147
που είναι πιο μακριά Αλλά για τις τιμές κοντά στο x0 μπορο-
ύμε να προσεγγίσουμε την f από μια κατάλληλη γκαουσιανή κα-μπύλη (καμπύλη της μορφής eminusa(xminusx0)2 ) Αυτό είναι πράγματι εφι-
κτό διότι έχοντας η f μέγιστο στο x0 έχει πρώτη παράγωγο στο
x0 ίση με το μηδέν Οπότε στο ανάπτυγμα Taylor της f με κέντροστο x0 δεν υπάρχει γραμμικός όρος Δηλαδή μετά τον σταθερό
όρο του αναπτύγματος ο επόμενος είναι ο f primeprime(x0)(x minusx0)22 όροςο οποίος θα δώσει την κατάλληλη γκαουσιανή
Το φαινόμενο αυτό το βλέπουμε στο Σχήμα 152 όπου έχουμε
σχεδιάσει τη συνάρτηση exp(05((sinx)x)) και στη συνέχεια τηνexp(3((sinx)x)) (μαύρη καμπύλη) σε σμίκρυνση ώστε να χωράειστη σελίδα Στη δεύτερη περίπτωση η καμπύλη προσεγγίζεται
πολύ καλά από την γκαουσιανή (γκρι καμπύλη) Η προσέγγιση
αυτή αιτιολογεί τόσο την εμφάνιση του αριθμού e όσο και τηνεμφάνιση του αριθμού π στο αποτέλεσμα
13
Σχήμα 152 Η ιδέα της μεθόδου Laplace
Θα ξεκινήσουμε με την υπενθύμιση του Θεωρήματος Taylor από
τον απειροστικό λογισμό με το υπόλοιπο στη μορφή Peano
θεωρημα 1531 (Taylor) Αν μια συνάρτηση f R rarr R έχει συνεχή
δεύτερη παράγωγο στο x0 isin R τότε υπάρχει συνάρτηση h2 RrarrR ώστε
f(x) = f(x0)+ f prime(x0)(x minus x0)+1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2 + h2(x)(x minus x0)2
και limxrarrx0 h2(x) = 0
148 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Απόδειξη Η απόδειξη είναι απλή θέτουμε
h2(x) =f(x)minus f(x0)minus f prime(x0)(x minus x0)minus 1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2
(x minus x0)2
και υπολογίζουμε το όριο για x rarr x0 με τον κανόνα Lrsquo Hospital
λημμα 1532
1radic2π
intinfinminusinfineminusy
22 dy = 1
Απόδειξη Θέτουμε I =intinfinminusinfin e
minusy22 dy και παρατηρούμε ότι
I2 =(intinfin
minusinfineminusx
22 dx)(intinfin
minusinfineminusy
22 dy)=intinfinminusinfin
intinfinminusinfineminus(x
2+y2)2 dxdy
Αλλάζουμε σε πολικές συντεταγμένες και παίρνουμε
I2 =int 2π
0
intinfin0eminusr
22r dr dθ
= 2π(minuseminusr22)∣∣∣infin
0
= 2π
Έτσι I =radic
2π ολοκληρώνοντας την απόδειξη
λημμα 1533
limtrarrinfin
1radic2π
int tminusteminusy
22 dy = 1
Απόδειξη Επειδή η eminusy22 είναι άρτια συνάρτηση και
radic2π
minus1 intinfinminusinfin e
minusy22 dy =1 αρκεί να αποδείξουμε ότι
limtrarrinfin
intinfinteminusy
22 dy = 0
Αλλά η αλλαγή μεταβλητής z = y minus t δίνειintinfinteminusy
22 dy = eminust22intinfin
0eminusz
22eminuszt2 dz
le eminust22intinfin
0eminusz
22 dz =radic
2π2eminust
22
η οποία έχει όριο το 0 για t rarrinfin
Τώρα είμαστε έτοιμοι να αποδείξουμε το γενικό θεώρημα
θεωρημα 1534 (Μέθοδος Laplace) Έστω ότι η f [a b] rarr R είναι
δύο φορές παραγωγίσιμη στο x0 με την f primeprime συνεχή στο x0 το
153 Η μέθοδος Laplace 149
οποίο είναι το μοναδικό σημείο στο [a b] στο οποίο έχει μέγιστοΥποθέτουμε επίσης ότι f primeprime(x0) lt 0 και x0 isin (a b) Τότε
limtrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0))
= 1 (151)
Απόδειξη (Κάτω φράγμα) Από το Θεώρημα Taylor όπως διατυ-
πώθηκε στο Θεώρημα 1531 για κάθε ε gt 0 υπάρχει δ gt 0 ώστε αν
|xminusx0| lt δ τότε |h2(x)| lt ε2 δηλαδή minusε2 lt h2(x) lt ε2 Επιλέγου-με δ gt 0 ώστε να ικανοποιούνται τα προηγούμενα και επιπλέον
(x0 minus δx0 + δ) sube [a b] Άρα από το Θεώρημα Taylor και το ότι
f prime(x0) = 0 αφού στο x0 η f έχει μέγιστο θα έχουμε
f(x) = f(x0)+1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2 + h2(x)(x minus x0)2
ge f(x0)+1
2(f primeprime(x0)minus ε)(x minus x0)2
Άρα
int baetf(x) dx ge
int x0+δ
x0minusδetf(x) dx
ge etf(x0)int x0+δ
x0minusδet(f primeprime(x0)minusε
)(xminusx0)22 dx
(αλλάζοντας μεταβλητή με y =radict(minusf primeprime(x0)+ ε)(x minus x0))
ge etf(x0)
radic1
t(minusf primeprime(x0)+ ε
)int δradict(minusf primeprime(x0)+ε)
minusδradict(minusf primeprime(x0)+ε)
eminus12y
2
dy
Έτσι
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)ge 1radic
2π
int δradict(minusf primeprime(x0)+ε)
minusδradict(minusf primeprime(x0)+ε)
eminus12y
2
dy
radic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)+ ε
Όμως σύμφωνα με το Λήμμα 1533 η τελευταία παρένθεση συ-
γκλίνει στο 1 για t rarr infin Οπότε παίρνοντας lim inf ως προς t rarr infinσυμπεραίνουμε ότι
lim inftrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)geradic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)+ ε
150 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
για κάθε ε gt 0 Συνεπώς (για ε rarr 0+)
lim inftrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)ge 1 (152)
(Άνω φράγμα) Επιλέγουμε ε gt 0 ώστε f primeprime(x0) + ε lt 0 (θυμηθείτε
ότι f primeprime(x0) lt 0) Εφαρμόζοντας το θεώρημα Taylor όπως και πριν
παίρνουμε ότι υπάρχει δ gt 0 ώστε για κάθε x με |x minus x0| lt δ ναισχύει
f(x) le f(x0)+1
2
(f primeprime(x0)+ ε
)(x minus x0)2
Από την υπόθεση ότι η f έχει μέγιστο μόνο στο x0 συμπεραίνου-
με ότι για κάθε δ gt 0 υπάρχει θ gt 0 ώστε αν |x minus x0| ge δ ναισχύει f(x) le f(x0) minus θ Πράγματι αρκεί να θέσουμε θ = f(x0) minusmax|xminusx0|geδ f(x) το οποίο είναι θετικό εφόσον η f έχει μοναδικόσημείο μεγίστου στο x0 Έτσι έχουμεint baetf(x) dx =
int x0minusδ
aetf(x) dx +
int x0+δ
x0minusδetf(x) dx +
int bx+δ
etf(x) dx
le((x0 minus δ)minus a
)et(f(x0)minusθ
)+ etf(x0)
int x0+δ
x0minusδet2 (f
primeprime(x0)+ε)(xminusx0)2 dx
+(b minus (x0 + δ)
)et(f(x0)minusθ)
le (b minus a)et(f(x0)minusθ) + etf(x0)int x0+δ
x0minusδet2 (f
primeprime(x0)+ε)(xminusx0)2 dx
Αλλάζοντας μεταβλητές όπως και στο κάτω φράγμα καταλήγου-
με στην ανισότηταint baetf(x) dx le (b minus a)et(f(x0)minusθ) + etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)minus ε
)
Παίρνοντας lim sup καθώς t rarrinfin οδηγούμαστε στην
lim suptrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)leradic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)minus ε
για κάθε ε αρκετά κοντά στο μηδέν (ώστε minusf primeprime(x0)+ε lt 0) Αφήνο-
ντας το ε να πάει στο μηδέν από δεξιά καταλήγουμε στην
lim suptrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)le 1 (153)
153 Η μέθοδος Laplace 151
Οι (152) και (153) μαζί δίνουν το αποτέλεσμα
Η μέθοδος του Laplace μπορεί να εφαρμοστεί τώρα ώστε να υπο-
λογίσουμε την ασυμπτωτική συμπεριφορά της συνάρτησης Γ
πορισμα 1535 Για τη συνάρτηση Γ ισχύει
limxrarrinfin
Γ(x + 1)radic2πx(xe)x
= 1
Απόδειξη Στο ολοκλήρωμα που ορίζει τη συνάρτηση Γ κάνου-
με την αλλαγή μεταβλητής t = xr οπότε παίρνουμε
Γ(x + 1) = xx+1
intinfin0ex(log rminusr) dr
Διαιρούμε με xx+1 και παρατηρούμε ότι το ολοκλήρωμα στα δεξιά
μπορεί να εκτιμηθεί από τη μέθοδο Laplace πράγματι η συνάρ-
τηση f(r) = log r minus r έχει μέγιστο μόνο στο σημείο x0 = 1 και
f primeprime(x0) = minus1 lt 0 Έχουμε όμως να λύσουμε άλλο ένα πρόβλημα
Η απόδειξη που κάναμε στη μέθοδο Laplace χρησιμοποίησε κατά
ουσιαστικό τρόπο το ότι το πεδίο ολοκλήρωσης ήταν πεπερα-
σμένο Τώρα το άνω άκρο του ολοκληρώματος είναι +infin Γιανα ξεπεράσουμε αυτό το πρόβλημα χωρίζουμε το ολοκλήρωμα σε
δύο ολοκληρώματα το ένα μέχρι 2 και το άλλο από 2 και πάνω
Εύκολα βλέπουμε ότι για r ge 2 ισχύει log r le re (η (log r)r έχειμέγιστο στο r = e) Γράφουμε τώρα
Γ(x + 1)xx+1
=int 2
0ex(log rminusr) dr +
intinfin2ex(log rminusr) dr (154)
Για το δεύτερο ολοκλήρωμα έχουμε ότιintinfin
2ex(log rminusr) dr le
intinfin2eminusrx(1minuse
minus1) dr =(x(1minus eminus1)
)minus1eminus2x(1minuseminus1)
Επιστρέφοντας στην (154) και διαιρώντας με eminusxradic
2πx παίρνου-με
1
eminusxradic
2πx
int 2
0ex(log rminusr) dr le Γ(x + 1)
xx+1eminusxradic
2πx
le 1
eminusxradic
2πx
int 2
0ex(log rminusr) dr + 1radic
2πx(1minus eminus1)eminusx(1minus2eminus1)
Το όριο των ολοκληρωμάτων για x rarr infin είναι ίσο με 1 από τη
μέθοδο Laplace ενώ το όριο του τελευταίου όρου είναι 0 Οπότε
limxrarrinfin
Γ(x + 1)xx+1eminusx
radic2πx
= 1
δηλαδή το ζητούμενο
152 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
πορισμα 1536 (Τύπος του Stirling) Ισχύει
limnrarrinfin
nradic2πn(ne)n
= 1
Δηλαδή για μεγάλα n isin N ισχύει
n ≃radic
2πn(ne
)n
Πιο συγκεκριμμένη εκτίμηση για το n είναι η ακόλουθη
πορισμα 1537 Για κάθε n isin N ισχύει
radic2πn
(ne
)ne(12n+1)minus1
lt n ltradic
2πn(ne
)ne(12n)minus1
Απόδειξη Θεωρούμε την ακολουθία
dn = log(n)minus(n+ 1
2
)logn+n = log
nen
nnradicnrarr log
radic2π
όπως αποδείχθηκε στο Θεώρημα 1535 Επίσης ως προς τη μονο-
τονία αυτής της ακολουθίας έχουμε
dn minus dn+1 =(n+ 1
2
)log
n+ 1
nminus 1
=(n+ 1
2
)log
1+ (2n+ 1)minus1
1minus (2n+ 1)minus1minus 1
(12
log1+t1minust = t +
t3
3+ t5
5+ t7
7+ middot middot middot
)
= 1
3(2n+ 1)2+ 1
5(2n+ 1)4+ 1
7(2n+ 1)6+ middot middot middot
Η τελευταία έκφραση είναι μικρότερη από
1
3(2n+ 1)2+ 1
3(2n+ 1)4+ 1
3(2n+ 1)6+ middot middot middot
που ως γεωμετρική σειρά έχει άθροισμα
1
12n(n+ 1)= 1
12nminus 1
12(n+ 1)
και μεγαλύτερη από τον πρώτο της όρο (3(2n + 1)2)minus1 ο οποίος
ελέγχουμε με απλές πράξεις ότι είναι γνήσια μεγαλύτερος από
1
12n+ 1minus 1
12(n+ 1)+ 1
153 Η μέθοδος Laplace 153
Δείξαμε έτσι ότι η ακολουθία dn minus (12n)minus1 είναι γνησίως αύξουσα
με όριο το log(radic
2π) άρα dn minus (12n)minus1 lt logradic
2π και η ακολουθίαdnminus (12n+1)minus1 είναι γνησίως φθίνουσα με όριο πάλι το log(
radic2π)
άρα dn minus (12n + 1)minus1 gt logradic
2π Οι dn minus (12n)minus1 lt logradic
2π και dn minus(12n+ 1)minus1 gt log
radic2π είναι οι ζητούμενες
Ανάλογη εκτίμηση ισχύει και για τη συνάρτηση Γ
θεωρημα 1538 Για κάθε x ge 0 ισχύει
Γ(x + 1) = xxeminusxradic
2πx exp(micro(x)
)
όπου η micro(x) είναι μια φθίνουσα συνάρτηση μη αρνητική γιαx ge 1 και
micro(x) = 1
12xminus 1
3
intinfin0
p3(t)(t + x)3 dt
όπου η p3(t) είναι μια περιοδική συνάρτηση με περίοδο 1 η οποία
στο [01] δίνεται από τον τύπο p3(t) = t3 minus 32t
2 + 12t
Η απόδειξη ξεφεύγει από τους σκοπούς του παρόντος και μπο-
ρεί να βρεθεί στο [12] (σελίδα 62) όπου διατηρήσαμε τον συμβο-
λισμό το συγκεκριμμένου βιβλίου
Ασκήσεις
ασκηση 1531 Αποδείξτε ότι
Γ(n+ 1) = n = limkrarrinfin
1 middot 2 middot 3 middot middot middotk middot kn(n+ 1)(n+ 2) middot middot middot (n+ k)
ασκηση 1532 Αποδείξτε ότι Γ(x + 1) =int 1
0(minus log t)x dt
ασκηση 1533 Αποδείξτε ότι η συνάρτηση Γ είναι λογαριθμικά κυρτή
δηλαδή ότι η συνάρτηση log Γ είναι κυρτή
ασκηση 1534 Αποδείξτε ότι
Γ
(n+ 1
2
)= (2n)
4nn
radicπ
ασκηση 1535 Χρησιμοποιείστε τη συνάρτηση Γ για να αποδείξετε ότιintinfin
0eminust
adt = 1
aΓ
(1
a
)
όπου a gt 0
ασκηση 1536 Η συνάρτηση laquoβήταraquo B δίνεται από τον τύπο B(xy) =int 10 t
xminus1(1minus t)yminus1 dt για x gt 0 και y gt 0 Αποδείξτε ότι
B(xy) = Γ(x)Γ(y)Γ(x +y)
154 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
ακολουθώντας τα παρακάτω βήματα Γράψτε το γινόμενο Γ(x)Γ(y) ωςδιπλό ολοκλήρωμα με δύο μεταβλητές u v στο [0infin) times [0infin) Αλλάξτεμεταβλητές θέτοντας u = zw και v = z(1 minus w) ώστε να οδηγηθείτε στογινόμενο Γ(x +y)B(xy)
ασκηση 1537 Αποδείξτε χρησιμοποιώντας την ασυμπτωτική συμπεριφο-
ρά της συνάρτησης Γ ότι ασυμπτωτικά (για x και y μεγάλα) ισχύει
B(xy) ≃radic
2πxxminus
12yyminus
12
(x +y)x+yminus 12
ασκηση 1538 Υποθέστε ότι f(x + 1) = xf(x) και f(1) = 1 Αποδείξτε ότι
αν
limnrarrinfin
f(x +n)(nminus 1)nx
= 1
τότε
f(x) = limnrarrinfin
(nminus 1)nx
x(x + 1) (x +nminus 1)
ασκηση 1539 Αποδείξτε ότι για κάθε n k isin N με k le n ισχύει
(nk
)kle(nk
)lt
1
e
(enk
)k
Υπόδειξη Για το κάτω φράγμα παρατηρήστε ότι
(nk
)= nk
kminus1prod
i=1
nminus ikminus i και
nminus ikminus i ge
nk
για κάθε i = 12 kminus 1 Για το άνω φράγμα
(nk
)ltnk
kκαι ekminus1 ge
kminus1prod
i=1
(1+ 1
i
)i= kk
k
από τη μονοτονία της (1+1i)i (Παρατηρήστε επίσης ότι αν αντί για τηντελευταία ανισότητα χρησιμοποιηθεί η kkk le
suminfinn=o k
nn = ek θα πάρουμεασθενέστερη ανισότητα κατά τον παράγοντα 1e)
παρατηρηση 1539 Το άνω φράγμα για τον διωνυμικό συντελεστή δεν
είναι ακριβές όταν το k είναι κοντά στο n Για αυτό χρησιμοποιώνταςτο ότι
(nk
)=(nnminusk
)μπορούμε να γράψουμε την ακριβέστερη ανισότητα
max
(nk
)k(
nnminus k
)nminuskle(nk
)lt
1
emin
(enk
)k(ennminus k
)nminusk
Επίσης και η κάτω ανισότητα είναι γνήσια αν k lt n
154 Η ακολουθία πn 155
154 Η ακολουθία πn
Αυτή η ενότητα αναφέρεται στο Θεώρημα των πρώτων αριθμών
Το θεώρημα αυτό λέει ότι το πλήθος των πρώτων αριθμών που
είναι μικρότεροι ή ίσοι του x είναι ασυμπτωτικά ίσο με x logxΣυγκεκριμένα θα αποδείξουμε το εξής
θεωρημα 1541 (1896 Vallee de Poussin-Hadamard) Αν για κάθε x ge 2
θέσουμε
π(x) =∣∣∣p p πρώτος le x
∣∣∣
τότε ισχύει
limxrarrinfin
π(x)x logx
= 1
Φανερά η συνάρτηση π(x) είναι κατά διαστήματα σταθερή καιισχύει π(x) = π(n) = πn για κάθε x isin [nn+ 1) και αυτός είναι ολόγος που το θέμα αυτό εμπίπτει στους σκοπούς του παρόντος
Επιπλέον είναι προφανώς αύξουσα
Η απόδειξη αυτού του θεωρήματος έγινε πρώτη φορά (ανε-
ξάρτητα) από τους Hadamard και de la Vallee Poussin το 1896 Η
απόδειξη ήταν εξαιρετικά πολύπλοκη και βασιζόταν στο να α-
ποδειχθεί πρώτα ότι η συνάρτηση ζ(s) =suminfinn=1 1ns του Riemann
δεν έχει ρίζες για s isin C με real(s) = 1 και στη συνέχεια ένα τρόπο
να αποδειχθεί το θεώρημα από αυτό Το πρώτο βήμα απλοποι-
ήθηκε από τον Mertens και το αναπτύσσουμε εδώ και το δεύτερο
βήμα απλοποιήθηκε από τον D J Newman χρησιμοποιώντας στην
ουσία το Θεώρημα του Cauchy από τη Μιγαδική Ανάλυση
Άλλες αποδείξεις χωρίς τη χρήση μιγαδικών έχουν βρεθεί (Selberg
και Erdos 1949) αλλά είναι εξαιρετικά πολύπλοκες Εδώ θα ακο-
λουθήσουμε την απόδειξη του D J Newman από το [11]
Για την απόδειξη θα χρειαστούμε διάφορες βοηθητικές προ-
τάσεις Ξεκινάμε με το να εισαγάγουμε τις κατάλληλες συναρ-
τήσεις και να αποδείξουμε μερικές βασικές ιδιότητες για αυτές
Θέτουμε
ζ(z) =infinsum
n=1
1
nz Φ(z) =
sump
logppz
ϑ(x) =sumplex
logp
όπου z isin C και x isin R και p isin N πρώτος αριθμόςΗ πρώτη πρόταση που θα αποδειξουμε είναι ότι η συνάρτη-
ση ζ δεν έχει ρίζα σε κάνενα z isin C με real(z) ge 1 Για αυτό θα
χρειαστούμε δύο λήμματα
λημμα 1542 (Euler) Για real(z) gt 1 ισχύει
ζ(z) =prodp
1
1minus pminusz
156 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Απόδειξη Από το θεώρημα μοναδικής αναπαράστασης κάθε
φυσικού αριθμού ως γινόμενο πρώτων έχουμε ότι
ζ(z) =sum
r1 r2ge0
1
(2r13r25r37r411r5 )z
Βγάζοντας κοινούς παράγοντες τα 12r1z το τελευταίο άθροισμα
ισούται με sum
r1ge0
1
2r1z
sum
r2ge0
1
3r25r37r411r5 )z
Επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία επαγωγικά προκύπτει ότι
ζ(z) =prodp
sum
rge0
pminusrz =
prodp
1
1minus pminusz (155)
υπό τον περιορισμό real(z) gt 1 ώστε όλες οι σειρές και τα γινόμενα
να συγκλίνουν
λημμα 1543 Η συνάρτηση h1(z) = ζ(z) minus1
z minus 1επεκτείνεται ολο-
μορφικά στο real(z) gt 0
Απόδειξη Για real(z) gt 1 φανερά ισχύει
ζ(z)minus 1
z minus 1=
infinsum
n=1
1
nzminusintinfin
1
1
xzdx =
infinsum
n=1
int n+1
n
(1
nzminus 1
xz
)dx
Αλλά η τελευταία σειρά συγκλίνει για real(z) gt 0 διότι φανερά
∣∣∣∣∣int n+1
n
(1
nzminus 1
xz
)dx
∣∣∣∣∣ =∣∣∣∣∣zint n+1
n
int xn
1
tz+1dtdx
∣∣∣∣∣
le maxnletlen+1
∣∣∣∣ztz+1
∣∣∣∣
le |z|nreal(z)+1
προταση 1544 (Hadamard) Η συνάρτηση ζ δεν έχει ρίζα σε κάνε-να z isin C με real(z) ge 1 Αυτό συνεπάγεται ότι η Φ(z)zminus1 minus (z minus 1)minus1
επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 1
Απόδειξη Για real(z) gt 1 αφού το γινόμενο (155) συγκλίνει συ-
μπεραίνουμε ότι ζ(z) ne 0 Επίσης logζ(z) =sump log
11minuspminusz και παρα-
γωγίζοντας οδηγούμαστε με απλές πράξεις στην
minusζprime(z)ζ(z)
=sump
logppz minus 1
= Φ(z)+sump
logppz(pz minus 1)
154 Η ακολουθία πn 157
Αναδιατάσσοντας τους όρους της παραπάνω εξίσωσης βρίσκουμε
Φ(z)minus 1
z minus 1= minusζ
prime(z)ζ(z)
minus ζ(z)minussump
logppz(pz minus 1)
+(ζ(z)minus 1
z minus 1
)
Επειδή έχουμε δείξει στο Λήμμα 1543 ότι η τελευταία παρένθεση
είναι ολομορφική για real(z) gt 0 και η τελευταία σειρά συγκλίνει
για real(z) gt 12 συμπεραίνουμε ότι η Φ(z) minus 1(z minus 1) έχει πόλουςμόνο στις ρίζες της ζ(z) για real(z) gt 12 Επειδή μας ενδιαφέρειτο πεδίο real(z) ge 1 και η ζ(z) δεν έχει ρίζες για real(z) gt 1 μένει να
αποδείξουμε ότι στο real(z) = 1 η ζ(z) δεν μηδενίζεταιΘα δειξουμε λοιπόν ότι αν a isin R 0 τότε ζ(1 + ia) ne 0 Ας
υποθέσουμε ότι η ζ(z) έχει ρίζα τάξης micro στο 1 + ia και τάξης νστο 1 + 2ia (αν όχι ν = 0) Επειδή φανερά ισχύει ζ(z) = ζ(z) ηζ(z) έχει ρίζα τάξης micro και στο 1minus ia και τάξης ν και στο 1minus2iaΆρα είναι της μορφής
ζ(z) = (z minus (1+ ia))micro(z minus (1minus ia))micro(z minus (1+ 2ia))ν(z minus (1minus 2ia))νh2(z)
όπου η h2 δεν μηδενίζεται σε κανένα από τα 1 plusmn ia και 1 plusmn 2iaΥπολογίζοντας την παράσταση ζprime(z)ζ(z) προκύπτει ότι
Φ(z) = minusmicroz minus (1+ ia) +
minusmicroz minus (1minus ia) +
minusνz minus (1+ 2ia)
+ minusνz minus (1minus 2ia)
+ h3(z)
όπου h3(z) ολομορφική για real(z) ge 1 Συνεπώς εύκολα υπολογίζου-
με ότι
limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn ia) = minusmicro
και
limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn 2ia) = minusν
Επιπλέον επειδή
ζ(z) = 1
z minus 1+ h1(z)
όπου η h1 είναι ολομορφική για real(z) gt 0 εύκολα υπολογίζουμε
ότι
minusεζprime(1+ ε)ζ(1+ ε) =
1+ ε2hprime1(1+ ε)1+ εh1(1+ ε)
rarr 1
καθώς ε rarr 0+ Οπότε
limεrarr0+
εΦ(1+ ε) = limεrarr0+
minusεζ
prime(1+ ε)ζ(1+ ε) minus ε
sump
logpp1+ε(p1+ε minus 1)
= 1
158 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Έχουμε δείξει λοιπόν ότι
limεrarr0+
εΦ(1+ ε) = 1 limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn ia) = minusmicro limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn 2ia) = minusν
Από αυτές τώρα έχουμε
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)Φ(1+ ε + ira) =
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)sump
logpp1 + ε + ira
=sump
logpp1+ε
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)1
pira
=sump
logpp1+ε
4sum
m=0
(4
m
)1
pi(mminus2)a
=sump
logpp1+ε
4sum
m=0
(4
m
)pminusiam2pia(4minusm)2
=sump
logpp1+ε (p
ia2 + pminusia2)4
=sump
logpp1+ε (2real(p
ia2))4 ge 0
Συνεπώς για ε gt 0 ισχύει
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)εΦ(1+ ε + ira) ge 0
και παίρνοντας όριο για ε rarr 0+ παίρνουμε 6 minus 8micro minus 2ν ge 0 Από
αυτό φανερά micro = 0 και συνεπώς ζ(1+ iα) ne 0 για καθε a isin R 0ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Για την απόδειξη του Θεωρήματος των Πρώτων αριθμών πα-
ρατηρούμε ότι
ϑ(x) lesumplex
logx = (logx)π(x)
άραϑ(x)x
le π(x)x logx
(156)
Επιπλέον για κάθε 0 lt ε lt 1 ισχύει
ϑ(x) gesum
x1minusεleplexlogp ge
sum
x1minusεleplex(1minusε) logx = (1minusε) logx
(π(x)minusπ(x1minusε)
)
Αλλά φανερά π(t) le t για κάθε t ge 2 οπότε εφαρμόζοντας αυτό
το φράγμα στην ποσότητα π(x1minusε) παίρνουμε ότι
ϑ(x) ge (1minus ε) logx(π(x)minus x1minusε)
154 Η ακολουθία πn 159
Η τελευταία μαζί με την (156) μας οδηγούν στην
ϑ(x)x
le π(x)x logx
le 1
1minus εϑ(x)x
+ logxxε
(157)
Αφού όμως limxrarrinfin(logx)xε = 0 αρκεί να δείξουμε ότι
limxrarrinfin
ϑ(x)x
= 1
Η απόδειξη για αυτό θα βασιστεί στην εξής παρατήρηση Αν
υπάρχει ε gt 0 ώστε να υπάρχουν οσοδήποτε μεγάλα x ώστε ϑ(x) ge(1+ ε)x τότε για αυτά τα x ισχύει
int (1+ε)xx
ϑ(t)minus tt2
dt geint (1+ε)xx
(1+ ε)x minus tt2
dt
επειδή η ϑ είναι αύξουσα Αλλάζοντας μεταβλητή θέτοντας y =tx προκύπτει ότι
int (1+ε)xx
ϑ(t)minus tt2
dt geint 1+ε
1
(1+ ε)minusyy2
dy gt 0
Άρα το όριο
limTrarrinfin
int T1
ϑ(t)minus tt2
dt (158)
δεν υπάρχει (από το κριτήριο Cauchy)
Ομοίως αν υπάρχει 0 lt ε lt 1 και οσοδήποτε μεγάλα x ώστεϑ(x) le (1minus ε)x τότε
int x(1minusε)x
ϑ(t)minus tt2
dt leint x(1minusε)x
(1minus ε)x minus tt2
dt =int 1
1minusε
1minus ε minus tt2
dt lt 0
οπότε και πάλι δεν υπάρχει το όριο (158) Συνεπώς θα έχουμε ο-
λοκληρώσει την απόδειξη του Θεωρήματος των Πρώτων Αριθμών
αν αποδείξουμε ότι το ολοκλήρωμα
intinfin1
ϑ(x)minus xx2
dx = limTrarrinfin
int T1
ϑ(t)minus tt2
dt
υπάρχει Για αυτό θα χρησιμοποιήσουμε την εξής πρόταση από
τη Μιγαδική Ανάλυση την οποία θα αποδείξουμε στο τέλος
προταση 1545 (D J Newman) Έστω ότι η f(t) ορισμένη για t ge 0
είναι φραγμένη τοπικά ολοκληρώσιμη και ότι η συνάρτηση g(z) =intinfin0 f(t)eminuszt dt για real(z) gt 0 επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 0
Τότε το ολοκλήρωμαintinfin0 f(t)dt υπάρχει και είναι ίσο με g(0)
160 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Για τις ανάγκες της απόδειξης του Θεωρήματος των πρώτων
αριθμών θέτουμε f(t) = ϑ(et)eminust minus 1 για την οποία πρέπει να α-
ποδείξουμε ότι είναι φραγμένη (προφανώς είναι τοπικά ολοκλη-
ρώσιμη γιατί είναι συνεχής στο R N) Επίσης
g(z) =intinfin
0f(t)eminuszt dt =
intinfin0
(ϑ(et)eminust minus 1
)eminuszt dt
=intinfin
0ϑ(et)eminust(1+z) minus
intinfin0eminuszt dt
=intinfin
0ϑ(et)eminust(1+z) dt minus 1
z
Παρατηρούμε όμως ότι αν αλλάξουμε μεταβλητή θέτοντας x = etκαι συμβολίσουμε με 2 = p1 lt p2 lt την ακολουθία των πρώτωναριθμών τότε
zintinfin
0eminusztϑ(et)dt = z
intinfin1
ϑ(x)xz+1
dx =infinsum
n=1
int pn+1
pn
ϑ(x)xz+1
dx
=infinsum
n=1
int pn+1
pnzϑ(pn)xz+1
dx
=infinsum
n=1
ϑ(pn)
(1
pznminus 1
pzn+1
)
και χρησιμοποιώντας άθροιση κατά παράγοντες (Λήμμα 1121) η
τελευταία ποσότητα ισούται με
infinsum
n=1
ϑ(pn)minus ϑ(pnminus1)pzn
=infinsum
n=1
logpnpzn
= Φ(z)
Συνεπώς ισχύει
g(z) = Φ(1+ z)1+ z minus 1
z
Συνοψίζοντας λοιπόν για να εφαρμόσουμε την Πρόταση 1545
και να ολοκληρωθεί η απόδειξη μας μένει να αποδείξουμε τους
εξής δύο ισχυρισμούς
bull η f(t) = ϑ(et)eminust minus 1 είναι φραγμένη
bull η g(z) επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 0
Το δεύτερο είναι άμεσο αφού είναι το περιεχόμενο της Πρότα-
σης 1544 Το πρώτο προκύπτει αμέσως από το ακόλουθο
λημμα 1546 (Chebyshev) Υπάρχει σταθερά C gt 0 ώστε ϑ(x) le Cxοπότε η f είναι φραγμένη
154 Η ακολουθία πn 161
Απόδειξη Για κάθε n isin N ισχύει
22n = (1+ 1)2n =(
2n0
)+ +
(2n2n
)ge(
2nn
)
Αλλά
eϑ(2n)minusϑ(n) =prod
nltple2n
p le(
2nn
)
διότι (2nn
)= (2n)(2nminus 1)(2(nminus 1))(2nminus 3)(2(nminus 2)) middot middot middot (n+ 1)
n(nminus 1) middot middot middot2 middot 1
και το τελευταίο κλάσμα είναι ακέραιος αλλά κανένας πρώτος
παράγοντας του αριθμητή (που αναγκαστικά είναι γνήσια μεγα-
λύτερος του n) δεν μπορεί να διαγραφεί με παράγοντα του παρο-νομαστή (που είναι μικρότερος ή ίσος του n)Άρα eϑ(2n)minusϑ(n) le 22n οπότε ϑ(2n) minus ϑ(n) le 2n log 2 Αυτό και
η Άσκηση 425 συνεπάγονται ότι υπάρχει σταθερά C gt 0 ώστε
ϑ(x) le Cx
1541 Απόδειξη της Πρότασης 1545
Για T gt 0 θέτουμε gT (z) =int T0 f(t)e
minuszt dt η οποία είναι φανερά ολο-μορφική για όλα τα z isin C Η απόδειξη θα γίνει αποδεικνύονταςότι limTrarrinfin(gT (0)) = g(0)Έστω ότι R gt 0 και θέτουμε C να είναι το σύνορο του z isin
C |z| le R και real(z) gt minusδ όπου το δ = δ(R) gt 0 είναι αρκετά
μικρό ώστε η g(z) να είναι ολομορφική στο C Εφαρμόζουμε τονολοκληρωτικό τύπο του Cauchy στη συνάρτηση
(g(z)minus gT (z))ezT(
1+ z2
T 2
)
στο 0 και παίρνουμε ότι
g(0)minus gT (0) =1
2πi
int
C
(g(z)minus gT (z))ezT(1+ z2R2
)
zdz
Έτσι αρκεί να δείξουμε ότι η ποσότητα στα δεξιά τείνει το μηδέν
καθώς το R τείνει στο άπειροΣτο ημικύκλο C+ = C cap z real(z) gt 0 έχουμε ότι
|g(z)minus gT (z)| =∣∣∣∣intinfinTf(t)eminuszt dt
∣∣∣∣ le finfinintinfinT|eminuszt|
= finfinintinfinTeminusreal(z)t dt = finfin
eminusreal(z)tminusreal(z)
∣∣∣∣∣infin
T
= finfineminusreal(z)T
real(z)
162 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Επειδή |R2 + z2| = |zz + z2| = |z||z + z| = 2real(z) middot R ισχύει∣∣∣∣∣ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ = ereal(z)T
∣∣∣∣∣R2 + z2
R2z
∣∣∣∣∣ = ereal(z)T 2real(z)
R2
Οπότε ∣∣∣∣∣(g(z)minus gT (z)
)ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ le2finfinR2
Συνεπώς
∣∣∣∣∣1
2πi
int
C+
(g(z)minus gT (z)
)ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ lefinfinπiR2
int
C+dz = finfin
R
Άρα στο C+ το ολοκλήρωμα πάει στο μηδέν καθώς R rarrinfinΜένει να ελέγξουμε το ολοκλήρωμα στο Cminus = C cap z real(z) lt 0
Για αυτή την καμπύλη θα εξετάσουμε ξεχωριστά τις g και gT Αφού η gT είναι αναλυτική η καμπύλη Cminus μπορεί να αντικατα-σταθεί από το ημικύκλιο Cprimeminus = z isin C |z| = R real(z) lt 0 Τοολοκλήρωμα τώρα φράσσεται ως εξής
∣∣∣∣∣1
2πi
int
CprimeminusgT (z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣
le 1
2π
int
Cprimeminus|gT (z)|
∣∣∣∣∣ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ dz
Αλλά
|gT (z)| le finfinint T
0|eminuszt|dt le finfin
int Tminusinfin|eminuszt|dt = finfinereal(z)T
|real(z)|
Οπότε ∣∣∣∣∣1
2πi
int
CprimeminusgT (z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣ lefinfinR
Τέλος για το ολοκλήρωμα με την g(z) ισχύει∣∣∣∣∣
1
2πi
int
Cminusg(z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣
le 1
2π
int
Cminus
∣∣∣∣∣g(z)(
1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ middot eminus|real(z)|T dz
αφού real(z) lt 0 Η τελευταία παράσταση όμως μπορεί να γίνει
οσοδήποτε μικρή για T rarrinfinΒάζοντας όλα τα παραπανω μαζί και παίρνοντας lim sup κα-
ταλήγουμε στο ότι
lim supTrarrinfin
∣∣g(0)minus gT (0)∣∣ le 2finfin
R
154 Η ακολουθία πn 163
για κάθε R gt 0 οπότε
lim supTrarrinfin
∣∣g(0)minus gT (0)∣∣ = 0
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Βιβλιογραφία
[1] Απόστολος Γιαννόπουλος Απειροστικός Λογισμός Ι amp ΙΙ (Ση-
μειώσεις Μαθήματος)
httpusersuoagr˜apgiannopnoteshtml
[2] Δημήτριος Κάππος Μαθήματα Αναλύσεως Απειροστικός
Λογισμός Α
[3] Στυλιανός Νεγρεπόντης Σταύρος Γιωτόπουλος Ευστάθιος
Γιαννακούλιας Απειροστικός Λογισμός Ι Συμμετρία 1997
2004
[4] Σωτήρης Ντούγιας Απειροστικός Λογισμός Ι Πανεπιστήμιο
Ιωαννίνων 2000 2004
[5] Αντώνης Τσολομύτης Σύνολα και Αριθμοί Leader Books 2004
[6] Robert Bartle The elements of Real Analysis 2nd ed John Wiley amp Sons
1989
[7] Konrad Knopp Infinite sequences and series Dover Publications 1956
[8] Thomas William Korner A companion to Analysis Graduate Studies in
Mathematics vol 62 American Mathematical Society 2004
[9] Serge Lang A first Course in Calculus 5th ed Undergraduate Texts in
Mathematics Springer-Verlag 1986
[10] Pierre Simon Laplace Memoir on the probability of causes of events
tome sixieme of Memoires de Mathematique et de Physique English
translation by S M Stigler Statist Sci 1(19)364ndash378 1986
[11] D J Newman Simple analytic proof of the prime number theorem
Amer Math Monthly 87 (1980) 693ndash696
[12] Reinhold Remmert Classical Topics in Complex Function Theory vo-
lume 172 of Graduate Texts in Mathematics Springer Verlag 1998
166 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[13] Walter Rudin Principles of Mathematical Analysis 3rd edition McGraw
Hill International Editions 1976
[14] Karl Stromberg An introduction to Classical Real Analysis Chapman amp
Hall 1996
Ευρετήριο ελληνικών όρων
Σύμβολα
άνω
όριο ακολουθίας 73
φράγμα ακολουθίας 31
φραγμένη ακολουθία 31
πέρας ακολουθίας 32
άνω όριο ακολουθίας 74
άθροιση κατά παράγοντες 124
άθροισμα ακολουθιών 21
όριο
ακολουθίας 45
υπακολουθιακό 73
όροι ακολουθίας 19
αύξουσα ακολουθία 27
ακολουθία 19
άνω όριο 73 74
άνω φράγμα 31
άνω φραγμένη 31
άνω πέρας 32
όριο 45
όροι 19
αύξουσα 27
ανώτερο όριο 73 74
αποκλίνουσα 55
απολύτως φραγμένη 31
βασική 53
γνησίως αύξουσα 27
γνησίως μονότονη 27
γνησίως φθίνουσα 27
ελάχιστο άνω φράγμα 32
επάλληλες 79
κάτω όριο 73 74
κάτω φραγμένη 31
κάτω πέρας 32
κανόνας Lrsquo Hospital 81
κατώτερο όριο 73 74
μέγιστο κάτω φράγμα 32
μερικό άθροισμα 89
μηδενική 39
μονότονη 27
φραγμένη 31
φραγμένης κύμανσης 126
φθίνουσα 27
σύνολο όρων 19
σειρά της 89
συγκλίνουσα 45
τελικό τμήμα 19
Cauchy 53
infimum 32
supremum 32
ακολουθίες
λήμμα του Stoltz 81
ακολουθίες ισοσυγκλίνουσες 50
ανώτερο
όριο ακολουθίας 73
ανώτερο όριο ακολουθίας 74
αναδιάταξη
φυσικών αριθμών 128
σειράς 127
αναδιάταξη σειράς 128
ανισότητα
Bernoulli 10
ανισότητα αριθμητικού γεω-
μετρικούς αρμονικού μέσου
80
ανοικτή περιοχή σημείου 39
απόλυτη σύγκλιση σειράς 98
απλή σύγκλιση σειράς 98
αποκλίνουσα ακολουθία 55
απολύτως φραγμένη ακολου-
θία 31
αριθμητικός μέσος 79
αριθμητικός-αρμονικός μέσος
83
αριθμογεωμετρικός μέσος 84
αρμονική σειρά 98
αρμονικός μέσος 79
168 Ευρετηριο ελληνικων ορων
αρρητότητα του e 61
αρχή της καλής διάταξης 9
βασική ακολουθία 53
βασική τριγωνομετρική ταυτότη-
τα 14
γεωμετρική σειρά 89
γεωμετρικός μέσος 79
γινόμενο ακολουθιών 21
γνησίως
αύξουσα ακολουθία 27
μονότονη ακολουθία 27
φθίνουσα ακολουθία 27
διαφορά ακολουθιών 21
διωνυμικό ανάπτυγμα 11
εκθετική συνάρτηση 56 59
ελάχιστο
άνω φράγμα ακολουθίας
32
υπακολουθιακό όριο 74
εναλλάσουσα σειρά 123
επάλληλες ακολουθίες 79
επαγωγή 9
ιδιότητα Cauchy 96
ισότητα ακολουθιών 21
ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες 50
κάτω
όριο ακολουθίας 73
φραγμένη ακολουθία 31
πέρας ακολουθίας 32
κάτω όριο ακολουθίας 74
κέντρο περιοχής 39
καλή διάταξη του N 9
κανόνας Lrsquo Hospital για ακο-
λουθίες 81
κατώτερο
όριο ακολουθίας 73
κατώτερο όριο ακολουθίας 74
κριτήριο
n-στης ρίζας του Cauchy
112
λόγου ακολουθιών 43
λόγου ακολουθιών ορια-
κό 51
λόγου Drsquo Alambert 110
λογαριθμικό 116
ολοκληρωτικό 107
οριακής σύγκρισης 100
οριακής σύγκρισης λόγων
101
φράγματος 95
σύγκρισης 99
συμπύκνωσης του Cauchy
104
Cauchy 96
Bertrand 117 118
Gauss 119
Dini-Kummer 102
Dirichlet 124 125
Leibniz 123
Raabe-Duhamel 115
λήμμα του Stoltz 81
λόγος γεωμετρικής σειράς 89
λογαριθμικό κριτήριο 116
μέγιστο
κάτω φράγμα ακολουθίας
32
υπακολουθιακό όριο 74
μέσος
αριθμητικός 79
αριθμητικός-αρμονικός 83
αριθμογεωμετρικός 84
αρμονικός 79
γεωμετρικός 79
μέθοδος Laplace 146
μερικό άθροισμα ακολουθίας
89
μηδενική ακολουθία 39
μονότονη ακολουθία 27
μοναδικότητα ορίου ακολουθίας
45
ολοκληρωτικό κριτήριο 107
οριακό κριτήριο λόγου ακολου-
θιών 51
ορισμός της εκθετικής συνάρ-
τησης 59
φραγμένη ακολουθία 31
φθίνουσα ακολουθία 27
Ευρετηριο ελληνικων ορων 169
περιοχή σημείου 39
πηλίκο ακολουθιών 22
σύγκλιση ακολουθιών 39
σύνολο όρων ακολουθίας 19
σύνθεση ακολουθιών 22
σειρά 89
αρμονική 98
γεωμετρική 89
εναλλάσουσα 123
τηλεσκοπική 102
σειρές
n-στης ρίζας του Cauchy
112
αναδιατάξεις 127 128
απόλυτη σύγκλιση 98
απλή σύγκλιση 98
εναλλάσουσες 123
κριτήριο λόγου Drsquo Alambert
110
κριτήριο λογαριθμικό 116
κριτήριο οριακής σύγκρι-
σης 100
κριτήριο οριακής σύγκρι-
σης λόγων 101
κριτήριο φράγματος 95
κριτήριο σύγκρισης 99
κριτήριο συμπύκνωσης του
Cauchy 104
κριτήριο Cauchy 96
κριτήριο Bertrand 118
κριτήριο Gauss 119
κριτήριο Dini-Kummer 102
κριτήριο Dirichlet 124 125
κριτήριο Leibniz 123
κριτήριο Raabe-Duhamel 115
ολοκληρωτικό κριτήριο 107
τηλεσκοπικές 102
συγκλίνουσα ακολουθία 45
τύπος του Stirling 152
τελικά ανήκειικανοποιεί 39
τελικό τμήμα ακολουθίας 19
τηλεσκοπικές σειρές 102
θεώρημα
Bolzano-Weierstraszlig 53
Riemann 130
υπακολουθία 20
υπακολουθιακό όριο 73
Παραγωγή LATEX2ε
Περιεχόμενα
1 Προαπαιτούμενα 9
11 Επαγωγή 9
111 Η ανισότητα Bernoulli 10
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα 11
13 Η τριγωνική ανισότητα 13
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές ανισότητες
13
I Ακολουθιες 17
2 Γενικά περί ακολουθιών 19
21 Ακολουθίες και υπακολουθίες 19
22 Πράξεις ακολουθιών 21
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 23
3 Μονότονες ακολουθίες 27
31 Ορισμοί και ιδιότητες 27
32 Εφαρμογές και παραδείγματα 29
4 Φραγμένες ακολουθίες 31
41 Ορισμοί και ιδιότητες 31
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 33
5 Σύγκλιση ακολουθιών 39
51 Μηδενικές ακολουθίες 39
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 41
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες 45
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 46
55 Κριτήρια σύγκλισης 51
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin 55
57 Η εκθετική συνάρτηση 56
571 Μελέτη της εκθετικής συνάρτησης 59
58 Ο e είναι άρρητος 61
6 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
59 Βασικά όρια 63
6 lim sup και lim inf 73
61 Το σύνολο των υπακολουθιακών ορίων 73
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 75
7 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι 79
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων 79
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος 83
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος 84
II Σειρες 87
8 Γενικά περί σειρών 89
81 Ορισμοί 89
82 Πράξεις με σειρές 92
9 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών 95
91 Το κριτήριο φράγματος 95
92 Το κριτήριο Cauchy 96
93 Το κριτήριο σύγκρισης 99
94 Τηλεσκοπικές σειρές 102
941 Το κριτήριο Dini-Kummer 102
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy 104
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο 107
10 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης 109
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά 110
1011 Το κριτήριο λόγου 110
1012 Το κριτήριο n-στης ρίζας του Cauchy 112
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συνάρτηση 113
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np 115
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p) 117
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 119
11 Εναλλάσουσες σειρές 123
111 Το κριτήριο Leibniz 123
112 Το κριτήριο Dirichlet 124
12 Αναδιατάξεις σειρών 127
121 Αναδιατάξεις των φυσικών αριθμών 128
122 Αναδιατάξεις σειρών 128
123 Το θεώρημα Riemann 130
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 7
III Βασικες εννοιες στα απειρογινομενα 135
13 Γενικά περί απειρογινομένων 137
14 Κριτήρια σύγκλισης απειρογινομένων 139
IV Ασυμπτωτικη συμπεριφορα ακολουθιων και σειρων141
15 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών 143
151 Η ακολουθία n 144
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ 145
153 Η μέθοδος Laplace 146
154 Η ακολουθία πn 155
1541 Απόδειξη της Πρότασης 1545 161
Βιβλιογραφία 165
Ευρετήριο Ελληνικών Όρων 167
Κεφάλαιο 1
Προαπαιτούμενα
Στο κεφάλαιο αυτό συγκεντρώνουμε υλικό που είναι απαραίτητο
για την μελέτη των ακολουθιών και των σειρών Δεν είναι απα-
ραίτητο να διαβαστεί όλο πριν ξεκινήσει κανείς το Κεφάλαιο 1
αλλά μπορεί να ανατρέχει σε αυτό κάθε φορά που θα το χρεια-
στεί
11 Επαγωγή
Υποθέτουμε ότι το σύνολο των Φυσικών αριθμών N είναι γνωστό
Επαγωγή ονομάζουμε την εξής ιδιότητα Αν ένα σύνολο A sube N έχειτις ιδιότητες
1 isin A και για κάθε n isin A ισχύει n+ 1 isin A
τότε αναγκαστικά A = N Αυτό είναι πιστευτό διότι αφού 1 isin Aαπό την παραπάνω ιδιότητα (αν n isin A τότε n + 1 isin A) τότε2 = 1 + 1 isin A Επαναλαμβάνοντας συμπεραίνουμε 3 = 2 + 1 isin Aκαι μετά 4 = 3 + 1 isin A κλπ Γράψαμε ότι είναι laquoπιστευτόraquo διότιαποτελεί αξίωμα ότι σε αυτή την περίπτωση A = N μια και δενμπορούμε να κάνουμε άπειρο πλήθος ελέγχων Πολλά βιβλία πα-
ρουσιάζουν ως αξίωμα άλλες ισοδύναμες με αυτή προτάσεις και
στη συνέχεια αποδεικνύουν την ιδιότητα της επαγωγής Συχνά
παρουσιάζεται ως αξίωμα η αρχή της καλής διάταξης για το N
κάθε υποσύνολο του N έχει ελάχιστο στοιχείο Η αρχή της καλής
διάταξης αποδεικνύεται ότι είναι ισοδύναμη με την επαγωγή Για
λεπτομέρειες μπορεί κανείς να ανατρέξει στο [5]
Η Επαγωγή χρησιμοποιείται συνήθως με την εξής μορφή Αν
ένας ισχυρισμός (μια πρόταση) εξαρτάται από το n για πα-
10 Προαπαιτούμενα
ράδειγμα η πρόταση
1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
για να αποδειξουμε ότι ισχύει για κάθε n isin N θέτουμε
A =n isin N ισχύει ότι 1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
Αν δείξουμε ότι 1 isin A και όποτε n isin A τότε n + 1 isin A θα έχουμεαποδείξει με την Επαγωγή ότι A = N που σημαίνει ότι η ζητούμε-νη σχέση ισχύει για κάθε n isin N Έτσι για να αποδείξουμε την
παραπάνω κάνουμε τους εξής δύο ελέγχους
(i) ελέγχουμε αν 1 isin A 1 = 121(1+ 1) το οποίο είναι αληθές
(ii) υποθέτουμε ότι ισχύει n isin A (ονομάζεται laquoεπαγωγική υπόθε-σηraquo) δηλαδή ότι ισχύει
1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
και πρέπει να αποδείξουμε ότι n+ 1 isin A δηλαδή ότι
1+2+3+ +n+ (n+1) = 1
2(n+1)((n+1)+1) = 1
2(n+1)(n+2)
Πράγματι από την επαγωγική υπόθεση θα έχουμε ότι
1+ 2+ 3+ +n+ (n+ 1) = 1
2n(n+ 1)+ (n+ 1)
= (n+ 1)(
1
2n+ 1
)
= (n+ 1)n+ 2
2= 1
2(n+ 1)(n+ 2)
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
111 Η ανισότητα Bernoulli
Στη συνέχεια σε διάφορα σημεία θα χρειαστούμε μια πολύ στοι-
χειώδη αλλά ταυτόχρονα σημαντική ανισότητα
λημμα 111 (Ανισότητα Bernoulli) Για κάθε θ gt minus1 και για κάθε
n isin N ισχύει(1+ θ)n ge 1+nθ
Η ισότητα ισχύει αν και μόνο αν είτε θ = 0 είτε n = 1
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα 11
Απόδειξη Αν θ = 0 η ανισότητα είναι προφανής (ως ισότητα)
Έστω ότι θ ne 0 Για n = 1 προφανώς ισχύει ως ισότητα Για n = 2
έχουμε
(1+ θ)2 = 1+ 2θ + θ2 gt 1+ 2θ
Ας υποθέσουμε ότι (1+ θ)n gt 1+nθ Τότε
(1+ θ)n+1 = (1+ θ)(1+ θ)n gt (1+ θ)(1+nθ) = 1+ (n+ 1)θ +nθ2
gt 1+ (n+ 1)θ
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα
Γενίκευση των γνωστών ταυτοτήτων
(a+ b)2 = a2 + 2ab + b2
και
(a+ b)3 = a3 + 3a2b + 3ab2 + b3
αποτελεί η ταυτότητα γνωστή ως διωνυμικό ανάπτυγμα για
κάθε a b isin R 0 και για κάθε n isin N ισχύει
(a+ b)n =nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
όπου (nk
)= n
k(nminus k)
Υπενθυμίζουμε ότι n = 1 middot 2 middot 3 middot middot middotn και εξrsquo ορισμού 0 = 1
Η απόδειξη αυτής της ταυτοότητας γίνεται με επαγωγή στο
n Για n = 1 το άθροισμα ισούται με
1sum
k=0
(1
k
)akb1minusk =
(1
0
)a0b1minus0 +
(1
1
)a1b1minus1 = a+ b
διότι (1
0
)= 1
0(1minus 0)= 1 και
(1
1
)= 1
1(1minus 1)= 1
Προχωράμε με το επαγωγικό βήμα Υποθέτουμε ότι ισχύει η
(a+ b)n =nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
12 Προαπαιτούμενα
Πρέπει να αποδείξουμε ότι
(a+ b)n+1 =n+1sum
k=0
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk
Χρησιμοποιώντας την επαγωγική υπόθεση έχουμε
(a+ b)n+1 = (a+ b)(a+ b)n = (a+ b)nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
=nsum
k=0
(nk
)ak+1bnminusk +
nsum
k=0
(nk
)akb(n+1)minusk
θέτοντας s = k+1 και γράφοντας ξεχωριστά τον s = n+1 όρο στο
πρώτο και τον k = 0 όρο στο δεύτερο
= an+1 +nsum
s=1
(n
s minus 1
)asb(n+1)minuss +
nsum
k=1
(nk
)akb(n+1)minusk + bn+1
μετονομάζοντας το s σε k και βάζοντας μαζί τα δύο αθροίσματακαταλήγουμε στην
= an+1 +nsum
k=1
((n
kminus 1
)+(nk
))akb(n+1)minusk + bn+1
Όμως επειδή (n+ 1) = (n+ 1) middotn θα ισχύει(n
kminus 1
)+(nk
)= n
(kminus 1)(nminus (kminus 1))+ n
k(nminus k)
= n
(kminus 1)(nminus k)
(1
nminus k+ 1+ 1
k
)
= n
(kminus 1)(nminus k)k+nminus k+ 1
k((n+ 1)minus k)
= n
(kminus 1)(nminus k)n+ 1
k((n+ 1)minus k)
= (n+ 1)k((n+ 1)minus k)
=(n+ 1
k
)
Άρα επειδή(n+1n+1
)=(n+1
0
)= 1
(a+ b)n+1 = an+1 +nsum
k=1
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk + bn+1
=n+1sum
k=0
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk
13 Η τριγωνική ανισότητα 13
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
13 Η τριγωνική ανισότητα
προταση 131 Για κάθε δύο πραγματικούς αριθμούς x και y ισχύειη τριγωνική ανισότητα
∣∣|x| minus |y|∣∣ le |x plusmny| le |x| + |y|
Απόδειξη Η δεξιά ανισότητα προκύπτει από την ιδιότητα
plusmna le |a|
plusmn2xy le |2xy| = 2|x| |y|
προσθέτουμε και στα δύο μέλη τους x2 = |x|2 και y2 = |y|2
x2 plusmn 2xy +y2 le |x|2 + 2|x| |y| + |y|2
άρα
|x plusmny|2 le (|x| + |y|)2
οπότε |x plusmny| le |x| + |y|Για την ανισότητα στα αριστερά
|x| = |(x plusmny)∓y| le |x plusmny| + |y|
άρα |x| minus |y| le |x plusmny| Ομοίως
|y| = |(x plusmny)∓ x| le |x plusmny| + |x|
άρα |y| minus |x| le |x plusmny| Δηλαδή
plusmn(|x| minus |y|) le |x plusmny|
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές
ανισότητες
Οι τριγωνομετρικές συναρτήσεις ορίζονται στο παρακάτω σχήμα
Τη γωνία θ τη μετράμε σε ακτίνια δηλαδή η ορθή γωνία είναιείναι π2 ≃ 157079 και ολόκληρος ο κύκλος είναι 2π ≃ 628318
14 Προαπαιτούμενα
1
1
θ
cscθ
secθ
cosθ
sinθ
tanθ
cotθ
Επειδή ο κύκλος έχει ακτίνα 1 από το Πυθαγόρειο Θεώρημα
ισχύει
cos2 θ + sin2 θ = 1
ταυτότητα που ονομάζεται laquoβασική τριγωνομετρική ταυτότηταraquo
Είναι χρήσιμο να απομνημονεύσουμε την παραπάνω ταυτότη-
τα μαζί με την
cos2θ minus sin2 θ = cos(2θ)
Από αυτές προκύπτουν διάφορες ταυτότητες όπως
cos(2θ) = 1minus 2 sin2 θ = 2 cos2 θ minus 1
sin(2θ) = 2 sinθ cosθ
Και επειδή tanθ = sinθ cosθ και cotθ = cosθ sinθ προκύπτουνοι
tan(2θ) = 2 tanθ1minus tan2 θ
cot(2θ) = cot2 θ minus 1
2 cotθ
Οι ποσότητες secθ και cscθ ονομάζονται τέμνουσα (secant) και
συντέμνουσα (cosecant) και ισχύει
secθ = 1
cosθcscθ = 1
sinθ
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές ανισότητες 15
Επίσης ισχύουν οι σχέσεις
sin(θ plusmnϕ) = sinθ cosϕ plusmn cosθ sinϕ
cos(θ plusmnϕ) = cosθ cosϕ ∓ sinθ sinϕ
tan(θ plusmnϕ) = tanθ plusmn tanϕ1∓ tanθ tanϕ
cot(θ plusmnϕ) = cotθ cotϕ ∓ 1
cotθ plusmn cotϕ
sin(θ +ϕ) sin(θ minusϕ) = sin2 θ minus sin2ϕ
cos(θ +ϕ) cos(θ minusϕ) = cos2 θ minus sin2ϕ
προταση 141 Για κάθε minusπ2 lt θ lt π2 και θ ne 0 ισχύει
cosθ le sinθθ
le 1
Απόδειξη Η ανισότητα προκύπτει εύκολα από τον τριγωνο-
μετρικό κύκλο αν ονομάσουμε O το κέντρο του κύκλου ακτίναςOA = 1 όπου A στον x-άξονα C το σημείο που η γωνία θ τέμνειτον άξονα των εφαπτομένων και B το σημείο που η OC τέμνειτον κύκλο (δείτε σχήμα)
O A
C
B
τότε φανερά το εμβαδόν του τριγώνου OAB είναι μικρότερο τουεμβαδού του κυκλικού τομέα OAB το οποίο με τη σειρά του είναι
16 Προαπαιτούμενα
μικρότερο του εμβαδού του τριγώνου OAC Δηλαδή
1
2| sinθ| lt 1
2|θ| lt 1
2| tanθ| (11)
Αν θ isin (0 π2] τότε όλες οι παραπάνω ποσότητες είναι θετικέςκαι άρα
sinθ le θ le sinθcosθ
Συνεπώςsinθθ
le 1 και cosθ le sinθθ
δηλαδή η ζητούμενη
Αν τώρα θ isin [minusπ20)] η (11) γίνεται
minus sinθ lt minusθ lt minus sinθcosθ
Άραminus sinθminusθ le 1 δηλαδή
sinθθ
le 1
και
cosθ le minus sinθminusθ = sinθ
θ
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
πορισμα 142 Για κάθε x isin R ισχύει | sinx| le |x|Απόδειξη Αν |x| le 1 τότε η ανισότητα ισχύει από την Πρότα-
ση 141 διότι x isin [minusπ2 π2] αφού π2 gt 1 Αν |x| ge 1 η ζητο-
ύμενη ανισότητα ισχύει προφανώς αφού πάντα | sinx| le 1
Μέρος I
Ακολουθίες
Κεφάλαιο 2
Γενικά περί ακολουθιών
21 Ακολουθίες και υπακολουθίες
ορισμος 211 Κάθε συνάρτηση f A sube N ֏ R όπου το A είναιάπειρο σύνολο λέγεται ακολουθία πραγματικών αριθμών ή απλά
ακολουθία
Για τις ακολουθίες δεν χρησιμοποιούμε το γράμμα f αλλά γράμ-ματα όπως a b c x y z α β γ κλπ Επίσης αντί να γράφου-με a(n) για την τιμή της a στο n isin N γράφουμε an Αν θέλουμενα αναφερθούμε σε μια ακολουθία δεν γράφουμε laquoη ακολουθία
a A rarr Rraquo αλλά laquoη ακολουθία (an)nisinAraquo Αν A = N εκτός από
laquoη ακολουθία (an)nisinNraquo μπορεί να γράψουμε και (an)infinn=1 Αν δεν
υπάρχει λόγος να δηλώσουμε το πεδίο ορισμού γράφουμε laquoη α-
κολουθία (an)raquo Τέλος αν δεν υπάρχει περίπτωση σύγχυσης γιααπλοποίηση του συμβολισμού γράφουμε ακόμα και laquoη ακολουθία
anraquo παραλείποντας και τις παρενθέσεις Συχνά (αλλά όχι πάντα)το πεδίο ορισμού θα είναι όλο το σύνολο N
παραδειγμα 212 Η συνάρτηση (an)nisinN με an = 1n είναι μια ακο-
λουθία Έχουμε a1 = 1 a2 = 12 a3 = 1
3 κλπ Μια άλλη είναι η
ακολουθία bn = n όπου b1 = 1 b2 = 2 = 1middot2 = 2 b3 = 3 = 1middot2middot3 = 6
b4 = 4 = 1 middot 2 middot 3 middot 4 = 24 κλπ
ορισμος 213 Οι αριθμοί an δηλαδή οι τιμές της ακολουθίας(an)nisinA για κάθε n isin A λέγονται όροι της ακολουθίας Ο όρος an(δηλαδή η τιμή της ακολουθίας στο n) ονομάζεται n-στός όρος ήγενικός όρος της ακολουθίας (an)nisinA Το σύνολο an n isin A ονο-μάζεται σύνολο των όρων της ακολουθίας ενώ για κάθε m isin Nκάθε σύνολο της μορφής an n isin A και n gem ονομάζεται τελι-κό τμήμα της ακολουθίας
20 Γενικά περί ακολουθιών
Μια ακολουθία ορίζεται είτε με έναν τύπο για τον n-στό τηςόρο (όπως an = 1n) είτε αναδρομικά (για παράδειγμα a1 = 1 και
an+1 = an2 για κάθε n isin N) είτε με άλλο τρόπο με τον οποίο κα-θορίζονται με ακρίβεια όλοι οι όροι της και όχι με την παράθεση
λίγων όρων Με το τελευταίο εννοούμε ότι δεν έχει νόημα η φράση
laquoθεωρούμε την ακολουθία 11
21
31
4 raquo
διότι δεν είναι σαφές αν πρόκειται για την ακολουθία με τύπο
1n ή για την ακολουθία με τύπο
1
n+ (nminus 1)(nminus 2)(nminus 3)(nminus 4)
οι οποίες διαφέρουν από τον πέμπτο όρο και μετά ή κάποια άλλη
που ξεκινάει με αυτούς τους όρους
Αν περιορίσουμε μια ακολουθία σε ένα άπειρο υποσύνολο του
πεδίου ορισμού της τότε ο περιορισμός αυτός λέγεται υπακολου-
θία της αρχικής ακολουθίας
ορισμος 214 Υποθέτουμε ότι η ακολουθία an είναι ορισμένη γιακάθε n isin A sube N Αν B άπειρο υποσύνολο του A τότε η ακολουθίαan|nisinB ονομάζεται υπακολουθία της an
παραδειγμα 215 Θεωρήστε την ακολουθία an = 1n Αν αντί για
όλα τα n isin N χρησιμοποιήσουμε μόνο τους άρτιους n θα πάρουμεμια υπακολουθία της αρχικής Αυτή η υπακολουθία είναι η anμε n άρτιο Επειδή κάθε άρτιος είναι της μορφής 2n για n isin Nμπορούμε να πούμε ότι αυτή η υπακολουθία είναι η a2n = 1
2n
Έτσι ενώ η an έχει όρους τους
11
21
31
41
51
61
71
8
η υπακολουθία a2n έχει τους όρους
1
21
41
61
8
παραδειγμα 216 Θεωρούμε ένα (σταθερό) m isin N και μια ακολου-θία (an)nisinN Ορίζουμε την ακολουθία bn = am+n για κάθε n isin NΗ bn είναι υπακολουθία της an αφού φανερά
bn = an∣∣nisinN ngtm
Παρατηρώντας ότι το σύνολο των όρων της bn είναι το σύνολο
am+1 am+2 am+3
συμπεραίνουμε ότι κάθε τελικό τμήμα της an είναι υπακολουθίατης
22 Πράξεις ακολουθιών 21
ορισμος 217 Δυο ακολουθίες (an)nisinA και (bn)nisinB λέγονται ίσες ανA = B και an = bn για κάθε n isin A
Ασκήσεις
ασκηση 211 Περιγράψτε τις υπακολουθίες των laquoάρτιων όρωνraquo των α-
κολουθιών
n (minus1)n
ασκηση 212 Δείξτε ότι η φράση
laquoθεωρούμε την ακολουθία 4143475361718397113131 raquo
δεν αναφέρεται απαραίτητα σε μια υπακολουθία των πρώτων φυσικών
αριθμών εξετάζοντας τους όρους της an = n2minusn+41 μέχρι τον τεσσαρα-
κοστό πρώτο όρο
Ομοίως ελέγξτε ότι η ακολουθία bn = n2minus79n+1601 παράγει πρώτους
αριθμούς μέχρι τον ογδοηκοστό όρο αλλά b81 = 1763 = 41 middot 43
ασκηση 213 Αν an είναι το πλήθος όλων των διαγωνίων ενός κυρτούn-γώνου δείξτε επαγωγικά ότι an = (n2 minus 3n)2
22 Πράξεις ακολουθιών
Αν δυο ακολουθίες an και bn ορίζονται για κάθε n isin A sube N ορίζο-ναι και όλες οι πράξεις μεταξύ τους με τον αναμενόμενο τρόπο
ορισμος 221 Η ακολουθία sn όπου sn = an + bn για κάθε n isin Aονομάζεται άθροισμα των ακολουθιών an και bn Η ακολουθίαdn = an minus bn ονομάζεται διαφορά των ακολουθιών an και bn Ηακολουθία pn = anbn για κάθε n isin A ονομάζεται γινόμενο τωνακολουθιών an και bn
Αν an = 1n3 και bn = n2 τότε
an + bn = 1
n3+n2 = 1+n5
n3
an minus bn = 1
n3minusn2 = 1minusn5
n3
anbn = 1
n3middotn2 = 1
n
Ειδικά για το πηλίκο δύο ακολουθιών θα πρέπει να προσέξουμε
ώστε η ακολουθία στον διαιρέτη να μην έχει μηδενικούς όρους
22 Γενικά περί ακολουθιών
ορισμος 222 Αν οι an και bn είναι ακολουθίες με n isin A sube N καιεπιπλέον bn ne 0 για κάθε n isin A τότε η ακολουθία qn = anbnονομάζεται πηλίκο των ακολουθιών an και bn
Αν an = 1n3 και bn = n2 όπως παραπάνω τότε ισχύει bn = n2 ne 0
για κάθε n isin N οπότε ορίζεται το πηλίκο anbn = 1n5
Τέλος ορίζεται και η σύνθεση ακολουθιών ως εξής
ορισμος 223 Αν η kn είναι μια ακολουθία kn A rarr B όπου AB sube N και xn μια ακολουθία με πεδίο ορισμού το B τότε ορίζεται ηακολουθία cn = xkn η οποία ονομάζεται σύνθεση των ακολουθιώνkn και xn
παρατηρηση 224 Αν για την ακολουθία kn του προηγούμενου ο-ρισμού ισχύει
k1 lt k2 lt k3 lt
δηλαδή kn lt kn+1 για κάθε n isin N τότε η σύνθεση με την xn είναιμια υπακολουθία της xn Πράγματι αυτό είναι φανερό αφού
xkn = xn∣∣kn nisinN
Αυτό ισχύει και αντίστροφα έστω ότι η yn = xn|B μια υπακολου-θία της xn Το σύνολο B γράφεται στη μορφή B = kn n isin N μεk1 lt k2 lt k3 lt αφού το B έχει ελάχιστο στοιχείο έστω το k1
και στη συνέχεια το B k1 έχει ελάχιστο στοιχείο έστω το k2
και ούτω καθrsquo εξής (εδώ χρησιμοποιήσαμε την καλή διάταξη του
N)
Για παράδειγμα ας θεωρήσουμε τις ακολουθίες kn = n2 isin N καιxn = 1n με πεδίο ορισμού το σύνολο N Η σύνθεσή τους είναι ηακολουθία cn = xkn = xn2 Δηλαδή πρόκειται για υπακολουθία της
xn η xn έχει όρους
1
11
21
31
41
51
61
71
81
9
1
10
1
11
ενώ η cn = xn2 έχει όρους
1
12= 1
1
1
22= 1
4
1
32= 1
9
παρατηρηση 225 Αν θεωρήσουμε μια kn N rarr N η οποία δεν ι-
κανοποιεί την k1 lt k2 lt τότε δεν είναι απαραίτητο η xkn ναείναι υπακολουθία της xn Για παράδειγμα θεωρούμε την k1 = 2
k2 = 1 lt k1 kn = n για κάθε n ge 3 και την ακολουθία xn = 1nΤο πεδίο τιμών της cn = xkn είναι το ίδιο με αυτό της xn Έτσιαν ισχύει cn = xn|B για κάποιο B sube N ο μόνος τρόπος να ανήκει
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 23
το 12 στο πεδίο τιμών της cn είναι να ισχύει 2 isin B (αφού η xnισούται με 12 μόνο για n = 2) Αλλά τότε θα έπρεπε να ισχύει
c2 = x2 το οποίο είναι ψευδές αφού
c2 = xk2 = x1 = 1 ne1
2= x2
23 Εφαρμογές και παραδείγματα
Πολλές φορές παρόλο που η παράθεση πεπερασμένου πλήθους
όρων δεν μπορεί να ορίσει μια ακολουθία όπως είδαμε στην Ε-
νότητα 21 ορίζουμε ακολουθίες ως αθροίσματα για παράδειγμα
της μορφής xn = 1+ 12+ 1
3+ + 1
n στο οποίο εμφανίζονται πεπε-
ρασμένο πλήθος όρων Τέτοιες εκφράσεις όμως είναι σαφείς από
τον γενικό προσθετέο που φαίνεται στον τελευταίο όρο της έκ-
φρασης Δηλαδή ο υπολογισμός της xn απαιτεί να προσθέσουμεόλα τα κλάσματα 1k για k isin N και k le n Έτσι για να κατα-λάβουμε μέχρι ποιο κλάσμα προσθέτουμε κάθε φορά κοιτάμε τον
τελευταίο όρο του αθροίσματος
παραδειγμα 231 Γράψτε τους τρεις πρώτους όρους της ακολου-
θίας xn = 1+ 12+ + 1
n
Για να βρούμε τον πρώτο όρο κοιτάμε με τι ισούται το 1nόταν n = 1 Επειδή αυτό ισούται με 11 = 1 συμπεραίνουμε ότι
το άθροισμα θα σταματήσει στο 1 δηλαδή x1 = 1 Για να βρούμε
τον x2 παρατηρούμε ότι το 1n ισούται με 12 όταν n = 2 άρα
το άθροισμα θα σταματήσει στο 12 δηλαδή x2 = 1+ 12 Ομοίωςx3 = 1+ 12+ 13
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου μας δίνεται μια ακολουθία η οπο-
ία ορίζεται αναδρομικά για παράδειγμα a1 = 2 και an+1 = 2+an3για κάθε n isin N και πρέπει να βρούμε τον n-στο όρο της an ωςσυνάρτηση του n Στις απλούστερες αυτών των προβλημάτωνη εξίσωση που προκύπτει όταν αντικαταστήσουμε τόσο την anόσο και την an+1 με x η οποία ονομάζεται laquoεξίσωση αναδρο-μήςraquo έχει λύση Τότε ακολουθούμε το τέχνασμα που παρουσιάζε-
ται στα παρακάτω παραδείγματα Μια γενικότερη θεωρία των
γραμμικών αναδρομικών ακολουθιών παρουσιάζεται στο βιβλίο
[5]
παραδειγμα 232 Βρείτε τον γενικό όρο της ακολουθίας που ορίζε-
ται αναδρομικά θέτοντας a1 = 4 και an+1 = 2+an3 για κάθε n isin NΣχηματίζουμε την εξίσωση αναδρομής x = 2+ x3 η οποία έχει
μοναδική λύση την x = 3 Στη συνέχεια αφαιρούμε τον αριθμό 3
και από τα δύο μέλη του αναδρομικού τύπου
an+1 minus 3 =(
2+ an3
)minus 3 = 1
3(an minus 3)
24 Γενικά περί ακολουθιών
Έτσι
anminus3 = 1
3(anminus1minus3) =
(1
3
)2
(anminus2minus3) = middot middot middot =(
1
3
)nminus1
(a1minus3) =(
1
3
)nminus1
(Ο σωστός εκθέτης στην προτελευταία ισότητα είναι πράγματι
nminus 1 το βρίσκουμε παρατηρώντας ότι ο εκθέτης του κλάσματος
13 σε κάθε ισότητα αθροίζεται στο n όταν του προστεθεί ο δε-ίκτης του όρου της ακολουθίας που είναι στην παρένθεση (για
παράδειγμα 2+ (nminus 2) = n))Άρα ο γενικός όρος της an είναι an = 3+ (13)nminus1
παραδειγμα 233 Βρείτε τον γενικό όρο της an με a1 = 5 και an+1 =5minus 6
an
Η εξίσωση αναδρομής x = 5minus6x έχει δύο λύσεις τις 2 και 3 Α-
φαιρούμε από την αναδρομική εξίσωση της ακολουθίας τόσο τον
2 όσο και τον 3 Αφαιρώντας τον 2 μετά από πράξεις παίρνουμε
an+1 minus 2 = 3
an(an minus 2)
και αφαιρώντας το 3
an+1 minus 3 = 2
an(an minus 3)
Τώρα θέλουμε να διαιρέσουμε κατά μέλη αλλά για να το κάνουμε
αυτό πρέπει να γνωρίζουμε ότι κανένας όρος της an δεν ισο-ύται με 3 Αυτό όμως προκύπτει άμεσα από την τελευταία Αν
an+1 = 3 για κάποιο n τότε an = 3 Δηλαδή αν κάποιος όρος της
ακολουθίας ισούται με 3 τότε ισούται με 3 και ο προηγούμενος
Επαγωγικά θα καταλήξουμε σε άτοπο αφού a1 = 5 ne 3
Διαιρώντας λοιπόν κατά μέλη οδηγούμαστε στην
an+1 minus 2
an+1 minus 3= 3
2
an minus 2
an minus 3
Άρα
an minus 2
an minus 3= 3
2
anminus1 minus 2
anminus1 minus 3=(
3
2
)2 anminus2 minus 2
anminus2 minus 3= middot middot middot =
(3
2
)nminus1 a1 minus 2
a1 minus 3=(
3
2
)n
Λύνοντας ως προς an (αφαιρούμε αριθμητές από παρονομαστές )παίρνουμε αμέσως
an = 2+ 3n
3n minus 2n
παραδειγμα 234 Βρείτε τον γενικό όρο της an με a1 = 5 και an+1 =4anminus9anminus2
Σε αυτή την περίπτωση η εξίσωση αναδρομής x = (4xminus9)(xminus2) είναι ισοδύναμη με την (x minus 3)2 = 0 δηλαδή έχει διπλή ρίζα το
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 25
3 Σε αυτές τις περιπτώσεις κάνουμε το εξής τέχνασμα πρώτα
αφαιρούμε τη διπλή ρίζα για να καταλήξουμε στη σχέση
an+1 minus 3 = an minus 3
an minus 2
Τώρα αντιστρέφουμε τους όρους
1
an+1 minus 3= an minus 2
an minus 3= an minus 3+ 1
an minus 3= 1+ 1
an minus 3
Συνεπώς
1
an minus 3= 1+ 1
anminus1 minus 3= 2+ 1
anminus2 minus 3= nminus 1+ 1
a1 minus 3= nminus 1
2
Αντιστρέφοντας τους όρους της εξίσωσης και λύνοντας ως προς
an παίρνουμε
an = 3+ 2
2nminus 1
Ασκήσεις
ασκηση 231 Γράψτε τους πέντε πρώτους όρους της ακολουθίας
an = 1+ 1
22+ 1
32+ + 1
n2
και της
bn = 1+ 1
22+ 1
33+ + 1
nn
ασκηση 232 Βρείτε τον τύπο της υπακολουθίας των περιττών όρων
των ακολουθιών
an = (minus1)n1
n bn = cos(nπ) cn = sin
(nπ2
)
ασκηση 233 Θεωρήστε την ακολουθία an = logn Βρείτε τους τύπουςτων υπακολουθιών
an2 anm a2n an
ασκηση 234 Βρείτε τους γενικούς τύπους των ακολουθιών an bn και cnπου ορίζονται αναδρομικά ως εξής
(i) an+1 = 3+ 1
2an a1 = 2
26 Γενικά περί ακολουθιών
(ii) bn+1 = 3minus 2
bn b1 = 3
(iii) cn+1 =3cn minus 1
4cn + 7 c1 =
3
4
ασκηση 235 Δίνονται δυο δοχεία όγκου 2a λίτρων το καθένα το δοχείοA και το δοχείο B Το A περιέχει a λίτρα καθαρής αιθανόλης (οινόπνευμα)και το B περιέχει a λίτρα νερού Λέμε ότι εκτελέσαμε μία πράξη όταν(μετά από ανακάτεμα του A) αδειάσουμε το μισό περιεχόμενο του A στοB και στη συνέχεια (μετά από ανακάτεμα του B) αδειάσουμε το μισόπεριεχόμενο του B πίσω στο A Να υπολογιστεί η ποσότητα αιθανόληςστο δοχείο B μετά από άπειρο πλήθος πράξεων καθώς και ο συνολικόςόγκος του περιεχομένου του B (Υπόδειξη η απάντηση δεν είναι ότι το Bθα περιέχει τη μισή ποσότητα αιθανόλης)
Αποδείξτε όμως ότι η περιεκτικότητα του B σε αιθανόλη μετά απόάπειρο πλήθος πράξεων θα είναι 50
Κεφάλαιο 3
Μονότονες ακολουθίες
31 Ορισμοί και ιδιότητες
Ας θεωρήσουμε την ακολουθία με γενικό όρο an = (n minus 1)n Πα-ρατηρούμε ότι
an+1 =(n+ 1)minus 1
n+ 1= 1minus 1
n+ 1gt 1minus 1
n= nminus 1
n= an
Δηλαδή για κάθε n isin N ισχύει an lt an+1 Για μια ακολουθία anμε αυτή την ιδιότητα λέμε ότι η an είναι γνησίως αύξουσα Έτσιδίνουμε τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 311
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως αύξουσα και γράφουμεan αν για κάθε n isin N ισχύει an lt an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται αύξουσα και γράφουμε an rarr ανγια κάθε n isin N ισχύει an le an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως φθίνουσα και γράφουμεan
αν για κάθε n isin N ισχύει an gt an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται φθίνουσα και γράφουμε an
rarr
αν
για κάθε n isin N ισχύει an ge an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως μονότονη αν είναι είτεγνησίως αύξουσα είτε γνησίως φθίνουσα
bull Μια ακολουθία an λέγεται μονότονη αν είναι είτε αύξουσαείτε φθίνουσα
Από τον ορισμό προκύπτει άμεσα ότι μια γνήσια μονότονη α-
κολουθία είναι και μονότονη μια γνήσια αύξουσα είναι και αύξου-
σα αφού αν an lt an+1 τότε an le an+1 και ομοίως για τις γνήσια
28 Μονότονες ακολουθίες
φθίνουσες Το αντίστροφο δεν είναι βεβαίως σωστό αφού για
παράδειγμα μια σταθερή ακολουθία an = 3 για κάθε n isin N είναικαι αύξουσα και φθίνουσα αλλά δεν είναι ούτε γνήσια αύξουσα
ούτε γνήσια φθίνουσα
Συχνά για να εξετάσουμε τη μονοτονία μιας ακολουθίας an ε-ξετάζουμε αν οι διαφορές an+1 minus an έχουν το ίδιο πρόσημο γιακάθε n isin N Έτσι αν για κάθε n isin N ισχύει an+1 minus an ge 0 τότε
η an είναι αύξουσα και ομοίως για τις άλλες περιπτώσεις Ανμας ενδιαφέρει απλά ο έλεγχος της μονοτονίας (και όχι απα-
ραίτητα το είδος της) μπορούμε να εξετάσουμε αν το γινόμενο
(an+2 minus an+1)(an+1 minus an) έχει σταθερό πρόσημο για κάθε n isin N Αναυτό συμβαίνει φανερά η ακολουθία είναι μονότονη αφού σε αυ-
τή την περίπτωση κανένας παράγοντας (an+2 minus an+1) δεν μπορείνα αλλάζει πρόσημο σε σχέση με τον (an+1 minus an)Επιπλέον για θετικές ακολουθίες an μπορούμε να εξετάζουμε
αν ο λόγος an+1an είναι μεγαλύτερος ή ίσος του 1 ή μικρότερος
ή ίσος του 1 Φανερά αν an+1an ge 1 για κάθε n isin N τότε η
ακολουθία είναι αύξουσα ενώ αν an+1an le 1 για κάθε n isin N τότεη ακολουθία είναι φθίνουσα
προταση 312 Αν η ακολουθία an είναι μονότονη τότε κάθε υπα-κολουθία της έχει την ίδια μονοτονία με την an
Απόδειξη Έστω ότι η cn = akn είναι υπακολουθία της an μεkn N rarr N με k1 lt k2 lt δηλαδή η kn είναι γνήσια αύξουσαΥποθέτουμε ότι η an είναι άυξουσα Φανερά ισχύει
cn = akn le akn+1 le akn+2 le le akn+1 = cn+1
οπότε και η cn είναι αύξουσα Ομοίως αν η an έχει οποιοδήποτεάλλο είδος μονοτονίας
Δεν είναι βεβαίως αλήθεια ότι κάθε ακολουθία είναι μονότονη
Για παράδειγμα η ακολουθία an = (minus1)nn δεν είναι αύξουσα
αφού a3 = minus13 lt 12 = a2 αλλά ούτε και φθίνουσα αφού a1 =minus1 lt 12 = a2 Παρατηρούμε όμως ότι η υπακολουθία των αρτίων
όρων της a2n = 1(2n) είναι φθίνουσα (και των περιττών τηςόρων είναι αύξουσα) Βλέπουμε δηλαδή ότι παρόλο που η ίδια η
an δεν έχει κανένα είδος μονοτονίας εν τούτοις έχει τουλάχιστονμια μονότονη υπακολουθία Αυτό είναι ένα γενικό φαινόμενο και
διατυπώνεται στην επόμενη πρόταση
προταση 313 Κάθε ακολουθία πραγματικών αριθμών έχει μια μο-
νότονη υπακολουθία
Απόδειξη Θεωρούμε το σύνολο των σημείων κορυφής της α-
κολουθίας an
A = k isin N ak ge an για κάθε n ge k
32 Εφαρμογές και παραδείγματα 29
Αν το A είναι άπειρο σύνολο έστω ότι περιέχει τα στοιχεία
k1 lt k2 lt lt kn lt kn+1 lt
Αφού το kn είναι σημείο κορυφής (δηλαδή στοιχείο του A) καιkn+1 gt kn συμπεραίνουμε ότι akn ge akn+1 για κάθε n isin N και συνε-πώς η akn είναι φθίνουσαΑν σε αντίθετη περίπτωση το σύνολο A είναι πεπερασμένο
Έστω ότι m είναι το μεγαλύτερο στοιχείο του Τότε το k1 =m+1
δεν ανήκει το A οπότε υπάρχει k2 gt k1 ώστε ak1 lt ak2 Αλλά
τώρα k2 gt k1 = m + 1 οπότε k2 notin A Έτσι υπάρχει k3 gt k2 ώστε
ak2 lt ak3 Επαγωγικά αν έχουμε ορίσει τον akn για kn gt knminus1 gtk1 =m+ 1 ισχύει kn notin A οπότε υπάρχει kn+1 gt kn ώστε akn lt akn+1
Επαγωγικά λοιπόν ορίζεται η υπακολουθία akn η οποία από τηνκατασκευή της είναι γνησίως αύξουσα
Δηλαδή σε κάθε περίπτωση η an έχει μια μονότονη υπακολου-θία
32 Εφαρμογές και παραδείγματα
παραδειγμα 321 Ελέγξτε ως προς τη μονοτονία την ακολουθία
an = (n2 minus 1)(2n)Ελέγχουμε με απλές πράξεις ότι
an+1 minus an =n2 +n+ 1
2n(n+ 1)gt 0
για κάθε n isin N Συνεπώς η an είναι γνησίως αύξουσαΆλλος τρόπος
an =n2 minus 1
2n= n
2minus 1
2nltn+ 1
2minus 1
2(n+ 1)= an+1
παραδειγμα 322 Ελέγξτε ως προς τη μονοτονία την ακολουθία anμε a1 = 1 και an+1 =
radic1+ an
Ο έλεγχος γίνεται εύκολα με επαγωγή για n = 1 ισχύει
a2 =radic
1+ a1 =radic
2 gt 1 = a1
Υποθέτοντας ότι an+1 gt an έχουμε
an+2 =radic
1+ an+1 gtradic
1+ an = an+1
παραδειγμα 323 Αποδείξτε ότι η ακολουθία an = (1 + 1n)n είναιγνησίως αύξουσα χρησιμοποιώντας την ανισότητα Bernoulli στην
ακολουθία (1minus 1n2)n
30 Μονότονες ακολουθίες
Σύμφωνα με την υπόδειξη
1minus 1
nlt(
1minus 1
n2
)n=(
1minus 1
n
)n (1+ 1
n
)n
άρα για κάθε n ge 2
(1+ 1
n
)ngt
1(1minus 1
n
)nminus1= 1(
nminus1n
)nminus1=(
nnminus 1
)nminus1
=(
1+ 1
nminus 1
)nminus1
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 321 Να μελετηθούν ως προς την μονοτονία οι ακολουθίες
an = 3n+ 2 an =n+ 4
n2 + 1
an =n2n
an =1 middot 3 middot 5 middot middot (2nminus 1)
2 middot 4 middot 6 middot middot (2n)
an =1
n+ 1+ 1
n+ 2+ + 1
2nan =
(1
(n+ 1)minus 1
(n+ 2)
)(n+ 2)
an = 2n+2 sinθ2n με 0 lt θ lt π2 an =
(2n)radicn
(n)222n+1
ασκηση 322 Αποδείξτε ότι αν kn N rarr N γνησίως αύξουσα ακολουθία
φυσικών αριθμών τότε ισχύει kn ge n για κάθε n isin N
Κεφάλαιο 4
Φραγμένες ακολουθίες
41 Ορισμοί και ιδιότητες
Θεωρούμε την ακολουθία an = (n minus 1)n Παρατηρούμε ότι an =1 minus 1n Έτσι κανένας όρος της ακολουθίας δεν είναι μεγαλύτε-ρος από τον αριθμό 1 Δηλαδή an = 1 minus 1n le 1 Για αυτή την
ακολουθία λέμε ότι είναι άνω φραγμένη από τον αριθμό 1 ή ότι
το 1 είναι ένα άνω φράγμα της ακολουθίας Παρατηρήστε ότι
αφού an le 1 για κάθε n isin N άρα an le 2 και an leradic
3 και γενικώς
an leM για κάθε M ge 1 Έτσι το άνω φράγμα μιας ακολουθίας δεν
είναι μονοσήμαντα ορισμένο αλλά αν μια ακολουθία έχει ένα άνω
φράγμα τότε κάθε μεγαλύτερος από αυτό αριθμός είναι και αυτός
άνω φράγμα της ακολουθίας Για αυτό λέμε laquoένα άνω φράγμαraquo
και όχι laquoτο άνω φράγμαraquo της an Γενικότερα δίνουμε τον ακόλου-θο ορισμό
ορισμος 411
bull Μια ακολουθία an λέγεται άνω φραγμένη αν υπάρχει M isin Rώστε an le M για κάθε n isin N Το M λέγεται (ένα) άνω φράγματης an
bull Μια ακολουθία an λέγεται κάτω φραγμένη αν υπάρχει m isin Rώστε an ge m για κάθε n isin N Το m λέγεται (ένα) κάτω
φράγμα της an
bull Μια ακολουθία an λέγεται φραγμένη αν είναι και άνω και
κάτω φραγμένη δηλαδή αν υπάρχουν M m isin R ώστε m lean leM για κάθε n isin N
bull Μια ακολουθία an λέγεται απολύτως φραγμένη αν υπάρχειM isin R ώστε |an| le M για κάθε n isin N
32 Φραγμένες ακολουθίες
Φανερά από τον ορισμό αν η an είναι άνω φραγμένη από τοναριθμό M τότε και κάθε υπακολουθία της an είναι άνω φραγμένηαπό τον ίδιο αριθμό M Ομοίως αν η an είναι κάτω φραγμένηαπό τον αριθμό m τότε και κάθε υπακολουθία της an είναι κάτωφραγμένη από τον ίδιο αριθμό mΑν ο αριθμός b δεν είναι άνω φράγμα της ακολουθίας an αυτό
σημαίνει ότι δεν είναι όλοι οι όροι της ακολουθίας μικρότεροι του
b Δηλαδή υπάρχει τουλάχιστον ένας όρος an0 για κάποιο n0 isin Nώστε b lt an0
Ομοίως αν ο αριθμός c δεν είναι κάτω φράγμα της ακολου-θίας an αυτό σημαίνει ότι δεν είναι όλοι οι όροι της ακολουθίαςμεγαλύτεροι του c Δηλαδή υπάρχει τουλάχιστον ένας όρος an0
για κάποιο n0 isin N ώστε an0 lt c
παρατηρηση 412 Μια ακολουθία an που είναι φθίνουσα είναι άνωφραγμένη αφού φανερά an le a1 για κάθε n isin N Ομοίως μια α-ύξουσα ακολουθία an είναι κάτω φραγμένη αφού an ge a1 για
κάθε n isin Nπροταση 413 Μια ακολουθία an είναι φραγμένη αν και μόνο ανείναι απολύτως φραγμένη
Απόδειξη Αν η an είναι απολύτως φραγμένη τότε υπάρχειένας αριθμός M isin N ώστε |an| le M για κάθε n isin N Συνεπώς
minusM le an leM και άρα η an είναι φραγμένηΑν η an είναι φραγμένη τότε υπάρχουν αριθμοί m M isin R ώστε
για κάθε n isin N να ισχύει m le an le M Θέτουμε K = max|m| |M|Τότε ισχύουν τα εξής
an leM le |M| le max|m| |M| = K
και
an gem ge minus|m| ge minusmax|m| |M| = minusK
Συνεπώς minusK le an le K δηλαδή |an| le K ολοκληρώνοντας την α-πόδειξη
Όπως είπαμε και νωρίτερα τα φράγματα δεν είναι μονοσήμα-
ντα ορισμένα Αλλά δύο συγκεκριμένα φράγματα είναι ιδιαίτερα
σημαντικά
ορισμος 414 Το ελάχιστο άνω φράγμα μιας άνω φραγμένης α-
κολουθίας (an)nisinA συμβολίζεται με supan ή supn an ή supnisinA anκαι εκτός από ελάχιστο άνω φράγμα ονομάζεται άνω πέρας ή
supremum της anΤο μέγιστο κάτω φράγμα μιας κάτω φραγμένης ακολουθίας
(an)nisinA συμβολίζεται με infan ή infn an ή infnisinA an και εκτός απόμέγιστο κάτω φράγμα ονομάζεται κάτω πέρας ή infimum της an
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 33
Πολύ σημαντική είναι η παρακάτω ιδιότητα που μας επιτρέπει να
χειριζόμαστε αυτά τα ιδιαίτερα φράγματα και χρησιμοποιείται
συστηματικά όποτε και όπου αυτά εμφανίζονται
παρατηρηση 415
bull Αν το s είναι το άνω πέρας μιας ακολουθίας an δηλαδή τοελάχιστο άνω φράγμα της an τότε για κάθε ε gt 0 το s minus εως μικρότερο του ελαχίστου άνω φράγματος s δεν είναι άνωφράγμα της ακολουθίας Άρα υπάρχει n0 isin N ώστε sminusε lt an0
bull Αν το i είναι το κάτω πέρας μιας ακολουθίας an δηλαδή τομέγιστο κάτω φράγμα της an τότε για κάθε ε gt 0 το i + εως μεγαλύτερο του μεγίστου κάτω φράγματος i δεν είναικάτω φράγμα της ακολουθίας Άρα υπάρχει n0 isin N ώστε
an0 lt i+ ε
παρατηρηση 416 Αν μια ακολουθία an δεν είναι άνω φραγμένητότε θεωρούμε ότι το άνω πέρας της είναι το +infin Γράφουμεsupan = +infin Ομοίως αν δεν είναι κάτω φραγμένη θεωρούμε ότιτο κάτω πέρας της είναι το minusinfin και γράφουμε infan = minusinfin Σε αυ-τές τις περιπτώσεις φανερά δεν ισχύει η Παρατήρηση 415 αφού
πάντα minusinfin lt an lt +infin
42 Εφαρμογές και παραδείγματα
παραδειγμα 421 Αποδείξτε ότι οι ακολουθίες an = (3n2minus 1)(2n2 +1) bn = (3n2 + 1)(2n2 minus 1) cn = (3n2 + 1)(n2 minus 3) για n ge 2 και
dn = (3n2 + 1)(n2 minusnminus 1) για n ge 2 είναι φραγμένες
Φανερά και οι τέσσερις ακολουθίες είναι θετικές οπότε μένει να
αποδειχθεί ότι είναι άνω φραγμένες Για αυτό προσπαθούμε να
μεγαλώσουμε τις ακολουθίες απλοποιώντας τες αλλά χωρίς να
αλλάξουμε την τάξη μεγέθους αριθμητή και παρονομαστή Έτσι
έχουμε
an =3n2 minus 1
2n2 + 1le 3n2
2n2= 3
2
συνεπώς η an είναι άνω φραγμένη από το 32Για τη bn δεν μπορούμε να κάνουμε ακριβώς το ίδιο τέχνασμα
για το άνω φράγμα διότι το να διαγράψουμε το +1 από τον
αριθμητή ή το minus1 από τον παρονομαστή δεν μεγαλώνει αλλά
μικραίνει το κλάσμα Μπορούμε όμως να μεγαλώσουμε το +1 του
αριθμητή σε +n2 και να μικρύνουμε το minus1 του παρονομαστή με
minusn2 αλλαγές που δεν αλλάζουν την τάξη μεγέθους των όρων του
κλάσματος
bn =3n2 + 1
2n2 minus 1le 3n2 +n2
2n2 minusn2= 4
34 Φραγμένες ακολουθίες
Για τη cn δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε το minus3 του πα-
ρονομαστή με minusn2 όπως κάναμε στην bn διότι θα μηδενιστεί οπαρονομαστής Μπορούμε όμως να ελέγξουμε ότι 3 lt n23 γιακάθε n ge 3 Έτσι για n ge 3
cn =3n2 + 1
n2 minus 3le 3n2 +n2
n2 minus 13n2
= 4n2
23n
2= 6
Η ακολουθία όμως ορίζεται για n ge 2 Άρα για να βρούμε ένα
άνω φράγμα πρέπει να ελέγξουμε μήπως το c2 είναι μεγαλύτερος
του 6 Πράγματι c2 = 13 Άρα
cn le max613 = 13
Τέλος για την dn αναζητούμε n0 ώστε n+1 le n22 για κάθε n gen0 ώστε να απλοποιήσουμε τον παρονομαστή χρησιμοποιώντας
ότι n2 minus nminus 1 = n2 minus (n+ 1) ge n2 minus n22 = n22 Η n+ 1 le n22 είναιισοδύναμη με την n2 minus 2n minus 2 ge 0 η οποία είναι αληθής για κάθε
n ge 3 (η εξίσωση x2 minus 2x minus 2 = 0 είναι θετική για κάθε x gt 1+radic
3 asymp27320508) Οπότε για κάθε n ge 3
dn =3n2 + 1
n2 minusnminus 1le 3n2 +n2
n2 minus 12n2
= 8
Επειδή τώρα d2 = 13 συμπεραίνουμε ότι dn le max138 = 13
παραδειγμα 422 Αποδείξτε ότι η ακολουθία an με a1 = 8 και
an+1 =radic
2+ an είναι άνω φραγμένη από το 8 Δείξτε ότι αν ο
a1 δοθεί να είναι μικότερος από τη μεγαλύτερη ρίζα της εξίσω-
σης αναδρομής x =radic
2+ x τότε το ίδιο ισχύει και για τον γενικόόρο της an Τέλος αποδείξτε ότι αν r gt 0 τότε κάθε ακολουθία με
a1 gt 0 και αναδρομικό τύπο an+1 =radicr + an είναι άνω φραγμένη α-
πό το maxa1 ρ όπου ρ η μέγιστη ρίζα της εξίσωσης αναδρομήςx = radicr + xΠράγματι για n = 1 ισχύει a1 = 8 le 8 Υποθέτουμε ότι an le 8
Τότε
an+1 =radic
2+ an leradic
2+ 8 leradic
16 = 4 le 8
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
Η εξίσωση αναδρομής έχει μεγαλύτερη ρίζα τον αριθμό x = 2
Αν a1 le 2 και υποθέσουμε ότι an le 2 τότε
an+1 =radic
2+ an leradic
2+ 2 = 2
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
Τέλος αν θέσουμε M = maxa1 ρ φανερά a1 le M Και αν υπο-θέσουμε ότι an leM τότε
an+1 =radicr + an le
radicr +M leM
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 35
αφού η τελευταία είναι ισοδύναμη με την M2 minusM minus r ge 0 η οποία
είναι αληθής αφού το M είναι μεγαλύτερο ή ίσο με τη μέγιστη
ρίζα ρ της x2 minus x minus r = 0
παραδειγμα 423 Αποδείξτε (με κατάλληλη χρήση της ανισότητας
Bernoulli ότι η ακολουθία (1+ 12n)n είναι άνω φραγμένη από το2 και στη συνέχεια αποδείξτε ότι η (1+1n)n είναι άνω φραγμένηαπό το 4
Έχουμε
(1+ 1
2n
)n= 1(
2n2n+1
)n =1(
1minus 12n+1
)n le1(
1minus n2n+1
) = 2n+ 1
n+ 1le 2
Από το Παράδειγμα 323 η ακολουθία (1 + 1n)n είναι γνησίωςαύξουσα άρα
(1+ 1
n
)nle(
1+ 1
2n
)2n
=((
1+ 1
2n
)n)2
le 22 = 4
παραδειγμα 424 Αποδείξτε ότι αν an αύξουσα ακολουθία και s =supan n isin N τότε για κάθε ε gt 0 η ακολουθία an βρίσκεταιτελικά στο διάστημα (s minus ε s]Χρησιμοποιούμε την Παρατήρηση 415 το s minus ε δεν είναι άνω
φράγμα της ακολουθίας an άρα υπάρχει n0 isin N ώστε sminus ε lt an0 les Αφού η an είναι αύξουσα για κάθε n ge n0 συμπεραίνουμε ότι
s minus ε lt an0 le an le s δηλαδή το ζητούμενο
παραδειγμα 425 Αποδείξτε ότι η an = (n2 + sin(nπ2))(n + 1) δενείναι άνω φραγμένη
Έχουμε
n2 + sin(nπ2)n+ 1
ge n2 minus 1
n+ 1= nminus 1
η οποία φανερά δεν είναι άνω φραγμένη
Ασκήσεις
ασκηση 421 Να εξετάσετε αν είναι φραγμένες οι παρακάτω ακολουθίες
36 Φραγμένες ακολουθίες
an =5 sin(3n)
4nan =
n+ 1000
n+ 100
an = (minus5)minusn an =2nminus 1
n+ 1
an =n3n
an = nradic
2n + 3n + 5n
an =n+ 5
2nan =
n2 + 2n+ 4
n3 + 2
an =n2 cos(nπ)+n sin(n+ 1)
n2 +n+ 1
an =1radic
n2 + 1+ 1radic
n2 + 2+ + 1radic
n2 +n
an =radicn+ 2minus
radicn+ 1 an =
radicn2 +nminusn
ασκηση 422 Να εξεταστούν ως προς το φράγμα οι ακολουθίες
an =radicn+ aminus
radicn+ b με a b isin R
a1 = 2an+1 =
radican + 2 για n isin N
ασκηση 423 Να εξεταστεί ως προς το φράγμα η ακολουθία an με a1 = 1
και
an+1 =5an + 6
2an + 1
(Υπόδειξη Παρατηρήστε ότι an gt 0 για κάθε n isin N)ασκηση 424 Για κάθε p gt 0 θέτουμε
sn = 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
np
Αποδείξτε ότι για κάθε p gt 1 η ακολουθία sn είναι φραγμένη αποδεικνύο-ντας (με επαγωγή) ότι για κάθε n isin N ισχύει
1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
nple pp minus 1
minus 1
(p minus 1)npminus1
Επιπλέον για κάθε p gt 0 ισχύει
n1minusp le 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
np
Ειδικά για p = 1 αποδείξτε με επαγωγή ότι ισχύει
1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
nge 1
2logn
Συμπεράνετε ότι για 0 lt p le 1 η sN δεν είναι φραγμένη (Υπόδειξη ηπερίπτωση 0 lt p lt 1 είναι εύκολη αν όλα τα κλάσματα του αθροίσματος
αντικατασταθούν από το μικρότερο από αυτά Αν όμως γίνει επαγωγικά
θα χρειαστεί η παρατήρηση ότι (n+ 1)pn1minusp ge npn1minusp = n)
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 37
ασκηση 425 Θεωρήστε μια αύξουσα ακολουθία an για την οποία υπάρχειc gt 0 ώστε a2n minus an le cn Αποδείξτε ότι η ακολουθία ann είναι άνωφραγμένη (Υπόδειξη για κάθε ακέραιο k βρείτε πρώτα n ώστε 2nminus1 ltk le 2n Επειδή η an είναι αύξουσα ισχύει ak le a2n Τώρα εφαρμόστε την
υπόθεση)
Κεφάλαιο 5
Σύγκλιση ακολουθιών
51 Μηδενικές ακολουθίες
Για κάθε x isin R κάθε διάστημα της μορφής (a b) ώστε x isin (a b) ο-νομάζεται μια ανοικτή περιοχή του x ή απλά περιοχή του x Σταακόλουθα θα χρησιμοποιήσουμε περιοχές ειδικού τύπου Συγκεκρι-
μένα παίρνουμε ένα θετικό αριθμό ε gt 0 και σχηματίζουμε την πε-
ριοχή (x minus εx + ε) του x Το x για αυτή την περιοχή ονομάζεταικέντρο της περιοχής και το ε ακτίνα της περιοχής Περιοχές τηςμορφής (xminusεx+ε) συμβολίζονται και με (x ε) Φανερά αν x = 0
τότε (0 ε) = (minusε ε) Παρατηρούμε επίσης ότι y isin (x ε) αν καιμόνο αν xminus ε lt y lt x+ ε και ισοδύναμα |y minusx| lt ε Με άλλα λόγια
(x ε) = (x minus εx + ε) = y isin R |y minus x| lt ε
Αν δοθεί ένα x και μια περιοχή του (x ε) λέμε ότι μια α-κολουθία an περιέχεται τελικά σε αυτή την περιοχή αν υπάρχειένα n0 isin N ώστε an isin (x ε) για κάθε n ge n0 Για παράδειγμα
ας πάρουμε x = 0 και an = 1n Βλέπουμε ότι για κάθε ε gt 0 αν
θέλουμε να ισχύει an isin (0 ε) θα πρέπει minusε lt 1n lt ε ισοδύναμαn gt 1ε Άρα αν θέσουμε n0 = [1ε] + 1 isin N αν n ge n0 gt 1ε τότεan = 1n isin (0 ε) Έτσι για κάθε ε gt 0 η ακολουθία an = 1nβρίσκεται τελικά στην περιοχή (0 ε) Σε μια τέτοια περίπτωσηλέμε ότι η ακολουθία an είναι μηδενική ή ότι έχει όριο το μηδέν ήότι συγκλίνει στο μηδέν
ορισμος 511 Λέμε ότι μια ακολουθία an συγκλίνει στο μηδέν ή ότιείναι μηδενική ή ότι έχει όριο το μηδέν αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει
n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει |an| lt ε Σε αυτήτην περίπτωση γράφουμε an rarr 0 ή limnrarrinfin an = 0 ή απλούστερα
liman = 0
40 Σύγκλιση ακολουθιών
παρατηρηση 512 Στον παραπάνω ορισμό είτε γράψουμε |an| lt εείτε γράψουμε |an| le ε το νόημα του ορισμού δεν αλλάζει
bull Αν |an| lt ε τότε προφανώς |an| le ε
bull Αν εφαρμόσουμε τον παραπάνω ορισμό με le αντί για lt καιγια ε2 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
|an| le ε2 και συνεπώς |an| lt ε
παραδειγμα 513 Η ακολουθία an = n sin(πn4)+1n2+1
είναι μηδενική Πράγ-
ματι παρατηρούμε ότι
|an| =∣∣n sin(πn4)+ 1
∣∣n2 + 1
le∣∣n sin(πn4)
∣∣+ 1
n2 + 1le n+ 1
n2 + 1le n+n
n2= 2
n
Έτσι αν ε gt 0 και θέλουμε να ισχύει |an| lt ε αρκεί να απαιτήσουμε2n lt ε ισοδύναμα n gt 2ε Άρα αν θέσουμε n0 = [2ε]+ 1 τότε αν
n ge n0 gt 2ε θα έχουμε |an| le 2n lt ε Συνεπώς η an είναι μηδενική
Παρατηρήστε ότι στο προηγούμενο παράδειγμα μεγαλώσαμε το
κλάσμα αλλά χωρίς να μεταβάλουμε την τάξη του n ούτε στοναριθμητή ούτε στον παρονομαστή Αυτή την τεχνική θα τη χρη-
σιμοποιούμε τακτικά
Ασκήσεις
ασκηση 511 Δείξτε με τη βοήθεια του ορισμού ότι οι παρακάτω ακολου-
θίες είναι μηδενικές
an =1
2n3an =
sinnπ5
n2an =
5+ sin(nπ5)n2 +n+ 1
an =sinn+ cos(3n)
n2an = 1
ns όπου s isin Q+
ασκηση 512 Αποδείξτε με τη βοήθεια του ορισμού ότι οι παρακάτω
ακολουθίες είναι μηδενικές
nminus 1
n2 minus 1
nminus 1
n2 + 1
8n2 minus 1
2n3 + 3
8n2 + 1
2n3 minus 3
sin(radicnπ)+ cos( 4
radicnπ)
n
n116 +n95 +n74 +n53 +n32 + 1
n2 minusn+ 1
ασκηση 513 Αποδείξτε ότι αν μια ακολουθία an είναι φθίνουσα και μη-δενική τότε an ge 0 για κάθε n isin N
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 41
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών
ιδιοτητα 521 Για κάθε ακολουθία an ισχύει
liman = 0 αν και μόνο αν lim |an| = 0
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 και έστω ότι μας δόθηκε ένα
ε gt 0 Τότε επειδή μπορούμε να βρούμε n0 ώστε για κάθε n ge n0
ισχύει |an| lt ε συνεπάγεται ότι∣∣|an|
∣∣ lt ε και συνεπώς lim |an| = 0
Αντίστροφα αν lim |an| = 0 και μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 βρίσκου-
με n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει∣∣|an|
∣∣ lt ε οπότε επειδή∣∣|an|∣∣ = |an| συμπεραίνουμε ότι |an| lt ε και άρα liman = 0
ιδιοτητα 522 Για κάθε ακολουθία an αν liman = 0 τότε η anείναι φραγμένη
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για ε = 1
Οπότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt 1
Δηλαδή ο αριθμός 1 αποτελεί άνω φράγμα για την ακολουθία
|an| αλλά όχι για όλα τα n isin N αλλά μόνο για τα n που είναιμεγαλύτερα ή ίσα με το n0 Θέτουμε τώρα
M = max1 |a1| |a2| |an0minus1|
ώστε να είμαστε σίγουροι ότι
|an| le M
για κάθε n isin N Έτσι η ακολουθία an είναι απολύτως φραγμένηκαι άρα φραγμένη
ιδιοτητα 523 Για κάθε ακολουθία an κάθε ακολουθία bn καικάθε λ micro isin R αν liman = limbn = 0 τότε lim(λan plusmn microbn) = 0
Απόδειξη Υποθέτουμε ότι λ ne 0 ne micro και έστω ότι μας δόθηκεένα ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης στο μηδέν για
τις ακολουθίες an και bn χρησιμοποιώντας για laquoεraquo τα ε2|λ| gt 0
και ε2|micro| gt 0 αντίστοιχα Έτσι βρίσκουμε ένα n1 isin N για την anκαι ένα n2 για την bn ώστε να ισχύουν τα εξής
για κάθε n ge n1 ισχύει |an| ltε
2|λ| (51)
και
για κάθε n ge n2 ισχύει |bn| ltε
2|micro| (52)
Θέτοντας n0 = maxn0 n1 αν n ge n0 θα ισχύουν ταυτόχρονα και
η (51) και η (52) Οπότε για n ge n0 θα έχουμε
|λan plusmn microbn| le |λan| + |microbn| = |λ| |an| + |micro| |bn| lt |λ|ε
2|λ| + |micro|ε
2|micro| = ε
42 Σύγκλιση ακολουθιών
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
ιδιοτητα 524 Για κάθε ακολουθία an και κάθε λ isin R αν liman = 0
τότε lim(λan) = 0
Απόδειξη Άμεσο από την προηγούμενη ιδιότητα για micro = 0
ιδιοτητα 525 Για κάθε ακολουθία an και κάθε ακολουθία bn θέτου-με
xn = maxan bn και yn = minan bnΑν liman = 0 και limbn = 0 τότε limxn = 0 και limyn = 0
Απόδειξη Προκύπτει αμέσως από τις προηγούμενες ιδιότητες
και τις σχέσεις
maxt s = t + s + |t minus s|2
και mint s = t + s minus |t minus s|2
ιδιοτητα 526 Για κάθε ακολουθία an και κάθε ακολουθία bn ανliman = 0 και η bn είναι φραγμένη τότε lim(anbn) = 0
Απόδειξη Έστω ότι μας δόθηκε ένα ε gt 0 και έστω ότι για
τον αριθμό M ισχύει |bn| le M για κάθε n isin N Εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης της an στο 0 για εM gt 0 οπότε θα υπάρχει
ένα n0 στο N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt εM Οπότεαν n ge n0 θα έχουμε
|anbn| = |an| |bn| ltεMM = ε
Συνεπώς lim(anbn) = 0
ιδιοτητα 527 Για κάθε ακολουθία an και για κάθε k isin N αν
limnrarrinfin an = 0 τότε limnrarrinfin anplusmnk = 0
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 Αν για n ge n0 ισχύει |an| lt εεπειδή θα είναι n + k ge n ge n0 θα ισχύει και η |an+k| lt ε Οπότεlimnrarrinfin an+k = 0
Για την limanminusk = 0 απλά θέτουμε n1 = n0+k και αν n ge n1 θα
ισχύει nminusk ge n1minusk ge n0 οπότε |anminusk| lt ε και άρα limnrarrinfin anminusk = 0
Γενικότερα έχουμε την εξής
ιδιοτητα 528 Αν η ακολουθία an είναι μηδενική κάθε υπακολου-θία της είναι μηδενική
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 και έστω ότι η kn είναι μιαγνησίως αύξουσα υπακολουθία φυσικών αριθμών Αν ε gt 0 τότε
υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ε Αλλάαπό την Άσκηση 322 ισχύει kn ge n οπότε αν n ge n0 συνεπάγεται
kn ge kn0 ge n0 οπότε |akn minus ℓ| lt ε
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 43
ιδιοτητα 529 Για κάθε ακολουθία an και κάθε k isin N αν liman = 0
τότε lim kradic|an| = 0
Απόδειξη Αν μας δοθεί ε gt 0 εφαρμόζουμε τον ορισμό της
σύγκλισης της an για εk Έτσι θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0
θα έχουμε |an| lt εk οπότε∣∣ kradic|an|
∣∣ = kradic|an| lt ε Δηλαδή lim k
radic|an| =
0
ιδιοτητα 5210 (Κριτήριο σύγκρισης) Για κάθε ακολουθία an καικάθε ακολουθία bn αν 0 le an le bn για κάθε n ge n1 και limbn = 0
τότε liman = 0
Απόδειξη Για ε gt 0 έστω n2 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
bn lt ε Θέτουμε n0 = maxn1 n2 οπότε αν n ge n0 θα έχουμε
minusε lt 0 le an le bn lt ε
συνεπώς |an| lt ε Δηλαδή liman = 0
εφαρμογη 5211 Για κάθε λ isin (01) ισχύει λn rarr 0
Απόδειξη Επειδή λ isin (01) θα ισχύει 1λ gt 1 Θέτουμε θ =(1λ) minus 1 gt 0 οπότε 1λ = 1 + θ Με τη βοήθεια της ανισότηταςBernoulli (υποενότητα 111) έχουμε
1
λn= (1+ θ)n ge 1+nθ
και έτσι
0 lt λn le 1
1+nθ
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική άρα και η λn
προταση 5212 (Κριτήριο λόγου) Έστω ότι για μια ακολουθία με
μη μηδενικούς όρους an υπάρχει ένα n0 isin N και ένα 0 le λ lt 1
ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ le λ
Τότε liman = 0
Απόδειξη Αν n ge n0 + 1 θα έχουμε
∣∣∣∣∣an0+1
an0
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+2
an0+1
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+3
an0+2
∣∣∣∣∣ ∣∣∣∣∣ananminus1
∣∣∣∣∣ le λ middot λ middot λ λ (53)
Παρατηρούμε ότι επειδή ο δείκτης n στον αριθμητή του τελευτα-ίου κλάσματος μπορεί να γραφτεί και ως n0 + (n minus n0) στο αρι-στερό σκέλος της ανισότητας το πλήθος των κλασμάτων είναι
44 Σύγκλιση ακολουθιών
nminusn0 Άρα τόσα είναι και τα λ στο δεξιό σκέλος Δηλαδή η (53)μπορεί να γραφτεί ως
∣∣∣∣∣an0+1
an0
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+2
an0+1
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+3
an0+2
∣∣∣∣∣ ∣∣∣∣∣ananminus1
∣∣∣∣∣ le λnminusn0 = λminusn0 middot λn (54)
Όμως στο αριστερό σκέλος της (54) έχουμε διαγραφές κάθε α-
ριθμητής διαγράφεται με τον παρονομαστή του επόμενου κλάσμα-
τος Συνεπώς θα διαγραφούν όλοι οι όροι εκτός από τον παρονο-
μαστή του πρώτου κλάσματος και τον αριθμητή του τελευταίου
Έτσι η (54) γίνεται ∣∣∣∣∣anan0
∣∣∣∣∣ le λminusn0 middot λn
και ισοδύναμα |an| le (λminusn0|an0|)λn για κάθε n ge n0 + 1 Επει-
δή λ isin (01) ισχύει limλn = 0 (Εφαρμογή 5211) οπότε επειδή η
ποσότητα λminusn0|an0| είναι σταθερή (ανεξάρτητη του n) θα ισχύειlim(λminusn0|an0|)λn = 0 Και έτσι liman = 0
παραδειγμα 5213 Ποιο είναι το λάθος στην παρακάτω laquoαπόδει-
ξηraquo
13n rarr 0 διότι
∣∣∣∣∣13n+1
13n
∣∣∣∣∣ =1
3lt 1
για κάθε n isin N
προταση 5214 (Κριτήριο ρίζας) Έστω ότι για μια ακολουθία anυπάρχει n0 isin N ώστε να ισχύει n
radic|an| le ℓ lt 1 για κάθε n ge n0
Τότε liman = 0
Απόδειξη Αυτό είναι φανερό διότι θα ισχύει |an| le ℓn και απότην Εφαρμογή 5211 ισχύει ℓn rarr 0
Ασκήσεις
ασκηση 521 Αποδείξτε ότι η ακολουθία
an = n sin1
n2
είναι μηδενική χρησιμοποιώντας την ανισότητα | sinx| le |x| για κάθεx isin R
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες 45
ασκηση 522 Αποδείξτε ότι η ακολουθία
an =1
2
3
4
5
6middot middot middot 2nminus 1
2n
είναι μηδενική δείχνοντας πρώτα με επαγωγή ότι an lt 1radic
3n
ασκηση 523 Αν liman = 0 δείξτε ότι liman
1+ an= 0
ασκηση 524 Δίνονται οι ακολουθίες an gt 0 και bn gt 0 για τις οποίες
ισχύει liman = limbn = 0 Δείξτε ότι
lima2n + b2
n
an + bn= 0
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες
Μια ακολουθία an θα λέγεται συγκλίνουσα με όριο τον αριθμό ℓαν η ακολουθία anminusℓ είναι μηδενική Έτσι προκύπτει ο ακόλουθοςορισμός
ορισμος 531 Λέμε ότι μια ακολουθία an συγκλίνει στον αριθμό ℓή ότι έχει όριο τον αριθμό ℓ ή ότι τείνει στο ℓ αν για κάθε ε gt 0
υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει |an minus ℓ| lt ε
παρατηρηση 532 Παρατηρήστε ότι στον παραπάνω ορισμό είτε
γράψουμε |an minus ℓ| lt ε είτε γράψουμε |an minus ℓ| le ε η ουσία τουορισμού δεν αλλάζει
bull Αν |an minus ℓ| lt ε τότε προφανώς |an minus ℓ| le ε
bull Αν εφαρμόσουμε τον παραπάνω ορισμό με le αντί για lt καιγια ε2 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
|an minus ℓ| le ε2 και συνεπώς |an minus ℓ| lt ε
παρατηρηση 533 Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή στην ανισότητα
|an minus ℓ| lt ε και προσθέτοντας ℓ ο ορισμός του liman = ℓ λέει ότιγια κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει
ℓ minus ε lt an lt ℓ + ε
ή ισοδύναμα an isin(ℓ ε)Η παρακάτω πρόταση λέει ότι δεν γίνεται μια ακολουθία να
συγκλίνει σε δύο διαφορετικούς αριθμούς
προταση 534 Το όριο κάθε συγκλίνουσας ακολουθίας είναι μονα-
δικό
46 Σύγκλιση ακολουθιών
Απόδειξη Έστω ότι an rarr ℓ1 an rarr ℓ2 και ℓ1 ne ℓ2 Θέτουμε
ε = |ℓ1 minus ℓ2|3 gt 0 οπότε θα υπάρχει n1 isin N ώστε
|an minus ℓ1| lt ε =|ℓ1 minus ℓ2|
3για κάθε n ge n1
και
|an minus ℓ2| lt ε =|ℓ1 minus ℓ2|
3για κάθε n ge n2
Αλλά τότε για κάθε n ge maxn1 n2 θα ισχύει
|ℓ1 minus ℓ2| =∣∣(an minus ℓ2)minus (an minus ℓ1)
∣∣
le |an minus ℓ2| + |an minus ℓ1| lt|ℓ1 minus ℓ2|
3+ |ℓ1 minus ℓ2|
3= 2
3|ℓ1 minus ℓ2|
το οποίο είναι άτοπο
προταση 535 Αν an rarr ℓ και akn υπακολουθία της an τότε akn rarr ℓ
Απόδειξη Αφού αν η an minus ℓ είναι μηδενική είναι μηδενική καιη akn minus ℓ από την Ιδιότητα 528
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών
ιδιοτητα 541 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ lArrrArr lim(minusan) = minusℓ
Απόδειξη Επειδή |anminusℓ| = |(minusan)minus(minusℓ)| όποτε ισχύει |anminusℓ| lt εθα ισχύει και |(minusan)minus (minusℓ)| lt ε
ιδιοτητα 542 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ =rArr lim |an| = |ℓ|
Απόδειξη Επειδή από την τριγωνική ανισότητα ισχύει∣∣|an| minus
|ℓ|∣∣ le |anminusℓ| αν για κάθε n ge n0 ισχύει |anminusℓ| lt ε τότε
∣∣|an|minus|ℓ|∣∣ lt
ε
ιδιοτητα 543 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ =rArr η an είναι φραγμένη
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης της ακολου-
θίας an για ε = 1 Έτσι θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0
να ισχύει |an minus ℓ| lt 1 Από την τριγωνική ανισότητα θα έχουμε
ότι
|an| minus |ℓ| le∣∣|an| minus |ℓ|
∣∣ le |an minus ℓ| lt 1
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 47
Συνεπώς για κάθε n ge n0 θα ισχύει |an| le 1+ |ℓ| Θέτουμε τώρα
M = max|a1| |a2| |an0minus1|1+ |ℓ|
οπότε |an| le M για κάθε n isin N
ιδιοτητα 544 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R 0 ισχύει
liman = ℓ =rArrυπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0
τα an και ℓ είναι ομόσημοι
Απόδειξη Έστω ότι ℓ gt 0 Αφού an rarr ℓ μπορούμε να εφαρ-μόσουμε τον ορισμό της σύγκλισης για οποιοδήποτε ε gt 0 Εφαρ-
μόζουμε λοιπόν τον ορισμό για ε = ℓ2 gt 0 Έτσι θα υπάρχει ένα
n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ℓ2 Ανοίγονταςτην απόλυτη τιμή προκύπτει ότι minusℓ2 lt an minus ℓ οπότε ℓ2 lt anΔηλαδή για κάθε n ge n0 οι όροι της ακολουθίας είναι θετικοί
Αν τώρα ℓ lt 0 από την Ιδιότητα 541 θα ισχύει ότι minusan rarrminusℓ gt 0 οπότε από το προηγούμενο θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν
n ge n0 η minusan θα είναι θετική οπότε η an θα είναι αρνητική
ιδιοτητα 545 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα και λ micro isin R Τότε
lim(λan plusmn microbn) = λℓ1 plusmn microℓ2
Απόδειξη Έστω ότι μας δόθηκε ένα ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον
ορισμό της σύγκλισης των ακολουθιών an και bn για ε2(1 + |λ|)και ε2(1+ |micro|) αντίστοιχα
bull θα υπάρχει ένα n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να ισχύει
|an minus ℓ1| ltε
2(1+ |λ|)
bull θα υπάρχει ένα n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει
|bn minus ℓ2| ltε
2(1+ |micro|)
Οπότε θέτοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0 θα ισχύει
|(λan plusmn microbn)minus (λℓ1 plusmn microℓ2)| = |λ(an minus ℓ1)plusmn micro(bn minus ℓ2)|le |λ| |an minus ℓ1| + |micro| |bn minus ℓ2|
lt |λ| ε2(1+ |λ|) + |micro|
ε2(1+ |micro|)
le ε2
|λ|1+ |λ| +
ε2
|micro|1+ |micro|
le ε2middot 1+ ε
2middot 1 = ε
48 Σύγκλιση ακολουθιών
ιδιοτητα 546 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Θέτουμε
xn = maxan bn και yn = minan bn
Τότε limxn = maxℓ1 ℓ2 και limyn = minℓ1 ℓ2Απόδειξη Όπως και στην αντίστοιχη ιδιότητα για τις μηδενι-
κές ακολουθίες η απόδειξη είναι άμεση από τις σχέσεις
maxt s = t + s + |t minus s|2
και mint s = t + s minus |t minus s|2
ιδιοτητα 547 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Τότε
lim(anbn) = ℓ1ℓ2
Αν επιπλέον υποθέσουμε ότι ℓ2 ne 0 τότε υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει bn ne 0 και
limanbn
= ℓ1
ℓ2
Απόδειξη Παρατηρούμε πρώτα ότι
|anbn minus ℓ1ℓ2| =∣∣(anbn minus bnℓ1)+ (bnℓ1 minus ℓ1ℓ2)
∣∣ (55)
=∣∣bn(an minus ℓ1)+ ℓ1(bn minus ℓ2)
∣∣ (56)
le |bn| |an minus ℓ1| + |ℓ1||bn minus ℓ2| (57)
Αφού η bn συγκλίνει από την Ιδιότητα 543 θα είναι και φραγ-μένη Άρα θα υπάρχει ένας αριθμός M gt 0 ώστε για κάθε n isin Nνα ισχύει |bn| le M Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης γιατην an για την ποσότητα ε2M θα υπάρχει n1 isin N ώστε για
κάθε n ge n1 να ισχύει |an minus ℓ1| lt ε2M Ομοίως εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης για την bn για την ποσότητα ε2(1+ |ℓ1|)θα υπάρχει n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει
|bn minus ℓ2| ltε
2(1+ |ℓ1|)
Θέτοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0 τότε συνεχίζοντας από
την (57) θα έχουμε
|anbn minus ℓ1ℓ2| le |bn| |an minus ℓ1| + |ℓ1||bn minus ℓ2|lt M
ε2M
+ |ℓ1|ε
2(1+ |ℓ1|)
le ε2+ ε
2
|ℓ1|1+ |ℓ1|
lt ε
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 49
Συνεχίζουμε την απόδειξη για τον λόγο ακολουθιών Λόγω του
προηγουμένου και επειδή anbn = an middot(1bn) αρκεί να αποδείξουμετο ζητούμενο για την ακολουθία 1bnΕφαρμόζοντας τον ορισμό της σύγκλισης της bn για την πο-
σότητα |ℓ2|2 και χρησιμοποιώντας την τριγωνική ανισότητα υ-πάρχει ένα n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να ισχύει
|ℓ2| minus |bn| le∣∣|ℓ2| minus |bn|
∣∣ le |ℓ2 minus bn| = |bn minus ℓ2| lt|ℓ2|
2
Έτσι για κάθε n ge n1 θα έχουμε
|ℓ2| minus |bn| lt|ℓ2|
2
και συνεπώς
|bn| gt|ℓ2|
2
Οπότε από τη μια μεριά έχουμε ότι για n ge n1 ισχύει bn ne 0 και
άρα ορίζεται το πηλίκο 1bn και από την άλλη μεριά∣∣∣∣
1
bnminus 1
ℓ2
∣∣∣∣ =|bn minus ℓ2||bn| |ℓ2|
lt|bn minus ℓ2||ℓ2|
2|ℓ2|
= 2
|ℓ2|2|bn minus ℓ2|
Εφαρμόζοντας τον ορισμό της σύγκλισης της bn ξανά για τηνποσότητα ε|ℓ2|22 θα υπάρχει n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να
ισχύει |bn minus ℓ2| lt ε|ℓ2|22 Επιλέγοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0
θα ισχύουν μαζί όλα τα παραπάνω και άρα θα έχουμε
∣∣∣∣1
bnminus 1
ℓ2
∣∣∣∣ le2
|ℓ2|2|bn minus ℓ2| lt
2
|ℓ2|2ε|ℓ2|22 = ε
ιδιοτητα 548 Για κάθε ακολουθία an ge 0 και k isin N ισχύει
liman = ℓ =rArr limakn = ℓk
Απόδειξη Έστω ότι μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 Αφού η an συ-γκλίνει θα είναι και φραγμένη και άρα θα υπάρχει αριθμός M gt 0
ώστε για κάθε n isin N να ισχύει |an| leM Έτσι θα ισχύει και |ℓ| leM(γιατί) Οπότε
|akn minus ℓk| = |an minus ℓ| |akminus1n + akminus2
n ℓ + akminus3n ℓ2 + + ℓkminus1|
le |an minus ℓ|(|akminus1n | + |akminus2
n ℓ| + |akminus3n ℓ2| + + |ℓkminus1|
)
le |an minus ℓ| (Mk +Mk +Mk + +Mk︸ ︷︷ ︸
kminusόροι
)
le (kMk)|an minus ℓ| (58)
50 Σύγκλιση ακολουθιών
Οπότε εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για την ακολουθία
an για την ποσότητα εkMk και βρίσκουμε ένα n0 isin N ώστε γιακάθε n ge n0 να ισχύει |anminusℓ| lt εkMk Έτσι συνεχίζοντας από την
(58) θα έχουμε ότι για κάθε n ge n0 ισχύει
|akn minus ℓk| le (kMk)|an minus ℓ| lt (kMk)εkMk = ε
ιδιοτητα 549 Για κάθε ακολουθία an ge 0 και k isin N ισχύει
liman = ℓ =rArr lim kradican =
kradicℓ
Απόδειξη Έστω ότι μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 Αν ℓ = 0 τότε
εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης της an για το εk οπότεβρίσκουμε ένα n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt εkΟπότε | kradican| lt εΑν ℓ gt 0 τότε παρατηρούμε ότι
∣∣∣ kradican minus
kradicℓ∣∣∣ = |an minus ℓ|
akminus1n + akminus2
n ℓ + + ℓkminus1le 1
ℓkminus1|an minus ℓ|
Έτσι εφαρμόζουμε τον ορισμό σύγκλισης της an για την ποσότη-τα εℓkminus1 Βρίσκουμε λοιπόν n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
έχουμε ∣∣∣ kradican minus
kradicℓ∣∣∣ le 1
ℓkminus1|an minus ℓ| lt
1
ℓkminus1εℓkminus1 = ε
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
ιδιοτητα 5410 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα και επιπλέον υπάρχει n1 isin N ώστε για κάθεn ge n1 να ισχύει an le bn Τότε ℓ1 le ℓ2
Απόδειξη Αν δεν ισχύει τότε ℓ2 lt ℓ1 οπότε η ακολουθία bn minusan ge 0 δεν είναι ποτέ ομόσημη με το όριό της ℓ2 minus ℓ1 lt 0 αντι-
φάσκοντας με την Ιδιότητα 543
προταση 5411 (Ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες) Έστω ότι οι ακολου-
θίες an bn και cn ικανοποιούν την ανισότητα
an le bn le cn
και ότι liman = lim cn = ℓ Τότε αναγκαστικά limbn = ℓΑπόδειξη Από την an le bn le cn συμπεραίνουμε ότι 0 le bnminusan le
cn minus an Η cn minus an είναι συγκλίνουσα με όριο το μηδέν Άρα και ηbn minus an είναι συγκλίνουσα με όριο το μηδέν Συνεπώς η bn είναισυγκλίνουσα ως άθροισμα συγκλινουσών (bn = (bn minus an)+ an) καιlimbn = lim(bn minus an)+ liman = 0+ ℓ = ℓ
55 Κριτήρια σύγκλισης 51
προταση 5412 (Οριακό κριτήριο λόγου) Αν για μια ακολουθία anμε μη μηδενικούς όρους ισχύει lim |an+1an| lt 1 τότε liman = 0
Απόδειξη Έστω ότι lim |an+1an| = ℓ isin (01) Εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης για την ποσότητα (1 minus ℓ)2 gt 0 Τότε θα
υπάρχει ένα n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει∣∣|an+1an| minus
ℓ∣∣ lt (1minus ℓ)2 Αλλά τότε
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣minus ℓ lt1minus ℓ
2
από όπου συνεπάγεται ότι
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt ℓ +1minus ℓ
2= 1+ ℓ
2lt 1
Δηλαδή για κάθε n ge n0 έχουμε ότι |an+1an| lt (1+ ℓ)2 lt 1 Αυτό
και η Πρόταση 5212 συνεπάγονται ότι an rarr 0
55 Κριτήρια σύγκλισης
Ένα πολύ χρήσιμο κριτήριο αφορά τις ακολουθίες που είναι μο-
νότονες και φραγμένες
προταση 551 Αν η ακολουθία an είναι αύξουσα και άνω φραγ-μένη τότε είναι και συγκλίνουσα και μάλιστα an rarr supnisinN an Ο-μοίως αν μια ακολουθία bn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένητότε είναι και συγκλίνουσα και μάλιστα bn rarr infnisinN bn
Απόδειξη (Για τις ποσότητες supan και infan δείτε τον Ορι-σμό 414) Ας υποθέσουμε ότι η an είναι αύξουσα και άνω φραγ-μένη Θέτουμε s = supnisinN an Θα δείξουμε ότι an rarr s Αφού τοs είναι το ελάχιστο άνω φράγμα της an συμπεραίνουμε ότι γιακάθε ε gt 0 το s minus ε δεν είναι άνω φράγμα της an Άρα υπάρχειn0 isin N ώστε sminusε lt an0 Επειδή η an είναι αύξουσα για κάθε n ge n0
θα ισχύει an0 le an οπότε s minus ε lt an Αλλά φανερά an le s lt s + εαφού το s είναι το άνω πέρας των όρων της Έτσι καταλήξαμεστο ότι για κάθε n ge n0 ισχύει
s minus ε lt an lt s + ε
δηλαδή |an minus s| lt ε Άρα an rarr sΥποθέτουμε τώρα ότι η bn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη
Εργαζόμαστε ομοίως θέτουμε i = infnisinN an Αφού το i είναι τομέγιστο κάτω φράγμα της an για κάθε ε gt 0 το i + ε δεν είναικάτω φράγμα της a minus n άρα υπάρχει n0 isin N ώστε bn0 lt i + εΕπειδή η bn είναι φθίνουσα για κάθε n ge n0 θα ισχύει bn le bn0
52 Σύγκλιση ακολουθιών
οπότε bn lt i+ ε Αλλά φανερά iminus ε lt i le bn Έτσι καταλήξαμε στοότι για κάθε n ge n0 ισχύει
iminus ε lt bn lt i+ ε
δηλαδή |bn minus i| lt ε Άρα bn rarr i
Μια από τις σημαντικότερες εφαρμογές της παραπάνω πρότα-
σης είναι το ακόλουθο
πορισμα 552 Η ακολουθία
(1+ 1
n
)n
είναι συγκλίνουσα
Απόδειξη Η απόδειξη είναι άμεση από το γεγονός ότι η ακολου-
θία αυτή είναι αύξουσα και άνω φραγμένη (Παραδείγματα 323
και 423)
Το όριο της παραπάνω ακολουθίας δεν είναι 1 διότι η ακο-
λουθία
xn =(
1+ 1
n
)n
είναι γνησίως αύξουσα οπότε
limxn = supxn ge x1 = 2
Το όριο αυτό έχει εξέχουσα σημασία για τα Μαθηματικά (μαζί
με τους αριθμούς 0 1 π και τη μιγαδική μονάδα i) Ονομάζεταιαριθμός του Euler και συμβολίζεται με e Ο αριθμός αυτός είναιπερίπου
e = 271828 18284 59045 23536 02874 71352 66249 77572 47093 69995
Ο αριθμός e (όπως και ο π ) είναι άρρητος και υπερβατικός δηλα-δή δεν είναι ρίζα κανενός πολυωνύμου με ακέραιους συντελεστές
(οradic
2 είναι άρρητος αλλά δεν είναι υπερβατικός αφού είναι ρίζα
του πολυωνύμου με ακέραιους συντελεστές x2minus2) Η απόδειξη της
υπερβατικότητας του e δεν είναι στους σκοπούς του παρόντος(δείτε στο [14]) Το ότι είναι όμως άρρητος θα το αποδειξουμε
στην Ενότητα 58
πορισμα 553 Για κάθε x isin R η ακολουθία
xn =(
1+ xn
)n
είναι συγκλίνουσα
55 Κριτήρια σύγκλισης 53
Θα αναβάλουμε την απόδειξη αυτού του πορίσματος μέχρι την
Ενότητα 57 όπου θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το όριο για να ο-
ρίσουμε την εκθετική συνάρτηση
θεωρημα 551 (Bolzano-Weierstraszlig) Κάθε φραγμένη ακολουθία έχει
συγκλίνουσα υπακολουθία
Απόδειξη Κάθε ακολουθία έχει μια μονότονη υπακολουθία σύμ-
φωνα με την Πρόταση 313 και επειδή η ακολουθία είναι φραγ-
μένη είναι φραγμένη και αυτή η μονότονη υπακολουθία της Άρα
από το προηγούμενο θεώρημα συγκλίνει
Όταν μια ακολουθία an συγκλίνει σε έναν αριθμό ℓ τότε μετάαπό κάποιο δείκτη οι όροι της είναι laquoκοντάraquo στον αριθμό ℓ Συ-νεπώς είναι και μεταξύ τους laquoκοντάraquo Αυτή η τελευταία ιδιότητα
ονομάζεται ιδιότητα Cauchy
ορισμος 554 Μια ακολουθία an ονομάζεται ακολουθία Cauchy ή
βασική ακολουθία αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για
κάθε n m ge n0 να ισχύει |an minus am| lt εΤο παρακάτω θεώρημα μας δίνει ένα ακόμα κριτήριο σύγκλι-
σης
θεωρημα 555 Μια ακολουθία είναι συγκλίνουσα στο R αν και
μόνο αν είναι ακολουθία Cauchy
Απόδειξη Αν υποθέσουμε ότι an rarr ℓ και ε gt 0 εφαρμόζουμε τον
ορισμό της σύγλισης όχι για το ε αλλά για το ε2 Έτσι υπάρχειn0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ε2 Άρα ανn m ge n0 τότε ισχύει και η |an minus ℓ| lt ε2 και η |am minus ℓ| lt ε2Συνεπώς
|an minus am| =∣∣(an minus ℓ)minus (am minus ℓ)
∣∣ le |an minus ℓ| + |am minus ℓ| ltε2+ ε
2= ε
Αντίστροφα τώρα ας υποθέσουμε ότι η ακολουθία an είναι α-κολουθία Cauchy Θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το Θεώρημα 551
οπότε αποδεικνύουμε πρώτα ότι η an είναι φραγμένη εφαρμόζου-με τον ορισμό της ιδιότητας Cauchy για ε = 1 gt 0 Έτσι υπάρχει
n0 isin N ώστε για κάθε n m ge n0 ισχύει |an minus am| lt 1 Άρα αυτό
ισχύει και για m = n0 Συνεπώς
|an| minus |an0| le |an minus an0| lt 1
και άρα |an| le 1+ |an0| για κάθε n ge n0 Έτσι
|an| le max|a1| |a2| |an0minus1|1+ |an0|
για κάθε n isin N δηλαδή η an είναι φραγμένη
54 Σύγκλιση ακολουθιών
Από το Θεώρημα Bolzano-Weierstraszlig λοιπόν η an έχει μια συ-γκλίνουσα υπακολουθία Έστω ότι αυτή είναι η akn όπου kn γνη-σίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών Ας υποθέσουμε ότι
akn rarr ℓ Θα δείξουμε ότι an rarr ℓ ολοκληρώνοντας την απόδειξηΈστω ότι ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον ορισμό της ιδιότητας Cauchy
για το ε2 gt 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n m ge n0 να
ισχύει |an minus am| lt ε2 Αλλά τότε επειδή km ge m ge n0 (από την
Άσκηση 322) ισχύει
|an minus akm| ltε2για κάθε nm ge n0 (59)
Τώρα εφαρμόζουμε τον ορισμό σύγκλισης της akn στο ℓ πάλι γιατο ε2 Άρα υπάρχει n1 isin N ώστε
για κάθε m ge n1 να ισχύει |akm minus ℓ| ltε2 (510)
Έτσι αν n ge n0 και m = maxn0 n1 θα ισχύει και η (59) και η(510) Άρα
|an minus ℓ| =∣∣(an minus akm)+ (akm minus ℓ)
∣∣
le∣∣an minus akm
∣∣+∣∣akm minus ℓ
∣∣ lt ε2+ ε
2= ε
Ένα άλλο κριτήριο που συχνά είναι χρήσιμη η άρνησή του
είναι το ακόλουθο
προταση 556 Μια ακολουθία an συγκλίνει στο ℓ αν και μόνο ανκάθε υπακολουθία της συγκλίνει και αυτή στο ℓ
Απόδειξη Το ευθύ έχει αποδειχθεί στην Πρόταση 535 Το α-
ντίστροφο είναι τετριμμένο αφού η ίδια η an είναι υπακολουθίατου εαυτού της
Η άρνηση της παραπάνω πρότασης μας δίνει ένα κριτήριο
μη σύγκλισης Αν μια ακολουθία έχει δυο υπακολουθίες που συ-
γκλίνουν σε διαφορετικούς αριθμούς τότε η ακολουθία δεν συ-
γκλίνει Για παράδειγμα η an = (minus1)n δεν συγκλίνει διότι η υ-πακολουθία της a2n = (minus1)2n = 1 συγκλίνει στο 1 ενώ η υπα-
κολουθία της a2nminus1 = (minus1)2nminus1 = minus1 συγκλίνει στο minus1 Ομοίως
η ακολουθία xn = sin(7nπ8) δεν συγκλίνει Η υπακολουθία τηςx16n = sin(7(2nπ)) = 0 συγκλίνει στο μηδέν Ενώ η υπακολουθία
x16n+4 = sin
(14nπ + 7π
2
)= sin
(14nπ + 3π + π
2
)= minus1
συγκλίνει στο minus1
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin 55
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin
ορισμος 561 Για μια ακολουθία an λέμε ότι αποκλίνει στο +infin ήότι τείνει στο +infin όταν για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin Nώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an gt M Γράφουμε limnrarrinfin an = +infinή liman = +infin ή an rarr +infin
Συχνά αντί για +infin γράφουμε απλά infin
ορισμος 562 Για μια ακολουθία an λέμε ότι αποκλίνει στο minusinfin ήότι τείνει στο minusinfin όταν για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin Nώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an lt minusM Γράφουμε limnrarrinfin an = minusinfinή liman = minusinfin ή an rarr minusinfin
παρατηρηση 563 Πολλές φορές λέγεται καταχρηστικά ότι η α-
κολουθία laquoσυγκλίνει στο +infinraquo αντί laquoαποκλίνει στο +infinraquo Ομοίωςλέγεται καταχρηστικά ότι η ακολουθία laquoσυγκλίνει στο minusinfinraquo αντίlaquoαποκλίνει στο minusinfinraquoπαραδειγμα 564 Η ακολουθία an = n2 αποκλίνει στο +infin διότιαν μας δοθεί ένα M gt 0 θα θέλουμε να ισχύει n2 gt M ισοδύναμα
n gtradicM Οπότε αν θέσουμε n0 = [
radicM]+ 1 τότε για κάθε n ge n0 θα
ισχύει n ge n0 = [radicM]+ 1 gt
radicM οπότε n2 gt M
ιδιοτητα 565 an rarr +infin αν και μόνο αν υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει an gt 0 και 1an rarr 0
Ομοίως an rarr minusinfin αν και μόνο αν υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει an lt 0 και 1an rarr 0
Απόδειξη Έστω ότι ε gt 0 και an rarr +infin Αν εφαρμόσουμε τονορισμό για M = 1ε gt 0 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει an gt 1ε gt 0 Από αυτό συμπεραίνουμε ότι an gt 0
και ότι |1an| = 1an lt ε δηλαδή 1an rarr 0
Αντίστροφα έστω ότι υπάρχει n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να
ισχύει an gt 0 και 1an rarr 0 Έστω ότι M gt 0 Θέτουμε ε = 1M gt 0
και εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης 1an rarr 0 θα υπάρχει
n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει |1an| lt ε = 1M οπότεισοδύναμα |an| gt M Θέτουμε n0 = maxn1 n2 οπότε για κάθεn ge n0 ισχύει an = |an| gt M δηλαδή an rarr +infinΓια την περίπτωση an rarr minusinfin εργαζόμαστε ανάλογα
ιδιοτητα 566 (α) Αν an ge bn και limbn = +infin τότε liman = +infin(β) Αν an le bn και limbn = minusinfin τότε liman = minusinfinΑπόδειξη Αφού limbn = +infin θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει bn gt 0 (Ιδιότητα 565) άρα και an gt 0 Αλλά τώρα
0 lt 1an lt 1bn rarr 0 Συνεπώς ισχύει 0 lt 1an rarr 0 (Ιδιότητα 5210)
και άρα an rarr +infinΕργαζόμαστε ομοίως για το (β)
56 Σύγκλιση ακολουθιών
57 Η εκθετική συνάρτηση
Σε αυτή την ενότητα θα θεμελιώσουμε την εκθετική συνάρτηση ax
για a gt 0 και x isin R και θα αποδείξουμε βασικές ιδιότητες
θεωρημα 571 Η ακολουθία
xn =(
1+ xn
)n
είναι γνησίως αύξουσα για κάθε x isin R 0 και για κάθε n gt minusx(άρα για κάθε n isin N αν x gt minus1) Επιπλέον είναι και φραγμένη
για κάθε x isin R Κατά συνέπεια η xn είναι μια συγκλίνουσα ακο-λουθία και ορίζουμε τη συνάρτηση
exp(x) = limnrarrinfin
(1+ x
n
)n
την οποία ονομάζουμε εκθετική συνάρτηση
Απόδειξη Αν n gt minusx τότε οι ποσότητες 1 + xn και 1 + x(n + 1)είναι θετικές (αν x ge 0 είναι προφανές και αν x lt 0 τότε x(n+1) gtxn gt minus1) Συνεπώς αρκεί να αποδείξουμε ότι
(1+ xn
)n(1+ x(n+ 1)
)n le 1+ xn+ 1
Αλλά μεταφέροντας τον αριθμητή του αριστερού κλάσματος στον
παρονομαστή και εφαρμόζοντας την ανισότητα Bernoulli έχουμε
(1+ xn
)n(1+ x(n+ 1)
)n =1(
n2+n+nxn2+n+nx+x
)n =1(
1minus x(n+1)(n+x)
)n le1
1minus nx(n+1)(n+x)
Εύκολα ελέγχουμε ότι η τελευταία ποσότητα είναι μικρότερη της
ζητούμενης 1+ x(n+ 1) αν και μόνο αν
1 le 1+ xn+ 1
minus nx(n+ 1)(n+ x) minus
nx2
(n+ 1)2(n+ x)
Απαλείφοντας τη μονάδα και παραγοντοποιώντας στα δεξιά η
τελευταία είναι ισοδύναμη με την
0 le x2
(n+ 1)21
n+ x
η οποία είναι αληθής αφού n gt minusx Η προηγούμενη ανισότηταείναι γνήσια εκτός αν x = 0 άρα η xn είναι γνησίως αύξουσα γιακάθε n gt minusx
57 Η εκθετική συνάρτηση 57
Για το φράγμα τώρα θέτουμε k0 = [|x|] + 1 isin N Επειδή η
xn είναι αύξουσα και η (1 + 1n)n είναι αύξουσα με όριο το e(Πόρισμα 552) θα έχουμε
|xn| le(
1+ |x|n
)nle(
1+ k0
n
)nle(
1+ k0
k0n
)k0n
=((
1+ 1
n
)n)k0
le ek0
δηλαδή η xn είναι φραγμένη
Στη συνέχεια θα laquoταυτοποιήσουμεraquo τη συνάρτηση exp(x) (θαπροσπαθήσουμε να την κατανοήσουμε) Θα χρειαστούμε το α-
κόλουθο λήμμα
λημμα 571 Αν η ακολουθία bn έχει την ιδιότητα limnbn = 0 τότε
lim(1 + bn)n = 1 Αν επιπλέον liman = 0 και το όριο lim(1 + an)nυπάρχει στο R τότε lim(1+ an + bn)n = lim(1+ an)nΑπόδειξη Από την ταυτότητα διαφοράς δυνάμεων και την
τριγωνική ανισότητα έχουμε ότι
∣∣(1+ bn)n minus 1∣∣ = |bn| |(1+ bn)nminus1 + (1+ bn)nminus2 + + (1+ bn)+ 1|le |bn|
((1+ |bn|)nminus1 + (1+ |bn|)nminus2 + + (1+ |bn|)+ 1
)
le |bn|n(1+ |bn|)nminus1
Αλλά αφού nbn rarr 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει |nbn| lt 1 δηλαδή |bn| lt 1n Συνεχίζοντας τις προηγούμενεςανισότητες για n ge n0 συμπεραίνουμε ότι
∣∣(1+ bn)n minus 1∣∣ le |nbn|
(1+ 1
n
)nminus1
rarr 0 middot e = 0
Για το δεύτερο ισχυρισμό
|(1+ an + bn)n minus (1+ an)n| = (1+ an)n∣∣∣∣∣(
1+ bn1+ an
)nminus 1
∣∣∣∣∣
Αλλά η ακολουθία cn = bn(1+an) έχει την ιδιότητα ncn rarr 0 Έτσι
από το προηγούμενο σκέλος της απόδειξης
lim
∣∣∣∣∣(
1+ bn1+ an
)nminus 1
∣∣∣∣∣ = 0
Οπότε lim((1+an+bn)nminus(1+an)n) = 0 και επειδή το όριο lim(1+an)nυπάρχει από την υπόθεση υπάρχει και το lim(1 + an + bn)n καιισχύει lim(1+ an + bn)n = lim(1+ an)n
58 Σύγκλιση ακολουθιών
προταση 572 Η συνάρτηση exp έχει τις ιδιότητες
(i) exp(x) exp(y) = exp(x +y) για κάθε x y isin R
(ii) exp(x) gt 0 για κάθε x isin R exp(0) = 1 και exp(minusx) = 1
exp(x)
(iii) exp(k) = ek για κάθε k isin Z όπου e ο αριθμός Euler
(iv) (exp(1k))k = e
Απόδειξη Για το (i) έχουμε
exp(x) exp(y) = lim
((1+ x
n
)n (1+ y
n
)n)
= lim
(1+ x +y
n+ xyn2
)n
Αλλά η (x +y)n είναι μηδενική το όριο (1+ (x +y)n)n υπάρχεικαι η bn = xyn2 έχει την ιδιότητα nbn rarr 0 Συνεπώς από το
προηγούμενο λήμμα το παραπάνω όριο ισούται με το
lim
(1+ x +y
n
)n= exp(x +y)
Για το (ii) αν x ge 0 τότε
exp(x) = lim
(1+ x
n
)nge lim
(1+nx
n
)= 1+ x ge 1
Επίσης
exp(minusx) exp(x) = exp(minusx + x) = exp(0) = lim
(1+ 0
n
)n= 1
Συνεπώς exp(minusx) = 1 exp(x) και αν x lt 0 τότε exp(x) = 1 exp(minusx) gt0
Για το (iii) επειδή exp(minusk) = 1 exp(k) αρκεί να αποδείξουμε τοζητούμενο για k isin N Αλλά
exp(2) = exp(1+ 1) = exp(1) exp(1) = e middot e = e2
Η απόδειξη ολοκληρώνεται με επαγωγή στο kΓια το (iv) με επαγωγή ισχύει
exp(1k)k = exp
(1
k
)middot exp
(1
k
)middot middot middotexp
(1
k
)
= exp
(1
k+ 1
k+ + 1
k
)= exp(1)
= e
Παρατηρήστε ότι το (iv) παραπάνω μας λέει ότι ο αριθμός eέχει k-ρίζα για κάθε k isin N Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να
ορίσουμε το er για κάθε r isin Q
57 Η εκθετική συνάρτηση 59
ορισμος 573 Για κάθε r isin Q με r = mn με m isin Z και n isin N
ορίζουμε την ποσότητα er να είναι η (e1n)m η οποία είναι πραγ-ματικός αριθμός σύμφωνα με τα προηγούμενα
Είναι λοιπόν φυσιολογικό να δώσουμε τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 574 Για κάθε x isin R ορίζουμε την ποσότητα ex να είναιο πραγματικός αριθμός
exp(x) = lim
(1+ x
n
)n
Σύμφωνα με την Πρόταση 572 η ex έχει όλες τις αναμενόμενεςιδιότητες των δυνάμεων όχι μόνο για ακέραιους εκθέτες αλλά για
πραγματικούς εκθέτες
Στο υπόλοιπο αυτής της ενότητας θα δούμε μερικές ακόμα ιδι-
ότητες της ex και θα ορίσουμε τη γενική εκθετική συνάρτηση ax
με a gt 0 και x isin R και την έννοια του λογαρίθμου
571 Μελέτη της εκθετικής συνάρτησης
Σε αυτή την υποενότητα θα θεωρήσουμε γνωστή την έννοια της
συνέχειας συνάρτησης το ότι η αντίστροφη συνεχούς είναι συνε-
χής και το θεώρημα ενδιάμεσης τιμής
προταση 575 Η ex είναι συνεχής σε κάθε σημείο του R
Απόδειξη Φανερά
limxrarrx0
ex = limxrarrx0
(exminusx0ex0) = ex0 limxminusx0rarr0
exminusx0
Άρα αρκεί να αποδείξουμε ότι limtrarr0 et = 1 Επειδή
|et minus 1| = limnrarrinfin
∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus 1
∣∣∣∣
για κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
|et minus 1| le ε2+∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus 1
∣∣∣∣
le ε2+ tn
∣∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus1
+(
1+ tn
)nminus2
+ +(
1+ tn
)+ 1
∣∣∣∣∣
le ε2+ tn
((1+ |t|
n
)nminus1
+(
1+ |t|n
)nminus2
+ +(
1+ |t|n
)+ 1
)
le ε2+ t
(1+ |t|
n
)nminus1
Άρα αν υποθέσουμε ότι |t| lt 1 θα ισχύει
|et minus 1| le ε2+ t
(1+ 1
n
)nminus1
le ε2+ te
60 Σύγκλιση ακολουθιών
Συνεπώς αν θέσουμε δ = min1 ε2e αν 0 lt t lt δ θα συμπεράνουμεότι |et minus 1| lt ε δηλαδή το ζητούμενο
προταση 576 Η ex είναι γνησίως αύξουσα και επί του (0infin)Απόδειξη Αν x lt y τότε ey = exeyminusx Άρα αρκεί να δείξουμε
ότι eyminusx gt 1 Αλλά
eyminusx = limnrarrinfin
(1+ y minus x
n
)nge 1+y minus x gt 1
από την ανισότητα Bernoulli
Από το θεώρημα ενδιάμεσης τιμής και τη συνέχεια τα ex αρκείνα αποδείξουμε ότι η ex παίρνει οσοδήποτε μεγάλες και οσοδήπο-τε μικρές θετικές τιμές Αυτό προκύπτει αμέσως η ex παίρνειοσοδήποτε μεγάλες τιμές αφού
ex = limnrarrinfin
(1+ x
n
)nge 1+ x
για κάθε x isin R Επίσης παίρνει οσοδήποτε μικρές θετικές τιμές
αφού eminusx = 1ex και από το προηγούμενο η ex μπορεί να πάρειοσοδήποτε μεγάλες τιμές
Έτσι η εκθετική συνάρτηση ex R ֏ (0+infin) είναι 1-1 (αφο-ύ είναι γνησίως αύξουσα) και επί και συνεπώς αντιστρέφεται
Η αντίστροφή της ονομάζεται λογάριθμος και συμβολίζεται με
log(x) (0+infin) ֏ R Φανερά θα ισχύει elogx = x για κάθε x gt 0 και
log(ex) = x για κάθε x isin R Η log(x) ως αντίστροφη της εκθετικήςείναι και αυτή γνησίως αύξουσα συνεχής και επί του R
Επίσης σύμφωνα με τα προηγούμενα εύκολα βλέπουμε ότι ι-
σχύουν οι ανισότητες
προταση 577 Ισχύουν οι ανισότητες
ex ge 1+ x για κάθε x isin R και ex le 1
1minus x για κάθε x lt 1
Επίσης ισχύουν οι
1minus 1
xlt logx le x minus 1 για κάθε x gt 0
Απόδειξη Η ex ge 1+ x είναι άμεση από τον ορισμό της ex καιτην ανισότητα Bernoulli Άρα eminusx ge 1 + (minusx) συνεπώς αν x lt 1
παίρνουμε ότι ex ge 1(1minus x)Για τις ανισότητες του λογαρίθμου επειδή ex ge 1 + x για κάθε
x isin R συνεπάγεται exminus1 ge x και αφού η log είναι αύξουσα log(exminus1) gelogx δηλαδή logx le x minus 1
Λογαριθμίζοντας την ex ge 1(1minusx) παίρνουμε x ge log(1(1minusx))και αντικαθιστώντας με t την ποσότητα 1(1 minus x) παίρνουμε τηζητούμενη ανισότητα Παρατηρούμε ότι η συνθήκη x lt 1 ισοδυ-
ναμεί με t gt 0 ολοκληρώνοντας την απόδειξη
58 Ο e είναι άρρητος 61
ορισμος 578 Για κάθε a gt 0 και για κάθε x isin R ορίζουμε
ax = ex loga
Εύκολα ελέγχουμε ότι ο ορισμός αυτός έχει όλες τις αναμενόμε-
νες ιδιότητες για παράδειγμα an = a middot a middot middot middota με n παράγοντεςδιότι
ent = limkrarrinfin
(1+ nt
k
)k= limkrarrinfin
(1+ nt
nk
)nk
διότι η τελευταία είναι υπακολουθία της προηγούμενης Συνεπώς
ent = limkrarrinfin
((1+ t
k
)k)n= (et)n
Άρα
an = en loga = (eloga)n = elogaeloga middot middot middot eloga = a middot a middot middot middotaμε n παράγοντεςΉ (ex)y = ey log ex = eyx = exy οπότε και
(ax)y = ey logax = ey log ex loga = eyx loga = axy
Με όμοιο τρόπο αποδεικνύονται όλες οι ιδιότητες της εκθετικής
ax Η συνάρτηση αυτή για a gt 0 και a ne 1 εύκολα βλέπουμε ότι
είναι και αυτή γνήσια μονότονη (άρα 1-1) συνεχής και επί του
(0infin) Οπότε αντιστρέφεται και την αντίστροφή της την ονο-μάζουμε λογάριθμο με βάση το a και γράφουμε loga Προφανώς
ισχύει loga ax = x για κάθε x isin R και aloga x = x για κάθε x gt 0 Ως
αντίστροφη της ax για 0 lt a ne 1 ο λογάριθμος με βάση a είναισυνεχής συνάρτηση με την ίδια μονοτονία με την ax 1-1 και επίτου R
Όλες οι αλγεβρικές ιδιότητές τόσο της εκθετικής όσο και του
λογάριθμου προκύπτουν εύκολα και αφήνονται ως απλή άσκηση
Κλείνουμε αυτή την ενότητα παρατηρώντας ότι (e(loga)n)n =eloga = a δηλαδή κάθε θετικός αριθμός a έχει n-στη ρίζα τον α-ριθμό a1n = e(loga)n
58 Ο e είναι άρρητος
Θα αποδείξουμε πρώτα ότι ισχύει ο τύπος
e = limnrarrinfin
(1+ 1+ 1
2+ 1
3+ 1
4+ middot middot middot + 1
n
)
Κάτι πιο ισχυρό ισχύει εδώ δηλαδή υπάρχει ανάλογη με αυτήν
περιγραφή για την ποσότητα ex για καθε x isin R αλλά αυτό θατο δούμε όταν θα ασχοληθούμε με σειρές (Ενότητα 102)
62 Σύγκλιση ακολουθιών
Για να αποδείξουμε τον παραπάνω τύπο αναπτύσσουμε με το
διωνυμικό ανάπτυγμα το (1+ 1n)n
(1+ 1
n
)n=
nsum
k=0
(nk
)1nminusk
(1
n
)k
= 1+ n
1(nminus 1)1
n+ n
2(nminus 1)1
n2+ + n
n0
1
nn
= 1+ 1+ 1
2
(1minus 1
n
)+ 1
3
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)+ middot middot middot
+ 1
k
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
)+
+ 1
n
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus nminus 1
n
)
le 1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
n= sn
Η sn είναι φανερά (γνησίως) αύξουσα (αφού sn+1 = sn+1(n+1) gtsn) και είναι και άνω φραγμένη διότι 2n le n για κάθε n ge 4 οπότε
sn le 1+ 1+ 1
2+ 1
22+ 1
24+ 1
25+ + 1
2nle 3minus 1
23lt 3
Άρα η sn είναι συγκλίνουσα (ως αύξουσα και άνω φραγμένη)
οπότε παίρνοντας όρια βρίσκουμε ότι
e = limnrarrinfin
(1+ 1
n
)nle lim sn
Για την αντίστροφη από τα παραπάνω παρατηρούμε ότι αν
σταθεροποιήσουμε ένα k lt n τότε ισχύει(
1+ 1
n
)nge 1+ 1+ 1
2
(1minus 1
n
)+ 1
3
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)+
+ 1
k
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
)
για κάθε n ge k Αφήνοντας το n να πάει στο άπειρο συμπεραίνου-με ότι e ge sk αφού όλες οι προηγούμενες παρενθέσεις συγκλίνουνστο 1 καθώς n rarr infin με το k σταθερό Αφήνοντας τώρα το k ναπάει στο άπειρο βρίσκουμε e ge limkrarrinfin skΑς υποθέσουμε τώρα ότι ο e είναι ρητός και έστω ότι e = km
με k m isin N Παρατηρήστε ότι m ge 2 αφού 2 lt e lt 3 Θεωρούμε
τον αριθμό
x =m(e minus sm) =m
(kmminus(
1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
m
))
Φανερά x gt 0 (αφού e gt sm) Επίσης επιμερίζοντας το m στην
παραπάνω συμπαιρένουμε αμέσως ότι x isin N Άρα θα καταλήξου-με σε άτοπο αν αποδείξουμε ότι x lt 1 αφού ανάμεσα στο 0 και
59 Βασικά όρια 63
στο 1 δεν υπάρχουν φυσικοί ακέραιοι Έχουμε
x =m
(limnrarrinfin
(1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
n
)minus sm
)
= limnrarrinfin
m
(1
(m+ 1)+ 1
(m+ 2)+ + 1
n
)
= limnrarrinfin
(1
m+ 1+ 1
(m+ 1)(m+ 2)+
+ 1
(m+ 1)(m+ 2) middot middot middot (m+ (nminusm))
)
le limnrarrinfin
(1
3+ 1
32+ + 1
3nminusm
)le limnrarrinfin
13minus 1
3nminusm+1
1minus 13
= 1
2
Άρα ο e είναι άρρητος
59 Βασικά όρια
προταση 591 Για κάθε λ isin R με |λ| lt 1 ισχύει λn rarr 0
Απόδειξη Για λ = 0 είναι προφανές Για 0 lt λ lt 1 είναι η
Εφαρμογή 5211 Για minus1 lt λ lt 0 ισχύει
|λn| = |λ|n rarr 0
αφού 0 lt |λ| lt 1 Άρα λn rarr 0
προταση 592 Για κάθε λ isin R με λ gt 1 ισχύει λn rarr +infin ενώ για
λ le minus1 η λn δεν συγκλίνει
Απόδειξη Αν λ gt 1 τότε 0 lt 1λ lt 1 συνεπώς (1λ)n rarr 0 Αλλά
(1λ)n = 1λn άρα λn rarr +infin από την Ιδιότητα 565
Αν λ = minus1 η λn δεν συγκλίνει αφού λ2n = (minus1)2n = 1 rarr 1 ενώ
λ2n+1 = (minus1)2n(minus1) = minus1 rarr minus1 ne 1
Αν λ lt minus1 η λ2n = (λ2)n rarr +infin αφού λ2 gt 1 ενώ λ2n+1 = λ(λ2n) rarrminusinfin αφού λ lt 0 και λ2n rarr +infin
προταση 593 Για κάθε λ isin R με |λ| lt 1 ισχύει nλn rarr 0 Επιπλέον
για κάθε p gt 0 ισχύει npλn rarr 0
Απόδειξη 1|λ| gt 1 άρα υπάρχει θ gt 0 ώστε |λ|minus1 = 1 + θ Επι-πλέον
(1+ θ)n gt n(nminus 1)2
θ2
από το διωνυμικό ανάπτυγμα ((1 + θ)n = 1 + nθ + (n(n minus 1)θ2)2 +middot middot middot + θn) Έτσι
nλn = n(1+ θ)n lt
2nn(nminus 1)θ2
= 2
(nminus 1)θrarr 0
64 Σύγκλιση ακολουθιών
Τέλος για p gt 0 ισχύει
|npλn| =(n(|λ|1p)n
)p rarr 0p = 0
αφού |λ|1p lt 1
προταση 594 Για κάθε a gt 0 ισχύει nradicararr 1
Απόδειξη Αν a ge 1 τότε nradica ge 1 Θέτουμε vn = n
radicaminus1 ge 0 οπότε
a = (1+ vn)n Από την ανισότητα Bernoulli
a = (1+ vn)n ge 1+nvn
και λύνοντας ως προς vn
0 le vn leaminus 1
n
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική οπότε από την Πρότα-
ση 5411 limvn = 0 Έτσι
nradica = 1+ vn rarr 1+ 0 = 1
προταση 595 nradicnrarr 1
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι nradicn =
(2nradicn)2 και δείχνουμε πρώτα
ότι lim 2nradicn = 1 ακολουθώντας την ίδια απόδειξη με την Πρότα-
ση 594 θέτουμε vn = 2nradicnminus 1 ge 0 οπότε
radicn = (1+ vn)n ge 1+nvn
και λύνοντας ως προς vn
0 le vn leradicnminus 1
n
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική (γιατί) οπότε (από την
Πρόταση 5411) limvn = 0 Συνεπώς
2nradicn = 1+ vn rarr 1+ 0 = 1
Τέλος από την Ιδιότητα 548
lim nradicn = lim
(2nradicn)2 =
(lim 2n
radicn)2 = 12 = 1
προταση 596 Αν an rarr ℓ gt 0 τότε nradican rarr 1
Απόδειξη Από τον ορισμό της σύγκλισης (για ε = ℓ2 gt 0)
υπάρχει ένα n0 isin R ώστε αν n ge n0 τότε
|an minus ℓ| ltℓ2
59 Βασικά όρια 65
Συνεπώςℓ2lt an lt
3ℓ2
και άραnradicℓ2 lt n
radican lt
nradic
3ℓ2
Από την Πρόταση 594 οι ακολουθίες nradicℓ2 και n
radic3ℓ2 συγκλίνουν
στο 1 και άρα από το θεώρημα ισοσυγκλινουσών ακολουθιών
συγκλίνει στο 1 και η nradican
προταση 597 Αν p isin R an rarr 0 και an gt minus1 τότε (1+ an)p rarr 1
Απόδειξη Ανάλογα αν an ge 0 ή an le 0 ισχύει 1 le (1+an)p le (1+an)[p]+1 ή (1+ an)[p] le (1+ an)p le 1 αντίστοιχα Στις παραστάσεις
με τον ακέραιο εκθέτη χρησιμοποιούμε το διωνυμικό ανάπτυγμα
και παίρνουμε όρια για an rarr 0
προταση 598 Αν an rarr 0 τότε limnrarrinfin cosan = 1
Απόδειξη Χρησιμοποιώντας γνωστές τριγωνομετρικές ταυτότη-
τες έχουμε
| cosan minus 1| = | cosan minus cos 0| =∣∣∣∣minus2 sin
(an + 0
2
)sin
(an minus 0
2
)∣∣∣∣le 2| sin(an2)| le |an|
Παίρνοντας όρια προκύπτει το ζητούμενο
προταση 599 Αν an rarr 0 και an ne 0 τότε
limnrarrinfin
sinanan
= 1
Απόδειξη Θα χρησιμοποιήσουμε την ανισότητα
cosθ le∣∣∣∣
sinθθ
∣∣∣∣ le 1
που ισχύει για κάθε 0 lt θ lt π2Η an τείνει στο 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε 0 lt an lt π2 για
κάθε n ge n0 άρα για αυτά τα n ισχύει
cosan le∣∣∣∣
sinanan
∣∣∣∣ le 1
και παίρνοντας όρια προκύπτει η ζητούμενη με τη βοήθεια της
Πρότασης 598
προταση 5910 Για κάθε ακολουθία an ne 0 με an rarr 0 ισχύει
limnrarrinfin
ean minus 1
an= 1
66 Σύγκλιση ακολουθιών
Απόδειξη Από την Πρόταση 577 για κάθε minus1 lt x lt 1 ισχύει
1+ x le ex le 1
1minus x (511)
Χρησιμοποιώντας την an στη θέση του x (αφού μετά από κάποιοδείκτη θα βρίσκεται στο διάστημα (minus11) λόγω του ότι an rarr 0)
προκύπτει
1 le ean minus 1
anle 1
1minus anγια τους θετικούς όρους της an και
1 ge ean minus 1
ange 1
1minus an
για τους αρνητικούς όρους της an Παίρνοντας όρια σε κάθε πε-ρίπτωση προκύπτει το ζητούμενο
προταση 5911 Για κάθε a gt 1 και για κάθε p q gt 0 οι παρακάτω
ακολουθίες είναι μηδενικές
lognn
lognnp
logq nnp
logann
logannp
logqannp
Απόδειξη Θα χρησιμοποιήσουμε την ανισότητα logx le x minus 1
που ισχύει για κάθε x ge 1 Έχουμε
0 le lognn
= 2 logn12
nle 2(
radicnminus 1)n
= 2radicnminus 2
nrarr 0
0 le lognnp
= (2p) log(np2)np
le 2
pnp2 minus 1
np= 2
p1
np2minus 2
p1
nprarr 0
και
0 le logq nnp
=(
lognnpq
)qrarr 0
Τα κλάσματα με τους λογαρίθμους βάσης a gt 1 προκύπτουν από
τα προηγούμενα και τον τύπο logan = (logn)(loga)
προταση 5912 Αν a gt 1 an rarr 0 και an gt minus1 τότε loga(1+ an)rarr 0
Απόδειξη Από τη σχέση loga x = (logx)(loga) αρκεί να αποδε-ίξουμε το ζητούμενο για a = e Αλλά αυτό προκύπτει αμέσως απότις ανισότητες 1minus 1
x le logx le x minus 1 (Πρόταση 577)
προταση 5913 Αν an rarr 0 an ne 0 και an gt minus1 τότε
log(1+ an)an
rarr 1
59 Βασικά όρια 67
Απόδειξη Από την ανισότητα 1 minus 1x le logx le x minus 1 προκύπτει
αμέσως ότι
1
1+ anle log(1+ an)
anle 1
για τους θετικούς όρους της an και
1
1+ ange log(1+ an)
ange 1
για τους αρνητικούς όρους της an Παίρνοντας όρια προκύπτειτο ζητούμενο
Ασκήσεις
ασκηση 591 Χρησιμοποιείστε το θεώρημα των ισοσυγκλινουσών ακο-
λουθιών (Πρόταση 5411) για να βρείτε το όριο των ακολουθιών
(i) an =1radic
n2 + 1+ 1radic
n2 + 2+ + 1radic
n2 +n
(ii) bn =(
1minus 1
n2
)n
(iii) cn = nradicβknk + βkminus1nkminus1 + + β1n+ β0 όπου βi gt 0 για i = 12 k
(iv) dn = n
radic1 middot 3 middot 5 middot middot middot (2n+ 1)
2 middot 4 middot 6 middot middot middot (2n)
(Παρατηρήστε ότι 2 middot 4 middot 6 middot middot middot (2n) ge 1 middot 3 middot 5 middot middot middot (2nminus 1))
ασκηση 592 Αν το [x] συμβολίζει το ακέραιο μέρος του αριθμού x (δηλα-δή τον μεγαλύτερο ακέραιο που δεν είναι μεγαλύτερος του x) αποδείξτεχρησιμοποιώντας ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες ότι για κάθε x isin R ισχύει
limnrarrinfin
[nx]n
= x
Παρατηρήστε ότι για κάθε x isin R η ποσότητα [nx]n είναι ρητός αριθ-μός Συμπεράνετε ότι για κάθε πραγματικό αριθμό x υπάρχει ακολουθίαρητών που συγκλίνει σε αυτόν
ασκηση 593 Αν x isin R ώστε sinx ne minus13 υπολογίστε το όριο της
an =x
1+ (3 sinx)3n
διακρίνοντας περιπτώσεις για το αν η ποσότητα 3 sinx είναι απολύτωςμικρότερη ίση ή μεγαλύτερη από το 1
ασκηση 594 Υπολογίστε τα όρια
68 Σύγκλιση ακολουθιών
limnrarrinfin
(1+ 4
n
)n lim
nrarrinfin
(1minus 3
n
)n lim
nrarrinfin
(1minus 1
n2
)n
limnrarrinfin
(4n+ 3
4n
)n lim
nrarrinfin
(n2 minus 1
n2 + 1
)n2
limnrarrinfin
(3+ 1
n
)n (1
3+ 1
n
)2n
limnrarrinfin
(1+ 1
n logn
)n lim
nrarrinfin
(1+ logn
n
)n lim
nrarrinfin
(1+ 1
n
)n logn
ασκηση 595 Χρησιμοποιήστε την Πρόταση 596 για να υπολογίσετε το
όριο της ακολουθίας an με
an = n
radicλn + 2
λ2n + en
για τις διάφορες τιμές του λ gt 0 (Υπόδειξη Διακρίνετε τις περιπτώσεις
0 lt λ lt 1 1 le λ le radice και λ gt radice
ασκηση 596 Βρείτε τα όρια των παρακάτω ακολουθιών
3radic
2n6 +n+ 1
3n2 + 1
2n2(3n3 minus 5n+ 6)(4n4 minus 1)(2n+ 3)
radic5n5 + 1
4radic
3n10 +n+ 1
3radicn3 +nminus 3
radicn3 + 1
radicn+
radicn+
radicnminus
radicn
4radicn2 + 1minus
radicn
n23n minus 2n9n+1 + 2
3n2nminus1 + 5n232n + 4nan + 5bn
2an + 7bn a b gt 0
1+ 2+ 3+ +nn2 + 1
12 + 22 + 32 + +n2
n3
1 middot 2+ 2 middot 3+ +n(n+ 1)n(1+ 2+ 3+ +n)
1
20 + 2n+1+ 1
2+ 2n+1+ 1
22 + 2n+1+ + 1
2n + 2n+1
59 Βασικά όρια 69
(1minus 1
22
)(1minus 1
32
) (
1minus 1
n2
)radicradicradicradic
3
radic
3
radic3
radic3
radic3
︸ ︷︷ ︸nminusριζικά
(2nminus 1)(3n+ 1)
n sinλ1
sinλ2middot middot middot sin
λn λ isin (01)
n+3
radic(2
3
)n+(
5
6
)n (3n2 + 4n4n2 + 1
)n
(2nminus 1
3n+ 7
)nn
radic1
nsin
1
n+ 2
n
radic1+ 1
2nn+1radicn
n
radicn2 + 2n2n2 + 1
3n
radicn2 + 7n+ 18
8n+ 4
ασκηση 597 Αν zn rarr 0 βρείτε τα όρια των ακολουθιών
3radic
1+ zn minus 1
zn
(λ+ zn)3 minus λ3
zn λ gt 0
radiczn + 1minus 1
zn
ασκηση 598 Αποδείξτε ότι αν an bn gt 0 για κάθε n isin N και nradican rarr 1
anbn rarr ℓ gt 0 τότε nradicbn rarr 1
ασκηση 599 Αποδείξτε ότι για κάθε a gt 0 η ακολουθία που ορίζεται
αναδρομικά θέτοντας
xn+1 =1
2
(xn +
axn
)και x1 = a
συγκλίνει σε αριθμό x gt 0 με την ιδιότητα x2 = a (Υπόδειξη Αποδείξτεότι για a ge 1 η xn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη)
Οι επόμενες δύο ασκήσεις δίνουν ένα αποτελεσματικό τρόπο υπολο-
γισμού της n-στης ρίζας θετικού αριθμού ορίζοντας μια ακολουθία πουσυγκλίνει ταχύτατα
ασκηση 5910 Χρησιμοποιήστε τη μονοτονία της (1+xn)n για να αποδε-ίξετε ότι (
(nminus 1)x + an
)nge xnminus1a
(Υπόδειξη Διαιρέστε με xn και τα δύο σκέλη της ζητούμενης για νααναχθείτε σε μια ανισότητα της μορφής (1+ (b minus 1)n)n ge b)
70 Σύγκλιση ακολουθιών
ασκηση 5911 Χρησιμοποιήστε την προηγούμενη ανισότητα για να απο-
δείξετε ότι ((kminus 1)x + a
xkminus1
k
)kge a
Με τη βοήθεια αυτού αποδείξετε ότι η ακολουθία που ορίζεται αναδρο-
μικά με
xn+1 =1
k
((kminus 1)xn +
axkminus1n
)και x1 = a ge 1
ικανοποιεί την ανισότητα axkn le 1 Στη συνέχεια δείξτε ότι συγκλίνει
(είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη) και το όριό της x gt 0 έχει την
ιδιότητα xk = aΓια 0 lt a lt 1 ορίζουμε την k-ρίζα του a εργαζόμενοι με τον 1a gt 1
Οι επόμενες δύο ασκήσεις παρέχουν ένα εναλλακτικό τρόπο για να
αποδειχθεί ότι η ακολουθία xn = (1+ xn)n είναι αύξουσαασκηση 5912 Αποδείξτε ότι η xn = (1+ xn)n είναι γνήσια αύξουσα γιαx gt 0 αποδεικνύοντας ότι xn+1xn gt 1 ως εξής γράψτε πρώτα
xn+1
xn=
(1+ x
n+1
)n+1
(1+ x
n
)n =(
1+ xn+ 1
)( n+1+xn+1n+xn
)n
μεταφέρετε όλους τους όρους στον παρονομαστή (ώστε στον αριθμητή
να μείνει μονάδα) και εφαρμόστε την ανισότητα Bernoulli
ασκηση 5913 Αποδείξτε ότι η xn = (1+ xn)n είναι γνήσια αύξουσα γιαx lt 0 και n gt minusx ως εξής θεωρήστε την ακολουθία
yn =(
1+ |x|nminus |x|
)n
για κάθε n gt |x| = minusx και γράφοντας
ynyn+1
=
(1+ |x|
nminus|x|
)n(1+ |x|
n+1minus|x|
)n+1 =1
1+ |x|n+1minus|x|
nnminus|x|n+1
n+1minus|x|
n
μεταφέρετε όλους τους όρους στον παρονομαστή (ο αριθμητής να με-
ίνει μονάδα) και εφαρμόστε την ανισότητα Bernoulli για να δείξετε ότι
ynyn+1 ge 1 δηλαδή η yn είναι φθίνουσα Στη συνέχεια παρατηρήστε ότιyn = 1xn
Η ανισότητα Bernoulli ισχύει και για μη ακέραιους εκθέτες Η επόμενες
δύο ασκήσεις μας καθοδηγούν στο να την αποδείξουμε
ασκηση 5914 Για κάθε t gt minus1 και για κάθε n isin N ισχύει(
1+ 1
nt
1+ t
)nle 1+ t
Η ανισότητα είναι γνήσια εκτός αν t = 0
59 Βασικά όρια 71
ασκηση 5915 Για κάθε θ gt minus1 και για κάθε p isin R με p ge 1 ισχύει
(1+ θ)p ge 1+ pθ
(Υψώστε την ανισότητα της Άσκησης 5914 εις την mn και εφαρμόστετην ανισότητα Bernoulli για να αποδείξετε τη ζητούμενη με p = 1+mnόπου m n isin N Μετά χρησιμοποιήστε τη συνέχεια της εκθετικής συνάρ-τησης για να περάσετε σε πραγματικούς εκθέτες)
ασκηση 5916 Αποδείξτε με διαφορετικό τρόπο ότι η xn = (1+xn)n είναιγνησίως αύξουσα αν x ne 0 και n gt minusx ως εξής πολλαπλασιάστε τηνανισότητα της Άσκησης 5914 με (1 + t)n (για t gt minus1) και στη συνέχεια
αντικαταστήστε το t με x(n+ 1)
ασκηση 5917 Αποδείξτε με τον ίδιο τρόπο όπως στο Θεώρημα 571 ότι
η συνάρτηση
f(x) =(
1+ ax
)x
είναι γνησίως αύξουσα για κάθε x gt minusa και x ne 0 Για να το καταφέρετε
εύκολα για x lt y ξεκινήστε με την παράσταση ((1+ax)(1+ay))x(yminusx) μεταφέρετε τον αριθμητή στον παρονομαστή και προετοιμάστε την εφαρ-
μογή της ανισότητας Bernoulli για πραγματικούς αριθμούς όπως στην Ά-
σκηση 5915 Μετά την εφαρμογή της Bernoulli η ποσότητα που θα προ-
κύψει θα είναι μικρότερη της 1+ ay αν και μόνο αν
0 le a2
y2
y minus xx + a
η οποία είναι αληθής αν x gt minusa και δεν είναι γνήσια μόνο αν a = 0
Κεφάλαιο 6
lim sup και lim inf
61 Το σύνολο των υπακολουθιακών ορίων
Όπως γνωρίζουμε από το Θεώρημα 551 μια ακολουθία (an)nisinNπαρόλο που μπορεί να μην συγκλίνει έχει πάντα συγκλίνουσες υ-
πακολουθίες αν σε αυτές συμπεριλάβουμε και εκείνες που τείνουν
στο +infin ή στο minusinfin (αν η ακολουθία είναι φραγμένη έχει συγκλίνου-σα υπακολουθία ενώ αν δεν είναι φραγμένη έχει υπακολουθία που
τείνει στο +infin ή στο minusinfin)Ας συμβολίσουμε με Υ(an)mdashή απλά με Υ αν είναι σαφές για
ποια ακολουθία μιλάμεmdashτο σύνολο όλων των ορίων των υπα-
κολουθιών της an Για παράδειγμα αν an = (minus1)n(1 + 1n) τότεΥ(an) = minus1+1 Φανερά αν μια ακολουθία έχει όριο στο Rcupplusmninfinκάθε υπακολουθία της τείνει στο όριο της ακολουθίας οπότε το
Υ είναι μονοσύνολο
Από την άλλη μεριά υπάρχουν ακολουθίες των οποίων το
σύνολο Υ είναι όλο το R cup plusmninfin Μια τέτοια ακολουθία είναι ηακολουθία των ρητών αριθμών
προταση 611 Θεωρούμε μια ακολουθία (an)nisinN και θέτουμε s =supΥ(an) και i = infΥ(an) Τότε s i isin Υ(an) δηλαδή το σύνολοτων υπακολουθιακών ορίων έχει μέγιστο και ελάχιστο στοιχείο
στο R cup plusmninfin Ισοδύναμα υπάρχουν δυο υπακολουθίες της anπου η μια τείνει στο s και η άλλη στο i
Απόδειξη Αν s = +infin τότε για κάθε N isin N υπάρχει υπακο-
λουθιακό όριο sN gt N (αλλιώς όλα τα υπακολουθιακά όρια είναιμικρότερα ή ίσα του N οπότε και το s) Άρα υπάρχει όρος akN τηςan ώστε akN gt N (αλλιώς αν κάθε όρος της an είναι μικρότερος ήίσος του N τότε η an έχει άνω φράγμα το N και δεν γίνεται ναέχει υπακολουθία που να συγκλίνει στο sN gt N) Έτσι η υπακο-λουθία akN τείνει στο +infin = s Άρα s isin Υ(an)
74 lim sup και lim inf
Αν s = minusinfin τότε όλα τα υπακολουθιακά όρια της an είναι minusinfinοπότε an rarr minusinfin = s Άρα s isin Υ(an)Έστω τώρα ότι s isin R Για κάθε n isin N υπάρχει στοιχείο sn isin
Υ(an) με s ge sn gt s minus 1n από τον ορισμό του s ως supremum του
Υ(an) Αφού το sn είναι υπακολουθιακό όριο της an υπάρχει aknόρος της an ώστε |sn minus akn| lt 1n Έτσι έχουμε
|akn minus s| le |akn minus sn| + |sn minus s| = |akn minus sn| + s minus sn lt1
n+ 1
n= 2
nrarr 0
Συνεπώς η υπακολουθία akn της an συγκλίνει στο s Δηλαδή s isinΥ(an) Ομοίως i isin Υ(an)
ορισμος 612 Τα supΥ(an) και infΥ(an) ονομάζονται lim sup και
lim inf της ακολουθίας an ή ανώτερο (ή άνω) και κατώτερο (ήκάτω) όριο της ακολουθίας an ή μέγιστο και ελάχιστο υπακολου-θιακό όριο της an αντίστοιχα Γράφουμε
lim supnrarrinfin
an = supΥ(an) και lim infnrarrinfin
an = infΥ(an)
ή απλούστερα lim supan και lim infan αντίστοιχα
Για παράδειγμα αν an = (minus1)n(1+ 1n) τότε Υ = minus1+1 οπότεlim supan = +1 και lim infan = minus1
Φανερά ισχύει πάντα η
lim infnrarrinfin
an le lim supnrarrinfin
an (61)
αφού infak k ge n le supak k ge nπροταση 613 Κάθε ακολουθία an έχει όριο αν και μόνο αν
lim infnrarrinfin
an = lim supnrarrinfin
an
και η κοινή αυτή τιμή είναι το limnrarrinfin an
Απόδειξη Αν η an έχει όριο το ℓ τότε Υ(an) = ℓ αφού κάθευπακολουθία έχει και αυτή το ίδιο όριο ℓ Συνεπώς
lim infnrarrinfin
an = infΥ(an) = ℓ = supΥ(an) = lim supnrarrinfin
an
Αντιστρόφως αν ℓ = lim infnrarrinfin an = lim supnrarrinfin an τότε το Υ(an)είναι μονοσύνολο το μονοσύνολο ℓ αφού το infimum και το
supremum του Υ(an) συμπίπτουν Η απόδειξη θα ήταν τετριμμένηαν ξέραμε ότι η an συγκλίνει διότι η an είναι υπακολουθία τουεαυτού της Όμως δεν είναι εκ των προτέρων σαφές ότι αυτή
συγκλίνει Για αυτό καταφεύγουμε στο ακόλουθο επιχείρημα Ας
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 75
υποθέσουμε ότι η an δεν τείνει στο ℓ Τότε η ακολουθία αυτήδεν είναι ακολουθία Cauchy Συνεπώς υπάρχει ε gt 0 ώστε για
κάθε για κάθε n0 isin N υπάρχουν n gt m ge n0 ώστε |an minus am| ge εΕφαρμόζουμε το παραπάνω για n0 = 1 και βρίσκουμε n1 gt m1 ge1 ώστε |an1 minus am1| ge ε Επαναλαμβάνουμε το προηγούμενο γιαn0 = n1 + 1 και βρίσκουμε n2 gt m2 ge n1 + 1 ώστε |an2 minus am2| geε Επαναλαμβάνουμε το προηγούμενο για n0 = n2 + 1 κοκ Έτσι
βρίσκουμε δύο υπακολουθίες ank και amk ώστε |ank minus ank | ge εΚαθεμιά από τις ακολουθίες (ank)
infink=1 και (amk)
infink=1 έχουν υπακο-
λουθίες που τείνουν σε κάποιο όριο (είτε πραγματικό αριθμό αν
είναι φραγμένες είτε κάποιο από τα plusmninfin αν δεν είναι φραγμένες)Έστω ότι αυτά τα όρια είναι τα ℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Τότε φα-
νερά |ℓ1 minus ℓ2| ge ε και ταυτόχρονα ℓ1 ℓ2 isin Υ(an) το οποίο είναιάτοπο αφού το τελευταίο σύνολο είναι μονοσύνολο
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf
Θα ξεκινήσουμε αποδεικνύοντας ένα laquoτύποraquo για τα lim sup και
lim inf Θεωρούμε μια ακολουθία an Από αυτή ορίζουμε μια άλληακολουθία την bn = supak k ge n Φανερά η ακολουθία αυτήείναι φθίνουσα διότι αν n1 gt n2
ak k ge n1 sube ak k ge n2
οπότε
bn1 = supak k ge n1 le supak k ge n2 = bn2
Άρα η bn ως φθίνουσα είτε συγκλίνει (αν είναι φραγμένη) είτεαποκλίνει στο minusinfin Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το limnrarrinfin bn isinR cup plusmninfin Ομοίως ορίζουμε την ακολουθία cn = infak k ge nΦανερά η ακολουθία αυτή είναι αύξουσα διότι αν n1 gt n2
ak k ge n1 sube ak k ge n2
οπότε
cn1 = infak k ge n1 ge infak k ge n2 = cn2
Άρα η cn ως αύξουσα είτε συγκλίνει (αν είναι φραγμένη) είτε α-ποκλίνει στο +infin Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το limnrarrinfin cn isinR cup plusmninfin Η επόμενη πρόταση μάς λέει ότι τα παραπάνω όρια
είναι τα lim sup και lim inf της an αντίστοιχα
προταση 621 Για κάθε ακολουθία an ισχύει
lim supnrarrinfin
an = limnrarrinfin
(supak k ge n
)
και
lim infnrarrinfin
an = limnrarrinfin
(infak k ge n
)
76 lim sup και lim inf
Απόδειξη Αν lim supan = supΥ(an) = +infin τότε υπάρχει υπακο-
λουθία akn rarr +infin οπότε supak k ge n = +infin και άρα
limnrarrinfin
(supak k ge n
)= +infin = lim supan
Αν lim supan = supΥ(an) = minusinfin τότε Υ(an) = minusinfin δηλαδή an rarrminusinfin Έτσι για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin N ώστε για κάθεn ge n0 να ισχύει an lt minusM Συνεπώς supak k ge n le minusM για κάθε
n ge n0 Δηλαδή
limnrarrinfin
(supak k ge n
)= minusinfin = lim supan
Υποθέτουμε τώρα ότι lim supan = s isin R και έστω ότι η υπακο-λουθία akn συγκλίνει στο s (Πρόταση 611) Έτσι για κάθε kn ge nισχύει akn isin ak k ge n οπότε
supak k ge n ge akn
Παίρνουμε τώρα όριο ως προς n για να καταλήξουμε στην
limnrarrinfin
(supak k ge n
)ge s
Για την αντίστροφη ανισότητα εργαζόμαστε με απαγωγή στο
άτοπο Θέτουμε
ℓ = limnrarrinfin
(supak k ge n
)
υποθέτουμε ότι ℓ gt s και εφαρμόζουμε τον ορισμό του ορίου γιαε = (ℓ minus s)2 gt 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει ∣∣∣supak k ge n minus ℓ∣∣ lt ℓ minus s
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και προσθέτοντας ℓ προκύπτει ότι
supak k ge n ge ℓ + s2
για κάθε n ge n0 Άρα υπάρχει υπακολουθία akn της an ώστε akn ge(ℓ + s)2 Περνώντας σε μια συγκλίνουσα υπακολουθία βρίσκου-με υπακολουθιακό όριο μεγαλύτερο του (ℓ + s)2 δηλαδή γνησίωςμεγαλύτερο του s το οποίο είναι άτοποΟμοίως εργαζόμαστε για την περίπτωση του lim inf
προταση 622 Αν για δυο ακολουθίες an και bn υπάρχει n0 isin N
ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an le bn τότε
lim supnrarrinfin
an le lim supnrarrinfin
bn
και
lim infnrarrinfin
an le lim infnrarrinfin
bn
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 77
Απόδειξη Η απόδειξη είναι άμεση από την Πρόταση 621 α-
φού για n ge n0 θα ισχύει
supak k ge n le supbk k ge n
και
infak k ge n le infbk k ge n
προταση 623 Για κάθε ακολουθία an gt 0 ισχύει
lim infnrarrinfin
an+1
anle lim inf
nrarrinfinnradican le lim sup
nrarrinfinnradican le lim sup
nrarrinfin
an+1
an
Απόδειξη Η δεύτερη ανισότητα στη ζητούμενη είναι ήδη γνω-
στή (σχέση (61)) Η πρώτη ανισότητα έχει την ίδια απόδειξη με
την τρίτη οπότε θα αποδείξουμε μόνο την τρίτη
Θέτουμε ℓ = lim sup(an+1an) και θεωρούμε ένα οποιοδήποτε ε gt0 Έτσι υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
sup
ak+1
ak k ge n
le ℓ + ε
Άρα αν n = n0 ισχύειak+1
akle ℓ + ε (62)
για κάθε k ge n0 Πολλαπλασιάζοντας τις σχέσεις (62) για k =n0 n0 + 1 n0 + 2 nminus 1 για κάθε n με nminus 1 ge n0 παίρνουμε
an0+1
an0
an0+2
an0+1
an0+3
an0+2middot middot middot an
anminus1le (ℓ + ε)nminusn0
αφού στα αριστερά έχουμε n minus n0 κλάσματα Μετά από τις δια-
γραφές στα αριστερά παίρνουμε ότι anan0 le (ℓ+ ε)nminusn0 Συνεπώς
για κάθε n ge n0 + 1 ισχύει
nradican le (ℓ + ε) n
radican0
(ℓ + ε)n0
Άρα για κάθε n ge n0 + 1
supkradicak k ge n
le (ℓ + ε) sup
k
radican0
(ℓ + ε)n0 k ge n
Αφήνοντας το n να πάει στο άπειρο
limnrarrinfin
(sup
kradicak k ge n
)le ℓ + ε
78 lim sup και lim inf
διότι το όριο limnrarrinfinnradican0(ℓ + ε)n0 υπάρχει και ισούται με 1 οπότε
limnrarrinfin
(sup
k
radican0
(ℓ + ε)n0 k ge n
)= lim sup
nrarrinfinn
radican0
(ℓ + ε)n0
= limnrarrinfin
n
radican0
(ℓ + ε)n0= 1
από την Πρόταση 613
Δείξαμε λοιπόν ότι lim sup nradican le ℓ+ ε Τέλος αφήνοντας ε rarr 0+
ολοκληρώνουμε την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 621 Γράψτε τις λεπτομέρειες για την απόδειξη της ανισότητας
lim infnrarrinfin
an+1
anle lim inf
nrarrinfinnradican
για κάθε ακολουθία an gt 0
ασκηση 622 Αποδείξτε ότι και τα τέσσερα όρια της Πρότασης 623 μπο-
ρεί να είναι διαφορετικά υπολογίζοντάς τα για την ακολουθία
an = 2(minus1)nnminusn
και δείχνοντας ότι
lim infan+1
an= 0 lim inf nradican =
1
4 lim sup nradican = 1 και lim sup
an+1
an= infin
Κεφάλαιο 7
Αριθμητικοί γεωμετρικοίκαι αρμονικοί μέσοι
Στο κεφάλαιο αυτό θα μελετήσουμε τις ακολουθίες που προκύπτουν
αν υπολογίσουμε αριθμητικούς ή γεωμετρικούς ή αρμονικούς μέσους
μιας ακολουθίας Δυο ακολουθίες an και bn λέγονται επάλληλεςόταν η bn είναι αύξουσα η an είναι φθίνουσα και ισχύει bn le anγια κάθε n isin N Έτσι έχουμε το εξής laquoσχήμαraquo για τους όρους
τους
b1 le b2 le b3 le le bn le an le le a3 le a2 le a1
Παρατηρούμε ότι δυο επάλληλες ακολουθίες πάντα είναι συγκλίνου-
σες ως μονότονες και φραγμένες (στα παραπάνω η bn είναι α-ύξουσα και άνω φραγμένη από τον a1 και η an είναι φθίνου-σα και κάτω φραγμένη από τον b1) Αν επιπλέον ξέρουμε ότι
an minus bn rarr 0 τότε οι επάλληλες ακολουθίες an και bn έχουν το ίδιοόριο
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων
προταση 711 Αν η ακολουθία xn συγκλίνει στο ℓ τότε και η ακο-λουθία
an =x1 + x2 + + xn
n
συγκλίνει στο ίδιο όριο
Απόδειξη Έστω ότι ε gt 0 και n1 isin N ώστε |xn minus ℓ| lt ε2 γιακάθε n ge n1 Για το n1 επιλέγουμε n0 ge n1 ώστε για κάθε n ge n0
να ισχύει|x1 minus ℓ| + |x2 minus ℓ| + + |xn1minus1 minus ℓ|
nle ε
2
80 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
Έτσι για κάθε n ge n0 έχουμε
|an minus ℓ| =∣∣∣∣∣(x1 minus ℓ)+ (x2 minus ℓ)+ + (xn1 minus ℓ)+ + (xn minus ℓ)
n
∣∣∣∣∣
le |x1 minus ℓ| + |x2 minus ℓ| + + |xn1minus1 minus ℓ|n
+ |xn1 minus ℓ| + + |xn minus ℓ|n
le ε2+ nminusn1 + 1
nε2le ε
Άρα an rarr ℓ ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Από την παραπάνω πρόταση μπορούμε άμεσα να να βρούμε
τα όρια του αρμονικού μέσου και του γεωμετρικού μέσου της xnΑν υποθέσουμε ότι xn gt 0 και ℓ gt 0 τότε xminus1
n rarr ℓminus1 άρα από την
προηγούμενη πρόταση ισχύει
xminus11 + + xminus1
n
nrarr ℓminus1
και αντιστρέφοντας το κλάσμα συμπεραίνουμε ότι και ο αρμονι-
κός μέσος συγκλίνει στο ℓ
n1x1+ + 1
xn
rarr ℓ
Τέλος από την ανισότητα αριθμητικού-γεωμετρικού-αρμονικού
μέσου (δείτε Άσκηση 712)
x1 + x2 + + xnn
ge nradicx1x2 xn ge
n1x1+ + 1
xn
(71)
και το θεώρημα των ισοσυγκλινουσών ακολουθιών προκύπτει άμε-
σα ότιnradicx1x2 xn rarr ℓ
Μια άμεση γενίκευση των παραπάνω με εντελώς παρόμοια α-
πόδειξη είναι η εξής
προταση 712 Αν xn rarr ℓ και pn ακολουθία θετικών όρων με p1 +middot middot middot + pn rarrinfin τότε
limnrarrinfin
p1x1 + p2x2 + middot middot middot + pnxnp1 + p2 + middot middot middot + pn
= ℓ
Επιπλέον αν xn gt 0 για κάθε n isin N και ℓ gt 0 τότε
limnrarrinfin
xp1
1 xp2
2 xpnn = ℓ και limnrarrinfin
p1 + p2 + middot middot middot + pnp1
x1+ p2
x2+ middot middot middot + pn
xn
= ℓ
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων 81
Απόδειξη Θέτουμε
an =p1x1 + middot middot middot + pnxnp1 + middot middot middot + pn
Αν ε gt 0 υπάρχει n1 isin N ώστε |xn minus ℓ| le ε2 για κάθε n ge n1 Για
το n1 αφού p1 + middot middot middot + pn rarr +infin επιλέγουμε n0 ge n1 ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει
p1|x1 minus ℓ| + middot middot middot + pn1minus1|xn1minus1 minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
ltε2
Έτσι για κάθε n ge n0 ισχύει
|an minus ℓ| =∣∣∣∣∣p1(x1 minus ℓ)+ middot middot middot + pn(xn minus ℓ)
p1 + middot middot middot + pn
∣∣∣∣∣
le p1|x1 minus ℓ| + middot middot middot + pn1minus1|xn1minus1 minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
+ pn1|xn1 minus ℓ| + + pn|xn minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
le ε2+ pn1 + middot middot middot + pnp1 + middot middot middot + pn
ε2lt ε
Για τον αρμονικό μέσο αφού ℓ xn gt 0 ισχύει xminus1n rarr ℓminus1 άρα
από το προηγούμενο
p1xminus11 + middot middot middot + pnxminus1
n
p1 + middot middot middot + pnrarr ℓminus1
συνεπώςp1 + middot middot middot + pn
p1xminus1 + middot middot middot + pnxminus1rarr ℓ
Τέλος το αποτέλεσμα για τον γεωμετρικό μέσο προκύπτει άμεσα
από την γενικευμένη ανισότητα αριθμητικού-γεωμετρικού-αρμονικού
μέσου (δείτε Άσκηση 712)
p1x1 + p2x2 + middot middot middot + pnxnp1 + p2 + middot middot middot + pn
ge xp1
1 xp2
2 xpnn ge p1 + p2 + middot middot middot + pnp1
x1+ p2
x2+ middot middot middot + pn
xn
(72)
Ένα άμεσο πόρισμα της προηγούμενης πρότασης είναι το εξής
θεώρημα γνωστό ως laquoΛήμμα του Stoltzraquo Μπορεί να θεωρηθεί και
ως ο κανόνας Lrsquo Hospital για ακολουθίες
θεωρημα 713 (Λήμμα του Stoltz) Έστω ότι η yn είναι γνησίωςαύξουσα και limyn = +infin Αν
limxn minus xnminus1
yn minusynminus1= ℓ τότε lim
xnyn
= ℓ
82 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
Απόδειξη Θέτουμε x0 = y0 = 0 και υποθέτουμε χωρίς βλάβη της
γενικότητας ότι y1 gt 0 = y0 Παρατηρούμε ότι αν pn = ynminusynminus1 gt 0
τότε p1 + + pn = yn rarr +infin Εφαρμόζοντας την προηγούμενηπρόταση παίρνουμε ότι
ℓ = limp1
x1minusx0
y1minusy0+ + pn xnminusxnminus1
ynminusynminus1
p1 + + pn= lim
xnyn
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Με βάση το προηγούμενο επειδή η yn = n είναι γνήσια αύξου-σα με όριο το +infin μπορούμε να υπολογίσουμε το όριο lim((logn)n)ως εξής
limlognn
= limlognminus log(nminus 1)nminus (nminus 1)
= lim log
(n
nminus 1
)= lim log
(1+ 1
nminus 1
)= 0
Ασκήσεις
ασκηση 711 Για κάθε x isin R βρείτε το όριο της ακολουθίας
[x]+ [2x]+ [3x]+ middot middot middot + [nx]n2
ασκηση 712 Αποδείξτε τις ανισότητες (71) και (72) ακολουθώντας τα
παρακάτω βήματα
bull Αποδειξτε πρώτα ότι για κάθε y ge x gt 0 και για κάθε λ isin [01]ισχύει
(1minus λ)x + λy ge x1minusλyλ
Αυτό μπορεί να γίνει αν διαιρέσετε με το x θέσετε z = yx ge 1 και
αποδείξετε με τη βοήθεια της παραγώγου ότι η συνάρτηση ϕ(z) =(1minus λ)+ λz minus zλ είναι αύξουσα για z isin [1+infin)
bull Παρατηρήστε ότι η ίδια ανισότητα ισχύει και όταν x ge y gt 0 θέτο-
ντας micro = 1minus λ και χρησιμοποιώντας το προηγούμενοbull Χρησιμοποιήστε επαγωγή για να δείξετε ότι αν λi isin [01] xi gt 0 για
i = 1 n καιsumni=1 λi = 1 τότε
λ1x1 + + λnxn ge xλ11 xλnn
Για την (72) επιλέξτε λi = pi(p1 + + pn) και για την (71) επιλέξτελi = 1n
ασκηση 713 Αποδείξτε το Λήμμα του Stoltz με τον ορισμό του ορίου
ως εξής από τον ορισμό της σύγκλισης θα οδηγηθείτε σε μια ανισότητα
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος 83
που θα σχετίζει τις ποσότητες yn minus ynminus1 και xn minus xnminus1 Στη συνέχεια
αθροίστε κατά μέλη για όσα n ισχύει η ανισότητα που βρήκατε
ασκηση 714 Χρησιμοποιήστε το Λήμμα του Stoltz για να αποδείξετε ότι
αν xn rarr x τότε για κάθε r gt 0 ισχύει
limnrarrinfin
1rx1 + 2rx2 + 3rx3 + middot middot middot +nrxnn1+r = x
1+ r
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος
προταση 721 Για οποιουσδήποτε αριθμούς a b gt 0 θεωρούμε τις
ακολουθίες an και bn με a1 = (a+ b)2 b1 = 2(aminus1 + bminus1)
an+1 =an + bn
2και bn+1 =
21an+ 1bn
Τότε οι an και bn συγκλίνουν και ισχύει
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
bn =radicab
Δηλαδή ο laquoαριθμητικός-αρμονικός μέσοςraquo είναι ο γεωμετρικός μέσος
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι a1 ge b1 και επαγωγικά
an =anminus1 + bnminus1
2ge 2
1anminus1
+ 1bnminus1
= bn για κάθε n ge 2
δηλαδή an ge bn για κάθε n isin N Τώρα προκύπτει εύκολα ότι η anείναι φθίνουσα και η bn αύξουσα Πράγματι
an+1 =an + bn
2le an + an
2= an και bn+1 =
21an+ 1bn
ge 21bn+ 1bn
= bn
Συνεπώς οι ακολουθίες είναι επάλληλες
0 lt b1 le b2 le le bn le an le anminus1 le le a2 le a1
άρα είναι μονότονες και φραγμένες συνεπώς συγκλίνουν Και
επειδή b1 gt 0 τα όριά τους είναι θετικοί αριθμοί Αλλά bn = 2an+1minusan άρα
limnrarrinfin
bn = limnrarrinfin
(2an+1 minus an) = limnrarrinfin
an
δηλαδή οι ακολουθίες είναι ισοσυγκλίνουσες
Για τον υπολογισμό του κοινού τους ορίου ℓ παρατηρούμε ότι
anbn = anminus1bnminus1 = = ab
Παίρνοντας όρια στην προηγούμενη σχέση προκύπτει ότι ℓ2 = abδηλαδή ℓ =
radicab ολοκληρώνοντας την απόδειξη
84 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
παρατηρηση 722 Παρατηρούμε εδώ ότι ο υπολογισμός του κοινού
ορίου των an και bn έγινε χρησιμοποιώντας τη συνεχή συνάρτησηf(xy) = xy η οποία έχει την ιδιότητα f(an+1 bn+1) = f(an bn)για κάθε n isin N Αυτή η ταυτότητα μας έδωσε την f(an bn) =f(a b) και με τη βοήθεια της συνέχειας της f περάσαμε στο όριοως προς n Έτσι προέκυψε η σχέση f(ℓ ℓ) = f(a b) από όπουλύσαμε ως προς ℓ Αυτή η παρατήρηση είναι σημαντική για τηνκατανόηση της επόμενης ενότητας
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος
προταση 731 Για οποιουσδήποτε αριθμούς a b gt 0 θεωρούμε τις
ακολουθίες an και bn με a1 = (a+ b)2 b1 =radicab
an+1 =an + bn
2και bn+1 =
radicanbn
Τότε οι an και bn συγκλίνουν και ισχύει
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
bn =radicπ2
(intinfin0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dx)minus12
Το όριο αυτό ονομάζεται laquoαριθμογεωμετρικός μέσοςraquo των a καιb
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι a1 ge b1 και
an =anminus1 + bnminus1
2geradicanminus1bnminus1 = bn για κάθε n ge 2
άρα an ge bn για κάθε n isin N Τώρα προκύπτει εύκολα ότι η anείναι φθίνουσα και η bn αύξουσα Πράγματι
an+1 =an + bn
2le an + an
2= an και bn+1 =
radicanbn ge
radicbnbn = bn
Συνεπώς οι ακολουθίες είναι επάλληλες
0 lt b1 le b2 le le bn le an le anminus1 le le a2 le a1
άρα είναι μονότονες και φραγμένες συνεπώς συγκλίνουν Και
επειδή b1 gt 0 τα όριά τους είναι θετικοί αριθμοί Αλλά an = b2n+1bn
οπότε
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
b2n+1
bn= limnrarrinfin
bn
Δηλαδή οι ακολουθίες έχουν το ίδιο όριο ℓ = M(ab) Μένει ναυπολογιστεί η τιμή του ορίου
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος 85
Σύμφωνα με την Παρατήρηση 722 αναζητούμε μια συνεχή συ-
νάρτηση I(a b) (0infin)times (0infin)rarr R με την ιδιότητα
I(a b) = I(a+ b
2radicab)
Μια τέτοια συνάρτηση έδωσε ο Gauss Θεωρούμε την
I(a b) =int π2
0
1radica2 cos2 θ + b2 sin2 θ
dθ
Για να δείξουμε εύκολα ότι έχει τη ζητούμενη ιδιότητα ελέγχουμε
πρώτα ότι
I(a b) =intinfin
0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dx
αλλάζοντας μεταβλητή στο τελευταίο ολοκλήρωμα Συγκεκριμένα
θέτουμε x = b tanθ (η αλλαγή μεταβλητής αφήνεται ως άσκηση)
Ισχυρισμος I(a b) = I((a+ b)2
radicab)= I(a1 b1)
Πράγματι ξεκινάμε παρατηρώντας ότι επειδή η ποσότητα στο
ολοκλήρωμα είναι άρτια ισχύει
I(a1 b1) =1
2
intinfinminusinfin
1radicx2 + a2
1
radicx2 + b2
dx
Ελέγχουμε ότι η συνάρτηση
ϕ(t) = 1
2
(t minus ab
t
) (0infin) rarr R
είναι συνεχής και 1-1 Συγκεκριμένα ϕprime gt 0 οπότε η ϕ είναι γνη-
σίως αύξουσα και ϕ(0+) = minusinfin και ϕ(+infin) = +infin Αλλάζοντας λοι-πόν μεταβλητή και θέτοντας x = ϕ(t) το ολοκλήρωμα θα αλλάξειαπό 0 έως +infin Ελέγχουμε τέλος με απλές πράξεις ότι
x2 + b21 =
1
4
(t + ab
t
)2
x2 + a21 =
1
4t2(t2 + b2)(t2 + a2)
και
dx = 1
2
(1+ ab
t2
)dt
Αντικαθιστώντας στο ολοκλήρωμα παίρνουμε
I(a1 b1) = 1
2
intinfin0
112t
radict2 + a2
radict2 + b2 1
2
(t + ab
t
) 1
2
(1+ ab
t2
)dt
=intinfin
0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dt
= I(a b)
86 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
ολοκληρώνοντας την απόδειξη του ισχυρισμού
Τώρα ισχύει
I(a b) = I(a1 b1) = middot middot middot = I(an bn)
Αν υποθέσουμε ότι η I είναι συνεχής στο σημείο (ℓ ℓ) τότε παιρ-νόντας όρια παίρνουμε I(a b) = I(ℓ ℓ) Αλλά εύκολα υπολογίζουμεότι I(ℓ ℓ) = π(2ℓ2) Έτσι I(a b) = π(2ℓ2) και λύνοντας ως προςℓ ολοκληρώνουμε την απόδειξηΜένει να δείξουμε ότι limnrarrinfin I(an bn) = I(ℓ ℓ) Χωρίς βλάβη της
γενικότητας υποθέτουμε ότι an ge ℓ2 και bn ge ℓ2 Έτσιradica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ ge ℓ2
Έχουμε
|I(an bn)minus I(ℓ ℓ)| leint π2
0
∣∣∣∣∣∣1radic
a2n cos2 θ + b2
n sin2 θminus 1
ℓ
∣∣∣∣∣∣ dθ
leint π2
0
|a2n cos2 θ + b2
n sin2 θ minus ℓ2|dθradica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ ℓ(radica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ + ℓ)
leint π2
0
|a2n minus ℓ2| cos2 θ + |b2
n minus ℓ2| sin2 θ(ℓ2)ℓ((ℓ2+ ℓ)) dθ
le 4
3ℓ3
π2
(|a2n minus ℓ2| + |b2
n minus ℓ2|)rarr 0
Μπορούμε επιπλέον να δούμε ότι η ταχύτητα της σύγκλισης
είναι εκθετική
an+1 minus bn+1
an minus bn= a2
n+1 minus b2n+1
(an minus bn)(an+1 + bn+1)= 1
4
an minus bnan+1 + bn+1
= an minus bn2(an + bn)+ 4bn+1
le an minus bn2(an + bn)
le 1
2
Οπότε επαγωγικά
0 le an minus bn le1
2n(a1 minus b1)
Μέρος II
Σειρές
Κεφάλαιο 8
Γενικά περί σειρών
81 Ορισμοί
Θεωρούμε μια ακολουθία πραγματικών αριθμών (an)nisinN και ο-ρίζουμε μια νέα ακολουθία (sN)NisinN θέτοντας
sN = a1 + a2 + middot middot middot + aN =Nsum
n=1
an
Η νέα αυτή ακολουθία ονομάζεται σειρά της ακολουθίας (an)nisinNΚάθε όρος sN ονομάζεται το N-στο μερικό άθροισμα της ακολου-θίας (an)nisinN Αλλιώς σειρά της (an)nisinN είναι η ακολουθία τωνμερικών αθροισμάτων των όρων της
Αν η ακολουθία των μερικών αθροισμάτων sN συγκλίνει τοόριό της το συμβολίζουμε με a1 + a2 + middot middot middot + aN + ή με
suminfinn=1 an
Συχνά παραβιάζεται η τυπική αυτή γλώσσα και λέμε laquoη σειράsuminfinn=1 anraquo επειδή με αυτό το συμβολισμό είναι προφανές ποια είναιη ακολουθία των μερικών αθροισμάτων και ποιο είναι το όριο
Αν το όριο δεν υπάρχει λέμε ότι laquoη σειράsuminfinn=1 an δεν συγκλίνειraquo
εννοώντας βεβαίως ότι η ακολουθία των μερικών αθροισμάτων
(sN)NisinN δεν συγκλίνειΟι σειρές λοιπόν δεν είναι παρά ειδικού τύπου ακολουθίες που
παράγονται από μια άλλη ακολουθία προσθέτοντας τους όρους
της laquoμε τη σειρά που εμφανίζονταιraquo
παραδειγμα 811 Ας θεωρήσουμε ένα αριθμό λ isin R και θέτουμε
an = λn δηλαδή η an είναι η γεωμετρική ακολουθία με λόγο λΗ σειρά αυτής της ακολουθίας ονομάζεται γεωμετρική σειρά με
λόγο λ Αν λ = 1 τότε φανερά
sN = 1+ 1+ middot middot middot + 1︸ ︷︷ ︸N
= N rarrinfin
90 Γενικά περί σειρών
Θα υπολογίσουμε τώρα αυτή τη σειρά δηλαδή τα μερικά αθρο-
ίσματα sN υπό την προϋπόθεση ότι λ ne 1
sN = λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN =Nsum
n=1
λn
Για να βρούμε το όριο αυτής της ακολουθίας θα υπολογίσουμε το
sN ως εξής παρατηρούμε ότι
(1minus λ)sN = (1minus λ)(λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN)= λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN minus λ2 minus λ3 minus middot middot middot minus λN minus λN+1
= λminus λN+1
Συνεπώς
sN =λ(1minus λN)
1minus λ
Αν minus1 lt λ lt 1 ισχύει limNrarrinfin λN = 0 συνεπώς sN rarr λ(1 minus λ) Λέμελοιπόν ότι η σειρά συγκλίνει στο λ(1 minus λ) και αντί για sN rarrλ(1minus λ) γράφουμε
infinsum
n=1
λn = λ1minus λ
Αν λ gt 1 τότε επειδή limNrarrinfin λN = infin συμπεραίνουμε ότι sN rarr infinδηλαδή
suminfinn=1 λ
n = infin και λέμε ότι η σειρά αυτή laquoαπειρίζεταιraquo ήαποκλίνει στο άπειρο σε κάθε περίπτωση δεν συγκλίνει
Το να μην συγκλίνει μια σειρά δεν σημαίνει ότι αποκλίνει στο
άπειρο Ας πάρουμε για παράδειγμα τη σειρά της ακολουθίας
an = (minus1)n δηλαδή τη σειράsuminfinn=1(minus1)n Για να βρούμε αν συ-
γκλίνει αυτή η σειρά πρέπει να ελέγξουμε αν συγκλίνουν τα με-
ρικά της αθροίσματα Αλλά αν ο δείκτης N της sN είναι άρτιοςτότε sN = 0 ενώ αν ο N είναι περιττός τότε sN = minus1 Δηλαδή
s2N = 0 rarr 0 και s2Nminus1 = minus1 rarr minus1 Άρα η σειρά αυτή δεν συγκλίνει
(χωρίς να laquoαπειρίζεταιraquo) Γενικότερα αν λ le minus1 η γεωμετρική σει-
ρά αποκλίνει Πράγματι
s2N =2Nsum
n=1
λn = λ(1minus λ2N)1minus λ rarrinfin
ενώ
s2Nminus1 =2Nminus1sum
n=1
λn = λ(1minus λ2Nminus1)1minus λ rarr minusinfin
(ελέγξτε τα πρόσημα των παραπάνω κλασμάτων) και συνεπώς
η sN έχει δυο υπακολουθίες με διαφορετικό όριο άρα η ίδια δενσυγκλίνει
81 Ορισμοί 91
Πολλές φορές χρειαζόμαστε να προσθέσουμε όρους μιας ακο-
λουθίας (an)nisinN ξεκινώντας όχι από τον a1 αλλά από κάποιον
από τους επόμενους όρους Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε επειδή
μας χρειάζεται κάτι τέτοιο ή επειδή η ακολουθία δεν έχει a1 (ή και
κάποιους ακόμα) όρους Για παράδειγμα η an = (nminus 1)minus1(nminus 5)minus1
δεν ορίζεται ούτε για n = 1 ούτε για n = 5 Έτσι και πάλι θα ο-
νομάζουμε laquoσειράraquo την ακολουθία μερικών αθροισμάτων της μορ-
φής
sN = an0 + an0+1 + middot middot middot + aN
με όριο τοsuminfinn=n0
an Όπως και πριν κατά παράβαση αυτής τηςτυπικής γλώσσας θα λέμε laquoη σειρά
suminfinn=n0
anraquo μια και από αυτήτην έκφραση καταλαβαίνουμε αμέσως πιο είναι το μερικό άθροι-
σμα και ποιο το όριο (αν υπάρχει)
Φράσεις όπως laquoσειρά της (nminus1)minus1(nminus5)minus1raquo δεν είναι σαφής και
θα πρέπει να ξεκαθαριστεί αν εννοούμε τηνsuminfinn=6(nminus1)minus1(nminus5)minus1 ή
τηνsuminfinn=7(nminus1)minus1(nminus5)minus1 ή κάτι άλλο Όμως η φράση laquoη σειρά της
(n minus 1)minus1(n minus 5)minus1 συγκλίνειraquo έχει νόημα σύμφωνα με την επόμενη
πρόταση
προταση 812 Για κάθε ακολουθία an που ορίζεται για n ge k isin Nκαι για κάθε n1 n2 ge k η σειρά
suminfinn=n1
an συγκλίνει αν και μόνοαν η σειρά
suminfinn=n2
an συγκλίνει
Απόδειξη Υποθέτουμε χωρίς βλάβη της γενικότητας ότι n2 gt n1
και θέτουμε
sN =Nsum
n=n1
an = an1 + an1+1 + middot middot middot + aN
και
tN =Nsum
n=n2
an = an2 + an2+1 + middot middot middot + aN
για κάθε N ge n2 Φανερά
sN = tN + (an1 + an1+1 + middot middot middot + an2minus1)
Άρα η sN συγκλίνει αν και μόνο αν η tN συγκλίνει αφού δια-φέρουν κατά μια σταθερή ποσότητα
Στη συνέχεια θα εργαζόμαστε εν γένει με σειρές της μορφήςsuminfinn=1 an αλλά όλα τα αποτελέσματα με τις προφανείς τροποποι-ήσεις ισχύουν και για σειρές της μορφής
suminfinn=n0
an για οποιοδήπο-τε n0 isin N
92 Γενικά περί σειρών
Ασκήσεις
ασκηση 811 Υπολογίστε τις γεωμετρικές σειρές
(i)
infinsum
n=1
1
2n(ii)
infinsum
n=1
2n
3n
82 Πράξεις με σειρές
Εξαιτίας των ιδιοτήτων των συγκλινουσών ακολουθιών έχουμε
την εξής συνέπεια
προταση 821 Έστω ότι οι (an)nisinN και (bn)nisinN είναι ακολουθίεςπραγματικών αριθμών και οι σειρές τους
suminfinn=1 an και
suminfinn=1 bn συ-
γκλίνουν Τότε για κάθε πραγματικό αριθμό λ οι σειρέςinfinsum
n=1
(λan) καιinfinsum
n=1
(an + bn)
συγκλίνουν και ισχύει
infinsum
n=1
λan = λinfinsum
n=1
an καιinfinsum
n=1
(an + bn) =infinsum
n=1
an +infinsum
n=1
bn
Απόδειξη Φανερά ισχύουν οι
Nsum
n=1
(λan) = λinfinsum
n=1
an καιNsum
n=1
(an + bn) =Nsum
n=1
an +Nsum
n=1
bn
για κάθε N isin N Παίρνοντας όρια για N rarr infin προκύπτει άμεσα τοζητούμενο
Το αντίστροφο δεν είναι σωστό Μπορεί να συγκλίνει ηsuminfinn=1(an+
bn) αλλά να αποκλίνουν οιsuminfinn=1 an και
suminfinn=1 bn Για παράδειγμα
ηinfinsum
n=1
(1+
(1
2nminus 1
))=
infinsum
n=1
1
2n
συγκλίνει ως γεωμετρική σειρά με λόγο 12 αλλά καμιά από τιςsuminfinn=1 1 και
suminfinn=1(2
minusn minus 1) δεν συγκλίνουν (γιατί)
Ασκήσεις
ασκηση 821 Αν η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει εξετάστε ως προς τη σύγκλι-
ση τη σειράnsum
n=1
(an minus eminusn
)
ασκηση 822 Αν γνωρίζετε ότιsuminfinn=0 x
nn = ex υπολογίστε τις σειρές
82 Πράξεις με σειρές 93
(i)infinsum
n=1
n+ 1
n
(ii)infinsum
n=1
1
(nminus 1) (n+ 1)
(iii)infinsum
n=1
2n(2n+ 1)
Γενικά αν έχουμε να υπολογίσουμε τη σειρά
infinsum
n=1
ϕ(n)n
όπου το ϕ(n) είναι ακέραιο πολυώνυμο του n γράφουμε πρώτα το πο-λυώνυμο στη μορφή
A0 +A1n+A2n(nminus 1)+A3n(nminus 1)(nminus 2)+ middot middot middot +Akn(nminus 1) (nminus k+ 1)
όπου k ο βαθμός του ϕ(n) Με βάση αυτή την παρατήρηση λύστε τηνπαρακάτω άσκηση
ασκηση 823 Υπολογίστε τις σειρές
(i)infinsum
n=1
n2 minus 3n+ 2
n
(ii)infinsum
n=1
(nminus 1)3
n
Αν έχουμε να υπολογίσουμε τη σειράsuminfinn=1ϕ(n)x
n όπου το ϕ(n) είναι α-κέραιο πολυώνυμο του n τότε θέτουμε sN για το μερικό άθροισμα τηςσειράς και υπολογίζουμε την ποσότητα (1minusx)sn = sN minusxsN Αυτό θα μαςοδηγήσει σε νέες σειρές του ίδιου τύπου όπου η νέα ϕ(n) θα έχει χαμη-λότερο βαθμό από την αρχική Με βάση αυτή την παρατήρηση λύστε
την ακόλουθη άσκηση
ασκηση 824 Υπολογίστε τις σειρές
(i)infinsum
n=1
n+ 1
3n
(ii)infinsum
n=1
2n2 + 5
3n
ασκηση 825 Δείξτε ότι για |λ| lt 1 ισχύειinfinsum
n=1
nλnminus1 = 1
(1minus λ)2
ασκηση 826 Δείξτε ότι για |λ| lt 1 ισχύειinfinsum
n=1
n2λnminus1 = 1+ λ(1minus λ)3
Κεφάλαιο 9
Θεωρητικά κριτήριασύγκλισης σειρών
91 Το κριτήριο φράγματος
προταση 911 (Κριτήριο φράγματος) Αν an ge 0 και η sN =sumNn=1 an
είναι φραγμένη ακολουθία τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν δεν
είναι φραγμένη απειρίζεται
Απόδειξη Επειδή an ge 0 η sN είναι αύξουσα και επειδή είναι καιφραγμένη συγκλίνει (Θεώρημα 551) Αν δεν είναι φραγμένη η sNτότε δεν είναι άνω φραγμένη επειδή είναι αύξουσα Έτσι για
κάθε M gt 0 υπάρχει N0 isin N ώστε sN0 ge M Οπότε επειδή είναι καιαύξουσα για κάθε N ge N0 ισχύει sN ge sN0 ge M δηλαδή sN rarrinfin
Ένα πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο παράδειγμα προκύπτει από
την Άσκηση 424
παραδειγμα 912 Για κάθε p gt 1 η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει Πράγ-
ματι από την Άσκηση 424
sN = 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
Nple pp minus 1
δηλαδή είναι φραγμένη και επειδή 1np ge 0 από την προηγούμενη
πρόταση η σειρά συγκλίνει Για 0 lt p lt 1 η σειρά αποκλίνει αφού
δεν είναι άνω φραγμένη (Άσκηση 424) Τέλος για p = 1 δεν είναι
άνω φραγμένη αφού s2N ge 2minus1N (Άσκηση 424 ή 911)
96 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Ασκήσεις
ασκηση 911 Αποδείξτε ότι η σειρά sN =sumNn=1 1n δεν είναι άνω φραγμένη
αποδεικνύοντας ότι s2N ge 2minus1N ως εξής ομαδοποιήστε τα κλάσματα τηςs2N ανά 2n κλάσματα γράφοντας
s2N = 1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
2N
=(
1+ 1
21
)+(
1
21 + 1+ 1
22
)+(
1
22 + 1+ 1
22 + 2+ middot middot middot + 1
23
)+
+ middot middot middot +(
1
2Nminus1 + 1+ 1
2Nminus1 + 2+ middot middot middot + 1
2N
)
και αντικαταστήστε σε κάθε παρένθεση όλα τα κλάσματα με το μικρότε-
ρο κλάσμα της παρένθεσης
ασκηση 912 Αποδείξτε ότι η σειράinfinsum
n=1
1
2radicnείναι συγκλίνουσα
92 Το κριτήριο Cauchy
Όπως γνωρίζουμε από τις ακολουθίες (Θεώρημα 555) κάθε ακο-
λουθία συγκλίνει αν και μόνο αν είναι ακολουθία Cauchy Έτσι
το ίδιο ισχύει και για την ακολουθία (sN)NisinN των μερικών αθροι-σμάτων οποιασδήποτε ακολουθίας Σε αυτή την περίπτωση εξαι-
τίας της μορφής που έχουν οι όροι sN η ιδιότητα Cauchy παίρνει
και αυτή μια ειδική μορφή Παρατηρούμε ότι αν οι N gt M είναι
φυσικοί αριθμοί και sN είναι τα μερικά αθροίσματα της ακολου-θίας (an)nisinN τότε
|sN minus sM | =∣∣∣∣∣Nsum
n=1
an minusMsum
n=1
an
∣∣∣∣∣
=∣∣(a1 + a2 + middot middot middot + aN)minus (a1 + a2 + middot middot middot + aM)
∣∣
=∣∣∣∣∣
Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣
αφού όλοι οι όροι της an μέχρι και τον aM θα διαγραφούν Έτσικαταλήγουμε στην ακόλουθη πρόταση
θεωρημα 921 (Ιδιότητα Cauchy) Η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin N ώστε για κάθε
N gt M ge N0 να ισχύει
∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣ lt ε
92 Το κριτήριο Cauchy 97
Αν υποθέσουμε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε για κάθε
ε gt 0 θα έχει την παραπάνω ιδιότητα για κάθε N gt M ge N0 άρα
και για N =M + 1 Δηλαδή
∣∣∣∣∣M+1sum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣ lt ε
Αλλά το τελευταίο άθροισμα δεν είναι παρά η ποσότητα |aM+1|Καταλήξαμε έτσι στο ότι για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin Nώστε για κάθε M ge N0 να ισχύει |aM+1| lt ε Ισοδύναμα για κάθεn ge N0 + 1 ισχύει |an| lt ε δηλαδή η ακολουθία an είναι μηδενική
πορισμα 922 Αν μια σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε limnrarrinfin an = 0
Το πόρισμα αυτό αποτελεί και ένα εύκολο κριτήριο μη σύγκλι-
σης σειρών Διότι αν ξέρουμε για μια ακολουθία an ότι αυτή δενείναι μηδενική τότε αποκλείεται με βάση αυτό το πόρισμα να
συγκλίνει η σειράsuminfinn=1 an
Για παράδειγμα η σειρά
infinsum
n=1
(n
n+ 1
)n
δεν συγκλίνει διότι η ακολουθία (n(n + 1))n δεν είναι μηδενικήΠράγματι (
nn+ 1
)n= 1(
n+1n
)n =1(
1+ 1n
)n rarr1
ene 0
Αυτός είναι ο πρώτος έλεγχος που κάνουμε σε μια σειρά όταν
προσπαθούμε να διαγνώσουμε αν αυτή συγκλίνει ή όχι διότι είναι
συνήθως ο απλούστερος
Το αντίστροφο του παραπάνω πορίσματος δεν είναι σωστό
όπως φαίνεται εύκολα στο επόμενο παράδειγμα
Η σειράsuminfinn=1
1radicn αποκλίνει παρόλο που 1
radicnrarr 0 Πράγματι
sN =1radic1+ 1radic
2+ 1radic
3+ middot middot middot + 1radic
N
ge 1radicN+ 1radic
N+ middot middot middot + 1radic
N︸ ︷︷ ︸Nminusκλάσματα
= N 1radicN=radicN
Δηλαδή sN geradicN για κάθε N isin N συνεπώς sN rarr infin και η σειράsuminfin
n=1 1radicn αποκλίνει (απειρίζεται) (Δείτε και Άσκηση 424 από
όπου προκύπτει αμέσως ότι για όλα τα 0 lt p lt 1 η σειράsuminfinn=1n
minusp
απειρίζεται)
98 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Την ίδια συμπεριφορά έχει και η ακολουθία 1n Παρόλο που1nrarr 0 εν τούτοις
infinsum
n=1
1
n= infin
Η σειρά της 1n ονομάζεται αρμονική σειρά Το ότι αποκλίνει (α-πειρίζεται) μπορεί να αποδειχθεί με διάφορους τρόπους (δείτε Α-
σκήσεις 911 424 923 και 924) Ίσως ο πιο γρήγορος τρόπος
απόδειξης ότι η αρμονική σειρά αποκλίνει είναι ο ακόλουθος υ-
ποθέτουμε ότι η σειρά συγκλίνει και θέτουμε ℓ =suminfinn=1 1n Τότε
1+ 1
2+ 1
3+ 1
4+ 1
5+ 1
6+ middot middot middot + 1
2n
= 1
2+(
1
2+ 1
2
)+(
1
3+ 1
4
)+(
1
5+ 1
6
)+ middot middot middot +
(1
2nminus 1+ 1
2n
)
ge 1
2+(
1
2+ 1
2
)+(
1
4+ 1
4
)+(
1
6+ 1
6
)+ middot middot middot +
(1
2n+ 1
2n
)
ge 1
2+ 1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
n
Παίρνουμε τώρα όριο με n rarr infin από όπου προκύπτει αμέσως ℓ ge12+ ℓ το οποίο είναι άτοπο
ορισμος 923 Λέμε ότι μια σειράsuminfinn=1 an μιας ακολουθίας (an)nisinN
συγκλίνει απόλυτα αν η σειράsuminfinn=1 |an| της ακολουθίας (|an|)nisinN
συγκλίνει
Αν μια σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει πολλές φορές αντί για τη φράση
laquoσυγκλίνειraquo χρησιμοποιούμε τη φράση laquoσυγκλίνει απλάraquo σε αντι-
διαστολή με τη φράση laquoσυγκλίνει απόλυταraquo
Μια άλλη συνέπεια της ιδιότητας Cauchy είναι η ακόλουθη
πορισμα 924 Αν μια σειρά συγκλίνει απόλυτα τότε συγκλίνει και
απλά
Απόδειξη Αν η σειράsuminfinn=1 |an| συγκλίνει τότε ικανοποιεί την
ιδιότητα Cauchy Αλλά τότε για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin Nώστε για κάθε N gt M ge N0 να ισχύει
sumNn=M+1 |an| lt ε Αλλά από
την τριγωνική ανισότητα έχουμε
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣∣ leNsum
n=M+1
|an| lt ε
δηλαδή και η σειράsuminfinn=1 an ικανοποιεί την ιδιότητα Cauchy άρα
συγκλίνει
93 Το κριτήριο σύγκρισης 99
Ασκήσεις
ασκηση 921 Εξετάστε αν συγκλίνει ή όχι η σειρά
infinsum
n=1
(minus1)n(
1+ 2
n2
)n2
ασκηση 922 [Abel-Pringsheim] Αποδείξτε ότι αν η an ge 0 είναι μια φθίνου-
σα ακολουθία και η σειρά της συγκλίνει τότε nan rarr 0 Συμπεράνετε ότι
ηsuminfinn=1 1n δεν συγκλίνειΥπόδειξη Αν sn το μερικό άθροισμα της σειράς της an αποδείξτε ότι
s2n minus sn ge na2n
ασκηση 923 Αποδείξτε ότι οι ακολουθίες
xn = 1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nminus 1minus logn
και
yn = 1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nminus logn
είναι επάλληλες δηλαδή ότι xn le yn για κάθε n isin N η xn είναι αύξουσακαι η yn είναι φθίνουσα Συμπεράνετε ότι συγκλίνουν και από αυτόαποδείξτε ότι
1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nrarrinfin
ασκηση 924 Αποδείξτε ότι η αρμονική σειρά αποκλίνει ως εξής αν sN =sumNn=1 1n το μερικό άθροισμα της αρμονικής σειράς τότε
esN =Nprod
n=1
e1n ge N + 1
χρησιμοποιώντας σε κάθε όρο του γινομένου την ανισότητα ex ge 1+x γιαx isin R και κάνοντας τις απλοποιήσεις που προκύπτουν στο γινόμενο
93 Το κριτήριο σύγκρισης
Το ακόλουθο κριτήριο έχει ακριβώς την ίδια απόδειξη με την α-
πόδειξη της Πρότασης 924
θεωρημα 931 (Κριτήριο σύγκρισης) Αν για δυο ακολουθίες anbn gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε να ισχύει an le bn για κάθε n ge n0 και
ηsuminfinn=1 bn συγκλίνει τότε και η
suminfinn=1 an συγκλίνει
Αν ηsuminfinn=1 an αποκλίνει τότε και η
suminfinn=1 bn αποκλίνει
100 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Απόδειξη Αφού η σειρά της bn συγκλίνει συμπεραίνουμε ότι ησειρά αυτή ικανοποιεί την ιδιότητα Cauchy Έτσι για κάθε ε gt 0
υπάρχει N0 = N0(ε) isin N με N0 ge n0 (αλλιώς επιλέγουμε το n0 στη
θέση του N0) ώστε για κάθε N gt M ge N0 να ισχύει
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
bn
∣∣∣∣∣∣ lt ε
Αλλά 0 le an le bn για κάθε n ge N0 οπότε
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣∣ =Nsum
n=M+1
an leNsum
n=M+1
bn =
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
bn
∣∣∣∣∣∣ lt ε
συνεπώς και η σειρά της aN έχει την ιδιότητα Cauchy άρα συ-
γκλίνει
Αν τώρα η sN =sumNn=1 an αποκλίνει επειδή an ge 0 συμπεραίνουμε
ότι sN rarrinfin Αλλά για κάθε N ge n0 ισχύει
Nsum
n=1
bn =n0minus1sum
n=1
bn +Nsum
n=n0
bn
gen0minus1sum
n=1
bn +Nsum
n=n0minus1
an =n0sum
n=1
bn minusn0sum
n=1
an +Nsum
n=1
an rarrinfin
Άρα και ηsumNn=1 bn αποκλίνει
Η απόδειξη του παρακάτω κριτηρίου ανάγεται στο προηγούμε-
νο
πορισμα 932 (Κριτήριο οριακής σύγκρισης) Αν για δυο ακολου-
θίες an bn gt 0 ισχύει limnrarrinfin anbn = ℓ gt 0 τότε η σειράsuminfinn=1 an
συγκλίνει αν και μόνο αν η σειράsuminfinn=1 bn συγκλίνει
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης με ε = ℓ2Οπότε υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 |anbn minus ℓ| ltℓ2 Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και πολλαπλασιάζοντας με bnσυμπεραίνουμε ότι
1
2ℓbn lt an lt
3
2ℓbn
Έτσι από το Θεώρημα 931 αν ηsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε συ-
γκλίνει και ηsuminfinn=1(12)ℓbn άρα και η
suminfinn=1 bn (Πρόταση 821 για
λ = 2ℓ) Επιπλέον αν συγκλίνει ηsuminfinn=1 bn τότε συγκλίνει και ηsuminfin
n=1(32)ℓbn (Πρόταση 821 για λ = (32)ℓ) οπότε και ηsuminfinn=1 an
Το επόμενο πόρισμα είναι απλό αλλά ιδιαίτερα χρήσιμο
93 Το κριτήριο σύγκρισης 101
πορισμα 933 (Κριτήριο σύγκρισης λόγων) Αν για τις ακολουθίες
an bn gt 0 ισχύειan+1
anle bn+1
bnγια καθε n isin N τότε
bull αν η σειράsuminfinn=1 bn συγκλίνει τότε και η
suminfinn=1 an συγκλίνει
bull αν η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει τότε και η
suminfinn=1 bn αποκλίνει
Απόδειξη Φανερά μετά τις απαλοιφές ισχύει
an =ananminus1
anminus1
anminus1middot middot middot a2
a1a1 le
bnbnminus1
bnminus1
bnminus2middot middot middot b2
b1a1 =
a1
b1bn
και το αποτέλεσμα προκύπτει αμέσως από το Θεώρημα 931
Ασκήσεις
ασκηση 931 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
(radicn2 + 1minusn
) infinsum
n=1
radicn+ 1minusradicn
n
infinsum
n=1
1radic(n+ 1)n
infinsum
n=1
1
n(n+1)n
infinsum
n=1
nn2 + 3
infinsum
n=1
cos2nn2
infinsum
n=1
1
2n +n
infinsum
n=1
nminusradicnn2 +n
infinsum
n=1
sin1
n
infinsum
n=1
1
3n minusn
infinsum
n=1
1+ 2+ middot middot middot +n12 + 22 + middot middot middot +n2
infinsum
n=1
arctan1
3n2 + 2n+ 7
ασκηση 932 Αποδείξτε με το κριτήριο σύγκρισης ότι η σειράsuminfinn=1n
5eminusn6
συγκλίνει συγκρίνοντας την ακολουθία n5eminusn6με την eminusn
ασκηση 933 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=2
1
n2 minusradicninfinsum
n=2
1
n2 minusninfinsum
n=2
1
n2 minusna a isin R 2
ασκηση 934 Χρησιμοποιήστε το οριακό κριτήριο σύγκρισης για να ελέγ-
ξετε τη σύγκλιση των σειρών
infinsum
n=1
(1minus eminus1n)
infinsum
n=1
(nradicnminus 1)
ασκηση 935 Αν για an ge 0 η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει εξετάστε τη σύγκλι-
ση των σειρών
infinsum
n=1
a2n
infinsum
n=1
apn p ge 1infinsum
n=1
an1+ an
infinsum
n=1
a2n
1+ a2n
102 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
94 Τηλεσκοπικές σειρές
Ξεκινάμε με τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 941 Αν η ακολουθία an γράφεται ως bn+1 minus bn για
κάποια άλλη ακολουθία bn τότε η σειράsuminfinn=1 an ονομάζεται τη-
λεσκοπική
θεωρημα 942 Έστω ότι an και bn ακολουθίες για τις οποίες ι-σχύει an = bn+1 minus bn για κάθε n isin N Τότε η τηλεσκοπική σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν υπάρχει το όριο limbn Σε αυτήτην περίπτωση ισχύει
infinsum
n=1
an = limnrarrinfin
bn minus b1
Απόδειξη Πράγματι
Nsum
n=1
an =Nsum
n=1
(bn+1 minus bn)
= (b2 minus b1)+ (b3 minus b2)+ (b4 minus b3)+ middot middot middot + (bN+1 minus bN)= bN+1 minus b1
Άρα
limNrarrinfin
Nsum
n=1
an = limNrarrinfin
(bN+1 minus b1) = limnrarrinfin
bn minus b1
Με βάση τα παραπάνω η σειράsuminfinn=1n
minus1(n + 1)minus1 συγκλίνει
διότι1
n(n+ 1)= 1
nminus 1
n+ 1=(minus 1
n+ 1
)minus(minus 1
n
)
Άραinfinsum
n=1
1
n(n+ 1)= limnrarrinfin
(minus 1
n
)minus(minus1
1
)= 1
941 Το κριτήριο Dini-Kummer
Ένα πόρισμα που συνδυάζει το θεώρημα για τις τηλεσκοπικές
σειρές και το κριτήριο σύγκρισης είναι και ένα από τα πλέον
ισχυρά κριτήρια γνωστό ως κριτήριο Dini-Kummer
πορισμα 943 (Κριτήριο Dini-Kummer) Για τις ακολουθίες an bn gt 0
θέτουμε
dkn =anbn minus an+1bn+1
an
94 Τηλεσκοπικές σειρές 103
Αν lim dkn gt 0 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν υπάρχει n0 isin N
ώστε dkn le 0 για κάθε n ge n0 και η σειράsuminfinn=1 b
minus1n αποκλίνει
τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Αν θέσουμε λ = (lim dkn)2 gt 0 τότε υπάρχει δείκτης
n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει dkn ge λ Συνεπώς
0 lt an le1
λ(anbn minus an+1bn+1) (91)
Από την (91) η ακολουθία anbn είναι φθίνουσα Και επειδή ε-ίναι και θετική είναι φραγμένη και άρα συγκλίνει Έτσι η σει-
ράsuminfinn=n0
an συγκρίνεται με την τηλεσκοπική σειράsuminfinn=n0
(anbn minusan+1bn+1) η οποία συγκλίνει (στο an0bn0 minus limanbn) Άρα η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνειΑν τώρα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει dkn le
0 τότε anbn minus an+1bn+1 le 0 οπότε για κάθε n ge n0 ισχύει an geanminus1(bnminus1bn) οπότε
ananminus1
ge 1bn1bnminus1
και το αποτέλεσμα προκύπτει αμέσως από το κριτήριο σύγκρισης
λόγων (Πόρισμα 933)
παρατηρηση 944 Αν lim dkn lt 0 τότε υπάρχει δείκτης n0 isin N ώστεdkn le 0 δηλαδή ικανοποιείται η δεύτερη συνθήκη του κριτηρίου
Dini-Kummer Το αντίστροφο όμως δεν είναι αληθές
Με το κριτήριο Dini-Kummer μπορούμε εύκολα να ελέγξουμε τη
σύγκλιση της σειράς της 1np για p ne 1 Πράγματι θέτουμε θέτου-
με bn = nminus 1 για κάθε n ge 2 Έτσι για an = 1np ισχύει
dkn =(nminus 1)np minusn(n+ 1)p
1np= n
(1minus
(n
n+ 1
)p)minus 1
με όριο τον αριθμό p minus 1 (Άσκηση 941) Άρα σύμφωνα με το
κριτήριο Dini-Kummer η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει αν p gt 1 και
αποκλίνει για p lt 1
Ασκήσεις
ασκηση 941 Αποδείξτε ότι
limnrarrinfin
n(
1minus(
nn+ 1
)p)= p
γράφοντας
(n+ 1)(
1minus(
nn+ 1
)p)= p 1minus ep log
(1minus 1
n+1
)
p log(1minus 1
n+1
) log(1minus 1
n+1
)
1n+1
104 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
και χρησιμοποιώντας τα βασικά όρια των Προτάσεων 5910 και 5913
ασκηση 942 Υπολογίστε τις τηλεσκοπικές σειρές
infinsumn=na
1
(a+n)(a+n+ 1) για na gt a a isin R
infinsum
n=1
2n
n
(1minus 2
n+ 1
)
infinsum
n=2
1
n(nminus 1)log
(n+ 1)nminus1
nn
infinsum
n=2
(neminusn
(eminus1 minus 1+ eminusnminus1
))
infinsum
n=2
1
nn
1
n+ 1
1(1+ 1
n
)n minus 1
ασκηση 943 Αποδείξτε ότι αν an = Aϕ(n) + Bϕ(n + 1) + Cϕ(n + 2) μεA+ B + C = 0 τότε ισχύει
nsum
k=1
ak = Aϕ(1)minus Cϕ(2)minusAϕ(n+ 1)+ Cϕ(n+ 2)
και με τη βοήθεια αυτού υπολογίστε τη σειρά
infinsum
n=1
3n+ 2
n(n+ 1)(n+ 2)
(Υπόδειξη για την τελευταία σειρά ϕ(n) = 1n)
ασκηση 944 Αποδείξτε το κριτήριο Dini-Kummer για την περίπτωση που
δεν υπάρχει το όριο της dkn Συγκεκριμένα αποδείξτε ότι αν lim inf dkn gt 0
τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει ενώ αν lim sup dkn lt 0 και η
suminfinn=1 b
minus1n
αποκλίνει τότε και ηsuminfinn=1 an αποκλίνει
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy
Ας υποθέσουμε ότι η ακολουθία an είναι θετική και φθίνουσα καιθέλουμε να ελέγξουμε τη σύγκλιση της σειράς της Δεδομένου του
ότι είναι φθίνουσα χρειαζόμαστε άραγε όλους τους όρους της ή
μήπως μπορούμε κάποιους να τους απορρίψουμε Για παράδειγμα
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot le a1 + a1 + a3 + a3 + a5 + a5 + middot middot middotle 2(a1 + a3 + a5 + middot middot middot )
Δηλαδή αν συγκλίνει η σειρά των όρων με περιττό δείκτη συ-
γκλίνει και η αρχική σειρά Βεβαίως δεν υπάρχει κάτι laquoμαγικόraquo
στους όρους με περιττό δείκτη Διότι ισχύει και
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot le a1 + a2 + a2 + a4 + a4 + a6 + middot middot middotle a1 + 2(a2 + a4 + a6 + middot middot middot )
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy 105
Άρα αν η σειρά των όρων με άρτιους δείκτες συγκλίνει τότε συ-
γκλίνει και η αρχική σειρά Μάλιστα η σύγκλιση είναι laquoαν και
μόνο ανraquo Για παράδειγμα
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot ge a2 + a2 + a4 + a4 + a6 + a6 + middot middot middotle 2(a2 + a4 + a6 + middot middot middot )
οπότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η σειρά
suminfinn=1 a2n
συγκλίνει
Εύκολα μπορούμε να δούμε ότι αυτό το τέχνασμα μπορεί να
επεκταθεί και να ελέγξουμε τη σύγκλιση μιας σειράς θετικής και
φθίνουσας ακολουθίας ελέγχοντας αν συγκλίνει η σειρά αφού της
αφαιρέσουμε περισσότερους όρους Δοκιμάστε για παράδειγμα να
δείξετε όπως παραπάνω ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν η σειράsuminfinn=1 a3n συγκλίνει
Μέχρι πού μπορεί να επεκταθεί αυτό το τέχνασμα Το παρα-
κάτω θεώρημα μας δίνει μια απάντηση Έστω ότι η kn είναι μιαγνησίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών Θέλουμε να εφαρ-
μόσουμε το παραπάνω τέχνασμα από τον όρο akn έως τον akn+1
Αν οι αποστάσεις των kn από τους kn+1 δεν laquoαυξάνουν ραγδαίαraquo
το παραπάνω τέχνασμα λειτουργεί
θεωρημα 951 (Κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy) Έστω ότι η
an είναι μια μη αρνητική και φθίνουσα ακολουθία και η kn είναιμια γνησίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών για την οποία
υπάρχει αριθμός M gt 0 ώστε
kn+1 minus kn leM(kn minus knminus1)
για κάθε n ge 2 Τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η
σειράsuminfinn=1(kn+1 minus kn)akn συγκλίνει
Απόδειξη Επειδή η kn είναι γνησίως αύξουσα εύκολα ελέγχου-με με επαγωγή ότι kn ge n για κάθε n isin N (Άσκηση 322) Άρα αν
sN είναι το μερικό άθροισμα της σειράς της an επειδή N+1 le kN+1
(οπότε N le kN+1 minus 1) ισχύει
sN le skN+1minus1
le a1 + middot middot middot + ak1minus1 + ak1 + middot middot middot + ak2minus1︸ ︷︷ ︸k2minusk1 όροι
+middot middot middot + akN + middot middot middot + akN+1minus1︸ ︷︷ ︸kN+1minuskN όροι
le a1 + middot middot middot + ak1minus1 + (k2 minus k1)ak1 + middot middot middot + (kN+1 minus kN)akN
ΔηλαδήNsum
n=1
an le a1 + middot middot middot + ak1minus1 +Nsum
n=1
(kn+1 minus kn)akn
Άρα αν η τελευταία σειρά συγκλίνει συγκλίνει και η αρχική
106 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Αντιστρόφως για κάθε m ge kN
sm ge skN = a1 + + ak1 + ak1+1 + + ak2 + ak2+1 + + akNge ak1+1 + middot middot middot + ak2︸ ︷︷ ︸
k2minusk1 όροι
+middot middot middot + akNminus1+1 + middot middot middot + akN︸ ︷︷ ︸kNminuskNminus1 όροι
ge (k2 minus k1)ak2 + middot middot middot + (kN minus kNminus1)akN
Πολλαπλασιάζοντας με M και χρησιμοποιώντας την υπόθεση πα-ίρνουμε
Msm ge (k3 minus k2)ak2 + middot middot middot + (kN+1 minus kN)akN
Δηλαδή
MNsum
n=1
an geNsum
n=2
(kn+1 minus kn)akn
Άρα αν η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε συγκλίνει και η
suminfinn=1(kn+1minus
kn)an ολοκληρώνοντας την απόδειξη
πορισμα 952 (Κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy) Αν η ακολουθία
(an)nisinN είναι μη αρνητική και φθίνουσα τότε η σειράsuminfinn=1 an
συγκλίνει αν και μόνο αν η σειράsuminfinn=1 2na2n συγκλίνει
Απόδειξη Άμεσο από το παραπάνω θεώρημα για kn = 2n α-
φού
kn+1 minus kn = 2n+1 minus 2n = 2 middot 2n minus 2n = 2n = 2(2n minus 2nminus1) = 2(kn minus knminus1)
παρατηρηση 953 Και πάλι η επιλογή kn = 2n για το παραπάνω
δεν είναι σε καμμία περίπτωση μοναδική Αν για παράδειγμα επι-
λέξουμε kn = 3n θα προκύψει ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν η σειράsuminfinn=1 3na3n συγκλίνει Ή αν επιλέξουμε kn = n2
εύκολα ελέγχουμε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η
σειράsuminfinn=1(2n+ 1)an2 συγκλίνει
παραδειγμα 954 Με το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy είναι
πολύ εύκολο να ελέγξουμε τη σύγκλιση της σειράςsuminfinn=1 1np για
κάθε p gt 0 Πράγματι η σειρά θα συγκλίνει αν και μόνο αν συ-
γκλίνει η σειράinfinsum
n=1
2n1
(2n)p=
infinsum
n=1
(1
2pminus1
)n
Αλλά η τελευταία είναι γεωμετρική σειρά με λόγο 12pminus1 οπότε
συγκλίνει αν και μόνο αν ο λόγος αυτός είναι μικρότερος του 1
δηλαδή αν και μόνο αν p gt 1
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο 107
Ασκήσεις
ασκηση 951 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
n2 tan1
n3
infinsum
n=1
sinπradicn
infinsum
n=1
lognn32
ασκηση 952 Να μελετηθεί ως προς τη σύγκλιση η σειρά
infinsum
n=1
1
(n+ 1)np
για p isin Rασκηση 953 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=2
1
n(logn)pκαι
infinsum
n=2
1
n(logn)(log logn)p
ασκηση 954 Αν συμβολίσουμε με log(n)(x) τη συνάρτηση
log log log log︸ ︷︷ ︸n φορές
(x)
(για παράδειγμα log(3)(x) = log(log(log(x)))) και με e(n) την ποσότητα
exp exp exp︸ ︷︷ ︸n φορές
(1)
(για παράδειγμα e(3) = eee και e(4) = eeee) εξετάστε ως προς τη σύγκλιση
τη σειράinfinsum
n=e(k)+1
1
n middot logn middot log(2)n middot middot middot log(kminus1)n middot (log(k)n)p
(Παρατηρήστε ότι το σημείο εκκίνησης της σειράς δηλαδή το e(k) + 1
έχει επιλεχθεί μόνο και μόνο ώστε να μην μηδενίζεται κανένας από τους
λογαρίθμους του παρονομαστή αφού log(k)(x) = 0 αν και μόνο αν x =e(k))
ασκηση 955 Αν η ακολουθία an ge 0 είναι φθίνουσα δείξτε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η σειρά
suminfinn=1 e
na[en] συγκλίνει (Πρέπειπρώτα να δείξετε ότι [en] lt [en+1])
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο
προταση 961 (Ολοκληρωτικό κριτήριο) Έστω ότι η συνάρτηση
f [1infin)rarr R είναι μη αρνητική και φθίνουσα Θέτουμε an = f(n)Τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν το ολοκλήρωμαintinfin
1 f(x)dx συγκλίνει (δηλαδή αν limtrarrinfinint t1 f(x)dx isin R)
108 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Απόδειξη Αφού η f είναι φθίνουσα για κάθε n isin N ισχύει
f(n) ge f(x) ge f(n+ 1)
για κάθε x isin [nn+ 1] Συνεπώς
int n+1
nf(n)dx ge
int n+1
nf(x)dx ge
int n+1
nf(n+ 1)dx
δηλαδή f(n) geintn+1n f(x)dx ge f(n+1) Προσθέτοντας τις τελευταίες
ανισότητες για n = 12 N παίρνουμε
Nsum
n=1
an =Nsum
n=1
f(n) geint N
1f(x)dx ge
Nsum
n=1
f(n+ 1) =N+1sum
n=2
f(n) =N+1sum
n=2
an
Άρα αν το ολοκλήρωμα συγκλίνει τότε συγκλίνει και το μερι-
κό άθροισμαsumN+1n=2 an αφού αυξάνει και είναι φραγμένο από τοintinfin
1 f(x)dx Δηλαδή η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
Αντιστρόφως αν η σειράsumNn=1 an συγκλίνει τότε το ολοκλήρω-
μα συγκλίνει αφού η
int t1f(x)dx le
int [t]+1
1f(x)dx le
infinsum
n=1
an
συνεπάγεται ότι η συνάρτηση F(t) =int t1 f(x)dx είναι αύξουσα και
άνω φραγμένη άρα το όριο limtrarrinfin F(t) υπάρχει στο R (και ισο-
ύται με suptge1 F(t))
παραδειγμα 962 Ας ελέγξουμε και πάλι τη σειράsuminfinn=1 1np για
p gt 0 Φανερά η f(x) = 1xp για x isin [0infin) είναι μη αρνητική καιφθίνουσα και 1np = f(n) Συνεπώς η σειρά
suminfinn=1 1np συγκλίνει
αν και μόνο αν συγκλίνει το ολοκλήρωμαintinfin1 xminusp dx Αλλά
intinfin1xminusp dx =
xminusp+1
minusp+1
∣∣∣∣infin
x=1= limxrarrinfin
x1minusp
1minusp minus1
1minusp αν 0 lt p ne 1
logx∣∣infinx=1= limxrarrinfin logx αν p = 1
Φανερά αυτά τα όρια υπάρχουν στο R αν και μόνο αν p gt 1
Κεφάλαιο 10
Εφαρμογές τουκριτηρίου σύγκρισης
Σε αυτό το κεφάλαιο θα αναπτύξουμε εργαλεία που προκύπτουν
από το κριτήριο σύγκρισης Αν περιοριστούμε σε μη αρνητικές
ακολουθίες είναι φανερό ότι κάθε συγκλίνουσα ή αποκλίνουσα
σειρά δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας ενός κριτηρίου σύγκλισης
ή απόκλισης Για παράδειγμα γνωρίζουμε ότι για λ gt 0 η σει-
ράsuminfinn=1 λ
n συγκλίνει αν και μόνο αν 0 lt λ lt 1 Έτσι αν βρούμε
τρόπους να συγκρίνουμε μια ακολουθία an ge 0 με την λn θα προ-κύψει ένα κριτήριο σύγκλισης ή απόκλισης Πολλές φορές αντί
για την άμεση σύγκριση an le λn είναι ευκολότερο να ελέγχουμεάλλες συνθήκες οι οποίες οδηγούν στην επιθυμητή σύγκριση (θα
δούμε παρακάτω συγκεκριμμένα παραδείγματα)
Εκτός από την ακολουθία λn μπορούμε να χρησιμοποιήσουμεοποιαδήποτε ακολουθία γνωρίζουμε ότι συγκλίνει ή αποκλίνει για
να φτιάξουμε ένα κριτήριο Για παράδειγμα μπορεί κανείς να α-
ναπτύξει κριτήρια που συγκρίνουν με τη σειρά της ακολουθίας
1np ή με τη σειρά της ακολουθίας 1(n(logn)p) για τις οποίεςγνωρίζουμε πότε συγκλίνουν και πότε όχι από το κριτήριο συ-
μπύκνωσης του Cauchy
Ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα είναι αν υπάρχει κάποια σειρά
infinsum
n=1
cn με cn ge 0
η οποία θα παρείχε το laquoαπόλυτοraquo κριτήριο σύγκλισης υπό την
έννοια ότι μια σειράsuminfinn=1 an θα συγκλίνει αν και μόνο αν ηsuminfin
n=1 an συγκρίνεται με τηνsuminfinn=1 cn Θα δούμε στην τελευταία ε-
νότητα ότι ένα τέτοιο καθολικό κριτήριο σύγκλισης δεν μπορεί να
υπάρξει
110 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Ξεκινάμε με κριτήρια που προκύπτουν από σύγκριση με τη γε-
ωμετρική σειρά
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά
Στην ενότητα αυτή βρίσκουμε συνθήκες που ελέγχονται σχετικά
εύκολα και οδηγούν στη σύγκριση μιας ακολουθίας an με τη γεω-μετρική ακολουθία λn
1011 Το κριτήριο λόγου
Αν οι όροι μιας μη αρνητικής ακολουθίας an φθίνουν πιο γρήγορααπό τη γεωμετρική πρόοδο με λόγο 0 le λ lt 1 θα ισχύει an+1 le λan(δηλαδή ο επόμενος όρος της an έχει μειωθεί περισσότερο από τονπολλαπλασιασμό με λ της γεωμετρικής προόδου) η σειρά
suminfinn=1 an
θα πρέπει να συγκλίνει αφού συγκλίνει ηsuminfinn=1 λ
n Ανάλογα αν
η an αυξάνει πιο γρήγορα από όσο αυξάνει η λn για λ ge 1 δη-
λαδή αν an+1 ge λan η σειράsuminfinn=1 an πρέπει να αποκλίνει Σε
κάθε περίπτωση συγκρίνουμε τον λόγο an+1an με έναν αριθμόλ είτε μικρότερο είτε μεγαλύτερο ή ίσο του 1 Η απόδειξη όμως
ανισοτήτων είναι συνήθως δυσχερής Για αυτό τον λόγο κατα-
φεύγουμε στη χρήση της Παρατήρησης 532 και υπολογίζουμε το
όριο ℓ = limnrarrinfin an+1an Αν για παράδειγμα το όριο ℓ είναι στοδιάστημα [01) τότε χρησιμοποιώντας αυτή την παρατήρηση γιαε = (1 minus ℓ)2 θα προκύψει ότι μετά από κάποιον δείκτη n0 isin N
ισχύει an+1 le ((1 + ℓ)2)an δηλαδή έχουμε σύγκριση με τη γεωμε-τρική ακολουθία με λόγο λ = (1 + ℓ)2 isin (01) Έτσι η σειρά τηςan θα συγκλίνει Ομοίως θα αποκλίνει αν το όριο είναι γνησίωςμεγαλύτερο του 1 Αν το όριο βέβαια βγει ακριβώς ίσο με 1 τότε
δεν μπορούμε να κάνουμε σύγκριση γιατί δεν μπορούμε να ξέρουμε
ούτε καν αν an+1an le 1 ή an+1an ge 1
Τέλος η προϋπόθεση an ge 0 μπορεί να παραλειφθεί αν χρη-
σιμοποιήσουμε τις απόλυτες τιμές |an+1an| Έχουμε λοιπόν τοακόλουθο
προταση 1011 (Κριτήριο λόγου του Drsquo Alambert) Για κάθε ακολου-
θία an ne 0
bull αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει και μάλι-
στα απολύτως
bull αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ gt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά 111
Απόδειξη Θέτουμε ℓ = limnrarrinfin |an+1an| και υποθέτουμε ότι 0 le ℓ lt1 Έτσι για κάθε ε gt 0 άρα και για ε = (1minusℓ)2 gt 0 υπάρχει n0 isin Nώστε για κάθε n ge n0 ισχύει
∣∣∣∣∣∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣minus ℓ∣∣∣∣∣ lt
1minus ℓ2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και προσθέτοντας το ℓ παίρνουμε
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt1+ ℓ
2lt 1
Αν θέσουμε λ = (1 + ℓ)2 τότε 0 lt λ lt 1 και για κάθε n ge n0 ισχύει
|an+1| le λ|an| Η τελευταία ανισότητα όμως μπορεί να επαναλαμ-βάνεται όσο το n παραμένει από n0 και πάνω Έτσι αν n ge n0
θα έχουμε
|an| le λ|anminus1| le λλ|anminus2| = λ2|anminus2| le λ3|anminus3| le le λnminusn0|anminus(nminusn0)| = λnminusn0|an0|
(στο an0 σταματάει η δυνατότητα εφαρμογής της |an+1| le λ|an|)Άρα για κάθε n ge n0 ισχύει |an| le (λminusn0|an0|)λn Επειδή η γεωμε-τρική σειρά
suminfinn=1 λ
n συγκλίνει αφού 0 le λ lt 1 συμπεραίνουμε ότι
και ηsuminfinn=1 |an| συγκλίνει από την Πρόταση 931
Αν τώρα ℓ gt 1 εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για
ε = (ℓ minus 1)2 gt 0 και παίρνουμε ότι υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθεn ge n0 ισχύει ∣∣∣∣
an+1
an
∣∣∣∣ gtℓ + 1
2gt 1
Συνεπώς |an+1| gt |an| για κάθε n ge n0 δηλαδή η ακολουθία
(|an|)ngen0 είναι γνησίως αύξουσα άρα δεν είναι μηδενική Αυτό
όμως συνεπάγεται ότι ηsuminfinn=1 an αποκλίνει από το Πόρισμα 922
παρατηρηση 1012 Παρατηρούμε εδώ ότι αν limnrarrinfin |an+1an| = 1
δεν γίνεται να συμπεράνουμε κάτι για τη σύγκλιση της σειράς
Αυτό συμβαίνει επειδή για παράδειγμα το παραπάνω όριο είναι
ίσο με 1 τόσο για την ακολουθία 1n όσο και για την ακολου-θία 1n2 Εν τούτοις η μεν
suminfinn=1 1n αποκλίνει η δε
suminfinn=1 1n2
συγκλίνει
παρατηρηση 1013 Η απόδειξη του κριτηρίου λόγου δείχνει άμεσα
ότι αν υπάρχει n0 isin N ώστε |an+1an| le λ lt 1 για κάθε n ge n0 τότε
η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει απολύτως ενώ αν |an+1an| ge λ gt 1 για
κάθε n ge n0 η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
112 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Ασκήσεις
ασκηση 1011 Αποδείξτε ότι αν για τη σειράsuminfinn=1 an με an ne 0 για κάθε
n isin N ισχύει limnrarrinfin |an+1an| = 1 αλλά υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει |an+1an| ge 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
ασκηση 1012 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
(α)infinsum
n=1
1
n(β)
infinsum
n=1
np
n για p isin R (γ)
infinsum
n=1
2n
n(δ)
infinsum
n=1
nn
n(ε)
infinsum
n=1
nradicn
n
ασκηση 1013lowast Αποδείξτε χρησιμοποιώντας το κριτήριο λόγου ότι η σειράsuminfinn=1
radicn(ne)n
nαποκλίνει (Υπόδειξη χρησιμοποιείστε την Άσκηση 1011)
Στη συνέχεια αποδείξτε με επαγωγή ότι για κάθε n isin N ισχύει
e(ne
)nle n le e
radicn(ne
)n
και συμπεράνετε ότι και οι σειρές
infinsum
n=1
(ne)n
nκαι
infinsum
n=1
(ne)nradicnn
αποκλίνουν
ασκηση 1014 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τη σειράsuminfinn=1(a
nna) γιαa isin Rασκηση 1015 Βρείτε για ποια x ge 0 οι παρακάτω σειρές συγκλίνουν
infinsum
n=1
3n
n3xn
infinsum
n=1
n(3n)(4n)
xn
ασκηση 1016 Αποδείξτε ότι το κριτήριο Dini-Kummer είναι ισχυρότερο
του κριτηρίου λόγου επιλέγοντας στο κριτήριο Dini-Kummer bn = 1 για
κάθε n isin Nασκηση 1017 Στην περίπτωση που το όριο lim |an+1an| δεν υπάρχειαποδείξτε το εξής κριτήριο λόγου
bull Αν lim sup
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
bull lim inf
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ gt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
bull Αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ = 1 αλλά για κάθε m isin N υπάρχει n ge m ώστε
|an+1an| ge 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
1012 Το κριτήριο n-στης ρίζας του Cauchy
Η απόδειξη του επόμενου κριτηρίου είναι και αυτή μια αναγωγή
στη γεωμετρική σειρά Η αναγωγή αυτή βασίζεται στο ότι για
λ ge 0 ισχύει |an| ecirc λn αν και μόνο αν nradic|an| ecirc λ
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συνάρτηση 113
προταση 1014 (Κριτήριο n-στής ρίζας του Cauchy) Για κάθε ακο-
λουθία (an)nisinN
bull αν limnrarrinfinnradic|an| lt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει και μάλι-
στα απολύτως
bull αν limnrarrinfinnradic|an| gt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Θέτουμε 0 le ℓ = limnrarrinfinnradic|an| και αν ℓ lt 1 εφαρμόζουμε
τον ορισμό της σύγκλισης για ε = (1 minus ℓ)2 gt 0 υπάρχει n0 isin N
ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει∣∣∣∣ nradic|an| minus ℓ
∣∣∣∣ lt1minus ℓ
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή προσθέτοντας ℓ και υψώνονταςστη n-στη δύναμη παίρνουμε
|an| lt(
1+ ℓ2
)n
Αλλά η σειράsuminfinn=1((1 + ℓ)2)n συγκλίνει (αφού (1 + ℓ)2 lt 1) άρα
και η σειράsuminfinn=1 |an|
Αν τώρα ℓ gt 1 εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για
ε = (ℓ minus 1)2 gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει∣∣∣∣ nradic|an| minus ℓ
∣∣∣∣ ltℓ minus 1
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή προσθέτοντας ℓ και υψώνονταςστη n-στη δύναμη παίρνουμε
(1+ ℓ
2
)nlt |an|
Αλλά αυτό συνεπάγεται ότι η an δεν είναι μηδενική αφού ((1 +ℓ)2)n rarrinfin οπότε η
suminfinn=1 an αποκλίνει
παρατηρηση 1015 Παρατηρούμε εδώ ότι αν limnrarrinfinnradic|an| = 1 δεν
γίνεται να συμπεράνουμε κάτι για τη σύγκλιση της σειράς Αυτό
συμβαίνει επειδή για παράδειγμα limnrarrinfinnradic
1n = limnrarrinfinnradic
1n2 = 1
αλλά η μενsuminfinn=1 1n αποκλίνει η δε
suminfinn=1 1n2 συγκλίνει
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συ-
νάρτηση
Στην Ενότητα 58 αποδείξαμε ότι
e =infinsum
n=0
1
n
114 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Εδώ θα επεκτείνουμε το προηγούμενο στην ακόλουθη πρόταση
προταση 1021 Για κάθε x isin R ισχύει
ex = limnrarrinfin
(1+ x
n
)n=
infinsum
n=0
xn
n
Απόδειξη Θέτουμε s(x) =suminfink=0 x
kk Χρησιμοποιώντας το διω-
νυμικό ανάπτυγμα εύκολα ελέγχουμε ότι
s(x)minus(
1+ xn
)n=
infinsum
k=2
1
k
(1minus
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
))xk
διότι στην παραπάνω έκφραση το γινόμενο των παρενθέσεων ε-
ίναι ίσο με μηδέν όταν k ge n + 1 Συνεπώς από την τριγωνική
ανισότητα
∣∣∣∣s(x)minus(
1+ xn
)n∣∣∣∣ leinfinsum
k=2
1
k
(1minus
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
))|x|k
=∣∣∣∣∣s(|x|)minus
(1+ |x|
n
)n∣∣∣∣∣
Άρα αρκεί να αποδείξουμε τη ζητούμενη για x gt 0 Αλλά για αυτό
η απόδειξη είναι ακριβώς ίδια με την απόδειξη ότι e =suminfinn=0 1n
της Ενότητας 58 και αφήνεται ως άσκηση
Ασκήσεις
ασκηση 1021 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
n2n
infinsum
n=1
np
en p isin R
infinsum
n=1
(n)n
nn2 infinsum
n=1
an2bn a b isin R
ασκηση 1022 Εξετάστε για ποια x ge 0 συγκλίνει η σειράinfinsum
n=1
2n
n2xn
ασκηση 1023 Αν για μια ακολουθία an δεν υπάρχει το όριο limnrarrinfinnradic|an|
(Άσκηση 622) αποδείξτε οι ισχύει το εξής κριτήριο ρίζας Για κάθε α-
κολουθία (an)nisinN
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| lt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει και μάλιστα
απολύτως
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| gt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| = 1 και για κάθε m isin N υπάρχει n ge m ώστε
nradic|an| ge 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
ασκηση 1024 Αποδείξτε ότι το κριτήριο n-στης ρίζας είναι ισχυρότε-ρο από το κριτήριο λόγου χρησιμοποιώντας την Πρόταση 623 και την
ακολουθία 2(minus1)nminusn
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np 115
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np
Έστω ότι p gt 1 οπότε η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει Μπορούμε να
φτιάξουμε ένα κριτήριο σύγκρισης από αυτήν χρησιμοποιώντας
το κριτήριο σύγκρισης λόγων (Πόρισμα 933) Έτσι αν an gt 0 η
συνθήκηananminus1
le 1np
1(nminus 1)p(101)
οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Επειδή
όμως από την ανισότητα Bernouli
1np
1(nminus 1)p=(nminus 1
n
)p=(
1minus 1
n
)pge 1minus p
n
αντί να ελέγχουμε την (101) αρκεί να ελέγξουμε την
ananminus1
le 1minus pn
ισοδύναμα
n(
1minus ananminus1
)ge p gt 1
Επειδή ο έλεγχος ανισοτήτων είναι συνήθως δυσχερής υπολο-
γίζουμε το όριο
limnrarrinfin
n(
1minus ananminus1
)
και ελέγχουμε αν είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο του 1 Έτσι οδη-
γούμαστε στο κριτήριο Raabe-Duhamel Η απόδειξη του κριτηρίου
αυτού μπορεί να γίνει ακριβώς όπως περιγράψαμε παραπάνω ή
μπορεί να προκύψει ως πόρισμα του κριτηρίου Dini-Kummer θέτο-
ντας bn = nminus 1 Οι λεπτομέρειες αφήνονται ως άσκηση
προταση 1031 (Κριτήριο Raabe-Duhamel) Για μια θετική ακολουθία
an θέτουμε
rdn = n(
1minus an+1
an
)
Αν lim rdn gt 1 (ή lim inf rdn gt 1 αν το προηγούμενο όριο δεν υπάρ-
χει) τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν υπάρχει n0 isin N ώστε για
κάθε n ge n0 να ισχύει rdn le 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Αν η απόδειξη μπορούσε να γίνει μόνο με τη σύγκριση με την α-
κολουθία 1np τότε δεν θα ήταν λογικό να ελέγξουμε τη σύγκλισητης 1np με αυτό το κριτήριο Επειδή όμως η απόδειξη μπορεί ναγίνει και ως πόρισμα του Dini-Kummer μπορούμε να χρησιμοποι-
ήσουμε το κριτήριο Raabe-Duhamel και για την 1np
116 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Η μέθοδος με την οποία κανείς συγκρίνει με μια γνωστή ακο-
λουθία (όπως την 1np) δεν είναι απαραίτητα μοναδικός Μπορείκανείς να σκεφτεί άλλες εκφράσεις που θα οδηγούσαν στην ίδια
σύγκριση Ως παράδειγμα θα μπορούσαμε αντί να ακολουθήσου-
με την τεχνική που οδήγησε το κριτήριο Raabe-Duhamel να κάνουμε
το εξής επιδιώκοντας μια σύγκριση της μορφής
an+1
anle 1(n+ 1)p
1np=(
nn+ 1
)p
βλέπουμε ότι αυτό είναι ισοδύναμο με το να ισχύει
anan+1
ge(
1+ 1
n
)p
Αλλά επειδή η (1 + 1n)n είναι αύξουσα με όριο το e ισχύει (1 +1n)n le e οπότε (1 + 1n)p le epn Άρα θα ισχύει η ζητούμενη ανισχύει η
anan+1
ge epn
Παίρνοντας λογαρίθμους και αναδιατάσσοντας τους όρους της
τελευταίας ανισότητας αποδεικνύουμε το ακόλουθο κριτήριο
προταση 1032 (Λογαριθμικό κριτήριο) Για κάθε ακολουθία θετι-
κών όρων an θέτουμε
gn = n loganan+1
Τότε
bull Αν limgn gt 1 (ή lim infgn gt 1 αν το όριο δεν υπάρχει) η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
bull Αν limgn lt 1 (ή lim supgn lt 1 αν το όριο δεν υπάρχει) η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη με βάση την παραπάνω συζήτηση α-
φήνεται ως εύκολη άσκηση (για την περίπτωση που αποκλίνει δε-
ίξτε ότι υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an+1an ge1ean για κατάλληλο a ge 0 και πολλαπλασιάστε τις προηγιούμε-
νες ανισότητες για τους δείκτες από n0 μέχρι n)
Ασκήσεις
ασκηση 1031 Γράψτε την απόδειξη του κριτηρίου Raabe-Duhamel (Πρότα-
ση 1031) χρησιμοποιώντας τη σύγκριση με την ακολουθία 1np
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p) 117
ασκηση 1032 Γράψτε την απόδειξη του κριτηρίου Raabe-Duhamel (Πρότα-
ση 1031) ως πόρισμα του κριτηρίου Dini-Kummer
ασκηση 1033 Γράψτε την απόδειξη του λογαριθμικού κριτηρίου και χρη-
σιμοποιήστε το για να αποδείξετε ότι η σειράsuminfinn=1n
n(enn) αποκλίνει
ασκηση 1034 Εξηγήστε γιατί η χρήση της ananminus1 le 1minuspn δεν είναι ου-σιαστικά ασθενέστερη της ananminus1 le (1minus 1n)p δηλαδή δεν οδηγηθήκαμεσε ασθενέστερο κριτήριο από τη χρήση της ανισότητας Bernouli (Υπόδει-
ξη Από το διωνυμικό ανάπτυγμα αν p isin N ή από το θεώρημα Taylor αν
p όχι φυσικός αριθμός προκύπτει ότι (1minus 1n)p = 1minus (pn)+An όπου ηποσότητα An έχει την ιδιότητα limnAn = 0 οπότε
n(
1minus ananminus1
)ge n
(1minus
(1minus 1
n
)p)= p minusnAn
Συμπεράνετε ότι η σύγκριση του ananminus1 με την (1minus1n)p είναι ισοδύναμημε τη σύγκριση με την 1minus pn)
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p)
Το κριτήριο Raabe-Duhamel αποτυγχάνει να δώσει αποτέλεσμα αν
το όριο της rdn είναι 1 διότι στην ουσία η σύγκριση της an ε-ίναι με την 1n αλλά δεν είναι σαφές από το ότι lim rdn = 1 ούτε
καν αν an le 1n ή an ge 1n Έτσι μπορεί κανείς σε αυτή την πε-ρίπτωση να σκεφτεί να συγκρίνει με την ακολουθία 1(n(logn)p)που για p gt 1 είναι λίγο μικρότερη από την 1n αλλά αρκετάμικρότερη ώστε η σειρά της να συγκλίνει Αυτό είναι το περιε-
χόμενο του κριτηρίου Bertrand Για να οδηγηθούμε σε μια οριακο-
ύ τύπου συνθήκη όπως και στο κριτήριο Raabe-Duhamel κάνουμε
τους παρακάτω υπολογισμούς θέλουμε να έχουμε μια σύγκριση
των λόγων
ananminus1
le
1
n(logn)p1
(nminus 1)(log(nminus 1))p
=(
1minus 1
n
)(log(nminus 1)
logn
)p
=(
1minus 1
n
)(logn+ log(1minus 1n)
logn
)p
=(
1minus 1
n
)(1+ log(1minus 1n)
logn
)p
Αλλά από το Θεώρημα Taylor υπάρχει ακολουθία An με nAn rarr 0
ώστε
log
(1minus 1
n
)= minus 1
n+An
118 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
οπότε η σύγκριση που επιδιώκουμε είναι
ananminus1
le(
1minus 1
n
)1minus
1n minusAnlogn
p
=(
1minus 1
n
)(1minus 1minusnAn
n logn
)p
Πάλι από το Θεώρημα Taylor (ή το διωνυμικό ανάπτυγμα αν p isinN) υπάρχει ακολουθία Bn με (n logn)Bn rarr 0 ώστε
(1minus 1minusnAn
n logn
)p= 1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
οπότε η σύγκριση που επιδιώκουμε γίνεται
ananminus1
le(
1minus 1
n
)(1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
)
Ανοίγοντας τις παρενθέσεις βλέπουμε ότι υπάρχει ακολουθία Bnμε (n logn)Bn rarr 0 ώστε
(1minus 1
n
)(1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
)= 1minus 1
nminus pn logn
+ Bn
οπότε η επιδιωκόμενη σύγκριση γίνεται
ananminus1
le 1minus 1
nminus pn logn
+ Bn
Μετά από πράξεις οδηγούμαστε στην
(logn)(
1minusn(
1minus ananminus1
))le p + (n logn)Bn
Η διαδικασία αυτή μας οδηγεί στο εξής κριτήριο
θεωρημα 1041 (Κριτήριο Bertrand) Για κάθε ακολουθία an gt 0 για
την οποία
lim(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))lt 1
(ή lim sup αν δεν υπάρχει το όριο) η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Ενώ
αν
lim(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))gt 1
(ή lim inf αν δεν υπάρχει το όριο) τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
όπως και στην περίπτωση όπου υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθεn ge n0 να ισχύει
(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))ge 1
Απόδειξη Η απόδειξη με βάση την παραπάνω συζήτηση α-
φήνεται ως άσκηση
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 119
Ασκήσεις
ασκηση 1041 Γράψτε τις λεπτομέρειες της απόδειξης του κριτηρίου Ber-
trand
ασκηση 1042 [Κριτήριο Gauss] Αποδείξτε χρησιμοποιώντας το κριτήριο
Bertrand ότι αν για μια θετική ακολουθία an ισχύει
an+1
an= 1minus b
nminus cnn2
για κάποια φραγμένη ακολουθία cn τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν
και μόνο αν b gt 1
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρι-
σης σειρών
Παρατηρώντας τη διαδικασία που ακολουθήσαμε στα παραπάνω
κριτήρια ένα φυσιολογικό ερώτημα είναι αν θα μπορούσε να υ-
πάρχει ένα κριτήριο σύγκρισης το οποίο να αποφασίζει πάντα
αν μια σειρά συγκλίνει ή όχι Αν υπάρχει δηλαδή μια laquoκαθολικήraquo
σειράsuminfinn=1 an με an ge 0 η οποία να laquoδιαχωρίζειraquo τις συγκλίνου-
σες από τις αποκλίνουσες σειρές μη αρνητικών όρων Η απάντη-
ση σε αυτό το ερώτημα είναι δυστυχώς αρνητική Διότι αν το
καθολικό κριτήριο συγκρίνει με μια ακολουθία an για την οποίαηsuminfinn=1 an συγκλίνει μπορούμε να βρούμε ακολουθία bn γνησίως
αύξουσα με limbn = +infin ώστε ηsuminfinn=1 anbn να συγκλίνει Οπότε η
σύγκριση της anbn με την an ώστε να προκύψει η σύγκλιση τηςsuminfinn=1 anbn δεν είναι εφικτήΟμοίως αν ένα καθολικό κριτήριο αποφάσιζε ότι μια σειρά α-
ποκλίνει συγκρίνοντας με μια γνωστή αποκλίνουσα σειράsuminfinn=1 an
μη αρνητικών όρων τότε υπάρχει γνησίως φθίνουσα ακολουθία
bn ώστε limbn = 0 με την σειράsuminfinn=1 anbn να αποκλίνει Οπότε
η σύγκριση anbn με την an ώστε να προκύψει ότι ηsuminfinn=1 anbn
αποκλίνει δεν είναι εφικτή
Έτσι καθολικό κριτήριο σύγκρισης το οποίο να αποφασίζει
για τη σύγκλιση ή την απόκλιση των σειρών δεν γίνεται να υ-
πάρχει
Στα παρακάτω θεωρήματα δίνουμε τις αποδείξεις των παρα-
πάνω ισχυρισμών
θεωρημα 1051 Αν η σειράsuminfinn=1 an με an gt 0 συγκλίνει τότε
υπάρχει γνήσια αύξουσα ακολουθία bn με limbn = +infin ώστε ηsuminfinn=1 anbn συγκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη προκύπτει αμέσως από το επόμενο θε-
ώρημα αν θέσουμε bn = (suminfink=n ak)
minusp για οποιοδήποτε 0 lt p lt 1 Με
120 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
αυτή την επιλογή φανερά η bn είναι γνήσια αύξουσα με όριο το+infin
θεωρημα 1052 (Dini 1867) Έστω ότι για την ακολουθία an gt 0 η
σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Θέτουμε rnminus1 =
suminfink=n ak Τότε η σειρά
infinsum
n=1
anrpnminus1
συγκλίνει αν 0 lt p lt 1 και αποκλίνει αν p ge 1
Για την απόδειξη του θεωρήματος αποδεικνύουμε πρώτα μια
ανισότητα τύπου Bernoulli
λημμα 1053 Για κάθε 0 le z le 1 και για κάθε a ge 1 ισχύει
(1minus z)a ge 1minus az
Συγκεκριμένα για κάθε 0 le x le 1 και για κάθε 0 lt p lt 1 ισχύει
1minus x le 1
1minus p(1minus x1minusp
)
και για 1 lt p le 2 ισχύει
1minus x le 1
p minus 1
(1minus xpminus1
)
Απόδειξη Η απόδειξη μπορεί να γίνει με το υλικό του βιβλίου
όπως περιγράφεται στην Άσκηση 5915 ή με τα εργαλεία του
απειροστικού λογισμού ως εξής Η συνάρτηση f(z) = (1 minus z)a minus1 + az είναι αύξουσα στο [01] διότι f prime(z) = minusa((1 minus z)aminus1 minus 1) ge0 Άρα f(z) ge f(0) = 0 δηλαδή η ζητούμενη Για τη δεύτερη
ανισότητα θέτουμε a = 1(1 minus p) ge 1 και z = 1 minus x1minusp ενώ για τηντρίτη ανισότητα a = 1(p minus 1) ge 1 και z = 1minus xpminus1
Απόδειξη του Θεωρήματος 1052 Θέτουμε s =suminfinn=1 an και sN =sumN
n=1 an Χωρίς βλάβη της γενικότητες υποθέτουμε ότι s le 1 (αλλι-
ώς αλλάζουμε την an στην ans) Έτσι rnminus1 lt 1 οπότε αν p ge 1
ισχύει rpnminus1 lt rnminus1 Άρα για κάθε k n isin N
an+krpn+kminus1
+ + anrpnminus1
ge an+krn+kminus1
+ + anrnminus1
ge an+krnminus1
+ + anrnminus1
= rnminus1 minus rn+krnminus1
= 1minus rn+krnminus1
Αλλά η ακολουθία rn συγκλίνει στο 0 αφού rn = s minus sn rarr 0 Άρα
για κάθε n υπάρχει επαρκώς μεγάλο k ώστε rn+krnminus1 le 12 οπότε
an+krpn+kminus1
+ + anrpnminus1
ge 1
2
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 121
και έτσι η σειράsuminfinn=1(anr
pnminus1) δεν είναι Cauchy συνεπώς απο-
κλίνει
Έστω τώρα ότι 0 lt p lt 1 Έχουμε
infinsum
n=1
anrpnminus1
=infinsum
n=1
anrnminus1
r 1minuspnminus1 =
infinsum
n=1
rnminus1 minus rnrnminus1
r 1minuspnminus1
Αρκεί να αποδείξουμε ότι
rnminus1 minus rnrnminus1
r 1minuspnminus1 le
1
1minus p(r 1minuspnminus1 minus r
1minuspn
)
διότι η σειρά της τελευταίας θα συγκλίνει ως τηλεσκοπική Αλλά
αυτή η ανισότητα είναι ισοδύναμη με την
1minus rnrnminus1
le 1
1minus p
(1minus
(rnrnminus1
)1minusp)
η οποία ισχύει από τη δεύτερη ανισότητα του Λήμματος 1053 με
x = rnrnminus1
θεωρημα 1054 (Dini 1867) Αν η σειράsuminfinn=1 an με an gt 0 απο-
κλίνει τότε υπάρχει γνησίως φθίνουσα ακολουθία bn με limbn = 0
ώστε ηsuminfinn=1 anbn να αποκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη προκύπτει άμεσα από το επόμενο θε-
ώρημα θέτοντας bn = (sumnk=1 ak)
minus1 Φανερά με αυτή την επιλογή η
bn είναι γνησίως φθίνουσα με όριο το μηδέν
θεωρημα 1055 (Dini-Pringsheim) Έστω ότι για την ακολουθία an gt0 η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει Θέτουμε sn =
sumnk=1 ak Τότε η σειρά
infinsum
n=1
anspn
συγκλίνει αν p gt 1 και αποκλίνει αν 0 le p le 1
Απόδειξη Επιλέγουμε n ώστε sn ge 1 Αυτό είναι εφικτό αφού
sn rarr +infin Έτσι για κάθε k isin N και για 0 le p le 1 ισχύει
an+kspn+k
+ + an+1
spn+1
ge an+ksn+k
+ + an+1
sn+1
ge an+ksn+k
+ + an+1
sn+k= sn+k minus sn
sn+k= 1minus sn
sn+k
Επειδή limkrarrinfin sn+k = +infin υπάρχει k ge n ώστε snsn+k le 12 Συνε-πώς για κάθε n isin N ώστε sn ge 1 υπάρχει k ge n ώστε
an+kspn+k
+ + an+1
spn+1
ge 1
2
122 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Άρα ηsuminfinn=1 ans
pn δεν είναι Cauchy οπότε αποκλίνει
Αν τώρα p ge 2 επειδή sn rarr +infin θα ισχύει
anspn
le ans2n
από τη στιγμή που το sn θα γίνει μεγαλύτερο ή ίσο του 1 Συνε-
πώς αρκεί να αποδείξουμε ότι ηsuminfinn=1 ans
pn συγκλίνει για 1 lt p le
2 Υποθέτουμε λοιπόν ότι 1 lt p le 2 Παρατηρούμε ότι
infinsum
n=1
anspn
leinfinsum
n=1
ansns
pminus1nminus1
=infinsum
n=1
sn minus snminus1
snspminus1nminus1
Αρκεί να αποδείξουμε ότι
sn minus snminus1
snspminus1nminus1
le 1
p minus 1
(s1minuspnminus1 minus s
1minuspn
)
διότι η σειρά της τελευταίας θα συγκλίνει ως τηλεσκοπική Αλλά
η ανισότητα αυτή είναι ισοδύναμη με την
1minus snminus1
snle 1
p minus 1
(1minus
(snminus1
sn
)pminus1)
η οποία προκύπτει από την τρίτη ανισότητα του Λήμματος 1053
για x = snminus1sn
Ασκήσεις
ασκηση 1051 Χρησιμοποιήστε την Άσκηση 923 και το Θεώρημα 1055
για να αποδείξετε ότι η σειρά
infinsum
n=2
1
n(logn)p
συγκλίνει αν p gt 1 και αποκλίνει για 0 lt p le 1
Κεφάλαιο 11
Εναλλάσουσες σειρές
Οι εναλλάσουσες σειρές δηλαδή οι σειρές που η ακολουθία αλ-
λάζει συχνά πρόσημο αποτελούν ειδική κατηγορία σειρών και
μελετώνται ξεχωριστά
111 Το κριτήριο Leibniz
Κάθε σειρά της μορφήςsuminfinn=1(minus1)nan όπου είτε an ge 0 για κάθε
n isin N είτε an le 0 για κάθε n isin N ονομάζεται εναλλάσουσα σει-ρά Η παρακάτω πρόταση δίνει ένα κριτήριο σύγκλισης για εναλ-
λάσουσες σειρές
προταση 1111 (Κριτήριο του Leibniz) Αν η ακολουθία an είναιφθίνουσα και μηδενική τότε η σειρά
suminfinn=1(minus1)nan συγκλίνει
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι αν θέσουμε sN =sumNn=1(minus1)nan τότε η
s2N είναι φθίνουσα διότι
s2(N+1) = s2N+2 = s2N + (minus1)2N+1a2N+1 + (minus1)2N+2a2N+2
= s2N + a2N+2 minus a2N+1 le s2N
αφού a2N+2 le a2N+1 Επιπλέον η s2Nminus1 είναι αύξουσα διότι
s2(N+1)minus1 = s2N+1 = s2Nminus1 + (minus1)2Na2N + (minus1)2N+1a2N+1
= s2N + a2N minus a2N+1 ge s2Nminus1
αφού a2N ge a2N+1 Όμως
s2N = s2Nminus1 + (minus1)2Na2N = s2Nminus1 + a2N ge s2Nminus1
Συνεπώς
s1 le s2Nminus1 le s2N le s2
124 Εναλλάσουσες σειρές
δηλαδή οι s2Nminus1 και s2N είναι μονότονες και φραγμένες άρα συ-γκλίνουν Τέλος s2N = s2Nminus1 + a2N Συνεπώς |s2N minus s2Nminus1| = |a2N| rarr 0
οπότε οι s2Nminus1 και s2N συγκλίνουν στον ίδιο αριθμό Άρα και η snείναι συγκλίνουσα
παραδειγμα 1112 Παρόλο που η σειράsuminfinn=1(minus1)nn δεν συγκλίνει
απολύτως αφούsuminfinn=1 |(minus1)nn| =
suminfinn=1 1n = infin εν τούτοις η ίδια
η σειρά συγκλίνει σύμφωνα με το παραπάνω κριτήριο αφού η
1n είναι φθίνουσα και μηδενική
Ασκήσεις
ασκηση 1111 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
(minus1)n
ncos
an a isin R
infinsum
n=1
(minus1)nnpeqradicn p q isin R
infinsum
n=1
(minus1)na1n a isin R
112 Το κριτήριο Dirichlet
Η παραπάνω πρόταση μπορεί να γενικευθεί αντικαθιστώντας την
ακολουθία (minus1)n με μια laquoγενικότερηraquo ακολουθία Χρειαζόμαστεπρώτα ένα λήμμα για την laquoάθροιση κατά παράγοντεςraquo Πρόκει-
ται για μια εντελώς ανάλογη ιδιότητα με την ολοκλήρωση κατά
παράγοντες Εκεί ο κανόνας παραγώγισης (fg)prime = f primeg+fgprime οδηγείστην f primeg = (fg)prime minus fgprime και μετά από ολοκλήρωση στο [a b] στην
int baf primeg = f(b)g(a)minus f(a)g(a)minus
intfgprime
Εδώ τον ρόλο της παραγώγου παίζει η διαφορά xnminusxnminus1 και ynminusynminus1 και το ρόλο του ολοκληρώματος η άθροιση Κατά τα άλλα
οι αποδείξεις και οι τύποι που προκύπτουν είναι πανομοιότυποι
λημμα 1121 (Άθροιση κατά παράγοντες) Για οποιεσδήποτε ακο-
λουθίες (xn)infinn=0 και (yn)infinn=0 στο R και για οποιουσδήποτε αριθμο-
ύς N isin N και M isin Ncup 0 με N gt M ισχύει
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn = xNyN minus xMyM minusNsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Απόδειξη Επειδή το άθροισμαsumNn=M+1(xnyn minus xnminus1ynminus1) είναι
τηλεσκοπικό μετά από διαγραφές προκύπτει ότι
Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1ynminus1) = xNyN minus xMyM
112 Το κριτήριο Dirichlet 125
Από την άλλη προσθαφαιρώντας τον όρο xnminus1yn στην παρένθε-ση παίρνουμε ότι
Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1ynminus1) =Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1yn + xnminus1yn minus xnminus1ynminus1)
=Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn +Nsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Άρα
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn +Nsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1) = xNyN minus xMyM
οπότε
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn = xNyN minus xMyM minusNsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Από την άθροιση κατά παράγοντες προκύπτει αμέσως το α-
κόλουθο
θεωρημα 1122 Αν για τις ακολουθίες (xn)nisinN και (yn)nisinN το γι-νόμενο xnyn συγκλίνει τότε η σειρά
sumNn=2(xn minus xnminus1)yn συγκλίνει
αν και μόνο αν η σειράsumNn=2 xnminus1(yn minusynminus1) συγκλίνει
Απόδειξη Προκύπτει αμέσως από την άθροιση κατά παράγο-
ντες θέτοντας M = 0 και xM = yM = 0 Εναλλακτικά μπορούμε να
χρησιμοποιήσουμε την άθροιση κατά παράγοντες για να επιβε-
βαιώσουμε την ιδιότητα Cauchy
πορισμα 1123 (Κριτήριο του Dirichlet) Αν το μερικό άρθοισμα sNτης σειράς
suminfinn=1 an είναι φραγμένη ακολουθία και η bn είναι
φθίνουσα και μηδενική τότε η σειράsuminfinn=1 anbn συγκλίνει
Απόδειξη Αφού η sn είναι φραγμένη limnrarrinfin snbn = 0 Έτσι από
το προηγούμενο θεώρημα η σειρά
infinsum
n=1
anbn =infinsum
n=1
(sn minus snminus1)bn
συγκλίνει αν και μόνο αν συγκλίνει η σειράsuminfinn=1 sn(bn minus bnminus1)
Αλλά αν C το φράγμα της |sn| τότεinfinsum
n=1
∣∣sn(bn minus bnminus1)∣∣ le C
infinsum
n=1
(bn minus bnminus1)
και η τελευταία είναι τηλεσκοπική Άρα η σειράsuminfinn=1 sn(bnminusbnminus1)
συγκλίνει απόλυτα άρα και απλά
126 Εναλλάσουσες σειρές
παραδειγμα 1124 Τα μερικά αθροίσματα της σειράςsuminfinn=1(minus1)n ε-
ίναι φραγμένα (φανερά |sN| le 1 για κάθε N isin N) Άρα αν η anείναι φθίνουσα και μηδενική η σειρά
suminfinn=1(minus1)nan συγκλίνει δη-
λαδή έχουμε το κριτήριο Leibniz ως πόρισμα του κριτηρίου Dirich-
let
παρατηρηση 1125 Η απαίτηση στο κριτήριο Dirichlet να είναι η
bn φθίνουσα δεν είναι απαραίτητη και μπορεί να αντικαταστα-θεί από την απαίτηση η bn να είναι φραγμένης κύμανσης (Άσκη-ση 1121)
Ασκήσεις
ασκηση 1121 [Dedekind] Αποδείξτε χρησιμοποιώντας την τριγωνική ανι-
σότητα όπως στην απόδειξη του Πορίσματος 1123 ότι το συμπέρασμα
του κριτηρίου Dirichlet συνεχίζει να ισχύει αν η ακολουθία bn αντί ναείναι φθίνουσα είναι φραγμένης κύμανσης δηλαδή αν
suminfinn=1 |bn minus bnminus1| lt
+infinασκηση 1122 [Κριτήριο Abel] Έστω ότι η
suminfinn=1 an συγκλίνει και η bn είναι
μια μονότονη και φραγμένη ακολουθία Αποδείξτε ότι και ηsuminfinn=1 anbn
συγκλίνει
(Υπόδειξη Η bn ως μονότονη και φραγμένη συγκλίνει έστω στο bΕφαρμόστε το κριτήριο Dirichlet για την ακολουθία an και για τη φθίνου-σα και μηδενική |bn minus b|)
Κεφάλαιο 12
Αναδιατάξεις σειρών
Όταν προσθέτουμε ένα πεπερασμένο πλήθος αριθμών τότε η σει-
ρά με την οποία κάνουμε την πρόσθεση δεν έχει σημασία αφού
η πρόσθεση είναι αντιμεταθετική πράξη Όμως επειδή στις σει-
ρές εμπλέκεται και η διαδικασία του ορίου τίθεται το ερώτημα
αν η σειρά με την οποία γίνεται η άθροιση μπορεί τώρα να έχει
ή όχι σημασία Είναι σωστό δηλαδή ότι ανεξάρτητα της σειράς
άθροισης ένα άπειρο άθροισμα θα δίνει πάντα το ίδιο αποτέλε-
σμα Όπως βλέπουμε στο ακόλουθο παράδειγμα η απάντηση είναι
αρνητική
παραδειγμα 1201 Ας θεωρήσουμε τη σειράsuminfinn=1(minus1)nminus1n για την
οποία γνωρίζουμε ότι συγκλίνει και ας θέσουμε ℓ το όριό τηςΕύκολα βλέπουμε ότι
ℓ lt 1minus 1
2+ 1
3= 56
διότι οι επόμενοι όροι του αθροίσματος είναι ανά δύο αρνητικοί
minus14+ 15 lt 0 minus16+ 17 lt 0 κλπ Αλλάζουμε τώρα τη σειρά της
άθροισης ώστε κάθε αρνητικός όρος να εμφανιστεί αφού πρώτα
εμφανιστούν δύο θετικοί όροι Δηλαδή θεωρούμε τη σειρά
1+ 1
3minus 1
2+ 1
5+ 1
7minus 1
4+ 1
9+ 1
11minus 1
6+
Εύκολα ελέγχουμε ότι κάθε τριάδα από αυτούς τους όρους με τους
δύο πρώτους θετικούς και τον τρίτο αρνητικό μπορεί να περιγρα-
φεί με την έκφραση
1
4kminus 3+ 1
4kminus 1minus 1
2k
για k isin N Αλλά με απλές πράξεις βλέπουμε ότι1
4kminus 3+ 1
4kminus 1minus 1
2kge 0
128 Αναδιατάξεις σειρών
άρα
1+ 1
3minus 1
2+ 1
5+ 1
7minus 1
4+ 1
9+ 1
11minus 1
6+ middot middot middot ge 1+ 1
3minus 1
2= 5
6gt ℓ
Έτσι η νέα άθροιση δίνει σειρά που είτε δεν συγκλίνει είτε συ-
γκλίνει σε μεγαλύτερο αριθμό από το ℓ Σε κάθε περίπτωση ηαπάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι αρνητική
Σε αυτό το κεφάλαιο θα δούμε ότι η απάντηση στην παρα-
πάνω ερώτηση είναι πολύ laquoχειρότερηraquo από το απλό laquoόχιraquo του
παραπάνω παραδείγματος
Πρώτα όμως πρέπει να περιγράψουμε έναν τρόπο για να αλ-
λάζουμε τη σειρά της άθροισης
121 Αναδιατάξεις των φυσικών αριθμών
ορισμος 1211 Μια ακολουθία kn N rarr N λέγεται αναδιάταξη του
N αν είναι 1minus 1 και επί
Ο όρος που χρησιμοποιούμε είναι laquoφυσιολογικόςraquo διότι εφόσον
η kn είναι επί του N στο σύνολο τιμών της βρίσκονται όλοι οι
φυσικοί αριθμοί και αφού είναι 1 minus 1 η kn δεν επαναλαμβάνειτιμές Άρα πράγματι η kn δίνει τους φυσικούς αριθμούς με άλλησειρά Ας δούμε ένα παράδειγμα Θέτουμε
kn =nminus 1 αν n άρτιοςn+ 1 αν n περιττός
Οι τιμές της kn φαίνονται στον παρακάτω πίνακα από όπου
βλέπουμε ότι η kn απλώς αλλάζει τη σειρά των φυσικών αριθ-μών τους αναδιατάσσει
n 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 kn 2 1 4 3 6 5 8 7 10 9 12 11 14
122 Αναδιατάξεις σειρών
Με τη βοήθεια μιας αναδιάταξης του N μπορούμε να ορίσουμε τις
αναδιατάξεις ακολουθιών και σειρών
ορισμος 1221 Αν ακολουθία kn Nrarr N είναι μια αναδιάταξη του
N τότε η ακολουθία aprimen = akn ονομάζεται αναδιάταξη της an καιη σειρά
suminfinn=1 a
primen =
suminfinn=1 akn ονομάζεται αναδιάταξη της
suminfinn=1 an
Έτσι η aprimen δίνει ακριβώς τους όρους της an κατά 1minus1 και επί
τρόπο αλλά με τη σειρά που περιγράφει η kn Για παράδειγμαστον επόμενο πίνακα βλέπουμε την αναδιάταξη που κάνει σε μια
ακολουθία an η παραπάνω kn
122 Αναδιατάξεις σειρών 129
an a1 a2 a3 a4 a5 a6 a7 a8 a9 a10 a11 akn a2 a1 a4 a3 a6 a5 a8 a7 a10 a9 a12
Στη συνέχεια θέλουμε να αποδείξουμε ότι αν μια σειρά συ-
γκλίνει απολύτως τότε κάθε ανάδιάταξή της συγκλίνει και μάλι-
στα στον ίδιο αριθμό Για αυτό θα χρειαστούμε πρώτα δυο απλά
λήμματα
λημμα 1222 Αν kn Nrarr N 1minus 1 τότε limnrarrinfin kn = infinΑπόδειξη Έστω ότι M gt 0 και K = kn n isin N το σύνολο
τιμών της kn Το σύνολο K cap 12 [M] + 1 είναι πεπερασμένο(με το πολύ [M]+ 1 στοιχεία) Ας υποθέσουμε ότι
K cap 12 [M]+ 1 = kn1 kn2 knr
για κάποιους δείκτες n1 nr Θέτουμε n0 = maxn1 n2 nr+1
φανερά αν n ge n0 τότε kn notin 12 [M]+1 γιατί αλλιώς θα έπρε-πε να ισούται με κάποιο από τα kn1 kn2 knr αντιφάσκοντας μετην ιδιότητα του 1minus 1 Άρα kn ge [M]+ 1 gt M Συνεπώς kn rarrinfin
λημμα 1223 Αν η kn είναι αναδιάταξη του N τότε για κάθε N isinN υπάρχει m =m(N) isin N ώστε
12 N sube k1 k2 km
Απόδειξη Από το Λήμμα 1222 υπάρχει m isin N ώστε για κάθεn gem να ισχύει kn ge N+1 Άρα οι αριθμοί 12 N είναι ήδη στοσύνολο τιμών της kn για τα n le m αλλιώς η kn δεν μπορεί ναείναι επί Έτσι αποδείξαμε ότι 12 N sube k1 k2 km
προταση 1224 Αν μια σειρά συγκλίνει απολύτως τότε κάθε ανα-
διάταξή της συγκλίνει στον ίδιο αριθμό
Απόδειξη Έστω ότι η kn είναι μια αναδιάταξη των φυσικώναριθμών οπότε η akn είναι αναδιάταξη της ακολουθίας an Θέτου-με ℓ =
suminfinn=1 an Θα δειξουμε ότι
suminfinn=1 akn = ℓ
Έστω ότι ε gt 0 Αφού ηsuminfinn=1 |an| συγκλίνει είναι Cauchy
Άρα υπάρχει N0 = N0(ε) isin N ώστε για κάθε N gt M ge N0 να ι-
σχύειsumNn=M+1 |an| lt ε2 Αφήνοντας το N rarr infin συμπεραίνουμε ότιsuminfin
n=M+1 |an| le ε2 Άρα για κάθε M ge N0 ισχύειsuminfinn=M+1 |an| lt ε
οπότε και για M = N0 Δηλαδή
infinsum
n=N0+1
|an| lt ε
Από το Λήμμα 1223 για το N0 υπάρχει m0 isin N ώστε 12 N0 sube
130 Αναδιατάξεις σειρών
k1 k2 km0 Έστω τώρα ότι m gem0 Έχουμε
∣∣∣∣∣∣ℓ minusmsum
n=1
akn
∣∣∣∣∣∣ =∣∣∣∣∣∣
sum
nnotink1k2kman
∣∣∣∣∣∣
lesum
nnotink1k2km|an| le
sum
nnotink1k2km0|an|
lesum
nnotin12N0|an| =
infinsum
n=N0+1
|an| lt ε
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 1221 Αποδείξτε ότι αν an rarr ℓ και akn μια οποιαδήποτε αναδι-άταξή της τότε akn rarr ℓ
ασκηση 1222 Αποδείξτε ότι κάθε συγκλίνουσα ακολουθία an έχει φθίνου-σα αναδιάταξη (Η φθίνουσα αναδιάταξη μιας ακολουθίας an συνήθωςσυμβολίζεται με alowastn)
123 Το θεώρημα Riemann
Σε αυτή την ενότητα αποδεικνύουμε ότι αν μια σειρά συγκλίνει
αλλά δεν συγκλίνει απολύτως τότε για κάθε αριθμό υπάρχει ανα-
διάταξη της σειράς που συγκλίνει σε αυτόν Για την απόδειξη θα
χρειαστούμε ένα λήμμα
λημμα 1231 Κάθε αναδιάταξη akn μιας μηδενικής ακολουθίας anείναι μηδενική
Απόδειξη Αν ε gt 0 και N0 isin N ώστε για κάθε N ge N0 να ισχύει
|aN| lt ε τότε από το Λήμμα 1223 βρίσκουμε ένα m0 isin N ώστε12 N0 sube k1 k2 km0 Έτσι αν m gem0+1 επειδή η kn είναι1minus 1 θα ισχύει
km notin k1 k2 km0 supe 12 N0
Άρα km ge N0 οπότε |akm| lt ε
θεωρημα 1232 (Riemann) Αν η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αλλά η σει-
ράsuminfinn=1 |an| αποκλίνει τότε για κάθε x isin R υπάρχει αναδιάταξη
kn του N ώστεinfinsum
n=1
aprimen =infinsum
n=1
akn = x
123 Το θεώρημα Riemann 131
Απόδειξη Χωρίς βλάβη της γενικότητας υποθέτουμε ότι an ne 0
για κάθε n isin N αφού οι όποιοι μηδενικοί όροι δεν συμβάλλουν
στη σύγκλιση ή όχι της σειράς Θέτουμε
a+n =an αν an gt 0
0 αν an lt 0και aminusn =
0 αν an gt 0
minusan αν an lt 0
Παρατηρούμε ότι a+n aminusn gt 0 και a+n + aminusn = |an| και a+n minus aminusn = an
Επιπλέον ισχυριζόμαστε ότι
infinsum
n=1
a+n =infinsum
n=1
aminusn = infin (121)
Πράγματι επειδή a+n aminusn gt 0 αν δεν απειρίζονται και δυο πα-
ραπάνω σειρές μπορούμε να υποθέσουμε ότι κάποια από τις
δύο αυτές συγκλίνει Έστω ότιsuminfinn=1 a
+n συγκλίνει Τότε επειδή
aminusn = a+n minus an συνεπάγεται ότι
infinsum
n=1
aminusn =infinsum
n=1
a+n minusinfinsum
n=1
an
οπότε αναγκαστικά θα συγκλίνει και ηsuminfinn=1 a
minusn Αλλά τότε θα
συγκλίνει και ηsuminfinn=1 |an| αφού
infinsum
n=1
|an| =infinsum
n=1
a+n +infinsum
n=1
aminusn
το οποίο είναι άτοπο
Από την (121) παρατηρούμε ότι ξεκινώντας από οποιοδήπο-
τε αριθμό α lt x αν προσθέσουμε αρκετούς (πεπερασμένο πλήθος)από τους θετικούς όρους της an θα ξεπεράσουμε το x Και ξεκι-νώντας από οποιοδήποτε αριθμό β gt x αν προσθέσουμε αρκετούς(πεπερασμένο πλήθος) από τους αρνητικούς όρους της an (οι ο-ποίοι είναι της μορφής minusaminusn) θα πέσουμε κάτω από το xΞεκινάμε την κατασκευή της αναδιάταξης της σειράς της an
Υποθέτουμε ότι a1 le x Θέτουμε aprime1 = a1 και N1 = n1 = 1 Σύμφω-
να με την προηγούμενη παρατήρηση υπάρχει n2 isin N ο πρώτος
φυσικός αριθμός ώστε αν οι πρώτοι n2 minus 1 θετικοί όροι της anπροστεθούν στον a1 να δίνουν αποτέλεσμα μικρότερο ή ίσο από
τον x αλλά όταν προστεθεί και ο n2-στος θετικός όρος της an ναπροκύπτει αποτέλεσμα γνήσια μεγαλύτερο από τον x Ονομάζου-με αυτούς τους θετικούς όρους aprime2 a
prime3 a
primen2και αφού θέσουμε
N2 = n2 ισχύειN2minus1sum
n=1
aprimen le x ltN2sum
n=1
aprimen
132 Αναδιατάξεις σειρών
Πάλι από την παραπάνω παρατήρηση υπάρχει n3 ο πρώτος φυ-
σικός αριθμός ώστε αν προσθέσουμε τους πρώτους n3 minus 1 όρους
από τους αρνητικούς όρους της an στοsumN2
n=1 aprimen να προκύτει α-
ριθμός μεγαλύτερος ή ίσος του x αλλά όταν προσθέσουμε καιτον n3-στο όρο να προκύψει γνήσια μικρότερος του x Μετονο-μάζουμε αυτούς τους όρους σε aprimen2+1 a
primen2+n3
και αφού θέσουμε
N3 = n2 +n3 ισχύει
N3sum
n=1
aprimen le x ltN3minus1sum
n=1
aprimen
Έστω n4 ο πρώτος φυσικός αριθμός ώστε αν προσθέσουμε
τους επόμενους n4minus1 από τους θετικούς όρους της an στοsumN3
n=1 aprimen
να προκύπτει αποτέλεσμα μικρότερο ή ίσο με το x αλλά ότανπροσθέσουμε και τον n4-στο όρο να προκύψει αποτέλεσμα γνη-
σίως μεγαλύτερο του x Αν μετονομάσουμε αυτούς τους όρους σεaprimeN3+1 a
primeN3+n4
και αφού θέσουμε N4 = N3 +n4 ισχύει
N4minus1sum
n=1
aprimen le x ltN4sum
n=1
aprimen
Συνεχίζοντας επαγωγικά αυτή τη διαδικασία κατασκευάζουμε
την αναδιάταξη aprimen της an και έχουμε και φυσικούς αριθμούς N1 ltN2 lt ώστε για κάθε k isin N να ισχύουν τα εξής
bull aprimen gt 0 για κάθε n με N2kminus1 lt n le N2k (dagger)
bull aprimen lt 0 για κάθε n με N2k lt n le N2k+1 (Dagger)
bull
N2kminus1sum
n=1
aprimen le x ltN2ksum
n=1
aprimen και
N2kminus1sum
n=1
aprimen lt x leN2kminus1minus1sum
n=1
aprimen (lowast)
Θα ολοκληρώσουμε την απόδειξη αν δείξουμε ότι τα μερικά α-
θροίσματα sprimem τηςsuminfinn=1 a
primen συγκλίνουν στο x Αν ε gt 0 επειδή η
σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει η an είναι μηδενική ακολουθία οπότε ε-
ίναι μηδενική και η aprimen από το Λήμμα 1231 Άρα υπάρχει k0 isin Nώστε για κάθε k ge k0 να ισχύει |aN2kminus1| lt ε και |aN2k| lt ε Θέτουμεm0 = N2k0minus1 Θα δείξουμε ότι για κάθε m gem0 ισχύει |sprimemminusx| lt ε Έ-στω λοιπόν m gem0 Τότε υπάρχει k ge k0 ώστε είτε N2kminus1 lem lt N2k
είτε N2k le m lt N2k+1 Αν N2kminus1 le m lt N2k τότε από την (dagger) παίρ-νουμε ότι sprimeN2kminus1
le sprimem lt x Χρησιμοποιώντας τώρα την (lowast)
|sprimemminusx| = xminus sprimem le xminus sprimeN2kminus1leN2kminus1minus1sum
n=1
aprimenminusN2kminus1sum
n=1
aprimen = minusaprimeN2kminus1= |aprimeN2kminus1
| lt ε
123 Το θεώρημα Riemann 133
Ενώ αν N2k lem lt N2k+1 τότε από την (Dagger) παίρνουμε ότι x le sprimem lesprimeN2k Χρησιμοποιώντας πάλι την (lowast)
|sprimem minus x| = sprimem minus x le sprimeN2kminus x le
N2ksum
n=1
aprimen minusN2kminus1sum
n=1
aprimen = aN2k = |aN2k| lt ε
Τέλος αν a1 ge x επαναλαμβάνουμε την παραπάνω διαδικασία
ξεκινώντας από την πρόσθεση στον a1 αρνητικών όρων της anμέχρι το άθροισμα να πέσει για πρώτη φορά κάτω από το x καισυνεχίζουμε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο
Ασκήσεις
ασκηση 1231 Αποδείξτε ότι αν μια σειρά συγκλίνει αλλά όχι απολύτως
τότε υπάρχει αναδιάταξή της που να συγκλίνει στο +infin Ομοίως απο-δείξτε ότι υπάρχει αναδιάταξή της που να συγκλίνει στο minusinfin Ομοίωςαποδείξτε ότι υπάρχει αναδιάταξή της που δεν συγκλίνει σε κανένα ση-
μείο του Rcup plusmninfinασκηση 1232 Αποδείξτε ότι αν μια σειρά συγκλίνει αλλά όχι απολύτως
τότε υπάρχει αναδιάταξή της της οποίας τα μερικά αθροίσματα είναι
πυκνά στο R
ασκηση 1233 Αν an = cos(nπ)n υπάρχει αναδιάταξη aprimen της an ώστεsuminfinn=1 a
primen = e
ασκηση 1234 Αν an = sin(nπ2)n υπάρχει αναδιάταξη aprimen της an ώστεsuminfinn=1 a
primen = 1000
Μέρος III
Βασικές έννοιες στααπειρογινόμενα
Κεφάλαιο 13
Γενικά περίαπειρογινομένων
Απειρογινόμενοprodinfinn=1 xn ονομάζουμεmdashόπως είναι αναμενόμενοmdashτο
όριο του μερικού γινομένου
limNrarrinfin
Nprod
n=1
xn
Όμως στο γινόμενο αριθμών ο αριθμός μηδέν παίζει έναν πολύ
ιδιαίτερο ρόλο Εξαιτίας της απορροφητικότητάς του (είναι το
απορροφητικό στοιχείο του πολλαπλασιασμού) αν ένας όρος της
xn ισούται με μηδέν τότε κάθε γινόμενο που περιέχει αυτόν τονόρο κάνει μηδέν και είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε
prodinfinn=1 xn = 0
φράση η οποία δεν περιέχει καμία αξιόλογη πληροφορία για την
xn πέρα του ότι κάποιος όρος της είναι μηδέν Αυτού του τύπουτα γινόμενα δεν θα θεωρούμε ότι συγκλίνουν παρόλο που ξέρουμε
την τιμή του ορίου του μερικού γινομένου
Ακόμα και αν κάθε xn είναι διάφορο του μηδενός αν πάλιlimNrarrinfin
prodNn=1 xn = 0 δεν θα θεωρούμε ότι το απειρογινόμενο συ-
γκλίνει
Κεφάλαιο 14
Κριτήρια σύγκλισηςαπειρογινομένων
Μέρος IV
Ασυμπτωτικήσυμπεριφορά
ακολουθιών και σειρών
Κεφάλαιο 15
Ασυμπτωτικήσυμπεριφοράακολουθιών
Η ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών αφορά κυρίως σε ακο-
λουθίες οι οποίες έχουν όριο το +infin (ή το minusinfin) και για τις οποίεςθέλουμε να έχουμε μια εκτίμηση του μεγέθους τους από στοιχει-
ώδεις συναρτήσεις Αυτός ο όρος δεν είναι ίσως καλά ορισμένος
Για παράδειγμα χωρίς να έχει εισαχθεί η έννοια του λογαρίθμου ε-
ίναι αδύνατον να λυθεί η εξίσωση ex = t ενώ με την εισαγωγή τουη επίλυσή της είναι τετριμμένη Άρα τίθεται το ερώτημα ποιες θε-
ωρούμε στοιχειώδεις συναρτήσεις και εκφράσεις Η απάντηση σε
αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να είναι καθολική αλλά κάθε φορά ε-
ξαρτάται από το τι είδους εκτιμήσεις ζητάμε Έτσι ο λογάριθμος
μπορεί να θεωρηθεί μια στοιχειώδης συνάρτηση για την επίλυση
της ex = t αλλά αν επιθυμούμε να εκτιμήσουμε τον ίδιο τον λο-γάριθμο τότε θα θέλουμε να το κάνουμε με ακόμα πιο απλές συ-
ναρτήσεις όπως ένα πολυώνυμο (μια προσέγγιση για παράδειγμα
με το μερικό άθροισμα της σειράς Taylor)
Συνήθως λοιπόν το ζητούμενο είναι αν δοθεί μια ακολουθία xnγια την οποία ξέρουμε ότι xn rarrinfin τότε αναζητάμε μια συνάρτησηϕ(n) για την οποία να ισχύει
xnϕ(n)
rarr 1
την οποία ϕ(n) όμως να τη θεωρούμε laquoαπλούστερη έκφρασηraquoαπό ότι είναι η ίδια η xnΓια παράδειγμα έστω ότι το pn συμβολίζει το πλήθος των
πρώτων αριθμών μέχρι και τον αριθμό n Γνωρίζουμε ότι pn rarr
144 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
infin αφού υπάρχει άπειρο πλήθος πρώτων αριθμών από γνωστό
θεώρημα του Ευκλείδη Το θεώρημα των πρώτων αριθμών μας
λέει ότι
limnrarrinfin
pnn logn
= 1
Εδώ λοιπόν η laquoαπλήraquo συνάρτηση ϕ(n) είναι η
ϕ(n) = n logn
151 Η ακολουθία n
Η
xn = n = 1 middot 2 middot 3 middot middot middotn
είναι μια ακολουθία που έχει όριο το άπειρο και θα θέλαμε να
laquoκαταλαβαίνουμεraquo πόσο γρήγορα ή με τι ρυθμότρόπο μεγαλώνει
Η έκφρασή της ενώ περιέχει μόνο πολλαπλασιασμούς ακεραίων εν
τούτοις δεν μας δίνει κάποια αίσθηση του πόσο μεγάλη είναι για
παράδειγμα σε σχέση με το n Θα θέλαμε αν είναι εφικτό να τηνεκτιμήσουμε με δυνάμεις και ένα μικρό πλήθος πολλαπλασιασμών
και διαιρέσεων Κάτι τέτοιο είναι εφικτό και είναι γνωστό ως ο
τύπος του Stirling Ισχύει
limnrarrinfin
nradic2πn(ne)n
= 1
Άρα η ϕ(n) =radic
2πn(ne)n είναι μια ακολουθία που προσεγγίζειτην n καθώς n rarr infin και τη θεωρούμε ικανοποιητική ως προς τοπόσο απλή είναι
Για να αποδείξουμε αυτόν τον τύπο θα χρησιμοποιήσουμε μια
κλασική μέθοδο τη μέθοδο Laplace Πρώτα θα αναχθούμε σε μια
συνάρτηση τη συνάρτηση Γ Θέτουμε Γ(x) =intinfin0 txminus1eminust dt για x isin
R 0minus1minus2minus3 Το γράφημα της συνάρτησης Γ(x + 1) δίνεταιστο Σχήμα 151 Η συνάρτηση Γ ορίστηκε από το Euler το 1729
ως το απειρογινόμενο
Γ(x + 1) = 1 middot 2x
1+ x middot21minusx3x
2+ x middot 31minusx4x
3+ x middot middot middot
=infinprod
n=1
(1+ 1
n
)x (1+ x
n
)minus1
και μελετήθηκε στη μορφή του ολοκληρώματοςint 10 (minus log t)x dt στην
προσπάθειά του να ορίσει μια έννοια παραγοντικού για πραγ-
ματικούς αριθμούς Επίσης και ο Gauss από το 1811 μελέτησε τη
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ 145
συνάρτηση Γ στη μορφή
Πx = limkrarrinfin
1 middot 2 middot 3 middot middot middotk middot kx(x + 1)(x + 2) middot middot middot (x + k)
δεδομένου του ότι Πn = n (Άσκηση 1531)
YY
Y
Y Y Y
Σχήμα 151 Το γράφημα της συνάρτησης Γ(x + 1) R minus1minus2minus3 rarr R
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ
Πριν προχωρήσουμε στη μελέτη της συνάρτησης Γ υπενθυμίζουμε
ότι το ολοκλήρωμα της γκαουσιανής συνάρτησης είναι ίσο με 1
1radic2π
intinfinminusinfineminusx
22 dx = 1
προταση 1521 Η συνάρτηση Γ ικανοποιεί τις παρακάτω ιδιότη-
τες
(i) Γ(x + 1) = xΓ(x)
(ii) Για κάθε φυσικό αριθμό n ισχύει Γ(n+ 1) = n
(iii) Γ(12) = radicπ
Απόδειξη (i) Προκύπτει άμεσα με ολοκλήρωση κατά παράγο-
ντες
146 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
(ii) Αποδεικνύεται εύκολα από το (i) με επαγωγή
(iii) Γ(12) =intinfin0 tminus12eminust dt Αλλάζουμε μεταβλητές θέτοντας t =
x22 οπότε παίρνουμε
Γ(12) =intinfin
0
radic2xminus1eminusx
22xdx =radic
2
intinfin0eminusx
22 dx =radic
21
2
radic2π =
radicπ
Ο υπολογισμός τιμών της συνάρτησης Γ είναι πολύ δυσχερής
Όμως αυτό που συχνά είναι χρήσιμο να ξέρουμε είναι η ασυμ-
πτωτική συμπεριφορά των τιμών της Γ Συγκεκριμένα ισχύει ο
ακόλουθος τύπος
limxrarr+infin
Γ(1+ x)radic2πx(xe)x
= 1
Μια άμεση συνέπεια του τύπου αυτού είναι ο τύπος του Stirling
ο οποίος μας λέει πόσο είναι περίπου το n για μεγάλα n isin N
Αυτός προκύπτει από το γεγονός ότι Γ(n+ 1) = n Οπότε
limnrarr+infin
nradic2πn(ne)n
= 1
Δηλαδή για μεγάλα n
n ≃radic
2πn(ne
)n
Αυτό συνεπάγεται και την (n)1n ≃ ne
153 Η μέθοδος Laplace
Το 1774 ο Laplace παρουσίασε μια μέθοδο για τον υπολογισμό του
ορίου ολοκληρωμάτων της μορφήςint ba e
nf(x) dx καθώς n rarr infin (δε-
ίτε [10]) την οποία θα παρουσιάσουμε εδώ και θα την χρησιμο-
ποιήσουμε για την εκτίμιση της συνάρτησης Γ Η μέθοδος αφορά
σε συναρτήσεις f οι οποίες έχουν μέγιστη τιμή σε ένα και μόνοσημείο x0 στο διάστημα [a b] και επιπλέον a lt x0 lt b και η fέχει συνεχή 2η παράγωγο στο σημείο αυτό
Η ιδέα του Laplace είναι η εξής Αν η f έχει μέγιστο σε έναμόνο σημείο x0 τότε ενώ ο πολλαπλασιασμός n επί f(x) θα με-γαλώσει ανάλογα όλες τις τιμές της f στο διάστημα [a b] κα-τά τον παράγοντα n (συμπεριλαμβανομένης της f(x0)) δηλαδήnf(x0)nf(x) = f(x0)f(x) Αν όμως υψώσουμε σε εκθέτη μετά τονπολλαπλασιασμό συγκεκριμμένα αν θεωρήσουμε την enf(x) οι α-ντίστοιχοι λόγοι μεγενθύνονται εκθετικά enf(x0)enf(x) = en(f(x0)minusf(x))Αυτή η μεγέθυνση κάνει το ολοκλήρωμα της enf(x) να εξαρτάταιπολύ περισσότερο από τις τιμές κοντά στο x0 παρά από αυτές
153 Η μέθοδος Laplace 147
που είναι πιο μακριά Αλλά για τις τιμές κοντά στο x0 μπορο-
ύμε να προσεγγίσουμε την f από μια κατάλληλη γκαουσιανή κα-μπύλη (καμπύλη της μορφής eminusa(xminusx0)2 ) Αυτό είναι πράγματι εφι-
κτό διότι έχοντας η f μέγιστο στο x0 έχει πρώτη παράγωγο στο
x0 ίση με το μηδέν Οπότε στο ανάπτυγμα Taylor της f με κέντροστο x0 δεν υπάρχει γραμμικός όρος Δηλαδή μετά τον σταθερό
όρο του αναπτύγματος ο επόμενος είναι ο f primeprime(x0)(x minusx0)22 όροςο οποίος θα δώσει την κατάλληλη γκαουσιανή
Το φαινόμενο αυτό το βλέπουμε στο Σχήμα 152 όπου έχουμε
σχεδιάσει τη συνάρτηση exp(05((sinx)x)) και στη συνέχεια τηνexp(3((sinx)x)) (μαύρη καμπύλη) σε σμίκρυνση ώστε να χωράειστη σελίδα Στη δεύτερη περίπτωση η καμπύλη προσεγγίζεται
πολύ καλά από την γκαουσιανή (γκρι καμπύλη) Η προσέγγιση
αυτή αιτιολογεί τόσο την εμφάνιση του αριθμού e όσο και τηνεμφάνιση του αριθμού π στο αποτέλεσμα
13
Σχήμα 152 Η ιδέα της μεθόδου Laplace
Θα ξεκινήσουμε με την υπενθύμιση του Θεωρήματος Taylor από
τον απειροστικό λογισμό με το υπόλοιπο στη μορφή Peano
θεωρημα 1531 (Taylor) Αν μια συνάρτηση f R rarr R έχει συνεχή
δεύτερη παράγωγο στο x0 isin R τότε υπάρχει συνάρτηση h2 RrarrR ώστε
f(x) = f(x0)+ f prime(x0)(x minus x0)+1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2 + h2(x)(x minus x0)2
και limxrarrx0 h2(x) = 0
148 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Απόδειξη Η απόδειξη είναι απλή θέτουμε
h2(x) =f(x)minus f(x0)minus f prime(x0)(x minus x0)minus 1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2
(x minus x0)2
και υπολογίζουμε το όριο για x rarr x0 με τον κανόνα Lrsquo Hospital
λημμα 1532
1radic2π
intinfinminusinfineminusy
22 dy = 1
Απόδειξη Θέτουμε I =intinfinminusinfin e
minusy22 dy και παρατηρούμε ότι
I2 =(intinfin
minusinfineminusx
22 dx)(intinfin
minusinfineminusy
22 dy)=intinfinminusinfin
intinfinminusinfineminus(x
2+y2)2 dxdy
Αλλάζουμε σε πολικές συντεταγμένες και παίρνουμε
I2 =int 2π
0
intinfin0eminusr
22r dr dθ
= 2π(minuseminusr22)∣∣∣infin
0
= 2π
Έτσι I =radic
2π ολοκληρώνοντας την απόδειξη
λημμα 1533
limtrarrinfin
1radic2π
int tminusteminusy
22 dy = 1
Απόδειξη Επειδή η eminusy22 είναι άρτια συνάρτηση και
radic2π
minus1 intinfinminusinfin e
minusy22 dy =1 αρκεί να αποδείξουμε ότι
limtrarrinfin
intinfinteminusy
22 dy = 0
Αλλά η αλλαγή μεταβλητής z = y minus t δίνειintinfinteminusy
22 dy = eminust22intinfin
0eminusz
22eminuszt2 dz
le eminust22intinfin
0eminusz
22 dz =radic
2π2eminust
22
η οποία έχει όριο το 0 για t rarrinfin
Τώρα είμαστε έτοιμοι να αποδείξουμε το γενικό θεώρημα
θεωρημα 1534 (Μέθοδος Laplace) Έστω ότι η f [a b] rarr R είναι
δύο φορές παραγωγίσιμη στο x0 με την f primeprime συνεχή στο x0 το
153 Η μέθοδος Laplace 149
οποίο είναι το μοναδικό σημείο στο [a b] στο οποίο έχει μέγιστοΥποθέτουμε επίσης ότι f primeprime(x0) lt 0 και x0 isin (a b) Τότε
limtrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0))
= 1 (151)
Απόδειξη (Κάτω φράγμα) Από το Θεώρημα Taylor όπως διατυ-
πώθηκε στο Θεώρημα 1531 για κάθε ε gt 0 υπάρχει δ gt 0 ώστε αν
|xminusx0| lt δ τότε |h2(x)| lt ε2 δηλαδή minusε2 lt h2(x) lt ε2 Επιλέγου-με δ gt 0 ώστε να ικανοποιούνται τα προηγούμενα και επιπλέον
(x0 minus δx0 + δ) sube [a b] Άρα από το Θεώρημα Taylor και το ότι
f prime(x0) = 0 αφού στο x0 η f έχει μέγιστο θα έχουμε
f(x) = f(x0)+1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2 + h2(x)(x minus x0)2
ge f(x0)+1
2(f primeprime(x0)minus ε)(x minus x0)2
Άρα
int baetf(x) dx ge
int x0+δ
x0minusδetf(x) dx
ge etf(x0)int x0+δ
x0minusδet(f primeprime(x0)minusε
)(xminusx0)22 dx
(αλλάζοντας μεταβλητή με y =radict(minusf primeprime(x0)+ ε)(x minus x0))
ge etf(x0)
radic1
t(minusf primeprime(x0)+ ε
)int δradict(minusf primeprime(x0)+ε)
minusδradict(minusf primeprime(x0)+ε)
eminus12y
2
dy
Έτσι
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)ge 1radic
2π
int δradict(minusf primeprime(x0)+ε)
minusδradict(minusf primeprime(x0)+ε)
eminus12y
2
dy
radic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)+ ε
Όμως σύμφωνα με το Λήμμα 1533 η τελευταία παρένθεση συ-
γκλίνει στο 1 για t rarr infin Οπότε παίρνοντας lim inf ως προς t rarr infinσυμπεραίνουμε ότι
lim inftrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)geradic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)+ ε
150 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
για κάθε ε gt 0 Συνεπώς (για ε rarr 0+)
lim inftrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)ge 1 (152)
(Άνω φράγμα) Επιλέγουμε ε gt 0 ώστε f primeprime(x0) + ε lt 0 (θυμηθείτε
ότι f primeprime(x0) lt 0) Εφαρμόζοντας το θεώρημα Taylor όπως και πριν
παίρνουμε ότι υπάρχει δ gt 0 ώστε για κάθε x με |x minus x0| lt δ ναισχύει
f(x) le f(x0)+1
2
(f primeprime(x0)+ ε
)(x minus x0)2
Από την υπόθεση ότι η f έχει μέγιστο μόνο στο x0 συμπεραίνου-
με ότι για κάθε δ gt 0 υπάρχει θ gt 0 ώστε αν |x minus x0| ge δ ναισχύει f(x) le f(x0) minus θ Πράγματι αρκεί να θέσουμε θ = f(x0) minusmax|xminusx0|geδ f(x) το οποίο είναι θετικό εφόσον η f έχει μοναδικόσημείο μεγίστου στο x0 Έτσι έχουμεint baetf(x) dx =
int x0minusδ
aetf(x) dx +
int x0+δ
x0minusδetf(x) dx +
int bx+δ
etf(x) dx
le((x0 minus δ)minus a
)et(f(x0)minusθ
)+ etf(x0)
int x0+δ
x0minusδet2 (f
primeprime(x0)+ε)(xminusx0)2 dx
+(b minus (x0 + δ)
)et(f(x0)minusθ)
le (b minus a)et(f(x0)minusθ) + etf(x0)int x0+δ
x0minusδet2 (f
primeprime(x0)+ε)(xminusx0)2 dx
Αλλάζοντας μεταβλητές όπως και στο κάτω φράγμα καταλήγου-
με στην ανισότηταint baetf(x) dx le (b minus a)et(f(x0)minusθ) + etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)minus ε
)
Παίρνοντας lim sup καθώς t rarrinfin οδηγούμαστε στην
lim suptrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)leradic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)minus ε
για κάθε ε αρκετά κοντά στο μηδέν (ώστε minusf primeprime(x0)+ε lt 0) Αφήνο-
ντας το ε να πάει στο μηδέν από δεξιά καταλήγουμε στην
lim suptrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)le 1 (153)
153 Η μέθοδος Laplace 151
Οι (152) και (153) μαζί δίνουν το αποτέλεσμα
Η μέθοδος του Laplace μπορεί να εφαρμοστεί τώρα ώστε να υπο-
λογίσουμε την ασυμπτωτική συμπεριφορά της συνάρτησης Γ
πορισμα 1535 Για τη συνάρτηση Γ ισχύει
limxrarrinfin
Γ(x + 1)radic2πx(xe)x
= 1
Απόδειξη Στο ολοκλήρωμα που ορίζει τη συνάρτηση Γ κάνου-
με την αλλαγή μεταβλητής t = xr οπότε παίρνουμε
Γ(x + 1) = xx+1
intinfin0ex(log rminusr) dr
Διαιρούμε με xx+1 και παρατηρούμε ότι το ολοκλήρωμα στα δεξιά
μπορεί να εκτιμηθεί από τη μέθοδο Laplace πράγματι η συνάρ-
τηση f(r) = log r minus r έχει μέγιστο μόνο στο σημείο x0 = 1 και
f primeprime(x0) = minus1 lt 0 Έχουμε όμως να λύσουμε άλλο ένα πρόβλημα
Η απόδειξη που κάναμε στη μέθοδο Laplace χρησιμοποίησε κατά
ουσιαστικό τρόπο το ότι το πεδίο ολοκλήρωσης ήταν πεπερα-
σμένο Τώρα το άνω άκρο του ολοκληρώματος είναι +infin Γιανα ξεπεράσουμε αυτό το πρόβλημα χωρίζουμε το ολοκλήρωμα σε
δύο ολοκληρώματα το ένα μέχρι 2 και το άλλο από 2 και πάνω
Εύκολα βλέπουμε ότι για r ge 2 ισχύει log r le re (η (log r)r έχειμέγιστο στο r = e) Γράφουμε τώρα
Γ(x + 1)xx+1
=int 2
0ex(log rminusr) dr +
intinfin2ex(log rminusr) dr (154)
Για το δεύτερο ολοκλήρωμα έχουμε ότιintinfin
2ex(log rminusr) dr le
intinfin2eminusrx(1minuse
minus1) dr =(x(1minus eminus1)
)minus1eminus2x(1minuseminus1)
Επιστρέφοντας στην (154) και διαιρώντας με eminusxradic
2πx παίρνου-με
1
eminusxradic
2πx
int 2
0ex(log rminusr) dr le Γ(x + 1)
xx+1eminusxradic
2πx
le 1
eminusxradic
2πx
int 2
0ex(log rminusr) dr + 1radic
2πx(1minus eminus1)eminusx(1minus2eminus1)
Το όριο των ολοκληρωμάτων για x rarr infin είναι ίσο με 1 από τη
μέθοδο Laplace ενώ το όριο του τελευταίου όρου είναι 0 Οπότε
limxrarrinfin
Γ(x + 1)xx+1eminusx
radic2πx
= 1
δηλαδή το ζητούμενο
152 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
πορισμα 1536 (Τύπος του Stirling) Ισχύει
limnrarrinfin
nradic2πn(ne)n
= 1
Δηλαδή για μεγάλα n isin N ισχύει
n ≃radic
2πn(ne
)n
Πιο συγκεκριμμένη εκτίμηση για το n είναι η ακόλουθη
πορισμα 1537 Για κάθε n isin N ισχύει
radic2πn
(ne
)ne(12n+1)minus1
lt n ltradic
2πn(ne
)ne(12n)minus1
Απόδειξη Θεωρούμε την ακολουθία
dn = log(n)minus(n+ 1
2
)logn+n = log
nen
nnradicnrarr log
radic2π
όπως αποδείχθηκε στο Θεώρημα 1535 Επίσης ως προς τη μονο-
τονία αυτής της ακολουθίας έχουμε
dn minus dn+1 =(n+ 1
2
)log
n+ 1
nminus 1
=(n+ 1
2
)log
1+ (2n+ 1)minus1
1minus (2n+ 1)minus1minus 1
(12
log1+t1minust = t +
t3
3+ t5
5+ t7
7+ middot middot middot
)
= 1
3(2n+ 1)2+ 1
5(2n+ 1)4+ 1
7(2n+ 1)6+ middot middot middot
Η τελευταία έκφραση είναι μικρότερη από
1
3(2n+ 1)2+ 1
3(2n+ 1)4+ 1
3(2n+ 1)6+ middot middot middot
που ως γεωμετρική σειρά έχει άθροισμα
1
12n(n+ 1)= 1
12nminus 1
12(n+ 1)
και μεγαλύτερη από τον πρώτο της όρο (3(2n + 1)2)minus1 ο οποίος
ελέγχουμε με απλές πράξεις ότι είναι γνήσια μεγαλύτερος από
1
12n+ 1minus 1
12(n+ 1)+ 1
153 Η μέθοδος Laplace 153
Δείξαμε έτσι ότι η ακολουθία dn minus (12n)minus1 είναι γνησίως αύξουσα
με όριο το log(radic
2π) άρα dn minus (12n)minus1 lt logradic
2π και η ακολουθίαdnminus (12n+1)minus1 είναι γνησίως φθίνουσα με όριο πάλι το log(
radic2π)
άρα dn minus (12n + 1)minus1 gt logradic
2π Οι dn minus (12n)minus1 lt logradic
2π και dn minus(12n+ 1)minus1 gt log
radic2π είναι οι ζητούμενες
Ανάλογη εκτίμηση ισχύει και για τη συνάρτηση Γ
θεωρημα 1538 Για κάθε x ge 0 ισχύει
Γ(x + 1) = xxeminusxradic
2πx exp(micro(x)
)
όπου η micro(x) είναι μια φθίνουσα συνάρτηση μη αρνητική γιαx ge 1 και
micro(x) = 1
12xminus 1
3
intinfin0
p3(t)(t + x)3 dt
όπου η p3(t) είναι μια περιοδική συνάρτηση με περίοδο 1 η οποία
στο [01] δίνεται από τον τύπο p3(t) = t3 minus 32t
2 + 12t
Η απόδειξη ξεφεύγει από τους σκοπούς του παρόντος και μπο-
ρεί να βρεθεί στο [12] (σελίδα 62) όπου διατηρήσαμε τον συμβο-
λισμό το συγκεκριμμένου βιβλίου
Ασκήσεις
ασκηση 1531 Αποδείξτε ότι
Γ(n+ 1) = n = limkrarrinfin
1 middot 2 middot 3 middot middot middotk middot kn(n+ 1)(n+ 2) middot middot middot (n+ k)
ασκηση 1532 Αποδείξτε ότι Γ(x + 1) =int 1
0(minus log t)x dt
ασκηση 1533 Αποδείξτε ότι η συνάρτηση Γ είναι λογαριθμικά κυρτή
δηλαδή ότι η συνάρτηση log Γ είναι κυρτή
ασκηση 1534 Αποδείξτε ότι
Γ
(n+ 1
2
)= (2n)
4nn
radicπ
ασκηση 1535 Χρησιμοποιείστε τη συνάρτηση Γ για να αποδείξετε ότιintinfin
0eminust
adt = 1
aΓ
(1
a
)
όπου a gt 0
ασκηση 1536 Η συνάρτηση laquoβήταraquo B δίνεται από τον τύπο B(xy) =int 10 t
xminus1(1minus t)yminus1 dt για x gt 0 και y gt 0 Αποδείξτε ότι
B(xy) = Γ(x)Γ(y)Γ(x +y)
154 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
ακολουθώντας τα παρακάτω βήματα Γράψτε το γινόμενο Γ(x)Γ(y) ωςδιπλό ολοκλήρωμα με δύο μεταβλητές u v στο [0infin) times [0infin) Αλλάξτεμεταβλητές θέτοντας u = zw και v = z(1 minus w) ώστε να οδηγηθείτε στογινόμενο Γ(x +y)B(xy)
ασκηση 1537 Αποδείξτε χρησιμοποιώντας την ασυμπτωτική συμπεριφο-
ρά της συνάρτησης Γ ότι ασυμπτωτικά (για x και y μεγάλα) ισχύει
B(xy) ≃radic
2πxxminus
12yyminus
12
(x +y)x+yminus 12
ασκηση 1538 Υποθέστε ότι f(x + 1) = xf(x) και f(1) = 1 Αποδείξτε ότι
αν
limnrarrinfin
f(x +n)(nminus 1)nx
= 1
τότε
f(x) = limnrarrinfin
(nminus 1)nx
x(x + 1) (x +nminus 1)
ασκηση 1539 Αποδείξτε ότι για κάθε n k isin N με k le n ισχύει
(nk
)kle(nk
)lt
1
e
(enk
)k
Υπόδειξη Για το κάτω φράγμα παρατηρήστε ότι
(nk
)= nk
kminus1prod
i=1
nminus ikminus i και
nminus ikminus i ge
nk
για κάθε i = 12 kminus 1 Για το άνω φράγμα
(nk
)ltnk
kκαι ekminus1 ge
kminus1prod
i=1
(1+ 1
i
)i= kk
k
από τη μονοτονία της (1+1i)i (Παρατηρήστε επίσης ότι αν αντί για τηντελευταία ανισότητα χρησιμοποιηθεί η kkk le
suminfinn=o k
nn = ek θα πάρουμεασθενέστερη ανισότητα κατά τον παράγοντα 1e)
παρατηρηση 1539 Το άνω φράγμα για τον διωνυμικό συντελεστή δεν
είναι ακριβές όταν το k είναι κοντά στο n Για αυτό χρησιμοποιώνταςτο ότι
(nk
)=(nnminusk
)μπορούμε να γράψουμε την ακριβέστερη ανισότητα
max
(nk
)k(
nnminus k
)nminuskle(nk
)lt
1
emin
(enk
)k(ennminus k
)nminusk
Επίσης και η κάτω ανισότητα είναι γνήσια αν k lt n
154 Η ακολουθία πn 155
154 Η ακολουθία πn
Αυτή η ενότητα αναφέρεται στο Θεώρημα των πρώτων αριθμών
Το θεώρημα αυτό λέει ότι το πλήθος των πρώτων αριθμών που
είναι μικρότεροι ή ίσοι του x είναι ασυμπτωτικά ίσο με x logxΣυγκεκριμένα θα αποδείξουμε το εξής
θεωρημα 1541 (1896 Vallee de Poussin-Hadamard) Αν για κάθε x ge 2
θέσουμε
π(x) =∣∣∣p p πρώτος le x
∣∣∣
τότε ισχύει
limxrarrinfin
π(x)x logx
= 1
Φανερά η συνάρτηση π(x) είναι κατά διαστήματα σταθερή καιισχύει π(x) = π(n) = πn για κάθε x isin [nn+ 1) και αυτός είναι ολόγος που το θέμα αυτό εμπίπτει στους σκοπούς του παρόντος
Επιπλέον είναι προφανώς αύξουσα
Η απόδειξη αυτού του θεωρήματος έγινε πρώτη φορά (ανε-
ξάρτητα) από τους Hadamard και de la Vallee Poussin το 1896 Η
απόδειξη ήταν εξαιρετικά πολύπλοκη και βασιζόταν στο να α-
ποδειχθεί πρώτα ότι η συνάρτηση ζ(s) =suminfinn=1 1ns του Riemann
δεν έχει ρίζες για s isin C με real(s) = 1 και στη συνέχεια ένα τρόπο
να αποδειχθεί το θεώρημα από αυτό Το πρώτο βήμα απλοποι-
ήθηκε από τον Mertens και το αναπτύσσουμε εδώ και το δεύτερο
βήμα απλοποιήθηκε από τον D J Newman χρησιμοποιώντας στην
ουσία το Θεώρημα του Cauchy από τη Μιγαδική Ανάλυση
Άλλες αποδείξεις χωρίς τη χρήση μιγαδικών έχουν βρεθεί (Selberg
και Erdos 1949) αλλά είναι εξαιρετικά πολύπλοκες Εδώ θα ακο-
λουθήσουμε την απόδειξη του D J Newman από το [11]
Για την απόδειξη θα χρειαστούμε διάφορες βοηθητικές προ-
τάσεις Ξεκινάμε με το να εισαγάγουμε τις κατάλληλες συναρ-
τήσεις και να αποδείξουμε μερικές βασικές ιδιότητες για αυτές
Θέτουμε
ζ(z) =infinsum
n=1
1
nz Φ(z) =
sump
logppz
ϑ(x) =sumplex
logp
όπου z isin C και x isin R και p isin N πρώτος αριθμόςΗ πρώτη πρόταση που θα αποδειξουμε είναι ότι η συνάρτη-
ση ζ δεν έχει ρίζα σε κάνενα z isin C με real(z) ge 1 Για αυτό θα
χρειαστούμε δύο λήμματα
λημμα 1542 (Euler) Για real(z) gt 1 ισχύει
ζ(z) =prodp
1
1minus pminusz
156 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Απόδειξη Από το θεώρημα μοναδικής αναπαράστασης κάθε
φυσικού αριθμού ως γινόμενο πρώτων έχουμε ότι
ζ(z) =sum
r1 r2ge0
1
(2r13r25r37r411r5 )z
Βγάζοντας κοινούς παράγοντες τα 12r1z το τελευταίο άθροισμα
ισούται με sum
r1ge0
1
2r1z
sum
r2ge0
1
3r25r37r411r5 )z
Επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία επαγωγικά προκύπτει ότι
ζ(z) =prodp
sum
rge0
pminusrz =
prodp
1
1minus pminusz (155)
υπό τον περιορισμό real(z) gt 1 ώστε όλες οι σειρές και τα γινόμενα
να συγκλίνουν
λημμα 1543 Η συνάρτηση h1(z) = ζ(z) minus1
z minus 1επεκτείνεται ολο-
μορφικά στο real(z) gt 0
Απόδειξη Για real(z) gt 1 φανερά ισχύει
ζ(z)minus 1
z minus 1=
infinsum
n=1
1
nzminusintinfin
1
1
xzdx =
infinsum
n=1
int n+1
n
(1
nzminus 1
xz
)dx
Αλλά η τελευταία σειρά συγκλίνει για real(z) gt 0 διότι φανερά
∣∣∣∣∣int n+1
n
(1
nzminus 1
xz
)dx
∣∣∣∣∣ =∣∣∣∣∣zint n+1
n
int xn
1
tz+1dtdx
∣∣∣∣∣
le maxnletlen+1
∣∣∣∣ztz+1
∣∣∣∣
le |z|nreal(z)+1
προταση 1544 (Hadamard) Η συνάρτηση ζ δεν έχει ρίζα σε κάνε-να z isin C με real(z) ge 1 Αυτό συνεπάγεται ότι η Φ(z)zminus1 minus (z minus 1)minus1
επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 1
Απόδειξη Για real(z) gt 1 αφού το γινόμενο (155) συγκλίνει συ-
μπεραίνουμε ότι ζ(z) ne 0 Επίσης logζ(z) =sump log
11minuspminusz και παρα-
γωγίζοντας οδηγούμαστε με απλές πράξεις στην
minusζprime(z)ζ(z)
=sump
logppz minus 1
= Φ(z)+sump
logppz(pz minus 1)
154 Η ακολουθία πn 157
Αναδιατάσσοντας τους όρους της παραπάνω εξίσωσης βρίσκουμε
Φ(z)minus 1
z minus 1= minusζ
prime(z)ζ(z)
minus ζ(z)minussump
logppz(pz minus 1)
+(ζ(z)minus 1
z minus 1
)
Επειδή έχουμε δείξει στο Λήμμα 1543 ότι η τελευταία παρένθεση
είναι ολομορφική για real(z) gt 0 και η τελευταία σειρά συγκλίνει
για real(z) gt 12 συμπεραίνουμε ότι η Φ(z) minus 1(z minus 1) έχει πόλουςμόνο στις ρίζες της ζ(z) για real(z) gt 12 Επειδή μας ενδιαφέρειτο πεδίο real(z) ge 1 και η ζ(z) δεν έχει ρίζες για real(z) gt 1 μένει να
αποδείξουμε ότι στο real(z) = 1 η ζ(z) δεν μηδενίζεταιΘα δειξουμε λοιπόν ότι αν a isin R 0 τότε ζ(1 + ia) ne 0 Ας
υποθέσουμε ότι η ζ(z) έχει ρίζα τάξης micro στο 1 + ia και τάξης νστο 1 + 2ia (αν όχι ν = 0) Επειδή φανερά ισχύει ζ(z) = ζ(z) ηζ(z) έχει ρίζα τάξης micro και στο 1minus ia και τάξης ν και στο 1minus2iaΆρα είναι της μορφής
ζ(z) = (z minus (1+ ia))micro(z minus (1minus ia))micro(z minus (1+ 2ia))ν(z minus (1minus 2ia))νh2(z)
όπου η h2 δεν μηδενίζεται σε κανένα από τα 1 plusmn ia και 1 plusmn 2iaΥπολογίζοντας την παράσταση ζprime(z)ζ(z) προκύπτει ότι
Φ(z) = minusmicroz minus (1+ ia) +
minusmicroz minus (1minus ia) +
minusνz minus (1+ 2ia)
+ minusνz minus (1minus 2ia)
+ h3(z)
όπου h3(z) ολομορφική για real(z) ge 1 Συνεπώς εύκολα υπολογίζου-
με ότι
limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn ia) = minusmicro
και
limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn 2ia) = minusν
Επιπλέον επειδή
ζ(z) = 1
z minus 1+ h1(z)
όπου η h1 είναι ολομορφική για real(z) gt 0 εύκολα υπολογίζουμε
ότι
minusεζprime(1+ ε)ζ(1+ ε) =
1+ ε2hprime1(1+ ε)1+ εh1(1+ ε)
rarr 1
καθώς ε rarr 0+ Οπότε
limεrarr0+
εΦ(1+ ε) = limεrarr0+
minusεζ
prime(1+ ε)ζ(1+ ε) minus ε
sump
logpp1+ε(p1+ε minus 1)
= 1
158 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Έχουμε δείξει λοιπόν ότι
limεrarr0+
εΦ(1+ ε) = 1 limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn ia) = minusmicro limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn 2ia) = minusν
Από αυτές τώρα έχουμε
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)Φ(1+ ε + ira) =
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)sump
logpp1 + ε + ira
=sump
logpp1+ε
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)1
pira
=sump
logpp1+ε
4sum
m=0
(4
m
)1
pi(mminus2)a
=sump
logpp1+ε
4sum
m=0
(4
m
)pminusiam2pia(4minusm)2
=sump
logpp1+ε (p
ia2 + pminusia2)4
=sump
logpp1+ε (2real(p
ia2))4 ge 0
Συνεπώς για ε gt 0 ισχύει
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)εΦ(1+ ε + ira) ge 0
και παίρνοντας όριο για ε rarr 0+ παίρνουμε 6 minus 8micro minus 2ν ge 0 Από
αυτό φανερά micro = 0 και συνεπώς ζ(1+ iα) ne 0 για καθε a isin R 0ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Για την απόδειξη του Θεωρήματος των Πρώτων αριθμών πα-
ρατηρούμε ότι
ϑ(x) lesumplex
logx = (logx)π(x)
άραϑ(x)x
le π(x)x logx
(156)
Επιπλέον για κάθε 0 lt ε lt 1 ισχύει
ϑ(x) gesum
x1minusεleplexlogp ge
sum
x1minusεleplex(1minusε) logx = (1minusε) logx
(π(x)minusπ(x1minusε)
)
Αλλά φανερά π(t) le t για κάθε t ge 2 οπότε εφαρμόζοντας αυτό
το φράγμα στην ποσότητα π(x1minusε) παίρνουμε ότι
ϑ(x) ge (1minus ε) logx(π(x)minus x1minusε)
154 Η ακολουθία πn 159
Η τελευταία μαζί με την (156) μας οδηγούν στην
ϑ(x)x
le π(x)x logx
le 1
1minus εϑ(x)x
+ logxxε
(157)
Αφού όμως limxrarrinfin(logx)xε = 0 αρκεί να δείξουμε ότι
limxrarrinfin
ϑ(x)x
= 1
Η απόδειξη για αυτό θα βασιστεί στην εξής παρατήρηση Αν
υπάρχει ε gt 0 ώστε να υπάρχουν οσοδήποτε μεγάλα x ώστε ϑ(x) ge(1+ ε)x τότε για αυτά τα x ισχύει
int (1+ε)xx
ϑ(t)minus tt2
dt geint (1+ε)xx
(1+ ε)x minus tt2
dt
επειδή η ϑ είναι αύξουσα Αλλάζοντας μεταβλητή θέτοντας y =tx προκύπτει ότι
int (1+ε)xx
ϑ(t)minus tt2
dt geint 1+ε
1
(1+ ε)minusyy2
dy gt 0
Άρα το όριο
limTrarrinfin
int T1
ϑ(t)minus tt2
dt (158)
δεν υπάρχει (από το κριτήριο Cauchy)
Ομοίως αν υπάρχει 0 lt ε lt 1 και οσοδήποτε μεγάλα x ώστεϑ(x) le (1minus ε)x τότε
int x(1minusε)x
ϑ(t)minus tt2
dt leint x(1minusε)x
(1minus ε)x minus tt2
dt =int 1
1minusε
1minus ε minus tt2
dt lt 0
οπότε και πάλι δεν υπάρχει το όριο (158) Συνεπώς θα έχουμε ο-
λοκληρώσει την απόδειξη του Θεωρήματος των Πρώτων Αριθμών
αν αποδείξουμε ότι το ολοκλήρωμα
intinfin1
ϑ(x)minus xx2
dx = limTrarrinfin
int T1
ϑ(t)minus tt2
dt
υπάρχει Για αυτό θα χρησιμοποιήσουμε την εξής πρόταση από
τη Μιγαδική Ανάλυση την οποία θα αποδείξουμε στο τέλος
προταση 1545 (D J Newman) Έστω ότι η f(t) ορισμένη για t ge 0
είναι φραγμένη τοπικά ολοκληρώσιμη και ότι η συνάρτηση g(z) =intinfin0 f(t)eminuszt dt για real(z) gt 0 επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 0
Τότε το ολοκλήρωμαintinfin0 f(t)dt υπάρχει και είναι ίσο με g(0)
160 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Για τις ανάγκες της απόδειξης του Θεωρήματος των πρώτων
αριθμών θέτουμε f(t) = ϑ(et)eminust minus 1 για την οποία πρέπει να α-
ποδείξουμε ότι είναι φραγμένη (προφανώς είναι τοπικά ολοκλη-
ρώσιμη γιατί είναι συνεχής στο R N) Επίσης
g(z) =intinfin
0f(t)eminuszt dt =
intinfin0
(ϑ(et)eminust minus 1
)eminuszt dt
=intinfin
0ϑ(et)eminust(1+z) minus
intinfin0eminuszt dt
=intinfin
0ϑ(et)eminust(1+z) dt minus 1
z
Παρατηρούμε όμως ότι αν αλλάξουμε μεταβλητή θέτοντας x = etκαι συμβολίσουμε με 2 = p1 lt p2 lt την ακολουθία των πρώτωναριθμών τότε
zintinfin
0eminusztϑ(et)dt = z
intinfin1
ϑ(x)xz+1
dx =infinsum
n=1
int pn+1
pn
ϑ(x)xz+1
dx
=infinsum
n=1
int pn+1
pnzϑ(pn)xz+1
dx
=infinsum
n=1
ϑ(pn)
(1
pznminus 1
pzn+1
)
και χρησιμοποιώντας άθροιση κατά παράγοντες (Λήμμα 1121) η
τελευταία ποσότητα ισούται με
infinsum
n=1
ϑ(pn)minus ϑ(pnminus1)pzn
=infinsum
n=1
logpnpzn
= Φ(z)
Συνεπώς ισχύει
g(z) = Φ(1+ z)1+ z minus 1
z
Συνοψίζοντας λοιπόν για να εφαρμόσουμε την Πρόταση 1545
και να ολοκληρωθεί η απόδειξη μας μένει να αποδείξουμε τους
εξής δύο ισχυρισμούς
bull η f(t) = ϑ(et)eminust minus 1 είναι φραγμένη
bull η g(z) επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 0
Το δεύτερο είναι άμεσο αφού είναι το περιεχόμενο της Πρότα-
σης 1544 Το πρώτο προκύπτει αμέσως από το ακόλουθο
λημμα 1546 (Chebyshev) Υπάρχει σταθερά C gt 0 ώστε ϑ(x) le Cxοπότε η f είναι φραγμένη
154 Η ακολουθία πn 161
Απόδειξη Για κάθε n isin N ισχύει
22n = (1+ 1)2n =(
2n0
)+ +
(2n2n
)ge(
2nn
)
Αλλά
eϑ(2n)minusϑ(n) =prod
nltple2n
p le(
2nn
)
διότι (2nn
)= (2n)(2nminus 1)(2(nminus 1))(2nminus 3)(2(nminus 2)) middot middot middot (n+ 1)
n(nminus 1) middot middot middot2 middot 1
και το τελευταίο κλάσμα είναι ακέραιος αλλά κανένας πρώτος
παράγοντας του αριθμητή (που αναγκαστικά είναι γνήσια μεγα-
λύτερος του n) δεν μπορεί να διαγραφεί με παράγοντα του παρο-νομαστή (που είναι μικρότερος ή ίσος του n)Άρα eϑ(2n)minusϑ(n) le 22n οπότε ϑ(2n) minus ϑ(n) le 2n log 2 Αυτό και
η Άσκηση 425 συνεπάγονται ότι υπάρχει σταθερά C gt 0 ώστε
ϑ(x) le Cx
1541 Απόδειξη της Πρότασης 1545
Για T gt 0 θέτουμε gT (z) =int T0 f(t)e
minuszt dt η οποία είναι φανερά ολο-μορφική για όλα τα z isin C Η απόδειξη θα γίνει αποδεικνύονταςότι limTrarrinfin(gT (0)) = g(0)Έστω ότι R gt 0 και θέτουμε C να είναι το σύνορο του z isin
C |z| le R και real(z) gt minusδ όπου το δ = δ(R) gt 0 είναι αρκετά
μικρό ώστε η g(z) να είναι ολομορφική στο C Εφαρμόζουμε τονολοκληρωτικό τύπο του Cauchy στη συνάρτηση
(g(z)minus gT (z))ezT(
1+ z2
T 2
)
στο 0 και παίρνουμε ότι
g(0)minus gT (0) =1
2πi
int
C
(g(z)minus gT (z))ezT(1+ z2R2
)
zdz
Έτσι αρκεί να δείξουμε ότι η ποσότητα στα δεξιά τείνει το μηδέν
καθώς το R τείνει στο άπειροΣτο ημικύκλο C+ = C cap z real(z) gt 0 έχουμε ότι
|g(z)minus gT (z)| =∣∣∣∣intinfinTf(t)eminuszt dt
∣∣∣∣ le finfinintinfinT|eminuszt|
= finfinintinfinTeminusreal(z)t dt = finfin
eminusreal(z)tminusreal(z)
∣∣∣∣∣infin
T
= finfineminusreal(z)T
real(z)
162 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Επειδή |R2 + z2| = |zz + z2| = |z||z + z| = 2real(z) middot R ισχύει∣∣∣∣∣ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ = ereal(z)T
∣∣∣∣∣R2 + z2
R2z
∣∣∣∣∣ = ereal(z)T 2real(z)
R2
Οπότε ∣∣∣∣∣(g(z)minus gT (z)
)ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ le2finfinR2
Συνεπώς
∣∣∣∣∣1
2πi
int
C+
(g(z)minus gT (z)
)ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ lefinfinπiR2
int
C+dz = finfin
R
Άρα στο C+ το ολοκλήρωμα πάει στο μηδέν καθώς R rarrinfinΜένει να ελέγξουμε το ολοκλήρωμα στο Cminus = C cap z real(z) lt 0
Για αυτή την καμπύλη θα εξετάσουμε ξεχωριστά τις g και gT Αφού η gT είναι αναλυτική η καμπύλη Cminus μπορεί να αντικατα-σταθεί από το ημικύκλιο Cprimeminus = z isin C |z| = R real(z) lt 0 Τοολοκλήρωμα τώρα φράσσεται ως εξής
∣∣∣∣∣1
2πi
int
CprimeminusgT (z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣
le 1
2π
int
Cprimeminus|gT (z)|
∣∣∣∣∣ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ dz
Αλλά
|gT (z)| le finfinint T
0|eminuszt|dt le finfin
int Tminusinfin|eminuszt|dt = finfinereal(z)T
|real(z)|
Οπότε ∣∣∣∣∣1
2πi
int
CprimeminusgT (z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣ lefinfinR
Τέλος για το ολοκλήρωμα με την g(z) ισχύει∣∣∣∣∣
1
2πi
int
Cminusg(z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣
le 1
2π
int
Cminus
∣∣∣∣∣g(z)(
1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ middot eminus|real(z)|T dz
αφού real(z) lt 0 Η τελευταία παράσταση όμως μπορεί να γίνει
οσοδήποτε μικρή για T rarrinfinΒάζοντας όλα τα παραπανω μαζί και παίρνοντας lim sup κα-
ταλήγουμε στο ότι
lim supTrarrinfin
∣∣g(0)minus gT (0)∣∣ le 2finfin
R
154 Η ακολουθία πn 163
για κάθε R gt 0 οπότε
lim supTrarrinfin
∣∣g(0)minus gT (0)∣∣ = 0
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Βιβλιογραφία
[1] Απόστολος Γιαννόπουλος Απειροστικός Λογισμός Ι amp ΙΙ (Ση-
μειώσεις Μαθήματος)
httpusersuoagr˜apgiannopnoteshtml
[2] Δημήτριος Κάππος Μαθήματα Αναλύσεως Απειροστικός
Λογισμός Α
[3] Στυλιανός Νεγρεπόντης Σταύρος Γιωτόπουλος Ευστάθιος
Γιαννακούλιας Απειροστικός Λογισμός Ι Συμμετρία 1997
2004
[4] Σωτήρης Ντούγιας Απειροστικός Λογισμός Ι Πανεπιστήμιο
Ιωαννίνων 2000 2004
[5] Αντώνης Τσολομύτης Σύνολα και Αριθμοί Leader Books 2004
[6] Robert Bartle The elements of Real Analysis 2nd ed John Wiley amp Sons
1989
[7] Konrad Knopp Infinite sequences and series Dover Publications 1956
[8] Thomas William Korner A companion to Analysis Graduate Studies in
Mathematics vol 62 American Mathematical Society 2004
[9] Serge Lang A first Course in Calculus 5th ed Undergraduate Texts in
Mathematics Springer-Verlag 1986
[10] Pierre Simon Laplace Memoir on the probability of causes of events
tome sixieme of Memoires de Mathematique et de Physique English
translation by S M Stigler Statist Sci 1(19)364ndash378 1986
[11] D J Newman Simple analytic proof of the prime number theorem
Amer Math Monthly 87 (1980) 693ndash696
[12] Reinhold Remmert Classical Topics in Complex Function Theory vo-
lume 172 of Graduate Texts in Mathematics Springer Verlag 1998
166 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[13] Walter Rudin Principles of Mathematical Analysis 3rd edition McGraw
Hill International Editions 1976
[14] Karl Stromberg An introduction to Classical Real Analysis Chapman amp
Hall 1996
Ευρετήριο ελληνικών όρων
Σύμβολα
άνω
όριο ακολουθίας 73
φράγμα ακολουθίας 31
φραγμένη ακολουθία 31
πέρας ακολουθίας 32
άνω όριο ακολουθίας 74
άθροιση κατά παράγοντες 124
άθροισμα ακολουθιών 21
όριο
ακολουθίας 45
υπακολουθιακό 73
όροι ακολουθίας 19
αύξουσα ακολουθία 27
ακολουθία 19
άνω όριο 73 74
άνω φράγμα 31
άνω φραγμένη 31
άνω πέρας 32
όριο 45
όροι 19
αύξουσα 27
ανώτερο όριο 73 74
αποκλίνουσα 55
απολύτως φραγμένη 31
βασική 53
γνησίως αύξουσα 27
γνησίως μονότονη 27
γνησίως φθίνουσα 27
ελάχιστο άνω φράγμα 32
επάλληλες 79
κάτω όριο 73 74
κάτω φραγμένη 31
κάτω πέρας 32
κανόνας Lrsquo Hospital 81
κατώτερο όριο 73 74
μέγιστο κάτω φράγμα 32
μερικό άθροισμα 89
μηδενική 39
μονότονη 27
φραγμένη 31
φραγμένης κύμανσης 126
φθίνουσα 27
σύνολο όρων 19
σειρά της 89
συγκλίνουσα 45
τελικό τμήμα 19
Cauchy 53
infimum 32
supremum 32
ακολουθίες
λήμμα του Stoltz 81
ακολουθίες ισοσυγκλίνουσες 50
ανώτερο
όριο ακολουθίας 73
ανώτερο όριο ακολουθίας 74
αναδιάταξη
φυσικών αριθμών 128
σειράς 127
αναδιάταξη σειράς 128
ανισότητα
Bernoulli 10
ανισότητα αριθμητικού γεω-
μετρικούς αρμονικού μέσου
80
ανοικτή περιοχή σημείου 39
απόλυτη σύγκλιση σειράς 98
απλή σύγκλιση σειράς 98
αποκλίνουσα ακολουθία 55
απολύτως φραγμένη ακολου-
θία 31
αριθμητικός μέσος 79
αριθμητικός-αρμονικός μέσος
83
αριθμογεωμετρικός μέσος 84
αρμονική σειρά 98
αρμονικός μέσος 79
168 Ευρετηριο ελληνικων ορων
αρρητότητα του e 61
αρχή της καλής διάταξης 9
βασική ακολουθία 53
βασική τριγωνομετρική ταυτότη-
τα 14
γεωμετρική σειρά 89
γεωμετρικός μέσος 79
γινόμενο ακολουθιών 21
γνησίως
αύξουσα ακολουθία 27
μονότονη ακολουθία 27
φθίνουσα ακολουθία 27
διαφορά ακολουθιών 21
διωνυμικό ανάπτυγμα 11
εκθετική συνάρτηση 56 59
ελάχιστο
άνω φράγμα ακολουθίας
32
υπακολουθιακό όριο 74
εναλλάσουσα σειρά 123
επάλληλες ακολουθίες 79
επαγωγή 9
ιδιότητα Cauchy 96
ισότητα ακολουθιών 21
ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες 50
κάτω
όριο ακολουθίας 73
φραγμένη ακολουθία 31
πέρας ακολουθίας 32
κάτω όριο ακολουθίας 74
κέντρο περιοχής 39
καλή διάταξη του N 9
κανόνας Lrsquo Hospital για ακο-
λουθίες 81
κατώτερο
όριο ακολουθίας 73
κατώτερο όριο ακολουθίας 74
κριτήριο
n-στης ρίζας του Cauchy
112
λόγου ακολουθιών 43
λόγου ακολουθιών ορια-
κό 51
λόγου Drsquo Alambert 110
λογαριθμικό 116
ολοκληρωτικό 107
οριακής σύγκρισης 100
οριακής σύγκρισης λόγων
101
φράγματος 95
σύγκρισης 99
συμπύκνωσης του Cauchy
104
Cauchy 96
Bertrand 117 118
Gauss 119
Dini-Kummer 102
Dirichlet 124 125
Leibniz 123
Raabe-Duhamel 115
λήμμα του Stoltz 81
λόγος γεωμετρικής σειράς 89
λογαριθμικό κριτήριο 116
μέγιστο
κάτω φράγμα ακολουθίας
32
υπακολουθιακό όριο 74
μέσος
αριθμητικός 79
αριθμητικός-αρμονικός 83
αριθμογεωμετρικός 84
αρμονικός 79
γεωμετρικός 79
μέθοδος Laplace 146
μερικό άθροισμα ακολουθίας
89
μηδενική ακολουθία 39
μονότονη ακολουθία 27
μοναδικότητα ορίου ακολουθίας
45
ολοκληρωτικό κριτήριο 107
οριακό κριτήριο λόγου ακολου-
θιών 51
ορισμός της εκθετικής συνάρ-
τησης 59
φραγμένη ακολουθία 31
φθίνουσα ακολουθία 27
Ευρετηριο ελληνικων ορων 169
περιοχή σημείου 39
πηλίκο ακολουθιών 22
σύγκλιση ακολουθιών 39
σύνολο όρων ακολουθίας 19
σύνθεση ακολουθιών 22
σειρά 89
αρμονική 98
γεωμετρική 89
εναλλάσουσα 123
τηλεσκοπική 102
σειρές
n-στης ρίζας του Cauchy
112
αναδιατάξεις 127 128
απόλυτη σύγκλιση 98
απλή σύγκλιση 98
εναλλάσουσες 123
κριτήριο λόγου Drsquo Alambert
110
κριτήριο λογαριθμικό 116
κριτήριο οριακής σύγκρι-
σης 100
κριτήριο οριακής σύγκρι-
σης λόγων 101
κριτήριο φράγματος 95
κριτήριο σύγκρισης 99
κριτήριο συμπύκνωσης του
Cauchy 104
κριτήριο Cauchy 96
κριτήριο Bertrand 118
κριτήριο Gauss 119
κριτήριο Dini-Kummer 102
κριτήριο Dirichlet 124 125
κριτήριο Leibniz 123
κριτήριο Raabe-Duhamel 115
ολοκληρωτικό κριτήριο 107
τηλεσκοπικές 102
συγκλίνουσα ακολουθία 45
τύπος του Stirling 152
τελικά ανήκειικανοποιεί 39
τελικό τμήμα ακολουθίας 19
τηλεσκοπικές σειρές 102
θεώρημα
Bolzano-Weierstraszlig 53
Riemann 130
υπακολουθία 20
υπακολουθιακό όριο 73
Παραγωγή LATEX2ε
6 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
59 Βασικά όρια 63
6 lim sup και lim inf 73
61 Το σύνολο των υπακολουθιακών ορίων 73
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 75
7 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι 79
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων 79
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος 83
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος 84
II Σειρες 87
8 Γενικά περί σειρών 89
81 Ορισμοί 89
82 Πράξεις με σειρές 92
9 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών 95
91 Το κριτήριο φράγματος 95
92 Το κριτήριο Cauchy 96
93 Το κριτήριο σύγκρισης 99
94 Τηλεσκοπικές σειρές 102
941 Το κριτήριο Dini-Kummer 102
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy 104
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο 107
10 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης 109
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά 110
1011 Το κριτήριο λόγου 110
1012 Το κριτήριο n-στης ρίζας του Cauchy 112
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συνάρτηση 113
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np 115
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p) 117
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 119
11 Εναλλάσουσες σειρές 123
111 Το κριτήριο Leibniz 123
112 Το κριτήριο Dirichlet 124
12 Αναδιατάξεις σειρών 127
121 Αναδιατάξεις των φυσικών αριθμών 128
122 Αναδιατάξεις σειρών 128
123 Το θεώρημα Riemann 130
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 7
III Βασικες εννοιες στα απειρογινομενα 135
13 Γενικά περί απειρογινομένων 137
14 Κριτήρια σύγκλισης απειρογινομένων 139
IV Ασυμπτωτικη συμπεριφορα ακολουθιων και σειρων141
15 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών 143
151 Η ακολουθία n 144
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ 145
153 Η μέθοδος Laplace 146
154 Η ακολουθία πn 155
1541 Απόδειξη της Πρότασης 1545 161
Βιβλιογραφία 165
Ευρετήριο Ελληνικών Όρων 167
Κεφάλαιο 1
Προαπαιτούμενα
Στο κεφάλαιο αυτό συγκεντρώνουμε υλικό που είναι απαραίτητο
για την μελέτη των ακολουθιών και των σειρών Δεν είναι απα-
ραίτητο να διαβαστεί όλο πριν ξεκινήσει κανείς το Κεφάλαιο 1
αλλά μπορεί να ανατρέχει σε αυτό κάθε φορά που θα το χρεια-
στεί
11 Επαγωγή
Υποθέτουμε ότι το σύνολο των Φυσικών αριθμών N είναι γνωστό
Επαγωγή ονομάζουμε την εξής ιδιότητα Αν ένα σύνολο A sube N έχειτις ιδιότητες
1 isin A και για κάθε n isin A ισχύει n+ 1 isin A
τότε αναγκαστικά A = N Αυτό είναι πιστευτό διότι αφού 1 isin Aαπό την παραπάνω ιδιότητα (αν n isin A τότε n + 1 isin A) τότε2 = 1 + 1 isin A Επαναλαμβάνοντας συμπεραίνουμε 3 = 2 + 1 isin Aκαι μετά 4 = 3 + 1 isin A κλπ Γράψαμε ότι είναι laquoπιστευτόraquo διότιαποτελεί αξίωμα ότι σε αυτή την περίπτωση A = N μια και δενμπορούμε να κάνουμε άπειρο πλήθος ελέγχων Πολλά βιβλία πα-
ρουσιάζουν ως αξίωμα άλλες ισοδύναμες με αυτή προτάσεις και
στη συνέχεια αποδεικνύουν την ιδιότητα της επαγωγής Συχνά
παρουσιάζεται ως αξίωμα η αρχή της καλής διάταξης για το N
κάθε υποσύνολο του N έχει ελάχιστο στοιχείο Η αρχή της καλής
διάταξης αποδεικνύεται ότι είναι ισοδύναμη με την επαγωγή Για
λεπτομέρειες μπορεί κανείς να ανατρέξει στο [5]
Η Επαγωγή χρησιμοποιείται συνήθως με την εξής μορφή Αν
ένας ισχυρισμός (μια πρόταση) εξαρτάται από το n για πα-
10 Προαπαιτούμενα
ράδειγμα η πρόταση
1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
για να αποδειξουμε ότι ισχύει για κάθε n isin N θέτουμε
A =n isin N ισχύει ότι 1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
Αν δείξουμε ότι 1 isin A και όποτε n isin A τότε n + 1 isin A θα έχουμεαποδείξει με την Επαγωγή ότι A = N που σημαίνει ότι η ζητούμε-νη σχέση ισχύει για κάθε n isin N Έτσι για να αποδείξουμε την
παραπάνω κάνουμε τους εξής δύο ελέγχους
(i) ελέγχουμε αν 1 isin A 1 = 121(1+ 1) το οποίο είναι αληθές
(ii) υποθέτουμε ότι ισχύει n isin A (ονομάζεται laquoεπαγωγική υπόθε-σηraquo) δηλαδή ότι ισχύει
1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
και πρέπει να αποδείξουμε ότι n+ 1 isin A δηλαδή ότι
1+2+3+ +n+ (n+1) = 1
2(n+1)((n+1)+1) = 1
2(n+1)(n+2)
Πράγματι από την επαγωγική υπόθεση θα έχουμε ότι
1+ 2+ 3+ +n+ (n+ 1) = 1
2n(n+ 1)+ (n+ 1)
= (n+ 1)(
1
2n+ 1
)
= (n+ 1)n+ 2
2= 1
2(n+ 1)(n+ 2)
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
111 Η ανισότητα Bernoulli
Στη συνέχεια σε διάφορα σημεία θα χρειαστούμε μια πολύ στοι-
χειώδη αλλά ταυτόχρονα σημαντική ανισότητα
λημμα 111 (Ανισότητα Bernoulli) Για κάθε θ gt minus1 και για κάθε
n isin N ισχύει(1+ θ)n ge 1+nθ
Η ισότητα ισχύει αν και μόνο αν είτε θ = 0 είτε n = 1
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα 11
Απόδειξη Αν θ = 0 η ανισότητα είναι προφανής (ως ισότητα)
Έστω ότι θ ne 0 Για n = 1 προφανώς ισχύει ως ισότητα Για n = 2
έχουμε
(1+ θ)2 = 1+ 2θ + θ2 gt 1+ 2θ
Ας υποθέσουμε ότι (1+ θ)n gt 1+nθ Τότε
(1+ θ)n+1 = (1+ θ)(1+ θ)n gt (1+ θ)(1+nθ) = 1+ (n+ 1)θ +nθ2
gt 1+ (n+ 1)θ
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα
Γενίκευση των γνωστών ταυτοτήτων
(a+ b)2 = a2 + 2ab + b2
και
(a+ b)3 = a3 + 3a2b + 3ab2 + b3
αποτελεί η ταυτότητα γνωστή ως διωνυμικό ανάπτυγμα για
κάθε a b isin R 0 και για κάθε n isin N ισχύει
(a+ b)n =nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
όπου (nk
)= n
k(nminus k)
Υπενθυμίζουμε ότι n = 1 middot 2 middot 3 middot middot middotn και εξrsquo ορισμού 0 = 1
Η απόδειξη αυτής της ταυτοότητας γίνεται με επαγωγή στο
n Για n = 1 το άθροισμα ισούται με
1sum
k=0
(1
k
)akb1minusk =
(1
0
)a0b1minus0 +
(1
1
)a1b1minus1 = a+ b
διότι (1
0
)= 1
0(1minus 0)= 1 και
(1
1
)= 1
1(1minus 1)= 1
Προχωράμε με το επαγωγικό βήμα Υποθέτουμε ότι ισχύει η
(a+ b)n =nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
12 Προαπαιτούμενα
Πρέπει να αποδείξουμε ότι
(a+ b)n+1 =n+1sum
k=0
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk
Χρησιμοποιώντας την επαγωγική υπόθεση έχουμε
(a+ b)n+1 = (a+ b)(a+ b)n = (a+ b)nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
=nsum
k=0
(nk
)ak+1bnminusk +
nsum
k=0
(nk
)akb(n+1)minusk
θέτοντας s = k+1 και γράφοντας ξεχωριστά τον s = n+1 όρο στο
πρώτο και τον k = 0 όρο στο δεύτερο
= an+1 +nsum
s=1
(n
s minus 1
)asb(n+1)minuss +
nsum
k=1
(nk
)akb(n+1)minusk + bn+1
μετονομάζοντας το s σε k και βάζοντας μαζί τα δύο αθροίσματακαταλήγουμε στην
= an+1 +nsum
k=1
((n
kminus 1
)+(nk
))akb(n+1)minusk + bn+1
Όμως επειδή (n+ 1) = (n+ 1) middotn θα ισχύει(n
kminus 1
)+(nk
)= n
(kminus 1)(nminus (kminus 1))+ n
k(nminus k)
= n
(kminus 1)(nminus k)
(1
nminus k+ 1+ 1
k
)
= n
(kminus 1)(nminus k)k+nminus k+ 1
k((n+ 1)minus k)
= n
(kminus 1)(nminus k)n+ 1
k((n+ 1)minus k)
= (n+ 1)k((n+ 1)minus k)
=(n+ 1
k
)
Άρα επειδή(n+1n+1
)=(n+1
0
)= 1
(a+ b)n+1 = an+1 +nsum
k=1
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk + bn+1
=n+1sum
k=0
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk
13 Η τριγωνική ανισότητα 13
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
13 Η τριγωνική ανισότητα
προταση 131 Για κάθε δύο πραγματικούς αριθμούς x και y ισχύειη τριγωνική ανισότητα
∣∣|x| minus |y|∣∣ le |x plusmny| le |x| + |y|
Απόδειξη Η δεξιά ανισότητα προκύπτει από την ιδιότητα
plusmna le |a|
plusmn2xy le |2xy| = 2|x| |y|
προσθέτουμε και στα δύο μέλη τους x2 = |x|2 και y2 = |y|2
x2 plusmn 2xy +y2 le |x|2 + 2|x| |y| + |y|2
άρα
|x plusmny|2 le (|x| + |y|)2
οπότε |x plusmny| le |x| + |y|Για την ανισότητα στα αριστερά
|x| = |(x plusmny)∓y| le |x plusmny| + |y|
άρα |x| minus |y| le |x plusmny| Ομοίως
|y| = |(x plusmny)∓ x| le |x plusmny| + |x|
άρα |y| minus |x| le |x plusmny| Δηλαδή
plusmn(|x| minus |y|) le |x plusmny|
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές
ανισότητες
Οι τριγωνομετρικές συναρτήσεις ορίζονται στο παρακάτω σχήμα
Τη γωνία θ τη μετράμε σε ακτίνια δηλαδή η ορθή γωνία είναιείναι π2 ≃ 157079 και ολόκληρος ο κύκλος είναι 2π ≃ 628318
14 Προαπαιτούμενα
1
1
θ
cscθ
secθ
cosθ
sinθ
tanθ
cotθ
Επειδή ο κύκλος έχει ακτίνα 1 από το Πυθαγόρειο Θεώρημα
ισχύει
cos2 θ + sin2 θ = 1
ταυτότητα που ονομάζεται laquoβασική τριγωνομετρική ταυτότηταraquo
Είναι χρήσιμο να απομνημονεύσουμε την παραπάνω ταυτότη-
τα μαζί με την
cos2θ minus sin2 θ = cos(2θ)
Από αυτές προκύπτουν διάφορες ταυτότητες όπως
cos(2θ) = 1minus 2 sin2 θ = 2 cos2 θ minus 1
sin(2θ) = 2 sinθ cosθ
Και επειδή tanθ = sinθ cosθ και cotθ = cosθ sinθ προκύπτουνοι
tan(2θ) = 2 tanθ1minus tan2 θ
cot(2θ) = cot2 θ minus 1
2 cotθ
Οι ποσότητες secθ και cscθ ονομάζονται τέμνουσα (secant) και
συντέμνουσα (cosecant) και ισχύει
secθ = 1
cosθcscθ = 1
sinθ
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές ανισότητες 15
Επίσης ισχύουν οι σχέσεις
sin(θ plusmnϕ) = sinθ cosϕ plusmn cosθ sinϕ
cos(θ plusmnϕ) = cosθ cosϕ ∓ sinθ sinϕ
tan(θ plusmnϕ) = tanθ plusmn tanϕ1∓ tanθ tanϕ
cot(θ plusmnϕ) = cotθ cotϕ ∓ 1
cotθ plusmn cotϕ
sin(θ +ϕ) sin(θ minusϕ) = sin2 θ minus sin2ϕ
cos(θ +ϕ) cos(θ minusϕ) = cos2 θ minus sin2ϕ
προταση 141 Για κάθε minusπ2 lt θ lt π2 και θ ne 0 ισχύει
cosθ le sinθθ
le 1
Απόδειξη Η ανισότητα προκύπτει εύκολα από τον τριγωνο-
μετρικό κύκλο αν ονομάσουμε O το κέντρο του κύκλου ακτίναςOA = 1 όπου A στον x-άξονα C το σημείο που η γωνία θ τέμνειτον άξονα των εφαπτομένων και B το σημείο που η OC τέμνειτον κύκλο (δείτε σχήμα)
O A
C
B
τότε φανερά το εμβαδόν του τριγώνου OAB είναι μικρότερο τουεμβαδού του κυκλικού τομέα OAB το οποίο με τη σειρά του είναι
16 Προαπαιτούμενα
μικρότερο του εμβαδού του τριγώνου OAC Δηλαδή
1
2| sinθ| lt 1
2|θ| lt 1
2| tanθ| (11)
Αν θ isin (0 π2] τότε όλες οι παραπάνω ποσότητες είναι θετικέςκαι άρα
sinθ le θ le sinθcosθ
Συνεπώςsinθθ
le 1 και cosθ le sinθθ
δηλαδή η ζητούμενη
Αν τώρα θ isin [minusπ20)] η (11) γίνεται
minus sinθ lt minusθ lt minus sinθcosθ
Άραminus sinθminusθ le 1 δηλαδή
sinθθ
le 1
και
cosθ le minus sinθminusθ = sinθ
θ
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
πορισμα 142 Για κάθε x isin R ισχύει | sinx| le |x|Απόδειξη Αν |x| le 1 τότε η ανισότητα ισχύει από την Πρότα-
ση 141 διότι x isin [minusπ2 π2] αφού π2 gt 1 Αν |x| ge 1 η ζητο-
ύμενη ανισότητα ισχύει προφανώς αφού πάντα | sinx| le 1
Μέρος I
Ακολουθίες
Κεφάλαιο 2
Γενικά περί ακολουθιών
21 Ακολουθίες και υπακολουθίες
ορισμος 211 Κάθε συνάρτηση f A sube N ֏ R όπου το A είναιάπειρο σύνολο λέγεται ακολουθία πραγματικών αριθμών ή απλά
ακολουθία
Για τις ακολουθίες δεν χρησιμοποιούμε το γράμμα f αλλά γράμ-ματα όπως a b c x y z α β γ κλπ Επίσης αντί να γράφου-με a(n) για την τιμή της a στο n isin N γράφουμε an Αν θέλουμενα αναφερθούμε σε μια ακολουθία δεν γράφουμε laquoη ακολουθία
a A rarr Rraquo αλλά laquoη ακολουθία (an)nisinAraquo Αν A = N εκτός από
laquoη ακολουθία (an)nisinNraquo μπορεί να γράψουμε και (an)infinn=1 Αν δεν
υπάρχει λόγος να δηλώσουμε το πεδίο ορισμού γράφουμε laquoη α-
κολουθία (an)raquo Τέλος αν δεν υπάρχει περίπτωση σύγχυσης γιααπλοποίηση του συμβολισμού γράφουμε ακόμα και laquoη ακολουθία
anraquo παραλείποντας και τις παρενθέσεις Συχνά (αλλά όχι πάντα)το πεδίο ορισμού θα είναι όλο το σύνολο N
παραδειγμα 212 Η συνάρτηση (an)nisinN με an = 1n είναι μια ακο-
λουθία Έχουμε a1 = 1 a2 = 12 a3 = 1
3 κλπ Μια άλλη είναι η
ακολουθία bn = n όπου b1 = 1 b2 = 2 = 1middot2 = 2 b3 = 3 = 1middot2middot3 = 6
b4 = 4 = 1 middot 2 middot 3 middot 4 = 24 κλπ
ορισμος 213 Οι αριθμοί an δηλαδή οι τιμές της ακολουθίας(an)nisinA για κάθε n isin A λέγονται όροι της ακολουθίας Ο όρος an(δηλαδή η τιμή της ακολουθίας στο n) ονομάζεται n-στός όρος ήγενικός όρος της ακολουθίας (an)nisinA Το σύνολο an n isin A ονο-μάζεται σύνολο των όρων της ακολουθίας ενώ για κάθε m isin Nκάθε σύνολο της μορφής an n isin A και n gem ονομάζεται τελι-κό τμήμα της ακολουθίας
20 Γενικά περί ακολουθιών
Μια ακολουθία ορίζεται είτε με έναν τύπο για τον n-στό τηςόρο (όπως an = 1n) είτε αναδρομικά (για παράδειγμα a1 = 1 και
an+1 = an2 για κάθε n isin N) είτε με άλλο τρόπο με τον οποίο κα-θορίζονται με ακρίβεια όλοι οι όροι της και όχι με την παράθεση
λίγων όρων Με το τελευταίο εννοούμε ότι δεν έχει νόημα η φράση
laquoθεωρούμε την ακολουθία 11
21
31
4 raquo
διότι δεν είναι σαφές αν πρόκειται για την ακολουθία με τύπο
1n ή για την ακολουθία με τύπο
1
n+ (nminus 1)(nminus 2)(nminus 3)(nminus 4)
οι οποίες διαφέρουν από τον πέμπτο όρο και μετά ή κάποια άλλη
που ξεκινάει με αυτούς τους όρους
Αν περιορίσουμε μια ακολουθία σε ένα άπειρο υποσύνολο του
πεδίου ορισμού της τότε ο περιορισμός αυτός λέγεται υπακολου-
θία της αρχικής ακολουθίας
ορισμος 214 Υποθέτουμε ότι η ακολουθία an είναι ορισμένη γιακάθε n isin A sube N Αν B άπειρο υποσύνολο του A τότε η ακολουθίαan|nisinB ονομάζεται υπακολουθία της an
παραδειγμα 215 Θεωρήστε την ακολουθία an = 1n Αν αντί για
όλα τα n isin N χρησιμοποιήσουμε μόνο τους άρτιους n θα πάρουμεμια υπακολουθία της αρχικής Αυτή η υπακολουθία είναι η anμε n άρτιο Επειδή κάθε άρτιος είναι της μορφής 2n για n isin Nμπορούμε να πούμε ότι αυτή η υπακολουθία είναι η a2n = 1
2n
Έτσι ενώ η an έχει όρους τους
11
21
31
41
51
61
71
8
η υπακολουθία a2n έχει τους όρους
1
21
41
61
8
παραδειγμα 216 Θεωρούμε ένα (σταθερό) m isin N και μια ακολου-θία (an)nisinN Ορίζουμε την ακολουθία bn = am+n για κάθε n isin NΗ bn είναι υπακολουθία της an αφού φανερά
bn = an∣∣nisinN ngtm
Παρατηρώντας ότι το σύνολο των όρων της bn είναι το σύνολο
am+1 am+2 am+3
συμπεραίνουμε ότι κάθε τελικό τμήμα της an είναι υπακολουθίατης
22 Πράξεις ακολουθιών 21
ορισμος 217 Δυο ακολουθίες (an)nisinA και (bn)nisinB λέγονται ίσες ανA = B και an = bn για κάθε n isin A
Ασκήσεις
ασκηση 211 Περιγράψτε τις υπακολουθίες των laquoάρτιων όρωνraquo των α-
κολουθιών
n (minus1)n
ασκηση 212 Δείξτε ότι η φράση
laquoθεωρούμε την ακολουθία 4143475361718397113131 raquo
δεν αναφέρεται απαραίτητα σε μια υπακολουθία των πρώτων φυσικών
αριθμών εξετάζοντας τους όρους της an = n2minusn+41 μέχρι τον τεσσαρα-
κοστό πρώτο όρο
Ομοίως ελέγξτε ότι η ακολουθία bn = n2minus79n+1601 παράγει πρώτους
αριθμούς μέχρι τον ογδοηκοστό όρο αλλά b81 = 1763 = 41 middot 43
ασκηση 213 Αν an είναι το πλήθος όλων των διαγωνίων ενός κυρτούn-γώνου δείξτε επαγωγικά ότι an = (n2 minus 3n)2
22 Πράξεις ακολουθιών
Αν δυο ακολουθίες an και bn ορίζονται για κάθε n isin A sube N ορίζο-ναι και όλες οι πράξεις μεταξύ τους με τον αναμενόμενο τρόπο
ορισμος 221 Η ακολουθία sn όπου sn = an + bn για κάθε n isin Aονομάζεται άθροισμα των ακολουθιών an και bn Η ακολουθίαdn = an minus bn ονομάζεται διαφορά των ακολουθιών an και bn Ηακολουθία pn = anbn για κάθε n isin A ονομάζεται γινόμενο τωνακολουθιών an και bn
Αν an = 1n3 και bn = n2 τότε
an + bn = 1
n3+n2 = 1+n5
n3
an minus bn = 1
n3minusn2 = 1minusn5
n3
anbn = 1
n3middotn2 = 1
n
Ειδικά για το πηλίκο δύο ακολουθιών θα πρέπει να προσέξουμε
ώστε η ακολουθία στον διαιρέτη να μην έχει μηδενικούς όρους
22 Γενικά περί ακολουθιών
ορισμος 222 Αν οι an και bn είναι ακολουθίες με n isin A sube N καιεπιπλέον bn ne 0 για κάθε n isin A τότε η ακολουθία qn = anbnονομάζεται πηλίκο των ακολουθιών an και bn
Αν an = 1n3 και bn = n2 όπως παραπάνω τότε ισχύει bn = n2 ne 0
για κάθε n isin N οπότε ορίζεται το πηλίκο anbn = 1n5
Τέλος ορίζεται και η σύνθεση ακολουθιών ως εξής
ορισμος 223 Αν η kn είναι μια ακολουθία kn A rarr B όπου AB sube N και xn μια ακολουθία με πεδίο ορισμού το B τότε ορίζεται ηακολουθία cn = xkn η οποία ονομάζεται σύνθεση των ακολουθιώνkn και xn
παρατηρηση 224 Αν για την ακολουθία kn του προηγούμενου ο-ρισμού ισχύει
k1 lt k2 lt k3 lt
δηλαδή kn lt kn+1 για κάθε n isin N τότε η σύνθεση με την xn είναιμια υπακολουθία της xn Πράγματι αυτό είναι φανερό αφού
xkn = xn∣∣kn nisinN
Αυτό ισχύει και αντίστροφα έστω ότι η yn = xn|B μια υπακολου-θία της xn Το σύνολο B γράφεται στη μορφή B = kn n isin N μεk1 lt k2 lt k3 lt αφού το B έχει ελάχιστο στοιχείο έστω το k1
και στη συνέχεια το B k1 έχει ελάχιστο στοιχείο έστω το k2
και ούτω καθrsquo εξής (εδώ χρησιμοποιήσαμε την καλή διάταξη του
N)
Για παράδειγμα ας θεωρήσουμε τις ακολουθίες kn = n2 isin N καιxn = 1n με πεδίο ορισμού το σύνολο N Η σύνθεσή τους είναι ηακολουθία cn = xkn = xn2 Δηλαδή πρόκειται για υπακολουθία της
xn η xn έχει όρους
1
11
21
31
41
51
61
71
81
9
1
10
1
11
ενώ η cn = xn2 έχει όρους
1
12= 1
1
1
22= 1
4
1
32= 1
9
παρατηρηση 225 Αν θεωρήσουμε μια kn N rarr N η οποία δεν ι-
κανοποιεί την k1 lt k2 lt τότε δεν είναι απαραίτητο η xkn ναείναι υπακολουθία της xn Για παράδειγμα θεωρούμε την k1 = 2
k2 = 1 lt k1 kn = n για κάθε n ge 3 και την ακολουθία xn = 1nΤο πεδίο τιμών της cn = xkn είναι το ίδιο με αυτό της xn Έτσιαν ισχύει cn = xn|B για κάποιο B sube N ο μόνος τρόπος να ανήκει
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 23
το 12 στο πεδίο τιμών της cn είναι να ισχύει 2 isin B (αφού η xnισούται με 12 μόνο για n = 2) Αλλά τότε θα έπρεπε να ισχύει
c2 = x2 το οποίο είναι ψευδές αφού
c2 = xk2 = x1 = 1 ne1
2= x2
23 Εφαρμογές και παραδείγματα
Πολλές φορές παρόλο που η παράθεση πεπερασμένου πλήθους
όρων δεν μπορεί να ορίσει μια ακολουθία όπως είδαμε στην Ε-
νότητα 21 ορίζουμε ακολουθίες ως αθροίσματα για παράδειγμα
της μορφής xn = 1+ 12+ 1
3+ + 1
n στο οποίο εμφανίζονται πεπε-
ρασμένο πλήθος όρων Τέτοιες εκφράσεις όμως είναι σαφείς από
τον γενικό προσθετέο που φαίνεται στον τελευταίο όρο της έκ-
φρασης Δηλαδή ο υπολογισμός της xn απαιτεί να προσθέσουμεόλα τα κλάσματα 1k για k isin N και k le n Έτσι για να κατα-λάβουμε μέχρι ποιο κλάσμα προσθέτουμε κάθε φορά κοιτάμε τον
τελευταίο όρο του αθροίσματος
παραδειγμα 231 Γράψτε τους τρεις πρώτους όρους της ακολου-
θίας xn = 1+ 12+ + 1
n
Για να βρούμε τον πρώτο όρο κοιτάμε με τι ισούται το 1nόταν n = 1 Επειδή αυτό ισούται με 11 = 1 συμπεραίνουμε ότι
το άθροισμα θα σταματήσει στο 1 δηλαδή x1 = 1 Για να βρούμε
τον x2 παρατηρούμε ότι το 1n ισούται με 12 όταν n = 2 άρα
το άθροισμα θα σταματήσει στο 12 δηλαδή x2 = 1+ 12 Ομοίωςx3 = 1+ 12+ 13
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου μας δίνεται μια ακολουθία η οπο-
ία ορίζεται αναδρομικά για παράδειγμα a1 = 2 και an+1 = 2+an3για κάθε n isin N και πρέπει να βρούμε τον n-στο όρο της an ωςσυνάρτηση του n Στις απλούστερες αυτών των προβλημάτωνη εξίσωση που προκύπτει όταν αντικαταστήσουμε τόσο την anόσο και την an+1 με x η οποία ονομάζεται laquoεξίσωση αναδρο-μήςraquo έχει λύση Τότε ακολουθούμε το τέχνασμα που παρουσιάζε-
ται στα παρακάτω παραδείγματα Μια γενικότερη θεωρία των
γραμμικών αναδρομικών ακολουθιών παρουσιάζεται στο βιβλίο
[5]
παραδειγμα 232 Βρείτε τον γενικό όρο της ακολουθίας που ορίζε-
ται αναδρομικά θέτοντας a1 = 4 και an+1 = 2+an3 για κάθε n isin NΣχηματίζουμε την εξίσωση αναδρομής x = 2+ x3 η οποία έχει
μοναδική λύση την x = 3 Στη συνέχεια αφαιρούμε τον αριθμό 3
και από τα δύο μέλη του αναδρομικού τύπου
an+1 minus 3 =(
2+ an3
)minus 3 = 1
3(an minus 3)
24 Γενικά περί ακολουθιών
Έτσι
anminus3 = 1
3(anminus1minus3) =
(1
3
)2
(anminus2minus3) = middot middot middot =(
1
3
)nminus1
(a1minus3) =(
1
3
)nminus1
(Ο σωστός εκθέτης στην προτελευταία ισότητα είναι πράγματι
nminus 1 το βρίσκουμε παρατηρώντας ότι ο εκθέτης του κλάσματος
13 σε κάθε ισότητα αθροίζεται στο n όταν του προστεθεί ο δε-ίκτης του όρου της ακολουθίας που είναι στην παρένθεση (για
παράδειγμα 2+ (nminus 2) = n))Άρα ο γενικός όρος της an είναι an = 3+ (13)nminus1
παραδειγμα 233 Βρείτε τον γενικό όρο της an με a1 = 5 και an+1 =5minus 6
an
Η εξίσωση αναδρομής x = 5minus6x έχει δύο λύσεις τις 2 και 3 Α-
φαιρούμε από την αναδρομική εξίσωση της ακολουθίας τόσο τον
2 όσο και τον 3 Αφαιρώντας τον 2 μετά από πράξεις παίρνουμε
an+1 minus 2 = 3
an(an minus 2)
και αφαιρώντας το 3
an+1 minus 3 = 2
an(an minus 3)
Τώρα θέλουμε να διαιρέσουμε κατά μέλη αλλά για να το κάνουμε
αυτό πρέπει να γνωρίζουμε ότι κανένας όρος της an δεν ισο-ύται με 3 Αυτό όμως προκύπτει άμεσα από την τελευταία Αν
an+1 = 3 για κάποιο n τότε an = 3 Δηλαδή αν κάποιος όρος της
ακολουθίας ισούται με 3 τότε ισούται με 3 και ο προηγούμενος
Επαγωγικά θα καταλήξουμε σε άτοπο αφού a1 = 5 ne 3
Διαιρώντας λοιπόν κατά μέλη οδηγούμαστε στην
an+1 minus 2
an+1 minus 3= 3
2
an minus 2
an minus 3
Άρα
an minus 2
an minus 3= 3
2
anminus1 minus 2
anminus1 minus 3=(
3
2
)2 anminus2 minus 2
anminus2 minus 3= middot middot middot =
(3
2
)nminus1 a1 minus 2
a1 minus 3=(
3
2
)n
Λύνοντας ως προς an (αφαιρούμε αριθμητές από παρονομαστές )παίρνουμε αμέσως
an = 2+ 3n
3n minus 2n
παραδειγμα 234 Βρείτε τον γενικό όρο της an με a1 = 5 και an+1 =4anminus9anminus2
Σε αυτή την περίπτωση η εξίσωση αναδρομής x = (4xminus9)(xminus2) είναι ισοδύναμη με την (x minus 3)2 = 0 δηλαδή έχει διπλή ρίζα το
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 25
3 Σε αυτές τις περιπτώσεις κάνουμε το εξής τέχνασμα πρώτα
αφαιρούμε τη διπλή ρίζα για να καταλήξουμε στη σχέση
an+1 minus 3 = an minus 3
an minus 2
Τώρα αντιστρέφουμε τους όρους
1
an+1 minus 3= an minus 2
an minus 3= an minus 3+ 1
an minus 3= 1+ 1
an minus 3
Συνεπώς
1
an minus 3= 1+ 1
anminus1 minus 3= 2+ 1
anminus2 minus 3= nminus 1+ 1
a1 minus 3= nminus 1
2
Αντιστρέφοντας τους όρους της εξίσωσης και λύνοντας ως προς
an παίρνουμε
an = 3+ 2
2nminus 1
Ασκήσεις
ασκηση 231 Γράψτε τους πέντε πρώτους όρους της ακολουθίας
an = 1+ 1
22+ 1
32+ + 1
n2
και της
bn = 1+ 1
22+ 1
33+ + 1
nn
ασκηση 232 Βρείτε τον τύπο της υπακολουθίας των περιττών όρων
των ακολουθιών
an = (minus1)n1
n bn = cos(nπ) cn = sin
(nπ2
)
ασκηση 233 Θεωρήστε την ακολουθία an = logn Βρείτε τους τύπουςτων υπακολουθιών
an2 anm a2n an
ασκηση 234 Βρείτε τους γενικούς τύπους των ακολουθιών an bn και cnπου ορίζονται αναδρομικά ως εξής
(i) an+1 = 3+ 1
2an a1 = 2
26 Γενικά περί ακολουθιών
(ii) bn+1 = 3minus 2
bn b1 = 3
(iii) cn+1 =3cn minus 1
4cn + 7 c1 =
3
4
ασκηση 235 Δίνονται δυο δοχεία όγκου 2a λίτρων το καθένα το δοχείοA και το δοχείο B Το A περιέχει a λίτρα καθαρής αιθανόλης (οινόπνευμα)και το B περιέχει a λίτρα νερού Λέμε ότι εκτελέσαμε μία πράξη όταν(μετά από ανακάτεμα του A) αδειάσουμε το μισό περιεχόμενο του A στοB και στη συνέχεια (μετά από ανακάτεμα του B) αδειάσουμε το μισόπεριεχόμενο του B πίσω στο A Να υπολογιστεί η ποσότητα αιθανόληςστο δοχείο B μετά από άπειρο πλήθος πράξεων καθώς και ο συνολικόςόγκος του περιεχομένου του B (Υπόδειξη η απάντηση δεν είναι ότι το Bθα περιέχει τη μισή ποσότητα αιθανόλης)
Αποδείξτε όμως ότι η περιεκτικότητα του B σε αιθανόλη μετά απόάπειρο πλήθος πράξεων θα είναι 50
Κεφάλαιο 3
Μονότονες ακολουθίες
31 Ορισμοί και ιδιότητες
Ας θεωρήσουμε την ακολουθία με γενικό όρο an = (n minus 1)n Πα-ρατηρούμε ότι
an+1 =(n+ 1)minus 1
n+ 1= 1minus 1
n+ 1gt 1minus 1
n= nminus 1
n= an
Δηλαδή για κάθε n isin N ισχύει an lt an+1 Για μια ακολουθία anμε αυτή την ιδιότητα λέμε ότι η an είναι γνησίως αύξουσα Έτσιδίνουμε τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 311
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως αύξουσα και γράφουμεan αν για κάθε n isin N ισχύει an lt an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται αύξουσα και γράφουμε an rarr ανγια κάθε n isin N ισχύει an le an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως φθίνουσα και γράφουμεan
αν για κάθε n isin N ισχύει an gt an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται φθίνουσα και γράφουμε an
rarr
αν
για κάθε n isin N ισχύει an ge an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως μονότονη αν είναι είτεγνησίως αύξουσα είτε γνησίως φθίνουσα
bull Μια ακολουθία an λέγεται μονότονη αν είναι είτε αύξουσαείτε φθίνουσα
Από τον ορισμό προκύπτει άμεσα ότι μια γνήσια μονότονη α-
κολουθία είναι και μονότονη μια γνήσια αύξουσα είναι και αύξου-
σα αφού αν an lt an+1 τότε an le an+1 και ομοίως για τις γνήσια
28 Μονότονες ακολουθίες
φθίνουσες Το αντίστροφο δεν είναι βεβαίως σωστό αφού για
παράδειγμα μια σταθερή ακολουθία an = 3 για κάθε n isin N είναικαι αύξουσα και φθίνουσα αλλά δεν είναι ούτε γνήσια αύξουσα
ούτε γνήσια φθίνουσα
Συχνά για να εξετάσουμε τη μονοτονία μιας ακολουθίας an ε-ξετάζουμε αν οι διαφορές an+1 minus an έχουν το ίδιο πρόσημο γιακάθε n isin N Έτσι αν για κάθε n isin N ισχύει an+1 minus an ge 0 τότε
η an είναι αύξουσα και ομοίως για τις άλλες περιπτώσεις Ανμας ενδιαφέρει απλά ο έλεγχος της μονοτονίας (και όχι απα-
ραίτητα το είδος της) μπορούμε να εξετάσουμε αν το γινόμενο
(an+2 minus an+1)(an+1 minus an) έχει σταθερό πρόσημο για κάθε n isin N Αναυτό συμβαίνει φανερά η ακολουθία είναι μονότονη αφού σε αυ-
τή την περίπτωση κανένας παράγοντας (an+2 minus an+1) δεν μπορείνα αλλάζει πρόσημο σε σχέση με τον (an+1 minus an)Επιπλέον για θετικές ακολουθίες an μπορούμε να εξετάζουμε
αν ο λόγος an+1an είναι μεγαλύτερος ή ίσος του 1 ή μικρότερος
ή ίσος του 1 Φανερά αν an+1an ge 1 για κάθε n isin N τότε η
ακολουθία είναι αύξουσα ενώ αν an+1an le 1 για κάθε n isin N τότεη ακολουθία είναι φθίνουσα
προταση 312 Αν η ακολουθία an είναι μονότονη τότε κάθε υπα-κολουθία της έχει την ίδια μονοτονία με την an
Απόδειξη Έστω ότι η cn = akn είναι υπακολουθία της an μεkn N rarr N με k1 lt k2 lt δηλαδή η kn είναι γνήσια αύξουσαΥποθέτουμε ότι η an είναι άυξουσα Φανερά ισχύει
cn = akn le akn+1 le akn+2 le le akn+1 = cn+1
οπότε και η cn είναι αύξουσα Ομοίως αν η an έχει οποιοδήποτεάλλο είδος μονοτονίας
Δεν είναι βεβαίως αλήθεια ότι κάθε ακολουθία είναι μονότονη
Για παράδειγμα η ακολουθία an = (minus1)nn δεν είναι αύξουσα
αφού a3 = minus13 lt 12 = a2 αλλά ούτε και φθίνουσα αφού a1 =minus1 lt 12 = a2 Παρατηρούμε όμως ότι η υπακολουθία των αρτίων
όρων της a2n = 1(2n) είναι φθίνουσα (και των περιττών τηςόρων είναι αύξουσα) Βλέπουμε δηλαδή ότι παρόλο που η ίδια η
an δεν έχει κανένα είδος μονοτονίας εν τούτοις έχει τουλάχιστονμια μονότονη υπακολουθία Αυτό είναι ένα γενικό φαινόμενο και
διατυπώνεται στην επόμενη πρόταση
προταση 313 Κάθε ακολουθία πραγματικών αριθμών έχει μια μο-
νότονη υπακολουθία
Απόδειξη Θεωρούμε το σύνολο των σημείων κορυφής της α-
κολουθίας an
A = k isin N ak ge an για κάθε n ge k
32 Εφαρμογές και παραδείγματα 29
Αν το A είναι άπειρο σύνολο έστω ότι περιέχει τα στοιχεία
k1 lt k2 lt lt kn lt kn+1 lt
Αφού το kn είναι σημείο κορυφής (δηλαδή στοιχείο του A) καιkn+1 gt kn συμπεραίνουμε ότι akn ge akn+1 για κάθε n isin N και συνε-πώς η akn είναι φθίνουσαΑν σε αντίθετη περίπτωση το σύνολο A είναι πεπερασμένο
Έστω ότι m είναι το μεγαλύτερο στοιχείο του Τότε το k1 =m+1
δεν ανήκει το A οπότε υπάρχει k2 gt k1 ώστε ak1 lt ak2 Αλλά
τώρα k2 gt k1 = m + 1 οπότε k2 notin A Έτσι υπάρχει k3 gt k2 ώστε
ak2 lt ak3 Επαγωγικά αν έχουμε ορίσει τον akn για kn gt knminus1 gtk1 =m+ 1 ισχύει kn notin A οπότε υπάρχει kn+1 gt kn ώστε akn lt akn+1
Επαγωγικά λοιπόν ορίζεται η υπακολουθία akn η οποία από τηνκατασκευή της είναι γνησίως αύξουσα
Δηλαδή σε κάθε περίπτωση η an έχει μια μονότονη υπακολου-θία
32 Εφαρμογές και παραδείγματα
παραδειγμα 321 Ελέγξτε ως προς τη μονοτονία την ακολουθία
an = (n2 minus 1)(2n)Ελέγχουμε με απλές πράξεις ότι
an+1 minus an =n2 +n+ 1
2n(n+ 1)gt 0
για κάθε n isin N Συνεπώς η an είναι γνησίως αύξουσαΆλλος τρόπος
an =n2 minus 1
2n= n
2minus 1
2nltn+ 1
2minus 1
2(n+ 1)= an+1
παραδειγμα 322 Ελέγξτε ως προς τη μονοτονία την ακολουθία anμε a1 = 1 και an+1 =
radic1+ an
Ο έλεγχος γίνεται εύκολα με επαγωγή για n = 1 ισχύει
a2 =radic
1+ a1 =radic
2 gt 1 = a1
Υποθέτοντας ότι an+1 gt an έχουμε
an+2 =radic
1+ an+1 gtradic
1+ an = an+1
παραδειγμα 323 Αποδείξτε ότι η ακολουθία an = (1 + 1n)n είναιγνησίως αύξουσα χρησιμοποιώντας την ανισότητα Bernoulli στην
ακολουθία (1minus 1n2)n
30 Μονότονες ακολουθίες
Σύμφωνα με την υπόδειξη
1minus 1
nlt(
1minus 1
n2
)n=(
1minus 1
n
)n (1+ 1
n
)n
άρα για κάθε n ge 2
(1+ 1
n
)ngt
1(1minus 1
n
)nminus1= 1(
nminus1n
)nminus1=(
nnminus 1
)nminus1
=(
1+ 1
nminus 1
)nminus1
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 321 Να μελετηθούν ως προς την μονοτονία οι ακολουθίες
an = 3n+ 2 an =n+ 4
n2 + 1
an =n2n
an =1 middot 3 middot 5 middot middot (2nminus 1)
2 middot 4 middot 6 middot middot (2n)
an =1
n+ 1+ 1
n+ 2+ + 1
2nan =
(1
(n+ 1)minus 1
(n+ 2)
)(n+ 2)
an = 2n+2 sinθ2n με 0 lt θ lt π2 an =
(2n)radicn
(n)222n+1
ασκηση 322 Αποδείξτε ότι αν kn N rarr N γνησίως αύξουσα ακολουθία
φυσικών αριθμών τότε ισχύει kn ge n για κάθε n isin N
Κεφάλαιο 4
Φραγμένες ακολουθίες
41 Ορισμοί και ιδιότητες
Θεωρούμε την ακολουθία an = (n minus 1)n Παρατηρούμε ότι an =1 minus 1n Έτσι κανένας όρος της ακολουθίας δεν είναι μεγαλύτε-ρος από τον αριθμό 1 Δηλαδή an = 1 minus 1n le 1 Για αυτή την
ακολουθία λέμε ότι είναι άνω φραγμένη από τον αριθμό 1 ή ότι
το 1 είναι ένα άνω φράγμα της ακολουθίας Παρατηρήστε ότι
αφού an le 1 για κάθε n isin N άρα an le 2 και an leradic
3 και γενικώς
an leM για κάθε M ge 1 Έτσι το άνω φράγμα μιας ακολουθίας δεν
είναι μονοσήμαντα ορισμένο αλλά αν μια ακολουθία έχει ένα άνω
φράγμα τότε κάθε μεγαλύτερος από αυτό αριθμός είναι και αυτός
άνω φράγμα της ακολουθίας Για αυτό λέμε laquoένα άνω φράγμαraquo
και όχι laquoτο άνω φράγμαraquo της an Γενικότερα δίνουμε τον ακόλου-θο ορισμό
ορισμος 411
bull Μια ακολουθία an λέγεται άνω φραγμένη αν υπάρχει M isin Rώστε an le M για κάθε n isin N Το M λέγεται (ένα) άνω φράγματης an
bull Μια ακολουθία an λέγεται κάτω φραγμένη αν υπάρχει m isin Rώστε an ge m για κάθε n isin N Το m λέγεται (ένα) κάτω
φράγμα της an
bull Μια ακολουθία an λέγεται φραγμένη αν είναι και άνω και
κάτω φραγμένη δηλαδή αν υπάρχουν M m isin R ώστε m lean leM για κάθε n isin N
bull Μια ακολουθία an λέγεται απολύτως φραγμένη αν υπάρχειM isin R ώστε |an| le M για κάθε n isin N
32 Φραγμένες ακολουθίες
Φανερά από τον ορισμό αν η an είναι άνω φραγμένη από τοναριθμό M τότε και κάθε υπακολουθία της an είναι άνω φραγμένηαπό τον ίδιο αριθμό M Ομοίως αν η an είναι κάτω φραγμένηαπό τον αριθμό m τότε και κάθε υπακολουθία της an είναι κάτωφραγμένη από τον ίδιο αριθμό mΑν ο αριθμός b δεν είναι άνω φράγμα της ακολουθίας an αυτό
σημαίνει ότι δεν είναι όλοι οι όροι της ακολουθίας μικρότεροι του
b Δηλαδή υπάρχει τουλάχιστον ένας όρος an0 για κάποιο n0 isin Nώστε b lt an0
Ομοίως αν ο αριθμός c δεν είναι κάτω φράγμα της ακολου-θίας an αυτό σημαίνει ότι δεν είναι όλοι οι όροι της ακολουθίαςμεγαλύτεροι του c Δηλαδή υπάρχει τουλάχιστον ένας όρος an0
για κάποιο n0 isin N ώστε an0 lt c
παρατηρηση 412 Μια ακολουθία an που είναι φθίνουσα είναι άνωφραγμένη αφού φανερά an le a1 για κάθε n isin N Ομοίως μια α-ύξουσα ακολουθία an είναι κάτω φραγμένη αφού an ge a1 για
κάθε n isin Nπροταση 413 Μια ακολουθία an είναι φραγμένη αν και μόνο ανείναι απολύτως φραγμένη
Απόδειξη Αν η an είναι απολύτως φραγμένη τότε υπάρχειένας αριθμός M isin N ώστε |an| le M για κάθε n isin N Συνεπώς
minusM le an leM και άρα η an είναι φραγμένηΑν η an είναι φραγμένη τότε υπάρχουν αριθμοί m M isin R ώστε
για κάθε n isin N να ισχύει m le an le M Θέτουμε K = max|m| |M|Τότε ισχύουν τα εξής
an leM le |M| le max|m| |M| = K
και
an gem ge minus|m| ge minusmax|m| |M| = minusK
Συνεπώς minusK le an le K δηλαδή |an| le K ολοκληρώνοντας την α-πόδειξη
Όπως είπαμε και νωρίτερα τα φράγματα δεν είναι μονοσήμα-
ντα ορισμένα Αλλά δύο συγκεκριμένα φράγματα είναι ιδιαίτερα
σημαντικά
ορισμος 414 Το ελάχιστο άνω φράγμα μιας άνω φραγμένης α-
κολουθίας (an)nisinA συμβολίζεται με supan ή supn an ή supnisinA anκαι εκτός από ελάχιστο άνω φράγμα ονομάζεται άνω πέρας ή
supremum της anΤο μέγιστο κάτω φράγμα μιας κάτω φραγμένης ακολουθίας
(an)nisinA συμβολίζεται με infan ή infn an ή infnisinA an και εκτός απόμέγιστο κάτω φράγμα ονομάζεται κάτω πέρας ή infimum της an
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 33
Πολύ σημαντική είναι η παρακάτω ιδιότητα που μας επιτρέπει να
χειριζόμαστε αυτά τα ιδιαίτερα φράγματα και χρησιμοποιείται
συστηματικά όποτε και όπου αυτά εμφανίζονται
παρατηρηση 415
bull Αν το s είναι το άνω πέρας μιας ακολουθίας an δηλαδή τοελάχιστο άνω φράγμα της an τότε για κάθε ε gt 0 το s minus εως μικρότερο του ελαχίστου άνω φράγματος s δεν είναι άνωφράγμα της ακολουθίας Άρα υπάρχει n0 isin N ώστε sminusε lt an0
bull Αν το i είναι το κάτω πέρας μιας ακολουθίας an δηλαδή τομέγιστο κάτω φράγμα της an τότε για κάθε ε gt 0 το i + εως μεγαλύτερο του μεγίστου κάτω φράγματος i δεν είναικάτω φράγμα της ακολουθίας Άρα υπάρχει n0 isin N ώστε
an0 lt i+ ε
παρατηρηση 416 Αν μια ακολουθία an δεν είναι άνω φραγμένητότε θεωρούμε ότι το άνω πέρας της είναι το +infin Γράφουμεsupan = +infin Ομοίως αν δεν είναι κάτω φραγμένη θεωρούμε ότιτο κάτω πέρας της είναι το minusinfin και γράφουμε infan = minusinfin Σε αυ-τές τις περιπτώσεις φανερά δεν ισχύει η Παρατήρηση 415 αφού
πάντα minusinfin lt an lt +infin
42 Εφαρμογές και παραδείγματα
παραδειγμα 421 Αποδείξτε ότι οι ακολουθίες an = (3n2minus 1)(2n2 +1) bn = (3n2 + 1)(2n2 minus 1) cn = (3n2 + 1)(n2 minus 3) για n ge 2 και
dn = (3n2 + 1)(n2 minusnminus 1) για n ge 2 είναι φραγμένες
Φανερά και οι τέσσερις ακολουθίες είναι θετικές οπότε μένει να
αποδειχθεί ότι είναι άνω φραγμένες Για αυτό προσπαθούμε να
μεγαλώσουμε τις ακολουθίες απλοποιώντας τες αλλά χωρίς να
αλλάξουμε την τάξη μεγέθους αριθμητή και παρονομαστή Έτσι
έχουμε
an =3n2 minus 1
2n2 + 1le 3n2
2n2= 3
2
συνεπώς η an είναι άνω φραγμένη από το 32Για τη bn δεν μπορούμε να κάνουμε ακριβώς το ίδιο τέχνασμα
για το άνω φράγμα διότι το να διαγράψουμε το +1 από τον
αριθμητή ή το minus1 από τον παρονομαστή δεν μεγαλώνει αλλά
μικραίνει το κλάσμα Μπορούμε όμως να μεγαλώσουμε το +1 του
αριθμητή σε +n2 και να μικρύνουμε το minus1 του παρονομαστή με
minusn2 αλλαγές που δεν αλλάζουν την τάξη μεγέθους των όρων του
κλάσματος
bn =3n2 + 1
2n2 minus 1le 3n2 +n2
2n2 minusn2= 4
34 Φραγμένες ακολουθίες
Για τη cn δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε το minus3 του πα-
ρονομαστή με minusn2 όπως κάναμε στην bn διότι θα μηδενιστεί οπαρονομαστής Μπορούμε όμως να ελέγξουμε ότι 3 lt n23 γιακάθε n ge 3 Έτσι για n ge 3
cn =3n2 + 1
n2 minus 3le 3n2 +n2
n2 minus 13n2
= 4n2
23n
2= 6
Η ακολουθία όμως ορίζεται για n ge 2 Άρα για να βρούμε ένα
άνω φράγμα πρέπει να ελέγξουμε μήπως το c2 είναι μεγαλύτερος
του 6 Πράγματι c2 = 13 Άρα
cn le max613 = 13
Τέλος για την dn αναζητούμε n0 ώστε n+1 le n22 για κάθε n gen0 ώστε να απλοποιήσουμε τον παρονομαστή χρησιμοποιώντας
ότι n2 minus nminus 1 = n2 minus (n+ 1) ge n2 minus n22 = n22 Η n+ 1 le n22 είναιισοδύναμη με την n2 minus 2n minus 2 ge 0 η οποία είναι αληθής για κάθε
n ge 3 (η εξίσωση x2 minus 2x minus 2 = 0 είναι θετική για κάθε x gt 1+radic
3 asymp27320508) Οπότε για κάθε n ge 3
dn =3n2 + 1
n2 minusnminus 1le 3n2 +n2
n2 minus 12n2
= 8
Επειδή τώρα d2 = 13 συμπεραίνουμε ότι dn le max138 = 13
παραδειγμα 422 Αποδείξτε ότι η ακολουθία an με a1 = 8 και
an+1 =radic
2+ an είναι άνω φραγμένη από το 8 Δείξτε ότι αν ο
a1 δοθεί να είναι μικότερος από τη μεγαλύτερη ρίζα της εξίσω-
σης αναδρομής x =radic
2+ x τότε το ίδιο ισχύει και για τον γενικόόρο της an Τέλος αποδείξτε ότι αν r gt 0 τότε κάθε ακολουθία με
a1 gt 0 και αναδρομικό τύπο an+1 =radicr + an είναι άνω φραγμένη α-
πό το maxa1 ρ όπου ρ η μέγιστη ρίζα της εξίσωσης αναδρομήςx = radicr + xΠράγματι για n = 1 ισχύει a1 = 8 le 8 Υποθέτουμε ότι an le 8
Τότε
an+1 =radic
2+ an leradic
2+ 8 leradic
16 = 4 le 8
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
Η εξίσωση αναδρομής έχει μεγαλύτερη ρίζα τον αριθμό x = 2
Αν a1 le 2 και υποθέσουμε ότι an le 2 τότε
an+1 =radic
2+ an leradic
2+ 2 = 2
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
Τέλος αν θέσουμε M = maxa1 ρ φανερά a1 le M Και αν υπο-θέσουμε ότι an leM τότε
an+1 =radicr + an le
radicr +M leM
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 35
αφού η τελευταία είναι ισοδύναμη με την M2 minusM minus r ge 0 η οποία
είναι αληθής αφού το M είναι μεγαλύτερο ή ίσο με τη μέγιστη
ρίζα ρ της x2 minus x minus r = 0
παραδειγμα 423 Αποδείξτε (με κατάλληλη χρήση της ανισότητας
Bernoulli ότι η ακολουθία (1+ 12n)n είναι άνω φραγμένη από το2 και στη συνέχεια αποδείξτε ότι η (1+1n)n είναι άνω φραγμένηαπό το 4
Έχουμε
(1+ 1
2n
)n= 1(
2n2n+1
)n =1(
1minus 12n+1
)n le1(
1minus n2n+1
) = 2n+ 1
n+ 1le 2
Από το Παράδειγμα 323 η ακολουθία (1 + 1n)n είναι γνησίωςαύξουσα άρα
(1+ 1
n
)nle(
1+ 1
2n
)2n
=((
1+ 1
2n
)n)2
le 22 = 4
παραδειγμα 424 Αποδείξτε ότι αν an αύξουσα ακολουθία και s =supan n isin N τότε για κάθε ε gt 0 η ακολουθία an βρίσκεταιτελικά στο διάστημα (s minus ε s]Χρησιμοποιούμε την Παρατήρηση 415 το s minus ε δεν είναι άνω
φράγμα της ακολουθίας an άρα υπάρχει n0 isin N ώστε sminus ε lt an0 les Αφού η an είναι αύξουσα για κάθε n ge n0 συμπεραίνουμε ότι
s minus ε lt an0 le an le s δηλαδή το ζητούμενο
παραδειγμα 425 Αποδείξτε ότι η an = (n2 + sin(nπ2))(n + 1) δενείναι άνω φραγμένη
Έχουμε
n2 + sin(nπ2)n+ 1
ge n2 minus 1
n+ 1= nminus 1
η οποία φανερά δεν είναι άνω φραγμένη
Ασκήσεις
ασκηση 421 Να εξετάσετε αν είναι φραγμένες οι παρακάτω ακολουθίες
36 Φραγμένες ακολουθίες
an =5 sin(3n)
4nan =
n+ 1000
n+ 100
an = (minus5)minusn an =2nminus 1
n+ 1
an =n3n
an = nradic
2n + 3n + 5n
an =n+ 5
2nan =
n2 + 2n+ 4
n3 + 2
an =n2 cos(nπ)+n sin(n+ 1)
n2 +n+ 1
an =1radic
n2 + 1+ 1radic
n2 + 2+ + 1radic
n2 +n
an =radicn+ 2minus
radicn+ 1 an =
radicn2 +nminusn
ασκηση 422 Να εξεταστούν ως προς το φράγμα οι ακολουθίες
an =radicn+ aminus
radicn+ b με a b isin R
a1 = 2an+1 =
radican + 2 για n isin N
ασκηση 423 Να εξεταστεί ως προς το φράγμα η ακολουθία an με a1 = 1
και
an+1 =5an + 6
2an + 1
(Υπόδειξη Παρατηρήστε ότι an gt 0 για κάθε n isin N)ασκηση 424 Για κάθε p gt 0 θέτουμε
sn = 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
np
Αποδείξτε ότι για κάθε p gt 1 η ακολουθία sn είναι φραγμένη αποδεικνύο-ντας (με επαγωγή) ότι για κάθε n isin N ισχύει
1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
nple pp minus 1
minus 1
(p minus 1)npminus1
Επιπλέον για κάθε p gt 0 ισχύει
n1minusp le 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
np
Ειδικά για p = 1 αποδείξτε με επαγωγή ότι ισχύει
1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
nge 1
2logn
Συμπεράνετε ότι για 0 lt p le 1 η sN δεν είναι φραγμένη (Υπόδειξη ηπερίπτωση 0 lt p lt 1 είναι εύκολη αν όλα τα κλάσματα του αθροίσματος
αντικατασταθούν από το μικρότερο από αυτά Αν όμως γίνει επαγωγικά
θα χρειαστεί η παρατήρηση ότι (n+ 1)pn1minusp ge npn1minusp = n)
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 37
ασκηση 425 Θεωρήστε μια αύξουσα ακολουθία an για την οποία υπάρχειc gt 0 ώστε a2n minus an le cn Αποδείξτε ότι η ακολουθία ann είναι άνωφραγμένη (Υπόδειξη για κάθε ακέραιο k βρείτε πρώτα n ώστε 2nminus1 ltk le 2n Επειδή η an είναι αύξουσα ισχύει ak le a2n Τώρα εφαρμόστε την
υπόθεση)
Κεφάλαιο 5
Σύγκλιση ακολουθιών
51 Μηδενικές ακολουθίες
Για κάθε x isin R κάθε διάστημα της μορφής (a b) ώστε x isin (a b) ο-νομάζεται μια ανοικτή περιοχή του x ή απλά περιοχή του x Σταακόλουθα θα χρησιμοποιήσουμε περιοχές ειδικού τύπου Συγκεκρι-
μένα παίρνουμε ένα θετικό αριθμό ε gt 0 και σχηματίζουμε την πε-
ριοχή (x minus εx + ε) του x Το x για αυτή την περιοχή ονομάζεταικέντρο της περιοχής και το ε ακτίνα της περιοχής Περιοχές τηςμορφής (xminusεx+ε) συμβολίζονται και με (x ε) Φανερά αν x = 0
τότε (0 ε) = (minusε ε) Παρατηρούμε επίσης ότι y isin (x ε) αν καιμόνο αν xminus ε lt y lt x+ ε και ισοδύναμα |y minusx| lt ε Με άλλα λόγια
(x ε) = (x minus εx + ε) = y isin R |y minus x| lt ε
Αν δοθεί ένα x και μια περιοχή του (x ε) λέμε ότι μια α-κολουθία an περιέχεται τελικά σε αυτή την περιοχή αν υπάρχειένα n0 isin N ώστε an isin (x ε) για κάθε n ge n0 Για παράδειγμα
ας πάρουμε x = 0 και an = 1n Βλέπουμε ότι για κάθε ε gt 0 αν
θέλουμε να ισχύει an isin (0 ε) θα πρέπει minusε lt 1n lt ε ισοδύναμαn gt 1ε Άρα αν θέσουμε n0 = [1ε] + 1 isin N αν n ge n0 gt 1ε τότεan = 1n isin (0 ε) Έτσι για κάθε ε gt 0 η ακολουθία an = 1nβρίσκεται τελικά στην περιοχή (0 ε) Σε μια τέτοια περίπτωσηλέμε ότι η ακολουθία an είναι μηδενική ή ότι έχει όριο το μηδέν ήότι συγκλίνει στο μηδέν
ορισμος 511 Λέμε ότι μια ακολουθία an συγκλίνει στο μηδέν ή ότιείναι μηδενική ή ότι έχει όριο το μηδέν αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει
n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει |an| lt ε Σε αυτήτην περίπτωση γράφουμε an rarr 0 ή limnrarrinfin an = 0 ή απλούστερα
liman = 0
40 Σύγκλιση ακολουθιών
παρατηρηση 512 Στον παραπάνω ορισμό είτε γράψουμε |an| lt εείτε γράψουμε |an| le ε το νόημα του ορισμού δεν αλλάζει
bull Αν |an| lt ε τότε προφανώς |an| le ε
bull Αν εφαρμόσουμε τον παραπάνω ορισμό με le αντί για lt καιγια ε2 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
|an| le ε2 και συνεπώς |an| lt ε
παραδειγμα 513 Η ακολουθία an = n sin(πn4)+1n2+1
είναι μηδενική Πράγ-
ματι παρατηρούμε ότι
|an| =∣∣n sin(πn4)+ 1
∣∣n2 + 1
le∣∣n sin(πn4)
∣∣+ 1
n2 + 1le n+ 1
n2 + 1le n+n
n2= 2
n
Έτσι αν ε gt 0 και θέλουμε να ισχύει |an| lt ε αρκεί να απαιτήσουμε2n lt ε ισοδύναμα n gt 2ε Άρα αν θέσουμε n0 = [2ε]+ 1 τότε αν
n ge n0 gt 2ε θα έχουμε |an| le 2n lt ε Συνεπώς η an είναι μηδενική
Παρατηρήστε ότι στο προηγούμενο παράδειγμα μεγαλώσαμε το
κλάσμα αλλά χωρίς να μεταβάλουμε την τάξη του n ούτε στοναριθμητή ούτε στον παρονομαστή Αυτή την τεχνική θα τη χρη-
σιμοποιούμε τακτικά
Ασκήσεις
ασκηση 511 Δείξτε με τη βοήθεια του ορισμού ότι οι παρακάτω ακολου-
θίες είναι μηδενικές
an =1
2n3an =
sinnπ5
n2an =
5+ sin(nπ5)n2 +n+ 1
an =sinn+ cos(3n)
n2an = 1
ns όπου s isin Q+
ασκηση 512 Αποδείξτε με τη βοήθεια του ορισμού ότι οι παρακάτω
ακολουθίες είναι μηδενικές
nminus 1
n2 minus 1
nminus 1
n2 + 1
8n2 minus 1
2n3 + 3
8n2 + 1
2n3 minus 3
sin(radicnπ)+ cos( 4
radicnπ)
n
n116 +n95 +n74 +n53 +n32 + 1
n2 minusn+ 1
ασκηση 513 Αποδείξτε ότι αν μια ακολουθία an είναι φθίνουσα και μη-δενική τότε an ge 0 για κάθε n isin N
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 41
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών
ιδιοτητα 521 Για κάθε ακολουθία an ισχύει
liman = 0 αν και μόνο αν lim |an| = 0
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 και έστω ότι μας δόθηκε ένα
ε gt 0 Τότε επειδή μπορούμε να βρούμε n0 ώστε για κάθε n ge n0
ισχύει |an| lt ε συνεπάγεται ότι∣∣|an|
∣∣ lt ε και συνεπώς lim |an| = 0
Αντίστροφα αν lim |an| = 0 και μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 βρίσκου-
με n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει∣∣|an|
∣∣ lt ε οπότε επειδή∣∣|an|∣∣ = |an| συμπεραίνουμε ότι |an| lt ε και άρα liman = 0
ιδιοτητα 522 Για κάθε ακολουθία an αν liman = 0 τότε η anείναι φραγμένη
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για ε = 1
Οπότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt 1
Δηλαδή ο αριθμός 1 αποτελεί άνω φράγμα για την ακολουθία
|an| αλλά όχι για όλα τα n isin N αλλά μόνο για τα n που είναιμεγαλύτερα ή ίσα με το n0 Θέτουμε τώρα
M = max1 |a1| |a2| |an0minus1|
ώστε να είμαστε σίγουροι ότι
|an| le M
για κάθε n isin N Έτσι η ακολουθία an είναι απολύτως φραγμένηκαι άρα φραγμένη
ιδιοτητα 523 Για κάθε ακολουθία an κάθε ακολουθία bn καικάθε λ micro isin R αν liman = limbn = 0 τότε lim(λan plusmn microbn) = 0
Απόδειξη Υποθέτουμε ότι λ ne 0 ne micro και έστω ότι μας δόθηκεένα ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης στο μηδέν για
τις ακολουθίες an και bn χρησιμοποιώντας για laquoεraquo τα ε2|λ| gt 0
και ε2|micro| gt 0 αντίστοιχα Έτσι βρίσκουμε ένα n1 isin N για την anκαι ένα n2 για την bn ώστε να ισχύουν τα εξής
για κάθε n ge n1 ισχύει |an| ltε
2|λ| (51)
και
για κάθε n ge n2 ισχύει |bn| ltε
2|micro| (52)
Θέτοντας n0 = maxn0 n1 αν n ge n0 θα ισχύουν ταυτόχρονα και
η (51) και η (52) Οπότε για n ge n0 θα έχουμε
|λan plusmn microbn| le |λan| + |microbn| = |λ| |an| + |micro| |bn| lt |λ|ε
2|λ| + |micro|ε
2|micro| = ε
42 Σύγκλιση ακολουθιών
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
ιδιοτητα 524 Για κάθε ακολουθία an και κάθε λ isin R αν liman = 0
τότε lim(λan) = 0
Απόδειξη Άμεσο από την προηγούμενη ιδιότητα για micro = 0
ιδιοτητα 525 Για κάθε ακολουθία an και κάθε ακολουθία bn θέτου-με
xn = maxan bn και yn = minan bnΑν liman = 0 και limbn = 0 τότε limxn = 0 και limyn = 0
Απόδειξη Προκύπτει αμέσως από τις προηγούμενες ιδιότητες
και τις σχέσεις
maxt s = t + s + |t minus s|2
και mint s = t + s minus |t minus s|2
ιδιοτητα 526 Για κάθε ακολουθία an και κάθε ακολουθία bn ανliman = 0 και η bn είναι φραγμένη τότε lim(anbn) = 0
Απόδειξη Έστω ότι μας δόθηκε ένα ε gt 0 και έστω ότι για
τον αριθμό M ισχύει |bn| le M για κάθε n isin N Εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης της an στο 0 για εM gt 0 οπότε θα υπάρχει
ένα n0 στο N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt εM Οπότεαν n ge n0 θα έχουμε
|anbn| = |an| |bn| ltεMM = ε
Συνεπώς lim(anbn) = 0
ιδιοτητα 527 Για κάθε ακολουθία an και για κάθε k isin N αν
limnrarrinfin an = 0 τότε limnrarrinfin anplusmnk = 0
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 Αν για n ge n0 ισχύει |an| lt εεπειδή θα είναι n + k ge n ge n0 θα ισχύει και η |an+k| lt ε Οπότεlimnrarrinfin an+k = 0
Για την limanminusk = 0 απλά θέτουμε n1 = n0+k και αν n ge n1 θα
ισχύει nminusk ge n1minusk ge n0 οπότε |anminusk| lt ε και άρα limnrarrinfin anminusk = 0
Γενικότερα έχουμε την εξής
ιδιοτητα 528 Αν η ακολουθία an είναι μηδενική κάθε υπακολου-θία της είναι μηδενική
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 και έστω ότι η kn είναι μιαγνησίως αύξουσα υπακολουθία φυσικών αριθμών Αν ε gt 0 τότε
υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ε Αλλάαπό την Άσκηση 322 ισχύει kn ge n οπότε αν n ge n0 συνεπάγεται
kn ge kn0 ge n0 οπότε |akn minus ℓ| lt ε
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 43
ιδιοτητα 529 Για κάθε ακολουθία an και κάθε k isin N αν liman = 0
τότε lim kradic|an| = 0
Απόδειξη Αν μας δοθεί ε gt 0 εφαρμόζουμε τον ορισμό της
σύγκλισης της an για εk Έτσι θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0
θα έχουμε |an| lt εk οπότε∣∣ kradic|an|
∣∣ = kradic|an| lt ε Δηλαδή lim k
radic|an| =
0
ιδιοτητα 5210 (Κριτήριο σύγκρισης) Για κάθε ακολουθία an καικάθε ακολουθία bn αν 0 le an le bn για κάθε n ge n1 και limbn = 0
τότε liman = 0
Απόδειξη Για ε gt 0 έστω n2 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
bn lt ε Θέτουμε n0 = maxn1 n2 οπότε αν n ge n0 θα έχουμε
minusε lt 0 le an le bn lt ε
συνεπώς |an| lt ε Δηλαδή liman = 0
εφαρμογη 5211 Για κάθε λ isin (01) ισχύει λn rarr 0
Απόδειξη Επειδή λ isin (01) θα ισχύει 1λ gt 1 Θέτουμε θ =(1λ) minus 1 gt 0 οπότε 1λ = 1 + θ Με τη βοήθεια της ανισότηταςBernoulli (υποενότητα 111) έχουμε
1
λn= (1+ θ)n ge 1+nθ
και έτσι
0 lt λn le 1
1+nθ
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική άρα και η λn
προταση 5212 (Κριτήριο λόγου) Έστω ότι για μια ακολουθία με
μη μηδενικούς όρους an υπάρχει ένα n0 isin N και ένα 0 le λ lt 1
ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ le λ
Τότε liman = 0
Απόδειξη Αν n ge n0 + 1 θα έχουμε
∣∣∣∣∣an0+1
an0
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+2
an0+1
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+3
an0+2
∣∣∣∣∣ ∣∣∣∣∣ananminus1
∣∣∣∣∣ le λ middot λ middot λ λ (53)
Παρατηρούμε ότι επειδή ο δείκτης n στον αριθμητή του τελευτα-ίου κλάσματος μπορεί να γραφτεί και ως n0 + (n minus n0) στο αρι-στερό σκέλος της ανισότητας το πλήθος των κλασμάτων είναι
44 Σύγκλιση ακολουθιών
nminusn0 Άρα τόσα είναι και τα λ στο δεξιό σκέλος Δηλαδή η (53)μπορεί να γραφτεί ως
∣∣∣∣∣an0+1
an0
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+2
an0+1
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+3
an0+2
∣∣∣∣∣ ∣∣∣∣∣ananminus1
∣∣∣∣∣ le λnminusn0 = λminusn0 middot λn (54)
Όμως στο αριστερό σκέλος της (54) έχουμε διαγραφές κάθε α-
ριθμητής διαγράφεται με τον παρονομαστή του επόμενου κλάσμα-
τος Συνεπώς θα διαγραφούν όλοι οι όροι εκτός από τον παρονο-
μαστή του πρώτου κλάσματος και τον αριθμητή του τελευταίου
Έτσι η (54) γίνεται ∣∣∣∣∣anan0
∣∣∣∣∣ le λminusn0 middot λn
και ισοδύναμα |an| le (λminusn0|an0|)λn για κάθε n ge n0 + 1 Επει-
δή λ isin (01) ισχύει limλn = 0 (Εφαρμογή 5211) οπότε επειδή η
ποσότητα λminusn0|an0| είναι σταθερή (ανεξάρτητη του n) θα ισχύειlim(λminusn0|an0|)λn = 0 Και έτσι liman = 0
παραδειγμα 5213 Ποιο είναι το λάθος στην παρακάτω laquoαπόδει-
ξηraquo
13n rarr 0 διότι
∣∣∣∣∣13n+1
13n
∣∣∣∣∣ =1
3lt 1
για κάθε n isin N
προταση 5214 (Κριτήριο ρίζας) Έστω ότι για μια ακολουθία anυπάρχει n0 isin N ώστε να ισχύει n
radic|an| le ℓ lt 1 για κάθε n ge n0
Τότε liman = 0
Απόδειξη Αυτό είναι φανερό διότι θα ισχύει |an| le ℓn και απότην Εφαρμογή 5211 ισχύει ℓn rarr 0
Ασκήσεις
ασκηση 521 Αποδείξτε ότι η ακολουθία
an = n sin1
n2
είναι μηδενική χρησιμοποιώντας την ανισότητα | sinx| le |x| για κάθεx isin R
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες 45
ασκηση 522 Αποδείξτε ότι η ακολουθία
an =1
2
3
4
5
6middot middot middot 2nminus 1
2n
είναι μηδενική δείχνοντας πρώτα με επαγωγή ότι an lt 1radic
3n
ασκηση 523 Αν liman = 0 δείξτε ότι liman
1+ an= 0
ασκηση 524 Δίνονται οι ακολουθίες an gt 0 και bn gt 0 για τις οποίες
ισχύει liman = limbn = 0 Δείξτε ότι
lima2n + b2
n
an + bn= 0
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες
Μια ακολουθία an θα λέγεται συγκλίνουσα με όριο τον αριθμό ℓαν η ακολουθία anminusℓ είναι μηδενική Έτσι προκύπτει ο ακόλουθοςορισμός
ορισμος 531 Λέμε ότι μια ακολουθία an συγκλίνει στον αριθμό ℓή ότι έχει όριο τον αριθμό ℓ ή ότι τείνει στο ℓ αν για κάθε ε gt 0
υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει |an minus ℓ| lt ε
παρατηρηση 532 Παρατηρήστε ότι στον παραπάνω ορισμό είτε
γράψουμε |an minus ℓ| lt ε είτε γράψουμε |an minus ℓ| le ε η ουσία τουορισμού δεν αλλάζει
bull Αν |an minus ℓ| lt ε τότε προφανώς |an minus ℓ| le ε
bull Αν εφαρμόσουμε τον παραπάνω ορισμό με le αντί για lt καιγια ε2 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
|an minus ℓ| le ε2 και συνεπώς |an minus ℓ| lt ε
παρατηρηση 533 Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή στην ανισότητα
|an minus ℓ| lt ε και προσθέτοντας ℓ ο ορισμός του liman = ℓ λέει ότιγια κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει
ℓ minus ε lt an lt ℓ + ε
ή ισοδύναμα an isin(ℓ ε)Η παρακάτω πρόταση λέει ότι δεν γίνεται μια ακολουθία να
συγκλίνει σε δύο διαφορετικούς αριθμούς
προταση 534 Το όριο κάθε συγκλίνουσας ακολουθίας είναι μονα-
δικό
46 Σύγκλιση ακολουθιών
Απόδειξη Έστω ότι an rarr ℓ1 an rarr ℓ2 και ℓ1 ne ℓ2 Θέτουμε
ε = |ℓ1 minus ℓ2|3 gt 0 οπότε θα υπάρχει n1 isin N ώστε
|an minus ℓ1| lt ε =|ℓ1 minus ℓ2|
3για κάθε n ge n1
και
|an minus ℓ2| lt ε =|ℓ1 minus ℓ2|
3για κάθε n ge n2
Αλλά τότε για κάθε n ge maxn1 n2 θα ισχύει
|ℓ1 minus ℓ2| =∣∣(an minus ℓ2)minus (an minus ℓ1)
∣∣
le |an minus ℓ2| + |an minus ℓ1| lt|ℓ1 minus ℓ2|
3+ |ℓ1 minus ℓ2|
3= 2
3|ℓ1 minus ℓ2|
το οποίο είναι άτοπο
προταση 535 Αν an rarr ℓ και akn υπακολουθία της an τότε akn rarr ℓ
Απόδειξη Αφού αν η an minus ℓ είναι μηδενική είναι μηδενική καιη akn minus ℓ από την Ιδιότητα 528
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών
ιδιοτητα 541 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ lArrrArr lim(minusan) = minusℓ
Απόδειξη Επειδή |anminusℓ| = |(minusan)minus(minusℓ)| όποτε ισχύει |anminusℓ| lt εθα ισχύει και |(minusan)minus (minusℓ)| lt ε
ιδιοτητα 542 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ =rArr lim |an| = |ℓ|
Απόδειξη Επειδή από την τριγωνική ανισότητα ισχύει∣∣|an| minus
|ℓ|∣∣ le |anminusℓ| αν για κάθε n ge n0 ισχύει |anminusℓ| lt ε τότε
∣∣|an|minus|ℓ|∣∣ lt
ε
ιδιοτητα 543 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ =rArr η an είναι φραγμένη
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης της ακολου-
θίας an για ε = 1 Έτσι θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0
να ισχύει |an minus ℓ| lt 1 Από την τριγωνική ανισότητα θα έχουμε
ότι
|an| minus |ℓ| le∣∣|an| minus |ℓ|
∣∣ le |an minus ℓ| lt 1
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 47
Συνεπώς για κάθε n ge n0 θα ισχύει |an| le 1+ |ℓ| Θέτουμε τώρα
M = max|a1| |a2| |an0minus1|1+ |ℓ|
οπότε |an| le M για κάθε n isin N
ιδιοτητα 544 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R 0 ισχύει
liman = ℓ =rArrυπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0
τα an και ℓ είναι ομόσημοι
Απόδειξη Έστω ότι ℓ gt 0 Αφού an rarr ℓ μπορούμε να εφαρ-μόσουμε τον ορισμό της σύγκλισης για οποιοδήποτε ε gt 0 Εφαρ-
μόζουμε λοιπόν τον ορισμό για ε = ℓ2 gt 0 Έτσι θα υπάρχει ένα
n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ℓ2 Ανοίγονταςτην απόλυτη τιμή προκύπτει ότι minusℓ2 lt an minus ℓ οπότε ℓ2 lt anΔηλαδή για κάθε n ge n0 οι όροι της ακολουθίας είναι θετικοί
Αν τώρα ℓ lt 0 από την Ιδιότητα 541 θα ισχύει ότι minusan rarrminusℓ gt 0 οπότε από το προηγούμενο θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν
n ge n0 η minusan θα είναι θετική οπότε η an θα είναι αρνητική
ιδιοτητα 545 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα και λ micro isin R Τότε
lim(λan plusmn microbn) = λℓ1 plusmn microℓ2
Απόδειξη Έστω ότι μας δόθηκε ένα ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον
ορισμό της σύγκλισης των ακολουθιών an και bn για ε2(1 + |λ|)και ε2(1+ |micro|) αντίστοιχα
bull θα υπάρχει ένα n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να ισχύει
|an minus ℓ1| ltε
2(1+ |λ|)
bull θα υπάρχει ένα n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει
|bn minus ℓ2| ltε
2(1+ |micro|)
Οπότε θέτοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0 θα ισχύει
|(λan plusmn microbn)minus (λℓ1 plusmn microℓ2)| = |λ(an minus ℓ1)plusmn micro(bn minus ℓ2)|le |λ| |an minus ℓ1| + |micro| |bn minus ℓ2|
lt |λ| ε2(1+ |λ|) + |micro|
ε2(1+ |micro|)
le ε2
|λ|1+ |λ| +
ε2
|micro|1+ |micro|
le ε2middot 1+ ε
2middot 1 = ε
48 Σύγκλιση ακολουθιών
ιδιοτητα 546 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Θέτουμε
xn = maxan bn και yn = minan bn
Τότε limxn = maxℓ1 ℓ2 και limyn = minℓ1 ℓ2Απόδειξη Όπως και στην αντίστοιχη ιδιότητα για τις μηδενι-
κές ακολουθίες η απόδειξη είναι άμεση από τις σχέσεις
maxt s = t + s + |t minus s|2
και mint s = t + s minus |t minus s|2
ιδιοτητα 547 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Τότε
lim(anbn) = ℓ1ℓ2
Αν επιπλέον υποθέσουμε ότι ℓ2 ne 0 τότε υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει bn ne 0 και
limanbn
= ℓ1
ℓ2
Απόδειξη Παρατηρούμε πρώτα ότι
|anbn minus ℓ1ℓ2| =∣∣(anbn minus bnℓ1)+ (bnℓ1 minus ℓ1ℓ2)
∣∣ (55)
=∣∣bn(an minus ℓ1)+ ℓ1(bn minus ℓ2)
∣∣ (56)
le |bn| |an minus ℓ1| + |ℓ1||bn minus ℓ2| (57)
Αφού η bn συγκλίνει από την Ιδιότητα 543 θα είναι και φραγ-μένη Άρα θα υπάρχει ένας αριθμός M gt 0 ώστε για κάθε n isin Nνα ισχύει |bn| le M Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης γιατην an για την ποσότητα ε2M θα υπάρχει n1 isin N ώστε για
κάθε n ge n1 να ισχύει |an minus ℓ1| lt ε2M Ομοίως εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης για την bn για την ποσότητα ε2(1+ |ℓ1|)θα υπάρχει n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει
|bn minus ℓ2| ltε
2(1+ |ℓ1|)
Θέτοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0 τότε συνεχίζοντας από
την (57) θα έχουμε
|anbn minus ℓ1ℓ2| le |bn| |an minus ℓ1| + |ℓ1||bn minus ℓ2|lt M
ε2M
+ |ℓ1|ε
2(1+ |ℓ1|)
le ε2+ ε
2
|ℓ1|1+ |ℓ1|
lt ε
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 49
Συνεχίζουμε την απόδειξη για τον λόγο ακολουθιών Λόγω του
προηγουμένου και επειδή anbn = an middot(1bn) αρκεί να αποδείξουμετο ζητούμενο για την ακολουθία 1bnΕφαρμόζοντας τον ορισμό της σύγκλισης της bn για την πο-
σότητα |ℓ2|2 και χρησιμοποιώντας την τριγωνική ανισότητα υ-πάρχει ένα n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να ισχύει
|ℓ2| minus |bn| le∣∣|ℓ2| minus |bn|
∣∣ le |ℓ2 minus bn| = |bn minus ℓ2| lt|ℓ2|
2
Έτσι για κάθε n ge n1 θα έχουμε
|ℓ2| minus |bn| lt|ℓ2|
2
και συνεπώς
|bn| gt|ℓ2|
2
Οπότε από τη μια μεριά έχουμε ότι για n ge n1 ισχύει bn ne 0 και
άρα ορίζεται το πηλίκο 1bn και από την άλλη μεριά∣∣∣∣
1
bnminus 1
ℓ2
∣∣∣∣ =|bn minus ℓ2||bn| |ℓ2|
lt|bn minus ℓ2||ℓ2|
2|ℓ2|
= 2
|ℓ2|2|bn minus ℓ2|
Εφαρμόζοντας τον ορισμό της σύγκλισης της bn ξανά για τηνποσότητα ε|ℓ2|22 θα υπάρχει n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να
ισχύει |bn minus ℓ2| lt ε|ℓ2|22 Επιλέγοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0
θα ισχύουν μαζί όλα τα παραπάνω και άρα θα έχουμε
∣∣∣∣1
bnminus 1
ℓ2
∣∣∣∣ le2
|ℓ2|2|bn minus ℓ2| lt
2
|ℓ2|2ε|ℓ2|22 = ε
ιδιοτητα 548 Για κάθε ακολουθία an ge 0 και k isin N ισχύει
liman = ℓ =rArr limakn = ℓk
Απόδειξη Έστω ότι μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 Αφού η an συ-γκλίνει θα είναι και φραγμένη και άρα θα υπάρχει αριθμός M gt 0
ώστε για κάθε n isin N να ισχύει |an| leM Έτσι θα ισχύει και |ℓ| leM(γιατί) Οπότε
|akn minus ℓk| = |an minus ℓ| |akminus1n + akminus2
n ℓ + akminus3n ℓ2 + + ℓkminus1|
le |an minus ℓ|(|akminus1n | + |akminus2
n ℓ| + |akminus3n ℓ2| + + |ℓkminus1|
)
le |an minus ℓ| (Mk +Mk +Mk + +Mk︸ ︷︷ ︸
kminusόροι
)
le (kMk)|an minus ℓ| (58)
50 Σύγκλιση ακολουθιών
Οπότε εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για την ακολουθία
an για την ποσότητα εkMk και βρίσκουμε ένα n0 isin N ώστε γιακάθε n ge n0 να ισχύει |anminusℓ| lt εkMk Έτσι συνεχίζοντας από την
(58) θα έχουμε ότι για κάθε n ge n0 ισχύει
|akn minus ℓk| le (kMk)|an minus ℓ| lt (kMk)εkMk = ε
ιδιοτητα 549 Για κάθε ακολουθία an ge 0 και k isin N ισχύει
liman = ℓ =rArr lim kradican =
kradicℓ
Απόδειξη Έστω ότι μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 Αν ℓ = 0 τότε
εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης της an για το εk οπότεβρίσκουμε ένα n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt εkΟπότε | kradican| lt εΑν ℓ gt 0 τότε παρατηρούμε ότι
∣∣∣ kradican minus
kradicℓ∣∣∣ = |an minus ℓ|
akminus1n + akminus2
n ℓ + + ℓkminus1le 1
ℓkminus1|an minus ℓ|
Έτσι εφαρμόζουμε τον ορισμό σύγκλισης της an για την ποσότη-τα εℓkminus1 Βρίσκουμε λοιπόν n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
έχουμε ∣∣∣ kradican minus
kradicℓ∣∣∣ le 1
ℓkminus1|an minus ℓ| lt
1
ℓkminus1εℓkminus1 = ε
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
ιδιοτητα 5410 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα και επιπλέον υπάρχει n1 isin N ώστε για κάθεn ge n1 να ισχύει an le bn Τότε ℓ1 le ℓ2
Απόδειξη Αν δεν ισχύει τότε ℓ2 lt ℓ1 οπότε η ακολουθία bn minusan ge 0 δεν είναι ποτέ ομόσημη με το όριό της ℓ2 minus ℓ1 lt 0 αντι-
φάσκοντας με την Ιδιότητα 543
προταση 5411 (Ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες) Έστω ότι οι ακολου-
θίες an bn και cn ικανοποιούν την ανισότητα
an le bn le cn
και ότι liman = lim cn = ℓ Τότε αναγκαστικά limbn = ℓΑπόδειξη Από την an le bn le cn συμπεραίνουμε ότι 0 le bnminusan le
cn minus an Η cn minus an είναι συγκλίνουσα με όριο το μηδέν Άρα και ηbn minus an είναι συγκλίνουσα με όριο το μηδέν Συνεπώς η bn είναισυγκλίνουσα ως άθροισμα συγκλινουσών (bn = (bn minus an)+ an) καιlimbn = lim(bn minus an)+ liman = 0+ ℓ = ℓ
55 Κριτήρια σύγκλισης 51
προταση 5412 (Οριακό κριτήριο λόγου) Αν για μια ακολουθία anμε μη μηδενικούς όρους ισχύει lim |an+1an| lt 1 τότε liman = 0
Απόδειξη Έστω ότι lim |an+1an| = ℓ isin (01) Εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης για την ποσότητα (1 minus ℓ)2 gt 0 Τότε θα
υπάρχει ένα n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει∣∣|an+1an| minus
ℓ∣∣ lt (1minus ℓ)2 Αλλά τότε
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣minus ℓ lt1minus ℓ
2
από όπου συνεπάγεται ότι
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt ℓ +1minus ℓ
2= 1+ ℓ
2lt 1
Δηλαδή για κάθε n ge n0 έχουμε ότι |an+1an| lt (1+ ℓ)2 lt 1 Αυτό
και η Πρόταση 5212 συνεπάγονται ότι an rarr 0
55 Κριτήρια σύγκλισης
Ένα πολύ χρήσιμο κριτήριο αφορά τις ακολουθίες που είναι μο-
νότονες και φραγμένες
προταση 551 Αν η ακολουθία an είναι αύξουσα και άνω φραγ-μένη τότε είναι και συγκλίνουσα και μάλιστα an rarr supnisinN an Ο-μοίως αν μια ακολουθία bn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένητότε είναι και συγκλίνουσα και μάλιστα bn rarr infnisinN bn
Απόδειξη (Για τις ποσότητες supan και infan δείτε τον Ορι-σμό 414) Ας υποθέσουμε ότι η an είναι αύξουσα και άνω φραγ-μένη Θέτουμε s = supnisinN an Θα δείξουμε ότι an rarr s Αφού τοs είναι το ελάχιστο άνω φράγμα της an συμπεραίνουμε ότι γιακάθε ε gt 0 το s minus ε δεν είναι άνω φράγμα της an Άρα υπάρχειn0 isin N ώστε sminusε lt an0 Επειδή η an είναι αύξουσα για κάθε n ge n0
θα ισχύει an0 le an οπότε s minus ε lt an Αλλά φανερά an le s lt s + εαφού το s είναι το άνω πέρας των όρων της Έτσι καταλήξαμεστο ότι για κάθε n ge n0 ισχύει
s minus ε lt an lt s + ε
δηλαδή |an minus s| lt ε Άρα an rarr sΥποθέτουμε τώρα ότι η bn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη
Εργαζόμαστε ομοίως θέτουμε i = infnisinN an Αφού το i είναι τομέγιστο κάτω φράγμα της an για κάθε ε gt 0 το i + ε δεν είναικάτω φράγμα της a minus n άρα υπάρχει n0 isin N ώστε bn0 lt i + εΕπειδή η bn είναι φθίνουσα για κάθε n ge n0 θα ισχύει bn le bn0
52 Σύγκλιση ακολουθιών
οπότε bn lt i+ ε Αλλά φανερά iminus ε lt i le bn Έτσι καταλήξαμε στοότι για κάθε n ge n0 ισχύει
iminus ε lt bn lt i+ ε
δηλαδή |bn minus i| lt ε Άρα bn rarr i
Μια από τις σημαντικότερες εφαρμογές της παραπάνω πρότα-
σης είναι το ακόλουθο
πορισμα 552 Η ακολουθία
(1+ 1
n
)n
είναι συγκλίνουσα
Απόδειξη Η απόδειξη είναι άμεση από το γεγονός ότι η ακολου-
θία αυτή είναι αύξουσα και άνω φραγμένη (Παραδείγματα 323
και 423)
Το όριο της παραπάνω ακολουθίας δεν είναι 1 διότι η ακο-
λουθία
xn =(
1+ 1
n
)n
είναι γνησίως αύξουσα οπότε
limxn = supxn ge x1 = 2
Το όριο αυτό έχει εξέχουσα σημασία για τα Μαθηματικά (μαζί
με τους αριθμούς 0 1 π και τη μιγαδική μονάδα i) Ονομάζεταιαριθμός του Euler και συμβολίζεται με e Ο αριθμός αυτός είναιπερίπου
e = 271828 18284 59045 23536 02874 71352 66249 77572 47093 69995
Ο αριθμός e (όπως και ο π ) είναι άρρητος και υπερβατικός δηλα-δή δεν είναι ρίζα κανενός πολυωνύμου με ακέραιους συντελεστές
(οradic
2 είναι άρρητος αλλά δεν είναι υπερβατικός αφού είναι ρίζα
του πολυωνύμου με ακέραιους συντελεστές x2minus2) Η απόδειξη της
υπερβατικότητας του e δεν είναι στους σκοπούς του παρόντος(δείτε στο [14]) Το ότι είναι όμως άρρητος θα το αποδειξουμε
στην Ενότητα 58
πορισμα 553 Για κάθε x isin R η ακολουθία
xn =(
1+ xn
)n
είναι συγκλίνουσα
55 Κριτήρια σύγκλισης 53
Θα αναβάλουμε την απόδειξη αυτού του πορίσματος μέχρι την
Ενότητα 57 όπου θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το όριο για να ο-
ρίσουμε την εκθετική συνάρτηση
θεωρημα 551 (Bolzano-Weierstraszlig) Κάθε φραγμένη ακολουθία έχει
συγκλίνουσα υπακολουθία
Απόδειξη Κάθε ακολουθία έχει μια μονότονη υπακολουθία σύμ-
φωνα με την Πρόταση 313 και επειδή η ακολουθία είναι φραγ-
μένη είναι φραγμένη και αυτή η μονότονη υπακολουθία της Άρα
από το προηγούμενο θεώρημα συγκλίνει
Όταν μια ακολουθία an συγκλίνει σε έναν αριθμό ℓ τότε μετάαπό κάποιο δείκτη οι όροι της είναι laquoκοντάraquo στον αριθμό ℓ Συ-νεπώς είναι και μεταξύ τους laquoκοντάraquo Αυτή η τελευταία ιδιότητα
ονομάζεται ιδιότητα Cauchy
ορισμος 554 Μια ακολουθία an ονομάζεται ακολουθία Cauchy ή
βασική ακολουθία αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για
κάθε n m ge n0 να ισχύει |an minus am| lt εΤο παρακάτω θεώρημα μας δίνει ένα ακόμα κριτήριο σύγκλι-
σης
θεωρημα 555 Μια ακολουθία είναι συγκλίνουσα στο R αν και
μόνο αν είναι ακολουθία Cauchy
Απόδειξη Αν υποθέσουμε ότι an rarr ℓ και ε gt 0 εφαρμόζουμε τον
ορισμό της σύγλισης όχι για το ε αλλά για το ε2 Έτσι υπάρχειn0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ε2 Άρα ανn m ge n0 τότε ισχύει και η |an minus ℓ| lt ε2 και η |am minus ℓ| lt ε2Συνεπώς
|an minus am| =∣∣(an minus ℓ)minus (am minus ℓ)
∣∣ le |an minus ℓ| + |am minus ℓ| ltε2+ ε
2= ε
Αντίστροφα τώρα ας υποθέσουμε ότι η ακολουθία an είναι α-κολουθία Cauchy Θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το Θεώρημα 551
οπότε αποδεικνύουμε πρώτα ότι η an είναι φραγμένη εφαρμόζου-με τον ορισμό της ιδιότητας Cauchy για ε = 1 gt 0 Έτσι υπάρχει
n0 isin N ώστε για κάθε n m ge n0 ισχύει |an minus am| lt 1 Άρα αυτό
ισχύει και για m = n0 Συνεπώς
|an| minus |an0| le |an minus an0| lt 1
και άρα |an| le 1+ |an0| για κάθε n ge n0 Έτσι
|an| le max|a1| |a2| |an0minus1|1+ |an0|
για κάθε n isin N δηλαδή η an είναι φραγμένη
54 Σύγκλιση ακολουθιών
Από το Θεώρημα Bolzano-Weierstraszlig λοιπόν η an έχει μια συ-γκλίνουσα υπακολουθία Έστω ότι αυτή είναι η akn όπου kn γνη-σίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών Ας υποθέσουμε ότι
akn rarr ℓ Θα δείξουμε ότι an rarr ℓ ολοκληρώνοντας την απόδειξηΈστω ότι ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον ορισμό της ιδιότητας Cauchy
για το ε2 gt 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n m ge n0 να
ισχύει |an minus am| lt ε2 Αλλά τότε επειδή km ge m ge n0 (από την
Άσκηση 322) ισχύει
|an minus akm| ltε2για κάθε nm ge n0 (59)
Τώρα εφαρμόζουμε τον ορισμό σύγκλισης της akn στο ℓ πάλι γιατο ε2 Άρα υπάρχει n1 isin N ώστε
για κάθε m ge n1 να ισχύει |akm minus ℓ| ltε2 (510)
Έτσι αν n ge n0 και m = maxn0 n1 θα ισχύει και η (59) και η(510) Άρα
|an minus ℓ| =∣∣(an minus akm)+ (akm minus ℓ)
∣∣
le∣∣an minus akm
∣∣+∣∣akm minus ℓ
∣∣ lt ε2+ ε
2= ε
Ένα άλλο κριτήριο που συχνά είναι χρήσιμη η άρνησή του
είναι το ακόλουθο
προταση 556 Μια ακολουθία an συγκλίνει στο ℓ αν και μόνο ανκάθε υπακολουθία της συγκλίνει και αυτή στο ℓ
Απόδειξη Το ευθύ έχει αποδειχθεί στην Πρόταση 535 Το α-
ντίστροφο είναι τετριμμένο αφού η ίδια η an είναι υπακολουθίατου εαυτού της
Η άρνηση της παραπάνω πρότασης μας δίνει ένα κριτήριο
μη σύγκλισης Αν μια ακολουθία έχει δυο υπακολουθίες που συ-
γκλίνουν σε διαφορετικούς αριθμούς τότε η ακολουθία δεν συ-
γκλίνει Για παράδειγμα η an = (minus1)n δεν συγκλίνει διότι η υ-πακολουθία της a2n = (minus1)2n = 1 συγκλίνει στο 1 ενώ η υπα-
κολουθία της a2nminus1 = (minus1)2nminus1 = minus1 συγκλίνει στο minus1 Ομοίως
η ακολουθία xn = sin(7nπ8) δεν συγκλίνει Η υπακολουθία τηςx16n = sin(7(2nπ)) = 0 συγκλίνει στο μηδέν Ενώ η υπακολουθία
x16n+4 = sin
(14nπ + 7π
2
)= sin
(14nπ + 3π + π
2
)= minus1
συγκλίνει στο minus1
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin 55
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin
ορισμος 561 Για μια ακολουθία an λέμε ότι αποκλίνει στο +infin ήότι τείνει στο +infin όταν για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin Nώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an gt M Γράφουμε limnrarrinfin an = +infinή liman = +infin ή an rarr +infin
Συχνά αντί για +infin γράφουμε απλά infin
ορισμος 562 Για μια ακολουθία an λέμε ότι αποκλίνει στο minusinfin ήότι τείνει στο minusinfin όταν για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin Nώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an lt minusM Γράφουμε limnrarrinfin an = minusinfinή liman = minusinfin ή an rarr minusinfin
παρατηρηση 563 Πολλές φορές λέγεται καταχρηστικά ότι η α-
κολουθία laquoσυγκλίνει στο +infinraquo αντί laquoαποκλίνει στο +infinraquo Ομοίωςλέγεται καταχρηστικά ότι η ακολουθία laquoσυγκλίνει στο minusinfinraquo αντίlaquoαποκλίνει στο minusinfinraquoπαραδειγμα 564 Η ακολουθία an = n2 αποκλίνει στο +infin διότιαν μας δοθεί ένα M gt 0 θα θέλουμε να ισχύει n2 gt M ισοδύναμα
n gtradicM Οπότε αν θέσουμε n0 = [
radicM]+ 1 τότε για κάθε n ge n0 θα
ισχύει n ge n0 = [radicM]+ 1 gt
radicM οπότε n2 gt M
ιδιοτητα 565 an rarr +infin αν και μόνο αν υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει an gt 0 και 1an rarr 0
Ομοίως an rarr minusinfin αν και μόνο αν υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει an lt 0 και 1an rarr 0
Απόδειξη Έστω ότι ε gt 0 και an rarr +infin Αν εφαρμόσουμε τονορισμό για M = 1ε gt 0 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει an gt 1ε gt 0 Από αυτό συμπεραίνουμε ότι an gt 0
και ότι |1an| = 1an lt ε δηλαδή 1an rarr 0
Αντίστροφα έστω ότι υπάρχει n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να
ισχύει an gt 0 και 1an rarr 0 Έστω ότι M gt 0 Θέτουμε ε = 1M gt 0
και εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης 1an rarr 0 θα υπάρχει
n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει |1an| lt ε = 1M οπότεισοδύναμα |an| gt M Θέτουμε n0 = maxn1 n2 οπότε για κάθεn ge n0 ισχύει an = |an| gt M δηλαδή an rarr +infinΓια την περίπτωση an rarr minusinfin εργαζόμαστε ανάλογα
ιδιοτητα 566 (α) Αν an ge bn και limbn = +infin τότε liman = +infin(β) Αν an le bn και limbn = minusinfin τότε liman = minusinfinΑπόδειξη Αφού limbn = +infin θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει bn gt 0 (Ιδιότητα 565) άρα και an gt 0 Αλλά τώρα
0 lt 1an lt 1bn rarr 0 Συνεπώς ισχύει 0 lt 1an rarr 0 (Ιδιότητα 5210)
και άρα an rarr +infinΕργαζόμαστε ομοίως για το (β)
56 Σύγκλιση ακολουθιών
57 Η εκθετική συνάρτηση
Σε αυτή την ενότητα θα θεμελιώσουμε την εκθετική συνάρτηση ax
για a gt 0 και x isin R και θα αποδείξουμε βασικές ιδιότητες
θεωρημα 571 Η ακολουθία
xn =(
1+ xn
)n
είναι γνησίως αύξουσα για κάθε x isin R 0 και για κάθε n gt minusx(άρα για κάθε n isin N αν x gt minus1) Επιπλέον είναι και φραγμένη
για κάθε x isin R Κατά συνέπεια η xn είναι μια συγκλίνουσα ακο-λουθία και ορίζουμε τη συνάρτηση
exp(x) = limnrarrinfin
(1+ x
n
)n
την οποία ονομάζουμε εκθετική συνάρτηση
Απόδειξη Αν n gt minusx τότε οι ποσότητες 1 + xn και 1 + x(n + 1)είναι θετικές (αν x ge 0 είναι προφανές και αν x lt 0 τότε x(n+1) gtxn gt minus1) Συνεπώς αρκεί να αποδείξουμε ότι
(1+ xn
)n(1+ x(n+ 1)
)n le 1+ xn+ 1
Αλλά μεταφέροντας τον αριθμητή του αριστερού κλάσματος στον
παρονομαστή και εφαρμόζοντας την ανισότητα Bernoulli έχουμε
(1+ xn
)n(1+ x(n+ 1)
)n =1(
n2+n+nxn2+n+nx+x
)n =1(
1minus x(n+1)(n+x)
)n le1
1minus nx(n+1)(n+x)
Εύκολα ελέγχουμε ότι η τελευταία ποσότητα είναι μικρότερη της
ζητούμενης 1+ x(n+ 1) αν και μόνο αν
1 le 1+ xn+ 1
minus nx(n+ 1)(n+ x) minus
nx2
(n+ 1)2(n+ x)
Απαλείφοντας τη μονάδα και παραγοντοποιώντας στα δεξιά η
τελευταία είναι ισοδύναμη με την
0 le x2
(n+ 1)21
n+ x
η οποία είναι αληθής αφού n gt minusx Η προηγούμενη ανισότηταείναι γνήσια εκτός αν x = 0 άρα η xn είναι γνησίως αύξουσα γιακάθε n gt minusx
57 Η εκθετική συνάρτηση 57
Για το φράγμα τώρα θέτουμε k0 = [|x|] + 1 isin N Επειδή η
xn είναι αύξουσα και η (1 + 1n)n είναι αύξουσα με όριο το e(Πόρισμα 552) θα έχουμε
|xn| le(
1+ |x|n
)nle(
1+ k0
n
)nle(
1+ k0
k0n
)k0n
=((
1+ 1
n
)n)k0
le ek0
δηλαδή η xn είναι φραγμένη
Στη συνέχεια θα laquoταυτοποιήσουμεraquo τη συνάρτηση exp(x) (θαπροσπαθήσουμε να την κατανοήσουμε) Θα χρειαστούμε το α-
κόλουθο λήμμα
λημμα 571 Αν η ακολουθία bn έχει την ιδιότητα limnbn = 0 τότε
lim(1 + bn)n = 1 Αν επιπλέον liman = 0 και το όριο lim(1 + an)nυπάρχει στο R τότε lim(1+ an + bn)n = lim(1+ an)nΑπόδειξη Από την ταυτότητα διαφοράς δυνάμεων και την
τριγωνική ανισότητα έχουμε ότι
∣∣(1+ bn)n minus 1∣∣ = |bn| |(1+ bn)nminus1 + (1+ bn)nminus2 + + (1+ bn)+ 1|le |bn|
((1+ |bn|)nminus1 + (1+ |bn|)nminus2 + + (1+ |bn|)+ 1
)
le |bn|n(1+ |bn|)nminus1
Αλλά αφού nbn rarr 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει |nbn| lt 1 δηλαδή |bn| lt 1n Συνεχίζοντας τις προηγούμενεςανισότητες για n ge n0 συμπεραίνουμε ότι
∣∣(1+ bn)n minus 1∣∣ le |nbn|
(1+ 1
n
)nminus1
rarr 0 middot e = 0
Για το δεύτερο ισχυρισμό
|(1+ an + bn)n minus (1+ an)n| = (1+ an)n∣∣∣∣∣(
1+ bn1+ an
)nminus 1
∣∣∣∣∣
Αλλά η ακολουθία cn = bn(1+an) έχει την ιδιότητα ncn rarr 0 Έτσι
από το προηγούμενο σκέλος της απόδειξης
lim
∣∣∣∣∣(
1+ bn1+ an
)nminus 1
∣∣∣∣∣ = 0
Οπότε lim((1+an+bn)nminus(1+an)n) = 0 και επειδή το όριο lim(1+an)nυπάρχει από την υπόθεση υπάρχει και το lim(1 + an + bn)n καιισχύει lim(1+ an + bn)n = lim(1+ an)n
58 Σύγκλιση ακολουθιών
προταση 572 Η συνάρτηση exp έχει τις ιδιότητες
(i) exp(x) exp(y) = exp(x +y) για κάθε x y isin R
(ii) exp(x) gt 0 για κάθε x isin R exp(0) = 1 και exp(minusx) = 1
exp(x)
(iii) exp(k) = ek για κάθε k isin Z όπου e ο αριθμός Euler
(iv) (exp(1k))k = e
Απόδειξη Για το (i) έχουμε
exp(x) exp(y) = lim
((1+ x
n
)n (1+ y
n
)n)
= lim
(1+ x +y
n+ xyn2
)n
Αλλά η (x +y)n είναι μηδενική το όριο (1+ (x +y)n)n υπάρχεικαι η bn = xyn2 έχει την ιδιότητα nbn rarr 0 Συνεπώς από το
προηγούμενο λήμμα το παραπάνω όριο ισούται με το
lim
(1+ x +y
n
)n= exp(x +y)
Για το (ii) αν x ge 0 τότε
exp(x) = lim
(1+ x
n
)nge lim
(1+nx
n
)= 1+ x ge 1
Επίσης
exp(minusx) exp(x) = exp(minusx + x) = exp(0) = lim
(1+ 0
n
)n= 1
Συνεπώς exp(minusx) = 1 exp(x) και αν x lt 0 τότε exp(x) = 1 exp(minusx) gt0
Για το (iii) επειδή exp(minusk) = 1 exp(k) αρκεί να αποδείξουμε τοζητούμενο για k isin N Αλλά
exp(2) = exp(1+ 1) = exp(1) exp(1) = e middot e = e2
Η απόδειξη ολοκληρώνεται με επαγωγή στο kΓια το (iv) με επαγωγή ισχύει
exp(1k)k = exp
(1
k
)middot exp
(1
k
)middot middot middotexp
(1
k
)
= exp
(1
k+ 1
k+ + 1
k
)= exp(1)
= e
Παρατηρήστε ότι το (iv) παραπάνω μας λέει ότι ο αριθμός eέχει k-ρίζα για κάθε k isin N Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να
ορίσουμε το er για κάθε r isin Q
57 Η εκθετική συνάρτηση 59
ορισμος 573 Για κάθε r isin Q με r = mn με m isin Z και n isin N
ορίζουμε την ποσότητα er να είναι η (e1n)m η οποία είναι πραγ-ματικός αριθμός σύμφωνα με τα προηγούμενα
Είναι λοιπόν φυσιολογικό να δώσουμε τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 574 Για κάθε x isin R ορίζουμε την ποσότητα ex να είναιο πραγματικός αριθμός
exp(x) = lim
(1+ x
n
)n
Σύμφωνα με την Πρόταση 572 η ex έχει όλες τις αναμενόμενεςιδιότητες των δυνάμεων όχι μόνο για ακέραιους εκθέτες αλλά για
πραγματικούς εκθέτες
Στο υπόλοιπο αυτής της ενότητας θα δούμε μερικές ακόμα ιδι-
ότητες της ex και θα ορίσουμε τη γενική εκθετική συνάρτηση ax
με a gt 0 και x isin R και την έννοια του λογαρίθμου
571 Μελέτη της εκθετικής συνάρτησης
Σε αυτή την υποενότητα θα θεωρήσουμε γνωστή την έννοια της
συνέχειας συνάρτησης το ότι η αντίστροφη συνεχούς είναι συνε-
χής και το θεώρημα ενδιάμεσης τιμής
προταση 575 Η ex είναι συνεχής σε κάθε σημείο του R
Απόδειξη Φανερά
limxrarrx0
ex = limxrarrx0
(exminusx0ex0) = ex0 limxminusx0rarr0
exminusx0
Άρα αρκεί να αποδείξουμε ότι limtrarr0 et = 1 Επειδή
|et minus 1| = limnrarrinfin
∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus 1
∣∣∣∣
για κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
|et minus 1| le ε2+∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus 1
∣∣∣∣
le ε2+ tn
∣∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus1
+(
1+ tn
)nminus2
+ +(
1+ tn
)+ 1
∣∣∣∣∣
le ε2+ tn
((1+ |t|
n
)nminus1
+(
1+ |t|n
)nminus2
+ +(
1+ |t|n
)+ 1
)
le ε2+ t
(1+ |t|
n
)nminus1
Άρα αν υποθέσουμε ότι |t| lt 1 θα ισχύει
|et minus 1| le ε2+ t
(1+ 1
n
)nminus1
le ε2+ te
60 Σύγκλιση ακολουθιών
Συνεπώς αν θέσουμε δ = min1 ε2e αν 0 lt t lt δ θα συμπεράνουμεότι |et minus 1| lt ε δηλαδή το ζητούμενο
προταση 576 Η ex είναι γνησίως αύξουσα και επί του (0infin)Απόδειξη Αν x lt y τότε ey = exeyminusx Άρα αρκεί να δείξουμε
ότι eyminusx gt 1 Αλλά
eyminusx = limnrarrinfin
(1+ y minus x
n
)nge 1+y minus x gt 1
από την ανισότητα Bernoulli
Από το θεώρημα ενδιάμεσης τιμής και τη συνέχεια τα ex αρκείνα αποδείξουμε ότι η ex παίρνει οσοδήποτε μεγάλες και οσοδήπο-τε μικρές θετικές τιμές Αυτό προκύπτει αμέσως η ex παίρνειοσοδήποτε μεγάλες τιμές αφού
ex = limnrarrinfin
(1+ x
n
)nge 1+ x
για κάθε x isin R Επίσης παίρνει οσοδήποτε μικρές θετικές τιμές
αφού eminusx = 1ex και από το προηγούμενο η ex μπορεί να πάρειοσοδήποτε μεγάλες τιμές
Έτσι η εκθετική συνάρτηση ex R ֏ (0+infin) είναι 1-1 (αφο-ύ είναι γνησίως αύξουσα) και επί και συνεπώς αντιστρέφεται
Η αντίστροφή της ονομάζεται λογάριθμος και συμβολίζεται με
log(x) (0+infin) ֏ R Φανερά θα ισχύει elogx = x για κάθε x gt 0 και
log(ex) = x για κάθε x isin R Η log(x) ως αντίστροφη της εκθετικήςείναι και αυτή γνησίως αύξουσα συνεχής και επί του R
Επίσης σύμφωνα με τα προηγούμενα εύκολα βλέπουμε ότι ι-
σχύουν οι ανισότητες
προταση 577 Ισχύουν οι ανισότητες
ex ge 1+ x για κάθε x isin R και ex le 1
1minus x για κάθε x lt 1
Επίσης ισχύουν οι
1minus 1
xlt logx le x minus 1 για κάθε x gt 0
Απόδειξη Η ex ge 1+ x είναι άμεση από τον ορισμό της ex καιτην ανισότητα Bernoulli Άρα eminusx ge 1 + (minusx) συνεπώς αν x lt 1
παίρνουμε ότι ex ge 1(1minus x)Για τις ανισότητες του λογαρίθμου επειδή ex ge 1 + x για κάθε
x isin R συνεπάγεται exminus1 ge x και αφού η log είναι αύξουσα log(exminus1) gelogx δηλαδή logx le x minus 1
Λογαριθμίζοντας την ex ge 1(1minusx) παίρνουμε x ge log(1(1minusx))και αντικαθιστώντας με t την ποσότητα 1(1 minus x) παίρνουμε τηζητούμενη ανισότητα Παρατηρούμε ότι η συνθήκη x lt 1 ισοδυ-
ναμεί με t gt 0 ολοκληρώνοντας την απόδειξη
58 Ο e είναι άρρητος 61
ορισμος 578 Για κάθε a gt 0 και για κάθε x isin R ορίζουμε
ax = ex loga
Εύκολα ελέγχουμε ότι ο ορισμός αυτός έχει όλες τις αναμενόμε-
νες ιδιότητες για παράδειγμα an = a middot a middot middot middota με n παράγοντεςδιότι
ent = limkrarrinfin
(1+ nt
k
)k= limkrarrinfin
(1+ nt
nk
)nk
διότι η τελευταία είναι υπακολουθία της προηγούμενης Συνεπώς
ent = limkrarrinfin
((1+ t
k
)k)n= (et)n
Άρα
an = en loga = (eloga)n = elogaeloga middot middot middot eloga = a middot a middot middot middotaμε n παράγοντεςΉ (ex)y = ey log ex = eyx = exy οπότε και
(ax)y = ey logax = ey log ex loga = eyx loga = axy
Με όμοιο τρόπο αποδεικνύονται όλες οι ιδιότητες της εκθετικής
ax Η συνάρτηση αυτή για a gt 0 και a ne 1 εύκολα βλέπουμε ότι
είναι και αυτή γνήσια μονότονη (άρα 1-1) συνεχής και επί του
(0infin) Οπότε αντιστρέφεται και την αντίστροφή της την ονο-μάζουμε λογάριθμο με βάση το a και γράφουμε loga Προφανώς
ισχύει loga ax = x για κάθε x isin R και aloga x = x για κάθε x gt 0 Ως
αντίστροφη της ax για 0 lt a ne 1 ο λογάριθμος με βάση a είναισυνεχής συνάρτηση με την ίδια μονοτονία με την ax 1-1 και επίτου R
Όλες οι αλγεβρικές ιδιότητές τόσο της εκθετικής όσο και του
λογάριθμου προκύπτουν εύκολα και αφήνονται ως απλή άσκηση
Κλείνουμε αυτή την ενότητα παρατηρώντας ότι (e(loga)n)n =eloga = a δηλαδή κάθε θετικός αριθμός a έχει n-στη ρίζα τον α-ριθμό a1n = e(loga)n
58 Ο e είναι άρρητος
Θα αποδείξουμε πρώτα ότι ισχύει ο τύπος
e = limnrarrinfin
(1+ 1+ 1
2+ 1
3+ 1
4+ middot middot middot + 1
n
)
Κάτι πιο ισχυρό ισχύει εδώ δηλαδή υπάρχει ανάλογη με αυτήν
περιγραφή για την ποσότητα ex για καθε x isin R αλλά αυτό θατο δούμε όταν θα ασχοληθούμε με σειρές (Ενότητα 102)
62 Σύγκλιση ακολουθιών
Για να αποδείξουμε τον παραπάνω τύπο αναπτύσσουμε με το
διωνυμικό ανάπτυγμα το (1+ 1n)n
(1+ 1
n
)n=
nsum
k=0
(nk
)1nminusk
(1
n
)k
= 1+ n
1(nminus 1)1
n+ n
2(nminus 1)1
n2+ + n
n0
1
nn
= 1+ 1+ 1
2
(1minus 1
n
)+ 1
3
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)+ middot middot middot
+ 1
k
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
)+
+ 1
n
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus nminus 1
n
)
le 1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
n= sn
Η sn είναι φανερά (γνησίως) αύξουσα (αφού sn+1 = sn+1(n+1) gtsn) και είναι και άνω φραγμένη διότι 2n le n για κάθε n ge 4 οπότε
sn le 1+ 1+ 1
2+ 1
22+ 1
24+ 1
25+ + 1
2nle 3minus 1
23lt 3
Άρα η sn είναι συγκλίνουσα (ως αύξουσα και άνω φραγμένη)
οπότε παίρνοντας όρια βρίσκουμε ότι
e = limnrarrinfin
(1+ 1
n
)nle lim sn
Για την αντίστροφη από τα παραπάνω παρατηρούμε ότι αν
σταθεροποιήσουμε ένα k lt n τότε ισχύει(
1+ 1
n
)nge 1+ 1+ 1
2
(1minus 1
n
)+ 1
3
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)+
+ 1
k
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
)
για κάθε n ge k Αφήνοντας το n να πάει στο άπειρο συμπεραίνου-με ότι e ge sk αφού όλες οι προηγούμενες παρενθέσεις συγκλίνουνστο 1 καθώς n rarr infin με το k σταθερό Αφήνοντας τώρα το k ναπάει στο άπειρο βρίσκουμε e ge limkrarrinfin skΑς υποθέσουμε τώρα ότι ο e είναι ρητός και έστω ότι e = km
με k m isin N Παρατηρήστε ότι m ge 2 αφού 2 lt e lt 3 Θεωρούμε
τον αριθμό
x =m(e minus sm) =m
(kmminus(
1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
m
))
Φανερά x gt 0 (αφού e gt sm) Επίσης επιμερίζοντας το m στην
παραπάνω συμπαιρένουμε αμέσως ότι x isin N Άρα θα καταλήξου-με σε άτοπο αν αποδείξουμε ότι x lt 1 αφού ανάμεσα στο 0 και
59 Βασικά όρια 63
στο 1 δεν υπάρχουν φυσικοί ακέραιοι Έχουμε
x =m
(limnrarrinfin
(1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
n
)minus sm
)
= limnrarrinfin
m
(1
(m+ 1)+ 1
(m+ 2)+ + 1
n
)
= limnrarrinfin
(1
m+ 1+ 1
(m+ 1)(m+ 2)+
+ 1
(m+ 1)(m+ 2) middot middot middot (m+ (nminusm))
)
le limnrarrinfin
(1
3+ 1
32+ + 1
3nminusm
)le limnrarrinfin
13minus 1
3nminusm+1
1minus 13
= 1
2
Άρα ο e είναι άρρητος
59 Βασικά όρια
προταση 591 Για κάθε λ isin R με |λ| lt 1 ισχύει λn rarr 0
Απόδειξη Για λ = 0 είναι προφανές Για 0 lt λ lt 1 είναι η
Εφαρμογή 5211 Για minus1 lt λ lt 0 ισχύει
|λn| = |λ|n rarr 0
αφού 0 lt |λ| lt 1 Άρα λn rarr 0
προταση 592 Για κάθε λ isin R με λ gt 1 ισχύει λn rarr +infin ενώ για
λ le minus1 η λn δεν συγκλίνει
Απόδειξη Αν λ gt 1 τότε 0 lt 1λ lt 1 συνεπώς (1λ)n rarr 0 Αλλά
(1λ)n = 1λn άρα λn rarr +infin από την Ιδιότητα 565
Αν λ = minus1 η λn δεν συγκλίνει αφού λ2n = (minus1)2n = 1 rarr 1 ενώ
λ2n+1 = (minus1)2n(minus1) = minus1 rarr minus1 ne 1
Αν λ lt minus1 η λ2n = (λ2)n rarr +infin αφού λ2 gt 1 ενώ λ2n+1 = λ(λ2n) rarrminusinfin αφού λ lt 0 και λ2n rarr +infin
προταση 593 Για κάθε λ isin R με |λ| lt 1 ισχύει nλn rarr 0 Επιπλέον
για κάθε p gt 0 ισχύει npλn rarr 0
Απόδειξη 1|λ| gt 1 άρα υπάρχει θ gt 0 ώστε |λ|minus1 = 1 + θ Επι-πλέον
(1+ θ)n gt n(nminus 1)2
θ2
από το διωνυμικό ανάπτυγμα ((1 + θ)n = 1 + nθ + (n(n minus 1)θ2)2 +middot middot middot + θn) Έτσι
nλn = n(1+ θ)n lt
2nn(nminus 1)θ2
= 2
(nminus 1)θrarr 0
64 Σύγκλιση ακολουθιών
Τέλος για p gt 0 ισχύει
|npλn| =(n(|λ|1p)n
)p rarr 0p = 0
αφού |λ|1p lt 1
προταση 594 Για κάθε a gt 0 ισχύει nradicararr 1
Απόδειξη Αν a ge 1 τότε nradica ge 1 Θέτουμε vn = n
radicaminus1 ge 0 οπότε
a = (1+ vn)n Από την ανισότητα Bernoulli
a = (1+ vn)n ge 1+nvn
και λύνοντας ως προς vn
0 le vn leaminus 1
n
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική οπότε από την Πρότα-
ση 5411 limvn = 0 Έτσι
nradica = 1+ vn rarr 1+ 0 = 1
προταση 595 nradicnrarr 1
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι nradicn =
(2nradicn)2 και δείχνουμε πρώτα
ότι lim 2nradicn = 1 ακολουθώντας την ίδια απόδειξη με την Πρότα-
ση 594 θέτουμε vn = 2nradicnminus 1 ge 0 οπότε
radicn = (1+ vn)n ge 1+nvn
και λύνοντας ως προς vn
0 le vn leradicnminus 1
n
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική (γιατί) οπότε (από την
Πρόταση 5411) limvn = 0 Συνεπώς
2nradicn = 1+ vn rarr 1+ 0 = 1
Τέλος από την Ιδιότητα 548
lim nradicn = lim
(2nradicn)2 =
(lim 2n
radicn)2 = 12 = 1
προταση 596 Αν an rarr ℓ gt 0 τότε nradican rarr 1
Απόδειξη Από τον ορισμό της σύγκλισης (για ε = ℓ2 gt 0)
υπάρχει ένα n0 isin R ώστε αν n ge n0 τότε
|an minus ℓ| ltℓ2
59 Βασικά όρια 65
Συνεπώςℓ2lt an lt
3ℓ2
και άραnradicℓ2 lt n
radican lt
nradic
3ℓ2
Από την Πρόταση 594 οι ακολουθίες nradicℓ2 και n
radic3ℓ2 συγκλίνουν
στο 1 και άρα από το θεώρημα ισοσυγκλινουσών ακολουθιών
συγκλίνει στο 1 και η nradican
προταση 597 Αν p isin R an rarr 0 και an gt minus1 τότε (1+ an)p rarr 1
Απόδειξη Ανάλογα αν an ge 0 ή an le 0 ισχύει 1 le (1+an)p le (1+an)[p]+1 ή (1+ an)[p] le (1+ an)p le 1 αντίστοιχα Στις παραστάσεις
με τον ακέραιο εκθέτη χρησιμοποιούμε το διωνυμικό ανάπτυγμα
και παίρνουμε όρια για an rarr 0
προταση 598 Αν an rarr 0 τότε limnrarrinfin cosan = 1
Απόδειξη Χρησιμοποιώντας γνωστές τριγωνομετρικές ταυτότη-
τες έχουμε
| cosan minus 1| = | cosan minus cos 0| =∣∣∣∣minus2 sin
(an + 0
2
)sin
(an minus 0
2
)∣∣∣∣le 2| sin(an2)| le |an|
Παίρνοντας όρια προκύπτει το ζητούμενο
προταση 599 Αν an rarr 0 και an ne 0 τότε
limnrarrinfin
sinanan
= 1
Απόδειξη Θα χρησιμοποιήσουμε την ανισότητα
cosθ le∣∣∣∣
sinθθ
∣∣∣∣ le 1
που ισχύει για κάθε 0 lt θ lt π2Η an τείνει στο 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε 0 lt an lt π2 για
κάθε n ge n0 άρα για αυτά τα n ισχύει
cosan le∣∣∣∣
sinanan
∣∣∣∣ le 1
και παίρνοντας όρια προκύπτει η ζητούμενη με τη βοήθεια της
Πρότασης 598
προταση 5910 Για κάθε ακολουθία an ne 0 με an rarr 0 ισχύει
limnrarrinfin
ean minus 1
an= 1
66 Σύγκλιση ακολουθιών
Απόδειξη Από την Πρόταση 577 για κάθε minus1 lt x lt 1 ισχύει
1+ x le ex le 1
1minus x (511)
Χρησιμοποιώντας την an στη θέση του x (αφού μετά από κάποιοδείκτη θα βρίσκεται στο διάστημα (minus11) λόγω του ότι an rarr 0)
προκύπτει
1 le ean minus 1
anle 1
1minus anγια τους θετικούς όρους της an και
1 ge ean minus 1
ange 1
1minus an
για τους αρνητικούς όρους της an Παίρνοντας όρια σε κάθε πε-ρίπτωση προκύπτει το ζητούμενο
προταση 5911 Για κάθε a gt 1 και για κάθε p q gt 0 οι παρακάτω
ακολουθίες είναι μηδενικές
lognn
lognnp
logq nnp
logann
logannp
logqannp
Απόδειξη Θα χρησιμοποιήσουμε την ανισότητα logx le x minus 1
που ισχύει για κάθε x ge 1 Έχουμε
0 le lognn
= 2 logn12
nle 2(
radicnminus 1)n
= 2radicnminus 2
nrarr 0
0 le lognnp
= (2p) log(np2)np
le 2
pnp2 minus 1
np= 2
p1
np2minus 2
p1
nprarr 0
και
0 le logq nnp
=(
lognnpq
)qrarr 0
Τα κλάσματα με τους λογαρίθμους βάσης a gt 1 προκύπτουν από
τα προηγούμενα και τον τύπο logan = (logn)(loga)
προταση 5912 Αν a gt 1 an rarr 0 και an gt minus1 τότε loga(1+ an)rarr 0
Απόδειξη Από τη σχέση loga x = (logx)(loga) αρκεί να αποδε-ίξουμε το ζητούμενο για a = e Αλλά αυτό προκύπτει αμέσως απότις ανισότητες 1minus 1
x le logx le x minus 1 (Πρόταση 577)
προταση 5913 Αν an rarr 0 an ne 0 και an gt minus1 τότε
log(1+ an)an
rarr 1
59 Βασικά όρια 67
Απόδειξη Από την ανισότητα 1 minus 1x le logx le x minus 1 προκύπτει
αμέσως ότι
1
1+ anle log(1+ an)
anle 1
για τους θετικούς όρους της an και
1
1+ ange log(1+ an)
ange 1
για τους αρνητικούς όρους της an Παίρνοντας όρια προκύπτειτο ζητούμενο
Ασκήσεις
ασκηση 591 Χρησιμοποιείστε το θεώρημα των ισοσυγκλινουσών ακο-
λουθιών (Πρόταση 5411) για να βρείτε το όριο των ακολουθιών
(i) an =1radic
n2 + 1+ 1radic
n2 + 2+ + 1radic
n2 +n
(ii) bn =(
1minus 1
n2
)n
(iii) cn = nradicβknk + βkminus1nkminus1 + + β1n+ β0 όπου βi gt 0 για i = 12 k
(iv) dn = n
radic1 middot 3 middot 5 middot middot middot (2n+ 1)
2 middot 4 middot 6 middot middot middot (2n)
(Παρατηρήστε ότι 2 middot 4 middot 6 middot middot middot (2n) ge 1 middot 3 middot 5 middot middot middot (2nminus 1))
ασκηση 592 Αν το [x] συμβολίζει το ακέραιο μέρος του αριθμού x (δηλα-δή τον μεγαλύτερο ακέραιο που δεν είναι μεγαλύτερος του x) αποδείξτεχρησιμοποιώντας ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες ότι για κάθε x isin R ισχύει
limnrarrinfin
[nx]n
= x
Παρατηρήστε ότι για κάθε x isin R η ποσότητα [nx]n είναι ρητός αριθ-μός Συμπεράνετε ότι για κάθε πραγματικό αριθμό x υπάρχει ακολουθίαρητών που συγκλίνει σε αυτόν
ασκηση 593 Αν x isin R ώστε sinx ne minus13 υπολογίστε το όριο της
an =x
1+ (3 sinx)3n
διακρίνοντας περιπτώσεις για το αν η ποσότητα 3 sinx είναι απολύτωςμικρότερη ίση ή μεγαλύτερη από το 1
ασκηση 594 Υπολογίστε τα όρια
68 Σύγκλιση ακολουθιών
limnrarrinfin
(1+ 4
n
)n lim
nrarrinfin
(1minus 3
n
)n lim
nrarrinfin
(1minus 1
n2
)n
limnrarrinfin
(4n+ 3
4n
)n lim
nrarrinfin
(n2 minus 1
n2 + 1
)n2
limnrarrinfin
(3+ 1
n
)n (1
3+ 1
n
)2n
limnrarrinfin
(1+ 1
n logn
)n lim
nrarrinfin
(1+ logn
n
)n lim
nrarrinfin
(1+ 1
n
)n logn
ασκηση 595 Χρησιμοποιήστε την Πρόταση 596 για να υπολογίσετε το
όριο της ακολουθίας an με
an = n
radicλn + 2
λ2n + en
για τις διάφορες τιμές του λ gt 0 (Υπόδειξη Διακρίνετε τις περιπτώσεις
0 lt λ lt 1 1 le λ le radice και λ gt radice
ασκηση 596 Βρείτε τα όρια των παρακάτω ακολουθιών
3radic
2n6 +n+ 1
3n2 + 1
2n2(3n3 minus 5n+ 6)(4n4 minus 1)(2n+ 3)
radic5n5 + 1
4radic
3n10 +n+ 1
3radicn3 +nminus 3
radicn3 + 1
radicn+
radicn+
radicnminus
radicn
4radicn2 + 1minus
radicn
n23n minus 2n9n+1 + 2
3n2nminus1 + 5n232n + 4nan + 5bn
2an + 7bn a b gt 0
1+ 2+ 3+ +nn2 + 1
12 + 22 + 32 + +n2
n3
1 middot 2+ 2 middot 3+ +n(n+ 1)n(1+ 2+ 3+ +n)
1
20 + 2n+1+ 1
2+ 2n+1+ 1
22 + 2n+1+ + 1
2n + 2n+1
59 Βασικά όρια 69
(1minus 1
22
)(1minus 1
32
) (
1minus 1
n2
)radicradicradicradic
3
radic
3
radic3
radic3
radic3
︸ ︷︷ ︸nminusριζικά
(2nminus 1)(3n+ 1)
n sinλ1
sinλ2middot middot middot sin
λn λ isin (01)
n+3
radic(2
3
)n+(
5
6
)n (3n2 + 4n4n2 + 1
)n
(2nminus 1
3n+ 7
)nn
radic1
nsin
1
n+ 2
n
radic1+ 1
2nn+1radicn
n
radicn2 + 2n2n2 + 1
3n
radicn2 + 7n+ 18
8n+ 4
ασκηση 597 Αν zn rarr 0 βρείτε τα όρια των ακολουθιών
3radic
1+ zn minus 1
zn
(λ+ zn)3 minus λ3
zn λ gt 0
radiczn + 1minus 1
zn
ασκηση 598 Αποδείξτε ότι αν an bn gt 0 για κάθε n isin N και nradican rarr 1
anbn rarr ℓ gt 0 τότε nradicbn rarr 1
ασκηση 599 Αποδείξτε ότι για κάθε a gt 0 η ακολουθία που ορίζεται
αναδρομικά θέτοντας
xn+1 =1
2
(xn +
axn
)και x1 = a
συγκλίνει σε αριθμό x gt 0 με την ιδιότητα x2 = a (Υπόδειξη Αποδείξτεότι για a ge 1 η xn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη)
Οι επόμενες δύο ασκήσεις δίνουν ένα αποτελεσματικό τρόπο υπολο-
γισμού της n-στης ρίζας θετικού αριθμού ορίζοντας μια ακολουθία πουσυγκλίνει ταχύτατα
ασκηση 5910 Χρησιμοποιήστε τη μονοτονία της (1+xn)n για να αποδε-ίξετε ότι (
(nminus 1)x + an
)nge xnminus1a
(Υπόδειξη Διαιρέστε με xn και τα δύο σκέλη της ζητούμενης για νααναχθείτε σε μια ανισότητα της μορφής (1+ (b minus 1)n)n ge b)
70 Σύγκλιση ακολουθιών
ασκηση 5911 Χρησιμοποιήστε την προηγούμενη ανισότητα για να απο-
δείξετε ότι ((kminus 1)x + a
xkminus1
k
)kge a
Με τη βοήθεια αυτού αποδείξετε ότι η ακολουθία που ορίζεται αναδρο-
μικά με
xn+1 =1
k
((kminus 1)xn +
axkminus1n
)και x1 = a ge 1
ικανοποιεί την ανισότητα axkn le 1 Στη συνέχεια δείξτε ότι συγκλίνει
(είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη) και το όριό της x gt 0 έχει την
ιδιότητα xk = aΓια 0 lt a lt 1 ορίζουμε την k-ρίζα του a εργαζόμενοι με τον 1a gt 1
Οι επόμενες δύο ασκήσεις παρέχουν ένα εναλλακτικό τρόπο για να
αποδειχθεί ότι η ακολουθία xn = (1+ xn)n είναι αύξουσαασκηση 5912 Αποδείξτε ότι η xn = (1+ xn)n είναι γνήσια αύξουσα γιαx gt 0 αποδεικνύοντας ότι xn+1xn gt 1 ως εξής γράψτε πρώτα
xn+1
xn=
(1+ x
n+1
)n+1
(1+ x
n
)n =(
1+ xn+ 1
)( n+1+xn+1n+xn
)n
μεταφέρετε όλους τους όρους στον παρονομαστή (ώστε στον αριθμητή
να μείνει μονάδα) και εφαρμόστε την ανισότητα Bernoulli
ασκηση 5913 Αποδείξτε ότι η xn = (1+ xn)n είναι γνήσια αύξουσα γιαx lt 0 και n gt minusx ως εξής θεωρήστε την ακολουθία
yn =(
1+ |x|nminus |x|
)n
για κάθε n gt |x| = minusx και γράφοντας
ynyn+1
=
(1+ |x|
nminus|x|
)n(1+ |x|
n+1minus|x|
)n+1 =1
1+ |x|n+1minus|x|
nnminus|x|n+1
n+1minus|x|
n
μεταφέρετε όλους τους όρους στον παρονομαστή (ο αριθμητής να με-
ίνει μονάδα) και εφαρμόστε την ανισότητα Bernoulli για να δείξετε ότι
ynyn+1 ge 1 δηλαδή η yn είναι φθίνουσα Στη συνέχεια παρατηρήστε ότιyn = 1xn
Η ανισότητα Bernoulli ισχύει και για μη ακέραιους εκθέτες Η επόμενες
δύο ασκήσεις μας καθοδηγούν στο να την αποδείξουμε
ασκηση 5914 Για κάθε t gt minus1 και για κάθε n isin N ισχύει(
1+ 1
nt
1+ t
)nle 1+ t
Η ανισότητα είναι γνήσια εκτός αν t = 0
59 Βασικά όρια 71
ασκηση 5915 Για κάθε θ gt minus1 και για κάθε p isin R με p ge 1 ισχύει
(1+ θ)p ge 1+ pθ
(Υψώστε την ανισότητα της Άσκησης 5914 εις την mn και εφαρμόστετην ανισότητα Bernoulli για να αποδείξετε τη ζητούμενη με p = 1+mnόπου m n isin N Μετά χρησιμοποιήστε τη συνέχεια της εκθετικής συνάρ-τησης για να περάσετε σε πραγματικούς εκθέτες)
ασκηση 5916 Αποδείξτε με διαφορετικό τρόπο ότι η xn = (1+xn)n είναιγνησίως αύξουσα αν x ne 0 και n gt minusx ως εξής πολλαπλασιάστε τηνανισότητα της Άσκησης 5914 με (1 + t)n (για t gt minus1) και στη συνέχεια
αντικαταστήστε το t με x(n+ 1)
ασκηση 5917 Αποδείξτε με τον ίδιο τρόπο όπως στο Θεώρημα 571 ότι
η συνάρτηση
f(x) =(
1+ ax
)x
είναι γνησίως αύξουσα για κάθε x gt minusa και x ne 0 Για να το καταφέρετε
εύκολα για x lt y ξεκινήστε με την παράσταση ((1+ax)(1+ay))x(yminusx) μεταφέρετε τον αριθμητή στον παρονομαστή και προετοιμάστε την εφαρ-
μογή της ανισότητας Bernoulli για πραγματικούς αριθμούς όπως στην Ά-
σκηση 5915 Μετά την εφαρμογή της Bernoulli η ποσότητα που θα προ-
κύψει θα είναι μικρότερη της 1+ ay αν και μόνο αν
0 le a2
y2
y minus xx + a
η οποία είναι αληθής αν x gt minusa και δεν είναι γνήσια μόνο αν a = 0
Κεφάλαιο 6
lim sup και lim inf
61 Το σύνολο των υπακολουθιακών ορίων
Όπως γνωρίζουμε από το Θεώρημα 551 μια ακολουθία (an)nisinNπαρόλο που μπορεί να μην συγκλίνει έχει πάντα συγκλίνουσες υ-
πακολουθίες αν σε αυτές συμπεριλάβουμε και εκείνες που τείνουν
στο +infin ή στο minusinfin (αν η ακολουθία είναι φραγμένη έχει συγκλίνου-σα υπακολουθία ενώ αν δεν είναι φραγμένη έχει υπακολουθία που
τείνει στο +infin ή στο minusinfin)Ας συμβολίσουμε με Υ(an)mdashή απλά με Υ αν είναι σαφές για
ποια ακολουθία μιλάμεmdashτο σύνολο όλων των ορίων των υπα-
κολουθιών της an Για παράδειγμα αν an = (minus1)n(1 + 1n) τότεΥ(an) = minus1+1 Φανερά αν μια ακολουθία έχει όριο στο Rcupplusmninfinκάθε υπακολουθία της τείνει στο όριο της ακολουθίας οπότε το
Υ είναι μονοσύνολο
Από την άλλη μεριά υπάρχουν ακολουθίες των οποίων το
σύνολο Υ είναι όλο το R cup plusmninfin Μια τέτοια ακολουθία είναι ηακολουθία των ρητών αριθμών
προταση 611 Θεωρούμε μια ακολουθία (an)nisinN και θέτουμε s =supΥ(an) και i = infΥ(an) Τότε s i isin Υ(an) δηλαδή το σύνολοτων υπακολουθιακών ορίων έχει μέγιστο και ελάχιστο στοιχείο
στο R cup plusmninfin Ισοδύναμα υπάρχουν δυο υπακολουθίες της anπου η μια τείνει στο s και η άλλη στο i
Απόδειξη Αν s = +infin τότε για κάθε N isin N υπάρχει υπακο-
λουθιακό όριο sN gt N (αλλιώς όλα τα υπακολουθιακά όρια είναιμικρότερα ή ίσα του N οπότε και το s) Άρα υπάρχει όρος akN τηςan ώστε akN gt N (αλλιώς αν κάθε όρος της an είναι μικρότερος ήίσος του N τότε η an έχει άνω φράγμα το N και δεν γίνεται ναέχει υπακολουθία που να συγκλίνει στο sN gt N) Έτσι η υπακο-λουθία akN τείνει στο +infin = s Άρα s isin Υ(an)
74 lim sup και lim inf
Αν s = minusinfin τότε όλα τα υπακολουθιακά όρια της an είναι minusinfinοπότε an rarr minusinfin = s Άρα s isin Υ(an)Έστω τώρα ότι s isin R Για κάθε n isin N υπάρχει στοιχείο sn isin
Υ(an) με s ge sn gt s minus 1n από τον ορισμό του s ως supremum του
Υ(an) Αφού το sn είναι υπακολουθιακό όριο της an υπάρχει aknόρος της an ώστε |sn minus akn| lt 1n Έτσι έχουμε
|akn minus s| le |akn minus sn| + |sn minus s| = |akn minus sn| + s minus sn lt1
n+ 1
n= 2
nrarr 0
Συνεπώς η υπακολουθία akn της an συγκλίνει στο s Δηλαδή s isinΥ(an) Ομοίως i isin Υ(an)
ορισμος 612 Τα supΥ(an) και infΥ(an) ονομάζονται lim sup και
lim inf της ακολουθίας an ή ανώτερο (ή άνω) και κατώτερο (ήκάτω) όριο της ακολουθίας an ή μέγιστο και ελάχιστο υπακολου-θιακό όριο της an αντίστοιχα Γράφουμε
lim supnrarrinfin
an = supΥ(an) και lim infnrarrinfin
an = infΥ(an)
ή απλούστερα lim supan και lim infan αντίστοιχα
Για παράδειγμα αν an = (minus1)n(1+ 1n) τότε Υ = minus1+1 οπότεlim supan = +1 και lim infan = minus1
Φανερά ισχύει πάντα η
lim infnrarrinfin
an le lim supnrarrinfin
an (61)
αφού infak k ge n le supak k ge nπροταση 613 Κάθε ακολουθία an έχει όριο αν και μόνο αν
lim infnrarrinfin
an = lim supnrarrinfin
an
και η κοινή αυτή τιμή είναι το limnrarrinfin an
Απόδειξη Αν η an έχει όριο το ℓ τότε Υ(an) = ℓ αφού κάθευπακολουθία έχει και αυτή το ίδιο όριο ℓ Συνεπώς
lim infnrarrinfin
an = infΥ(an) = ℓ = supΥ(an) = lim supnrarrinfin
an
Αντιστρόφως αν ℓ = lim infnrarrinfin an = lim supnrarrinfin an τότε το Υ(an)είναι μονοσύνολο το μονοσύνολο ℓ αφού το infimum και το
supremum του Υ(an) συμπίπτουν Η απόδειξη θα ήταν τετριμμένηαν ξέραμε ότι η an συγκλίνει διότι η an είναι υπακολουθία τουεαυτού της Όμως δεν είναι εκ των προτέρων σαφές ότι αυτή
συγκλίνει Για αυτό καταφεύγουμε στο ακόλουθο επιχείρημα Ας
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 75
υποθέσουμε ότι η an δεν τείνει στο ℓ Τότε η ακολουθία αυτήδεν είναι ακολουθία Cauchy Συνεπώς υπάρχει ε gt 0 ώστε για
κάθε για κάθε n0 isin N υπάρχουν n gt m ge n0 ώστε |an minus am| ge εΕφαρμόζουμε το παραπάνω για n0 = 1 και βρίσκουμε n1 gt m1 ge1 ώστε |an1 minus am1| ge ε Επαναλαμβάνουμε το προηγούμενο γιαn0 = n1 + 1 και βρίσκουμε n2 gt m2 ge n1 + 1 ώστε |an2 minus am2| geε Επαναλαμβάνουμε το προηγούμενο για n0 = n2 + 1 κοκ Έτσι
βρίσκουμε δύο υπακολουθίες ank και amk ώστε |ank minus ank | ge εΚαθεμιά από τις ακολουθίες (ank)
infink=1 και (amk)
infink=1 έχουν υπακο-
λουθίες που τείνουν σε κάποιο όριο (είτε πραγματικό αριθμό αν
είναι φραγμένες είτε κάποιο από τα plusmninfin αν δεν είναι φραγμένες)Έστω ότι αυτά τα όρια είναι τα ℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Τότε φα-
νερά |ℓ1 minus ℓ2| ge ε και ταυτόχρονα ℓ1 ℓ2 isin Υ(an) το οποίο είναιάτοπο αφού το τελευταίο σύνολο είναι μονοσύνολο
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf
Θα ξεκινήσουμε αποδεικνύοντας ένα laquoτύποraquo για τα lim sup και
lim inf Θεωρούμε μια ακολουθία an Από αυτή ορίζουμε μια άλληακολουθία την bn = supak k ge n Φανερά η ακολουθία αυτήείναι φθίνουσα διότι αν n1 gt n2
ak k ge n1 sube ak k ge n2
οπότε
bn1 = supak k ge n1 le supak k ge n2 = bn2
Άρα η bn ως φθίνουσα είτε συγκλίνει (αν είναι φραγμένη) είτεαποκλίνει στο minusinfin Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το limnrarrinfin bn isinR cup plusmninfin Ομοίως ορίζουμε την ακολουθία cn = infak k ge nΦανερά η ακολουθία αυτή είναι αύξουσα διότι αν n1 gt n2
ak k ge n1 sube ak k ge n2
οπότε
cn1 = infak k ge n1 ge infak k ge n2 = cn2
Άρα η cn ως αύξουσα είτε συγκλίνει (αν είναι φραγμένη) είτε α-ποκλίνει στο +infin Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το limnrarrinfin cn isinR cup plusmninfin Η επόμενη πρόταση μάς λέει ότι τα παραπάνω όρια
είναι τα lim sup και lim inf της an αντίστοιχα
προταση 621 Για κάθε ακολουθία an ισχύει
lim supnrarrinfin
an = limnrarrinfin
(supak k ge n
)
και
lim infnrarrinfin
an = limnrarrinfin
(infak k ge n
)
76 lim sup και lim inf
Απόδειξη Αν lim supan = supΥ(an) = +infin τότε υπάρχει υπακο-
λουθία akn rarr +infin οπότε supak k ge n = +infin και άρα
limnrarrinfin
(supak k ge n
)= +infin = lim supan
Αν lim supan = supΥ(an) = minusinfin τότε Υ(an) = minusinfin δηλαδή an rarrminusinfin Έτσι για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin N ώστε για κάθεn ge n0 να ισχύει an lt minusM Συνεπώς supak k ge n le minusM για κάθε
n ge n0 Δηλαδή
limnrarrinfin
(supak k ge n
)= minusinfin = lim supan
Υποθέτουμε τώρα ότι lim supan = s isin R και έστω ότι η υπακο-λουθία akn συγκλίνει στο s (Πρόταση 611) Έτσι για κάθε kn ge nισχύει akn isin ak k ge n οπότε
supak k ge n ge akn
Παίρνουμε τώρα όριο ως προς n για να καταλήξουμε στην
limnrarrinfin
(supak k ge n
)ge s
Για την αντίστροφη ανισότητα εργαζόμαστε με απαγωγή στο
άτοπο Θέτουμε
ℓ = limnrarrinfin
(supak k ge n
)
υποθέτουμε ότι ℓ gt s και εφαρμόζουμε τον ορισμό του ορίου γιαε = (ℓ minus s)2 gt 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει ∣∣∣supak k ge n minus ℓ∣∣ lt ℓ minus s
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και προσθέτοντας ℓ προκύπτει ότι
supak k ge n ge ℓ + s2
για κάθε n ge n0 Άρα υπάρχει υπακολουθία akn της an ώστε akn ge(ℓ + s)2 Περνώντας σε μια συγκλίνουσα υπακολουθία βρίσκου-με υπακολουθιακό όριο μεγαλύτερο του (ℓ + s)2 δηλαδή γνησίωςμεγαλύτερο του s το οποίο είναι άτοποΟμοίως εργαζόμαστε για την περίπτωση του lim inf
προταση 622 Αν για δυο ακολουθίες an και bn υπάρχει n0 isin N
ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an le bn τότε
lim supnrarrinfin
an le lim supnrarrinfin
bn
και
lim infnrarrinfin
an le lim infnrarrinfin
bn
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 77
Απόδειξη Η απόδειξη είναι άμεση από την Πρόταση 621 α-
φού για n ge n0 θα ισχύει
supak k ge n le supbk k ge n
και
infak k ge n le infbk k ge n
προταση 623 Για κάθε ακολουθία an gt 0 ισχύει
lim infnrarrinfin
an+1
anle lim inf
nrarrinfinnradican le lim sup
nrarrinfinnradican le lim sup
nrarrinfin
an+1
an
Απόδειξη Η δεύτερη ανισότητα στη ζητούμενη είναι ήδη γνω-
στή (σχέση (61)) Η πρώτη ανισότητα έχει την ίδια απόδειξη με
την τρίτη οπότε θα αποδείξουμε μόνο την τρίτη
Θέτουμε ℓ = lim sup(an+1an) και θεωρούμε ένα οποιοδήποτε ε gt0 Έτσι υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
sup
ak+1
ak k ge n
le ℓ + ε
Άρα αν n = n0 ισχύειak+1
akle ℓ + ε (62)
για κάθε k ge n0 Πολλαπλασιάζοντας τις σχέσεις (62) για k =n0 n0 + 1 n0 + 2 nminus 1 για κάθε n με nminus 1 ge n0 παίρνουμε
an0+1
an0
an0+2
an0+1
an0+3
an0+2middot middot middot an
anminus1le (ℓ + ε)nminusn0
αφού στα αριστερά έχουμε n minus n0 κλάσματα Μετά από τις δια-
γραφές στα αριστερά παίρνουμε ότι anan0 le (ℓ+ ε)nminusn0 Συνεπώς
για κάθε n ge n0 + 1 ισχύει
nradican le (ℓ + ε) n
radican0
(ℓ + ε)n0
Άρα για κάθε n ge n0 + 1
supkradicak k ge n
le (ℓ + ε) sup
k
radican0
(ℓ + ε)n0 k ge n
Αφήνοντας το n να πάει στο άπειρο
limnrarrinfin
(sup
kradicak k ge n
)le ℓ + ε
78 lim sup και lim inf
διότι το όριο limnrarrinfinnradican0(ℓ + ε)n0 υπάρχει και ισούται με 1 οπότε
limnrarrinfin
(sup
k
radican0
(ℓ + ε)n0 k ge n
)= lim sup
nrarrinfinn
radican0
(ℓ + ε)n0
= limnrarrinfin
n
radican0
(ℓ + ε)n0= 1
από την Πρόταση 613
Δείξαμε λοιπόν ότι lim sup nradican le ℓ+ ε Τέλος αφήνοντας ε rarr 0+
ολοκληρώνουμε την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 621 Γράψτε τις λεπτομέρειες για την απόδειξη της ανισότητας
lim infnrarrinfin
an+1
anle lim inf
nrarrinfinnradican
για κάθε ακολουθία an gt 0
ασκηση 622 Αποδείξτε ότι και τα τέσσερα όρια της Πρότασης 623 μπο-
ρεί να είναι διαφορετικά υπολογίζοντάς τα για την ακολουθία
an = 2(minus1)nnminusn
και δείχνοντας ότι
lim infan+1
an= 0 lim inf nradican =
1
4 lim sup nradican = 1 και lim sup
an+1
an= infin
Κεφάλαιο 7
Αριθμητικοί γεωμετρικοίκαι αρμονικοί μέσοι
Στο κεφάλαιο αυτό θα μελετήσουμε τις ακολουθίες που προκύπτουν
αν υπολογίσουμε αριθμητικούς ή γεωμετρικούς ή αρμονικούς μέσους
μιας ακολουθίας Δυο ακολουθίες an και bn λέγονται επάλληλεςόταν η bn είναι αύξουσα η an είναι φθίνουσα και ισχύει bn le anγια κάθε n isin N Έτσι έχουμε το εξής laquoσχήμαraquo για τους όρους
τους
b1 le b2 le b3 le le bn le an le le a3 le a2 le a1
Παρατηρούμε ότι δυο επάλληλες ακολουθίες πάντα είναι συγκλίνου-
σες ως μονότονες και φραγμένες (στα παραπάνω η bn είναι α-ύξουσα και άνω φραγμένη από τον a1 και η an είναι φθίνου-σα και κάτω φραγμένη από τον b1) Αν επιπλέον ξέρουμε ότι
an minus bn rarr 0 τότε οι επάλληλες ακολουθίες an και bn έχουν το ίδιοόριο
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων
προταση 711 Αν η ακολουθία xn συγκλίνει στο ℓ τότε και η ακο-λουθία
an =x1 + x2 + + xn
n
συγκλίνει στο ίδιο όριο
Απόδειξη Έστω ότι ε gt 0 και n1 isin N ώστε |xn minus ℓ| lt ε2 γιακάθε n ge n1 Για το n1 επιλέγουμε n0 ge n1 ώστε για κάθε n ge n0
να ισχύει|x1 minus ℓ| + |x2 minus ℓ| + + |xn1minus1 minus ℓ|
nle ε
2
80 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
Έτσι για κάθε n ge n0 έχουμε
|an minus ℓ| =∣∣∣∣∣(x1 minus ℓ)+ (x2 minus ℓ)+ + (xn1 minus ℓ)+ + (xn minus ℓ)
n
∣∣∣∣∣
le |x1 minus ℓ| + |x2 minus ℓ| + + |xn1minus1 minus ℓ|n
+ |xn1 minus ℓ| + + |xn minus ℓ|n
le ε2+ nminusn1 + 1
nε2le ε
Άρα an rarr ℓ ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Από την παραπάνω πρόταση μπορούμε άμεσα να να βρούμε
τα όρια του αρμονικού μέσου και του γεωμετρικού μέσου της xnΑν υποθέσουμε ότι xn gt 0 και ℓ gt 0 τότε xminus1
n rarr ℓminus1 άρα από την
προηγούμενη πρόταση ισχύει
xminus11 + + xminus1
n
nrarr ℓminus1
και αντιστρέφοντας το κλάσμα συμπεραίνουμε ότι και ο αρμονι-
κός μέσος συγκλίνει στο ℓ
n1x1+ + 1
xn
rarr ℓ
Τέλος από την ανισότητα αριθμητικού-γεωμετρικού-αρμονικού
μέσου (δείτε Άσκηση 712)
x1 + x2 + + xnn
ge nradicx1x2 xn ge
n1x1+ + 1
xn
(71)
και το θεώρημα των ισοσυγκλινουσών ακολουθιών προκύπτει άμε-
σα ότιnradicx1x2 xn rarr ℓ
Μια άμεση γενίκευση των παραπάνω με εντελώς παρόμοια α-
πόδειξη είναι η εξής
προταση 712 Αν xn rarr ℓ και pn ακολουθία θετικών όρων με p1 +middot middot middot + pn rarrinfin τότε
limnrarrinfin
p1x1 + p2x2 + middot middot middot + pnxnp1 + p2 + middot middot middot + pn
= ℓ
Επιπλέον αν xn gt 0 για κάθε n isin N και ℓ gt 0 τότε
limnrarrinfin
xp1
1 xp2
2 xpnn = ℓ και limnrarrinfin
p1 + p2 + middot middot middot + pnp1
x1+ p2
x2+ middot middot middot + pn
xn
= ℓ
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων 81
Απόδειξη Θέτουμε
an =p1x1 + middot middot middot + pnxnp1 + middot middot middot + pn
Αν ε gt 0 υπάρχει n1 isin N ώστε |xn minus ℓ| le ε2 για κάθε n ge n1 Για
το n1 αφού p1 + middot middot middot + pn rarr +infin επιλέγουμε n0 ge n1 ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει
p1|x1 minus ℓ| + middot middot middot + pn1minus1|xn1minus1 minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
ltε2
Έτσι για κάθε n ge n0 ισχύει
|an minus ℓ| =∣∣∣∣∣p1(x1 minus ℓ)+ middot middot middot + pn(xn minus ℓ)
p1 + middot middot middot + pn
∣∣∣∣∣
le p1|x1 minus ℓ| + middot middot middot + pn1minus1|xn1minus1 minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
+ pn1|xn1 minus ℓ| + + pn|xn minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
le ε2+ pn1 + middot middot middot + pnp1 + middot middot middot + pn
ε2lt ε
Για τον αρμονικό μέσο αφού ℓ xn gt 0 ισχύει xminus1n rarr ℓminus1 άρα
από το προηγούμενο
p1xminus11 + middot middot middot + pnxminus1
n
p1 + middot middot middot + pnrarr ℓminus1
συνεπώςp1 + middot middot middot + pn
p1xminus1 + middot middot middot + pnxminus1rarr ℓ
Τέλος το αποτέλεσμα για τον γεωμετρικό μέσο προκύπτει άμεσα
από την γενικευμένη ανισότητα αριθμητικού-γεωμετρικού-αρμονικού
μέσου (δείτε Άσκηση 712)
p1x1 + p2x2 + middot middot middot + pnxnp1 + p2 + middot middot middot + pn
ge xp1
1 xp2
2 xpnn ge p1 + p2 + middot middot middot + pnp1
x1+ p2
x2+ middot middot middot + pn
xn
(72)
Ένα άμεσο πόρισμα της προηγούμενης πρότασης είναι το εξής
θεώρημα γνωστό ως laquoΛήμμα του Stoltzraquo Μπορεί να θεωρηθεί και
ως ο κανόνας Lrsquo Hospital για ακολουθίες
θεωρημα 713 (Λήμμα του Stoltz) Έστω ότι η yn είναι γνησίωςαύξουσα και limyn = +infin Αν
limxn minus xnminus1
yn minusynminus1= ℓ τότε lim
xnyn
= ℓ
82 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
Απόδειξη Θέτουμε x0 = y0 = 0 και υποθέτουμε χωρίς βλάβη της
γενικότητας ότι y1 gt 0 = y0 Παρατηρούμε ότι αν pn = ynminusynminus1 gt 0
τότε p1 + + pn = yn rarr +infin Εφαρμόζοντας την προηγούμενηπρόταση παίρνουμε ότι
ℓ = limp1
x1minusx0
y1minusy0+ + pn xnminusxnminus1
ynminusynminus1
p1 + + pn= lim
xnyn
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Με βάση το προηγούμενο επειδή η yn = n είναι γνήσια αύξου-σα με όριο το +infin μπορούμε να υπολογίσουμε το όριο lim((logn)n)ως εξής
limlognn
= limlognminus log(nminus 1)nminus (nminus 1)
= lim log
(n
nminus 1
)= lim log
(1+ 1
nminus 1
)= 0
Ασκήσεις
ασκηση 711 Για κάθε x isin R βρείτε το όριο της ακολουθίας
[x]+ [2x]+ [3x]+ middot middot middot + [nx]n2
ασκηση 712 Αποδείξτε τις ανισότητες (71) και (72) ακολουθώντας τα
παρακάτω βήματα
bull Αποδειξτε πρώτα ότι για κάθε y ge x gt 0 και για κάθε λ isin [01]ισχύει
(1minus λ)x + λy ge x1minusλyλ
Αυτό μπορεί να γίνει αν διαιρέσετε με το x θέσετε z = yx ge 1 και
αποδείξετε με τη βοήθεια της παραγώγου ότι η συνάρτηση ϕ(z) =(1minus λ)+ λz minus zλ είναι αύξουσα για z isin [1+infin)
bull Παρατηρήστε ότι η ίδια ανισότητα ισχύει και όταν x ge y gt 0 θέτο-
ντας micro = 1minus λ και χρησιμοποιώντας το προηγούμενοbull Χρησιμοποιήστε επαγωγή για να δείξετε ότι αν λi isin [01] xi gt 0 για
i = 1 n καιsumni=1 λi = 1 τότε
λ1x1 + + λnxn ge xλ11 xλnn
Για την (72) επιλέξτε λi = pi(p1 + + pn) και για την (71) επιλέξτελi = 1n
ασκηση 713 Αποδείξτε το Λήμμα του Stoltz με τον ορισμό του ορίου
ως εξής από τον ορισμό της σύγκλισης θα οδηγηθείτε σε μια ανισότητα
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος 83
που θα σχετίζει τις ποσότητες yn minus ynminus1 και xn minus xnminus1 Στη συνέχεια
αθροίστε κατά μέλη για όσα n ισχύει η ανισότητα που βρήκατε
ασκηση 714 Χρησιμοποιήστε το Λήμμα του Stoltz για να αποδείξετε ότι
αν xn rarr x τότε για κάθε r gt 0 ισχύει
limnrarrinfin
1rx1 + 2rx2 + 3rx3 + middot middot middot +nrxnn1+r = x
1+ r
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος
προταση 721 Για οποιουσδήποτε αριθμούς a b gt 0 θεωρούμε τις
ακολουθίες an και bn με a1 = (a+ b)2 b1 = 2(aminus1 + bminus1)
an+1 =an + bn
2και bn+1 =
21an+ 1bn
Τότε οι an και bn συγκλίνουν και ισχύει
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
bn =radicab
Δηλαδή ο laquoαριθμητικός-αρμονικός μέσοςraquo είναι ο γεωμετρικός μέσος
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι a1 ge b1 και επαγωγικά
an =anminus1 + bnminus1
2ge 2
1anminus1
+ 1bnminus1
= bn για κάθε n ge 2
δηλαδή an ge bn για κάθε n isin N Τώρα προκύπτει εύκολα ότι η anείναι φθίνουσα και η bn αύξουσα Πράγματι
an+1 =an + bn
2le an + an
2= an και bn+1 =
21an+ 1bn
ge 21bn+ 1bn
= bn
Συνεπώς οι ακολουθίες είναι επάλληλες
0 lt b1 le b2 le le bn le an le anminus1 le le a2 le a1
άρα είναι μονότονες και φραγμένες συνεπώς συγκλίνουν Και
επειδή b1 gt 0 τα όριά τους είναι θετικοί αριθμοί Αλλά bn = 2an+1minusan άρα
limnrarrinfin
bn = limnrarrinfin
(2an+1 minus an) = limnrarrinfin
an
δηλαδή οι ακολουθίες είναι ισοσυγκλίνουσες
Για τον υπολογισμό του κοινού τους ορίου ℓ παρατηρούμε ότι
anbn = anminus1bnminus1 = = ab
Παίρνοντας όρια στην προηγούμενη σχέση προκύπτει ότι ℓ2 = abδηλαδή ℓ =
radicab ολοκληρώνοντας την απόδειξη
84 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
παρατηρηση 722 Παρατηρούμε εδώ ότι ο υπολογισμός του κοινού
ορίου των an και bn έγινε χρησιμοποιώντας τη συνεχή συνάρτησηf(xy) = xy η οποία έχει την ιδιότητα f(an+1 bn+1) = f(an bn)για κάθε n isin N Αυτή η ταυτότητα μας έδωσε την f(an bn) =f(a b) και με τη βοήθεια της συνέχειας της f περάσαμε στο όριοως προς n Έτσι προέκυψε η σχέση f(ℓ ℓ) = f(a b) από όπουλύσαμε ως προς ℓ Αυτή η παρατήρηση είναι σημαντική για τηνκατανόηση της επόμενης ενότητας
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος
προταση 731 Για οποιουσδήποτε αριθμούς a b gt 0 θεωρούμε τις
ακολουθίες an και bn με a1 = (a+ b)2 b1 =radicab
an+1 =an + bn
2και bn+1 =
radicanbn
Τότε οι an και bn συγκλίνουν και ισχύει
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
bn =radicπ2
(intinfin0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dx)minus12
Το όριο αυτό ονομάζεται laquoαριθμογεωμετρικός μέσοςraquo των a καιb
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι a1 ge b1 και
an =anminus1 + bnminus1
2geradicanminus1bnminus1 = bn για κάθε n ge 2
άρα an ge bn για κάθε n isin N Τώρα προκύπτει εύκολα ότι η anείναι φθίνουσα και η bn αύξουσα Πράγματι
an+1 =an + bn
2le an + an
2= an και bn+1 =
radicanbn ge
radicbnbn = bn
Συνεπώς οι ακολουθίες είναι επάλληλες
0 lt b1 le b2 le le bn le an le anminus1 le le a2 le a1
άρα είναι μονότονες και φραγμένες συνεπώς συγκλίνουν Και
επειδή b1 gt 0 τα όριά τους είναι θετικοί αριθμοί Αλλά an = b2n+1bn
οπότε
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
b2n+1
bn= limnrarrinfin
bn
Δηλαδή οι ακολουθίες έχουν το ίδιο όριο ℓ = M(ab) Μένει ναυπολογιστεί η τιμή του ορίου
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος 85
Σύμφωνα με την Παρατήρηση 722 αναζητούμε μια συνεχή συ-
νάρτηση I(a b) (0infin)times (0infin)rarr R με την ιδιότητα
I(a b) = I(a+ b
2radicab)
Μια τέτοια συνάρτηση έδωσε ο Gauss Θεωρούμε την
I(a b) =int π2
0
1radica2 cos2 θ + b2 sin2 θ
dθ
Για να δείξουμε εύκολα ότι έχει τη ζητούμενη ιδιότητα ελέγχουμε
πρώτα ότι
I(a b) =intinfin
0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dx
αλλάζοντας μεταβλητή στο τελευταίο ολοκλήρωμα Συγκεκριμένα
θέτουμε x = b tanθ (η αλλαγή μεταβλητής αφήνεται ως άσκηση)
Ισχυρισμος I(a b) = I((a+ b)2
radicab)= I(a1 b1)
Πράγματι ξεκινάμε παρατηρώντας ότι επειδή η ποσότητα στο
ολοκλήρωμα είναι άρτια ισχύει
I(a1 b1) =1
2
intinfinminusinfin
1radicx2 + a2
1
radicx2 + b2
dx
Ελέγχουμε ότι η συνάρτηση
ϕ(t) = 1
2
(t minus ab
t
) (0infin) rarr R
είναι συνεχής και 1-1 Συγκεκριμένα ϕprime gt 0 οπότε η ϕ είναι γνη-
σίως αύξουσα και ϕ(0+) = minusinfin και ϕ(+infin) = +infin Αλλάζοντας λοι-πόν μεταβλητή και θέτοντας x = ϕ(t) το ολοκλήρωμα θα αλλάξειαπό 0 έως +infin Ελέγχουμε τέλος με απλές πράξεις ότι
x2 + b21 =
1
4
(t + ab
t
)2
x2 + a21 =
1
4t2(t2 + b2)(t2 + a2)
και
dx = 1
2
(1+ ab
t2
)dt
Αντικαθιστώντας στο ολοκλήρωμα παίρνουμε
I(a1 b1) = 1
2
intinfin0
112t
radict2 + a2
radict2 + b2 1
2
(t + ab
t
) 1
2
(1+ ab
t2
)dt
=intinfin
0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dt
= I(a b)
86 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
ολοκληρώνοντας την απόδειξη του ισχυρισμού
Τώρα ισχύει
I(a b) = I(a1 b1) = middot middot middot = I(an bn)
Αν υποθέσουμε ότι η I είναι συνεχής στο σημείο (ℓ ℓ) τότε παιρ-νόντας όρια παίρνουμε I(a b) = I(ℓ ℓ) Αλλά εύκολα υπολογίζουμεότι I(ℓ ℓ) = π(2ℓ2) Έτσι I(a b) = π(2ℓ2) και λύνοντας ως προςℓ ολοκληρώνουμε την απόδειξηΜένει να δείξουμε ότι limnrarrinfin I(an bn) = I(ℓ ℓ) Χωρίς βλάβη της
γενικότητας υποθέτουμε ότι an ge ℓ2 και bn ge ℓ2 Έτσιradica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ ge ℓ2
Έχουμε
|I(an bn)minus I(ℓ ℓ)| leint π2
0
∣∣∣∣∣∣1radic
a2n cos2 θ + b2
n sin2 θminus 1
ℓ
∣∣∣∣∣∣ dθ
leint π2
0
|a2n cos2 θ + b2
n sin2 θ minus ℓ2|dθradica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ ℓ(radica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ + ℓ)
leint π2
0
|a2n minus ℓ2| cos2 θ + |b2
n minus ℓ2| sin2 θ(ℓ2)ℓ((ℓ2+ ℓ)) dθ
le 4
3ℓ3
π2
(|a2n minus ℓ2| + |b2
n minus ℓ2|)rarr 0
Μπορούμε επιπλέον να δούμε ότι η ταχύτητα της σύγκλισης
είναι εκθετική
an+1 minus bn+1
an minus bn= a2
n+1 minus b2n+1
(an minus bn)(an+1 + bn+1)= 1
4
an minus bnan+1 + bn+1
= an minus bn2(an + bn)+ 4bn+1
le an minus bn2(an + bn)
le 1
2
Οπότε επαγωγικά
0 le an minus bn le1
2n(a1 minus b1)
Μέρος II
Σειρές
Κεφάλαιο 8
Γενικά περί σειρών
81 Ορισμοί
Θεωρούμε μια ακολουθία πραγματικών αριθμών (an)nisinN και ο-ρίζουμε μια νέα ακολουθία (sN)NisinN θέτοντας
sN = a1 + a2 + middot middot middot + aN =Nsum
n=1
an
Η νέα αυτή ακολουθία ονομάζεται σειρά της ακολουθίας (an)nisinNΚάθε όρος sN ονομάζεται το N-στο μερικό άθροισμα της ακολου-θίας (an)nisinN Αλλιώς σειρά της (an)nisinN είναι η ακολουθία τωνμερικών αθροισμάτων των όρων της
Αν η ακολουθία των μερικών αθροισμάτων sN συγκλίνει τοόριό της το συμβολίζουμε με a1 + a2 + middot middot middot + aN + ή με
suminfinn=1 an
Συχνά παραβιάζεται η τυπική αυτή γλώσσα και λέμε laquoη σειράsuminfinn=1 anraquo επειδή με αυτό το συμβολισμό είναι προφανές ποια είναιη ακολουθία των μερικών αθροισμάτων και ποιο είναι το όριο
Αν το όριο δεν υπάρχει λέμε ότι laquoη σειράsuminfinn=1 an δεν συγκλίνειraquo
εννοώντας βεβαίως ότι η ακολουθία των μερικών αθροισμάτων
(sN)NisinN δεν συγκλίνειΟι σειρές λοιπόν δεν είναι παρά ειδικού τύπου ακολουθίες που
παράγονται από μια άλλη ακολουθία προσθέτοντας τους όρους
της laquoμε τη σειρά που εμφανίζονταιraquo
παραδειγμα 811 Ας θεωρήσουμε ένα αριθμό λ isin R και θέτουμε
an = λn δηλαδή η an είναι η γεωμετρική ακολουθία με λόγο λΗ σειρά αυτής της ακολουθίας ονομάζεται γεωμετρική σειρά με
λόγο λ Αν λ = 1 τότε φανερά
sN = 1+ 1+ middot middot middot + 1︸ ︷︷ ︸N
= N rarrinfin
90 Γενικά περί σειρών
Θα υπολογίσουμε τώρα αυτή τη σειρά δηλαδή τα μερικά αθρο-
ίσματα sN υπό την προϋπόθεση ότι λ ne 1
sN = λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN =Nsum
n=1
λn
Για να βρούμε το όριο αυτής της ακολουθίας θα υπολογίσουμε το
sN ως εξής παρατηρούμε ότι
(1minus λ)sN = (1minus λ)(λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN)= λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN minus λ2 minus λ3 minus middot middot middot minus λN minus λN+1
= λminus λN+1
Συνεπώς
sN =λ(1minus λN)
1minus λ
Αν minus1 lt λ lt 1 ισχύει limNrarrinfin λN = 0 συνεπώς sN rarr λ(1 minus λ) Λέμελοιπόν ότι η σειρά συγκλίνει στο λ(1 minus λ) και αντί για sN rarrλ(1minus λ) γράφουμε
infinsum
n=1
λn = λ1minus λ
Αν λ gt 1 τότε επειδή limNrarrinfin λN = infin συμπεραίνουμε ότι sN rarr infinδηλαδή
suminfinn=1 λ
n = infin και λέμε ότι η σειρά αυτή laquoαπειρίζεταιraquo ήαποκλίνει στο άπειρο σε κάθε περίπτωση δεν συγκλίνει
Το να μην συγκλίνει μια σειρά δεν σημαίνει ότι αποκλίνει στο
άπειρο Ας πάρουμε για παράδειγμα τη σειρά της ακολουθίας
an = (minus1)n δηλαδή τη σειράsuminfinn=1(minus1)n Για να βρούμε αν συ-
γκλίνει αυτή η σειρά πρέπει να ελέγξουμε αν συγκλίνουν τα με-
ρικά της αθροίσματα Αλλά αν ο δείκτης N της sN είναι άρτιοςτότε sN = 0 ενώ αν ο N είναι περιττός τότε sN = minus1 Δηλαδή
s2N = 0 rarr 0 και s2Nminus1 = minus1 rarr minus1 Άρα η σειρά αυτή δεν συγκλίνει
(χωρίς να laquoαπειρίζεταιraquo) Γενικότερα αν λ le minus1 η γεωμετρική σει-
ρά αποκλίνει Πράγματι
s2N =2Nsum
n=1
λn = λ(1minus λ2N)1minus λ rarrinfin
ενώ
s2Nminus1 =2Nminus1sum
n=1
λn = λ(1minus λ2Nminus1)1minus λ rarr minusinfin
(ελέγξτε τα πρόσημα των παραπάνω κλασμάτων) και συνεπώς
η sN έχει δυο υπακολουθίες με διαφορετικό όριο άρα η ίδια δενσυγκλίνει
81 Ορισμοί 91
Πολλές φορές χρειαζόμαστε να προσθέσουμε όρους μιας ακο-
λουθίας (an)nisinN ξεκινώντας όχι από τον a1 αλλά από κάποιον
από τους επόμενους όρους Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε επειδή
μας χρειάζεται κάτι τέτοιο ή επειδή η ακολουθία δεν έχει a1 (ή και
κάποιους ακόμα) όρους Για παράδειγμα η an = (nminus 1)minus1(nminus 5)minus1
δεν ορίζεται ούτε για n = 1 ούτε για n = 5 Έτσι και πάλι θα ο-
νομάζουμε laquoσειράraquo την ακολουθία μερικών αθροισμάτων της μορ-
φής
sN = an0 + an0+1 + middot middot middot + aN
με όριο τοsuminfinn=n0
an Όπως και πριν κατά παράβαση αυτής τηςτυπικής γλώσσας θα λέμε laquoη σειρά
suminfinn=n0
anraquo μια και από αυτήτην έκφραση καταλαβαίνουμε αμέσως πιο είναι το μερικό άθροι-
σμα και ποιο το όριο (αν υπάρχει)
Φράσεις όπως laquoσειρά της (nminus1)minus1(nminus5)minus1raquo δεν είναι σαφής και
θα πρέπει να ξεκαθαριστεί αν εννοούμε τηνsuminfinn=6(nminus1)minus1(nminus5)minus1 ή
τηνsuminfinn=7(nminus1)minus1(nminus5)minus1 ή κάτι άλλο Όμως η φράση laquoη σειρά της
(n minus 1)minus1(n minus 5)minus1 συγκλίνειraquo έχει νόημα σύμφωνα με την επόμενη
πρόταση
προταση 812 Για κάθε ακολουθία an που ορίζεται για n ge k isin Nκαι για κάθε n1 n2 ge k η σειρά
suminfinn=n1
an συγκλίνει αν και μόνοαν η σειρά
suminfinn=n2
an συγκλίνει
Απόδειξη Υποθέτουμε χωρίς βλάβη της γενικότητας ότι n2 gt n1
και θέτουμε
sN =Nsum
n=n1
an = an1 + an1+1 + middot middot middot + aN
και
tN =Nsum
n=n2
an = an2 + an2+1 + middot middot middot + aN
για κάθε N ge n2 Φανερά
sN = tN + (an1 + an1+1 + middot middot middot + an2minus1)
Άρα η sN συγκλίνει αν και μόνο αν η tN συγκλίνει αφού δια-φέρουν κατά μια σταθερή ποσότητα
Στη συνέχεια θα εργαζόμαστε εν γένει με σειρές της μορφήςsuminfinn=1 an αλλά όλα τα αποτελέσματα με τις προφανείς τροποποι-ήσεις ισχύουν και για σειρές της μορφής
suminfinn=n0
an για οποιοδήπο-τε n0 isin N
92 Γενικά περί σειρών
Ασκήσεις
ασκηση 811 Υπολογίστε τις γεωμετρικές σειρές
(i)
infinsum
n=1
1
2n(ii)
infinsum
n=1
2n
3n
82 Πράξεις με σειρές
Εξαιτίας των ιδιοτήτων των συγκλινουσών ακολουθιών έχουμε
την εξής συνέπεια
προταση 821 Έστω ότι οι (an)nisinN και (bn)nisinN είναι ακολουθίεςπραγματικών αριθμών και οι σειρές τους
suminfinn=1 an και
suminfinn=1 bn συ-
γκλίνουν Τότε για κάθε πραγματικό αριθμό λ οι σειρέςinfinsum
n=1
(λan) καιinfinsum
n=1
(an + bn)
συγκλίνουν και ισχύει
infinsum
n=1
λan = λinfinsum
n=1
an καιinfinsum
n=1
(an + bn) =infinsum
n=1
an +infinsum
n=1
bn
Απόδειξη Φανερά ισχύουν οι
Nsum
n=1
(λan) = λinfinsum
n=1
an καιNsum
n=1
(an + bn) =Nsum
n=1
an +Nsum
n=1
bn
για κάθε N isin N Παίρνοντας όρια για N rarr infin προκύπτει άμεσα τοζητούμενο
Το αντίστροφο δεν είναι σωστό Μπορεί να συγκλίνει ηsuminfinn=1(an+
bn) αλλά να αποκλίνουν οιsuminfinn=1 an και
suminfinn=1 bn Για παράδειγμα
ηinfinsum
n=1
(1+
(1
2nminus 1
))=
infinsum
n=1
1
2n
συγκλίνει ως γεωμετρική σειρά με λόγο 12 αλλά καμιά από τιςsuminfinn=1 1 και
suminfinn=1(2
minusn minus 1) δεν συγκλίνουν (γιατί)
Ασκήσεις
ασκηση 821 Αν η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει εξετάστε ως προς τη σύγκλι-
ση τη σειράnsum
n=1
(an minus eminusn
)
ασκηση 822 Αν γνωρίζετε ότιsuminfinn=0 x
nn = ex υπολογίστε τις σειρές
82 Πράξεις με σειρές 93
(i)infinsum
n=1
n+ 1
n
(ii)infinsum
n=1
1
(nminus 1) (n+ 1)
(iii)infinsum
n=1
2n(2n+ 1)
Γενικά αν έχουμε να υπολογίσουμε τη σειρά
infinsum
n=1
ϕ(n)n
όπου το ϕ(n) είναι ακέραιο πολυώνυμο του n γράφουμε πρώτα το πο-λυώνυμο στη μορφή
A0 +A1n+A2n(nminus 1)+A3n(nminus 1)(nminus 2)+ middot middot middot +Akn(nminus 1) (nminus k+ 1)
όπου k ο βαθμός του ϕ(n) Με βάση αυτή την παρατήρηση λύστε τηνπαρακάτω άσκηση
ασκηση 823 Υπολογίστε τις σειρές
(i)infinsum
n=1
n2 minus 3n+ 2
n
(ii)infinsum
n=1
(nminus 1)3
n
Αν έχουμε να υπολογίσουμε τη σειράsuminfinn=1ϕ(n)x
n όπου το ϕ(n) είναι α-κέραιο πολυώνυμο του n τότε θέτουμε sN για το μερικό άθροισμα τηςσειράς και υπολογίζουμε την ποσότητα (1minusx)sn = sN minusxsN Αυτό θα μαςοδηγήσει σε νέες σειρές του ίδιου τύπου όπου η νέα ϕ(n) θα έχει χαμη-λότερο βαθμό από την αρχική Με βάση αυτή την παρατήρηση λύστε
την ακόλουθη άσκηση
ασκηση 824 Υπολογίστε τις σειρές
(i)infinsum
n=1
n+ 1
3n
(ii)infinsum
n=1
2n2 + 5
3n
ασκηση 825 Δείξτε ότι για |λ| lt 1 ισχύειinfinsum
n=1
nλnminus1 = 1
(1minus λ)2
ασκηση 826 Δείξτε ότι για |λ| lt 1 ισχύειinfinsum
n=1
n2λnminus1 = 1+ λ(1minus λ)3
Κεφάλαιο 9
Θεωρητικά κριτήριασύγκλισης σειρών
91 Το κριτήριο φράγματος
προταση 911 (Κριτήριο φράγματος) Αν an ge 0 και η sN =sumNn=1 an
είναι φραγμένη ακολουθία τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν δεν
είναι φραγμένη απειρίζεται
Απόδειξη Επειδή an ge 0 η sN είναι αύξουσα και επειδή είναι καιφραγμένη συγκλίνει (Θεώρημα 551) Αν δεν είναι φραγμένη η sNτότε δεν είναι άνω φραγμένη επειδή είναι αύξουσα Έτσι για
κάθε M gt 0 υπάρχει N0 isin N ώστε sN0 ge M Οπότε επειδή είναι καιαύξουσα για κάθε N ge N0 ισχύει sN ge sN0 ge M δηλαδή sN rarrinfin
Ένα πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο παράδειγμα προκύπτει από
την Άσκηση 424
παραδειγμα 912 Για κάθε p gt 1 η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει Πράγ-
ματι από την Άσκηση 424
sN = 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
Nple pp minus 1
δηλαδή είναι φραγμένη και επειδή 1np ge 0 από την προηγούμενη
πρόταση η σειρά συγκλίνει Για 0 lt p lt 1 η σειρά αποκλίνει αφού
δεν είναι άνω φραγμένη (Άσκηση 424) Τέλος για p = 1 δεν είναι
άνω φραγμένη αφού s2N ge 2minus1N (Άσκηση 424 ή 911)
96 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Ασκήσεις
ασκηση 911 Αποδείξτε ότι η σειρά sN =sumNn=1 1n δεν είναι άνω φραγμένη
αποδεικνύοντας ότι s2N ge 2minus1N ως εξής ομαδοποιήστε τα κλάσματα τηςs2N ανά 2n κλάσματα γράφοντας
s2N = 1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
2N
=(
1+ 1
21
)+(
1
21 + 1+ 1
22
)+(
1
22 + 1+ 1
22 + 2+ middot middot middot + 1
23
)+
+ middot middot middot +(
1
2Nminus1 + 1+ 1
2Nminus1 + 2+ middot middot middot + 1
2N
)
και αντικαταστήστε σε κάθε παρένθεση όλα τα κλάσματα με το μικρότε-
ρο κλάσμα της παρένθεσης
ασκηση 912 Αποδείξτε ότι η σειράinfinsum
n=1
1
2radicnείναι συγκλίνουσα
92 Το κριτήριο Cauchy
Όπως γνωρίζουμε από τις ακολουθίες (Θεώρημα 555) κάθε ακο-
λουθία συγκλίνει αν και μόνο αν είναι ακολουθία Cauchy Έτσι
το ίδιο ισχύει και για την ακολουθία (sN)NisinN των μερικών αθροι-σμάτων οποιασδήποτε ακολουθίας Σε αυτή την περίπτωση εξαι-
τίας της μορφής που έχουν οι όροι sN η ιδιότητα Cauchy παίρνει
και αυτή μια ειδική μορφή Παρατηρούμε ότι αν οι N gt M είναι
φυσικοί αριθμοί και sN είναι τα μερικά αθροίσματα της ακολου-θίας (an)nisinN τότε
|sN minus sM | =∣∣∣∣∣Nsum
n=1
an minusMsum
n=1
an
∣∣∣∣∣
=∣∣(a1 + a2 + middot middot middot + aN)minus (a1 + a2 + middot middot middot + aM)
∣∣
=∣∣∣∣∣
Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣
αφού όλοι οι όροι της an μέχρι και τον aM θα διαγραφούν Έτσικαταλήγουμε στην ακόλουθη πρόταση
θεωρημα 921 (Ιδιότητα Cauchy) Η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin N ώστε για κάθε
N gt M ge N0 να ισχύει
∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣ lt ε
92 Το κριτήριο Cauchy 97
Αν υποθέσουμε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε για κάθε
ε gt 0 θα έχει την παραπάνω ιδιότητα για κάθε N gt M ge N0 άρα
και για N =M + 1 Δηλαδή
∣∣∣∣∣M+1sum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣ lt ε
Αλλά το τελευταίο άθροισμα δεν είναι παρά η ποσότητα |aM+1|Καταλήξαμε έτσι στο ότι για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin Nώστε για κάθε M ge N0 να ισχύει |aM+1| lt ε Ισοδύναμα για κάθεn ge N0 + 1 ισχύει |an| lt ε δηλαδή η ακολουθία an είναι μηδενική
πορισμα 922 Αν μια σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε limnrarrinfin an = 0
Το πόρισμα αυτό αποτελεί και ένα εύκολο κριτήριο μη σύγκλι-
σης σειρών Διότι αν ξέρουμε για μια ακολουθία an ότι αυτή δενείναι μηδενική τότε αποκλείεται με βάση αυτό το πόρισμα να
συγκλίνει η σειράsuminfinn=1 an
Για παράδειγμα η σειρά
infinsum
n=1
(n
n+ 1
)n
δεν συγκλίνει διότι η ακολουθία (n(n + 1))n δεν είναι μηδενικήΠράγματι (
nn+ 1
)n= 1(
n+1n
)n =1(
1+ 1n
)n rarr1
ene 0
Αυτός είναι ο πρώτος έλεγχος που κάνουμε σε μια σειρά όταν
προσπαθούμε να διαγνώσουμε αν αυτή συγκλίνει ή όχι διότι είναι
συνήθως ο απλούστερος
Το αντίστροφο του παραπάνω πορίσματος δεν είναι σωστό
όπως φαίνεται εύκολα στο επόμενο παράδειγμα
Η σειράsuminfinn=1
1radicn αποκλίνει παρόλο που 1
radicnrarr 0 Πράγματι
sN =1radic1+ 1radic
2+ 1radic
3+ middot middot middot + 1radic
N
ge 1radicN+ 1radic
N+ middot middot middot + 1radic
N︸ ︷︷ ︸Nminusκλάσματα
= N 1radicN=radicN
Δηλαδή sN geradicN για κάθε N isin N συνεπώς sN rarr infin και η σειράsuminfin
n=1 1radicn αποκλίνει (απειρίζεται) (Δείτε και Άσκηση 424 από
όπου προκύπτει αμέσως ότι για όλα τα 0 lt p lt 1 η σειράsuminfinn=1n
minusp
απειρίζεται)
98 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Την ίδια συμπεριφορά έχει και η ακολουθία 1n Παρόλο που1nrarr 0 εν τούτοις
infinsum
n=1
1
n= infin
Η σειρά της 1n ονομάζεται αρμονική σειρά Το ότι αποκλίνει (α-πειρίζεται) μπορεί να αποδειχθεί με διάφορους τρόπους (δείτε Α-
σκήσεις 911 424 923 και 924) Ίσως ο πιο γρήγορος τρόπος
απόδειξης ότι η αρμονική σειρά αποκλίνει είναι ο ακόλουθος υ-
ποθέτουμε ότι η σειρά συγκλίνει και θέτουμε ℓ =suminfinn=1 1n Τότε
1+ 1
2+ 1
3+ 1
4+ 1
5+ 1
6+ middot middot middot + 1
2n
= 1
2+(
1
2+ 1
2
)+(
1
3+ 1
4
)+(
1
5+ 1
6
)+ middot middot middot +
(1
2nminus 1+ 1
2n
)
ge 1
2+(
1
2+ 1
2
)+(
1
4+ 1
4
)+(
1
6+ 1
6
)+ middot middot middot +
(1
2n+ 1
2n
)
ge 1
2+ 1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
n
Παίρνουμε τώρα όριο με n rarr infin από όπου προκύπτει αμέσως ℓ ge12+ ℓ το οποίο είναι άτοπο
ορισμος 923 Λέμε ότι μια σειράsuminfinn=1 an μιας ακολουθίας (an)nisinN
συγκλίνει απόλυτα αν η σειράsuminfinn=1 |an| της ακολουθίας (|an|)nisinN
συγκλίνει
Αν μια σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει πολλές φορές αντί για τη φράση
laquoσυγκλίνειraquo χρησιμοποιούμε τη φράση laquoσυγκλίνει απλάraquo σε αντι-
διαστολή με τη φράση laquoσυγκλίνει απόλυταraquo
Μια άλλη συνέπεια της ιδιότητας Cauchy είναι η ακόλουθη
πορισμα 924 Αν μια σειρά συγκλίνει απόλυτα τότε συγκλίνει και
απλά
Απόδειξη Αν η σειράsuminfinn=1 |an| συγκλίνει τότε ικανοποιεί την
ιδιότητα Cauchy Αλλά τότε για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin Nώστε για κάθε N gt M ge N0 να ισχύει
sumNn=M+1 |an| lt ε Αλλά από
την τριγωνική ανισότητα έχουμε
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣∣ leNsum
n=M+1
|an| lt ε
δηλαδή και η σειράsuminfinn=1 an ικανοποιεί την ιδιότητα Cauchy άρα
συγκλίνει
93 Το κριτήριο σύγκρισης 99
Ασκήσεις
ασκηση 921 Εξετάστε αν συγκλίνει ή όχι η σειρά
infinsum
n=1
(minus1)n(
1+ 2
n2
)n2
ασκηση 922 [Abel-Pringsheim] Αποδείξτε ότι αν η an ge 0 είναι μια φθίνου-
σα ακολουθία και η σειρά της συγκλίνει τότε nan rarr 0 Συμπεράνετε ότι
ηsuminfinn=1 1n δεν συγκλίνειΥπόδειξη Αν sn το μερικό άθροισμα της σειράς της an αποδείξτε ότι
s2n minus sn ge na2n
ασκηση 923 Αποδείξτε ότι οι ακολουθίες
xn = 1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nminus 1minus logn
και
yn = 1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nminus logn
είναι επάλληλες δηλαδή ότι xn le yn για κάθε n isin N η xn είναι αύξουσακαι η yn είναι φθίνουσα Συμπεράνετε ότι συγκλίνουν και από αυτόαποδείξτε ότι
1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nrarrinfin
ασκηση 924 Αποδείξτε ότι η αρμονική σειρά αποκλίνει ως εξής αν sN =sumNn=1 1n το μερικό άθροισμα της αρμονικής σειράς τότε
esN =Nprod
n=1
e1n ge N + 1
χρησιμοποιώντας σε κάθε όρο του γινομένου την ανισότητα ex ge 1+x γιαx isin R και κάνοντας τις απλοποιήσεις που προκύπτουν στο γινόμενο
93 Το κριτήριο σύγκρισης
Το ακόλουθο κριτήριο έχει ακριβώς την ίδια απόδειξη με την α-
πόδειξη της Πρότασης 924
θεωρημα 931 (Κριτήριο σύγκρισης) Αν για δυο ακολουθίες anbn gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε να ισχύει an le bn για κάθε n ge n0 και
ηsuminfinn=1 bn συγκλίνει τότε και η
suminfinn=1 an συγκλίνει
Αν ηsuminfinn=1 an αποκλίνει τότε και η
suminfinn=1 bn αποκλίνει
100 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Απόδειξη Αφού η σειρά της bn συγκλίνει συμπεραίνουμε ότι ησειρά αυτή ικανοποιεί την ιδιότητα Cauchy Έτσι για κάθε ε gt 0
υπάρχει N0 = N0(ε) isin N με N0 ge n0 (αλλιώς επιλέγουμε το n0 στη
θέση του N0) ώστε για κάθε N gt M ge N0 να ισχύει
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
bn
∣∣∣∣∣∣ lt ε
Αλλά 0 le an le bn για κάθε n ge N0 οπότε
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣∣ =Nsum
n=M+1
an leNsum
n=M+1
bn =
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
bn
∣∣∣∣∣∣ lt ε
συνεπώς και η σειρά της aN έχει την ιδιότητα Cauchy άρα συ-
γκλίνει
Αν τώρα η sN =sumNn=1 an αποκλίνει επειδή an ge 0 συμπεραίνουμε
ότι sN rarrinfin Αλλά για κάθε N ge n0 ισχύει
Nsum
n=1
bn =n0minus1sum
n=1
bn +Nsum
n=n0
bn
gen0minus1sum
n=1
bn +Nsum
n=n0minus1
an =n0sum
n=1
bn minusn0sum
n=1
an +Nsum
n=1
an rarrinfin
Άρα και ηsumNn=1 bn αποκλίνει
Η απόδειξη του παρακάτω κριτηρίου ανάγεται στο προηγούμε-
νο
πορισμα 932 (Κριτήριο οριακής σύγκρισης) Αν για δυο ακολου-
θίες an bn gt 0 ισχύει limnrarrinfin anbn = ℓ gt 0 τότε η σειράsuminfinn=1 an
συγκλίνει αν και μόνο αν η σειράsuminfinn=1 bn συγκλίνει
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης με ε = ℓ2Οπότε υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 |anbn minus ℓ| ltℓ2 Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και πολλαπλασιάζοντας με bnσυμπεραίνουμε ότι
1
2ℓbn lt an lt
3
2ℓbn
Έτσι από το Θεώρημα 931 αν ηsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε συ-
γκλίνει και ηsuminfinn=1(12)ℓbn άρα και η
suminfinn=1 bn (Πρόταση 821 για
λ = 2ℓ) Επιπλέον αν συγκλίνει ηsuminfinn=1 bn τότε συγκλίνει και ηsuminfin
n=1(32)ℓbn (Πρόταση 821 για λ = (32)ℓ) οπότε και ηsuminfinn=1 an
Το επόμενο πόρισμα είναι απλό αλλά ιδιαίτερα χρήσιμο
93 Το κριτήριο σύγκρισης 101
πορισμα 933 (Κριτήριο σύγκρισης λόγων) Αν για τις ακολουθίες
an bn gt 0 ισχύειan+1
anle bn+1
bnγια καθε n isin N τότε
bull αν η σειράsuminfinn=1 bn συγκλίνει τότε και η
suminfinn=1 an συγκλίνει
bull αν η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει τότε και η
suminfinn=1 bn αποκλίνει
Απόδειξη Φανερά μετά τις απαλοιφές ισχύει
an =ananminus1
anminus1
anminus1middot middot middot a2
a1a1 le
bnbnminus1
bnminus1
bnminus2middot middot middot b2
b1a1 =
a1
b1bn
και το αποτέλεσμα προκύπτει αμέσως από το Θεώρημα 931
Ασκήσεις
ασκηση 931 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
(radicn2 + 1minusn
) infinsum
n=1
radicn+ 1minusradicn
n
infinsum
n=1
1radic(n+ 1)n
infinsum
n=1
1
n(n+1)n
infinsum
n=1
nn2 + 3
infinsum
n=1
cos2nn2
infinsum
n=1
1
2n +n
infinsum
n=1
nminusradicnn2 +n
infinsum
n=1
sin1
n
infinsum
n=1
1
3n minusn
infinsum
n=1
1+ 2+ middot middot middot +n12 + 22 + middot middot middot +n2
infinsum
n=1
arctan1
3n2 + 2n+ 7
ασκηση 932 Αποδείξτε με το κριτήριο σύγκρισης ότι η σειράsuminfinn=1n
5eminusn6
συγκλίνει συγκρίνοντας την ακολουθία n5eminusn6με την eminusn
ασκηση 933 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=2
1
n2 minusradicninfinsum
n=2
1
n2 minusninfinsum
n=2
1
n2 minusna a isin R 2
ασκηση 934 Χρησιμοποιήστε το οριακό κριτήριο σύγκρισης για να ελέγ-
ξετε τη σύγκλιση των σειρών
infinsum
n=1
(1minus eminus1n)
infinsum
n=1
(nradicnminus 1)
ασκηση 935 Αν για an ge 0 η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει εξετάστε τη σύγκλι-
ση των σειρών
infinsum
n=1
a2n
infinsum
n=1
apn p ge 1infinsum
n=1
an1+ an
infinsum
n=1
a2n
1+ a2n
102 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
94 Τηλεσκοπικές σειρές
Ξεκινάμε με τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 941 Αν η ακολουθία an γράφεται ως bn+1 minus bn για
κάποια άλλη ακολουθία bn τότε η σειράsuminfinn=1 an ονομάζεται τη-
λεσκοπική
θεωρημα 942 Έστω ότι an και bn ακολουθίες για τις οποίες ι-σχύει an = bn+1 minus bn για κάθε n isin N Τότε η τηλεσκοπική σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν υπάρχει το όριο limbn Σε αυτήτην περίπτωση ισχύει
infinsum
n=1
an = limnrarrinfin
bn minus b1
Απόδειξη Πράγματι
Nsum
n=1
an =Nsum
n=1
(bn+1 minus bn)
= (b2 minus b1)+ (b3 minus b2)+ (b4 minus b3)+ middot middot middot + (bN+1 minus bN)= bN+1 minus b1
Άρα
limNrarrinfin
Nsum
n=1
an = limNrarrinfin
(bN+1 minus b1) = limnrarrinfin
bn minus b1
Με βάση τα παραπάνω η σειράsuminfinn=1n
minus1(n + 1)minus1 συγκλίνει
διότι1
n(n+ 1)= 1
nminus 1
n+ 1=(minus 1
n+ 1
)minus(minus 1
n
)
Άραinfinsum
n=1
1
n(n+ 1)= limnrarrinfin
(minus 1
n
)minus(minus1
1
)= 1
941 Το κριτήριο Dini-Kummer
Ένα πόρισμα που συνδυάζει το θεώρημα για τις τηλεσκοπικές
σειρές και το κριτήριο σύγκρισης είναι και ένα από τα πλέον
ισχυρά κριτήρια γνωστό ως κριτήριο Dini-Kummer
πορισμα 943 (Κριτήριο Dini-Kummer) Για τις ακολουθίες an bn gt 0
θέτουμε
dkn =anbn minus an+1bn+1
an
94 Τηλεσκοπικές σειρές 103
Αν lim dkn gt 0 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν υπάρχει n0 isin N
ώστε dkn le 0 για κάθε n ge n0 και η σειράsuminfinn=1 b
minus1n αποκλίνει
τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Αν θέσουμε λ = (lim dkn)2 gt 0 τότε υπάρχει δείκτης
n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει dkn ge λ Συνεπώς
0 lt an le1
λ(anbn minus an+1bn+1) (91)
Από την (91) η ακολουθία anbn είναι φθίνουσα Και επειδή ε-ίναι και θετική είναι φραγμένη και άρα συγκλίνει Έτσι η σει-
ράsuminfinn=n0
an συγκρίνεται με την τηλεσκοπική σειράsuminfinn=n0
(anbn minusan+1bn+1) η οποία συγκλίνει (στο an0bn0 minus limanbn) Άρα η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνειΑν τώρα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει dkn le
0 τότε anbn minus an+1bn+1 le 0 οπότε για κάθε n ge n0 ισχύει an geanminus1(bnminus1bn) οπότε
ananminus1
ge 1bn1bnminus1
και το αποτέλεσμα προκύπτει αμέσως από το κριτήριο σύγκρισης
λόγων (Πόρισμα 933)
παρατηρηση 944 Αν lim dkn lt 0 τότε υπάρχει δείκτης n0 isin N ώστεdkn le 0 δηλαδή ικανοποιείται η δεύτερη συνθήκη του κριτηρίου
Dini-Kummer Το αντίστροφο όμως δεν είναι αληθές
Με το κριτήριο Dini-Kummer μπορούμε εύκολα να ελέγξουμε τη
σύγκλιση της σειράς της 1np για p ne 1 Πράγματι θέτουμε θέτου-
με bn = nminus 1 για κάθε n ge 2 Έτσι για an = 1np ισχύει
dkn =(nminus 1)np minusn(n+ 1)p
1np= n
(1minus
(n
n+ 1
)p)minus 1
με όριο τον αριθμό p minus 1 (Άσκηση 941) Άρα σύμφωνα με το
κριτήριο Dini-Kummer η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει αν p gt 1 και
αποκλίνει για p lt 1
Ασκήσεις
ασκηση 941 Αποδείξτε ότι
limnrarrinfin
n(
1minus(
nn+ 1
)p)= p
γράφοντας
(n+ 1)(
1minus(
nn+ 1
)p)= p 1minus ep log
(1minus 1
n+1
)
p log(1minus 1
n+1
) log(1minus 1
n+1
)
1n+1
104 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
και χρησιμοποιώντας τα βασικά όρια των Προτάσεων 5910 και 5913
ασκηση 942 Υπολογίστε τις τηλεσκοπικές σειρές
infinsumn=na
1
(a+n)(a+n+ 1) για na gt a a isin R
infinsum
n=1
2n
n
(1minus 2
n+ 1
)
infinsum
n=2
1
n(nminus 1)log
(n+ 1)nminus1
nn
infinsum
n=2
(neminusn
(eminus1 minus 1+ eminusnminus1
))
infinsum
n=2
1
nn
1
n+ 1
1(1+ 1
n
)n minus 1
ασκηση 943 Αποδείξτε ότι αν an = Aϕ(n) + Bϕ(n + 1) + Cϕ(n + 2) μεA+ B + C = 0 τότε ισχύει
nsum
k=1
ak = Aϕ(1)minus Cϕ(2)minusAϕ(n+ 1)+ Cϕ(n+ 2)
και με τη βοήθεια αυτού υπολογίστε τη σειρά
infinsum
n=1
3n+ 2
n(n+ 1)(n+ 2)
(Υπόδειξη για την τελευταία σειρά ϕ(n) = 1n)
ασκηση 944 Αποδείξτε το κριτήριο Dini-Kummer για την περίπτωση που
δεν υπάρχει το όριο της dkn Συγκεκριμένα αποδείξτε ότι αν lim inf dkn gt 0
τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει ενώ αν lim sup dkn lt 0 και η
suminfinn=1 b
minus1n
αποκλίνει τότε και ηsuminfinn=1 an αποκλίνει
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy
Ας υποθέσουμε ότι η ακολουθία an είναι θετική και φθίνουσα καιθέλουμε να ελέγξουμε τη σύγκλιση της σειράς της Δεδομένου του
ότι είναι φθίνουσα χρειαζόμαστε άραγε όλους τους όρους της ή
μήπως μπορούμε κάποιους να τους απορρίψουμε Για παράδειγμα
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot le a1 + a1 + a3 + a3 + a5 + a5 + middot middot middotle 2(a1 + a3 + a5 + middot middot middot )
Δηλαδή αν συγκλίνει η σειρά των όρων με περιττό δείκτη συ-
γκλίνει και η αρχική σειρά Βεβαίως δεν υπάρχει κάτι laquoμαγικόraquo
στους όρους με περιττό δείκτη Διότι ισχύει και
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot le a1 + a2 + a2 + a4 + a4 + a6 + middot middot middotle a1 + 2(a2 + a4 + a6 + middot middot middot )
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy 105
Άρα αν η σειρά των όρων με άρτιους δείκτες συγκλίνει τότε συ-
γκλίνει και η αρχική σειρά Μάλιστα η σύγκλιση είναι laquoαν και
μόνο ανraquo Για παράδειγμα
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot ge a2 + a2 + a4 + a4 + a6 + a6 + middot middot middotle 2(a2 + a4 + a6 + middot middot middot )
οπότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η σειρά
suminfinn=1 a2n
συγκλίνει
Εύκολα μπορούμε να δούμε ότι αυτό το τέχνασμα μπορεί να
επεκταθεί και να ελέγξουμε τη σύγκλιση μιας σειράς θετικής και
φθίνουσας ακολουθίας ελέγχοντας αν συγκλίνει η σειρά αφού της
αφαιρέσουμε περισσότερους όρους Δοκιμάστε για παράδειγμα να
δείξετε όπως παραπάνω ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν η σειράsuminfinn=1 a3n συγκλίνει
Μέχρι πού μπορεί να επεκταθεί αυτό το τέχνασμα Το παρα-
κάτω θεώρημα μας δίνει μια απάντηση Έστω ότι η kn είναι μιαγνησίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών Θέλουμε να εφαρ-
μόσουμε το παραπάνω τέχνασμα από τον όρο akn έως τον akn+1
Αν οι αποστάσεις των kn από τους kn+1 δεν laquoαυξάνουν ραγδαίαraquo
το παραπάνω τέχνασμα λειτουργεί
θεωρημα 951 (Κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy) Έστω ότι η
an είναι μια μη αρνητική και φθίνουσα ακολουθία και η kn είναιμια γνησίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών για την οποία
υπάρχει αριθμός M gt 0 ώστε
kn+1 minus kn leM(kn minus knminus1)
για κάθε n ge 2 Τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η
σειράsuminfinn=1(kn+1 minus kn)akn συγκλίνει
Απόδειξη Επειδή η kn είναι γνησίως αύξουσα εύκολα ελέγχου-με με επαγωγή ότι kn ge n για κάθε n isin N (Άσκηση 322) Άρα αν
sN είναι το μερικό άθροισμα της σειράς της an επειδή N+1 le kN+1
(οπότε N le kN+1 minus 1) ισχύει
sN le skN+1minus1
le a1 + middot middot middot + ak1minus1 + ak1 + middot middot middot + ak2minus1︸ ︷︷ ︸k2minusk1 όροι
+middot middot middot + akN + middot middot middot + akN+1minus1︸ ︷︷ ︸kN+1minuskN όροι
le a1 + middot middot middot + ak1minus1 + (k2 minus k1)ak1 + middot middot middot + (kN+1 minus kN)akN
ΔηλαδήNsum
n=1
an le a1 + middot middot middot + ak1minus1 +Nsum
n=1
(kn+1 minus kn)akn
Άρα αν η τελευταία σειρά συγκλίνει συγκλίνει και η αρχική
106 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Αντιστρόφως για κάθε m ge kN
sm ge skN = a1 + + ak1 + ak1+1 + + ak2 + ak2+1 + + akNge ak1+1 + middot middot middot + ak2︸ ︷︷ ︸
k2minusk1 όροι
+middot middot middot + akNminus1+1 + middot middot middot + akN︸ ︷︷ ︸kNminuskNminus1 όροι
ge (k2 minus k1)ak2 + middot middot middot + (kN minus kNminus1)akN
Πολλαπλασιάζοντας με M και χρησιμοποιώντας την υπόθεση πα-ίρνουμε
Msm ge (k3 minus k2)ak2 + middot middot middot + (kN+1 minus kN)akN
Δηλαδή
MNsum
n=1
an geNsum
n=2
(kn+1 minus kn)akn
Άρα αν η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε συγκλίνει και η
suminfinn=1(kn+1minus
kn)an ολοκληρώνοντας την απόδειξη
πορισμα 952 (Κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy) Αν η ακολουθία
(an)nisinN είναι μη αρνητική και φθίνουσα τότε η σειράsuminfinn=1 an
συγκλίνει αν και μόνο αν η σειράsuminfinn=1 2na2n συγκλίνει
Απόδειξη Άμεσο από το παραπάνω θεώρημα για kn = 2n α-
φού
kn+1 minus kn = 2n+1 minus 2n = 2 middot 2n minus 2n = 2n = 2(2n minus 2nminus1) = 2(kn minus knminus1)
παρατηρηση 953 Και πάλι η επιλογή kn = 2n για το παραπάνω
δεν είναι σε καμμία περίπτωση μοναδική Αν για παράδειγμα επι-
λέξουμε kn = 3n θα προκύψει ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν η σειράsuminfinn=1 3na3n συγκλίνει Ή αν επιλέξουμε kn = n2
εύκολα ελέγχουμε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η
σειράsuminfinn=1(2n+ 1)an2 συγκλίνει
παραδειγμα 954 Με το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy είναι
πολύ εύκολο να ελέγξουμε τη σύγκλιση της σειράςsuminfinn=1 1np για
κάθε p gt 0 Πράγματι η σειρά θα συγκλίνει αν και μόνο αν συ-
γκλίνει η σειράinfinsum
n=1
2n1
(2n)p=
infinsum
n=1
(1
2pminus1
)n
Αλλά η τελευταία είναι γεωμετρική σειρά με λόγο 12pminus1 οπότε
συγκλίνει αν και μόνο αν ο λόγος αυτός είναι μικρότερος του 1
δηλαδή αν και μόνο αν p gt 1
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο 107
Ασκήσεις
ασκηση 951 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
n2 tan1
n3
infinsum
n=1
sinπradicn
infinsum
n=1
lognn32
ασκηση 952 Να μελετηθεί ως προς τη σύγκλιση η σειρά
infinsum
n=1
1
(n+ 1)np
για p isin Rασκηση 953 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=2
1
n(logn)pκαι
infinsum
n=2
1
n(logn)(log logn)p
ασκηση 954 Αν συμβολίσουμε με log(n)(x) τη συνάρτηση
log log log log︸ ︷︷ ︸n φορές
(x)
(για παράδειγμα log(3)(x) = log(log(log(x)))) και με e(n) την ποσότητα
exp exp exp︸ ︷︷ ︸n φορές
(1)
(για παράδειγμα e(3) = eee και e(4) = eeee) εξετάστε ως προς τη σύγκλιση
τη σειράinfinsum
n=e(k)+1
1
n middot logn middot log(2)n middot middot middot log(kminus1)n middot (log(k)n)p
(Παρατηρήστε ότι το σημείο εκκίνησης της σειράς δηλαδή το e(k) + 1
έχει επιλεχθεί μόνο και μόνο ώστε να μην μηδενίζεται κανένας από τους
λογαρίθμους του παρονομαστή αφού log(k)(x) = 0 αν και μόνο αν x =e(k))
ασκηση 955 Αν η ακολουθία an ge 0 είναι φθίνουσα δείξτε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η σειρά
suminfinn=1 e
na[en] συγκλίνει (Πρέπειπρώτα να δείξετε ότι [en] lt [en+1])
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο
προταση 961 (Ολοκληρωτικό κριτήριο) Έστω ότι η συνάρτηση
f [1infin)rarr R είναι μη αρνητική και φθίνουσα Θέτουμε an = f(n)Τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν το ολοκλήρωμαintinfin
1 f(x)dx συγκλίνει (δηλαδή αν limtrarrinfinint t1 f(x)dx isin R)
108 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Απόδειξη Αφού η f είναι φθίνουσα για κάθε n isin N ισχύει
f(n) ge f(x) ge f(n+ 1)
για κάθε x isin [nn+ 1] Συνεπώς
int n+1
nf(n)dx ge
int n+1
nf(x)dx ge
int n+1
nf(n+ 1)dx
δηλαδή f(n) geintn+1n f(x)dx ge f(n+1) Προσθέτοντας τις τελευταίες
ανισότητες για n = 12 N παίρνουμε
Nsum
n=1
an =Nsum
n=1
f(n) geint N
1f(x)dx ge
Nsum
n=1
f(n+ 1) =N+1sum
n=2
f(n) =N+1sum
n=2
an
Άρα αν το ολοκλήρωμα συγκλίνει τότε συγκλίνει και το μερι-
κό άθροισμαsumN+1n=2 an αφού αυξάνει και είναι φραγμένο από τοintinfin
1 f(x)dx Δηλαδή η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
Αντιστρόφως αν η σειράsumNn=1 an συγκλίνει τότε το ολοκλήρω-
μα συγκλίνει αφού η
int t1f(x)dx le
int [t]+1
1f(x)dx le
infinsum
n=1
an
συνεπάγεται ότι η συνάρτηση F(t) =int t1 f(x)dx είναι αύξουσα και
άνω φραγμένη άρα το όριο limtrarrinfin F(t) υπάρχει στο R (και ισο-
ύται με suptge1 F(t))
παραδειγμα 962 Ας ελέγξουμε και πάλι τη σειράsuminfinn=1 1np για
p gt 0 Φανερά η f(x) = 1xp για x isin [0infin) είναι μη αρνητική καιφθίνουσα και 1np = f(n) Συνεπώς η σειρά
suminfinn=1 1np συγκλίνει
αν και μόνο αν συγκλίνει το ολοκλήρωμαintinfin1 xminusp dx Αλλά
intinfin1xminusp dx =
xminusp+1
minusp+1
∣∣∣∣infin
x=1= limxrarrinfin
x1minusp
1minusp minus1
1minusp αν 0 lt p ne 1
logx∣∣infinx=1= limxrarrinfin logx αν p = 1
Φανερά αυτά τα όρια υπάρχουν στο R αν και μόνο αν p gt 1
Κεφάλαιο 10
Εφαρμογές τουκριτηρίου σύγκρισης
Σε αυτό το κεφάλαιο θα αναπτύξουμε εργαλεία που προκύπτουν
από το κριτήριο σύγκρισης Αν περιοριστούμε σε μη αρνητικές
ακολουθίες είναι φανερό ότι κάθε συγκλίνουσα ή αποκλίνουσα
σειρά δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας ενός κριτηρίου σύγκλισης
ή απόκλισης Για παράδειγμα γνωρίζουμε ότι για λ gt 0 η σει-
ράsuminfinn=1 λ
n συγκλίνει αν και μόνο αν 0 lt λ lt 1 Έτσι αν βρούμε
τρόπους να συγκρίνουμε μια ακολουθία an ge 0 με την λn θα προ-κύψει ένα κριτήριο σύγκλισης ή απόκλισης Πολλές φορές αντί
για την άμεση σύγκριση an le λn είναι ευκολότερο να ελέγχουμεάλλες συνθήκες οι οποίες οδηγούν στην επιθυμητή σύγκριση (θα
δούμε παρακάτω συγκεκριμμένα παραδείγματα)
Εκτός από την ακολουθία λn μπορούμε να χρησιμοποιήσουμεοποιαδήποτε ακολουθία γνωρίζουμε ότι συγκλίνει ή αποκλίνει για
να φτιάξουμε ένα κριτήριο Για παράδειγμα μπορεί κανείς να α-
ναπτύξει κριτήρια που συγκρίνουν με τη σειρά της ακολουθίας
1np ή με τη σειρά της ακολουθίας 1(n(logn)p) για τις οποίεςγνωρίζουμε πότε συγκλίνουν και πότε όχι από το κριτήριο συ-
μπύκνωσης του Cauchy
Ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα είναι αν υπάρχει κάποια σειρά
infinsum
n=1
cn με cn ge 0
η οποία θα παρείχε το laquoαπόλυτοraquo κριτήριο σύγκλισης υπό την
έννοια ότι μια σειράsuminfinn=1 an θα συγκλίνει αν και μόνο αν ηsuminfin
n=1 an συγκρίνεται με τηνsuminfinn=1 cn Θα δούμε στην τελευταία ε-
νότητα ότι ένα τέτοιο καθολικό κριτήριο σύγκλισης δεν μπορεί να
υπάρξει
110 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Ξεκινάμε με κριτήρια που προκύπτουν από σύγκριση με τη γε-
ωμετρική σειρά
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά
Στην ενότητα αυτή βρίσκουμε συνθήκες που ελέγχονται σχετικά
εύκολα και οδηγούν στη σύγκριση μιας ακολουθίας an με τη γεω-μετρική ακολουθία λn
1011 Το κριτήριο λόγου
Αν οι όροι μιας μη αρνητικής ακολουθίας an φθίνουν πιο γρήγορααπό τη γεωμετρική πρόοδο με λόγο 0 le λ lt 1 θα ισχύει an+1 le λan(δηλαδή ο επόμενος όρος της an έχει μειωθεί περισσότερο από τονπολλαπλασιασμό με λ της γεωμετρικής προόδου) η σειρά
suminfinn=1 an
θα πρέπει να συγκλίνει αφού συγκλίνει ηsuminfinn=1 λ
n Ανάλογα αν
η an αυξάνει πιο γρήγορα από όσο αυξάνει η λn για λ ge 1 δη-
λαδή αν an+1 ge λan η σειράsuminfinn=1 an πρέπει να αποκλίνει Σε
κάθε περίπτωση συγκρίνουμε τον λόγο an+1an με έναν αριθμόλ είτε μικρότερο είτε μεγαλύτερο ή ίσο του 1 Η απόδειξη όμως
ανισοτήτων είναι συνήθως δυσχερής Για αυτό τον λόγο κατα-
φεύγουμε στη χρήση της Παρατήρησης 532 και υπολογίζουμε το
όριο ℓ = limnrarrinfin an+1an Αν για παράδειγμα το όριο ℓ είναι στοδιάστημα [01) τότε χρησιμοποιώντας αυτή την παρατήρηση γιαε = (1 minus ℓ)2 θα προκύψει ότι μετά από κάποιον δείκτη n0 isin N
ισχύει an+1 le ((1 + ℓ)2)an δηλαδή έχουμε σύγκριση με τη γεωμε-τρική ακολουθία με λόγο λ = (1 + ℓ)2 isin (01) Έτσι η σειρά τηςan θα συγκλίνει Ομοίως θα αποκλίνει αν το όριο είναι γνησίωςμεγαλύτερο του 1 Αν το όριο βέβαια βγει ακριβώς ίσο με 1 τότε
δεν μπορούμε να κάνουμε σύγκριση γιατί δεν μπορούμε να ξέρουμε
ούτε καν αν an+1an le 1 ή an+1an ge 1
Τέλος η προϋπόθεση an ge 0 μπορεί να παραλειφθεί αν χρη-
σιμοποιήσουμε τις απόλυτες τιμές |an+1an| Έχουμε λοιπόν τοακόλουθο
προταση 1011 (Κριτήριο λόγου του Drsquo Alambert) Για κάθε ακολου-
θία an ne 0
bull αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει και μάλι-
στα απολύτως
bull αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ gt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά 111
Απόδειξη Θέτουμε ℓ = limnrarrinfin |an+1an| και υποθέτουμε ότι 0 le ℓ lt1 Έτσι για κάθε ε gt 0 άρα και για ε = (1minusℓ)2 gt 0 υπάρχει n0 isin Nώστε για κάθε n ge n0 ισχύει
∣∣∣∣∣∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣minus ℓ∣∣∣∣∣ lt
1minus ℓ2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και προσθέτοντας το ℓ παίρνουμε
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt1+ ℓ
2lt 1
Αν θέσουμε λ = (1 + ℓ)2 τότε 0 lt λ lt 1 και για κάθε n ge n0 ισχύει
|an+1| le λ|an| Η τελευταία ανισότητα όμως μπορεί να επαναλαμ-βάνεται όσο το n παραμένει από n0 και πάνω Έτσι αν n ge n0
θα έχουμε
|an| le λ|anminus1| le λλ|anminus2| = λ2|anminus2| le λ3|anminus3| le le λnminusn0|anminus(nminusn0)| = λnminusn0|an0|
(στο an0 σταματάει η δυνατότητα εφαρμογής της |an+1| le λ|an|)Άρα για κάθε n ge n0 ισχύει |an| le (λminusn0|an0|)λn Επειδή η γεωμε-τρική σειρά
suminfinn=1 λ
n συγκλίνει αφού 0 le λ lt 1 συμπεραίνουμε ότι
και ηsuminfinn=1 |an| συγκλίνει από την Πρόταση 931
Αν τώρα ℓ gt 1 εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για
ε = (ℓ minus 1)2 gt 0 και παίρνουμε ότι υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθεn ge n0 ισχύει ∣∣∣∣
an+1
an
∣∣∣∣ gtℓ + 1
2gt 1
Συνεπώς |an+1| gt |an| για κάθε n ge n0 δηλαδή η ακολουθία
(|an|)ngen0 είναι γνησίως αύξουσα άρα δεν είναι μηδενική Αυτό
όμως συνεπάγεται ότι ηsuminfinn=1 an αποκλίνει από το Πόρισμα 922
παρατηρηση 1012 Παρατηρούμε εδώ ότι αν limnrarrinfin |an+1an| = 1
δεν γίνεται να συμπεράνουμε κάτι για τη σύγκλιση της σειράς
Αυτό συμβαίνει επειδή για παράδειγμα το παραπάνω όριο είναι
ίσο με 1 τόσο για την ακολουθία 1n όσο και για την ακολου-θία 1n2 Εν τούτοις η μεν
suminfinn=1 1n αποκλίνει η δε
suminfinn=1 1n2
συγκλίνει
παρατηρηση 1013 Η απόδειξη του κριτηρίου λόγου δείχνει άμεσα
ότι αν υπάρχει n0 isin N ώστε |an+1an| le λ lt 1 για κάθε n ge n0 τότε
η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει απολύτως ενώ αν |an+1an| ge λ gt 1 για
κάθε n ge n0 η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
112 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Ασκήσεις
ασκηση 1011 Αποδείξτε ότι αν για τη σειράsuminfinn=1 an με an ne 0 για κάθε
n isin N ισχύει limnrarrinfin |an+1an| = 1 αλλά υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει |an+1an| ge 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
ασκηση 1012 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
(α)infinsum
n=1
1
n(β)
infinsum
n=1
np
n για p isin R (γ)
infinsum
n=1
2n
n(δ)
infinsum
n=1
nn
n(ε)
infinsum
n=1
nradicn
n
ασκηση 1013lowast Αποδείξτε χρησιμοποιώντας το κριτήριο λόγου ότι η σειράsuminfinn=1
radicn(ne)n
nαποκλίνει (Υπόδειξη χρησιμοποιείστε την Άσκηση 1011)
Στη συνέχεια αποδείξτε με επαγωγή ότι για κάθε n isin N ισχύει
e(ne
)nle n le e
radicn(ne
)n
και συμπεράνετε ότι και οι σειρές
infinsum
n=1
(ne)n
nκαι
infinsum
n=1
(ne)nradicnn
αποκλίνουν
ασκηση 1014 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τη σειράsuminfinn=1(a
nna) γιαa isin Rασκηση 1015 Βρείτε για ποια x ge 0 οι παρακάτω σειρές συγκλίνουν
infinsum
n=1
3n
n3xn
infinsum
n=1
n(3n)(4n)
xn
ασκηση 1016 Αποδείξτε ότι το κριτήριο Dini-Kummer είναι ισχυρότερο
του κριτηρίου λόγου επιλέγοντας στο κριτήριο Dini-Kummer bn = 1 για
κάθε n isin Nασκηση 1017 Στην περίπτωση που το όριο lim |an+1an| δεν υπάρχειαποδείξτε το εξής κριτήριο λόγου
bull Αν lim sup
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
bull lim inf
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ gt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
bull Αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ = 1 αλλά για κάθε m isin N υπάρχει n ge m ώστε
|an+1an| ge 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
1012 Το κριτήριο n-στης ρίζας του Cauchy
Η απόδειξη του επόμενου κριτηρίου είναι και αυτή μια αναγωγή
στη γεωμετρική σειρά Η αναγωγή αυτή βασίζεται στο ότι για
λ ge 0 ισχύει |an| ecirc λn αν και μόνο αν nradic|an| ecirc λ
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συνάρτηση 113
προταση 1014 (Κριτήριο n-στής ρίζας του Cauchy) Για κάθε ακο-
λουθία (an)nisinN
bull αν limnrarrinfinnradic|an| lt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει και μάλι-
στα απολύτως
bull αν limnrarrinfinnradic|an| gt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Θέτουμε 0 le ℓ = limnrarrinfinnradic|an| και αν ℓ lt 1 εφαρμόζουμε
τον ορισμό της σύγκλισης για ε = (1 minus ℓ)2 gt 0 υπάρχει n0 isin N
ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει∣∣∣∣ nradic|an| minus ℓ
∣∣∣∣ lt1minus ℓ
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή προσθέτοντας ℓ και υψώνονταςστη n-στη δύναμη παίρνουμε
|an| lt(
1+ ℓ2
)n
Αλλά η σειράsuminfinn=1((1 + ℓ)2)n συγκλίνει (αφού (1 + ℓ)2 lt 1) άρα
και η σειράsuminfinn=1 |an|
Αν τώρα ℓ gt 1 εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για
ε = (ℓ minus 1)2 gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει∣∣∣∣ nradic|an| minus ℓ
∣∣∣∣ ltℓ minus 1
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή προσθέτοντας ℓ και υψώνονταςστη n-στη δύναμη παίρνουμε
(1+ ℓ
2
)nlt |an|
Αλλά αυτό συνεπάγεται ότι η an δεν είναι μηδενική αφού ((1 +ℓ)2)n rarrinfin οπότε η
suminfinn=1 an αποκλίνει
παρατηρηση 1015 Παρατηρούμε εδώ ότι αν limnrarrinfinnradic|an| = 1 δεν
γίνεται να συμπεράνουμε κάτι για τη σύγκλιση της σειράς Αυτό
συμβαίνει επειδή για παράδειγμα limnrarrinfinnradic
1n = limnrarrinfinnradic
1n2 = 1
αλλά η μενsuminfinn=1 1n αποκλίνει η δε
suminfinn=1 1n2 συγκλίνει
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συ-
νάρτηση
Στην Ενότητα 58 αποδείξαμε ότι
e =infinsum
n=0
1
n
114 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Εδώ θα επεκτείνουμε το προηγούμενο στην ακόλουθη πρόταση
προταση 1021 Για κάθε x isin R ισχύει
ex = limnrarrinfin
(1+ x
n
)n=
infinsum
n=0
xn
n
Απόδειξη Θέτουμε s(x) =suminfink=0 x
kk Χρησιμοποιώντας το διω-
νυμικό ανάπτυγμα εύκολα ελέγχουμε ότι
s(x)minus(
1+ xn
)n=
infinsum
k=2
1
k
(1minus
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
))xk
διότι στην παραπάνω έκφραση το γινόμενο των παρενθέσεων ε-
ίναι ίσο με μηδέν όταν k ge n + 1 Συνεπώς από την τριγωνική
ανισότητα
∣∣∣∣s(x)minus(
1+ xn
)n∣∣∣∣ leinfinsum
k=2
1
k
(1minus
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
))|x|k
=∣∣∣∣∣s(|x|)minus
(1+ |x|
n
)n∣∣∣∣∣
Άρα αρκεί να αποδείξουμε τη ζητούμενη για x gt 0 Αλλά για αυτό
η απόδειξη είναι ακριβώς ίδια με την απόδειξη ότι e =suminfinn=0 1n
της Ενότητας 58 και αφήνεται ως άσκηση
Ασκήσεις
ασκηση 1021 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
n2n
infinsum
n=1
np
en p isin R
infinsum
n=1
(n)n
nn2 infinsum
n=1
an2bn a b isin R
ασκηση 1022 Εξετάστε για ποια x ge 0 συγκλίνει η σειράinfinsum
n=1
2n
n2xn
ασκηση 1023 Αν για μια ακολουθία an δεν υπάρχει το όριο limnrarrinfinnradic|an|
(Άσκηση 622) αποδείξτε οι ισχύει το εξής κριτήριο ρίζας Για κάθε α-
κολουθία (an)nisinN
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| lt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει και μάλιστα
απολύτως
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| gt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| = 1 και για κάθε m isin N υπάρχει n ge m ώστε
nradic|an| ge 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
ασκηση 1024 Αποδείξτε ότι το κριτήριο n-στης ρίζας είναι ισχυρότε-ρο από το κριτήριο λόγου χρησιμοποιώντας την Πρόταση 623 και την
ακολουθία 2(minus1)nminusn
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np 115
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np
Έστω ότι p gt 1 οπότε η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει Μπορούμε να
φτιάξουμε ένα κριτήριο σύγκρισης από αυτήν χρησιμοποιώντας
το κριτήριο σύγκρισης λόγων (Πόρισμα 933) Έτσι αν an gt 0 η
συνθήκηananminus1
le 1np
1(nminus 1)p(101)
οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Επειδή
όμως από την ανισότητα Bernouli
1np
1(nminus 1)p=(nminus 1
n
)p=(
1minus 1
n
)pge 1minus p
n
αντί να ελέγχουμε την (101) αρκεί να ελέγξουμε την
ananminus1
le 1minus pn
ισοδύναμα
n(
1minus ananminus1
)ge p gt 1
Επειδή ο έλεγχος ανισοτήτων είναι συνήθως δυσχερής υπολο-
γίζουμε το όριο
limnrarrinfin
n(
1minus ananminus1
)
και ελέγχουμε αν είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο του 1 Έτσι οδη-
γούμαστε στο κριτήριο Raabe-Duhamel Η απόδειξη του κριτηρίου
αυτού μπορεί να γίνει ακριβώς όπως περιγράψαμε παραπάνω ή
μπορεί να προκύψει ως πόρισμα του κριτηρίου Dini-Kummer θέτο-
ντας bn = nminus 1 Οι λεπτομέρειες αφήνονται ως άσκηση
προταση 1031 (Κριτήριο Raabe-Duhamel) Για μια θετική ακολουθία
an θέτουμε
rdn = n(
1minus an+1
an
)
Αν lim rdn gt 1 (ή lim inf rdn gt 1 αν το προηγούμενο όριο δεν υπάρ-
χει) τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν υπάρχει n0 isin N ώστε για
κάθε n ge n0 να ισχύει rdn le 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Αν η απόδειξη μπορούσε να γίνει μόνο με τη σύγκριση με την α-
κολουθία 1np τότε δεν θα ήταν λογικό να ελέγξουμε τη σύγκλισητης 1np με αυτό το κριτήριο Επειδή όμως η απόδειξη μπορεί ναγίνει και ως πόρισμα του Dini-Kummer μπορούμε να χρησιμοποι-
ήσουμε το κριτήριο Raabe-Duhamel και για την 1np
116 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Η μέθοδος με την οποία κανείς συγκρίνει με μια γνωστή ακο-
λουθία (όπως την 1np) δεν είναι απαραίτητα μοναδικός Μπορείκανείς να σκεφτεί άλλες εκφράσεις που θα οδηγούσαν στην ίδια
σύγκριση Ως παράδειγμα θα μπορούσαμε αντί να ακολουθήσου-
με την τεχνική που οδήγησε το κριτήριο Raabe-Duhamel να κάνουμε
το εξής επιδιώκοντας μια σύγκριση της μορφής
an+1
anle 1(n+ 1)p
1np=(
nn+ 1
)p
βλέπουμε ότι αυτό είναι ισοδύναμο με το να ισχύει
anan+1
ge(
1+ 1
n
)p
Αλλά επειδή η (1 + 1n)n είναι αύξουσα με όριο το e ισχύει (1 +1n)n le e οπότε (1 + 1n)p le epn Άρα θα ισχύει η ζητούμενη ανισχύει η
anan+1
ge epn
Παίρνοντας λογαρίθμους και αναδιατάσσοντας τους όρους της
τελευταίας ανισότητας αποδεικνύουμε το ακόλουθο κριτήριο
προταση 1032 (Λογαριθμικό κριτήριο) Για κάθε ακολουθία θετι-
κών όρων an θέτουμε
gn = n loganan+1
Τότε
bull Αν limgn gt 1 (ή lim infgn gt 1 αν το όριο δεν υπάρχει) η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
bull Αν limgn lt 1 (ή lim supgn lt 1 αν το όριο δεν υπάρχει) η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη με βάση την παραπάνω συζήτηση α-
φήνεται ως εύκολη άσκηση (για την περίπτωση που αποκλίνει δε-
ίξτε ότι υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an+1an ge1ean για κατάλληλο a ge 0 και πολλαπλασιάστε τις προηγιούμε-
νες ανισότητες για τους δείκτες από n0 μέχρι n)
Ασκήσεις
ασκηση 1031 Γράψτε την απόδειξη του κριτηρίου Raabe-Duhamel (Πρότα-
ση 1031) χρησιμοποιώντας τη σύγκριση με την ακολουθία 1np
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p) 117
ασκηση 1032 Γράψτε την απόδειξη του κριτηρίου Raabe-Duhamel (Πρότα-
ση 1031) ως πόρισμα του κριτηρίου Dini-Kummer
ασκηση 1033 Γράψτε την απόδειξη του λογαριθμικού κριτηρίου και χρη-
σιμοποιήστε το για να αποδείξετε ότι η σειράsuminfinn=1n
n(enn) αποκλίνει
ασκηση 1034 Εξηγήστε γιατί η χρήση της ananminus1 le 1minuspn δεν είναι ου-σιαστικά ασθενέστερη της ananminus1 le (1minus 1n)p δηλαδή δεν οδηγηθήκαμεσε ασθενέστερο κριτήριο από τη χρήση της ανισότητας Bernouli (Υπόδει-
ξη Από το διωνυμικό ανάπτυγμα αν p isin N ή από το θεώρημα Taylor αν
p όχι φυσικός αριθμός προκύπτει ότι (1minus 1n)p = 1minus (pn)+An όπου ηποσότητα An έχει την ιδιότητα limnAn = 0 οπότε
n(
1minus ananminus1
)ge n
(1minus
(1minus 1
n
)p)= p minusnAn
Συμπεράνετε ότι η σύγκριση του ananminus1 με την (1minus1n)p είναι ισοδύναμημε τη σύγκριση με την 1minus pn)
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p)
Το κριτήριο Raabe-Duhamel αποτυγχάνει να δώσει αποτέλεσμα αν
το όριο της rdn είναι 1 διότι στην ουσία η σύγκριση της an ε-ίναι με την 1n αλλά δεν είναι σαφές από το ότι lim rdn = 1 ούτε
καν αν an le 1n ή an ge 1n Έτσι μπορεί κανείς σε αυτή την πε-ρίπτωση να σκεφτεί να συγκρίνει με την ακολουθία 1(n(logn)p)που για p gt 1 είναι λίγο μικρότερη από την 1n αλλά αρκετάμικρότερη ώστε η σειρά της να συγκλίνει Αυτό είναι το περιε-
χόμενο του κριτηρίου Bertrand Για να οδηγηθούμε σε μια οριακο-
ύ τύπου συνθήκη όπως και στο κριτήριο Raabe-Duhamel κάνουμε
τους παρακάτω υπολογισμούς θέλουμε να έχουμε μια σύγκριση
των λόγων
ananminus1
le
1
n(logn)p1
(nminus 1)(log(nminus 1))p
=(
1minus 1
n
)(log(nminus 1)
logn
)p
=(
1minus 1
n
)(logn+ log(1minus 1n)
logn
)p
=(
1minus 1
n
)(1+ log(1minus 1n)
logn
)p
Αλλά από το Θεώρημα Taylor υπάρχει ακολουθία An με nAn rarr 0
ώστε
log
(1minus 1
n
)= minus 1
n+An
118 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
οπότε η σύγκριση που επιδιώκουμε είναι
ananminus1
le(
1minus 1
n
)1minus
1n minusAnlogn
p
=(
1minus 1
n
)(1minus 1minusnAn
n logn
)p
Πάλι από το Θεώρημα Taylor (ή το διωνυμικό ανάπτυγμα αν p isinN) υπάρχει ακολουθία Bn με (n logn)Bn rarr 0 ώστε
(1minus 1minusnAn
n logn
)p= 1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
οπότε η σύγκριση που επιδιώκουμε γίνεται
ananminus1
le(
1minus 1
n
)(1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
)
Ανοίγοντας τις παρενθέσεις βλέπουμε ότι υπάρχει ακολουθία Bnμε (n logn)Bn rarr 0 ώστε
(1minus 1
n
)(1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
)= 1minus 1
nminus pn logn
+ Bn
οπότε η επιδιωκόμενη σύγκριση γίνεται
ananminus1
le 1minus 1
nminus pn logn
+ Bn
Μετά από πράξεις οδηγούμαστε στην
(logn)(
1minusn(
1minus ananminus1
))le p + (n logn)Bn
Η διαδικασία αυτή μας οδηγεί στο εξής κριτήριο
θεωρημα 1041 (Κριτήριο Bertrand) Για κάθε ακολουθία an gt 0 για
την οποία
lim(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))lt 1
(ή lim sup αν δεν υπάρχει το όριο) η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Ενώ
αν
lim(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))gt 1
(ή lim inf αν δεν υπάρχει το όριο) τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
όπως και στην περίπτωση όπου υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθεn ge n0 να ισχύει
(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))ge 1
Απόδειξη Η απόδειξη με βάση την παραπάνω συζήτηση α-
φήνεται ως άσκηση
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 119
Ασκήσεις
ασκηση 1041 Γράψτε τις λεπτομέρειες της απόδειξης του κριτηρίου Ber-
trand
ασκηση 1042 [Κριτήριο Gauss] Αποδείξτε χρησιμοποιώντας το κριτήριο
Bertrand ότι αν για μια θετική ακολουθία an ισχύει
an+1
an= 1minus b
nminus cnn2
για κάποια φραγμένη ακολουθία cn τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν
και μόνο αν b gt 1
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρι-
σης σειρών
Παρατηρώντας τη διαδικασία που ακολουθήσαμε στα παραπάνω
κριτήρια ένα φυσιολογικό ερώτημα είναι αν θα μπορούσε να υ-
πάρχει ένα κριτήριο σύγκρισης το οποίο να αποφασίζει πάντα
αν μια σειρά συγκλίνει ή όχι Αν υπάρχει δηλαδή μια laquoκαθολικήraquo
σειράsuminfinn=1 an με an ge 0 η οποία να laquoδιαχωρίζειraquo τις συγκλίνου-
σες από τις αποκλίνουσες σειρές μη αρνητικών όρων Η απάντη-
ση σε αυτό το ερώτημα είναι δυστυχώς αρνητική Διότι αν το
καθολικό κριτήριο συγκρίνει με μια ακολουθία an για την οποίαηsuminfinn=1 an συγκλίνει μπορούμε να βρούμε ακολουθία bn γνησίως
αύξουσα με limbn = +infin ώστε ηsuminfinn=1 anbn να συγκλίνει Οπότε η
σύγκριση της anbn με την an ώστε να προκύψει η σύγκλιση τηςsuminfinn=1 anbn δεν είναι εφικτήΟμοίως αν ένα καθολικό κριτήριο αποφάσιζε ότι μια σειρά α-
ποκλίνει συγκρίνοντας με μια γνωστή αποκλίνουσα σειράsuminfinn=1 an
μη αρνητικών όρων τότε υπάρχει γνησίως φθίνουσα ακολουθία
bn ώστε limbn = 0 με την σειράsuminfinn=1 anbn να αποκλίνει Οπότε
η σύγκριση anbn με την an ώστε να προκύψει ότι ηsuminfinn=1 anbn
αποκλίνει δεν είναι εφικτή
Έτσι καθολικό κριτήριο σύγκρισης το οποίο να αποφασίζει
για τη σύγκλιση ή την απόκλιση των σειρών δεν γίνεται να υ-
πάρχει
Στα παρακάτω θεωρήματα δίνουμε τις αποδείξεις των παρα-
πάνω ισχυρισμών
θεωρημα 1051 Αν η σειράsuminfinn=1 an με an gt 0 συγκλίνει τότε
υπάρχει γνήσια αύξουσα ακολουθία bn με limbn = +infin ώστε ηsuminfinn=1 anbn συγκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη προκύπτει αμέσως από το επόμενο θε-
ώρημα αν θέσουμε bn = (suminfink=n ak)
minusp για οποιοδήποτε 0 lt p lt 1 Με
120 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
αυτή την επιλογή φανερά η bn είναι γνήσια αύξουσα με όριο το+infin
θεωρημα 1052 (Dini 1867) Έστω ότι για την ακολουθία an gt 0 η
σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Θέτουμε rnminus1 =
suminfink=n ak Τότε η σειρά
infinsum
n=1
anrpnminus1
συγκλίνει αν 0 lt p lt 1 και αποκλίνει αν p ge 1
Για την απόδειξη του θεωρήματος αποδεικνύουμε πρώτα μια
ανισότητα τύπου Bernoulli
λημμα 1053 Για κάθε 0 le z le 1 και για κάθε a ge 1 ισχύει
(1minus z)a ge 1minus az
Συγκεκριμένα για κάθε 0 le x le 1 και για κάθε 0 lt p lt 1 ισχύει
1minus x le 1
1minus p(1minus x1minusp
)
και για 1 lt p le 2 ισχύει
1minus x le 1
p minus 1
(1minus xpminus1
)
Απόδειξη Η απόδειξη μπορεί να γίνει με το υλικό του βιβλίου
όπως περιγράφεται στην Άσκηση 5915 ή με τα εργαλεία του
απειροστικού λογισμού ως εξής Η συνάρτηση f(z) = (1 minus z)a minus1 + az είναι αύξουσα στο [01] διότι f prime(z) = minusa((1 minus z)aminus1 minus 1) ge0 Άρα f(z) ge f(0) = 0 δηλαδή η ζητούμενη Για τη δεύτερη
ανισότητα θέτουμε a = 1(1 minus p) ge 1 και z = 1 minus x1minusp ενώ για τηντρίτη ανισότητα a = 1(p minus 1) ge 1 και z = 1minus xpminus1
Απόδειξη του Θεωρήματος 1052 Θέτουμε s =suminfinn=1 an και sN =sumN
n=1 an Χωρίς βλάβη της γενικότητες υποθέτουμε ότι s le 1 (αλλι-
ώς αλλάζουμε την an στην ans) Έτσι rnminus1 lt 1 οπότε αν p ge 1
ισχύει rpnminus1 lt rnminus1 Άρα για κάθε k n isin N
an+krpn+kminus1
+ + anrpnminus1
ge an+krn+kminus1
+ + anrnminus1
ge an+krnminus1
+ + anrnminus1
= rnminus1 minus rn+krnminus1
= 1minus rn+krnminus1
Αλλά η ακολουθία rn συγκλίνει στο 0 αφού rn = s minus sn rarr 0 Άρα
για κάθε n υπάρχει επαρκώς μεγάλο k ώστε rn+krnminus1 le 12 οπότε
an+krpn+kminus1
+ + anrpnminus1
ge 1
2
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 121
και έτσι η σειράsuminfinn=1(anr
pnminus1) δεν είναι Cauchy συνεπώς απο-
κλίνει
Έστω τώρα ότι 0 lt p lt 1 Έχουμε
infinsum
n=1
anrpnminus1
=infinsum
n=1
anrnminus1
r 1minuspnminus1 =
infinsum
n=1
rnminus1 minus rnrnminus1
r 1minuspnminus1
Αρκεί να αποδείξουμε ότι
rnminus1 minus rnrnminus1
r 1minuspnminus1 le
1
1minus p(r 1minuspnminus1 minus r
1minuspn
)
διότι η σειρά της τελευταίας θα συγκλίνει ως τηλεσκοπική Αλλά
αυτή η ανισότητα είναι ισοδύναμη με την
1minus rnrnminus1
le 1
1minus p
(1minus
(rnrnminus1
)1minusp)
η οποία ισχύει από τη δεύτερη ανισότητα του Λήμματος 1053 με
x = rnrnminus1
θεωρημα 1054 (Dini 1867) Αν η σειράsuminfinn=1 an με an gt 0 απο-
κλίνει τότε υπάρχει γνησίως φθίνουσα ακολουθία bn με limbn = 0
ώστε ηsuminfinn=1 anbn να αποκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη προκύπτει άμεσα από το επόμενο θε-
ώρημα θέτοντας bn = (sumnk=1 ak)
minus1 Φανερά με αυτή την επιλογή η
bn είναι γνησίως φθίνουσα με όριο το μηδέν
θεωρημα 1055 (Dini-Pringsheim) Έστω ότι για την ακολουθία an gt0 η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει Θέτουμε sn =
sumnk=1 ak Τότε η σειρά
infinsum
n=1
anspn
συγκλίνει αν p gt 1 και αποκλίνει αν 0 le p le 1
Απόδειξη Επιλέγουμε n ώστε sn ge 1 Αυτό είναι εφικτό αφού
sn rarr +infin Έτσι για κάθε k isin N και για 0 le p le 1 ισχύει
an+kspn+k
+ + an+1
spn+1
ge an+ksn+k
+ + an+1
sn+1
ge an+ksn+k
+ + an+1
sn+k= sn+k minus sn
sn+k= 1minus sn
sn+k
Επειδή limkrarrinfin sn+k = +infin υπάρχει k ge n ώστε snsn+k le 12 Συνε-πώς για κάθε n isin N ώστε sn ge 1 υπάρχει k ge n ώστε
an+kspn+k
+ + an+1
spn+1
ge 1
2
122 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Άρα ηsuminfinn=1 ans
pn δεν είναι Cauchy οπότε αποκλίνει
Αν τώρα p ge 2 επειδή sn rarr +infin θα ισχύει
anspn
le ans2n
από τη στιγμή που το sn θα γίνει μεγαλύτερο ή ίσο του 1 Συνε-
πώς αρκεί να αποδείξουμε ότι ηsuminfinn=1 ans
pn συγκλίνει για 1 lt p le
2 Υποθέτουμε λοιπόν ότι 1 lt p le 2 Παρατηρούμε ότι
infinsum
n=1
anspn
leinfinsum
n=1
ansns
pminus1nminus1
=infinsum
n=1
sn minus snminus1
snspminus1nminus1
Αρκεί να αποδείξουμε ότι
sn minus snminus1
snspminus1nminus1
le 1
p minus 1
(s1minuspnminus1 minus s
1minuspn
)
διότι η σειρά της τελευταίας θα συγκλίνει ως τηλεσκοπική Αλλά
η ανισότητα αυτή είναι ισοδύναμη με την
1minus snminus1
snle 1
p minus 1
(1minus
(snminus1
sn
)pminus1)
η οποία προκύπτει από την τρίτη ανισότητα του Λήμματος 1053
για x = snminus1sn
Ασκήσεις
ασκηση 1051 Χρησιμοποιήστε την Άσκηση 923 και το Θεώρημα 1055
για να αποδείξετε ότι η σειρά
infinsum
n=2
1
n(logn)p
συγκλίνει αν p gt 1 και αποκλίνει για 0 lt p le 1
Κεφάλαιο 11
Εναλλάσουσες σειρές
Οι εναλλάσουσες σειρές δηλαδή οι σειρές που η ακολουθία αλ-
λάζει συχνά πρόσημο αποτελούν ειδική κατηγορία σειρών και
μελετώνται ξεχωριστά
111 Το κριτήριο Leibniz
Κάθε σειρά της μορφήςsuminfinn=1(minus1)nan όπου είτε an ge 0 για κάθε
n isin N είτε an le 0 για κάθε n isin N ονομάζεται εναλλάσουσα σει-ρά Η παρακάτω πρόταση δίνει ένα κριτήριο σύγκλισης για εναλ-
λάσουσες σειρές
προταση 1111 (Κριτήριο του Leibniz) Αν η ακολουθία an είναιφθίνουσα και μηδενική τότε η σειρά
suminfinn=1(minus1)nan συγκλίνει
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι αν θέσουμε sN =sumNn=1(minus1)nan τότε η
s2N είναι φθίνουσα διότι
s2(N+1) = s2N+2 = s2N + (minus1)2N+1a2N+1 + (minus1)2N+2a2N+2
= s2N + a2N+2 minus a2N+1 le s2N
αφού a2N+2 le a2N+1 Επιπλέον η s2Nminus1 είναι αύξουσα διότι
s2(N+1)minus1 = s2N+1 = s2Nminus1 + (minus1)2Na2N + (minus1)2N+1a2N+1
= s2N + a2N minus a2N+1 ge s2Nminus1
αφού a2N ge a2N+1 Όμως
s2N = s2Nminus1 + (minus1)2Na2N = s2Nminus1 + a2N ge s2Nminus1
Συνεπώς
s1 le s2Nminus1 le s2N le s2
124 Εναλλάσουσες σειρές
δηλαδή οι s2Nminus1 και s2N είναι μονότονες και φραγμένες άρα συ-γκλίνουν Τέλος s2N = s2Nminus1 + a2N Συνεπώς |s2N minus s2Nminus1| = |a2N| rarr 0
οπότε οι s2Nminus1 και s2N συγκλίνουν στον ίδιο αριθμό Άρα και η snείναι συγκλίνουσα
παραδειγμα 1112 Παρόλο που η σειράsuminfinn=1(minus1)nn δεν συγκλίνει
απολύτως αφούsuminfinn=1 |(minus1)nn| =
suminfinn=1 1n = infin εν τούτοις η ίδια
η σειρά συγκλίνει σύμφωνα με το παραπάνω κριτήριο αφού η
1n είναι φθίνουσα και μηδενική
Ασκήσεις
ασκηση 1111 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
(minus1)n
ncos
an a isin R
infinsum
n=1
(minus1)nnpeqradicn p q isin R
infinsum
n=1
(minus1)na1n a isin R
112 Το κριτήριο Dirichlet
Η παραπάνω πρόταση μπορεί να γενικευθεί αντικαθιστώντας την
ακολουθία (minus1)n με μια laquoγενικότερηraquo ακολουθία Χρειαζόμαστεπρώτα ένα λήμμα για την laquoάθροιση κατά παράγοντεςraquo Πρόκει-
ται για μια εντελώς ανάλογη ιδιότητα με την ολοκλήρωση κατά
παράγοντες Εκεί ο κανόνας παραγώγισης (fg)prime = f primeg+fgprime οδηγείστην f primeg = (fg)prime minus fgprime και μετά από ολοκλήρωση στο [a b] στην
int baf primeg = f(b)g(a)minus f(a)g(a)minus
intfgprime
Εδώ τον ρόλο της παραγώγου παίζει η διαφορά xnminusxnminus1 και ynminusynminus1 και το ρόλο του ολοκληρώματος η άθροιση Κατά τα άλλα
οι αποδείξεις και οι τύποι που προκύπτουν είναι πανομοιότυποι
λημμα 1121 (Άθροιση κατά παράγοντες) Για οποιεσδήποτε ακο-
λουθίες (xn)infinn=0 και (yn)infinn=0 στο R και για οποιουσδήποτε αριθμο-
ύς N isin N και M isin Ncup 0 με N gt M ισχύει
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn = xNyN minus xMyM minusNsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Απόδειξη Επειδή το άθροισμαsumNn=M+1(xnyn minus xnminus1ynminus1) είναι
τηλεσκοπικό μετά από διαγραφές προκύπτει ότι
Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1ynminus1) = xNyN minus xMyM
112 Το κριτήριο Dirichlet 125
Από την άλλη προσθαφαιρώντας τον όρο xnminus1yn στην παρένθε-ση παίρνουμε ότι
Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1ynminus1) =Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1yn + xnminus1yn minus xnminus1ynminus1)
=Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn +Nsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Άρα
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn +Nsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1) = xNyN minus xMyM
οπότε
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn = xNyN minus xMyM minusNsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Από την άθροιση κατά παράγοντες προκύπτει αμέσως το α-
κόλουθο
θεωρημα 1122 Αν για τις ακολουθίες (xn)nisinN και (yn)nisinN το γι-νόμενο xnyn συγκλίνει τότε η σειρά
sumNn=2(xn minus xnminus1)yn συγκλίνει
αν και μόνο αν η σειράsumNn=2 xnminus1(yn minusynminus1) συγκλίνει
Απόδειξη Προκύπτει αμέσως από την άθροιση κατά παράγο-
ντες θέτοντας M = 0 και xM = yM = 0 Εναλλακτικά μπορούμε να
χρησιμοποιήσουμε την άθροιση κατά παράγοντες για να επιβε-
βαιώσουμε την ιδιότητα Cauchy
πορισμα 1123 (Κριτήριο του Dirichlet) Αν το μερικό άρθοισμα sNτης σειράς
suminfinn=1 an είναι φραγμένη ακολουθία και η bn είναι
φθίνουσα και μηδενική τότε η σειράsuminfinn=1 anbn συγκλίνει
Απόδειξη Αφού η sn είναι φραγμένη limnrarrinfin snbn = 0 Έτσι από
το προηγούμενο θεώρημα η σειρά
infinsum
n=1
anbn =infinsum
n=1
(sn minus snminus1)bn
συγκλίνει αν και μόνο αν συγκλίνει η σειράsuminfinn=1 sn(bn minus bnminus1)
Αλλά αν C το φράγμα της |sn| τότεinfinsum
n=1
∣∣sn(bn minus bnminus1)∣∣ le C
infinsum
n=1
(bn minus bnminus1)
και η τελευταία είναι τηλεσκοπική Άρα η σειράsuminfinn=1 sn(bnminusbnminus1)
συγκλίνει απόλυτα άρα και απλά
126 Εναλλάσουσες σειρές
παραδειγμα 1124 Τα μερικά αθροίσματα της σειράςsuminfinn=1(minus1)n ε-
ίναι φραγμένα (φανερά |sN| le 1 για κάθε N isin N) Άρα αν η anείναι φθίνουσα και μηδενική η σειρά
suminfinn=1(minus1)nan συγκλίνει δη-
λαδή έχουμε το κριτήριο Leibniz ως πόρισμα του κριτηρίου Dirich-
let
παρατηρηση 1125 Η απαίτηση στο κριτήριο Dirichlet να είναι η
bn φθίνουσα δεν είναι απαραίτητη και μπορεί να αντικαταστα-θεί από την απαίτηση η bn να είναι φραγμένης κύμανσης (Άσκη-ση 1121)
Ασκήσεις
ασκηση 1121 [Dedekind] Αποδείξτε χρησιμοποιώντας την τριγωνική ανι-
σότητα όπως στην απόδειξη του Πορίσματος 1123 ότι το συμπέρασμα
του κριτηρίου Dirichlet συνεχίζει να ισχύει αν η ακολουθία bn αντί ναείναι φθίνουσα είναι φραγμένης κύμανσης δηλαδή αν
suminfinn=1 |bn minus bnminus1| lt
+infinασκηση 1122 [Κριτήριο Abel] Έστω ότι η
suminfinn=1 an συγκλίνει και η bn είναι
μια μονότονη και φραγμένη ακολουθία Αποδείξτε ότι και ηsuminfinn=1 anbn
συγκλίνει
(Υπόδειξη Η bn ως μονότονη και φραγμένη συγκλίνει έστω στο bΕφαρμόστε το κριτήριο Dirichlet για την ακολουθία an και για τη φθίνου-σα και μηδενική |bn minus b|)
Κεφάλαιο 12
Αναδιατάξεις σειρών
Όταν προσθέτουμε ένα πεπερασμένο πλήθος αριθμών τότε η σει-
ρά με την οποία κάνουμε την πρόσθεση δεν έχει σημασία αφού
η πρόσθεση είναι αντιμεταθετική πράξη Όμως επειδή στις σει-
ρές εμπλέκεται και η διαδικασία του ορίου τίθεται το ερώτημα
αν η σειρά με την οποία γίνεται η άθροιση μπορεί τώρα να έχει
ή όχι σημασία Είναι σωστό δηλαδή ότι ανεξάρτητα της σειράς
άθροισης ένα άπειρο άθροισμα θα δίνει πάντα το ίδιο αποτέλε-
σμα Όπως βλέπουμε στο ακόλουθο παράδειγμα η απάντηση είναι
αρνητική
παραδειγμα 1201 Ας θεωρήσουμε τη σειράsuminfinn=1(minus1)nminus1n για την
οποία γνωρίζουμε ότι συγκλίνει και ας θέσουμε ℓ το όριό τηςΕύκολα βλέπουμε ότι
ℓ lt 1minus 1
2+ 1
3= 56
διότι οι επόμενοι όροι του αθροίσματος είναι ανά δύο αρνητικοί
minus14+ 15 lt 0 minus16+ 17 lt 0 κλπ Αλλάζουμε τώρα τη σειρά της
άθροισης ώστε κάθε αρνητικός όρος να εμφανιστεί αφού πρώτα
εμφανιστούν δύο θετικοί όροι Δηλαδή θεωρούμε τη σειρά
1+ 1
3minus 1
2+ 1
5+ 1
7minus 1
4+ 1
9+ 1
11minus 1
6+
Εύκολα ελέγχουμε ότι κάθε τριάδα από αυτούς τους όρους με τους
δύο πρώτους θετικούς και τον τρίτο αρνητικό μπορεί να περιγρα-
φεί με την έκφραση
1
4kminus 3+ 1
4kminus 1minus 1
2k
για k isin N Αλλά με απλές πράξεις βλέπουμε ότι1
4kminus 3+ 1
4kminus 1minus 1
2kge 0
128 Αναδιατάξεις σειρών
άρα
1+ 1
3minus 1
2+ 1
5+ 1
7minus 1
4+ 1
9+ 1
11minus 1
6+ middot middot middot ge 1+ 1
3minus 1
2= 5
6gt ℓ
Έτσι η νέα άθροιση δίνει σειρά που είτε δεν συγκλίνει είτε συ-
γκλίνει σε μεγαλύτερο αριθμό από το ℓ Σε κάθε περίπτωση ηαπάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι αρνητική
Σε αυτό το κεφάλαιο θα δούμε ότι η απάντηση στην παρα-
πάνω ερώτηση είναι πολύ laquoχειρότερηraquo από το απλό laquoόχιraquo του
παραπάνω παραδείγματος
Πρώτα όμως πρέπει να περιγράψουμε έναν τρόπο για να αλ-
λάζουμε τη σειρά της άθροισης
121 Αναδιατάξεις των φυσικών αριθμών
ορισμος 1211 Μια ακολουθία kn N rarr N λέγεται αναδιάταξη του
N αν είναι 1minus 1 και επί
Ο όρος που χρησιμοποιούμε είναι laquoφυσιολογικόςraquo διότι εφόσον
η kn είναι επί του N στο σύνολο τιμών της βρίσκονται όλοι οι
φυσικοί αριθμοί και αφού είναι 1 minus 1 η kn δεν επαναλαμβάνειτιμές Άρα πράγματι η kn δίνει τους φυσικούς αριθμούς με άλλησειρά Ας δούμε ένα παράδειγμα Θέτουμε
kn =nminus 1 αν n άρτιοςn+ 1 αν n περιττός
Οι τιμές της kn φαίνονται στον παρακάτω πίνακα από όπου
βλέπουμε ότι η kn απλώς αλλάζει τη σειρά των φυσικών αριθ-μών τους αναδιατάσσει
n 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 kn 2 1 4 3 6 5 8 7 10 9 12 11 14
122 Αναδιατάξεις σειρών
Με τη βοήθεια μιας αναδιάταξης του N μπορούμε να ορίσουμε τις
αναδιατάξεις ακολουθιών και σειρών
ορισμος 1221 Αν ακολουθία kn Nrarr N είναι μια αναδιάταξη του
N τότε η ακολουθία aprimen = akn ονομάζεται αναδιάταξη της an καιη σειρά
suminfinn=1 a
primen =
suminfinn=1 akn ονομάζεται αναδιάταξη της
suminfinn=1 an
Έτσι η aprimen δίνει ακριβώς τους όρους της an κατά 1minus1 και επί
τρόπο αλλά με τη σειρά που περιγράφει η kn Για παράδειγμαστον επόμενο πίνακα βλέπουμε την αναδιάταξη που κάνει σε μια
ακολουθία an η παραπάνω kn
122 Αναδιατάξεις σειρών 129
an a1 a2 a3 a4 a5 a6 a7 a8 a9 a10 a11 akn a2 a1 a4 a3 a6 a5 a8 a7 a10 a9 a12
Στη συνέχεια θέλουμε να αποδείξουμε ότι αν μια σειρά συ-
γκλίνει απολύτως τότε κάθε ανάδιάταξή της συγκλίνει και μάλι-
στα στον ίδιο αριθμό Για αυτό θα χρειαστούμε πρώτα δυο απλά
λήμματα
λημμα 1222 Αν kn Nrarr N 1minus 1 τότε limnrarrinfin kn = infinΑπόδειξη Έστω ότι M gt 0 και K = kn n isin N το σύνολο
τιμών της kn Το σύνολο K cap 12 [M] + 1 είναι πεπερασμένο(με το πολύ [M]+ 1 στοιχεία) Ας υποθέσουμε ότι
K cap 12 [M]+ 1 = kn1 kn2 knr
για κάποιους δείκτες n1 nr Θέτουμε n0 = maxn1 n2 nr+1
φανερά αν n ge n0 τότε kn notin 12 [M]+1 γιατί αλλιώς θα έπρε-πε να ισούται με κάποιο από τα kn1 kn2 knr αντιφάσκοντας μετην ιδιότητα του 1minus 1 Άρα kn ge [M]+ 1 gt M Συνεπώς kn rarrinfin
λημμα 1223 Αν η kn είναι αναδιάταξη του N τότε για κάθε N isinN υπάρχει m =m(N) isin N ώστε
12 N sube k1 k2 km
Απόδειξη Από το Λήμμα 1222 υπάρχει m isin N ώστε για κάθεn gem να ισχύει kn ge N+1 Άρα οι αριθμοί 12 N είναι ήδη στοσύνολο τιμών της kn για τα n le m αλλιώς η kn δεν μπορεί ναείναι επί Έτσι αποδείξαμε ότι 12 N sube k1 k2 km
προταση 1224 Αν μια σειρά συγκλίνει απολύτως τότε κάθε ανα-
διάταξή της συγκλίνει στον ίδιο αριθμό
Απόδειξη Έστω ότι η kn είναι μια αναδιάταξη των φυσικώναριθμών οπότε η akn είναι αναδιάταξη της ακολουθίας an Θέτου-με ℓ =
suminfinn=1 an Θα δειξουμε ότι
suminfinn=1 akn = ℓ
Έστω ότι ε gt 0 Αφού ηsuminfinn=1 |an| συγκλίνει είναι Cauchy
Άρα υπάρχει N0 = N0(ε) isin N ώστε για κάθε N gt M ge N0 να ι-
σχύειsumNn=M+1 |an| lt ε2 Αφήνοντας το N rarr infin συμπεραίνουμε ότιsuminfin
n=M+1 |an| le ε2 Άρα για κάθε M ge N0 ισχύειsuminfinn=M+1 |an| lt ε
οπότε και για M = N0 Δηλαδή
infinsum
n=N0+1
|an| lt ε
Από το Λήμμα 1223 για το N0 υπάρχει m0 isin N ώστε 12 N0 sube
130 Αναδιατάξεις σειρών
k1 k2 km0 Έστω τώρα ότι m gem0 Έχουμε
∣∣∣∣∣∣ℓ minusmsum
n=1
akn
∣∣∣∣∣∣ =∣∣∣∣∣∣
sum
nnotink1k2kman
∣∣∣∣∣∣
lesum
nnotink1k2km|an| le
sum
nnotink1k2km0|an|
lesum
nnotin12N0|an| =
infinsum
n=N0+1
|an| lt ε
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 1221 Αποδείξτε ότι αν an rarr ℓ και akn μια οποιαδήποτε αναδι-άταξή της τότε akn rarr ℓ
ασκηση 1222 Αποδείξτε ότι κάθε συγκλίνουσα ακολουθία an έχει φθίνου-σα αναδιάταξη (Η φθίνουσα αναδιάταξη μιας ακολουθίας an συνήθωςσυμβολίζεται με alowastn)
123 Το θεώρημα Riemann
Σε αυτή την ενότητα αποδεικνύουμε ότι αν μια σειρά συγκλίνει
αλλά δεν συγκλίνει απολύτως τότε για κάθε αριθμό υπάρχει ανα-
διάταξη της σειράς που συγκλίνει σε αυτόν Για την απόδειξη θα
χρειαστούμε ένα λήμμα
λημμα 1231 Κάθε αναδιάταξη akn μιας μηδενικής ακολουθίας anείναι μηδενική
Απόδειξη Αν ε gt 0 και N0 isin N ώστε για κάθε N ge N0 να ισχύει
|aN| lt ε τότε από το Λήμμα 1223 βρίσκουμε ένα m0 isin N ώστε12 N0 sube k1 k2 km0 Έτσι αν m gem0+1 επειδή η kn είναι1minus 1 θα ισχύει
km notin k1 k2 km0 supe 12 N0
Άρα km ge N0 οπότε |akm| lt ε
θεωρημα 1232 (Riemann) Αν η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αλλά η σει-
ράsuminfinn=1 |an| αποκλίνει τότε για κάθε x isin R υπάρχει αναδιάταξη
kn του N ώστεinfinsum
n=1
aprimen =infinsum
n=1
akn = x
123 Το θεώρημα Riemann 131
Απόδειξη Χωρίς βλάβη της γενικότητας υποθέτουμε ότι an ne 0
για κάθε n isin N αφού οι όποιοι μηδενικοί όροι δεν συμβάλλουν
στη σύγκλιση ή όχι της σειράς Θέτουμε
a+n =an αν an gt 0
0 αν an lt 0και aminusn =
0 αν an gt 0
minusan αν an lt 0
Παρατηρούμε ότι a+n aminusn gt 0 και a+n + aminusn = |an| και a+n minus aminusn = an
Επιπλέον ισχυριζόμαστε ότι
infinsum
n=1
a+n =infinsum
n=1
aminusn = infin (121)
Πράγματι επειδή a+n aminusn gt 0 αν δεν απειρίζονται και δυο πα-
ραπάνω σειρές μπορούμε να υποθέσουμε ότι κάποια από τις
δύο αυτές συγκλίνει Έστω ότιsuminfinn=1 a
+n συγκλίνει Τότε επειδή
aminusn = a+n minus an συνεπάγεται ότι
infinsum
n=1
aminusn =infinsum
n=1
a+n minusinfinsum
n=1
an
οπότε αναγκαστικά θα συγκλίνει και ηsuminfinn=1 a
minusn Αλλά τότε θα
συγκλίνει και ηsuminfinn=1 |an| αφού
infinsum
n=1
|an| =infinsum
n=1
a+n +infinsum
n=1
aminusn
το οποίο είναι άτοπο
Από την (121) παρατηρούμε ότι ξεκινώντας από οποιοδήπο-
τε αριθμό α lt x αν προσθέσουμε αρκετούς (πεπερασμένο πλήθος)από τους θετικούς όρους της an θα ξεπεράσουμε το x Και ξεκι-νώντας από οποιοδήποτε αριθμό β gt x αν προσθέσουμε αρκετούς(πεπερασμένο πλήθος) από τους αρνητικούς όρους της an (οι ο-ποίοι είναι της μορφής minusaminusn) θα πέσουμε κάτω από το xΞεκινάμε την κατασκευή της αναδιάταξης της σειράς της an
Υποθέτουμε ότι a1 le x Θέτουμε aprime1 = a1 και N1 = n1 = 1 Σύμφω-
να με την προηγούμενη παρατήρηση υπάρχει n2 isin N ο πρώτος
φυσικός αριθμός ώστε αν οι πρώτοι n2 minus 1 θετικοί όροι της anπροστεθούν στον a1 να δίνουν αποτέλεσμα μικρότερο ή ίσο από
τον x αλλά όταν προστεθεί και ο n2-στος θετικός όρος της an ναπροκύπτει αποτέλεσμα γνήσια μεγαλύτερο από τον x Ονομάζου-με αυτούς τους θετικούς όρους aprime2 a
prime3 a
primen2και αφού θέσουμε
N2 = n2 ισχύειN2minus1sum
n=1
aprimen le x ltN2sum
n=1
aprimen
132 Αναδιατάξεις σειρών
Πάλι από την παραπάνω παρατήρηση υπάρχει n3 ο πρώτος φυ-
σικός αριθμός ώστε αν προσθέσουμε τους πρώτους n3 minus 1 όρους
από τους αρνητικούς όρους της an στοsumN2
n=1 aprimen να προκύτει α-
ριθμός μεγαλύτερος ή ίσος του x αλλά όταν προσθέσουμε καιτον n3-στο όρο να προκύψει γνήσια μικρότερος του x Μετονο-μάζουμε αυτούς τους όρους σε aprimen2+1 a
primen2+n3
και αφού θέσουμε
N3 = n2 +n3 ισχύει
N3sum
n=1
aprimen le x ltN3minus1sum
n=1
aprimen
Έστω n4 ο πρώτος φυσικός αριθμός ώστε αν προσθέσουμε
τους επόμενους n4minus1 από τους θετικούς όρους της an στοsumN3
n=1 aprimen
να προκύπτει αποτέλεσμα μικρότερο ή ίσο με το x αλλά ότανπροσθέσουμε και τον n4-στο όρο να προκύψει αποτέλεσμα γνη-
σίως μεγαλύτερο του x Αν μετονομάσουμε αυτούς τους όρους σεaprimeN3+1 a
primeN3+n4
και αφού θέσουμε N4 = N3 +n4 ισχύει
N4minus1sum
n=1
aprimen le x ltN4sum
n=1
aprimen
Συνεχίζοντας επαγωγικά αυτή τη διαδικασία κατασκευάζουμε
την αναδιάταξη aprimen της an και έχουμε και φυσικούς αριθμούς N1 ltN2 lt ώστε για κάθε k isin N να ισχύουν τα εξής
bull aprimen gt 0 για κάθε n με N2kminus1 lt n le N2k (dagger)
bull aprimen lt 0 για κάθε n με N2k lt n le N2k+1 (Dagger)
bull
N2kminus1sum
n=1
aprimen le x ltN2ksum
n=1
aprimen και
N2kminus1sum
n=1
aprimen lt x leN2kminus1minus1sum
n=1
aprimen (lowast)
Θα ολοκληρώσουμε την απόδειξη αν δείξουμε ότι τα μερικά α-
θροίσματα sprimem τηςsuminfinn=1 a
primen συγκλίνουν στο x Αν ε gt 0 επειδή η
σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει η an είναι μηδενική ακολουθία οπότε ε-
ίναι μηδενική και η aprimen από το Λήμμα 1231 Άρα υπάρχει k0 isin Nώστε για κάθε k ge k0 να ισχύει |aN2kminus1| lt ε και |aN2k| lt ε Θέτουμεm0 = N2k0minus1 Θα δείξουμε ότι για κάθε m gem0 ισχύει |sprimemminusx| lt ε Έ-στω λοιπόν m gem0 Τότε υπάρχει k ge k0 ώστε είτε N2kminus1 lem lt N2k
είτε N2k le m lt N2k+1 Αν N2kminus1 le m lt N2k τότε από την (dagger) παίρ-νουμε ότι sprimeN2kminus1
le sprimem lt x Χρησιμοποιώντας τώρα την (lowast)
|sprimemminusx| = xminus sprimem le xminus sprimeN2kminus1leN2kminus1minus1sum
n=1
aprimenminusN2kminus1sum
n=1
aprimen = minusaprimeN2kminus1= |aprimeN2kminus1
| lt ε
123 Το θεώρημα Riemann 133
Ενώ αν N2k lem lt N2k+1 τότε από την (Dagger) παίρνουμε ότι x le sprimem lesprimeN2k Χρησιμοποιώντας πάλι την (lowast)
|sprimem minus x| = sprimem minus x le sprimeN2kminus x le
N2ksum
n=1
aprimen minusN2kminus1sum
n=1
aprimen = aN2k = |aN2k| lt ε
Τέλος αν a1 ge x επαναλαμβάνουμε την παραπάνω διαδικασία
ξεκινώντας από την πρόσθεση στον a1 αρνητικών όρων της anμέχρι το άθροισμα να πέσει για πρώτη φορά κάτω από το x καισυνεχίζουμε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο
Ασκήσεις
ασκηση 1231 Αποδείξτε ότι αν μια σειρά συγκλίνει αλλά όχι απολύτως
τότε υπάρχει αναδιάταξή της που να συγκλίνει στο +infin Ομοίως απο-δείξτε ότι υπάρχει αναδιάταξή της που να συγκλίνει στο minusinfin Ομοίωςαποδείξτε ότι υπάρχει αναδιάταξή της που δεν συγκλίνει σε κανένα ση-
μείο του Rcup plusmninfinασκηση 1232 Αποδείξτε ότι αν μια σειρά συγκλίνει αλλά όχι απολύτως
τότε υπάρχει αναδιάταξή της της οποίας τα μερικά αθροίσματα είναι
πυκνά στο R
ασκηση 1233 Αν an = cos(nπ)n υπάρχει αναδιάταξη aprimen της an ώστεsuminfinn=1 a
primen = e
ασκηση 1234 Αν an = sin(nπ2)n υπάρχει αναδιάταξη aprimen της an ώστεsuminfinn=1 a
primen = 1000
Μέρος III
Βασικές έννοιες στααπειρογινόμενα
Κεφάλαιο 13
Γενικά περίαπειρογινομένων
Απειρογινόμενοprodinfinn=1 xn ονομάζουμεmdashόπως είναι αναμενόμενοmdashτο
όριο του μερικού γινομένου
limNrarrinfin
Nprod
n=1
xn
Όμως στο γινόμενο αριθμών ο αριθμός μηδέν παίζει έναν πολύ
ιδιαίτερο ρόλο Εξαιτίας της απορροφητικότητάς του (είναι το
απορροφητικό στοιχείο του πολλαπλασιασμού) αν ένας όρος της
xn ισούται με μηδέν τότε κάθε γινόμενο που περιέχει αυτόν τονόρο κάνει μηδέν και είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε
prodinfinn=1 xn = 0
φράση η οποία δεν περιέχει καμία αξιόλογη πληροφορία για την
xn πέρα του ότι κάποιος όρος της είναι μηδέν Αυτού του τύπουτα γινόμενα δεν θα θεωρούμε ότι συγκλίνουν παρόλο που ξέρουμε
την τιμή του ορίου του μερικού γινομένου
Ακόμα και αν κάθε xn είναι διάφορο του μηδενός αν πάλιlimNrarrinfin
prodNn=1 xn = 0 δεν θα θεωρούμε ότι το απειρογινόμενο συ-
γκλίνει
Κεφάλαιο 14
Κριτήρια σύγκλισηςαπειρογινομένων
Μέρος IV
Ασυμπτωτικήσυμπεριφορά
ακολουθιών και σειρών
Κεφάλαιο 15
Ασυμπτωτικήσυμπεριφοράακολουθιών
Η ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών αφορά κυρίως σε ακο-
λουθίες οι οποίες έχουν όριο το +infin (ή το minusinfin) και για τις οποίεςθέλουμε να έχουμε μια εκτίμηση του μεγέθους τους από στοιχει-
ώδεις συναρτήσεις Αυτός ο όρος δεν είναι ίσως καλά ορισμένος
Για παράδειγμα χωρίς να έχει εισαχθεί η έννοια του λογαρίθμου ε-
ίναι αδύνατον να λυθεί η εξίσωση ex = t ενώ με την εισαγωγή τουη επίλυσή της είναι τετριμμένη Άρα τίθεται το ερώτημα ποιες θε-
ωρούμε στοιχειώδεις συναρτήσεις και εκφράσεις Η απάντηση σε
αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να είναι καθολική αλλά κάθε φορά ε-
ξαρτάται από το τι είδους εκτιμήσεις ζητάμε Έτσι ο λογάριθμος
μπορεί να θεωρηθεί μια στοιχειώδης συνάρτηση για την επίλυση
της ex = t αλλά αν επιθυμούμε να εκτιμήσουμε τον ίδιο τον λο-γάριθμο τότε θα θέλουμε να το κάνουμε με ακόμα πιο απλές συ-
ναρτήσεις όπως ένα πολυώνυμο (μια προσέγγιση για παράδειγμα
με το μερικό άθροισμα της σειράς Taylor)
Συνήθως λοιπόν το ζητούμενο είναι αν δοθεί μια ακολουθία xnγια την οποία ξέρουμε ότι xn rarrinfin τότε αναζητάμε μια συνάρτησηϕ(n) για την οποία να ισχύει
xnϕ(n)
rarr 1
την οποία ϕ(n) όμως να τη θεωρούμε laquoαπλούστερη έκφρασηraquoαπό ότι είναι η ίδια η xnΓια παράδειγμα έστω ότι το pn συμβολίζει το πλήθος των
πρώτων αριθμών μέχρι και τον αριθμό n Γνωρίζουμε ότι pn rarr
144 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
infin αφού υπάρχει άπειρο πλήθος πρώτων αριθμών από γνωστό
θεώρημα του Ευκλείδη Το θεώρημα των πρώτων αριθμών μας
λέει ότι
limnrarrinfin
pnn logn
= 1
Εδώ λοιπόν η laquoαπλήraquo συνάρτηση ϕ(n) είναι η
ϕ(n) = n logn
151 Η ακολουθία n
Η
xn = n = 1 middot 2 middot 3 middot middot middotn
είναι μια ακολουθία που έχει όριο το άπειρο και θα θέλαμε να
laquoκαταλαβαίνουμεraquo πόσο γρήγορα ή με τι ρυθμότρόπο μεγαλώνει
Η έκφρασή της ενώ περιέχει μόνο πολλαπλασιασμούς ακεραίων εν
τούτοις δεν μας δίνει κάποια αίσθηση του πόσο μεγάλη είναι για
παράδειγμα σε σχέση με το n Θα θέλαμε αν είναι εφικτό να τηνεκτιμήσουμε με δυνάμεις και ένα μικρό πλήθος πολλαπλασιασμών
και διαιρέσεων Κάτι τέτοιο είναι εφικτό και είναι γνωστό ως ο
τύπος του Stirling Ισχύει
limnrarrinfin
nradic2πn(ne)n
= 1
Άρα η ϕ(n) =radic
2πn(ne)n είναι μια ακολουθία που προσεγγίζειτην n καθώς n rarr infin και τη θεωρούμε ικανοποιητική ως προς τοπόσο απλή είναι
Για να αποδείξουμε αυτόν τον τύπο θα χρησιμοποιήσουμε μια
κλασική μέθοδο τη μέθοδο Laplace Πρώτα θα αναχθούμε σε μια
συνάρτηση τη συνάρτηση Γ Θέτουμε Γ(x) =intinfin0 txminus1eminust dt για x isin
R 0minus1minus2minus3 Το γράφημα της συνάρτησης Γ(x + 1) δίνεταιστο Σχήμα 151 Η συνάρτηση Γ ορίστηκε από το Euler το 1729
ως το απειρογινόμενο
Γ(x + 1) = 1 middot 2x
1+ x middot21minusx3x
2+ x middot 31minusx4x
3+ x middot middot middot
=infinprod
n=1
(1+ 1
n
)x (1+ x
n
)minus1
και μελετήθηκε στη μορφή του ολοκληρώματοςint 10 (minus log t)x dt στην
προσπάθειά του να ορίσει μια έννοια παραγοντικού για πραγ-
ματικούς αριθμούς Επίσης και ο Gauss από το 1811 μελέτησε τη
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ 145
συνάρτηση Γ στη μορφή
Πx = limkrarrinfin
1 middot 2 middot 3 middot middot middotk middot kx(x + 1)(x + 2) middot middot middot (x + k)
δεδομένου του ότι Πn = n (Άσκηση 1531)
YY
Y
Y Y Y
Σχήμα 151 Το γράφημα της συνάρτησης Γ(x + 1) R minus1minus2minus3 rarr R
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ
Πριν προχωρήσουμε στη μελέτη της συνάρτησης Γ υπενθυμίζουμε
ότι το ολοκλήρωμα της γκαουσιανής συνάρτησης είναι ίσο με 1
1radic2π
intinfinminusinfineminusx
22 dx = 1
προταση 1521 Η συνάρτηση Γ ικανοποιεί τις παρακάτω ιδιότη-
τες
(i) Γ(x + 1) = xΓ(x)
(ii) Για κάθε φυσικό αριθμό n ισχύει Γ(n+ 1) = n
(iii) Γ(12) = radicπ
Απόδειξη (i) Προκύπτει άμεσα με ολοκλήρωση κατά παράγο-
ντες
146 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
(ii) Αποδεικνύεται εύκολα από το (i) με επαγωγή
(iii) Γ(12) =intinfin0 tminus12eminust dt Αλλάζουμε μεταβλητές θέτοντας t =
x22 οπότε παίρνουμε
Γ(12) =intinfin
0
radic2xminus1eminusx
22xdx =radic
2
intinfin0eminusx
22 dx =radic
21
2
radic2π =
radicπ
Ο υπολογισμός τιμών της συνάρτησης Γ είναι πολύ δυσχερής
Όμως αυτό που συχνά είναι χρήσιμο να ξέρουμε είναι η ασυμ-
πτωτική συμπεριφορά των τιμών της Γ Συγκεκριμένα ισχύει ο
ακόλουθος τύπος
limxrarr+infin
Γ(1+ x)radic2πx(xe)x
= 1
Μια άμεση συνέπεια του τύπου αυτού είναι ο τύπος του Stirling
ο οποίος μας λέει πόσο είναι περίπου το n για μεγάλα n isin N
Αυτός προκύπτει από το γεγονός ότι Γ(n+ 1) = n Οπότε
limnrarr+infin
nradic2πn(ne)n
= 1
Δηλαδή για μεγάλα n
n ≃radic
2πn(ne
)n
Αυτό συνεπάγεται και την (n)1n ≃ ne
153 Η μέθοδος Laplace
Το 1774 ο Laplace παρουσίασε μια μέθοδο για τον υπολογισμό του
ορίου ολοκληρωμάτων της μορφήςint ba e
nf(x) dx καθώς n rarr infin (δε-
ίτε [10]) την οποία θα παρουσιάσουμε εδώ και θα την χρησιμο-
ποιήσουμε για την εκτίμιση της συνάρτησης Γ Η μέθοδος αφορά
σε συναρτήσεις f οι οποίες έχουν μέγιστη τιμή σε ένα και μόνοσημείο x0 στο διάστημα [a b] και επιπλέον a lt x0 lt b και η fέχει συνεχή 2η παράγωγο στο σημείο αυτό
Η ιδέα του Laplace είναι η εξής Αν η f έχει μέγιστο σε έναμόνο σημείο x0 τότε ενώ ο πολλαπλασιασμός n επί f(x) θα με-γαλώσει ανάλογα όλες τις τιμές της f στο διάστημα [a b] κα-τά τον παράγοντα n (συμπεριλαμβανομένης της f(x0)) δηλαδήnf(x0)nf(x) = f(x0)f(x) Αν όμως υψώσουμε σε εκθέτη μετά τονπολλαπλασιασμό συγκεκριμμένα αν θεωρήσουμε την enf(x) οι α-ντίστοιχοι λόγοι μεγενθύνονται εκθετικά enf(x0)enf(x) = en(f(x0)minusf(x))Αυτή η μεγέθυνση κάνει το ολοκλήρωμα της enf(x) να εξαρτάταιπολύ περισσότερο από τις τιμές κοντά στο x0 παρά από αυτές
153 Η μέθοδος Laplace 147
που είναι πιο μακριά Αλλά για τις τιμές κοντά στο x0 μπορο-
ύμε να προσεγγίσουμε την f από μια κατάλληλη γκαουσιανή κα-μπύλη (καμπύλη της μορφής eminusa(xminusx0)2 ) Αυτό είναι πράγματι εφι-
κτό διότι έχοντας η f μέγιστο στο x0 έχει πρώτη παράγωγο στο
x0 ίση με το μηδέν Οπότε στο ανάπτυγμα Taylor της f με κέντροστο x0 δεν υπάρχει γραμμικός όρος Δηλαδή μετά τον σταθερό
όρο του αναπτύγματος ο επόμενος είναι ο f primeprime(x0)(x minusx0)22 όροςο οποίος θα δώσει την κατάλληλη γκαουσιανή
Το φαινόμενο αυτό το βλέπουμε στο Σχήμα 152 όπου έχουμε
σχεδιάσει τη συνάρτηση exp(05((sinx)x)) και στη συνέχεια τηνexp(3((sinx)x)) (μαύρη καμπύλη) σε σμίκρυνση ώστε να χωράειστη σελίδα Στη δεύτερη περίπτωση η καμπύλη προσεγγίζεται
πολύ καλά από την γκαουσιανή (γκρι καμπύλη) Η προσέγγιση
αυτή αιτιολογεί τόσο την εμφάνιση του αριθμού e όσο και τηνεμφάνιση του αριθμού π στο αποτέλεσμα
13
Σχήμα 152 Η ιδέα της μεθόδου Laplace
Θα ξεκινήσουμε με την υπενθύμιση του Θεωρήματος Taylor από
τον απειροστικό λογισμό με το υπόλοιπο στη μορφή Peano
θεωρημα 1531 (Taylor) Αν μια συνάρτηση f R rarr R έχει συνεχή
δεύτερη παράγωγο στο x0 isin R τότε υπάρχει συνάρτηση h2 RrarrR ώστε
f(x) = f(x0)+ f prime(x0)(x minus x0)+1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2 + h2(x)(x minus x0)2
και limxrarrx0 h2(x) = 0
148 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Απόδειξη Η απόδειξη είναι απλή θέτουμε
h2(x) =f(x)minus f(x0)minus f prime(x0)(x minus x0)minus 1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2
(x minus x0)2
και υπολογίζουμε το όριο για x rarr x0 με τον κανόνα Lrsquo Hospital
λημμα 1532
1radic2π
intinfinminusinfineminusy
22 dy = 1
Απόδειξη Θέτουμε I =intinfinminusinfin e
minusy22 dy και παρατηρούμε ότι
I2 =(intinfin
minusinfineminusx
22 dx)(intinfin
minusinfineminusy
22 dy)=intinfinminusinfin
intinfinminusinfineminus(x
2+y2)2 dxdy
Αλλάζουμε σε πολικές συντεταγμένες και παίρνουμε
I2 =int 2π
0
intinfin0eminusr
22r dr dθ
= 2π(minuseminusr22)∣∣∣infin
0
= 2π
Έτσι I =radic
2π ολοκληρώνοντας την απόδειξη
λημμα 1533
limtrarrinfin
1radic2π
int tminusteminusy
22 dy = 1
Απόδειξη Επειδή η eminusy22 είναι άρτια συνάρτηση και
radic2π
minus1 intinfinminusinfin e
minusy22 dy =1 αρκεί να αποδείξουμε ότι
limtrarrinfin
intinfinteminusy
22 dy = 0
Αλλά η αλλαγή μεταβλητής z = y minus t δίνειintinfinteminusy
22 dy = eminust22intinfin
0eminusz
22eminuszt2 dz
le eminust22intinfin
0eminusz
22 dz =radic
2π2eminust
22
η οποία έχει όριο το 0 για t rarrinfin
Τώρα είμαστε έτοιμοι να αποδείξουμε το γενικό θεώρημα
θεωρημα 1534 (Μέθοδος Laplace) Έστω ότι η f [a b] rarr R είναι
δύο φορές παραγωγίσιμη στο x0 με την f primeprime συνεχή στο x0 το
153 Η μέθοδος Laplace 149
οποίο είναι το μοναδικό σημείο στο [a b] στο οποίο έχει μέγιστοΥποθέτουμε επίσης ότι f primeprime(x0) lt 0 και x0 isin (a b) Τότε
limtrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0))
= 1 (151)
Απόδειξη (Κάτω φράγμα) Από το Θεώρημα Taylor όπως διατυ-
πώθηκε στο Θεώρημα 1531 για κάθε ε gt 0 υπάρχει δ gt 0 ώστε αν
|xminusx0| lt δ τότε |h2(x)| lt ε2 δηλαδή minusε2 lt h2(x) lt ε2 Επιλέγου-με δ gt 0 ώστε να ικανοποιούνται τα προηγούμενα και επιπλέον
(x0 minus δx0 + δ) sube [a b] Άρα από το Θεώρημα Taylor και το ότι
f prime(x0) = 0 αφού στο x0 η f έχει μέγιστο θα έχουμε
f(x) = f(x0)+1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2 + h2(x)(x minus x0)2
ge f(x0)+1
2(f primeprime(x0)minus ε)(x minus x0)2
Άρα
int baetf(x) dx ge
int x0+δ
x0minusδetf(x) dx
ge etf(x0)int x0+δ
x0minusδet(f primeprime(x0)minusε
)(xminusx0)22 dx
(αλλάζοντας μεταβλητή με y =radict(minusf primeprime(x0)+ ε)(x minus x0))
ge etf(x0)
radic1
t(minusf primeprime(x0)+ ε
)int δradict(minusf primeprime(x0)+ε)
minusδradict(minusf primeprime(x0)+ε)
eminus12y
2
dy
Έτσι
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)ge 1radic
2π
int δradict(minusf primeprime(x0)+ε)
minusδradict(minusf primeprime(x0)+ε)
eminus12y
2
dy
radic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)+ ε
Όμως σύμφωνα με το Λήμμα 1533 η τελευταία παρένθεση συ-
γκλίνει στο 1 για t rarr infin Οπότε παίρνοντας lim inf ως προς t rarr infinσυμπεραίνουμε ότι
lim inftrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)geradic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)+ ε
150 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
για κάθε ε gt 0 Συνεπώς (για ε rarr 0+)
lim inftrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)ge 1 (152)
(Άνω φράγμα) Επιλέγουμε ε gt 0 ώστε f primeprime(x0) + ε lt 0 (θυμηθείτε
ότι f primeprime(x0) lt 0) Εφαρμόζοντας το θεώρημα Taylor όπως και πριν
παίρνουμε ότι υπάρχει δ gt 0 ώστε για κάθε x με |x minus x0| lt δ ναισχύει
f(x) le f(x0)+1
2
(f primeprime(x0)+ ε
)(x minus x0)2
Από την υπόθεση ότι η f έχει μέγιστο μόνο στο x0 συμπεραίνου-
με ότι για κάθε δ gt 0 υπάρχει θ gt 0 ώστε αν |x minus x0| ge δ ναισχύει f(x) le f(x0) minus θ Πράγματι αρκεί να θέσουμε θ = f(x0) minusmax|xminusx0|geδ f(x) το οποίο είναι θετικό εφόσον η f έχει μοναδικόσημείο μεγίστου στο x0 Έτσι έχουμεint baetf(x) dx =
int x0minusδ
aetf(x) dx +
int x0+δ
x0minusδetf(x) dx +
int bx+δ
etf(x) dx
le((x0 minus δ)minus a
)et(f(x0)minusθ
)+ etf(x0)
int x0+δ
x0minusδet2 (f
primeprime(x0)+ε)(xminusx0)2 dx
+(b minus (x0 + δ)
)et(f(x0)minusθ)
le (b minus a)et(f(x0)minusθ) + etf(x0)int x0+δ
x0minusδet2 (f
primeprime(x0)+ε)(xminusx0)2 dx
Αλλάζοντας μεταβλητές όπως και στο κάτω φράγμα καταλήγου-
με στην ανισότηταint baetf(x) dx le (b minus a)et(f(x0)minusθ) + etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)minus ε
)
Παίρνοντας lim sup καθώς t rarrinfin οδηγούμαστε στην
lim suptrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)leradic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)minus ε
για κάθε ε αρκετά κοντά στο μηδέν (ώστε minusf primeprime(x0)+ε lt 0) Αφήνο-
ντας το ε να πάει στο μηδέν από δεξιά καταλήγουμε στην
lim suptrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)le 1 (153)
153 Η μέθοδος Laplace 151
Οι (152) και (153) μαζί δίνουν το αποτέλεσμα
Η μέθοδος του Laplace μπορεί να εφαρμοστεί τώρα ώστε να υπο-
λογίσουμε την ασυμπτωτική συμπεριφορά της συνάρτησης Γ
πορισμα 1535 Για τη συνάρτηση Γ ισχύει
limxrarrinfin
Γ(x + 1)radic2πx(xe)x
= 1
Απόδειξη Στο ολοκλήρωμα που ορίζει τη συνάρτηση Γ κάνου-
με την αλλαγή μεταβλητής t = xr οπότε παίρνουμε
Γ(x + 1) = xx+1
intinfin0ex(log rminusr) dr
Διαιρούμε με xx+1 και παρατηρούμε ότι το ολοκλήρωμα στα δεξιά
μπορεί να εκτιμηθεί από τη μέθοδο Laplace πράγματι η συνάρ-
τηση f(r) = log r minus r έχει μέγιστο μόνο στο σημείο x0 = 1 και
f primeprime(x0) = minus1 lt 0 Έχουμε όμως να λύσουμε άλλο ένα πρόβλημα
Η απόδειξη που κάναμε στη μέθοδο Laplace χρησιμοποίησε κατά
ουσιαστικό τρόπο το ότι το πεδίο ολοκλήρωσης ήταν πεπερα-
σμένο Τώρα το άνω άκρο του ολοκληρώματος είναι +infin Γιανα ξεπεράσουμε αυτό το πρόβλημα χωρίζουμε το ολοκλήρωμα σε
δύο ολοκληρώματα το ένα μέχρι 2 και το άλλο από 2 και πάνω
Εύκολα βλέπουμε ότι για r ge 2 ισχύει log r le re (η (log r)r έχειμέγιστο στο r = e) Γράφουμε τώρα
Γ(x + 1)xx+1
=int 2
0ex(log rminusr) dr +
intinfin2ex(log rminusr) dr (154)
Για το δεύτερο ολοκλήρωμα έχουμε ότιintinfin
2ex(log rminusr) dr le
intinfin2eminusrx(1minuse
minus1) dr =(x(1minus eminus1)
)minus1eminus2x(1minuseminus1)
Επιστρέφοντας στην (154) και διαιρώντας με eminusxradic
2πx παίρνου-με
1
eminusxradic
2πx
int 2
0ex(log rminusr) dr le Γ(x + 1)
xx+1eminusxradic
2πx
le 1
eminusxradic
2πx
int 2
0ex(log rminusr) dr + 1radic
2πx(1minus eminus1)eminusx(1minus2eminus1)
Το όριο των ολοκληρωμάτων για x rarr infin είναι ίσο με 1 από τη
μέθοδο Laplace ενώ το όριο του τελευταίου όρου είναι 0 Οπότε
limxrarrinfin
Γ(x + 1)xx+1eminusx
radic2πx
= 1
δηλαδή το ζητούμενο
152 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
πορισμα 1536 (Τύπος του Stirling) Ισχύει
limnrarrinfin
nradic2πn(ne)n
= 1
Δηλαδή για μεγάλα n isin N ισχύει
n ≃radic
2πn(ne
)n
Πιο συγκεκριμμένη εκτίμηση για το n είναι η ακόλουθη
πορισμα 1537 Για κάθε n isin N ισχύει
radic2πn
(ne
)ne(12n+1)minus1
lt n ltradic
2πn(ne
)ne(12n)minus1
Απόδειξη Θεωρούμε την ακολουθία
dn = log(n)minus(n+ 1
2
)logn+n = log
nen
nnradicnrarr log
radic2π
όπως αποδείχθηκε στο Θεώρημα 1535 Επίσης ως προς τη μονο-
τονία αυτής της ακολουθίας έχουμε
dn minus dn+1 =(n+ 1
2
)log
n+ 1
nminus 1
=(n+ 1
2
)log
1+ (2n+ 1)minus1
1minus (2n+ 1)minus1minus 1
(12
log1+t1minust = t +
t3
3+ t5
5+ t7
7+ middot middot middot
)
= 1
3(2n+ 1)2+ 1
5(2n+ 1)4+ 1
7(2n+ 1)6+ middot middot middot
Η τελευταία έκφραση είναι μικρότερη από
1
3(2n+ 1)2+ 1
3(2n+ 1)4+ 1
3(2n+ 1)6+ middot middot middot
που ως γεωμετρική σειρά έχει άθροισμα
1
12n(n+ 1)= 1
12nminus 1
12(n+ 1)
και μεγαλύτερη από τον πρώτο της όρο (3(2n + 1)2)minus1 ο οποίος
ελέγχουμε με απλές πράξεις ότι είναι γνήσια μεγαλύτερος από
1
12n+ 1minus 1
12(n+ 1)+ 1
153 Η μέθοδος Laplace 153
Δείξαμε έτσι ότι η ακολουθία dn minus (12n)minus1 είναι γνησίως αύξουσα
με όριο το log(radic
2π) άρα dn minus (12n)minus1 lt logradic
2π και η ακολουθίαdnminus (12n+1)minus1 είναι γνησίως φθίνουσα με όριο πάλι το log(
radic2π)
άρα dn minus (12n + 1)minus1 gt logradic
2π Οι dn minus (12n)minus1 lt logradic
2π και dn minus(12n+ 1)minus1 gt log
radic2π είναι οι ζητούμενες
Ανάλογη εκτίμηση ισχύει και για τη συνάρτηση Γ
θεωρημα 1538 Για κάθε x ge 0 ισχύει
Γ(x + 1) = xxeminusxradic
2πx exp(micro(x)
)
όπου η micro(x) είναι μια φθίνουσα συνάρτηση μη αρνητική γιαx ge 1 και
micro(x) = 1
12xminus 1
3
intinfin0
p3(t)(t + x)3 dt
όπου η p3(t) είναι μια περιοδική συνάρτηση με περίοδο 1 η οποία
στο [01] δίνεται από τον τύπο p3(t) = t3 minus 32t
2 + 12t
Η απόδειξη ξεφεύγει από τους σκοπούς του παρόντος και μπο-
ρεί να βρεθεί στο [12] (σελίδα 62) όπου διατηρήσαμε τον συμβο-
λισμό το συγκεκριμμένου βιβλίου
Ασκήσεις
ασκηση 1531 Αποδείξτε ότι
Γ(n+ 1) = n = limkrarrinfin
1 middot 2 middot 3 middot middot middotk middot kn(n+ 1)(n+ 2) middot middot middot (n+ k)
ασκηση 1532 Αποδείξτε ότι Γ(x + 1) =int 1
0(minus log t)x dt
ασκηση 1533 Αποδείξτε ότι η συνάρτηση Γ είναι λογαριθμικά κυρτή
δηλαδή ότι η συνάρτηση log Γ είναι κυρτή
ασκηση 1534 Αποδείξτε ότι
Γ
(n+ 1
2
)= (2n)
4nn
radicπ
ασκηση 1535 Χρησιμοποιείστε τη συνάρτηση Γ για να αποδείξετε ότιintinfin
0eminust
adt = 1
aΓ
(1
a
)
όπου a gt 0
ασκηση 1536 Η συνάρτηση laquoβήταraquo B δίνεται από τον τύπο B(xy) =int 10 t
xminus1(1minus t)yminus1 dt για x gt 0 και y gt 0 Αποδείξτε ότι
B(xy) = Γ(x)Γ(y)Γ(x +y)
154 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
ακολουθώντας τα παρακάτω βήματα Γράψτε το γινόμενο Γ(x)Γ(y) ωςδιπλό ολοκλήρωμα με δύο μεταβλητές u v στο [0infin) times [0infin) Αλλάξτεμεταβλητές θέτοντας u = zw και v = z(1 minus w) ώστε να οδηγηθείτε στογινόμενο Γ(x +y)B(xy)
ασκηση 1537 Αποδείξτε χρησιμοποιώντας την ασυμπτωτική συμπεριφο-
ρά της συνάρτησης Γ ότι ασυμπτωτικά (για x και y μεγάλα) ισχύει
B(xy) ≃radic
2πxxminus
12yyminus
12
(x +y)x+yminus 12
ασκηση 1538 Υποθέστε ότι f(x + 1) = xf(x) και f(1) = 1 Αποδείξτε ότι
αν
limnrarrinfin
f(x +n)(nminus 1)nx
= 1
τότε
f(x) = limnrarrinfin
(nminus 1)nx
x(x + 1) (x +nminus 1)
ασκηση 1539 Αποδείξτε ότι για κάθε n k isin N με k le n ισχύει
(nk
)kle(nk
)lt
1
e
(enk
)k
Υπόδειξη Για το κάτω φράγμα παρατηρήστε ότι
(nk
)= nk
kminus1prod
i=1
nminus ikminus i και
nminus ikminus i ge
nk
για κάθε i = 12 kminus 1 Για το άνω φράγμα
(nk
)ltnk
kκαι ekminus1 ge
kminus1prod
i=1
(1+ 1
i
)i= kk
k
από τη μονοτονία της (1+1i)i (Παρατηρήστε επίσης ότι αν αντί για τηντελευταία ανισότητα χρησιμοποιηθεί η kkk le
suminfinn=o k
nn = ek θα πάρουμεασθενέστερη ανισότητα κατά τον παράγοντα 1e)
παρατηρηση 1539 Το άνω φράγμα για τον διωνυμικό συντελεστή δεν
είναι ακριβές όταν το k είναι κοντά στο n Για αυτό χρησιμοποιώνταςτο ότι
(nk
)=(nnminusk
)μπορούμε να γράψουμε την ακριβέστερη ανισότητα
max
(nk
)k(
nnminus k
)nminuskle(nk
)lt
1
emin
(enk
)k(ennminus k
)nminusk
Επίσης και η κάτω ανισότητα είναι γνήσια αν k lt n
154 Η ακολουθία πn 155
154 Η ακολουθία πn
Αυτή η ενότητα αναφέρεται στο Θεώρημα των πρώτων αριθμών
Το θεώρημα αυτό λέει ότι το πλήθος των πρώτων αριθμών που
είναι μικρότεροι ή ίσοι του x είναι ασυμπτωτικά ίσο με x logxΣυγκεκριμένα θα αποδείξουμε το εξής
θεωρημα 1541 (1896 Vallee de Poussin-Hadamard) Αν για κάθε x ge 2
θέσουμε
π(x) =∣∣∣p p πρώτος le x
∣∣∣
τότε ισχύει
limxrarrinfin
π(x)x logx
= 1
Φανερά η συνάρτηση π(x) είναι κατά διαστήματα σταθερή καιισχύει π(x) = π(n) = πn για κάθε x isin [nn+ 1) και αυτός είναι ολόγος που το θέμα αυτό εμπίπτει στους σκοπούς του παρόντος
Επιπλέον είναι προφανώς αύξουσα
Η απόδειξη αυτού του θεωρήματος έγινε πρώτη φορά (ανε-
ξάρτητα) από τους Hadamard και de la Vallee Poussin το 1896 Η
απόδειξη ήταν εξαιρετικά πολύπλοκη και βασιζόταν στο να α-
ποδειχθεί πρώτα ότι η συνάρτηση ζ(s) =suminfinn=1 1ns του Riemann
δεν έχει ρίζες για s isin C με real(s) = 1 και στη συνέχεια ένα τρόπο
να αποδειχθεί το θεώρημα από αυτό Το πρώτο βήμα απλοποι-
ήθηκε από τον Mertens και το αναπτύσσουμε εδώ και το δεύτερο
βήμα απλοποιήθηκε από τον D J Newman χρησιμοποιώντας στην
ουσία το Θεώρημα του Cauchy από τη Μιγαδική Ανάλυση
Άλλες αποδείξεις χωρίς τη χρήση μιγαδικών έχουν βρεθεί (Selberg
και Erdos 1949) αλλά είναι εξαιρετικά πολύπλοκες Εδώ θα ακο-
λουθήσουμε την απόδειξη του D J Newman από το [11]
Για την απόδειξη θα χρειαστούμε διάφορες βοηθητικές προ-
τάσεις Ξεκινάμε με το να εισαγάγουμε τις κατάλληλες συναρ-
τήσεις και να αποδείξουμε μερικές βασικές ιδιότητες για αυτές
Θέτουμε
ζ(z) =infinsum
n=1
1
nz Φ(z) =
sump
logppz
ϑ(x) =sumplex
logp
όπου z isin C και x isin R και p isin N πρώτος αριθμόςΗ πρώτη πρόταση που θα αποδειξουμε είναι ότι η συνάρτη-
ση ζ δεν έχει ρίζα σε κάνενα z isin C με real(z) ge 1 Για αυτό θα
χρειαστούμε δύο λήμματα
λημμα 1542 (Euler) Για real(z) gt 1 ισχύει
ζ(z) =prodp
1
1minus pminusz
156 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Απόδειξη Από το θεώρημα μοναδικής αναπαράστασης κάθε
φυσικού αριθμού ως γινόμενο πρώτων έχουμε ότι
ζ(z) =sum
r1 r2ge0
1
(2r13r25r37r411r5 )z
Βγάζοντας κοινούς παράγοντες τα 12r1z το τελευταίο άθροισμα
ισούται με sum
r1ge0
1
2r1z
sum
r2ge0
1
3r25r37r411r5 )z
Επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία επαγωγικά προκύπτει ότι
ζ(z) =prodp
sum
rge0
pminusrz =
prodp
1
1minus pminusz (155)
υπό τον περιορισμό real(z) gt 1 ώστε όλες οι σειρές και τα γινόμενα
να συγκλίνουν
λημμα 1543 Η συνάρτηση h1(z) = ζ(z) minus1
z minus 1επεκτείνεται ολο-
μορφικά στο real(z) gt 0
Απόδειξη Για real(z) gt 1 φανερά ισχύει
ζ(z)minus 1
z minus 1=
infinsum
n=1
1
nzminusintinfin
1
1
xzdx =
infinsum
n=1
int n+1
n
(1
nzminus 1
xz
)dx
Αλλά η τελευταία σειρά συγκλίνει για real(z) gt 0 διότι φανερά
∣∣∣∣∣int n+1
n
(1
nzminus 1
xz
)dx
∣∣∣∣∣ =∣∣∣∣∣zint n+1
n
int xn
1
tz+1dtdx
∣∣∣∣∣
le maxnletlen+1
∣∣∣∣ztz+1
∣∣∣∣
le |z|nreal(z)+1
προταση 1544 (Hadamard) Η συνάρτηση ζ δεν έχει ρίζα σε κάνε-να z isin C με real(z) ge 1 Αυτό συνεπάγεται ότι η Φ(z)zminus1 minus (z minus 1)minus1
επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 1
Απόδειξη Για real(z) gt 1 αφού το γινόμενο (155) συγκλίνει συ-
μπεραίνουμε ότι ζ(z) ne 0 Επίσης logζ(z) =sump log
11minuspminusz και παρα-
γωγίζοντας οδηγούμαστε με απλές πράξεις στην
minusζprime(z)ζ(z)
=sump
logppz minus 1
= Φ(z)+sump
logppz(pz minus 1)
154 Η ακολουθία πn 157
Αναδιατάσσοντας τους όρους της παραπάνω εξίσωσης βρίσκουμε
Φ(z)minus 1
z minus 1= minusζ
prime(z)ζ(z)
minus ζ(z)minussump
logppz(pz minus 1)
+(ζ(z)minus 1
z minus 1
)
Επειδή έχουμε δείξει στο Λήμμα 1543 ότι η τελευταία παρένθεση
είναι ολομορφική για real(z) gt 0 και η τελευταία σειρά συγκλίνει
για real(z) gt 12 συμπεραίνουμε ότι η Φ(z) minus 1(z minus 1) έχει πόλουςμόνο στις ρίζες της ζ(z) για real(z) gt 12 Επειδή μας ενδιαφέρειτο πεδίο real(z) ge 1 και η ζ(z) δεν έχει ρίζες για real(z) gt 1 μένει να
αποδείξουμε ότι στο real(z) = 1 η ζ(z) δεν μηδενίζεταιΘα δειξουμε λοιπόν ότι αν a isin R 0 τότε ζ(1 + ia) ne 0 Ας
υποθέσουμε ότι η ζ(z) έχει ρίζα τάξης micro στο 1 + ia και τάξης νστο 1 + 2ia (αν όχι ν = 0) Επειδή φανερά ισχύει ζ(z) = ζ(z) ηζ(z) έχει ρίζα τάξης micro και στο 1minus ia και τάξης ν και στο 1minus2iaΆρα είναι της μορφής
ζ(z) = (z minus (1+ ia))micro(z minus (1minus ia))micro(z minus (1+ 2ia))ν(z minus (1minus 2ia))νh2(z)
όπου η h2 δεν μηδενίζεται σε κανένα από τα 1 plusmn ia και 1 plusmn 2iaΥπολογίζοντας την παράσταση ζprime(z)ζ(z) προκύπτει ότι
Φ(z) = minusmicroz minus (1+ ia) +
minusmicroz minus (1minus ia) +
minusνz minus (1+ 2ia)
+ minusνz minus (1minus 2ia)
+ h3(z)
όπου h3(z) ολομορφική για real(z) ge 1 Συνεπώς εύκολα υπολογίζου-
με ότι
limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn ia) = minusmicro
και
limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn 2ia) = minusν
Επιπλέον επειδή
ζ(z) = 1
z minus 1+ h1(z)
όπου η h1 είναι ολομορφική για real(z) gt 0 εύκολα υπολογίζουμε
ότι
minusεζprime(1+ ε)ζ(1+ ε) =
1+ ε2hprime1(1+ ε)1+ εh1(1+ ε)
rarr 1
καθώς ε rarr 0+ Οπότε
limεrarr0+
εΦ(1+ ε) = limεrarr0+
minusεζ
prime(1+ ε)ζ(1+ ε) minus ε
sump
logpp1+ε(p1+ε minus 1)
= 1
158 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Έχουμε δείξει λοιπόν ότι
limεrarr0+
εΦ(1+ ε) = 1 limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn ia) = minusmicro limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn 2ia) = minusν
Από αυτές τώρα έχουμε
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)Φ(1+ ε + ira) =
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)sump
logpp1 + ε + ira
=sump
logpp1+ε
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)1
pira
=sump
logpp1+ε
4sum
m=0
(4
m
)1
pi(mminus2)a
=sump
logpp1+ε
4sum
m=0
(4
m
)pminusiam2pia(4minusm)2
=sump
logpp1+ε (p
ia2 + pminusia2)4
=sump
logpp1+ε (2real(p
ia2))4 ge 0
Συνεπώς για ε gt 0 ισχύει
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)εΦ(1+ ε + ira) ge 0
και παίρνοντας όριο για ε rarr 0+ παίρνουμε 6 minus 8micro minus 2ν ge 0 Από
αυτό φανερά micro = 0 και συνεπώς ζ(1+ iα) ne 0 για καθε a isin R 0ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Για την απόδειξη του Θεωρήματος των Πρώτων αριθμών πα-
ρατηρούμε ότι
ϑ(x) lesumplex
logx = (logx)π(x)
άραϑ(x)x
le π(x)x logx
(156)
Επιπλέον για κάθε 0 lt ε lt 1 ισχύει
ϑ(x) gesum
x1minusεleplexlogp ge
sum
x1minusεleplex(1minusε) logx = (1minusε) logx
(π(x)minusπ(x1minusε)
)
Αλλά φανερά π(t) le t για κάθε t ge 2 οπότε εφαρμόζοντας αυτό
το φράγμα στην ποσότητα π(x1minusε) παίρνουμε ότι
ϑ(x) ge (1minus ε) logx(π(x)minus x1minusε)
154 Η ακολουθία πn 159
Η τελευταία μαζί με την (156) μας οδηγούν στην
ϑ(x)x
le π(x)x logx
le 1
1minus εϑ(x)x
+ logxxε
(157)
Αφού όμως limxrarrinfin(logx)xε = 0 αρκεί να δείξουμε ότι
limxrarrinfin
ϑ(x)x
= 1
Η απόδειξη για αυτό θα βασιστεί στην εξής παρατήρηση Αν
υπάρχει ε gt 0 ώστε να υπάρχουν οσοδήποτε μεγάλα x ώστε ϑ(x) ge(1+ ε)x τότε για αυτά τα x ισχύει
int (1+ε)xx
ϑ(t)minus tt2
dt geint (1+ε)xx
(1+ ε)x minus tt2
dt
επειδή η ϑ είναι αύξουσα Αλλάζοντας μεταβλητή θέτοντας y =tx προκύπτει ότι
int (1+ε)xx
ϑ(t)minus tt2
dt geint 1+ε
1
(1+ ε)minusyy2
dy gt 0
Άρα το όριο
limTrarrinfin
int T1
ϑ(t)minus tt2
dt (158)
δεν υπάρχει (από το κριτήριο Cauchy)
Ομοίως αν υπάρχει 0 lt ε lt 1 και οσοδήποτε μεγάλα x ώστεϑ(x) le (1minus ε)x τότε
int x(1minusε)x
ϑ(t)minus tt2
dt leint x(1minusε)x
(1minus ε)x minus tt2
dt =int 1
1minusε
1minus ε minus tt2
dt lt 0
οπότε και πάλι δεν υπάρχει το όριο (158) Συνεπώς θα έχουμε ο-
λοκληρώσει την απόδειξη του Θεωρήματος των Πρώτων Αριθμών
αν αποδείξουμε ότι το ολοκλήρωμα
intinfin1
ϑ(x)minus xx2
dx = limTrarrinfin
int T1
ϑ(t)minus tt2
dt
υπάρχει Για αυτό θα χρησιμοποιήσουμε την εξής πρόταση από
τη Μιγαδική Ανάλυση την οποία θα αποδείξουμε στο τέλος
προταση 1545 (D J Newman) Έστω ότι η f(t) ορισμένη για t ge 0
είναι φραγμένη τοπικά ολοκληρώσιμη και ότι η συνάρτηση g(z) =intinfin0 f(t)eminuszt dt για real(z) gt 0 επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 0
Τότε το ολοκλήρωμαintinfin0 f(t)dt υπάρχει και είναι ίσο με g(0)
160 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Για τις ανάγκες της απόδειξης του Θεωρήματος των πρώτων
αριθμών θέτουμε f(t) = ϑ(et)eminust minus 1 για την οποία πρέπει να α-
ποδείξουμε ότι είναι φραγμένη (προφανώς είναι τοπικά ολοκλη-
ρώσιμη γιατί είναι συνεχής στο R N) Επίσης
g(z) =intinfin
0f(t)eminuszt dt =
intinfin0
(ϑ(et)eminust minus 1
)eminuszt dt
=intinfin
0ϑ(et)eminust(1+z) minus
intinfin0eminuszt dt
=intinfin
0ϑ(et)eminust(1+z) dt minus 1
z
Παρατηρούμε όμως ότι αν αλλάξουμε μεταβλητή θέτοντας x = etκαι συμβολίσουμε με 2 = p1 lt p2 lt την ακολουθία των πρώτωναριθμών τότε
zintinfin
0eminusztϑ(et)dt = z
intinfin1
ϑ(x)xz+1
dx =infinsum
n=1
int pn+1
pn
ϑ(x)xz+1
dx
=infinsum
n=1
int pn+1
pnzϑ(pn)xz+1
dx
=infinsum
n=1
ϑ(pn)
(1
pznminus 1
pzn+1
)
και χρησιμοποιώντας άθροιση κατά παράγοντες (Λήμμα 1121) η
τελευταία ποσότητα ισούται με
infinsum
n=1
ϑ(pn)minus ϑ(pnminus1)pzn
=infinsum
n=1
logpnpzn
= Φ(z)
Συνεπώς ισχύει
g(z) = Φ(1+ z)1+ z minus 1
z
Συνοψίζοντας λοιπόν για να εφαρμόσουμε την Πρόταση 1545
και να ολοκληρωθεί η απόδειξη μας μένει να αποδείξουμε τους
εξής δύο ισχυρισμούς
bull η f(t) = ϑ(et)eminust minus 1 είναι φραγμένη
bull η g(z) επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 0
Το δεύτερο είναι άμεσο αφού είναι το περιεχόμενο της Πρότα-
σης 1544 Το πρώτο προκύπτει αμέσως από το ακόλουθο
λημμα 1546 (Chebyshev) Υπάρχει σταθερά C gt 0 ώστε ϑ(x) le Cxοπότε η f είναι φραγμένη
154 Η ακολουθία πn 161
Απόδειξη Για κάθε n isin N ισχύει
22n = (1+ 1)2n =(
2n0
)+ +
(2n2n
)ge(
2nn
)
Αλλά
eϑ(2n)minusϑ(n) =prod
nltple2n
p le(
2nn
)
διότι (2nn
)= (2n)(2nminus 1)(2(nminus 1))(2nminus 3)(2(nminus 2)) middot middot middot (n+ 1)
n(nminus 1) middot middot middot2 middot 1
και το τελευταίο κλάσμα είναι ακέραιος αλλά κανένας πρώτος
παράγοντας του αριθμητή (που αναγκαστικά είναι γνήσια μεγα-
λύτερος του n) δεν μπορεί να διαγραφεί με παράγοντα του παρο-νομαστή (που είναι μικρότερος ή ίσος του n)Άρα eϑ(2n)minusϑ(n) le 22n οπότε ϑ(2n) minus ϑ(n) le 2n log 2 Αυτό και
η Άσκηση 425 συνεπάγονται ότι υπάρχει σταθερά C gt 0 ώστε
ϑ(x) le Cx
1541 Απόδειξη της Πρότασης 1545
Για T gt 0 θέτουμε gT (z) =int T0 f(t)e
minuszt dt η οποία είναι φανερά ολο-μορφική για όλα τα z isin C Η απόδειξη θα γίνει αποδεικνύονταςότι limTrarrinfin(gT (0)) = g(0)Έστω ότι R gt 0 και θέτουμε C να είναι το σύνορο του z isin
C |z| le R και real(z) gt minusδ όπου το δ = δ(R) gt 0 είναι αρκετά
μικρό ώστε η g(z) να είναι ολομορφική στο C Εφαρμόζουμε τονολοκληρωτικό τύπο του Cauchy στη συνάρτηση
(g(z)minus gT (z))ezT(
1+ z2
T 2
)
στο 0 και παίρνουμε ότι
g(0)minus gT (0) =1
2πi
int
C
(g(z)minus gT (z))ezT(1+ z2R2
)
zdz
Έτσι αρκεί να δείξουμε ότι η ποσότητα στα δεξιά τείνει το μηδέν
καθώς το R τείνει στο άπειροΣτο ημικύκλο C+ = C cap z real(z) gt 0 έχουμε ότι
|g(z)minus gT (z)| =∣∣∣∣intinfinTf(t)eminuszt dt
∣∣∣∣ le finfinintinfinT|eminuszt|
= finfinintinfinTeminusreal(z)t dt = finfin
eminusreal(z)tminusreal(z)
∣∣∣∣∣infin
T
= finfineminusreal(z)T
real(z)
162 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Επειδή |R2 + z2| = |zz + z2| = |z||z + z| = 2real(z) middot R ισχύει∣∣∣∣∣ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ = ereal(z)T
∣∣∣∣∣R2 + z2
R2z
∣∣∣∣∣ = ereal(z)T 2real(z)
R2
Οπότε ∣∣∣∣∣(g(z)minus gT (z)
)ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ le2finfinR2
Συνεπώς
∣∣∣∣∣1
2πi
int
C+
(g(z)minus gT (z)
)ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ lefinfinπiR2
int
C+dz = finfin
R
Άρα στο C+ το ολοκλήρωμα πάει στο μηδέν καθώς R rarrinfinΜένει να ελέγξουμε το ολοκλήρωμα στο Cminus = C cap z real(z) lt 0
Για αυτή την καμπύλη θα εξετάσουμε ξεχωριστά τις g και gT Αφού η gT είναι αναλυτική η καμπύλη Cminus μπορεί να αντικατα-σταθεί από το ημικύκλιο Cprimeminus = z isin C |z| = R real(z) lt 0 Τοολοκλήρωμα τώρα φράσσεται ως εξής
∣∣∣∣∣1
2πi
int
CprimeminusgT (z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣
le 1
2π
int
Cprimeminus|gT (z)|
∣∣∣∣∣ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ dz
Αλλά
|gT (z)| le finfinint T
0|eminuszt|dt le finfin
int Tminusinfin|eminuszt|dt = finfinereal(z)T
|real(z)|
Οπότε ∣∣∣∣∣1
2πi
int
CprimeminusgT (z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣ lefinfinR
Τέλος για το ολοκλήρωμα με την g(z) ισχύει∣∣∣∣∣
1
2πi
int
Cminusg(z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣
le 1
2π
int
Cminus
∣∣∣∣∣g(z)(
1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ middot eminus|real(z)|T dz
αφού real(z) lt 0 Η τελευταία παράσταση όμως μπορεί να γίνει
οσοδήποτε μικρή για T rarrinfinΒάζοντας όλα τα παραπανω μαζί και παίρνοντας lim sup κα-
ταλήγουμε στο ότι
lim supTrarrinfin
∣∣g(0)minus gT (0)∣∣ le 2finfin
R
154 Η ακολουθία πn 163
για κάθε R gt 0 οπότε
lim supTrarrinfin
∣∣g(0)minus gT (0)∣∣ = 0
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Βιβλιογραφία
[1] Απόστολος Γιαννόπουλος Απειροστικός Λογισμός Ι amp ΙΙ (Ση-
μειώσεις Μαθήματος)
httpusersuoagr˜apgiannopnoteshtml
[2] Δημήτριος Κάππος Μαθήματα Αναλύσεως Απειροστικός
Λογισμός Α
[3] Στυλιανός Νεγρεπόντης Σταύρος Γιωτόπουλος Ευστάθιος
Γιαννακούλιας Απειροστικός Λογισμός Ι Συμμετρία 1997
2004
[4] Σωτήρης Ντούγιας Απειροστικός Λογισμός Ι Πανεπιστήμιο
Ιωαννίνων 2000 2004
[5] Αντώνης Τσολομύτης Σύνολα και Αριθμοί Leader Books 2004
[6] Robert Bartle The elements of Real Analysis 2nd ed John Wiley amp Sons
1989
[7] Konrad Knopp Infinite sequences and series Dover Publications 1956
[8] Thomas William Korner A companion to Analysis Graduate Studies in
Mathematics vol 62 American Mathematical Society 2004
[9] Serge Lang A first Course in Calculus 5th ed Undergraduate Texts in
Mathematics Springer-Verlag 1986
[10] Pierre Simon Laplace Memoir on the probability of causes of events
tome sixieme of Memoires de Mathematique et de Physique English
translation by S M Stigler Statist Sci 1(19)364ndash378 1986
[11] D J Newman Simple analytic proof of the prime number theorem
Amer Math Monthly 87 (1980) 693ndash696
[12] Reinhold Remmert Classical Topics in Complex Function Theory vo-
lume 172 of Graduate Texts in Mathematics Springer Verlag 1998
166 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[13] Walter Rudin Principles of Mathematical Analysis 3rd edition McGraw
Hill International Editions 1976
[14] Karl Stromberg An introduction to Classical Real Analysis Chapman amp
Hall 1996
Ευρετήριο ελληνικών όρων
Σύμβολα
άνω
όριο ακολουθίας 73
φράγμα ακολουθίας 31
φραγμένη ακολουθία 31
πέρας ακολουθίας 32
άνω όριο ακολουθίας 74
άθροιση κατά παράγοντες 124
άθροισμα ακολουθιών 21
όριο
ακολουθίας 45
υπακολουθιακό 73
όροι ακολουθίας 19
αύξουσα ακολουθία 27
ακολουθία 19
άνω όριο 73 74
άνω φράγμα 31
άνω φραγμένη 31
άνω πέρας 32
όριο 45
όροι 19
αύξουσα 27
ανώτερο όριο 73 74
αποκλίνουσα 55
απολύτως φραγμένη 31
βασική 53
γνησίως αύξουσα 27
γνησίως μονότονη 27
γνησίως φθίνουσα 27
ελάχιστο άνω φράγμα 32
επάλληλες 79
κάτω όριο 73 74
κάτω φραγμένη 31
κάτω πέρας 32
κανόνας Lrsquo Hospital 81
κατώτερο όριο 73 74
μέγιστο κάτω φράγμα 32
μερικό άθροισμα 89
μηδενική 39
μονότονη 27
φραγμένη 31
φραγμένης κύμανσης 126
φθίνουσα 27
σύνολο όρων 19
σειρά της 89
συγκλίνουσα 45
τελικό τμήμα 19
Cauchy 53
infimum 32
supremum 32
ακολουθίες
λήμμα του Stoltz 81
ακολουθίες ισοσυγκλίνουσες 50
ανώτερο
όριο ακολουθίας 73
ανώτερο όριο ακολουθίας 74
αναδιάταξη
φυσικών αριθμών 128
σειράς 127
αναδιάταξη σειράς 128
ανισότητα
Bernoulli 10
ανισότητα αριθμητικού γεω-
μετρικούς αρμονικού μέσου
80
ανοικτή περιοχή σημείου 39
απόλυτη σύγκλιση σειράς 98
απλή σύγκλιση σειράς 98
αποκλίνουσα ακολουθία 55
απολύτως φραγμένη ακολου-
θία 31
αριθμητικός μέσος 79
αριθμητικός-αρμονικός μέσος
83
αριθμογεωμετρικός μέσος 84
αρμονική σειρά 98
αρμονικός μέσος 79
168 Ευρετηριο ελληνικων ορων
αρρητότητα του e 61
αρχή της καλής διάταξης 9
βασική ακολουθία 53
βασική τριγωνομετρική ταυτότη-
τα 14
γεωμετρική σειρά 89
γεωμετρικός μέσος 79
γινόμενο ακολουθιών 21
γνησίως
αύξουσα ακολουθία 27
μονότονη ακολουθία 27
φθίνουσα ακολουθία 27
διαφορά ακολουθιών 21
διωνυμικό ανάπτυγμα 11
εκθετική συνάρτηση 56 59
ελάχιστο
άνω φράγμα ακολουθίας
32
υπακολουθιακό όριο 74
εναλλάσουσα σειρά 123
επάλληλες ακολουθίες 79
επαγωγή 9
ιδιότητα Cauchy 96
ισότητα ακολουθιών 21
ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες 50
κάτω
όριο ακολουθίας 73
φραγμένη ακολουθία 31
πέρας ακολουθίας 32
κάτω όριο ακολουθίας 74
κέντρο περιοχής 39
καλή διάταξη του N 9
κανόνας Lrsquo Hospital για ακο-
λουθίες 81
κατώτερο
όριο ακολουθίας 73
κατώτερο όριο ακολουθίας 74
κριτήριο
n-στης ρίζας του Cauchy
112
λόγου ακολουθιών 43
λόγου ακολουθιών ορια-
κό 51
λόγου Drsquo Alambert 110
λογαριθμικό 116
ολοκληρωτικό 107
οριακής σύγκρισης 100
οριακής σύγκρισης λόγων
101
φράγματος 95
σύγκρισης 99
συμπύκνωσης του Cauchy
104
Cauchy 96
Bertrand 117 118
Gauss 119
Dini-Kummer 102
Dirichlet 124 125
Leibniz 123
Raabe-Duhamel 115
λήμμα του Stoltz 81
λόγος γεωμετρικής σειράς 89
λογαριθμικό κριτήριο 116
μέγιστο
κάτω φράγμα ακολουθίας
32
υπακολουθιακό όριο 74
μέσος
αριθμητικός 79
αριθμητικός-αρμονικός 83
αριθμογεωμετρικός 84
αρμονικός 79
γεωμετρικός 79
μέθοδος Laplace 146
μερικό άθροισμα ακολουθίας
89
μηδενική ακολουθία 39
μονότονη ακολουθία 27
μοναδικότητα ορίου ακολουθίας
45
ολοκληρωτικό κριτήριο 107
οριακό κριτήριο λόγου ακολου-
θιών 51
ορισμός της εκθετικής συνάρ-
τησης 59
φραγμένη ακολουθία 31
φθίνουσα ακολουθία 27
Ευρετηριο ελληνικων ορων 169
περιοχή σημείου 39
πηλίκο ακολουθιών 22
σύγκλιση ακολουθιών 39
σύνολο όρων ακολουθίας 19
σύνθεση ακολουθιών 22
σειρά 89
αρμονική 98
γεωμετρική 89
εναλλάσουσα 123
τηλεσκοπική 102
σειρές
n-στης ρίζας του Cauchy
112
αναδιατάξεις 127 128
απόλυτη σύγκλιση 98
απλή σύγκλιση 98
εναλλάσουσες 123
κριτήριο λόγου Drsquo Alambert
110
κριτήριο λογαριθμικό 116
κριτήριο οριακής σύγκρι-
σης 100
κριτήριο οριακής σύγκρι-
σης λόγων 101
κριτήριο φράγματος 95
κριτήριο σύγκρισης 99
κριτήριο συμπύκνωσης του
Cauchy 104
κριτήριο Cauchy 96
κριτήριο Bertrand 118
κριτήριο Gauss 119
κριτήριο Dini-Kummer 102
κριτήριο Dirichlet 124 125
κριτήριο Leibniz 123
κριτήριο Raabe-Duhamel 115
ολοκληρωτικό κριτήριο 107
τηλεσκοπικές 102
συγκλίνουσα ακολουθία 45
τύπος του Stirling 152
τελικά ανήκειικανοποιεί 39
τελικό τμήμα ακολουθίας 19
τηλεσκοπικές σειρές 102
θεώρημα
Bolzano-Weierstraszlig 53
Riemann 130
υπακολουθία 20
υπακολουθιακό όριο 73
Παραγωγή LATEX2ε
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 7
III Βασικες εννοιες στα απειρογινομενα 135
13 Γενικά περί απειρογινομένων 137
14 Κριτήρια σύγκλισης απειρογινομένων 139
IV Ασυμπτωτικη συμπεριφορα ακολουθιων και σειρων141
15 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών 143
151 Η ακολουθία n 144
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ 145
153 Η μέθοδος Laplace 146
154 Η ακολουθία πn 155
1541 Απόδειξη της Πρότασης 1545 161
Βιβλιογραφία 165
Ευρετήριο Ελληνικών Όρων 167
Κεφάλαιο 1
Προαπαιτούμενα
Στο κεφάλαιο αυτό συγκεντρώνουμε υλικό που είναι απαραίτητο
για την μελέτη των ακολουθιών και των σειρών Δεν είναι απα-
ραίτητο να διαβαστεί όλο πριν ξεκινήσει κανείς το Κεφάλαιο 1
αλλά μπορεί να ανατρέχει σε αυτό κάθε φορά που θα το χρεια-
στεί
11 Επαγωγή
Υποθέτουμε ότι το σύνολο των Φυσικών αριθμών N είναι γνωστό
Επαγωγή ονομάζουμε την εξής ιδιότητα Αν ένα σύνολο A sube N έχειτις ιδιότητες
1 isin A και για κάθε n isin A ισχύει n+ 1 isin A
τότε αναγκαστικά A = N Αυτό είναι πιστευτό διότι αφού 1 isin Aαπό την παραπάνω ιδιότητα (αν n isin A τότε n + 1 isin A) τότε2 = 1 + 1 isin A Επαναλαμβάνοντας συμπεραίνουμε 3 = 2 + 1 isin Aκαι μετά 4 = 3 + 1 isin A κλπ Γράψαμε ότι είναι laquoπιστευτόraquo διότιαποτελεί αξίωμα ότι σε αυτή την περίπτωση A = N μια και δενμπορούμε να κάνουμε άπειρο πλήθος ελέγχων Πολλά βιβλία πα-
ρουσιάζουν ως αξίωμα άλλες ισοδύναμες με αυτή προτάσεις και
στη συνέχεια αποδεικνύουν την ιδιότητα της επαγωγής Συχνά
παρουσιάζεται ως αξίωμα η αρχή της καλής διάταξης για το N
κάθε υποσύνολο του N έχει ελάχιστο στοιχείο Η αρχή της καλής
διάταξης αποδεικνύεται ότι είναι ισοδύναμη με την επαγωγή Για
λεπτομέρειες μπορεί κανείς να ανατρέξει στο [5]
Η Επαγωγή χρησιμοποιείται συνήθως με την εξής μορφή Αν
ένας ισχυρισμός (μια πρόταση) εξαρτάται από το n για πα-
10 Προαπαιτούμενα
ράδειγμα η πρόταση
1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
για να αποδειξουμε ότι ισχύει για κάθε n isin N θέτουμε
A =n isin N ισχύει ότι 1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
Αν δείξουμε ότι 1 isin A και όποτε n isin A τότε n + 1 isin A θα έχουμεαποδείξει με την Επαγωγή ότι A = N που σημαίνει ότι η ζητούμε-νη σχέση ισχύει για κάθε n isin N Έτσι για να αποδείξουμε την
παραπάνω κάνουμε τους εξής δύο ελέγχους
(i) ελέγχουμε αν 1 isin A 1 = 121(1+ 1) το οποίο είναι αληθές
(ii) υποθέτουμε ότι ισχύει n isin A (ονομάζεται laquoεπαγωγική υπόθε-σηraquo) δηλαδή ότι ισχύει
1+ 2+ 3+ +n = 1
2n(n+ 1)
και πρέπει να αποδείξουμε ότι n+ 1 isin A δηλαδή ότι
1+2+3+ +n+ (n+1) = 1
2(n+1)((n+1)+1) = 1
2(n+1)(n+2)
Πράγματι από την επαγωγική υπόθεση θα έχουμε ότι
1+ 2+ 3+ +n+ (n+ 1) = 1
2n(n+ 1)+ (n+ 1)
= (n+ 1)(
1
2n+ 1
)
= (n+ 1)n+ 2
2= 1
2(n+ 1)(n+ 2)
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
111 Η ανισότητα Bernoulli
Στη συνέχεια σε διάφορα σημεία θα χρειαστούμε μια πολύ στοι-
χειώδη αλλά ταυτόχρονα σημαντική ανισότητα
λημμα 111 (Ανισότητα Bernoulli) Για κάθε θ gt minus1 και για κάθε
n isin N ισχύει(1+ θ)n ge 1+nθ
Η ισότητα ισχύει αν και μόνο αν είτε θ = 0 είτε n = 1
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα 11
Απόδειξη Αν θ = 0 η ανισότητα είναι προφανής (ως ισότητα)
Έστω ότι θ ne 0 Για n = 1 προφανώς ισχύει ως ισότητα Για n = 2
έχουμε
(1+ θ)2 = 1+ 2θ + θ2 gt 1+ 2θ
Ας υποθέσουμε ότι (1+ θ)n gt 1+nθ Τότε
(1+ θ)n+1 = (1+ θ)(1+ θ)n gt (1+ θ)(1+nθ) = 1+ (n+ 1)θ +nθ2
gt 1+ (n+ 1)θ
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
12 Το διωνυμικό ανάπτυγμα
Γενίκευση των γνωστών ταυτοτήτων
(a+ b)2 = a2 + 2ab + b2
και
(a+ b)3 = a3 + 3a2b + 3ab2 + b3
αποτελεί η ταυτότητα γνωστή ως διωνυμικό ανάπτυγμα για
κάθε a b isin R 0 και για κάθε n isin N ισχύει
(a+ b)n =nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
όπου (nk
)= n
k(nminus k)
Υπενθυμίζουμε ότι n = 1 middot 2 middot 3 middot middot middotn και εξrsquo ορισμού 0 = 1
Η απόδειξη αυτής της ταυτοότητας γίνεται με επαγωγή στο
n Για n = 1 το άθροισμα ισούται με
1sum
k=0
(1
k
)akb1minusk =
(1
0
)a0b1minus0 +
(1
1
)a1b1minus1 = a+ b
διότι (1
0
)= 1
0(1minus 0)= 1 και
(1
1
)= 1
1(1minus 1)= 1
Προχωράμε με το επαγωγικό βήμα Υποθέτουμε ότι ισχύει η
(a+ b)n =nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
12 Προαπαιτούμενα
Πρέπει να αποδείξουμε ότι
(a+ b)n+1 =n+1sum
k=0
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk
Χρησιμοποιώντας την επαγωγική υπόθεση έχουμε
(a+ b)n+1 = (a+ b)(a+ b)n = (a+ b)nsum
k=0
(nk
)akbnminusk
=nsum
k=0
(nk
)ak+1bnminusk +
nsum
k=0
(nk
)akb(n+1)minusk
θέτοντας s = k+1 και γράφοντας ξεχωριστά τον s = n+1 όρο στο
πρώτο και τον k = 0 όρο στο δεύτερο
= an+1 +nsum
s=1
(n
s minus 1
)asb(n+1)minuss +
nsum
k=1
(nk
)akb(n+1)minusk + bn+1
μετονομάζοντας το s σε k και βάζοντας μαζί τα δύο αθροίσματακαταλήγουμε στην
= an+1 +nsum
k=1
((n
kminus 1
)+(nk
))akb(n+1)minusk + bn+1
Όμως επειδή (n+ 1) = (n+ 1) middotn θα ισχύει(n
kminus 1
)+(nk
)= n
(kminus 1)(nminus (kminus 1))+ n
k(nminus k)
= n
(kminus 1)(nminus k)
(1
nminus k+ 1+ 1
k
)
= n
(kminus 1)(nminus k)k+nminus k+ 1
k((n+ 1)minus k)
= n
(kminus 1)(nminus k)n+ 1
k((n+ 1)minus k)
= (n+ 1)k((n+ 1)minus k)
=(n+ 1
k
)
Άρα επειδή(n+1n+1
)=(n+1
0
)= 1
(a+ b)n+1 = an+1 +nsum
k=1
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk + bn+1
=n+1sum
k=0
(n+ 1
k
)akb(n+1)minusk
13 Η τριγωνική ανισότητα 13
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
13 Η τριγωνική ανισότητα
προταση 131 Για κάθε δύο πραγματικούς αριθμούς x και y ισχύειη τριγωνική ανισότητα
∣∣|x| minus |y|∣∣ le |x plusmny| le |x| + |y|
Απόδειξη Η δεξιά ανισότητα προκύπτει από την ιδιότητα
plusmna le |a|
plusmn2xy le |2xy| = 2|x| |y|
προσθέτουμε και στα δύο μέλη τους x2 = |x|2 και y2 = |y|2
x2 plusmn 2xy +y2 le |x|2 + 2|x| |y| + |y|2
άρα
|x plusmny|2 le (|x| + |y|)2
οπότε |x plusmny| le |x| + |y|Για την ανισότητα στα αριστερά
|x| = |(x plusmny)∓y| le |x plusmny| + |y|
άρα |x| minus |y| le |x plusmny| Ομοίως
|y| = |(x plusmny)∓ x| le |x plusmny| + |x|
άρα |y| minus |x| le |x plusmny| Δηλαδή
plusmn(|x| minus |y|) le |x plusmny|
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές
ανισότητες
Οι τριγωνομετρικές συναρτήσεις ορίζονται στο παρακάτω σχήμα
Τη γωνία θ τη μετράμε σε ακτίνια δηλαδή η ορθή γωνία είναιείναι π2 ≃ 157079 και ολόκληρος ο κύκλος είναι 2π ≃ 628318
14 Προαπαιτούμενα
1
1
θ
cscθ
secθ
cosθ
sinθ
tanθ
cotθ
Επειδή ο κύκλος έχει ακτίνα 1 από το Πυθαγόρειο Θεώρημα
ισχύει
cos2 θ + sin2 θ = 1
ταυτότητα που ονομάζεται laquoβασική τριγωνομετρική ταυτότηταraquo
Είναι χρήσιμο να απομνημονεύσουμε την παραπάνω ταυτότη-
τα μαζί με την
cos2θ minus sin2 θ = cos(2θ)
Από αυτές προκύπτουν διάφορες ταυτότητες όπως
cos(2θ) = 1minus 2 sin2 θ = 2 cos2 θ minus 1
sin(2θ) = 2 sinθ cosθ
Και επειδή tanθ = sinθ cosθ και cotθ = cosθ sinθ προκύπτουνοι
tan(2θ) = 2 tanθ1minus tan2 θ
cot(2θ) = cot2 θ minus 1
2 cotθ
Οι ποσότητες secθ και cscθ ονομάζονται τέμνουσα (secant) και
συντέμνουσα (cosecant) και ισχύει
secθ = 1
cosθcscθ = 1
sinθ
14 Τριγωνομετρικές συναρτήσεις και βασικές ανισότητες 15
Επίσης ισχύουν οι σχέσεις
sin(θ plusmnϕ) = sinθ cosϕ plusmn cosθ sinϕ
cos(θ plusmnϕ) = cosθ cosϕ ∓ sinθ sinϕ
tan(θ plusmnϕ) = tanθ plusmn tanϕ1∓ tanθ tanϕ
cot(θ plusmnϕ) = cotθ cotϕ ∓ 1
cotθ plusmn cotϕ
sin(θ +ϕ) sin(θ minusϕ) = sin2 θ minus sin2ϕ
cos(θ +ϕ) cos(θ minusϕ) = cos2 θ minus sin2ϕ
προταση 141 Για κάθε minusπ2 lt θ lt π2 και θ ne 0 ισχύει
cosθ le sinθθ
le 1
Απόδειξη Η ανισότητα προκύπτει εύκολα από τον τριγωνο-
μετρικό κύκλο αν ονομάσουμε O το κέντρο του κύκλου ακτίναςOA = 1 όπου A στον x-άξονα C το σημείο που η γωνία θ τέμνειτον άξονα των εφαπτομένων και B το σημείο που η OC τέμνειτον κύκλο (δείτε σχήμα)
O A
C
B
τότε φανερά το εμβαδόν του τριγώνου OAB είναι μικρότερο τουεμβαδού του κυκλικού τομέα OAB το οποίο με τη σειρά του είναι
16 Προαπαιτούμενα
μικρότερο του εμβαδού του τριγώνου OAC Δηλαδή
1
2| sinθ| lt 1
2|θ| lt 1
2| tanθ| (11)
Αν θ isin (0 π2] τότε όλες οι παραπάνω ποσότητες είναι θετικέςκαι άρα
sinθ le θ le sinθcosθ
Συνεπώςsinθθ
le 1 και cosθ le sinθθ
δηλαδή η ζητούμενη
Αν τώρα θ isin [minusπ20)] η (11) γίνεται
minus sinθ lt minusθ lt minus sinθcosθ
Άραminus sinθminusθ le 1 δηλαδή
sinθθ
le 1
και
cosθ le minus sinθminusθ = sinθ
θ
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
πορισμα 142 Για κάθε x isin R ισχύει | sinx| le |x|Απόδειξη Αν |x| le 1 τότε η ανισότητα ισχύει από την Πρότα-
ση 141 διότι x isin [minusπ2 π2] αφού π2 gt 1 Αν |x| ge 1 η ζητο-
ύμενη ανισότητα ισχύει προφανώς αφού πάντα | sinx| le 1
Μέρος I
Ακολουθίες
Κεφάλαιο 2
Γενικά περί ακολουθιών
21 Ακολουθίες και υπακολουθίες
ορισμος 211 Κάθε συνάρτηση f A sube N ֏ R όπου το A είναιάπειρο σύνολο λέγεται ακολουθία πραγματικών αριθμών ή απλά
ακολουθία
Για τις ακολουθίες δεν χρησιμοποιούμε το γράμμα f αλλά γράμ-ματα όπως a b c x y z α β γ κλπ Επίσης αντί να γράφου-με a(n) για την τιμή της a στο n isin N γράφουμε an Αν θέλουμενα αναφερθούμε σε μια ακολουθία δεν γράφουμε laquoη ακολουθία
a A rarr Rraquo αλλά laquoη ακολουθία (an)nisinAraquo Αν A = N εκτός από
laquoη ακολουθία (an)nisinNraquo μπορεί να γράψουμε και (an)infinn=1 Αν δεν
υπάρχει λόγος να δηλώσουμε το πεδίο ορισμού γράφουμε laquoη α-
κολουθία (an)raquo Τέλος αν δεν υπάρχει περίπτωση σύγχυσης γιααπλοποίηση του συμβολισμού γράφουμε ακόμα και laquoη ακολουθία
anraquo παραλείποντας και τις παρενθέσεις Συχνά (αλλά όχι πάντα)το πεδίο ορισμού θα είναι όλο το σύνολο N
παραδειγμα 212 Η συνάρτηση (an)nisinN με an = 1n είναι μια ακο-
λουθία Έχουμε a1 = 1 a2 = 12 a3 = 1
3 κλπ Μια άλλη είναι η
ακολουθία bn = n όπου b1 = 1 b2 = 2 = 1middot2 = 2 b3 = 3 = 1middot2middot3 = 6
b4 = 4 = 1 middot 2 middot 3 middot 4 = 24 κλπ
ορισμος 213 Οι αριθμοί an δηλαδή οι τιμές της ακολουθίας(an)nisinA για κάθε n isin A λέγονται όροι της ακολουθίας Ο όρος an(δηλαδή η τιμή της ακολουθίας στο n) ονομάζεται n-στός όρος ήγενικός όρος της ακολουθίας (an)nisinA Το σύνολο an n isin A ονο-μάζεται σύνολο των όρων της ακολουθίας ενώ για κάθε m isin Nκάθε σύνολο της μορφής an n isin A και n gem ονομάζεται τελι-κό τμήμα της ακολουθίας
20 Γενικά περί ακολουθιών
Μια ακολουθία ορίζεται είτε με έναν τύπο για τον n-στό τηςόρο (όπως an = 1n) είτε αναδρομικά (για παράδειγμα a1 = 1 και
an+1 = an2 για κάθε n isin N) είτε με άλλο τρόπο με τον οποίο κα-θορίζονται με ακρίβεια όλοι οι όροι της και όχι με την παράθεση
λίγων όρων Με το τελευταίο εννοούμε ότι δεν έχει νόημα η φράση
laquoθεωρούμε την ακολουθία 11
21
31
4 raquo
διότι δεν είναι σαφές αν πρόκειται για την ακολουθία με τύπο
1n ή για την ακολουθία με τύπο
1
n+ (nminus 1)(nminus 2)(nminus 3)(nminus 4)
οι οποίες διαφέρουν από τον πέμπτο όρο και μετά ή κάποια άλλη
που ξεκινάει με αυτούς τους όρους
Αν περιορίσουμε μια ακολουθία σε ένα άπειρο υποσύνολο του
πεδίου ορισμού της τότε ο περιορισμός αυτός λέγεται υπακολου-
θία της αρχικής ακολουθίας
ορισμος 214 Υποθέτουμε ότι η ακολουθία an είναι ορισμένη γιακάθε n isin A sube N Αν B άπειρο υποσύνολο του A τότε η ακολουθίαan|nisinB ονομάζεται υπακολουθία της an
παραδειγμα 215 Θεωρήστε την ακολουθία an = 1n Αν αντί για
όλα τα n isin N χρησιμοποιήσουμε μόνο τους άρτιους n θα πάρουμεμια υπακολουθία της αρχικής Αυτή η υπακολουθία είναι η anμε n άρτιο Επειδή κάθε άρτιος είναι της μορφής 2n για n isin Nμπορούμε να πούμε ότι αυτή η υπακολουθία είναι η a2n = 1
2n
Έτσι ενώ η an έχει όρους τους
11
21
31
41
51
61
71
8
η υπακολουθία a2n έχει τους όρους
1
21
41
61
8
παραδειγμα 216 Θεωρούμε ένα (σταθερό) m isin N και μια ακολου-θία (an)nisinN Ορίζουμε την ακολουθία bn = am+n για κάθε n isin NΗ bn είναι υπακολουθία της an αφού φανερά
bn = an∣∣nisinN ngtm
Παρατηρώντας ότι το σύνολο των όρων της bn είναι το σύνολο
am+1 am+2 am+3
συμπεραίνουμε ότι κάθε τελικό τμήμα της an είναι υπακολουθίατης
22 Πράξεις ακολουθιών 21
ορισμος 217 Δυο ακολουθίες (an)nisinA και (bn)nisinB λέγονται ίσες ανA = B και an = bn για κάθε n isin A
Ασκήσεις
ασκηση 211 Περιγράψτε τις υπακολουθίες των laquoάρτιων όρωνraquo των α-
κολουθιών
n (minus1)n
ασκηση 212 Δείξτε ότι η φράση
laquoθεωρούμε την ακολουθία 4143475361718397113131 raquo
δεν αναφέρεται απαραίτητα σε μια υπακολουθία των πρώτων φυσικών
αριθμών εξετάζοντας τους όρους της an = n2minusn+41 μέχρι τον τεσσαρα-
κοστό πρώτο όρο
Ομοίως ελέγξτε ότι η ακολουθία bn = n2minus79n+1601 παράγει πρώτους
αριθμούς μέχρι τον ογδοηκοστό όρο αλλά b81 = 1763 = 41 middot 43
ασκηση 213 Αν an είναι το πλήθος όλων των διαγωνίων ενός κυρτούn-γώνου δείξτε επαγωγικά ότι an = (n2 minus 3n)2
22 Πράξεις ακολουθιών
Αν δυο ακολουθίες an και bn ορίζονται για κάθε n isin A sube N ορίζο-ναι και όλες οι πράξεις μεταξύ τους με τον αναμενόμενο τρόπο
ορισμος 221 Η ακολουθία sn όπου sn = an + bn για κάθε n isin Aονομάζεται άθροισμα των ακολουθιών an και bn Η ακολουθίαdn = an minus bn ονομάζεται διαφορά των ακολουθιών an και bn Ηακολουθία pn = anbn για κάθε n isin A ονομάζεται γινόμενο τωνακολουθιών an και bn
Αν an = 1n3 και bn = n2 τότε
an + bn = 1
n3+n2 = 1+n5
n3
an minus bn = 1
n3minusn2 = 1minusn5
n3
anbn = 1
n3middotn2 = 1
n
Ειδικά για το πηλίκο δύο ακολουθιών θα πρέπει να προσέξουμε
ώστε η ακολουθία στον διαιρέτη να μην έχει μηδενικούς όρους
22 Γενικά περί ακολουθιών
ορισμος 222 Αν οι an και bn είναι ακολουθίες με n isin A sube N καιεπιπλέον bn ne 0 για κάθε n isin A τότε η ακολουθία qn = anbnονομάζεται πηλίκο των ακολουθιών an και bn
Αν an = 1n3 και bn = n2 όπως παραπάνω τότε ισχύει bn = n2 ne 0
για κάθε n isin N οπότε ορίζεται το πηλίκο anbn = 1n5
Τέλος ορίζεται και η σύνθεση ακολουθιών ως εξής
ορισμος 223 Αν η kn είναι μια ακολουθία kn A rarr B όπου AB sube N και xn μια ακολουθία με πεδίο ορισμού το B τότε ορίζεται ηακολουθία cn = xkn η οποία ονομάζεται σύνθεση των ακολουθιώνkn και xn
παρατηρηση 224 Αν για την ακολουθία kn του προηγούμενου ο-ρισμού ισχύει
k1 lt k2 lt k3 lt
δηλαδή kn lt kn+1 για κάθε n isin N τότε η σύνθεση με την xn είναιμια υπακολουθία της xn Πράγματι αυτό είναι φανερό αφού
xkn = xn∣∣kn nisinN
Αυτό ισχύει και αντίστροφα έστω ότι η yn = xn|B μια υπακολου-θία της xn Το σύνολο B γράφεται στη μορφή B = kn n isin N μεk1 lt k2 lt k3 lt αφού το B έχει ελάχιστο στοιχείο έστω το k1
και στη συνέχεια το B k1 έχει ελάχιστο στοιχείο έστω το k2
και ούτω καθrsquo εξής (εδώ χρησιμοποιήσαμε την καλή διάταξη του
N)
Για παράδειγμα ας θεωρήσουμε τις ακολουθίες kn = n2 isin N καιxn = 1n με πεδίο ορισμού το σύνολο N Η σύνθεσή τους είναι ηακολουθία cn = xkn = xn2 Δηλαδή πρόκειται για υπακολουθία της
xn η xn έχει όρους
1
11
21
31
41
51
61
71
81
9
1
10
1
11
ενώ η cn = xn2 έχει όρους
1
12= 1
1
1
22= 1
4
1
32= 1
9
παρατηρηση 225 Αν θεωρήσουμε μια kn N rarr N η οποία δεν ι-
κανοποιεί την k1 lt k2 lt τότε δεν είναι απαραίτητο η xkn ναείναι υπακολουθία της xn Για παράδειγμα θεωρούμε την k1 = 2
k2 = 1 lt k1 kn = n για κάθε n ge 3 και την ακολουθία xn = 1nΤο πεδίο τιμών της cn = xkn είναι το ίδιο με αυτό της xn Έτσιαν ισχύει cn = xn|B για κάποιο B sube N ο μόνος τρόπος να ανήκει
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 23
το 12 στο πεδίο τιμών της cn είναι να ισχύει 2 isin B (αφού η xnισούται με 12 μόνο για n = 2) Αλλά τότε θα έπρεπε να ισχύει
c2 = x2 το οποίο είναι ψευδές αφού
c2 = xk2 = x1 = 1 ne1
2= x2
23 Εφαρμογές και παραδείγματα
Πολλές φορές παρόλο που η παράθεση πεπερασμένου πλήθους
όρων δεν μπορεί να ορίσει μια ακολουθία όπως είδαμε στην Ε-
νότητα 21 ορίζουμε ακολουθίες ως αθροίσματα για παράδειγμα
της μορφής xn = 1+ 12+ 1
3+ + 1
n στο οποίο εμφανίζονται πεπε-
ρασμένο πλήθος όρων Τέτοιες εκφράσεις όμως είναι σαφείς από
τον γενικό προσθετέο που φαίνεται στον τελευταίο όρο της έκ-
φρασης Δηλαδή ο υπολογισμός της xn απαιτεί να προσθέσουμεόλα τα κλάσματα 1k για k isin N και k le n Έτσι για να κατα-λάβουμε μέχρι ποιο κλάσμα προσθέτουμε κάθε φορά κοιτάμε τον
τελευταίο όρο του αθροίσματος
παραδειγμα 231 Γράψτε τους τρεις πρώτους όρους της ακολου-
θίας xn = 1+ 12+ + 1
n
Για να βρούμε τον πρώτο όρο κοιτάμε με τι ισούται το 1nόταν n = 1 Επειδή αυτό ισούται με 11 = 1 συμπεραίνουμε ότι
το άθροισμα θα σταματήσει στο 1 δηλαδή x1 = 1 Για να βρούμε
τον x2 παρατηρούμε ότι το 1n ισούται με 12 όταν n = 2 άρα
το άθροισμα θα σταματήσει στο 12 δηλαδή x2 = 1+ 12 Ομοίωςx3 = 1+ 12+ 13
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου μας δίνεται μια ακολουθία η οπο-
ία ορίζεται αναδρομικά για παράδειγμα a1 = 2 και an+1 = 2+an3για κάθε n isin N και πρέπει να βρούμε τον n-στο όρο της an ωςσυνάρτηση του n Στις απλούστερες αυτών των προβλημάτωνη εξίσωση που προκύπτει όταν αντικαταστήσουμε τόσο την anόσο και την an+1 με x η οποία ονομάζεται laquoεξίσωση αναδρο-μήςraquo έχει λύση Τότε ακολουθούμε το τέχνασμα που παρουσιάζε-
ται στα παρακάτω παραδείγματα Μια γενικότερη θεωρία των
γραμμικών αναδρομικών ακολουθιών παρουσιάζεται στο βιβλίο
[5]
παραδειγμα 232 Βρείτε τον γενικό όρο της ακολουθίας που ορίζε-
ται αναδρομικά θέτοντας a1 = 4 και an+1 = 2+an3 για κάθε n isin NΣχηματίζουμε την εξίσωση αναδρομής x = 2+ x3 η οποία έχει
μοναδική λύση την x = 3 Στη συνέχεια αφαιρούμε τον αριθμό 3
και από τα δύο μέλη του αναδρομικού τύπου
an+1 minus 3 =(
2+ an3
)minus 3 = 1
3(an minus 3)
24 Γενικά περί ακολουθιών
Έτσι
anminus3 = 1
3(anminus1minus3) =
(1
3
)2
(anminus2minus3) = middot middot middot =(
1
3
)nminus1
(a1minus3) =(
1
3
)nminus1
(Ο σωστός εκθέτης στην προτελευταία ισότητα είναι πράγματι
nminus 1 το βρίσκουμε παρατηρώντας ότι ο εκθέτης του κλάσματος
13 σε κάθε ισότητα αθροίζεται στο n όταν του προστεθεί ο δε-ίκτης του όρου της ακολουθίας που είναι στην παρένθεση (για
παράδειγμα 2+ (nminus 2) = n))Άρα ο γενικός όρος της an είναι an = 3+ (13)nminus1
παραδειγμα 233 Βρείτε τον γενικό όρο της an με a1 = 5 και an+1 =5minus 6
an
Η εξίσωση αναδρομής x = 5minus6x έχει δύο λύσεις τις 2 και 3 Α-
φαιρούμε από την αναδρομική εξίσωση της ακολουθίας τόσο τον
2 όσο και τον 3 Αφαιρώντας τον 2 μετά από πράξεις παίρνουμε
an+1 minus 2 = 3
an(an minus 2)
και αφαιρώντας το 3
an+1 minus 3 = 2
an(an minus 3)
Τώρα θέλουμε να διαιρέσουμε κατά μέλη αλλά για να το κάνουμε
αυτό πρέπει να γνωρίζουμε ότι κανένας όρος της an δεν ισο-ύται με 3 Αυτό όμως προκύπτει άμεσα από την τελευταία Αν
an+1 = 3 για κάποιο n τότε an = 3 Δηλαδή αν κάποιος όρος της
ακολουθίας ισούται με 3 τότε ισούται με 3 και ο προηγούμενος
Επαγωγικά θα καταλήξουμε σε άτοπο αφού a1 = 5 ne 3
Διαιρώντας λοιπόν κατά μέλη οδηγούμαστε στην
an+1 minus 2
an+1 minus 3= 3
2
an minus 2
an minus 3
Άρα
an minus 2
an minus 3= 3
2
anminus1 minus 2
anminus1 minus 3=(
3
2
)2 anminus2 minus 2
anminus2 minus 3= middot middot middot =
(3
2
)nminus1 a1 minus 2
a1 minus 3=(
3
2
)n
Λύνοντας ως προς an (αφαιρούμε αριθμητές από παρονομαστές )παίρνουμε αμέσως
an = 2+ 3n
3n minus 2n
παραδειγμα 234 Βρείτε τον γενικό όρο της an με a1 = 5 και an+1 =4anminus9anminus2
Σε αυτή την περίπτωση η εξίσωση αναδρομής x = (4xminus9)(xminus2) είναι ισοδύναμη με την (x minus 3)2 = 0 δηλαδή έχει διπλή ρίζα το
23 Εφαρμογές και παραδείγματα 25
3 Σε αυτές τις περιπτώσεις κάνουμε το εξής τέχνασμα πρώτα
αφαιρούμε τη διπλή ρίζα για να καταλήξουμε στη σχέση
an+1 minus 3 = an minus 3
an minus 2
Τώρα αντιστρέφουμε τους όρους
1
an+1 minus 3= an minus 2
an minus 3= an minus 3+ 1
an minus 3= 1+ 1
an minus 3
Συνεπώς
1
an minus 3= 1+ 1
anminus1 minus 3= 2+ 1
anminus2 minus 3= nminus 1+ 1
a1 minus 3= nminus 1
2
Αντιστρέφοντας τους όρους της εξίσωσης και λύνοντας ως προς
an παίρνουμε
an = 3+ 2
2nminus 1
Ασκήσεις
ασκηση 231 Γράψτε τους πέντε πρώτους όρους της ακολουθίας
an = 1+ 1
22+ 1
32+ + 1
n2
και της
bn = 1+ 1
22+ 1
33+ + 1
nn
ασκηση 232 Βρείτε τον τύπο της υπακολουθίας των περιττών όρων
των ακολουθιών
an = (minus1)n1
n bn = cos(nπ) cn = sin
(nπ2
)
ασκηση 233 Θεωρήστε την ακολουθία an = logn Βρείτε τους τύπουςτων υπακολουθιών
an2 anm a2n an
ασκηση 234 Βρείτε τους γενικούς τύπους των ακολουθιών an bn και cnπου ορίζονται αναδρομικά ως εξής
(i) an+1 = 3+ 1
2an a1 = 2
26 Γενικά περί ακολουθιών
(ii) bn+1 = 3minus 2
bn b1 = 3
(iii) cn+1 =3cn minus 1
4cn + 7 c1 =
3
4
ασκηση 235 Δίνονται δυο δοχεία όγκου 2a λίτρων το καθένα το δοχείοA και το δοχείο B Το A περιέχει a λίτρα καθαρής αιθανόλης (οινόπνευμα)και το B περιέχει a λίτρα νερού Λέμε ότι εκτελέσαμε μία πράξη όταν(μετά από ανακάτεμα του A) αδειάσουμε το μισό περιεχόμενο του A στοB και στη συνέχεια (μετά από ανακάτεμα του B) αδειάσουμε το μισόπεριεχόμενο του B πίσω στο A Να υπολογιστεί η ποσότητα αιθανόληςστο δοχείο B μετά από άπειρο πλήθος πράξεων καθώς και ο συνολικόςόγκος του περιεχομένου του B (Υπόδειξη η απάντηση δεν είναι ότι το Bθα περιέχει τη μισή ποσότητα αιθανόλης)
Αποδείξτε όμως ότι η περιεκτικότητα του B σε αιθανόλη μετά απόάπειρο πλήθος πράξεων θα είναι 50
Κεφάλαιο 3
Μονότονες ακολουθίες
31 Ορισμοί και ιδιότητες
Ας θεωρήσουμε την ακολουθία με γενικό όρο an = (n minus 1)n Πα-ρατηρούμε ότι
an+1 =(n+ 1)minus 1
n+ 1= 1minus 1
n+ 1gt 1minus 1
n= nminus 1
n= an
Δηλαδή για κάθε n isin N ισχύει an lt an+1 Για μια ακολουθία anμε αυτή την ιδιότητα λέμε ότι η an είναι γνησίως αύξουσα Έτσιδίνουμε τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 311
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως αύξουσα και γράφουμεan αν για κάθε n isin N ισχύει an lt an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται αύξουσα και γράφουμε an rarr ανγια κάθε n isin N ισχύει an le an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως φθίνουσα και γράφουμεan
αν για κάθε n isin N ισχύει an gt an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται φθίνουσα και γράφουμε an
rarr
αν
για κάθε n isin N ισχύει an ge an+1
bull Μια ακολουθία an λέγεται γνησίως μονότονη αν είναι είτεγνησίως αύξουσα είτε γνησίως φθίνουσα
bull Μια ακολουθία an λέγεται μονότονη αν είναι είτε αύξουσαείτε φθίνουσα
Από τον ορισμό προκύπτει άμεσα ότι μια γνήσια μονότονη α-
κολουθία είναι και μονότονη μια γνήσια αύξουσα είναι και αύξου-
σα αφού αν an lt an+1 τότε an le an+1 και ομοίως για τις γνήσια
28 Μονότονες ακολουθίες
φθίνουσες Το αντίστροφο δεν είναι βεβαίως σωστό αφού για
παράδειγμα μια σταθερή ακολουθία an = 3 για κάθε n isin N είναικαι αύξουσα και φθίνουσα αλλά δεν είναι ούτε γνήσια αύξουσα
ούτε γνήσια φθίνουσα
Συχνά για να εξετάσουμε τη μονοτονία μιας ακολουθίας an ε-ξετάζουμε αν οι διαφορές an+1 minus an έχουν το ίδιο πρόσημο γιακάθε n isin N Έτσι αν για κάθε n isin N ισχύει an+1 minus an ge 0 τότε
η an είναι αύξουσα και ομοίως για τις άλλες περιπτώσεις Ανμας ενδιαφέρει απλά ο έλεγχος της μονοτονίας (και όχι απα-
ραίτητα το είδος της) μπορούμε να εξετάσουμε αν το γινόμενο
(an+2 minus an+1)(an+1 minus an) έχει σταθερό πρόσημο για κάθε n isin N Αναυτό συμβαίνει φανερά η ακολουθία είναι μονότονη αφού σε αυ-
τή την περίπτωση κανένας παράγοντας (an+2 minus an+1) δεν μπορείνα αλλάζει πρόσημο σε σχέση με τον (an+1 minus an)Επιπλέον για θετικές ακολουθίες an μπορούμε να εξετάζουμε
αν ο λόγος an+1an είναι μεγαλύτερος ή ίσος του 1 ή μικρότερος
ή ίσος του 1 Φανερά αν an+1an ge 1 για κάθε n isin N τότε η
ακολουθία είναι αύξουσα ενώ αν an+1an le 1 για κάθε n isin N τότεη ακολουθία είναι φθίνουσα
προταση 312 Αν η ακολουθία an είναι μονότονη τότε κάθε υπα-κολουθία της έχει την ίδια μονοτονία με την an
Απόδειξη Έστω ότι η cn = akn είναι υπακολουθία της an μεkn N rarr N με k1 lt k2 lt δηλαδή η kn είναι γνήσια αύξουσαΥποθέτουμε ότι η an είναι άυξουσα Φανερά ισχύει
cn = akn le akn+1 le akn+2 le le akn+1 = cn+1
οπότε και η cn είναι αύξουσα Ομοίως αν η an έχει οποιοδήποτεάλλο είδος μονοτονίας
Δεν είναι βεβαίως αλήθεια ότι κάθε ακολουθία είναι μονότονη
Για παράδειγμα η ακολουθία an = (minus1)nn δεν είναι αύξουσα
αφού a3 = minus13 lt 12 = a2 αλλά ούτε και φθίνουσα αφού a1 =minus1 lt 12 = a2 Παρατηρούμε όμως ότι η υπακολουθία των αρτίων
όρων της a2n = 1(2n) είναι φθίνουσα (και των περιττών τηςόρων είναι αύξουσα) Βλέπουμε δηλαδή ότι παρόλο που η ίδια η
an δεν έχει κανένα είδος μονοτονίας εν τούτοις έχει τουλάχιστονμια μονότονη υπακολουθία Αυτό είναι ένα γενικό φαινόμενο και
διατυπώνεται στην επόμενη πρόταση
προταση 313 Κάθε ακολουθία πραγματικών αριθμών έχει μια μο-
νότονη υπακολουθία
Απόδειξη Θεωρούμε το σύνολο των σημείων κορυφής της α-
κολουθίας an
A = k isin N ak ge an για κάθε n ge k
32 Εφαρμογές και παραδείγματα 29
Αν το A είναι άπειρο σύνολο έστω ότι περιέχει τα στοιχεία
k1 lt k2 lt lt kn lt kn+1 lt
Αφού το kn είναι σημείο κορυφής (δηλαδή στοιχείο του A) καιkn+1 gt kn συμπεραίνουμε ότι akn ge akn+1 για κάθε n isin N και συνε-πώς η akn είναι φθίνουσαΑν σε αντίθετη περίπτωση το σύνολο A είναι πεπερασμένο
Έστω ότι m είναι το μεγαλύτερο στοιχείο του Τότε το k1 =m+1
δεν ανήκει το A οπότε υπάρχει k2 gt k1 ώστε ak1 lt ak2 Αλλά
τώρα k2 gt k1 = m + 1 οπότε k2 notin A Έτσι υπάρχει k3 gt k2 ώστε
ak2 lt ak3 Επαγωγικά αν έχουμε ορίσει τον akn για kn gt knminus1 gtk1 =m+ 1 ισχύει kn notin A οπότε υπάρχει kn+1 gt kn ώστε akn lt akn+1
Επαγωγικά λοιπόν ορίζεται η υπακολουθία akn η οποία από τηνκατασκευή της είναι γνησίως αύξουσα
Δηλαδή σε κάθε περίπτωση η an έχει μια μονότονη υπακολου-θία
32 Εφαρμογές και παραδείγματα
παραδειγμα 321 Ελέγξτε ως προς τη μονοτονία την ακολουθία
an = (n2 minus 1)(2n)Ελέγχουμε με απλές πράξεις ότι
an+1 minus an =n2 +n+ 1
2n(n+ 1)gt 0
για κάθε n isin N Συνεπώς η an είναι γνησίως αύξουσαΆλλος τρόπος
an =n2 minus 1
2n= n
2minus 1
2nltn+ 1
2minus 1
2(n+ 1)= an+1
παραδειγμα 322 Ελέγξτε ως προς τη μονοτονία την ακολουθία anμε a1 = 1 και an+1 =
radic1+ an
Ο έλεγχος γίνεται εύκολα με επαγωγή για n = 1 ισχύει
a2 =radic
1+ a1 =radic
2 gt 1 = a1
Υποθέτοντας ότι an+1 gt an έχουμε
an+2 =radic
1+ an+1 gtradic
1+ an = an+1
παραδειγμα 323 Αποδείξτε ότι η ακολουθία an = (1 + 1n)n είναιγνησίως αύξουσα χρησιμοποιώντας την ανισότητα Bernoulli στην
ακολουθία (1minus 1n2)n
30 Μονότονες ακολουθίες
Σύμφωνα με την υπόδειξη
1minus 1
nlt(
1minus 1
n2
)n=(
1minus 1
n
)n (1+ 1
n
)n
άρα για κάθε n ge 2
(1+ 1
n
)ngt
1(1minus 1
n
)nminus1= 1(
nminus1n
)nminus1=(
nnminus 1
)nminus1
=(
1+ 1
nminus 1
)nminus1
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 321 Να μελετηθούν ως προς την μονοτονία οι ακολουθίες
an = 3n+ 2 an =n+ 4
n2 + 1
an =n2n
an =1 middot 3 middot 5 middot middot (2nminus 1)
2 middot 4 middot 6 middot middot (2n)
an =1
n+ 1+ 1
n+ 2+ + 1
2nan =
(1
(n+ 1)minus 1
(n+ 2)
)(n+ 2)
an = 2n+2 sinθ2n με 0 lt θ lt π2 an =
(2n)radicn
(n)222n+1
ασκηση 322 Αποδείξτε ότι αν kn N rarr N γνησίως αύξουσα ακολουθία
φυσικών αριθμών τότε ισχύει kn ge n για κάθε n isin N
Κεφάλαιο 4
Φραγμένες ακολουθίες
41 Ορισμοί και ιδιότητες
Θεωρούμε την ακολουθία an = (n minus 1)n Παρατηρούμε ότι an =1 minus 1n Έτσι κανένας όρος της ακολουθίας δεν είναι μεγαλύτε-ρος από τον αριθμό 1 Δηλαδή an = 1 minus 1n le 1 Για αυτή την
ακολουθία λέμε ότι είναι άνω φραγμένη από τον αριθμό 1 ή ότι
το 1 είναι ένα άνω φράγμα της ακολουθίας Παρατηρήστε ότι
αφού an le 1 για κάθε n isin N άρα an le 2 και an leradic
3 και γενικώς
an leM για κάθε M ge 1 Έτσι το άνω φράγμα μιας ακολουθίας δεν
είναι μονοσήμαντα ορισμένο αλλά αν μια ακολουθία έχει ένα άνω
φράγμα τότε κάθε μεγαλύτερος από αυτό αριθμός είναι και αυτός
άνω φράγμα της ακολουθίας Για αυτό λέμε laquoένα άνω φράγμαraquo
και όχι laquoτο άνω φράγμαraquo της an Γενικότερα δίνουμε τον ακόλου-θο ορισμό
ορισμος 411
bull Μια ακολουθία an λέγεται άνω φραγμένη αν υπάρχει M isin Rώστε an le M για κάθε n isin N Το M λέγεται (ένα) άνω φράγματης an
bull Μια ακολουθία an λέγεται κάτω φραγμένη αν υπάρχει m isin Rώστε an ge m για κάθε n isin N Το m λέγεται (ένα) κάτω
φράγμα της an
bull Μια ακολουθία an λέγεται φραγμένη αν είναι και άνω και
κάτω φραγμένη δηλαδή αν υπάρχουν M m isin R ώστε m lean leM για κάθε n isin N
bull Μια ακολουθία an λέγεται απολύτως φραγμένη αν υπάρχειM isin R ώστε |an| le M για κάθε n isin N
32 Φραγμένες ακολουθίες
Φανερά από τον ορισμό αν η an είναι άνω φραγμένη από τοναριθμό M τότε και κάθε υπακολουθία της an είναι άνω φραγμένηαπό τον ίδιο αριθμό M Ομοίως αν η an είναι κάτω φραγμένηαπό τον αριθμό m τότε και κάθε υπακολουθία της an είναι κάτωφραγμένη από τον ίδιο αριθμό mΑν ο αριθμός b δεν είναι άνω φράγμα της ακολουθίας an αυτό
σημαίνει ότι δεν είναι όλοι οι όροι της ακολουθίας μικρότεροι του
b Δηλαδή υπάρχει τουλάχιστον ένας όρος an0 για κάποιο n0 isin Nώστε b lt an0
Ομοίως αν ο αριθμός c δεν είναι κάτω φράγμα της ακολου-θίας an αυτό σημαίνει ότι δεν είναι όλοι οι όροι της ακολουθίαςμεγαλύτεροι του c Δηλαδή υπάρχει τουλάχιστον ένας όρος an0
για κάποιο n0 isin N ώστε an0 lt c
παρατηρηση 412 Μια ακολουθία an που είναι φθίνουσα είναι άνωφραγμένη αφού φανερά an le a1 για κάθε n isin N Ομοίως μια α-ύξουσα ακολουθία an είναι κάτω φραγμένη αφού an ge a1 για
κάθε n isin Nπροταση 413 Μια ακολουθία an είναι φραγμένη αν και μόνο ανείναι απολύτως φραγμένη
Απόδειξη Αν η an είναι απολύτως φραγμένη τότε υπάρχειένας αριθμός M isin N ώστε |an| le M για κάθε n isin N Συνεπώς
minusM le an leM και άρα η an είναι φραγμένηΑν η an είναι φραγμένη τότε υπάρχουν αριθμοί m M isin R ώστε
για κάθε n isin N να ισχύει m le an le M Θέτουμε K = max|m| |M|Τότε ισχύουν τα εξής
an leM le |M| le max|m| |M| = K
και
an gem ge minus|m| ge minusmax|m| |M| = minusK
Συνεπώς minusK le an le K δηλαδή |an| le K ολοκληρώνοντας την α-πόδειξη
Όπως είπαμε και νωρίτερα τα φράγματα δεν είναι μονοσήμα-
ντα ορισμένα Αλλά δύο συγκεκριμένα φράγματα είναι ιδιαίτερα
σημαντικά
ορισμος 414 Το ελάχιστο άνω φράγμα μιας άνω φραγμένης α-
κολουθίας (an)nisinA συμβολίζεται με supan ή supn an ή supnisinA anκαι εκτός από ελάχιστο άνω φράγμα ονομάζεται άνω πέρας ή
supremum της anΤο μέγιστο κάτω φράγμα μιας κάτω φραγμένης ακολουθίας
(an)nisinA συμβολίζεται με infan ή infn an ή infnisinA an και εκτός απόμέγιστο κάτω φράγμα ονομάζεται κάτω πέρας ή infimum της an
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 33
Πολύ σημαντική είναι η παρακάτω ιδιότητα που μας επιτρέπει να
χειριζόμαστε αυτά τα ιδιαίτερα φράγματα και χρησιμοποιείται
συστηματικά όποτε και όπου αυτά εμφανίζονται
παρατηρηση 415
bull Αν το s είναι το άνω πέρας μιας ακολουθίας an δηλαδή τοελάχιστο άνω φράγμα της an τότε για κάθε ε gt 0 το s minus εως μικρότερο του ελαχίστου άνω φράγματος s δεν είναι άνωφράγμα της ακολουθίας Άρα υπάρχει n0 isin N ώστε sminusε lt an0
bull Αν το i είναι το κάτω πέρας μιας ακολουθίας an δηλαδή τομέγιστο κάτω φράγμα της an τότε για κάθε ε gt 0 το i + εως μεγαλύτερο του μεγίστου κάτω φράγματος i δεν είναικάτω φράγμα της ακολουθίας Άρα υπάρχει n0 isin N ώστε
an0 lt i+ ε
παρατηρηση 416 Αν μια ακολουθία an δεν είναι άνω φραγμένητότε θεωρούμε ότι το άνω πέρας της είναι το +infin Γράφουμεsupan = +infin Ομοίως αν δεν είναι κάτω φραγμένη θεωρούμε ότιτο κάτω πέρας της είναι το minusinfin και γράφουμε infan = minusinfin Σε αυ-τές τις περιπτώσεις φανερά δεν ισχύει η Παρατήρηση 415 αφού
πάντα minusinfin lt an lt +infin
42 Εφαρμογές και παραδείγματα
παραδειγμα 421 Αποδείξτε ότι οι ακολουθίες an = (3n2minus 1)(2n2 +1) bn = (3n2 + 1)(2n2 minus 1) cn = (3n2 + 1)(n2 minus 3) για n ge 2 και
dn = (3n2 + 1)(n2 minusnminus 1) για n ge 2 είναι φραγμένες
Φανερά και οι τέσσερις ακολουθίες είναι θετικές οπότε μένει να
αποδειχθεί ότι είναι άνω φραγμένες Για αυτό προσπαθούμε να
μεγαλώσουμε τις ακολουθίες απλοποιώντας τες αλλά χωρίς να
αλλάξουμε την τάξη μεγέθους αριθμητή και παρονομαστή Έτσι
έχουμε
an =3n2 minus 1
2n2 + 1le 3n2
2n2= 3
2
συνεπώς η an είναι άνω φραγμένη από το 32Για τη bn δεν μπορούμε να κάνουμε ακριβώς το ίδιο τέχνασμα
για το άνω φράγμα διότι το να διαγράψουμε το +1 από τον
αριθμητή ή το minus1 από τον παρονομαστή δεν μεγαλώνει αλλά
μικραίνει το κλάσμα Μπορούμε όμως να μεγαλώσουμε το +1 του
αριθμητή σε +n2 και να μικρύνουμε το minus1 του παρονομαστή με
minusn2 αλλαγές που δεν αλλάζουν την τάξη μεγέθους των όρων του
κλάσματος
bn =3n2 + 1
2n2 minus 1le 3n2 +n2
2n2 minusn2= 4
34 Φραγμένες ακολουθίες
Για τη cn δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε το minus3 του πα-
ρονομαστή με minusn2 όπως κάναμε στην bn διότι θα μηδενιστεί οπαρονομαστής Μπορούμε όμως να ελέγξουμε ότι 3 lt n23 γιακάθε n ge 3 Έτσι για n ge 3
cn =3n2 + 1
n2 minus 3le 3n2 +n2
n2 minus 13n2
= 4n2
23n
2= 6
Η ακολουθία όμως ορίζεται για n ge 2 Άρα για να βρούμε ένα
άνω φράγμα πρέπει να ελέγξουμε μήπως το c2 είναι μεγαλύτερος
του 6 Πράγματι c2 = 13 Άρα
cn le max613 = 13
Τέλος για την dn αναζητούμε n0 ώστε n+1 le n22 για κάθε n gen0 ώστε να απλοποιήσουμε τον παρονομαστή χρησιμοποιώντας
ότι n2 minus nminus 1 = n2 minus (n+ 1) ge n2 minus n22 = n22 Η n+ 1 le n22 είναιισοδύναμη με την n2 minus 2n minus 2 ge 0 η οποία είναι αληθής για κάθε
n ge 3 (η εξίσωση x2 minus 2x minus 2 = 0 είναι θετική για κάθε x gt 1+radic
3 asymp27320508) Οπότε για κάθε n ge 3
dn =3n2 + 1
n2 minusnminus 1le 3n2 +n2
n2 minus 12n2
= 8
Επειδή τώρα d2 = 13 συμπεραίνουμε ότι dn le max138 = 13
παραδειγμα 422 Αποδείξτε ότι η ακολουθία an με a1 = 8 και
an+1 =radic
2+ an είναι άνω φραγμένη από το 8 Δείξτε ότι αν ο
a1 δοθεί να είναι μικότερος από τη μεγαλύτερη ρίζα της εξίσω-
σης αναδρομής x =radic
2+ x τότε το ίδιο ισχύει και για τον γενικόόρο της an Τέλος αποδείξτε ότι αν r gt 0 τότε κάθε ακολουθία με
a1 gt 0 και αναδρομικό τύπο an+1 =radicr + an είναι άνω φραγμένη α-
πό το maxa1 ρ όπου ρ η μέγιστη ρίζα της εξίσωσης αναδρομήςx = radicr + xΠράγματι για n = 1 ισχύει a1 = 8 le 8 Υποθέτουμε ότι an le 8
Τότε
an+1 =radic
2+ an leradic
2+ 8 leradic
16 = 4 le 8
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
Η εξίσωση αναδρομής έχει μεγαλύτερη ρίζα τον αριθμό x = 2
Αν a1 le 2 και υποθέσουμε ότι an le 2 τότε
an+1 =radic
2+ an leradic
2+ 2 = 2
ολοκληρώνοντας την επαγωγή
Τέλος αν θέσουμε M = maxa1 ρ φανερά a1 le M Και αν υπο-θέσουμε ότι an leM τότε
an+1 =radicr + an le
radicr +M leM
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 35
αφού η τελευταία είναι ισοδύναμη με την M2 minusM minus r ge 0 η οποία
είναι αληθής αφού το M είναι μεγαλύτερο ή ίσο με τη μέγιστη
ρίζα ρ της x2 minus x minus r = 0
παραδειγμα 423 Αποδείξτε (με κατάλληλη χρήση της ανισότητας
Bernoulli ότι η ακολουθία (1+ 12n)n είναι άνω φραγμένη από το2 και στη συνέχεια αποδείξτε ότι η (1+1n)n είναι άνω φραγμένηαπό το 4
Έχουμε
(1+ 1
2n
)n= 1(
2n2n+1
)n =1(
1minus 12n+1
)n le1(
1minus n2n+1
) = 2n+ 1
n+ 1le 2
Από το Παράδειγμα 323 η ακολουθία (1 + 1n)n είναι γνησίωςαύξουσα άρα
(1+ 1
n
)nle(
1+ 1
2n
)2n
=((
1+ 1
2n
)n)2
le 22 = 4
παραδειγμα 424 Αποδείξτε ότι αν an αύξουσα ακολουθία και s =supan n isin N τότε για κάθε ε gt 0 η ακολουθία an βρίσκεταιτελικά στο διάστημα (s minus ε s]Χρησιμοποιούμε την Παρατήρηση 415 το s minus ε δεν είναι άνω
φράγμα της ακολουθίας an άρα υπάρχει n0 isin N ώστε sminus ε lt an0 les Αφού η an είναι αύξουσα για κάθε n ge n0 συμπεραίνουμε ότι
s minus ε lt an0 le an le s δηλαδή το ζητούμενο
παραδειγμα 425 Αποδείξτε ότι η an = (n2 + sin(nπ2))(n + 1) δενείναι άνω φραγμένη
Έχουμε
n2 + sin(nπ2)n+ 1
ge n2 minus 1
n+ 1= nminus 1
η οποία φανερά δεν είναι άνω φραγμένη
Ασκήσεις
ασκηση 421 Να εξετάσετε αν είναι φραγμένες οι παρακάτω ακολουθίες
36 Φραγμένες ακολουθίες
an =5 sin(3n)
4nan =
n+ 1000
n+ 100
an = (minus5)minusn an =2nminus 1
n+ 1
an =n3n
an = nradic
2n + 3n + 5n
an =n+ 5
2nan =
n2 + 2n+ 4
n3 + 2
an =n2 cos(nπ)+n sin(n+ 1)
n2 +n+ 1
an =1radic
n2 + 1+ 1radic
n2 + 2+ + 1radic
n2 +n
an =radicn+ 2minus
radicn+ 1 an =
radicn2 +nminusn
ασκηση 422 Να εξεταστούν ως προς το φράγμα οι ακολουθίες
an =radicn+ aminus
radicn+ b με a b isin R
a1 = 2an+1 =
radican + 2 για n isin N
ασκηση 423 Να εξεταστεί ως προς το φράγμα η ακολουθία an με a1 = 1
και
an+1 =5an + 6
2an + 1
(Υπόδειξη Παρατηρήστε ότι an gt 0 για κάθε n isin N)ασκηση 424 Για κάθε p gt 0 θέτουμε
sn = 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
np
Αποδείξτε ότι για κάθε p gt 1 η ακολουθία sn είναι φραγμένη αποδεικνύο-ντας (με επαγωγή) ότι για κάθε n isin N ισχύει
1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
nple pp minus 1
minus 1
(p minus 1)npminus1
Επιπλέον για κάθε p gt 0 ισχύει
n1minusp le 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
np
Ειδικά για p = 1 αποδείξτε με επαγωγή ότι ισχύει
1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
nge 1
2logn
Συμπεράνετε ότι για 0 lt p le 1 η sN δεν είναι φραγμένη (Υπόδειξη ηπερίπτωση 0 lt p lt 1 είναι εύκολη αν όλα τα κλάσματα του αθροίσματος
αντικατασταθούν από το μικρότερο από αυτά Αν όμως γίνει επαγωγικά
θα χρειαστεί η παρατήρηση ότι (n+ 1)pn1minusp ge npn1minusp = n)
42 Εφαρμογές και παραδείγματα 37
ασκηση 425 Θεωρήστε μια αύξουσα ακολουθία an για την οποία υπάρχειc gt 0 ώστε a2n minus an le cn Αποδείξτε ότι η ακολουθία ann είναι άνωφραγμένη (Υπόδειξη για κάθε ακέραιο k βρείτε πρώτα n ώστε 2nminus1 ltk le 2n Επειδή η an είναι αύξουσα ισχύει ak le a2n Τώρα εφαρμόστε την
υπόθεση)
Κεφάλαιο 5
Σύγκλιση ακολουθιών
51 Μηδενικές ακολουθίες
Για κάθε x isin R κάθε διάστημα της μορφής (a b) ώστε x isin (a b) ο-νομάζεται μια ανοικτή περιοχή του x ή απλά περιοχή του x Σταακόλουθα θα χρησιμοποιήσουμε περιοχές ειδικού τύπου Συγκεκρι-
μένα παίρνουμε ένα θετικό αριθμό ε gt 0 και σχηματίζουμε την πε-
ριοχή (x minus εx + ε) του x Το x για αυτή την περιοχή ονομάζεταικέντρο της περιοχής και το ε ακτίνα της περιοχής Περιοχές τηςμορφής (xminusεx+ε) συμβολίζονται και με (x ε) Φανερά αν x = 0
τότε (0 ε) = (minusε ε) Παρατηρούμε επίσης ότι y isin (x ε) αν καιμόνο αν xminus ε lt y lt x+ ε και ισοδύναμα |y minusx| lt ε Με άλλα λόγια
(x ε) = (x minus εx + ε) = y isin R |y minus x| lt ε
Αν δοθεί ένα x και μια περιοχή του (x ε) λέμε ότι μια α-κολουθία an περιέχεται τελικά σε αυτή την περιοχή αν υπάρχειένα n0 isin N ώστε an isin (x ε) για κάθε n ge n0 Για παράδειγμα
ας πάρουμε x = 0 και an = 1n Βλέπουμε ότι για κάθε ε gt 0 αν
θέλουμε να ισχύει an isin (0 ε) θα πρέπει minusε lt 1n lt ε ισοδύναμαn gt 1ε Άρα αν θέσουμε n0 = [1ε] + 1 isin N αν n ge n0 gt 1ε τότεan = 1n isin (0 ε) Έτσι για κάθε ε gt 0 η ακολουθία an = 1nβρίσκεται τελικά στην περιοχή (0 ε) Σε μια τέτοια περίπτωσηλέμε ότι η ακολουθία an είναι μηδενική ή ότι έχει όριο το μηδέν ήότι συγκλίνει στο μηδέν
ορισμος 511 Λέμε ότι μια ακολουθία an συγκλίνει στο μηδέν ή ότιείναι μηδενική ή ότι έχει όριο το μηδέν αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει
n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει |an| lt ε Σε αυτήτην περίπτωση γράφουμε an rarr 0 ή limnrarrinfin an = 0 ή απλούστερα
liman = 0
40 Σύγκλιση ακολουθιών
παρατηρηση 512 Στον παραπάνω ορισμό είτε γράψουμε |an| lt εείτε γράψουμε |an| le ε το νόημα του ορισμού δεν αλλάζει
bull Αν |an| lt ε τότε προφανώς |an| le ε
bull Αν εφαρμόσουμε τον παραπάνω ορισμό με le αντί για lt καιγια ε2 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
|an| le ε2 και συνεπώς |an| lt ε
παραδειγμα 513 Η ακολουθία an = n sin(πn4)+1n2+1
είναι μηδενική Πράγ-
ματι παρατηρούμε ότι
|an| =∣∣n sin(πn4)+ 1
∣∣n2 + 1
le∣∣n sin(πn4)
∣∣+ 1
n2 + 1le n+ 1
n2 + 1le n+n
n2= 2
n
Έτσι αν ε gt 0 και θέλουμε να ισχύει |an| lt ε αρκεί να απαιτήσουμε2n lt ε ισοδύναμα n gt 2ε Άρα αν θέσουμε n0 = [2ε]+ 1 τότε αν
n ge n0 gt 2ε θα έχουμε |an| le 2n lt ε Συνεπώς η an είναι μηδενική
Παρατηρήστε ότι στο προηγούμενο παράδειγμα μεγαλώσαμε το
κλάσμα αλλά χωρίς να μεταβάλουμε την τάξη του n ούτε στοναριθμητή ούτε στον παρονομαστή Αυτή την τεχνική θα τη χρη-
σιμοποιούμε τακτικά
Ασκήσεις
ασκηση 511 Δείξτε με τη βοήθεια του ορισμού ότι οι παρακάτω ακολου-
θίες είναι μηδενικές
an =1
2n3an =
sinnπ5
n2an =
5+ sin(nπ5)n2 +n+ 1
an =sinn+ cos(3n)
n2an = 1
ns όπου s isin Q+
ασκηση 512 Αποδείξτε με τη βοήθεια του ορισμού ότι οι παρακάτω
ακολουθίες είναι μηδενικές
nminus 1
n2 minus 1
nminus 1
n2 + 1
8n2 minus 1
2n3 + 3
8n2 + 1
2n3 minus 3
sin(radicnπ)+ cos( 4
radicnπ)
n
n116 +n95 +n74 +n53 +n32 + 1
n2 minusn+ 1
ασκηση 513 Αποδείξτε ότι αν μια ακολουθία an είναι φθίνουσα και μη-δενική τότε an ge 0 για κάθε n isin N
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 41
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών
ιδιοτητα 521 Για κάθε ακολουθία an ισχύει
liman = 0 αν και μόνο αν lim |an| = 0
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 και έστω ότι μας δόθηκε ένα
ε gt 0 Τότε επειδή μπορούμε να βρούμε n0 ώστε για κάθε n ge n0
ισχύει |an| lt ε συνεπάγεται ότι∣∣|an|
∣∣ lt ε και συνεπώς lim |an| = 0
Αντίστροφα αν lim |an| = 0 και μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 βρίσκου-
με n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει∣∣|an|
∣∣ lt ε οπότε επειδή∣∣|an|∣∣ = |an| συμπεραίνουμε ότι |an| lt ε και άρα liman = 0
ιδιοτητα 522 Για κάθε ακολουθία an αν liman = 0 τότε η anείναι φραγμένη
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για ε = 1
Οπότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt 1
Δηλαδή ο αριθμός 1 αποτελεί άνω φράγμα για την ακολουθία
|an| αλλά όχι για όλα τα n isin N αλλά μόνο για τα n που είναιμεγαλύτερα ή ίσα με το n0 Θέτουμε τώρα
M = max1 |a1| |a2| |an0minus1|
ώστε να είμαστε σίγουροι ότι
|an| le M
για κάθε n isin N Έτσι η ακολουθία an είναι απολύτως φραγμένηκαι άρα φραγμένη
ιδιοτητα 523 Για κάθε ακολουθία an κάθε ακολουθία bn καικάθε λ micro isin R αν liman = limbn = 0 τότε lim(λan plusmn microbn) = 0
Απόδειξη Υποθέτουμε ότι λ ne 0 ne micro και έστω ότι μας δόθηκεένα ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης στο μηδέν για
τις ακολουθίες an και bn χρησιμοποιώντας για laquoεraquo τα ε2|λ| gt 0
και ε2|micro| gt 0 αντίστοιχα Έτσι βρίσκουμε ένα n1 isin N για την anκαι ένα n2 για την bn ώστε να ισχύουν τα εξής
για κάθε n ge n1 ισχύει |an| ltε
2|λ| (51)
και
για κάθε n ge n2 ισχύει |bn| ltε
2|micro| (52)
Θέτοντας n0 = maxn0 n1 αν n ge n0 θα ισχύουν ταυτόχρονα και
η (51) και η (52) Οπότε για n ge n0 θα έχουμε
|λan plusmn microbn| le |λan| + |microbn| = |λ| |an| + |micro| |bn| lt |λ|ε
2|λ| + |micro|ε
2|micro| = ε
42 Σύγκλιση ακολουθιών
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
ιδιοτητα 524 Για κάθε ακολουθία an και κάθε λ isin R αν liman = 0
τότε lim(λan) = 0
Απόδειξη Άμεσο από την προηγούμενη ιδιότητα για micro = 0
ιδιοτητα 525 Για κάθε ακολουθία an και κάθε ακολουθία bn θέτου-με
xn = maxan bn και yn = minan bnΑν liman = 0 και limbn = 0 τότε limxn = 0 και limyn = 0
Απόδειξη Προκύπτει αμέσως από τις προηγούμενες ιδιότητες
και τις σχέσεις
maxt s = t + s + |t minus s|2
και mint s = t + s minus |t minus s|2
ιδιοτητα 526 Για κάθε ακολουθία an και κάθε ακολουθία bn ανliman = 0 και η bn είναι φραγμένη τότε lim(anbn) = 0
Απόδειξη Έστω ότι μας δόθηκε ένα ε gt 0 και έστω ότι για
τον αριθμό M ισχύει |bn| le M για κάθε n isin N Εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης της an στο 0 για εM gt 0 οπότε θα υπάρχει
ένα n0 στο N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt εM Οπότεαν n ge n0 θα έχουμε
|anbn| = |an| |bn| ltεMM = ε
Συνεπώς lim(anbn) = 0
ιδιοτητα 527 Για κάθε ακολουθία an και για κάθε k isin N αν
limnrarrinfin an = 0 τότε limnrarrinfin anplusmnk = 0
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 Αν για n ge n0 ισχύει |an| lt εεπειδή θα είναι n + k ge n ge n0 θα ισχύει και η |an+k| lt ε Οπότεlimnrarrinfin an+k = 0
Για την limanminusk = 0 απλά θέτουμε n1 = n0+k και αν n ge n1 θα
ισχύει nminusk ge n1minusk ge n0 οπότε |anminusk| lt ε και άρα limnrarrinfin anminusk = 0
Γενικότερα έχουμε την εξής
ιδιοτητα 528 Αν η ακολουθία an είναι μηδενική κάθε υπακολου-θία της είναι μηδενική
Απόδειξη Έστω ότι liman = 0 και έστω ότι η kn είναι μιαγνησίως αύξουσα υπακολουθία φυσικών αριθμών Αν ε gt 0 τότε
υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ε Αλλάαπό την Άσκηση 322 ισχύει kn ge n οπότε αν n ge n0 συνεπάγεται
kn ge kn0 ge n0 οπότε |akn minus ℓ| lt ε
52 Ιδιότητες μηδενικών ακολουθιών 43
ιδιοτητα 529 Για κάθε ακολουθία an και κάθε k isin N αν liman = 0
τότε lim kradic|an| = 0
Απόδειξη Αν μας δοθεί ε gt 0 εφαρμόζουμε τον ορισμό της
σύγκλισης της an για εk Έτσι θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0
θα έχουμε |an| lt εk οπότε∣∣ kradic|an|
∣∣ = kradic|an| lt ε Δηλαδή lim k
radic|an| =
0
ιδιοτητα 5210 (Κριτήριο σύγκρισης) Για κάθε ακολουθία an καικάθε ακολουθία bn αν 0 le an le bn για κάθε n ge n1 και limbn = 0
τότε liman = 0
Απόδειξη Για ε gt 0 έστω n2 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
bn lt ε Θέτουμε n0 = maxn1 n2 οπότε αν n ge n0 θα έχουμε
minusε lt 0 le an le bn lt ε
συνεπώς |an| lt ε Δηλαδή liman = 0
εφαρμογη 5211 Για κάθε λ isin (01) ισχύει λn rarr 0
Απόδειξη Επειδή λ isin (01) θα ισχύει 1λ gt 1 Θέτουμε θ =(1λ) minus 1 gt 0 οπότε 1λ = 1 + θ Με τη βοήθεια της ανισότηταςBernoulli (υποενότητα 111) έχουμε
1
λn= (1+ θ)n ge 1+nθ
και έτσι
0 lt λn le 1
1+nθ
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική άρα και η λn
προταση 5212 (Κριτήριο λόγου) Έστω ότι για μια ακολουθία με
μη μηδενικούς όρους an υπάρχει ένα n0 isin N και ένα 0 le λ lt 1
ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ le λ
Τότε liman = 0
Απόδειξη Αν n ge n0 + 1 θα έχουμε
∣∣∣∣∣an0+1
an0
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+2
an0+1
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+3
an0+2
∣∣∣∣∣ ∣∣∣∣∣ananminus1
∣∣∣∣∣ le λ middot λ middot λ λ (53)
Παρατηρούμε ότι επειδή ο δείκτης n στον αριθμητή του τελευτα-ίου κλάσματος μπορεί να γραφτεί και ως n0 + (n minus n0) στο αρι-στερό σκέλος της ανισότητας το πλήθος των κλασμάτων είναι
44 Σύγκλιση ακολουθιών
nminusn0 Άρα τόσα είναι και τα λ στο δεξιό σκέλος Δηλαδή η (53)μπορεί να γραφτεί ως
∣∣∣∣∣an0+1
an0
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+2
an0+1
∣∣∣∣∣ middot∣∣∣∣∣an0+3
an0+2
∣∣∣∣∣ ∣∣∣∣∣ananminus1
∣∣∣∣∣ le λnminusn0 = λminusn0 middot λn (54)
Όμως στο αριστερό σκέλος της (54) έχουμε διαγραφές κάθε α-
ριθμητής διαγράφεται με τον παρονομαστή του επόμενου κλάσμα-
τος Συνεπώς θα διαγραφούν όλοι οι όροι εκτός από τον παρονο-
μαστή του πρώτου κλάσματος και τον αριθμητή του τελευταίου
Έτσι η (54) γίνεται ∣∣∣∣∣anan0
∣∣∣∣∣ le λminusn0 middot λn
και ισοδύναμα |an| le (λminusn0|an0|)λn για κάθε n ge n0 + 1 Επει-
δή λ isin (01) ισχύει limλn = 0 (Εφαρμογή 5211) οπότε επειδή η
ποσότητα λminusn0|an0| είναι σταθερή (ανεξάρτητη του n) θα ισχύειlim(λminusn0|an0|)λn = 0 Και έτσι liman = 0
παραδειγμα 5213 Ποιο είναι το λάθος στην παρακάτω laquoαπόδει-
ξηraquo
13n rarr 0 διότι
∣∣∣∣∣13n+1
13n
∣∣∣∣∣ =1
3lt 1
για κάθε n isin N
προταση 5214 (Κριτήριο ρίζας) Έστω ότι για μια ακολουθία anυπάρχει n0 isin N ώστε να ισχύει n
radic|an| le ℓ lt 1 για κάθε n ge n0
Τότε liman = 0
Απόδειξη Αυτό είναι φανερό διότι θα ισχύει |an| le ℓn και απότην Εφαρμογή 5211 ισχύει ℓn rarr 0
Ασκήσεις
ασκηση 521 Αποδείξτε ότι η ακολουθία
an = n sin1
n2
είναι μηδενική χρησιμοποιώντας την ανισότητα | sinx| le |x| για κάθεx isin R
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες 45
ασκηση 522 Αποδείξτε ότι η ακολουθία
an =1
2
3
4
5
6middot middot middot 2nminus 1
2n
είναι μηδενική δείχνοντας πρώτα με επαγωγή ότι an lt 1radic
3n
ασκηση 523 Αν liman = 0 δείξτε ότι liman
1+ an= 0
ασκηση 524 Δίνονται οι ακολουθίες an gt 0 και bn gt 0 για τις οποίες
ισχύει liman = limbn = 0 Δείξτε ότι
lima2n + b2
n
an + bn= 0
53 Συγκλίνουσες ακολουθίες
Μια ακολουθία an θα λέγεται συγκλίνουσα με όριο τον αριθμό ℓαν η ακολουθία anminusℓ είναι μηδενική Έτσι προκύπτει ο ακόλουθοςορισμός
ορισμος 531 Λέμε ότι μια ακολουθία an συγκλίνει στον αριθμό ℓή ότι έχει όριο τον αριθμό ℓ ή ότι τείνει στο ℓ αν για κάθε ε gt 0
υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει |an minus ℓ| lt ε
παρατηρηση 532 Παρατηρήστε ότι στον παραπάνω ορισμό είτε
γράψουμε |an minus ℓ| lt ε είτε γράψουμε |an minus ℓ| le ε η ουσία τουορισμού δεν αλλάζει
bull Αν |an minus ℓ| lt ε τότε προφανώς |an minus ℓ| le ε
bull Αν εφαρμόσουμε τον παραπάνω ορισμό με le αντί για lt καιγια ε2 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν n ge n0 να ισχύει
|an minus ℓ| le ε2 και συνεπώς |an minus ℓ| lt ε
παρατηρηση 533 Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή στην ανισότητα
|an minus ℓ| lt ε και προσθέτοντας ℓ ο ορισμός του liman = ℓ λέει ότιγια κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει
ℓ minus ε lt an lt ℓ + ε
ή ισοδύναμα an isin(ℓ ε)Η παρακάτω πρόταση λέει ότι δεν γίνεται μια ακολουθία να
συγκλίνει σε δύο διαφορετικούς αριθμούς
προταση 534 Το όριο κάθε συγκλίνουσας ακολουθίας είναι μονα-
δικό
46 Σύγκλιση ακολουθιών
Απόδειξη Έστω ότι an rarr ℓ1 an rarr ℓ2 και ℓ1 ne ℓ2 Θέτουμε
ε = |ℓ1 minus ℓ2|3 gt 0 οπότε θα υπάρχει n1 isin N ώστε
|an minus ℓ1| lt ε =|ℓ1 minus ℓ2|
3για κάθε n ge n1
και
|an minus ℓ2| lt ε =|ℓ1 minus ℓ2|
3για κάθε n ge n2
Αλλά τότε για κάθε n ge maxn1 n2 θα ισχύει
|ℓ1 minus ℓ2| =∣∣(an minus ℓ2)minus (an minus ℓ1)
∣∣
le |an minus ℓ2| + |an minus ℓ1| lt|ℓ1 minus ℓ2|
3+ |ℓ1 minus ℓ2|
3= 2
3|ℓ1 minus ℓ2|
το οποίο είναι άτοπο
προταση 535 Αν an rarr ℓ και akn υπακολουθία της an τότε akn rarr ℓ
Απόδειξη Αφού αν η an minus ℓ είναι μηδενική είναι μηδενική καιη akn minus ℓ από την Ιδιότητα 528
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών
ιδιοτητα 541 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ lArrrArr lim(minusan) = minusℓ
Απόδειξη Επειδή |anminusℓ| = |(minusan)minus(minusℓ)| όποτε ισχύει |anminusℓ| lt εθα ισχύει και |(minusan)minus (minusℓ)| lt ε
ιδιοτητα 542 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ =rArr lim |an| = |ℓ|
Απόδειξη Επειδή από την τριγωνική ανισότητα ισχύει∣∣|an| minus
|ℓ|∣∣ le |anminusℓ| αν για κάθε n ge n0 ισχύει |anminusℓ| lt ε τότε
∣∣|an|minus|ℓ|∣∣ lt
ε
ιδιοτητα 543 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R ισχύει
liman = ℓ =rArr η an είναι φραγμένη
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης της ακολου-
θίας an για ε = 1 Έτσι θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0
να ισχύει |an minus ℓ| lt 1 Από την τριγωνική ανισότητα θα έχουμε
ότι
|an| minus |ℓ| le∣∣|an| minus |ℓ|
∣∣ le |an minus ℓ| lt 1
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 47
Συνεπώς για κάθε n ge n0 θα ισχύει |an| le 1+ |ℓ| Θέτουμε τώρα
M = max|a1| |a2| |an0minus1|1+ |ℓ|
οπότε |an| le M για κάθε n isin N
ιδιοτητα 544 Για κάθε ακολουθία an και ℓ isin R 0 ισχύει
liman = ℓ =rArrυπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0
τα an και ℓ είναι ομόσημοι
Απόδειξη Έστω ότι ℓ gt 0 Αφού an rarr ℓ μπορούμε να εφαρ-μόσουμε τον ορισμό της σύγκλισης για οποιοδήποτε ε gt 0 Εφαρ-
μόζουμε λοιπόν τον ορισμό για ε = ℓ2 gt 0 Έτσι θα υπάρχει ένα
n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ℓ2 Ανοίγονταςτην απόλυτη τιμή προκύπτει ότι minusℓ2 lt an minus ℓ οπότε ℓ2 lt anΔηλαδή για κάθε n ge n0 οι όροι της ακολουθίας είναι θετικοί
Αν τώρα ℓ lt 0 από την Ιδιότητα 541 θα ισχύει ότι minusan rarrminusℓ gt 0 οπότε από το προηγούμενο θα υπάρχει n0 isin N ώστε αν
n ge n0 η minusan θα είναι θετική οπότε η an θα είναι αρνητική
ιδιοτητα 545 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα και λ micro isin R Τότε
lim(λan plusmn microbn) = λℓ1 plusmn microℓ2
Απόδειξη Έστω ότι μας δόθηκε ένα ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον
ορισμό της σύγκλισης των ακολουθιών an και bn για ε2(1 + |λ|)και ε2(1+ |micro|) αντίστοιχα
bull θα υπάρχει ένα n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να ισχύει
|an minus ℓ1| ltε
2(1+ |λ|)
bull θα υπάρχει ένα n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει
|bn minus ℓ2| ltε
2(1+ |micro|)
Οπότε θέτοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0 θα ισχύει
|(λan plusmn microbn)minus (λℓ1 plusmn microℓ2)| = |λ(an minus ℓ1)plusmn micro(bn minus ℓ2)|le |λ| |an minus ℓ1| + |micro| |bn minus ℓ2|
lt |λ| ε2(1+ |λ|) + |micro|
ε2(1+ |micro|)
le ε2
|λ|1+ |λ| +
ε2
|micro|1+ |micro|
le ε2middot 1+ ε
2middot 1 = ε
48 Σύγκλιση ακολουθιών
ιδιοτητα 546 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Θέτουμε
xn = maxan bn και yn = minan bn
Τότε limxn = maxℓ1 ℓ2 και limyn = minℓ1 ℓ2Απόδειξη Όπως και στην αντίστοιχη ιδιότητα για τις μηδενι-
κές ακολουθίες η απόδειξη είναι άμεση από τις σχέσεις
maxt s = t + s + |t minus s|2
και mint s = t + s minus |t minus s|2
ιδιοτητα 547 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Τότε
lim(anbn) = ℓ1ℓ2
Αν επιπλέον υποθέσουμε ότι ℓ2 ne 0 τότε υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει bn ne 0 και
limanbn
= ℓ1
ℓ2
Απόδειξη Παρατηρούμε πρώτα ότι
|anbn minus ℓ1ℓ2| =∣∣(anbn minus bnℓ1)+ (bnℓ1 minus ℓ1ℓ2)
∣∣ (55)
=∣∣bn(an minus ℓ1)+ ℓ1(bn minus ℓ2)
∣∣ (56)
le |bn| |an minus ℓ1| + |ℓ1||bn minus ℓ2| (57)
Αφού η bn συγκλίνει από την Ιδιότητα 543 θα είναι και φραγ-μένη Άρα θα υπάρχει ένας αριθμός M gt 0 ώστε για κάθε n isin Nνα ισχύει |bn| le M Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης γιατην an για την ποσότητα ε2M θα υπάρχει n1 isin N ώστε για
κάθε n ge n1 να ισχύει |an minus ℓ1| lt ε2M Ομοίως εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης για την bn για την ποσότητα ε2(1+ |ℓ1|)θα υπάρχει n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει
|bn minus ℓ2| ltε
2(1+ |ℓ1|)
Θέτοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0 τότε συνεχίζοντας από
την (57) θα έχουμε
|anbn minus ℓ1ℓ2| le |bn| |an minus ℓ1| + |ℓ1||bn minus ℓ2|lt M
ε2M
+ |ℓ1|ε
2(1+ |ℓ1|)
le ε2+ ε
2
|ℓ1|1+ |ℓ1|
lt ε
54 Ιδιότητες συγκλινουσών ακολουθιών 49
Συνεχίζουμε την απόδειξη για τον λόγο ακολουθιών Λόγω του
προηγουμένου και επειδή anbn = an middot(1bn) αρκεί να αποδείξουμετο ζητούμενο για την ακολουθία 1bnΕφαρμόζοντας τον ορισμό της σύγκλισης της bn για την πο-
σότητα |ℓ2|2 και χρησιμοποιώντας την τριγωνική ανισότητα υ-πάρχει ένα n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να ισχύει
|ℓ2| minus |bn| le∣∣|ℓ2| minus |bn|
∣∣ le |ℓ2 minus bn| = |bn minus ℓ2| lt|ℓ2|
2
Έτσι για κάθε n ge n1 θα έχουμε
|ℓ2| minus |bn| lt|ℓ2|
2
και συνεπώς
|bn| gt|ℓ2|
2
Οπότε από τη μια μεριά έχουμε ότι για n ge n1 ισχύει bn ne 0 και
άρα ορίζεται το πηλίκο 1bn και από την άλλη μεριά∣∣∣∣
1
bnminus 1
ℓ2
∣∣∣∣ =|bn minus ℓ2||bn| |ℓ2|
lt|bn minus ℓ2||ℓ2|
2|ℓ2|
= 2
|ℓ2|2|bn minus ℓ2|
Εφαρμόζοντας τον ορισμό της σύγκλισης της bn ξανά για τηνποσότητα ε|ℓ2|22 θα υπάρχει n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να
ισχύει |bn minus ℓ2| lt ε|ℓ2|22 Επιλέγοντας n0 = maxn1 n2 αν n ge n0
θα ισχύουν μαζί όλα τα παραπάνω και άρα θα έχουμε
∣∣∣∣1
bnminus 1
ℓ2
∣∣∣∣ le2
|ℓ2|2|bn minus ℓ2| lt
2
|ℓ2|2ε|ℓ2|22 = ε
ιδιοτητα 548 Για κάθε ακολουθία an ge 0 και k isin N ισχύει
liman = ℓ =rArr limakn = ℓk
Απόδειξη Έστω ότι μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 Αφού η an συ-γκλίνει θα είναι και φραγμένη και άρα θα υπάρχει αριθμός M gt 0
ώστε για κάθε n isin N να ισχύει |an| leM Έτσι θα ισχύει και |ℓ| leM(γιατί) Οπότε
|akn minus ℓk| = |an minus ℓ| |akminus1n + akminus2
n ℓ + akminus3n ℓ2 + + ℓkminus1|
le |an minus ℓ|(|akminus1n | + |akminus2
n ℓ| + |akminus3n ℓ2| + + |ℓkminus1|
)
le |an minus ℓ| (Mk +Mk +Mk + +Mk︸ ︷︷ ︸
kminusόροι
)
le (kMk)|an minus ℓ| (58)
50 Σύγκλιση ακολουθιών
Οπότε εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για την ακολουθία
an για την ποσότητα εkMk και βρίσκουμε ένα n0 isin N ώστε γιακάθε n ge n0 να ισχύει |anminusℓ| lt εkMk Έτσι συνεχίζοντας από την
(58) θα έχουμε ότι για κάθε n ge n0 ισχύει
|akn minus ℓk| le (kMk)|an minus ℓ| lt (kMk)εkMk = ε
ιδιοτητα 549 Για κάθε ακολουθία an ge 0 και k isin N ισχύει
liman = ℓ =rArr lim kradican =
kradicℓ
Απόδειξη Έστω ότι μας έχει δοθεί ένα ε gt 0 Αν ℓ = 0 τότε
εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης της an για το εk οπότεβρίσκουμε ένα n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an| lt εkΟπότε | kradican| lt εΑν ℓ gt 0 τότε παρατηρούμε ότι
∣∣∣ kradican minus
kradicℓ∣∣∣ = |an minus ℓ|
akminus1n + akminus2
n ℓ + + ℓkminus1le 1
ℓkminus1|an minus ℓ|
Έτσι εφαρμόζουμε τον ορισμό σύγκλισης της an για την ποσότη-τα εℓkminus1 Βρίσκουμε λοιπόν n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
έχουμε ∣∣∣ kradican minus
kradicℓ∣∣∣ le 1
ℓkminus1|an minus ℓ| lt
1
ℓkminus1εℓkminus1 = ε
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
ιδιοτητα 5410 Έστω ότι οι ακολουθίες an και bn συγκλίνουν σταℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα και επιπλέον υπάρχει n1 isin N ώστε για κάθεn ge n1 να ισχύει an le bn Τότε ℓ1 le ℓ2
Απόδειξη Αν δεν ισχύει τότε ℓ2 lt ℓ1 οπότε η ακολουθία bn minusan ge 0 δεν είναι ποτέ ομόσημη με το όριό της ℓ2 minus ℓ1 lt 0 αντι-
φάσκοντας με την Ιδιότητα 543
προταση 5411 (Ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες) Έστω ότι οι ακολου-
θίες an bn και cn ικανοποιούν την ανισότητα
an le bn le cn
και ότι liman = lim cn = ℓ Τότε αναγκαστικά limbn = ℓΑπόδειξη Από την an le bn le cn συμπεραίνουμε ότι 0 le bnminusan le
cn minus an Η cn minus an είναι συγκλίνουσα με όριο το μηδέν Άρα και ηbn minus an είναι συγκλίνουσα με όριο το μηδέν Συνεπώς η bn είναισυγκλίνουσα ως άθροισμα συγκλινουσών (bn = (bn minus an)+ an) καιlimbn = lim(bn minus an)+ liman = 0+ ℓ = ℓ
55 Κριτήρια σύγκλισης 51
προταση 5412 (Οριακό κριτήριο λόγου) Αν για μια ακολουθία anμε μη μηδενικούς όρους ισχύει lim |an+1an| lt 1 τότε liman = 0
Απόδειξη Έστω ότι lim |an+1an| = ℓ isin (01) Εφαρμόζουμε τονορισμό της σύγκλισης για την ποσότητα (1 minus ℓ)2 gt 0 Τότε θα
υπάρχει ένα n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει∣∣|an+1an| minus
ℓ∣∣ lt (1minus ℓ)2 Αλλά τότε
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣minus ℓ lt1minus ℓ
2
από όπου συνεπάγεται ότι
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt ℓ +1minus ℓ
2= 1+ ℓ
2lt 1
Δηλαδή για κάθε n ge n0 έχουμε ότι |an+1an| lt (1+ ℓ)2 lt 1 Αυτό
και η Πρόταση 5212 συνεπάγονται ότι an rarr 0
55 Κριτήρια σύγκλισης
Ένα πολύ χρήσιμο κριτήριο αφορά τις ακολουθίες που είναι μο-
νότονες και φραγμένες
προταση 551 Αν η ακολουθία an είναι αύξουσα και άνω φραγ-μένη τότε είναι και συγκλίνουσα και μάλιστα an rarr supnisinN an Ο-μοίως αν μια ακολουθία bn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένητότε είναι και συγκλίνουσα και μάλιστα bn rarr infnisinN bn
Απόδειξη (Για τις ποσότητες supan και infan δείτε τον Ορι-σμό 414) Ας υποθέσουμε ότι η an είναι αύξουσα και άνω φραγ-μένη Θέτουμε s = supnisinN an Θα δείξουμε ότι an rarr s Αφού τοs είναι το ελάχιστο άνω φράγμα της an συμπεραίνουμε ότι γιακάθε ε gt 0 το s minus ε δεν είναι άνω φράγμα της an Άρα υπάρχειn0 isin N ώστε sminusε lt an0 Επειδή η an είναι αύξουσα για κάθε n ge n0
θα ισχύει an0 le an οπότε s minus ε lt an Αλλά φανερά an le s lt s + εαφού το s είναι το άνω πέρας των όρων της Έτσι καταλήξαμεστο ότι για κάθε n ge n0 ισχύει
s minus ε lt an lt s + ε
δηλαδή |an minus s| lt ε Άρα an rarr sΥποθέτουμε τώρα ότι η bn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη
Εργαζόμαστε ομοίως θέτουμε i = infnisinN an Αφού το i είναι τομέγιστο κάτω φράγμα της an για κάθε ε gt 0 το i + ε δεν είναικάτω φράγμα της a minus n άρα υπάρχει n0 isin N ώστε bn0 lt i + εΕπειδή η bn είναι φθίνουσα για κάθε n ge n0 θα ισχύει bn le bn0
52 Σύγκλιση ακολουθιών
οπότε bn lt i+ ε Αλλά φανερά iminus ε lt i le bn Έτσι καταλήξαμε στοότι για κάθε n ge n0 ισχύει
iminus ε lt bn lt i+ ε
δηλαδή |bn minus i| lt ε Άρα bn rarr i
Μια από τις σημαντικότερες εφαρμογές της παραπάνω πρότα-
σης είναι το ακόλουθο
πορισμα 552 Η ακολουθία
(1+ 1
n
)n
είναι συγκλίνουσα
Απόδειξη Η απόδειξη είναι άμεση από το γεγονός ότι η ακολου-
θία αυτή είναι αύξουσα και άνω φραγμένη (Παραδείγματα 323
και 423)
Το όριο της παραπάνω ακολουθίας δεν είναι 1 διότι η ακο-
λουθία
xn =(
1+ 1
n
)n
είναι γνησίως αύξουσα οπότε
limxn = supxn ge x1 = 2
Το όριο αυτό έχει εξέχουσα σημασία για τα Μαθηματικά (μαζί
με τους αριθμούς 0 1 π και τη μιγαδική μονάδα i) Ονομάζεταιαριθμός του Euler και συμβολίζεται με e Ο αριθμός αυτός είναιπερίπου
e = 271828 18284 59045 23536 02874 71352 66249 77572 47093 69995
Ο αριθμός e (όπως και ο π ) είναι άρρητος και υπερβατικός δηλα-δή δεν είναι ρίζα κανενός πολυωνύμου με ακέραιους συντελεστές
(οradic
2 είναι άρρητος αλλά δεν είναι υπερβατικός αφού είναι ρίζα
του πολυωνύμου με ακέραιους συντελεστές x2minus2) Η απόδειξη της
υπερβατικότητας του e δεν είναι στους σκοπούς του παρόντος(δείτε στο [14]) Το ότι είναι όμως άρρητος θα το αποδειξουμε
στην Ενότητα 58
πορισμα 553 Για κάθε x isin R η ακολουθία
xn =(
1+ xn
)n
είναι συγκλίνουσα
55 Κριτήρια σύγκλισης 53
Θα αναβάλουμε την απόδειξη αυτού του πορίσματος μέχρι την
Ενότητα 57 όπου θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το όριο για να ο-
ρίσουμε την εκθετική συνάρτηση
θεωρημα 551 (Bolzano-Weierstraszlig) Κάθε φραγμένη ακολουθία έχει
συγκλίνουσα υπακολουθία
Απόδειξη Κάθε ακολουθία έχει μια μονότονη υπακολουθία σύμ-
φωνα με την Πρόταση 313 και επειδή η ακολουθία είναι φραγ-
μένη είναι φραγμένη και αυτή η μονότονη υπακολουθία της Άρα
από το προηγούμενο θεώρημα συγκλίνει
Όταν μια ακολουθία an συγκλίνει σε έναν αριθμό ℓ τότε μετάαπό κάποιο δείκτη οι όροι της είναι laquoκοντάraquo στον αριθμό ℓ Συ-νεπώς είναι και μεταξύ τους laquoκοντάraquo Αυτή η τελευταία ιδιότητα
ονομάζεται ιδιότητα Cauchy
ορισμος 554 Μια ακολουθία an ονομάζεται ακολουθία Cauchy ή
βασική ακολουθία αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για
κάθε n m ge n0 να ισχύει |an minus am| lt εΤο παρακάτω θεώρημα μας δίνει ένα ακόμα κριτήριο σύγκλι-
σης
θεωρημα 555 Μια ακολουθία είναι συγκλίνουσα στο R αν και
μόνο αν είναι ακολουθία Cauchy
Απόδειξη Αν υποθέσουμε ότι an rarr ℓ και ε gt 0 εφαρμόζουμε τον
ορισμό της σύγλισης όχι για το ε αλλά για το ε2 Έτσι υπάρχειn0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει |an minus ℓ| lt ε2 Άρα ανn m ge n0 τότε ισχύει και η |an minus ℓ| lt ε2 και η |am minus ℓ| lt ε2Συνεπώς
|an minus am| =∣∣(an minus ℓ)minus (am minus ℓ)
∣∣ le |an minus ℓ| + |am minus ℓ| ltε2+ ε
2= ε
Αντίστροφα τώρα ας υποθέσουμε ότι η ακολουθία an είναι α-κολουθία Cauchy Θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το Θεώρημα 551
οπότε αποδεικνύουμε πρώτα ότι η an είναι φραγμένη εφαρμόζου-με τον ορισμό της ιδιότητας Cauchy για ε = 1 gt 0 Έτσι υπάρχει
n0 isin N ώστε για κάθε n m ge n0 ισχύει |an minus am| lt 1 Άρα αυτό
ισχύει και για m = n0 Συνεπώς
|an| minus |an0| le |an minus an0| lt 1
και άρα |an| le 1+ |an0| για κάθε n ge n0 Έτσι
|an| le max|a1| |a2| |an0minus1|1+ |an0|
για κάθε n isin N δηλαδή η an είναι φραγμένη
54 Σύγκλιση ακολουθιών
Από το Θεώρημα Bolzano-Weierstraszlig λοιπόν η an έχει μια συ-γκλίνουσα υπακολουθία Έστω ότι αυτή είναι η akn όπου kn γνη-σίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών Ας υποθέσουμε ότι
akn rarr ℓ Θα δείξουμε ότι an rarr ℓ ολοκληρώνοντας την απόδειξηΈστω ότι ε gt 0 Εφαρμόζουμε τον ορισμό της ιδιότητας Cauchy
για το ε2 gt 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n m ge n0 να
ισχύει |an minus am| lt ε2 Αλλά τότε επειδή km ge m ge n0 (από την
Άσκηση 322) ισχύει
|an minus akm| ltε2για κάθε nm ge n0 (59)
Τώρα εφαρμόζουμε τον ορισμό σύγκλισης της akn στο ℓ πάλι γιατο ε2 Άρα υπάρχει n1 isin N ώστε
για κάθε m ge n1 να ισχύει |akm minus ℓ| ltε2 (510)
Έτσι αν n ge n0 και m = maxn0 n1 θα ισχύει και η (59) και η(510) Άρα
|an minus ℓ| =∣∣(an minus akm)+ (akm minus ℓ)
∣∣
le∣∣an minus akm
∣∣+∣∣akm minus ℓ
∣∣ lt ε2+ ε
2= ε
Ένα άλλο κριτήριο που συχνά είναι χρήσιμη η άρνησή του
είναι το ακόλουθο
προταση 556 Μια ακολουθία an συγκλίνει στο ℓ αν και μόνο ανκάθε υπακολουθία της συγκλίνει και αυτή στο ℓ
Απόδειξη Το ευθύ έχει αποδειχθεί στην Πρόταση 535 Το α-
ντίστροφο είναι τετριμμένο αφού η ίδια η an είναι υπακολουθίατου εαυτού της
Η άρνηση της παραπάνω πρότασης μας δίνει ένα κριτήριο
μη σύγκλισης Αν μια ακολουθία έχει δυο υπακολουθίες που συ-
γκλίνουν σε διαφορετικούς αριθμούς τότε η ακολουθία δεν συ-
γκλίνει Για παράδειγμα η an = (minus1)n δεν συγκλίνει διότι η υ-πακολουθία της a2n = (minus1)2n = 1 συγκλίνει στο 1 ενώ η υπα-
κολουθία της a2nminus1 = (minus1)2nminus1 = minus1 συγκλίνει στο minus1 Ομοίως
η ακολουθία xn = sin(7nπ8) δεν συγκλίνει Η υπακολουθία τηςx16n = sin(7(2nπ)) = 0 συγκλίνει στο μηδέν Ενώ η υπακολουθία
x16n+4 = sin
(14nπ + 7π
2
)= sin
(14nπ + 3π + π
2
)= minus1
συγκλίνει στο minus1
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin 55
56 Ακολουθίες με όριο το +infin ή minusinfin
ορισμος 561 Για μια ακολουθία an λέμε ότι αποκλίνει στο +infin ήότι τείνει στο +infin όταν για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin Nώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an gt M Γράφουμε limnrarrinfin an = +infinή liman = +infin ή an rarr +infin
Συχνά αντί για +infin γράφουμε απλά infin
ορισμος 562 Για μια ακολουθία an λέμε ότι αποκλίνει στο minusinfin ήότι τείνει στο minusinfin όταν για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin Nώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an lt minusM Γράφουμε limnrarrinfin an = minusinfinή liman = minusinfin ή an rarr minusinfin
παρατηρηση 563 Πολλές φορές λέγεται καταχρηστικά ότι η α-
κολουθία laquoσυγκλίνει στο +infinraquo αντί laquoαποκλίνει στο +infinraquo Ομοίωςλέγεται καταχρηστικά ότι η ακολουθία laquoσυγκλίνει στο minusinfinraquo αντίlaquoαποκλίνει στο minusinfinraquoπαραδειγμα 564 Η ακολουθία an = n2 αποκλίνει στο +infin διότιαν μας δοθεί ένα M gt 0 θα θέλουμε να ισχύει n2 gt M ισοδύναμα
n gtradicM Οπότε αν θέσουμε n0 = [
radicM]+ 1 τότε για κάθε n ge n0 θα
ισχύει n ge n0 = [radicM]+ 1 gt
radicM οπότε n2 gt M
ιδιοτητα 565 an rarr +infin αν και μόνο αν υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει an gt 0 και 1an rarr 0
Ομοίως an rarr minusinfin αν και μόνο αν υπάρχει n1 isin N ώστε γιακάθε n ge n1 ισχύει an lt 0 και 1an rarr 0
Απόδειξη Έστω ότι ε gt 0 και an rarr +infin Αν εφαρμόσουμε τονορισμό για M = 1ε gt 0 τότε θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει an gt 1ε gt 0 Από αυτό συμπεραίνουμε ότι an gt 0
και ότι |1an| = 1an lt ε δηλαδή 1an rarr 0
Αντίστροφα έστω ότι υπάρχει n1 isin N ώστε για κάθε n ge n1 να
ισχύει an gt 0 και 1an rarr 0 Έστω ότι M gt 0 Θέτουμε ε = 1M gt 0
και εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης 1an rarr 0 θα υπάρχει
n2 isin N ώστε για κάθε n ge n2 να ισχύει |1an| lt ε = 1M οπότεισοδύναμα |an| gt M Θέτουμε n0 = maxn1 n2 οπότε για κάθεn ge n0 ισχύει an = |an| gt M δηλαδή an rarr +infinΓια την περίπτωση an rarr minusinfin εργαζόμαστε ανάλογα
ιδιοτητα 566 (α) Αν an ge bn και limbn = +infin τότε liman = +infin(β) Αν an le bn και limbn = minusinfin τότε liman = minusinfinΑπόδειξη Αφού limbn = +infin θα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει bn gt 0 (Ιδιότητα 565) άρα και an gt 0 Αλλά τώρα
0 lt 1an lt 1bn rarr 0 Συνεπώς ισχύει 0 lt 1an rarr 0 (Ιδιότητα 5210)
και άρα an rarr +infinΕργαζόμαστε ομοίως για το (β)
56 Σύγκλιση ακολουθιών
57 Η εκθετική συνάρτηση
Σε αυτή την ενότητα θα θεμελιώσουμε την εκθετική συνάρτηση ax
για a gt 0 και x isin R και θα αποδείξουμε βασικές ιδιότητες
θεωρημα 571 Η ακολουθία
xn =(
1+ xn
)n
είναι γνησίως αύξουσα για κάθε x isin R 0 και για κάθε n gt minusx(άρα για κάθε n isin N αν x gt minus1) Επιπλέον είναι και φραγμένη
για κάθε x isin R Κατά συνέπεια η xn είναι μια συγκλίνουσα ακο-λουθία και ορίζουμε τη συνάρτηση
exp(x) = limnrarrinfin
(1+ x
n
)n
την οποία ονομάζουμε εκθετική συνάρτηση
Απόδειξη Αν n gt minusx τότε οι ποσότητες 1 + xn και 1 + x(n + 1)είναι θετικές (αν x ge 0 είναι προφανές και αν x lt 0 τότε x(n+1) gtxn gt minus1) Συνεπώς αρκεί να αποδείξουμε ότι
(1+ xn
)n(1+ x(n+ 1)
)n le 1+ xn+ 1
Αλλά μεταφέροντας τον αριθμητή του αριστερού κλάσματος στον
παρονομαστή και εφαρμόζοντας την ανισότητα Bernoulli έχουμε
(1+ xn
)n(1+ x(n+ 1)
)n =1(
n2+n+nxn2+n+nx+x
)n =1(
1minus x(n+1)(n+x)
)n le1
1minus nx(n+1)(n+x)
Εύκολα ελέγχουμε ότι η τελευταία ποσότητα είναι μικρότερη της
ζητούμενης 1+ x(n+ 1) αν και μόνο αν
1 le 1+ xn+ 1
minus nx(n+ 1)(n+ x) minus
nx2
(n+ 1)2(n+ x)
Απαλείφοντας τη μονάδα και παραγοντοποιώντας στα δεξιά η
τελευταία είναι ισοδύναμη με την
0 le x2
(n+ 1)21
n+ x
η οποία είναι αληθής αφού n gt minusx Η προηγούμενη ανισότηταείναι γνήσια εκτός αν x = 0 άρα η xn είναι γνησίως αύξουσα γιακάθε n gt minusx
57 Η εκθετική συνάρτηση 57
Για το φράγμα τώρα θέτουμε k0 = [|x|] + 1 isin N Επειδή η
xn είναι αύξουσα και η (1 + 1n)n είναι αύξουσα με όριο το e(Πόρισμα 552) θα έχουμε
|xn| le(
1+ |x|n
)nle(
1+ k0
n
)nle(
1+ k0
k0n
)k0n
=((
1+ 1
n
)n)k0
le ek0
δηλαδή η xn είναι φραγμένη
Στη συνέχεια θα laquoταυτοποιήσουμεraquo τη συνάρτηση exp(x) (θαπροσπαθήσουμε να την κατανοήσουμε) Θα χρειαστούμε το α-
κόλουθο λήμμα
λημμα 571 Αν η ακολουθία bn έχει την ιδιότητα limnbn = 0 τότε
lim(1 + bn)n = 1 Αν επιπλέον liman = 0 και το όριο lim(1 + an)nυπάρχει στο R τότε lim(1+ an + bn)n = lim(1+ an)nΑπόδειξη Από την ταυτότητα διαφοράς δυνάμεων και την
τριγωνική ανισότητα έχουμε ότι
∣∣(1+ bn)n minus 1∣∣ = |bn| |(1+ bn)nminus1 + (1+ bn)nminus2 + + (1+ bn)+ 1|le |bn|
((1+ |bn|)nminus1 + (1+ |bn|)nminus2 + + (1+ |bn|)+ 1
)
le |bn|n(1+ |bn|)nminus1
Αλλά αφού nbn rarr 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει |nbn| lt 1 δηλαδή |bn| lt 1n Συνεχίζοντας τις προηγούμενεςανισότητες για n ge n0 συμπεραίνουμε ότι
∣∣(1+ bn)n minus 1∣∣ le |nbn|
(1+ 1
n
)nminus1
rarr 0 middot e = 0
Για το δεύτερο ισχυρισμό
|(1+ an + bn)n minus (1+ an)n| = (1+ an)n∣∣∣∣∣(
1+ bn1+ an
)nminus 1
∣∣∣∣∣
Αλλά η ακολουθία cn = bn(1+an) έχει την ιδιότητα ncn rarr 0 Έτσι
από το προηγούμενο σκέλος της απόδειξης
lim
∣∣∣∣∣(
1+ bn1+ an
)nminus 1
∣∣∣∣∣ = 0
Οπότε lim((1+an+bn)nminus(1+an)n) = 0 και επειδή το όριο lim(1+an)nυπάρχει από την υπόθεση υπάρχει και το lim(1 + an + bn)n καιισχύει lim(1+ an + bn)n = lim(1+ an)n
58 Σύγκλιση ακολουθιών
προταση 572 Η συνάρτηση exp έχει τις ιδιότητες
(i) exp(x) exp(y) = exp(x +y) για κάθε x y isin R
(ii) exp(x) gt 0 για κάθε x isin R exp(0) = 1 και exp(minusx) = 1
exp(x)
(iii) exp(k) = ek για κάθε k isin Z όπου e ο αριθμός Euler
(iv) (exp(1k))k = e
Απόδειξη Για το (i) έχουμε
exp(x) exp(y) = lim
((1+ x
n
)n (1+ y
n
)n)
= lim
(1+ x +y
n+ xyn2
)n
Αλλά η (x +y)n είναι μηδενική το όριο (1+ (x +y)n)n υπάρχεικαι η bn = xyn2 έχει την ιδιότητα nbn rarr 0 Συνεπώς από το
προηγούμενο λήμμα το παραπάνω όριο ισούται με το
lim
(1+ x +y
n
)n= exp(x +y)
Για το (ii) αν x ge 0 τότε
exp(x) = lim
(1+ x
n
)nge lim
(1+nx
n
)= 1+ x ge 1
Επίσης
exp(minusx) exp(x) = exp(minusx + x) = exp(0) = lim
(1+ 0
n
)n= 1
Συνεπώς exp(minusx) = 1 exp(x) και αν x lt 0 τότε exp(x) = 1 exp(minusx) gt0
Για το (iii) επειδή exp(minusk) = 1 exp(k) αρκεί να αποδείξουμε τοζητούμενο για k isin N Αλλά
exp(2) = exp(1+ 1) = exp(1) exp(1) = e middot e = e2
Η απόδειξη ολοκληρώνεται με επαγωγή στο kΓια το (iv) με επαγωγή ισχύει
exp(1k)k = exp
(1
k
)middot exp
(1
k
)middot middot middotexp
(1
k
)
= exp
(1
k+ 1
k+ + 1
k
)= exp(1)
= e
Παρατηρήστε ότι το (iv) παραπάνω μας λέει ότι ο αριθμός eέχει k-ρίζα για κάθε k isin N Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να
ορίσουμε το er για κάθε r isin Q
57 Η εκθετική συνάρτηση 59
ορισμος 573 Για κάθε r isin Q με r = mn με m isin Z και n isin N
ορίζουμε την ποσότητα er να είναι η (e1n)m η οποία είναι πραγ-ματικός αριθμός σύμφωνα με τα προηγούμενα
Είναι λοιπόν φυσιολογικό να δώσουμε τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 574 Για κάθε x isin R ορίζουμε την ποσότητα ex να είναιο πραγματικός αριθμός
exp(x) = lim
(1+ x
n
)n
Σύμφωνα με την Πρόταση 572 η ex έχει όλες τις αναμενόμενεςιδιότητες των δυνάμεων όχι μόνο για ακέραιους εκθέτες αλλά για
πραγματικούς εκθέτες
Στο υπόλοιπο αυτής της ενότητας θα δούμε μερικές ακόμα ιδι-
ότητες της ex και θα ορίσουμε τη γενική εκθετική συνάρτηση ax
με a gt 0 και x isin R και την έννοια του λογαρίθμου
571 Μελέτη της εκθετικής συνάρτησης
Σε αυτή την υποενότητα θα θεωρήσουμε γνωστή την έννοια της
συνέχειας συνάρτησης το ότι η αντίστροφη συνεχούς είναι συνε-
χής και το θεώρημα ενδιάμεσης τιμής
προταση 575 Η ex είναι συνεχής σε κάθε σημείο του R
Απόδειξη Φανερά
limxrarrx0
ex = limxrarrx0
(exminusx0ex0) = ex0 limxminusx0rarr0
exminusx0
Άρα αρκεί να αποδείξουμε ότι limtrarr0 et = 1 Επειδή
|et minus 1| = limnrarrinfin
∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus 1
∣∣∣∣
για κάθε ε gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
|et minus 1| le ε2+∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus 1
∣∣∣∣
le ε2+ tn
∣∣∣∣∣(
1+ tn
)nminus1
+(
1+ tn
)nminus2
+ +(
1+ tn
)+ 1
∣∣∣∣∣
le ε2+ tn
((1+ |t|
n
)nminus1
+(
1+ |t|n
)nminus2
+ +(
1+ |t|n
)+ 1
)
le ε2+ t
(1+ |t|
n
)nminus1
Άρα αν υποθέσουμε ότι |t| lt 1 θα ισχύει
|et minus 1| le ε2+ t
(1+ 1
n
)nminus1
le ε2+ te
60 Σύγκλιση ακολουθιών
Συνεπώς αν θέσουμε δ = min1 ε2e αν 0 lt t lt δ θα συμπεράνουμεότι |et minus 1| lt ε δηλαδή το ζητούμενο
προταση 576 Η ex είναι γνησίως αύξουσα και επί του (0infin)Απόδειξη Αν x lt y τότε ey = exeyminusx Άρα αρκεί να δείξουμε
ότι eyminusx gt 1 Αλλά
eyminusx = limnrarrinfin
(1+ y minus x
n
)nge 1+y minus x gt 1
από την ανισότητα Bernoulli
Από το θεώρημα ενδιάμεσης τιμής και τη συνέχεια τα ex αρκείνα αποδείξουμε ότι η ex παίρνει οσοδήποτε μεγάλες και οσοδήπο-τε μικρές θετικές τιμές Αυτό προκύπτει αμέσως η ex παίρνειοσοδήποτε μεγάλες τιμές αφού
ex = limnrarrinfin
(1+ x
n
)nge 1+ x
για κάθε x isin R Επίσης παίρνει οσοδήποτε μικρές θετικές τιμές
αφού eminusx = 1ex και από το προηγούμενο η ex μπορεί να πάρειοσοδήποτε μεγάλες τιμές
Έτσι η εκθετική συνάρτηση ex R ֏ (0+infin) είναι 1-1 (αφο-ύ είναι γνησίως αύξουσα) και επί και συνεπώς αντιστρέφεται
Η αντίστροφή της ονομάζεται λογάριθμος και συμβολίζεται με
log(x) (0+infin) ֏ R Φανερά θα ισχύει elogx = x για κάθε x gt 0 και
log(ex) = x για κάθε x isin R Η log(x) ως αντίστροφη της εκθετικήςείναι και αυτή γνησίως αύξουσα συνεχής και επί του R
Επίσης σύμφωνα με τα προηγούμενα εύκολα βλέπουμε ότι ι-
σχύουν οι ανισότητες
προταση 577 Ισχύουν οι ανισότητες
ex ge 1+ x για κάθε x isin R και ex le 1
1minus x για κάθε x lt 1
Επίσης ισχύουν οι
1minus 1
xlt logx le x minus 1 για κάθε x gt 0
Απόδειξη Η ex ge 1+ x είναι άμεση από τον ορισμό της ex καιτην ανισότητα Bernoulli Άρα eminusx ge 1 + (minusx) συνεπώς αν x lt 1
παίρνουμε ότι ex ge 1(1minus x)Για τις ανισότητες του λογαρίθμου επειδή ex ge 1 + x για κάθε
x isin R συνεπάγεται exminus1 ge x και αφού η log είναι αύξουσα log(exminus1) gelogx δηλαδή logx le x minus 1
Λογαριθμίζοντας την ex ge 1(1minusx) παίρνουμε x ge log(1(1minusx))και αντικαθιστώντας με t την ποσότητα 1(1 minus x) παίρνουμε τηζητούμενη ανισότητα Παρατηρούμε ότι η συνθήκη x lt 1 ισοδυ-
ναμεί με t gt 0 ολοκληρώνοντας την απόδειξη
58 Ο e είναι άρρητος 61
ορισμος 578 Για κάθε a gt 0 και για κάθε x isin R ορίζουμε
ax = ex loga
Εύκολα ελέγχουμε ότι ο ορισμός αυτός έχει όλες τις αναμενόμε-
νες ιδιότητες για παράδειγμα an = a middot a middot middot middota με n παράγοντεςδιότι
ent = limkrarrinfin
(1+ nt
k
)k= limkrarrinfin
(1+ nt
nk
)nk
διότι η τελευταία είναι υπακολουθία της προηγούμενης Συνεπώς
ent = limkrarrinfin
((1+ t
k
)k)n= (et)n
Άρα
an = en loga = (eloga)n = elogaeloga middot middot middot eloga = a middot a middot middot middotaμε n παράγοντεςΉ (ex)y = ey log ex = eyx = exy οπότε και
(ax)y = ey logax = ey log ex loga = eyx loga = axy
Με όμοιο τρόπο αποδεικνύονται όλες οι ιδιότητες της εκθετικής
ax Η συνάρτηση αυτή για a gt 0 και a ne 1 εύκολα βλέπουμε ότι
είναι και αυτή γνήσια μονότονη (άρα 1-1) συνεχής και επί του
(0infin) Οπότε αντιστρέφεται και την αντίστροφή της την ονο-μάζουμε λογάριθμο με βάση το a και γράφουμε loga Προφανώς
ισχύει loga ax = x για κάθε x isin R και aloga x = x για κάθε x gt 0 Ως
αντίστροφη της ax για 0 lt a ne 1 ο λογάριθμος με βάση a είναισυνεχής συνάρτηση με την ίδια μονοτονία με την ax 1-1 και επίτου R
Όλες οι αλγεβρικές ιδιότητές τόσο της εκθετικής όσο και του
λογάριθμου προκύπτουν εύκολα και αφήνονται ως απλή άσκηση
Κλείνουμε αυτή την ενότητα παρατηρώντας ότι (e(loga)n)n =eloga = a δηλαδή κάθε θετικός αριθμός a έχει n-στη ρίζα τον α-ριθμό a1n = e(loga)n
58 Ο e είναι άρρητος
Θα αποδείξουμε πρώτα ότι ισχύει ο τύπος
e = limnrarrinfin
(1+ 1+ 1
2+ 1
3+ 1
4+ middot middot middot + 1
n
)
Κάτι πιο ισχυρό ισχύει εδώ δηλαδή υπάρχει ανάλογη με αυτήν
περιγραφή για την ποσότητα ex για καθε x isin R αλλά αυτό θατο δούμε όταν θα ασχοληθούμε με σειρές (Ενότητα 102)
62 Σύγκλιση ακολουθιών
Για να αποδείξουμε τον παραπάνω τύπο αναπτύσσουμε με το
διωνυμικό ανάπτυγμα το (1+ 1n)n
(1+ 1
n
)n=
nsum
k=0
(nk
)1nminusk
(1
n
)k
= 1+ n
1(nminus 1)1
n+ n
2(nminus 1)1
n2+ + n
n0
1
nn
= 1+ 1+ 1
2
(1minus 1
n
)+ 1
3
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)+ middot middot middot
+ 1
k
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
)+
+ 1
n
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus nminus 1
n
)
le 1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
n= sn
Η sn είναι φανερά (γνησίως) αύξουσα (αφού sn+1 = sn+1(n+1) gtsn) και είναι και άνω φραγμένη διότι 2n le n για κάθε n ge 4 οπότε
sn le 1+ 1+ 1
2+ 1
22+ 1
24+ 1
25+ + 1
2nle 3minus 1
23lt 3
Άρα η sn είναι συγκλίνουσα (ως αύξουσα και άνω φραγμένη)
οπότε παίρνοντας όρια βρίσκουμε ότι
e = limnrarrinfin
(1+ 1
n
)nle lim sn
Για την αντίστροφη από τα παραπάνω παρατηρούμε ότι αν
σταθεροποιήσουμε ένα k lt n τότε ισχύει(
1+ 1
n
)nge 1+ 1+ 1
2
(1minus 1
n
)+ 1
3
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)+
+ 1
k
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
)
για κάθε n ge k Αφήνοντας το n να πάει στο άπειρο συμπεραίνου-με ότι e ge sk αφού όλες οι προηγούμενες παρενθέσεις συγκλίνουνστο 1 καθώς n rarr infin με το k σταθερό Αφήνοντας τώρα το k ναπάει στο άπειρο βρίσκουμε e ge limkrarrinfin skΑς υποθέσουμε τώρα ότι ο e είναι ρητός και έστω ότι e = km
με k m isin N Παρατηρήστε ότι m ge 2 αφού 2 lt e lt 3 Θεωρούμε
τον αριθμό
x =m(e minus sm) =m
(kmminus(
1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
m
))
Φανερά x gt 0 (αφού e gt sm) Επίσης επιμερίζοντας το m στην
παραπάνω συμπαιρένουμε αμέσως ότι x isin N Άρα θα καταλήξου-με σε άτοπο αν αποδείξουμε ότι x lt 1 αφού ανάμεσα στο 0 και
59 Βασικά όρια 63
στο 1 δεν υπάρχουν φυσικοί ακέραιοι Έχουμε
x =m
(limnrarrinfin
(1+ 1+ 1
2+ 1
3+ + 1
n
)minus sm
)
= limnrarrinfin
m
(1
(m+ 1)+ 1
(m+ 2)+ + 1
n
)
= limnrarrinfin
(1
m+ 1+ 1
(m+ 1)(m+ 2)+
+ 1
(m+ 1)(m+ 2) middot middot middot (m+ (nminusm))
)
le limnrarrinfin
(1
3+ 1
32+ + 1
3nminusm
)le limnrarrinfin
13minus 1
3nminusm+1
1minus 13
= 1
2
Άρα ο e είναι άρρητος
59 Βασικά όρια
προταση 591 Για κάθε λ isin R με |λ| lt 1 ισχύει λn rarr 0
Απόδειξη Για λ = 0 είναι προφανές Για 0 lt λ lt 1 είναι η
Εφαρμογή 5211 Για minus1 lt λ lt 0 ισχύει
|λn| = |λ|n rarr 0
αφού 0 lt |λ| lt 1 Άρα λn rarr 0
προταση 592 Για κάθε λ isin R με λ gt 1 ισχύει λn rarr +infin ενώ για
λ le minus1 η λn δεν συγκλίνει
Απόδειξη Αν λ gt 1 τότε 0 lt 1λ lt 1 συνεπώς (1λ)n rarr 0 Αλλά
(1λ)n = 1λn άρα λn rarr +infin από την Ιδιότητα 565
Αν λ = minus1 η λn δεν συγκλίνει αφού λ2n = (minus1)2n = 1 rarr 1 ενώ
λ2n+1 = (minus1)2n(minus1) = minus1 rarr minus1 ne 1
Αν λ lt minus1 η λ2n = (λ2)n rarr +infin αφού λ2 gt 1 ενώ λ2n+1 = λ(λ2n) rarrminusinfin αφού λ lt 0 και λ2n rarr +infin
προταση 593 Για κάθε λ isin R με |λ| lt 1 ισχύει nλn rarr 0 Επιπλέον
για κάθε p gt 0 ισχύει npλn rarr 0
Απόδειξη 1|λ| gt 1 άρα υπάρχει θ gt 0 ώστε |λ|minus1 = 1 + θ Επι-πλέον
(1+ θ)n gt n(nminus 1)2
θ2
από το διωνυμικό ανάπτυγμα ((1 + θ)n = 1 + nθ + (n(n minus 1)θ2)2 +middot middot middot + θn) Έτσι
nλn = n(1+ θ)n lt
2nn(nminus 1)θ2
= 2
(nminus 1)θrarr 0
64 Σύγκλιση ακολουθιών
Τέλος για p gt 0 ισχύει
|npλn| =(n(|λ|1p)n
)p rarr 0p = 0
αφού |λ|1p lt 1
προταση 594 Για κάθε a gt 0 ισχύει nradicararr 1
Απόδειξη Αν a ge 1 τότε nradica ge 1 Θέτουμε vn = n
radicaminus1 ge 0 οπότε
a = (1+ vn)n Από την ανισότητα Bernoulli
a = (1+ vn)n ge 1+nvn
και λύνοντας ως προς vn
0 le vn leaminus 1
n
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική οπότε από την Πρότα-
ση 5411 limvn = 0 Έτσι
nradica = 1+ vn rarr 1+ 0 = 1
προταση 595 nradicnrarr 1
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι nradicn =
(2nradicn)2 και δείχνουμε πρώτα
ότι lim 2nradicn = 1 ακολουθώντας την ίδια απόδειξη με την Πρότα-
ση 594 θέτουμε vn = 2nradicnminus 1 ge 0 οπότε
radicn = (1+ vn)n ge 1+nvn
και λύνοντας ως προς vn
0 le vn leradicnminus 1
n
Η τελευταία ακολουθία είναι μηδενική (γιατί) οπότε (από την
Πρόταση 5411) limvn = 0 Συνεπώς
2nradicn = 1+ vn rarr 1+ 0 = 1
Τέλος από την Ιδιότητα 548
lim nradicn = lim
(2nradicn)2 =
(lim 2n
radicn)2 = 12 = 1
προταση 596 Αν an rarr ℓ gt 0 τότε nradican rarr 1
Απόδειξη Από τον ορισμό της σύγκλισης (για ε = ℓ2 gt 0)
υπάρχει ένα n0 isin R ώστε αν n ge n0 τότε
|an minus ℓ| ltℓ2
59 Βασικά όρια 65
Συνεπώςℓ2lt an lt
3ℓ2
και άραnradicℓ2 lt n
radican lt
nradic
3ℓ2
Από την Πρόταση 594 οι ακολουθίες nradicℓ2 και n
radic3ℓ2 συγκλίνουν
στο 1 και άρα από το θεώρημα ισοσυγκλινουσών ακολουθιών
συγκλίνει στο 1 και η nradican
προταση 597 Αν p isin R an rarr 0 και an gt minus1 τότε (1+ an)p rarr 1
Απόδειξη Ανάλογα αν an ge 0 ή an le 0 ισχύει 1 le (1+an)p le (1+an)[p]+1 ή (1+ an)[p] le (1+ an)p le 1 αντίστοιχα Στις παραστάσεις
με τον ακέραιο εκθέτη χρησιμοποιούμε το διωνυμικό ανάπτυγμα
και παίρνουμε όρια για an rarr 0
προταση 598 Αν an rarr 0 τότε limnrarrinfin cosan = 1
Απόδειξη Χρησιμοποιώντας γνωστές τριγωνομετρικές ταυτότη-
τες έχουμε
| cosan minus 1| = | cosan minus cos 0| =∣∣∣∣minus2 sin
(an + 0
2
)sin
(an minus 0
2
)∣∣∣∣le 2| sin(an2)| le |an|
Παίρνοντας όρια προκύπτει το ζητούμενο
προταση 599 Αν an rarr 0 και an ne 0 τότε
limnrarrinfin
sinanan
= 1
Απόδειξη Θα χρησιμοποιήσουμε την ανισότητα
cosθ le∣∣∣∣
sinθθ
∣∣∣∣ le 1
που ισχύει για κάθε 0 lt θ lt π2Η an τείνει στο 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε 0 lt an lt π2 για
κάθε n ge n0 άρα για αυτά τα n ισχύει
cosan le∣∣∣∣
sinanan
∣∣∣∣ le 1
και παίρνοντας όρια προκύπτει η ζητούμενη με τη βοήθεια της
Πρότασης 598
προταση 5910 Για κάθε ακολουθία an ne 0 με an rarr 0 ισχύει
limnrarrinfin
ean minus 1
an= 1
66 Σύγκλιση ακολουθιών
Απόδειξη Από την Πρόταση 577 για κάθε minus1 lt x lt 1 ισχύει
1+ x le ex le 1
1minus x (511)
Χρησιμοποιώντας την an στη θέση του x (αφού μετά από κάποιοδείκτη θα βρίσκεται στο διάστημα (minus11) λόγω του ότι an rarr 0)
προκύπτει
1 le ean minus 1
anle 1
1minus anγια τους θετικούς όρους της an και
1 ge ean minus 1
ange 1
1minus an
για τους αρνητικούς όρους της an Παίρνοντας όρια σε κάθε πε-ρίπτωση προκύπτει το ζητούμενο
προταση 5911 Για κάθε a gt 1 και για κάθε p q gt 0 οι παρακάτω
ακολουθίες είναι μηδενικές
lognn
lognnp
logq nnp
logann
logannp
logqannp
Απόδειξη Θα χρησιμοποιήσουμε την ανισότητα logx le x minus 1
που ισχύει για κάθε x ge 1 Έχουμε
0 le lognn
= 2 logn12
nle 2(
radicnminus 1)n
= 2radicnminus 2
nrarr 0
0 le lognnp
= (2p) log(np2)np
le 2
pnp2 minus 1
np= 2
p1
np2minus 2
p1
nprarr 0
και
0 le logq nnp
=(
lognnpq
)qrarr 0
Τα κλάσματα με τους λογαρίθμους βάσης a gt 1 προκύπτουν από
τα προηγούμενα και τον τύπο logan = (logn)(loga)
προταση 5912 Αν a gt 1 an rarr 0 και an gt minus1 τότε loga(1+ an)rarr 0
Απόδειξη Από τη σχέση loga x = (logx)(loga) αρκεί να αποδε-ίξουμε το ζητούμενο για a = e Αλλά αυτό προκύπτει αμέσως απότις ανισότητες 1minus 1
x le logx le x minus 1 (Πρόταση 577)
προταση 5913 Αν an rarr 0 an ne 0 και an gt minus1 τότε
log(1+ an)an
rarr 1
59 Βασικά όρια 67
Απόδειξη Από την ανισότητα 1 minus 1x le logx le x minus 1 προκύπτει
αμέσως ότι
1
1+ anle log(1+ an)
anle 1
για τους θετικούς όρους της an και
1
1+ ange log(1+ an)
ange 1
για τους αρνητικούς όρους της an Παίρνοντας όρια προκύπτειτο ζητούμενο
Ασκήσεις
ασκηση 591 Χρησιμοποιείστε το θεώρημα των ισοσυγκλινουσών ακο-
λουθιών (Πρόταση 5411) για να βρείτε το όριο των ακολουθιών
(i) an =1radic
n2 + 1+ 1radic
n2 + 2+ + 1radic
n2 +n
(ii) bn =(
1minus 1
n2
)n
(iii) cn = nradicβknk + βkminus1nkminus1 + + β1n+ β0 όπου βi gt 0 για i = 12 k
(iv) dn = n
radic1 middot 3 middot 5 middot middot middot (2n+ 1)
2 middot 4 middot 6 middot middot middot (2n)
(Παρατηρήστε ότι 2 middot 4 middot 6 middot middot middot (2n) ge 1 middot 3 middot 5 middot middot middot (2nminus 1))
ασκηση 592 Αν το [x] συμβολίζει το ακέραιο μέρος του αριθμού x (δηλα-δή τον μεγαλύτερο ακέραιο που δεν είναι μεγαλύτερος του x) αποδείξτεχρησιμοποιώντας ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες ότι για κάθε x isin R ισχύει
limnrarrinfin
[nx]n
= x
Παρατηρήστε ότι για κάθε x isin R η ποσότητα [nx]n είναι ρητός αριθ-μός Συμπεράνετε ότι για κάθε πραγματικό αριθμό x υπάρχει ακολουθίαρητών που συγκλίνει σε αυτόν
ασκηση 593 Αν x isin R ώστε sinx ne minus13 υπολογίστε το όριο της
an =x
1+ (3 sinx)3n
διακρίνοντας περιπτώσεις για το αν η ποσότητα 3 sinx είναι απολύτωςμικρότερη ίση ή μεγαλύτερη από το 1
ασκηση 594 Υπολογίστε τα όρια
68 Σύγκλιση ακολουθιών
limnrarrinfin
(1+ 4
n
)n lim
nrarrinfin
(1minus 3
n
)n lim
nrarrinfin
(1minus 1
n2
)n
limnrarrinfin
(4n+ 3
4n
)n lim
nrarrinfin
(n2 minus 1
n2 + 1
)n2
limnrarrinfin
(3+ 1
n
)n (1
3+ 1
n
)2n
limnrarrinfin
(1+ 1
n logn
)n lim
nrarrinfin
(1+ logn
n
)n lim
nrarrinfin
(1+ 1
n
)n logn
ασκηση 595 Χρησιμοποιήστε την Πρόταση 596 για να υπολογίσετε το
όριο της ακολουθίας an με
an = n
radicλn + 2
λ2n + en
για τις διάφορες τιμές του λ gt 0 (Υπόδειξη Διακρίνετε τις περιπτώσεις
0 lt λ lt 1 1 le λ le radice και λ gt radice
ασκηση 596 Βρείτε τα όρια των παρακάτω ακολουθιών
3radic
2n6 +n+ 1
3n2 + 1
2n2(3n3 minus 5n+ 6)(4n4 minus 1)(2n+ 3)
radic5n5 + 1
4radic
3n10 +n+ 1
3radicn3 +nminus 3
radicn3 + 1
radicn+
radicn+
radicnminus
radicn
4radicn2 + 1minus
radicn
n23n minus 2n9n+1 + 2
3n2nminus1 + 5n232n + 4nan + 5bn
2an + 7bn a b gt 0
1+ 2+ 3+ +nn2 + 1
12 + 22 + 32 + +n2
n3
1 middot 2+ 2 middot 3+ +n(n+ 1)n(1+ 2+ 3+ +n)
1
20 + 2n+1+ 1
2+ 2n+1+ 1
22 + 2n+1+ + 1
2n + 2n+1
59 Βασικά όρια 69
(1minus 1
22
)(1minus 1
32
) (
1minus 1
n2
)radicradicradicradic
3
radic
3
radic3
radic3
radic3
︸ ︷︷ ︸nminusριζικά
(2nminus 1)(3n+ 1)
n sinλ1
sinλ2middot middot middot sin
λn λ isin (01)
n+3
radic(2
3
)n+(
5
6
)n (3n2 + 4n4n2 + 1
)n
(2nminus 1
3n+ 7
)nn
radic1
nsin
1
n+ 2
n
radic1+ 1
2nn+1radicn
n
radicn2 + 2n2n2 + 1
3n
radicn2 + 7n+ 18
8n+ 4
ασκηση 597 Αν zn rarr 0 βρείτε τα όρια των ακολουθιών
3radic
1+ zn minus 1
zn
(λ+ zn)3 minus λ3
zn λ gt 0
radiczn + 1minus 1
zn
ασκηση 598 Αποδείξτε ότι αν an bn gt 0 για κάθε n isin N και nradican rarr 1
anbn rarr ℓ gt 0 τότε nradicbn rarr 1
ασκηση 599 Αποδείξτε ότι για κάθε a gt 0 η ακολουθία που ορίζεται
αναδρομικά θέτοντας
xn+1 =1
2
(xn +
axn
)και x1 = a
συγκλίνει σε αριθμό x gt 0 με την ιδιότητα x2 = a (Υπόδειξη Αποδείξτεότι για a ge 1 η xn είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη)
Οι επόμενες δύο ασκήσεις δίνουν ένα αποτελεσματικό τρόπο υπολο-
γισμού της n-στης ρίζας θετικού αριθμού ορίζοντας μια ακολουθία πουσυγκλίνει ταχύτατα
ασκηση 5910 Χρησιμοποιήστε τη μονοτονία της (1+xn)n για να αποδε-ίξετε ότι (
(nminus 1)x + an
)nge xnminus1a
(Υπόδειξη Διαιρέστε με xn και τα δύο σκέλη της ζητούμενης για νααναχθείτε σε μια ανισότητα της μορφής (1+ (b minus 1)n)n ge b)
70 Σύγκλιση ακολουθιών
ασκηση 5911 Χρησιμοποιήστε την προηγούμενη ανισότητα για να απο-
δείξετε ότι ((kminus 1)x + a
xkminus1
k
)kge a
Με τη βοήθεια αυτού αποδείξετε ότι η ακολουθία που ορίζεται αναδρο-
μικά με
xn+1 =1
k
((kminus 1)xn +
axkminus1n
)και x1 = a ge 1
ικανοποιεί την ανισότητα axkn le 1 Στη συνέχεια δείξτε ότι συγκλίνει
(είναι φθίνουσα και κάτω φραγμένη) και το όριό της x gt 0 έχει την
ιδιότητα xk = aΓια 0 lt a lt 1 ορίζουμε την k-ρίζα του a εργαζόμενοι με τον 1a gt 1
Οι επόμενες δύο ασκήσεις παρέχουν ένα εναλλακτικό τρόπο για να
αποδειχθεί ότι η ακολουθία xn = (1+ xn)n είναι αύξουσαασκηση 5912 Αποδείξτε ότι η xn = (1+ xn)n είναι γνήσια αύξουσα γιαx gt 0 αποδεικνύοντας ότι xn+1xn gt 1 ως εξής γράψτε πρώτα
xn+1
xn=
(1+ x
n+1
)n+1
(1+ x
n
)n =(
1+ xn+ 1
)( n+1+xn+1n+xn
)n
μεταφέρετε όλους τους όρους στον παρονομαστή (ώστε στον αριθμητή
να μείνει μονάδα) και εφαρμόστε την ανισότητα Bernoulli
ασκηση 5913 Αποδείξτε ότι η xn = (1+ xn)n είναι γνήσια αύξουσα γιαx lt 0 και n gt minusx ως εξής θεωρήστε την ακολουθία
yn =(
1+ |x|nminus |x|
)n
για κάθε n gt |x| = minusx και γράφοντας
ynyn+1
=
(1+ |x|
nminus|x|
)n(1+ |x|
n+1minus|x|
)n+1 =1
1+ |x|n+1minus|x|
nnminus|x|n+1
n+1minus|x|
n
μεταφέρετε όλους τους όρους στον παρονομαστή (ο αριθμητής να με-
ίνει μονάδα) και εφαρμόστε την ανισότητα Bernoulli για να δείξετε ότι
ynyn+1 ge 1 δηλαδή η yn είναι φθίνουσα Στη συνέχεια παρατηρήστε ότιyn = 1xn
Η ανισότητα Bernoulli ισχύει και για μη ακέραιους εκθέτες Η επόμενες
δύο ασκήσεις μας καθοδηγούν στο να την αποδείξουμε
ασκηση 5914 Για κάθε t gt minus1 και για κάθε n isin N ισχύει(
1+ 1
nt
1+ t
)nle 1+ t
Η ανισότητα είναι γνήσια εκτός αν t = 0
59 Βασικά όρια 71
ασκηση 5915 Για κάθε θ gt minus1 και για κάθε p isin R με p ge 1 ισχύει
(1+ θ)p ge 1+ pθ
(Υψώστε την ανισότητα της Άσκησης 5914 εις την mn και εφαρμόστετην ανισότητα Bernoulli για να αποδείξετε τη ζητούμενη με p = 1+mnόπου m n isin N Μετά χρησιμοποιήστε τη συνέχεια της εκθετικής συνάρ-τησης για να περάσετε σε πραγματικούς εκθέτες)
ασκηση 5916 Αποδείξτε με διαφορετικό τρόπο ότι η xn = (1+xn)n είναιγνησίως αύξουσα αν x ne 0 και n gt minusx ως εξής πολλαπλασιάστε τηνανισότητα της Άσκησης 5914 με (1 + t)n (για t gt minus1) και στη συνέχεια
αντικαταστήστε το t με x(n+ 1)
ασκηση 5917 Αποδείξτε με τον ίδιο τρόπο όπως στο Θεώρημα 571 ότι
η συνάρτηση
f(x) =(
1+ ax
)x
είναι γνησίως αύξουσα για κάθε x gt minusa και x ne 0 Για να το καταφέρετε
εύκολα για x lt y ξεκινήστε με την παράσταση ((1+ax)(1+ay))x(yminusx) μεταφέρετε τον αριθμητή στον παρονομαστή και προετοιμάστε την εφαρ-
μογή της ανισότητας Bernoulli για πραγματικούς αριθμούς όπως στην Ά-
σκηση 5915 Μετά την εφαρμογή της Bernoulli η ποσότητα που θα προ-
κύψει θα είναι μικρότερη της 1+ ay αν και μόνο αν
0 le a2
y2
y minus xx + a
η οποία είναι αληθής αν x gt minusa και δεν είναι γνήσια μόνο αν a = 0
Κεφάλαιο 6
lim sup και lim inf
61 Το σύνολο των υπακολουθιακών ορίων
Όπως γνωρίζουμε από το Θεώρημα 551 μια ακολουθία (an)nisinNπαρόλο που μπορεί να μην συγκλίνει έχει πάντα συγκλίνουσες υ-
πακολουθίες αν σε αυτές συμπεριλάβουμε και εκείνες που τείνουν
στο +infin ή στο minusinfin (αν η ακολουθία είναι φραγμένη έχει συγκλίνου-σα υπακολουθία ενώ αν δεν είναι φραγμένη έχει υπακολουθία που
τείνει στο +infin ή στο minusinfin)Ας συμβολίσουμε με Υ(an)mdashή απλά με Υ αν είναι σαφές για
ποια ακολουθία μιλάμεmdashτο σύνολο όλων των ορίων των υπα-
κολουθιών της an Για παράδειγμα αν an = (minus1)n(1 + 1n) τότεΥ(an) = minus1+1 Φανερά αν μια ακολουθία έχει όριο στο Rcupplusmninfinκάθε υπακολουθία της τείνει στο όριο της ακολουθίας οπότε το
Υ είναι μονοσύνολο
Από την άλλη μεριά υπάρχουν ακολουθίες των οποίων το
σύνολο Υ είναι όλο το R cup plusmninfin Μια τέτοια ακολουθία είναι ηακολουθία των ρητών αριθμών
προταση 611 Θεωρούμε μια ακολουθία (an)nisinN και θέτουμε s =supΥ(an) και i = infΥ(an) Τότε s i isin Υ(an) δηλαδή το σύνολοτων υπακολουθιακών ορίων έχει μέγιστο και ελάχιστο στοιχείο
στο R cup plusmninfin Ισοδύναμα υπάρχουν δυο υπακολουθίες της anπου η μια τείνει στο s και η άλλη στο i
Απόδειξη Αν s = +infin τότε για κάθε N isin N υπάρχει υπακο-
λουθιακό όριο sN gt N (αλλιώς όλα τα υπακολουθιακά όρια είναιμικρότερα ή ίσα του N οπότε και το s) Άρα υπάρχει όρος akN τηςan ώστε akN gt N (αλλιώς αν κάθε όρος της an είναι μικρότερος ήίσος του N τότε η an έχει άνω φράγμα το N και δεν γίνεται ναέχει υπακολουθία που να συγκλίνει στο sN gt N) Έτσι η υπακο-λουθία akN τείνει στο +infin = s Άρα s isin Υ(an)
74 lim sup και lim inf
Αν s = minusinfin τότε όλα τα υπακολουθιακά όρια της an είναι minusinfinοπότε an rarr minusinfin = s Άρα s isin Υ(an)Έστω τώρα ότι s isin R Για κάθε n isin N υπάρχει στοιχείο sn isin
Υ(an) με s ge sn gt s minus 1n από τον ορισμό του s ως supremum του
Υ(an) Αφού το sn είναι υπακολουθιακό όριο της an υπάρχει aknόρος της an ώστε |sn minus akn| lt 1n Έτσι έχουμε
|akn minus s| le |akn minus sn| + |sn minus s| = |akn minus sn| + s minus sn lt1
n+ 1
n= 2
nrarr 0
Συνεπώς η υπακολουθία akn της an συγκλίνει στο s Δηλαδή s isinΥ(an) Ομοίως i isin Υ(an)
ορισμος 612 Τα supΥ(an) και infΥ(an) ονομάζονται lim sup και
lim inf της ακολουθίας an ή ανώτερο (ή άνω) και κατώτερο (ήκάτω) όριο της ακολουθίας an ή μέγιστο και ελάχιστο υπακολου-θιακό όριο της an αντίστοιχα Γράφουμε
lim supnrarrinfin
an = supΥ(an) και lim infnrarrinfin
an = infΥ(an)
ή απλούστερα lim supan και lim infan αντίστοιχα
Για παράδειγμα αν an = (minus1)n(1+ 1n) τότε Υ = minus1+1 οπότεlim supan = +1 και lim infan = minus1
Φανερά ισχύει πάντα η
lim infnrarrinfin
an le lim supnrarrinfin
an (61)
αφού infak k ge n le supak k ge nπροταση 613 Κάθε ακολουθία an έχει όριο αν και μόνο αν
lim infnrarrinfin
an = lim supnrarrinfin
an
και η κοινή αυτή τιμή είναι το limnrarrinfin an
Απόδειξη Αν η an έχει όριο το ℓ τότε Υ(an) = ℓ αφού κάθευπακολουθία έχει και αυτή το ίδιο όριο ℓ Συνεπώς
lim infnrarrinfin
an = infΥ(an) = ℓ = supΥ(an) = lim supnrarrinfin
an
Αντιστρόφως αν ℓ = lim infnrarrinfin an = lim supnrarrinfin an τότε το Υ(an)είναι μονοσύνολο το μονοσύνολο ℓ αφού το infimum και το
supremum του Υ(an) συμπίπτουν Η απόδειξη θα ήταν τετριμμένηαν ξέραμε ότι η an συγκλίνει διότι η an είναι υπακολουθία τουεαυτού της Όμως δεν είναι εκ των προτέρων σαφές ότι αυτή
συγκλίνει Για αυτό καταφεύγουμε στο ακόλουθο επιχείρημα Ας
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 75
υποθέσουμε ότι η an δεν τείνει στο ℓ Τότε η ακολουθία αυτήδεν είναι ακολουθία Cauchy Συνεπώς υπάρχει ε gt 0 ώστε για
κάθε για κάθε n0 isin N υπάρχουν n gt m ge n0 ώστε |an minus am| ge εΕφαρμόζουμε το παραπάνω για n0 = 1 και βρίσκουμε n1 gt m1 ge1 ώστε |an1 minus am1| ge ε Επαναλαμβάνουμε το προηγούμενο γιαn0 = n1 + 1 και βρίσκουμε n2 gt m2 ge n1 + 1 ώστε |an2 minus am2| geε Επαναλαμβάνουμε το προηγούμενο για n0 = n2 + 1 κοκ Έτσι
βρίσκουμε δύο υπακολουθίες ank και amk ώστε |ank minus ank | ge εΚαθεμιά από τις ακολουθίες (ank)
infink=1 και (amk)
infink=1 έχουν υπακο-
λουθίες που τείνουν σε κάποιο όριο (είτε πραγματικό αριθμό αν
είναι φραγμένες είτε κάποιο από τα plusmninfin αν δεν είναι φραγμένες)Έστω ότι αυτά τα όρια είναι τα ℓ1 και ℓ2 αντίστοιχα Τότε φα-
νερά |ℓ1 minus ℓ2| ge ε και ταυτόχρονα ℓ1 ℓ2 isin Υ(an) το οποίο είναιάτοπο αφού το τελευταίο σύνολο είναι μονοσύνολο
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf
Θα ξεκινήσουμε αποδεικνύοντας ένα laquoτύποraquo για τα lim sup και
lim inf Θεωρούμε μια ακολουθία an Από αυτή ορίζουμε μια άλληακολουθία την bn = supak k ge n Φανερά η ακολουθία αυτήείναι φθίνουσα διότι αν n1 gt n2
ak k ge n1 sube ak k ge n2
οπότε
bn1 = supak k ge n1 le supak k ge n2 = bn2
Άρα η bn ως φθίνουσα είτε συγκλίνει (αν είναι φραγμένη) είτεαποκλίνει στο minusinfin Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το limnrarrinfin bn isinR cup plusmninfin Ομοίως ορίζουμε την ακολουθία cn = infak k ge nΦανερά η ακολουθία αυτή είναι αύξουσα διότι αν n1 gt n2
ak k ge n1 sube ak k ge n2
οπότε
cn1 = infak k ge n1 ge infak k ge n2 = cn2
Άρα η cn ως αύξουσα είτε συγκλίνει (αν είναι φραγμένη) είτε α-ποκλίνει στο +infin Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το limnrarrinfin cn isinR cup plusmninfin Η επόμενη πρόταση μάς λέει ότι τα παραπάνω όρια
είναι τα lim sup και lim inf της an αντίστοιχα
προταση 621 Για κάθε ακολουθία an ισχύει
lim supnrarrinfin
an = limnrarrinfin
(supak k ge n
)
και
lim infnrarrinfin
an = limnrarrinfin
(infak k ge n
)
76 lim sup και lim inf
Απόδειξη Αν lim supan = supΥ(an) = +infin τότε υπάρχει υπακο-
λουθία akn rarr +infin οπότε supak k ge n = +infin και άρα
limnrarrinfin
(supak k ge n
)= +infin = lim supan
Αν lim supan = supΥ(an) = minusinfin τότε Υ(an) = minusinfin δηλαδή an rarrminusinfin Έτσι για κάθε M gt 0 υπάρχει n0 = n0(M) isin N ώστε για κάθεn ge n0 να ισχύει an lt minusM Συνεπώς supak k ge n le minusM για κάθε
n ge n0 Δηλαδή
limnrarrinfin
(supak k ge n
)= minusinfin = lim supan
Υποθέτουμε τώρα ότι lim supan = s isin R και έστω ότι η υπακο-λουθία akn συγκλίνει στο s (Πρόταση 611) Έτσι για κάθε kn ge nισχύει akn isin ak k ge n οπότε
supak k ge n ge akn
Παίρνουμε τώρα όριο ως προς n για να καταλήξουμε στην
limnrarrinfin
(supak k ge n
)ge s
Για την αντίστροφη ανισότητα εργαζόμαστε με απαγωγή στο
άτοπο Θέτουμε
ℓ = limnrarrinfin
(supak k ge n
)
υποθέτουμε ότι ℓ gt s και εφαρμόζουμε τον ορισμό του ορίου γιαε = (ℓ minus s)2 gt 0 οπότε υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να
ισχύει ∣∣∣supak k ge n minus ℓ∣∣ lt ℓ minus s
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και προσθέτοντας ℓ προκύπτει ότι
supak k ge n ge ℓ + s2
για κάθε n ge n0 Άρα υπάρχει υπακολουθία akn της an ώστε akn ge(ℓ + s)2 Περνώντας σε μια συγκλίνουσα υπακολουθία βρίσκου-με υπακολουθιακό όριο μεγαλύτερο του (ℓ + s)2 δηλαδή γνησίωςμεγαλύτερο του s το οποίο είναι άτοποΟμοίως εργαζόμαστε για την περίπτωση του lim inf
προταση 622 Αν για δυο ακολουθίες an και bn υπάρχει n0 isin N
ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an le bn τότε
lim supnrarrinfin
an le lim supnrarrinfin
bn
και
lim infnrarrinfin
an le lim infnrarrinfin
bn
62 Ιδιότητες των lim sup και lim inf 77
Απόδειξη Η απόδειξη είναι άμεση από την Πρόταση 621 α-
φού για n ge n0 θα ισχύει
supak k ge n le supbk k ge n
και
infak k ge n le infbk k ge n
προταση 623 Για κάθε ακολουθία an gt 0 ισχύει
lim infnrarrinfin
an+1
anle lim inf
nrarrinfinnradican le lim sup
nrarrinfinnradican le lim sup
nrarrinfin
an+1
an
Απόδειξη Η δεύτερη ανισότητα στη ζητούμενη είναι ήδη γνω-
στή (σχέση (61)) Η πρώτη ανισότητα έχει την ίδια απόδειξη με
την τρίτη οπότε θα αποδείξουμε μόνο την τρίτη
Θέτουμε ℓ = lim sup(an+1an) και θεωρούμε ένα οποιοδήποτε ε gt0 Έτσι υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει
sup
ak+1
ak k ge n
le ℓ + ε
Άρα αν n = n0 ισχύειak+1
akle ℓ + ε (62)
για κάθε k ge n0 Πολλαπλασιάζοντας τις σχέσεις (62) για k =n0 n0 + 1 n0 + 2 nminus 1 για κάθε n με nminus 1 ge n0 παίρνουμε
an0+1
an0
an0+2
an0+1
an0+3
an0+2middot middot middot an
anminus1le (ℓ + ε)nminusn0
αφού στα αριστερά έχουμε n minus n0 κλάσματα Μετά από τις δια-
γραφές στα αριστερά παίρνουμε ότι anan0 le (ℓ+ ε)nminusn0 Συνεπώς
για κάθε n ge n0 + 1 ισχύει
nradican le (ℓ + ε) n
radican0
(ℓ + ε)n0
Άρα για κάθε n ge n0 + 1
supkradicak k ge n
le (ℓ + ε) sup
k
radican0
(ℓ + ε)n0 k ge n
Αφήνοντας το n να πάει στο άπειρο
limnrarrinfin
(sup
kradicak k ge n
)le ℓ + ε
78 lim sup και lim inf
διότι το όριο limnrarrinfinnradican0(ℓ + ε)n0 υπάρχει και ισούται με 1 οπότε
limnrarrinfin
(sup
k
radican0
(ℓ + ε)n0 k ge n
)= lim sup
nrarrinfinn
radican0
(ℓ + ε)n0
= limnrarrinfin
n
radican0
(ℓ + ε)n0= 1
από την Πρόταση 613
Δείξαμε λοιπόν ότι lim sup nradican le ℓ+ ε Τέλος αφήνοντας ε rarr 0+
ολοκληρώνουμε την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 621 Γράψτε τις λεπτομέρειες για την απόδειξη της ανισότητας
lim infnrarrinfin
an+1
anle lim inf
nrarrinfinnradican
για κάθε ακολουθία an gt 0
ασκηση 622 Αποδείξτε ότι και τα τέσσερα όρια της Πρότασης 623 μπο-
ρεί να είναι διαφορετικά υπολογίζοντάς τα για την ακολουθία
an = 2(minus1)nnminusn
και δείχνοντας ότι
lim infan+1
an= 0 lim inf nradican =
1
4 lim sup nradican = 1 και lim sup
an+1
an= infin
Κεφάλαιο 7
Αριθμητικοί γεωμετρικοίκαι αρμονικοί μέσοι
Στο κεφάλαιο αυτό θα μελετήσουμε τις ακολουθίες που προκύπτουν
αν υπολογίσουμε αριθμητικούς ή γεωμετρικούς ή αρμονικούς μέσους
μιας ακολουθίας Δυο ακολουθίες an και bn λέγονται επάλληλεςόταν η bn είναι αύξουσα η an είναι φθίνουσα και ισχύει bn le anγια κάθε n isin N Έτσι έχουμε το εξής laquoσχήμαraquo για τους όρους
τους
b1 le b2 le b3 le le bn le an le le a3 le a2 le a1
Παρατηρούμε ότι δυο επάλληλες ακολουθίες πάντα είναι συγκλίνου-
σες ως μονότονες και φραγμένες (στα παραπάνω η bn είναι α-ύξουσα και άνω φραγμένη από τον a1 και η an είναι φθίνου-σα και κάτω φραγμένη από τον b1) Αν επιπλέον ξέρουμε ότι
an minus bn rarr 0 τότε οι επάλληλες ακολουθίες an και bn έχουν το ίδιοόριο
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων
προταση 711 Αν η ακολουθία xn συγκλίνει στο ℓ τότε και η ακο-λουθία
an =x1 + x2 + + xn
n
συγκλίνει στο ίδιο όριο
Απόδειξη Έστω ότι ε gt 0 και n1 isin N ώστε |xn minus ℓ| lt ε2 γιακάθε n ge n1 Για το n1 επιλέγουμε n0 ge n1 ώστε για κάθε n ge n0
να ισχύει|x1 minus ℓ| + |x2 minus ℓ| + + |xn1minus1 minus ℓ|
nle ε
2
80 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
Έτσι για κάθε n ge n0 έχουμε
|an minus ℓ| =∣∣∣∣∣(x1 minus ℓ)+ (x2 minus ℓ)+ + (xn1 minus ℓ)+ + (xn minus ℓ)
n
∣∣∣∣∣
le |x1 minus ℓ| + |x2 minus ℓ| + + |xn1minus1 minus ℓ|n
+ |xn1 minus ℓ| + + |xn minus ℓ|n
le ε2+ nminusn1 + 1
nε2le ε
Άρα an rarr ℓ ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Από την παραπάνω πρόταση μπορούμε άμεσα να να βρούμε
τα όρια του αρμονικού μέσου και του γεωμετρικού μέσου της xnΑν υποθέσουμε ότι xn gt 0 και ℓ gt 0 τότε xminus1
n rarr ℓminus1 άρα από την
προηγούμενη πρόταση ισχύει
xminus11 + + xminus1
n
nrarr ℓminus1
και αντιστρέφοντας το κλάσμα συμπεραίνουμε ότι και ο αρμονι-
κός μέσος συγκλίνει στο ℓ
n1x1+ + 1
xn
rarr ℓ
Τέλος από την ανισότητα αριθμητικού-γεωμετρικού-αρμονικού
μέσου (δείτε Άσκηση 712)
x1 + x2 + + xnn
ge nradicx1x2 xn ge
n1x1+ + 1
xn
(71)
και το θεώρημα των ισοσυγκλινουσών ακολουθιών προκύπτει άμε-
σα ότιnradicx1x2 xn rarr ℓ
Μια άμεση γενίκευση των παραπάνω με εντελώς παρόμοια α-
πόδειξη είναι η εξής
προταση 712 Αν xn rarr ℓ και pn ακολουθία θετικών όρων με p1 +middot middot middot + pn rarrinfin τότε
limnrarrinfin
p1x1 + p2x2 + middot middot middot + pnxnp1 + p2 + middot middot middot + pn
= ℓ
Επιπλέον αν xn gt 0 για κάθε n isin N και ℓ gt 0 τότε
limnrarrinfin
xp1
1 xp2
2 xpnn = ℓ και limnrarrinfin
p1 + p2 + middot middot middot + pnp1
x1+ p2
x2+ middot middot middot + pn
xn
= ℓ
71 Η ακολουθία των αριθμητικών μέσων 81
Απόδειξη Θέτουμε
an =p1x1 + middot middot middot + pnxnp1 + middot middot middot + pn
Αν ε gt 0 υπάρχει n1 isin N ώστε |xn minus ℓ| le ε2 για κάθε n ge n1 Για
το n1 αφού p1 + middot middot middot + pn rarr +infin επιλέγουμε n0 ge n1 ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει
p1|x1 minus ℓ| + middot middot middot + pn1minus1|xn1minus1 minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
ltε2
Έτσι για κάθε n ge n0 ισχύει
|an minus ℓ| =∣∣∣∣∣p1(x1 minus ℓ)+ middot middot middot + pn(xn minus ℓ)
p1 + middot middot middot + pn
∣∣∣∣∣
le p1|x1 minus ℓ| + middot middot middot + pn1minus1|xn1minus1 minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
+ pn1|xn1 minus ℓ| + + pn|xn minus ℓ|p1 + middot middot middot + pn
le ε2+ pn1 + middot middot middot + pnp1 + middot middot middot + pn
ε2lt ε
Για τον αρμονικό μέσο αφού ℓ xn gt 0 ισχύει xminus1n rarr ℓminus1 άρα
από το προηγούμενο
p1xminus11 + middot middot middot + pnxminus1
n
p1 + middot middot middot + pnrarr ℓminus1
συνεπώςp1 + middot middot middot + pn
p1xminus1 + middot middot middot + pnxminus1rarr ℓ
Τέλος το αποτέλεσμα για τον γεωμετρικό μέσο προκύπτει άμεσα
από την γενικευμένη ανισότητα αριθμητικού-γεωμετρικού-αρμονικού
μέσου (δείτε Άσκηση 712)
p1x1 + p2x2 + middot middot middot + pnxnp1 + p2 + middot middot middot + pn
ge xp1
1 xp2
2 xpnn ge p1 + p2 + middot middot middot + pnp1
x1+ p2
x2+ middot middot middot + pn
xn
(72)
Ένα άμεσο πόρισμα της προηγούμενης πρότασης είναι το εξής
θεώρημα γνωστό ως laquoΛήμμα του Stoltzraquo Μπορεί να θεωρηθεί και
ως ο κανόνας Lrsquo Hospital για ακολουθίες
θεωρημα 713 (Λήμμα του Stoltz) Έστω ότι η yn είναι γνησίωςαύξουσα και limyn = +infin Αν
limxn minus xnminus1
yn minusynminus1= ℓ τότε lim
xnyn
= ℓ
82 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
Απόδειξη Θέτουμε x0 = y0 = 0 και υποθέτουμε χωρίς βλάβη της
γενικότητας ότι y1 gt 0 = y0 Παρατηρούμε ότι αν pn = ynminusynminus1 gt 0
τότε p1 + + pn = yn rarr +infin Εφαρμόζοντας την προηγούμενηπρόταση παίρνουμε ότι
ℓ = limp1
x1minusx0
y1minusy0+ + pn xnminusxnminus1
ynminusynminus1
p1 + + pn= lim
xnyn
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Με βάση το προηγούμενο επειδή η yn = n είναι γνήσια αύξου-σα με όριο το +infin μπορούμε να υπολογίσουμε το όριο lim((logn)n)ως εξής
limlognn
= limlognminus log(nminus 1)nminus (nminus 1)
= lim log
(n
nminus 1
)= lim log
(1+ 1
nminus 1
)= 0
Ασκήσεις
ασκηση 711 Για κάθε x isin R βρείτε το όριο της ακολουθίας
[x]+ [2x]+ [3x]+ middot middot middot + [nx]n2
ασκηση 712 Αποδείξτε τις ανισότητες (71) και (72) ακολουθώντας τα
παρακάτω βήματα
bull Αποδειξτε πρώτα ότι για κάθε y ge x gt 0 και για κάθε λ isin [01]ισχύει
(1minus λ)x + λy ge x1minusλyλ
Αυτό μπορεί να γίνει αν διαιρέσετε με το x θέσετε z = yx ge 1 και
αποδείξετε με τη βοήθεια της παραγώγου ότι η συνάρτηση ϕ(z) =(1minus λ)+ λz minus zλ είναι αύξουσα για z isin [1+infin)
bull Παρατηρήστε ότι η ίδια ανισότητα ισχύει και όταν x ge y gt 0 θέτο-
ντας micro = 1minus λ και χρησιμοποιώντας το προηγούμενοbull Χρησιμοποιήστε επαγωγή για να δείξετε ότι αν λi isin [01] xi gt 0 για
i = 1 n καιsumni=1 λi = 1 τότε
λ1x1 + + λnxn ge xλ11 xλnn
Για την (72) επιλέξτε λi = pi(p1 + + pn) και για την (71) επιλέξτελi = 1n
ασκηση 713 Αποδείξτε το Λήμμα του Stoltz με τον ορισμό του ορίου
ως εξής από τον ορισμό της σύγκλισης θα οδηγηθείτε σε μια ανισότητα
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος 83
που θα σχετίζει τις ποσότητες yn minus ynminus1 και xn minus xnminus1 Στη συνέχεια
αθροίστε κατά μέλη για όσα n ισχύει η ανισότητα που βρήκατε
ασκηση 714 Χρησιμοποιήστε το Λήμμα του Stoltz για να αποδείξετε ότι
αν xn rarr x τότε για κάθε r gt 0 ισχύει
limnrarrinfin
1rx1 + 2rx2 + 3rx3 + middot middot middot +nrxnn1+r = x
1+ r
72 Ο αριθμητικός-αρμονικός μέσος
προταση 721 Για οποιουσδήποτε αριθμούς a b gt 0 θεωρούμε τις
ακολουθίες an και bn με a1 = (a+ b)2 b1 = 2(aminus1 + bminus1)
an+1 =an + bn
2και bn+1 =
21an+ 1bn
Τότε οι an και bn συγκλίνουν και ισχύει
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
bn =radicab
Δηλαδή ο laquoαριθμητικός-αρμονικός μέσοςraquo είναι ο γεωμετρικός μέσος
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι a1 ge b1 και επαγωγικά
an =anminus1 + bnminus1
2ge 2
1anminus1
+ 1bnminus1
= bn για κάθε n ge 2
δηλαδή an ge bn για κάθε n isin N Τώρα προκύπτει εύκολα ότι η anείναι φθίνουσα και η bn αύξουσα Πράγματι
an+1 =an + bn
2le an + an
2= an και bn+1 =
21an+ 1bn
ge 21bn+ 1bn
= bn
Συνεπώς οι ακολουθίες είναι επάλληλες
0 lt b1 le b2 le le bn le an le anminus1 le le a2 le a1
άρα είναι μονότονες και φραγμένες συνεπώς συγκλίνουν Και
επειδή b1 gt 0 τα όριά τους είναι θετικοί αριθμοί Αλλά bn = 2an+1minusan άρα
limnrarrinfin
bn = limnrarrinfin
(2an+1 minus an) = limnrarrinfin
an
δηλαδή οι ακολουθίες είναι ισοσυγκλίνουσες
Για τον υπολογισμό του κοινού τους ορίου ℓ παρατηρούμε ότι
anbn = anminus1bnminus1 = = ab
Παίρνοντας όρια στην προηγούμενη σχέση προκύπτει ότι ℓ2 = abδηλαδή ℓ =
radicab ολοκληρώνοντας την απόδειξη
84 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
παρατηρηση 722 Παρατηρούμε εδώ ότι ο υπολογισμός του κοινού
ορίου των an και bn έγινε χρησιμοποιώντας τη συνεχή συνάρτησηf(xy) = xy η οποία έχει την ιδιότητα f(an+1 bn+1) = f(an bn)για κάθε n isin N Αυτή η ταυτότητα μας έδωσε την f(an bn) =f(a b) και με τη βοήθεια της συνέχειας της f περάσαμε στο όριοως προς n Έτσι προέκυψε η σχέση f(ℓ ℓ) = f(a b) από όπουλύσαμε ως προς ℓ Αυτή η παρατήρηση είναι σημαντική για τηνκατανόηση της επόμενης ενότητας
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος
προταση 731 Για οποιουσδήποτε αριθμούς a b gt 0 θεωρούμε τις
ακολουθίες an και bn με a1 = (a+ b)2 b1 =radicab
an+1 =an + bn
2και bn+1 =
radicanbn
Τότε οι an και bn συγκλίνουν και ισχύει
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
bn =radicπ2
(intinfin0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dx)minus12
Το όριο αυτό ονομάζεται laquoαριθμογεωμετρικός μέσοςraquo των a καιb
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι a1 ge b1 και
an =anminus1 + bnminus1
2geradicanminus1bnminus1 = bn για κάθε n ge 2
άρα an ge bn για κάθε n isin N Τώρα προκύπτει εύκολα ότι η anείναι φθίνουσα και η bn αύξουσα Πράγματι
an+1 =an + bn
2le an + an
2= an και bn+1 =
radicanbn ge
radicbnbn = bn
Συνεπώς οι ακολουθίες είναι επάλληλες
0 lt b1 le b2 le le bn le an le anminus1 le le a2 le a1
άρα είναι μονότονες και φραγμένες συνεπώς συγκλίνουν Και
επειδή b1 gt 0 τα όριά τους είναι θετικοί αριθμοί Αλλά an = b2n+1bn
οπότε
limnrarrinfin
an = limnrarrinfin
b2n+1
bn= limnrarrinfin
bn
Δηλαδή οι ακολουθίες έχουν το ίδιο όριο ℓ = M(ab) Μένει ναυπολογιστεί η τιμή του ορίου
73 Ο αριθμογεωμετρικός μέσος 85
Σύμφωνα με την Παρατήρηση 722 αναζητούμε μια συνεχή συ-
νάρτηση I(a b) (0infin)times (0infin)rarr R με την ιδιότητα
I(a b) = I(a+ b
2radicab)
Μια τέτοια συνάρτηση έδωσε ο Gauss Θεωρούμε την
I(a b) =int π2
0
1radica2 cos2 θ + b2 sin2 θ
dθ
Για να δείξουμε εύκολα ότι έχει τη ζητούμενη ιδιότητα ελέγχουμε
πρώτα ότι
I(a b) =intinfin
0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dx
αλλάζοντας μεταβλητή στο τελευταίο ολοκλήρωμα Συγκεκριμένα
θέτουμε x = b tanθ (η αλλαγή μεταβλητής αφήνεται ως άσκηση)
Ισχυρισμος I(a b) = I((a+ b)2
radicab)= I(a1 b1)
Πράγματι ξεκινάμε παρατηρώντας ότι επειδή η ποσότητα στο
ολοκλήρωμα είναι άρτια ισχύει
I(a1 b1) =1
2
intinfinminusinfin
1radicx2 + a2
1
radicx2 + b2
dx
Ελέγχουμε ότι η συνάρτηση
ϕ(t) = 1
2
(t minus ab
t
) (0infin) rarr R
είναι συνεχής και 1-1 Συγκεκριμένα ϕprime gt 0 οπότε η ϕ είναι γνη-
σίως αύξουσα και ϕ(0+) = minusinfin και ϕ(+infin) = +infin Αλλάζοντας λοι-πόν μεταβλητή και θέτοντας x = ϕ(t) το ολοκλήρωμα θα αλλάξειαπό 0 έως +infin Ελέγχουμε τέλος με απλές πράξεις ότι
x2 + b21 =
1
4
(t + ab
t
)2
x2 + a21 =
1
4t2(t2 + b2)(t2 + a2)
και
dx = 1
2
(1+ ab
t2
)dt
Αντικαθιστώντας στο ολοκλήρωμα παίρνουμε
I(a1 b1) = 1
2
intinfin0
112t
radict2 + a2
radict2 + b2 1
2
(t + ab
t
) 1
2
(1+ ab
t2
)dt
=intinfin
0
1radicx2 + a2
radicx2 + b2
dt
= I(a b)
86 Αριθμητικοί γεωμετρικοί και αρμονικοί μέσοι
ολοκληρώνοντας την απόδειξη του ισχυρισμού
Τώρα ισχύει
I(a b) = I(a1 b1) = middot middot middot = I(an bn)
Αν υποθέσουμε ότι η I είναι συνεχής στο σημείο (ℓ ℓ) τότε παιρ-νόντας όρια παίρνουμε I(a b) = I(ℓ ℓ) Αλλά εύκολα υπολογίζουμεότι I(ℓ ℓ) = π(2ℓ2) Έτσι I(a b) = π(2ℓ2) και λύνοντας ως προςℓ ολοκληρώνουμε την απόδειξηΜένει να δείξουμε ότι limnrarrinfin I(an bn) = I(ℓ ℓ) Χωρίς βλάβη της
γενικότητας υποθέτουμε ότι an ge ℓ2 και bn ge ℓ2 Έτσιradica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ ge ℓ2
Έχουμε
|I(an bn)minus I(ℓ ℓ)| leint π2
0
∣∣∣∣∣∣1radic
a2n cos2 θ + b2
n sin2 θminus 1
ℓ
∣∣∣∣∣∣ dθ
leint π2
0
|a2n cos2 θ + b2
n sin2 θ minus ℓ2|dθradica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ ℓ(radica2n cos2 θ + b2
n sin2 θ + ℓ)
leint π2
0
|a2n minus ℓ2| cos2 θ + |b2
n minus ℓ2| sin2 θ(ℓ2)ℓ((ℓ2+ ℓ)) dθ
le 4
3ℓ3
π2
(|a2n minus ℓ2| + |b2
n minus ℓ2|)rarr 0
Μπορούμε επιπλέον να δούμε ότι η ταχύτητα της σύγκλισης
είναι εκθετική
an+1 minus bn+1
an minus bn= a2
n+1 minus b2n+1
(an minus bn)(an+1 + bn+1)= 1
4
an minus bnan+1 + bn+1
= an minus bn2(an + bn)+ 4bn+1
le an minus bn2(an + bn)
le 1
2
Οπότε επαγωγικά
0 le an minus bn le1
2n(a1 minus b1)
Μέρος II
Σειρές
Κεφάλαιο 8
Γενικά περί σειρών
81 Ορισμοί
Θεωρούμε μια ακολουθία πραγματικών αριθμών (an)nisinN και ο-ρίζουμε μια νέα ακολουθία (sN)NisinN θέτοντας
sN = a1 + a2 + middot middot middot + aN =Nsum
n=1
an
Η νέα αυτή ακολουθία ονομάζεται σειρά της ακολουθίας (an)nisinNΚάθε όρος sN ονομάζεται το N-στο μερικό άθροισμα της ακολου-θίας (an)nisinN Αλλιώς σειρά της (an)nisinN είναι η ακολουθία τωνμερικών αθροισμάτων των όρων της
Αν η ακολουθία των μερικών αθροισμάτων sN συγκλίνει τοόριό της το συμβολίζουμε με a1 + a2 + middot middot middot + aN + ή με
suminfinn=1 an
Συχνά παραβιάζεται η τυπική αυτή γλώσσα και λέμε laquoη σειράsuminfinn=1 anraquo επειδή με αυτό το συμβολισμό είναι προφανές ποια είναιη ακολουθία των μερικών αθροισμάτων και ποιο είναι το όριο
Αν το όριο δεν υπάρχει λέμε ότι laquoη σειράsuminfinn=1 an δεν συγκλίνειraquo
εννοώντας βεβαίως ότι η ακολουθία των μερικών αθροισμάτων
(sN)NisinN δεν συγκλίνειΟι σειρές λοιπόν δεν είναι παρά ειδικού τύπου ακολουθίες που
παράγονται από μια άλλη ακολουθία προσθέτοντας τους όρους
της laquoμε τη σειρά που εμφανίζονταιraquo
παραδειγμα 811 Ας θεωρήσουμε ένα αριθμό λ isin R και θέτουμε
an = λn δηλαδή η an είναι η γεωμετρική ακολουθία με λόγο λΗ σειρά αυτής της ακολουθίας ονομάζεται γεωμετρική σειρά με
λόγο λ Αν λ = 1 τότε φανερά
sN = 1+ 1+ middot middot middot + 1︸ ︷︷ ︸N
= N rarrinfin
90 Γενικά περί σειρών
Θα υπολογίσουμε τώρα αυτή τη σειρά δηλαδή τα μερικά αθρο-
ίσματα sN υπό την προϋπόθεση ότι λ ne 1
sN = λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN =Nsum
n=1
λn
Για να βρούμε το όριο αυτής της ακολουθίας θα υπολογίσουμε το
sN ως εξής παρατηρούμε ότι
(1minus λ)sN = (1minus λ)(λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN)= λ+ λ2 + λ3 + middot middot middot + λN minus λ2 minus λ3 minus middot middot middot minus λN minus λN+1
= λminus λN+1
Συνεπώς
sN =λ(1minus λN)
1minus λ
Αν minus1 lt λ lt 1 ισχύει limNrarrinfin λN = 0 συνεπώς sN rarr λ(1 minus λ) Λέμελοιπόν ότι η σειρά συγκλίνει στο λ(1 minus λ) και αντί για sN rarrλ(1minus λ) γράφουμε
infinsum
n=1
λn = λ1minus λ
Αν λ gt 1 τότε επειδή limNrarrinfin λN = infin συμπεραίνουμε ότι sN rarr infinδηλαδή
suminfinn=1 λ
n = infin και λέμε ότι η σειρά αυτή laquoαπειρίζεταιraquo ήαποκλίνει στο άπειρο σε κάθε περίπτωση δεν συγκλίνει
Το να μην συγκλίνει μια σειρά δεν σημαίνει ότι αποκλίνει στο
άπειρο Ας πάρουμε για παράδειγμα τη σειρά της ακολουθίας
an = (minus1)n δηλαδή τη σειράsuminfinn=1(minus1)n Για να βρούμε αν συ-
γκλίνει αυτή η σειρά πρέπει να ελέγξουμε αν συγκλίνουν τα με-
ρικά της αθροίσματα Αλλά αν ο δείκτης N της sN είναι άρτιοςτότε sN = 0 ενώ αν ο N είναι περιττός τότε sN = minus1 Δηλαδή
s2N = 0 rarr 0 και s2Nminus1 = minus1 rarr minus1 Άρα η σειρά αυτή δεν συγκλίνει
(χωρίς να laquoαπειρίζεταιraquo) Γενικότερα αν λ le minus1 η γεωμετρική σει-
ρά αποκλίνει Πράγματι
s2N =2Nsum
n=1
λn = λ(1minus λ2N)1minus λ rarrinfin
ενώ
s2Nminus1 =2Nminus1sum
n=1
λn = λ(1minus λ2Nminus1)1minus λ rarr minusinfin
(ελέγξτε τα πρόσημα των παραπάνω κλασμάτων) και συνεπώς
η sN έχει δυο υπακολουθίες με διαφορετικό όριο άρα η ίδια δενσυγκλίνει
81 Ορισμοί 91
Πολλές φορές χρειαζόμαστε να προσθέσουμε όρους μιας ακο-
λουθίας (an)nisinN ξεκινώντας όχι από τον a1 αλλά από κάποιον
από τους επόμενους όρους Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε επειδή
μας χρειάζεται κάτι τέτοιο ή επειδή η ακολουθία δεν έχει a1 (ή και
κάποιους ακόμα) όρους Για παράδειγμα η an = (nminus 1)minus1(nminus 5)minus1
δεν ορίζεται ούτε για n = 1 ούτε για n = 5 Έτσι και πάλι θα ο-
νομάζουμε laquoσειράraquo την ακολουθία μερικών αθροισμάτων της μορ-
φής
sN = an0 + an0+1 + middot middot middot + aN
με όριο τοsuminfinn=n0
an Όπως και πριν κατά παράβαση αυτής τηςτυπικής γλώσσας θα λέμε laquoη σειρά
suminfinn=n0
anraquo μια και από αυτήτην έκφραση καταλαβαίνουμε αμέσως πιο είναι το μερικό άθροι-
σμα και ποιο το όριο (αν υπάρχει)
Φράσεις όπως laquoσειρά της (nminus1)minus1(nminus5)minus1raquo δεν είναι σαφής και
θα πρέπει να ξεκαθαριστεί αν εννοούμε τηνsuminfinn=6(nminus1)minus1(nminus5)minus1 ή
τηνsuminfinn=7(nminus1)minus1(nminus5)minus1 ή κάτι άλλο Όμως η φράση laquoη σειρά της
(n minus 1)minus1(n minus 5)minus1 συγκλίνειraquo έχει νόημα σύμφωνα με την επόμενη
πρόταση
προταση 812 Για κάθε ακολουθία an που ορίζεται για n ge k isin Nκαι για κάθε n1 n2 ge k η σειρά
suminfinn=n1
an συγκλίνει αν και μόνοαν η σειρά
suminfinn=n2
an συγκλίνει
Απόδειξη Υποθέτουμε χωρίς βλάβη της γενικότητας ότι n2 gt n1
και θέτουμε
sN =Nsum
n=n1
an = an1 + an1+1 + middot middot middot + aN
και
tN =Nsum
n=n2
an = an2 + an2+1 + middot middot middot + aN
για κάθε N ge n2 Φανερά
sN = tN + (an1 + an1+1 + middot middot middot + an2minus1)
Άρα η sN συγκλίνει αν και μόνο αν η tN συγκλίνει αφού δια-φέρουν κατά μια σταθερή ποσότητα
Στη συνέχεια θα εργαζόμαστε εν γένει με σειρές της μορφήςsuminfinn=1 an αλλά όλα τα αποτελέσματα με τις προφανείς τροποποι-ήσεις ισχύουν και για σειρές της μορφής
suminfinn=n0
an για οποιοδήπο-τε n0 isin N
92 Γενικά περί σειρών
Ασκήσεις
ασκηση 811 Υπολογίστε τις γεωμετρικές σειρές
(i)
infinsum
n=1
1
2n(ii)
infinsum
n=1
2n
3n
82 Πράξεις με σειρές
Εξαιτίας των ιδιοτήτων των συγκλινουσών ακολουθιών έχουμε
την εξής συνέπεια
προταση 821 Έστω ότι οι (an)nisinN και (bn)nisinN είναι ακολουθίεςπραγματικών αριθμών και οι σειρές τους
suminfinn=1 an και
suminfinn=1 bn συ-
γκλίνουν Τότε για κάθε πραγματικό αριθμό λ οι σειρέςinfinsum
n=1
(λan) καιinfinsum
n=1
(an + bn)
συγκλίνουν και ισχύει
infinsum
n=1
λan = λinfinsum
n=1
an καιinfinsum
n=1
(an + bn) =infinsum
n=1
an +infinsum
n=1
bn
Απόδειξη Φανερά ισχύουν οι
Nsum
n=1
(λan) = λinfinsum
n=1
an καιNsum
n=1
(an + bn) =Nsum
n=1
an +Nsum
n=1
bn
για κάθε N isin N Παίρνοντας όρια για N rarr infin προκύπτει άμεσα τοζητούμενο
Το αντίστροφο δεν είναι σωστό Μπορεί να συγκλίνει ηsuminfinn=1(an+
bn) αλλά να αποκλίνουν οιsuminfinn=1 an και
suminfinn=1 bn Για παράδειγμα
ηinfinsum
n=1
(1+
(1
2nminus 1
))=
infinsum
n=1
1
2n
συγκλίνει ως γεωμετρική σειρά με λόγο 12 αλλά καμιά από τιςsuminfinn=1 1 και
suminfinn=1(2
minusn minus 1) δεν συγκλίνουν (γιατί)
Ασκήσεις
ασκηση 821 Αν η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει εξετάστε ως προς τη σύγκλι-
ση τη σειράnsum
n=1
(an minus eminusn
)
ασκηση 822 Αν γνωρίζετε ότιsuminfinn=0 x
nn = ex υπολογίστε τις σειρές
82 Πράξεις με σειρές 93
(i)infinsum
n=1
n+ 1
n
(ii)infinsum
n=1
1
(nminus 1) (n+ 1)
(iii)infinsum
n=1
2n(2n+ 1)
Γενικά αν έχουμε να υπολογίσουμε τη σειρά
infinsum
n=1
ϕ(n)n
όπου το ϕ(n) είναι ακέραιο πολυώνυμο του n γράφουμε πρώτα το πο-λυώνυμο στη μορφή
A0 +A1n+A2n(nminus 1)+A3n(nminus 1)(nminus 2)+ middot middot middot +Akn(nminus 1) (nminus k+ 1)
όπου k ο βαθμός του ϕ(n) Με βάση αυτή την παρατήρηση λύστε τηνπαρακάτω άσκηση
ασκηση 823 Υπολογίστε τις σειρές
(i)infinsum
n=1
n2 minus 3n+ 2
n
(ii)infinsum
n=1
(nminus 1)3
n
Αν έχουμε να υπολογίσουμε τη σειράsuminfinn=1ϕ(n)x
n όπου το ϕ(n) είναι α-κέραιο πολυώνυμο του n τότε θέτουμε sN για το μερικό άθροισμα τηςσειράς και υπολογίζουμε την ποσότητα (1minusx)sn = sN minusxsN Αυτό θα μαςοδηγήσει σε νέες σειρές του ίδιου τύπου όπου η νέα ϕ(n) θα έχει χαμη-λότερο βαθμό από την αρχική Με βάση αυτή την παρατήρηση λύστε
την ακόλουθη άσκηση
ασκηση 824 Υπολογίστε τις σειρές
(i)infinsum
n=1
n+ 1
3n
(ii)infinsum
n=1
2n2 + 5
3n
ασκηση 825 Δείξτε ότι για |λ| lt 1 ισχύειinfinsum
n=1
nλnminus1 = 1
(1minus λ)2
ασκηση 826 Δείξτε ότι για |λ| lt 1 ισχύειinfinsum
n=1
n2λnminus1 = 1+ λ(1minus λ)3
Κεφάλαιο 9
Θεωρητικά κριτήριασύγκλισης σειρών
91 Το κριτήριο φράγματος
προταση 911 (Κριτήριο φράγματος) Αν an ge 0 και η sN =sumNn=1 an
είναι φραγμένη ακολουθία τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν δεν
είναι φραγμένη απειρίζεται
Απόδειξη Επειδή an ge 0 η sN είναι αύξουσα και επειδή είναι καιφραγμένη συγκλίνει (Θεώρημα 551) Αν δεν είναι φραγμένη η sNτότε δεν είναι άνω φραγμένη επειδή είναι αύξουσα Έτσι για
κάθε M gt 0 υπάρχει N0 isin N ώστε sN0 ge M Οπότε επειδή είναι καιαύξουσα για κάθε N ge N0 ισχύει sN ge sN0 ge M δηλαδή sN rarrinfin
Ένα πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο παράδειγμα προκύπτει από
την Άσκηση 424
παραδειγμα 912 Για κάθε p gt 1 η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει Πράγ-
ματι από την Άσκηση 424
sN = 1+ 1
2p+ 1
3p+ middot middot middot + 1
Nple pp minus 1
δηλαδή είναι φραγμένη και επειδή 1np ge 0 από την προηγούμενη
πρόταση η σειρά συγκλίνει Για 0 lt p lt 1 η σειρά αποκλίνει αφού
δεν είναι άνω φραγμένη (Άσκηση 424) Τέλος για p = 1 δεν είναι
άνω φραγμένη αφού s2N ge 2minus1N (Άσκηση 424 ή 911)
96 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Ασκήσεις
ασκηση 911 Αποδείξτε ότι η σειρά sN =sumNn=1 1n δεν είναι άνω φραγμένη
αποδεικνύοντας ότι s2N ge 2minus1N ως εξής ομαδοποιήστε τα κλάσματα τηςs2N ανά 2n κλάσματα γράφοντας
s2N = 1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
2N
=(
1+ 1
21
)+(
1
21 + 1+ 1
22
)+(
1
22 + 1+ 1
22 + 2+ middot middot middot + 1
23
)+
+ middot middot middot +(
1
2Nminus1 + 1+ 1
2Nminus1 + 2+ middot middot middot + 1
2N
)
και αντικαταστήστε σε κάθε παρένθεση όλα τα κλάσματα με το μικρότε-
ρο κλάσμα της παρένθεσης
ασκηση 912 Αποδείξτε ότι η σειράinfinsum
n=1
1
2radicnείναι συγκλίνουσα
92 Το κριτήριο Cauchy
Όπως γνωρίζουμε από τις ακολουθίες (Θεώρημα 555) κάθε ακο-
λουθία συγκλίνει αν και μόνο αν είναι ακολουθία Cauchy Έτσι
το ίδιο ισχύει και για την ακολουθία (sN)NisinN των μερικών αθροι-σμάτων οποιασδήποτε ακολουθίας Σε αυτή την περίπτωση εξαι-
τίας της μορφής που έχουν οι όροι sN η ιδιότητα Cauchy παίρνει
και αυτή μια ειδική μορφή Παρατηρούμε ότι αν οι N gt M είναι
φυσικοί αριθμοί και sN είναι τα μερικά αθροίσματα της ακολου-θίας (an)nisinN τότε
|sN minus sM | =∣∣∣∣∣Nsum
n=1
an minusMsum
n=1
an
∣∣∣∣∣
=∣∣(a1 + a2 + middot middot middot + aN)minus (a1 + a2 + middot middot middot + aM)
∣∣
=∣∣∣∣∣
Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣
αφού όλοι οι όροι της an μέχρι και τον aM θα διαγραφούν Έτσικαταλήγουμε στην ακόλουθη πρόταση
θεωρημα 921 (Ιδιότητα Cauchy) Η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin N ώστε για κάθε
N gt M ge N0 να ισχύει
∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣ lt ε
92 Το κριτήριο Cauchy 97
Αν υποθέσουμε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε για κάθε
ε gt 0 θα έχει την παραπάνω ιδιότητα για κάθε N gt M ge N0 άρα
και για N =M + 1 Δηλαδή
∣∣∣∣∣M+1sum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣ lt ε
Αλλά το τελευταίο άθροισμα δεν είναι παρά η ποσότητα |aM+1|Καταλήξαμε έτσι στο ότι για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin Nώστε για κάθε M ge N0 να ισχύει |aM+1| lt ε Ισοδύναμα για κάθεn ge N0 + 1 ισχύει |an| lt ε δηλαδή η ακολουθία an είναι μηδενική
πορισμα 922 Αν μια σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε limnrarrinfin an = 0
Το πόρισμα αυτό αποτελεί και ένα εύκολο κριτήριο μη σύγκλι-
σης σειρών Διότι αν ξέρουμε για μια ακολουθία an ότι αυτή δενείναι μηδενική τότε αποκλείεται με βάση αυτό το πόρισμα να
συγκλίνει η σειράsuminfinn=1 an
Για παράδειγμα η σειρά
infinsum
n=1
(n
n+ 1
)n
δεν συγκλίνει διότι η ακολουθία (n(n + 1))n δεν είναι μηδενικήΠράγματι (
nn+ 1
)n= 1(
n+1n
)n =1(
1+ 1n
)n rarr1
ene 0
Αυτός είναι ο πρώτος έλεγχος που κάνουμε σε μια σειρά όταν
προσπαθούμε να διαγνώσουμε αν αυτή συγκλίνει ή όχι διότι είναι
συνήθως ο απλούστερος
Το αντίστροφο του παραπάνω πορίσματος δεν είναι σωστό
όπως φαίνεται εύκολα στο επόμενο παράδειγμα
Η σειράsuminfinn=1
1radicn αποκλίνει παρόλο που 1
radicnrarr 0 Πράγματι
sN =1radic1+ 1radic
2+ 1radic
3+ middot middot middot + 1radic
N
ge 1radicN+ 1radic
N+ middot middot middot + 1radic
N︸ ︷︷ ︸Nminusκλάσματα
= N 1radicN=radicN
Δηλαδή sN geradicN για κάθε N isin N συνεπώς sN rarr infin και η σειράsuminfin
n=1 1radicn αποκλίνει (απειρίζεται) (Δείτε και Άσκηση 424 από
όπου προκύπτει αμέσως ότι για όλα τα 0 lt p lt 1 η σειράsuminfinn=1n
minusp
απειρίζεται)
98 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Την ίδια συμπεριφορά έχει και η ακολουθία 1n Παρόλο που1nrarr 0 εν τούτοις
infinsum
n=1
1
n= infin
Η σειρά της 1n ονομάζεται αρμονική σειρά Το ότι αποκλίνει (α-πειρίζεται) μπορεί να αποδειχθεί με διάφορους τρόπους (δείτε Α-
σκήσεις 911 424 923 και 924) Ίσως ο πιο γρήγορος τρόπος
απόδειξης ότι η αρμονική σειρά αποκλίνει είναι ο ακόλουθος υ-
ποθέτουμε ότι η σειρά συγκλίνει και θέτουμε ℓ =suminfinn=1 1n Τότε
1+ 1
2+ 1
3+ 1
4+ 1
5+ 1
6+ middot middot middot + 1
2n
= 1
2+(
1
2+ 1
2
)+(
1
3+ 1
4
)+(
1
5+ 1
6
)+ middot middot middot +
(1
2nminus 1+ 1
2n
)
ge 1
2+(
1
2+ 1
2
)+(
1
4+ 1
4
)+(
1
6+ 1
6
)+ middot middot middot +
(1
2n+ 1
2n
)
ge 1
2+ 1+ 1
2+ 1
3+ middot middot middot + 1
n
Παίρνουμε τώρα όριο με n rarr infin από όπου προκύπτει αμέσως ℓ ge12+ ℓ το οποίο είναι άτοπο
ορισμος 923 Λέμε ότι μια σειράsuminfinn=1 an μιας ακολουθίας (an)nisinN
συγκλίνει απόλυτα αν η σειράsuminfinn=1 |an| της ακολουθίας (|an|)nisinN
συγκλίνει
Αν μια σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει πολλές φορές αντί για τη φράση
laquoσυγκλίνειraquo χρησιμοποιούμε τη φράση laquoσυγκλίνει απλάraquo σε αντι-
διαστολή με τη φράση laquoσυγκλίνει απόλυταraquo
Μια άλλη συνέπεια της ιδιότητας Cauchy είναι η ακόλουθη
πορισμα 924 Αν μια σειρά συγκλίνει απόλυτα τότε συγκλίνει και
απλά
Απόδειξη Αν η σειράsuminfinn=1 |an| συγκλίνει τότε ικανοποιεί την
ιδιότητα Cauchy Αλλά τότε για κάθε ε gt 0 υπάρχει N0 = N0(ε) isin Nώστε για κάθε N gt M ge N0 να ισχύει
sumNn=M+1 |an| lt ε Αλλά από
την τριγωνική ανισότητα έχουμε
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣∣ leNsum
n=M+1
|an| lt ε
δηλαδή και η σειράsuminfinn=1 an ικανοποιεί την ιδιότητα Cauchy άρα
συγκλίνει
93 Το κριτήριο σύγκρισης 99
Ασκήσεις
ασκηση 921 Εξετάστε αν συγκλίνει ή όχι η σειρά
infinsum
n=1
(minus1)n(
1+ 2
n2
)n2
ασκηση 922 [Abel-Pringsheim] Αποδείξτε ότι αν η an ge 0 είναι μια φθίνου-
σα ακολουθία και η σειρά της συγκλίνει τότε nan rarr 0 Συμπεράνετε ότι
ηsuminfinn=1 1n δεν συγκλίνειΥπόδειξη Αν sn το μερικό άθροισμα της σειράς της an αποδείξτε ότι
s2n minus sn ge na2n
ασκηση 923 Αποδείξτε ότι οι ακολουθίες
xn = 1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nminus 1minus logn
και
yn = 1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nminus logn
είναι επάλληλες δηλαδή ότι xn le yn για κάθε n isin N η xn είναι αύξουσακαι η yn είναι φθίνουσα Συμπεράνετε ότι συγκλίνουν και από αυτόαποδείξτε ότι
1+ 1
2+ middot middot middot + 1
nrarrinfin
ασκηση 924 Αποδείξτε ότι η αρμονική σειρά αποκλίνει ως εξής αν sN =sumNn=1 1n το μερικό άθροισμα της αρμονικής σειράς τότε
esN =Nprod
n=1
e1n ge N + 1
χρησιμοποιώντας σε κάθε όρο του γινομένου την ανισότητα ex ge 1+x γιαx isin R και κάνοντας τις απλοποιήσεις που προκύπτουν στο γινόμενο
93 Το κριτήριο σύγκρισης
Το ακόλουθο κριτήριο έχει ακριβώς την ίδια απόδειξη με την α-
πόδειξη της Πρότασης 924
θεωρημα 931 (Κριτήριο σύγκρισης) Αν για δυο ακολουθίες anbn gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε να ισχύει an le bn για κάθε n ge n0 και
ηsuminfinn=1 bn συγκλίνει τότε και η
suminfinn=1 an συγκλίνει
Αν ηsuminfinn=1 an αποκλίνει τότε και η
suminfinn=1 bn αποκλίνει
100 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Απόδειξη Αφού η σειρά της bn συγκλίνει συμπεραίνουμε ότι ησειρά αυτή ικανοποιεί την ιδιότητα Cauchy Έτσι για κάθε ε gt 0
υπάρχει N0 = N0(ε) isin N με N0 ge n0 (αλλιώς επιλέγουμε το n0 στη
θέση του N0) ώστε για κάθε N gt M ge N0 να ισχύει
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
bn
∣∣∣∣∣∣ lt ε
Αλλά 0 le an le bn για κάθε n ge N0 οπότε
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
an
∣∣∣∣∣∣ =Nsum
n=M+1
an leNsum
n=M+1
bn =
∣∣∣∣∣∣Nsum
n=M+1
bn
∣∣∣∣∣∣ lt ε
συνεπώς και η σειρά της aN έχει την ιδιότητα Cauchy άρα συ-
γκλίνει
Αν τώρα η sN =sumNn=1 an αποκλίνει επειδή an ge 0 συμπεραίνουμε
ότι sN rarrinfin Αλλά για κάθε N ge n0 ισχύει
Nsum
n=1
bn =n0minus1sum
n=1
bn +Nsum
n=n0
bn
gen0minus1sum
n=1
bn +Nsum
n=n0minus1
an =n0sum
n=1
bn minusn0sum
n=1
an +Nsum
n=1
an rarrinfin
Άρα και ηsumNn=1 bn αποκλίνει
Η απόδειξη του παρακάτω κριτηρίου ανάγεται στο προηγούμε-
νο
πορισμα 932 (Κριτήριο οριακής σύγκρισης) Αν για δυο ακολου-
θίες an bn gt 0 ισχύει limnrarrinfin anbn = ℓ gt 0 τότε η σειράsuminfinn=1 an
συγκλίνει αν και μόνο αν η σειράsuminfinn=1 bn συγκλίνει
Απόδειξη Εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης με ε = ℓ2Οπότε υπάρχει n0 = n0(ε) isin N ώστε για κάθε n ge n0 |anbn minus ℓ| ltℓ2 Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και πολλαπλασιάζοντας με bnσυμπεραίνουμε ότι
1
2ℓbn lt an lt
3
2ℓbn
Έτσι από το Θεώρημα 931 αν ηsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε συ-
γκλίνει και ηsuminfinn=1(12)ℓbn άρα και η
suminfinn=1 bn (Πρόταση 821 για
λ = 2ℓ) Επιπλέον αν συγκλίνει ηsuminfinn=1 bn τότε συγκλίνει και ηsuminfin
n=1(32)ℓbn (Πρόταση 821 για λ = (32)ℓ) οπότε και ηsuminfinn=1 an
Το επόμενο πόρισμα είναι απλό αλλά ιδιαίτερα χρήσιμο
93 Το κριτήριο σύγκρισης 101
πορισμα 933 (Κριτήριο σύγκρισης λόγων) Αν για τις ακολουθίες
an bn gt 0 ισχύειan+1
anle bn+1
bnγια καθε n isin N τότε
bull αν η σειράsuminfinn=1 bn συγκλίνει τότε και η
suminfinn=1 an συγκλίνει
bull αν η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει τότε και η
suminfinn=1 bn αποκλίνει
Απόδειξη Φανερά μετά τις απαλοιφές ισχύει
an =ananminus1
anminus1
anminus1middot middot middot a2
a1a1 le
bnbnminus1
bnminus1
bnminus2middot middot middot b2
b1a1 =
a1
b1bn
και το αποτέλεσμα προκύπτει αμέσως από το Θεώρημα 931
Ασκήσεις
ασκηση 931 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
(radicn2 + 1minusn
) infinsum
n=1
radicn+ 1minusradicn
n
infinsum
n=1
1radic(n+ 1)n
infinsum
n=1
1
n(n+1)n
infinsum
n=1
nn2 + 3
infinsum
n=1
cos2nn2
infinsum
n=1
1
2n +n
infinsum
n=1
nminusradicnn2 +n
infinsum
n=1
sin1
n
infinsum
n=1
1
3n minusn
infinsum
n=1
1+ 2+ middot middot middot +n12 + 22 + middot middot middot +n2
infinsum
n=1
arctan1
3n2 + 2n+ 7
ασκηση 932 Αποδείξτε με το κριτήριο σύγκρισης ότι η σειράsuminfinn=1n
5eminusn6
συγκλίνει συγκρίνοντας την ακολουθία n5eminusn6με την eminusn
ασκηση 933 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=2
1
n2 minusradicninfinsum
n=2
1
n2 minusninfinsum
n=2
1
n2 minusna a isin R 2
ασκηση 934 Χρησιμοποιήστε το οριακό κριτήριο σύγκρισης για να ελέγ-
ξετε τη σύγκλιση των σειρών
infinsum
n=1
(1minus eminus1n)
infinsum
n=1
(nradicnminus 1)
ασκηση 935 Αν για an ge 0 η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει εξετάστε τη σύγκλι-
ση των σειρών
infinsum
n=1
a2n
infinsum
n=1
apn p ge 1infinsum
n=1
an1+ an
infinsum
n=1
a2n
1+ a2n
102 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
94 Τηλεσκοπικές σειρές
Ξεκινάμε με τον ακόλουθο ορισμό
ορισμος 941 Αν η ακολουθία an γράφεται ως bn+1 minus bn για
κάποια άλλη ακολουθία bn τότε η σειράsuminfinn=1 an ονομάζεται τη-
λεσκοπική
θεωρημα 942 Έστω ότι an και bn ακολουθίες για τις οποίες ι-σχύει an = bn+1 minus bn για κάθε n isin N Τότε η τηλεσκοπική σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν υπάρχει το όριο limbn Σε αυτήτην περίπτωση ισχύει
infinsum
n=1
an = limnrarrinfin
bn minus b1
Απόδειξη Πράγματι
Nsum
n=1
an =Nsum
n=1
(bn+1 minus bn)
= (b2 minus b1)+ (b3 minus b2)+ (b4 minus b3)+ middot middot middot + (bN+1 minus bN)= bN+1 minus b1
Άρα
limNrarrinfin
Nsum
n=1
an = limNrarrinfin
(bN+1 minus b1) = limnrarrinfin
bn minus b1
Με βάση τα παραπάνω η σειράsuminfinn=1n
minus1(n + 1)minus1 συγκλίνει
διότι1
n(n+ 1)= 1
nminus 1
n+ 1=(minus 1
n+ 1
)minus(minus 1
n
)
Άραinfinsum
n=1
1
n(n+ 1)= limnrarrinfin
(minus 1
n
)minus(minus1
1
)= 1
941 Το κριτήριο Dini-Kummer
Ένα πόρισμα που συνδυάζει το θεώρημα για τις τηλεσκοπικές
σειρές και το κριτήριο σύγκρισης είναι και ένα από τα πλέον
ισχυρά κριτήρια γνωστό ως κριτήριο Dini-Kummer
πορισμα 943 (Κριτήριο Dini-Kummer) Για τις ακολουθίες an bn gt 0
θέτουμε
dkn =anbn minus an+1bn+1
an
94 Τηλεσκοπικές σειρές 103
Αν lim dkn gt 0 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν υπάρχει n0 isin N
ώστε dkn le 0 για κάθε n ge n0 και η σειράsuminfinn=1 b
minus1n αποκλίνει
τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Αν θέσουμε λ = (lim dkn)2 gt 0 τότε υπάρχει δείκτης
n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει dkn ge λ Συνεπώς
0 lt an le1
λ(anbn minus an+1bn+1) (91)
Από την (91) η ακολουθία anbn είναι φθίνουσα Και επειδή ε-ίναι και θετική είναι φραγμένη και άρα συγκλίνει Έτσι η σει-
ράsuminfinn=n0
an συγκρίνεται με την τηλεσκοπική σειράsuminfinn=n0
(anbn minusan+1bn+1) η οποία συγκλίνει (στο an0bn0 minus limanbn) Άρα η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνειΑν τώρα υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει dkn le
0 τότε anbn minus an+1bn+1 le 0 οπότε για κάθε n ge n0 ισχύει an geanminus1(bnminus1bn) οπότε
ananminus1
ge 1bn1bnminus1
και το αποτέλεσμα προκύπτει αμέσως από το κριτήριο σύγκρισης
λόγων (Πόρισμα 933)
παρατηρηση 944 Αν lim dkn lt 0 τότε υπάρχει δείκτης n0 isin N ώστεdkn le 0 δηλαδή ικανοποιείται η δεύτερη συνθήκη του κριτηρίου
Dini-Kummer Το αντίστροφο όμως δεν είναι αληθές
Με το κριτήριο Dini-Kummer μπορούμε εύκολα να ελέγξουμε τη
σύγκλιση της σειράς της 1np για p ne 1 Πράγματι θέτουμε θέτου-
με bn = nminus 1 για κάθε n ge 2 Έτσι για an = 1np ισχύει
dkn =(nminus 1)np minusn(n+ 1)p
1np= n
(1minus
(n
n+ 1
)p)minus 1
με όριο τον αριθμό p minus 1 (Άσκηση 941) Άρα σύμφωνα με το
κριτήριο Dini-Kummer η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει αν p gt 1 και
αποκλίνει για p lt 1
Ασκήσεις
ασκηση 941 Αποδείξτε ότι
limnrarrinfin
n(
1minus(
nn+ 1
)p)= p
γράφοντας
(n+ 1)(
1minus(
nn+ 1
)p)= p 1minus ep log
(1minus 1
n+1
)
p log(1minus 1
n+1
) log(1minus 1
n+1
)
1n+1
104 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
και χρησιμοποιώντας τα βασικά όρια των Προτάσεων 5910 και 5913
ασκηση 942 Υπολογίστε τις τηλεσκοπικές σειρές
infinsumn=na
1
(a+n)(a+n+ 1) για na gt a a isin R
infinsum
n=1
2n
n
(1minus 2
n+ 1
)
infinsum
n=2
1
n(nminus 1)log
(n+ 1)nminus1
nn
infinsum
n=2
(neminusn
(eminus1 minus 1+ eminusnminus1
))
infinsum
n=2
1
nn
1
n+ 1
1(1+ 1
n
)n minus 1
ασκηση 943 Αποδείξτε ότι αν an = Aϕ(n) + Bϕ(n + 1) + Cϕ(n + 2) μεA+ B + C = 0 τότε ισχύει
nsum
k=1
ak = Aϕ(1)minus Cϕ(2)minusAϕ(n+ 1)+ Cϕ(n+ 2)
και με τη βοήθεια αυτού υπολογίστε τη σειρά
infinsum
n=1
3n+ 2
n(n+ 1)(n+ 2)
(Υπόδειξη για την τελευταία σειρά ϕ(n) = 1n)
ασκηση 944 Αποδείξτε το κριτήριο Dini-Kummer για την περίπτωση που
δεν υπάρχει το όριο της dkn Συγκεκριμένα αποδείξτε ότι αν lim inf dkn gt 0
τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει ενώ αν lim sup dkn lt 0 και η
suminfinn=1 b
minus1n
αποκλίνει τότε και ηsuminfinn=1 an αποκλίνει
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy
Ας υποθέσουμε ότι η ακολουθία an είναι θετική και φθίνουσα καιθέλουμε να ελέγξουμε τη σύγκλιση της σειράς της Δεδομένου του
ότι είναι φθίνουσα χρειαζόμαστε άραγε όλους τους όρους της ή
μήπως μπορούμε κάποιους να τους απορρίψουμε Για παράδειγμα
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot le a1 + a1 + a3 + a3 + a5 + a5 + middot middot middotle 2(a1 + a3 + a5 + middot middot middot )
Δηλαδή αν συγκλίνει η σειρά των όρων με περιττό δείκτη συ-
γκλίνει και η αρχική σειρά Βεβαίως δεν υπάρχει κάτι laquoμαγικόraquo
στους όρους με περιττό δείκτη Διότι ισχύει και
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot le a1 + a2 + a2 + a4 + a4 + a6 + middot middot middotle a1 + 2(a2 + a4 + a6 + middot middot middot )
95 Το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy 105
Άρα αν η σειρά των όρων με άρτιους δείκτες συγκλίνει τότε συ-
γκλίνει και η αρχική σειρά Μάλιστα η σύγκλιση είναι laquoαν και
μόνο ανraquo Για παράδειγμα
a1 + a2 + a3 + a4 + a5 + a6 middot middot middot ge a2 + a2 + a4 + a4 + a6 + a6 + middot middot middotle 2(a2 + a4 + a6 + middot middot middot )
οπότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η σειρά
suminfinn=1 a2n
συγκλίνει
Εύκολα μπορούμε να δούμε ότι αυτό το τέχνασμα μπορεί να
επεκταθεί και να ελέγξουμε τη σύγκλιση μιας σειράς θετικής και
φθίνουσας ακολουθίας ελέγχοντας αν συγκλίνει η σειρά αφού της
αφαιρέσουμε περισσότερους όρους Δοκιμάστε για παράδειγμα να
δείξετε όπως παραπάνω ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν η σειράsuminfinn=1 a3n συγκλίνει
Μέχρι πού μπορεί να επεκταθεί αυτό το τέχνασμα Το παρα-
κάτω θεώρημα μας δίνει μια απάντηση Έστω ότι η kn είναι μιαγνησίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών Θέλουμε να εφαρ-
μόσουμε το παραπάνω τέχνασμα από τον όρο akn έως τον akn+1
Αν οι αποστάσεις των kn από τους kn+1 δεν laquoαυξάνουν ραγδαίαraquo
το παραπάνω τέχνασμα λειτουργεί
θεωρημα 951 (Κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy) Έστω ότι η
an είναι μια μη αρνητική και φθίνουσα ακολουθία και η kn είναιμια γνησίως αύξουσα ακολουθία φυσικών αριθμών για την οποία
υπάρχει αριθμός M gt 0 ώστε
kn+1 minus kn leM(kn minus knminus1)
για κάθε n ge 2 Τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η
σειράsuminfinn=1(kn+1 minus kn)akn συγκλίνει
Απόδειξη Επειδή η kn είναι γνησίως αύξουσα εύκολα ελέγχου-με με επαγωγή ότι kn ge n για κάθε n isin N (Άσκηση 322) Άρα αν
sN είναι το μερικό άθροισμα της σειράς της an επειδή N+1 le kN+1
(οπότε N le kN+1 minus 1) ισχύει
sN le skN+1minus1
le a1 + middot middot middot + ak1minus1 + ak1 + middot middot middot + ak2minus1︸ ︷︷ ︸k2minusk1 όροι
+middot middot middot + akN + middot middot middot + akN+1minus1︸ ︷︷ ︸kN+1minuskN όροι
le a1 + middot middot middot + ak1minus1 + (k2 minus k1)ak1 + middot middot middot + (kN+1 minus kN)akN
ΔηλαδήNsum
n=1
an le a1 + middot middot middot + ak1minus1 +Nsum
n=1
(kn+1 minus kn)akn
Άρα αν η τελευταία σειρά συγκλίνει συγκλίνει και η αρχική
106 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Αντιστρόφως για κάθε m ge kN
sm ge skN = a1 + + ak1 + ak1+1 + + ak2 + ak2+1 + + akNge ak1+1 + middot middot middot + ak2︸ ︷︷ ︸
k2minusk1 όροι
+middot middot middot + akNminus1+1 + middot middot middot + akN︸ ︷︷ ︸kNminuskNminus1 όροι
ge (k2 minus k1)ak2 + middot middot middot + (kN minus kNminus1)akN
Πολλαπλασιάζοντας με M και χρησιμοποιώντας την υπόθεση πα-ίρνουμε
Msm ge (k3 minus k2)ak2 + middot middot middot + (kN+1 minus kN)akN
Δηλαδή
MNsum
n=1
an geNsum
n=2
(kn+1 minus kn)akn
Άρα αν η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει τότε συγκλίνει και η
suminfinn=1(kn+1minus
kn)an ολοκληρώνοντας την απόδειξη
πορισμα 952 (Κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy) Αν η ακολουθία
(an)nisinN είναι μη αρνητική και φθίνουσα τότε η σειράsuminfinn=1 an
συγκλίνει αν και μόνο αν η σειράsuminfinn=1 2na2n συγκλίνει
Απόδειξη Άμεσο από το παραπάνω θεώρημα για kn = 2n α-
φού
kn+1 minus kn = 2n+1 minus 2n = 2 middot 2n minus 2n = 2n = 2(2n minus 2nminus1) = 2(kn minus knminus1)
παρατηρηση 953 Και πάλι η επιλογή kn = 2n για το παραπάνω
δεν είναι σε καμμία περίπτωση μοναδική Αν για παράδειγμα επι-
λέξουμε kn = 3n θα προκύψει ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και
μόνο αν η σειράsuminfinn=1 3na3n συγκλίνει Ή αν επιλέξουμε kn = n2
εύκολα ελέγχουμε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η
σειράsuminfinn=1(2n+ 1)an2 συγκλίνει
παραδειγμα 954 Με το κριτήριο συμπύκνωσης του Cauchy είναι
πολύ εύκολο να ελέγξουμε τη σύγκλιση της σειράςsuminfinn=1 1np για
κάθε p gt 0 Πράγματι η σειρά θα συγκλίνει αν και μόνο αν συ-
γκλίνει η σειράinfinsum
n=1
2n1
(2n)p=
infinsum
n=1
(1
2pminus1
)n
Αλλά η τελευταία είναι γεωμετρική σειρά με λόγο 12pminus1 οπότε
συγκλίνει αν και μόνο αν ο λόγος αυτός είναι μικρότερος του 1
δηλαδή αν και μόνο αν p gt 1
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο 107
Ασκήσεις
ασκηση 951 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
n2 tan1
n3
infinsum
n=1
sinπradicn
infinsum
n=1
lognn32
ασκηση 952 Να μελετηθεί ως προς τη σύγκλιση η σειρά
infinsum
n=1
1
(n+ 1)np
για p isin Rασκηση 953 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=2
1
n(logn)pκαι
infinsum
n=2
1
n(logn)(log logn)p
ασκηση 954 Αν συμβολίσουμε με log(n)(x) τη συνάρτηση
log log log log︸ ︷︷ ︸n φορές
(x)
(για παράδειγμα log(3)(x) = log(log(log(x)))) και με e(n) την ποσότητα
exp exp exp︸ ︷︷ ︸n φορές
(1)
(για παράδειγμα e(3) = eee και e(4) = eeee) εξετάστε ως προς τη σύγκλιση
τη σειράinfinsum
n=e(k)+1
1
n middot logn middot log(2)n middot middot middot log(kminus1)n middot (log(k)n)p
(Παρατηρήστε ότι το σημείο εκκίνησης της σειράς δηλαδή το e(k) + 1
έχει επιλεχθεί μόνο και μόνο ώστε να μην μηδενίζεται κανένας από τους
λογαρίθμους του παρονομαστή αφού log(k)(x) = 0 αν και μόνο αν x =e(k))
ασκηση 955 Αν η ακολουθία an ge 0 είναι φθίνουσα δείξτε ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν η σειρά
suminfinn=1 e
na[en] συγκλίνει (Πρέπειπρώτα να δείξετε ότι [en] lt [en+1])
96 Το ολοκληρωτικό κριτήριο
προταση 961 (Ολοκληρωτικό κριτήριο) Έστω ότι η συνάρτηση
f [1infin)rarr R είναι μη αρνητική και φθίνουσα Θέτουμε an = f(n)Τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει αν και μόνο αν το ολοκλήρωμαintinfin
1 f(x)dx συγκλίνει (δηλαδή αν limtrarrinfinint t1 f(x)dx isin R)
108 Θεωρητικά κριτήρια σύγκλισης σειρών
Απόδειξη Αφού η f είναι φθίνουσα για κάθε n isin N ισχύει
f(n) ge f(x) ge f(n+ 1)
για κάθε x isin [nn+ 1] Συνεπώς
int n+1
nf(n)dx ge
int n+1
nf(x)dx ge
int n+1
nf(n+ 1)dx
δηλαδή f(n) geintn+1n f(x)dx ge f(n+1) Προσθέτοντας τις τελευταίες
ανισότητες για n = 12 N παίρνουμε
Nsum
n=1
an =Nsum
n=1
f(n) geint N
1f(x)dx ge
Nsum
n=1
f(n+ 1) =N+1sum
n=2
f(n) =N+1sum
n=2
an
Άρα αν το ολοκλήρωμα συγκλίνει τότε συγκλίνει και το μερι-
κό άθροισμαsumN+1n=2 an αφού αυξάνει και είναι φραγμένο από τοintinfin
1 f(x)dx Δηλαδή η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
Αντιστρόφως αν η σειράsumNn=1 an συγκλίνει τότε το ολοκλήρω-
μα συγκλίνει αφού η
int t1f(x)dx le
int [t]+1
1f(x)dx le
infinsum
n=1
an
συνεπάγεται ότι η συνάρτηση F(t) =int t1 f(x)dx είναι αύξουσα και
άνω φραγμένη άρα το όριο limtrarrinfin F(t) υπάρχει στο R (και ισο-
ύται με suptge1 F(t))
παραδειγμα 962 Ας ελέγξουμε και πάλι τη σειράsuminfinn=1 1np για
p gt 0 Φανερά η f(x) = 1xp για x isin [0infin) είναι μη αρνητική καιφθίνουσα και 1np = f(n) Συνεπώς η σειρά
suminfinn=1 1np συγκλίνει
αν και μόνο αν συγκλίνει το ολοκλήρωμαintinfin1 xminusp dx Αλλά
intinfin1xminusp dx =
xminusp+1
minusp+1
∣∣∣∣infin
x=1= limxrarrinfin
x1minusp
1minusp minus1
1minusp αν 0 lt p ne 1
logx∣∣infinx=1= limxrarrinfin logx αν p = 1
Φανερά αυτά τα όρια υπάρχουν στο R αν και μόνο αν p gt 1
Κεφάλαιο 10
Εφαρμογές τουκριτηρίου σύγκρισης
Σε αυτό το κεφάλαιο θα αναπτύξουμε εργαλεία που προκύπτουν
από το κριτήριο σύγκρισης Αν περιοριστούμε σε μη αρνητικές
ακολουθίες είναι φανερό ότι κάθε συγκλίνουσα ή αποκλίνουσα
σειρά δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας ενός κριτηρίου σύγκλισης
ή απόκλισης Για παράδειγμα γνωρίζουμε ότι για λ gt 0 η σει-
ράsuminfinn=1 λ
n συγκλίνει αν και μόνο αν 0 lt λ lt 1 Έτσι αν βρούμε
τρόπους να συγκρίνουμε μια ακολουθία an ge 0 με την λn θα προ-κύψει ένα κριτήριο σύγκλισης ή απόκλισης Πολλές φορές αντί
για την άμεση σύγκριση an le λn είναι ευκολότερο να ελέγχουμεάλλες συνθήκες οι οποίες οδηγούν στην επιθυμητή σύγκριση (θα
δούμε παρακάτω συγκεκριμμένα παραδείγματα)
Εκτός από την ακολουθία λn μπορούμε να χρησιμοποιήσουμεοποιαδήποτε ακολουθία γνωρίζουμε ότι συγκλίνει ή αποκλίνει για
να φτιάξουμε ένα κριτήριο Για παράδειγμα μπορεί κανείς να α-
ναπτύξει κριτήρια που συγκρίνουν με τη σειρά της ακολουθίας
1np ή με τη σειρά της ακολουθίας 1(n(logn)p) για τις οποίεςγνωρίζουμε πότε συγκλίνουν και πότε όχι από το κριτήριο συ-
μπύκνωσης του Cauchy
Ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα είναι αν υπάρχει κάποια σειρά
infinsum
n=1
cn με cn ge 0
η οποία θα παρείχε το laquoαπόλυτοraquo κριτήριο σύγκλισης υπό την
έννοια ότι μια σειράsuminfinn=1 an θα συγκλίνει αν και μόνο αν ηsuminfin
n=1 an συγκρίνεται με τηνsuminfinn=1 cn Θα δούμε στην τελευταία ε-
νότητα ότι ένα τέτοιο καθολικό κριτήριο σύγκλισης δεν μπορεί να
υπάρξει
110 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Ξεκινάμε με κριτήρια που προκύπτουν από σύγκριση με τη γε-
ωμετρική σειρά
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά
Στην ενότητα αυτή βρίσκουμε συνθήκες που ελέγχονται σχετικά
εύκολα και οδηγούν στη σύγκριση μιας ακολουθίας an με τη γεω-μετρική ακολουθία λn
1011 Το κριτήριο λόγου
Αν οι όροι μιας μη αρνητικής ακολουθίας an φθίνουν πιο γρήγορααπό τη γεωμετρική πρόοδο με λόγο 0 le λ lt 1 θα ισχύει an+1 le λan(δηλαδή ο επόμενος όρος της an έχει μειωθεί περισσότερο από τονπολλαπλασιασμό με λ της γεωμετρικής προόδου) η σειρά
suminfinn=1 an
θα πρέπει να συγκλίνει αφού συγκλίνει ηsuminfinn=1 λ
n Ανάλογα αν
η an αυξάνει πιο γρήγορα από όσο αυξάνει η λn για λ ge 1 δη-
λαδή αν an+1 ge λan η σειράsuminfinn=1 an πρέπει να αποκλίνει Σε
κάθε περίπτωση συγκρίνουμε τον λόγο an+1an με έναν αριθμόλ είτε μικρότερο είτε μεγαλύτερο ή ίσο του 1 Η απόδειξη όμως
ανισοτήτων είναι συνήθως δυσχερής Για αυτό τον λόγο κατα-
φεύγουμε στη χρήση της Παρατήρησης 532 και υπολογίζουμε το
όριο ℓ = limnrarrinfin an+1an Αν για παράδειγμα το όριο ℓ είναι στοδιάστημα [01) τότε χρησιμοποιώντας αυτή την παρατήρηση γιαε = (1 minus ℓ)2 θα προκύψει ότι μετά από κάποιον δείκτη n0 isin N
ισχύει an+1 le ((1 + ℓ)2)an δηλαδή έχουμε σύγκριση με τη γεωμε-τρική ακολουθία με λόγο λ = (1 + ℓ)2 isin (01) Έτσι η σειρά τηςan θα συγκλίνει Ομοίως θα αποκλίνει αν το όριο είναι γνησίωςμεγαλύτερο του 1 Αν το όριο βέβαια βγει ακριβώς ίσο με 1 τότε
δεν μπορούμε να κάνουμε σύγκριση γιατί δεν μπορούμε να ξέρουμε
ούτε καν αν an+1an le 1 ή an+1an ge 1
Τέλος η προϋπόθεση an ge 0 μπορεί να παραλειφθεί αν χρη-
σιμοποιήσουμε τις απόλυτες τιμές |an+1an| Έχουμε λοιπόν τοακόλουθο
προταση 1011 (Κριτήριο λόγου του Drsquo Alambert) Για κάθε ακολου-
θία an ne 0
bull αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει και μάλι-
στα απολύτως
bull αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ gt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
101 Σύγκριση με τη γεωμετρική σειρά 111
Απόδειξη Θέτουμε ℓ = limnrarrinfin |an+1an| και υποθέτουμε ότι 0 le ℓ lt1 Έτσι για κάθε ε gt 0 άρα και για ε = (1minusℓ)2 gt 0 υπάρχει n0 isin Nώστε για κάθε n ge n0 ισχύει
∣∣∣∣∣∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣minus ℓ∣∣∣∣∣ lt
1minus ℓ2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή και προσθέτοντας το ℓ παίρνουμε
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt1+ ℓ
2lt 1
Αν θέσουμε λ = (1 + ℓ)2 τότε 0 lt λ lt 1 και για κάθε n ge n0 ισχύει
|an+1| le λ|an| Η τελευταία ανισότητα όμως μπορεί να επαναλαμ-βάνεται όσο το n παραμένει από n0 και πάνω Έτσι αν n ge n0
θα έχουμε
|an| le λ|anminus1| le λλ|anminus2| = λ2|anminus2| le λ3|anminus3| le le λnminusn0|anminus(nminusn0)| = λnminusn0|an0|
(στο an0 σταματάει η δυνατότητα εφαρμογής της |an+1| le λ|an|)Άρα για κάθε n ge n0 ισχύει |an| le (λminusn0|an0|)λn Επειδή η γεωμε-τρική σειρά
suminfinn=1 λ
n συγκλίνει αφού 0 le λ lt 1 συμπεραίνουμε ότι
και ηsuminfinn=1 |an| συγκλίνει από την Πρόταση 931
Αν τώρα ℓ gt 1 εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για
ε = (ℓ minus 1)2 gt 0 και παίρνουμε ότι υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθεn ge n0 ισχύει ∣∣∣∣
an+1
an
∣∣∣∣ gtℓ + 1
2gt 1
Συνεπώς |an+1| gt |an| για κάθε n ge n0 δηλαδή η ακολουθία
(|an|)ngen0 είναι γνησίως αύξουσα άρα δεν είναι μηδενική Αυτό
όμως συνεπάγεται ότι ηsuminfinn=1 an αποκλίνει από το Πόρισμα 922
παρατηρηση 1012 Παρατηρούμε εδώ ότι αν limnrarrinfin |an+1an| = 1
δεν γίνεται να συμπεράνουμε κάτι για τη σύγκλιση της σειράς
Αυτό συμβαίνει επειδή για παράδειγμα το παραπάνω όριο είναι
ίσο με 1 τόσο για την ακολουθία 1n όσο και για την ακολου-θία 1n2 Εν τούτοις η μεν
suminfinn=1 1n αποκλίνει η δε
suminfinn=1 1n2
συγκλίνει
παρατηρηση 1013 Η απόδειξη του κριτηρίου λόγου δείχνει άμεσα
ότι αν υπάρχει n0 isin N ώστε |an+1an| le λ lt 1 για κάθε n ge n0 τότε
η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει απολύτως ενώ αν |an+1an| ge λ gt 1 για
κάθε n ge n0 η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
112 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Ασκήσεις
ασκηση 1011 Αποδείξτε ότι αν για τη σειράsuminfinn=1 an με an ne 0 για κάθε
n isin N ισχύει limnrarrinfin |an+1an| = 1 αλλά υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε
n ge n0 να ισχύει |an+1an| ge 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
ασκηση 1012 Ελέγξτε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
(α)infinsum
n=1
1
n(β)
infinsum
n=1
np
n για p isin R (γ)
infinsum
n=1
2n
n(δ)
infinsum
n=1
nn
n(ε)
infinsum
n=1
nradicn
n
ασκηση 1013lowast Αποδείξτε χρησιμοποιώντας το κριτήριο λόγου ότι η σειράsuminfinn=1
radicn(ne)n
nαποκλίνει (Υπόδειξη χρησιμοποιείστε την Άσκηση 1011)
Στη συνέχεια αποδείξτε με επαγωγή ότι για κάθε n isin N ισχύει
e(ne
)nle n le e
radicn(ne
)n
και συμπεράνετε ότι και οι σειρές
infinsum
n=1
(ne)n
nκαι
infinsum
n=1
(ne)nradicnn
αποκλίνουν
ασκηση 1014 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τη σειράsuminfinn=1(a
nna) γιαa isin Rασκηση 1015 Βρείτε για ποια x ge 0 οι παρακάτω σειρές συγκλίνουν
infinsum
n=1
3n
n3xn
infinsum
n=1
n(3n)(4n)
xn
ασκηση 1016 Αποδείξτε ότι το κριτήριο Dini-Kummer είναι ισχυρότερο
του κριτηρίου λόγου επιλέγοντας στο κριτήριο Dini-Kummer bn = 1 για
κάθε n isin Nασκηση 1017 Στην περίπτωση που το όριο lim |an+1an| δεν υπάρχειαποδείξτε το εξής κριτήριο λόγου
bull Αν lim sup
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ lt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
bull lim inf
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ gt 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
bull Αν limnrarrinfin
∣∣∣∣an+1
an
∣∣∣∣ = 1 αλλά για κάθε m isin N υπάρχει n ge m ώστε
|an+1an| ge 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
1012 Το κριτήριο n-στης ρίζας του Cauchy
Η απόδειξη του επόμενου κριτηρίου είναι και αυτή μια αναγωγή
στη γεωμετρική σειρά Η αναγωγή αυτή βασίζεται στο ότι για
λ ge 0 ισχύει |an| ecirc λn αν και μόνο αν nradic|an| ecirc λ
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συνάρτηση 113
προταση 1014 (Κριτήριο n-στής ρίζας του Cauchy) Για κάθε ακο-
λουθία (an)nisinN
bull αν limnrarrinfinnradic|an| lt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει και μάλι-
στα απολύτως
bull αν limnrarrinfinnradic|an| gt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Θέτουμε 0 le ℓ = limnrarrinfinnradic|an| και αν ℓ lt 1 εφαρμόζουμε
τον ορισμό της σύγκλισης για ε = (1 minus ℓ)2 gt 0 υπάρχει n0 isin N
ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει∣∣∣∣ nradic|an| minus ℓ
∣∣∣∣ lt1minus ℓ
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή προσθέτοντας ℓ και υψώνονταςστη n-στη δύναμη παίρνουμε
|an| lt(
1+ ℓ2
)n
Αλλά η σειράsuminfinn=1((1 + ℓ)2)n συγκλίνει (αφού (1 + ℓ)2 lt 1) άρα
και η σειράsuminfinn=1 |an|
Αν τώρα ℓ gt 1 εφαρμόζουμε τον ορισμό της σύγκλισης για
ε = (ℓ minus 1)2 gt 0 υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 ισχύει∣∣∣∣ nradic|an| minus ℓ
∣∣∣∣ ltℓ minus 1
2
Ανοίγοντας την απόλυτη τιμή προσθέτοντας ℓ και υψώνονταςστη n-στη δύναμη παίρνουμε
(1+ ℓ
2
)nlt |an|
Αλλά αυτό συνεπάγεται ότι η an δεν είναι μηδενική αφού ((1 +ℓ)2)n rarrinfin οπότε η
suminfinn=1 an αποκλίνει
παρατηρηση 1015 Παρατηρούμε εδώ ότι αν limnrarrinfinnradic|an| = 1 δεν
γίνεται να συμπεράνουμε κάτι για τη σύγκλιση της σειράς Αυτό
συμβαίνει επειδή για παράδειγμα limnrarrinfinnradic
1n = limnrarrinfinnradic
1n2 = 1
αλλά η μενsuminfinn=1 1n αποκλίνει η δε
suminfinn=1 1n2 συγκλίνει
102 Η σειρά που συγκλίνει στην εκθετική συ-
νάρτηση
Στην Ενότητα 58 αποδείξαμε ότι
e =infinsum
n=0
1
n
114 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Εδώ θα επεκτείνουμε το προηγούμενο στην ακόλουθη πρόταση
προταση 1021 Για κάθε x isin R ισχύει
ex = limnrarrinfin
(1+ x
n
)n=
infinsum
n=0
xn
n
Απόδειξη Θέτουμε s(x) =suminfink=0 x
kk Χρησιμοποιώντας το διω-
νυμικό ανάπτυγμα εύκολα ελέγχουμε ότι
s(x)minus(
1+ xn
)n=
infinsum
k=2
1
k
(1minus
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
))xk
διότι στην παραπάνω έκφραση το γινόμενο των παρενθέσεων ε-
ίναι ίσο με μηδέν όταν k ge n + 1 Συνεπώς από την τριγωνική
ανισότητα
∣∣∣∣s(x)minus(
1+ xn
)n∣∣∣∣ leinfinsum
k=2
1
k
(1minus
(1minus 1
n
)(1minus 2
n
)middot middot middot
(1minus kminus 1
n
))|x|k
=∣∣∣∣∣s(|x|)minus
(1+ |x|
n
)n∣∣∣∣∣
Άρα αρκεί να αποδείξουμε τη ζητούμενη για x gt 0 Αλλά για αυτό
η απόδειξη είναι ακριβώς ίδια με την απόδειξη ότι e =suminfinn=0 1n
της Ενότητας 58 και αφήνεται ως άσκηση
Ασκήσεις
ασκηση 1021 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
n2n
infinsum
n=1
np
en p isin R
infinsum
n=1
(n)n
nn2 infinsum
n=1
an2bn a b isin R
ασκηση 1022 Εξετάστε για ποια x ge 0 συγκλίνει η σειράinfinsum
n=1
2n
n2xn
ασκηση 1023 Αν για μια ακολουθία an δεν υπάρχει το όριο limnrarrinfinnradic|an|
(Άσκηση 622) αποδείξτε οι ισχύει το εξής κριτήριο ρίζας Για κάθε α-
κολουθία (an)nisinN
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| lt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an συγκλίνει και μάλιστα
απολύτως
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| gt 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
bull αν lim supnrarrinfinnradic|an| = 1 και για κάθε m isin N υπάρχει n ge m ώστε
nradic|an| ge 1 τότε η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει
ασκηση 1024 Αποδείξτε ότι το κριτήριο n-στης ρίζας είναι ισχυρότε-ρο από το κριτήριο λόγου χρησιμοποιώντας την Πρόταση 623 και την
ακολουθία 2(minus1)nminusn
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np 115
103 Σύγκριση με την ακολουθία 1np
Έστω ότι p gt 1 οπότε η σειράsuminfinn=1 1np συγκλίνει Μπορούμε να
φτιάξουμε ένα κριτήριο σύγκρισης από αυτήν χρησιμοποιώντας
το κριτήριο σύγκρισης λόγων (Πόρισμα 933) Έτσι αν an gt 0 η
συνθήκηananminus1
le 1np
1(nminus 1)p(101)
οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Επειδή
όμως από την ανισότητα Bernouli
1np
1(nminus 1)p=(nminus 1
n
)p=(
1minus 1
n
)pge 1minus p
n
αντί να ελέγχουμε την (101) αρκεί να ελέγξουμε την
ananminus1
le 1minus pn
ισοδύναμα
n(
1minus ananminus1
)ge p gt 1
Επειδή ο έλεγχος ανισοτήτων είναι συνήθως δυσχερής υπολο-
γίζουμε το όριο
limnrarrinfin
n(
1minus ananminus1
)
και ελέγχουμε αν είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο του 1 Έτσι οδη-
γούμαστε στο κριτήριο Raabe-Duhamel Η απόδειξη του κριτηρίου
αυτού μπορεί να γίνει ακριβώς όπως περιγράψαμε παραπάνω ή
μπορεί να προκύψει ως πόρισμα του κριτηρίου Dini-Kummer θέτο-
ντας bn = nminus 1 Οι λεπτομέρειες αφήνονται ως άσκηση
προταση 1031 (Κριτήριο Raabe-Duhamel) Για μια θετική ακολουθία
an θέτουμε
rdn = n(
1minus an+1
an
)
Αν lim rdn gt 1 (ή lim inf rdn gt 1 αν το προηγούμενο όριο δεν υπάρ-
χει) τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Αν υπάρχει n0 isin N ώστε για
κάθε n ge n0 να ισχύει rdn le 1 τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Αν η απόδειξη μπορούσε να γίνει μόνο με τη σύγκριση με την α-
κολουθία 1np τότε δεν θα ήταν λογικό να ελέγξουμε τη σύγκλισητης 1np με αυτό το κριτήριο Επειδή όμως η απόδειξη μπορεί ναγίνει και ως πόρισμα του Dini-Kummer μπορούμε να χρησιμοποι-
ήσουμε το κριτήριο Raabe-Duhamel και για την 1np
116 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Η μέθοδος με την οποία κανείς συγκρίνει με μια γνωστή ακο-
λουθία (όπως την 1np) δεν είναι απαραίτητα μοναδικός Μπορείκανείς να σκεφτεί άλλες εκφράσεις που θα οδηγούσαν στην ίδια
σύγκριση Ως παράδειγμα θα μπορούσαμε αντί να ακολουθήσου-
με την τεχνική που οδήγησε το κριτήριο Raabe-Duhamel να κάνουμε
το εξής επιδιώκοντας μια σύγκριση της μορφής
an+1
anle 1(n+ 1)p
1np=(
nn+ 1
)p
βλέπουμε ότι αυτό είναι ισοδύναμο με το να ισχύει
anan+1
ge(
1+ 1
n
)p
Αλλά επειδή η (1 + 1n)n είναι αύξουσα με όριο το e ισχύει (1 +1n)n le e οπότε (1 + 1n)p le epn Άρα θα ισχύει η ζητούμενη ανισχύει η
anan+1
ge epn
Παίρνοντας λογαρίθμους και αναδιατάσσοντας τους όρους της
τελευταίας ανισότητας αποδεικνύουμε το ακόλουθο κριτήριο
προταση 1032 (Λογαριθμικό κριτήριο) Για κάθε ακολουθία θετι-
κών όρων an θέτουμε
gn = n loganan+1
Τότε
bull Αν limgn gt 1 (ή lim infgn gt 1 αν το όριο δεν υπάρχει) η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει
bull Αν limgn lt 1 (ή lim supgn lt 1 αν το όριο δεν υπάρχει) η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη με βάση την παραπάνω συζήτηση α-
φήνεται ως εύκολη άσκηση (για την περίπτωση που αποκλίνει δε-
ίξτε ότι υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθε n ge n0 να ισχύει an+1an ge1ean για κατάλληλο a ge 0 και πολλαπλασιάστε τις προηγιούμε-
νες ανισότητες για τους δείκτες από n0 μέχρι n)
Ασκήσεις
ασκηση 1031 Γράψτε την απόδειξη του κριτηρίου Raabe-Duhamel (Πρότα-
ση 1031) χρησιμοποιώντας τη σύγκριση με την ακολουθία 1np
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p) 117
ασκηση 1032 Γράψτε την απόδειξη του κριτηρίου Raabe-Duhamel (Πρότα-
ση 1031) ως πόρισμα του κριτηρίου Dini-Kummer
ασκηση 1033 Γράψτε την απόδειξη του λογαριθμικού κριτηρίου και χρη-
σιμοποιήστε το για να αποδείξετε ότι η σειράsuminfinn=1n
n(enn) αποκλίνει
ασκηση 1034 Εξηγήστε γιατί η χρήση της ananminus1 le 1minuspn δεν είναι ου-σιαστικά ασθενέστερη της ananminus1 le (1minus 1n)p δηλαδή δεν οδηγηθήκαμεσε ασθενέστερο κριτήριο από τη χρήση της ανισότητας Bernouli (Υπόδει-
ξη Από το διωνυμικό ανάπτυγμα αν p isin N ή από το θεώρημα Taylor αν
p όχι φυσικός αριθμός προκύπτει ότι (1minus 1n)p = 1minus (pn)+An όπου ηποσότητα An έχει την ιδιότητα limnAn = 0 οπότε
n(
1minus ananminus1
)ge n
(1minus
(1minus 1
n
)p)= p minusnAn
Συμπεράνετε ότι η σύγκριση του ananminus1 με την (1minus1n)p είναι ισοδύναμημε τη σύγκριση με την 1minus pn)
104 Σύγκριση με την ακολουθία 1(n(logn)p)
Το κριτήριο Raabe-Duhamel αποτυγχάνει να δώσει αποτέλεσμα αν
το όριο της rdn είναι 1 διότι στην ουσία η σύγκριση της an ε-ίναι με την 1n αλλά δεν είναι σαφές από το ότι lim rdn = 1 ούτε
καν αν an le 1n ή an ge 1n Έτσι μπορεί κανείς σε αυτή την πε-ρίπτωση να σκεφτεί να συγκρίνει με την ακολουθία 1(n(logn)p)που για p gt 1 είναι λίγο μικρότερη από την 1n αλλά αρκετάμικρότερη ώστε η σειρά της να συγκλίνει Αυτό είναι το περιε-
χόμενο του κριτηρίου Bertrand Για να οδηγηθούμε σε μια οριακο-
ύ τύπου συνθήκη όπως και στο κριτήριο Raabe-Duhamel κάνουμε
τους παρακάτω υπολογισμούς θέλουμε να έχουμε μια σύγκριση
των λόγων
ananminus1
le
1
n(logn)p1
(nminus 1)(log(nminus 1))p
=(
1minus 1
n
)(log(nminus 1)
logn
)p
=(
1minus 1
n
)(logn+ log(1minus 1n)
logn
)p
=(
1minus 1
n
)(1+ log(1minus 1n)
logn
)p
Αλλά από το Θεώρημα Taylor υπάρχει ακολουθία An με nAn rarr 0
ώστε
log
(1minus 1
n
)= minus 1
n+An
118 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
οπότε η σύγκριση που επιδιώκουμε είναι
ananminus1
le(
1minus 1
n
)1minus
1n minusAnlogn
p
=(
1minus 1
n
)(1minus 1minusnAn
n logn
)p
Πάλι από το Θεώρημα Taylor (ή το διωνυμικό ανάπτυγμα αν p isinN) υπάρχει ακολουθία Bn με (n logn)Bn rarr 0 ώστε
(1minus 1minusnAn
n logn
)p= 1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
οπότε η σύγκριση που επιδιώκουμε γίνεται
ananminus1
le(
1minus 1
n
)(1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
)
Ανοίγοντας τις παρενθέσεις βλέπουμε ότι υπάρχει ακολουθία Bnμε (n logn)Bn rarr 0 ώστε
(1minus 1
n
)(1minus p1minusnAn
n logn+ Bn
)= 1minus 1
nminus pn logn
+ Bn
οπότε η επιδιωκόμενη σύγκριση γίνεται
ananminus1
le 1minus 1
nminus pn logn
+ Bn
Μετά από πράξεις οδηγούμαστε στην
(logn)(
1minusn(
1minus ananminus1
))le p + (n logn)Bn
Η διαδικασία αυτή μας οδηγεί στο εξής κριτήριο
θεωρημα 1041 (Κριτήριο Bertrand) Για κάθε ακολουθία an gt 0 για
την οποία
lim(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))lt 1
(ή lim sup αν δεν υπάρχει το όριο) η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Ενώ
αν
lim(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))gt 1
(ή lim inf αν δεν υπάρχει το όριο) τότε η σειράsuminfinn=1 an αποκλίνει
όπως και στην περίπτωση όπου υπάρχει n0 isin N ώστε για κάθεn ge n0 να ισχύει
(logn)(
1minusn(
1minus an+1
an
))ge 1
Απόδειξη Η απόδειξη με βάση την παραπάνω συζήτηση α-
φήνεται ως άσκηση
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 119
Ασκήσεις
ασκηση 1041 Γράψτε τις λεπτομέρειες της απόδειξης του κριτηρίου Ber-
trand
ασκηση 1042 [Κριτήριο Gauss] Αποδείξτε χρησιμοποιώντας το κριτήριο
Bertrand ότι αν για μια θετική ακολουθία an ισχύει
an+1
an= 1minus b
nminus cnn2
για κάποια φραγμένη ακολουθία cn τότε η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αν
και μόνο αν b gt 1
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρι-
σης σειρών
Παρατηρώντας τη διαδικασία που ακολουθήσαμε στα παραπάνω
κριτήρια ένα φυσιολογικό ερώτημα είναι αν θα μπορούσε να υ-
πάρχει ένα κριτήριο σύγκρισης το οποίο να αποφασίζει πάντα
αν μια σειρά συγκλίνει ή όχι Αν υπάρχει δηλαδή μια laquoκαθολικήraquo
σειράsuminfinn=1 an με an ge 0 η οποία να laquoδιαχωρίζειraquo τις συγκλίνου-
σες από τις αποκλίνουσες σειρές μη αρνητικών όρων Η απάντη-
ση σε αυτό το ερώτημα είναι δυστυχώς αρνητική Διότι αν το
καθολικό κριτήριο συγκρίνει με μια ακολουθία an για την οποίαηsuminfinn=1 an συγκλίνει μπορούμε να βρούμε ακολουθία bn γνησίως
αύξουσα με limbn = +infin ώστε ηsuminfinn=1 anbn να συγκλίνει Οπότε η
σύγκριση της anbn με την an ώστε να προκύψει η σύγκλιση τηςsuminfinn=1 anbn δεν είναι εφικτήΟμοίως αν ένα καθολικό κριτήριο αποφάσιζε ότι μια σειρά α-
ποκλίνει συγκρίνοντας με μια γνωστή αποκλίνουσα σειράsuminfinn=1 an
μη αρνητικών όρων τότε υπάρχει γνησίως φθίνουσα ακολουθία
bn ώστε limbn = 0 με την σειράsuminfinn=1 anbn να αποκλίνει Οπότε
η σύγκριση anbn με την an ώστε να προκύψει ότι ηsuminfinn=1 anbn
αποκλίνει δεν είναι εφικτή
Έτσι καθολικό κριτήριο σύγκρισης το οποίο να αποφασίζει
για τη σύγκλιση ή την απόκλιση των σειρών δεν γίνεται να υ-
πάρχει
Στα παρακάτω θεωρήματα δίνουμε τις αποδείξεις των παρα-
πάνω ισχυρισμών
θεωρημα 1051 Αν η σειράsuminfinn=1 an με an gt 0 συγκλίνει τότε
υπάρχει γνήσια αύξουσα ακολουθία bn με limbn = +infin ώστε ηsuminfinn=1 anbn συγκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη προκύπτει αμέσως από το επόμενο θε-
ώρημα αν θέσουμε bn = (suminfink=n ak)
minusp για οποιοδήποτε 0 lt p lt 1 Με
120 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
αυτή την επιλογή φανερά η bn είναι γνήσια αύξουσα με όριο το+infin
θεωρημα 1052 (Dini 1867) Έστω ότι για την ακολουθία an gt 0 η
σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει Θέτουμε rnminus1 =
suminfink=n ak Τότε η σειρά
infinsum
n=1
anrpnminus1
συγκλίνει αν 0 lt p lt 1 και αποκλίνει αν p ge 1
Για την απόδειξη του θεωρήματος αποδεικνύουμε πρώτα μια
ανισότητα τύπου Bernoulli
λημμα 1053 Για κάθε 0 le z le 1 και για κάθε a ge 1 ισχύει
(1minus z)a ge 1minus az
Συγκεκριμένα για κάθε 0 le x le 1 και για κάθε 0 lt p lt 1 ισχύει
1minus x le 1
1minus p(1minus x1minusp
)
και για 1 lt p le 2 ισχύει
1minus x le 1
p minus 1
(1minus xpminus1
)
Απόδειξη Η απόδειξη μπορεί να γίνει με το υλικό του βιβλίου
όπως περιγράφεται στην Άσκηση 5915 ή με τα εργαλεία του
απειροστικού λογισμού ως εξής Η συνάρτηση f(z) = (1 minus z)a minus1 + az είναι αύξουσα στο [01] διότι f prime(z) = minusa((1 minus z)aminus1 minus 1) ge0 Άρα f(z) ge f(0) = 0 δηλαδή η ζητούμενη Για τη δεύτερη
ανισότητα θέτουμε a = 1(1 minus p) ge 1 και z = 1 minus x1minusp ενώ για τηντρίτη ανισότητα a = 1(p minus 1) ge 1 και z = 1minus xpminus1
Απόδειξη του Θεωρήματος 1052 Θέτουμε s =suminfinn=1 an και sN =sumN
n=1 an Χωρίς βλάβη της γενικότητες υποθέτουμε ότι s le 1 (αλλι-
ώς αλλάζουμε την an στην ans) Έτσι rnminus1 lt 1 οπότε αν p ge 1
ισχύει rpnminus1 lt rnminus1 Άρα για κάθε k n isin N
an+krpn+kminus1
+ + anrpnminus1
ge an+krn+kminus1
+ + anrnminus1
ge an+krnminus1
+ + anrnminus1
= rnminus1 minus rn+krnminus1
= 1minus rn+krnminus1
Αλλά η ακολουθία rn συγκλίνει στο 0 αφού rn = s minus sn rarr 0 Άρα
για κάθε n υπάρχει επαρκώς μεγάλο k ώστε rn+krnminus1 le 12 οπότε
an+krpn+kminus1
+ + anrpnminus1
ge 1
2
105 Δεν υπάρχει καθολικό κριτήριο σύγκρισης σειρών 121
και έτσι η σειράsuminfinn=1(anr
pnminus1) δεν είναι Cauchy συνεπώς απο-
κλίνει
Έστω τώρα ότι 0 lt p lt 1 Έχουμε
infinsum
n=1
anrpnminus1
=infinsum
n=1
anrnminus1
r 1minuspnminus1 =
infinsum
n=1
rnminus1 minus rnrnminus1
r 1minuspnminus1
Αρκεί να αποδείξουμε ότι
rnminus1 minus rnrnminus1
r 1minuspnminus1 le
1
1minus p(r 1minuspnminus1 minus r
1minuspn
)
διότι η σειρά της τελευταίας θα συγκλίνει ως τηλεσκοπική Αλλά
αυτή η ανισότητα είναι ισοδύναμη με την
1minus rnrnminus1
le 1
1minus p
(1minus
(rnrnminus1
)1minusp)
η οποία ισχύει από τη δεύτερη ανισότητα του Λήμματος 1053 με
x = rnrnminus1
θεωρημα 1054 (Dini 1867) Αν η σειράsuminfinn=1 an με an gt 0 απο-
κλίνει τότε υπάρχει γνησίως φθίνουσα ακολουθία bn με limbn = 0
ώστε ηsuminfinn=1 anbn να αποκλίνει
Απόδειξη Η απόδειξη προκύπτει άμεσα από το επόμενο θε-
ώρημα θέτοντας bn = (sumnk=1 ak)
minus1 Φανερά με αυτή την επιλογή η
bn είναι γνησίως φθίνουσα με όριο το μηδέν
θεωρημα 1055 (Dini-Pringsheim) Έστω ότι για την ακολουθία an gt0 η σειρά
suminfinn=1 an αποκλίνει Θέτουμε sn =
sumnk=1 ak Τότε η σειρά
infinsum
n=1
anspn
συγκλίνει αν p gt 1 και αποκλίνει αν 0 le p le 1
Απόδειξη Επιλέγουμε n ώστε sn ge 1 Αυτό είναι εφικτό αφού
sn rarr +infin Έτσι για κάθε k isin N και για 0 le p le 1 ισχύει
an+kspn+k
+ + an+1
spn+1
ge an+ksn+k
+ + an+1
sn+1
ge an+ksn+k
+ + an+1
sn+k= sn+k minus sn
sn+k= 1minus sn
sn+k
Επειδή limkrarrinfin sn+k = +infin υπάρχει k ge n ώστε snsn+k le 12 Συνε-πώς για κάθε n isin N ώστε sn ge 1 υπάρχει k ge n ώστε
an+kspn+k
+ + an+1
spn+1
ge 1
2
122 Εφαρμογές του κριτηρίου σύγκρισης
Άρα ηsuminfinn=1 ans
pn δεν είναι Cauchy οπότε αποκλίνει
Αν τώρα p ge 2 επειδή sn rarr +infin θα ισχύει
anspn
le ans2n
από τη στιγμή που το sn θα γίνει μεγαλύτερο ή ίσο του 1 Συνε-
πώς αρκεί να αποδείξουμε ότι ηsuminfinn=1 ans
pn συγκλίνει για 1 lt p le
2 Υποθέτουμε λοιπόν ότι 1 lt p le 2 Παρατηρούμε ότι
infinsum
n=1
anspn
leinfinsum
n=1
ansns
pminus1nminus1
=infinsum
n=1
sn minus snminus1
snspminus1nminus1
Αρκεί να αποδείξουμε ότι
sn minus snminus1
snspminus1nminus1
le 1
p minus 1
(s1minuspnminus1 minus s
1minuspn
)
διότι η σειρά της τελευταίας θα συγκλίνει ως τηλεσκοπική Αλλά
η ανισότητα αυτή είναι ισοδύναμη με την
1minus snminus1
snle 1
p minus 1
(1minus
(snminus1
sn
)pminus1)
η οποία προκύπτει από την τρίτη ανισότητα του Λήμματος 1053
για x = snminus1sn
Ασκήσεις
ασκηση 1051 Χρησιμοποιήστε την Άσκηση 923 και το Θεώρημα 1055
για να αποδείξετε ότι η σειρά
infinsum
n=2
1
n(logn)p
συγκλίνει αν p gt 1 και αποκλίνει για 0 lt p le 1
Κεφάλαιο 11
Εναλλάσουσες σειρές
Οι εναλλάσουσες σειρές δηλαδή οι σειρές που η ακολουθία αλ-
λάζει συχνά πρόσημο αποτελούν ειδική κατηγορία σειρών και
μελετώνται ξεχωριστά
111 Το κριτήριο Leibniz
Κάθε σειρά της μορφήςsuminfinn=1(minus1)nan όπου είτε an ge 0 για κάθε
n isin N είτε an le 0 για κάθε n isin N ονομάζεται εναλλάσουσα σει-ρά Η παρακάτω πρόταση δίνει ένα κριτήριο σύγκλισης για εναλ-
λάσουσες σειρές
προταση 1111 (Κριτήριο του Leibniz) Αν η ακολουθία an είναιφθίνουσα και μηδενική τότε η σειρά
suminfinn=1(minus1)nan συγκλίνει
Απόδειξη Παρατηρούμε ότι αν θέσουμε sN =sumNn=1(minus1)nan τότε η
s2N είναι φθίνουσα διότι
s2(N+1) = s2N+2 = s2N + (minus1)2N+1a2N+1 + (minus1)2N+2a2N+2
= s2N + a2N+2 minus a2N+1 le s2N
αφού a2N+2 le a2N+1 Επιπλέον η s2Nminus1 είναι αύξουσα διότι
s2(N+1)minus1 = s2N+1 = s2Nminus1 + (minus1)2Na2N + (minus1)2N+1a2N+1
= s2N + a2N minus a2N+1 ge s2Nminus1
αφού a2N ge a2N+1 Όμως
s2N = s2Nminus1 + (minus1)2Na2N = s2Nminus1 + a2N ge s2Nminus1
Συνεπώς
s1 le s2Nminus1 le s2N le s2
124 Εναλλάσουσες σειρές
δηλαδή οι s2Nminus1 και s2N είναι μονότονες και φραγμένες άρα συ-γκλίνουν Τέλος s2N = s2Nminus1 + a2N Συνεπώς |s2N minus s2Nminus1| = |a2N| rarr 0
οπότε οι s2Nminus1 και s2N συγκλίνουν στον ίδιο αριθμό Άρα και η snείναι συγκλίνουσα
παραδειγμα 1112 Παρόλο που η σειράsuminfinn=1(minus1)nn δεν συγκλίνει
απολύτως αφούsuminfinn=1 |(minus1)nn| =
suminfinn=1 1n = infin εν τούτοις η ίδια
η σειρά συγκλίνει σύμφωνα με το παραπάνω κριτήριο αφού η
1n είναι φθίνουσα και μηδενική
Ασκήσεις
ασκηση 1111 Εξετάστε ως προς τη σύγκλιση τις σειρές
infinsum
n=1
(minus1)n
ncos
an a isin R
infinsum
n=1
(minus1)nnpeqradicn p q isin R
infinsum
n=1
(minus1)na1n a isin R
112 Το κριτήριο Dirichlet
Η παραπάνω πρόταση μπορεί να γενικευθεί αντικαθιστώντας την
ακολουθία (minus1)n με μια laquoγενικότερηraquo ακολουθία Χρειαζόμαστεπρώτα ένα λήμμα για την laquoάθροιση κατά παράγοντεςraquo Πρόκει-
ται για μια εντελώς ανάλογη ιδιότητα με την ολοκλήρωση κατά
παράγοντες Εκεί ο κανόνας παραγώγισης (fg)prime = f primeg+fgprime οδηγείστην f primeg = (fg)prime minus fgprime και μετά από ολοκλήρωση στο [a b] στην
int baf primeg = f(b)g(a)minus f(a)g(a)minus
intfgprime
Εδώ τον ρόλο της παραγώγου παίζει η διαφορά xnminusxnminus1 και ynminusynminus1 και το ρόλο του ολοκληρώματος η άθροιση Κατά τα άλλα
οι αποδείξεις και οι τύποι που προκύπτουν είναι πανομοιότυποι
λημμα 1121 (Άθροιση κατά παράγοντες) Για οποιεσδήποτε ακο-
λουθίες (xn)infinn=0 και (yn)infinn=0 στο R και για οποιουσδήποτε αριθμο-
ύς N isin N και M isin Ncup 0 με N gt M ισχύει
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn = xNyN minus xMyM minusNsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Απόδειξη Επειδή το άθροισμαsumNn=M+1(xnyn minus xnminus1ynminus1) είναι
τηλεσκοπικό μετά από διαγραφές προκύπτει ότι
Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1ynminus1) = xNyN minus xMyM
112 Το κριτήριο Dirichlet 125
Από την άλλη προσθαφαιρώντας τον όρο xnminus1yn στην παρένθε-ση παίρνουμε ότι
Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1ynminus1) =Nsum
n=M+1
(xnyn minus xnminus1yn + xnminus1yn minus xnminus1ynminus1)
=Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn +Nsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Άρα
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn +Nsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1) = xNyN minus xMyM
οπότε
Nsum
n=M+1
(xn minus xnminus1)yn = xNyN minus xMyM minusNsum
n=M+1
xnminus1(yn minusynminus1)
Από την άθροιση κατά παράγοντες προκύπτει αμέσως το α-
κόλουθο
θεωρημα 1122 Αν για τις ακολουθίες (xn)nisinN και (yn)nisinN το γι-νόμενο xnyn συγκλίνει τότε η σειρά
sumNn=2(xn minus xnminus1)yn συγκλίνει
αν και μόνο αν η σειράsumNn=2 xnminus1(yn minusynminus1) συγκλίνει
Απόδειξη Προκύπτει αμέσως από την άθροιση κατά παράγο-
ντες θέτοντας M = 0 και xM = yM = 0 Εναλλακτικά μπορούμε να
χρησιμοποιήσουμε την άθροιση κατά παράγοντες για να επιβε-
βαιώσουμε την ιδιότητα Cauchy
πορισμα 1123 (Κριτήριο του Dirichlet) Αν το μερικό άρθοισμα sNτης σειράς
suminfinn=1 an είναι φραγμένη ακολουθία και η bn είναι
φθίνουσα και μηδενική τότε η σειράsuminfinn=1 anbn συγκλίνει
Απόδειξη Αφού η sn είναι φραγμένη limnrarrinfin snbn = 0 Έτσι από
το προηγούμενο θεώρημα η σειρά
infinsum
n=1
anbn =infinsum
n=1
(sn minus snminus1)bn
συγκλίνει αν και μόνο αν συγκλίνει η σειράsuminfinn=1 sn(bn minus bnminus1)
Αλλά αν C το φράγμα της |sn| τότεinfinsum
n=1
∣∣sn(bn minus bnminus1)∣∣ le C
infinsum
n=1
(bn minus bnminus1)
και η τελευταία είναι τηλεσκοπική Άρα η σειράsuminfinn=1 sn(bnminusbnminus1)
συγκλίνει απόλυτα άρα και απλά
126 Εναλλάσουσες σειρές
παραδειγμα 1124 Τα μερικά αθροίσματα της σειράςsuminfinn=1(minus1)n ε-
ίναι φραγμένα (φανερά |sN| le 1 για κάθε N isin N) Άρα αν η anείναι φθίνουσα και μηδενική η σειρά
suminfinn=1(minus1)nan συγκλίνει δη-
λαδή έχουμε το κριτήριο Leibniz ως πόρισμα του κριτηρίου Dirich-
let
παρατηρηση 1125 Η απαίτηση στο κριτήριο Dirichlet να είναι η
bn φθίνουσα δεν είναι απαραίτητη και μπορεί να αντικαταστα-θεί από την απαίτηση η bn να είναι φραγμένης κύμανσης (Άσκη-ση 1121)
Ασκήσεις
ασκηση 1121 [Dedekind] Αποδείξτε χρησιμοποιώντας την τριγωνική ανι-
σότητα όπως στην απόδειξη του Πορίσματος 1123 ότι το συμπέρασμα
του κριτηρίου Dirichlet συνεχίζει να ισχύει αν η ακολουθία bn αντί ναείναι φθίνουσα είναι φραγμένης κύμανσης δηλαδή αν
suminfinn=1 |bn minus bnminus1| lt
+infinασκηση 1122 [Κριτήριο Abel] Έστω ότι η
suminfinn=1 an συγκλίνει και η bn είναι
μια μονότονη και φραγμένη ακολουθία Αποδείξτε ότι και ηsuminfinn=1 anbn
συγκλίνει
(Υπόδειξη Η bn ως μονότονη και φραγμένη συγκλίνει έστω στο bΕφαρμόστε το κριτήριο Dirichlet για την ακολουθία an και για τη φθίνου-σα και μηδενική |bn minus b|)
Κεφάλαιο 12
Αναδιατάξεις σειρών
Όταν προσθέτουμε ένα πεπερασμένο πλήθος αριθμών τότε η σει-
ρά με την οποία κάνουμε την πρόσθεση δεν έχει σημασία αφού
η πρόσθεση είναι αντιμεταθετική πράξη Όμως επειδή στις σει-
ρές εμπλέκεται και η διαδικασία του ορίου τίθεται το ερώτημα
αν η σειρά με την οποία γίνεται η άθροιση μπορεί τώρα να έχει
ή όχι σημασία Είναι σωστό δηλαδή ότι ανεξάρτητα της σειράς
άθροισης ένα άπειρο άθροισμα θα δίνει πάντα το ίδιο αποτέλε-
σμα Όπως βλέπουμε στο ακόλουθο παράδειγμα η απάντηση είναι
αρνητική
παραδειγμα 1201 Ας θεωρήσουμε τη σειράsuminfinn=1(minus1)nminus1n για την
οποία γνωρίζουμε ότι συγκλίνει και ας θέσουμε ℓ το όριό τηςΕύκολα βλέπουμε ότι
ℓ lt 1minus 1
2+ 1
3= 56
διότι οι επόμενοι όροι του αθροίσματος είναι ανά δύο αρνητικοί
minus14+ 15 lt 0 minus16+ 17 lt 0 κλπ Αλλάζουμε τώρα τη σειρά της
άθροισης ώστε κάθε αρνητικός όρος να εμφανιστεί αφού πρώτα
εμφανιστούν δύο θετικοί όροι Δηλαδή θεωρούμε τη σειρά
1+ 1
3minus 1
2+ 1
5+ 1
7minus 1
4+ 1
9+ 1
11minus 1
6+
Εύκολα ελέγχουμε ότι κάθε τριάδα από αυτούς τους όρους με τους
δύο πρώτους θετικούς και τον τρίτο αρνητικό μπορεί να περιγρα-
φεί με την έκφραση
1
4kminus 3+ 1
4kminus 1minus 1
2k
για k isin N Αλλά με απλές πράξεις βλέπουμε ότι1
4kminus 3+ 1
4kminus 1minus 1
2kge 0
128 Αναδιατάξεις σειρών
άρα
1+ 1
3minus 1
2+ 1
5+ 1
7minus 1
4+ 1
9+ 1
11minus 1
6+ middot middot middot ge 1+ 1
3minus 1
2= 5
6gt ℓ
Έτσι η νέα άθροιση δίνει σειρά που είτε δεν συγκλίνει είτε συ-
γκλίνει σε μεγαλύτερο αριθμό από το ℓ Σε κάθε περίπτωση ηαπάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι αρνητική
Σε αυτό το κεφάλαιο θα δούμε ότι η απάντηση στην παρα-
πάνω ερώτηση είναι πολύ laquoχειρότερηraquo από το απλό laquoόχιraquo του
παραπάνω παραδείγματος
Πρώτα όμως πρέπει να περιγράψουμε έναν τρόπο για να αλ-
λάζουμε τη σειρά της άθροισης
121 Αναδιατάξεις των φυσικών αριθμών
ορισμος 1211 Μια ακολουθία kn N rarr N λέγεται αναδιάταξη του
N αν είναι 1minus 1 και επί
Ο όρος που χρησιμοποιούμε είναι laquoφυσιολογικόςraquo διότι εφόσον
η kn είναι επί του N στο σύνολο τιμών της βρίσκονται όλοι οι
φυσικοί αριθμοί και αφού είναι 1 minus 1 η kn δεν επαναλαμβάνειτιμές Άρα πράγματι η kn δίνει τους φυσικούς αριθμούς με άλλησειρά Ας δούμε ένα παράδειγμα Θέτουμε
kn =nminus 1 αν n άρτιοςn+ 1 αν n περιττός
Οι τιμές της kn φαίνονται στον παρακάτω πίνακα από όπου
βλέπουμε ότι η kn απλώς αλλάζει τη σειρά των φυσικών αριθ-μών τους αναδιατάσσει
n 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 kn 2 1 4 3 6 5 8 7 10 9 12 11 14
122 Αναδιατάξεις σειρών
Με τη βοήθεια μιας αναδιάταξης του N μπορούμε να ορίσουμε τις
αναδιατάξεις ακολουθιών και σειρών
ορισμος 1221 Αν ακολουθία kn Nrarr N είναι μια αναδιάταξη του
N τότε η ακολουθία aprimen = akn ονομάζεται αναδιάταξη της an καιη σειρά
suminfinn=1 a
primen =
suminfinn=1 akn ονομάζεται αναδιάταξη της
suminfinn=1 an
Έτσι η aprimen δίνει ακριβώς τους όρους της an κατά 1minus1 και επί
τρόπο αλλά με τη σειρά που περιγράφει η kn Για παράδειγμαστον επόμενο πίνακα βλέπουμε την αναδιάταξη που κάνει σε μια
ακολουθία an η παραπάνω kn
122 Αναδιατάξεις σειρών 129
an a1 a2 a3 a4 a5 a6 a7 a8 a9 a10 a11 akn a2 a1 a4 a3 a6 a5 a8 a7 a10 a9 a12
Στη συνέχεια θέλουμε να αποδείξουμε ότι αν μια σειρά συ-
γκλίνει απολύτως τότε κάθε ανάδιάταξή της συγκλίνει και μάλι-
στα στον ίδιο αριθμό Για αυτό θα χρειαστούμε πρώτα δυο απλά
λήμματα
λημμα 1222 Αν kn Nrarr N 1minus 1 τότε limnrarrinfin kn = infinΑπόδειξη Έστω ότι M gt 0 και K = kn n isin N το σύνολο
τιμών της kn Το σύνολο K cap 12 [M] + 1 είναι πεπερασμένο(με το πολύ [M]+ 1 στοιχεία) Ας υποθέσουμε ότι
K cap 12 [M]+ 1 = kn1 kn2 knr
για κάποιους δείκτες n1 nr Θέτουμε n0 = maxn1 n2 nr+1
φανερά αν n ge n0 τότε kn notin 12 [M]+1 γιατί αλλιώς θα έπρε-πε να ισούται με κάποιο από τα kn1 kn2 knr αντιφάσκοντας μετην ιδιότητα του 1minus 1 Άρα kn ge [M]+ 1 gt M Συνεπώς kn rarrinfin
λημμα 1223 Αν η kn είναι αναδιάταξη του N τότε για κάθε N isinN υπάρχει m =m(N) isin N ώστε
12 N sube k1 k2 km
Απόδειξη Από το Λήμμα 1222 υπάρχει m isin N ώστε για κάθεn gem να ισχύει kn ge N+1 Άρα οι αριθμοί 12 N είναι ήδη στοσύνολο τιμών της kn για τα n le m αλλιώς η kn δεν μπορεί ναείναι επί Έτσι αποδείξαμε ότι 12 N sube k1 k2 km
προταση 1224 Αν μια σειρά συγκλίνει απολύτως τότε κάθε ανα-
διάταξή της συγκλίνει στον ίδιο αριθμό
Απόδειξη Έστω ότι η kn είναι μια αναδιάταξη των φυσικώναριθμών οπότε η akn είναι αναδιάταξη της ακολουθίας an Θέτου-με ℓ =
suminfinn=1 an Θα δειξουμε ότι
suminfinn=1 akn = ℓ
Έστω ότι ε gt 0 Αφού ηsuminfinn=1 |an| συγκλίνει είναι Cauchy
Άρα υπάρχει N0 = N0(ε) isin N ώστε για κάθε N gt M ge N0 να ι-
σχύειsumNn=M+1 |an| lt ε2 Αφήνοντας το N rarr infin συμπεραίνουμε ότιsuminfin
n=M+1 |an| le ε2 Άρα για κάθε M ge N0 ισχύειsuminfinn=M+1 |an| lt ε
οπότε και για M = N0 Δηλαδή
infinsum
n=N0+1
|an| lt ε
Από το Λήμμα 1223 για το N0 υπάρχει m0 isin N ώστε 12 N0 sube
130 Αναδιατάξεις σειρών
k1 k2 km0 Έστω τώρα ότι m gem0 Έχουμε
∣∣∣∣∣∣ℓ minusmsum
n=1
akn
∣∣∣∣∣∣ =∣∣∣∣∣∣
sum
nnotink1k2kman
∣∣∣∣∣∣
lesum
nnotink1k2km|an| le
sum
nnotink1k2km0|an|
lesum
nnotin12N0|an| =
infinsum
n=N0+1
|an| lt ε
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Ασκήσεις
ασκηση 1221 Αποδείξτε ότι αν an rarr ℓ και akn μια οποιαδήποτε αναδι-άταξή της τότε akn rarr ℓ
ασκηση 1222 Αποδείξτε ότι κάθε συγκλίνουσα ακολουθία an έχει φθίνου-σα αναδιάταξη (Η φθίνουσα αναδιάταξη μιας ακολουθίας an συνήθωςσυμβολίζεται με alowastn)
123 Το θεώρημα Riemann
Σε αυτή την ενότητα αποδεικνύουμε ότι αν μια σειρά συγκλίνει
αλλά δεν συγκλίνει απολύτως τότε για κάθε αριθμό υπάρχει ανα-
διάταξη της σειράς που συγκλίνει σε αυτόν Για την απόδειξη θα
χρειαστούμε ένα λήμμα
λημμα 1231 Κάθε αναδιάταξη akn μιας μηδενικής ακολουθίας anείναι μηδενική
Απόδειξη Αν ε gt 0 και N0 isin N ώστε για κάθε N ge N0 να ισχύει
|aN| lt ε τότε από το Λήμμα 1223 βρίσκουμε ένα m0 isin N ώστε12 N0 sube k1 k2 km0 Έτσι αν m gem0+1 επειδή η kn είναι1minus 1 θα ισχύει
km notin k1 k2 km0 supe 12 N0
Άρα km ge N0 οπότε |akm| lt ε
θεωρημα 1232 (Riemann) Αν η σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει αλλά η σει-
ράsuminfinn=1 |an| αποκλίνει τότε για κάθε x isin R υπάρχει αναδιάταξη
kn του N ώστεinfinsum
n=1
aprimen =infinsum
n=1
akn = x
123 Το θεώρημα Riemann 131
Απόδειξη Χωρίς βλάβη της γενικότητας υποθέτουμε ότι an ne 0
για κάθε n isin N αφού οι όποιοι μηδενικοί όροι δεν συμβάλλουν
στη σύγκλιση ή όχι της σειράς Θέτουμε
a+n =an αν an gt 0
0 αν an lt 0και aminusn =
0 αν an gt 0
minusan αν an lt 0
Παρατηρούμε ότι a+n aminusn gt 0 και a+n + aminusn = |an| και a+n minus aminusn = an
Επιπλέον ισχυριζόμαστε ότι
infinsum
n=1
a+n =infinsum
n=1
aminusn = infin (121)
Πράγματι επειδή a+n aminusn gt 0 αν δεν απειρίζονται και δυο πα-
ραπάνω σειρές μπορούμε να υποθέσουμε ότι κάποια από τις
δύο αυτές συγκλίνει Έστω ότιsuminfinn=1 a
+n συγκλίνει Τότε επειδή
aminusn = a+n minus an συνεπάγεται ότι
infinsum
n=1
aminusn =infinsum
n=1
a+n minusinfinsum
n=1
an
οπότε αναγκαστικά θα συγκλίνει και ηsuminfinn=1 a
minusn Αλλά τότε θα
συγκλίνει και ηsuminfinn=1 |an| αφού
infinsum
n=1
|an| =infinsum
n=1
a+n +infinsum
n=1
aminusn
το οποίο είναι άτοπο
Από την (121) παρατηρούμε ότι ξεκινώντας από οποιοδήπο-
τε αριθμό α lt x αν προσθέσουμε αρκετούς (πεπερασμένο πλήθος)από τους θετικούς όρους της an θα ξεπεράσουμε το x Και ξεκι-νώντας από οποιοδήποτε αριθμό β gt x αν προσθέσουμε αρκετούς(πεπερασμένο πλήθος) από τους αρνητικούς όρους της an (οι ο-ποίοι είναι της μορφής minusaminusn) θα πέσουμε κάτω από το xΞεκινάμε την κατασκευή της αναδιάταξης της σειράς της an
Υποθέτουμε ότι a1 le x Θέτουμε aprime1 = a1 και N1 = n1 = 1 Σύμφω-
να με την προηγούμενη παρατήρηση υπάρχει n2 isin N ο πρώτος
φυσικός αριθμός ώστε αν οι πρώτοι n2 minus 1 θετικοί όροι της anπροστεθούν στον a1 να δίνουν αποτέλεσμα μικρότερο ή ίσο από
τον x αλλά όταν προστεθεί και ο n2-στος θετικός όρος της an ναπροκύπτει αποτέλεσμα γνήσια μεγαλύτερο από τον x Ονομάζου-με αυτούς τους θετικούς όρους aprime2 a
prime3 a
primen2και αφού θέσουμε
N2 = n2 ισχύειN2minus1sum
n=1
aprimen le x ltN2sum
n=1
aprimen
132 Αναδιατάξεις σειρών
Πάλι από την παραπάνω παρατήρηση υπάρχει n3 ο πρώτος φυ-
σικός αριθμός ώστε αν προσθέσουμε τους πρώτους n3 minus 1 όρους
από τους αρνητικούς όρους της an στοsumN2
n=1 aprimen να προκύτει α-
ριθμός μεγαλύτερος ή ίσος του x αλλά όταν προσθέσουμε καιτον n3-στο όρο να προκύψει γνήσια μικρότερος του x Μετονο-μάζουμε αυτούς τους όρους σε aprimen2+1 a
primen2+n3
και αφού θέσουμε
N3 = n2 +n3 ισχύει
N3sum
n=1
aprimen le x ltN3minus1sum
n=1
aprimen
Έστω n4 ο πρώτος φυσικός αριθμός ώστε αν προσθέσουμε
τους επόμενους n4minus1 από τους θετικούς όρους της an στοsumN3
n=1 aprimen
να προκύπτει αποτέλεσμα μικρότερο ή ίσο με το x αλλά ότανπροσθέσουμε και τον n4-στο όρο να προκύψει αποτέλεσμα γνη-
σίως μεγαλύτερο του x Αν μετονομάσουμε αυτούς τους όρους σεaprimeN3+1 a
primeN3+n4
και αφού θέσουμε N4 = N3 +n4 ισχύει
N4minus1sum
n=1
aprimen le x ltN4sum
n=1
aprimen
Συνεχίζοντας επαγωγικά αυτή τη διαδικασία κατασκευάζουμε
την αναδιάταξη aprimen της an και έχουμε και φυσικούς αριθμούς N1 ltN2 lt ώστε για κάθε k isin N να ισχύουν τα εξής
bull aprimen gt 0 για κάθε n με N2kminus1 lt n le N2k (dagger)
bull aprimen lt 0 για κάθε n με N2k lt n le N2k+1 (Dagger)
bull
N2kminus1sum
n=1
aprimen le x ltN2ksum
n=1
aprimen και
N2kminus1sum
n=1
aprimen lt x leN2kminus1minus1sum
n=1
aprimen (lowast)
Θα ολοκληρώσουμε την απόδειξη αν δείξουμε ότι τα μερικά α-
θροίσματα sprimem τηςsuminfinn=1 a
primen συγκλίνουν στο x Αν ε gt 0 επειδή η
σειράsuminfinn=1 an συγκλίνει η an είναι μηδενική ακολουθία οπότε ε-
ίναι μηδενική και η aprimen από το Λήμμα 1231 Άρα υπάρχει k0 isin Nώστε για κάθε k ge k0 να ισχύει |aN2kminus1| lt ε και |aN2k| lt ε Θέτουμεm0 = N2k0minus1 Θα δείξουμε ότι για κάθε m gem0 ισχύει |sprimemminusx| lt ε Έ-στω λοιπόν m gem0 Τότε υπάρχει k ge k0 ώστε είτε N2kminus1 lem lt N2k
είτε N2k le m lt N2k+1 Αν N2kminus1 le m lt N2k τότε από την (dagger) παίρ-νουμε ότι sprimeN2kminus1
le sprimem lt x Χρησιμοποιώντας τώρα την (lowast)
|sprimemminusx| = xminus sprimem le xminus sprimeN2kminus1leN2kminus1minus1sum
n=1
aprimenminusN2kminus1sum
n=1
aprimen = minusaprimeN2kminus1= |aprimeN2kminus1
| lt ε
123 Το θεώρημα Riemann 133
Ενώ αν N2k lem lt N2k+1 τότε από την (Dagger) παίρνουμε ότι x le sprimem lesprimeN2k Χρησιμοποιώντας πάλι την (lowast)
|sprimem minus x| = sprimem minus x le sprimeN2kminus x le
N2ksum
n=1
aprimen minusN2kminus1sum
n=1
aprimen = aN2k = |aN2k| lt ε
Τέλος αν a1 ge x επαναλαμβάνουμε την παραπάνω διαδικασία
ξεκινώντας από την πρόσθεση στον a1 αρνητικών όρων της anμέχρι το άθροισμα να πέσει για πρώτη φορά κάτω από το x καισυνεχίζουμε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο
Ασκήσεις
ασκηση 1231 Αποδείξτε ότι αν μια σειρά συγκλίνει αλλά όχι απολύτως
τότε υπάρχει αναδιάταξή της που να συγκλίνει στο +infin Ομοίως απο-δείξτε ότι υπάρχει αναδιάταξή της που να συγκλίνει στο minusinfin Ομοίωςαποδείξτε ότι υπάρχει αναδιάταξή της που δεν συγκλίνει σε κανένα ση-
μείο του Rcup plusmninfinασκηση 1232 Αποδείξτε ότι αν μια σειρά συγκλίνει αλλά όχι απολύτως
τότε υπάρχει αναδιάταξή της της οποίας τα μερικά αθροίσματα είναι
πυκνά στο R
ασκηση 1233 Αν an = cos(nπ)n υπάρχει αναδιάταξη aprimen της an ώστεsuminfinn=1 a
primen = e
ασκηση 1234 Αν an = sin(nπ2)n υπάρχει αναδιάταξη aprimen της an ώστεsuminfinn=1 a
primen = 1000
Μέρος III
Βασικές έννοιες στααπειρογινόμενα
Κεφάλαιο 13
Γενικά περίαπειρογινομένων
Απειρογινόμενοprodinfinn=1 xn ονομάζουμεmdashόπως είναι αναμενόμενοmdashτο
όριο του μερικού γινομένου
limNrarrinfin
Nprod
n=1
xn
Όμως στο γινόμενο αριθμών ο αριθμός μηδέν παίζει έναν πολύ
ιδιαίτερο ρόλο Εξαιτίας της απορροφητικότητάς του (είναι το
απορροφητικό στοιχείο του πολλαπλασιασμού) αν ένας όρος της
xn ισούται με μηδέν τότε κάθε γινόμενο που περιέχει αυτόν τονόρο κάνει μηδέν και είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε
prodinfinn=1 xn = 0
φράση η οποία δεν περιέχει καμία αξιόλογη πληροφορία για την
xn πέρα του ότι κάποιος όρος της είναι μηδέν Αυτού του τύπουτα γινόμενα δεν θα θεωρούμε ότι συγκλίνουν παρόλο που ξέρουμε
την τιμή του ορίου του μερικού γινομένου
Ακόμα και αν κάθε xn είναι διάφορο του μηδενός αν πάλιlimNrarrinfin
prodNn=1 xn = 0 δεν θα θεωρούμε ότι το απειρογινόμενο συ-
γκλίνει
Κεφάλαιο 14
Κριτήρια σύγκλισηςαπειρογινομένων
Μέρος IV
Ασυμπτωτικήσυμπεριφορά
ακολουθιών και σειρών
Κεφάλαιο 15
Ασυμπτωτικήσυμπεριφοράακολουθιών
Η ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών αφορά κυρίως σε ακο-
λουθίες οι οποίες έχουν όριο το +infin (ή το minusinfin) και για τις οποίεςθέλουμε να έχουμε μια εκτίμηση του μεγέθους τους από στοιχει-
ώδεις συναρτήσεις Αυτός ο όρος δεν είναι ίσως καλά ορισμένος
Για παράδειγμα χωρίς να έχει εισαχθεί η έννοια του λογαρίθμου ε-
ίναι αδύνατον να λυθεί η εξίσωση ex = t ενώ με την εισαγωγή τουη επίλυσή της είναι τετριμμένη Άρα τίθεται το ερώτημα ποιες θε-
ωρούμε στοιχειώδεις συναρτήσεις και εκφράσεις Η απάντηση σε
αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να είναι καθολική αλλά κάθε φορά ε-
ξαρτάται από το τι είδους εκτιμήσεις ζητάμε Έτσι ο λογάριθμος
μπορεί να θεωρηθεί μια στοιχειώδης συνάρτηση για την επίλυση
της ex = t αλλά αν επιθυμούμε να εκτιμήσουμε τον ίδιο τον λο-γάριθμο τότε θα θέλουμε να το κάνουμε με ακόμα πιο απλές συ-
ναρτήσεις όπως ένα πολυώνυμο (μια προσέγγιση για παράδειγμα
με το μερικό άθροισμα της σειράς Taylor)
Συνήθως λοιπόν το ζητούμενο είναι αν δοθεί μια ακολουθία xnγια την οποία ξέρουμε ότι xn rarrinfin τότε αναζητάμε μια συνάρτησηϕ(n) για την οποία να ισχύει
xnϕ(n)
rarr 1
την οποία ϕ(n) όμως να τη θεωρούμε laquoαπλούστερη έκφρασηraquoαπό ότι είναι η ίδια η xnΓια παράδειγμα έστω ότι το pn συμβολίζει το πλήθος των
πρώτων αριθμών μέχρι και τον αριθμό n Γνωρίζουμε ότι pn rarr
144 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
infin αφού υπάρχει άπειρο πλήθος πρώτων αριθμών από γνωστό
θεώρημα του Ευκλείδη Το θεώρημα των πρώτων αριθμών μας
λέει ότι
limnrarrinfin
pnn logn
= 1
Εδώ λοιπόν η laquoαπλήraquo συνάρτηση ϕ(n) είναι η
ϕ(n) = n logn
151 Η ακολουθία n
Η
xn = n = 1 middot 2 middot 3 middot middot middotn
είναι μια ακολουθία που έχει όριο το άπειρο και θα θέλαμε να
laquoκαταλαβαίνουμεraquo πόσο γρήγορα ή με τι ρυθμότρόπο μεγαλώνει
Η έκφρασή της ενώ περιέχει μόνο πολλαπλασιασμούς ακεραίων εν
τούτοις δεν μας δίνει κάποια αίσθηση του πόσο μεγάλη είναι για
παράδειγμα σε σχέση με το n Θα θέλαμε αν είναι εφικτό να τηνεκτιμήσουμε με δυνάμεις και ένα μικρό πλήθος πολλαπλασιασμών
και διαιρέσεων Κάτι τέτοιο είναι εφικτό και είναι γνωστό ως ο
τύπος του Stirling Ισχύει
limnrarrinfin
nradic2πn(ne)n
= 1
Άρα η ϕ(n) =radic
2πn(ne)n είναι μια ακολουθία που προσεγγίζειτην n καθώς n rarr infin και τη θεωρούμε ικανοποιητική ως προς τοπόσο απλή είναι
Για να αποδείξουμε αυτόν τον τύπο θα χρησιμοποιήσουμε μια
κλασική μέθοδο τη μέθοδο Laplace Πρώτα θα αναχθούμε σε μια
συνάρτηση τη συνάρτηση Γ Θέτουμε Γ(x) =intinfin0 txminus1eminust dt για x isin
R 0minus1minus2minus3 Το γράφημα της συνάρτησης Γ(x + 1) δίνεταιστο Σχήμα 151 Η συνάρτηση Γ ορίστηκε από το Euler το 1729
ως το απειρογινόμενο
Γ(x + 1) = 1 middot 2x
1+ x middot21minusx3x
2+ x middot 31minusx4x
3+ x middot middot middot
=infinprod
n=1
(1+ 1
n
)x (1+ x
n
)minus1
και μελετήθηκε στη μορφή του ολοκληρώματοςint 10 (minus log t)x dt στην
προσπάθειά του να ορίσει μια έννοια παραγοντικού για πραγ-
ματικούς αριθμούς Επίσης και ο Gauss από το 1811 μελέτησε τη
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ 145
συνάρτηση Γ στη μορφή
Πx = limkrarrinfin
1 middot 2 middot 3 middot middot middotk middot kx(x + 1)(x + 2) middot middot middot (x + k)
δεδομένου του ότι Πn = n (Άσκηση 1531)
YY
Y
Y Y Y
Σχήμα 151 Το γράφημα της συνάρτησης Γ(x + 1) R minus1minus2minus3 rarr R
152 Ιδιότητες της συνάρτησης Γ
Πριν προχωρήσουμε στη μελέτη της συνάρτησης Γ υπενθυμίζουμε
ότι το ολοκλήρωμα της γκαουσιανής συνάρτησης είναι ίσο με 1
1radic2π
intinfinminusinfineminusx
22 dx = 1
προταση 1521 Η συνάρτηση Γ ικανοποιεί τις παρακάτω ιδιότη-
τες
(i) Γ(x + 1) = xΓ(x)
(ii) Για κάθε φυσικό αριθμό n ισχύει Γ(n+ 1) = n
(iii) Γ(12) = radicπ
Απόδειξη (i) Προκύπτει άμεσα με ολοκλήρωση κατά παράγο-
ντες
146 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
(ii) Αποδεικνύεται εύκολα από το (i) με επαγωγή
(iii) Γ(12) =intinfin0 tminus12eminust dt Αλλάζουμε μεταβλητές θέτοντας t =
x22 οπότε παίρνουμε
Γ(12) =intinfin
0
radic2xminus1eminusx
22xdx =radic
2
intinfin0eminusx
22 dx =radic
21
2
radic2π =
radicπ
Ο υπολογισμός τιμών της συνάρτησης Γ είναι πολύ δυσχερής
Όμως αυτό που συχνά είναι χρήσιμο να ξέρουμε είναι η ασυμ-
πτωτική συμπεριφορά των τιμών της Γ Συγκεκριμένα ισχύει ο
ακόλουθος τύπος
limxrarr+infin
Γ(1+ x)radic2πx(xe)x
= 1
Μια άμεση συνέπεια του τύπου αυτού είναι ο τύπος του Stirling
ο οποίος μας λέει πόσο είναι περίπου το n για μεγάλα n isin N
Αυτός προκύπτει από το γεγονός ότι Γ(n+ 1) = n Οπότε
limnrarr+infin
nradic2πn(ne)n
= 1
Δηλαδή για μεγάλα n
n ≃radic
2πn(ne
)n
Αυτό συνεπάγεται και την (n)1n ≃ ne
153 Η μέθοδος Laplace
Το 1774 ο Laplace παρουσίασε μια μέθοδο για τον υπολογισμό του
ορίου ολοκληρωμάτων της μορφήςint ba e
nf(x) dx καθώς n rarr infin (δε-
ίτε [10]) την οποία θα παρουσιάσουμε εδώ και θα την χρησιμο-
ποιήσουμε για την εκτίμιση της συνάρτησης Γ Η μέθοδος αφορά
σε συναρτήσεις f οι οποίες έχουν μέγιστη τιμή σε ένα και μόνοσημείο x0 στο διάστημα [a b] και επιπλέον a lt x0 lt b και η fέχει συνεχή 2η παράγωγο στο σημείο αυτό
Η ιδέα του Laplace είναι η εξής Αν η f έχει μέγιστο σε έναμόνο σημείο x0 τότε ενώ ο πολλαπλασιασμός n επί f(x) θα με-γαλώσει ανάλογα όλες τις τιμές της f στο διάστημα [a b] κα-τά τον παράγοντα n (συμπεριλαμβανομένης της f(x0)) δηλαδήnf(x0)nf(x) = f(x0)f(x) Αν όμως υψώσουμε σε εκθέτη μετά τονπολλαπλασιασμό συγκεκριμμένα αν θεωρήσουμε την enf(x) οι α-ντίστοιχοι λόγοι μεγενθύνονται εκθετικά enf(x0)enf(x) = en(f(x0)minusf(x))Αυτή η μεγέθυνση κάνει το ολοκλήρωμα της enf(x) να εξαρτάταιπολύ περισσότερο από τις τιμές κοντά στο x0 παρά από αυτές
153 Η μέθοδος Laplace 147
που είναι πιο μακριά Αλλά για τις τιμές κοντά στο x0 μπορο-
ύμε να προσεγγίσουμε την f από μια κατάλληλη γκαουσιανή κα-μπύλη (καμπύλη της μορφής eminusa(xminusx0)2 ) Αυτό είναι πράγματι εφι-
κτό διότι έχοντας η f μέγιστο στο x0 έχει πρώτη παράγωγο στο
x0 ίση με το μηδέν Οπότε στο ανάπτυγμα Taylor της f με κέντροστο x0 δεν υπάρχει γραμμικός όρος Δηλαδή μετά τον σταθερό
όρο του αναπτύγματος ο επόμενος είναι ο f primeprime(x0)(x minusx0)22 όροςο οποίος θα δώσει την κατάλληλη γκαουσιανή
Το φαινόμενο αυτό το βλέπουμε στο Σχήμα 152 όπου έχουμε
σχεδιάσει τη συνάρτηση exp(05((sinx)x)) και στη συνέχεια τηνexp(3((sinx)x)) (μαύρη καμπύλη) σε σμίκρυνση ώστε να χωράειστη σελίδα Στη δεύτερη περίπτωση η καμπύλη προσεγγίζεται
πολύ καλά από την γκαουσιανή (γκρι καμπύλη) Η προσέγγιση
αυτή αιτιολογεί τόσο την εμφάνιση του αριθμού e όσο και τηνεμφάνιση του αριθμού π στο αποτέλεσμα
13
Σχήμα 152 Η ιδέα της μεθόδου Laplace
Θα ξεκινήσουμε με την υπενθύμιση του Θεωρήματος Taylor από
τον απειροστικό λογισμό με το υπόλοιπο στη μορφή Peano
θεωρημα 1531 (Taylor) Αν μια συνάρτηση f R rarr R έχει συνεχή
δεύτερη παράγωγο στο x0 isin R τότε υπάρχει συνάρτηση h2 RrarrR ώστε
f(x) = f(x0)+ f prime(x0)(x minus x0)+1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2 + h2(x)(x minus x0)2
και limxrarrx0 h2(x) = 0
148 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Απόδειξη Η απόδειξη είναι απλή θέτουμε
h2(x) =f(x)minus f(x0)minus f prime(x0)(x minus x0)minus 1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2
(x minus x0)2
και υπολογίζουμε το όριο για x rarr x0 με τον κανόνα Lrsquo Hospital
λημμα 1532
1radic2π
intinfinminusinfineminusy
22 dy = 1
Απόδειξη Θέτουμε I =intinfinminusinfin e
minusy22 dy και παρατηρούμε ότι
I2 =(intinfin
minusinfineminusx
22 dx)(intinfin
minusinfineminusy
22 dy)=intinfinminusinfin
intinfinminusinfineminus(x
2+y2)2 dxdy
Αλλάζουμε σε πολικές συντεταγμένες και παίρνουμε
I2 =int 2π
0
intinfin0eminusr
22r dr dθ
= 2π(minuseminusr22)∣∣∣infin
0
= 2π
Έτσι I =radic
2π ολοκληρώνοντας την απόδειξη
λημμα 1533
limtrarrinfin
1radic2π
int tminusteminusy
22 dy = 1
Απόδειξη Επειδή η eminusy22 είναι άρτια συνάρτηση και
radic2π
minus1 intinfinminusinfin e
minusy22 dy =1 αρκεί να αποδείξουμε ότι
limtrarrinfin
intinfinteminusy
22 dy = 0
Αλλά η αλλαγή μεταβλητής z = y minus t δίνειintinfinteminusy
22 dy = eminust22intinfin
0eminusz
22eminuszt2 dz
le eminust22intinfin
0eminusz
22 dz =radic
2π2eminust
22
η οποία έχει όριο το 0 για t rarrinfin
Τώρα είμαστε έτοιμοι να αποδείξουμε το γενικό θεώρημα
θεωρημα 1534 (Μέθοδος Laplace) Έστω ότι η f [a b] rarr R είναι
δύο φορές παραγωγίσιμη στο x0 με την f primeprime συνεχή στο x0 το
153 Η μέθοδος Laplace 149
οποίο είναι το μοναδικό σημείο στο [a b] στο οποίο έχει μέγιστοΥποθέτουμε επίσης ότι f primeprime(x0) lt 0 και x0 isin (a b) Τότε
limtrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0))
= 1 (151)
Απόδειξη (Κάτω φράγμα) Από το Θεώρημα Taylor όπως διατυ-
πώθηκε στο Θεώρημα 1531 για κάθε ε gt 0 υπάρχει δ gt 0 ώστε αν
|xminusx0| lt δ τότε |h2(x)| lt ε2 δηλαδή minusε2 lt h2(x) lt ε2 Επιλέγου-με δ gt 0 ώστε να ικανοποιούνται τα προηγούμενα και επιπλέον
(x0 minus δx0 + δ) sube [a b] Άρα από το Θεώρημα Taylor και το ότι
f prime(x0) = 0 αφού στο x0 η f έχει μέγιστο θα έχουμε
f(x) = f(x0)+1
2f primeprime(x0)(x minus x0)2 + h2(x)(x minus x0)2
ge f(x0)+1
2(f primeprime(x0)minus ε)(x minus x0)2
Άρα
int baetf(x) dx ge
int x0+δ
x0minusδetf(x) dx
ge etf(x0)int x0+δ
x0minusδet(f primeprime(x0)minusε
)(xminusx0)22 dx
(αλλάζοντας μεταβλητή με y =radict(minusf primeprime(x0)+ ε)(x minus x0))
ge etf(x0)
radic1
t(minusf primeprime(x0)+ ε
)int δradict(minusf primeprime(x0)+ε)
minusδradict(minusf primeprime(x0)+ε)
eminus12y
2
dy
Έτσι
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)ge 1radic
2π
int δradict(minusf primeprime(x0)+ε)
minusδradict(minusf primeprime(x0)+ε)
eminus12y
2
dy
radic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)+ ε
Όμως σύμφωνα με το Λήμμα 1533 η τελευταία παρένθεση συ-
γκλίνει στο 1 για t rarr infin Οπότε παίρνοντας lim inf ως προς t rarr infinσυμπεραίνουμε ότι
lim inftrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)geradic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)+ ε
150 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
για κάθε ε gt 0 Συνεπώς (για ε rarr 0+)
lim inftrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)ge 1 (152)
(Άνω φράγμα) Επιλέγουμε ε gt 0 ώστε f primeprime(x0) + ε lt 0 (θυμηθείτε
ότι f primeprime(x0) lt 0) Εφαρμόζοντας το θεώρημα Taylor όπως και πριν
παίρνουμε ότι υπάρχει δ gt 0 ώστε για κάθε x με |x minus x0| lt δ ναισχύει
f(x) le f(x0)+1
2
(f primeprime(x0)+ ε
)(x minus x0)2
Από την υπόθεση ότι η f έχει μέγιστο μόνο στο x0 συμπεραίνου-
με ότι για κάθε δ gt 0 υπάρχει θ gt 0 ώστε αν |x minus x0| ge δ ναισχύει f(x) le f(x0) minus θ Πράγματι αρκεί να θέσουμε θ = f(x0) minusmax|xminusx0|geδ f(x) το οποίο είναι θετικό εφόσον η f έχει μοναδικόσημείο μεγίστου στο x0 Έτσι έχουμεint baetf(x) dx =
int x0minusδ
aetf(x) dx +
int x0+δ
x0minusδetf(x) dx +
int bx+δ
etf(x) dx
le((x0 minus δ)minus a
)et(f(x0)minusθ
)+ etf(x0)
int x0+δ
x0minusδet2 (f
primeprime(x0)+ε)(xminusx0)2 dx
+(b minus (x0 + δ)
)et(f(x0)minusθ)
le (b minus a)et(f(x0)minusθ) + etf(x0)int x0+δ
x0minusδet2 (f
primeprime(x0)+ε)(xminusx0)2 dx
Αλλάζοντας μεταβλητές όπως και στο κάτω φράγμα καταλήγου-
με στην ανισότηταint baetf(x) dx le (b minus a)et(f(x0)minusθ) + etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)minus ε
)
Παίρνοντας lim sup καθώς t rarrinfin οδηγούμαστε στην
lim suptrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)leradic
minusf primeprime(x0)minusf primeprime(x0)minus ε
για κάθε ε αρκετά κοντά στο μηδέν (ώστε minusf primeprime(x0)+ε lt 0) Αφήνο-
ντας το ε να πάει στο μηδέν από δεξιά καταλήγουμε στην
lim suptrarrinfin
int baetf(x) dx
etf(x0)
radic2π
t(minusf primeprime(x0)
)le 1 (153)
153 Η μέθοδος Laplace 151
Οι (152) και (153) μαζί δίνουν το αποτέλεσμα
Η μέθοδος του Laplace μπορεί να εφαρμοστεί τώρα ώστε να υπο-
λογίσουμε την ασυμπτωτική συμπεριφορά της συνάρτησης Γ
πορισμα 1535 Για τη συνάρτηση Γ ισχύει
limxrarrinfin
Γ(x + 1)radic2πx(xe)x
= 1
Απόδειξη Στο ολοκλήρωμα που ορίζει τη συνάρτηση Γ κάνου-
με την αλλαγή μεταβλητής t = xr οπότε παίρνουμε
Γ(x + 1) = xx+1
intinfin0ex(log rminusr) dr
Διαιρούμε με xx+1 και παρατηρούμε ότι το ολοκλήρωμα στα δεξιά
μπορεί να εκτιμηθεί από τη μέθοδο Laplace πράγματι η συνάρ-
τηση f(r) = log r minus r έχει μέγιστο μόνο στο σημείο x0 = 1 και
f primeprime(x0) = minus1 lt 0 Έχουμε όμως να λύσουμε άλλο ένα πρόβλημα
Η απόδειξη που κάναμε στη μέθοδο Laplace χρησιμοποίησε κατά
ουσιαστικό τρόπο το ότι το πεδίο ολοκλήρωσης ήταν πεπερα-
σμένο Τώρα το άνω άκρο του ολοκληρώματος είναι +infin Γιανα ξεπεράσουμε αυτό το πρόβλημα χωρίζουμε το ολοκλήρωμα σε
δύο ολοκληρώματα το ένα μέχρι 2 και το άλλο από 2 και πάνω
Εύκολα βλέπουμε ότι για r ge 2 ισχύει log r le re (η (log r)r έχειμέγιστο στο r = e) Γράφουμε τώρα
Γ(x + 1)xx+1
=int 2
0ex(log rminusr) dr +
intinfin2ex(log rminusr) dr (154)
Για το δεύτερο ολοκλήρωμα έχουμε ότιintinfin
2ex(log rminusr) dr le
intinfin2eminusrx(1minuse
minus1) dr =(x(1minus eminus1)
)minus1eminus2x(1minuseminus1)
Επιστρέφοντας στην (154) και διαιρώντας με eminusxradic
2πx παίρνου-με
1
eminusxradic
2πx
int 2
0ex(log rminusr) dr le Γ(x + 1)
xx+1eminusxradic
2πx
le 1
eminusxradic
2πx
int 2
0ex(log rminusr) dr + 1radic
2πx(1minus eminus1)eminusx(1minus2eminus1)
Το όριο των ολοκληρωμάτων για x rarr infin είναι ίσο με 1 από τη
μέθοδο Laplace ενώ το όριο του τελευταίου όρου είναι 0 Οπότε
limxrarrinfin
Γ(x + 1)xx+1eminusx
radic2πx
= 1
δηλαδή το ζητούμενο
152 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
πορισμα 1536 (Τύπος του Stirling) Ισχύει
limnrarrinfin
nradic2πn(ne)n
= 1
Δηλαδή για μεγάλα n isin N ισχύει
n ≃radic
2πn(ne
)n
Πιο συγκεκριμμένη εκτίμηση για το n είναι η ακόλουθη
πορισμα 1537 Για κάθε n isin N ισχύει
radic2πn
(ne
)ne(12n+1)minus1
lt n ltradic
2πn(ne
)ne(12n)minus1
Απόδειξη Θεωρούμε την ακολουθία
dn = log(n)minus(n+ 1
2
)logn+n = log
nen
nnradicnrarr log
radic2π
όπως αποδείχθηκε στο Θεώρημα 1535 Επίσης ως προς τη μονο-
τονία αυτής της ακολουθίας έχουμε
dn minus dn+1 =(n+ 1
2
)log
n+ 1
nminus 1
=(n+ 1
2
)log
1+ (2n+ 1)minus1
1minus (2n+ 1)minus1minus 1
(12
log1+t1minust = t +
t3
3+ t5
5+ t7
7+ middot middot middot
)
= 1
3(2n+ 1)2+ 1
5(2n+ 1)4+ 1
7(2n+ 1)6+ middot middot middot
Η τελευταία έκφραση είναι μικρότερη από
1
3(2n+ 1)2+ 1
3(2n+ 1)4+ 1
3(2n+ 1)6+ middot middot middot
που ως γεωμετρική σειρά έχει άθροισμα
1
12n(n+ 1)= 1
12nminus 1
12(n+ 1)
και μεγαλύτερη από τον πρώτο της όρο (3(2n + 1)2)minus1 ο οποίος
ελέγχουμε με απλές πράξεις ότι είναι γνήσια μεγαλύτερος από
1
12n+ 1minus 1
12(n+ 1)+ 1
153 Η μέθοδος Laplace 153
Δείξαμε έτσι ότι η ακολουθία dn minus (12n)minus1 είναι γνησίως αύξουσα
με όριο το log(radic
2π) άρα dn minus (12n)minus1 lt logradic
2π και η ακολουθίαdnminus (12n+1)minus1 είναι γνησίως φθίνουσα με όριο πάλι το log(
radic2π)
άρα dn minus (12n + 1)minus1 gt logradic
2π Οι dn minus (12n)minus1 lt logradic
2π και dn minus(12n+ 1)minus1 gt log
radic2π είναι οι ζητούμενες
Ανάλογη εκτίμηση ισχύει και για τη συνάρτηση Γ
θεωρημα 1538 Για κάθε x ge 0 ισχύει
Γ(x + 1) = xxeminusxradic
2πx exp(micro(x)
)
όπου η micro(x) είναι μια φθίνουσα συνάρτηση μη αρνητική γιαx ge 1 και
micro(x) = 1
12xminus 1
3
intinfin0
p3(t)(t + x)3 dt
όπου η p3(t) είναι μια περιοδική συνάρτηση με περίοδο 1 η οποία
στο [01] δίνεται από τον τύπο p3(t) = t3 minus 32t
2 + 12t
Η απόδειξη ξεφεύγει από τους σκοπούς του παρόντος και μπο-
ρεί να βρεθεί στο [12] (σελίδα 62) όπου διατηρήσαμε τον συμβο-
λισμό το συγκεκριμμένου βιβλίου
Ασκήσεις
ασκηση 1531 Αποδείξτε ότι
Γ(n+ 1) = n = limkrarrinfin
1 middot 2 middot 3 middot middot middotk middot kn(n+ 1)(n+ 2) middot middot middot (n+ k)
ασκηση 1532 Αποδείξτε ότι Γ(x + 1) =int 1
0(minus log t)x dt
ασκηση 1533 Αποδείξτε ότι η συνάρτηση Γ είναι λογαριθμικά κυρτή
δηλαδή ότι η συνάρτηση log Γ είναι κυρτή
ασκηση 1534 Αποδείξτε ότι
Γ
(n+ 1
2
)= (2n)
4nn
radicπ
ασκηση 1535 Χρησιμοποιείστε τη συνάρτηση Γ για να αποδείξετε ότιintinfin
0eminust
adt = 1
aΓ
(1
a
)
όπου a gt 0
ασκηση 1536 Η συνάρτηση laquoβήταraquo B δίνεται από τον τύπο B(xy) =int 10 t
xminus1(1minus t)yminus1 dt για x gt 0 και y gt 0 Αποδείξτε ότι
B(xy) = Γ(x)Γ(y)Γ(x +y)
154 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
ακολουθώντας τα παρακάτω βήματα Γράψτε το γινόμενο Γ(x)Γ(y) ωςδιπλό ολοκλήρωμα με δύο μεταβλητές u v στο [0infin) times [0infin) Αλλάξτεμεταβλητές θέτοντας u = zw και v = z(1 minus w) ώστε να οδηγηθείτε στογινόμενο Γ(x +y)B(xy)
ασκηση 1537 Αποδείξτε χρησιμοποιώντας την ασυμπτωτική συμπεριφο-
ρά της συνάρτησης Γ ότι ασυμπτωτικά (για x και y μεγάλα) ισχύει
B(xy) ≃radic
2πxxminus
12yyminus
12
(x +y)x+yminus 12
ασκηση 1538 Υποθέστε ότι f(x + 1) = xf(x) και f(1) = 1 Αποδείξτε ότι
αν
limnrarrinfin
f(x +n)(nminus 1)nx
= 1
τότε
f(x) = limnrarrinfin
(nminus 1)nx
x(x + 1) (x +nminus 1)
ασκηση 1539 Αποδείξτε ότι για κάθε n k isin N με k le n ισχύει
(nk
)kle(nk
)lt
1
e
(enk
)k
Υπόδειξη Για το κάτω φράγμα παρατηρήστε ότι
(nk
)= nk
kminus1prod
i=1
nminus ikminus i και
nminus ikminus i ge
nk
για κάθε i = 12 kminus 1 Για το άνω φράγμα
(nk
)ltnk
kκαι ekminus1 ge
kminus1prod
i=1
(1+ 1
i
)i= kk
k
από τη μονοτονία της (1+1i)i (Παρατηρήστε επίσης ότι αν αντί για τηντελευταία ανισότητα χρησιμοποιηθεί η kkk le
suminfinn=o k
nn = ek θα πάρουμεασθενέστερη ανισότητα κατά τον παράγοντα 1e)
παρατηρηση 1539 Το άνω φράγμα για τον διωνυμικό συντελεστή δεν
είναι ακριβές όταν το k είναι κοντά στο n Για αυτό χρησιμοποιώνταςτο ότι
(nk
)=(nnminusk
)μπορούμε να γράψουμε την ακριβέστερη ανισότητα
max
(nk
)k(
nnminus k
)nminuskle(nk
)lt
1
emin
(enk
)k(ennminus k
)nminusk
Επίσης και η κάτω ανισότητα είναι γνήσια αν k lt n
154 Η ακολουθία πn 155
154 Η ακολουθία πn
Αυτή η ενότητα αναφέρεται στο Θεώρημα των πρώτων αριθμών
Το θεώρημα αυτό λέει ότι το πλήθος των πρώτων αριθμών που
είναι μικρότεροι ή ίσοι του x είναι ασυμπτωτικά ίσο με x logxΣυγκεκριμένα θα αποδείξουμε το εξής
θεωρημα 1541 (1896 Vallee de Poussin-Hadamard) Αν για κάθε x ge 2
θέσουμε
π(x) =∣∣∣p p πρώτος le x
∣∣∣
τότε ισχύει
limxrarrinfin
π(x)x logx
= 1
Φανερά η συνάρτηση π(x) είναι κατά διαστήματα σταθερή καιισχύει π(x) = π(n) = πn για κάθε x isin [nn+ 1) και αυτός είναι ολόγος που το θέμα αυτό εμπίπτει στους σκοπούς του παρόντος
Επιπλέον είναι προφανώς αύξουσα
Η απόδειξη αυτού του θεωρήματος έγινε πρώτη φορά (ανε-
ξάρτητα) από τους Hadamard και de la Vallee Poussin το 1896 Η
απόδειξη ήταν εξαιρετικά πολύπλοκη και βασιζόταν στο να α-
ποδειχθεί πρώτα ότι η συνάρτηση ζ(s) =suminfinn=1 1ns του Riemann
δεν έχει ρίζες για s isin C με real(s) = 1 και στη συνέχεια ένα τρόπο
να αποδειχθεί το θεώρημα από αυτό Το πρώτο βήμα απλοποι-
ήθηκε από τον Mertens και το αναπτύσσουμε εδώ και το δεύτερο
βήμα απλοποιήθηκε από τον D J Newman χρησιμοποιώντας στην
ουσία το Θεώρημα του Cauchy από τη Μιγαδική Ανάλυση
Άλλες αποδείξεις χωρίς τη χρήση μιγαδικών έχουν βρεθεί (Selberg
και Erdos 1949) αλλά είναι εξαιρετικά πολύπλοκες Εδώ θα ακο-
λουθήσουμε την απόδειξη του D J Newman από το [11]
Για την απόδειξη θα χρειαστούμε διάφορες βοηθητικές προ-
τάσεις Ξεκινάμε με το να εισαγάγουμε τις κατάλληλες συναρ-
τήσεις και να αποδείξουμε μερικές βασικές ιδιότητες για αυτές
Θέτουμε
ζ(z) =infinsum
n=1
1
nz Φ(z) =
sump
logppz
ϑ(x) =sumplex
logp
όπου z isin C και x isin R και p isin N πρώτος αριθμόςΗ πρώτη πρόταση που θα αποδειξουμε είναι ότι η συνάρτη-
ση ζ δεν έχει ρίζα σε κάνενα z isin C με real(z) ge 1 Για αυτό θα
χρειαστούμε δύο λήμματα
λημμα 1542 (Euler) Για real(z) gt 1 ισχύει
ζ(z) =prodp
1
1minus pminusz
156 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Απόδειξη Από το θεώρημα μοναδικής αναπαράστασης κάθε
φυσικού αριθμού ως γινόμενο πρώτων έχουμε ότι
ζ(z) =sum
r1 r2ge0
1
(2r13r25r37r411r5 )z
Βγάζοντας κοινούς παράγοντες τα 12r1z το τελευταίο άθροισμα
ισούται με sum
r1ge0
1
2r1z
sum
r2ge0
1
3r25r37r411r5 )z
Επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία επαγωγικά προκύπτει ότι
ζ(z) =prodp
sum
rge0
pminusrz =
prodp
1
1minus pminusz (155)
υπό τον περιορισμό real(z) gt 1 ώστε όλες οι σειρές και τα γινόμενα
να συγκλίνουν
λημμα 1543 Η συνάρτηση h1(z) = ζ(z) minus1
z minus 1επεκτείνεται ολο-
μορφικά στο real(z) gt 0
Απόδειξη Για real(z) gt 1 φανερά ισχύει
ζ(z)minus 1
z minus 1=
infinsum
n=1
1
nzminusintinfin
1
1
xzdx =
infinsum
n=1
int n+1
n
(1
nzminus 1
xz
)dx
Αλλά η τελευταία σειρά συγκλίνει για real(z) gt 0 διότι φανερά
∣∣∣∣∣int n+1
n
(1
nzminus 1
xz
)dx
∣∣∣∣∣ =∣∣∣∣∣zint n+1
n
int xn
1
tz+1dtdx
∣∣∣∣∣
le maxnletlen+1
∣∣∣∣ztz+1
∣∣∣∣
le |z|nreal(z)+1
προταση 1544 (Hadamard) Η συνάρτηση ζ δεν έχει ρίζα σε κάνε-να z isin C με real(z) ge 1 Αυτό συνεπάγεται ότι η Φ(z)zminus1 minus (z minus 1)minus1
επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 1
Απόδειξη Για real(z) gt 1 αφού το γινόμενο (155) συγκλίνει συ-
μπεραίνουμε ότι ζ(z) ne 0 Επίσης logζ(z) =sump log
11minuspminusz και παρα-
γωγίζοντας οδηγούμαστε με απλές πράξεις στην
minusζprime(z)ζ(z)
=sump
logppz minus 1
= Φ(z)+sump
logppz(pz minus 1)
154 Η ακολουθία πn 157
Αναδιατάσσοντας τους όρους της παραπάνω εξίσωσης βρίσκουμε
Φ(z)minus 1
z minus 1= minusζ
prime(z)ζ(z)
minus ζ(z)minussump
logppz(pz minus 1)
+(ζ(z)minus 1
z minus 1
)
Επειδή έχουμε δείξει στο Λήμμα 1543 ότι η τελευταία παρένθεση
είναι ολομορφική για real(z) gt 0 και η τελευταία σειρά συγκλίνει
για real(z) gt 12 συμπεραίνουμε ότι η Φ(z) minus 1(z minus 1) έχει πόλουςμόνο στις ρίζες της ζ(z) για real(z) gt 12 Επειδή μας ενδιαφέρειτο πεδίο real(z) ge 1 και η ζ(z) δεν έχει ρίζες για real(z) gt 1 μένει να
αποδείξουμε ότι στο real(z) = 1 η ζ(z) δεν μηδενίζεταιΘα δειξουμε λοιπόν ότι αν a isin R 0 τότε ζ(1 + ia) ne 0 Ας
υποθέσουμε ότι η ζ(z) έχει ρίζα τάξης micro στο 1 + ia και τάξης νστο 1 + 2ia (αν όχι ν = 0) Επειδή φανερά ισχύει ζ(z) = ζ(z) ηζ(z) έχει ρίζα τάξης micro και στο 1minus ia και τάξης ν και στο 1minus2iaΆρα είναι της μορφής
ζ(z) = (z minus (1+ ia))micro(z minus (1minus ia))micro(z minus (1+ 2ia))ν(z minus (1minus 2ia))νh2(z)
όπου η h2 δεν μηδενίζεται σε κανένα από τα 1 plusmn ia και 1 plusmn 2iaΥπολογίζοντας την παράσταση ζprime(z)ζ(z) προκύπτει ότι
Φ(z) = minusmicroz minus (1+ ia) +
minusmicroz minus (1minus ia) +
minusνz minus (1+ 2ia)
+ minusνz minus (1minus 2ia)
+ h3(z)
όπου h3(z) ολομορφική για real(z) ge 1 Συνεπώς εύκολα υπολογίζου-
με ότι
limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn ia) = minusmicro
και
limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn 2ia) = minusν
Επιπλέον επειδή
ζ(z) = 1
z minus 1+ h1(z)
όπου η h1 είναι ολομορφική για real(z) gt 0 εύκολα υπολογίζουμε
ότι
minusεζprime(1+ ε)ζ(1+ ε) =
1+ ε2hprime1(1+ ε)1+ εh1(1+ ε)
rarr 1
καθώς ε rarr 0+ Οπότε
limεrarr0+
εΦ(1+ ε) = limεrarr0+
minusεζ
prime(1+ ε)ζ(1+ ε) minus ε
sump
logpp1+ε(p1+ε minus 1)
= 1
158 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Έχουμε δείξει λοιπόν ότι
limεrarr0+
εΦ(1+ ε) = 1 limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn ia) = minusmicro limεrarr0+
εΦ(1+ ε plusmn 2ia) = minusν
Από αυτές τώρα έχουμε
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)Φ(1+ ε + ira) =
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)sump
logpp1 + ε + ira
=sump
logpp1+ε
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)1
pira
=sump
logpp1+ε
4sum
m=0
(4
m
)1
pi(mminus2)a
=sump
logpp1+ε
4sum
m=0
(4
m
)pminusiam2pia(4minusm)2
=sump
logpp1+ε (p
ia2 + pminusia2)4
=sump
logpp1+ε (2real(p
ia2))4 ge 0
Συνεπώς για ε gt 0 ισχύει
2sum
r=minus2
(4
2+ r
)εΦ(1+ ε + ira) ge 0
και παίρνοντας όριο για ε rarr 0+ παίρνουμε 6 minus 8micro minus 2ν ge 0 Από
αυτό φανερά micro = 0 και συνεπώς ζ(1+ iα) ne 0 για καθε a isin R 0ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Για την απόδειξη του Θεωρήματος των Πρώτων αριθμών πα-
ρατηρούμε ότι
ϑ(x) lesumplex
logx = (logx)π(x)
άραϑ(x)x
le π(x)x logx
(156)
Επιπλέον για κάθε 0 lt ε lt 1 ισχύει
ϑ(x) gesum
x1minusεleplexlogp ge
sum
x1minusεleplex(1minusε) logx = (1minusε) logx
(π(x)minusπ(x1minusε)
)
Αλλά φανερά π(t) le t για κάθε t ge 2 οπότε εφαρμόζοντας αυτό
το φράγμα στην ποσότητα π(x1minusε) παίρνουμε ότι
ϑ(x) ge (1minus ε) logx(π(x)minus x1minusε)
154 Η ακολουθία πn 159
Η τελευταία μαζί με την (156) μας οδηγούν στην
ϑ(x)x
le π(x)x logx
le 1
1minus εϑ(x)x
+ logxxε
(157)
Αφού όμως limxrarrinfin(logx)xε = 0 αρκεί να δείξουμε ότι
limxrarrinfin
ϑ(x)x
= 1
Η απόδειξη για αυτό θα βασιστεί στην εξής παρατήρηση Αν
υπάρχει ε gt 0 ώστε να υπάρχουν οσοδήποτε μεγάλα x ώστε ϑ(x) ge(1+ ε)x τότε για αυτά τα x ισχύει
int (1+ε)xx
ϑ(t)minus tt2
dt geint (1+ε)xx
(1+ ε)x minus tt2
dt
επειδή η ϑ είναι αύξουσα Αλλάζοντας μεταβλητή θέτοντας y =tx προκύπτει ότι
int (1+ε)xx
ϑ(t)minus tt2
dt geint 1+ε
1
(1+ ε)minusyy2
dy gt 0
Άρα το όριο
limTrarrinfin
int T1
ϑ(t)minus tt2
dt (158)
δεν υπάρχει (από το κριτήριο Cauchy)
Ομοίως αν υπάρχει 0 lt ε lt 1 και οσοδήποτε μεγάλα x ώστεϑ(x) le (1minus ε)x τότε
int x(1minusε)x
ϑ(t)minus tt2
dt leint x(1minusε)x
(1minus ε)x minus tt2
dt =int 1
1minusε
1minus ε minus tt2
dt lt 0
οπότε και πάλι δεν υπάρχει το όριο (158) Συνεπώς θα έχουμε ο-
λοκληρώσει την απόδειξη του Θεωρήματος των Πρώτων Αριθμών
αν αποδείξουμε ότι το ολοκλήρωμα
intinfin1
ϑ(x)minus xx2
dx = limTrarrinfin
int T1
ϑ(t)minus tt2
dt
υπάρχει Για αυτό θα χρησιμοποιήσουμε την εξής πρόταση από
τη Μιγαδική Ανάλυση την οποία θα αποδείξουμε στο τέλος
προταση 1545 (D J Newman) Έστω ότι η f(t) ορισμένη για t ge 0
είναι φραγμένη τοπικά ολοκληρώσιμη και ότι η συνάρτηση g(z) =intinfin0 f(t)eminuszt dt για real(z) gt 0 επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 0
Τότε το ολοκλήρωμαintinfin0 f(t)dt υπάρχει και είναι ίσο με g(0)
160 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Για τις ανάγκες της απόδειξης του Θεωρήματος των πρώτων
αριθμών θέτουμε f(t) = ϑ(et)eminust minus 1 για την οποία πρέπει να α-
ποδείξουμε ότι είναι φραγμένη (προφανώς είναι τοπικά ολοκλη-
ρώσιμη γιατί είναι συνεχής στο R N) Επίσης
g(z) =intinfin
0f(t)eminuszt dt =
intinfin0
(ϑ(et)eminust minus 1
)eminuszt dt
=intinfin
0ϑ(et)eminust(1+z) minus
intinfin0eminuszt dt
=intinfin
0ϑ(et)eminust(1+z) dt minus 1
z
Παρατηρούμε όμως ότι αν αλλάξουμε μεταβλητή θέτοντας x = etκαι συμβολίσουμε με 2 = p1 lt p2 lt την ακολουθία των πρώτωναριθμών τότε
zintinfin
0eminusztϑ(et)dt = z
intinfin1
ϑ(x)xz+1
dx =infinsum
n=1
int pn+1
pn
ϑ(x)xz+1
dx
=infinsum
n=1
int pn+1
pnzϑ(pn)xz+1
dx
=infinsum
n=1
ϑ(pn)
(1
pznminus 1
pzn+1
)
και χρησιμοποιώντας άθροιση κατά παράγοντες (Λήμμα 1121) η
τελευταία ποσότητα ισούται με
infinsum
n=1
ϑ(pn)minus ϑ(pnminus1)pzn
=infinsum
n=1
logpnpzn
= Φ(z)
Συνεπώς ισχύει
g(z) = Φ(1+ z)1+ z minus 1
z
Συνοψίζοντας λοιπόν για να εφαρμόσουμε την Πρόταση 1545
και να ολοκληρωθεί η απόδειξη μας μένει να αποδείξουμε τους
εξής δύο ισχυρισμούς
bull η f(t) = ϑ(et)eminust minus 1 είναι φραγμένη
bull η g(z) επεκτείνεται ολομορφικά στο real(z) ge 0
Το δεύτερο είναι άμεσο αφού είναι το περιεχόμενο της Πρότα-
σης 1544 Το πρώτο προκύπτει αμέσως από το ακόλουθο
λημμα 1546 (Chebyshev) Υπάρχει σταθερά C gt 0 ώστε ϑ(x) le Cxοπότε η f είναι φραγμένη
154 Η ακολουθία πn 161
Απόδειξη Για κάθε n isin N ισχύει
22n = (1+ 1)2n =(
2n0
)+ +
(2n2n
)ge(
2nn
)
Αλλά
eϑ(2n)minusϑ(n) =prod
nltple2n
p le(
2nn
)
διότι (2nn
)= (2n)(2nminus 1)(2(nminus 1))(2nminus 3)(2(nminus 2)) middot middot middot (n+ 1)
n(nminus 1) middot middot middot2 middot 1
και το τελευταίο κλάσμα είναι ακέραιος αλλά κανένας πρώτος
παράγοντας του αριθμητή (που αναγκαστικά είναι γνήσια μεγα-
λύτερος του n) δεν μπορεί να διαγραφεί με παράγοντα του παρο-νομαστή (που είναι μικρότερος ή ίσος του n)Άρα eϑ(2n)minusϑ(n) le 22n οπότε ϑ(2n) minus ϑ(n) le 2n log 2 Αυτό και
η Άσκηση 425 συνεπάγονται ότι υπάρχει σταθερά C gt 0 ώστε
ϑ(x) le Cx
1541 Απόδειξη της Πρότασης 1545
Για T gt 0 θέτουμε gT (z) =int T0 f(t)e
minuszt dt η οποία είναι φανερά ολο-μορφική για όλα τα z isin C Η απόδειξη θα γίνει αποδεικνύονταςότι limTrarrinfin(gT (0)) = g(0)Έστω ότι R gt 0 και θέτουμε C να είναι το σύνορο του z isin
C |z| le R και real(z) gt minusδ όπου το δ = δ(R) gt 0 είναι αρκετά
μικρό ώστε η g(z) να είναι ολομορφική στο C Εφαρμόζουμε τονολοκληρωτικό τύπο του Cauchy στη συνάρτηση
(g(z)minus gT (z))ezT(
1+ z2
T 2
)
στο 0 και παίρνουμε ότι
g(0)minus gT (0) =1
2πi
int
C
(g(z)minus gT (z))ezT(1+ z2R2
)
zdz
Έτσι αρκεί να δείξουμε ότι η ποσότητα στα δεξιά τείνει το μηδέν
καθώς το R τείνει στο άπειροΣτο ημικύκλο C+ = C cap z real(z) gt 0 έχουμε ότι
|g(z)minus gT (z)| =∣∣∣∣intinfinTf(t)eminuszt dt
∣∣∣∣ le finfinintinfinT|eminuszt|
= finfinintinfinTeminusreal(z)t dt = finfin
eminusreal(z)tminusreal(z)
∣∣∣∣∣infin
T
= finfineminusreal(z)T
real(z)
162 Ασυμπτωτική συμπεριφορά ακολουθιών
Επειδή |R2 + z2| = |zz + z2| = |z||z + z| = 2real(z) middot R ισχύει∣∣∣∣∣ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ = ereal(z)T
∣∣∣∣∣R2 + z2
R2z
∣∣∣∣∣ = ereal(z)T 2real(z)
R2
Οπότε ∣∣∣∣∣(g(z)minus gT (z)
)ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ le2finfinR2
Συνεπώς
∣∣∣∣∣1
2πi
int
C+
(g(z)minus gT (z)
)ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ lefinfinπiR2
int
C+dz = finfin
R
Άρα στο C+ το ολοκλήρωμα πάει στο μηδέν καθώς R rarrinfinΜένει να ελέγξουμε το ολοκλήρωμα στο Cminus = C cap z real(z) lt 0
Για αυτή την καμπύλη θα εξετάσουμε ξεχωριστά τις g και gT Αφού η gT είναι αναλυτική η καμπύλη Cminus μπορεί να αντικατα-σταθεί από το ημικύκλιο Cprimeminus = z isin C |z| = R real(z) lt 0 Τοολοκλήρωμα τώρα φράσσεται ως εξής
∣∣∣∣∣1
2πi
int
CprimeminusgT (z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣
le 1
2π
int
Cprimeminus|gT (z)|
∣∣∣∣∣ezT
(1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ dz
Αλλά
|gT (z)| le finfinint T
0|eminuszt|dt le finfin
int Tminusinfin|eminuszt|dt = finfinereal(z)T
|real(z)|
Οπότε ∣∣∣∣∣1
2πi
int
CprimeminusgT (z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣ lefinfinR
Τέλος για το ολοκλήρωμα με την g(z) ισχύει∣∣∣∣∣
1
2πi
int
Cminusg(z)ezT
(1+ z2
R2
)1
zdz
∣∣∣∣∣
le 1
2π
int
Cminus
∣∣∣∣∣g(z)(
1+ z2
R2
)1
z
∣∣∣∣∣ middot eminus|real(z)|T dz
αφού real(z) lt 0 Η τελευταία παράσταση όμως μπορεί να γίνει
οσοδήποτε μικρή για T rarrinfinΒάζοντας όλα τα παραπανω μαζί και παίρνοντας lim sup κα-
ταλήγουμε στο ότι
lim supTrarrinfin
∣∣g(0)minus gT (0)∣∣ le 2finfin
R
154 Η ακολουθία πn 163
για κάθε R gt 0 οπότε
lim supTrarrinfin
∣∣g(0)minus gT (0)∣∣ = 0
ολοκληρώνοντας την απόδειξη
Βιβλιογραφία
[1] Απόστολος Γιαννόπουλος Απειροστικός Λογισμός Ι amp ΙΙ (Ση-
μειώσεις Μαθήματος)
httpusersuoagr˜apgiannopnoteshtml
[2] Δημήτριος Κάππος Μαθήματα Αναλύσεως Απειροστικός
Λογισμός Α
[3] Στυλιανός Νεγρεπόντης Σταύρος Γιωτόπουλος Ευστάθιος
Γιαννακούλιας Απειροστικός Λογισμός Ι Συμμετρία 1997
2004
[4] Σωτήρης Ντούγιας Απειροστικός Λογισμός Ι Πανεπιστήμιο
Ιωαννίνων 2000 2004
[5] Αντώνης Τσολομύτης Σύνολα και Αριθμοί Leader Books 2004
[6] Robert Bartle The elements of Real Analysis 2nd ed John Wiley amp Sons
1989
[7] Konrad Knopp Infinite sequences and series Dover Publications 1956
[8] Thomas William Korner A companion to Analysis Graduate Studies in
Mathematics vol 62 American Mathematical Society 2004
[9] Serge Lang A first Course in Calculus 5th ed Undergraduate Texts in
Mathematics Springer-Verlag 1986
[10] Pierre Simon Laplace Memoir on the probability of causes of events
tome sixieme of Memoires de Mathematique et de Physique English
translation by S M Stigler Statist Sci 1(19)364ndash378 1986
[11] D J Newman Simple analytic proof of the prime number theorem
Amer Math Monthly 87 (1980) 693ndash696
[12] Reinhold Remmert Classical Topics in Complex Function Theory vo-
lume 172 of Graduate Texts in Mathematics Springer Verlag 1998
166 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[13] Walter Rudin Principles of Mathematical Analysis 3rd edition McGraw
Hill International Editions 1976
[14] Karl Stromberg An introduction to Classical Real Analysis Chapman amp
Hall 1996
Ευρετήριο ελληνικών όρων
Σύμβολα
άνω
όριο ακολουθίας 73
φράγμα ακολουθίας 31
φραγμένη ακολουθία 31
πέρας ακολουθίας 32
άνω όριο ακολουθίας 74
άθροιση κατά παράγοντες 124
άθροισμα ακολουθιών 21
όριο
ακολουθίας 45
υπακολουθιακό 73
όροι ακολουθίας 19
αύξουσα ακολουθία 27
ακολουθία 19
άνω όριο 73 74
άνω φράγμα 31
άνω φραγμένη 31
άνω πέρας 32
όριο 45
όροι 19
αύξουσα 27
ανώτερο όριο 73 74
αποκλίνουσα 55
απολύτως φραγμένη 31
βασική 53
γνησίως αύξουσα 27
γνησίως μονότονη 27
γνησίως φθίνουσα 27
ελάχιστο άνω φράγμα 32
επάλληλες 79
κάτω όριο 73 74
κάτω φραγμένη 31
κάτω πέρας 32
κανόνας Lrsquo Hospital 81
κατώτερο όριο 73 74
μέγιστο κάτω φράγμα 32
μερικό άθροισμα 89
μηδενική 39
μονότονη 27
φραγμένη 31
φραγμένης κύμανσης 126
φθίνουσα 27
σύνολο όρων 19
σειρά της 89
συγκλίνουσα 45
τελικό τμήμα 19
Cauchy 53
infimum 32
supremum 32
ακολουθίες
λήμμα του Stoltz 81
ακολουθίες ισοσυγκλίνουσες 50
ανώτερο
όριο ακολουθίας 73
ανώτερο όριο ακολουθίας 74
αναδιάταξη
φυσικών αριθμών 128
σειράς 127
αναδιάταξη σειράς 128
ανισότητα
Bernoulli 10
ανισότητα αριθμητικού γεω-
μετρικούς αρμονικού μέσου
80
ανοικτή περιοχή σημείου 39
απόλυτη σύγκλιση σειράς 98
απλή σύγκλιση σειράς 98
αποκλίνουσα ακολουθία 55
απολύτως φραγμένη ακολου-
θία 31
αριθμητικός μέσος 79
αριθμητικός-αρμονικός μέσος
83
αριθμογεωμετρικός μέσος 84
αρμονική σειρά 98
αρμονικός μέσος 79
168 Ευρετηριο ελληνικων ορων
αρρητότητα του e 61
αρχή της καλής διάταξης 9
βασική ακολουθία 53
βασική τριγωνομετρική ταυτότη-
τα 14
γεωμετρική σειρά 89
γεωμετρικός μέσος 79
γινόμενο ακολουθιών 21
γνησίως
αύξουσα ακολουθία 27
μονότονη ακολουθία 27
φθίνουσα ακολουθία 27
διαφορά ακολουθιών 21
διωνυμικό ανάπτυγμα 11
εκθετική συνάρτηση 56 59
ελάχιστο
άνω φράγμα ακολουθίας
32
υπακολουθιακό όριο 74
εναλλάσουσα σειρά 123
επάλληλες ακολουθίες 79
επαγωγή 9
ιδιότητα Cauchy 96
ισότητα ακολουθιών 21
ισοσυγκλίνουσες ακολουθίες 50
κάτω
όριο ακολουθίας 73
φραγμένη ακολουθία 31
πέρας ακολουθίας 32
κάτω όριο ακολουθίας 74
κέντρο περιοχής 39
καλή διάταξη του N 9
κανόνας Lrsquo Hospital για ακο-
λουθίες 81
κατώτερο
όριο ακολουθίας 73
κατώτερο όριο ακολουθίας 74
κριτήριο
n-στης ρίζας του Cauchy
112
λόγου ακολουθιών 43
λόγου ακολουθιών ορια-
κό 51
λόγου Drsquo Alambert 110
λογαριθμικό 116
ολοκληρωτικό 107
οριακής σύγκρισης 100
οριακής σύγκρισης λόγων
101
φράγματος 95
σύγκρισης 99
συμπύκνωσης του Cauchy
104
Cauchy 96
Bertrand 117 118
Gauss 119
Dini-Kummer 102
Dirichlet 124 125
Leibniz 123
Raabe-Duhamel 115
λήμμα του Stoltz 81
λόγος γεωμετρικής σειράς 89
λογαριθμικό κριτήριο 116
μέγιστο
κάτω φράγμα ακολουθίας
32
υπακολουθιακό όριο 74
μέσος
αριθμητικός 79
αριθμητικός-αρμονικός 83
αριθμογεωμετρικός 84
αρμονικός 79
γεωμετρικός 79
μέθοδος Laplace 146
μερικό άθροισμα ακολουθίας
89
μηδενική ακολουθία 39
μονότονη ακολουθία 27
μοναδικότητα ορίου ακολουθίας
45
ολοκληρωτικό κριτήριο 107
οριακό κριτήριο λόγου ακολου-
θιών 51
ορισμός της εκθετικής συνάρ-
τησης 59
φραγμένη ακολουθία 31
φθίνουσα ακολουθία 27
Ευρετηριο ελληνικων ορων 169
περιοχή σημείου 39
πηλίκο ακολουθιών 22
σύγκλιση ακολουθιών 39
σύνολο όρων ακολουθίας 19
σύνθεση ακολουθιών 22
σειρά 89
αρμονική 98
γεωμετρική 89
εναλλάσουσα 123
τηλεσκοπική 102
σειρές
n-στης ρίζας του Cauchy
112
αναδιατάξεις 127 128
απόλυτη σύγκλιση 98
απλή σύγκλιση 98
εναλλάσουσες 123
κριτήριο λόγου Drsquo Alambert
110
κριτήριο λογαριθμικό 116
κριτήριο οριακής σύγκρι-
σης 100
κριτήριο οριακής σύγκρι-
σης λόγων 101
κριτήριο φράγματος 95
κριτήριο σύγκρισης 99
κριτήριο συμπύκνωσης του
Cauchy 104
κριτήριο Cauchy 96
κριτήριο Bertrand 118
κριτήριο Gauss 119
κριτήριο Dini-Kummer 102
κριτήριο Dirichlet 124 125
κριτήριο Leibniz 123
κριτήριο Raabe-Duhamel 115
ολοκληρωτικό κριτήριο 107
τηλεσκοπικές 102
συγκλίνουσα ακολουθία 45
τύπος του Stirling 152
τελικά ανήκειικανοποιεί 39
τελικό τμήμα ακολουθίας 19
τηλεσκοπικές σειρές 102
θεώρημα
Bolzano-Weierstraszlig 53
Riemann 130
υπακολουθία 20
υπακολουθιακό όριο 73
Παραγωγή LATEX2ε