τευχοσ 01 - οκτωβριοσ 2014

ΠΑΝΟΣ Χ. ΚΟΥΤΡΑΣ:

“ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ”

ΑΜΦΙΠΟΛΗΤο μνημείο, που ανακαλύφθηκε... πέρυσι

ΚΟΙΝΩΝΙΑΠόσο μισογυνισμός υπάρχει στη σύγχρονη κοινωνία;

ΕΛΛΑΔΑΑκόμη ένα θύμα της βίας στα γήπεδα. Ως πότε;

ΕΛΛΑΔΑΗ Οδύσσεια των μεταναστώνστα ελληνικά νησιά

ΠΟΛΙΤΙΚΗΖούμε στην εποχή της πόλωσης

ΣΙΝΕΜΑΤο κορίτσι πουεξαφανίστηκε

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2014 | ΤΕΥΧΟΣ 01

03 ΤΥΜΒΟΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣΗ ανακάλυψη, που έγινε ένα χρόνο πριν και

πόσο μας αποπροσανατολίζει

06 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΝΟΣ Χ. ΚΟΥΤΡΑΣΤο σινεμά δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο

09 ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ & ΜΙΣΟΓΥΝΙΣΜΟΣΠοια είναι η αντίληψη της σύγχρονης

κοινωνίας για την γυναίκα;

13 ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΗ Οδύσσεια στα ελληνικά νησιά

16 ΩΣ ΠΟΤΕ;Ακόμη ένα θύμα της βίας στα γήπεδα

18 ΤΙ ΨΗΦΙΖΕΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΣΟΥ;Η πολιτική στα χρόνια της πόλωσης

19 ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ FINCHERΤο κορίτσι που εξαφανίστηκε στις ελληνικές

αίθουσες

ΔΙΕΥθΥΝΣΗ ΕΚΔΟΣΗΣ - ΑΡΧΙΣΥΝΤΑξΙΑ: Ανέστης ΧατζηδιάκοςHead editor: Γιάννης Πατλάκας

ΓΡΑΦΟΥΝ: Ανέστης Χατζηδιάκος, Γιάννης Πατλάκας, Μάρω Κακοσίμου, Κλεοπάτρα Κομνηνού, Γιώργος Κορμπάκης, Ιγνάτης Χατζηδιάκος, Γιώργος Καστέλλης

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ: Quidro Mediamedia@quidro.gr

02

Τύμβος της Αμφίπολης

Η ανακάλυψή του έγινε σχεδόν ένα χρόνο πριν…

του Γιαννη Πατλακα

Μακάρι ο τάφος να μην έχει συληθεί, μακάρι να περιέχει κάτι πραγματικά σημαντικό, που όπως δείχνει το μέγεθος του και οι μέχρι τώρα αποκαλύψεις, περιέχει. Το ερώτημα όμως είναι, γιατί τόσος θόρυβος τώρα και όχι όταν ανακαλύφθηκε το ταφικό μνημείο, σχεδόν ένα χρόνο πριν;

ο Λαζαρίδης μαζί με την ομάδα του. Δεύτερη από αριστερά η νυν επικεφαλής των ανασκαφών κ. Περιστέρη.

Ελλαδα - αμφιπολη

03

Βρισκόμαστε στην μέση των σημαντικών ανασκαφών στην Αμφίπολη με την παραφιλολογία να έχει γίνει επιστήμη από τα κανάλια και άλλα μέσα ενημέρωσης και τον κάθε “ειδικό” να εκφέρει άποψη για το αν ο τάφος είναι συλημένος και το ποιος είναι ο ένοικος του. Ωστόσο σήμερα στο indiePress θα ερευνήσουμε πέρα από τα του τάφου καθεαυτά, που σίγουρα θα έχετε διαβάσει και σε άλλα μέσα, το πότε ανακαλύφθηκε πραγματικά ο συγκεκριμένος τάφος και τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στο πεδίο των ανασκαφών.

Σίγουρα οι μεγάλες ανακαλύψεις στον τάφο της Αμφίπολης (που κάποιες φωνές της μειοψηφίας βέβαια, αμφισβητούν ακόμη και το γεγονός ότι είναι τάφος, μιλώντας για ναό) αρχίζουν να βγαίνουν προς τα έξω τον τελευταίο μήνα και θα συνεχίσουν να βγαίνουν τους επόμενους. Ωστόσο ο τύμβος Καστά, είναι ένας χώρος στον οποίο οι αρχαιολόγοι κάνουν εκσκαφές πάνω από μισό αιώνα τώρα. Ο αρχαιολόγος Λαζαρίδης, έκανε ανασκαφές στον ίδιο τύμβο εδώ και δεκατίες. Έκανε μάλιστα αρκετές τομές στον τύμβο με κάποια μικρά αποτελέσματα. Γι’ αυτό και η κόρη του Λαζαρίδη, με ένα άρθρο της στον τύπο πριν λίγες μέρες, άστραψε και βρόντηξε για την διάσταση που έχει δώσει στο θέμα το υπουργείο πολιτισμού, ενώ λίγο πολύ επί δεκαετίες δεν υποστήριζε τις ανασκαφές εκεί.

Η Περιστέρη όμως δεν άρχισε τις ανασκαφές τον Αύγουστο, οπότε και είδε το φως της δημοσιότητας η όλη υπόθεση. Συγκεκριμένα τα πρώτα αποτελέσματα από την ανασκαφή της είχαν γίνει γνωστά και είχαν δημοσιευτεί στα ερευνητικά περιοδικά συνέδρια του χώρου της Αρχαιολογίας, από τον Μάρτιο, κάτι που σημαίνει ότι η ανακάλυψη είχε γίνει ακόμη πιο πριν. Συγκεκριμένα στην “Καθημερινη” της 15 Μαρτίου του 2014 βρίσκουμε τις φωτογραφίες αριστερά.

Κάτι που σημαίνει ότι το τεράστιο τοίχος που περικυκλώνει τον τάφο και κατά συνέπεια το μέγεθος του μνημείου, ήταν γνωστό από τον Μάρτιο και ακόμη νωρίτερα. Να σημειώσουμε ότι λόγω των καιρικών συνθηκών, η ανασκαφές των χειμώνα σταματάνε, έτσι η μεγάλη ανακάλυψη πιθανότητα να πηγαίνει ακόμη και ένα χρόνο πίσω. Η Περιστέρη μάλιστα, μιλώντας σε ένα συνέδριο τον Μάρτιο, από όπου και το άρθρο της Καθημερινής, είχε πει ότι περιμένει να φτιάξει ο καιρός για να συνεχιστεί η ανασκαφή.

Συγκεκριμένα όσον αφορά την ανακάλυψη η αρχαιολόγος είχε δηλώσει τότε:

«Ο κύκλος του ταφικού περιβόλου σύμφωνα με την έρευνα του τμήματος τοπογραφίας του ΤΕΙ Αθηνών αποτελεί έναν τέλειο κύκλο με διάμετρο 158,40 μ. Οικοδομήθηκε από θασίτικο μάρμαρο που μεταφέρθηκε στη περιοχή με ειδικά πλοιάρια, ενώ οι μαρμάρινοι δόμοι από την Αλική της θάσου, τοποθετήθηκαν με ειδικούς γερανούς, κατασκευασμένους, από ξύλο, σίδηρο και μολύβι, ίχνη των οποίων βρέθηκαν κατά την αρχαιολογική ανασκαφή.

Η μοναδικότητα της κατασκευής του ταφικού περιβόλου με τη χρήση αρχιτεκτονικών μελών από θασίτικο μάρμαρο καθώς και η σημαντική χρονική περίοδος που δημιουργείται οδηγούν την σκέψη μας στην ύπαρξη σημαντικών τάφων στο εσωτερικό του περιβόλου που μόνο η συνέχεια της ανασκαφικής έρευνας θα αποκαλύψει»

Να σημειώσουμε την σιγουριά της Περιστέρη από τότε ο φημισμένος Λέοντας της Αμφίπολης, με ύψος 5,20 μέτρων, βρισκόταν κατά την αρχαιότητα στην κορυφή του τύμβου. Ο Λέοντας να θυμίσουμε ότι βρίσκεται χρόνια τώρα στην Αμφίπολη και συγκεκριμένα δίπλα στην παλιά γέφυρα του Στρυμόνα στην επαρχιακή οδό Αμφίπολης – Σερραϊκής Ακτής. Λίγες μέρες αργότερα μετά το πρώτο άρθρο της η Καθημερινή επανέρχεται στο θέμα, ειδικά εξαιτίας του Λέοντα της Αμφίπολης και της υπόθεσης ότι αυτός ανήκει στο μεγάλο τάφο που είχε βρεθεί.

Η ανασκαφή λοιπόν συνεχίστηκε αθόρυβα, για να φτάσουμε στην εύρεση της πύλης με τους Λέοντες τον περασμένο Αύγουστο και να μπούνε οι αρχαιολόγοι μέσα στο μνημείο μόλις πριν λίγες μέρες, ανακαλύπτοντας τις Καρυάτιδες.

Μακάρι ο τάφος να μην έχει συληθεί, μακάρι να περιέχει κάτι πραγματικά σημαντικό, που όπως δείχνει το μέγεθος του και οι μέχρι τώρα αποκαλύψεις, περιέχει. Το ερώτημα όμως είναι, γιατί τόσος θόρυβος τώρα και όχι όταν ανακαλύφθηκε το ταφικό μνημείο, σχεδόν ένα χρόνο πριν;

Ελλαδα - αμφιπολη

04

Ελλαδα - αμφιπολη

Ας είναι η Αμφίποληγραφει η Κλεοπατρα ΚομνηνουΤον τελευταίο περίπου μήνα μάθαμε για την αρχαιολογική ανασκαφή που γίνεται στην Αμφίπολη. Μέσα σε λίγες μόνο μέρες, ολόκληρη η Ελλάδα άρχισε να «βομβαρδίζεται» από πληροφορίες σχετικά με τα ευρήματα. Είναι η πρώτη φορά που ένα τέτοιο θέμα προβάλλεται τόσο πολύ, σε σημείο να έχουμε καθημερινά δελτία τύπου, φωτογραφίες των ευρημάτων και άπειρες συζητήσεις στα παράθυρα των τηλεοπτικών εκπομπών για το τι είδους τάφος είναι, και ποιος μπορεί να είναι ο «ένοικος» του.

Αυτή η στροφή, που πιθανόν αποπροσανατολίζει τον κόσμο από άλλα σοβαρότερα θέματα, είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Κυρίως γιατί η χώρα μας, λόγω του παρελθόντος της, «ξερνάει» ευρήματα. Η αρχαιότητα, ο ελληνικός πολιτισμός συνεχίζει να γοητεύει αρκετούς τουρίστες που θέλουν να δουν από κοντά τον Παρθενώνα, τους Δελφούς, την Κνωσό και τις Μυκήνες. Αυτό ακριβώς το κομμάτι που αποτελεί για εμάς ένα στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι άλλων χωρών, δεν μπορέσαμε να το διαχειριστούμε με κάποιον τρόπο ώστε να αποδίδει. Έτσι αρκετά ευρήματα παραμένουν αφύλακτα, άλλα εγκαταλελειμμένα, άλλα είναι στα υπόγεια μουσείων και δεν τα έχει δει κανείς, και κάποια παραμένουν μέσα στην φιλόξενη Ελλαδική γη.

Δυστυχώς από την μεταπολίτευση και μετά, δενςς υπήρχε σχεδιασμός για να γίνει η χώρα ανταγωνιστική. Δεν χρησιμοποιήθηκε υπέρ μας το ότι ήμασταν ένας αρκετά δημοφιλές προϊόν στον τουριστικό κλάδο που πέρα από τις ομορφιές της χώρας μας, έχουμε και ένα παρελθόν που καλώς ή κακώς κάποιοι ενδιαφέρονται να γνωρίσουν από κοντά. Αυτό το τελευταίο δεν είναι κάτι καινούργιο. Οι λεγόμενοι φιλέλληνες, είχαν βρει κάτι στην τότε Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα από την λάμψη του

παρελθόντος που διάβαζαν στα αρχαία κείμενα και ήταν για πολλούς, όπως τον Λόρδο Βύρωνα, εκείνο το μαγικό μέρος όπου έβρισκαν τον εαυτό τους.

Εν καιρώ κρίσης, εμείς οι νεοέλληνες προσπαθούμε να βρούμε τον εαυτό μας, τα πατήματα μας για το τι θα γίνει στην συνέχεια. Η Αμφίπολη μπορεί να μας δείξει το δρόμο, αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική όπου «φωτίζονται» όλες οι πιθανές ανασκαφές, με αποτέλεσμα να μαθαίνουμε περισσότερα για την ιστορία αυτού του τόπου.

Ένα από τα θετικά αυτής της ανασκαφής είναι ότι πληροφορηθήκαμε κάποια ιστορικά δεδομένα για την εποχή του 4ου π.Χ αιώνα. Κάποιοι μπορεί να αναρωτηθούν γιατί αυτό χρησιμεύει κάπου. Η απάντηση είναι υποκειμενική φυσικά. Όμως, σίγουρα αντικειμενικό είναι το γεγονός ότι όσο γνωρίζεις και κατανοείς το παρελθόν σου, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να καταλάβεις από πού προέρχεσαι, ποιος είσαι ή θέλεις να είσαι και πού μπορείς να βαδίσεις στο παρόν και στο μέλλον.

Ας είναι η Αμφίπολη η αρχή μιας νέας πορείας, χωρίς πολλές φανφάρες, γνώμες δίχως ουσία, που ακούγονται γιατί κάποιοι τους έβαλαν στα σπίτια μας – γι’ αυτό και τις εκφέρουν, μπας και κάνουν πάταγο και τα φώτα στραφούν και πάλι πάνω τους. Ας είναι η Αμφίπολη η αρχή για κάτι όμορφο, όπως είναι οι ίδιες οι Καρυάτιδες με τις εντυπωσιακές λεπτομέρειες τους, που μας δείχνουν ότι είναι θεματοφύλακες του παρελθόντος μας και των ικανοτήτων μας, αν θελήσουμε ξανά να τις επιδείξουμε. Ας είναι η Αμφίπολη, όλα εκείνα που εμείς θέλουμε να είναι μπας και ξεκολλήσουμε από το άσχημο παρελθόν μας τα τελευταία χρόνια και το βούρκο. Ας είναι. Αφήστε την…

05

σε μία χώρα η οποία σου αρνείται αυτό το δικαίωμα. Αυτό είναι σκανδαλώδες.

Γιάννης: Όλοι έχουμε παραδείγματα γνωστών και φίλων που, όπως οι ήρωες της ταινίας, έχουν μεγαλώσει στην Ελλάδα και δεν έχουν δικαίωμα στην ιθαγένεια, κάνουν συνεχώς αιτήσεις και απλώς περιμένουν. Κύριε Κούτρα, το ελληνικό σινεμά τα τελευταία χρόνια μιλά πολύ συχνά για την οικογένεια: Κυνόδοντας, Miss Violence και το Xenia.

Πάνος Κούτρας: Και άλλες πιο πριν. Εμένα όλες μου οι ταινίες ήταν για την οικογένεια, από τον Μουσακά (Η Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά, 1999).

Γιάννης: Εσείς πιστεύετε ότι αυτό συμβαίνει επειδή περνά κρίση η ελληνική οικογένεια;

Πάνος Κούτρας: Η οικογένεια είναι από τα κλασικά θέματα όλης της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου, δε νομίζω ότι ανακαλύπτουμε τον τροχό. θέλω να πω, είναι ένα κλασικό θέμα, αλλά σαφώς και η οικογένεια στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές μεσογειακές χώρες, έχει μια μεγαλύτερη σημασία από ό,τι σε άλλες χώρες. Οπότε είναι λογικό, όταν θέλεις να μιλήσεις για μια κατάσταση, να την πλησιάσεις μέσω του θέματος της οικογένειας. Νομίζω ότι πάντα υπήρχε σα θεματολογία.

Μάρω: Δηλαδή δε θεωρείτε ότι οι δυσλειτουργικές οικογένειες, όπως αυτές παρουσιάζονται σε πολλές από τις ταινίες του σύγχρονου ελληνικού σινεμά, χρησιμοποιούνται ως μέσο για να στηθεί μια αλληγορία;

Πάνος Κούτρας: Δεν ξέρω, ο καθένας το χρησιμοποιεί όπως θέλει, αλλά αν δεις και τις ελληνικές ταινίες του ’60 και του ’70, από τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη μέχρι τα μελοδράματα, η οικογένεια ήταν πάντα εκεί. Είναι σίγουρα ένα κοινό σημείο, όπως είναι κοινό στις περισσότερες ελληνικές ταινίες να φιλμάρουμε την Αθήνα, είναι δηλαδή ταινίες για την πόλη.

Μάρω: Μιλάμε δηλαδή για τις ρίζες μας. Είναι κι αυτό κομμάτι της μεσογειακής μας κουλτούρας, να τις αναζητούμε και να μένουμε όσο

ΣυνΕντΕυξη - πανοΣ Χ. ΚουτραΣ, νιΚοΣ ΓΚΕλια, ΚωΣταΣ νιΚουλι

Την έβδομη μέρα του φετινού, 67ου Φεστιβάλ των Καννών, ο Γιάννης Πατλάκας και η Μάρω Κακοσίμου συνομίλησαν με το σκηνοθέτη της ταινίας Xenia, Πάνο Χ. Κούτρα, και τους δύο νεαρούς πρωταγωνιστές, Νικο Γκέλια και Κώστα Νικούλι. Μιλήσαμε για την ταινία και τα θέματα που αυτή πραγματεύεται, όπως ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η ομοφοβία. Προβλήματα με τα οποία χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά. Μιλήσαμε ακόμη για την επίδραση που έχει το χιούμορ στις δύσκολες καταστάσεις, καθώς και για τα οικονομικά προβλήματα που προέκυψαν με το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Γιάννης: Ο Οδυσσέας (Νίκος Γκέλια), σε κάποιο σημείο της ταινίας λέει ότι αισθάνεται πατρίδα του όλο τον κόσμο και η Ουκρανή φίλη του του λέει ότι δεν αισθάνεται καμιά χώρα σαν πατρίδα της.

Νίκος Γκέλια: Όχι, αυτή λέει «Εμείς τελικά παντού ξένοι θα είμαστε» και εγώ απαντάω «Ή και παντού σα στο σπίτι μας».

Πάνος Κούτρας: Έχει σημασία η στιχομυθία. Νομίζω ότι είναι μία από τις φράσεις-κλειδιά της ταινίας, για μένα τουλάχιστον. Είναι μία φιλοσοφία ζωής: ότι ο καθένας ανήκει εκεί όπου διαλέγει να ανήκει και δεν υπάρχει κανείς που μπορεί να του το απαγορέψει αυτό.

Γιάννης: Εσείς λοιπόν αισθάνεστε περισσότερο Έλληνας ή “πολίτης του κόσμου”;

Πάνος Κούτρας: Δεν έχει να κάνει με το τι αισθάνεσαι. Έχει να κάνει με το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να μπορεί να δηλώσει σα χώρα του και σαν εθνότητα αυτό που θέλει.

Νίκος Γκέλια: Αρκεί να μην μπαίνουν αρχικές ταυτότητες και δεδομένα που να είναι δοσμένα από κάπου αλλού. Η επιλογή είναι στον άνθρωπο.

Πάνος Κούτρας: Και ειδικά όταν έχεις γεννηθεί, όταν έχεις μεγαλώσει

ΠΑΝΟΣ Χ. ΚΟΥΤΡΑΣ

“Το σινεμά δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Τελεία.”

06

ΣυνΕντΕυξη - πανοΣ Χ. ΚουτραΣ, νιΚοΣ ΓΚΕλια, ΚωΣταΣ νιΚουλι

το δυνατόν κοντά στις ρίζες μας.

Πάνος Κούτρας: Η οικογένεια είναι ένας μεγάλος θεσμός. “Πατρίς, οικογένεια, ορθοδοξία”: η ελληνική κοινωνία έχει χτιστεί πάνω σ’ αυτές. Εάν υποθέσουμε ότι τα πράγματα πάνε χάλια στην Ελλάδα, όπως και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, κάποιος λόγος υπάρχει. Ένας από τους λόγους είναι και η οικογένεια. Οπότε ας μιλήσουμε για την οικογένεια. θα ήταν ίσως καλό να μιλήσουμε και για τη θρησκεία, που είναι ένας από τους λόγους που τα πράγματα πάνε χάλια στην Ελλάδα, για μένα. Γιατί λοιπόν δεν κάνουμε ταινίες για παπάδες; (γέλια) Αυτή τη στιγμή ας ασχοληθούμε με την οικογένεια και ίσως το επόμενο κινηματογραφικό κύμα να είναι για την Εκκλησία, ποιος ξέρει;

Γιάννης: Μία από τις ατάκες του τρέιλερ είναι ότι στην Ελλάδα καλύτερα να είσαι γκέι, παρά Αλβανός. Ισχύει;

Πάνος Κούτρας: Δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο Οδυσσέας λέει «Είσαι και Αλβανός και πούστης. Κι αυτό παίζει να είναι και χειρότερο.»

Κώστας Νικούλι: Είναι η διπλή μειονότητα.

Πάνος Κούτρας: Ναι, είναι η μειονότητα μέσα στη μειονότητα, η διπλή μειονότητα. Η Ελλάδα είναι μια πολύ ομοφοβική χώρα.

Νίκος Γκέλια: Και ξενοφοβική παράλληλα.

Πάνος Κούτρας: Είναι ξενοφοβική, είναι ομοφοβική, και πριν μια βδομάδα μια έρευνα έδειξε ότι είναι και η πιο αντισημιτική χώρα στην Ευρώπη. Είναι επίσης μία πολύ υποκριτική χώρα, γιατί όλοι πηδάνε όλους και κανένας δεν το λέει. Και από τη μια όλοι ξέρουμε ποιοι είναι γκέι, αλλά από την άλλη δεν υπάρχει κανένας γκέι και καμία λεσβία στην Ελλάδα, εκτός από δύο ανθρώπους. Υπάρχει μία υποκρισία.

Μάρω: θεωρείτε λοιπόν ότι είναι κάτι που θα έπρεπε να δηλώνεται ανοιχτά από τα δημόσια πρόσωπα, ή θα έκανε την κοινωνία πιο ομοφοβική;

Πάνος Κούτρας: Η κοινωνία δεν έχει λόγο σε αυτό.

Μάρω: Στη Γαλλία, την περσινή χρονιά, με την ψήφιση του νόμου υπέρ του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και τις αντιδράσεις που προέκυψαν, υπήρξε και μερίδα της γκέι κοινότητας που υποστήριξε ότι ο γάμος δεν

ήταν κάτι που ζήτησαν οι ίδιοι, εφόσον τα προνόμια που παρέχει καλύπτονταν ήδη από το γαλλικό σύμφωνο συμβίωσης (PaCS- Pacte civil de solidarité). Πιστεύουν λοιπόν ότι η ψήφιση του νόμου αυτού μεγάλωσε το ομοφοβικό κύμα.

Πάνος Κούτρας: Όχι δε νομίζω. Είναι σαφές ότι πρέπει να μιλάμε ανοιχτά. Αυτό απαντάω εγώ, γιατί τα παιδιά δεν ασχολούνται με το σπορ. (γέλια)

Μάρω: Το σινεμά τι μπορεί να αλλάξει;

Πάνος Κούτρας: Το σινεμά δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Τελεία.

Νίκος Γκέλια: Μπορεί να δώσει κάποια σήματα, κάποια ερεθίσματα.

“Η Ελλάδα είναι μια πολύ ομοφοβική χώρα”

Πάνος Κούτρας: Μπορεί να κάνει τον κόσμο να σκεφτεί.

Γιάννης: Αν κάποιος φασίστας έβλεπε την ταινία, τι θα έλεγε;

Νίκος Γκέλια: θα τρώγαμε ξύλο. θα μας έβλεπε στο δρόμο και θα μας σάπιζε. Δε νομίζω πως θα είχε ποτέ το ενδιαφέρον να δει μια τέτοια ταινία.

Κώστας Νικούλι: Αρχικά, πιστεύω, η ίδια η Ελλάδα σνομπάρει το ελληνικό σινεμά.

Νίκος Γκέλια: Και μην ξεχνάμε ότι η κουλτούρα του μέσου Έλληνα είναι καθαρά επηρεασμένη από την τηλεόραση, από το αμερικάνικο σινεμά δράσης. Δείτε και τα εισιτήρια που κόβονται.

Γιάννης: Ένα από τα πράγματα της ταινίας που άρεσαν, και σε εμένα και σε όλους γενικά απ’ ό,τι φάνηκε, ήταν και το κωμικό στοιχείο. Μιλάμε μεν για πολύ σοβαρά θέματα, βλέπουμε δε τους ήρωες, ίσως επειδή είναι και μικροί σε ηλικία, να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες τους εύθυμα.

07

ΣυνΕντΕυξη - πανοΣ Χ. ΚουτραΣ, νιΚοΣ ΓΚΕλια, ΚωΣταΣ νιΚουλι

Πάνος Κούτρας: Έτσι είναι η ζωή και ναι, έχεις δίκιο σ’ αυτό. Όταν είσαι νέος, όταν είσαι έφηβος, είσαι λιγάκι roller coaster. Μία πας πάνω, μία κάτω. Τη μια στιγμή κλαις, την άλλη γελάς. Ακόμα και ο κίνδυνος δεν έχει τη σημασία που έχει για παράδειγμα για μένα κάτι επικίνδυνο. Ακόμα κι ο θάνατος δεν έχει σημασία, δεν υπάρχει σαν έννοια. Αλλιώς αντιλαμβάνομαι εγώ το θάνατο και αλλιώς ένας άνθρωπος 16 ετών. Οπότε, η ταινία απλώς ακολούθησε την ενέργεια των ηρώων σ’ αυτό. Σαφώς είναι δύο παιδιά που αντιδρούν, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεν κάθονται παθητικά να δεχτούν τα πράγματα.

Νίκος Γκέλια: Παλεύουν. Μια ζωή πάλευαν. Διεκδικούν αυτό που θέλουν.

Μάρω: Πιστεύετε ότι το χιούμορ είναι η αρχή της ανοχής, της ανεκτικότητας; Όταν μια κατάσταση την κωμικοποιούμε σημαίνει ότι σιγά-σιγά τη δεχόμαστε;

Πάνος Κούτρας: Το χιούμορ είναι ένα μεγάλο λουξ που μπορεί να έχουμε εμείς που βλέπουμε από απόσταση. Με το χιούμορ παίρνεις απόσταση και βλέπεις τα πράγματα. Είναι μία κριτική που κάνεις στα πράγματα, από μία απόσταση. Εμείς έχουμε και την πολυτέλεια να το έχουμε. Δεν ξέρω αν σε ένα βομβαρδισμό στη Συρία έχουν την πολυτέλεια να κάνουν χιούμορ. Εμείς, ναι μεν είμαστε σε μία δύσκολη κατάσταση, αλλά αντιμετωπίσιμη. Και σίγουρα μπορείς να αντιδράσεις.

Μάρω: Η Χρυσή Αυγή αντιμετωπίζεται με χιούμορ από τα μέσα και την τηλεόραση, κυρίως, με σατιρικές εκπομπές, κ.λπ. Αυτό κάνει καλό ή κακό;

Πάνος Κούτρας: Δε νομίζω ότι κάνει ούτε καλό ούτε κακό. Ναι, γιατί όχι;

Νίκος Γκέλια: Είναι μέρος του χαρακτήρα μας, και στην Ελλάδα και στον κόσμο. Το χιούμορ υπάρχει μέσα στον άνθρωπο. Αν εσύ αντιδράς ή όχι, αυτό είναι προσωπικό σου θέμα.

Πάνος Κούτρας: ξαναλέω, το να κάνεις χιούμορ με ένα πρόβλημα είναι και να πάρεις απόσταση και να δεις ένα πρόβλημα με κριτικό μάτι. Ναι, ίσως αυτό βοηθάει κατά κάποιο τρόπο να το ξορκίσεις. Αυτό δεν πάει να πει ότι κάνοντας χιούμορ με κάτι συναινείς.

Γιάννης: θα πάμε μοιραία και στο οικονομικό θέμα, που απασχόλησε και πριν γίνει η ταινία δεκτή στις Κάννες. Με το κλείσιμο της ΕΡΤ δημιουργήθηκαν αρκετά προβλήματα, έτσι δεν είναι;

Πάνος Κούτρας: Ήταν πολύ δύσκολο και είναι πολύ δύσκολο. Ήρθε σα μια μεγάλη σφαλιάρα, στη μέση των γυρισμάτων, και έκανε τα πράγματα πάρα πολύ δύσκολα, την αποπεράτωση της ταινίας και το post production. Και συνεχίζει να είναι δύσκολο. Το πρόβλημα δεν έχει λυθεί εντελώς. Αλλά φαντάζομαι θα λυθεί. θέλω να ελπίζω. Γιατί είναι μία μεγάλη οικονομική τρύπα, την οποία δεν μπορούμε να καλύψουμε με τίποτα και θα βρεθούμε πίσω από τα σίδερα αν δεν καλυφθεί με κάποιο τρόπο. (γέλια) Αλλά φαντάζομαι και θέλω να ελπίζω ότι η ΝΕΡΙΤ θα αναλάβει τις υποχρεώσεις της ΕΡΤ. Το έχουν υποσχεθεί τουλάχιστον.

“Ο άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής. Η πορεία του είναι να εκπολιτιστεί και

να πάψει να είναι ρατσιστής”Γιάννης: Είναι τραγικό πράγματι. θυμάμαι όταν είχαμε ξαναμιλήσει, μετά τη Berlinale και τη Στρέλλα, η ερώτηση ήταν η ίδια και η απάντηση ακριβώς η ίδια : «Ελπίζω να μην μπω φυλακή από τα δάνεια.»

Πάνος Κούτρας: Αλήθεια; Ναι είναι το κάρμα μου, το λέω συνέχεια. (γέλια)

Νίκος Γκέλια: Να μπεις φυλακή;

Πάνος Κούτρας: Όχι, το κάρμα μου δεν είναι να μπω φυλακή. Απλώς πάντα πρέπει να υπάρχει μία δυσκολία όταν κάνω ταινία.

Κώστας Νικούλι: Κάθε δυσκολία για καλό.

Πάνος Κούτρας: Ίσως. Βέβαια δε θέλω να το πιστεύω. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι όσο πιο πολλά προβλήματα έχεις, τόσο μεγαλύτερο λόγο ύπαρξης έχεις στη ζωή. Μάλλον το αντίθετο. Πάντα σκεφτόμουν ότι η ζωή θα έπρεπε να είναι εύκολη. Ίσως τιμωρούμαι γι’αυτό.

Γιάννης: Στα παιδιά τώρα ο λόγος. Ποια είναι η σχέση σας με την Αλβανία; Είστε και οι δύο από εκεί;

Πάνος Κούτρας: Ναι, έχουν καταγωγή. Ο Νίκος έχει γεννηθεί εκεί, ο Κώστας στην Αθήνα.

Νίκος Γκέλια: Εγώ έχω γεννηθεί στην Αλβανία. Έκανα εκεί την Α’ Δημοτικού. Μετά ήρθα Ελλάδα και ξαναέκανα την Α’ Δημοτικού. Ζήσαμε όλο αυτό για το οποίο μιλάει η ταινία, αυτό που είναι από τα κύρια θέματά της. Και το ρατσισμό και τις δυσκολίες και τα προβλήματα τα γραφειοκρατικά. Όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, το ειδικό πλαίσιο για τους μετανάστες. Και ειδικά ο ρατσισμός είναι πολύ έντονα βιωμένος. Αλλά υπάρχει ελπίδα. Και το βλέπω στα παιδιά της δεύτερης γενιάς. Όσο πάει εξασθενεί. Εξάλλου μεγαλώνουμε μαζί, πάμε μαζί σχολείο. Τα νέα παιδιά δεν το σκέφτονται πια, αλλά οι παλιότερες γενιές το κρατάν ακόμη. Αλλά ό,τι και να κάνεις ο άνθρωπος είναι ρατσιστής.

Πάνος Κούτρας: Εγώ το πιστεύω και το έχω ξαναπεί, ότι ο άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής. Η πορεία του είναι να εκπολιτιστεί και να πάψει να είναι ρατσιστής.

Νίκος Γκέλια: Είναι θέμα παιδείας.

Η ταινία Ξενία προβάλλεται από την Πέμπτη 2 Οκτωβρίου στις ελληνικές αίθουσες

08

Ποια στην πραγματικότητα η θέση της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία;Γυμνές φωτογραφίες στο internet, λάθος αντίληψη του φεμινισμού και μισογυνισμός στο σινεμά και την τηλεόραση. Η ομάδα του indiePress γράφει για την θέση της γυναίκας στην κοινωνία του (σχεδόν) 2015.

γράφει ο Γιάννης Πατλάκας

Πιθανότατα γνωρίζετε για την ομιλία της emma Watson στον oHe με θέμα τον φεμινισμό και την σύγχρονη σημασία του. Η Watson βέβαια δεν είπε κάτι παραπάνω από το αυτονόητο. Ότι δεν είναι φεμινισμός οι γυναίκες να έχουν τον ίδιο μισθό, τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες ανάγκες με τους άντρες αλλά απλή λογική. Αυτό δεν άρεσε σε κάποιους, πολλοί από τους οποίους είχαν μετατρέψει την emma Watson σε σεξουαλικό αντικείμενο από τα 14 της και την εποχή του Harry Potter, όπως η ίδια είπε. Έτσι οι απειλές για δημοσίευση γυμνών φωτογραφιών της από site που σχετίζεται και με το fap-pening με την Jennifer Lawrence, δεν άργησαν να έρθουν, κι ας ήταν τελικά “φάρσα”. Ο μισογυνισμός έχει γίνει πλέον πόλεμος εναντίον των γυναικών.

Πριν προχωρήσουμε ας δούμε ξανά και εδώ κάποια από τα πιο σημαντικά που είπε η Watson:

«Αποφάσισα ότι είμαι φεμινίστρια, κάτι που φαινόταν απλό σε μένα. Όμως η πρόσφατη έρευνά μου μου έδειξε ότι ο φεμινισμός έχει καταντήσει να είναι μία μη δημοφιλής λέξη. Οι γυναίκες επιλέγουν να μην προσδιορίζονται ως φεμινίστριες, γιατί προφανώς θεωρούν ότι φαίνονται υπερβολικά δυνατές, επιθετικές με τους άντρες και ακόμη μη ελκυστικές. Γιατί η λέξη έχει γίνει τόσο αντιδημοφιλής; Πιστεύω ότι είναι σωστό να πληρώνομαι το ίδιο με τους άνδρες συναδέλφους μου. Πιστεύω ότι είναι σωστό να παίρνω αποφάσεις για το ίδιο μου το σώμα. Πιστεύω ότι είναι σωστό να με εκπροσωπούν γυναίκες στην πολιτική, παίρνοντας αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή μου. Πιστεύω ότι είναι σωστό να δέχομαι σε κοινωνικό επίπεδο τον ίδιο σεβασμό με τους άνδρες.» … «Δε μιλάμε τόσο συχνά για άνδρες φυλακισμένους στα κοινωνικά στερεότυπα των φύλων, όμως εγώ βλέπω πως πράγματι είναι, και πως όταν απελευθερωθούν τα πράγματα θα αλλάξουν για τις γυναίκες, ως φυσικό επακόλουθο. Αν οι άνδρες δε χρειάζεται να είναι επιθετικοί ώστε να γίνονται αποδεκτοί, οι γυναίκες δε θα αισθάνονται αναγκασμένες να υποτάσσονται. Αν οι άνδρες δε χρειάζεται να ελέγχουν, οι γυναίκες δε θα χρειάζεται να βρίσκονται υπό έλεγχο. Άνδρες και γυναίκες θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να νιώθουν ευαίσθητοι. Και οι δύο θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να νιώθουν δυνατοί. Ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε όλοι μας το φύλο σαν ένα φάσμα, και όχι σαν δύο ομάδες με αντίθετα ιδανικά.»

Κοινωνια & ΓυναιΚα

09

Με το τελευταίο η Watson τόνισε την τεράστια σημασία των προτύπων. Η κοινωνία θέλει ακόμα την γυναίκα να είναι το παθητικό θηλυκό που θα υποτάσσεται, που δεν θα έχει διευθυντικές θέσεις, που δεν θα βρίσκεται στον στρατό, κι ας έχει όλα τα προσόντα. Που θα είναι αδύναμη και θα πρέπει το άλλο πρότυπο ο δυνατός, αρχηγός άντρας, χωρίς ευαισθησίες και ενίοτε βίαιος, να την εξουσιάζει.

Οτιδήποτε παραβαίνει αυτά τα πρότυπα είναι περίεργο και τα καθαρόαιμα αρσενικά θα πρέπει να το καταδικάζουν… όπως περίπου οι Ταλιμπάν στις χώρες όπου ισχύει ο Ισλαμικός νόμος, η Σαρία. Έτσι μία μόλις μέρα μετά την ομιλία της Watson, η ηθοποιός δέχτηκε απειλές ότι σε λίγες μέρες θα βρεθούν οnline γυμνές φωτογραφίες της. Το site αποδείχτηκε τελικά φάρσα, κι αν το σκεφτεί κανείς με βάση όσα έγιναν στο fappening, δύσκολα ένα site θα διαφήμισε κάτι τέτοιο, αλλά θα το έβγαζε κατευθείαν, ελπίζοντας να μείνει όσο το δυνατό πιο πολύ online χωρίς παρέμβαση από τις αρχές. Δεν νομίζω ωστόσο να είμαι ο μόνος που νομίζει ότι η συγκεκριμένη ενέργεια μόνο φάρσα δεν είναι. Η δημοσίευση προσωπικών φωτογραφιών κάποιου είναι κάτι πολύ κοντινό στην βία. Δεν χωράει ούτε χιούμορ, ούτε απειλές, ούτε “τι διαμαρτύρεται, αφού είχε τις γυμνές φωτογραφίες”.

Ειδικά τώρα μετά από μία ομιλία για τον φεμινισμό, μία τέτοια δράση, δε μπορεί παρά να είναι ωμή βία, όχι απλά κατά της Watson, αλλά κατά όλων των γυναικών. Όχι κατά όλων των γυναικών αλλά κατά όλων των ανθρώπων που νομίζουν ότι οι γυναίκες είναι πλάσματα πλήρως ισότιμα με τους άνδρες.

Την καμπάνια του oHe στηρίζουν εκτός από την Watson και άλλοι γνωστοί ηθοποιοί. Άντρες. Παραδείγματα ο tom Hiddleston και ο russell Crowe, όπως μπορείτε να δείτε στα διπλανά tweets.

Περίεργο ε; Άντρες να είναι φεμινιστές; Καθόλου, παιδιά. Δεν είναι ανάγκη να είσαι γυναίκα για να απαιτείς οι γυναίκες να είναι ισότιμες με τους άντρες. Δεν είναι ανάγκη να είσαι gay για να απαιτείς ίση μεταχείριση gay και straight. Δεν είναι ανάγκη να είσαι πολιτικά συνειδητοποιημένος για να μη θες να πεθαίνουν μετανάστες στην θάλασσα. Μόνο άνθρωπος χρειάζεται να είσαι.

Τέλος όπως είπε η Watson και quotαρε ο Hid-dleston “Both men & women should feel free to be sensitive. Both men & women should feel free to be strong” ή “Και οι άντρες και οι γυναίκες θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να αισθάνονται ευαίσθητοι. Και οι άντρες και οι γυναίκες θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να αισθάνονται δυνατοί.”

Κοινωνια & ΓυναιΚα

“Και οι άντρες και οι γυναίκες θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να αισθάνονται ευαίσθητοι. Και οι άντρες και οι γυναίκες θα πρέπει να

είναι ελεύθεροι να αισθάνονται δυνατοί.”

Περισσότερα για την παραπάνω καμπάνια ακολουθώντας το hashtag #heforshe

10

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΟΙ ΓΥΜΝΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ HoLLYWoodγράφει ο Ανέστης Χατζηδιάκος

Πιθανότατα όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές γνωρίζετε τι έχει συμβεί: ένας ή περισσότεροι χάκερ φαίνεται πως απέσπασαν γυμνές φωτογραφίες από τα κινητά τηλέφωνα ή/και τους υπολογιστές διάσημων γυναικών και πάνω από το Hollywood πλανάται η απειλή της δημοσίευσης τους. Ανάμεσα στις celebrities οι Kate Upton, Victoria Justice, ariana Grande, Kirsten dunst, Mary elizabeth Winstead, Krysten ritter, Yvonne Strahovski, teresa Palmer άλλα και η Jennifer Lawrence, που στην συγκεκριμένη υπόθεση τα περισσότερα φώτα πέφτουν πάνω της, ως μια από τις πιο διάσημες ηθοποιούς του Hollywood αυτή τη στιγμή.

Άλλες έχουν επιβεβαιώσει έμμεσα την γνησιότητα των φωτογραφιών, απειλώντας δικαστικά όποιον τις διαδώσει και άλλες ανακοίνωσαν πως δεν είναι αυθεντικές. Ήδη… η κλειδαρότρυπα του διαδικτύου έχει πάρει φωτιά. Την Κυριακή 31 aυγούστου, όταν διαδόθηκε η είδηση, στο top 5 των αναζητήσεων στο Google βρίσκουμε ονόματα γυναικών, που βρίσκονται στην λίστα των κλεμμένων φωτογραφιών.

Η αποκάλυψη αυτών των φωτογραφιών μόνο ως έγκλημα

με σεξουαλικές προεκτάσεις μπορεί να θεωρηθεί.

Φυσικά δεν πρέπει να μιλάμε για κάποιου είδους “σκάνδαλο”. Το τι έκανε η Jennifer Lawrence και άλλες διάσημες μέσα στο σπίτι τους ή σε προσωπικό τους χώρο δεν αφορά κανέναν. Αν έβγαλαν γυμνές φωτογραφίες ή αν τράβηξαν βίντεο. Η προσωπική τους ζωή δεν μας αφορά και δεν υπάρχει κάτι για το οποίο πρέπει να απολογηθούν.

Η αποκάλυψη αυτών των φωτογραφιών μόνο ως έγκλημα με σεξουαλικές προεκτάσεις μπορεί να θεωρηθεί. Είναι κατάφωρη παραβίαση της προσωπικής ζωής των θυμάτων Ο δράστης ή οι δράστες απειλούν να εκθέσουν αυτές τις γυναίκες. Αν κάποιοι πρέπει να απολογηθούν είναι αυτοί, που έκλεψαν τις φωτογραφίες και αυτοί που περιμένουν πως και πως να τις δουν στην οθόνη τους.

Το Hollywood δεν είναι άμοιρο των ευθυνών του. Έχουμε ξαναγράψει άλλωστε για την θέση της γυναίκας στο Holly-wood και τον σεξισμό. Όταν στις γυναίκες πρωταγωνίστριες προβάλλεται η σεξουαλικότητα τους ως επί το πλείστον δεν μπορεί να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα. Δεν μπορεί να μην ξέρεις πως υπάρχει κοινό, που “διψά” για το γυμνό, πως έτσι εμφανίζονται επιτήδειοι πρόθυμοι να σου δώσουν πρόσβαση σε ότι βρίσκεται πίσω από την κλειδαρότρυπα.

Κοινωνια

ΠΟΣΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΥΜΝΟγράφει ο Γιάννης Πατλάκας

Γιατί λοιπόν να μην μπορεί κάποιος να μιλήσει για κάτι (σεξ, γυμνό) το τόσο σημαντικό και καθ’ όλα φυσιολογικό σε μία ταινία; Γιατί να χαρακτηρίσουμε μία ταινία για το σεξ, όπως είναι το Nymphomaniac, πορνογράφημα; Με την ίδια λογική θα πρέπει να χαρακτηρίζαμε όλες της ταινίας για τον πόλεμο όχι πολεμικές αλλά μη φιλειρηνικές και εριστικές. Το σινεμά είναι τέχνη και η τέχνη θέτει ερωτήματα. Είναι συνεπώς τουλάχιστον παράλογο να μην μπορεί κάποιος να μιλήσει για το σεξ ή για το γυμνό ανθρώπινο κορμί. …

Όλα τα παραπάνω βέβαια ισχύουν όταν μιλάμε για το γυμνό στην τέχνη, ή το γυμνό στην καθημερινή μας ζωή. Στην καθημερινή μας ζωή λοιπόν, ο καθένας μπορεί να δει στον καθρέφτη το γυμνό του σώμα. Να το θαυμάσει, να δει τι δεν του αρέσει, να εξερευνήσει την ανατομία του, να νιώσει μέσα από αυτό την σεξουαλικότητά του. Μπορεί τέλος να το βγάλει και φωτογραφία, μπορεί να βγάλει και βίντεο, μπορεί να κάνει και σεξ και να το μαγνητοσκοπήσει, μπορεί να είναι και gay, μπορεί να είναι και σαδομαζοχιστής. Το 100% των παραπάνω, που γίνονται όπως είπαμε στην πραγματική, καθημερινή ζωή, είναι δικαίωμα του καθενός αν θέλει να τα κάνει, ή αν δεν θέλει να μην τα κάνει. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να επέμβει στον τρόπο με τον οποίο εκφράζει την σεξουαλικότητά του κάποιος. Αυτό που λέμε “φυσιολογικό” απλά σε τέτοια πράγματα δεν υπάρχει. Όσο δεν καταπατούνται νόμοι και υπάρχει συναίνεση βέβαια, (να μην ξεχνιόμαστε).

Όλα αυτά αναγκάζομαι να τα γράψω, αν και για μένα είναι αυτονόητα, καθώς απλά υπήρξαν πολλοί που αποκάλεσαν την όλη υπόθεση της δημοσίευσης φωτογραφιών διασήμων, σκάνδαλο, ή που ακόμη και κατηγόρησαν τις γυναίκες που βρισκόταν στην λίστα, για το ότι είχανε τις φωτογραφίες αυτές στο κινητό τους, έτσι δεν θα πρέπει να πολυ-διαμαρτύρονται. Αυτή την άποψη προέβαλαν άλλοι σαν αστείο και άλλοι σοβαρά, πολλοί άσημοι, αλλά και κάποιοι διάσημοι. Η απάντηση της Lena dunham μέσω twitter ήταν κάτι παραπάνω από αποστομωτική.

11

Η duhnam είπε το αυτονόητο λοιπόν, ότι το να λες ότι καλά να πάθουν οι γυναίκες που είχαν γυμνές φωτογραφίες στις συσκευές τους, είναι παρόμοιο με το “καλά να πάθει το θύμα βιασμού, με τέτοια κοντή φούστα που φορούσε”. Τα πράγματα είναι τόσο απλά. Το γυμνό δεν είναι κακό και δεν θα πρέπει να θεωρείται. Δεν θα πρέπει να θεωρείται και παράνομο, όπως και το σεξ δεν θα πρέπει να είναι παράνομο. Όποιος πιστεύει τέτοια πράγματα θα πρέπει να πάει καλύτερα να κάνει παρέα με τους τύπους του iSiS και να χαίρεται με την σαρία. Αλλά και όλοι εκείνοι που χάρηκαν με την εικόνα της γυμνής Jennifer Lawrence σε κάποιο βαθμό, άλλος παραπάνω άλλος λιγότερο, χάρηκαν για την “ταπείνωση” της, είπαν καλό τσόλι είναι κι αυτή και άλλα τέτοια. Σε αυτό το κλίμα είναι και το “γιατί τις είχε τις φωτογραφίες στο κινητό της”. Είναι οι ίδιοι τύποι που θα χαρούν απίστευτα και θα πουν ότι έχουν την πιο cool κοπέλα, όταν εκείνη θα τους στείλει μια γυμνή φώτο της, αλλά μετά όταν θα την χωρίσουν ή για κάποια άγνωστη σαν την Lawrence θα βγάλουν όλο τον συντηρητισμό και τον μισογυνισμό τους.

eίναι λίγο πολύ όλη η κοινωνία που θεωρεί την γυναίκα ακόμα τσούλα αν έχει ενεργή σεξουαλική ζωή και τον άντρα μάγκα για τον ίδιο λόγο. Είναι η ίδια κοινωνία που σχολιάζει μόνο τον κώλο της olivia Wilde σε μία ταινία, αντί για την ταινία, η ίδια που βγάζει την Spiderwoman σαν να ήταν πορνοστάρ. Η ίδια που πρώτα ενοχοποιεί το γυμνό και που μετά το κάνει την πιο αρρωστημένη φαντασίωσή της δίνοντας τεράστιο hype σε οτιδήποτε γύρω από αυτό. Είναι τέλος αυτοί που δεν μπορούν να καταλάβουν (άντρες και οι ίδιες οι γυναίκες) ότι η γυναίκα δεν είναι πολίτης δεύτερης κατηγορίας.

Για όλους αυτούς του λόγους δεν είδαμε άντρες στο leak… και το θεωρήσαμε και φυσιολογικό δηλαδή. Ποιος να ενδιαφέρεται για μια γυμνή φωτογραφία άντρα, θα πει κάποιος από εσάς που διαβάζετε; Το 50% του πληθυσμού ίσως; Οι γυναίκες με σεξουαλική έλξη προς τους άντρες δηλαδή, που για κάποιο λόγο θεωρούμε ότι δεν θα δουν πορνό ή που δεν τους αρέσει το αντρικό σώμα.

Ας δούμε τέλος στα γρήγορα και το νομικό του θέματος. Πολύ συγκρίνουν τις γυμνές φωτογραφίες που υποκλάπησαν από τις ηθοποιούς με τις γυμνές σκηνές που μπορούνε να κάνουν στις ταινίες. Μόνο που όπως σας έχουμε γράψει πρόσφατα, οι γυμνές σκηνές θωρακίζονται με ολόκληρα συμβόλαια για να γίνουν στις περισσότερες ταινίες και σειρές. Η υποκλοπή προσωπικών φωτογραφιών του άλλου είτε αυτές είναι γυμνές είναι όχι είναι το ίδιο άθλια με την υποκλοπή οποιασδήποτε προσωπικής στιγμής. Διαμαρτυρόμαστε όλοι για τα μέσα που απεικονίζουν σκληρές εικόνες από πολέμους ή κάνουν τις ζωές των ανθρώπως ρεάλιτι, ξεφτιλίζοντας κάθε στοιχείο προσωπικότητατας και χωρίς αιδώ.

Από την άλλη, όταν το ίδιο πράγμα γίνεται χωρίς καν την συγκατάθεση του άλλου, το χειροκροτούμε και χαιρόμαστε που είδαμε την Jennifer Lawrence από την ψηφιακή κλειδαρότρυπα ενός ανώμαλου…

Κοινωνια

12

αριθμός προσφύγων μόλις λειτουργήσει το σύστημα.

Η χωρητικότητα του ΠΙΚΠΑ είναι 80 άτομα.

Η Μόρια την ίδια στιγμή φιλοξενεί 120 -140 άτομα.

Ζητάμε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες ώστε να αποσυμφορηθεί το ΠΙΚΠΑ και να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Οι αφίξεις συνεχίζονται αμείωτες (Δευτέρα 15/9 200 άτομα) και οι απελευθερώσεις είναι λιγότερες από τις αφίξεις. Δεν έχουμε ούτε κουβέρτες αρκετές να τους δώσουμε ούτε είδη πρώτης υγιεινής. Τις τελευταίες μέρες υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται στο χώμα χωρίς τίποτα. Ψάχνουμε απεγνωσμένα κάθε μέρα για κουβέρτες και sleeping bags και μοιράζουμε.

Ο χώρος στηρίζεται από εθελοντική παρουσία γιατρών και ιατρική ομάδα που έχουμε οργανώσει και φάρμακα από το κοινωνικό φαρμακείο και προσφορές.

Για την καθαριότητα του χώρου ζητάμε την συνδρομή των ίδιων των ανθρώπων που φιλοξενούνται.

Από τον δήμο ζητάμε τεχνική υποστήριξη ώστε να αδειάζει ταχτικά τα σκουπίδια και τον βόθρο και να διορθώνει τα τεχνικά προβλήματα. Με πολύ αργούς ρυθμούς ανταποκρίνεται στα αιτήματά μας με αποτέλεσμα τα προβλήματα να συσσωρεύονται.

Αποφασίζουμε για να προφυλάξουμε τον χώρο του ΠΙΚΠΑ να μην δεχτούμε άλλους πρόσφυγες όμως το λιμενικό δεν εισακούει το αίτημά μας. Η προηγούμενη Δημοτική αρχή του έχει δώσει την άδεια να φέρνει πρόσφυγες στο χώρο και χρησιμοποιεί αυτό το επιχείρημα παρότι τον χώρο τον διαχειριζόμαστε εμείς και υπάρχει μόνο παρουσία εθελοντών.

Οι εθελοντές που στηρίζουν καθημερινά το ΠΙΚΠΑ είναι λίγοι και η στήριξη του χώρου γίνεται ιδιαίτερα δύσκολη. Δυστυχώς η προσπάθεια από συλλογική κινδυνεύει να γίνει ηρωική.

Κάνουμε έκκληση για βοήθεια.

Ελλαδα

Οι συγκρούσεις στις εμπόλεμες περιοχές της Μέσης Ανατολής γίνονται για ακόμη μία φορά μέρος της καθημερινότητάς μας. Ωστόσο οι άνθρωποι που ζουν αυτές τις συγκρούσεις από κοντά, προσπαθούν να βρουν ένα καλύτερο μέλλον, σώζοντας την ίδια τους ζωή πρώτα από όλα, φεύγοντας από τις γεμάτες επήρεια πατρίδες τους και φτάνοντας με κάθε μέσο, σε Ελλάδα, Μάλτα και Ιταλία. Εκεί βέβαια έχουν να αντιμετωπίσουν απάνθρωπες συνθήκες που σίγουρα δε θα περίμεναν να συναντήσουν σε “πολιτισμένες” χώρες του Δυτικού κόσμου, με χιλιάδες να στιβάζονται σε αυτοσχέδιες φυλακές – κέντρα κράτησης για πολλούς μήνες. Το κακό είναι ότι αυτοί είναι οι τυχεροί, καθώς οι άτυχοι θα βρεθούν πνιγμένοι στο Αιγαίο, την Αδριατική, την Μεσόγειο. Ευτυχώς στα Ελληνικά νησιά υπάρχουν σύλλογοι ανθρώπων που με ανιδιοτέλεια βοηθούν στην σίτιση, υγεία και τα ανθρώπινα δικαιώματα των ανθρώπων αυτών από την Παλαιστίνη, την Συρία, το Κουρδιστάν, το Αφγανιστάν και τις υπόλοιπες χώρες από όπου δεχόμαστε πρόσφυγες.

Με δεδομένες τις εξελίξεις, νέο μεγάλο κύμα προσφύγων αναμένεται στην Ελλάδα και την Ιταλία, με την κατάσταση με τους πρόσφυγες και στις δύο χώρες να γίνεται θέμα στα διεθνή δίκτυα της τελευταίες μέρες.

Ένας από τους οργανισμούς που βοηθά τους πρόσφυγες, το “Χωριό του Όλοι Μαζί”, με δράση στην Μυτιλήνη, έβγαλε συγκεκριμένα μια ανακοίνωση σχετικά με τον συνωστισμό στα κέντρα κράτησης και φιλοξενίας:

Στις 16/9/2014 οι εθελοντές του Χωριού του Όλοι Μαζί βρίσκονται αντιμέτωποι με πάνω από 600 νεοαφιχθέντες που συσσώρευσαν οι αρχές στο ΠΙΚΠΑ τις τελευταίες 10 ημέρες. Στην αύξηση του αριθμού των φιλοξενούμενων συντέλεσε η βλάβη στο σύστημα της eurodack, η μη απελευθέρωση προσφύγων για πολλές μέρες αλλά και οι πολλές αφίξεις. Καθημερινά είμαστε σε διαπραγμάτευση με τις αρχές και δεχόμαστε υποσχέσεις ότι θα μεταφερθεί στην Μόρια και θα απελευθερωθεί μεγάλος

Η Οδύσσεια των προσφύγων στα ελληνικά νησιά

13

Μετά την συνάντηση ο Δήμαρχος επισκέπτεται για πρώτη φορά το ΠΙΚΠΑ και αναγνωρίζει ότι παρά τον μεγάλο αριθμό φιλοξενούμενων και τα τεράστια προβλήματα οι άνθρωποι παραμένουν ήρεμοι και δείχνουν ευχαριστημένοι.Φεύγει από τον χώρο δεσμευόμενος να πιέσει για να γίνουν ταχείες διαδικασίες απελευθερώσεων και να μην συσσωρευτούν και άλλοι άνθρωποι σε αυτόν.

Αυτά που διαβάσαμε στο τύπο μετά την επίσκεψη αυτή και την συνάντηση μας εξέπληξαν.Πως είναι δυνατόν ένας δήμαρχος που έχει ζήσει και έχει συμμετάσχει στην Νομαρχιακή διοίκηση που στην ευθύνη της ήταν η Παγανή να συνδέει την λειτουργία του ΠΙΚΠΑ με την Παγανή? Οι εικόνες και μόνο των ανθρώπων ελεύθερων μέσα σε ένα χώρο κάνουν φανερή την αντίθεση σε οποιονδήποτε όχι σε κάποιον που έχει δει την Παγανή.

Πως είναι δυνατόν να μιλάει για άθλιες συνθήκες και υγειονομικά προβλήματα όταν η ίδια η δημοτική αρχή που έχει την ευθύνη ανταποκρίνεται τόσο αργά στα αιτήματα αδειάσματος του βόθρου και των σκουπιδιών και χρειάζεται να αγωνιζόμαστε μέρες για αυτά τα στοιχειώδη.

Πως μιλάει για έλλειψη νερού όταν αναγκάζεται να αναλάβει το δίκτυο των εθελοντών την συντήρηση και επισκευή ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων και υδραυλικών προβλημάτων στο χώρο ώστε ο χώρος να ηλεκτροδοτείται και να έχει νερό και δεν έχουμε καμιά τεχνική υποστήριξη;

Πως μπορεί να χρησιμοποιεί το επιχείρημα των αντιδράσεων των περιοίκων όταν το ΠΙΚΠΑ λειτουργεί για 2 χρόνια, έχει φιλοξενήσει πάνω από 5000 πρόσφυγες οι οποίοι κυκλοφορούν ελεύθερα και μόνο πρόσφατα είχαμε μεμονωμένες αντιδράσεις που αφορούσαν την παραμονή 300 και τώρα 600 ανθρώπων για μέρες οι οποίοι φυσικά πήγαιναν στις γύρω παραλίες και έκαναν μπάνιο με αποτέλεσμα οι πολιτισμικές διαφορές και συνήθειες αλλά και το πλήθος των ανθρώπων να ενοχλήσει κάποιους κατοίκους της περιοχής. Μπορούμε να μιλάμε για μαζικές αρνητικές αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας αναφερόμενοι σε μεμονωμένες αντιδράσεις την στιγμή που αντιμετωπίζουμε μια τόσο μεγάλη ανθρωπιστική κρίση στον τόπο μας;

Τέλος η θέση ότι αδειάζω το ΠΙΚΠΑ γιατί έχω υποσχέσεις ότι η Μόρια ανοίγει δεν είναι μια υπεύθυνη θέση δημοτικής αρχής αυτού του τόπου. Οφείλει να εξασφαλίσει την ασφαλή διαμονή των ανθρώπων αυτών στον τόπο μας παρότι δεν είναι στην άμεση αρμοδιότητά του. Οφείλει να έχει μια πρόταση για το πως θα φιλοξενηθούν για το πως θα προστατευθούν να ανθρώπινα δικαιώματα τους αλλά και η αξιοπρέπεια της τοπικής κοινωνίας.

Ελλαδα

Ο νέος Δήμαρχος της Μυτιλήνης καλεί σύσκεψη με τις αρχές χωρίς να μας προσκαλέσει και ανακοινώνει ότι θέλει να κλείσει το ΠΙΚΠΑ μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου και να χρησιμοποιηθεί ο χώρος σαν παιδικές κατασκηνώσεις.

Εμείς μαθαίνουμε τις αποφάσεις αυτές από φήμες που κυκλοφορούν.Ζητάμε συνάντηση με την Νέα δημοτική αρχή που δεν έχει έρθει ποτέ στο ΠΙΚΠΑ .

Στην συνάντηση ενημερώνουμε τον δήμαρχο τι είναι το δίκτυο το Χωριό του όλοι μαζί, γιατί δεν γνωρίζει ,όπως μας είπε και ποιες δράσεις για Έλληνες και Πρόσφυγες έχουμε κάνει.

Επίσης ενημερώνουμε ποιες ανάγκες φιλοξενίας προσφύγων έχει εξυπηρετήσει το ΠΙΚΠΑ όχι μόνο νεοαφιχθέντων αλλά και αιτούντων άσυλο, αιτούντων οικογενειακή επανένωση, οικογενειών , ανήλικων, ανθρώπων με προβλήματα υγείας κα.

Τονίζουμε επίσης και την σημασία που έχει το ΠΙΚΠΑ για την αποκατάσταση της φήμης του νησιού μετά το κλείσιμο της Παγανής περνώντας από το κολαστήριο και την αθλιότητα σε ένα ανοιχτό χώρο φιλοξενίας με την συμμετοχή και την ευθύνη των πολιτών του νησιού.Μας ενημερώνει με την σειρά του ότι συμφωνεί απόλυτα για την σημασία της δράσης μας αυτής αλλά ότι θέλει να λειτουργήσει το ΠΙΚΠΑ ξανά ως χώρος παιδικών κατασκηνώσεων και camping κάτι στο οποίο το Δίκτυό μας δεν ήταν ποτέ αντίθετο. Ο χώρος ήταν εκτός λειτουργίας και για αυτό τον ζητήσαμε από τον δήμο.

Του θέσαμε το θέμα της φιλοξενίας των νεοαφιχθέντων προσφύγων που το λιμενικό δεν έχει χώρο να τους φιλοξενήσει μέχρι να μεταφερθούν στην Μόρια και ρωτήσαμε ποια είναι η πρότασή του.

Η νέα δημοτική αρχή θέλει όπως μας είπε να πιέσει να λειτουργήσει ο χώρος πρώτης υποδοχής της Μόριας και ο χώρος κράτησης. Εκεί αναφέρεται και στην δέσμευση όλων να αποφύγουμε μια νέα Παγανή.

Εμείς του επισημαίνουμε ότι ένας χώρος κράτησης κλειστός είναι πολύ εύκολο να μετατραπεί σε Παγανή και ότι το δίκτυό μας εναντιώνεται στην δημιουργία οποιουδήποτε χώρου κράτησης στο νησί, άλλωστε και το δείγμα της Μόριας μέχρι στιγμής μόνο σε πολλή κακή κράτηση παραπέμπει.

Φαίνεται να μοιράζεται τις ανησυχίες και δεσμεύεται σαν δημοτική αρχή να παλέψει να μην έχουμε τέτοιου είδους φυλακές στο νησί.

Ζητάει όμως να επιταχυνθούν οι διαδικασίες για να ολοκληρωθεί η Μόρια σαν ανοιχτός χώρος φιλοξενίας με κοινωνικό έλεγχο και ισχυρίζεται ότι για αυτό τον λόγο έδωσε την ημερομηνία παράδοσης του ΠΙΚΠΑ, 30 Σεπτεμβρίου ώστε οι αρχές να πιεστούν να λειτουργήσουν το κέντρο.

Δεσμεύεται να μας παραχωρήσει χώρο είτε στο ΠΙΚΠΑ είτε αλλού για τις δραστηριότητες φιλοξενίας και στήριξης του Χωριού του Όλοι Μαζί. Δέχεται ότι όσο αυτοί οι άνθρωποι είναι στο δρόμο θα κάνουμε όλοι μαζί μια προσπάθεια να τους στηρίξουμε και φαίνεται διαλλακτικός σε σχέση με την ημερομηνία που θέλει να του παραδοθεί το ΠΙΚΠΑ όσο οι ανάγκες φιλοξενίας συνεχίζονται.

Το Δίκτυό μας παρόλα αυτά ζητάει να θέσει και ο δήμος από την μεριά του το θέμα του να σταματήσουν να έρχονται πρόσφυγες την ίδια κιόλας μέρα στο ΠΙΚΠΑ ώστε να προστατευθεί η λειτουργία του χώρου και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες απελευθέρωσης. Το Δίκτυό μας δεν συνδέει την αυτονόητη παύση των αφίξεων στο ΠΙΚΠΑ και το σταδιακό άδειασμα από ανθρώπους που φιλοξενούνται εδώ για παραπάνω από10 μέρες με το κλείσιμο του χώρου. Ο Δήμαρχος συμφωνεί και δεσμεύεται σε αυτό καθώς βάζει σε προτεραιότητα την προστασία και στήριξη των νεοαφιχθέντων.

14

εγκαταστάσεις δεν έχουν συνδεθεί με το δίκτυο της Δ.Ε.Η. και δεν διαθέτουν κρεβάτια για τη φιλοξενία των μεταναστών.

Αντ’ αυτού, οι εκατοντάδες μετανάστες στεγάζονται – στοιβάζονται στο χώρο του ΠΙΚΠΑ, που ανήκει στο Δήμο Λέσβου, όπου έχουν προκληθεί μεγάλες φθορές, αλλά και στο λιμάνι της Μυτιλήνης, σε απαράδεκτες συνθήκες, όπου πραγματικά δοκιμάζονται τα ψυχικά και σωματικά τους όρια, εκτεθειμένοι στα καιρικά φαινόμενα, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των εθελοντών.

Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο! Έχει ξεπεράσει τα όρια προ πολλού. Καλούμε την Κυβέρνηση και τα αρμόδια Υπουργεία να αναλάβουν άμεσα τις ευθύνες τους, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα και δυσμενέστερα.

Με την αδράνειά τη η Πολιτεία, δημιουργεί ένα μεγάλο πρόβλημα που δεν έπρεπε να υπάρχει και εκθέτει το νησί μας και τη χώρα μας. Απαιτούμε από τη Κυβέρνηση – ως οφείλει – να αποδείξει έμπρακτα την βούλησή της για επίλυση του προβλήματος και ανθρωπιστική αντιμετώπιση του θέματος, με μια απλή εντολή από Υπουργό ή υπηρεσιακό παράγοντα, για την ηλεκτροδότηση του κέντρου υποδοχής μεταναστών και την προμήθεια κρεβατιών.

Καθιστούμε σαφές προς κάθε κατεύθυνση, ότι η Δημοτική Αρχή δεν πρόκειται να ανεχτεί άλλο τη συνέχιση της αδιέξοδης τακτικής της μεταφοράς μεταναστών στο ΠΙΚΠΑ, και ότι η προθεσμία που έχει δοθεί για εκκένωση του εν λόγω χώρου μέχρι τέλος του τρέχοντος μηνός, θα τηρηθεί απαρέγκλιτα.

Τέλος, σας κάνουμε γνωστό ότι ο Δήμος Λέσβου θα απαιτήσει από την Κυβέρνηση και τα αρμόδια Υπουργεία αποζημίωση για την αποκατάσταση του χώρου, ενώ θα προσφύγει και στα αρμόδια Ευρωπαϊκά όργανα.”

Ελλαδα

Δεν είναι δυνατόν να κλείνει το χώρο χρησιμοποιώντας την δική μας αγωνία για να προστατεύσουμε τους ανθρώπους αυτούς και τον αγώνα που έχουμε κάνει δυο χρόνια τώρα και να μην νοιάζεται που κοιμήθηκαν οι 67 άνθρωποι που έφτασαν χθες 17/9 και βρίσκονται στον περίφραχτο χώρο του λιμανιού.

Θα έπρεπε να είναι εκεί στο λιμάνι και ο δήμαρχος και όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς και συλλογικότητες ώστε να μην εκτίθενται ανθρώπινες ζωές στον εξευτελισμό και την εξαθλίωση.

Σήμερα οι πρόσφυγες είναι εκεί δεν κρύβονται στο ΠΙΚΠΑ όπως πολλοί μας κατηγόρησαν, ας πάμε να σταθούμε δίπλα τους.Το επιχείρημα ότι το ΠΙΚΠΑ κρύβει τους πρόσφυγες από την κοινωνία που πολλές φορές ακούσαμε σήμερα ήρθε η ώρα να δούμε πόσο αληθινό είναι.Αν το ΠΙΚΠΑ κλείσει θα πρέπει η κοινωνία της Λέσβου να έχει μια πρόταση για το πως οι άνθρωποι που φτάνουν στο τόπο μας θα αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια και δεν θα εξευτελίζονται από απάνθρωπη κράτηση που μας εξευτελίζει όλους.Το Χωρίο του Όλοι μαζί και το εγχείρημα του ΠΙΚΠΑ δίνει στην πράξη τον αγώνα ενάντια στα Κέντρα κράτησης με πολλές δυσκολίες, 2 χρόνια τώρα.

Με 100, 200 και πάνω από εξακόσιους φιλοξενούμενους αποτέλεσε πάντα και κατά γενική ομολογία και στις πιο δύσκολες στιγμές μια λύση πιο ανθρώπινη από όλες τις λύσεις που δίνουν οι αρχές.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΑΝΑΧΩΡΗΣΙΑΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΟΥ ΦΤΑΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ

ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΧΩΡΟΙ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΡΑ”

Στο μεταξύ η ιστορία ενός μικρού παιδιού που επέζησε τέσσερις μέρες μέσα στην θάλασσα, δεν έχει σβήσει ακόμη από την μνήμη μας.

Οργισμένη επιστολή του Δημάρχου Λέσβου για την φιλοξενία μεταναστών

Μετά την απόφαση του Δημάρχου Λέσβου, να κλείσει το ΠΙΚΠΑ, όπου με τη βοήθεια εθελοντών φιλοξενούνταν μετανάστες, η μόνη λύση είναι το λιμάνι της πόλης. Δεκάδες άνθρωποι βρίσκονται εκτεθειμένοι καθημερινά στις καιρικές συνθήκες. Τις τελευταίες ημέρες μάλιστα, όταν βρέχει οι μετανάστες προσπαθούν να προστατευθούν κάτω από τέντες, πλαστικά ή ακόμα και… τραπέζια!

Ο Δήμαρχος του νησιού, Σπύρος Γαληνός, αφού επισκέφθηκε το κέντρο υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών στην περιοχή της Μόριας, και αφού διαπίστωσε το πόσο πίσω έχουν μείνει οι διαδικασίες για να χρησιμοποιηθεί ο χώρος, έστειλε την παρακάτω επιστολή προς τους Υπουργούς δημόσιας τάξης, εσωτερικών και Ναυτιλίας:

“Με την παρούσα επιστολή σας εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας για την απουσία της επίσημης Πολιτείας, αναφορικά με το μείζον θέμα της υποδοχής και φιλοξενίας των μεταναστών, το οποίο βρίσκεται στην αποκλειστική ευθύνη και αρμοδιότητα της.

Με τη μέχρι τώρα στάση της, δείχνει να μην αντιλαμβάνεται το μέγεθος του προβλήματος. Και αυτό γιατί τη στιγμή που αυξάνεται καθημερινά το μεταναστευτικό ρεύμα προς το νησί μας, το σύγχρονο Κέντρο Πρώτης Υποδοχής Μεταναστών και Προσφύγων, που δημιουργήθηκε πρόσφατα στην περιοχή της Μόριας και το οποίο έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει πάνω από 700 άτομα, παραμένει ουσιαστικά ανενεργό, αφού οι εν λόγω

15

Κοινωνια - αΚομη Ενα θυμα τηΣ βιαΣ Στα ΓηπΕδα

Δεν είναι δυνατόν να κλείνει το χώρο χρησιμοποιώντας την δική μας αγωνία για να προστατεύσουμε τους ανθρώπους αυτούς και τον αγώνα που έχουμε κάνει δυο χρόνια τώρα και να μην νοιάζεται που κοιμήθηκαν οι 67 άνθρωποι που έφτασαν χθες 17/9 και βρίσκονται στον περίφραχτο χώρο του λιμανιού.

Θα έπρεπε να είναι εκεί στο λιμάνι και ο δήμαρχος και όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς και συλλογικότητες ώστε να μην εκτίθενται ανθρώπινες ζωές στον εξευτελισμό και την εξαθλίωση.

Σήμερα οι πρόσφυγες είναι εκεί δεν κρύβονται στο ΠΙΚΠΑ όπως πολλοί μας κατηγόρησαν, ας πάμε να σταθούμε δίπλα τους.Το επιχείρημα ότι το ΠΙΚΠΑ κρύβει τους πρόσφυγες από την κοινωνία που πολλές φορές ακούσαμε σήμερα ήρθε η ώρα να δούμε πόσο αληθινό είναι.Αν το ΠΙΚΠΑ κλείσει θα πρέπει η κοινωνία της Λέσβου να έχει μια πρόταση για το πως οι άνθρωποι που φτάνουν στο τόπο μας θα αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια και δεν θα εξευτελίζονται από απάνθρωπη κράτηση που μας εξευτελίζει όλους.Το Χωρίο του Όλοι μαζί και το εγχείρημα του ΠΙΚΠΑ δίνει στην πράξη τον αγώνα ενάντια στα Κέντρα κράτησης με πολλές δυσκολίες, 2 χρόνια τώρα.

Με 100, 200 και πάνω από εξακόσιους φιλοξενούμενους αποτέλεσε πάντα και κατά γενική ομολογία και στις πιο δύσκολες στιγμές μια λύση πιο ανθρώπινη από όλες τις λύσεις που δίνουν οι αρχές.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΑΝΑΧΩΡΗΣΙΑΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΟΥ ΦΤΑΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ

ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΧΩΡΟΙ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΡΑ”

Στο μεταξύ η ιστορία ενός μικρού παιδιού που επέζησε τέσσερις μέρες μέσα στην θάλασσα, δεν έχει σβήσει ακόμη από την μνήμη μας.

ΩΣ ΠΟΤΕ;

Η ανακοίνωση:

“Ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του Κώστα Κατσούλη, ο οποίος έχασε σήμερα τη ζωή του πέφτοντας θύμα οπαδικής βίας, με απόφαση του Υφυπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Γιάννη Ανδριανού αναβάλλονται όλοι οι επίσημοι αγώνες των εθνικών διοργανώσεων των ομαδικών αθλημάτων της προσεχούς αγωνιστικής“.

Το σίγουρο είναι πως ο κάθε νεκρός αξίζει τον ελάχιστο σεβασμό, αλλά δεν αξίζει μόνον αυτό. Η αληθινή ένδειξη σεβασμού θα ήταν να επέμβει κάποιος -επιτέλους- ώστε να δωθεί ένα τέλος στην τραγωδία με όνομα “Η Βία στον Ελληνικό Αθλητισμό“. Όχι ότι είναι εύκολο, δεν το κατάφεραν τόσοι και τόσοι άλλοι, χωρίς να είναι αυτό κάποιο είδος προσπάθειας απαλλαγής του κ. Ανδριανού από τις ευθύνες του.

Εδώ που τα λέμε, η αλήθεια είναι ότι ούτε η θάτσερ δεν το κατάφερε μόνη της, αντίθετα με αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι. Η οριστική λύση δόθηκε το 1992, όταν ιδρύθηκε η Premier League και οι ίδιες οι ομάδες αποφάσισαν ότι είχε έρθει η ώρα να διαφυλάξουν το προϊόν τους. Με καθαρά καπιταλιστικούς όρους και σκοπούς, με στόχο να πουλήσουν περισσότερα εισιτήρια, να αυξήσουν τα έσοδά τους από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, έκαναν το αυτονόητο σε ένα πρωτάθλημα που είχε ορισμένοτς από τους πιο βίαους οπαδούς στην Ευρώπη.

Εδώ, ακόμα, δεν το έχουμε καταλάβει. Ή δε θέλουμε να το καταλάβουμε. Η πλειοψηφία των προέδρων των ομάδων είναι προκλητικοί και κάφροι (αδόκιμος όρος, αντιπροσωπευτικός όμως) και σπαταλούν περισσότερη ώρα στο να εκδίδουν υβριστικές ανακοινώσεις εκατέρωθεν παρά στο να προστατεύσουν τους ίδιους τους τους φιλάθλους, τους παίκτες και -το κυριότερο γι’αυτούς- το προϊόν που θέλουν να πουλήσουν.

Αν και εδώ μπορεί να αρχίσει μια ατελείωτη συζήτηση ως προς τις προτιμήσεις του Έλληνα (αλλά και άλλων εθνικοτήτων) φιλάθλου, που ενδεχομένως προτιμά τέτοιες καταστάσεις γιατί πολύ απλά ταυτίζεται με αυτές.

Τα συλληπητήρια μας προς την οικογένεια του Κώστα Κατσούλη και τις -ουτοπικές- ευχές μας για ένα καλύτερο αύριο στον ελληνικό αθλητισμό και γενικότερα την ελληνική κοινωνία.

Ελλαδα

Νεκρός ο φίλαθλος που ήταν σε κώμα και αναβολή όλων των αγωνιστικών.

Πότε θα αλλάξει κάτι;γράφει ο Γιώργος Κορμπάκης

Τώρα πια, το ερώτημα “πρέπει να πεθάνει κάποιος για να πάρουμε το μάθημά μας;” δεν υφίσταται. Δε θα έπρεπε από καιρό δηλαδή, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Δεν υφίσταται γιατί ο 46χρονος φίλαθλος του Εθνικού, Κώστας Κατσούλης, που δέχθηκε επίθεση κατά τη διάρκεια επεισοδίων σε αγώνα για το πρωτάθλημα της Γ’ εθνικής, έφυγε από τη ζωή.

Τα επεισόδια συνέβησαν στα μέσα του μήνα στην Αλικαρνασσό του νομού Ηρακλείου και έκτοτε ο άτυχος άνδρας νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση στο 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών, με σοβαρότατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και εγκεφαλική αιμορραγία. Τελικά, δεν μπόρεσε να επανέλθει και τώρα μιλάμε για μία απ’τις πιο μελανές σελίδες του ελληνικού αθλητισμού.

Και τώρα, ποιά άλλη δικαιολογία θα βρούμε; Αν δεν αποτελεί ο θάνατος ενός ανθρώπου τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, τότε τί;

Το site μας δεν είχε αναφερθεί στο συγκεκριμένο περιστατικό. Η αποκρουστική φύση των γεγονότων που τελικά κόστισαν μια ανθρώπινη ζωή μας έκανε να θέλουμε να αποστασιοποιηθούμε. Άλλωστε, το πρόβλημα είναι χιλιοειπωμένο και ίσως, τελικά, να είναι προτιμότερο να μη δίνεται προβολή σε τέτοια συμβάντα. Ας τους αφήσουμε στη μιζέρια τους στην τελική. Προς θεού, δεν αναφέρομαι στον άνθρωπο που πέθανε, αλλά σε όλα τα αρρωστημένα μέλη της κοινωνίας που πηγαίνουν γήπεδο για να δώσουν διέξοδο στα ζωώδη ένστικτά τους και βλέπουν λίγες ώρες μετά τα κατορθώματά τους στην τηλεόραση και καμαρώνουν.

Έπειτα από τη δημοσιοποίηση του θανάτου του Κώστα Κατσούλη, ο Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Γιάννης Ανδριανός, αποφάσισε τη μη διεξαγωγή αγώνων σε όλα τα ομαδικά αθλήματα το

17

Και όλα αυτά την ώρα που ο πρόεδρος obama, δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των περισσότερων Δημοκρατικών, καθώς δεν φάνηκε διατεθειμένος να κάνει στην θητεία του μεγάλες προοδευτικές τομές.

θα ήταν ενδιαφέρον να γίνει μια τέτοια ερώτηση στην Ελλάδα του σήμερα. Η πόλωση είναι μεγάλη και όσον αφορά τα κόμματα και τις κύριες θέσεις τους, για παράδειγμα αυτές για την οικονομία, αλλά και όσον αφορά τις υπόλοιπες θέσεις τους για τα κοινωνικά πράγματα. Ο διχασμός σε φίλους των gay και φανατικούς εχθρούς τους, σε φίλους των μεταναστών και πολέμιούς τους, σε ανοιχτόμυαλους και συντηρητικούς, σε Έλληνες – ανθρώπους και “πατριώτες της κακιάς ώρας”.

ΚοΣμοΣ

H πολιτική στα χρόνια της πόλωσηςγράφει ο Γιάννης Πατλάκας

daddd ή dads against daughters dating democrats ή αλλιώς σαν να λέμε Μπαμπάδες εναντίον του οι κόρες τους να βγαίνουν με Δημοκρατικούς. Εκεί έχει φτάσει η πόλωση του πολιτικού σκηνικού στις ΗΠΑ, που είναι πιο έντονη από ποτέ. Αλλά τα ίδια δεν ισχύουν και στην Ελλάδα;

Η πόλωση σε τέτοιο βαθμό θα μπορούσε κανείς να πει κανείς ότι είναι κάτι το συνηθισμένο στις ΗΠΑ των δύο κομμάτων: Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών. Ωστόσο ποτέ ξανά στη ιστορία τα δύο κόμματα δεν ήταν τόσο πολύ εχθρικά το ένα από το άλλο. Συνήθως τα κόμματα διαφωνούσαν στις πολιτικές τους, όσον αφορά την οικονομία και την εξωτερική πολιτική, χωρίς όμως οι διαφορές τους να είναι χαοτικές. Από αυτήν την εποχή, έχουμε φτάσει στην εποχή των american taliban του tea Party (όπως το είχα αποκαλέσει ο Will Mcavoy στο τηλεοπτικό Newsroo).

Οι απόψεις του tea Party, που πλέον αντιπροσωπεύει μεγάλο μέρος του Ρεπουμπλικανικού – συντηρητικού κόμματος, είναι μεταξύ άλλων η σμίκρυνση του κράτους, η μηδενική δαπάνη του κράτους στην υγεία (όπως τουλάχιστον αυτή προσπάθησε να σταματήσει με το περίφημο obamacare), η πίστη στα Χριστά ήθη, η εναντίωση στον γάμο των ομοφυλοφίλων, η άρνηση της αύξησης του μέγιστου ορίου δανεισμού κ.α. Οι Ρεπουμπλικάνοι του tea Party όμως είναι τόσο πολύ συγκεντρωμένοι στις απόψεις τους, που είναι ικανοί να αρνηθούν επιστημονικές αποδείξεις, να δηλώνουν ότι όποιος διαφωνεί μαζί τους δεν είναι πατριώτης και να μισούν, σαν αποτέλεσμα του τελευταίου τους Δημοκρατικούς.

Οι ακραία – δεξιοί του tea Party, έχουν πολώσει τόσο πολύ το κλίμα που τα αποτελέσματα στην ερώτηση αν το παιδί σου παντρευόταν ψηφοφόρο του αντίπαλου κόμματος, μοιάζουν κάπως έτσι:

18

ΣινΕμα

Το κορίτσι που εξαφανίστηκεγράφει ο Γιώργος Καστέλλης

θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε σελίδες ολόκληρες, σχολιάζοντας την ανατρεπτική πλοκή και τους πολυεπίπεδους χαρακτήρες που μας σύστησε το τελευταίο δημιούργημα του Fincher. Δεν θα το κάνουμε όμως, γιατί τότε θα ‘πρέπει να σας χαλάσουμε πολλές από τις εκπλήξεις που επιφυλάσσει τούτο το καθηλωτικό θρίλερ. Κι αυτό θα ήταν μεγάλο κρίμα, καθώς η βασική ανατροπή που συναντάμε στην μέση της αφήγησης, αποτελεί μια από τις κύριες ατραξιόν της ταινίας. Κι επειδή όπως κάθε φιλμ του david Fincher λειτουργεί καλύτερα όταν το βλέπεις χωρίς να είσαι προετοιμασμένος για το τι θα δεις, θα περιοριστούμε σε μια πολύ σύντομη περίληψη της υπόθεσης.

Ο Νick και η amy είναι ένα φαινομενικά υποδειγματικό νεαρό παντρεμένο ζευγάρι που ετοιμάζεται να γιορτάσει την πέμπτη επέτειο του γάμο του. Η γιορτινή μέρα όμως εξελίσσεται σε εφιάλτη όταν ο Nick γυρίζοντας σπίτι, αντί να συναντήσει την όμορφη σύζυγο του, θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια παράξενη σκηνή εγκλήματος, της οποίας τα στοιχεία μαρτυρούν πως η Αmy είτε έπεσε θύμα ενός στυγερού δολοφόνου ή , στην καλύτερη περίπτωση, ενός αδίστακτου απαγωγέα. Η μυστηριώδης εξαφάνιση της λοιπόν, γίνεται αφετηρία μιας περίπλοκης αστυνομικής έρευνας, ενώ ταυτόχρονα προκαλεί φρενίτιδα στα MMe, καθώς η amy τυγχάνει γόνος δυο δημοφιλών συγγραφέων και ταυτόχρονα πηγή έμπνευσης μιας υπερεπιτυχημένης σειράς παιδικών βιβλίων.

19

Εξαρχής λοιπόν βλέπουμε πως το σενάριο της Gillian Flynn, που είναι ταυτόχρονα και συγγραφέας του ομώνυμου μυθιστορήματος, προσφέρει στο Fincher όλα τα απαραίτητα υλικά για ένα κλασσικό whodunit , η εξέλιξη του οποίου όμως σύντομα παίρνει μια πολύ πιο πρωτότυπη κατεύθυνση. Και παρόλο που το μεγάλο twistέρχεται νωρίς το ενδιαφέρον του θεατή μένει αμείωτο, τόσο γιατί ο Fincherείναι μάστορας της αφήγησης, όσο και γιατί το έργο που έχει στα χέρια του διαθέτει μερικούς από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες που έχουμε δει στο σινεμά τα τελευταία χρόνια.

Από αυτούς η amy της rosamound Pike κερδίζει με ευκολία τα πρωτεία. Η ηθοποιός που εδώ και μια δεκαετία χτίζει μια πολύ ενδιαφέρουσα φιλμογραφία, που περιλαμβάνει κυρίως δεύτερους ρόλους, εδώ βρίσκει επιτέλους την ευκαιρία να λάμψει ως πρωταγωνίστρια πάνω σε έναν ιδιαίτερο κι απολαυστικό γυναικείο χαρακτήρα που θα λατρέψετε (ή θα λατρέψετε να μισείτε!).

Εξαιρετική δουλειά όμως κάνουν και οι υπόλοιποι ηθοποιοί οι οποίο δίνουν κατά μαγικό τρόπο όλοι μαζί τις καλύτερες ερμηνείες της μέχρι τώρα καριέρας τους. Ο Ben affleck στον πρώτο ανδρικό ρόλο αποδεικνύει πως δεν είναι τυχαία ένας από τους πιο δημοφιλής Αμερικάνους αστέρες, o Neil Patrick Harris του “How i Met Your Mother” εκμεταλλεύεται τη δυνατότητα να μας πείσει πως μπορεί να είναι κάτι πολύ παραπάνω από comic relief, ο tyler Perry δίνει μια αξιόλογη ερμηνεία κόντρα στη μετριότητα που μας έχει συνηθίσει, η Κim dickens στο ρόλο της ντεντέκτιβ κερδίζει την αμέριστη προσοχή μας στις σκηνές της, ενώ και η Carrie Coon, που γνωρίσαμε φέτος από το “the Leftovers” του HBo, στέκεται ικανότατη στο ύψος των περιστάσεων που απαιτεί το μεγαλεπήβολο κινηματογραφικό της ντεμπούτο.

Όλο αυτό το καταπληκτικό επιτελείο λοιπόν υποστηρίζει ιδανικά το όραμα του Fincher, που μας χαρίζει ίσως την πιο διασκεδαστική ταινία της

καριέρας του. Κι ενώ τον έχουμε συνηθίσει πιο στυλάτο και πιο σκοτεινό, στο “Gone Girl” επιχειρεί ένα άνοιγμα και στην μαύρη κωμωδία, το οποίο φαίνεται να απολαμβάνει ιδιαιτέρως και μαζί του κι εμείς. Κι ενώ η διάρκεια της ταινία που αγγίζει τις δυόμιση ώρες φαντάζει αποτρεπτική, δεν υπάρχει λεπτό σ’αυτό το χορταστικό θρίλερ που θα βαρεθείς. Όχι, μόνο γιατί o δημιουργός του ξέρει να παίζει στα δάχτυλα τους κανόνες τους είδους, αλλά γιατί ταυτόχρονα έχει να κάνει και μερικές πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις πάνω στην φύση και τις συνθήκες του έγγαμου βίου, που με το χρόνο μετατρέπει το ερωτευμένο ζευγάρι σε σαρκοβόρα τέρατα έτοιμα να κατασπαράξουν το ένα το άλλο.

Η ταινία “Το κορίτσι που εξαφανίστηκε” (Gone Girl) προβάλλεται από

την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους

YOUR BRIDGE TO GO DIGITAL

WEB DESIGN & DEVELOPMENT, DATA ANALYSIS, SOCIAL MEDIA

www.quidro.gr