Tα Ψηφιδωτά στην Κύπρο

Από τη Χριστίνα Κυπριανού

Ψηφιδωτό Χριστίνας Κυπριανού

• Η τέχνη του ψηφιδωτού είναι μια τέχνη αυτόνομη. Η πέτρα, το βότσαλο, η υαλόμαζα, έγιναν εδώ και πολλά χρόνια μέσα έκφρασης του τεχνίτη και γνώρισαν μια μοναδική, αξεπέραστη ακμή.

• Τα πρώτα γνωστά ψηφιδωτά βρέθηκαν στην εγγύς Ανατολή, στη Μεσοποταμία και υπολογίζεται πως είναι του 3000 π.Χ.

• Πρώτοι οι ΄Ελληνες ανέπτυξαν τα ψηφιδωτά σε ουσιώδη τέχνη. Αναφορές στα ψηφιδωτά της Κύπρου πηγαίνουν πίσω στο 1563 όταν έγινε η πρώτη αναφορά σε μωσαϊκό δάπεδο στο παλάτι στη Σαλαμίνα από κάποιο περιηγητή. Δεν υπήρχε καμιά άλλη αναφορά για τα ψηφιδωτά της Κύπρου μέχρι τον 19ο αιώνα, όπου σποραδικές αλλά συνεχόμενες ανασκαφές έφερναν στην επιφάνεια ψηφιδωτά δάπεδα. Η εικόνα για τα ψηφιδωτά της Κύπρου άλλαξε όμως όταν από το 1960 και μετά, ανασκαφές έφεραν στην επιφάνεια τα υπέροχα ψηφιδωτά της Πάφου, του Κουρίου, της Σαλαμίνας, κ.ά. ΄Ετσι η Κύπρος, τουλάχιστον από τη Μεσο-Ρωμαϊκή εποχή ανακηρύσσεται σαν ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα ψηφιδωτού της ανατολικής Μεσογείου.

• Η Κύπρος καλύπτεται για την κατασκευή ψηφιδωτού από μια περίοδο περίπου 1000 χρόνων, από την Ελληνιστική περίοδο, τη Ρωμαϊκή, την πρωτο Χριστιανική και πρωτο Βυζαντινή περίοδο μέχρι τον 7ο αιώνα μ.Χ. όπου η Αραβική εισβολή έφερε την παρακμή της τέχνης αυτής στη Κύπρο.

• Εξαιρετικής σημασίας ψηφιδωτά είναι αυτά της Παναγιάς Κανακαριάς στη Λυθράγκωμη που σώζονταν μέχρι το 1979. ΄Ηταν από τα λίγα απομεινάρια των ψηφιδωτών διακόσμησης των ναών πριν την εικονομαχία με μοναδικά εικονογραφικά χαρακτηριστικά. Αν και το παραδεισιακό τοπίο μέσα στο οποίο εικονίζεται η σύνθεση της Θεοτόκου μεταξύ των Αρχαγγέλων στα ψηφιδωτά της Κανακαριάς, δεν είναι ασυνήθιστο κατά τη προβυζαντινή περίοδο, η φωτεινή δόξα που περιβάλλει την ένθρονη Θεοτόκο με το Χριστό είναι εικονογραφικό στοιχείο μοναδικό κατά τη προβυζαντινή περίοδο και ανεπανάληπτο στον βυζαντινό κόσμο αργότερα. Τα ψηφιδωτά αυτά αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τους ζωγράφους και ψηφοθέτες του Βυζαντινού κόσμου, ιδιαίτερα της Κωνσταντινούπολης. Δυστυχώς τα ψηφιδωτά αυτά κατά την αφαίρεση τους, με βάρβαρο τρόπο, μετά την Τουρκική Εισβολή, καταστράφηκαν και όσα αποκολλήθηκαν από τη θέση τους σε υποφερτή κατάσταση, εξήχθηκαν και πουλήθηκαν λαθραία.

Μερικά χρόνια αργότερα εντοπίσθηκαν ορισμένα από τα ψηφιδωτά και η Κυπριακή Κυβέρνηση και η Εκκλησία της Κύπρου κίνησαν αγωγή στον κάτοχο τους. Τα ψηφιδωτά επεστράφησαν κατά το 1991 αλλά σημαντικά αλλοιωμένα. Τώρα εκτίθενται στο Βυζαντινό Μουσείο του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ στη Λευκωσία.

Η Υπηρεσία Κυπριακής Χειροτεχνίας σήμερα με τα δεδομένα της παράδοσης και τη σημερινή εξέλιξη της τεχνικής κατασκευής, συνεχίζει την αξιοποίηση του υλικού της ψηφίδας για να μπορέσει η Κύπρος μας να προσφέρει και πάλι ψηφιδωτά που να διαρκέσουν μέσα στο χρόνο. Υπάρχει η μακριά παράδοση, υπάρχουν τα υλικά που η φύση απλόχερα μας παρέχει, υπάρχει η γνώση. Δεν μένει παρά να πλάσει του τεχνίτη το χέρι.

Ψηφιδωτό

Γιώργου Χατζηχαραλάμπους

Η θεά Αφροδίτη Αιμιλιάνας Μανώλη

Η Θεά Αφροδίτη

•Αιμιλιάνα Μανώλη

Η Θεά ΑφροδίτηΉταν κόρη του Δία και της Διώνης. Ήταν γνωστή ως Αφροδίτη η "Πάφια".Σύμφωνα με τον ομηρικό μύθο γεννήθηκε στην Πέτρα του Ρωμιού, μια ακτή της Πάφου. Γεννήθηκε μέσα από τον αφρό απ’ όπου πήρε και το όνομά της.Οι αρχαίοι Έλληνες, λάτρεις της ομορφιάς είχαν μεγάλη αδυναμία στη θεά Αφροδίτη. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας υπήρχαν ναοί αφιερωμένοι σε αυτή. Στην Πάφο υπήρχε ο πιο λαμπρός ναός της καθώς και μαντείο.Η Αφροδίτη ήταν η αγαπημένη θεά των γλυπτών. Αγάλματά της υπήρχαν παντού. Το πιο ονομαστό ήταν του Πραξιτέλη και είχε το όνομα «Κνίδια Αφροδίτη».Ένα από τα πιο λαμπρά αγάλματα της θεάς που διασώθηκαν είναι η περίφημη «Αφροδίτη της Μήλου» που βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου. Ήταν η θεά του έρωτα και της ομορφιάς.

Σταυρόσχημοειδώλιο

Έλενας Κυριάκου

Έλενα Κυριάκου

• Το Ειδώλιο του Πωμού είναι ένα χαρακτηριστικό είδος της προϊστορικής τέχνης της Κύπρου.

• Βρέθηκε κοντά στο κυπριακό χωριό Πωμός, στην επαρχία της Πάφου. Είναι φτιαγμένο από πικρόλιθο και χρονολογείται περίπου στο 3.000 π.Χ., στη Χαλκολιθική εποχή.

• Σήμερα βρίσκεται στο Κυπριακό Μουσείο στην Λευκωσία.

• Η εικόνα του χρησιμοποιείται στην όψη των κυπριακών

  νομισμάτων του ενός και των

δύο ευρώ.

• Το ειδώλιο είναι σταυρόσχημο, παριστάνει δηλαδή έναν άνθρωπο με τα χέρια ανοιχτά σε σχήμα σταυρού.

• Την εποχή τους φαίνεται ότι ήταν διαδεδομένα ως φυλαχτά για τη γονιμότητα, ενώ η συμβολική τους σημασία φαίνεται να ήταν η ευχή για καλή γέννα.

• Οι ανθρώπινες μορφές παριστάνονται είτε χωρίς σημάδια για το φύλο τους είτε με δυο μικρές προεξοχές στο στήθος σαν μαστούς.Απεικονίζονται σχεδόν πάντα σε καθιστή θέση.

Το καράβι της Κερύνειας Μαρίνας Αντρέου

Το καράβι της Κερύνειας

Μαρίνα Αντρέου

• Το νησί της Αφροδίτης ήταν ανάμεσα στους τόπους που από πολύ νωρίς επισκέφθηκαν, αγάπησαν και κατοίκησαν οι Έλληνες. Αχαιών Ακτή ονομάστηκαν τα βόρεια παράλια της Κύπρου, όπου ο Κηφέας και ο Πράξανδρος, και άλλοι Αχαιοί συμπατριώτες τους, ίδρυσαν την Κερύνεια και τη Λάπηθο και άλλους οικισμούς στη βόρεια Κύπρο.

• Τα χρόνια κυλούσαν, και οι κάτοικοι της Αχαιών Ακτής, με τον ιδρώτα και το αίμα τους, έκτιζαν τα χωριά, τις πόλεις και την ιστορία τους, αντιμετωπίζοντας τις τραμουντάνες, βοηθώντας το Διγενή στα αλώνια να νικήσει το Χάροντα, συντροφεύοντας τη Ρήγαινα στα κάστρα της, απολαμβάνοντας τα επιτεύγματα και τα προϊόντα του μόχθου τους, ανάμεσα στις μυρωδιές των λεμονόδεντρων και των χαρουπιών. Καράβια πηγαινοέρχονταν στη θάλασσα της Κερύνειας, κουβαλώντας πραμάτειες κάθε είδους. Πολλές φορές η θάλασσα έφερνε και καταχτητές, κανένας όμως δεν στέριωνε, όσο καιρό και αν έμενε. Οι Κερυνειώτες, όπως και όλοι οι άλλοι Κύπριοι, με την πίστη στο Θεό και τη δύναμη της θέλησης τους, ξανακέρδιζαν την ελευθερία τους, έστω και μετά από αιώνες σκλαβιάς.

• Ένα καράβι εμπορικό, μόλις 15 μέτρων, κατασκευής του 389 Π_Χ_» επισκεπτόταν τακτικά το λιμάνι της Κερύνειας, μια και ήταν μέσα στη ρότα του, από τα νησιά του Αιγαίου μέχρι τα παράλια της Συρίας και της Παλαιστίνης. Γύρω στο 288 π.Χ., το καράβι, μεταφέροντας 29 μυλόπετρες και 380 αμφορείς με φορτίο 10.000 αμύγδαλα και άλλα προϊόντα, με πλή-ρωμα τεσσάρων ατόμων, σάλπαρε από το λιμάνι της Κερύνειας για τον επόμενο προορισμό του. Κατά κακή του τύχη όμως, η θάλασσα τελικά το νίκησε και το βούλιαξε, τρία μόλις μίλια έξω από το λιμάνι. Η κερυνειώτικη θάλασσα το κράτησε σφιχτά στην αγκαλιά της για περισσότερο από δυο χιλιάδες χρόνια, μέχρι το 1965 που ο συμπατριώτης μας μ. Ανδρέας Καριόλου το ανακάλυψε απέναντι από την ακτή της Χρυσοκάβας. Τρία χρόνια δούλευαν 54 αρχαιολόγοι, δύτες και άλλοι επιστήμονες, για να το ανελκύσουν, να το επανασυναρμολογήσουν και να το τοποθετήσουν τελικά στο Κάστρο της Κερύνειας, ζωντανεύοντας την ιστορία του και ενώνοντας το σχοινί της ιστορίας των χρόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Κύπρου του τότε, με το σήμερα.

Η ελιά Ηλία Αντρέι

Η ελιά έχει συνυπάρξει με τους κατοίκους της Κύπρου από τη νεολιθική περίοδο (6η χιλιετία π.X.) μέχρι σήμερα, όχι μόνο στην ύπαιθρο αλλά και στις πόλεις. Στους κήπους των σπιτιών βλέπει κάποιος, δίπλα-δίπλα, τα αγαπημένα παραδοσιακά δέντρα της Κύπρου: τη λεμονιά και την ελιά.

Η Κύπρος κατά την αρχαιότητα ήταν γνωστή ως τόπος πλούσιος σε ελαιόδεντρα και ελαιόλαδο, ευέλαιος σύμφωνα με το Στράβωνα, και το κυπριακό ελαιόλαδο ήταν περιζήτητο επειδή ήταν ελαφρύ και εύπεπτο (Στράβων 14. 6 0.5).

Η ελιά είναι ανθεκτική και έχει μεγάλη διάρκεια ζωής. Υπάρχουν πολύ παλιά ελαιόδεντρα στη Κύπρο, με κορμούς με μεγάλες κουφάλες.

Κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας (1489 - 1571) τα ελαιόδεντρα υπήρχαν σε αφθονία και ευδοκιμούσαν σε όλο το νησί. Τα περισσότερα από αυτά όμως ήταν άγρια, αρκοελιές (αγριελιές-oleasters). Αυτό το πρόβλημα υπήρχε και στα πιο πρόσφατα χρόνια, καθώς το 1937 η Κύπρος είχε 2,25 εκατομμύρια ελαιόδεντρα, εκ των οποίων ένα εκατομμύριο ήταν άγρια. Με το μπόλιασμα και τη συστηματική καλλιέργεια από 1946 - 1958, τα ελαιόδεντρα αυξήθηκαν σε αριθμό κατά 40% (Χριστοδούλου 1959, 171).

Η τουρκική εισβολή του 1974 επέφερε σοβαρό πλήγμα στην παραγωγή λόγω του ότι σχεδόν τα μισά ελαιόδεντρα του νησιού καλλιεργούνται στο τουρκοκρατούμενο βόρειο τμήμα της Κύπρου.

Στην κυπριακή σημαία υπάρχουν δύο πράσινα κλαδιά ελιάς,ενωμένα στις άκρες που συμβολίζουν την ειρήνη μεταξύ των

Ελλήνων και των Τούρκων της Κύπρου.

Ο Απόστολος ΑντρέαςΛαμπριάνας Παπαλάμπρου

Το μοναστήρι του Απ. Αντρέα Άντρης Καρσερά

Χριστιανισμός στην Κύπρο

Άντρη Καρσερά

Λαμπριάνα Παπαλάμπρου

Χριστιανισμός στην Κύπρο

45 Μ.Χ•Στις πράξεις των Αποστόλων μαθαίνουμε ότι οι Κύπριοι είναι από τους πρώτους που ασπάστηκαν την νέα θρησκεία, τον χριστιανισμό.

•Το 45 μ.Χ. ο Παύλος, ο Βαρνάβας και ο Μάρκος δίδαξαν το Χριστιανισμό και στην Κύπρο. Αποβιβάσθηκαν στη Σαλαμίνα και διέσχισαν τη νήσο μέχρι την Πάφο, κηρύττοντας τα μηνύματα του Χριστιανισμού. Στην Πάφο έγινε Χριστιανός ο πρώτος επίσημος Ρωμαίος, ο Ανθύπατος Σέργιος Παύλος. Το 50 μ.Χ. ο Βαρνάβας επέστρεψε στην Κύπρο με τον ανεψιό του Μάρκο και έχοντας ως έδρα του τη Σαλαμίνα παρακολουθούσε την εξάπλωση του Χριστιανισμού σ' όλες σχεδόν τις πόλεις και τις κοινότητες της Κύπρου. Ο Βαρνάβας, ο οποίος θεωρείται και ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, λιθοβολήθηκε από τούς Εβραίους και πέθανε το 57 μ.Χ. ολίγο έξω από τη Σαλαμίνα, όπου σώζεται ο τάφος του. Έτσι έγινε ένας από τούς πρώτους μάρτυρες του Χριστιανισμού.

•Κατά τη διάρκεια της παραμονής των Αποστόλων Παύλου, Βαρνάβα και Μάρκου στην Κύπρο χειροτονήθηκαν ο φίλος του Χριστού Λάζαρος, ο οποίος μετά το διωγμό που κήρυξαν οι Ιουδαίοι κατά των Χριστιανών ήλθε στην Κύπρο ως Επίσκοπος Κιτίου, και ο Ηρακλείδιος ως Επίσκοπος Ταμασού. Αυτοί και οι Επίσκοποι Νεαπόλεως Τυχικός, Κουρίου Φιλάγριος και Φιλωνίδης, Ταμασού Μνάσων και Ρόδων, Σόλων Αυξίβιος και Κυρηνείας Θεόδοτος, καθώς και οι Τίμων, Αρίστων, Αριστοκλειανός, Επαφράς και Νικάνωρ συνέβαλαν στη διάδοση και εδραίωση του Χριστιανισμού στην Κύπρο. Μερικοί από αυτούς, όπως και οι Αθανάσιος, Δημητριανός, Δίδυμος, Διομήδης, Κόνων, Λούκιος, Νεμέσιος, Ποτάμιος και άλλοι πολλοί, ομολόγησαν το Χριστό θαρραλέα κατά τη διάρκεια των διωγμών και υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο.

• Αλλά τούς Φράγκους διαδέχτηκαν οι αλλόθρησκοι Τούρκοι. Αυτοί στην αρχή και για να εξουδετερώσουν τα υπολείμματα των Φράγκων, που βρίσκονταν στην Κύπρο, αλλά και για να επιτύχουν μία ειρηνική κατοχή της νήσου, επανέδωσαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου όλα τα προνόμια, πού είχε προηγουμένως, τις Επισκοπές, τα Μοναστήρια και αρκετή από την περιουσία, που άρπαξαν οι εκπρόσωποι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αναγνωρίζοντας μάλιστα και τον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο όχι μόνο ως αρχηγό της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου, αλλά και ως εθνικό αρχηγό των Κυπρίων. Ο κυπριακός λαός με την τουρκική κατοχή απαλλάχτηκε μεν από τη θρησκευτική καταπίεση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αλλά οδηγήθηκε σε μια σκληρότερη δουλεία. Ζούσε σε μια συνεχή ανασφάλεια. Η ζωή του και η περιουσία του βρίσκονταν στη διάθεση και στον ετσιθελισμό του Τούρκου κατακτητή. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αρκετοί, για να σώσουν τη ζωή τους, αναγκάσθηκαν να εξισλαμισθούν και πολλοί να εκπατρισθούν.

• Η Εκκλησία ως στοργική μητέρα παρηγορούσε, υποβάσταζε, ενίσχυε και συγκρατούσε το δούλο Κυπριακό Ελληνισμό. Οι ναοί δεν ήταν μόνο κέντρα λατρευτικά, αλλά γίνονταν και σχολεία και εστίες εθνικού φρονηματισμού και εμψύχωσης. Οι εκάστοτε Αρχιεπίσκοποι και Μητροπολίτες, «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν», κατόρθωναν με μία συνετή πολιτική απέναντι στους αιμοσταγείς και αδίστακτους τυράννους να εξασφαλίσουν την επιβίωση του ελληνικού χριστιανικού πληθυσμού της νήσου.

• Οι κατακτητές, έξυπνα φερόμενοι, εκμεταλλεύονταν την προσπάθεια αυτή των Ηγετών της Εκκλησίας, γι' αυτό και για δική τους διευκόλυνση, μαζί με την αναγνώριση τούτων ως εθνικών ηγετών του λαού, τους καθιστούσαν υπεύθυνους, και για την είσπραξη των φόρων και για την ομαλότητα στη νήσο. Ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος, που αναγνωρίσθηκε επίσημα και από την Υψηλή Πύλη ως εθνικός ηγέτης του λαού της νήσου, ήταν ο Νικηφόρος, το 1660 μ.Χ. Αλλά και οι Αρχιεπίσκοποι και οι Επίσκοποι βρίσκονταν σε οποιαδήποτε στιγμή στη διάθεση των Τούρκων κατακτητών. Με φιρμάνια της Πύλης, απομακρύνονταν από τους θρόνους τους, πολλές φορές εξορίζονταν η και θανατώνονταν έμμεσα και άμεσα και αντικαθίσταντο από άλλους. Παράλληλα όμως και η Ιεραρχία της νήσου δε σταματούσε να μελετά τρόπους και να ενεργεί μυστικά για την απελευθέρωση του ποιμνίου της από τους Τούρκους.

• Έτσι οι Αρχιεπίσκοποι Τιμόθεος, Βενιαμίν, Χριστόδουλος Α' και Νικηφόρος προσήλθαν σε διαπραγματεύσεις με τούς βασιλείς της Ισπανίας και τούς δούκες της Σαβοΐας για την απαλλαγή της νήσου από την τουρκική κυριαρχία. Πάντοτε δε όλοι οι Αρχιεπίσκοποι και γενικά οι Ιεράρχες της νήσου έκαμναν ο, τι μπορούσαν για την ελάττωση των φόρων, τη διάσωση του ποιμνίου τους από τις ραδιουργίες και τις συκοφαντίες των Τούρκων και από τα άλλα κακά, που οι Τούρκοι κατακτητές προέβαιναν σε βάρος του κυπριακού λαού. Ο μαρτυρικός θάνατος του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, των Μητροπολιτών Πάφου Χρυσάνθου, Κιτίου Μελετίου και Κυρηνείας Λαυρεντίου, του Ηγουμένου Κύκκου Ιωσήφ και άλλων προκρίτων, κληρικών και λαϊκών, υπήρξε η αποκορύφωση των φοβερών δεινών, που υπέφερε η Εκκλησία και όλος ο Κυπριακός Ελληνισμός κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.

Το Κεφαλόβρυσο της Κυθρέας Κατερίνας Χριστοδούλου

Κατερίνα ΧριστοδούλουΚατερίνα Χριστοδούλου

Ο Κεφαλόβρυσος εθεωρείτο η μεγαλύτερη πηγή τρεχούμενου νερού στην Κύπρο. Γι’ αυτό και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1920 η Κυθραία με τα περίχωρά της ήταν μια από τις πλέον παραγωγικές περιοχές της Κύπρου.

Η πηγή βρίσκεται στο ψηλότερο μέρος της κατοικημένης περιοχής σε υψόμετρο 264 μέτρα.

Από το 1932, μετά την πρώτη διασωλήνωση πόσιμου νερού για την Κυθραία και τα περίχωρα, κατασκευάστηκε το μικρό φράγμα αμέσως μετά την πηγή για τη μέτρηση του νερού. Υπάλληλος του Δήμου Κυθραίας έκανε τακτικά τις μετρήσεις και περνούσε τις λεπτομέρειες σε βιβλίο.

Η πηγή καλύπτεται από μια θολωτή κατασκευή, η οποία λέγεται βότα, είναι ευρύχωρη και επιτρέπει την άνετη κυκλοφορία.

Είναι επιστημονικά παραδεκτό ότι το νερό της πηγής προέρχεται από μεγάλες υπόγειες δεξαμενές της περιοχής.

Οι δεξαμενές αυτές έχουν σχηματιστεί πάνω σε αργιλώδες υπέδαφος, αδιαπέραστο από το νερό. Τα ασβεστολιθικά πετρώματα που καλύπτουν ολόκληρη την οροσειρά του Πενταδακτύλου έχουν μεγάλη απορροφητική ικανότητα και ο εμπλουτισμός των δεξαμενών γίνεται από τη βροχόπτωση.

ΨάριΧαράλαμπου Παττίχη

• Χαράλαμπος Παττίχης

• Οι Κύπριοι ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων συνδεδεμένοι με τη θάλασσα και τη ναυτιλία. Ζώντας σε νησί, δεν υπήρχε άλλος τρόπος σύνδεσης με τον υπόλοιπο κόσμο, εκτός από τη θάλασσα. Η σχέση τους, λοιπόν, με τη θάλασσα και τη ναυτιλία ήταν αναπόφευκτη. Αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Ευσέβιος και ο Ευστάθιος, κάνουν αναφορές για κυριαρχία των Κυπρίων στη Μεσόγειο τα χρόνια που ακολούθησαν τον Τρωικό Πόλεμο.

• Αυτή η μακροχρόνια σχέση της Κύπρου με τη ναυτιλία φαίνεται να μη φθάρηκε με το πέρασμα των χρόνων. Στη σύγχρονη ιστορία η Κύπρος βρίσκεται ακόμα στο προσκήνιο τις παγκόσμιας ναυτιλίας. Ο στόλος υπό κυπριακή σημαία βρίσκεται σήμερα ανάμεσα στις πρώτες 10 χώρες του κόσμου και ανάμεσα στις τρεις κορυφαίες στην Ευρώπη. Παράλληλα, η Κύπρος αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο κέντρο διαχείρισης πλοίων στον κόσμο.

Το κάστρο της Κερύνειας

ΠΑΝΤΕΛΙΤΣΑ ΧΡΙΣΤΟΦΗ

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ

Η τουρκική εσβολή

Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τετρακόσια τέσσερα χρόνια μετά την οθωμανική εισβολή, η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου βρίσκεται μπροστά σε μία νέα εισβολή. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτούπλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων

Τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Το περιστέρι της ειρήνης Παναγιώτη Χριστοδούλου