Jo Nesbo (2013) - η Νυχτεριδα

8/20/2019 Jo Nesbo (2013) - η Νυχτεριδα

http://slidepdf.com/reader/full/jo-nesbo-2013- 1/249



φιακή έκδοση Ιανουάριος 2014

ος πρωτοτύπου Jo Nesbø, Flaggermusmannen, H. Aschehoug & Co.

W. Nygaard) 1997

997, Jo Nesbø

013, Eκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ (για την ελληνική γλώσσα)

N 978-960-566-568-5

όπιν συμφωνίας με το Salomonsson Agency.

παρόν έργο πνευµατικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Nόµου (N. 2121/1993 όπως έχει τροπο

σχύει σήµερα) και τις διεθνείς συµβάσεις περί πνευµατικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του

ά οποιοδήποτε µέσο ή τρόπο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκµίσθωση ή δανεισµός, µετά

σκευή, αναµετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε µορφή (ηλεκτρονική, µηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκµετάλλευση του συν

ους του έργου.

όσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

οκράτους 118, 114 72 Αθήνα

: 211 3003500, fax: 211 3003562

p://www.metaixmio.gr • e-mail: [email protected]

τρική διάθεσηληπιού 18, 106 80 Αθήνα

: 210 3647433, fax: 211 3003562

λιοπωλεία ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

σκληπιού 18, 106 80 Aθήνα

: 210 3647433, fax: 211 3003562

ολυχώρος, Ιπποκράτους 118, 114 72 Αθήνα

: 211 3003580, fax: 211 3003581

ξυγόνο, Ολύμπου 81, 546 31 Θεσσαλονίκη,: 2310 260085



o NesboΗ νυχτερίδα

τάφρασηΠαπαγρηγοράκης



ώθηκε στον αέρα με ολάνοιχτες φτερούγες, ύστερα έπεσε και οι φτερούγες έγιναν μια κάπα που παλλόταν τυλχτά γύρω από το κορμί ενός άντρα.

ΦΡΑΝΚ Μ



ΓΟΥΑΛΑ

————



Κ

1

ΣΙΔΝΕΪ, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΕΝΣΙΝΓΚΤΟΝΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

άτι δεν πήγαινε καλά.Αρχικά, η υπάλληλος στον έλεγχο διαβατηρίων χαμογέλασε πλατιά: «Είχατε

ξίδι;».Καλό» απάντησε ο Χάρι Χόλε λέγοντας ψέματα. Εδώ και τριάντα ώρες είχε ξεκινό το Όσλο μέσω Λονδίνου, και μετά την αλλαγή πτήσης στο Μπαχρέιν καθόταν α αναθεματισμένη θέση μπροστά από την έξοδο κινδύνου. Για λόγους ασφαλείαθισμα μπορούσε να γείρει ελάχιστα προς τα πίσω, με αποτέλεσμα η μέση του ναθάνει μέχρι να φτάσουν στη Σιγκαπούρη.

Όμως τώρα η κυρία πίσω από το γκισέ δεν χαμογελούσε πια. Περιεργάσ

οσεκτικά το διαβατήριό του με μεγάλο ενδιαφέρον. Ήταν δύσκολο να πει κανείς ωτογραφία ή το όνομά του της είχε φτιάξει τη διάθεση στην αρχή. «Για δουλειές;» Ο Χάρι Χόλε είχε την αίσθηση πως στα περισσότερα μέρη του κόσμου οι υπάλληλοι εγχο διαβατηρίων θα είχαν προσθέσει ένα «σερ» στην ερώτηση, ωστόσο είχε διαβι τέτοιες τυπικότητες δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες στην Αυστραλία. Δεν είχεση σημασία. Ο Χάρι δεν ήταν συνηθισμένος στα ταξίδια στο εξωτερικό ούτε ήταν σνμόνο που ήθελε ήταν ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο και ένα κρεβάτι, όσο το δυν

ηγορότερα.

Ναι» απάντησε χτυπώντας νευρικά τα δάχτυλά του στο γκισέ.Εκείνη σούφρωσε τα χείλη της, παίρνοντας μια άσχημη έκφραση, και είπε με επικρνο: «Γιατί δεν υπάρχει βίζα στο διαβατήριό σας, σερ;».Η καρδιά του σκίρτησε, όπως γινόταν κάθε φορά που ένιωθε να πλησιάζει κάταστροφή. Μήπως το «σερ» χρησιμοποιούνταν μόνο όταν τα πράγματα άρχιζασκολεύουν;Συγγνώμη, το ξέχασα» ψέλλισε ο Χάρι ψάχνοντας πυρετωδώς τις εσωτερικές τσυ. Γιατί δεν είχαν βάλει μια ειδική βίζα στο διαβατήριό του, όπως κάνουν συνήθων κανονική βίζα; Ακριβώς πίσω του στην ουρά άκουσε το ελαφρύ βουητό από

υόκμαν και κατάλαβε πως ήταν ο διπλανός του στο αεροπλάνο. Έπαιζε την σέτα κατά τη διάρκεια όλης της πτήσης. Γιατί, διάολε, δεν μπορούσε ποτέ να θυμ



ποια τσέπη είχε βάλει τι; Σαν να μην έφτανε αυτό, έκανε αφόρητη ζέστη παρόλοαν σχεδόν δέκα το βράδυ. Ο Χάρι ένιωσε το κρανίο του να μυρμηγκιάζει.Επιτέλους βρήκε το έγγραφο και το άφησε ανακουφισμένος στο γκισέ.Αστυνομικός λοιπόν;» Η υπάλληλος σήκωσε τα μάτια της από την ειδική βίζα καίταξε, χωρίς σουφρωμένο στόμα πια.Ελπίζω να μη δολοφονήθηκαν τίποτα ξανθιές Νορβηγίδες» γέλασε και πίεσε δυνατραγίδα πάνω στην ειδική βίζα.Μόνο μία» απάντησε ο Χάρι Χόλε.

αίθουσα αφίξεων ήταν γεμάτη ταξιδιωτικούς πράκτορες και οδηγούς λιμουζινώνατούσαν ψηλά πινακίδες με διάφορα ονόματα, όμως πουθενά δεν έλεγε «Χόλε». Ήοιμος να πάρει ταξί όταν ένας μαύρος άντρας με ανοιχτόχρωμο μπλου τζινβανέζικο πουκάμισο, με ασυνήθιστα πλακουτσωτή μύτη και μαύρα κατσαρά μαοιξε δρόμο μέσα από τον κόσμο και τον πλησίασε με μεγάλες δρασκελιές.Ο κύριος Χόλι, υποθέτω!» φώναξε θριαμβευτικά.

Ο Χάρι Χόλε σκέφτηκε τι επιλογές είχε. Το είχε πάρει απόφαση ότι τον πρώτο κην Αυστραλία θα διόρθωνε συχνά την προφορά του επωνύμου του· συνήθωόφεραν «Χόουλ», δηλαδή «Τρύπας», ωστόσο το «Χόλι», δηλαδή «Άγιος», δεν ήτανσο κακό.Άντριου Κένσινγκτον, χαίρω πολύ» είπε ο άντρας χαμογελώντας πλατιά και έτειν

ράστια παλάμη του – είχε μέγεθος λεμονοστύφτη! «Καλωσόρισες στο Σίδνεϊ. Ελπίζχες καλή πτήση» πρόσθεσε εγκάρδια ο ξένος, και τα λόγια του ήταν θυστερημένος αντίλαλος του τυπικού αποχαιρετισμού της αεροσυνοδού είκοσι λρίτερα. Άρπαξε τη στραπατσαρισμένη βαλίτσα του Χάρι και ξεκίνησε για την έρίς καν να κοιτάξει πίσω.

Ο Χάρι τον ακολούθησε καταπόδι. «Εργάζεσαι στην αστυνομία του Σίδνεϊ;» άρχισει.Ναι, βέβαια, συνάδελφε. Πρόσεχε!»

Η πόρτα ανοιγόκλεισε στο πρόσωπο του Χάρι, κοπάνησε τη μύτη του και τα μάτιακρυσαν. Μια χοντροκομμένη φαρσοκωμωδία δεν θα μπορούσε να είχε αρρότερα. Έτριψε τη μύτη του και βλαστήμησε στα νορβηγικάνσινγκτον τον κοίταξε συμπονετικά.Παλιοπόρτες, ε;» είπε.

Ο Χάρι δεν απάντησε. Δεν ήξερε πώς απαντούν σε κάτι τέτοιο εδώ.Στο πάρκινγκ ο Κένσινγκτον άνοιξε το πορτμπαγκάζ ενός μικρού, καλοδιατηρημyota και πέταξε μέσα τη βαλίτσα. «Θέλεις να οδηγήσεις, συνάδελφε;» ρώπληκτος.Ο Χάρι συνειδητοποίησε πως καθόταν στη θέση του οδηγού. Μα βέβαια, διηγούσαν στα αριστερά στους δρόμους της Αυστραλίας. Ωστόσο, η θέση του συνοδαν τόσο γεμάτη με χαρτιά, κασέτες και σκουπίδια, που ο Χάρι στριμώχτηκε στο θισμα.Πρέπει να είσαι Αβορίγινας» είπε όταν έστριψαν στον αυτοκινητόδρομο.

Δεν έπεσες έξω, αστυνόμε» απάντησε ο Κένσινγκτον και τον κοίταξε απ



θρεφτάκι.Στη Νορβηγία σάς λέμε Αυστραλονέγρους».

Ο Κένσινγκτον συνέχισε να τον κοιτάζει από το καθρεφτάκι. «Αλήθεια;»Ο Χάρι άρχισε να νιώθει αμήχανα. «Εεε… θέλω να πω ότι οι πρόγονοί σου δεν τάδικοι που στάλθηκαν εδώ από την Αγγλία πριν από διακόσια χρόνια» ολογητικά για να δείξει πως, εν πάση περιπτώσει, είχε τουλάχιστον κάποιες γνώ

α την ιστορία της χώρας.Έχεις δίκιο, Χόλι, οι πρόγονοί μου ήταν λίγο νωρίτερα εδώ. Σαράντα χιλιάδες χρ

α την ακρίβεια». Ο Κένσινγκτον χαμογέλασε στο καθρεφτάκι.Ο Χάρι σκέφτηκε ότι έπρεπε να το βουλώσει για λίγο. «Κατάλαβα. Λέγε με Χάρι».ΟΚ, Χάρι. Είμαι ο Άντριου».

Άντριου μιλούσε ασταμάτητα σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Οδήν Χάρι ως το Κινγκς Κρος, ξεναγώντας τον συγχρόνως. Αυτή ήταν η περιοχή του Στα κόκκινα φανάρια καθώς και κέντρο διακίνησης ναρκωτικών και, κατ’ επέκτ

ων των άλλων σκοτεινών και παράνομων δοσοληψιών της πόλης. Ένα στα άνδαλα είχε σχέση με κάποιο κακόφημο ξενοδοχείο ή στριπτιζάδικο που βρισκότατό το τετραγωνικό χιλιόμετρο.Φτάσαμε» είπε ο Άντριου και σταμάτησε απότομα στο κράσπεδο του πεζοδροτάχτηκε έξω και έβγαλε τη βαλίτσα του Χάρι από το πορτμπαγκάζ. «Θα τα πριο» πρόσθεσε και εξαφανίστηκε μαζί με το αυτοκίνητο.

Με τσακισμένη μέση και τα πρώτα σημάδια του τζετ λαγκ να κάνουν την εμφάνισή Χάρι έμεινε ξαφνικά μόνος αυτός και η βαλίτσα του σε ένα πεζοδρόμιο μιας πόληηθυσμό περίπου όσο ολόκληρης της Νορβηγίας, έξω από το πολυτελές ξενοδescent. Δίπλα από το όνομά του υπήρχαν τρία αστέρια. Ο αρχηγός της αστυνομίαςλο δεν φημιζόταν για τη γενναιοδωρία του όσον αφορούσε τη διαμονή των υπαλλυ στα ταξίδια τους εκτός έδρας. Ωστόσο, αυτό εδώ δεν φαινόταν και τόσο κάλλον έχουν κάποια έκπτωση για τους δημόσιους υπαλλήλους και πρόκειται γικρότερο δωμάτιο του ξενοδοχείου, σκέφτηκε ο Χάρι.Και πράγματι, έτσι ήταν.



Ο

2

ΕΝΑΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΤΗΣ ΤΑΣΜΑΝΙΑΣ,ΕΝΑΣ ΚΛΟΟΥΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΟΥΗΔΕΖΑ

Χάρι χτύπησε επιφυλακτικά την πόρτα του γραφείου του αστυνομικού διευθυντήΤμήματος Ανθρωποκτονιών της Αστυνομίας Βόρειου Σίδνεϊ.

Περάστε» ακούστηκε μια βροντερή φωνή από μέσα.Ένας ψηλός, σωματώδης άντρας, με τόσο μεγάλη κοιλιά, που δεν μπορούσες να μηοσέξεις, στεκόταν πλάι στο παράθυρο, πίσω από ένα δρύινο γραφείο. Κάτω απίτη του, που είχε αρχίσει να αραιώνει, προεξείχαν δυο φουντωτά γκρίζα φρύδια, ρυτίδες γύρω από τα μάτια του χαμογελούσαν.Χάρι Χόλι από το Όσλο της Νορβηγίας, σερ».Κάθισε, Χόλι. Φαίνεσαι σε διαολεμένα καλή φόρμα για τόσο νωρίς το πρωί.

στεύω να επισκέφτηκες τίποτα μάγκες για καμιά πρέζα;» Ο Νιλ Μακόρμακ γένατά.Τζετ λαγκ! Είμαι ξύπνιος από τις τέσσερις τα ξημερώματα, σερ» εξήγησε ο Χάρι.Φυσικά. Ένα αστειάκι έκανα. Είχαμε μια περίπτωση σοβαρής διαφθοράς πριν να δυο χρόνια εδώ πέρα. Δέκα αστυνομικοί καταδικάστηκαν ανάμεσα σε άλλα καακίνηση ναρκωτικών – μεταξύ τους. Κίνησαν υποψίες γιατί δύο από αυτούς ήταν ίτα χωρίς λόγο όλο το εικοσιτετράωρο. Δεν ήταν και πολύ αστείο τελικά» είπε μειχτό γέλιο ικανοποίησης, φόρεσε τα γυαλιά του και ανακάτεψε τα χαρτιά που ροστά του.Σε έστειλαν λοιπόν εδώ να μας βοηθήσεις στην έρευνα για τη δολοφονία της Ίνλτερ, Νορβηγίδας με άδεια εργασίας στην Αυστραλία. Ξανθιά και όμορφη σύμφωνφωτογραφίες. Είκοσι τριών ετών, σωστά;» Ο Χάρι κατένευσε.

Ο Μακόρμακ σοβάρεψε τώρα: «Βρέθηκε από ψαράδες έξω από τον κόλπο Γουάι συγκεκριμένα στο πάρκο Γκαπ. Μισόγυμνη, με μώλωπες που μαρτυρούν πως πάστηκε και στη συνέχεια στραγγαλίστηκε, ωστόσο δεν βρέθηκαν ίχνη σπέρματος. Έπ

πτώμα μεταφέρθηκε στο πάρκο μέσα στο σκοτάδι και από εκεί πετάχτηκε ότομα βράχια».

Έκανε μια γκριμάτσα. «Αν ο καιρός ήταν λίγο χειρότερος, σίγουρα θα το ρασύρει τα κύματα, όμως έμεινε να παραδέρνει εκεί ανάμεσα στα βράχια, μέχρι



βρήκαν το επόμενο πρωί. Όπως ανέφερα, δεν βρέθηκε καθόλου σπέρμα και ο λαι πως ο κόλπος της είχε τεμαχιστεί σαν να επρόκειτο για φιλέτο ψαριού, κι έτλασσα είχε ξεπλύνει καλά το κορίτσι. Γι’ αυτό δεν υπάρχουν ούτε δακτυοτυπώματα, ωστόσο μπορούμε να προσδιορίσουμε στο περίπου τον χρόνο θανς…» Ο Μακόρμακ έβγαλε τα γυαλιά του και έτριψε το πρόσωπό του. «Όμωςουμε τον δολοφόνο. Και τι στον διάολο θα κάνεις γι’ αυτό, κύριε Χόλι;»Ο Χάρι πήγε να απαντήσει αλλά τον διέκοψε.Ναι, ξέρω, αυτό που θα κάνεις είναι να μας παρακολουθήσεις προσεκτικά μέχρ

λλάβουμε αυτόν τον μπάσταρδο, να μιλήσεις στον νορβηγικό Τύπο για την εξαιρς συνεργασία, να φροντίσεις να μη δυσαρεστήσουμε κανέναν από τη νορβηεσβεία ή τους συγγενείς και, κατά τα άλλα, να κάνεις διακοπές και να στείλειςνα δυο κάρτες στην αγαπητή σου αρχηγό. Πώς είναι εκείνη, μια και το ’φευβέντα;»Καλά, απ’ όσο ξέρω».Σπουδαία γυναίκα. Φαντάζομαι σου έχει εξηγήσει τι περιμένουμε από σένα;»Μέχρι ενός σημείου. Θα συμμετάσχω σε μια έρευ…»Ωραία. Ξέχνα τα αυτά. Εδώ έχουμε νέους κανόνες. Νούμερο ένα: αποδώ και πέρ

ούς εμένα και μόνο εμένα. Νούμερο δύο: δεν θα συμμετάσχεις σε τίποτα χωρίς να βει εντολή από μένα. Και νούμερο τρία: μια παρασπονδία και έφυγες με το προπλάνο για την πατρίδα σου».

Όλα αυτά ειπώθηκαν με χαμόγελο, αλλά το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: κάτω τα χέριαψητό, εδώ είσαι μόνο παρατηρητής. Θα μπορούσε να είχε φέρει μαγιό

ωτογραφική μηχανή μαζί του.Φαντάζομαι πως η Ίνγκερ Χόλτερ ήταν κάποιο είδος τηλεστάρ στη Νορβηγία».Όχι και τόσο, σερ. Παρουσίαζε ένα παιδικό πρόγραμμα πριν από λίγα χρόνια. Είχεως σχεδόν ξεχαστεί πριν συμβεί αυτό».

Μου λένε πως οι εφημερίδες σας έκαναν μεγάλο θέμα αυτή τη δολοφονία. Μερλιστα έχουν στείλει ήδη ανθρώπους τους εδώ. Τους δώσαμε ό,τι στοιχεία είχαμε ν είναι και πολλά– κι έτσι γρήγορα θα βαρεθούν και θα πάρουν τον δρόμοιστροφής. Δεν ξέρουν ότι είσαι εδώ –έχουμε δικές μας νταντάδες να τους φροντίσότε δεν χρειάζεται να σε απασχολεί αυτό».Ευχαριστώ, σερ» είπε ο Χάρι και το εννοούσε. Η σκέψη και μόνο κάποιου ρεπόρτεερβάλλοντα ζήλο να τρέχει από πίσω του ασθμαίνοντας δεν του ήταν καθχάριστη.Εντάξει, Χόλι, θα είμαι ειλικρινής μαζί σου και θα σου πω πώς έχουν τα πράγματα

εντικό μου μου έχει ξεκαθαρίσει ότι οι αρχές του Σίδνεϊ επιθυμούν να διαλευκατή η υπόθεση όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ως συνήθως, έχει να κάνει με πολιτικήήμα».Χρήμα;»Υπολογίζουμε ότι η ανεργία στο Σίδνεϊ θα ξεπεράσει το δέκα τοις εκατό φέτος κλη έχει ανάγκη ακόμα και το τελευταίο σεντ που μπορεί να πάρει από τους τουρίΟλυμπιακοί Αγώνες του 2000 που θα γίνουν στη χώρα μας πλησιάζουν και ο τουρό τη Σκανδιναβία βρίσκεται σε άνοδο. Ένας φόνος, ιδιαίτερα όταν δεν

αλευκανθεί, δεν είναι η καλύτερη διαφήμιση για την πόλη, γι’ αυτό κάνουμεορούμε. Έχουμε μια ομάδα τεσσάρων αστυνομικών που ερευνούν την υπόθεση



εύθερη πρόσβαση σε όλα τα μέσα που διαθέτει το Σώμα, δηλαδή σε ηλεκτροχεία, ιατροδικαστές, προσωπικό εργαστηρίων και ούτω καθεξής».

Ο Μακόρμακ τράβηξε μια σελίδα χαρτί και την κοίταξε συνοφρυωμένος. «αγματικότητα θα έπρεπε να συνεργαστείς με τον Γουάτκινς, αλλά αφού έχεις ζητ

δικά τον Κένσινγκτον δεν βλέπω τον λόγο να το αρνηθώ».Σερ, απ’ όσο ξέρω δεν…»Ο Κένσινγκτον είναι καλός άνθρωπος. Δεν υπάρχουν πολλοί αυτόχθονες αστυνου έχουν ανεβεί στην ιεραρχία όπως αυτός».

Όχι;»Ο Μακόρμακ ανασήκωσε τους ώμους του. «Έτσι είναι. Λοιπόν, Χόλι, αν θελήσεις ρεις πού θα με βρεις. Καμιά ερώτηση;»Εεε, κάτι τυπικό, σερ. Αναρωτιέμαι αν το σερ είναι ο σωστός τρόπος να απευθύνέναν ανώτερο αξιωματικό σε αυτή τη χώρα ή μήπως είναι κάπως…;»Επίσημο; Ναι, υποθέτω πως είναι. Αλλά μ’ αρέσει. Μου θυμίζει ότι είμαι το αφεναυτή την υπόθεση». Ο Μακόρμακ γέλασε δυνατά και έδωσε τέλος στη συνάντησ

α εγκάρδια χειραψία.

Ο Ιανουάριος είναι ο πιο τουριστικός μήνας στην Αυστραλία» εξηγούσε ο Άντριου κχαν κολλήσει στην κίνηση γύρω από την προκυμαία Σέρκιουλαρ. «Όλοι έρχονται να ν Όπερα του Σίδνεϊ, κάνουν μικρές κρουαζιέρες στο λιμάνι και θαυμάζουν τις κην παραλία Μπόντι. Τι κρίμα που ήρθες για δουλειά».Ο Χάρι κούνησε το κεφάλι του. «Δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς μου τη δίνουυριστικές ατραξιόν».Βγήκαν στον νέο νότιο αυτοκινητόδρομο και το Toyota αύξησε ταχύτητα κατευθυνότικά, προς τον κόλπο Γουάτσον.Η ανατολική πλευρά του Σίδνεϊ δεν είναι ακριβώς ίδια με το Ιστ Εντ του Λονδί

πε ο Άντριου καθώς περνούσαν το ένα πολυτελές σπίτι μετά το άλλο. «Η περγεται Διπλός Κόλπος. Εμείς την ονομάζουμε Διπλό Κόστος!»Πού ζούσε η Ίνγκερ Χόλτερ;»Έμενε για λίγο μαζί με τον φίλο της στο Νιούταουν. Έπειτα χώρισαν και μετακόμια μικρή γκαρσονιέρα στο Γκλέμπε».Τον φίλο της;»

Ο Άντριου ανασήκωσε τους ώμους του. «Είναι Αυστραλός, μηχανικός ηλεκτρον

ολογιστών, και γνωρίστηκαν όταν εκείνη είχε έρθει εδώ για διακοπές πριν απόόνια. Έχει άλλοθι για τη νύχτα του φόνου και επιπλέον δεν μοιάζει με εγκλημως ποτέ δεν ξέρεις, έτσι δεν είναι;»

Πάρκαραν κάτω από το πάρκο Γκαπ, έναν από τους πολλούς πνεύμονες πρασίνουδνεϊ. Απότομα πέτρινα σκαλοπάτια οδηγούσαν στο ανεμοδαρμένο πάρκο, λωνόταν ψηλά πάνω από τον κόλπο Γουάτσον στα βόρεια και τον Ειρηνικό ωκεανόατολικά. Η ζέστη τούς χτύπησε κατακέφαλα μόλις άνοιξαν τις πόρτες του αυτοκινΆντριου έβαλε ένα ζευγάρι μεγάλα μαύρα γυαλιά, που έκαναν τον Χάρι να σκεποιον χαλαρό βασιλιά του πορνό. Για κάποιον λόγο, ο αυστραλός συνάδελφός

μερα φορούσε ένα στενό κοστούμι και έτσι όπως οι φαρδιοί του ώμοι ριμωγμένοι μέσα σ’ αυτό και ανηφόριζε σεινάμενος το μονοπάτι προς το σημείο



ου θα μπορούσαν να έχουν καλή θέα ήταν πραγματικά κωμικό θέαμα.Από εδώ βλέπεις τον Ειρηνικό ωκεανό, Χάρι. Επόμενη στάση η Νέα Ζηλανδίαρίπου δύο χιλιάδες υγρά χιλιόμετρα».

Ο Χάρι κοίταξε γύρω του. Στα δυτικά είδε το κέντρο με τη γέφυρα Χάρμπορ,ρεια την παραλία και τα ιστιοπλοϊκά στον κόλπο Γουάτσον, ενώ πιο μακριά,ρειότερη πλευρά του κόλπου, ξεχώριζε το καταπράσινο προάστιο Μάνλι. ατολικά, η γραμμή του ορίζοντα είχε πάρει διάφορες αποχρώσεις του μπλεόκρημνοι βράχοι κατηφόριζαν μπροστά τους, ενώ από κάτω τους τα κύματα

εανού τελείωναν το μακρύ ταξίδι τους σπάζοντας στους βράχους, μ' ένα βρονεσέντο.ΟΚ, Χάρι, πατάς σε ιστορικό έδαφος» είπε ο Άντριου. «Το 1788 οι Άγγλοι έστειλαώτο πλοίο με κατάδικους στην Αυστραλία. Αποφασίστηκε να εγκατασταθούν λπο Μπότανι, λίγα μίλια νοτιότερα από εδώ αλλά αρκετά αφιλόξενο τόπο, στευε ο πλοίαρχος Άρθουρ Φίλιπ. Ο ίδιος έστειλε ένα μικρό πλοίο κατά μήκοςρειας ακτής, προς αναζήτηση καλύτερου τόπου εγκατάστασης. Όταν καβάτζαραρωτήριο στο οποίο βρισκόμαστε τώρα, βρήκαν το καλύτερο λιμάνι του κόσμου. γότερα κατέφθασε ο πλοίαρχος Φίλιπ με τον υπόλοιπο στόλο: έντεκα π

τακόσιους πενήντα κατάδικους, γυναίκες και άντρες, τετρακόσιους ναυτικούς, ποία συνοδείας και εφόδια για δύο χρόνια. Όμως οι συνθήκες σε αυτή τη χώρα είνασκολες, απ’ ό,τι φαίνεται, και οι Άγγλοι δεν ήξεραν να εκμεταλλευτούν τη γη έτσι όχαν μάθει οι Αβορίγινες. Όταν έφτασε η δεύτερη αποστολή δυόμισι χρόνια αργότεργγλοι βρίσκονταν ήδη στα όρια της λιμοκτονίας».Φαίνεται όμως ότι τα πράγματα πήγαν καλύτερα στη συνέχεια». Ο Χάρι έδειξε μ

νηση του κεφαλιού του τους πράσινους αγρούς του Σίδνεϊ, ενώ ένιωθε τον ιδρώτλάει στη ραχοκοκαλιά του. Αυτή η ζέστη τού προκαλούσε δυσφορία.Ναι, οι Άγγλοι τα κατάφεραν» είπε ο Άντριου και έφτυσε από την κορυφή

ρεμού. Παρακολούθησαν για λίγο το σάλιο να πέφτει, πριν χαθεί στον αέρα.Φαίνεται πως ήταν ήδη νεκρή όταν την πέταξαν και, ευτυχώς, δεν έζησε τη φρίκηώσης» συνέχισε ο Άντριου. «Πρέπει να χτύπησε στα απότομα βράχια πέφτοντας. Όβρήκαν, μεγάλα κομμάτια σάρκας έλειπαν από το κορμί της».Για πόσο χρόνο ήταν νεκρή πριν βρεθεί;»

Ο Άντριου έκανε μια γκριμάτσα. «Ο γιατρός της αστυνομίας είπε σαράντα οκτώ ώλά…» Έβαλε τον αντίχειρά του μπροστά στο στόμα του σαν να έπινε. Ο Χάρι έγνα ο γιατρός της αστυνομίας ήταν μια διψασμένη ψυχή.Και γίνεσαι δύσπιστος όταν τα νούμερα είναι στρογγυλεμένα;»Βρέθηκε Παρασκευή πρωί, ας πούμε λοιπόν πως πέθανε κάποια στιγμή το βράδυτάρτης».Εντοπίσατε τίποτα ίχνη;»Όπως βλέπεις, τα αυτοκίνητα μπορούν να παρκάρουν εδώ κάτω, η περιοχή

ωτίζεται τη νύχτα και είναι σχετικά έρημη. Δεν έχουμε κανέναν αυτόπτη μάρτυραα να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι θα έχουμε».Τι κάνουμε λοιπόν τώρα;»Τώρα κάνουμε αυτό που μου υπέδειξε το αφεντικό, πηγαίνουμε δηλαδή σετιατόριο να ξοδέψουμε λίγο από το κονδύλι φιλοξενίας επισκεπτών του Σώματος.τω κάτω, είσαι ο πιο υψηλόβαθμος εκπρόσωπος της νορβηγικής αστυνομίας σε ακ



γαλύτερη των δύο χιλιάδων χιλιομέτρων. Τουλάχιστον».

Άντριου και ο Χάρι κάθισαν σε ένα τραπέζι με λευκό τραπεζομάντιλο. Η ψαροταβyle's βρισκόταν στην πιο απομακρυσμένη άκρη του κόλπου Γουάτσον, με μόνοενή λωρίδα αμμουδερής παραλίας να τη χωρίζει από τη θάλασσα.Δεν είναι απίστευτα όμορφα;» είπε ο Άντριου.Σαν τοπίο σε καρτ ποστάλ». Ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι έχτιζαν πύργους με ην παραλία μπροστά τους, με φόντο τη βαθιά γαλάζια θάλασσα και

ταπράσινους λόφους, ενώ στο βάθος φαινόταν η θαυμαστή γραμμή του ορίζονταδνεϊ.Ο Χάρι παρήγγειλε χτένια και πέστροφα της Τασμανίας, ο Άντριου μια αυστραλώσσα, την οποία ο Χάρι φυσικά δεν είχε ακούσει ποτέ. Ο Άντριου επέλεξε ουκάλι αυστραλιανό σαρντονέ –«καθόλου ταιριαστό με το γεύμα, αλλά είναι λλό, και η τιμή του μέσα στα όρια του προϋπολογισμού μας»– και φάνηκε κάπληκτος όταν ο Χάρι είπε πως δεν έπινε αλκοόλ.Είσαι κουάκερος;» ρώτησε.Καμία σχέση» απάντησε ο Χάρι.

Το Doyle's ήταν μια παλιά οικογενειακή ψαροταβέρνα, από τις καλύτερες του Σίηροφόρησε ο Άντριου τον Χάρι. Καθώς ήταν περίοδος αιχμής, ήταν ασφυκτικά γει ο Χάρι συμπέρανε πως αυτό εξηγούσε γιατί δεν εμφανίστηκε κανένα γκαρσόνυς σερβίρει.Τα γκαρσόνια εδώ είναι σαν τον πλανήτη Πλούτωνα» είπε ο Άντριου εκνευρισμ

Κινούνται σε τροχιά στην περιφέρεια, εμφανίζονται κάθε είκοσι χρόνια και ακόματε είναι αδύνατο να τους διακρίνεις με γυμνό μάτι».Ο Χάρι, ωστόσο, ήταν χαλαρός και έγειρε πίσω στην καρέκλα του βγάζοντας αστεναγμό ικανοποίησης. «Όμως έχουν εξαιρετικό φαγητό» είπε. «Έτσι εξηγείτα

κοστούμι».Και ναι και όχι. Όπως βλέπεις, δεν είναι τόσο επίσημα εδώ. Αλλά είναι καλύτερανα να μην έρχομαι με τζιν και φανελάκι σε τέτοια μέρη. Λόγω του παρουσιαστικούέπει να κάνω μια προσπάθεια».Τι εννοείς;»

Ο Άντριου κοίταξε επίμονα τον Χάρι. «Οι Αβορίγινες δεν βρίσκονται ψηλά ινωνική ιεραρχία ούτε χαίρουν μεγάλης εκτίμησης σε αυτή τη χώρα, όπως έχεις ταλάβει. Από παλιά οι Άγγλοι έγραφαν στους συμπατριώτες τους πως οι αυτόχθ

χαν αδυναμία στο αλκοόλ και στις κλοπές» είπε. Ο Χάρι άκουγε με ενδιαφέρον.

Πίστευαν πως το είχαμε στα γονίδιά μας. “Το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναοκαλούν πανδαιμόνιο φυσώντας μέσα σε μακριά κομμάτια από κούφια ξύλα πονε ντιντζεριντού” έγραφε ένας από αυτούς. Ωστόσο, αυτή η χώρα παινεύεται πωςταφέρει να ενσωματώσει διάφορες κουλτούρες σε μια συνεκτική και λειτουρινωνία. Αλλά λειτουργική για ποιον; Το μειονέκτημα, ή το πλεονέκτημα, ανάλογα μ

ώς το βλέπει κανείς, είναι ότι οι αυτόχθονες δεν εμφανίζονται πλέον πουθενά.»Οι Αβορίγινες είναι σχεδόν ολοκληρωτικά απόντες από τη ζωή και την κοινωνίαυστραλίας, εκτός από τις πολιτικές αποφάσεις που αφορούν τα συμφέροντα καυλτούρα τους. Οι Αυστραλοί εξαγοράζουν τις ενοχές τους κρεμώντας έργα τέορίγινων στους τοίχους των σπιτιών τους. Απ’ την άλλη, οι Αβορί



τιπροσωπεύονται με το παραπάνω στις ουρές για το επίδομα ανεργίας, ατιστικές για τις αυτοκτονίες και στις φυλακές. Οι πιθανότητες να καταλήξειςλακή αν είσαι Αβορίγινας είναι είκοσι έξι φορές περισσότερες απ’ ό,τι οιονδήποτε άλλον Αυστραλό. Για σκέψου το λίγο, Χάρι Χόλι».

Ο Άντριου τελείωσε το κρασί του ενώ ο Χάρι το σκεφτόταν. Καθώς και το ότι μόλιςάει το καλύτερο ψάρι στα τριάντα δύο χρόνια της ζωής του.Και όμως, οι Αυστραλοί δεν είναι περισσότερο ρατσιστές από άλλους λαούς, α

μαστε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, με πολίτες από όλο τον κόσμο. Πράγμα

μαίνει πως το να φοράς κοστούμι όταν πας στο εστιατόριο αξίζει τον κόπο».Ο Χάρι συμφώνησε με ένα νεύμα. Δεν είχε τίποτα να πει πάνω σ’ αυτό. «Η Ίνλτερ δούλευε σε μπαρ;»Ναι, στο Albury της οδού Όξφορντ, στο Πάντινγκτον. Σκέφτομαι να περάσουμε εί απόψε».Γιατί όχι τώρα;» Ο Χάρι είχε αρχίσει να ανυπομονεί.Γιατί πρώτα πρέπει να συναντήσουμε τον σπιτονοικοκύρη της».

Ο Πλούτων εμφανίστηκε απρόσκλητος στο στερέωμα.

Γκλέμπε Πόιντ αποδείχτηκε ένας συμπαθητικός, όχι πολυσύχναστος δρόμος, με μλά, ως επί το πλείστον έθνικ ταβερνάκια το ένα δίπλα στο άλλο.Αυτή ήταν παλιά η γειτονιά των μποέμ» εξήγησε ο Άντριου. «Έμενα εδώ όταν ήιτητής τη δεκαετία του ’70. Ακόμη μπορείς να βρεις εστιατόρια χορτοφάγωνελεκτουέλ τύπους που ακολουθούν εναλλακτικούς τρόπους ζωής, βιβλιοπωλείασβίες και άλλα τέτοια. Όμως οι παλιοί χίπηδες και τα πρεζόνια έχουν εξαφανιστείθώς το Γκλέμπε έγινε πολύ ιν, ανέβηκαν και τα νοίκια. Αμφιβάλλω αν θα μπορούσσω εδώ τώρα, ακόμα και με τον μισθό του αστυνομικού».

στριψαν δεξιά στην οδό Χέρεφορντ και μπήκαν στην αυλόπορτα με τον αριθμό 54.κρό τριχωτό μαύρο ζώο τούς πλησίασε γαβγίζοντας και δείχνοντάς τουςκροσκοπικά, μυτερά δόντια του. Το μικρό τέρας φαινόταν εξαγριωμένο και έμπληκτικά με τον δαίμονα της Τασμανίας στη φωτογραφία του τουριστικού οδηπιθετικό και γενικώς ενοχλητικό αν κρέμεται από τον λαιμό σου, έλεγε ο οδηγόςδος έχει σχεδόν ολοκληρωτικά εκλείψει, πράγμα που ο Χάρι ήλπιζε πως ίσχυε. Κ

τό το δείγμα του είδους όρμησε καταπάνω του με ορθάνοιχτα σαγόνια, ο Άντκωσε το πόδι του και του έδωσε μια γερή κλοτσιά, που το έστειλε να αλυχτάει σμνους του φράχτη.

Όταν ανέβηκαν τα σκαλιά, ένας αγουροξυπνημένος κοιλαράς με ξινισμένο εκόταν στην πόρτα: «Τι έγινε ο σκύλος;».Θαυμάζει τις τριανταφυλλιές» τον πληροφόρησε ο Άντριου χαμογελώντας. «Είμό την αστυνομία, Τμήμα Ανθρωποκτονιών. Ο κύριος Ρόμπερτσον;»Ναι, ναι. Τι θέλετε πάλι; Σας είπα ήδη πως έχω πει ό,τι ξέρω».Και τώρα μας είπατε πως μας είπατε πως έχετε πει…» Ακολούθησε

ρατεταμένη σιωπή, ενώ ο Άντριου συνέχιζε να χαμογελάει και ο Χάρι στηριζ



ήχανα πότε στο ένα πόδι και πότε στο άλλο. «Συγγνώμη, κύριε Ρόμπερτσονθαμε να σας ρίξουμε με τη γοητεία μας, αλλά ο κύριος αποδώ είναι ο αδελφόςγκερ Χόλτερ και θα θέλαμε να δούμε το δωμάτιό της, αν δεν σας κάνει κόπο».Η στάση του Ρόμπερτσον άλλαξε αμέσως. «Να με συγχωρείτε, δεν ήξερα… Περάσοιξε την πόρτα και προχώρησε μπροστά τους προς τη σκάλα. «Μάλιστα η αλήαι πως δεν ήξερα καν ότι η Ίνγκερ είχε αδελφό. Μα τώρα που το λέτε, βλέπω σίγν ομοιότητα».Πίσω του, ο Χάρι μισογύρισε προς τον Άντριου και του έκλεισε το μάτι.

δωμάτιο της Ίνγκερ είχε μείνει ανέγγιχτο. Ρούχα, περιοδικά, γεμάτα τασάκιαεια μπουκάλια κρασιού βρίσκονταν παντού.Η αστυνομία μού είπε να μην πειράξω τίποτα προς το παρόν».Καταλαβαίνουμε».Απλώς δεν γύρισε σπίτι ένα βράδυ. Εξαφανίστηκε».Ευχαριστούμε, κύριε Ρόμπερτσον, έχουμε διαβάσει την κατάθεσή σας».Της είχα πει να μην έρχεται από τον δρόμο που περνάει από τη γέφυρα και

αραγορά όταν επέστρεφε σπίτι το βράδυ. Είναι σκοτεινά και εκεί συχνάζουν ένα σαπάδες και κιτρινιάρηδες…» Κοίταξε με τρόμο τον Άντριου Κένσινγκτον. «Μμπάθιο, δεν ήθελε να…»Δεν πειράζει. Μπορείτε να πηγαίνετε τώρα, κύριε Ρόμπερτσον».

Ο Ρόμπερτσον κατέβηκε αθόρυβα τη σκάλα και άκουσαν το τσούγκρισμα μπουκαην κουζίνα.Στο δωμάτιο υπήρχαν ένα κρεβάτι, μερικά ράφια με βιβλία και ένα γραφείο. Ο ίταξε τριγύρω και προσπάθησε να σχηματίσει μια εικόνα της Ίνγκερ Χόματοποίηση: να βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του θύματος. Μόλις που θυμόταηρό κορίτσι στην τηλεόραση, με τον νεανικό ενθουσιασμό και τα αθώα γαλανά μάτ

Σίγουρα δεν ήταν ο τύπος της νοικοκυρούλας που περνούσε όλο τον ελεύθερο χρόνθαρίζοντας κάθε γωνιά του σπιτιού. Δεν υπήρχαν κάδρα στους τοίχους, πέρα απόίσα του Braveheart με τον Μελ Γκίμπσον, το οποίο ο Χάρι θυμόταν μόνο και ειδή, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, πήρε Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Είχε κακό γοον κινηματογράφο, σκέφτηκε ο Χάρι. Και στους άντρες. Ο Χάρι ήταν ένας από αυυ είχαν νιώσει προδομένοι όταν το Mad Max είχε κάνει τον Γκίμπσον αστέραλιγουντ.

Στον τοίχο κρεμόταν μια φωτογραφία της Ίνγκερ. Καθόταν σε ένα παγκάκι, μπρό κάποια χρωματιστά, δυτικού τύπου σπίτια, με μια παρέα από μακρυμάλλνειοφόρους νεαρούς. Φορούσε ένα φαρδύ, ριχτό βιολετί φουστάνι, ενώ τα ξανθά μας κρέμονταν ολόισια γύρω από το χλωμό, σοβαρό πρόσωπό της. Κρατιόταν χέρι χέαν νεαρό που είχε ένα μωρό στην αγκαλιά του.Σε ένα ράφι υπήρχαν ένα σακούλι με καπνό, μερικά βιβλία για αστρολογία καιεχνα σκαλισμένη ξύλινη μάσκα, με μακριά γαμψή μύτη σαν ράμφος. Ο Χάρι τη γύό πίσω. Κατασκευασμένη στην Παπούα Νέα Γουινέα, έγραφε στην καρτελίτσα μ

μή.

Όσα ρούχα δεν ήταν στο κρεβάτι ή στο πάτωμα κρέμονταν σε μια μικρή ντουλάπα



ήρχαν πολλά: μερικές βαμβακερές μπλούζες, ένα φθαρμένο παλτό και ένα πλατύάθινο καπέλο στο πάνω ράφι.Ο Άντριου πήρε στο χέρι του ένα πακέτο χαρτάκια για τσιγάρα από ένα συρτάραφείου. «Κάπνιζε στριφτά τσιγάρα μεγάλου μεγέθους».Βρήκατε και ναρκωτικά εδώ;» ρώτησε ο Χάρι.

Ο Άντριου έγνεψε αρνητικά και έδειξε τα χαρτάκια των τσιγάρων. «Αν όμως είετάσει τα τασάκια, είμαι σίγουρος πως θα βρίσκαμε ίχνη κάνναβης».Και γιατί δεν το κάνατε; Δεν έγινε έρευνα εδώ από την Εγκληματολογική;»

Κατ’ αρχάς, δεν είχαμε λόγο να πιστεύουμε πως εδώ ήταν ο τόπος του εγκλήμύτερον, το να καπνίζει κάποιος μαριχουάνα δεν το κάνουμε θέμα, αφού εδώ, στητια Ουαλία, έχουμε μια πιο ρεαλιστική αντίληψη για τη μαριχουάνα απ’ ό,τισμένες άλλες πολιτείες της Αυστραλίας. Δεν αποκλείω τελείως την πιθανότητα ο φέχει σχέση με ναρκωτικά, αλλά κάνα δυο τσιγαριλίκια δύσκολα σχετίζονται με

όθεση. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν έκανε χρήση άλλων ουσιών. Διακινούνται αρκα και ψυχοφάρμακα στο Albury, αλλά κανένας απ’ όσους ρωτήσαμε δεν ανέτι, ούτε υπήρχε ίχνος τέτοιας ουσίας στις εξετάσεις αίματος. Δεν φαίνεται να είχε σσκληρά ναρκωτικά. Δεν υπήρχαν σημάδια από τρυπήματα βελόνας στο κορμί της

ιπλέον, έχουμε ένα λογικό καθεστώς επιτήρησης στους κύκλους των χρηστών σκλρκωτικών».

Ο Χάρι τον κοίταξε και ο Άντριου ξερόβηξε. «Εν πάση περιπτώσει, αυτή είνίσημη εκδοχή. Υπάρχει ωστόσο κάτι στο οποίο θεωρούν πως μπορείς να ηθήσεις».

Ήταν ένα γράμμα στα νορβηγικά. «Αγαπητή Ελίζαμπεθ» ξεκινούσε και φαίνεταιν είχε τελειώσει. Ο Χάρι τού έριξε μια γρήγορη ματιά:Λοιπόν, είμαι καλά και το σπουδαιότερο: είμαι ερωτευμένη! Φυσικά, είναι ωρ

σαν έλληνας θεός, με μακριά σγουρά καστανά μαλλιά, στητό πισινό και βλέμμα

σου λέει αυτό που σου έχει ήδη ψιθυρίσει στο αυτί: πως σε θέλει τώρα αμέσως από τον πιο κοντινό τοίχο, στην τουαλέτα, στο τραπέζι, στο πάτωμα, οπουδήπΤον λένε Έβανς, είναι τριάντα δύο χρονών και –έκπληξη!– παντρεμένος παρελθόν, με ένα χαριτωμένο αγοράκι ενάμισι έτους, τον Τομ-Τομ. Αυτή τη στεν έχει μόνιμη δουλειά αλλά γυρίζει και κάνει διάφορα.Ναι, ναι, καταλαβαίνω πως μυρίζεσαι μπελάδες, αλλά υπόσχομαι να μην αφήσωαυτό μου να παρασυρθεί. Τουλάχιστον, όχι προς το παρόν.Αρκετά για τον Έβανς. Δουλεύω ακόμη στο Albury. Ο Μίστερ Μπιν σταμάτησου ζητάει να βγούμε από τότε που είδε τον Έβανς ένα βράδυ στο μπαρ, και ουλάχιστον είναι πρόοδος. Όμως εξακολουθεί να με παρακολουθεί μ̓ εκείν

γλοιώδες ύφος του. Ουφ! Η αλήθεια είναι πως έχω αρχίσει να βαριέμαι αυτουλειά, αλλά πρέπει να συνεχίσω μέχρι να παραταθεί η άδεια παραμονής μου. πικοινωνήσει με τη νορβηγική τηλεόραση, η οποία σχεδιάζει να συνεχίσει τη σειρπόμενο φθινόπωρο και μπορώ να την παρουσιάζω αν θέλω. Αποφάσεις, αποφάσ

Το γράμμα σταματούσε εκεί, χωρίς υπογραφή ούτε ημερομηνία.

αίνοντας, ο Χάρι ευχαρίστησε τον Ρόμπερτσον με μια χειραψία και εκείνος απάνφράζοντας τα συλλυπητήριά του με μια υπόκλιση, λέγοντας πως η Ίνγκερ



ιαγάπητη κοπέλα και εξαιρετική ένοικος, και μάλιστα το καμάρι του σπιτιού καιτονιάς ολόκληρης, απ’ όσο ήξερε. Η ανάσα του βρομούσε μπίρα και άρθρωνε τις λ

δυσκολία. Πηγαίνοντας προς την αυλόπορτα άκουσαν ένα κλαψούρισμα απρτέρι με τις τριανταφυλλιές. Δυο κόκκινα μάτια τούς κοίταζαν μέσα από τους θάμν

άθισαν σε ένα μικρό βιετναμέζικο εστιατόριο στο λιμάνι Ντάρλινγκ. Οι περισσόλάτες ήταν Ασιάτες και φαινόταν ότι σύχναζαν εκεί. Έλεγαν κάτι ακαταλαβίσ

υβέντες στο γκαρσόνι, σε έναν τόνο που ανεβοκατέβαινε απότομα.Ακούγονται σαν να έχουν λόξιγκα και μιλάνε σαν τον Ντόναλντ Ντακ» είπε ο ΧάρΔεν σου αρέσουν οι Ασιάτες;» ρώτησε ο Άντριου.

Ο Χάρι ανασήκωσε τους ώμους του: «Ούτε μ’ αρέσουν ούτε δεν μ’ αρέσουν. Δεν νέναν. Δηλαδή, δεν έχω κανέναν λόγο να μη μου αρέσουν. Φαίνονται τίμιοιυλευταράδες. Εσένα;».Πολλοί Ασιάτες επιθυμούν να έρθουν στην Αυστραλία, αλλά εδώ αρκετοί δεν λουν. Εγώ δεν έχω τίποτα εναντίον τους. Ας έρθουν».Ο Χάρι κατάλαβε πως το βαθύτερο νόημα πίσω από τα λόγια του Άντριου ήτα

τσι κι αλλιώς είναι πολύ αργά, οι δικοί μου άνθρωποι την έχουν χάσει τη γη τους».Πριν από μερικά χρόνια ήταν σχεδόν αδύνατον για τους Ασιάτες να πάρουν άραμονής στην Αυστραλία. Οι αρχές προσπαθούσαν να κρατήσουν τη χώρα όσνατόν πιο “λευκή”. Η δικαιολογία ήταν πως δεν ήθελαν συγκρούσεις πολιτισμώνι η εμπειρία της “αφομοίωσης” των Αβορίγινων δεν ήταν και τόσο καλή, για να το ιεικώς. Όμως όταν οι Γιαπωνέζοι προσφέρθηκαν να φέρουν κεφάλαια στην Αυστρλαξαν τη στάση τους. Ξαφνικά άρχισαν να λένε ότι δεν θα έπρεπε να απομονωνόμλά να εκμεταλλευτούμε το γεγονός πως η Ασία είναι ο κοντινότερος γείτονας, και όπορικές συναλλαγές με μια χώρα όπως η Ιαπωνία γρήγορα θα ήταν σημαντικότό αυτές με την Ευρώπη και την Αμερική. Έτσι, ιαπωνικές αλυσίδες έχτισαν ξενοδοη Χρυσή Ακτή, προς το Μπρίσμπεϊν, και έφεραν γιαπωνέζους διευθυντές, μαγείρουνοδοχοϋπαλλήλους, ενώ οι Αυστραλοί προσελήφθησαν ως γκρουμ και καθαρίστγά ή γρήγορα θα υπάρξει αντίδραση σε αυτό. Κανένας δεν θέλει να ξεσκονίζεπούτσια των ξένων στη χώρα του».Και οι άνθρωποι της φυλής σου δεν πάνε να δουλέψουν στο εξωτερικό, φαντάζομα

Ο Άντριου χαμογέλασε με πίκρα. «Οι Ευρωπαίοι δεν πρόσφεραν ποτέ άδεια παραμι δουλειά στους Αβορίγινες».

Ο Χάρι κοίταξε το ρολόι. Απέμεναν ακόμη κάνα δυο ώρες μέχρι να ανοίξει για βAlbury, εκεί όπου δούλευε η Ίνγκερ Χόλτερ. «Μήπως θέλεις να περάσεις από το συ μέχρι τότε;» ρώτησε.

Ο Άντριου ένευσε αρνητικά. «Μένω μόνος μου προς το παρόν».Προς το παρόν;»Ναι, τα τελευταία δέκα χρόνια. Είμαι χωρισμένος. Η γυναίκα μου ζει στο Νιουκάσπαιδιά. Προσπαθώ να τους βλέπω όσο συχνότερα μπορώ, όμως φοβάμαι πως δεαι για πολύ ακόμα, αφού τα κορίτσια γρήγορα θα είναι αρκετά μεγάλα για να έδικό τους πρόγραμμα τα Σαββατοκύριακα. Καταλαβαίνω πως όπου να ’ναι δε

μαι ο μοναδικός άντρας στη ζωή τους. Είναι τσαχπίνες οι μικρές μου, δεκατεσσάρωκαπέντε χρονών. Διάολε, τώρα πρέπει να κυνηγάω κάθε υποψήφιο που θα πλησ



ν πόρτα!»Ο Άντριου χαμογέλασε πλατιά. Ο Χάρι δεν μπορούσε παρά να ευχαριστηθεί αυτάνια εξομολογητική διάθεση ενός συναδέλφου. «Τι να κάνουμε, έτσι είναι η τριου».

Σωστά, συνάδελφε. Εσύ;»Δεν έχω σύζυγο. Ούτε παιδιά. Ούτε σκύλο. Το μόνο που έχω είναι ένα αφεντικό, τέρα και κάνα δυο τύπους που τους θεωρώ ακόμη φιλαράκια, παρόλο που περιρός για να πάρουν τηλέφωνο. Ή να πάρω εγώ».

Με αυτή τη σειρά;»Με αυτή τη σειρά». Γέλασαν και έμειναν σιωπηλοί να χαζεύουν την απογευμα

νηση απέξω. Ο Άντριου παρήγγειλε ακόμα μια Βικτόρια Μπίτερ. Ο κόσμος έβγτά κύματα από τα μαγαζιά και τις τράπεζες: γκριζομάλληδες Έλληνες με αεττες, Ασιάτες με γυαλιά και σκούρα κοστούμια, Ολλανδοί και κοκκινομάλλικα κορμεγάλες μύτες, αναμφίβολα βρετανικής καταγωγής. Όλοι βιάζονταν να προλάβου

ωφορείο για το Παραμάτα ή τον υπόγειο για τον κόμβο Μπόντι. Έμποροι με κντελόνια –τυπικό αυστραλιανό φαινόμενο, παρατήρησε ο Άντριου– κατέβαιναν οβάθρες για να πάρουν κάποιο από τα φέρι μποτ προς τα προάστια στη βό

ευρά του λιμανιού Τζάκσον.Τι κάνουμε τώρα;» ρώτησε ο Χάρι.Πάμε στο τσίρκο! Είναι ακριβώς στον δρόμο μας και έχω υποσχεθεί σε έναν φίλοπεράσω κάποια μέρα. Και σήμερα είναι κάποια μέρα, δεν είναι;»

ον σταθμό παραγωγής ενέργειας, ένα μικρό περιοδεύον τσίρκο είχε αρχίσει ήδηογευματινή, δωρεάν παράσταση μπροστά στο λιγοστό αλλά νεανικό και ενθουσι

ινό. Το κτίριο ήταν εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και σταθμός ταν το Σίδνεϊ είχε τραμ, εξήγησε ο Άντριου. Τώρα λειτουργούσε ως πολυχώρος τέο καλογυμνασμένα κορίτσια μόλις είχαν τελειώσει ένα όχι και τόσο θεαμαροβατικό νούμερο, ωστόσο εισέπραξαν δυνατό χειροκρότημα.

Κατόπιν, μια τεράστια γκιλοτίνα εμφανίστηκε κυλώντας στη σκηνή, συγχρόνως με όουν που φορούσε πολύχρωμη στολή και ριγέ σκούφο, προφανώς εμπνευσμένο απλλική Επανάσταση. Σκουντουφλούσε, έκανε ένα σωρό αστεία και διασκέδαζε πολιδιά. Ένας άλλος κλόουν μπήκε στη σκηνή φορώντας μια μακριά άσπρη περούκα κ

άρι κατάλαβε ύστερα από λίγο πως υποδυόταν τον Λουδοβίκο ΙΣΤ΄.

Καταδικάζεσαι ομόφωνα σε θάνατο» ανακοίνωσε ο κλόουν με τον ριγέ σκούφο.Αμέσως ο καταδικασμένος οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα, όπου –πάντα προς τέρψηιδιών– ύστερα από ξεφωνητά και στριγκλιές έβαλε το κεφάλι του στην ει

αμορφωμένη θέση κάτω από τη λεπίδα. Ακολούθησε ένα σύντομο χτύπημα μπάνων, η λεπίδα έπεσε και προς έκπληξη όλων –συμπεριλαμβανομένου και του Χοψε το κεφάλι του μονάρχη, βγάζοντας έναν ήχο που θύμιζε το χτύπημα του τσεκουο δάσος ένα ήσυχο χειμωνιάτικο πρωινό. Το κεφάλι, μαζί με την περούκα, έπεσελησε μέσα σε ένα καλάθι. Τα φώτα έσβησαν και όταν ξανάναψαν, ο αποκεφαλισμσιλιάς στεκόταν στο φως των προβολέων με το κεφάλι κάτω από τη μασχάλη. Τώρ

ιδιά κυριολεκτικά ξετρελάθηκαν. Τα φώτα έσβησαν ξανά και όταν άναψαν για δεύ



ρά όλος ο θίασος στεκόταν στη σκηνή και υποκλινόταν. Η παράσταση τελείωσε.

ώ ο κόσμος ξεχυνόταν προς την έξοδο, ο Άντριου και ο Χάρι μπήκαν στα παρασκα πρόχειρα καμαρίνια οι ηθοποιοί έβγαζαν ήδη τα κοστούμια τους και το μακιγιάζΌτο, χαιρέτα έναν φίλο από τη Νορβηγία» φώναξε ο Άντριου.

Ένα πρόσωπο γύρισε. Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ φαινόταν λιγότερο μεγαλοπρεπής χωρίρούκα και με το μακιγιάζ πασαλειμμένο στο πρόσωπό του: «Καλώς τον Τούκα

δό!».Χάρι, ο Ότο Ρεχτνάγκελ».

Ο Ότο πρότεινε κομψά το χέρι του και φάνηκε ενοχλημένος όταν ο Χάρι, κάστισμένος, απλώς το έσφιξε ελαφρά.Δεν έχει χειροφίλημα, όμορφε;»Ο Ότο νομίζει πως είναι γυναίκα. Μια γυναίκα ευγενικής καταγωγής» εξήγητριου.Σαχλαμάρες, Τούκα. Ο Ότο ξέρει πολύ καλά πως είναι άντρας. Μοιάζεις μπερδεμ

αρέ; Μήπως θέλεις να το διαπιστώσεις μόνος σου;» είπε ο Ότο με ένα τσιρ

απεραστικό γέλιο.Ο Χάρι ένιωσε τους λοβούς των αυτιών του να καίνε. Δυο ψεύτικα ματοτσίοιγόκλεισαν διαμαρτυρόμενα προς τον Άντριου: «Έχει μιλιά ο φίλος σου;».Ζητώ συγγνώμη. Με λένε Χάρι… εεε… Χόλι. Ωραίο το νούμερό σου. Όμοστούμια. Πολύ… ζωντανό. Και ασυνήθιστο».Το νούμερο του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄; Ασυνήθιστο; Το αντίθετο: είναι πολύ παλιόνηθισμένο – από τα κλασικά. Εκτελέστηκε για πρώτη φορά από την οικογένειαόουν Γιαντατσέφσκι, δύο μόλις εβδομάδες μετά την πραγματική εκτέλεση νουάριο του 1793. Ο κόσμος το αγάπησε. Ο κόσμος πάντα αγαπάει τις δημότελέσεις. Ξέρεις πόσες φορές προβάλλεται η δολοφονία του Κένεντι στην αμερικαλεόραση κάθε χρόνο;»Ο Χάρι ένευσε αρνητικά.Ο Ότο κοίταξε συλλογισμένος το ταβάνι. «Πάρα πολλές».Ο Ότο βλέπει τον εαυτό του ως διάδοχο του μεγάλου Γιάντι Γιαντατσέφ

ευκρίνισε ο Άντριου.Αλήθεια;» Οι διάσημες οικογένειες κλόουν δεν ήταν η ειδικότητα του Χάρι.Δεν νομίζω πως ο φίλος σου αποδώ είναι και κανένα αστέρι, Τούκα. Η οικογ

αντατσέφσκι, βλέπεις, ήταν ένας περιπλανώμενος θίασος κλόουν μουσικών που ήην Αυστραλία στην αρχή του εικοστού αιώνα και εγκαταστάθηκαν εδώ. Είχανίρκο μέχρι που ο Γιάντι πέθανε το 1971. Εγώ τον είδα πρώτη φορά όταν ήμουονών, και από εκείνη τη στιγμή ήξερα τι ήθελα να γίνω. Και αυτό έγινα».Ο Ότο χαμογέλασε με το θλιμμένο χαμόγελο των κλόουν κάτω από το μέικ απ.Πώς γνωριστήκατε εσείς οι δύο;» ρώτησε ο Χάρι. Ο Άντριου και ο Ότο κοιτάχτηκα

άρι είδε ότι τα χείλη τους συσπάστηκαν και κατάλαβε πως είχε κάνει γκάφα.Εννοώ… ένας αστυνομικός και ένας κλόουν… Δεν είναι ακριβώς αυτό που…»Είναι μεγάλη ιστορία» είπε ο Άντριου. «Θα μπορούσε να πει κανείς πως μεγαλώ

ζί. Ο Ότο θα πουλούσε ακόμα και τη μάνα του για τον πισινό μου, αλλά από κρός εγώ ένιωθα μια παράξενη έλξη για τα κορίτσια και όλες αυτές



εροφυλοφιλικές αηδίες. Πρέπει να έχει να κάνει με τα γονίδια και το περιβάλλον. Τύ, Ότο;»Ο Άντριου ψιλογέλασε καθώς έσκυψε για να αποφύγει το χαϊδευτικό μπατσάκι τουεν έχεις στιλ, δεν έχεις λεφτά και υπερτιμάς τον πισινό σου» τσίριξε ο Ότο.

Ο Χάρι κοίταξε τα άλλα μέλη του θιάσου, που αδιαφορούσαν εντελώς για ό,τι συνέβρω τους. Μία από τις ω

ραίες ακροβάτισσες του έκλεισε ενθαρρυντικά το μάτι.Ο Χάρι κι εγώ θα πάμε μια βόλτα μέχρι το Albury απόψε. Θέλεις να έρθεις;»Ξέρεις καλά πως δεν πάω πια εκεί, Τούκα» είπε ο Ότο κατσουφιάζοντας.

Πρέπει να το ξεπεράσεις, Ότο. Η ζωή συνεχίζεται, ξέρεις».Η ζωή όλων των άλλων συνεχίζεται, εννοείς. Η δική μου σταματάει εδώ, ακριβώς αν πεθαίνει η αγάπη, πεθαίνω κι εγώ». Ο Ότο έφερε με μια θεατρική κίνηση το υ στο μέτωπό του.Όπως θέλεις».Επιπλέον, πρέπει να πάω σπίτι να ταΐσω τον Γουόλντορφ. Πηγαίνετε εσείς και μπέρθω αργότερα».Τα λέμε» είπε ο Χάρι ακουμπώντας υπάκουα τα χείλη του στο απλωμένο χέρο.

Το περιμένω πώς και πώς, όμορφε Χάρι».

ήλιος έδυε καθώς οδηγούσαν κατά μήκος της οδού Όξφορντ, στο Πάντινγκτοναμάτησαν σε ένα μικρό πάρκο. Γκριν Παρκ έγραφε η πινακίδα, αλλά το χορτάρι ραμένο και καφετί και το μόνο πράσινο ήταν ένα περίπτερο στο κέντρο του πάρας άντρας με αίμα Αβορίγινα στις φλέβες του ήταν ξαπλωμένος στο γρασίδι ανάα δέντρα. Φορούσε κουρελιασμένα ρούχα και ήταν τόσο βρόμικος, που φαινρισσότερο γκρίζος παρά μαύρος. Όταν είδε τον Άντριου σήκωσε το χέρι του σαν ναιρετούσε, αλλά εκείνος τον αγνόησε.

Albury ήταν τόσο γεμάτο, που χρειάστηκε να στριμωχτούν για να περάσουν μέσαγυάλινες πόρτες. Ο Χάρι έμεινε ακίνητος για μερικά δευτερόλεπτα κοιτάζοντας

ρο μπροστά του. H πελατεία ήταν ένα πολύχρωμο πλήθος, κυρίως νέων ανδκάδες με ξεθωριασμένα τζιν, κοστουμαρισμένοι γιάπηδες με μπριγιαντίνη στα μαλλιτεχνίζοντες τύποι με μούσια και σαμπάνια στο χέρι, ξανθοί, ωραίοι σέρφε

τάλευκα χαμόγελα και μοτοσικλετιστές με μαύρα δερμάτινα. Στη μέση της αίθουριβώς εκεί όπου ήταν το μπαρ, βρισκόταν ήδη σε πλήρη εξέλιξη ένα σόου με σόγυμνες δίμετρες, με μοβ τοπ και αβυσσαλέα ντεκολτέ. Χοροπηδούσαν γύρω γύρωμούνταν την Γκλόρια Γκέινορ στο «I will survive», με σαρκώδη, βαμμένα κατακόκλη. Τα κορίτσια στη σκηνή εναλλάσσονταν, έτσι που όσες δεν χόρευαν σέρβιραν λάτες, κλείνοντάς τους το μάτι και φλερτάροντάς τους ξεδιάντροπα.

Ο Χάρι έφτασε μέχρι το μπαρ σπρώχνοντας και έδωσε την παραγγελία του.Έφτασε, ξανθούλη» είπε η σερβιτόρα με τη ρωμαϊκή περικεφαλαία, με βαθιά φωννηρό χαμόγελο.

Για πες μου, εσύ κι εγώ είμαστε οι μόνοι στρέιτ άντρες σε αυτή την πόλη;» ρώτη



άρι όταν γύρισε κρατώντας μια μπίρα και έναν χυμό.Μετά το Σαν Φρανσίσκο, το Σίδνεϊ έχει τον μεγαλύτερο γκέι πληθυσμό στον κόσ

ήγησε ο Άντριου. «Η αυστραλιανή επαρχία δεν φημίζεται για την ανοχή τηςξουαλική διαφορετικότητα. Όταν λοιπόν αρχίζουν να κυκλοφορούν φήμες γιαξουαλικές προτιμήσεις κάποιου, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως κάθε ρότης στην Αυστραλία θέλει να μετακομίσει στο Σίδνεϊ. Και, εδώ που τα λέμε, ομα από όλο τον κόσμο –και όχι μόνο από την Αυστραλία– συρρέουν στην πόλη ρα».

Προχώρησαν σε ένα άλλο μπαρ στο βάθος της αίθουσας, όπου ο Άντριου φώναξεπέλα που βρισκόταν πίσω από τον πάγκο. Στεκόταν με την πλάτη προς εκείνουχε τα πιο κόκκινα μαλλιά που ο Χάρι είχε δει ποτέ. Έπεφταν μέχρι την πίσω τσέπηλλητού μπλου τζιν της, ωστόσο δεν έκρυβαν τη λεπτή μέση και τους αρμονιρογγυλούς γοφούς της. Γύρισε και καθώς χαμογέλασε φάνηκε μια σργαριταρένια δόντια. Είχε λεπτό, όμορφο πρόσωπο με αμέτρητες φακίδες καιλανά μάτια. Πολύ κρίμα αν αυτή δεν είναι γυναίκα, σκέφτηκε ο Χάρι.Με θυμάσαι;» φώναξε ο Άντριου προσπαθώντας να ακουστεί πιο δυνατά απόσκο της δεκαετίας του ’70 που έβγαινε από τα ηχεία. «Είχα έρθει ξανά και ρωτο

α την Ίνγκερ. Μπορούμε να μιλήσουμε λίγο;»Η κοκκινομάλλα σοβάρεψε. Έγνεψε καταφατικά, ειδοποίησε ένα από τα άλλα κορυ μπαρ και τους οδήγησε σε ένα μικρό δωμάτιο-καπνιστήριο πίσω από την κουζίναΚανένα νέο;» ρώτησε εκείνη και ο Χάρι κατάλαβε αμέσως πως σίγουρα μιλλύτερα σουηδικά απ’ ό,τι αγγλικά.Συνάντησα κάποτε έναν γέρο» είπε ο Χάρι στα νορβηγικά. Τον κοίταξε έκπλ

Ήταν καπετάνιος σε ένα πλοίο στον Αμαζόνιο. Μόνο τρεις λέξεις είπε στα πορτογαι κατάλαβα πως ήταν Σουηδός. Είχε ζήσει εκεί τριάντα χρόνια. Κι εγώ δεν ήξερα ρτογαλικά».

Η κοκκινομάλλα φάνηκε μπερδεμένη στην αρχή, όμως ύστερα γέλασε. Ένα κελαρρούμενο γέλιο, που έκανε τον Χάρι να σκεφτεί κάποιο σπάνιο πουλί του δάσους.Είναι αλήθεια τόσο φανερό;» ρώτησε εκείνη στα σουηδικά. Είχε βαθιά, ήρεμη φωνεγε κάπως έντονα το ρ.Ο τονισμός» είπε ο Χάρι. «Ποτέ δεν χάνεις τον τονισμό της γλώσσας σου».Γνωρίζεστε εσείς οι δυο;» Ο Άντριου τούς παρατηρούσε σκεπτικός.Όχι» απάντησε εκείνη.

Και είναι κρίμα, σκέφτηκε ο Χάρι.

κοκκινομάλλα λεγόταν Μπιργκίτα Ένκβιστ, ζούσε στην Αυστραλία εδώ και τέσόνια και δούλευε στο Albury έναν χρόνο.Βέβαια μιλούσαμε όταν δουλεύαμε μαζί, αλλά ουσιαστικά δεν κάναμε παρέα. Ήλύ κλεισμένη στον εαυτό της. Είμαστε μια παρέα από το μπαρ που πότε αίνουμε στην πόλη και καμιά φορά ερχόταν κι εκείνη. Είχε μόλις χωρίσει με έναν ο Νιούταουν όταν ξεκίνησε να δουλεύει εδώ. Το πιο προσωπικό που ξέρω για και ότι η σχέση αυτή είχε γίνει καταπιεστική όσο περνούσαν τα χρόνια. Υποθέτω

χε ανάγκη να κάνει μια καινούργια αρχή».Ξέρεις με ποιον έβγαινε;» ρώτησε ο Άντριου.



Η αλήθεια είναι πως όχι. Όπως είπα, μιλούσαμε αλλά ποτέ δεν μου έδινε παφορά για τη ζωή της. Ούτε κι εγώ βέβαια ρωτούσα. Τον Οκτώβριο πήγε βόρειαουίνσλαντ, και προφανώς συνάντησε γνωστούς από το Σίδνεϊ, με τους οποίους κράαφή έκτοτε. Νομίζω πως γνώρισε κάποιον εκεί, ο οποίος πέρασε από εδώ ένα βρως όλα αυτά σ’ τα έχω ξαναπεί, έτσι δεν είναι;» ρώτησε.Το ξέρω, αγαπητή μου δεσποινίς Ένκβιστ, ήθελα μόνο ο νορβηγός συνάδελφος απτα ακούσει από πρώτο χέρι και συγχρόνως να δει πού δούλευε η Ίνγκερ. Μάλισ

άρι Χόλι θεωρείται ο καλύτερος ντετέκτιβ της Νορβηγίας και ίσως μπορέσει να

άγματα που εμείς στην αστυνομία του Σίδνεϊ έχουμε παραβλέψει».Ο Χάρι είχε μια ξαφνική έντονη κρίση βήχα. «Ποιος είναι ο Μίστερ Μπιν;» είπαχνή φωνή που έβγαινε με δυσκολία.Ο Μίστερ Μπιν;» ρώτησε η Μπιργκίτα κοιτάζοντάς τους μπερδεμένη.Αυτός που μοιάζει με τον άγγλο κωμικό… Ρόουαν Άτκινσον νομίζω τον λένε».Α, αυτός!» είπε η Μπιργκίτα με το ίδιο γέλιο σαν πουλί του δάσους.

Μ’ αρέσει, συνέχισε, σκέφτηκε ο Χάρι.Είναι ο Άλεξ, ο υπεύθυνος του μπαρ. Θα έρθει αργότερα».Έχουμε λόγους να πιστεύουμε πως ενδιαφερόταν για την Ίνγκερ».

Ο Άλεξ γλυκοκοίταζε την Ίνγκερ, είναι αλήθεια. Και όχι μόνο την Ίνγκερρισσότερα κορίτσια σε αυτό το μπαρ έχουν κάποια στιγμή γίνει το αντικείμενοεγνωσμένων προσπαθειών του. Η Ίνγκερ ήταν που τον έβγαλε Μίστερ Μπιν.ρνάει και τόσο καλά ο καημένος. Έχει περάσει τα τριάντα, ζει με τη μάνα του κα

αίνεται να βγαίνει καθόλου. Όμως είναι πολύ καλό αφεντικό. Και εντελώς ακίνδυνοτό έχετε στο μυαλό σας».Πού το ξέρεις;»

Η Μπιργκίτα έξυσε τη μύτη της. «Δεν το έχει».Ο Χάρι έκανε πως κρατάει σημειώσεις σε ένα σημειωματάριο. «Ξέρεις αν ε

ώριζε ή συναντούσε κάποιον που… εεε… το έχει;»Έρχονται πολλοί και διάφοροι εδώ. Δεν είναι όλοι ομοφυλόφιλοι και αρκετοίόσεχαν έτσι όμορφη που είναι… ήταν. Αλλά δεν θυμάμαι κανέναν συγκεκριμήρχε…»Ναι;»Μπα, τίποτα».Διάβασα στις αναφορές ότι η Ίνγκερ δούλευε εδώ το βράδυ που πιστεύουμε λοφονήθηκε. Ξέρεις αν είχε κάποιο ραντεβού μετά τη δουλειά ή αν πήγε κατευθίτι;»Πήρε κάτι περισσεύματα φαγητού από την κουζίνα μαζί της και είπε πως ήταν γιπρόσκυλο. Ήξερα πως δεν είχε σκυλί και τη ρώτησα πού θα πήγαινε. Είπε ότριζε σπίτι. Αυτό ξέρω όλο κι όλο».Ο δαίμονας της Τασμανίας» μουρμούρισε ο Χάρι. Εκείνη τον κοίταξε με απορίαιτονοικοκύρης της έχει ένα κοπρόσκυλο» της εξήγησε. «Υποθέτω πως έπρεπε νροδοκήσει αν ήθελε να μπει σπίτι της σώα και αβλαβής».

Ο Χάρι την ευχαρίστησε για τις πληροφορίες. Καθώς ετοιμάζονταν να φύγοπιργκίτα είπε: «Είμαστε πολύ στεναχωρημένοι εδώ στο Albury γι’ αυτό που συώς το πήραν οι γονείς της;».Όχι και τόσο καλά, φοβάμαι» απάντησε ο Χάρι. «Φυσικά είναι και οι



καρισμένοι. Και κατηγορούν τον εαυτό τους που την άφησαν να έρθει εδώ. Το φέρσταλεί στη Νορβηγία αύριο. Μπορώ να βρω τη διεύθυνση στο Όσλο αν θέλετ

είλετε λουλούδια για την κηδεία».Ευχαριστώ, θα ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους σου».

Ο Χάρι ήθελε να ρωτήσει και κάτι άλλο, αλλά δεν τα κατάφερε με όλες αυτέυβέντες για θανάτους και κηδείες. Βγαίνοντας έξω είχε ακόμη στα μάτια τοοχαιρετιστήριο χαμόγελό της. Ήξερε πως θα έμενε εκεί για κάμποση ώρα. «Τι βλυ είμαι» μουρμούρισε μόνος του. «Αυτά είναι κο ρόνα ή γράμματα».

Στο κλαμπ, όλοι οι τραβεστί και αρκετοί από τους πελάτες στέκονταν στον πάγκομούνταν το συγκρότημα Katrina & The Waves. Το «Walking on sunshine» ακουγη δια πασών από τα ηχεία.Δεν υπάρχει χρόνος για στεναχώρια και στοχασμό σε ένα μέρος όπως το Albury»

Άντριου.Φαντάζομαι έτσι πρέπει να είναι» συμφώνησε ο Χάρι. «Η ζωή συνεχίζεται». Ζήό τον Άντριου να περιμένει ένα λεπτό, γύρισε πίσω στο μπαρ και έκανε νόημα

πιργκίτα. «Συγγνώμη, μόνο μια τελευταία ερώτηση».Ναι;»

Ο Χάρι πήρε βαθιά ανάσα. Το είχε ήδη μετανιώσει αλλά ήταν πολύ αργά. «Ξνένα καλό ταϊλανδέζικο εστιατόριο εδώ;»

Η Μπιργκίτα σκέφτηκε λίγο. «Ναι, υπάρχει ένα στην οδό Μπεντ, στο κέντρο. Ξέρειςαι; Θεωρείται αρκετά καλό».Τόσο καλό, ώστε να έρθεις μαζί μου;»

Δεν μου βγήκε καλά, σκέφτηκε ο Χάρι. Επιπλέον ήταν αντιεπαγγελματικό. Μάλλύ αντιεπαγγελματικό.

Η Μπιργκίτα έβγαλε έναν βαθύ αναστεναγμό αγανάκτησης, αλλά η αγανάκτησηαν και τόσο πειστική, με αποτέλεσμα ο Χάρι να διακρίνει κάποιο ενδιαφέρον. Πά

ακολούθησε να χαμογελά.Τη συνηθίζεις αυτή την ατάκα, αστυνόμε;»Αρκετά θα έλεγα».Έχει επιτυχία;»Από άποψη στατιστικής, όχι και πολλή».

Γέλασε, έγειρε το κεφάλι της και κοίταξε τον Χάρι με περιέργεια. Ύστερα ανασήκυς ώμους της. «Γιατί όχι; Έχω ρεπό την Τετάρτη. Στις εννιά, και πληρώνεις ρβηγικό τρολ!»



3

ΕΝΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ, ΕΝΑΣ ΜΠΟΞΕΡΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΔΟΥΣΑ

ταν ο Χάρι άνοιξε τα μάτια του η ώρα ήταν μόλις τέσσερις πριν από το ξημέρΠροσπάθησε να κοιμηθεί ξανά, όμως η σκέψη του άγνωστου δολοφόνου της Ίν

λτερ, συν το γεγονός πως στο Όσλο ήταν οκτώ το βράδυ, τον κρατούσαν ξάγρυπιπλέον, είχε συνέχεια στο μυαλό του εκείνο το γεμάτο φακίδες πρόσωπο, με το οχε μιλήσει μόλις δυο λεπτά αλλά τον είχε κάνει να συμπεριφερθεί σαν βλάκας.Ηλίθιε Χόλε» ψιθύρισε μέσα στο σκοτάδι του ξενοδο

χείου, βρίζοντας τον εαυτό τουΣτις έξι αποφάσισε να σηκωθεί. Αφού έκανε ένα αναζωογονητικό ντους βγήκε έξωαν χλωμό μπλε ουρανό και έναν αδύναμο ήλιο, για να βρει κάπου να φάει πρας βόμβος ερχόταν από το κέντρο της πόλης, ωστόσο η ώρα αιχμής δεν είχε φτ

όμη εδώ πάνω, στις γειτονιές με τα κόκκινα φώτα και τα βαριά από τη μσκαρα μάτια. Το Κινγκς Κρος είχε κάποια γοητεία, μια δική του ομορφιά πουανε να σιγοτραγουδά περπατώντας. Με εξαίρεση μερικά εξαντλημένα νυχτοπούλιαυγάρι που κοιμόταν σε κάτι σκαλιά σκεπασμένο με ένα χαλάκι και μια ωαφροντυμένη πόρνη που είχε πρωινή βάρδια, οι δρόμοι ήταν ακόμη άδειοι.Έξω από ένα υπαίθριο εστιατόριο ο ιδιοκτήτης έπλενε το πεζοδρόμιο με τη μάνικαΧάρι δέχτηκε χαμογελαστός να του σερβίρει ένα πρόχειρο, αυτοσχέδιο πρωινό. Κρωγε το μπέικον και τις φρυγανιές, ένα παιχνιδιάρικο αεράκι έπαιζε με την πετυ.

λέπω ξύπνησες με τα κοκόρια, Χόλι» είπε ο Μακόρμακ. «Ωραία, το μυαλό λειτουλύτερα μεταξύ εξίμισι και έντεκα. Μετά αρχίζει και ρετάρει, αν θες τη γνώμη μουυ έχει ησυχία τόσο πρωί. Δεν μπορώ ούτε να προσθέσω δύο και δύο με τη φασυ γίνεται μετά τις εννιά. Εσύ; Ο γιος μου μου λέει πως πρέπει να έχει το στέρεοαπασών για να κάνει τα μαθήματά του και πως δεν μπορεί να συγκεντρωθεί ότανυχία. Το φαντάζεσαι;»

Εεε…»Τέλος πάντων, χθες έφτασα στα όριά μου, μπήκα στο δωμάτιό του και έκλεισα αυ



αολεμένο μηχάνημα. “Μου χρειάζεται για να μπορώ να σκεφτώ!” έβαλε τις φωνκρός. Του είπα να μάθει να διαβάζει σαν φυσιολογικός άνθρωπος. “Οι άνθρωποαι όλοι ίδιοι, μπαμπά” είπε τσαντισμένος. Είναι της ηλικίας του αυτά, βλέπεις».

Ο Μακόρμακ σταμάτησε και κοίταξε μια φωτογραφία πάνω στο γραφείο του.Έχεις παιδιά, Χόλι; Όχι; Είναι φορές που αναρωτιέμαι τι στον διάολο πήγα κι έκ

α πες μου, τι ποντικότρυπα σου έκλεισαν;»Στο ξενοδοχείο Crescent, στο Κινγκς Κρος, σερ».Στο Κινγκς Κρος, μάλιστα. Δεν είσαι ο πρώτος Νορβηγός που μένει εκεί. Εδώ και

ο χρόνια μάς επισκέφθηκε επισήμως ο επίσκοπος της Νορβηγίας, ή κάτι τέτοιο –μάμαι καν πώς τον έλεγαν. Τέλος πάντων, οι συνεργάτες του απλο τού είχαν κλείσει δωμάτιο στο ξενοδοχείο King's Cross. Μάλλον πίστευαν πωομα του ξενοδοχείου είχε κάποιο θρησκευτικό νόημα. Όταν ο επίσκοπος με τη συνου έφτασαν στο ξενοδοχείο ένα βράδυ, μια σιτεμένη, κωλοπετσωμένη πόρνη είδλάρο του κληρικού και τον πλησίασε με κάποιες άσεμνες προτάσεις. Μα τον Θίσκοπος έκανε στροφή προς τα πίσω, πριν καν προλάβουν να ανεβάσουν τις βαλυ στο δωμάτιο…»Ο Μακόρμακ γελούσε τόσο πολύ, που από τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα. «Μάλ

λιστα, Χόλι. Τι μπορούμε να κάνουμε για σένα;»Αναρωτιέμαι αν μπορώ να δω το πτώμα της Ίνγκερ Χόλτερ πριν σταλεί στη Νορβρ».Ο Κένσινγκτον μπορεί να σε πάει στο νεκροτομείο όταν έρθει. Όμως έχεις πτίγραφο της νεκροψίας, έτσι δεν είναι;»Μάλιστα, σερ, μόνο που…»Μόνο που;»…Σκέφτομαι καλύτερα βλέποντας το πτώμα, σερ».

Ο Μακόρμακ γύρισε προς το παράθυρο και μουρμούρισε κάτι που ο Χάρι ερμήνευσ

άω πάσο».

θερμοκρασία στο υπόγειο του νεκροτομείου του νότιου Σίδνεϊ ήταν οκτώ βαθμοτίθεση με τους είκοσι οκτώ βαθμούς έξω στον δρόμο.Έγινες σοφότερος, λοιπόν;» ρώτησε ο Άντριου. Τουρτούριζε και έσφιξε το σακάκνω του.Σοφότερος, όχι» είπε ο Χάρι κοιτάζοντας τα απομεινάρια της Ίνγκερ Χόλτερ

όσωπό της είχε μείνει σχετικά ανέπαφο από την πτώση. Από τη μια μεριά το ρουθχε σκιστεί και το μάγουλο ήταν μια βαθιά τρύπα, ωστόσο δεν υπήρχε αμφιβολία πωρινο προσωπείο ανήκε στο κορίτσι με το λαμπερό χαμόγελο στη φωτογραφία αφορά της αστυνομίας. Υπήρχαν μαύρα σημάδια γύρω από τον λαιμό. Το υπόλμα ήταν γεμάτο μελανιές, τραύματα και μερικά μεγάλα, βαθιά σχισίματα. Σε ένατά φαινόταν το λευκό οστό.Οι γονείς της ήθελαν να δουν τις φωτογραφίες. Ο νορβηγός πρεσβευτής εξήγησεν θα το συνιστούσε, αλλά ο δικηγόρος τους επέμενε. Δεν θα έπρεπε μια μητέρα ναν κόρη της σε αυτή την κατάσταση» είπε ο Άντριου κουνώντας το κεφάλι του.

Ο Χάρι κοίταξε προσεκτικά τους μώλωπες στον λαιμό με μεγεθυντικό φακό. «Αυ τη στραγγάλισε χρησιμοποίησε μόνο τα χέρια του. Δύσκολο να σκοτώσεις κάποι



τό τον τρόπο. Ο δολοφόνος πρέπει να ήταν πολύ δυνατός ή πολύ αποφασισμένος».Ή να το έχει ξανακάνει αρκετές φορές».

Ο Χάρι κοίταξε τον Άντριου. «Τι εννοείς;»Δεν βρέθηκαν ίχνη από δέρμα κάτω από τα νύχια της, τρίχες του δολοφόνου στα ρς ούτε γδαρσίματα στα χέρια της. Δολοφονήθηκε τόσο αστραπιαία και αριστοτεχυ δεν είχε καν την ευκαιρία να παλέψει για τη ζωή της».Μήπως όλο αυτό σου θυμίζει κάτι που έχεις ξαναδεί;»

Ο Άντριου ανασήκωσε τους ώμους του. «Όταν έχεις δουλέψει εδώ αρκετό καιρό, όλ

νοι σού θυμίζουν κάτι που έχεις ξαναδεί».Όχι, σκέφτηκε ο Χάρι, το αντίθετο. Όταν έχεις δουλέψει αρκετό καιρό, μαθαίνεέπεις τις μικρές διαφορές του κάθε φόνου, λεπτομέρειες που ξεχωρίζουν τον ένανν άλλο και τον κάνουν μοναδικό.Ο Άντριου κοίταξε το ρολόι του. «Η πρωινή συνάντηση αρχίζει σε μισή ώρα. Πρέπαστούμε».

πικεφαλής της ανακριτικής ομάδας ήταν ο Λάρι Γουάτκινς, αστυνομικός με νοώσεις και γρήγορη άνοδο στην ιεραρχία. Είχε στενά χείλη και αραιά μαλλιά,λούσε γρήγορα και κοφτά, χωρίς περιττά επίθετα και με κάπως μονότονη προφοράΧωρίς κοινωνική ευαισθησία» είπε ο Άντριου έξω από τα δόντια. «Πολύ ικακριτής, αλλά δεν είναι το πρόσωπο που του ζητάς να ανακοινώσει στους γονείς πρη τους βρέθηκε νεκρή. Και, επιπλέον, βλαστημάει ασύστολα όταν στρεσαρισόσθεσε.

Δεξί χέρι του Γουάτκινς ήταν ο Σεργκέι Λίμπι, ένας καλοντυμένος φαλαουγκοσλάβος με μαύρο μούσι, που τον έκανε να μοιάζει με τον Μεφιστοφελστούμι. Ο Άντριου έλεγε ότι συνήθως ήταν επιφυλακτικός με ανθρώπους που πρόσσο πολύ την εμφάνισή τους:Όμως ο Λίμπι δεν είναι παγόνι, απλώς πολύ σχολαστικός. Μεταξύ άλλων, έχενήθεια να κοιτάζει τα νύχια του όταν κάποιος του μιλάει, αλλά δεν το κάνει αρση. Επιπλέον, καθαρίζει τα παπούτσια του μετά το μεσημεριανό διάλειμμα. ριμένεις να πει πολλά ούτε για τον εαυτό του ούτε για τίποτε άλλο».

Το νεότερο μέλος της ομάδας ήταν ο Γιονγκ Σου, ένας μικροκαμωμένος, κοκαλιχάριστος τύπος, με ένα μόνιμο χαμόγελο πάνω από τον λεπτό, σαν πτηνού, λαιμό τκογένεια του Γιονγκ Σου είχε έρθει στην Αυστραλία από την Κίνα πριν από τρι

όνια. Όταν ο Γιονγκ Σου έγινε δεκαεννιά, οι γονείς του επισκέφθηκαν την Κίνα. Έκν τους ξαναείδε κανείς. Ο παππούς του του είπε πως ο γιος του είχε μπλέξει μολιτικά», αλλά δεν ήθελε να πει τίποτα περισσότερο. Ο Σου δεν έμαθε ποτέ τι συ

ώρα φρόντιζε τους παππούδες του και τις δύο μικρότερες αδελφές του, δούλευε δώες τη μέρα και χαμογελούσε τουλάχιστον τις δέκα από αυτές. «Αν ξέρεις καοστο αστείο, πες το στον Γιονγκ Σου. Γελάει με τα πάντα» του είχε πει ο Άντ

ώρα ήταν όλοι μαζεμένοι στην αίθουσα επιχειρήσεων, ένα μικρό, στενό δωμάτιο, με ρυβώδη ανεμιστήρα σε μια γωνιά, που υποτίθεται πως δημιουργούσε κάποια κίυ αέρα. Ο Γουάτκινς στάθηκε πλάι σε ένα τραπέζι μπροστά τους και τους παρουσ

ν Χάρι.Ο νορβηγός συνάδελφός μας μετέφρασε το γράμμα που βρήκαμε στο διαμέρισμα



γκερ. Έχεις να μας πεις τίποτα ενδιαφέρον γι’ αυτό, Χόουλ;»Χό-λε».Σόρι, Χόλι».Είναι φανερό πως μόλις είχε κάνει σχέση με κάποιον Έβανς. Απ’ ό,τι λέει το γρά

ουμε λόγο να πιστεύουμε πως αυτός είναι που της κρατάει το χέρι στη φωτογραφίαΤο έχουμε ελέγξει» είπε ο Λίμπι. «Πιστεύουμε πως είναι κάποιος Έβανς Γουάιτ».Α ναι;» Ο Γουάτκινς σήκωσε το ένα λεπτό φρύδι του.Δεν ξέρουμε και πολλά γι’ αυτόν. Οι γονείς του ήρθαν από την Αμερική στα τέλη

καετίας του ’60 και πήραν άδεια παραμονής. Εκείνη την εποχή κάτι τέτοιο ήταν κολο» συνέχισε ο Λίμπι.Τέλος πάντων, ταξίδευαν σε όλη τη χώρα με ένα κλειστό φορτηγάκι Volkswagen, κσα πιθανότητα ζώντας με λαχανικά, μαριχουάνα και LSD, όπως συνηθιζόταν εκείνοχή. Έκαναν ένα παιδί, χώρισαν, και όταν ο Έβανς ήταν δεκαοκτώ ο πατέραςρισε πίσω στην Αμερική. Η μητέρα του ασχολείται με την ψυχοθεραπείαϊεντολογία, τον πνευματισμό και τον μυστικισμό. Έχει ένα στέκι που λέγεται Crstle σε ένα ράντζο στη Χρυσή Ακτή, κοντά στο Μπρίσμπεϊν. Πουλάει πέτρες μρμα του καθενός και παλιοπράματα που φέρνει από την Ταϊλάνδη για τους τουρ

ι τις χαμένες ψυχές. Όταν ο Έβανς ήταν δεκαοκτώ, αποφάσισε να κάνει αυτό πουι περισσότεροι νέοι Αυστραλοί κάνουν» είπε και γύρισε προς τον Χάρι: «Τίποτα».

Ο Άντριου έγειρε λίγο μπροστά και μουρμούρισε: «Η Αυστραλία είναι το τέλειο μαυτούς που θέλουν να τριγυρνάνε ανέμελοι, να κάνουν σέρφινγκ και να χαίροντ

ή σε βάρος των φορολογούμενων πολιτών. Εξαιρετική κοινωνική οργάνωσηαιρετικό κλίμα. Ζούμε σε μια υπέροχη χώρα». Έγειρε πάλι πίσω.Αυτή τη στιγμή δεν έχει μόνιμη διεύθυνση» συνέχισε ο Λίμπι «αλλά πιστεύουμεχρι πρόσφατα ζούσε σε μια τρώγλη στις παρυφές της πόλης μαζί με τον υπόκοσμουκών του Σίδνεϊ. Αυτοί με τους οποίους μιλήσαμε από εκεί λένε πως έχουν να τον

μποσο καιρό. Δεν έχει συλληφθεί ποτέ και φοβάμαι πως η μόνη φωτογραφία του Έυ έχουμε είναι από όταν έβγαλε διαβατήριο, στα δεκατρία του».Είμαι εντυπωσιασμένος» είπε ο Χάρι αυθόρμητα. «Πώς καταφέρατε τόσο γρήγορείτε κάποιον που δεν έχει ποινικό μητρώο, μόνο από μια φωτογραφία και το μικρόομα, μέσα σε έναν πληθυσμό δεκαοκτώ εκατομμυρίων ανθρώπων;»Ο Λίμπι έδειξε με το κεφάλι τον Άντριου.Ο Άντριου αναγνώρισε την πόλη στη φωτογραφία. Στείλαμε με φαξ τη φωτογρο τοπικό αστυνομικό τμήμα και εκείνοι βρήκαν το όνομα. Λένε πως παίζει κάπλο στο “περιθώριο” της περιοχής, πράγμα που σημαίνει ότι είναι ένας από σιλιάδες της μαριχουάνας».Πρέπει να πρόκειται για πολύ μικρή πόλη» είπε ο Χάρι.Λέγεται Νιμπίν και έχει περίπου χίλιους κατοίκους» διευκρίνισε ο Άντριου. νικές γραμμές, ζούσαν κυρίως από τη γαλακτοκομία, μέχρι που η Φοιτητική Ένωσηυστραλίας αποφάσισε να οργανώσει εκεί αυτό που ονόμασαν φεστιβάλ Ακουάριου73».Ακούστηκαν καγχασμοί γύρω από το τραπέζι.Το φεστιβάλ είχε να κάνει με ιδεαλισμό, εναλλακτικούς τρόπους ζωής, επιστροφήση και άλλα τέτοια. Οι εφημερίδες εστίασαν στη νεολαία που έπαιρνε ναρκωτικάιδιδόταν σε αχαλίνωτο σεξ. Το φεστιβάλ κράτησε πάνω από δέκα μέρες, για μερι



λιστα δεν τελείωσε ποτέ. Οι συνθήκες ανάπτυξης γύρω από τη Νιμπίν είναι καλέςιδήποτε μπορεί να αναπτυχθεί. Ας το θέσω ως εξής: Αμφιβάλλω αν τα γαλακτοκοοϊόντα είναι η πιο επικερδής επιχείρηση εκεί πάνω πια. Στην κεντρική οδό, πεντρα από το αστυνομικό τμήμα, θα βρεις την πιο ανοιχτή αγορά μαριχουάνας υστραλία. Και, πολύ φοβάμαι, και του LSD».Εν πάση περιπτώσει» είπε ο Λίμπι «ο τύπος εθεάθη στη Νιμπίν πρόσφατα, σύμφτην αστυνομία».Είναι αλήθεια πως ο κυβερνήτης της Νέας Νότιας Ουαλίας ξεκινάει μια με

μπάνια εκεί» διέκοψε ο Γουάτκινς. «Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση στην Καμαίνεται πως τον πίε

σε να κάνει κάτι για το αυξανόμενο εμπόριο ναρκωτικών».Σωστά» είπε ο Λίμπι. «Η αστυνομία χρησιμοποιεί διερευνητικά ακόμα και ελικόπτυ φωτογραφίζουν τα χωράφια όπου καλλιεργείται κάνναβη».ΟΚ» είπε ο Γουάτκινς. «Πρέπει να τον πιάσουμε τον τύπο. Κένσινγκτον, φαίνετα

ρεις τα μέρη εκεί πάνω, και εσύ, Χόλι, φαντάζομαι πως δεν έχεις καμιά αντίρρησις λίγο περισσότερο την Αυστραλία. Θα βάλω τον Μακόρμακ να τηλεφωνήσειμπίν, για να ξέρουν ότι θα πάτε. Γιονγκ, εσύ μείνε κολλημένος στον υπολογιστή σομαθαίνεις οτιδήποτε νεότερο. Ας κάνουμε κάτι χρήσιμο».

Ας πάμε να φάμε» είπε ο Άντριου.

ακατεύτηκαν με τους τουρίστες και πήραν τον σιδηρόδρομο που κυλούσε σε μια α το λιμάνι Ντάρλινγκ. Βγήκαν στο λιμάνι και κάθισαν σε ένα τραπέζι που έβλεπεοβλήτες.

Δυο ατέλειωτες γάμπες πέρασαν μπροστά τους, πάνω σε γόβες στιλέτο. Ο Άντρφωσε τα μάτια του πάνω τους και σφύριξε, με καθόλου πολιτικά ορθό τρόπο. Μεφάλια στο εστιατόριο γύρισαν και τους έριξαν οργισμένες ματιές.Ο Χάρι έγνεψε με κατανόηση. «Τι κάνει ο φίλος σου ο Ότο;»Του έχει ραγίσει η καρδιά. Ο φίλος του τον εγκατέλειψε για μια γυναίκα. Ααστές τους είναι αμφισεξουαλικοί, πάντα καταλήγουν με γυναίκα, λέει. Όμωιζήσει και αυτή τη φορά».

Με έκπληξη ο Χάρι ένιωσε κάποιες ψιχάλες να πέφτουν, και πράγματι βαριά σύνχαν κυλήσει από τα βορειοδυτικά, σχεδόν χωρίς να τα προσέξει. «Πώς αναγνώρισμπίν στη φωτογραφία, μόνο και μόνο από την πρόσοψη ενός σπιτιού;» ρώτησε.Τη Νιμπίν; Ξέχασα να σου πω ότι είμαι παλιός χίπης» χαμογέλασε ο Άντσχυρίζονται πως όλοι όσοι θυμούνται το φεστιβάλ Ακουάριους δεν ήταν εκεί. Ε,υλάχιστον θυμάμαι ακόμα και τα σπίτια στον κεντρικό δρόμο. Έμοιαζε με ρανόμων σε κάποιο μέτριο γουέστερν, βαμμένη με ψυχεδελικά μοβ και κίτώματα. Για να πω την αλήθεια, είχα την εντύπωση πως το μοβ και το κίτρινολεπα ήταν αποτέλεσμα της επίδρασης ορισμένων ουσιών. Μέχρι που είδαωτογραφία στο δωμάτιο της Ίνγκερ».

αν επέστρεψαν από το γεύμα, ο Γουάτκινς τούς κάλεσε σε νέα συνάντηση στην αίθ

ιχειρήσεων. Ο Γιονγκ Σου είχε κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες από



ολογιστή του.Κατέβασα όλες τις ανεξιχνίαστες υποθέσεις φόνων στη Νέα Νότια Ουαλία

λευταία δέκα χρόνια και τέσσερις έχουν ομοιότητες με αυτήν εδώ. Τα πτώματα έεθεί σε απόμερα σημεία – δύο σε χωματερές, ένα σε κάποιον δρόμο στην άκρη σους και ένα άλλο επέπλεε στον ποταμό Ντάρλινγκ. Όπως φαίνεται, όλες οι γυναλοφονήθηκαν και βιάστηκαν αλλού και ύστερα μεταφέρθηκαν και πετάχτηκαν μεία όπου βρέθηκαν. Και το πιο σημαντικό, όλες στραγγαλίστηκαν και έχουν σημον λαιμό». Ο Γιονγκ Σου χαμογέλασε ικανοποιημένος.

Ο Γουάτκινς ξερόβηξε. «Ας σταθούμε λίγο πιο προσεκτικά εδώ – ο στραγγαλιλωστε δεν είναι τόσο ασυνήθιστη μέθοδος φόνου μετά από βιασμό: Ποια είνωγραφική κατανομή, Γιονγκ Σου; Ο ποταμός Ντάρλινγκ, διάολε, βρίσκεται σόγεια, πάνω από χίλια χιλιόμετρα μακριά από το Σίδνεϊ».Εδώ δεν είχα τύχη, σερ. Δεν κατάφερα να βρω κάποια σύνδεση σε σχέση μωγραφία». Ο Γιονγκ Σου έδειχνε να λυπάται αληθινά.Ωστόσο, τέσσερις στραγγαλισμένες γυναίκες σκορπισμένες σε ολόκληρη την πολιτε

α περίοδο δέκα χρόνων δεν λέει και…»Υπάρχει και κάτι ακόμα, σερ. Όλες οι γυναίκες είχαν ανοιχτόχρωμα μαλλιά. Δεν ε

λώς ξανθά, αλλά πολύ ανοιχτά, σχεδόν άσπρα».Ο Λίμπι έβγαλε ένα άηχο σφύριγμα. Γύρω από το τραπέζι όλοι έμειναν σιωπηλοί.Ο Γουάτκινς φαινόταν ακόμη προβληματισμένος. «Μπορείς να συνοψίσεις όλα αονγκ; Κοίταξε όσα στατιστικά στοιχεία έχουν σημασία και βρες αν υπάρχουν λοθανότητες πριν φωνάξουμε “λύκος στα πρόβατα”. Για μεγαλύτερη σιγουριάορούσες να κάνεις ένα τσεκάρισμα σε ολόκληρη την Αυστραλία. Και να συμπεριλάυς ανεξιχνίαστους βιασμούς. Ίσως βρούμε κάτι εκεί».Αυτό θα πάρει λίγο χρόνο. Αλλά θα προσπαθήσω, σερ». Ο Γιονγκ χαμογέλασελι.

ΟΚ. Κένσινγκτον και Χόλι, γιατί δεν είσαστε ήδη στον δρόμο για τη Νιμπίν;»Φεύγουμε νωρίς αύριο το πρωί, σερ» είπε ο Άντριου. «Έχουμε έναν νέο βιασμόθγκοου που θέλω να ερευνήσω πρώτα. Έχω την αίσθηση πως μπορεί να υπάποια σχέση. Πηγαίνουμε αμέσως εκεί».

Ο Γουάτκινς συνοφρυώθηκε. «Στο Λίθγκοου; Προσπαθούμε να δουλεύουμε σαν ομώ, Κένσινγκτον. Αυτό σημαίνει πως συζητάμε και συντονιζόμαστε και δεν κάνθένας του κεφαλιού του. Και απ’ όσο ξέρω, δεν μιλήσαμε ποτέ για κανέναν βιασμόθγκοου».Είναι μόνο ένα προαίσθημα, σερ».

Ο Γουάτκινς αναστέναξε. «Τέλος πάντων, ο Μακόρμακ μάλλον πιστεύει πως διαθποιο είδος έκτης αίσθησης…»Εμείς οι Αβορίγινες έχουμε μεγαλύτερη σχέση με το υπερφυσικό από εσάς υκούς, σερ».Στο τμήμα μου δεν στηρίζουμε τη δουλειά μας σε τέτοια πράγματα, Κένσινγκτον»Ένα αστείο έκανα, σερ. Υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό στην υπόθεση».

Ο Γουάτκινς κούνησε το κεφάλι του. «Φρόντισε μόνο να είσαστε στο αεροπλάνο νριο το πρωί, εντάξει;»



ραν τον αυτοκινητόδρομο από το Σίδνεϊ. Το Λίθγκοου είναι μια βιομηχανική πόλκα ή δώδεκα χιλιάδες κατοίκους, ωστόσο στον Χάρι φάνηκε σαν ένα μετρίου μεγέριό. Έξω από το αστυνομικό τμήμα αναβόσβηνε ένα γαλάζιο φως πάνω σε έναν στ

Ο αστυνομικός διευθυντής τούς υποδέχτηκε θερμά. Ήταν ένας υπέρβαρος, διαχυπος με κάμποσα προγούλια που λεγόταν Λάρσεν. Είχε μακρινούς συγγενείςρβηγία. «Ξέρεις κανέναν από τους Λάρσεν της Νορβηγίας, συνάδελφε;» ρώτησε.Υπάρχουν κάμποσοι με αυτό το όνομα» απάντησε ο Χάρι.Ναι, έχω ακούσει τη γιαγιά μου να λέει πως έχουμε μεγάλη οικογένεια εκεί πάνω

Δεν έχω καμιά αμφιβολία».Ο Λάρσεν θυμόταν πολύ καλά την υπόθεση του βιασμού. «Ευτυχώς, δεν έχουμε τέριστατικά τόσο συχνά εδώ. Αυτό έγινε στις αρχές Νοέμβρη. Ο βιαστής τής επιτέό έναν πίσω δρόμο, ενώ γύριζε σπίτι μετά τη βραδινή βάρδια στο εργοστάσιο ύλευε, την έσυρε μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο και έβαλε μπρος. Έστριψε σε έναν έσικό δρόμο στους πρόποδες των Γαλάζιων Ορέων, την απείλησε με ένα μεγάλο μαι τη βίασε στο πίσω κάθισμα. Είχε ήδη τα χέρια του γύρω από τον λαιμό της καφιγγε όταν κόρναρε ένα αυτοκίνητο πίσω τους. Ο οδηγός πήγαινε στο εξοχικό τουμισε ότι είχε αιφνιδιάσει κάποιο ζευγαράκι στον έρημο δρόμο, γι’ αυτό δεν βγήκε

αμάξι του. Όταν ο βιαστής έκατσε στη θέση του οδηγού για να μετακινήσετοκίνητο, η γυναίκα κατάφερε να βγει από την πίσω πόρτα και να τρέξει προς το τοκίνητο. Ο βιαστής κατάλαβε πως το παιχνίδι ήταν χαμένο, πάτησε γκάζιαφανίστηκε».Πρόλαβε κανείς να κρατήσει τον αριθμό του;»Όχι. Ήταν σκοτεινά και όλα έγιναν μέσα σε δευτερόλεπτα».Η γυναίκα κατάφερε να τον δει; Σας έδωσε κάποια περιγραφή;»Κάτι μας είπε. Όπως ανέφερα, ήταν σκοτεινά».Έχουμε μια φωτογραφία να της δείξουμε. Έχεις κάποια διεύθυνση όπου μπορούμ

βρούμε;»Ο Λάρσεν πήγε στο αρχείο των φακέλων και άρχισε να ψάχνει. Ανέπνεε βαριά.Ξέρεις» άρχισε να λέει ο Χάρι «αν είναι ξανθιά;».Ξανθιά;»Αν έχει ανοιχτόχρωμα μαλλιά, σχεδόν λευκά;»

Τα προγούλια του Λάρσεν άρχισαν να σαλεύουν, καθώς ανέπνεε ακόμα πιο βαράρι συνειδητοποίησε πως γελούσε. «Όχι, καμία σχέση, συνάδελφε. Είναι μια κούρι».Ο Χάρι κοίταξε με απορία τον Άντριου.Ο Άντριου χάζευε το ταβάνι. «Είναι μαύρη» είπε.Σαν κάρβουνο» σχολίασε ο Λάρσεν.

Ώστε, λοιπόν, κούρι είναι μια φυλή;» ρώτησε ο Χάρι όταν βγήκαν από το αστυνοήμα.Εεε… όχι ακριβώς» απάντησε ο Άντριου.Όχι ακριβώς;»Είναι μεγάλη ιστορία: Όταν οι λευκοί ήρθαν στην Αυστραλία, οι επτακόσιες πεν

λιάδες αυτόχθονες Αυστραλοί ήταν χωρισμένοι σε διάφορες φυλές. Μιλούσαν πάνωακόσιες πενήντα γλώσσες, μερικές τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, όσο είναι τα αγγ

ό τα κινέζικα. Όμως οι σφαίρες και το μπαρούτι, οι καινούργιες αρρώστιες ποαγενείς δεν είχαν τις δυνάμεις να αντιμετωπίσουν, η κατάργηση των φυλετ



αχωρισμών και άλλα καλά που οι λευκοί έφεραν μαζί τους μείωσαν δραστικά τόχθονες πληθυσμούς. Μερικές φυλές εξαφανίστηκαν εντελώς. Καθώς τα παραδοσστήματα οργάνωσης των φυλών κατέρρεαν, ο κόσμος άρχισε να χρησιμοποιείνικούς όρους γι’ αυτούς που απέμειναν. Οι Αβορίγινες που ζουν εδώ, τιοανατολικά, λέγονται κούρι».Μα, γιατί στην ευχή δεν τσέκαρες πρώτα αν ήταν ξανθιά;»Παράλειψη. Πρέπει να διάβασα κάτι λάθος. Δεν συμβαίνει στη Νορβηγίολογιστές να κάνουν λάθη;»

Διάολε, Άντριου, δεν έχουμε χρόνο για τέτοια».Έχουμε, και μάλιστα για κάτι που θα σου φτιάξει τη διάθεση» είπε ο Άντριουτριψε απότομα δεξιά.Πού πάμε;»Σε μια αυστραλιανή γεωργική εμποροπανήγυρη – αυθεντικό πράγμα».Γεωργική εμποροπανήγυρη; Έχω ραντεβού για δείπνο απόψε, Άντριου».Μπα; Με τη δεσποινίδα Σουηδία να υποθέσω; Ηρέμησε, θα τελειώσουμε γρήγορα. υ τα λέμε, φαντάζομαι πως, ως εκπρόσωπος του νόμου και της τάξης, ξέρεινέπειες του να αποκτάς προσωπική σχέση με έναν πιθανό μάρτυρα;»

Το δείπνο αποτελεί κομμάτι της έρευνας φυσικά. Θα τεθούν πολύ σημανωτήσεις».Ναι, βέβαια!»

εμποροπανήγυρη γινόταν σε μια υπαίθρια έκταση, με κάμποσα εργοστάσιανεργεία αυτοκινήτων σκορπισμένα εδώ κι εκεί. Μόλις είχε τελειώσει ένας αγχύτητας τρακτέρ και τα καυσαέρια διακρίνονταν ακόμη σαν σύννεφο πάνω απμείο τερματισμού, μπροστά από ένα μεγάλο αντίσκηνο. Η αγορά έσφυζε από ούγονταν φωνές και καλέσματα από διάφορους πάγκους και όλοι είχαν ένα ποίρα στο χέρι και ένα χαμόγελο στο πρόσωπο.Γιορτή και εμπόριο σε αγαστή συνεργασία» είπε ο Άντριου. «Δεν φαντάζομαι να έτι τέτοιο στη Νορβηγία;»Έχουμε κάτι που το λέμε μάρτναντ».Μάρρρ…» προσπάθησε να επαναλάβει ο Άντριου.Άσ’ το!»

Στην είσοδο του αντίσκηνου υπήρχαν τεράστιες αφίσες που διαφήμιζαν την ομγμαχίας του Τζιμ Τσίβερς με μεγάλα κόκκινα γράμματα. Από κάτω είχε φωτογραν δέκα πυγμάχων που, προφανώς, αποτελούσαν την ομάδα, ενώ δίνονταν σημανοιχεία, όπως όνομα, ηλικία, τόπος γέννησης και βάρος του κάθε αθλητή. Κάτω κραφε: «Η πρόκληση! Μπορείς να την αντιμετωπίσεις;».Στο εσωτερικό του αντίσκηνου ο πρώτος πυγμάχος είχε ήδη αρχίσει το ζέσταμανγκ. Μια ρόμπα από γυαλιστερό ύφασμα ήταν τυλιγμένη γύρω του κοπονούνταν χωρίς αντίπαλο, στο χλωμό φως που έμπαινε από το πάνω μέροςτίσκηνου. Ένας μεγαλύτερος, σωματώδης άντρας με κάπως φθαρμένο σμόκιν μπήκνγκ, προκαλώντας μεγάλο ενθουσιασμό στο κοινό. Ήταν φανερό πως τον γνώριζαν,

χισαν να φωνάζουν ρυθμικά το όνομά του: «Τέ-ρι, Τέ-ρι!».Με μια επιτακτική κίνηση του χεριού του έκανε τον κόσμο να σωπάσει και έπιασ



κρόφωνο που κρεμόταν από ψηλά: «Κυρίες και κύριοι! Ποιος θα σηκώσει το γάντωκραυγές. Ακολούθησε ένας μακροσκελής λόγος, που έμοιαζε περισσότερολετουργία, για την «ευγενή τέχνη της αυτοάμυνας», για τη δόξα και την τιμή, κι για την άκαμπτη στάση των αρχών απέναντι στην πυγμαχία, μια και καταδικάσο πυρ το εξώτερον σε αρκετές περιπτώσεις. Τελείωσε επαναλαμβάνοντας την ερώτ

Ποιος θα σηκώσει το γάντι;».Κάμποσα χέρια υψώθηκαν και ο Τέρι τούς κάλεσε μπροστά. Έκαναν ουρά σεαπέζι όπου τους ζητήθηκε να υπογράψουν ένα χαρτί.

Τι συμβαίνει;» ρώτησε ο Χάρι.Είναι νεαροί της περιοχής οι οποίοι θα προσπαθήσουν να παλέψουν με κάποιουςυς πυγμάχους του Τζιμ Τσίβερς και να τους νικήσουν. Αν τα καταφέρουν θα λάγάλα βραβεία και, το πιο σημαντικό, τιμή και δόξα από την ντόπια κοινωνία. Τογράφουν μια υπεύθυνη δήλωση που λέει ότι είναι υγιείς και εκπαιδευμένοι καοδέχονται πως οι διοργανωτές δεν φέρουν καμία ευθύνη για οποιαδήποτε σωμαάβη υποστούν» εξήγησε ο Άντριου.Και είναι νόμιμο κάτι τέτοιο;»Εεε…» ο Άντριου κόμπιασε. «Υπήρξε μια απαγόρευση το 1971, η οποία

άγκασε να αλλάξουν λίγο τη διαδικασία. Ξέρεις, πρόκειται για ένα είδος ψυχαγωμακρά παράδοση στην Αυστραλία. Αυτός του οποίου το όνομα χρησιμοποιού

ηθινός Τζίμι Τσίβερς, είχε μια ομάδα πυγμαχίας που ταξίδευε σε όλη τη χώρααιρνε μέρος σε διαγωνισμούς και πανηγύρια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο τχε γίνει θεσμός. Πολλοί από αυτούς που αργότερα έγιναν πρωταθλητές πυγμαοέρχονταν από την ομάδα του, στην οποία υπήρχε πάντα μια ποικιλία εθνικοτήνέζοι, Ιταλοί και Έλληνες. Και Αβορίγινες. Εκείνη την εποχή, οι εθελοντές μπορούσααλέξουν με ποιον ήθελαν να αγωνιστούν. Έτσι, για παράδειγμα, αν ήσουν αντισημάλεγες έναν Εβραίο. Ακόμα κι αν οι πιθανότητες να σε νικήσει ο Εβραίος ήταν πολλ

Ο Χάρι ξερόβηξε. «Αυτό δεν καλλιεργούσε τον ρατσισμό;»Ο Άντριου έξυσε τον λαιμό του. «Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Πάντως ήταν ένας τρα να εκτονωθεί η υποβόσκουσα επιθετικότητα. Οι Αυστραλοί έχουν συνηθίσεμβιώνουν με διάφορες κουλτούρες και φυλές, και σε γενικές γραμμές τα πάνε κως πάντα υπάρχουν και κάποιες τριβές. Και τότε, είναι καλύτερα να χτυπιούντα

νγκ παρά ανεξέλεγκτα στους δρόμους. Πάρε για παράδειγμα τους καβγάδες μευκών και Αβορίγινων. Τα ματς είχαν πάντα μεγάλο ενδιαφέρον για τον κόσμο. Έορίγινας που ήταν στην ομάδα πυγμαχίας του Τζίμι και τα πήγαινε καλά θεωρούωας από τους δικούς του στο χωριό του. Ενέπνεε συναισθήματα αλληλεγγύης

βασμού, ως απάντηση στην ταπείνωση και τον εξευτελισμό που υφίσταντορίγινες. Ούτε νομίζω πως αυτό μεγάλωνε το χάσμα ανάμεσα στις φυλές. Το να νικας λευκός από έναν μαύρο ήταν κάτι που προκαλούσε περισσότερο σεβασμό πσος. Οι Αυστραλοί είναι αρκετά ανεκτικοί από αυτή την άποψη».Ακούγεσαι σαν σκληροτράχηλο παιδί του λαού».

Ο Άντριου γέλασε. «Περίπου – είμαι ένας όκερ. Ένας άξεστος άνθρωπος της υπαίθρΣε καμία περίπτωση».

Ο Άντριου γέλασε πιο δυνατά.Ο πρώτος γύρος άρχισε. Ένας κοντός, στιβαρός κοκκινομάλλης, με τα δικά του γάι τη δική του ομάδα οπαδών, εναντίον ενός πολύ μικρότερου τύπου από την ομάδα



ίβερς.Ιρλανδός εναντίον Ιρλανδού» είπε ο Άντριου με ύφος παντογνώστη.Η έκτη σου αίσθηση;» ρώτησε ο Χάρι.Τα δυο μου μάτια: κόκκινα μαλλιά ίσον Ιρλανδός. Σκληρά καρύδια. Θα γίνει μεχη».Πά-νω του, Τζόνι, πά-νω του, πά-νω του, Τζόνι, πά-νω του!» κραύγαζε η κερκίδα.

Πρόλαβαν να το επαναλάβουν μόνο δυο φορές ακόμα πριν τελειώσει ο αγώνας, αχρι τότε ο Τζόνι είχε φάει τρεις γροθιές στη μύτη και δεν ήθελε να συνεχίσει.

Οι Ιρλανδοί δεν είναι πια αυτοί που ήταν» αναστέναξε ο Άντριου.Ήδη βρίσκονταν σε εξέλιξη τα στοιχήματα για τον επόμενο αγώνα. Ο κόσμος στεκρω από δύο τύπους με ψηλά, πλατύγυρα δερμάτινα καπέλα, που προφανώς ήταάκτορες στοιχημάτων. Όλοι φώναζαν σε όλους, ενώ τα ειδικά, ατσαλάκστραλιανά χαρτονομίσματα άλλαζαν χέρια. Οι προφορικές συμφωνίες γίνονταηλούς τόνους, χωρίς κανείς να γράφει ή να σημειώνει τίποτα. Μόνο ένα καταφαύμα του μπουκμέικερ επιβεβαίωνε το στοίχημα.Αναρωτιέμαι πώς καταφέρνουν να λειτουργούν μέσα στο πλαίσιο του νόυρμούρισε ο Άντριου και φώναξε πέντε έξι λέξεις που ο Χάρι δεν ήταν σε θέσ

ταλάβει.Τι έκανες;»Στοιχημάτισα εκατό δολάρια πως ο αθλητής της ομάδας του Τσίβερς θα κατατροπν αντίπαλό του πριν τελειώσει ο δεύτερος γύρος».Και τα κατάφερες μέσα σε τέτοια φασαρία να βάλεις το στοίχημα;»

Ο Άντριου χαμογέλασε. Ήταν φανερό πως του άρεσε πολύ ο ρόλος του δασκάλου. δες τον έναν μπουκμέικερ να σηκώνει το φρύδι του; Αυτό λέγεται “ικανόυτόχρονης επεξεργασίας πληροφοριών”, Χάρι. Μισή έμφυτη και μισή αποτέλπαίδευσης. Να μπορείς να ακούς πολλά πράγματα συγχρόνως, να απομονώνει

ασαρία και να βλέπεις μόνο αυτό που είναι σημαντικό».Να ακούς».Και να ακούς. Το έχεις δοκιμάσει, Χάρι; Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε διάφταστάσεις».

Ακούστηκαν παράσιτα από τα μεγάφωνα και ύστερα η φωνή του Τέρι, ο οποίος μκρόφωνο στο χέρι σύστησε τον Ρόμπιν «Μούρι» Τουγούμπα από την ομάδα του Τσι τον Μπόμπι «Λόμπι» Πέιν, έναν τοπικό ήρωα που μπήκε στο ρινγκ πηδώντας πό τα σκοινιά και μουγκρίζοντας. Έβγαλε τη φανέλα του και εμφανίστηκαροδεμένο, δασύτριχο στέρνο του και οι φουσκωτοί δικέφαλοι μύες. Μια γυν

υμένη στα λευκά χοροπηδούσε πλάι στο ρινγκ και ο Μπόμπι τής έστειλε ένα φιλί ο βοηθοί τού δέσουν τα γάντια πυγμαχίας. Στο αντίσκηνο άρχισε να απλώνεται βοθώς ο Τουγούμπα πήδηξε στο ρινγκ ανάμεσα από τα σκοινιά. Ήταν ένας ευθυτυνήθιστα μαύρος και όμορφος άντρας.Μούρι;» ρώτησε ο Χάρι.Αβορίγινας από το Κουίνσλαντ».

Το γκονγκ χτύπησε και οι δύο πυγμάχοι πλησίασαν ο ένας τον άλλο. Ο λευκός ήταγαλόσωμος, σχεδόν ένα κεφάλι ψηλότερος από τον μαύρο αντίπαλό του, αλλά ακόμας άσχετος ήταν εύκολο να δει πως δεν είχε την ευκινησία και τη χάρη του «ΜούριΟ Μπόμπι όρμησε μπροστά και έριξε μια γροθιά στον Τουγούμπα, ο οποίος όμως γι



ν αποφύγει έγειρε προς τα πίσω με ένα λίκνισμα. Το κοινό στις κερκίδες στέναξε κυκοντυμένη γυναίκα έβγαλε μια ενθαρρυντική κραυγή. Ο Μπόμπι έριξε κάνα οθιές στον αέρα, πριν ο Τουγούμπα κινηθεί αθόρυβα και φυτέψει μια προσεκτική δοθιά στο πρόσωπο του «Λόμπι». Ο Μπόμπι έκανε δυο βήματα πίσω και έμοιαζεείχε δεχτεί ένα χαϊδευτικό μπατσάκι στο μάγουλο.Έπρεπε να είχα στοιχηματίσει διακόσια» σχολίασε ο Άντριου.

Ο Τουγούμπα έκανε κύκλους γύρω από τον Μπόμπι, του έδωσε μερικά απόυπήματα και έγειρε πίσω με το ίδιο λίκνισμα όταν ο Μπόμπι άρχισε να κραδαίνε

παλα που είχε για χέρια. Ο Μπόμπι λαχάνιασε και μούγκρισε από απογοήτευση,κοινό άρχισε να σφυρίζει. Ο Τουγούμπα σήκωσε το ένα του χέρι σαν να απευιρετισμό και ύστερα το φύτεψε στο στομάχι του Μπόμπι, ο οποίος διπλώθηκε σται στάθηκε στη μία γωνία του ρινγκ. Ο Τουγούμπα έκανε δυο βήματα πίσω και φάπως συλλογισμένος.Αποτελείωσέ τον, μαύρε μπάσταρδε!» ούρλιαξε ο Άντριου. Ο Τουγούμπα γύπληκτος, χαμογέλασε και του κούνησε το χέρι πάνω από το κεφάλι του.Τι στέκεσαι εκεί και γελάς, τελείωνε τη δουλειά σου, ηλίθιε! Έχω στοιχηματίσει υ!»

Ο Τουγούμπα γύρισε για να τελειώσει τη δουλειά, αλλά καθώς ήταν έτοιμος να δον Μπόμπι το τελειωτικό χτύπημα, ακούστηκε το γκονγκ. Οι δυο πυγμάχοι γύρισαννίες τους, ενώ ο παρουσιαστής άρπαξε το μικρόφωνο. Η λευκοντυμένη γυναίκα η στη γωνία του Μπόμπι και του ψιθύριζε στο αυτί, ενώ ένας από τους βοηθούςαλε στο χέρι του ένα μπουκάλι μπίρα.Ο Άντριου ενοχλήθηκε. «Ο Ρόμπιν δεν θέλει να σακατέψει τον κοκκινοτρίχη, και μπυ. Αλλά πρέπει να σκεφτεί ότι έχω ποντάρει χρήματα πάνω του, ο άχρηστος».Τον ξέρεις;»Ναι, τον ξέρω τον Ρόμπιν Τουγούμπα» είπε ο Άντριου.

Το γκονγκ χτύπησε ξανά και αυτή τη φορά ο Μπόμπι στεκόταν στη γωνία και περν Τουγούμπα, ο οποίος πλησίασε με αποφασιστικό βήμα. Ο Μπόμπι κρατούσε ψηλρια του για να προφυλάξει το κεφάλι του και ο Τουγούμπα τού έριξε μια στον κοΜπόμπι έπεσε πίσω στο σκοινί. O Τουγούμπα γύρισε και κοίταξε ικετευτικά τον ν παρουσιαστή –που εκτελούσε επίσης χρέη διαιτητή–, για να τον πείσει να σταματν αγώνα.Ο Άντριου έβγαλε μια κραυγή αλλά ήταν πολύ αργά.Η γροθιά του Μπόμπι έριξε τον Τουγούμπα στο κανναβάτσο με έναν γδούπο. Κοσπαθούσε παραζαλισμένος να σταθεί στα πόδια του, ο Μπόμπι χύμηξε πάνω του

ίλαπα. Τα χτυπήματα έπεφταν απανωτά στον στόχο τους και το κεφάλι υγούμπα πηγαινοερχόταν σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ. Ένα λεπτό ρυάκι αίμχισε να κυλάει από το ένα του ρουθούνι.Γαμώτο! Είναι απατεώνας!» φώναξε ο Άντριου.Απατεώνας;»Ο φίλος μας ο Μπόμπι παίζει ερασιτεχνικά, ένα παλιό κόλπο, για να κάνειθρωπο του Τσίβερς να το πάρει επιπόλαια και να αφεθεί. Ο τύπος φαίνεται πως είπικός πρωταθλητής. Γαμώ το κέρατό μου, Ρόμπιν, σου την έφεραν».

Ο Τουγούμπα, έχοντας τα χέρια στο πρόσωπο, υποχωρούσε ενώ ο Μπόμπιολουθούσε. Το αριστερό χέρι του Μπόμπι πηγαινοερχόταν και χτυπούσε. Στη συν



ολούθησαν ισχυρά δεξιά γυριστά χτυπήματα και κοντινά άπερκατ. Το ακροατρακολουθούσε εκστασιασμένο. Η λευκοντυμένη γυναίκα σηκώθηκε πάλι όρθια

ώναζε το όνομά του, τραβώντας την πρώτη συλλαβή με ένα διαπεραστικό στρίγκλΜπόοοο…».Ο Τέρι κούνησε το κεφάλι του καθώς η κερκίδα άρχισε να φωνάζει ρυθμικά τονθημα: «Πά-νω του, Μπόμπι, πά-νω του, πά-νω του, Μπόμπι, πά-νω του!».Αυτό ήταν, τέλειωσε» είπε ο Άντριου αποθαρρυμένος.Ο Τουγούμπα θα χάσει;»

Τρελάθηκες;» Ο Άντριου κοίταξε απορημένος τον Χάρι. «Ο Τουγούμπα θαοτώσει τον τύπο. Ήλπιζα πως δεν θα έφτανε μέχρι εκεί σήμερα».Ο Χάρι συγκεντρώθηκε προσπαθώντας να δει αυτό που έβλεπε ο Άντριου. Ο Τουγούαν πεσμένος με την πλάτη στα σκοινιά και φαινόταν χαλαρός, ενώ ο Μπόμπονθοκοπούσε στην κοιλιά. Για μια στιγμή ο Χάρι σκέφτηκε πως τον Τουγούμπα θααιρνε ο ύπνος. Η λευκοντυμένη γυναίκα τραβούσε τα σκοινιά πίσω από τον «Μούρπόμπι άλλαξε τακτική και άρχισε να του ρίχνει στο κεφάλι, αλλά ο Τουγούέφευγε τα χτυπήματα με ένα χαλαρό, σχεδόν τεμπέλικο λίκνισμα του κορμιού τουποιο φίδι, σκέφτηκε ο Χάρι, σαν…

Κόμπρα!Ο Μπόμπι κοκάλωσε ενώ η γροθιά του είχε ήδη ξεκινήσει προς τον στόχο της. Το κευ έστριψε ελαφρά προς τα αριστερά με μια έκφραση απορίας, σαν να του είχε ο μυαλό κάτι που είχε ξεχάσει, ύστερα τα μάτια του γύρισαν ανάποδοστατευτική μασέλα του γλίστρησε έξω από το στόμα του και ένα λεπτό ρυάκι αίμέβλυσε από μια μικρή τρύπα πάνω από τη μύτη του, όπου είχε σπάσει το οστυγούμπα περίμενε μέχρι ο Μπόμπι να αρχίσει να καταρρέει και ξαναχτύπησε. ατεία επικράτησε νεκρική σιγή και ο Χάρι άκουσε καθαρά το απαίσιο τρίξιμο ότοθιά έπεσε στη μύτη του Μπόμπι για δεύτερη φορά και τη φωνή της γυναίκας κα

ρίγκλιζε το υπόλοιπο του ονόματος:…μπιιιι!».

Ένας κόκκινος πίδακας ιδρώτα και αίματος ξεπήδησε από το κεφάλι του Μπόμπτσίλισε τη γωνία του ρινγκ.Ο Τέρι όρμησε μπροστά και με κάποιες υπερβολικές χειρονομίες έδειξε πως ο αγχε τελειώσει. Το ακροατήριο παρέμεινε σιωπηλό. Ακούστηκε μόνο ο θόρυβος απματα της λευκοντυμένης γυναίκας, καθώς έτρεξε από την κεντρική πτέρυγα και βό το αντίσκηνο. Το φουστάνι της ήταν γεμάτο κόκκινους λεκέδες και εκείνη είχεα απορημένη έκφραση με τον Μπόμπι.

Ο Τουγούμπα προσπάθησε να βοηθήσει τον Μπόμπι να σηκωθεί, αλλά οι δυο βοηθοπρωξαν παραπέρα. Ακούστηκαν μερικά σποραδικά χειροκροτήματα, που γρήως έσβησαν. Τα σφυρίγματα δυνάμωσαν όταν ο Τέρι πλησίασε και σήκωσε το χέρυγούμπα ψηλά. Ο Άντριου κούνησε το κεφάλι του.Είναι αρκετοί αυτοί που πόνταραν τα λεφτά τους στον τοπικό πρωταθλητή σήμ

πε. «Ηλίθιοι! Έλα, πάμε να πάρουμε το χρήμα και να πούμε κάνα δυο σοβαρά λόγτόν τον αναθεματισμένο τον Μούρι».

όμπιν, μπαγάσα, θα ’πρεπε να σε κλείσουν μέσα – και το εννοώ!»Το πρόσωπο του Ρόμπιν «Μούρι» Τουγούμπα φωτίστηκε από ένα πλατύ χαμό



ρατούσε μια πετσέτα με πάγο πάνω στο ένα του μάτι.Τούκα! Σε άκουγα εκεί μέσα. Άρχισες πάλι τον τζόγο;» Ο Τουγούμπα μιλμηλόφωνα. Ένας άνθρωπος που έχει συνηθίσει να τον ακούνε, σκέφτηκε αμέσως ο Χήχος ήταν ήπιος και ευχάριστος· σαν να μην έβγαινε από κάποιον που μόλις άσει τα μούτρα ενός τύπου, δυο φορές το μέγεθός του.

Ο Άντριου ξεφύσηξε. «Τζόγος; Στις μέρες μου το να στοιχηματίζεις στους λεβέντεςίβερς δεν θα αποκαλούνταν ποτέ τζόγος. Αλλά τώρα υποθέτω πως τίποτα δεν έον σίγουρο. Για σκέψου να αφήσεις να σε ξεγελάσει ένα αναθεματισμένο λ

ήνος! Μέχρι πού θα πάει όλο αυτό;»Ο Χάρι ξερόβηξε.Α, ναι, Ρόμπιν. Να γνωρίσεις έναν φίλο μου. Αποδώ ο Χάρι Χόλι. Χάρι, αποδώ ο

εφθαρμένος νταής και σαδιστής του Κουίνσλαντ, ο Ρόμπιν Τουγούμπα». Έδωσαρια και ο Χάρι ένιωσε σαν να είχε κλείσει την παλάμη του στην πόρτα. ΒόγκηξεΠώς είσαι;» και πήρε ως απάντηση ένα «Εξαιρετικά, φίλε. Εσύ πώς είσαι;» μεμόγελο που αποκάλυψε μια σειρά μαργαριταρένια δόντια.Ποτέ δεν ήμουνα καλύτερα» είπε ο Χάρι τρίβοντας το χέρι του.

Αυτές οι χειραψίες των Αυστραλών σε σακάτευαν. Σύμφωνα με τον Άντριου,

μαντικό να πει κανείς πόσο αφάνταστα καλά ήταν – ένα «καλά, ευχαριστώ»ορούσε να θεωρηθεί πολύ ψυχρό.

Ο Τουγούμπα έδειξε με το δάχτυλο τον Άντριου. «Μια και μιλάμε για νταήδες, σουτέ ο Τούκα πως κάποτε ήταν πυγμάχος στην ομάδα του Τσίβερς;»Φαντάζομαι πως υπάρχουν ακόμη μερικά πράγματα που δεν ξέρω για τον…ύκα. Είναι πολύ μυστικοπαθής τύπος».Μυστικοπαθής;» Ο Τουγούμπα γέλασε. «Μιλάει πάντα επιλεκτικά. Ο Τούκα σούα όσα χρειάζεται, φτάνει να ξέρεις τι να τον ρωτήσεις. Και βέβαια, δεν σου έχει πεαγκάστηκε να παραιτηθεί από την ομάδα του Τσίβερς γιατί τον θεωρούσαν

ικίνδυνο, έτσι δεν είναι; Πόσα ζυγωματικά οστά, μύτες και σαγόνια έχεις στη συνείυ, Τούκα; Θεωρούνταν ο καλύτερος νεαρός πυγμάχος στη Νέα Νότια Ουαλίαμποσα χρόνια. Μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα: δεν είχε καθόλου αυτοέλεγχο, κιθαρχία. Στο τέλος χτύπησε έναν διαιτητή γιατί θεώρησε πως σταμάν αγώνα πολύ γρήγορα. Υπέρ του Τούκα! Αυτό εγώ το λέω αιμοβορία. Τον απέβα δυο χρόνια».Τριάμισι, με το συμπάθιο!» Ο Άντριου έκανε μια γκριμάτσα. Δεν είχε καμιά αντίρμιλάνε οι άλλοι για την καριέρα του ως πυγμάχου. «Ήταν χαμένο κορμί, σ’ το ώ μόνο σκούντησα εκείνον τον μπάσταρδο διαιτητή και, δεν θα το πιστέψεις, έπεσπασε την κλείδα του».Ο Τουγούμπα και ο Άντριου κόλλησαν τις παλάμες τους και ξέσπασαν σε γέλια.Ο Ρόμπιν δεν είχε γεννηθεί καν όταν εγώ πυγμαχούσα. Επαναλαμβάνει απλώς υ του έχω πει» εξήγησε ο Άντριου στον Χάρι. «Ο Ρόμπιν ήταν σε μια ομάδαοτελούνταν από παιδιά με προβλήματα, με τα οποία δούλευα όταν είχα καιρό. Κάρικές συναντήσεις για εξάσκηση στην πυγμαχία και για να διδάξουμε στα παιδιμασία του αυτοελέγχου, όπου τους είπα μερικές μισο-αληθινές ιστορίες για τον ευ. Προς γνώση και αποφυγή. Όπως φαίνεται, ο Ρόμπιν δεν κατάλαβε και ακολού

βήματά μου».Ο Τουγούμπα σοβάρεψε. «Συνήθως είμαστε καλά παιδιά, Χάρι. Τους αφήνουμ



νουν κανένα κούνημα πριν τους ρίξουμε κάνα δυο χαλαρές για να καταλάβουν παι το αφεντικό, με πιάνεις; Ύστερα από αυτό δεν αργούν να τα παρατήσουν. Ότός ο τύπος ήξερε πυγμαχία, θα μπορούσε να τραυματίσει κάποιον. Κάτι τέτοιοι τίρνουν αυτό που τους αξίζει».

Άνοιξε η πόρτα. «Ο διάολος να σε πάρει, Τουγούμπα, σαν να μην είχαμε αροβλήματα ήδη, έπρεπε να σπάσεις τη μύτη του γαμπρού του αρχηγού της τοπτυνομίας!» Ο Τέρι, ο παρουσιαστής, ήταν έξω φρενών, πράγμα που έδειξε φτύνοθόρυβο στο έδαφος.

Αντανακλαστική κίνηση, αφεντικό» είπε ο Τουγούμπα κοιτάζοντας την καφετιά ν καπνό φτυσιά. «Δεν θα ξαναγίνει». Έκλεισε κρυφά το μάτι στον Άντριου.Σηκώθηκαν. Ο Τουγούμπα και ο Άντριου χαιρετήθηκαν με μια αγκαλιά και αντάλλρικά τελευταία σχόλια σε μια γλώσσα που ο Χάρι δεν καταλάβαινε. Βιάστηκιρετήσει τον Τουγούμπα με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη για να αποφύγει άλληραψία.

Τι γλώσσα μιλούσατε οι δυο σας στο τέλος;» ρώτησε ο Χάρι όταν μπήκαν

τοκίνητο.Α, αυτό είναι ένα είδος κρεολικής, ένα μείγμα αγγλικής γλώσσας και λέοριγίνικης προέλευσης. Τη μιλάνε πολλοί Αβορίγινες σε ολόκληρη τη χώρα. Τι γνεις για την πυγμαχία;»Ο Χάρι δεν απάντησε αμέσως. «Ήταν ενδιαφέρον να σε δω να κερδίζεις μελάρια, αλλά θα μπορούσαμε να είχαμε φτάσει ήδη στη Νιμπίν».Αν δεν είχαμε έρθει εδώ σήμερα, δεν θα μπορούσες να πας στο Σίδνεϊ απόψε» είτριου. «Δεν κλείνει κανείς ραντεβού με μια τέτοια γυναίκα μόνο και μόνο για ναρατήσει. Μπορεί να μιλάμε για τη μελλοντική σου σύζυγο και μητέρα των μικρών Χ

άρι».Χαμογέλασαν κι οι δύο κάπως βεβιασμένα, καθώς περνούσαν δέντρα και χαμηλά σπν ώρα που ο ήλιος στο ανατολικό ημισφαίριο έδυε.

χε σκοτεινιάσει πριν φτάσουν στο Σίδνεϊ, όμως ο περίφημος πύργος της πόλης έσν τεράστιος γλόμπος στο κέντρο της και τους έδειχνε τον δρόμο. Ο Άντριου σταμάην προκυμαία Σέρκιουλαρ, όχι μακριά από το κτίριο της Όπερας. Μια νυχτε

αινόβγαινε με μεγάλη ταχύτητα στο φως που έριχναν οι προβολείς του αυτοκινήτοτριου άναψε τσιγάρο και έκανε νόημα στον Χάρι να μείνει στη θέση του.Η νυχτερίδα είναι σύμβολο του θανάτου για τους Αβορίγινες. Το ήξερες;»

Ο Χάρι δεν το ήξερε.Φαντάσου έναν τόπο με ανθρώπους που έμειναν απομονωμένοι για σαράντα χιλιόνια. Με άλλα λόγια, δεν γνώρισαν τον ιουδαϊσμό, δεν άκουσαν για τον χριστιανισν μωαμεθανισμό, γιατί ένας ολόκληρος ωκεανός τούς χώριζε από την πλησιέσειρο. Ωστόσο, έχουν τη δική τους εκδοχή για τη Δημιουργία. Ο πρώτος άνθρωπος ήτπερ-ροκ-μπουρν. Δημιουργήθηκε από τον Μπέιμ, τον Άκτιστο, ο οποίος ήταν η αρχή

ντων και αγαπούσε και φρόντιζε όλα τα ζωντανά όντα. Δηλαδή, αυτός ο Μπέιμ



ας καλός άνθρωπος, που μεταξύ φίλων αποκαλούνταν το Μεγάλο Πατρικό Πνεφού ο Μπέιμ έδωσε στον Μπερ-ροκ-μπουρν και στη γυναίκα του έναν ωραίο τόποζουν, άφησε το σημάδι του σε ένα δέντρο γιάραν[1], όπου είχε φωλιά ένα μελίσσι.

»“Μπορείτε να συλλέξετε την τροφή σας απ’ όπου θέλετε σε όλο τον τόπο πουωσα, αλλά αυτό το δέντρο είναι δικό μου” προειδοποίησε τους δύο ανθρώπους.οσπαθήσετε να πάρετε την τροφή σας από αυτό, φοβερά δεινά θα βρουν εσάς και ογόνους σας”. Ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Κάποια μέρα η γυναίκα του Μπερ-ουρν μάζευε ξύλα και πλησίασε στο δέντρο γιάραν. Στην αρχή φοβήθηκε όταν είδ

ρό δέντρο να υψώνεται από πάνω της, όμως υπήρχαν τόσα πολλά ξύλα εκεί γύρω,ν ακολούθησε την πρώτη της παρόρμηση – να φύγει όσο πιο γρήγορα μποροπιπλέον, ο Μπέιμ δεν είχε πει τίποτα γι’ αυτό. Ενώ μάζευε ξύλα γύρω από το δέουσε έναν βόμβο πάνω από το κεφάλι της, κοίταξε ψηλά και είδε το σμήνοςλισσών. Επίσης είδε το μέλι να κυλάει στον κορμό του δέντρου. Είχε δοκιμάσει μέλρά στο παρελθόν, όμως εδώ υπήρχε αρκετό για πολλά γεύματα. Ο ήλιος άστρνω στις γλυκές, λαμπερές σταγόνες και στο τέλος δεν κατάφερε η γυναίκα του Μκ-μπουρν να αντισταθεί στον πειρασμό να το μαζέψει και σκαρφάλωσε στο δέντρο.

»Εκείνη τη στιγμή φύσηξε παγωμένος αέρας από ψηλά και μια απαίσια φιγούρ

ράστια μαύρα φτερά τυλίχτηκε γύρω από το σώμα της. Ήταν η νυχτερίδα Ναραχνν οποία ο Μπέιμ είχε βάλει φύλακα στο ιερό δέντρο. Η γυναίκα έπεσε στο χώμαρεξε να κρυφτεί στη σπηλιά της. Όμως ήταν πολύ αργά. Είχε φέρει τον θάνατο σμο, που συμβολιζόταν με τη νυχτερίδα Ναραχντάρν, και αυτή η κατάρα θα βάρους τους απογόνους του Μπερ-ροκ-μπουρν. Το δέντρο γιάραν έχυσε πικρά δάκρυαν τραγωδία που βρήκε τον κόσμο. Τα δάκρυα κύλησαν από τον κορμό και έπηξαναυτό οι άνθρωποι βρίσκουν κόκκινο κόμμι στον φλοιό του δέντρου γιάραν σήμερα»

Ο Άντριου ρούφηξε ικανοποιημένος το πούρο του. «Κάτι σαν την ιστορία του Αδάμς Εύας, δεν νομίζεις;»

Ο Χάρι κατένευσε και συμφώνησε πως υπήρχαν πολλοί παραλληλισμοί στις δύο ιστοΜπορεί απλώς να σημαίνει ότι οι άνθρωποι, όπου κι αν ζουν στην υφήλιο, με τον ένν άλλο τρόπο μοιράζονται τις ίδιες σκέψεις ή φαντασίες. Ότι είναι στη φύση αμμένο στον σκληρό μας δίσκο, ας πούμε. Ότι εμείς οι άνθρωποι, παρ’ όλεαφορές μας, αργά ή γρήγορα καταλήγουμε στις ίδιες απαντήσεις».Ας το ελπίσουμε» είπε ο Άντριου και έριξε ένα λοξό βλέμμα μέσα από τον καπνό.ελπίσουμε».

Χάρι έπινε ήδη τη δεύτερη κόκα κόλα όταν κατέφθασε η Μπιργκίτα, δέκα λεπτά εννιά. Φορούσε ένα απλό λευκό βαμβακερό φουστάνι και είχε τα κόκκινα μαλλιά

ασμένα σε μια εντυπωσιακή αλογοουρά.Είχα αρχίσει να φοβάμαι πως δεν θα ερχόσουν» είπε ο Χάρι. Ειπώθηκε σαν ασως το εννοούσε. Είχε αρχίσει να φοβάται από τη στιγμή που συμφώνησανναντηθούν.Αλήθεια;» είπε εκείνη στα σουηδικά κοιτάζοντας παιχνιδιάρικα τον Χάρι, ο οπωσε πως θα περνούσαν ένα ωραίο βράδυ.

Παρήγγειλαν χοιρινό με πράσινο κάρι, κοτόπουλο με κάσιους στο γουόκ, στραλέζικο σαρντονέ και μεταλλικό νερό.



Πρέπει να πω πως ήταν μεγάλη έκπληξη να συναντήσω κάποιον από τη Σουηδία κριά από την πατρίδα».Δεν θα ’πρεπε. Ζουν περίπου ενενήντα χιλιάδες Σουηδοί στην Αυστραλία».Τι λες;»Οι περισσότεροι μετανάστευσαν πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά αρκετοίυγαν τη δεκαετία του ’80, όταν η ανεργία είχε αρχίσει να αυξάνεται στη Σουηδία»Κι εγώ που νόμιζα πως εσείς οι Σουηδοί αρχίζετε να νοσταλγείτε τα σουηφτεδάκια και τους χορούς στο θερινό ηλιοστάσιο πριν καν φτάσετε στην Ελσινόρη!»

Μάλλον τους Νορβηγούς σκεφτόσουν. Είσαστε, στ’ αλήθεια, παλαβοί! Οι Νορβηγοώρισα εδώ άρχισαν να νοσταλγούν την πατρίδα ύστερα από λίγες μέρες, και έπό δυο μήνες είχαν πάρει τον δρόμο του γυρισμού. Πίσω στην πατρίδα και στις μάλκέτες τους!»Όχι η Ίνγκερ, ωστόσο».

Η Μπιργκίτα έμεινε σιωπηλή για λίγο. «Όχι, όχι η Ίνγκερ».Ξέρεις γιατί εκείνη έμεινε εδώ;»Πιθανόν για τον ίδιο λόγο που ισχύει για τους περισσότερους από εμάς: έρχ

ακοπές, ερωτεύεσαι τη χώρα, το κλίμα, τον τρόπο ζωής ή έναν άντρα. Και ζητάς ά

ραμονής. Κορίτσια από τη Σκανδιναβία δεν έχουν πρόβλημα να βρουν δουλειά σε μην Αυστραλία και ξαφνικά φαίνεται τόσο μακριά η πατρίδα και τόσο απλό τραμείνεις εδώ».Αυτό έγινε και μ' εσένα;»Κάτι τέτοιο».

Για λίγο έτρωγαν σιωπηλοί. Το κάρι ήταν δυνατό, καυτερό και νόστιμο.Τι ξέρεις για τον τελευταίο φίλο της Ίνγκερ;»Όπως έχω πει, ήρθε μόνο ένα βράδυ στο μπαρ. Γνωρίστηκαν στο Κουίνσλαντ. Νοι ήταν στο νησί Φρέιζερ. Εκείνος έμοιαζε με μια εκδοχή των χίπηδων που πίστευα

χαν χαθεί από καιρό, όμως ζουν και βασιλεύουν στην Αυστραλία: μακριά μαεγμένα σε κοτσίδες, πολύχρωμα φαρδιά ρούχα και σανδάλια. Σαν να είχε τευθείαν από την παραλία του Γούντστοκ».Το Γούντστοκ δεν είναι σε παραλία. Είναι στο Νιου Τζέρσεϊ».Μα δεν υπήρχε κάποια λίμνη όπου κολυμπούσαν; Νομίζω πως θυμάμαι κάτι τέτοιο

Ο Χάρι την παρατήρησε προσεκτικά. Καθόταν ελαφρώς σκυμμένη και γκεντρωμένη στο φαγητό της. Οι φακίδες συνωστίζονταν στη μύτη της. Ο Χάρι σκέφ

ως ήταν όμορφη. «Δεν περιμένει κανείς να τα ξέρεις αυτά. Είσαι πολύ νέα».Γέλασε. «Κι εσύ τι είσαι; Ηλικιωμένος;»Εγώ; Ναι, είναι μέρες που είμαι. Κάτι τέτοια τα έχει η δουλειά μου. Μέσα σου νιώγερνάς πολύ γρήγορα. Αλλά ευτυχώς δεν είμαι ακόμη τόσο απογοητευμένος

ταρρακωμένος ώστε να μην μπορώ να νιώθω ζωντανός κάπου κάπου».Ωωω, καημενούλη μου!»

Ο Χάρι κατάφερε να σκάσει ένα χαμόγελο. «Μπορείς να νομίζεις ό,τι θέλεις, όμωςν το λέω για να προκαλέσω τα μητρικά σου αισθήματα –αν και εδώ που τα λέμεήταν και τόσο κακή ιδέα–, απλώς έτσι είναι τα πράγματα».

Ο σερβιτόρος πλησίασε το τραπέζι τους και ο Χάρι βρήκε την ευκαιρία να παραγγόμα ένα μεταλλικό νερό.Κάθε φορά που ξετυλίγεις την ιστορία ενός φόνου φθείρεσαι λίγο. Δυστυχώς,



νόνα υπάρχουν περισσότερα ανθρώπινα ναυάγια και θλιβερές ιστορίες, και λιγόυπνα κίνητρα απ’ ό,τι θα φανταζόταν κάποιος που διαβάζει Αγκάθα Κρίστι. Στην ωρούσα τον εαυτό μου κάτι σαν ιππότη που απονέμει δικαιοσύνη, αλλά είναι φυ νιώθω περισσότερο σαν σκουπιδιάρης. Οι δολοφόνοι είναι συνήθως αξιολύάσματα και δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρεις τουλάχιστον δέκα αιτίες για τις οπτέληξαν έτσι. Άρα, αυτό που νιώθεις συχνότερα είναι απογοήτευση. Απογοήτευσην ικανοποιούνται καταστρέφοντας τη δική τους ζωή, αλλά πρέπει να παρασύρουν υς στον όλεθρο και άλλες ζωές. Μπορεί αυτό να ακούγεται κάπως συναισθηματικό…

Ζητώ συγγνώμη, δεν ήθελα να φανώ κυνική. Καταλαβαίνω τι εννοείς» είπε.Μια ελαφριά αύρα από τον δρόμο έκανε τη φλόγα του κεριού στο τραπέζεμοπαίξει.Η Μπιργκίτα τού διηγήθηκε πώς εκείνη και ο φίλος της στη Σουηδία, πριν από τέσόνια, φορτώθηκαν τα σακίδια στην πλάτη και ξεκίνησαν να ταξιδέψουν, πώς άσει με λεωφορείο και οτοστόπ από το Σίδνεϊ στην Κερνς, διανυκτερεύοντας σε σκι φτηνά ξενοδοχεία για ταξιδιώτες σαν αυτούς, πώς δούλεψαν σε αυτά τα ξενοδουπάλληλοι στη ρεσεψιόν και ως μάγειροι, πώς βούτηξαν στο Μεγάλο Κοραλλιογ

άγμα και κολύμπησαν πλάι πλάι με θαλάσσιες χελώνες και σφυροκέφαλους καρχα

χαν κάνει διαλογισμό στο Ουλούρου, είχαν μαζέψει χρήματα για να πάρουν το τό την Αδελαΐδα για το Άλις Σπρινγκς, είχαν παρακολουθήσει μια συναυλίαγκροτήματος Crowded House στη Μελβούρνη και είχαν καταλήξει σε ένα μοτέλδνεϊ.Είναι παράξενο πώς κάτι που πάει τόσο καλά μπορεί να είναι τόσο… λάθος».Λάθος;»

Η Μπιργκίτα δίστασε. Ίσως σκέφτηκε ότι είχε πει πάρα πολλά σε αυτόν τον επίρβηγό.Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Είναι σαν να χάθηκε κάτι στην πορεία, κάτι που υπ

ι το θεωρούσαμε δεδομένο. Σταματήσαμε να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο και γρήαματήσαμε να αγγίζουμε ο ένας τον άλλο. Δεν ήμασταν πια παρά σύντροφοι στο ταποιος που ήταν καλό να έχεις μαζί, γιατί τα δίκλινα δωμάτια ήταν φθηνότερα κανυκτέρευση σε αντίσκηνο ασφαλέστερη. Εκείνος γνώρισε την κόρη κάποιου πλούρμανού στη Νούσα κι εγώ συνέχισα να ταξιδεύω για να τον αφήσω να προχωρείνη τη σχέση ανεμπόδιστα. Δεν έδινα δεκάρα. Όταν ήρθε στο Σίδνεϊ, του είπα πωςωτευθεί έναν αμερικανό σέρφερ που είχα γνωρίσει. Δεν ξέρω αν με πίστεψε, τάλαβε ότι έδωσα και στους δυο μας μια δικαιολογία για να διακόψοοσπαθήσαμε να μαλώσουμε στο δωμάτιο του μοτέλ στο Σίδνεϊ, αλλά ούτε αυτό

ορούσαμε να κάνουμε πια. Έτσι, του ζήτησα να γυρίσει πρώτος στη Σουηδία και ι θα ακολουθούσα».Πράγμα που δεν έγινε, όπως καταλαβαίνω».Ήμασταν μαζί έξι χρόνια. Θα με πιστέψεις αν σου πω πως μετά βίας θυμάμαόσωπό του;»Θα σε πιστέψω».

Η Μπιργκίτα αναστέναξε. «Δεν φανταζόμουν πως θα κατέληγε έτσι. Ήμουν σίγουρπαντρευόμασταν, θα κάναμε παιδιά και θα μέναμε σε ένα μικρό προάστιο του Μάκήπο έξω από την πόρτα μας και την εφημερίδα κάθε πρωί στο κατώφλι, και τώ

ώρα ούτε που θυμάμαι τη χροιά της φωνής του ή πώς ήταν να κάνουμε έρωτα



ίταξε τον Χάρι «ή πως ήταν πολύ ευγενικός για να μου πει να πάψω όταν φλυαρταμάτητα ύστερα από κάνα δυο ποτηράκια κρασί!».

Ο Χάρι χαιρόταν που εκείνη δεν είχε σχολιάσει το γεγονός πως ο ίδιος δεν είχετε γουλιά κρασί. «Δεν είναι από ευγένεια, είναι από ενδιαφέρον» είπε.Σειρά σου, λοιπόν. Πρέπει να μου πεις κι εσύ κάτι προσωπικό, πέρα από το ότι τυνομικός».

Η Μπιργκίτα έσκυψε πάνω από το τραπέζι. Ο Χάρι προσπάθησε να πείσει τον ευ να μην κοιτάζει το ντεκολτέ της. Ένιωσε το ελαφρύ άρωμά της και πήρε β

άσα. Μύριζε υπέροχα, αλλά δεν έπρεπε να αφήσει τον εαυτό του να παρασυρθεί. Απονηροί τύποι στου Καρλ Λάγκερφελντ ή στου Κριστιάν Ντιόρ ήξεραν πολύ καειαζόταν για να παγιδευτεί ένας καημένος άντρας.Λοιπόν» άρχισε ο Χάρι «έχω μια μεγαλύτερη αδελφή, η μητέρα μου έχει πεθάνειι μερικά χρόνια, μένω σε ένα διαμέρισμα από το οποίο δεν μπορώ να απαλλαγώιεν, στο Όσλο. Δεν είχα μακροχρόνιες σχέσεις στο παρελθόν και μόνο μία έχει αφσημάδια της».Αλήθεια; Και δεν υπάρχει καμία σχέση στη ζωή σου τώρα;»Καμία σημαντική σχέση. Υπάρχουν κάμποσες χαλαρές και ασήμαντες σχέσει

ναίκες που μία στο τόσο τους τηλεφωνώ, αν δεν τηλεφωνήσουν εκείνες».Η Μπιργκίτα συνοφρυώθηκε.Συμβαίνει κάτι;» ρώτησε ο Χάρι.Δεν είμαι σίγουρη πως εκτιμώ αυτό το είδος άντρα. Ή γυναίκας. Είμαι κάλιομοδίτικη σ’ αυτό το θέμα».Ασφαλώς, τα έχω αφήσει όλα αυτά πίσω τώρα» τη διαβεβαίωσε ο Χάρι και σήκωστήρι με το μεταλλικό νερό.Ούτε είμαι σίγουρη ότι μου αρέσουν αυτές οι γρήγορες απαντήσεις σου» εί

πιργκίτα και σήκωσε το ποτήρι της.

Τι ψάχνεις λοιπόν σε έναν άντρα;»Ακούμπησε το χέρι της στο πιγούνι της και κοίταξε το κενό καθώς σκεφτόταν. ρω. Νομίζω πως ξέρω καλύτερα τι δεν μ’ αρέσει παρά τι μ’ αρέσει σε έναν άντρα»Τι δεν σ’ αρέσει λοιπόν; Πέρα από τις γρήγορες απαντήσεις».Οι άντρες που προσπαθούν να με ψαρέψουν».Σε ενοχλεί πολύ, ε;»

Εκείνη χαμογέλασε. «Θα σου δώσω μια συμβουλή, καζανόβα. Αν θέλεις να κατακτα γυναίκα, πρέπει να την κάνεις να νιώσει μοναδική, πως την περιποιείσαι ιδιαίτως δεν κάνεις για καμιά άλλη γυναίκα. Οι άντρες που προσπαθούν να ψαρέ

ρίτσια στα μπαρ δεν έχουν ιδέα από αυτά. Ίσως και να μη σημαίνουν τίποτα για ναικοκατακτητή σαν εσένα».

Ο Χάρι γέλασε. «Λέγοντας κάμποσες, εννοώ δύο όλες κι όλες. Είπα κάμποσες ούγεται πιο εντυπωσιακό, ακούγεται σαν… τρεις. Η μία, μάλιστα, γυρίζει στον πς, αν κρίνω από αυτό που μου είπε την τελευταία φορά που την είδα. Με ευχαρίσυ ήμουν τόσο χαλαρός και η σχέση τόσο… ε, τόσο ασήμαντη υποθέτω. Η άλλη είναναίκα με την οποία ξεκίνησα μια σχέση και η οποία τώρα επιμένει ότι, εφόσον ήώ αυτός που έφυγε, είναι υποχρέωσή μου να της εξασφαλίσω ένα ελάχιστο ερωτής, μέχρι να βρούμε κι οι δυο άλλον σύντροφο. Για στάσου, γιατί έγινα ολογητικός εδώ; Είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος που δεν θα έβλαπτε



ρμήγκι. Μήπως υπονοείς πως προσπαθώ να γοητεύσω κάποιον;»Σίγουρα, προσπαθείς να γοητεύσεις εμένα και μην τολμήσεις να το αρνηθείς!»

Ο Χάρι δεν τόλμησε να το αρνηθεί. «Εντάξει, λοιπόν. Πώς τα πάω;»Ήπιε αργά μια γουλιά από το κρασί της και το σκέφτηκε λίγο. «Νομίζω, καλά τα έτρια, ας πούμε. Όχι, όχι… αρκετά καλά τα καταφέρνεις».Ακούγεται σαν κάτω του μέτρια».Κάτι τέτοιο».

άτω στο λιμάνι ήταν σκοτεινά, κυκλοφορούσε ελάχιστος κόσμος και φυσούσεοσερή αύρα. Στα σκαλιά, μπροστά στο φωτισμένο κτίριο της Όπερας, ένα ασυνήθέρβαρο νιόπαντρο ζευγάρι πόζαρε για τον φωτογράφο. Τους έδινε οδηγίες να σταώ κι εκεί και οι νιόπαντροι έμοιαζαν ενοχλημένοι που έπρεπε να μεταφέρουν θε τα βαριά τους σώματα. Στο τέλος, πάντως, συμφώνησαν και η νυχτ

ωτογράφιση μπροστά στην Όπερα τελείωσε με χαμόγελα και πιθανόν κάποια δάκρυΑυτό πρέπει να σημαίνει “σκάω από ευτυχία”» είπε ο Χάρι. «Ή δεν το λέτευηδικά;»

Μα ναι, μπορεί να συμβεί να είναι κανείς τόσο ευτυχισμένος που να σκάσει καιυηδικά». Η Μπιργκίτα έβγαλε την κορδέλα από τα μαλλιά της και ακούμπησεγκελο του λιμανιού μπροστά από την Όπερα, έχοντας κόντρα τον άνεμο.Μπορεί να συμβεί» επανέλαβε, σαν να μιλούσε στον εαυτό της. Γύρισε τη γε

ακίδες μύτη της προς τη θάλασσα και ο αέρας πήρε τα κόκκινα μαλλιά της πίσω.Έμοιαζε με μέδουσα. Εκείνος δεν ήξερε ότι μια μέδουσα μπορούσε να είναι τόσο ω

Πρόκειται για είδος ακακίας (η ομαλόφυλλος). (Σ.τ.Μ.)



Τ

4

ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΝΙΜΠΙΝ,ΚΟΡΕ ΓΟΥΙΛΟΚ ΚΑΙ ΑΛΙΣ ΚΟΥΠΕΡ

ο ρολόι του Χάρι έδειχνε έντεκα όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο Μπρίσμαλλά η αεροσυνοδός από τα μεγάφωνα επέμενε πως ήταν μόνο δέκα.

Δεν έχουν την καλοκαιρινή ώρα στο Κουίνσλαντ» τον πληροφόρησε ο Άντριου. «Υπγα πολιτικό θέμα εδώ, που κατέληξε σε δημοψήφισμα και οι αγρότες ψήφισαν κατΠωπώ! Ακούγεται σαν να έχουμε έρθει πραγματικά στην επικράτεια ληροτράχηλων αγροτών».Καλά λες, συνάδελφε. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια απαγορευόταν σε μακρυμάλλτρες η είσοδος στην πολιτεία. Ήταν εντελώς παράνομοι».Αστειεύεσαι, έτσι δεν είναι;»

Το Κουίνσλαντ είναι λίγο διαφορετικό. Όπου να ’ναι θα απαγορευτεί να κυκλοφοίνχεντ εδώ».

Ο Χάρι χάιδεψε το κοντοκουρεμένο ξανθό κεφάλι του. «Τίποτε άλλο που πρέπερω για το Κουίνσλαντ;»Αν έχεις μαριχουάνα στις τσέπες σου, καλύτερα να την αφήσεις στο αεροπλάνο.

ουίνσλαντ οι νόμοι για τα ναρκωτικά είναι αυστηρότεροι απ’ ό,τι σε άλλες πολιτείεςαι απλή σύμπτωση που το φεστιβάλ Ακουάριους έγινε στη Νιμπίν. Η πόλη βρίσκριβώς στα σύνορα με τη Νέα Νότια Ουαλία».

Βρήκαν το γραφείο της Avis, όπου τους είχαν ειδοποιήσει πως θα τους περίμενετοκίνητο.Από την άλλη, το Κουίνσλαντ έχει μέρη όπως το νησί Φρέιζερ, όπου η Ίνγκερ Χόνάντησε τον Έβανς Γουάιτ. Στην πραγματικότητα, το νησί δεν είναι παρά μια τεράμουδιά, ωστόσο εκεί πάνω υπάρχουν τροπικό δάσος, λίμνες με το καθαρότερο ον κόσμο και άμμος τόσο λευκή, που οι παραλίες μοιάζουν σαν να είναι από μάρμγεται “άμμος σιλικόνης” γιατί περιέχει περισσότερη σιλικόνη απ’ ό,τι η κανομος. Μπορείς πιθανότατα να τη χρησιμοποιήσεις κατευθείαν στον υπολογιστή».Η γη της επαγγελίας, ε;» είπε ο τύπος πίσω από τον πάγκο και τους έδωσε ένα κ

τοκινήτου.Ford Escort;» Ο Άντριου έκανε μια γκριμάτσα δυσαρέσκειας αλλά υπέγρ



Κυκλοφορεί ακόμη;»Ειδική τιμή, σερ».Δεν είχα καμιά αμφιβολία».

ήλιος έψηνε τον αυτοκινητόδρομο του Ειρηνικού και καθώς πλησίαζαν, τα κτίριαπρίσμπεϊν από γυαλί και πέτρα άστραφταν σαν τα κρύσταλλα του πολυέλαιου.Όμορφα» είπε ο Χάρι. «Πολύ τακτικά και καθαρά όλα. Σαν κάποιος να ζωγρά

ν πόλη και να τοποθέτησε το καθετί στη θέση του».Η αλήθεια είναι πως αυτό δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα

πρίσμπεϊν είναι από πολλές απόψεις μια ολοκαίνουργια πόλη, καθώς δεν έχουν περλλά χρόνια από τότε που ήταν ένα μεγάλο χωριό με καμιά διακοσαριά χιλιτοίκους, αγρότες και κτηνοτρόφους. Αν προσέξεις, θα δεις πως οι κάτακολουθούν να είναι κάπως στραβοκάνηδες σαν καουμπόηδες, όμως η πόλη είναιοκαίνουργια μοντέρνα κουζίνα μέσα σε ένα αγροτόσπιτο: με λιτές γραμμές, γυαλισι λειτουργική, με ένα σωρό αγελάδες να μασουλάνε χορτάρι γύρω της».Συγχαρητήρια, ζωγράφισες έναν καταπληκτικό πίνακα, Άντριου!»

Μην τα παραλές!»Από τον αυτοκινητόδρομο που κατευθυνόταν ανατολικά μπήκαν σε ένα πράματιστό τοπίο, που απλωνόταν ανάμεσα σε δάση και καλλιεργημένους αγρούς.Καλωσόρισες στον σκληρό πυρήνα της αυστραλιανής υπαίθρου» είπε ο Άντριου.

Είδαν αγελάδες που βοσκούσαν και τους κοίταζαν αποχαυνωμένες.Ο Χάρι ψιλογέλασε.Τι συμβαίνει;» ρώτησε ο Άντριου.Έχεις δει τη γελοιογραφία του Λάρσον με τις αγελάδες που στέκονται στα δυο πι κουβεντιάζουν και μία από αυτές φωνάζει “αυτοκίνητο”;»

Επικράτησε σιωπή για λίγο.Ποιος είναι ο Λάρσον;»Ξέχασέ το».

Πέρασαν χαμηλά ξύλινα σπίτια με βεράντες μπροστά, με σήτες για τα κουνούπιαρτες και ημιφορτηγά απέξω. Πέρασαν μπροστά από μεγαλόσωμα άλογα-υποζύγιαυς κοίταζαν με μελαγχολικά μάτια, από μελίσσια και μαντρωμένα γουρούνια λιόντουσαν ηδονικά στη λάσπη. Οι δρόμοι γίνονταν όλο και πιο στενοί. Το μεσηαμάτησαν για βενζίνη σε έναν μικρό οικισμό όπου μια πινακίδα τούς πληροφορούσγόταν Ούκι και είχε ψηφιστεί ως η καθαρότερη μικρή πόλη της Αυστραλίας γιανεχείς χρονιές. Δεν έλεγε ποια πόλη είχε κερδίσει την προηγούμενη χρονιά.

πήκαν στη Νιμπίν. Το κέντρο της πόλης εκτεινόταν σε μια ακτίνα περίπου ετρων, με χρώματα σε όλες τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου και με ένα πλ

θρώπων που ήταν σαν να είχαν βγει από κάποιο φιλμ των Τσιτς & Τσονγκ[2], πάρι είχε στη συλλογή του.Είμαστε πίσω στο 1970!» είπε έκπληκτος. «Για δες, να ο Πίτερ Φόντα αγκαλιά μ

άνις Τζόπλιν».



Κυλούσαν αργά στον δρόμο, καθώς νυσταγμένα μάτια παρακολουθούσαν το αυτοκίνΦανταστικό! Δεν θα πίστευα πως υπάρχουν ακόμη τέτοια μέρη. Σου ’ρχεταθάνεις στα γέλια».Γιατί;» ρώτησε ο Άντριου.Δεν σου φαίνεται αστείο;»Αστείο;» είπε ο Άντριου. «Καταλαβαίνω πως είναι εύκολο να γελάς με αυτούς ειροπόλους στις μέρες μας. Καταλαβαίνω πως οι νεότερες γενιές νομίζουν ότι τα παν λουλουδιών δεν ήταν παρά μια συμμορία από πρεζόνια που δεν έκαναν τίποτε

ό το να παίζουν κιθάρα, να διαβάζουν τα ποιήματά τους και να πηδιούνται μευς οποιαδήποτε στιγμή. Καταλαβαίνω πως οι οργανωτές του Γούντστοκ στήνονταινεντεύξεις με κοστούμι και γραβάτα και μιλάνε περιπαικτικά για τις ιδέες εκείνηοχής, που είναι φανερό ότι τους φαίνονται πολύ απλοϊκές τώρα πια. Όταλαβαίνω επίσης πως ο κόσμος σήμερα θα ήταν πολύ διαφορετικός χωρίς τα ιδυ υποστήριξε εκείνη η γενιά. Σλόγκαν όπως “ειρήνη” και “αγάπη” μπορεούγονται κοινοτοπίες στις μέρες μας, αλλά εμείς που ζήσαμε εκείνη την εποχνοούσαμε. Με όλο μας το είναι».Δεν είσαι λίγο μεγάλος για να έχεις υπάρξει χίπης, Άντριου;»

Πράγματι, ήμουν μεγάλος. Ένας βετεράνος γερο-χίπης» είπε γελώντας ο Άντριου. αν λίγα τα κορίτσια που μυήθηκαν στα πολύπλοκα μυστήρια του έρωτα από τον τριου».

Ο Χάρι χτύπησε φιλικά τον ώμο του Άντριου. «Νόμιζα πως μιλούσες για ιδεαλλιόγερε!»Φυσικά ήταν ιδεαλισμός» είπε ο Άντριου με αγανάκτηση. «Δεν μπορούσα να αφείνα τα εύθραυστα μπουμπούκια σε κάποιον άγαρμπο, σπυριάρη έφηβο με τον κίντραυματιστούν για την υπόλοιπη δεκαετία του ’70».Αυτό ήταν λοιπόν η σημαντικότερη συνεισφορά της δεκαετίας του ’70 στη σημε

ινωνία;»Ο Άντριου έγνεψε αρνητικά. «Η ατμόσφαιρα, φίλε μου. Όλα ήταν στην ατμόσφαιρευθερία, η πίστη στον άνθρωπο, η ευκαιρία να χτιστεί κάτι καινούργιο. Ακόμα κι πιλ Κλίντον επιμένει πως δεν εισέπνευσε μαριχουάνα, εισέπνευσε όμως τον ίδιο αίδιο πνεύμα της εποχής όπως και όλοι οι άλλοι. Και φυσικά όλο αυτό πέρασε σε

ινες εσύ. Θα έπρεπε κανείς να κρατάει την αναπνοή του για πέντε ολόκληρα χρόνγότερο για να μην περάσει όλο το ντουμάνι απ’ τα τσιγαριλίκια στο αίμα του! Γι’ λα όσο θέλεις, Χάρι Χόλι. Σε είκοσι χρόνια, όταν τα ατημέλητα ρούχα και οι κίχοι θα έχουν ξεχαστεί, θα δούμε όλον τον τρόπο σκέψης εκείνης της εποχής κάτωα άλλο πρίσμα – θυμήσου τα λόγια μου!»Ο Χάρι γέλασε ξανά. «Μην το παίρνεις προσωπικά, Άντριου, αλλά εγώ ανήκω όμενη γενιά. Έτσι όπως εσείς γελάτε με τις στενές φούστες και τα κολληαλιστερά μαλλιά της γενιάς της δεκαετίας του ’50, γελάμε κι εμείς με τις κελεμς και τα λουλούδια στα μαλλιά. Νομίζεις πως οι σημερινοί έφηβοι γελάνε με αυτάλάω κι εγώ; Όχι, βέβαια. Όμως, είναι σαν η δεκαετία του ’70 να έχει επιζήσει ρα».

Ο Άντριου έδειξε με το χέρι του. «Νομίζω ότι το έδαφος εδώ στην Αυστραλία αίτερα γόνιμο για τέτοια φρούτα. Το κίνημα των χίπηδων δεν πέθανε οκληρωτικά, αλλά κατά κάποιον τρόπο πέρασε στο new age. Σε κάθε βιβλιοθήκ



εις ένα ράφι με βιβλία για εναλλακτικούς τρόπους ζωής, πρακτικές θεραπείες, επτον εσώτερο κόσμο μας, χορτοφαγία, για το πώς να απελευθερωθείς από τον υλι να ζήσεις σε αρμονία με τον εαυτό σου και το περιβάλλον. Ωστόσο, δεν καπνοι χόρτο βέβαια».Αυτό δεν είναι new age, Άντριου. Αυτό είναι οι παλιοί καλοί πρεζάκηδες χίπηδες,λύ».

Ο Άντριου κοίταξε έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου και ψιλογέλασε. Ένας τμακριά γκρίζα γενειάδα και κελεμπία καθόταν σε ένα παγκάκι και έκανε το σήμα

ρήνης σηκώνοντας τα δύο δάχτυλά του. Ένα πλακάτ με ζωγραφισμένο ένα πτρινο χίπικο φορτηγάκι Volkswagen έγραφε: «Μουσείο Μαριχουάνας». Και από κμικρότερα γράμματα: «Είσοδος: ένα δολάριο. Ακόμα κι αν δεν έχετε, μπορείτ

ράσετε».Αυτό είναι το μουσείο πρέζας της Νιμπίν» εξήγησε ο Άντριου. «Σκουπίδια ως επείστον, αλλά, αν θυμάμαι καλά, υπάρχουν μερικές ενδιαφέρουσες φωτογραφίες απξίδια στο Μεξικό του Κεν Κέσεϊ, του Τζακ Κέρουακ και των άλλων πρωτοπόρωνοχής, που πειραματίζονταν με ουσίες που οξύνουν την αντιληπτικότητα».Τότε που το LSD δεν θεωρούνταν επικίνδυνο;»

Και το σεξ θεωρούνταν απλώς υγιές. Υπέροχοι καιροί, Χάρι Χόλι. Έπρεπε να ήεί, φίλε μου».

άθμευσαν αρκετά ψηλά στον κεντρικό δρόμο και γύρισαν πίσω περπατώντας. Ο γαλε τα Ray-Ban γυαλιά του, προσπαθώντας να μην ξεχωρίζει από τους ντόπιους. Ήα ήσυχη μέρα στη Νιμπίν και ο Χάρι και ο Άντριου δέχονταν πραγματική επίθεσηυς πωλητές: «Πρώτο χόρτο!… Το καλύτερο χόρτο στην Αυστραλία, φίλε!… Χόρτον Παπούα Νέα Γουινέα που σου παίρνει τα μυαλά!».Παπούα Νέα Γουινέα!» ρουθούνισε ο Άντριου. «Ακόμα κι εδώ, στην πρωτεύουσαρτου, ο κόσμος ζει με την ιδέα πως το χόρτο είναι καλύτερο αν έρχεται από κλύ μακριά. Αγοράζετε αυστραλέζικα, λέω εγώ».

Μια έγκυος αλλά πολύ αδύνατη κοπέλα που καθόταν σε μια καρέκλα έξω απυσείο τούς έγνεψε με το χέρι. Θα μπορούσε να ήταν από είκοσι μέχρι σαράντα χρι φορούσε μια φαρδιά χρωματιστή φούστα και μια μπλούζα κουμπωμένη μπροσττοιον τρόπο, που η κοιλιά της προεξείχε και το δέρμα ήταν τεντωμένο σαν τύμπάρχει κάτι αόριστα οικείο πάνω της, σκέφτηκε ο Χάρι. Από τις διεσταλμένες κόρεςτιών της ο Χάρι συμπέρανε ότι υπήρχε κάτι πιο διεγερτικό από μαριχουάναωινό της σήμερα.Ψάχνετε κάτι άλλο;» ρώτησε. Είχε προσέξει πως δεν έδειχναν κανένα ενδιαφέροοράσουν μαριχουάνα.Όοοχι…» άρχισε να λέει ο Χάρι.Θέλετε LSD, έτσι δεν είναι;» έγειρε μπροστά και μιλούσε γρήγορα, ασθματικά.Όχι, δεν ψάχνουμε LSD» είπε ο Άντριου με χαμηλή και σταθερή φωνή. «Ψάχνουμε λο. Καταλαβαίνεις;»

Έμεινε καθισμένη και τους κοίταζε. Ο Άντριου πήγε να προχωρήσει πιο κάτω, αλλά

είνη πετάχτηκε πάνω, προφανώς χωρίς να την εμποδίζει η φουσκωμένη κοιλιά τηςιασε τον Άντριου από το μπράτσο: «Εντάξει. Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει



άτε να με συναντήσετε στο μπαρ απέναντι σε δέκα λεπτά».Ο Άντριου κατένευσε και εκείνη έστριψε και έφυγε βιαστικά, με τη μεγάλη κοιλιάι με ένα κουταβάκι να τρέχει ξοπίσω της.Ξέρω τι σκέφτεσαι, Χάρι» είπε ο Άντριου και άναψε τσιγάρο. «Πως δεν ήταν και αίο να κάνω τη Μάνα Κουράγιο να πιστέψει ότι θα αγοράσουμε ηρωίνη. Πωτυνομικό τμήμα είναι εκατό μέτρα πιο πέρα και πως θα μπορούσαμε να βρούμελουμε για τον Έβανς Γουάιτ εκεί. Αλλά έχω μια προαίσθηση ότι έτσι θα φτάσηγορότερα εκεί που θέλουμε. Πάμε να πιούμε μια μπίρα και να δούμε τι θα γίνει»

σή ώρα αργότερα η Μάνα Κουράγιο μπήκε στο σχεδόν άδειο μπαρ με έναν τύποειχνε σχεδόν τόσο χαμένος στον κόσμο του όσο κι εκείνη. Έμοιαζε με τον Κλάους Κο Νοσφεράτου: ωχρός, λιπόσαρκος, μαυροντυμένος και με μαύρους κύκλους κάτωμάτια.Εδώ είμαστε» ψιθύρισε ο Άντριου. «Δεν θα μπορούσες να τον κατηγορήσεις πωςκιμάζει αυτό που πουλάει».

Η Μάνα Κουράγιο και ο κλώνος Κίνσκι τούς πλησίασαν με βιαστικά βήματλευταίος μάλιστα φάνηκε να μη θέλει να μείνει περισσότερο στο φως της μέρας απαν απολύτως αναγκαίο και μπήκε κατευθείαν στο θέμα.Πόσο θέλετε να αγοράσετε;»

Ο Άντριου καθόταν με την πλάτη επιδεικτικά γυρισμένη προς εκείνους. «Προτιμμαστε όσο το δυνατόν λιγότεροι πριν έρθουμε στο ψητό, μίστερ» είπε χωρίς να γυρίΟ Κίνσκι έκανε μια κίνηση με το κεφάλι του και η Μάνα Κουράγιο έφυγε με ξινισύτρα. Ο Χάρι συμπέρανε ότι προφανώς δούλευε με ποσοστά και η εμπιστοσύνη μετής και του Κίνσκι ήταν ανύπαρκτη – όπως συμβαίνει πάντα με τα πρεζόνια.Δεν έχω το πράμα πάνω μου και αν είσαστε μπάτσοι θα σας κόψω τα αρχίδια. Δυ πρώτα τον παρά και ύστερα πάμε να φύγουμε αποδώ». Μιλούσε γρήγοραυρικά και τα μάτια του γύριζαν ασταμάτητα.Είναι μακριά;» ρώτησε ο Άντριου.Είναι κοντά, αλλά μεγάααλο ταξίδι». Αυτό που έμοιαζε με χαμόγελο δεν ήταν τερά μια φευγαλέα αναλαμπή δοντιών.Το καλό που σου θέλω, φίλε, κάθισε κάτω και βούλωσέ το» είπε ο Άντριου καιειξε την αστυνομική του ταυτότητα. Ο Κίνσκι πάγωσε. Ο Χάρι σηκώθηκε όρθιοςλάφησε το πίσω μέρος της ζώνης του, για να δείξει στον τύπο πως πράγ

λοφορούσε.Τι είναι αυτά τα ερασιτεχνικά καραγκιοζιλίκια; Δεν έχω τίποτα πάνω μου, σαπα». Σωριάστηκε προκλητικά σε μια καρέκλα μπροστά στον Άντριου.Είμαι σίγουρος πως ξέρεις τον σερίφη της περιοχής και τους βοηθούς του. Και πω

ρουν κι εκείνοι. Ξέρουν όμως ότι έχεις αρχίσει να πουλάς ηρωίνη;»Ο τύπος ανασήκωσε τους ώμους.Ποιος μίλησε για ηρωίνη; Νόμιζα πως ήταν χόρτο…»Ναι, βέβαια. Κανείς δεν είπε τίποτα για πρέζα και είναι πολύ πιθανό πως δεν θαάνει να μας δώσεις μερικές πληροφορίες».

Θα αστειεύεσαι! Λες να ρισκάρω το κεφάλι μου, μόνο και μόνο επειδή δυο άτσοι, που μάλιστα δεν έχουν τίποτα εναντίον μου, έρχονται από το πουθενά και…



Δεν σου ζητήσαμε να καρφώσεις κανέναν. Εμείς απλώς συναντηθήκαμε εδώ, δυστν συμφωνήσαμε στην τιμή του εμπορεύματος, κι αυτό ήταν όλο. Έχεις μάλισταρτυρα πως δεν ήταν παρά μια συνηθισμένη δουλειά. Κάνε αυτό που σου είπαμεν θα μας ξαναδείς ποτέ, ούτε και κανείς άλλος εδώ πέρα».Ο Άντριου άναψε πούρο, κοίταξε με μισόκλειστα μάτια το αξιολύπητο πρεζόνι λη άκρη του τραπεζιού, φύσηξε τον καπνό στο πρόσωπό του και συνέχισε:Ωστόσο, σε περίπτωση που δεν πάρουμε αυτό που ζητάμε, μπορεί να φορέσουμτυνομικό μας σήμα φεύγοντας και να κάνουμε κάνα δυο συλλήψεις αμέσως, πρά

υ δεν πρόκειται να σε κάνει πιο δημοφιλή στην τοπική κοινωνία. Δεν ξέρωησιμοποιείται η μέθοδος που ανέφερες προηγουμένως –να κόβονται τα αρχίδιαρφιών–, είναι γνωστό όμως ότι οι χασικλήδες είναι φιλήσυχοι άνθρωποι. Ξέρουν βέποια κόλπα και δεν θα με εξέπληττε αν ξαφνικά κάποιο βράδυ ο σερίφης σκόντνω σε όλο το εμπόρευμά σου, εντελώς τυχαία. Οι χασικλήδες δεν γουστάρουνταγωνισμό με αυτούς που πουλάνε σκληρές ουσίες, όπως ξέρεις, και ειδικότεραεζάκια καρφιά. Και είμαι σίγουρος πως γνωρίζεις επίσης την ποινή για εμπγάλης ποσότητας ηρωίνης, έτσι;».

Και άλλος γαλάζιος καπνός από το πούρο στο πρόσωπο του Κίνσκι. Δεν έχεις

ρα την ευκαιρία να φυσάς τον καπνό σου στη μούρη ενός μπάσταρδου πρεζέφτηκε ο Χάρι.Εντάξει» είπε ο Άντριου όταν ο άλλος δεν απάντησε. «Έβανς Γουάιτ. Πες μαςαι, ποιος είναι και πώς μπορούμε να τον βρούμε; Τώρα!»

Ο Κίνσκι κοίταξε τριγύρω. Το μεγάλο κρανίο του με τα βαθουλωμένα μάγουλα γνω στον λεπτό λαιμό και τον έκανε να μοιάζει με γύπα που στριφογύριζε πάνωποιο κουφάρι κοιτάζοντας με αγωνία αν είχαν επιστρέψει τα λιοντάρια.Μόνο αυτό;» ρώτησε. «Τίποτε άλλο;»Τίποτε άλλο» είπε ο Άντριου.

Και πώς ξέρω ότι δεν θα ξανάρθετε να ζητάτε κι άλλα;»Αυτό δεν μπορείς να το ξέρεις».

Κούνησε το κεφάλι του σαν να γνώριζε πως αυτή ήταν η μόνη απάντηση που μπορπάρει.ΟΚ. Δεν πρόκειται για πολύ μεγάλο ψάρι αλλά, απ’ ό,τι ακούω, είναι σε καλό δρ

χει δουλέψει για τη μαντάμ Ρουσό, τη βασίλισσα του χόρτου εδώ πέρα, αλλά τοσπαθεί να στήσει δική του δουλειά. Χόρτο, LSD και ίσως λίγη μορφίνη. Το χόρτο ο με αυτό που πουλάνε όλοι εδώ πέρα – τοπική παραγωγή. Αλλά πρέπει ναασυνδέσεις με το Σίδνεϊ και να ανταλλάσσει χόρτο με καλό και φτηνό LSD, πουτηση σήμερα».Όχι τα σκληρά ναρκωτικά;» ρώτησε ο Χάρι.Και γιατί να είναι αυτά;» είπε ο Κίνσκι εκνευρισμένος.Εγώ μπορώ μόνο να μιλήσω για το πώς είναι τα πράγματα από εκεί που έρχτερα από κάποιες τηλεοπτικές σειρές, όπως το Γενικό Νοσοκομείο, φαίνεται πως

γγλία οι μισοί νέοι άνω των δεκαέξι δοκίμασαν έκστασι. Πάντως μετά το ainspotting τα σκληρά ναρκωτικά έγιναν νούμερο…»Τι; Γενικό Νοσοκομείο, Trainspotting;» Ο τύπος τον κοίταζε χωρίς να καταλαβαίνει

Πού μπορούμε να βρούμε τον Έβανς;» ρώτησε ο Άντριου.Μένει αρκετά στο Σίδνεϊ, αλλά τον είδα στην πόλη πριν από δυο τρεις μέρες. Έχε



ιδί με μια γκόμενα από το Μπρίσμπεϊν που σύχναζε εδώ. Δεν ξέρω πού βρίσκείνη τώρα, αλλά το παιδί είναι σίγουρα εκεί που μένει αυτός όταν είναι στη ΝιμπίνΤους εξήγησε με λίγα λόγια πού βρισκόταν το σπίτι.Τι τύπος είναι ο Έβανς;» ήθελε να μάθει ο Άντριου.Τι να πω;» Ο τύπος έξυσε τα γένια που δεν είχε. «Ένας μαλάκας γκομενάκιας,ν τους λένε;»Ο Άντριου και ο Χάρι δεν ήξεραν αν τους έλεγαν έτσι, αλλά έκαναν ένα νεύμα σαταλάβαιναν τι εννοούσε.

Είναι αρκετά στρέιτ για να έχεις σχέση μαζί του, όμως δεν θα ήθελα να είμαρίτσι του, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ».Έγνεψαν αρνητικά. Δεν καταλάβαιναν τι εννοούσε.Είναι γυναικάς και όλοι ξέρουν πως δεν του φτάνει μια γκόμενα. Γίνονται διαβγάδες με τις γυναίκες του, φωνάζουν και μαλλιοτραβιούνται και συχνά κάποιατές εμφανίζεται με μαυρισμένο μάτι».Χμ. Μήπως γνωρίζεις τίποτα για μια ξανθιά Νορβηγίδα, την Ίνγκερ Χόλτερ; Βρέλοφονημένη στον κόλπο Γουάτσον στο Σίδνεϊ την προηγούμενη εβδομάδα».Αλήθεια; Δεν έχω ακούσει τίποτα γι’ αυτή ποτέ». Ήταν φανερό πως ούτε εφημε

άβαζε.Ο Άντριου έσβησε το πούρο του και σηκώθηκαν.Είναι σίγουρο πως θα κρατήσετε το στόμα σας κλειστό;» ρώτησε ο Κίνσκι και ιξε μια ματιά όλο καχυποψία.Σίγουρα» είπε ο Άντριου και προχώρησε με μεγάλα βήματα προς την πόρτα.

αστυνομία βρισκόταν στον κεντρικό δρόμο, περίπου εκατό μέτρα από το μουσείοέξω έμοιαζε με οποιοδήποτε άλλο κτίριο στη γειτονιά, με μόνη διαφορά μια μμπέλα μπηγμένη στο γρασίδι που έλεγε ότι ήταν το αστυνομικό τμήμα της πόλης. Μθονταν ο σερίφης και ένας βοηθός, ο καθένας πίσω από το μεγάλο γραφείο του, σελώριο δωμάτιο όπου υπήρχαν επίσης ένας καναπές, ένα τραπεζάκι, τηλεόρασητυπωσιακή συλλογή φυτών σε γλάστρες και μια γυαλιστερή καφετιέρα πάνω σεφι. Οι καρό κουρτίνες έδιναν στο δωμάτιο ατμόσφαιρα νορβηγικού εξοχικού.Good day» είπε ο Χάρι.

Θυμήθηκε ότι ο νορβηγός πολιτικός Κόρε Γουίλοκ είχε κάνει το ίδιο με ερικανούς τηλεθεατές μια φορά το 1980. Την επόμενη μέρα οι νορβηγικές εφημε

ανακτισμένες κατηγόρησαν τον πρωθυπουργό πως γελοιοποίησε τη Νορβηγίαωτερικό με τα αγγλικά του, που ακούγονταν σαν αυτά μιας νορβηγικής τηλεοπτμωδίας.Good day» απάντησαν ο σερίφης και ο βοηθός του, που δεν διάβαζαν νορβηημερίδες!Είμαι ο Κένσινγκτον και αυτός είναι ο Χόλι. Φαντάζομαι ότι σας έχουν τηλεφωνό το Σίδνεϊ και σας έχουν πληροφορήσει για τον λόγο που είμαστε εδώ» είτριου.Και ναι και όχι» απάντησε αυτός που προφανώς ήταν ο σερίφης, ένας γαλανομ

ιοκαμένος τύπος γύρω στα σαράντα, με ευχάριστο παρουσιαστικό και θερμή χειραας από τους ηθικούς και νομοταγείς συνηθισμένους Αυστραλούς, που άντεχα



ντα.Από το Σίδνεϊ δεν ήταν πολύ ξεκάθαροι. Καταλάβαμε ότι ψάχνετε κάποιον τύπο, ν θέλετε να τον συλλάβουμε εμείς». Ο σερίφης σηκώθηκε όρθιος και τράβηξε ψηλντελόνι του. «Φοβόσαστε πως θα τα κάνουμε μούσκεμα, ε; Νομίζετε ότι δεν μπορκάνουμε καλή δουλειά εμείς εδώ πάνω;»Μην το παίρνεις προσωπικά, αρχηγέ. Ξέρουμε πως είσαστε ήδη πολύ απασχοληαυτή την έρευνα για τη μαριχουάνα, κι έτσι σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσαμ

άξουμε γι’ αυτόν τον τύπο χωρίς να σας ενοχλήσουμε. Έχουμε μια διεύθυνση κα

λαμε τελικά μόνο να κάνουμε κάποιες ερωτήσεις στο συγκεκριμένο άτομο».Ο Άντριου πρόβαλε το κάτω χείλος του για να δείξει πως όλο αυτό δεν άξιζε τον κόΟ σερίφης μούγκρισε δυσαρεστημένος. «Το Σίδνεϊ και η Καμπέρα είναι το ίδιο πράνουν διαταγές και στέλνουν ανθρώπους, ενώ εμείς που καθόμαστε εδώ είμαστλευταίοι που μαθαίνουν τι συμβαίνει. Ποιος όμως θα την πληρώσει αν κάτι δεν λά;»Αμήν» μουρμούρισε ο βοηθός του πίσω από το γραφείο του.

Ο Άντριου κούνησε το κεφάλι του με κατανόηση. «Και λίγα λες. Μας συμβαίνει ρα» είπε. «Εσύ γυρνάς στους δρόμους αλλά αποφασίζουν οι προϊστάμενοι, που

ουν βγει ποτέ από το γραφείο τους. Δυστυχώς, έτσι είναι η κατάσταση. Εμάς,υλεύουμε στο πεδίο της μάχης και ξέρουμε πώς λειτουργούν τα πράγματα, ευθύνουν από τα γραφεία τύποι με μέτριους βαθμούς στα πτυχία τους και με το όνανεβούν στην ιεραρχία».

Ο Χάρι βιάστηκε να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του Άντριου κουνώντας το κεφάλι βγάζοντας έναν βαθύ αναστεναγμό.

Ο σερίφης τούς κοίταξε απορημένος, όμως το πρόσωπο του Άντριου ήταν ανεξιχνίαπάλλαξε τον κατηγορούμενο λόγω αμφιβολιών και τους προσκάλεσε για καφέ.Ωραία καφετιέρα έχετε εσείς εδώ» είπε ο Χάρι και έδειξε μια τεράστια μηχανή

φέ στη γωνία.Αναβόσβηνε. «Φτιάχνει ένα λίτρο καφέ το λεπτό» είπε ο σερίφης με καμάρι και έα γρήγορη παρουσίαση της τεχνολογικής τελειότητας του μηχανήματος.Ύστερα από κάνα δυο φλιτζάνια καφέ, είχαν συμφωνήσει πως η ομάδα ράγκμπι δνεϊ Μπέαρς δεν ήταν παρά μια γελοία λέσχη ψηλομύτηδων και πως ο νορβγοδρόμος, ο φίλος της αυστραλής κολυμβήτριας Σαμάνθα Ρίλεϊ, ήταν σίγγημένος τύπος.Μήπως είδατε τα πλακάτ της διαδήλωσης στην πόλη;» ρώτησε ο βοηθός του σε

Παρακινούν τον κόσμο να έρθει στο ελικοδρόμιο αύριο και να αναποδογυρίσεκόπτερό μας. Θεωρούν πως είναι αντισυνταγματικό να φωτογραφίζουμε ιδιωριουσία. Χθες πέντε τύποι αλυσοδέθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Δεν μπορέσαμκώσουμε το ελικόπτερο παρά μόνο αργά το απόγευμα».

Ο σερίφης και ο βοηθός του χαμογελούσαν πλατιά. Ήταν φανερό πως δεν βαριόντοθόλου.

Έπειτα από ακόμα ένα φλιτζάνι καφέ, ο Άντριου και ο Χάρι σηκώθηκαν. Είπαναν ώρα να μιλήσουν με αυτόν τον Έβανς Γουάιτ και τους ευχαρίστησαν γιαλοξενία.

Μην το ξεχάσω» είπε ο Άντριου και στάθηκε στην πόρτα. «Έφτασε στ’ αυτιά μουποιος πουλάει σκληρά ναρκωτικά στη Νιμπίν. Ένας λιγνός, μελαψός τύπος, που μο



τον Άλις Κούπερ. Σαν βαμπίρ που βγήκε παγανιά».Ο σερίφης ξαφνιάστηκε. «Σκληρά ναρκωτικά;»Πρέπει να εννοεί τον Μοντάλε» είπε ο βοηθός.Ο Μοντάλε, αυτό το έκφυλο ρεμάλι!» έβαλε τις φωνές ο σερίφης.

Ο Άντριου άγγιξε με το χέρι το καπέλο που δεν φορούσε. «Νομίζω μόνο πως πρέπξέρετε».

Πώς πήγε το δείπνο με τη σουηδέζα μάρτυρα;» ρώτησε ο Άντριου στον δρόμο προίτι του Γουάιτ.Καλά. Αρκετά πικάντικο, αλλά καλό» απάντησε ο Χάρι προκλητικά.Έλα τώρα, Χάρι! Για τι μιλήσατε;»Για πολλά. Για τη Νορβηγία και τη Σουηδία».Μάλιστα. Και ποιος νίκησε;»Εκείνη».Τι έχει η Σουηδία που δεν το έχετε στη Νορβηγία;» ρώτησε ο Άντριου.Να αρχίσουμε από τα σπουδαιότερα: κάνα δυο καλούς σκηνοθέτες.

ντερμπεργκ, Ίνγκμαρ Μπέργκμαν…»Α, σκηνοθέτες» τον διέκοψε ο Άντριου. «Έχουμε κι εμείς τέτοιους. Έντβαρντ Γκως έχετε μόνο εσείς».Ουάου!» είπε ο Χάρι. «Δεν ήξερα ότι είσαι γνώστης της κλασικής μουσικής. Πέραα τ’ άλλα».Ο Γκριγκ ήταν μεγάλο ταλέντο. Πάρε για παράδειγμα το δεύτερο μέροςμφωνίας σε Ντο Μινόρε όπου…»Συγγνώμη, Άντριου» είπε ο Χάρι. «Εγώ μεγάλωσα με πανκ μουσική παιγμένη μετες, και το κοντινότερο σε συμφωνία που έχω ακούσει είναι οι Yes και οι King Crimν ακούω μουσική από προηγούμενους αιώνες, εντάξει; Οτιδήποτε πριν από το ήκει στη Νεολιθική Εποχή. Έχουμε ένα συγκρότημα, τους DumDum Boys που…»Η Συμφωνία σε Ντο Μινόρε πρωτοπαίχτηκε το 1981» είπε ο Άντριου. «DumDum Bλύ εξεζητημένο όνομα».

Ο Χάρι παραιτήθηκε.

Έβανς Γουάιτ τούς κοίταξε με μισόκλειστα μάτια. Οι μπλεγμένες τούφες των μαλ

υ κρέμονταν στο πρόσωπό του. Έξυσε τα γεννητικά του όργανα και ρεύιδεικτικά. Δεν φάνηκε καθόλου έκπληκτος που τους έβλεπε. Προφανώς, όχι επειδή ρίμενε αλλά διότι θεωρούσε ότι οι επισκέψεις δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Παρ’ όλα έθετε το καλύτερο LSD της περιοχής, και η Νιμπίν ήταν ένα μικρό μέρος όπου οι φαδίδονταν γρήγορα. Ο Χάρι φαντάστηκε πως ένας τύπος σαν τον Γουάιτ δεν ασχολ

μικροποσότητες και σίγουρα όχι από το ίδιο του το σπίτι, αλλά αυτό μάλλονπόδιζε τον κόσμο να έρχεται για το περίσσευμα από το χονδρεμπόριο.Λάθος πόρτα χτυπάτε. Δοκιμάστε στην πόλη» είπε και έκλεισε τη σήτα.Είμαστε από την αστυνομία, κύριε Γουάιτ». Ο Άντριου έδειξε το σήμα του. «Θέλ

σου μιλήσουμε».



Ο Έβανς τούς γύρισε την πλάτη. «Όχι σήμερα. Δεν μ’ αρέσουν οι μπάτσοι. Ελάτταλμα σύλληψης, με ένταλμα έρευνας ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων και θα δούμορούμε να κάνουμε. Μέχρι τότε, αντίο».

Κοπάνησε την εσωτερική πόρτα.Ο Χάρι ακούμπησε στο πρέκι της πόρτας και φώναξε: «Έβανς Γουάιτ! Με ακαρωτιόμαστε αν είσαστε εσείς στη φωτογραφία, σερ; Κι αν ναι, μήπως γνωρίζετενθιά γυναίκα που κάθεται πλάι σας; Τη λένε Ίνγκερ Χόλτερ και είναι νεκρή!».

Σιωπή για λίγο. Ύστερα έτριξε η πόρτα και ο Έβανς κοίταξε έξω.

Ο Χάρι ακούμπησε τη φωτογραφία στη σήτα. «Δεν ήταν τόσο όμορφη όταν τη βρήτυνομία του Σίδνεϊ, κύριε Γουάιτ».

ην κουζίνα εφημερίδες ήταν σκορπισμένες στον πάγκο, ο νεροχύτης ήταν γεμάτος πι ποτήρια και το πάτωμα δεν είχε δει σαπούνι και νερό για μήνες. Ωστόσο, μετιά ο Χάρι κατάλαβε πως δεν υπήρχαν σημάδια πραγματικής εγκατάλειψης καιτό δεν ήταν το σπίτι ενός απένταρου πρεζάκια. Δεν υπήρχαν αποφάγια δομάδας ούτε μούχλα ούτε μυρωδιά ούρων και οι κουρτίνες δεν ήταν κλειάλιστα, υπήρχε κάποια τάξη στο δωμάτιο, πράγμα που έκανε τον Χάρι να σκεφτεί ανς Γουάιτ είχε ακόμη τον έλεγχο της κατάστασης.

Κάθισαν στις καρέκλες της κουζίνας και ο Έβανς έφερε μια μπίρα από το ψυγείον έβαλε κατευθείαν στο στόμα του. Το ρέψιμο αντήχησε στην κουζίνα και ακολούα επιφώνημα ικανοποίησης από τον Έβανς.Πείτε μας για τη σχέση σας με την Ίνγκερ Χόλτερ, κύριε Γουάιτ» είπε ο Χάριωξε με το χέρι του τη μυρωδιά από το ρέψιμο.Η Ίνγκερ ήταν μια καλή, γοητευτική και ηλίθια κοπέλα που νόμιζε πως εκείνη κιμπορούσαμε να είμαστε ευτυχισμένοι μαζί». Ο Έβανς κοίταξε το ταβάνι

ούστηκε ξανά ο ήχος της ικανοποίησης. «Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα» είπε.Έχετε ιδέα πώς μπορεί να δολοφονήθηκε ή ποιος μπορεί να το έκανε;»Ναι, έχουμε κι εμείς εφημερίδες εδώ στη Νιμπίν, κι έτσι ξέρω πως τη στραγγάλως ποιος; Ένας στραγγαλιστής, υποθέτω». Έριξε το κεφάλι του πίσω και γέλασε.ύφα μαλλιών έπεσε στο μέτωπό του, τα λευκά του δόντια άστραψαν στο ηλιοκαυ πρόσωπο και οι ρυτίδες που σχηματίστηκαν γύρω από τα καστανά του μάτια λασε τραβήχτηκαν πίσω, προς τα αυτιά, όπου κρέμονταν κρίκοι πειρατή.Ο Άντριου ξερόβηξε. «Κύριε Γουάιτ, μια γυναίκα που γνώριζες καλά και με την ο

χες στενή σχέση έχει δολοφονηθεί. Το τι νιώθεις ή δεν νιώθεις γι’ αυτό δεν είναι ς δουλειά. Ωστόσο, όπως σίγουρα γνωρίζεις, ψάχνουμε τον δολοφόνο και αν δενηθήσεις τώρα αμέσως θα αναγκαστούμε να σε πάρουμε στο αστυνομικό τμήμαδνεϊ».Έτσι κι αλλιώς πήγαινα στο Σίδνεϊ, κι αν αυτό σημαίνει πως θα μου πληρώσετ

σιτήριο του αεροπλάνου, τόσο το καλύτερο για μένα». Έκανε μια γκριμαξίωσης.

Ο Χάρι δεν ήξερε τι να πιστέψει. Ήταν ο Έβανς Γουάιτ τόσο σκληρός όσο ήθελίξει ή μήπως είχε αυτό που λένε «ανεπαρκείς ψυχικές ικανότητες» – τυπική νορβη

τίληψη, σκέφτηκε ο Χάρι: σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου δεν είχαν το δικαίωμίνουν την ποιότητα της ψυχής.



Όπως επιθυμείς, κύριε Γουάιτ» είπε ο Άντριου. «Τσάμπα αεροπορικό εισιτάμπα διαμονή, τσάμπα δικηγόρο και τσάμπα προσωπική φρουρά ως ύποπτος φόνοΣιγά το πράμα. Θα είμαι έξω μέσα σε σαράντα οκτώ ώρες».Και μετά προσφέρουμε εικοσιτετράωρη στενή παρακολούθηση, δωρεάν ξύπνημωί για να ελέγξουμε αν πέρασες τη νύχτα μέσα, ίσως και κάνα δυο δωφνιδιαστικές έρευνες κάθε τόσο. Και ποιος ξέρει τι άλλο θα σκεφτούμε;»Ο Έβανς κατέβασε την υπόλοιπη μπίρα και έπαιζε αφηρημένα με την ετικέταουκάλι.

Τι θέλουν λοιπόν να μάθουν οι κύριοι;» ρώτησε μουτρωμένος. «Το μόνο που ξέρω ι μια μέρα ξαφνικά εκείνη έφυγε. Πήγαινα στο Σίδνεϊ και προσπάθησα ναλεφωνήσω, αλλά δεν ήταν ούτε στη δουλειά ούτε στο σπίτι. Τη μέρα που έφτασα λη, διάβασα στην εφημερίδα πως είχε βρεθεί δολοφονημένη. Περιπλανιόμουν σαμπι για δυο μέρες. Δο-λο-φο-νη-μέ-νη; Πόσες πιθανότητες έχεις να χάσεις τη ζωήό στραγγαλισμό, ε;»Όχι πολλές. Όμως έχεις άλλοθι για την ώρα του φόνου; Θα ήταν καλό…» είτριου καθώς κρατούσε σημειώσεις.

Ο Έβανς τινάχτηκε τρομαγμένος. «Άλλοθι; Τι εννοείς; Δεν μπορεί να με υποψιάζ

άολε! Ή μήπως μου λέτε πως οι μπάτσοι ασχολούνται με την υπόθεση εδώ καιδομάδα και δεν έχουν ακόμη κάποιες ενδείξεις;»Ελέγχουμε όλες τις ενδείξεις, κύριε Γουάιτ. Μπορείτε να μας πείτε πού βρισκόσαδύο μέρες πριν έρθετε στο Σίδνεϊ;»Ήμουν εδώ στο σπίτι, φυσικά».Μόνος;»Όχι εντελώς». Ο Έβανς χαμογέλασε και πέταξε το άδειο μπουκάλι. Διέγραψεαίο τόξο στον αέρα και ύστερα εξαφανίστηκε αθόρυβα μέσα στον σκουπιδοτεροστά από τον πάγκο της κουζίνας. Ο Χάρι κούνησε το κεφάλι του επιδοκιμασ

Μπορώ να ρωτήσω ποιος ήταν μαζί σας;»Ήδη ρώτησες. Αλλά δεν πειράζει, δεν έχω τίποτα να κρύψω. Ήταν μια κοπέλαγεται Αντζελίνα Χάτσινσον. Μένει εδώ, στην πόλη».Ο Χάρι σημείωνε.Ερωμένη;» ρώτησε ο Άντριου.Κάτι τέτοιο» απάντησε ο Έβανς.Τι μπορείς να μας πεις για την Ίνγκερ Χόλτερ; Ποια ήταν;»Α, δεν γνωριζόμασταν πολύ καιρό. Τη γνώρισα στο Σίδνεϊ, στο μπαρ όπου δούλεAlbury. Πιάσαμε κουβέντα και είπε πως έφευγε για μια εκδρομή στον κόλπο Μπά

πέχει λίγα μίλια από εδώ, κι έτσι της έδωσα το τηλέφωνό μου στη Νιμπίν. Μερες αργότερα τηλεφώνησε και ρώτησε αν μπορούσε να περάσει μια νύχτα εδώίτι. Έμεινε περισσότερο από μία εβδομάδα. Μετά ξανασυναντηθήκαμε στο Σίδνεϊ ουν εκεί. Πρέπει να ήταν δυο τρεις φορές. Όπως καταλαβαίνετε, δεν γίναμε ένα πντρεμένο ζευγάρι. Ωστόσο, είχε ήδη αρχίσει να γίνεται φόρτωμα».Φόρτωμα;»Ναι, είχε συνδεθεί με τον γιο μου, τον Τομ-Τομ, και στη φαντασία της έκανε σχέδια

κογένεια και σπίτι στην εξοχή. Εμένα δεν μου έλεγε τίποτα όλο αυτό, αλλά την άσυνεχίζει».Να συνεχίζει τι;»



Ο Έβανς στριφογύριζε εκνευρισμένος. «Ανήκε σε αυτή την κατηγορία των ανθρώυ φαίνονται σκληροί όταν τους πρωτοσυναντάς, αλλά γίνονται μαλακοί σαν βούαν τους χαϊδέψεις λίγο και τους πεις και καμιά καλή κουβέντα. Τότε δεν ξέρουν τνουν για να σε ευχαριστήσουν».Δηλαδή ήταν ευγενική και τρυφερή κοπέλα;» ρώτησε ο Χάρι.

Ο Έβανς έδειχνε φανερά ενοχλημένος από την τροπή που είχε πάρει η συζήτΜάλλον ήταν. Δεν την ήξερα και τόσο καλά, όπως είπα. Είχε καιρό να δεικογένειά της στη Νορβηγία και είναι πολύ πιθανό να της έλειπαν η στοργή και η αγ

ποιος να είναι εκεί για κείνη, καταλαβαίνετε τι εννοώ. Ποιος ξέρει; Όπως είπα, α χαζούλα ρομαντική, δεν είχε τίποτα κακό μέσα της…»Η φωνή του Έβανς έσπασε. Έπεσε σιωπή στην κουζίνα. Είτε είναι καλός ηθοποιόςει κάποια ανθρώπινα συναισθήματα παρ’ όλα αυτά, σκέφτηκε ο Χάρι.Αν δεν έβλεπες κανένα μέλλον στη σχέση, γιατί δεν την άφηνες;»Ήμουν ήδη κοντά στην έξοδο. Στεκόμουν στο κατώφλι έτοιμος να πω αντίο, αλλάόλαβα κι εκείνη χάθηκε. Έτσι…» Έκανε έναν ήχο με τα δάχτυλά του.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, η φωνή του ακούγεται ταραγμένη, σκέφτηκε ο Χάρι.Ο Έβανς έσκυψε και κοίταξε τα χέρια του. «Τι τρόπος κι αυτός να αναχωρείς!»

Κωμικό δίδυμο, ιδιαίτερα δημοφιλές τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, γνωστοί για τις ταινίες τους με θέμικο τρόπο ζωής, τον ελεύθερο έρωτα και την αγάπη για τη μαριχουάνα. (Σ.τ.Μ.)



Ο

5

ΚΟΡΕ ΓΟΥΙΛΟΚ ΚΑΙ ΑΛΙΣ ΚΟΥΠΕΡΚΑΙ ΤΟ ΦΙΔΙ ΜΠΟΥΜΠΟΥΡ

δήγησαν σε απότομους ορεινούς δρόμους. Μια ταμπέλα έδειχνε τον δρόμο προCrystal Castle.

Η ερώτηση είναι, λέει ο Έβανς Γουάιτ την αλήθεια;» είπε ο Χάρι.Ο Άντριου έστριψε λίγο το τιμόνι για να αποφύγει ένα τρακτέρ που ερχόταν απότίθετη κατεύθυνση.Θα μοιραστώ ένα μικρό μέρος της εμπειρίας μου μαζί σου, Χάρι. Εδώ και πάνω

κοσι χρόνια έχω μιλήσει με διάφορους ανθρώπους, ο καθένας από τους οποίουςυς δικούς του λόγους για να πει ψέματα ή αλήθεια. Ένοχους και αθώους, δολοφόι πορτοφολάδες, τρελαμένους και ψυχρούς υπολογιστές, πρόσωπα με αθώα γαλ

τια και τρομαγμένα πρόσωπα κακούργων, κοινωνικά απόβλητους και ψυχοπαλάνθρωπους…» Ο Άντριου έψαχνε για περισσότερα παραδείγματα.Το ’πιασα, Άντριου».…μαύρους και λευκούς. Όλοι λένε τις ιστορίες τους με έναν και μόνο σκοπό: να γ

στευτοί. Και ξέρεις τι έχω μάθει από όλο αυτό;»Ότι είναι αδύνατον να πεις ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα;»Ακριβώς, Χάρι!» Η κουβέντα είχε συνεπάρει τον Άντριου. «Στην κλασική αστυνογοτεχνία, κάθε ντετέκτιβ που σέβεται τον εαυτό του έχει μια αλάνθαστη διαίσθησηπότε οι άνθρωποι ψεύδονται. Μπούρδες! Η ανθρώπινη φύση είναι ένα τερά

ιαπέραστο δάσος, που κανείς δεν μπορεί να το γνωρίσει ολόκληρο. Ούτε καν μια ν μπορεί να ξέρει τα βαθύτερα μυστικά του παιδιού της».Έστριψαν μέσα στον χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων μπροστά από έναν μεταπράσινο κήπο, όπου ένα στενό χαλικόστρωτο δρομάκι στριφογυρνούσε ανάμεσα σιντριβάνι και σε παρτέρια με λουλούδια και εξωτικά είδη δέντρων. Πίσω απόπο δέσποζε ένα μεγάλο σπίτι, προφανώς το Crystal Castle, το οποίο τους είχε δον χάρτη ο σερίφης στη Νιμπίν. Το Κρυστάλλινο Κάστρο.Ένα καμπανάκι πάνω από την πόρτα ανήγγειλε την άφιξή τους. Φαινόταν

ρόκειτο για δημοφιλές μέρος, αφού το μαγαζί ήταν γεμάτο τουρίστες. ερκινητική γυναίκα με αστραφτερό χαμόγελο ήρθε να τους προϋπαντήσει και



λωσόρισε με ενθουσιασμό, σαν να ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που είχε δει εδώ και μΈρχεστε πρώτη φορά;» ρώτησε. Λες και το κρυστάλλινο κάστρο της γινόταν γρή

α συνήθεια που άπαξ και την αποκτούσες δεν μπορούσες παρά να είσαι εκεί σο. Και απ’ όσο ήξεραν, αυτό ακριβώς συνέβαινε.Σας ζηλεύω» τους είπε όταν τη διαβεβαίωσαν πως δεν είχαν ξαναπάει. «Θα ζήν εμπειρία του Crystal Castle πρώτη φορά!»Η γυναίκα σχεδόν έσκουζε από ενθουσιασμό.Προχωρήστε σε αυτόν τον διάδρομο. Στα δεξιά, βρίσκεται το υπέροχο χορτοφα

ς καφέ, με εξαιρετικά πιάτα. Μετά πηγαίνετε αριστερά, στο δωμάτιο με τα κρύστι τα ορυκτά. Εκεί είναι η απόλυτη εμπειρία! Άντε, λοιπόν, άντε, άντε!»Τους έκανε νόημα να προχωρήσουν. Ύστερα από τέτοια εισαγωγή ήταν φυσικογοητευτούν από την καφετέρια, που στην πραγματικότητα ήταν μια συνηθισντίνα με καφέ, τσάι, σαλάτες με γιαούρτι και σάντουιτς με μαρούλι. Η «αίθουσα μύσταλλα και τα ορυκτά» ήταν μια συλλογή από αστραφτερούς κρυστάλλους, φιγου Βούδα με σταυρωμένα πόδια, μπλε και πράσινους χαλαζίες και ακατέργατρες, σε μια περίτεχνα φωτισμένη έκθεση. Στο δωμάτιο υπήρχε ένα ελαφρύ άρωμαβάνι και μια μουσική σαν νανούρισμα παιγμένο από φλογέρα του Πανός,

ουγόταν ο ήχος τρεχούμενου νερού. Του Χάρι του φάνηκε αρκετά συμπαθητικό μακαι κάπως μπανάλ, και σίγουρα απείχε από το να σου κόψει την ανάσα. Αυτό που

οβε την ανάσα, ωστόσο, ήταν οι τιμές.Χα, χα» γέλασε ο Άντριου βλέποντας μερικές από τις ετικέτες με τις τιμές. «Η και δαιμόνια». Έδειξε τους ως επί το πλείστον μεσήλικους και εμφανώς ευκατάσταλάτες του μαγαζιού. «Τα παιδιά των λουλουδιών είναι ενήλικες, έχουν δουηλίκων και εισοδήματα ενηλίκων, αλλά η καρδιά τους βρίσκεται κάπου στα άστρα»Γύρισαν πίσω στον πάγκο. Η υπερκινητική γυναίκα είχε ακόμη το αστραφτερό χαμόο πρόσωπό της. Πήρε το χέρι του Χάρι και πίεσε μια γαλαζοπράσινη πέτρα

λάμη του.Είσαι Αιγόκερως, έτσι δεν είναι; Βάλε αυτή την πέτρα κάτω από το μαξιλάρι

πομακρύνει όλη την αρνητική ενέργεια από το δωμάτιο. Κοστίζει 65 δολάρια, ειδή θέλω οπωσδήποτε να την έχεις ας πούμε 50 δολάρια».

Ύστερα γύρισε προς τον Άντριου.Κι εσύ πρέπει να είσαι Λέων;»Α, όχι, κυρία μου, εγώ είμαι αστυνομικός». Έδειξε διακριτικά το σήμα του.

Εκείνη χλώμιασε και τον κοίταξε τρομοκρατημένη. «Τι φρίκη! Ελπίζω να μην έχω κνένα λάθος».

Όχι, απ’ όσο ξέρω, κυρία μου. Υποθέτω πως είσαστε η Μάργκαρετ Ντόσον, πυάιτ; Αν ναι, μπορούμε να πούμε δυο λόγια κάπου ιδιαιτέρως;»

Η Μάργκαρετ Ντόσον ξαναβρήκε την ψυχραιμία της και φώναξε ένα από τα κορτην αντικαταστήσει στο ταμείο. Ύστερα συνόδευσε τον Χάρι και τον Άντριου

πο, όπου κάθισαν σε ένα λευκό ξύλινο τραπέζι. Ανάμεσα σε δυο δέντρα ήταν τεντωα δίχτυ, που ο Χάρι στην αρχή νόμισε ότι ήταν δίχτυ ψαρέματος, αλλά όταν το κοίο προσεκτικά κατάλαβε πως επρόκειτο για ένα γιγάντιο δίχτυ αράχνης.Φαίνεται ότι θα βρέξει» είπε η γυναίκα και σταύρωσε τα χέρια της.

Ο Άντριου ξερόβηξε.Εκείνη δάγκωνε το κάτω χείλι της. «Συγγνώμη, αστυνόμε. Όλο αυτό μου προκ



υρικότητα».Δεν πειράζει, κυρία. Τι δίχτυ κι αυτό που έχετε εδώ!»Α, αυτό. Είναι το δίχτυ της Μπίλι, της ποντικοαράχνης μας. Κάπου εδώ γιμάται».

Ο Χάρι μάζεψε τα πόδια του ασυνείδητα. «Ποντικοαράχνη; Αυτό σημαίνει αράχνηώει… ποντικούς;» ρώτησε.Ο Άντριου χαμογέλασε. «Ο Χάρι είναι από τη Νορβηγία. Δεν είναι συνηθισμένογάλες αράχνες».

Α, ναι; Ωστόσο μπορείς να ησυχάσεις, μια και οι μεγάλες δεν είναι τόσο επικίνδυπε η Μάργκαρετ Ντόσον. «Παρ’ όλα αυτά, έχουμε ένα θανατηφόρο μικρό πλάσμαγεται μαύρη χήρα. Προτιμάει τις πόλεις όμως, όπου μπορεί να κρυφτεί μέσαήθος, που λέει ο λόγος, σε σκοτεινά υπόγεια και γωνιές με υγρασία».Ακούγεται σαν κάποιον που ξέρω» είπε ο Άντριου. «Αλλά πίσω στο θέμα μας, κ

φορά τον γιο σας».Τώρα η κυρία Ντόσον χλώμιασε πραγματικά. «Τον Έβανς;»Ο Άντριου κοίταξε τον Χάρι.Απ’ όσο ξέρουμε δεν είχε ποτέ προβλήματα με την αστυνομία, κυρία Ντόσον» εί

άρι.Όχι, όχι, ποτέ. Δόξα τω Θεώ!»Περάσαμε από εδώ επειδή είσαστε στον δρόμο της επιστροφής μας προ

πρίσμπεϊν. Αναρωτιόμαστε αν ξέρετε τίποτα για την Ίνγκερ Χόλτερ».Προσπάθησε να θυμηθεί το όνομά της. Ύστερα έγνεψε αρνητικά. «Ο Έβανς δεν λλά κορίτσια. Αυτές που ξέρει τις φέρνει εδώ για να μου τις γνωρίσει. Μετά που έπαιδί με… με αυτήν την απαίσια πιτσιρίκα, που ούτε το όνομά της δεν θέλω

μάμαι, του απαγόρευσα… Του είπα ότι η γνώμη μου ήταν πως έπρεπε να περιγο. Μέχρι να βρει την κατάλληλη».

Γιατί να περιμένει;» ρώτησε ο Χάρι.Γιατί το είπα εγώ».Και γιατί το είπατε, κυρία μου;»Επειδή… επειδή δεν είναι κατάλληλη η στιγμή» είπε και κοίταξε το μαγαζί γιίξει πως ο χρόνος της ήταν πολύτιμος «και επειδή ο Έβανς είναι ευαίσθητο παιδηγώνεται εύκολα. Υπήρξε πολύ αρνητική ενέργεια στη ζωή του και χρειάζεταιναίκα την οποία μπορεί να εμπιστευτεί και να στηριχτεί πάνω της. Όχι αυτές ούλες που του παίρνουν το μυαλό».Τα μάτια της είχαν συννεφιάσει.

Βλέπετε συχνά τον γιο σας;» ρώτησε ο Άντριου.Ο Έβανς έρχεται όσο συχνότερα μπορεί. Έχει ανάγκη από τη γαλήνη που βρίσκει υλεύει τόσο σκληρά ο καημένος. Δοκιμάσατε κανένα από τα βότανα που πουλάει; Κσο φέρνει μερικά και τα χρησιμοποιώ στον καφέ και το τσάι».Ο Άντριου ξερόβηξε πάλι. Με την άκρη του ματιού του ο Χάρι πρόσεξε κάποια κίσα στα δέντρα. «Καλύτερα να φύγουμε, κυρία. Μόνο μια τελευταία ερώτηση».Ναι;»

Ο Άντριου συνέχισε να ξεροβήχει, σαν να είχε σταθεί κάτι στον λαιμό του. Το δίχτυάχνης είχε αρχίσει να ταλαντεύεται.Είχατε πάντα τόσο ξανθά μαλλιά, κυρία Ντόσον;»



γά το βράδυ προσγειώθηκαν στο Σίδνεϊ. Ο Χάρι μόλις που στεκόταν στα πόδιαό την κούραση και λαχταρούσε να βρεθεί στο κρεβάτι του.Ένα ποτό;» πρότεινε ο Άντριου.Όχι, ευχαριστώ» είπε ο Χάρι.Στο Albury;»Ακούγεται σαν διατεταγμένη υπηρεσία» σχολίασε ο Χάρι.

Ακριβώς».

Μπιργκίτα χαμογέλασε όταν τους είδε να μπαίνουν. Σέρβιρε έναν πελάτη και λείωσε τους πλησίασε. Τα μάτια της ήταν καρφωμένα στον Χάρι. «Γεια» είπε.Το μόνο που ήθελε ο Χάρι ήταν να κουλουριαστεί στην αγκαλιά της και να κοιμηθείΔυο διπλά τζιν, εν ονόματι του νόμου» είπε ο Άντριου.Προτιμώ χυμό γκρέιπφρουτ» διόρθωσε ο Χάρι.

Τους σέρβιρε και έσκυψε πάνω από τον πάγκο. «Ευχαριστώ πολύ για χθες» ψιθύον Χάρι στα σουηδικά. Στον καθρέφτη του μπαρ πίσω τους, ο Χάρι έβλεπε τον ευ να κάθεται με ένα ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπό του.Εεε, να λείπουν τα σκανδιναβικά τσιλημπουρδίσματα εδώ μέσα, αν έχετελοσύνη. Και εφόσον εγώ είμαι αυτός που πληρώνει τα ποτά, θα μιλάμε αγγλικά»Άντριου και τους έριξε μια αγριωπή ματιά. «Και τώρα θα πω κάτι σε σας τους ναγάπη είναι μεγαλύτερο μυστήριο από τον θάνατο».

Έκανε μια θεατρική παύση. «Ο θείος Άντριου θα σας πει έναν πολύ παλιό αυστραλθο, την ιστορία του γιγά

ντιου φιδιού Μπουμπούρ και του Γουάλα».

Πλησίασαν μεταξύ τους και ο Άντριου έγλειψε τα χείλη του με απόλαυση καθώς άα πούρο.Ήταν κάποτε ένας νεαρός πολεμιστής, ο Γουάλα, που ερωτεύτηκε μια όμορφη νναίκα, τη Μούρα. Και εκείνη το ίδιο. Ο Γουάλα είχε περάσει με επιτυχία τις τεληλικίωσης της φυλής του, ήταν πια άντρας και μπορούσε να παντρευτεί κάποια απναίκες της φυλής του, φτάνει να μην είχε ξαναπαντρευτεί και εκείνη να τον ήθελε.Μούρα τον ήθελε. Ο Γουάλα δεν ήθελε να αποχωριστεί την αγαπημένη του, όμράδοση έλεγε πως έπρεπε να πάει στο κυνήγι και να φέρει τα θηράματα σαν ένα οίκας στους γονείς της νύφης και τότε θα μπορούσε να γίνει ο γάμος. Ένα ωραίο π

τις δροσοσταλίδες να αστράφτουν στα φύλλα των δέντρων, ο Γουάλα ξεκίνησούρα τού έδωσε ένα άσπρο φτερό από κακατούα, το οποίο εκείνος στερέωσε λλιά του.

»Όσο έλειπε ο Γουάλα, η Μούρα βγήκε για να μαζέψει μέλι για τη γιορτή. Ωστόσοαν τόσο εύκολο να βρει και αναγκάστηκε να απομακρυνθεί από τον καταυλρισσότερο από όσο συνήθως. Έφτασε σε μια κοιλάδα με τεράστιες πέτρες. ρίεργη ησυχία πλανιόταν πάνω από την κοιλάδα – δεν ακουγόταν ούτε πουλί τομο. Ήταν έτοιμη να φύγει όταν πρόσεξε μια φωλιά με μεγάλα άσπρα αυγάγαλύτερα αυγά που είχε δει ποτέ της. Θα τα πάρω για τη γιορτή, σκέφτηκε

λωσε το χέρι της να τα πιάσει.



»Εκείνη τη στιγμή άκουσε κάτι να σέρνεται στις πέτρες και πριν προλάβει καέξει, αλλά ούτε και να ανοίξει το στόμα της να φωνάξει, ένα τεράστιο καφεκίτρινοχε τυλιχτεί γύρω από τη μέση της. Πάλεψε αλλά δεν κατάφερε να ελευθερωθεί καδι είχε αρχίσει να τη σφίγγει. Η Μούρα κοίταξε ψηλά τον γαλάζιο ουρανό πάνω ν κοιλάδα και προσπάθησε να φωνάξει το όνομα του Γουάλα, όμως δεν είχε μθόλου αέρας στα πνευμόνια της και δεν της έβγαινε η φωνή. Το φίδι την έσφιγγει περισσότερο και στο τέλος έφυγε η ζωή από μέσα της και το κορμί της τσακίστφίδι γλίστρησε ξανά πίσω στις σκιές απ’ όπου είχε βγει και όπου ήταν αδύνατο ν

ι κανείς, γιατί τα χρώματά του μπερδεύονταν με την ποικιλία των χρωμάτωνντρων και των βράχων της κοιλάδας.»Πέρασαν δυο μέρες μέχρι να βρουν το τσακισμένο κορμί της ανάμεσα στα βράχιαιλάδας. Οι γονείς της ήταν απαρηγόρητοι και η μητέρα της έκλαιγε και ρωτούσετέρα της τι θα έλεγαν στον Γουάλα όταν θα επέστρεφε».

Ο Άντριου κοίταζε την Μπιργκίτα και τον Χάρι με μάτια που έλαμπαν. «Η φωτιάταυλισμού είχε σβήσει πια όταν ο Γουάλα γύρισε από το κυνήγι την επόμενη α

αρόλο που ήταν μια κοπιαστική μέρα, το βήμα του ήταν ελαφρύ και τα μάτιαωτεινά και χαρούμενα. Πήγε κατευθείαν στους γονείς της Μούρα που κάθο

ωπηλοί μπροστά στη σβησμένη φωτιά. “Αυτά είναι τα δώρα μου προς εσάς” είπενήγι είχε πάει καλά και είχε φέρει ένα καγκουρό, έναν φασκωλόμυ και τα πόδια ού.

»“Ήρθες πάνω στην ώρα για την κηδεία, Γουάλα, εσύ που θα είχες γίνει γιος μας”πατέρας της Μούρα. Ο Γουάλα φάνηκε κεραυνοβολημένος και με κόπο μπόρεσύψει τον πόνο και τη θλίψη του, αλλά σαν σκληρός πολεμιστής που ήταν συγκράτησκρυά του και ρώτησε ψυχρά: “Γιατί δεν τη θάψατε ακόμη;”. “Επειδή δεν τη βρήρά σήμερα” είπε ο πατέρας. “Τότε θα τη συνοδέψω και θα ζητήσω το πνεύμα τυίρινουμ, ο μάγος μας, θα γιατρέψει το τσακισμένο της κορμί και εγώ θα

ιστρέψω το πνεύμα της και θα φυσήξω τη ζωή μέσα της”. “Είναι πολύ αργά” είτέρας της. “Το πνεύμα της έφυγε ήδη για εκεί που πάει το πνεύμα όλων των γυναως ο δολοφόνος της είναι ακόμη ζωντανός. Ξέρεις το καθήκον σου, γιε μου;”

»Ο Γουάλα έφυγε αμίλητος. Ζούσε σε μια σπηλιά μαζί με άλλους ανύπαντρους άνς φυλής. Ούτε σε εκείνους μιλούσε. Πέρασαν κάμποσοι μήνες χωρίς ο Γουάλμμετέχει στα τραγούδια και στους χορούς – καθόταν μόνος του με τον εαυτό

άποιοι έλεγαν πως είχε κάνει πέτρα την καρδιά του για να καταφέρει να ξεχάσούρα. Άλλοι πως σχεδίαζε να ακολουθήσει τη Μούρα στον κόσμο των νεκρών γυναυτό δεν θα το καταφέρει ποτέ” έλεγαν. “Υπάρχει διαφορετικός τόπος για τις ψυχέςναικών και για αυτές των αντρών”.

»Μια γυναίκα ήρθε και κάθισε κοντά στη φωτιά. “Κάνετε λάθος” είπε. “Εθισμένος στις σκέψεις για το πώς θα μπορέσει να εκδικηθεί για τον θάνατοναίκας του. Νομίζετε πως το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να αρπάξει ένα δόρυπάει να καρφώσει το Μπουμπούρ, το μεγάλο καφετί και κίτρινο φίδι; Δεν το έχεττέ αλλά εγώ το είδα μια φορά όταν ήμουν νέα και τα μαλλιά μου άσπρισαν εκείνρα. Είναι το πιο φριχτό θέαμα που μπορούν να αντικρίσουν τα μάτια. Πιστέψτνο με έναν τρόπο μπορεί να νικηθεί το Μπουμπούρ, και αυτός είναι η παλικαριά κνηριά. Και αυτά νομίζω πως τα έχει αυτός ο νεαρός πολεμιστής”.

»Την άλλη μέρα ο Γουάλα πλησίασε τη φωτιά. Τα μάτια του έλαμπαν και φαιν



εδόν συγκινημένος όταν ρώτησε ποιος ήθελε να τον συνοδέψει για να μαζέουτσούκ. “Έχουμε καουτσούκ” απάντησαν έκπληκτοι από την καλή διάθεσηυάλα. “Μπορούμε να σου δώσουμε”. “Θέλω φρέσκο καουτσούκ” είπε εκείνος. Γέτην κατάπληξη στα πρόσωπά τους και είπε: “Ελάτε μαζί μου να σας δείξω τι θα κκαουτσούκ”. Γεμάτοι περιέργεια τον ακολούθησαν και αφού μάζεψαν το καουτ

ύς οδήγησε στην κοιλάδα με τις μεγάλες πέτρες. Εκεί έφτιαξε μια εξέδρα πάνω σεό τα ψηλότερα δέντρα και είπε στους άλλους να αποτραβηχτούν στην είσοδοιλάδας. Εκείνος μαζί με τον καλύτερό του φίλο ανέβηκαν πάνω στο δέντρο, άρχισα

ωνάζουν το όνομα του Μπουμπούρ και η ηχώ της φωνής τους κυλούσε μέσα ιλάδα καθώς ο ήλιος ανέβαινε στον ουρανό.»Ξαφνικά εμφανίστηκε ένα πελώριο καφετί και κίτρινο κεφάλι που στριφογυρνούσαχνε να βρει από πού ερχόταν ο ήχος. Γύρω του ο τόπος ήταν γεμάτος μικρά κίτι καφετιά φιδάκια, που είχαν προφανώς βγει από τα αυγά που είχε δει η Μούρυάλα και ο φίλος του έπλασαν το καουτσούκ σε μεγάλες μπάλες. Όταν το Μπουμύς είδε στο δέντρο άνοιξε τα σαγόνια του, έβγαλε τη γλώσσα του και τεντώθηκε γιυς φτάσει. Ο ήλιος τώρα μεσουρανούσε και το κόκκινο και άσπρο στόμα πουμπούρ γυάλιζε κάτω από το φως. Τότε εξαπέλυσε την επίθεσή του ο Γο

τώντας τη μεγαλύτερη μπάλα μέσα στο ανοιχτό στόμα του φιδιού και κείνο βύστικτωδώς τα δόντια του βαθιά στο καουτσούκ.»Το Μπουμπούρ κυλιόταν και στριφογύριζε στο έδαφος, αλλά δεν μπόρεσεαλλαγεί από το καουτσούκ που είχε κολλήσει στο στόμα του. Ο Γουάλα και ο φυ κατάφεραν να κάνουν το ίδιο κόλπο και με τα μικρά φίδια και γρήγορα, μγόνια τους κολλημένα, έγιναν όλα ακίνδυνα. Τότε ο Γουάλα φώναξε τους άλτρες και δεν έδειξαν κανένα έλεος: σκότωσαν όλα τα φίδια. Στο κάτω κάτωπουμπούρ είχε σκοτώσει την ωραιότερη κόρη της φυλής και οι απόγονοί τουνονταν τόσο μεγάλοι όσο και η μάνα τους. Από εκείνη τη μέρα και ύστερα το φο

φετί και κίτρινο φίδι Μπουμπούρ είναι σπάνιο στην Αυστραλία. Όμως ο φόβοςθρώπων γι’ αυτό το κάνει πιο μεγάλο και πιο χοντρό κάθε χρόνο που περνάει».

Ο Άντριου ήπιε το υπόλοιπο τζιν με τόνικ από το ποτήρι του.Και το ηθικό δίδαγμα;» ρώτησε η Μπιργκίτα.Πως η αγάπη είναι μεγαλύτερο μυστήριο από τον θάνατο. Και πως ο άνθρωπος πρπροσέχει τα φίδια».

Ο Άντριου πλήρωσε τα ποτά, χτύπησε φιλικά στην πλάτη τον Χάρι και έφυγε.



ΜΟΥΡΑ

————



Ά

6

ΕΝΑ ΜΠΟΥΡΝΟΥΖΙ, ΚΑΤΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΩΣΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΨΑΡΙ ΕΝΥΔΡΕΙΟΥ

νοιξε τα μάτια του. Η πόλη έξω από το παράθυρό του βούιζε και στέναζε κξυπνούσε και η κουρτίνα τού έγνεφε τεμπέλικα. Έμεινε ξαπλωμένος και κοίταζε

ραφωνία στον απέναντι τοίχο του μεγάλου δωματίου – μια φωτογραφία του σουηδσιλικού ζεύγους. Η βασίλισσα με ήρεμο, καθησυχαστικό χαμόγελο και ο βασιλιάος σαν κάποιος να κρατούσε ένα μαχαίρι στην πλάτη του. Ο Χάρι καταλάβαινε ωθε. Είχε αναγκαστεί και ο ίδιος να παίξει τον πρίγκιπα στο έργο Ο πρίγκ

τραχος όταν πήγαινε τρίτη δημοτικού.Από κάπου ακουγόταν ο ήχος τρεχούμενου νερού και ο Χάρι κύλησε στην άλλη πλυ κρεβατιού για να μυρίσει το μαξιλάρι της. Ένα πλοκάμι μέδουσας –ή μήπως ήτανκριά κόκκινη τρίχα;– βρισκόταν στο σεντόνι. Του θύμισε κάποιον τίτλο στις σελίδεςλητικών της εφημερίδας Dagbladet: «Έρλαντ Γιόνσεν, του ποδοσφαιρικού ομίλουος – γνωστός για τα κόκκινα μαλλιά και τα μεγάλα αρχίδια του».Συνειδητοποίησε πώς ένιωθε: ένιωθε ελαφρύς! Ελαφρύς σαν φτερό, μάλιστα. αφρύς, που φοβήθηκε πως το ρεύμα από τις κουρτίνες θα τον σήκωνε από το κρει θα τον έβγαζε έξω από το παράθυρο, έτσι που πετώντας πάνω από το Σίδνεϊωινή ώρα αιχμής θα ανακάλυπτε ότι ήταν γυμνός. Κατέληξε στο συμπέρασμα ωθε έτσι επειδή κατά τη διάρκεια της νύχτας είχε ξαλαφρώσει από διάφορα σωμα

ρά, τόσα που πρέπει να είχε χάσει κάμποσα κιλά.Χάρι Χόλε, της αστυνομίας του Όσλο – γνωστός για τις παράξενες ιδέες και τα άχίδια του» μουρμούρισε.Τι είπες;» ρώτησε μια φωνή στα σουηδικά.

Η Μπιργκίτα στεκόταν στο δωμάτιο φορώντας ένα απαίσιο μπουρνούζι και έχονταςπρη πετσέτα τυλιγμένη στο κεφάλι της σαν τουρμπάνι.Ω, καλημέρα, ωραία μου και ελεύθερη! Κοίταζα τη φωτογραφία του βασιλιά-βατρον τοίχο απέναντι. Νομίζεις πως θα προτιμούσε να είναι αγρότης και να καλλιεργ Έτσι μοιάζει».

Εκείνη κοίταξε τη φωτογραφία. «Δεν μπορούμε όλοι να βρούμε τη σωστή μας θέση



ή. Ας πούμε, για σένα πώς είναι τα πράγματα;» Έπεσε βαριά στο κρεβάτι δίπλα τΔύσκολη ερώτηση τόσο νωρίς το πρωί. Πριν απαντήσω απαιτώ να βγάλεις αυτουρνούζι. Χωρίς να θέλω να φανώ παράξενος, το μπουρνούζι σου παίρνει την πση στη λίστα μου με τίτλο “Τα χειρότερα ρούχα που έχω δει στη ζωή μου”».Η Μπιργκίτα έβαλε τα γέλια.Εγώ τη λέω “δολοφόνο του πάθους”. Είναι πολύ χρήσιμη όταν κάποιοι θερμό

νοι γίνονται πολύ ξεδιάντροποι».Έχεις ελέγξει αν αυτό το χρώμα έχει όνομα; Μπορεί να κάθεσαι πάνω σε μια άγνω

όμη απόχρωση, σε κάποιο αδιερεύνητο κενό στην παλέτα των χρωμάτων, κάτι μευ πράσινου και του καφέ».Μην προσπαθείς να αποφύγεις την ερώτηση, πεισματάρη νορβηγέ μπάτσε!» ταξε το μαξιλάρι στο κεφάλι αλλά ύστερα από μια σύντομη πάλη κατέληξε από κυ. Ο Χάρι τής κράτησε σφιχτά τα χέρια ενώ έσκυψε και προσπαθούσε να λύσει τη υ μπουρνουζιού της με το στόμα του. Η Μπιργκίτα έβγαλε μια στριγκλιά τάλαβε τι πήγαινε να κάνει, ελευθέρωσε το γόνατό της και το έβαλε αποφασιστω από το σαγόνι του. Ο Χάρι αναστέναξε και κύλησε στο πλάι. Με αστραπχύτητα εκείνη κάθισε πάνω του με τα γόνατά της στα χέρια του.

Απάντησε!»ΟΚ, ΟΚ, παραδίνομαι. Έχω βρει τη θέση μου στη ζωή. Είμαι ο καλύτερος μπάτσοςορείς να φανταστείς. Και προτιμώ να κυνηγάω κακούς παρά να σκάβω τη γη γαίνω σε επίσημα δείπνα και να στέκομαι σε ένα μπαλκόνι να χαιρετάω τον κό

αι ναι, ξέρω πως αυτό είναι διεστραμμένο».Η Μπιργκίτα τον φίλησε στο στόμα.Θα μπορούσες να είχες πλύνει τα δόντια σου» είπε ο Χάρι μέσα από τα σφιγμέναλια.

Καθώς εκείνη έγειρε πίσω και γελούσε, ο Χάρι βρήκε την ευκαιρία, σήκωσε γρήγορ

φάλι του, έπιασε τη ζώνη με τα δόντια του και την τράβηξε. Το μπουρνούζι άνοιξεείνος της έσπρωξε τα γόνατα και την ξάπλωσε πάνω του. Το δέρμα της ήταν ζεστόρό μετά το πρωινό μπάνιο.Αστυνομία!» φώναξε η Μπιργκίτα και τύλιξε τα πόδια της γύρω του. Ο Χάρι ένν σφυγμό του να χτυπάει σε ολόκληρο το κορμί του. «Βοήθεια» ψιθύρισε εκείνη καγκωσε το αυτί.

τερα έμειναν ξαπλωμένοι και κοίταζαν το ταβάνι.Θα ήθελα…» άρχισε να λέει η Μπιργκίτα.Ναι;»Όχι, τίποτα».

Σηκώθηκαν και ντύθηκαν. Ο Χάρι κοίταξε το ρολόι και διαπίστωσε πως είχεθυστερήσει για την πρωινή συνάντηση. Στάθηκε μπροστά στην εξώπορτα καικάλιασε.Νομίζω πως ξέρω τι θα ήθελες» είπε ο Χάρι. «Θα ήθελες να σου πω κάτι γιαυτό μου».

Η Μπιργκίτα ακούμπησε το κεφάλι της πάνω του. «Ξέρω πως δεν σου αρέσει αυτόως ό,τι έχω μάθει για σένα σ’ το έβγαλα με το τσιγκέλι. Ότι η μητέρα σου ήταν



γενική, έξυπνη γυναίκα, μισή Εσκιμώα της Νορβηγίας, και ότι πέθανε πριν απόνια. Ότι ο πατέρας σου είναι καθηγητής και δεν του αρέσει αυτό που κάνεις, αλλάλέει. Και το άτομο που αγαπάς περισσότερο απ’ όλα στον κόσμο, η αδελφή σου,

α ήπια μορφή του συνδρόμου Ντάουν. Μ’ αρέσει να ξέρω τέτοια πράγματα για σλά θέλω να μου τα λες επειδή το επιθυμείς».

Ο Χάρι τής χάιδεψε τον λαιμό. «Θέλεις να μάθεις κάτι αληθινό; Ένα μυστικό;»Κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.Όταν οι άνθρωποι μοιράζονται ένα μυστικό δένονται» ψιθύρισε ο Χάρι μέσα

λλιά της. «Και αυτό δεν είναι πάντα κάτι που θέλουν». Έμειναν σιωπηλοί στην είσΟ Χάρι πήρε βαθιά ανάσα. «Όλη μου τη ζωή περιστοιχίζομαι από ανθρώπους ποαπάνε. Μου έχει δοθεί ό,τι έχω επιθυμήσει. Με λίγα λόγια, δεν έχω καμιά εξήατί έγινα αυτό που έγινα». Ένα αεράκι από το παράθυρο φύσηξε τα μαλλιά του αλά κι εκείνος έκλεισε τα μάτια του. «Γιατί έγινα αλκοολικός».

Το είπε τραχιά και δυνατά. Η Μπιργκίτα έμεινε κολλημένη πάνω του, ακίνητη.Δεν είναι τόσο εύκολο στη Νορβηγία να απολυθεί ένας δημόσιος υπάλληλοικανότητα από μόνη της δεν φτάνει, η τεμπελιά δεν είναι θέμα και μπορείς να βραφεντικό όσο θέλεις χωρίς κανένα πρόβλημα. Για να πω την αλήθεια, μπορεί

νεις ό,τι θέλεις – ο νόμος σε προστατεύει από τα περισσότερα. Εκτός από το ποτόπας στη δουλειά στην αστυνομία μεθυσμένος περισσότερες από δύο φορές

κετός λόγος για άμεση απόλυση. Υπήρχε μια εποχή που ήταν πιο εύκολο να μετρμέρες που δεν πήγαινα μεθυσμένος στη δουλειά».

Χαλάρωσε τα χέρια του και την κράτησε μπροστά του. Ήθελε να δει πώς αντιδρτερα την τράβηξε ξανά στην αγκαλιά του.Παρ’ όλα αυτά, κατά κάποιον τρόπο τα έβγαζα πέρα και όσοι καταλάβαιναντάσταση έκαναν τα στραβά μάτια. Κάποιος θα έπρεπε να με είχε αναφέρει, αλοσίωση και η αλληλεγγύη υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό στο Σώμα. Ένα βράδυ πήγ

έναν συνάδελφο σε ένα διαμέρισμα στο Χόλμενκολ για να ανακρίνουμε έναν τύποα δολοφονία μεταξύ ναρκομανών. Δεν ήταν καν ύποπτος, αλλά ενώ ήμασταν έξωυπούσαμε το κουδούνι, είδαμε το αμάξι του να βγαίνει με μεγάλη ταχύτητα απαράζ, τρέξαμε στο αυτοκίνητό μας και τον πήραμε από πίσω. Ανάψαμε και την ιρήνα-φάρο και τρέχαμε με εκατόν δέκα χιλιόμετρα κατεβαίνοντας τη Σερκενταλδρόμος είχε στροφές δεξιά κι αριστερά, χτυπήσαμε σε κάνα δυο κράσπ

ζοδρομίων και ο συνάδελφος με ρώτησε αν ήθελα να πάρει εκείνος το τιμόνι. Ήσο αποφασισμένος να πιάσω τον τύπο, που αγνόησα την πρόταση».Ό,τι επακολούθησε ο Χάρι το έμαθε από αυτά που του είπαν. Στoν σταθμό Βίντερετρό, ένα αυτοκίνητο είχε μόλις βγει από ένα βενζινάδικο. Οδηγούσε ένας νεαρόςόσφατα είχε πάρει δίπλωμα οδήγησης και είχε πάει στον σταθμό να αγοράσει τσιγα τον πατέρα του. Το αυτοκίνητο με τους δύο αστυνομικούς παρέσυρε το αμάξαρού, έριξε τον φράχτη και μπήκε στις γραμμές του τρένου, παρασύροντας επίσηόστεγο της στάσης του λεωφορείου, όπου μόλις πριν από δύο λεπτά πέντεθρωποι περίμεναν, και τελικά σταμάτησε στην πλατφόρμα στην άλλη πλευράδηροδρομικών γραμμών. Ο συνάδελφος του Χάρι τινάχτηκε από το παρμπρίζέθηκε είκοσι μέτρα πιο κάτω στις γραμμές. Είχε χτυπήσει σε έναν στύλο του φράχτφάλι του με τόση δύναμη, που η κορφή του στύλου είχε λυγίσει. Χρειάστηκε ναρουν δακτυλικά αποτυπώματα για να σιγουρευτούν για την ταυτότητά του. Το α



ο άλλο αυτοκίνητο έμεινε παράλυτο από τον λαιμό και κάτω.Πήγα και τον επισκέφθηκα σε ένα μέρος που λέγεται Σούνος» είπε ο Χ

Ονειρεύεται πως θα μπορέσει να οδηγήσει αυτοκίνητο ξανά μια μέρα. Εμένα με βρσα στα συντρίμμια με κατάγματα στο κρανίο και εσωτερική αιμορραγία. Έκετές εβδομάδες στην εντατική του νοσοκομείου, με μηχανική υποστήριξη».

Η μητέρα του τον επισκεπτόταν καθημερινά μαζί με την αδελφή του. Κάθονταν στιςευρές του κρεβατιού του και του κρατούσαν τα χέρια. Ο πατέρας του πήγαινάδυ, όταν είχε τελειώσει το επισκεπτήριο. Λόγω της βαριάς διάσεισης είχε διαταρα

όρασή του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί ούτε να διαβάσει ούτε να δει τηλεόραστέρας του, λοιπόν, του διάβαζε. Καθόταν πολύ κοντά του στο κρεβάτι και του ψιθύο αυτί για να μην τον κουράζει, διαβάζοντάς του Σίγκουρντ Χόελ και Χιάέγκσταντ, τους αγαπημένους συγγραφείς του πατέρα του.Είχα σκοτώσει έναν άνθρωπο και είχα σακατέψει έναν άλλο για όλη του τη ζωήρα καθόμουν και απολάμβανα τη φροντίδα και την αγάπη. Και το πρώτο που έαν μεταφέρθηκα σε θάλαμο ήταν να δωροδοκήσω έναν τύπο στο διπλανό κρεβάτστείλει τον αδελφό του να μου πάρει ένα μπουκάλι τζιν».

Ο Χάρι σώπασε. Η αναπνοή της Μπιργκίτα ήταν ήρεμη και κανονική.

Σοκαρίστηκες;» τη ρώτησε.Κατάλαβα πως ήσουν αλκοολικός από την πρώτη στιγμή που σε είδα» απάντη

πιργκίτα. «Ο πατέρας μου ήταν αλκοολικός».Ο Χάρι δεν ήξερε τι να πει.Πες μου κι άλλα» είπε εκείνη.Τα υπόλοιπα… τα υπόλοιπα αφορούν την αστυνομία της Νορβηγίας. Ίσως λύτερα να μην τα ξέρεις».Είμαστε μακριά από τη Νορβηγία τώρα» είπε εκείνη.

Ο Χάρι την έσφιξε πάνω του. «Αρκετά άκουσες για σήμερα. Η συνέχεια προσ

έπει να φύγω τώρα. Να έρθω στο Albury και απόψε να σε παρενοχλήσω;»Η Μπιργκίτα χαμογέλασε θλιμμένα και ο Χάρι ένιωσε ότι εμπλεκόταν σε αυτή τη σρισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε.

Άργησες» είπε ο Γουάτκινς όταν ο Χάρι έφτασε στην υπηρεσία. Άφησε ένα μωτοτυπίες στο γραφείο του.Τζετ λαγκ. Τίποτα νεότερο;» ρώτησε ο Χάρι.Έχεις λίγο διάβασμα να κάνεις. Ο Γιονγκ Σου ξέθαψε κάποιες παλιές υποθ

ασμών. Αυτές ακριβώς κοιτάζουν μαζί με τον Κένσινγκτον αυτή τη στιγμή».Ο Χάρι κατάλαβε πως χρειαζόταν ένα φλιτζάνι ζεστό καφέ πρώτα και κατευθύνος την καντίνα. Εκεί βρήκε τον Μακόρμακ καλοδιάθετο. Κάθισαν σε ένα τραπην καντίνα, ο καθένας με τον δικό του καπουτσίνο.Τηλεφώνησαν από το υπουργείο Δικαιοσύνης. Τους πήραν τηλέφωνο από το υπουρ

καιοσύνης της Νορβηγίας. Μίλησα πριν από λίγο με τον Γουάτκινς και μου είπεη έχετε κάποιον ύποπτο».Τον Έβανς Γουάιτ. Υποστηρίζει ότι έχει άλλοθι για τις μέρες που έγινε ο φ

τήσαμε από την αστυνομία της Νιμπίν να καλέσει τη γυναίκα με την οποία ισχυρίως ήταν, για να επιβεβαιώσει την ιστορία του. Επιπλέον έχει ειδοποιηθεί ο Έβανς να



ομακρυνθεί από την πόλη χωρίς να το δηλώσει».Ο Μακόρμακ γρύλισε. «Συνάντησες τον τύπο πρόσωπο με πρόσωπο, Χόλι. Είναι αυτΟ Χάρι κοίταξε τον καφέ του. Οι λευκές ρίγες από το γάλα περιστρέφονταν ελικοεν σπειροειδής γαλαξίας. «Μπορώ να χρησιμοποιήσω μια αναλογία, σερ; Ξέρετε λαξίας μας είναι ένα σπειροειδές σύστημα με περισσότερα από εκατό δισεκατομμτέρια; Αν κάποιος διέσχιζε κατά πλάτος κάποια από τις σπείρες με την ταχύτητα

ωτός, σε χίλια χρόνια θα ήταν ακόμη στα μισά του δρόμου. Για να μη μιλήσουμε γιαδρομή κατά μήκος ή σε ολόκληρο τον γαλαξία…»

Πολύ αλληγορικά μου τα λες πρωί πρωί, Χόλι. Τι προσπαθείς να πεις;»Πως η ανθρώπινη ψυχή είναι ένα τεράστιο, σκοτεινό δάσος, που δεν είναι δυνατθρωπος στη μικρή διάρκεια της ζωής του να το γνωρίσει εντελώς. Πως εγώ δεταφέρνω, σερ».

Ο Μακόρμακ κοίταξε τον Χάρι. Φαινόταν ανήσυχος. «Έχεις αρχίσει να μιλάς σαννσινγκτον, Χόλι. Ίσως ήταν λάθος μου που σας έβαλα να συνεργαστείτε. Είναι λόκοτο το μυαλό αυτού του τύπου».

Γιονγκ έβαλε μια διαφάνεια στον προβολέα.Έχουν αναφερθεί πάνω από πέντε χιλιάδες βιασμοί φέτος σ’ αυτή τη χώρα. Αυτόνο του λέει πως είναι καταδικασμένη προσπάθεια να αρχίσει να ψάχνει κανείς κάέδιο, χωρίς να χρησιμοποιήσει τη στατιστική. Ψυχρή και αδιαμφισβήτητη στατιστικώτη λέξη-κλειδί είναι το “στατιστικώς σημαντικό”. Με άλλα λόγια, ψάχνουμε γιαστημα που δεν μπορεί να εξηγηθεί από τη στατιστική τυχαιότητα. Λέξη-κλειδί νούο η “δημογραφία”. Έψαξα πρώτα τις αναφορές για ανεξιχνίαστους φόνουςασμούς κατά τα τελευταία πέντε χρόνια που περιείχαν τις λέξεις “στραγγαλισμόνίξιμο”. Βρήκα δώδεκα φόνους και μερικές εκατοντάδες βιασμούς. Μετά, περιόρισαιθμό προσθέτοντας ότι τα θύματα έπρεπε να είναι ξανθιές γυναίκες μεταξύ δεκάξιάντα πέντε χρονών που ζούσαν στην ανατολική ακτή. Επίσημες στατιστικέςοιχεία που αφορούν το χρώμα των μαλλιών και εκδόθηκαν από τη δική μας Υπηραβατηρίων δείχνουν πως αυτή η ομάδα αποτελεί λιγότερο από το πέντε τοις εκατόναικείου πληθυσμού. Εντέλει, έμεινα με επτά δολοφονίες και πάνω από σαρασμούς».Ο Γιονγκ έβαλε μια άλλη διαφάνεια με ποσοστά και μια γραφική παράσταση. Άυς άλλους να τη διαβάσουν χωρίς να κάνει κανένα σχόλιο. Ακολούθησε μακρά σιωπυάτκινς ήταν ο πρώτος που μίλησε: «Αυτό σημαίνει…;».Όχι» είπε ο Γιονγκ. «Αυτό δεν σημαίνει ότι ξέρουμε κάτι που δεν ξέραμε πριιθμοί είναι πολύ αόριστοι».Μπορούμε όμως να φανταστούμε» είπε ο Άντριου. «Μπορούμε, ας πούμε

ανταστούμε πως υπάρχει κάποιος τύπος εκεί έξω που βιάζει ξανθιές γυναστηματικά και τις σκοτώνει λιγότερο συστηματικά. Και που του αρέσει να σφίγγρια του γύρω από γυναικείους λαιμούς».Ξαφνικά όλοι άρχισαν να μιλούν συγχρόνως και ο Γουάτκινς τούς ζήτησεαματήσουν. Πρώτος πήρε τον λόγο ο Χάρι: «Γιατί αυτό δεν είχε διαπιστωθεί νωρίτ

λάμε για επτά δολοφονίες και σαράντα ή πενήντα βιασμούς που μπορεί να έποια σχέση».



Ο Γιονγκ Σου ανασήκωσε τους ώμους του.Ο βιασμός είναι δυστυχώς καθημερινή πραγματικότητα στην Αυστραλία. Επίσης, ν του δίνεται η προτεραιότητα που θα ήθελε κανείς να πιστεύει ότι του δίνεται».Ο Χάρι κατένευσε. Δεν το βρήκε σκόπιμο να φουσκώσει από υπερηφάνειαγαριασμό της δικής του χώρας.Επιπλέον, οι περισσότεροι βιαστές βρίσκουν τα θύματά τους στην πόλη ή στην περυ ζουν οι ίδιοι και δεν την εγκαταλείπουν ύστερα. Αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάστηματική συνεργασία ανάμεσα στις διάφορες πολιτείες σε κλασικές περιπτώ

ασμού. Το πρόβλημα στις περιπτώσεις που διαμορφώνουν τη στατιστική μου είνωγραφική διασπορά».Ο Γιονγκ έδειξε τον κατάλογο με τα ονόματα των τόπων και τις ημερομηνίες.Τη μια μέρα στη Μελβούρνη, έναν μήνα μετά στην Κερνς και την επόμενη εβδομο Νιουκάσλ. Βιασμοί σε τρεις διαφορετικές πολιτείες σε λιγότερο από δύο μήνες. Ε

κουκούλα, άλλοτε με μάσκα, τουλάχιστον μία φορά με νάιλον κάλτσα, ενώρισσότερες φορές οι γυναίκες δεν είδαν καν τον βιαστή. Το έγκλημα μπορεί να ουδήποτε, από τα σκοτεινά σοκάκια μέχρι τα πάρκα. Τα θύματα έχουν συρθεί μέστοκίνητα ή ο βιαστής έχει παραβιάσει το σπίτι τους τη νύχτα. Εν ολίγοις, δεν υπά

ποιο σχέδιο σε όλο αυτό, πέρα από το ότι τα θύματα ήταν ξανθιές γυναραγγαλίστηκαν, και κανείς δεν μπόρεσε να δώσει στην αστυνομία μια περιγραφήτρα. Α, υπάρχει και κάτι ακόμα: ο δολοφόνος μας κάνει εξαιρετικά καθαρή δουστυχώς. Προφανώς πλένει τα θύματά του και αφαιρεί οποιοδήποτε ίχνος κτυλικά αποτυπώματα, σπέρμα, ίνες από τα ρούχα του, τρίχες, δέρμα κάτω απχια του θύματος και άλλα τέτοια. Εκτός από αυτό, δεν υπάρχει τίποτε από τα στου συνήθως συνδέουμε με έναν κατά συρροή δολοφόνο, τίποτα το αλλόκοτο, λετουργικές πράξεις ή καρτ ποστάλ στην αστυνομία που να λένε “ήμουν εδώ”. Ύσό τους τρεις βιασμούς σε διάστημα δύο μηνών, επικρατεί ησυχία για έναν ολόκ

όνο. Εκτός κι αν βρίσκεται ο ίδιος δράστης πίσω από κάποιους από τους άλασμούς που έχουν αναφερθεί μέσα σε αυτόν τον χρόνο. Όμως αυτό δεν μπορούμε νωρίζουμε».Και οι δολοφονίες;» ρώτησε ο Χάρι. «Αυτές δεν κρούουν τον κώδωνα;»

Ο Γιονγκ έγνεψε αρνητικά.Γεωγραφική διασπορά. Όταν η αστυνομία στο Μπρίσμπεϊν βρει ένα πτώμα που

αστεί, το Σίδνεϊ δεν είναι το πρώτο μέρος που θα ψάξουν. Επιπλέον, οι δολοφονίες άσπαρτες σε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, που είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείκάθαρη σχέση μεταξύ τους. Άλλωστε, ο στραγγαλισμός δεν είναι κάτι ασυνήθιστριπτώσεις βιασμού».Δεν υπάρχει λειτουργική Ομοσπονδιακή Αστυνομία στην Αυστραλία;» ρώτησε ο Χά

Χαμόγελα γύρω από το τραπέζι. Ο Χάρι δεν επέμεινε, άλλαξε θέμα. «Αν πρόκειτατά συρροή δολοφόνο…» άρχισε να λέει.…τότε συχνά έχει ένα σχέδιο, μια κεντρική ιδέα» συνέχισε ο Άντριου. «Όμως εδώάρχει κάτι τέτοιο, έτσι δεν είναι;»

Ο Γιονγκ κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. «Σίγουρα υπήρξε κάποιος στην αστυνομοίος μερικές φορές μέσα στα χρόνια θεώρησε βάσιμη την ιδέα πως ένας κατά συλοφόνος ήταν πίσω από τις δολοφονίες. Προφανώς είχε βγάλει παλιούς φακέλουςαρχεία και τους είχε συγκρίνει, αλλά οι αποκλίσεις ήταν τόσο μεγάλες, που



όρεσε να στηρίξει αυτή την υποψία».Αν πράγματι πρόκειται για κατά συρροή δολοφόνο, δεν έχει μια λιγότερρισσότερο συνειδητή επιθυμία να συλληφθεί;» ρώτησε ο Λίμπι.

Ο Γουάτκινς ξερόβηξε. Αυτό ήταν το πεδίο του. «Έτσι παρουσιάζεται στην αστυνογοτεχνία» είπε. «Ότι οι πράξεις του δολοφόνου είναι μια κραυγή για βοήθεια καήνει μικρά κωδικοποιημένα μηνύματα και ίχνη ως αποτέλεσμα της ενδόμιθυμίας του κάποιος να τον σταματήσει. Και μερικές φορές, πράγματι αυτό συμβαλά φοβάμαι πως δεν είναι τόσο απλό. Οι περισσότεροι κατά συρροή δολοφόνοι

ν τους περισσότερους ανθρώπους: δεν θέλουν να συλληφθούν. Και αν στην περίπς πρόκειται πραγματικά για κάποιον κατά συρροή δολοφόνο, δεν μας έχει δώσελλά στοιχεία για να προχωρήσουμε. Υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν έσουν…»

Έκανε μια γκριμάτσα που άφησε να φανεί μια σειρά από κιτρινισμένα δόντια. «Π’ όλα, δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα σχέδιο στις δολοφονίες, πέρα από το γεγ

ως τα θύματα είναι ξανθιές και τις στραγγαλίζει. Αυτό μπορεί να σημαίνει πως βλδολοφονίες ως μεμονωμένα γεγονότα, ως ένα έργο τέχνης που πρέπει να διαφέρει

είνο που έκανε προηγουμένως. Και αυτό κάνει τη δουλειά δυσκολότερη για εμά

ορεί να υπάρχει κάποιο κρυμμένο κεντρικό θέμα, το οποίο δεν μπορούμεακρίνουμε ακόμη. Αλλά θα μπορούσε επίσης να σημαίνει πως δεν σκοτοσχεδιασμένα, αλλά ότι αναγκάζεται σε μερικές περιπτώσεις. Όταν, για παράδεθύμα δει το πρόσωπό του, αντισταθεί, φωνάξει για βοήθεια ή συμβεί κάτι ρόβλεπτο».Μπορεί επίσης να σκοτώνει μόνο σε περιπτώσεις που δεν κατάφερε να ολοκληρν πράξη» επισήμανε ο Λίμπι.Ίσως θα έπρεπε να ζητήσουμε από κάποιους ψυχολόγους να κοιτάοσεκτικότερα αυτές τις υποθέσεις» είπε ο Χάρι. «Θα μπορούσαν να φτιάξουν

χολογικό προφίλ που θα μας βοηθούσε».Ίσως» είπε ο Γουάτκινς, αλλά το μυαλό του φαινόταν να είναι αλλού.Και ποιο είναι το δεύτερο, σερ;» ρώτησε ο Γιονγκ.Τι;» ξαφνιάστηκε ο Γουάτκινς.Είπατε, πρώτα απ’ όλα. Ποιο είναι το άλλο που δεν σας αρέσει;»Η ξαφνική του αδράνεια» απάντησε ο Γουάτκινς. «Βέβαια, αυτό μπορεί να συμβ

α καθαρά πρακτικούς λόγους, όπως το ότι λείπει σε ταξίδι ή είναι άρρωστος. Όορεί επίσης να είναι επειδή νιώθει πως αργά ή γρήγορα κάποιος θα αρχίσενδυάζει μερικά πράγματα. Έτσι, σταματάει για λίγο, μόνο για μια ανάσα!» Χτύπησ

χτυλά του.Και σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για έναν πραγματικά επικίνδυνο άνθρ

άποιον που είναι πειθαρχημένος και πανούργος και δεν οδηγείται από εκείντοκαταστροφικό πάθος που κλιμακώνεται και στο τέλος προδίδει τους περισσότετά συρροή δολοφόνους. Πρόκειται για έναν έξυπνο δολοφόνο, τον οποίο είναι δύσπιάσουμε πριν εξαπολύσει ένα αληθινό λουτρό αίματος. Αν ποτέ τα καταφέρουμε»

Επικράτησε μια στενάχωρη σιωπή στο δωμάτιο. Ο Χάρι ανατρίχιασε και μόνο μέψη. Σκέφτηκε τους κατά συρροή δολοφόνους οι οποίοι, όπως είχε διαβάσει, ποτέλλαμβάνονταν, αλλά η αστυνομία είχε σταματήσει να τους κυνηγάει επειδή ξαφνικλοφονίες σταματούσαν. Και τότε κανείς δεν ήξερε αν ο δολοφόνος ήταν α



ντανός και ίσως βρισκόταν σε χειμερία νάρκη.Τι κάνουμε τώρα;» ρώτησε ο Άντριου. «Θα πούμε σε όλες τις ξανθιές κάτω απόικία της συνταξιοδότησης να μένουν κλεισμένες μέσα τα βράδια;»Έτσι διακινδυνεύουμε πως αυτός θα χαθεί κάτω από τη γη και δεν θα μπορέσουμν βρούμε ποτέ» είπε ο Λίμπι. Είχε βγάλει έναν σουγιά και καθάριζε τα νύχια τογάλη επιμέλεια.Από την άλλη πλευρά, θα αφήσουμε όλες τις ξανθιές Αυστραλές να γίνουν δόλωμτόν τον τύπο;»

Δεν έχει νόημα να πούμε στις γυναίκες να μείνουν μέσα» είπε ο Γουάτκινς. είνος αναζητήσει θύμα, θα το βρει. Άλλωστε, γι’ αυτό δεν διέρρηξε και κάνα δυο σπχάστε το. Πρέπει να τον παρασύρουμε να βγει από τη φωλιά του».Πώς όμως; Ο τύπος αλωνίζει ολόκληρη την καταραμένη ανατολική Αυστραλίανένας δεν ξέρει πότε θα ξαναχτυπήσει. Φαίνεται πως βιάζει και σκοτώνει τυχαίαμπι μιλούσε στα νύχια του.Λάθος» απάντησε ο Άντριου. «Με έναν τύπο που τα έχει καταφέρει να επιβιώσει ιρό, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Σκέφτεται κανείς πως μερικοί κατά συρροή δολοφιζητούν την προσοχή γύρω από τους φόνους τους. Αφήνουν την υπογραφή τους

λοφονία, προσδιορίζουν την ταυτότητά τους. Δεν συμβαίνει το ίδιο εδώ. Αντιθτός αποφεύγει τις ομοιότητες και μόνο το πάθος του να στραγγαλίζει τον προδ

ατά τα άλλα, είναι εντελώς απρόβλεπτος. Έτσι νομίζει αλλά κάνει λάθος. Γιατί υπάποιο σχέδιο. Πάντα υπάρχει κάποιο σχέδιο. Όχι επειδή κάποιος το σχεδιάζει ειδή όλοι οι άνθρωποι είναι πλάσματα της συνήθειας και δεν υπάρχει καμιά διαφαυτό ανάμεσα σ’ εμένα, σ’ εσένα και στον βιαστή. Το θέμα είναι μόνο να βρούμε παι αυτές οι συνήθειες αυτού του πλάσματος».Ο άνθρωπος είναι τρελός» είπε ο Λίμπι. «Όλοι οι κατά συρροή δολοφόνοι δεν έ

α δόση σχιζοφρένειας; Δεν ακούνε φωνές που τους λένε να σκοτώσουν και τέ

μφωνώ με τον Χάρι, ας φωνάξουμε έναν ψυχολόγο».Ο Γουάτκινς έξυνε τον λαιμό του. Φαινόταν μπερδεμένος.Ένας ψυχολόγος μπορεί σίγουρα να μας πει πολλά για έναν κατά συρροή δολοφλά δεν είναι καθόλου σίγουρο πως πρόκειται για κάτι τέτοιο στην περίπτωσή ισήμανε ο Άντριου.Επτά φόνοι. Εγώ αυτό το λέω κατά συρροή δολοφονίες» είπε ο Λίμπι.Ακούστε» είπε ο Άντριου γέρνοντας πάνω από το τραπέζι και σηκώνοντας ψηλγάλα μαύρα χέρια του. «Για έναν κατά συρροή δολοφόνο η σεξουαλική πράξη έρύτερη, μετά τον φόνο. Ο βιασμός χωρίς δολοφονία δεν έχει νόημα. Όμως για

θρωπό μας ο βιασμός είναι το σημαντικότερο. Στις περιπτώσεις που σκοτώνει θανόν για πρακτικούς λόγους, όπως είπε ο επιθεωρητής Γουάτκινς. Ίσως επειδμα μπορεί να τον αναγνωρίσει. Αν έχει δει το πρόσωπό του». Ο Άντριου έκανεύση. «Ή μπορεί να καταλάβει ποιος είναι». Ακούμπησε τα χέρια του μπροστά του.

Ο ανεμιστήρας στη γωνία έκανε θόρυβο, όμως η ατμόσφαιρα ήταν πιο αποπνικτικήτέ.Η στατιστική είναι χρήσιμη» είπε ο Χάρι. «Όμως δεν πρέπει να την αφήσουμε ναρασύρει. Για να αντιστρέψω μια νορβηγική παροιμία, “βλέπουμε το δάσος και χάνδέντρο”».

Ο Γουάτκινς είχε βγάλει ένα μαντίλι και σκούπιζε τον ιδρώτα από το πρόσωπό



ίναι πολύ πιθανόν το νόημα της οπωσδήποτε σημαντικής νορβηγικής παροιμίαςριου Χόλι να χάνεται στη μετάφραση, αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα» είπε.Εννοώ ότι δεν πρέπει να αφήσουμε τη γενικότερη εικόνα να επισκιάσει το γεγονόςδολοφονία της Ίνγκερ Χόλτερ μπορεί να είναι μια μεμονωμένη πράξη. Κάθρωποι πέθαναν από συνηθισμένη πνευμονία στη διάρκεια της επιδημίας του Μα

ανάτου, έτσι δεν είναι; Ας υποθέσουμε πως ο Έβανς Γουάιτ δεν είναι κατά συλοφόνος. Το γεγονός πως υπάρχει κάποιος άλλος που γυρνάει και σκοτώνει ξανθιέμαίνει ότι ο Έβανς Γουάιτ δεν μπορεί να έχει πάρει τη ζωή της Ίνγκερ Χόλτερ».

Κάπως περίπλοκη εξήγηση, αλλά καταλαβαίνω πού το πας, Χόλι» είπε ο Γουάι ανακεφαλαίωσε: «ΟΚ, συνάδελφοι. Ψάχνουμε έναν βιαστή και πιθανόαναλαμβάνω πιθανόν– κατά συρροή δολοφόνο. Το αφήνω στον Μακόρμακοφασίσει πώς θα κλιμακωθεί η έρευνα. Εντωμεταξύ, θα συνεχίσουμε αυτό νουμε. Κένσινγκτον, έχεις τίποτα νεότερο να αναφέρεις;».Επειδή ο Χόλι δεν πρόλαβε την πρωινή συνάντηση, θα επαναλάβω πως μίλησα μεμπερτσον, τον υπέροχο σπιτονοικοκύρη της Ίνγκερ Χόλτερ, και τον ρώτησα αν το όανς Γουάιτ τού έλεγε τίποτα. Και πρέπει η σύγχυση και η θολούρα τουκαθάρισαν για λίγο, γιατί πράγματι κάτι του έλεγε το όνομα. Θα περάσουμε από

απόγευμα. Κατά τ’ άλλα, τηλεφώνησε ο καλός μας φίλος, ο σερίφης της Νιμπτζελίνα Χάτσινσον επιβεβαίωσε πως ήταν στο σπίτι του Έβανς Γουάιτ εκείνες τιςρες πριν βρεθεί η Ίνγκερ Χόλτερ».

Ο Χάρι βλαστήμησε.Ο Γουάτκινς χτύπησε τα χέρια του. Εντάξει, πίσω στη δουλειά, παιδιά. Πάμε ναακώσουμε τον μπάσταρδο».Οι τελευταίες λέξεις δεν ακούστηκαν και πολύ πειστικές.

Χάρι κάποτε είχε ακούσει πως οι σκύλοι έχουν μια μέση βραχυπρόθεσμη μνήμη τυτερολέπτων, αλλά με επαναλαμβανόμενα ερεθίσματα μπορεί να επεκταθεί σημανφράση «ο σκύλος του Παβλόφ» αναφέρεται στα πειράματα του ρώσου φυσιολ

άν Παβλόφ με σκύλους, βάσει των οποίων ανέπτυξε τη θεωρία των εξαρτημτανακλαστικών του νευρικού συστήματος. Για μια μακρά χρονική περίοδο, κάθε υ έδινε τροφή στους σκύλους ακουγόταν συγχρόνως ο ήχος ενός κουδουνιού. Μια ούστηκε το κουδούνι, χωρίς όμως να τους δώσει τροφή. Ωστόσο, στο στομάχι καγκρεας των σκύλων εκκρίθηκαν γαστρικά υγρά για τη χώνευση της τροφής.ούγεται και τόσο εντυπωσιακό, όμως αυτό το πείραμα έδωσε στον Παβλόφ αβείο Νόμπελ. Είχε αποδειχτεί ότι ύστερα από επαναλαμβανόμενα ερεθίσματμα «θυμόταν».

Όταν ο Άντριου, για δεύτερη φορά σε λίγες μόλις μέρες, έστειλε τον δαίμοναασμανίας του Ρόμπερτσον μέσα στους θάμνους με μια κλοτσιά, είχε λόγο να πισως αυτή η κλοτσιά θα έμενε περισσότερο στο μυαλό του από την πρώτη. Την επόρά που ο σκύλος του Ρόμπερτσον θα άκουγε άγνωστα βήματα έξω από την πόρτα,σκαρώνει επιθέσεις με το μικρό, μοχθηρό μυαλό του, μπορεί να ένιωθε πόνους

ευρά του.

Ο Ρόμπερτσον τους δέχτηκε στην κουζίνα και τους κέρασε μπίρα. Ο Άντχαρίστησε και την πήρε, αλλά ο Χάρι ζήτησε ένα ποτήρι μεταλλικό νερό. Επει



μπερτσον δεν είχε, ο Χάρι σκέφτηκε πως θα αρκούνταν σε ένα τσιγάρο.Καλύτερα όχι» είπε ο Ρόμπερτσον όταν ο Χάρι έβγαλε ένα πακέτο τσιγ

Απαγορεύεται το κάπνισμα στο σπίτι μου. Το τσιγάρο καταστρέφει τον οργανισμό μπλήρωσε, κατεβάζοντας μισό μπουκάλι μπίρα.Σας ενδιαφέρει λοιπόν οτιδήποτε αφορά την υγεία;» είπε ο Χάρι.Ναι, βέβαια» απάντησε ο Ρόμπερτσον αγνοώντας τον σαρκασμό. «Σε αυτό το ν καπνίζουμε ούτε τρώμε κρέας ή ψάρι. Αναπνέουμε καθαρό αέρα και τρώμε αυτάς δίνει η φύση».

Αυτό αφορά και τον σκύλο;»Ο σκύλος μου δεν έχει δοκιμάσει κρέας ή ψάρι από όταν ήταν κουτάβι. αγματικός γαλακτο-χορτοφάγος» είπε με καμάρι.Αυτό δικαιολογεί την κακή του διάθεση» μουρμούρισε ο Χάρι.Καταλάβαμε ότι ξέρετε κάποιον Έβανς Γουάιτ, κύριε Ρόμπερτσον. Τι μπορείτε ναίτε;» είπε ο Χάρι και έβγαλε το σημειωματάριό του. Δεν σκόπευε να σημειώσει τίπλά γνώριζε από την εμπειρία του ότι οι άνθρωποι ένιωθαν πως η μαρτυρία τους ο σημαντική αν κρατούσες σημειώσεις. Υποσυνείδητα, ήταν πιο προσεκτικοί, έλετά που έλεγαν και ήταν πιο ακριβείς με τις ημερομηνίες, τα ονόματα και τους τόπο

Ο επιθεωρητής Κένσινγκτον τηλεφώνησε για να ρωτήσει ποιοι επισκέπτοντανγκερ Χόλτερ την εποχή που έμενε εδώ. Του είπα πως είχα ανεβεί στο δωμάτιό της, ι τη φωτογραφία που είχε κρεμασμένη στον τοίχο και θυμήθηκα εκείνον τον τύπο μιδάκι στην αγκαλιά».Αλήθεια;»Ναι, ο τύπος είχε έρθει εδώ δύο φορές, απ’ όσο ξέρω. Την πρώτη φορά κλειδώθο δωμάτιό της και έμειναν εκεί σχεδόν δυο μέρες. Ήταν πολύ… εεε… θορυβώδεις. χίσει να ανησυχώ για τους γείτονες και έβαλα δυνατά μουσική για να μην τους φαμηχανία, δηλαδή την Ίνγκερ κι εκείνο τον τύπο. Αν και δεν φάνηκε να τους νο

θόλου. Τη δεύτερη φορά ήρθε κι έφυγε ώσπου να πεις κύμινο».Μάλωσαν;»Ναι, νομίζω πως κάτι τέτοιο έγινε. Εκείνη του φώναζε όταν έφευγε ότι θα έλεγε ούλα τι μπάσταρδος ήταν. Και ότι θα έλεγε και σε κάποιον τύπο για τα σχέδιά τουΚάποιον τύπο;»Είπε ένα όνομα αλλά δεν το θυμάμαι».Και η τσούλα; Ποια μπορεί να ήταν;» ρώτησε ο Άντριου.Προσπαθώ να μην μπερδεύομαι στην προσωπική ζωή των ενοίκων μου, επιθεωρητάΕξαιρετική μπίρα, κύριε Ρόμπερτσον. Ποια είναι η τσούλα;» ρώτησε ο Άντ

νοώντας το προηγούμενο σχόλιο.Αυτό είναι το θέμα» είπε διστακτικά ο Ρόμπερτσον μεταφέροντας νευρικά το βλυ από τον Χάρι στον Άντριου. Προσπάθησε να χαμογελάσει. «Υποθέτω πως μαντική για την υπόθεση, έτσι δεν είναι;» Η ερώτηση έμεινε μετέωρη αλλά όχλύ. Ο Άντριου άφησε κάτω το μπουκάλι της μπίρας με δύναμη και πλησίασεόσωπο του Ρόμπερτσον.Βλέπεις πολλή τηλεόραση, Ρόμπερτσον. Στον πραγματικό κόσμο εγώ δεν σπρώ

ακριτικά ένα εκατοδόλαρο στο τραπέζι και εσύ δεν ψιθυρίζεις ένα όνομα πριν πάθένας μας τον δρόμο του χωρίς άλλη λέξη. Στον πραγματικό κόσμο τηλεφωνώ να α περιπολικό, καταφθάνει με τις σειρήνες να στριγκλίζουν, σου περνούν χειροπέδε



χώνουν στο αυτοκίνητο, όσο κι αν ντρέπεσαι τους γείτονες που παρακολουθούννοδεύουμε στο αστυνομικό τμήμα και σε μπαγλαρώνουμε σε ένα κελί για τη νύχταιθανό ύποπτο”, εκτός κι αν ξεράσεις ένα όνομα ή εμφανιστεί ο δικηγόρος σου. αγματικό κόσμο, στη χειρότερη περίπτωση, κατηγορείσαι πως κρύβεις πληροφορίεκαλύψεις μια δολοφονία. Αυτό σε κάνει αυτόματα συνεργό σε έγκλημα και τιμωρέξι χρόνια φυλακή. Τι θα κάνουμε λοιπόν, κύριε Ρόμπερτσον;»

Ο Ρόμπερτσον είχε χλωμιάσει και ανοιγόκλεισε το στόμα του κάνα δυο φορές χωρει ήχος. Έμοιαζε με ψάρι σε ενυδρείο που μόλις είχε καταλάβει πως δεν θα έτ

λά θα φαγωνόταν.Εγώ… εγώ δεν εννοούσα πως…»Για τελευταία φορά: ποια ήταν η τσούλα;»Νομίζω ότι ήταν εκείνη στη φωτογραφία… Η γυναίκα που ήταν εδώ…»Ποια φωτογραφία;»Στέκεται πίσω από την Ίνγκερ και τον τύπο στη φωτογραφία που έχει στο δωμς. Είναι εκείνη η μικρή καστανή με την μπαντάνα στο μέτωπο. Την αναγνώρισα θε εδώ πριν από μερικές εβδομάδες και ζητούσε την Ίνγκερ. Τη φώναξα και στάθα λίγο στα σκαλοπάτια και μιλούσαν. Ύστερα οι φωνές τους άρχισαν να δυναμώ

ι επιτέθηκαν η μία στην άλλη. Στη συνέχεια η Ίνγκερ κοπάνησε την πόρτα στα μος άλλης και ανέβηκε στο δωμάτιό της κλαίγοντας. Έκτοτε, δεν την ξαναείδα».Έχεις την καλοσύνη να μου φέρεις κάτω τη φωτογραφία, κύριε Ρόμπερτσον; Έχωτίγραφο, αλλά είναι στο γραφείο μου».

Ο Ρόμπερτσον είχε γίνει η προσωποποίηση της προθυμίας και ανέβηκε τρέχονταάλα στο δωμάτιο της Ίνγκερ. Όταν γύρισε, δεν χρειάστηκε στον Χάρι παρά μια γρήτιά για να καταλάβει ποια ήταν η γυναίκα στη φωτογραφία που εννοούσμπερτσον.Κάτι μου φάνηκε οικείο στο πρόσωπό της όταν τη συναντήσαμε» είπε ο Χάρι.

Είναι βέβαια η Μάνα Κουράγιο» φώναξε έκπληκτος ο Άντριου.Βάζω στοίχημα πως το πραγματικό της όνομα είναι Αντζελίνα Χάτσινσον».

δαίμονας της Τασμανίας δεν φαινόταν πουθενά όταν βγήκαν έξω.Έχεις αναρωτηθεί γιατί όλοι σε λένε “επιθεωρητή”, αστυνόμε Κένσινγκτον;» ρώτη

άρι όταν μπήκαν στο αυτοκίνητο.Πρέπει να είναι επειδή η προσωπικότητά μου εμπνέει εμπιστοσύνη. Το “επιθεωρηούγεται σαν ένας καλός θείος, έτσι δεν είναι;» είπε ο Άντριου ευχαριστημένος. ν μου πάει η καρδιά να τους διορθώσω».Είσαι σαν ένας μεγάλος καλόκαρδος αρκούδος» γέλασε ο Χάρι.Αρκούδος κοάλα» είπε ο Άντριου.Έξι χρόνια φυλακή» παρατήρησε ο Χάρι. «Ψεύτη!»Πρώτη φορά μού συμβαίνει» τον διαβεβαίωσε ο Άντριου.



7

TERRA NULLIUS, ΕΝΑΣ ΠΡΟΑΓΩΓΟΣΚΑΙ Ο ΝΙΚ ΚΕΙΒ

βρεχε καταρρακτωδώς στο Σίδνεϊ. Η βροχή σφυροκοπούσε την άσφαλτο, πιτστους τοίχους των σπιτιών και μέσα σε ένα λεπτό σχημάτισε ποταμάκια

λούσαν στα ρείθρα των πεζοδρομίων. Ο κόσμος έτρεχε να βρει καταφαλαβουτώντας στα νερά. Κάποιοι προφανώς είχαν ακούσει το δελτίο καιρού, ρει τις ομπρέλες τους και τώρα χοροπηδούσαν σαν τεράστιοι πολύχρωμοι βάτρους δρόμους. Ο Άντριου και ο Χάρι περίμεναν μέσα στο αυτοκίνητο στο κόκκινο φας οδού Γουίλιαμ, δίπλα από το πάρκο Χάιντ.Θυμάσαι τον Αβορίγινα στο πάρκο κοντά στο Albury εκείνο το βράδυ;» ρώτη

άρι.

Στο πάρκο Γκριν;»Σε χαιρέτησε αλλά εσύ δεν του απάντησες. Γιατί;»Δεν τον ήξερα».

Άναψε το πράσινο και ο Άντριου πάτησε γκάζι.

Albury ήταν σχεδόν άδειο όταν ο Χάρι μπήκε μέσα.Πώς τόσο νωρίς σήμερα;» ρώτησε η Μπιργκίτα. Τοποθετούσε τα καθαρά ποτήρια

φια.Σκέφτηκα ότι θα έχω καλύτερη εξυπηρέτηση πριν γεμίσει κόσμο».Εξυπηρετούμε τους πάντες εδώ» είπε εκείνη και του τσίμπησε το μάγουλο. «Τρεις;»Έναν καφέ μόνο».Τον κερνάει το μαγαζί».Ευχαριστώ, θησαυρέ μου».

Η Μπιργκίτα γέλασε. «Θησαυρέ μου; Έτσι λέει ο πατέρας μου τη μάνα μου». Κάένα σκαμνί και έσκυψε πάνω από τον πάγκο προς τον Χάρι. «Και μάλλον πρέπε

ησυχήσω όταν κάποιος που ξέρω λιγότερο από μία βδομάδα αρχίζει να με αποκ



σι».Ο Χάρι εισέπνευσε το άρωμά της. Οι επιστήμονες ξέρουν ακόμη πολύ λίγα για το

κέντρο της όσφρησης στον εγκέφαλο μετατρέπει τα ερεθίσματα από τους υποδη συνειδητή αίσθηση της όσφρησης. Όμως ο Χάρι δεν σκεφτόταν τόσο πολύ το νονταν όλα αυτά. Ήξερε μόνο ότι όταν ένιωθε τη μυρωδιά της, διάφορα πράγχιζαν να συμβαίνουν στο μυαλό και το κορμί του. Όπως ότι τα μάτια του μισόκλεστόμα του άνοιγε και σχημάτιζε ένα πλατύ χαμόγελο και η διάθεσή του ανέβαινεη.

Ηρέμησε» της είπε. «Δεν ξέρεις ότι το θησαυρέ μου ανήκει στα πιο ακίνϊδευτικά;»Δεν ήξερα καν πως υπάρχουν ακίνδυνα χαϊδευτικά».Υπάρχουν. Όπως, για παράδειγμα, ψυχή μου, καρδιά μου ή φως μου».Και ποια είναι τα επικίνδυνα;»Εεε, μπουμπουκογατούλα μου είναι αρκετά επικίνδυνο» είπε ο Χάρι.Τιιι;»Μπουμπουκογατούλα, αρκουδοτζουτζούκα, τέτοιες… χνουδωτές λέξεις. Το σημααι πως πρόκειται για χαϊδευτικά που δεν είναι κοινότοπα ή απρόσωπα,

ιαγμένα για να εκφράσουν τρυφερότητα. Και γενικώς προφέρονται κάπως ναζιάι ψευδά, όπως όταν απευθύνεσαι σε παιδιά. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει λνιώσεις κλειστοφοβία».Έχεις άλλα παραδείγματα;»Τι έγινε ο καφές;»

Η Μπιργκίτα τού έδωσε μια με το πανί που κρατούσε. Μετά έβαλε καφέ σε ένα μεπελλο. Στεκόταν με την πλάτη, έτσι που ο Χάρι ένιωσε μια παρόρμηση να πλησι να αγγίξει τα μαλλιά της.Τώρα θέλω να ακούσω τη συνέχεια της ιστορίας σου» είπε εκείνη και κά

κούμπησε το χέρι της πάνω στο δικό του. Ο Χάρι ήπιε μια γουλιά καφέ και έγειρε ο κάθισμά του. Πήρε βαθιά ανάσα.Τον έλεγαν Στίανσεν τον συνάδελφό μου, Ρόνι το μικρό του. Όνομα κακοποιού, ωσίδιος δεν ήταν καν κακός. Ήταν ένας καλός, πρόθυμος νεαρός, που αγαπούσυλειά του αστυνομικού. Το μεγαλύτερο μέρος της, τέλος πάντων. Η κηδεία έγινεουν στην εντατική. Το αφεντικό μου ήρθε και με επισκέφθηκε στο νοσοκογότερα. Μου μετέφερε τις ευχές του αρχηγού της αστυνομίας και ίσως έπρεπε να οψιαστεί κάτι τότε. Αλλά ήμουν στεγνός και η διάθεσή μου είχε πιάσει πάτσοκόμα είχε ανακαλύψει το αλκοόλ που είχα περάσει λαθραία και μετέφερείτονά μου σε άλλον θάλαμο, με αποτέλεσμα να μην έχω πιει τίποτα για δύο μέρω τι σκέφτεσαι” είπε το αφεντικό μου. “Όμως σταμάτα να κάνεις τέτοιες σκατί σε περιμένει δουλειά”. Νόμιζε ότι σκεφτόμουν να αυτοκτονήσω. Έκανε λάθονο που σκεφτόμουν ήταν πώς θα έσβηνα τη δίψα μου.

»Το αφεντικό μου δεν ήταν από τους τύπους που μασάνε τα λόγια τους. “Ο Στίααι νεκρός. Δεν μπορείς πια να κάνεις τίποτα για να τον βοηθήσεις” είπε. “Ο μόνοςορείς να βοηθήσεις είναι ο εαυτός σου και η οικογένειά σου. Και εμάς. Έχεις διαβεφημερίδες;” Απάντησα πως δεν είχα διαβάσει τίποτα, πως ο πατέρας μου μου

αβάσει μερικά βιβλία, αλλά τον είχα παρακαλέσει να μην πούμε λέξη γιαστύχημα. Το αφεντικό μου είπε ότι αυτό μας διευκόλυνε. “Βλέπεις δεν ήσουν εσύ



ηγούσες το αυτοκίνητο. Ή, για να το θέσω διαφορετικά, δεν καθόταν ένας μεθυσμτυνομικός από το αστυνομικό τμήμα του Όσλο πίσω από το τιμόνι”. Με ρώτησταλάβαινα. Ότι ήταν ο Στίανσεν ο οδηγός. Οι εξετάσεις αίματος έδειξαν ότι από ο μας εκείνος ήταν απολύτως νηφάλιος.

»Μου έδειξε τις εφημερίδες της προηγούμενης εβδομάδας, όπου με τα θολωμένα μυ είδα πως είχαν γράψει ότι ο οδηγός είχε σκοτωθεί ακαριαία, ενώ ο συνάδελφόςο διπλανό κάθισμα είχε τραυματιστεί σοβαρά. “Μα εγώ ήμουν στη θέση του οδηπα. “Αμφιβάλλω” απάντησε. “Βρέθηκες στην πίσω θέση. Θυμήσου πως έπαθες

βαρή διάσειση. Υποθέτω πως δεν μπορείς να θυμηθείς τίποτα απολύτως”. Βέτάλαβα πού ήθελε να το πάει. Ο Τύπος ενδιαφερόταν μόνο για την εξέταση αίμυ οδηγού και εφόσον αυτή ήταν καθαρή, κανένας δεν νοιαζόταν για τη δική μουγονός ήταν ήδη αρκετά επιβαρυντικό για το Σώμα».Η Μπιργκίτα είχε μια βαθιά ρυτίδα ανάμεσα στα μάτια της και φαινόταν ταραγμένΜα πώς μπόρεσαν να πουν στους γονείς του Στίανσεν ότι ο γιος τους ήταν αυτόςηγούσε; Είναι εντελώς αναίσθητοι αυτοί οι άνθρωποι; Πώς…;»Όπως είπα, η αλληλεγγύη μέσα στην αστυνομία είναι ισχυρή. Σε μερικές περιπτώλιστα, η αφοσίωση στο Σώμα έρχεται πριν από την αφοσίωση στην οικογένεια.

ως στην περίπτωση του Στίανσεν, στην οικογένεια δόθηκε μια εκδοχή που άφραινε κάπως τον πόνο. Σύμφωνα με την εκδοχή του αφεντικού, ο Στίανσεν είχε πα ρίσκο προκειμένου να κυνηγήσει έναν πιθανό έμπορο ναρκωτικών και δολοφόνοστυχήματα μπορούν να συμβούν σε οποιονδήποτε εν ώρα υπηρεσίας. Άλλωστε, το αο άλλο αυτοκίνητο ήταν άπειρος οδηγός και ίσως ένας άλλος οδηγός στην ρίπτωση να είχε αντιδράσει γρηγορότερα και να μην είχε βρεθεί στον δρόμο μας. χνάς πως είχαμε τη σειρήνα ανοιχτή».Και τρέχατε με εκατόν δέκα χιλιόμετρα».Σε περιοχή με ανώτατο όριο τα πενήντα. Φυσικά, κανείς δεν μπορούσε να κατηγορ

ν νεαρό. Το θέμα ήταν πώς θα παρουσιαζόταν η υπόθεση. Γιατί να ειπωθεί κογένεια πως ο γιος τους ήταν επιβάτης; Θα ήταν καλύτερο για τους γονείς να ξέι ο γιος τους ήταν κάποιος που παθητικά επέτρεψε σε έναν μεθυσμένο συνάδελφτσει στο τιμόνι; Το αφεντικό επανέλαβε τα επιχειρήματα ξανά και ξανά. Το κευ πονούσε τόσο πολύ, που νόμιζα πως θα εκραγεί. Στο τέλος έσκυψα στην άκρηεβατιού και ξέρασα, πράγμα που έκανε τη νοσοκόμα να έρθει τρέχοντας στο δωμν επόμενη μέρα ήρθε η οικογένεια του Στίανσεν: οι γονείς και η μικρότερη αδελφή

φεραν λουλούδια και ευχήθηκαν ταχεία ανάρρωση. Ο πατέρας είπε ότι κατηγορούσυτό του που δεν ήταν πιο αυστηρός με τον γιο του στο θέμα της ταχύτητας. Έκλ

ν μωρό παιδί. Κάθε δευτερόλεπτο ήταν σαν μια αργή, βασανιστική εκτέλεση. Κάθνω από μία ώρα και έφυγαν».Ω, Θεέ μου, τι τους έλεγες;»Τίποτα. Εκείνοι έλεγαν σ' εμένα. Για τον Ρόνι. Για τα σχέδιά του, για το τι θα γινι τι θα έκανε. Για το κορίτσι του, που σπούδαζε στην Αμερική. Για το ότι τουςλήσει για μένα, πως ήμουν ένας ικανός αστυνομικός και ένας καλός φίλος. Κάποιοςορούσες να εμπιστευτείς».Τι έγινε μετά;»Έμεινα στο νοσοκομείο δύο μήνες. Το αφεντικό ξανάρθε κάποιες φορές. Μία τές επανέλαβε εκείνο που μου είχε ξαναπεί. “Ξέρω τι σκέφτεσαι, και να



αματήσεις”. Αυτή τη φορά είχε δίκιο: το μόνο που ήθελα ήταν να πεθάνω. Ίσωήρχε ένα ίχνος αλτρουισμού στο να κρύβεται η αλήθεια – το ψέμα σ’ αυτήρίπτωση δεν ήταν ό,τι χειρότερο. Το χειρότερο ήταν πως είχα σώσει το τομάρι

υτό μπορεί να ακούγεται παράξενο και το έχω σκεφτεί πολύ, γι’ αυτό άσε με να σοηγήσω.»Τη δεκαετία του ’50 υπήρχε ένας νεαρός λέκτορας πανεπιστημίου, ο Τσαρλς όρεν, που έγινε γνωστός σε ολόκληρη την Αμερική επειδή είχε λάβει μέρος σειχνίδι γνώσεων σε κάποιο κανάλι της τηλεόρασης με εθνική εμβέλεια, όπου τη

δομάδα μετά την άλλη έβγαζε από τον αγώνα όλους τους συμπαίκτες του. Οι ερωταν κάποιες φορές απίστευτα δύσκολες και όλοι είχαν μείνει άφωνοι και θαύμτόν τον τύπο που κατάφερνε να τις απαντά όλες. Έλαβε προτάσεις γάμου μχυδρομείο, απέκτησε όμιλο θαυμαστών και στις παραδόσεις του στο πανεπιστνόταν συνωστισμός. Στο τέλος εμφανίστηκε σε μια συνέντευξη και δήλωσε πωραγωγοί του προγράμματος του είχαν δώσει όλες τις απαντήσεις εκ των προτέρων

»Όταν τον ρώτησαν γιατί είχε φανερώσει την απάτη, τους είπε για έναν θείο τουχε παραδεχτεί στη γυναίκα του, τη θεία τού Βαν Ντόρεν, ότι είχε υπάρξει άπιστος.τό είχε προκαλέσει αναστάτωση στην οικογένεια και αργότερα ο Βαν Ντόρεν

τήσει τον θείο του γιατί είχε μιλήσει για την απιστία του. Το περιστατικό είχε συιν από πολλά χρόνια στο κάτω κάτω, και δεν είχε καμιά επαφή με εκείνη τη γυνη συνέχεια. Ο θείος είχε απαντήσει πως το να είναι άπιστος δεν ήταν το χειρότεροτη γλιτώσει ήταν αυτό που δεν είχε αντέξει. Το ίδιο είχε συμβεί και με τον

όρεν.»Νομίζω ότι οι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να τιμωρηθούν όταν δεν μπορούν πιραδεχτούν τις ίδιες τους τις πράξεις. Τουλάχιστον εγώ λαχταρούσα να τιμωρηθώσανιστώ, να μαστιγωθώ, να ταπεινωθώ – οτιδήποτε θα μπορούσε να καθησυχάσεψεις μου. Αλλά κανείς δεν με τιμωρούσε. Δεν μπορούσαν καν να με διώξουν από

ηρεσία, αφού επισήμως ήμουν νηφάλιος την ώρα του δυστυχήματος. Αντιθέτως, πφημο μνεία από τον αρχηγό της αστυνομίας επειδή είχα τραυματιστεί εν ηρεσίας. Τιμώρησα όμως τον εαυτό μου με τη χειρότερη τιμωρία που μπορούσεφτώ: αποφάσισα να ζήσω και να κόψω το ποτό».

Το μπαρ είχε αρχίσει να γεμίζει κόσμο. Η Μπιργκίτα έκανε νόημα πως πολύ σύντους εξυπηρετούσε. «Και μετά;»Στάθηκα ξανά στα πόδια μου και πήγα πίσω στη δουλειά. Δούλευα περισσότεροους τους άλλους. Γυμναζόμουν. Περπατούσα πολύ. Διάβαζα βιβλία, μερικά από μικά. Σταμάτησα να κάνω κακές παρέες. Ούτε και καλές έκανα, εδώ που τα

τές που είχα παρατήσει τότε που το είχα ρίξει στο αλκοόλ. Ούτε και ξέρω γιατί, αν κάτι σαν κάθαρση: ό,τι ανήκε στην παλιά μου ζωή έπρεπε να φύγει, τα καλά κακά. Κάποια μέρα κάθισα και τηλεφώνησα σε όλους εκείνους που ήξερα οηγούμενη ζωή μου: “Δεν θα ξανασυναντηθούμε πια. Χάρηκα που σας γνώρισα” έλπερισσότεροι το δέχτηκαν. Μερικοί μάλιστα χάρηκαν. Άλλοι είπαν πως απομονωνόι ίσως να είχαν δίκιο. Τα τρία τελευταία χρόνια πέρασα περισσότερο χρόνο μεελφή μου παρά με οποιονδήποτε άλλον».Και οι γυναίκες στη ζωή σου;»

Ο Χάρι κοίταξε το μπαρ. Κάποιοι πελάτες είχαν αρχίσει να αδημονούν. «Αυτό είναλη, εξίσου μεγάλη ιστορία. Και εξίσου παλιά. Μετά το δυστύχημα δεν υπήρξε κ



ιόλογη σχέση. Φαίνεται πως έγινα ένας μοναχικός λύκος, περιχαρακωμένος μέσαοβλήματά μου. Ποιος ξέρει; Μπορεί απλώς να ήμουν πιο γοητευτικός όταν ήθυσμένος!»Γιατί σε έστειλαν εδώ;»Κάποιοι υψηλά ιστάμενοι θεωρούν ότι είμαι χρήσιμος. Μπορεί να είναι ένα κιμασίας για να δουν πώς λειτουργώ υπό πίεση. Αν τα καταφέρω και δεν τα ύσκεμα, έχω καταλάβει πως μπορεί να υπάρξουν για μένα καλύτερες προοπτικές ην πατρίδα».

Και το θεωρείς σημαντικό αυτό;»Ο Χάρι ανασήκωσε τους ώμους του. «Δεν υπάρχουν και πολλά που είναι σημαντειξε με το κεφάλι στην άλλη άκρη του μπαρ. «Όχι τόσο σημαντικά, εν πριπτώσει, όσο είναι για τα αγόρια εκεί πέρα να πιουν κάτι γρήγορα».

Μπιργκίτα εξαφανίστηκε και ο Χάρι έμεινε να ανακατεύει τον καφέ του. Την πρου τράβηξε ο ήχος από μια τηλεόραση που κρεμόταν πάνω από τα ράφια του μαν οι ειδήσεις και ύστερα από λίγο ο Χάρι αντιλήφθηκε πως μιλούσαν για μια ομορίγινων που είχαν κάποιες εδαφικές απαιτήσεις.

…Σχετικά με τη νέα νομοθεσία τίτλων ιδιοκτησίας γης» έλεγε ο εκφωνητής.Ώστε λοιπόν η δικαιοσύνη θριάμβευσε…» άκουσε μια φωνή πίσω του.

Ο Χάρι γύρισε. Στην αρχή δεν αναγνώρισε την πουδραρισμένη γυναίκα με τα μαδια, τα τραχιά χαρακτηριστικά και την ξανθιά περούκα που στεκόταν από πάνωως ύστερα θυμήθηκε τη χοντρή μύτη και το κενό ανάμεσα στα δόντια.Ο κλόουν!» είπε. «Ο Ότο…»Ότο Ρεχτνάγκελ, η υψηλότητά του αυτοπροσώπως, όμορφε! Αυτό είναι το πρόβλημψηλά τακούνια. Εγώ προτιμώ οι άντρες μου να είναι ψηλότεροι από μένα. Μπορθίσω;» Ανέβηκε στο σκαμνί του μπαρ, δίπλα στον Χάρι.

Τι φαρμάκι πίνεις;» ρώτησε ο Χάρι και προσπάθησε να πιάσει το βλέμμαασχολημένης Μπιργκίτα.Ηρέμησε, ξέρει εκείνη» είπε ο Ότο.

Ο Χάρι τού πρόσφερε τσιγάρο και εκείνος το πήρε χωρίς να ευχαριστήσει και το έμια ροζ πίπα. Ο Χάρι άναψε ένα σπίρτο και το πλησίασε, ενώ ο Ότο τον κο

οκλητικά όσο άναβε το τσιγάρο του με ρουφηγμένα μάγουλα. Το μίνι φουστάνιεμόταν πάνω στα αδύνατα, ντυμένα με νάιλον κάλτσες, πόδια του. Ο Χάρι έπρεπραδεχτεί πως η μεταμφίεση ήταν ένα μικρό αριστούργημα. Ο τραβεστί Ότο ρισσότερο γυναίκα από πολλές αληθινές γυναίκες που είχε γνωρίσει. Ο Χάρι πήρ

τια του από πάνω του και έδειξε την οθόνη της τηλεόρασης.Τι εννοείς πως η δικαιοσύνη θριάμβευσε;»Δεν έχεις ακούσει για την terra nullius; Τον Έντι Μάμπο;»

Ο Χάρι έγνεψε αρνητικά δυο φορές. Ο Ότο στρογγύλεψε με νόημα τα χείλη τουσηξε δυο δαχτυλίδια καπνού, που ανέβαιναν αργά στον αέρα.Terra nullius είναι μια παράξενη έννοια που επινόησαν οι Άγγλοι όταν ήρθαν και ε

ως η γη ήταν ως επί το πλείστον ακαλλιέργητη στην Αυστραλία. Οι Αβορίγινες ήτανινομάδες που ζούσαν από το κυνήγι, το ψάρεμα και ό,τι φύτρωνε μόνο του στη γηειδή δεν στέκονταν πάνω από τα πατατοχώραφα τη μισή μέρα, οι Άγγλοι θεώρησααν άγριοι, απολίτιστοι. Πίστευαν ότι η καλλιέργεια της γης ήταν ένα απαρα



οιχείο της ανάπτυξης των πολιτισμών και ξεχνούσαν το γεγονός πως οι πρώτοιθαν εδώ πέθαιναν από την πείνα όταν προσπάθησαν να ζήσουν από την άγονηως οι Αβορίγινες ήξεραν τη γη καλά, πήγαιναν εκεί όπου υπήρχε τροφή τις διάφοχές του χρόνου και ζούσαν με προφανή αφθονία. Ο Κάπτεν Κουκ τούς οκαλέσει τους πιο τυχερούς ανθρώπους που είχε συναντήσει: απλώς δεν είχαν ανκαλλιεργούν τη γη. Όμως επειδή δεν ζούσαν σε μόνιμες εγκαταστάσεις, οι Άγ

οφάσισαν πως η γη δεν ανήκε σε κανέναν. Πως ήταν terra nullius, παρθένο έδαφοςν είχε ιδιοκτήτη. Και αφού διατύπωσαν το δόγμα της terra nullius, εξέδωσαν τίτ

οκτησίας στους νέους οικιστές, χωρίς να λάβουν υπόψη ποια μπορεί να ήταν η άπν Αβορίγινων. Κατά τη γνώμη τους, οι Αβορίγινες δεν είχαν λόγο ούτε δικαίωμακή τους γη».Η Μπιργκίτα ακούμπησε ένα κοκτέιλ μαργαρίτα μπροστά στον Ότο.Εδώ και μερικά χρόνια εμφανίστηκε ένας τύπος από τα νησιά Τόρες Στρέιτ, ο

άμπο, και προκάλεσε το κατεστημένο, αμφισβητώντας το δόγμα της terra nulliusχυριζόμενος πως εκείνη την εποχή είχαν αρπάξει παράνομα τη γη από τους Αβορίγ1992 το Ανώτατο Δικαστήριο δέχτηκε την άποψη του Έντι Μάμπο και αποφάσισε

υστραλία ανήκε στους Αβορίγινες. Η απόφαση όριζε πως όπου ζούσαν ή απασχολού

ορίγινες πριν έρθουν οι λευκοί και μέχρι σήμερα μπορούσαν να διεκδικήσουν αυτέριοχές και να τις πάρουν πίσω. Όπως ήταν φυσικό, αυτό δημιούργησε ένα τροος, με πλήθη λευκών να κραυγάζουν και να απειλούν, φοβούμενοι πως θα χάσουν τυς».Και πώς είναι η κατάσταση τώρα;»

Ο Ότο ήπιε μια μεγάλη γουλιά από το κοκτέιλ του, πήρε ένα ύφος σαν να του ερβίρει ξίδι και με στραβωμένη έκφραση σκούπισε προσεκτικά το στόμα του μετσέτα.Η δικαστική απόφαση ισχύει βέβαια και οι νόμοι για τους τίτλους γης των αυτοχθ

άρχουν. Αλλά εφαρμόζονται με έναν τρόπο καθόλου αυταρχικό. Δεν συμβαίνει δηποιος κακομοίρης γεωργός να βλέπει ξαφνικά την περιουσία του να κατάσχεται. Έτερα από λίγο ο αρχικός πανικός πέρασε».

Να με λοιπόν καθισμένος σε ένα μπαρ, σκεφτόταν ο Χάρι, να ακούω έναν τραβεστνει διάλεξη για την αυστραλιανή πολιτική. Ένιωσε ξαφνικά άνετα, σαν τον Χάρρντ στη σκηνή του μπαρ στο Star Wars.

Οι ειδήσεις διακόπηκαν από μια διαφήμιση με κάποιους χαμογελαστούς Αυστραλούανελένια πουκάμισα και δερμάτινα καπέλα. Διαφήμιζαν μια μπίρα που το μεγαλύεονέκτημά της προφανώς ήταν η προέλευσή της: «υπερήφανα αυστραλιανή».Ωραία λοιπόν, ας πιούμε στην terra nullius» είπε ο Χάρι.Στην υγειά σου, όμορφε. Α, παραλίγο να το ξεχάσω. Ανεβάζουμε την καινούργιαράσταση στο θέατρο Σεντ Τζορτζ, στην παραλία Μπόντι. Απαιτώ εσύ και ο Άντριοθετε να τη δείτε. Φέρε και κάνα φίλο, άμα θέλεις. Θα χαρώ να φυλάξετροκρότημά σας για το νούμερό μου».

Ο Χάρι έσκυψε το κεφάλι σε ένδειξη ευχαριστίας για τα τρία εισιτήρια πουόσφερε ο Ότο με τεντωμένο το μικρό του δάχτυλο.



ασχίζοντας το πάρκο Γκριν και πηγαίνοντας από το Albury στο Κινγκς Κρος, ο ελά του αναζητούσε με το βλέμμα του τον γκρίζο Αβορίγινα, όμως απόψε υπήρχε α ζευγάρι μεθυσμένων που κάθονταν στο παγκάκι, κάτω από το χλωμό φως ιχναν οι λάμπες του πάρκου. Τα σύννεφα που ταξίδευαν νωρίτερα στον ουρανό ρασυρθεί από τον άνεμο και ο ουρανός ήταν καθαρός και έναστρος. Στον δρόμονάντησε δυο άντρες –προφανώς στη μέση ενός καβγά– που στέκονταν σε απένζοδρόμια και φώναζαν ο ένας στον άλλο, κι έτσι ο Χάρι αναγκάστηκε να περάσειμέση του καβγά. «Δεν είπες πως θα έμενες έξω όλη νύχτα!» φώναζε ο ένα

ιριχτή, έτοιμη να ξεσπάσει σε κλάματα φωνή.Έξω από ένα βιετναμέζικο εστιατόριο ένα γκαρσόνι στεκόταν ακουμπισμένο στο πς πόρτας και κάπνιζε. Φαινόταν πως ήδη είχε περάσει μια μεγάλη μέρα. Η ουράτοκίνητα και ανθρώπους προχωρούσε αργά κατά μήκος της οδού Ντάρλινγκχερστνγκς Κρος.

Στη γωνία της οδού Μπέισγουοτερ στεκόταν ο Άντριου και μασουλούσε ένα σάντλουκάνικο.Να σε, λοιπόν» είπε. «Ακριβώς! Σαν αληθινός Γερμανός».Η Γερμανία βρίσκεται…»

Οι Γερμανοί είναι Τεύτονες και εσύ κατάγεσαι από μια βορειογερμανική φοιάζεις άλλωστε. Αρνείσαι τη φυλή σου, φίλε μου;»Ο Χάρι μπήκε στον πειρασμό να του απαντήσει με την ίδια ερώτηση, αλλά έδωσε ην οργή.Ο Άντριου είχε πειραχτική διάθεση. «Θα αρχίσουμε με κάποιον που ξέρω» είπε.Συμφώνησαν να ξεκινήσουν να ψάχνουν για τον γνωστό ψύλλο στ’ άχυρα, όσο πιο κην καρδιά του δεματιού με τα άχυρα μπορούσαν – ανάμεσα στις πόρνες στηνάρλινγκχερστ. Δεν ήταν δύσκολο να τις βρουν. Ο Χάρι είχε ήδη γνωριστεί με με’ αυτές.

Μονγκάμπι, φίλε μου, πώς πάνε οι δουλειές;» Ο Άντριου σταμάτησε και χαιρέρμά έναν μαύρο άνδρα που φορούσε στενό κοστούμι και βαριά κοσμήματα. Ένα χντι άστραψε όταν άνοιξε το στόμα του.Τούκα, βαρβάτε επιβήτορα! Δεν έχω παράπονο, ξέρεις».

Μοιάζει πάντως με νταβατζή, σκέφτηκε ο Χάρι.Χάρι, να σου συστήσω τον Τέντι Μονγκάμπι, τον χειρότερο πορνοβοσκό του Σίώ και είκοσι χρόνια συνεχίζει να συνοδεύει τα κορίτσια του στους δρόμους. Δεν α κάπως μεγάλος γι’ αυτό, Τέντι;»Ο Τέντι σήκωσε τα χέρια του και χαμογέλασε πλατιά.Μου αρέσει εδώ κάτω, Τούκα. Ξέρεις, εδώ κυλάει η ζωή. Αν κάθεσαι κλεισμένο

α γραφείο, πολύ γρήγορα χάνεις την προοπτική και τον έλεγχο. Και ο έλεγχος είνν σε αυτό το παιχνίδι. Έλεγχος των κοριτσιών και έλεγχος των πελατών. Οι άνθραι σαν τους σκύλους, και ένας σκύλος που δεν είναι κάτω από τον έλεγχό σου στυχισμένος. Και οι δυστυχισμένοι σκύλοι δαγκώνουν, ξέρεις».Ό,τι πεις, Τέντι. Θέλω να ανταλλάξω δυο λόγια με ένα από τα κορίτσια σου. Ψάχν

αν αλήτη. Μπορεί να πέρασε από εδώ να παίξει λίγο».Μάλιστα, με ποια θέλεις να μιλήσεις;»Είναι εδώ η Σάντρα;»Η Σάντρα θα έρθει από στιγμή σε στιγμή. Σίγουρα δεν θέλεις τίποτε άλλο; Εκτός



ο λόγια εννοώ».Όχι, ευχαριστώ, Τέντι. Θα είμαστε στο Palladium. Μπορείς να πεις στη Σάντρθει εκεί;»Έξω από το Palladium στεκόταν ένας κράχτης που με πρόστυχες χειρονομίες και λοσπαθούσε να δελεάσει τον κόσμο να μπει μέσα. Φάνηκε να χαίρεται που είδετριου, με τον οποίο αντάλλαξε δυο λόγια και τους έκανε νόημα να περάσουν χωρηρώσουν εισιτήριο. Μια στενή σκάλα οδηγούσε κάτω στο υπόγειο του μισοφωτισμριπτιζάδικου, όπου μια χούφτα άντρες κάθονταν γύρω από τραπέζια και περίμενα

όμενη παράσταση. Βρήκαν ένα τραπέζι στο βάθος της αίθουσας.Φαίνεται πως όλοι σε ξέρουν εδώ γύρω» είπε ο Χάρι.Όλοι όσοι χρειάζεται να με ξέρουν. Και που χρειάζεται να τους ξέρω και

αντάζομαι πως θα έχετε κι εσείς αυτή την αλλόκοτη συμβίωση αστυνομίαςόκοσμου στο Όσλο, έτσι δεν είναι;»Ναι βέβαια. Αλλά εσύ μοιάζει να έχεις θερμότερη σχέση με τους γνώριμούς σουάς».

Ο Άντριου γέλασε. «Υποθέτω πως είναι έτσι επειδή νιώθω κάποια έλξη. Αν δεν ήην αστυνομία, πολύ πιθανόν να είχα μπλέξει με τέτοιες βρομοδουλειές, ποιος ξέρει;

Μια μαύρη μίνι φούστα λικνιζόταν πάνω από δυο γόβες στιλέτο που κατέβαιναάλα. Κάτω από την κοντή, μαύρη φράντζα τούς κοίταξε ένα βαρύ, απλανές βλέησίασε στο τραπέζι τους, και ο Άντριου έσπρωξε μια καρέκλα για να καθίσει.Σάντρα, αυτός είναι ο Χάρι Χόλι».Αλήθεια;» είπε εκείνη με ένα βεβιασμένο χαμόγελο στα χοντρά, κόκκινα χείλη τηςειπε ένας κυνόδοντας. Ο Χάρι έπιασε το κρύο, ωχρό σαν από πτώμα, χέρι της. Υπτι γνώριμο πάνω της – πρέπει να την είχε δει στην οδό Ντάρλινγκχερστ κάποια νύως ήταν αλλιώς βαμμένη ή φορούσε άλλα ρούχα.Λοιπόν, τι συμβαίνει; Κυνηγάς τίποτα κακούς, Κένσινγκτον;»

Ψάχνουμε έναν συγκεκριμένο κακό, Σάντρα. Του αρέσει να στραγγαλίζει κορίτσιαχέρια του. Σου λέει κάτι αυτό;»Απλώς κάτι; Έτσι είναι σχεδόν οι μισοί πελάτες μας. Χτύπησε κανέναν;»Προφανώς μόνο εκείνους που θα μπορούσαν να τον αναγνωρίσουν» είπε ο Χ

Έχεις δει αυτόν τον τύπο;» Της έδειξε τη φωτογραφία του Έβανς Γουάιτ.Όχι» απάντησε εκείνη χωρίς να κοιτάξει τη φωτογραφία και γύρισε προς τον Άντ

Ποιος είναι αυτός ο τύπος που έχεις μαζί σου, Κένσινγκτον;»Είναι από τη Νορβηγία» είπε ο Άντριου. «Είναι αστυνομικός και η αδελφήύλευε στο Albury. Τη βίασαν και τη σκότωσαν την περασμένη εβδομάδα. Είκοσι τ

ονών. Ο Χάρι πήρε άδεια και ήρθε εδώ κάτω για να βρει τον δράστη».Συγγνώμη» είπε η Σάντρα και κοίταξε τη φωτογραφία. «Ναι» απάντησε.

Ο Χάρι ταράχτηκε. «Τι εννοείς;»Εννοώ ναι, τον έχω δει».Τον έχεις, εεε… συναντήσει;»Όχι, αλλά έχει έρθει στην οδό Ντάρλινγκχερστ αρκετές φορές. Δεν έχω ιδέα τι έώ, αλλά η φάτσα του είναι γνωστή. Μπορώ να ρωτήσω όμως και να μάθω…»Χίλια ευχαριστώ… εεε… Σάντρα» είπε ο Χάρι και εκείνη χαμογέλασε.Πρέπει να πάω στη δουλειά τώρα, αγόρια. Τα λέμε». Ύστερα η μίνι φο

αφανίστηκε από τον ίδιο δρόμο που είχε εμφανιστεί.



Φίνα!» είπε ο Χάρι.Φίνα; Επειδή κάποιος είδε τον τύπο στο Κινγκς Κρος; Δεν απαγορεύεταφανιστείς στην οδό Ντάρλινγκχερστ. Ούτε είναι κακό να πηδάς πόρνες, αν γι’ αυτό ώ. Όχι πολύ κακό, τουλάχιστον».Δεν το νιώθεις, Άντριου; Υπάρχουν τέσσερα εκατομμύρια κάτοικοι στο Σίδνεϊείνη έχει δει αυτόν τον έναν που ψάχνουμε. Βέβαια, αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα, αι ένα σημάδι, δεν είναι; Δεν νιώθεις πως βρήκαμε μια άκρη του νήματος;»

Η μουσική σταμάτησε και τα φώτα έσβησαν. Οι πελάτες του μαγαζιού έστρεψαν

οσοχή τους στη σκηνή.Είσαι πολύ σίγουρος γι’ αυτόν τον Έβανς Γουάιτ;»Ο Χάρι κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. «Κάθε ίνα του κορμιού μου μου λέει Έυάιτ. Προαισθάνομαι πως μπορεί να είναι αυτός».Προαισθάνεσαι;»Η διαίσθηση δεν είναι αρλούμπες, Άντριου».Τι λες, Χάρι; Εγώ δεν έχω καμιά διαίσθηση. Αν έχεις την καλοσύνη, εξήγησέ μουτουργεί αυτή η διαίσθησή σου».Εεε…» Ο Χάρι κοίταξε τον Άντριου για να σιγουρευτεί πως δεν τον κορόιδευ

τριου όμως τον παρακολουθούσε με πραγματικό ενδιαφέρον.Η διαίσθηση είναι το σύνολο των εμπειριών που έχει κάποιος. Κατά την άποψή αι όλα όσα έχεις ζήσει, όλα όσα ξέρεις, νομίζεις πως ξέρεις και αυτά που δεν ξ

ως ξέρεις και βρίσκονται εν υπνώσει στο υποσυνείδητό σου. Κατά κανόνα, δεν προστό το κοιμισμένο πλάσμα, όμως αυτό βρίσκεται εκεί, ροχαλίζει και απορροφάάγματα. Όμως κάπου κάπου σου κλείνει το μάτι, τεντώνεται και σου λέει: “γεια, αν εικόνα την έχω ξαναδεί”. Και σου λέει πού ανήκουν τα πράγματα της εικόνας».Θαυμάσια, Χόλι! Αλλά είσαι σίγουρος πως το κοιμισμένο πλάσμα σου βλέπει όλεπτομέρειες της εικόνας; Αυτό που βλέπει κανείς ίσως εξαρτάται από το πού στέκ

ι από ποια γωνία κοιτάζει».Τι εννοείς;»Πάρε τον ουρανό, για παράδειγμα. Ο ουρανός με τα αστέρια που βλέπεις ρβηγία είναι ακριβώς ο ίδιος με αυτόν που βλέπεις εδώ, στην Αυστραλία. Αλλά επρα βρίσκεσαι από κάτω, στέκεσαι με το κεφάλι κάτω και τα πόδια ψηλά σε σχέσχώρα σου, έτσι δεν είναι; Βλέπεις όλα τα αστέρια ανάποδα. Αν δεν το ξέρεις

έκεσαι ανάποδα μπερδεύεσαι και κάνεις λάθη».Ο Χάρι κοίταξε τον Άντριου. «Ανάποδα, ε;»Ακριβώς». Ο Άντριου φύσηξε τον καπνό από το πούρο του.Στο σχολείο έμαθα ότι ο ουρανός που βλέπετε εσείς είναι εντελώς διαφορετικόςτόν που βλέπουμε εμείς. Όταν είσαι στην Αυστραλία, η σφαίρα της Γης κρύβεευρά του ουρανού που βλέπουμε από τη Νορβηγία».Καλά, λοιπόν» είπε ο Άντριου ατάραχος. «Παρ’ όλα αυτά παραμένει η ερώτησηια γωνία βλέπει κανείς τα πράγματα. Το θέμα είναι πως τα πάντα είναι σχετικάτό είναι που τα κάνει όλα τόσο περίπλοκα».

Από τη σκηνή ήρθε ένας ήχος σαν σφύριγμα και ένα σύννεφο λευκού καπνού.όμενη στιγμή ο καπνός έγινε κόκκινος και ακούστηκε ήχος βιολιού από τα ηχεία. ναίκα με ένα απλό φουστάνι και ένας άντρας με λευκό πουκάμισο βγήκαν μέσα απννεφο του καπνού.



Ο Χάρι είχε ξανακούσει τη μουσική. Ήταν η ίδια που βούιζε μέσα από τα ακουστικάπλανού του σε όλη την πτήση από το Λονδίνο. Το «Where the wild roses grow» τουιβ. Όμως μόλις τώρα κατάλαβε τους στίχους. Μια γυναικεία φωνή τραγουδούσεν έλεγαν άγριο τριαντάφυλλο και δεν ήξερε γιατί. Η κοριτσίστικη φωνή ερχότατονη αντίθεση με τη βαθιά, μελαγχολική αντρική χροιά:Then I kissed her goodbye,aid all beauty must die,bent down and planted a rose between her teeth…».

Χάρι ονειρευόταν αστέρια και καφετιά και κίτρινα φίδια όταν τον ξύπνησε ένα σιύπημα στην πόρτα του δωματίου του στο ξενοδοχείο. Για λίγο έμεινε ακίνολαμβάνοντας την ευχαρίστηση της στιγμής. Είχε αρχίσει να βρέχει πάλι καρορροές έξω από το παράθυρό του τραγουδούσαν. Σηκώθηκε γυμνός όπως ήταν, άάπλατα την πόρτα ελπίζοντας πως η στύση του θα γινόταν αντιληπτή. Η Μπιργλασε έκπληκτη και έπεσε στην αγκαλιά του. Τα μαλλιά της έσταζαν βροχή.Νόμιζα ότι είχες πει τρεις η ώρα» είπε ο Χάρι κάνοντας τον προσβεβλημένο.

Οι πελάτες δεν έλεγαν να φύγουν» του εξήγησε και σήκωσε το γεμάτο φακόσωπό της προς εκείνον.Είμαι παράφορα, τρελά, ασυγκράτητα ερωτευμένος μαζί σου» της ψιθύρισε κρατώιχτά το πρόσωπό της ανάμεσα στα χέρια του.Το ξέρω» είπε εκείνη με σοβαρό ύφος και άγγιξε το ολοζώντανο μέλος του μεγμένο και κρύο χέρι της. «Τα σηκωμένα πανιά είναι για μένα;»

Χάρι στάθηκε στο παράθυρο πίνοντας μια πορτοκαλάδα από το μίνι μπαριτάζοντας τον ουρανό. Τα σύννεφα είχαν απομακρυνθεί και ήταν σαν κάποιος ναυπήσει με ένα πιρούνι το βελούδο του ουρανού κάμποσες φορές, με αποτέλεσμα τοως από πίσω να λάμπει μέσα από τις τρύπες.Τι γνώμη έχεις για τους τραβεστί;» ρώτησε η Μπιργκίτα από το κρεβάτι.Εννοείς, τι γνώμη έχω για τον Ότο;»Και γι’ αυτόν».

Ο Χάρι σκέφτηκε για λίγο και μισογέλασε. «Νομίζω πως μου αρέσει το ξιπασμένου. Τα μισόκλειστα βλέφαρα, η έκφραση δυσαρέσκειας στο πρόσωπό το

ριεστημάρα του για τη ζωή. Πώς να το πω; Είναι σαν να έχει βγει από λαγχολικό καμπαρέ, όπου φλερτάρει με όλους ανεξαιρέτως. Ένα επιπόλαιο φλερτακωμωδεί τον εαυτό του».Και σ’ αρέσει αυτό;»Μ’ αρέσει η δεν-δίνω-δεκάρα στάση του. Που συμβολίζει όλα αυτά που η πλειονό

σεί».Και ποια είναι αυτά που η πλειονότητα μισεί;»Το να είναι κανείς αδύναμος και ευάλωτος. Οι Αυστραλοί καυχώνται πως είναι ός χωρίς προκαταλήψεις και μπορεί να είναι έτσι. Όμως έχω καταλάβει πως το ιδε

υς είναι ο έντιμος, αγαθός και δουλευταράς Αυστραλός, καλοπροαίρετος και με



κρή δόση πατριωτισμού».Dinkum».Τι;»Αυτό το λένε dinkum εδώ, που σημαίνει πως κάτι ή κάποιος είναι ντόμπρος, γνήσιΚαι κάτω από το προσωπείο της υπέροχης ευπρέπειας είναι εύκολο να κρυφτεί όομιά. Ο Ότο, από την άλλη, με την αλλόκοτη εμφάνισή του, που αντιπροσωπεύεμαυλισμό, την αυταπάτη και το ψέμα, μου δίνει την αίσθηση πως είναι ό,τι πιο αλω συναντήσει εδώ πέρα. Απογυμνωμένο, ευάλωτο και αληθινό».

Αυτό ακούγεται απόλυτα πολιτικά ορθό, αν θες τη γνώμη μου. Χάρι Χόλι, ο καλύτλος των ομοφυλόφιλων». Η Μπιργκίτα είχε πειραχτική διάθεση.Ωστόσο υποστήριξα καλά τη θέση μου, έτσι;»

Ξάπλωσε στο κρεβάτι και την κοίταξε με τα γαλάζια, αθώα μάτια του. «Χαίρομαιν έχω διάθεση για άλλον έναν γύρο μαζί σου, δεσποινίς μου. Επειδή πρέπεκωθούμε νωρίς το πρωί, δηλαδή».Ξέρω πως κάτι τέτοια τα λες μόνο και μόνο για να με ανάψεις» είπε η Μπιργ

πεσαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου σαν ξαναμμένα σκυλιά.



Ο

8

ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΠΟΡΝΗ,ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΔΑΝΟΣ ΚΑΙ CRICKET

Χάρι βρήκε τη Σάντρα μπροστά από το Dez Go-Go. Στεκόταν στην άκρηπεζοδρομίου κατοπτεύοντας τη μικρή της επικράτεια στο Κινγκς Κρος, με π

υρασμένα από την ακροβασία στα ψηλά τακούνια, με τα χέρια σταυρωμένα, μειγάρο ανάμεσα στα δάχτυλα και με βλέμμα Ωραίας Κοιμωμένης – συγχροκλητικό και απωθητικό. Με λίγα λόγια, σαν μια πόρνη σε οποιοδήποτε μέροςσμου.Καλημέρα» είπε ο Χάρι. Η Σάντρα τον κοίταξε χωρίς να δείχνει πως τον αναγνώ

Με θυμάσαι;»Οι άκρες του στόματός της υψώθηκαν. Ίσως να ήταν χαμόγελο. «Φυσικά, γλύκα. Πά

Είμαι ο Χόλι, ο αστυνομικός».Η Σάντρα τον κοίταξε ερευνητικά. «Ναι, διάολε, έχεις δίκιο. Οι φακοί επαφήςχίζουν να θαμπώνουν αυτή την ώρα. Πρέπει να είναι από τα καυσαέρια».Μπορώ να σου προσφέρω έναν καφέ;» ρώτησε ευγενικά ο Χάρι.

Εκείνη ανασήκωσε τους ώμους της. «Δεν έχει και πολλή κίνηση πια εδώ, γι’ αυτό μππω καληνύχτα».

Ξαφνικά εμφανίστηκε ο Τέντι Μονγκάμπι στην πόρτα του στριπτιζάδικου, μασώνταςίρτο. Έκανε ένα νεύμα ως χαιρετισμό στον Χάρι.

Πώς το έχουν πάρει οι γονείς σου;» ρώτησε η Σάντρα όταν ήρθε ο καφές. Κάθοντανυ ο Χάρι έπαιρνε το πρωινό του, στο Bourbon & Beef, και το γκαρσόνι θυμότανηθισμένη παραγγελία του Χάρι: αυγά μπένεντικτ, κιμαδόπιτα με λάχανο και πουτσίνο. Η Σάντρα ήπιε τον δικό της σκέτο.Συγγνώμη;»Η αδελφή σου…»Α, ναι». Σήκωσε το φλιτζάνι με τον καφέ στα χείλη του για να κερδίσει λίγο χρ

Το έχουν πάρει όπως θα περίμενε κανείς, σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον».Ζούμε σε έναν απαίσιο κόσμο».

Ο ήλιος δεν είχε φανεί ακόμη πάνω από τις στέγες των σπιτιών της άρλινγκχερστ, όμως ο ουρανός είχε πάρει κυανό χρώμα, με μερικά στρογγυλά, άσ



ννεφάκια εδώ κι εκεί. Έμοιαζε σαν ταπετσαρία σε παιδικό δωμάτιο. Ωστόσοφελούσε, γιατί ο κόσμος ήταν απαίσιος.Μίλησα με κάποια από τα κορίτσια» είπε η Σάντρα. «Ο τύπος στη φωτογργεται Γουάιτ. Προμήθευε σπιντ –κοκαΐνη με ηρωίνη– και LSD. Μερικά κοροράζουν από αυτόν. Αλλά καμία δεν τον είχε πελάτη».Ίσως δεν χρειάζεται να πληρώσει για να καλύψει τις ανάγκες του» είπε ο Χάρι.

Η Σάντρα κάγχασε. «Η ανάγκη για σεξ είναι ένα πράγμα και η ανάγκη για πληρωξ είναι κάτι άλλο. Για αρκετούς είναι αφροδισιακό. Υπάρχουν πολλά που μπορούμ

νουμε για σένα και δεν μπορείς να τα βρεις στο σπίτι σου. Πίστεψέ με».Ο Χάρι σήκωσε τα μάτια του. Η Σάντρα τον κοίταζε κατάματα και το απλανές βλές χάθηκε για μια στιγμή.Την πίστεψε. «Έμαθες για τις ημερομηνίες που σου είπα;»Ένα από τα κορίτσια λέει πως αγόρασε LSD από αυτόν τη νύχτα πριν βρεθεί η αδυ».

Ο Χάρι ακούμπησε στο τραπέζι το φλιτζάνι, πιτσιλίζοντας τριγύρω, και έσκυψε προρος της Σάντρα. Μίλησε χαμηλόφωνα και γρήγορα. «Μπορώ να της μιλήσω; Ειόπιστη;»

Το πλατύ, κόκκινο στόμα της Σάντρα έσκασε ένα χαμόγελο. Υπήρχε ένα μαύρο κενόση του κυνόδοντα. «Όπως είπα, αγόρασε LSD, το οποίο είναι απαγορευμένη ουσία υστραλία. Δεν μπορείς να μιλήσεις μαζί της. Και το άλλο που ρώτησεας πρεζάκιας είναι αξιόπιστος;» Ανασήκωσε τους ώμους της. «Εγώ σου λέω μόνο υ μου είπε. Όμως δεν νομίζω ότι έχει πλήρη αντίληψη για το ποια μέρα είναι Τετι ποια Πέμπτη, για να το θέσω έτσι».

ήρχε μια έντονη νευρικότητα στην πρωινή συνάντηση. Ακόμα και ο ανεμιστήρας γρο εκνευριστικά απ’ ό,τι συνήθως.Συγγνώμη, Χόλι. Παρατάμε τον Γουάιτ. Κανένα κίνητρο και η κοπέλα του λέειαν στη Νιμπίν την ώρα του φόνου» είπε ο Γουάτκινς.Ο Χάρι ύψωσε τη φωνή του. «Μα δεν ακούτε τι σας λέω; Η Αντζελίνα Χάτσίρνει σπιντ και ένας Θεός ξέρει τι άλλο. Είναι έγκυος, προφανώς από τον Έυάιτ. Διάολε, είναι ο προμηθευτής της! Ο Θεός και ο Χριστός σε ένα! Πρόθυμη να κι της πει. Μιλήσαμε με τον σπιτονοικοκύρη και η γυναίκα μισούσε την Ίνγκερ Χόι όχι χωρίς λόγο: ούτε λίγο ούτε πολύ η Νορβηγίδα προσπάθησε να της κλέψει την τα χρυσά αυγά».Ίσως θα έπρεπε να ερευνήσουμε καλύτερα αυτή την κυρία Χάτσινσον» είπε σιγαμπι. «Στο κάτω κάτω αυτή έχει ξεκάθαρο κίνητρο. Μπορεί αυτή να χρειάζεταυάιτ για άλλοθι και όχι το αντίθετο».Ο Γουάιτ λέει ψέματα, εντάξει; Τον είδαν στο Σίδνεϊ τη μέρα πριν βρεθεί η Ίνλτερ». Ο Χάρι είχε σηκωθεί και περπατούσε πάνω κάτω τα δυο βήματα πουέτρεπε ο χώρος.Τον είδε μια πόρνη που παίρνει LSD και δεν ξέρουμε καν αν είναι σε θέσταθέσει» τόνισε ο Γουάτκινς γυρνώντας προς τον Γιονγκ. «Τι είπε η αεροπο

αιρεία;»Οι αστυνομικοί της Νιμπίν είδαν τον Γουάιτ στον κεντρικό δρόμο τρεις μέρες πριν



δολοφονία. Ούτε η Ansett ούτε η Qantas έχουν το όνομα του Γουάιτ στον κατάλογοιβατών από εκείνη τη μέρα μέχρι τη μέρα της δολοφονίας».Αυτό δεν σημαίνει τίποτα» γρύλισε ο Λίμπι. «Αν πουλάς ναρκωτικά, δεν ταξιδεύεπραγματικό σου όνομα. Θα μπορούσε εξάλλου να έχει πάει με τρένο. Ή να οδηγείχε χρόνο».

Ο Χάρι είχε αρχίσει να εκνευρίζεται. «Επαναλαμβάνω: Οι αμερικανικές στατισίχνουν ότι σε ποσοστό εβδομήντα τοις εκατό όλων των δολοφονιών το θύμα γνωρίζελοφόνο. Ωστόσο, εστιάζουμε την έρευνα σε έναν κατά συρροή δολοφόνο που

ρουμε ότι έχουμε τόσες πιθανότητες να τον πιάσουμε, όσες να κερδίσουμε λαχείονουμε καλύτερα κάτι εκεί που έχουμε την τύχη με το μέρος μας: έχουμε κάποιονρι, με αρκετές ενδείξεις εναντίον του. Αυτό που εννοώ είναι πως πρέπει ναρακουνήσουμε, να δράσουμε όσο τα ίχνη είναι νωπά. Να τον φέρουμε εδώ και νατάξουμε την κατηγορία στη μούρη. Να τον πιέσουμε μέχρι να κάνει ένα λάθος. Αυτιγμή μάς έχει εκεί που θέλει: σε… σε… τέλμα».Χμ» είπε ο Γουάτκινς, που σκεφτόταν δυνατά. «Σίγουρα θα είναι άσχημοοδειχτεί πως κάποιος που έχουμε κάτω από τη μύτη μας ήταν ένοχος και δεν κά

ποτα».

Εκείνη τη στιγμή άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο Άντριου. «Καλημέρα, συνάδεγγνώμη για την καθυστέρηση, αλλά κάποιος πρέπει να φροντίζει για την ασφάους δρόμους εκεί έξω. Τι συμβαίνει, αφεντικό; Ρυτίδες αυλακώνουν το μέτωπό ως οι απότομοι γκρεμοί την κοιλάδα Τζάμισον».

Ο Γουάτκινς αναστέναξε. «Αναρωτιόμαστε αν πρέπει να επαναπροσδιορίσουμεοτεραιότητές μας εδώ. Να αφήσουμε στην άκρη τη θεωρία του κατά συρροή δολοφι να επικεντρωθούμε στον Έβανς Γουάιτ. Και στην Αντζελίνα Χάτσινσον. Ο ιμένει ότι το άλλοθί τους δεν είναι ακλόνητο».

Ο Άντριου γέλασε και έβγαλε ένα μήλο από την τσέπη του. «Πολύ θα ήθελα να δω

πέλα σαράντα πέντε κιλά και έγκυο να παίρνει τη ζωή μιας γεροδεμένης Σκανδιναι να τη βιάζει επιπλέον».Μια σκέψη έκανα» μουρμούρισε ο Γουάτκινς.Και όσον αφορά τον Έβανς Γουάιτ, ξεχάστε το». Ο Άντριου έτριψε το μήλο στο μυ.Μπα;»Μίλησα με κάποιον μάρτυρα. Ήταν στη Νιμπίν τη μέρα του φόνου για να αγορρτο και άκουσε για το εξαιρετικό εμπόρευμα του Γουάιτ».Και;»

Κανένας δεν του είχε πει πως ο Γουάιτ δεν έκανε μπίζνες από το σπίτι, κι έτσι ο διαμέρισμά του, όπου τον πήρε στο κυνήγι ένας έξαλλος φρενοβλαβής μεραμπίνα στο χέρι. Του έδειξα τη φωτογραφία. Συγγνώμη, αλλά δεν υπάρχει αμφιβ

ως ο Έβανς Γουάιτ ήταν στη Νιμπίν τη μέρα του φόνου».Όλοι έμειναν σιωπηλοί. Ακουγόταν μόνο ο βόμβος του ανεμιστήρα και το κρατςλου που δάγκωσε ο Άντριου.Πίσω λοιπόν στον πίνακα» είπε ο Γουάτκινς.

Χάρι είχε κανονίσει να συναντηθεί με την Μπιργκίτα στην καφετέρια της Όπερας



ντε, για έναν καφέ πριν εκείνη πιάσει δουλειά. Όταν έφτασαν, η καφετέρια ειστή. Ένα σημείωμα έλεγε πως δεν θα άνοιγε λόγω μιας παράστασης μπαλέτου.Πάντα κάτι συμβαίνει» είπε η Μπιργκίτα. Ακούμπησαν στα κάγκελα και κοίτος το λιμάνι και το Κιριμπίλι απέναντι. Ένα σκουριασμένο, άσχημο βαπόρι με ρώμαία κινούνταν προς την έξοδο, ενώ στην άλλη άκρη του λιμανιού Τζάκσον είδαν λνιά να αρμενίζουν, και όμως να μοιάζουν ακίνητα.Τι θα κάνεις τώρα;» ρώτησε η Μπιργκίτα.Πλέον δεν υπάρχουν πολλά που μπορώ να κάνω εδώ. Το φέρετρο της Ίνγκερ Χό

υγε για τη Νορβηγία. Μου τηλεφώνησαν από το γραφείο κηδειών στο Όσλο σήμου είπαν πως η πρεσβεία οργάνωσε τη μεταφορά με την αεροπορική εταιρεία. Έκγο για τη σορό . Ένα αγαπημένο παιδί έχει πολλά ονόματα, αλλά τι παράξενάρχουν τόσες λέξεις για να περιγράψουν έναν νεκρό».Πότε φεύγεις λοιπόν;»Μόλις αποκλειστούν από την υπόθεση όλοι αυτοί με τους οποίους ξέρουμε ότι η Ίνλτερ είχε κάποια επαφή. Θα μιλήσω με τον Μακόρμακ αύριο και πιθανόν να φιν από το Σαββατοκύριακο, αν δεν παρουσιαστεί κάτι συγκεκριμένο. Η υπόθεση μπτραβήξει πολύ και έχουμε συμφωνήσει με την πρεσβεία εδώ να μας κρα

ήμερους στη Νορβηγία».Κούνησε το κεφάλι της. Μια ομάδα ιάπωνες τουρίστες στεκόταν κοντά τους κρυβος από τις κάμερες μπερδευόταν με την κακόηχη γλώσσα τους, το κρώξιμοάρων και το μούγκρισμα των μηχανών των περαστικών πλοίων.Ήξερες ότι αυτός που σχεδίασε την Όπερα γύρισε την πλάτη σε ολόκληροτασκεύασμα;» ρώτησε ξαφνικά η Μπιργκίτα. «Όταν η αντίδραση για το υπερβοστος της κατασκευής της Όπερας του Σίδνεϊ κορυφώθηκε, ο δανός αρχιτέκτονας Γτζον τα εγκατέλειψε όλα και παραιτήθηκε διαμαρτυρόμενος».Ναι» είπε ο Χάρι. «Μιλήσαμε γι’ αυτό την τελευταία φορά που ήμασταν εδώ».

Όμως για σκέψου, να εγκαταλείπεις κάτι που έχεις αρχίσει. Κάτι που πίστεψες όαν πολύ καλό. Δεν νομίζω πως εγώ θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο».

χαν ήδη αποφασίσει ότι ο Χάρι θα συνόδευε την Μπιργκίτα στο Albury αντί εκείνρει λεωφορείο. Όμως δεν είχαν πολλά να πουν και ανέβαιναν σιωπηλοί τηνφορντ προς το Πάντινγκτον. Από μακριά ακούγονταν μπουμπουνητά και ο ίταξε έκπληκτος τον καθαρό, γαλάζιο ουρανό. Σε μια γωνιά στεκόταν

λοντυμένος γκριζομάλλης με ένα πλακάτ που κρεμόταν από τον λαιμό του στο οραφε: «Η μυστική αστυνομία μού πήρε τη δουλειά και το σπίτι και κατέστρεψε τηυ. Επισήμως δεν υπάρχω, δεν υπάρχει διεύθυνση ούτε τηλέφωνό μου και τίποτααι καταγεγραμμένο στα βιβλία του κράτους. Νομίζουν πως δεν μπορούντηγορηθούν. Βοηθήστε με να βρω τους απατεώνες και να τους καταγγείλω γικλήματά τους. Υπογράψτε εδώ ή κάντε μια δωρεά». Πρότεινε ένα τετράδιο μλίδες του γεμάτες υπογραφές.Πέρασαν από ένα δισκάδικο και αυθόρμητα ο Χάρι μπήκε μέσα. Στο μισοσκόταδο ό τον πάγκο στεκόταν ένας τύπος με γυαλιά ηλίου. Ο Χάρι ρώτησε αν είχαν καν

σκο του Νικ Κέιβ.Βέβαια, είναι Αυστραλός» είπε ο τύπος και έβγαλε τα γυαλιά του. Είχε ένα τατ



αετό στο μέτωπό του.Ένα ντουέτο. Κάτι με “wild rose”…» άρχισε να λέει ο Χάρι.Ναι, ναι, ξέρω ποιο εννοείς. “Where the wild roses grow” από το Murder ballads. Ααγούδι. Αηδία άλμπουμ. Δεν παίρνεις κανέναν από τους καλούς δίσκους του;» Ο ταλε πάλι τα γυαλιά του και εξαφανίστηκε πίσω από τον πάγκο.Ο Χάρι έμεινε κατάπληκτος να ανοιγοκλείνει τα μάτια του στο μισοσκόταδο.Τι ιδιαίτερο έχει αυτό το τραγούδι;» ρώτησε η Μπιργκίτα όταν βγήκαν στον δρόμοΤίποτα τελικά» είπε ο Χάρι γελώντας δυνατά. Ο τύπος στο δισκάδικο τον είχε κ

βρει το κέφι του. «Ο Κέιβ και αυτή η κυρία τραγουδάνε για έναν φόνο. Το κάνουούγεται ωραίο, σχεδόν σαν ερωτική εξομολόγηση. Αλλά είναι πράγματι ααγούδι». Γέλασε ξανά. «Μου φαίνεται πως έχει αρχίσει να μ’ αρέσει αυτή η πόλη»Συνέχισαν να περπατάνε. Ο Χάρι κοίταζε πάνω κάτω την οδό Όξφορντ, όπου εδόν το μόνο ετεροφυλόφιλο ζευγάρι. Η Μπιργκίτα τού έπιασε το χέρι.Πρέπει να ήσουν εδώ να έβλεπες την παρέλαση των γκέι, στο τέλος του καρναβαλ

πε η Μπιργκίτα. «Γίνεται εδώ, στην οδό Όξφορντ. Πέρσι είπαν πως πάνω από ατομμύριο άνθρωποι από όλη την Αυστραλία ήρθαν για να τη δουν καμμετάσχουν. Εντελώς παλαβό».

Οδός των γκέι, οδός των λεσβιών! Πρώτη φορά πρόσεξε τα ρούχα στις βιτρίνες: λρμάτινα, κολλητά τοπ και μεταξωτά κολάν, φερμουάρ και καρφάκια. Ωστόσο σιι ποιότητος, όχι τα ιδρωμένα, πρόστυχα ρούχα που κατέκλυζαν τα στριπτιζάδικανγκς Κρος.Υπήρχε ένας ομοφυλόφιλος που ζούσε κοντά στο σπίτι που μεγάλωσα» είπε ο Χ

Πρέπει να ήταν γύρω στα σαράντα, ζούσε μόνος και όλοι στη γειτονιά ήξεραν πως έι. Τον χειμώνα του πετάγαμε χιονόμπαλες, τον φωνάζαμε πούστη και τρέχαμυφτούμε, γιατί νομίζαμε ότι θα μας τις έβρεχε στον πισινό αν μας έπιανε. Όμως ν μας κυνήγησε, μόνο κατέβαζε το καπέλο του πιο χαμηλά στ’ αυτιά του και πήγ

ίτι του. Κάποια μέρα μετακόμισε. Ποτέ δεν μου έκανε τίποτα και πάντα αναρωτιόατί τον μισούσα τόσο πολύ».Οι άνθρωποι φοβούνται αυτό που δεν καταλαβαίνουν και μισούν αυτό που φοβούνΕίσαι πραγματικά σοφή!» είπε ο Χάρι και η Μπιργκίτα τού έδωσε μια στο στο

πειτα έπεσε στο πεζοδρόμιο σκούζοντας και αυτή γέλασε, ικετεύοντάς τον να μην κηνή. Εκείνος σηκώθηκε και έτρεξε πίσω της στην οδό Όξφορντ.Ελπίζω ο γείτονας να μετακόμισε εδώ» είπε ο Χάρι μετά.

αν άφησε την Μπιργκίτα –ανησυχούσε που είχε αρχίσει να σκέφτεται οχαιρετισμό, σύντομο είτε μακρύτερο, σαν αποχωρισμό– στάθηκε στην ουρά στη συ λεωφορείου. Ένας νεαρός με τη νορβηγική σημαία στο σακίδιό του περίμενε μπρυ. Ο Χάρι αναρωτιόταν αν έπρεπε να του μιλήσει ή όχι, μέχρι που ήρθε το λεωφορεΟ οδηγός αναστέναξε όταν ο Χάρι τού έδωσε ένα εικοσαδόλαρο. «Φαντάζομαι πωυ βρισκόταν κανένα πενηντάρικο, έτσι;» είπε σαρκαστικά.Αν είχα θα σ’ το έδινα, ηλίθιε μπάσταρδε» είπε στα νορβηγικά χαμογελώντας αθώηγός δεν φάνηκε να δίνει σημασία στο αν καταλάβαινε ή όχι και του έριξε μια ά

τιά, δίνοντάς του τα ρέστα.Είχε αποφασίσει να ακολουθήσει τη διαδρομή που είχε κάνει η Ίνγκερ τη βραδιά



νου. Όχι επειδή δεν την είχε κάνει ήδη κάποιος άλλος: ο Λίμπι και ο Γιονγκ ισκεφτεί όλα τα μπαρ και τα εστιατόρια της διαδρομής δείχνοντας τη φωτογραφίαγκερ Χόλτερ – χωρίς αποτέλεσμα βέβαια. Είχε προσπαθήσει να πείσει τον Άντριοθει μαζί, αλλά εκείνος είχε μουλαρώσει λέγοντας ότι ήταν χάσιμο πολύτιμου χρόνουοίο μπορούσε να αξιοποιήσει καλύτερα μπροστά στην τηλεόραση.Δεν αστειεύομαι, Χάρι. Το να βλέπεις τηλεόραση σου ανεβάζει την αυτοπεποίθησβλέπεις πόσο ανόητοι είναι γενικώς οι άνθρωποι στην τηλεόραση σε κάνει να νιώ

υπνος. Και οι επιστημονικές μελέτες δείχνουν πως οι άνθρωποι που νιώθουν έξυ

οδίδουν περισσότερο από εκείνους που νιώθουν κουτοί».Ο Χάρι δεν είχε τίποτα να απαντήσει σε αυτού του είδους τη λογική. Ωστόσο ο Άντυ είχε δώσει το όνομα ενός μπαρ στην οδό Μπριτζ, με την παραγγελία να μεταφέριρετίσματά του στον ιδιοκτήτη. «Αμφιβάλλω αν έχει να σου δώσει καμιά πληροφλά ίσως σου σερβίρει κόκα κόλα στη μισή τιμή» είχε πει ο Άντριου γελώντας.

Κατέβηκε από το λεωφορείο στην πλατεία του Δημαρχείου και περπάτησε αργά Πίρμοντ. Κοίταζε τα ψηλά σπίτια και τον κόσμο που περπατούσε ανάμεσά τους όνηθίζουν να κάνουν οι κάτοικοι στις μεγαλουπόλεις, χωρίς ωστόσο αυτό να του

ποτα για το τι είχε συμβεί στην Ίνγκερ Χόλτερ εκείνο το βράδυ. Στην ψαραγορά, μ

μια καφετέρια και παρήγγειλε ένα σάντουιτς με σολομό και κάππαρη. Απράθυρο έβλεπε τη γέφυρα πάνω από τον κόλπο Μπλακγουάτλ και απέναντλέμπε. Είχαν αρχίσει να στήνουν μια υπαίθρια σκηνή στην ανοιχτή πλατεία και ο

δε από τις διαφημιστικές αφίσες πως είχε να κάνει με την εθνική γιορτή, την Ημέραυστραλίας, που θα γιορταζόταν την ερχόμενη Κυριακή. Ζήτησε από το γκαρσόνι φέ και άρχισε να ξεφυλλίζει τη Sydney Morning Herald, μια εφημερίδα που μπορεησιμοποιήσεις για να τυλίξεις ένα ολόκληρο καφάσι ψάρια και που απαιτεί μεοσπάθεια να τη δεις ολόκληρη, ακόμα κι αν κοιτάζεις μόνο τις φωτογραφίες. Όέμενε άλλη μία ώρα μέχρι να νυχτώσε και ο Χάρι ήθελε να δει τι είδους πλάσφανίζονταν στο Γκλέμπε όταν έπεφτε το σκοτάδι.

ιδιοκτήτης του Cricket ήταν επίσης ο περήφανος ιδιοκτήτης της φανέλας που φορούνικός ήρωας Άλαν Μπόρντερ, ένας από τους καλύτερους παίκτες κρίκετ όλωνοχών. Κρεμόταν κορνιζαρισμένη πάνω από τον «κουλοχέρη». Στον απέναντι έμονταν δύο από τα μπαστούνια και η μπάλα που είχαν χρησιμοποιηθεί στους αγυ 1979, όταν η Αυστραλία είχε παίξει με το Πακιστάν. Επειδή κάποιος είχε κλέψει

αμνηστικά που ήταν εκτεθειμένα στο κατάστημα, ο ιδιοκτήτης θεώρησε αναγκαίρφώνει τους θησαυρούς του. Έπειτα από αυτό, μια επιγονατίδα που ανήκε στον μυίκτη του κρίκετ Ντον Μπράντμαν έγινε κομμάτια ένα βράδυ από κάποιον επισκυ δεν κατάφερνε να τη βγάλει από τον τοίχο.

Όταν ο Χάρι μπήκε και είδε τον συνδυασμό των θησαυρών στους τοίχους και αδούς του κρίκετ που αποτελούσαν την πελατεία του Cricket, το πρώτο πράγμαέφτηκε ήταν ότι ίσως έπρεπε να αναθεωρήσει την πεποίθησή του πως το κρίκετ ορ των αριστοκρατών. Οι πελάτες δεν ήταν περιποιημένοι ούτε μοσχομυρωδάτοι, ν ήταν και ο Μπάροους πίσω από τον πάγκο.

’σπέρα» είπε και η φωνή του ακούστηκε τραχιά, σαν στομωμένο δρεπάνι πάνω ονόπετρα.



Τόνικ, χωρίς τζιν» παρήγγειλε ο Χάρι και του είπε να κρατήσει τα ρέστα απκαδόλαρο.Πολλά για φιλοδώρημα – μοιάζει περισσότερο με δωροδοκία» σχολίασε ο Μπάρεμίζοντας το χαρτονόμισμα. «Αστυνομικός είσαι;»Τόσο πολύ φαίνεται;» ρώτησε ο Χάρι με μια έκφραση παραίτησης.Πέρα από το ότι ακούγεσαι σαν μάπας τουρίστας, ναι».

Ο Μπάροους άφησε τα ρέστα και γύρισε από την άλλη.Είμαι φίλος του Άντριου Κένσινγκτον» είπε ο Χάρι.

Ο Μπάροους γύρισε με αστραπιαία ταχύτητα και ξαναπήρε τα ρέστα που είχε αφΚαι γιατί δεν το λες αμέσως;» μουρμούρισε.Ο Μπάροους δεν θυμόταν να έχει δει ή να έχει ακούσει για την Ίνγκερ Χόλτερ, πράυ ο Χάρι ήδη ήξερε, καθώς είχε μιλήσει γι’ αυτό με τον Άντριου. Αλλά, όπως έντα ο παλιός του εκπαιδευτής στην αστυνομία του Όσλο, ο Σίμονσεν: «Καλύτερτάς μια φορά παραπάνω».

Ο Χάρι κοίταξε γύρω του. «Τι σερβίρεις εδώ;» ρώτησε.Σουβλάκι με ελληνική σαλάτα» απάντησε ο Μπάροους. «Πιάτο ημέρας, λάρια».

Συγγνώμη, εκφράστηκα λάθος» είπε ο Χάρι. «Εννοώ τι είδους ανθρώπους σερβια είναι η πελατεία σου;»Αυτούς που μπορεί να αποκαλέσει κανείς υπόκοσμο». Χαμογέλασε συγκρατημέν

α γέλιο που έλεγε πολλά για την ενήλικη επαγγελματική ζωή του Μπάροους και γιειρό του να κάνει κάτι καλύτερο με το μπαρ.Έχεις σταθερούς πελάτες;» ρώτησε ο Χάρι και έδειξε με το κεφάλι μια σκοτεινή γου πέντε τύποι έπιναν μπίρες καθισμένοι σε ένα τραπέζι.Ναι, οι περισσότεροι είναι σταθεροί. Δεν είμαστε ακριβώς τουριστικό στέκι».Σε πειράζει να τους κάνω κάνα δυο ερωτήσεις;» ρώτησε ο Χάρι.

Ο Μπάροους δίστασε.Αυτοί εκεί οι τύποι δεν είναι τίποτα βουτυρόπαιδα. Δεν ξέρω πώς βγάζουν την μυς αλλά ούτε και σκοπεύω να τους ρωτήσω. Όμως δεν δουλεύουν εννιά με πέντε, αταλαβαίνεις».Ωστόσο, σε κανέναν δεν αρέσει να βιάζονται και να στραγγαλίζονται αθώα κορην περιοχή, έτσι δεν είναι; Ούτε καν σε αυτούς που στέκονται με το ένα πόδι έξων νόμο. Κάτι τέτοιο τρομάζει και διώχνει τον κόσμο και δεν κάνει καλό στις μποιες κι αν είναι αυτές».

Ο Μπάροους σκούπιζε και γυάλιζε ένα ποτήρι. «Εγώ πάντως θα έκανα προσεκματα αν ήμουν στη θέση σου».

Ο Χάρι τού ένευσε καταφατικά και προχώρησε με αργά βήματα προς το τραπέζινία, για να έχουν χρόνο να τον δουν. Ένας από αυτούς σηκώθηκε πριν πλησκετά. Σταύρωσε τα μπράτσα του στο στήθος και αποκάλυψε ένα τατουάζ στιλέτουσκωτό ποντίκι του.Η γωνία είναι πιασμένη, ξανθόψειρα» είπε με φωνή τόσο τραχιά, που ακουγότανρας μέσα σε σωλήνα.Έχω μια ερώτηση…» άρχισε να λέει ο Χάρι, αλλά ο βαρύς τύπος κούνησε αρνητικ

φάλι του. «Μόνο μία. Μήπως κανείς από εσάς ξέρει αυτόν εδώ τον άντρα, τον Έυάιτ;» Ο Χάρι έδειξε τη φωτογραφία του.



Μέχρι τώρα οι δύο που κάθονταν απέναντί του τον κοίταζαν περισσότερο με βαρεμρά με εχθρότητα. Μόλις αναφέρθηκε το όνομα του Γουάιτ, τον παρατήρησαδιαφέρον και ο Χάρι πρόσεξε κάποια σύσπαση στον σβέρκο των άλλων δυο, πουχαν γυρισμένη την πλάτη.Ποτέ δεν τον έχω ακούσει» είπε ο τύπος. «Όμως είμαστε στη μέση μιας προσωπικζήτησης εδώ, μίστερ. Άντε, καληνύχτα».Φαντάζομαι πως η συζήτηση δεν αφορά τη διακίνηση ουσιών που είναι παράνμφωνα με τους νόμους της Αυστραλίας, έτσι;» ρώτησε ο Χάρι.

Μακρά σιωπή. Είχε υιοθετήσει επικίνδυνη στρατηγική. Η απροκάλυπτη πρόκληση α τακτική στην οποία μπορούσες να καταφύγεις αν είχες ικανοποιητική κάλυψόδους διαφυγής. Ο Χάρι δεν είχε τίποτε απ’ τα δύο. Απλώς θεωρούσε πως ήταν κααρχίσει κάτι να γίνεται.

Ένα κεφάλι σηκώθηκε. Και συνέχισε να σηκώνεται. Είχε αγγίξει σχεδόν το ταβάνι ρισε και φάνηκε η άσχημη, βλογιοκομμένη όψη του. Ένα λιγδιασμένο μουστάκι τανατολίτικα χαρακτηριστικά του ατόμου.Τζένγκις Χαν! Χαίρομαι που σε βλέπω. Νόμιζα πως ήσουν στον άλλο κόσαφώνησε ο Χάρι και άπλωσε το χέρι του.

Ο Χαν άνοιξε το στόμα του. «Ποιος είσαι;» Ακούστηκε σαν επιθανάτιος ρόγχοςηλαιώδης φωνή μπάσου που κάθε χέβι μέταλ συγκρότημα θα σκότωνε προκειμένον έχει στα φωνητικά του.Είμαι αστυνομικός και δεν πιστεύω…»Ταυτότητα!» Ο Χαν κοίταζε τον Χάρι από το ταβάνι.Ορίστε;»Το σήμα του αστυνομικού».

Ο Χάρι καταλάβαινε πως η περίσταση απαιτούσε κάτι περισσότερο από την πλασρτα του με τη φωτογραφία διαβατηρίου από το αστυνομικό τμήμα του Όσλο. «Σου

ι κανείς πως έχεις την ίδια φωνή με τον τραγουδιστή των Sepultura… Να δεις πώνε…» Ο Χάρι ακούμπησε το δάχτυλό του στο σαγόνι και έδειχνε να στύβει το μυ. Ο βαρύς τύπος άρχισε να τον πλησιάζει. Ο Χάρι τον έδειξε: «Και εσύ είσαι ο ιούαρτ, έτσι; Α, τώρα κατάλαβα! Καθόσαστε εδώ και σχεδιάζετε συναυλίες για βοήις χώρες…».Η γροθιά έπεσε στα δόντια του Χάρι. Κλονίστηκε αλλά στάθηκε όρθιος και έφερρι του στο στόμα του.Μάλλον δεν θεωρείτε πως έχω μέλλον ως κωμικός;» είπε ο Χάρι. Κοίταξε τα δάχυ: αίμα, σάλιο και κάτι μαλακό και άσπρο, που μόνο πολφός από το εσωτερικόντιών μπορούσε να φανταστεί πως ήταν. «Ο πολφός δεν είναι κόκκινος; Πολφός, μαλακό πράγμα μέσα στα δόντια;» ρώτησε τον Ροντ και έδειξε τα δάχτυλά του.

Ο Ροντ περιεργάστηκε επιφυλακτικά τον Χάρι πριν σκύψει για να δει καλύτερπρα κομματάκια. «Αυτό είναι το κόκαλο κάτω από το σμάλτο» αποφάνθηκε. «Ο γυ είναι οδοντογιατρός» εξήγησε στους άλλους. Ύστερα έκανε ένα βήμα πίσωύπησε ξανά. Για μια στιγμή ο Χάρι τα είδε όλα μαύρα, αλλά συνέχισε να βρίσκεταθια θέση όταν ξανάρθε το φως. «Για δες μήπως βρεις καθόλου πολφό τώρα» είντ με περιέργεια.

Ο Χάρι ήξερε πως ήταν ανοησία. Το άθροισμα της εμπειρίας του και ο κοινός νουςεγαν πως ήταν ανοησία, η πονεμένη του μασέλα έλεγε πως ήταν ανοησία,



στυχώς το δεξί του χέρι νόμιζε ότι ήταν μεγάλη εξυπνάδα και εκείνη τη στιγμή οφάσισε. Χτύπησε τον Ροντ στην άκρη του σαγονιού και άκουσε το τρίξιμο απντια που έκλεισαν απότομα, πριν ο Ροντ κάνει δυο βήματα πίσω τρικλίζοντας, πράυ είναι η αναπόφευκτη συνέπεια ενός τέλεια πλασαρισμένου άπερκατ.

Ένα τέτοιο χτύπημα μεταφέρεται κατά μήκος του γναθιαίου οστού προς ρεγκεφαλίδα ή μικρό μυαλό –πολύ ταιριαστό όνομα σε αυτή την περίπτωση, σκέφΧάρι–, όπου μια κυματοειδής κίνηση προκαλεί μια σειρά από μικρότερες κυκνήσεις και επίσης, αν κάποιος είναι τυχερός, στιγμιαία απώλεια των αισθήσεων κ

κροχρόνια βλάβη του εγκεφάλου. Στην περίπτωση του Ροντ φαινόταν πως το μυαλόορούσε να αποφασίσει τι ακριβώς θα γινόταν: πλήρες μπλακ άουτ ή μια περασάσειση.Ο σύντροφος Τζένγκις Χαν δεν σκόπευε να περιμένει την έκβαση. Άρπαξε τον Χάρι

κολάρο, τον σήκωσε στο ύψος των ώμων του και τον πέταξε σαν ένα σακί αλεύρυγάρι που μόλις είχε φάει το πιάτο της ημέρας για επτά δολάρια βρήκε ξαφρισσότερο κρέας στο τραπέζι από όσο είχε πληρώσει, όταν ο Χάρι τσακίστηκταγο πάνω σε αυτό και τους έκανε να αναπηδήσουν προς τα πίσω. Θεέ μου

ποθυμήσω γρήγορα, σκέφτηκε ο Χάρι καθώς ένιωσε τον πόνο και είδε τον Χα

οχωρά καταπάνω του.Η κλείδα είναι εύθραυστο κόκαλο και πολύ εκτεθειμένο. Ο Χάρι σκόπευσε και έδα κλοτσιά, όμως η περιποίηση που του είχε κάνει ο Ροντ πρέπει να είχε θολώσεασή του, γιατί δεν κλότσησε παρά σκέτο αέρα.Θα σε πονέσω!» υποσχέθηκε ο Χαν και σήκωσε τα χέρια του ψηλά, πάνω απφάλι του. Δεν χρειαζόταν βαριά, βαριοπούλα ή σφυρί: τα τεράστια χέρια έπεσανρίδια στο στέρνο του Χάρι και παρέλυσαν αστραπιαία τις λειτουργίες της καρδιάς αναπνοής. Έτσι, ούτε είδε ούτε άκουσε τον μαύρο άντρα που μπήκε μέσα και άρν μπάλα που είχε χρησιμοποιήσει η Αυστραλία για να κατατροπώσει το Πακιστά

79: ένα μικρό, σκληρό σαν πέτρα αντικείμενο, με διάμετρο 7,6 εκατοστά και βάροςαμμάρια. Ο νεοφερμένος έγειρε λίγο προς το πλάι και πίσω στο τέρμα του και έχέρι του πίσω. Με κτηνώδη δύναμη έκανε με το χέρι μια οριζόντια κίνηση

γισμένο αγκώνα όπως στο μπέιζμπολ, όχι σε τόξο πάνω από το κεφάλι με τεντωρι όπως στο κρίκετ– και εκτόξευσε την μπάλα, που βρήκε κατευθείαν τον στόχουρίζοντας.

Αντίθετα με την παρεγκεφαλίδα του Ροντ, το μικρό μυαλό του Χαν δεν αμφέβαλε ιγμή όταν η σκληρή μπάλα τον χτύπησε στο μέτωπο, ακριβώς κάτω από εκεί τρωναν τα μαλλιά του: είπε καληνύχτα χωρίς καθυστέρηση. Ο Χαν άρχισε

ταρρέει, να γκρεμίζεται σαν βομβαρδισμένος ουρανοξύστης.Τώρα, ωστόσο, οι άλλοι τρεις γύρω από το τραπέζι είχαν σηκωθεί και βαριανάσααγριωμένοι. Ο μαύρος νεοφερμένος προχώρησε μπροστά με τα χέρια σηκωμένα σεάση χαλαρής αυτοπροστασίας. Ένας από τους τύπους όρμησε εναντίον του και ο Χυ παρ’ όλη τη θολούρα του φάνηκε να αναγνωρίζει τον νεοφερμένο, μάντεψε σωστύρος άντρας έγειρε προς τα πίσω, μετά πλησίασε και δοκίμασε δυο καλά σχεδιασμιστερές γροθιές, σαν να ήθελε απλώς να υπολογίσει την απόσταση, πριν καταφέρεξιά που ήρθε σφυρίζοντας από χαμηλά με ένα συντριπτικό άπερκατ. Ευτυχώς, υπτοιο στρίμωγμα στην άκρη της αίθουσας, που δεν μπορούσαν να του επιτεθούν ζί συγχρόνως. Με τον πρώτο τύπο κάτω, ο δεύτερος εξαπέλυσε την επίθεσή του κά



ιφυλακτικά και με τα χέρια μπροστά, με έναν τρόπο που έδειχνε πως σίγουρα ωματιστή ζώνη σε κάποια ασιατική πολεμική τέχνη κρεμασμένη στο σπίτι του. Η πκιμαστική επίθεση αποκρούστηκε από την άμυνα του μαύρου και καθώς ο άροβιλιζόταν για να ολοκληρώσει την απαραίτητη κλοτσιά του καράτε, ο μαύροςη αλλάξει θέση. Η κλοτσιά έπεσε στο κενό. Όχι όμως και ο γρήγορος συνδυαιστερή-δεξιά-αριστερή γροθιά, που έκανε τον καρατέκα να συγκρουστεί βίαια μεχο. Ο μαύρος άντρας χόρευε πίσω του και του έδωσε μια γρήγορη αριστερή μποαποτέλεσμα το κεφάλι του να τιναχτεί πίσω και να κουτουλήσει, βγάζοντας

ατριχιαστικό γδούπο. Γλίστρησε στον τοίχο και σωριάστηκε στο δάπεδο, σαν ένα παγητό που κάποιος είχε πετάξει στον τοίχο. Ο παίχτης του κρίκετ τον χτύπησε ακα φορά καθώς έπεφτε, αν και δεν ήταν καθόλου αναγκαίο.Ο Ροντ είχε καθίσει σε μια καρέκλα και παρακολουθούσε τα γεγονότα με γυάτια. Ακούστηκε ένα κλικ, καθώς άνοιξε ο σουγιάς του τρίτου άντρα. Προχωρούσε ν μαύρο με καμπουριασμένη πλάτη και τα χέρια ανοιχτά στα πλευρά, όταν ο ρασε πάνω στα παπούτσια του – σίγουρο σημάδι πως είχε διάσειση, παρατήρηάρι με ευχαρίστηση. Ένιωθε κι ο ίδιος ναυτία, ιδίως όταν είδε πως ο πρώτος άντραςτεβάσει το ρόπαλο του κρίκετ από τον τοίχο και πλησίαζε τον πυγμάχο από πίσ

πος με τον σουγιά στεκόταν δίπλα από τον Χάρι, χωρίς όμως να το έχει αντιληφθείΠίσω σου, Άντριου!» ούρλιαξε ο Χάρι και ρίχτηκε στο χέρι του τρίτου άντρα,ατούσε τον σουγιά. Άκουσε τον ξερό, υπόκωφο ήχο του ροπάλου και τα τραπέζια

καρέκλες που αναποδογύριζαν, αλλά έπρεπε να επικεντρωθεί στον τύπο μευγιά, που του είχε ξεφύγει και τώρα τον κύκλωνε με μεγάλες, θεατρικές χειρονι με χαμόγελο παράφρονα στα χείλη.

Με τα μάτια καρφωμένα στον μαχαιροβγάλτη, ψαχούλευε το τραπέζι πίσω του για υ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει. Ακόμη άκουγε τον ήχο από το ρόπαλο του κυ χτυπούσε πίσω του από την πλευρά του μπαρ. Ο μαχαιροβγάλτης τον πλησ

γχάζοντας και κάνοντας ζογκλερικά με τον σουγιά.Ο Χάρι πετάχτηκε μπροστά, χτύπησε και υποχώρησε. Το δεξί χέρι του μαχαιροβγεσε άψυχο και ο σουγιάς κροτάλισε στο πέτρινο δάπεδο. Γύρισε και κοτάπληκτος τον ώμο του, απ’ όπου εξείχε η άκρη από ένα μεταλλικό σουβλάκι, μενιτάρι ακόμη καρφωμένο πάνω του. Το δεξί του χέρι έμοιαζε παράλυτο και τραβοσεκτικά το σουβλί με το αριστερό του, σαν να ήθελε να βεβαιωθεί ότι πράγματι ρφωμένο εκεί, με την ίδια σαστισμένη έκφραση στο πρόσωπό του. Πρέπει να τρύποια δέσμη με μυς και νεύρα, σκέφτηκε ο Χάρι καθώς έδινε μια χαλαρή γριωσε πως χτύπησε κάτι σκληρό και ένας ξαφνικός πόνος διαπέρασε το χέρι το

χαιροβγάλτης τρίκλισε προς τα πίσω και κοίταξε τον Χάρι με πληγωμένο βλέμμα.χιά γραμμή σκούρου αίματος κυλούσε από το ρουθούνι του.

Ο Χάρι σχημάτισε μια γροθιά με το δεξί του χέρι και ετοιμαζόταν να τον χτυπήσει ξως άλλαξε γνώμη. «Είναι τόσο οδυνηρό να χτυπάς. Δεν μπορείς να παραδοθτησε.

Ο μαχαιροβγάλτης κατένευσε και σωριάστηκε δίπλα στον Ροντ, που ακόμη είχφάλι του ανάμεσα στα πόδια του.Όταν ο Χάρι γύρισε το κεφάλι του, είδε τον Μπάροους στη μέση της αίθουσας μελο να σημαδεύει τον πρώτο άντρα και τον Άντριου ξαπλωμένο άψυχο ανάμεσααποδογυρισμένα τραπέζια. Μερικοί από τους πελάτες είχαν πάρει δρόμο, ά



έκονταν και παρακολουθούσαν με περιέργεια, όμως οι περισσότεροι κάθονταν αο μπαρ και έβλεπαν τηλεόραση. Έδειχνε έναν αγώνα κρίκετ μεταξύ Αγγλίαςυστραλίας.

αν έφτασε το ασθενοφόρο για να πάρει τους τραυματίες, ο Χάρι φρόντισεχοληθούν πρώτα με τον Άντριου. Τον πήραν έξω με το φορείο, ενώ ο ολουθούσε από κοντά. Ο Άντριου αιμορραγούσε από το ένα αυτί και ανέ

κομαχώντας, όμως είχε ξαναβρεί τις αισθήσεις του.Δεν ήξερα πως έπαιζες κρίκετ, Άντριου. Ωραίο το τίναγμα του μπράτσου, αλλά άγκη να χτυπήσεις με τόση δύναμη;»Έχεις δίκιο. Εκτίμησα εντελώς λάθος την κατάσταση, ενώ εσύ την είχες υπό έλεγχοΌχι» είπε ο Χάρι «πρέπει να είμαι ειλικρινής και να παραδεχτώ πως δεν την είχαΟΚ» είπε ο Άντριου «κι εγώ πρέπει να είμαι ειλικρινής και να πω πως έχω ομερό πονοκέφαλο και μετανιώνω που μπήκα εκεί μέσα. Θα ήταν πιο δίκαιο να ήύ ξαπλωμένος εδώ τώρα. Το εννοώ».Το νοσοκομειακό πηγαινοερχόταν και στο τέλος μόνο ο Χάρι και ο Μπάροους έμε

ο μπαρ. «Ελπίζω να μην καταστρέψαμε πολλά πράγματα εδώ μέσα» είπε ο Χάρι.Ε, όχι, δεν ήταν και τόσο τρομερό. Άλλωστε οι πελάτες μου εκτιμούν λίγη ζων

ασκέδαση πότε πότε. Ωστόσο, καλά θα κάνεις να προσέχεις τα νώτα σου αποδώρος. Το αφεντικό αυτών των τύπων δεν θα χαρεί ιδιαίτερα όταν μάθει τι έγινε» είπάροους.Αλήθεια;» ρώτησε ο Χάρι. Είχε μια αμυδρή υποψία πως ο Μπάροους προσπαθούσυ πει κάτι. «Και ποιος είναι το αφεντικό;»Εγώ δεν είπα τίποτα, αλλά ο τύπος στη φωτογραφία που δείχνεις δεν είναι εντνωστος».

Ο Χάρι κούνησε το κεφάλι του. «Τότε καλύτερα να έχω τον νου μου. Και το όπλο πειράζει να πάρω ένα σουβλί μαζί μου;»



Ο

9

ΔΥΟ ΕΠΙΔΕΙΞΙΕΣ, ΕΝΑΣ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΣ,ΕΝΑΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΦΙΔΙ

Χάρι βρήκε έναν οδοντίατρο στο Κινγκς Κρος, ο οποίος του έριξε μια ματιάαποφάσισε πως χρειαζόταν αρκετή δουλειά προκειμένου να του φτιάξει

ροστινό δόντι που είχε σπάσει στη μέση. Το αντικατέστησε προσωρινά και πήρεοιβή που ο Χάρι ήλπιζε πως το αφεντικό του στην αστυνομία του Όσλο θα ήταν αρεήμον για να την καλύψει.Πίσω στο γραφείο πληροφορήθηκε ότι το ρόπαλο του κρίκετ είχε σπάσει τρία πλυ Άντριου και του είχε προκαλέσει διάσειση, και ότι πιθανότατα δεν θα σηκωνότανκρεβάτι του νοσοκομείου αυτή την εβδομάδα.

Μετά το μεσημεριανό γεύμα, ο Χάρι ζήτησε από τον Λίμπι να τον συνοδεύσει σε με

ισκέψεις στο νοσοκομείο. Οδήγησαν μέχρι το νοσοκομείο Σεντ Ετιέν, όπου έπρεπογράψουν στο βιβλίο των επισκεπτών, ένα τεράστιο, βαρύ βιβλίο που ήταν ανοροστά σε μια ακόμα βαρύτερη καλόγρια, θρονιασμένη πίσω από το τζάμαυρωμένα χέρια. Ο Χάρι προσπάθησε να ρωτήσει πού είναι η είσοδος, αλλά εκείνη ν έδειξε κουνώντας απλώς το κεφάλι της.Δεν μιλάει αγγλικά» εξήγησε ο Λίμπι.

Μπήκαν στην αίθουσα υποδοχής, όπου ένας γελαστός νεαρός κατέγραψε αμέσωόματά τους στον υπολογιστή, τους έδωσε τους αριθμούς των δωματίων και ήγησε πώς θα τα έβρισκαν.Από τον Μεσαίωνα στην ηλεκτρονική εποχή σε δέκα δευτερόλεπτα» ψιθύρισε ο Χά

Αντάλλαξαν μερικές λέξεις με έναν Άντριου κίτρινο και μελανό, που όμως κοδιάθετος και ύστερα από πέντε λεπτά τούς ζήτησε να του αδειάσουν τη γωνιά. οπάνω όροφο βρήκαν τον μαχαιροβγάλτη σε μονό δωμάτιο. Ήταν ξαπλωμένος μρι σε νάρθηκα, με πρησμένο πρόσωπο και κοίταξε τον Χάρι με το ίδιο πληγωέμμα όπως το προηγούμενο βράδυ.Τι θέλεις, μπάσταρδε μπάτσε;» ρώτησε.

Ο Χάρι κάθισε σε μια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι.

Θέλω να μάθω αν ο Έβανς Γουάιτ έδωσε εντολή σε κάποιον να σκοτώσει την Ίνλτερ, ποιος πήρε αυτή την εντολή και γιατί;»



Ο μαχαιροβγάλτης πήγε να γελάσει, αλλά αντί γι’ αυτό τον έπιασε βήχας.Δεν έχω ιδέα για ποιο πράγμα μιλάς, μπάτσε, και νομίζω ότι ούτε εσύ ξέρεις».Πώς πάει ο ώμος;» ρώτησε ο Χάρι.

Ο τύπος γούρλωσε τα μάτια του, που ήταν έτοιμα να πεταχτούν έξω από το κρανίοια προσπά…»

Ο Χάρι έβγαλε το σουβλί από την τσέπη του. Μια χοντρή μπλε φλέβα άρχισλλεται στο μέτωπο του μαχαιροβγάλτη. «Μπλοφάρεις, μπάτσε του κερατά».

Ο Χάρι δεν μίλησε.

Τι περνάει από το σάπιο σου μυαλό; Φαντάζεσαι πως μπορείς να τη βγάλεις κααυτό εκεί το μαραφέτι; Αν βρεθεί έστω κι ένα τοσοδά σημάδι πάνω μου όταγεις, την έχασες την αναθεματισμένη σου σκατοδουλειά, καθοίκι!»

Ο μαχαιροβγάλτης είχε αρχίσει να σκούζει.Ο Χάρι έφερε τον δείκτη του χεριού του στα χείλη του. «Πάψε, αν έχεις την καλοέπεις εκείνον τον γεροδεμένο φαλακρό στην πόρτα; Ίσως δεν είναι τόσο εύκολακρίνεις την ομοιότητα, αλλά είναι ο ξάδελφος του τύπου που χθες του σπάσατφάλι μ̓ εκείνο το ρόπαλο του κρίκετ. Ζήτησε ειδική άδεια για να έρθει μαζίμερα. Η δουλειά του είναι να σου βουλώσει το βρομόστομα και να σε κρατάει ακί

ο εγώ θα λύνω τους επιδέσμους και θα καρφώνω αυτό το πανέμορφο πραγματάκναδικό σημείο όπου δεν θα αφήσει σημάδι. Γιατί υπάρχει ήδη μια τρύπα από πρινν είναι;»Πίεσε μαλακά τον δεξή ώμο του μαχαιροβγάλτη. Δάκρυα εμφανίστηκαν στα μάτιαπου και το στέρνο του ανεβοκατέβαινε με έναν παροξυσμό δύσπνοιας. Το βλέμμαδούσε από τον Χάρι στον Λίμπι, και πάλι πίσω. Η ανθρώπινη φύση είναι ένα σκοτιαπέραστο δάσος, αλλά ο Χάρι νόμισε πως διέκρινε ένα άνοιγμα στο σύσροπροστασίας του δάσους όταν ο μαχαιροβγάλτης άνοιξε το στόμα του. Δεν υπφιβολία πως έλεγε την αλήθεια.

Δεν μπορείτε να μου κάνετε ούτε το ένα δέκατο αυτών που θα μου κάνει ο Έυάιτ μόλις ανακαλύψει ότι τον κάρφωσα. Ξέρω και ξέρετε κι εσείς πως, ακόμα κ

χα κάτι να πω, θα το βούλωνα όσο πιο σφιχτά γινόταν. Κάντε λοιπόν ό,τι νομίζετε. Μα έχω να σας πω: είσαστε σε λάθος δρόμο. Εντελώς λάθος».Ο Χάρι κοίταξε τον Λίμπι. Εκείνος ένευσε αρνητικά. Ο Χάρι στάθηκε σκεφτικός γιαιγμή και ύστερα πήγε και άφησε το σουβλί στο κομοδίνο.Περαστικά» ευχήθηκε ο Χάρι.Hasta la vista» είπε ο μαχαιροβγάλτης και τον σκόπευσε με τον δείκτη του.

η ρεσεψιόν του ξενοδοχείου ένα μήνυμα περίμενε τον Χάρι. Αναγνώρισε το νούυ αρχηγείου της αστυνομίας του Σίδνεϊ και τηλεφώνησε αμέσως από το δωμάτιό τοονγκ Σου απάντησε.Εξετάσαμε όλα τα αρχεία μας ξανά» είπε. «Και τα ελέγξαμε λεπτομερώς. Κάραπτώματα παραγράφονται από τα επίσημα αρχεία ύστερα από τρία χρόνια. αι ο νόμος, δεν έχουμε το δικαίωμα να ανατρέχουμε σε αδικήματα που έραγραφεί. Ωστόσο, αν πρόκειται για σεξουαλικό παράπτωμα, τότε… εεε… θα το

σι: καταγράφεται σε έναν ανεπίσημο φάκελο του αρχείου. Ξέθαψα λοιπόν διαφέρον».



Δηλαδή;»Το επίσημο μητρώο του σπιτονοικοκύρη της Ίνγκερ Χόλτερ, του Χάντερ Ρόμπεραν καθαρό. Ψάχνοντας βαθύτερα, ωστόσο, ανακαλύψαμε πως του έχει επιβόστιμο δύο φορές για άσεμνη επίδειξη: έκθεση γεννητικών οργάνων».

Ο Χάρι προσπάθησε να φανταστεί την άσεμνη επίδειξη. «Πόσο άσεμνη;»Θώπευε τα γεννητικά του όργανα σε δημόσιο χώρο. Βέβαια αυτό δεν σημαραίτητα κάτι, όμως υπάρχουν κι άλλα. Ο Λίμπι πέρασε από εκεί, αλλά δεν νείς στο σπίτι, μόνο ένα κοπρόσκυλο που γάβγιζε μέσα από την πόρτα. Όσο στεκ

εί, βγήκε ένας γείτονας. Φαίνεται ότι ο Ρόμπερτσον του είχε δώσει το κλειδί του γιάζει τον σκύλο έξω και να τον ταΐζει κάθε Τετάρτη βράδυ. Φυσικά, ο Λίμπι ρώτησχε ξεκλειδώσει και είχε βγάλει τον σκύλο το βράδυ της Τετάρτης, πριν βρουν την Ίνλτερ. Απάντησε πως ναι, το είχε κάνει».Λοιπόν;»Ο Ρόμπερτσον είχε πει νωρίτερα στην κατάθεσή του πως ήταν στο σπίτι του όλχτα πριν βρεθεί η Ίνγκερ. Σκέφτηκα ότι θα ήθελες να το μάθεις αμέσως».Ο Χάρι ένιωσε τους σφυγμούς του να ανεβαίνουν. «Τι θα κάνετε τώρα;»Ένα περιπολικό θα πάει να τον πάρει νωρίς αύριο το πρωί, πριν φύγει για τη δου

υ».Χμ. Πότε και πού έγιναν αυτές οι άσεμνες πράξεις;»Για να δω. Νομίζω πως ήταν σε ένα πάρκο. Εδώ λέει πάρκο Γκριν. Είναι ένα μικρΤο ξέρω». Σκέφτηκε γρήγορα. «Λέω να πάω μια βόλτα μέχρι εκεί. Φαίνεταάρχει μια τακτική πελατεία που συχνάζει στο πάρκο. Ίσως ξέρουν κάτι».

Ο Χάρι σημείωσε τις ημερομηνίες των άσεμνων επιδείξεων.Έτσι για να γελάσουμε, Γιονγκ, τι είναι η σεμνή επίδειξη;»Να είσαι δεκαοκτώ ετών, μεθυσμένος, και να δείχνεις τον πισινό σου σε ένα περασριπολικό την ημέρα της εθνικής γιορτής της Νορβηγίας».

Σάστισε τόσο, που δεν μπόρεσε να αρθρώσει λέξη.Ο Γιονγκ χαχάνιζε στην άλλη άκρη της γραμμής.Πώς…;» άρχισε να λέει ο Χάρι.Είναι απίστευτο τι μπορείς να κάνεις με μερικούς κωδικούς και έναν δανό συνάδο διπλανό γραφείο». Ο Γιονγκ γελούσε με την καρδιά του. Ο Χάρι ένιωσε πως κόνεκραγεί.Ελπίζω να μη σε πείραξε». Ο Γιονγκ ξαφνικά ακούστηκε ανήσυχος, σαν να κατάι ίσως το είχε παρατραβήξει. «Δεν έχω πει τίποτα σε κανέναν».Ακουγόταν τόσο συντετριμμένος, που ο Χάρι δεν κατάφερε να θυμώσει. «Ένας απότυνομικούς στο περιπολικό ήταν γυναίκα» είπε ο Χάρι. «Εξέφρασε τον θαυμασμό

α τον σφιχτό πισινό μου αργότερα».Ο Γιονγκ γέλασε ανακουφισμένος.

χε σκοτεινιάσει αρκετά και τα φώτα του πάρκου άναψαν αυτόματα την ώρα πάρι περπατούσε προς το παγκάκι. Αναγνώρισε αμέσως τον γκρίζο άνθρωπο, πουθόταν εκεί.

Καλησπέρα».Το κεφάλι του, που ήταν πεσμένο με το σαγόνι να ακουμπάει στο στήθος του, σηκώ



γά και δυο καστανά μάτια κοίταξαν τον Χάρι και καρφώθηκαν σε κάποιο κρινό σημείο.Καμιά βόπα;» ρώτησε με βραχνή φωνή.Τι πράγμα;»Βόπα, βόπα» επανέλαβε ο τύπος και ανοιγόκλεισε δυο δάχτυλα στον αέρα.Α, γόπα. Θέλεις τσιγάρο;»Ναι, βόπα».

Ο Χάρι έβγαλε δυο τσιγάρα από το πακέτο του και πήρε το ένα ο ίδιος. Έμειναν

γο σιωπηλοί και απολάμβαναν τον καπνό. Κάθονταν μέσα σε έναν πνεύμονα πρασο κέντρο μιας μεγαλούπολης και, ωστόσο, ο Χάρι είχε την αίσθηση πως βρισκόταποια ερημική, απομακρυσμένη περιοχή. Ίσως επειδή είχε πέσει η νύχτα, νοδευόταν από τον ηλεκτρικό ήχο των αθέατων τριζονιών που έτριβαν το πόδια τουορεί να ήταν η αίσθηση ότι υπήρχε κάτι τελετουργικό και άχρονο στο να κάθοντακαπνίζουν μαζί, ο λευκός αστυνομικός και ο μαύρος με το πλατύ, αλλόκοτο πρόσ

λος του αυτόχθονα πληθυσμού αυτής της τεράστιας ηπείρου.Θέλεις να αγοράσεις το τζάκετ μου;»

Κοίταξε το τζάκετ του τύπου, που ήταν ένα είδος αντιανεμικού από λεπτό υλικό

τονο κόκκινο και μαύρο χρώμα.Η σημαία των Αβορίγινων» εξήγησε στον Χάρι δείχνοντάς του την πλάτη του τζά

Ο ξάδελφός μου τα φτιάχνει».Ο Χάρι αρνήθηκε ευγενικά την προσφορά.Πώς σε λένε;» ρώτησε ο Αβορίγινας. «Χάρι; Είναι αγγλικό όνομα. Έχω κι εγώ αγγομα. Με λένε Τζόζεφ, με “τζ”. Η αλήθεια είναι πως είναι εβραϊκό όνομα. Ο πατέραιστού, κατάλαβες; Τζόζεφ Γουόλτερ Ρόντρικ. Στη φυλή μου με λένε Νγκαρντάγκααρ-ντά-γκα».Περνάς πολύ χρόνο εδώ στο πάρκο, Τζόζεφ;»

Ναι, πολύ». Ο Τζόζεφ ξαναπήρε το απόμακρο βλέμμα του και χάθηκε. Έβγαλεγάλο μπουκάλι από την τσέπη του, πρόσφερε στον Χάρι και ήπιε και ο ίδιος μια γοιν βιδώσει πάλι το καπάκι. Το τζάκετ του άνοιξε και ο Χάρι είδε τα τατουάζέρνο του. «Τζέρι» έγραφε πάνω από έναν μεγάλο σταυρό.Ωραίο τατουάζ έχεις, Τζόζεφ. Μπορώ να ρωτήσω ποιος είναι ο Τζέρι;»Ο Τζέρι είναι ο γιος μου. Ο γιος μου. Είναι τεσσάρων χρονών». Ο Τζόζεφ άνοιξελάμη του και μέτρησε τέσσερα δάχτυλα.Τέσσερα. Κατάλαβα. Και πού είναι τώρα ο Τζέρι;»Σπίτι». Ο Τζόζεφ έδειξε με το χέρι προς την κατεύθυνση που ήταν το σπίτι. «Σπίμάνα του».Άκου να σου πω, Τζόζεφ. Ψάχνω κάποιον Χάντερ Ρόμπερτσον. Είναι λε

κροκαμωμένος και δεν έχει πολλά μαλλιά. Πότε πότε έρχεται εδώ, στο πάρκο. Μερές δείχνει τα… τέτοια του. Ξέρεις ποιον εννοώ; Τον έχεις δει ποτέ, Τζόζεφ;»Ναι, ναι. Θα έρθει» είπε ο Τζόζεφ τρίβοντας τη μύτη του, σαν να θεωρούσε πως ο

λούσε για ένα καθημερινό γεγονός. «Περίμενε. Θα έρθει».Ο Χάρι ανασήκωσε τους ώμους του. Δεν ήταν σίγουρο πόσο μετρούσαν τα λόγιαόζεφ, αλλά δεν είχε κάτι άλλο να κάνει, κι έτσι έδωσε στον Τζόζεφ ακόμα ένα τσιγ

μειναν καθισμένοι στο παγκάκι καθώς το σκοτάδι γινόταν όλο και πιο πηχτό τέλει, σχεδόν αδιαπέραστο.



α καμπάνα χτύπησε από μακριά, καθώς ο Χάρι άναβε το όγδοο τσιγάρο και ρουφθιά. Η αδελφή του του είχε πει να σταματήσει το κάπνισμα την τελευταία φοράν πήγε σινεμά. Είχαν παρακολουθήσει το Ρομπέν των Δασών, με καστ χειρότεροό b-movie. Ωστόσο, καθόλου δεν πείραξε την αδελφή του πως ο Ρομπέν των Δαυ υποδυόταν ο Κέβιν Κόστνερ απαντούσε στον σερίφη του Νότιγχαμ με βερικάνικη προφορά. Γενικώς, πολύ λίγα ενοχλούσαν την αδελφούλα του: έσκ

θουσιασμένη όταν ο Κόστνερ ξεκαθάρισε το δάσος Σέργουντ και μυξόκλαιγε ότάριαν και ο Ρομπέν τελικά βρήκαν ο ένας τον άλλον.Μετά είχαν πάει σε ένα καφέ όπου την κέρασε ζεστή σοκολάτα. Του είχε πει χαριστημένη ήταν στο καινούργιο της διαμέρισμα στο κέντρο του Σον, παρόλο πουυγάρι που έμενε στον όροφό της ήταν «πολύ χαζοί». Και ήθελε να σταματήσει ο

καπνίζει. «Ο Ερνστ λέει πως είναι επικίνδυνο» του είχε πει. «Μπορεί κανείθάνει από αυτό».Ποιος είναι ο Ερνστ;» την είχε ρωτήσει ο Χάρι, αλλά εκείνη είχε αρχίσει να χαχα

ετά είχε σοβαρέψει. «Δεν πρέπει να καπνίζεις, Χάραλντ. Δεν πρέπει να πεθάούς;» Αυτό το «Χάραλντ» και το «ακούς;» τα είχε πάρει από τη μαμά τους.

Το βαφτιστικό του «Χάρι» ήταν αποτέλεσμα της επιμονής του πατέρα του, του Φρέλε, ενός ανθρώπου που πάντα ακολουθούσε τη γνώμη της γυναίκας του, όμως σε ν περίπτωση είχε υψώσει τη φωνή του και είχε επιμείνει ότι το παιδί έπρεπε να πόνομα του παππού του, ο οποίος ήταν θαλασσινός και καλός άνθρωπος. Η μητέραμφωνα με τα λεγόμενά της, είχε υποχωρήσει σε μια στιγμή αδυναμίας, πράγμα γοίο είχε μετανιώσει πικρά εκ των υστέρων.Ακούσατε ποτέ κανένας Χάρι να έχει κάνει κάτι σοβαρό στη ζωή του;» είχε πει. (Ό

πατέρας του Χάρι είχε πειρακτική διάθεση συνήθιζε να επαναλαμβάνει τα λόγια τηΤέλος πάντων, η μητέρα του τον φώναζε Χάραλντ, λόγω του θείου της, ενώ όλοι οι άν έλεγαν Χάρι. Και τώρα, μετά τον θάνατο της μητέρας του, είχε αρχίσει και η αδυ να τον λέει Χάραλντ. Ίσως με αυτόν τον τρόπο γέμιζε το κενό που άφησε εκείνάρι δεν ήξερε πόσα παράξενα πράγματα συνέβαιναν στο κεφάλι αυτού του κοριτα παράδειγμα, είχε γελάσει με δάκρυα στα μάτια και μύξες στη μύτη όταν τηςοσχεθεί πως θα σταματούσε το κάπνισμα, αν όχι αμέσως τουλάχιστον σύντομα.

Τώρα καθόταν και φανταζόταν ότι ο καπνός συστρεφόταν σαν μεγάλο φίδι μέσαρμί του. Ο Μπουμπούρ.

Ο Τζόζεφ τινάχτηκε. Είχε αποκοιμηθεί. «Οι γονείς μου ήταν από τη φυλή κρόου» φνικά και ίσιωσε το κορμί του. «Μπορούσαν να πετάξουν». Ήταν σαν να τον μεθύσει ο ύπνος. Έτριψε το πρόσωπό του με τα χέρια του.Ωραίο πράμα να πετάς! Έχεις ένα δεκάρικο;»

Ο Χάρι είχε μόνο ένα εικοσαδόλαρο.Καλό είναι κι αυτό» είπε ο Τζόζεφ και το άρπαξε.

Σαν να επρόκειτο μόνο για μια προσωρινή ξαστεριά, τα σύννεφα μαζεύτηκαν ξανάαλό του Τζόζεφ και μουρμούρισε κάτι σε κάποια ακατανόητη γλώσσα, που θύμισε

άρι αυτήν που μιλούσε ο Άντριου με τον Τουγούμπα. Κρεολικά δεν την είχε π

τριου; Στο τέλος, το σαγόνι του μεθυσμένου έπεσε πάλι στο στήθος του.



Χάρι είχε αποφασίσει να τελειώσει το τσιγάρο του και να φύγει, όταν εμφανίστημπερτσον. Ο Χάρι περίμενε να τον δει με πανωφόρι, όπως φανταζόταν πως ήτανηθες για τους επιδειξίες, όμως ο Ρόμπερτσον φορούσε μόνο τζιν και φανέλα. Κοξιά κι αριστερά και περπατούσε με ένα παράξενο χοροπηδητό, σαν να τραγουδό μέσα του και προσάρμοζε το βάδισμά του στον ρυθμό. Δεν αναγνώρισε τον Χάριησιάσει πολύ κοντά στα παγκάκια, οπότε η έκφρασή του φανέρωσε ότι

θουσιάστηκε με τη συνάντηση.Καλησπέρα, Ρόμπερτσον. Προσπαθούσαμε να σε βρούμε. Για κάθισε κάτω».

Ο Ρόμπερτσον κοίταζε γύρω του χωρίς να σταματήσει να κινείται. Έδειχνε πως το υ ήθελε ήταν να φύγει, αλλά τελικά κάθισε, βγάζοντας έναν αναστεναγμό παραίτίπα ό,τι ήξερα. Γιατί με παρενοχλείτε;»Γιατί βρήκαμε ότι έχεις εμπειρία στο να παρενοχλείς άλλους».Να παρενοχλώ άλλους; Δεν έχω παρενοχλήσει κανέναν, που να πάρει ο διάολος!»

Ο Χάρι τον παρατηρούσε. Ο Ρόμπερτσον ήταν ένας άνθρωπος που δύσμπαθούσες, αλλά όση καλή –ή κακή– θέληση κι αν είχε, ο Χάρι δεν μπορούσ

στέψει ότι καθόταν δίπλα σε έναν κατά συρροή δολοφόνο. Γεγονός που τον έαίτερα κακόκεφο, αφού σήμαινε πως έχανε την ώρα του άδικα.Ξέρεις πόσα κορίτσια έχουν χάσει τον ύπνο τους χάρη σ' εσένα;» είπε ο οσπαθώντας να βάλει στη φωνή του όσο περισσότερη περιφρόνηση μπορούσε. «Πν μπορούν να ξεχάσουν, αλλά πρέπει να ζήσουν όλη την υπόλοιπη ζωή τους μεκόνα ενός εξαχρειωμένου αλήτη που τις βιάζει νοερά; Σκέφτηκες ποτέ ότι έχεις ο μυαλό τους, ότι τις έχεις καταδικάσει να νιώθουν ανασφαλείς και να φοβούνταουν όταν σκοτεινιάζει; Ότι τις έχεις καταρρακώσει, τις έχεις καταντήσει να νιώροπιασμένες;»Ο Ρόμπερτσον έβαλε τα γέλια. «Τίποτε άλλο, αστυνόμε; Τι έχεις να πεις για ότούς που τους έχω καταστρέψει τη σεξουαλική ζωή; Και γι’ αυτούς που τουςμιουργήσει τέτοιο άγχος, ώστε πρέπει να ζήσουν με χάπια όλη την υπόλοιπη ζωή και για να μην το ξεχάσω: Πες στον συνάδελφό σου να προσέχει. Σε αυτόν που

πε ότι μπορεί να καταδικαστώ σε έξι χρόνια φυλάκιση ως συνεργός, αν δεν στέκοσοχή μπροστά σε κάτι μάγκες σαν εσάς. Εγώ όμως μίλησα με τον δικηγόρο μουπει δυο λογάκια στο αφεντικό σας, έτσι για να ξέρετε. Σταμάτα, λοιπόν, να έρχ

ώ και να προσπαθείς να μπλοφάρεις».

Εντάξει, μπορούμε να το κάνουμε με δύο τρόπους, Ρόμπερτσον» είπε ο Χάρι, χε την αίσθηση πως δεν ήταν τόσο καλός στον ρόλο του κτηνώδους μπάτσου ότριου. «Θα μου πεις αυτό που θέλω εδώ και τώρα ή…»…ή θα πάμε στο τμήμα. Ευχαριστώ, τα έχω ξανακούσει αυτά. Κάνε μου τη χάρη νλλάβεις, για να έρθει ο δικηγόρος μου να με βγάλει σε μια ώρα, και εσύ κνάδελφός σου να φάτε και μια αναφορά από πάνω, που κυνηγάτε άδικα τον κόη διάθεσή σου!»Δεν είχα ακριβώς αυτό στο μυαλό μου» είπε ήρεμα ο Χάρι. «Σκεφτόμουν μάλλον

ακριτική διαρροή –χωρίς δυνατότητα να αποκαλυφθεί η πηγή, φυσικά– σε μία απ

ψασμένες για πικάντικα κουτσομπολιά φυλλάδες της Κυριακής. Μπορείς ναανταστείς; Ο σπιτονοικοκύρης της Ίνγκερ Χόλτερ (στη φωτογραφία), που έχει συλλη



ο παρελθόν για άσεμνη συμπεριφορά και παρακολουθείται από την αστυνομία…»Συλληφθεί! Απλώς πλήρωσα πρόστιμο. Σαράντα δολάρια!» Η φωνή του Χάμπερτσον έσπασε.Ναι, ναι, ξέρω, Ρόμπερτσον, ήταν λίγο άσεμνη» είπε ο Χάρι με προσποιητή κατανό

Τόσο λίγο, που ήταν εύκολο να μείνει κρυφή από την τοπική κοινωνία. Τι κρίμα υ τις κυριακάτικες εφημερίδες τις διαβάζουν οι γείτονές σου, ε; Και οι συνάδευ… Αλλά και οι γονείς σου. Διαβάζουν;»

Ο Ρόμπερτσον ζάρωσε. Η ανάσα του έβγαινε με δυσκολία, σαν από τρύπια σαμπρ

μιζε στον Χάρι άδειο σακί έτσι που ήταν σωριασμένος, και κατάλαβε πως είχε αγευαίσθητο σημείο του όταν ανέφερε τους γονείς του.Άκαρδε μπάτσε» ψιθύρισε ο Ρόμπερτσον με βραχνή, θλιμμένη φωνή. «Πού φτιάχνοθρωποι σαν και σένα;» και ύστερα από μια μικρή παύση: «Τι θέλεις να μάθεις;».Πρώτα απ’ όλα, θέλω να μάθω πού ήσουν το βράδυ πριν βρεθεί η Ίνγκερ».Είπα ήδη στην αστυνομία πως ήμουν σπίτι μόνος και πως…»Τέρμα η συζήτηση. Ελπίζω να βρούνε μια ωραία φωτογραφία οι συντάκκώθηκε.ΟΚ, ΟΚ, δεν ήμουν σπίτι!» κραύγασε ο Ρόμπερτσον. Έριξε πίσω το κεφάλι του

λεισε τα μάτια του.Ο Χάρι ξανακάθισε. «Όταν ήμουν φοιτητής ζούσα σε μια γκαρσονιέρα σε κάποια

καλύτερες περιοχές της πόλης και ακριβώς απέναντι έμενε μια χήρα» είπε ο Χτις επτά η ώρα –ακριβώς στις επτά– κάθε Παρασκευή βράδυ άνοιγε τις κουρτίνες

μενα στον ίδιο όροφο και είχα θέα ακριβώς μέσα στο καθιστικό της, ειδικάαρασκευές, όταν άναβε τον τεράστιο πολυέλαιο. Αν την έβλεπες οποιαδήποτε ρα της εβδομάδας, ήταν μια γκριζομάλλα μεγάλη γυναίκα με γυαλιά και πλκέτα, ο τύπος της κυρίας που συναντάς συνήθως στο τραμ και στην ουρά

αρμακείο.

»Όμως τις Παρασκευές στις επτά, όταν άρχιζε η παράσταση, το μόνο πουεφτόσουν ήταν οι σκυθρωπές ηλικιωμένες με τον βήχα και το μπαστούνι. Φορούσεταξωτή ρόμπα με γιαπωνέζικα σχέδια και μαύρα ψηλοτάκουνα παπούτσια. τάμισι δεχόταν έναν αρσενικό επισκέπτη. Στις οκτώ παρά τέταρτο είχε βγάλεταξωτή ρόμπα και επιδείκνυε τον μαύρο της κορσέ. Στις οκτώ ήταν η μισή έξω απόρσέ και κατευθυνόταν στον τσέστερφιλντ καναπέ της. Στις οκτώμισι ο επισκέπτηςγει, οι κουρτίνες είχαν κλείσει και η παράσταση είχε τελειώσει».Ενδιαφέρον» είπε ο Ρόμπερτσον σαρκαστικά.Αυτό που ήταν ενδιαφέρον ήταν πως δεν υπήρξε ποτέ καμιά φασαρία. Αν έμενες

κή μου πλευρά του δρόμου, δεν μπορούσες παρά να έβλεπες αυτά που γίνοντανλλοί από τη γειτονιά πρέπει να παρακολουθούσαν την παράσταση. Όμως ποτέ κν μιλούσε γι’ αυτό, απ’ όσο ξέρω, ποτέ δεν το κατήγγειλαν στην αστυνομία ραπονέθηκαν. Το άλλο ενδιαφέρον ήταν η τακτικότητα της παράστασης. Στην μιζα πως είχε να κάνει με τον παρτενέρ της – επειδή τότε ήταν διαθέσιμος, είτε ύλευε είτε ήταν παντρεμένος ή κάτι τέτοιο. Όμως ύστερα από λίγο είδα πωρτενέρ άλλαζε, όμως δεν άλλαζε η ώρα της παράστασης. Και τότε κατάλαβα οφανώς εκείνη ήξερε αυτό που ξέρει κάθε κανάλι της τηλεόρασης: Ότι όταν οκτήσει κοινό με ένα σταθερό πρόγραμμα, είναι καταστροφικό να αλλάξεις την τάδοσης. Και ήταν ακριβώς αυτό το κοινό που πρόσθετε το αλατοπίπερο



ξουαλική ζωή της κυρίας. Καταλαβαίνεις;»Καταλαβαίνω» απάντησε ο Ρόμπερτσον.Περιττή ερώτηση, φυσικά. Όμως, γιατί σου είπα αυτή την ιστορία; Μου φάνηκε π

λος μας ο Τζόζεφ αποδώ, που έχει πέσει σε κώμα, ήταν πολύ σίγουρος ότι θα ερχόόψε. Κοίταξα λοιπόν το ημερολόγιό μου και όλα ταίριαζαν: Απόψε είναι Τετάρτχτα που χάθηκε η Ίνγκερ ήταν Τετάρτη και οι δυο φορές που σε έπιασαντοφώρω να κάνεις άσεμνες πράξεις ήταν Τετάρτες. Έχεις συγκεκριμένες παραστάσι;»

Ο Ρόμπερτσον δεν απάντησε.Η επόμενη ερώτησή μου λοιπόν είναι πώς και δεν σε έχουν καταγγείλει περισσότρές; Άλλωστε, έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από το τελευταίο περιστατικό, και αυ δείχνουν τα γεννητικά τους όργανα σε μικρά κορίτσια στα πάρκα δεν είναι κάτικόσμος γενικά εκτιμά».Και ποιος λέει πως ήταν μικρά κορίτσια;» πέταξε ο Ρόμπερτσον. «Και ποιος λέειν το εκτιμούν;»Αν ο Χάρι ήξερε να σφυρά, θα το είχε κάνει τώρα. Θυμήθηκε το ζευγάρι που μάεί κοντά νωρίτερα εκείνο το βράδυ.

Δηλαδή το κάνεις για άντρες» είπε σχεδόν στον εαυτό του. «Για τους ομοφυλόφις γειτονιάς. Έτσι εξηγείται γιατί το κρατάς κρυφό. Έχεις τακτικό κοινό κι εσύ;»Ο Ρόμπερτσον ανασήκωσε τους ώμους του. «Πάνε κι έρχονται. Όμως σίγουρα ξέύ και πότε μπορούν να με δουν».Και οι καταγγελίες;»Κάποιοι άσχετοι περαστικοί. Τώρα είμαστε πιο προσεκτικοί».Αν δεν κάνω λάθος λοιπόν, μπορεί απόψε να βρω κάποιον μάρτυρα που θα θέλβαιώσει πως ήσουν εδώ τη νύχτα που εξαφανίστηκε η Ίνγκερ;»Ο Ρόμπερτσον έγνεψε καταφατικά. Έμειναν σιωπηλοί και άκουγαν το αδύ

χαλητό του Τζόζεφ.Υπάρχει και κάτι άλλο που δεν ταιριάζει ακριβώς» είπε ο Χάρι ύστερα από ρισκόταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου, όμως δεν μπορούσα να το αγγίξω, μυ άκουσα πως κάθε Τετάρτη ο γείτονάς σου ταΐζει τον σκύλο και τον βγάζει έξω».

Δυο άντρες πέρασαν αργά και στάθηκαν στην άκρη του κύκλου που σχημάτιζε τοό τις λάμπες του δρόμου.Αναρωτήθηκα λοιπόν γιατί τον ταΐζει ο γείτονας, αφού η Ίνγκερ γυρίζει από το Alπερισσεύματα για τον σκύλο; Στην αρχή σκέφτηκα ότι ίσως δεν είχατε συνενν

ταξύ σας, ότι ίσως το κρέας ήταν για την επόμενη μέρα ή κάτι τέτοιο. Όμως ύσ

μήθηκα κάτι που έπρεπε να είχα προσέξει αμέσως: πως ο σκύλος σου δεν τρώει…λος πάντων, δεν του επιτρέπεται να τρώει κρέας. Οπότε τι έκανε η Ίνγκερ μοφάγια; Είχε πει στο μπαρ ότι τα έπαιρνε για τον σκύλο, γιατί να πει ψέματα;»Δεν ξέρω» απάντησε ο Ρόμπερτσον.

Ο Χάρι πρόσεξε πως ο Ρόμπερτσον κοίταξε το ρολόι του. Πρέπει να πλησίαζε η ώραράστασης.Και ένα τελευταίο, Ρόμπερτσον. Τι ξέρεις για τον Έβανς Γουάιτ;»

Ο Ρόμπερτσον γύρισε και τον κοίταξε με τα υγρά, γαλάζια μάτια του. Ήταν αυτόέκρινε στο βλέμμα του μια ελάχιστη σπίθα φόβου; «Πολύ λίγα» είπε.Ο Χάρι παραιτήθηκε. Δεν είχε κάνει μεγάλη πρόοδο. Μέσα του κόχλαζε η επιθυμί



νηγήσει, να βρει και να συλλάβει, όμως όλο αυτό του διέφευγε διαρκώς, σκέφτηκγες μέρες θα έπαιρνε τον δρόμο της επιστροφής, ωστόσο, κατά παράξενο τρόπέψη αυτή δεν τον έκανε να νιώσει καλύτερα.Σχετικά με τους μάρτυρες» είπε ο Ρόμπερτσον. «Θα το εκτιμούσα αν δεν…»Δεν πρόκειται να σου καταστρέψω την παράσταση, Ρόμπερτσον. Ξέρω πως αυτοίχονται σίγουρα ευχαριστιούνται». Καθώς σηκωνόταν να φύγει, κοίταξε το πακέτο μιγάρα του, έβγαλε ένα και έβαλε τα υπόλοιπα στην τσέπη του τζάκετ του Τζόζεφ.Εγώ σίγουρα εκτιμούσα την εβδομαδιαία παράσταση της χήρας».

πως πάντα, στο Albury επικρατούσε ζωντάνια και φασαρία. Έπαιζαν το τραγούδι ning men» στη διαπασών, στη σκηνή βρίσκονταν τρία από τα αγόρια, που φορολές μέχρι το γόνατο μπότες και όχι πολλά άλλα, ενώ το κοινό ζητωκραύγαζεαγουδούσε μαζί τους. Ο Χάρι στάθηκε και παρακολούθησε για λίγο την παράστιν πάει στο μπαρ να βρει την Μπιργκίτα.Γιατί δεν τραγουδάς κι εσύ, όμορφε;» ρώτησε μια γνώριμη φωνή. Ο Χάρι γύρισο δεν ήταν ντυμένος με γυναικεία ρούχα απόψε, ωστόσο ένα ανοιχτό στον λαιμό

ταξωτό πουκάμισο, λίγη μάσκαρα και κραγιόν έδειχναν πως είχε φροντίσειφάνισή του.Δεν είμαι καλλίφωνος, Ότο, συγγνώμη».Ουφ, εσείς οι Σκανδιναβοί είσαστε όλοι ίδιοι. Δεν αφηνόσαστε μέχρι να κατεβάσο αλκοόλ, που είσαστε άχρηστοι για…, καταλαβαίνεις τι εννοώ».Ο Χάρι χαμογέλασε βλέποντας τα κατεβασμένα μάτια του Ότο. «Κόψε το φλερένα, Ότο. Είμαι χαμένη υπόθεση».Αμετανόητος ετεροφυλόφιλος, ε;»

Ο Χάρι έγνεψε καταφατικά.Τέλος πάντων, άσε με να σου προσφέρω ένα ποτό, όμορφε. Τι πίνεις;» Παρήγγ

αν χυμό γκρέιπφρουτ για τον Χάρι και ένα Μπλάντι Μέρι για τον εαυτό ούγκρισαν τα ποτήρια τους και ο Ότο ήπιε το μισό με τη μία. «Το μόνο που βοηα βάσανα της αγάπης» είπε και άδειασε και το υπόλοιπο, αναρίγησε και παρήγλο ένα κοιτάζοντας τον Χάρι. «Ώστε λοιπόν ποτέ δεν έκανες σεξ με άντρα; Ούτε καειρεύτηκες;»Ο Χάρι στριφογύρισε το ποτήρι του στο χέρι του. «Εξαρτάται τι εννοείς με το όνατί εγώ θα το έλεγα εφιάλτη».Ωχ, ωχ, ωχ, να το!» είπε ο Ότο, σκοπεύοντας με τον δείκτη του. «Έχεις θέσει υτό σου την ερώτηση στον ύπνο σου. Δεν μπορείς να παραπλανήσεις το υποσυνείορφε. Το βλέπω στα μάτια σου πως το έχεις. Είναι θέμα χρόνου πότεεργοποιηθεί».Πάντα περίμενα να έρθει κάποιος να ξυπνήσει τον ομοφυλόφιλο μέσα μου» εί

άρι ξερά. «Συγγνώμη, αλλά δεν πιστεύω σε αυτά. Πρόκειται για φυσική κλίση απννησή μας. Είτε κάποιος είναι στρέιτ είτε δεν είναι. Όλα αυτά με το περιβάλλον κααπαιδαγώγηση δεν είναι παρά βλακείες».Τι λες; Και εγώ που πάντα νόμιζα πως η μάνα μου και η αδελφή μου έφταιγα

ώναξε ο Ότο και με μια θεατρική κίνηση έπιασε το μέτωπό του.Ο Χάρι έκανε πως δεν τον άκουσε και συνέχισε: «Το λένε οι επιστήμονες πο



λευταία χρόνια έχουν κάνει έρευνες στον εγκέφαλο των ομοφυλόφιλων. Το έιτζ ξήσει αποτελεσματικά τη δυνατότητα να μελετηθούν οι εγκέφαλοι νεκρών που ωστό πως ήταν ομοφυλόφιλοι…».Χωρίς αμφιβολία, μία από τις πιο θετικές πλευρές της ασθένειας» είπε λακωνιο και ρούφηξε μια γουλιά από το ποτό του.Έχουν βρει ότι υπάρχουν διαφορές στον εγκέφαλο των ομοφυλόφιλων και

εροφυλόφιλων».Οι στρέιτ τον έχουν μικρότερο! Πες μου κάτι που δεν ξέρω, όμορφε!»

Το παράδοξο είναι πως, σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτή η μικροσκοπική βαλβίδως το λένε αυτό που κάνει κάποιον ομοφυλόφιλο, μεταβιβάζεται κληρονομικά».Ο Ότο ανοιγόκλεισε τα μάτια του. «Μπα; Εσύ νομίζεις πως ένας γκέι δεν πηναίκες όταν χρειαστεί; Όταν το περιβάλλον το απαιτεί για να τον δεχτεί; Όταν δεναλλακτική λύση;» ρώτησε ο Ότο κάνοντας εύγλωττες χειρονο

μίες. «Αν η γυναίκα μπείναι υποκατάστατο, γιατί όχι; Είναι ακριβώς ο ίδιος κοινωνικός μηχανισμός που κ

υς στρέιτ άντρες στη φυλακή να πηδιούνται μεταξύ τους».Ώστε οι ομοφυλόφιλοι πηδάνε και γυναίκες;» ρώτησε ο Χάρι.Ευτυχώς εγώ δεν βρέθηκα ποτέ στην ψυχολογική απομόνωση που βιώνου

ρισσότεροι γκέι. Εγώ προέρχομαι από μια οικογένεια καλλιτεχνών και δήλωσα κα χρονών πως είμαι γκέι, μόνο και μόνο για να προκαλέσω το ενδιαφέρον. Έκτοτεήκα ποτέ τον λόγο να το πάρω πίσω. Είναι λοιπόν το ίδιο δύσκολο για μένα

ανταστώ πώς είναι να το κάνεις με γυναίκα, όσο είναι για σένα να φανταστείς πώς το κάνεις με τον νεαρό στο διπλανό κελί. Μάλιστα, νομίζω ότι είναι λίγο πιο εύ

α σένα…»Κόφ’ το!» είπε ο Χάρι. «Τι είδους κουβέντα είναι αυτή εδώ;»Ρωτάς για πράγματα για τα οποία έχεις περιέργεια, όμορφε». Ο Ότο ακούμπησ

ρι του στο χέρι του Χάρι. «Ίσως χρειάζεται να κάνουμε κάτι για να ικανοποιήσ

τή την περιέργεια κάποια μέρα».Ο Χάρι ένιωσε τα αυτιά του να καίνε. Βλαστήμησε από μέσα του εκείνον τον όουν, που κατάφερε να κάνει αυτόν, έναν ενήλικο άντρα, να νιώσει τόσο αμήχανα, ας Άγγλος ύστερα από έξι ώρες σε μια παραλία στην Ισπανία.Ας βάλουμε ένα κακόγουστο και υπέροχα χυδαίο στοίχημα» είπε ο Ότο με μάτιααμπαν. «Στοιχηματίζω εκατό δολάρια πως αυτό το απαλό, λεπτό χέρι σου θασπατέψει τα απόκρυφά μου πριν επιστρέψεις στη Νορβηγία. Τολμάς να δεχτεοίχημα;» Ο Ότο χτύπησε τα χέρια του ενθουσιασμένος όταν είδε το κατακόκόσωπο του Χάρι.

Αν επιμένεις να μοιράζεις λεφτά, δεν έχω καμιά αντίρρηση» είπε ο Χάρι. «Όμως,ώ κατάλαβα πως υπέφερες από τα βάσανα της αγάπης. Δεν θα ’πρεπε να κάθίτι και να σκέφτεσαι άλλα πράγματα αντί να προκαλείς στρέιτ άντρες;» Το μετάνστιγμή που το είπε, όμως ποτέ δεν του άρεσε να τον προκαλούν.

Ο Ότο τράβηξε πίσω το χέρι του και τον κοίταξε πληγωμένος.Με συγχωρείς για τη φλυαρία, δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω» είπε ο Χάρι.

Ο Ότο ανασήκωσε τους ώμους του. «Τίποτα νεότερο για την υπόθεση του φόντησε.Όχι» απάντησε ο Χάρι ανακουφισμένος που άλλαξε το θέμα της συζήτησης. «Φαίν

ως πρέπει να ψάξουμε έξω από τον κύκλο των γνωριμιών της. Την ήξερες καθόλου;»



Όποιος συχνάζει εδώ ήξερε την Ίνγκερ».Μίλησες ποτέ μαζί της;»Πρέπει να είχαμε ανταλλάξει μερικά λόγια. Ήταν κάπως πολύπλοκη για τα γου».Πολύπλοκη;»Πήρε τα μυαλά κάμποσων ετεροφυλόφιλων πελατών. Ντυνόταν προκλητικά, έτιές με νόημα και παρατεταμένα χαμόγελα, αν αυτά μπορούσαν να της φέρουν μεραπάνω φιλοδωρήματα. Κάτι τέτοια όμως μπορεί να αποδειχτούν επικίνδυνα».

Λες πως κάποιος από τους πελάτες μπορεί να…;»Λέω ότι ίσως δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ μακριά, αστυνόμε».Τι εννοείς;»

Ο Ότο έριξε μια ματιά τριγύρω και τελείωσε το ποτό του. «Εννοώ ότι φλυαρώ πορφε». Πήγε να φύγει. «Τώρα θα κάνω αυτό που πρότεινες. Θα πάω σπίτι καεφτώ άλλα πράγματα, αυτό δεν σύστησε ο γιατρός;» Έκανε νόημα σε ένα απαρσόνια πίσω από το μπαρ, ο οποίος πλησίασε και του έδωσε μια χαρτοσακο

Μην ξεχάσεις την παράσταση!» του φώναξε καθώς έφευγε.

Albury ήταν γεμάτο κόσμο και ο Χάρι καθόταν σε ένα σκαμνί στο μπαρπιργκίτα και την παρακολουθούσε διακριτικά την ώρα της δουλειάς. Παρατηρούσε

κινήσεις της: τα γρήγορα χέρια της που γέμιζαν ποτήρια με μπίρα, έδιναν ρέσταακάτευαν ποτά – γρήγορες, σίγουρες κινήσεις πίσω από το μπαρ, αφού είχαν ριολεκτικά δεύτερη φύση για εκείνη: από την κάνουλα του βαρελιού της μπίρας γκο του μπαρ, στο ταμείο. Κοίταζε τα μαλλιά της που γλιστρούσαν στο πρόσωπό

ώς τα έβαζε πίσω με ένα γρήγορο τίναγμα, και το βλέμμα που έριχνε πότε πότε σμώνες για να εντοπίσει τυχόν νέες παραγγελίες – και στον Χάρι. Το γεμάτο φαόσωπό της φωτίστηκε και εκείνος ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει γρήγοραρούμενα στο στήθος του.Μόλις ήρθε ένας φίλος του Άντριου» είπε η Μπιργκίτα πλησιάζοντας τον Χάρι. ισκέφτηκε στο νοσοκομείο και ήθελε να πει ένα γεια. Ρώτησε για σένα. Νομίζω που εδώ κάθεται ακόμη. Α, ναι, εκεί είναι».

Έδειξε ένα τραπέζι και ο Χάρι αναγνώρισε αμέσως τον ωραίο μαύρο άντρα. Ήτυγούμπα, ο πυγμάχος. Κατευθύνθηκε προς το τραπέζι του. «Ενοχλώ;» ρώτησε και α πλατύ χαμόγελο για απάντηση.

Καθόλου, κάθισε. Έμεινα για να δω αν θα εμφανιστεί ένας παλιός φίλος μου». Ο θισε.Ο Ρόμπιν Τουγούμπα, με το παρατσούκλι «Μούρι», συνέχισε να χαμογελά. Για κάπγο ακολούθησε μια αμήχανη σιωπή, από αυτές που κανείς δεν θέλει να παραδεχτείαι αμήχανες αλλά στην πραγματικότητα αυτό ακριβώς είναι. Ο Χάρι βιάστηκε νατι: «Μίλησα με κάποιον από τη φυλή κρόου σήμερα. Δεν ήξερα πως είχατε τέόματα. Εσύ από ποια φυλή είσαι;».Ο Τουγούμπα τον κοίταξε έκπληκτος. «Τι εννοείς, Χάρι; Εγώ είμαι από το ΚουίνσλαΟ Χάρι κατάλαβε πόσο ανόητη ακούστηκε η ερώτησή του. «Ζητώ συγγνώμη για

ίθια ερώτηση. Η γλώσσα τρέχει πιο γρήγορα από το μυαλό μου σήμερα. Δεν ήθελα ν ξέρω πολλά για την κουλτούρα σας. Αναρωτιόμουν αν προέρχεσαι από κά



γκεκριμένη φυλή… ή κάτι τέτοιο».Ο Τουγούμπα τον χτύπησε φιλικά στον ώμο. «Απλώς σε πειράζω, Χάρι. Ηρέμηλασε σιγανά και ο Χάρι ένιωσε εντελώς ηλίθιος. «Αντιδράς όπως οι περισσότυκοί» είπε ο Τουγούμπα. «Τι να περιμένει κανείς; Έχεις σίγουρα ένα σοκαταλήψεις».Προκαταλήψεις;» ρώτησε ο Χάρι και ένιωσε ότι άρχισε να εκνευρίζεται. «

ποτα…;»Δεν είναι αυτά που λες» είπε ο Τουγούμπα «είναι αυτά που υποσυνείδητα περιμ

ό μένα. Νομίζεις ότι είπες κάτι λάθος και χωρίς να το πολυσκεφτείς θεωρείς τιδρώ σαν πληγωμένο παιδί. Δεν σου περνάει από το μυαλό πως είμαι αρκετά έξυα να καταλάβω ότι είσαι ξένος. Εσύ θα το θεωρούσες προσωπική προσβολαπωνέζοι τουρίστες στη Νορβηγία δεν ήξεραν τα πάντα για τη χώρα σου; Όπως τν βασιλιά σας τον λένε Χάραλντ;» Ο Τουγούμπα ανοιγόκλεισε τα μάτια του.Και δεν είσαι μόνο εσύ, Χάρι. Ακόμα και οι λευκοί Αυστραλοί είναι υστερικοί με τν πουν κάτι λάθος. Και εδώ είναι το παράδοξο: πρώτα διαλύουν την περηφάνιαού μας και όταν αυτή έχει χαθεί, τρέμουν μην την ποδοπατήσουν». Αναστέναξεοιξε τις τεράστιες, λευκές παλάμες του προς τον Χάρι. Σαν να δείχνει την κοιλιά

α φάλαινα, σκέφτηκε ο Χάρι.Η ζεστή, βαθιά φωνή του Τουγούμπα έμοιαζε να ηχεί σε μια δική της συχνότητα,υ δεν ήταν απαραίτητο να μιλάει δυνατά για να πνίξει όλους τους θορύβους γύρω

Αλλά πες μου κάτι για τη Νορβηγία, Χάρι. Διάβασα πως είναι πολύ όμορφα εκεί παι παγωμένα».Και ο Χάρι τού είπε. Για τα φιόρδ και τα βουνά και τους ανθρώπους που ζοάμεσα σε αυτά. Και για την κοινωνική πρόνοια και τις μεθόδους καταστολής, γιαεν, τον Νάνσεν και τον Γκριγκ. Για αυτήν την υπερβόρεια χώρα που θεωρούσευτό της δραστήριο και προοδευτικό, αλλά που έμοιαζε περισσότερο με «μπανα

υ είχε δάση και λιμάνια όταν οι Ολλανδοί και οι Άγγλοι χρειάζονταν ξυλεία, πουταρράκτες όταν εφευρέθηκε ο ηλεκτρισμός και που, πάνω απ’ όλα, ανακάτρέλαιο στο κατώφλι της.Δεν φτιάξαμε ποτέ αυτοκίνητα Volvo ούτε μπίρα Τuborg» είπε ο Χάρι. «Κάναμε

αγωγή της φύσης μας και αποφύγαμε τη σκέψη. Είμαστε ένα έθνος που γεννήθηκυσά κουτάλια».Ύστερα, του είπε για το Όνταλσνες, μια μικρή κοινότητα ψηλά στην κοιλάδα Ρούμσάμεσα σε ψηλά βουνά τόσο όμορφα, που η μητέρα του πάντα έλεγε πως από εκείχίσει ο Θεός να δημιουργεί τον κόσμο και πως είχε ξοδέψει τόσο χρόνο για να φτ

ν όμορφη φύση του Ρούμσνταλ, που μετά ο υπόλοιπος κόσμος έγινε τσάτρα πάτραπρολάβει να τελειώσει μέχρι την Κυριακή. Είπε πως πήγαινε για ψάρεμα με

τέρα του στο φιόρδ νωρίς τα πρωινά του Ιουλίου και πως ξάπλωνε στην παραλίαριζε τη θάλασσα, ενώ οι γλάροι έκρωζαν και τα βουνά υψώνονταν σαν σιωπίνητοι φρουροί γύρω από το μικρό τους βασίλειο.Ο πατέρας μου ήταν από το Λέσιασκουγκ, ένα χωριουδάκι πιο ψηλά στην κοιλάδαώρισε τη μητέρα μου σε έναν χορό στο Όνταλσνες. Πάντα έλεγαν ότι θα επέστρο Ρούμσνταλ όταν θα έπαιρναν σύνταξη».Ο Τουγούμπα κουνούσε το κεφάλι του και έπινε μπίρα και ο Χάρι ήπιε ακόμα μό γκρέιπφρουτ. Ένιωθε την ξινίλα στο στομάχι του.



Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να σου πω από πού είμαι, Χάρι, αλλά άνθρωποιένα δεν ανήκουν σε κανέναν τόπο και σε καμιά φυλή. Μεγάλωσα σε μια καλύβα κό έναν αυτοκινητόδρομο έξω από το Μπρίσμπεϊν. Κανένας δεν ξέρει από ποια αν ο πατέρας μου. Ερχόταν και έφευγε τόσο γρήγορα, που κανείς δεν πρόλαβτήσει. Και η μάνα μου δεν έδινε δεκάρα για την καταγωγή της, νοιαζόταν μόνταφέρει να μαζέψει αρκετά για ένα μπουκάλι κρασί. Το να είμαι Μούρι μου φτάνεΚαι ο Άντριου;»Δεν σου έχει πει;»

Τι να μου πει;»Ο Τουγούμπα σταύρωσε τα χέρια του. Ανάμεσα στα φρύδια του σχηματίστηκεθιά ρυτίδα. «Ο Άντριου Κένσινγκτον είναι ακόμα πιο ξεριζωμένος από μένα».

Ο Χάρι δεν ξαναρώτησε, όμως ύστερα από άλλη μια μπίρα ο Τουγούμπα ξαναγύο θέμα. «Υποθέτω πως πρέπει να τον αφήσω να σου τα πει μόνος του, γιατί, βλέπετριου μεγάλωσε με πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Συγκεκριμένα, ανήκει στη γενιά ορίγινων χωρίς οικογένεια».Τι εννοείς;»Είναι μεγάλη ιστορία. Όλα περιστρέφονται γύρω από τις ενοχές. Από το τέλος

κατου ένατου αιώνα η πολιτική σε σχέση με τους αυτόχθονες κατοίκους της Αυστραθορίζεται από τις ενοχές της εξουσίας για τη φριχτή στάση της απέναντι στον λαό ναι κρίμα που οι καλές προθέσεις δεν οδηγούν πάντα σε καλά αποτελέσματα. Αν θκυβερνήσεις έναν λαό, οφείλεις πρώτα να τον καταλάβεις».Και τους Αβορίγινες δεν τους κατάλαβε κανείς;»Υπήρξαν διάφορες φάσεις και διάφορες πολιτικές. Εγώ ανήκω στη γενιά τικοποιήθηκε με τη βία. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι αρχές θεώρησαν ότι έπαλλάξουν προηγούμενες πολιτικές και να προσπαθήσουν να ενσωματώσουν παρομονώσουν τους αυτόχθονες κατοίκους. Επιχείρησαν να το κάνουν ρυθμίζοντας πο

ύσαμε, ακόμα και ποιους θα παντρευόμασταν. Πολλοί μεταφέρθηκαν στις πόλεις γιοσαρμοστούν στην ευρωπαϊκή αστική κουλτούρα. Τα αποτελέσματα ταστροφικά. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο ξεπεράσαμε όλες τις στατιστικές ραβατικότητας: αλκοολισμός, ανεργία, διαζύγια, πορνεία, εγκληματικότητα, βίαρκωτικά. Και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Οι Αβορίγινες ήταν και είναι πάνμένοι της αυστραλιανής κοινωνίας».Και ο Άντριου;»Ο Άντριου γεννήθηκε πριν από τον πόλεμο. Εκείνη την εποχή η πολιτική της εξουαν να μας “προστατέψει”, σαν να ήμασταν κάποιο είδος υπό εξαφάνιση. Έτσι, είριορισμένες δυνατότητες απόκτησης γης ή εύρεσης δουλειάς, για παράδειγμα. Ωσόμα πιο παράδοξη νομοθεσία ήταν αυτή που επέτρεπε στις αρχές να παίρνουν το πας μητέρας Αβορίγινα, αν υπήρχε υποψία πως ο πατέρας δεν ήταν Αβορίγινας. Μπώ να μην έχω να πω την πιο ωραία ιστορία του κόσμου για την καταγωγή μου, υλάχιστον έχω μια ιστορία. Ο Άντριου δεν έχει τίποτα. Ποτέ δεν είδε τους γονείςόλις γεννήθηκε τον πήραν και τον έβαλαν σε ορφανοτροφείο. Το μόνο που ξέρει ως μόλις τον άρπαξαν από τη μάνα του εκείνη βρέθηκε νεκρή σε μια στάση λεωφορην Μπάνκσταουν, πενήντα χιλιόμετρα μακριά από το ορφανοτροφείο. Κανείςώριζε πώς είχε πάει εκεί και ποια ήταν η αιτία του θανάτου της. Το όνομα του λετέρα του κρατήθηκε κρυφό από τον Άντριου, μέχρι που κάποτε σταμάτησε να



διαφέρει να το μάθει».Ο Χάρι αγωνιζόταν να αφομοιώσει όλα αυτά που άκουγε. «Και αυτό ήταν νόμιμιναν τα Ηνωμένα Έθνη και η Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων;Όλα αυτά ήρθαν μετά τον πόλεμο. Και μην ξεχνάς πως η πολιτική για τους Αβορί

χε τις καλύτερες προθέσεις. Σκοπός της ήταν να διατηρηθεί η κουλτούρα τους, όχταστραφεί».Και τι έγινε μετά με τον Άντριου;»Μετά κατάλαβαν ότι έπαιρνε τα γράμματα και τον έστειλαν σε ένα ιδιωτικό σχο

ην Αγγλία».Νόμιζα πως η Αυστραλία ήταν υπέρμαχος της κοινωνικής ισότητας και δεν θα έστποιους σε ιδιωτικά σχολεία».Όλα κανονίστηκαν από τις αρχές, οι οποίες ανέλαβαν και τα έξοδα. Υποθέτω οπός ήταν ο Άντριου να γίνει το φωτεινό παράδειγμα ενός πολιτικού πειράματος,τά τα άλλα είχε προκαλέσει πολύ πόνο και μεγάλες ανθρώπινες τραγωδίες. Όρισε στην Αυστραλία, μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Τότε ήταν που άρχισαν χάνουν από τον έλεγχό τους. Κατέληξε να αναμειχθεί σε φασαρίες, απέκτησε τη φ

ως ήταν επιθετικός και οι βαθμοί του πήραν τον κατήφορο. Απ’ ό,τι έχω καταλ

ήρξε και μια ατυχής ερωτική ιστορία κάπου στη διαδρομή, μια λευκή γυναίκα πουησε επειδή η οικογένειά της δεν ήταν και πολύ ενθουσιασμένη με αυτή τη σχέση, Άντριου δεν θέλησε ποτέ να μιλήσει γι’ αυτό. Πάντως, ήταν μια σκοτεινή και δύσρίοδος της ζωής του, και σίγουρα θα μπορούσε να ήταν πολύ χειρότερη. Όσο βρισκην Αγγλία είχε μάθει πυγμαχία. Ισχυριζόταν πως έτσι είχε επιβιώσει στο οικοτροου έμενε. Στο πανεπιστήμιο εδώ ξεκίνησε και πάλι την πυγμαχία και όταν κλήθηκμμετάσχει σε μια τουρνέ της ομάδας του Τσίβερς, παράτησε τις σπουδές του και έό το Σίδνεϊ για ένα διάστημα».Μόλις τον είδα να παίζει μποξ» είπε ο Χάρι. «Δεν έχει ξεχάσει και πολλά».

Στην πραγματικότητα, απλώς θεώρησε την πυγμαχία ως ένα διάλειμμα απόουδές του, αλλά είχε μεγάλη επιτυχία με τον Τσίβερς, ο Τύπος άρχισε να ασχολζί του, κι έτσι συνέχισε. Όταν μάλιστα έφτασε στον τελικό στο πρωτάθλημα

υστραλίας, είχαν έρθει κάνα δυο επαγγελματίες μάνατζερ από την Αμερική για ναυν. Όμως κάτι συνέβη στη Μελβούρνη τη νύχτα πριν από τον τελικό: ήταν σετιατόριο και κάποιος είπε ότι ο Άντριου ρίχτηκε στη φιλενάδα τού άλλου φιναλίστεγαν Κάμπελ και τα είχε με μια όμορφη κοπέλα από το βόρειο Σίδνεϊ, η ογότερα έγινε Μις Νέα Νότια Ουαλία. Έγινε καβγάς στην κουζίνα και ο Άντριοοπονητής του Κάμπελ, ο μάνατζερ και ακόμα ένας τα έκαναν γυαλιά καρφιά.

»Βρήκαν τον Άντριου πεσμένο στον νεροχύτη, με σχισμένο χείλος, χαρακιές στο μέτι στραμπουλιγμένο χέρι. Δεν έγινε καμιά καταγγελία και γι’ αυτό βγήκε η φήμη

χε ριχτεί στην κοπέλα του Κάμπελ. Εν πάση περιπτώσει, ο Άντριου αναγκάστηκοσυρθεί από τον τελικό, όμως μετά από αυτό η καριέρα του ως πυγμφούσκωσε. Είναι αλήθεια πως έβγαλε νοκ άουτ μερικούς καλούς πυγμάχους σε κάυρνουά, αλλά ο Τύπος έχασε το ενδιαφέρον του γι’ αυτόν και οι επαγγελμνατζερ δεν ξαναφάνηκαν.

»Σιγά σιγά σταμάτησε να παίρνει μέρος σε αγώνες. Λέγεται πως άρχισε να πίνειτερα από ένα τουρνουά στη δυτική ακτή τού ζητήθηκε να αποχωρήσει από την ομυ Τσίβερς, προφανώς επειδή είχε προκαλέσει σοβαρούς τραυματισμούς σε κάπο



ασιτέχνες. Ύστερα από αυτό, ο Άντριου εξαφανίστηκε και δεν καταφέραμε ποτθουμε τι ακριβώς έκανε εκείνο το διάστημα, οπωσδήποτε όμως τριγυρνούσε άσκην Αυστραλία για μερικά χρόνια, πριν ξεκινήσει ξανά το πανεπιστήμιο».Έτσι τελείωσε η πυγμαχία για κείνον;» ρώτησε ο Χάρι.Ναι» απάντησε ο Τουγούμπα.Τι έγινε μετά;»Λοιπόν». Ο Τουγούμπα έκανε νόημα σε έναν σερβιτόρο για τον λογαριασμό. «Φαίνι ήταν περισσότερο αποφασισμένος όταν ξεκίνησε ξανά τις σπουδές του και για

άστημα πήγε αρκετά καλά. Αλλά ήταν ήδη 1970, η εποχή των χίπηδων, των πάρτυ ελεύθερου έρωτα, και ήταν πολύ πιθανό να έπαιρνε κάποιες απαγορευμένες οκάπως μεγάλες ποσότητες. Αυτό δεν βοήθησε και πολύ τις σπουδές του κα

οτελέσματα των εξετάσεων ήταν κάτω του μετρίου».Γέλασε σιγανά. «Μια ωραία μέρα ο Άντριου ξύπνησε, σηκώθηκε, κοίταξε τον εαυτόον καθρέφτη και έκανε έναν απολογισμό: είχε έναν τρομερό πονοκέφαλο, λανιασμένο μάτι που δεν ήξερε καν πώς είχε γίνει, ήταν πάνω από τριάντα, δενλειώσει τις σπουδές του και προφανώς είχε μια αυξανόμενη εξάρτηση από ορισμμικές ουσίες. Πίσω του είχε μια κατεστραμμένη καριέρα πυγμάχου και μπροστά

α να το πούμε απλά, ένα αβέβαιο μέλλον. Τι κάνεις λοιπόν σε αυτή την περίπττηση στη Σχολή Αστυνομίας».

Ο Χάρι γέλασε.Επαναλαμβάνω αυτό που έχει πει ο Άντριου» εξήγησε ο Τουγούμπα. «Παραδινε δεκτός, παρά το παρελθόν του και την προχωρημένη του ηλικία, ίσως επειδχές ήθελαν περισσότερους Αβορίγινες αστυνομικούς. Έτσι ο Άντριου έκοψε τα μαυ, έβγαλε τον κρίκο από το αυτί του, σταμάτησε και τις ουσίες, και τα υπόλοιπρεις. Βέβαια, όσον αφορά την εξέλιξή του στην ιεραρχία της αστυνομίας δεν πίδες, ωστόσο θεωρείται ένας από τους καλύτερους αστυνομικούς του Σίδνεϊ».

Συνεχίζεις να επαναλαμβάνεις τα λόγια του Άντριου;»Ο Τουγούμπα γέλασε. «Φυσικά».Από το μπαρ ακουγόταν το φινάλε της βραδινής παράστασης των τραβεστί, το YMCA

llage People, σίγουρη επιτυχία.Ξέρεις πολλά για τον Άντριου» σχολίασε ο Χάρι.Είναι σχεδόν σαν πατέρας μου» είπε ο Τουγούμπα. «Όταν ήρθα στο Σίδνεϊ δεν νέναν άλλο σκοπό από το να φύγω όσο το δυνατόν πιο μακριά από το σπίτι μοτριου με μάζεψε κυριολεκτικά από τους δρόμους και άρχισε να με εκπαιδεύει, μαζνα δυο άλλους που επίσης είχαν χάσει τον δρόμο τους. Ο Άντριου ήταν εκείνος πο

εισε να πάω στο πανεπιστήμιο».Ουάου, άλλος ένας πυγμάχος πανεπιστημιακής μόρφωσης».Αγγλικά και ιστορία. Το όνειρό μου είναι κάποια μέρα να διδάξω τους ανθρώπουλής μου». Το είπε με περηφάνια και αυτοπεποίθηση.Και εντωμεταξύ βάζεις στη θέση τους μεθυσμένους ναύτες και άξεστους χωριάτες;

Ο Τουγούμπα χαμογέλασε. «Χρειάζεσαι κεφάλαιο για να κάνεις κάτι σε αυτόνσμο και δεν έχω την ψευδαίσθηση πως θα βγάλω λεφτά ως δάσκαλος. Όμως δεν πνο με ερασιτέχνες, έχω δηλώσει συμμετοχή για το πρωτάθλημα της Αυστραλίας φέτΓια να πάρεις τον τίτλο που δεν πήρε ο Άντριου, έτσι;»

Ο Τουγούμπα σήκωσε το ποτήρι του κάνοντας μια πρόποση: «Μακάρι!».



Όταν τελείωσε η παράσταση, το μπαρ άρχισε να αδειάζει. Η Μπιργκίτα είχε πει ότα έκπληξη για τον Χάρι το βράδυ, και εκείνος περίμενε με ανυπομονησία να έρθα να κλείσει το μαγαζί.

Ο Τουγούμπα συνέχισε να κάθεται στο τραπέζι. Είχε πληρώσει και τώρα στριφογύποτήρι στο χέρι του. Ο Χάρι είχε μια απροσδιόριστη αίσθηση πως ο Τουγούμπα ήτι – κάτι άλλο πέρα από το να διηγείται απλώς παλιές ιστορίες.Έχεις κάνει καμιά πρόοδο με την υπόθεση για την οποία ήρθες εδώ, Χάρι;»Δεν ξέρω» απάντησε ο Χάρι και ήταν αλήθεια. «Πότε πότε έχεις την αίσθηση

άχνεις με τηλεσκόπιο, ενώ η λύση βρίσκεται τόσο κοντά σου, που δεν φαίνεται παράα θαμπάδα στον φακό».Ή πως στέκεσαι σε λάθος γωνία».

Ο Χάρι τον κοίταζε να στραγγίζει το ποτήρι του. «Πρέπει να φύγω, Χάρι, αλλά πλω να σου πω μια ιστορία που θα αποκαταστήσει την άγνοιά σου για την κουλτς. Έχεις ακούσει για το μαύρο φίδι;»

Ο Χάρι έγνεψε καταφατικά. Πριν φύγει για την Αυστραλία είχε διαβάσει κάτι γιπετά που έπρεπε να αποφεύγει. Αν δεν έκανε λάθος, το μαύρο φίδι δεν είχε τρογεθος ωστόσο ήταν φοβερά δηλητηριώδες.

Σωστά, αλλά σύμφωνα με τον θρύλο δεν ήταν πάντα έτσι. Πολύ παλιά, την Εποχήείρου, το μαύρο φίδι ήταν ένα ακίνδυνο φιδάκι. Το ιγκουάνα, αντίθετα, λητηριώδες και πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι σήμερα. Έτρωγε ανθρώπους και ζώα καρα το καγκουρό μάζεψε όλα τα ζώα για να βρουν έναν τρόπο να αντιμετωπίσουν αν αχόρταγο δολοφόνο, τον Μουνγκουνγκάλι, τον μεγάλο αρχηγό των ιγκουάνγιουμπούλουι –το μαύρο φίδι– το άφοβο φιδάκι δέχτηκε αμέσως την αποστολήυγούμπα καθόταν άνετα στην καρέκλα του και μιλούσε με χαμηλή, ήρεμη φωνή, εντια του ήταν συνεχώς καρφωμένα στον Χάρι.Τα άλλα ζώα γέλασαν με το μικρό φιδάκι και είπαν πως χρειαζόταν κάπ

γαλύτερος και δυνατότερος για να τα βάλει με τον Μουνγκουνγκάλι. “Περιμένετεδείτε” είπε ο Ουγιουμπούλουι και έφυγε έρποντας για τη φωλιά του αρχηγού

κουάνα. Όταν έφτασε εκεί, χαιρέτησε το τεράστιο θηρίο και είπε πως ήταν μόνοκρό φίδι που δεν άξιζε να το φάει, και πως το μόνο που ζητούσε ήταν μια γωνιά

μπορούσε να μείνει ήσυχο, μακριά από τα άλλα ζώα που το χλεύαζαν κασάνιζαν. “Φρόντισε να μη βρεθείς στον δρόμο μου, γιατί τόσο το χειρότερο για σ

πε ο Μουνγκουνγκάλι και δεν φάνηκε να δίνει πολλή σημασία στο μαύρο φιδάκι.»Το άλλο πρωί ο Μουνγκουνγκάλι έφυγε για το κυνήγι και ο Ουγιουμπούλουι γλίστσω του. Ένας διαβάτης καθόταν μπροστά σε μια φωτιά. Δεν πρόλαβε ούτοιγοκλείσει τα μάτια του και ο Μουνγκουνγκάλι τού επιτέθηκε και του τσάκισφάλι με ένα δυνατό χτύπημα. Ύστερα το ερπετό έβαλε τον άνθρωπο στην πλάτηι τον μετέφερε στη φωλιά του, όπου άφησε κάτω τον σάκο του με το δηλητήριοχισε να τρώει το φρέσκο ανθρώπινο κρέας. Γρήγορος σαν αστραπή πετάχτηγιουμπούλουι, άρπαξε τον σάκο με το δηλητήριο και χάθηκε μέσα στους θάμνου

ουνγκουνγκάλι κυνήγησε το φιδάκι, όμως δεν κατάφερε να το βρει. Τα άλλα ζώα όμη μαζεμένα όταν γύρισε ο Ουγιουμπούλουι.

»“Κοιτάξτε!” φώναξε και άνοιξε τα σαγόνια του για να δουν όλοι τον σάκο μλητήριο. Τα ζώα μαζεύτηκαν γύρω του και του έδιναν συγχαρητήρια που τα έσωσεν Μουνγκουνγκάλι. Όταν έφυγαν όλα, το καγκουρό πλησίασε τον Ουγιουμπούλου



υ είπε να φτύσει το δηλητήριο στο ποτάμι, έτσι ώστε να μπορούν όλοι πιαιμούνται ήσυχοι. Όμως ο Ουγιουμπούλουι απάντησε με μια δαγκωνιά στο καγκου έπεσε κάτω αναίσθητο.

»“Πάντα με υποτιμούσες αλλά τώρα ήρθε η σειρά μου” είπε ο Ουγιουμπούλουιγκουρό που πέθαινε. “Όσο έχω αυτό το δηλητήριο, κανένας δεν θα μπορεί νησιάσει. Κανένα από τα άλλα ζώα δεν θα ξέρει πως έχω ακόμη το δηλητήριομίζουν πως εγώ, ο Ουγιουμπούλουι, είμαι ο σωτήρας και φύλακάς τους, ενώ εγώυς εκδικηθώ, έναν έναν με την ησυχία μου”. Μετά έριξε το καγκουρό στο ποτάμι,

ύλιαξε και εξαφανίστηκε. Ο ίδιος γλίστρησε ξανά μέσα στους θάμνους. Και εκεί θαεις και σήμερα. Μέσα στους θάμνους».Ο Τουγούμπα ξανάφερε το ποτήρι –που όμως ήταν άδειο– στα χείλη του και σηκώΠέρασε η ώρα».Ο Χάρι επίσης σηκώθηκε. «Ευχαριστώ για την ιστορία, Τουγούμπα. Θα φύγω γιατρίδα μου όπου να ’ναι, γι’ αυτό, αν δεν σε δω, σου εύχομαι καλή επιτυχίαωτάθλημα. Και στα μελλοντικά σου σχέδια».

O Τουγούμπα τού έσφιξε το χέρι, και ο Χάρι αναρωτήθηκε αν θα μάθαινε ποτέ απθη του – τώρα το χέρι του ήταν σαν χτυπημένη μπριζόλα.

Κι εγώ εύχομαι να βρεις τι είναι η θαμπάδα στον φακό» είπε ο Τουγούμπα. Είχεγει όταν ο Χάρι κατάλαβε για ποιο πράγμα μιλούσε.



Ο

10

Ο ΛΕΥΚΟΣ ΦΟΒΟΣ, Ο ΜΙΣΤΕΡ ΜΠΙΝΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΝΑΣ ΑΣΘΕΝΗΣ

νυχτοφύλακας έδωσε στην Μπιργκίτα έναν φακό.«Ξέρεις πού θα με βρεις, Μπιργκίτα. Πρόσεξε να μη σας φάνε εκεί πάνω» είπ

έστρεψε κουτσαίνοντας και χαμογελώντας στο δωμάτιο του φύλακα.Η Μπιργκίτα και ο Χάρι διέσχισαν τους σκοτεινούς, στριφογυριστούς διαδρόμουςγάλου κτιρίου που ήταν το ενυδρείο του Σίδνεϊ. Η ώρα ήταν δύο μετά τα μεσάνι ο Μπεν, ο νυχτοφύλακας, τους είχε κλειδώσει μέσα.

Μια τυχαία ερώτηση από τον Χάρι –γιατί όλα τα φώτα ήταν σβηστά;– είχε οδηγήσα λεπτομερή εξήγηση από τον γέρο νυχτοφύλακα.Βέβαια, κάνουμε οικονομία στο ηλεκτρικό, αλλά δεν είναι αυτός ο πιο σημαν

γος. Ο σημαντικότερος λόγος είναι πως λέμε στα ψάρια ότι είναι νύχτα. Τουλάχιτό έχουμε σκοπό. Στο παρελθόν σβήναμε έναν κεντρικό διακόπτη και άκουγες τοαν ξαφνικά σκοτείνιαζε εντελώς. Ένα σούσουρο ακουγόταν σε όλο το ενυδρείο: ο ό εκατοντάδες ψάρια που ορμούσαν να κρυφτούν ή απλώς κολυμπούσαν πανικόβα τυφλά».Ο Μπεν χαμήλωσε τη φωνή του ώστε να βγαίνει ένας ελάχιστος ψίθυρος και μιμή

ψάρια κάνοντας κυματοειδείς κινήσεις με τα χέρια του.Για αρκετά λεπτά μετά ακούγονταν παφλασμοί και πλαταγίσματα και μερικά ψσκουμπρί, για παράδειγμα, τρελαίνονταν κυριολεκτικά όταν έσβηνε το φως, έπενω στα τζάμια με δύναμη και σκοτώνονταν. Αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε ντίμερ,άττωναν το φως σταδιακά, μιμούμενοι τη φύση. Ύστερα από αυτό, μειώθηκαν κθένειες των ψαριών. Το φως λέει στο σώμα μας πότε είναι μέρατε νύχτα, και εγώ προσωπικά πιστεύω πως τα ψάρια έχουν ανάγκη τον φυσικό ρς ημέρας για να μη στρεσάρονται. Διαθέτουν βιολογικό ρολόι ακριβώς όπως εμείςν πρέπει να επεμβαίνεις και να το αποδιοργανώνεις. Ξέρω ότι κάυοκαλλιεργητές στην Τασμανία, για παράδειγμα, δίνουν στα ψάρια επιπλέον φωινόπωρο. Τα ξεγελούν για να νομίζουν ότι είναι ακόμη καλοκαίρι και να γεν

ρισσότερο.



Ο Μπεν χαίρεται να μιλάει λίγο παραπάνω όταν τον ρωτήσεις κάτι» εξήγησπιργκίτα. «Του αρέσει να κουβεντιάζει με τους ανθρώπους σχεδόν όσο και με τα ψυ». Είχε δουλέψει τα δύο τελευταία καλοκαίρια ως έκτακτη βοηθός στο ενυδρείοχε γίνει φίλη με τον Μπεν, ο οποίος ισχυριζόταν πως εργαζόταν στο ενυδρείο από υ είχε ανοίξει.Είναι τόσο ήρεμα εδώ τη νύχτα» είπε η Μπιργκίτα. «Τόσο ήσυχα. Κοίτα!» Έριξ

ακό της σε έναν γυάλινο τοίχο, πίσω από τον οποίο μια κιτρινόμαυρη σμέρνα γλίστ

ω από την τρύπα της και τους έδειξε μια σειρά από μικρά, μυτερά και κοφτερά δόο κάτω στον διάδρομο έριξε το φως σε δύο πιτσιλωτά σαλάχια που γλιστρούσανρό πίσω από το πράσινο γυαλί, σαν να φτερούγιζαν σε αργή κίνηση. «Δεν ορφα;» ψιθύρισε με μάτια που έλαμπαν. «Είναι σαν μπαλέτο χωρίς μουσική».

Ο Χάρι είχε την αίσθηση πως βάδιζε στις μύτες των ποδιών του περνώντας μέσααν κοιτώνα. Ο μόνος ήχος που ακουγόταν ήταν τα βήματά τους και το αδύλάρυσμα του νερού.Η Μπιργκίτα στάθηκε μπροστά σε έναν ψηλό γυάλινο τοίχο. «Εδώ έχουμε την αλυ ενυδρείου, τη Ματίλντα από το Κουίνσλαντ» είπε και κατηύθυνε το φως του φ

ον γυάλινο τοίχο. Εκεί υπήρχε ένας ξερός κορμός δέντρου δίπλα στην απομίμηση θης ποταμού. Μέσα στο νερό έπλεε ένα κούτσουρο.Τι είναι η αλμυρή;» ρώτησε ο Χάρι προσπαθώντας να διακρίνει κάτι ζωντανό. Εκστιγμή το κούτσουρο άνοιξε δυο φωτεινά πράσινα μάτια. Έλαμπαν στο σκοτάδθρέφτες.Είναι ένας κροκόδειλος που ζει σε αλμυρά νερά, σε αντίθεση με τον γλυκό. Οι γλ

υν γενικώς τρώγοντας ψάρια και δεν χρειάζεται να τους φοβάσαι».Και οι αλμυροί;»Αυτούς πρέπει σίγουρα να τους φοβάσαι. Πολλοί θεωρούμενοι επικίνδυνοι κυν

ιτίθενται στους ανθρώπους μόνο όταν νιώθουν πως απειλούνται, αν φοβούνται εις εισβάλει στην περιοχή τους. Ένα αλμυρός, ωστόσο, είναι ένα απλό, απονήράσμα. Απλώς θέλει το κορμί σου. Αρκετοί Αυστραλοί σκοτώνονται κάθε χρόνο σλτους του Βορρά».

Ο Χάρι ακούμπησε στον γυάλινο τοίχο.Αυτό δεν οδηγεί σε… εεε… κάποιο είδος αντιπάθειας; Σε ορισμένα μέρη της Ιν

ολόθρευσαν τις τίγρεις με τη δικαιολογία ότι έτρωγαν μωρά. Γιατί αυτοί εδθρωποφάγοι δεν εξοντώθηκαν;»Ο περισσότερος κόσμος εδώ έχει την ίδια χαλαρή στάση απέναντι στους κροκόδεαυτήν που έχει για τα αυτοκινητικά δυστυχήματα. Σχεδόν, τέλος πάντων. Αν θ

όμους, πρέπει να αποδεχτείς πως κάποιοι θα πεθαίνουν σε αυτούς, έτσι δεν είναιπόν, αν θέλεις κροκόδειλους, πρέπει να αποδεχτείς κάτι αντίστοιχο. Αυτά τα ώνε ανθρώπους, αυτή είναι η φύση τους».Ο Χάρι ανατρίχιασε. Η Ματίλντα είχε κλείσει τα μάτια της με τον ίδιο τρόπολύπτονται οι προβολείς σε κάποια μοντέλα της Porsche. Η έλλειψη της παραμτίδωσης στο νερό δεν πρόδιδε ότι το κούτσουρο που βρισκόταν μισό μέτρο μακριάσω από το γυαλί, ήταν στην πραγματικότητα δυο τόνοι μυς, δόντια και μοχθηρία.

Ας πάμε παρακάτω» πρότεινε.



Κι εδώ έχουμε τον Μίστερ Μπιν» είπε ο Μπιργκίτα και έριξε τον φακό σε ένα μστανό ψάρι. «Είναι ένα σαλάχι φίντλερ ρέι – έτσι όπως λέμε τον Άλεξ στο μπαρ, αυ η Ίνγκερ είχε βγάλει Μίστερ Μπιν».Και γιατί τον λέτε φίντλερ ρέι;»Δεν ξέρω. Τον έλεγαν έτσι πριν πάω εγώ εκεί».Αστείο ακούγεται! Του αρέσει, απ’ ό,τι βλέπω, να κάθεται ακίνητο στον βυθό».Ακριβώς γι’ αυτό πρέπει να προσέχεις όταν κολυμπάς. Είναι δηλητηριώδες και α

τήσεις θα σε τσιμπήσει».Έφτασαν σε μια σκάλα που κατέβαινε στριφογυριστά σε μία από τις μεγξαμενές.Οι δεξαμενές δεν είναι τελικά ακριβώς αυτό που λέμε ενυδρείο, απλώς έρικλείσει ένα κομμάτι του λιμανιού Τζάκσον» είπε η Μπιργκίτα καθώς έμπαιναν.

Ένα πρασινωπό φως έπεφτε πάνω τους από την οροφή, σχηματίζοντας κυματοεγες. Γλιστρούσαν στο πρόσωπο και στο σώμα της Μπιργκίτα και έδιναν στον Χάρσθηση πως στεκόταν κάτω από τα φωτορυθμικά κάποιας ντισκοτέκ. Μόνο ότπιργκίτα σήκωσε τον φακό προς τα πάνω, ο Χάρι κατάλαβε πως περιβαλλόταν

ρό απ’ όλες τις πλευρές. Βρίσκονταν σε ένα γυάλινο τούνελ κάτω από τη θάλασσαφως ερχόταν απέξω, καθώς φιλτραριζόταν μέσα από το νερό. Μια πελώρια

ρασε ακριβώς από πάνω τους και ενστικτωδώς ο Χάρι τραβήχτηκε προς τα πίσπιργκίτα γέλασε σιγανά και κατηύθυνε το φως του φακού προς το τεράστιο σαλάχν επίσης τεράστια ουρά που κολυμπούσε έξω από τον γυάλινο τοίχο.Mobulidae» είπε. «Τα σαλάχια του διαβόλου».Θεέ μου, είναι θηριώδες!» ψιθύρισε ο Χάρι.

Ολόκληρο το σαλάχι ήταν μια κυματοειδής κίνηση, σαν ένα γιγάντιο κύμα που ο ωσε να τον νανουρίζει. Γύρισε στο πλάι, τους έγνεψε και χάθηκε στον σκοτεινό υδά

σμο σαν ένα μαύρο φάντασμα.Κάθισαν στο δάπεδο και η Μπιργκίτα έβγαλε από το σακίδιό της μια κουβέρτα,τήρια, ένα κερί και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί χωρίς ετικέτα. «Δώρο από έναν υ δούλευε σε αμπελώνα στην κοιλάδα Χάντερ» εξήγησε και το άνοιξε. Ξάπλωπλα δίπλα στην κουβέρτα και κοίταζαν το νερό από πάνω τους.Ήταν σαν να βρίσκονταν σε έναν κόσμο αναποδογυρισμένο, σαν να έβλεπαν άποδο ουρανό με ψάρια σε όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου και παράάσματα που είχε εφεύρει κάποιος με υπερβολική φαντασία. Ένα λαμπερό γαλ

άρι με απορημένο σαν φεγγάρι πρόσωπο και λεπτά, τρεμουλιαστά πτερύγια στην κωρούνταν στο νερό ακριβώς από πάνω τους.Δεν είναι ωραίο να βλέπεις πόσο αργά κινούνται, πόσο χωρίς νόημα φαίνονται υς οι δραστηριότητες;» ψιθύρισε η Μπιργκίτα. «Το νιώθεις πως κάνουν τον χρόνλάει πιο αργά;» Έφερε το παγωμένο χέρι της στον σβέρκο του Χάρι και τον χάιαλά. «Καταλαβαίνεις πως ακόμα και ο σφυγμός σου έχει σχεδόν σταματήσει;»

Ο Χάρι ξεροκατάπιε. «Δεν με νοιάζει που ο χρόνος κυλάει πιο αργά. Τουλάχιστορα» είπε. «Ούτε και τις επόμενες, λίγες μέρες».

Η Μπιργκίτα τον έσφιξε πιο δυνατά. «Ούτε λέξη γι’ αυτό» είπε.



Μερικές φορές σκέφτομαι: Τόσο ηλίθιος είσαι τελικά, Χάρι; Παρατηρώ, για παράδει ο Άντριου πάντα λέει για τους Αβορίγινες “αυτοί”, ότι μιλάει για τους ανθρώπουςο τρίτο πρόσωπο. Γι’ αυτό είχα μαντέψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του, πρυγούμπα μού πει συγκεκριμένες λεπτομέρειες. Είχα σχεδόν υποψιαστεί πως ο Άντν μεγάλωσε ανάμεσα στους δικούς του, πως δεν ανήκει πουθενά, αλλά αρμενίζει ιφάνεια και βλέπει τα πράγματα απέξω. Όπως τώρα καθόμαστε εμείς εδώρατηρούμε έναν κόσμο στον οποίο δεν μπορούμε να συμμετέχουμε. Μετά την κουβτον Τουγούμπα, κατάλαβα και κάτι ακόμα: ο Άντριου δεν πήρε με τη γέννησή το

ρο της φυσικής περηφάνιας που σε συνοδεύει όταν ανήκεις σε κάποια φυλή, κι ειάστηκε να φτιάξει μια δική του. Στην αρχή νόμιζα ότι ντρεπόταν για τους αδελυ, αλλά τώρα ξέρω ότι παλεύει με την ντροπή του».Κάτι γρύλισε η Μπιργκίτα. Ο Χάρι συνέχισε: «Καμιά φορά νομίζω πως κάπου έφτνο για να βρεθώ ξανά την επόμενη στιγμή μέσα στη σύγχυση. Δεν μου αρέσει αυγχυση, δεν την αντέχω. Γι’ αυτό λέω καλύτερα να μην είχα αυτή την ικανότητοσέχω τις λεπτομέρειες ή να είχα μεγαλύτερη ικανότητα να τις συνθέτω σε μια ειυ θα έβγαζε νόημα». Γύρισε προς την Μπιργκίτα και έκρυψε το πρόσωπό τουλλιά της. «Είναι λάθος του Θεού να δώσει σε έναν άνθρωπο με τόση λίγη ευφυΐα

γάλη ικανότητα να βλέπει τις λεπτομέρειες» είπε και προσπαθούσε να εντοπίσει υ είχε την ίδια μυρωδιά με τα μαλλιά της Μπιργκίτα. Αλλά είχε περάσει τόσος καυ είχε ξεχάσει τι ήταν.Τι βλέπεις λοιπόν;» ρώτησε εκείνη.Όλοι προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή μου σε κάτι που δεν καταλαβαίνω».Σαν τι;»Δεν ξέρω. Είναι σαν τις γυναίκες: λένε ιστορίες που σημαίνουν κάτι άλλο. Αυτόίσκεται ανάμεσα στις γραμμές μπορεί να βγάζει μάτι, αλλά, όπως λέω, εγώ δεν έχωανότητα να το δω. Γιατί εσείς οι γυναίκες δεν λέτε αυτό που θέλετε να π

ερεκτιμάτε την ικανότητα των αντρών να ερμηνεύουν».Δηλαδή εγώ φταίω τώρα;» φώναξε γελώντας η Μπιργκίτα και του έδωσε ένα η

λί. Η ηχώ κύλησε μέσα στο υποβρύχιο τούνελ.Σσσς, μην ξυπνήσεις τον καρχαρία, τον Λευκό Φόβο» είπε ο Χάρι.

ρασε κάμποση ώρα μέχρι να δει η Μπιργκίτα πως δεν είχε αγγίξει το κρασί του.Ένα ποτηράκι κρασί δεν βλάπτει, έτσι δεν είναι;» είπε.

Βλάπτει» απάντησε ο Χάρι. Την τράβηξε κοντά του χαμογελώντας. «Αλλά αλήσουμε γι’ αυτό». Τη φίλησε κι εκείνη πήρε μια βαθιά ανάσα, σαν να περίμενε αυτλί μια αιωνιότητα.

Χάρι ξύπνησε ξαφνιασμένος. Τα κεριά είχαν καεί και ήταν κατασκότεινα. Δεν ήό πού ερχόταν το πράσινο φως στο νερό, αν ήταν το φεγγάρι πάνω από το Σίδνεϊοβολείς από τη στεριά, ωστόσο γρήγορα χάθηκε. Όμως έμεινε με την αίσθηση ποιος τον κοίταζε. Βρήκε τον φακό δίπλα στην Μπιργκίτα και τον άναψε – ε

ιμόταν τυλιγμένη στη μισή κουβέρτα, γυμνή και με μια έκφραση ικανοποίησης. Έρι



ως στο γυαλί.Στην αρχή νόμισε ότι ήταν η αντανάκλαση του εαυτού του αυτό που είδε, μετά τα μνήθισαν στο φως και ένιωσε έναν τελευταίο δυνατό χτύπο στην καρδιά του γώσει. Ο Λευκός Φόβος στεκόταν πλάι του και τον κοίταζε με γυάλινα, άψυχα μάτ

άρι ξεφύσηξε και το τζάμι θάμπωσε μπροστά στο χλωμό, πρησμένο από το όσωπο – το φάντασμα ενός πνιγμένου τόσο μεγάλο, που έμοιαζε να γεμίζει όλξαμενή. Τα δόντια προεξείχαν από τη μασέλα και έμοιαζαν σαν παιδική ζωγραφιάθλασμένη γραμμή από τρίγωνα, άσπρα στιλέτα, φυτεμένα τυχαία σε δυο μασέλες χ

λα.Ύστερα έπλευσε ψηλά από πάνω του, με ένα παγωμένο βλέμμα γεμάτο μρφωμένο σε κείνον όλη την ώρα, ένα λευκό πτώμα που γλιστρούσε μπροστά στου φακού με αργές, κυματιστές κινήσεις, που έμοιαζαν να μην τελειώνουν ποτέ.

Ώστε φεύγεις αύριο;»Ναι». Ο Χάρι καθόταν με μια κούπα καφέ στο χέρι και έδειχνε αμήχανο

ακόρμακ σηκώθηκε από το γραφείο του και άρχισε να βηματίζει πάνω κάτω μπρ

ό το παράθυρο.Νομίζεις λοιπόν πως είμαστε ακόμη μακριά από τη λύση της υπόθεσης; Νομίζειςάρχει κάποιος ψυχοπαθής εκεί έξω μέσα στο πλήθος, ένας δολοφόνος χωρίς πρόσυ σκοτώνει από παρόρμηση και δεν αφήνει ίχνη; Και το μόνο που μπορούμριμένουμε είναι ότι θα κάνει κάποιο λάθος την επόμενη φορά που θα χτυπήσει;»Δεν είπα κάτι τέτοιο, σερ. Απλώς δεν έχω τίποτα περισσότερο να προσφέρω εδώ π

πιπλέον, μου τηλεφώνησαν πως με χρειάζονται στο Όσλο».Σπουδαία. Κι εγώ θα τους πω ότι τα πήγες πολύ καλά εδώ. Καταλαβαίνω ίνεσαι για προαγωγή στην υπηρεσία σου».Κανείς δεν μου έχει πει τίποτα, σερ».Είσαι λοιπόν ελεύθερος υπηρεσίας την υπόλοιπη μέρα και μπορείς να δειςιοθέατα του Σίδνεϊ πριν αναχωρήσεις, Χόλι».Πρέπει πρώτα να ελέγξω και να διαγράψω από τον κατάλογο των υπόπτων μας αν Άλεξ Τόμαρος, σερ».Ο Μακόρμακ στάθηκε και κοίταζε έξω από το παράθυρο το συννεφιασμένοοπνικτικά ζεστό Σίδνεϊ.Πότε πότε νοσταλγώ τον τόπο μου, Χόλι. Το όμορφο νησί απέναντι».Σερ;»Μαορί. Είμαι ένας μαορί, Χόλι. Έτσι λένε αυτούς που είναι από τη Νέα Ζηλανδίνείς μου ήρθαν εδώ όταν ήμουν δέκα χρονών. Οι άνθρωποι φέρονται καλύτερα ο ον άλλο εκεί κάτω. Τουλάχιστον, αυτό θυμάμαι».

Θα είμαστε κλειστά για πολλές ώρες ακόμα» είπε η κατσούφα γυναίκα στην πόρτν κουβά και τη σφουγγαρίστρα στο χέρι.Δεν πειράζει, έχω ραντεβού με τον κύριο Τόμαρος» διευκρίνισε ο Χάρι

αρωτιόταν αν θα την έπειθε το σήμα του αστυνομικού της Νορβηγίας. Δεν χρειάσ



ως. Άνοιξε την πόρτα ίσα ίσα για να χωρέσει να μπει ο Χάρι. Μύριζε ξεθυμασίρα και απορρυπαντικό και το Albury φαινόταν μικρότερο τώρα που το είδε άδειοτο φως της μέρας.

Βρήκε τον Άλεξ Τόμαρος, αλλιώς Μίστερ Μπιν, αλλιώς Φίντλερ Ρέι, μέσα στο γραυ πίσω από το μπαρ. Ο Χάρι συστήθηκε.Τι μπορώ να κάνω για εσάς, κύριε Χόλι;» Μιλούσε γρήγορα και με την προφορά

ει ένας ξένος ο οποίος έχει ζήσει σε μια χώρα κάμποσα χρόνια – προσαρμοσμένα δική του εκδοχή.

Ευχαριστώ που με δεχτήκατε τόσο γρήγορα, κύριε Τόμαρος. Ξέρω ότι άνάδελφοι σας έχουν ήδη συναντήσει και ρωτήσει ένα σωρό ερωτήσεις, έτσι δεν θαασχολήσω περισσότερο απ’ όσο είναι απολύτως απαραίτητο. Θέλω μόνο…»Πολύ καλά, γιατί, όπως βλέπετε, έχω πολλή δουλειά. Λογαριασμοί, καταλαβαίνετεΚαταλαβαίνω. Από την κατάθεσή σας βλέπω πως το βράδυ που εξαφανίστη

γκερ Χόλτερ ήσασταν εδώ και κάνατε λογαριασμούς. Ήταν κανείς άλλος εδώ ς;»Αν είχατε διαβάσει την κατάθεσή μου πιο προσεκτικά, είμαι σίγουρος πως θα ει ότι ήμουν μόνος. Είμαι πάντα μόνος…» –ο Χάρι παρατηρούσε την αλαζονική έκφ

υ Άλεξ Τόμαρος και το στόμα του, που πέταγε σάλια καθώς μιλούσε. Σε πιστεφτόταν– «…όταν ασχολούμαι με λογαριασμούς. Εντελώς και απολύτως. Αν ήθελορούσα να είχα υπεξαιρέσει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια από εδώ μέσα, χωρρει είδηση κανείς».Από τεχνική άποψη, λοιπόν, δεν έχετε άλλοθι για τη νύχτα που εξαφανίστησποινίς Χόλτερ;»Ο Τόμαρος έβγαλε τα γυαλιά του. «Από τεχνική άποψη, υπάρχει το τηλεφώνηματέρα μου στις δύο· της είπα πως είχα τελειώσει και ξεκινούσα για το σπίτι».Από τεχνική άποψη, θα μπορούσατε να είχατε κάνει πολλά μεταξύ μίας, που έκ

μπαρ, και δύο, κύριε Τόμαρος. Δεν εννοώ πως είσαστε ύποπτος για κάτι…»Ο Τόμαρος στύλωσε τη ματιά του στον αστυνομικό.Ο Χάρι φυλλομέτρησε το άδειο σημειωματάριό του προσποιούμενος πως ψάχνει δώ που τα λέμε, γιατί τηλεφωνήσατε στη μητέρα σας; Δεν είναι κάπως ασυνήθιστλεφωνάς σε κάποιον στις δύο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα για να πεις κάτι τέτοιο;»Η μητέρα μου θέλει να ξέρει πού βρίσκομαι. Οι αστυνομικοί έχουν μιλήσει μαζί την καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ξαναλέμε τα ίδια».Είσαστε Έλληνας, έτσι δεν είναι;»Είμαι Αυστραλός και ζω εδώ τα τελευταία είκοσι χρόνια. Μπορεί οι γονείς μου κά

ήταν Έλληνες, αλλά τώρα η μητέρα μου έχει πολιτογραφηθεί Αυστραλή. Τίποτε άλχε πλήρη αυτοέλεγχο.Δείξατε ενδιαφέρον για την Ίνγκερ Χόλτερ σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο. τιδράσατε όταν σας απέρριψε και προτίμησε άλλους άντρες;»

Ο Τόμαρος έγλειψε τα χείλη του και πήγε να πει κάτι, αλλά σταμάτησε. Η γλώσσαάνηκε ξανά. Σαν φιδιού, σκέφτηκε ο Χάρι, ενός μικρού, μαύρου, αξιολύπητου φιδιοοίο όλοι περιφρονούν και θεωρούν ακίνδυνο.Η δεσποινίς Χόλτερ κι εγώ είχαμε πει να βγούμε για δείπνο, αν σε αυτό αναφέρν ήταν η μόνη εδώ που έχω καλέσει σε δείπνο, μπορείτε να ρωτήσετε και τις άλλεςατρίν και την Μπιργκίτα, ας πούμε. Δίνω μεγάλη σημασία στο να έχω καλές σχέσε



υς υπαλλήλους μου».Τους υπαλλήλους σας;»Ναι, από τεχνική άποψη εγώ είμαι…»Ο μάνατζερ του μπαρ. Λοιπόν, κύριε μάνατζερ του μπαρ, πώς σας φάνηκε φανίστηκε εδώ ο εραστής της;»

Τα γυαλιά του Τόμαρος είχαν αρχίσει να θαμπώνουν. «Η Ίνγκερ είχε καλές σχέσελλούς από τους πελάτες, άρα μου ήταν αδύνατον να ξέρω αν κάποιος από αυτούς αστής της. Είχε λοιπόν εραστή; Τόσο το καλύτερο για κείνη…»

Ο Χάρι δεν χρειαζόταν να είναι ψυχολόγος για να καταλάβει την προσπάθειαμαρος να ακουστεί αδιάφορος. «Ώστε λοιπόν δεν είχατε ιδέα με ποιον είχε πιο θέση, κύριε Τόμαρος;»

Ανασήκωσε τους ώμους του. «Με τον κλόουν, βέβαια, αλλά αυτός έχει άοτιμήσεις…»Ο κλόουν;»Ο Ότο Ρεχτνάγκελ σύχναζε εδώ. Του έδινε φαγητό για…»…τον σκύλο!» κραύγασε ο Χάρι. Ο Τόμαρος αναπήδησε στην καρέκλα του. Ο κώθηκε και χτύπησε τη γροθιά του στην παλάμη του άλλου χεριού του. «Αυτό είν

ο πήρε μια σακούλα από το μπαρ χτες. Ήταν αποφάγια για τον σκύλο! Θυμάμαι τως έχει πει ότι έχει σκύλο. Η Ίνγκερ είπε στην Μπιργκίτα ότι έπαιρνε αποφάγια γιαύλο τη νύχτα που εξαφανίστηκε, και πάντα νομίζαμε πως ήταν για τον σκύλοιτονοικοκύρη της. Όμως ο δαίμονας της Τασμανίας είναι χορτοφάγος. Ξέρετε τι είοφάγια ήταν; Ξέρετε πού μένει ο Ρεχτνάγκελ;»Θεέ και Κύριε, πού να ξέρω εγώ;» ρώτησε ο Τόμαρος τρομοκρατημένος. Έσπρωξρέκλα του πίσω, σχεδόν κόλλησε στο έπιπλο με τους φακέλους.ΟΚ, άκουσέ με καλά. Ούτε λέξη γι’ αυτή τη συζήτηση σε κανέναν, ούτε απημένη σου μανούλα, αλλιώς θα επιστρέψω και θα σου κόψω το κεφάλι. Κατάλ

στερ Μπι… κύριε Τόμαρος;»Ο Άλεξ Τόμαρος έγνεψε καταφατικά.Και τώρα θα χρησιμοποιήσω το τηλέφωνό σας».

ανεμιστήρας έτριζε απαίσια, όμως κανένας στο δωμάτιο δεν το πρόσεχε. Η προων ήταν στραμμένη στον Γιονγκ, που είχε βάλει μια διαφάνεια με τον χάρτηυστραλίας στον προβολέα. Πάνω στον χάρτη είχε σημειώσει κόκκινα σημάδια

ερομηνίες στο πλάι.Αυτές είναι οι τοποθεσίες και οι ημερομηνίες που έγιναν οι βιασμοί και οι φόνοι, πό τους οποίους νιώθουμε σίγουροι πως βρίσκεται ο άνθρωπός μας»

Προσπαθήσαμε και πρωτύτερα να βρούμε κάποιον γεωγραφικό ή χρονικό συσχετρίς να το πετύχουμε. Τώρα φαίνεται πως ο Χάρι το βρήκε για εμάς».

Ο Γιονγκ τοποθέτησε μια άλλη διαφάνεια πάνω στην πρώτη, με τον ίδιο χάρτη. Εδώλε σημάδια, που κάλυπταν σχεδόν όλα τα κόκκινα της προηγούμενης διαφάνειας.Τι είναι αυτό;» ρώτησε ανυπόμονα ο Γουάτκινς.Αυτό είναι από το πρόγραμμα των εμφανίσεων που πραγματοποίησε ο Περιοδ

υστραλιανός Κήπος των Θαυμάτων, ένα τσίρκο, και δείχνει πού βρισκόταντίστοιχες ημερομηνίες».



Ο ανεμιστήρας συνέχιζε τη θρηνωδία του, αλλά κατά τ’ άλλα επικρατούσε απόωπή στην αίθουσα συνεδριάσεων.Άγιε μου Φανούριε, τον βρήκαμε!» ξέσπασε ο Λίμπι.Οι πιθανότητες όλο αυτό να είναι απλώς σύμπτωση είναι στατιστικά μία στα τέσατομμύρια» είπε χαμογελώντας ο Γιονγκ.Περίμενε, περίμενε, ποιον ακριβώς ψάχνουμε τώρα;» επενέβη ο Γουάτκινς.Ψάχνουμε αυτόν τον άνθρωπο» είπε ο Γιονγκ και έβαλε μια τρίτη διαφάνεια.ιμμένα μάτια σε ένα χλωμό, κάπως πρησμένο πρόσωπο με ένα αβέβαιο χαμόγελο

ίταζαν από την οθόνη. «Ο Χάρι θα σας πει περί τίνος πρόκειται».Ο Χάρι σηκώθηκε. «Πρόκειται για τον Ότο Ρεχτνάγκελ, επαγγελματία κλόουν, σαρο ετών, ο οποίος περιοδεύει με τον Αυστραλιανό Κήπο των Θαυμάτων τα τελευκα χρόνια. Όταν το τσίρκο δεν ταξιδεύει, αυτός ζει μόνος του εδώ στο Σίδνεϊυλεύει ανεξάρτητα. Τώρα μάλιστα έχει φτιάξει έναν μικρό θίασο και δίνει παραστάην πόλη. Έχει καθαρό ποινικό μητρώο, απ’ όσο μπορούμε να ξέρουμε, ποτέάβηξε την προσοχή για κάποιο σεξουαλικό αδίκημα και θεωρείται ένας ευχάριυχος τύπος, αν και κάπως ιδιόρρυθμος. Το κρίσιμο σημείο είναι πως ήξερε τη ναν τακτικός θαμώνας στο μπαρ που δούλευε η Ίνγκερ Χόλτερ και με τον καιρό

νει καλοί φίλοι. Προφανώς εκείνη πήγε στο σπίτι του Ότο Ρεχτνάγκελ τη νύχταλοφονήθηκε. Με φαγητό για τον σκύλο του».Φαγητό για τον σκύλο;» γέλασε ο Λίμπι. «Στη μιάμιση τη νύχτα; Μάλλον κάτι

χε ο κλόουν μας στο μυαλό του, λέω εγώ».Εδώ ακριβώς άγγιξες την παράδοξη πλευρά της υπόθεσης» είπε ο Χάρι. «Ο χτνάγκελ έχει προβάλει το προφίλ ενός εκατό τοις εκατό αμετανόητου ομοφυλόφό την ηλικία των δέκα χρονών».

Η πληροφορία προκάλεσε ένα σούσουρο γύρω από το τραπέζι.Ο Γουάτκινς αναστέναξε βαθιά. «Εννοείς ότι ένας τόσο ομοφυλόφιλος τύπος μπορ

ει σκοτώσει εφτά γυναίκες και να έχει βιάσει εξαπλάσιο αριθμό;»Ο Μακόρμακ είχε μπει στην αίθουσα συνεδριάσεων. Είχε ήδη ενημερωθεί. «Αν άρξει ένας ευτυχισμένος ομοφυλόφιλος, με αποκλειστικά ομοφυλόφιλους φίλους σευ τη ζωή, δεν είναι ίσως τόσο παράξενο ότι αγχώνεσαι τη μέρα που ανακαλύπτειςα ζευγάρι καλοσχηματισμένα βυζιά κάνει το μόριό σου να ζωηρεύει. Γαμώτο μου, ζο Σίδνεϊ, στη μόνη πόλη του κόσμου που υπάρχουν κρυφο-ετεροφυλόφιλοι!»οντερό γέλιο του Μακόρμακ κάλυψε το κακάρισμα του Γιονγκ, που γελούσε τόσο, μάτια του είχαν γίνει δυο στενές σχισμές στο πρόσωπό του.

Ο Γουάτκινς δεν άφησε τον εαυτό του να παρασυρθεί από όλο αυτό το χιούμορ. Έκεφάλι του: «Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν κάνα δυο πράγματα που δεν κολλάνε

ώς κάποιος που ήταν τόσο ψυχρός και υπολογιστής σε όλη τη διαδρομή ξαφοκαλύπτεται με αυτόν τον τρόπο; Γιατί να καλέσει ένα θύμα στο σπίτι; Εννοώερε αν η Ίνγκερ είχε πει πού πήγαινε, γεγονός που σε αυτή την περίπτωση ηγούσε κατευθείαν σ' εκείνον. Επιπλέον, φαίνεται πως όλα τα άλλα θύματα επελέγταξύ αγνώστων. Γιατί ξαφνικά να το αλλάξει αυτό και να διαλέξει ένα κορίτσοίο ξέρει;».Το μόνο που γνωρίζουμε γι’ αυτόν τον μπαγάσα είναι πως δεν είχε κανένα σχέ

πε ο Λίμπι και με την ανάσα του ύγρανε ένα από τα δαχτυλίδια που φορούσε. τίθετο, μοιάζει να του αρέσει η ποικιλία. Εκτός από το ότι τα θύματα πρέπει να



νθιές» –γυάλισε το δαχτυλίδι του στο μανίκι του– «και ότι συχνά τις στραγγατά».Μία σε τέσσερα εκατομμύρια» επανέλαβε ο Γιονγκ.

Ο Γουάτκινς αναστέναξε. «ΟΚ, παραιτούμαι. Μπορεί απλώς να εισακούστηκαοσευχές μας και τελικά να έκανε το μοιραίο λάθος».Τι θα κάνετε τώρα;» ρώτησε ο Μακόρμακ.

Ο Χάρι πήρε τον λόγο: «Ο Ότο Ρεχτνάγκελ πιθανότατα δεν είναι στο σπίτι του. ράσταση με τον θίασό του στην παραλία Μπόντι απόψε. Προτείνω να πάμε να δ

ν παράσταση και να τον συλλάβουμε αμέσως μετά».Βλέπω πως ο νορβηγός φίλος μας έχει αίσθηση του μελοδραματικού» είπακόρμακ.Αν διακοπεί η παράσταση, ο Τύπος θα πέσει αμέσως πάνω στην υπόθεση, σερ».

Ο Μακόρμακ κατένευσε αργά. «Γουάτκινς;»Εντάξει από μένα, σερ».ΟΚ. Πηγαίνετε να τον φέρετε, λεβέντες».

Άντριου είχε τραβήξει το πάπλωμα μέχρι το σαγόνι του και έμοιαζε σαν να ήτανο νεκροκρέβατο. Οι μελανιές στα πλαϊνά του προσώπου του παρουσίαζαν μια γκό ενδιαφέροντα χρώματα και όταν προσπάθησε να χαμογελάσει στον Χάρόσωπό του παραμορφώθηκε από τον πόνο.Θεέ μου, πονάει τόσο πολύ όταν χαμογελάς;» ρώτησε ο Χάρι.Όλα πονάνε. Πονάει και μόνο να σκέφτομαι» απάντησε ο Άντριου με μια θυμωτιά.

Υπήρχε ένα μπουκέτο λουλούδια στο κομοδίνο του.Από κάποια κρυφή θαυμάστρια;»Μπορείς να το πεις κι έτσι. Τον λένε Ότο. Και αύριο θα με επισκεφτεί ο Τουγούι σήμερα είσαι εσύ εδώ. Είναι ωραίο να νιώθεις αγαπητός».Σου έφερα και ένα δωράκι. Να το καπνίσεις όταν δεν σε βλέπει κανείς». Ο γαλε ένα τεράστιο, σχεδόν μαύρο πούρο.Ααα, ένα maduro από τον αγαπητό μου Νορβηγό!» Το πρόσωπο του Άντ

ωτίστηκε και γέλασε προσέχοντας να μην κάνει πολλές κινήσεις.Πόσο καιρό σε ξέρω, Άντριου;»

Ο Άντριου χάιδεψε το πούρο σαν να επρόκειτο για γατάκι. «Πρέπει να είναι κάμπρες, φίλε. Όπου να ’ναι θα είμαστε σαν αδέλφια».Και πόσο χρόνο νομίζεις πως παίρνει για να γνωρίσεις πραγματικά κάποιον;»Να γνωρίσεις πραγματικά;» Τώρα μύριζε με απόλαυση το πούρο. «Η αλήθεια

άρι, πως τα πιο πατημένα μονοπάτια στο αδιαπέραστο, σκοτεινό δάσος δεν χρειάζλύς καιρός για να τα γνωρίσεις. Μερικοί άνθρωποι έχουν ωραία, ίσια μονοπάτια

ώτα και κατατοπιστικές πινακίδες. Μοιάζουν να θέλουν να σου πουν τα πάντα. Όεί πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός και να μην παίρνεις τίποτα ως δεδομένο. Γιαρία του δάσους δεν τα βρίσκεις σε φωτισμένα μονοπάτια, τα βρίσκεις στους σκοτεμνους και στα χαμόκλαδα».

Και πόσο καιρό παίρνει να τα γνωρίσεις αυτά;»Εξαρτάται από αυτόν που ψάχνει. Και από το δάσος. Μερικά δάση είναι πιο σκοτ



ό άλλα».Και το δικό σου δάσος πώς είναι;» ρώτησε ο Χάρι.

Ο Άντριου έβαλε το πούρο στο συρτάρι του κομοδίνου του. «Σκοτεινό, σαν πaduro». Κοίταξε τον Χάρι. «Όμως αυτό βέβαια το ανακάλυψες μόνος σου…»Μίλησα μ’ έναν φίλο σου και έριξε λίγο περισσότερο φως σε αυτό που είναι ο Άντνσινγκτον».Ωραία, τότε ξέρεις για τι πράγμα μιλώ. Για να μην παρασυρθείς από

ωτισμένους δρόμους. Αλλά έχεις κι εσύ κάνα δυο σκοτεινά σημεία, κι έτσι δεν χρειά

σ' το εξηγήσω περισσότερο».Τι εννοείς;»Ας πούμε μόνο πως μπορώ να αναγνωρίσω έναν άνθρωπο που έχει παραιτηθείποια πράγματα. Το ποτό, για παράδειγμα».Όλοι μπορούν να το κάνουν αυτό» ψέλλισε ο Χάρι.Ό,τι έχει κάνει κανείς έχει αφήσει σημάδια, έτσι δεν είναι; Η ζωή που έχεις ζήσει αμμένη πάνω σου, γι’ αυτούς που ξέρουν να διαβάζουν».Κι εσύ ξέρεις να διαβάζεις;»

Ο Άντριου ακούμπησε τη μεγάλη παλάμη του στον ώμο του Χάρι. Είχε ξαναζωνταν

τυπωσιακά γρήγορα, σκέφτηκε ο Χάρι.Μου αρέσεις, Χάρι. Είσαι φίλος μου. Νομίζω ότι ξέρεις για τι μιλάω, γι’ αυτόιτάς σε λάθος κατεύθυνση. Δεν είμαι παρά ένας από τα πολλά εκατομμύρια μοναχχών που αγωνίζονται να ζήσουν σ’ αυτόν τον κόσμο. Προσπαθώ να κάνω τη διαδυ χωρίς να πέσω σε πολλά μοιραία λάθη. Καμιά φορά συμβαίνει να είμαι από πσι που να μπορώ να κάνω κάτι καλό. Αυτό είναι όλο. Δεν είμαι και τόσο σπουδάρι. Το να μάθεις πράγματα για μένα δεν σε οδηγούν πουθενά. Διάολε, ούτε εγώδιαφέρομαι ιδιαίτερα να μάθω πολλά για τον εαυτό μου».Γιατί όχι;»

Όταν το δάσος σου είναι τόσο σκοτεινό που ούτε εσύ ο ίδιος το βλέπεις, είναι σοφν προχωράς πάρα πολύ στην ανακάλυψή του. Μπορεί γρήγορα να βρεθείς μπροστρεμό».

Ο Χάρι κατένευσε, έμεινε καθισμένος και κοίταζε τα λουλούδια στο βάζο. «Πιστην τύχη;» ρώτησε.Είναι αλήθεια» είπε ο Άντριου «πως η ζωή είναι μια σειρά από απίθανα, τυριστατικά. Όταν αγοράζεις λαχείο, για παράδειγμα, και έχεις τον αριθμό 82253θανότητες να κερδίσει αυτός ο αριθμός είναι μία στο εκατομμύριο».Ο Χάρι κούνησε ξανά το κεφάλι του συμφωνώντας. «Αυτό που με ανησυχεί» είπε «

ως αυτός ο αριθμός του λα

χείου μού έπεσε πολλές φορές στη σειρά».Αλήθεια;» Ο Άντριου ανακάθισε στο κρεβάτι του. «Για πες στον θείο».Το πρώτο πράγμα που ακούω μόλις έρχομαι στο Σίδνεϊ είναι πως δεν επρόκειτυ αναθέσουν αυτή την υπόθεση, αλλά πως εσύ επέμεινες να αναλάβεις την υπόθεσλοφονίας της Ίνγκερ Χόλτερ και, επιπλέον, ζήτησες να συνεργαστείς συγκεκριμένα υ – με τον ξένο. Ήδη τότε θα έπρεπε να είχα αναρωτηθεί για μερικά πράγματαόμενο που κάνεις είναι να με συστήσεις σε έναν από τους φίλους σου, με το πρόσσκοτώσουμε λίγη ώρα παρακολουθώντας ένα όχι και τόσο διασκεδαστικό νούμερο

ίρκο. Από τους τέσσερα εκατομμύρια κατοίκους του Σίδνεϊ, γνωρίζω αυτόγκεκριμένο άτομο το πρώτο βράδυ που βρίσκομαι εδώ. Ένα άτομο! Μέσα σε τέσ



ατομμύρια! Το ίδιο άτομο εμφανίζεται ξανά τυχαία, μάλιστα βάζουμε ένα οσωπικό στοίχημα για εκατό δολάρια, όμως το θέμα είναι πως εμφανίζεται στο μου δούλευε η Ίνγκερ Χόλτερ, και μάλιστα λέει ότι την ήξερε! Και πάλι ένα στα τέσατομμύρια! Και ενώ προσπαθούμε να στριμώξουμε έναν πιθανό δολοφγκεκριμένα τον Έβανς Γουάιτ, ξαφνικά εσύ ανακαλύπτεις έναν μάρτυρα που έχεν Γουάιτ, έναν από τους δεκαοκτώ εκατομμύρια ανθρώπους σε αυτή την ήπποιον που έτυχε να είναι στη Νιμπίν ακριβώς τη νύχτα του φόνου!»

Ο Άντριου έμοιαζε βυθισμένος σε σκέψεις. Ο Χάρι συνέχισε: «Είναι λογικό, λοιπό

υ δώσεις τη διεύθυνση του μπαρ όπου η συμμορία του Έβανς Γουάιτ “κατά τχνάζει, έτσι ώστε υπό πίεση να επιβεβαιώσουν την ιστορία που όλοι φαίνεται λουν να πιστέψω: ότι ο Γουάιτ δεν εμπλέκεται».Δυο νοσοκόμες μπήκαν στο δωμάτιο και η μία έπιασε την κάτω άκρη του κρεβατιολη είπε φιλικά αλλά αποφασιστικά: «Λυπάμαι, αλλά τελείωσε το επισκεπτήριριος Κένσινγκτον πρέπει να πάει για μαγνητική και οι γιατροί περιμένουν».

Ο Χάρι έσκυψε στο αυτί του Άντριου. «Είμαι ένας άνθρωπος μέτριας νοημοστριου. Αλλά καταλαβαίνω πως υπάρχει κάτι που θέλεις να μου πεις. Αυτό πουταλαβαίνω είναι γιατί δεν μπορείς να το πεις στα ίσια. Ή γιατί χρειάζεσαι εμ

άρχει κάποιος που σε έχει στο χέρι, Άντριου;» Περπατούσε δίπλα στο κρεβάτι κνοσοκόμες το τσούλησαν έξω από την πόρτα και κατά μήκος του διαδρόμου. Ο Άν

χε ακουμπήσει το κεφάλι του στο μαξιλάρι και είχε κλείσει τα μάτια του.Χάρι, είχες πει ότι οι λευκοί και οι Αβορίγινες είχαμε, λίγο πολύ, φτιάξει την

τορία για τη δημιουργία των πρώτων ανθρώπων στη Γη, επειδή είχαμε βγάλει ταμπεράσματα γι’ αυτά που δεν ξέραμε και είχαμε παρόμοιες εσωτερικές διαδικα

πό τη μια, αυτό είναι ίσως το πιο ηλίθιο πράγμα που έχω ακούσει ποτέ, από την πίζω να έχεις δίκιο. Και σε αυτή την περίπτωση, χρειάζεται απλώς να κλείσεις τα μι να δεις…»

Άντριου!» Ο Χάρι σφύριξε στο αυτί του. Είχαν σταθεί μπροστά σε ένα ασανσέρ κα αδελφή άνοιξε την πόρτα. «Μην παίζεις μαζί μου, Άντριου, ακούς! Ο Ότο είναι; Οαι ο Μπουμπούρ;»

Ο Άντριου άνοιξε τα μάτια του. «Πώς…»Θα τον συλλάβουμε απόψε, Άντριου. Μετά την παράσταση».Όχι!» Ο Άντριου μισοσηκώθηκε στο κρεβάτι και η μία νοσοκόμα τον έσποσεκτικά αλλά σταθερά πίσω.Ο γιατρός είπε να μείνετε ακίνητος, κύριε Κένσινγκτον. Μην ξεχνάτε πως είβαρή διάσειση». Γύρισε προς τον Χάρι: «Αποδώ και πέρα δεν μπορείτε

ολουθήσετε».Ο Άντριου προσπάθησε ξανά να σηκωθεί. «Όχι ακόμη, Χάρι. Δώσε μου δυο μέρεςόμη. Υποσχέσου μου πως θα περιμένετε δυο μέρες! Στον διάολο, αδελφή!» Έδιωξρι που προσπαθούσε να τον κρατήσει ξαπλωμένο.Ο Χάρι στάθηκε στην κεφαλή του κρεβατιού και το κράτησε γερά. Έσκυψε και ψιθύ

τρομερή ένταση, σχεδόν φτύνοντας τις λέξεις: «Προς το παρόν, κανένας από λους δεν ξέρει πως ο Ότο σε γνωρίζει, αλλά είναι θέμα χρόνου να το μάθουνχίσουν να αναρωτιούνται για τον ρόλο σου σε όλο αυτό, Άντριου. Δεν μπορώθυστερήσω τη σύλληψη χωρίς να μου δώσεις κάποιον καλό λόγο, διάολε! Τώρα!».

Ο Άντριου άρπαξε το κολάρο του Χάρι: «Κοίταξε πιο προσεκτικά, Χάρι! Χρησιμοπο



μάτια σου! Κοίτα…» άρχισε να λέει, αλλά ύστερα παραιτήθηκε και βούλιαξε πίσωξιλάρι.Να κοιτάξω τι;» επέμεινε ο Χάρι, όμως ο Άντριου είχε κλείσει τα μάτια του καανε νόημα με το χέρι να φύγει. Ξαφνικά φάνηκε τόσο γερασμένος και μικρός, σκέφΧάρι. Γερασμένος, μικρός και μαύρος σε ένα μεγάλο λευκό κρεβάτι.Μια από τις νοσοκόμες έσπρωξε απότομα τον Χάρι πίσω και το τελευταίο πράγμαδε εκείνος πριν κλείσουν οι πόρτες του ασανσέρ ήταν το μεγάλο, μαύρο χέριτριου, που συνέχιζε να γνέφει.



Π

11

ΜΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΚΑΙ Η ΜΠΙΡΓΚΙΤΑ ΓΔΥΝΕΤΑΙ

άνω από την κορυφογραμμή που δέσποζε πίσω από την παραλία Μπόντι, ένα λ

παραπέτασμα από σύννεφα έκρυβε τον απογευματινό ήλιο. Η παραλία είχε αραδειάζει. Ένα συνεχές κύμα του κόσμου που γέμιζε τη διάσημη και γκλαμουράτη

ς Αυστραλίας απομακρυνόταν με διάφορους τρόπους: σέρφερ με άσπρη αντηλέμα στα χείλη και τη μύτη, μποντιμπιλντεράδες που περπατούσαν λικνίζοντας φούς τους, κορίτσια με κομμένα τζιν και πατίνια, ηλιοκαμένες διασημότητες β΄ διαλι σιλικονάτες κολυμβήτριες. Με λίγα λόγια, «οι όμορφοι άνθρωποι», οι νέοι, ωραίοουλάχιστον επιφανειακά– επιτυχημένοι. Η Κάμπελ Παρέιντ, η παραθαλάσσια λεωφτα καταστήματα υψηλής ραπτικής, τα περιζήτητα μικρά ξενοδοχεία και τα α

νάκριβα εστιατόρια δίπλα δίπλα, έσφυζε από κόσμο αυτή την ώρα της μέρας. Ανο

ορ αμάξια κυλούσαν αργά στους πηγμένους δρόμους, καθώς οι οδηγοί έβλεπαννηση στα πεζοδρόμια μέσα από σκούρα γυαλιά-καθρέφτες, μαρσάροντας τις μηχυς με ανυπόμονες κραυγές.Ο Χάρι σκέφτηκε την Κριστίν. Θυμήθηκε τη φορά που εκείνος και η Κριστίν είχαν π

Interrail και είχαν κατεβεί από το τρένο στις Κάννες. Ήταν η πιο υψηλή τουρισρίοδος και δεν υπήρχε ούτε ένα δωμάτιο σε λογική τιμή σε ολόκληρη την π

αξίδευαν ήδη αρκετό καιρό και το πουγκί τους είχε αδειάσει. Άλλωστε το ταξιδιωυς συνάλλαγμα δεν τους επέτρεπε διανυκτέρευση σε κάποιο από τα πολλά νοδοχεία της πόλης. Ρώτησαν λοιπόν πότε έφευγε το επόμενο τρένο για το Παείδωσαν τα σακίδιά τους σε ένα ντουλαπάκι στον σταθμό και κατέβηκαν μέχρρουαζέτ. Σεργιάνισαν πάνω κάτω κοιτάζοντας τους ανθρώπους και τα ζώα, όλα τααία και πλούσια, καθώς και τα απίθανα γιοτ με τα πληρώματά τους –με ειδικό σκμένο στην πρύμνη για τις μετακινήσεις από και προς το γιοτ και με εξοσγείωσης ελικοπτέρου στην οροφή–, που τους έκαναν να ορκιστούν πως θα ψήφσιαλιστές σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους.

Στο τέλος ζεστάθηκαν τόσο από τη βόλτα, που θέλησαν να κολυμπήσουν. Πετσέτεγιό είχαν μείνει στα σακίδια, κι έτσι αναγκάστηκαν να πέσουν με τα εσώρουχ

ριστίν δεν είχε καθαρά σλιπ και φορούσε ένα από τα καθόλου κομψά σώβρακαάρι. Βούτηξαν με τα λευκά τους σώβρακα στη Μεσόγειο, ανάμεσα σε τάνγκα, μπ



ι βαριά χρυσαφικά, χαχανίζοντας χαρούμενα.Ο Χάρι θυμήθηκε πως ξάπλωσε ανάσκελα στην παραλία μετά και κοίταζε την Κρ

στέκεται με ένα χαλαρό φανελάκι και να βγάζει το βρεγμένο, βαρύ σώβραιρόταν το θέαμα του λαμπερού της δέρματος με τις σταγόνες νερού να αστράφον ήλιο, το φανελάκι που σηκώθηκε και αποκάλυψε έναν μακρύ, μαυρισμένο μηρόαία καμπύλη του γλουτού της, τα παρατεταμένα βλέμματα των Γάλλων, τη ματιάυ έριξε για μια στιγμή και τον έπιασε να την κοιτάζει, πώς χαμογέλασε και συνέχισν κοιτάζει στα μάτια καθώς ανέβαζε αργά αργά το τζιν της, πώς έβαλε το χέρ

τω από το φανελάκι για να σηκώσει το φερμουάρ αλλά το άφησε εκεί, έγειρε πίσωλεισε τα μάτια της… Ύστερα έγλειψε προκλητικά τα χείλη της με την κόκκινη γλώς, ταλαντεύτηκε και έπεσε με δύναμη πάνω του ξεσπώντας σε γέλια.Μετά έφαγαν σε ένα εξωφρενικά ακριβό εστιατόριο με θέα τη θάλασσα και καθώς ήλιος κάθισαν αγκαλιασμένοι στην παραλία –με την Κριστίν να κλαίει απόάσταχτη ομορφιά–, όπου συμφώνησαν να μείνουν στο ξενοδοχείο Carlton και νάσουν το πρωί χωρίς να πληρώσουν και, εντέλει, να μην πάνε τις δυο μέρεςεδίαζαν στο Παρίσι.

Εκείνο το καλοκαίρι ήταν πάντα το πρώτο πράγμα που σκεφτόταν όταν το μυαλό

γαινε στην Κριστίν. Ήταν τόσο έντονο, και μετά με ευκολία είπαν πως ήταν έτσι επίσκονταν στα πρόθυρα του χωρισμού. Όμως ο Χάρι δεν θυμόταν τον εαυτό τοέφτεται τον χωρισμό εκείνες τις μέρες.

Το φθινόπωρο ο Χάρι έφυγε για τη στρατιωτική του θητεία και πριν απόιστούγεννα η Κριστίν είχε γνωρίσει έναν μουσικό και είχε φύγει μαζί του στο Λονδ

ένα τραπέζι στο υπαίθριο καφέ στη γωνία της Κάμπελ Παρέιντ και της λεωφάμροκ κάθονταν ο Χάρι, ο Λίμπι και ο Γουάτκινς. Το τραπέζι βρισκόταν στη σκιά, γά το απόγευμα, αλλά όχι τόσο αργά ώστε να μη χρειάζονται γυαλιά ηλίου.ωθαν καθόλου ευχάριστα φορώντας το σακάκι της στολής τους μέσα στη ζέστη, ρίς αυτό θα εμφανίζονταν με κοντό μανίκι και θήκη πιστολιού. Δεν μιλούσαν πλώς περίμεναν.

Ανάμεσα στην παραλία και την Κάμπελ Παρέιντ βρισκόταν το θέατρο Σεντ Τζορτζορφο κίτρινο κτίριο, όπου θα έδινε παράσταση ο Ότο Ρεχτνάγκελ.Έχεις ξαναχρησιμοποιήσει πιστόλι Browning Hi-Power;» ρώτησε ο Γουάτκινς.

Ο Χάρι έγνεψε αρνητικά. Του είχαν δείξει πώς να το γεμίζει και να το ασφαλίζει

υ παραδόθηκε ο εξοπλισμός, και αυτό ήταν όλο. Ωστόσο, δεν υπήρχε πρόβλημα. Ο ν πίστευε πως ο Ότο θα έβγαζε ένα υπεραυτόματο όπλο και θα τους θέριζε όλους.Ο Λίμπι κοίταξε το ρολόι του. «Ώρα να πηγαίνουμε» είπε. Είχε ένα στεφάνι ρώτα γύρω από το κεφάλι του.Ο Γουάτκινς ξερόβηξε. «ΟΚ, τελευταία επανάληψη: Όταν θα είναι όλοι πάνω στη σι θα υποκλίνονται μετά το φινάλε, ο Χάρι κι εγώ θα μπούμε από την πλαϊνή πό

χω συνεννοηθεί με τον θυρωρό να την αφήσει ανοιχτή. Επίσης έχει βάλει μια ταμτο όνομα του Ρεχτνάγκελ στην πόρτα του καμαρινιού του. Θα μείνουμε απέξω μέρθει ο Ρεχτνάγκελ, και εκεί θα τον συλλάβουμε. Του περνάμε χειροπέδες αλλά

ησιμοποιούμε όπλα, εκτός αν είναι απόλυτη ανάγκη. Έξοδος από την πίσω πόρτα, μας περιμένει ένα περιπολικό. Ο Λίμπι θα κάθεται ανάμεσα στους θεατές με



υόκι τόκι και θα μας ειδοποιήσει όταν ο Ρεχτνάγκελ έρχεται ή αν μας πάρει μυρι προσπαθήσει να το σκάσει μέσα από το πλήθος προς την κυρίως είσοδο. Ας πάμεσεις μας και ας κάνουμε μια προσευχή να έχουν κλιματισμό εκεί μέσα».

μικρή, φιλική αίθουσα του θεάτρου Σεντ Τζορτζ ήταν γεμάτη και ο ενθουσιαγάλος όταν σηκώθηκε η αυλαία. Τρόπος του λέγειν σηκώθηκε δηλαδή, γιατί αγματικότητα η αυλαία έπεσε. Οι κλόουν στέκονταν και κοίταζαν έκπληκτοι ψηλά,

’ όπου είχε πέσει ξαφνικά η αυλαία, ύστερα άρχισαν να το συζητούν χειρονομώαλλα, τρέχοντας άτακτα, σπρώχνοντας την αυλαία έξω από τη σκηνή, πέφτοντας ο νω στον άλλο και βγάζοντας το καπέλο στο κοινό ζητώντας συγγνώμη. Γέλιαρούμενες φωνές υποδέχτηκαν τους κλόουν. Ήταν φανερό ότι υπήρχαν αρκετοί φίλοωστοί των ηθοποιών στην αίθουσα. Η σκηνή καθαρίστηκε και στήθηκε μια γκιλοτίνο μπήκε στη σκηνή με τη συνοδεία ενός μονότονου, πένθιμου εμβατηρίου που έπα τύμπανο.Ο Χάρι κοίταξε την γκιλοτίνα και σκέφτηκε ότι ήταν μια παραλλαγή του ίδιου νούμυ είχε δει στον σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Προφανώς εμφανιζότ

σίλισσα απόψε, γιατί ο Ότο φορούσε μια κόκκινη τουαλέτα, μια πολύ μακριά ξαρούκα και είχε πουδραρισμένο λευκό πρόσωπο. Ο δήμιος επίσης φορούσε καινούστούμι: μια κολλητή μαύρη στολή με μια κυματιστή μπέρτα κάτω από τα μπράτσαν έκανε να μοιάζει με διάολο. Ή με νυχτερίδα, σκέφτηκε ο Χάρι.Η λεπίδα της γκιλοτίνας τραβήχτηκε ψηλά και, αφού τοποθετήθηκε μια κολοκύθατω, έπεσε με φόρα και με έναν υπόκωφο χτύπο στο κάτω δοκάρι της γκιλοτίναςμην υπήρχε καν εκεί η κολοκύθα. Ο δήμιος σήκωσε θριαμβευτικά ψηλά τα

μμάτια της κομμένης κολοκύθας καθώς το ακροατήριο ζητωκραύγαζε ροκροτούσε. Ύστερα από μερικές σπαραξικάρδιες σκηνές, όπου η βασίλισσα θρηνι ικέτευε για έλεος και μάταια προσπαθούσε να αποκτήσει την εύνοια υροντυμένου, σύρθηκε στην γκιλοτίνα ενώ χτυπούσε τα πόδια της κάτω από το φόρος μεγάλη ικανοποίηση του φιλοθεάμονος κοινού.

Η λεπίδα ανέβηκε ξανά και άρχισε πάλι να βροντάει το τύμπανο, όλο και πιο δυθώς χαμήλωναν τα φώτα.

Ο Γουάτκινς έσκυψε και είπε: «Ώστε λοιπόν σκοτώνονται ξανθιές και πάνω στη σκηΤο τύμπανο όλο και δυνάμωνε. Ο Χάρι κοίταξε τριγύρω. Όλοι κάθονταν στην άκρηθίσματός τους, όλο αγωνία. Μερικοί έγερναν μπροστά με ανοιχτό στόμα, ενώ ά

λειναν με τα χέρια τα αυτιά τους. Για περισσότερα από εκατό χρόνια γενιές και γατών είχαν καθίσει με τον ίδιο τρόπο, είχαν μαγευτεί και είχαν φρικιάσει με τοαμα. Σαν απάντηση στις σκέψεις αυτές, ο Γουάτκινς έγειρε ξανά προς τη μεριά τουα είναι σαν την κόκα κόλα και τη Βίβλο: κλασική».Το τύμπανο συνέχιζε να βροντάει και ο Χάρι πρόσεξε πως παρατραβούσε. Δεννει τόση ώρα να πέσει η λεπίδα την πρώτη φορά που είχε δει το νούμερο. Ο δήησυχούσε. Έσυρε τα πόδια του λίγο μπροστά και κοίταξε την κορφή της γκιλοτίναςτι να μην πήγαινε καλά. Ξαφνικά, χωρίς κανείς να έχει κάνει τίποτα, η λεπίδα άρκατεβαίνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα σφυρίζοντας. Ο Χάρι κοκάλωσε χωρίς να το

ι μια άναρθρη κραυγή βγήκε από το κοινό καθώς το μαχαίρι έφτασε στον λαιμόμπανο σταμάτησε απότομα και το κεφάλι έπεσε με έναν γδούπο στο πάτ



κολούθησε μια εκκωφαντική σιωπή, πριν τη σχίσει μια στριγκλιά που ακούστηκεπου μπροστά από τον Γουάτκινς και τον Χάρι. Πανικός απλώθηκε στην αίθουσα κ

άρι μισόκλεινε τα μάτια του για να διακρίνει τι γινόταν μέσα στο σκοτάδι. Είδε ν δήμιο να οπισθοχωρεί.Μεγαλοδύναμε!» ψιθύρισε ο Γουάτκινς.

Ακούστηκε ένας ήχος από τη σκηνή σαν κάποιος να χειροκροτούσε. Ο Χάρι σήκωσφάλι του. Από τον κομμένο λαιμό της αποκεφαλισμένης βασίλισσας πρόβαονδυλική στήλη, σαν άσπρο σκουλήκι που κουνάει αργά το κεφάλι του πάνω κάτω

μα ανάβλυζε από την τρύπα που έχασκε και πιτσίλιζε το πάτωμα της σκηνής.Ήξερε ότι είμαστε στα ίχνη του!» ψιθύρισε ο Γουάτκινς. «Ήξερε ότι ερχόμαάλιστα ντύθηκε σαν κάποιο από τα γαμημένα θύματά του!» Πλησίασε το πρόσωποάρι. «Γαμώ το κέρατό μου, Χόλι, γαμώτο!»Ο Χάρι δεν ήξερε τι ήταν αυτό που του έφερε ναυτία ξαφνικά – αν ήταν το αίμακόγουστος συνδυασμός των λέξεων «γαμημένα» και «θύματα» του Γουάτκινς ή αι μόνο η κακοσμία της ανάσας του.

Μέσα σε ελάχιστη ώρα είχε σχηματιστεί μια κόκκινη λιμνούλα, όπου ο δήμιος γλίστθώς, ακόμη φανερά σοκαρισμένος, έσπευσε να σηκώσει το κεφάλι. Βρόντηξε

τωμα και δύο από τους κλόουν όρμησαν πάνω στη σκηνή ξεφωνίζοντας με μια φΑνάψτε τα φώτα, τραβήξτε την αυλαία!».Δυο άλλοι κλόουν έτρεξαν στη σκηνή με την κουρτίνα της αυλαίας και στάθηκαν κσσερις να κοιτάζονται μια μεταξύ τους και μια να κοιτάζουν την ψηλή ορκούστηκε μια κραυγή πίσω από τη σκηνή, τα φώτα αναβόσβησαν, κάτι βρόντηξε κατρο βυθίστηκε στο απόλυτο σκοτάδι.Κάτι βρομάει εδώ. Χόλι, έλα μαζί μου!» Ο Γουάτκινς άρπαξε το μπράτσο του ι πήγε να βγει προς τα έξω.Κάθισε κάτω» ψιθύρισε ο Χάρι και τον τράβηξε πίσω στη θέση του.

Τι;»Τα φώτα άναψαν και η σκηνή, που μόλις λίγα δευτερόλεπτα πριν ήταν ένα χάος μα, κομμένα κεφάλια, γκιλοτίνες, κλόουν και κουρτίνες, τώρα ήταν άδεια, εκτός απμιο και τον Ότο Ρεχτνάγκελ, ο οποίος στεκόταν στην άκρη της σκηνής με το ξφάλι της βασίλισσας κάτω από το μπράτσο του. Τους υποδέχτηκαν ενθουσιώτωκραυγές από τους θεατές, στις οποίες απάντησαν με βαθιές υποκλίσεις.Πανάθεμά τον, τον ηλίθιο» βλαστήμησε ο Γουάτκινς.

ο διάλειμμα ο Γουάτκινς πρόσφερε στον εαυτό του μια μπίρα. «Αυτό το νούμεροοψε τα ήπατα» είπε. «Ακόμη τρέμω, γαμώτο μου. Μήπως να τον πιάσουμε αμέσωάσταρδο. Μου σπάει τα νεύρα αυτή η αναμονή».

Ο Χάρι ανασήκωσε τους ώμους του. «Γιατί; Δεν πρόκειται να πάει πουθενά καοψιάζεται τίποτα. Ας ακολουθήσουμε το σχέδιο καλύτερα».

Ο Γουάτκινς πάτησε διακριτικά το γουόκι τόκι για να ελέγξει αν είχε επικοινωνίν Λίμπι, ο οποίος, για σιγουριά, καθόταν ακόμη στην αίθουσα. Το περιπολικό ήτανη θέση του, στην πίσω πόρτα.

Ο Χάρι έπρεπε να παραδεχτεί πως οι τεχνικές βελτιώσεις του νούμερου της γκιλοαν αποτελεσματικές, ωστόσο αναρωτιόταν γιατί ο Ότο είχε αλλάξει από Λουδο



Τ΄ σε ξανθιά γυναίκα που κανείς δεν μπορούσε να προσδιορίσει την ταυτότητάως να υπολόγιζε ότι ο Χάρι θα χρησιμοποιούσε τις προσκλήσεις που του είχε δώσεήταν στην αίθουσα. Ήταν αυτός ο τρόπος του να παίζει με την αστυνομία; Ο

ερε ότι δεν ήταν ασυνήθιστο για κατά συρροή δολοφόνους να νιώθουν όλο καφαλείς καθώς περνούσε ο χρόνος και δεν συλλαμβάνονταν. Ή μήπως ζητούσε κάπτον σταματήσει; Και βέβαια υπήρχε και μια τρίτη πιθανότητα, ότι ήταν απλώς

ύμερο του τσίρκου το οποίο είχαν τροποποιήσει ελαφρώς.Χτύπησε ένα κουδούνι.

Αρχίζουμε πάλι» είπε ο Γουάτκινς. «Ελπίζω να μη σκοτωθούν κι άλλοι απόψε».

γο μετά την αρχή της δεύτερης πράξης, ο Ότο εμφανίστηκε ντυμένος κυνρπατούσε αθόρυβα με ένα πιστόλι στο χέρι και κοίταζε ψηλά, μέσα στα δέντρα πο

χαν φέρει τσουλώντας στη σκηνή. Από τα δέντρα ερχόταν κελάηδισμα πουλιών, το οΌτο προσπαθούσε να μιμηθεί καθώς σκόπευε τα κλαδιά. Ακούστηκε η εκπυρσοκρόυ όπλου, σηκώθηκε λίγος καπνός και κάτι μαύρο έπεσε από ένα δέντρο στο δάπεδοηνής με έναν γδούπο. Ο κυνηγός έτρεξε και σήκωσε έκπληκτος μια μαύρη γάτα! Ο

οκλίθηκε βαθιά και βγήκε από τη σκηνή μέσα σε επευφημίες.Αυτό δεν το κατάλαβα» ψιθύρισε ο Γουάτκινς.

Ο Χάρι μπορεί να είχε ευχαριστηθεί την παράσταση αν δεν ήταν τόσο αγχωμστόσο, έτσι όπως ήταν τα πράγματα, παρακολουθούσε περισσότερο το ρολόι του πα συνέβαιναν στη σκηνή. Επιπλέον, κάμποσα από τα νούμερα περιλάμβαναν πολτιρα με τοπικό χαρακτήρα, που για τον Χάρι μπορεί να ήταν αδιάφορα, αλλροατήριο τα εκτιμούσε ιδιαιτέρως. Στο τέλος, έπαιξε η μουσική, άναψαν τα φώταοι οι ηθοποιοί εμφανίστηκαν στη σκηνή.Ο Χάρι και ο Γουάτκινς ζήτησαν συγγνώμη από όλη τη σειρά των θεατών ειάστηκε να σηκωθούν για να μπορέσουν εκείνοι να βγουν, και κατευθύνθηκαν βιασην πόρτα στο πλάι της σκηνής. Όπως είχαν συμφωνήσει, ήταν ανοιχτή και πέρασααν διάδρομο που διέτρεχε ημικυκλικά το πίσω μέρος της σκηνής. Στο βάθοςαδρόμου βρήκαν την πόρτα με την ταμπέλα «Ότο Ρεχτνάγκελ , κλόουν» και περίμμουσική και το ποδοκρότημα από την αίθουσα του θεάτρου έκαναν τους τοίχουέμουν. Τότε ακούστηκε ένα τρίξιμο στο γουόκι τόκι του Γουάτκινς. Το σήκωσε.Κιόλας;» είπε. «Η μουσική παίζει ακόμη εκεί μέσα. Όβερ». Τα μάτια του άνο

άπλατα. «Τι; Επανάλαβε! Όβερ».

Ο Χάρι κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.Μείνε εκεί που είσαι και μη χάσεις από τα μάτια σου την πόρτα της σκηνής. Όβερλος». Ο Γουάτκινς έβαλε ξανά το γουόκι τόκι στην εσωτερική του τσέπη και πήρστόλι από τη θήκη του. «Ο Λίμπι δεν βλέπει τον Ρεχτνάγκελ στη σκηνή!»Ίσως να μην τον αναγνωρίζει. Χρησιμοποιούν πολύ μέικ απ όταν…»Η κωλόφατσα δεν είναι στη σκηνή» επανέλαβε και προσπάθησε να ανοίξει την πυ καμαρινιού αλλά ήταν κλειδωμένη. «Γαμώτο μου, Χόλι, νιώθω πως τα σκατώσμώτο!»

Ο διάδρομος ήταν στενός, κι έτσι ο Γουάτκινς ακούμπησε την πλάτη του στον απέν

χο και κλότσησε την πόρτα. Ύστερα από τρεις κλοτσιές, η πόρτα υποχώρησε μέσα βροχή από σκλήθρες ξύλου. Μπήκαν επιφυλακτικά σε ένα άδειο καμαρίνι γε



μούς. Το πάτωμα ήταν βρεγμένο. Το νερό και ο ατμός έρχονταν από μια μισάνορτα, που προφανώς οδηγούσε στο μπάνιο. Στάθηκαν στα δύο πλαϊνά της πόρτα

άρι επίσης είχε βγάλει το περίστροφό του και προσπαθούσε ψηλαφητά ναασφαλίσει.Ρεχτνάγκελ!» φώναξε ο Γουάτκινς. «Ρεχτνάγκελ!»

Καμιά απάντηση.Δεν μ’ αρέσει καθόλου αυτό» γρύλισε.

Ο Χάρι είχε δει αρκετές αστυνομικές σειρές στην τηλεόραση για να του αρέσει αυτό

νέβαινε. Νερό που τρέχει και αναπάντητες φωνές δεν προμήνυαν τίποτε καλό.Ο Γουάτκινς έδειξε τον Χάρι με τον δείκτη του και μέσα στο ντους με τον αντίχυ Χάρι του ήρθε να του απαντήσει με τη γνωστή χυδαία χειρονομία, με το μεχτυλο σηκωμένο, αλλά αναγνώρισε πως ήταν σειρά του τώρα. Έδωσε μια κλοτσιά ρτα, έκανε δυο βήματα μέσα στον καυτό ατμό του μπάνιου και ένιωσε μουσκεμό την κορφή ως τα νύχια. Μπροστά του η κουρτίνα του μπάνιου ήταν τραβηγμένηπρωξε στο πλάι με την κάννη του περίστροφου.Τίποτα.Έκαψε το χέρι του καθώς έκλεινε τη βρύση που έτρεχε και βλαστήμησε στα νορβη

α παπούτσια του πλατσούριζαν καθώς άλλαξε θέση για να δει μέσα από τον ατμόοχωρούσε. «Τίποτα εδώ μέσα!» φώναξε.Τότε γιατί τόσο νερό, που να πάρει ο διάολος;»Κάτι βουλώνει την αποχέτευση. Μια στιγμή!»

Ο Χάρι βούτηξε το χέρι του στο νερό και ψαχούλεψε μέχρι που τα δάχτυλά του άγγτι μαλακό και γλιστερό που έφραζε το σιφόνι. Το έπιασε και το τράβηξε σθάνθηκε αναγούλα, ξεροκατάπιε και προσπάθησε να πάρει βαθιά ανάσα, αλλά έν

ως ο ατμός που εισέπνευσε τον έπνιγε.Τι συμβαίνει;» ρώτησε ο Γουάτκινς. Στεκόταν στην πόρτα και κοίταζε τον

υμμένο στην ντουζιέρα.Νομίζω πως μόλις έχασα ένα στοίχημα και χρωστώ εκατό δολάρια στον χτνάγκελ» ψέλλισε ο Χάρι. «Τουλάχιστον σε ό,τι απέμεινε από αυτόν».γότερα ο Χάρι είχε μια ομιχλώδη ανάμνηση αυτών που συνέβησαν στη συνέχειαατρο Σεντ Τζορτζ, λες και οι ατμοί από το μπάνιο του Ότο είχαν σκορπιστεί και εσβάλει παντού: στον διάδρομο, όπου θόλωσαν το περίγραμμα του θυρωρού οσπαθούσε να ανοίξει την πόρτα του βεστιαρίου του θεάτρου· μέσα απόειδαρότρυπες, όπου τύλιξαν σε ένα κοκκινωπό φίλτρο το θέαμα που αντίκρισαν πασαν την πόρτα και είδαν την γκιλοτίνα που έσταζε αίμα, και μέσα σουστικούς τους πόρους, όπου έκαναν τον ήχο από τις στριγκλιές βουβό και μπουκωαν δεν κατάφεραν να εμποδίσουν τους άλλους ηθοποιούς να μπουν και να δουν τονχτνάγκελ διαμελισμένο και σκορπισμένο σε ολόκληρο το δωμάτιο.

Τα άκρα του είχαν πεταχτεί στις γωνίες σαν τα χέρια και τα πόδια μιας κούκλαχοι και το πάτωμα ήταν πιτσιλισμένα με αληθινό, παχύρρευστο αίμα, που γρήγορηζε και θα γινόταν μαύρο. Ένα κορμί από σάρκα και αίμα χωρίς μέλη κειτότανση της γκιλοτίνας, το κεφάλι με ορθάνοιχτα μάτια, μια μύτη κλόουν, τα μάγουλα κόμα πασαλειμμένα με κραγιόν.Ο ατμός είχε κολλήσει στο δέρμα, στο στόμα και στον ουρανίσκο του Χάρι. Σαν σε νηση, είδε τον Λίμπι να βγαίνει από την ομίχλη, να τον πλησιάζει και να του ψιθυ



ο αυτί: «Ο Άντριου το έσκασε από το νοσοκομείο».Ο Γουάτκινς στεκόταν ακόμη καρφωμένος πλάι στην γκιλοτίνα. «Τόσο θράσήτης!» τον άκουσε ο Χάρι να λέει σαν από πολύ μακριά.

Ναι, βέβαια, σκέφτηκε ο Χάρι.Κάτω από το κεφάλι του Ότο ο δολοφόνος είχε αφήσει μια ξανθιά περούκα.

άποιος πρέπει να είχε λαδώσει τον ανεμιστήρα. Στριφογυρνούσε χαρωπά, χωρίς

ραμικρό ήχο.Το μόνο πρόσωπο που είδαν οι αστυνομικοί στο περιπολικό να βγαίνει από την πρτα ήταν εκείνη η μαύρη φιγούρα του δήμιου, σωστά;» Ο Μακόρμακ τούς είχε καους στο γραφείο του.Ο Γουάτκινς κατένευσε. «Έτσι είναι, σερ. Θα δούμε τι θα πουν οι άλλοι ηθοποιοί κρωροί – τους ανακρίνουν τώρα. Ο δολοφόνος είτε καθόταν ανάμεσα στο κοινόήκε από την ανοιχτή πόρτα της σκηνής είτε μπήκε από την πίσω πόρτα πριν βρεθριπολικό στη θέση του».

Αναστέναξε. «Ο θυρωρός λέει πως η πίσω πόρτα ήταν κλειδωμένη κατά τη διάρκεια

ράστασης και, σε αυτή την περίπτωση, ο δολοφόνος πρέπει να είχε κλειδί ή ναοιξε κάποιος ή να μπήκε απαρατήρητος μαζί με τους ηθοποιούς και να κρύφπου. Πρέπει να χτύπησε μετά το νούμερο με τη γάτα, όταν ο Ότο ετοιμαζόταν γινάλε στο καμαρίνι. Πιθανότατα τον νάρκωσε –οι ιατροδικαστές βρήκαν ίχνη θέρα– ας ελπίσουμε, δηλαδή» πρόσθεσε ο Γουάτκινς «είτε μέσα στο καμαργότερα στην γκαρνταρόμπα. Οπωσδήποτε, ο τύπος πρέπει να είναι ένας ψυτελεστής. Αφού τον έκανε κομματάκια, του έκοψε τα γεννητικά όργανα, γύρισεμαρίνι και άνοιξε τις βρύσες, έτσι ώστε όποιος τον έψαχνε να ακούσει το νερό καμίζει πως ο Ότο έκανε ντους».Ο Μακόρμακ ξερόβηξε. «Γιατί η γκιλοτίνα; Υπάρχουν ευκολότεροι τρόποι να σκοτώαν άνθρωπο…»Εγώ, σερ, θα έλεγα πως επρόκειτο για αυθόρμητη πράξη. Κατά πάσα πιθανότηταερε ότι θα τη μετέφεραν στην γκαρνταρόμπα στο διάλειμμα».Πολύ άρρωστο το κάθαρμα» είπε ο Λίμπι κοιτάζοντας τα νύχια του.Και οι πόρτες; Ήταν όλες κλειδωμένες, έτσι; Πώς μπήκαν στην γκαρνταρόμπα;»Μίλησα στον θυρωρό» είπε ο Χάρι. «Ως θιασάρχης, ο Ότο είχε όλα τα κλειδιάμαρίνι του. Λείπουν όλα».

Και εκείνο το… κοστούμι του διαβόλου;»Βρισκόταν στην κούτα πλάι στην γκιλοτίνα μαζί με το κομμένο κεφάλι καιρούκα, σερ. Ο δολοφόνος το φόρεσε μετά τον φόνο και το χρησιμοποίησε γιαταμφιεστεί. Επίσης πανούργο. Και μάλλον όχι προσχεδιασμένο».

Ο Μακόρμακ ακούμπησε το κεφάλι του στα χέρια του. «Τι λες εσύ, Γιονγκ;»Ο Γιονγκ καθόταν και χτυπούσε το πληκτρολόγιο του υπολογιστή, ενώ οι άλούσαν. «Ας ξεχάσουμε τον μαυροντυμένο διάβολο για λίγο» είπε. «Η λογική λέειδολοφόνος είναι κάποιος από τον θίασο».Ο Γουάτκινς ξεφύσηξε θορυβωδώς.

Αφήστε με να τελειώσω, σερ»

είπε ο Γιονγκ. «Ψάχνουμε για κάποιον που γνώριζράσταση και ήξερε ότι ο Ότο δεν παρουσιαζόταν ξανά στη σκηνή μετά το νούμερ



γάτα μέχρι το φινάλε, περίπου είκοσι λεπτά αργότερα. Ένα μέλος του θιάιπλέον, δεν θα χρειαζόταν να μπει κρυφά, πράγμα που αμφιβάλλω αν κάποιος απτο κατάφερνε απαρατήρητος. Λογικά, τουλάχιστον ένας από εσάς θα τον είχε δ

ησιμοποιούσε την πλαϊνή πόρτα της σκηνής».Οι άλλοι δεν μπορούσαν παρά να συμφωνήσουν κουνώντας το κεφάλι.Τέλος πάντων, έκανα την έρευνά μου και ανακάλυψα ότι υπάρχουν ακόμα τρία υ θιάσου που ήταν μαζί στον Περιοδεύοντα Αυστραλιανό Κήπο των Θαυμάτων. μαίνει πως υπήρχαν άλλα τρία άτομα απόψε που μπορεί να ήταν στον τόπο

κλημάτων για τα οποία συζητήσαμε στις αντίστοιχες ημερομηνίες. Ίσως ο Ότο να νο ένας αθώος, που απλώς ήξερε πάρα πολλά. Ας αρχίσουμε να ψάχνουμε εκείουμε πιθανότητες να βρούμε κάτι. Προτείνω να ξεκινήσουμε με τον θίασο αντί γάντασμα της όπερας, που πιθανόν ήδη βρίσκεται πέρα από λόφους και βουνά».Ο Γουάτκινς έγνεψε αρνητικά. «Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το προφανές, ότινωστο άτομο εγκαταλείπει τη σκηνή του εγκλήματος με μια στολή που βρήκε δο όπλο του εγκλήματος. Αποκλείεται να μην έχει καμία σχέση με το έγκλημα».Ο Χάρι συμφώνησε. «Εγώ λέω να ξεχάσουμε τους άλλους ηθοποιούς του θιάσου. Γώτα απ’ όλα, τίποτα δεν έχει αλλάξει το γεγονός πως ο Ότο μπορεί να έχει βιάσε

έχει σκοτώσει τις κοπέλες. Μπορεί να υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να θέλει κάποιοοτώσει έναν κατά συρροή δολοφόνο. Ο τύπος μπορεί, για παράδειγμα, να αμεμειγμένος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ίσως ήξερε πως ο Ότο επρόκειτλληφθεί από την αστυνομία και δεν ήθελε να διακινδυνεύσει να τον παρασύρει μαζμια ομολογία. Δεύτερον, δεν είναι σίγουρο ότι ο δολοφόνος ήξερε εκ των προτ

σο χρόνο είχε. Μπορεί να πίεσε τον Ότο να του πει πότε θα ξαναεμφανιζότανηνή. Και τρίτον, ακούστε την προαίσθησή σας!»

Έκλεισε τα μάτια του. «Το νιώθετε, έτσι δεν είναι; Ο άνθρωπος-νυχτερίδα είνθρωπός μας. Ναραχντάρν!»

Τι πράγμα;» είπε ο Γουάτκινς.Ο Μακόρμακ κρυφογέλασε. «Φαίνεται ότι ο νορβηγός φίλος μας συμπλήρωσε το υ άφησε ο αγαπητός μας ντετέκτιβ Κένσινγκτον» είπε.Ναραχντάρν» επανέλαβε ο Γιονγκ. «Το σύμβολο των Αβορίγινων για τον θάναχτερίδα».Υπάρχει και κάτι άλλο που με ανησυχεί» συνέχισε ο Μακόρμακ. «Ο τύπος μπορει έξω από την πίσω πόρτα απαρατήρητος και να βρεθεί μόνο δέκα βήματα από ο πολυσύχναστους δρόμους του Σίδνεϊ, όπου εγγυημένα μπορεί να εξαφανιστευτερόλεπτα. Όμως καθυστερεί για να φορέσει ένα κοστούμι, που είναι σίγουρο πωαβήξει την προσοχή αλλά ταυτόχρονα σημαίνει ότι κρύβει την πραγματική υτότητα. Σχεδόν νιώθεις πως ήξερε ότι το περιπολικό ήταν εκεί και παρακολουθν πίσω πόρτα. Κι αν ισχύει αυτό, πώς είναι δυνατόν;»Σιωπή.Πώς πάει ο Κένσινγκτον στο νοσοκομείο, επί τη ευκαιρία;» Ο Μακόρμακ έβγαλεστίλια για τον λαιμό και την έβαλε στο στόμα του. Κανείς δεν μιλούσε. Ο ανεμιστριφογύριζε αθόρυβα.Δεν βρίσκεται πια εκεί» είπε εντέλει ο Λίμπι.Μπράβο, αυτό κι αν είναι γρήγορη ανάρρωση!» σχολίασε ο Μακόρμακ. «Ωιπόν, η αλήθεια είναι πως χρειαζόμαστε όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις μας όσ



νατόν γρηγορότερα, πρέπει να πω: ψιλοκομμένοι κλόουν φτιάχνουν καλύωτοσέλιδα από βιασμένα κορίτσια. Και όπως έχω ξαναπεί, λεβέντες, αυτοί μίζουν πως μπορούμε να γράψουμε τις εφημερίδες στα παλιά μας τα παπούνουν μεγάλο λάθος. Οι εφημερίδες έχουν απολύσει και έχουν διορίσει αρχητυνομίας σε αυτή τη χώρα στο παρελθόν. Αν λοιπόν δεν θέλετε να πάρω πόδι απόσα, ξέρετε τι πρέπει να γίνει. Όμως πρώτα πηγαίνετε για έναν καλό ύπνο. Έχεις κάτι, Χάρι;»Τίποτα, σερ».

ΟΚ, καληνύχτα».

α πράγματα εδώ ήταν διαφορετικά. Οι κουρτίνες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου δεν αβηγμένες και στη λάμψη των φωτεινών επιγραφών του Κινγκς Κρος η Μπιργυνόταν μπροστά του.

Ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, ενώ εκείνη στεκόταν στη μέση του δωματίου και έβα ένα τα ρούχα της, κοιτάζοντάς τον στα μάτια με ένα σοβαρό, σχεδόν λυπηέμμα. Η Μπιργκίτα ήταν λεπτή με ψηλά πόδια και λευκή σαν χιόνι στο χλωμό

πό το μισάνοιχτο παράθυρο ακούγονταν οι θόρυβοι της έντονης νυχτερινής ζωτοκίνητα, μοτοσικλέτες, αυτόματα μηχανήματα τυχερών παιχνιδιών που έπαυσική από λατέρνα και ρυθμική μουσική ντίσκο. Και κάτω από όλα αυτά θρώπινα τριζόνια– οι ήχοι από ζωηρές συζητήσεις, αγανακτισμένες κραυγέςρυβώδη γέλια.

Η Μπιργκίτα ξεκούμπωνε την μπλούζα της αργά, όχι αισθησιακά ή προκλητικά, γά. Απλώς γδυνόταν. Για μένα, σκέφτηκε ο Χάρι.

Την είχε ξαναδεί γυμνή, αλλά απόψε ήταν διαφορετικά. Ήταν τόσο όμορφη, που έντου κόβεται η ανάσα. Στην αρχή, δεν είχε καταλάβει την αιδημοσύνη της, το γιατ

γαζε τα εσώρουχά της πριν μπει κάτω από το σεντόνι ούτε το γιατί τυλιγόταν σετσέτα όταν πήγαινε από το κρεβάτι στο μπάνιο. Αλλά ύστερα από λίγο είχε καταλ

ως δεν είχε να κάνει με αμηχανία ή με το ότι ντρεπόταν για το σώμα της, αλλά με τοκαλύψει τον εαυτό της. Είχε να κάνει με το να χτιστεί πρώτα με τον χρόνο κασθήματα μια μικρή ασφαλής φωλιά, και αυτό θα ήταν το μόνο που θα του έδινκαίωμα. Αυτός ήταν ο λόγος που τα πράγματα ήταν διαφορετικά απόψε. Υπήρχε λετουργικό σε αυτό το γδύσιμο, σαν να ήθελε με τη γύμνια της να του δείξει πάλωτη ήταν. Να του δείξει πως τολμούσε επειδή τον εμπιστευόταν.Ο Χάρι ένιωθε την καρδιά του έτοιμη να σπάσει, εν μέρει επειδή ήταν περήφανοςτυχισμένος που αυτή η δυνατή, όμορφη γυναίκα τού έδινε μια απόδειξηπιστοσύνης της, και εν μέρει επειδή τρόμαζε στην ιδέα πως μπορεί να μην ήταν άτής της εμπιστοσύνης. Μα περισσότερο απ’ όλα, επειδή ήξερε πως ό,τι ένιωθεεφτόταν φαινόταν έξω από αυτόν, μπορούσε να τα δει οποιοσδήποτε στη λάμψη

ωτεινών επιγραφών – κόκκινο, μετά γαλάζιο και μετά πράσινο. Με το να γδύνείνη, έγδυνε και αυτόν.Όταν έμεινε γυμνή, στάθηκε ακίνητη και το λευκό της δέρμα έμοιαζε να φωτίζμάτιο.

Έλα» της είπε με φωνή πιο τραχιά απ’ όσο θα ήθελε και άνοιξε το σκέπασμα, είνη δεν κινήθηκε.



Κοίτα» ψιθύρισε. «Κοίτα».



Η

12

ΜΙΑ ΧΟΝΤΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΕΚΡΟΨΙΑ

ώρα ήταν οκτώ το πρωί και ο Τζένγκις Χαν κοιμόταν ακόμη όταν η νοσοκ

έπειτα από έντονη συζήτηση, επέτρεψε στον Χάρι να μπει στο δωμάτιοσοκομείου.Άνοιξε τα μάτια του όταν ο Χάρι έσυρε την καρέκλα κοντά στο κρεβάτι. «Καλημπε «ελπίζω να κοιμήθηκες καλά. Με θυμάσαι; Είμαι εκείνος στο τραπέζι μοβλήματα αναπνοής».

Ο Τζένγκις Χαν βόγκηξε. Είχε έναν πλατύ άσπρο επίδεσμο δεμένο γύρω από το κευ και έμοιαζε πολύ λιγότερο επικίνδυνος από τότε που έγερνε πάνω από τον Χάρicket.Ο Χάρι έβγαλε μια μπάλα του κρίκετ από την τσέπη του. «Μόλις μίλησα με

κηγόρο σου. Είπε πως δεν θα καταγγείλεις τον συνάδελφό μου». Πετούσε την μπό το ένα χέρι του στο άλλο.Λαμβάνοντας υπόψη πως ήσουν έτοιμος να με σκοτώσεις, θα μου κακοφαινόταν έκανες μήνυση στον άνθρωπο που έσωσε το κεφάλι μου. Όμως αυτός ο δικηγόρος

μίζει πως πραγματικά υπάρχει αδίκημα. Πρώτα πρώτα, λέει ότι δεν μου επιτέθλώς με απομάκρυνες από τον φίλο σου, προς τον οποίο ήμουνα έτοιμος

αιοπραγήσω. Δεύτερον, βεβαιώνει πως ήταν σκέτη τύχη που σου επέτρεψε να γλιτώνο με ένα σπασμένο κεφάλι και να μη σκοτωθείς από την μπάλα του κρίκετ».

Πέταξε την μπάλα στον αέρα και την ξανάπιασε μπροστά στο χλωμό πρόσωποίγκιπα-πολεμιστή. «Και ξέρεις κάτι; Συμφωνώ απολύτως. Μια σκληρή μπτευθείαν στο πρόσωπό σου από απόσταση τεσσάρων μέτρων – ήταν καθρόσμενη τύχη που επέζησες. Ο δικηγόρος σου μου τηλεφώνησε στη δουλειά σήμεραελε να μάθει πώς ακριβώς έγιναν τα πράγματα. Θεωρεί ότι πρέπει να αποζημιωυλάχιστον αν υπάρξουν μακροχρόνιες βλάβες. Αυτό το είδος δικηγόρου ανήκειτσα των αρπακτικών που κρατάνε για τον εαυτό τους το ένα τρίτο της αποζημίωλά βέβαια σ' το έχει πει αυτό, έτσι δεν είναι; Τον ρώτησα πώς και δεν τα κατάφερπείσει να κάνεις μήνυση. Είπε πως ήταν μόνο θέμα χρόνου. Τώρα λοιπόν αναρωτιαι μόνο θέμα χρόνου, Τζένγκις;»

Ο Τζένγκις κούνησε αρνητικά και με επιφύλαξη το κεφάλι του. «Όχι. Σε παρακ



γε τώρα» ψέλλισε.Γιατί όχι; Τι έχεις να χάσεις; Αν πρόκειται να μείνεις σακάτης, μπορείς να βγάντρά λεφτά από την υπόθεση. Θυμήσου πως δεν καταγγέλλεις έναν φτωχό, κακομώτη, αλλά την ίδια την πολιτεία. Το έχω ελέγξει και είδα ότι έχεις λίγο πολύ τη φυ καθαρή. Ποιος ξέρει, λοιπόν, μπορεί το δικαστήριο να δεχτεί τις απαιτήσεις σουσε κάνει εκατομμυριούχο. Δεν θέλεις καν να προσπαθήσεις;»

Ο Τζένγκις δεν απάντησε, μόνο κοίταζε τον Χάρι με τα λοξά, θλιμμένα μάτια του κό τους άσπρους επιδέσμους.

Έχω βαρεθεί να κάθομαι σε αυτό το νοσοκομείο, Τζένγκις, γι’ αυτό θα σου τα πγα λόγια. Η επίθεσή σου μου στοίχισε δυο σπασμένα πλευρά και μια διάτρηση εύμονα. Εφόσον δεν φορούσα στολή, δεν έδειξα ταυτότητα και δεν ήμουνατεταγμένη αποστολή, και η Αυστραλία είναι λίγο έξω από το πεδίο της αρμοδιότυ, οι αρμόδιοι αποφάνθηκαν πως, από νομική άποψη, δρούσα ως ιδιώτης και όχμόσιος λειτουργός. Με άλλα λόγια, επαφίεται στην απόφασή μου αν θα σε καταγγα βιαιοπραγία εναντίον μου ή όχι. Πράγμα που μας φέρνει πίσω στο σχετικά καινικό σου μητρώο. Βλέπεις, υπάρχει μια καταδίκη έξι μηνών υπό όρους που κρέμνω από το κεφάλι σου, σωστά; Αν προσθέσουμε άλλους έξι μήνες φτάνουμε τον χ

αν χρόνο λοιπόν ή μου λες…» Πλησίασε στο αυτί του Τζένγκις Χαν που πρόβαλετυλιγμένο σε επιδέσμους κεφάλι του σαν ροζ μανιτάρι και φώναξε: «…ΤΙ ΣΤΟΝ ΔΙ

ΜΒΑΙΝΕΙ!».Ο Χάρι κάθισε πάλι πίσω στην καρέκλα του. «Λοιπόν, τι λες;»

Μακόρμακ στεκόταν με την πλάτη γυρισμένη στον Χάρι, τα μπράτσα σταυρωροστά του και το ένα χέρι να στηρίζει το πιγούνι του καθώς κοιτούσε έξω απράθυρο. Η πυκνή ομίχλη είχε σβήσει τα χρώματα και είχε παγώσει τις κινήσειοτέλεσμα η θέα να μοιάζει περισσότερο με ξεθωριασμένη μαυρόασπρη φωτογρς πόλης. Τη σιωπή διέκοπτε ένα ελαφρύ ρυθμικό χτύπημα. Ύστερα από λίγο ο τάλαβε πως ήταν τα νύχια του Μακόρμακ, που έπαιζαν ταμπούρλο πάνω στα δός άνω γνάθου του. «Ώστε, λοιπόν, ο Κένσινγκτον ήξερε τον Ότο Ρεχτνάγκελ! Και εσώριζες όλον αυτόν τον καιρό!»Ο Χάρι ανασήκωσε τους ώμους του. «Ξέρω πως θα μπορούσα να το είχα πει νωρίτρ. Αλλά ένιωθα…»…πως δεν ήταν δική σου δουλειά να πεις ποιους ήξερε και ποιους δεν ήξερε ο Άντνσινγκτον. Σωστό. Όμως τώρα ο Κένσινγκτον πήρε δρόμο από το νοσοκομείο, κανν ξέρει πού βρίσκεται και αρχίζεις να υποψιάζεσαι βρομοδουλειά;»Ο Χάρι έδειξε πως συμφωνεί, ενώ ο Μακόρμακ εξακολουθούσε να στέκεται μεάτη γυρισμένη.

Ο Μακόρμακ τον είδε μέσα από το τζάμι. Ύστερα έκανε μισή πιρουέτα και στάόσωπο με πρόσωπο με τον Χάρι. «Φαίνεσαι λίγο…» –ολοκλήρωσε την πιρουέταρισε πάλι την πλάτη του στον Χάρι– «…ανήσυχος, Χόλι. Μήπως σε βασανίζει ήπως θέλεις να μου πεις κάτι άλλο;»Ο Χάρι έγνεψε αρνητικά.



διαμέρισμα του Ότο Ρεχτνάγκελ βρισκόταν στο Σάρεϊ Χιλς, ακριβώς στον δταξύ του Albury και του διαμερίσματος της Ίνγκερ Χόλτερ στο Γκλέμπε. Μια ευτρναίκα στεκόταν στη σκάλα και εμπόδιζε την άνοδό τους όταν έφτασαν.Είδα το αυτοκίνητο. Είσαστε αστυνομικοί;» ρώτησε με ψιλή, τσιριχτή φωνή,νέχισε χωρίς να περιμένει απάντηση. «Τον ακούτε τον σκύλο και μόνοι σας. βγίζει συνέχεια από το πρωί».

Άκουσαν το βραχνό γάβγισμα πίσω από την πόρτα του Ότο Ρεχτνάγκελ.

Είναι θλιβερό αυτό που συνέβη στον κύριο Ρεχτνάγκελ, πραγματικά, αλλά τώρα πρδείτε τι θα γίνει με τον σκύλο του. Γαβγίζει έτσι ασταμάτητα και κοντεύει να

ελάνει όλους. Δεν έπρεπε να επιτρέπονται σκύλοι εδώ. Αν δεν κάνετε κάτιαγκαστούμε να… εεε, καταλαβαίνετε τι εννοώ». Η γυναίκα ανοιγόκλεισε τα μάτιαι ένωσε τα δάχτυλα των δύο κοντόχοντρων χεριών της σε μια θηλιά – σαν να έπποιον. Μύριζε ξινίλα από ιδρώτα και το απαραίτητο αποσμητικό κάλυψηςσοσμίας.

Ο Χάρι ένιωσε έντονη αντιπάθεια για τη γιγάντια γυναίκα.Οι σκύλοι ξέρουν» είπε ο Λίμπι, ακουμπώντας τα δυο του δάχτυλα στην κουπαστή

γκελων της σκάλας και κοιτάζοντάς τα με αποδοκιμασία, σαν να είχε έρθει γιέγξει την καθαριότητά της.Τι εννοείς, νεαρέ;» ρώτησε η χοντρή, ακουμπώντας τα χέρια της στη μέση τηςίχνοντας πως δεν είχε πρόθεση να φύγει.Ξέρει πως το αφεντικό του είναι νεκρό, μαντάμ» είπε ο Χάρι. «Οι σκύλοι έχουντη αίσθηση για τέτοια πράγματα. Θρηνεί».Θρηνεί;» Τους κοίταξε με δύσπιστα. «Ένας σκύλος; Αηδίες».Εσείς τι θα κάνατε αν κάποιος είχε κόψει τα χέρια και τα πόδια του αφεντικούντάμ;» της είπε ο Λίμπι και εκείνη έμεινε με ανοιχτό στόμα.

Και το μαραφέτι του» συμπλήρωσε ο Χάρι. Υπέθεσε πως η λέξη ήταν κατανοητήην Αυστραλία.Αν δηλαδή είχατε αφεντικό». Ο Λίμπι τής έκανε νόημα να σταθεί στο πλάι γιεβούν τη σκάλα.

Όταν η χοντρή τούς άνοιξε τον δρόμο, έβγαλαν τα κλειδιά που είχαν βρει στις τσυ παντελονιού τού Ότο στο καμαρίνι του. Το γάβγισμα τώρα είχε γίνει απειληύλισμα: το σκυλί του Ότο Ρεχτνάγκελ προφανώς είχε ακούσει πως έρχονταν ξένοι.

Το μπουλ τεριέ στεκόταν στον διάδρομο όταν άνοιξε η πόρτα, έτοιμο για επίθεσμπι και ο Χάρι έμειναν ακίνητοι και κοίταζαν τον αστείο άσπρο σκύλο, για ναίξουν πως το παιχνίδι παιζόταν στο γήπεδό του. Το γρύλισμα έγινε απρόβγισμα, πριν τα παρατήσει και γυρίσει στο καθιστικό. Ο Χάρι ακολούθησε.

Το φως της μέρας έμπαινε μέσα από τα μεγάλα παράθυρα και πλημμύριζε ερβολικά γεμάτο με έπιπλα χώρο – ένας βαρύς καναπές σκεπασμένος με τεράωματιστά μαξιλάρια, ευμεγέθεις πίνακες στους τοίχους και ένα χαμηλό αλλά ογκάσινο γυάλινο τραπέζι. Στις γωνίες του δωματίου στέκονταν δυο λεοπαρδάλεις ρσελάνη.

Στο τραπέζι βρισκόταν ένα αμπαζούρ, αλλά ήταν φανερό ότι δεν ήταν εκεί η θέση τ

Ο σκύλος στάθηκε με τη μύτη κάτω, σε ένα μουσκεμένο σημείο στη μέση του πατώμυ καθιστικού. Από πάνω κρεμόταν ένα ζευγάρι αντρικά παπούτσια. Μύριζε ούρα



πρανα. Ο Χάρι ακολούθησε με το βλέμμα τα παπούτσια και τις κάλτσες, ανέβηκεύρο δέρμα εκεί όπου τελείωναν οι κάλτσες και άρχιζε το παντελόνι. Άφησε το βλπεριπλανηθεί ακόμα πιο ψηλά στο παντελόνι, στα πελώρια χέρια που κρέμο

ψυχα, και πίεσε τον εαυτό του να προχωρήσει πιο ψηλά, στο λευκό πουκάμισοειδή δεν είχε ξαναδεί κρεμασμένο αλλά επειδή είχε αναγνωρίσει τα παπούτσια.

Το κεφάλι ήταν πεσμένο στον έναν ώμο και η άκρη ενός καλωδίου με έναν βρόόμπο κρεμόταν στο στήθος του. Το καλώδιο είχε δεθεί σε έναν σταθερό γάντζοβάνι –ίσως κάποτε να κρεμόταν ένας πολυέλαιος από εκεί– και είχε τυλιχτεί

ρές γύρω από τον λαιμό του Άντριου. Το κεφάλι του σχεδόν άγγιζε το ταβάνι. Θησμένα μάτια κοίταζαν το κενό και μια μελανιασμένη, σχεδόν μαύρη γλώσσα πρόβω από το στόμα, σαν να λοιδορούσε τον θάνατο. Ή τη ζωή. Μια αναποδογυρισρέκλα ήταν πάνω στο τραπέζι.Ο διάολος να σε πάρει» μουρμούρισε ο Χάρι. «Στον διάολο, στον διάολο,

άολο!» Τον εγκατέλειψαν οι δυνάμεις του και σωριάστηκε στην καρέκλα. Ο Λήκε στο δωμάτιο και του ξέφυγε μια κραυγή.Βρες ένα μαχαίρι» ψέλλισε ο Χάρι. «Και κάλεσε ασθενοφόρο. Ή οτιδήποτε κανήθως».

Από εκεί που καθόταν ο Χάρι το φως έμπαινε πίσω από την πλάτη του Άντριου κψυχο κορμί του που ταλαντευόταν δεν ήταν παρά μια άγνωστη, μαύρη σιλοροστά στο παράθυρο. Ο Χάρι ικέτευσε τον Δημιουργό να υπάρχει κάποιος άλλος ρη του καλωδίου μέχρι να σηκωθεί από την καρέκλα του. Υποσχέθηκε να μην πει κανέναν για το θαύμα. Ακόμα και προσευχή θα έκανε, αν αυτό μπορούσε να βοηθή

Άκουσε βήματα στον διάδρομο και τον Λίμπι, που ξαφνικά έβαλε τις φωνές απόυζίνα: «Έξω αποδώ, χοντρή αγελάδα!».

αν έθαψαν τη μητέρα του Χάρι, είχαν περάσει πέντε μέρες κι εκείνος δεν ένιωθε τίλο πέρα από το ότι έπρεπε να νιώθει κάτι. Του είχαν πει ότι το πένθος σθυστερούσε να εκδηλωθεί σε ανθρώπους που είχαν εκπαιδευτεί μια ζωή να

ανερώνουν τα αισθήματά τους. Εξεπλάγην, λοιπόν, όταν σωριάστηκε ανάμεσα ξιλάρια του καναπέ με τα μάτια του να πλημμυρίζουν δάκρυα και με λυγμούεβαίνουν από τον λαιμό του.

Όχι ότι δεν είχε ξανακλάψει ποτέ. Είχε νιώσει τον κόμπο στον λαιμό του όταν καθνος του στον στρατώνα στο Μπάρντουφος και διάβαζε το γράμμα της Κριστίνεγε πως «…αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που μου συνέβη ποτέ…». Δεν κάθαρο αν εννοούσε που άφησε εκείνον ή που γνώρισε τον Άγγλο μουσικό με τον οέφευγε. Ήξερε μόνο ότι ήταν ένα από τα χειρότερα πράγματα που είχαν συμβ

είνον ποτέ. Ωστόσο, οι λυγμοί είχαν σταματήσει εκεί, κάπου στον λαιμό του. Κάτυτία που σχεδόν του έφερνε εμετό.

Σηκώθηκε όρθιος και κοίταξε ψηλά. Ο Άντριου εξακολουθούσε να είναι κρεμασμό το ταβάνι. Ο Χάρι προσπάθησε να κάνει μερικά βήματα, να σηκώσει την καρέκλαανεβεί όταν θα κατέβαζαν τον Άντριου, αλλά του ήταν αδύνατον να κινηθεί. Έμ

ίνητος μέχρι που ήρθε ο Λίμπι με ένα κουζινομάχαιρο. Όταν ο Λίμπι τον κοί

ραξενεμένος, ο Χάρι κατάλαβε πως καυτά δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλά του.Αυτό ήταν λοιπόν, σκέφτηκε ο Χάρι μουδιασμένος.



Χωρίς να πουν λέξη, έκοψαν το καλώδιο απ’ όπου κρεμόταν ο Άντριου, τον ξάπλωο πάτωμα και έψαξαν τις τσέπες του. Βρήκαν δυο αρμαθιές κλειδιά, μια μικρή καγάλη, καθώς και ένα κλειδί μόνο του, που ο Λίμπι αμέσως διαπίστωσε ότι ήτανωτερικής πόρτας του διαμερίσματος.Κανένα σημάδι εξωτερικής βίας» συμπέρανε ο Λίμπι ύστερα από έναν γρήεγχο.Ο Χάρι ξεκούμπωσε το πουκάμισο του Άντριου. Είχε ένα τατουάζ με κροκόδειλοήθος του. Ο Χάρι σήκωσε επίσης τα πατζάκια του παντελονιού

ίταξε τα πόδια του. «Τίποτα» είπε. «Ούτε το παραμικρό».Πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι θα πει ο γιατρός» είπε ο Λίμπι.Ο Χάρι ένιωσε πάλι τα δάκρυα να κυλάνε και μόλις που κατάφερε να σηκώσει μους του ως απάντηση.

ρνώντας στο γραφείο κόλλησαν στην κίνηση.Σκατά» κραύγασε ο Λίμπι πατώντας με μανία την κόρνα.

Ο Χάρι είχε πάρει την εφημερίδα The Australian. Όλη η πρώτη σελίδα ήταν αφιερωον θάνατο του κλόουν. «Κομματιάστηκε στην ίδια του τη μηχανή θανάτου» έγνω από την εικόνα της ματωμένης γκιλοτίνας, με ένθετη μια μικρή φωτογραφίαο Ρεχτνάγκελ με κοστούμι κλόουν, την οποία είχαν πάρει από το πρόγραμμαράστασης.

Το ρεπορτάζ ήταν γραμμένο σε έναν ελαφρύ, σχεδόν χιουμοριστικό τόνο, προφγω του παράξενου χαρακτήρα της υπόθεσης. «Άγνωστο για ποιον λόγο ο δολοφησε τον κλόουν να κρατήσει το κεφάλι του στη θέση του» έγραφε ο ρεπόρτερτέληγε πως ο φόνος κατά κανέναν τρόπο δεν εξέφραζε τη γνώμη του κοινού: «αν και τόσο κακή η παράσταση». Κάπως ξινά εγκωμίαζε την αστυνομία, που βρέυνήθιστα γρήγορα στον τόπο του εγκλήματος. «Ωστόσο, ο αρχηγός Γουάτκινςήματος Ανθρωποκτονιών της Αστυνομίας του Σίδνεϊ δεν έκανε άλλο σχόλιο πέρανι η αστυνομία βρήκε το όπλο του εγκλήματος…» Ο Χάρι διάβαζε δυνατά.Πολύ χαριτωμένο» είπε ο Λίμπι, κορνάρισε και σήκωσε το μεσαίο του δάχτυλο σε ηγό ταξί που μπήκε ξαφνικά μπροστά τους από την πλαϊνή λωρίδα. «Γαμώ τη μά…Το νούμερο όπου ο τύπος κυνηγούσε το πουλί…»

Πέρασαν δυο φανάρια και η φράση ακόμη κρεμόταν ατελείωτη στον αέρα.Είπες…» συνέχισε ο Λίμπι.

Όχι, τίποτα. Απλώς με έβαλε σε σκέψεις εκείνο το νούμερο που δεν φαινόταν ναποιο νόημα. Ένας κυνηγός που νομίζει ότι κυνηγάει ένα πουλί και που ξαφταλαβαίνει πως το θήραμα είναι μια γάτα, που και η ίδια κυνηγούσε το πουλί».Ε, και λοιπόν;»

Ο Λίμπι δεν άκουγε γιατί είχε κρεμαστεί έξω από το παράθυρο: «Στον διάολο να μώ το σόι σου, ηλίθιε μπάσταρδε…».

Πρώτη φορά ο Χάρι τον άκουγε τόσο ομιλητικό.

πως φανταζόταν ο Χάρι, στο γραφείο επικρατούσε πυρετώδης δραστη

ριότητα.



Είναι ήδη στο Reuters» είπε ο Γιονγκ. «Το Associated Press στέλνει φωτογράφοίσης τηλεφώνησαν από το γραφείο του δημάρχου να πουν πως το NBC θα στείλεάδα από την τηλεόραση να φτιάξουν μια ιστορία από αυτή την υπόθεση».

Ο Γουάτκινς έκανε μια απαξιωτική κίνηση. «Έξι χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν ημμύρες στην Ινδία και το γεγονός αναφέρεται σε μια γραμμή. Κόβουν μερικά ό έναν ομοφυλόφιλο κλόουν και γίνεται παγκόσμιο γεγονός».

Ο Χάρι τούς ζήτησε να πάνε στην αίθουσα συνεδριάσεων. Έκλεισε την πόρτατριου Κένσινγκτον είναι νεκρός» είπε.

Ο Γουάτκινς και ο Γιονγκ τον κοίταξαν δύσπιστα. Με λίγα λόγια και χωρίς περιστρΧάρι τούς είπε πώς είχαν βρει τον Άντριου να κρέμεται από το ταβάνι στο διαμέρυ Ότο Ρεχτνάγκελ. Τους κοίταζε ίσια στα μάτια και μιλούσε με σταθερή, χακυμάνσεις φωνή. «Δεν σας τηλεφωνήσαμε γιατί δεν θέλαμε να διακινδυνεύσποια διαρροή. Ίσως πρέπει να το κρατήσουμε κρυφό προς το παρόν».

Κατάλαβε πως του ήταν πιο εύκολο να μιλά γι’ αυτό σαν ένα καθαρά υπηρεσιακό θσι μπορούσε να είναι αντικειμενικός και να το χειρίζεται ανάλογα. Ένα πτώματία θανάτου και μια σειρά γεγονότων τα οποία θα προσπαθούσαν να κρατήστικά. Κρατούσε τον Θάνατο –αυτόν τον ξένο που δεν ήξερε πώς να αντιμετωπ

έξω, προς στιγμή.ΟΚ» είπε ο Γουάτκινς μπερδεμένος. «Προσοχή τώρα. Ας μη βιαστούμε να βγάλμπεράσματα». Σκούπισε τον ιδρώτα από το πάνω χείλος του. «Πάω να φέρωακόρμακ. Γαμώτο! Τι έχεις κάνει, Κένσινγκτον; Αν το μυριστεί ο Τύπος…» Κυάτκινς βγήκε από την πόρτα.

Οι άλλοι τρεις έμειναν καθισμένοι και άκουγαν τον θρήνο του ανεμιστήρα.Δούλευε πότε πότε εδώ στο Ανθρωποκτονιών μαζί μας» είπε ο Λίμπι. «Δεν ήταν αγματικότητα ένας από εμάς, αλλά παρ’ όλα αυτά…»Καλός άνθρωπος» είπε ο Γιονγκ κοιτάζοντας το πάτωμα. «Καλός άνθρωπος

ήθησε πολύ όταν ήμουν καινούργιος εδώ, ήταν… ένας καλός άνθρωπος».

Μακόρμακ συμφώνησε να το κρατήσουν κρυφό. Δεν του άρεσε καθόλου, βημάτιζε πτω με βήμα πιο βαρύ απ’ ό,τι συνήθως και τα φουντωτά φρύδια του εγκεντρωθεί σαν χαμηλό βαρομετρικό πάνω από τη μύτη του.

Μετά τη συνάντηση, ο Χάρι κάθισε στο γραφείο του Άντριου και φυλλομετρούσμειώσεις του. Δεν έβγαλε και πολλά, μόνο μερικές διευθύνσεις, κάνα δυο αριθ

λεφώνων που αποδείχτηκε πως ήταν από συνεργεία αυτοκινήτων, και κάτι ακαταννιθοσκαλίσματα σε ένα χαρτί. Τα συρτάρια του ήταν σχεδόν άήρχε μόνο κάποιος εξοπλισμός γραφείου. Ο Χάρι μελέτησε τους δυο κρίκους μειδιά που είχαν βρει πάνω του. Ο ένας είχε τα αρχικά του Άντριου σε ένα δερμάρελόκ, έτσι υπέθεσε πως αυτά ήταν τα δικά του κλειδιά.

Σήκωσε το τηλέφωνο και κάλεσε την Μπιργκίτα. Εκείνη σοκαρίστηκε, έκανε μεωτήσεις αλλά, ως επί το πλείστον, άφησε τον Χάρι να μιλάει.Δεν μπορώ να καταλάβω» είπε ο Χάρι «πώς τώρα που πεθαίνει κάποιος που νο μία εβδομάδα κλαίω σαν μωρό παιδί, ενώ δεν κατάφερα να χύσω ούτε δάκρυ γ

τέρα μου. Τη μητέρα μου, την καλύτερη γυναίκα του κόσμου! Ενώ αυτός ο άνθρωπν ξέρω καν πόσο καλά γνωριστήκαμε. Πού είναι η λογική σε όλο αυτό;»



Λογική;» είπε η Μπιργκίτα. «Αυτό δεν έχει να κάνει με τη λογική. Δεν μπορεί κστηριχτεί στη λογική τόσο όσο θα ήθελε».Ήθελα μόνο να σου το πω. Κράτα το για τον εαυτό σου. Μπορείς να με επισκετά τη δουλειά;»

Δίστασε λίγο. Περίμενε τηλέφωνο από τη Σουηδία το βράδυ. Από τους γονείς της. «γενέθλιά μου» είπε.Χρόνια πολλά». Ο Χάρι έκλεισε το τηλέφωνο. Ένιωσε έναν παλιό εχθρό να μουγκσα του.

τερα από οδήγηση μισής ώρας, ο Χάρι και ο Λίμπι έφτασαν στη διεύθυνση του Άννσινγκτον, στην οδό Σίδνεϊ του Τσάτγουικ, έναν ευχάριστο δρόμο σε μια ωραία περς πρωτεύουσας.Ουάου, σωστά ήρθαμε;» ρώτησε ο Χάρι όταν είδαν το σπίτι με τον αριθμό που

χαν δώσει από το Τμήμα Προσωπικού. Ήταν μια μεγάλη πέτρινη βίλα με διπλό γκαπεριποιημένη πελούζα με γρασίδι και με ένα σιντριβάνι μπροστά. Ένα χαλικόστ

νοπάτι οδηγούσε σε μια εντυπωσιακή μαονένια πόρτα. Χτύπησαν και τους άνοιξε

όρι. Κούνησε σκυθρωπό το κεφάλι του αρνητικά όταν ρώτησαν για τον Άντριου, έν εαυτό του και έβαλε το ένα χέρι του πάνω στο στόμα του, για να καταλάβουναν μουγγό. Ύστερα τους πήγε γύρω από τη βίλα, στο πίσω μέρος, και τους έδειξεκρό, χαμηλό πέτρινο σπίτι στην άλλη άκρη του τεράστιου κήπου. Αν επρόκειτογλική έπαυλη, θα έλεγε κανείς πως αυτό ήταν το σπιτάκι του κηπουρού.Θα μπού-με μέ-σα τώ-ρα» είπε ο Χάρι και πρόσεξε πως άρθρωνε τις λλλαβιστά. Λες και το αγόρι ήταν κουφό. «Είμαστε… εεε… είμαστε συνάδελφοιτριου. Ο Άντριου είναι νεκρός».

Έδειξε τα κλειδιά του Άντριου με το δερμάτινο μπρελόκ. Για μια στιγμή το αίταξε σαστισμένο και με κομμένη την ανάσα.Πέθανε ξαφνικά χθες βράδυ» είπε ο Χάρι. Το αγόρι στεκόταν μπροστά τους μ

ρια του να κρέμονται στα πλευρά του και τα μάτια του να γεμίζουν δάκρυα. Ο έφτηκε πως οι δυο τους πρέπει να γνωρίζονταν πολύ καλά. Ήξερε ότι ο Άντριου έαυτή τη διεύθυνση για σχεδόν είκοσι χρόνια και φαντάστηκε πως το αγόρι μάλλονγαλώσει στο μεγάλο σπίτι. Άθελά του ο Χάρι φαντάστηκε την εικόνα του μαύρου άι του μικρού αγοριού να παίζουν μπάλα στον κήπο, το αγοράκι να πέφτει κάτωίρνει ένα χάδι για παρηγοριά και λεφτά για να τρέξει να αγοράσει ένα παγωτό

α μπίρα. Μπορεί να μεγάλωσε με καλοπροαίρετες συμβουλές και μισο-αλητορίες από τον αστυνομικό στο σπίτι του κηπουρού, και όταν θα μεγάλωνε αρκετυ μάθαινε πώς να φέρεται στα κορίτσια και πώς να ρίχνει μια αριστερή ευθεία γρρίς να μένει εκτεθειμένος.Η αλήθεια είναι πως είμαστε κάτι περισσότερο από συνάδελφοι. Είμαστε και φόσθεσε ο Χάρι. «Σε πειράζει να μπούμε στο σπίτι;»

Το αγόρι ανοιγόκλεισε τα μάτια του, έκλεισε το στόμα του και κατένευσε.

πρώτο πράγμα που πρόσεξε όταν μπήκαν στο μικρό εργένικο σπίτι ήταν



ικρατούσε τάξη και καθαριότητα. Στο λιτά επιπλωμένο καθιστικό δεν υπήορπισμένες εφημερίδες στο τραπεζάκι μπροστά από τη φορητή τηλεόραση, ενώ υζίνα δεν είχε αφήσει άπλυτα πιάτα. Στον διάδρομο υπήρχαν παπούτσια και μπη σειρά, με τα κορδόνια τους μέσα. Η αυστηρή τάξη τού θύμισε κάτι.Στο υπνοδωμάτιο το κρεβάτι ήταν άψογα στρωμένο με λευκά σεντόνια τόσο ντωμένα και περασμένα στα πλάγια κάτω από το στρώμα, που χρειάζοροβατικά για να μπεις ανάμεσά τους. Ο Χάρι είχε ήδη βλαστημήσει αυτό το στρώεβατιού στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του. Έριξε μια ματιά στο μπάνιο. Ξυράφ

πούνι ήταν τοποθετημένα με στρατιωτική τάξη στο ράφι κάτω από τον καθρέφτη, άφτερ σέιβ, οδοντόβουρτσα, οδοντόπαστα και σαμπουάν. Αυτά ήταν όλα. Ούτεδη προσωπικής υγιεινής υπερβολές, παρατήρησε ο Χάρι. Ξαφνικά συνειδητοποίηυ θύμιζε αυτή η σχολαστικότητα: το δικό του δια

μέρισμα όταν είχε σταματήσει να πΗ νέα ζωή του Χάρι, μάλιστα, είχε αρχίσει με την απλή άσκηση πειθαρχίας που έως το καθετί είχε τη θέση του, σε ράφι ή συρτάρι, και έπρεπε να επιστρέψει έσως μετά τη χρήση. Ούτε ένα στιλό δεν έμενε έξω, ούτε καν ένα σπίρτο. Πέρα απακτική πλευρά, υπήρχε βέβαια και μια συμβολική: σωστά ή λάθος, χρησιμοποιούσίπεδο του χάους στο διαμέρισμά του ως βαρόμετρο για την κατάσταση στην ο

ισκόταν η υπόλοιπη ζωή του.Ο Χάρι ζήτησε από τον Λίμπι να κοιτάξει την ντουλάπα και τα συρτάρια νοδωμάτιο και περίμενε μέχρι να φύγει για να ανοίξει το ντουλαπάκι δίπλα θρέφτη του λουτρού. Στο πάνω ράφι, τακτικά στοιβαγμένες σε σειρές ώστ

αίνονται προς τα έξω, σαν οπλοστάσιο από βλήματα-μινιατούρες, υπήρχαν δυο ντουριγγες μιας χρήσης, συσκευασμένες αεροστεγώς.

Ο Άντριου Κένσινγκτον θα μπορούσε φυσικά να υποφέρει από διαβήτη και να πρέπνει ενέσεις ινσουλίνης, αλλά ο Χάρι δεν πίστευε κάτι τέτοιο. Αν γκρέμιζαν το μισό σγουρα κάπου θα έβρισκαν κρυμμένη σκόνη και άλλα σύνεργα για τη χρήση της. Α

ν είχε σημασία: ο Χάρι ήξερε αυτό που χρειαζόταν να ξέρει.Ο Τζένγκις Χαν δεν έλεγε ψέματα όταν είπε πως ο Άντριου ήταν τοξικομανής. Γι’ Χάρι δεν είχε αμφιβολία ούτε όταν βρήκαν τον Άντριου στο διαμέρισμα του Ότο. Ήι, εκεί που λόγω ζέστης φοράς κοντομάνικα, ένας αστυνομικός δεν μπορεριφέρεται με κατατρυπημένα μπράτσα. Έτσι έπρεπε να τρυπάει με τη σύριγγμείο που δεν φαινόταν, όπως, για παράδειγμα, στο πίσω μέρος των ποδιών. Οι κνι οι γλουτοί του Άντριου ήταν γεμάτα τρυπήματα βελόνας.

Άντριου ήταν πελάτης του τύπου με τη φωνή του Ροντ Στιούαρτ από τότε ορούσε να θυμηθεί ο Τζένγκις. Θεωρούσε ότι ο Άντριου ήταν ικανός να κάνει χωίνης και συγχρόνως να συνεχίζει να λειτουργεί φυσιολογικά στον επαγγελματικόον κοινωνικό τομέα. «Αυτό δεν είναι τόσο ασυνήθιστο, όσο πολλοί νομίζουν» είχε πένγκις.Όταν όμως ο Σπίντι ανακάλυψε στην πορεία ότι αυτός ο τύπος ήταν αστυνομελάθηκε και ήθελε να τον σκοτώσει. Νόμιζε ότι ήταν μυστικός πράκτορας. Αλλάίσαμε να μην το κάνει. Το άτομο ήταν ένας από τους καλύτερους πελάτες του Σ

α πολλά χρόνια. Ποτέ δεν έκανε παζάρια, πάντα είχε τα λεφτά έτοιμα, κρατούσμφωνίες, δεν έλεγε κουβέντες εδώ κι εκεί, ήταν τύπος και υπογραμμός. Ποτέ δεν



ι Αβορίγινα να χειρίζεται τόσο καλά τις ουσίες. Διάολε, ποτέ δεν έχω δει κανέναρίζεται τόσο καλά τις ουσίες!»

Επίσης, δεν είχε δει ούτε είχε ακούσει ποτέ πως ο Άντριου είχε μιλήσει με τον Έυάιτ. «Ο Γουάιτ δεν έχει καμιά σχέση με τους εδώ πελάτες πια. Εκείνος νδρέμπορος, τελεία και παύλα. Ωστόσο, φαίνεται πως πουλούσε εδώ, στο Κινγκς Κα λίγο. Δεν ξέρω γιατί, βγάζει αρκετά έτσι όπως είναι τα πράγματα. Όμως φαίνετααμάτησε – είχε κάτι φασαρίες με μερικές πόρνες, απ’ ό,τι άκουσα».Ο Τζένγκις είχε μιλήσει ανοιχτά. Πιο ανοιχτά απ’ όσο ήταν απαραίτητο για να σώσ

μάρι του. Μάλιστα, έμοιαζε να τον διασκεδάζει όλο αυτό. Μάλλον υπολόγιζε ότήρχε κανένας μεγάλος κίνδυνος να τους κυνηγήσει ο Χάρι, αφού είχαν τουλάχαν από τους συναδέλφους του στα κατάστιχά τους.Χαιρέτα τον τύπο και πες του ότι είναι ευπρόσδεκτος πίσω. Δεν κρατάμε κακία» ο τέλος ο Τζένγκις χαμογελώντας. «Όποιοι κι αν είναι, στο τέλος επιστρέφουνρεις. Πάντα».

Χάρι μπήκε στο υπνοδωμάτιο, όπου ο Λίμπι, χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό, ψαχού

άμεσα στα εσώρουχα και στα χαρτιά στα συρτάρια. «Βρήκες τίποτα ενδιαφέρτησε.Τίποτα σπουδαίο, εσύ;»Τίποτα».

Κοιτάχτηκαν. «Πάμε να φύγουμε αποδώ» είπε ο Χάρι.

θυρωρός του θεάτρου Σεντ Τζορτζ ήταν στο μπαρ και θυμόταν τον Χάρι απ

οηγούμενο βράδυ. Φάνηκε ανακουφισμένος.Ε-επιτέλους κάποιος που δεν ήρθε να ψάχνει και να ρωτάει πώς ήταν. Μας τρέλδημοσιογράφοι ό-ολη μέρα» είπε. «Άσε όλους αυτούς τους τεχνικούς από εσάς. Ατοί έχουν πολλά να κάνουν, δεν μας ε-ενοχλούν».Ναι, έχουν αρκετά να κάνουν εκεί μέσα».Ουφ, ναι. Έ-εχασα τον ύπνο μου χθες βράδυ. Στο τέλος η γυναίκα μου μου έδωσεό τα χάπια της. Μακάρι να μη χρειαζόταν κανείς να ζει τέτοια πράγματα. Όμωείς είσαστε συνηθισμένοι σε τέτοια…»Ε, αυτό που συνέβη δεν ήταν και κάτι συνηθισμένο».

Δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να ξαναμπώ σε ε-εκείνο το δωμάτιο».Θα το ξεπεράσεις».Όχι, δεν με ακούς; Δεν μπορώ καν να πω γκαρνταρόμπα, λέω ε-εκείνο το δωμάτιορωρός κούνησε το κεφάλι του με απελπισία.Μόνο ο χρόνος θα βοηθήσει» είπε ο Χάρι. «Πίστεψέ με, κάτι ξέρω από τέτοια».Ελπίζω να έ-εχεις δίκιο, αστυνόμε».Λέγε με Χάρι».Καφέ, Χάρι;»

Ο Χάρι τον ευχαρίστησε και άφησε τον κρίκο με τα κλειδιά στο τραπέζι ανάμεσά το

Α, να τα!» είπε ο θυρωρός. «Τα κλειδιά που δανείστηκε ο Ρεχτνάγκελ. Φοβήθηκα



ν θα ε-επέστρεφαν και θα έπρεπε να αλλάξουμε όλες τις κλειδαριές. Πού τα βρήκεΣτο σπίτι του Ότο Ρεχτνάγκελ».Τι; Α-αφού τα χρησιμοποίησε χθες βράδυ! Η πόρτα του καμαρινιού του…»Άσ’ το αυτό. Αναρωτιέμαι αν ήταν και κανένας άλλος εκτός από τους ηθοποιούςρασκήνια χθες βράδυ».Ναι, βέβαια. Λοιπόν, έχουμε και λέμε: ο φωτιστής, δυο βοηθοί σκηνής και ολήπτης ήταν σίγουρα εκεί. Δεν υπήρχε ε-ενδυματολόγος ούτε μακιγιέρ – δεν πρόκα καμιά μεγάλη παραγωγή. Αυτοί. Στη διάρκεια της παράστασης ήταν μόνο οι βο

ηνής και οι ά-αλλοι ηθοποιοί. Και εγώ».Δεν είδες κανέναν άλλο εκεί;»Ό-χι» απάντησε ο θυρωρός με σιγουριά.Θα μπορούσε κανείς να έχει μπει από κάπου αλλού εκτός από την πίσω πόρτα ήρτα της σκηνής;»Υπάρχει ένας διάδρομος πάνω στον εξώστη. Βέβαια ο ε-εξώστης ήταν κλειστός ως η πόρτα ήταν ανοιχτή γιατί ο φωτιστής καθόταν εκεί πάνω. Μίλα μαζί του».

α μάτια του φωτιστή ήταν γουρλωτά, σαν αυτά κάποιων ψαριών από βαθιά νεράλις έχουν βγει στην επιφάνεια.Ναι, για στάσου. Καθόταν ένας τύπος εκεί πριν από το διάλειμμα. Όταν βλέπουμν προτέρων πως το θέατρο δεν πρόκειται να γεμίσει, πουλάμε εισιτήρια μόνο γιαατεία, αλλά δεν ήταν παράξενο που κάποιος καθόταν εκεί, καθώς ο εξώστηςείνει, ακόμα κι αν τα εισιτήρια κόβονται για την πλατεία. Ήταν μόνος του στην ιρά. Θυμάμαι πως απόρησα που ήθελε να καθίσει εκεί, τόσο μακριά από τη σκηνήήρχε αρκετό φως αλλά, ναι, τον είδα. Όταν γύρισα μετά το διάλειμμα, είχε φύγει,

πα».Θα μπορούσε να είχε πάει πίσω από τη σκηνή από την ίδια πόρτα μ̓ εσένα;»Εεε» ο φωτιστής έξυσε το κεφάλι του «φαντάζομαι πως ναι. Αν μπήκε κατευθην γκαρνταρόμπα, θα μπορούσε να αποφύγει να τον δει κάποιος. Τώρα ποέφτομαι, πρέπει να πω ότι ο τύπος δεν φαινόταν πολύ καλά. Μάλιστα. Στο βάθοςαλού μου, ήξερα πως κάτι με ενοχλούσε, κάτι που κατά κάποιον τρόπο δεν ταίριαζΆκουσέ με» είπε ο Χάρι. «Όλα είναι εντάξει. Τώρα θα σου δείξω μια φωτογραφίαΘυμάμαι πως υπήρχε κάτι σε αυτόν τον άνθρωπο…»Όμως πρώτα» τον διέκοψε ο Χάρι «θέλω να προσπαθήσεις να θυμηθείς τον άνθρ

υ είδες χθες και όταν κοιτάξεις τη φωτογραφία να μη σκεφτείς, μόνο να πεις το πάγμα που σου έρχεται στο μυαλό. Μετά θα έχεις περισσότερο χρόνο και μπορελάξεις γνώμη, αλλά τώρα θέλω την αυθόρμητη αντίδρασή σου. Εντάξει;»Εντάξει» είπε ο φωτιστής και έκλεισε τα γουρλωτά του μάτια, έτσι που τώρα έμοβάτραχο. «Συμφωνώ».

Του έδειξε τη φωτογραφία. «Αυτός είναι!» φώναξε εκείνος αμέσως.Σκέψου λίγο τώρα και πες μου τι νομίζεις» είπε ο Χάρι.Δεν υπάρχει αμφιβολία. Αυτό προσπαθούσα να σου πω, αστυνόμε, πως ο άνθραν μαύρος… Αβορίγινας. Αυτός είναι ο άνθρωπός σου!»



Χάρι ήταν εξαντλημένος. Η μέρα που περνούσε ήταν ήδη πολύ κουραστική καελε καν να σκέφτεται τη συνέχεια. Όταν ένας βοηθός τον οδήγησε στο νεκροτομεκρή, στρουμπουλή φιγούρα του δόκτορα Ένγκελσον ήταν σκυμμένη πάνω από το σας μεγαλόσωμης, χοντρής γυναίκας, ξαπλωμένης σε ένα είδος χειρουργικού τραπυ φωτιζόταν από τεράστιες λάμπες. Ο Χάρι σκέφτηκε ότι δεν άντεχε άλλες χονναίκες την ίδια μέρα και ζήτησε από τον βοηθό να ειδοποιήσει τον γιατρό πως ο Χυ είχε τηλεφωνήσει νωρίτερα, είχε έρθει.

Με τη σκυθρωπή, αλλοπαρμένη του έκφραση, ο Ένγκελσον έδινε την εικόνα του τριστήμονα. Τα αραιά του μαλλιά πετάγονταν προς όλες τις κατευθύνσεις, ενώ ξαριες τρίχες φύτρωναν εδώ κι εκεί στο πρόσωπό του.Ναι;»

Ο Χάρι κατάλαβε ότι είχε ξεχάσει το τηλεφώνημά τους δυο ώρες νωρίτΟνομάζομαι Χάρι Χόλι και σας τηλεφώνησα να ρωτήσω για τα πρώτα αποτελέσς νεκροψίας του Άντριου Κένσινγκτον». Αν και η αίθουσα ήταν γεμάτη παράρωδιές και διαλύματα, ο Χάρι διέκρινε την έντονη οσμή του τζιν στην αναπνοή του.Α, μάλιστα, βέβαια, ο Κένσινγκτον. Θλιβερή περίπτωση. Είχα μιλήσει μαζί του αρκ

ρές. Όταν ζούσε, δηλαδή. Τώρα είναι κλειστός σαν στρείδι μέσα στο συρτάρι».Ο Ένγκελσον έδειξε πίσω με τον αντίχειρά του.Δεν έχω καμιά αμφιβολία γι’ αυτό, γιατρέ. Τι βρήκατε, λοιπόν;»Άκου εδώ, κύριε… πώς το είπες;… Α, ναι, Χόλι! Έχουμε ολόκληρη ουρά από πτώι όλοι επιμένουν να είναι πρώτοι. Δηλαδή όχι τα πτώματα, οι ντετέκτιβ. Όμως έπει να περιμένουν ήσυχα τη σειρά τους. Τέτοιους κανόνες έχουμε εδώ, δεν παίρνθέση του άλλου, κατάλαβες; Έτσι, σήμερα το πρωί, όταν το μεγάλο αφεν

ακόρμακ αυτοπροσώπως πήρε και είπε να δώσουμε προτεραιότητα σε μια αυτοκττε άρχισα κι εγώ να αναρωτιέμαι. Δεν τόλμησα να ρωτήσω τον Μακόρμακ, αλλά

ύ, κύριε Χόργκαν, μπορείς να μου απαντήσεις τι στο καλό συμβαίνει με αυτόννσινγκτον που τον κάνει τόσο ιδιαίτερο;» Κούνησε το κεφάλι του περιφρονητικάλι τα χνώτα του μύρισαν τζιν.Αυτό ελπίζουμε πως θα μας το πείτε εσείς, γιατρέ. Είναι ιδιαίτερος;»Ιδιαίτερος; Τι εννοείτε ιδιαίτερος; Αν έχει τρία πόδια, τέσσερις πνεύμονες και θην πλάτη;»Ο Χάρι ήταν εξαντλημένος. Αυτό που χρειαζόταν λιγότερο απ’ οτιδήποτε τώρα ας μεθυσμένος ιατροδικαστής που προσπαθούσε να γίνει δυσάρεστος, γιατί ένιωθεποιος του πατούσε τον κάλο· και οι κάλοι των επιστημόνων ήταν πιο ευαίσθητοιυς κάλους των άλλων.Υπήρξε τίποτα… ασυνήθιστο;» προσπάθησε να το πει με άλλα λόγια ο Χάρι.

Ο Ένγκελσον τον κοίταξε με θολά μάτια. «Όχι» είπε. «Δεν υπήρξε τίποτα ασυνήθαθόλου ασυνήθιστο». Συνέχισε να τον κοιτάζει κουνώντας το κεφάλι του και ο τάλαβε πως δεν είχε τελειώσει ακόμη. Είχε κάνει απλώς μια παύση εντυπωσιασυ στο θολωμένο από το αλκοόλ μυαλό του σίγουρα δεν φάνηκε τόσο μακριά

άνηκε στον Χάρι.Για εμάς εδώ δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο» συνέχισε επιτέλους ο γιατρός «ένα σ

είναι τίγκα στα ναρκωτικά. Όπως σε αυτή την περίπτωση, με ηρωίνη. Το ασυνήθως είναι ότι πρόκειται για αστυνομικό, αλλά επειδή σπάνια έχουμε συναδέλφους



α τραπέζια μας, δεν ξέρω πόσο ασυνήθιστο είναι κάτι τέτοιο».Αιτία θανάτου;»Δεν είπες πως εσύ τον βρήκες; Από τι νομίζεις πως πεθαίνει κάποιος που κρέμό ένα καλώδιο τυλιγμένο γύρω από τον λαιμό του από το ταβάνι; Από βήχα;»

Ο Χάρι είχε αρχίσει να βράζει μέσα του αλλά προσπάθησε να κρατήσει την ψυχραυ. «Ώστε πέθανε από πνιγμό, όχι από υπερβολική δόση;»Πέτυχες διάνα, Χόργκαν!»

«Εντάξει. Η επόμενη ερώτηση είναι η ώρα θανάτου».

Ας πούμε κάποια στιγμή ανάμεσα στα μεσάνυχτα και στις δύο το πρωί».Δεν μπορείτε να είστε πιο ακριβής;»Θα είσαι πιο ευτυχισμένος αν πω μία και πέντε;» Τα ήδη κόκκινα μάγουλα

ατρού ήταν ακόμα πιο κόκκινα τώρα. «ΟΚ. Ας πούμε μία και πέντε».Ο Χάρι πήρε μερικές βαθιές ανάσες. «Ζητώ συγγνώμη αν εκφράζομαι… αν ακούγενής, γιατρέ. Τα αγγλικά μου δεν είναι πάντα…»…όπως θα έπρεπε να είναι» τον συμπλήρωσε ο Ένγκελσον.Ακριβώς. Σίγουρα είστε πολυάσχολος άνθρωπος, γιατρέ, κι έτσι δεν θα θυστερήσω άλλο. Θέλω μόνο να σιγουρευτώ πως καταλάβατε αυτό που είπ

ακόρμακ για την αναφορά της νεκροψίας, ότι δεν θα πάει μέσα από τα συνηθισηρεσιακά κανάλια αλλά κατευθείαν σ̓ εκείνον».Αυτό αποκλείεται. Οι οδηγίες μου είναι ξεκάθαρες, Χόργκαν. Δώσε τους χαιρετισυ στον Μακόρμακ και πες τού το». Ο μικροσκοπικός, τρελός επιστήμων στεκόταν μδια ανοιχτά με αυτοπεποίθηση και τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος μπροστά

άρι. Στα μάτια του φάνηκε μια πολεμόχαρη σπίθα.Οδηγίες; Δεν ξέρω ποιο είναι το καθεστώς με τις οδηγίες στην αστυνομία του Σως από εκεί που έρχομαι οι οδηγίες είναι για να ξέρει κανείς τι να κάνει» είπε ο ΧΞέχασέ το, Χόργκαν. Η επαγγελματική δεοντολογία προφανώς δεν είναι τικείμενο με το οποίο ασχολείστε ιδιαίτερα στον χώρο σας, γι’ αυτό αναρωτιέμαορούμε να κάνουμε μια εποικοδομητική συζήτηση γι’ αυτό. Να βάλουμε τελεία καχηθούμε καλή μέρα, κύριε Χόργκαν;»Ο Χάρι έμεινε ακίνητος.Τι λες;» ρώτησε ο Ένγκελσον ανυπόμονα.

Ο Χάρι έβλεπε μπροστά του έναν άνθρωπο που πίστευε πως δεν είχε τίποτα να χαν μεσήλικο, αλκοολικό, μεσαίας τάξης υπάλληλο, που δεν είχε πλέον προοπτικέςοαγωγή ή καριέρα και γι’ αυτό δεν φοβόταν κανέναν και τίποτα. Γιατί τορούσαν να του κάνουν; Για τον Χάρι αυτή ήταν μία από τις μακρύτερεςρότερες μέρες της ζωής του. Αρκετά, λοιπόν! Τον άρπαξε από τον γιακά της λεμπας του και τον σήκωσε στον αέρα. Οι ραφές τσιτώθηκαν και έτριξαν.Τι λέω; Λέω πως πρέπει να σου κάνουμε μια εξέταση αίματος και ύστεραζητήσουμε για επαγγελματική δεοντολογία, δόκτωρ Ένγκελσον. Λέω ότι πρέπεζητήσουμε για το πόσοι μπορούν να καταθέσουν πως ήσουν τύφλα στο μεθύσι ανες τη νεκροψία της Ίνγκερ Χόλτερ. Και λέω πως πρέπει να συζητήσουμε με κάπυ δουλεύει εκεί όπου η επαγγελματική δεοντολογία ισχύει, κάποιον που θα σου δπαπούτσια στο χέρι, όχι μόνο από εδώ αλλά και από κάθε θέση που χρειάζεται ά

κησης του ιατρικού επαγγέλματος. Εσύ τι λες, δόκτωρ Ένγκελσον; Τι λες γιγλικά μου τώρα;»



Ο δόκτωρ Ένγκελσον έλεγε πως τα αγγλικά του Χάρι ήταν εξαιρετικά, και ύστεραγη ώριμη σκέψη αποφάσισε πως αυτή τη μία φορά θα μπορούσε η αναφορά να σα από μη υπηρεσιακά κανάλια.



Ο

13

ΒΟΥΤΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙΕΝΑΣ ΠΑΛΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΞΥΠΝΑ

Μακόρμακ καθόταν και πάλι με την πλάτη γυρισμένη στον Χάρι και κοίταζεαπό το παράθυρο. Ο ήλιος έδυε, αλλά μπορούσες ακόμη να δεις την αντανάκ

ς υπέροχης, μαγευτικής γαλάζιας θάλασσας ανάμεσα στους ουρανοξύστες και θυπράσινους Βασιλικούς Βοτανικούς Κήπους. Το στόμα του Χάρι ήταν στεγνό κα

χε πιάσει πονοκέφαλος, που όλο και δυνάμωνε. Είχε αναπτύξει επιχειρήματααλύσεις σε έναν μονόλογο χωρίς διακοπές, που κράτησε τρία τέταρτα της ώρας. Γο Ρεχτνάγκελ, τον Άντριου Κένσινγκτον, την ηρωίνη, το Cricket, τον φωτιστή,γκελσον – με λίγα λόγια, για όλα όσα είχαν συμβεί.

Ο Μακόρμακ καθόταν με τις άκρες των δαχτύλων του ενωμένες. Δεν είχε πει λέξη

μποση ώρα. «Ήξερες ότι εκεί έξω, στη Νέα Ζηλανδία, ζουν οι πιο χαζοί άνθρωποσμου; Ζουν σε ένα απομονωμένο νησί, χωρίς γείτονες που θα έβρισκαν κάποιον λόγυς ενοχλούν, μόνο με την απέραντη θάλασσα. Όμως αυτοί οι άνθρωποι συμμετεεδόν σε όλους τους μεγάλους πολέμους του εικοστού αιώνα. Καμιά άλλη χώρα, ν η Σοβιετική Ένωση στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν έχασε τόους άντρες σε αναλογία με τον πληθυσμό της. Η υπερπληθώρα γυναικών στη λανδία είναι παροιμιώδης. Και γιατί όλο αυτό; Μόνο για να βοηθήσουν.ερασπιστούν άλλους. Τόσο αλληλέγγυοι, που δεν πολεμούσαν καν στα δικά τους πχών για τα εδάφη τους, αλλά γέμισαν αεροπλάνα και βαπόρια για να ταξιδέψουν ρη του κόσμου και να πεθάνουν εκεί. Βοήθησαν τους Συμμάχους εναντίον ρμανών και των Ιταλών, τους Νοτιοκορεάτες εναντίον των Βορειοκορεατών και

μερικανούς εναντίον των Γιαπωνέζων και των Βορειοβιετναμέζων. Ο πατέρας μου ας από αυτούς τους αγαθούς μέχρι βλακείας ανθρώπους».Γύρισε από το παράθυρο και στάθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Χάρι. «Ο πατυ μου έλεγε μια ιστορία για έναν κανονιέρη στο πλοίο του κατά τη διάρκεια της μς Οκινάβα εναντίον των Γιαπωνέζων το 1945. Οι Γιαπωνέζοι είχαν επιστρατλότους-καμικάζι, οι οποίοι εξαπέλυσαν επίθεση σε σχηματισμό, χρησιμοποιώντας

κτική που ονόμαζαν “πέφτεις στο νερό σαν τα φύλλα της καρυδιάς”. Και αυτό ακραναν. Πρώτα ερχόταν ένα αεροπλάνο και όταν το κατέρριπταν, εμφανίζονταν άλλα



σω του, ύστερα τέσσερα και ούτω καθεξής, σχηματίζοντας μια ατέλειωτη πυραροπλάνων που έπεφταν στη θάλασσα. Όλοι πάνω στο πλοίο του πατέρα μου εομοκρατηθεί. Ήταν σκέτη τρέλα. Οι πιλότοι να πηγαίνουν εν γνώσει τους στον θάοκειμένου να βεβαιωθούν ότι μια βόμβα θα εύρισκε τον στόχο της. Ο μόνος τρόπος

χαν για να τους σταματήσουν ήταν απαντώντας με τα πιο πυκνά αντιαεροπορικά πυ μπορούσαν, με ένα τείχος από αντιαεροπορικά βλήματα. Μια ελάχιστη ρωγμτό το τείχος και οι Γιαπωνέζοι ήταν από πάνω. Υπολόγισαν πως αν ένα αεροπλάνοταρριπτόταν μέσα σε είκοσι δευτερόλεπτα από τη στιγμή που εμφανιζόταν στο π

λής τους, θα ήταν πολύ αργά και κατά πάσα πιθανότητα θα κατάφερνε να συντσα στο πλοίο. Οι κανονιέρηδες ήξεραν ότι έπρεπε να πετυχαίνουν πάντα τον στόχρικές φορές οι από αέρος επιθέσεις μπορούσαν να διαρκέσουν ολόκληρη τη μέρτέρας μου περιέγραφε το συνεχές μπουμπουνητό των κανονιών και το όλονατότερο βουητό των αεροπλάνων καθώς ορμούσαν και βυθίζονταν στο νερό. Έ

ως τα άκουγε κάθε νύχτα όσο ζούσε.»Την τελευταία μέρα της μάχης στεκόταν στη γέφυρα όταν είδε ένα αεροπλάνφανίζεται μέσα από το φράγμα του πυρός και να κατευθύνεται πάνω στο σκάφος κανονιέρηδες χτυπούσαν την επόμενη σειρά αεροπλάνων, καθώς αυτό πλησίαζε

άνταζε μεγαλύτερο κάθε δευτερόλεπτο. Στο τέλος, έβλεπε καθαρά το πιλοτήριο καλότο να διαγράφεται μέσα σ’ αυτό. Τα βλήματα από το αεροπλάνο άρχισαυροκοπούν τη γέφυρα. Τότε τα αντιαεροπορικά πυρά χτύπησαν τον στόχο τους καροβόλα γάζωσαν τα φτερά και την άτρακτο. Η ουρά έσπασε και ύστερα από λίγοινία σε αργή κίνηση, το αεροπλάνο διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη και το μόνοεινε ήταν ένα κομματάκι συνδεδεμένο στον έλικα, το οποίο χτύπησε το κατάστρωμα ουρά από φωτιά και μαύρο καπνό. Οι άλλοι κανονιέρηδες επέστρεψαν αμέσωςάση εναντίον νέων στόχων, όταν ένας τύπος από τον πυργίσκο ακριβώς κάτω απφυρα, ένας νεαρός δίοπος που ο πατέρας μου τον ήξερε επειδή ήταν από

υέλινγκτον όπως κι εκείνος, σκαρφάλωσε και βγήκε έξω. Έγνεψε στον πατέραμογελαστός λέγοντας “Ζέστη έχει σήμερα”, πήδηξε έξω από το πλοίο αφανίστηκε».σως να έφταιγε το φως, αλλά ξαφνικά ο Χάρι είχε την εντύπωση πως ο Μακόοιαζε γέρος. «Ζέστη έχει σήμερα» επανέλαβε ο Μακόρμακ.Η ανθρώπινη φύση είναι ένα αδιαπέραστο, σκοτεινό δάσος, σερ».

Ο Μακόρμακ κατένευσε. «Το έχω ξανακούσει αυτό, Χόλι, και ίσως είναι αληολάβατε να γνωριστείτε καλά με τον Κένσινγκτον, νομίζω. Άκουσα πως η ανάμειξηνσινγκτον σε αυτή την υπόθεση πρέπει να διερευνηθεί. Εσύ τι νομίζεις, Χόλι;»

Ο Χάρι κοίταξε το σκούρο παντελόνι του. Ήταν τσαλακωμένο ύστερα από τόσο κυ είχε μείνει στη βαλίτσα. Η κηδεία ήταν στις δώδεκα. «Δεν ξέρω τι νομίζω, σερ».

Ο Μακόρμακ σηκώθηκε και άρχισε να βηματίζει πάνω κάτω μπροστά από το παράθαδικασία που ο Χάρι γνώριζε πια. «Είμαι αστυνομικός σε όλη μου τη ζωή, Χόλι, όμη κοιτάζω τους συναδέλφους γύρω μου και αναρωτιέμαι: Τι είναι αυτό που εί να κάνουν αυτό το πράγμα, να μάχονται τους πολέμους άλλων; Τι είναι αυτόυς σπρώχνει; Ποιος θέλει να υποφέρει τόσο για να έχουν οι άλλοι αυτό που θεωκαιοσύνη; Είναι χαζοί, Χόλι. Εμείς. Είμαστε ευλογημένοι με μια χαζομάρα τόσο μεγυ πιστεύουμε πως κάτι θα καταφέρουμε.

»Μας κάνουν κομμάτια, μας διαλύουν και κάποια μέρα πηδάμε στη θάλασσα



όγνωση, αλλά στο μεσοδιάστημα νομίζουμε μέσα στην απέραντη χαζομάρα μαποιος μας χρειάζεται. Και αν κάποτε μπορέσεις να δεις την αυταπάτη και θελήσεν αποκαλύψεις, είναι ήδη πολύ αργά, γιατί είμαστε ήδη αστυνομικοί, είμαστερακώματα και δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Μπορούμε μόνο να αναρωτιόμασον διάολο συνέβη, ενώ είμαστε εμείς αυτοί που πήραν λάθος απόφαση. Είμταδικασμένοι να κάνουμε το καλό σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας και καταδικασμένοτύχουμε. Όμως, η αλήθεια ευτυχώς είναι ένα σχετικό πράγμα. Και είναι ελαστικήάθουμε και τη διαστρεβλώνουμε μέχρι να τη φέρουμε στα μέτρα μας. Ένα μέρος

λος πάντων. Είναι αρκετό να πιάνουμε κάποιο κάθαρμα πότε πότε, γιαθησυχάζουμε τη συνείδησή μας. Όμως ο καθένας μας ξέρει πως δεν είναι υγιεινχολείσαι για πολύ με την εξάλειψη των παρασίτων. Πρέπει να δοκιμάσεις και το υ δηλητήριο.

»Ποιο είναι το νόημα λοιπόν, Χόλι; Ο άνθρωπος στέκεται στον πυργίσκο του πολεμοίου μια ολόκληρη ζωή και τώρα είναι νεκρός. Τι άλλο να πει κανείς; Η αλήθεια τι σχετικό. Δεν είναι τόσο εύκολο να καταλάβεις τι μπορεί να κάνει η υπερβολική πέναν άνθρωπο, αν δεν το έχεις ζήσει. Έχουμε τους ψυχιάτρους, που προσπαθού

αβήξουν τη γραμμή μεταξύ αυτών που είναι άρρωστοι και αυτών που

κληματίες, αλλά και αυτοί πλάθουν και διαστρεβλώνουν την αλήθεια για να την κάχωρέσει στα δικά τους θεωρητικά μοντέλα. Έχουμε ένα νομικό σύστημα το ο

πίζουμε, στην καλύτερη περίπτωση, πως μπορεί να απομακρύνει κάποιο επικίνομο από τους δρόμους, και δημοσιογράφους που θέλουν να θεωρούνται ιδεαλιειδή προσπαθούν να καθιερωθούν και να ανέβουν επαγγελματικά εκθέτοντας άλωρώντας πως έτσι εγκαθιστούν κάποιο είδος δικαιοσύνης. Όμως η αλήθεια;» ρώτηακόρμακ.Η αλήθεια είναι πως κανένας δεν ζει έξω από την αλήθεια» συνέχισε ο Μακόαι γι’ αυτό κανείς δεν νοιάζεται για την αλήθεια. Η αλήθεια που φτιάχνουμε για

υτό μας είναι μόνο το σύνολο αυτών που μας ενδιαφέρουν και ζυγίζονται απναμη που έχουν».

Κοίταξε τον Χάρι στα μάτια.Έτσι, λοιπόν, ποιος νοιάζεται για την αλήθεια σε σχέση με τον Άντριου Κένσινγιον θα εξυπηρετούσαμε αν κατασκευάζαμε μια διαστρεβλωμένη αλήθειαικίνδυνα ψήγματα που δεν ταιριάζουν πουθενά; Ούτε τον αρχηγό της αστυνομίας, υς πολιτικούς της τοπικής διοίκησης, ούτε όσους αγωνίζονται για την υπόθεσηορίγινων, ούτε το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών, ούτε καν τις πρεσβείες

ανέναν! Ή κάνω λάθος;»

Ο Χάρι ήθελε να απαντήσει πως ίσως τους γονείς της Ίνγκερ Χόλτερ, αλλά το άφησακόρμακ στάθηκε κάτω από το πορτρέτο της νεαρής βασίλισσας Ελισάβετ Β΄. ελα αυτά που μου είπες να μείνουν μεταξύ μας, Χόλι. Είμαι σίγουρος πως συμφωι είναι καλύτερα έτσι».Ο Χάρι σήκωσε μια μακριά κόκκινη τρίχα από το παντελόνι του.Το συζήτησα με τον δήμαρχο» είπε ο Μακόρμακ. «Προκειμένου να μην κινηοψίες, η υπόθεση της Ίνγκερ Χόλτερ θα μείνει στην επικαιρότητα για λίγο ακόμην μπορέσουμε να βρούμε τίποτα περισσότερο, ύστερα από λίγο ο κόσμος θα μανοποιημένος, με την ιδέα πως ο κλόουν σκότωσε τη Νορβηγίδα. Ίσως είναι πιο δύσβρεθεί ποιος σκότωσε τον κλόουν, όμως πολλά δείχνουν ότι είναι ένα έγκλημα πά



ζήλιας, ίσως κάποιος κρυφός, εγκαταλειμμένος εραστής, ποιος ξέρει; Σε τέριπτώσεις οι άνθρωποι μπορούν να δεχτούν ότι ο ένοχος διαφεύγει. Τίποταιβεβαιώνεται ποτέ, βέβαια όμως οι ενδείξεις είναι καθαρές και ύστερα από μεόνια η υπόθεση ξεχνιέται. Το γεγονός πως υπήρχε ένας κατά συρροή δολοφεύθερος ήταν μόνο μια θεωρία την οποία η αστυνομία ερεύνησε κάποια στιγμή, τά την εγκατέλειψε».

Ο Χάρι σηκώθηκε να φύγει. Ο Μακόρμακ ξερόβηξε. «Γράφω την αναφορά μου για λι. Θα τη στείλω στον αρχηγό σου στην αστυνομία του Όσλο όταν θα έχεις φύγει. Α

αχωρείς, έτσι δεν είναι;»Ο Χάρι κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και έφυγε.

ελαφριά βραδινή αύρα δεν καταπράυνε τον πονοκέφαλό του, ούτε το καθησυχασοτάδι έκανε τα πράγματα καλύτερα. Ο Χάρι περιπλανιόταν άσκοπα στους δρόμα μικρό ζώο διέσχισε το μονοπάτι μέσα στο πάρκο Χάιντ. Στην αρχή νόμισε πως γάλος αρουραίος, αλλά όταν πέρασε από δίπλα του είδε ότι ήταν ένας τριχωτός μιτεργάρης που τον κοίταξε ενώ τα φώτα του πάρκου αντανακλούσαν στα μάτια το

άρι δεν είχε ξαναδεί τέτοιο ζώο, αλλά υπέθεσε ότι ήταν οπόσουμ. Το ζώο δεν φάνηκομάζει από την παρουσία του, το αντίθετο, οσμιζόταν τον αέρα με περιέργειαγαζε κάτι παράξενες κραυγές.Ο Χάρι κάθισε ανακούρκουδα: «Αναρωτιέσαι και εσύ τι στο καλό κάνεις μέσα σ’ μεγάλη πόλη;» ρώτησε.

Το ζώο έγειρε λοξά το κεφάλι του αντί γι’ απάντηση.Τι λες, πάμε στα σπίτια μας αύριο; Εσύ στο δάσος σου κι εγώ στο δικό μου;»

Το οπόσουμ το ’βαλε στα πόδια, καθώς δεν ήθελε να το πείσει κανείς να πάει πουσπίτι του ήταν εδώ ακριβώς μέσα στο πάρκο, ανάμεσα στα αυτοκίνητα,

θρώπους και τους σκουπιδοτενεκέδες.Στο Γουλουμούλου πέρασε μπροστά από ένα μπαρ. Είχε τηλεφωνήσει ο πρέσβηςχε πει πως θα ξαναπάρει. Η Μπιργκίτα τι σκεφτόταν άραγε; Δεν έλεγε πολλάείνος δεν ρωτούσε πολλά. Δεν είχε πει τίποτα για τα σημερινά γενέθλιά της, ίσως μιζε ότι εκείνος θα πρότεινε καμιά σαχλαμάρα ή θα υπερέβαλλε. Θα της έδινελύ ακριβό δώρο ή θα έλεγε πράγματα που δεν ήταν απαραίτητο να πει, μόνο και ειδή ήταν το τελευταίο βράδυ και βαθιά μέσα του ένιωθε άσχημα που θα έφευγεημα έχει;» είχε μάλλον σκεφτεί εκείνη.Όπως συνέβη με την Κριστίν όταν γύρισε από την Αγγλία. Είχαν συναντηθείαίθριο εστιατόριο του Frognerkafé και η Κριστίν τού είχε πει πως θα έμενε γιανες. Ήταν ηλιοκαμένη, ήρεμη και χαμογελούσε με το παλιό της χαμόγελο πάνω α ποτήρι μπίρα, ενώ εκείνος ήξερε ακριβώς τι θα έλεγε και τι θα έκανε. Ήταν σααιζες στο πιάνο ένα παλιό τραγούδι που νόμιζες πως είχες ξεχάσει – το κεφάλι ειο αλλά τα δάχτυλα ήξεραν τον δρόμο. Είχαν μεθύσει και οι δυο, όμως αυτάνέβησαν πριν μεθύσουν ο Χάρι τα θυμόταν καλά. Είχαν πάρει το τραμ μέχρι την ι η Κριστίν είχε παρακάμψει χαμογελαστή την ουρά στο κλαμπ Sardines. Τη νρωμένοι από τον χορό, είχαν πάρει ταξί για το Φρόνιερ, είχαν σκαρφαλώσει πάνω

ν φράχτη στην υπαίθρια πισίνα και στην κορυφή της εξέδρας καταδύσεων, δέκα μνω από το έρημο πάρκο, όπου είχαν μοιραστεί ένα μπουκάλι κρασί που είχε φέ



ριστίν στην τσάντα της, κοιτάζοντας το Όσλο από ψηλά και λέγοντας ο ένας στον άήθελε να γίνει – πάντα κάτι διαφορετικό από αυτό που είχε πει την προηγούρά. Ύστερα αγκαλιάστηκαν, πήραν φόρα και πήδηξαν από την εξέδρα. Καθώς έπεφδιαπεραστική στριγκλιά της ηχούσε σαν υπέροχη, ασταμάτητη σειρήνα συναγερμοτιά του. Εκείνος καθόταν στο πεζούλι της πισίνας και γελούσε δυνατά όταν αυτή βό το νερό και τον πλησίασε με το φουστάνι κολλημένο στο κορμί της.

Το επόμενο πρωί είχαν ξυπνήσει σφιχταγκαλιασμένοι στο κρεβάτι του, ιδρωμλισμένοι και ερεθισμένοι. Εκείνος είχε ανοίξει την μπαλκονόπορτα και είχε επιστρ

ο κρεβάτι, μισομεθυσμένος ακόμη και με στύση που εκείνη είχε υποδεχτεί με χκαναν παθιασμένο έρωτα χωρίς να σκεφτούν τίποτα, και η φασαρία που ακουγότανπαιδιά που έπαιζαν έξω στον κήπο πνίγηκε όταν ήχησε ξανά η σειρήνα.

Ήταν αμέσως μετά που η Κριστίν είχε κάνει εκείνη την ακατανόητη ερώτηση: «Τι νει;».Τι νόημα είχε αφού δεν μπορούσε να υπάρξει τίποτα μεταξύ τους; Αφού εκείνναγύριζε στην Αγγλία, αφού εκείνος ήταν τόσο εγωιστής, αφού ήταν τόσο διαφορεταξύ τους και ποτέ δεν επρόκειτο να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά και να μεζί; Αφού δεν οδηγούσε πουθενά;

Οι τελευταίες είκοσι τέσσερις ώρες δεν έχουν κάποιο νόημα από μόνες τους;» τήσει ο Χάρι. «Αν βρουν έναν όγκο στο στήθος σου αύριο, τι νόημα θα έχει τότεθεσαι στο σπίτι σου με τα παιδιά σου έχοντας μελανιασμένο μάτι, και ελπίζεις πτρας σου θα έχει κοιμηθεί πριν πας εσύ να ξαπλώσεις, τι νόημα θα έχει τότε; Είσαήθεια τόσο σίγουρη πως θα μπορέσεις να κατακτήσεις την ευτυχία με το σπουδαίοέδιο;»

Τον είχε αποκαλέσει αμοραλιστή, ρηχό ηδονιστή και είχε πει πως υπήρχαν κι άγματα στη ζωή πέρα από το πήδημα.Ξέρω πως θέλεις όλα τα άλλα» είχε πει ο Χάρι «αλλά είναι ανάγκη ό,τι κάνε

αι ένα βήμα στον δρόμο προς τη ροζ γαμήλια νιρβάνα σου; Όταν θα κάθεσαποιον οίκο ευγηρίας, θα έχεις ξεχάσει το χρώμα του σερβίτσιου που σου πήραν δον γάμο, αλλά βάζω στοίχημα πως θα θυμάσαι τη βουτιά από τα δέκα μέτρα καωτα στο πεζούλι της πισίνας μετά».Εκείνη ήταν πιο μποέμ από τους δυο τους, η αντισυμβατική και αυτή που απολάμ

ζωή, όμως τα τελευταία λόγια που είπε πριν βγει από το δωμάτιό του και κοπαν πόρτα πίσω της ήταν ότι δεν καταλάβαινε λέξη απ’ όλα αυτά και ότι ήταν καιράρι να ωριμάσει.

Ποιο το νόημα;» φώναξε ο Χάρι και ένα περαστικό ζευγάρι στην οδό Χάρμερ γύρισΟύτε η Μπιργκίτα ήξερε ποιο ήταν το νόημα; Φοβόταν μήπως τα πράγματα θα έβγατός ελέγχου επειδή εκείνος έφευγε την άλλη μέρα; Ήταν αυτός ο λόγος που οτιμήσει να γιορτάσει τα γενέθλιά της με ένα τηλεφώνημα από τη Σουηδία; Ασφμπορούσε εκείνος να της είχε ζητήσει να βγουν, αλλά, ως γνωστόν, ποιο το νόημα;

Ο Χάρι ένιωσε τρομερά κουρασμένος, όμως ήξερε πως δεν επρόκειτο να κοιμθόλου. Έκανε στροφή και πήγε πίσω στο μπαρ. Τα φωτιστικά στο ταβάνι ήταν γε

φια έντομα και κατά μήκος των τοίχων υπήρχαν κουλοχέρηδες. Βρήκε τραπέζι κο παράθυρο, περίμενε τον σερβιτόρο και αποφάσισε ότι δεν θα παράγγελνε αν



χόταν κανείς να τον ρωτήσει. Ήθελε μόνο να καθίσει.Ο σερβιτόρος πλησίασε και ρώτησε τον Χάρι τι θα ήθελε. Ο Χάρι κοίταξε για ώρατάλογο με τα ποτά και παρήγγειλε μια κόκα κόλα. Είχε ζητήσει από την Μπιργκίτθει στην κηδεία του Άντριου. Εκείνη είχε συμφωνήσει με ένα νεύμα και είχε πει: «σικά».

Έβλεπε τον εαυτό του να καθρεφτίζεται στο τζάμι του παραθύρου και σκεφτότανρεπε να ήταν τώρα εκεί ο Άντριου, να έχει κάποιον να συζητήσει την υπόθεση. Αν υ έβλεπε απέναντί του ήταν ένα αστυνομικό κινουμένων σχεδίων στην τηλεόραση, τ

θανόν θα έμπαιναν οι υπότιτλοι, και ενώ ο Χάρι και ο πατέρας του θα τους διάβαζτέρα του, που δεν θα είχε καταλάβει το νόημα, θα έκανε ανόητες ερωτήσεις. Αλλάρόκειτο για κινούμενα σχέδια εδώ, και ήταν ο Χάρι αυτός που δεν είχε καταλάβημα.Είχε προσπαθήσει ο Άντριου να του πει πως ο Ότο Ρεχτνάγκελ είχε δολοφονήσεγκερ Χόλτερ; Και αν ναι, για ποιον λόγο; Πώς δεν κατάφερε ο Χάρι να καταλάβει υ ο Άντριου ήθελε να τον κάνει να καταλάβει; Η εισαγωγή, οι διφορούμενες αναφι τα υπονοούμενα, το φανερό ψέμα για τον μάρτυρα στη Νιμπίν που είχε δευάιτ, μήπως ήταν όλα για να αποσπάσουν την προσοχή του από τον Γουάιτ και να

νουν να δει;Ο Άντριου είχε επιδιώξει να μπει στην υπόθεση και να γίνει ομάδα με έναν ξένοοίο φανταζόταν πως θα είχε υπό τον έλεγχό του. Όμως γιατί ο Άντριου δεν αματήσει τον Ότο Ρεχτνάγκελ; Τι σχέση υπήρχε ανάμεσα στους δυο τους ειαζόταν κι εκείνον, τον Χάρι, ως ενδιάμεσο; Ήταν ο Άντριου και ο Ότο εραστές; Μτός ήταν ο λόγος; Ήταν ο Άντριου η αιτία της ερωτικής απογοήτευσης του Ότο; Κνέβαινε κάτι τέτοιο, γιατί να σκοτώσει τον Ότο, ακριβώς τη στιγμή που επρόκειτλληφθεί; Μήπως επειδή ο Άντριου είχε κάποιο άλλο σχέδιο, ένα σχέδιο πουορούσε να σταματήσει τον Ότο χωρίς να εκθέσει τον ίδιο ως εραστή; Όπως,

ράδειγμα, να τα παρουσιάσει έτσι ώστε να φανεί πως ο Χάρι ήταν αυτός που εντόν Ότο, να οργανώσει μια γρήγορη σύλληψη, όπου θα σκότωνε τον Ότο σε αυτοάμυμια απόπειρα απόδρασης εκείνου. Κάτι τέτοιο ίσως. Σ̓ αυτή τη σκέψη ο Χάρι έν

κρία. Αν ήταν έτσι, ο Ότο ήταν καταδικασμένος από την αρχή. Όμως επειδή ο Άντισκόταν στο κρεβάτι του νοσοκομείου όταν έλυσαν το μυστήριο, τα πράγοχώρησαν πολύ γρήγορα και το αρχικό σχέδιο δεν μπόρεσε να πραγματοποιώσε μου δυο μέρες» είχε πει.

Ο Χάρι έδιωξε μια μεθυσμένη γυναίκα που πήγε τρικλίζοντας στο τραπέζι του και ήκαθίσει.

Όμως γιατί να αυτοκτονήσει ο Άντριου μετά τον φόνο; Θα μπορούσε σίγουρα να τηνιτώσει. Ή όχι; Μήπως επειδή ο φωτιστής τον είχε δει ή επειδή ο Χάρι ήξερε γιλία του με τον Ότο και δεν είχε άλλοθι για την ώρα του φόνου;Διάολε, μήπως ήταν ώρα να κλείσουν λογαριασμοί; Για στάσου!Ο Χάρι με δυσκολία μπορούσε να πιστέψει ότι ο Άντριου θα σκεφτόταν να οργανα παράδειγμα, τον πυροβολισμό του Ότο σε μια άτυχη προσπάθεια σύλληψης. ιτυχημένη σύλληψη με τον Ότο ζωντανό θα ακολουθούνταν από μια μεγάλη δίκη, μάλογη προβολή από τον Τύπο. Πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες, όπως «Μα

τυνομικός ήταν πρώην εραστής τού κατά συρροή δολοφόνου», με τεράωτογραφίες από κάτω, και η ζωή δεν θα ήταν ποτέ πια ίδια. Επιπλέον, μπορ



τριου να κατακλυζόταν από ενοχές, να ένιωθε προσωπική ευθύνη που δεν αματήσει τον Ότο νωρίτερα, και γι’ αυτό τον τιμώρησε με μια τιμωρία πουκαστήρια της Αυστραλίας δεν μπορούν να επιβάλλουν – τον θάνατο.Οι πιθανότητες να οργανώσει ένα φανταστικό ανθρωποκυνηγητό χωρίς μάρτυρες ολύτως υπαρκτές, όπως επίσης και να καθαρίσει με έναν κανονικό φόνο.

Σκυλιά αλυχτούσαν στο στομάχι του Χάρι.Ο Άντριου είχε διακινδυνεύσει παράλογα να προλάβει τον Ότο, πριν τον πιάσουν ο ι οι άλλοι. Έστεκε όμως το γεγονός πως κάποιος σκοτώνει έναν πρώην εραστή γι

ύψει τη σεξουαλική του παρέκκλιση, σε μια πόλη όπου σχεδόν ο καθένας θεωραφορετικός μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο; Και αν έστεκε, πώς εν συντοκτονεί;

Ο έντονος πονοκέφαλος του Χάρι είχε επιδεινωθεί και ένιωθε ότι κάπησιμοποιούσε το κεφάλι του σαν αμόνι. Μέσα στη βροχή από σπίθες πίσω από τα μυ, προσπάθησε να συγκεντρωθεί σε μια σκέψη κάθε φορά, όμως διαρκώς έρχοινούργιες και έδιωχναν τις προηγούμενες. Ίσως ο Μακόρμακ να είχε δίκιο – ίσωαν απλώς μια πολύ ζεστή μέρα για μια ταραγμένη ψυχή. Ο Χάρι δεν μπορούσε καεφτεί την εναλλακτική εκδοχή: Ότι υπήρχαν κι άλλα. Ότι ο Άντριου Κένσινγκτον

ρότερα πράγματα να κρύψει και περισσότερα από τα οποία ήθελε να ξεφύγει, πό το ευκαιριακό σεξ με έναν άντρα.

Μια σκιά έπεσε πάνω του και ο Χάρι σήκωσε τα μάτια του. Το κεφάλι του σερβιτρυβε το φως και στη σιλουέτα του ο Χάρι νόμιζε πως θα έβλεπε τη μελανή γλώσσατριου να κρέμεται έξω από το στόμα του.Κάτι άλλο, σερ;»Βλέπω πως έχετε ένα ποτό που λέγεται Μαύρο Φίδι…»Jim Beam και κόκα κόλα».

Τα σκυλιά στο στομάχι του είχαν φρενιάσει.

Φίνα. Ένα διπλό Μαύρο Φίδι χωρίς κόκα κόλα».

Χάρι είχε χαθεί. Μπροστά του υπήρχαν σκαλιά, πίσω του νερό κι άλλα σκαλιά. Το απλωνόταν, τα κατάρτια στο λιμάνι έστριβαν αποδώ κι αποκεί, και εκείνος δενέα πώς είχε καταλήξει σε αυτά τα σκαλιά. Αποφάσισε να ανέβει. «Προς τα μπρονω» έλεγε πάντοτε ο πατέρας του.

Δεν ήταν εύκολο, αλλά στηριζόταν στους τοίχους και κατάφερε να ανέβει. Λεωφάλις έγραφε σε μια ταμπέλα, πράγμα που δεν του θύμιζε τίποτα, κι έτσι συνέχισεβαίνει ίσια μπροστά. Προσπάθησε να κοιτάξει το ρολόι του όμως δεν το έβρισκόμοι ήταν σκοτεινοί και έρημοι και ο Χάρι συμπέρανε πως ήταν αργά. Ανέβηκε κι αλιά, σκέφτηκε ότι αρκετά είχε ανέβει και έστριψε αριστερά στην οδό Μακλέι. Πρείχε περπατήσει πολύ, μια και οι πατούσες του είχαν ιδρώσει. Ή μήπως έτρεχε

ίσιμο στο αριστερό γόνατο του παντελονιού του μαρτυρούσε ένα πιθανό πέσιμο.Πέρασε μπροστά από μπαρ και εστιατόρια, αλλά όλα ήταν κλειστά. Ακόμα και γά, θα έπρεπε κάτι να έβρισκε να πιει σε μια τόσο μεγάλη πόλη όπως το Σ

ατέβηκε από το πεζοδρόμιο και έκανε νόημα σε ένα ταξί που ήταν ελεύθερο. Ο οδ

ενάρισε, όμως ύστερα άλλαξε γνώμη και προχώρησε στον δρόμο.Διάολε, τόσο χάλια φαίνομαι, σκέφτηκε ο Χάρι και γέλασε μόνος του.



Προχωρώντας στον δρόμο άρχισε να συναντάει ανθρώπους, να ακούει φασαρία, φτοκίνητα και μουσική, και όταν έστριψε τη γωνία αναγνώρισε πού βρισκόταν. Για υ τύχη, είχε φτάσει στο Κινγκς Κρος. Η οδός Ντάρλινγκχερστ απλωνόταν μπροστάφώτα και φασαρία. Τώρα είχε πολλές επιλογές. Στο πρώτο μπαρ που δοκίμασει δεν του επέτρεψαν την είσοδο, όμως του το επέτρεψαν σε ένα μικρό κινταγώγιο, όπου του σέρβιραν ουίσκι σε ένα ψηλό πλαστικό ποτήρι. Ήταν στριμωγι σκοτεινά εκεί μέσα, ενώ επικρατούσε πανδαιμόνιο από όλα τα αυτόματα μηχανήιχνιδιών. Έτσι ξαναβγήκε στον δρόμο, αφού άδειασε το ποτήρι του. Πιάστηκε από

ύλο του ηλεκτρικού και κοίταζε τα αυτοκίνητα να κυλούν μπροστά του, προσπαθώαπωθήσει μια αμυδρή ανάμνηση ότι είχε ξεράσει στο δάπεδο ενός μπαρ νωρίτεραΕκεί που στεκόταν ένιωσε κάποιον να τον χτυπάει ελαφρά στην πλάτη. Γύρισε καια τεράστιο κόκκινο στόμα, που όταν άνοιξε φάνηκε το κενό από έναν κυνόδονταειπε. «Άκουσα για τον Άντριου. Λυπάμαι» είπε. Μετά συνέχισε να μασάει τσίχλα. ΉΣάντρα.Ο Χάρι προσπάθησε να πει κάνα δυο κουβέντες, αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά μεθρωσή του, γιατί η Σάντρα τον κοίταζε χωρίς να καταλαβαίνει. «Είσαι ελεύθετάφερε να αρθρώσει επιτέλους.

Η Σάντρα γέλασε. «Είμαι, αλλά δεν νομίζω πως θα τα καταφέρεις».Είναι όρος αυτό;» ψέλλισε ο Χάρι ύστερα από προσπάθεια.

Η Σάντρα κοίταξε τριγύρω. Το βλέμμα του Χάρι διέκρινε ένα γυαλιστερό κοστούμιιές. Ο Τέντι Μονγκάμπι δεν ήταν μακριά.Κοίτα, δουλεύω τώρα. Καλύτερα να πας σπίτι να πάρεις κανέναν υπνάκο κα

λήσουμε αύριο».Μπορώ να πληρώσω» είπε ο Χάρι και έβγαλε το πορτοφόλι του.Βάλ’ το πίσω αυτό!» είπε η Σάντρα και έβαλε το πορτοφόλι του πίσω στην τσέπη

Θα έρθω μαζί σου και μπορείς να με πληρώσεις, αλλά όχι εδώ, ΟΚ;»

Πάμε στο ξενοδοχείο μου, είναι εδώ δίπλα, το ξενοδοχείο Crescent» είπε ο Χάρι.Η Σάντρα ανασήκωσε τους ώμους της. «Ό,τι πεις».Στον δρόμο πέρασαν από μια κάβα, όπου ο Χάρι αγόρασε δυο μπουκάλια Jim BeamΟ νυχτερινός θυρωρός του Crescent κοίταξε διερευνητικά τη Σάντρα, από την κορφ

νύχια. Ήταν έτοιμος να πει κάτι, όμως ο Χάρι τον πρόλαβε.Δεν έχεις ξαναδεί μυστική αστυνομικίνα ποτέ;»

Ο θυρωρός, ένας νεαρός κοστουμαρισμένος Ασιάτης, χαμογέλασε αβέβαια.Λοιπόν, ξέχασε ότι την είδες και δώσε μου το κλειδί μου, σε παρακαλώ. Έχυλειά να κάνουμε».

Ο Χάρι αμφισβητούσε το κατά πόσον ο θυρωρός είχε πειστεί από την πρόφαση ποπο είχε αρθρώσει, ωστόσο του έδωσε το κλειδί χωρίς άλλες αντιρρήσεις.

Στο δωμάτιο ο Χάρι άνοιξε το μίνι μπαρ και έβγαλε ό,τι αλκοολούχο ποτό υπγώ θα πιω αυτό» είπε και ξεχώρισε ένα μπουκάλι μινιατούρα Jim Beam. «Πάρόλοιπα».Πρέπει να αγαπάς πολύ το ουίσκι» είπε η Σάντρα και άνοιξε μια μπίρα.

Ο Χάρι την κοίταξε και έμοιαζε κάπως μπερδεμένος. «Πρέπει;» ρώτησε.Άλλοι προτιμούν ποικιλία στο δηλητήριο. Έτσι, για αλλαγή».Α, ναι; Πίνεις;»

Η Σάντρα δίστασε. «Όχι, για να πω την αλήθεια. Προσπαθώ να χάσω βάρος και κ



αιτα».Όχι, για να πω την αλήθεια» επανέλαβε ο Χάρι. «Δεν ξέρεις λοιπόν για τι πρά

λάς. Είδες το Leaving Las Vegas με τον Νίκολας Κέιτζ;»Τι;»Ξέχνα το. Υποτίθεται πως ήταν για έναν αλκοολικό που αποφάσισε να πε

νοντας. Αυτό θα το πίστευα. Το πρόβλημα ήταν πως ο τύπος έπινε ό,τι έβρισκε. τκα, ουίσκι, κονιάκ… τα πάντα. Πράγμα που δικαιολογείται αν δεν υπάρχει επιλστόσο αυτός ο τύπος βρισκόταν στο καλύτερα εξοπλισμένο με αλκοόλ σημείο του

γκας, είχε απίστευτα λεφτά και καμιά προτίμηση, καμιά γαμημένη προτίμηση! Εγώώρισα ποτέ κανέναν αλκοολικό που αδιαφορεί για το τι πίνει. Όταν βρεις το δηλητυ, κολλάς σε αυτό. Ακόμα και για Όσκαρ προτάθηκε».

Ο Χάρι έριξε το κεφάλι πίσω, άδειασε το μπουκαλάκι και πήγε να ανοίξειαλκονόπορτα.Και πώς πήγε;» ρώτησε η Σάντρα.Πέθανε από το ποτό» είπε ο Χάρι.Εννοώ, κέρδισε το Όσκαρ;»Πάρε ένα από τα μπουκάλια που αγόρασα και έλα εδώ. Θέλω να καθίσουμε

αλκόνι με θέα στην πόλη. Μόλις είχα ένα déjà vu».Η Σάντρα πήρε δυο ποτήρια και το μπουκάλι και κάθισε δίπλα του με την πλάτη χο.Ας ξεχάσουμε για λίγο τι έκανε αυτός ο μπάσταρδος όταν ζούσε. Ας πιούμε τριου Κένσινγκτον». Ο Χάρι γέμισε τα ποτήρια.

Κάθονταν και έπιναν σιωπηλοί. Ο Χάρι έβαλε τα γέλια. «Πάρε για παράδειγμα εκν τύπο από το συγκρότημα The Band, τον Ρίτσαρντ Μάνιουελ. Είχε σοοβλήματα, όχι μόνο με το ποτό αλλά με… με τη ζωή. Στο τέλος δεν άντεξε, κρεμάσένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Στο σπίτι του βρήκαν δυο χιλιάδες μπουκάλια, όλα

ρκας – Grand Marnier. Αυτό μόνο. Καταλαβαίνεις; Γαμημένο λικέρ πορτοκάλιιπόν κάποιος που βρήκε το δηλητήριό του. Ο Νίκολας Κέιτζ – χα! Ζούμε σεράξενο σύμπαν…»

Έδειξε με το χέρι του τον έναστρο νυχτερινό ουρανό του Σίδνεϊ και ήπιαν λίγο ακα μάτια του Χάρι είχαν αρχίσει να κλείνουν όταν η Σάντρα ακούμπησε το χέρι τηςγουλό του. «Άκου, Χάρι, πρέπει να γυρίσω στη δουλειά. Νομίζω πως είσαι έτοιμονο».Πόσο κοστίζει μια ολόκληρη νύχτα;» Ο Χάρι γέμισε ξανά το ποτήρι του με ουίσκι.Δεν νομίζω…»Μείνε. Ας τελειώσουμε το ποτό κι ύστερα θα το κάνουμε. Σου υπόσχομαι να ήγορος» γέλασε νευρικά ο Χάρι.Όχι, Χάρι, φεύγω». Η Σάντρα σηκώθηκε και στάθηκε με τα μπράτσα σταυρωμέναήθος. Ο Χάρι προσπάθησε να σταθεί όρθιος, έχασε την ισορροπία του και έκανεματα πίσω προς το κάγκελο του μπαλκονιού πριν τον πιάσει η Σάντρα. Τύλιξε τα χυ γύρω από τους λεπτούς ώμους της, έγειρε βαρύς πάνω της και ψιθύρισε:Δεν μπορείς να με φροντίσεις απόψε, Σάντρα; Μόνο απόψε. Για χάρη του Άντριοω τώρα; Για χάρη μου».

Ο Τέντι θα αρχίσει να αναρωτιέται πού…»Ο Τέντι θα πάρει τα λεφτά του και θα κρατήσει το στόμα του κλειστό. Σε παρακα



Η Σάντρα δίστασε, αλλά ύστερα είπε με έναν αναστεναγμό: «Εντάξει. Μα ας βγάλτά τα κουρέλια από πάνω σου, κύριε Χόλι».

Τον οδήγησε στο κρεβάτι, του έβγαλε τα παπούτσια και κατέβασε το παντελόνι τοθαύματος, κατάφερε να ξεκουμπώσει μόνος του το πουκάμισό του. Η μίνι φούστα

άντρα βγήκε από το κεφάλι της αστραπιαία. Ήταν ακόμα πιο αδύνατη χωρίς ρούχμοι και οι γοφοί της προεξείχαν και τα πλευρά της ήταν σαν τάβλα κάτω από τα μς στήθη. Όταν γύρισε να σβήσει τα φώτα του δωματίου, ο Χάρι είδε πως είχε μελην πλάτη και στους γλουτούς της. Ξάπλωσε δίπλα του και χάιδεψε το άτριχο στ

ι την κοιλιά του.Η Σάντρα μύριζε ελαφρώς ιδρώτα και σκόρδο. Ο Χάρι κοίταζε το ταβάνι. Αναρωτώς στην κατάσταση που βρισκόταν μπορούσε να είχε την αίσθηση της όσφρησηςρωδιά» είπε «είναι δική σου ή των αντρών με τους οποίους πλάγιασες απόψε;»Και τα δύο, φαντάζομαι» απάντησε η Σάντρα. «Σε πειράζει;»Όχι» είπε ο Χάρι, χωρίς να είναι σίγουρος αν εκείνη εννοούσε τη μυρωδιά ή λους άντρες.Είσαι σκνίπα, Χάρι, δεν χρειάζεται να…»Πιάσε» είπε ο Χάρι, πήρε το ζεστό, ιδρωμένο της χέρι και το έβαλε ανάμεσα

δια του.Η Σάντρα γέλασε.Θεούλη μου! Κι η μάνα μου μου έλεγε πως οι άντρες που πίνουν έχουν μόνο τα λγάλα».Μ̓ εμένα συμβαίνει το αντίθετο» είπε ο Χάρι. «Το αλκοόλ παραλύει τη γλώσσαλά ζωντανεύει το μαραφέτι μου. Είναι αλήθεια. Δεν ξέρω γιατί, όμως πάντα νεται».Η Σάντρα κάθισε πάνω του, έβγαλε το αραχνοΰφαντο σλιπ της και τον τράβηξε ς χωρίς πολλά πολλά.

Την έβλεπε να χοροπηδάει πάνω του. Συνάντησε το βλέμμα του, του χαμογέλασείταξε αλλού. Ήταν το είδος του χαμόγελου που έχεις όταν στέκεσαι στο τραμελά σου καρφώνεις τα μάτια σου σε κάποιον παρατεταμένα.

Ο Χάρι έκλεισε τα μάτια του, άκουγε το ρυθμικό τρίξιμο του κρεβατιού και σκεφτν ήταν ακριβώς όπως το είχε πει. Το αλκοόλ παραλύει. Η ευαισθησία που τον έκανμίζει πως θα είναι γρήγορος, όπως είχε υποσχεθεί, είχε εξανεμιστεί. Η Σάχθούσε πάνω κάτω απτόητη, καθώς οι σκέψεις του Χάρι γλίστρησαν κάτω απντόνια, έξω από το κρεβάτι και έξω από το παράθυρο. Ταξίδεψε κάτω από αποδογυρισμένο έναστρο ουρανό, διέσχισε τη θάλασσα, μέχρι που έφτασε σεραλία που ήταν μόνο μια λωρίδα λευκής άμμου.

Όταν κατέβηκε πιο χαμηλά, είδε το κύμα να σπάει στην παραλία και όταν πλησρισσότερο κατάλαβε πως ήταν σε μια πόλη που είχε ξαναπάει, ενώ ένα κορίτσιερε ήταν ξαπλωμένο στην άμμο. Κοιμόταν, κι εκείνος προσγειώθηκε ήσυχα δίπλαα να μην την ξυπνήσει. Ύστερα ξάπλωσε και έκλεισε τα μάτια του. Όταν ξύπνηιος έδυε και ήταν μόνος. Στον δρόμο πίσω του περπατούσαν άνθρωποι που νόμιζυς ήξερε. Του φάνηκε ότι κάποιοι ήταν από ταινίες που είχε δει. Μερικοί φοροαλιά ηλίου και κρατούσαν από το λουρί μικρά, αδύνατα σκυλιά, μπροστά από ψ

οσόψεις ξενοδοχείων που διαγράφονταν στην απέναντι πλευρά του δρόμου.Ο Χάρι κατέβηκε μέχρι την άκρη του νερού και ήταν έτοιμος να βουτήξει, όταν είδε



θάλασσα ήταν γεμάτη τσούχτρες. Ήταν σκορπισμένες στην επιφάνεια και τέντωνακριές, κόκκινες κλωστές τους, ενώ στον διάφανο καθρέφτη του κορμού τους διέριγράμματα προσώπων. Πέρασε μια βάρκα. Πλησίαζε όλο και πιο κοντά και ξαφνι

άρι ξύπνησε. Η Σάντρα τον σκουντούσε.Κάποιος είναι απέξω!» ψιθύρισε. Ο Χάρι άκουσε κάποιον να χτυπάει την πόρτα.Ο διάολος να πάρει τον ρεσεψιονίστα!» είπε, πετάχτηκε πάνω με ένα μαξροστά του και άνοιξε την πόρτα.

Ήταν η Μπιργκίτα.

Γεια!» είπε αλλά το χαμόγελό της πάγωσε όταν είδε την αγωνία στο πρόσωποάρι. «Τι συμβαίνει; Συμβαίνει τίποτα κακό, Χάρι;»Ναι» είπε ο Χάρι. «Συμβαίνει κάτι κακό». Ένιωθε τον σφυγμό του να σφυροκοι το κεφάλι του να έχει αδειάσει. «Γιατί είσαι εδώ;»Δεν τηλεφώνησαν οι γονείς μου. Περίμενα πολύ και ύστερα τηλεφώνησα σπίτι, νείς δεν το σήκωσε. Μάλλον έκαναν λάθος στην ώρα και πήραν όταν ήμουνυλειά. Η θερινή ώρα, βλέπεις. Πρέπει να μπερδεύτηκαν με τη διαφορά της ώπικό χαρακτηριστικό του μπαμπά μου».

Μιλούσε γρήγορα και ήταν φανερό πως προσπαθούσε να συμπεριφερθεί σαν να ήτα

ο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο να στέκεται στον διάδρομο ενός ξενοδοχείου η νύχτα, συζητώντας για ασήμαντα πράγματα με έναν άντρα που φαινόταν πως δεν άφηνε να μπει στο δωμάτιο.Στάθηκαν και κοιτάζονταν.Έχεις κάποιον μέσα;» ρώτησε εκείνη.Ναι» είπε ο Χάρι. Ακούστηκε σαν ξερόκλαδο που έσπαζε το χαστούκι που του έδωΕίσαι μεθυσμένος!» του φώναξε με δάκρυα στα μάτια.Άκου, Μπιργκίτα…»

Τον έσπρωξε με δύναμη μέσα στο δωμάτιο και ακολούθησε κι εκείνη από πίσ

άντρα είχε ήδη φορέσει τη μίνι φούστα της, καθόταν στο κρεβάτι και έβαζπούτσιά της. Η Μπιργκίτα διπλώθηκε σαν να την είχε πιάσει ξαφνικά πόνος ιλιά.Πόρνη!» στρίγκλισε.Καλά το κατάλαβες» είπε η Σάντρα στεγνά. Αντιμετώπιζε τη σκηνή πολύ πιο ατάό τους άλλους δύο και ήταν έτοιμη για άμεση αποχώρηση.Μάζεψε τα πράγματά σου και χάσου από εδώ!» κραύγασε η Μπιργκίτα με πνιγ

ωνή και πέταξε στη Σάντρα την τσάντα της, που ήταν στην καρέκλα. Προσγειώθηκεεβάτι, όπου αναποδογύρισε και άδειασε. Ο Χάρι στεκόταν στη μέση του δωμα

μνός και παραπαίοντας, και με έκπληξη είδε ένα πεκινουά να κάθεται στο κρεπλα στο τριχωτό ζώο υπήρχαν μια βούρτσα για τα μαλλιά, τσιγάρα, κλειδιά,μμάτι πράσινος κρυπτονίτης που λαμπύριζε και η μεγαλύτερη συλλογή προφυλακτυ είχε δει ποτέ του ο Χάρι. Η Σάντρα ανοιγόκλεισε με απόγνωση τα μάτια της, άρπεκινουά από το λουρί και το έχωσε πάλι μέσα στην τσάντα.Τι θα γίνει με τα λεφτά, γλύκα;»

Ο Χάρι δεν κουνήθηκε, μόνο σήκωσε το παντελόνι του και έβγαλε το πορτοφόλι τοπιργκίτα είχε σωριαστεί σε μια καρέκλα και για λίγο το μόνο που ακουγόταν ήταμηλόφωνο μέτρημα της Σάντρα και οι πνιγμένοι λυγμοί της Μπιργκίτα.Την έκανα» είπε η Σάντρα όταν πήρε τα χρήματα, και βγήκε από την πόρτα.



Περίμενε!» είπε ο Χάρι, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Η πόρτα έκλεισε με θόρυβο ς.Περίμενε!» φώναξε η Μπιργκίτα. «Είπες περίμενε;» ούρλιαξε και πετάχτηκε απόρέκλα. «Ακόλαστε, ανήθικε, μπεκρούλιακα του κερατά! Δεν έχεις κανένα δικαίωμα

Ο Χάρι προσπάθησε να την αγκαλιάσει, όμως εκείνη τον έσπρωξε και απομακρύνάθηκαν απέναντι και κοιτάζονταν σαν παλαιστές. Η Μπιργκίτα ήταν σαν υπνωτισ

α μάτια της γυάλιζαν γεμάτα μίσος και το στόμα της έτρεμε από οργή. Ο έφτηκε πως αν είχε ποτέ την ευκαιρία να τον σκοτώσει, θα το έκανε τότε και

ρίς τον παραμικρό δισταγμό.Μπιργκίτα, εγώ…»Πιες μέχρι να πας στην κόλαση και χάσου από τη ζωή μου!» Έκανε στροφή και έν τρελή. Τραντάχτηκε όλο το δωμάτιο καθώς κοπάνησε την πόρτα.

Χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν από τη ρεσεψιόν. «Τι συμβαίνει, κύριε Χόλι; Η κυρίαδιπλανό δωμάτιο τηλεφώνησε και…»

Ο Χάρι κρέμασε το ακουστικό. Ξαφνικά τον κατέλαβε μια άγρια, ανεξέλεγκτη λύι άρχισε να ψάχνει γύρω του κάτι να σπάσει. Άρπαξε το μπουκάλι με το ουίσκι απαπέζι και ήταν έτοιμος να το πετάξει στον τοίχο, αλλά την τελευταία στιγμή άλ

ώμη. Μια ζωή εξάσκηση του αυτοελέγχου, σκέφτηκε, άνοιξε το μπουκάλι και το έο στόμα του.

κούστηκε το κροτάλισμα κλειδιών και ο Χάρι ξύπνησε από την πόρτα που άνοιξε.Δεν χρειάζομαι τίποτα. Ελάτε αργότερα, παρακαλώ!» φώναξε ο Χάρι γερμένοςξιλάρι.Κύριε Χόλι, έρχομαι εκ μέρους της διεύθυνσης του ξενοδοχείου».

Ο Χάρι γύρισε πλευρό. Δυο κοστουμαρισμένοι τύποι είχαν μπει στο δωμάτιο. Στέκοακριτικά κάπως απόμακρα, όμως φαίνονταν πολύ αποφασισμένοι. Ο Χάρι αναγνών έναν: ήταν αυτός που βρισκόταν στη ρεσεψιόν το προηγούμενο βράδυ. Ο άνέχισε:Παραβιάσατε τους κανόνες του ξενοδοχείου. Λυπάμαι, αλλά είμαστε υποχρεωμένς ζητήσουμε να τακτοποιήσετε τον λογαριασμό σας όσο το δυνατόν γρηγορότερααδειάσετε το δωμάτιο, κύριε Χόλι».Τους κανόνες του ξενοδοχείου;» Ο Χάρι ένιωθε έτοιμος να ξεράσει.

Το κοστούμι ξερόβηξε. «Φέρατε στο δωμάτιό σας μια κυρία που υποψιαζόμαστε

αι… εεε… εκδιδόμενη. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ξυπνήσατε και όλους τους άλοίκους στον όροφό σας με τον θόρυβο που κάνατε. Είμαστε ευπρεπές ξενοδοχείον μπορούμε να ανεχτούμε τέτοιες συμπεριφορές. Είμαι σίγουρος πως καταλαβαριε Χόλι».

Ο Χάρι έβγαλε ένα γρύλισμα δυσαρέσκειας αντί για απάντηση και γύρισε την πυ. «Μάλιστα, κύριε αντιπρόσωπε της διεύθυνσης του ξενοδοχείου. Έτσι κι αλύγω σήμερα. Αφήστε με να κοιμηθώ εν ειρήνη μέχρι τότε».Έπρεπε ήδη να είχατε φύγει, κύριε Χόλι» είπε ο ρεσεψιονίστας.

Ο Χάρι κοίταξε το ρολόι του. Ήταν δύο και τέταρτο.

Προσπαθήσαμε να σας ξυπνήσουμε».Το αεροπλάνο μου…» είπε ο Χάρι και προσπάθησε να κατεβεί από το κρε



τερα από δύο προσπάθειες πάτησε σε στέρεο έδαφος και κατάφερε να σηκωθεί. χάσει ότι ήταν γυμνός, ενώ ο ρεσεψιονίστας και ο θυρωρός υποχώρησαν σαστισμλίστηκε, είδε το ταβάνι να γυρίζει από πάνω του και κάθισε πίσω, στην άκρηεβατιού. Ύστερα έσκυψε και ξέρασε.



ΜΠΟΥΜΠΟΥΡ

————



Ο

14

ΕΝΑΣ ΡΕΣΕΨΙΟΝΙΣΤΑΣ, ΔΥΟ ΜΠΡΑΒΟΙ ΚΑΙΕΝΑΣ ΤΥΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΠΙΝΤΙ

σερβιτόρος στο Bourbon & Beef πήρε από μπροστά του τα ανέγγιχτα αμπένεντικτ και κοίταξε με συμπόνια τον πελάτη. Εδώ και μία εβδομάδα ερχ

θε πρωί, διάβαζε την εφημερίδα και έτρωγε το πρωινό του. Μερικές μέρες φαινυρασμένος, είναι η αλήθεια, αλλά ο σερβιτόρος δεν τον είχε ξαναδεί τόσο χάλιαμερα. Επιπλέον, πήγε για πρωινό στις δυόμισι μετά το μεσημέρι.Δύσκολη νύχτα, σερ;»

Ο πελάτης καθόταν στο τραπέζι με τη βαλίτσα του δίπλα και κοίταζε το κενό, αξύρι με κόκκινα μάτια.Ναι, ναι, δύσκολη νύχτα. Έκανα… πολλά».

Τόσο το καλύτερο για εσάς, σερ. Γι’ αυτό είναι το Κινγκς Κρος. Τίποτε άλλο, σερ;»Όχι, ευχαριστώ. Πρέπει να προλάβω το αεροπλάνο».

Ο σερβιτόρος άκουγε περίλυπος. Είχε αρχίσει να συμπαθεί τον ήρεμο Νορβηγό,αινόταν λίγο μοναχικός αλλά ήταν φιλικός και έδινε γενναιόδωρα φιλοδωρήματα. «δα τη βαλίτσα. Αν αυτό σημαίνει πως είναι η τελευταία φορά που σας βλέπουμε,τε κερνάω εγώ το πρωινό. Είσαστε σίγουρος ότι δεν μπορώ να σας προσφέρωίσκι, ένα Jack Daniels; Ένα για τον δρόμο, σερ;» Ο Νορβηγός τον κοίταξε έκπλης και ο σερβιτόρος είχε προτείνει κάτι που εκείνος, ο πελάτης, δεν είχε καταφέρεεφτεί μόνος του και το οποίο, καταλάβαινε τώρα, ήταν αυτονόητο από την αρχή.Κάν’ το διπλό, παρακαλώ».

ιδιοκτήτης του Springfield Lodge λεγόταν Τζο και ήταν ένας υπέρβαρος, συμπαθητπος, που συντηρούσε με σύνεση και οικονομία το μικρό και παλιό ξενοδοχείο τουνγκς Κρος για σχεδόν είκοσι χρόνια. Δεν ήταν ούτε καλύτερο ούτε χειρότερο οιοδήποτε άλλο από τα φτηνά ξενοδοχεία της περιοχής και ο Χάρι δεν είχε καράπονο. Ένας από τους λόγους ήταν πως ο Τζο ήταν άνετος τύπος. Ένας άλλος

ως πάντα επέμενε οι πελάτες να βλέπουν το δωμάτιο πριν το νοικιάσουν και πως οβε πέντε δολάρια αν πλήρωναν για περισσότερο από μία νύχτα. Ένας τρίτος και



σημαντικότερος λόγος ήταν πως είχε καταφέρει να κρατήσει μακριά περιπλανώμεπους, μπεκρήδες, πρεζάκηδες και πόρνες…Ακόμα και οι ανεπιθύμητοι πελάτες δυσκολεύονταν να αντιπαθήσουν τον Τζο. Γιατringfield Lodge κ ανένας δεν αντιμετωπιζόταν με άγριες ματιές ή φωνές πουιωχναν. Μόνο με ένα απολογητικό χαμόγελο, με την πληροφορία πως το ξενοδαν γεμάτο δυστυχώς, αλλά μπορεί να υπήρχαν κάποιες ακυρώσεις την επόδομάδα και ήταν ευπρόσδεκτοι να επιστρέψουν. Χάρη στην ιδιαίτερη ικανότηταβάζει τα πρόσωπα και στη γρήγορη και σίγουρη κατηγοριοποίηση των υποψηφ

ανε την επιλογή του χωρίς δισταγμό ή ανησυχία, με αποτέλεσμα σπάνια να υπάόβλημα με κάποιους καβγατζήδες τύπους. Μόνο ελάχιστες φορές είχε πέσει έξω οην εκτίμησή του για κάποιον υποψήφιο πελάτη, και αυτές τις φορές το είχε μετανικρά.Θυμήθηκε κάνα δυο από αυτές τις περιπτώσεις καθώς ζύγιζε τις αντιφατικές εντυπώυ του έδινε ο ψηλός, ξανθός άντρας μπροστά του. Τα απλά, καλής ποιότητας ρούχαειχναν ότι είχε χρήματα, αλλά δεν ένιωθε ότι έπρεπε οπωσδήποτε να τα ξοδέψεγονός πως ήταν ξένος ήταν υπέρ του, γιατί συνήθως οι Αυστραλοί ήταν αυτοίμιουργούσαν προβλήματα. Αυτοί που ταξίδευαν με σακίδια στην πλάτη έκαναν πο

ρές ξέφρενα πάρτι και έκλεβαν τις πετσέτες από τα δωμάτια, όμως αυτός εδώλίτσα, που μάλιστα ήταν σε καλή κατάσταση, πράγμα που έδειχνε ότι ο τύπος δεν ριπλανώμενος. Είναι αλήθεια πως ήταν αξύριστος, ωστόσο ήταν οφθαλμοφανέόσφατα είχε επισκεφθεί κάποιο κουρείο. Τα νύχια του ήταν καθαρά και περιποιηι οι κόρες των ματιών του είχαν σχετικά φυσιολογικές διαστάσεις.

Η σύνοψη όλων αυτών των εντυπώσεων και το γεγονός πως ο τύπος είχε μουμπήσει μια κάρτα VISA στον πάγκο, μαζί με την αστυνομική ταυτότητα απρβηγική αστυνομία, συνέβαλαν ώστε το «λυπάμαι αλλά…» να κολλήσει στον λαιμό Γιατί δεν υπήρχε αμφιβολία πως ο άνθρωπος ήταν μεθυσμένος. Λιώμα.

Γνωρίζω ότι ξέρεις πως έχω πιει μερικά ποτήρια» κατάφερε να αρθρώσει ο άντραρόσμενα καλά αγγλικά, όταν είδε τον δισταγμό του Τζο. «Ας πούμε πως τρελαίνσα στο δωμάτιο. Μου τη δίνει και βγαίνω εκτός εαυτού. Σπάω την τηλεόραση καθρέφτη του μπάνιου και ξερνάω πάνω στο χαλί. Έχει ξανασυμβεί. Αν προκαταβ

λια δολάρια, καλύπτεσαι; Εν πάση περιπτώσει, σκοπεύω να είμαι συνέχεια τόσο σκυ δεν θα καταφέρω να κάνω θόρυβο και να ενοχλήσω τους άλλους ένοικους φανιστώ καν στη ρεσεψιόν ή στους διαδρόμους».Φοβάμαι πως είμαστε γεμάτοι αυτή την εβδομάδα. Ίσως…»Ο Γκρεγκ από το Bourbon & Beef μου σύστησε το ξενοδοχείο σας, μου ζήτησε μάλδώσω τους χαιρετισμούς του στον Τζο. Εσύ είσαι;»

Ο Τζο τον κοίταξε παρατεταμένα.Μη με κάνεις να το μετανιώσω» του είπε και του έδωσε το κλειδί του δωματίου 73

Παρακαλώ;»Γεια σου, Μπιργκίτα, είμαι ο Χάρι. Ήθελα…»Έχω επισκέπτη, Χάρι, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή».

Ήθελα μόνο να σου πω πως δεν…»Άκουσέ με, Χάρι. Δεν είμαι θυμωμένη και δεν έγινε τίποτα. Ευτυχώς, ένας άντρας



ρεις μόλις λίγο περισσότερο από μία εβδομάδα δεν μπορεί να σε πληγώσει εύκλά θα προτιμούσα να μη με ξαναπάρεις. ΟΚ;»Εεε… όχι… τελικά δεν είναι…»Όπως είπα, έχω επισκέπτη και σου εύχομαι καλή υπόλοιπη διαμονή και ελπίζωιστρέψεις με ασφάλεια στη Νορβηγία. Αντίο».…Αντίο».

ον Τέντι Μονγκάμπι δεν άρεσε που η Σάντρα πέρασε όλη τη νύχτα μ̓ εκείνονανδιναβό αστυνομικό. Μυριζόταν μπελάδες. Όταν τον είδε να περπατάει στηνάρλινγκχερστ με βαρύ βήμα και κρεμασμένα χέρια, η πρώτη του αντίδραση ήτανει δυο βήματα πίσω και να χαθεί μέσα στο πλήθος. Η περιέργειά του όριάρχησε, σταύρωσε τα χέρια του και στάθηκε στον δρόμο του τρελο-Νορβηγοπος προσπάθησε να τον προσπεράσει, αλλά ο Τέντι τον άρπαξε από τον ώμο καρισε προς το μέρος του.Δεν χαιρετάς τους παλιούς γνωστούς, φίλε;»

Ο φίλος τον κοίταξε με θολά μάτια. «Ο νταβατζής…» είπε ανέκφραστα.Ελπίζω η Σάντρα να ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σου, αστυνόμε».Η Σάντρα; Για να δούμε… Η Σάντρα ήταν εντάξει. Πού είναι;»Έχει ρεπό σήμερα. Αλλά μπορεί να έχω κάποιον άλλο πειρασμό για τον αστυνόμοόψε».

Ο αστυνόμος προσπαθούσε να διατηρήσει την ισορροπία του κάνοντας ένα βΩραία, ωραία. Εμπρός, νταβατζή. Πού είναι ο πειρασμός;»Ο Τέντι γέλασε. «Από εδώ, αστυνόμε». Βοήθησε τον μεθυσμένο Χάρι να κατεβεαλιά του στριπτιζάδικου και τον έβαλε να καθίσει σε ένα τραπέζι με καλή θέαηνή. Ο Τέντι χτύπησε τα δάχτυλά του και μια ελάχιστα ντυμένη κυρία εμφανίσέσως.Δυο μπίρες, Έιμι. Και ζήτα από την Κλόντια να μας χορέψει».Η επόμενη παράσταση δεν είναι πριν από τις οκτώ, κύριε Μονγκάμπι».Πες ότι είναι “έκτακτη παράσταση”. Τώρα, Έιμι!»Εντάξει, κύριε Μονγκάμπι».

Ο αστυνόμος είχε ένα ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπό του. «Ξέρω ποιος έρχεται» Ο δολοφόνος. Ο δολοφόνος έρχεται».

Ποιος;»

Ο Νικ Κέιβ».Ο Νικ τι;»Και η ξανθιά τραγουδίστρια. Μπορεί να φοράει και αυτή περούκα. Άκου…»

Η μουσική ντίσκο που ακουγόταν είχε σταματήσει και ο αστυνόμος σήκωσε και τουςίκτες του στον αέρα, έτοιμος να διευθύνει μια συμφωνική ορχήστρα, όμως κανένας ν ακούστηκε.Έμαθα για τον Άντριου» είπε ο Τέντι. «Φρικτό. Κυριολεκτικά φρικιαστικό. Κατά

ως κρεμάστηκε. Μπορείς να μου πεις τι στον δαίμονα μπορεί να έκανε έναν ντανό άνθρωπο να…»

Η Σάντρα φοράει περούκα» είπε ο αστυνόμος. «Έπεσε από την τσάντα της. Γι’ ν την αναγνώρισα όταν τη συνάντησα εδώ κάτω. Εδώ ακριβώς! Ο Άντριου κι



θίσαμε εκεί πέρα. Την είχα δει κάνα δυο φορές στην Ντάρλινγκχερστ τις πρώτες μυ ήμουν εδώ, όμως φορούσε περούκα. Μια ξανθιά περούκα. Γιατί δεν τη φοράει πιΑχά, ο αστυνόμος μας προτιμάει τις ξανθιές. Εν τοιαύτη περιπτώσει, νομίζω πωςτι που θα σου αρέσει…»Γιατί;»

Ο Τέντι ανασήκωσε τους ώμους. «Η Σάντρα; Τρομοκρατήθηκε αρκετά τις προάλλεςαν τύπο. Η Σάντρα επέμενε πως είχε σχέση με την περούκα και αποφάσισε ναταργήσει για ένα διάστημα. Μήπως και ξαναφανεί ο τύπος».

Ποιος είναι;»Δεν ξέρω, αστυνόμε. Αλλά κι αν το ήξερα, δεν θα το έλεγα. Στη δουλειά μακριτικότητα είναι αρετή. Κάτι που είμαι σίγουρος πως κι εσύ εκτιμάς. Δεν είμαι λός με τα ονόματα – Ρόνι δεν σε λένε;»Χάρι. Πρέπει να μιλήσω στη Σάντρα». Προσπάθησε να σηκωθεί και παραλίγο να πνω στην Έιμι, που ερχόταν με έναν δίσκο με μπίρες. Σωριάστηκε φαρδύς πλατύςαπέζι.Πού είναι; Έχεις το τηλέφωνό της, νταβατζή;»

Ο Τέντι έκανε νόημα στην Έιμι να φύγει.

Έχουμε την αρχή να μη δίνουμε στους πελάτες διευθύνσεις ή τηλέφωνα των κοριτς. Για λόγους ασφαλείας. Καταλαβαίνεις, έτσι;» Ο Τέντι μετάνιωσε που ολούθησε την πρώτη του παρόρμηση: Έπρεπε να είχε κρατηθεί μακριά απόθυσμένο και επίμονο Νορβηγό.Καταλαβαίνω. Δώσε μου τον αριθμό της».

Ο Τέντι χαμογέλασε. «Όπως είπα, δεν δίνουμε…»Τώρα!» Ο Χάρι άρπαξε τα πέτα του γυαλιστερού γκρίζου σακακιού και φύσηξεόσωπο του Τέντι την αποφορά από τις αναθυμιάσεις του ουίσκι και την μπόχαετού. Μια ευχάριστη μουσική εγχόρδων ακούστηκε από τα ηχεία.

Θα μετρήσω μέχρι το τρία, αστυνόμε. Αν δεν μ’ έχεις αφήσει μέχρι τότε, θα φων Ιβάν και τον Τζεφ. Αυτό σημαίνει εναέρια έξοδο από την πίσω πόρτα. Έξω απόσω πόρτα υπάρχει μια σκάλα. Είκοσι απότομα τσιμεντένια σκαλοπάτια».Ο Χάρι γέλασε ειρωνικά και έσφιξε περισσότερο τη λαβή του. «Νομίζεις ότόμαξες τώρα, μπάσταρδε νταβατζή; Κοίταξέ με. Είμαι τόσο τύφλα που ταλαβαίνω Χριστό. Είμαι ο αδιάφθορος, γαμώτο μου. Τζεφ! Ιβάν!»

Σκιές κουνήθηκαν πίσω από το μπαρ. Καθώς γύρισε να κοιτάξει, ο Τέντι τραβήχότομα και ξέφυγε από τη λαβή του. Τον έσπρωξε και ο Χάρι παραπάτησε προσω. Παρέσυρε μαζί του την καρέκλα του και το τραπέζι καθώς σωριαζόταντωμα. Αντί να σηκωθεί όμως, έμεινε εκεί ξαπλωμένος χασκογελώντας, μέχρι που ή

Τζεφ και ο Ιβάν και κοίταξαν με απορία τον Τέντι.Βγάλτε τον από την πίσω πόρτα» είπε ο Τέντι και παρακολουθούσε τον αστυνομικρτώνεται σαν πάνινη κούκλα στους ώμους ενός μαύρου, κοστουμαρισμένου φουσκωΤι στον διάολο έπαθαν όλοι σήμερα;» αναρωτήθηκε ο Τέντι ισιώνοντας το ατσαλάκάκι του.

Ο Ιβάν προηγήθηκε και άνοιξε την πόρτα.Τι ξίδια έχει ρουφήξει ο μάγκας;» ρώτησε ο Τζεφ. «Κοντεύει να σκάσει απλια».Για να δούμε για πόσο θα γελάει ακόμα!» είπε ο Ιβάν. «Άσ’ τον κάτω». Ο



ησε προσεκτικά τον Χάρι να πατήσει στα πόδια του. Έμεινε όρθιος να ταλαντεύροστά στους δυο τους.Μπορείς να κρατήσεις ένα μυστικό, μίστερ;» ρώτησε ο Ιβάν με ντροπαλό χαμόγελομηλωμένα μάτια. «Ξέρω ότι είναι κλισέ των γκάνγκστερ, αλλά μισώ τη βία».

Ο Τζεφ κρυφογέλασε.Κόφ’ το, Τζεφ. Σοβαρά μιλάω. Ρώτα αυτούς που με ξέρουν. Δεν αντέχει, θα σου πΙβάν χάνει τον ύπνο του, πέφτει σε κατάθλιψη. Ο κόσμος είναι αρκετά σκληρόςθε κακομοίρη και δεν χρειάζεται να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα σπάζοντας χ

ι πόδια, σύμφωνοι; Λοιπόν, τράβα σπίτι σου και εμείς εδώ δεν θα δώσουμε συνέΚ;»Ο Χάρι κατένευσε και άρχισε να ψαχουλεύει την τσέπη του.Αν και απόψε εσύ είσαι ο γκάνγκστερ» είπε ο Ιβάν. «Εσύ!»

Ακούμπησε τον δείκτη του στο στήθος του Χάρι και τον έσπρωξε.Εσύ!» επανέλαβε ο Ιβάν και του έσπρωξε δυνατότερα. Ο ξανθός αστυνομονιζόταν επικίνδυνα.Εσύ!»

Ο Χάρι ταλαντευόταν στις φτέρνες του και κουνούσε τα χέρια του προσπαθώντα

ορροπήσει. Δεν γύρισε να δει τι υπήρχε πίσω του, αλλά μάλλον το ήξερε. Ένα χαμόλώθηκε στο πρόσωπό του καθώς τα θολά του μάτια συνάντησαν τα μάτια του

πεσε προς τα πίσω και βόγκηξε καθώς χτύπησε στα πρώτα σκαλοπάτια. Στην υπόλτρακύλα δεν ακούστηκε ούτε κιχ.

Τζο άκουσε ένα γρατζούνισμα στην εξώπορτα και μόλις είδε μέσα από το τζάμι τολάτη του ξενοδοχείου διπλωμένο στα δύο, κατάλαβε πως είχε κάνει ένα από τα σπθη του. Όταν άνοιξε την πόρτα, ο πελάτης έπεσε πάνω του. Αν ο Τζο δεν είχε χαντρο βάρους, θα είχαν κουτρουβαλήσει στο πάτωμα κι οι δυο μαζί. Ο Τζο κατάφερράσει το χέρι του Χάρι πάνω από τον ώμο του και να τον στηρίξει μέχρι να τον βμια καρέκλα στη ρεσεψιόν, όπου μπορούσε να τον περιεργαστεί καλύτερα. Όχι πνθός μέθυσος ήταν καλύτερος όταν πήγε να ζητήσει δωμάτιο, όμως τώρα φαιναγματικά εξαθλιωμένος. Είχε ένα βαθύ σχίσιμο στον έναν αγκώνα –ο Τζο έβλεπκκινη σάρκα να γυαλίζει–, το μάγουλό του ήταν πρησμένο και αίμα έσταζε από τη υ πάνω στο βρομερό του παντελόνι. Το πουκάμισό του ήταν σχισμένο και η ανάσαγαινε σαν ρόγχος από το στήθος του. Αλλά τουλάχιστον ανέπνεε.Τι συνέβη;» ρώτησε ο Τζο.Έπεσα από μια σκάλα. Τίποτα σοβαρό, μόνο να ξαπλώσω λίγο χρειάζεται».

Ο Τζο δεν ήταν γιατρός, αλλά κρίνοντας από τον ήχο της ανάσας του υπέθεσε πωςακίσει κάνα δυο πλευρά. Βρήκε κάποιο αντισηπτικό και λευκοπλάστη, περιποιήθηκρότερες πληγές και, τέλος, έβαλε μπαμπάκι στο ρουθούνι που αιμορραγούσε. Ο νήθηκε με ένα νεύμα, όταν ο Τζο πρότεινε να του δώσει κάποιο αναλγητικό χάπι.Έχω αναλγητικά στο δωμάτιό μου» είπε αγκομαχώντας.Χρειάζεσαι γιατρό» είπε ο Τζο. «Θα…»Κανέναν γιατρό. Θα είμαι μια χαρά σε κάνα δυο ώρες».

Η αναπνοή σου δεν ακούγεται μια χαρά».Ποτέ δεν ακουγόταν. Είναι από το άσθμα. Άσε με δυο ώρες στο κρεβάτι και ύσ



υγα».Ο Τζο αναστέναξε. Ήξερε ότι ήταν έτοιμος να κάνει το λάθος νούμερο δύο. «Ξέχασέπε. «Χρειάζεσαι περισσότερο από κάνα δυο ώρες. Επιπλέον, δεν φταις εσύ ποάλες είναι τόσο απότομες στο Σίδνεϊ. Θα τα πούμε το πρωί».

Τον βοήθησε να ανέβει στο δωμάτιό του, τον έβαλε στο κρεβάτι και του έβγαλπούτσια. Στο τραπέζι υπήρχαν τρία άδεια και δύο κλειστά μπουκάλια Jim Beaο απείχε απολύτως από οινοπνευματώδη, όμως είχε ζήσει αρκετά για να ξέρει ότορείς να συζητήσεις με έναν αλκοολικό. Άνοιξε ένα από τα μπουκάλια και το έ

ο κομοδίνο. Ο τύπος θα ένιωθε απαίσια όταν θα ξυπνούσε.

rystal Castle, λέγετε».Μπορώ να μιλήσω στη Μάργκαρετ Ντόουσον, παρακαλώ;»Η ίδια».Μπορώ να βοηθήσω τον γιο σας, αν μου πείτε πως σκότωσε την Ίνγκερ Χόλτερ».Τι; Ποιος είναι στο τηλέφωνο;»Ένας φίλος. Πρέπει να με εμπιστευτείτε, κυρία Ντόουσον, αν δεν το κάνετε ο γιος

αι χαμένος. Καταλαβαίνετε; Σκότωσε την Ίνγκερ Χόλτερ;»Τι είναι αυτά; Υποτίθεται πως είναι φάρσα; Ποια είναι η Ίνγκερ Χόλτερ;»Είσαστε η μητέρα του Έβανς, κυρία Ντόουσον. Και η Ίνγκερ Χόλτερ είχε μητέρα. Εεγώ είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να βοηθήσουμε τον γιο σας. Πείτε μου

ότωσε την Ίνγκερ Χόλτερ! Με ακούτε;»Ακούω πως είσαστε μεθυσμένος. Τώρα θα πάρω την αστυνομία».Πείτε το!»Κλείνω!»Πες το, διάολε, ηλίθια κότα!»

Άλεξ Τόμαρος έβαλε τα χέρια του πίσω από το κεφάλι του και έγειρε με την καρυ όταν μπήκε η Μπιργκίτα στο γραφείο του. «Κάθισε, Μπιργκίτα».Κάθισε σε μια καρέκλα μπροστά από το λιτό γραφείο του Τόμαρος και ο Άλεξ βν ευκαιρία να την κοιτάξει από πιο κοντά. Του φάνηκε κουρασμένη. Είχε μαύκλους γύρω από τα μάτια της, έμοιαζε εκνευρισμένη και ήταν ακόμα πιο χλωμήι συνήθως.

Με επισκέφθηκε ένας αστυνομικός πριν από μερικές μέρες, Μπιργκίτα. Κάποιος κύλι, ένας ξένος. Από τη συζήτηση βγήκε πως είχε μιλήσει με κάποιους αποσωπικό εδώ και πήρε πληροφορίες… εεε… κάπως αδιάκριτες. Φυσικά, διαφερόμαστε να βρεθεί ο δολοφόνος της Ίνγκερ, θέλω όμως να επιστήσω την πρου στο γεγονός πως τέτοιου είδους συζητήσεις στο μέλλον θα θεωρηθούν… απιστίαν χρειάζεται να σου πω πως, έτσι δύσκολα που είναι τα πράγματα σήμερα στη δους, δεν είμαστε σε θέση να πληρώνουμε ανθρώπους που νιώθουμε ότι δεν μπορούμπιστευτούμε».

Η Μπιργκίτα έμεινε σιωπηλή.

Τηλεφώνησε κάποιος νωρίτερα εδώ και έτυχε να απαντήσω εγώ. Προσπάθησ



λοιώσει τη φωνή του με κακή άρθρωση, αλλά τον κατάλαβα από την προφορά αν ο κύριος Χόλι ξανά και ζήτησε να μιλήσει σ̓ εσένα, Μπιργκίτα».

Η Μπιργκίτα τινάχτηκε ξαφνιασμένη. «Ο Χάρι; Σήμερα;»Ο Άλεξ έβγαλε τα γυαλιά του. «Ξέρεις ότι σε συμπαθώ, Μπιργκίτα, και ομολογώρα αυτή τη… εεε… διαρροή προσωπικά. Ήλπιζα πως με τον χρόνο θα γινόμαλοί φίλοι. Γι’ αυτό προσπάθησε να μην κάνεις ανοησίες και χαλάσεις τα πάντα».Από τη Νορβηγία τηλεφώνησε;»Μακάρι να μπορούσα να επιβεβαιώσω κάτι τέτοιο, αλλά δυστυχώς ακουγόταν σα

αν κάπου εδώ κοντά. Ξέρεις ότι δεν έχω τίποτα να κρύψω, Μπιργκίτα, τίποτα ποει σχέση με αυτή την υπόθεση τουλάχιστον. Και αυτοί αυτό ψάχνουν, έτσι δεν είναιόκειται να βοηθήσει την Ίνγκερ, όσο κι αν φλυαρήσεις για όλα τα άλλα. Λοιπόν, μπσε εμπιστευτώ, αγαπητή μου Μπιργκίτα;»Τι είναι όλα τα άλλα, Άλεξ;»

Την κοίταξε έκπληκτος. «Νόμιζα ότι ίσως η Ίνγκερ σού είχε πει. Για τη βόλτα μτοκίνητο».Ποια βόλτα με το αυτοκίνητο;»Μετά τη δουλειά. Νόμιζα ότι η Ίνγκερ ήταν προκλητική και τα πράγματα βγ

πως εκτός ελέγχου. Ήθελα μόνο να την πάω σπίτι και όχι να την τρομάξω, όμως εκβάμαι πως πήρε πολύ σοβαρά το αστείο μου».Δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάς, Άλεξ, και ούτε είμαι σίγουρη πως θέλω να μάθω.

Χάρι πού ήταν; Θα ξανατηλεφωνήσει;»Ε, περίμενε λίγο. Μιλάς με τον τύπο φωνάζοντάς τον με το μικρό του όνομα καγουλά σου κοκκινίζουν όποτε τον αναφέρω. Τι συμβαίνει τελικά εδώ πέρα; Τρέχειταξύ σας;»

Η Μπιργκίτα έτριβε τα χέρια της με αγωνία.Εκείνος έγειρε πάνω στο γραφείο και άπλωσε το χέρι του να της χαϊδέψει τα μα

λά εκείνη το έδιωξε με μια νευρική χειρονομία.Κόφ’ το, Άλεξ. Είσαι πολύ βλάκας, σου το έχω ξαναπεί. Φέρσου λίγο πιο έξυπναόμενη φορά που θα τηλεφωνήσει, αν έχεις την καλοσύνη. Και ρώτησέ τον πού μπορν βρω, ΟΚ;» Σηκώθηκε, βγήκε από το γραφείο και κοπάνησε την πόρτα πίσω της.

Σπίντι δεν πίστευε τα μάτια του όταν μπήκε στο Cricket. Ο Μπάροους πίσω απαρ ανασήκωσε τους ώμους του.

Κάθεται εκεί εδώ και δύο ώρες» είπε. «Είναι στουπί στο μεθύσι».Στη γωνία, στο συνηθισμένο τους τραπέζι, καθόταν αυτός που ήταν έμμεσα υπεύθα το ότι δύο από τα φιλαράκια του κατέληξαν στο νοσοκομείο. Ο Σπίντι βεβαιώλαφίζοντας πως το νέο σαρανταπεντάρι του ήταν στη δερμάτινη θήκη του και πληστραπέζι. Το σαγόνι του τύπου είχε πέσει στο στήθος του και φαινόταν να κοιμ

προστά του στο τραπέζι υπήρχε ένα μισοάδειο μπουκάλι ουίσκι.Γεια!» φώναξε ο Σπίντι.

Ο τύπος σήκωσε αργά το κεφάλι του και χαμογέλασε ηλίθια. «Σε περίμενα» τραύλιΚάθεσαι σε λάθος τραπέζι» είπε ο Σπίντι και στάθηκε από πάνω του. Είχε μπρ

υ ένα κουραστικό βράδυ και δεν ήθελε να του τρώει την ώρα αυτό το ρεποιαδήποτε στιγμή θα μπορούσαν να μπουν πελάτες του.



Θα ήθελα να μου πεις κάτι πρώτα» είπε ο τύπος.Και γιατί να το κάνω;» ρώτησε ο Σπίντι και ένιωσε την πίεση του πιστολιούατζάκι του.Γιατί εδώ κάνεις τις βρομοδουλειές σου, γιατί μόλις μπήκες από την πόρτα και τή είναι η ώρα της μέρας που είσαι πιο ευάλωτος επειδή έχεις το εμπόρευμα πυ και δεν θέλεις να σε ψάξω μπροστά σε όλους αυτούς τους μάρτυρες. Μείνε εκείσαι».Μόλις εκείνη τη στιγμή είδε το στόμιο του αυτόματου που κρατούσε ο τύπος χαμηλά

ν σκόπευε ατάραχος. «Τι θέλεις να μάθεις;»Θέλω να μάθω πόσο συχνά αγόραζε από σένα ο Άντριου Κένσινγκτον και πότε έν τελευταία του αγορά».Έχεις μαγνητόφωνο πάνω σου, μπάτσε;»

Ο μπάτσος χαμογέλασε. «Χαλάρωσε. Μαρτυρίες με την απειλή όπλου δεν μετράνερότερο που μπορεί να συμβεί είναι να σε πυροβολήσω».ΟΚ, ΟΚ». Ο Σπίντι είχε αρχίσει να ιδρώνει. Μέτρησε την απόσταση μέχρι το πισυ. «Αν ό,τι έχω ακούσει δεν είναι ψέματα, είναι νεκρός. Κι έτσι δεν πρόκειται ναάψω. Ήταν προσεκτικός, δεν ήθελε πάρα πολύ. Ψώνιζε δυο φορές την εβδομάδα

κουλάκι τη φορά. Σταθερά».Πότε ήταν η τελευταία φορά που ψώνισε πριν από τη μέρα που ήταν εδώ και έπίκετ;»Τρεις μέρες νωρίτερα. Θα ψώνιζε ξανά την επόμενη μέρα».Αγόραζε ποτέ από άλλους;»Ποτέ, απ’ όσο ξέρω. Τέτοια πράγματα είναι προσωπικά – εμπιστευτικά, ας πο

πιπλέον, ήταν αστυνομικός και δεν διακινδύνευε να εκτεθεί».Δηλαδή όταν ήρθε εδώ, ήταν σχεδόν στεγνός. Ωστόσο, κάμποσες μέρες αργότερακετό για μια θανατηφόρα δόση που πιθανότατα θα τον είχε σκοτώσει, αν δεν το

νει το καλώδιο. Πώς τα συνδέεις εσύ αυτά;»Κατέληξε στο νοσοκομείο. Σίγουρα η ανάγκη για μαστούρα τον έκανε να το σκιος ξέρει, ίσως είχε κάποιο απόθεμα».

Ο μπάτσος αναστέναξε εξαντλημένος. «Έχεις δίκιο» είπε, έβαλε το πιστόλι ωτερική τσέπη του τζάκετ του και πήρε το ποτήρι μπροστά του. «Όλα σ’ αυτόνσμο είναι ένα “ίσως”. Γιατί δεν μπορεί κανείς να αφήσει όλες αυτές τις μπούρδεςπει “έτσι είναι τα πράγματα, τελεία και παύλα”, “δύο και δύο κάνουν τόσο, πάε

λείωσε”. Θα έκανε τη ζωή πολλών ανθρώπων πιο εύκολη, λέω εγώ».Ο Σπίντι άρχισε να σηκώνει το μπατζάκι του, όμως άλλαξε γνώμη.Και τι έγινε η σύριγγα;» μουρμούρισε ο μπάτσος σαν να μιλούσε στον εαυτό του.Τι;» ρώτησε ο Σπίντι.Δεν βρήκαμε καμιά σύριγγα στον τόπο του εγκλήματος. Μπορεί να την πέταξε υαλέτα. Όπως είπες, ήταν προσεκτικός. Ακόμα και λίγο πριν πεθάνει».Κερνάς ένα ποτήρι;» είπε ο Σπίντι και κάθισε.Δικό σου είναι το συκώτι» απάντησε ο μπάτσος και έσπρωξε το μπουκάλι προρος του.



Ο

15

ΕΡΙΚ ΜΙΚΛΑΝΤ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗΚΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΝΑΠΕΣ ΡΟΚΟΚΟ

Χάρι έτρεχε μέσα στον καπνό σε ένα στενό πέρασμα. Μια μπάντα έπαιζε δυνατά, που όλα γύρω του δονούνταν. Μύριζε έντονα θειάφι και τα σύν

έμονταν τόσο χαμηλά, που νόμιζε πως θα τα κουτουλούσε. Μέσα από τον θόχώριζε ένα ήχος, ένα δυνατό τρίξιμο που είχε βρει μια ελεύθερη συχνότητα. Ήτιγμός που κάνουν τα δόντια όταν τρίβονται μεταξύ τους, καθώς και οι αλυσίδες ρνονται στην άσφαλτο. Μια αγέλη σκύλων αλυχτούσε πίσω του.Το πέρασμα στένευε όλο και περισσότερο και στο τέλος αναγκάστηκε να τρέχει μρια απλωμένα μπροστά, για να μη σφηνωθεί ανάμεσα στους ψηλούς κόκκινους τοίοίταξε πάνω. Από τα παράθυρα στους τούβλινους τοίχους έβγαιναν μικρά κεφ

υμάτιζαν πράσινες και χρυσές σημαίες και τραγουδούσαν με την εκκωφαντική μουσΑυτή είναι η τυχερή χώρα, αυτή είναι η τυχερή χώρα, ζούμε στην τυχερή χώρα!»

Ο Χάρι άκουσε τρίξιμο δοντιών πίσω του. Έβγαλε ένα ουρλιαχτό και έπεσε κκπληκτος είδε να σκοτεινιάζουν όλα γύρω του και αντί να προσγειωθεί ανώμαλα φαλτο, συνέχισε να πέφτει. Πρέπει να είχε κατρακυλήσει σε κάποιον λάκκο και εος έπεφτε πολύ αργά είτε η τρύπα ήταν πολύ βαθιά, γιατί ακόμη έπεφτε. Η μουό ψηλά όλο και απομακρυνόταν και ύστερα από λίγο, όταν τα μάτια του συνήθισαοτάδι, είδε πως οι πλευρές της τρύπας είχαν παράθυρα, απ’ όπου μπορούσε να βλυς ανθρώπους.Θεέ μου, θα πέφτω μέχρι το κέντρο της Γης;» αναρωτήθηκε.Είσαστε Σουηδός;» ρώτησε μια γυναικεία φωνή.

Ο Χάρι κοίταξε γύρω του και εκείνη την ώρα επανήλθε το φως και ο ήχος της μουσεκόταν σε μια ανοιχτή πλατεία, ήταν νύχτα και μια μπάντα έπαιζε σε μια σκηνή υ. Μπροστά του ήταν μια βιτρίνα –όταν κοίταξε πιο προσεκτικά είδε πως ήταν βιτγαζιού που πουλούσε τηλεοράσεις– με καμιά ντουζίνα συσκευές, που η καθειχνε διαφορετικό κανάλι.Ώστε λοιπόν γιορτάζετε κι εσείς την εθνική γιορτή της Αυστραλίας;» ρώτησε μια

ωνή, αντρική, σε μια οικεία γλώσσα.Ο Χάρι γύρισε. Ένα ζευγάρι στεκόταν και του χαμογελούσε ενθαρρυντικά. Έδ



τολή στο στόμα του να χαμογελάσει και ήλπιζε να τον υπακούσει. Ένα τέντωμαύρων του προσώπου έδειξε πως είχε ακόμη κάποιον έλεγχο στη συγκεκριμένη σωματουργία. Από άλλες είχε αναγκαστεί να παραιτηθεί. Το υποσυνείδητό του αναστατήσει και τώρα δινόταν η μάχη για την ακοή και την όρασή του. Το μυαλότουργούσε εντατικά για να καταλάβει τι συνέβαινε, πράγμα καθόλου εύκολο, αμβαρδιζόταν διαρκώς από διαστρεβλωμένες και μερικές φορές παράληροφορίες.Είμαστε Δανοί. Με λένε Πολ και αυτή είναι η γυναίκα μου, η Τζίνα».

Γιατί νομίζετε ότι είμαι Σουηδός;» άκουσε ο Χάρι τον εαυτό του να ρωτάει.Οι Δανοί κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. «Μιλούσατε στον εαυτό σας, δεν το καταλάοιτάζατε την τηλεόραση και αναρωτιόσασταν αν η Αλίκη θα έπεφτε κατευθείανντρο της Γης. Και πράγματι έτσι έγινε, χα, χα!»Μα, ναι, βέβαια» είπε ο Χάρι μπερδεμένος και αμήχανος.Δεν είναι ακριβώς όπως γιορτάζουμε στη Σκανδιναβία το θερινό ηλιοστάσιο. Εδώ νο διασκέδαση. Ακούς ρουκέτες να σκάνε, αλλά δεν βλέπεις τίποτα λόγω της ομίμόνο που ξέρουμε είναι πως οι φωτοβολίδες έβαλαν φωτιά σε κάποιον από

ρανοξύστες εκεί πέρα. Χα, χα! Μυρίζετε το μπαρούτι; Είναι η υγρασία που το κάν

νει κοντά στο έδαφος. Είσαστε τουρίστας κι εσείς;»Ο Χάρι το σκέφτηκε. Πρέπει να το σκεφτόταν πολλή ώρα, γιατί όταν ήταν έτοιμοαντήσει, οι Δανοί είχαν φύγει.

Η προσοχή του στράφηκε ξανά στις οθόνες των τηλεοράσεων. Δέντρα καίγονταν σεόνη και κάποιοι έπαιζαν τένις σε μια άλλη. Ήταν τα γεγονότα της χρονιάς ελβούρνη: φωτιά σε δάσος και πρωτάθλημα τένις Αυστραλίας, ένας λευκοντυμηβος έγινε εκατομμυριούχος, ενώ τουλάχιστον μια οικογένεια έμεινε άστεγη λιόμετρα πιο πέρα. Σε μια άλλη οθόνη είδε την Γκρου Χάρλεμ Μπρούντλανολουθείται από νορβηγικά ψαράδικα και γαλαζόμαυρα πτώματα φαλαινών

αινόβγαιναν στο νερό. Και σαν να μην έφταναν αυτά, μια τέταρτη οθόνη έδειχνε υ πρέπει να ήταν η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Νορβηγίας σε αγώνα μεπροντυμένη ομάδα. Ο Χάρι θυμήθηκε πως είχε διαβάσει κάτι στη Sydney Morning H

α κάποιους αγώνες με την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και τη Νορβηγία. Ξαφφανίστηκε ο Έρικ Μίκλαντ, το «Κουνούπι», στην εικόνα και ο Χάρι γέλασε δυνατά.Είσαι κι εσύ εδώ, Κουνούπι;» ψιθύρισε στο παγωμένο τζάμι. «Ή μήπως είσαι μόνουδαίσθηση; Τι έχεις να πεις σε έναν μισομεθυσμένο, Κουνούπι;»Τρελός είσαι; Εγώ είμαι είδωλο της νεολαίας» απάντησε το Κουνούπι.Ο Χέντριξ έπινε, ο Μπιέρνεμπο έπινε, ο Χάρι Χόλε πίνει. Το πιοτό σε κάνει να βλ

ο καθαρά, Κουνούπι. Περισσότερο και από καθαρά. Σε κάνει να βλέπεις σχέσειςνοιες που δεν υπάρχουν…» Ο Χάρι γέλασε.Το Κουνούπι αστόχησε σε ένα μαρκάρισμα.Μπορεί καμιά φορά να κάθεσαι και να μιλάς μέσα από μια βιτρίνα σε μια ολεόρασης και να παίρνεις και απάντηση. Ξέρεις τον Ροντ Στιούαρτ; Κέρασε αυτονάκι, και τώρα το μυαλό μου τα βγάζει πέρα με έξι προγράμματα της τηλεόραο Δανούς και μια μπάντα συγχρόνως. Έπρεπε τέτοιες ουσίες να είναι νόμιμες εδώιρό, Κουνούπι, τι λες εσύ;»

Σε ένα πρόγραμμα ειδήσεων έδειχναν φωτογραφίες κάποιων που έκυιντσέρφινγκ, μιας γυναίκα που έκλαιγε και ενός κουρελιασμένου κίτρινου αδιάβρ



σημάδια από τεράστιες δαγκωνιές.Αυτός εκεί είναι ο Λευκός Φόβος που βγήκε βόλτα από το ενυδρείο, Κουνούπι. Γη χλόη, χα, χα, χα!»Σε μια διπλανή οθόνη η πορτοκαλί απαγορευτική ταινία της αστυνομίας ανέμιζε ρα στην άκρη ενός δάσους, ενώ ένστολοι αστυνομικοί πηγαινοέρχονταν με σακοτερα, ένα μεγάλο, χλωμό πρόσωπο γέμισε την οθόνη. Ήταν μια άσχημη φωτογρ

ας καθόλου ελκυστικής ξανθιάς κοπέλας. Είχε θλιμμένη έκφραση στα μάτια, λεςπόταν που δεν ήταν ελκυστική.

Ελκυστική» είπε ο Χάρι. «Δύσκολη δουλειά. Ήξερες πως…»Πίσω από τον αστυνομικό που έδινε συνέντευξη πέρασε ο Λίμπι.Διάολε» φώναξε ο Χάρι. «Να πάρει και να σηκώσει!» Χτύπησε την παλάμη του

τρίνα.Πιο δυνατά! Ανεβάστε τον ήχο εκεί μέσα! Κάποιος…» Η εικόνα είχε αλλάξει καειχνε έναν μετεωρολογικό χάρτη της ανατολικής ακτής της Αυστραλίας. Ο Χάρι ζούμύτη του πάνω στο τζάμι μέχρι που άρχισε να στάζει, και στην αντανάκλαση

ηστής οθόνης είδε το πρόσωπο του Τζον Μπελούσι.Μάλλον τα φαντάστηκα όλα, Κουνούπι. Μην ξεχνάς πως είμαι υπό την επήρεια

λύ ισχυρού παραισθησιογόνου αυτή τη στιγμή».Το Κουνούπι προσπάθησε να κάνει ένα μπάσιμο αλλά έχασε την μπάλα.Έμπαινε, Κουνούπι! Δώσ’ τους να καταλάβουν, διάολε!»

Αφήστε με να μπω! Πρέπει να της μιλήσω…»Άντε ρίξε κάνα ύπνο να ξεσουρώσεις. Δεν δεχόμαστε μεθυσμένους… Γεια!»Άσε με να μπω! Είμαι φίλος της Μπιργκίτα, που δουλεύει στο μπαρ».Δεν μας λες τίποτα καινούργιο, αλλά η δουλειά μας είναι να εμποδίζουμε τύπουςεσένα να μπουν, κατάλαβες ξανθούλη;»Ουάου!»Πάψε γιατί θα με αναγκάσεις να σου σπάσω κάνα καλάμι, παλιό… αααχ! Μπ

πομπ!»Συγγνώμη αλλά βαρέθηκα να με κοπανάνε. Καλό βράδυ».Τι συμβαίνει, Νίκι; Αυτός είναι εκεί πέρα;»Σκατά! Άσ’ τον να φύγει. Μου ξέφυγε και μου ’δωσε μια μπουνιά στο στομάχι. Δ

α χεράκι, αν έχεις την καλοσύνη».Που να με πάρει ο διάολος, αυτή η πόλη καταρρέει. Είδες τις ειδήσεις απόψε;

α κοπέλα βιάστηκε και στραγγαλίστηκε. Τη βρήκαν το απόγευμα στο πάρκο Σεντέω να πάρω των ομματιών μου να γυρίσω πίσω στη Μελβούρνη».

Χάρι ξύπνησε με τρομερό πονοκέφαλο. Το φως ενοχλούσε τα μάτια του και μόλαβε να συνειδητοποιήσει ότι ήταν ξαπλωμένος κάτω από μια κουβέρτα, χρειάσσκύψει στο πλάι. Ο εμετός ήρθε κατά ορμητικά κύματα και το περιεχόμενο

ομαχιού του εκτοξεύτηκε στο πέτρινο δάπεδο. Έπεσε πίσω στον πάγκο και ένιωσ

ούξιμο της χολής στη μύτη του, ενώ ρωτούσε τον εαυτό του την κλασική ερώτηση:



ο διάολο βρίσκομαι;Το τελευταίο πράγμα που θυμόταν ήταν πως είχε πάει στο πάρκο Γκριν, όπλαργός τον κοίταζε επιτιμητικά. Τώρα φαίνεται πως βρισκόταν σε ένα κυκμάτιο, με πάγκους κατά μήκος των τοίχων και με ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι.

Στους τοίχους κρέμονταν εργαλεία, φτυάρια και τσουγκράνες, ένας σωλήνας ποτίσμώ στη μέση του δαπέδου υπήρχε σχάρα αποχέτευσης. Φως έμπαινε από μικρά, βρόράθυρα γύρω σε ολόκληρο το δωμάτιο, ενώ μια σιδερένια σκάλα οδηγούσε στο επτωμα. Κάτω από τη σκάλα υπήρχε κάτι που πρέπει να ήταν ηλεκτρικό χορτοκοπ

χάνημα. Η σιδερένια γυριστή σκάλα άρχισε να τρίζει και να τρέμει. Κατέβαινε τρας.Καλημέρα, λευκέ αδελφέ» είπε μια βαθιά φωνή που ο Χάρι αναγνώρισε. «Πολύ λελφέ» είπε όταν πλησίασε. «Μείνε ξαπλωμένος».

Ήταν ο Τζόζεφ, ο γκρίζος Αβορίγινας από τη φυλή κρόου.Άνοιξε μια βρύση στον τοίχο, πήρε τον σωλήνα και καθάρισε τον εμετό.Πού βρίσκομαι;» ρώτησε ο Χάρι, για να αρχίσει από κάπου.Στο πάρκο Γκριν».Μα…»

Στο περίπτερο του πάρκου. Κοιμόσουν στο γρασίδι όταν άρχισε να βρέχει καάβηξα εδώ μέσα».Μα…»Ηρέμησε. Έχω τα κλειδιά και είναι το δεύτερο σπίτι μου». Κοίταξε έξω απράθυρα: «Ωραία μέρα έχει έξω».

Ο Χάρι παρατήρησε τον Τζόζεφ. Φαινόταν εντυπωσιακά συγκροτημένος σε σύγκρισν αλήτη που ήξερε.Ο υπεύθυνος του πάρκου κι εγώ γνωριζόμαστε εδώ και λίγο καιρό και έχουμε κ

α συμφωνία μεταξύ μας» εξήγησε ο Τζόζεφ. «Είναι φορές που δεν έρχεται στη δου

ρίς να πάρει άδεια και τότε φροντίζω εγώ αυτά που πρέπει να γίνουν – να μαζέψουπίδια, να αδειάσω τους σκουπιδοτενεκέδες, να κόψω το γρασίδι, τέτοια πράγμαντάλλαγμα μπορώ να ρίξω κάνα ύπνο εδώ μέσα ενδιάμεσα. Καμιά φορά υπά

ι τίποτα φαγώσιμο, αλλά φοβάμαι πως όχι σήμερα».Ο Χάρι προσπάθησε να σκεφτεί τίποτε άλλο να πει έκτος από «μα…» κατέλειψε γρήγορα την προσπάθεια. Ο Τζόζεφ, αντιθέτως, ήταν πολύ ομιλητικός.Για να είμαι ειλικρινής, αυτό που μου αρέσει περισσότερο σε αυτή τη συμφωνία

ως μια στο τόσο έχω κάτι να κάνω. Γεμίζει τη μέρα και σε κάνει, κατά κάποιον τρσκέφτεσαι άλλα πράγματα. Συμβαίνει μάλιστα καμιά φορά να σκέφτομαι πως

ήσιμος».Ο Τζόζεφ χαμογελούσε πλατιά και κουνούσε το κεφάλι του. Ο Χάρι δεν μπορούσστέψει πως ήταν ο ίδιος άνθρωπος που καθόταν στο παγκάκι του πάρκου σε κωματάσταση πριν από λίγο καιρό και με τον οποίο μάταια είχε προσπαθήσεικοινωνήσει.Δεν πίστευα τα μάτια μου όταν σε είδα χθες» είπε ο Τζόζεφ. «Ότι ήσουν ο θρωπος που καθόταν τόσο νηφάλιος και καθώς πρέπει, κι εγώ του έκανα τριγάρα μόλις πριν από λίγες μέρες. Αλλά χθες ήταν αδύνατον να επικοινωνήσω μαζί, χε!»Touché» είπε ο Χάρι.



Τζόζεφ εξαφανίστηκε και γύρισε σε λίγο με ένα σακουλάκι τσιπς και ένα κύπελλο λα. Κοίταζε τον Χάρι να τρώει το απλό, αλλά εξαιρετικά αποτελεσματικό πρωινό.Ο πρόδρομος της κόκα κόλα εφευρέθηκε από έναν Αμερικανό φαρμακοποιό που ήβρει ένα φάρμακο για τις συνέπειες της μέθης» είπε ο Τζόζεφ. «Αλλά νόμιζε

έτυχε και πούλησε τη συνταγή για οκτώ δολάρια. Αν θέλεις τη γνώμη μου, ακόμηει βρεθεί τίποτα καλύτερο από αυτή».

Jim Beam» είπε ο Χάρι με γεμάτο στόμα.Ναι, εκτός από τον Jim Beam. Και τον Jack & Johnnie και κάνα δυο ακόμα τύπουςΠώς νιώθεις τώρα;»Καλύτερα».

Ο Τζόζεφ ακούμπησε δυο μπουκάλια στο τραπέζι. «Το πιο φτηνό κόκκινο κρασί απιλάδα Χάντερ» είπε. «Χε, χε. Θα πιούμε κάνα ποτηράκι μαζί, χλωμό πρόσωπο;»Ευχαριστώ πολύ, Τζόζεφ, αλλά το κοκκινέλι δεν είναι το… Δεν έχεις τίποτε ά

ποτα καφετί, ας πούμε;»Φαντάζεσαι πως έχω καμιά κάβα;»

Ο Τζόζεφ φαινόταν κάπως θιγμένος που ο Χάρι είχε αρνηθεί τη γενναιόδωρη προσφυ.Ο Χάρι προσπάθησε να σηκωθεί όρθιος και να γεμίσει το κενό της μνήμης του, απιγμή που σημάδευε με το πιστόλι του τον Ροντ Στιούαρτ μέχρι που κυριολεκεσαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και το ’ριξαν στα φαρμάκια. Δεν μπορούστοπίσει τι ήταν αυτό που είχε οδηγήσει σε αυτή την ανείπωτη ευδαιμονία καοιβαία συμπάθεια πέρα από το οφθαλμοφανές – το Jim Beam. Ωστόσο, θυμόταν

χε ρίξει μπουνιά στον πορτιέρη στο Albury.Χάρι Χόλε, είσαι ένα αξιολύπητος μεθύστακας» μουρμούρισε.

Βγήκαν και κάθισαν στο γρασίδι έξω από το περίπτερο. Ο ήλιος έτσουζε τα μάτιααλκοόλ της προηγούμενης μέρας έβγαινε από τους πόρους του δέρματος, αλλά άλλα ήταν μια ωραία μέρα. Φυσούσε μια ελαφριά αύρα. Ξάπλωσαν ανάσκελα

ίταζαν τα άσπρα συννεφάκια να ταξιδεύουν αργά στον ουρανό.Καλή μέρα για πήδημα σήμερα» είπε ο Τζόζεφ.Δεν έχω τέτοιον σκοπό» δήλωσε ο Χάρι. «Θα μείνω εδώ ακίνητος ή, στη χειρόρίπτωση, θα κάνω μια βόλτα εδώ γύρω, αργά και αθόρυβα».

Ο Τζόζεφ μισόκλεισε τα μάτια του στον ήλιο. «Δεν σκεφτόμουν τέτοιο πήδ

εφτόμουν πήδημα από τον ουρανό. Ελεύθερη πτώση από αεροσκάφος».Τι λες; Κάνεις ελεύθερες πτώσεις;»Ο Τζόζεφ κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.Ο Χάρι σκίασε τα μάτια του και κοίταξε τον ουρανό. «Και τα σύννεφα; Δεν δημιουρόβλημα;»Όχι, κανένα πρόβλημα. Πρόκειται για θυσάνους, σαν πούπουλα. Αναπτύσσονταος πάνω από 4.500 μέτρα».Με εκπλήσσεις, Τζόζεφ. Όχι ότι ξέρω πώς είναι να πραγματοποιείς ελεύθερη πτλά δεν φανταζόμουν ότι είναι σαν…»

Να είσαι μεθυσμένος;»Ας πούμε».



Χε, χε. Είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος».Το εννοείς με αυτό;»Έχεις βρεθεί ποτέ μόνος στον αέρα, Χάρι; Έχεις πετάξει; Έχεις πηδήσει από μεος και έχεις νιώσει τον αέρα να προσπαθεί να σε συγκρατήσει, να σε πιάσει καϊδέψει το σώμα σου;»

Ο Τζόζεφ είχε ήδη αδειάσει μεγάλο μέρος του πρώτου μπουκαλιού και η φωνή τουοκτήσει έναν θερμό τόνο. Τα μάτια του έλαμπαν καθώς περιέγραφε την ομορφιάεύθερης πτώσης στον Χάρι.

Ανοίγει όλες σου τις αισθήσεις. Ολόκληρο το κορμί σου ουρλιάζει πως δεν μπορετάξεις. “Δεν έχω καν φτερά” σου φωνάζει και προσπαθεί να πνίξει τον αέρα υρίζει στα αυτιά σου. Έχει πειστεί πως πρόκειται να πεθάνει και έχει γυρίσεικκινο, ανοίγοντας όλες τις αισθήσεις στο φουλ για να δει αν θα μπορέσει να ποια διέξοδο. Το μυαλό σου είναι το μεγαλύτερο κομπιούτερ του κόσμου: καταγρπάντα, το δέρμα σου νιώθει τη θερμοκρασία να ανεβαίνει καθώς πέφτεις, τα αυτιάτιλαμβάνονται την αύξηση της πίεσης και βλέπεις κάθε αυλάκωση και απόχρωση ρτη από κάτω σου. Μπορείς ακόμα και να μυρίσεις τον πλανήτη καθώς πλησιάζειςκαταφέρεις να απωθήσεις στο βάθος του μυαλού σου τον φόβο του θανάτου, Χάρι,

σαι για μια στιγμή ο άγγελός σου. Ζεις μια ολόκληρη ζωή σε σαράντα δευτερόλεπταΚαι αν δεν καταφέρεις να διώξεις τον φόβο του θανάτου;»Δεν χρειάζεται να τον διώξεις, μόνο να τον απωθήσεις στο βάθος. Γιατί πρέπεάρχει εκεί σαν υπενθύμιση, σαν το κρύο νερό στο δέρμα σου. Δεν είναι η πτώση αλβος που ανοίγει τις αισθήσεις σου. Αρχίζει σαν ένα σοκ, σαν μια ξαφνική ειρεναλίνης στις φλέβες σου, όταν πηδάς από το αεροσκάφος. Σαν ένεση. Ύσκλοφορεί στο αίμα σου και σε κάνει ευτυχισμένο και δυνατό. Αν κλείσεις τα μάτιαβλέπεις σαν ένα όμορφο δηλητηριώδες φίδι που στέκεται και σε καρφώνει μ

δίσια μάτια του».

Το κάνεις να ακούγεται σαν ντόπα, Τζόζεφ».Μα είναι ντόπα!» Ο Τζόζεφ είχε ενθουσιαστεί και μιλούσε χειρονομώντας έντ

Αυτό ακριβώς είναι. Θέλεις η πτώση να κρατήσει αιώνια, και αν το έχεις κάνεις για παρατηρήσεις πως όλο και πιο απρόθυμα τραβάς το σκοινάκι για να ανοίξε

εξίπτωτο. Στο τέλος φοβάσαι πως κάποια μέρα θα πάρεις τη θανατηφόρα δόση κατραβήξεις το σκοινάκι, κι έτσι σταματάς το πήδημα. Και τότε είναι που καταλαβα

ως έχεις εθιστεί. Η αποχή σε μαραζώνει και σε τρελαίνει, η ζωή σού φαίνεται χημα, ασήμαντη, και στο τέλος βρίσκεσαι στριμωγμένος πίσω από τον πιλότο σεκροσκοπικό, παλιό Τσέσνα, που χρειάζεται έναν αιώνα να ανεβεί στα τρεις χιλιτρα, ενώ όλο αυτό, βέβαια, σπαταλάει ό,τι οικονομίες είχες».

Ο Τζόζεφ πήρε βαθιά ανάσα και έκλεισε τα μάτια του.Με λίγα λόγια, Χάρι, αυτές είναι οι δυο πλευρές του ίδιου πράγματος. Η ζωή είναλαση, αλλά η εναλλακτική λύση είναι ακόμα χειρότερη. Χε, χε».

Ο Τζόζεφ στηρίχτηκε στον αγκώνα του και κατέβασε μια μεγάλη ρουφηξιά απουκάλι με το κρασί. «Εγώ είμαι ένα πουλί που δεν μπορεί πια να πετάξει. Ξέρεαι το εμού, Χάρι;»Αυστραλιανή στρουθοκάμηλος».Μπράβο, αγόρι μου».

Όταν ο Χάρι έκλεισε τα μάτια του, άκουσε τη φωνή του Άντριου. Γιατί, βέβαια, ήτ



τριου ξαπλωμένος πλάι του στο γρασίδι και έκανε κήρυγμα για τα σημαντικάγότερο σημαντικά πράγματα.Έχεις ακούσει την ιστορία, γιατί το εμού δεν μπορεί να πετάξει;»

Ο Χάρι κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.ΟΚ, άκου, λοιπόν, Χάρι. Την αρχαία Εποχή του Ονείρου, το εμού είχε φτεράορούσε να πετάξει. Ζούσε με τη γυναίκα του κοντά σε μια λίμνη, όπου η κόρη

χε παντρευτεί τον Τζαμπίρου, τον πελαργό. Μια μέρα ο Τζαμπίρου με τη γυναίκαγαν για ψάρεμα και γύρισαν με ένα ωραίο, μεγάλο ψάρι. Κάθισαν και το έφ

εδόν ολόκληρο, ξεχνώντας στη βιασύνη τους να αφήσουν τα καλύτερα κομμάτιαυς γονείς της, όπως συνήθιζαν. Όταν η κόρη πήγε τα περισσεύματα του ψαριού σνείς της, ο πατέρας της, ο Εμού, εξοργίστηκε. “Εγώ δεν σας δίνω πάντα τα καλύμμάτια από το κυνήγι μου;” είπε. Άρπαξε το ραβδί και το καμάκι του και έτρεξε αμπίρου να του δώσει ένα καλό μάθημα.

»Εντωμεταξύ, ο Τζαμπίρου δεν ήταν από αυτούς που θα καθόταν να τον χτυπήρίς να αντισταθεί, πήρε λοιπόν ένα τεράστιο κλαδί και απώθησε το ραβδί. Ύσύπησε τον πεθερό του πρώτα στο αριστερό και ύστερα στο δεξί φτερό, έτσι που οερούγες έσπασαν. Ο Εμού κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και πέταξε το κα

αντίον του συζύγου της κόρης του. Τρύπησε την πλάτη του και βγήκε από το στόμαελαμένος από τον πόνο ο πελαργός πέταξε μέσα στους βάλτους, όπου αργότερμάκι αποδείχτηκε χρήσιμο για το ψάρεμα. Ο Εμού έφυγε για τους κάμπους καράφια, όπου έκτοτε τον βλέπουμε να τρέχει με τα κοντά, σπασμένα φτερά ίκανος να πετάξει».

Ο Τζόζεφ έφερε πάλι το μπουκάλι στο στόμα του, όμως είχαν απομείνει μόνο μεαγόνες. Το κοίταξε με παράπονο και ξανάβαλε τον φελλό. Ύστερα άνοιξε το δεύουκάλι.Είναι λίγο πολύ αυτή και η δική σου ιστορία, Τζόζεφ;»

Εεε…» Το μπουκάλι ακούστηκε να γαργαρίζει και ο Τζόζεφ ήταν έτοιμος να συνεχΔούλευα ως εκπαιδευτής αλεξιπτωτιστών στο Τσέσνοκ για οκτώ χρόνια. Ήμασταναία παρέα, υπήρχε εξαιρετική ατμόσφαιρα εργασίας. Κανένας δεν πλούτισε: είς ούτε οι ιδιοκτήτες. Η ομάδα λειτουργούσε από σκέτο ενθουσιασμό. Τα περισσόό τα χρήματα που κερδίσαμε ως εκπαιδευτές τα ξοδέψαμε για τη δική παίδευση στις πτώσεις. Ήμουν καλός εκπαιδευτής. Μερικοί έλεγαν πως ήμολύτερος. Ωστόσο, μου πήραν την άδεια λόγω ενός ατυχούς γεγονότος. Υποστήριξαουν μεθυσμένος σε μια ελεύθερη πτώση με έναν μαθητή. Λες και θα κατέστρεφα α πτώση για το ποτό!»

Τι συνέβη;»Τι εννοείς; Θέλεις λεπτομέρειες;»Τι, δεν έχεις χρόνο;»Χε, χε. Εντάξει, θα σου πω». Το μπουκάλι λαμποκοπούσε στον ήλιο.Να πώς έγινε, λοιπόν. Ήταν μια απίθανη σύμπτωση ατυχών γεγονότων που έφται κάνα δυο τονωτικά ποτά. Πρώτα, ήταν ο καιρός: Όταν απογειωθήκαμε υπήρχερώμα από σύννεφα στα δυόμισι χιλιάδες μέτρα. Δεν έχουμε πρόβλημα όταν τα σύναι τόσο ψηλά, αφού έτσι κι αλλιώς δεν πρέπει να τραβήξεις το σκοινάκιεξίπτωτου πριν από τα χίλια διακόσια μέτρα. Είναι σημαντικό ο εκπαιδευόμενοέπει το έδαφος όταν έχει ανοίξει το αλεξίπτωτο, για να μην αποπροσανατολιστε



αβήξει για το Νιουκάσλ. Να μπορεί να δει τα σήματα για να ξέρει τι πορείαολουθήσει σύμφωνα με τον άνεμο και το κατάλληλο σημείο για προσγείωση, έτσι πέσει μαλακά και με ασφάλεια. Όταν ξεκινήσαμε, είναι αλήθεια, μαζεύονταν κά

ννεφα, αλλά φαίνονταν ακόμη μακριά. Το πρόβλημα ήταν πως η σχολή χρησιμοποια παλιό Τσέσνα, το οποίο λειτουργούσε στερεωμένο με κολλητική ταινία, με προσει καλή θέληση. Ήθελε πάνω από είκοσι λεπτά για να φτάσει τα τρεις χιλιάδες μέος από το οποίο πραγματοποιούνται οι πτώσεις. Αφού είχαμε απογειωθεί, και ράσαμε τα σύννεφα στα δυόμισι χιλιάδες μέτρα, έπιασε αέρας που έφερε ένα

ρώμα από σύννεφα από κάτω μας, τα οποία δεν είδαμε. Καταλαβαίνεις;»Δεν είχατε ραδιο-επικοινωνία με το έδαφος; Δεν μπορούσαν να σας πουν γιαμηλά σύννεφα;»Ραδιο-επικοινωνία, ναι. Χε, χε. Αυτό ήταν ένα άλλο θέμα το οποίο αποσιωπήτόπιν, ότι ο πιλότος έπαιζε συνέχεια Stones στη διαπασών στο θάλαμο πλοήγησης άναμε τα τρεις χιλιάδες μέτρα, για να κρατάει τους μαθητές σε εγρήγορση, να νει μαχητικούς και ατρόμητους και να μην τα κάνουν πάνω τους από φόβοτειλαν κάποιο μήνυμα από το έδαφος, ποτέ δεν το λάβαμε».Δεν κάνατε καν έναν τελικό έλεγχο με τους συνεργάτες σας πριν από την πτώση;»

Χάρι, μην κάνεις την ιστορία πιο περίπλοκη απ’ όσο είναι, ΟΚ;»ΟΚ».Το δεύτερο που δεν πήγε καλά ήταν το μπέρδεμα με το όργανο μέτρησης υψομέτέπει να μηδενιστεί πριν απογειωθεί το αεροπλάνο, έτσι ώστε να δείχνει το ύψοέση με το έδαφος από κάτω. Τη στιγμή που ετοιμαζόμασταν να πηδήξουμε, ανακάλ

ως δεν είχα το όργανο μέτρησης μαζί μου, όμως ο πιλότος είχε πάντα πλήρη εξοπλεξίπτωτου, κι έτσι δανείστηκα το δικό του. Είχε και εκείνος τον ίδιο φόβο που είοι, ότι ξαφνικά κάποια στιγμή το αεροσκάφος θα διαλυόταν. Όταν ήμασταν ήδηεις χιλιάδες μέτρα, ο πιλότος έκλεισε τη μουσική των Stones και κατάλαβε π

ύρματος ειδοποιούσε ότι μαζεύονταν σύννεφα χαμηλά, όχι ότι είχαν μαζευτεί πρεπε να κινηθούμε γρήγορα. Βιάστηκα να βγω στο φτερό, με αποτέλεσμα ναολάβω να συντονίσω το υψόμετρό μου με αυτό του εκπαιδευόμενου, το οποίο φυ

χα ελέγξει ότι είχε μηδενιστεί στο έδαφος πριν από την απογείωση. Υπολόγισα πωγανο υψομέτρου του πιλότου θα ήταν λίγο πολύ ακριβές, αν και δεν το μηδένιζε ρά που απογειωνόμασταν. Ωστόσο, αυτό δεν με ανησύχησε ιδιαίτερα. Όταν αγματοποιήσει πάνω από πέντε χιλιάδες πτώσεις, όπως εγώ, μπορείς να υπολογύψος με σχετική ακρίβεια, κοιτάζοντας μόνο κάτω το έδαφος.

»Στεκόμασταν στο φτερό, ο εκπαιδευόμενος είχε ήδη κάνει τρεις καλές πτώσεις, κι

ν ανησυχούσα. Κανένα πρόβλημα με την έξοδο, πηδήσαμε με ανοιχτά πόδια και χι πλέαμε σταθερά και καλά, καθώς περνούσαμε μέσα από το πρώτο στρώμα σύννεκαρίστηκα όταν είδα το δεύτερο στρώμα από κάτω μας, αλλά σκέφτηκα ότι εμείτελούσαμε τις δραστηριότητες που είχαμε προγραμματίσει και θα βλέπαμε πόσο ισκόμασταν καθώς θα πλησιάζαμε. Ο μαθητής έκανε κάποιες ρυθμιστικές στρενήντα μοιρών και μερικές οριζόντιες κινήσεις, πριν επιστρέψει στο σχήμα Χ. Το όρυ έδειχνε χίλια οκτακόσια μέτρα όταν ο εκπαιδευόμενος άρχισε να τραβάει το σκου αλεξίπτωτου, και τότε του έκανα νόημα να περιμένει. Με κοίταξε, αλλά δεν σο εύκολο να διαβάσεις τις εκφράσεις του προσώπου κάποιου που τα μελανιασλη και τα μάγουλά του ανεμίζουν γύρω από τα αυτιά του, σαν απλωμένη μπουγ



υ στεγνώνει σε θύελλα».Ο Τζόζεφ σταμάτησε και κούνησε το κεφάλι του ευχαριστημένος. «Μπουγάδα απλω

θύελλα» επανέλαβε. «Καθόλου άσχημο. Στην υγειά σου». Το μπουκάλι έγειρε σο, που φάνηκε ο πάτος του. «Διάβασα χίλια πεντακόσια μέτρα στο όργανό μου υπήσαμε το δεύτερο στρώμα σύννεφων» συνέχισε αφού πήρε ανάσα.Άλλα τριακόσια μέτρα για να τραβήξουμε το σκοινάκι. Έπιασα τον εκπαιδευόμενορφωσα τα μάτια μου στο υψόμετρο, σε περίπτωση που το σύννεφο ήταν πυκνόρεπε να ανοίξουμε το αλεξίπτωτο όσο ήμασταν μέσα στο σύννεφο, αλλά εκείν

ιγμή έκανε ξαστεριά. Η καρδιά μου σταμάτησε όταν είδα το έδαφος να έρχεται άς με ιλιγγιώδη ταχύτητα: δέντρα, γρασίδι, άσφαλτος, ήταν σαν να έκανες ξαφυμ μέσα από τον φακό μιας φωτογραφικής μηχανής. Τράβηξα αμέσως τα κορδόνιαα τους δυο μας. Αν και τα δύο αλεξίπτωτα δεν άνοιγαν, δεν υπήρχε χρόνοεργοποιήσω το εφεδρικό αλεξίπτωτο. Αποδείχτηκε πως τα χαμηλά σύννεφα βρίσκοτω από τα εξακόσια μέτρα. Όσοι μας έβλεπαν από κάτω χλώμιασαν μόλις φανήσα από τα σύννεφα με κλειστά τα αλεξίπτωτα. Ο ηλίθιος ο εκπαιδευόμενος ένικό όταν άνοιξε το αλεξίπτωτό του και πήγε και προσγειώθηκε πάνω σ’ ένα δέ

υτό βέβαια πήγε καλά, όταν όμως έμεινε κρεμασμένος τέσσερα μέτρα πάνω απ

αφος και αντί να περιμένει να φτάσει βοήθεια λύθηκε, έπεσε και έσπασε το πόδικανε μια καταγγελία λέγοντας πως μύριζα αλκοόλ και η διοίκηση του συλλόγου ν απόφαση: με απομάκρυναν εφ’ όρου ζωής».Ο Τζόζεφ τελείωσε και το δεύτερο μπουκάλι.Τι έγινε μετά, Τζόζεφ;»

Πέταξε το μπουκάλι μακριά του. «Αυτό: επίδομα ανεργίας, κακές παρέες και φασί». Είχε αρχίσει να τραυλίζει. «Έσπασαν τα φτερά μου, Χάρι. Είμαι από τη όου, δεν είμαι φτιαγμένος να ζήσω σαν εμού».

α πυκνά σύννεφα στο πάρκο είχαν αρχίσει πάλι να σκορπίζουν. Ο Χάρι ξύπνησε καιν Τζόζεφ να στέκεται από πάνω του.Πάω σπίτι τώρα, Χάρι. Μήπως θέλεις τίποτε από το περίπτερο πριν φύγω;»Ναι, διάολε. Το πιστόλι. Και το τζάκετ».

Ο Χάρι σηκώθηκε. Ήταν ώρα για ένα ποτό. Όταν ο Τζόζεφ κλείδωσε το περίπάθηκαν απέξω βηματίζοντας πάνω κάτω και βαριανασαίνοντας.Ώστε λοιπόν σκέφτεσαι να φύγεις γρήγορα για τη Νορβηγία, έτσι;» είπε ο Τζόζεφ.Ναι, από στιγμή σε στιγμή πια».Ελπίζω να προλάβεις το αεροπλάνο αυτή τη φορά».Σκέφτηκα να τηλεφωνήσω στην αεροπορική εταιρεία σήμερα το απόγευμα. Καιυλειά μου. Σίγουρα θα αναρωτιούνται τι μου συμβαίνει».Να πάρει!» είπε ο Τζόζεφ και χτύπησε το μέτωπό του. Έβγαλε πάλι τα κλειδιά

Μου φαίνεται πως το κοκκινέλι που πίνω έχει πολλές τανίνες. Σκουριάζουν τα κύτυ μυαλού. Ποτέ δεν θυμάμαι αν έσβησα ή όχι το φως και ο φύλακας θα θυμώσθει και βρει τα φώτα αναμμένα».Ξεκλείδωσε. Τα φώτα ήταν σβηστά.

Χε, χε. Ξέρεις πώς είναι όταν γνωρίζεις ένα μέρος τόσο καλά. Σβήνεις τα φώττόματες κινήσεις, χωρίς να το σκεφτείς. Και μετά δεν μπορείς να θυμηθείς, διάολ



έκανες ή όχι… Τρελό, ε;»Η πλάτη του Χάρι είχε πιαστεί. Στεκόταν και κοίταζε τον Τζόζεφ. «Το φως» είπε Ήταν σβηστό».

επιστάτης στο θέατρο Σεντ Τζορτζ κούνησε το κεφάλι του με απορία και έβαλε κι φέ στον Χάρι.Ποτέ δεν έ-εχω ξαναδεί κάτι τέτοιο. Είναι γεμάτο κάθε βράδυ. Όταν κάνου

ύμερο με την γκιλοτίνα, ο κόσμος παθαίνει α-αμόκ, σηκώνονται όρθιοι και στριγγλίώρα το έβαλαν και στη διαφημιστική αφίσα: “Φονική γκιλοτίνα –γνωστή απόλεόραση και τις ε-εφημερίδες– έχει ήδη σκοτώσει…” Έχει γίνει το αστέριράστασης. Παράξενο πράγμα».Πράγματι παράξενο. Ώστε λοιπόν βρήκαν αντικαταστάτη για τον Ότο Ρεχτνάγκελρουσιάζουν την ίδια παράσταση;»Σχεδόν. Ποτέ πριν δεν είχαν τόση ε-επιτυχία».Τι γίνεται με το νούμερο με τη γάτα που σκοτώνεται;»Αυτό το έκοψαν. Δεν είχε ανταπόκριση».

Ο Χάρι ένιωθε νευρικότητα και ο ιδρώτας κυλούσε μέσα από το πουκάμισό τουήθεια είναι πως ποτέ δεν κατάλαβα γιατί είχαν αυτό το νούμερο…»Ήταν ιδέα του ίδιου του Ρεχτνάγκελ. Είχα κάνει για λίγο τον κλόουν στα νιάτα μο

σι μου α-αρέσει να παρακολουθώ αυτά που συμβαίνουν πάνω στη σκηνή λοξενούμε τσίρκο εδώ, και θυμάμαι πως α-αυτό το νούμερο δεν ήταν στην παράσχρι την πρόβα της προηγούμενης μέρας».Ναι, είχα την αίσθηση πως ήταν επιλογή του Ότο». Ο Χάρι έξυσε το φρεσκοξυρισ

γούνι του. «Ένα πρόβλημα με βασανίζει και αναρωτιέμαι αν μπορείς εσύ νηθήσεις. Μπορεί να βρίσκομαι σε λάθος δρόμο, αλλά κάνε μου τη χάρη να ακούσεωρία μου και να μου πεις τη γνώμη σου: Ο Ότο ξέρει πως κάθομαι στην αίθουσα, τι που δεν ξέρω και προσπαθεί να με κάνει να το καταλάβω, γιατί δεν μπορεί νι ανοιχτά. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Ίσως επειδή είναι και ο ακατεμένος. Έτσι λοιπόν, αυτό το νούμερο είναι φτιαγμένο για μένα. Θέλει να μου

ως αυτός που κυνηγάω είναι και ο ίδιος κυνηγός, και πως είναι κάποιος σαν εμέας συνάδελφος. Ξέρω ότι ακούγεται κάπως αλλόκοτο, αλλά εσύ ξέρεις κεντρικός ήταν ο Ότο. Τι νομίζεις; Θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο;»Ο επιστάτης κοίταξε τον Χάρι κάμποση ώρα. «Α-αστυνόμε, νομίζω πως σου χρειάγος καφές ακόμα. Αυτό το νούμερο δεν προσπαθούσε να σου πει τίποτα. Ήτανασικό Γιάντι Γιαντατσέφσκι νούμερο και οποιοσδήποτε τσιρκολάνος μπορεί να στιβεβαιώσει. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Λυπάμαι που σου χαλάωωρία α-αλλά…»Το αντίθετο» είπε ο Χάρι ανακουφισμένος. «Μάλιστα, αυτό περίμενα να ακο

ώρα μπορώ άνετα να αποκλείσω αυτή τη θεωρία. Είπες πως έχει κι άλλο καφέ;»Ζήτησε να δει την γκιλοτίνα και ο επιστάτης τον οδήγησε στην γκαρνταρόμπα. όμη ανατριχιάζω όποτε μπαίνω εδώ μέσα, αλλά τώρα τουλάχιστον κοιμάμαι τη νύ

πε ξεκλειδώνοντας την πόρτα. «Δυο μέρες καθαρίζαμε».

Ένα παγωμένο ρεύμα αέρα βγήκε από το δωμάτιο όταν άνοιξε η πόρτα. «Πάνντελόνια» είπε ο επιστάτης και άναψε το φως. Η γκιλοτίνα δέσποζε στο δωμ



επασμένη με ένα σεντόνι, σαν ξεπεσμένη ντίβα.Πάνω τα παντελόνια;»Α, αυτό είναι ένα α-αστείο που λέμε στο Σεντ Τζορτζ όταν μπαίνουμε σε σκοτμάτιο».Γιατί;» είπε ο Χάρι, ο οποίος σήκωσε το σεντόνι και άγγιξε τη λεπίδα της γκιλοτίνΠρόκειται για μια παλιά ιστορία από τη δεκαετία του ’70. Εκείνη την εποχήεντικό εδώ ήταν ένας Βέλγος, ο Αλμπέρ Μοσκό, ένας πληθωρικός άνθρωπος, που είς που δουλεύαμε μαζί του τον συμπαθούσαμε – ήταν αληθινός θεατράνθρωπ

γχωρεμένος. Ο κόσμος λέει πως τέτοιοι τύποι είναι α-ακόλαστοι και μπερμπάντι τις περισσότερες φορές έτσι είναι, εγώ ωστόσο λέω τα πράγματα ό-οπως τα ξλος πάντων, εκείνη την εποχή είχαμε έναν ωραίο και διάσημο ηθοποιό στο θίασόματα δεν λέω, που ήταν σκέτος σάτυρος. Οι γυναίκες λιποθυμούσαν γι’ αυτόν κτρες τον φθονούσαν. Κάθε τόσο κάναμε μια περιήγηση στο θέατρο για θεατές ποτούσαν και μια μέρα ο ξεναγός μπήκε στην γκαρνταρόμπα με μια τάξη μαθητώναψε το φως και στον ροκοκό καναπέ που χρησιμοποιούσαμε στην παράστασηάλινου Κόσμου του Τένεσι Ουίλιαμς, βρισκόταν ο σάτυρος πάνω α-από μία απρίες της καντίνας.

Βέβαια ο ξεναγός θα μπορούσε να είχε σώσει την κατάσταση, α-αφού ο διάσοποιός, ονόματα δεν λέω, είχε γυρισμένη την πλάτη και κανείς δεν είδε το πρόσυ. Όμως ο ξεναγός ήταν ένας νεαρός που είχε προσδοκίες να γίνει και αυτόοποιός κάποια μέρα, και ήταν, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι στο θέατρο, ταιόδοξος βλάκας. Γι’ αυτό δεν φορούσε γυαλιά ενώ ήταν φοβερά μύωψ. Με για, δεν είδε πως κάτι έτρεχε πάνω στον καναπέ και νόμισε ότι ο ξαφνωστισμός στην πόρτα ήταν ε-επειδή ο ίδιος ήταν τόσο καλός ομιλητής ή κάτι τέ

αθώς λοιπόν ο ξεναγός συνέχισε να φλυαρεί για τον Τένεσι Ουίλιαμς, ο σάταστήμησε, προσέχοντας ω-ωστόσο να μην αποκαλύψει το πρόσωπό του, μόνο

ιχωτό πισινό του. Ο ξεναγός αναγνώρισε τη φωνή και αναφώνησε: «Ωωω, είσαι ιπόν, Μπρους Λίσλινγκτον;»Ο επιστάτης δαγκώθηκε.Ωχ, το είπα».

Ο Χάρι γέλασε δυνατά και σήκωσε τις παλάμες του. «Μην ανησυχείς, το ξέόλας».Τέλος πάντων, την ε-επόμενη μέρα ο Μοσκό συγκάλεσε γενική συνέλευση. Εξήντομα τι είχε συμβεί και είπε πως το θεωρούσε πολύ σοβαρό. “Δεν μπορούμε να έχτοιου είδους δημοσιότητα” είπε. “Λυπάμαι πολύ α-αλλά αυτού του είδους οι ξεναγήκοπούν αμέσως”».

Το γέλιο του επιστάτη αντήχησε στους τοίχους της γκαρνταρόμπας. Ο Χάρι χαμογέλόνο η ξεπεσμένη ντίβα από ατσάλι και ξύλο έμεινε σιωπηλή και απόμακρη. «Τταλαβαίνω το “πάνω τα παντελόνια”. Τι απέγινε ο άτυχος ξεναγός; Έγινε ηθοπτέλει;»Δυστυχώς για ε-εκείνον και ευτυχώς για το θέατρο, όχι. Όμως έμεινε στην επιχείι σήμερα είναι φωτιστής ε-εδώ, στο Σεντ Τζορτζ. Α, ναι ξέχασα, τον έχεις γνωρίσει…

Ο Χάρι πήρε βαθιά ανάσα. Απειλητικοί βρυχηθμοί και σύρσιμο των αλυσίδων κ

θιά. Να πάρει ο διάολος, έκανε τόση ζέστη! «Ναι, σωστά. Μάλλον φοράει φααφής τώρα, έτσι;»



Όχι, καθόλου. Ισχυρίζεται πως δουλεύει καλύτερα ό-οταν βλέπει τη σκηνή κάπως θει ότι τότε μπορεί να συγκεντρωθεί στο σύνολο και να μην τον απασχολούπτομέρειες. Είναι πράγματι ιδιόρρυθμος τύπος».Πράγματι ιδιόρρυθμος τύπος» επανέλαβε ο Χάρι.



Η

16

ΝΕΚΡΑ ΚΑΓΚΟΥΡΟ, ΜΙΑ ΠΕΡΟΥΚΑΚΑΙ ΜΙΑ ΚΗΔΕΙΑ

Κριστίν είχε επιστρέψει στο Όσλο λίγα χρόνια αργότερα. Από φίλους ο Χάριακούσει πως είχε μαζί της ένα κορίτσι δύο χρόνων, αλλά ο Άγγλος είχε μείνε

νδίνο. Ένα βράδυ την είχε δει στο Sardines. Όταν πλησίασε, είδε πόσο είχε αλλάξερμα της ήταν χλωμό και τα μαλλιά της κρέμονταν άτονα γύρω από το πρόσωπόαν τον είδε, το πρόσωπό της συσπάστηκε και σχημάτιστηκε κάτι σαν φοβισμόγελο. Χαιρέτησε τον Χιάρταν, έναν «φίλο μουσικό» τον οποίο ο Χάρι αναγνώλούσε γρήγορα και νευρικά για ασήμαντα πράγματα, χωρίς να αφήνει τον Χάρνει τις ερωτήσεις που ήξερε πως ήθελε να κάνει. Μίλησε για τα μελλοντικά της σχλά τα μάτια της δεν είχαν σπίθα και οι ζωηρές χειρονομίες της, τις οποίες εκ

μόταν, είχαν αντικατασταθεί από νωθρές, άψυχες κινήσεις.Σε κάποιο σημείο, ο Χάρι νόμισε ότι εκείνη έκλαιγε, αλλά ήταν ήδη αρκετά μεθυσμα να μπορεί να το πει με βεβαιότητα.Ο Χιάρταν έφυγε, ξαναγύρισε, της ψιθύρισε κάτι στο αυτί και ελευθερώθηκε απκάλιασμά της με ένα συγκαταβατικό χαμόγελο προς τον Χάρι. Ύστερα έφυγαν ι ο Χάρι και η Κριστίν έμειναν καθισμένοι στον άδειο χώρο ανάμεσα σε αποτσίγι σπασμένα μπουκάλια, μέχρι που τους πέταξαν έξω. Δεν είναι εύκολο να πει κιος στήριζε ποιον για να βγουν από την πόρτα και ποιος είχε προτείνει ένα ξενοδοως, εν πάση περιπτώσει, κατέληξαν στο Savoy, όπου με συνοπτικές διαδικαειασαν το μίνι μπάρ και σκαρφάλωσαν στο κρεβάτι. Ο Χάρι έκανε μια φιλότιμη οτυχημένη προσπάθεια να μπει μέσα της, όμως ήταν πολύ αργά. Φυσικά ήταν γά. Η Κριστίν έκρυψε το κεφάλι της στο μαξιλάρι και έκλαψε. Ο Χάρι έφυγε στις μν ποδιών όταν ξύπνησε, πήρε ένα ταξί και πήγε στο Postkafé, το οποίο άνοιγε μία ρίτερα από τις άλλες χαβούζες. Κάθισε εκεί και συλλογιζόταν πόσο αργά ήταν.

Ναι;»

Με συγχωρείς που τηλεφωνώ τόσο αργά, Λίμπι. Είμαι ο Χάρι Χόλι».Χόλι; Θεέ και Κύριε, τι ώρα είναι τώρα στη Νορβηγία;»



Δεν ξέρω. Άκου, δεν είμαι στη Νορβηγία. Είχα πρόβλημα με το αεροπλάνο».Δηλαδή;»Έφυγε νωρίς, ας το πω έτσι, και δεν ήταν τόσο εύκολο να βρω άλλη θέση. Χρειάζήθεια».Πες το».Έλα να με συναντήσεις στο διαμέρισμα του Ότο Ρεχτνάγκελ. Πάρε μαζί σου λοστν είσαι καλός στις διαρρήξεις κλειδαριών».ΟΚ. Τώρα αμέσως;»

Θα το εκτιμούσα πολύ, φίλε».Έτσι κι αλλιώς δεν είχα ύπνο».

Λέγετε;»Δόκτωρ Ένγκελσον; Πρόκειται για ένα πτώμα, το όνομά μου είναι…»Σκοτίστηκα ποιος είσαστε, διάολε! Η ώρα είναι… τρεις τα ξημερώματα κατήσετε τον δόκτορα Χάνσον που έχει υπηρεσία. Καληνύχτα».

Κουφός είσαστε;. Είπα καλ…»Είμαι ο Χόλι. Μην το κλείσετε ξανά, αν έχετε την καλοσύνη».

…Ο Χόλι;»Χαίρομαι που θυμηθήκατε το όνομά μου, γιατρέ. Ανακάλυψα κάτι ενδιαφέρον

αμέρισμα όπου βρέθηκε νεκρός ο Άντριου Κένσινγκτον. Πρέπει να τον δω, δηέπει να δω τα ρούχα που φορούσε όταν πέθανε. Τα έχετε ακόμη, έτσι δεν είναι;»

Ναι, αλλά…»Ας συναντηθούμε έξω από το νεκροτομείο σε μισή ώρα».Αγαπητέ μου κύριε Χόλι, πραγματικά δεν βλέπω τι…»Μη με κάνετε να το ξαναπώ, γιατρέ. Πώς θα σας φανεί να σας διαγράψουν απότρικό Σύλλογο της Αυστραλίας, να σας μηνύσουν οι συγγενείς σας, να δείτε το ός στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων… – να συνεχίσω;»Παρ’ όλα αυτά, δεν προλαβαίνω να είμαι εκεί σε μισή ώρα».Τέτοια ώρα έχει πολύ λίγη κίνηση, γιατρέ. Έχω ένα προαίσθημα πως θαταφέρετε».

Μακόρμακ μπήκε στο γραφείο του, έκλεισε την πόρτα πίσω του και στάθηκε μπρο παράθυρο. Ο άστατος καλοκαιρινός καιρός του Σίδνεϊ δεν έλεγε λάξει. Έβρεχε όλη νύχτα. Ο Μακόρμακ ήταν πάνω από εξήντα,ράσει την ηλικία συνταξιοδότησης των αστυνομικών και, όπως συνηθίζουν να κάνονταξιούχοι, είχε αρχίσει να μιλάει μόνος του.

Κυρίως ήταν κάποιες μικρές, καθημερινές παρατηρήσεις, που αμφέβαλλε αν οι άτός από τον ίδιο, ήξεραν πραγματικά πώς να τις εκτιμήσουν. Όπως για παράδε

Φαίνεται πως θα ξανοίξει ο καιρός και σήμερα, ναι, ναι, ναι». Στεκόταν εκεί



αμπαλιζόταν από πόδι σε πόδι, κοιτάζοντας πάνω από την πόλη του. Ή πάλι: «Πρθα και σήμερα, ναι, ναι, ναι».

Μόνο όταν πήγε να κρεμάσει το τζάκετ του στο ντουλάπι πίσω από το γρατιλήφθηκε τους ήχους που ακούγονταν από τον καναπέ. Ένας άντρας ξαπλωμένοςκωνόταν τώρα και έπαιρνε καθιστή στάση. «Χόλι;» είπε κατάπληκτος.Συγγνώμη, σερ. Ελπίζω να μην ενόχλησα που δανείστηκα τον καναπέ…»Πώς μπήκες μέσα;»Δεν είχα προλάβει να παραδώσω την ταυτότητά μου και ο νυχτοφύλακας με άφησ

ράσω. Η πόρτα του γραφείου σου ήταν ανοιχτή και επειδή θέλω να μιλήσω μ̓ ερα έναν υπνάκο μέχρι να έρθεις».Έπρεπε να είσαι στη Νορβηγία. Τηλεφώνησε ο διευθυντής σου. Φαίνεσαι χάλια, ΧόΤι του απάντησες, σερ»Πως φαίνεται ότι έμεινες για την κηδεία του Κένσινγκτον. Ως εκπρόσωποςρβηγίας».Μα πώς…»Είχες δώσει το τηλέφωνό σου εδώ στην αεροπορική εταιρεία, έτσι όταν τηλεφών

σή ώρα πριν από την αναχώρηση επειδή δεν είχες εμφανιστεί, κατάλαβα τι συνέβ

α τηλεφώνημα στο ξενοδοχείο Crescent, όπου είχα μια εμπιστευτική συζήτηση μεευθυντή, συμπλήρωσε τα υπόλοιπα. Προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί αταλαβαίνω, Χόλι, και προτείνω να μην το συζητήσουμε περισσότερο. Όλοι ξέρουάρχει κάποια αντίδραση μετά από τέτοια γεγονότα. Το σημαντικό είναι πως εσύ νέλθει και εμείς θα σε βάλουμε σε ένα αεροπλάνο».Ευχαριστώ, σερ».Κανένα πρόβλημα. Θα ζητήσω από τη γραμματέα μου να μιλήσει με την αεροπο

αιρεία».Μόνο κάνα δυο πράγματα πριν από αυτό, σερ. Κάναμε λίγη δουλειά τη νύχτα κα

ξέρουμε τα τελικά αποτελέσματα μέχρι να πάνε οι ιατροδικαστές στη δουλειά ι να τα ελέγξουν, αλλά εγώ είμαι σχεδόν σίγουρος για το αποτέλεσμα, σερ».

παλιός ανεμιστήρας, παρά το λάδωμα, είχε εντέλει παραδώσει πνεύμα και τικατασταθεί από έναν καινούργιο, μεγάλο και σχεδόν αθόρυβο. Ο Χάρι, από την απίστωσε ότι ο κόσμος συνέχιζε να γυρίζει και χωρίς αυτόν.Από τους παρόντες μόνο ο Γουάτκινς και ο Γιονγκ δεν ήξεραν τις τελευ

πτομέρειες, ωστόσο ο Χάρι ξεκίνησε από την αρχή ούτως ή άλλως.Δεν μας πέρασε στιγμή από το μυαλό όταν βρήκαμε τον Άντριου γιατί ήταν σημέρι. Ούτε καν όταν έμαθα την ώρα του θανάτου του. Πολύ αργότερα σκέφτηκφως ήταν σβηστό όταν φτάσαμε στο διαμέρισμα του Ρεχτνάγκελ. Αν τα πράγ

χαν συμβεί με τον τρόπο που υποθέταμε, αυτή πρέπει να ήταν η σειρά: Ο Άντβησε το φως από τον διακόπτη δίπλα στην πόρτα, πήγε ψηλαφίζοντας μέχριρέκλα μέσα στη θολούρα του από την ηρωίνη, σε ένα δωμάτιο που φυσικά τασκότεινο στις δύο τη νύχτα, ισορρόπησε πάνω στην ασταθή καρέκλα και πέρασλιά στον λαιμό του».

Στη σιωπή που ακολούθησε έγινε φανερό πως ακόμα και με τη σύγχρονη τεχνολαι δύσκολο να κατασκευαστεί ένας ανεμιστήρας που δεν κάνει εκνευριστικό θόρ



ο χαμηλός κι αν είναι αυτός.Ακούγεται παράξενο, είναι αλήθεια» είπε ο Γουάτκινς. «Μήπως δεν ήταν ολοσκότπως τα φώτα του δρόμου ή κάτι άλλο απέξω φώτιζε το δωμάτιο;»Ο Λίμπι κι εγώ ήμασταν εκεί στις δύο τη νύχτα και το ελέγξαμε. Το καθιστικό οτεινό σαν τάφος».Μπορεί το φως να ήταν αναμμένο όταν φτάσατε χωρίς να το έχετε προσέξει;» ρώ

Γιονγκ. «Ήταν μεσημέρι και ίσως κάποιος αστυνομικός να έσβησε το φως αργότεραΚόψαμε το καλώδιο που ήταν κρεμασμένος ο Άντριου με μαχαίρι» είπε ο Λίμπι.

ελα να πάθω ηλεκτροπληξία, γι’ αυτό είχα ελέγξει ότι το φως ήταν σβηστό».ΟΚ» είπε ο Γουάτκινς. «Ας πούμε ότι αποφάσισε να πάει να κρεμαστεί μέσαοτάδι και ότι ο Κένσινγκτον ήταν μυστήριος τύπος. Τι καινούργιο υπάρχει;»Μα… δεν κρεμάστηκε στο σκοτάδι» επισήμανε ο Χάρι.

Ο Μακόρμακ ξερόβηξε από το πίσω μέρος του δωματίου.Κοιτάξτε τι βρήκαμε στο διαμέρισμα του Ρεχτνάγκελ» είπε ο Χάρι και σήκωσε

αν γλόμπο που κρατούσε. «Βλέπετε αυτή την καφετιά μουντζούρα; Εουρουφλισμένο ρεγιόν». Κράτησε ψηλά ένα λευκό ρούχο. «Και αυτό είναι το πουκάυ φορούσε ο Άντριου όταν τον βρήκαμε. Δεν χρειάζεται σιδέρωμα. Εξήντα τοις ε

νθετικό μετάξι, που λιώνει στους 260 βαθμούς Κελσίου. Η λάμπα του ηλεκτρικού0 βαθμούς στην επιφάνεια. Βλέπετε τον καφετί λεκέ στην τσέπη; Εκεί ακουμπούόμπος όταν τον βρήκαμε».Εντυπωσιακή γνώση Φυσικής, Χόλι» είπε ο Γουάτκινς. «Και τώρα πες μας τι νομ

ώς έγινε;»Ένα από τα δύο πράγματα» απάντησε ο Χάρι. «Κάποιος πήγε εκεί πριν από

δε τον Άντριου να κρέμεται από το καλώδιο, έσβησε το φως και έφυγε. Το πρόβαι πως τα μόνα δύο δηλωμένα κλειδιά του διαμερίσματος βρέθηκαν πάνω στον Ότον Άντριου».

Το διαμέρισμα ανοίγει με το κλειδί, έτσι δεν είναι;» ρώτησε ο Γουάτκινς. «Μπείνο το πρόσωπο να μπήκε με το κλειδί και να το έβαλε στην τσέπη του Άντρ…, όχιτε πώς μπήκε μέσα ο Άντριου;» Ο Γουάτκινς κοκκίνισε.Ωστόσο, έχεις δίκιο μέχρι ενός σημείου» είπε ο Χάρι. «Η θεωρία μου είναι πτριου δεν είχε κλειδί του διαμερίσματος, αλλά τον έβαλε μέσα κάποιο άλλο πρόσυ ήταν ήδη εκεί ή που έφτασε συγχρόνως, κάποιος που είχε το δεύτερο κλειδί. Αυτόσωπο ήταν παρόν όταν πέθανε ο Άντριου. Μετά έβαλε το κλειδί στην τσέπητριου, έτσι ώστε να φανεί πως μπήκε μέσα μόνος του. Το γεγονός ότι αυτό το κν ήταν στον κρίκο με όλα τα άλλα κλειδιά του επιβεβαιώνει τη θεωρία. Ύστερα έσφως και έκλεισε την πόρτα πίσω του φεύγοντας».

Σιωπή.Λες δηλαδή ότι ο Άντριου Κένσινγκτον δολοφονήθηκε;» ρώτησε ο Γουάτκινς. «Ανποιον τρόπο;»Νομίζω ότι αρχικά ο Άντριου υποχρεώθηκε να κάνει μια ένεση ηρωίνης, ίσως μ

στόλι στον κρόταφο».Δεν μπορεί να το είχε κάνει ήδη πριν φτάσει στο διαμέρισμα;» ρώτησε ο Γιονγκ.Πρώτον, δεν πιστεύω πως ένας προσεκτικός πεπειραμένος χρήστης όπως ο Άντριοαιρνε ξαφνικά μια υπερβολική δόση καταλάθος. Δεύτερον, ο Άντριου δεν είχε αρκή του σκόνη για μια υπερβολική δόση».



Γιατί λοιπόν να τον κρεμάσουν;»Το να δώσεις μια υπερβολική δόση δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει με ακρίβειααι πάντα εύκολο να πεις πώς θα αντιδράσει ένας πωρωμένος οργανισμός. Μπορτάφερνε να επιζήσει μέχρι να τον βρουν. Νομίζω ότι ήταν περισσότερο για ναρκώσουν, έτσι ώστε να μην αντισταθεί όταν τον έβαλαν στην καρέκλα και του πέρκαλώδιο γύρω από τον λαιμό. Α ναι, το καλώδιο. Λίμπι;»

Ο Λίμπι στριφογύριζε μια οδοντογλυφίδα στην άκρη του στόματός του γυμνάζονταλια και τη γλώσσα του. «Βάλαμε τους τύπους από την Ιατροδικαστική να ελέγξου

οτυπώματα στο καλώδιο. Τα καλώδια που κρέμονται από τα ταβάνια σπθαρίζονται και σκεφτήκαμε πως μπορεί να βρίσκαμε αποτυπώματα. Αλλά ήταν καν… εεε…» ο Λίμπι δεν εύρισκε σαν τι ήταν καθαρό.Σαν κάτι πολύ καθαρό;» πρότεινε ο Γιονγκ για να βοηθήσει.Ακριβώς. Τα μόνα αποτυπώματα που βρέθηκαν ήταν τα δικά μας».Ώστε λοιπόν, αν ο Άντριου δεν σκούπισε το καλώδιο πριν κρεμαστεί» ανακεφαλαΓουάτκινς «και δεν γλίστρησε το κεφάλι του στη θηλιά χωρίς να χρησιμοποιήσερια του, τότε κάποιος άλλος το έκανε. Αυτό μας λέτε;»Έτσι φαίνεται, αφεντικό».

Αν όμως αυτός ο τύπος είναι τόσο έξυπνος όσο τον παρουσιάζετε, γιατί έσβησε τοαν έφυγε;» Ο Γουάτκινς έκανε μια χειρονομία απορίας και κοίταξε όλους γύρω απαπέζι.Γιατί» είπε ο Χάρι «πρόκειται για μια αυτόματη κίνηση. Την κάνει χωρίέφτεται. Όπως κάνουν όλοι όταν φεύγουν από το σπίτι τους. Ή ένα σπίτι του οπουν το κλειδί και έχουν συνηθίσει να μπαινοβγαίνουν σαν να είναι δικό τους».Ο Χάρι ακούμπησε πίσω στο κάθισμά του. Ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα και δεν ήσο ακόμη θα μπορούσε να περιμένει για ένα ποτό. «Νομίζω ότι ο άνθρωπος

άχνουμε είναι ο μυστικός εραστής του Ότο Ρεχτνάγκελ».

Λίμπι στεκόταν πλάι στον Χάρι στο ασανσέρ. «Πας για φαγητό;» ρώτησε.Έτσι λέω» είπε ο Χάρι.Σε πειράζει να έρθω μαζί;»Καθόλου». Ο Λίμπι ήταν καλή παρέα όταν κανείς δεν είχε διάθεση να μιλάει πολύ

Βρήκαν τραπέζι στο Southern στην οδό Μάρκετ. Ο Χάρι παρήγγειλε ένα Jim Beaμπι σήκωσε τα μάτια του από το μενού. «Φέρε μας δύο σαλάτες με μπαραμο

ύρο καφέ και φρέσκο ψωμί».Ο Χάρι κοίταξε έκπληκτος τον Λίμπι. «Ευχαριστώ, αλλά νομίζω πως δεν θα πάρωλο» είπε στο γκαρσόνι.Φέρε ό,τι είπα» είπε χαμογελώντας ο Λίμπι. «Ο συνάδελφος θα αλλάξει γνώμη δοκιμάσει το μπαραμούντι εδώ».

Ο σερβιτόρος εξαφανίστηκε και ο Χάρι κοίταξε τον Λίμπι. Είχε βάλει και τα δυορια στο τραπέζι με ανοιγμένα δάχτυλα, και κοίταζε πότε το ένα πότε το άλλο σασυνέκρινε.Όταν ήμουν νέος έκανα οτοστόπ μέχρι την ακτή της Κερνς, κατά μήκος του Μεγ

οραλλιογενούς Υφάλου», έλεγε κοιτάζοντας τις παλάμες του. «Σε μια πανσιόν για νυ ταξιδεύουν με το σακίδιο στην πλάτη γνώρισα δυο νεαρές Γερμανίδες που γύρ



ν κόσμο. Είχαν νοικιάσει αυτοκίνητο και είχαν οδηγήσει ως εκεί από το Σίδνεϊ,λούσαν λεπτομερώς για όλα τα μέρη που είχαν πάει, πόσο καιρό και γιατί είχαν μο καθένα και πώς είχαν σχεδιάσει το υπόλοιπο ταξίδι τους. Ήταν φανερό ότι δεν εήσει τίποτα στην τύχη. Ίσως αυτός είναι ο γερμανικός τρόπος σκέψης. Όταν τις ρώείχαν δει καγκουρό στο ταξίδι τους, γέλασαν και με βεβαίωσαν ότι είχαν δει. Χφιβολία, το είχαν σβήσει από τη λίστα αυτών που έπρεπε να δουν. «Σταματήσατταΐσετε;» ρώτησα, αλλά εκείνες κοιτάχτηκαν άναυδες και μου είπαν:Όχι, βέβαια!»

Γιατί όχι; Είναι χαριτωμένα ζώα».Μα ήταν ψόφια!»Ο Χάρι είχε εκπλαγεί τόσο από τον μονόλογο του Λίμπι, που ξέχασε να γελάσεγκουρό που μπαίνουν στους αυτοκινητόδρομους είναι γνωστό πρόβλημα

υστραλία και όσοι έχουν οδηγήσει έξω από την πόλη έχουν δει κουφάρια καγκουρόρες των δρόμων.

Ο σερβιτόρος ήρθε και άφησε το ποτό μπροστά στον Χάρι. Ο Λίμπι κοίταξε το ποτήΠροχθές είδα ένα κορίτσι τόσο γλυκό, που ήθελα να της χαϊδέψω το μάγουλο κας πω κάτι όμορφο. Ήταν δεν ήταν είκοσι, φορούσε ένα γαλάζιο φουστάνι και

πόλυτη. Μα ήταν ψόφια. Όπως ξέρεις ήταν ξανθιά, βιασμένη και είχε μελανά σημον λαιμό από στραγγαλισμό. Και χθες βράδυ ονειρεύτηκα τα πτώματα αυτώναρών και μάταια όμορφων κοριτσιών να κείτονται στις άκρες όλων των δρόμωόκληρη την Αυστραλία – από το Σίδνεϊ στην Κερνς, από την Αδελαΐδα στο Περθ, απάργουιν στη Μελβούρνη. Και όλα για έναν και μοναδικό λόγο: επειδή είχαμε κλείστια γιατί δεν μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια. Δεν κάναμε αρ

φεθήκαμε να είμαστε αδύναμοι και ανθρώπινοι».Ο Χάρι ήξερε πού το πήγαινε ο Λίμπι. Ο σερβιτόρος ήρθε με το ψάρι.Είσαι αυτός που τον έχει πλησιάσει περισσότερο απ’ όλους, Χάρι. Είσαι αυτός

έκεται με το αυτί στο έδαφος και μπορεί να αφουγκραστεί τους κραδασμούςμάτων του αν πλησιάσει ξανά. Πάντα θα υπάρχουν εκατό καλοί λόγοι για να μεθύλά με το να πέσεις ξερός στο κρεβάτι ενός ξενοδοχείου δεν βοηθάς κανέναλοφόνος δεν είναι άνθρωπος. Έτσι δεν μπορούμε ούτε εμείς να είμαστε άνθρωέπει να αντέξουμε τα πάντα και να αντισταθούμε σε όλα».

Ο Λίμπι ξεδίπλωσε την πετσέτα του. «Όμως πρέπει να φάμε».Ο Χάρι έβαλε το ποτήρι με το ουίσκι στο στόμα του και κοίταζε τον Λίμπι, ενειαζε αργά αργά. Μετά ακούμπησε το άδειο ποτήρι στο τραπέζι, έκανε μια γκριμι έπιασε το μαχαίρι και το πιρούνι. Το υπόλοιπο γεύμα κύλησε σιωπηλά.

Χάρι χαμογέλασε όταν άκουσε πως ο Γουάτκινς είχε στείλει τον Γιονγκ να ρωτήσντρή γειτόνισσα για τον Ότο Ρεχτνάγκελ.Ας ελπίσουμε πως δεν θα τον πάρει στο κυνήγι» είπε ο Λίμπι.

Ο Χάρι και ο Λίμπι οδήγησαν μέχρι το Κινγκς Κρος, όπου ο Χάρι βγήκε απτοκίνητο. «Ευχαριστώ, Σεργκέι. Νομίζω ότι είναι καλύτερα να συνεχίσω μόνοςοδώ και πέρα».

Ο Λίμπι χαιρέτησε και έφυγε.



Σάντρα στεκόταν στο συνηθισμένο της στέκι. Δεν τον αναγνώρισε, μέχρι που πλησλύ κοντά της.Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω» είπε και τον κοίταξε με ψυχρό, απόμακρο βλέμμα.

Περπάτησαν μαζί μέχρι το Beef & Bourbon, όπου ο σερβιτόρος έτρεξε και της κράν καρέκλα. Ο Χάρι τη ρώτησε τι ήθελε και παρήγγειλε μια κόκα κόλα και ένα δίσκι.Χριστούλη μου, νόμιζα ότι ερχόταν να με πετάξει έξω» είπε ανακουφισμένη.

Είμαι θαμώνας εδώ» εξήγησε ο Χάρι.Πώς είναι η φιλενάδα σου;»Η Μπιργκίτα;» Ο Χάρι έμεινε σιωπηλός για λίγο. «Δεν ξέρω. Δεν θέλει να μου μιλ

άλια, ελπίζω».Και γιατί ελπίζεις να είναι χάλια;»Ελπίζω πως επειδή με αγαπάει, βέβαια».

Η Σάντρα γέλασε βραχνά. «Και εσύ πώς είσαι, Χάρι Χόλι;»Χάλια». Ο Χάρι χαμογέλασε θλιμμένα. «Αλλά μπορώ να νιώσω πολύ καλύτερταφέρω να πιάσω έναν δολοφόνο».

Και νομίζεις ότι μπορώ να σε βοηθήσω σε αυτό;» είπε εκείνη και άναψε τσιγάροόσωπό της ήταν ακόμα πιο χλωμό και τραβηγμένο από την τελευταία φορά κατια της κόκκινα.Μοιάζουμε εμείς οι δυο» είπε ο Χάρι και έδειξε το σκοτεινιασμένο τζάμιραθύρου δίπλα στο τραπέζι τους, όπου καθρεφτίζονταν.

Η Σάντρα δεν μίλησε.Θυμάμαι, αν και κάπως θολά, ότι η Μπιργκίτα πέταξε την τσάντα σου στο κρεβάτπεριεχόμενό της σκορπίστηκε έξω. Στην αρχή νόμιζα ότι είχες ένα πεκινουά

άντα σου». Ο Χάρι έκανε μια παύση. «Για πες μου, γιατί χρειάζεσαι μια ξα

ρούκα;»Η Σάντρα κοίταζε έξω από το παράθυρο, δηλαδή κοίταζε μέσα στο παράθυρο, μά

είδωλά τους. «Ένας πελάτης μού την αγόρασε. Ήθελε να τη φοράω όταν πήγαιναυ».Ποιος…;»

Η Σάντρα κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. «Ξέχασέ το, Χάρι. Δεν πρόκειται να σουν υπάρχουν πολλοί κανόνες στη δουλειά μου, αλλά το να κρατάς το στόμα σου κλεα τους πελάτες σου είναι ένας από αυτούς. Και είναι χρήσιμος κανόνας».Ο Χάρι ξεφύσηξε. «Φοβάσαι» είπε.Τα μάτια της Σάντρα άστραψαν. «Μην προσπαθείς άδικα, Χάρι. Δεν θα μάθεις τίό εμένα, ΟΚ;»Δεν χρειάζεται να μου πεις ποιος είναι, Σάντρα. Το ξέρω. Ήθελα μόνο να βεβα

ως φοβάσαι να το πεις».Το ξέρω» τον μιμήθηκε η Σάντρα φανερά εκνευρισμένη. «Και πώς το ξέρεις, λοιπόΕίδα την πέτρα που κύλησε από την τσάντα σου, Σάντρα. Εκείνο το πράύσταλλο. Αναγνώρισα το αστέρι που είχε ζωγραφισμένο πάνω του. Εκείνος σοωσε. Είναι από το μαγαζί της μάνας του, το Crystal Castle».

Τον κοίταζε με ορθάνοιχτα τα μαύρα μάτια της. Το κόκκινο στόμα της είχε ένα άσρκαστικό χαμόγελο. Ο Χάρι ακούμπησε προσεκτικά το χέρι του στο μπράτσο



ιατί φοβάσαι τόσο πολύ τον Έβανς Γουάιτ, Σάντρα; Γιατί δεν θέλεις να μας μιλαυτόν;»

Η Σάντρα τράβηξε το χέρι της. Γύρισε ξανά προς το παράθυρο. Ο Χάρι περίύφηξε τη μύτη της και ο Χάρι έβγαλε και της έδωσε το μαντίλι που για ανεξήγηγους είχε στην τσέπη του. «Υπάρχουν κι άλλοι εκτός από σένα που είναι χάλια, ξέρλλισε ύστερα από λίγο. Τα μάτια της ήταν ακόμα πιο κόκκινα όταν γύρισε προρος του.Ξέρεις τι είναι αυτά;» είπε και σήκωσε το μανίκι του φουστανιού της και του έδ

α λευκό αντιβραχίονα με κόκκινα, αηδιαστικά σημάδια, που μερικά είχαν κακάδι.Ηρωίνη;» ρώτησε ο Χάρι.Μορφίνη» είπε η Σάντρα. «Δεν είναι και πολλοί στο Σίδνεϊ που τη διακινούν,

σι κι αλλιώς οι περισσότεροι καταλήγουν στην ηρωίνη. Όμως εγώ είμαι αλλεργική ωίνη. Δεν την αντέχει ο οργανισμός μου. Δοκίμασα μια φορά και παραλίγο να πεθσι, το δικό μου δηλητήριο είναι η μορφίνη. Και τον τελευταίο χρόνο μόνο ένα άώ, στο Κινγκς Κρος, μπορεί να την προμηθεύει σε ικανοποιητική ποσότητα. Πληρώντο να με βάζει να παίζω κάποιον ρόλο. Μακιγιάρομαι και φοράω μια ξανθιά περον με νοιάζει, δεν δίνω δεκάρα τι είδους απόλαυση είναι αυτή, όσο εγώ παίρνω

υ χρειάζομαι! Στο κάτω κάτω υπάρχουν και πιο ανώμαλοι τύποι από αυτούς λουν να ντύνεσαι σαν τη μάνα τους».Τη μάνα του;» ρώτησε ο Χάρι.Νομίζω ότι μισεί τη μάνα του. Ή την αγαπάει λίγο περισσότερο από το φυσιολοα από τα δύο, δεν είμαι σίγουρη – δεν θέλει να μιλάει γι’ αυτό και ένας Θεός

ως ούτε εγώ θέλω!» Γέλασε πνιχτά.Γιατί νομίζεις ότι τη μισεί;» ρώτησε ο Χάρι.Τις τελευταίες φορές ήταν πιο βάναυσος απ’ ό,τι συνήθως» είπε η Σάντρα. «Με γέλανιές».

Γύρω από τον λαιμό;» ρώτησε ο Χάρι.Η Σάντρα κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. «Προσπάθησε μια φορά. Ήταν μετά τη υ οι εφημερίδες έγραφαν πως εκείνη η Νορβηγίδα δολοφονήθηκε με στραγγαλαλε τα χέρια του γύρω από τον λαιμό μου και μου είπε να μείνω ακίνητη και νβάμαι. Δεν το ξανασκέφτηκα από τότε».Πώς έτσι;»

Η Σάντρα ανασήκωσε τους ώμους της. «Οι άνθρωποι επηρεάζονται από αυτό έπουν και ακούνε. Εμπνέονται. Πάρε για παράδειγμα το 9½ Εβδομάδες, τότειζόταν στους κινηματογράφους. Ξαφνικά, ένα πλήθος από τους πελάτες μας ήθελαουσουλάμε γυμνές στο πάτωμα ενώ εκείνοι κάθονταν και κοίταζαν».Αηδία έργο!» είπε ο Χάρι. «Τι έγινε, λοιπόν;»Έβαλε τα χέρια του γύρω από τον λαιμό μου και πίεσε τα δάχτυλά του πάνω

ωνητικές μου χορδές. Τίποτα οδυνηρό. Όμως εγώ τότε έβγαλα την περούκα και ως δεν ήθελα να παίξω αυτό το παιχνίδι. Συνήλθε και είπε πως δεν πειράζει. Πως τι που του είχε έρθει ξαφνικά και πως δεν σήμαινε τίποτα».Και τον πίστεψες;»

Η Σάντρα κούνησε τους ώμους της. «Δεν ξέρεις πόσο μπορεί να επηρεάσει τον τ

υ βλέπεις τα πράγματα λίγη αποστασιοποίηση» είπε και τελείωσε το ουίσκι της.Δεν ξέρω;» ρώτησε ο Χάρι και κοίταξε αποδοκιμαστικά το μπουκάλι με την κόκα



υ στεκόταν ακόμη ανέγγιχτο μπροστά του.

Μακόρμακ χτυπούσε ανυπόμονα τα δάχτυλά του. Ο Χάρι ίδρωνε, παρόλο πεμιστήρας δούλευε στο φουλ. Η χοντρή γειτόνισσα του Ότο Ρεχτνάγκελ είχε πολλι. Πάρα πολλά. Δυστυχώς, τίποτε από όλα αυτά δεν παρουσίαζε κάποιο ενδιαφάλιστα, φαίνεται πως και ο ίδιος ο Γιονγκ δυσκολεύτηκε να συμπεριφερθεί σαν κροατής και να παρακολουθήσει στην ακατάσχετη και βαρετή πολυλογία της.

Χοντρή γκιόσα» απάντησε χαμογελώντας όταν ο Γουάτκινς τον ρώτησε τι εντύπυ είχε κάνει.Κανένα νέο από το κορίτσι στο πάρκο Σεντένιαλ;» ρώτησε ο Μακόρμακ.Όχι πολλά» απάντησε ο Λίμπι. «Πάντως δεν ήταν και καμιά Παναγία. Έκανε σπινλις είχε αρχίσει να δουλεύει σε ένα στριπτιζάδικο στο Κινγκς Κρος. Πήγαινε σπίταν δολοφονήθηκε. Έχουμε δύο μάρτυρες που ισχυρίζονται ότι την είδαν να μπαίνερκο».Τίποτε άλλο;»Όχι μέχρι τώρα, σερ».

Χάρι» είπε ο Μακόρμακ και σκούπισε τον ιδρώτα του. «Πες μας τη θεωρία σου».Την πιο πρόσφατη» μουρμούρισε ο Γουάτκινς αρκετά δυνατά για να τον ακούοι.Εεε» ξεκίνησε ο Χάρι «ποτέ δεν βρήκαμε τον μάρτυρα που ο Άντριου είπε πωςι τον Έβανς Γουάιτ στη Νιμπίν τη μέρα που δολοφονήθηκε η Ίνγκερ Χόλτερ. Αυτάρουμε τώρα είναι ότι ο Γουάιτ θέλγεται υπερβολικά από τις ξανθιές γυναίκες, ότιταθή παιδική ηλικία και ότι θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε περισσότερα για το ς σχέσης που έχει με τη μάνα του. Ποτέ δεν είχε σταθερή δουλειά ούτε κατοικία, κατό είναι δύσκολο να παρακολουθήσουμε τις κινήσεις του. Δεν αποκλείεται να ποια κρυφή σχέση με τον Ότο Ρεχτνάγκελ, ούτε είναι απίθανο να ακολουθούσε τονις τουρνέ του, ίσως να νοίκιαζε δωμάτιο σε ξενοδοχείο και να έβρισκε τα θύματάου πήγαιναν για παραστάσεις. Αλλά όλα αυτά είναι θεωρίες, βέβαια».Μπορεί ο Ότο Ρεχτνάγκελ να είναι ο κατά συρροή δολοφόνος» είπε ο Γουάτ

Μπορεί κάποιος άλλος να σκότωσε τον Ρεχτνάγκελ και τον Κένσινγκτον, κάποιοςν είχε καμιά σχέση με τους άλλους φόνους».Στο πάρκο Σεντένιαλ» είπε ο Λίμπι. «Αυτός είναι ο κατά συρροή δολοφόνος μαςοιχημάτιζα ό,τι έχω και δεν έχω. Όχι πως έχω πολλά να χάσω δηλαδή…»Ο Λίμπι έχει δίκιο» πρόσθεσε ο Χάρι. «Είναι ακόμη κάπου εκεί έξω».ΟΚ» είπε ο Μακόρμακ. «Βλέπω πως ο φίλος μας ο Χόλι χρησιμοποιεί εκφράσεις εν αποκλείεται” ή “δεν είναι απίθανο” όταν μας παρουσιάζει τις θεωρίες του, πρυ ίσως είναι σοφό. Δεν έχουμε τίποτα να κερδίσουμε με την υπερβολική σιγο

πιπλέον, είναι ήδη ξεκάθαρο για όλους μας πως έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ έξομο. Και με πολλή αυτοπεποίθηση. Μας πάσαρε έτοιμες τις απαντήσεις που ψάχνς πρόσφερε τον δολοφόνο στο πιάτο και τώρα θεωρεί ότι ηρέμησε η ένταση και έπυρετός με αυτές τις απαντήσεις. Ότι θεωρούμε πως η υπόθεση έκλεισε, αφού ο έναι νεκρός από τα ίδια του τα χέρια. Υποδεικνύοντας τον Κένσινγκτον ως ένοχο ή

βαια, πως θα επιλέγαμε να αποσιωπήσουμε την υπόθεση – και πρέπει να πούμλύ σωστά το σκέφτηκε».



Ο Μακόρμακ κοίταζε τον Χάρι καθώς έλεγε την τελευταία πρόταση. «Αποσιωπών υπόθεση, θα σταματούσαμε και την περαιτέρω έρευνα. Το πλεονέκτημά μας έγκο γεγονός πως νομίζει ότι είναι ασφαλής. Όσοι νομίζουν πως είναι ασφαλείς είναι σρόσεκτοι. Τώρα, ωστόσο, είναι ώρα να αποφασίσουμε πώς θα χειριστούμε την υπόό εδώ και πέρα. Έχουμε έναν νέο ύποπτο και δεν πρέπει να κάνουμε ένα νέο λάπρόβλημα είναι πως αν σηκώσουμε πολλά νερά, διακινδυνεύουμε να τρομάξουμ

γάλο ψάρι και να το διώξουμε. Πρέπει να οπλιστούμε με ψυχραιμία και ατσάύρα μέχρι να δούμε το μεγάλο ψάρι καθαρά και κοντά μας, τόσο καθαρά

οκλείεται να κάνουμε λάθος και τόσο κοντά που δεν θα αστοχήσουμε. Τότε και τε θα ρίξουμε το καμάκι».Κοίταξε γύρω του. Όλοι κούνησαν το κεφάλι εγκρίνοντας την αδιαμφισβήθυκρισία του αφεντικού. «Και για να γίνει αυτό, απαιτείται να υποστηρίξουμεευνά μας με ψυχραιμία και σύστημα» συνέχισε ο Μακόρμακ.Διαφωνώ» είπε ο Χάρι. Όλοι γύρισαν και τον κοίταξαν.Βλέπετε, υπάρχει κι ένας άλλος τρόπος να πιάσουμε ψάρια χωρίς να σηκώσ

ρά» είπε ο Χάρι. «Μια πετονιά και ένα αγκίστρι με κάποιο δόλωμα που ξέρουμεθέλει να δαγκώσει».

αέρας έφερνε σύννεφα σκόνης στους λίγους παρευρισκομένους, καθώς στροβιλιζτά μήκος του χαλικόστρωτου δρόμου και πάνω από τον χαμηλό πέτρινο τοίχοριέβαλλε το νεκροταφείο. Ο Χάρι έκλεινε σφιχτά τα μάτια του για να μη γεμίμα, ενώ ο αέρας άρπαζε και ανέμιζε πουκάμισα και σακάκια, έτσι που από ματοί που είχαν μαζευτεί για την κηδεία έμοιαζαν να χορεύουν στον τάφο του Άντνσινγκτον.Διαολεμένος αέρας της κόλασης» μουρμούρισε ο Γουάτκινς όσο μιλούσε ο παπάς.

Ο Χάρι στεκόταν και σκεφτόταν τα λόγια του Γουάτκινς, ελπίζοντας πως έκανε λβαια, δεν μπορούσες να πεις ακριβώς από πού ερχόταν ο αέρας, αλλά σίγουρανει πολύ δρόμο μέχρι να φτάσει εκεί. Και αν είχε έρθει για να πάρει την ψυχήτριου, δεν θα μπορούσες να πεις ότι το είχε πάρει ανάλαφρα. Γύριζε τα φύλλα

βλίου με τους ψαλμούς, ανακάτευε τον σωρό με το χώμα πλάι στον τάφο και όσορούσαν καπέλα για να τους προφυλάξουν τον ένιωθαν να ξεχτενίζει και να μπερδμαλλιά τους.

Ο Χάρι δεν άκουγε τον παπά αλλά κοίταζε απέναντι, από την άλλη πλευρά του τ

σα από τα μισόκλειστα μάτια του. Τα μαλλιά της Μπιργκίτα ανέμιζαν προς τα πν κατακόκκινες φλόγες. Συνάντησε το βλέμμα του με ανέκφραστο πρόσωπο. ριζομάλλα, σκυφτή γυναίκα καθόταν σε μια καρέκλα με ένα μπαστούνι στα πόδιαδέρμα της ήταν κίτρινο και η ηλικία της δεν έκρυβε το χαρακτηριστικά εγγλέ

ογίσιο πρόσωπό της. Ο αέρας τής είχε βάλει το καπέλο στραβά. Ο Χάρι κατάτερα από λίγο πως ήταν η θετή μητέρα του Άντριου, όμως ήταν τόσο γριάθραυστη, που σχεδόν δεν είχε αντιληφθεί τα συλλυπητήρια του Χάρι έξω απόκλησία νωρίτερα – μόνο κουνούσε το κεφάλι της και μουρμούριζε την ίδια ακατάλάση ξανά και ξανά. Πίσω της στεκόταν μια μαύρη, μικροκαμωμένη και σχεδόν αό

ναίκα και κρατούσε δυο κορίτσια, ένα σε κάθε χέρι.Ο παπάς έριξε χώμα μέσα στον τάφο, σύμφωνα με το τυπικό των Λουθηρανών. Ο



ερε ότι ο Άντριου ανήκε στην Αγγλικανική Εκκλησία, που μαζί με την Καθολική ήτγαλύτερες στην Αυστραλία, όμως επειδή είχε παραστεί μόνο σε δύο κηδείες ήλικη ζωή του δεν μπορούσε να πει αν αυτή η τελετή διέφερε πολύ από αυτέςρβηγία. Σχεδόν και ο καιρός ήταν ίδιος. Στην κηδεία της μητέρας του, κάτι απείθαριζογάλανα σύννεφα κυνηγιούνταν πάνω από το νεκροταφείο, αλλά ευτυχώς ήταν αστικά για να ρίξουν τη βροχή τους πάνω στο συγκεντρωμένο πλήθος. Τη μέραψανε τον Ρόνι είχε ήλιο. Τότε, όμως, ο Χάρι ήταν στο νοσοκομείο με κλειστά ρολά, φως τού έφερνε πονοκέφαλο. Όπως και σήμερα, οι αστυνομικοί αποτελούσα

γαλύτερο μέρος των παρισταμένων. Μπορεί να είχαν ψάλει και τον ίδιο ύμνο στο τωνία σου η μνήμη!Η συνάθροιση διαλύθηκε, όλοι άρχισαν να κινούνται προς τα αυτοκίνητά τους και ο ρπατούσε ακριβώς πίσω από την Μπιργκίτα. Εκείνη στάθηκε για να την προλ

Φαίνεσαι άρρωστος» επισήμανε χωρίς να τον κοιτάξει.Δεν ξέρεις πως φαίνομαι όταν είμαι άρρωστος» είπε εκείνος.Δεν φαίνεσαι άρρωστος όταν είσαι άρρωστος;» ρώτησε εκείνη. «Εγώ λέω μόνο

αίνεσαι άρρωστος. Είσαι άρρωστος;»Φύσηξε μια ριπή αέρα και σήκωσε τη γραβάτα του Χάρι στο πρόσωπό του. «Ίσω

μαι λίγο άρρωστος» απάντησε. «Όχι πολύ άρρωστος. Κι εσύ μοιάζεις με μέδουσα αυτά τα μαλλιά που ανεμίζουν στο… πρόσωπό μου». Ο Χάρι έβγαλε μια κόκύφα μαλλιών από το στόμα του.Η Μπιργκίτα χαμογέλασε. «Να χαίρεσαι που δεν είμαι τσούχτρα» είπε.Τι πράγμα;» ρώτησε ο Χάρι.Τσούχτρα» επανέλαβε η Μπιργκίτα. «Έχει πολλές εδώ στην Αυστραλία. Το τσίμπς είναι πολύ χειρότερο από αυτό της μέδουσας, θα μπορούσε να πει κανείς…»Τσούχτρα;» άκουσε ο Χάρι μια γνωστή φωνή πίσω του. Γύρισε. Ήταν ο ΤουγούμπαΠώς είσαι;» είπε ο Χάρι και εξήγησε ότι ήταν τα μαλλιά της Μπιργκίτα πο

σηξε ο αέρας στο πρόσωπό του, κι έτσι εμπνεύστηκε αυτή τη σύγκριση.Αν ήταν τσούχτρα θα είχαν ζωγραφιστεί κόκκινες ρίγες στο πρόσωπό σου κα

ώναζες σαν να σε μαστίγωναν» είπε ο Τουγούμπα. «Και μέσα σε ελάχυτερόλεπτα θα είχες καταρρεύσει, το δηλητήριο θα είχε παραλύσει τα όργανααπνοής σου, δεν θα μπορούσες να πάρεις ανάσα και αν δεν είχες άμεση βοήθειθαινες, με έναν απίστευτα επώδυνο θάνατο».

Ο Χάρι έβαλε τις παλάμες μπροστά του για να προστατευτεί. «Ευχαριστώ, αρκετν θάνατο σήμερα, Τουγούμπα».Ο Τουγούμπα κούνησε το κεφάλι του. Φορούσε ένα μαύρο μεταξωτό σμόκιν

πιγιόν. Πρόσεξε το βλέμμα του Χάρι. «Είναι το μόνο που έχω που μοιάζεστούμι. Επιπλέον, το κληρονόμησα από εκείνον».

Έδειξε με το κεφάλι προς τον τάφο. «Όχι πρόσφατα, πριν από αρκετά χρόόσθεσε. «Ο Άντριου είπε ότι είχε μεγαλώσει πιο πολύ από αυτό και δεν του έκ

αχλαμάρες, βέβαια. Δεν ήθελε να το παραδεχτεί, αλλά ήξερα πως το είχε αγοράσετο φορέσει στη δεξίωση μετά από τις νίκες της Αυστραλίας στο πρωτάθλημα. Ύσ

πιζε ότι το σμόκιν θα ζούσε μαζί μου αυτό που δεν έζησε ποτέ μαζί του».Περπατούσαν κατά μήκος του χαλικόστρωτου δρόμου, καθώς τα αυτοκίνητα περνογά. «Μπορώ να σε ρωτήσω μια προσωπική ερώτηση, Τουγούμπα;» είπε ο Χάρι.Φαντάζομαι ότι μπορείς» απάντησε ο Τουγούμπα.



Πού νομίζεις ότι θα καταλήξει ο Άντριου;»Τι εννοείς;»Νομίζεις ότι η ψυχή του θα πάει πάνω ή κάτω;»

Ο Τουγούμπα φάνηκε σκεπτικός. «Εγώ είμαι απλός άνθρωπος, Χάρι. Δεν ξέρω πα τέτοια πράγματα και δεν γνωρίζω πολλά για τις ψυχές. Όμως ξέρω κάναάγματα για τον Άντριου Κένσινγκτον, και αν υπάρχει κάτι εκεί πάνω όπου πάαίες ψυχές, τότε εκεί ανήκει η ψυχή του». Το πρόσωπο του Τουγούμπα φωτίσ

Ωστόσο, αν υπάρχει τίποτα ενδιαφέρον εκεί κάτω, νομίζω ότι ο ίδιος εκεί θα προτιμ

είναι. Μισούσε τα βαρετά μέρη».Γέλασαν σιωπηλά. «Αλλά επειδή πρόκειται για προσωπική ερώτηση, Χάρι, θα σω μια προσωπική απάντηση. Νομίζω ότι οι πρόγονοι του Άντριου και οι δικοί

χαν κάποια άποψη. Είχαν μια νηφάλια σχέση με τον θάνατο. Είναι αλήθεια πως πολές πίστευαν στη ζωή μετά τον θάνατο, μερικές στη μετεμψύχωση –πως η ριπλανιόταν από άνθρωπο σε άνθρωπο– και άλλες θεωρούσαν ότι οι ψυχές επέστρπνεύματα. Μερικές φυλές πίστευαν ότι οι ψυχές των νεκρών γίνονταν αστέρια

ρανό. Και διάφορα άλλα. Ήταν κοινή πίστη όλων, ωστόσο, ότι οι άνθρωποι, αρήγορα, ύστερα από όλα αυτά τα στάδια, πέθαιναν κανονικά, είχαν έναν τελικό

ιστικό θάνατο. Με αυτή την πίστη ζούσαν. Στο τέλος γινόσουν ένα σωρός πέτρεςνόσουν. Για κάποιον λόγο μ’ αρέσει αυτή η σκέψη. Αυτή η προοπτική της αιωνιόται τόσο κουραστική, δεν νομίζεις;»Μου φαίνεται πως ο Άντριου σου άφησε περισσότερα από το σμόκιν, αυτό νομ

πε ο Χάρι.Ο Τουγούμπα γέλασε. «Είναι τόσο εύκολο να το διαπιστώσεις;» ρώτησε.His master’s voice» είπε ο Χάρι. «Ο άνθρωπος έπρεπε να είχε γίνει παπάς».

Στάθηκαν πλάι σε ένα σκονισμένο, μικρό αυτοκίνητο, το οποίο προφανώς ήτανυγούμπα. «Άκουσέ με, Τουγούμπα» είπε ο Χάρι ωθούμενος από μια ξαφ

ρόρμηση. «Μπορεί να χρειαστώ κάποιον που ήξερε τον Άντριου. Τον τρόπο εφτόταν. Γιατί έκανε αυτά που έκανε». Ίσιωσε το κορμί του και τα βλέμματά ναντήθηκαν. «Νομίζω πως κάποιος σκότωσε τον Άντριου» είπε ο Χάρι.Μπούρδες!» ξέσπασε ο Τουγούμπα. «Δεν νομίζεις, ξέρεις! Όποιος γνώριζε τον Άντ

ρει ότι δεν θα έφευγε ποτέ με τη θέλησή του από μια γιορτή. Και για κείνον η ζωή μεγαλύτερη γιορτή. Δεν ξέρω κανέναν που να χαιρόταν τη ζωή περισσότερο είνον. Άσχετα με το πώς του φερόταν αυτή. Αν ήταν αποφασισμένος νακαταλείψει, είχε πολλές ευκαιρίες –και λόγους– να το κάνει νωρίτερα».Συμφωνούμε, λοιπόν», είπε ο Χάρι.Σχεδόν πάντα μπορείς να με βρεις σε αυτό το νούμερο» είπε ο Τουγούμπα καραψε σε ένα σπιρτόκουτο. «Είναι κινητό τηλέφωνο».Ο Τουγούμπα έφυγε κάνοντας σαματά με το παλιό του λευκό Holden, ενώ η Μπιργι ο Χάρι έμειναν να τον κοιτάζουν. Ο Τουγούμπα κατευθυνόταν βόρεια και ο ότεινε να ζητήσουν από κάποιον συνάδελφό του να τους πάει μέχρι την πόλη. Φά

ως οι περισσότεροι είχαν ήδη φύγει, όμως τότε σταμάτησε μια παλιά, μεγαλοπρuick μπροστά τους. Ο οδηγός κατέβασε το τζάμι και έβγαλε ένα κόκκινο πρόσωπα εντυπωσιακή μύτη. Έμοιαζε σαν κάτι πατάτες στις οποίες πολλοί κόνδυλοι έαπτυχθεί ο ένας πάνω στον άλλο και, επιπλέον, αν είναι δυνατόν, ήταν ακόμακκινη από το υπόλοιπο πρόσωπό του, ζωγραφισμένη με ένα περίτεχνο δίκτυο



πτές φλέβες.Πηγαίνετε στην πόλη;» ρώτησε η μύτη και τους είπε να μπουν. «Με λένε Τζιμ Κόι αυτή είναι η γυναίκα μου, η Κλόντια» είπε όταν βολεύτηκαν στο άνετο πίσω κάθα μικροσκοπικό σκούρο πρόσωπο με λαμπερό χαμόγελο γύρισε από το μπροσθισμα και κοίταξε πίσω. Έμοιαζε Ινδή και ήταν τόσο μικροκαμωμένη, που

αινόταν το κεφάλι της από την πλάτη του καθίσματός της.Ο Τζιμ κοίταξε τον Χάρι και την Μπιργκίτα από τον καθρέφτη. «Φίλοι του Άντνάδελφοι;» Οδηγούσε τη σακαράκα προσεκτικά στον χαλικόστρωτο δρόμο, ενώ ο

ηγούσε τη σχέση.Ωραία, είσαστε λοιπόν από τη Νορβηγία και τη Σουηδία. Πολύ μακριά. Βέβαια, σχοι εδώ είναι από κάπου μακριά. Πάρτε την Κλόντια, για παράδειγμα. Είναι απνεζουέλα, απ’ όπου είναι όλες οι Μις Κόσμος! Πόσες Μις Κόσμος έχετε, Κλόντια; εσένα, βέβαια. Χα, χα, χα». Ξέσπασε σε γέλια με τέτοιον τρόπο, που τα μάτιαθηκαν μέσα στις ρυτίδες γύρω από τη μύτη-πατάτα και η Κλόντια γέλασε μαζί τουΕγώ είμαι Αυστραλός» συνέχισε ο Τζιμ. «Ο προ-προ-προπάππους μου ήρθε από

λανδία. Ήταν δολοφόνος και ληστής. Χα, χα, χα. Ξέρατε ότι πριν από λίγα χρόνθρωποι εδώ δεν ήθελαν να παραδεχτούν ότι ήταν απόγονοι κατάδικων, αν και ε

ράσει πάνω από διακόσια χρόνια από τότε; Εγώ όμως ήμουν πάντα περήφανοτό. Ήταν αυτοί που μαζί με μια χούφτα ναύτες και στρατιώτες ίδρυσαν τούτη τη χ

αι είναι μια ωραία χώρα. Τη λέμε “τυχερή χώρα” εδώ κάτω. Ναι, ναι, τα πράγμλάζουν. Τώρα ακούω πως είναι πολύ ιν να ψάχνεις να βρεις τους προγόνουςάμεσα στους κατάδικους. Χα, χα, χα. Κρίμα για τον Άντριου, ε;»

Ο Τζιμ ήταν πραγματικό πολυβόλο και ο Χάρι και η Μπιργκίτα δεν κατάφερααυρώσουν λέξη πριν ξαναπιάσει την πολυλογία. Και όσο πιο γρήγορα μιλούσε, τόσγά οδηγούσε. Σαν τον Ντέιβιντ Μπάουι στο παλιό κασετόφωνο του Χάρι. Όταν κρός, ο πατέρας του του είχε πάρει ένα κασετόφωνο με μπαταρίες, στο οποίονάμωνες τον ήχο τόσο πιο αργά γυρνούσε η ταινία.Ο Άντριου κι εγώ παίζαμε μποξ μαζί στις τουρνέ του Τζιμ Τσίβερς. Το ξέρατε τη του Άντριου δεν έσπασε ποτέ; Όχι, σερ, κανένας ποτέ δεν αμαύρωσε την πυγμαυ τιμή. Έχουν πλακουτσωτές μύτες αυτοί οι Αβορίγινες, και ίσως γι’ αυτό δεέφτηκε κανείς ποτέ. Όμως μέσα του ο Άντριου ήταν υγιής και σωστός. Υγιής καρδιάιής μύτη. Δηλαδή, όσο υγιής μπορεί να είναι η καρδιά σου όταν σε έχουν απαγάγχές μόλις γεννήθηκες. Και είναι αλήθεια πως η καρδιά του δεν ήταν πια τόσο υτά τη φασαρία στη διάρκεια του αυστραλιανού πρωταθλήματος στη Μελβοαντάζομαι πως έχετε ακούσει γι’ αυτό. Έχασε πολλά τότε». Τώρα πήγαιναγότερα από σαράντα χιλιόμετρα.Εκείνο το κορίτσι του πρωταθλητή, του Κάμπελ, έτρεχε πίσω από τον Άντριου,νατα τον παρακαλούσε, αλλά φαίνεται πως επειδή ήταν τόσο όμορφη, δεν είχε η ζωή της αντιμετωπίσει την απόρριψη. Αν την είχε, όλα θα ήταν διαφορετικά. Όως χτύπησε την πόρτα του ξενοδοχείου του Άντριου εκείνο το βράδυ και αυτόςτησε ευγενικά να φύγει, δεν μπόρεσε να το αντέξει, αλλά πήγε κατευθείαν στον ς και του είπε πως ο Άντριου της είχε ριχτεί. Τηλεφώνησαν στο δωμάτιό του κατησαν να κατέβει στην κουζίνα. Οι φήμες για τον καυγά που έγινε εκεί α

κλοφορούν. Όμως η ζωή του Άντριου πήρε άλλο δρόμο από εκεί και πέρα. Αλλτη του δεν την άγγιξαν ποτέ. Χα, χα, χα. Είσαστε ζευγάρι;»



Όχι ακριβώς» κατάφερε να πει ο Χάρι.Έτσι φαίνεστε» σχολίασε ο Τζιμ, κοιτάζοντάς τους από το καθρεφτάκι. «Ίσως δε

ρετε ούτε εσείς ακόμη, αλλά παρόλο που μοιάζετε κάπως πιεσμένοι από το βάροςμερινών περιστάσεων, υπάρχει αυτή η φλόγα. Διορθώστε με αν κάνω λάθος,

αίνεστε όπως η Κλόντια κι εγώ όταν ήμασταν νέοι και ερωτευμένοι, έτσι όπως ήμαπρώτα είκοσι με τριάντα χρόνια. Χα, χα, χα. Τώρα είμαστε μόνο ερωτευμένοι. Χα».

Η Κλόντια κοίταξε τον άντρα της με μάτια που έλαμπαν.

Γνώρισα την Κλόντια σε μία από τις τουρνέ. Έκανε το νούμερο “το κορίτσι-λάστπορεί να διπλωθεί σαν φάκελος ακόμη και σήμερα. Δεν ξέρω τι τη θέλω αυτήράστια Buick! Χα, χα, χα. Φλέρταρα αυτό το κορίτσι κάθε μέρα για έναν ολόκόνο πριν μου επιτρέψει να τη φιλήσω. Μετά μου είπε πως με είχε ερωτευτεί απόώτη στιγμή που με είδε. Και μόνο αυτό ήταν θαυμάσιο, αν σκεφτεί κανείς πως αυτη είχε ήδη τότε φάει περισσότερο ξύλο απ’ όσο είχε φάει του Άντριου μια ολόκή. Αλλά να το παίζει σεμνότυφη για έναν ολόκληρο, μακρύ και σκληρό χρόνοομάζουν οι γυναίκες μερικές φορές. Τι λες εσύ, Χάρι;»Σίγουρα» είπε ο Χάρι «σε καταλαβαίνω πολύ καλά». Κοίταξε την Μπιργκίτα.

α αμήχανο χαμόγελο στο πρόσωπό της.Αφού έκαναν τρία τέταρτα της ώρας για μια διαδρομή είκοσι λεπτών, σταμάτροστά στο Δημαρχείο, όπου ο Χάρι και η Μπιργκίτα τους ευχαρίστησαν και βγό το αυτοκίνητο. Φυσούσε και μέσα στην πόλη και στάθηκαν στον αέρα χωρίρουν τι να πουν.Πολύ ασυνήθιστο ζευγάρι» είπε ο Χάρι.Ναι» απάντησε η Μπιργκίτα. «Είναι ευτυχισμένοι».

Ο αέρας στροβιλιζόταν μέσα σε ένα δέντρο στο πάρκο και ο Χάρι νόμισε ότι είδειχωτή σκιά να τρέχει να κρυφτεί. «Τι κάνουμε τώρα;» ρώτησε.

Θα έρθεις σπίτι μαζί μου».Ναι» είπε ο Χάρι.



Η

17

ΨΟΦΙΕΣ ΜΥΓΕΣ, ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗΚΑΙ ΕΝΑ ΔΟΛΩΜΑ

Μπιργκίτα έβαλε ένα τσιγάρο στο στόμα του Χάρι και το άναψε.«Το κέρδισες!» είπε.

Ο Χάρι το πήρε στο χέρι του. Δεν ήταν και τόσο άσχημα. Τράβηξε ψηλά το σεντόνι.Ντρέπεσαι;» γέλασε η Μπιργκίτα.Απλώς δεν θέλω το λάγνο βλέμμα σου πάνω μου» της απάντησε ο Χάρι. «Μπορθέλεις να το πιστέψεις, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είμαι μηχανή».Δεν είσαι;» η Μπιργκίτα τού πιπίλισε παιχνιδιάρικα το κάτω χείλι. «Θα μπορούσεξεγελάσεις. Αυτό το πιστόνι σου…».Έλα, έλα τώρα! Δεν χρειάζεται να γίνεσαι χυδαία τώρα που η ζωή έγινε τόσο ω

άπη μου».Κουλουριάστηκε στην αγκαλιά του και ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του. «οσχέθηκες τη συνέχεια της ιστορίας» ψιθύρισε.Πράγματι». Ο Χάρι πήρε βαθιά ανάσα. «Για να δούμε. Θα σου πω την αρχή. Όουν στην όγδοη τάξη ήρθε ένα καινούργιο κορίτσι σε ένα άλλο τμήμα. Την έλριστίν και μέσα σε τρεις εβδομάδες η Κριστίν και ο καλύτερος φίλος μου, ο Τέριε,χε τα πιο άσπρα δόντια σε ολόκληρο το σχολείο και έπαιζε κιθάρα σε μπάντατιαξαν μεταξύ τους και ήταν επισήμως ζευγάρι. Το πρόβλημα ήταν μόνο πως εαν το κορίτσι που περίμενα όλη μου τη ζωή». Σταμάτησε.Και τι έκανες;» ρώτησε η Μπιργκίτα.Τίποτα. Συνέχισα να περιμένω. Εντωμεταξύ, εγώ ήμουν το φιλαράκι του Τέριεείνη θεωρούσε πως ήταν πολύ εντάξει να μιλάμε μεταξύ μας για τα πάντα –ήτός που μπορούσε να εμπιστευτεί όταν τα πράγματα μεταξύ τους δεν πήγαιναν καρίς να καταλαβαίνει ότι αυτός ο φίλος χαιρόταν μυστικά και περίμενε την κατάλιγμή για να χτυπήσει». Έκανε μια γκριμάτσα: «Θεέ μου, πόσο μισούσα τον εαυτό μΕίμαι βαθιά σοκαρισμένη» είπε η Μπιργκίτα και του χάιδεψε τρυφερά τα μαλλιά.Ένας φίλος κάλεσε όλη την παρέα στην ακατοίκητη φάρμα των παππούδων του ε

Σαββατοκύριακο που η μπάντα του Τέριε είχε μια παράσταση. Ήπιαμε σπιτικό κι η Κριστίν κι εγώ καθίσαμε στον καναπέ και συζητούσαμε μέχρι αργά τη νύχτα. Μ



οφασίσαμε να εξερευνήσουμε το μεγάλο σπίτι και ανεβήκαμε στη σοφίτα. Είδαμεειστή πόρτα, αλλά η Κριστίν βρήκε ένα κλειδί να κρέμεται σε έναν γάντζοκλείδωσε. Πλαγιάσαμε στο πάπλωμα ενός πολύ κοντού σιδερένιου κρεβατιούρανό. Από τις τρύπες που είχαν τα σεντόνια βλέπαμε ένα μαύρο στρώματάχτηκα πάνω όταν κατάλαβα ότι ήταν ψόφιες μύγες. Πρέπει να ήταν χιλιάδες μδα το πρόσωπό της κοντά στο δικό μου να πλαισιώνεται από ψόφιες μύγες πάνωπρο μαξιλάρι, να κολυμπάει σε ένα γαλαζωπό φως από το φεγγάρι που φαινγάλο και στρογγυλό έξω από το παράθυρο και μου φάνηκε πως το δέρμα της

άφανο».Μπουου!» φώναξε η Μπιργκίτα και κύλησε πάνω του. Τα μάτια του έμειναν για νω της.Μιλήσαμε πολύ για όλα και για τίποτα. Μείναμε ακίνητοι ακούγοντας τη σιωπή

άρκεια της νύχτας πέρασαν κάποια αυτοκίνητα από τον δρόμο, τα φώτα τους διέτρταβάνι και ένα σωρό παράξενες σκιές γλίστρησαν σαν τον κλέφτη στο δωμάτ

ριστίν τα χάλασε με τον Τέριε ύστερα από δυο μέρες».Γύρισε στο πλάι με την πλάτη του στην Μπιργκίτα. Εκείνη σφίχτηκε πάνω του. «Κινε μετά, Βαλεντίνο;»

Η Κριστίν κι εγώ αρχίσαμε να συναντιόμαστε κρυφά. Μέχρι που δεν μπορούσίνει πια κρυφό».Πώς το πήρε ο Τέριε;»Μερικές φορές οι άνθρωποι αντιδρούν όπως στα βιβλία. Ο Τέριε ζήτησε από

λους να διαλέξουν: εκείνον ή εμένα. Και μπορεί κανείς να μιλήσει για συντριπτικήυπέρ εκείνου με τα πιο άσπρα δόντια σε ολόκληρο το σχολείο».Πρέπει να ήταν τρομερό. Ένιωθες μόνος;»Δεν ξέρω ποιο ήταν το χειρότερο. Ή ποιον λυπόμουν περισσότερο: τον Τέριε ήυτό μου».

Τουλάχιστον εσύ και η Κριστίν είχατε ο ένας τον άλλο».Είναι αλήθεια, αλλά λίγη από τη μαγεία είχε χαθεί. Η γυναίκα των ονείρων μουθάνει».Τι εννοείς;»Είχα ένα κορίτσι που είχε εγκαταλείψει ένα αγόρι για τον καλύτερο φίλο του».Και για κείνη ήσουν το αγόρι που χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς είχε χρησιμοποιήσελύτερο φίλο του για να τα φτιάξει με την κοπέλα του».Ακριβώς. Και αυτό υπήρχε για πάντα. Λίγο κάτω από την επιφάνεια ίσως, αλλά α αυτά υπέβοσκε και δημιουργούσε αμοιβαία, σιωπηλή περιφρόνηση. Σαν να είμ

νένοχοι σε έναν σκανδαλώδη φόνο».Είχατε, λοιπόν, να κάνετε με μια σχέση που δεν ήταν τέλεια. Καλωσορίσατε αγματικότητα!»Μην το παρεξηγείς. Μάλιστα νομίζω πως τα κοινά λάθη μας μας φέρνουν πιο κτά πολλούς τρόπους. Και νομίζω πως πραγματικά αγαπιόμασταν για ένα διάστερικές μέρες ήταν… τέλειες. Σαν σταγόνες νερού. Σαν υπέροχος πίνακας ζωγραφικήΗ Μπιργκίτα γέλασε. «Μου αρέσεις όταν μιλάς, Χάρι. Τα μάτια σου μοιάζουωτίζονται όταν λες τέτοια πράγματα. Σαν να είσαι ξανά εκεί. Λαχταράς καμιά φορουν εκεί;»Στην Κριστίν;» Ο Χάρι έμεινε σκεφτικός. «Συμβαίνει καμιά φορά να νοσταλγώ



οχή που ήμασταν μαζί, αλλά την Κριστίν; Οι άνθρωποι αλλάζουν. Το πρόσωποσταλγείς μπορεί να μην υπάρχει πια. Διάολε, όλοι αλλάζουμε. Όταν έχεις ζήσει αι ήδη πολύ αργά, δεν μπορείς ποτέ πια να επιστρέψεις στο συναίσθημα που αν το ζούσες για πρώτη φορά. Είναι λυπηρό, όμως είναι η πραγματικότητα».Σαν να ερωτεύεσαι για πρώτη φορά;» είπε χαμηλόφωνα η Μπιργκίτα.Σαν να ερωτεύεσαι… για πρώτη φορά» είπε ο Χάρι και της χάιδεψε το μάγοτερα πήρε βαθιά ανάσα. «Θέλω να σου ζητήσω κάτι, Μπιργκίτα. Μια χάρη».

μουσική ήταν εκκωφαντικά δυνατή και ο Χάρι έπρεπε να σκύψει για να ακούσει τεγε. Ο Τέντι μιλούσε ασταμάτητα για το καινούργιο αστέρι του, τη Μελίσα, που καεννιά χρόνων και αυτή τη στιγμή άναβε φωτιές, πράγμα που, έπρεπε να παραδΧάρι, δεν ήταν υπερβολή.Φήμη. Αυτό είναι το ποιο σημαντικό, να ξέρεις» είπε ο Τέντι. «Μπορείς να προωτι στην αγορά και να το διαφημίζεις όσο θέλεις, αλλά τελικά ένα μόνο πράυλάει: η φήμη».

Και η φήμη είχε εμφανώς κάνει καλά τη δουλειά της, γιατί για πρώτη φορά μετά

ώνες το κλαμπ ήταν σχεδόν γεμάτο. Μετά το νούμερο της Μελίσα με τον καουμπόηλάσο, οι άντρες στέκονταν όρθιοι στις καρέκλες τους και ακόμα και η γυνα

ιονότητα χειροκροτούσε ευγενικά. «Δες» είπε ο Τέντι. «Όλο αυτό δεν γίνεται επόκειται για κάποιο καινούργιο νούμερο – είναι κλασικό νούμερο στο στριπτίρουν και οι πέτρες. Έχουμε καμιά ντουζίνα κορίτσια εδώ που έχουν κάνει ακριβώο νούμερο χωρίς να κουνηθεί βλέφαρο από το κοινό. Ο λόγος είναι πως αυτό εδώ αφορετικό – είναι δυο πράγματα: αθωότητα και συναίσθημα».Όμως, από την πείρα του ο Τέντι γνώριζε επίσης πως τέτοια κύματα δημοτικόταν δυστυχώς μια φάση που γρήγορα περνούσε. Από τη μια, το κοινό επιζητούσε πτι καινούργιο, ενώ από την άλλη αυτή η δουλειά είχε τη δυσάρεστη τάση να τρώειδιά της.Το καλό στριπτίζ χρειάζεται ενθουσιασμό, ξέρεις» φώναζε ο Τέντι δυνατά γιαουστεί πάνω από τη μουσική. «Δεν είναι πολλά από αυτά τα κορίτσια ταφέρνουν να διατηρήσουν τον ενθουσιασμό τους, όσο σκληρά κι αν δουλεύσσερις παραστάσεις κάθε καταραμένη μέρα. Αρχίζουν να βαριούνται και ξεχνάνινό. Το έχω ξαναδεί να συμβαίνει ξανά και ξανά. Όσο δημοφιλής κι αν είσαι,ασκημένο μάτι μπορεί να διακρίνει πότε σβήνει ένα αστέρι».Πώς;»Είναι χορεύτριες, έτσι; Πρέπει να ακούν τη μουσική, να μπαίνουν μέσα της και ν

υν. Τη στιγμή που αρχίζουν να γίνονται νευρικές και να τρέχουν πιο γρήγορα απυσική, καταλαβαίνει κανείς πως αυτό δεν γίνεται από υπερβολικό ενθουσιατίθετα, δείχνει ότι έχουν βαρεθεί και βιάζονται να τελειώνουν. Επιπλέον, συχνά χτο συνειδητοποιούν, λιγοστεύουν τις κινήσεις τους, έτσι ώστε το νούμερο γί

ρισσότερο υπαινικτικό παρά πλήρες. Είναι το ίδιο με αυτούς που έχουν πει τοτείο πολλές φορές: αρχίζουν να παραλείπουν μικρές αλλά σημαντικές λεπτομέρυ σε κάνουν και γελάς στο τέλος του ανεκδότου. Είναι πράγματα τα οποία

σκολο να υποκριθείς – δύσκολα η γλώσσα του σώματος λέει ψέματα, και ταδίδεται στο κοινό. Το κορίτσι ξέρει το πρόβλημα και για να νοστιμέψει



ράσταση, για να μπορέσει να την κάνει να απογειωθεί, κατεβάζει μερικά ποτηριν βγει στη σκηνή. Πότε πότε περισσότερα από μερικά, και στη συνέχεια…» Ο Τλεισε με το δάχτυλο το ένα ρουθούνι του και εισέπνευσε.Ο Χάρι κούνησε το κεφάλι. Γνωστή ιστορία.…ανακαλύπτει τα σκονάκια, που αντίθετα από το αλκοόλ, την ανεβάζουν ιπλέον, έχει ακούσει πως την αδυνατίζουν. Μετά από λίγο πρέπει να παρισσότερο για να διατηρεί τη ζωντάνια που χρειάζεται ώστε να αποδίδει στο μάξιθε βράδυ. Ύστερα από αυτό τα παίρνει μόνο και μόνο για να βγάλει πέρα

ραστάσεις. Όμως γρήγορα η επίδρασή τους αρχίζει να φαίνεται, χάνει τη συγκέντρς και αρχίζει να μισεί τους μεθυσμένους θαμώνες και τις ζητωκραυγές τους. Μέχρια βράδυ απλώς αποχωρεί από τη σκηνή, έξω φρενών και κλαίγοντας. Καυγαδίζει μεντικό, πηγαίνει μια εβδομάδα διακοπές και ύστερα επιστρέφει. Αλλά δεν καταφα να νιώσει την ατμόσφαιρα όπως πριν, δεν μπορεί να συντονιστεί με τον εσωτεθμό που τη βοηθούσε να συγχρονιστεί πρωτύτερα. Αυτό κάνει την αίθουσα να αδεγά σιγά και είναι ώρα για τον δρόμο και καινούργια δουλειά».Είναι αλήθεια πως ο Τέντι έβλεπε καθαρά τα πράγματα. Όμως όλα αυτά θα γίνοο μέλλον. Τώρα έπρεπε να αρμέξει την αγελάδα, που αυτή ακριβώς τη στιγμή στεκ

η σκηνή με μεγάλα αγελαδίσια μάτια και μαστάρια έτοιμα να σκάσουν και ήταν, όειχναν τα πράγματα, μια πολύ ευτυχισμένη αγελάδα.Δεν θα πιστέψεις ποιοι έρχονται να δουν τα νέα μας ταλέντα» ψιλογέλασε ο Τ

σκονίζοντας το πέτο του. «Μερικοί είναι από το σινάφι σου, να το πω έτσι. Καρεις ότι δεν είναι και από τους πιο χαμηλούς στην ιεραρχία».Λίγο στριπτίζ δεν βλάπτει κανέναν».Εεε… βλάπτει και δεν βλάπτει» είπε ο Τέντι με νόημα. «Τέλος πάντων, οκαθιστούν τη βλάβη εκ των υστέρων, υποθέτω πως και κάποια γρατζουνιά δεν μα».

Τι εννοείς;»Όχι και πολλά» απάντησε ο Τέντι. «Αρκετά όμως είπα. Τι σε φέρνει πίσω στα ς, αστυνόμε;»Δυο πράγματα. Το κορίτσι που βρέθηκε στο πάρκο Σεντένιαλ αποδείχτηκε κά

γότερο αθώο απ’ ό,τι φάνηκε με μια πρώτη ματιά. Οι εξετάσεις αίματος έδειξαναν γεμάτη αμφεταμίνες και μετά από πιο προσεκτική έρευνα τα ίχνη μάς οδήγώ. Μάλιστα, βρήκαμε πως ήταν πάνω σ’ αυτήν εδώ τη σκηνή νωρίτερα εκείνη τη νυ χάθηκε».Η Μπάρμπαρα, ναι. Τραγικό, ε;» Ο Τέντι προσπάθησε να πάρει θλιμμένη έκφρ

εν ήταν σπουδαία στριπτιζέζ, αλλά καλό κορίτσι. Βρήκατε τίποτα;»Ελπίζουμε ότι ίσως εσύ μπορείς να μας βοηθήσεις, Μονγκάμπι».

Ο Τέντι ίσιωσε με μια νευρική κίνηση του χεριού του τα μαύρα, γυαλιστερά μαλλιά Λυπάμαι, αστυνόμε, αλλά δεν ήταν στο “παχνί” μου. Μίλα με τον Σάμι, σίγουρφανιστεί όπου να ’ναι».

Ένα ζευγάρι τεράστια, ντυμένα στο μετάξι βυζιά μπήκαν προς στιγμή ανάμεσά τερα έφυγαν και ένα χρωματιστό ποτό βρέθηκε στο τραπέζι μπροστά στον Χάρι.Είπες πως ήρθες για δυο πράγματα, αστυνόμε. Ποιο είναι το δεύτερο;»Α, ναι. Ένα εντελώς προσωπικό θέμα, Μονγκάμπι. Αναρωτιόμουν αν έχεις ξαναδείν φίλο μου εκεί πέρα». Ο Χάρι έδειξε το μπαρ. Μια ψηλή, μαύρη φιγούρα με σμ



ύς κούνησε το χέρι. Ο Τέντι κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.Είσαι απολύτως σίγουρος, Μονγκάμπι; Είναι αρκετά γνωστός. Γρήγορα θα ωταθλητής της Αυστραλίας στην πυγμαχία».

Έγινε μια παύση. Τα μάτια του Τέντι Μονγκάμπι γέμισαν ανησυχία. «Τι ακριβώς θ…»Βαρέων βαρών, φυσικά». Ο Χάρι βρήκε το καλαμάκι ανάμεσα στην ομπρελίνα καιτες λεμονιού στον φρουτοχυμό του και ρούφηξε.

Ο Τέντι χαμογέλασε βεβιασμένα.

Άκου να σου πω, αστυνόμε, κάνω λάθος ή καθόμαστε εδώ και μιλάμε χαλαρά έμων και υδάτων;»Αυτό ακριβώς κάναμε» είπε Χάρι και χαμογέλασε. «Αλλά όλα στη ζωή δεν λαρά. Και τώρα η ώρα της χαλάρωσης τέλειωσε».Αστυνόμε Χόλι, νομίζω πως αυτό που έγινε τελευταία ήταν τόσο άσχημο όσο νομεσύ, και λυπάμαι ειλικρινά. Παρ’ όλα αυτά, θα πρέπει να αντέξεις το δικό σου μες ενοχής. Όταν ήρθες και κάθισες εδώ μέσα απόψε, πίστεψα πως υπήρχε μια σιωμφωνία ν’ αφήσουμε ό,τι συνέβη πίσω μας. Νομίζω ότι μπορούμε να συμφωνήσουμλλά πράγματα. Εμείς οι δυο μιλάμε την ίδια γλώσσα, αστυνόμε».

Για ένα δευτερόλεπτο έγινε ησυχία, καθώς ξαφνικά σταμάτησε η ντίσκο μουσικντι έμεινε διστακτικός. Ακούστηκε το γαργάρισμα του χυμού μέσα από το καλαι η τελευταία γουλιά εξαφανίστηκε από το ποτήρι του Χάρι.

Ο Τέντι ξεροκατάπιε. «Ας πούμε, ξέρω πως η Μελίσα δεν έχει σχέδια για το υπόλάδυ». Κοίταξε τον Χάρι ικετευτικά.Ευχαριστώ, Μονγκάμπι. Εκτιμώ τη σκέψη σου, αλλά δεν έχω χρόνο αυτή τη στέπει να τελειώσω με αυτή την υπόθεση εδώ και ύστερα έφυγα».

Έβγαλε ένα μαύρο λαστιχένιο αστυνομικό γκλομπ από το τζάκετ του.Έχω τόση πολλή δουλειά που δεν προλαβαίνω ούτε να σε σκοτώσω όπως πρέπει»

Χάρι.Τι στο διάο…;»

Ο Χάρι σηκώθηκε. «Ελπίζω ότι ο Τζεφ και ο Ίβαν έχουν βάρδια απόψε. Ο φίλοςελε τόσο πολύ να τους συναντήσει, ξέρεις».Ο Τέντι προσπάθησε να σηκωθεί από την καρέκλα.Κλείσε τα μάτια σου» είπε ο Χάρι και χτύπησε.

Ναιαι;»Ο Έβανς;»Ίσως. Ποιος ρωτά;»Γεια. Είμαι η Μπιργκίτα, η σουηδή φίλη της Ίνγκερ. Έχουμε συναντηθεί στο Alνα δυο φορές. Έχω μακριά, ξανθοκόκκινα μαλλιά. Με θυμάσαι;»Και βέβαια σε θυμάμαι. Τι κάνεις; Πού βρήκες το τηλέφωνό μου;»Είμαι καλά, πότε έτσι, πότε αλλιώς. Ξέρεις τώρα. Στεναχωρημένη για την Ίνγκερα αυτά, αλλά δεν θα σε απασχολήσω με τέτοια. Πήρα το νούμερό σου από την Ίνπερίπτωση που τη χρειαζόμασταν όσο ήταν στη Νιμπίν».

Μάλιστα».Εεε, ξέρω πως έχεις κάτι που χρειάζομαι, Έβανς.»



Α χα;»Πράμα».Κατάλαβα. Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω, αλλά αμφιβάλλω αν έχω αυτόρεύεις. Άκου… εεε…. Μπιργκίτα…»Δεν κατάλαβες, πρέπει να συναντηθούμε!»Ήρεμα. Γι’ αυτό που χρειάζεσαι υπάρχουν εκατοντάδες άλλοι που μπορούν ν

υπηρετήσουν και αυτή που μιλάμε δεν είναι ασφαλής γραμμή, γι’ αυτό προτείνω ναις τίποτα που δεν πρέπει. Λυπάμαι, δεν μπορώ να σε βοηθήσω».

Αυτό που χρειάζομαι αρχίζει από “μ”, όχι από “η”. Και αυτό μόνο εσύ το έχεις».Μαλακίες!»Ξέρω πως υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, όμως δεν εμπιστεύομαι κανέναν. Αγοράζωλλούς. Χρειάζομαι μεγάλη ποσότητα και πληρώνω καλά».Είμαι απασχολημένος τώρα, Μπιργκίτα. Μη μου ξανατηλεφωνήσεις εδώ, αν έχειςλοσύνη».Περίμενε! Μπορώ… ξέρω μερικά πράγματα. Ξέρω τι γουστάρεις».Γουστάρω;»Τι… πραγματικά σου αρέσει. Τι σε φτιάχνει».

Περίμενε λίγο…»Συγγνώμη, έπρεπε να βγάλω κάποιον από το δωμάτιο. Μεγάλος μπελάς. Λοιπόμίζεις πως με φτιάχνει, Μπιργκίτα;»Δεν μπορώ να το πω από το τηλέφωνο αλλά… Αλλά έχω ξανθά μαλλιά και…έσει κι εμένα».Γαμώτο! Φιλενάδες! Ποτέ δεν σταματάτε να με εκπλήσσετε. Νόμιζα πραγματικά

γκερ θα είχε κρατήσει το στόμα της κλειστό για τέτοια πράγματα».Πότε μπορώ να σε συναντήσω, Έβανς. Είναι επείγον».Θα έρθω στο Σίδνεϊ μεθαύριο, αλλά ίσως προσπαθήσω να βρω πτήση νωρίτερα…»

Ναι! Χμ… Πότε μπορούμε να…»Σσσς, Μπιργκίτα, σκέφτομαι… ΟΚ, άκου προσεκτικά. Κατέβα την οδό Ντάρλινγκχριο βράδυ στις οκτώ. Στάσου στο Hungry Jack, αριστερά. Ψάξε ένα μαύρο Holdeμέ τζάμια. Αν δεν είναι εκεί πριν από τις οκτώμισι να φύγεις. Και φρόντισε να δλλιά σου».

Η τελευταία φορά; Ξαφνικά μια νύχτα μου τηλεφώνησε η Κριστίν. Νομίζω ότι ήταν

θυσμένη. Με μάλωσε για κάτι – δεν θυμάμαι τι. Μάλλον επειδή κατέστρεψα της. Είχε πάντα την τάση να πιστεύει πως οι άνθρωποι γύρω της κατέστρεφαάγματα που είχε σχεδιάσει τόσο προσεκτικά».Έτσι συμβαίνει με τα κορίτσια που μεγαλώνοντας έχουν μείνει πολύ μόνα παίζοκούκλες, ξέρεις» διέκοψε η Μπιργκίτα.Ίσως. Αλλά, όπως είπα, δεν θυμάμαι. Ούτε κι εγώ ήμουν ποτέ εντελώς νηφάλιος

άρι ανασηκώθηκε, στηρίχτηκε στην άμμο με τους αγκώνες του και κοίταξε τη θάλαα κύματα υψώνονταν, άσπριζαν στην κορφή και ο αφρός έμενε στον αέρα γιαυτερόλεπτο πριν πέσει, αστράφτοντας στον ήλιο σαν θρύψαλα από γυαλί, και ύσ

παζαν στους απότομους βράχους της ακτής Μπόντι.Όμως την είδα ακόμα μία φορά μετά από αυτό. Ήρθε και με επισκέφτηκε



σοκομείο μετά το δυστύχημα. Στην αρχή, όταν άνοιξα τα μάτια μου και την είδα ο κρεβάτι μου χλωμή, σχεδόν διάφανη, νόμισα πως ονειρευόμουν. Ήταν τόσο όμο όταν την είχα πρωτοδεί».

Η Μπιργκίτα τού έδωσε μια τσιμπιά στο πλευρό.Τα παραλέω;» ρώτησε ο Χάρι.Όχι, συνέχισε». Ξάπλωσε μπρούμυτα και γελούσε σιγανά.Τι είναι πάλι τούτο; Υποτίθεται ότι πρέπει να ζηλέψεις λίγο όταν μιλάω για μια πυ αγάπη με αυτό τον τρόπο, δεν το ξέρεις; Εεε; Αντίθετα, εσένα σου αρέσει όλο

ρισσότερο όσο μπαίνω σε λεπτομέρειες από το ερωτικό μου παρελθόν».Η Μπιργκίτα τον κοίταξε πάνω από τα σκούρα γυαλιά της. «Μου αρέσεακαλύπτω πως ο “μάτσο” μπάτσος μου είχε συναισθηματική ζωή. Κι ας ανήκειρελθόν».Στο παρελθόν; Και πώς το λες αυτό εδώ τώρα;»

Εκείνη γέλασε: «Αυτό είναι το ώριμο και μετά από σκέψη ρομάντζο των διακοπώνατάει τις αποστάσεις για να μη γίνει πολύ παράφορο, αλλά έχει αρκετό σεξ γιίζει τον κόπο».

Ο Χάρι κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. «Αυτό δεν είναι αλήθεια, Μπιργκίτα, κα

ρεις».Είναι αλήθεια, αλλά είναι εντάξει, Χάρι. Είναι εντάξει για τώρα. Πέρασα μόνορίοδο που ήμουν λίγο μπερδεμένη. Συνέχισε την ιστορία σου. Αν μπεις σε ανδαλιστικές λεπτομέρειες, θα σου το πω. Τέλος πάντων, θα πάρω το αίμα μου αν θα σου πω για τον πρώην φίλο μου». Κυλίστηκε στη ζεστή άμμο με μια έκφανοποίησης. «Πρώην φίλους μου, εννοώ».Ο Χάρι καθάρισε την άμμο από τη λευκή πλάτη της. «Είσαι σίγουρη πως δεν θα κε τόσο ήλιο και το δέρμα σου…;»Εσύ μου έβαλες αντηλιακό, κύριε Χόλε!»

Αναρωτιόμουν αν είχε αρκετά υψηλό δείκτη προστασίας. ΟΚ, ξέχνα το. Απλώςελα να καείς». Ο Χάρι κοίταξε το ανοιχτόχρωμο, ευαίσθητο δέρμα της. Όταν τηςτήσει μια χάρη είχε πει ναι αμέσως – χωρίς δισταγμό.Ηρέμησε, μπαμπάκα, και συνέχισε».

ανεμιστήρας δεν λειτουργούσε.Γαμώτο, ήταν ολοκαίνουργιος!» είπε ο Γουάτκινς και τον χτύπησε από πίσω καθώοιγόκλεινε. Κανένα αποτέλεσμα: ένα άψυχο κομμάτι από αλουμίνιο.

Ο Μακόρμακ γρύλισε. «Ξέχνα το, Λάρι. Ζήτα στη Λάουρα έναν καινούργιο. Σήαι η κρίσιμη μέρα και έχουμε σοβαρότερα πράγματα στο μυαλό μας. Λάρι;»

Ο Γουάτκινς άφησε εκνευρισμένος τον ανεμιστήρα. «Όλα είναι έτοιμα, σερ. Θα έχία αυτοκίνητα στην περιοχή. Η δεσποινίς Ένκβιστ θα εφοδιαστεί με ραδιοπομπόστε να ξέρουμε πού βρίσκεται ανά πάσα στιγμή, καθώς και με ένα μικρόφωνο γιούμε και να ελέγχουμε την κατάσταση. Το σχέδιο είναι να τον πάρει στο διαμέρς, όπου ο Χόλι, ο Λίμπι και εγώ θα βρισκόμαστε στην ντουλάπα του υπνοδωματίουαλκόνι και στον διάδρομο έξω από το διαμέρισμα. Αν συμβεί κάτι στο αυτοκίνητο

ν πάει κάπου αλλού, τα τρία αυτοκίνητα θα τους ακολουθήσουν».Τακτική;»



Ο Γιονγκ ίσιωσε τα γυαλιά του. «Η αποστολή της είναι να τον κάνει να πει κάτυς φόνους, σερ. Θα τον πιέσει με την απειλή πως θα πάει στην αστυνομία με αυτάς είχε πει η Ίνγκερ για τις σεξουαλικές του διαστροφές. Όταν εκείνος νιώσει ασφι ότι η Μπριγκίτα δεν μπορεί να του ξεφύγει, ίσως της φανερώσει κάτι».Πόσο θα περιμένουμε πριν επέμβουμε;»Μέχρι να έχουμε κάποια ουσιαστική ομολογία στο μαγνητόφωνο. Στη χειρόρίπτωση, μέχρι να σηκώσει χέρι πάνω της».Βαθμός επικινδυνότητας;»

Πάντα υπάρχει κάποιος βαθμός επικινδυνότητας, αλλά το να στραγγαλίσεις κάπν γίνεται με το ένα δύο τρία, και ούτως ή άλλως εμείς θα είμαστε σε απόσυτερολέπτων».Τι θα γίνει αν κρατάει όπλο;»

Ο Γιονγκ ανασήκωσε τους ώμους του. «Απ’ όσο ξέρουμε δεν το συνηθίζει, σερ».Ο Μακόρμακ είχε σηκωθεί και βημάτιζε πάνω κάτω στο μικρό δωμάτιο. Θύμιζε άρι μια γέρικη, χοντρή λεοπάρδαλη που είχε δει στον ζωολογικό κήπο όταν ήταν μι

κλουβί ήταν τόσο στενό, που το μπροστινό μέρος του κορμιού της άρχιζε να στιν το πισινό ολοκηρώσει την προηγούμενη στροφή. Πάνω κάτω, πάνω κάτω.

Τι θα γίνει αν θέλει σεξ πριν λεχθεί ή συμβεί οτιδήποτε;»Εκείνη θα αρνηθεί. Θα του πει πως άλλαξε γνώμη και του το είχε πει μόνο και

α της φέρει λίγη μορφίνη».Και μετά θα τον αφήσουμε να φύγει;»Δεν θα κάνουμε κάποια κίνηση παρά μόνο αν ξέρουμε πως μπορούμε να τον πιάσορ».

Ο Μακόρμακ δάγκωσε το κάτω χείλι του. «Γιατί το κάνει εκείνη;»Σιωπή.Επειδή δεν της αρέσουν οι βιαστές κι οι δολοφόνοι» απάντησε ο Χάρι μετά από

ιδικά όταν σκοτώνουν ανθρώπους που ξέρει».Εκτός από αυτό;»

Μακρύτερη σιωπή.Επειδή της το ζήτησα εγώ» είπε ο Χάρι στο τέλος.

Μπορώ να σε απασχολήσω λίγο, Γιονγκ;»Ο Γιονγκ Σου σήκωσε χαμογελαστός τα μάτια του από τον υπολογιστή. «Και βέ

νάδελφε».Ο Χάρι σωριάστηκε σε μια καρέκλα. Ο πολυάσχολος Κινέζος πατούσε τα πλήκτρα, μα μάτι στην οθόνη και το άλλο σε κείνον.Θα ’θελα να μείνει μεταξύ μας, Γιονγκ, αλλά έχασα την πίστη μου». Ο Γαμάτησε να γράφει. «Νομίζω ότι ο Έβανς Γουάιτ δεν είναι αυτός που ψάχνουμε».Ο Γιονγκ φάνηκε μπερδεμένος. «Γιατί;»Είναι δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά υπάρχουν κάνα δυο πράγματα που δεν μπορβγάλω από το μυαλό μου. Ο Άντριου προσπαθούσε να μου πει κάτι στο νοσοκολά και πρωτύτερα».

Ο Χάρι σταμάτησε. Ο Γιονγκ τον παρακίνησε να συνεχίσει.Προσπαθούσε να μου πει πως η λύση βρισκόταν πιο κοντά απ’ όσο πίστευα. Νο



ι ο ένοχος είναι κάποιος που ο Άντριου, για άγνωστο λόγο, δεν μπορούσε να συλλάος. Χρειαζόταν κάποιον απέξω. Εμένα, για παράδειγμα – έναν Νορβηγό που έρχρανοκατέβατος και θα επιστρέψει στη χώρα του με την επόμενη πτήση. Νομίζωτός ήταν ο λόγος που πίστεψα πως ο Ότο Ρεχτνάγκελ ήταν ο δολοφόνος: Επειδή ντινός του φίλος και ο Άντριου ήθελε να είναι κάποιος άλλος αυτός που θααματούσε. Όμως κάτι δεν μου πήγαινε καλά, βαθιά μέσα μου. Τώρα καταλαβαίνων ήταν αυτός που ο Άντριου ήθελε να συλλάβω, αλλά κάποιος άλλος».Ο Γιονγκ ξερόβηξε. «Δεν το έχω ξαναπεί, Χάρι, αλλά είχα μείνει έκπληκτος ότ

τριου είχε έρθει μ̓ εκείνον τον μάρτυρα που ήταν σίγουρος πως είχε δει τον Έυάιτ στη Νιμπίν τη μέρα του φόνου. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, νομίζω ότι ο Άντως είχε κάποιον άλλο λόγο για να βγάλει από το στόχαστρο τον Έβανς Γογκεκριμένα, το γεγονός πως ο Έβανς Γουάιτ τον κρατούσε στο χέρι. Ήξερε ότριου ήταν εθισμένος στην ηρωίνη, πράγμα που μπορεί να προκαλούσε την αποπυ από το Σώμα και τη φυλάκισή του. Δεν μ’ αρέσει που το σκέφτομαι, αλλά σουράσει απ’ το μυαλό η πιθανότητα ο Άντριου και ο Γουάιτ να είχαν κάνει κάμφωνία ότι ο Άντριου θα μας απομάκρυνε από τον Γουάιτ;»Η υπόθεση αρχίζει να περιπλέκεται, Γιονγκ, αλλά… ναι, έχω σκεφτεί αυτήν

θανότητα. Και την έχω απορρίψει. Μην ξεχνάς πως ο Άντριου ήταν αυτός που φρόπροσδιορίσουμε την ταυτότητα και να βρούμε τον Έβανς Γουάιτ, από

ωτογραφία».Χμ». Ο Γιονγκ έξυσε το κεφάλι του με ένα στιλό. «Θα τον είχαμε βρει και χείνον, αλλά θα είχε πάρει περισσότερο χρόνο. Ξέρεις πόσες είναι οι πιθανότητες σόθεση φόνου ο φίλος του θύματος να είναι ο ένοχος; Πενήντα οκτώ τοις εκαττριου ήξερε πως θα κάναμε ό,τι ήταν δυνατόν για να βρούμε τον μυστικό εραστήγκερ Χόλτερ, όταν μετέφρασες εκείνο το γράμμα. Αν λοιπόν ήθελε πραγματικοστατεύσει τον Γουάιτ και συγχρόνως να τον καλύψει, θα μπορούσε να είχε βοηθ

α να κρατήσει τα προσχήματα. Δεν σου φάνηκε και σένα κάπως παράξενο,ράδειγμα, ότι είχε αναγνωρίσει κάποιους τοίχους σπιτιών σε ένα μέρος όπου είχε νο μία φορά, υπό την επήρεια μαριχουάνας, πριν από εκατό χρόνια;»Ίσως έχεις δίκιο, Γιονγκ, δεν ξέρω τι να πω. Δεν νομίζω πως έχει νόημα να ρίχνσους σπόρους αμφιβολίας, τώρα που οι συνάδελφοι εδώ έχουν αποφασίσει τνουν. Μπορεί στο κάτω κάτω να είναι ο Έβανς Γουάιτ ο άνθρωπός μας, όταν φτάσην κρίσιμη στιγμή. Αν όμως πραγματικά πίστευα κάτι τέτοιο, δεν θα είχα ζητήσει ό την Μπιργκίτα να πάρει μέρος στην επιχείρηση».Ποιος λοιπόν νομίζεις πως είναι ο άνθρωπός μας;»Ποιος νομίζω αυτή τη φορά, εννοείς;»

Ο Γιονγκ χαμογέλασε. «Κάτι τέτοιο».Ο Χάρι έξυσε το πηγούνι του. «Έχω ήδη σημάνει συναγερμό δυο φορές, Γιονγκαν η τρίτη φορά που το αγόρι φώναξε “λύκος” και δεν του έδωσαν σημασία; Γι’ έπει να είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος αυτή τη φορά».Γιατί μου τα λες εμένα όλα αυτά, Χάρι; Γιατί όχι σε ένα από τα αφεντικά;»Γιατί εσύ μπορείς να κάνεις κάνα δυο πράγματα για μένα, να κάνεις κάποιες μυσευνες και να βρεις πληροφορίες που χρειάζομαι, χωρίς κανένας άλλος στο κτίρι

ρει είδηση».Κανένας άλλος δεν θα το ξέρει;»



Ξέρω ότι ακούγεται ζόρικο. Και ξέρω ότι έχεις περισσότερα να χάσεις εδώ παρρδίσεις, αλλά είσαι το μοναδικό πρόσωπο που μπορεί να με βοηθήσει, Γιονγκ. Τι λεΟ Γιονγκ κοίταξε τον Χάρι για ώρα. «Θα σε βοηθήσει αυτό να βρεις τον δολοφάρι;»Το ελπίζω».



Μ

18

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ

πράβο, ελάτε». Η φωνή ακουγόταν από τον ασύρματο.

«Ο ασύρματος λειτουργεί σωστά» φώναξε ο Λίμπι. Πώς τα πάτε εκεί μέσα;»Καλά» απάντησε ο Χάρι.

Καθόταν στο στρωμένο κρεβάτι και κοίταζε μια φωτογραφία της Μπιργκίτα μοδίνο. Ήταν από την αποφοίτησή της. Φαινόταν νέα, σοβαρή και παράξενηούκλες στα μαλλιά και χωρίς φακίδες, αφού η φωτογραφία ήταν υπέρ-φωτισμένηοιαζε να είναι καλά. Η ίδια είχε πει πως κρατούσε αυτή τη φωτογραφία για να παυράγιο τις κακές μέρες, ως απόδειξη ότι παρά τις δυσκολίες είχε προχωρήσει μπροΠοιο είναι το χρονοδιάγραμμα;» φώναξε ο Λίμπι από την κουζίνα.Σχολάει από τη δουλειά σε δεκαπέντε λεπτά. Βρίσκονται στο Albury και τοποθε

μικρόφωνο και τον πομπό πάνω της τώρα».Θα την πάνε με το αυτοκίνητο στην οδό Ντάρλινγκχερστ;»Όχι. Δεν ξέρουμε σε ποιο σημείο της περιοχής βρίσκεται ο Γουάιτ. Μπορεί να τη δαίνει από το αυτοκίνητο και να του μπουν υποψίες. Θα πάει με τα πόδια απbury».Ο Γουάτκινς μπήκε μέσα από τον διάδρομο. «Όλα φαίνονται να πηγαίνουν ρολόι.

σταθώ πίσω από τη γωνία της εισόδου χωρίς να φαίνομαι και θα τους ακολουθώντά. Θα έχουμε οπτική επαφή μαζί της όλη την ώρα, Χόλι. Πού είσαι, Χόλι;»Εδώ μέσα, σερ. Σε άκουσα. Χαίρομαι που σε ακούω, σερ».Ράδιο-Λίμπι;»Ακούω, σερ. Όλοι είναι στις θέσεις τους. Περιμένουμε να ξεκινήσει».

Χάρι το είχε σκεφτεί πολλές φορές, απ’ όλες τις πλευρές. Το είχε συζητήσει μευτό του, το είχε κοιτάξει απ’ όλες τις γωνίες και στο τέλος αποφάσισε πως δενοιαζε αν εκείνη θα το ερμήνευε ως ένα κοινότοπο κλισέ, έναν παιδικό τρόπο να πει μια εύκολη διέξοδο. Έβγαλε από τη ζελατίνα το άγριο τριαντάφυλλο που είχε αγορ

ι το έβαλε στο ποτήρι με το νερό πλάι στη φωτογραφία στο κομοδίνο.Δίστασε. Μήπως την αποδιοργάνωνε; Μήπως ο Έβανς Γουάιτ άρχιζε τις ερωτήσεις



έβλεπε ένα αγριοτριαντάφυλλο δίπλα στο κρεβάτι της; Πέρασε το δάχτυλό του πό ένα από τα αγκάθια. Όχι. Η Μπιργκίτα θα εκτιμούσε την ενθάρρυνση: η θέαιαντάφυλλου θα την έκανε πιο δυνατή.Κοίταξε το ρολόι του. Ήταν οκτώ η ώρα. «Ουφ, ας τελειώνουμε λοιπόν με αυώναξε προς στο καθιστικό.

άτι πήγαινε στραβά. Ο Χάρι δεν μπορούσε να ακούσει τι έλεγαν, αλλά άκουγ

ράσιτα από τον ασύρματο στο καθιστικό. Και ακούγονταν πάρα πολλά. Όλοι ήξεραν προτέρων τι ακριβώς έπρεπε να κάνουν, άρα αν όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχν θα ήταν απαραίτητο να μιλάνε τόσο πολύ στον ασύρματο όπως έκαναν τώρα.Γαμώτο» είπε ο Γουάτκινς. Ο Λίμπι έβγαλε τα ακουστικά του και στράφηκε προ

άρι.Δεν φάνηκε η Μπιργκίτα» είπε.Τι λες τώρα;»Έφυγε από το Albury στις οκτώ και τέταρτο ακριβώς. Δεν χρειαζόταν πάνω από πτά να περπατήσει από εκεί μέχρι το Κινγκς Κρος. Πέρασαν είκοσι πέντε λεπτά».

Νομίζω πως είπατε ότι δεν θα τη χάνατε από τα μάτια σας ούτε στιγμή!»Από το σημείο της συνάντησης, ναι. Γιατί κάποιος…»Το μικρόφωνο; Ήταν ήδη καλωδιωμένη όταν έφυγε, έτσι δεν είναι;»Έχασαν την επαφή. Είχαν επαφή και μετά ξαφνικά τίποτα. Ούτε καν ένα παράσιτΈχουμε χάρτη; Ποιον δρόμο πήρε;» Μιλούσε σιγά και γρήγορα. Ο Λίμπι έβγαλεηγό των δρόμων από την τσάντα του και τον έδωσε στον Χάρι, κι εκείνος βρήκλίδα που έδειχνε το Πάντιγκτον και το Κινγκς Κρος.Ποιον δρόμο πήρε;» ρώτησε ο Λίμπι από τον ασύρματο.Τον πιο απλό. Κατέβηκε την οδό Βικτόρια».Εδώ είναι» είπε ο Χάρι. «Στρίβεις τη γωνία στην οδό Όξφορντ και κατεβαίνεις τηνκτόρια, περνάς από το νοσοκομείο Σεντ Βίνσεντ, διασχίζεις το πάρκο Γκριν ιστερά, φτάνεις στο σταυροδρόμι, ανεβαίνεις εκεί που αρχίζει η οδός Ντάρλινγκχι περπατάς διακόσια μέτρα μέχρι το Hungry John. Δεν μπορούσε να είναι πιο αάολε!»Ο Γουάτκινς πήρε το μικρόφωνο. «Σμιθ, στείλε δυο αυτοκίνητα στην οδό Βικτόριουν την κοπέλα. Ειδοποίησε αυτούς που ήταν στο Albury να βοηθήσουν. τοκίνητο να σταθεί και να περιμένει στο Hungry John μήπως και εμφανιστεί. Κήγορα και χωρίς πολλή φασαρία. Ειδοποίησε μόλις έχεις κάτι νεότερο» Πέταξε μικρόφωνο. «Γαμώτο! Τι στον διάολο συμβαίνει; Την πάτησε αυτοκίνητο; Τη λήστεβίασαν; Γαμώτο, γαμώτο!»

Ο Λίμπι και ο Χάρι κοιτάζονταν μεταξύ τους.Μήπως ο Γουάιτ ανέβηκε την οδό Βικτόρια, την είδε και την πήρε στο αυτοκίνηότεινε ο Λίμπι. «Άλλωστε, την έχει ξαναδεί στο Albury και μπορεί να την αναγνώρΟ ραδιοπομπός» είπε ο Χάρι. «Αυτός πρέπει να λειτουργεί ακόμη!»Μπράβο, Μπράβο! Εδώ Γουάτκινς. Λαμβάνετε κανένα σήμα από τον ραδιοπομπό

αι; Από το Albury; Τότε δεν είναι μακριά. Γρήγορα, γρήγορα, γρήγορα! Ωραία! Όβε

Οι τρεις άντρες κάθονταν σιωπηλοί. Ο Λίμπι έριξε μια ματιά στον Χάρι.Ρώτα αν είδαν το αυτοκίνητο του Γουάιτ» είπε ο Χάρι.



Μπράβο δώσε. Λίμπι εδώ. Τι έγινε το μαύρο Holden; Το είδε κανείς;»Αρνητικό».

Ο Γουάτκινς πετάχτηκε όρθιος και άρχισε να βηματίζει πάνω κάτω, βλαστημώμηλόφωνα. Ο Χάρι καθόταν ανακούρκουδα από την ώρα που μπήκε στο καθιστικόλις τώρα ένιωσε τους μυς των ποδιών του να μουδιάζουν.

Ακούστηκε ο ασύρματος. «Τσάρλι, εδώ Μπράβο, δώσε».Ο Λίμπι άνοιξε το μεγάφωνο. «Τσάρλι εδώ, Μπράβο. Λέγε».Στολτζ εδώ. Βρήκαμε την τσάντα με τον πομπό και το μικρόφωνο στο πάρκο Γκρι

ρίτσι εξαφανίστηκε».Στην τσάντα;» είπε ο Χάρι. «Δεν έπρεπε να ήταν πάνω της;»Ο Γουάτκινς στριφογύριζε αμήχανα. «Πιθανόν ξέχασα να το πω, αλλά συζητήσαμε νόταν αν εκείνος προσπαθούσε να έρθει πολύ κοντά… εεε… να την αγκαλιάταλαβαίνεις. Η δεσποινίς Ένκβιστ συμφώνησε πως ήταν πιο ασφαλές να έχειοπλισμό στην τσάντα της».Ο Χάρι είχε κιόλας φορέσει το τζάκετ του.Πού πας;» ρώτησε ο Γουάτκινς.Την περίμενε» είπε ο Χάρι. «Μπορεί να την ακολούθησε από το Albury. Δεν θα

ν την ευκαιρία να φωνάξει. Φαντάζομαι ότι χρησιμοποίησε κάποιο πανί με αιθέραο που έγινε και με τον Ότο Ρεχτνάγκελ».Στη μέση του δρόμου;» είπε ο Λίμπι με δυσπιστία.Όχι. Μέσα στο πάρκο. Έφυγα. Έχω κάποιον γνωστό εκεί».

Τζόζεφ ανοιγόκλεινε τα μάτια του. Ήταν τόσο τύφλα στο μεθύσι, που του Χάρι τού βάλει τα κλάματα.Νομίζω πως στέκονταν εκεί και χαϊδολογιούνταν, Χάρι».Το έχεις πει ήδη πέντε φορές, Τζόζεφ. Πώς ήταν αυτός; Πού πήγαν; Είχε αυτοκίνητΟ Μίκε κι εγώ σχολιάσαμε, όταν τον είδαμε να τη στηρίζει περνώντας μπροστά

ως εκείνη ήταν πιο τύφλα από εμάς. Νομίζω ότι ο Μίκε τη ζήλευε ακριβώς γι’ αυτΧαιρέτα τον Μίκε. Είναι από τη Φινλανδία».

Ο Μίκε ήταν ξαπλωμένος στο άλλο παγκάκι και είχε καληνυχτίσει από ώρα.Κοίταξέ με, Τζόζεφ. Κοίταξέ με! Πρέπει να τη βρω. Καταλαβαίνεις; Ο τύπος

θανόν δολοφόνος».Προσπαθώ, Χάρι. Αληθινά προσπαθώ. Διάολε, θα ήθελα να σε βοηθήσω».

Ο Τζόζεφ έκλεισε σφιχτά τα μάτια του και βόγκηξε καθώς χτύπησε το μέτωπό του μοθιά του. «Είναι τόσο σκοτεινά μέσα σε αυτό το καταραμένο πάρκο που δεν μπόδω και πολλά. Νομίζω ότι ήταν πολύ μεγάλος».Χοντρός; Ψηλός; Ξανθός; Μαύρος; Κουτσός; Γυαλιά; Γένια; Καπέλο;»

Ο Τζόζεφ ανοιγόκλεινε τα μάτια του αντί για απάντηση. «Έχεις κάνα τσιγαράκι, α ρουφηξιά θα με κάνει να σκεφτώ καλύτερα, ξέρεις».

Όμως όλα τα τσιγάρα του κόσμου δεν θα μπορούσαν να διώξουν τις αναθυμιάσεικοόλ που θόλωναν το μυαλό του Τζόζεφ. Ο Χάρι τού έδωσε το υπόλοιπο πακέτοι του ζήτησε να ρωτήσει τον Μίκε τι θυμόταν, όταν θα συνερχόταν. Όχι πως περ

λλά, βέβαια.



αν ο Χάρι γύρισε στο διαμέρισμα της Μπιργκίτα, η ώρα ήταν δύο τη νύχτα. Ο Λθόταν μπροστά στον ασύρματο και κοίταξε τον Χάρι με κατανόηση.Κόμπος, ε; Τίποτα!»

Ο Χάρι δεν κατάλαβε, αλλά κούνησε το κεφάλι του συμφωνώντας. «Τίποτα» είπεριάστηκε σε μια καρέκλα.Πώς ήταν τα πράγματα στο Τμήμα;» ρώτησε ο Λίμπι.

Ο Χάρι ψηλάφισε την τσέπη του για τσιγάρο πριν θυμηθεί ότι είχε δώσει το πακέτο

όζεφ. «Ένα βήμα πριν από το χάος. Ο Γουάτκινς τα έχει χαμένα και τα περιποέχουν γύρω γύρω στο Σίδνεϊ σαν αποκεφαλισμένα κοτόπουλα, με τις σειρήνεςαπασών. Το μόνο που ξέρουν για τον Γουάιτ είναι πως έφυγε από το διαμέρισμάη Νιμπίν νωρίτερα σήμερα και πήρε την πτήση των τέσσερις το απόγευμα για το Σκτοτε δεν τον είδε κανείς».Έκανε ένα τσιγάρο τράκα από τον Λίμπι και κάπνιζαν σιωπηλοί. «Πήγαινε σπίτιμήσου μερικές ώρες, Σεργκέι. Εγώ θα μείνω εδώ, μήπως φανεί η Μπιργκίτα. οιχτό τον ασύρματο για να παρακολουθώ».Μπορώ να κοιμηθώ εδώ, Χάρι».

Ο Χάρι έγνεψε αρνητικά. «Πήγαινε σπίτι σου. Θα σου τηλεφωνήσω αν συμβεί τίποταΟ Λίμπι φόρεσε ένα κασκέτο των Σίντνεϊ Μπέαρς στο ξυρισμένο του κεφάλι. Στάα λίγο στην πόρτα. «Θα τη βρούμε, Χάρι. Το νιώθω μέσα μου. Μην παραιτείσαι, φίλΟ Χάρι κοίταξε τον Λίμπι. Ήταν δύσκολο να καταλάβεις αν ο Λίμπι εννοούσε αυτόπε.Μόλις έμεινε μόνος άνοιξε το παράθυρο και κοίταζε τις στέγες των σπιτιών. οσίσει αλλά η ατμόσφαιρα ήταν ακόμη ζεστή και γεμάτη από τη μυρωδιά της πν ανθρώπων και των φαγητών από όλες τις γωνιές του κόσμου. Ήταν μία απαιότερες καλοκαιρινές νύχτες του πλανήτη, σε μια από τις ωραιότερες πόλειςανήτη. Κοίταξε ψηλά τον έναστρο ουρανό. Μια απεραντοσύνη από μικρά φώτααβόσβηναν και έμοιαζαν να σφύζουν από ζωή αν τα κοίταζες για ώρα – όλη αυκοπη ομορφιά!

Δοκίμασε να βολιδοσκοπήσει προσεκτικά τα συναισθήματά του. Προσεκτικά, γιατορούσε να τα αφήσει να εκδηλωθούν ελεύθερα. Όχι ακόμη, όχι τώρα. Πρώτα, τα κναισθήματα. Μόνο λίγο. Δεν ήξερε αν τον έκαναν δυνατότερο ή πιο αδύναμοόσωπο της Μπιργκίτα ανάμεσα στα χέρια του, το γέλιο ακόμη στα μάτια τηςώδυνα συναισθήματα. Αυτά που έπρεπε να καταφέρει να κρατήσει έξω από τηυ τώρα αλλά τα έτρεφε, σαν να ήθελε να μετρήσει τη δύναμη που είχαν.Είχε την αίσθηση πως καθόταν σε ένα υποβρύχιο στον βυθό μιας θάλασσας όγνωση και απελπισία. Η θάλασσα πίεζε από παντού για να μπει μέσα, είχε αρη να παφλάζει και να μουγκρίζει γύρω του. Μπορούσε μόνο να ελπίζει πως το κάντεχε, πως η εκπαίδευση και η αυτοπειθαρχία μιας ζωής θα αποδείκνυαν τελικά

ία τους. Ο Χάρι σκεφτόταν τις ψυχές που γίνονται αστέρια όταν το γήινο περίβθαίνει. Κατάφερε να συγκρατήσει τον εαυτό του να μην ψάχνει για ένα συγκεκριτέρι.



Μ

19

ΔΥΟ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟ,ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ ΚΟΥΚΑΜΠΟΥΡΑ ΚΑΙ ΥΠΝΟΣ REM

ετά το δυστύχημα, ο Χάρι είχε αναρωτηθεί πολλές φορές αν θα προτιμούσε να ο ίδιος το θύμα. Να ήταν αυτός που είχε χτυπήσει στον στύλο στο Σέρκενταλ,

υ είχαν κάνει εθιμοτυπική κηδεία με τιμές, επίσημες αστυνομικές στολές και πενθονείς, που είχαν κρεμάσει φωτογραφία του σε διάδρομο στο αστυνομικό τμήμαρένλαντ και με τον καιρό είχε γίνει μια ξεθωριασμένη αλλά προσφιλής ανάμνησηυς συναδέλφους και τους συγγενείς του. Μήπως αυτό ήταν μια δελεαστική εναλλακση στο ψέμα με το οποίο είχε αναγκαστεί να ζει, που με πολλούς τρόπους ήτανευτελιστικό από το να δεχτεί την ενοχή και την ντροπή;Προφανείς, άχρηστες και βασανιστικές ερωτήσεις. Όμως ο Χάρι ήξερε πως η απάν

υ έδινε τη σιγουριά που χρειαζόταν για να μπορέσει να αρχίσει ξανά. Ήξερε ότελε να είχε αλλάξει την τύχη του. Ήταν ευτυχισμένος που ήταν ζωντανός.Κάθε πρωί ξυπνούσε στο νοσοκομείο, ζαλισμένος από τα χάπια, άδειος από σκέψει

την αίσθηση πως κάτι δεν είχε πάει καθόλου καλά. Κατά κανόνα, η μνήμηειαζόταν κάνα δυο δευτερόλεπτα να συνέλθει και να αντιδράσει, να του πει ποιος ι πού βρισκόταν και να ανασυγκροτήσει την κατάσταση της αδυσώπαγματικότητας. Η επόμενη σκέψη του ήταν πως ήταν ζωντανός. Πως λειτουργούσ

ως δεν είχε τελειώσει ακόμη. Μπορεί να μην ήταν και τόσα πολλά αυτά, αλλά τότε κετά για τον Χάρι.

Όταν πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο, έκλεισε ραντεβού με έναν ψυχίατρο.Η αλήθεια είναι ότι άργησες να έρθεις» είπε ο ψυχίατρος. «Το υποσυνείδητό σου

θανόν ήδη επιλέξει πώς θέλει να λειτουργήσει με αυτά που συνέβησαν, έτσι πουορούμε να επηρεάσουμε την πρώτη του επιλογή. Μπορεί, για παράδειγμα, να ιλέξει να απωθήσει τα γεγονότα. Αν έχει κάνει τέτοια κακή επιλογή, μπορούμοσπαθήσουμε να το κάνουμε να την αλλάξει».

Ο Χάρι ήξερε μόνο πως το υποσυνείδητό του του έλεγε πως ήταν ωραίο να ντανός και δεν ήθελε να διακινδυνεύσει να αφήσει τον ψυχίατρο να του αλλάξει άπ

έτσι ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που τον επισκέφτηκε.Στον χρόνο που ακολούθησε έμαθε στον εαυτό του πως ήταν κακή στρατηγικ



χεται όλα όσα ένιωθε συγχρόνως. Πρώτον, επειδή δεν ήταν σίγουρος τι ακριβώς ένουλάχιστον δεν είχε ολόκληρη την εικόνα– και ήταν σαν να προκαλούσε ένα τέραςν είχε δει ποτέ του. Δεύτερον, είχε περισσότερες πιθανότητες να νικμοίραζε τον πόλεμο σε μικρές αψιμαχίες, όπου θα μπορούσε να αποκτήσει κά

τίληψη για τον εχθρό, να βρει τα αδύνατα σημεία του και με τον καιρό να τον διαλαν σαν να βάζεις χαρτί στο μηχάνημα που το κόβει λουρίδες. Αν βάλεις πολύ με τημηχάνημα πανικοβάλλεται, το πιάνει βήχας και πεθαίνει με έναν ξερό κρότο. Κιέπει να αρχίσεις ξανά από την αρχή.

Ο φίλος ενός συναδέλφου, τον οποίο ο Χάρι είχε συναντήσει σε μια σπάνια πρόσκγεύμα, ήταν ψυχολόγος στην κοινότητα. Είχε κοιτάξει τον Χάρι απορημένος οσπαθούσε να εξηγήσει τη μέθοδό του για να πολεμήσει τα συναισθήματά του.Να πολεμήσεις;» είχε ρωτήσει. «Μηχάνημα τεμαχισμού;» Έμοιαζε αληθινά ανήσυχ

Χάρι άνοιξε τα μάτια του. Το πρώτο φως της αυγής γλιστρούσε μέσα απόυρτίνες. Κοίταξε το ρολόι. Ήταν έξι. Ο ασύρματος έκανε παράσιτα.Δέλτα εδώ. Τσάρλι, δώσε».

Ο Χάρι πετάχτηκε από τον καναπέ και άρπαξε το μικρόφωνο. «Δέλτα, Χόλι εδώνεται;»Βρήκαμε τον Έβανς Γουάιτ. Πήραμε μια ανώνυμη πληροφορία από κάποια γυνυ τον είχε δει στο Κινγκς Κρος, στείλαμε τρία περιπολικά και τον έφεραν. Ανακρίντή τη στιγμή».Τι λέει;»Αρνιόταν τα πάντα μέχρι που τον βάλαμε να ακούσει τη μαγνητοταινία μελεφωνική του συνομιλία με τη δεσποινίδα Ένκβιστ. Τότε μας είπε ότι είχε περροστά από το Hungry John τρεις φορές, με ένα λευκό Honda, αλλά ότι τα παράαν δεν την είδε και γύρισε πίσω στο διαμέρισμα που νοικιάζει. Αργότερα πήγε σεχτερινό κέντρο και εκεί ήταν που τον βρήκαμε. Εκείνη που μας έδωσε την πληροφτησε για σένα».Το φαντάστηκα. Τη λένε Σάντρα. Ψάξατε το διαμέρισμά του;»Ναι. Τίποτα! Και ο Σμιθ λέει ότι είδε το ίδιο λευκό Honda να περνάει τρεις φορέςό το Hungry John».Γιατί δεν οδηγούσε το μαύρο Holden, όπως είχε πει;»Ο Γουάιτ λέει ότι είπε ψέματα στη δεσποινίδα Ένκβιστ, έτσι ώστε, σε περίπτωσηποιος ήθελε να τον παγιδεύσει, να μπορέσει να κάνει απαρατήρητος κάνα δυο γύώτα και να ελέγξει ότι το πεδίο ήταν ελεύθερο».Εντάξει, έρχομαι εκεί. Τηλεφώνησε στους άλλους και ξύπνησέ τους, αν έχειςλοσύνη».Οι άλλοι έφυγαν για τα σπίτια τους εδώ και δύο ώρες, Χόλι. Έμειναν όρθιοι όλη νι ο Γουάτκινς μας είπε…»Τα έχω γραμμένα αυτά που είπε ο Γουάτκινς. Τηλεφώνα και ξύπνα τους».

χαν βάλει μπρος ξανά τον παλιό ανεμιστήρα. Δύσκολο να πεις αν είχε ωφεληθεί απ



άλειμμα. Εν πάση περιπτώσει, έτριζε διαμαρτυρόμενος που είχε ξαναγυρίσει εργό δράση.Η συνάντηση είχε τελειώσει, αλλά ο Χάρι καθόταν ακόμη στο γραφείο επιχειρήσεωνυκάμισό του είχε μεγάλους μουσκεμένους λεκέδες στις μασχάλες, ενώ είχε τοποθεταν ασύρματο στο τραπέζι μπροστά του. Έκλεισε τα μάτια του και κάτι μουρμούνος του. Ύστερα σήκωσε το ακουστικό και σχημάτισε έναν αριθμό.Ορίστε;»Χάρι Χόλι εδώ».

Χάρι! Χαίρομαι που σε ακούω τόσο νωρίς το πρωί. Καλή συνήθεια. Περίλεφώνημά σου. Είσαι μόνος;»Είμαι μόνος».

Ακούγονταν βαριές ανάσες και από τις δυο πλευρές του τηλεφώνου.Έφτασες λοιπόν σ̓ εμένα, φίλε;»Το ξέρω εδώ και λίγο καιρό, ναι».Καλή δουλειά, Χάρι. Και τώρα τηλεφωνάς επειδή έχω κάτι που το θέλεις πστά;»Σωστά». Ο Χάρι σκούπισε τον ιδρώτα του.

Καταλαβαίνεις πως έπρεπε να την πάρω, Χάρι;»Όχι. Όχι, δεν το καταλαβαίνω».Έλα τώρα, Χάρι, δεν είσαι χαζός. Όταν άκουσα ότι κάποιος είχε αρχίσει να ερετάλαβα βέβαια ότι ήσουν εσύ. Ελπίζω μόνο για το καλό σου να φάνηκες αρυπνος και να κράτησες το στόμα σου κλειστό γι’ αυτό το θέμα. Έτσι είναι, Χάρι;»Κράτησα το στόμα μου κλειστό».Υπάρχει λοιπόν ακόμα μια πιθανότητα να μπορέσεις να δεις την κοκκινομάλλα υ ξανά».Πώς το έκανες; Πώς την πήρες;»

Ήξερα πότε φεύγει από τη δουλειά, περίμενα έξω από το Albury στο αυτοκίνητον ακολούθησα. Όταν μπήκε στο πάρκο, σκέφτηκα ότι κάποιος έπρεπε να της πειν ήταν ό,τι καλύτερο να περπατάει εκεί μέσα τη νύχτα. Βγήκα από το αυτοκίνητορεξα πίσω της. Της έβαλα να μυρίσει ένα πανί που είχα μαζί μου και μετά χρειάστη βοηθήσω να μπει στο αυτοκίνητο».

Ο Χάρι κατάλαβε πως δεν είχε βρει τον ραδιοπομπό στην τσάντα της. «Τι θέλενω;»Ακούγεσαι νευρικός, Χάρι. Ηρέμησε. Δεν έχω σκοπό να ζητήσω πολλά. Η δουλειάαι να πιάνεις δολοφόνους, και αυτό σου ζητώ να κάνεις. Να συνεχίσεις να κάνευλειά σου. Βλέπεις, η Μπιργκίτα μού είπε πως ο βασικός ύποπτος είναι ένας έμπρκωτικών, κάποιος κύριος Έβανς Γουάιτ. Αθώος ή όχι, αυτός και άλλοι σαν αοτώνουν κάθε χρόνο περισσότερους απ’ όσους έχω σκοτώσει εγώ σε όλη μου τη αι δεν πρόκειται για πολύ μικρό αριθμό. Χα, χα. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να μπρισσότερες λεπτομέρειες. Το μόνο που θέλω από σένα είναι να φροντίσεις αυτανς Γουάιτ να τιμωρηθεί για τα εγκλήματά του. Μαζί και για κάνα δυο δικά μουοχοποιητικό στοιχείο θα μπορούσε να είναι ίχνη αίματος και δέρματος της Ίνλτερ στο διαμέρισμα του Έβανς Γουάιτ. Μια και γνωρίζεις τον ιατροδικαστή

ορούσε να σε προμηθεύσει με μερικά δείγματα για τις απαραίτητες αποδείξεις κααφήσεις στη σκηνή του εγκλήματος, έτσι δεν είναι; Χα, χα. Αστειεύομαι, Χάρι. Α



ως θα μπορούσα να κάνω εγώ κάτι γι’ αυτό. Ίσως έχω δείγματα αίματος και δέρμό τα διάφορα θύματα και κάποιες τρίχες, τακτικά βαλμένες σε πλαστικές σακοπου. Σε περίπτωση που χρειαστούν. Στο κάτω κάτω, ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορειαστεί να παραπλανήσεις κάποιους. Χα, χα».Ο Χάρι πίεζε το ιδρωμένο ακουστικό. Προσπαθούσε να σκεφτεί. Ήταν φανερό ππος δεν ήξερε ότι η αστυνομία γνώριζε για την απαγωγή της Μπιργκίτα και ότι εαθεωρήσει την άποψή τους για τον πιθανό δολοφόνο. Το μόνο που μπορούσμαίνει αυτό ήταν πως η Μπιργκίτα δεν του είχε πει ότι πήγαινε να συναντήσε

υάιτ με τη διακριτική παρακολούθηση της αστυνομίας. Την είχε απαγάγει κάτω απτη μιας ντουζίνας αστυνομικών χωρίς να το πάρουν είδηση.Η φωνή τον έβγαλε από τις σκέψεις του:Δελεαστική πιθανότητα, Χάρι, δεν είναι; Ο δολοφόνος σε βοηθάει να βάλεις έναν ά

θρό της κοινωνίας στο κλουβί. Λοιπόν, λοιπόν, ας μη χάσουμε την επαφή. Έχειςύμε σαράντα οκτώ ώρες να ετοιμάσεις τις καταγγελίες. Θα περιμένω να ακούσλά νέα στις βραδινές ειδήσεις της τηλεόρασης την Τρίτη. Εντωμεταξύ, υπόσχομαμπεριφερθώ στην κοκκινομάλλα με όλο τον σεβασμό που μπορεί να περιμένει κό έναν τζέντλεμαν. Αν δεν ακούσω τίποτα, φοβάμαι πως δεν θα ζει μέχρι την Τετά

ως μπορώ να της υποσχεθώ μια απίστευτη νύχτα το προη

γούμενο βράδυ».Ο Χάρι κρέμασε το ακουστικό. Ο ανεμιστήρας βογκούσε και στρίγκλιζε απαοίταξε τα χέρια του. Έτρεμαν.

Τι νομίζεις εσύ, σερ;» ρώτησε ο Χάρι.Η φαρδιά πλάτη που στεκόταν ακίνητη μπροστά από το τραπέζι όλη την υνήθηκε.Νομίζω ότι πρέπει να τον συλλάβουμε τον μπάσταρδο» είπε ο Μακόρμακ. «

ωνάξουμε τους άλλους μέσα, Χάρι, πες μου πώς ακριβώς το ήξερες ότι ήταν αυτός;»Για να είμαι ειλικρινής, δεν το ήξερα με σιγουριά, σερ. Ήταν μόνο μία από τις ποωρίες που είχα στο μυαλό μου, και μάλιστα στην αρχή δεν τη θεωρούσα αρκετά πιθετά την κηδεία με πήρε με το αυτοκίνητό του ο Τζιμ Κόνολι, ένας παλιός συνάδεγμάχος του Άντριου. Μαζί του είχε τη γυναίκα του, που εκείνος είπε πως λλιτέχνιδα του τσίρκου όταν τη γνώρισε. Είπε πως την κόρταρε κάθε μέρα για όνο πριν καταφέρει οτιδήποτε. Στην αρχή, ούτε που το πρόσεξα αυτό, ύστερα σκέφι μπορεί να το εννοούσε κυριολεκτικά – δηλαδή με άλλα λόγια πως αυτοί οι δυο ν ευκαιρία να βλέπονται κάθε μέρα για έναν ολόκληρο χρόνο. Μου ήρθε στο μυαλομάδα του Τζιμ Τσίβερς έδινε τους αγώνες της σε ένα μεγάλο αντίσκηνο, όττριου κι εγώ τους είδαμε στο Λίθγκοου, και πως στο ίδιο μέρος υπήρχε επίσηςύνα παρκ. Ζήτησα λοιπόν από τον Γιονγκ να τηλεφωνήσει στον ατζέντη του ίβερς για να το ελέγξει. Και είχα δίκιο. Όταν ο Τζιμ Τσίβερς πηγαίνει τουρνέ, αποεδόν πάντοτε μέρος ενός περιοδεύοντος τσίρκου ή λούνα παρκ. Ο Γιονγκ έστειλε μ

αξ τα παλιά δρομολόγια σήμερα το πρωί και αποδείχτηκε πως το λούνα παρκ μοίο ταξίδευε ο Τζιμ Τσίβερς τα τελευταία χρόνια είχε επίσης έναν θίασο τσίρκου μ

γο καιρό πριν. Τον θίασο του Ότο Ρεχτνάγκελ».

Σωστά. Ώστε λοιπόν οι πυγμάχοι του Τζιμ Τσίβερς επίσης βρίσκονταν στον τόπονου σε κάθε αντίστοιχη ημερομηνία. Όμως πόσοι από αυτούς ήξεραν τον Άντριου;»



Ο Άντριου με σύστησε σε μόνο έναν από αυτούς, και θα έπρεπε να είχα καταλάβελόγος που με είχε πάει στο Λίθγκοου δεν ήταν για μια ανεξιχνίαστη υπόθεση βιασΆντριου τον έβλεπε σαν γιο. Είχαν παρόμοιες εμπειρίες και είχαν δημιουργηθεί ενοί δεσμοί μεταξύ τους, που είναι πιθανόν πως ήταν το μόνο πρόσωπο σε αυτόνσμο το οποίο ο ορφανεμένος από νωρίς Άντριου Κένσινγκτον ένιωθε πραγματικήκογένεια. Αν και ποτέ δεν θα παραδεχόταν ότι είχε δυνατά αισθήματα για τη φυλήμίζω πως ο Άντριου Κένσινγκτον αγαπούσε τον Τουγούμπα περισσότερο οιονδήποτε άλλον, ακριβώς επειδή ήταν από την ίδια φυλή. Αυτός ήταν ο λόγος π

τριου δεν μπορούσε να τον συλλάβει ο ίδιος. Η ηθική του υπόσταση συγκρουόταν αφοσίωσή του προς τους ανθρώπους της φυλής του και την αγάπη του γιαυγούμπα. Δύσκολο να φανταστεί κανείς τι φοβερή ψυχική πάλη ήταν όλο αυτόίνον. Ίσως γι’ αυτό με χρειαζόταν – κάποιον απέξω που θα μπορούσε να οδηγήσει όχο.Στον Τουγούμπα;»Στον Τουγούμπα. Ο Άντριου είχε ανακαλύψει πως αυτός κρυβόταν πίσω από όυς φόνους. Ίσως ο απελπισμένος αποδιωγμένος εραστής, ο Ότο Ρεχτνάγκελ, το ον Άντριου όταν ο Τουγούμπα τον εγκατέλειψε. Ίσως ο Άντριου έβαλε τον Ότ

οσχεθεί ότι δεν θα πήγαινε στην αστυνομία, λέγοντας ότι θα έλυνε το πρόβλημα χεμπλέξει κανέναν από τους δύο. Όμως νομίζω πως ο Ότο είχε μπει στη διαδικασί

λήσει. Και είχε καλό λόγο – είχε αρχίσει να φοβάται για τη ζωή του νειδητοποίησε πως στον Τουγούμπα δεν θα άρεσε καθόλου ένας πρώην εραεύθερος και ικανός να τον προδώσει. Ο Τουγούμπα ήξερε ότι ο Ότο με είχε συναντι ότι σύντομα το παιχνίδι θα τελείωνε. Σχεδίασε λοιπόν να σκοτώσει τον Ότοάρκεια της παράστασης. Εφόσον είχαν ταξιδέψει μαζί παρουσιάζοντας μια παρόράσταση στο παρελθόν, ο Τουγούμπα ήξερε ακριβώς ποια στιγμή θα χτυπούσε».Και γιατί δεν το έκανε στο διαμέρισμα του Ότο; Αφού είχε τα κλειδιά;»

Κι εγώ αναρωτήθηκα το ίδιο πράγμα». Ο Χάρι έμεινε σιωπηλός.Ο Μακόρμακ κούνησε το χέρι του σαν να τραβούσε μια κουρτίνα. «Χάρι, αυτά πουπες είναι τόσα πολλά για να τα χωνέψει ένας γερο-μπάτσος σαν εμένα, οιαδήποτε νέα θεωρία δεν έχει πια καμία σημασία».Το σύνδρομο του κόκορα».Το σύνδρομο του κόκορα;»Ο Τουγούμπα δεν είναι μόνο ψυχοπαθής, είναι και κόκορας. Και δεν μπορείοτιμήσεις την αλαζονεία του κόκορα. Ενώ οι φόνοι του με σεξουαλικό κίνολουθούν ένα μοντέλο που τους κάνει να μοιάζουν με παρορμητικές πράξεις, ο φυ κλόουν είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, συγκεκριμένα ένας λογικά επιβεβλημνος. Μπροστά σε αυτόν βρέθηκε ξαφνικά ελεύθερος, ανεμπόδιστος από τις ψυχώυ είχαν παρακινήσει τους άλλους φόνους. Ήταν μια ευκαιρία να κάνει κάτι θεαμαβάλει μόνος του την κορόνα στο έργο της ζωής του. Και σίγουρα θα μπορούσε κάππει πως το κατάφερε – ο φόνος του κλόουν θα μείνει στη μνήμη για περισσό

ιρό απ’ ό,τι οι φόνοι των κοριτσιών, που θα έχουν ξεχαστεί».Μάλιστα. Και ο Άντριου το ’σκασε από το νοσοκομείο για να σταματήσει τυνομικούς, όταν θεώρησε ότι θα συλλαμβάναμε τον Ότο;»Η εκτίμησή μου είναι πως πήγε κατευθείαν στο διαμέρισμα του Ότο για να

λήσει, να τον προειδοποιήσει για τη σύλληψη και να του επιστήσει την προσοχή



σο σοβαρό ήταν να κρατήσει το στόμα του κλειστό για τον Τουγούμπα, αφού ο Ότδιος δεν ήταν σοβαρά μπλεγμένοι στην υπόθεση. Να τον καθησυχάσει λέγοντας πυγούμπα θα συλλαμβανόταν όπως είχε σχεδιάσει ο Άντριου, μόνο χρειαζόταν όνο. Μόνο χρειαζόμουν λίγο χρόνο, δηλαδή. Όμως κάτι στράβωσε. Δεν έχω ιδέα τι. Αν έχω καμιά αμφιβολία ότι τελικά ήταν ο Τουγούμπα αυτός που ξαπόστειλετριου Κένσινγκτον».Πώς έτσι;»Διαίσθηση, κοινή λογική και μια μικρή λεπτομέρεια».

Δηλαδή;»Όταν επισκέφτηκα τον Άντριου στο νοσοκομείο είχε πει ότι θα περνούσε ο Τουγούν επόμενη μέρα».Και;»Στο νοσοκομείο Σεντ Ετιέν όλοι οι επισκέπτες καταγράφονται στο βιβλίο επισκεη ρεσεψιόν. Ζήτησα από τον Γιονγκ να τηλεφωνήσει στο νοσοκομείο, και η απάναν πως κανένας επισκέπτης ούτε τηλεφώνημα για τον Άντριου Κένσινγκτον δενταγραφεί μετά τη δική μου επίσκεψη».Δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω, Χάρι».

Αν κάτι είχε προκύψει, υποθέτουμε πως ο Τουγούμπα θα τηλεφωνούσε στον Άντο νοσοκομείο για να ακυρώσει την επίσκεψη. Εφόσον δεν το έκανε, ήταν αδύνατορει πως ο Άντριου δεν ήταν πια στο νοσοκομείο πριν βρεθεί μπροστά στη ρεσεψιόνού θα είχε υπογράψει στο βιβλίο επισκεπτών. Εκτός αν…»Εκτός αν τον είχε σκοτώσει την προηγούμενη νύχτα».

Ο Χάρι σήκωσε τα χέρια του. «Δεν πας επίσκεψη σε κάποιον εκεί που ξέρεις πωαι πια, σερ».

αν μια ατέλειωτη Κυριακή. Διάολε, είχε ήδη τραβήξει πολύ, σκέφτηκε ο Χάθονταν στο γραφείο επιχειρήσεων με σηκωμένα μανίκια και προσπαθούσαν να στύμυαλό τους.Ώστε τον πήρες σε κινητό;» είπε ο Γουάτκινς. «Και νομίζεις ότι δεν βρίσκεται

εύθυνσή του;»Ο Χάρι κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. «Είναι προσεκτικός. Έχει κρύψειπιργκίτα κάπου αλλού».Ίσως βρούμε κάποιον άλλον σπίτι του που μπορεί να μας πει πού την έχει» πρότεμπι.Όχι» είπε αποφασιστικά ο Χάρι. «Αν ανακαλύψει ότι πήγαμε στο διαμέρισμά τουταλάβει πως έχω μιλήσει και τέρμα η Μπιργκίτα».Θα μπορούσαμε να πάμε σπίτι του κάποια στιγμή και να είμαστε έτοιμοι να

άσουμε» είπε ο Λίμπι.Και τι θα γίνει αν το καταλάβει και σκοτώσει την Μπιργκίτα χωρίς να είναι φυρών;» αντέτεινε ο Χάρι. «Μπορεί να είναι δεμένη κάπου και να μη μας λέει π

οίταξε γύρω του. «Ή να κάθεται πάνω σε μια ωρολογιακή βόμβα που θα εκρτερα από ορισμένες ώρες».

Κόφ’ το!» χτύπησε ο Γουάτκινς το χέρι του στο τραπέζι. «Δεν έχουμε να κάνουμρτούν εδώ. Γαμώτο, πρέπει ο τύπος να είναι ειδικός στα εκρηκτικά μόνο και



ειδή έχει σκοτώσει μερικά κορίτσια; Ο χρόνος περνάει και δεν μπορούμε πιαθόμαστε άπραγοι και να περιμένουμε. Λέω πως είναι καλή ιδέα να ρίξουμε μια μο σπίτι του Τουγούμπα. Και θα στήσουμε μια παγίδα που θα τον μαγκώσει γουρα αν πλησιάσει εκεί, πιστέψτε με!»Ο τύπος δεν είναι καθόλου χαζός» είπε ο Χάρι. «Βάζουμε σε κίνδυνο τη ζωή

πιργκίτα κάνοντας κάτι τέτοιο, δεν νομίζετε;»Ο Γουάτκινς έγνεψε αρνητικά: «Συγγνώμη που το λέω, Χόλι, αλλά η σχέση σου μεαχθείσα επηρεάζει την ικανότητά σου να κάνεις λογικές σκέψεις αυτή τη στιγμή

νει όπως είπα».

απογευματινός ήλιος έλαμπε μέσα από τα δέντρα στην οδό Βικτόρια. Ένα μικρό πυκαμπούρα στεκόταν στο άδειο παγκάκι, δοκιμάζοντας τη φωνή του για το βρανσέρτο.Φαντάζομαι πως σου φαίνεται παράξενο που μια μέρα σαν τη σημερινή ο κόλτάρει αμέριμνος και χαμογελάει» είπε ο Τζόζεφ. «Πως όλο κι όλο που σκέφτοαι το κυριακάτικο γεύμα στο σπίτι όταν θα γυρίσουν από τη βόλτα, τον ζωολο

πο ή τη γιαγιά στο Γουόλονγκονγκ. Σίγουρα το παίρνεις ως προσωπική προσβολήήλιος παίζει μέσα στις φυλλωσιές σε μια στιγμή που θα προτιμούσες να δεις τον κκαταρρέει από δυστυχία και να πνίγεται στα δάκρυα. Αχ, Χάρι, φίλε μου, τι να

ω; Τα πράγματα δεν είναι έτσι. Το ψητό της Κυριακής περιμένει, και έτσι πρέπεαι».

Ο Χάρι μισόκλεισε τα μάτια του για να αποφύγει τον ήλιο. «Μπορεί να διψάει νάει. Το χειρότερο όμως είναι να ξέρω πόσο φοβισμένη μπορεί να είναι».Τότε θα γίνει πολύ καλή σύζυγος αν περάσει τη δοκιμασία» είπε ο Τζόζεφ και σφύο κουκαμπούρα.Ο Χάρι τον κοίταξε με απορία. Ο Τζόζεφ υποστήριζε πως η Κυριακή ήταν μέρα αρι πράγματι ήταν ξεμέθυστος.Παλιά, μια γυναίκα των Αβορίγινων έπρεπε να περάσει τρεις δοκιμασίες ορέσει να παντρευτεί» συνέχισε ο Τζόζεφ. «Η πρώτη ήταν να ελέγξει την πείνα

πρεπε να πάει για κυνήγι για δύο μέρες χωρίς καθόλου φαγητό. Βρέθηκε ξαφνικθεται μόνη μπροστά από μια φωτιά όπου ψήνονταν κάτι ζουμερές μπριζόλες γκουρό και άλλες λιχουδιές. Η δοκιμασία ήταν να ελέγξει τη λαιμαργία της κα

άει μόνο λίγο φαγητό, αφήνοντας αρκετό και για τους υπόλοιπους».Είχαμε κάτι παρόμοιο όταν μεγάλωνα» είπε ο Χάρι. «Το λέγανε “σαβουάρ βιβρ”μίζω πως υπάρχει πια».Η δεύτερη δοκιμασία ήταν να αντέξει στον πόνο» συνέχισε ο Τζόζεφ χειρονομώ

τονα για να είναι πιο παραστατικός. «Περνούσαν καρφιά στη μύτη και τα μάγουλααρής γυναίκας και χάραζαν σημάδια στο κορμί της».Και λοιπόν; Σήμερα τα κορίτσια πληρώνουν γι’ αυτό» είπε ο Χάρι.Βούλωσ’ το και άκου, Χάρι. Στο τέλος, όταν η φωτιά έσβηνε, έπρεπε να ξαπλνω της, με μόνο λίγα κλαδιά μεταξύ αυτής και των πυρωμένων κάρβουνων. Ωστόίτη δοκιμασία ήταν η δυσκολότερη».

Φόβος;»Ακριβώς. Όταν έπεφτε ο ήλιος τα μέλη της φυλής μαζεύονταν γύρω από τη θράκα



πρεσβύτεροι έλεγαν με τη σειρά τρομαχτικές ιστορίες για φαντάσματα καυλντάρπε, το κακό πνεύμα που αλλάζει μορφές. Άγρια πράματα. Μετά την έστελναιμηθεί σε ένα ερημωμένο μέρος ή κοντά στους τάφους των προγόνων της. Μέσαύρα μεσάνυχτα οι πρεσβύτεροι την πλησίαζαν κρυφά με τα πρόσωπά τους βαμμένπρο γύψο και φορώντας μάσκες από φλοιό δέντρων…»Αυτό δεν ήταν κάπως υπερβολικό;»…και έβγαζαν αλλόκοτους ήχους. Λυπάμαι που το λέω, αλλά είσαι κακός ακρο

άρι». Ο Τζόζεφ έδειχνε προσβεβλημένος.

Ο Χάρι έτριψε το πρόσωπό του. «Το ξέρω» είπε ύστερα από λίγο. «Με συγχωόζεφ. Ήρθα εδώ για να σκεφτώ λίγο δυνατά και να δω αν έχει αφήσει τίποτα σημυ θα μπορούσαν να μου δώσουν μια ιδέα για το πού την έχει πάει. Αλλά δεν φαίνφτάνω πουθενά και εσύ είσαι το μόνο πρόσωπο που μπορεί να με ακούσει. Ί

έφτεσαι πως ακούγομαι σαν ένας κυνικό, αναίσθητο τομάρι».Ακούγεσαι σαν κάποιος που νομίζει ότι πρέπει να πολεμήσει ολόκληρο τον κό

πε ο Τζόζεφ. «Αλλά αν δεν χαλαρώνεις την άμυνά σου πότε πότε, τα χέρια σουραστούν πολύ να πολεμούν».

Ο Χάρι χαμογέλασε. «Είσαι σίγουρος ότι δεν είχες έναν μεγαλύτερο αδελφό;»

Ο Τζόζεφ γέλασε. «Όπως είπα, είναι πολύ αργά να ρωτήσω τη μάνα μου τώρα, μίζω πως θα μου το είχε είπε αν είχα έναν άγνωστο αδελφό».Εσείς οι δυο ακουγόσαστε σαν αδέλφια».Το έχεις πει κάμποσες φορές αυτό, Χάρι. Μάλλον σου λείπει ύπνος».

πρόσωπο το Τζο φωτίστηκε όταν ο Χάρι πέρασε την πόρτα του Springfield Lodge.Ωραίο απόγευμα, ε κύριε Χόλι; Μάλιστα φαίνεστε πολύ καλά σήμερα. Κι εδώ έχωμα για εσάς». Του πρότεινε ένα δέμα με γκρίζο χαρτί που έγραφε ΧΑΡΙ ΧΟΛΙ.Από ποιον είναι;» ρώτησε έκπληκτος ο Χάρι.Δεν ξέρω. Το έφερε ένας ταξιτζής πριν από δυο ώρες».

Στο δωμάτιό του ο Χάρι έβαλε το δέμα στο κρεβάτι του, ξετύλιξε το χαρτί και άνοιυτί που ήταν μέσα. Είχε ήδη σκεφτεί από ποιον πρέπει να ερχόταν το δέμα, καριεχόμενό του δεν άφησε καμιά αμφιβολία: έξι μικρά πλαστικά φιαλίδια με λεκέτες. Πήρε ένα στα χέρια του και διάβασε μια ημερομηνία την οποία αμαγνώρισε: ήταν η ημέρα που δολοφονήθηκε η Ίνγκερ Χόλτερ. Η ετικέτα έγραφε «τηβαίου». Δεν χρειαζόταν πολλή φαντασία για να καταλάβει πως και τα άλλα φιαλριείχαν αίμα, τρίχες, ίνες ρούχων και άλλα τέτοια.

σή ώρα αργότερα τον ξύπνησε το κουδούνισμα του τηλεφώνου.Έλαβες αυτά που σου έστειλα, Χάρι; Σκέφτηκα πως θα τα ήθελες όσο το δυνηγορότερα».Τουγούμπα;»Στις διαταγές σου. Χα, χα!»Τα πήρα. Της Ίνγκερ Χόλτερ, συμπεραίνω. Αλλά είμαι περίεργος, Τουγούμπα: πώ

ότωσες;»



Πολύ εύκολα» είπε ο Τουγούμπα. «Υπερβολικά εύκολα, θα έλεγα. Ήμουν αμέρισμα μιας φιλενάδας όταν τηλεφώνησε αργά ένα βράδυ».Ώστε ο Ότο είναι μια φιλενάδα; πήγε να ρωτήσει ο Χάρι αλλά συγκρατήθηκε.Η Ίνγκερ είχε φαγητό για τον σκύλο αυτής που έχει, ή μάλλον πρέπει να πω είχ

αμέρισμα. Ήμουν εκεί αλλά είχα μείνει μόνος όλο το βράδυ, αφού η φιλενάδα μου ω στην πόλη. Ως συνήθως».Ο Χάρι πρόσεξε ότι η φωνή έγινε οξύτερη.Δεν έπαιρνες μεγάλο ρίσκο; Κάποιος μπορεί να ήξερε ότι πήγαινε στο διαμέρισ

ε… της φιλενάδας σου».Τη ρώτησα» είπε ο Τουγούμπα.Τη ρώτησες;»Είναι απίστευτο πόσο ανυποψίαστοι είναι μερικοί άνθρωποι. Απαντούν πριν σκεφειδή νιώθουν ασφαλείς και νομίζουν πως δεν χρειάζεται να σκεφτούν. Ήταν ένα υκό και αθώο κορίτσι. “Κανένας δεν ξέρει πως είμαι εδώ, γιατί;” είπε. Χα, χα. Ένν τον λύκο με την Κοκκινοσκουφίτσα. Της είπα λοιπόν πως είχε έρθει την κατάλιγμή. Ή μήπως έπρεπε να πω ακατάλληλη στιγμή; Χα, χα! Θέλεις να ακούσεις κανέχεια;»

Ο Χάρι ήθελε πολύ να ακούσει και τη συνέχεια. Ήθελε να τα ακούσει όλα, μέχρλευταία λεπτομέρεια: πώς ήταν ο Τουγούμπα ως παιδί, πότε είχε σκοτώσει πρά, γιατί δεν είχε ένα συγκεκριμένο τυπικό, γιατί μερικές φορές μόνο βίαζναίκες, πώς ένιωθε μετά από έναν φόνο, αν έπεφτε σε κατάθλιψη μετά την έκστσι όπως συμβαίνει στους κατά συρροή δολοφόνους, όταν θεωρούν πως δεν ήταλειο έγκλημα αυτή τη φορά ούτε έγινε όπως το είχαν φανταστεί και σχεδιάσει. Ή

μάθει πόσες φορές, πότε και πού, τις μεθόδους και τα εργαλεία. Και ήθελταλάβει τα συναισθήματα, το πάθος, ποια ήταν η κινητήρια δύναμη της τρέλας.

Όμως δεν μπορούσε. Όχι τώρα. Αυτή τη στιγμή δεν του καιγόταν καρφί αν η Ίνάστηκε πριν ή μετά τον φόνο, αν ο φόνος ήταν τιμωρία επειδή ο Ότο τον είχε αφνο, αν την είχε πλύνει μετά, αν την είχε σκοτώσει στο διαμέρισμα ή στο αυτοκίνητ

άρι δεν ήθελε να ξέρει αν τον είχε παρακαλέσει, αν είχε κλάψει ή αν τον είχε κοιτετευτικά όταν ήξερε πως βρισκόταν στο κατώφλι του θανάτου. Δεν ήθελε να ξέρει,

ήταν αναπόφευκτο να μη βάλει την Μπιργκίτα στη θέση της Ίνγκερ, και αυτό θαανε αδύναμο.Πώς ήξερες πού μένω;» ρώτησε ο Χάρι, περισσότερο για να πει κάτι, να κρατήσαμμή ανοιχτή.Έλα τώρα, Χάρι! Μήπως έχεις αρχίσει να κουράζεσαι; Εσύ μου είπες πού μένει

λευταία φορά που συναντηθήκαμε. Και σε ευχαριστώ γι’ αυτό επί τη ευκαιρία, ξέχσου το πω νωρίτερα.Άκου, Τουγούμπα…»Μάλιστα, αναρωτήθηκα γιατί μου τηλεφώνησες να μου ζητήσεις βοήθεια εκείνάδυ, Χάρι. Πέρα από το να δώσεις ένα μάθημα σε εκείνους τους δύο ντοπαρισμέιδαράδες στο στριπτιζάδικο. Δεν λέω, είχε το γούστο του όλο αυτό, αλλά ήμαστανάγματι μόνο για να πεις στον νταβατζή “χάρηκα που σε γνώρισα”; Μπορεί να

μαι και τόσο καλός στο να διαβάζω το μυαλό των ανθρώπων, Χάρι, αλλά κάπου

λλαγε όλο αυτό. Είσαι χωμένος ως τα μπούνια στην έρευνα για φόνο και σπατόνο και προσπάθεια για ένα προσωπικό θέμα, για να πάρεις το αίμα σου πίσω επ



υ την έπεσαν σε ένα στριπτιζάδικο;»Εεε…»Εεε, Χάρι;»Δεν ήταν μόνο αυτό. Το κορίτσι που βρήκαμε στο πάρκο Σεντένιαλ δούλευε μπτωση στο κλαμπ που βρεθήκαμε. Είχα λοιπόν μια θεωρία, πως το άτομο ποότωσε ίσως να ήταν στο κλαμπ εκείνο το βράδυ, περίμενε στην πίσω έξοδο όταν έα το σπίτι της και την ακολούθησε. Ήθελα να δω πώς θα αντιδρούσες όταν θα μάθσχεδιάζαμε. Επιπλέον, είσαι ένας άνθρωπος που δεν περνάς απαρατήρητος, ή

ιπόν να σε δείξω στον Μονγκάμπι για να δω αν σε είχε δει το βράδυ του φόνου».Δεν το πέτυχες;»Όχι. Συμπέρανα ότι δεν ήσουν εκεί».

Ο Τουγούμπα γέλασε. «Δεν ήξερα καν πώς ήταν στριπτιτζού» είπε. «Την είδαίνει στο πάρκο και σκέφτηκα ότι κάποιος έπρεπε να της πει ότι είναι επικίνδυνανύχτα. Και να της δείξω τι μπορεί να συμβεί».Τουλάχιστον αυτή η υπόθεση διαλευκάνθηκε» είπε ο Χάρι ξερά.Κρίμα που κανένας άλλος εκτός από σένα δεν θα έχει τη χαρά να το ξέρει» είυγούμπα.

Ο Χάρι αποφάσισε να το διακινδυνεύσει.Εφόσον κανένας άλλος εκτός από εμένα δεν θα έχει τη χαρά να το ξέρειορούσες ίσως να μου πεις τι συνέβη στον Άντριου στο διαμέρισμα του Ότο Ρεχντνάατί ο Ότο ήταν η φιλενάδα σου, έτσι;»Σιωπή στην άλλη άκρη του τηλεφώνου… «Δεν θα προτιμούσες να μάθεις πώς είνπιργκίτα;»Όχι» είπε ο Χάρι, αργά και σιγά. «Είπες πως θα της συμπεριφερθείς σαν τζέντλεεμπιστεύομαι».Ελπίζω να μην προσπαθείς να με κάνεις να νιώσω ενοχές, Χάρι. Έτσι κι αλλιώς,

ρηστο. Είμαι ψυχοπαθής. Το γνώριζες ότι το ήξερα;» Ο Τουγούμπα γέλασε σιωπΤρομακτικό, ε; Εμείς οι ψυχοπαθείς υποτίθεται πως δεν ξέρουμε ότι είμχοπαθείς. Εγώ όμως το ήξερα από πάντα. Και ο Ότο το ήξερε. Μάλιστα ήξερε επ

ως πότε πότε έπρεπε να τους τιμωρώ. Όμως ο Ότο δεν κατάφερε να κρατήσει το συ κλειστό. Τα είχε πει όλα στον Άντριου και ήταν έτοιμος να σπάσει, έτσι αναγκάσδράσω. Το απόγευμα που ο Ότο επρόκειτο να εμφανιστεί στο Σεντ Τζορτζ, μπήκα

αμέρισμά του αφού είχε φύγει, για να αφαιρέσω οτιδήποτε θα μπορούσε νανδέσει μαζί του – φωτογραφίες, δώρα, γράμματα, τέτοια πράγματα. Τότε ξαφύπησε το κουδούνι. Άνοιξα προσεκτικά το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας, κοίταξα

ι, προς μεγάλη μου έκπληξη, είδα τον Άντριου. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν ναοίξω την πόρτα, αλλά συνειδητοποίησα πως το αρχικό μου σχέδιο θα καταστρεφόγκεκριμένα, είχα σκεφτεί να επισκεφτώ τον Άντριου στο νοσοκομείο την επόμενη ι διακριτικά να του προσφέρω ένα κουταλάκι, έναν αναπτήρα, σύριγγα μιας χρήσηα σακουλάκι με πολύ επιθυμητή ηρωίνη ανακατεμένη με ένα δικό μου σπιτικό μείγΈνα θανάσιμο κοκτέιλ;»Μπορείς να το πεις και έτσι».Και πώς είσαι σίγουρος ότι θα το δεχόταν; Ήξερε πως είσαι δολοφόνος».Δεν ήξερε πως γνωρίζα ότι το ήξερε. Με παρακολουθείς, Χάρι. Δεν ήξερε πως ου το είχε πει. Τέλος πάντως, ένας ναρκομανής με συμπτώματα στέρησης είναι έτο



διακινδυνεύσει. Όπως, το να εμπιστευτεί κάποιον που θεωρεί πως τον βλέπειτέρα. Ωστόσο δεν ωφελεί να συζητάμε για όλα αυτά πια. Το είχε σκάσει απσοκομείο και στεκόταν έξω από την πόρτα».Αποφάσισες λοιπόν να του ανοίξεις;»Ξέρεις πόσο γρήγορες στροφές παίρνει το ανθρώπινο μυαλό, Χάρι; Ξέρεις πως εκόνειρα με μεγάλες ιστορίες, που ελίσσονται και εξελίσσονται στο χρόνο και

μίζουμε πως παίρνουν όλη νύχτα, στην πραγματικότητα δεν συμβαίνουν παρά μέσάχιστα δευτερόλεπτα πυρετώδους δραστηριότητας του μυαλού; Λίγο πολύ,

τραπιαία μου ήρθε στο μυαλό να το κάνω να φανεί σαν να ήταν ο Άντριου Κένσινγσω από όλα. Παίρνω όρκο ότι δεν είχα σκεφτεί τίποτα μέχρι εκείνη τη στιγμή! Πάιπόν το κουμπί που ανοίγει την πόρτα και περίμενα να ανέβει. Στεκόμουν πίσων πόρτα με το μαγικό μου πανί…»Αιθέρα».…και μετά έδεσα τον Άντριου σε μια καρέκλα, βρήκα τα σύνεργά του και τη όνη που είχε, για να είμαι σίγουρος πως θα καθόταν ήσυχος μέχρι να γυρίσω απατρο. Στην επιστροφή έφερα κι άλλη σκόνη και ο Άντριου κι εγώ κάναμε πραγμαέντι. Κυριολεκτικά απογειωθήκαμε και όταν έφυγα εκείνος κρεμόταν από τη λά

ο ταβάνι».Ξανά το γελάκι. Ο Χάρι συγκεντρώθηκε στο να παίρνει βαθιές και ήρεμες ανάσες. ν είχε φοβηθεί τόσο σε ολόκληρη τη ζωή του.Τι εννοείς πως έπρεπε να τους τιμωρήσεις;»Τι;»Είπες πριν πως έπρεπε να τους τιμωρήσεις».Α, αυτό. Όπως σίγουρα ξέρεις, οι ψυχοπαθείς είναι συχνά παρανοϊκοί ή υποφέό άλλες εμμονές. Η δική μου εμμονή είναι πως η αποστολή μου στη ζωή είναι να πδίκηση για τη φυλή μου».

Βιάζοντας λευκές γυναίκες;»Άτεκνες λευκές γυναίκες».Άτεκνες;» ρώτησε κατάπληκτος ο Χάρι. Αυτό ήταν ένα κοινό χαρακτηριστικό όλωνμάτων το οποίο οι έρευνες δεν είχαν εντοπίσει, και πώς ήταν δυνατόν άλλωστεαν τίποτα παράξενο τόσο νέες γυναίκες να μην έχουν αποκτήσει παιδιά.Ακριβώς. Αλήθεια δεν το προσέξατε; Terra nullius, Χάρι! Όταν ήρθατε εδώ ρακτηρίσατε νομάδες επειδή δεν καλλιεργούσαμε τη γη. Μας πήρατε τη γη μαάσατε και τη σκοτώσατε μπροστά στα μάτια μας».Ο Τουγούμπα δεν χρειαζόταν να δυναμώσει τη φωνή του. Οι λέξεις ήταν αρκετά δυνό μόνες τους. «Ε, λοιπόν, οι άτεκνες γυναίκες σας είναι τώρα η δική μου terra nu

άρι. Κανείς δεν τις έχει γονιμοποιήσει, οπότε δεν ανήκουν σε κανέναν. Απλώς ακολολογική του λευκού και κάνω ό,τι και αυτός».Όμως το αποκαλείς και μόνος σου εμμονή, Τουγούμπα. Ξέρεις πόσο άρρωστο είναΝαι, βέβαια, είναι άρρωστο, αλλά η αρρώστια είναι φυσιολογική, Χάρι. Η απορώστιας είναι επικίνδυνη, γιατί τότε ο οργανισμός σταματάει να αμύνεται και γρήαλύεται. Όμως τις εμμονές, Χάρι, μην τις υποτιμάς. Υπάρχουν σε κάθε κουλτούρα. Π

δική σου, για παράδειγμα. Στον χριστιανισμό μιλάει κανείς ανοιχτά για το

σκολο είναι να έχεις πίστη, πώς οι αμφιβολίες βασανίζουν και τον πιο ειλικρινήσεβή κληρικό. Αλλά και μόνο η παραδοχή της αμφιβολίας δεν δείχνει πως η πίστ



ν οποία επιλέγει να ζήσει ο καθένας είναι μια έμμονη ιδέα, μια ιδέα εναντίονοίας μάχεται η λογική του; Δεν θα έπρεπε να αποκηρύσσει κανείς τις εμμονές του κολα, Χάρι. Στην άλλη άκρη του ουράνιου τόξου μπορεί να υπάρχει μια ανταμοιβήΟ Χάρι έγειρε πίσω στο κρεβάτι. Προσπαθούσε να μη σκέφτεται την Μπιργκίταγονός ότι δεν είχε κάνει παιδιά.Και πώς το ήξερες ότι δεν είχαν παιδιά;» άκουσε τον εαυτό του να ρωτάει με βρ

ωνή.Ρώτησα».

Πώς…»Μερικές είπαν πως είχαν παιδί γιατί νόμιζαν πως θα τις λυπόμουν αν έλεγαν ότι έφροντίσουν ένα τσούρμο κουτσούβελα. Είχαν τριάντα δευτερόλεπτα να το αποδεία μάνα που δεν κουβαλάει πάντα μια φωτογραφία της μαζί με το παιδί της δεν να, αν θες τη γνώμη μου».

Ο Χάρι ξεροκατάπιε. «Γιατί ξανθιές;»Αυτό δεν είναι απαράβατος κανόνας. Απλώς μειώνει τις πιθανότητες να ρέει το ς φυλής μου στις φλέβες τους».Ο Χάρι προσπάθησε να μη σκέφτεται το κατάλευκο δέρμα της Μπιργκίτα.

Ο Τουγούμπα γέλασε σιγανά. «Βλέπω πως είναι πολλά που θέλεις να ξέρεις, Χως οι συζητήσεις από το κινητό κοστίζουν, και ιδεαλιστές σαν εμένα δεν είναι πλούρεις τι πρέπει να κάνεις και τι να μην κάνεις». Έκλεισε το τηλέφωνο.

Το σούρουπο έπεφτε γοργά ρίχνοντας μια γκρίζα σκοτεινιά στο δωμάτιο κατάρκεια της κουβέντας. Στη χαραμάδα της πόρτας εμφανίστηκαν δυο περιστρεφόμραίες από κατσαρίδα, που ερευνούσαν αν το έδαφος ήταν ελεύθερο. Ο υλουριάστηκε και κουκουλώθηκε με το σεντόνι. Στη σκεπή έξω από το παράθυροναχικό κουκαμπούρα ξεκίνησε το βραδινό του κονσέρτο και το Κινγκς οιμάστηκε για ακόμα μία μακριά νύχτα.

Χάρι ονειρευόταν την Κριστίν. Είναι πιθανόν αυτό να έγινε για δύο δευτερόλεπτανου REM, όμως ήταν μισή ζωή που ξετυλίχτηκε και μπορεί να πήρε πολύ περισσόόνο. Εκείνη φορούσε την πράσινη ρόμπα του, του χάιδεψε τα μαλλιά και του είπε ννοδεύσει. Εκείνος τη ρώτησε πού, όμως εκείνη στεκόταν στην ανοιχτή μπαλκονόπτις κουρτίνες να ανεμίζουν γύρω της, και τα παιδιά στην πίσω αυλή να κάνουν

ασαρία, που δεν άκουσε την απάντησή της. Κάθε τόσο τον θάμπωνε ο ήλιος καανε τελείως από τα μάτια του.Σηκώθηκε από το κρεβάτι και πλησίασε για να ακούσει τι του έλεγε, όμως ελασε με ένα κελαρυστό γέλιο, έτρεξε έξω στο μπαλκόνι, σκαρφάλωσε στα κάγκελαωρήθηκε στον αέρα σαν πράσινο μπαλόνι. Πετούσε πάνω από τις σκεπές των σπωνάζοντας: «Ελάτε όλοι, ελάτε όλοι!». Αργότερα στο όνειρο γυρνούσε εκείνος σε όους ήξερε και ρωτούσε πού γινόταν το πάρτι, αλλά είτε δεν ήξεραν είτε είχανγει. Μετά κατέβηκε στην υπαίθρια πισίνα του Φρόνιερ, όμως δεν είχε λεφτά

σιτήριο και αναγκάστηκε να πηδήσει πάνω από τον φράχτη.Όταν βρέθηκε στην άλλη πλευρά, διαπίστωσε πως είχε γδαρθεί και άφηνε μια κλ

ό αίμα πίσω του πάνω στο χορτάρι, στα πλακάκια και στα σκαλιά για τον βαταδύσεων των δέκα μέτρων. Δεν υπήρχε κανείς άλλος εκεί, έτσι ξάπλωσε ανάσκελα



ίταζε τον ουρανό ενώ άκουγε τις σταγόνες από το αίμα που έπεφταν και χτυποην άκρη της πισίνας κάτω χαμηλά. Ψηλά, μπροστά από τον ήλιο, του φάνηκε έκρινε μια πράσινη φιγούρα να αιωρείται. Έβαλε τα χέρια του μπροστά στα μάτιαν κιάλια και τότε την είδε καθαρά. Ήταν όμορφη και σχεδόν διάφανη.

άποια στιγμή τον ξύπνησε ένας θόρυβος που μπορεί να ήταν πυροβολισμός, και έακούει τη βροχή και τη φασαρία της νυχτερινής ζωής στο Κινγκς Κρος. Ύστερα

γο κοιμήθηκε πάλι και ονειρεύτηκε ξανά την Κριστίν, ή έτσι του φάνηκε, για όληόλοιπη νύχτα. Μόνο που κάποιες φορές είχε κόκκινα μαλλιά και μιλούσε σουηδικά



Η

20

ΕΝΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ, ΟΙ ΣΑΥΡΕΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕΚΑΙ ΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΤΑ ΚΙΝΗΤΑ

ώρα ήταν εννιά.Ο Λίμπι ακούμπησε το μέτωπό του στην πόρτα και έκλεισε τα μάτια του.

τυνομικοί με μαύρα αλεξίσφαιρα γιλέκα στέκονταν δίπλα του και παρακολουθοοσεκτικά. Είχαν τα όπλα τους έτοιμα. Πίσω τους στα σκαλιά στέκονταν ο Γουάτκονγκ και ο Χάρι.Εδώ είμαστε» είπε ο Λίμπι και έβγαλε το εργαλείο για να διαρρήξει την κλειδαριΠροσέξτε να μην αγγίξετε τίποτα αν το διαμέρισμα είναι άδειο!» ψιθύρισε ο Γουάους αστυνομικούς.Ο Λίμπι στάθηκε στο πλάι και άνοιξε την πόρτα στους δυο αστυνομικούς, που μπ

ο διαμέρισμα κρατώντας και με τα δυο τους χέρια τα όπλα τους προτεταμένα.Σίγουρα δεν υπάρχει συναγερμός;» ψιθύρισε ο Χάρι.Ελέγξαμε όλες τις εταιρείες ασφάλειας της πόλης, και κανένας δεν έχει κκατάσταση σε αυτό το διαμέρισμα» είπε ο Γουάτκινς.Σσσς, τι είναι αυτός ο θόρυβος;» ρώτησε ο Γιονγκ. Όλοι τέντωσαν τα αυτιά τους ν άκουσαν τίποτα ασυνήθιστο.Καταρρίπτεται η θεωρία του ειδικού στις βόμβες» είπε ο Γουάτκινς ξερά.

Ένας από τους αστυνομικούς βγήκε πάλι έξω. «Εντάξει» είπε. Έβγαλαν μια βάσα ανακούφισης και μπήκαν μέσα. Ο Γιονγκ προσπάθησε να ανάψει το φως στοως δεν λειτουργούσε.Παράξενο» είπε και δοκίμασε να ανοίξει το φως στο μικρό αλλά καθαρόκτοποιημένο καθιστικό, όμως ούτε αυτό λειτουργούσε. «Κάποια ασφάλεια πρέπεει καεί».Δεν πειράζει» είπε ο Γουάτκινς. «Έχει αρκετό φως εδώ μέσα για να κάνουμεευνά μας. Χάρι, εσύ πήγαινε στην κουζίνα. Λίμπι, στο μπάνιο. Γιονγκ;»Ο Γιονγκ στεκόταν μπροστά στον υπολογιστή στο γραφείο δίπλα στο παράθυροθιστικού. «Έχω ένα προαίσθημα…» είπε. «Λίμπι, πάρε τον φακό και έλεγξε

νακα με τις ασφάλειες στο χολ».Ο Λίμπι βγήκε έξω και αμέσως ήρθε το φως και ζωντάνεψε ο υπολογιστής. «Διάο



πε καθώς επέστρεφε στο καθιστικό. «Υπήρχε μια κλωστή δεμένη γύρω απόφάλεια την οποία έβγαλα πρώτα. Την ακολούθησα κατά μήκος του τοίχου και μπσα στην πόρτα».Υπάρχει ηλεκτρονική κλειδαριά, έτσι δεν είναι; Η ασφάλεια ήταν συνδεδεμένη μεειδαριά με τέτοιον τρόπο, που κόπηκε το ηλεκτρικό όταν ανοίξαμε την πόρτα. Ο υ άκουσα ήταν ο ανεμιστήρας του κομπιούτερ που έσβησε» διαπίστωσε ο Γιέζοντας τα πλήκτρα του υπολογιστή. «Αυτό το μηχάνημα έχει γρήγορη ανάκτησσι μπορούμε να δούμε τι προγράμματα λειτουργούσαν πριν κλείσει». Μια γαλ

κόνα της Γης εμφανίστηκε στην οθόνη και ένας χαρωπός, κουδουνιστός ήχος ακούσό τα ηχεία. «Το κατάλαβα!» είπε. «Πανούργε μπάσταρδε! Βλέπετε;» έδειξεκόνα στην οθόνη.Γιονγκ, για όνομα του Θεού, ας μη χάνουμε την ώρα μας με αυτό» είπε ο ΓουάτκιΣερ, μπορώ να δανειστώ το κινητό σας για λίγο;» Ο μικροκαμωμένος Κινέζος άρNokia του Γουάτκινς χωρίς να περιμένει απάντηση. «Ποιος είναι ο αριθμός εδώ;»

Ο Χάρι διάβαζε φωναχτά τον αριθμό του τηλεφώνου που ήταν δίπλα στον υπολογι ο Γιονγκ τον πληκτρολογούσε στο κινητό. Ύστερα πάτησε «κλήση». Το τηλέφύπησε και συγχρόνως ακούστηκε ένα έντονο βουητό από το κομπιούτερ, η εικόνα

όνη αναπήδησε και την κάλυψε ολόκληρη.Σσσς» είπε ο Γιονγκ. Σε λίγα δευτερόλεπτα ακούστηκε ένα μπιπ και ο Γιονγκ έκλ

αστικά το κινητό.Μεταξύ των φρυδιών του Γουάτκινς σχηματίστηκε μια βαθιά ρυτίδα. «Για όνομαού, τι κάνεις εκεί Γιονγκ;»Σερ, φοβάμαι πως, τελικά, ο Τουγούμπα είχε βάλει συναγερμό για εμάς.

εργοποιήθηκε».Εξηγήσου, λοιπόν!» φώναξε ο Γουάτκινς και φαινόταν καθαρά πως είχε φτάσειια της υπομονής του.

Βλέπετε το πρόγραμμα που εμφανίστηκε; Πρόκειται για κοινή υπηρεσία απάντήσεων της τηλεφωνίας, μέσω μόντεμ. Πριν ο Τουγούμπα φύγει, υπαγορεύει το μήυ στον υπολογιστή μέσα από αυτό το μικρόφωνο. Όταν τηλεφωνεί κάπεργοποιείται το πρόγραμμα, παίζει το μήνυμα του Τουγούμπα και μετά το μπιπούσατε, μπορεί να αφήσει το δικό του μήνυμα».Γιονγκ, ξέρω τι είναι ο αυτόματος τηλεφωνητής. Ποιο είναι εδώ το νόημα;»Σερ, ακούστηκε κανένα μήνυμα πριν από το μπιπ όταν τηλεφώνησα;»Όχι…»Αυτό συμβαίνει επειδή το μήνυμα δόθηκε αλλά δεν καταγράφηκε».

Ο Γουάτκινς άρχισε να μπαίνει στο νόημα. «Δηλαδή, αυτό που λες είναι πως όταν έηλεκτρικό και έσβησε ο υπολογιστής, έσβησε και ο τηλεφωνητής με το μήνυμαυγούμπα;»Ακριβώς, σερ». Οι αντιδράσεις του Γιονγκ ήταν περίεργες μερικές φορές. Όπως τυ το χαμογελαστό πρόσωπό του έλαμπε: «Αυτός είναι ο συναγερμός του, σερ».

Ο Χάρι δεν χαμογελούσε καθόλου όταν συνειδητοποίησε το μέγεθος της καταστροΈτσι, το μόνο που έχει να κάνει ο Τουγούμπα είναι να καλέσει τον αριθμό του καούσει πως λείπει το μήνυμά του, για να καταλάβει ότι κάποιος μπήκε στο διαμέρυ. Και αυτός ο κάποιος ξέρει πως είμαστε εμείς».Σιωπή στο δωμάτιο.



Δεν πρόκειται να εμφανιστεί εδώ χωρίς να τηλεφωνήσει πρώτα» είπε ο Λίμπι.Γαμώτο, γαμώτο, γαμώτο» βλαστήμησε ο Γουάτκινς.Μπορεί να τηλεφωνήσει οποιαδήποτε στιγμή» είπε ο Χάρι. «Πρέπει να κερδίσόνο. Καμιά πρόταση;»Χμμ» πρότεινε ο Γιονγκ «μπορούμε να μιλήσουμε με την τηλεφωνική εταιρεία καυς ζητήσουμε να μπλοκάρουν τον αριθμό, βάζοντας ένα μήνυμα για προσωρινή βλάβΚαι αν τηλεφωνήσει στην εταιρεία;»Βλάβη στα καλώδια της περιοχής που οφείλεται σε… εεε… εκσκαφή».

Δεν είναι πολύ πιστευτό. Θα τηλεφωνήσει στον γείτονα να το επιβεβαιώσει» είμπι.Πρέπει να κοπούν τα τηλέφωνα ολόκληρης της περιοχής» πρότεινε ο Χάρι. «Μπτο κάνεις, Γουάτκινς, σερ;»

Ο Γουάτκινς ξύστηκε πίσω από το αυτί του. «Το απόλυτο χάος. Γιατί στον δαίμονα…Είναι επείγον, σερ!»Γαμώτο! Δώσε μου το τηλέφωνο, Γιονγκ. Αυτό θα το λύσει ο Μακόρμακ. Ό,τι κα

νει, δεν μπορούμε να κόψουμε τα τηλέφωνα μιας ολόκληρης περιοχής για πολλή λι. Πρέπει να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε την επόμενη κίνηση. Γαμώτο, γαμ

μώτο!»

ώρα ήταν εντεκάμισι.Τίποτα» είπε ο Γουάτκινς απογοητευμένος. «Ούτε το παραμικρό καταρανυμα!»Ε, δεν περιμέναμε και να μας αφήσει μήνυμα για να μας πει πού την έχει» σχολία

άρι.Ο Λίμπι βγήκε από το υπνοδωμάτιο κουνώντας το κεφάλι του αρνητικά. Ούτε ο Γιυ είχε πάει από το υπόγειο μέχρι τη σοφίτα, δεν είχε τίποτα ενδιαφέρον να αναφίσκονταν όλοι στο καθιστικό.Είναι παράξενο» είπε ο Χάρι. «Αν είχαμε ψάξει ο ένας το διαμέρισμα του άλλου,

είχαμε βρει. Ένα ενδιαφέρον γράμμα, ένα λεκιασμένο πορνοπεριοδικό, ωτογραφία ενός παλιού έρωτα, έναν λεκέ σε σεντόνι, κάτι τέλος πάντων. Και αυτπος είναι κατά συρροή δολοφόνος και δεν βρήκαμε τίποτα απολύτως που να μαρτυ

ως έχει κάποια ζωή».Δεν έχω ξαναδεί τόσο τακτοποιημένο διαμέρισμα εργένη ποτέ μου» είπε ο Λίμπι.

Υπερβολικά τακτοποιημένο» παρατήρησε ο Γιονγκ. «Είναι σχεδόν αλλόκοτο».Σίγουρα κάτι παραβλέψαμε» υπέθεσε ο Χάρι κοιτάζοντας το ταβάνι.Ψάξαμε παντού» είπε ο Γουάτκινς. «Αν υπάρχει κάποιο ίχνος, δεν βρίσκεται εδώνο που κάνει ο τύπος που μένει εδώ είναι να τρώει, να κοιμάται, να βλέπει τηλεόρκάνει την ανάγκη του και να αφήνει μηνύματα στον τηλεφωνητή του υπολογιστή τοΈχεις δίκιο» διέκοψε ο Χάρι. «Εδώ δεν ζει ο δολοφόνος Τουγούμπα. Εδώ ζει λύ φυσιολογικός τύπος, που δεν χρειάζεται να ανησυχεί μήπως δει κανείς τα χαυ. Όμως τι γίνεται με τον άλλο; Μήπως έχει κάποιον άλλο χώρο; Ένα άλλο διαμέρεξοχικό;»

Τίποτα δεν υπάρχει στο όνομά του πάντως» είπε ο Γιονγκ. «Το έλεγξα εξαρχής».Χτύπησε το κινητό. Ήταν ο Μακόρμακ. Είχε μιλήσει με την τηλεφωνική εταιρεία.



ιχείρημα πως επρόκειτο για ζήτημα ζωής ή θανάτου είχαν απαντήσει ότι θα μπορίσης να είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου και για τους γείτονες, αν, ας πούμε, χρειάζοπευσμένως ασθενοφόρο. Όμως, με λίγη βοήθεια από το γραφείο του δημάρχοακόρμακ είχε καταφέρει να μπλοκαριστούν οι τηλεφωνικές γραμμές μέχρι τις επτάδυ.Και τώρα τίποτα δεν μας εμποδίζει να κάνουμε κάνα τσιγάρο εδώ μέσα» είπε ο Λι έβγαλε ένα λεπτό πουράκι. «Να ρίξουμε στάχτες στα χαλιά και να αφήσόμικες πατημασιές στην είσοδο. Έχει κανείς φωτιά;»

Ο Χάρι έβγαλε ένα σπιρτόκουτο από την τσέπη του και άναψε ένα σπίρτο. Μετά έμκοιτάζει το κουτί. Κάτι του τράβηξε το ενδιαφέρον. «Ξέρετε τι ιδιαίτερο έχει αυτιρτόκουτο;» ρώτησε.

Οι άλλοι έγνεψαν αρνητικά.Λέει ότι είναι αδιάβροχο. “Για εσένα που περιπλανιέσαι στα βουνά και στις θάλασάφει. Είναι κανείς από εσάς που κουβαλάει αδιάβροχα σπίρτα;»

Και πάλι αρνητικό γνέψιμο.Κάνω λάθος αν υποθέσω πως πρέπει κάποιος να πάει σε ειδικό μαγαζί γιαοράσει τέτοια σπίρτα και πως κοστίζουν κάτι παραπάνω απ’ ό,τι συνήθως;»

Οι άλλοι ανασήκωσαν τους ώμους τους.Πάντως δεν είναι συνηθισμένα. Εγώ δεν τα έχω ξαναδεί» είπε ο Λίμπι.

Ο Γουάτκινς κοίταξε το κουτί πιο προσεκτικά. «Νομίζω ότι ο γαμπρός μου έχει τέο σκάφος του» είπε.Αυτό μου το έδωσε ο Τουγούμπα» επισήμανε ο Χάρι. «Στην κηδεία».

Σιωπή. Ο Γιονγκ ξερόβηξε. «Κρέμεται η φωτογραφία ενός ιστιοφόρου στον διάδρπε διστακτικά.

ώρα ήταν μία.Χίλια ευχαριστώ για τη βοήθεια, Λιζ» είπε ο Γιονγκ και άφησε το κινητό. ήκαμε! Είναι στη μαρίνα Λέιντι Μπέι και είναι καταχωρισμένο σε κάποιον Γκερτος».ΟΚ» είπε ο Γουάτκινς. «Γιονγκ, εσύ μένεις εδώ με δυο βοηθούς σε περίπτωσηιστρέψει ο Τουγούμπα. Ο Λίμπι, ο Χάρι κι εγώ παίρνουμε το αυτοκίνητο και φεύγλίδα».

Δεν είχε πολλή κίνηση στον δρόμο και το καινούργιο Toyota του Λίμπι γουργούανοποιημένο, τρέχοντας με εκατόν είκοσι στον αυτοκινητόδρομο Νιου Σάουθ.Θα ζητήσουμε ενισχύσεις, σερ;» ρώτησε ο Λίμπι.Αν ο τύπος βρίσκεται εκεί, τρεις άντρες είναι περισσότεροι από αρκετοί» είπυάτκινς. «Σύμφωνα με τον Γιονγκ, δεν έχει δηλωμένο όπλο και έχω την αίσθησην είναι ο τύπος που θα τραβήξει πιστόλι».Ο Χάρι δεν κατάφερε να συγκρατηθεί. «Τι είδους αίσθηση είναι αυτή, σερ; Η ίδιαυ είπε πως ήταν καλή ιδέα να διαρρήξουμε το διαμέρισμα; Η ίδια που συμβούλευσει η Μπιργκίτα τον ραδιοπομπό στην τσάντα της;»Χόλι. Εγώ…»

Απλώς ρωτάω, σερ. Αν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε την αίσθησή σου ως οδηγόιδήποτε, τότε σημαίνει πως, λαμβάνοντας υπόψη αυτά που έχουν γίνει μέχρι τ



γουρα θα κραδαίνει ένα όπλο. Όχι πως…»Ο Χάρι κατάλαβε ότι είχε υψώσει τη φωνή του και σταμάτησε. Όχι τώρα, είπε υτό του. Όχι ακόμη. Χαμηλώνοντας τη φωνή του συνέχισε τη φράση του. «Όχι πωιάζει. Ίσα ίσα, αυτό σημαίνει πως μπορώ να τον κάνω κόσκινο στο μολύβι».Ο Γουάτκινς προτίμησε να μην απαντήσει. Κοίταξε χολωμένος έξω από το παράθώς έτρεχαν σιωπηλοί. Από το καθρεφτάκι ο Χάρι είδε το επιφυλακτικό, αινιγμαμόγελο του Λίμπι.

ώρα ήταν μιάμιση.Λέιντι Μπέι Μπιτς» είπε ο Λίμπι και έδειξε με το δάχτυλο. «Ταιριαστό όνονέχισε. «Είναι η νούμερο ένα παραλία των γκέι στο Σίδνεϊ».

Αποφάσισαν να παρκάρουν έξω από τον φράχτη της μαρίνας και πέρασαν ένα ανάχγρασίδι κατεβαίνοντας με τα πόδια προς το λιμανάκι, όπου τα κατά

ριμώχνονταν στις δυο πλευρές μικρών πλωτών μόλων. Στην είσοδο καθόταν σταλέος φύλακας που φορούσε μια ξεθωριασμένη από τον ήλιο μπλε φόρμα. Πετάχνω όταν ο Γουάτκινς τού έδειξε το σήμα του, και τους εξήγησε πού βρισκόταάφος του Γκερτ Βαν Χόος.Είναι κανείς επάνω;» ρώτησε ο Χάρι.Όχι, απ’ όσο ξέρω» απάντησε ο φύλακας. Είναι λίγο δύσκολο να παρακολουθεντα το καλοκαίρι, αλλά δεν νομίζω πως έχει έρθει κανείς στο σκάφος εδώ και ο μέρες».Έχει έρθει όμως κάποιος τις τελευταίες μέρες;»Ναι, αν θυμάμαι καλά. Ο κύριος Βαν Χόος ήταν εδώ αργά το Σάββατο το βρνήθως παρκάρει κοντά στο νερό. Έφυγε αργότερα την ίδια νύχτα».Και από τότε δεν ξανάρθε στο σκάφος;» ρώτησε ο Γουάτκινς.Όχι στη βάρδια μου. Αλλά ευτυχώς είμαστε αρκετοί φύλακες».Ήταν μόνος του όταν τον είδες;»Απ’ όσο θυμάμαι, ναι».Κουβαλούσε τίποτα μαζί του στο σκάφος;»Ίσως. Δεν θυμάμαι. Οι περισσότεροι κάτι κουβαλάνε».Μπορείς να μας περιγράψεις στα γρήγορα τον κύριο Βαν Χόος;» ρώτησε ο Χάρι.

Ο φύλακας έξυσε το κεφάλι του. «Χμμ, όχι, η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ».Γιατί όχι;» ρώτησε έκπληκτος ο Γουάτκινς.

Ο φύλακας φάνηκε αμήχανος. «Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι όλοι οι Αβορίαι ίδιοι».Ο ήλιος λαμπύριζε στο νερό μέσα στη μαρίνα, αλλά πιο έξω τα κύματα φούσκγάλα και βαριά. Ο Χάρι ένιωθε τον αέρα πιο δροσερό εδώ, καθώς πλησίοσεκτικά από τους πλωτούς μόλους. Αναγνώρισε το όνομα του σκάφους –«Αδελαι τον αριθμό νηολογίου γραμμένο με μπογιά στο πλευρό του. Το «Αδελαΐς» δεν ό τα μεγαλύτερα σκάφη στη μαρίνα, αλλά φαινόταν φροντισμένο. Ο Γιονγκ τούςηγήσει πως μόνο σκάφη με μηχανές από ένα συγκεκριμένο μέγεθος και πειαζόταν να δηλωθούν, κι έτσι εντέλει ήταν τυχεροί ως προς αυτό. Τόσο το καλύ

ού ο Χάρι είχε τη δυσάρεστη αίσθηση ότι η τύχη τούς είχε εγκαταλείψει. Η σκέψηΜπιργκίτα μπορεί να βρισκόταν πάνω στο σκάφος έκανε την καρδιά του



οντοχτυπά.Ο Γουάτκινς έκανε νόημα στον Λίμπι να ανέβει πρώτος στο σκάφος. Ο ασφάλισε το όπλο του και σημάδεψε προς την μπουκαπόρτα που οδηγούσε στο σαθώς ο Λίμπι έβαλε το πόδι του προσεκτικά στο κατάστρωμα της πρύμνης. Ο Γουάερδεύτηκε στο σκοινί της άγκυρας καθώς ανέβαινε στο σκάφος και ξαπλώθηκε φαατύς στο κατάστρωμα, με έναν γδούπο. Στάθηκαν ακίνητοι και άκουγαν, όμως το υ ακουγόταν ήταν ο αέρας και ο παφλασμός των κυμάτων στο κύτος του σκάφουουκαπόρτα και η πόρτα του κουβούκλιου της πρύμνης ήταν κλειδωμένες με λουκέτ

μπι έβγαλε το εργαλείο διάρρηξης και στρώθηκε στη δουλειά. Σε μερικά λεπτάαιρέσει και τα δύο λουκέτα.Ο Λίμπι άνοιξε την μπουκαπόρτα του σαλονιού και ο Χάρι κατέβηκε πρώτος. Ήοτεινά εκεί κάτω και στάθηκε ανακούρκουδα με προτεταμένο το πιστόλι μέχρτεβεί ο Γουάτκινς και να ανοίξει τις κουρτίνες. Ήταν ένα απλό, αλλά καλόγοοπλισμένο σκάφος. Το σαλόνι είχε κατασκευαστεί από μαόνι, όμως κατά τα άλλωτερικό δεν είχε υπερβολικές πολυτέλειες. Ένας θαλάσσιος χάρτης βρισκλιγμένος στο τραπέζι. Από πάνω του κρεμόταν η φωτογραφία ενός νεαρού πυγμάχοΜπιργκίτα!» φώναξε ο Χάρι. «Μπιργκίτα!» Ο Γουάτκινς ακούμπησε το χέρι του

μο του Χάρι.

εν είναι εδώ» επιβεβαίωσε ο Λίμπι, αφού κοίταξε παντού, από την πλώρη ωςύμνη. Ο Γουάτκινς στεκόταν με το κεφάλι μέσα στο κουβούκλιο του ταστρώματος.Μπορεί όμως να ήταν εδώ» είπε ο Χάρι κοιτάζοντας τη θάλασσα. Ο άνεμος ναμώσει και τα κύματα στα ανοιχτά είχαν αρχίσει να αφρίζουν.Καλύτερα να φέρουμε τους ιατροδικαστές εδώ να δούμε τι μπορούν να βρότεινε ο Γουάτκινς και ίσιωσε το κορμί του. «Το μόνο που μπορεί να σημαίνει ώ είναι πως υπάρχει και κάποιο άλλο μέρος το οποίο δεν γνωρίζουμε».Ή…» είπε ο Χάρι.Σαχλαμάρες! Κάπου την έχει κρύψει και είναι μόνο θέμα χρόνου να τη βρούμε».

Ο Χάρι κάθισε. Ο αέρας φυσούσε και ανακάτευε τα μαλλιά του. Ο Λίμπι προσπάανάψει ένα πουράκι αλλά μετά από μερικές προσπάθειες το εγκατέλειψε.

νουμε τώρα;» ρώτησε.Βγαίνουμε το γρηγορότερο έξω από το σκάφος» είπε ο Γουάτκινς. «Μπορεί να

ι από τον δρόμο, αν έρχεται προς τα εδώ».Σηκώθηκαν, έκλεισαν τα λουκέτα και ο Γουάτκινς έκανε ένα μεγάλο βήμα πάνω αποινί της άγκυρας για να μην μπουρδουκλωθεί πάλι. Ο Λίμπι στάθηκε ακίνητος.Τι συμβαίνει;» ρώτησε ο Χάρι.Δεν είμαι ειδικός στα σκάφη, αλλά είναι φυσιολογικό αυτό;»Ποιο;»Να ρίχνεις άγκυρα όταν είσαι δεμένος από πλώρη και από πρύμνη;»

Κοιτάχτηκαν.Βοήθησέ με να τραβήξω την άγκυρα» είπε ο Χάρι.



ώρα ήταν τρεις.Το αυτοκίνητο έτρεχε μουγκρίζοντας, τα σύννεφα κυνηγιούνταν αλαφιασμένα ρανό, τα δέντρα κατά μήκος του δρόμου τραντάζονταν και παράδερναν, το γρασίδάι του δρόμου είχε ισοπεδωθεί και ο ασύρματος έκανε παράσιτα. Ο ήλιος ωμιάσει και φευγαλέες σκιές μαύριζαν τη θάλασσα από την κάτω πλευρά του δρόμΟ Χάρι καθόταν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, όμως δεν έβλεπε την καταιυ μαινόταν γύρω τους. Έβλεπε μόνο το γλιστερό πράσινο σκοινί που είχαν τρα

ό τη θάλασσα με σπασμωδικές κινήσεις. Οι σταγόνες έσταζαν στη θάλασσα αλιστερά κομματάκια κρυστάλλου, και βαθιά κάτω είχαν δει ένα λευκό περίγραμμεβαίνει αργά προς την επιφάνεια.

Σε κάποιες καλοκαιρινές διακοπές τον είχε πάρει ο πατέρας του στο ψάρεμα, μερκα με κουπιά, και είχαν πιάσει έναν ιππόγλωσσο. Ήταν λευκός και απίστγάλος – και το στόμα του Χάρι είχε στεγνώσει και τα χέρια του έτρεμαν. Η μητέραγιαγιά του είχαν χτυπήσει τα χέρια τους με ενθουσιασμό, όταν εκείνοι είχαν μπει υζίνα με την ψαριά τους, και είχαν αρχίσει αμέσως να καθαρίζουν και να κόβουγωμένα ψάρια που έσταζαν αίμα, με μεγάλα γυαλιστερά μαχαίρια. Όλο το υπόλ

λοκαίρι ο Χάρι ονειρευόταν τον τεράστιο ιππόγλωσσο μέσα στη βάρκα, μυρλωτά μάτια του και με μια παγωμένη έκφραση τρόμου, σαν να μην πίστευε άγματι ψοφούσε. Τα επόμενα Χριστούγεννα ο Χάρι βρήκε κάτι μεγάλα άσμμάτια στο πιάτο του και ο πατέρας του του διηγούνταν με περηφάνια πως εκείνοΧάρι είχαν ψαρέψει ιππόγλωσσους στο Ισφιούρ. «Σκεφτήκαμε να δοκιμάσουμε ινούργιο αυτά τα Χριστούγεννα» είχε πει η μητέρα του. Είχε γεύση από θάνατομφορά, και ο Χάρι είχε φύγει από το τραπέζι με δάκρυα στα μάτια από λύπηανάκτηση.

Και τώρα ο Χάρι καθόταν στο πίσω κάθισμα καθώς το αυτοκίνητο έτρεχε στον δρ

λεινε τα μάτια του και έβλεπε τον εαυτό του να κοιτάζει μέσα στο νερό, όπου κάτιοιαζε με μέδουσα μάζευε τα κόκκινα πλοκάμια του με κάθε τράβηγμα του σκοιαματούσε και τα άπλωνε ξανά, μέχρι το επόμενο τράβηγμα. Καθώς πλησίαζε ιφάνεια του νερού τα άπλωσε σαν βεντάλια, προσπαθώντας να κρύψει το γυμνό λρμί από κάτω. Το σκοινί ήταν τυλιγμένο γύρω από τον λαιμό της και το άψυχο κ

αινόταν ξένο και άγνωστο στον Χάρι.Όταν όμως τη γύρισαν ανάσκελα, ο Χάρι το ένιωσε ξανά: ήταν η έκφραση από εκείλοκαίρι. Θολά μάτια με μια έκπληκτη, κατηγορηματική τελευταία ερώτηση: Αυτό ο; Ο σκοπός είναι να τελειώνει έτσι; Είναι η ζωή και ο θάνατος στ’ αλήθεια ανάλ;Αυτή είναι;» ρώτησε ο Γουάτκινς και ο Χάρι απάντησε αρνητικά.

Όταν επανέλαβε την ερώτηση, ο Χάρι είδε τις ωμοπλάτες της να εξέχουν. Το δέρμααν κόκκινο με μια λευκή λωρίδα στο σημείο που ήταν οι τιράντες του μπικίνι της.Είχε καεί από τον ήλιο» απάντησε σαστισμένος. «Μου είχε ζητήσει να της βάλω κην πλάτη. Είπε πως με εμπιστευόταν. Αλλά κάηκε».Ο Γουάτκινς στάθηκε μπροστά του και έβαλε τα χέρια του στους ώμους του Χάρι. αις εσύ, Χάρι. Με ακούς; Θα γινόταν έτσι κι αλλιώς. Δεν φταις εσύ».

χε σκοτεινιάσει αισθητά τώρα και οι ριπές του αέρα έπεφταν με τόση δύναμη, πογάλοι ευκάλυπτοι σείονταν και κουνούσαν τα κλαδιά τους σαν να ήθελαν να ξεριζω



ό το έδαφος και να περιπλανηθούν, όπως συνέβαινε με τα φονικά τρίφιδα του υίνταμ, που ζωντάνευαν από την καταιγίδα που μαινόταν.Οι σαύρες τραγουδάνε» είπε ξαφνικά ο Χάρι από το πίσω κάθισμα. Ήταν οι πρξεις που ακούστηκαν από τη στιγμή που είχαν μπει στο αυτοκίνητο. Ο Γουάτκινς γύσω και ο Λίμπι τον κοίταξε από το καθρεφτάκι. Ο Χάρι ξερόβηξε.Ο Άντριου το είχε πει μια φορά. Ότι οι σαύρες και οι άνθρωποι από την οικογέν σαυρών είχαν τη δύναμη να φέρουν βροχή και καταιγίδα τραγουδώντας. Είπε π

ατακλυσμός προκλήθηκε από την οικογένεια των σαυρών, που τραγουδούσαν

βονταν στους κοφτερούς πυρόλιθους για να πνίξουν τους πλατύποδες». Χαμογέυδρά. «Σχεδόν όλοι οι πλατύποδες πέθαναν. Λίγοι επέζησαν. Και ξέρετε τι έκαμαθαν να αναπνέουν κάτω από το νερό».Οι πρώτες μεγάλες σταγόνες βροχής έπεσαν τρεμουλιαστές στο παρμπρίζ.Δεν έχουμε πολύ χρόνο» είπε ο Χάρι. «Ο Τουγούμπα γρήγορα θα καταλάβει ότνηγάμε και τότε θα εξαφανιστεί σαν τον τυφλοπόντικα μέσα στη γη. Είμαι ο μνδεσμος που έχουμε με κείνον και σίγουρα θα αναρωτιέστε αν θα καταφέρω νριστώ. Τι να πω; Νομίζω ότι το αγαπούσα εκείνο το κορίτσι».

Ο Γουάτκινς φαινόταν ανήσυχος και ο Λίμπι κούνησε το κεφάλι του αργά.

Όμως θα μάθω να αναπνέω κάτω από το νερό» είπε ο Χάρι.

ώρα ήταν τρεισήμισι.Κανένας στο γραφείο επιχειρήσεων δεν πρόσεχε τον θρήνο του ανεμιστήρα.ΟΚ, ξέρουμε ποιος είναι ο άνθρωπός μας» είπε ο Χάρι. «Και γνωρίζουμε πως νοι δεν ξέρουμε. Πιθανόν, νομίζει ότι αυτή τη στιγμή προσπαθώ να πλαστογραφοδείξεις εναντίον του Έβανς Γουάιτ. Φοβάμαι ωστόσο ότι πρόκειται για οσωρινή κατάσταση. Είναι περιορισμένο το χρονικό διάστημα που μπορούματήσουμε τη γειτονιά χωρίς τηλέφωνο, και επιπλέον γρήγορα θα αρχίσει να φαίνοπτο αν η υποτιθέμενη βλάβη δεν επιδιορθωθεί.

»Έχουμε ανθρώπους που περιμένουν μήπως εμφανιστεί στο σπίτι του. Το ίδιο συμβι στο σκάφος. Όμως εγώ είμαι πεπεισμένος ότι είναι πολύ προσεκτικός και δενει τίποτα ανόητο, αν δεν είναι εκατό τοις εκατό σίγουρος πως το πεδίο είναι ελεύθανόν, είναι ρεαλιστικό να συμπεράνουμε ότι κάποια στιγμή ως το βράδυ θα μάθειγαμε στο διαμέρισμά του. Αν συμβεί αυτό, έχουμε δύο εναλλακτικές: Μπορούμμάνουμε συναγερμό, να βγούμε ζωντανά στην τηλεόραση και να ελπίζουμε πως θαούμε πριν εξαφανιστεί. Το επιχείρημα εναντίον αυτού του σχεδίου είναι ότι κάπυ έχει στήσει ένα τέτοιο σύστημα συναγερμού στο σπίτι του είναι αναμενόμενο ναεφτεί και τη συνέχεια. Μόλις δει τον εαυτό του στην τηλεόραση, υπάρχει ο κίνδυνοαφανιστεί κάτω από το έδαφος. Η δεύτερη εναλλακτική είναι να χρησιμοποιήσουμγο χρόνο που μας απομένει πριν νιώσει την ανάσα μας στον σβέρκο του, και ναάσουμε όσο είναι ακόμη… σχετικά ανυποψίαστος».Ψηφίζω να πάμε να τον πιάσουμε» πρότεινε ο Λίμπι και τίναξε μια τρίχα από

μο του.Να τον πιάσουμε;» είπε ο Γουάτκινς. «Είμαστε σε μια πόλη με εκατομμ

τοίκους και δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα πού μπορεί να βρίσκεται. Δεν ξέρουμεμώτο μου, αν βρίσκεται στο Σίδνεϊ!»



Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό» είπε ο Χάρι. «Σίγουρα είναι στο Σίδνεϊλευταία μιάμιση ώρα».Τι; Εννοείς πως τον έχουν δει;»Ο Γιονγκ». Ο Χάρι έδωσε τον λόγο στον μόνιμα χαμογελαστό Κινέζο.Το κινητό!» είπε εκείνος. Σαν να του είχε ζητηθεί να διαβάσει δυνατά την έκθεσήην τάξη: «Όλες οι τηλεφωνικές επικοινωνίες από κινητό γίνονται μέσα από αυτόαι γνωστό ως σταθμός βάσης, ο οποίος λαμβάνει και μεταφέρει σήματα. Η τηλεφωαιρεία μπορεί να εξακριβώσει από ποιον συνδρομητή λαμβάνει σήματα κάθε στα

αθένας καλύπτει μια ακτίνα περίπου δέκα χιλιομέτρων. Όπου υπάρχει καλή κάλλαδή σε πυκνά δομημένες περιοχές, οι κλήσεις μπορούν να εξακριβωθούν από δρισσότερους σταθμούς συγχρόνως, όπως με τους ασύρματους. Αυτό σημαίνει πως λάς στο κινητό σου, μια τηλεφωνική εταιρεία μπορεί να εντοπίσει τη θέση σου σετίνα δέκα χιλιομέτρων. Αν η συνομιλία λαμβάνεται συγχρόνως από δύο σταθμούς, ιώνεται η περιοχή που επικαλύπτεται και από τους δυο. Αν τα σήματα λαμβάνοό τρεις σταθμούς, η ζώνη αλληλοεπικάλυψης γίνεται ακόμα μικρότερη, και γοντας. Τα κινητά λοιπόν δεν μπορούν να εντοπιστούν σε μια συγκεκριμένη διεύθως τα σταθερά, ωστόσο υπάρχουν κάποιες ενδείξεις για τον εντοπισμό τους.

»Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε επαφή με τρεις υπαλλήλους της τηλεφωνικής εταιρυ ακολουθούν τα σήματα του κινητού του Τουγούμπα. Μπορούμε να τους συνδέσανοιχτή ακρόαση με αυτόν εδώ τον χώρο. Προς το παρόν λαμβάνουμε ταυτοχρ

ματα από μόνο δύο σταθμούς και η περιοχή αλληλοεπικάλυψης είναι ολόκληρη η πλιμάνι και η μισή Γουλουμούλου. Η καλή είδηση είναι πως ο τύπος κινείται».Και αυτό που περιμένουμε είναι λίγη καλή τύχη» πρόσθεσε ο Χάρι.Ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα λάβουμε σήματα από περιοχή που θα καλύπό τρεις ή περισσότερους σταθμούς. Τότε θα μπορέσουμε να αμολήσουμε όλαμβατικά αυτοκίνητα που διαθέτουμε και να έχουμε μια ελπίδα ότι θα τον βρούμε»

Ο Γουάτκινς δεν φαινόταν να έχει πειστεί. «Άρα έχει μόλις μιλήσει με κάποιον, όίσης και πριν από μιάμιση ώρα, και τα σήματα ελήφθησαν από τον σταθμό-βάσηδνεϊ και τις δυο φορές;» ρώτησε. «Και ελπίζουμε να συνεχίσει να μιλάει ταραμένο του τηλέφωνο για να τον βρούμε; Κι αν δεν κάνει άλλο τηλεφώνημα;»Μπορούμε να του τηλεφωνήσουμε εμείς» είπε ο Λίμπι.Περίφημα!» φώναξε ο Γουάτκινς. Τα μάγουλά του είχαν κοκκινίσει. «Σπουδαία

πορούμε να του τηλεφωνούμε κάθε τέταρτο προσποιούμενοι την κυρία που λέεα ή… του διαόλου τη μάνα! Μόνο και μόνο για να του πούμε πως δεν είναι και λή ιδέα να μιλάει στο τηλέφωνο!»Δεν χρειάζεται να το κάνει» είπε ο Γιονγκ. «Δεν χρειάζεται να μιλάει με κανέναν»Πώς τότε…»Φτάνει το τηλέφωνό του να μην είναι κλειστό» είπε ο Χάρι. «Φαίνεται όυγούμπα δεν το ξέρει αυτό, αλλά όσο ένα τηλέφωνο δεν είναι κλειστό σττόματα ένα μπιπ κάθε μισάωρο, μόνο για να πει πως είναι σε λειτουργία. Αυτιπ καταγράφεται στον σταθμό-βάση ως κανονικό τηλεφώνημα».Λοιπόν…»Λοιπόν, ας κρατήσουμε τη γραμμή ανοιχτή, ας φτιάξουμε καφέ και ας ελπίζουμε»



Μ

21

ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΑΥΤΙ, ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΚΑΙΤΡΕΙΣ ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΜΟΙ

ια μεταλλική φωνή ακούστηκε από το μεγάφωνο του τηλεφώνου.«Λαμβάνουμε σήμα από τις βάσεις 3 και 4». Ο Γιονγκ έδειξε στον χάρτη

δνεϊ που είχαν απλώσει στο τραπέζι. Σημείωναν με αριθμημένους κύκλους τις περλυψης των διάφορων σταθμών. «Πίρμοντ, Γκλέμπε και λίγο από το Μπαλμέιν».Γαμώτο!» βλαστήμησε ο Γουάτκινς. «Τεράστια περιοχή. Τι ώρα είναι; Προσπάθησλεφωνήσει στο διαμέρισμά του;»Η ώρα είναι έξι» απάντησε ο Λίμπι. «Έκανε δύο τηλεφωνήματα στο διαμέρισμάν τελευταία ώρα».Όπου να ’ναι θα καταλάβει ότι κάτι συμβαίνει» είπε ο Μακόρμακ και σηκώθηκε ξ

Όμως όχι ακόμη» είπε σιγανά ο Χάρι. Καθόταν αμίλητος και ακίνητος σε μια καρσω πίσω, ακουμπισμένος στον τοίχο τις τελευταίες δύο ώρες.Κανένα νέο για τον καιρό;» ρώτησε ο Γουάτκινς.Μόνο πως θα επιδεινωθεί» απάντησε ο Λίμπι. «Θυελλώδεις άνεμοι έντασης τυφόψε».

Τα δευτερόλεπτα περνούσαν. Ο Γιονγκ πήγε να φέρει κι άλλο καφέ.Με ακούτε;» ακούστηκε από το μεγάφωνο του τηλεφώνου.

Ο Γουάτκινς πετάχτηκε πάνω. «Ναι;»Ο συνδρομητής μόλις χρησιμοποίησε το τηλέφωνό του. Εντοπίζεται από τους σταθ4 και 7».Περιμένετε!» Ο Γουάτκινς κοίταξε τον χάρτη. «Είναι ένα κομμάτι του Πίρμοντ κα

μανιού Ντάρλινγκ, έτσι;»Ακριβώς».Διάολε! Αν είχε μπει και στις περιοχές 9 και 10 θα τον είχαμε στο χέρι!»Σε ποιον τηλεφώνησε;» είπε ο Μακόρμακ.Στο τηλεφωνικό μας κέντρο» απάντησε η μεταλλική φωνή. «Ρώτησε τι συμβαίνει μλέφωνο του σπιτιού του».

Γαμώτο, γαμώτο, γαμώτο!» Ο Γουάτκινς ήταν κόκκινος σαν παντζάρι. «Εξακολομας ξεφεύγει. Ας σημάνουμε συναγερμό τώρα! Έκτακτη ανάγκη!»



Βούλωσέ το!» ακούστηκε μια φωνή. Έμειναν άναυδοι. «Συγγνώμη για τη γλώρ» είπε ο Χάρι «αλλά προτείνω να περιμένουμε για το επόμενο μπιπ πριν κάντι βεβια

σμένο». Ο Γουάτκινς κοίταζε τον Χάρι με γουρλωμένα μάτια.Ο Χόλι έχει δίκιο» είπε ο Μακόρμακ. «Κάθισε κάτω, Γουάτκινς. Σε λιγότερο απόα τα τηλέφωνα θα ξεμπλοκαριστούν. Αυτό σημαίνει πως έχουμε ένα, το πολύ δύο ιν ο Τουγούμπα καταλάβει πως μόνο το δικό του τηλέφωνο λοκαρισμένο. Το Πίρμοντ και το λιμάνι Ντάρλινγκ δεν είναι μεγριοχές, με γεωγραφικούς όρους, αλλά μιλάμε για τα πιο πολυσύχναστα σημεία

δνεϊ τη νύχτα. Στέλνοντας έναν στόλο αυτοκίνητα εκεί κάτω, απλώς θα προκαλέσος, το οποίο θα εκμεταλλευτεί ο Τουγούμπα για να εξαφανιστεί. Θα περιμένουμε»

ις επτά παρά είκοσι ήρθε μήνυμα από το μεγάφωνο: «Ελήφθη μπιπ από σταθμούςι 7».

Ο Γουάτκινς έβγαλε ένα βογκητό.Ευχαριστώ» είπε ο Χάρι και αποσύνδεσε το μικρόφωνο. «Ίδια περιοχή όπως κα

λευταία φορά, που σημαίνει πως δεν κινείται πλέον. Πού μπορεί να είναι;»

Μαζεύτηκαν γύρω από τον χάρτη.Μπορεί να έχει πάει για προπόνηση» είπε ο Λίμπι.Καλή σκέψη!» σχολίασε ο Μακόρμακ. «Υπάρχουν γυμναστήρια στην περιοχή; Ξνείς πού γυμνάζεται ο τύπος;»Θα το ελέγξω, σερ» είπε ο Γιονγκ και βγήκε από την αίθουσα.Άλλη πρόταση;»Η περιοχή είναι γεμάτη ατραξιόν για τους τουρίστες που ανοίγουν το βράδυ» είμπι. «Μπορεί να είναι στους Κινέζικους Κήπους».Πρέπει να βρίσκεται σε κάποιον κλειστό χώρο με αυτόν τον καιρό» επισήμα

ακόρμακ.Ο Γιονγκ επέστρεψε και κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. «Τηλεφώνησα οπονητή του. Δεν ήθελε να μιλήσει και χρειάστηκε να πω πως ήμουν απότυνομία. Το γυμναστήριο του Τουγούμπα είναι στον κόμβο Μπόντι».Ωραία!» είπε ο Γουάτκινς. «Πόση ώρα νομίζετε πως θα πάρει στον προπονητλεφωνήσει στον Τουγούμπα και να τον ρωτήσει γιατί στον δαίμονα τον γυρεύτυνομία;»Είναι κατεπείγον» είπε ο Χάρι. «Θα τηλεφωνήσω στον Τουγούμπα».

Και θα τον ρωτήσεις πού βρίσκεται;» είπε ο Γουάτκινς.Και θα δω τι θα γίνει» είπε ο Χάρι και σήκωσε το ακουστικό. «Λίμπι, έλεγξγνητόφωνο και σωπάστε όλοι!»

Πάγωσαν. Ο Λίμπι έριξε μια ματιά στο παλιό μαγνητόφωνο και σήκωσε τον αντίχυ προς τον Χάρι για να επιβεβαιώσει ότι ήταν εντάξει. Ο Χάρι ξεροκατάπιεχτυλά του πατούσαν μουδιασμένα τα πλήκτρα. Το τηλέφωνο χτύπησε τρεις φορέςαντήσει ο Τουγούμπα.Ορίστε;» Η φωνή… Ο Χάρι κράτησε την ανάσα του και πίεσε το ακουστικό στο υ. Άκουγε κόσμο στο βάθος.

Ποιος είναι;» είπε ο Τουγούμπα με χαμηλή φωνή. Ακούστηκε ένας ήχος στο βάθοολούθησαν ζωηρές παιδικές φωνές. Ύστερα άκουσε το βαθύ, ήρεμο γέλιο



υγούμπα.Πάω στοίχημα πως είσαι εσύ, Χάρι. Παράξενο που τηλεφωνάς, γιατί μόλις τώρεφτόμουν. Φαίνεται πως κάτι δεν πάει καλά με το τηλέφωνο του σπιτιού μουαρωτιέμαι αν έχει να κάνει μ̓ εσένα. Ελπίζω πως όχι, Χάρι».

Ακούστηκε ακόμα ένας ήχος. Ο Χάρι συγκεντρώθηκε αλλά δεν κατάφερε να διακρίναν. «Νευριάζω όταν δεν μου απαντάς, Χάρι. Αφόρητα. Δεν ξέρω τι θέλεις, αλλά μάέπει να το κλείσω. Αυτό είναι, Χάρι; Προσπαθείς να με βρεις;»

Εκείνος ο ήχος…

Καταραμένε!» φώναξε ο Χάρι. «Το έκλεισε!» Σωριάστηκε σε μια καρέκλαυγούμπα ήξερε πως ήμουν εγώ. Πώς στο διάβολο το κατάλαβε;»Γυρίστε πίσω την ταινία» είπε ο Μακόρμακ. «Και φέρτε τον Μαρκές».

Ο Γιονγκ έφυγε τρέχοντας ενώ οι άλλοι γύριζαν πίσω τη μαγνητοταινία. Ο Χάρι δετεχε: ένιωσε να ανατριχιάζει ολόκληρος όταν άκουσε ξανά τη φωνή του Τουγούό το τηλέφωνο.Σίγουρα πρόκειται για μέρος με πολύ κόσμο» παρατήρησε ο Γουάτκινς. «Τι τός ο χτύπος; Ακούστε, παιδιά. Μήπως είναι λούνα παρκ;»Πίσω πάλι και ξαναπαίξτε το» είπε ο Μακόρμακ.

Ποιος είναι;» ξανακούστηκε ο Τουγούμπα και ακολούθησαν ένας δυνατός ήχοςωνές παιδιών.Τι είναι…;» άρχισε να λέει ο Γουάτκινς.Είναι μια αρκετά μεγάλη βουτιά» ακούστηκε μια φωνή από την πόρτα. Γύρισα

άρι είδε ένα μικρό καφετί κεφάλι με μαύρες μπούκλες, μουστακάκι και μικροσκοντρά γυαλιά, όλα πάνω σε ένα μεγάλο σώμα που έμοιαζε σαν να ήταν φουσκωμένόμπα ποδηλάτου. Μπορούσε να σκάσει οποιαδήποτε στιγμή.Ο Ζεζού Μαρκές – το καλύτερο αυτί στο Σώμα» είπε ο Μακόρμακ. «Και δεν είναφλός».

Σχεδόν» μουρμούρισε ο Μαρκές και έβαλε στη θέση τους τα γυαλιά του. «Τι έχώ;»

Ο Λίμπι ξανάπαιξε την ταινία. Ο Μαρκές άκουγε με κλειστά μάτια. «Εσωτερικός χώύβλινοι τοίχοι. Και τζάμια. Τίποτα που να απορροφά τον ήχο, καθόλου χαλυρτίνες. Κόσμος, νεαρόκοσμος και των δύο φύλων, πιθανόν κάποιες οικογένειεκρά παιδιά».Πώς τα καταλαβαίνεις όλα αυτά ακούγοντας απλώς τον ήχο;» ρώτησε δύσπισυάτκινς.

Ο Μαρκές αναστέναξε. Προφανώς δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε να κάνεσπιστους. «Ξέρετε τι φανταστικό εργαλείο είναι το αυτί;» είπε. «Μπορεί να ξεχωα εκατομμύριο διαφορετικές εναλλαγές της πίεσης. Ένα εκατομμύριο! Και ένας ος μπορεί να συνίσταται από δεκάδες διαφορετικές συχνότητες και στοιχεία. Αυτόνει δέκα εκατομμύρια επιλογές. Ένα μέσο λεξικό περιλαμβάνει μόνο γύρω στις ελιάδες βασικές λέξεις, και εδώ μιλάμε για δέκα εκατομμύρια επιλογές – τα υπόλαι εξάσκηση».Τι είναι αυτός ο ήχος στο βάθος που ακούγεται συνεχώς;» ρώτησε ο Χάρι.Αυτός ανάμεσα στα εκατό και εκατόν είκοσι χερτζ; Δύσκολο να πει κανείς. Μπορ

τον απομονώσουμε από τους άλλους ήχους στο εργαστήριό μας, αλλά παίρνει χρόνΚαι αυτό δεν το έχουμε» είπε ο Μακόρμακ.



Μας πώς μπόρεσε να αναγνωρίσει τον Χάρι, αφού δεν μίλησε καθόλου;» ρώτημπι. «Διαίσθηση;»Ο Μαρκές έβγαλε τα γυαλιά του και τα σκούπισε αφηρημένος. «Αυτό που τόσο αομάζουμε διαίσθηση, καλέ μου φίλε, στηρίζεται πάντα στις αισθητήριες εντυπώσειςαν όμως η εντύπωση είναι τόσο μικρή και διακριτική, που την αντιλαμβανόμαστε αίσθηση –ένα φτερό κάτω από τη μύτη μας την ώρα που κοιμόμαστε– και

ορούμε να δώσουμε όνομα στους συνειρμούς που κάνει το μυαλό μας, τότε τη αίσθηση. Ίσως να ήταν ο τρόπος που… ανα πνέει ο Χάρι, ας πούμε».

Κρατούσα την αναπνοή μου» είπε ο Χάρι.Του έχεις ξανατηλεφωνήσει από εδώ; Μπορεί η ακουστική. Οι ήχοι του περιβάλλοάνθρωποι έχουμε αναμνήσεις μέσω των αισθητήριων οργάνων μας γενικώς,

λύτερες απ’ όσο νομίζουμε».Του έχω τηλεφωνήσει άλλη μια φορά από εδώ, στο παρελθόν…» Ο Χάρι κοίταξελιό ανεμιστήρα. «Μα βέβαια» είπε. «Πώς δεν το σκέφτηκα;»Χμ» είπε ο Ζεζούς Μαρκές. «Φαίνεται πως κυνηγάτε ένα πολύ ενδιαφέρον πρόσια είναι η ανταμοιβή;»Ήμουν εκεί» διαπίστωσε ο Χάρι με ορθάνοιχτα μάτια καρφωμένα ακόμη

εμιστήρα. «Φυσικά. Γι’ αυτό αναγνωρίζω τους θορύβους στο βάθος. Έχω ξαναεί. Αυτός ο παφλασμός…» Γύρισε προς τους άλλους: «Βρίσκεται στο ενυδρείοδνεϊ!».Χμ» είπε ο Μαρκές μελετώντας το γυάλισμα των γυαλιών του. «Καλά λες. Έχω εγώ εκεί. Ένας τέτοιος παφλασμός, για παράδειγμα, θα μπορούσε να προκληθείν ουρά ενός πολύ μεγάλου κροκόδειλου του αλμυρού νερού».Όταν σήκωσε τα μάτια του ήταν μόνος στην αίθουσα.

ώρα ήταν επτά.σως να είχαν θέσει τη ζωή απλών πολιτών σε κίνδυνο στο μικρό τμήμα του δρόμουαστυνομικό τμήμα μέχρι το λιμάνι Ντάρλινγκ, αν δεν ήταν η καταιγίδα, που

ειάσει τους δρόμους από ανθρώπους και αυτοκίνητα. Ο Λίμπι είχε βάλει τα δυνατάι μάλλον ήταν το μπλε φως στην οροφή του αυτοκινήτου που έκανε έναν μοναχικό πηδήξει στο πλάι για να γλιτώσει τη ζωή του την τελευταία στιγμή και κάνα

τοκίνητα που έρχονταν από την αντίθετη κατεύθυνση να στρίψουν απότομα το τα να αποφύγουν τη σύγκρουση. Ο Γουάτκινς καθόταν στο πίσω κάθισμα

αστημούσε ασταμάτητα, ενώ ο Μακόρμακ μπροστά τηλεφωνούσε στο ενυδρείο να οετοιμάσει για την επέμβαση της αστυνομίας.Όταν έστριψαν στον χώρο μπροστά από το ενυδρείο, οι σημαίες στο λιμάνι κυμάόισιες και τα κύματα έσπαγαν στην άκρη της αποβάθρας. Κάμποσα περιπολικά η εκεί και ένστολοι αστυνομικοί έκλειναν τις εισόδους.

Ο Μακόρμακ έδωσε τις τελικές εντολές. «Γιονγκ, εσύ μοιράζεις τις φωτογραφίεςυγούμπα στους δικούς μας. Γουάτκινς, μένεις μαζί μου στο δωμάτιο του φύλαουν κάμερες που καλύπτουν όλο το ενυδρείο. Λίμπι και Χάρι, εσείς αρχίζετάχνετε. Το ενυδρείο κλείνει σε μερικά λεπτά. Ορίστε οι ραδιοπομποί, φοράτ

ουστικό στο αυτί, στερεώνετε τα μικρόφωνα στο πέτο σας και ελέγχετε αμέσωάρχει επικοινωνία. Θα σας καθοδηγούμε από το δωμάτιο του φύλακα, ΟΚ;»



Καθώς ο Χάρι βγήκε από το αυτοκίνητο, μια ριπή αέρα τον άρπαξε και παραλίγν ρίξει κάτω. Έτρεξαν για να προφυλαχτούν.Ευτυχώς δεν είναι τόσο γεμάτο όσο συνήθως» ανήγγειλε ο Μακόρμακ, ασθμαίνοη από το γρήγορο περπάτημα. «Φταίει ο καιρός. Αν είναι εδώ, θα τον βρούμε».

Τους προϋπάντησε ο υπεύθυνος ασφάλειας του ενυδρείου και οδήγησε τον Μακόι τον Γουάτκινς στο δωμάτιο του φύλακα. Ο Χάρι και ο Λίμπι ρύθμισαν διοπομπούς τους, πέρασαν μπροστά από τα εκδοτήρια εισιτηρίων και ξεκίνησαρπατούν στον διάδρομο ανάμεσα στον κόσμο.

Ο Χάρι ψηλάφησε το πιστόλι του, που κρεμόταν από τον ώμο του. Το ενυδρείοαινόταν εντελώς διαφορετικό τώρα, με όλα τα φώτα και γεμάτο κόσμο. Επιπλέον, ν να είχε περάσει μια αιωνιότητα από τότε που εκείνος και η Μπιργκίτα είχαν έώ, σαν να είχε συμβεί σε μια άλλη εποχή. Προσπάθησε να μην το σκέφτεται.Είμαστε στις θέσεις μας» ακούστηκε η φωνή του Μακόρμακ στα ακουστικά

γουρη και καθησυχαστική. «Μελετάμε τις κάμερες αυτή τη στιγμή. Ο Γιονγκ είναι δυο αστυνομικούς και ελέγχουν τις τουαλέτες και την καφετέρια. Σας βλέπο

νεχίστε προς το εσωτερικό!»Οι διάδρομοι στο ενυδρείο οδηγούσαν τους επισκέπτες σε μια κυκλική πο

ταλήγοντας στο σημείο απ’ όπου είχαν ξεκινήσει. Ο Χάρι και ο Λίμπι περπατοό την αντίθετη κατεύθυνση, έτσι που έβλεπαν όλα τα πρόσωπα που προχωρούσαν μέρος τους. Η καρδιά του Χάρι πήγαινε να σπάσει. Το στόμα του ήταν στεγνό κλάμες του ιδρωμένες. Γύρω τους βούιζαν ξένες γλώσσες και ο Χάρι είχε την αίσ

ως κολυμπούσε μέσα σε μια δίνη ανθρώπων με διαφορετικές εθνικότητες, χρρματος και ρούχα. Περπάτησαν μέσα από το υποθαλάσσιο τούνελ, όπου εκείνος κπιργκίτα είχαν περάσει μαζί μια νύχτα και όπου τώρα στέκονταν τα παιδιά μτες τους κολλημένες στο τζάμι να κοιτάζουν τον υποβρύχιο κόσμο που ζενόχλητος την καθημερινότητά του.

Αυτός ο χώρος με ανατριχιάζει» ψιθύρισε ο Λίμπι. Προχωρούσε με το χέρι μέσακάκι.Υποσχέσου μου ότι δεν θα πυροβολήσεις εδώ μέσα» είπε ο Χάρι. «Δεν θέλω το

μάνι του Σίδνεϊ και καμιά ντουζίνα καρχαρίες στα πόδια μου, ΟΚ;»Μην ανησυχείς» τον διαβεβαίωσε ο Λίμπι.

Βγήκαν στο άλλο άκρο του ενυδρείου, που ήταν σχεδόν έρημο. Ο Χάρι βλαστήμησε.Έκλεισαν τα εκδοτήρια εισιτηρίων στις επτά» είπε ο Λίμπι. «Τώρα πρέπει να αδε

χώρος από αυτούς που ήταν ήδη μέσα».Ακούστηκε η φωνή του Μακόρμακ: «Φοβάμαι πως το πουλάκι πέταξε, λεβέαλύτερα να γυρίσετε στο δωμάτιο του φύλακα».Περίμενε εδώ» είπε ο Χάρι στον Λίμπι.

ω από το εκδοτήριο εισιτηρίων στεκόταν ένα γνωστό πρόσωπο. Φορούσε στολή φύι ο Χάρι τον έπιασε από το μπράτσο. «Γεια σου, Μπεν. Με θυμάσαι;» είπε. «Ήώ μαζί με την Μπιργκίτα».Ο Μπεν γύρισε και κοίταξε τα ανακατεμένα ξανθά μαλλιά. «Ναι» απάντησε «ο

ν είσαι; Μάλιστα, μάλιστα, ξανάρθες λοιπόν; Οι περισσότεροι ξανάρχονται. Τι κάπιργκίτα;»



Ο Χάρι ξεροκατάπιε. «Άκου να σου πω, Μπεν. Είμαι αστυνομικός. Όπως σίγουρα η ακούσει, ψάχνουμε έναν πολύ επικίνδυνο άνθρωπο. Δεν τον βρήκαμε ακόμη, αλλάν αίσθηση πως είναι εδώ. Δεν υπάρχει κανένας που να ξέρει τον χώρο καλύτεραένα, Μπεν. Υπάρχει κάποιο σημείο όπου μπορεί να κρύβεται;»Το πρόσωπο του Μπεν γέμισε βαθιές ρυτίδες καθώς σκεφτόταν. «Χμ» είπε «ξέρειςίσκεται η Ματίλντα, ο κροκόδειλος του αλμυρού νερού που έχουμε εδώ;»Ναι;»Ανάμεσα στον μικρό κατεργάρη, το σαλάχι φίντλερ ρέι, και στη μεγάλη θαλά

λώνα, που την έχουμε πάει εκεί και ετοιμαζόμαστε να φτιάξουμε μια νέα δεξαου θα φέρουμε και μερικούς μικρούς κροκόδειλους του γλυκού νερού…»Ξέρω πού είναι. Είναι επείγον, Μπεν».Ακριβώς. Αν είσαι ευκίνητος και δεν φοβάσαι, μπορείς να πηδήσεις πάνω απεξιγκλάς στη γωνία».Μέσα στον κροκόδειλο;»Τον περισσότερο χρόνο μισοκοιμάται στη δεξαμενή. Από τη γωνία είναι πέντε μματα μέχρι την πόρτα που χρησιμοποιούμε για να πλένουμε και να ταΐζουματίλντα. Αλλά πρέπει να είσαι αστραπή, γιατί ένας αλμυρός είναι απίστευτα γρήγ

οκόδειλος – θα πέσει πάνω σου με τους δυο τόνους του και δεν θα ξέρεις από πούθε. Μια φορά που θέλαμε να…»Ευχαριστώ, Μπεν». Ο Χάρι έφυγε τρέχοντας και ο κόσμος έκανε στο πλάι γιράσει. Δίπλωσε το πέτο του και μίλησε στο μικρόφωνό του: «Μακόρμακ, εδώ Χ

άω να κοιτάξω πίσω από τη φωλιά του κροκόδειλου».Έπιασε τον Λίμπι από το μπράτσο και τον έσυρε μαζί του. «Η τελευταία μας ευκαιπε. Τα μάτια του Λίμπι μεγάλωσαν από φόβο όταν ο Χάρι στάθηκε μπροστά στη φυ κροκόδειλου και πήρε φόρα για να πηδήξει. «Ακολούθησέ με» είπε ο Χάρι, καβάν τοίχο από πλεξιγκλάς και πέρασε μέσα στη δεξαμενή.

Όταν τα πόδια του πάτησαν στο δάπεδο από την άλλη πλευρά, το νερό αναταράχκώθηκε άσπρος αφρός και καθώς ο Χάρι κατευθυνόταν προς την πόρτα είδεάσινη Φόρμουλα 1 να εμφανίζεται πάνω από το νερό και να κινείται ύποπτα, με μδια σαύρας στα πλευρά να περιστρέφονται σαν τρυπάνια. Έδωσε έναν πήδοίστρησε στη μαλακή άμμο. Πίσω του άκουσε το μουγκρητό και με την άκρη του μαυ είδε το ανοιχτό καπό του αγωνιστικού. Σηκώθηκε, έτρεξε αστραπιαία τα λίγα μυ απέμεναν μέχρι την πόρτα και άρπαξε το πόμολο. Για ένα δέκατο υτερολέπτου πέρασε από το μυαλό του Χάρι η πιθανότητα η πόρτα να ειδωμένη. Την επόμενη στιγμή η πόρτα άνοιξε. Μια σκηνή από το Τζουράσικ Πγραφίστηκε στο βάθος του μυαλού του και τον έκανε να κλειδώσει την πόρτα πίσωσι, για σιγουριά.

Έβγαλε το πιστόλι του. Το δωμάτιο ήταν γεμάτο υγρασία και βρομούσε τόσο ολυμαντικό και σάπιο ψάρι, που σου έφερνε ναυτία.Χάρι!» ακούστηκε η φωνή του Μακόρμακ από τον ασύρματο. «Πρώτον, υπάρχεκολος δρόμος για εκεί που είσαι τώρα, παρά μέσα από το πιάτο αυτού του θηύτερον, μείνε εκεί που είσαι ήρεμα μέχρι να έρθει ο Λίμπι».Δεν ακού… καλ… , σερ» είπε ο Χάρι γδέρνοντας το μικρόφωνο με ένα νύχι

Φεύγ… μόνος…»Άνοιξε την πόρτα στην άλλη άκρη του δωματίου και βγήκε σε έναν κυλινδρικό χώρο



ργο, με μια σπειροειδή σκάλα στη μέση. Ο Χάρι υπέθεσε πως τα σκαλιά προς τα ηγούσαν στα υποθαλάσσια τούνελ, και αποφάσισε να πάει πάνω. Στο επόατύσκαλο υπήρχε ακόμα μια πόρτα. Κοίταξε ψηλά, όμως δεν φαίνονταν άλλες πόρ

Γύρισε το πόμολο και έσπρωξε ελαφρά την πόρτα με το αριστερό του χέρι, κρατώόπλο προτεταμένο μπροστά του. Μαύρο σκοτάδι επικρατούσε εκεί μέσα, εν

σοσμία σάπιου ψαριού ήταν ανυπόφορη. Ψηλαφώντας βρήκε έναν διακόπτη ηλεκτρον τοίχο, τον έστριψε με το αριστερό του χέρι όμως δεν λειτούργησε. Άφησε την πκλείσει και έκανε προσεκτικά δυο βήματα μπροστά. Κάτι έτριξε κάτω από τα π

υ. Ο Χάρι υπέθεσε τι ήταν και οπισθοχώρησε αθόρυβα προς την πόρτα. Κάποιοςάσει τη λάμπα στο ταβάνι. Κράτησε την ανάσα του και άκουγε. Υπήρχε κι άλλοςμάτιο; Ένας εξαεριστήρας βούιζε.

Ο Χάρι ξαναγύρισε στο πλατύσκαλο. «Μακόρμακ» ψιθύρισε στο μικρόφωνο. «Νοι τον βρήκα. Κάνε μου τη χάρη και κάλεσε το κινητό του».Χάρι Χόλι, πού είσαι;»Τώρα, σερ! Σε παρακαλώ, σερ!»Χάρι, μην το κάνεις προσωπικό ζήτημα για εκδίκηση, δεν…»Κάνει ζέστη σήμερα, σερ. Θα με βοηθήσεις ή όχι;»

Ο Χάρι άκουγε τη βαριά ανάσα του Μακόρμακ. «ΟΚ. Τηλεφωνώ τώρα».Ο Χάρι έσπρωξε την πόρτα με το πόδι του για να μισανοίξει και στεκόταν καθισμακούρκουδα στην είσοδο, κρατώντας μπροστά του το πιστόλι του και με τα δυορια, περιμένοντας να χτυπήσει το τηλέφωνο. Ο χρόνος περνούσε σαν σταγόνα πουεγε να πέσει. Μπορεί να πέρασαν και δύο δευτερόλεπτα. Κανένας ήχος. Δεν είναι έφτηκε ο Χάρι.

Τότε έγιναν τρία πράγματα ταυτόχρονα: Το πρώτο ήταν πως ο Μακόρμακ άρχισλάει: «Το έχει κλείσει…». Το δεύτερο ήταν πως ο Χάρι συνειδητοποίησεαγραφόταν μια σιλουέτα κυνηγημένου αγριμιού στο άνοιγμα της πόρτας. Το τρίτο

ως ο κόσμος εξερράγη στον αμφιβληστροειδή του Χάρι, με μια βροχή από αστέριακκινες κηλίδες.

Χάρι θυμόταν αποσπασματικά το μάθημα πυγμαχίας που του είχε κάνει ο Άντον δρόμο προς τη Νιμπίν. Όπως, για παράδειγμα, πως ένα γυριστό χτύπημα χουκτελείται από επαγγελματία πυγμάχο είναι κανονικά υπεραρκετό για να αίσθητο ένα ανεκπαίδευτο άτομο. Μετακινώντας τον γοφό του ο πυγμάχος τοποο το πάνω μέρος του κορμού του πίσω από το χουκ και δίνει στη γροθιά τόση δύνυ το μυαλό βραχυκυκλώνει αστραπιαία. Ένα κοντινό χτύπημα άπερκατ ακριβώςγόνι σε απογειώνει από το δάπεδο και σε στέλνει κατευθείαν στη χώρα των ονεγυημένα. Επίσης, ένα τέλειο ευθύ δεξί χτύπημα από δεξιόχειρα πυγμάχο σού άχιστες πιθανότητες να σταθείς όρθιος κατόπιν. Και το πιο σημαντικό: αν δεν δεοθιά να έρχεται, το σώμα δεν καταφέρνει να αντιδράσει και να τη βγάλει απόρεία της. Έστω και μια μικρή κίνηση του κεφαλιού μπορεί να ελαφρύνει την όσκρουσης μιας γροθιάς. Είναι, για παράδειγμα, πολύ σπάνιο ένας πυγμάχος αίνει νοκ άουτ να έχει δει τη μοιραία γροθιά την ώρα που έρχεται.

Η μόνη εξήγηση, λοιπόν, για το ότι ο Χάρι δεν έπεσε αναίσθητος πρέπει να ήταν πτρας στο σκοτάδι βρισκόταν στα αριστερά του. Επειδή ο Χάρι στεκόταν στο άνο



ς πόρτας δεν μπορούσε να τον χτυπήσει στον κρόταφο από το πλάι, πράγμα το ομφωνα με τον Άντριου, σχεδόν σίγουρα θα ήταν αρκετό. Δεν μπορούσε να δώσεοτελεσματικό χουκ ή άπερκατ, αφού ο Χάρι είχε τα χέρια του που κρατούσαστόλι προτεταμένα μπροστά του. Ούτε και ένα ευθύ δεξί χτύπημα, επειδή αυτμαινε πως έπρεπε να σταθεί μπροστά στο πιστόλι. Η μόνη λύση που του απέμενε α ευθύ αριστερό χτύπημα, που ο Άντριου είχε απορρίψει ως «γυναικείο, κατάλνο για να εκνευρίσει ή, στην καλύτερη περίπτωση, να προκαλέσει μώλωπες τίπαλο σε μια πάλη δρόμου». Πιθανότατα ο Άντριου είχε δίκιο, αλλά αυτό το

ιστερό χτύπημα είχε στείλει τον Χάρι ιπτάμενο προς τα πίσω, έξω στη στριφογυράλα, όπου είχε πέσει με την πλάτη στην άκρη της κουπαστής και είχε σχποθυμήσει.Όταν άνοιξε τα μάτια του, ωστόσο, ήταν ακόμη όρθιος. Μια πόρτα ήταν ανοιχτή λη άκρη του δωματίου, απ’ όπου ήταν σχεδόν σίγουρος πως το είχε σκάσυγούμπα. Συγχρόνως άκουγε έναν μεταλλικό ήχο, και ήταν επίσης σχεδόν σίγο

ως ήταν το πιστόλι του που κατρακυλούσε στη σιδερένια σκάλα. Αποφάσισε να πάπιάσει. Με μια αυτοκτονική βουτιά στη σκάλα ο Χάρι έγδαρε χέρια και πόδια, όφτασε το πιστόλι τη στιγμή που θα αναπηδούσε από την άκρη και θα βούταγ

θος είκοσι μέτρων, στον πάτο του φρέατος. Κατάφερε να σταθεί γονατιστός, έβηξεβαιώθηκε πως είχε χάσει το δεύτερο δόντι από τότε που είχε έρθει σ’ αυτήταραμένη χώρα.

Σηκώθηκε όρθιος και σχεδόν αμέσως λιποθύμησε.Χάρι!» φώναζε κάποιος στο αυτί του.

Άκουσε μια πόρτα να ανοίγει με φόρα κάπου από κάτω του και ένιωσε τη σκάλνείται από κάποιο ποδοβολητό. Ο Χάρι έβαλε στόχο την πόρτα του δωματίου μπρυ, άφησε το κάγκελο της σκάλας, την έφτασε, πιάστηκε από αυτή για να μην πέσκεφάλι μπροστά, έβαλε νέο στόχο την πόρτα στην άλλη άκρη του δωματίου, σχ

ύπησε πάνω της και βγήκε τρικλίζοντας στο σούρουπο, με την αίσθηση πως αρθρώσει τον ώμο του.Τουγούμπα!» κραύγασε στον αέρα. Κοίταξε γύρω του: μπροστά του απλωνότλη και πίσω του η γέφυρα Πίρμοντ. Στεκόταν στη σκεπή του ενυδρείου και έπρεπατιέται γερά στην κορφή της σκάλας κινδύνου μέσα στον μανιασμένο αέρα. Το νερόμάνι ήταν αφρισμένο και ένιωθε τη γεύση του αλατιού στον αέρα. Ακριβώς από κυ είδε μια μαύρη φιγούρα να κατεβαίνει τη σκάλα κινδύνου. Η φιγούρα σταμάτησεα στιγμή και κοίταξε τριγύρω. Στα αριστερά υπήρχε ένα περιπολικό με φως οφή του που αναβόσβηνε. Μπροστά, πίσω από έναν φράχτη, βρίσκονταν οι

ξαμενές που προεξείχαν από το ενυδρείο του Σίδνεϊ.Τουγούμπα!» ούρλιαξε ο Χάρι και προσπάθησε να σηκώσει το πιστόλι του. Ο ώμον του το επέτρεψε και ο Χάρι έβγαλε ακόμα ένα ουρλιαχτό, από πόνο και οργή φορά. Η φιγούρα πήδησε κάτω από τη σκάλα, έτρεξε στον φράχτη και άρχισ

αρφαλώνει. Ο Χάρι κατάλαβε αμέσως τι είχε στο μυαλό του: να μπει στη δεξαμενει από την πίσω πλευρά και να κολυμπήσει τη μικρή απόσταση μέχρι την αποβάπό εκεί χρειαζόταν μόνο δευτερόλεπτα για να χαθεί μέσα στο πλήθος. Ο υτρουβάλησε τη σκάλα κινδύνου, όρμησε στον φράχτη σαν να ήθελε να τον γκρεμδηξε από πάνω του στηριγμένος στο ένα του χέρι και προσγειώθηκε στο τσιμέντον άλλη πλευρά με έναν γδούπο.



Χάρι, δώσε αναφορά!»Τράβηξε το ακουστικό από το αυτί του και άρχισε να βαδίζει τρικλίζοντας προξαμενή. Η πόρτα ήταν ανοιχτή. Ο Χάρι μπήκε τρέχοντας και έπεσε στα γόνατα. Κό την αψιδωτή στέγη μπροστά του, πλημμυρισμένο στο φως από τις λάμπες έμονταν από ένα ατσάλινο καλώδιο πάνω από τη δεξαμενή, ήταν ένα περιφραγμμάτι του λιμανιού του Σίδνεϊ. Μια στενή πλωτή γέφυρα διέσχιζε το κέντροξαμενής και πάνω της, περίπου στη μέση, έτρεχε ο Τουγούμπα. Φορούσε ένα μυλόβερ με σηκωμένο γιακά και μαύρο παντελόνι και έτρεχε τόσο άνετα και αρμο

ο επέτρεπε η στενή ασταθής γέφυρα.Τουγούμπα!» φώναξε ο Χάρι για τρίτη φορά. «Είμαι ο Χάρι. Θα πυροβολήσω!»Έπεσε μπροστά, όχι επειδή δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος αλλά επειδή δεν μπορ

σηκώσει το χέρι του. Σημάδεψε τη μαύρη φιγούρα και τράβηξε τη σκανδάλη.Ο πρώτος πυροβολισμός έκανε έναν μικρό παφλασμό στο νερό μπροστά απόυγούμπα, ο οποίος έτρεχε αβίαστα, σηκώνοντας ψηλά τα γόνατα και με ανολάμες. Ο Χάρι σκόπευσε λίγο πιο πίσω. Αυτή τη φορά ο παφλασμός ήταν πίσων Τουγούμπα. Η απόσταση ήταν σχεδόν εκατό μέτρα τώρα. Μια παράλογη σκέψη ο μυαλό του Χάρι: ήταν σαν να έκανε εξάσκηση σκοποβολής στο σκοπευτήριο

ερν – τα φώτα στην οροφή, η ηχώ ανάμεσα στους τοίχους, ο παλμός της καρδιάςχτυλο που τραβούσε τη σκανδάλη και η βαθιά αυτοσυγκέντρωση.

Σαν εκπαίδευση στη σκοποβολή στο Όκερν, σκέφτηκε ο Χάρι και τράβηξε τη σκανα τρίτη φορά.Ο Τουγούμπα έπεσε μπρούμυτα.

γότερα στην κατάθεσή του ο Χάρι είπε ότι πίστευε πως η σφαίρα βρήκευγούμπα στον αριστερό γοφό, και ως εκ τούτου ήταν απίθανο να τον είχε σκοτ

στόσο, όλοι ήξεραν πως επρόκειτο για εικασίες – κανείς δεν μπορεί να ξέρει σε μείο ακριβώς έχει χτυπήσει κάποιον με ένα υπηρεσιακό όπλο από εκατό μόσταση. Ο Χάρι θα μπορούσε να πει ό,τι ήθελε, χωρίς κανένας να είναι σε θέση ντικρούσει: δεν είχε μείνει τίποτα από το κουφάρι για να γίνει νεκροψία.

Τουγούμπα ούρλιαζε μισοβυθισμένος στο νερό, καθώς ο Χάρι πλησίαζε από τη γέφΧάρι ένιωσε ναυτία και όλα άρχισαν να θολώνουν – το νερό, τα φώτα στην οροφή κ

φυρα που κουνιόταν πέρα δώθε. Καθώς έτρεχε θυμόταν τα λόγια του Άντριου, πάπη είναι μεγαλύτερο μυστήριο από τον θάνατο. Και θυμήθηκε την παλιά ιστορία.Το αίμα βούιζε στ’ αυτιά του σαν φουσκωμένο κύμα και ο Χάρι ήταν ο νελεμιστής Γουάλα, και ο Τουγούμπα –το φίδι Μπουμπούρ– είχε πάρει τη ζωήαπημένης του Μούρα. Και τώρα ο Μπουμπούρ έπρεπε να σκοτωθεί. Από την αγάπ

ην αναφορά των γεγονότων αργότερα, ο Μακόρμακ δεν ήταν σε θέση να πει τι τό που φώναζε ο Χάρι στο μικρόφωνό του μετά τους πυροβολισμούς. «Ακούγαμε

ως έτρεχε και φώναζε κάτι, πιθανόν στη μητρική του γλώσσα».



Όμως ούτε και ο ίδιος ο Χάρι μπορούσε να πει τι φώναζε. Σε έναν αγώνα ζωήςνάτου, έτρεχε παραπαίοντας πάνω στην πλωτή γέφυρα. Ο Τουγούμπα σφάδαζεόκληρη η γέφυρα τρανταζόταν. Στην αρχή ο Χάρι νόμισε ότι κάτι είχε προσκρονω της, όμως ύστερα συνειδητοποίησε πως κάποιος του είχε αρπάξει το θήραμα.

Ήταν ο Λευκός Φόβος.Έβγαλε το άσπρο κεφάλι του έξω από το νερό και άνοιξε τα τεράστια σαγόνια τουοιαζαν να γίνονται σε αργή κίνηση. Ο Χάρι ήταν σίγουρος πως θα άρπαζευγούμπα, όμως δεν κατάφερε να τον αρπάξει, παρά μόνο να σύρει το σώμα

ρλιαζε πιο βαθιά στο νερό, πριν βουτήξει ξανά αφήνοντας τη δουλειά ατελείωτη.Χωρίς χέρια, σκέφτηκε ο Χάρι και θυμήθηκε κάποια γενέθλια στης γιαγιάς τουταλσνες πολύ καιρό πριν, τότε που προσπαθούσαν να πιάσουν τα μήλα με το συς από ένα κάδο με νερό και η μητέρα του είχε γελάσει τόσο πολύ, που χρειάστηκθίσει στον καναπέ για να συνέλθει.

Τριάντα μέτρα ακόμα. Νόμιζε πως θα τα καταφέρει, όμως τότε ο καρχαρίας επέστραν τόσο κοντά, που τον έβλεπε να γυρίζει τα παγωμένα σαν εκστατικά μάτιαθώς του έδειχνε θριαμβευτικά τη διπλή σειρά δοντιών του. Αυτή τη φορά κατάφερπάξει ένα πόδι και τίναξε το κεφάλι του δεξιά κι αριστερά. Πετάχτηκαν νερά κ

υγούμπα εκσφενδονίστηκε στον αέρα σαν κούκλα χωρίς μέλη, ενώ οι κρααμάτησαν απότομα. Ο Χάρι έφτασε.Καταραμένο τέρας! Είναι δικός μου!» έβγαλε μια γοερή κραυγή μέσα από δάκμάδεψε με το όπλο του και άδειασε τον γεμιστήρα στο νερό. Η θάλασσα βάφτηκα ανοιχτό, διάφανο κόκκινο χρώμα, σαν χυμός φρούτων, και από κάτω είδε ο Χάως από το υποθαλάσσιο τούνελ, όπου μεγάλοι και παιδιά στριμώχνονταν γιαρακολουθήσουν το φινάλε ενός αληθινού δράματος με όλον του τον τρόμο και τη φτι που θα συναγωνιζόταν τον «Φόνο του κλόουν» στα ταμπλόιντ ως το γεγονόςονιάς.



Ο

22

ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ

Τζιν Μπινός έμοιαζε και ακουγόταν όπως ακριβώς ήταν – ένας τύπος που είχε

μια ροκ εν ρολ ζωή στο έπακρο και δεν σκόπευε να σταματήσει μέχρι να φτάσελος του ταξιδιού του. Και προχωρούσε ολοταχώς.Φαντάζομαι πως χρειάζονται κάποιον που να κάνει καλά τατουάζ εκεί κάτω» είιν βυθίζοντας τη βελόνα. «Και ο Σατανάς ακόμα εκτιμά κάποια ποικιλία σανιστήρια, δεν συμφωνείς, φίλε;»

Όμως ο πελάτης ήταν μέσα στον γύψο και το κεφάλι του κρεμόταν, έτσι πιθανόνταλάβαινε τις φιλοσοφικές ανησυχίες του Τζιν για τη ζωή μετά τον θάνατο, ούτε ένβελόνα που τρυπούσε τον ώμο του.

Στην αρχή ο Τζιν είχε αρνηθεί να ασχοληθεί με αυτόν τον τύπο που είχε μπει στο μ

γαζί του και είχε ψελλίσει ψευδά την επιθυμία του, με μια παράξενη, τραγουδοφορά.

Ο Τζιν είχε απαντήσει πως δεν αναλάμβαναν να κάνουν τατουάζ σε μεθυσμένουςυ ζήτησε να πάει την επόμενη μέρα, όταν θα ήταν νηφάλιος. Όμως ο τύπος ουμπήσει πεντακόσια δολάρια στο τραπέζι για ένα τατουάζ αξίας εκατόν πενλαρίων, και η αλήθεια είναι πως οι δουλειές είχαν πέσει το τελευταίο εξάμηνο. Έβγιπόν, την ξυριστική μηχανή και το αντιιδρωτικό αποσμητικό και άρχισε να δουλως αρνήθηκε όταν ο τύπος τού πρόσφερε μια γουλιά από το μπουκάλι του. Ο

πινός έκανε τατουάζ σε πελάτες για είκοσι χρόνια, ήταν περήφανος για τη δουλειάι θεωρούσε πως οι σοβαροί επαγγελματίες δεν πίνουν όταν δουλεύουν. Τουλάχιστοίσκι.

Όταν τελείωσε, έβαλε ένα κομμάτι χαρτί τουαλέτας πάνω στο τριαντάφυλλο-τατοΜην το εκθέτεις στον ήλιο και την πρώτη εβδομάδα να το πλένεις μόνο με νερόλά νέα είναι πως ο πόνος θα περάσει μέχρι το βράδυ και μπορείς να το αφαιρτό αύριο. Τα άσχημα νέα είναι πως θα ξανάρθεις και για άλλα τατουάζ» είπεμογέλασε. «Όλοι ξανάρχονται».Εγώ θέλω μόνο αυτό» είπε ο τύπος και βγήκε τρικλίζοντας από το μαγαζί.



Η

23

ΧΙΛΙΑ ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ

πόρτα άνοιξε και ο αέρας όρμησε μέσα με εκκωφαντικό βουητό. Ο Χάρι στά

καθιστός με λυγισμένα γόνατα στο άνοιγμα της πόρτας.Είσαι έτοιμος;» άκουσε μια φωνή στο αυτί του. «Τράβα το κορδόνι στα χίλια διακτρα και μην ξεχνάς να μετράς. Αν δεν νιώσεις το τράνταγμα του αλεξίπτωτου μέσία δευτερόλεπτα, κάτι δεν πάει καλά».Ο Χάρι έγνεψε καταφατικά.Βγαίνω!» ακούστηκε η φωνή. Είδε τον αέρα να αρπάζει τη μαύρη στολή που φορ

μικρόσωμος άντρας που βγήκε, και εκείνος στάθηκε στο στήριγμα κάτω από το φα μαλλιά του, που έβγαιναν κάτω από το κράνος του, ανέμιζαν στον αέρα. Ο ίταξε το όργανο μέτρησης υψομέτρου στο στήθος του. Έδειχνε λίγο περισσότερο

εις χιλιάδες μέτρα.Ευχαριστώ και πάλι!» φώναξε στον πιλότο. Ο πιλότος γύρισε. «Το διασκεδνάδελφε! Είναι πολύ καλύτερο από το να φωτογραφίζω φυτείες μαριχουάνας!»

Ο Χάρι έβγαλε το δεξί του πόδι από το αεροπλάνο. Ένιωσε όπως τότε που ήταν μιι οδηγούσαν πάνω από την κοιλάδα Γκιντμπραντσντάλ, πηγαίνοντας για ακόμαρά καλοκαιρινές διακοπές στο Όνταλσνες, τότε που είχε ανοίξει ένα πλαϊνό παράι είχε βγάλει έξω το χέρι του για να πετάξει. Θυμόταν πώς ο αέρας τού είχε αρπχέρι όταν είχε γυρίσει την παλάμη του προς τα πάνω.

Η δύναμη του αέρα έξω από το αεροπλάνο ήταν τρομερή, και ο Χάρι χρειάσγάλη προσπάθεια για να καταφέρει να βγάλει το πόδι του. Μετρούσε από μέσαως του είχε πει ο Τζόζεφ – «δεξί πόδι, αριστερό χέρι, δεξί χέρι, αριστερό πάθηκε στο στήριγμα πλάι στον Τζόζεφ. Μικρά σύννεφα αρμένιζαν καταπάνω ξίδευαν με ταχύτητα, τους περικύκλωναν και έφευγαν πάλι εν ριπή οφθαλμού. τω τους απλωνόταν ένα τεράστιο χαλί με διάφορες αποχρώσεις του πράσινου,φέ και του χρυσαφί.Hotel check!» φώναξε ο Τζόζεφ μέσα στο αυτί του.Checking in!» φώναξε ο Χάρι και κοίταξε τον πιλότο μέσα στο πιλοτήριο, ο οπκωσε τον αντίχειρά του. «Checking out!» Κοίταξε τον Τζόζεφ, που φορούσε γυλότου, κράνος και είχε ένα πλατύ χαμόγελο.



Ο Χάρι έγειρε μπροστά στο στήριγμα και σήκωσε το δεξί του πόδι.Horizon! Up! Down! Go!»

Ύστερα βρέθηκε να πετάει και είχε την αίσθηση πως ο αέρας τον έσπρωχνε προσω, καθώς το αεροπλάνο συνέχιζε ανενόχλητο την πτήση του προς τα εμπρός. Μρη του ματιού του είδε το αεροπλάνο να στρίβει, πριν καταλάβει πως ήταν ο ίδιοςτριβε. Κοίταξε προς τον ορίζοντα, εκεί όπου η Γη έκανε τόξο κι ο ουρανός γιναδιακά πιο βαθύ μπλε, μέχρι που χανόταν μέσα στον γαλανό Ειρηνικό ωκεανό, αυ ο Κάπτεν Κουκ είχε διασχίσει για να φτάσει στην Αυστραλία.

Ο Τζόζεφ τον έπιασε και ο Χάρι ίσιωσε το κορμί του για να έχει καλύτερη σεύθερης πτώσης. Έλεγξε το υψόμετρό του: δύο χιλιάδες επτακόσια μέτρα. Θεέ αν υπέροχα! Έστριψε το πάνω μέρος του κορμού του και άπλωσρια του για να κάνει μισή στροφή. Ουάου, ήταν ο Σούπερμαν!Μπροστά τους, στα δυτικά, βρίσκονταν τα Γαλάζια Όρη – γαλάζια από τους αίτερους ευκαλύπτους που ανέδιδαν έναν γαλαζωπό αχνό, όπως φαινόταν από μαΤζόζεφ τού το είχε πει. Του είχε πει επίσης πως πίσω τους βρισκόταν αυτό ποινομάδες Αβορίγινες πρόγονοί του ονόμαζαν «πατρίδα». Οι ατελείωτες, άγτάσεις –η χέρσα μεσόγεια περιοχή– αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος αυτής

ράστιας ηπείρου, ένας ανελέητος φούρνος όπου φαινόταν απίθανο να επιιδήποτε. Ωστόσο, οι πρόγονοι του Τζόζεφ τα είχαν καταφέρει για χιλιάδες χρόνια θουν οι λευκοί.Ο Χάρι κοίταξε κάτω. Φαινόταν τόσο ήρεμα και έρημα από ψηλά – ένας ειρηνλικός πλανήτης. Το όργανο έδειχνε δύο χιλιάδες εκατό μέτρα. Ο Τζόζεφ τον άφως είχαν συμφωνήσει. Σοβαρή παραβίαση των κανόνων της εκπαίδευσης, αλλά έτλιώς είχαν παραβιάσει κάθε κανόνα με το να βγουν μόνοι για ελεύθερη πτώση. Ο δε τον Τζόζεφ να κολλάει τα χέρια του στα πλευρά του για να κερδίσει οριζόχύτητα και να εφορμήσει κάθετα στα αριστερά του με εκπληκτική ταχύτητα.

Ύστερα ο Χάρι έμεινε μόνος. Όπως είναι πάντα μόνος κανείς. Μόνο που νιώθεις λύτερα όταν βρίσκεσαι σε ελεύθερη πτώση, χίλια οκτακόσια μέτρα πάνω απαφος.Η Κριστίν είχε κάνει την επιλογή της σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου ένα γκρίζο πρυτέρας. Ίσως είχε ξυπνήσει εξαντλημένη από την καινούργια μέρα πριν καν αρχχε κοιτάξει έξω από το παράθυρο και είχε αποφασίσει πως αρκετά ως εδώ. Ο Χάρερε τι σκέψεις είχε κάνει. Οι άνθρωποι είναι ένα αδιαπέραστο, σκοτεινό δάσος και επιλογές γίνονται στη μοναξιά.

Χίλια πεντακόσια μέτρα.σως εκείνη είχε κάνει σωστή επιλογή. Το άδειο μπουκαλάκι από τα χαπάκια έδ

ως τουλάχιστον δεν είχε αμφιβολίες. Και κάποια μέρα θα τέλειωνε έτσι κι αλάποια μέρα θα ερχόταν η ώρα. Η ανάγκη να αφήσει κανείς αυτόν τον κόσμο με ρτυρούσε, βέβαια, μια ματαιοδοξία –μια αδυναμία– που μόνο λίγοι άνθρωποι είχαν

Χίλια τριακόσια πενήντα μέτρα.Άλλοι είχαν μόνο την αδυναμία να ζήσουν. Απλά και χωρίς περιπλοκές. Μάλιστανο απλά και χωρίς περιπλοκές, αλλά και με όλο αυτό που απλωνόταν ακριβώς τω του τώρα. Χίλια διακόσια μέτρα πιο κάτω, για να είμαστε ακριβείς. Έπιασερτοκαλί λαβή που κρεμόταν δεξιά από το στομάχι του, τράβηξε το κορδόνι μεοφασιστική κίνηση και άρχισε να μετράει: «Χίλια ένα, χίλια…».



Διαβάστε τις πρώτες σελ

από το επόμενο βιβλίο (μετά τον Φαντοτου Jo Nesbo στη σειρά με τον Χάρι Χ

Αστυνομετάφραση: Κρυστάλλη Γλυνιαδ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ



Κ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

οιμόταν μέσα εκεί. Πίσω από την πόρτα.Το εσωτερικό του γωνιακού ντουλαπιού μύριζε παλιό ξύλο, λάσπη και λάδι όπ

αν το φως του ήλιου έλουσε το δωμάτιο, μια αχτίδα σε σχήμα κλεψύδρας τρύπωσεωτερικό του ντουλαπιού απ’ την κλειδαρότρυπα. Αν το φως έπεφτε με την κατάλνία, το ματ μέταλλο του όπλου που κείτονταν καταμεσής του ραφιού θα έλαμπε.

Το πιστόλι ήταν ένα ρωσικό Οντέσα, ένα αντίγραφο του διασημότερου περιστρέτσκιν.

Το όπλο είχε ζήσει ζωή νομαδική: είχε ταξιδέψει με τους Κοζάκους από τη Λιθουη Σιβηρία, είχε μεταφερθεί μεταξύ αρχηγείων των Ούρκα στη Νότια Σιβηρία, εθεί στην κατοχή ενός αταμάν −ενός κοζάκου αρχηγού που σκοτώθηκε απότυνομία με το Οντέσα του στο χέρι−, πριν καταλήξει στο σπίτι ενός συλλέκτη όυ υπηρετούσε ως διευθυντής φυλακών στο Ταγκίλ. Εντέλει, το άσχημο, γωνιώτόματο όπλο είχε εισαχθεί στη Νορβηγία από τον Ρούντολφ Ασάγιεφ, ο οποίος,

θούν τα ίχνη του, μονοπωλούσε το εμπόριο ναρκωτικών του Όσλο μ’ ένα ηρωινοιοειδές γνωστό ως βιολίνη. Το όπλο βρισκόταν αυτή τη στιγμή ακόμη στην ίδια πι πιο συγκεκριμένα στο σπίτι της Ράκελ Φάουκε. Ο γεμιστήρας του Οντέσα έπα

κοσι σφαίρες 9x18mm Μακάροφ και μπορούσε να πυροβολήσει μεμονωμέναναληπτικά. Στον γεμιστήρα υπήρχαν αυτή τη στιγμή δώδεκα σφαίρες.

Τρεις εξ αυτών έπληξαν αντίπαλους εμπόρους ναρκωτικών, Αλβανούς Κοσοβάόνο μία είχε βρει στο ψαχνό.Οι άλλες δύο είχαν σκοτώσει τον Γκούστο Χάνσεν, ένα νεαρό βαποράκι που εξαιρέσει τα λεφτά και τα ναρκωτικά του Ασάγιεφ.

Όμως το όπλο μύριζε ακόμη μπαρούτι από τις τρεις τελευταίες σφαίρες· αυτές ει στο κεφάλι και το στήθος τον πρώην αστυνομικό Χάρι Χόλε κατά τη διάρκειαευνάς του για τη δολοφονία του Γκούστο Χάνσεν. Ο τόπος του εγκλήματος και στιςριπτώσεις ήταν κοινός: ο αριθμός 92 της οδού Χάουσμαν.

Η αστυνομία δεν είχε λύσει την υπόθεση Γκούστο, κι ο δεκαοκτάχρονος που λληφθεί αρχικά για τον φόνο είχε αφεθεί κατόπιν ελεύθερος, επειδή η αστυνομίαχε καταφέρει να βρει ή να τον συνδέσει με το όπλο του εγκλήματος, μεταξύ άλλωαρός ονομαζόταν Όλεγκ Φάουκε και ξυπνούσε κάθε βράδυ μες στο σκοτάδι ακούγοροβολισμούς. Όχι εκείνους που είχαν σκοτώσει τον Γκούστο· τους άλλους.

ροβολισμούς που είχε εξαπολύσει εναντίον του αστυνομικού που θεωρούσε πατέρα



θώς μεγάλωνε. Του αστυνομικού που κάποτε ονειρευόταν ότι θα παντρευότατέρα του Όλεγκ, τη Ράκελ. Του Χάρι Χόλε. Το βλέμμα του αστυνομικού έκαιγε τροστά στα μάτια του νεαρού μες στο σκοτάδι, κι ο Όλεγκ έφερε στον νου το όμένο σ’ ένα γωνιακό ντουλάπι, μακριά του, ευχόμενος να μην το ξαναδεί ποτέ στηυ. Να μην το έβλεπε ποτέ ξανά κανείς. Να κοιμηθεί εκεί μέσα, στον αιώνα των αιώ

οιμόταν μέσα εκεί. Πίσω από την πόρτα.

Το φυλασσόμενο δωμάτιο του νοσοκομείου μύριζε φάρμακα και μπογιά. Το μηχάπλα του κατέγραφε τους παλμούς της καρδιάς του.Η Ιζαμπέλε Σκέγιεν, της Επιτροπής Κοινωνικών Υπηρεσιών του Δήμου, και ο Μίπέλμαν, φρεσκοδιορισθείς Αρχηγός της Αστυνομίας του Όσλο, εύχονταν να μηνναέβλεπαν ποτέ στη ζωή τους.

Να μην τον έβλεπε ποτέ ξανά κανείς.Να κοιμηθεί πια, στον αιώνα των αιώνων.



Κεφάλαιο 1

ταν μια ζεστή, μεγάλη μέρα του Σεπτέμβρη, γεμάτη μ’ εκείνο το φως μετατρέπει το φιόρδ του Όσλο σε λιωμένο ασήμι και κάνει τους χαμηλούς λόφου

μπουν μετά τα πρωτοβρόχια. Μία από εκείνες τις μέρες που οι κάτοικοι του Όκίζονται ότι ποτέ μα ποτέ δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν αυτήν την πόλη. Ο

υε πίσω από το Ούλερν κι οι τελευταίες του αχτίδες σάρωναν την ύπαιθροημωμένες, μουντές πολυκατοικίες, δείγματα της ταπεινής καταγωγής της πόληςνάκριβα ρετιρέ με τις βεράντες, που μαρτυρούσαν την περιπέτεια της χώρας, η οινε εν μιά νυκτί η πλουσιότερη του κόσμου λόγω πετρελαίου, και τους τοξικομην κορυφή του Στενσπάρκεν, σ’ αυτήν τη μικρή κι οργανωμένη πόλη με ταπλάσιους θανάτους από ναρκωτικά από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή. Τους κή

τραμπολίνα περιτριγυρισμένα από προστατευτικά δίχτυα, όπου τα παιδιάροπηδούσαν ποτέ πάνω από τρία μαζί, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες, και φους και τα δάση που μισοκύκλωναν το λεκανοπέδιο του Όσλο. Ο ήλιος άπλων

τινωτά του δάχτυλα πάνω από την πόλη μη θέλοντας να την εγκαταλείψει, ένα ρατεταμένου αποχαιρετισμού σαν μέσα απ’ το παράθυρο ενός τρένου.Η μέρα είχε ξεκινήσει με κρύο, καθαρό αέρα κι έντονο φως, ήταν λες και βρισκότω από λάμπες χειρουργείου. Σιγά σιγά όμως η θερμοκρασία είχε ανέβει, ο ουρ

χε αποκτήσει το ιδιαίτερο, βαθύ του γαλάζιο κι ο αέρας εκείνη τη φιλική υφή που κν Σεπτέμβρη τον ωραιότερο μήνα του χρόνου.Και καθώς έπεφτε πια το σούρουπο, απαλό, διακριτικό, στις περιοχές μενοκατοικίες γύρω από τη λίμνη του Μάρινταλ, η ατμόσφαιρα μοσχοβολούσε μήλοατο.

Ο Έρλαν Βενεσλά πλησίασε την κορυφή του τελευταίου λόφου. Είχε αρχίσει να νιώθλακτικό οξύ να τον καίει, μα συγκεντρώθηκε ώστε να πετύχει το σωστό, κάθετο πάνω στα κλιπ των πεταλιών του ποδηλάτου του, με τα γόνατά του στραμμένα λίγο μέσα. Γιατί η σωστή τεχνική είχε μεγάλη σημασία· ειδικά όταν κουράζεσαι κα

αλό σου θέλει ν’ αλλάξεις θέση, να ξεκουραστείς, αλλά και να γίνεις λιγόοτελεσματικός. Ένιωθε το άκαμπτο πλαίσιο του ποδηλάτου ν’ απορροφά κάθεέργειας που δημιουργούσε σε κάθε του πεταλιά. Κατέβασε ταχύτητα κι ένιωσειτάχυνση. Σηκώθηκε όρθιος και προσπάθησε να κρατήσει τον ίδιο ρυθμό: ενενταλιές το λεπτό, πάνω κάτω. Κοίταξε το χρονόμετρο που μετρούσε τους σφυγμούς

ατόν εξήντα οκτώ. Κούνησε το φωτάκι στο μέτωπό του ώστε να πέσει πάνω στο



υ είχε τοποθετήσει στο τιμόνι. Έδειχνε λεπτομερώς την περιοχή του Όσλο κι είεργό πομπό. Το ποδήλατο και τα αξεσουάρ είχαν στοιχίσει παραπάνω απ’ ό,τρεπε κανονικά να ξοδεύει ένας συνταξιούχος αστυνομικός. Μα ήταν σημαντικό να νείς σε φόρμα, τώρα ειδικά που η ζωή προσέφερε νέες προκλήσεις.

Μικρότερες προκλήσεις, για να είμαστε ειλικρινείς.Το γαλακτικό οξύ τού δάγκωνε τώρα μηρούς και γάμπες σαν μια επώδυνη, υπέόσχεση γι’ αυτά που θα ακολουθούσαν: το πάρτι των ενδορφινών, την αύξησηϊκής του μάζας και την ήσυχη συνείδησή του. Και μια μπίρα με τη γυναίκα του

αλκόνι, αν η θερμοκρασία δεν υποχωρούσε πολύ μετά τη δύση του ήλιου.Και ξαφνικά, έφτασε. Ο δρόμος έγινε επίπεδος και η λίμνη του Μάρινταλ απλώροστά του. Έκοψε ταχύτητα. Ήταν στην εξοχή. Έμοιαζε σχεδόν εξωφρενικό ότι σεόσταση δεκαπέντε μόνο λεπτών από το κέντρο μιας ευρωπαϊκής πρωτεύοορούσες να βρίσκεσαι περιτριγυρισμένος από αγροκτήματα, πεδιάδες και πυκνά δμάτα μονοπάτια που χάνονταν μες στο σούρουπο. Ο ιδρώτας τού προκαλούσε φαγτω από το ανθρακί του κράνος μάρκας Μπελ, που από μόνο του είχε κοστίσει όσιδικό ποδήλατο που είχε χαρίσει στην εγγονή του Λίνε Μαρίε για τα έκτα της γενέ

Κοίταξε τους σφυγμούς του στο χρονόμετρο. Εκατόν εβδομήντα πέντε. Εκ

δομήντα δύο. Μια ευπρόσδεκτη, μικρή ριπή του ανέμου έφερε μαζί της το μακαγούδι της πόλης. Πρέπει να προερχόταν από το στάδιο του Ούλεβολ: είχε παιχννική απόψε. Εναντίον της Σλοβακίας ή της Σλοβενίας, ένα απ’ τα δύο. Ο Ένεσλά φαντάστηκε για μερικές στιγμές ότι οι επευφημίες προορίζονταν για τον σος καιρός είχε περάσει από την τελευταία φορά που είχε δεχθεί χειροκροτήμέπει να ήταν κατά την αποχαιρετιστήρια τελετή της Κρίπος στο Μπριν: τούρτίσημη ομιλία του αφεντικού, Μίκαελ Μπέλμαν, που έκτοτε είχε ακολουθήσειαθερά ανοδική πορεία έως το πόστο του Αρχηγού της Αστυνομίας του Όσλο. Ο Έχε δεχθεί το χειροκρότημά τους, τους είχε κοιτάξει ίσια στα μάτια, τους

χαριστήσει και είχε μάλιστα νιώσει τον λαιμό του να σφίγγεται λίγο καθώς εκφωνν απλή, σύντομη ομιλία που απαιτούσε τότε η παράδοση της Κρίπος. Η καριέραχε τα σκαμπανεβάσματά της αλλά είχε αποφύγει τις θεαματικές αποτυχίες. Απ’ερε φυσικά. Ποτέ δεν ήσουν εκατό τοις εκατό σίγουρος ότι είχες βρει τις σωαντήσεις. Τώρα, βέβαια, που η τεχνολογία ανάλυσης του DNA είχε προχωρήσει λύ και τα ανώτατα κλιμάκια της Αστυνομίας είχαν δηλώσει ότι θα τη χρησιμοποιοι σε παλαιότερες υποθέσεις, υπήρχε πια ο κίνδυνος να βρεθούν οι απαντήσεις. αντήσεις – οι οριστικές. Ο Έρλαν το καταλάβαινε σε ό,τι αφορούσε νέες, εκκροθέσεις· μα δεν συμφωνούσε στο να χρησιμοποιούνται πολύτιμοι πόροι για

νανοίξουν περιπτώσεις που είχαν από καιρό διαλευκανθεί.Το σκοτάδι είχε πυκνώσει ακόμα και κάτω από τις λάμπες του δρόμου. Ο Έοσπέρασε την ξύλινη πινακίδα που έδειχνε προς το εσωτερικό του δάσους· ριβώς όπως τη θυμόταν. Βγήκε από την πεπατημένη και μπήκε σ’ ένα μονορωμένο με μαλακό χώμα και βρύα. Οδηγούσε όσο πιο σιγά μπορούσε για να μη χν ισορροπία του. Ο κώνος του φωτός που έβγαινε από τον φακό στο μέτωπό του φπέτρες εμπρός του και σταματούσε στον τοίχο που σχημάτιζαν τα έλατα αριστερά

ξιά. Σκιές ξεπηδούσαν με ταχύτητα κι ύστερα, σαν να τρόμαζαν, ξανακρύβοντανο σκοτάδι. Ήταν όπως τότε που είχε προσπαθήσει να βάλει τον εαυτό του στη θέσην να έτρεχε μ’ έναν φακό στο χέρι, έχοντας ξεφύγει από τρεις μέρες εγκλεισμού



νεχόμενων βιασμών.Ένας φακός άναψε μπροστά του μες στο σκοτάδι κι ο Έρλαν Βενεσλά νόμισε γιαιγμή ότι ήταν ο δικός της· κι ότι εκείνη έτρεχε πάλι να ξεφύγει κι ότι εκείνοςνηγούσε ξανά με τη μηχανή και την ξανάπιανε. Το φως του φακού τρεμόπαιξε για ύστερα γύρισε προς τη μεριά του. Ο Έρλαν σταμάτησε και κατέβηκε από το ποδήλιξε φως στον μετρητή των σφυγμών του: ήδη κάτω από εκατό. Καθόλου άσχημα.

Χαλάρωσε τα λουράκια, έβγαλε το κράνος του κι έξυσε το κεφάλι του. Θεέ μοακούφιση. Έσβησε το φωτάκι, κρέμασε το κράνος στο τιμόνι του ποδηλάτου

οχώρησε προς το φως του φακού. Άκουσε το κράνος να χτυπιέται πάνω στο τιμόνι.Σταμάτησε μπρος στον φακό, που στράφηκε κατευθείαν προς το πρόσωπό τουό ύ έ ξ ά Τ λ έ θά θ ’ ί ό

Jo Nesbo (2013) - η Νυχτεριδα

Documents

Transcript of Jo Nesbo (2013) - η Νυχτεριδα