hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από...

20
Τις προάλ λες, αγαπητοί φίλοι, συνάντησα έναν εκ λεκτό φίλο και αναγνώσ τη του ελ ληνικού δρό- μου, που ήταν λίγο ανήσυχος και σκεφτικός. Τί έχεις φίλε μου;Φαίνεσαι πολύ προβληματισμένος και στεναχωρημένος. Έχεις δίκιο μου αποκρίθηκε είμαι πολύ φουρκισμένος. Ένας πολύ καλός μου φίλος μου τηλεφώ- νησε πριν λίγες μέρες και μου είπε, «κυκ λοφορεί μία φήμη αβάσιμη ελπίζω, ότι οι Δωδεκαθειστές επιχορηγούν την εφημερίδα σας, προπαγανδίζοντας υπέρ του Δωδεκαθέου και ότι είναι ενάντια σ την χριστιανική θρησκεία, την Ορθοδοξία μας. Στην συνέχεια αναφέρθηκε με τα καλύτερα λόγια για την χριστιανοσύνη. Προσπάθησα, εγώ να του εξηγήσω ότι ο ελληνικός δρόμος δεν δέχεται καμία οικονο- μική ενίσ χυση από κανέναν κρατικό ή ιδιωτικό φορέα, ούτε θρησκευτικό ή οιονδήποτε άλλον χορη- γό... αλ λά εις μάτην. δεν νομίζω πως τον έπεισα και κάπως έτσι έληξε η τηλεφωνική μας συνομιλία. Και γι’ αυτόν τον λόγο συννέφιασες αγαπητέ μου φίλε. καθαρός ουρανός ασ τραπές δεν φοβάται αγαπητέ μου φίλε του απάντησα εγώ. Αδράχνοντας την ευκαιρία ας ξεκαθαρίσουμε κάποιες ασάφειες και κάποια παραπλανητικά σ χόλια κάποιων κακόβουλων κακοθελητών που προσπαθούν με κάθε hellenic way Εποχιακή Εφημερίδα του Συνδέσμου Ελλήνων & Φιλελλήνων Καναδά εις οιωνος αριστος αμυνεσθai περι γλωσσης. Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ. Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ θερινο ΗΛιοΣΤΑΣιο 2017 ΤευχοΣ 75 ον Συνέχεια στην σελίδα 13 χρονογράφημα Ο Ελληνικός Τρόπος Ζωής Συνέχεια στην σελίδα 7 ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΧΤΙΣΤΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑΩΝ ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ Το ιερό της Αρτέμιδος αποτε- λούσε άβατο για τους άντρες, Κατά το πρώτο ήμισυ του 11ου αιώνα, αρχίζει να επικρατεί η ονομασία που όλοι γνωρίζουμε σήμερα «Άγιον Όρος». Συνέχεια στην σελίδα 10 Τ ο 538 π.Χ ο Βαβυλώνιος αστρονό- μος Ναμπού-ριμανού είχε προσδι- ορίσει με μεγάλη ακρίβεια τη διάρκεια του ηλιακού έτους ίση με 365 ημέρες, 6 Ώρες, 15 Λεπτά 55 Δεύτερα. Η παρατή- ρηση αυτή θεωρείται η πρώτη αρχαι- ότερη προσέγγιση μέχρι σήμερα. Πολύ κοντά στο αποτέλεσμα αυτό θεωρείται η προσέγγιση που δίνει το Μινωικό σφρά- γισμα του 2200 π.Χ από το Φουρνί Αρχα- νών. Είδη ημερολογίων Η περιοδική μελέτη των ουράνιων και των γήι- νων φαινομένων (εποχές), μετά από μακροχρόνιες καταγραφές, γέννησαν την έννοια του Ημερολογί- Ε ίμεθα πανάρχαιοι Πελασγοί! Εί- ναι δε μεγάλη τιμή για μας διότι οι προπάτορες μας υπήρξαν το δυναμικότερο γένος της ιστορίας. Παρόλο που φέρουμε διάφορες ονομασίες κατά το φύλο (Αχαιοί, Ίωνες, Αιολείς, Αρκάδες, Μι- νωίτες, Μυκηναΐοι, Μακεδόνες κλπ ) τρία υπήρξαν τα κύρια γενικά ονόματα του γέ- νους των Ελλήνων: Πελασγοί ( εκ του Πελασγού) , Γραικοί ( εκ του Γραικού ) και Έλληνες ( εκ του Έλληνος ) Και θα ήτο περιττόν να τονίζου- με την καταγωγή μας αν οι «καλοθελητές» δεν προέβαιναν στον άγριο τεμαχισμό και ακρωτηριασμό του ενδόξου Γένους μας, με σκοπό να το αφανίσουν αριθμητικά και να το κάνουν νήπιο ηλικιακά. Η προσπάθειά μας αυτή δεν εκπηγάζει ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα- γνία, αλλά από την σκέψη ότι τα αρχαία Ελληνικά κείμενα δίνουν όλες τις απαντή- σεις στα σημερινά προβλήματα. Βοηθούν τους νέους να καταλάβουν τι σημαίνει ζωή, που πηγαίνουν, πως πρέπει να αγωνίζονται και πως να ξεπεράσουν τα σημερινά τους αδιέξοδα. Συνέχεια στην σελίδα 3 Το πρώτο Ηλιακό Ημερολόγιο είναι Μινωικό «ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΕΠΑΝΑΚΤΗ- ΣΟΥΝ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ. ΝΑ ΞΑΝΑ- ΒΡΟΥΝ ΤΙΣ ΧΑ- ΜΕΝΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ, ΑΡΕΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΗ- ΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΠΡΟΕ- ΞΑΡΧΟΥΣΑ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.» Η Μήτις, πρώτη σύζυγος του Δία και μητέρα της Αθηνάς ήταν για τους Έλληνες η προσωποποίηση της Φρόνη- σης, αλλά είναι και Κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, συνεπώς μετέχει του υδάτινου στοιχείου, του συναισθη- ματικού-θυμικού μέρους της ψυχής, ώστε η σύνεσις να Η λέξη Μυστήριο στην αρχαία Ελλά- δα σήμαινε το απόρρητο, το μυστικό, το άρρητο μέρος μιας τελετής ή λα- τρείας οι οποίες δεν γινόταν φανερές σε άτομα που δεν είχαν μυηθεί. Όπως φαίνεται και ετυμολογικά η λέξη πα- ράγεται από το ρήμα Μυείν δηλαδή κλείνω και αναφέρεται κυρίως στα μάτια και στα χείλη. Τα Ορφικά μυστήρια. Ο «μυητικός» κύκλος της ζωής Συνέχεια στην σελίδα 8 Παλλάδα Αθηνά Συνέχεια στην σελίδα 9

Transcript of hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από...

Page 1: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

Τις προάλλες, αγαπητοί φίλοι, συνάντησα έναν εκλεκτό φίλο και αναγνώστη του ελληνικού δρό-μου, που ήταν λίγο ανήσυχος και σκεφτικός. Τί έχεις φίλε μου;Φαίνεσαι πολύ προβληματισμένος και στεναχωρημένος.

Έχεις δίκιο μου αποκρίθηκε είμαι πολύ φουρκισμένος. Ένας πολύ καλός μου φίλος μου τηλεφώ-νησε πριν λίγες μέρες και μου είπε, «κυκλοφορεί μία φήμη αβάσιμη ελπίζω, ότι οι Δωδεκαθειστές επιχορηγούν την εφημερίδα σας, προπαγανδίζοντας υπέρ του Δωδεκαθέου και ότι είναι ενάντια στην χριστιανική θρησκεία, την Ορθοδοξία μας. Στην συνέχεια αναφέρθηκε με τα καλύτερα λόγια για την χριστιανοσύνη. Προσπάθησα, εγώ να του εξηγήσω ότι ο ελληνικός δρόμος δεν δέχεται καμία οικονο-μική ενίσχυση από κανέναν κρατικό ή ιδιωτικό φορέα, ούτε θρησκευτικό ή οιονδήποτε άλλον χορη-γό... αλλά εις μάτην. δεν νομίζω πως τον έπεισα και κάπως έτσι έληξε η τηλεφωνική μας συνομιλία.

Και γι’ αυτόν τον λόγο συννέφιασες αγαπητέ μου φίλε. καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται αγαπητέ μου φίλε του απάντησα εγώ. Αδράχνοντας την ευκαιρία ας ξεκαθαρίσουμε κάποιες ασάφειες και κάποια παραπλανητικά σχόλια κάποιων κακόβουλων κακοθελητών που προσπαθούν με κάθε

hellenic wayΕ π ο χ ι α κ ή Ε φ ημ ε ρί δ α το υ Σ υ νδέ σ μ ο υ Ε λ λ ή ν ω ν & Φι λ ε λ λ ή ν ω ν Κ α να δ ά

εις οιωνος αριστος αμυνεσθai περι γλωσσης.

Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ. Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ

θερινοΗΛιοΣΤΑΣιο

2017 ΤευχοΣ

75ον

Συνέχεια στην σελίδα 13

χρονογράφημα

Ο Ελληνικός Τρόπος Ζωής

Συνέχεια στην σελίδα 7

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

ΧΤΙΣΤΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑΩΝ ΑΠΟ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

Το ιερό της Αρτέμιδος αποτε-λούσε άβατο για τους άντρες, Κατά το πρώτο ήμισυ του 11ου αιώνα, αρχίζει να επικρατεί η ονομασία που όλοι γνωρίζουμε σήμερα «Άγιον Όρος».

Συνέχεια στην σελίδα 10

Το 538 π.Χ ο Βαβυλώνιος αστρονό-μος Ναμπού-ριμανού είχε προσδι-

ορίσει με μεγάλη ακρίβεια τη διάρκεια του ηλιακού έτους ίση με 365 ημέρες, 6 Ώρες, 15 Λεπτά 55 Δεύτερα. Η παρατή-ρηση αυτή θεωρείται η πρώτη αρχαι-ότερη προσέγγιση μέχρι σήμερα. Πολύ κοντά στο αποτέλεσμα αυτό θεωρείται η προσέγγιση που δίνει το Μινωικό σφρά-γισμα του 2200 π.Χ από το Φουρνί Αρχα-νών.

Είδη ημερολογίων

Η περιοδική μελέτη των ουράνιων και των γήι-νων φαινομένων (εποχές), μετά από μακροχρόνιες καταγραφές, γέννησαν την έννοια του Ημερολογί-

Είμεθα πανάρχαιοι Πελασγοί! Εί-ναι δε μεγάλη τιμή για μας διότι οι προπάτορες μας υπήρξαν το

δυναμικότερο γένος της ιστορίας. Παρόλο που φέρουμε διάφορες ονομασίες κατά το φύλο (Αχαιοί, Ίωνες, Αιολείς, Αρκάδες, Μι-νωίτες, Μυκηναΐοι, Μακεδόνες κλπ ) τρία υπήρξαν τα κύρια γενικά ονόματα του γέ-νους των Ελλήνων:

Πελασγοί ( εκ του Πελασγού) , Γραικοί ( εκ του Γραικού ) και Έλληνες ( εκ του Έλληνος ) Και θα ήτο περιττόν να τονίζου-με την καταγωγή μας αν οι «καλοθελητές» δεν προέβαιναν στον άγριο τεμαχισμό και ακρωτηριασμό του ενδόξου Γένους μας, με σκοπό να το αφανίσουν αριθμητικά και να το κάνουν νήπιο ηλικιακά. Η προσπάθειά μας αυτή δεν εκπηγάζει

ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας

από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά από την σκέψη ότι τα αρχαία Ελληνικά κείμενα δίνουν όλες τις απαντή-σεις στα σημερινά προβλήματα. Βοηθούν τους νέους να καταλάβουν τι σημαίνει ζωή, που πηγαίνουν, πως πρέπει να αγωνίζονται και πως να ξεπεράσουν τα σημερινά τους αδιέξοδα.

Συνέχεια στην σελίδα 3

Το πρώτο Ηλιακό Ημερολόγιο

είναι Μινωικό

«ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΕΠΑΝΑΚΤΗ-ΣΟΥΝ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ. ΝΑ ΞΑΝΑ-ΒΡΟΥΝ ΤΙΣ ΧΑ-ΜΕΝΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ, ΑΡΕΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΗ-ΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΠΡΟΕ-ΞΑΡΧΟΥΣΑ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.»Η Μήτις, πρώτη σύζυγος του Δία και μητέρα της Αθηνάς ήταν για τους Έλληνες η προσωποποίηση της Φρόνη-σης, αλλά είναι και Κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, συνεπώς μετέχει του υδάτινου στοιχείου, του συναισθη-ματικού-θυμικού μέρους της ψυχής, ώστε η σύνεσις να

Η λέξη Μυστήριο στην αρχαία Ελλά-δα σήμαινε το απόρρητο, το μυστικό, το άρρητο μέρος μιας τελετής ή λα-τρείας οι οποίες δεν γινόταν φανερές σε άτομα που δεν είχαν μυηθεί. Όπως φαίνεται και ετυμολογικά η λέξη πα-ράγεται από το ρήμα Μυείν δηλαδή κλείνω και αναφέρεται κυρίως στα μάτια και στα χείλη.

Τα Ορφικά μυστήρια. Ο «μυητικός» κύκλος της ζωής

Συνέχεια στην σελίδα 8

Παλλάδα Αθηνά

Συνέχεια στην σελίδα 9

Page 2: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

hellenic way Summer Solstice, 2017 2

Ελληνικός δρόμοςHellenic Way

www.hellenicway.comΕκδότης:Πολιτιστικός Σύνδεσμος

Ελλήνων & Φιλελλήνων ΚαναδάPublisher :Cultural Association of Hellenes

& Philhellenes of Canada1010 Broadview Avenue, Suite 901

Toronto Ontario, M4K 2R8 Tel: 416 425-5728

Συντάσσεται από επιτροπή: Editor: Media Committee of the

C.A.H.P.C. Άρθρα σύμφωνα με το πνεύμα της εφημερίδας είναι ευπρόσδεκτα, αλλά η δημοσίευση τους εναπόκειται στη συντακτική επιτροπή. Οι επιστολές θα πρέπει να φέρουν το πλήρες όνομα του αποστολέα, αλλά μπορούν να δημοσιευθούν μόνο τα αρχικά του, εάν αυτό επιθυμεί ο αποστολέας. Τα άρθρα δεν επιστρέφονται.

We welcome submis-sion of articles in the spirit of the news-paper, but publication is at the discretion of the editing committee. Letters should bear the full name of the sender, but only their initial may be pub-lished if they so wish. No articles will be returned

Ευχαριστήριο Ευχαριστούμε όλους τους φίλους και συνεργάτες, που έχουν βοηθήσει για την έκδοση της εφημερίδας μας. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τα περιοδικά «Ελληνική Αγωγή» , « Ενδοχώρα», « Δαυλός», « Ιχώρ», « Ελληνική Δι-εθνής Γλώσσα» ... και γενικά όλα τα έντυπα που τόσο πρόθυμα μας έχουν επιτρέψει την αναδημοσίευση άρ-θρων τους, τόσο σημαντικών για τον Ελληνισμό.

Πολιτιστικός Σύνδεσμος Ελλήνων και Φιλελλήνων Καναδά.

• Το παρόν τεύχος κυκλο-φόρησε σε 3,000 φύλλα• Η επόμενη έκδοση, στην Φθινοπωρινή Ισημερία.

Προς τον

Hellenic Way1010 Broadview Ave. Suite 901Toronto On. M4K 2R8

ΔΕΛΤΙΟ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗ / SUBSCRIPTION COUPON

Παρακαλώ εγγράψετε με ως συνδρομητή στον «ελληνικό δρόμο»και ταχυδρομήστε το έντυπο στην παρακάτω διεύθυνση:

Please include me as a subscriber for the Hellenic Way and to mail me the publication to the address below:

Name:_______________________________________________

Address:_____________________________________________

Tel.# ____________________________Fax: ________________

E-mail address:________________________________________

I am enclosing $ _______________________________________

Τον δρόμο της αλήθειας ορίσαμε

σκοπό και οδηγό, φίλοι αναγνώστες, και με την βοήθεια του Θεού, του Έλ-ληνα Θεού, θα τα καταφέρουμε.

Είναι πολύ σημαντικό και απαραί-τητο οι θέσεις και οι στόχοι να είναι ξεκάθαροι.

Οι στόχοι από την αρχή ήταν πεντακάθαροι, να παλέψομε για την αναγέννηση του Ελληνισμού.

Διαφορετικά δεν θα είχαμε λόγο να υπάρχουμε.

Ο χριστιανισμός ήταν και είναι εχθρός του Ελληνισμού.

Αναπόφευκτα λοιπόν όλοι εμείς οι λιγοστοί που μαχόμαστε για την επανελλήνιση του εβραιορωμαίϊκου κράτους θεωρούμαστε και εχθροί του χριστιανισμού. Αυτή η εξίσωση είναι τελείως λανθασμένη.

Το να λες την αλήθεια δεν σε μετατρέπει και απαραίτητα σε εχθρό. Αλλά επειδή η αλήθεια είναι πικρή και τσούζει κιόλας, γι’ αυτόν τον λόγο οι φανατικοί χριστιανοί μας βλέπουν σαν ταύρους σε υαλοπωλείο.

Δεν μπορούν πια να καμουφλά-ρουν τα εγκλήματα τους σε βάρος του Ελληνισμού. Αυτήν την ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας δεν την είχαν προβλέψει. Τον σκοταδισμό που πρέσβευαν από την αρχή της επικράτησης τους για να ελέγχουν την εξέλιξη του κόσμου, δεν μπορούν πλέον να την ελέγξουν. Και από ρυθ-μιστές κατήντησαν τρεχαλητές των εξελίξεων.

Την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, (και όχι μόνο)- που ήταν συσσωρευ-μένη όλη η μέχρι τότε γνώση του κόσμου-, την πυρπόλησαν για να ξεκόψουν την ανθρωπότητα από τον αρχαίο πολιτισμό και να μπορέσουν στην συνέχεια να πλασάρουν την μωροδίστικη θεωρία τους για την δημιουργία του κόσμου σε εφτά ημέ-ρες, περί Αδάμ και Εύας, Αβραάμ και τρέχα γύρευε.

Το έχουν διαπιστώσει και αυτοί ότι το εμπόρευμα πάλιωσε και δεν που-λάει και προσπαθούν απεγνωσμένα να εκμοντερνιστούν.

Φανταστείτε το Βατικανό έχει ιδρύσει Διαστημικό γραφείο στελεχω-μένο με αστροφυσικούς επιστήμονες και παρακολουθούν με δικά τους ραντάρ και δορυφόρους τα διαστημι-κά δρώμενα.

Και συ φουκαρά πιστέ τρέχε και άναβε τους κεριά και ρίχνε και τον οβολό σου για να σου συγχωρηθούν οι αμαρτίες μπας και την σκαπουλά-ρεις από την κόλαση και τα καζάνια που κοχλάζουν και δρασκελίσεις την πόρτα του παραδείσου.

Εμείς θα συνεχίσουμε να λέμε τις αλήθειες όσο πικρές κι’ αν είναι.

Κι’ ας ενοχλούνται κάποιοι φανα-τικοί χριστιανοί, που εθελοτυφλούν και πωρωμένοι από το μίσος που τους έχουν εμφυσήσει εναντίον των προγόνων τους έχουν μετατραπεί σε γενίτσαρους και αμείλικτους διώχτες του Ελληνισμού.

Το απάνεμο λιμάνι της Επανελλή-νισης σας προσμένει με ανοιχτές τις αγκάλες.

Επιστολές Αναγνωστών ΜΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ Για τους φίλους μου συναναγνώστες

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΡΟ-ΜΟΥ.

Αγαπητοί συμπατριώτες /συντάκτες . Για πολλά χρόνια διαβάζω, μαθαί-νω και απολαμβάνω την μικρή κι` αδέσμευτη εφημερίδα σας «ΕΛΛΗ-ΝΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» και σας συγ-χαίρω για την ευγενική, εθελοντική προσπάθεια να κάνετε γνωστό, έστω λίγο, στους Έλληνες όπου κι` αν βρίσκονται, στην Ελλάδα στην Αλάσκα, στην Αυστραλία σ`όλη την ΔΙΑΣΠΟΡΑ, λίγο από τον πλούτο του αρχαίου, ελληνικού κόσμου, το θεμέλιο του σωστού πανανθρώπινου πολιτισμού. Δυστυχώς, πολλές φορές κι οι πιο καλές προθέσεις παρεξηγούνται και πιθανώς παρασύρουν σε λάθος συμπεράσματα λίγους συμπατριώ-τες μας. Γι` αυτό θεώρησα χρήσιμο να διευκρινίσω και ν`αντικρούσω κατηγορηματικά μια τελείως ανυ-πόστατη, συκοφαντική πληροφορία που δεν γνωρίζω από που ξεφύτρω-σε να κάνει ζημιά στους Έλληνες: «Τάχα, ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ είναι όργανο των 12Θειστών» . Αυτό είναι ανόητο, κακοηθέστατο και βαρύ ψέμα. Κακόβουλο, υποβο-λιμαίο ψέμα Πάνω από δεκαπέντε χρόνια ο Π.Σ.Ε.Φ.Κ. ( Πολιτιστικός Σύνδε-σμος Ελλήνων και Φιλελλήνων Κα-ναδά ), προσπαθεί με πολιτισμένο κι` ανιδιοτελή τρόπο με πολύ κόπο και χωρίς οικονομική επιχορήγηση από κυβερνητικές ή άλλες υπηρεσί-ες, χωρίς πληρωμένες διαφημίσεις ( μόνον μ` ελάχιστες ετήσιες συν-δρομές κι` αυτές καθυστερημένες ή ανείσπρακτες) προσπαθεί λοιπόν να διατηρήσει άσβεστη αυτήν τη φλόγα του ωραίου, του αρχαίου, μεγάλου κι` αθάνατου πνευματικού Ιδεώδους στην τόσο εκτροχιασμένη από το αχαλίνωτο κι`απάνθρωπο πλουτοκρατικό σύστημα ( παγκο-

σμιοποίηση) που οι περισσότεροι ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί, ότι ήδη μαίνεται ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος- ασύδοτη κερδοσκοπία με τυφλή τρομοκρατία-στα δύο κυρίως μέτωπα ολικής εξόντωσης: Τον οικονομικό αφανισμό και τον θρησκευτικό φανατισμό. Πάντες εναντίον πάντων και πασών. Οι επεξηγήσεις περιττεύουν, τα πυρηνικά αβγαταίνουν.-Το κωμι-κοτραγικό είναι ότι στην δική μας παροικία εδώ στο Τορόντο, αντί να υποστηρίξουμε και να βοηθήσουμε μία τόσο ευγενική προσπάθεια εθε-λοντών που εκδίδουν τον ΕΛΛΗ-ΝΙΚΟ ΔΡΟΜΟ τέσσερις φορές το χρόνο, λίγοι φίλοι, καλοί ,μορφω-μένα άτομα, νομίζουν κάποιοι λαν-θασμένα, ότι ο Ελληνικός Δρόμος, προπαγανδίζει για το ανύπαρκτο ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ.!! Λάθος μέγα. Τα χέρια μου χάιδεψαν πάνω από 70 τεύχη του ελληνικού δρόμου και τα μάτια μου υγράνθηκαν αρκετές φορές μελετώντας τα θαύματα της αρχαίας καταγωγής μας καθώς και πάμπολλα άρθρα σύγχρονων πνευ-ματικών δημιουργών –(ημεδαπών κι`αλλοδαπών.) Τιμή και περηφάνια μας. Δεν είδα όμως, τόσα χρόνια, ούτε μία φορά κάτι που να συνηγορεί, υπονοεί, υποστηρίζει ή να διαδίδει αυτήν την τελείως αβάσιμη, ανόητη και ανεκδιήγητη δοξασία που ξεκί-νησε από λίγους αφελείς – χατιρικός χαρακτηρισμός-ημιμαθείς κι` εθε-λοτυφλούντες (επιεικής χαρακτη-ρισμός) στην πατρίδα μας, ή από ανιστόρητους, αμόρφωτους ή αρ-γυρώνητους ανθέλληνες οπότε δεν συγχωρούνται, αν είναι κακόβουλοι αγύρτες, πληρωμένοι απατεώνες, τύπου Σ..... κ.λ.π. Είναι άδικο ,να πικραίνονται και να ανησυχούν ή να αμφιβάλλουν έστω, οι αγαπητοί μου φίλοι και συμπα-τριώτες, αυτοί όλοι οι απλοί, καλοί, καθαρόμυαλοι Έλληνες όταν ακούν τέτοιες κακοηθέστατες συκοφαντί-ες φανατικών και θρησκόληπτων μυωπικών ψευδοευσεβών με μικρή, στενή καρδιά αλλά με μεγάλη φαρ-μακόγλωσσα, π.χ. να σε κάψει ο Θεός ...... Ύστερα από ενδελεχή έρευνα και μελέτη του εντύπου ελληνικός δρό-μος και ειλικρινείς συζητήσεις με τους αγνούς κι` αφιλοκερδείς εθελο-ντές – υπερασπιστές της Ελληνικής Ιδέας, κατέληξα στο εξής πεντακά-θαρο συμπέρασμα για προσωπική μου πρωταρχικά ειρήνη διανοίας, ότι : Ο ελληνικός δρόμος, γραπτή πεμπτουσία του Π.Σ.Ε.Φ.Κ. δεν είχε, δεν έχει και δεν θέλει να έχει ποτέ , απολύτως καμμία οικονομική σχέση, με τους αυτοκαλούμενους Δωδεκαθειστές που πιθανώς δεν συναισθάνονται, ότι με τα παιδα-ριώδη τους τερτίπια και τις εκτός τόπου και χρόνου φαντασιώσεις τους διαπράττουν, δυστυχώς, ιερο-συλία στην ουσία κατά της λογικής

Συνέχεια στην σελίδα 16

Page 3: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΤΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

του Η.Λ.Τσατσόμοιρου

Η Αποκρυπτογράφησις των σημασιών

των 24 Γραμμάτων του Αλφαβήτου

Συνέχεια από το προηγούμενο

Συνέχεια στην σελίδα 5

Συνέχεια από την σελίδα 1

Σ

Η αθέτησι όμως υπό των σχολιαστών του στίχου 1014 («τον Τηλέγονο δε, ως γνω-στόν, εγέννησε ο Λατίνος μετά της Αφροδί-της») επιτρέπει να υποθέσουμε, ότι και ο στί-χος «πάσιν Τυρσηνοίσιν» κ.λ.π., ο οποίος έπε-ται ως επεξήγησι, σχετικά με την έκτασι του βασιλείου του τηλέγονου, είναι εμβόλιμος και στας « Ηοίας», γι` αυτό έπρεπε επίσης να αθετηθή και αυτός. Εδώ κλείνω και το επ` ευκαιρία της αναλύσεως της λέξεως «τυ-ρός» συμπλήρωμα, το ενδιαφέρον σημείο του οποίου είναι η αιτία της συνδέσεως του ονό-ματος «Τυρσηνός» με τους πελασγούς, τους κύκλωπες και την περιτείχισι των πόλεων.

Και επειδή πολλά ελέχθησαν περί «λιθο-δόμων» κυκλώπων ή πελασγών, παρατηρώ ότι η λέξι «κύκλωψ» δύναται να θεωρηθή ως αναφερομένη στα μέσα επιβιώσεώς των, τα οποία εταυτίζοντο με ένα τρόπο ζωής (ιδιο-ποίησι χώρου διά λιθοδομής ως τόπου κατοι-κίας ανθρώπων και αιγοπροβάτων-θεσμοί-νομή άμυνα κ.ά.) η δε δεύρετη λέξι «πελα-σγός» προσδιορίζει κυρίως τον άνθρωπο, ο οποίος ζη και κατοικεί πέριξ της μεγάλης ως πέλαγος λίμνης και μάλιστα στον περί την Πίνδο χώρο, «ένθα Ελλοπίη και Δωδώνη».

Πρόκειται βεβαίως και πάλι περί κτηνο-τρόφων (κυκλώπων ). Για τον λόγο δε αυτόν όλες οι παρομοιώσεις των συνδέονται κατά μεγάλο ποσοστό με τα ηχητικά και οπτικά

Και επειδή πολλά

ελέχθησαν περί «λι-θοδόμων» κυκλώπων ή

πελασγών, παρατηρώ ότι η λέξι «κύκλωψ» δύναται να

θεωρηθή ως αναφερομένη στα μέσα επιβιώσεώς των, τα οποία εταυτίζοντο με ένα τρόπο ζωής (ιδιοποίησι χώρου διά λιθοδομής ως τόπου κατοικίας ανθρώπων και αιγοπροβάτων-θεσμοί-νομή άμυνα κ.ά.) η δε δεύρετη λέξι «πελασγός» προσδιορίζει κυρίως τον άνθρωπο, ο οποίος ζη και κατοικεί πέριξ της μεγά-λης ως πέλαγος λίμνης και μάλιστα στον περί την

Πίνδο χώρο, «ένθα Ελλοπίη και

Δωδώνη».

Συνέχεια στην σελίδα 5

Ο ΠελασγόςΉτο υιός του Διός και της Νιόβης, αυτόχθων πάππος

του Θεσσαλού [Και όχι Ινδοευρωπαίος εκ του πουθενά, ή εξ Ασίας και Αφρικής όπως ισχυρίζονται ορισμένοι αμαθείς ή κακόβουλοι κονδυλοφόροι] Η ετυμολογία του Πελασγός προέρχεται α/ εκ του πάλαι +γέγαα =γίνομαι παλιός β/ εκ του «Πέληον Αργος»=παλαιός γέρων(εξ ου και Αργος Πε-λασγικόν) γ/ εκ του πελαργός=ταξιδευτής δ/ εκ του περά-ω=περνώ θάλασσαν (μετανάστης, θαλασσοπόρος ) ε/ εκ του πλάζω=περιπλανώμαι διά θαλάσσης( λαός της θάλασσας) στ/ εκ του πέλας=πλησίον+άγω(οδηγώ, ηγούμαι μεταφέρω στους γειτονικούς λαούς) Όλα τα ετυμολογικά στοιχεία του ονόματος Πελασγός οδηγούν στον πανάρχαιο, ανήσυχο και τολμηρό λαό της θάλασσας που μεταναστεύει και ταξιδεύει (όπως ο πολύπλαγκτος Οδυσσεύς) Οι πρώτοι Πελασγοί ήσαν Αρκάδες που επέζησαν από τον Κατακλυσμό και από εκεί ορμώμενοι προσήγγισαν στις γειτονικές ακτές(Ιταλία, Μικρά Ασία, Μεσόγειο κλπ )

Ο ΓραικόςΗτο προκατακλυσμιαίος ήρως, υιός του Θεσσαλού και

δισέγγονος του Πελασγού που ήκμασε προ του Κατακλυ-σμού του Δευκαλίωνος . Ετυμολογείται εκ του «γραίος =γε-ραιός ή γηραιός εκ της ΅γης + ρέωΆ ή ΅γη +έραΆ»[ Ο Κωνστ. Οικονόμου εξ Οικονόμων στο « Περί γνησίας Προφοράς» σελ.335 γράφει: «Γραικός είναι άνθρωπος τον μεν σώμα στερρός , κραταιός, το δε γένος γηραιός, ήτοι παλαιός, αρχαι-όγονος, πρεσβυγενής και γεράσμιος» Για τον Έλληνα γράφει ότι είναι εκ του έλα, είλη, ήλιος, σέλας πάντα σημαίνονται το ταχυκίνητον και πολυέλικτον φως »(Αεροπορική Ιδέα , άρθρο Αννας Τζιροπούλου-Ευσταθίου τ.40 2004)] Πάντως η κοιτίδα μας είναι η Θεσσαλία με επίκεντρο τον Όλυμπο.

Ο ΈλληνΗτο υιός του Δευκαλίωνος και είναι μετεξέλιξη εκ της

γενιάς των Πελασγών και Γραικών «Έλλην, γόνω μεν ην Διός, λόγω δε Δευκαλίωνος» Και η χώρα που κατοικούσαν οι Έλληνες ωνομάσθη Ελλάς, «πρότερον Πελασγία καλουμένη» [Ηρόδ. Β! 56] Ετυμολογικές εκδοχές α/ Ελλάς= η φωτεινή καθέδρα,(σελ+ελλά) β/ Ελλάς=ο φωτεινός λίθος(σέλ+λας) Κατά τον Αριστοτέλη το όνομα της πήρε από την Δωδώνη της Ηπείρου , όπου ζούσαν οι Σελλοί και οι καλούμενοι τότε Γραικοί και νυν Έλληνες . Το Πάριον Μάρμαρον γράφει: «Έλληνες ωνομάσθησαν , το πρότερον Γραικοί καλούμενοι» Η ονομασία «Πελασγοί» α),είναι γενική και περιλαμβάνει μια ευρύτερη ομάδα που ξεκίνησε μεν από την ίδια περιοχή με κέντρο το Αιγαίο Πέλαγος (την Ελληνική Χερσόνησο και τις πέριξ του Αιγαίου ακτές) αλλά ξαπλώθηκε σε όλη την λεκάνη της Μεσογείου, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολό-κληρο και συν τω χρόνω πήρε διαφορετικά ονόματα. Και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι Πελασγοί με διάφορα ονόμα-τα είναι διεσπαρμένοι σε κάθε γωνιά του πλανήτη

Στην τολμηρή φιλοδοξία μας να σχολιάσουμε, ερμη-νεύσουμε εκ νέου και αποκωδικοποιήσουμε την Ιλιάδα, αναλαμβάνουμε τούτο το δύσκολο έργο. Εκείνο κυρίως που θα επιδιώξουμε είναι να σχολιάσουμε τις στρατιωτικές αντιλήψεις της εποχής του Τρωικού πολέμου σε σχέση με τις επικρατούσες σήμερον. Επίσης να συγκρίνουμε τις ιδέες και δοξασίες της εποχής του Ομήρου με αυτές της εποχής μας, ελάχιστα χρόνια πριν από την 3η Χιλιετία.

Η αρχαία ελληνική γραμματεία δείχνει τον λόγο, για τον οποίον πρέπει να ζει κανείς και να έχει ελπίδες και σκοπό στην ζωή. Έτσι πιστεύουμε ότι θα συμβάλλουμε στο μέτρο των δυνάμεων μας στην ψυχοπνευματική ανόρθωση του

Ελληνισμού που τόσο έχει εξουθενωθή και στερηθή από τα νάματα των προγονικών πνευματικών θησαυρών του. Διότι έχουμε παρατηρήσει ότι οι λαοί που έχουν βασίσει την παι-δεία των στην Αρχαία Ελληνική Σκέψη προχώρησαν προς τον ορθολογισμό και αποκολλήθηκαν από τις σκοταδιστικές και αναχρονιστικές αντιλήψεις και τα δόγματα. Αντίθετα το Ελληνικό γένος και ιδιαίτερα το κομμάτι εκείνο που κατοικεί στην Ελλάδα, ζει ακόμη στο μισοσκόταδο, καθόσον η Ελλά-δα δεν μπόρεσε να συμβαδίσει με την Ευρωπαϊκή Αναγέννη-ση, ούσα υπόδουλος στον Τούρκο δυνάστη επί 400 περίπου χρόνια.

Η διαφορά αυτή φάσεως μεταξύ των Ευρωπαϊκών λαών και της Ελλάδος μεταφράζεται σε διαφορετική Λογική και κοσμοθεώρηση, μολονότι δεν μας βρίσκει πάντα σύμφωνους η Ευρωπαϊκή ωφελιμιστική και υλιστική αντίληψη περί της ζωής, πολύ περισσότερο η πρόσφατη αγοραία αντίληψη περί της ζωής. κρίναμε λοιπόν σκόπιμο να αρχίσουμε από τον θείο Όμηρο, διότι αναμφισβήτητα, είναι ο πρώτος ποιητής στον κόσμο και θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν είναι μόνον ο ποιητής των Θεών αλλά και ο Θεός των ποιητών. Επομένως είναι φυσικό να αρχίσει κανείς από τον Έλληνα Θεό-και όχι από τον Ιουδαίο Γιαχβέ-τον όμορφο Δία και τους συντρόφους του. Περί της καταγωγής του Ομήρου και της εποχής που συνέθεσε τα δύο μνημειακά αριστουργήματα της ποίησης, δεν είναι τίποτα θετικά γνωστό. Γιατί τα Έπη του Ομήρου είναι το απαύγασμα της Ελληνικής Σκέψης που έρχεται από τα βάθη της Ιστορίας και την αχλύ της αρχέγονης Προϊστορί-ας. Και ναι μεν λέγεται ότι επτά πόλεις ερίζουν την καταγωγή του ποιητή, διεκδικούσαι η κάθε μια την αιωνία δόξα.

Ωστόσο περισσότερον επιμένουν εις τους ανεξακρίβω-τους τίτλους των εκ μεν των νήσων, η Λέσβος, εκ δε των άλλων πόλεων η Σμύρνη, η οποία ακόμη και «Μελισσογενή» τον αποκαλεί. Και φυσικά δεν εννοούμεν τους προσωρινούς κατακτητές της σημερινής Μικράς Ασίας σαν προπάτορες του Ομήρου -όπως η Τουρκική προπαγάνδα θέλει να παρι-στάνη- αλλά τα ένδοξα Ελληνικά φύλα της Ιωνίας που τον εξέθρεψαν και του έβαλαν στο στόμα το πνευματικό «Νέ-κταρ». Εν προκειμένω πρέπει να σημειώσουμε την αντίφαση, κατά την οποία το Τουρκικό κράτος από την μια μεριά εκμε-ταλλεύεται εθνολογικά, ιστορικά και κατ’ άλλους πολλούς τρόπους την Αρχαία Ελληνική κληρονομιά της περιοχής, ενώ από την άλλη εχθρεύεται θανάσιμα τον Ελληνισμό σαν Ιδεο-λογία και πράξη Ανθρωπισμού και Δημοκρατίας θεωρώντας την αντίπαλο του. Το τουρκικό «εθνοκράτος» οικειοποιή-θηκε την λαμπρή ιστορία της πολυφυλετικής Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Έτσι έφθασε στο σημείο να αποκαλεί τον Όμηρο «Ομέρ» και να τον θεωρεί πνευματικό πρόγονο των Τούρκων ταταρομογγόλων της κεντρικής Ασίας. Οι Έλληνες της Σμύρνης προτού εκδιωχθούν βίαια υπό των Τούρκων από τις πανάρχαιες πατρογονικές των εστίες, τον αποκαλούσαν «Μελισσογενή» διότι έλεγαν ότι κατοικούσε παρά τας όχθας του ποταμού Μέλητος, αλλά όλα ταύτα χάνονται στα βάθη της προϊστορίας και καλύπτονται από την αχλύ των δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ετών του Ελληνικού βίου. Οι Έλληνες πάντοτε γνώριζαν -από την απωτάτη εποχή του πα-γκόσμιου Ελληνικού Πολιτισμού του Διός έως του Μ. Αλε-ξάνδρου- ότι η ανάπτυξη και η ευδαιμονία αποκτώνται μόνον όταν λαμβάνουν την οικουμενική των διάσταση. Εγνώριζαν δηλαδή ότι δεν μπορεί ένα έθνος να υπάρξει για πολύ καιρό ελεύθερο, όταν περιβάλλεται από βαρβάρους, ούτε μπορεί να διαφυλάξει την ύπαρξη του κλινόμενο στον εαυτόν του. Τού-το μας εδίδαξε ο Μεγαλέξανδρος.

Ωστόσο δεν είναι Μυθολογία, δηλαδή παραμύθια όπως πίστευαν ορισμένοι στο παρελθόν, είτε από άγνοια είτε από κακή προαίρεση. Πρόκειται για βιωμένη και υπό κωδική μορφή Ιστορία και αληθινά γεγονότα που έλαβαν χώραν, όπως απέδειξαν περίτρανα οι ανασκαφές υπό τον Σλήμαν στην Τροία. Η χρονολογία δεν είναι απόλυτα γνωστή και πρέπει να αποκρυπτογραφηθεί από τους ειδικούς. Πάντως, ο Τρωικός Πόλεμος ανάγεται σύμφωνα με σύγχρονες τεκμη-

ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας

ελληνικός δρόμος Θερινό Ηλιοστάσιο, 2017 3

Page 4: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

hellenic way Summer Solstice, 2017 4

Ανδρέας Κωνσταντινίδης, Β. Α, Μ. Α.

Σύμφωνα με τις διάφορες θρη-σκείες, ο θεός έχει πολλά πρόσωπα

– είναι παντοδύναμος, παντογνώστης, δημι-ουργός, δίκαιος, τιμωρός, κλπ. Αναλύοντας τα «ιερά» βιβλία των διάφορων θρησκειών – όπως το «άγιο» Πεντάτευχο των Εβραίων, την «Άγια Γραφή» των Χριστιανών και το «άγιο» Κοράνι των Μωαμεθανών – μπορούμε να συγκεντρώσουμε τα διάφορα χαρακτηρι-στικά της εικόνας του θεού σε τρεις κατηγορί-ες – σε τρία πρόσωπα – τα εξής:

(1) Η φύση γύρω μας: Τα βουνά, τα δέντρα, η θάλασσα, ο ουρανός, ο ήλιος, τα αστέρια. Αυτά όλα είναι η φυσική κατοικία μας – είναι το σπίτι μας, η πόλις μας, η πα-τρίδα μας, ο κόσμος μας… Και όσο ο κόσμος αυτός είναι μυστήριο για μας, ο κόσμος αυτός είναι ο… θεός μας – δηλαδή είναι το δημι-ούργημα του παντοδύναμου και παντογνώστη θεού μας.

Εδώ να σημειώσουμε τη σοφία του Αρι-στοφάνη, ο οποίος δίδασκε τους Αθηναίους μέσα από τη κωμωδία του, Οι Νεφέλες, ότι είναι τα σύννεφα που παράγουν τη βροχή, και ότι δεν είναι κάποιος θεός, ο οποίος κάνει το… νερό του μέσα από ένα κόσκινο… Μά-ταιες, λοιπόν, οι προσευχές και οι δεήσεις των χριστιανών για βροχή, σε περιόδους ανομβρί-ας. Σαν δεν λάμψει ο ήλιος και δημιουργήσει ατμούς / υγρασία πάνω από τις θάλασσες, τις λίμνες και τα ποτάμια, οι οποίοι ατμοί θα συσσωρευτούν σε σύννεφα ψηλά στον ουρα-νό, βροχή δεν παράγεται.

(2) Το δεύτερο πρόσωπο του θεού είναι η ανθρώπινη κοινωνία μας – δηλαδή η… πνευματική κατοικία μας. Είναι οι γονείς και οι δάσκαλοι, οι οποίοι μας διδάσκουν τι είναι το καλό και τι το κακό, μας διδάσκουν τον σεβασμό και την… αγάπη προς τους συ-νανθρώπους μας, την αλληλεγγύη κλπ. Σε σύγκριση με τον κάθε ένα ιδιώτη άνθρωπο, η κοινωνία μέσα στην οποία γεννιόμαστε, δια-βιούμε και πεθαίνουμε, είναι αθάνατη (του-λάχιστον ζει για αιώνες και χιλιετίες), είναι παντοδύναμη (ναι, εξοστρακίζει, φυλακίζει και μερικές φορές θανατώνει), είναι παντο-γνώστης (η γνώση της και οι εμπειρίες της μετριούνται σε χιλιετίες και όχι με μια χρονι-κά περιορισμένη ανθρώπινη ζωή).

Πάλι, να σημειώσουμε εδώ ότι οι ανθρώ-πινες κοινωνίες εξελίσσονται, και εμπλουτί-ζεται ο θησαυρός των γνώσεων που διαθέτει μια κοινωνία, ενώ οι θρησκείες – οι οποίες γεννήθηκαν μέσα σε πανάρχαιες κοινωνίες με περιορισμένες γνώσεις – παραμένουν «αι-ώνιες» αλλά… πρωτόγονες αλήθειες. Αυτός είναι ο λόγος που οι θρησκείες αδυνατούν να συγκινήσουν τους σύγχρονους, μορφωμένους ανθρώπους – και ο αριθμός των πιστών φθίνει συνεχώς. Κατά τα τελευταία εβδομήντα χρό-νια, το ποσοστό των πολιτών των ανεπτυγ-μένων χωρών το οποίο εκκλησιάζεται, έχει υποχωρήσει από το 60% στο 20%.

(3) Το τρίτο πρόσωπο του θεού εί-ναι η ζωή – τα φυτά, τα ζώα και, κυρίως, η… αυτού εξοχότητα ο άνθρωπος. Ενόσω δεν γνωρίζουμε πώς να δημιουργήσουμε ζώντα κύτταρα από τις χημικές ουσίες από τις οποί-ες αποτελούνται, η δημιουργία της ζωής θα παραμένει ένα ανθρώπινο μυστήριο – και από το ανθρώπινο μυστήριο μεταπηδούμε σε κά-

ποιο… μυστηριώδη θεό. Μέχρι τώρα, όμως, η επιστήμη έχει κατορθώσει να διαλευκάνει – και, κυρίως, να κυριεύσει – πολλά από τα συμβάντα και τα πράγματα, τα οποία ήσαν «μυστήρια» για τον πρωτόγονο άνθρωπο. Επομένως, είναι λογικό να αναμένουμε ότι οι πολλές επιτεύξεις της επιστήμης της βιολο-γίας, σύντομα θα συμπεριλαμβάνουν και τη δημιουργία ζώντων οργανισμών.

Η πίστη σε κάποιο θεό, λοιπόν, στηρίζεται στην έλλειψη γνώσης από μέρους του ανθρώ-που. Το γεγονός αυτό γίνεται επίσης κατανο-ητό από τον « Ύμνο του Ζαρατούστρα» – της θρησκείας των αρχαίων Περσών – που προ-σφέρω κατωτέρω (Βλέπε: Jacques Duchesne-Guillemin: The Hymns of Zarathustra, 1952, pp. 63-73. Από το βιβλίο του Mircea Eliade, From Primitives to Zen – Α Thematic Source-book of the History of Religions, 1967, pp. 584-586. Η μετάφραση από τα Αγγλικά από τον Α. Κ.).

Αυτό σε ερωτώ, Θεέ μου, και απάντησε μου αληθινά:Ποιος έβαλε τη γη στη θέση της από κάτω,και τον ουρανό με τα σύννεφα από πάνω –και με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη πέσει κάτω;Ποιος έκαμε τα νερά και τη βλάστηση;Ποιος κυβερνά τους ανέμους και τα σύννεφα;Ποιος, σοφέ μου, δημιούργησε τη σοφία;

Αυτό σε ερωτώ, Θεέ μου, και απάντησε μου αληθινά:Ποιος καλλιτέχνης έφτιαξε το φως και το σκοτάδι;Ποιος καλλιτέχνης έφτιαξε τον ύπνο και τον ξύπνιο;Ποιος έφτιαξε το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ –για να θυμίζουν στο συνετό άνθρωπο το καθήκον του;

Αυτό σε ερωτώ, Θεέ μου, και απάντησε μου αληθινά:Μήπως θα επιτύχω τον σκοπό μου μαζί σου, σοφέ μου;Μήπως θα ενωθώ και εγώ μαζί σου και θα έχω δύνα-

μη;Μήπως η τιμιότητα και η αθανασία, όπως τις ορίζεις,θα ενωθούν μαζί μου – τον υπηρέτη της δικαιοσύνης;

Αυτό σε ερωτώ, Θεέ μου, και απάντησε μου αληθινά:Θα πάρω την πληρωμή που, σύμφωνα με τη δικαιο-

σύνη,τα δύο θηλυκά άλογα, και ένα αρσενικό, και μια κα-

μήλα,τα οποία μού έχουν υποσχεθεί – πάνσοφε μου –και μαζί με το δώρο μου της τιμιότητας και της αθα-

νασίας;

Ναι, είναι πολλές οι ερωτήσεις των Περ-σών – όπως είναι οι ερωτήσεις των άλλων θρησκειών, καθώς και οι ερωτήσεις των Ελ-λήνων φιλοσόφων. Και με την επίπονη και επίμονη έρευνα και επιστήμη, οι ερωτήσεις μας οδηγούν στις απαντήσεις. Και ενώ οι Έλ-ληνες φιλόσοφοι (ο Θαλής, ο Ηράκλειτος, ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης κλπ.), χρησιμοποίησαν την ανθρώπινη διάνοια και λογική και άρχισαν να βρίσκουν απαντήσεις στις ανθρώπινες ερωτήσεις, οι πιστοί των διά-φορων θρησκειών βλέπουν τα πάντα σαν ένα μεγάλο «μυστήριο» στο οποίο μόνο κάποιος «παντογνώστης» θεός – μαζί με τον «υιό» του, τους προφήτες του και το «άγιο πνεύμα» του – γνωρίζει τις απαντήσεις και τις… «αι-ώνιες» αλήθειες. Και έτσι σκλαβωθήκαμε οι Έλληνες. Και γίναμε δούλοι – πρώτα των «άγιων» Βυζαντινών αυτοκρατόρων, και μετά των Μωαμεθανών σουλτάνων. Από τη φιλο-σοφία και την επιστήμη, πήγαμε πίσω στους πανάρχαιους προφήτες, τα «θαύματα» και τη θρησκεία του Μωυσή, η οποία γέννησε τη θρησκεία του Ιησού και του Μωάμεθ και μας έκλεισαν τα μάτια. Οι «αιώνιες» και «ιερές»

αλήθειες των εβραίων, των χριστιανών και των μουσουλμάνων, αχρήστευσαν την αν-θρώπινη διάνοια!

Ενόσω, λοιπόν, υπάρχει η θεοκρατία μέσα στα πόδια μας – και, κυρίως, μέσα στο… κεφάλι μας – η δημοκρατία και, γενικά, η ανθρώπινη κοινωνία θα χωλαίνει, επειδή η θρησκευτική γραφειοκρατία (οι πατριάρ-χες, οι αρχιεπίσκοποι, οι παπάδες), θέλουν τον άνθρωπο υπηρέτη και τη θρησκεία τους αφέντη… Περισσότερα στο ποίημα μου που ακολουθεί:

Ο ΘΕΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Ο καλός θεός – ξεχειλίζοντας από δυσαρέσκεια και οργή –στραβοκοίταξε τους ανθρώπους κάτω στη Γηκαι άρχισε τις φωνές:

Σας έδωσα τόσους πολλούς νόμους, καλοί μου άνθρωποι.Φαίνεται πως ξεχνάτε μερικές φορές,αλλά οι νόμοι μου είναι όλοι εκεί – μπροστά σας!Σας έδωσα το Πεντάτευχο του Μωυσή.Σας έδωσα τις Δέκα Εντολές – πάλι του Μωυσή.Σας έδωσα την Ιερά Βίβλο – του Μωυσή και των Βυζα-

ντινών.Σας έδωσα το Ιερό Κοράνι – του Μωάμεθ.Και τόσα άλλα ιερά και μισό-ιερά βιβλία.

Τώρα θέλετε – μου λέτε – Δημοκρατία.Ναι, να κάμνετε τους δικούς σας νόμους!Γίνεστε όλο και περισσότερο απαιτητικοί.Είστε αποφασισμένοι να υποσκάψετε τη παντοδυναμία

μου.Έχετε κιόλας φτιάξει τα δικά σας κοινοβούλια,και κάμνετε νόμους για αμβλώσεις, για διαζύγια,για γάμους ομοφυλόφιλων, και πολλές άλλες αμαρτίες…

Καταραμένοι είναι η Δημοκρατία και οι Έλληνες, σας λέω.

Έφτιαξαν το αισχρό αυτό σύστημα διακυβέρνησης,επειδή δεν είχαν τα δικά τους ιερά βιβλία.Ο θεός τους – αυτός ο άθλιος Ζευς – είχε χίλιες ερωμέ-

νες,και δεν του περίσσευε καιρός για νομοθετήσεις…Κάθισε ο Όμηρος και έγραψε την Ιλιάδα και την Οδύσ-

σεια,αλλά τα βιβλία αυτά δεν είχαν τη δική μου, ιερή σφραγί-

δα.Έτσι, οι Έλληνες άρχισαν τις συζητήσεις και τους αντα-

γωνισμούς,και σοφίστηκαν τη ψηφοφορία για να λύνουν τις διαφο-

ρές τους.

Αλλά για σας τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.Εσείς έχετε μπροστά σας όσα ιερά βιβλία χρειάζεστε.Και, σας παρακαλώ, μη μου πείτε πως τα πράγματα αλ-

λάζουν– άλλος άθλιος εκείνος ο Ηράκλειτος με «τα πάντα ρει» –για τον παντογνώστη, αλάνθαστο θεό σας, τίποτα δεν

αλλάζει –οι εντολές μου είναι γραμμένες πάνω στη πέτρα.

Τώρα, θα είμαι ευθύς μαζί σας: είτε Εγώ, είτε η Δημο-κρατία σας.

(Όχι! Τα δυο μαζί χωριό δεν κάνουν…) Και αν, επιπόλαια, συνεχίσετε να κάμνετε δικούς σας

νόμους,τότε θα επισπεύσω, κατά πολύ, τη Δευτέρα Παρουσία

μου,και – πιστέψετε με – δεν θα βρείτε πουθενά τόπο να κρυ-

φτείτε…

Ανδρέας Κωνσταντινίδης

ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Page 5: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

τα παντα ρει και ουδεν μενει και τα παντα ψυχην ειναι πληρη. ηρακλειτοσ

Συνέχεια στην σελίδα 7

Συνέχεια από την σελίδα 3

Συνέχεια από την σελίδα 3

ερεθίσματα τα προερχόμενα εκ του κτηνο-τροφικού των βίου. Η ελλοπική γλώσσα, η μετέπειτα ελληνική, εξεκίνησε από κτηνοτρό-φους κινούμενους μέσω των οροσειρών σ` ολόκληρο τον γήινο χώρο τον μετά χιλιετίες ονομασθέντα ελληνικόν. Αυτά τα ελάχιστα ως υπόμνησι των όσον μέχρι στιγμής ανεπτύχθη-σαν.

Συνεχίζω με την λέξι «τοίχος-τείχος».Τοίχος =ο τοίχος οικίας ή αυλής. Τείχος = το περί τινα πόλιν υψούμενον τείχος. Και τις δύο λέξεις με αυτές τις σημασίες συναντούμε στον Όμηρο. Στην «Οδύσσεια» (Ρ 266), όπου περιγράφο-νται τα ανάκτορα του Οδυσσέως, γίνεται λό-γος για την αυλή τους: «επήσκηται δε οι αυλοί /τοίχω και θριγκοίσι, θύραι δ` ευεργέες εισίν /δικλίδες....» {κατσκευασμένοι δε είναι οι αυ-λότοιχοι και τα ακρότοιχα, οι δε καλοδεμένες πόρτες είναι δίφυλλες}. Αλλά και για τους τοί-χους των κατοικιών γίνεται λόγος στην Ιλιά-δα ( Π212): « Ως δ` ότε τοίχον ανήρ αράρη πυκινοίσι λίθοισιν/δώματος υψηλοίο, βίας ανέμων ελεείνων /» Καθώς δε όταν τοίχον ο άνδρας κτίση διά αρμοθετημένων λίθων υψη-λής κατοικίας μεριμνών για τους βίαιους ανέ-μους}. Είναι φανερό αμέσως, ότι το «Τ» είναι το κτύπημα διά του «τύκου» των λίθων ή ο έντεχνος τρόπος του τέκτονος της περιφράξε-ως ή δομήσεως ενός χώρου «Ο» η συγκράτησι δε του έργου αυτού «Ι» γίνεται διά του ανοίγ-ματος (χάσματος) στο έδαφος (χθων), δηλαδή διά των θεμελίων «Χ», στο οποίο η περιβάλ-λουσα τον οίκο αυλή ή ο οίκος ευρίσκεται «Ο» και τα δι` αυτών σημαίνοντα «Σ».

Για τη λέξι «τείχος» θα παρατηρήσω αμέσως, ότι στον Όμηρο δίδεται η αιτία της εισόδου του γράμματος Ε ως δευτέρου και επομένως επίσης συμαντικού στοιχείου της λέξεως, λέγει : «αμφί δε τείχος έλασσε πόλει ...»{ Οδύσ. Ζ 9): Και γύρο από την από την πόλι τείχος (προ)ώθησε}. Κατά κυριολεξίαν το «τείχος» δεν ωθείται, αλλά υπάρχει και σή-μερα η έκφρασι: «τρέχοντα μέτρα», η οποία επιτρέπει, προκειμένου περί μεγάλων σε μή-κος κατασκευών, να θεωρήσουμε ότι αυτές «τρέχουν» ή, στο παράδειγμά μας, ότι «τα τείχη τρέχουν» ωθούμενα υπό των κατασκευ-αστών. Η αντικατάστασι επομένως του «Ο» διά του «Ε» εκφράζει τις μεγάλες σε μήκος κατασκευές. Το λεξικό βεβαίως σημειώνει: «το τείχος, τείχη διαφέρει του τοίχος ως το

Για τη λέξι «τείχος» θα πα-

ρατηρήσω αμέσως, ότι στον Όμηρο δίδεται η αιτία

της εισόδου του γράμματος Ε ως δευτέρου και επομένως επίσης

συμαντικού στοιχείου της λέξεως, λέγει : «αμφί δε τείχος έλασσε πόλει

...»{ Οδύσ. Ζ 9): Και γύρο από την από την πόλι τείχος (προ)ώθησε}. Κατά κυ-ριολεξίαν το «τείχος» δεν ωθείται, αλλά υπάρχει και σήμερα η έκφρασι: «τρέχο-ντα μέτρα», η οποία επιτρέπει, προκειμέ-νου περί μεγάλων σε μήκος κατασκευών, να θεωρήσουμε ότι αυτές «τρέχουν» ή, στο παράδειγμά μας, ότι «τα τείχη τρέ-χουν» ωθούμενα υπό των κατασκευα-στών. Η αντικατάστασι επομένως του «Ο» διά του «Ε» εκφράζει τις μεγάλες σε μήκος κατασκευές. Το λεξικό βε-βαίως σημειώνει: «το τείχος, τείχη

διαφέρει του τοίχος ως το Λατ. murus, moenia του partes ως

τα της πόλεως τείχη από του τοίχου οικίας».

Συνέχεια στην σελίδα 6

ελληνικός δρόμος Θερινό Ηλιοστάσιο, 2017 5

ριωμένες απόψεις πολύ πριν του 1350 π.Χ., ίσως και την 3 ή 4ην Χιλιετίαν, το δε περιεχόμενον των Επών και οι Πελα-σγικές του εκφράσεις μαρτυρούν ότι αυτά ίσως ανάγονται σε πολύ παλαιότερες εποχές Εκείνο πάντως που είναι υπερβέ-βαιον είναι ότι ο Όμηρος ήτο Έλλην -προφανώς εκ Μικράς Ασίας- ενώ υπάρχουν αρκετοί που αμφισβητούν ακόμη και το όνομα του, το οποίον ισχυρίζονται ότι σημαίνει «Λαϊκό Τραγούδι», καθ’ όσον τα Έπη ήσαν άθροισμα ωδών που εψάλλοντο η μία μετά την άλλη και τόπους και κατά καιρούς Αλλά δεν ήσαν μόνον ο Όμηρος Έλλην την καταγωγή και το γένος αλλά και όσοι έλαβον μέρος στον πόλεμο τούτο ήτοι: Αργείοι, Μυρμηδόνες, Τρώες, Θράκες, Λύκιοι, Κάρες, Παίο-νες, Φοίνικες κ.λπ. Επρόκειτο δηλαδή για τον πρώτο Μεγάλο Εμφύλιο Πόλεμο στην ανθρώπινη Ιστορία μεταξύ των Ελ-ληνικών φυλών και ταυτοχρόνως και για την πρώτη μεγάλη υπερπόντια αποβατική εκστρατεία για την τιμωρία των Τρώ-ων για την αρπαγή της ωραίας Ελένης και την επιστροφή της στην Σπάρτη.

Επειδή όμως όλοι οι πόλεμοι ντύνονται ανέκαθεν με κά-ποιο ιδεολογικό μανδύα, ίσως να μην ήτο η πραγματική αιτία της εκστρατείας αυτής τα μάτια της ωραίας Ελένης, αλλά η μεγάλη στρατηγική αξία των Στενών που ήλεγχαν και ελέγ-χουν τις γραμμές ναυσιπλοίας από και προς τον Εύξεινο Πό-ντο καθώς και τις χερσαίες από την Ευρώπη προς την Μικρά Ασία και τανάπαλιν. Βέβαια ένας σοβαρός λόγος πρέπει να ήτο και τα αμύθητα πλούτη της Τροίας, που συνήσπισαν τους Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδος και των νησιών εναντίον των Τρώων. Η εκστρατεία στην Τροία αποτελεί την πρώτη Συμμαχική Επιχείρηση της Ιστορίας κάτω από την ηγεσία του βασιλιά των Μυκηνών Αγαμέμνονα. Το είδος αυτής της επιχείρησης είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και δύσκολη ακόμη και σήμερα και απαιτεί μακρούς και λεπτούς διπλωματικο-στρατιωτικούς χειρισμούς μεταξύ των πολυάριθμων Ελληνι-κών φύλων, ώστε να οδηγήσουν εγκαίρως τις στρατιωτικές και ναυτικές των δυνάμεις στους λιμένες αναχώρησης για την Τροία. Η Συμμαχική Απόβαση στην Νορμανδία στις 6 Ιουνίου 1943 και η τελευταία στον Κόλπο το 1991 κατέδει-ξαν το μέγεθος των δυσκολιών αυτών των επιχειρήσεων ακό-μη και σήμερα. Ο θρύλος θέλει τον Όμηρο τυφλό πλανόδιο τραγουδιστή. Αυτός σχεδίαζε τους στίχους του είτε εξ ιδίας αντιλήψεως, όντας σύγχρονος της εκστρατείας των Ελληνι-κών δυνάμεων στην Τρωάδα -κάτι δηλαδή σαν πολεμικός ανταποκριτής όπως θα λέγαμε σήμερα- είτε όντας πολύ μετα-γενέστερος των γεγονότων επί τη βάσει των όσων ήκουσε να θρυλούνται εκ παραδόσεως από στόμα σε στόμα.

Το βέβαιον είναι ότι ο κεντρικός κορμός της ιστορίας είναι ιστορικό γεγονός αποδεδειγμένο άλλωστε εκ των ανα-σκαφών στην Τροία και στην Ελλάδα. Αλλά κι αν κάποιος θεωρή τα Έπη υπερβολές δεν έχει παρά να γυρίσει μερικές δεκαετίες πίσω στα ηρωικά Έπη του 1940-41, του 1912-13, του 1922 για να μην περιπλανηθούμε στην πλούσια σε ηρω-ικά κατορθώματα Ελληνική Ιστορία, αρχαία και νεώτερη. Τίποτα έκτοτε δεν έφθασε στην πνευματική παραγωγή της Ανθρωπότητος, ούτε πρόκειται να προσεγγίσει ποτέ σε ύψος τον Όμηρο. Επομένως πρέπει να είμαστε φυλετικά υπερή-φανοι γιατί βγάλαμε έναν Όμηρο, και να αποτελεί για μας παράδειγμα δημιουργικότητος και αγωνιστικότητος, αντί να μιμούμεθα δίκην πιθήκων και να αντιγράφουμε με στειρό-τητα τα ξένα πολιτιστικά πρότυπα. Δυστυχώς λόγω του ανε-παρκούς εκπαιδευτικού μας συστήματος -για να μην πούμε του σκοπίμως διαβρωμένου από τα γνωστά ημεδαπά και ξένα κέντρα εξουσίας- τα Ελληνόπουλα στερούνται Κλασσικής Παιδείας, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να πλατύνουν την διάνοια των, να οξύνουν την αντίληψη των, να δυναμώσουν την Αυτοπεποίθηση των, να πραΰνουν και ημερέψουν την ψυχή των και να γιγαντώσουν το Φρόνημα και την Αυτογνω-σίαν των.

Βέβαια δεν πρέπει να λησμονηθεί η σπουδαία προ-σπάθεια ορισμένων διανοουμένων, που αντιπαλεύοντας το παρόν ανθελληνικό, αντιπαραγωγικό και φθοροποιό ρεύμα των καιρών μας κατορθώνουν να φέρουν και πάλι στο φως

της δημοσιότητος τα Ελληνικά πνευματικά έργα εντελώς αφιλοκερδώς και συχνά με σημαντική οικονομική ζημία των. Το αυτό συμβαίνει και με ορισμένους εκλεκτούς εκδοτικούς οίκους που τολμούν να εκδώσουν σύγχρονους μελετητές αρχαίων κειμένων, περισσότερο από πάθος και μεράκι παρά προς χάριν του κέδρους.

Η Ιλιάς, όπως θα διαπιστώσουν οι αναγνώστες, είναι ένα λίαν περιωρισμένο επεισόδιο, που αρχίζει όχι από την αρπα-γή της ωραίας Ελένης υπό του Πάριδος από τα ανάκτορα του Μενελάου στην Σπάρτη, ούτε και από την συγκέντρωση του Ελληνικού Στόλου στην Αυλίδα, αλλά ούτε καν από την αρχή του 10ετούς αυτού πολέμου, αλλά από το τελευταίο επεισό-διο της τιτανομαχίας των Αχαιών με τους Τρώες και καταλή-γει στον θάνατο του Πατρόκλου και του Έκτορα. Ουσιαστικά περιγράφονται το επεισόδιο της χολώσεως του Αχιλλέως και της αρνήσεως του να συμμετάσχει αυτός ο αήττητος βασιλεύς με τους Μυρμιδόνες του στην καταστροφική και αμφιταλαντευόμενης έκβασης μάχη. Τούτο στοίχισε πάμπολ-λες απώλειες και από τα δύο στρατόπεδα και παρ’ ολίγον να κρίνει κατά τρόπον ολέθριο για τους Αχαιούς την έκβαση του πολέμου. Η μάχη κρίθηκε από το λάθος του Έκτορα να σκο-τώσει τον Πάτροκλο, γεγονός που εξόργισε τον θείο Αχιλλέα και έλυσε την «λευκή απεργία» του από το πεδίο της μάχης .Ο φόνος του Πατρόκλου στην σύγχρονη εποχή θα μπορού-σε να παρομοιασθή με την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ, γεγονός που εξώθησε την Αμερική να βγει στον Β΄ ΠΠ υπέρ των Συμμάχων. Γιατί από την στιγμή που ο Αχιλ-λεύς ενεργοποιήθηκε στον πόλεμο τούτο, η Νίκη των Αχαιών με τις ωραίες κνημίδες και ο θάνατος του ηρωικού Έκτορος ήτο πλέον δεδομένη.

Για την Οδύσσεια δεν θα μιλήσουμε στο παρόν. Μόνον θα περιορισθούμε να πούμε ότι σ’αυτήν περιγράφεται ο αι-ώνιος Έλλην, το γνήσιον αυτό τέκνον της θάλλασας και των μεγάλων περιπετειών και περιπλανήσεων. Επίσης στο Έπος αυτό θα διαπιστώσουμε το πολυμήχανον της φυλής μας, κάτι που οι εχθροί και άσπονδοι «φίλοι» μας σήμερα θέλουν να μας το στερήσουν και να κάνουν τους σύγχρονους Έλληνες να ξεχάσουμε την φυλετική μας ταυτότητα και πολιτιστική και πνευματική μας κληρονομιά. Τέλος πρέπει ιδιαίτερα να επισημανθεί το οικουμενικό πνεύμα του Ελληνισμού, που τιμά την αξιοπρέπεια του ατόμου, προωθεί την ιδέα του Αν-θρωπισμού, ανεξαρτήτως φυλής, χωρίς να κάνει εξαιρέσεις σε φίλους και εχθρούς, σε «εκλεκτούς λαούς» και παρακατι-ανούς, σε Έλληνες και ξένους.

Το μεγαλείο του Ομήρου είναι ότι πουθενά δεν θα συ-ναντήσουμε καταφρόνηση του αντιπάλου ή προτίμηση υπέρ φίλων και σε βάρος των εχθρών. Πάνω απ’ όλα τιμά την ανδρεία των Ηρώων, την Αξιοκρατία, ενώ δεν χαρίζεται ακό-μη και στους Θεούς, τους οποίους κατεβάζει συχνά από τον Όλυμπο και τους φέρνει κοντά στους θνητούς ανθρώπους, ενώ παράλληλα θεοποιεί τους Ήρωες με μια σχέση συντρο-φικότητας προς τους Θεούς. Αυτή η σχέση εξανθρωπίσεως του Θείου και θεοποιήσεως του Ανθρώπου είναι άγνωστη σε άλλες λατρείες. Για παράδειγμα, ο Θεός-Παντοκράτωρ στην Ιουδαϊκή θρησκεία κάνει ακόμη και ρατσιστικές διακρίσεις υπέρ του Λαού του, ενώ εχθρεύεται θανάσιμα και μισεί τους αντιπάλους, για τους οποίους παραγγέλλει τα πιο αποτρόπαια κακουργήματα. Ο Όμηρος μολονότι δεν αναφέρει πουθενά την λέξη «Δημοκρατία», εν τούτοις την κάνει καθημερινή πράξη μεταξύ του Ελληνικού στρατεύματος, με τις συχνές Συνελεύσεις προς λήψη αποφάσεων μέσα από τον διάλογο και την ανταλλαγή απόψεων, αλλά και την κριτική και αμφι-σβήτηση -ακόμη και του αρχιστρατήγου του Εκστρατευτικού Σώματος- του ένδοξου βασιλιά Αγαμέμνονα.

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝΓηγενές το Ελληνικό ΓένοςΜυστήριο καλύπτει την καταγωγή των Ελλήνων, αφού

ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας

Page 6: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

hellenic way Summer Solstice, 2017 6

ΟΛΒΙΟΣ ΕΣΤΙΝ ΙΣΤΟΡΙΗΣ ΕΣΧΕ ΜΑΘΗΣΙΝ. ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ

ως τώρα έχουν διατυπωθεί οι πιο αντιφατικές, και συχνά αντιεπιστημονικές θεωρίες, με προεξάρχουσα την δήθεν θεωρία περί Ινδοευρωπαίων [ΙΕ], οι οποίοι κατήλθαν από τον Βορρά. Είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι οι Έλληνες είναι γηγενείς και αυτόχθονες. Και είναι αυτόχθονες διότι όλα τα βιολογικά, ανθρωπολογικά, ιστορικά, εθνολογικά και αρχαιο-λογικά συμπεράσματα συνηγορούν περί τούτου.

Ο Ηρόδοτος γράφει τα εξής: «Εγώ πιστεύω ότι οι Ελληνι-κοί λαοί μιλούσαν την ίδια γλώσσα, αλλά αποδυναμώθηκαν μετά τον χωρισμό τους από τους Πελασγούς, και ξεκινώντας αρχικά από ένα μικρό πυρήνα, έφτασαν στους τεράστιους αριθμούς που αντιπροσωπεύουν τώρα με την ενσωμάτωση διαφόρων ξένων εθνών, ανάμεσα στα οποία ήταν και οι Πελασγοί. Δεν πιστεύω ότι οι Πελασγοί, ένας βαρβαρικός λαός, έγινε ποτέ πολυάριθμος ή ισχυρός». Ωστόσο η διαφορά έθνους κατά τον Ηρόδοτο σημαίνει διαφορά φυλής μάλλον, παρά έθνους όπως το θεωρούμε σήμερον.

Και αντιγράφω ένα άλλο απόσπασμα του (Κλειώ 56) που επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές: «Οι έρευνες έδειξαν ότι οι Λακεδαιμόνιοι ήταν δυνατότεροι από τους Δωριείς και οι Αθηναίοι από τους Ίωνες. Αυτοί οι δυο, από τους οποίους οι πρώτοι κατάγονταν από τους Πελασγούς, ενώ οι άλλοι από τους Έλληνες». Ποιος όμως πιστεύει ότι οι Λακεδαιμόνιοι δεν ανήκαν στο Ελληνικό έθνος; Κατά τον Ηρόδοτο το Αθη-ναϊκό έθνος ήτο Πελασγικό, και Πελασγοί ήσαν και οι πρώ-τοι Αρκάδες και οι κάτοικοι του Κρότωνα και της Τροίας και άλλων πόλεων. Ο διαχωρισμός των Ελλήνων σε πολλά φύλα (Δρύοπες, Λέλεγες, Πελασγοί, Καύκωνες, Θράκες, Τηλεβόες κλπ) οφείλεται στον βαθύ γεωγραφικό διαχωρισμό τους, που και ακόμη και σήμερα δημιουργεί προβλήματα επικοινωνίας σε ορισμένες εποχές του έτους. Συνεπώς, ούτε από βορρά κατήλθαν στην Ελλάδα, ούτε Σλαύοι εξελληνισθέντες είναι οι Έλληνες -όπως υπεστήριζε παλαιότερον ο Φαλμεράϊερ- ούτε τέλος προήλθαν από την Αγγλία, ανοησίες που διετύ-πωσε στο «μυθιστόρημά» του το 1842 ο Λόρδος Μπούλβερ Λύττον, και συνηγόρησε με αυτές και ο Γερμανός επιστήμων Μύλλερ. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει.

Οι Ευρωπαίοι προέρχονται από τους Αιγαίους Πελασγούς Πρωτοέλληνες, αλλά αυτό δεν το ανέχεται ο εγωισμός των που θέλουν πάση θυσία να συμμετέχουν στον λαμπρότερο πολιτισμό που έφτιαξε ο άνθρωπος ως τώρα. Είναι απίθανον να είχαν ξένη προέλευση οι Έλληνες διότι προ των περιό-δων των παγετώνων, ως προανεφέρθη, ολόκληρος η Βόρεια Ευρώπη, η πέραν του Δουνάβεως και εντεύθεν του κάτω Ρήνου και των Άλπεων, αλλά και η Ανατολή-μηδέ της βο-ρείας Περσίας και των Ινδιών εξαιρουμένων- εκαλύπτοντο από παγετώνες. Αλλά και μετά την τήξη των παγετώνων τα πεδινά μέρη εκαλύφθησαν από ύδατα και λάσπη. Επομένως, ήτο αδύνατον να ζήσουν, και πολύ περισσότερο να δημιουρ-γήσουν πολιτισμό στις περιοχές της Μεσευρώπης οι υποτιθέ-μενοι ΙΕ ή Άριοι και αργότερον να τον μεταφυτεύσουν στους Αιγαίους Πελασγούς. Διότι οι τελευταίοι είχαν το προνόμιο να ζουν στην πλέον εύκρατη περιοχή του κόσμου, να «κο-λυμπούν» στην Μεσόγειο Θάλασσα και να επικοινωνούν με όλους τους λαούς του τότε γνωστού κόσμου. Και τότε φυσικά δεν υπήρχον οι σημερινές πηγές ενέργειας, για να στηρίξουν οι βόρειοι πολιτισμό, όπως συμβαίνει σήμερον με την σύσταση του τεχνολογικού πολιτισμού.

Οι Πολυταξιδεμένοι ΠελασγοίΟ Πελασγός είναι τόσο παλιός ώστε φέρεται, σύμφωνα

με την μυθολογία, ως υιός του Ποσειδώνος. Ο συμβολισμός αυτός είναι σύμφωνος με την θαλασσινή καταγωγή του Ελ-ληνικού έθνους και την ναυτοσύνη των Ελλήνων. Αλλά και ο Ίναχος, ο «πρώτος άνθρωπος της Πελοποννήσου», ήτο υιός των Ωκεανού και της θαλασσινής θεάς Τηθύος. Δεν υπήρχον τότε άλλοι προηγμένοι άνθρωποι, που να ταξιδεύουν όχι

μόνον θαλασσίως αλλά διά ξηράς βορείως ή ανατολικώς του Δουνάβεως. Πώς όμως έμαθαν οι Αρχαιοέλληνες Αιγαίοι Πελασγοί να ταξιδεύουν;

Μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος βρέθηκαν ξεκομμένοι στα νησιά από την φυλή και τους συγγενείς των και επιθυ-μούσαν διακαώς να ξεφύγουν από αυτήν την απομόνωση. Έτσι έμαθαν να θαλασσοπορούν, πρώτα πάνω σε κορμούς δένδρων και έπειτα σε πλοιάρια. Οι Έλληνες από τα πανάρ-χαια χρόνια συνδέονται στενότατα με την θάλασσα και κυρι-ολεκτικά αλωνίζουν το Αιγαίο και την Μεσόγειο θάλασσα.

Από το Αιγαίο και τα Μικρασιατικά παράλια εισχώρη-σαν προοδευτικά και ακτινοειδώς-εν είδη βεντάλιας-προς βορράν, ανατολάς, νότον και δυτικά και εκπολίτισαν τις υποανάπτυκτες φυλές, όταν οι κλιματολογικές συνθήκες το επέτρεψαν. Τότε τα θαλάσσια ταξίδια ήσαν σχετικώς ευκολό-τερα και πιο ασφαλή εν συγκρίσει με τα χερσαία. Μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος είναι φυσικό οι πέριξ του Αιγαίου νομάδες να μετακινήθηκαν προς βορράν και ανατολάς προς εξεύρεση βοσκοτόπων για τα ποίμνια των. Αυτοί εισχώρησαν στις αποστραγγιζόμενες πεδιάδες μετά την υποχώρηση των υδάτων. Τέτοιες παλινδρομικές μετακινήσεις -άγνωστον πό-σες- ασφαλώς συνέβησαν στην διάρκεια των χιλιετιών υπό την πίεση των αναγκών των πληθυσμών της εποχής. Όμως το κύριο ρεύμα μετανάστευσης ήτο σταθερά προσανατολισμένο από την περιοχή του Αιγαίου και της Χερσονήσου του Αίμου προς βορράν, νότον, ανατολάς και δυσμάς, διότι οι έποικοι ανεζήτουν νέες κενές και παρθένες εκτάσεις, αρχικά για την κτηνοτροφική και βραδύτερα για την γεωργική τους εκμετάλ-λευση. Εξ άλλου η τάση αυτή προς μετανάστευση συνεχίζε-ται ως την εποχή μας (μεταναστευτικά κύματα προς Αμερική, Αυστραλία κλπ).Πάντως στην αρχή ζούσαν βίον νομαδικόν, όπως ακριβώς και οι Σαρακατσαναίοι της Πίνδου, οι οποίοι μπορούμε να πούμε ότι είναι οι γνησιότεροι και αρχαιότεροι Πρωτοέλληνες «Ευρωπαίοι», απόγονοι των Πελασγών.

Εξ Αιγηίδος ο ΠολιτισμόςΕκ της Αιγηίδος ξεκίνησαν όλοι εκείνοι οι λαοί, οι οποίοι

παρουσιάζονται βραδύτερον στις γύρω περιοχές της Μικρα-σίας, του Καυκάσου και της Μεσογείου ως τον Δούναβη με διάφορες ονομασίες, μεταφέροντες μαζί και τον πολιτισμό τους. Είναι φυσικά αδύνατον να προσδιορισθή πόσα χρόνια πέρασαν μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος, μέχρις ότου δι-αμορφωθούν σε φυλές οι διάφορες αυτές ομάδες που διεσώ-θησαν στα παράλια ή μετεκινήθησαν στα ενδότερα. Κατά τις μαρτυρίες των Αιγυπτίων ιερέων της Σάϊν προς τον Σόλωνα, όπως αναφέρει ο Πλάτων στον «Τίμαιο», από τους Αρχαιο-έλληνες Αιγαίους πήραν τον πολιτισμό. Τούτο καταφαίνεται και από τις επιδόσεις των στην ναυσιπλοία, αλλά και στις τέχνες (προηγμένη Κυκλαδίτικη τέχνη αγαλματιδίων). Τα προπαγανδιστικά μυθεύματα περί αφίξεως Φοινίκων και άλ-λων («Μαύρη Αθηνά», Μπερνάλ), εκτός του ότι στερούνται λογικής και επαρκούς τεκμηρίωσης έχουν επιστημονικά κα-ταπέσει, αφού και ο ίδιος παρεδέχθη ότι το κίνητρο του ήτο το κέρδος και η προσέλκυση της προσοχής.

Το πολλαπλά διαφημισθέν αφήγημα του Μεσοποταμίου Γιλγαμές, το οποίο θέλησαν να παρουσιάσουν σαν απόδειξη της παλαιάς πνευματικής ανάπτυξης των διαφόρων λαών της Μεσοποταμίας, είναι πολύ νεώτερο και κακότεχνο κατασκεύ-ασμα, συντεθέν βάσει Ελληνικών παραδόσεων και μύθων. Πρόκειται πράγματι περί κακότεχνης αντιγραφής των αναφε-ρομένων περί του κατακλυσμού του Δευκαλίωνος, ο οποίος ας σημειωθή, είναι παλαιότερος του κατακλυσμού του Νώε, εάν έγινε φυσικά κι αυτός. Γιατί όλα τα γραφόμενα περί του κατακλυσμού του Νώε είναι τερατώδη, αντιεπιστημονικά και προσιδιάζοντα μόνον σε λαό που δεν είχε ιδέα περί της θαλάσσης και της ναυσιπλοϊας.

Αντίθετα από τα κείμενα των Ορφικών περί του κατακλυ-σμού του Ωγύγου πιστοποιείται ότι κανένας άλλος αρχαίος λαός δεν έχει παλαιότερες αναμνήσεις και επιστημονικές μαρτυρίες και ούτε έχει σημειώσει πνευματικές εκδηλώσεις και άλλες ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις (λ.χ. αστρονομικές παρατηρήσεις 11.000 ετών π.Χ.) όπως αυτές που περιέχονται στα αρχαία Ελληνικά κείμενα. Όπως μας πληροφορεί ο Έρ-μαν Ντίλς [«Προσωκρατικοί», Κεφ. Ορφεύς, σελ. 3] οι Αι-γαίοι Αρχαιοέλληνες έγραφον τις παρατηρήσεις των αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν επί λεπτών σανίδων, λίθων ή οστράκων (γραφή Δισπηλιού, Γιούρων, Αλοννήσου κλπ), γεγονός που μαρτυρεί ότι ήσαν εχέφρονες άνθρωποι (Homo Sapiens). Το ερώτημα που γεννάται λοιπόν είναι γιατί είχαν αγνοήσει ή παραμερίσει τόσο σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία οι νεώτεροι δήθεν «σοφοί» ερευνητές της Δύσεως;

Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο το γεγονός, διότι η Ελληνική Προϊστορία καίει και προτιμούν να την αγνοούν, να την παραμερίζουν και όταν βγαίνει τυχαίως στην επιφάνεια να την αποσιωπούν ή να την παραχαράζουν ακόμη. Διότι στην περιοχή αυτή κατοικούσαν εχέφρονες άνθρωποι όχι προ 10, 20 χιλιετιών -όπως ισχυρίζονται για την Μεσοποταμία οι γνωστοί Φοινικιστές ή προ 35-40.000 ετών των Αφροκεντρι-στών- αλλά προ 100, 800.000 ετών, αλλά και εκατομμυρίων ετών, όπως απέδειξαν οι έρευνες των Πετραλώνων, της Τρίγλιας και της Πτολεμαΐδος, υπό του ανθρωπολόγου-αρχαιολόγου κ. Άρη Πουλιανού. Επομένως οι Αμερικανικές έρευνες στο σπήλαιο Φράχθυ της Ερμιονίδος, οι οποίες έφεραν στο φως στοιχεία του πολιτισμού προ 25 χιλιάδων ετών, έρχονται να αποδείξουν την ύπαρξη και την συνέχεια της αναπτύξεως του ανθρώπου στον Ελλαδικό χώρο. Τα κενά που σήμερον υπάρχουν σε μακρές περιόδους της ιστορίας δεν σημαίνουν αρνητική ύπαρξη ζωής, αλλά μάλλον έλλειψη συστηματικών ερευνών στην περιοχή αυτή.

Ο Πολιτισμός των ΡωμαίωνΟ εκπολιτισμός είναι πανάρχαιος και ανάγεται από την

εποχή των Ετρούσκων και Τυρρηνών. Όμως ο κυρίως πο-λιτισμός των Ρωμαίων πριν αρχίσουν την αυτοκρατορική τους πορεία άρχισε κυρίως μετά την κατάκτηση της Ελλάδος (180-120 π.Χ), δηλαδή από την εποχή του Καίσαρος. Προη-γουμένως οι φυλές της Κεντρικής και Βορείου Ιταλίας ήσαν σχετικά πρωτόγονες και άξεστες, δεν γνώριζαν την γραφήν και εσυνήθιζαν ακόμη και την ανθρωποφαγία και ανθρωπο-θυσία σε παλαιότερες εποχές. Επομένως, τον πολιτισμό και την γραφή όλοι οι Ευρωπαίοι την χρεωστούν στους Πελα-σγούς και Κρήτες Πρωτοέλληνες. Η Λατινική γραφή είναι κι αυτή Ελληνική (Χαλκιδικό αλφάβητο) και ο Ρωμαϊκός Πολιτισμός είναι αντίγραφο -συχνά κακέκτυπο- του Ελλη-νικού Πολιτισμού. Έτσι αποδεικνύεται η πανάρχαια κοινή καταγωγή των κατοίκων της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης (Τεύτονες, Γαλάτες, Σουάβοι, Σάξωνες, Ίβηρες κλπ) από τους Αιγαίους Πρωτοέλληνες.

Οι λαοί αυτοί διατηρούν ακόμη ονομασίες ορισμένων θεών της Αρχαίας Ελλάδος, λέξεις ή ρίζες λέξεων της αρ-χικής μητρικής των γλώσσας, ή μάλλον του γλωσσικού ιδιώματος των το οποίο ανήκει στην Ελληνική (Ινδοευρω-παϊκή) ομογλωσσία. Επειδή συν τω χρόνω αυτοί ήρθαν σε επιμειξία με άλλους λαούς, αλλά και λόγω διαφορετικών κλιματολογικών και πολιτιστικών συνθηκών, ήτο επόμενον να διαφοροποιηθούν και να απομακρυνθούν αναγκαστικά από την αρχική πολιτιστική των κοιτίδα, του Αιγαίου. Άλλοι εξ αυτών στις νέες των πατρίδες εκβαρβαρίστηκαν ή αφομοι-ώθησαν για να επιβιώσουν και παρέμειναν ανεξέλικτοι, όπως τους ανευρίσκουμε μετέπειτα κατά την ιστορική περίοδο, διασκορπισμένους σε διάφορες χώρες του βορρά σε φυλές (Κιμμέριοι, Σκύθες, Γέτες, Αριμασποί, Γέλωνες, Μασαγέτες, Βουδίνοι, Αγριππαίοι, Ισηδόνες, Σαρμάτες, Δάκες κ.ο.κ.). Αυ-

ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας

Συνέχεια από την σελίδα 5

Συνέχεια στην σελίδα 12

Page 7: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

oποιος κοπιaζει για το καλo, δεν πρeπει ποτe να απελπiζεται και για τiποτε. Μeνανδρος

Συνέχεια από την σελίδα 5

Συνέχεια στην σελίδα 9

Λατ. murus, moenia του partes ως τα της πόλεως τείχη από του τοίχου οικίας». Στην «Οδύσσεια» επίσης (Π 165) το περιτείχισμα της αυλής αναφέρεται ως «μέγα τειχίον αυλής». Το αίτιο όμως αυτής της διαφοράς (τοίχος-τείχος από κανένα λεξικό δεν ερμη-νεύεται. Τάλας, τάλαινα, τάλαν = ο υποφέρων, ο πάσχων, ο κακοπαθών, ο δυστυχής, ο ταλαί-πωρος, ο ελεεινός. Στον Όμηρο ( Οδ. Σ 3270 συναντούμε την λέξι με κάποια σημαντική διευκρίνισι. Ας δούμε τους στίχους : «Ξείνε τάλαν, συ γε τις φρένας εκπεπαταγμένος εσσί

ουδ` εθέλεις εύδειν χαλκήιον ες δόμον ελθών ηέ που ες λέσχην αλλ` ενθάδε πολλ` αγορεύεις θαρσαλέως πολλοίσι μετ` ανδράσιν ουδέ τι θυμώ ταρβής...»

{ Ξένε «τάλαν», εσύ σα να έχης χάσει τα μυαλά σου και δεν αποφασίζεις να πας να κοιμηθής σε κανένα εργαστήριο σιδηρουργού ή σε καμμιά λέσχη (αργοσχόλων και επαι-τών: στις δημοσίες ίσως στοές), αλλά εδώ ξεστομίζεις πολλά με αυθάδεια μέσα σε τό-σους άνδρες, χωρίς η ψυχή σου να φοβάται}. Η Μελανθώ εν προκειμένω, η οποία ήταν υπηρέτρια της Πηνελόπης της συζύγου του Οδυσσέως, ερμηνεύουσα την εμφάνισι και το θράσος αυτού του ρακένδυτου που έβλεπε εμπρός της, αγνοώντας φυσικά ότι επρόκειτο περί του Οδυσσέως, προσφωνεί αυτόν «τά-λαν». Ας αναγνώσουμε τώρα τα γράμματα της λέξεως «τάλας» δεν είναι αυτός που τόν έπληξε η μοίρα, αλλά αυτός που δεν έχει μυαλά να σκέπτεται σωστά και διαταράσσει τον κοινωνικό ρυθμό διά της δικής του συγ-χύσεως, δηλαδή της «Ατης» ( ίδε λέξι «τάλα-ντα»). Εδώ: του προκαλούντος τα κτυπήματα («Τ») και τα άλγεα της Άτης («Α») τα λυγρά («Λ»{«άλγεα λυγρά, δηλ. προκαλούντα θλί-ψεις (Ησίοδ. Εργ. Ημ.στίχ.200 )} στους αν-θρώπους («Α») ανάλογη και η μορφή – σχή-μα («Σ»)

Πουθενά στα κείμενα της «Θεογονίας», του Ομήρου και του Ησιόδου δεν δεν συνα-ντούμε την λέξι «τύχη» με την σημασία της άγνωστης εύνοιας, που μας βοηθεί. Οι άν-θρωποι των πανάρχαιων χρόνων, οι κάτοικοι του ελληνικού χώρου εδιδάσκοντο, ότι η ευ-ρυθμία του κοινωνικού γίγνεσθαι δεν έπρεπε να αποδίδεται σε άλλους πλην της δικής των θελήσεως. Και έπρεπε να επέλθη η καταστρο-φή εκείνου του πολιτισμού, για να ανατραπή η νέμεσι διά της «τύχης», η κάθαρσι διά του

Τάλας, τάλαινα, τάλαν = ο υποφέ-ρων, ο πάσχων, ο κακοπαθών, ο δυ-στυχής, ο ταλαίπωρος, ο ελεεινός. Στον Όμηρο ( Οδ. Σ 3270 συναντού-με την λέξι με κάποια σημαντική δι-ευκρίνισι. Ας δούμε τους στίχους : «Ξείνε τάλαν, συ γε τις φρένας εκπεπαταγμένος εσσί

ουδ` εθέλεις εύδειν χαλκήιον ες δόμον ελθών ηέ που ες λέσχην αλλ` ενθάδε πολλ` αγορεύεις θαρσαλέως πολλοίσι μετ` ανδράσιν ουδέ τι θυμώ ταρβής...»

{ Ξένε «τάλαν», εσύ σα να έχης χάσει τα μυαλά σου και δεν απο-φασίζεις να πας να κοιμηθής σε κανένα εργαστήριο σιδηρουργού ή σε καμμιά λέσχη (αργοσχόλων και επαιτών: στις δημοσίες ίσως στοές), αλλά εδώ ξεστομίζεις πολλά με αυ-θάδεια μέσα σε τόσους άνδρες, χω-ρίς η ψυχή σου να φοβάται}.

ελληνικός δρόμος Θερινό Ηλιοστάσιο, 2017 7

ου. Οι Μινωίτες όπως και οι άλλοι λαοί την Εποχή του Χαλκού μετρούσαν τον χρόνο με βάση την περιοδικότητα συγκεκριμένων αστρονομικών φαι-νομένων.

Τα κυριότερα ημερολογιακά συστήματα που χρησιμοποιήθηκαν από την 3η χιλιετία είναι τα Σεληνιακά, τα Σεληνοηλιακά και τα Ηλιακά. Και τα τρία ημερολόγια, βασίζονταν στις περιοδικές κινήσεις του Ηλίου και της Σελήνης.

Τα Σεληνιακά ημερολόγια την Εποχή του Χαλ-κού είχαν 12 συνοδικούς μήνες. Χρησιμοποιήθη-καν από του Σουμέριους, τους Βαβυλώνιους, τους Αιγυπτίους και τους Μινωίτες. Ως βασική τους μο-νάδα έχουν τον συνοδικό σεληνιακό μήνα(ίσο με 29,5 μέρες), που είναι το χρονικό διάστημα μεταξύ δύο διαδοχικών επανόδων της Σελήνης στην ίδια φάση. Το σεληνιακό έτος διαρκούσε 354,36 μέρες με αποτέλεσμα η ίδια ημερομηνία να μην αντιστοι-χεί στην ίδια κλιματολογική εποχή του έτους.

Το Σεληνοηλιακό ημερολόγιο δημιουργήθηκε ώστε να διορθώσει κατά περιόδους την αντιστοιχία των ημερομηνιών με τις εποχές του έτους. Η εναρ-μόνιση έγινε εφικτή με την περιοδική παρεμβολή, σε κάποιο σεληνιακό έτος, ενός εμβόλιμου 13ου συνοδικού μήνα.

Τα Ηλιακά ημερολόγια έχουν ως βάση τους το τροπικό έτος των 365,2422 ημερών, δηλαδή την φαινόμενη ετήσια κίνηση του Ηλιου πάνω στην εκλειπτική.

Ηλιακό Ημερολόγιο (2200 π.Χ.)

Από τα μινωικά ιερά κορυφής οι Μινωίτες θα έπρεπε να παρατηρούσαν, μετά από τη φάση της Πανσελήνου, κάθε μέρα να μειώνεται ο δίσκος της Σελήνης, μέχρι να γίνει ο μισός. Τότε είχαν περά-σει 7 ημέρες και 9 ώρες. Ο δίσκος εξακολουθούσε συνεχώς να μειώνεται παίρνοντας την μορφή δρε-πανοειδούς μηνίσκου ώσπου κάποια μέρα εξαφα-νιζόταν.

Συνολικά είχαν τότε περάσει από την Πανσέ-ληνο 14 ημέρες και 18 ώρες. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρούσαν όταν η νέα Σελήνη μεγάλωνε το δρεπανοειδή μηνίσκο της, μέχρι τη νέα Πανσέ-ληνο· και είχαν περάσει άλλες 14 ημέρες και 18 ώρες. Συνολικά από την πρώτη Πανσέληνο μέχρι την εμφάνιση της επομένης είχαν περάσει 28 ημέ-ρες και 36 ώρες. Έτσι, ο χρόνος που παρατηρεί ο Μινωίτης ανάμεσα σε δύο διαδοχικές επανόδους της Σελήνης σε Πανσέληνο (δηλαδή ανάμεσα σε δύο διαδοχικές φάσεις) είναι ίσος με 29,53 ημέρες και ονομάζεται συνοδικός μήνας.

Το παρατιθέμενο σφραγιστικό εύρημα του 2200 π.Χ. από το Φουρνί των Αρχανών, ταφικό Κτήριο 18 δωμάτιο 3· είναι κυλινδρικό, κατασκευασμένο από δόντι ιπποπόταμου. Ο ανασκαφέας Γ. Σακελα-ράκης περιγράφει ότι: “έχει ένα ασυνήθιστο σφρα-γιστικό θέμα κοιλοτήτων.” Μέσα από προσεκτική παρατήρηση και μεγέθυν-ση, διαπιστώνουμε ότι η σφραγίδα εμφανίζει 12 μηνίσκους, που συνιστούν γνωστό τρόπο συμβολι-σμού της Σελήνης, όπως παρατηρούμε στα χρυσά δαχτυλίδια CMS Ι αριθ. 17 και 179, από τις Μυ-κήνες και την Τίρυνθα. Επιπλέον στο άνω μέρος παρατηρούμε μια γραμμή χαραγμένη κάτω από 4 μηνίσκους. Στη γραμμή αυτή διακρίνουμε 11 χαρά-ξεις που φέρουν και μια κουκίδα. Αν συνδέσουμε τις ανωτέρω επισημάνσεις και θε-ωρήσουμε ότι η κάθε Σελήνη αναφέρεται σε συνο-δικό μήνα και ότι η κάθε χάραξη αντιπροσωπεύει

παρεμβαλλόμενες μέρες, τότε το σφραγιστικό αυτό αποτύπωμα εκφράζει ένα πλήρες, ακριβέστατο ηλιακό ημερολόγιο με βάση τη Σελήνη. Αυτό επι-βεβαιώνεται με τις παρακάτω πράξεις: Συνοδικός μήνας Χ 12 +11 γραμμές = 29,53Χ12=354,36 + 11 μέρες ευρίσκουμε 365,36. Ο προσδιορισμός αυτής της ακρίβειας για το ηλιακό ημερολόγιο με βάση τη Σελήνη πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να προσδιοριστεί πολύ απλά με τον εξής τρόπο: Παρατηρώντας οι Μινωίτες στο χειμερινό ηλιοστάσιο τη φάση της Σελήνης και καταγράφοντας κάθε μέρα που περνούσε, μετά από 365,3 μέρες θα διαπίστωναν ότι ο Ήλιος είχε την ίδια ακριβή θέση στην ανατολή του σταματώντας την πορεία μετατόπισής του στον ουρανό.

Μετατοπίζοντας, τώρα, το ενδιαφέρον μας στο κέντρο της απεικόνισης, το εκεί υπάρχον σχήμα θυμίζει, με μια απλή ματιά, αυτό της Κρήτης. Το σφράγισμα, τότε, θα μπορούσε να αποτυπώνει το νησί των Μινωιτών στο κέντρο και το πλήθος των ημερών –το χρόνο που περνά γύρω τους.

Πολλοί ειδικοί ίσως να θεωρήσουν την εν λόγω ερμηνεία λίγο “τραβηγμένη”. Πιστεύουμε, ωστόσο ότι οι αριθμητικές πράξεις που οδηγούν στις 365,3 ημέρες σε συνδυασμό με το μικρογραφικό σχέδιο στο κέντρο, που παραπέμπει στην Κρήτη την καθι-στούν όχι απίθανη ούτε αβάσιμη.

Το εύρημα αυτό είναι μοναδικό και με βάση την ερμηνεία που δόθηκε αποδεικνύει ότι η Μινωίτες είχαν από την Παλαιοανακτορική περίοδο ένα σύγ-χρονο ηλιακό ημερολόγιο, το οποίο προηγήθηκε των Βαβυλωνίων 19 αιώνες.

Παρόμοιο ημερολόγιο 354 ημερών φαίνεται ότι χρησιμοποίησαν και οι Αιγύπτιοι όπως διασώζει ο πάπυρος Ιλλαχού από το 2780 π.Χ., με τη χρήση σεληνιακού ημερολογίου των 12 μηνών διαρκείας 29 ή 30 ημερών έκαστος. Στην πορεία του χρόνου οι Αιγύπτιοι ιερείς φαίνεται ότι ακολούθησαν ηλια-κό ημερολόγιο 365 ημερών από το 1321 π.Χ. Έτσι το Αιγυπτιακό έτος αποτελείτο από 12 μήνες των 30 ημερών με 5 συμπληρωματικές αφιερωμένες στη θεά του ουρανού Νούτ. Οι 5 συμπληρωματικές μέρες ήταν αφιερωμένες στις γεννήσεις των θεών Όσιρι, Όρου, Νέφθιδας, Σέτ και της Ίσιδας στο τέ-λος των 360 ημερών. Τα προαναφερθέντα στοιχεία με αναφορές στις αστρονομικές γνώσεις των Μινωιτών αντλήθηκαν από το νεο-εκδοθέν βιβλίο με τίτλο «Αστρονομία Κρητομυκηναϊκού Πολιτισμού- Μηνολόγιο Εορ-τολόγιο».Του Μηνά Τσικριτσή, Δρ. ΑΠΘ, ερευνητή αιγαια-κών γραφών

Πηγή...

Το πρώτο Ηλιακό Ημερολόγιο είναι Μινωικό

Συνέχεια από την σελίδα 1

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

ΕΠΟΧΙΑΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ

& ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΝΑΔΑ

Πάντοτε λέγε την αλήθεια, γιατί το ψέμα ατιμάζει τον ελεύθερο άνθρωπο. Σοφοκλής

Page 8: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

hellenic way Summer Solstice, 2017 8

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΥΣΙΝ. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

Συνέχεια στην σελίδα 14

Εκείνοι που μυούνται στα μυστήρια του υπερβατικού, απαγορεύεται να τα ανακοινώσουν σε άλλους μη μυη-μένους , πρέπει να κλείνουν το στόμα τους. Τα αρχαία Μυστήρια ήταν ίσως η ανώτερη πνευματική κληρονομιά στην αρχαία Ελλάδα.

Ήταν κυρίως κρυφές λατρείες, όπου έπρεπε πρώτα κανείς να μυηθεί, κοινώς να εισαχθεί. Ο οπαδός αυτής της λατρείας ονομαζόταν Μύστης και το πρόσωπο που τον εισήγαγε σ’ αυτή Μυσταγωγός. Κάθε μυστηριακή κοινότητα είχε τα κοι-νά γεύματα, τους κοινούς χορούς και τις ιεροτελεστίες, όπου άνθρωποι που έσμιξαν στο ίδιο χορό, που συμμετείχαν στα ίδια δρώμενα ένιωθαν για πάντα ενωμένοι. Στην εσωτερική έννοιά τους παρουσίαζαν τις αιώνιες αλήθειες είτε ήταν φυσικές είτε ήταν πνευματικές που δι-ατηρήθηκαν στο πέρασμα χιλιάδων ετών. Από τα λίγα που γνωρίζουμε για αυτά φαίνεται ότι παρουσίαζαν αλληγορικές αναπαραστάσεις που συμβολίζουν τα πεπρωμένα των ψυχών μετά θάνατον, το νόμο και την ενότητα που συνδέουν όλα τα όντα. Επίσης ήταν τελετουργίες για την ευκαρπία της γης , για την πολυπόθητη βροχή. Και υπήρχαν πάντα τοπικά μυστήρια, αλλά και μυστήρια που απόκτησαν πανελλήνια εμβέλεια όπως τα Ελευσίνια, τα Ορφι-κά, τα Κρητικά και τα Καβείρια κ.α..

Όλα σχεδόν επηρεασμένα από αυτά της Αιγύπτου, αναδιορ-γανώθηκαν με την παρέμβαση μεγάλων μυστών και ιεροφα-ντών που θήτευσαν πριν στα Αιγυπτιακά ιερά όπως ο Κάδ-μος, ο Ορφέας, ο Φερεκύδης, ο Επιμενίδης, ο Πυθαγόρας. Στα μυστήρια όλων των εποχών και όλων των θρησκειών οι άνθρωποι επιδιώκουν τη βοήθεια του θεού ή των θεών. Και την επιδιώκουν από την στιγμή που μπόρεσαν να συλλάβουν την ιδέα των πανίσχυρων θεών και του υπερβατικού τους κό-σμου. Τα μυστήρια εμφανίζονται σε ένα αρκετά αναπτυγμένο πολιτιστικό στάδιο του ανθρώπου. Η σύλληψη της έννοιας των θεών, των πνευμάτων και ενός υπερβατικού κόσμου που υπάρχει πέρα από τις αισθητές δυνατότητες του ανθρώπου, αποτελούν την αναγκαία προϋπόθεση για την ύπαρξη των μυστηρίων. Βασικό στοιχείο στην τέλεση των μυστηρίων ήταν ο κύκλος των μυημένων. Αλλά έως ένα βαθμό συμμετείχαν και μη μυ-ημένοι διαφορετικά δεν θα υπήρχε συνέχεια στα μυστήρια αν δεν υπήρχαν μυημένοι. Εκεί μπορούσαν να λάβουν μέρος μόνο όσοι πετύχαιναν μετά από προετοιμασίες δοκιμασιών και υποσχέσεων (π.χ. περί εχεμύθειας) και μόνο τότε γίνονταν δεκτοί στο χώρο των μυημένων. Στους χώρους εκείνους που υπήρχε εξωτε-ρική και εσωτερική λειτουργία ιδιαίτερη έμφαση δινόταν στην ψυχική ανύψωση του ανθρώπου προς την πνευματική του ολοκλήρωση και τελειοποίηση μέσω του καθαρμού και του εξαγνισμού, για να κατακτήσει ο μυημένος με την ψυχή του την αγάπη και την πνευματική ελευθερία. Το κυριότερο μέρος από την εξωτερική μύηση ήταν οι καθαρμοί και οι εξαγνισμοί, όπου το μέρος αυτό των Μυστηρίων ονομαζόταν καθάρσια ή και καθαρμοί. Όλα τα μυστήρια του κόσμου έχουν για κέντρο τους τη Μη-τέρα-Γη που στους διάφορους λαούς παίρνει και ιδιαίτερα ονόματα. Στους Σουμέριους λέγεται Ιναννά, στους Βαβυλώ-

νιους Ιστάρ, στη Συρία Αστάρτη, στη Φοινίκη Ανάθ, στην Αίγυπτο Ίσιδα, στη Μικρά Ασία λέγεται Μεγάλη Μητέρα, Κυβέλη, Δινδυμήνη, Μα, στους Έλληνες Δήμητρα ή Ρέα κ.λ.π.Στον χώρο του Αιγαίου υπάρχει το κοινό επίκεντρο της Με-γάλης Μητέρας Γης με τις αντίστοιχες της Δ. Μικράς Ασίας, όπου στην αρχή μάλλον δεν χρειαζόταν να αναφερθεί το όνομά της. Αργότερα πήρε το όνομα Ρέα (που σημαίνει Γη - Γαία) και επίσης Δήμητρα (Γη Μήτηρ).

Στα πρώτα μυστήρια στον κόσμο του Αιγαίου υπάρχει και αρσενικός θνήσκων θεός όπως σε όλα τα μυστήρια της Μέσης Ανατολής.Στις νεότερες ανακαινίσεις των μυστηρίων εκλείπει ο θνήσκων θεός και στη θέση μπαίνει η «Κόρη - Περσεφόνη». Ο ουράνιος σύζυγος εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά με διά-φορα ονόματα όπως: Δίας, Ποσειδώνας, Ίακχος ή και ακόμα είναι ανώνυμος θεός. Παρατηρούμε ότι στα Διονυσιακά-Ορφικά και στα Κρητικά εξακολουθεί να παίζει κύριο ρόλο ο θνήσκων θεός όπως ο Διόνυσος που ταυτίζεται με τον Όσιρη και ο Ορφέας. Πάντως στον κόσμο του Αιγαίου και της Ελλάδας γενικότερα τα μυστήρια γίνονταν δύο φορές το χρόνο, το φθινόπωρο με τη σπορά και την άνοιξη όταν τα σπαρτά θέλουν βροχή, αλλά. σε κάθε περιοχή τα μυστήρια τελούνταν ανάλογα με το κλίμα.

Tα Ορφικά μυστήρια

Ο Ορφέας στάθηκε το έμψυχο πνεύμα της ιερής Ελλάδας, αυτός που αφύπνισε τη θεία ψυχή. Η επτάχορδη λύρα του αγκαλιάζει το σύμπαν. Κάθε χορδή της αντιστοιχεί σ’ ένα ρυθμό της ανθρώπινης ψυχής ,περιέχει το νόμο μιας επιστή-μης και μιας τέχνης. Η θεουργική και διονυσιακή ώθηση, που κατόρθωσε να μεταδώσει στην Ελλάδα ο Ορφέας, μεταφέρ-θηκε μέσα απ’ αυτήν σε όλη την Ευρώπη. Εμφανίστηκε στη Θράκη ήταν βασιλικής καταγωγής και με τη μελωδική φωνή του ασκούσε παράδοξη έλξη. Ξαφνικά ο νέος αυτός εξαφανίστηκε. Έλεγαν ότι πέθανε, ότι κατέβηκε στον Άδη. Είχε φύγει για την Αίγυπτο όπου μυήθηκε και ξα-ναγύρισε μετά από πολλά χρόνια με ένα όνομα μύησης που πήρε από τους δασκάλους του. Τώρα ονομαζόταν Ορφέας ή Άρφα που σημαίνει «Εκείνος που γιατρεύει με το φως». Οι ιερείς της Ροδόπης υποδέχτηκαν τον μύστη της Αιγύπτου σαν σωτήρα. Σε λίγο η επίδρασή του θα εισχωρήσει σε όλα τα ιερά της Ελλάδας. Αυτός καθιέρωσε τη βασιλεία του Δία στη Θράκη και του Απόλλωνα στους Δελφούς, που έβαλε τις βάσεις του Αμφικτιονικού Συνεδρίου, το οποίο υπήρξε η κοινοτική ενότητα της Ελλάδας. Τέλος με τη δημιουργία των Μυστηρίων διαμόρφωσε τη θρησκευτική ψυχή της πατρίδας του.

Στην κορυφή της της μύησης συγχώνευσε τη θρησκεία του Δία με τη θρησκεία του Διονύσου, σε μια παγκόσμια σκέψη. Οι μύστες ασπάζονταν από τα διδάγματά του το αγνό φως των υπέρτατων αληθειών. Κι αυτό το ίδιο φως έφθανε ως τον λαό κάπως μετριασμένο, όχι όμως και λιγότερο ευεργετικό, κάτω από το πέπλο της ποίησης και των μαγευτικών γιορτών. Κατ’ αυτό τον τρόπο έγινε ο αρχιερέας της Θράκης, μέγας ιερέας του Ολυμπίου Δία, και για τους μύστες αυτός που αποκάλυπτε τον Ουράνιο Διόνυσο. Ο μύθος της Ευριδίκης έχει μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά όχι σαν ιστορία αγάπης. Είναι ένα θεολογικό κομμάτι που οικειοποι-ήθηκε στην αρχή ο Διόνυσος. Η Σεμέλη, η πρασινισμένη γη, προβάλλει από κάτω, χρόνο με το χρόνο μαζί της έρχεται κι ο Διόνυσος, ενώ εξαιτίας κάποιου αισθήματος ιπποτισμού οι άντρες είπαν ότι πηγαίνει για να την φέρει. Ο ρόλος του Διόνυσου περνά στον Ορφέα. Πάντως το πά-ντρεμα μεταξύ του Διονύσου Ζαγρέα και του Ορφισμού δεν ήταν καθόλου εύκολο. Ο Ορφέας ως ιερέας του Διονύσου σφετερίστηκε την ανάστασή και το θάνατό του απ’ όπου ξεπήδησε η όμορφη ιστορία αγάπης. Εύκολα προστέθηκε ένα στοιχείο-ταμπού, κοινό σε πολλές πρωτόγονες ιστορίες. Χθόνιες τελετές συχνά επικαλούνταν εμπεριέχοντας την ιδέα «να μην στραφεί κάποιος πίσω» (αμεταστραπί).

Στα Ορφικά Μυστήρια υπήρχαν διάφορες τελετουργίες εξαγνισμού, οι διάφορες αποχές όπως η απαγόρευση της κρεοφαγίας. Ο Ορφισμός επηρέασε και τον Πυθαγόρα που έγινε ζηλωτής του τρόπου έκφρασης του Ορφέα. Στα χρόνια δε του Πεισίστρατου ήταν πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουν τα γνήσια Ορφικά από τα Πυθαγόρεια. Όσοι μυούνταν στα Ορ-φικά Μυστήρια τηρούσαν με θρησκευτική ευλάβεια μυστικές διατάξεις, οι οποίες είχαν μεγάλης ομοιότητα με τις Πυθαγο-ρικές αρχές. Αποτελούνταν από 9 βαθμούς και διαιρούνταν σε 3 κατηγο-ρίες. Σε αυτά που αφορούσαν τη διαμόρφωση του ανθρώπου κι έδειχναν την προέλευσή του, σε αυτά που δίδασκαν τις δυνάμεις της φύσης, τις ποικιλίες των οργάνων των διαφό-ρων μορφών και μεγάλα και ιερά στα οποία δεν έπρεπε να αναφέρουν ούτε λέξη για την ύπαρξή τους. Στην πρώτη ομάδα μυούνταν άντρες και γυναίκες και υπο-βάλλονταν σε πενταετή σιγή. Στη δεύτερη μυούνταν μόνο εξαγνισμένοι στο σώμα και στο νου και καθαροί από ανομή-ματα. Στην τρίτη μυούνταν μόνο φωτισμένοι και εμπνευσμέ-νοι νέοι και αγνές κοπέλες με ψυχικό κάλλος. Οι Ορφικοί Ύμνοι, μύθοι και εξορκισμοί αν και γραμμένοι σε διαφορετικές εποχές από διαφορετικούς συγγραφείς -μολονό-τι το όνομα του Ορφέα αρκετές φορές δεν αναφέρεται που-θενά- εκφράζουν θέματα που εντάσσονται στα πλαίσια του Ορφισμού, μιας ονομασίας που έφτασε να είναι θρησκευτική τάση αν και μερικοί μελετητές τον θεωρούν ως θρησκεία που είχε εισαχθεί από άλλες χώρες, ενώ άλλοι ως αίρεση και

Συνέχεια από την σελίδα 1

Τα Ορφικά μυστήρια. Ο «μυητικός» κύκλος της ζωής

Page 9: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

Ο ΜΕΝ ΝΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΕΥΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ

Συνέχεια στην σελίδα 13

Συνέχεια από την σελίδα 7πλούτου. Αυτή υπήρξε η αιτία, ένεκα της οποίας η λέξι «τάλας», ενώ αρχικώς εχαρα-κτήρισε τους «τοιούτους νόας» των ανθρώ-πων, οι οποίοι ορθώς έπασχαν, στην συνέχεια εθεωρήθη ότι η ευθύνη της δυστυχίας ήταν εκτός του ανθρώπου και οι πάσχοντες, οι υποφέροντες κ.λ.π. έπρεπε να μοιράζωνται η και να αποδίδουν την δυστυχία τους στους άλλους. Και βεβαίως η «νέα ηγεσία» των λαών, η μετά την καταστροφή, ήταν πράγματι εν πολλοίς υπεύθυνη, διότι διά των ενεργειών της απομάκρυνε από τους ανθρώπους την «Αιδώ» και την «Νέμεσιν». Θα τελειώσω τα παραδείγματα του λήμματος «Τ» με την λέξι «Τάρταρος».

Τάρταρος : Στην «Θεογονία» γίνεται αναφορά στον Τάρταρο αρκετές φορές. Στους στίχους 682,721,736, 807 ο Τάρταρος αποκα-λείται «ηερόεις πόντος τ` ατρύγετος» {αργυ-ρόχροη (ομιχλώδης) απέραντη θάλασσα}. Ο Όμηρος ερμηνεύοντας την λέξι ηέριος λέγει: «όφρα μεν ηώς» (Οδυσ. Ι 56 ), δηλαδή όμοι-ος προς το χρώμα το οποίο παίρνει ο ουρανός το ξημέρωμα, δηλ. αργυρόχρους. «Ηέριον» αποκαλεί και τον «πόντον» (Οδυσ Β 263 ). Στα «Ορφικά» (στίχ. 86-93) ο Ιάσων προτεί-νοντας στον Ορφέα, τον υιό του βασιλέως της Θράκης Οιάγρου ( η Θράκη τότε εξετείνετο έως τον Ίστρο ποταμό, τις εκβολές δηλ. του Δουνάβεως), να τον ακολουθήση, του λέγει ότι είναι αυτός ο μόνος ικανός «δείξαί τε θα-λάσσης παρθενίης ατραπούς.....ποτίζοφον ηερόεντα» { διά να τους οδηγήση στους δρό-μους τους αταξίδευτους ακόμη της θάλασσας ...στα νερά της δύσεως τ` αργυρόχρωμα}. Στους στίχους 1164-1165 προσωποποιών ο Ορφεύς την «Αργώ» ( το πλοίο ) λέγει: «Ώι-μοι εγών όφελόν με διαρραισθείσαν ολέσθαι Κυανέαις πέτρησιν εν Αξείνω τε κλύδωνι» {Ω εγώ η δυστυχής, μακάρι να είχα συντριβή και καταστραφή στις Κυανές Πέτρες και στον αφιλόξενο και τρικυμιώδη πόντο}. Είμαι υποχρεωμένος να σταθώ εδώ και να εξηγήσω στους αναγνώστες την σύγχυσι την οποία προκάλεσε ο γνωστός για τις «Μετα-

Τάρταρος : Στην «Θεογονία» γί-

νεται αναφορά στον Τάρ-ταρο αρκετές φορές. Στους

στίχους 682,721,736, 807 ο Τάρταρος αποκαλείται «ηερόεις

πόντος τ` ατρύγετος» {αργυρόχροη (ομιχλώδης) απέραντη θάλασσα}. Ο

Όμηρος ερμηνεύοντας την λέξι ηέριος λέγει: «όφρα μεν ηώς» (Οδυσ. Ι 56 ), δηλαδή όμοιος προς το χρώμα το οποίο παίρνει ο ουρανός το ξημέρωμα, δηλ. αργυρόχρους. «Ηέριον» αποκαλεί και τον «πόντον» (Οδυσ Β 263 ). Στα «Ορ-φικά» (στίχ. 86-93) ο Ιάσων προτείνο-ντας στον Ορφέα, τον υιό του βασιλέως της Θράκης Οιάγρου ( η Θράκη τότε εξετείνετο έως τον Ίστρο ποταμό, τις εκβολές δηλ. του Δουνάβεως), να τον ακολουθήση, του λέγει ότι είναι αυ-τός ο μόνος ικανός «δείξαί τε θα-λάσσης παρθενίης ατραπούς.....ποτίζοφον ηερόεντα» { διά να τους οδηγήση στους δρό-

μους τους αταξίδευ-τους ακόμη της

θάλασσας

ελληνικός δρόμος Θερινό Ηλιοστάσιο, 2017 9

μην είναι στερημένη και αποξηραμένη στοργής και τρυ-φερότητας . Τό αρχαιότατο “γνώθι σ’ αυτόν” συνοδεύετο από την θεά της σοφίας, την Παρθένο Αθηνά. Απόλλων και Αθηνά είναι οι Παιώνιοι θεοί, θεραπευτές του Ολυ-μπιακού Πανθέου, οι οποίοι από κοινού παρουσιάζουν τις ιδιότητες και τα σύμβολά των διά να αντιμετωπίσου-με τα πάθη της ψυχής μας τα οποία διά της υπερβολής και της οπτικής αναπαράστασης σε μυθολογικά τέρατα, στους ναούς, στα αγάλματα και στα αγγεία, μας αφυ-πνίζουν και μας αναγκάζουν να καθαρίσουμε την ψυχή μας. Ο καλύτερος καθαρμός είναι “ο κριτικός έλεγχος των κινήτρων των πράξεων και της συμπεριφοράς μας”, λέγει ο Σωκράτης στον διάλογο “Σοφιστή”, και στο φυσι-κό πεδίο τα συναισθηματικά πάθη των υπερβολών και των ελλείψεών μας, είναι της δικαιοδοσίας του Ποσει-δώνος. Τέκνα Ποσειδώνος, τα θαλάσσια τέρατα, γεννή-ματα φαντασιώσεων (Ανταίος, Κερκύων, Βούσιρις, Άμυ-κος, Πολύφημος, Προκρούστης, Έρυξ κ. ά.) εξέρχονται απειλητικά και ύπουλα από την θάλασσα της ζωής για να μας καταπνίξουν. Όμως οι ορθές επιλογές είναι της δικαιοδοσίας της θεάς Αθηνάς, τελευταίο θεϊκό τέκνο του Διός, κατά τον Ησίοδο. Μόνο η σοφία της Αθηνάς μπορεί να καθοδηγήσει τη λογική μας, περιορίζοντας τη δράση του Ποσειδώνος, δηλ. τα συναισθηματικά μας τέρατα, όταν η τρίαινά του συνταράσσει διά της τρικυμί-ας των παθών την ψυχή μας.

Η θεά Αθηνά συνοδεύει τις ηρωϊκές ψυχές Ηρακλή, Θη-σέα, Περσέα, Οδυσσέα …, που δίδουν την καθημερινή μάχη της ζωής στον πλανήτη μας, με επίγνωση του νόμου της ανταποδοτικής δικαιοσύνης. Και εμείς, καθ’ ομοίωσίν των, είμεθα ηρωικές ψυχές, όταν προσπαθού-με να απαλλαγούμε από τα τέρατα της ψυχής μας και να αποθεραπευτούμε με την βοήθεια της λογικής/Αθη-νάς. Πώς όμως θα δοθεί η μάχη αυτή, για να καταστεί αυτοθεραπεία και να μη καταλήξει σε αυτοκαταστροφή, περίπτωση Βελλεροφόντη; Η θεά Αθηνά γεννάται πά-νοπλος. Η πανοπλία της – το κράνος, η ασπίς και το ακόντιο – αφ’ ενός την προστατεύει και αφ’ ετέρου την καθιστά άκρως μαχητική, όπως περιγράφονται στον Ομηρικό Ύμνο. Η οργή της Αθηνάς είναι η οργή της διανοίας μας, όταν “αίφνης” αντιλαμβανόμεθα την άμε-σο επερχομένη καταστροφή. Είναι η υπόδειξή της, ότι μόνον με την χρήση της πανοπλίας θα σωθούμε από τον όλεθρο , συνέπεια της αφροσύνης, των ελλείψεων και των υπερβολών. Η πανοπλία της Αθηνάς έχει τις εξής προληπτικές ιδιότητες κατά των ασθενειών: Το κράνος προστατεύει την διάνοια από την εξωτερική φα-ντασίωση και τους υποβολιμαίους, ασύστατους φόβους, αλλά και ταυτοχρόνως απαιτεί την επαγρύπνησή μας, διότι η θεά σπανίως εμφανίζεται άνευ κράνους, και μας συμβουλεύει να μη το εγκαταλείπουμε ποτέ, ώστε να μη βυθισθούμε στον ύπνο της αδιαφορίας, της προσωπι-κής ευμάρειας και του εφησυχασμού. Η ασπίς θωρακίζει το συναισθηματικό μας είναι, από τις φοβίες/π ά θ η που ταράζουν τους βιολογικούς μας κύκλους, προξε-νώντας φυσικές ασθένειες στο σώμα μας και έχουν την αιτία τους στον ασταθή συναισθηματικό μας κόσμο, στα ποσειδώνια τέρατα του συναισθηματικού μας βίου που πλανώνται στα σπλάχνα μας (π λ ά ν α τα σ π λ ά χ ν α) απορρυθμίζοντας το συμ – π α θ η – τικό και το παρα – συμ – π α θ η – τικό μας σύστημα, το συμ + π ά σ χ ο ν με την ψυχή μας Το ακόντιο, “…. σείσασ’ οξύν άκοντα”.

Η διάνοιά μας σείει το οξύ ακόντιο, εναντίον εκείνων, που επιβουλεύονται την υγεία μας, τόσο την σωματική, όσον και την ψυχονοητική. Δηλώνομε, διά του ακοντίου της Αθηνάς, ότι δεν θα επιτρέψουμε την παραπλάνησή μας και είμεθα έτοιμοι διά πόλεμο μέχρις εσχάτων. Ο ά κ ω ν είναι ένα είδος ακοντίου, βραχύτερο και ελα-φρότερο , ενώ Το ά κ ο ς είναι ιαματικό ή θεραπευτικό μέσον, γιατρικό. Με αυτό το επιθετικό όπλο, το α κ ό ν τ ι ο, εμφανίζεται για πρώτη φορά στην διάνοιά μας, η δυνατότης να φονεύσουμε το τέρας των παθών μας, αλλά και με το ά κ ο ς/γιατρικό να αποθεραπευτούμε διά

της σοφίας της, που είναι η σοφία του όφεως. Ο όφις είναι το κατ’ εξοχήν σύμβολο επί του αγάλματός της, της Παρθένου Αθηνάς, του φιλοτεχνηθέντος υπό του Φειδίου εντός του Παρθενώνος εις τον Ιερόν Βράχο της Ακροπόλεως. Η μεγαλύτερη γιορτή της πόλης των Αθη-νών πραγματοποιούνταν τον μήνα Εκατομβαιώνα (Ιού-λιο-Αύγουστοο) και ήταν τα Παναθήναια. Ο Φειδίας την αποτύπωσε στη ζωφόρο του Παρθενώνα, εκφράζοντας τον θαυμασμό του γι΄αυτή την γιορτή. Η θεά Αθηνά, προστάτιδα της πόλης της Αθήνας, ήταν η αγαπημένη θεά των κατοίκων.

Προς τιμήν της, οι Αθηναίοι οργάνωναν κάθε καλοκαίρι τα Μικρά Παναθήναια και κάθε τέσσερα χρόνια τα Με-γάλα Παναθήναια που διαρκούσαν δώδεκα μέρες. Ο εορτασμός των Μεγάλων Παναθηναίων ήταν λαμπρός και μεγαλοπρεπής. Γινόταν μεγάλη γιορτή με μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις, αθλητικούς αγώνες, αλλά και θρησκευτικές τελετές και θυσίες. Όλο το χρόνο, τέσσερις κοπέλες από καλές οικογένειες της Αθήνας, οι εργαστίνες, ύφαιναν το ιερό πέπλο. Το πέπλο αυτό ήταν κίτρινο και κεντημένο με σκηνές από τη Γιγαντομαχία. Έπειτα το πέπλο μεταφερόταν γύρω-γύρω στην πόλη πάνω σε μια καρότσα με μορφή καραβιού, την οποία ακολουθούσε μία μεγαλοπρεπής, εορταστική πομπή. Τα Μεγάλα Παναθήναια κρατούσαν δώδεκα ημέρες. Όλος ο κόσμος ξεσηκωνόταν. Άνδρες και γυναίκες από την Αθήνα, αλλά και ξένοι από άλλα μέρη της Ελλάδας, έρ-χονταν να τιμήσουν τη θεά Αθηνά και να πάρουν μέρος στη γιορτή. Κατά τη διάρκεια των δώδεκα αυτών ημε-ρών, γίνονταν αθλητικοί αγώνες, όπως αγώνες δρόμου, πυγμαχία, πένταθλο, πάλη, αρματοδρομίες, ιπποδρομί-ες, ακοντισμός. Πραγματοποιούνταν αγώνας πυρρίχιου χορού, στον οποίο συμμετείχαν ένοπλοι άντρες κάθε ηλικίας. Γίνονταν επίσης και μουσικές εκδηλώσεις, στο περίφημο Ωδείο, που είχε χτίσει ο Περικλής. Σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις προσφέρονταν πλούσια έπαθλα, όπως χρήματα, τρόφιμα, στεφάνια από κλαδιά ελιάς στολισμένα με χρυσάφι. Η πιο σπουδαία μέρα απ’ όλες ήταν η τελευταία, γιατί τότε γινόταν η μεγάλη πομπή του ιερού πέπλου προς την Ακρόπολη. Η πομπή ξεκινού-σε από το Δίπυλο -κοντά στον Κεραμεικό, τη γειτονιά των αγγειοπλαστών- και προχωρώντας μέσα από την Αγορά έφτανε στους πρόποδες της Ακρόπολης. Εκεί, οι εργαστίνες κατέβαζαν το πέπλο από το “καράβι” και το έδιναν με σεβασμό στους ιερείς, που θα στόλιζαν μ’ αυτό το ιερό, ξύλινο ξόανο της θεάς Αθηνάς. Η παράδο-ση του ιερού πέπλου συνοδευόταν από θυσίες και προ-σευχές στο βωμό της Αθηνάς, όπου βρισκόταν, παλιά, ο αρχαίος ναός της. Στον Μαραθώνα και την Κόρινθο τε-λούσαν λαμπαδηφορίες προς τιμήν της ελλωτίδος θεάς, που σημαίνει την λάμψη του ήλιου.

Παλλάδα Αθηνά Συνέχεια από την σελίδα 1

Συνέχεια στην σελίδα 17

Page 10: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

hellenic way Summer Solstice, 2017 10

Οι τα φώτα έχοντες αλλήλοις δόσωσιν

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΧΤΙΣΤΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑΩΝ ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣΕίναι ευρύτερα γνωστό πως δίπλα ή κάτω από μία εκκλησία υπάρχουν τα ερείπια κάποιου αρχαίου ελληνικού ναού. Σε αρκετές, μάλιστα

περιπτώσεις, οι ίδιοι οι αρχαίοι ναοί έχουν μετατραπεί σε χριστιανικές εκκλησίες.Όποιον ιερέα κι αν ρωτήσουμε γιατί χτίστηκαν χριστιανικοί ναοί πάνω σε αρχαίους ναούς και ιερά θα μας πει πως ήθελαν να «εξαγνίσουν»

το χώρο από την «ειδωλολατρία» των «εθνικών». Αυτό, ίσως, είναι η μισή αλήθεια.Πιθανότερο είναι πως ήθελαν να «ελέγξουν» ή να «εκμεταλλευτούν» την δύναμη των αρχαίων ιερών. Εξάλλου είναι γνωστό και κατά ένα με-

γάλο ποσοστό επιβεβαιωμένο ότι οι αρχαίοι ναοί ήταν ιδρυμένοι πάνω σε τόπους δύναμης, πάνω σε ειδικούς ενεργειακούς τόπους οι οποίοι πρόφεραν ηρεμία, γαλήνη, ίαση, οριακά φαινόμενα κλπ.

Ωστόσο, η δύναμη ενός τόπου φαίνεται να «λειτουργεί» σύμφωνα με την «ηθική» αυτών που διαμένουν εκεί. Ή για να το πω διαφορετικά: η δύναμη ενός τόπου γίνεται γόνιμη και δημιουργική, για τον άνθρωπο, όταν αυτός που θα κατοικήσει εκεί το κάνει με σεβασμό. Τότε ο άνθρω-πος «συντονίζεται» με την δύναμη, ή έρχεται σε συνάφεια με το «θείο». Διαφορετικά η δύναμη μένει στείρα και δεν αποδίδει. Ο τόπος μπορεί να γίνει περίτρανος και λαμπρός αλλά η δύναμη δεν αποδίδει. Ή μάλλον αποδίδεται, διαχέεται αλλά δεν εκλαμβάνεται.Στην κεντρική Ελλάδα, στην Αγ. Μαρίνα Βοιωτίας αν αναζητήσουμε θα βρούμε την εκκλησία του Αγίου Βλάσιου, ο οποί-ος είναι χτισμένος πάνω σε αρχαίο ιερό του Πανοπέα, ο οποίος, σημειώστε έφτιαχνε ανθρώπους από πυλό. Σήμερα η ίδια περιοχή είναι γνωστή από ανα-φορές για εμφανίσεις ΑΤΙΑ. Πως να μην χτιστεί εκεί μία εκκλησία να εξαγνίσει τον χώρο!

Μεταξύ Κάστρου και Ορχομενού, στο χωριό Παύλο και στην αρχαία Υηττό το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου στην κορυφή του λόφου αντικαθιστά ναό του Ηρακλή, από το ίδιο αρχαίο υλικό. Μάλιστα η Αγία τράπεζα έχει το εξής πα-ράδοξο: ήταν αφιερωμένη στον ρωμαίο αυτοκράτορα Σεπτίμο Σεβήρο. Ο Άγιος Νικόλαος ήταν Ασκληπιείο κάτι που επιβεβαιώνεται και από την ενεπίγραφη πλάκα.

Ναός Αγίας Μαρίας των Χαρίτων

Έξω από τον Ορχομενό, ήταν ο τάφος του Ησιόδου, ο ναός του Βάκχου, μα κυρίως και πάνω από όλα βρισκόταν ο ναός των Χαρίτων, αφιερωμένος στις Τρεις Χάριτες, τις οποίες τιμούσες οι Ορ-χομένιοι με τα Χαριτήσια, γιορτές που περιλάμβαναν μουσικούς αγώνες, στους οποίους έπαιρναν μέρος αοιδοί και ποι-ητές από όλη την Ελλάδα. Στην θέση του ναού και κατασκευασμένη από το ίδιο αρχαίο οικοδομικό υλικό χτίστηκε η βασιλική της μονής της Κοιμήσεως της

Θεοτόκου, του 874.

Στην Λαμία, αν επισκεφτούμε το κάστρο Αφανός θα διαπιστώσουμε ή θα μάθου-με πως έχει χτιστεί πάνω από το ναό �ή� ναό �ή�ναό �ή-μητρας Χθονίας. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι πως επικοινωνεί υπογείως με το απέναντι βουνό στο οποίο υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Λουκά, η οποία και αυτή είναι χτισμένη σε αρχαίο ιερό ναό.

Ο ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και Αγίων Πάντων, προστάτες των πα-νέμορφων και ολοπράσινων Μηλιών Πηλίου. Στην ίδια θέση που βρίσκεται σήμερα ο ναός, υπήρχε βωμός και ιερό του αρχαίου Ερμή, επίσης ψυχοπομπού ο οποίος λατρευόταν και ως κήρυκας. Το ίδιο ψυχοπομποί είναι και οι Μιχαήλ και ο αγγελιοφόρος Γαβριήλ στους οποίους αφιερώθηκε ο ναός, σαν συνέχεια της παλιάς θρησκείας, αλλά που στην ουσία η αντικατάσταση αυτή δήλωνε τη νίκη του «Ενός και Αληθινού Θεού», ο οποίος απέτασσε τα φαντάσματα των ειδώλων και του παγανισμού.

της Αγίας Κόρης

εκκλησάκια όπως π.χ. του πρ. Ηλία

Στον Όλυμπο είναι εμφανές και προφα-νές ότι εκκλησάκια όπως π.χ. του πρ.

Ηλία ή το εκκλησάκι της Αγίας Κόρης εί� Αγίας Κόρης εί�Αγίας Κόρης εί� Κόρης εί�Κόρης εί� εί�εί-ναι χτισμένο σε αρχαίο ναό. Το πρώτο αντικαθιστά τονΒωμό του �ιός και το δεύτερο ναό της Κόρης της �ήμη� Κόρης της �ήμη�Κόρης της �ήμη� της �ήμη�της �ήμη� �ήμη��ήμη-τρας, Περσεφόνης, ή ενδεχομένως και της Αρτέμιδος καθώς και αυτή ήταν Παρθένος και προστάτης της αμόλυντης Φύσης.

Στους πρόποδες του Παγγαίου, θα βρού-με ένα εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας. Απ έξω υπάρχει μία ορθογώνια παραλληλό-γραμμη πέτρα που ονομάζεται «η πέτρα του Απόλλωνα». Η πέτρα αυτή ανήκει στον Απόλλωνα Αυγιέα, όπου οι αρχαίοι και κάποιοι σημερινοί, αλλά παλιοί Έλλη-νες έκαναν σπονδές με λάδι, τη στόλιζαν με πολύχρωμες ταινίες, για να τους προ-στατεύει.

Στο κέντρο της Έδεσσας θα δούμε τον ναό ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Χωρίς μεγάλη προσπάθεια θα διακρί-νουμε κιονόκρανα που παλιά ανήκαν σε ιερό του Υψίστου �ία, πάνω στον οποίο άλλωστε χτίστηκε η κατοπινή εκκλησία.Βορειότερα θα συναντήσουμε την πα-σίγνωστη εκκλησία της Αγίας Σοφίας. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι πως ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος τον ναό του Ήλιουμετασκεύασε σε ξενώνα της Αγίας Σοφίας. Παρενθετικά αξίζει να πούμε πως ο ίδιος έκανε το ναό της Άρτεμης εκτροφείο μεταξοσκώληκων ενώ τον ναό της Αφροδίτης μετέτρεψε σε πορ� Αφροδίτης μετέτρεψε σε πορ�Αφροδίτης μετέτρεψε σε πορ� μετέτρεψε σε πορ�μετέτρεψε σε πορ-νείο.

Ο ίδιος δεν στάθηκε σε αυτές μόνο τις αλλαγές. Η γνωστή Ροτόντα, που ονο-μάστηκε στις μέρες μας έτσι λόγω του κυκλικού της σχήματος, ήταν ναός των Καβείρων. Με διαταγή του, γίνεται και αυτός χριστιανική εκκλησία με την ονο-μασία Ναός των Ασωμάτων (ή) και Ναός των Αγίων Αγγέλων. Βέβαια, έχει και ένα τρίτο όνομα �σαν τους λωποδύτες� το οποίο είναι Άγιος Γεώργιος. Ο ναός των Καβείρων κατά τον τουρκικό ζυγό έγινε το Ορτάτς�Σουλτάν�Οσμάν�Τζαμί.

Η εκκλησία της Αχειροποιήτου (Παναγία η Ἀχειροποίητος) είναι παλαιοχριστιανι-κή βασιλική της Θεσσαλονίκης, σωζόμε-

Page 11: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

« Δεν μπορώ να διδάξω τίποτα σε κανένα παρά μόνο να τον κάνω να σκέπτεται» ΣΩΚΡΑΤΗΣ.

Συνέχεια στην σελίδα 15

ελληνικός δρόμος Θερινό Ηλιοστάσιο, 2017 11

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΧΤΙΣΤΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑΩΝ ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣνη σήμερα στην ίδια μορφή που κατα-σκευάστηκε

Η εκκλησία Αχειροποίητος, στην Θεσσα-λονίκη, έχει και αυτή χτιστεί στα θεμέ-λια αρχαίου ναού και συγκεκριμένα της Αφροδίτης. Στα χρόνια κατοχής από τους Τούρκους, η Αχειροποίητος μετατρέπεται με την σειρά της σε τζαμί.

Παρενθετικά αξίζει να σημειώσουμε ή να επισκεφτούμε τους Κήπους του Πασά, στην Θεσσαλονίκη. Είναι και αυτοί χτι-σμένοι στα αρχαία ερείπια ενός αρχαίου ιερού της Αφροδίτης.Στο Βελούχι της Ευρυτανίας, αν αναζη-τήσουμε θα βρούμε τον εγκαταλειμμένο ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Έχει χτιστεί πάνω σε παλαιότερο χρι-στιανικό ναό, κι αυτός πάνω σε αρχαίο ναό του �ιονύσου.

Τα θεραπευτικά αρχαία λουτρά, της αρ� θεραπευτικά αρχαία λουτρά, της αρ�θεραπευτικά αρχαία λουτρά, της αρ-χαίας Τραϊανούπολης, στην Θράκη, συ-νοδεύονται από την εκκλησία της μαρ-τυρικής Αγίας Γλυκερίας.Αλλά ούτε και οι αρχαίοι ναοί και τα ιερά στα νησιά μας έχουν μείνει χωρίς την συντροφιά μίας εκκλησίας, από πάνω ή δίπλα τους.

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου μέσα στο Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας, χωρητι-κότητας 4000 ατόμων περίπου. Ανεγέρ-θηκε το 1840 από Αγγλικανούς και το 1865 μετατρέπεται σε ορθόδοξη εκκλη-σία, ενώ από το 1956 περνάει στην λήθη. Στη θέση του υπήρχε ναός ή βωμός,

πιθανότατα του �ία.

1272) του Ορθόδοξου Επισκοπικού θρόνου της Κέρκυρας ( σε μια προ-σπάθεια αλλαγής του δόγμα-τος) έπαψε να υπάρχει Καθεδρικός Ναός Κερκύ-

ρας.

Στα βόρεια της Κέρκυρας, στην Κασσιό-πη, ο σημερινό ναός της Παναγίας που υπάρχει εκεί έχει χτιστεί πάνω ακριβώς από τον αρχαίο ναό του �ία. Επίσης στην Παλαιοκαστρίτσα όπου υπάρχει το βυζαντινό μοναστήρι της Παναγιάς, θεωρείται από αρχαιολόγους ότι κάπου από κάτω του ή στην ίδια περιοχή βρί-σκεται το ανάκτορο τουβασιλιά Αλκίνο-ου. Ποιος, όμως, τολμάει να «σηκώσει» το μοναστήρι και να κάνει ανασκαφές;Στο ίδιο νησί η βασιλική της Παλαιόπο-λης, η Αγία Κερκύρα, είναι το παλαιότερο χριστιανικό μνημείο του νησιού (5ος αι.). Σήμερα παραμένει ερειπωμένο από τους Βομβαρδισμούς του Β΄ ΠΠ. Στο κτίσμα έχουν χρησιμοποιηθεί μέρη και υλικά από το δωρικό ναό της Αρτέμιδος (580 π.Χ.) που έχει ανακαλυφθεί εκεί, δίπλα στη Μονή των Αγίων Θεοδώρων.Στο Νυδρί της Λευκάδας, θα βρούμε μία πυραμίδα και δίπλα της ένα εκκλη� πυραμίδα και δίπλα της ένα εκκλη�πυραμίδα και δίπλα της ένα εκκλη� και δίπλα της ένα εκκλη�και δίπλα της ένα εκκλη-σάκι.

Στην Σαλαμίνα, αυτοί που έχτισαν την Μονή Φανερωμένης, έκαναν το παν για να θάψουν από κάτω της αρχαίο ναό. Τα κατάφεραν τόσο καλά που δεν είμαστε σε θέση να πούμε σε ποιόν ήταν αφιε-ρωμένος.

Στο νησάκι Κρανάη, σημερινό Μαρα-θωνήσι που βρίσκεται στον Λακωνι-κό κόλπο υπάρχουν ερείπια του ναού της Αφροδίτης Μιγωνίτιδως, και ανα� Αφροδίτης Μιγωνίτιδως, και ανα�Αφροδίτης Μιγωνίτιδως, και ανα-γερμένο στη θέση του την σημερινή εκ-κλησία του Αγίου Γεωργίου. Στα Κύθηρα, πάλι, αρκετές εκκλησίες εί-ναι χτισμένες πάνω σε αρχαίους ναούς και ιερά, αλλά αρκετές από αυτές για λόγους που δεν γνωρίζουμε παραμένουν κλειστές για τους επισκέπτες. Πάτμος, ο λαξεμένος βράχος Καλλικα-τσού, στους πρόποδες του οποίου και μέσα στην θάλασσα υπάρχουν τα θε-μέλια μικρής εκκλησίας της Παναγίας της Φυλαττομένης. Εκεί υπήρχε ναός της Αναδυομένης Αφροδίτης ή της Σελή� Αναδυομένης Αφροδίτης ή της Σελή�Αναδυομένης Αφροδίτης ή της Σελή� ή της Σελή�ή της Σελή� Σελή�Σελή-νης.

Στην Ρόδο στον ναό των Ιπποτών, που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη του Κολοσσού, έχουν βρεθεί επιγραφές που υποδεικνύουν ή μαρτυρούν έμμεσα για ένα ιερό ή ναό του θεού Ήλιου. Στο ίδιο σημείο ήταν, κατά πάσα, πιθανότητα τοποθετημένο ένα από τα επτά θαύμα-τα του κόσμου, ο Κολοσσός της Ρόδου, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον θεό Ήλιο.

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΝΤΕΙΑ

Παρόμοια χριστιανική αντιμετώπιση είχε και το Τροφώνιο μαντείο, καθώς χρειάστηκαν δύο εκκλησίες για να «κα-λύψουν» την «ειδωλολατρική» εμβέλεια του χώρου. Σήμερα θα δούμε μία διώ-ροφη εκκλησία εκεί. Ο πρώτος όροφος που βρίσκεται και στην επιφάνεια είναι ο ναός της Αγίας Σοφίας. Η δεύτερη εκκλη-σία βρίσκεται στο υπόγειο της πρώτης, δηλαδή μέσα στο σπήλαιο που από το έδαφος μπορούσε να κατέβει ο χρηστη-ριαζόμενος. Η υπόγεια αυτή εκκλησία είναι της Αγ. Βαρβάρας.Στο μαντείο του Αχέροντα έχει ιδρυθεί βυζαντινός ναός και χριστιανικό νεκρο-ταφείο, για να μολυνθεί η περιοχή, το οποίο όμως μεταφέρθηκε κατα τις ανα-σκαφές, ενώ η μονή και η εκκλησία δια-τηρήθηκαν.

Στο Νεκρομαντείο Ταινάρου, θα δούμε σήμερα τον ναό του Ασωμάτου. Αν πα-ρατηρήσουμε καλύτερα θα δούμε πως είναι χτισμένος με τα οικοδομικά υλικά κάποιου αρχαίου κτίσματος, τα οποία σαφώς προδίδουν την ύπαρξη ιερού αρ-χαίου, που δεν ήταν άλλος από τον ναό του Ποσειδώνα, όπως μας λένε και οι πηγές.

Η κρήνη της Κασταλίας, στους �ελ� κρήνη της Κασταλίας, στους �ελ�κρήνη της Κασταλίας, στους �ελ-φούς, είχε μετατραπεί και αυτή σε ένα μικρό εκκλησάκι, που όμως προς έκπλη-ξη των ευσεβών χριστιανών, χρειάστηκε να γκρεμιστεί από την αρχαιολογική σκαπάνη.

Παρόμοια χριστιανική αντιμετώπιση είχε και το Τροφώνιο μαντείο, καθώς χρειάστηκαν δύο εκκλησίες για να «κα-λύψουν» την «ειδωλολατρική» εμβέλεια του χώρου. Σήμερα θα δούμε μία διώ-ροφη εκκλησία εκεί. Ο πρώτος όροφος που βρίσκεται και στην επιφάνεια είναι ο ναός της Αγίας Σοφίας. Η δεύτερη εκκλη-σία βρίσκεται στο υπόγειο της πρώτης, δηλαδή μέσα στο σπήλαιο που από το έδαφος μπορούσε να κατέβει ο χρηστη-ριαζόμενος. Η υπόγεια αυτή εκκλησία είναι της Αγ. Βαρβάρας.

Νεκρομαντείο Αχέροντα

Page 12: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

hellenic way Summer Solstice, 2017 12

ΕΙ ΘΕΟΙ ΕΙΣΙ ΚΑΚΟΙ, ΟΥΚ ΕΙΣΙ ΘΕΟΙ. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

τοί εξελίχθησαν αργότερα υπό την επίδραση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και δημιούργησαν τα γνωστά έθνη του βορρά και της Ανατολής. Εκείνους που εισχώρησαν ανατολικότερα και εκείθεν της λίμνης Βαϊκάλης, τους ανευρίσκουμε κατόπιν ως Υπερβορείους ( ή ως Γκιλάκους).

Στην Ιαπωνία έφθασε προ αμνημονεύτων χρόνων μια λευκή φυλή, οι Αϊνού (=Ίωνες), ενώ συναντώμεν διάσπαρ-τες λευκές φυλές στην Ασία και Άπω Ανατολή. [Βλέπε Τόμ. «ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ» «Γενική Εισαγωγήν» όπως και «Γενική Εισαγωγή» στο Δεύτερο βιβλίο του Ιωάν. Πασσά «ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ» και τα σχόλια στους «Ύμνους του Ορφέως»]. Οι Τούρκοι είναι ένα μωσαϊκό λαών στην πλειοψηφία των αυτοχθόνων που ζούσαν από αρχαιοτάτων χρόνων στην περιοχή. Οι Τούρκοι αποτελούν μια μικρή μειοψηφία που κατήλθαν σαν νομάδες από τα υψίπεδα της Κεντρικής Ασίας, από την περιοχή του Αλτάϊ, στην Μεσόγειο. Οι τελευταίοι είναι Ταταρομογγολικής καταγωγής και έμειναν άξεστοι και απολίτιστοι από της εγκαταστάσεως τους στην Μικρά Ασία ως σήμερον. Η φυλή αυτή αποτελούσε την ιθύνουσα τάξη της Οθωμανικής Τουρκίας, αλλά και της σημερινής Κεμαλι-κής Τουρκίας.

Η Καταγωγή των Ευρωπαϊκών ΛαώνΚατά τον Αθαν.Σταγειρίτη [«ΩΓΥΓΙΑ», Τόμ. Β του

Αθαν.Σταγειρίτη, Εκδ. Βιέννης 1808] η καταγωγή όλων των φυλών -και φυσικά των νεωτέρων Εθνών της Βορείου, Δυτι-κής και Ανατολικής Ευρώπης, καθώς και οι λευκοί της Ρωσ-σίας και Κεντρικής Ασίας- προέρχονται από το Αιγαίον, και συγκεκριμένα από τον Ελληνικό πολιτιστικό χώρο, και όχι από τους ανύπαρκτους Ινδοευρωπαίους [Βλέπε Διόδ. Σικελι-ώτη, Βιβλ. Α, Στράβωνα, «Εισαγωγή» και Συρέ «Οι Μεγάλοι Μύσται», Καρλάυλ «Οι Ήρωες» (Οντίν) και Σαρλ Μπερλίτζ «Τα Μυστήρια από ξεχασμένους Κόσμους»]. Η εξέταση των λεγομένων Αριανών γλωσσών, όπως πραγματικά ομιλούνται σήμερον διαθέτουν πολυάριθμα Πελασγικά στοιχεία, τα οποία αναμφισβήτητα προέρχονται από την Πελασγική των κοιτίδα, τα Βαλκάνια, την Κάτω Ιταλία και την Μ. Ασία.

Όταν η ίδια ρίζα βρίσκεται σ’ όλες τις γλώσσες ή στις περισσότερες από αυτές, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι το αντικείμενο που υποδηλούται διά της ρίζας ταύτης, ήτο κοινό για τους προγόνους των, οι οποίοι είχαν κάποτε τον ίδιο πολιτισμό. [Για παράδειγμα η λέξη «Άξων», υπάρχει παρεφθαρμένη σ’ όλες τις λεγόμενες αριανές γλώσσες, διότι οι λαοί αυτοί γνώριζαν όλοι την βοήλατη άμαξα. Ορισμένοι την βελτίωσαν και της έβαλαν ακτίνες στο διάβα του χρόνου, ενώ άλλοι διατήρησαν τον παραδοσιακό τροχό εκ κορμού δένδρου. Άρα διαφοροποιήθησαν. Με την πρόσθεση λοιπόν νέων λέξεων αρχίζει η διαφοροποίηση της γλώσσας και της ταυτότητας των λαών]. Έτσι έγινε βαθμιαία η διαφοροποίηση των φυλών εκ της αρχικής των καταγωγής. Τελικά παραμένει η κοινή καταγωγή σαν μύθος. Ο μύθος λ.χ της Ατλαντίδος, ο οποίος σχετίζεται με την πανάρχαιη δραστηριότητα της Ελ-ληνικής φυλής, όπως δείχνουν τα διάφορα ευρήματα, υπήρξε κάποτε πραγματικότης. Όχι όμως και ο τεχνητός «μύθος» περί των Ινδοευρωπαίων.

Ο Μύθος των ΙνδοευρωπαίωνΗ κάθοδος φυλών από Βορρά και Ανατολών στην Ελλη-

νική Χερσόνησο, για να εκπολιτίσουν τους δήθεν άξεστους Αιγαίους, δεν ευσταθεί ούτε επιστημονικά, αλλά ούτε από λογικής απόψεως, διότι οι Αιγαίοι ήσαν αποδεδειγμένα ναυτικός και στο έπακρον πολιτισμένος λαός που ταξίδευε, από την χαραυγή της Προϊστορίας του, όχι μόνον στην Με-σόγειο, αλλά και στους Ωκεανούς. Αν δεχθούμε τις δοξασίες περί «Ινδοευρωπαϊστών», τότε θα έπρεπε κανονικά να είχαν βρεθή κάπου τα ίχνη τους, ο ανώτερος πολιτισμός τους, η

γλώσσα τους και τέλος τα ιστορικά πνευματικά μνημεία που θα άφηναν πίσω στην αρχική των κοιτίδα. Τέτοιο πράγμα όμως δεν έχει βρεθεί. Τίποτα απολύτως δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη τους.

Αντίθετα, συνεχώς έρχονται στο φως νέες συντριπτικές αποδείξεις και ατράνταχτα τεκμήρια από τον Ελληνικό χώρο και εκτός αυτού-στις χώρες που ταξίδεψε - που επιβε-βαιώνουν ότι οι Αιγαίοι Πρωτοέλληνες μετέδωσαν πρώτοι τον πολιτισμό τους σ’ όλους τους λαούς του τότε γνωστού κόσμου. Βέβαια, όλες αυτές οι αντιεπιστημονικές και δογμα-τικές θεωρίες του παρελθόντος έχουν προ πολλού καταπέσει, αλλά επανέρχονται κάθε φορά με καινούργιο περιτύλιγμα στην επικαιρότητα από το «επιστημονικό» κατεστημένο της διεθνούς εξουσίας. Γιατί αυτός ο μύθος βολεύει την διαιώ-νιση της εξουσίας τους. Σήμερα βρισκόμαστε σε μια έξαρση του φαινομένου τούτου. Παντού επιδιώκουν να μειώσουν την αξία και την συμβολή του ανυπέρβλητου Ελληνικού παράγοντα στην δημιουργία του παγκόσμιου Πολιτισμού [Βλέπε «ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ», Τόμ. «ΕΛΛΑΣ» της Εγκυκλοπ. «ΗΛΙΟΣ», του Ιωάννη Κουμάρη]. Αρκεί να επα-ναλάβουμε ότι “όταν οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν τον Παρ-θενώνα, οι πρόγονοι των σημερινών Άγγλων ζούσαν μέσα στα σπήλαια ή στα ανήλια δάση, ενώ πλείστοι απ’ αυτούς και άλλοι βόρειοι λαοί, ήσαν ακόμη ανθρωποφάγοι ή έκαναν ανθρωποθυσίες» [Στράβων, βιβλ.VI, σελ. 226, 21] [Ανέκαθεν το θαρραλέο και ανήσυχο Βρεταννικό έθνος συμπεριφέρθηκε αλαζονικά και σαν κατακτητής στην Ελλάδα, μιμούμενο τους δήθεν ξανθούς Ινδοευρωπαίους αποικιοκράτες και εκπολιτι-στές]. Ακόμη και στην γειτονική μας Ιταλία, ακόμη και κατά την κλασσική εποχή, εθυσίαζαν παίδες στην εορτή των Κο-μπιταλίων και Λαραλίων, και μόλις επί Βρούτου κατηργήθη το έθιμον τούτο.[«ΩΓΥΓΙΑ» του Αθαν. Σταγειρίτη, Β. Τόμ. σελ.480].

Επομένως, είναι απαράδεκτη και εξοργιστική η τόσο κραυγαλέα παραποίηση και διαστροφή της Ιστορίας και Προϊστορίας των Ελλήνων. Δωδωναία η Λατρεία των Δρυί-δων. Σύμφωνα με παλαιότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, διεπιστώθη ότι κατά την Μινωική περίοδο οι Κρήτες θα-λασσοπόροι μετέφεραν στην Μεσόγειο “Κασσίτερο” από την Αγγλία. Όμως δεν πήγαιναν με άδεια χέρια εκεί. Τους μετέδιδαν τον ανώτερο Κρητομινωϊκό πολιτισμός τους. Πρό-σφατα, ανεκαλύφθησαν στην Αγγλία προϊστορικές Ελληνικές εγκαταστάσεις, οι οποίες φανερώνουν ότι οι πρωτόγονοι και καθυστερημένοι λαοί της Αγγλίας δέχθηκαν την επίδρα-ση των Ελλήνων και συν τω χρόνω εκπολιτίσθησαν. Έτσι αποδεικνύεται ότι η πανάρχαια λατρεία των Δρυίδων στην Βρεταννία είναι Ελληνικής προέλευσης, εκ του Μαντείου της Δωδώνης, και μετεφέρθη εκεί προ αμνημονεύτων χρόνων. Η Ελληνική Προϊστορία παρουσιάζει πράγματι ένα εκπληκτικό μυστήριο και μια σαγηνευτική πρόκληση για αυτόν που θα προσπαθήσει να την αποκρυπτογράφηση και να εμβαθύνει σ’ αυτήν. Η αυτοχθονία των Ελλήνων έχει αποδειχθεί με ατράνταχτα τεκμήρια από διαπρεπείς ανθρωπολόγους, όπως ο Ιωάν. Κουμάρης [Βλέπε άρθρον «Φυσική Ανθρωπολογία» Ιωάν. Κουμάρη, Α. Μέρος, Τόμος «ΕΛΛΑΣ», Εγκυκλοπ. «ΗΛΙΟΣ» και Αλέξη Σίνου «Η Γεωγραφική Ενότης του Ελ-ληνικού Μεσογειακού Χώρου» Μέρος Α. Σελ. 94-95, Μέρος Β. Σελ.179-182 κλπ].

Ο Ευρωπαίος «Αρχάνθρωπος» των Πετραλώνων

Αδιάσειστα τεκμήρια της γηγενούς προέλευσης του Έλληνα έφερε εσχάτως εις φως ο διεθνούς κύρους ανθρω-πολόγος Άρης Πουλιανός με την ανακάλυψη του «Ευρω-παίου Αρχανθρώπου των Πετραλώνων Χαλκιδικής» και του «Κυνηγού Ελεφάντων της Πτολεμαίδος» για τον οποίο θα μιλήσουμε σε άλλο κεφάλαιο. Ο Ορφεύς λέγει: «ήδ’ όσον Αιγύπτω ιερόν λόγον εξελόγχευσα», δηλαδή στην Αίγυπτο και στην Λιβύην, εδίδαξα,(εξελόγχευσα=εξεγέννησα) τον ιερόν λόγον [«Αργοναυτικά» των «Ορφικών» στίχ. 42-44 και

102 Εκδ. Λειψίας TAUCHNIZIT 1829]. [Τυγχάνει ευνόητον ότι το «εξελόγχευσα» δεν σημαίνει ότι «εδιδάχθην», όπως υπεστήριξαν αμαθέστατοι και κακοηθέστατοι συγγραφείς].

Επομένως, η απόδειξη αυτή κονιορτοποιεί κάθε άλλη παλαιά και νεώτερη δογματική θεωρία, οι εμπνευστές των οποίων δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τις τεκμηριώσουν με στοιχεία. Είναι γνωστόν ότι κατά την 8ην χιλιετίαν π.Χ. ελάμβανε χώραν μεταφορά Οψιανού Λίθου με πλοία από την νήσο Μήλον του Αιγαίου πελάγους στην Αργολίδα, όπως απέδειξαν τα ευρήματα οψιανού λίθου στο σπήλαιο του Φράγχθη της Αργολίδος. Άρα οι Αιγαίοι από τότε θα-λασσοπορούσαν. Αλλά και στον χώρον της Ανατ. Μεσογείου οι Πρωτοέλληνες Μινωίτες και Μυκηναίοι κυριαρχούν από αμνημονεύτων χρόνων. [Πανάρχαιοι Αχαιοί Κρήτες και Κύ-πριοι οι αρχαιο-Φοίνικες και οι Φιλισταίοι και «Παλαισάτι», διέσχιζαν την Μεσόγειο για να εγκατασταθούν στην Παλαι-στίνη].

Αυτόχθονες οι ΈλληνεςΟ Ισοκράτης το διαλαλεί ότι: «Είμαστε αυτόχθονες. Δεν

διώξαμε άλλους που ήσαν εδώ, ούτε ήρθαμε από αλλού να την καταλάβουμε έρημη από πληθυσμό, ούτε είμαστε μιγά-δες και ανακατεμένοι με άλλα έθνη, αλλά προερχόμεθα από καλό και γνήσιον έθνος, ώστε γεννηθήκαμε σ’ αυτήν εδώ την γην, την κατέχουμε και διαβιούμε όλον τον καιρό. Ασχέτως αν όλον τον 20ον αιώνα η διεθνής εξουσία ραδιουργεί σε βάρος του Ελληνισμού και με την χρησιμοποίηση της Τουρ-κίας σαν «πολιορκητικό κριό» επιδιώκει την έξωση του Ελ-ληνικού Γένους από τις πανάρχαιες πατρογονικές του εστίες (Μικρά Ασία, Κύπρος, Αιγαίο, Μακεδονία, Ηπειρο).

Πηγή...

Περισσότερα: http://www.schizas.com

ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας

Συνέχεια από την σελίδα 12

Μακριά η πορεία του ανθρώπου, δύσκολη η διαδρομή που απαιτεί ευσέβεια, διάκριση, σύνεση, στρατηγική, όλη δηλ. την ψυχική πανοπλία της θεάς Αθηνάς, για την ανέλιξή του, προς την «εντελέχειά» του. Άμυνα η Ασπίδα , επίθεση το δόρυ της και έπαθλο της ορθής κατανόησης η περικεφαλαία της που προστατεύει το Νου, το στρατηγικό κέντρο των συλλογισμών από κάθε ξένη επιβουλή. Οι Έλληνες μέσα από μία μακρόχρονη περιπλάνηση σε αφιλόξενα μέρη σε ερημικά νησιά, αντιμετωπίζοντας φοβερά και εχθρικά τέρατα, κολυμπώ-ντας σε φουρτουνιασμένες θάλασσες, ήρθε ο καιρός να επανακτήσουν τη μνήμη τους, νέα και απαστράπτουσα, ένη και νέα. Να ξαναβρούν τις χαμένες έννοιες, αρετές και αλήθειες της μυθιστορίας τους, με προεξάρχουσα τη Δικαιοσύνη και να οργανώσουν, να καθιερώσουν μία μεγαλειώδη πομπή για τη θεά τους, την Αθηνά-Σοφία που είναι το επιστέγασμα των ιδιοτήτων-τέκνων του Διός, επιστρέφοντας νικητές σε μία φωτεινή πατρίδα, βαδίζοντας τον δρόμο που οδηγεί προς τον ΠΑΡΘΕ-ΝΩΝΑ, το λαμπρότερο μνημείο όλων των εποχών στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού.

Μαίρη Κυδωνιάτου Πηγή...Περισσότερα: http://www.schizas.com

Συνέχεια από την σελίδα 9

Πάλλαδα Αθηνά

Page 13: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ Η ΠΑΤΡΙΣ ΕΣΤΙ (...) ΠΛΑΤΩΝ.

Συνέχεια στην σελίδα 15

Συνέχεια από την σελίδα 9

endocardialendocarditisendocardiumendocarpendocrineendocrinalendocrinicendocrinologyendocrinologistendodermendodermicendodermisendogamy

endogenousendogenyendomorphendomorphicendomorphismendoparasiteendophyteendoplasmendosarcendoscopeendoscopyendoskeleton

endokardiakosendokarditisendokardionendokarpionendokrinisendokrinikosendokrinikosendokrinologiaendokrinologosendodermaendodermikosendodermisendogamia

endogenisendogenesiendomorphosendomorphikosendomorphizmosendoparasitoendophitoendoplazmaendosarxendoskopioendoskopisisendoskeletos

ενδοκαρδιακόςενδοκαρδίτιςενδοκάρδιονενδοκάρπιονενδοκρινήςενδοκρινικόςενδοκρινικόςενδοκρινολογίαενδοκρινολόγοςενδόδερμαενδοδερμικόςενδοδερμίςενδογαμία

ενδογενήςενδογένεσηενδόμορφοςενδομορφικόςενδομορφισμόςενδοπαράσιτοενδόφυτοενδόπλασμαενδοσάρξενδοσκόπιοενδοσκόπησιςενδοσκελετός

τρόπο ν’ αμαυρώσουν και την εφημερίδα μας και εμάς προσωπικά.Ο ελληνικός δρόμος εκδίδεται από τις συνδρομές των πολλών μελών και αναγνωστών της εφημε-

ρίδας μας και όταν και άμα τα λεφτά δεν είναι αρκετά για να καλύψουν τα έξοδα, τότε τα μέλη της επιτροπής συμπληρώνουν τα ελλείμματα.

Όσο για τον όρο «Δωδεκάθεο», για όσους δεν το γνωρίζουν δεν υπήρχε αυτός ο όρος και αυτή η θρησκεία κατά την αρχαιότητα. Τα νομιζόμενα των προγόνων μας τα ήθη και τα έθιμα τους, αυτά προσπαθούμε να ανακαλύψουμε και να μάθουμε. Τον Ελληνικό Τρόπο Ζωής βουτώντας στα συγ-γράμματα των προγόνων μας ξεθάβουμε σιγά-σιγά, γι’ αυτόν μαχόμαστε από αυτές εδώ τις επάλξεις. Ξέρετε και ξέρουμε ποιοί μας ξέκοψαν από τον πατρογονικό ομφάλιο λώρο. Αυτό δεν θα πάψουμε να το διαλαλούμε όσο ο φωτοδότης Ήλιος δίνει φως στα μάτια μας.

Ο χριστιανισμός, η δήθεν θρησκεία της Αγάπης, κατέστρεψε τον Ελληνικό Πολιτισμό. Αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπει και να το ξεχνάει κανείς μα κανείς.

Τα εγκλήματα και οι διώξεις εις βάρος του Τρόπου Ζωής των προγόνων μας ήταν μια καθαρή γενοκτονία και με εκπλήσσει το γεγονός ότι μορφωμένοι άνθρωποι αρνούνται να δουν το εξόφθαλμο τούτο αποτρόπαιο έγκλημα εις βάρους του Ελληνισμού.

Και κολλάνε διάφορες ρετσινιές τύπου «Δωδεκάθεο, ειδωλολάτρες και μιαροί(αυτούς τους όρους τους χρησιμοποιούσαν ο «μέγας βασίλειος και ο χρυσόστομος» και ας μορφώθηκαν στην Ακαδημία του Πλάτωνα και στην συνέχεια μυήθηκαν στα Ελευσίνια Μυστήρια για εφτά ολόκληρα χρόνια, όσο χρειαζόταν δηλαδή για να τους επιτραπεί η είσοδος στα Άδυτα, ήταν με λίγα λόγια μυημένοι των Ελευσινίων Μυστηρίων).

Τον Ελληνικό Τρόπο Ζωής και τον Ελληνικό Πολιτισμό, αυτόν θέλουμε να ξεθάψουμε να τον εν-στερνιστούμε και να τον κάνουμε τρόπο ζωής. Μας φλόμωσαν με τον εβραιοχριστιανικό πολιτισμό, νισάφι αμάν πια.

Και μην πιστεύετε τον άλλον όρο τερατούργημα, «ελληνοχριστιανικός πολιτιτισμός». Αυτό κι’ αν είναι ψέμα. Δύο χιλιάδες χρόνια με εβραιοχριστιανικό πολιτισμό, θαυμάστε τα κατορθώματα μας, μί-ζερα φτωχικά και άδοξα

Δεν νομίζετε αγαπητοί μου φίλοι, πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να αποτινάξουμε τα εβραιο-χριστιανικά δεσμά και να μάθουμε να ζούμε Ελληνόπρεπα;

Ο Φιλαλήθης

μορφώσεις» του Ρωμαίος Poplius Ovidius Naso (43 π.χ. -18 μ.χ.) μεταφράζοντας το «Άξεινος» σε «Εύξεινος»: «Euxeinus qui nunc Axenus ille fuit» και έτσι η Αργώ πηδά από τον Εύξεινο πόντο στον Ατλαντικό....

Εδώ βεβαίως δεν προτίθεμαι να σχολιάσω την αμάθεια των διαφόρων αντιγραφέων ή την σκόπιμη στρέβλωσι του κειμένου. αυτή άλλω-στε ήταν και η ιδιαίτερη μοίρα του κειμένου. Η προσπάθεια των «ερμηνευτών» να προ-σαρμόσουν τα ιστορούμενα στις υπάρχουσες γεωφυσικές συνθήκες της γης παραβλέποντας ή αγνοώντας τις προ αυτής της καταστροφής γεωφυσικές συνθήκες μετέφερε τόν Άξεινον Πόντον και τας «Κυανέας Πέτρας» στον Εύξεινο Ποντο (δηλ. την Μαύρη Θάλασσα). Αλλά και με μόνη την λογική η συγχυσι αυτή θα απεφεύγετο. Είναι ποτέ δυνατόν να προ-τείνεται στον υιό του βασιλέως της περιοχής του Ευξείνου Πόντου να ακολουθήση τον Ιάσονα και τους Αργοναύτες, για να τους οδηγήση σε παρθένους θαλάσσιους δρόμους, όταν την θάλασσα αυτή καθημερινά ίσως πλοία εμπορικά διέπλεαν; Και αυτό το «ποτί-ζοφον ηερόεντα» πως το δικαιολογούν;

Ας επιστρέψουμε όμως στον «Τάρταρον ηε-ρόεντα πόντο τ` ατρύγετον». Η «Θεογονία» αποκαλύπτει: Ο «Τάρταρος» ήταν ο «ηερόεις πόντος» στην ευρύτατη αυτή περιοχή: «των προσθ` Ιαπετοίο πάις έχει ουρανόν ευρύν» (στίχ. 749 ). { Σημ. Ο Στράβων («Γεωγραφι-κά» Β C III) λέγει, ότι κατά την αρχαιότητα ο υπολογισμός μιας γήινης εκτάσεως εγίνετο τη βοηθεία των ουρανίων κύκλων: «υποπί-πτει δ` εκάστω των ουρανίων κύκλων ο επί γης ομώνυμος αυτώ και η ζώνη δε ωσαύτως τη ζώνη»}. Ο Άτλας όμως, όπως λέγει πάλι η «Θεογονία» στον στίχο 517, «ουρανόν ευρύν έχει κρατερής υπ` ανάγκης πείρασιν

Εδώ βε-βαίως δεν

προτίθεμαι να σχολιάσω την αμάθεια

των διαφόρων αντιγρα-φέων ή την σκόπιμη στρέ-

βλωσι του κειμένου. αυτή άλλωστε ήταν και η ιδιαίτερη

μοίρα του κειμένου. Η προσπά-θεια των «ερμηνευτών» να προ-

σαρμόσουν τα ιστορούμενα στις υπάρχουσες γεωφυσικές συνθήκες της γης παραβλέποντας ή αγνοώ-ντας τις προ αυτής της καταστρο-φής γεωφυσικές συνθήκες μετέφερε τόν Άξεινον Πόντον και τας «Κυα-νέας Πέτρας» στον Εύξεινο Ποντο (δηλ. την Μαύρη Θάλασσα). Αλλά και με μόνη την λογική η συγχυσι αυτή θα απεφεύγετο. Είναι ποτέ δυνατόν να προτείνεται στον υιό του βασιλέως της περιοχής του Ευξεί-νου Πόντου να ακολουθήση τον Ιάσονα και τους Αργοναύτες, για να τους οδηγήση σε παρ-θένους θαλάσσιους δρόμους, όταν την θάλασσα αυτή καθημερινά ίσως πλοία εμπορικά διέπλεαν; Και

αυτό το «ποτίζοφον ηερόεντα» πως

το δικαιολο-γούν;

Ο Ελληνικός Τρόπος ΖωήςΧρονογράφημα

Συνέχεια από την σελίδα 1

ελληνικός δρόμος Θερινό Ηλιοστάσιο, 2017 13

Page 14: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

hellenic way Summer Solstice, 2017 14

Συνέχεια στην σελίδα 17

άλλοι ως ρεύμα ελληνικής προέλευσης με ξένες επιδράσεις, όπως η αντίληψη της Ορφικής Κοσμογονίας με το Κοσμικό Αυγό και η αθανασία της Ψυχής με την αντίληψη του Ορφι-κού Τροχού ή του Κύκλου του ακατάπαυστου εξαγνισμού. Ένας μεγάλος αριθμός ελληνικών θρησκευτικών ποιημάτων σε δακτυλικό εξάμετρο αποδόθηκαν στον Ορφέα, όπως και σε παρόμοιες εικόνες, όπως οι Μούσες, ο Αριστέας, ο Επι-μενίδης και η Σίβυλα. Από αυτή την τεράστια λογοτεχνία μόνο δύο παραδείγματα επιζούν ολόκληρα: μία ομάδα ύμνων συντεθειμένων κάπου γύρω στον 2ο ή 3ο αιώνα π.κ.ε., και μια Ορφική Αργοναυτική συντεθειμένη κάπου ανάμεσα στον 4ο και τον 6ο αιώνα π.κ.ε. Πρωιμότερη ορφική λογοτεχνία, που μπορεί να χρονολογηθεί μέχρι τον 6ο αιώνα π.κ.ε., επιζεί μόνο σε σπαράγματα παπύρου ή σε παραπομπές από μεταγε-νέστερους συγγραφείς. Επιπρόσθετα με την λειτουργία της ως αποθήκη μυθολο-γικών δεδομένων μαζί με τους στίχους της Θεογονίας του Ησίοδου, η ορφική ποίηση απαγγελλόταν σε μυστηριακά τελετουργικά και εξαγνιστικές ιεροτελεστίες. Όσοι ήταν ιδι-αίτερα αφοσιωμένοι σ’ αυτά τα τελετουργικά και ποιήματα συχνά ήταν χορτοφάγοι, απείχαν από το σεξ και απέφευγαν να τρώνε αυγά, πρακτική που έμεινε γνωστή ως ορφικός βίος. (πηγή)

Ο μυστικός λόγος των Ορφικών (το κλειδί των μυστηρίων)

Η αέναη κυκλική εναλλαγή ζωής και θανάτου των επανεν-σαρκώσεων της ψυχής είναι «ο μυστικός λόγος» των Ορφι-κών, τον οποίον υιοθέτησαν οι Πυθαγόρειοι και ανέλυσε διεξοδικά ο Πλάτωνας στους Διαλόγους του «Μένων», «Φαί-δρος», «Φαίδων», «Πολιτεία» κ.ά. Από εδώ απορρέει η Θεωρία της Αναμνήσης, όπως καταγράφεται στις πινακίδες (έξι) που βρέθηκαν σε τάφους μυημένων, στην Πετηλία της Κάτω Ιταλίας, και μία στην Ελευθέρνα της Κρήτης. Το κείμενο της πινακίδας της Πετηλίας είναι το εξής: «Θα βρείς μία κρήνη στα αριστερά του οίκου του Άδη δίπλα σ’ αυτήν λευκό βρίσκεται κυπαρίσσι. Σ’ αυτήν την κρήνη μην πλησίασης κοντά. Αλλά θα βρείς μιάν άλλη κοντά στης Μνημοσύνης την λίμνη, πού κρύο νερό αναβρύζει και φύλα-κες την φυλάνε. Πες: της γης παιδί είμαι και του έναστρου ουρανού αλλά το γένος μου είναι βεβαίως (μόνον) ουράνιο.Αυτό το γνωρίζετε και σεις οι ίδιοι. Φλέγομαι από την δίψα μου και χάνομαι δώστε μου γρήγορα κρύο νερό που ανα-βρύζει από της Μνημοσύνης την λίμνη. Και αυτοί θα σου δώσουν να πιής από την ιερή κρήνη Και τότε μαζί με τους άλλους ήρωες θα βασιλεύεις...». (ΟΡΦΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, Jane Helen Harrison,, aπόδ. Eλ. Παπαδοπούλου, σελ. 142).

Οι Ορφικοί τοποθετούσαν την πινακίδα στον λαιμό του αποθανόντως μύστη με χρυσή αλυσίδα, ως φυλακτό. Η πινα-κίδα ήταν φτιαγμένη από φύλλο χρυσού σε εξαγωνικό κύ-λινδρο . Το εξαγωνικό σχήμα του κυλίνδρου περιέγραφε την ουσία της ψυχής, διότι κατά τους Πυθαγορείους ο αριθμός έξι ήταν ο αριθμός, ο οποίος είχε φθάσει στην εμψύχωσιν των όντων. Ταυτόχρονα ο Νόμος της Συμπαντικής Εξελίξης εκφράζεται με τον αριθμό αυτό. Η συνύπαρξη του αριθμού της εμψυχώσης με τον Νόμο της Εξελίξης υποδηλώνει την αέναο εξέλιξη της Παγκόσμιας Ψυχής στους σχηματι-σμούς των μορφών. Πράγματι Αφροδίτη και Γάμο ονόμαζαν οι Πυθαγόρειοι το έξι (Orphicorum Fragmenta, 309). Θεά της μορφοποιήσης η Αφροδίτη και Γάμος απο όπου απορ-ρέουν οι γεννήσεις, οι νέες έμψυχες μορφές , οι οποίες προερχόμενες από τα δύο φύλα της φύσης (θετικό/αρνητικό, άρρεν/θύλη, φώς/σκότος, θερμό/ψυχρό, - βλέπε κυρήκειο του Ερμή/ Γίν/Γιάνκ - ) , έχουν την έδρα τους στην ουσία και ποιότητα του αριθμού έξι. Η χρυσή αλυσίδα στις πινακί-δες συμβόλιζε (οι κρίκοι) την αθανασία της ψυχής, και τις επανενσαρκώσεις. Η πινακίδα συμπεριλάμβανε τις οδηγίες, που ώφειλε να ακολουθήσει η ψυχή του μυημένου στην νέα της ενσάρκωση. Τότε μαζί με τις άλλες υπό επανεσάρκωση ψυχές, η ψυχή του μυημένου έφθανε στο τόπο, όπου υπήρχε στην αριστερά πλευρά μία κρήνη (βρύση), και δίπλα της ένα λευκό κυπαρίσσι. Αύτη ήταν η κρήνη της Λήθης, η οποία δεν ονομαζόταν και δεν φυλασσόταν. Ότι δεν ονομάζεται, δεν έχει νοητή υπόσταση, εφ’ όσον είναι αδύνατον να κατα-γραφούν από τον Νου οι ιδιότητες του και να αποτυπωθούν στην μνήμην με σημείο αναφορά το συγκεκριμένο όνομα (για αυτό τον λόγο και στις μαγικές επικλήσεις είναι ανα-γκαίο να αναφέρεται ένα όνομα. Δεν είναι επίσης τυχαίο πως αντίστοιχα, όταν ο Μωυσής ρώτησε τον Θεό στην παλαιά διαθήκη το όνομα του έγινε ο εξής διάλογος : “Καλά, εγώ θα πάω στους Ισραηλίτες και θα τους πω, “ο Θεός των προγόνων σας με έστειλε σ’ εσάς”. Αυτοί όμως θα με ρω-τήσουν “ποιο είναι το όνομά του;” Τι θα τους πω;” Τότε ο Θεός απάντησε στο Μωυσή: “ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ. Έτσι”, του λέει, “θα μιλήσεις στους Ισραηλίτες: “ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ μ’ έστειλε σ’ εσάς» ). Στην δεξιά πλευρά υπήρχε η λίμνη της Μνημοσύνης, η οποία κατωνομα-ζόταν και εφρουρείτο.

Το νερό της βρύσης και της λίμνης είναι το κατ’ εξοχήν σύμβολο της μνήμης ή της απουσίας της, αναλόγως της προ-ελεύσεως και της σχέσης του με τον περιβάλλοντα χώρο. Η διαφορά έγκειται πρώτον στην φύση του ύδατος (καθαρόν/

ακάθαρτον) δεύτερον στην θέση (δεξιά/αριστερά), από την οποία αυτό αναβλύζει και τρίτον από την πρώτη αρχή της γέννησης του, της φύσεως της πηγής του. Από την αριστερή κρήνη πίνουν από το νερό της λήθης οι περισσότερες προς ενσάρκωση ψυχές. Προφανώς δεν γνωρίζουν ότι πρόκειται να απωλέσουν την μνήμη τους, επειδή η κρήνη δεν κατο-νομάζεται. Άλλωστε οι ψυχές «των πολλών» είναι πολύ διψασμένες, διότι επείγονται να ενσαρκωθούν, επομένως δεν καθυστερούν στην δεξιά λίμνη, η οποία φρουρείται. Το λευ-κό κυπαρίσσι δίπλα στην αριστερή κρήνη, σημειοδοτεί με την απουσία χρώματος, την απουσία της μνήμης. Στόχος της αριστερής κρήνης, πού δεν κατονομάζεται δι’ ευνοήτους λό-γους, είναι να σβήσει από την ψυχή «των πολλών» τις προ-γενέστερες μνήμες και τις εμπειρίες της. Στην δεξιά πλευρά υπάρχει κρήνη, η οποία προέρχεται από την φυλασσομένη λίμνη της Μνημοσύνης, το νερό της οποίας είναι άφθονο. Ο μυημένος ο οποίος είναι ικανός να πιεί από την λίμνη της Μνημοσύνης, δεν θα στερηθεί τις μνήμες του. Διότι μυημέ-νος είναι ο έχων κατακτήσει την γνώση της αιτίας των πραγ-μάτων και δεν αρκείται στα φαινομενικά αποτελέσματα, τα παρουσιαζόμενα στον κόσμον των αισθήσεων.

Η λίμνη φρουρείται από ισχυρούς, αγρύπνους φύλακες. Από την δεξιά κρήνη απαγορεύεται να πιούν οι ψυχές πλην των μυημένων, οι οποίοι δηλώνουν στους φύλακες την ουρανία καταγωγή τους λέγοντας: «Γης παις ειμί και ουρανού αστε-ρόεντος, αυτάρ εμοί γένος ουράνιον. τόδε δ’ ίστε και αυτοί. Διψίη δ’ ειμί αύη και απόλλυμαι. Αλλά δότ’ αίψα ψυχρόν ύδωρ προρρέον της Μνημοσύνης από λίμνης». (Της Γης παι-δί είμαι και του έναστρου Ουρανού• το γένος μου είναι βε-βαίως ουράνιο. Αυτό το γνωρίζετε και οι ίδιοι. Φλέγομαι από την δίψα μου και χάνομαι• δώστε μου γρήγορα κρύο νερό που αναβρύζει από της Μνημοσύνης την λίμνη).

Η ψυχή του μυημένου κατονομάζει Μνημοσύνην την λίμνη. Γνωρίζει δηλαδή ότι, εφ’ όσον πίεί από αυτή, δεν θα απολέ-σει την Μνήμη του. Τονερό το οποίον στην περίπτωση της λήθης είναι η αίτια αφαιρέσεως της μνήμης, στην κρήνη της Μνημοσύνης είναι αιτία αναδύσεως των αναμνήσεων των προγενέστερω βίων της από το βάθος της λίμνης. Η μυημέ-νη ψυχή αρνείται να παρασυρθεί από το αίσθημα της δίψας της επίγεας ζωής, η οποία βρίθει λαθών και φαντασιώσεων, ακριβώς διότι δεν επιθυμεί να λησμονήσει τόσο την καταγω-γή, όσον και τα βιώματα των παλαιοτέρων ενσαρκώσεων της . Διαισθάνεται ότι αυτά υπάρχουν ακόμη «δυνάμει» στο βά-θος της λίμνης — του υποσυνειδήτου της θα λέγαμε σήμερα. Δικαίωμα να πίουν από την κρήνην της Μνημοσύνης έχουν μόνον οι ψυχές, πού γνωρίζουν την προέλευση της ουρανίας καταγωγής τους . Η Ορφική Θεωρία της αναμνήσης αναπτύ-σεται πλήρως στους διαλόγους του Πλάτωνος (Π«Πολιτεία»

Συνέχεια από την σελίδα 8

Τα Ορφικά μυστήρια. Ο «μυητικός» κύκλος της ζωής

Page 15: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

«Εμοί εις άνθρωπος τρισμύριοι, oι δ’ανάριθμοι ουδ’ είς» Ηράκλειτος Εφέσιος

Συνέχεια από την σελίδα 13

Συνέχεια στην σελίδα 17

εν γαίης, προπαρ` Εσπερίδων λιγυφώνων» { Ο Άτλας βασιλεύει σε ευρύτατη περιο-χή λόγω του θεσμού περί των πρωτοτόκων έως έσχατα όρια της γης και (του λαού του ονομαζομένου) Εσπερίδων, οι οποίοι είναι οξύφωνοι }. Και βεβαίως δεν πρόκειται περί λαού κατοικούντος επί μερικών νήσων, αλλά επί ενός μεγάλου συμπλέγματος νησιών, 3000 τον αριθμόν, όπως λέγει πάλι η «Θεογονία» (στίχ. 364 -366): « Τρις γαρ χίλιαί είσι τανύ-σφυροι Ωκεανίναι αί ρα πολυσπερέες γαίαν και βένθεα λίμνης πάντη ομώς εφέπουσι, θεάων αγλαά τέκνα» { Διότι τρεις χιλιάδες είναι τα νησιά τα θεμελιωμένα στον Ωκεανό, τα οποία μοιάζουν σαν διάσπαρτη ξηρά μέσα σε βαθύτατη θάλασσα σ`όλη την έκτασι ομοί-ως και εξ ίσου υπάρχουν αυτά τα λαμπρά των θεών τέκνα)}. Είναι φανταστικά τέρατα οι Εσπερίδες (κοινή ονομασία των νησιών και κατοίκων τους, πρβλ. «Λοκροί», «Δελφοί» : πόλις και κάτοικοι), όταν διαρρέωνται (ως νη-σιά ) από πληθώρα ποταμών και όταν η ομι-λία τους (ως κατοίκων) τους κάνη «λιγυφώ-νους», όπως κατηγορηματικά μας πληροφορεί η «Θεογονία»; Και εν τούτοις το ποίημα εθε-ωρήθη από τους σχολιαστές του «ξηρόν εις μορφήν και πτωχόν εις ιδέας και φαντασίαν, είναι ποίημα συντεθέν υπό του ιερατείου των Μουσών(;), μάλλον δε μικρόν τι συναξάριον εξογκωθέν βραδύτερον διά της συνεχούς προσθήκης τεμαχίων και στίχων» κ.λ.π. Αυτά, φίλε αναγνώστη, γράφονται για την «Θεογονία», την οποίαν μάλιστα η επιστήμη της φιλολογίας τοποθετεί «προ του 8ου αιώνος και κατά το τέλος του 9ου αιώνος»... Είναι φανερό το θράσος των σχολιαστών...

Ας επιστρέψουμε και πάλι στον «Τάρτα-ρον». Η ανάγνωσι των γραμμάτων Τ, Α, Ρ δηλώνει, ότι το κτύπημα «Τ» της αλός («Α») είναι ρηγματικό και παράγει ρόθον των ρεό-ντων στις ακτές κυμάτων «Ρ». Ο αναδιπλα-

Ας επιστρέ-ψουμε και πάλι στον

«Τάρταρον». Η ανάγνω-σι των γραμμάτων Τ, Α, Ρ

δηλώνει, ότι το κτύπημα «Τ» της αλός («Α») είναι ρηγματικό

και παράγει ρόθον των ρεόντων στις ακτές κυμάτων «Ρ». Ο αναδι-πλασιασμός εν προκειμένω επιδιώκει

να δώση έμφασι στο φαινόμενο της ταραχής της αλός, που προκαλεί την φοβερή βοή «ΤΑΡ». Η λέξι διά των δύο τελευταίων γραμμάτων Ο, Σ δίδει τον ευρύ χώρο στον οποίο σημειώνοται αυτές οι παλίνδρομες κινήσεις της αλός. Το συ-μπέρασμα μου είναι, ότι ο Τάρταρος δεν έχει καμμία σχέσι με «την άβυσσον την σκοτεινήν», έχει όμως σχέσι με τον απόηχο της φοβερής καταστροφής που εσημει-ώθη στον «ηερόεντα πόντον Τάρταρον», ο οποίος περιέβαλλε το σύμπλεγμα των Εσπερίδων νήσων και ο οποίος κάποια στιγμή λόγω καταβυθίσεως των επ` αυτού νήσων στην άβυσσο της γης, δι` ενός δηλαδή φοβερού ρήγματος στον βυθό του «ηερόεντος πόντου», του τρικυμιώδους Ταρτάρου, ανεσήκωσε αφάνταστα τερά-στια παλιρροϊκά κύματα και κατέπνιξε τους λαούς και

τους πολιτισμούς των ανθρώπων της γης.

ελληνικός δρόμος Θερινό Ηλιοστάσιο, 2017 15

Ο παλαιός ναός του Αγ. Ανδρέα προστά-τη της Πάτρας, είναι χτισμένος επάνω σε ολόκληρο το μαντείο της �ήμητρας και της θεάς Γης. Το νερό της πηγής στα τότε χρόνια θεωρούνταν αλάθητο στην διάγνωση των νόσων, σήμερα θεωρείται «αγίασμα» Στο μαντείο �ειραδιώτου Απόλλωνος, είχε και εκεί ο βωμός καλυφθεί με χρι-στιανική εκκλησία, της οποίας υπάρχουν ερείπια σήμερα.

Στο μαντείο �ιδύμων ή αλλιώς Μαντείο των Βραγχιδών, κοντά στη Μίλητο, υπάρχει η χριστιανική εκκλησία στο όνο-μα του Ιωάννη του Θεολόγου.

�ίπλα στο μαντείο Πτώου Απόλλωνος, έχει χτιστεί η χριστιανική Μονή της Οσί-ας Πελαγίας.

Καλόγεροι εναντίον του ναού του Απόλ-λωνα στην Ανάφη.

Και η καταγραφή των εκκλησιών που έχουν χτιστεί επάνω σε μαντεία, αρχαί-ους ναούς και ιερά δεν τελειώνει. Στην γενέτειρα πατρίδα του Πυθαγόρα, στην Σάμο και κοντά στο Πυθαγόρειο υπάρχει ένα σπήλαιο που πριν ακόμα από την εποχή του φιλόσοφου λειτουρ� λειτουρ� λειτουρ-γούσε ως Μαντείοαπό την βαθύτατη αρ� Μαντείοαπό την βαθύτατη αρ�Μαντείοαπό την βαθύτατη αρ-χαιότητα. Η ιέρεια που χρησμοδοτούσε ταυτίζεται με την Ιεροφίλη των �ελφών. Σήμερα στον χώρο αυτό υπάρχει η εκ-κλησία Παναγία η Σπηλιανή, η Κα

Εκκλησίες που έχουν χτιστεί επάνω σε μαντεία, αρχαίους ναούς και ιεράΚαι η καταγραφή των εκκλησιών που έχουν χτιστεί επάνω σε μαντεία, αρχαί-ους ναούς και ιερά δεν τελειώνει.

ληαρμένισσα, ενώ έξω από το σπήλαιο και κολλητά στην είσοδό του υπάρχει μία ακόμα εκκλησία του Αγ. Γεωργίου, λες και υπήρχε ιδιαίτερος λόγος να εξα-σφαλιστεί με δύο χριστιανικούς ναούς ο «εξαγνισμός» του χώρου.

Τον χώρο του μαντείο Ισμηνίου Απόλ� μαντείο Ισμηνίου Απόλ�μαντείο Ισμηνίου Απόλ-λωνος, μολύνει σήμερα το κοιμητήριο του Αγ. Λουκά. Το ίδιο συμβαίνει και στο Μαντείο Αμφικλείας από το παρακείμενο κοιμητήριο

Πηγή...

Περισσότερα: http://www.schizas.com

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΧΤΙΣΤΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑΩΝ ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣΣυνέχεια από την σελίδα 11

Τί ψυχή έχει ένα ($50) Πενηντάρικο;

Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες και υπο-στηριχτές του « Ελληνικού Δρόμου». Όπως αντιλαμβάνεστε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς για τόν Ελληνισμό ,προσπαθούμε κι` εμείς να συμβάλλουμε στη διατήρηση και με-τάδοση των ιδεών και αξιών του αρχαίου ελ-ληνικού πνεύματος και της ιστορικής αλήθειας των γεγονότων.

Δεν σκεφθήκαμε ποτέ να εμποροποιή-σουμε τον Ελληνικό Δρόμο, δεχόμενοι δια-φημίσεις. Βασιστήκαμε στις εθελοντικές μας δυνάμεις και στην οικονομική υποστήριξη των φίλων της εφημερίδας.

Ο Ελληνικός Δρόμος, κυκλοφορεί από το έτος 2002 με τρεις χιλιάδες αντίτυπα σε κάθε έκδοση. Έχει στοιχίσει περισσότερο από εκατόν πενήντα χιλιάδες δολάρια και δι-ανέμεται δωρεάν στο Toronto και υπόλοιπο Ontario, Montreal, Quebec. και αποστέλλεται ταχυδρομικώς στον Καναδά, Ηνωμένες Πολι-τείες της Αμερικής, Αυστραλία και Ελλάδα.

Όσοι είναι συνδρομητές, παρακαλούνται

για την ανανέωση της συνδρομής των, όσοι δε, αγαπούν την εφημερίδα και σκέπτονται ελ-ληνικά, όπως οι φίλοι του Ελληνικού Δρόμου, μπορούν να βοηθήσουν τον Ελληνικό Δρόμο με μια δωρεά για την συνέχιση της εφημερίδας μας.

Να είστε δε βέβαιοι, ότι με τον τρόπον αυτόν συμβάλλετε και σεις στην επιτυχία του έργου της εφημερίδας και να αισθάνεστε υπε-ρήφανοι για την εφημερίδα και την προσφορά σας.

ΠΑΙ�Ι Ο άνθρωπος πρέπει να φροντίζει για την μόρ-φωση των παιδιών του, γιατί είναι προτιμότερο να παρέχει σε αυτά γνώ-σεις παρά πλούτη. Ας μην ξεχνάμε ότι τα υλικά αγαθά δεν είναι αιώνια, ενώ η μόρφωση, όταν αποκτάται δεν χά-νεται.

Επίκτητος

Page 16: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

hellenic way Summer Solstice, 2017 16

Επιστολές Αναγνωστών

κι`ενάντια στην υπέροχη αρχαία μας μυθολογία, ιστορία, φιλοσοφία. Στο πνεύμα. Επιτρέψετέ μου αγαπητοί μου συνέλληνες, τε-λειώνοντας να εκφράσω την πίκρα μου γιατί ένα μικρό μεν, αλλά πολύ σημαντικό και αγνό πατριωτικό ελιξίριο, Ο ελληνικός δρόμος, αυτή η ζείδωρη πνοή γνώσης και αλήθειας είναι κρίμα να παραμένει αδιάβαστη, σήμερα ειδικά, που υποφέ-ρουμε από πνευματική καχεξία και ασφυξία λόγω ακατάσχετης ηλεκτρονικής ψυχοφθόρου τεχνολο-γίας. Ο ελληνικός δρόμος, όλα αυτά τα χρόνια που τον διαβάζω, έχω καταλάβει ότι μάχεται για τον Οικουμενικό Ελληνισμό και τα νομιζόμενα των προγόνων μας . Τελεία και παύλα.

Με ειλικρίνεια κι`εκτίμηση Τορόντο,Ιούνιος 2017.

Ν. Κρατερός.

Αγαπητοί Συνέλληνες,

Σας γράφω με σκοπό να σας ευχαριστήσω ολόψυχα για όλα όσα κάνατε για μένα όλον αυτό τον καιρό.

Είχα επιχειρήσει πάλι να επικοινωνήσω μαζί σας μέσω της σελίδας σας, αλλά δεν είχατε λάβει το μήνυμά μου. Ό,τι και να γράψω σε αυτές τις γραμμές, είναι λίγο για να εκφράσω την απεριόριστη ευγνωμοσύνη μου προς εσάς. Με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός πως στις δύσκολες αυτές στιγμές που περνά η Ελλάδα, υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εσάς που βοηθούν, αφυπνίζουν και θυμίζουν στους Έλληνες ποιοι είναι.

Συγχαρητήρια για το έργο σας και για τις αξίες που προβάλλετε και υπενθυμίζετε μέσω της εφημερίδας σας! Θα επικοινωνήσω ξανά μαζί σας! Και πάλι ευχαριστώ για την πολύτιμη βοήθειά σας προς εμένα. Όλη μου η οικογένεια σας ευγνωμονεί και σας ευχαριστεί!!

Με εκτίμηση, Ειρήνη Πατσή!!

Αγαπητοί εκδότες του «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΡΟ-ΜΟΥ». Τον περασμένο Νοέμβριο, βρέθηκα στο Τορό-ντο, για το Συνέδριο του Εθνικού Κογκρέσου, και έτυχε να βρεθεί στα χέρια μου το 72ον τεύχος το < Ελληνικού Δρόμου>, το οποίο ομολογώ μ` ενθουσίασε. Μ` ενθουσίασε ιδιαιτέρως η συμβολή σας στην διάδοση της Ελληνικής Ιστορίας και του Ελληνικού Πολιτισμού. Εύχομαι το έργο σας να συνεχιστή για πολύ καιρό, σπέρνοντας τον σπόρο της Ελληνικότη-τάς μας. Με εκτίμηση σας χαιρετώ, και σας εύχομαι τα καλύτερα. Από την Οργάνωση των 300ων Σπαρτιατών του Κεμπέκ και Περιφερειάρχης του Εθνικού Κογκρέσου.

9-6-2017 Βρασίδας Η.Γιαννόπουλος

Από Παλαιοπαναγιά Λακωνίας.

Ήσουν Ωραία κάποτε, πριν τρεις χιλιάδες χρόνια

καθάρια, αμόλυντη, λευκή, σαν του Ολύμπου χιόνια.

Το κλίμα σου, η θάλασσα και η καταγωγή σου

γεννήσανε τα θαύματα της πρώτινης ζωής σου.

Το πνεύμα σου το άχραντο κι ίσως θεοσταλμένο

ζωή και φώτα χάρισε σε κόσμο σκοτισμένο.

Άνοιξες δρόμους προκοπής και επιστήμης θύρες

μ´ αλλίμονο, γι´ αντάλλαγμα, αχαριστία πήρες.

(Κ.Β)* Δίποδ´ αγρίμια δεν μπορούν το φως σου να ση-κώσουν

εχθροί και φίλοι βάλθηκαν συχνά να σ´ εξοντώσουν.

Την ομορφιά σου ορέχτηκαν βάρβαροι και γειτόνοι

και με την βία όρμησαν να μην σ´ αφήσουν μόνη.

Πρώτ´ Ασιάτες χύμηξαν και σε τριπλό-λαβώσαν

Ρωμαίοι σε αντέγραψαν, τα κάλλη σου καρπώσαν.

Οι παραδόπιστοι μετά, το νου σου μαγαρίσαν

με παραμύθια ανήκουστα τη σκέψη σου σκοτίσαν.

Φόβο και δουλοπρέπεια μεσ´ στην ψυχή σου χύσαν

κι´ απ´ τ´ άσπρα οι καλόγεροι στα μαύρα-ράσα ντύσαν.

Γιούρια κι οι Μουχαμέτηδες, με λύσσα στο μυαλό τους

Ελλάδα και Βαλκάνια πήραν στο μερτικό τους.

Τη Νέα Ρώμη άλωσαν κι από δικά σου λάθη

για πέντε αιώνες στη σκλαβιά η Ρωμιοσύνη εχάθη.

Μα πρόκοψαν οι Δυτικοί, με τα δικά σου πλούτη,

μ´ όσα αγαθά γλυτώσανε απ´ την κατάρα τούτη

κι´ απ´ τα σκοτάδια βγήκανε, φώτα-γράμματα πήραν,

απ´ τον φριχτό Μεσαίωνα γρήγορα αυτοί ξεφύγαν

κι απ´ τα δικά σου βάσανα , αυτοί ωφέλειες είδαν

βγήκαν απ´ την αμορφωσιά που όλοι τους διήγαν

μα´ αντί να πουν ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, μόνο που δεν σε δείραν.

Για λίγο ανάσανες ξανά, με το ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ

μα οι Βαυαροί σου πνίξανε τα Δίκια σου ένα-ένα.

Ξενόφερτο κηφηναριό-βασιλικά κωθώνια

σ´ εξαπατούσαν ελεεινά, σχεδόν διακόσια χρόνια.

Σε γδάρανε και οι Σύμμαχοι-ληστές της Αγγλετέρας:

τ´ αγάλματα τα Δάνεια και του Εμφύλιου τέρας.

Βοηθήσαν κι´ Αμερικανοί: βόμβες ΝΑΠΑΛΜ στην Πίνδο,

Σχέδιο Μάρσαλ, ρουφιανιές στο Βίτσι, μέχρι Λίνδο,

με λάμιες δοσιλογισμού και γερμανοτσολιάδες

σου χάλασαν τη Λεβεντιά, αισχροί αδερφοφάδες.

(Δ.Σ.)* Κι´ όταν άρχισες να βγάζεις το κεφάλι απ´ τσ´ ερμιές

και με αγώνες να γιατρεύεις τις μεγάλες σου πληγές

βρυκολάκιασε ένα ΟΡΝΙΟ-εθνοσωτηριακόν

κι´ άνοιξε μεγάλο τραύμα: το χουντοκυπριακόν.

Χάσαμε πενήντα χρόνια (ποιος να κοροϊδέψει ποιόν)

μπήκαμε και στην ΕΥΡΩΠΗ και σε ΝΑΤΟ ισχυρό.

Τώρα πιο πολύ ουρλιάζουν λύκοι έξ´ Ανατολών

και από τον Βορρά τσακάλια έχουνε κακό σκοπό .

Δεν υπάρχει σωτηρία δίχως την Ελευθερία-

Αρετή-Δικαιοσύνη, αλλιώς, κλάψε Ρωμιοσύνη.

Πάψε προσευχές να λες, να θυμάσαι και να κλαις

Είχε δίκιο ο Σολωμός: Δεν θα έρθει γλυτωμός

αν δεν αισθανθείς το πάθος και τον Θούριο του Φεραίου

είναι πια ζήτημα χρόνου η συντέλεια του μοιραίου.

Θα υπάρχει μόνο Ελπίδα αν πονάς για την Πατρίδα .

(Γ.Ρ.)* Κουράγιο Κόρη, ανάδελφη, Μητέρα της Ευρώπης

της Γης στολίδι άφθαρτο του Παραδείσου άκρη .

Θ´ άρθει μια μέρα η Λευτεριά με της Χαράς το δάκρυ

να ξαναβρείς την Δόξα σου, στου κόσμου όλα τα μάκρη.

Τορόντο 19-5-2017

Ν. Μάϊος

ΤΡΑΓΙΚΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ

Όρισε στον εαυτό σου έναν χαρακτήρα και έναν τρόπο ζωής που θα τον κρατάς είτε είσαι μόνος σου είτε με άλλους.

Φρόντιζε να τιμωρείς τα ελαττώματα σου, για να μην τιμωρείσαι από αυτά,

Επίκτητος

Συνέχεια από την σελίδα 2

ΜΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ

Page 17: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΡΓΟΝ ΕΣΤΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Συνέχεια από την σελίδα 15

σιασμός εν προκειμένω επιδιώκει να δώση έμφασι στο φαινόμενο της ταραχής της αλός, που προκαλεί την φοβερή βοή «ΤΑΡ». Η λέξι διά των δύο τελευταίων γραμμάτων Ο, Σ δί-δει τον ευρύ χώρο στον οποίο σημειώνοται αυτές οι παλίνδρομες κινήσεις της αλός. Το συμπέρασμα μου είναι, ότι ο Τάρταρος δεν έχει καμμία σχέσι με «την άβυσσον την σκο-τεινήν», έχει όμως σχέσι με τον απόηχο της φοβερής καταστροφής που εσημειώθη στον «ηερόεντα πόντον Τάρταρον», ο οποίος περι-έβαλλε το σύμπλεγμα των Εσπερίδων νήσων και ο οποίος κάποια στιγμή λόγω καταβυθί-σεως των επ` αυτού νήσων στην άβυσσο της γης, δι` ενός δηλαδή φοβερού ρήγματος στον βυθό του «ηερόεντος πόντου», του τρικυμι-ώδους Ταρτάρου, ανεσήκωσε αφάνταστα τε-ράστια παλιρροϊκά κύματα και κατέπνιξε τους λαούς και τους πολιτισμούς των ανθρώπων της γης. Στο ερώτημα, ποίες αποδείξεις περί αυτών έχομε, υπάρχουν απαντήσεις εκ των ιστορικών κειμένων πολλές. Εδώ βεβαίως δεν θα επεκταθώ περισσότερο. Οι αναγνώστες μπορούν να ανατρέξουν στους τόμους του «Δαυλού» (1986,1987, 1988). Εδώ κλείνω το γράμμα Τ.

Υ

Είχα τονίσει αναπτύσσοντας το γράμμα Ο, ότι ο Πλάτων στον «Κρατύλο» θεωρεί, ότι «έστι τοις πράγμασι φωνή και σχήμα εκάστω και χρώμα γε πολλοίς». Και πράγματι ένα μέρος, των συμβόλων εκφράζει διά του σχήματος το πανάρχαιο ζωγρά-φημα, το οποίο υπεδήλωνε την κλειστή κοιλότητα, εντός της οποίας φυσικώς ή εντέχνως ήταν δυνατόν να συγκεντρωθή το ύ-δωρ ή γενικώς, τα υ-γρά . Στον αυτόν δε διάλογο τονίζει (393 d,e) ότι: «Ου-δέν ποικίλον, αλλ` ώσπερ των στοιχείων οίσθα ότι ονόματα λέγομεν, αλλ` ουκ αυτά τα στοιεία, πλην τεττάρων του «ε» και του «δ» και του «ο» και του «ω». { Καθόλου περίπλοκο αυτό, αλλά και εδώ, όπως γνωρίζεις, συμβαίνει από τα στοιχεία του αλ-

φαβήτου να μην τα εκφωνούμε (ως ήχους αλλού) Συνέχεια στην σελίδα 19

Προκειμένου

γιατην εκφώνησι του Υ, γνωρίζουμε ότι προεφέρετο ως

«ΟΥ» Είναι φανερό, ότι ο ελλός κάτοικος του χώρου της ελληνικής γλώσσας θα

αισθάνθηκε δυσκολία να δώση ένα όνομα στην άφωνη κοιλότητα, την οποία ηδύνατο να παραστήση

διά του στόματός του ή διά της κοιλότητος («χούφτας») της

παλάμης. Αυτή η προσπάθεια, χάριν της συνεννοήσεως, πρέπει να ακολούθησε την ίδια οδό με

το «ο»μικρόν ) και πιθανώς συνεδυάσθη με το το «ΧΟΥ»,την

πράξι δηλαδή θερμάνσεως διά της εκπνοής στην κοιλότητα

της παλάμης («χου-χου-λιάζω»). Η πρώτη ίσως

προφορά του Υ θα ήταν «ΧΙΟΥ».

ελληνικός δρόμος Θερινό Ηλιοστάσιο, 2017 17

498C, θεωρία των μετενσαρκώσεων). Το μυστικό κλειδί το οποίο των Ορφικών Πινακίδων, είναι η επίγνωσις του γένους της διπλής καταγωγής του ανθρώπου: από την Γη το σώμα και από τις Ουράνιες σφαίρες η αθάνατη ψυχήτου. «Η μεν ψυχή τω θείω, το δε σώμα τω θνητώ». (Πλάτωνος «Φαί-δων» 80 Α) Γης παις ειμί: Γη, η μητέρα του, η Γη Μήτρα, η Δήμητρα των Ελευσινίων Μυστηρίων, την οποία τιμά, από την οποία γεννήθηκε και στην οποία θα επιστρέψει το φθαρ-τό μέρος της υπόστασης του, το σώμα του. Και Ουρανού αστερόεντος: Ουρανός, ο έναστρος νους της αθανάτης φύσης του πατρός του, του επιτρέπει να αναγνωρίζει την ουρανία του καταγωγή, η οποία οδηγεί στην αθανασία καθ’ ομοίωσιν του πατρός του. Και στίς δύο περιπτώσεις, της Λήθης και της Μνημοσύνης, σύνδεσμος και κοινός συμβολικός όρος είναι το νερό. Διότι κατά τον Όμηρο δια του ύδατος έρχεται στην ζωή η ψυχή με τον ένσαρκον φορέα της στο Ζώδιο του Καρκίνου προς την Βόρεια Θύρα του Άντρου των Νυμφών. Κατά τον Ηράκλειτο προσδιοριστικό στοιχείο των μετενσαρ-κώσεων είναι το υγρό στοιχείο (απ. 12, 36, 76, 117). Επίσης ο Πλάτωνας στην Πολιτεία (621 Β), στον μύθο του Ηρός, αναφέρει ότι «όποιος έπινε περισσότερο νερό από τον Αμέ-λητα ποταμό, λησμονούσε τα πάντα». Επιπροσθέτως το ύδωρ είναι το στοιχείο της συναισθηματικής έδρας της ψυχής. Ο Ποσειδώνας, ο άναξ των συναισθηματικών υδάτων, σείει με την τρίαινα του το τρις-υπόστατο είναι του όντος. Κανείς φορέας (επιθυμητικός/σωματικός, θυμικός/ψυχικός, λογιστι-κός/νοητικός, «Φαίδρος» ο μύθος του Ηνιόχου 246), εξαιρεί-

Συνέχεια από την σελίδα 14

Τα Ορφικά μυστήρια. Ο «μυητικός» κύκλος της ζωής

ται της κυριαρχίας του αδελφού του Διός, του Ποσειδώνος. Διότι αυτός είναι «ο δεύτερος, που του έλαχε ο κλήρος να βασιλεύει στα πάντα μετά τον Δία), σύμφωνα με Ορφικό Ύμνο. Ως δεύτερος ο Ποσειδών είναι ο άρχων του μέσου χώρου των ενσαρκοθέντων όντων. Ζευς, ο πρώτος άναξ του Ολύμπου, είναι ο άναξ της Νοήσεως και των Συλλογισμών.

Ο ένσαρκος φορεύας - το σώμα-, μετά τον θάνατο επιστρέ-φει στο στοιχείο εξ όσων συνετέθει, αυτό της Γης. Εκεί θα φιλοξενηθεί το φθαρτό σώμα από την Μεγάλην Μητέρα Δή- μητρα. Η ψυχή μεταξύ δύο ενσαρκώσεων «μεταβάλλον αναπαύεται» είπε ο Ηράκλειτος (Απ. 84α), επεξεργαζομένη τις εμπειρίες των ενσαρκώσεων της, προετοιμαζόμενη για την μελλοντική της νέα ενσάρκωση. (πηγή) Eπιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσι-εύσεων Πλωτίνος

Πηγή... Περισσότερα: http://www.schizas.com

Γιαχβέγονοι - Ξένος Χριστιανισμός

Μια ακόμη εβραϊκής καταγωγής χριστιανική γιορτή Οι γιορτές τού χριστιανικού εορτολογίου δεν έχουν άμεση σχέση με τον ελληνικό πολιτισμό και τις γιορτές στην αρχαία Ελλάδα, όπως δήθεν ισχυρίζονται ελλη-νοχριστιανοί θεωρητικοί. Από τότε που επιβλήθηκε ο χριστιανισμός, με βάση τον ιουδαϊσμό αναπτύχθηκε κι όχι τις εθνικές γιορτές. Σε παλαιότερες αναρτήσεις μας εξετάσαμε την εβραϊκή καταγωγή τής γιορτής τού Πάσχα (βλ. Εβραϊκό Πεσάχ - χριστιανικό Πάσχα, Ένας αφανής, αλλά πλήρης εξεβραϊσμός των Ρωμιών. Τα έθιμα και οι συμβολισμοί τού Πάσχα), των Χριστουγέννων (βλ. Χριστούγεννα και Χανουκά), καθώς και τής βυζαντινής -λεγόμε-νης- μουσικής (βλ. Βυζαντινή μουσική: Η αυθεντική συνέχεια τής εβραϊκής). Στο άρθρο αυτό θα εξετασθεί η εβραϊκή καταγωγή τής Πεντηκοστής. Από το Σαβουώτ στην Πεντηκοστή Η γιορτή τής Πεντηκοστής (Σαβουώτ, στα εβραϊκά) οφείλει το όνομά της, στο ότι γιορταζόταν από τους Εβραίους πενήντα ημέρες μετά το Πεσάχ. Με το όνομα αυτό απαντάται μόνο στα δευτεροκανονικά βιβλία(1) της Παλαιάς Διαθήκης και στους Εβραίους ιστορικούς Φίλωνα(2) και Ιώσηπο(3). Στην Παλαιά Διαθήκη καλείται «εορτή των εβδομάδων»(4) ή «εορτή

ΤΟ ΣΑΒΟΥΩΤ - ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ τής συγκομιδής των πρωτογεννημάτων»(5). Οι Εβραίοι έπρεπε να μετρήσουν επτά εβδομάδες μετά το Πεσάχ και την πεντηκοστή ημέρα να τελέσουν την γιορτή τής Πεντηκοστής(6). Κατά την γιορτή αυτή πρόσφεραν στο ναό μέρος των πρωτογεννημάτων ως έκφραση ευχαρι-στίας προς τον Γιαχβέ για τη συντελεσθείσα παραγωγή του αγρού(7). Δεν ήταν όμως μόνο ευχαριστία για τους καρπούς, αλλά και ανάμνηση, για το ότι ο Γιαχβέ τους είχε δώσει τη «ρέουσα μέλι και γάλα» γη(8). Όταν οι Εβραίοι προσκυνητές τής γιορτής τής Πε-ντηκοστής πλησίαζαν στο ναό, οι ιερείς έβγαιναν έξω ψάλλοντας κατάλληλους γιορταστικούς ψαλμούς και παρελάμβαναν τα πρωτογεννήματα, τα οποία απέθε-ταν εμπρός από το θυσιαστήριο, ενώ οι προσκυνητές πρόσφεραν θυσίες(9). Μετά την καταστροφή τού ναού τής Ιερουσαλήμ (70 μ.Χ.), οπότε δεν ήταν δυνατόν να γίνει η προσφορά των πρωτογεννημάτων, η γιορτή τής Πεντηκοστής προσέλαβε άλλο περιεχόμενο, την ανάμνηση τής νομοθεσίας (των δέκα εντολών), που παρέδωσε ο Γιαχβέ στον Μωυσή στο όρος Σινά(10). Η παράδοση αυτή επικράτησε έκτοτε στη ραββινική γραμματεία(11). Η χριστιανική Πεντηκοστή δεν έχει καμμία διαφορά από την εβραϊκή. Στις «Πράξεις» αναγράφεται, ότι οι απόστολοι είχαν συγκεντρωθεί, για να γιορτάσουν την Πεντηκοστή ως γνήσιοι Εβραίοι που ήσαν. Έγινε τότε μεγάλη βοή και παρουσιάστηκαν γλώσσες σαν φωτιάς, κάθε μία από τις οποίες κάθησε επάνω σε κάθε απόστο-λο, οπότε «επλήσθησαν άπαντες πνεύματος αγίου» και άρχισαν να μιλούν ξένες γλώσσες(12).

Φωτοτυπία από φυλλάδιο, το οποίο ενημερώνει για τις εορταστι-κές εκδηλώσεις τής Πεντηκοστής στη Φλόριντα των Η.Π.Α .υπό τη «σκέπη» τού Άστρου τού Δα-βίδ.

Συνέχεια στην σελίδα 19

Page 18: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

hellenic way Summer Solstice, 2017 18

Συνέχεια από την σελίδα 20αυτό οφείλεται σε ότι ημισφαίριο λαμβάνουν πιο άμε-σα την επίδραση του Ήλιου, σε σχέση με το αντίθετο ημισφαίριο όπου είναι χειμώνας. Το χειμώνα, ακτίνες του ήλιου πέφτουν στη Γη σε λοξή γωνία και είναι συνεπώς λιγότερο συγκεντρωμένες. Κατά την άνοιξη και το φθινόπωρο, ο άξονας της Γης βρίσκεται προς τα πλάγια, ώστε τα δύο ημισφαίρια έχουν μέτριες και-ρικές συνθήκες και οι ακτίνες του ήλιου είναι ακριβώς από πάνω από τον ισημερινό. Μεταξύ του Τροπικού του Καρκίνου και του Τροπικού του Αιγόκερω, δεν υπάρχουν εποχές που ο ήλιος να βρίσκεται πολύ χα-μηλά στον ουρανό, ώστε το κλίμα να παραμένει ζεστό και υγρό («τροπικό») όλο το χρόνο.

Η μεγαλύτερη ημέρα του έτους έρχεται κατά το θερινό ηλιοστάσιο, και το πιο καυτό καιρό ακολουθεί πάντα ένα ή δύο μήνες αργότερα. Αυτό ονομάζεται “υστέρηση των εποχών”. Στο βόρειο ημισφαίριο, θα πρέπει να περιμένετε μέχρι τον Ιούλη ή τον Αύγουστο για το πιο καυτό καλοκαίρι. Τον Αύγουστο, το νερό των θαλασσών, θα είναι πολύ πιο ζεστό. Ο θερμότε-ρος καιρός έρχεται μερικούς μήνες μετά την μεγαλύ-τερη μέρα του έτους. Η γη και οι ωκεανοί χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να ζεσταθούν μετά το κρύο του χειμώνα.

Το Ηλιοστάσιο στην παράδοση. Το θερινό ηλιοστάσιο, η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου στο βόρειο ημισφαίριο, αποτελούσε ανέκαθεν πολύ σημαντικό γεγονός για το ανθρώπινο γένος. Οι αρχαίοι πολιτισμοί διοργάνωναν πολυήμερες γιορτές για να τιμήσουν τον Ήλιο. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Ήλιος ήταν Τιτανίδης, παιδί του Υπε-ρίωνα και της Θείας. Είχε δύο αδελφές. Την Σελή-νη και την Ηώ. Από τον 5ο π.Χ. αιώνα με την πλήρη επιβολή του δωδεκάθεου δεν θεωρείται αυτοτελείς θεότητα αλλά συγχέεται με τον Απόλλωνα. Για τον λόγο αυτό ο Απόλλων καλείται και Φοίβος που ση-που ση-μαίνει λάμπων Θεός. Εκτός όμως από την ελληνική μυθολογία αναφορές στον Θεό βρίσκουμε και σε άλλους λαούς. Συναντάμε λοιπόν τον Σαμάς των Βαβυλωνίων, τον Βαάλ των Ασσυρίων τον Ελ των Φοινίκων και των Χαναναίων, τον Μολώχ των Αμ-των Αμ-μωνιτών, τον Χιμώχ των Μωαβιτών, τον Άμμωνα Ρα και τον Φθά των Αιγυπτίων, τον Σούρυα των Ιν-των Ιν-δών, τον Μίθρα των Περσών, τον Σολ των Λατίνων, τον Γιαρίλα των Σλάβων, τον Μπελένος των Κελτών καθώς και τον θεό Ίντι στους �νκας και στους Ατζέ-στους �νκας και στους Ατζέ-κους.

Ο Τιτάνας Ήλιος στο άρμα του που το σέρνουν � άλο� το σέρνουν � άλο�το σέρνουν � άλο�

γα (εποχές).

Από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια ο άνθρωπος υποδέχεται το καλοκαίρι με φωτιές τη νύχτα του ηλιοτρόπιου, την πιο μικρή νύχτα του χρόνου για το Βόρειο Ημισφαίριο, με τον ήλιο να στρέφεται προς το καλοκαίρι. Η νύχτα της 21ης Ιούνη είναι αυτή που ανάβουν οι φωτιές, στο κατώφλι του καλοκαιριού. Οι φωτιές τη νύχτα του Ηλιοτρόπιου έχουν σκοπό να εξαγνίσουν κάθε κακή τροπή, εξασφαλίζοντας στον ήλιο τον αιώνιο δρόμο στο δώμα του ουρανού. Στην

Αρχαία Ελλάδα η νύχτα του Ηλιοτρόπιου, ήταν η γιορ-τή μιας ερωτικής μαγείας, με τους νέους να ανταλάσ-σουν ερωτικούς όρκους και να πηδούν πάνω από τις φωτιές για να εξαγνίσουν αυτούς τους όρκους απο-διώχνοντας κάθε επιβουλή. Ηταν οι φωτιές της τύχης, πηδώντας πάνω από τις φλόγες τρεις φορές. Οι Δρυίδες των αρχαίων Κελτών της Βρετανίας στο Στό-ουνχετζ. γιόρταζαν τις «Φωτιές της ακτής». Πρόκειται για έναν κύκλο μεγαλίθων, που κατασκευάστηκε μεταξύ του 2500 π.Χ. και του 2000 π.Χ. Στα ερείπια του Stonehenge, η ανατολή του θερινού ηλιοστασίου εμφανίζεται στον ορίζοντα σε ευθυγράμμιση με την ογκώδη κύρια πέτρα του μνημείου. Κάθε χρόνο, του-ρίστες από κάθε γωνιά του κόσμου το επισκέπτονται αυτή την ημέρα.

Στη Ρώμη γιόρταζαν τα «Βεστάλια», μια γιορτή προς τιμήν της θεάς Βεστά, που είναι η Ελληνική Εστία, και αυτές οι γιορτές της φωτιάς διαρκούσαν μια ολό-κληρη εβδομάδα. Οι Γαλάτες γιόρταζαν την Επόνα, μια θηλυκή θεότητα που την απεικόνιζαν συνήθως να καβαλά μια φοράδα. Αυτή η θεότητα ήταν η προσω-ποποίηση της. Οι Κέλτες της Ευρώπης υποδέχονταν και εκείνοι με φωτιές το καλοκαίρι, τη νύχτα του Ηλι-οτρόπιου. Νεαρά ζευγάρια πηδούσαν πάνω από τις φωτιές και πίστευαν πως όσο πιο ψηλά πηδήσουν πάνω από τις φλόγες, τόσο πιο πολύ θα μεγάλωναν τα σπαρτά. Στην αρχαία Κίνα αυτή η νύχτα ήταν αφι-ερωμένη στις θηλυκές δυνάμεις της γής, τις γιν δυνά-μεις. Οι ιθαγενείς φυλές της Αμερικής όπως οι �at-�at-chez έκαναν την γιορτή της πρώτης συγκομιδής. Σε κανέναν δεν ήταν επιτρεπτό να μαζέψει το καλαμπόκι του πριν την λήξη της. Στην φυλή Χόπι οι άνδρες με-ταμφιεζόταν σε Kachinas, τα πνεύματα χορευτές της βροχής, που μεταφέρουν τα μηνύματα των ανθρώ-πων στους θεούς.

Στη σημερινή Ελλάδα, υπάρχουν ακόμη στη θέση εκείνης της γιορτής, οι Φωτιές του Αη-Γιαννιού, του Κλήδονα, που σε κάποιες περιοχές τις λένε «του Αη-Γιαννιού του ηλιοτροπιού», προσδιορίζοντας επακρι-βώς την καταγωγή του εορτασμού, που αντί για τις 21 Ιουνίου, γίνεται την παραμονή του Αη-Γιάννη, δηλαδή τη νύχτα της 23ης Ιουνίου. Και σήμερα ακόμη, σε πολλά μέρη της Ελλάδας, οι φωτιές ανάβουν με τη δύση του ήλιου και στις φλόγες τους ρίχνονται τα ξερά στεφάνια της πρωτομαγιάς, ενώ αυτοί που πηδούν ύστερα πάνω από τις φωτιές κάνουν κρυφές ευχές μέσα τους, ελπίζοντας να ευοδωθούν. Φαίνεται ότι ούτε η χριστιανική θρησκεία κατάφερε τελικά να ξερ-ριζώσει αυτές τις αρχαιότροπες δοξασίες, ακόμη και όταν οι τελετουργοί απειλήθηκαν με διωγμούς από την 6η Οικουμενική Σύνοδο, το 680 μ.Χ.

Την 21η Ιούνη, έχουμε και αστρονομικά την έναρξη του καλοκαιριού. Αυτό συμβαίνει κατά την χρονική στιγμή κατά την οποία ο άξονας της Γης είναι στραμ-μένος όσο περισσότερο επιτρέπει η κλίση της Γης, μακριά από τον Ήλιο, κατά την ετήσια τροχιά της γύρω από αυτόν. Η στιγμή αυτή ονομάζεται ηλιοστά-σιο του Ιούνη, ή θερινό ηλιοστάσιο. Κατά το ηλιοστά-σιο του Ιούνη ο ήλιος φθάνει στο βορειότερο σημείο

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ! Τι είναι και η ιστορία του ανά τους αιώνες

της Γης, με τις ακτίνες του να βρίσκουν κάθετα την επιφάνεια της Γης στον Τροπικό του Καρκίνου, όταν η Γη έχει κλίση περίπου 23,5° σε σχέση με τον κατακό-ρυφο άξονά της.

Κατά η διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου η μέρα, έχει τις περισσότερες ώρες για εκείνους που ζουν στα βόρεια του Τροπικού του Καρκίνου (γεωγραφικό πλάτος 23.5° βόρεια). Όσοι ζουν ή ταξιδεύουν προς τα βόρεια, προς τον Αρκτικό Κύκλο (66,5° βόρεια από τον Ισημερινό) μπορούν να δουν τον «ήλιο του μεσονυκτίου», όπου ο ήλιος παραμένει ορατός σε όλη τη νύχτα, ενώ εκείνοι που ζουν ή ταξιδεύουν νότια προς τον Ανταρκτικό κύκλο (66,5° νότια από τον Ιση-μερινό)δεν θα δουν τον ήλιο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου του έτους . Για εκείνους που ζουν κοντά στον Ισημερινό, ο ήλιος δεν κινείται πάνω-κάτω στον ουρανό. Αυτό σημαίνει ότι στη διάρκεια της ημέρας η θερμοκρασία δεν έχει μεγάλες διαφορές, ή είναι σχε-δόν σταθερή.

Η 21η Ιούνη αποτελεί το θερινό ηλιοστάσιο σηματο-δοτώντας την πρώτη ημέρα του Καλοκαιριού για το βόρειο ημισφαίριο, και την πρώτη μέρα του Χειμώνα (χειμερινό ηλι-οστάσιο) για το νότιο ημισφαί-ριο της Γης. Η λέξη ηλιοστάσιο προέρχεται από το «ήλιος» και το «στέκομαι» ή «στάση» επειδή κοντά στα ηλιοστάσια (λίγες ημέρες

πριν ή μετά) ο Ήλιος φαίνεται να επιβραδύνει τη φαι-νομενική κίνησή του προς τα βόρεια ή προς τα νότια (κίνηση στην απόκλιση), μέχρι που την ημέρα του ηλιοστασίου αυτή η κίνηση μηδενίζεται και αρχίζει να αντιστρέφεται. Και στα αγγλικά η λέξη solstice προέρ-solstice προέρ- προέρ-χεται από τη λατινική λέξη “solstitium“, που σημαίνει «ήλιος-ακινητοποίηση», γιατί το σημείο στο οποίο ο ήλιος φαίνεται σταματά και να αντιστρέφει την κατεύ-θυνσή του (τροπή) μετά από αυτήν την ημέρα. Την ημέρα αυτή, ο ήλιος δεν ανατέλλει ακριβώς στα ανα-τολικά, αλλά ανεβαίνει στο βορειότερο σημείο από την ανατολή και δύει στο βορειότερο σημείο από τη δύση, παραμένοντας στον ουρανό για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Στο νότιο ημισφαίριο, το ηλιοστάσιο του Ιούνη είναι γνωστό ως η μικρότερη μέρα του χρόνου.

Πότε πέφτει το θερινό ηλιοστάσιοΧοντρικά μπορούμε να πούμε ότι το θερινό ηλιοστά-σιο πέφτει στις 21 Ιουνίου, κι αυτό γιατί συνήθως είναι εκείνη την ημερομηνία.

Στην ουσία όμως δεν έχει σταθερή ημερομηνία κάθε χρόνο όπως το Πάσχα, λόγω του τρόπου με τον οποίο υπολογίζουμε τις ημέρες στο Γρηγοριανό ημε-ρολόγιο.

Πιο συγκεκριμένα μπορεί να πέσει από τις 20 μέχρι τις 22 Ιουνίου.

Φέτος στη χώρα μας το Θερινό ηλιοστάσιο είναι την Τετάρτη 21 Ιουνίου και ώρα 4:24 πμ.

Πηγή... Περισσότερα: http://www.schizas.com

Page 19: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

Την Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω!

Συνέχεια από την σελίδα 17με ονόματα εκτός του ότι προφέρουμε αυτά τα ίδια ως φθόγγους εκτός από τα τέσσερα, το Ε, το Δ, το Ο και το Ω μέγα}. Προκειμένου για την εκφώνησι του Υ, γνωρίζου-με ότι προεφέρετο ως «ΟΥ» Είναι φανερό, ότι ο ελλός κάτοικος του χώρου της ελληνικής γλώσσας θα αισθάνθηκε δυσκολία να δώση ένα όνομα στην άφωνη κοιλότητα, την οποία ηδύνατο να παραστήση διά του στόματός του ή διά της κοιλότητος («χού-φτας») της παλάμης. Αυτή η προσπάθεια, χάριν της συνεννοήσεως, πρέπει να ακολούθησε την ίδια οδό με το «ο»μικρόν ) και πιθανώς συνεδυάσθη με το το «ΧΟΥ»,την πράξι δηλαδή θερμάνσεως διά της εκπνοής στην κοιλότητα της παλάμης («χου-χου-λιάζω»). Η πρώτη ίσως προφορά του Υ θα ήταν «ΧΙΟΥ». Σε Βοιωτικές επιγραφές συναντούμε τις λέξεις τούχη, ασυλία, σύνδικος ως τούχη, ασουλία, σούνδικος (Keil,Inscr.Boeot.I,III κ,τ.λ.). Αλλά και οι εναλλαγές του Υ μετ` άλλων φωνηέντων οδηγούν στο σχετικό συμπέρασμα της αδυναμίας καθοριστι-κού ή κοινώς παραδεχτού ήχου για το γράμμα αυτό, π.χ. στους Αιολείς εναλλάσσετο το Υ με το Ο: όν-υ-μα (όνομα), στ-ύ-μα (στόμα), ύ-ρνις (όρνις), ύ-μιος (όμοιος), μύγις (μόγις). Επίσης αντί του Α π.χ. σ-ύ-ρξ (σαρξ) κ.λ.π. Δεν θα επιμείνω επί των εναλλαγών, οι οποίες άλλωστε εμφανίζονται και σ` όλα σχεδόν τα στοιχεία του ελληνικού αλφαβήτου. Σημασία όμως έχει τελικώς η γραφή του συμβόλου («ζωγρά-φημα»), που έδωσε διά του σχήματος την κοιλότητα, εντός της οποίας συγκεντρώνεται το πολύτιμο νερό.

Αυτές οι κοιλότητες (λάκκοι), μικρές ή μεγάλες, που κατά τους θερινούς μήνες εξηραίνοντο, μόλις άρχιζαν οι βροχές, οι υ-ετοί, με την ανατολή της «συστροφής» των αστέρων «Υ-άδων» κάθε αυγή του φθινοπώρου εγέμιζαν πάλι με νερό. Και θα πρέ-πει να προκαλούσε αυτό το «πρωτοβρόχι» όχι μόνον την ιδιαίτερη χαρά και τα ξεφωνητά των παιδιών αλλά και των χοίρων (γουρουνιών) (υς, υός ή συς, συός= ο άγριος χοίρος), οι οποίοι και έσπευδαν με την γνωστή έρρινη φωνή ομοιάζουσα με τον ήχο «ΝΙ»ή «ΧΙ» ή ....με έντονον όμως το «Ι» για να κ-υ-λισθούν στην λάσπη (ιλ-ύ-ν) αυτών. ( Και στην λέξι κ-υ-λίω το Υ τονίζει, ότι η κίνησι σώματός τινος απαιτεί, χάριν της περιστροφής επί του εδάφους, τουλάχιστον να έχει σχήμα «υ» ή να περι-στρέφεται εντός κοιλότητος υγρής). Είναι επίσης αξιοσημείωτο, ότι ο Ησίοδος («Έργα και Ημέραι στιχ. 615-617) λέγει, ότι κατά την δύσι των Υάδων είναι πάλι καιρός για το όρ-γωμα και την σπορά.

Η Συνέχεια Στο Επόμενο

Σε Βοιωτικές επιγραφές συνα-

ντούμε τις λέξεις τού-χη, ασυλία, σύνδικος ως

τούχη, ασουλία, σούνδικος (Keil,Inscr.Boeot.I,III κ,τ.λ.).

Αλλά και οι εναλλαγές του Υ μετ` άλλων φωνηέντων οδηγούν στο σχετικό συμπέρασμα της αδυνα-μίας καθοριστικού ή κοινώς παρα-δεχτού ήχου για το γράμμα αυτό, π.χ. στους Αιολείς εναλλάσσετο το Υ με το Ο: όν-υ-μα (όνομα), στ-ύ-μα (στόμα), ύ-ρνις (όρνις), ύ-μιος (όμοιος), μύγις (μόγις). Επίσης αντί του Α π.χ. σ-ύ-ρξ (σαρξ) κ.λ.π. Δεν θα επιμείνω επί των εναλλαγών, οι οποίες άλλω-στε εμφανίζονται και σ`

όλα σχεδόν τα στοιχεία του ελληνικού αλ-

φαβήτου.

ελληνικός δρόμος Θερινό Ηλιοστάσιο, 2017 19

40 ημέρες για να συνηθίσουμε μία καινούρια συνήθεια. 90 ημέρες για να σταθεροποιηθεί κάτω από όλες τις συνθήκες. 120 ημέρες για να γίνει βίωμα και να λειτουργεί αυτόματα. Μερικά χρόνια (1000 ημέρες) για να ξεπεραστούν φόβοι και τραύματα. Ο αριθμός 40 έχει μία μυστικιστική και μεταφυσική σημασία. Ο πρώτος φιλόσοφος που μίλησε για τους αριθμούς ως ιερά σύμβολα, ήταν ο Πυθαγόρας πριν από 25 αιώνες. Εκτός από τον τέλειο αριθμό 10, η ιστορία αναφέρει ότι για τις προσωπικές του αναζητήσεις είχε ταξιδέψει μέχρι την Αίγυπτο και είχε περάσει 40 ημέρες νηστείας και πνευματικής άσκησης –σαν ένα είδος μύησης-για να γίνει δεκτός σε μία Σχολή μυστικισμού. Μέσα από αυτή την εμπειρία είχε κερδίσει ένα διαφορετικό είδος γνώσης και αντίληψης για τα πράγματα.

Παρόμοιες είναι οι ιστορίες για τη φώτιση του Βούδα μετά από 40 ημέρες διαλογισμού και νηστείας αλλά και του Μωυσή που απομονώθηκε για 40 ημέρες στο όρος Σινά. Τόσες ήταν οι ημέρες που νήστεψε ο Ιησούς στην έρημο της Ιουδαίας, τόσες κράτησε ο Κατακλυσμός και τόσο χρονών ήταν ο Μωάμεθ όταν έλαβε την πρώτη αποκάλυψη από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ.

Σαράντα ημέρες θέλει το έμβρυο για να σχηματισθεί από την έναρξη της εγκυμοσύνης, να σαραντίσει η λεχώνα για να βγει από το σπίτι, σύμφωνα με την ελληνική παράδοση, σε 40 ημέρες οπού ο πόνος του πένθους μαλακώνει γίνεται το πρώτο μνημόσυνο, μία αραβική παροιμία λέει πως για να καταλάβεις έναν λαό πρέπει να ζήσεις με τους ανθρώπους του για 40 μέρες, ενώ η ηλικία των σαράντα θεωρείται η δημιουργικότερη στον άνθρωπο και λένε ότι μας ξανά επισκέπτονται οι μοίρες, αυτές που είχαν έρθει όταν γεννηθήκαμε για να επαναπροσδιορίσουν τις ιδιότητες που μας είχαν δώσει.

Σήμερα το �LP (ο Νεύρο- Γλωσσικός- Προγραμματισμός) μέσω της νευροεπιστήμης, αποδεικνύει πως επαναλαμβάνοντας μια καινούργια δομή για 40 ημέρες μπορούμε να αλλάξουμε τις νευρωνικές διασυνδέσεις στον εγκέφαλο ώστε επαναλαμβανόμενες ενέργειες να γίνουν συμπεριφορές και σύμφωνα με τη φιλοσοφία της γιόγκα, 40 ημέρες διαλογισμού και εξάσκησης εστιάζοντας σε κάτι νέο που θέλετε να φέρετε στη ζωή σας, επιτρέπουν στο νου να έχει πρόσβαση σε ένα υποσυνείδητο επίπεδο για να ξεπεραστούν παλιές, μη ωφέλιμες συνήθειες και να υιοθετηθούν καινούριες. Ωστόσο, για να επιτευχτεί κάτι τέτοιο, η εξάσκηση πρέπει να γίνεται σε καθημερινή βάση ανεξάρτητα από όλους τους περισπασμούς. Η θέληση και η δέσμευση είναι τα κλειδιά, αν χάσετε μία μέρα μειώνεται η δράση. Σηματοδοτεί στο νου ότι αυτό που επιθυμείτε δεν έχει τόση μεγάλη σημασία. Τι κι αν περάσουμε από 40 κύματα; Τα «Καλά Σαράντα» είναι μία καλή ευχή!

Πηγή... Περισσότερα: http://www.schizas.

Γιατί 40 ημέρες στον θάνατο στη Νέα Ζωή και σε τόσα άλλα; ΤΟ ΣΑΒΟΥΩΤ -

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

Οι Εβραίοι παίδες και η αγία Σιών Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ψαλλόμενα από τους ιερείς στους χριστιανικούς ναούς τής χώ-ρας μας την ημέρα τής Πεντηκοστής(13), με τα οποία επισημαίνεται η εβραϊκή καταγωγή τού Ιησού και των αποστόλων: * «Ότε το Πνεύμα σου κατέπεμψας Κύριε, κα-θημένοις τοις αποστόλοις, τότε οι των Εβραί-ων παίδες θεωρούντες, εξίσταντο θάμβει, ήκουον γαρ αυτών φθεγγομένων ετέραις ξέναις γλώσσαις, καθώς το Πνεύμα εχορήγει αυτοίς.» Οι Εβραίοι παίδες άκουγαν τους αποστό-λους να μιλάνε ξένες γλώσσες, η μητρική επομένως γλώσσα των αποστόλων ήταν η εβραϊκή. * «Γλώσσαις αλλογενών, εκαινούργησας Χριστέ τους σους μαθητάς, ίνα δι’ αυτών σε κηρύξωσι τον αθάνατον Λόγον και Θεόν.» Η ψαλμωδία κάνει λόγο για γλώσσες αλλογε-νών, επομένως το γένος τόσο των αποστό-λων, όσο και του Ιησού ήταν το εβραϊκό (βλ. Ιησούς: Κήρυκας μίσους, διχασμού και μισελληνισμού). Οπωσδήποτε από τις ψαλμωδίες δεν λείπουν οι σιωνιστικοί εκθειασμοί: * «Τάδε λέγει Κύριος. Τα τέκνα Σιών, χαίρετε και ευφραίνεσθε.» * «Χαίρε Σιών αγία, Μήτηρ των Εκκλησιών, Θεού κατοικητήριον.» * «Νυν εκ Σιών γαρ εξελήλυθε νόμος.» * «Σιών αγία η Μήτηρ Εκκλησιών απασών, εν η πυρός εν είδει, το Παράκλητον Πνεύμα επί τους αποστόλους κατήλθε φρικτώς, χαίρε νυν και εόρταζε την κοσμοπόθητον όντως Πεντη-κοστήν, συν ημίν πανηγυρίζουσα.» * * * Η καταγωγή τού χριστιανισμού ουδεμία άμε-ση σχέση έχει με την Ελλάδα και τους Έλλη-νες. Στους ρωμιοοχριστιανούς προπαγανδι-στές, που υποστηρίζουν τη δήθεν ελληνικότη-τα της Ορθοδοξίας, θα απευθύνω την φράση, που αναφέρεται στις «Πράξεις» (2,13) και την οποία «έτεροι χλευάζοντες έλεγον», όταν άκουγαν τους αποστόλους την Πεντηκοστή να μιλούν ακατανόητα: «Γλεύκους μεμεστω-μένοι εισί» (είναι γεμάτοι γλυκό κρασί). ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1. Τωβίας 2,1 και Β΄ Μακ. 12,32. 2. «Περί των δέκα λόγων», 160. 3. «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία», ΙΙΙ, 10.6, ΧΙΙΙ, 8,4, ΧΙV, 13,4. 4. «Έξοδος», 34,22, «Δευτερονόμιον», 16,9. 5. «Έξοδος», 23,16. 6. «Δευτερονόμιον», 16,9. 7. «Δευτερονόμιον», 16,3. 8. «Δευτερονόμιον», 26,9. 9. «Δευτερονόμιον», 26,10. 10. Βασιλείου Βέλλα, «Εβραϊκή Αρχαιολογία», εκδ. «Αποστο-λικής Διακονίας», 1996. 11. Pes. 68b. 12. «Πράξεις», 2,1-13. 13. «Πεντηκοστάριον». Ίων Δημόφιλος

Περισσότερα: http://www.schizas.com

Συνέχεια από την σελίδα 17

www.hellenicway.como «ελληνικός δρόμος»

στα πέρατα της οικουμένης

Page 20: hellenic way · ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ Η πανάρχαια προέλευση μας από κάποια προγονοπληξία, ή αρχαιολα-γνία, αλλά

hellenic way Summer Solstice, 2017 20

Μήγαρις ἔχω ἄλλο στὸ νοῦ μου πάρεξ ἐλευθερία καὶ γλώσσα; Δ. Σολωμός

Οι με αυτοκρατορικά διατάγματα διωγμοί των Ελλήνων (εθνικών) από το χριστιανικό ιερα-τείο την εποχή της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Βυζάντιο)

Τα παρακάτω είναι αυτοκρατορικά διατάγματα από την εποχή του Βυζαντίου με τα οποία δίνονται οδηγίες προς τους τοπικούς άρχοντες για το πως θα εξαλείψουν τους “Έλληνες”. Σαν Έλληνες θεωρούνται αυτοί που δεν ασπάστηκαν τον χριστιανισμό αλλά συνέχιζαν να εξασκούν την προγονική τους Ελληνική θρησκεία και να διαβάζουν και να μελετούν αρχαία κείμενα φιλοσόφων.

Εντύπωση προκαλεί η φράση “διαπράττουν την ασέβεια του Ελληνισμού“! Ο ορισμός του μίσους! Απολαύστε

Ο εθνικός ιστορικός Ζώσιμος αναφέρει ότι:Η αιτία όμως της καταστροφής της Ελλάδας είναι ότι: ο απάνθρωπος αυτός διωγμός

διεπράχθη γιατί η δημοκρατία η επιστημονική έρευνα και ο Ελληνικός πολιτισμός ήταν εμπόδιο και έπρεπε να εξαφανιστούν για να γίνουν οι πολίτες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορί-ας υπάκουα και άβουλα πρόβατα του χριστιανικού ποιμνίου για να μπορούν οι αυτοκρά-τορες και οι επίσκοποι να επιβάλλουν ευκολότερα την στυγνή τους εξουσία.

Τότε καταστράφηκαν τα Μέγαρα το Άργος η Φενεός η Λυκοσούρα η Νεμέα η Σπάρτη η Μεσσή-νη η Φιγαλεία η Λασιώνα η Ψωφίδα η Λοκρίδα η Φωκίδα οι Δελφοί η Ολυμπία και χιλιάδες άλλες πόλεις βωμοί ιερά και έργα τέχνης μοναδικής ομορφιάς.

Ο Ζώσιμος αναφέρει: μέχρι τότε οι πόλεις και τα μνημεία της Ελλάδας που είχαν παραμείνει σχεδόν άθικτα έπαθαν τόσο μεγάλες καταστροφές που επέφερε το τέλος του αρχαίου κόσμου στις χώρες της αρχαίας Ελλάδας. Ο ιστορικός Ευνάπιος αναφέρει ότι: η καταστροφή υπήρξε τόσο μεγάλη εξ αιτίας των φανατισμένων Χριστιανών μοναχών.

Και ενώ ο Αλάριχος συνέχιζε το καταστροφικό του έργο πλήθος Ελλήνων προσφύγων πέρασαν στην Ιταλία και ζήτησαν την προστασία της Ρώμης

Τον χειμώνα του 397 ο Στηλίχων με όλες τις διαθέσιμες λεγεώνες της Δύσης έφθασε στην Κόρινθο την οποία κατέστησε ορμητήριό του κατά του Αλάριχου. Στον Στηλίχωνα προσχώρησαν και Έλληνες Εθνικοί που κατεδίωξαν τον Αλάριχο που κατέφυγε και στρατοπέδευσε στο οροπέδιο της Φολόης όπου λεηλάτησε και εξαφάνισε τις πόλεις Οπούντα, Λασιώνα, Ψωφίδα και Ακρώρεια, και το Ιερό της Ολυμπίας. που εξακολουθούσε να λειτουργεί. Αφού διέφυγε τους κινδύνους από επέμβαση του Στηλίχωνα εγκατέλειψε την Πελοπόννησο και διά μέσου της Ηπείρου και της Πίν-δου εγκαταστάθηκε στην Αχρίδα όπου άρχισε να προετοιμάζεται για την λεηλασία της Ρώμης. Για την επιτυχία των διωγμών και την καταστροφή της Ελλάδας η σύγκλητος της Κωνσταντινούπολης έδωσε στον Αλάριχο τον τιμητικό τίτλο μαγίστρου ( διοικητή) του Ιλλυρικού και χαρακτήρισε την επέμβαση του Στηλίχωνα προδοσία γιατί δεν άφησε τον Αλάριχο να καταστρέψει όλες τις πόλεις της Πελοποννήσου. Η συνέχεια στο επόμενο

Την 21η Ιούνη, έχουμε και αστρονομικά την έναρξη του καλοκαιριού. Αυτό συμβαίνει κατά την χρονική στιγμή κατά την οποία ο άξονας της Γης είναι στραμ-μένος όσο περισσότερο επιτρέπει η κλίση της Γης, μακριά από τον Ήλιο, κατά την ετήσια τροχιά της γύρω από αυτόν. Η στιγμή αυτή ονομάζεται ηλιοστάσιο του Ιούνη, ή θερινό ηλιοστάσιο. Κατά το ηλιοστάσιο του Ιούνη ο ήλιος φθάνει στο βορειότερο σημείο της Γης, με τις ακτίνες του να βρίσκουν κάθετα την επιφάνεια της Γης στον Τροπικό του Καρκίνου, όταν η Γη έχει κλίση περίπου 23,5° σε σχέση με τον κατακόρυφο άξονά της.

Κατά η διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου η μέρα, έχει τις περισσότερες ώρες για εκείνους που ζουν στα βό-ρεια του Τροπικού του Καρκίνου (γεωγραφικό πλάτος 23.5° βόρεια). Όσοι ζουν ή ταξιδεύουν προς τα βόρεια, προς τον Αρκτικό Κύκλο (66,5° βόρεια από τον Ισημε-ρινό) μπορούν να δουν τον «ήλιο του μεσονυκτίου», όπου ο ήλιος παραμένει ορατός σε όλη τη νύχτα, ενώ εκείνοι που ζουν ή ταξιδεύουν νότια προς τον Ανταρ-κτικό κύκλο (66,5° νότια από τον Ισημερινό)δεν θα δουν τον ήλιο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου του έτους . Για εκείνους που ζουν κοντά στον Ισημερι-νό, ο ήλιος δεν κινείται πάνω-κάτω στον ουρανό. Αυτό σημαίνει ότι στη διάρκεια της ημέρας η θερμοκρασία δεν έχει μεγάλες διαφορές, ή είναι σχεδόν σταθερή.

Η 21η Ιούνη αποτελεί το θερινό ηλιοστάσιο σηματο-δοτώντας την πρώτη ημέρα του Καλοκαιριού για το βόρειο ημισφαίριο, και την πρώτη μέρα του Χειμώνα (χειμερινό ηλιοστάσιο) για το νότιο ημισφαίριο της Γης. Η λέξη ηλιοστάσιο προέρχεται από το «ήλιος» και το «στέκομαι» ή «στάση» επειδή κοντά στα ηλιοστάσια (λίγες ημέρες πριν ή μετά) ο Ήλιος φαίνεται να επι-βραδύνει τη φαινομενική κίνησή του προς τα βόρεια ή προς τα νότια (κίνηση στην απόκλιση), μέχρι που την ημέρα του ηλιοστασίου αυτή η κίνηση μηδενίζεται και αρχίζει να αντιστρέφεται. Και στα αγγλικά η λέξη solstice προέρχεται από τη λατινική λέξη “solstitium“, που σημαίνει «ήλιος-ακινητοποίηση», γιατί το σημείο στο οποίο ο ήλιος φαίνεται σταματά και να αντιστρέφει την κατεύθυνσή του (τροπή) μετά από αυτήν την ημέ-ρα. Την ημέρα αυτή, ο ήλιος δεν ανατέλλει ακριβώς στα ανατολικά, αλλά ανεβαίνει στο βόρειοτερο σημείο από την ανατολή και δύει στο βορειότερο σημείο από τη δύση, παραμένοντας στον ουρανό για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Στο νότιο ημισφαίριο, το ηλιοστάσιο του Ιούνη είναι γνωστό ως η μικρότερη μέρα του χρό-νου.

Μετά το ηλιοστάσιο του Ιούνη, ο ήλιος ακολουθεί μια ολοένα χαμηλότερη πορεία στον ουρανό κάθε μέρα, (στο βόρειο ημισφαίριο), μέχρι να φτάσει στο σημείο όπου το μήκος της ημέρας είναι περίπου 12 ώρες και

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ! Τι είναι και η ιστορία του ανά τους αιώνες

οκτώ έως εννέα λεπτά σε περιοχές που είναι περίπου 30 μοίρες βόρεια ή νότια του ισημερινού, ενώ οι περιο-χές που είναι 60 μοίρες βόρεια ή νότια του ισημερινού παρατηρούν φως για περίπου 12 ώρες και 16 λεπτά. Αυτό καλείται Φθινοπωρινή Ισημερία, στο βόρειο ημισφαίριο, ή Εαρινή Ισημερία στο Νότιο ημισφαίριο. Πολλές περιοχές γύρω από τον Ισημερινό έχουν μή-κος φως περίπου 12 ώρες και έξι λεπτά κατά τη διάρ-κεια της ισημερίας. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η Γη δεν κινείται με σταθερή ταχύτητα στην ελλειπτική τροχιά της. Συνεπώς, οι εποχές δεν είναι ίσου μήκους: οι χρόνοι που υπολογίζονται για τη μετακίνηση του ήλιου από την ισημερία του Μάρτη μέχρι το ηλιοστά-σιο του Ιούνη, από την ισημερία του Σεπτέμβρη, μέχρι το ηλιοστάσιο του Δεκέμβρη, και ξανά πίσω στην ισημερία του Μάρτη, είναι περίπου 92,8 – 93,6 – 89,8 και 89,0 ημέρες αντίστοιχα. Η παρηγοριά μας, στο βόρειο ημισφαίριο, είναι ότι η άνοιξη και το καλοκαίρι διαρκούν περισσότερο από ότι το φθινόπωρο και ο χειμώνας!

Χωρίς την κλίση του άξονα της γης, δεν θα είχαμε επο-

χές. Οι ακτίνες του ήλιου θα ήταν κάθετα πάνω από τον ισημερινό όλο το χρόνο. Η Γη κάνει και ελαφρώς ελλειπτική τροχιά γύρω από τον ήλιο. Κατά τη διάρ-κεια της έλλειψης, βρίσκεται πιο μακριά από τον ήλιο για την 4η Ιούλη. Το σημείο αυτό είναι γνωστό ως το αφήλιο και η Γη είναι 94.555.000 μίλια μακριά από τον ήλιο. Το αντίθετο, το περιήλιο, λαμβάνει χώρα την 4η Γενάρη, όταν η Γη είναι μόνο 91.445.000 μίλια μακριά από τον ήλιο.

Όταν το καλοκαίρι εμφανίζεται σε ένα ημισφαίριο, Συνέχεια στην σελίδα 18