Η ιςτορία του πιάνου ξεκινάει ςτθν Padua τθσ Ιταλίασ το 1709, ςτο κατάςτθμα ενόσ καταςκευαςτι τςζμπαλου, του Bartolomeo di Francesco Cristofori (1655-1731).

Οι πρόγονοι του πιάνου υπιρξαν το κλαβίχορδο και το τςζμπαλο. Το κλαβίχορδο, όργανο πολφ αγαπθτό ςτισ αρχζσ του 18ου αιώνα, εξελίχτθκε από το μονόχορδο του Μεςαίωνα και ιταν όργανο ιδιωτικισ χριςθσ, κακώσ είχε πολφ απαλό άκουςμα, και δεν μποροφςε να χρθςιμοποιθκεί ςε ςυναυλίεσ.

ΣΕΜΠΑΛΟ

ΚΛΑΒΙΧΟΡΔΟ

Το παλαιότερο δείγμα τφπου

πιάνου καταςκευάςτθκε ςτθ

Φλωρεντία από τον

Μπαρτολομζο Κριςτοφόρι, το

1709. Ο Κριςτοφόρι ονόμαςε το

όργανο αυτό “gravicembalo col

piano e forte” και ςτόχοσ του

ιταν να ικανοποιιςει τθν

επικυμία των μουςικών τθσ

εποχισ του να παίηουν ςε μια

ευρεία δυναμικι γκάμα, από

πολφ ςιγά ωσ (πολφ) δυνατά.

Τθν ιδζα του μθχανιςμοφ του πιάνου του Κριςτοφόρι πιρε ςτθ Γερμανία ο Γκότφριντ Ζίλμπερμαν ( Silbermann), που καταςκεφαςε το 1726 δφο πιάνα και τα ζκεςε υπό τθν κρίςθ του Μπάχ (Bach) του οποίου θ αρνθτικι γνώμθ οδιγθςε ςε βελτιώςεισ.

Σε αυτι τθν αδυναμία του μθχανιςμοφ, ο Εράρ (Εrard) ςτθ Γαλλία, κα προτείνει το μθχανιςμό του διπλοφ χτυπιματοσ τον οποίο κα ολοκλθρώςει το 1823 και με τον οποίο κα γίνει δυνατό το γριγορο παίξιμο που οδιγθςε ςτθ δεξιοτεχνικι εκτζλεςθ του πιάνου του 19ου και 20ου αιώνα.

Στα μζςα του 19ου αιώνα καταςκευάηονται 3 τφποι πιάνων:

• Το τραπεηοειδζσ πιάνο για μικροφσ χώρουσ

• Το πιάνο με οριηόντιο χορδικό ςφςτθμα (πιάνο με «ουρά»)

• Το πιάνο με κάκετο χορδικόςφςτθμα (όρκια πιάνα).

Σιμερα το ςφγχρονο πιάνο ζχει ςιδερζνιο ςκελετό και είναι είτε όρκιο είτε με ουρά.

Σε ζνα πιάνο υπάρχουν ςυνικωσ 52 λευκά πλικτρα (από ελεφαντόδοντο ι άςπρο πλαςτικό υλικό) και 36 μαφρα πλικτρα ( είτε από ζβενο είτε από μαφρο πλαςτικό υλικό).

Τα πλικτρα όταν πιεςκοφν, ςθκώνουν τα ξφλινα ςφυράκια που είναι ντυμζνα με μαλακό κετςζ («πνιγζασ») και τα οποία ςτθρίηονται ςτθ χορδι.

Η χορδι ζτςι μπορεί και ταλαντώνεται ελεφκερα παράγοντασ ιχο, ώςπου το πλικτρο, επιςτρζφοντασ ςτθν αρχικι του κζςθ, ξαναρίχνει τον πνιγζα.

Τα πεντάλ του πιάνου είναι τα εξισ:

α) Το πεντάλ «διαρκείασ» (Sustaining Pedal), παρατείνει τον ιχο όςο το πατάμε, ακόμα και αν τα δάκτυλα δεν πατοφν πια τα πλικτρα.

β) Το πεντάλ Sostenuto, το οποίο δίνει τθ δυνατότθτα ςτον εκτελεςτι να επιλζξει τουσ φκόγγουσ που κζλει να κρατθκοφν.

γ) Πεντάλ una corda ι ςουρντίνα το οποίο μειώνει τθν κρουςτικι δφναμι των χορδών (τον ιχο).

Σιμερα που θ τεχνολογία ζχει εξελιχκεί, ο κακζνασ ζχει τθ δυνατότθτα να μάκει και να παίξει όποιο είδοσ πιάνου επικυμεί:

Κλαςικό

Ηλεκτρικό

Ψθφιακό

Με πάνω από 300 χρόνια ιςτορίασ, το πιάνο ζχει αντζξει πιο πολφ από τα περιςςότερα μζςα που υπάρχουν ςιμερα. Παραμζνει ζνα από τα πιο

δθμοφιλι μουςικά όργανα που ακόμα παίηεται από τουσ μουςικοφσ όπωσ ακριβώσ τουσ

τελευταίουσ τρεισ αιώνεσ.

Απολαφςτε τον ήχο και την ιςτορία του ςε εικόνεσ και την μουςική ενόσ από τουσ μεγαλφτερουσ ςυνθζτεσ, ο Pyotr Ilyich

Tchaikovsky…