Πριν ξεσπάσει κάποιος πόλεμος, πριν ξεσπάσει κάποια συμφορά όλα είναι διαφορετικά. Υπάρχει ξενοιασιά, αγάπη, ελπίδα, χαρά και πάνω από όλα ασφάλεια και ΕΙΡΗΝΗ.

Όταν ξεσπάσει κάποιος πόλεμος, όταν ξεσπάσει κάποια συμφορά όλα αλλάζουν. Τρόμος, φόβος, απελπισία, απόγνωση και οργή κατακλύζουν τα πάντα.

Σχεδόν 800.000 πρόσφυγες και μετανάστες εισήλθαν στην Ελλάδα το ενδεκάμηνο του 2015, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας. Οι αφίξεις έχουν αυξηθεί πάνω από δέκα φορές σε σχέση με πέρυσι, αφού το αντίστοιχο ενδεκάμηνο του 2014 είχαν καταγραφεί 72.632 άτομα.

Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, από την 1η Ιανουαρίου μέχρι την 24η Δεκεμβρίου 2015 οι αφίξεις έφτασαν τις 836.627. Την ίδια ώρα, το ευρωπαϊκό πρόγραμμα μετεγκατάστασης προσφύγων από την Ελλάδα προχωρά με αργούς ρυθμούς, με μετακίνηση μόλις 82 προσφύγων.

«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,

εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία

τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις

ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη

οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα με την

ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους

το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου

που σε φιλούσε μεθυστικά πίσω από το παλιό

εργοστάσιο τσίγκουκρατά ένα όπλο μεγαλύτερο

από το σώμα τουαφήνεις την πατρίδα

μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις.

Πρέπει να καταλάβειςότι κανένας δε βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκαεκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την

ξηράκανένας δεν καίει τις

παλάμες τουκάτω από τρένα,

ανάμεσα από βαγόνιακανένας δεν περνά

μέρες και νύχτες στο στομάχι ενός φορτηγούτρώγοντας εφημερίδεςεκτός αν τα χιλιόμετρα

που ταξιδεύεισημαίνουν κάτι

παραπάνω από ένα ταξίδι.

«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,

εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρίατρέχεις προς τα σύνορα

μόνο όταν βλέπειςολόκληρη την πόλη να

τρέχει κι εκείνηοι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα

με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους

το αγόρι που ήταν συμμαθητής σουπου σε φιλούσε

μεθυστικά πίσω από το παλιό εργοστάσιο

τσίγκουκρατά ένα όπλο

μεγαλύτερο από το σώμα του

αφήνεις την πατρίδαμόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις.

Πρέπει να καταλάβειςότι κανένας δε βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα

εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηράκανένας δεν καίει τις

παλάμες τουκάτω από τρένα, ανάμεσα από

βαγόνιακανένας δεν περνά μέρες και

νύχτες στο στομάχι ενός φορτηγού

τρώγοντας εφημερίδεςεκτός αν τα χιλιόμετρα που

ταξιδεύεισημαίνουν κάτι παραπάνω

από ένα ταξίδι.

Κανένας δε σέρνεταικάτω από φράχτες

κανένας δε θέλει να τον δέρνουν

να τον λυπούνταικανένας δε διαλέγει τα στρατόπεδα προσφύγωνή τον πλήρη σωματικό

έλεγχο σε σημείαόπου το σώμα σου

πονούσεή τη φυλακή,

επειδή η φυλακή είναι ασφαλέστερη

από μια πόλη που φλέγεται

και ένας δεσμοφύλακας το βράδυ

είναι προτιμότερα από ένα φορτηγό

γεμάτο άντρες που μοιάζουν με τον πατέρα

σου

Κανένας δε θα το μπορούσε

κανένας δε θα το άντεχεκανένα δέρμα δε θα ήταν αρκετά σκληρόγια να ακούσει τα:

γυρίστε στην πατρίδα σας μαύροιπρόσφυγες

βρομομετανάστεςζητιάνοι ασύλου

που ρουφάτε τη χώρα μας

αράπηδες με τα χέρια απλωμένα

μυρίζετε περίεργααπολίτιστοι

κάνατε λίμπα τη χώρα σας και τώρα θέλετενα κάνετε και τη δική

μας…

…πώς δε δίνουμε σημασία

στα λόγιαστα άγρια βλέμματα

ίσως επειδή τα χτυπήματα είναι πιο

απαλάαπό το ξερίζωμα ενός

χεριού ή ποδιούή τα λόγια είναι πιο

τρυφεράαπό δεκατέσσερις

άντρεςανάμεσα στα πόδια σου

ή οι προσβολές είναι πιο εύκολο

να καταπιείςαπό τα χαλίκιααπό τα κόκαλα

από το κομματιασμένο κορμάκι του παιδιού

σου.

Θέλω να γυρίσω στην πατρίδα,αλλά η πατρίδα είναι το

στόμα ενός καρχαρίαπατρίδα είναι η κάνη ενός

όπλουκαι κανένας δε θα άφηνε την

πατρίδαεκτός αν η πατρίδα σε

κυνηγούσε μέχρι τις ακτέςεκτός αν η πατρίδα σού

έλεγε να τρέξεις πιο γρήγορανα αφήσεις πίσω τα ρούχα

σουνα συρθείς στην έρημο

να κολυμπήσεις ωκεανούςνα πνιγείςνα σωθείς

να πεινάσειςνα εκλιπαρήσεις

να ξεχάσεις την υπερηφάνειαη επιβίωσή σου είναι πιο

σημαντική.

Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η

πατρίδα είναιμια ιδρωμένη φωνή στο

αυτή σουπου λέει

φύγε,τρέξε μακριά μου τώραδεν ξέρω τι έχω γίνει

αλλά ξέρω ότι οπουδήποτε αλλού

θα είσαι πιο ασφαλής απ΄ ό,τι εδώ»

Για όλα αυτά εμείς σκεφτήκαμε να δημιουργήσουμε μια

«ΑΓΚΑΛΙΑ»

Είναι ένας ξενώνας που θα λειτουργήσει ως κέντρο κοινωνικής ευαισθησίας που θα είναι σε θέση να υποδέχεται καθημερινά εκατοντάδες αβοήθητους πρόσφυγες και κατ’ επέκταση να προσφέρει απλόχερα μια πληθώρα υπηρεσιών χωρίς κανένα απολύτως κόστος εις βάρος των προσφύγων. Πιο συγκεκριμένα θα αποτελέσει κέντρο εθελοντισμού και κοινωνικής θαλπωρής έχοντας ως στόχο την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης γεγονός το οποίο απασχολεί και μαστίζει εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα την κοινωνία μας.

Το προσωπικό θα απαρτίζεται από : Καλά εκπαιδευμένους ιατρούς και νοσοκόμες

που θα φροντίζουν για τα ζητήματα σχετικά με την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη

Πτυχιούχους εκπαιδευτικούς οι οποίοι θα φροντίζουν για την στοιχειώδη μόρφωση που θα πρέπει να λάβουν όλα τα παιδιά

Κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι οι οποίοι θα είναι πρόθυμοι για οποιοδήποτε ψυχολογικό θέμα προβληματίσει τα παιδιά

Έμπειρους μάγειρες που θα αναλάβουν την ικανοποίηση των διατροφικών απαιτήσεων του κάθε παιδιού αλλά και των γονιών του

Προσφέρει στα παιδιά κυρίως την ασφάλεια, την μόρφωση και την φροντίδα που έχουν στερηθεί χωρίς την θέληση τους.

Ωστόσο το κέντρο μας δεν είναι μόνο για τα παιδιά. Προσφέρει και στους μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους το συναίσθημα της ασφάλειας καθώς τους παρέχουμε μια στέγη και ό,τι άλλο μπορούμε ώστε να μπορούν να φτιάξουν ξανά από την αρχή το μέλλον τους.

Μαθήματα εκμάθησης ελληνικής γλώσσας που θα τους προσφέρει :

• Διευκόλυνση στην επικοινωνία με τους γύρω τους στην καθημερινότητα τους

• Δυνατότητα εύρεσης αξιοπρεπής δουλειάς στο μέλλον• Δυνατότητα αντιμετώπισης των σημερινών

προκλήσεων • Δυνατότητα διεύρυνσης του πνευματικού τους

ορίζοντα και της κρητικής τους ικανότητας • Δυνατότητα δημιουργίας νέων τρόπων σκέψης και

νέων νοητικών δεξιοτήτων

Απευθύνεται κυρίως στα μικρά παιδιά-πρόσφυγες

Καθώς και στους γονείς τους

Θεωρούμε πως οι εγκαταστάσεις της εταιρείας μας θα έχουν την δυνατότητα να στεγαστούν σε ένα ευρύ και άνετο χώρο με πολύ πράσινο, το οποίο δεν είναι άλλο από το στρατόπεδο Παπαλουκά της πόλης μας.

Η εταιρεία μας θα περιλαμβάνει ένα κτήριο με όλα τα απαραίτητα για την καθημερινότητα των προσφύγων.

Βλάχου ΛίναΖιούλη ΓαρυφαλιάΙλαρίδου ΘεώνηΚατσικάρη Θεοδώρα

Σχολείο:3ο γυμνάσιο ΣερρώνΤμήμα:Γ’1Σχολικό έτος: 2015-16Υπεύθυνη καθηγήτρια: Σύλια Ζέττα