Guillermo Ferrara (Γκιγιέρμο Φεράρα) - Το μυστικό του Αδάμ

428
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 1

description

2012: Η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά στην ανακάλυψη του μυστικού της προέλευσής της.Ο διάσημος επιστήμονας Αδάμ Ρούσος δέχεται ένα απρόσμενο τηλεφώνημα από τον Αχιλλέα Ευαγγέλου, αρχαιολόγο και παλιό συνεργάτη του πατέρα του, ο οποίος τον ενημερώνει ότι έχει κάνει μια σπουδαία ανακάλυψη και του ζητά να έρθει από τη Νέα Υόρκη στην Αθήνα για να τον βοηθήσει στην έρευνά του. Όταν ο Αδάμ φτάνει στην Ελλάδα, μαθαίνει από την κόρη του Αχιλλέα, Αλεξία, ότι ο αρχαιολόγος έχει εξαφανιστεί. Στο μυστικό γραφείο του Ευαγγέλου ο Αδάμ και η Αλεξία ανακαλύπτουν ότι ερευνούσε την εξαφάνιση της Ατλαντίδας και την εξέλιξη του ανθρώπινου DNA σε συνδυασμό με τις προφητείες των Μάγια για το 2012. Έκπληκτοι έρχονται αντιμέτωποι με στοιχεία που ανατρέπουν κάθε βεβαιότητα για την ύπαρξη και τη φύση του ανθρώπου... Ένα συνταρακτικό μυθιστόρημα που η δράση του εξελίσσεται μεταξύ Ελλάδας, Μεξικού και Αγγλίας. Θεμελιωμένο επιστημονικά και βασισμένο σε στοιχεία έρευνας, "Το Μυστικό του Αδάμ" παρουσιάζει μια διαφορετική εκδοχή για το τι θα συμβεί το 2012 σύμφωνα με τις προφητείες."21 Δεκεμβρίου 2012: Μόνο ένα μέρος της ανθρωπότητας -όσοι έχουν επεκτείνει την εσωτερική τους όραση και την ικανότητα να διασχίζουν τη μεγάλη πύλη των διαστάσεων- θα έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει την προέλευσή του και να κοιτάξει ξανά προς τα άστρα..."

Transcript of Guillermo Ferrara (Γκιγιέρμο Φεράρα) - Το μυστικό του Αδάμ

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 1

ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΕΠΙΣΗΣ

ΣΑΜ ΚΡΙΣΤΕΡ

Η Κληρονομιά του Στόουνχεντζ

ΣΑΪΜΟΝ ΤΟΪΝ

Sanctus

ΓΚΡΑΧΑΜ ΧΑΝΚΟΚ

Παράλληλα Πεπρωμένα

ΤΟΜ ΧΑΡΠΕΡ

Τα Μυστικά των Νεκρών

ΚΕΒΙΝ ΓΚΙΛΦΟΪΛ

Οι Χίλιοι

ΟΥΙΛΙΑΜ ΓΚΛΑΝΤΣΤΟΟΥΝ

Οι Δώδεκα

ΣΤΕΛ ΠΑΥΛΟΥ

Κρύπτω

ΓΟΥΙΤΛΙ ΣΤΡΙΜΠΕΡ

2012 – Ο Πόλεμος για τις Ψυχές

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 3

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ

ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ

Μετάφραση από τα ισπανικάΧΡΥΣΑ ΜΠΑΝΙΑ

ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ΑΘΗΝΑ

Tο βιβλίο αυτό αποτελεί φανταστικό δημιούργημα. Tα ονόματα, οι χαρακτήρες, τα περι-στατικά, οι ιδεολογίες ή οι θεσμοί που περιγράφονται, υπαινίσσονται ή αναφέρονται εί-ναι προϊόν της φαντασίας του συγγραφέα ή χρησιμοποιούνται σε φανταστικό πλαίσιο. Oποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα, πολιτικά και θρησκευτικά συστήματα ή πρόσωπα, εν ζωή ή όχι, είναι τελείως συμπτωματική.

Σειρά: ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Tίτλος πρωτοτύπου: EL SECRETO DE ADÁN Συγγραφέας: GUILLERMO FERRARA Γλωσσική επιμέλεια: ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΚΕΡΕΣΤΕΤΖΗ Copyright © D. R. Guillermo Ferrara, 2011 Copyright © 2012 για την ελληνική γλώσσα: EKΔOTIKOΣ OPΓANIΣMOΣ ΛIBANH ABE Σόλωνος 98 – 106 80 Aθήνα. Tηλ.: 210 3661200, Fax: 210 3617791 http://www.livanis.gr Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, ή η από-δοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχομένου του βιβλίου με οποιονδήποτε τρό-πο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γρα-πτή άδεια του εκδότη. Nόμος 2121/1993 και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Eλλάδα. Παραγωγή: Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη ISBN 978-960-14-2533-7

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 7

Για τη μητέρα μου, Μαρία δελ Κάρμεν Φριτζ, που με φύλαξε εννέα μήνες μέσα στο κορμί της. Προς τιμήν της θεάς που υπάρχει μέσα σου και μέσα σε όλες τις γυναίκες. Και για τον πατέρα μου, Χούλιο Φεράρα, γενναιόδωρο αίμα ιταλικό, και για τους προγόνους μας.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 9

Ευχαριστίες

Ευχαριστώ κατ’ αρχάς την υπεύθυνη εκδότριά μου, Λάουρα Λάρα, για την τεράστια δημιουργική και λογοτεχνική συνεισφορά της στο μυθιστόρημα. Δε θα ήταν το έργο που είναι τώρα χωρίς το όραμά της, τις πολύτιμες θηλυκές πινελιές και την εμπειρία της. Η συμβο-λή της ήταν ζωτικής σημασίας για το τελικό απoτέλεσμα.

Τον εκδότη μου, Χόρχε Σολίς Αρενάθας, γιατί διάβασε το αρχι-κό χειρόγραφο σε τρεις μέρες και ένιωσε την ψυχή του βιβλίου. Και για το μεγάλο έργο της διόρθωσης ιδεών και της αφαίρεσης περιτ-τών στοιχείων για να μπορέσει να λάμψει το διαμάντι.

Την Αλεξάνδρα Κάραμ, που με σύστησε σε ένα σημαντικό εκδο-τικό οίκο και έγινε η γέφυρα ανάμεσά μας. Το δόκτορα Αρτούρο Ορ-νέλιας, σοφό φίλο, αρχαιολόγο, παλαιοντολόγο και μέλος του ΟΗΕ, από τον οποίο εμπνεύστηκα το χαρακτήρα του αρχαιολόγου Αχιλλέα Ευαγγέλου.

Τον Ενρίκε δε Βιθέντε, διευθυντή του περιοδικού Año Cero στην Ισπανία, για την τεράστια διάδοση των επιστημών επί χρόνια. Τον Δαβίδ Μπάρμπα, λογοτεχνικό φίλο και σοφό σύμβουλο. Τη Χάιντι Μορένο γιατί διάβασε το χειρόγραφο για πρώτη φορά και μου πρό-σφερε μια πρώτη άποψη του δημιουργικού οράματος. Τον Ραφαέλ Παλάθιος, που μάχεται ακούραστα για τη διάδοση όσων βρίσκονται πέρα από τα όρια του γνωστού.

Τον Σιμόν Φεράρα, που με συντρόφευσε στα χρόνια της αναμο-νής της έκδοσης αυτού του έργου και άκουσε τον ενθουσιασμό μου. Τη Μαριέλα ντ’ Αμάτο και τη Μαρία Γκαμπριέλα Φεράρα.

Τη Ροθίο Γκόμεθ Χούνκο από το TV Azteca για τη σοφία, την πα-ρουσία και τη γοητεία της. Τη Σαμάνθα Ερνάντεθ, καλή μου φίλη

10 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

από το Μεξικό. Τους φίλους μου Άνχελ Γκράθια, Λορένθο Γκόμεθ και Γουστάβο Μαρτίν, αδερφούς στο δρόμο μου. Την Τερέζα Κολί-λιεθ, τη Λουίζα Μοράλ, την Γκρασιέλα Μπαρόν και την Πάουλα Κα-στάνιο, καρδιακές φίλες. Τον Δαβίδ Εσκαντόν, τον άνθρωπο που γε-φυρώνει τους προορισμούς των ομοίων. Τον Βίκτορ Ορτίθ Πελάγιο, για την εκλεπτυσμένη και λεπτομερειακή καλλιτεχνική εργασία τους στους χάρτες και τις εικόνες. Τον Φερνάντο Μαλκούν, για το τερά-στιο έργο της διάδοσης και της έρευνας πάνω στους Μάγια και στις ιερές επιστήμες, εδώ και τόσα χρόνια. Την οικογένεια Κάνο, που αποδείχθηκε φιλική, κοντινή και γενναιόδωρη στα συναισθήματα.

Τη Σάντρα Κάνο, ένα δώρο της Ζωής στη ζωή μου. Για την αστεί-ρευτη ενέργεια, το φως, την έξυπνη αγάπη, τη συντροφικότητα και την πνευματική της απελευθέρωση.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 11

Είπε τότε το φίδι στη γυναίκα· «δε θα πεθάνετε, κάθε άλλο. [Σας απαγόρευσε ο Θεός να φάτε από το δέντρο αυτό] διότι γνώριζε ότι κατά την ημέρα κατά την οποία θα φάτε θα ανοίξουν τα μάτια σας και θα είστε κι εσείς σαν θεοί, όμοιοι με αυτόν, γνωρίζοντες το καλό και το πονηρό.

Γένεση

Ο Θεός έβαλε τον Αδάμ και την Εύα στον Κήπο της Εδέμ, τον Παράδεισο, και για να δοκιμάσει την πίστη και την υπακοή τους έδωσε την εντολή να δοκιμά-σουν τον καρπό από όλα τα δένδρα του κήπου, εκτός από ένα· εκείνο που λεγό-ταν το Δένδρο της Επιστήμης του Καλού και του Πονηρού –μα δεν τους απα-γόρευσε να δοκιμάσουν τον καρπό του Δένδρου της Ζωής– και υπέδειξε στον Αδάμ και την Εύα ότι αν δοκίμαζαν εκείνο τον καρπό θα πέθαιναν. Ο διάβολος με τη μορφή ερπετού εκμεταλλεύτηκε το μοναδικό κανόνα και έβαλε την Εύα σε πειρασμό και την εξαπάτησε· κι εκείνη έφαγε τον απαγορευμένο καρπό. Η Εύα, βλέποντας ότι ο καρπός ήταν καλός στη γεύση και ευχάριστος στην όψη και ότι το δένδρο ήταν πραγματικά χρήσιμο για να φτάσουν τη σοφία, έδωσε τον καρπό και στο σύντροφό της.

Γένεση

Την εποχή του Κρόνου οι θεοί έφτιαξαν τους πρώτους ανθρώπους, το χρυσό γέ-νος, που δεν υπέφεραν ούτε από τα γεράματα, ούτε από ασθένειες, ούτε από την εργασία, γιατί έπαιρναν άκοπα τους καρπούς της γης. Όλοι αυτοί πέθαναν –δί-χως να μαθευτεί η αιτία– σαν να αποκοιμήθηκαν, μα συνέχισαν να υπάρχουν σαν πνεύματα που φυλάνε τους ανθρώπους. Ύστερα ο Ζευς και οι ολύμπιοι θεοί έπλασαν το ασημένιο γένος κι αυτό ωρίμαζε εκατό χρόνια· ήταν αλαζόνες και βίαιοι και δε λάτρευαν τους θεούς. Ο Ζευς τούς εξαφάνισε κάτω από τη γη, όπου κι εκείνοι συνέχισαν να υπάρχουν ως πνεύματα.

Τα τρία τελευταία γένη ήταν κι αυτά δημιούργημα του Δία. Το τρίτο γένος, το χάλκινο, ανακάλυψε τα μέταλλα και έκανε τα πρώτα βήματα για να χτίσει

12 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

έναν πολιτισμό, μα στο τέλος άρχισαν να εξολοθρεύουν ο ένας τον άλλον και πέ-ρασαν επονείδιστα στον Άδη. Έπειτα εμφανίστηκε το γένος των ηρώων, γεννη-μένο από θνητές και θεούς. Ήταν γενναίοι θνητοί με υπεράνθρωπες δυνάμεις και όταν πέθαιναν πήγαιναν στα Νησιά των Μακαρίων. Το πέμπτο γένος ήταν το σιδερένιο, οι τωρινοί άνθρωποι, γι’ αυτούς είναι πάντα ενωμένα τα καλά και τα κακά και αναγκάζονται να εργάζονται. Αυτό το γένος θα αφανιστεί όταν τα παιδιά θα γεννιούνται με γκρίζους κροτάφους, δε θα τιμούν τους γονείς τους όταν γερνούν, θα καταστραφούν οι πολιτείες και θα τιμούν όποιον κάνει το κα-κό και το άδικο.

Ησίοδος, Έργα και Ημέρες

Εννιά χιλιάδες χρόνια πριν από την εποχή του Σόλωνα οι Αθηναίοι αναχαίτι-σαν την προέλαση του Βασιλείου των Ατλάντων, κατοίκων ενός μεγάλου νησιού που λεγόταν Ατλαντίδα και βρισκόταν απέναντι από τις Ηράκλειες Στήλες. Λί-γο μετά την αθηναϊκή νίκη εξαφανίστηκε στη θάλασσα εξαιτίας ενός σεισμού και μιας μεγάλης πλημμύρας. Σε εκείνο το νησί-ήπειρο, μεγαλύτερο από τη Λιβύη και την Ασία μαζί, υπήρξε ένας ανώτερος πολιτισμός που σαρώθηκε από μια φυσική καταστροφή. Η ιστορία λέει ότι ο Ποσειδώνας είχε δέκα γιους και ότι στο μεγαλύτερο γιο του, Άτλαντα, παρέδωσε το βασίλειο που περιλάμβανε ένα βουνό μέσα σε δακτυλίους νερού, δίνοντάς του, επίσης, εξουσία πάνω στους αδελφούς του. Προς τιμήν του Άτλαντα το νησί ονομάστηκε Ατλαντίδα και η θάλασσα που το περιέβαλλε Ατλαντικός. Με την εύνοια του Ποσειδώνα το νη-σί της Ατλαντίδας είχε άφθονους πόρους. Η δικαιοσύνη και η αρετή χαρακτή-ριζαν την κυβέρνηση της Ατλαντίδας, μα όταν η θεϊκή φύση των βασιλέων-απογόνων του Ποσειδώνα ελαττώθηκε, η υπεροψία και η λαχτάρα για κυριαρ-χία άρχισαν να γίνονται χαρακτηριστικά των Ατλάντων. Οι θεοί αποφάσισαν να τους τιμωρήσουν για την υπεροψία τους και ο Ζευς και οι υπόλοιποι θεοί συγκεντρώθηκαν για να καθορίσουν την κύρωση. Η τιμωρία ήταν ένας μεγά-λος σεισμός, η έκρηξη ενός ηφαιστείου και ένας κατακλυσμός τον οποίο ακο-λούθησε μια πλημμύρα που έκανε το νησί να εξαφανιστεί στη θάλασσα «μέσα σε μία μέρα και μία νύχτα φρίκης».

Πλάτωνας, Τίμαιος

Και φούσκωσαν ακόμα περισσότερο τα ύδατα και πλήθυναν και σκέπασαν όλα τα όρη τα υψηλά, όσα υπήρχαν κάτω από τον ουρανό. Δεκαπέντε πήχεις επά-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 13

νω από τα υψηλότερα όρη υψώθηκε το ύδωρ και τα σκέπασε εξ ολοκλήρου. Πνίγηκε και πέθανε κάθε ζωική ύπαρξη της γης, τα πτηνά του ουρανού και τα κτήνη, και τα θηρία και τα ερπετά που σέρνονται στη γη και κάθε άνθρω-πος· και όλα όσα έχουν ζωή και αναπνέουν, καθετί το οποίον ζούσε στην ξηρά πνίγηκε. Έτσι ο Θεός εξαφάνισε κάθε ζωντανή ύπαρξη επί της γης, από τον άνθρωπο μέχρι τα κτήνη και τα ερπετά του ουρανού· τα πάντα εξαφανίσθηκαν από το πρόσωπο της γης. Έμεινε δε μόνο ο Νώε, και όσοι ήταν μαζί με αυτόν στην κιβωτό.

Γένεση

Ο κόσμος μας, ο γεμάτος μίσος και υλισμό, θα τελειώσει στις 21 Δεκεμβρίου του έτους 2012. Εκείνη τη μέρα η ανθρωπότητα θα πρέπει να διαλέξει αν θα εξαφανιστεί ως σκεπτόμενο είδος που απειλεί να καταστρέψει τον πλανήτη ή θα εξελιχθεί προς την αρμονική ενοποίηση με όλο το σύμπαν, κατανοώντας ότι τα πάντα είναι ζωντανά και έχουν συνείδηση, ότι είμαστε μέρη αυτού του όλου και ότι μπορούμε να υπάρξουμε σε μια νέα εποχή φωτός.

Φερνάντο Μαλκούν, απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ του Απείρου,

«Οι κύριοι του χρόνου»

Οι Φύλακες των Κρυστάλλων θα κρατήσουν ανοιχτές τις πύλες· οι Φύλακες του Χρόνου θα σας βοηθήσουν να κινηθείτε μέσα από αυτές. Αυτό το γνώριζαν οι Μάγια από τότε που οι πρόγονοί τους ερεύνησαν για πρώτη φορά με λεπτομέ-ρεια τα κρυστάλλινα κρανία και έμαθαν ότι η Γη, που έχει αναγεννηθεί πέντε φορές, θα φτάσει τον Έκτο Ήλιο στα τέλη του 2012 μ.Χ. και θα μπει στην τε-λική φάση ανάληψης από το σύμπαν της ύλης προς την τέταρτη διάσταση, εκεί όπου η ψευδαίσθηση του χρόνου δεν υπάρχει πια.

Πατρίσια Κόρι, Φτάνουν τα μυστικά! Φτάνουν τα ψέματα!

Το παιχνίδι (Lîla) της γέννησης και της εξαφάνισης των κόσμων αποτελεί πρά-ξη δύναμης του Όντος που βρίσκεται πέρα από την ουσία (pradhana) και το σχέδιο (purusha), από το εκδηλωθέν (vyatka), από το μη εκδηλωθέν (avyakta) και από το χρόνο (kala).

Ο χρόνος του Όντος δεν έχει αρχή ούτε τέλος. Γι’ αυτό η γέννηση, η διάρ-κεια και η εξαφάνιση των κόσμων δε σταματούν ποτέ. Μετά την καταστροφή

14 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

δεν υπάρχει πια ούτε μέρα ούτε νύχτα, ούτε χώρος ούτε γη, ούτε σκοτάδι ούτε φως, μόνο το Ον πέρα από τις αντιλήψεις των αισθήσεων ή της σκέψης.

Βισνού Πουράνα Ι

Στο τέλος της Κάλι Γιούγκα ο θεός Σίβα –η Συνείδηση– θα εκδηλωθεί για να επαναφέρει την ορθή οδό κάτω από μια μυστική και κρυφή μορφή.

Λίνγκα Πουράνα

...Και η γη στολισμένη με τον καλύτερο μανδύα του φωτός θα ανυψωθεί και θα αντικρίσει έναν άλλο Ήλιο.

Βιβλίο των Αποκαλύψεων

Τα μεγάλα μυστήρια για τον άνθρωπο ήταν ανέκαθεν η ταυτότητα και ο σκο-πός του. Ποιος είμαι; Τι κάνω εδώ; Παρόμοια ερωτήματα αφθονούν μέσα του ακριβώς όταν η απάντηση είναι διαθέσιμη στα ανεπαίσθητα σχέδια της ίδιας του της ψυχής. Ωστόσο μπορεί να περάσουν εκατοντάδες γενιές πριν βεβαιωθεί για τις απαντήσεις. Όταν φθάσει εκείνη η στιγμή, η μεγάλη μάζα δε διερωτάται καν για αυτά τα θέματα. Κι όμως, η διαδικασία της εξέλιξής της δεν τελματώ-νει απαραιτήτως· αν οι νευρώνες είναι άγρυπνοι και γνωρίζουν καλά το σημα-ντικό, το σώμα ακολουθεί το πνεύμα, η ύλη ακολουθεί το φως γιατί χωρίς αυτό δεν έχει νόημα. Η ανθρωπότητα αποτελείται από τα άτομα που σε πολύ διαφο-ρετικά επίπεδα έχουν φτάσει την επαρκή και απαραίτητη κατάσταση της συνεί-δησης σε κάθε πιθανό επίπεδο πειραματισμού.

Γ. Ερνάντεθ Μ., απόσπασμα από μια διάλεξη στη Μαδρίτη

Όταν κάνετε τα δύο να γίνουν ένα και το μέσα σαν το έξω και το έξω σαν το μέ-σα, και το πάνω σαν το κάτω, και όταν καθορίσετε το άρρεν με το θήλυ σαν μία μόνο ενότητα έτσι ώστε ο άνδρας να μην είναι αρσενικός και η γυναίκα να μην είναι θηλυκή... τότε θα εισέλθετε στη Βασιλεία.

Ευαγγέλιο του Θωμά

Το σεξ είναι η γέφυρα με την οποία ερχόμαστε στον κόσμο και, όταν δε χρησι-μοποιείται ως μέσον αναπαραγωγής, μπορεί να γίνει μια άμεση οδός σύνδεσης με το συμπαντικό οργασμό –το Big Bang– και τη δημιουργική του ενέργεια.

Ταντρική αρχή

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 15

Ο Αδάμ ήταν ο πρώτος άνδρας, μα όχι επειδή υπήρξε πρώτος. Κατά πάσα πι-θανότητα υπήρξαν πολλοί άλλοι, αλλά η ιστορία δεν τους θυμάται γιατί δεν έχουν «εγώ». Ο Αδάμ ήταν ο πρώτος που είπε «όχι». Μου φαίνεται αδύνατο να είναι ο Αδάμ ο πρώτος άνδρας. Σίγουρα υπήρξαν εκατομμύρια άνδρες πριν από αυτόν, μα κανείς από αυτούς δεν είπε «όχι». Δεν μπορούσαν να γίνουν άνδρες, δεν μπορούσαν να γίνουν «εγώ».

Ο Αδάμ είπε «όχι». Φυσικά υπέφερε γι’ αυτό· εξορίστηκε από τον κήπο της ευτυχίας.

Ο Αδάμ είναι ένας άνδρας και όλοι οι άνδρες είναι σαν τον Αδάμ. Η παιδι-κή ηλικία είναι σαν τον Κήπο της Εδέμ. Τα παιδιά είναι ευτυχισμένα όπως τα ζώα, ευτυχισμένα όπως οι πρωτόγονοι άνθρωποι, ευτυχισμένα όπως τα δένδρα. Έχετε προσέξει ποτέ ένα παιδί να τρέχει ανάμεσα στα δένδρα ή στην παραλία; Δεν είναι άνθρωπος ακόμα. Τα μάτια του είναι διάφανα, αλλά δεν έχει συνεί-δηση. Θα πρέπει να βγει από τον κήπο της Εδέμ. Αυτό είναι το νόημα της εξο-ρίας του Αδάμ από τον Κήπο της Εδέμ, δεν αποτελεί πλέον μέρος της ασυναί-σθητης ευτυχίας. Όταν έφαγε τον καρπό του δένδρου της σοφίας, απέκτησε συ-ναίσθηση. Έγινε άνδρας.

Ο Αδάμ δεν εξορίστηκε μία φορά, ο κάθε Αδάμ θα πρέπει να εξοριστεί ξα-νά. Κάθε παιδί θα πρέπει να εξοριστεί από τον κήπο των θεών· αυτό είναι μέ-ρος της μάθησης. Είναι ο πόνος της μάθησης. Πρέπει να τον χάσει κανείς για να τον ξαναβρεί, για να τον βρει συνειδητά. Αυτό είναι το φορτίο και το πεπρω-μένο του ανθρώπου, το βάσανο και η ελευθερία του, το πρόβλημα και μαζί το μεγαλείο του ανθρώπου.

Όσο, Το Βιβλίο του Ανθρώπου

Αφού στάθηκε ο Παύλος στον Άρειο Πάγο είπε: Άνδρες Αθηναίοι, σαν ευλαβέστερους καθ’ όλα και πιο θρήσκους από πολ-

λούς άλλους σας βλέπω, γιατί διαβαίνοντας τους δρόμους της πόλης σας και εξε-τάζοντας εκείνα που λατρεύετε βρήκα και ένα βωμό στον οποίο είχε τεθεί η επι-γραφή: «Στον άγνωστο Θεό». Εκείνον λοιπόν το Θεό που λατρεύετε χωρίς να τον γνωρίζετε, αυτόν εγώ σας κηρύττω. Ο Θεός, ο οποίος δημιούργησε τον κό-σμο και όλα, όσα υπάρχουν μέσα στον κόσμο, απόλυτος Κύριος του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί σε ναούς που κατασκευάζονται από χέρια ανθρώπων, ού-τε υπηρετείται από χέρια ανθρώπων, σαν να είχε ανάγκη από κάτι. Αφού αυτός δίνει σε όλα τα ζώντα δημιουργήματά του ζωή και αναπνοή και όλα όσα τους

16 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

χρειάζονται. Και δημιούργησε από ένα αίμα όλα τα έθνη των ανθρώπων για να κατοικούν σε όλη την επιφάνεια της γης. Και όρισε για καθένα από τα έθνη χρό-νους εκ προτέρων προσδιορισμένους καθώς και τα σύνορα της κατοικίας τους, για να ζητούν τον Κύριο, εάν θα κατόρθωναν ψηλαφητά μέσω της σκέψης να τον βρουν, αν και αυτός υπάρχει όχι μακριά, αλλά πολύ κοντά στον καθένα από εμάς. Διότι μέσα σ’ αυτόν ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε, καθώς και με-ρικοί από τους δικούς σας ποιητές έχουν πει: «Γιατί δική του γενιά είμαστε».

Ο λόγος του Παύλου επί Αρείου Πάγου, Πράξεις

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 17

Σημείωμα του συγγραφέα

Οι προφητείες των Μάγια έχουν μελετηθεί και αναλυθεί από έγκρι-τους επιστήμονες και αρχαιολόγους όλων των εθνοτήτων. Είναι ση-μαντικό να γνωρίζουμε ότι έξι από τις επτά προφητείες των σοφών αστρονόμων και μαθηματικών Μάγια έχουν ήδη εκπληρωθεί και ότι η έβδομη προαναγγέλλεται ως μια ζωτική, υπερβατική αλλαγή για την ανθρωπότητα το 2012.

Όλη η γνώση που έχει διοχετευτεί σε αυτό το μυθιστόρημα, τό-σο σε σχέση με το γενετικό κώδικα όσο και με την Ατλαντίδα, τους αρχαίους Μάγια, τους Αιγύπτιους, τους γνωστικούς, τους Έλληνες, ακόμη και με την απόκρυφη σεξουαλικότητα, τις επιστήμες και τις λοιπές απόψεις που παρουσιάζονται εδώ, έχει γίνει αντικείμενο έρευ-νας και τεκμηρίωσης μέσα από βαθιά μελέτη και από τα ταξίδια μου.

Οι διάφοροι θεσμοί όπως η Μυστική Κυβέρνηση, η Λέσχη Μπίλ-ντερμπεργκ, η Εθνική Λέσχη Τύπου των ΗΠΑ, αλλά και η διάσημη Περιοχή 51, το πρόγραμμα HAARP, η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ, το Disclosure Project του δόκτορα Στί-βεν Γκριρ, το βραβευμένο έργο του Πίτερ Τζόζεφ με τα ντοκιμαντέρ Zeitgeist, η θεωρία του Ρούπερτ Σέλντρεϊκ, το Παρατηρητήριο Ηλια-κής Δυναμικής (SDO) και οι υπόλοιποι οργανισμοί που εμφανίζονται σε αυτό το βιβλίο υπάρχουν πραγματικά.

Τα ονόματα των ηρώων του μυθιστορήματος είναι φανταστικά, όχι όμως και τα ονόματα αρχαιολόγων, ερευνητών, οργανισμών, ιστορικών προσώπων και γεγονότων. Πραγματικά είναι επίσης τα μνημεία, τα στοιχεία, οι ημερομηνίες, τα σύμβολα, τα έργα τέχνης και τα αντικείμενα.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 19

Εισαγωγή (Άλφα)

ΑΒΧΔΕΦΓΗΙϑΚΛΜΝ∇ΟΠΘΡΣΤΥςΩΞΨΖ

Κεφάλαιο 0 Όσα δε βλέπουμε κι όσα έχουμε ξεχάσει

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΜΑΣ (παρότι κινδυνεύει να θεωρηθεί υπερβολικά αλα-ζονική η λέξη «μας») είναι ένας εντυπωσιακός, όμορφος και άγνω-στος χώρος, ακαταμέτρητος και άπειρος. Και λέγοντας «άπειρος» εν-νοώ ότι δε θα βρούμε όριο ακόμα κι αν πάμε πάνω, κάτω, δεξιά ή αριστερά.

Στεγάζει χιλιάδες εκατομμύρια άστρα, γαλαξίες, πλανήτες, αστε-ροειδείς, μαύρες τρύπες, σουπερνόβα και τα λοιπά. Ατέλειωτες δη-μιουργίες σε πολλαπλά χρώματα και σχήματα. Αν πλέαμε στο Γαλα-ξία μας, θα συναντούσαμε διακόσια δισεκατομμύρια άστρα. Για το ανθρώπινο μάτι ο αριθμός αυτός φαντάζει τεράστιος, απίστευτος. Διαστάσεις και αποστάσεις που χειρίζεται κανείς με μια υψηλότερη παράμετρο, με μια ανώτερη συνείδηση.

Ο Ήλιος μας, ο ηγέτης που φωτίζει όλους τους πλανήτες του συστήματος που χορεύουν γύρω του σε ένα παιχνίδι ακριβείας, βρί-σκεται στο Γαλαξία μας. Για τα δικά μας μάτια το άστρο-βασιλιάς αποτελεί μια απέραντη εστία ενέργειας, φωτός και θερμότητας, δεν είναι όμως τίποτα περισσότερο από ένα μικρό άστρο. Υπάρ-χουν άλλα άστρα εκατοντάδες, ακόμα και χιλιάδες φορές μεγαλύ-τερα. Αν κάνω αυτή τη σύγκριση είναι για να γίνουν η φαντασία

20 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

και η συνείδησή μας ελαστικές, για να εγκαταλειφθεί η περιορι-σμένη όραση.

Μικρός ή μεγάλος, ο Ήλιος είναι η πηγή της ζωής στη Γαία, τον πλανήτη που ονομάζουμε Γη (παρότι πάνω από το ένα τρίτο του απο-τελείται από νερό), όνομα το οποίο ανάγεται στην ελληνική μυθολο-γία. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν Γαία τη Γη, που τη θεωρούσαν θεά-Μητέρα ή Μεγάλη Θεά, βάση κάθε ζωής όπως τη γνωρίζουμε στην τρίτη διάσταση.

Το ηλιακό σύστημα αποτελείται από τους πλανήτες Ερμή, Αφρο-δίτη, Γη, Άρη, Δία, Κρόνο, Ουρανό, Ποσειδώνα και μέχρι πριν από λίγα χρόνια και τον Πλούτωνα – ας μην ξεχνάμε ότι όλοι έχουν ονό-ματα θεών της ελληνικής μυθολογίας. Κι αυτό το σύστημα ανήκει μόνο σε ένα γαλαξία. Υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, ενώ μάλιστα γίνο-νται και συγκρούσεις ολόκληρων γαλαξιών. Πρέπει να ξέρουμε, μό-νο και μόνο για να έχουμε μια ιδέα, ότι υπάρχουν δέκα δισεκατομ-μύρια γαλαξίες όπως ο δικός μας. (Πρέπει να αφομοιώσουμε αργά τους αριθμούς, αφού δεν μπορούμε καν να φανταστούμε τόσο χώρο και τόση δημιουργία.)

Τα πάντα κινούνται. Τα πάντα κάνουν τον κύκλο τους. Μετεωρί-τες συγκρούονται, άστρα γεννιούνται και πεθαίνουν. Στο σύμπαν συμβαίνουν πολλά πράγματα που εμείς αγνοούμε και οι αστρονόμοι κάνουν ό,τι μπορούν για να τα μελετήσουν. Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει άλλους αστερισμούς και πλανήτες σε απόσταση είκοσι, τριάντα ή εκατό εκατομμυρίων ετών φωτός. Ως το 2007 είχαν ανα-καλυφθεί διακόσιοι εβδομήντα εξωηλιακοί πλανήτες, όλοι σχεδόν μεγαλύτεροι σε μέγεθος από τον Δία.

Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα. Το σύμπαν, αυτή η απεραντοσύνη «εκεί έξω», θα μπορούσαμε να

σκεφτούμε. Τι θα συνέβαινε αν εμείς οι άνθρωποι μοιάζαμε με ένα κύτταρο του σώματος, το οποίο δεν μπορεί να δει τι υπάρχει «έξω» από αυτό (παρά μόνο όταν το σώμα ματώνει), ή με ψάρι, που δεν έχει τη δυνατότητα να βγει από το νερό για να δει κι άλλους κόσμους, κι άλλες πραγματικότητες. Ένας καρχαρίας, για παράδειγμα, δε θα καταφέρει να γνωρίσει ποτέ τη μεγάλη ποικιλομορφία της ζωής που υπάρχει πέρα από το φυσικό του περιβάλλον. Δεν ξέρει για τους φοί-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 21

νικες, τα βουνά, τα ηφαίστεια και πολλά άλλα. Σε πολύ σπάνιες πε-ριπτώσεις πλάσματα όπως ο κάβουρας, η φώκια, ο κροκόδειλος ή το δελφίνι μπορούν να περάσουν από τον έναν κόσμο στον άλλο, να γνω-ρίσουν το γήινο και το υδάτινο, να μεταβούν σχεδόν από τη μία διά-σταση στην άλλη. Παρ’ όλα αυτά, ένας κάβουρας δε θα δει ποτέ με τα δικά του μέσα το Ακονκάουα, το Έβερεστ, την Ακρόπολη ή τις πυ-ραμίδες της Αιγύπτου.

Παρόμοια με την περίπτωση του κάβουρα, μπορεί και σε εμάς να συμβεί το ίδιο όσον αφορά το σύμπαν και τις άλλες μορφές ζωής. Στη διάρκεια μιας ιστορίας διεσταλμένης (περισσότερο εκτεταμένης χρονικά από εκείνη που μας έχουν επιβάλει και μας έχουν κάνει να πιστέψουμε) υπήρξαν άνθρωποι που σαν τους κάβουρες, τις φώκιες ή τους κροκόδειλους κατάφεραν να βιώσουν «αναλαμπές» άλλων πραγματικοτήτων, να βρεθούν και στο ένα στοιχείο και στο άλλο. Αυ-τό για μας θα ισοδυναμούσε με το πέρασμα από την τρίτη διάσταση σε ανώτερες διαστάσεις. Οι «άνθρωποι-κάβουρες» κατόρθωσαν να πλησιάσουν με τη συνείδησή τους διαφορετικές πραγματικότητες και να αντικρίσουν μερικούς από τους «φοίνικες» της κοντινής παραλίας. Ήταν σοφοί, προφήτες, διορατικοί.

Για να αναφέρω μερικούς από αυτούς, ο Δημόκριτος, ο Έλληνας σοφός, δίκαια βεβαίωνε ότι ο Γαλαξίας μας αποτελείται από μια με-γάλη συλλογή άστρων, τόσο μακρινών ώστε έχουν τηχθεί μεταξύ τους. Και ότι ο απέραντος Γαλαξίας μας δεν είναι τίποτ’ άλλο από ένα νησί ανάμεσα στους χιλιάδες άλλους γαλαξίες (ή νησιά) του σύ-μπαντος.

Το 1543 ο Νικόλαος Κοπέρνικος δημοσίευσε το έργο του με τίτ-λο De Revolutionibus Οrbium Coelestium Libri VI (Έξι Βιβλία για τις Περι-στροφές των Ουράνιων Σφαιρών), όπου παρουσίαζε την ηλιοκεντρική θε-ωρία που είχε πάρει από τον Έλληνα αστρονόμο Αρίσταρχο τον Σά-μιο (3ος αι. π.Χ.). Αποφάσισε να το δημοσιεύσει από το νεκροκρέ-βατό του για να αποφύγει την οργή της Εκκλησίας, αφού στο έργο αυτό διαβεβαίωνε ότι οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο.

Οι Μάγια προέβλεψαν μια μεγάλη αλλαγή για το 2012 μετρώντας πάντα μετά Χριστόν. (Ας μην ξεχνάμε όμως ότι προηγήθηκαν χιλιά-

22 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

δες χρόνια ζωής, τα οποία συνήθως δε μετράμε ή δε μας άφησαν να μετρήσουμε.)

Ο Νοστράδαμος έγραψε πάνω από χίλιες προφητείες που έχουν επαληθευτεί, μεταξύ άλλων, για την κατάρρευση των Δίδυμων Πύρ-γων, την εμφάνιση του «Χίστερ» (κάνοντας λάθος μόνο σε ένα γράμ-μα στο επίθετο του ηγέτη των Ναζί), τους λοιμούς και τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, την πτώση βασιλέων, για να αναφέρω μερικές. Προφητεύει μάλιστα ότι στις μέρες μας θα υπάρχουν «αράχνες στον ουρανό». Να αναφέρεται άραγε στις διαρκείς πτήσεις των στρατιω-τικών αεροσκαφών, τις επονομαζόμενες chemtrails, τα χημικά κατά-λοιπα των οποίων μοιάζουν με ιστούς στον ουρανό; Αυτά τα βλαβε-ρά χημικά που σκορπίζονται καθημερινά στο φως της μέρας στις με-γάλες πρωτεύουσες (παντού εκτός από την Κίνα) έχουν σκοπό να δι-αταράσσουν το πνεύμα, να επηρεάζουν τον ψυχισμό, να εμποδίζουν τον πληθυσμό να έχει επαφή με τον Ήλιο και να εξασθενίζουν την ανοσοποιητική άμυνα του ανθρώπου. Τα αεροπλάνα που το κάνουν αυτό υποστηρίζονται από τη ΝΟΑΑ (την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας) των Ηνωμένων Πολιτειών. Μπορείς να δεις τα σημάδια και τις λευκές γραμμές που αφήνουν πίσω τους καθημερινά, κοιτώ-ντας τον ουρανό ή παρακολουθώντας τα βίντεο στο Youtube.

Ο κατάλογος των ανθρώπων με το εξυψωμένο βλέμμα που προέ-βλεψαν διάφορα πράγματα είναι μακρύς: ο Έντγκαρ Κέισι, η Έλενα Μπλαβάτσκι, ο Γαλιλαίος, ο Νεύτωνας, ο Σωκράτης, ο Χριστόφορος Κολόμβος και τόσοι άγνωστοι, ανώνυμοι οραματιστές. Ήταν πρωτο-πόροι και οι ανακαλύψεις τους αργότερα επαληθεύτηκαν.

Πιο κοντά σε εμάς, ο Ρούπερτ Σέλντρεϊκ ανακάλυψε και εκλαΐ-κευσε τη θεωρία των μορφικών πεδίων που συνοψίζεται ως εξής: Όταν ένας κοινός παλμός ή ιδέα μπαίνει στο συλλογικό υποσυνείδη-το ενός ποσοστού του πληθυσμού, τότε ολόκληρο το είδος λαμβάνει το ίδιο μήκος κύματος και εξελίσσεται.

Ο δόκτωρ Μασάρου Εμότο ανακάλυψε τις διαφορές που προκα-λούν στο νερό και στα υγρά του φυσικού οργανισμού τα ανθρώπινα συναισθήματα και οι παλμοί.

Και ο Καρλ Σαγκάν, ο αστροφυσικός που μας εντυπωσίασε με νέους τρόπους θεώρησης του σύμπαντος.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 23

Υπήρξαν κι άλλοι, όπως ο Βούδας, ο Ζαρατούστρα, ο Ιησούς, ο Μωάμεθ ή ο Αβραάμ, που μίλησαν με συμβολική γλώσσα η οποία δεν έγινε απόλυτα κατανοητή και μάλιστα στις περισσότερες περι-πτώσεις παρερμηνεύτηκε και παρεξηγήθηκε.

Επειδή ξεχώρισαν από την κοινή κριτική μάζα, τους αποκάλεσαν τρελούς, τους έκαψαν, τους δηλητηρίασαν και τους δολοφόνησαν, αγνοώντας το αυθεντικό μήνυμα που εξέφραζαν τα λόγια τους για να αφυπνήσουν συνειδήσεις. Μα ήταν άτομα με μεγάλη ικανότητα επι-κοινωνίας με το σύμπαν και τις διαφορετικές μορφές ζωής που υπάρ-χουν σε αυτό και που εμείς δε βλέπουμε.

Αν, για παράδειγμα, έλεγαν στον Ναπολέοντα ή σε οποιονδή-ποτε βασιλιά της αρχαιότητας ότι μπορεί κανείς να ηχογραφήσει και να ακούσει μουσική σε ένα δίσκο ή ότι είναι σε θέση να στείλει μηνύματα και να επικοινωνήσει μέσα από έναν υπολογιστή ή μια συσκευή που λέγεται τηλέφωνο, η αντίδραση του βασιλιά θα ήταν να αποκεφαλίσει όποιον ισχυριζόταν κάτι τέτοιο θεωρώντας τον τρελό.

Οι σοφοί και οι προφήτες φιμώθηκαν. Ύστερα άρχισαν να δια-δίδονται ψεύδη σαν να ήταν απόλυτες αλήθειες. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα των πιο προφανών ψευδών. Σήμερα τα θεωρούμε ανο-ησίες, αλλά στον καιρό τους ισοδυναμούσαν σχεδόν με νόμους: «Ο Ήλιος και οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τη Γη, όχι το αντί-στροφο», «Η Γη είναι επίπεδη και τη στηρίζουν δύο ελέφαντες και τρεις χελώνες», «Το σεξ είναι αμαρτία και πειρασμός του διαβόλου», «Οι Εβραίοι και οι μαύροι είναι κατώτεροι», «Η Εύα βγήκε από το πλευρό του Αδάμ» και τα λοιπά. Μπορεί να σκεφτεί κανείς: «Αυτά δεν υπάρχουν πια, ανήκουν σε περασμένους αιώνες». Όμως δεν εί-ναι έτσι.

Το σοβαρό της υπόθεσης είναι ότι τα ψέματα τελειοποιούνταν και γίνονταν πιο εξεζητημένα σιγά σιγά όσο εξελισσόταν η παγκό-σμια ανθρώπινη μάζα. Και πολλά από αυτά που κυκλοφορούν δια-κριτικά σήμερα θεωρήθηκαν αλήθειες κατά τρόπο επικίνδυνο. Ένα από αυτά είναι η πεποίθηση ότι σε αυτό το σύμπαν, το απέραντο και αχανές, δεν υπάρχει άλλη μορφή ζωής από τη γήινη. Πόσος χώρος χαραμίζεται αν είναι έτσι! Αυτό δηλώνεται, παρότι υπάρχουν απο-

24 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

δείξεις ζωής όντων άλλων διαστάσεων, κυρίως στην Περιοχή 51 των Ηνωμένων Πολιτειών, τη φημισμένη στρατιωτική βάση που βρίσκε-ται στα νότια της Νεβάδα, εμφανίζεται σε επίσημα έγγραφα της CIA και, όπως πιστεύεται, οι κυβερνήσεις έχουν κρύψει σε αυτήν αποδεί-ξεις ύπαρξης εξωγήινων όντων.

Ένα πράγμα, όμως, είναι βέβαιο: Είμαστε πιθανότατα η μόνη μορφή ζωής στην τρίτη διάσταση. Μοιάζουμε με καρχαρίες που δεν μπορούν να βγουν από το νερό για να δουν ότι υπάρχουν κι άλ-λα πράγματα∙ πράγματα που βλέπει κανείς μόνο με άλλα μάτια, αλ-λάζοντας οπτική. Αυτό ακριβώς το σημείο είναι κρίσιμο, γιατί το αυθεντικό DNA του ανθρώπινου όντος έχει αλλάξει, έχει αλλοιωθεί και έχουν κλείσει γι’ αυτό οι πόρτες της πλήρους χρήσης των εξή-ντα τεσσάρων κωδικονίων (είναι ενεργά μόνο είκοσι) και των δώδε-κα κλώνων (είναι ενεργοί μόνο δύο). Είναι πολλά εκείνα που δεν αντιλαμβανόμαστε ποτέ, γιατί «δεν προλαβαίνουμε» ή γιατί δεν ερευνούμε.

Η Μυστική Κυβέρνηση και η Εκκλησία, μαζί με τη Λέσχη Μπίλ-ντερμπεργκ, τους φραγκομασόνους και άλλες οργανώσεις που σχε-τίζονται με το δογματικό χειρισμό των μαζών κατηγορούνται για λο-γοκρισία και απόκρυψη εμπιστευτικών πληροφοριών για την πραγ-ματική, θεϊκή καταγωγή μας.

Έχουν αποκρυφθεί αρχαιολογικά ευρήματα ηλικίας πάνω από δώδεκα χιλιάδων χρόνων και υπάρχουν άπειρα μέσα που μας ρίχνουν σε υπαρξιακό λήθαργο: το ποδόσφαιρο, το play station, τα τηλεοπτι-κά προγράμματα, οι ζωές των διάσημων, οι χημικές πτήσεις, η αλ-λαγή του DNA, η οικονομική χειραγώγηση, τα εξιλαστήρια θύματα, οι κρυφοί πόλεμοι, οι κρυμμένες πληροφορίες για τα εξωγήινα όντα και την τεχνολογία για ταξίδια πέρα από το χρόνο, η σεξουαλική και ηθική χειραγώγηση, η κλιματική αλλαγή και ένα σωρό ψευδείς δο-ξασίες που μας έχουν επιβληθεί διά της βίας και χωρίς αναισθησία. Δοξασίες που εντυπώνονται στην ψυχή ενός κοιμισμένου ανθρώπι-νου όντος και με αυτό τον τρόπο τα ψέματα αναπαράγονται.

Είναι ώρα να ξυπνήσουμε. Δεν έχουμε αλλάξει ακόμα την οπτική. Μόνο μια χούφτα άνθρω-

ποι, τους οποίους αποκαλούμε «πεφωτισμένους», έχουν επεκτείνει τη

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 25

συνείδησή τους αφαιρώντας κάθε όριο για να νιώσουν άπειροι σαν το σύμπαν.

Η Γη έχει διάμετρο 12.756 χιλιόμετρα, περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο με ταχύτητα τριάντα χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, έχει ηλι-κία 4.600.000.000 χρόνων και κατοικείται από 6.500.000.000 ανθρώ-πους. Περιστρέφεται στον άπειρο χώρο του σύμπαντος ακολουθώ-ντας ορισμένους κύκλους. Ας μην ξεχνάμε ότι η λέξη «κόσμος» ση-μαίνει τάξη.

Όσο εμείς ζούμε εγκλωβισμένοι σε ασήμαντα προβλήματα, ο πλανήτης μας κινείται χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Ο Ήλιος πε-ριστρέφεται γύρω από το Γαλαξία μας με ταχύτητα διακοσίων τριά-ντα χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, ενώ ο Γαλαξίας μας κινείται με τα-χύτητα εξακοσίων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Οι αστρονόμοι λέ-νε ότι αυτό το σύμπαν είναι ένας τόπος πολύ ενεργός, που μεταβάλ-λεται βίαια. Οι σοφοί Μάγια έκαναν τους υπολογισμούς και τις προ-φητείες τους παρατηρώντας τους ουρανούς. Εμείς, ωστόσο, πιστεύου-με ότι όλα είναι σταθερά, ακίνητα. Στην πραγματικότητα δεν είναι όπως τα βλέπουν τα φυσικά μάτια: Τα άστρα φαίνονται ήσυχα πά-νω από τα κεφάλια μας, αλλά δεν είναι έτσι. Μερικά ταξιδεύουν με ταχύτητα 500.000.000 χιλιομέτρων την ώρα! Τα πάντα είναι σε κί-νηση!

Στη ζωή μας αναζητούμε σιγουριά από κάθε άποψη, αλλά η Γη, για παράδειγμα, υπέστη συγκρούσεις με αστεροειδείς εδώ και χιλιά-δες χρόνια. Ο μετεωρικός κρατήρας της Αριζόνα είναι αποτέλεσμα μιας τέτοιας σύγκρουσης. Μετεωρίτες έπεσαν επίσης στη Σιβηρία ή στη Σαουδική Αραβία. Μάλιστα, ο Δίας είναι μια προστατευτική ασπίδα λόγω του μεγάλου μεγέθους του. Δέχεται το μεγαλύτερο μέ-ρος των προσκρούσεων των αστεροειδών στην επιφάνειά του και προστατεύει τη Γη.

Σήμερα, μέσα από δορυφόρους και τηλεσκόπια όπως το Χαμπλ, μπορούμε να δούμε φωτογραφίες και εικόνες ενός σύμπαντος που καταπλήσσει τα φυσικά μάτια και συγκινεί την ψυχή με την ομορ-φιά και τη μεγαλοπρέπειά του. Χάρη στη ΝΑSΑ έχουμε γνωρίσει μα-θηματικούς υπολογισμούς που έχουν πραγματοποιηθεί με εξειδικευ-μένες συσκευές. Κατά τον ίδιο τρόπο, με μεγάλη χαρά κάναμε μερι-

26 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

κά βήματα ελευθερίας πάνω στο φεγγάρι, αλλά εξακολουθούμε να κα-βγαδίζουμε για επικράτειες και εκτάσεις γης σε αυτό τον πλανήτη.

Πώς κατάφεραν οι αρχαίοι πολιτισμοί να μάθουν χωρίς τη δική μας τεχνολογία τόσα πράγματα, τα οποία διαπιστώνουμε σήμερα με ακρίβεια; Πώς ανακάλυψαν μυστήρια, πώς άφησαν πίσω τους προ-φητείες, πώς έκαναν μαθηματικούς, αστρονομικούς και επιστημονι-κούς υπολογισμούς, πώς έμαθαν ακόμα και τη θέση μας μέσα στον κόσμο;

Οι Μάγια ανέπτυξαν έναν πολιτισμό πεφωτισμένων ανθρώπινων όντων, σοφών και επιστημόνων, που πίστευαν ότι το σύμπαν είναι ένα ζωντανό ον. Και όπως ένας ανθρώπινος οργανισμός ακολουθεί τη διαδικασία της εισπνοής και της εκπνοής μέσα από την κίνηση των πνευμόνων και τη συστολή και τη διαστολή της καρδιάς, έτσι και το σύμπαν έχει κύκλους που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «ανα-πνευστικούς». Προέβλεψαν με μαθηματική ακρίβεια πολλά πράγμα-τα, μεταξύ άλλων, ότι πολύ σύντομα θα μπούμε μαζί με το Γαλαξία μας σε ένα νέο στάδιο φωτός και αρμονίας, τη «γαλαξιακή ημέρα», βγαίνοντας από τη «γαλαξιακή νύχτα», μια περίοδο με διάρκεια πά-νω από 5.125 χρόνια, στην οποία υπήρξαν προβλήματα, διαμάχες, πόλεμοι και σύγχυση. Είναι η στιγμή που αναστέλλεται στιγμιαία μια εισπνοή για να κάνει χώρο για μια εκπνοή.

Οι επιστήμονες, αντίθετα, μιλούν για το Big Bang και το Big Crunch. Για την επέκταση του σύμπαντος και ύστερα για τη συστολή του. Για το Γιν και το Γιανγκ, την εντροπία και την ενθαλπία, το Θη-λυκό και το Αρσενικό.

Αιώνες πριν, οι Μάγια άφησαν πίσω τους σημαντικές γνώσεις και προφητείες, όμως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει το κρίσιμο αυτό μήνυμα, ενώ τριάντα οχτώ χιλιάδες κώδικες κάηκαν από τη χριστιανική εκκλησία στα χέρια του αδελφού Διέγο δε Λάντα. Έπα-ψε να δίνεται προσοχή και στους αρχαίους Αιγύπτιους, στις ατλαντι-κές διδαχές και στους αυτόχθονες της Αυστραλίας ή της Αμερικής.

Η πρώτη προφητεία των Μάγια υποστηρίζει ότι θα φτάσει ο «χρό-νος του μη χρόνου», μια περίοδος είκοσι ετών που οι ίδιοι ονομάζουν

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 27

κατούν. Τα τελευταία είκοσι χρόνια αυτού του μεγάλου ηλιακού κύ-κλου των 5.125 χρόνων αριθμούν από το 1992 ως το 2012. Οι Μάγια προφήτευσαν ότι θα εμφανίζονται όλο και πιο έντονες ηλιακές κηλί-δες και πιο ισχυρή απελευθέρωση ηλιακού ανέμου. Από το 1992 η αν-θρωπότητα μπαίνει σε μια τελευταία περίοδο μεγάλων μαθήσεων.

Η δεύτερη προφητεία αναφέρει ότι η συμπεριφορά όλης της αν-θρωπότητας θα αλλάξει γοργά μετά την έκλειψη ηλίου στις 11 Αυ-γούστου 1999∙ ότι εκείνη η μέρα θα φανεί σαν πύρινος δακτύλιος που διαγράφεται στον ουρανό. Και πραγματικά ήταν μια έκλειψη χωρίς προηγούμενο στην ιστορία, λόγω της ευθυγράμμισης σε κοσμικό σταυρό με το κέντρο της Γης. Σχεδόν όλοι οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος τοποθετήθηκαν σε τέσσερα ζώδια, στο Λέοντα, στον Ταύρο, στο Σκορπιό και στον Υδροχόο, τα οποία συνέπεσαν με τα σύμβολα των τεσσάρων ευαγγελιστών της Βίβλου, τους τέσσερις φύ-λακες του θρόνου που πρωταγωνιστούν στην Αποκάλυψη, λέξη πα-ρεξηγημένη γιατί έχει μεταφραστεί ως καταστροφή. Οι Μάγια προέ-βλεψαν ότι το 1999 θα ξεκινούσε ένα στάδιο γοργών αλλαγών, απα-ραίτητων για την ανανέωση των κοινωνικών και ιδεολογικών διαδι-κασιών.

Η τρίτη προφητεία κάνει λόγο για ένα κύμα θερμότητας που θα αυξήσει τη θερμοκρασία της Γης προκαλώντας κλιματικές, γεωλογι-κές και κοινωνικές αλλαγές σε άνευ προηγουμένου κλίμακα και με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Σύμφωνα με τους Μάγια, η αύξηση της θερμο-κρασίας θα οφείλεται στο συνδυασμό αρκετών παραγόντων, ένας εκ των οποίων θα προκληθεί από τον άνθρωπο, γιατί λόγω έλλει-ψης συγχρονίας με τη φύση αυτός πυροδοτεί μόνο διαδικασίες αυ-τοκαταστροφής. Άλλοι παράγοντες θα προκύψουν από τον Ήλιο. Το άστρο θα επιταχύνει τη δραστηριότητά του λόγω αύξησης του παλμού του αυξάνοντας μαζί την ακτινοβολία και τη θερμοκρασία του πλανήτη.

Η τέταρτη προφητεία υποστηρίζει ότι η αύξηση της θερμοκρα-σίας που θα προκληθεί από την αντιοικολογική συμπεριφορά του αν-θρώπου σε συνδυασμό με μια μεγαλύτερη δραστηριότητα του Ήλιου θα έχει ως αποτέλεσμα το λιώσιμο των πάγων στους πόλους. Αν ο Ήλιος αυξήσει τα επίπεδα δραστηριότητάς του πάνω από το φυσιο-

28 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

λογικό, θα σημειωθούν μεγαλύτερη παραγωγή ηλιακού ανέμου, πε-ρισσότερες μαζικές εκρήξεις από το στέμμα του άστρου και αύξηση της ακτινοβολίας και της θερμοκρασίας του πλανήτη.

Όπως καταγράφεται στον Κώδικα της Δρέσδης, έπειτα από κά-θε εκατόν δεκαεπτά περιστροφές της Αφροδίτης, η οποία εμφανίζε-ται στο σημείο εκκίνησής της, ο Ήλιος υφίσταται σοβαρές αλλαγές και παρουσιάζονται τεράστιες κηλίδες ή εκρήξεις που απελευθερώ-νουν ισχυρά κύματα ηλιακού ανέμου. Οι Μάγια προειδοποίησαν ότι κάθε 5.125 χρόνια σημειώνονται ακόμα μεγαλύτερες αλλαγές. Τότε ο άνθρωπος πρέπει να είναι σε επιφυλακή, γιατί ένα τέτοιο γεγονός είναι προάγγελος αλλαγής και καταστροφών. (Οι σημερινοί επιστή-μονες έχουν προβλέψει τις επονομαζόμενες ηλιακές μέγιστες ή Στεμ-ματικές Εκτινάξεις Μάζας CME το 2011 και το 2012.)

Η πέμπτη προφητεία των Μάγια αναφέρει ότι όλα τα συστήμα-τα που βασίζονται στο φόβο, πάνω στον οποίο έχει θεμελιωθεί ο πο-λιτισμός μας, θα μεταμορφωθούν μαζί με τον πλανήτη και τον άν-θρωπο, ώστε να ανοίξουν το δρόμο για μια νέα αρμονική πραγματι-κότητα. Ο άνθρωπος πιστεύει εσφαλμένα ότι το σύμπαν υπάρχει μό-νο γι’ αυτόν, ότι η ανθρωπότητα είναι η μοναδική έκφραση νοήμο-νος ζωής και γι’ αυτό δρα ως άρπαγας των πάντων. Τα συστήματα θα αποτύχουν να τον φέρουν αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό και να τον αναγκάσουν να δει την ανάγκη να αναδιοργανώσει την κοινωνία και να συνεχίσει στο δρόμο της πνευματικής εξέλιξης που θα οδηγήσει στην κατανόηση της δημιουργίας. Αυτή την εποχή όλες σχεδόν οι οικονομίες ανά τον κόσμο βρίσκονται σε κρίση. Ο άνθρω-πος θα πρέπει να μπει στη «μεγάλη αίθουσα των καθρεπτών» για να δει το δικό του πρόσωπο.

Η έκτη προφητεία των Μάγια λέει ότι στα επόμενα χρόνια θα εμ-φανιστεί ένας κομήτης, η πορεία του οποίου θα βάλει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου. Οι Μάγια έβλεπαν τους κομήτες ως φορείς αλλαγής που έθεταν σε κίνηση την υπάρχουσα ισορροπία, έτσι ώστε ορισμένες δομές να μεταμορφώνονται επιτρέποντας την εξέλιξη της συλλογικής συνείδησης.

Η έβδομη προφητεία των Μάγια κάνει λόγο για τη στιγμή στην οποία το ηλιακό σύστημα, στην κυκλική περιστροφή του, βγαίνει από

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 29

τη γαλαξιακή νύχτα για να μπει στο ξημέρωμα. Αυτή η προφητεία αναφέρει ότι στα δεκατρία χρόνια που θα περάσουν από το 1999 ως το 2012 το φως που θα εκπέμπεται από το κέντρο του Γαλαξία μας θα συγχρονίσει όλα τα όντα και θα επιτρέψει την ακούσια πρόσβα-σή τους σε μια εσωτερική μεταμόρφωση που θα παράγει νέες πραγ-ματικότητες. Υποστηρίζει ότι όλοι οι άνθρωποι θα έχουν την ευκαι-ρία να αλλάξουν και να σπάσουν τους φραγμούς τους προσλαμβάνο-ντας ένα νέο νόημα, την επικοινωνία μέσω της σκέψης. Οι άνθρωποι που θα βρουν εκούσια την κατάσταση της εσωτερικής γαλήνης υψώ-νοντας τη ζωτική τους ενέργεια και προσεγγίζοντας τη συχνότητα του εσωτερικού τους παλμού του φόβου στην αγάπη θα μπορέσουν να συλλάβουν το νέο νόημα και να εκφραστούν μέσω της σκέψης, μαζί με την οποία θα ανθίσει το νόημα αυτό.

Η πρόσθετη ενέργεια της ακτίνας μεταδίδεται από το Χουνάμπ Κου, το οποίο οι Μάγια θεωρούν το συνειδητό κέντρο του Γαλαξία, σε απόσταση είκοσι οχτώ χιλιάδων ετών φωτός από το δικό μας ηλι-ακό σύστημα. Από αυτό το κέντρο-ανώτατη συνείδηση θα ενεργο-ποιηθεί ο γενετικός κώδικας, το DNA μας, για να αποκαλύψει τη θεϊ-κή καταγωγή στους άντρες και στις γυναίκες που θα βρίσκονται σε υψηλή συχνότητα παλμού. Αυτό το εσωτερικό νόημα θα επεκτείνει τη συνείδηση όλων των όντων δημιουργώντας μια νέα ατομική, συλ-λογική και καθολική πραγματικότητα. Είναι μία από τις μεγαλύτε-ρες μεταμορφώσεις σε πλανητικό επίπεδο, γιατί όλα τα όντα που συνδέονται μεταξύ τους ως μία ενότητα, ένα σύνολο, θα γεννήσουν ένα νέο ον στο σύμπαν. Η επανένωση των ατομικών συνειδήσεων εκατομμυρίων ανθρώπων θα ξυπνήσει μια νέα συνείδηση, μέσα στην οποία όλοι θα κατανοήσουμε ότι είμαστε μέρη του τεράστιου οργανισμού.

Οι Μάγια πρόβλεψαν ότι θα αφυπνιστεί η δυνατότητα των όντων να διαβάζουν το ένα τη σκέψη του άλλου. Κάτι τέτοιο θα αποτελέσει την απόλυτη επανάσταση για τον πολιτισμό, θα εξαφανιστούν όλα τα όρια και θα τελειώσουν τα ψέματα για πάντα, αφού κανείς δε θα μπορεί να κρύψει τίποτα. Θα ξεκινήσει μια εποχή διαφάνειας και φωτός που δε θα είναι σε θέση να τη σκιάσει καμία βία και κανένα αρνητικό συναίσθημα. Οι Μάγια κήρυξαν επίσης ότι θα εξαφανι-

30 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

στούν οι νόμοι και οι εξωτερικοί έλεγχοι, όπως η αστυνομία και ο στρατός, γιατί κάθε ον θα αναλάβει την ευθύνη των πράξεών του και δε θα χρειάζεται να εφαρμοστεί με τη βία κανένα δικαίωμα ή καθή-κον. Θα εφαρμοστούν τεχνολογίες για τη διαχείριση του φωτός και της ενέργειας (όπως έκαναν οι Άτλαντες) και έτσι θα μεταμορφωθεί η ύλη παράγοντας με απλό τρόπο καθετί απαραίτητο. Ως αποτέλε-σμα, θα εξαλειφθούν ο φόβος και η ασθένεια, μέσω του παλμού με άλλη ενέργεια, και θα παραταθεί η ζωή των ανθρώπων. Η νέα επο-χή θα είναι μια αρχή φωτισμένης ζωής σε αρμονία με τους νόμους του σύμπαντος.

Η σημερινή ανθρωπότητα, στην κατάσταση του Homo sapiens, προόδευσε από τεχνολογικής άποψης, αλλά οπισθοχώρησε όσον αφορά τη συνείδησή της. (Αν και η «τεχνολογική» άποψη είναι συ-ζητήσιμη, αν πιστέψουμε ότι οι Αιγύπτιοι έλεγχαν την αντιβαρύτη-τα...)

Οι περισσότεροι άνθρωποι του πολιτισμού μας έχουν απολέσει τη σύνδεση των αρχαίων με την Πηγή, την Προέλευση, το Παν. Δεν έχει κατανοηθεί εις βάθος το βεληνεκές αυτών των πολιτισμών. Θεω-ρούμε εκείνους που τους δημιούργησαν βάρβαρους, παγανιστές και ακαλλιέργητους, επειδή λάτρευαν τον Ήλιο και τα άστρα...

Τώρα νιώθουμε μόνοι, απομονωμένοι. Είμαστε μαζί, συνδεδεμέ-νοι, βρισκόμαστε σε επικοινωνία∙ αλλά είμαστε μόνοι. Μήπως νιώ-θουμε έτσι γιατί έχουμε χάσει την επαφή με την Πηγή που λάτρευαν οι αρχαίοι; Απωλέσαμε τη συνειδητή επαφή με τον Ήλιο ως ζωντα-νό ον, ζητώντας του σε αντάλλαγμα μόνο να μαυρίσει την επιδερμί-δα μας.

Απομακρυσμένοι από την εσωτερική μας οντότητα και τη γλώσ-σα των ουρανών, ζούμε σε ένα είδος μεταφυσικής κακοκαιρίας.

Για έναν περίεργο λόγο, η ετυμολογία των λέξεων (από την οποία μαθαίνει κανείς πολλά πράγματα) μας χαρίζει ένα παιχνίδι φωνητι-κής στα ισπανικά με τη λέξη «soledad» («μοναξιά»): Αν αλλάξουμε τη σειρά των μερών που την απαρτίζουν, απομένει η φράση «edad de Sol» («ηλικία του ήλιου»), που σημαίνει ούτε λίγο ούτε πολύ μια φωτεινή, μύχια στιγμή κατά την οποία είμαστε ξεκάθαροι με τον εαυ-τό μας και με όσα μας περιβάλλουν.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 31

Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν αυτή την πλούσια μοναξιά, που τρέ-φει και συνδέει με την Πηγή της ζωής.

Η κβαντική φυσική κάνει σήμερα ανακαλύψεις και πειράματα σχετικά με την πραγματικότητα ανάλογα με το πώς τη βλέπουμε.

Είναι μια στιγμή στην οποία πλησιάζουν μεγάλες αλλαγές. Ας παίξουμε ένα παιχνίδι: Ας φανταστούμε πως είμαστε ένα μυρ-

μήγκι που παρακολουθεί τη διαδικασία του ανθρώπινου πεπτικού συστήματος. Μεγεθύνοντας την προοπτική, είναι σαν να βλέπουμε τις κινήσεις των πλανητών, τα σύννεφα αερίου, τη γέννηση νέων άστρων, το σύμπαν να τρέφεται και να απορρίπτει ύλη μέσα από τις σουπερνόβα. Ας αναρωτηθούμε: Μήπως βρισκόμαστε μέσα σε ένα μεγάλο ζωντανό οργανισμό και τα άστρα του σύμπαντος είναι ό,τι και τα κύτταρα στο σώμα μας; Μήπως οι πλανήτες αντιπροσωπεύουν για το σύμπαν ό,τι οι ενδοκρινείς αδένες για το σώμα μας; Μήπως βρισκόμαστε μέσα σε ένα τεράστιο ζωντανό σώμα που στεγάζει άπει-ρες δυνατότητες, όπως οι σπόροι της μουστάρδας στην παραβολή του Ιησού;

Η μεγαλύτερη αξία για να ανακαλύψουμε όλα τα μυστήρια είναι η συνείδηση.

Όπως ακριβώς η ουσία ενός κυττάρου στο ανθρώπινο σώμα εί-ναι το φως, έτσι και η συνείδησή μας αποτελείται από φωτεινή ενέρ-γεια. Είναι το μοναδικό άπειρο πράγμα που έχουμε. Έχει εξακριβω-θεί επιστημονικά, χάρη στις φωτογραφίες Κίρλιαν, ότι ο φόβος μει-ώνει το προσωπικό φως και τη ζωτική ενέργεια.

Ζούμε σε μια εποχή σύχγυσης, φόβου και αβεβαιότητας. Οι Ανα-τολίτες την ονομάζουν Εποχή του Σκότους, Εποχή της Κάλι. Δε χρει-άζεται να πάμε πολύ μακριά για να το διαπιστώσουμε, αρκεί να δια-βάσουμε τις εφημερίδες, να δούμε τις ειδήσεις ή να κοιτάξουμε τους περισσότερους ανθρώπους κατά πρόσωπο. Ζούμε υπνωτισμένοι, δογ-ματισμένοι, κοιμισμένοι. Η ματιά μας δεν είναι ούτε προς τα πάνω, προς το σύμπαν, μα ούτε και προς τα μέσα, προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Η όρασή μας έχει στραφεί στην επιβίωση ή στο μέλλον, στη ματαιοδοξία, στη φιλοδοξία, στο τίποτα...

Η όρασή μας είναι νεφοσκεπής. Έχουμε χάσει ή ξεχάσει σημα-ντικές γνώσεις. Δε μιλάμε καν για τα πιο βασικά. Λίγοι άνθρωποι ξέ-

32 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ρουν, για παράδειγμα, πράγματα για το ίδιο τους το σώμα. Πόσους σπονδύλους έχουμε; Πόσα λίτρα αίμα; Πόσες αναπνοές παίρνουμε κάθε λεπτό; Πόσα σπερματοζωάρια βγαίνουν με κάθε εκσπερμάτω-ση; Πώς είναι ο συναισθηματικός μας κόσμος;

Οι αρχαίοι Έλληνες, στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, έγρα-ψαν στην πέτρα: «Γνῶθι σαυτόν», δηλαδή «Άνθρωπε, γνώρισε τον εαυ-τό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τους θεούς».

Υπάρχουν περισσότερα πράγματα από αυτά που καταλαβαίνουν η λογική και η περιορισμένη αντίληψή μας. Το «Εύρηκα» του Αρχι-μήδη δεν προήλθε από τη λογική, αλλά από τη διαίσθηση, την εσω-τερική έννοια.

Είναι πολλά εκείνα που διαφεύγουν από τους ανθρώπινους περι-ορισμούς. Έχουμε καταφέρει να λάβουμε ειδήσεις από ανώτερες δια στάσεις μόνο με τη βοήθεια όντων που ξεχωρίζουν από το πλή-θος για να ανακοινώσουν νέες ανακαλύψεις ή να προβλέψουν συμ-βάντα. Έχει γίνει, ωστόσο, προσπάθεια να φιμωθούν με κάθε μέσο. Οι άνθρωποι που εξουσιάζουν τον πλανήτη προσπαθούσαν ανέκα-θεν να αναγκάσουν τον κόσμο να κοιτά προς το χώμα.

Η ματιά του μυρμηγκιού. Μια περιορισμένη όραση έχει ως αποτέλεσμα άτομα στα οποία

εύκολα κυριαρχεί κανείς. Παρ’ όλα αυτά, όταν αναπτύσσει κάποιος τη ματιά του αετού και πετά πιο ψηλά, βλέπει ότι στη ζωή υπάρχουν τοπία που οι κοινοί θνητοί αγνοούν.

2012. Το γήινο έτος κατά το οποίο, σύμφωνα με τις προφητείες των Μάγια, η ανθρωπότητα ετοιμάζεται να δοκιμάσει τη ματιά του αε-τού, όπως οι Αιγύπτιοι μιλούσαν για το μάτι του Ώρου, για την επέ-κταση της συνείδησης. Μια ματιά που συμπίπτει με εκείνη των Ινδι-άνων Χόπι, των γιόγκι της Ινδίας. Όλοι αναφέρουν ότι είναι ανάγκη να δούμε με το εσωτερικό μάτι και τη δύναμή του για να καταλάβου-με ότι το σύμπαν, που φαίνεται τόσο μακρινό και ξένο, στην πραγ-ματικότητα βρίσκεται στην παλάμη του χεριού μας και απαντά σε μία και μόνο Ενότητα.

Μια παροιμία λέει ότι η ζωή του ανθρώπου είναι μια γραμμή ανά-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 33

μεσα σε δύο σημεία: ένα παρελθόν που δε θυμόμαστε και ένα μέλ-λον που δεν ξέρουμε πώς θα είναι.

21 Δεκεμβρίου 2012: Μόνο ένα τμήμα της ανθρωπότητας –όσοι έχουν επεκτείνει την εσωτερική τους όραση και την ικανότητά τους να διασχίζουν τη μεγάλη πύλη των διαστάσεων– θα έχει τη δυνατό-τητα να γνωρίσει την προέλευσή του και να κοιτάξει ξανά από το εσωτερικό του προς τα άστρα...

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 35

1

Νέα Υόρκη, 18 Ιουλίου 2012

Ο ΑΔΑΜ ΡΟΥΣΟΣ ξύπνησε απότομα από το χτύπο του τηλεφώνου πλάι στο κρεβάτι του. Το ψηφιακό ρολόι στο κομοδίνο του έδειχνε ότι η ώρα ήταν πέντε το πρωί στην πόλη με τους ουρανοξύστες. Ο ήχος του τηλεφώνου διέκοψε τη φάση REM (Rapid Eyes Movement) του ύπνου του, ενώ δηλαδή ο Αδάμ ήταν βυθισμένος στα όνειρα και έβλε-πε παραλίες και ζεστά νερά. Νυσταγμένος και μπερδεμένος, γύρισε πάνω στα λευκά μεταξωτά σεντόνια το ένα μέτρο και ενενήντα εκα-τοστά του αναστήματός του και έπιασε το ακουστικό με δυσκολία. Πάσχισε να αρθρώσει τα λόγια του.

«Μμ... παρακαλώ», είπε αδύναμα. Από την άλλη άκρη της γραμμής τον χαιρέτησε η φωνή ενός εν-

θουσιασμένου εξηντάρη. «Αδάμ! Καλέ μου φίλε, εγώ είμαι, ο Αχιλλέας. Σου τηλεφωνώ από

την Ελλάδα». «Ο Αχιλλέας;» Τα μάτια του Αδάμ, βαριά ακόμα από τον ύπνο,

άστραψαν για μια στιγμή. «Ο Αχιλλέας Ευαγγέλου; Πόσο χαίρομαι που σε ακούω! Ξέρεις τι ώρα είναι εδώ;»

«Ξέρω, ξέρω», αποκρίθηκε ο άντρας σχεδόν ψιθυριστά. «Μα πί-στεψέ με, αν σου τηλεφωνώ τέτοια ώρα, είναι γιατί πρόκειται για κά-τι πολύ σημαντικό που δεν μπορεί να περιμένει. Δεν είναι κάποια άσχημη είδηση∙ κάθε άλλο».

Ο Αδάμ πήρε βαθιά ανάσα. «Καταλαβαίνω, αλλά... Δεν μπορούσες να περιμένεις μέχρι να

ξημερώσει;» Έτριψε με το δεξί χέρι τα μισόκλειστα καστανά μάτια του για να βεβαιωθεί ότι δεν ονειρευόταν. «Περί τίνος πρόκειται; Τι

36 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

είναι αυτό το τόσο σημαντικό που θέλεις να μου πεις;» ρώτησε.«Δε λέγεται από το τηλέφωνο». Ο Αχιλλέας ακουγόταν ταραγμέ-

νος. «Μπορώ να σου πω όμως εκ των προτέρων ότι πρόκειται για μια ανακάλυψη που είναι πιθανό να αλλάξει πολλά πράγματα. Αδάμ, σε παρακαλώ, σε χρειάζομαι εδώ, στην Ελλάδα!»

Όταν το άκουσε αυτό ο Αδάμ, ξύπνησε επιτέλους. «Μα...» «Είναι πολύ σημαντικό, πρέπει να έρθεις», επέμεινε ο Αχιλλέας.

«Είναι ανάγκη να σε δω επειγόντως. Είσαι το μόνο άτομο που μπο-ρεί να με βοηθήσει με αυτό που βρήκα, γιατί είσαι σεξολόγος και ει-δικός στις θρησκείες», εξήγησε. «Η ανακάλυψή μου έχει σχέση με τη σεξουαλικότητα, τη χριστιανική εκκλησία και τους κατοίκους της Ατλαντίδας». Πρόφερε τα τελευταία λόγια ταραγμένος. Και συνέχισε χωρίς να πάρει ανάσα. «Αν το εκπληκτικό εύρημά μου είναι αυτό που προαισθάνομαι, σου υπόσχομαι ότι θα προκαλέ-σουμε μεγάλο πονοκέφαλο στο χριστιανισμό και στις υπόλοιπες θρησκείες».

Ο Αδάμ άκουγε σκεπτικός. «Καταλαβαίνω». Η φωνή του ήταν τώρα πιο ζωντανή. «Πρέπει

όμως να συμβουλευτώ την ατζέντα μου. Έχω διασκέψεις, ασθε-νείς...»

«Βρες στην ομάδα σου κάποιον αντικαταστάτη, Αδάμ», τον διέ-κοψε βιαστικά ο Αχιλλέας. «Αυτά είναι ρουτίνα για σένα. Όμως αυ-τό που σε περιμένει εδώ μπορεί να είναι η πιο σημαντική περιπέτεια της ζωής σου».

Ο Αδάμ καθόταν πια στην άκρη του ευρύχωρου δρύινου κρεβα-τιού ακούγοντας την τόσο επείγουσα έκκληση του φίλου του. Προ-σπάθησε να οργανώσει τις σκέψεις του.

«Καταλαβαίνω ότι πρόκειται για κάτι σημαντικό, Αχιλλέα. Θα δω αργότερα πώς θα κανονίσω τα πράγματα».

«Βασίζομαι πάνω σου, φίλε μου. Αυτό που ανακάλυψα...» –ο Αχιλ-λέας έκανε μια παύση και συγκράτησε ένα στεναγμό– «θα σε αφή-σει άναυδο. Όχι μόνο εσένα, αλλά και όλο τον κόσμο». Και με αυτά τα λόγια έκλεισε το τηλέφωνο.

Μια ξερή σιωπή επικράτησε κι ύστερα ένας σίφουνας από σκέ-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 37

ψεις, σαν σμάρι από μέλισσες, ξεχύθηκαν στο μυαλό του Αδάμ Ρού-σου. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα για να φτιάξει έναν καφέ.

Πίσω από τη μεγάλη τζαμαρία του υπνοδωματίου, με φόντο ένα μολυβή ουρανό, η μέρα χάραζε στη Νέα Υόρκη. Στο μυαλό του Αδάμ τρύπωσε μια αχτίδα φωτός, που ήταν απαραίτητη για να το θέσει σε λειτουργία.

Ένα ρίγος διέτρεξε τη ραχοκοκαλιά του όταν από τη θερμή επα-φή με το παρκέ του καθιστικού τα ξυπόλυτα πόδια του πάτησαν στο κρύο μάρμαρο της κουζίνας. Έπρεπε να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του. Εκείνο το πρωινό θα έφερνε στη ζωή του ένα διαφορετικό ξύ-πνημα.

Ένα ξεχωριστό ξύπνημα από κάθε άποψη.

Ο Αδάμ Ρούσος ήξερε ότι ο παλιός του φίλος, Αχιλλέας Ευαγγέλου, ένας εκκεντρικός, ρωμαλέος άντρας με ισχυρή κράση, αν και αδύνα-τος, ήταν άνθρωπος που τηρούσε τις υποσχέσεις και κρατούσε το λό-γο του. Εκτός του ότι εδώ και δύο δεκαετίες εργαζόταν ως σύμβου-λος σε επιστημονικά και εκπαιδευτικά θέματα αρχαιολογίας και πα-λαιοντολογίας στην Unesco, γεγονός που του προσέδιδε πολιτική και κοινωνική επιρροή, ήταν επί είκοσι πέντε και πλέον χρόνια ένας ακούραστος, ανεξάρτητος αναζητητής των ερειπίων της Ατλαντίδας. Είχε στο ενεργητικό του πάνω από πενήντα ανεπίσημες αποστολές αναζήτησης των ιχνών του αρχαίου πολιτισμού για τον οποίο είχε μι-λήσει πριν από χιλιάδες χρόνια ο Πλάτωνας στους πασίγνωστους δια-λόγους του, στον Κριτία και στον Τίμαιο.

Με εκείνες τις έρευνες έξω από τα προβλεπόμενα, ο καθηγητής Ευαγγέλου έθετε σε κίνδυνο όχι μόνο τη ζωή του, αλλά και την κα-ριέρα του ως αρχαιολόγου και παλαιοντολόγου, αφού ήταν γνωστό ότι όποιος επιστήμονας έπαιρνε τον εαυτό του στα σοβαρά αντιμε-τώπιζε την Ατλαντίδα σαν μύθο, σαν έναν ακόμα θρύλο, και όχι σαν πραγματικό γεγονός.

Ο σοφός, βετεράνος αρχαιολόγος είχε μιλήσει στον Αδάμ με βε-βαιότητα και αυτοπεποίθηση. Διέθετε αρκετή επιρροή, ώστε να του

38 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ζητήσει να αφήσει τα πάντα και να τον ακολουθήσει, γιατί ο Αδάμ τού χρωστούσε μια μεγάλη χάρη. Με μεσολάβηση του καθηγητή Εαυγγέλου είχε πάρει τη δουλειά στο Ινστιτούτο Σεξουαλικότητας της Νέας Υόρκης. Σε λίγο καιρό και μόλις στα σαράντα ένα χρόνια του ο Αδάμ Ρούσος ορίστηκε διευθυντής τομέα, μια θέση που του εξασφάλισαν όχι μόνο οι επαγγελματικές ικανότητές του, αλλά και οι προσωπικοί χειρισμοί του Αχιλλέα Ευαγγέλου.

Ο Αδάμ ήπιε τον καφέ του σκεπτικός κοιτώντας ένα άγαλμα που του είχε δωρίσει κάποιος φίλος και ασθενής. Το έργο έστεκε κάτω από τους πίνακες που διακοσμούσαν το πολυτελές, ζεστό διαμέρι-σμά του στη Νέα Υόρκη. Ήταν σκαλισμένο σε κρύσταλλο και πα-ρίστανε έναν Έλληνα αθλητή. Αναπαύοντας τα μάτια και τις σκέ-ψεις του στο εμπνευσμένο γλυπτό, ο Αδάμ πέρασε το χέρι μέσα από τα μαλλιά του προσπαθώντας να οργανώσει τις σκέψεις του. Όπο-τε είχε ανάγκη να σκεφτεί, δύο κινήσεις τον βοηθούσαν να καθαρί-σει το νου του. Περνούσε το χέρι μέσα από τις μπούκλες του και γλιστρούσε το δείκτη του χεριού πάνω στη ράχη της ελληνικής μύ-της του.

Ο Αδάμ ζούσε στην περιοχή του Βίλατζ. Αγαπούσε τη μυστική, κομψή αύρα εκείνης της γειτονιάς, που ήταν γεμάτη καλλιτέχνες, εστιατόρια, γκαλερί τέχνης και προσωπικότητες. Προτιμούσε την μποέμ ζωή της συγκεκριμένης περιοχής από την Τριμπέκα ή το Ουέστ Σάιντ.

Δεν μπορούσε να καθίσει σε μια θέση. Σηκώθηκε κι άρχισε να βηματίζει πέρα δώθε προβληματισμένος, ενώ η σκιά του κορμιού του έπεφτε στον τοίχο του καθιστικού δημιουργώντας ένα φωτοστέφανο μυστηρίου. Αγάλματα του Απόλλωνα και του Διόνυσου έστεκαν απέ-ναντι από την Αφροδίτη. Όπως κάθε πρωί πριν πάει στη δουλειά, πάτησε το διακόπτη μιας πηγής από λευκό μάρμαρο κοντά στα έρ-γα τέχνης. Μια απαλή υδάτινη γραμμή άρχισε να κελαρύζει δίνοντας έναν αέρα χαλάρωσης στον κυρίως χώρο.

Ο Αδάμ Ρούσος ήταν γνωστός στο περιβάλλον της πόλης ως «δό-κτωρ Έρωτας». Συχνά του έπαιρναν συνεντεύξεις τα τηλεοπτικά κα-νάλια και τα εξειδικευμένα περιοδικά λόγω των επαναστατικών του μεθόδων σεξουαλικής ίασης. Είχε ταράξει την εκδοτική αγορά με το

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 39

βιβλίο του Μεταφυσικά Μυστήρια της Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας, το οποίο χρησιμοποιούσαν ως σύγγραμμα μελέτης σε ορισμένα πανε-πιστήμια.

Οι κριτικοί έλεγαν γι’ αυτόν ότι οι μελέτες του για τη σεξουαλικό-τητα μοιάζουν με φρέσκο ανοιξιάτικο αεράκι έπειτα από χρόνια χει-μωνιάτικου εγκλεισμού, αναφερόμενοι στους αιώνες καταπίεσης και καταδίκης καθετί σχετικού με τη σεξουαλικότητα που ασκούσαν ορι-σμένες θρηκείες και μοραλιστικές κοινωνίες.

Ο Αδάμ είχε εξαιρετική φήμη, αξιόλογη οικονομική θέση και κα-λό επίπεδο ζωής. Αφοσιωνόταν με θέρμη στην κλίση του και είχε εξαιρετικά αποτελέσματα στον εκτενή κύκλο των ασθενών του. Από την άλλη πλευρά, το τηλεφώνημα του αρχαιολόγου έβαλε σε πειρα-σμό το ανήσυχο, ερευνητικό πνεύμα του.

Ο Αχιλλέας πρέπει να έχει κάτι πολύ ισχυρό στα χέρια του, σκέ-φτηκε αναστενάζοντας στη θύμιση της αγαπημένης του Ελλάδας, που την είχε αφήσει εδώ και μία δεκαετία. Νοσταλγούσε τα έθιμά της, το φαγητό, τους χορούς, το λαό και τον ήλιο της. Δεν είχε ξαναγυρί-σει εκεί από τότε που του ανακοίνωσαν το θάνατο του πατέρα του, μερικά χρόνια νωρίτερα. Πριν από εκείνη την απώλεια επέστρεφε κάθε καλοκαίρι για να επισκεφθεί τους γονείς και τους φίλους του και να απολαύσει τον ήλιο της Μεσογείου στα νησιά.

Αν ανταποκρινόταν στο αίτημα του Αχιλλέα, το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να ξεκινήσει ένα μήνα νωρίτερα τις διακοπές του, τις οποίες προγραμμάτιζε ούτως ή άλλως για τον Αύγουστο. Ήταν απα-ραίτητο να βάλει σε τάξη τα συναισθήματα και τις σκέψεις του. Εκεί-νη τη στιγμή η εσωτερική του φωνή τον έκανε να συνειδητοποιήσει ότι έπρεπε να στηρίξει το φίλο του.

Μπήκε στο ντους, ελευθέρωσε το νου του κάτω από το χλιαρό νε-ρό και βγαίνοντας από το μπάνιο, όταν το ρολόι του τοίχου έδειχνε έξι και μισή το πρωί, άφησε κατά μέρος την αβεβαιότητα. Χωρίς να διστάσει, πλησίασε το γραφείο του με την πετσέτα τυλιγμένη γύρω από τη μέση και τα μαλλιά ακόμα βρεγμένα, άναψε τον φορητό Mac και έκλεισε στο διαδίκτυο ένα εισιτήριο για Αθήνα με την προγραμ-ματισμένη πτήση της επόμενης μέρας.

40 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

2

Η ΦΙΛΙΑ που συνέδεε τον Αχιλλέα Ευαγγέλου και τον Αδάμ Ρούσο είχε γεννηθεί σχεδόν είκοσι χρόνια νωρίτερα, όταν ο Νίκος Ρούσος, ο πατέρας του Αδάμ, πήγε να ζήσει στη Θήρα, τη σημερινή Σαντο-ρίνη. Εκεί ο Αχιλλέας διατηρούσε το επιστημονικό και αρχαιολογι-κό εργαστήριό του και αφιέρωνε τον περισσότερο χρόνο του στην πυρετώδη έρευνα κάθε στοιχείου σχετικού με το μυθικό πολιτισμό των Ατλάντων.

Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε και ο Νίκος Ρούσος να έχει αφιερώ-σει πολλά χρόνια αναζητώντας τα ίχνη της Ατλαντίδας και τις προ-ηγμένες τεχνολογικά, απόκρυφες και πνευματικές μεθόδους της. Τους δύο άντρες σύστησε ένας συνάδελφός τους, σε μία από τις πολ-λές συναντήσεις και διοργανώσεις της Unesco, και από τότε έγιναν αχώριστοι συνάδελφοι.

Τους δύο αρχαιολόγους, που μοιράζονταν το πάθος των ιστο-ριών του Πλάτωνα και της αναζήτησης στοιχείων και μεμονωμέ-νων κομματιών σε ανασκαφές που είχε πραγματοποιήσει κατά το μεγαλύτερο μέρος τους ο πατέρας του Αδάμ, αδέλφωνε η αναζή-τηση ιχνών του εξαφανισμένου πολιτισμού, ο οποίος, καθώς φαί-νεται, προερχόταν από το μυθικό ήρωα Άτλαντα, γιο του ίδιου του Ποσειδώνα.

Στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας, όσοι αναζητούσαν την Ατλαντίδα στιγματίζονταν ως «αθεράπευτοι τρελοί» και ελάχιστα επαγγελματίες, όμως οι δύο συνάδελφοι έκαναν πως δεν άκουγαν τα παρατσούκλια και τις κοροϊδίες. Γνώριζαν ότι καθημερινά πολλοί χρησιμοποιούσαν όρους όπως «ατλαντικός», «αθλητικός» και «αθλη-τισμός» χωρίς να ξέρουν ότι προέρχονται από τον Άτλαντα, το μυθι-κό βασιλιά της Ατλαντίδας. Υπήρχε ακόμα και η λέξη «ατλαντισμός», που περιέγραφε την πολιτική στάση της προσκόλλησης στις αρχές του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), η οποία ευ-νοούσε την επέκταση και την ενίσχυσή του στην Ευρώπη.

Τον Ευαγγέλου και τον Ρούσο δεν ένωνε μόνο η επαγγελματική σχέση, αλλά και ένα κοινό συζυγικό πεπρωμένο, αφού και οι δύο πή-ραν διαζύγιο –ταυτόχρονα σχεδόν–, γιατί δεν κατάφεραν να ισορρο-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 41

πήσουν το πάθος τους για τις έρευνες με το λιγοστό χρόνο που μπο-ρούσαν να αφιερώσουν στις πρώην συζύγους τους.

Ο Νίκος Ρούσος εξαφανίστηκε σε μια υποβρύχια αποστολή με τραγικό τέλος κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ερευνών στη Σαντο-ρίνη. Το πτώμα του δε βρέθηκε ποτέ, αλλά λίγο καιρό αργότερα δη-λώθηκε επίσημα ο θάνατός του. Τα υπόλοιπα μέλη της ερευνητικής ομάδας είχαν καλύτερη τύχη εκείνη τη μέρα, όταν τους έπιασε μια τρομερή καταιγίδα καταμεσής στο Αιγαίο.

Εκείνη την εποχή ο Νίκος Ρούσος ήταν επικεφαλής μιας ερευνη-τικής ομάδας για το έγκριτο κανάλι ντοκιμαντέρ National Geographic. Άνθρωπος εξωστρεφής, ανυπότακτος και ατίθασος –το αντίθετο του γιου του–, ο Νίκος προσπαθούσε να εξισορροπήσει το πάθος με τη συνειδητή σκέψη. Ο Αδάμ, αντίθετα, παράφραζε συχνά τον Αριστο-τέλη: «Η αρετή βρίσκεται στο μέσο όρο».

Ο Νίκος ήταν γνωστός σε αρκετές χώρες ως σημαντικός υπέρμα-χος της φύσης και της κληρονομιάς των αρχαίων Ελλήνων. Είχε κά-νει συζητήσεις με εκπροσώπους του Βρετανικού Μουσείου και υπο-στήριζε ότι οι ζωφόροι και τα αγάλματα που εκτίθονταν σήμερα στο μουσείο αυτό έπρεπε να γυρίσουν στην Αθήνα. «Τα έκλεψαν πριν από πολλά χρόνια και θα ήταν σωστό να τα επιστρέψουν». Αυτό ήταν το επιχείρημά του.

Σχετιζόταν στενά και με τη σφαίρα της πολιτικής και βοήθησε, χρόνια πριν, να αποκτήσει ο κόσμος συνείδηση σχετικά με την υπερ-θέρμανση του πλανήτη, και μάλιστα πολύ πριν από τις έντονες εκ-στρατείες που πραγματοποίησε το 2007 ο Αλ Γκορ.

Ο Αδάμ κληρονόμησε τα πολύτιμα στοιχεία των ερευνών του πα-τέρα του, ωστόσο για τη συνέχιση των αναζητήσεων τα παρέδωσε στον Αχιλλέα, που θρηνούσε κι εκείνος την εξαφάνιση του Νίκου και παρέμενε στην εμπροσθοφυλακή της αναζήτησης της Ατλαντίδας.

«Το έργο του πατέρα μου έμεινε στη μέση», έλεγε στον Αχιλλέα ο Αδάμ. «Μακάρι να μπορέσεις να το συνεχίσεις εσύ».

Το πτώμα του Νίκου δε βρέθηκε ποτέ, κάτι που εμπόδιζε το γιο του να γιατρέψει το τραύμα της ψυχής του. Ο Αδάμ ήξερε ότι στον κόσμο των συναισθημάτων του κάτι δεν ήταν απόλυτα ξεκάθαρο και θεραπευμένο σχετικά με το μυστηριώδες τέλος του πατέρα του.

42 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Κάθε φορά που επέστρεφε στην Ελλάδα τον τύλιγε ένα άρωμα νο-σταλγίας. Η Σαντορίνη τον υποδεχόταν στο σπίτι της οικογένειάς του, ένα χαρακτηριστικό πάλλευκο ελληνικό κτίσμα στην περιοχή της Οίας. Το πανέμορφο χωριό, χτισμένο στο βράχο, πρόσφερε ασύγκριτη πα-νοραμική θέα γεμάτη κάλλος και φως. Ο Αδάμ δεν ήθελε να πουλή-σει το γεμάτο αναμνήσεις σπίτι που είχε κληρονομήσει. Ένιωθε ότι, όσον αφορά την ομορφιά, η δημιουργική ενέργεια της ζωής είχε στα-θεί λίγο πιο γενναιόδωρη απέναντι σε εκείνο το νησί. Ήταν ένας τό-πος που εξέπεμπε ενέργεια, μαγεία και σαγήνη.

Όταν ήταν νεότερος, επέστρεφε εκεί τα καλοκαίρια. Του άρεσε πολύ να δοκιμάζει τις λιχουδιές στα παραδοσιακά εστιατόρια και στις ταβέρνες κάτω από τον ήλιο της Μεσογείου. Έτρεχε και κολυ-μπούσε για να κρατιέται σε φόρμα και συναντιόταν με κάποιους γνω-στούς για να παίξουν μπάσκετ. Απολάμβανε τις χαρές, τα διάφανα, γαλανά νερά, τους νυχτερινούς ελληνικούς χορούς και το παράκανε λιγάκι με τα εξαιρετικά κρασιά του νησιού.

Υποτίθεται ότι αυτή τη φορά θα πήγαινε στην Ελλάδα για περισ-σότερη δράση και λιγότερη απόλαυση. Είχε περάσει ένα χρόνο σκλη-ρής δουλειάς και ανυπομονούσε να κάνει διακοπές, αν και δεν ήξερε τι επρόκειτο να συναντήσει. Αφού προέρχεται από τον Αχιλλέα, μπο-ρώ να περιμένω οτιδήποτε, σκεφτόταν. Έφερνε στο νου του τον παλιό φίλο και συνάδελφο του πατέρα του, ο οποίος του είχε κάνει ένα τόσο επείγον τηλεφώνημα, σαν να εξαρτιόταν από αυτό η ζωή του.

Κι εκείνη η περίεργη αίσθηση θα επιβεβαίωνε ότι ο Αδάμ δεν έκανε λάθος.

3

Αθήνα, 20 Ιουλίου 2012

«ΚΑΛΗΜΕΡΑ!» του είπε η νεαρή υπάλληλος στο γκισέ των πληροφο-ριών στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος στην Αθήνα.

«Καλημέρα», απάντησε ο Αδάμ στη μητρική του γλώσσα ενώ περ-νούσε μπροστά από το γκισέ.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 43

Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα που δικαιολογούσε εκείνο το χαιρε-τισμό. Ο ουρανός είχε λίγα συννεφάκια και φυσούσε ένα ελαφρύ αε-ράκι, χαρακτηριστικό της Αθήνας τούς μήνες του καλοκαιριού.

«Μπορώ να σας εξυπηρετήσω σε κάτι;» «Όχι, ευχαριστώ, δε χρειάζομαι τίποτα», απάντησε εκείνος ευγε-

νικά. «Περιμένω ένα φίλο. Σίγουρα έχει καθυστερήσει». Χαιρέτησε με ένα χαμόγελο την ευγενική υπάλληλο και κατευ-

θύνθηκε προς την αίθουσα αναμονής. Στο μεταξύ, έβγαλε το μαύρο σακάκι κι έμεινε μόνο με το λεπτό σκούρο μπλε πουκάμισό του.

Ο κόσμος πηγαινοερχόταν στους διαδρόμους, υπάλληλοι εται-ρειών και οδηγοί ταξί περίμεναν προσκεκλημένους επιβάτες κρατώ-ντας πινακίδες με τα ονόματά τους για να τους αναγνωρίσουν. Όπως σε όλα τα αεροδρόμια των μεγάλων πρωτευουσών, τα καταστήματα, τα φώτα και τα χρώματα σάστιζαν τον άρτι αφιχθέντα επισκέπτη, που προσπαθούσε να διαβάσει την πυξίδα του μυαλού του για να προσανατολιστεί στη νέα επικράτεια, μα ο Αδάμ γνώριζε εκείνο το μέρος σαν την παλάμη του χεριού του.

Δεν είχαν περάσει πάνω από μερικά λεπτά από την προσγείωση όταν θυμήθηκε να ανάψει το Blackberry. Ένας οξύς ήχος από τα Ει-σερχόμενα του υπέδειξε αμέσως ότι είχε δύο μηνύματα. Το πρώτο έλεγε: «Καλώς ήλθατε στην Ελλάδα. Η Cosmote σάς εύχεται καλή δι-αμονή και σας προσφέρει τις υπηρεσίες της σε όλη τη χώρα».

Όταν άνοιξε το δεύτερο μήνυμα, το κείμενο που διάβασε τον έκα-νε να ανατριχιάσει.

ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ. ΑΔΑΜ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ. ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΟΛΥ. ΑΛΕΞΙΑ

Ο Αδάμ χλόμιασε. Μια παγωμένη ριπή διέτρεξε τη ραχοκοκαλιά του και τον έκανε

να ξαναζήσει τα χρόνια του πόνου για το χαμό του πατέρα του, ανοί-γοντας το σεντούκι των πληγωμένων αισθημάτων του. Έστρεψε το κεφάλι αναζητώντας κάποιο γνώριμο πρόσωπο, αλλά μάταια. Η καρ-

44 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

διά του άρχισε να χτυπά δυνατά, η αναπνοή του έγινε πιο γρήγορη και οι φλέβες του διαστάλθηκαν σαν να ήταν καθαρόαιμο πριν από τον αγώνα. Γύρω του τα πρόσωπα άγνωστα. Ένιωθε αποπροσανατο-λισμένος και μπερδεμένος. Εξαφανίστηκε ο Αχιλλέας; Γιατί;

Χίλιες ερωτήσεις στριφογύριζαν στο μυαλό του σαν σβούρα. Κά-θισε στη μοναδική θέση που βρήκε ελεύθερη. Η θερμοκρασία του σώματός του ανέβαινε όλο και περισσότερο και ο ιδρώτας εμφανί-στηκε στο μέτωπό του.

Η Αλεξία Ευαγγέλου ήταν κόρη του Αχιλλέα. Όταν γνωρίστηκαν, ο Αδάμ ήταν είκοσι δύο χρονών κι εκείνη μόλις δεκαπέντε. Ζούσαν στο ίδιο νησί, αφού οι γονείς τους είχαν βρεθεί εκεί για να δουλέψουν μαζί. Όταν ο Αδάμ πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει, εκείνη έμει-νε χωρίς τον άντρα που θαύμαζε και με τον οποίο τη συνέδεαν η φι-λία και ο έρωτας, γιατί ένιωθε γι’ αυτόν έναν πλατωνικό έρωτα.

Ο Αδάμ έσπευσε να πληκτρολογήσει τον αριθμό από τον οποίο είχε σταλεί το μήνυμα.

«Παρακαλώ;» είπε μια γυναικεία φωνή. «Αλεξία; Εσύ είσαι; Τι έγινε;» «Δεν ξέρω, Αδάμ. Είναι όλα πολύ μπερδεμένα. Εξαφανίστηκε ο

πατέρας μου!» «Μα... Πότε; Δεν πάνε ούτε δύο μέρες που μιλήσαμε», ρώτησε

εκείνος αναστατωμένος από την είδηση. Πήρε βαθιά ανάσα προσπα-θώντας να ηρεμήσει.

«Άκουσέ με», είπε απαλά η Αλεξία κρατώντας την ψυχραιμία της. «Πρέπει να βρεθούμε, να μιλήσουμε οπωσδήποτε... Φρόντισε να μη σε ακολουθήσει κανείς».

Ο Αδάμ εξεπλάγη. «Να μη με ακολουθήσει κανείς; Αλεξία, δεν καταλαβαίνω τι συμ-

βαίνει!» «Απ’ ό,τι μου είπε ο πατέρας μου, κανείς δεν ήξερε ότι θα ερχό-

σουν. Πρόσεχε όμως. Διακυβεύεται κάτι πολύ σημαντικό. Μπορού-με να τα πούμε σε μία ώρα στο μπαρ Five Brothers στην οδό Αιόλου. Είναι ο δρόμος στον οποίο βρίσκεται η Εθνική Τράπεζα της Ελλά-δας, κάτω από την Ακρόπολη».

«Ναι, τον ξέρω. Θα είμαι εκεί σε μία ώρα».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 45

Ο Αδάμ έμεινε να κοιτά το Blackberry κατάπληκτος, με όψη βλο-συρή και νου σαστισμένο. Αντέδρασε όμως γρήγορα. Έκανε κάμπο-σα βήματα προς τα δεξιά, προς το τέλος ενός διαδρόμου, κι άφησε τη μικρή μαύρη βαλίτσα του στη φύλαξη αποσκευών του αεροδρο-μίου. Πήρε το πορτοφόλι, το κινητό, το σημειωματάριο και το στιλό του και βγήκε γρήγορα για να βρει ταξί.

4

ΤΑ ΜΑΤΙΑ του Βίκτορ Σοπένσκι έμοιαζαν να θέλουν να πεταχτούν από τις κόγχες τους. Ο μεγαλόσωμος αστυνομικός πλησίαζε τα πε-νήντα, αλλά έδειχνε πολύ μεγαλύτερος. Τα πρώτα σημάδια της φα-λάκρας ήταν τόσο εμφανή όσο και η κοιλιά του, αποτέλεσμα του εθι-σμού του στην μπίρα και στο έτοιμο φαγητό.

Είχε γεννηθεί στην Αλβανία, ωστόσο τη δεκαετία του ’60 οι γο-νείς του μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου και μεγάλω-σε. Περιθωριοποιημένος από τους νεαρούς Αμερικανούς που τον πε-ριγελούσαν για την εθνικότητά του, άνοιξε σιγά σιγά το δρόμο του, ώσπου μετά την εφηβεία γράφτηκε στο σώμα ερευνών της αστυνο-μίας της Νέας Υόρκης.

Με το πέρασμα των χρόνων η διεφθαρμένη φύση του τον έσπρω-ξε να συναναστραφεί με τους μαχαιροβγάλτες της αστυνομίας και το «μαύρο μπράτσο» της. Χρόνια αργότερα κατέληξε να δουλεύει ως άνθρωπος-βιτρίνα αλλά και πληρωμένος δολοφόνος της ισχυρής πα-γκόσμιας οργάνωσης που είναι γνωστή ως «Μυστική Κυβέρνηση». Τον αποκαλούσαν «Κοράκι» στις τάξεις της πανίσχυρης, κρυφής ορ-γάνωσης και των δυνάμεων της αστυνομίας λόγω των αποστολών που εκτελούσε σε άλλες χώρες, αλλά και για την οξυδέρκεια, το ένστικτο και τη σκληρότητά του την ώρα που «έτρωγε» τα θύματά του.

Το σώμα της Μυστικής Κυβέρνησης αποτελούνταν από ένα πε-ρίπλοκο δίκτυο ελέγχου σε έναν οργανισμό που περιλάμβανε στις τά-ξεις του υψηλούς αξιωματούχους των κυβερνήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρώπης και της Ρωσίας. Είχαν επίσης διασυνδέσεις με μια ισχυρή παγκόσμια οικονομική στοά, τη Λέσχη Μπίλντερ-

46 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

μπεργκ, η οποία αναμειγνυόταν μυστικά με τους μασόνους. Προστα-τευμένοι από μια θολή, πανίσχυρη ιεραρχία στους κόλπους της κα-θολικής εκκλησίας έφερναν εις πέρας τα σχέδια που υπαγόρευε η οι-κονομική, κοινωνική, ψυχολογική και θρησκευτική τους δύναμη. Σε αυτό το επικίνδυνο κοκτέιλ εξουσίας συμμετείχαν επιστήμονες και υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί, οι οποίοι πληρώνονταν από τη Μυστική Κυβέρνηση, αλλά και αντιπρόσωποι μεγάλων συμφερόντων της φαρ-μακευτικής βιομηχανίας. Λόγω της περίπλοκης κλιμακωτής οργάνω-σης των εξουσιών της που ήταν απαλλαγμένη από εθνικισμούς, η Μυ-στική Κυβέρνηση όχι μόνο εμπόδιζε την αποκάλυψη της δομής της, αλλά ήταν και πρακτικά αδύνατο να τη γνωρίζει κανείς. Για να δια-σφαλιστεί αυτή η μυστικότητα, όσοι είχαν κατώτερους βαθμούς δεν ήξεραν όλα τα μέλη. Η διαταγή ήταν να γνωρίζουν μόνο τον άμεσα ανώτερό τους, όχι πολύ πέρα από αυτόν.

Εκείνο το πρωί ο Βίκτορ Σοπένσκι φορούσε ένα ιδρωμένο γαλά-ζιο πουκάμισο, λυτή μπλε γραβάτα και στενό καφετί σακάκι. Το κα-κόγουστο ντύσιμό του –που δεν έκρυβε τη φθορά του κορμιού του– αντιστάθμιζε ο βάναυσος τρόπος με τον οποίο δούλευε ενάντια σε όσους ο ίδιος και οι όμοιοί του αποκαλούσαν «άτομα που αποπειρώ-νται κατά του συστήματος».

Ο αρχαιολόγος ήταν δεμένος χειροπόδαρα σε μια καρέκλα στη μέση μιας σκοτεινής, υγρής αίθουσας, γεμάτης από τον καπνό που έβγαζε το τσιγάρο του βοηθού του Σοπένσκι, Κλοντ Βιλαμιτρέ. Αυ-τός ο λιγνός και καμπουριασμένος Γάλλος κόντευε τα σαράντα πέ-ντε και τον κατέτρωγε η φθορά που προκαλούν στους πνεύμονες η νικοτίνη και ο καπνός. Ήταν στις προσταγές του αρχηγού Σοπένσκι για ό,τι ζητούσε. Πολλές φορές ο άγαρμπος πράκτορας Βιλαμιτρέ είχε αποδείξει την πίστη του στον αρχηγό και εξίσου πολλές φορές έκανε τις πιο βρόμικες δουλειές χωρίς κανένα πρόβλημα. Πληρώνο-νταν και οι δύο διπλά: Από τη μία έπαιρναν το μισθό της αστυνομί-ας της Νέας Υόρκης, τον οποίο οι ίδιοι θεωρούσαν χαμηλό, και από την άλλη ένα γενναιόδωρο μηνιαίο ποσό από τη Μυστική Κυβέρνη-ση, που κατέπνιγε οποιαδήποτε ανεπαίσθητη ένδειξη επαγγελματι-κής ηθικής στη στενή συνείδησή τους.

Ο Σοπένσκι και ο Βιλαμιτρέ δεν έκαναν εκείνη τη δουλειά μόνο

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 47

για τα χρήματα. Είχαν ιδανικά και φιλοδοξίες, που συνέπιπταν με τις πιο υψηλές επιδιώξεις της Μυστικής Κυβέρνησης, αν και οι ίδιοι αποτελούσαν μόνο ένα μικρό γρανάζι του περίπλοκου παγκόσμιου μηχανισμού ελέγχου και εξουσίας∙ ένα μικροσκοπικό κομμάτι, ση-μαντικό την ώρα της δράσης αλλά απόλυτα αντικαταστάσιμο, όση θέληση κι αν είχαν να αποκτήσουν περισσότερη δύναμη.

Ζούσαν στη Νέα Υόρκη και είχαν έρθει στην Ελλάδα για μια «ση-μαντικότατη, απόλυτα εμπιστευτική αποστολή υψίστης προτεραιό-τητας», όπως είχε επισημάνει το αφεντικό στον Σοπένσκι από το τη-λέφωνο. Ο άμεσα ανώτερός του, τον οποίο δεν είχε γνωρίσει ποτέ από κοντά, ζητούσε να τον αποκαλούν απλά «Μάγο». Ήταν πάντα απαιτητικός και αυταρχικός όταν ανέθετε τις αποστολές, μα γενναι-όδωρος όταν τους πλήρωνε για κάθε έξτρα δουλίτσα που έκαναν.

Στο δωμάτιο όπου κρατούνταν ο αρχαιολόγος, ένας τρίτος άντρας, τον οποίο στην οργάνωση αποκαλούσαν «Κουκουβάγια», επειδή εί-χε μεγάλα, γουρλωτά γαλάζια μάτια, έστεκε μισοκρυμμένος στις σκιές. Δε φαινόταν το πρόσωπό του, διαγράφονταν μόνο ένα ζευγάρι γυα-λιστερά ιταλικά παπούτσια, μαύρα σαν πίσσα, κάτω από ένα κομψό κοστούμι στο ίδιο χρώμα. Το κορμί του έδειχνε να έχει ποτίσει μια έντονη μυρωδιά από πατσουλί.

Ο Σοπένσκι απευθύνθηκε στον Αχιλλέα με ύφος υπεροπτικό. «Υποθέτω, καθηγητή Ευαγγέλου, πως φαντάζεστε ότι δε θα σας

προσφέρουμε την κλασική ελληνική φιλοξενία», είπε ξερά ρίχνοντας στο βοηθό του μια ματιά γεμάτη συνενοχή.

Ο Αχιλλέας δεν κουνήθηκε. Τον τύφλωνε ένα δυνατό φως που έπε-φτε μπροστά στο πρόσωπό του. Κράτησε τα μάτια κλειστά για να μη βλάψει την όρασή του κι έμεινε σιωπηλός δείχνοντας θάρρος.

«Βλέπω ότι θέλετε να τιμήσετε το όνομά σας, γενναίε Αχιλλέα», σχολίασε ο Γάλλος ειρωνικά, προφέροντας αργά το όνομα του καθη-γητή με μια περιφρονητική γκριμάτσα.

Ο Αχιλλέας ίδρωνε κάτω από το φως. Ο Βιλαμιτρέ έβαλε λίγη βότκα σε ένα πλαστικό ποτήρι και έτει-

νε άλλο ένα στον άνθρωπο που έστεκε στις σκιές και παρακολουθού-σε προσεκτικά τη σκηνή ακίνητος. Η Κουκουβάγια απέρριψε το πο-τό με ένα νεύμα του αριστερού χεριού, στο οποίο φορούσε ένα πα-

48 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

νάκριβο Rolex. Ο Γάλλος φτερνίστηκε δύο φορές εισπνέοντας το δυ-νατό άρωμα του μυστηριώδους ατόμου με το οποίο είχαν έρθει πρό-σφατα σε επαφή μέσω του Μάγου. Ο Κλοντ Βιλαμιτρέ δεν εμπιστευό-ταν τον άγνωστο άντρα και απεχθανόταν το άρωμά του.

Ο Σοπένσκι έσφιξε τους καρπούς του αρχαιολόγου δυνατά εμπο-δίζοντας τη ροή του αίματος στα χέρια του. Ο Αχιλλέας βόγκηξε από τον πόνο.

«Στο θέμα μας, καθηγητή Ευαγγέλου», είπε έντονα ο αστυνομι-κός. «Εσείς δε θα σπαταλήσετε το χρόνο μας κι εμείς δε θα σας κά-νουμε κακό. Πείτε μας αυτό που θέλουμε να μάθουμε και θα είμα-στε όλοι ευχαριστημένοι».

Ο Αχιλλέας ανάσανε με δυσκολία. Είχε αρχίσει να νιώθει την πί-εση του ασφυκτικού χώρου και των απαγωγέων του. Τα μπράτσα του πονούσαν όλο και περισσότερο από το σφίξιμο της θηλιάς και το στο-μάχι του είχε δεθεί κόμπος.

«Δε θα σας πω λέξη». Ένιωθε ανήμπορος, γιατί δεν μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Του απέμενε μόνο η πνευματική του ακεραιότητα.

«Ωραία, λοιπόν», αποκρίθηκε κοφτά ο Βίκτορ Σοπένσκι. «Βλέπω ότι επιδιώκετε τις δάφνες και τη δόξα για να καυχιέστε στους συνα-δέλφους σας. Δεν ξέρω τι έχουν οι Έλληνες με την προσωπική δόξα. Είναι κάτι που δεν κατάλαβα ποτέ», πρόσθεσε ειρωνικά.

«Υποθέτω ότι δεν έχετε ιδέα περί δόξας. Είναι μόνο για τους τολ-μηρούς».

«Ναι, βέβαια!» αναφώνησε ο Σοπένσκι χλευαστικά και έκανε μια υποτιμητική χειρονομία. «Φαντάζομαι ότι εσείς, καθηγητή, είστε πο-λύ τολμηρός... Θα σας πω εγώ τι είστε». Ο τόνος της φωνής του υψώ-θηκε κι ακούστηκε σαν βρυχηθμός λιονταριού. «Ένας γλείφτης στην Unesco και στα Ηνωμένα Έθνη, που προσπαθεί απελπισμένα για την αναγνώριση των ανακαλύψεών του! Ένας γέρος που παραληρεί!» Πρόφερε αργά τις τελευταίες λέξεις και τις έφτυσε στο τσακισμένο πρόσωπο του Αχιλλέα.

Τυφλωμένος από το φως, ο αρχαιολόγος δεν τον διέκρινε καθα-ρά, αν και ένιωθε τη βρομερή ανάσα του Σοπένσκι λίγα εκατοστά μακριά από το πρόσωπό του.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 49

«Αν μιλάμε μόνο για το παραλήρημα ενός γέρου», απάντησε, «δεν καταλαβαίνω γιατί επιμένετε να σας αποκαλύψω τις πληροφο-ρίες».

«Οι ανώτεροί μου σας θεωρούν απειλή». «Οι ανώτεροί σας είναι εκείνοι που παραληρούν». «Έχει αρχίσει να εξαντλείται η υπομονή μου», ξεφώνισε ο Σοπέν-

σκι. «Εγώ δεν είμαι κανένας από τους μεγάλους φιλοσόφους σας για να κάνουμε διάλογο. Εγώ είμαι πολεμιστής», πρόσθεσε έντονα. «Με υποχρεώνετε να δράσω, καθηγητή Ευαγγέλου».

Ο Αχιλλέας ένιωθε να πνίγεται όλο και περισσότερο από την έλ-λειψη αέρα μέσα σε εκείνο το σκοτεινό, παλιό μεγάλο σπίτι χωρίς παράθυρα.

Ο Σοπένσκι πρόσεξε ότι ο άντρας που κρυβόταν στις σκιές κού-νησε το δεξί χέρι. Κατάλαβε αμέσως την εντολή.

«Προχώρα», διέταξε τον Βιλαμιτρέ. Ο καμπούρης Γάλλος έφερε το τσιγάρο στο στόμα κι έσκυψε για

να πιάσει ένα μηχάνημα από το πάτωμα. Το έβαλε στην μπρίζα κι αυτό έβγαλε ένα μικρό τσίριγμα. Όταν το πλησίασε στο κορμί του Αχιλλέα, εκείνος αισθάνθηκε ένα κέντρισμα σαν να τον είχαν τσιμπή-σει εκατό μέλισσες μαζί.

Συγκρατήθηκε νιώθοντας τον πόνο, αν και πολύ ευχαρίστως θα είχε βγάλει μια κραυγή, περισσότερο από ανικανότητα γιατί δεν μπο-ρούσε να ελευθερωθεί παρά από το σωματικό πόνο.

«Πρέπει να ξέρετε ότι ο βοηθός μου το απολαμβάνει ιδιαίτερα αυτό, αλλά δε μας αρέσει να χάνουμε τον καιρό μας. Θέλουμε απο-τελέσματα», γρύλισε άλλη μια φορά ο Σοπένσκι.

Με μια δυνατή γροθιά ο Γάλλος χτύπησε στο μάγουλο τον Αχιλ-λέα, ο οποίος ένιωσε έναν από τους κοπτήρες του να πέφτει στο πά-τωμα κι ένα ρυάκι αίμα να τρέχει από το στόμα του.

«Κοιτάξτε, καθηγητή Ευαγγέλου», είπε ο Σοπένσκι που, όταν εί-δε το αίμα, ένιωσε τη συγκίνηση του κυνηγετικού κι απέκτησε έναν αέρα ανωτερότητας. «Θα είμαι ξεκάθαρος μαζί σας. Αν δε θέλετε να έχετε την ίδια τύχη με το συνάδελφό σας, τον... Πώς τον έλεγαν;» Έκανε πως δε θυμόταν. «Α, ναι, τον καθηγητή Νίκο Ρούσο. Σας ζη-τώ να φανείτε έξυπνος και να μας πείτε τι ξέρετε».

50 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ο Αχιλλέας έστρεψε έκπληκτος το κεφάλι προς το μέρος τους. «Καλά το υποπτευόμουν ότι ο φίλος μου αποκλείεται να έχασε τη

ζωή του υπό φυσικές συνθήκες. Καθάρματα!» φώναξε ο αρχαιολό-γος φτύνοντάς τους.

Ο Σοπένσκι και ο Βιλαμιτρέ γέλασαν δυνατά. «Δολοφόνοι!» ξεφώνισε ο Αχιλλέας εξοργισμένος. Η φωνή του

αντήχησε σαν βροντή. Ήξερε ότι ο συνάδελφός του, ο Νίκος Ρούσος, είχε δεχτεί απει-

λές μια δυο φορές, όμως τότε κανείς τους δεν είχε δώσει μεγάλη ση-μασία. Οι απειλές ήταν συνηθισμένες στον κόσμο των ανεπίσημων ερευνών. Τις λάμβαναν αργά ή γρήγορα όσοι ανεξάρτητοι επιστή-μονες σκάλιζαν κρυφά πράγματα, γιατί η Μυστική Κυβέρνηση και η Εκκλησία δεν ήθελαν να γίνουν γνωστές στο ευρύ κοινό ορισμένες ανακαλύψεις που επηρέαζαν τα συμφέροντά τους.

Οι τρεις απαγωγείς είχαν αρχίσει να ανυπομονούν. Η αδρεναλίνη έτρεχε στο αίμα του Αχιλλέα, όμως εκείνος παρέ-

μεινε στωικός. «Πιστεύετε ότι φοβάμαι το θάνατο στην ηλικία μου;» Επικράτη-

σε σιωπή. «Όλοι εκείνοι που δουλεύουν για το φως και την αλήθεια υπόκεινται διωγμούς από τον καιρό της Ιεράς Εξέτασης. Οι τίμιοι ερευνητές της επιστήμης υπέφεραν ανέκαθεν τους διωγμούς των ισχυρών», φώναξε άγρια ο Αχιλλέας. «Από το Μεσαίωνα χρησιμοποι-είται η ίδια τακτική».

Εκείνη τη στιγμή οι σκέψεις του άρχισαν να ξεκαθαρίζουν. Πά-σχισε να ανοίξει τα μάτια για να δει. Το μόνο που κατάφερε να δια-κρίνει ήταν μια αλυσίδα με έναν Εσταυρωμένο που κρεμόταν στο στέρνο του Βιλαμιτρέ, σαν το ίχνος μιας τυφλής πίστης από την οποία πιθανόν ο Γάλλος αναζητούσε λύση στην ξεχαρβαλωμένη ζωή του.

«Καθηγητή», είπε ο Σοπένσκι σαν να μιλούσε τώρα σε ένα ανυ-πάκουο παιδί που αρνούνταν να αφήσει το παιχνίδι στο πάρκο, «άν-θρωποι όπως εσείς και ο ανήσυχος φίλος σας, ο Ρούσος, οι Γκάντι της εποχής μας, δεν είναι πια της μόδας. Δε χωράτε στο δικό μας κό-σμο. Θέλετε να πάτε πιο μακριά απ’ ό,τι, ας πούμε, σας επιτρέπει η κρατούσα τάξη. Και ξέρετε πολύ καλά ότι, αν δε συνεργαστείτε, θα σας συμβεί ό,τι συνέβη και στο φίλο σας».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 51

Ο Βιλαμιτρέ τού κατάφερε με το μηχάνημα άλλο ένα επώδυνο τσίμπημα καταμεσής στην πλάτη.

Αυτή τη φορά ο Αχιλλέας έβγαλε ένα μουγκρητό πρωτόγονου, λες, ανθρώπου.

«Μιλήστε! Τι ανακαλύψατε στη Σαντορίνη; Τι κάνατε εκεί;» φώ-ναξε ο Σοπένσκι.

Σιωπή και καπνός. Ο μυστηριώδης άντρας που έστεκε στις σκιές γύρισε, έκανε ένα

σήμα με το δεξί χέρι και χωρίς να πει λέξη άνοιξε τη μοναδική πόρ-τα του δωματίου για να φύγει, αφήνοντας να μπει λίγος καθαρός αέ-ρας. Αποστολή του ήταν να αναγνωρίσει τον αρχαιολόγο. Το δικό του κομμάτι της δουλειάς είχε ολοκληρωθεί.

Το γνωρίζω αυτό το άρωμα, σκέφτηκε ο Αχιλλέας όταν εισέπνευ-σε τη μυρωδιά του άντρα που απομακρυνόταν. Το δυνατό άρωμα χώ-θηκε στα ρουθούνια του, έφτασε ως τον εγκέφαλο και ανακάλεσε μια ανάμνηση.

Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κινητό του Σοπένσκι. «Παρακαλώ;» Η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής ακούστηκε ξερή και αυ-

ταρχική. «Δεν έχει μιλήσει ακόμα, κύριε, μα δε θα αργήσει». Η φωνή στο τηλέφωνο ψιθύρισε κάτι στον Σοπένσκι κι εκείνος

χαμογέλασε με κακία. «Θαυμάσια ιδέα. Αυτό ακριβώς θα κάνω», απάντησε κατανεύο-

ντας. «Θα σας καλέσω μόλις έχω νέα». Για τα επόμενα δύο λεπτά ο ατσαλάκωτος Βίκτορ Σοπένσκι σκε-

φτόταν σιωπηλός κάνοντας κύκλους γύρω από τον αρχαιολόγο, σαν καρχαρίας που ζυγιάζει το θύμα του πριν επιτεθεί.

Ο σωματώδης αστυνομικός ψιθύρισε κάτι στο αφτί του Βιλαμι-τρέ κι ο βοηθός χαμογέλασε σατανικά δείχνοντας τα δόντια του, που είχαν αρχίσει να κιτρινίζουν από τη νικοτίνη.

«Ξέρω τι θα κάνουμε, γενναίε καθηγητή», είπε αργά ο Σοπένσκι. Ο τόνος της φωνής του έδειχνε τώρα μεγαλύτερη ανωτερότητα. Με-σολάβησε μια παύση πριν ξαναμιλήσει. «Πώς θα σας φαινόταν αν ρωτούσαμε καλύτερα την κόρη σας;»

52 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ο Βιλαμιτρέ γέλασε ξανά ακούγοντας τα λόγια του Σοπένσκι. Ο Αχιλλέας ένιωσε να τον πλακώνει ένα αβάσταχτο βάρος. Κι ένα

τσίμπημα στην καρδιά του. Δε βρήκε καν τη δύναμη να προσπαθή-σει να ελευθερωθεί. Τον τύλιξε ένα σύννεφο ανημποριάς.

Η κόρη μου είναι πολυτιμότερη από το μυστικό μου, σκέφτηκε παραιτημένος.

Ανάσανε επώδυνα το λιγοστό αέρα που είχε απομείνει εκεί μέ-σα.

Θέλησε να τους φωνάξει, να τους βρίσει και να τους πει ότι ήταν καθάρματα και σφετεριστές, μα δεν μπόρεσε. Η οργή και η κούρα-ση τον ανάγκασαν να δαγκώσει τα χείλη του, όπου είχε αρχίσει να πήζει το αίμα.

Από το στόμα του έτρεχε κόκκινο σάλιο, ίδρωνε έντονα και ένιω-θε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν παντελώς ακούγοντάς τους να μιλούν για την κόρη του. Αν επρόκειτο για τον ίδιο, μπορούσε να αντέξει οτιδήποτε, όμως με εκείνη τα πράγματα άλλαζαν.

Τη μόρφωσε στα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία της Αθήνας, ανέλα-βε πολλά θέματα στην εφηβεία της και είχε πάντα χρόνο για εκείνη παρά τη δουλειά που τον απορροφούσε. Της εμφύσησε τη λατρεία στις θεότητες και στην ίδια τη φύση και την απομάκρυνε από κάθε ιεροτελεστία αδρανή, γεμάτη ενοχές και τύψεις.

Ο Αχιλλέας ένιωθε μια έντονη απόρριψη για όσα σχετίζονταν με την Εκκλησία. Ήταν ένας Έλληνας «της παλιάς σχολής» και πίστευε ότι η εισβολή της Εκκλησίας στα ελληνικά εδάφη είχε καταστρέψει την αγάπη των νέων για τη γνώση, το σεβασμό στους αρχαίους θε-ούς, το θαυμασμό για το κάλλος και την ευχαρίστηση αλλά και το με-γαλείο της ανθρώπινης τελειότητας, κάνοντας το άτομο μικρότερο και εξαρτημένο από ήθη και αφύσικες, ενοχλητικές ιδέες.

«Από τότε που μπήκε στην Ελλάδα η Εκκλησία έπαψαν να υπάρ-χουν άνθρωποι όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης και θαύματα όπως η Ακρόπολη. Τώρα κυριαρχεί μάλλον η υπαρξι-ακή μετριότητα», επιχειρηματολογούσε συχνά. Σκοπός του αρχαιο-λόγου ήταν εν μέρει η διεκδίκηση των αρχαίων Ελλήνων και, πολύ πιο πίσω στο χρόνο, των Μινωιτών και των Ατλάντων.

Τώρα οι περιστάσεις δεν ευνοούσαν τον καθηγητή Ευαγγέλου.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 53

Ελπίζω η Αλεξία να κατάλαβε και να έχει πράξει ανάλογα, σκέ-φτηκε για μερικές στιγμές, σαν να έψαχνε μια διέξοδο από εκείνη την πίεση.

Ήξερε ότι η κόρη του ήταν έξυπνη, επαναστάτρια κι είχε ελεύ-θερο πνεύμα. Ήταν πολύ περήφανος για εκείνη.

«Ωραία, λοιπόν», είπε στο τέλος ανόρεχτα. «Θα σας πω τι ανακά-λυψα, αλλά την κόρη μου να την ξεχάσετε». Η φωνή του φανέρωνε κούραση και παραίτηση.

Οι δύο αστυνομικοί ξέσπασαν σε ένα ξερό γέλιο. Ο Σοπένσκι πλησίασε στη μια σπιθαμή από το πρόσωπο του Αχιλ-

λέα. «Χαίρομαι που λογικευτήκατε και θα μας πείτε αυτό που θέλου-

με να μάθουμε», είπε υποκρινόμενος συνενοχή. Ενώ περίμενε να μι-λήσει ο αρχαιολόγος, έβγαλε από την τσέπη ένα μαγνητοφωνάκι. «Ήμουν σίγουρος ότι θα φερόσασταν περισσότερο έξυπνα παρά θαρραλέα, καθηγητή Ευαγγέλου. Όλοι οι άνθρωποι έχουν μια αδύ-ναμη πλευρά», πρόσθεσε με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο στα χείλη.

5

ΤΑ ΓΕΡΑ ΕΛΑΣΤΙΚΑ της Mercedes Benz C-270 που μετέφερε τον Αδάμ γλιστρούσαν με μεγάλη ταχύτητα στη ζεστή άσφαλτο. Το κομψό, κί-τρινο ταξί χρειάστηκε πάνω από μισή ώρα για να μπει στην ελληνι-κή πρωτεύουσα, αφού το κέντρο της Αθήνας ήταν αρκετά μακριά από το αεροδρόμιο. Κατέβηκαν προς τα νότια της παλιάς πόλης κα-τευθυνόμενοι προς το Κολωνάκι, την αριστοκρατική συνοικία με τις χαρακτηριστικές καφετέριες και τα εκλεπτυσμένα ελληνικά εστιατό-ρια. Ο Αδάμ κατάφερε να δει τον αγαπημένο του Λυκαβηττό, τον ψη-λότερο λόφο της πόλης, που πρόσφερε την καλύτερη θέα προς την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα.

Σε λιγότερο από δέκα λεπτά έκαναν μια παράκαμψη προς τον Εθνικό Κήπο και μετά πέρασαν μπροστά από το κτίριο της Βουλής, όπου εκείνη τη στιγμή γινόταν η αλλαγή της Εθνικής Φρουράς προς τιμήν του Άγνωστου Στρατιώτη. Καμιά εκατοστή τουρίστες είχαν μα-

54 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ζευτεί για να παρακολουθήσουν το θέαμα των δύο επιβλητικών ευ-ζώνων, που έπρεπε σύμφωνα με τον κανονισμό να έχουν ύψος πάνω από ένα και ενενήντα. Οι εύζωνοι φορούσαν την αμίμητη φουστανέ-λα με τις τετρακόσιες πτυχές, όσες τα χρόνια που η Ελλάδα βρισκό-ταν υπό τον τουρκικό ζυγό, αλλά το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους ήταν τα τσαρούχια τους, με βάρος πάνω από τρία κιλά το καθένα. Εκείνο το θέαμα, που ο Αδάμ κατάφερε να δει από το ταξί –και που είχε παρακολουθήσει τόσες φορές όταν ήταν έφηβος– ήταν προάγ-γελος της εισόδου στην πλατεία Συντάγματος, το νευραλγικό κέντρο της Αθήνας, όπου πεζοί, αυτοκίνητα και λεωφορεία κινούνταν με τον ιλιγγιώδη ρυθμό που χαρακτηρίζει όλες τις πρωτεύουσες του κό-σμου.

Από το μυαλό του Αδάμ περνούσαν αμέτρητες σκέψεις με την ίδια φρενήρη ταχύτητα. Ήταν μπερδεμένος και ανήσυχος. Μόνο οι τα-κτικές του διαλογισμού τον έκαναν να διατηρεί την ψυχραιμία του για να προσπαθήσει να σκεφτεί καθαρά. Εδώ και τρία χρόνια έκα-νε μαθήματα με μια δασκάλα διαλογισμού και γιόγκας, μια μαγνη-τική νεαρή Ινδή που δίδασκε στο Κέντρο Διαλογισμού της Νέας Υόρ-κης. Πάντα έλεγε στους μαθητές της ότι, για να λύσουν ένα πρόβλη-μα, καμιά φορά έπρεπε να σταματήσουν να σκέφτονται για να έρθει η λύση. Ο ίδιος ο Αϊνστάιν έγραψε κάποτε ότι τα προβλήματα δε λύ-νονται όταν βρίσκεται κανείς στην ίδια πνευματική κατάσταση που είχε όταν δημιουργήθηκαν.

Όταν άφησαν πίσω την πλατεία Συντάγματος, η Mercedes έκο-ψε ταχύτητα και μπήκε στα στενά σοκάκια της Πλάκας, της αρχαι-ότερης συνοικίας της πόλης κάτω από την Ακρόπολη. Εκεί έβλεπε κανείς την παλιά Αθήνα και, αν άφηνε ελεύθερη τη φαντασία του να δει τον κόσμο με άλλα ρούχα, είχε την εντύπωση ότι ακολουθεί τα βήματα του Πλάτωνα ή του Περικλή. Έλεγαν ότι εκεί συνήθιζε να περπατά ο ίδιος ο Σωκράτης πριν από χιλιάδες χρόνια.

Ακόμα και σήμερα, αρχαιολόγοι δούλευαν στο κέντρο της πόλης ξεθάβοντας και αποκαλύπτοντας αγγεία, οικίες και στήλες.

«Πρέπει να σας αφήσω εδώ. Σε αυτό το δρόμο απαγορεύεται η κυκλοφορία των αυτοκινήτων», του είπε ο ταξιτζής.

«Δεν πειράζει, άλλωστε θέλω να περπατήσω λιγάκι».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 55

«Καλή σας μέρα». Ο Αδάμ δεν είχε αποσκευές, κι έτσι φόρεσε μόνο το μαύρο σακά-

κι παρά τη ζέστη και τα γαλάζια Ray Ban για να προστατευτεί από τον ήλιο.

Στο παλιό κέντρο της Πλάκας, με ηλικία πάνω από έξι χιλιάδες χρόνια, ο χρόνος έδειχνε να έχει σταματήσει πάνω στις προσόψεις των κτισμάτων, παρότι η πλατεία Μοναστηρακίου είχε ανακαινιστεί και εξωραϊστεί.

Το δημοφιλές ελληνικό συρτάκι, γνωστό από τη θρυλική ταινία του Άντονι Κουίν Ζορμπάς, ακουγόταν στα μεγάφωνα ορισμένων μπαρ και καταστημάτων. Στις καφετέριες Αθηναίοι και τουρίστες έπιναν το φραπέ τους, ενώ στα καταστήματα με είδη χειροτεχνίας, κοσμή-ματα, αναμνηστικά και αγαλματάκια που απεικόνιζαν θεούς και ήρωες πωλούνταν μπλουζάκια, αναμνηστικά, καρτ ποστάλ και όμορ-φα γύψινα αντικείμενα. Ολόκληρες πανοπλίες και περικεφαλαίες ήταν απομιμήσεις εκείνων που χρησιμοποιούσαν οι πολεμιστές στις μάχες.

Στην Αθήνα ζούσαν πολυάριθμοι καλλιτέχνες που πουλούσαν πί-νακες, γλυπτά και ασημένια και χρυσά κοσμήματα στα τοπικά κα-ταστήματα, αφού ο τουρισμός ήταν από τις κυριότερες πηγές εισο-δήματος. Η γαστρονομία αποτελούσε άλλο ένα χαρακτηριστικό που προσέλκυε κόσμο, αλλά το σήμα κατατεθέν της πόλης ήταν προφα-νώς ο Παρθενώνας, τον οποίο ο Αδάμ επισκεπτόταν πάντα γιατί τον έκανε να νιώθει ότι βρισκόταν σε άλλο κόσμο.

Τίποτα από όλα αυτά δεν είχε σημασία για εκείνον τώρα, αφού ανυπομονούσε να συναντήσει την Αλεξία. Περπατούσε με βήμα ελα-φρύ και μπερδευόταν με τον κόσμο που στριμωχνόταν στα καταστή-ματα κατεβαίνοντας το δρόμο.

Σε λιγότερο από δέκα λεπτά διέσχισε την Πλάκα, έφτασε στην πλατεία Μοναστηρακίου και συνέχισε μέχρι το τέλος της οδού Αιό-λου. Εκεί είδε την ταμπέλα του Five Brothers, όπου θα συναντούσε την Αλεξία. Σε απόσταση είκοσι μέτρων πίσω από ένα πεζοδρόμιο έβλεπε καθαρά ένα οικόπεδο με ξεχασμένες, μισοπεσμένες στήλες ανάμεσα σε πεύκα και άλλα δέντρα και, περίπου εφτακόσια μέτρα πιο πέρα, ψηλά, τον επιβλητικό Παρθενώνα. Ήταν πολυτέλεια να

56 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

τρώει ή να πίνει κανείς σε εκείνο το μέρος με την τόσο ωραία θέα της Ακρόπολης.

Κάθισε σε ένα από τα τραπεζάκια που έβλεπαν προς το δρόμο, στη σκιά ενός αναρριχητικού φυτού.

«Καλησπέρα», είπε ο σερβιτόρος. «Καλησπέρα», αποκρίθηκε ο Αδάμ, αν και δεν του φαινόταν κα-

θόλου καλό εκείνο το απόγευμα. «Θα ήθελα ένα κρύο μεταλλικό νε-ρό».

Παρότι είχε αναγνωρίσει την τέλεια ελληνική προφορά του Αδάμ, ο σερβιτόρος έκανε μια γκριμάτσα δυσαρέσκειας. Οι ιδιοκτήτες του καταστήματος τον πίεζαν να ωθεί τους τουρίστες σε μεγάλες κατα-ναλώσεις και να αποφεύγει όσους κάθονταν απλά για να κοιτάζουν σαν υπνωτισμένοι τον Παρθενώνα και να βγάζουν φωτογραφίες. Άλ-λωστε, σε όλες τις καφετέριες της Ελλάδας σέρβιραν συνήθως μια μεγάλη κανάτα με δροσερό νερό για να συνοδεύσουν οποιαδήποτε κατανάλωση.

Ο Αδάμ ήπιε με μια γουλιά το κρύο νερό, που αμέσως ανακούφι-σε τα σωθικά του.

Κοίταξε το ρολόι. Τέσσερις και τέταρτο. Το θερμόμετρο στην Αθήνα άγγιζε τους τριάντα δύο βαθμούς. Έκλεισε τα μάτια πίσω από τα γυαλιά ηλίου και προσπάθησε να χαλαρώσει, όμως ένας ψίθυρος τον έκανε να τα ανοίξει ξανά.

«Ε... Αδάμ!» ψιθύρισε μια απαλή γυναικεία φωνή. Γύρισε το κεφάλι και είδε μια γυναίκα να τον καλεί μέσα από ένα

μαύρο Citroën C4. Όπως τον κοιτούσε πίσω από τα μεγάλα, καφε-τιά γυαλιά με τον κοκάλινο σκελετό, έμοιαζε με ηθοποιό από τα χρυ-σά χρόνια του Χόλιγουντ, ενώ το μαντίλι που φορούσε στα μαλλιά την έκανε ίδια με τη θρυλική Άβα Γκάρντνερ.

Η νεαρή γυναίκα, που πριν από ένα μήνα είχε κλείσει τα τριάντα τέσσερα, τράβηξε το γαλάζιο μαντίλι κι άφησε να φανούν τα μακριά, πανέμορφα κυματιστά μαλλιά της, μαύρα σαν τον όνυχα. Έβγαλε τα γυαλιά και τα σπινθηροβόλα, αμυγδαλωτά καστανά μάτια της στρά-φηκαν σαν δύο ήλιοι στο πρόσωπο του Αδάμ, που κατάφερε επιτέ-λους να αναγνωρίσει την παιδική του φίλη.

Η Αλεξία φορούσε ένα λευκό φόρεμα ιταλικής πλέξης και το λαι-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 57

μό της στόλιζε κάτι που τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή του Αδάμ: ένα κολιέ με ένα μικρό, περίεργο λευκό χαλαζία. Η νεαρή γυναίκα στράφηκε προς το μέρος του για να τον κοιτάξει ίσια στα μάτια. Ο Αδάμ ένιωσε να τον τυλίγει ένας μανδύας γαλήνης και αισθησιασμού που έσεισε κάθε δομή της λογικής. Ανέκαθεν πίστευε ότι ορισμένες θρησκείες ανάγκαζαν τις γυναίκες να καλύπτουν τα πρόσωπά τους και τους απαγόρευαν οποιαδήποτε δύναμη –ιδιαίτερα αν ήταν όμορ-φες όπως η Αλεξία–, γιατί η γοητεία τους ήταν ικανή να εξαλείψει κάθε ίχνος λογικής. «Οι άντρες που παρατηρούν προσεκτικά την ομορφιά μιας γυναίκας οδηγούνται σε μια θέαση του Παραδείσου», συνήθιζε να λέει στις διαλέξεις του.

Η Αλεξία δεν ήταν απλά ελκυστική. Του φάνηκε πολύ πιο αισθη-σιακή απ’ όσο την τελευταία φορά που την είχε δει, χρόνια πριν. Έμοιαζε εξωτική, βγαλμένη από κάποιον κήπο της Βαβυλωνίας, της Σπάρτης ή της Περσίας. Η ομορφιά της δεν ανήκε στη σύγχρονη εποχή, στην οποία κυριαρχούσε πάνω από όλα το επιφανειακό. Ήταν αρχέγονη, λεπτεπίλεπτη, από την εποχή των αρχαίων βασι-λείων, των αυτοκρατειρών και των βασιλισσών.

«Πάμε, Αδάμ, βιάσου». Εκείνος άφησε ένα νόμισμα των δύο ευρώ στο τραπέζι και κατευ-

θύνθηκε προς το αυτοκίνητο. «Γεια σου!» τον χαιρέτησε η γυναίκα. Ο τόνος της φωνής της φα-

νέρωνε βιασύνη αλλά και θέρμη. «Αλεξία; Εσύ είσαι στ’ αλήθεια; Με συγχωρείς, δε σε γνώρισα.

Έχω χρόνια να σε δω». Εκείνη αναδεύτηκε πίσω από το τιμόνι. «Έλα, μπες μέσα. Πρέπει να φύγουμε από εδώ», είπε πιο έντονα

και επιτάχυνε απότομα. «Πώς κατάφερες να μπεις σε αυτή την περιοχή; Εδώ δεν κυκλο-

φορούν αυτοκίνητα». Η γυναίκα έδειξε μια κάρτα στο μαύρο ταμπλό του C4: «ΕΞΟΥΣΙΟ-

ΔΟΤΗΣΗ ΕΙΣΟΔΟΥ». «Μην ξεχνάς ότι ο πατέρας μου έχει μεγάλη επιρροή». Η Αλεξία φαινόταν έμπειρη οδηγός. Χρειάστηκε ελάχιστα λεπτά

για να απομακρυνθεί από εκεί κι έπειτα έστριψε με μεγάλη ταχύτη-

58 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

τα δύο δρόμους πιο κάτω, στην οδό Νικοδήμου. Ύστερα πήρε τη λε-ωφόρο Αμαλίας, άρχισε να την ανεβαίνει και να κάνει ζικ ζακ σε άλ-λους δύο μικρούς δρόμους, ώσπου βγήκε στο τέλος της οδού Πινδά-ρου, κάτω από το διάσημο λόφο του Λυκαβηττού.

Το πράσινο φανάρι την έκανε να επιταχύνει ακόμα περισσότερο το Citroën C4.

Ο Αδάμ ξαφνιάστηκε από την ταχύτητα του αυτοκινήτου και έκα-νε την ερώτηση χωρίς περιστροφές.

«Τι έγινε με τον πατέρα σου;» Η Αλεξία τού έριξε μια λοξή ματιά ενώ το αυτοκίνητο προχωρού-

σε ανάμεσα σε άλλα οχήματα και ταξί. «Σήμερα το πρωί είχαμε κανονίσει να περάσω από το σπίτι του

για να έρθουμε να σε πάρουμε μαζί από το αεροδρόμιο. Μου είχε τηλεφωνήσει, όπως και σε σένα. Ήταν κατενθουσιασμένος, επει-δή είχε βρει επιτέλους αυτό που αναζητούσε εδώ και τόσα χρόνια. Φαντάζεσαι... Μου είπε ότι ήθελε να μου μιλήσει από κοντά για την ανακάλυψή του, την οποία είχε ήδη επαληθεύσει. Ξέρεις ότι δε θα δήλωνε τίποτα χωρίς πρώτα να το έχει τεκμηριώσει επιστη-μονικά. Ανέφερε ότι ήταν κάτι σημαντικό, με παγκόσμιο αντίκτυ-πο, και ότι η αποκάλυψή του ίσως προκαλούσε παγκόσμια επανά-σταση».

«Γιατί πιστεύεις ότι εξαφανίστηκε; Μήπως βρίσκεται κάπου αλ-λού;»

«Όχι. Σήμερα, όταν πέρασα να τον πάρω, βρήκα το σπίτι ανά-στατο. Τα συρτάρια άνω κάτω, το στρώμα του κρεβατιού, οι ντουλά-πες, η βιβλιοθήκη, όλα πεταμένα στο πάτωμα, σαν να είχε γίνει ει-σβολή. Τότε κατάλαβα ότι ο πατέρας μου δεν έχει εξαφανιστεί∙ τον έχουν απαγάγει».

«Τον έχουν απαγάγει;» επανέλαβε ταραγμένος ο Αδάμ. «Είχε λάβει ανώνυμες απειλές που του “πρότειναν” να εγκαταλεί-

ψει τις έρευνες. Όμως τον ξέρεις. Δεν υπάρχει πιο πεισματάρης, πιο ξεροκέφαλος άνθρωπος».

Ο Αδάμ κούνησε το κεφάλι ενώ προσπαθούσε να καταλάβει την κατάσταση.

«Περί τίνος πρόκειται; Τι ανακάλυψε;»

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 59

«Θα σου τα πω όλα από την αρχή για να καταλάβεις καλύτερα». Η Αλεξία κατέβασε τα παράθυρα του αυτοκινήτου κι ένα χλιαρό

αεράκι χάιδεψε τα πρόσωπά τους. Επιτάχυνε κι άλλο. Ήταν και οι δύο ανήσυχοι.

«Χρειάζομαι καθαρό αέρα για να σκεφτώ». «Εντάξει. Και τώρα πες μου, τι μπορούμε να κάνουμε;» «Ο πατέρας μου κι εγώ είχαμε αναπτύξει κάτι που ονομάσαμε

σχέδιο έκτακτης ανάγκης». «Σχέδιο έκτακτης ανάγκης; Τι είναι αυτό;» «Έχει σχέση με τις πληροφορίες που θα έπρεπε να φέρω στη δη-

μοσιότητα, αν ο ίδιος πάθαινε κάτι. Ανέκαθεν τον συμβούλευα να προσέχει και, όταν άρχισε να δέχεται απειλές, του είπα ότι μπορού-σα να τον στηρίξω».

«Με ποιο τρόπο θα μπορούσες να τον βοηθήσεις εσύ;» ρώτησε ο Αδάμ.

«Δουλεύω σε μια σημαντική μη κυβερνητική οργάνωση για την προστασία του περιβάλλοντος στο Λονδίνο, εκτός από το γραφείο που διατηρώ ως γεωλόγος και βιολόγος». Η Αλεξία κοιτούσε τον Αδάμ σαν γεράκι που παρατηρεί ένα ζαρκάδι. «Φαντάζομαι ότι δε σου έχει πει τίποτα, έτσι;»

«Μου τηλεφώνησε στις πέντε το πρωί κατενθουσιασμένος για να μου ανακοινώσει ότι είχε βρει κάτι σχετικό με την Ατλαντίδα και τη σεξουαλικότητα και ότι η ανακάλυψή του θα μπορούσε να οδηγή-σει σε κατάρρευση το χριστιανισμό και τις υπόλοιπες θρησκείες».

«Αυτό είναι μόνο ένα μέρος», είπε η Αλεξία κοιτώντας προσεκτι-κά ένα σκούρο αυτοκίνητο που τους είχε πλησιάσει.

«Τι εννοείς; Γιατί ανέφερε ότι χρειαζόταν τη βοήθειά μου για να αποκρυπτογραφήσει κάτι;»

Η γυναίκα επιτάχυνε ξανά και έστριψε σε μια γωνία περνώντας ένα φανάρι.

«Θα σου εξηγήσω. Λίγο λίγο έχουν αρχίσει να βγαίνουν στο φως απομεινάρια πανάρχαιων πολιτισμών που απέκτησαν ασυνήθιστες επιστημονικές και μεταφυσικές γνώσεις. Όπως αναφέρει ο Πλάτω-νας, τον οποίο τόσο πολύ θαυμάζει ο πατέρας μου, μια μέρα μια τε-ράστια καταστροφή τούς εξάλειψε εν μέρει από προσώπου Γης. Το

60 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

πιο ανησυχητικό από όλα είναι ότι ίσως το ίδιο πεπρωμένο περιμέ-νει κι εμάς».

«Αυτό ερευνούσε και ο πατέρας μου», απάντησε ο Αδάμ. «Έχω διαβάσει το βιβλίο του καμιά δεκαριά φορές».

«Αδάμ, το βιβλίο του πατέρα σου μιλά για τους σοφούς Μάγια του Μεξικού, την εξαφάνισή τους και τις επτά ιερές προφητείες τους».

«Ναι. Αυτό δούλευε όταν εξαφανίστηκε», αποκρίθηκε εκείνος. «Αυτό το έργο συμπλήρωνε ο πατέρας μου, ακριβώς από εκεί που

το άφησε ο δικός σου. Περιλαμβάνει προφητείες ζωτικής σημασίας για την ανθρωπότητα, καθώς και το επείγον μήνυμα που ανακοινώ-νει η έβδομη προφητεία των Μάγια».

Ο Αδάμ αναδεύτηκε στο κάθισμά του. Τον είχε πονέσει η πλάτη μετά την εντεκάωρη πτήση.

«Σήμερα έχουμε 20 Ιουλίου του 2012», συνέχισε η Αλεξία. «Και οι προφητείες αναφέρουν το “τέλος μιας εποχής, μια ζωτική, ελπι-δοφόρα μεταμόρφωση της ανθρωπότητας στις 21 Δεκεμβρίου 2012”».

Μόλις σε πέντε μήνες, σκέφτηκαν και οι δύο ταυτόχρονα. «Εξάλλου», πρόσθεσε η Αλεξία, «οι έξι προηγούμενες προφητείες

επαληθεύτηκαν απόλυτα και δεν υπάρχει λόγος να μην επαληθευτεί σύντομα και η έβδομη».

Αναφερόταν στο γεγονός ότι οι έξι προφητείες των αρχαίων κω-δίκων των Μάγια, τις οποίες είχαν ερευνήσει σύγχρονοι ειδικοί επι-στήμονες, προέβλεψαν με ακριβείς ημερομηνίες εκλείψεις, πολέ-μους, λιμούς, γεωλογικές κινήσεις, σεισμούς και αλλαγές κυβερνή-σεων.

«Αδάμ, ο πατέρας μου ανακάλυψε κάτι πολύ σπουδαίο, που θα μπορούσε να προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για την έβδομη προφητεία ή καλύτερα...» δίστασε σαν να ήθελε να διαλέξει τα λό-για της. «Θα μας βοηθούσε να καταλάβουμε τι θα συμβεί. Είναι κά-τι που σχετίζεται με τη νέα εξύψωση της συνείδησης, η οποία θα προ-σφέρει στην ανθρωπότητα άμεση πρόσβαση σε μια πολύ σημαντική υπαρξιακή γνώση τεράστιου μεγέθους. Πιστεύεται ότι μετά την εξα-φάνιση της Ατλαντίδας άρχισαν να χάνονται η εκτεταμένη κατάστα-ση της συνείδησης, η αυθεντική γνώση και ο άμεσος σύνδεσμος με

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 61

την προέλευση της ζωής που κατείχαμε. Είναι κάτι που θα μπορού-σε να αποκαλύψει το...»

Η Αλεξία έκανε μια παύση που φάνηκε να κρατά αιώνες. Κοίτα-ξε από το μεσαίο καθρέφτη και επιτάχυνε. Το σκούρο αυτοκίνητο που ενδεχομένως τους ακολουθούσε δεν ήταν πια πίσω τους, όμως εκείνη ήταν ακόμα ανήσυχη.

«Ο πατέρας μου έχει στα χέρια του ένα εύρημα που θα μπορού-σε, ούτε λίγο ούτε πολύ, να αποκαλύψει την αληθινή προέλευση του ανθρώπου».

«Την προέλευση του ανθρώπου; Εννοείς τον πρώτο άνθρωπο;» «Ναι, φίλε μου, εννοώ το συνονόματό σου. Τον πρώτο Αδάμ. Ο πα-

τέρας μου έχει ονομάσει την έρευνά του Το Μυστικό του Αδάμ». Εκείνος κάρφωσε έκπληκτος τα μάτια πάνω της. Προσπάθησε να

αφομοιώσει εκείνα τα λόγια κι έμεινε σκεπτικός κοιτώντας το δρό-μο πίσω από το παρμπρίζ.

«Πού πάμε;» «Να βρούμε το σχέδιο έκτακτης ανάγκης στο μυστικό γραφείο

του πατέρα μου. Είναι μια έξοδος διαφυγής. Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να ξέρουμε, θα είναι εκεί. Για να καταλάβουμε τι του συνέ-βη, χρειάζεται να μάθουμε τι ακριβώς ανακάλυψε».

6

Ο ΡΑΟΥΛ ΤΟΥΣ ήταν ο νεότερος καρδινάλιος μεταξύ των είκοσι μελ-λοντικών υποψήφιων παπών της καθολικής εκκλησίας. Είχε γεννη-θεί στη Λισαβόνα, την πρωτεύουσα της Πορτογαλίας. Ένα μεγάλο τμήμα των Πορτογάλων τον έβλεπε ως την ελπίδα της χώρας να βγάλει κάποια μέρα έναν πάπα. Ήταν και από τους λίγους που εί-χαν να επιδείξουν μια κάπως ευπρεπή φυσική εμφάνιση. Στα πε-νήντα τρία χρόνια του, η πλάτη του ήταν ακόμα δυνατή, δεν είχε καμπουριάσει όπως οι περισσότεροι υψηλόβαθμοι εκκλησιαστικοί άρχοντες. Η ιδέα ότι το βάρος του σταυρού το φέρει κανείς μέσα του σημάδευε τους ανθρώπους της θρησκείας, τους έκανε να το βι-ώνουν σωματικά, με μια έντονη κύφωση που τους προκαλούσε πό-

62 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

νο από το ιερό οστό ως τον αυχένα. Εκείνος δεν ένιωθε αυτό τον πό-νο μέσα του.

Ο καρδινάλιος Τους διατηρούσε την πλάτη του ίσια χάρη στην τακτική άσκηση και στην κολύμβηση, μα πάνω από όλα χάρη στη λαχτάρα του για εξουσία. Του ήταν πιο εύκολο να καταφέρει ένα χτύπημα με τα λόγια και τις πράξεις του παρά να γονατίσει για να προσευχηθεί. Υπολογιστής και δαιμονισμένα έξυπνος, προτιμούσε να εξυφαίνει πολιτικά παιχνίδια και να προβάλλει τεχνητά συμφέ-ροντα παρά να σχετίζεται με τον κόσμο. Ήταν συνηθισμένος στην αίσθηση εξουσίας που είχε αποκτήσει και τον αποζημίωνε για ένα τεράστιο σύμπλεγμα κατωτερότητας που τον βασάνιζε από τα παι-δικά του χρόνια. Είχε τέσσερις αδερφές και όντας ο μικρότερος στην οικογένεια λάμβανε λιγότερη προσοχή από τους γονείς του. Δεν ήταν μόνο ότι τον αγνοούσαν σε σύγκριση με τις αδερφές του. Οι γονείς του, πιστοί καθολικοί, έδειχναν περισσότερο ενδιαφέρον για τη Βίβλο και τα λόγια του ιερέα της εκκλησίας τους. Έτσι, για να τραβήξει την προσοχή τους, ο Ραούλ Τους αποφάσισε να γίνει ιερέας.

Οι γονείς του πίστεψαν ότι επρόκειτο για πραγματική κλίση. Δέ-χτηκαν την απόφασή του με χαρά και η σχέση τους με το μικρότερο παιδί τους άλλαξε. Για εκείνους ήταν τιμή να έχουν έναν ιερέα στην οικογένεια. Γι’ αυτό ο νεαρός υποψήφιος έδειξε σύντομα την αξία του στη μελέτη και στη σκληρή εκπαίδευση του ιερέα. Ο χρόνος, η δίψα για εξουσία και η ανάγκη για αναγνώριση και σεβασμό, που ανέκαθεν τον καταδίωκαν, τελικά τον αντάμειψαν. Με σκληρή προ-σπάθεια έφτασε στο πιο ψηλό σκαλί κι έγινε ένας αναγνωρισμένος καρδινάλιος, παγιδευμένος στα γαμψώνυχα της εξουσίας. Οι μηχα-νορραφίες και τα κρυφά ιδανικά τού είχαν απονείμει μια υψηλή θέ-ση στην ιεραρχία της θρησκείας που αντιπροσώπευε.

«Θα ταξιδέψω στην Αθήνα με λαϊκή περιβολή», είχε πει στον προ-σωπικό του βοηθό.

Το ταξίδι με αυτό τον τρόπο σήμαινε εισιτήριο πρώτης θέσης, αλλά όχι με το αεροπλάνο που παρείχε το Βατικανό, ούτε με φρου-ρό και σωματοφύλακα. Ο παμπόνηρος καρδινάλιος ταξίδευε έτσι μό-νο σε δύο περιπτώσεις: όταν έκανε διακοπές σε κάποια γαλήνια γω-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 63

νιά της Ιταλίας –είχε μια βίλα στην Τοσκάνη– ή όταν, όπως αυτή τη φορά, είχε κάποια μυστική, πολύ επείγουσα συνάντηση.

Σε εκείνο το ταξίδι ο καρδινάλιος φορούσε ένα ανεπίσημο, αν και κομψό, γκρενά σακάκι, ραμμένο στο Περού, μαύρο παντελόνι κι ένα πανάκριβο ρολόι.

Μιλούσε πάντα συνοπτικά και με δυνατή φωνή. Είχε πυκνά, γκρί-ζα μαλλιά και τα χάιδευε συχνά για να μην ξεχτενίζεται, κάτι που απεχθανόταν. Μπορούσε να καρφώσει τα μάτια χωρίς να βλεφαρί-ζει για ολόκληρα λεπτά όταν του μιλούσε κάποιος, σαν να έδινε χρό-νο στον εαυτό του να προετοιμάσει κάμποσες απαντήσεις και να επι-λέξει την πιο βολική για το συμφέρον του.

Στις πέντε παρά είκοσι το απόγευμα ώρα Πορτογαλίας, ενώ βρι-σκόταν σε μια σημαντική συνάντηση συνοδευόμενος από τον προ-σωπικό του βοηθό, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από την Αθήνα, από τον Βίκτορ Σοπένσκι.

«Ο καθηγητής Ευαγγέλου μίλησε, έχω τη μαγνητοφώνηση», τον πληροφόρησε γεμάτος περηφάνια ο αρχηγός.

Ακούγοντας εκείνα τα λόγια, ο καρδινάλιος αποφάσισε να ταξι-δέψει αμέσως στην ελληνική πρωτεύουσα για να παραλάβει τις ση-μαντικές ανακαλύψεις του αρχαιολόγου και να εμποδίσει να βγει στο φως ένα μυστικό τόσο αρχαίο όσο και η απαρχή του ανθρώπινου γέ-νους.

Αν και πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θεωρούσαν ότι ήταν περισσότερο μύθος παρά αλήθεια, για την καθολική εκκλησία απο-τελούσε δόγμα της πίστης η δήλωση ότι ο πρώτος άντρας λεγόταν Αδάμ και τον είχε πλάσει από πηλό ο Θεός, ενώ η Εύα –η πρώτη γυ-ναίκα– είχε βγει από το πλευρό του.

Ο Βίκτορ Σοπένσκι ήταν διπλά ευχαριστημένος. Κατά τα λεγό-μενά του είχε καταφέρει –απειλώντας τη ζωή της κόρης του Ευαγγέ-λου– να αναγκάσει το διάσημο αρχαιολόγο να αποκαλύψει το σημα-ντικό εύρημά του. Από την άλλη, θα γνώριζε επιτέλους το Μάγο, όπως ήταν γνωστός ο Τους στην οργάνωση. Ήταν περίεργο το προσωνύ-μιο που είχε διαλέξει, αν σκεφτεί κανείς ότι επρόκειτο για έναν από τους πλέον υψηλόβαθμους αξιωματούχους μιας θρησκείας που είχε καταδιώξει όσους ασκούσαν τη μαγεία, από την εμφάνιση του Ιησού

64 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ως τη σύγχρονη εποχή, με τους διωγμούς κατά το Μεσαίωνα, το κυ-νήγι μαγισσών και την Αγία Ιερά Εξέταση.

Συνέφερε τους λύκους των πολιτικών κύκλων αρκετών χωρών –που λαχταρούσαν την άσκηση εξουσίας σε μερικά χρόνια– να στη-ρίζουν ένα μελλοντικό πάπα για να εξασφαλίσουν έπειτα στήριξη εκ των έσω, ώστε να κυβερνούν το νου και το πεπρωμένο των αδυνάμων, που στηρίζονταν σε αυστηρές πεποιθήσεις και παραδόσεις χωρίς επι-στημονική αμφισβήτηση.

Ο καρδινάλιος ανέβαινε τη σκάλα του αεροσκάφους της Ολυμπι-ακής Αεροπορίας στη Λισαβόνα τη στιγμή που η Αλεξία και ο Αδάμ πάρκαραν τρία στενά πιο μακριά από το μυστικό εργαστήριο του Ευαγγέλου στην Αθήνα.

7

ΠΑΡΟΛΟ που αρκετοί πολιτισμοί φαίνεται να έχουν εξαφανιστεί χω-ρίς να αφήσουν ίχνη, ο πιο δημοφιλής ανάμεσά τους είναι, χωρίς αμ-φιβολία, η Ατλαντίδα. Η πιο σημαντική μαρτυρία γι’ αυτήν περιέχε-ται στους διαλόγους Κριτίας και Τίμαιος, τους οποίους έγραψε ο σο-φός Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας γύρω στο 355 π.Χ., όταν ήταν περίπου εβδομήντα χρονών.

Η όμορφη, επιβλητική εικόνα της Ατλαντίδας, όπως την περιέ-γραψε ο αρχαίος φιλόσοφος, αντιπροσώπευε μια Χρυσή Εποχή της ανθρωπότητας. Με όρους βιβλικούς, επρόκειτο για ένα γήινο παρά-δεισο πριν από την πτώση. Η αναπαράσταση του κήπου της Εδέμ ήταν τόσο ζωηρή και είχε τέτοια επιρροή, ώστε εικασίες για τον τό-πο αυτό γίνονται ως τις μέρες μας, λίγο πολύ αδιάκοπα, από τη στιγ-μή που ο σοφός άντρας ανέφερε το θέμα.

Στην παθιασμένη, αθάνατη διήγησή του, ο Πλάτωνας έγραψε ότι ο Κριτίας γνώρισε την ιστορία της Ατλαντίδας μέσω του παππού του, που την είχε μάθει από το Σόλωνα, έναν από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, ο οποίος, με τη σειρά του, την είχε ακούσει από τα χείλη ενός Αιγύπτιου ιερέα.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 65

Εκείνη την εποχή πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες, υπήρχε ένα νησί που είχε το μέγεθος ηπείρου, μεγαλύτερο από την Ασία και τη Λιβύη μαζί, το οποίο ονόμασαν Ατλαντίδα προς τιμήν του πρώτου βασιλιά και ιδρυτή της, του Άτλαντα, γιου του Ποσειδώνα.

Από τα συμφραζόμενα καταλαβαίνουμε ότι βρισκόταν στη μέση

του Ατλαντικού και επρόκειτο για ένα αρχιπέλαγος, γιατί ο Πλάτω-νας υποστήριζε ότι πηγαίνοντας από το ένα νησί στο άλλο μπορού-σε κανείς να περάσει από ήπειρο σε ήπειρο.

Όταν οι θεοί μοίρασαν τον κόσμο, το νησί έλαχε στον Ποσειδώ-να, τον κύριο των θαλασσών. Εκεί ζούσε ένας από τους πρώτους αν-θρώπους, ο Ευήνωρας, με τη θνητή γυναίκα του, τη Λευκίππη, και είχαν μια κόρη που λεγόταν Κλειτώ και ήταν εξαιρετικά όμορφη. Όταν πέθαναν οι γονείς της, ο Ποσειδώνας επιθύμησε τη θνητή Κλει-τώ και ενώθηκε μαζί της. Από αυτή την ένωση γεννήθηκαν πολλά παιδιά, που θα αποίκιζαν το νησί κατά τη βασιλεία του πρωτότοκου, του Άτλαντα.

Για να προστατέψει τα παιδιά του και να απομακρύνει την αγαπημένη του από τους υπόλοιπους θνητούς, ο Ποσειδώνας απο-φάσισε να οχυρώσει την επικράτεια με ένα κανάλι πλάτους εκα-τό μέτρων, ίσου βάθους και μήκους δέκα χιλιομέτρων. Το κανάλι οδηγούσε σε άλλο, εσωτερικό κανάλι, που λειτουργούσε ως λιμά-νι. Εκεί μπορούσαν να ρίξουν άγκυρα τα μεγαλύτερα πλοία της εποχής. Ύστερα ανοίχτηκαν υδατοφράκτες για να διασχίζουν τις άλλες δύο λωρίδες γης που αγκάλιαζαν το οχυρό στην κεντρική νησίδα, έτσι ώστε μπορούσε να περάσει μόνο ένα πλοίο κάθε φο-ρά. Τα κανάλια ήταν σκεπαστά και τα πλοία έπλεαν κάτω από την επιφάνεια.

Η πρώτη τάφρος είχε πλάτος πεντακόσια μέτρα, όσο και το κομ-μάτι γης που κύκλωνε σαν δακτύλιος. Η δεύτερη ήταν λίγο μικρότε-ρη, τριακόσια είκοσι μέτρα, όσο και ο επόμενος δακτύλιος της γης. Τέλος, υπήρχε μια τρίτη ζώνη από νερό, με πλάτος εκατόν πενήντα μέτρα, που περιτριγύριζε το οχυρό ή την ακρόπολη, με διάμετρο εξή-ντα εννέα χιλιόμετρα. Την κεντρική νησίδα περιτείχιζαν πέτρινα πα-ρατηρητήρια σε διαφορετικά χρώματα, μαύρα, λευκά και κόκκινα,

66 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

με ασύγκριτη ομορφιά και πολλούς καλλιτεχνικούς συνδυασμούς που αναδείκνυαν στο έπακρο το ανθρώπινο ταλέντο.

Το τείχος που προστάτευε την πρώτη νησίδα ήταν επενδυμένο εξ ολοκλήρου από χαλκό, ενώ το τείχος της δεύτερης νησίδας κατασκευά-στηκε από λιωμένο κασσίτερο. Ιδιαίτερα σημαντικό χαρακτηριστι-κό της πόλης της Ατλαντίδας ήταν ένας τοίχος καλυμμένος από ένα άγνωστο μέταλλο, τον ορείχαλκο, που ετυμολογικά σημαίνει «χαλκός από τα βουνά». Η αξία του ήταν μεγάλη και την ξεπερνούσε μόνο ο χρυσός.

Στο κέντρο της ακρόπολης της Ατλαντίδας υψωνόταν ένας ναός αφιερωμένος στον Ποσειδώνα και στην Κλειτώ, περιτριγυρισμένος από χρυσό φράκτη. Είχε μήκος διακόσια πενήντα μέτρα, πλάτος πενήντα πέντε και ύψος ανάλογο των διαστάσεών του. Το εξωτερι-κό του ήταν επενδυμένο από ασήμι, εκτός από τις γωνίες της ορο-φής, που καλύπτονταν από χρυσό. Το εσωτερικό ήταν ορειχάλκι-νο, με τεχνουργήματα χαραγμένα σε ελεφαντόδοντο και στολίδια από ασήμι και χρυσό. Στο ναό ξεχώριζε ένα άγαλμα του Ποσειδώ-να από συμπαγές χρυσό, που το περιστοίχιζαν Νηρηίδες πάνω σε δελφίνια.

Σύμφωνα με τη διήγηση του Πλάτωνα, οι Άτλαντες χρησιμοποι-ούσαν κάθε είδους μέταλλα για την κατασκευή των πολυτελών παλα-τιών τους. Κάλυπταν τα τείχη των πόλεών τους με χαλκό και κασσί-τερο και στόλιζαν την ακρόπολη και τα γύρω κτίσματα με το μυστη-ριώδες μέταλλο που το ονόμαζαν ορείχαλκο.

Επειδή πρόκειται για τη μόνη γραπτή αναφορά στο περίεργο αυ-τό μέταλλο, η φύση του έχει δώσει αφορμή για κάθε είδους εικασίες. Ως πιο πιθανή ξεχωρίζει η άποψη ότι επρόκειτο για μείγμα χρυσού και πλατίνας. Οι Άτλαντες συνήθιζαν να γράφουν σε μικρές ορειχάλ-κινες πλάκες τις διδαχές και τις γνώσεις τους στη μεταφυσική, στην αστρονομία, στη βιοχημεία και στον πνευματισμό.

Ο πλούτος της Ατλαντίδας συσσωρευόταν και αναπαραγόταν με τέτοια αφθονία, ώστε κατά πάσα πιθανότητα κανένας πολιτισμός δε θα τον φτάσει ποτέ στο μέλλον. Οι Άτλαντες διέθεταν κάθε αγαθό που μπορούν να παράγουν ολόκληρες πόλεις και χώρες και, παρότι λάμβαναν πολλά από ξένους τόπους χάρη στην ισχύ και στη δόξα

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 67

του βασιλείου τους, ήταν αυτάρκεις όσον αφορά το μεγαλύτερο μέ-ρος των αναγκαίων αγαθών για τη ζωή.

Διέθεταν επίσης άφθονη ξυλεία, αλλά και αρωματικά φυτά, δη-μητριακά και φρούτα σε ανυπολόγιστες ποσότητες. Χάρη στη γεωρ-γία οι Άτλαντες άρχισαν να προκόβουν και σε άλλους τομείς και να κατασκευάζουν γέφυρες και λιμάνια, παλάτια και ναούς.

Η επικράτεια της Ατλαντίδας ήταν απότομη και δύσκολα εισχω-ρούσε κανείς στις απόκρημνες ακτές της. Οι επιθέσεις ήταν περίπλο-κη υπόθεση κι έτσι η περιοχή έγινε σχεδόν ανίκητη από ανθρώπινο χέρι. Παρ’ όλα αυτά οι Άτλαντες ήταν λαός προηγμένος, ειρηνικός και πνευματικός, συνδεδεμένος με τους νόμους του σύμπαντος. Εί-χαν ωστόσο αναπτύξει και άμυνες απέναντι σε καταπατητές, βάρβα-ρους λαούς χωρίς εξυψωμένη συνείδηση, που ήθελαν να εισβάλουν σε άλλες επικράτειες. Οι Άτλαντες είχαν προετοιμαστεί γι’ αυτό. Ανέ-καθεν πιστευόταν ότι ο στρατός τους αριθμούσε πάνω από ένα εκα-τομμύριο άντρες, αριθμός αξιοσέβαστος για εκείνα τα χρόνια.

Αυτό τον πανάρχαιο, προηγμένο πολιτισμό –που πιστεύεται ότι υπήρξε πριν από δώδεκα χιλιάδες και πλέον χρόνια– ερεύνησε και μελέτησε ο Πλάτωνας, αργότερα ο Μακρόβιος, ο Πλούταρχος, ο Πρόκλος, πιο πρόσφατα ο Γάλλος συγγραφέας Ιούλιος Βερν και στις αρχές του 20ού αιώνα ο Ισπανός φιλόσοφος και δοκιμιογράφος Χο-σέ Ορτέγκα ι Γκασέτ.

Πολλοί συμφωνούν ότι η διοικητική οργάνωση και η διακυβέρ-νηση του νησιού-ηπείρου ήταν ομοσπονδιακή και δημοκρατική και ότι καθένας από τους δέκα βασιλιάδες της Ατλαντίδας κυβερνούσε ένα αυτόνομο κράτος ακολουθώντας τις αρχικές εντολές του Ποσει-δώνα.

Οι Άτλαντες ήταν ισχυροί σε αρκετά μέτωπα, κυρίως όμως αντλού-σαν τη δύναμή τους από τον ήλιο και είχαν καταφέρει να τη συμπυ-κνώσουν σε μικρούς και μεγάλους κρυστάλλους από λευκό χαλαζία. Στην Ατλαντίδα ο λευκός χαλαζίας ήταν μέσο φύλαξης πληροφο-ριών, όπως σήμερα οι δίσκοι, τα τσιπ ή οι κάρτες μνήμης των υπο-λογιστών και των φωτογραφικών μηχανών.

Ένας χαλαζίας μπορούσε να αποθηκεύσει ενέργεια κι ύστερα να την προβάλει. Με αυτό τον τρόπο φωτίζονταν ολόκληρες πόλεις.

68 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ωστόσο οι Άτλαντες χρησιμοποιούσαν τους χαλαζίες περισσότερο για τη φύλαξη μεταφυσικών πληροφοριών, υπαρξιακών μυστικών και γνώσεων μέσω της συγκέντρωσης της τεράστιας πνευματικής δύ-ναμής τους. Με τη χρήση της τηλεπάθειας, λοιπόν, οι πληροφορίες αποθηκεύονταν στους χαλαζίες, ώστε αργότερα να μπορεί να τις δια-βάσει κάποιο άλλο άτομο λαμβάνοντάς τες άμεσα στο μυαλό του από το χαλαζία.

8

Ο ΑΔΑΜ ΚΑΙ Η ΑΛΕΞΙΑ πάρκαραν το αυτοκίνητο στην οδό Αλωπεκής και συνέχισαν με βήμα ελαφρύ. Δύο στενά πιο πάνω έφτασαν στην οδό Καψάλη, στο κέντρο της κομψής συνοικίας του Κολωνακίου.

Η πολυτελέστερη και ωραιότερη περιοχή της Αθήνας έκρυβε προφανώς το μυστικό του Αχιλλέα Ευαγγέλου, η ανακάλυψη του οποίου θα μπορούσε να ταρακουνήσει την κοινή γνώμη σαν ισχυρός σεισμός. Στις καφετέριες οι άνθρωποι έπιναν ήρεμα τους καφέδες τους στη σκιά, ενώ οι διαβάτες αργοδιάβαιναν μπροστά από τις βι-τρίνες των καταστημάτων. Οι πιο ονομαστές μάρκες του κόσμου εί-χαν συγκεντρωθεί σε εκείνο το μικροκέντρο: Gucci, Dolce & Gabbana, Armani και Donna Karan ήταν μερικά μόνο από τα ελκυστικά κατα-στήματα που συνυπήρχαν πλάι σε όμορφα διακοσμημένα κοσμημα-τοπωλεία, ακριβά εστιατόρια και πολυτελείς καφετέριες.

Η Αθήνα εξέπεμπε μια ξεχωριστή μαγεία. Αν και έλειπαν οι φι-λόσοφοι και οι σοφοί του παρελθόντος, το καλλιτεχνικό, φιλοσοφι-κό και μυστικιστικό έργο τους είχε διατηρηθεί και ερχόταν να προ-στεθεί στην ευχάριστη συμπεριφορά του κόσμου και στην όμορφη αρχιτεκτονική που χάιδευε την ψυχή του επισκέπτη.

Οι Έλληνες δεν πίστευαν πια στους μύθους και στις πεποιθήσεις της αρχαιότητας και της χρυσής εποχής, παρότι είχαν δημιουργήσει τη δημοκρατία και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, θεσμούς που υιοθετεί σχεδόν όλος ο κόσμος μέχρι σήμερα. Ελάχιστοι πίστευαν πια στους θεούς του Ολύμπου, στις ικανότητες και στους μύθους τους, κάτι που οφειλόταν κυρίως στην τουρκική εισβολή και στη χριστιανική εκκλη-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 69

σία της Ελλάδας, από τη στιγμή που ο Απόστολος Παύλος έβγαλε τον περίφημο λόγο προς Κορινθίους.

«Φτάσαμε», είπε η Αλεξία. Είχε αναστατωθεί και ζεσταινόταν. «Δες μήπως μας έχει ακολουθήσει κανείς».

Ο Αδάμ γύρισε το κεφάλι κάμποσες φορές, αλλά δεν αντιλήφθη-κε τίποτα ύποπτο.

Μπήκαν από μια στενή, σκούρα μπλε πόρτα. Μια μικρή σκάλα τούς οδήγησε στο πάνω πάτωμα. Η Αλεξία ξεκλείδωσε δύο φορές μια διπλή κλειδαριά και αμέσως βρέθηκαν στο μυστικό εργαστήριο του πατέρα της.

«Άκουσέ με», είπε ο Αδάμ προσπαθώντας να φανεί λογικός. «Δεν είναι καλύτερα να καλέσουμε την αστυνομία;»

Το βλέμμα που του έριξε η γυναίκα έκρυβε έναν κεραυνό του ίδιου του Δία.

«Ο πατέρας μου δεν εμπιστεύεται την αστυνομία», απάντησε ξε-ρά προς μεγάλη έκπληξη του Αδάμ.

«Μα βρισκόμαστε ενώπιον μιας πιθανής απαγωγής». «Αυτό θα το διαπιστώσουμε μόνοι μας. Είμαι σίγουρη ότι κάτι θα

βρούμε». «Χαίρομαι για τη σιγουριά σου, αλλά από πού θα αρχίσουμε; Εί-

χε κανένα συνεργάτη ο πατέρας σου; Ποιος άλλος γνώριζε την ανα-κάλυψή του;»

«Ο πατέρας μου ήταν μοναχικός σαν θεριό, αλλά δούλευε με ένα βοηθό».

«Πού είναι; Δεν πρέπει να μιλήσουμε μαζί του, να τον ρωτήσου-με αν ξέρει κάτι;»

«Του μίλησα», απάντησε αμέσως η Αλεξία. «Βρίσκεται στη Σα-ντορίνη».

«Και τι σου είπε;» «Ότι προχτές το βράδυ τον αποχαιρέτισε στο εργαστήριο στη Σα-

ντορίνη και ότι χθες ο πατέρας μου δεν πάτησε στο εργαστήριο ού-τε επικοινώνησε μαζί του όλη τη μέρα».

«Ποιος είναι ο βοηθός του;» «Ένας νεαρός Καταλανός, ο Έντουαρντ Κάσας. Δουλεύει κοντά

του εδώ και ένα χρόνο περίπου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν τον ξέ-

70 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ρω καλά. Είναι λίγο... Πώς να το πω...» προσπάθησε να βρει τα κα-τάλληλα λόγια, «απότομος και απόμακρος όταν πρόκειται να δείξει συναισθηματική εγγύτητα και ευγένεια, πόσω μάλιστα έτσι όπως εί-μαστε συνηθισμένοι εμείς στην Ελλάδα».

Προχώρησαν στο σαλόνι του διαμερίσματος, που είχε μετατρα-πεί σε εργαστήριο. Η διακόσμηση ήταν μινιμαλιστική και απέριττη, λες και ο Αχιλλέας δεν ενδιαφερόταν καθόλου γι’ αυτήν. Υπήρχαν μόνο ένα τραπέζι, μία λάμπα δαπέδου κι ένα δυο κάδρα. Την προ-σοχή τραβούσε περισσότερο η συλλογή βιβλίων του αρχαιολόγου, με πάνω από πεντακόσιους τόμους κατανεμημένους ανά είδος. Κάτω από κάθε κατηγορία ήταν κολλημένο ένα χαρτάκι: μυθολογία, μυ-στικισμός, αρχιτεκτονική, ιστορία, γεωγραφία, οικολογία, θρησκείες και άλλα.

«Θα μπορούσα να μείνω έναν ολόκληρο μήνα εδώ μέσα», είπε ο Αδάμ χωρίς να πάψει να κοιτάζει τα βιβλία, γιατί αγαπούσε το διά-βασμα.

«Ο πατέρας μου τεκμηριώνει τα πάντα πολύ καλά. Περίμενε, δεν έχεις δει ακόμα το πιο σημαντικό».

Μετακίνησε με τα δύο χέρια ένα βαρύ πίνακα ενός Έλληνα ζω-γράφου, φίλου του Αχιλλέα, που λεγόταν Αποστόλου. Επρόκειτο για μια ελαιογραφία με θέμα ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα σε κάποιο ελ-ληνικό νησί.

«Είναι η Σαντορίνη», είπε η γυναίκα αφήνοντας το κάδρο στο πά-τωμα. «Το ζωγράφισε ένας φίλος του μπαμπά. Ζει κι εκείνος εκεί».

Πίσω από τον πίνακα ήταν κρυμμένη μια ασημένια λαβή. Η Αλε-ξία τη γύρισε και άνοιξε την πόρτα ενός δεύτερου δωματίου. Ήταν μια μυστική βιβλιοθήκη, ένα ειδικό τμήμα με ακατάστατους φακέ-λους και βιβλία. Τίτλοι όπως Ατλαντίδα, Προφητείες Μάγια, Σεξουαλικό-τητα, Μυστική Κυβέρνηση ήταν γραμμένοι στις ράχες τους.

Η Αλεξία μπήκε πρώτη για να προσπαθήσει να βγάλει τους φα-κέλους. Σε μια μικρή ετικέτα ήταν γραμμένο με μπλε στιλό: Προέλευ-ση του Ανθρώπου: Το Μυστικό του Αδάμ.

«Θα πρέπει να αναζητήσουμε ίχνη, στοιχεία, κάτι που να μας αποκαλύψει τι έψαχναν οι απαγωγείς». Έκανε μια παύση, κοίταξε γύρω της και τσιτώθηκε συνειδητοποιώντας καλύτερα τι συνέβαινε.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 71

Τα συναισθήματα είχαν αρχίσει να καθρεφτίζονται στο πρόσωπό της. Για πρώτη φορά άρχισε να δείχνει στον Αδάμ το φόβο που ένιω-θε. «Πού είναι ο πατέρας μου;» ρώτησε έντονα προτού επιστρέψει σε εκείνο που έλεγε προηγουμένως. «Αδάμ, πρέπει να με βοηθήσεις. Αν θέλουμε να μάθουμε τι είχε να μας πει ο πατέρας μου, πρέπει να ερευνήσουμε αυτά τα έγγραφα».

Αμέσως μετά πήγε στην κουζίνα και έβαλε ένα ποτήρι νερό. Επέ-στρεψε κρατώντας άλλο ένα ποτήρι και το πρόσφερε στον Αδάμ.

«Ωραία, λοιπόν, από πού θα αρχίσουμε;» ρώτησε εκείνος κρεμώ-ντας το σακάκι στην πλάτη μιας καρέκλας.

Η Αλεξία έστρεψε τα σπινθηροβόλα μάτια της στο ράφι με τους φακέλους και τα βιβλία.

«Από αυτό εδώ», απάντησε παίρνοντας στα χέρια της ένα βιβλίο με γαλάζιο εξώφυλλο. «Αν και το γνωρίζεις πολύ καλά».

«Το βιβλίο του πατέρα μου;» είπε ο Αδάμ έκπληκτος. «Ναι, θέλω πρώτα να καταλάβω τη σχέση του πατέρα σου με τον

δικό μου. Και τι συνδέει την Ατλαντίδα με την τελευταία προφητεία των Μάγια».

«Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από εδώ. Θα σου διαβάσω τα πιο ση-μαντικά κομμάτια που έχει υπογραμμίσει ο Αχιλλέας».

Ο Αδάμ κάθισε σε ένα μικρό μπεζ καναπέ κρατώντας το βιβλίο του εξαφανισμένου Νίκου Ρούσου, γραμμένο πολλά χρόνια πριν, ενώ η Αλεξία μάζευε νευρικά ορισμένα έγγραφα σε ένα δερμάτινο γκρε-νά χαρτοφύλακα.

Διάβασε την ιδιόχειρη αφιέρωση: Στον καλό μου φίλο και συνάδελφο Αχιλλέα, που δουλεύει στο πλευρό μου για να ανακαλύψουμε το μυστικό του ανθρώπου. Νίκος Ρούσος, Αθήνα, 18 Απριλίου 2005.

Ο Αδάμ συγκινήθηκε όταν διάβασε τα λόγια που είχε υπαγορεύ-σει πριν από χρόνια η καρδιά του πατέρα του.

«Ξεκίνα, Αδάμ, δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο». Εκείνος κούνησε καταφατικά το κεφάλι. Ανάμεσα στους φακέ-

λους και στις σημειώσεις που είχε αφήσει ο αρχαιολόγος άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα εννιά, στο κεφάλαιο «Οι επτά προφητείες των Μά-για και η σύνδεσή τους με την Ατλαντίδα».

72 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

9

ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΩΡΕΣ περίπου το Boeing 747 που μετέφερε τον καρδι-νάλιο προσγειώθηκε στο ελληνικό έδαφος. Ο αρχηγός Βίκτορ Σοπέν-σκι τον περίμενε στη γαλάζια BMW 320 που είχε νοικιάσει. Για να τον αναγνωρίσει, ο Τους τού είχε πει ότι θα φορούσε λευκό καπέλο, σαν αυτά που συνηθίζουν στην Καραϊβική, γκρενά σακάκι και μαύ-ρο παντελόνι. Το σύνθημα θα ήταν «Το Κοράκι καλωσορίζει το Μά-γο», στο οποίο ο Τους έπρεπε να απαντήσει «Ο Μάγος χαιρετά το Κοράκι».

Τώρα ο Μάγος είχε να αντιμετωπίσει ένα ζήτημα που απειλούσε τη φαινομενικά στέρεη κυριαρχία της καθολικής εκκλησίας. Σκεφτό-ταν ότι αν το μυστικό αποκαλυπτόταν, αν η ανθρωπότητα γνώριζε την πραγματική της προέλευση και τον τρόπο με τον οποίο έχει ανα-παραχθεί, θα κατέρρεε όχι μόνο η εκκλησιαστική εξουσία αλλά και οι άλλες θρησκείες».

Ο Τους λαχταρούσε να ανασάνει ανακουφισμένος. Το Κοράκι τον είχε ενημερώσει προηγουμένως από το τηλέφωνο και τα καθη-συχαστικά λόγια του αντηχούσαν τώρα στο μυαλό του καρδινάλιου: «Η κατάσταση είναι υπό έλεγχο. Ο αρχαιολόγος μίλησε».

Ο Μάγος ήθελε να μάθει τις πληροφορίες και να γνωρίσει από κοντά τον Ευαγγέλου. Ήταν λίγες οι φορές που ταξίδευε. Άφηνε το Βατικανό μόνο όταν επρόκειτο για κάποιο θέμα υψίστης σημασίας. Τώρα, όμως, ήταν ανάγκη να ανακρίνει ο ίδιος τον αρχαιολόγο, να μάθει αν είχε διαδώσει το «μυστικό» του, αφού υπήρχε ένα ακανθώ-δες θέμα που γνώριζε ο Μάγος και τον έκανε να πιστεύει πως ούτε ο αρχηγός Σοπένσκι ούτε ο Βιλαμιτρέ είχαν καταφέρει να του αποσπά-σουν κάποια πολύτιμη πληροφορία.

Είχαν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια από τη μέρα που ο Αχιλλέας Ευαγγέλου είχε γνωρίσει τον καρδινάλιο σε μια συνάντηση των Ηνω-μένων Εθνών. Εκείνο τον καιρό ο Τους ήταν επίσκοπος.

«Να με συγχωρείτε, επίσκοπε», του είχε πει ειρωνικά ο Ευαγγέ-λου, «αλλά ποτέ δεν πίστεψα ότι ο Αδάμ πλάστηκε από πηλό και η Εύα βγήκε από το πλευρό του».

Ο Τους είχε εκπλαγεί και κατά βάθος είχε ενοχληθεί από τον τό-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 73

νο με τον οποίο του μίλησε ο αρχαιολόγος μπροστά σε τόσους λα-μπρούς πρέσβεις.

«Η θρησκεία σας σάρωσε όλους τους μεγάλους επιστήμονες εξο-ντώνοντάς τους κατά καιρούς: τον Γαλιλαίο, τον Νικόλαο Κοπέρνι-κο, τον Νεύτωνα, τον Κέπλερ και άλλους. Δεν μπορείτε πια να μας εμποδίζετε να ερευνούμε και να μαθαίνουμε κρυφές αλήθειες. Έχου-με δικαίωμα να το κάνουμε. Δεν μπορείτε πια να μας λογοκρίνετε».

«Έχετε χάσει την πίστη σας, καθηγητή Ευαγγέλου, κι αυτά που λέτε ανήκουν στο παρελθόν. Δε γίνεται να κουβαλάμε ακόμα αυτό το βάρος». Ο επίσκοπος Τους προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του με αυτά τα χλιαρά λόγια.

Ο πάπας Ιωάννης Παύλος Βʹ ζήτησε συγγνώμη εξ ονόματος της Εκκλησίας 359 χρόνια μετά την ισόβια καταδίκη του Γαλιλαίου, ο οποίος είχε δηλώσει ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο και όχι το αντίθετο, το οποίο υποστήριζε η Εκκλησία. Οι κηλίδες του αίματος και η καταπίεση είχαν καταγραφεί στην ιστορία, αν και η Εκκλησία έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να τις μετριάσει και να τις κρύψει.

Εκείνη η συνάντηση προκάλεσε ένταση ανάμεσά τους και ο Αχιλ-λέας Ευαγγέλου μαζί με πολλούς ακόμα επιστήμονες-επαναστάτες, όπως και ο πατέρας του Αδάμ, μπήκαν στη μαύρη λίστα.

«Θα φτάσει η ώρα που ένα αόρατο χέρι θα επιβάλει δικαιοσύνη και θα φροντίσει να έχει γίνει μάταια η δουλειά τους», είχε σκεφτεί τότε ο Τους.

Στο μεταξύ, ο φιλόδοξος Πορτογάλος επίσκοπος ανελίχθηκε γορ-γά, σαν αίλουρος, ανάμεσα στους κληρικούς του Βατικανού και εξε-λίχθηκε σε έναν από τους πιο αγαπημένους καρδινάλιους στην εκ-κλησιαστική ιεραρχία. Αρκετά χρόνια ύστερα από εκείνο το συμβάν στα Ηνωμένα Έθνη ήθελε να δει αν ο ξιπασμένος αρχαιολόγος Αχιλ-λέας Ευαγγέλου θα μπορούσε να επαναλάβει την υπεροψία του.

10

«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΙΑΣΤΟΥΜΕ», είπε η Αλεξία αλαφιασμένη. «Ο πατέρας μου κινδυνεύει!»

74 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ο Αδάμ έκανε ό,τι μπορούσε για να τακτοποιήσει τους φακέλους στο απλό και ανάστατο εργαστήριο του Αχιλλέα. Προσπαθούσε να μη ζαλιστεί ανάμεσα στους αριθμημένους φακέλους που είχαν ετι-κέτες με διάφορους τίτλους: Ο Ήλιος, Η ενεργοποίηση των 64 Χ, Το τέ-λος του χρόνου, Το Κυμβάλειον, Το πεπρωμένο του κόσμου, Η Ατλαντίδα και η πρωτεύουσά της. Ανάμεσά τους υπήρχαν και αποκόμματα από εφη-μερίδες από πολλά μέρη του κόσμου με τίτλους όπως Ρώσοι επιστήμο-νες ανακαλύπτουν νέες ιδιότητες του DNA, Χημικά ίχνη: οι χημικές πτήσεις των στρατιωτικών αεροσκαφών, Το HAARP κατηγορείται για πρόκληση σεισμών, και άλλα έγγραφα με διάφορα θέματα.

«Νομίζω ότι βρήκα κάτι που έγραψε ο πατέρας σου και μπορεί να μας φανεί χρήσιμο».

«Ξεκίνα», τον προέτρεψε εκείνη. «Σε ακούω, αλλά θα συνεχίσω να ψάχνω το φορητό του υπολογιστή. Δεν τον έχω βρει ακόμα».

«Θα σου διαβάσω ό,τι έχει υπογραμμίσει σε κάθε σελίδα».

Η έβδομη προφητεία των Μάγια μάς μιλά για τη στιγμή κατά την οποία το ηλιακό σύστημα, στην κυκλική του πορεία των 5.125 χρό-νων, βγαίνει από τη «γαλαξιακή νύχτα» για να μπει στη «γαλαξιακή αυγή». Στις 21 Δεκεμβρίου 2012 το φως που εκπέμπεται από το κέ-ντρο του γαλαξία θα συγχρονίσει τον Ήλιο και όλα τα ζωντανά όντα. Η ενέργεια της κοσμικής βροχής που θα μεταδοθεί από το Χουνάμπ Κου –το ανώτατο ον– θα εκκινήσει σταδιακά τις ζωτικές και πνευμα-τικές λειτουργίες με θεϊκή προέλευση σε όσα όντα βρίσκονται σε υψη-λή παλμική συχνότητα. Αυτό θα μπορούσε να επεκτείνει τη συνείδη-ση όλων των ανθρώπων δημιουργώντας μια νέα ατομική, συλλογική και παγκόσμια πραγματικότητα. Τα άτομα έχουν τη δυνατότητα να είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους ως Όλο και να γεννήσουν μια νέα γα-λαξιακή τάξη.

Ακριβώς από κάτω ο αρχαιολόγος είχε σημειώσει:

Αν επαληθευτεί αυτή η προφητεία, μία από τις προβλέψιμες συνέ-πειες είναι η δυνατότητα συνειδητής πρόσβασης σε μια εσωτερική μεταμόρφωση ικανή να δημιουργεί πραγματικότητες άλλης φύσης.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 75

Οι άνθρωποι θα έχουν την ευκαιρία να προβούν σε μια αλλαγή και να ξεπεράσουν τα όριά τους, κάτι που θα προκαλούσε τη γέννηση μιας νέας έννοιας: της επικοινωνίας μέσω της σκέψης.

Εκείνο που προέβλεψαν οι Μάγια το εγγυάται σήμερα η ΝΑSΑ. Το ηλιακό σύστημα θα περάσει το 2012 από μια ζώνη του Γαλαξία που είναι γνωστή ως «φωτονική ζώνη», γεγονός που θα επιφέρει πλα-νητικές κινήσεις. Γι’ αυτό συμπεραίνω ότι οι άνθρωποι θα δεχτούν μια βροχή φωτονίων που θα καταστήσει δυνατή την αφύπνιση μιας νέας συνείδησης. Όλοι θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι είμα-στε μέρος ενός τεράστιου οργανισμού, κάτι που η κβαντική φυσική ονομάζει «ενοποιημένο πεδίο».

Μέσα από αυτό το κοσμικό πέρασμα, όσοι άνθρωποι μεταφέρουν τη ζωτική ενέργεια και τη συχνότητα του εσωτερικού παλμού από το φόβο προς την αγάπη θα μπορέσουν να νιώσουν τη σύνδεση και την εσωτερική γαλήνη, για να συλλάβουν την τηλεπάθεια και να εκφρα-στούν μέσω αυτής. Έτσι θα ανθίσει η νέα έννοια, η εσωτερική αντί-ληψη, που ήταν ενεργή στους Άτλαντες και στους Μάγια.

Πιστεύεται ότι, για να το καταφέρουν αυτό, οι Μάγια έβαζαν στα μέτωπα των πολύ μικρών παιδιών τους μια πέτρα από κοπάλιο. Η μυρωδιά του ρετσινιού τα υποχρέωνε να στρέφουν την προσοχή προς το λεγόμενο «τρίτο μάτι», το μάτι της συνείδησης, την ικανότητά μας να βλέπουμε και να αντιλαμβανόμαστε πέρα από το φυσικό κόσμο. Τους έβαζαν επίσης ένα είδος μικρής τάβλας στο κεφάλι για να με-γαλώσει παίρνοντας οβάλ μορφή το πίσω μέρος της παρεγκεφαλίδας και για να ενεργοποιηθούν πλήρως οι κρυφές εξωαισθητικές δυνα-τότητες.

Η φωνή του Αδάμ δυνάμωσε και η Αλεξία άφησε αυτό που έκα-

νε για να τον προσέξει.

Το τέλος αυτού του κύκλου στο ημερολόγιο των Μάγια, που είναι στις 21 Δεκεμβρίου 2012, αφήνει να εννοηθεί ότι θα επέλθουν μεγάλες αλλαγές. Οι Μάγια γνώριζαν ότι η ηλιακή δραστηριότητα έχει καθο-ριστική σημασία για τη λειτουργία της Γης και οποιαδήποτε αλλαγή σε αυτή θα επηρεάσει όσα συμβαίνουν στον πλανήτη. Για να θεμελιώ-

76 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

σουν τους υπολογισμούς τους σχετικά με τις ηλιακές κηλίδες και το συσχετισμό ανάμεσα σε αυτές και στην αύξηση της θερμοκρασίας, βασίστηκαν στον κύκλο της Αφροδίτης, ενός πλανήτη που εύκολα πα-ρατηρεί κανείς από τη Γη, καταγράφοντάς τον μάλιστα στον αναγνω-ρισμένο Κώδικα της Δρέσδης. Έπειτα από κάθε εκατόν δεκαεπτά περιστροφές της Αφροδίτης, στον Ήλιο σημειώνονται ισχυρές με-ταλλάξεις και εμφανίζονται εκρήξεις, ηλιακοί άνεμοι και κηλίδες στο άστρο.

Και η ΝΑSΑ έχει πιστοποιήσει ως ισχύοντες αυτούς τους υπολογι-σμούς για τη Γη, τον Ήλιο, τα άστρα και τους υπόλοιπους πλανήτες. Υποθέτω ότι η εκπλήρωση της συγκεκριμένης προφητείας θα μεταμόρ-φωνε το άτομο και, ως συνέπεια της γενετικής του, θα πρόσφερε στην ανθρωπότητα πιθανότητες να επεκταθεί σε όλο το Γαλαξία. Θυμάμαι το σχόλιο του φίλου μου, Καρλ Σαγκάν*, ότι αν δεν είχε καεί η βιβλιο-θήκη της Αλεξάνδρειας, τώρα θα ταξιδεύαμε ανάμεσα στα άστρα.

Όσα όντα δεχτούν αρμονικά τη «βροχή των φωτονίων ή κοσμική βροχή» θα εισέλθουν σε μια νέα εποχή πνευματικής ενότητας και μά-θησης, όπου η εσωτερική επικοινωνία θα καταστήσει τις εμπειρίες, τις ατομικές αναμνήσεις και τις επίκτητες γνώσεις διαθέσιμες χωρίς εγω-ισμούς στους γύρω μας, ακριβώς όπως πιστευόταν ότι έκαναν και οι Άτλαντες. Θα έμοιαζε με ένα ολιστικό πνευματικό δίκτυο, ένα είδος «διαδικτύου της συνείδησης», που θα πολλαπλασίαζε την ταχύτητα των ανακαλύψεων και θα δημιουργούσε δεσμούς αφάνταστους ως τώρα.

Θα μπορούσαμε να καταλάβουμε ότι είμαστε αναπόσπαστο τμή-μα ενός μοναδικού και απεριόριστου οργανισμού και θα συνδεόμα-σταν με τη Γη, τον Ήλιο μας και ολόκληρο το Γαλαξία μας.

Μετά το συμπαντικό συμβάν της 21ης Δεκεμβρίου του 2012 μπο-ρούμε να προβλέψουμε ότι οι σχέσεις θα βασίζονται στην πνευματι-κή ενότητα, γιατί ο άνθρωπος θα νιώθει τα άλλα όντα ως μέρος του εαυτού του, εκείνο που οι Μάγια ονόμαζαν In Lakesh, «Εγώ είμαι ένα άλλο Εσύ». Η ανακάλυψη μιας κοινής κοσμικής προέλευσης.

Αν γίνει εφικτή η αλλαγή της συνείδησης, πιστεύω ότι στο εξής θα ζούμε μόνο για τις καλλιτεχνικές και πνευματικές ενασχολήσεις

* Αμερικανός αστρονόμος και αστροφυσικός 1934-1996. (Σ.τ.Μ.)

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 77

και την επαφή με άλλες πραγματικότητες. Αυτά θα απασχολούν τον ανθρώπινο νου, εξαλείφοντας χιλιάδες χρόνια βασισμένα στη λανθα-σμένη πίστη τoυ δυϊσμού και του διαχωρισμού μεταξύ των ανθρώ-πων που λάτρεψαν ένα θεό μακρινό, που κρίνει και τιμωρεί.

Η υπεροχή και η πνευματική εξέλιξη θα είναι το αποτέλεσμα μυ-ημένων ατόμων που έχουν ήδη επεκτείνει την υπαρξιακή τους κατα-νόηση. Αν και υποθέτω ότι η αλλαγή δε θα είναι εύκολη. Θα πρέπει να υπάρξει πρώτα ένα μεγάλο παγκόσμιο κίνημα. Η τάξη θα ακο-λουθήσει μετά το χάος και τη σύγχυση και ο πλανήτης θα ταραχθεί από βίαιους σεισμούς.

Οι έρευνές μου δείχνουν κάτι ακόμα: Είναι πολύ πιθανό να κοκ-κινίσει ο Ήλιος λόγω της σύγκρουσης της κοσμικής βροχής με το στέμμα του, κάτι που στην αστροφυσική είναι γνωστό ως ηλιακή κα-ταιγίδα. Ίσως σημειωθεί και μια αλλαγή των μαγνητικών πόλων της Γης. Από την άλλη, απόκρυφες γραφές και η ίδια η Βίβλος δίνουν την πιθανότητα να υπάρξουν εκ νέου, όπως πιστεύεται ότι συνέβη και πριν από χιλιετίες, τρεις μέρες σκότους κατά την πλανητική μετάβα-ση. Υπολογίζω ότι αυτές οι σημαντικές αλλαγές θα αποτελέσουν μια διαδικασία που θα εξαρτάται από την ατομική μεταλλαγή για να μπο-ρέσει να πραγματοποιηθεί η συλλογική αλλαγή.

Γι’ αυτό φοβάμαι ότι δε θα έχει όλος ο κόσμος πρόσβαση στη νέα πραγματικότητα. Αν είναι πιο ισχυρές, οι ηλιακές φλόγες ενδεχομέ-νως να επηρεάσουν τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία της Γης, επιφέρο-ντας αλλαγές και έλλειψη ισορροπίας σε κάθε σύστημα που βασίζε-ται σε αυτά: στην οικονομία, στην πληροφορική, στα ραντάρ, στα αε-ροσκάφη, ακόμα και στο ανοσοποιητικό, νευρικό και συναισθηματι-κό σύστημα του ανθρώπου.

Πρέπει, λοιπόν, να είμαστε σε επιφυλακή περισσότερο από πο-τέ, γιατί αυτές οι αλλαγές μπορεί να προκαλέσουν έκσταση ή πόνο. Είμαι βέβαιος ότι, ενώπιον μιας μεταμόρφωσης τέτοιων διαστάσεων, η ανθρωπότητα θα κληθεί να επιλέξει αν θα συνεχίσει ως μια καινού-ρια φυλή και θα δημιουργήσει μια νέα συμπαντική τάξη, ή αν δε θα το κάνει και θα υποστεί τις συνέπειες.

«Τι λες;» ρώτησε η Αλεξία.

78 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ο Αδάμ ήπιε μια γουλιά νερό. Το στόμα του είχε στεγνώσει. «Είναι πολλά υποσχόμενο και ανησυχητικό μαζί, αν και...» Η Αλεξία φαινόταν όλο και περισσότερο ανυπόμονη μπροστά στο

δισταγμό του. «Αν και τι;» «Φαντάζεσαι τις συνέπειες που θα αντιμετωπίσουμε αν συμβεί

κάτι τέτοιο;» ρώτησε ο Αδάμ. «Ναι. Και πιστεύω ότι ο πατέρας μου θα μπορέσει επιτέλους να

αποδείξει ότι οι Μάγια ήταν εκείνοι που επέζησαν όταν βυθίστηκε η Ατλαντίδα, εκτός του ότι τόσο οι Άτλαντες όσο και οι Μάγια πρέπει να έζησαν σε μια κατάσταση επεκταμένης συνείδησης», είπε η Αλε-ξία ενώ τακτοποιούσε έναν τεράστιο σωρό χαρτιά.

Ο Αδάμ ήξερε ότι δεν ήταν συμπτώσεις. Μια αρχαία πόλη των Αζτέκων λεγόταν Αζτλάν και σήμερα ονομαζόταν Μεξκαλτιτλάν, δη-λαδή κυκλικό νησί. Μάλιστα, η λέξη αζτεκάτλ σήμαινε «προερχόμε-νος από το Αζτλάν», πιθανότατα από τους Άτλαντες.

«Ο πατέρας σου υπονοεί ότι ίσως επιστρέψουμε στην εξελιγμένη ζωή των Ατλάντων».

«Είναι πιθανό, Αδάμ. Οι κύκλοι της εξέλιξης επαναλαμβάνονται. Άλλωστε οι Άτλαντες βρίσκονταν σε κοινωνία με την ενέργεια της Πη-γής, το κέντρο του Γαλαξία, το Χουνάμπ Κου όπως το ονόμαζαν οι Μάγια».

Τόσο ο Νίκος Ρούσος όσο και ο Αχιλλέας Ευαγγέλου υποστήρι-ζαν ανέκαθεν ότι οι αρχαίοι πολιτισμοί λάτρευαν τη θεότητα ως μια θηλυκή πηγή, ως τη θεά που τιμούσαν, αλλά με την έλευση της πα-τριαρχίας και της καταπιεστικής της ισχύος, μαζί με τις θρησκείες που έβλεπαν μόνο την αρσενική αρχή, έχασαν την άμεση επαφή με τη θηλυκή θεότητα.

Ο Αδάμ είχε μελετήσει τις θρησκείες και ήξερε ότι ο διάσημος πνευματιστής Έντγκαρ Κέισι, ένας άνθρωπος του βεληνεκούς του Νοστράδαμου, προέβλεψε ότι η Ατλαντίδα θα επέστρεφε.

Συνεπαρμένη η Αλεξία άρχισε να σκέφτεται δυνατά. «Η ανθρωπότητα υπέφερε πολύ από την απώλεια της άμεσης

επαφής με την Προέλευση. Μακάρι να έφτασε ο καιρός να την ανα-κτήσουμε ξανά».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 79

«Καμιά ενέργεια δε χάνεται, όλα μεταμορφώνονται», αποκρίθη-κε ο Αδάμ χρησιμοποιώντας τα λόγια του μεγάλου σοφού Ερμή του Τρισμέγιστου στο Κυμβάλειον.

Η Αλεξία συμφώνησε. «Πες μου κάτι, πιστεύεις ότι η αλλαγή της συνείδησης και της

ενέργειας θα πραγματοποιηθεί από τη μία μέρα στην άλλη;» Ένιω-θε κάποια επιφύλαξη για το αν θα γίνονταν όλα κατά γράμμα.

«Ποιος τα ξέρει αυτά τα μυστήρια...» είπε ο Αδάμ. «Υπάρχει κάτι που ξέρεις, αλλά το ξεχνάς», υπογράμμισε η Αλε-

ξία κοιτώντας τον. «Τι θέλεις να πεις;» Εκείνη έμεινε σιωπηλή και τον κοίταξε επίμονα, σαν να πάσχιζε

να μεταδώσει με το νου αυτό που επρόκειτο να πει. «Εννοείς τις πιθανές καταστροφές;» Ήξεραν και οι δύο ότι πριν από τους Μάγια μια προφητική θε-

ωρία της Βίβλου ανέφερε ξεκάθαρα ότι ένα αστρικό σώμα, που ονο-μαζόταν Αχένχο, θα μπορούσε να συγκρουστεί με τη Γη. Θυμήθηκαν και τις προφητείες του Νοστράδαμου, ο οποίος προειδοποιούσε για ένα μετεωρίτη που ίσως πλησίαζε τη Γη εκείνη την περίοδο.

«Ο πατέρας σου μας πληροφορεί ότι οι Μάγια και οι Άτλαντες δι-έθεταν ήδη τις δυνάμεις της εξέλιξης, οι οποίες, υποτίθεται, ξυπνούν σιγά σιγά σε ορισμένα άτομα και θα ενταθούν περισσότερο φέτος».

Η Αλεξία σηκώθηκε, γύρισε απότομα, έβγαλε τα ψηλοτάκουνα πα-πούτσια της για να ανέβει σε μια καρέκλα και τεντώθηκε για να βρει κι άλλα χαρτιά σε ένα ψηλό ράφι, στο κρυφό μέρος της βιβλιοθήκης.

Δεν ήταν η πιο κατάλληλη στιγμή, αλλά ο Αδάμ δεν μπόρεσε να αντισταθεί. Τα μάτια του διέτρεξαν το κορμί της από την άκρη των ποδιών ως τα σγουρά μαλλιά της.

«Και το χάος ανάμεσα στους ανθρώπους μπορεί να είναι μια κα-ταστροφή», είπε η νεαρή γυναίκα προσπαθώντας να αποφύγει εκεί-νες τις σκέψεις. «Φαντάσου τη σύγχυση που θα νιώσει ένας ορθόδο-ξος αν γκρεμιστούν τα θεμέλια των πεποιθήσεών του με αποδείξεις για κάτι πιο δυνατό, ιερό και πραγματικό».

«Είναι βέβαιο ότι οι περισσότεροι θα μπερδευτούν ακόμα περισ-σότερο».

80 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ο Αδάμ ήξερε πώς είναι να νιώθει κανείς τη θετική αλλαγή στη συνείδηση, στην επέκταση της αντίληψης.

«Αν ο κόσμος αρχίσει να το βλέπει λανθασμένα, σαν να πλησιά-ζει το τέλος του χρόνου, μαζί με μια πιθανή καταστροφή του πλανή-τη...»

Ο Αδάμ αναλογίστηκε τις συνέπειες. «Σκέψου μια στιγμή», συνέχισε εκείνη, «αν εμείς οι άνθρωποι κα-

ταφέρουμε να αντιληφθούμε τα πάντα ως ένα μεγάλο πλέγμα ενότη-τας, τότε η ανάσταση, ο φόβος, ο πόνος της απώλειας αγαπημένων προσώπων και οι μεσολαβητές ανάμεσα στην κοσμική ενέργεια και στο ανθρώπινο ον θα έπαυαν να έχουν δύναμη και υπόσταση».

«Μου φαίνεται ότι προτρέχουμε», είπε ο Αδάμ. Είχε το νου του περισσότερο στο πού θα μπορούσε να βρίσκεται ο Αχιλλέας και τι είχε ανακαλύψει για την προέλευση του ανθρώπου παρά στις προ-φητείες. «Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, Αλεξία», πρόσθεσε ήρεμα, γιατί ήταν περισσότερο νηφάλιος από εκείνη. «Για να βρού-με τον πατέρα σου, πρέπει να έχουμε υπομονή και να συγκεντρώσου-με όλα τα κομμάτια του παζλ».

11

Η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ συνέχιζε να ανεβαίνει στο εργαστήριο του Αχιλλέα. Ο Αδάμ και η Αλεξία, σαστισμένοι από τις τόσες πληροφορίες, δεν είχαν βρει ακόμα κάποιο στοιχείο που εξηγούσε τι είχε συμβεί στον αρχαιολόγο. Η Αλεξία κάθισε στον υπολογιστή του πατέρα της, ενώ ο Αδάμ έψαχνε τα έγγραφα και τα βιβλία της μυστικής βιβλιοθήκης και ξαναδιάβαζε αναφορές, μελέτες, ανακαλύψεις και σημειώσεις προσπαθώντας να διαπιστώσει την αιτία της απαγωγής.

«Βρήκες τίποτα καινούριο, Αλεξία;» ρώτησε απορροφημένος ακόμα από την αναζήτηση κάποιου αποκαλυπτικού στοιχείου.

Εκείνη δεν απάντησε. Έστεκε κάθιδρη ανάμεσα σε χαρτιά, αφί-σες, αποκόμματα εφημερίδων και φακέλους. Έπειτα από ώρες ανα-ζήτησης και μέσα στη ζέστη, στην ένταση και στην ακαταστασία, η κούραση είχε αρχίσει να καταλαμβάνει και τους δύο.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 81

«Άκουσε αυτό», είπε ορμητικά ο Αδάμ. «Το έγραψε ο πατέρας σου».

Στο βιβλίο του Απαγορευμένη Αρχαιολογία ο ιστορικός Μάικλ Κρένο ανέφερε ότι «τα τελευταία εκατόν πενήντα χρόνια κάποιοι αρχαιολό-γοι και ανθρωπολόγοι έχουν θάψει τόσα στοιχεία όσα έχουν ξεθά-ψει». Ο δόκτωρ Ρίτσαρντ Τόμσον, φιλόσοφος της επιστήμης, υπο-στήριζε ότι «βρισκόμαστε μπροστά στο λεγόμενο γνωστικό φίλτρο, ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης: Οι άνθρω-ποι τείνουν να φιλτράρουν ό,τι δεν τους συμφέρει. Κάθε φορά που οι επιστήμονες της εκάστοτε κυβέρνησης βλέπουν κάτι που δεν προσαρ-μόζεται στο αποδεκτό παράδειγμα, τείνουν να το εξαλείφουν. Δεν το διδάσκουν, δεν το συζητούν και ο κόσμος ούτε καν το μαθαίνει».

Το 1996 η αρχαιολόγος Ζαν-Στιν Μάκινταϊρ συντάραξε τον επι-στημονικό κόσμο με τη δήλωση ότι είχε ανακαλύψει στο Μεξικό αρ-χαιότατα εργαλεία από πέτρα και ανθρώπινα οστά. Αυτό αποτελού-σε κίνδυνο, γιατί θα μπορούσε να καταρρίψει τη θεωρία σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος κατοικεί τη Γη εδώ και λίγες χιλιετίες. Η συνάδελφός μου υπέβαλε τα οστά σε σειρά επιστημονικών δοκιμών και, όταν υπολογίστηκε η ηλικία τους, αποκαλύφθηκε ο ανατριχια-στικός αριθμός των διακοσίων πενήντα χιλιάδων ετών. Η αρχαιο-λόγος δήλωσε σε συνεντεύξεις ότι ένιωθε πολύ ευτυχισμένη με το εύρημα, γιατί είχε καταφέρει να αποδείξει σημαντικά επιστημονι-κά γεγονότα, όπως θα θέλαμε να έχουμε κάνει όλοι, όμως δεν υπο-πτεύθηκε ότι η καριέρα της θα καταστρεφόταν εντελώς. Την έβγα-λαν από το σύστημα, διέκοψαν τις ανασκαφές και της αφαίρεσαν την άδεια εργασίας.

Έτσι συνηθίζει να λειτουργεί η επιστημονική κοινότητα κάτω από έντονες πιέσεις και συμφέροντα της εκάστοτε κυβέρνησης κάθε κρά-τους, μαζί με τη Μυστική Κυβέρνηση και την Εκκλησία: Όταν μια θεωρία δεν ταιριάζει με την κρατούσα άποψη, δε δίνονται πληροφο-ρίες και δε σημειώνεται πρόοδος. Είναι ένας από τους βασικότερους τρόπους με τους οποίους εμποδίζουν την ανθρωπότητα να μάθει την πραγματική της προέλευση. Η ομάδα των επίσημων επιστημόνων αγνοούσε αυτές τις ανακαλύψεις. Απέκρυπταν πληροφορίες και κυ-

82 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ριολεκτικά έβγαζαν από τη μέση όποιον ήθελε να συνεχίσει την έρευ-να.

Παρότι οι κυβερνήσεις και η ορθόδοξη επιστημονική κοινότητα ασκούν πιέσεις και διωγμούς, ορισμένοι συνάδελφοι και ερευνητές, όπως ο Παλαιστίνιος Ζαχαρίας Σίτσιν, ο Ρομπέρ Μποβάλ, ο Γκρεγκ Μπράντεν, ο Ντέιβιντ Ίκε και ο Χοσέ Αργουέλιες, για να αναφέρω μερικούς μόνο, κατάφεραν να δημοσιεύσουν μερικά αποκαλυπτικά βιβλία και να ξεφύγουν από το σύστημα του ελέγχου.

Ορισμένες από αυτές τις αποδείξεις που συνέδεαν την Αμερική με την Αφρική και την Ασία είχαν ερευνηθεί από άλλους συναδέλ-φους, όπως η δόκτωρ Ιρίνα Μπαλαμπάνοβα, η οποία ανακάλυψε κα-τάλοιπα κοκαΐνης και νικοτίνης σε μούμιες στην Αίγυπτο. Τη στιγμά-τισαν λέγοντας ότι παραληρούσε και ότι τα είχε φανταστεί όλα. Δέ-χτηκε επιθέσεις σε εκατοντάδες επιστολές, γιατί τα φυτά από τα οποία προέρχονταν αυτές οι ουσίες υπήρχαν μόνο στην Αμερική και πιστευόταν ότι η Ανατολική και η Δυτική Ήπειρος δεν είχαν έρθει σε επαφή πριν από τα ταξίδια του Χριστόφορου Κολόμβου. Ωστόσο διαπιστώθηκε αργότερα σε εκατοντάδες μούμιες ότι η ανακάλυψη ήταν αληθινή.

Περισσότερες αποδείξεις έδωσε ο Νορβηγός ανθρωπολόγος Θορ Χάγερνταλ το 1947 και αργότερα το 1970, όταν κατασκεύασε μια πρωτόγονη σχεδία και ταξίδεψε από το Περού στην Πολυνησία σε εκατόν μία μέρες, ζώντας με ό,τι ψάρευε και έχοντας πάρει μαζί του μόνο ελάχιστα απαραίτητα. Έτσι απέδειξε για άλλη μια φορά στους ιστορικούς ότι άνθρωποι από προηγούμενους πολιτισμούς θα μπο-ρούσαν να έχουν διασχίσει και τον Ατλαντικό.

Οι ερευνητές που αναζητούμε την αυθεντική προέλευση του αν-θρώπινου είδους έχουμε δοκιμάσει υποθέσεις κι έχουμε διατυπώσει θεωρίες σχετικά με την ανακάλυψη προηγούμενων και ανώτερων πο-λιτισμών από τον σημερινό, στη Βολιβία, στην Αίγυπτο και στο Με-ξικό, ηλικίας μεταξύ δώδεκα και δεκαεπτά χιλιάδων χρόνων, καταρ-ρίπτοντας την ιδέα της καθολικής εκκλησίας σχετικά με την προέ-λευση του πρώτου Αδάμ.

Άλλοι εναλλακτικοί επιστήμονες υποστήριξαν ότι υπήρχαν απο-δείξεις για το ότι τόσο ο θεός Κετσαλκόατλ στο Μεξικό όσο και ο

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 83

Όσιρις στην Αίγυπτο και ο Βιρακότσα στη Βολιβία είχαν δημιουρ-γήσει ένα νέο πολιτισμό έπειτα από κατακλυσμό και πλημμύρες που εμφανίζονται σε αρκετούς θρύλους σε όλο τον κόσμο.

Όσοι επιστήμονες –παλαιοντολόγοι, αρχαιολόγοι, ιστορικοί ή γε-ωλόγοι– αναρωτιόμαστε και διερευνούμε μια διαφορετική από την ήδη γνωστή προέλευση των πρώτων κατοίκων της Γης δεχόμαστε λο-γοκρισία.

«Αυτό που συμβαίνει τώρα και στον ίδιο! Είναι προφανές ότι ήταν

στη μαύρη λίστα!» φώναξε η Αλεξία με τόνο που φανέρωνε θλίψη και απελπισία.

12

Ο ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ ΤΟΥΣ κόντευε να λιποθυμήσει από τη ζέστη. «Βάλτε, σας παρακαλώ, τον κλιματισμό». Ο αρχηγός Σοπένσκι οδηγούσε την BMW αδέξια. «Δεν καλοξέρω τι κάνουν αυτά τα κουμπιά». Ο Μάγος αναγκάστηκε να κατεβάσει το παράθυρο. Το αυτοκίνη-

το κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα και ο αέρας χαλούσε τη φροντι-σμένη ασημένια κόμη του, κάνοντάς τον να μοιάζει λες και μόλις εί-χε σηκωθεί από το κρεβάτι. Λίγα λεπτά αργότερα αποφάσισε να πα-ραδοθεί στη ζέστη για να μη χαλάσει την αυτάρεσκη εικόνα του.

«Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα;» «Σε δέκα λεπτά θα είμαστε εκεί». «Έχετε τη μαγνητοφώνηση;» «Είναι προστατευμένη, κύριε. Μείνετε ήσυχος». Για τον Σοπένσκι μπορούσε να πει κανείς πολλά πράγματα, όμως

ένα ήταν βέβαιο: ήταν πιστό κυνηγόσκυλο. Δε φρόντιζε την προσω-πική του ζωή και βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή στις μάχες της Μυστικής Κυβέρνησης. Τον επέλεγαν γιατί έκανε τη δουλειά του με τρόπο αποτελεσματικό και θανατηφόρο. Αυτό δήλωνε ξεκάθαρα το παρατσούκλι του, το Κοράκι, που του το είχαν δώσει ακριβώς για-τί ήταν συνεπής, άγριος σαν αρπακτικό και δεν άφηνε τίποτα στην

84 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

τύχη. Εκείνη τη στιγμή ο αστυνομικός ένιωθε νευρικότητα λόγω της εμφάνισης του Μάγου. Ήξερε ότι συνόδευε ένα υψηλόβαθμο στέλε-χος της οργάνωσης.

Σε λιγότερο από δέκα λεπτά πάρκαρε το νοικιασμένο αυτοκίνη-το μπροστά στην πλατεία Κοτζιά, κοντά στην οδό Ερμού, έναν εμπο-ρικό δρόμο της Αθήνας αφιερωμένο στον Ερμή, τον αγγελιοφόρο των θεών, που παραδόξως ήταν και ο προστάτης των κλεφτών. Λες και το πεπρωμένο είχε συνδέσει με μια σύμπτωση το διπλό συμβο-λισμό του Ερμή και τα όσα συνέβαιναν εκεί κοντά: Ένας αρχαιολό-γος με το μήνυμα μιας προφανώς τρομερής ανακάλυψης κρατούνταν από τρεις κλέφτες και βέβηλους της αλήθειας.

Ένα δρόμο πιο κάτω ήταν το σκοτεινό σπίτι, όπου βρισκόταν δε-μένος χειροπόδαρα ο αρχαιολόγος. Μόλις έξι τετράγωνα από το ερ-γαστήριο του Αχιλλέα, ο κομψός καρδινάλιος Ραούλ Τους έμπαινε στον υγρό χώρο για να τον δει από κοντά.

Η βρόμα της σκοτεινής αίθουσας τον τάραξε. Ένιωσε ναυτία κι αμέσως έβγαλε διακριτικά ένα μαντιλάκι ποτισμένο με άρωμα βιο-λέτας από τη δεξιά τσέπη του παντελονιού του.

«Για δες, ποιον έχουμε εδώ;» Ο τόνος της φωνής του ήταν γεμά-τος ειρωνεία.

Παρά την επίγνωση ότι βρισκόταν σε ανώτερη θέση, ο καρδινά-λιος δεν κατάφερε να κρύψει ένα ίχνος συμπόνοιας. Η εικόνα του αρχαιολόγου φανέρωνε την απόλυτη συντριβή. Θυμόταν έναν άντρα δραστήριο, εξωστρεφή και ετοιμοπόλεμο. Πήρε ανάσα με κάποια δυσκολία.

«Ο σπουδαίος αρχαιολόγος Αχιλλέας Ευαγγέλου!» αναφώνησε πε-ριφρονητικά. «Φαντάζομαι ότι δεν είστε πολύ άνετα. Σας ζητώ συγ-γνώμη από πλευράς μου», είπε ψέματα.

Ο Μάγος ψιθύρισε στο αφτί του Σοπένσκι να στρέψει τη λάμπα ίσια πάνω στα μάτια του αρχαιολόγου. Δεν ήθελε να τον αναγνωρί-σει.

«Χαίρομαι που ίσως βρήκαμε την αχίλλειο πτέρνα του αγαπητού μας καθηγητή. Αποδείξατε κι εσείς, όπως ο μυθικός Αχιλλέας, ότι κάθε δυνατός άντρας έχει ένα αδύναμο σημείο», πρόσθεσε ο καρδι-νάλιος πνίγοντας ένα σαρκαστικό γέλιο.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 85

«Η μόνη σας διέξοδος είναι να απειλείτε τη ζωή της κόρης μου». Η φωνή του αρχαιολόγου έδειχνε κούραση.

«Πιστέψτε με, καθηγητή, όπως και να έχει, θα βρίσκαμε τρόπο. Οι άνθρωποί μας είναι πολύ αποτελεσματικοί».

Ο καρδινάλιος έριξε μια ματιά στους βοηθούς του. Ο Σοπένσκι και ο Βιλαμιτρέ παρακολουθούσαν από μια γωνιά. Ο καρδινάλιος έστεκε πίσω από τον αρχαιολόγο κι η σκιά του έπεφτε στον απένα-ντι τοίχο κάνοντάς τον να μοιάζει με παντοδύναμο στοιχειό. Η σκη-νή προκάλεσε στον Βιλαμιτρέ μια αρρωστημένη χαρά, ενώ ο Σοπέν-σκι έβαλε λίγη βότκα.

«Δεν ήρθα για να μιλήσουμε για τις μεθόδους με τις οποίες επι-βάλλουμε την τάξη», είπε ο καρδινάλιος. «Βρίσκομαι εδώ για κάτι πιο σημαντικό».

Ο Αχιλλέας έβηξε. Τον έκαιγε ο λαιμός του, γιατί ήταν ακινητο-ποιημένος σε εκείνη τη θέση επί ώρες και δεν είχε πιει τίποτα. Κό-ντευε να αφυδατωθεί από τη ζέστη.

«Άκουσα αυτά που αποκαλύψατε», συνέχισε ο Τους. «Είστε πολύ έξυπνος, καθηγητή».

Ο αρχαιολόγος κατάφερε να πείσει τον Σοπένσκι και τον Βιλαμι-τρέ ότι τους είχε αποκαλύψει την αλήθεια. Ωστόσο, δεν είχε πει αυ-τά που ήθελε να ακούσει ο Τους.

«Ξέρετε, φαντάζομαι, ότι μας πιέζει ο χρόνος». Ο τόνος της φω-νής του Μάγου ακούστηκε απειλητικός, ανυπόμονος. «Δε με ενδια-φέρει μόνο να εμποδίσω τους περίεργους να χώνουν τη μύτη τους σε υποθέσεις που δεν τους αφορούν. Φροντίζω και να μη βγαίνουν στο φως ορισμένα πράγματα». Είπε την τελευταία λέξη πλησιάζοντας σχεδόν στο αφτί του καθηγητή.

Ο καρδινάλιος ήθελε να είναι ξεκάθαρος και άμεσος. Θα πατού-σε τον Ευαγγέλου εκεί όπου πονούσε περισσότερο.

«Ένας πληροφοριοδότης μού είπε ότι έχετε στην κατοχή σας ένα πολύτιμο... όργανο ισχύος, ας το πούμε έτσι, που με ενδιαφέρει ιδι-αίτερα».

Ο Αχιλλέας ξεροκατάπιε, ενώ ο Μάγος συνέχισε να τον στριμώ-χνει.

«Έμαθα τυχαία ότι κυκλοφορεί μια γελοία φήμη», πρόσθεσε το-

86 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

νίζοντας τις τελευταίες λέξεις με περιφρόνηση, «σχετικά με μια προ-φητεία που θα επαληθευτεί σύντομα». Ο καρδινάλιος έκανε μια πε-ρίεργη γκριμάτσα τεντώνοντας τα χείλη του προς τα κάτω.

Για εκείνον κάθε πληροφορία ήταν ουσιώδης. Τόσο στις κλειστές συναντήσεις της Μυστικής Κυβέρνησης όσο και στα κονκλάβια με τους άλλους καρδινάλιους και τον πάπα στο Βατικανό μιλούσαν για κάθε είδους θέματα σχετικά με τη Νέα Παγκόσμια Τάξη και τον παγκό-σμιο έλεγχο. Ανάμεσά τους ήταν και το θέμα που μελετούσε μια μικρή κοινότητα της Εκκλησίας που ασχολούνταν με τον εσωτερισμό.

Ο Τους ήξερε ότι, αν επεκτεινόταν η συλλογική συνείδηση, ίσως εξαφανίζονταν οι θρησκείες. Ήταν καθήκον του να τις διαφυλάξει. Η απειλή για αλλαγή που συνιστούσε η έβδομη προφητεία των Μά-για αντηχούσε στο μυαλό του και ήταν ένας από τους πρωταρχικούς λόγους που τον είχαν φέρει στην Αθήνα. Ωστόσο έψαχνε και κάτι άλ-λο, κάτι που υποτίθεται πως είχε ο Αχιλλέας και που πολλοί άνθρω-ποι και ερευνητές αναζητούσαν επί αιώνες.

Στο Βατικανό επικρατούσε ανησυχία εξαιτίας των ιερών ανακοι-νώσεων του ημερολογίου των Μάγια και του Τσίλαμ Μπάλαμ. Ήταν ενήμεροι για όσα προβλέπονταν για την ανθρωπότητα. Από την επο-χή του Νοστράδαμου η Εκκλησία είχε προσπαθήσει με κάθε μέσο να μη φτάνουν στα αφτιά του ευρέος κοινού οι προφητείες ανθρώ-πων με παραφυσικές ικανότητες. Έτσι, δε θα κατέρρεαν οι στέρεες δομές και οι πεποιθήσεις τους.

Στη μεγάλη βιβλιοθήκη του Βατικανού και στο μυστικό βιβλιο-γραφικό απόθεμα του πάπα υπήρχαν έγγραφα και αρχαία βιβλία όλων των παραδόσεων: των Αιγυπτίων, των Ιουδαίων, των Ινδών, των Σουμερίων και των Μάγια. Η εκκλησιαστική ιεραρχία γνώριζε εξαρ-χής ότι, για να έχει τη δύναμη, έπρεπε να κατέχει την απόλυτη γνώ-ση. Γι’ αυτό εμπόδισε την ελεύθερη ροή της βαθιάς εσωτερικής γνώ-σης προς την ανθρωπότητα.

Για να το καταφέρουν αυτό, είχαν εφεύρει τη δική τους ιστορία ακρωτηριάζοντας σπουδαίες γνώσεις και ντοκουμέντα μεγάλης αξί-ας μέσω του Διέγο δε Λάντα και των ιεραποστόλων που τον ακολου-θούσαν όταν οι Ισπανοί εισέβαλαν στα εδάφη του σημερινού Μεξι-κού. Είχαν διαπράξει βαρβαρότητες, όπως η πυρπόληση της βιβλι-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 87

οθήκης της Αλεξάνδρειας από τους ακόλουθους του πατριάρχη Κυ-ρίλλου, ώστε να καταστήσουν τη Βίβλο το μοναδικό ιερό βιβλίο στα μάτια του «θεού τους». Η ίδια η Εκκλησία, μάλιστα, είχε αλλάξει ση-μαντικά κείμενα κατά την πρώτη σύνοδο της Νίκαιας, το 325, όταν ο Κωνσταντίνος ο Μέγας, μαζί με περισσότερους από τριακόσιους επισκόπους και δύο αντιπροσώπους του πάπα, τροποποίησαν εσκεμ-μένα ορισμένες έννοιες των ιερών κειμένων και αφαίρεσαν σημαντι-κούς όρους της αυθεντικής ελληνικής θεολογίας αντικαθιστώντας, για παράδειγμα, τη λέξη μετενσάρκωση με τη λέξη ανάσταση.

Από εκεί και στο εξής επέβαλλαν τη νέα θρησκεία διά της βίας και απειλούσαν όποιον δεν υπάκουε στις εντολές τους. Αφόριζαν και εξόριζαν τους ανυπάκοους. Χειρότερη τύχη περίμενε εκείνους που απαγχονίστηκαν ή κάηκαν στην πυρά και στιγματίστηκαν ως παιδιά του δαιμονίου.

Ο Τους στράφηκε προς τον Αχιλλέα. «Αν θέλετε να ξαναδείτε το φως του ήλιου, πρέπει να συνεργα-

στείτε, καθηγητή», τον απείλησε. Ο καρδινάλιος ήξερε ότι δεν μπορούσε να αφήσει ξανά ελεύθε-

ρο τον αρχαιολόγο. Γνώριζε ότι δεν ήταν από τους ανθρώπους που δειλιάζουν. Αν τον άφηνε να φύγει, θα μιλούσε στους πάντες. Έπρε-πε να τον θέσει μεταξύ σφύρας και άκμονος.

Σε μια στιγμή διαύγειας ο Αχιλλέας Ευαγγέλου αναζήτησε καθα-ρότητα μέσα του. Ήξερε ότι η κόρη του θα είχε καταλάβει πια την κατάσταση. Επειδή ήταν ενήμερη για τις έρευνές του, της είχε αφή-σει ένα αντίγραφο ασφαλείας με τα ευρήματά του.

Πρέπει να κερδίσω χρόνο. Η Αλεξία δε θα αργήσει να βρει τον Αδάμ. Μαζί θα καταλάβουν τι χρειάζεται να γίνει. Θα ήταν καλύτε-ρο να της αφήσω τις πληροφορίες κάπου πιο βολικά. Θα πρέπει να αντέξω την καταιγίδα, συλλογίστηκε.

«Ακούστε, καθηγητή Ευαγγέλου», είπε ο Μάγος δοκιμάζοντας τον απαλό τόνο της φωνής του. «Όσα είπατε δε μου αρκούν. Είστε πολύ έξυπνος. Θα πρέπει να μου αποκαλύψετε πού βρίσκεται η ανακάλυ-ψή σας, αλλιώς απειλείται η ζωή της κόρης σας. Αξιολογήστε την κα-

88 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

τάσταση. Δεν έκανα αυτό το ταξίδι για να φύγω με άδεια χέρια. Εσείς θα μας δώσετε το εύρημά σας κι εμείς δε θα αγγίξουμε την κόρη σας. Τι λέτε;»

Σιωπή. Ο Βιλαμιτρέ ανυπομονούσε να δράσει. Η πλάτη του αρχαιολό-

γου ήταν γεμάτη ματωμένες πληγές από τα τσιμπήματα που του εί-χε καταφέρει.

«Είναι σκληρός ο τύπος», είπε. Ο καρδινάλιος τού έριξε μια έντονη, αποδοκιμαστική ματιά, που

λες και ρούφηξε το λιγοστό αέρα που είχε απομείνει στο δωμάτιο. Η προσωπικότητα του Τους τον έκανε να θέλει να κυριαρχεί και να ελέγχει τα πάντα. Δεν του άρεσε να ανακατεύονται οι άλλοι όταν δρούσε εκείνος.

«Ξέρω ότι δε φοβάστε και αντιστέκεστε στωικά στις δοκιμασίες που σας υποβάλλουν οι βοηθοί μου, αλλά γνωρίζετε πολύ καλά ότι αρκεί μία εντολή μου για να εντοπίσουμε την κόρη σας. Φαίνεται ότι αυτό θέλετε, να μας δείτε να τη φέρνουμε εδώ για να σας υποχρεώ-σουμε να μιλήσετε». Η φωνή του αντήχησε σαν κεραυνός. «Θέλετε να τη δείτε να υποφέρει;»

«Η κόρη μου ξέρει να φροντίζει τον εαυτό της. Δε θα τη βρείτε». «Με προκαλείτε; Ακόμα και τώρα, δεμένος κι ετοιμοθάνατος, έχε-

τε το κουράγιο να με προκαλείτε; Μπορούμε να εντοπίσουμε οποιον-δήποτε άνθρωπο, οπουδήποτε στον κόσμο. Καμιά κρυψώνα δεν εί-ναι ασφαλής».

Ο Αχιλλέας υποψιαζόταν από την πρώτη στιγμή ότι υπεύθυνη για την απαγωγή του ήταν η Μυστική Κυβέρνηση, αλλά, όταν άκουσε αυτά τα λόγια, βεβαιώθηκε. Εκείνη τη στιγμή το μόνο που μπορού-σε να κάνει ήταν να ελπίζει ότι η θεότητα θα έδινε έμπνευση στην κόρη του και στον Αδάμ, ώστε να βρουν το κλειδί που έλειπε.

13

ΤΙ ΝΑ ΗΘΕΛΕ άραγε από μένα ο Αχιλλέας; Γιατί είπε ότι θα ήμουν πολύ χρήσιμος στην ανακάλυψή του; αναρωτιόταν ο Αδάμ.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 89

Δεν κατάφερνε να βρει σημείο σύνδεσης ανάμεσα στο αινιγματι-κό εύρημα του αρχαιολόγου και στη δική του ιδιότητα ως σεξολό-γου.

«Δε θυμάμαι να έκανε ποτέ τόση ζέστη στην Αθήνα», είπε ο Αδάμ.

«Θέλεις λίγο νερό;» ρώτησε η Αλεξία. «Ναι, ευχαριστώ. Βρήκες τίποτα καινούριο;» «Ό,τι βλέπεις κι εσύ, πληροφορίες επί πληροφοριών...» Η γυναίκα σώπασε κι έσκυψε κάτω από το γραφείο. «Ψάχνω το φορητό υπολογιστή και την ατζέντα του πατέρα μου.

Δεν ξέρω πού είναι, δεν τα βρίσκω μέσα σε τόσα χαρτιά. Πάω να δω μήπως τα άφησε στο δωμάτιό του».

Η Αλεξία άρχισε να ψάχνει κι ο Αδάμ συνέχισε την αναζήτηση για κάποιο ίχνος πληροφορίας. Ανάμεσα σε διάφορους φακέλους βρήκε ένα δυο φύλλα χαρτί με ένα χειρόγραφο κείμενο που έδειχνε να έχει γράψει ο ίδιος ο Αχιλλέας. Ο τίτλος ήταν: Λόγος για τα Ηνωμέ-να Έθνη. Πρόσκληση για τις 28 Οκτωβρίου 2012.

Τι είναι αυτό; Ένας λόγος που σκόπευε να εκφωνήσει ο Αχιλλέας σε τρεις μήνες; αναρωτήθηκε. Βολεύτηκε στον καναπέ και άρχισε να διαβάζει από μέσα του.

Έχουμε αρχίσει να προσεγγίζουμε τα όρια μιας νέας γνώσης. Ο χρό-νος λιγοστεύει. Γι’ αυτό όλα επιταχύνονται και εντείνονται. Το χάος και η σύγχυση έχουν διευσδύσει στην παγκόσμια κοινωνία, όπου βα-σιλεύουν ο πόνος και η κακία για το συνάνθρωπο. Ο χρόνος τελειώ-νει. Είναι ανάγκη να μεταλλαχθούμε.

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι γεμάτοι φόβο. Έχουμε φτάσει στα όρια του εγωισμού, της σύγκρουσης και του διαχωρισμού. Δεν υπάρχει σεβασμός για τη ζωή, για τον πλανήτη, για τους γύρω μας. Κάθε κίνηση γίνεται για οικονομικό συμφέρον. Έχει επικρατήσει η αρνητική, καταναλωτική πλευρά. Οι αρχαίοι πολιτισμοί ζούσαν σύμ-φωνα με τους θεϊκούς νόμους, από την Ατλαντίδα ως την αρχαία Ελ-λάδα, την Αίγυπτο, το Μεξικό, την Αυστραλία και την Ινδία. Τι μας συνέβη; Γιατί ξεχάσαμε τη σοφία;

Έχω σήμερα εδώ αποδείξεις που θα καταδείξουν στον κόσμο ότι

90 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

η δουλειά του φίλου και συναδέλφου μου Νίκου Ρούσου σχετικά με τις προφητείες των Μάγια, όπως και τα πρόσφατα ευρήματά μου αποκαλύπτουν την αλήθεια της προέλευσής μας και μας δίνουν μια πιθανή λύση για να αλλάξουν το άτομο και ο κόσμος.

Τώρα τα πάντα γίνονται πιο γρήγορα. Άραγε δεν μπορούμε να αλλάξουμε κι εμείς; Aποδείξαμε ότι δεν έχουμε τη δυνατότητα να το καταφέρουμε μόνοι μας. Ήδη από την αρχαιότητα οι άνθρωποι έρ-χονταν αντιμέτωποι σε μάχες και πολέμους, υπέστησαν πανδημίες και οπωσδήποτε διέτρεξαν τον κίνδυνο εξαφάνισης. Μα σήμερα η ανθρωπότητα έχει αποθηκεύσει τόσα ατομικά όπλα, ώστε να κάνει σκόνη τη Γη∙ και μάλιστα όχι μία, αλλά πενήντα φορές.

Για πρώτη φορά ο άνθρωπος βιώνει με ακραίο τρόπο την απει-λή της κλιματικής αλλαγής και της εξολόθρευσης της ζωής. Από την άλλη, το φαινόμενο της επικοινωνίας διευκόλυνε την παγκοσμιοποί-ηση και ο άνθρωπος έχει χάσει την πρωταγωνιστική θέση, γιατί το τέρας που δημιούργησε μπορεί να τον καταβροχθίσει ή να τον εξο-λοθρεύσει. Σήμερα, με την παγκοσμιοποίηση, η ατομική ελευθερία περιορίζεται και λογοκρίνεται όσο ποτέ άλλοτε. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το σύστημα, γιατί το ίδιο το σύστημα σε εξολοθρεύει με τους νόμους της προφανούς ελευθερίας του και σε χαρακτηρίζει αιρετικό, τρελό ή αντικοινωνικό.

Έχουμε ξεχάσει τη λατρεία της ζωής, το σεβασμό στους αρχαίους πολιτισμούς. Οι νέοι είναι πιο κοντά σε μια εικόνα της μόδας παρά στη θεϊκότητα. Ξεχάσαμε την προέλευσή μας, κυρίως λόγω των στρω-μάτων και των φίλτρων που επιβλήθηκαν στη συνείδηση κάθε ατό-μου.

Όσοι φτάσαμε τα εξήντα χρόνια μας έχουμε διαπιστώσει από καιρό ότι η λαχτάρα μας, όταν ήμαστε νέοι, να μεταμορφώσουμε τα πράγματα είναι ακόμα ίδια ή άλλαξε ελάχιστα, από τον κόσμο ή από εμάς τους ίδιους. Πολλοί επιστήμονες λογοκρίθηκαν και φιμώθη-καν.

Δε θα γίνει το ίδιο και με μένα σήμερα. Βρίσκομαι ενώπιον των Ηνωμένων Εθνών για να αποκαλύψω το

εύρημά μου. Δεν μπορούμε να παραιτηθούμε, γιατί εδώ και καιρό η υπέρτα-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 91

τη μάχη, η αλλαγή της ανθρωπότητας δε βρίσκεται στα χέρια μας, αλλά στα χέρια άλλων δυνάμεων ανώτερών μας.

Εγώ έχω ανακαλύψει αυτές τις δυνάμεις. Για πρώτη φορά θα διαπιστώσουμε ότι, όταν είναι κανείς συνει-

δητός και επίμονος, αποκομίζει καρπούς. Στο σημερινό κόσμο ο άξε-στος, ο ανίδεος και ο μαφιόζος έχουν καταλάβει υψηλά κλιμάκια στην πολιτική, στην κοινωνία και στη διαχείριση των οικονομιών. Ο σο-φός έπαψε να καθοδηγεί το λαό εδώ και πολύ καιρό.

Η αρχαία και σοφή ανθρωπότητα διδάχθηκε από αγγελιοφόρους, από προφήτες, απεσταλμένους, όμως εμείς δεν έχουμε εκμεταλλευ-τεί τα διδάγματά τους. Προοδεύσαμε σε τρομακτικό βαθμό όσον αφορά την ύλη, μα δεν κάναμε το ίδιο και στο πνευματικό ή ανθρω-πιστικό επίπεδο.

Γνωρίζουμε από την παρακαταθήκη του σοφού λαού των Μάγια ότι το ηλιακό μας σύστημα πλησιάζει το συμπαντικό κέντρο. Τα πά-ντα πυκνώνουν, ενώνονται και αναζητούνται. Εκεί γεννιέται η ελπί-δα: Μέσα στο συλλογικό ασυνείδητο του ίδιου του ανθρώπου κάτι δεν πάει καλά, κάτι πρόκειται να αλλάξει. Οι θρησκείες απέτυχαν και η ελπίδα να βρεθεί μια ηθική ή πνευματική διέξοδος χάθηκε. Αν ψη-λαφίσει κανείς την αίσθηση των κοινωνιών μας, θα δει ότι η απελπι-σία άνοιξε το δρόμο για ένα κοινό συναίσθημα παραμέλησης, μονα-ξιάς, απάθειας. Οι ψυχικές ασθένειες, όπως η κατάθλιψη, και οι αυ-τοκτονίες αυξάνονται με ανησυχητικό ρυθμό.

Είμαι ένας πνευματικός επιστήμονας που βρήκε αυτό που ανα-ζητούσε στη ζωή του. Ο κόσμος της Ατλαντίδας ίσως στέκεται μπρο-στά στα μάτια μας σήμερα κιόλας. Το πιο σημαντικό είναι η σοφία της και οι απαντήσεις στα υπαρξιακά ερωτήματα που ανέκαθεν θέ-ταμε όλοι στους εαυτούς μας. Ποιος είμαι; Από πού έρχομαι; Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος;

Η εξέλιξη όλων των πολιτισμών βασίστηκε στην υπόθεση της πα-ρατήρησης του σύμπαντος και των άστρων: στους κύκλους της Σελή-νης, στα ηλιοστάσια και στις ηλιακές ισημερίες, στην παρατήρηση πλανητών κοντά στον δικό μας, όπως ο Άρης και η Αφροδίτη.

Όταν κρύβεται ο Ήλιος, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς∙ κοιτάζω τα άστρα.

92 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ατέλειωτα εκατομμύρια ήλιοι λάμπουν όλοι μαζί και με κάνουν να αναρωτιέμαι γιατί με τόσα άστρα ο άνθρωπος δεν παραδίνεται μπροστά στην τόση ομορφιά. Πιστεύω πως ο λόγος είναι ότι μας έχουν προγραμματίσει και υπνωτίσει για να λησμονήσουμε την προ-έλευσή μας.

Αν σκεφτούμε ότι μόνο ο Γαλαξίας μας αποτελείται από είκοσι εκατομμύρια ήλιους περίπου, δεν μπορώ να διανοηθώ ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αν προσθέσουμε όλους τους γαλαξίες. Έχω φτάσει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρχει μια αρχή αντίθετη στο φως, κάτι που το παρεμποδίζει, ένας αιθέρας που σβήνει τη ζωή.

Το ημερολόγιο των Μάγια, το οποίο μετρά το χρόνο με τρόπο απόλυτα ακριβή αλλά και τρομακτικό, μας λέει ότι από το έτος 1999 έχουμε αρχίσει να ζούμε στο «χρόνο του μη χρόνου». Πολύ σύντομα θα βιώσουμε τη στιγμή στην οποία κλείνει ένας κύκλος 5.125 χρό-νων. Ακριβώς το έτος 2012 θα φτάσουμε στο σημείο καμπής προς μια νέα εποχή και ο άνθρωπος θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό και με μια νέα ενεργειακή περίοδο.

Ξέρουμε ότι στο DNA μας υπάρχει μια εξαιρετική δυνατότητα, που όμως κοιμάται. Αν καταφέρουμε να αφήσουμε τη νέα ενέργεια να μας επηρεάσει, θα αποκτήσουμε πρόσβαση σε μια καινούρια αυ-γή της γενετικής και ο παλμός για τους ανθρώπους θα αυξηθεί. Η φυ-λή μας μπορεί να εξελιχθεί ή, αντίθετα, αν δεν το επιχειρήσει, να χα-θεί.

Οι Μάγια μάς αποκάλυψαν ότι κάθε 25.625 χρόνια ολοκληρώνε-ται ένας εξελικτικός κύκλος. Σε αυτή την περίοδο διαγράφουμε μια ελλειπτική πορεία που μας απομακρύνει κι ύστερα μας πλησιάζει στο Συμπαντικό Κέντρο, απ’ όπου αναβλύζει η αυθεντική δύναμη της ζωής: το Φως της Πηγής-Δημιουργού. Μετά την 21η Δεκεμβρίου του 2012 θα έχουμε τη δυνατότητα να μπούμε στο νέο μονοπάτι που αρ-γά και σταδιακά θα μας φέρει κοντά σε ένα στάδιο ελπίδας και προ-όδου για την ανθρωπότητα, ένα χρυσό κύκλο σαν εκείνο που βίωσε η Ατλαντίδα.

Για τους Μάγια τα δεκατρία χρόνια από το 1999 ως το 2012 εί-ναι ιδιαίτερα σημαντικά. Βρισκόμαστε, σύμφωνα με το ημερολόγιό τους, στο τελευταίο κατούν.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 93

Οι Μάγια άφησαν σε εμάς, τους σημερινούς κατοίκους του πλα-νήτη Γη, ένα γραπτό μήνυμα, σύμβολα χαραγμένα στην πέτρα και μια μεταφυσική γλώσσα που περιέχει επτά προφητείες, ένα μέρος κινδύνου και προσαρμογής κι ένα μέρος λαχτάρας για αλλαγή. Το μήνυμα του κινδύνου προφητεύει τι πρόκειται να συμβεί στους και-ρούς που ζούμε, ενώ το θετικό μήνυμα μιλά για τις αλλαγές που οφεί-λουμε να κάνουμε στους εαυτούς μας για να ωθήσουμε την ανθρω-πότητα προς την εξέλιξη και την αλλαγή.

Βρισκόμαστε ενώπιον του ενδεχομένου να γεννηθεί μια νέα πε-ρίοδος, η εποχή της γυναίκας, η εποχή της μητέρας, της ευαισθη-σίας, της θεάς.

Όλοι μας, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αισθανόμαστε ότι ζού-με πια στους καιρούς της Αποκάλυψης. Όλοι νιώθουμε τον πόλεμο∙ τον πόλεμο για το πετρέλαιο, για τα εδάφη, για την ειρήνη.

Κάθε μέρα σημειώνονται όλο και περισσότερες εκρήξεις ηφαι-στείων, η ρύπανση που προκαλεί η τεχνολογία μας έχει φτάσει σε ανησυχητικά επίπεδα, έχουμε φθείρει το στρώμα του όζοντος που μας προστατεύει από την ηλιακή ακτινοβολία, έχουμε γεμίσει τον πλανήτη με τα βιομηχανικά απόβλητα και τα σκουπίδια μας. Η κα-ταστροφή των φυσικών πόρων ελαττώνει τις πηγές του νερού και επη-ρεάζει τον αέρα που αναπνέουμε. Το κλίμα άλλαξε και οι θερμοκρα-σίες αυξήθηκαν εντυπωσιακά. Όλα αυτά είχαν προβλεφθεί πριν από πολλά χρόνια.

Παραλύουμε και αρχίζουμε να συνηθίζουμε το θέαμα: Οι παγε-τώνες και τα χιόνια λιώνουν, καταστροφικές πλημμύρες γίνονται πα-ντού στον κόσμο, καταστροφικοί κυκλώνες και τυφώνες πλήττουν δι-άφορες περιοχές του πλανήτη. Μπορεί μάλιστα να σημειωθούν πα-ράλυση και πληροφοριακό χάος, ενώ η φτώχεια και η κρίση που γε-νικεύτηκαν ως αποτέλεσμα του οικονομικού χάους γίνονται αισθητές σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Όλοι μας αναζητούμε απαντήσεις και ένα βέβαιο δρόμο για τους καιρούς στους οποίους ζούμε. Αυτά τα προ-βλήματα μας υποδεικνύουν ότι δεν πορευόμαστε αρμονικά.

Δεν πρέπει να ακούμε μόνο τις προειδοποιήσεις των στατιστικών ή της επιστήμης. Πολλές θρησκείες έχουν προφητείες σχετικά με τα γεγονότα. Η Βίβλος αναφέρει ότι, όταν όλα αυτά τα γεγονότα συμ-

94 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

βούν ταυτόχρονα, θα φτάσουμε στους καιρούς της Αποκάλυψης και θα μάθουμε την Αλήθεια.

Αν υπάρχει ένα ψήγμα αλήθειας στη σοφία των αρχαίων, θα γί-νει αντιληπτό ότι πρόκειται για την αρχή ενός κύκλου στον οποίο εκούσια ο άνθρωπος και οι μυημένοι θα αναδιπλωθούν προς την ενό-τητα, με συνακόλουθη τάση προς την ένωση όλων των σωμάτων και της ενέργειας. Το φως που υπάρχει σε όλη την ύλη θα συγχωνευτεί και θα γίνει πιο δυνατό. Πλανήτες με πλανήτες, γαλαξίες με γαλα-ξίες, πνεύματα με πνεύματα, σώματα με σώματα, όλοι θα γίνουν ένα μόνο σώμα, μία μονάδα.

Σεβαστοί αντιπρόσωποι των εθνών, ό,τι δε μας νικά μας κάνει πιο δυνατούς. Έπειτα από χρόνια ακούραστης έρευνας θέλω να μοιραστώ κάτι μαζί σας. Και σήμερα είμαι στην ευτυχή θέση να σας πω τι βρήκα.

Αυτό που θα παρουσιάσω σήμερα θα σας εκπλήξει και θα ήθελα να το διαδώσετε στα έθνη σας. Πρόκειται για δύο πολύ σημαντικά ευρήματα που δεν έχουμε ξαναδεί ως σήμερα. Έχω στα χέρια μου και θέλω να παραδώσω στα χέρια της ανθρωπότητας την επιστημο-νική απόδειξη της προέλευσής μας, της αληθινής μας προέλευσης κι εκείνου που μπορεί να μας συμβεί πολύ σύντομα. Είναι παράδοξο το γεγονός ότι αντιλαμβανόμαστε από πού ερχόμαστε πραγματικά μό-νο τώρα, που απειλούμαστε από την πιθανή εξαφάνιση του είδους μας σε ελάχιστους μήνες.

Τόσο η δική μου εργασία όσο και η εργασία του εξαφανισμένου φίλου μου, του Νίκου Ρούσου, θα αποδείξουν απόψε ότι η ανθρωπό-τητα αντιμετωπίζει μια αλλαγή ζωής και θανάτου. Εκείνο που θεω-ρούνταν μύθος, φιλοσοφική και λογοτεχνική παραίσθηση, ήταν στην πραγματικότητα μια θεϊκή απόδειξη.

Αχιλλέας Ευαγγέλου, Λόγος για τα Ηνωμένα Έθνη, 28 Οκτωβρίου 2012

«Αλεξία!» φώναξε ο Αδάμ. «Βρήκα κάτι πολύ σημαντικό! Το λό-

γο που σκόπευε να εκφωνήσει ο πατέρας σου σε τρεις μήνες στα Ηνωμένα Έθνη!»

Η γυναίκα βρισκόταν στο διπλανό δωμάτιο και απάντησε από εκεί.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 95

«Κι εγώ βρήκα το φορητό υπολογιστή του και κάτι σημαντικό!» Ο Αδάμ μπήκε βιαστικός στο άλλο δωμάτιο και την είδε να πα-

ρακολουθεί απορροφημένη ένα βίντεο στην οθόνη του λάπτοπ. Έβλεπε τον πατέρα της να μιλά. Οι κόρες των ματιών της έλαμπαν σαν πυρσοί.

«Τι είναι αυτό;» ρώτησε εκείνος έκπληκτος βλέποντας τον αρχαι-ολόγο στην οθόνη. Ο Αχιλλέας έδειχνε ενθουσιασμένος και γεμάτος ενέργεια.

Η Αλεξία γύρισε λιγάκι τον υπολογιστή για να βλέπει καλά και ο Αδάμ.

«Ίσως είναι ο ίδιος λόγος που βρήκες κι εσύ. Μαγνητοσκοπούσε πάντα ένα αντίγραφο για λόγους ασφαλείας».

«Εδώ λέει ότι θα εκφωνούσε το λόγο στα Ηνωμένα Έθνη τον Οκτώβριο». Ο σεξολόγος τής έδειξε τα χαρτιά που μόλις είχε διαβά-σει.

Η γυναίκα άνοιξε διάπλατα τα μάτια. «Στο βίντεο λέει ότι θα τον εκφωνούσε στο Λονδίνο». «Στο Λονδίνο; Γιατί στο Λονδίνο;» Ο Αδάμ δεν καταλάβαινε για

ποιο λόγο ο Ευαγγέλου είχε επιλέξει τη βρετανική πρωτεύουσα. Την ίδια στιγμή η Αλεξία χαμογέλασε σαν να είχε αντιληφθεί τα

πάντα. Το χαμόγελό της φώτισε όλο το δωμάτιο. «Ο πατέρας μου θέλει να μοιραστεί την ανακάλυψή του με όλο

τον κόσμο». Η φωνή της δυνάμωσε. «Αγαπητέ μου Αδάμ, στο Λονδί-νο θα γίνουν οι επόμενοι Ολυμπιακοί Αγώνες».

14

EΨΑΧΝΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ να βρουν κι άλλα αρχεία στο φορητό υπολο-γιστή του Αχιλλέα.

«Ο πατέρας σου σκόπευε να ανακοινώσει την ανακάλυψή του στα Ηνωμένα Έθνη και στο Λονδίνο στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώ-νων. Αν το κατάφερνε αυτό, η είδηση θα διαδιδόταν σαν φιτίλι από μπαρούτι. Δε θα μπορούσε να πάρει μεγαλύτερη δημοσιότητα».

Η Αλεξία είχε ακόμα τα μάτια καρφωμένα στην οθόνη. Άνοιγε

96 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

φακέλους με τίτλους όπως Η Αίθουσα των Καθρεπτών, Οι Τρεις Μέρες του Σκότους, Ο Κόκκινος Ήλιος, Η Προέλευση του Ανθρώπου, Η Νήσος του Ερ-πετού, Το Μυστικό του Αδάμ.

«Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκινούν στο Λονδίνο σε λιγότερο από μία εβδομάδα. Θα πραγματοποιηθούν από τις 27 Ιουλίου ως τις 12 Αυγούστου. Απομένουν ελάχιστες μέρες».

Η Αλεξία το ήξερε αυτό από πρώτο χέρι, γιατί οι προετοιμασίες ήταν πυρετώδεις. Ζούσε στο Λονδίνο κι έβρισκε μπροστά της τους Αγώνες κάθε στιγμή, αφού εδώ κι ένα χρόνο η διαφήμιση ασχολού-νταν αποκλειστικά με την προώθηση του τεράστιου διεθνούς γεγο-νότος.

«Σε μία εβδομάδα!» αναφώνησε ο Αδάμ. «Ο πατέρας σου έλπιζε ότι θα είχε ετοιμάσει τα πάντα μέχρι τότε. Τι θα κάνουμε; Απλά θα δείξουμε ένα βίντεο; Έτσι δεν καταφέρνουμε τίποτα για να τον βρού-με».

Η Αλεξία κάρφωσε πάνω του τα εκφραστικά μάτια της με από-γνωση. Ο Αδάμ δεν κατάφερνε να αποκρυπτογραφήσει τίποτα.

«Πιστεύω ακόμα ότι πρέπει να ειδοποιήσουμε την αστυνομία», επέμεινε.

«Ούτε να το σκέφτεσαι!» αποκρίθηκε η Αλεξία. «Μπορεί να μας βοηθήσουν». «Περισσότερο πονοκέφαλο θα μας προκαλέσουν». Ο Αδάμ ανασήκωσε το ένα φρύδι. «Μα εμείς δεν καταφέρνουμε να βρούμε το κλειδί. Προσπαθούμε

να μάθουμε τι ανακάλυψε ο πατέρας σου για να οδηγηθούμε στους απαγωγείς του, αλλά...»

«Αν κάλεσε εσένα, που είσαι ειδικός στη σεξουαλικότητα, τότε του λείπει κάτι σχετικό με το σεξ ή με τις θρησκείες».

«Αλεξία, γύρω από το σεξ δεν υπάρχουν πια μυστικά. Ξέρουμε ότι οι θρησκείες είναι επιφυλακτικές σχετικά με το σώμα και το σεξ. Είναι ο τομέας που τονίζουν με τη μεγαλύτερη έμφαση για να κατα-πιέσουν τον κόσμο».

«Ίσως είναι ακριβώς αυτό. Ο πατέρας μου μίλησε αρκετές φορές για υποθέσεις σχετικά με σεξουαλικές ιεροτελεστίες των Ατλάντων που περιλάμβαναν τη σεξουαλική πράξη, το διαλογισμό και ειδικές

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 97

τεχνικές αναπνοής. Με αυτό τον τρόπο, έλεγε, είχαν μεγαλύτερη δύ-ναμη και κατάφερναν να ξυπνήσουν υπερπροικισμένες παραφυσικές και δημιουργικές ικανότητες επεκτείνοντας τη συνείδησή τους».

Ο Αδάμ κούνησε αργά το κεφάλι, περισσότερο σαν να σκεφτό-ταν εκείνα τα λόγια παρά σαν να συμφωνούσε.

«Τι θέλεις να πεις; Πιστεύεις ότι ο πατέρας σου ανακάλυψε κάτι σχετικό με τη σεξουαλικότητα, το οποίο δεν καταλάβαινε;»

«Μήπως έχει βρει κάποια σημαντική απόδειξη για να υποστηρί-ξει ότι το σεξ δεν είναι αυτό που μας έχουν πει; Αναζητούσε την Ατλα-ντίδα και τα μυστικά της προέλευσης του ανθρώπου. Και όλοι οι άν-θρωποι έχουμε έρθει στον κόσμο μέσω της σεξουαλικής πράξης».

«Αυτό είναι προφανές. Πιστεύεις όμως ότι ο πατέρας σου ανακά-λυψε κάποιον άλλο τρόπο για να έρθει κανείς στον κόσμο;» Ο Αδάμ είπε την τελευταία φράση με τη συστολή ενός παιδιού, λες και ο ανα-γνωρισμένος επαγγελματισμός και οι γνώσεις του δε μετρούσαν.

Εκείνη κούνησε το κεφάλι σιωπηλή και άγγιξε το μυστηριώδη χα-λαζία στο λαιμό της, που εξέπεμπε μια περίεργη θερμότητα.

Έπαψε να προσέχει τον υπολογιστή, πετάχτηκε από την καρέκλα της και στράφηκε προς το μέρος του. Το πρόσωπό της ήταν ξαναμ-μένο.

«Όχι, Αδάμ». Η φωνή της φανέρωνε ευφυΐα και οξυδέρκεια. «Δεν πιστεύω ότι το κύριο θέμα έχει σχέση με την προφητεία και την Ατ-λαντίδα. Εκείνο που ανακάλυψε ο πατέρας μου και τον ενθουσίασε τόσο έχει σχέση με το σεξ ή μάλλον με τον τρόπο με τον οποίο ήρθε στον κόσμο... ο πρώτος άνθρωπος».

15

Η ΑΛΕΞΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΔΑΜ από τη μία και ο αρχαιολόγος Ευαγγέλου και οι απαγωγείς του από την άλλη δεν μπορούσαν να γνωρίζουν τι συ-νέβαινε εκείνη τη στιγμή στον πλανήτη.

Όλα τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων, τα τηλεοπτικά κανάλια, οι εφημερίδες, οι αλυσίδες Τύπου, οι εκφωνητές ραδιοφώνου και οι δη-μοσιογράφοι γενικότερα μετέδιδαν το πιο πρόσφατο άσχημο νέο.

98 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ο Ήλιος, το άστρο που λατρεύτηκε από όλους τους πολιτισμούς, από Αιγύπτιους, Ινδούς, Έλληνες, Άτλαντες, Μάγια αλλά και από τα έθνη και τις φυλές της Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας, είχε γί-νει μυστηριωδώς κατακόκκινος.

Οι ειδήσεις έλεγαν ότι ο βασιλιάς των άστρων έμοιαζε να έχει βα-φτεί στο αίμα. Μια πυρακτωμένη μπάλα, σαν ηφαίστειο που εκρή-γνυται, με ένα κατακόκκινο χρώμα με κίτρινες και κόκκινες αναλα-μπές αποπροσανατόλιζε μετεωρολόγους και επιστήμονες.

Στο BBC ένας σχολιαστής τάραζε τον πληθυσμό αναφέροντας το συμβάν με έναν τρόπο που προσέγγιζε περισσότερο τον αισθησια-σμό παρά την πληροφόρηση. «Μη σηκώνετε τα μάτια στον Ήλιο, δι-ατρέχετε σοβαρό κίνδυνο οφθαλμικών εγκαυμάτων». Στο μεταξύ το CNN έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου προειδοποιώντας για τους κιν-δύνους της έκθεσης στον Ήλιο και της παρατήρησής του και συνι-στούσε στον κόσμο να πίνει πολύ νερό. Η είδηση σκορπίστηκε στον πλανήτη σαν την άμμο ανάμεσα στα δάχτυλα. Ο γενικός συναγερμός προκάλεσε ένταση και πανικό σε κάποιους.

Με το πρώτο σύμπτωμα φόβου οι πιστοί των πλειοψηφικών θρη-σκειών ένιωσαν την παρόρμηση να προσευχηθούν. Οι άθεοι και οι δύσπιστοι, κυρίως οι πιο απαισιόδοξοι, θέλησαν να πάνε ενάντια στο ρεύμα. Πολλοί κοίταξαν τον Ήλιο με σοβαρές συνέπειες, μερικοί μάλιστα μπήκαν στο νοσοκομείο. Όσοι απολάμβαναν το ελληνικό καλοκαίρι στις παραλίες αναγκάστηκαν να αφήσουν την άνετη θέση μπροστά στη θάλασσα και να αναζητήσουν σκιά, γιατί η ζέστη ήταν τόσο έντονη, ώστε νόμιζε κανείς ότι βρίσκεται στην κόλαση.

Βυθισμένος στη δουλειά του ο καρδινάλιος Τους άρχισε να χάνει την ψυχραιμία του λόγω της ζέστης σε εκείνο το παλιό σπίτι και της ανυ-πακοής του Αχιλλέα. Επιζητούσε το σεβασμό του καθηγητή Ευαγγέ-λου, ακόμα κι αν εκείνος δεν ήξερε ποιον είχε απέναντί του.

Ο Μάγος στάθηκε πίσω από τον αρχαιολόγο κι ακούμπησε τα χέ-ρια στους ώμους του.

«Σας ρωτώ για τελευταία φορά, καθηγητή». Πρέπει να κερδίσω χρόνο, σκέφτηκε ο Αχιλλέας. Είχε αφυδατω-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 99

θεί τελείως και τα χέρια του ήταν μουδιασμένα από τα δεσμά που δεν άφηναν το αίμα να κυκλοφορήσει.

Ο Βιλαμιτρέ έστεκε στο σκοτάδι έτοιμος να χρησιμοποιήσει το κεντρί του. Ο Τους είχε δώσει εντολή: «Δε θέλω βασανιστήρια μπρο-στά μου». Παρά το ζήλο του για την εξουσία ο καρδινάλιος πίστευε σε μια ιδεολογία, σε ένα δικό του χριστιανισμό στον οποίο η ωμή βία δε θα έπρεπε να υπάρχει για να πείσει κανέναν. Επιτρέπονταν μόνο τα επιχειρήματα, ακόμα και αν ήταν απειλητικά, εκφοβιστικά και αθέμιτα. Δεν ήθελε να γίνεται μάρτυρας του σωματικού πόνου. Του θύμιζε την αργή αγωνία της μητέρας του, κάτι που τον είχε ευαισθη-τοποιήσει, ώστε οποιαδήποτε σκηνή βασανισμού ή σωματικού πό-νου έφερνε στο μυαλό του την ίδια ανάμνηση.

Ανέκαθεν τον επηρέαζε η έλλειψη αγάπης από τον πατέρα του κι αυτό, σε συνδυασμό με τον όρκο αγνότητας που είχε πάρει όταν έγι-νε ιερέας, δημιούργησε μέσα του ένα συναισθηματικό καβούκι και τον ώθησε να ικανοποιεί τα ένστικτα και την αρρωστημένη του όρε-ξη σε νεαρούς άντρες. Αναγκάστηκε να μηχανευτεί πολλά και διά-φορα για να μην κατηγορηθεί για παιδεραστία σε πάνω από δύο πε-ριστάσεις, όπως είχε συμβεί στον επίσκοπο Βοστόνης.

Τώρα είχε βρει στον άντρα που αποκαλούσαν Κουκουβάγια ένα σταθερό εραστή κι έναν πιστό σύντροφο στη Μυστική Κυβέρνηση. Δεν τον είχε δει ακόμα. Του είχε πει από το τηλέφωνο να τον περι-μένει στο ξενοδοχείο. Ο καρδινάλιος ανυπομονούσε να τελειώνει τη δουλειά με τον αρχαιολόγο για να τον συναντήσει. Του είχε φέρει από τη Λισαβόνα ένα καινούριο πατσουλί.

«Έχετε πέντε λεπτά να το σκεφτείτε, καθηγητή. Όταν επιστρέ-ψω, θα πρέπει να μου δώσετε μια απάντηση».

Ο καρδινάλιος κατευθύνθηκε προς την τουαλέτα και ο Αχιλλέας έμεινε υπό την επιτήρηση του Σοπένσκι και του Βιλαμιτρέ. Ο Τους έβγαλε ένα από τα δύο κινητά που είχε πάνω του. Το ένα το χρησι-μοποιούσε αποκλειστικά για να χειρίζεται τα θέματα της θέσης του στο Βατικανό και το άλλο για τις υποθέσεις της Μυστικής Κυβέρνη-σης.

Απομακρύνθηκε αρκετά μέτρα, μπήκε στη μικροσκοπική τουα-λέτα και έκλεισε πίσω του την πόρτα.

100 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Γεια σου, πού είσαι;» ρώτησε ο Τους. Η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής ακουγόταν ανήσυχη και

ταραγμένη. «Στο μπαρ του ξενοδοχείου. Ήμουν έτοιμος να σου τηλεφωνήσω

επειγόντως». «Τι έπαθες; Ακούγεσαι ταραγμένος». «Πρέπει να σου πω τι συμβαίνει». «Τι τρέχει; Ηρέμησε, για το Θεό! Πες μου τι έγινε». «Ο Ήλιος», αποκρίθηκε ο νεαρός άντρας. «Κάνει αλλόκοτα πράγ-

ματα!» «Ο Ήλιος; Τι πράγματα;» Η καρδιά του καρδινάλιου άρχισε να

χτυπά πιο γρήγορα. «Ναι. Όλος ο κόσμος βρίσκεται σε επιφυλακή. Είναι ένα θέαμα

τρομακτικό και εξωπραγματικό. Ο Ήλιος είναι κατακόκκινος! Εξαι-τίας κάποιων παράξενων εκρήξεων σκορπά στο περιβάλλον μια κοκ-κινωπή απόχρωση. Είναι αλλόκοτο. Όλα φαίνονται κόκκινα σαν να βρίσκεσαι στο σκοτεινό θάλαμο φωτογράφου».

Ο Τους επεξεργαζόταν τις πληροφορίες νευρικός. Οι παλμοί του έγιναν ακόμα πιο γρήγοροι.

«Πότε συνέβη αυτό;» «Ξύπνησα πριν από λίγο στο ξενοδοχείο γιατί είχα πονοκέφαλο,

άνοιξα τα παράθυρα και...» Στο λαιμό του είχε σχηματιστεί ένας κό-μπος. «Ήταν όλα κοκκινωπά. Οι άνθρωποι έτρεχαν στα σπίτια τους για να προστατευτούν. Η τηλεόραση προβάλλει εικόνες παγκόσμιου συναγερμού. Όλες οι κυβερνήσεις έχουν ζητήσει από τους πολίτες να μη βγαίνουν από τα σπίτια τους».

Δεν είναι δυνατό να συμβαίνει κάτι τέτοιο, και πολύ λιγότερο τώ-ρα. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια, σκέφτηκε ο Τους..

Ο ίδιος και πολλά στελέχη των υπηρεσιών του Βατικανού αντιμε-τώπιζαν τις προφητείες των Μάγια σαν δοξασίες μιας βάρβαρης λα-τρείας, μα ένιωθαν και κάποιο σεβασμό. Οι Μάγια ανήγγειλαν ότι, πριν πραγματοποιηθεί η έβδομη προφητεία, ο Ήλιος θα είχε αλλό-κοτη συμπεριφορά, που θα προκαλούσε ηλεκτρικές καταιγίδες σε πρώτη φάση και συμφορές στη συνέχεια.

Αν ο κόσμος έτεινε να συνενωθεί, αν η συμπαντική ακτίνα που

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 101

ανέφεραν τα κείμενα των Μάγια κατάφερνε να εναρμονίσει από την ανώτατη συνείδηση μέχρι την ατομική συνείδηση τους κατοίκους του πλανήτη, τότε τα σχέδιά τους, οι επιχειρήσεις, η εξουσία τους, τα πά-ντα θα έπαιρναν την κατιούσα. Η Μυστική Κυβέρνηση είχε ανάγκη να προκαλεί διαίρεση και σύγχυση. Αν αυτό που συνέβαινε ήταν απλά και μόνο άλλη μία φυσική καταστροφή, θα ωφελούνταν γιατί θα πουλούσαν τρόφιμα, φάρμακα, πίστη. Η Εκκλησία χρειαζόταν το μεγάλο όπλο του φόβου για να κρατά τον κόσμο κάτω από τα φτερά της, γονατισμένο στους άμβωνές της, χωρίς εμπιστοσύνη στις δυνά-μεις του, αποξενωμένο σχεδόν από την περιπέτεια της ζωής.

Ο καρδινάλιος με την οξυδέρκεια και τη λογική του ήξερε ότι ήταν αδύνατο να αντιπαλέψει κανείς τα σχέδια της φύσης.

«Πρέπει να μείνουμε ψύχραιμοι. Σύντομα θα έρθω να σε δω στο ξενοδοχείο. Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά», είπε στην Κουκου-βάγια πριν κλείσει το τηλέφωνο.

Ο Τους, όπως και όλοι στο Βατικανό, ήξερε ότι την εποχή της Ιε-ράς Εξέτασης ο χριστιανισμός είχε απαγορεύσει τη λατρεία της φύ-σης. Ήταν βέβαιοι ότι δεν επρόκειτο για μια παγανιστική λατρεία αλλά για έναν άμεσο τρόπο, ώστε ο κόσμος και κυρίως οι γυναίκες, τις οποίες κακώς ονόμασαν μάγισσες, να μπορούν να επικοινωνούν με τη θεότητα μέσω των φυσικών δυνάμεων της ζωής.

Κάτι τέτοιο δε συνέφερε τις επιχειρήσεις και τους διαμεσολαβη-τές του ουρανού. Στο μυαλό κάθε πιστού ήταν χαραγμένη ανεξίτηλα η εικόνα ενός θεού που τιμωρεί και επιβραβεύει. Έτσι σκέφτονταν οι περισσότεροι χριστιανοί.

Όμως ο καρδινάλιος αγνοούσε πως οι καταιγίδες που προκαλού-σε ο Ήλιος ήταν ο προάγγελος για κάτι αναπάντεχο.

16

«ΑΝ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ έχει επιστημονικά ευρήματα για τον πρώτο άν-θρωπο στη Γη, τότε θα επέλθει πλήρης επανάσταση στις ιδέες μας». Ο Αδάμ ήπιε λίγο νερό∙ έκανε πολλή ζέστη.

Η Αλεξία συνέχιζε να ανοίγει αρχεία στον υπολογιστή.

102 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Θα κατέρρεαν πολλοί μύθοι και ψέματα», αποκρίθηκε χωρίς να πάρει το βλέμμα της από την οθόνη.

Ο Αδάμ άνοιξε άλλο ένα κουμπί από το πουκάμισό του. Η Αλε-ξία ήταν έτοιμη να συνεχίσει την απάντησή της, όταν ένα τζάμι του παραθύρου έσπασε. Τα γυαλιά έπεσαν στο πάτωμα και στο δωμάτιο όρμησε ένας καφτός αέρας.

Στράφηκαν και οι δύο τρομαγμένοι. «Τι ήταν αυτό;» ρώτησε εκείνη. Άφησε τον υπολογιστή, πετάχτη-

κε πάνω και έτρεξε προς το παράθυρο. Πριν καλά καλά προλάβει να πλησιάσει, η πίεσή της έπεσε και η γυναίκα λιποθύμησε.

«Αλεξία!» Ο σεξολόγος έτρεξε προς το μέρος της, αλλά δεν κατά-φερε να την κρατήσει κι η κόρη του Ευαγγέλου σωριάστηκε στο πά-τωμα.

Απέξω αντηχούσαν κραυγές και θόρυβοι. Η κίνηση ήταν χαοτι-κή. Ακούγονταν κορναρίσματα και ο στριγγός ήχος των λάστιχων. Δεν ήταν φυσιολογικό σε εκείνη τη γειτονιά της Αθήνας, όπου βασί-λευε πάντα η ηρεμία των εύπορων κατοίκων.

«Αλεξία, είσαι καλά;» Ο Αδάμ άρχισε να τη χτυπά ελαφρά στο πρόσωπο.

«Ναι», τραύλισε εκείνη. Ακουγόταν σαν χαμένη. «Τι συνέβη;» «Λιποθύμησες. Πλησίασες το παράθυρο που έσπασε και λύγισαν

τα πόδια σου». «Από τη ζέστη θα είναι... Έπεσε η πίεσή μου». «Πιες λίγο νερό». Ο Αδάμ τής έδωσε ένα μπουκάλι. Εκείνη ήπιε αργά. Ύστερα σηκώθηκε και κάθισε στον καναπέ. «Τι συμβαίνει έξω; Ακούγεται πολύς θόρυβος, σαν να επικρατεί

χάος». Ο σεξολόγος πλησίασε το παράθυρο και αντίκρισε ένα τρομακτι-

κό θέαμα. Οι άνθρωποι που είχαν μείνει στο δρόμο έτρεχαν να προ-στατευτούν κάτω από καμιά σκιά ή να μπουν σε κάποια καφετέρια, να κρυφτούν όπου ήταν δυνατό. Τα αυτοκίνητα στριμώχνονταν χω-ρίς να δίνουν σημασία στους κανόνες της κυκλοφορίας.

«Αν είναι δυνατό!» αναφώνησε ο Αδάμ σηκώνοντας τα χέρια στο πρόσωπο. «Μην κοιτάξεις τον ουρανό!»

Έπιασε την Αλεξία για να τη σταματήσει.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 103

«Μα... τι συμβαίνει;» «Τα πάντα έξω είναι κοκκινωπά! Ο Ήλιος!». Και οι δύο σκέφτηκαν το ίδιο πράγμα. Η προφητεία! «Πρέπει να ηρεμήσουμε», είπε η Αλεξία και απομακρύνθηκε από

το παράθυρο. Ο Αδάμ κάλυψε το τζάμι με ένα ξύλο που χρησίμευε ως ράφι. Η

ζέστη ήταν αποπνικτική και οι θόρυβοι απέξω τους αποπροσανατό-λιζαν.

«Τι θα κάνουμε;» ρώτησε η γυναίκα. Ο σεξολόγος την κοίταξε ήρεμα. «Αν έχει σχέση με τον Ήλιο και τις αλλαγές, αν άρχισε αυτό που

αναφέρει η έβδομη προφητεία, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μείνουμε γαλήνιοι, ήσυχοι», ψιθύρισε. Οι μεγάλες περίοδοι διαλογισμού τον βοηθούσαν πάντα να ξεπερνά τις ενστικτώδεις πα-ρορμήσεις.

«Έχεις δίκιο», αποκρίθηκε εκείνη. Φαινόταν ήρεμη, αν και λίγο σαστισμένη.

Ο Αδάμ πρόσεξε κάτι που τον έκανε να εκπλαγεί. «Τι είναι αυτό;» ρώτησε δείχνοντας το στέρνο της. «Για ποιο πράγμα μιλάς;» Την πλησίασε και κοίταξε το στέρνο της από κοντά. Διέκρινε ένα

μικρό κόκκινο σημάδι. «Έχεις ένα έγκαυμα!» Η Αλεξία έφερε τα χέρια στο στέρνο και είδε έναν κύκλο, αν και

δεν είχε νιώσει να την καίει τίποτα. «Ο χαλαζίας!» αναφώνησε εννοώντας το κολιέ στο λαιμό της.

Ήταν δώρο του πατέρα της. «Άγγιξέ τον να δεις. Είναι πολύ ζε-στός».

Ο Αδάμ πέρασε τα δάχτυλά του από το κολιέ. «Πράγματι». Η γυναίκα έκλεισε τα μάτια. «Περίμενε...» Πήρε βαθιά ανάσα και έμεινε σιωπηλή. Είχε την αίσθηση μιας παράξενης διαύγειας. Άρχισε να νιώθει απίστευτα ενεργητική και διαυγής, λες και με-

104 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

τά τη λιποθυμία το μυαλό της άρχισε να λειτουργεί με τη διπλάσια ταχύτητα.

Έκλεισε ξανά τα μάτια. Οι σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της κι έμπαιναν σε τάξη, σαν μια σειρά από αυτοκίνητα που εισέρχονται ταχύτατα σε έναν αυτοκινητόδρομο.

«Ο πατέρας μου, Αδάμ, όπως και ο δικός σου, ίσως ανακάλυψε με ποιο τρόπο πρέπει να προετοιμαστούν οι άνθρωποι για τη μετα-μόρφωση που επέκειται».

«Αναφέρεσαι στην αλλαγή του παλμού;» «Και όχι μόνο». «Εξηγήσου, σε παρακαλώ». «Η προφητεία του ημερολογίου των Μάγια μιλά για το τέλος του

χρόνου σε λίγους μήνες. Πιστεύω ότι...» Ο νους της είχε δραπετεύσει ξανά, σαν να μπορούσε να αντλήσει τη γνώση από κάπου αλλού.

Ο Αδάμ την παρατηρούσε ακίνητος. «Τι πιστεύεις; Αλεξία, μίλα!» Εκείνη χαμογέλασε ξανά. Και σε αυτό το χαμόγελο εκείνος αντί-

κρισε την ομορφιά και το φως της σε όλο τους το μεγαλείο. Τα δό-ντια της ήταν σαν πολύτιμες λευκές πέτρες και τα μάτια της δύο αστέ-ρια που τρεμόπαιζαν ακατάπαυστα.

«Αδάμ, ο πατέρας μου είναι ιδιοφυΐα. Νομίζω ότι το τέλος των χρόνων είναι στην πραγματικότητα το Τέλος του Χρόνου. Περνώ-ντας από τη μία διάσταση στην άλλη ανακαλύπτουμε ότι η τρίτη δι-άσταση, στην οποία ζούμε, είναι η μορφή της εικόνας, της ύλης και της αντίληψης των πάντων σε όρους εποχών, καιρών και ηλικιών. Αν από τον κεντρικό Ήλιο του Γαλαξία μας φτάσει η ακτίνα της εναρμόνισης για όλο το σύστημά μας και για τους κατοίκους της Γης, αν μέσω της ηλιακής ευθυγράμμισης και της πύλης του φωτός δημιουργηθεί η εξέλιξη, τότε θα αντιληφθούμε ότι ο χρόνος ως τέ-τοιος θα πάψει να μας εμποδίζει να κατανοήσουμε την πραγματι-κότητα.

«Τι θέλεις να πεις;» «Ότι ίσως αντιληφθούμε ότι ο χρόνος δεν υπάρχει! Φαντάζεσαι

τις συνέπειες που θα είχε κάτι τέτοιο;» Στο μυαλό του Αδάμ εμφανίστηκαν άπειρες καταστάσεις, διαφο-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 105

ρετικές από εκείνες της «φυσιολογικής» ζωής, σαν τους πρωταγωνι-στές ενός θεατρικού έργου.

«Δε θα φοβόμασταν το θάνατο». «Ακριβώς. Ο χρόνος δεν υπάρχει. Όλα αλλάζουν». «Δε θα χρειαζόμασταν ένα μελλοντικό παράδεισο. Θα βρισκόμα-

σταν πλέον σε κοινωνία με την Πηγή». Ο Αδάμ θυμήθηκε ότι οι μυημένοι του διαλογισμού που φωτίζο-

νταν πνευματικά όπως ο Βούδας έλεγαν ότι η κατάσταση του σαμά-ντι ή η επέκταση της συνείδησης ήταν μια κατάσταση στην οποία δεν υπήρχε χρόνος, μόνο η αντίληψη της αιωνιότητας στην παρούσα στιγμή. Μάλιστα, επιστημονικές έρευνες ανέφεραν ότι ο ανθρώπι-νος εγκέφαλος βρίσκεται μερικά εκατοστά του δευτερολέπτου «πί-σω» από την πραγματικότητα, γιατί τα εγκεφαλικά κύματα χρειάζο-νται μερικές συντομότατες στιγμές για να μεταφέρουν το παρόν στη συνείδηση.

«Η φώτιση θα ισοδυναμούσε με την τοποθέτηση του εγκεφάλου στο αιώνιο παρόν και την αιχμαλώτιση της αυθεντικής πραγματικό-τητας και θα ερχόταν ως συνέπεια της άσκησης του διαλογισμού», του είχε πει μήνες πριν η δασκάλα του διαλογισμού.

«Έτσι ζούσαν οι Άτλαντες και οι Μινωίτες», είπε η Αλεξία. «Πώς δηλαδή;» «Στη μινωική Κρήτη και στην Ατλαντίδα, οι κάτοικοι της οποίας

πιστεύεται ότι βρέθηκαν στη Σαντορίνη, αναπτύχθηκαν μητριαρχι-κοί πολιτισμοί που περιλάμβαναν τη λατρεία στο θηλυκό, στην Πη-γή ως πνευματικό σύστημα. Οι Μινωίτες και οι Άτλαντες ζούσαν πε-φωτισμένοι πριν δεχτούν την εισβολή των πολεμόχαρων Ελλήνων και των Μυκηναίων, πριν από το μεγάλο κατακλυσμό και την έκρηξη του ηφαιστείου που βύθισε το νησί-ήπειρο εξαφανίζοντας κάθε ίχνος του προηγμένου πολιτισμού. Ο πατέρας μου ακολούθησε τα βήματα των ανασκαφών του σερ Άρθουρ Έβανς, του φημισμένου Άγγλου αρχαι-ολόγου που ανακάλυψε τα υπολείμματα του μινωικού πολιτισμού στην Κρήτη, και του Σπυρίδωνα Μαρινάτου, του Έλληνα αρχαιολό-γου που το 1967 έκανε ανασκαφές στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης και ανακάλυψε μια κρυμμένη πόλη που ανήκε στο μινωικό πολιτισμό.

»Πιστεύεται ότι η Ατλαντίδα βυθίστηκε πριν από δώδεκα χιλιά-

106 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

δες χρόνια περίπου και η πραγματική προέλευση του πρώτου ανθρώ-που είναι προφανώς πολύ πιο αρχαία. Για περίμενε όμως...» Η φω-νή της ήταν γλυκιά και σταθερή μαζί. «Στο λόγο του ο πατέρας μου λέει ότι βρήκε δύο πράγματα».

Ο Αδάμ δεν καταλάβαινε πού το πήγαινε. «Έχεις δίκιο, Αλεξία, μα τότε...» «Περίμενε». Ο νους της έτρεχε με ταχύτητα φωτός. «Μήπως οι

Άτλαντες ήξεραν ήδη ποια είναι η πραγματική προέλευση του αν-θρώπου;»

Ο Αδάμ κατάλαβε τι υπονοούσε η Αλεξία. «Αν είναι έτσι, ο πατέρας σου θα γινόταν ο πιο επαναστατικός

επιστήμονας της ιστορίας», είπε φωναχτά τη σκέψη του, ενώ φα-νταζόταν το βεληνεκές του ευρήματος του Αχιλλέα Ευαγγέλου. «Η αλλαγή της συλλογικής συνείδησης θα ήταν η μητέρα όλων των ανα-καλύψεων».

Η Αλεξία κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι ακριβώς ψάχνουμε», συνόψισε ο

Αδάμ. «Βρήκαμε ένα λόγο που επρόκειτο να εκφωνηθεί στα Ηνωμέ-να Έθνη σε λίγους μήνες και άλλον ένα για τους Ολυμπιακούς Αγώ-νες του Λονδίνου σε μία εβδομάδα. Ο πατέρας σου έχει ανακαλύψει κάτι σημαντικό, το λέει καθαρά στο βίντεο και στο χειρόγραφο που βρήκα. Τι ανακάλυψε όμως; Δεν έχουμε καταλήξει ακόμα σε κάποιο σαφή ορισμό και ψάχνουμε εδώ και ώρες. Έχεις βρει κάτι καινού-ριο, κάποιο στοιχείο;»

Τα σπινθηροβόλα μάτια της Αλεξίας έτρεχαν στην οθόνη του υπο-λογιστή καθώς άνοιγε και έκλεινε αρχεία. Εκείνος στάθηκε πίσω της, έβαλε τα χέρια στην πλάτη της καρέκλας και έσκυψε για να δει τι εμ-φανιζόταν στην οθόνη.

Εκείνη συνέχιζε να διαβάζει δυνατά τα ονόματα των αρχείων στον υπολογιστή.

«Άτλαντες, προφητείες, Μάγια, Μινωίτες, χάρτης...» Κοίταξε ξανά την οθόνη. «Χάρτης;» Η φωνή της γέμισε ενθουσιασμό. Άνοιξε το αρχείο. «Τι είναι αυτό;» ρώτησε κάπως διστακτική.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 107

«Δεν είναι λίγο περίεργο;» «Μοιάζει με χάρτη με σύμβολα». «Πάτησε το ζουμ». «Είναι σαν να το έχουν σκανάρει από κάποιο πρωτότυπο». «Φαίνεται χρυσό. Λες να είναι από χρυσάφι ή από κάποιο πέτρω-

μα;» Η γυναίκα ανασήκωσε τους ώμους. «Θα το τυπώσω για να το δούμε. Έλεγξε αν είναι συνδεδεμένος ο

εκτυπωτής». Κούνησε το ποντίκι του υπολογιστή και πάτησε το πλήκτρο της

εκτύπωσης. Το αρχείο άρχισε να εκτυπώνεται αργά.

Ο Αδάμ το πήρε και το παρατήρησε προσεκτικά. «Έχει αρκετά εσωτερικά σύμβολα». «Καταλαβαίνεις τίποτα;» Εκείνος έκανε μια παύση και τα παρατήρησε. Τα γνώριζε πολύ

καλά: ήταν αιγυπτιακά, ινδικά, εβραϊκά και ελληνικά. «Υπάρχει και ένα αστέρι με δύο τρίγωνα που φαίνεται να δείχνει

ένα σημείο στη θάλασσα».

108 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Η Αλεξία συνοφρυώθηκε μελετώντας προσεκτικά το εύρημα. «Μοιάζει με αρχαίο χάρτη της Ελλάδας! Αν είναι έτσι, τότε το

αστέρι δείχνει ένα σημείο στα νοτιοδυτικά του νησιού της Σαντορί-νης και βόρεια της Κρήτης», είπε με ενθουσιασμό.

«Μπορεί». Ένα σημείο στο Αιγαίο και αρχαία σύμβολα. Ο Αδάμ δεν κατά-

φερνε να συνδυάσει τις πληροφορίες. «Η Ατλαντίδα;»

17

Ο ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ μπήκε στο δωμάτιο κάτωχρος. Η ταχυκαρδία ήταν ένα από τα αδύναμα σημεία του. Δεν κατάφερνε να τη συγκρατήσει.

Ο Σοπένσκι και ο Βιλαμιτρέ πρόσεξαν ότι η όψη του ήταν εντε-λώς αλλαγμένη.

«Όλα καλά;» ρώτησε το Κοράκι. Ο Τους αναστέναξε. «Έχουμε προβλήματα». «Τι συνέβη;» Ο Σοπένσκι γούρλωσε τα μάτια. «Το κλίμα», απάντησε ο Μάγος κοιτώντας το πάτωμα. «Κάτι τρέ-

χει με τον Ήλιο». «Με τον Ήλιο;» Το Κοράκι δεν καταλάβαινε τίποτα. Σε λιγότερο από δύο λεπτά ο καρδινάλιος είχε πάρει τις αποφά-

σεις του. «Ακούστε με», τους είπε. «Μείνετε εδώ. Εγώ πρέπει να μιλήσω με

την οργάνωση για να κανονίσουμε ορισμένα πράγματα». Έκανε τρεις δρασκελιές προς το σημείο όπου βρισκόταν ο αρ-

χαιολόγος. Εκείνη τη στιγμή η πνευματική δύναμη που τον βοηθού-σε να αμύνεται και να καταστρώνει στρατηγικές λειτουργούσε ταχύ-τατα.

«Προς το παρόν κερδίσατε, καθηγητή», είπε ρίχνοντάς του μια ματιά πίσω από τα φώτα. «Πρέπει να περιμένετε λίγο ακόμα εδώ μέ-σα. Μη χαίρεστε όμως. Όταν επιστρέψω, θα αναγκαστείτε να απο-καλύψετε όλα όσα γνωρίζετε».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 109

Ψιθύρισε κάτι στο αφτί του Σοπένσκι και έφυγε από εκείνο το μα-κάβριο μέρος.

Ο παγκόσμιος συναγερμός ήταν πια κοινή είδηση. Είχαν αρχίσει να αξιολογούν την κατάσταση σε διάφορες χώρες, γιατί η ζέστη και ο παλμός του Ήλιου είχαν προκαλέσει ηλιακές καταιγίδες, αν και όχι μεγάλης κλίμακας, που έφτασαν στο σημείο να διακόψουν προς στιγμήν κάποια κύματα πληροφόρησης αλλάζοντας τη λειτουργία ορισμένων δορυφόρων επικοινωνίας, αλλά και να καταστρέψουν τμήματα καλωδίων υψηλής τάσης. Το γεγονός αυτό προκάλεσε δια-ταραχές στις τηλεφωνικές συνδέσεις και στις υπηρεσίες του διαδι-κτύου.

«Δεν πρέπει να επικρατήσει πανικός. Διατηρήστε την ψυχραιμία σας και μείνετε στα σπίτια σας μέχρι να μπορέσουμε να αξιολογή-σουμε την κατάσταση». Αυτά ήταν λίγο πολύ τα λόγια που έλεγαν στην τηλεόραση οι υπουργοί Εθνικής Ασφάλειας, Άμυνας και Εσω-τερικών σε όλες τις χώρες του κόσμου. Στα Ηνωμένα Έθνη είχε συ-γκληθεί έκτακτη συνάντηση. Οι επίσημοι αντιπρόσωποι των κυβερ-νήσεων όλων των χωρών ήταν έτοιμοι να λάβουν μέτρα.

Στην Αθήνα, στο λόμπι του ξενοδοχείου Central, ο άνθρωπος με το κωδικό όνομα Κουκουβάγια έστεκε κατάχλομος κρατώντας ένα άδειο ποτήρι τζιν τόνικ. Ήταν έτοιμος να παραγγείλει ένα ακόμα ενώ περίμενε τον Τους με το βλέμμα χαμένο στην τηλεόραση. Τον ενοχλούσε αυτό που συνέβαινε. Ανυπομονούσε να δει τον καρδινά-λιο και να νιώσει τουλάχιστον λίγη παρηγοριά.

Σε λιγότερο από δέκα λεπτά η επιβλητική, μαγνητική μορφή του Τους πέρασε την είσοδο του ξενοδοχείου. Ο καρδινάλιος πλησίασε ταραγμένος το νεαρό άντρα.

«Ήρθα όσο πιο γρήγορα γινόταν. Δεν κινείται τίποτα σε καμία λεωφόρο και δυσκολεύτηκα να βρω ταξί».

Τα μάτια του νεαρού φωτίστηκαν από χαρά όταν τον είδε. «Τι θα κάνουμε;» ρώτησε δείχνοντας μεγάλη οικειότητα με τον

Τους. «Εσύ είσαι καλά;» ρώτησε ο καρδινάλιος κοιτώντας τον τρυφερά

στα μάτια. «Ναι», απάντησε ο νεαρός. «Απλά τρόμαξα λίγο. Ποιο είναι το

110 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

επόμενο βήμα; Τι θα κάνουμε; Είπε τίποτ’ άλλο ο αρχαιολόγος;» «Προς το παρόν, ας αφήσουμε τον καθηγητή Ευαγγέλου για αρ-

γότερα. Αυτό που συμβαίνει με τον Ήλιο είναι σοβαρό. Το τηλέφω-νό μου δεν έχει σταματήσει να χτυπά. Μου τηλεφωνούν από το Βα-τικανό. Ο γραμματέας μου με πληροφόρησε ότι πρέπει να πάω στη Ρώμη για μια επείγουσα συνάντηση με τον πάπα και κάποια μέλη του εσωτερικού κύκλου της Μυστικής Κυβέρνησης. Πρέπει να κατα-στρώσουμε στρατηγικές».

Ο καρδινάλιος αναφερόταν σε μια ομάδα εκατό περίπου μελών των υπηρεσιών ανάμεσα στα δύο χιλιάδες άτομα που απάρτιζαν τη μακάβρια οργάνωση. Ήταν οι πιο ισχυροί αντιπρόσωποι, οι οποίοι λάμβαναν ζωτικές αποφάσεις για τον παγκόσμιο έλεγχο.

«Πρέπει να φύγεις;» ρώτησε ο νεαρός. Στα μάτια του καθρεφτι-ζόταν η λύπη.

«Ναι, πρέπει να είμαι πίσω στη Ρώμη σε λιγότερο από τρεις ώρες. Κατάφερα να κινητοποιήσω κάποιες επαφές και έχω στη διάθεσή μου μια έκτακτη πτήση. Φεύγω για το αεροδρόμιο σε δεκαπέντε λε-πτά. Με περιμένει στην είσοδο του ξενοδοχείου ένα ταξί. Άκουσέ με προσεκτικά, έχω ένα σχέδιο. Θα σου πω τι θα κάνουμε με τον αρχαιο-λόγο».

18

«ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΧΑΡΤΗ», επιβεβαίωσε η Αλεξία. «Όμως δεν μπορώ να βρω το σχέδιο έκτακτης ανάγκης για το οποίο σου μίλησα, το κατα-φύγιο των ευρημάτων του πατέρα μου. Είχαμε συμφωνήσει ότι για λόγους ασφαλείας θα μπορούσα να το βρω εδώ για να ακολουθήσω τα ίχνη των ερευνών του».

Ο Αδάμ κάρφωσε πάνω της τα λαμπερά καστανά του μάτια και κούνησε το κεφάλι κάπως κουρασμένος.

«Και δεν το έχεις βρει;» «Υπάρχουν πολλά αρχεία. Είμαι σίγουρη ότι είναι κρυπτογρα-

φημένο, μα πιστεύω ότι ο πατέρας μου έφερε εδώ μόνο τον υπολο-γιστή του και ότι αυτό που βρήκε το έχει κρύψει στο προσωπικό του

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 111

εργαστήριο». Το ελκυστικό της σώμα ήταν κάθιδρο και το λευκό φόρεμα κολλούσε στο κορμί της ενώ εκείνη συνέχιζε να ψάχνει τα αρχεία.

«Τότε πρέπει να πάμε στη Σαντορίνη στο γραφείο του πατέρα σου».

Η Αλεξία κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Δε γίνεται να χάσουμε περισσότερο χρόνο, Αδάμ. Κυνδυνεύει η

ζωή του. Στο ταξίδι θα ανοίξω προσεκτικά όλα τα αρχεία ένα ένα». Ο Αδάμ το σκέφτηκε για ένα λεπτό. «Τι συμβαίνει;» ρώτησε η κόρη του Ευαγγέλου, που ένιωθε την

αδρεναλίνη να κυλά σε όλο το σώμα της. Εκείνος συνοφρυώθηκε. «Είπες ότι ο πατέρας σου έχει ένα βοηθό. Νομίζω ότι, πριν πά-

ρουμε την απόφαση να πάμε στη Σαντορίνη, πρέπει να του τηλεφω-νήσεις και να τον ρωτήσεις αν ξέρει κάτι».

«Να τηλεφωνήσω στον Έντουαρντ; Πάλι;» Η Αλεξία μόρφασε δι-στακτικά. Ποτέ δεν είχε συμπαθήσει το βοηθό του πατέρα της, αλ-λά ήξερε ότι ο Αδάμ είχε δίκιο. «Δώσε μου την τσάντα μου. Θα τον πάρω στο κινητό».

Εκείνος της έδωσε την κομψή τσάντα της και η Αλεξία πληκτρο-λόγησε το νούμερο με τα μακριά, φίνα δάχτυλά της. Ακολούθησε σιωπή.

«Έντουαρντ; Η Αλεξία είμαι, τι κάνεις;» «Καλά». Η φωνή του νεαρού στην άλλη άκρη της γραμμής ακου-

γόταν έκπληκτη. «Πού είσαι;» Ο νεαρός βοηθός δίστασε για μια στιγμή πριν απαντήσει. «Στην Αθήνα. Έφτασα πριν από λίγες ώρες». «Στην Αθήνα; Τι κάνεις εδώ; Είχες νέα από τον πατέρα μου;» «Τίποτα απολύτως. Λες και άνοιξε η γη και τον κατάπιε». Η κόρη του αρχαιολόγου δε βρήκε διόλου αστείο εκείνο το σχό-

λιο. «Πρέπει να μιλήσουμε. Θέλω να μάθω τι σου είπε πριν έρθει από

τη Σαντορίνη. Πες μου για την ανακάλυψή του». Στην άλλη άκρη της γραμμής ο Έντουαρντ σώπαινε.

112 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Αλεξία, τον ξέρεις τον πατέρα σου. Τον βοηθώ, αλλά στη δου-λειά του είναι τρομερά ερμητικός. Δε μου είπε τίποτα περισσότερο απ’ όσα φαντάζομαι πως ξέρεις κι εσύ».

Η όμορφη κόρη του αρχαιολόγου σκέφτηκε για μια στιγμή. Έπει-τα μίλησε αποφασιστικά στον Καταλανό.

«Έντουαρντ, βρίσκομαι στην Αθήνα με ένα φίλο του πατέρα μου και θα πάμε στη Σαντορίνη. Θέλω να έρθεις μαζί μας. Πρέπει να μά-θω ορισμένα πράγματα».

Ο νεαρός την άκουγε έκπληκτος. «Στη Σαντορίνη;» «Ναι, στο εργαστήριο. Θα σου τηλεφωνήσω σε μισή ώρα». Η Αλεξία έκλεισε το Blackberry και έστρεψε το φωτεινό πρόσω-

πό της προς τον Αδάμ. Στο κάτω κάτω ο Έντουαρντ δουλεύει ακόμα για τον πατέρα μου, σκέφτηκε.

Ο σεξολόγος την παρατήρησε προσεκτικά. Θαύμαζε τη δύναμη, το μαγνητισμό του πνεύματός της. Η ευφυΐα της ήταν διάχυτη και οι πράξεις της γεμάτες τόλμη. Ήταν μια γυναίκα που συνδύαζε τα εσω-τερικά χαρίσματα με την ευαισθησία και τη γλυκύτητα.

«Πώς θα φτάσουμε στη Σαντορίνη; Φαντάζομαι ότι κάποιες πτή-σεις θα έχουν ακυρωθεί λόγω του χάους που έχει προκληθεί από τον Ήλιο».

Χωρίς να διστάσει η Αλεξία πλησίασε το τραπέζι όπου βρισκό-ταν η τσάντα της. Φόρεσε τα γυαλιά της, πήρε τα αρχεία, ένα δυο βι-βλία και το φορητό υπολογιστή και βγήκε κρατώντας το ζεστό χέρι του Αδάμ.

«Τι σκοπεύεις να κάνουμε με το χάρτη; Δείχνει μόνο ένα σημείο ανάμεσα στη Σαντορίνη και στην Κρήτη κι είναι γεμάτος εσωτερικά σύμβολα».

«Ακριβώς. Άκουσε: Ό,τι κι αν έχει ανακαλύψει ο πατέρας μου, αποκλείεται να το έφερε στην Αθήνα. Πρέπει να είναι κρυμμένο στο εργαστήριό του στη Σαντορίνη. Στο κάτω κάτω από εκεί μας τηλε-φώνησε πριν έρθει να μας συναντήσει. Πάμε, λοιπόν, γρήγορα στο λιμάνι. Ένας φίλος του έχει ένα γιοτ και μπορεί να μας το δανείσει. Δε θα αργήσουμε πολύ να φτάσουμε στη Σαντορίνη».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 113

19

Η ΕΝΤΑΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ είχε μειωθεί και το άστρο είχε ξαναπάρει σχε­δόν το φυσιολογικό του χρώμα, αλλά οι ειδικοί έλεγαν ότι η όψη του θα ξαναγινόταν κανονική κατά τη διάρκεια της επόμενης μέρας. Πο­λύς κόσμος δυσπιστούσε, γιατί πίστευε ότι από τα πέντε προγνωστι­κά, οι ειδικοί έκαναν λάθος στα τέσσερα. Ωστόσο το άστρο του Φοί­βου έδειχνε να επιστρέφει στη συνηθισμένη δραστηριότητά του.

Το αιφνιδιαστικό γεγονός είχε υποχρεώσει τον καρδινάλιο Τους να θέσει σε κίνηση όλη την πονηριά του. Ένιωθε γεμάτος από μια παράξενη ενέργεια κι ένα μείγμα ευφορίας, φόβου και ενστίκτου επι­βίωσης έκανε το μυαλό του να λειτουργεί όσο πιο γρήγορα μπορού­σε.

Ο γραμματέας τον περίμενε στη Ρώμη, στο Διεθνές Αεροδρόμιο Φιουμιτσίνο «Λεονάρντο ντα Βίντσι», κρατώντας μια κομψή μαύρη δερμάτινη τσάντα που περιείχε την επίσημη περιβολή, το σταυρό του, το πολύτιμο χρυσό δαχτυλίδι με τα διαμάντια, το οποίο έβαλε στο δάχτυλό του ο Τους, κι ένα ζευγάρι καλογυαλισμένα παπού­τσια.

«Πώς έχουν τα πράγματα;» ρώτησε ο καρδινάλιος με μεγαλύτε­ρη σιγουριά τώρα που ένιωθε ξανά σαν στο σπίτι του και φορούσε τα επίσημα ρούχα του.

Ο γραμματέας τού απάντησε ότι περίμεναν άλλους δύο καρδινά­λιους που έλειπαν σε ταξίδι, καθώς και μέλη και αντιπροσώπους από το εξωτερικό, για μια ειδική συνάντηση πριν από το δειλινό. Ο προ­σωπικός βοηθός του Τους δε γνώριζε ότι πολλοί από τους διεθνείς απεσταλμένους ήταν οι εγκέφαλοι που διαχειρίζονταν και επέτρεπαν καταστροφές, κλιματικά προβλήματα και ασθένειες και εκείνοι που προκαλούσαν την πείνα στον κόσμο και ωφελούνταν από αυτήν.

«Πολύ καλά», είπε ο καρδινάλιος στο γραμματέα του. «Πρέπει να πάρω ορισμένα πράγματα και έγγραφα. Πήγαινέ με στο γραφείο μου».

Μπήκαν σε ένα επίσημο όχημα που περίμενε στο πάρκινγκ για να τους μεταφέρει από το αεροδρόμιο στο Βατικανό. Το όχημα δεν άργησε πολύ να μπει στους δρόμους της παλιάς πόλης. Ο Τους είχε

114 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

κατεβάσει λίγο το παράθυρο για να μπαίνει το απαλό αεράκι. Όταν ο οδηγός φρέναρε μπροστά από ένα δισκοπωλείο, στα αφτιά του καρδινάλιου έφτασαν οι νότες μιας όμορφης μελωδίας. Οι στίχοι του «Se bastasse una canzone» στην αμίμητη εκτέλεση που είχε ηχογρα­φήσει ο Λουτσιάνο Παβαρότι με τον Έρος Ραματσότι έκαναν τον καρδινάλιο να νιώσει ένα τσίμπημα συγκίνησης στην καρδιά. Του άρεσαν η κλασική όπερα και τα έργα της Αναγέννησης, γιατί μόνο αυτά μπορούσαν να τον βγάλουν για μια στιγμή από την άκαμπτη συναισθηματική πανοπλία του.

Λίγα λεπτά αργότερα ο καρδινάλιος είδε από το παράθυρο του αυτοκινήτου την πλατεία του Αγίου Πέτρου κατακλυσμένη από πι­στούς, που κρατούσαν ομπρέλες και υπέμεναν στωικά τη ζέστη πε­ριμένοντας τον υπέρτατο αντιπρόσωπο του δόγματός τους να βγει για να πει δύο λόγια. Ο κόσμος είχε ανάγκη να ενισχύσει την πίστη και να διώξει το φόβο. Επρόκειτο για μια πολυπληθή συγκέντρωση ανθρώπων που είχαν παραδοθεί στον πανικό μπροστά στο άγνω­στο.

Καθισμένος στο μαύρο δερμάτινο πίσω κάθισμα ο καρδινάλιος παρατηρούσε το πλήθος από μακριά. Όταν το αυτοκίνητο πέρασε με μέτρια ταχύτητα από το δρόμο που εφαπτόταν με την πλατεία του Αγίου Πέτρου και ο Τους είδε το πλήθος, στο μυαλό του ήρθε η αγ­χωτική σκέψη ότι ίσως ήταν από τις τελευταίες φορές που έβλεπε τό­σο κόσμο μαζεμένο σε εκείνο το μέρος.

Αν ήταν έτσι, δε θα πραγματοποιούνταν ποτέ το όνειρό του να γί­νει πάπας.

20

Η ΑΛΕΞΙΑ χρειάστηκε μόλις τρία λεπτά για να ασκήσει την επιρροή και τη δύναμη της γοητείας της και να πείσει το φίλο του πατέρα της να της κάνει τη χάρη και να της δανείσει το γιοτ του μαζί με έναν κα­πετάνιο που θα τους πήγαινε στη Σαντορίνη.

Με εκείνο το μοντέρνο και δυνατό σκάφος η διαδρομή δε θα δι­αρκούσε πάνω από τρεις ώρες. Ο Ποσειδώνας δεν έδειχνε ιδιαίτερη

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 115

όρεξη να ταράξει τη θάλασσα εκείνο το απόγευμα και ο Ήλιος είχε τη συνηθισμένη του όψη, αν και η θερμοκρασία είχε αυξηθεί κατά εφτά και πλέον βαθμούς. Ήταν απόγευμα και το θερμόμετρο άγγι­ζε τους σαράντα δύο βαθμούς Κελσίου.

Ανέβηκαν στο κατάστρωμα, συμπλήρωσαν τα έγγραφα της άδειας και χάραξαν τη ρότα από το φημισμένο λιμάνι της Αθήνας, που εί­χε σχεδιάσει ο στρατηγός Θεμιστοκλής τον 5ο αιώνα π.Χ. Ο Πειραι­άς, ο οποίος στην αρχαιότητα προστάτευε τον αθηναϊκό στόλο από τους Πέρσες, θα γινόταν η αφετηρία μιας παράξενης αναζήτησης. Στις αποβάθρες ένα σμήνος από σκάφη ανακατεύονταν με μικρά και μεσαία αλιευτικά και μεγάλα, πολυτελή γιοτ.

Οι διαδικασίες που ήταν απαραίτητες πριν σαλπάρουν επέτρε­ψαν στον Έντουαρντ Κάσας να προλάβει να φτάσει στο λιμάνι για να αποπλεύσουν μαζί.

«Στην πόλη επικρατεί χάος!» είπε ο Καταλανός στην Αλεξία και στον Αδάμ όταν έφτασε.

Φορούσε χοντρά γυαλιά ηλίου, γαλάζιο κοντομάνικο μπλουζάκι με το πρόσωπο του Μπομπ Μάρλεϊ και φαρδύ μοντέρνο παντελόνι σε χακί χρώμα. Ήταν αρκετά φαντασμένος και του άρεσε να αλλά­ζει στιλ και να κάνει το χαμαιλέοντα. Άλλες φορές ντυνόταν άνετα, κομψά και σπορ, σαν μικρό παιδί, κι άλλοτε σαν γιάπης, με εμφάνι­ση πιο επίσημη και σοβαρή, κοστούμι και γραβάτα. Αν βρισκόταν με νέους, διάλεγε πιο φαρδιά, underground ρούχα. Κατά βάθος με­ταμφιεζόταν ανάλογα με την περίσταση για να γίνει αποδεκτός από το άτομο που είχε απέναντί του.

Ήταν αρκετά εμφανίσιμος. Στο πρόσωπό του ξεχώριζαν τα γα­λάζια μάτια και η αετίσια μύτη του. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, τα καστανά καλοκουρεμένα μαλλιά του ήταν αρκετά γκρίζα στους κροτάφους, σχεδόν τυπικό σημάδι των καταλανικών γονιδίων που εί­χε κληρονομήσει. Για να τονώσει την αυτοπεποίθησή του, ασκούσε επί χρόνια διάφορες πολεμικές τέχνες. Ήταν ένας τρόπος να νιώθει ότι μπορούσε να υπερασπίζεται τον εαυτό του, γιατί όταν ήταν μι­κρός στη Λιέιδα, τη μικρή πόλη της Ισπανίας όπου είχε γεννηθεί, αρ­κετοί συμμαθητές του τον χτυπούσαν και του φέρονταν περιφρονη­τικά.

116 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Ευτυχώς έφτασες αρκετά γρήγορα», είπε η Αλεξία. Στεκόταν κο­ντά στον καπετάνιο, ο οποίος τελείωνε τις ετοιμασίες.

Το «μικρό» γιοτ που είχε αναφέρει η Αλεξία είχε μήκος ούτε λί­γο ούτε πολύ εννέα μέτρα, ήταν κατάλευκο και στην πλώρη έφερε μια όμορφη εικόνα του Δία κάτω από το όνομα που του είχε δοθεί, Ευλογία.

«Να σου συστήσω τον Έντουαρντ», είπε η Αλεξία στον Αδάμ. «Εί­ναι ο βοηθός του πατέρα μου».

«Θα προτιμούσα να σε γνωρίσω κάτω από πιο ευχάριστες συνθή­κες», αποκρίθηκε ο Αδάμ ενώ του έδινε το χέρι.

«Ο Έντουαρντ δουλεύει με τον πατέρα μου εδώ και πάνω από ένα χρόνο».

Από εκείνη τη χειραψία ο Αδάμ ένιωσε ότι είχε απέναντί του ένα άτομο ανασφαλές. Οι μελετητές της γλώσσας του σώματος ονομά­ζουν το συγκεκριμένο χαιρετισμό «χέρι του ψαριού», γιατί τα πέντε δάχτυλα κρέμονται σαν ψόφιο ψάρι, χωρίς δύναμη και ζεστασιά. Χα­ρακτηρίζει τους πιανίστες, τους καλλιτέχνες που δουλεύουν με τα χέ­ρια και τους ψεύτικους ανθρώπους.

«Καλύτερα να φυλαχτούμε από τον Ήλιο. Δεν είναι πια κόκκινος, αλλά κάνει ακόμα πολλή ζέστη», είπε η Αλεξία και τους κάλεσε να μπουν μαζί της στο γιοτ.

Το τοπίο της αθηναϊκής ακτής είχε επιστρέψει στη φυσιολογική του κατάσταση. Τα νερά ήταν καθαρά και ο ουρανός ανέφελος. Η κοκκινωπή απόχρωση του Ήλιου, που το μεσημέρι είχε τρομοκρα­τήσει τον κόσμο, εξαφανίστηκε, λες και ο Απόλλωνας είχε ηρεμή­σει.

Πριν ανέβουν τη ράμπα για να μπουν στο γιοτ, από μια απρόβλε­πτη κίνηση του σκάφους το κινητό του Έντουαρντ έπεσε στο νερό.

«Γαμώτο!» φώναξε ο Καταλανός. Ο Αδάμ και η Αλεξία γύρισαν και είδαν τη συσκευή να βυθίζεται

στα νερά. «Θα αγοράσεις άλλο στη Σαντορίνη», του είπε η Αλεξία προσπα­

θώντας να τον ηρεμήσει. Ο Έντουαρντ μόρφαζε ενοχλημένος. «Ελπίζω να μη χάσω τη λίστα των επαφών μου».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 117

Ο Καταλανός ένιωθε έντονη φοβία για το νερό. Σε ηλικία έντεκα χρονών κάποιοι φίλοι του προσπάθησαν να τον πνίξουν σε μια πα­ραλία της Ισπανίας. Έκτοτε δεν είχε ξαναμπεί στη θάλασσα ούτε σε πισίνα. Δεν έμαθε ποτέ να κολυμπά. Ο φόβος ότι θα έπεφτε στο νε­ρό ήταν ένα ανεπίλυτο πρόβλημα και τον παρέλυε.

Λίγα λεπτά αφότου σάλπαρε το γιοτ ήπιαν από ένα αναψυκτικό. Η ζέστη ήταν ανυπόφορη, αν και μέσα στην καμπίνα είχε περισσό­τερη δροσιά και το αεράκι που φυσούσε από την κίνηση του σκά­φους τούς χάιδευε τα πρόσωπα.

Από τον ασύρματο του κυβερνήτη ακουγόταν η μελωδία ενός πα­λιού τραγουδιού της δεκαετίας του ’70. Ήταν το «My friend the wind», με την υπνωτική φωνή του δημοφιλούς καλλιτέχνη Ντέμη Ρούσου. Κατά σύμπτωση, ο τραγουδιστής είχε το ίδιο επίθετο με τον Αδάμ, αν και δεν ήταν συγγενείς, απ’ όσο, τουλάχιστον, ήξερε εκεί­νος.

Η Αλεξία πλησίασε τον Έντουαρντ. «Για πες μου, πότε ήταν η τελευταία φορά που είδες τον πατέρα

μου;» Εκείνος την κοίταξε και αναστέναξε νευρικά. Όποτε ερχόταν σε

δύσκολη θέση, εμφανιζόταν ένα νευρικό τικ στο αριστερό του μάτι, που άρχιζε να τρεμοπαίζει σαν τα φώτα βιτρίνας. Καμιά φορά, όταν τον πρόδιδε το νευρικό του σύστημα, κατέρρεαν και το αριστερό χέ­ρι και το πόδι του, δυσκολεύοντας την κυκλοφορία του αίματος και προκαλώντας ένα επώδυνο μυρμήγκιασμα.

«Τον είδα πριν έρθει να σας συναντήσει στην Αθήνα. Έπειτα από αυτό δεν ξέρω τίποτ’ άλλο». Ο τόνος της φωνής του ακουγόταν ξερός και άμεσος.

Η Αλεξία πλησίασε ένα φινιστρίνι. «Μα δε σου ανέφερε τίποτα για το θέμα που δούλευε; Είσαι ο βο­

ηθός του!» Ο Καταλανός χλόμιασε. «Σου είπα, ο πατέρας σου είναι τάφος». Πρόφερε εκείνα τα λόγια

χωρίς να κοιτάζει τη γυναίκα στα μάτια. «Μου ζητούσε να του φέρω διάφορα πράγματα, αλλά δεν ήμουν ενήμερος για τις έρευνές του. Τον βοηθούσα με τη στολή των καταδύσεων, με πτήσεις, συνεντεύ­

118 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ξεις και άλλα τέτοια, αλλά δε με άφηνε να δω τους φακέλους του. Τους είχε κλειδωμένους».

«Ποια στολή καταδύσεων;» ρώτησε η Αλεξία κάπως ενοχλημένη. «Μόνο με αυτά τον βοηθούσες;»

Ο Αδάμ παρακολουθούσε τις αντιδράσεις του ντροπαλού νεαρού με ενδιαφέρον. Το νευρικό τικ επιταχύνθηκε. Το αριστερό μέρος του κορμιού του, η θηλυκή του πλευρά, αντιδρούσε. Εκεί εκφραζόταν σωματικά η πίεση.

«Ναι, με αυτά και μερικά ακόμα. Ετοίμαζα το πρόγραμμά του, έφερνα φαγητό, τηλεφωνούσα...»

Η Αλεξία στράφηκε και κοίταξε απειλητικά στα μάτια τον Κατα­λανό.

«Θυμήσου καλά. Ποιος του τηλεφωνούσε;» Ο Έντουαρντ ξεροκατάπιε. «Ένας Άγγλος συνάδελφός του. Και πριν από λίγες μέρες τού

έβγαλα ένα αεροπορικό εισιτήριο από τη Σαντορίνη για την Αθήνα. Τον τελευταίο καιρό ήταν κλεισμένος στο εργαστήριό του. Ύστερα έλαβε με το ταχυδρομείο ένα κουτί, ένα συστημένο. Αυτά».

«Κουτί; Τι κουτί;» Η κόρη του αρχαιολόγου είχε ισχυρό ταμπε­ραμέντο.

«Ένα μεγάλο πακέτο από ένα εργαστήριο στο... στο Λονδίνο, αν θυμάμαι καλά. Ήταν ένα κουτί από ένα εργαστήριο γενετικής με αποστολέα κάποιον Στέφαν Κρούγκερ. Δεν ξέρω τίποτα περισσότε­ρο».

Η Αλεξία θυμήθηκε μια κουβέντα που είχε κάνει πριν από δύο μήνες με τον πατέρα της στο Λονδίνο. Ο Ευαγγέλου ήταν πασιχαρής και της είχε πει ότι κατάφερε κάτι πολύ σημαντικό στη δουλειά του, αλλά προς το παρόν δεν μπορούσε να αποκαλύψει τίποτα, γιατί δεν το είχε τεκμηριώσει πλήρως. Ο πατέρας της είχε στο Λονδίνο ένα φί­λο που ήταν γενετιστής, ιστορικός και συνεργαζόταν με τα Ηνωμένα Έθνη. Λεγόταν Στέφαν Κρούγκερ και πριν από ένα χρόνο είχε καλέ­σει τον Αχιλλέα στο Λονδίνο για να δώσει μια διάλεξη στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της πόλης.

Ο Αδάμ έφτιαξε μερικά σάντουιτς με ό,τι βρήκε στο ψυγείο. Η Αλεξία μόρφασε παραιτημένη.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 119

«Εντάξει, Έντουαρντ. Βλέπω ότι είσαι κουρασμένος. Πήγαινε να ξεκουραστείς λίγο σε εκείνη την καμπίνα», του είπε δείχνοντας μια καλογυαλισμένη ξύλινη πόρτα στα δεξιά τους, προς την πλώρη. «Αν θυμηθείς οποιοδήποτε στοιχείο, όσο ασήμαντο κι αν είναι, θέλω να μου το πεις».

Ο Αδάμ έριξε στην Αλεξία μια αβέβαιη ματιά. Εκείνη ανασήκω­σε τους ώμους.

«Εμείς θα μπούμε στην άλλη καμπίνα», είπε ανοίγοντας τη μικρή πόρτα. «Πρέπει να ξεκουραστούμε και να καθαρίσουμε το μυαλό μας».

21

ΣΤΗ ΡΩΜΗ η σημαντική συνάντηση θα άρχιζε από στιγμή σε στιγ­μή. Λίγοι καρδινάλιοι ήταν ενήμεροι για τις συναντήσεις με τα μέλη της Μυστικής Κυβέρνησης και είχαν πρόσβαση σε αυτές. Εκείνη τη φορά βρισκόταν και ο ίδιος ο πάπας στο πολυτελές μπαρόκ γραφείο, το οποίο κοσμούσαν έργα τέχνης και πίνακες ανυπολόγιστης ιστορι­κής και χρηματικής αξίας. Στην όμορφα διακοσμημένη αίθουσα υπήρχαν εκατό περίπου άτομα, οι πιο ισχυροί άνθρωποι στον κόσμο σε πολιτικό, θρησκευτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Οι μασόνοι, που αποτελούσαν την πλειοψηφία της Μυστικής Κυ­βέρνησης, είχαν αρχίσει να ανέρχονται στην εξουσία κατά το Μεσαί­ωνα και μάλιστα μερικοί ανέφεραν ότι η πραγματική τους προέλευ­ση αναγόταν στο βασιλιά Σολομώντα. Με το πέρασμα του χρόνου, στα μέσα του 1800 και κυρίως στη Βοστόνη και στη Φιλαδέλφεια, έγιναν ικανοί κατασκευαστές και δημιούργησαν αρκετά εμβληματι­κά κτίρια στις πόλεις αυτές. Πολλά από αυτά έφεραν αινιγματικές αρχιτεκτονικές μορφές και μυστικά σύμβολα. Οι μασόνοι διαδραμά­τισαν ζωτικό, πρωταγωνιστικό ρόλο στο Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ το χαρτονόμισμα του δολαρίου με τα μασονικά σύμ­βολα και το πρόσωπο του Τζορτζ Ουάσινγκτον –φημισμένου δασκά­λου της μασονίας– φέρει τα σημάδια της μυστικής οργάνωσης. Στις απαρχές τους οι μασόνοι ήταν επαναστάτες που λαχταρούσαν μια

120 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

κλιμακωτή εξουσία με διαφορετικές ιεραρχίες μέσα στην οργάνω­ση: μαθητευόμενοι, σύντροφοι και δάσκαλοι.

Μια χούφτα παράτολμων, ανεξάρτητων ερευνητών κατηγορούσε τη Μυστική Κυβέρνηση ότι κατασκεύαζε τους ιούς διαφόρων φαινο­μενικά φυσικών ασθενειών στα εργαστήριά της. Πρώτον, γιατί πιο εύκολα κυβερνούσε άρρωστους ανθρώπους και δεύτερον γιατί έτσι στήριζε τη φαρμακοβιομηχανία που υποχρέωνε τον πληθυσμό να κα­ταναλώνει χάπια και φάρμακα για να θεραπεύεται και να διαθέτει πολλές χιλιάδες δολάρια και ευρώ καθημερινά. Λεγόταν επίσης ότι η Κυβέρνηση κατέστρωνε στα στρατιωτικά εργαστήριά της στρατη­γικές ελέγχου, όπως τα τεχνητά σύννεφα που δημιουργούνταν από χημικές δυνάμεις. Έτσι, εμπόδιζε τους ανθρώπους να τρέφονται από την ενέργεια του Ήλιου. Επιπλέον, όταν τα χημικά κατέβαιναν στη Γη, επηρέαζαν τους χαρακτήρες τους μειώνοντας την αυτοεκτίμηση και προκαλώντας ασθένειες και καταθλιπτικές διαθέσεις. (Αυτά κα­τασκευάζονταν και πωλούνταν στο Ισραήλ, ενώ διάφορες ευρωπαϊ­κές χώρες είχαν αγοράσει χημικά για να προκαλούν βροχές και να διατηρούν τον πληθυσμό τους υπό έλεγχο.) Μάλιστα, αν βάλει κανείς τη λέξη chemtrails σε οποιαδήποτε μηχανή αναζήτησης στο διαδίκτυο, θα βρει εκατοντάδες σελίδες και βίντεο με διαμαρτυρίες και αιτή­σεις να σταματήσουν οι τοξικές πτήσεις.

Στη Μυστική Κυβέρνηση αποδιδόταν επίσης μεγάλο μέρος της ευθύνης για την αποκαλούμενη τρύπα στο στρώμα του όζοντος της Γης, η οποία οφειλόταν στα απόβλητα των χημικών ερευνών της, στα στρατιωτικά της σχέδια και στο πλέγμα των κυμάτων που εξέπεμπαν αρκετοί δορυφόροι, ώστε ο πλανήτης να διαθέτει ένα είδος «προστα­τευτικού δικτύου», μιας επιθετικής συχνότητας που εμπόδιζε την επα­φή με ευφυή όντα από άλλους γαλαξίες. Το χειρότερο από όλα ήταν ότι συχνά οι βλαβεροί παλμοί εκπέμπονταν εκούσια προς τη Γη και τους κατοίκους της. Υπήρχε η υποψία ότι πολλοί σεισμοί και τσου­νάμι προκαλούνταν από το HAARP, τη στρατιωτική βάση στην Αλά­σκα, μέσα από ηλεκτρομαγνητικά κύματα προς την ιονόσφαιρα που επηρέαζαν τις τεκτονικές πλάκες.

Τα μέλη της Μυστικής Κυβέρνησης εμπλέκονταν και στο εμπό­ριο των πολέμων, στην αναζήτηση πετρελαίου, στη χειραγώγηση των

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 121

πολιτικών κομμάτων, στους εθνικούς και θρησκευτικούς πολέμους, στις εισβολές στο Ιράκ και σε πολλές άλλες χώρες, γιατί ήθελαν να φέρουν παντού τη διαίρεση.

Σκοπός τους ήταν ο έλεγχος του κόσμου μέσα από την Παγκό­σμια Νέα Τάξη. Μαζί με την ελίτ της χριστιανικής εκκλησίας προ­φύλασσαν την επιχείρησή τους, τον τρόπο να σχεδιάζουν και να ανα­νεώνουν την υποδομή με βάση την οποία ασκούσαν έναν αόρατο και υποσυνείδητο έλεγχο στις ανθρώπινες μάζες για να απομακρύνουν το άτομο από την πραγματική δύναμή του και την ελευθερία για πνευματική εξέλιξη. Κι έτσι, σύμφωνα με τα καιροσκοπικά ιδανικά της, η Μυστική Κυβέρνηση έκανε τους πάντες να υπακούν στα σχέ­διά της, άλλοτε διά της βίας και άλλοτε υποσυνείδητα.

Ο καρδινάλιος Τους είχε καθίσει μόλις δύο μέτρα μακριά από τον πάπα. Ο Στιούαρτ Ουάσινγκτον, ένας Αμερικανός που πλησίαζε τα εξήντα, επικεφαλής των συναντήσεων της οργάνωσης και γνωστός σε όλους ως ο Εγκέφαλος, μίλησε πρώτος.

Το μικροσκοπικό κορμί του αντιστάθμιζε μια ισχυρή προσωπι­κότητα και κομψότητα. Έμοιαζε με ένα μοντέρνο Ναπολέοντα, που προστατευόταν από το στόμφο του Βατικανού. Το κοστούμι του, μάρκας Armani, αναδεικνυόταν πάνω στους στενούς ώμους του. Τα πυκνά φρύδια, η βαθιά χαρακιά ανάμεσά τους και το αργασμένο πρόσωπο φανέρωναν έναν άνθρωπο που ανησυχούσε εδώ και χρό­νια, στενά συνδεδεμένος με την εξουσία, λες και βρισκόταν πάντα υπό πίεση.

«Σήμερα είναι μια ξεχωριστή, σημαντική μέρα για το μέλλον της οργάνωσής μας», άρχισε να λέει με επισημότητα ανασηκώνοντας το ένα φρύδι πάνω από το σκελετό των γυαλιών με τα χοντρά κρύσταλ­λα. «Πρέπει να μελετήσουμε προσεκτικά το πρόσφατο γεγονός που συντάραξε τον πλανήτη». Η φωνή του φανέρωνε ανησυχία, ενώ η ατμόσφαιρα ήταν αναμφίβολα τεταμένη.

Οι καρδινάλιοι έδιναν την εντύπωση ότι ένιωθαν περισσότερη ανησυχία και νευρικότητα τώρα παρά όταν συγκεντρώνονταν για να εκλέξουν νέο πάπα. Δεν υπήρχαν πολλές διαφορές μεταξύ των αντι­

122 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

προσώπων που είχαν συναντηθεί εκεί: ιεράρχες του Βατικανού, ισχυ­ροί Εβραίοι και μουσουλμάνοι ηγέτες, μασόνοι και επιχειρηματίες της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, η αφρόκρεμα της Μυστικής Κυβέρνη­σης. Ξεχώριζαν μόνο από την ενδυμασία. Μερικοί φορούσαν ακρι­βά κοστούμια και γραβάτες και άλλοι θρησκευτικές περιβολές. Μοι­ράζονταν το δόγμα της ισχύος, που δε γνώριζε εθνικισμούς ούτε δι­αχωριστικά συναισθήματα. Ήταν όλα ένα ενιαίο σιδηρούν τείχος φι­λοδοξίας, στρατηγιών και ελέγχου.

Ο ποντίφικας, ντυμένος στα λευκά, περίμενε με τα χέρια πλεγμέ­να στο στομάχι, όπου κρεμόταν ένας μεγάλος σταυρός. Μετά τον Εγκέφαλο θα έδινε τη δική του οπτική σχετικά με το πρόβλημα.

Αν και ήταν ισχυρός μέσα στο Βατικανό και είχε μεγάλη επιρροή στον κόσμο, σε εκείνη την οργάνωση δεν κατείχε κεντρικό ρόλο, μο­λονότι τον σέβονταν για τη θέση του. Οι βαθμοί στην ιεραρχία της Μυστικής Κυβέρνησης καθορίζονταν από ένα εσωτερικό συμβούλιο τριάντα περίπου ατόμων.

Όπως ήξεραν οι παρόντες, το γεγονός που είχε ταράξει την παγκό­σμια τάξη με πολλές συνέπειες και αντίκτυπο στις τηλεπικοινωνίες, στο διαδίκτυο, στο χρηματιστήριο και στο συλλογικό ψυχισμό τούς ανησυχούσε ιδιαίτερα. Ο Ήλιος, τελικά, είχε αρχίσει να ξεφεύγει από τον έλεγχό τους. Αν και διέθεταν την τεχνολογία ώστε να επηρεάσουν ορισμένες ζώνες του πλανήτη με το HAARP, δεν μπορούσαν να εμπο­δίσουν μια ηλιακή καταιγίδα και είχαν ήδη σοβαρές αναφορές από το Τμήμα Πληροφοριών και τον Κύκλο Ερευνών του Βατικανού.

Ο Στιούαρτ Ουάσινγκτον έφτιαξε τη γραβάτα του πριν συνεχίσει. Εκείνη τη μέρα ένιωθε τον κόμπο να τον πνίγει. Ύστερα συνέχισε εξίσου δυναμικός.

«Έχουν αρχίσει να διαδίδονται φήμες στον πληθυσμό όλων των χωρών. Κάποιοι μιλούν για προφητικά σημάδια, άλλοι για τη δεύτε­ρη έλευση του Χριστού, την έβδομη προφητεία των Μάγια. Κάποιοι φανατικοί κάνουν λόγο για βιβλικά σημεία...»

Ο πάπας ήταν τρομερά ικανός και υπολογιστής, αλλά ένα χωρίο της Βίβλου στο Βιβλίο των Αποκαλύψεων τον έκανε να νιώθει ανή­συχος: Και η Γη, στολισμένη με τον καλύτερο μανδύα του φωτός, θα ανυψω-θεί και θα αντικρίσει έναν άλλο Ήλιο.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 123

Ο Τους, που ανυπομονούσε να πάρει το λόγο, διέκοψε τον Εγκέ­φαλο.

«Αν μου επιτρέπετε, πιστεύω ότι δεν είναι η στιγμή να απαριθ­μούμε φήμες. Πρέπει να δράσουμε και μάλιστα γρήγορα». Η φωνή του αντήχησε σαν βροντή μέσα στην ψηλοτάβανη αίθουσα. Όλοι έστρεψαν το βλέμμα πάνω του.

«Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος της συγκέντρωσής μας, καρδινά­λιε». Ο Εγκέφαλος ενοχλούνταν όταν τον διέκοπταν, αλλά ο Τους εί­χε τα κότσια να το κάνει. Η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη. Όλοι ήξε­ραν ότι έπρεπε να καταστρώσουν μια στρατηγική, γιατί τα επίσημα στοιχεία από τις υπηρεσίες πληροφοριών τους ήταν ανησυχητικά.

Η Εκκλησία και η Μυστική Κυβέρνηση ενέπνεαν φόβο και κατα­πίεση και έδιναν στους ανθρώπους πρότυπα ζωής, ώστε να εξαρτώ­νται από αυτά. Η Εκκλησία, ως το δημόσιο πρόσωπο της Μυστικής Κυβέρνησης, είχε αναλάβει να ελέγχει τις θρησκευτικές ανησυχίες κάθε ατόμου, τρέφοντας έτσι στρατιές πιστών.

Κανένα μέλος της οργάνωσής τους δεν ήθελε να εμπλακεί στα πο­λιτικά και οικονομικά τους σχέδια ένα θρησκευτικό πρόβλημα, η απειλή μιας προφητείας ή ο Ήλιος. Η δική τους πρόκληση ήταν να επιλύσουν κάτι που δεν μπορούσαν να ελέγξουν.

«Συναντηθήκαμε για να μιλήσουμε για φήμες;» ρώτησε ενοχλη­μένος ο Τους.

Ο Εγκέφαλος τον κατακεραύνωσε με το βλέμμα. «Μεταξύ άλλων, καρδινάλιε. Θα έπρεπε να διαβάσετε τις τελευ­

ταίες αναφορές και να γνωρίζετε ότι οι εσωτερικοί επιστήμονές μας έχουν μελετήσει τις πρόσφατες αναφορές της NASA και της NOOA και συμπίπτουν με αυτές. Επιβεβαιώνουν ότι η συμπεριφορά του Ήλιου έχει γίνει περίεργη».

«Συμπίπτουν και με τις προφητείες...» υπογράμμισε ο Τους και ακούμπησε με έμφαση τα χέρια πάνω στο τραπέζι γέρνοντας το κορ­μί μπροστά με περισσότερο θάρρος.

Πριν προλάβει ο καρδινάλιος να ξαναπάρει το λόγο, ο Ουάσιν­γκτον βιάστηκε να κάνει ένα αρνητικό νεύμα με το κεφάλι.

«Ξέρουμε ότι πρέπει να προβούμε σε κάποια αλλαγή για να εκ­μεταλλευτούμε την κατάσταση. Οι μάζες έχουν αρχίσει να ξυπνούν,

124 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

δε γίνεται να συνεχίσουμε τα ψεύτικα επιχειρήματα. Η εποχή που όλοι πίστευαν στο πλευρό του Αδάμ έφτασε στο τέλος της, καρδινά­λιε». Πρόφερε τις τελευταίες λέξεις κάπως φοβισμένος, σαν να είχε αρχίσει να νιώθει κατώτερος των περιστάσεων.

Ήξεραν ότι οι καταστροφές, ο φόβος, ο χωρισμός και η έλλειψη συνείδησης τους ευνοούσαν όλους. Όσο συνέβαινε κάτι τέτοιο μπο­ρούσαν να συνεχίζουν το παιχνίδι, μα η δύναμη που είχε εμφανιστεί τώρα ήταν πολύ ανώτερή τους.

«Ό,τι έρχεται από το υπερπέραν είναι δική μας υπόθεση», είπε ο Τους κοιτώντας τα άλλα μέλη της Εκκλησίας και τον πάπα. «Θεωρώ ότι ο κύκλος των πληροφοριών μας είναι σε θέση να καταστρώσει ένα νέο σχέδιο».

Ο Εγκέφαλος άρχισε να χειρονομεί. «Ναι, καρδινάλιε, σχέδια υπάρχουν πολλά. Επί αιώνες κάνουμε

σχέδια για την ανθρωπότητα, όμως πρέπει να ομολογήσουμε ότι αυ­τό είναι κάπως διαφορετικό».

Η Μυστική Κυβέρνηση έβαλε το αόρατο σημάδι και το ικανό, κρυφό της χέρι σε κάθε θέμα που ενδιέφερε τον άνθρωπο. Δημιούρ­γησε πεποιθήσεις διεισδύοντας από διάφορους τομείς, τη μουσική, την τέχνη, το Χόλιγουντ, την τηλεόραση, τη διαφήμιση, και αξιοποι­ώντας κάθε πιθανό μέσο για να υπνωτίσει όσους κοιμούνταν, αν και όλο και περισσότερα άτομα ξυπνούσαν και μυούνταν. Επειδή οι θρη­σκείες είχαν αρχίσει να χάνουν πιστούς, έπρεπε να επιβάλουν τις ιδέες στο συλλογικό νου και ο πιο αποδοτικός τρόπος ήταν μέσα από τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Κατά τον ίδιο τρόπο η θρη­σκεία, κάθε φορά που προκαλούσε αίσθηση, έμπαινε στο συλλογικό υποσυνείδητο και υπενθύμιζε στον κόσμο τις αμαρτίες και τα λάθη του.

Ο Εγκέφαλος ανασηκώθηκε λίγο στο κάθισμά του, σαν να ήθελε να δώσει περισσότερη δύναμη στα λόγια του.

«Η θρησκευτική μας δύναμη διατηρείται, αλλά έχει ατονήσει. Χρειαζόμαστε μια ανανέωση πριν να είναι πολύ αργά. Τώρα πια δεν πρέπει απλώς να ανακαινίσουμε μια πρόσοψη. Πρόκειται για ένα βαθύτερο πρόβλημα. Ως ηγέτης οφείλω να επαγρυπνώ για το μέλλον της οργάνωσης».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 125

Ο καρδινάλιος Τους ήταν αποφασισμένος να διακόψει τον Εγκέ­φαλο όταν ο πάπας τον σταμάτησε με ένα νεύμα του χεριού, σαν να ήθελε να ακούσει τι είχε να πει ο Αμερικανός.

Ο Ουάσινγκτον ήπιε λίγο νερό και αναθάρρησε πίσω από το δρύ­ινο τραπέζι. Είχε αποφασίσει να κερδίσει τη στήριξη της πλειοψη­φίας για την πρόταση που είχε κατά νου.

Ο Εγκέφαλος ήταν ο εμπνευστής πολλών βρόμικων παιχνιδιών της Μυστικής Κυβέρνησης από την εποχή που ήταν στο πλευρό του προέδρου Νίξον. Οι στρατηγικές του ήταν πολύ αποδοτικές. Στο σύ­στημα ελέγχου της ανθρώπινης φυλής, μπροστά στην ανάγκη να εξα­λειφθεί κάποιο κομμάτι του πληθυσμού που δεν τους ήταν χρήσιμο, είχαν δημιουργήσει πρώτα τον ιό του AIDS, με σκοπό να αποδεκατί­σουν τους υποσιτισμένους της Αφρικής, τους ομοφιλόφυλους και τους ναρκομανείς.

Ο Στιούαρτ Ουάσινγκτον ήταν ένας από τους εκτελεστές των κρυ­φών γενετικών πειραμάτων που είχαν οδηγήσει στη δημιουργία βιο­λογικού, χημικού και ατομικού εξοπλισμού. Διεξήγαγε επίσης έρευ­νες με την κλωνοποίηση για να συνεχιστεί η διατήρηση του αρίου προτύπου στον πλανήτη. Υπό τις εντολές του τα μέλη της οργάνωσης είχαν προκαλέσει πολέμους ιών και βακτηρίων, με σκοπό την εξό­ντωση όσων δεν τους ενδιέφεραν. Στον επίμονο δρόμο τους προς την απόκτηση πλούτου και ισχύος δημιούργησαν πριν από αρκετά χρό­νια περίπλοκους σταθμούς ενέργειας σε ένα ευρύ υπόγειο και δια­στημικό δίκτυο. Στο μηχανισμό που έστησαν περιλαμβάνονταν στρα­τιωτικές βάσεις, εργαστήρια και υπόγειες κοινότητες που απλώνο­νταν κυριολεκτικά σε όλο τον πλανήτη. Τους ανήκε επίσης η αμφι­λεγόμενη «Περιοχή 51» στο Κολοράντο, την οποία κρατούσαν στη σκιά, γιατί η φύση των ερευνών τους για όντα πολυδιάστατης ευ­φυΐας, εξωγήινα σκάφη και την προώθηση της αντιβαρύτητας απο­τελούσε σημαντικό μυστικό που προσπαθούσαν με ζήλο να διαφυ­λάξουν.

Στην πλειονότητά τους οι στρατιωτικές, επιστημονικές και πλη­ροφοριακές επιχειρήσεις εξακολουθούσαν να πραγματοποιούνται συγκαλυμμένα. Έτσι, οι περισσότεροι άνθρωποι δηλητηριάζονταν και συνέχιζαν να κοιμούνται στο λαβύρινθο των προσωπικών τους

126 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

προβλημάτων και να ασχολούνται με πράγματα που αποσπούσαν την προσοχή τους, όπως η τηλεόραση, το ποδόσφαιρο, οι τηλεοπτι­κές σειρές, τα κουτσομπολιά για τους διάσημους. Όλοι είχαν τσιμπή­σει το δόλωμα και πάσχιζαν να φτάσουν το αποδεκτό κοινωνικό στε­ρεότυπο.

«Το μυστικό έργο μας», είπε ο Εγκέφαλος, «συνεχίζεται αδιάκο­πα για πολλά χρόνια, όμως δεν μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο να πιστεύει ακόμα όλα αυτά τα πράγματα. Υπάρχουν πολλοί ερευνητές και όλο και περισσότεροι άνθρωποι που θέλουν συνειδητά να ζήσουν ειρηνικά, δεν αποδέχονται το στάτους κβο και σκέφτονται για λογα­ριασμό τους. Η γενετική τους αλλάζει».

Εκείνα τα λόγια έμοιαζαν με λάβα που ξεχύνεται από ηφαίστειο. Ο Εγκέφαλος ήξερε πολύ καλά ότι δεν μπορούσαν να εφεύρουν άλ­λα Ιράκ, Περλ Χάρμπορ, Δίδυμους Πύργους, Κυνήγι Μαγισσών, Χι­ροσίμες και Ναγκασάκι. Οι πόλεμοι και οι διωγμοί ήταν ανέκαθεν μια καλή επιχείρηση για εκείνους και είχαν ενισχύσει την ισχύ τους και το μοντέλο της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Τώρα, όμως, αντιμε­τώπιζαν κάτι εντελώς καινούριο.

Ο πάπας σηκώθηκε όρθιος. «Σας παρακαλώ να μπείτε στο θέμα», είπε με φωνή που αντηχού­

σε σαν να έβγαινε από τον τάφο. «Ας μη χάνουμε άλλο χρόνο». Ένας ψίθυρος επιδοκιμασίας που έμοιαζε με τον ήχο του ψιλό­

βροχου τύλιξε τους καρδινάλιους που ήταν παρόντες. «Παναγιότατε», συνέχισε ο Εγκέφαλος, «πρέπει να υπογραμμίσω

ότι ίσως δε θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό που επέρχεται με τις ίδιες τακτικές. Η δουλειά μου είναι η πρόληψη, η πρόβλεψη λύσεων».

Ο πάπας είχε τους δικούς του λόγους ανησυχίας. Ήξερε καλά ότι αρκετά κείμενα ανθρώπων με ενόραση έλεγαν ότι ούτε λίγο ούτε πο­λύ διένυαν τον τελευταίο καιρό του τελευταίου πάπα της χριστιανι­κής εκκλησίας.

Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη από την προσμονή της συνά­ντησης.

Ο Εγκέφαλος υποστήριζε ότι οι προκάτοχοί του είχαν προσπα­θήσει να φιμώσουν με κάθε μέσο τη φωνή των προφητών και να βο­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 127

λέψουν ό,τι τους συνέφερε πιο πολύ. Η Εκκλησία είχε καταφέρει να μασκαρέψει ικανότατα το αναρχικό μήνυμα του Ιησού και να στρε­βλώσει τα αυθεντικά του λόγια. Έτσι, ασκούσε την εξουσία της όπως ήθελε, χέρι χέρι με τις εκάστοτε κυβερνήσεις.

Ο Τους επενέβη ξανά. «Αν εκπληρωθούν οι προφητείες των Μάγια, αν έχουν δίκιο τα

μυστικά βιβλία του Βατικανού και της Βίβλου ότι θα επέλθει μια αλ­λαγή σε παγκόσμιο επίπεδο στα τέλη του χρόνου, εγώ πρέπει...»

«Αφήστε με να ολοκληρώσω, καρδινάλιε. Δε γίνεται πια να βά­ζουμε τον κόσμο να γονατίζει και να μην ξανασηκώνεται ποτέ από το φορτίο των αμαρτιών που έχουμε επινοήσει στο μυαλό του. Η ορ­γάνωση και η δύναμή μας μπορούν να αντιμετωπίσουν πραγματικά προβλήματα. Να ξέρετε καλά ότι δε γίνεται να επιτρέψουμε στον κό­σμο να επικοινωνήσει άμεσα με ό,τι υπάρχει εκεί πάνω», είπε σηκώ­νοντας τα μάτια προς το θολωτό ταβάνι της μεγάλης σάλας, που ήταν διακοσμημένο με θρησκευτικές σκηνές.

Εκείνα τα λόγια δίχασαν τους παρόντες. Ένας γοργός ψίθυρος κύλησε στο χώρο σαν ρυάκι. Ο Εγκέφαλος της οργάνωσης δε συνή­θιζε να μιλά τόσο ειλικρινά. Μα τώρα βρισκόταν σε δύσκολη θέση.

«Πιστεύω ότι πρέπει να προλάβουμε τα γεγονότα», πρόσθεσε έντονα.

Και ο Τους ήταν γεμάτος δύναμη και προθέσεις. «Τι σημαίνει αυτό;» «Καρδινάλιε, έτσι ενεργούσε πάντα η οργάνωσή μας από τις

απαρχές της. Προλάβαινε τα συμβάντα και εξύφαινε μυστικά σχέ­δια».

Ο Τους δεν άντεχε να βρίσκεται σε δύσκολη θέση. «Το πιο σοβαρό είναι οι ηλιακές καταιγίδες που σημειώθηκαν...»

συνέχισε ο Εγκέφαλος. Ο καρδινάλιος του έριξε μια θαρραλέα, σκληρή ματιά και τον δι­

έκοψε. «Κύριε Ουάσινγκτον, οι επιστήμονές μας πιστεύουν ότι ο Ήλιος

έχει φτάσει σε ένα σημείο που είναι πιθανό να αναστρέψει τους μα­γνητικούς πόλους της Γης. Άλλη μία ηλιακή καταιγίδα θα κατέκαιγε κυριολεκτικά τους δορυφόρους μας και εμάς τους ίδιους. Ο πληθυ­

128 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

σμός εξακολουθεί να είναι έντρομος μπροστά σε κάτι που δεν μπο­ρεί να ελέγξει. Τι θα συμβεί όμως αν...»

Ο πάπας τον διέκοψε απότομα. «Αν επικρατήσουν σύγχυση και φόβος μεταξύ των ανθρώπων, δι­

κό μας έργο είναι να προσφέρουμε στήριξη. Εκεί έγκειται η δύναμή μας». Είπε τη φράση σαν να ήταν κανένα βασικό μάντρα που είχαν μάθει από μνήμης όλοι οι πάπες.

Στον Στιούαρτ Ουάσινγκτον δεν άρεσε ιδιαίτερα η επιρροή της Εκκλησίας στις αποφάσεις. Ο ίδιος ήταν πολιτικός και ορθολογι­στής.

«Με κάθε σεβασμό, Παναγιότατε, από την οπτική γωνία που αντι­προσωπεύω και κρίνοντας από τα πολλαπλά οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά συμφέροντα που βαρύνουν όχι μόνο τη δική μου πλά­τη αλλά και όλων των μελών μας, αυτή η συνάντηση είναι αποφασι­στικής σημασίας για να δούμε πώς μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τη σύγχυση, ώστε να κάνουμε τις μάζες να αποδεχτούν τη Νέα Πα­γκόσμια Τάξη μας».

Ο καρδινάλιος Τους ετοιμάστηκε να μιλήσει, αλλά ο πάπας ξα­νάκανε μια χειρονομία αποτρέποντάς τον.

«Τα έχουμε ακούσει αυτά. Τι ακριβώς προτείνετε;» ρώτησε ο πο­ντίφικας.

Ο Εγκέφαλος έκανε ένα χλιαρό μορφασμό και ετοιμάστηκε να συνεχίσει.

«Πιστεύω ότι έχει έρθει η ώρα να δράσουμε αναπτύσσοντας πε­ρισσότερες και ελεγχόμενες πληροφορίες. Έχουμε διανύσει την από­σταση από τα διάφορα στάδια του φόβου ως τον τρόμο. Αν τώρα προ­έκυπτε ένα ανώτερο επίπεδο, αν προκαλούνταν ένας μεγαλύτερος γε­νικευμένος πανικός, θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε τις συνθή­κες. Η Εκκλησία και οι θρησκείες πρέπει να ενισχύσουν ένα μήνυ­μα­πανάκεια για το φόβο και η πολιτική και οι κυβερνήσεις θα συ­μπληρώσουν έπειτα την προστασία. Παναγιότατε, πρέπει να βγείτε στην πλατεία του Αγίου Πέτρου. Αυτή τη στιγμή σάς περιμένουν εκα­τομμύρια άνθρωποι. Εμείς θα αναλάβουμε την επίθεση από τα μέ­σα πληροφόρησης».

Πολλά μέλη της Μυστικής Κυβέρνησης μουρμούρισαν επιδοκι­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 129

μαστικά, γιατί ο Στιούαρτ Ουάσινγκτον υπερασπιζόταν τα συμφέρο­ντά τους με κάθε κόστος. Έπρεπε να προσφέρουν ξανά στην ανθρω­πότητα μια χείρα θρησκευτικής και οικονομικής σωτηρίας με και­νούριο τρόπο. Ο Εγκέφαλος ένιωθε ότι έπρεπε να ανανεωθούν και να αλλάξουν.

«Και πώς σκοπεύετε να πείσετε τον κόσμο ότι θα τον προστατέ­ψει και η πολιτική εκτός από τη θρησκεία; Περί τίνος πρόκειται ακριβώς;» ρώτησε ο Τους. Η ένταση ήταν εμφανής στο πρόσωπό του.

«Έχει φτάσει η στιγμή να εμφυτεύσουμε το μικροτσίπ». Ο Στιούαρτ Ουάσινγκτον αναφερόταν σε μια ιδέα που υπέβοσκε

εδώ και χρόνια, την τοποθέτηση ενός μικροτσίπ, σαν ανθρώπινου GPS, κάτω από το δέρμα των ανθρώπων. Η σκέψη ήταν να το κάνουν με πρόφαση ότι έτσι προστάτευαν τον κόσμο από τον κίνδυνο των ανεξέλεγκτων ηλιακών καταιγίδων.

«Το μικροτσίπ; Τι εννοείτε;» Ο καρδινάλιος είχε αρχίσει να χά­νει την υπομονή του. Δεν τον συνέφερε καθόλου εκείνη η τροπή της συζήτησης.

Η σιωπή και η ένταση ήταν τόσο έντονες, ώστε μπορούσε σχεδόν να τις αγγίξει κανείς.

«Ας δούμε το θέμα καλύτερα», πρότεινε ο Εγκέφαλος. «Τι θα κά­ναμε μπροστά σε ένα πιθανό γεγονός που ίσως επέφερε συλλογική απελευθέρωση; Πώς θα εμποδίζαμε κάτι τέτοιο; Πώς θα σταματού­σαμε τη δύναμη που υποτίθεται πως θα έρθει για να αποκαλύψει την αλήθεια για τον άνθρωπο και την άμεση επαφή με τη δημιουργό δύ­ναμη της ζωής;»

Ένα μουρμουρητό ανάμεσα στους καρδινάλιους διέκοψε ξανά τα λόγια του.

«Στην πραγματικότητα, σε όλη την ιστορία ο φόβος της Αποκά­λυψης γεννήθηκε τόσες φορές, ώστε μετατράπηκε σε ωφέλιμο όπλο για εμάς. Ήταν ο τέλειος τρόπος για να συνεχίσουμε να τρομοκρα­τούμε τον κόσμο. Θυμηθείτε τον πανικό που επικράτησε όταν πλη­σίαζε το 2000. Έχουν περάσει δώδεκα μακριά χρόνια από τότε και είμαστε ακόμα πανίσχυροι. Πρέπει να ανανεώσουμε τα σχέδια του ελέγχου και να διατάξουμε την εμφύτευση του μικροτσίπ. Είμαι οπα­

130 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

δός της ιδέας της επανεφεύρεσης. Έφτασε η στιγμή να βγει στο φως το καινούριο μας πρόγραμμα», πρόσθεσε ο Εγκέφαλος.

Ήξερε ότι εκείνη η περίπτωση δεν έμοιαζε με τις φορές που εί­χαν φιμώσει ή βγάλει από τη μέση κάποιον Κένεντι, Σαντάμ ή Μέ­ριλιν. Αντιμετώπιζαν κάτι άγνωστο, ένα βαλτώδες έδαφος πέρα από το βεληνεκές τους, που ίσως αποδεικνυόταν ανώτερό τους. Ίσως γι­νόταν μέσο μαζικής απελευθέρωσης.

22

«ΕΙΣΤΕ ΚΑΠΩΣ ΦΑΤΑΛΙΣΤΗΣ». Τα λόγια του καρδινάλιου Τους προ­κάλεσαν ένα νέο μουρμουρητό στην αίθουσα.

«Δεν πρόκειται για φαταλισμό, καρδινάλιε, αλλά για προνοητι­κότητα, εκτέλεση και αποτελέσματα. Πρέπει να φτιάξουμε ολοκλη­ρωτικά την επιχείρησή μας για τους αιώνες που θα ακολουθήσουν. Ωστόσο, μπροστά σε μια τέτοια φυσική απειλή και τις κινήσεις των άστρων...» Δεν ολοκλήρωσε τη φράση και παρατήρησε τον Τους κοι­τώντας πάνω από τα γυαλιά του. «Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι ίσως σημειωθεί μια μεγάλη αφύπνιση του πληθυσμού».

Ο Τους αγνόησε τα λόγια του. «Εγώ έχω ένα διαφορετικό σχέδιο!» φώναξε. Τα λόγια του έπε­

σαν στην αίθουσα σαν κουβάς με παγωμένο νερό. «Σχέδιο είπατε; Πολύ θα θέλαμε όλοι μας να ακούσουμε τι έχει

σκαρφιστεί το λαμπρό μυαλό σας για να μας σώσει από τη συμφο­ρά, καρδινάλιε». Τα λόγια του μικρόσωμου Στιούαρτ Ουάσινγκτον έσταζαν σαρκασμό.

Ο Τους σηκώθηκε και έριξε μια ματιά στα εκατό άτομα που τον παρατηρούσαν προσεκτικά. Έπρεπε να πουλήσει κάτι που δεν είχε ακόμα στα χέρια του.

«Χρειάζεται να περιμένουμε τα γεγονότα. Βρίσκομαι σε αναμο­νή της επιβεβαίωσης ενός πολύ σημαντικού στοιχείου», τόνισε. «Δεν το κατέχω πλήρως ακόμα, αλλά πολύ σύντομα θα βρίσκεται στα χέ­ρια μου. Είναι θέμα χρόνου».

Ο καρδινάλιος σχεδίαζε να πάρει στην κατοχή του τη σημαντική

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 131

ανακάλυψη του αρχαιολόγου, ώστε να κερδίσει ισχύ στους κόλπους της Μυστικής Κυβέρνησης και να εδραιωθεί στο Βατικανό στο πλαί­σιο των φιλοδοξιών του να γίνει ο επόμενος πάπας.

Ο Εγκέφαλος πήρε βαθιά ανάσα. Ήταν ιδιαίτερα ενοχλημένος. «Να περιμένουμε; Αυτό είναι το μεγαλοφυές σχέδιό σας; Το δικό

μου σχέδιο είναι συγκεκριμένο και απτό, ενώ το δικό σας, καρδινά­λιε, είναι μια υπόθεση που δεν έχετε καν αναφέρει ανοιχτά. Πρέπει να οργανώσουμε νέα όπλα ελέγχου, να επιβάλουμε μια απόλυτη Νέα Παγκόσμια Τάξη, ώστε ο κόσμος να μην αμφισβητεί τίποτε. Ποτέ δεν επιτρέψαμε σε μια χούφτα επαναστάτες να ξεσηκωθούν εκπρο­σωπώντας την ανθρώπινη φυλή. Η πρόβλεψη και ο συναγερμός μου, κύριοι, είναι να μάθουμε τι θα κάνουμε αν εκπληρωθούν πραγματι­κά οι προφητείες».

Ο πάπας κοίταξε τους Εβραίους ηγέτες και φάνηκε να διστάζει. Ένιωσε σαν να συμμετείχε στη δίκη ενάντια στον Ιησού. Προσπα­θούσε να βρει κάποια λύση μέσα στη σιωπή.

«Μας ζητάτε, λοιπόν», επέμενε ο Εγκέφαλος, «να περιμένουμε ώσπου να πάρετε στα χέρια σας κάτι που δεν ξέρουμε τι είναι, καρ­δινάλιε».

Ο Τους ήταν διατεθειμένος να μιλήσει για την υπόθεση με τον Αχιλλέα Ευαγγέλου που βρισκόταν σε εξέλιξη. Ήξερε ότι, αν είχε την ανακάλυψη, θα λύνονταν τα πάντα.

Ο πάπας σηκώθηκε και τον διέκοψε. «Πιστεύω ότι εκφράζετε το δίλημμα όλων μας: αναμονή ή δρά­

ση», είπε έντονα ο Παναγιότατος. «Προτείνω να προχωρήσουμε σε δημόσια ψηφοφορία και...»

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση του. Ένας απότομος πάταγος σαν έκρηξη ακούστηκε κι αμέσως μια

έκφραση πανικού ζωγραφίστηκε στα πρόσωπα των εκατό πανίσχυ­ρων ηγετών της Μυστικής Κυβέρνησης και της Εκκλησίας.

Τον εκκωφαντικό ήχο ακολούθησε μια κίνηση του εδάφους. Κά­ποιοι έπεσαν μπρούμυτα και χτύπησαν. Μια δυο κολόνες στο βάθος της ευρύχωρης αίθουσας κατέρρευσαν σαν κάστρο στην άμμο. Το χάος και η σύγχυση κυρίευσαν τους πάντες. Συνηθισμένοι να ελέγ­χουν τα πάντα, τώρα δεν ήξεραν προς τα πού να τρέξουν. Άρχισαν

132 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

να φωνάζουν έντρομοι και μάλιστα μερικοί πίστεψαν αρχικά ότι δέ­χονταν τρομοκρατική επίθεση.

Έπειτα από μισό λεπτό περίπου το έδαφος έπαψε να σείεται και οι παρόντες κατάφεραν να ανακαθίσουν στις καρέκλες τους.

«Θεέ μου! Είστε όλοι καλά;» ρώτησε ταραγμένος ο πάπας, που εί­χε χωθεί κάτω από το τραπέζι και υποβασταζόταν από δύο καρδινά­λιους.

Με το κοστούμι κατασκονισμένο ο Στιούαρτ Ουάσινγκτον έριξε μια ματιά γεμάτη θριαμβευτική αψηφισιά στον καρδινάλιο Τους.

«Πιστεύω ότι στο εξής πρέπει να ακολουθήσουμε τη δική μου θε­ωρία».

Οι παρευρισκόμενοι είχαν μπερδευτεί. Τώρα πια στην ατμόσφαι­ρα κυριαρχούσε η αβεβαιότητα. Κάποιοι είχαν πέσει στο πάτωμα και ακούγονταν βογκητά πόνου. Άλλοι βοηθούσαν τους γύρω τους να σηκωθούν, ενώ πολλοί έβηχαν από τη λεπτή σκόνη που δυσχέραινε την αναπνοή.

«Κύριοι, δεν πρέπει να χάσουμε άλλο χρόνο. Χρειάζεται να πά­ρουμε μια απόφαση και να αρχίσουμε τη δουλειά», είπε δυνατά ο Εγκέφαλος.

23

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΜΠΙΝΑ του γιοτ κι ενώ το σκάφος γλιστρούσε σε μια ήρεμη θάλασσα με ταχύτητα εννέα κόμβων, ο Αδάμ και η Αλεξία κά­θονταν στη μέση ενός κρεβατιού γεμάτου έγγραφα και βιβλία.

«Τι σου είπε ο πατέρας σου όταν τον είδες στο Λονδίνο;» «Εκείνη τη φορά δεν προλάβαμε να τα πούμε πολύ. Ήπιαμε μό­

νο έναν καφέ, γιατί εγώ ετοιμαζόμουν να πάρω το αεροπλάνο για Παρίσι. Μου αποκάλυψε ότι είχε στα χέρια του ένα εύρημα, το οποίο εξέτασε με τον άνθρακα 14 στο εργαστήριο γενετικής όπου εργάζε­ται ο Στέφαν Κρούγκερ».

Η Αλεξία σέρβιρε μεταλλικό νερό σε ένα ποτήρι και έβαλε στο χείλος του μια φέτα λεμόνι.

«Καλό θα ήταν να έρθουμε σε επαφή μαζί του. Πρέπει να οργα­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 133

νωθούμε, αλλιώς δε θα βρούμε τίποτα. Έχουμε φτάσει σε αδιέξοδο», διαπίστωσε ο Αδάμ.

«Πιθανότατα άφησε κάτι σε κάποιο σημείο, όπου πίστευε ότι θα το έβρισκα», είπε η Αλεξία σκεπτική.

Έκανε μερικά βήματα προς τον υπολογιστή. Η απάντηση πρέ­πει να είναι εδώ μέσα, σκέφτηκε.

«Λοιπόν», συνέχισε προσπαθώντας να καθαρίσει το μυαλό της. «Το σχέδιο έκτακτης ανάγκης που υποτίθεται ότι μου άφησε ο πατέ­ρας μου πρέπει να βρίσκεται σε ένα από αυτά τα αρχεία».

Στο μυαλό της άρχισε να νιώθει μια παράξενη διαύγεια. Τα μά­τια της σάρωναν την οθόνη παρατηρώντας και διαβάζοντας γοργά τα αρχεία που άνοιγε.

«Κοίτα!» είπε κάποια στιγμή. «Αυτό το αρχείο λέγεται “Επιβεβαί­ωση Λονδίνου” και από κάτω υπάρχει το όνομα “Κρούγκερ”».

Αμέσως το διάβασαν μαζί.

• Οι λέξεις και οι συχνότητες μπορούν να επηρεάσουν, να προγραμματίσουν και να επαναπρογραμματίσουν το ανθρώπινο DNA.

• Ανακάλυψη διαφοροποιούμενων Ρώσων επιστημόνων σχετικά με το DNA.

Το ανθρώπινο DNA αποτελεί ένα βιολογικό δίκτυο. Οι πιο πρόσφα­τες επιστημονικές έρευνες της ομάδας μας από Ρώσους επαγγελμα­τίες εξηγούν άμεσα κάποια φαινόμενα, όπως η ικανότητα των πνευ­ματιστών, η διαίσθηση, οι θεραπευτικές πράξεις, η αυτοθεραπεία, οι τεχνικές επιβεβαίωσης, το φως ή οι ασυνήθιστες αύρες γύρω από ορι­σμένα άτομα, συγκεκριμένα γύρω από δραστήριους, πνευματικά πιο ανοιχτούς ανθρώπους, η επίδραση του μυαλού στις κλιματολογικές συνήθειες και πολλά ακόμα.

Υπάρχουν επίσης ενδείξεις για μια τελείως διαφορετική ιατρική, στην οποία το DNA μπορεί να επηρεαστεί και να επαναπρογραμμα­τιστεί με λέξεις και συχνότητες χωρίς την τομή και την αντικατάστα­ση μεμονωμένων γονιδίων. Μόνο το δέκα τοις εκατό του DNA μας χρησιμοποιείται για την κατασκευή πρωτεϊνών. Αυτό το υποσύνολό του ενδιαφέρει τους Δυτικούς ερευνητές, οι οποίοι το μελετούν και το

134 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

καταλογοποιούν διεξοδικά. Όμως εκείνο που ενδιαφέρει εμάς είναι να ερευνήσουμε τις κρυφές δυνατότητες του DNA.

Κοιτάχτηκαν έκπληκτοι. Κάτω από τα σχετικά για τις έρευνες των

Ρώσων επιστημόνων ακολουθούσαν οι σημειώσεις του Αχιλλέα, ο οποίος είχε αντλήσει τις πληροφορίες από το γερμανικό βιβλίο Vernetzte Intelligenz των Γκρατσίνα Γκοσάρ και Φραντς Μπλού­ντορφ.

Οι Ρώσοι επιστήμονες γνωρίζουν ότι το υπόλοιπο ενενήντα τοις εκα­τό του DNA θεωρείται σκουπίδι ή τυχαίο. Πεπεισμένοι, όμως, ότι η φύση δεν είναι ανόητη, συγκέντρωσαν γενετιστές σε μια προσπάθεια να εξερευνήσουν αυτό το ποσοστό του DNA­σκουπιδιού. Τα αποτε­λέσματα, τα ευρήματα και τα συμπεράσματά τους είναι απλώς επα­ναστατικά.

Σύμφωνα με αυτά, το DNA δεν είναι υπεύθυνο μόνο για την κα­τασκευή του σώματός μας, αλλά χρησιμεύει και ως αποθήκη πληρο­φοριών για την επικοινωνία της γλώσσας που μιλάμε και του ενερ­γειακού παλμού. Οι Ρώσοι ειδικοί ανακάλυψαν ότι ο γενετικός κώδι­κας και πιο συγκεκριμένα το φαινομενικά άχρηστο ενενήντα τοις εκα­τό ακολουθούν τους ίδιους κανόνες με όλες τις ανθρώπινες γλώσ­σες.

Με αυτό το σκοπό σύγκριναν τη σύνταξη (τον τρόπο με τον οποίο οι λέξεις μπαίνουν η μία κοντά στην άλλη για να σχηματίσουν φρά­σεις ή προτάσεις), τη σημασιολογία (τη μελέτη της σημασίας σε δι­άφορες μορφές γλώσσας) και τους βασικούς γραμματικούς κανόνες. Ανακάλυψαν ότι τα αλκάλια του DNA μας ακολουθούν μια ομαλή γραμματική και έχουν σαφείς κανόνες, όπως οι γλώσσες μας. Επομέ­νως οι ανθρώπινες γλώσσες δεν εμφανίστηκαν τυχαία, αλλά αποτε­λούν μια αντανάκλαση του έμφυτου DNA μας.

Σήμερα ερευνούν την πιθανότητα ενεργοποίησης των δώδεκα κλώνων και των εξήντα τεσσάρων κωδικονίων του DNA, γιατί οι πε­ρισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν μόνο ένα ελάχιστο μέρος της δυνατότητας του γενετικού κώδικα.

Ο Πιοτρ Γκαργιάγεφ, βιοφυσικός και μοριακός βιολόγος, εξερεύ­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 135

νησε με τους συναδέλφους του την παλμική συμπεριφορά του DNA και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα ζωντανά χρωμοσώματα λειτουρ­γούν σαν ολογραφικοί υπολογιστές χρησιμοποιώντας την ακτινοβο­λία λέιζερ του ενδογενούς DNA. Αυτό σημαίνει ότι κατάφεραν, για παράδειγμα, να ρυθμίσουν ορισμένα σχήματα συχνότητας σε μια ακτίνα λέιζερ και να επηρεάσουν με αυτή τη συχνότητα του DNA και, με τον τρόπο αυτό, την ίδια τη γενετική πληροφορία. Επειδή οι βα­σικές δομές των ζευγών αλκαλίων του γενετικού υλικού και της γλώσ­σας, όπως εξήγησα παραπάνω, έχουν την ίδια δομή, δεν είναι απα­ραίτητη καμία αποκωδικοποίηση του DNA.

Συνοψίζοντας τα παραπάνω, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει απλώς λέξεις, καταφάσεις και προτάσεις της ανθρώπινης γλώσσας για να αλλάξει το DNA, όπως ανακάλυψε ο δόκτωρ Μασάρου Εμότο στη σχέση της σκέψης και του παλμού με το νερό. Ο άνθρωπος είναι ένα ρευστό ον και συνεπώς ο παλμός και η σκέψη επηρεάζουν το υγρό εσωτερικό του, το αδενικό σύστημα, το συναισθηματικό και πνευμα­τικό μας κόσμο και το DNA.

(Έρχονται στο μυαλό μου τα λόγια του Σιντάρτα Γκαουτάμα, του Βούδα, ο οποίος είπε: «Είσαι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεσαι».)

Παρότι δεν είναι παρά μια υπόθεση, όλα αυτά συμπίπτουν με τη δήλωση ότι ο γενετικός κώδικας των Ατλάντων βρισκόταν σε ενεργή λειτουργία δώδεκα χιλιάδες χρόνια πριν από την πτώση της συνείδη­σης.

Η ουσία του ζωντανού DNA θα αντιδρά πάντα στις ακτίνες λέιζερ της προσαρμοσμένης γλώσσας, ακόμα και στα ραδιοφωνικά κύμα­τα, αν χρησιμοποιούνται οι κατάλληλες συχνότητες. Αυτό εξηγεί για­τί οι καταφάσεις, η αυτογενής εκπαίδευση, ο υπνωτισμός και άλλα παρόμοια ενδέχεται να έχουν σημαντικές επιδράσεις στους ανθρώ­πους και στα σώματά τους.

Αυτό ισοδυναμεί με μια επανάσταση που θα μπορούσε να μετα­μορφώσει τον κόσμο όπως τον ξέρουμε! Και όλα αυτά αν απλώς εφαρμόσουμε καταφατικά τον παλμό και τη γλώσσα.

(Οι θρησκείες, αντίθετα, έχουν προγραμματίσει αρνητικά τους ανθρώπους με εντολές, δόγματα, ενοχές, πεποιθήσεις για να μην ελευθερώσουν τις δυνατότητές τους.)

136 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Το πείραμα καταδεικνύει την απέραντη δύναμη της γενετικής των κυμάτων, η οποία προφανώς έχει περισσότερη επιρροή στο σχη­ματισμό των οργανισμών απ’ ό,τι οι βιοχημικές διαδικασίες των αλ­καλικών ακολουθιών. Οι δάσκαλοι του εσωτερισμού και του πνευμα­τισμού γνωρίζουν εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια ότι το σώμα μας μπορεί να προγραμματιστεί μέσα από μάντρα ή ισχυρούς ήχους, λέ­ξεις, θετική σκέψη και κυρίως από καταστάσεις της συνείδησης που καταφέρνει κανείς με βαθύ διαλογισμό.

Ας θυμηθούμε το αξίωμα: Η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη. Η ενεργοποίηση του DNA έχει δοκιμαστεί και εξηγηθεί επιστη­

μονικά. Εννοείται ότι η συχνότητα πρέπει να είναι η σωστή. Γι’ αυτό δεν έχουν όλοι την ίδια επιτυχία και διαφορετικά άτομα δεν το κα­ταφέρνουν πάντα με την ίδια δύναμη. Το άτομο πρέπει να δουλέψει τις εσωτερικές διαδικασίες και την πνευματική ωριμότητα για να εδραιώσει μια συνειδητή επικοινωνία με το DNA.

Και η μελέτη που ερεύνησα δε σταματά εκεί. Οι Ρώσοι επιστή­μονες ανακάλυψαν και ότι το DNA μας μπορεί να προκαλέσει σχή­ματα αναταραχής στο κενό, παράγοντας έτσι μαγνητικές σκουλη­κότρυπες! Οι σκουληκότρυπες είναι το μικροσκοπικό ισοδύναμο των επονομαζόμενων γεφυρών Άινσταϊν­Ρόζεν, κοντά στις μαύρες τρύπες (τις οποίες αφήνουν αναλωμένα άστρα). Πιστεύεται ότι αυ­τές οι σκουληκότρυπες ίσως είναι οι γέφυρες που μας βοηθούν να περάσουμε από τη μία διάσταση στην άλλη. (Ας μην ξεχνάμε ότι όσα άτομα βίωσαν μια εμπειρία θανάτου και επιστροφής διηγού­νται ότι είδαν ένα φωτεινό τούνελ. Αυτές οι γέφυρες ίσως είναι οι συνδέσεις του τούνελ ανάμεσα σε εντελώς διαφορετικές περιοχές του σύμπαντος μέσα από τις οποίες μπορούν να μεταδοθούν πλη­ροφορίες έξω από το χώρο και το χρόνο. Ο συνάδελφός μου Καρλ Σαγκάν έδωσε καταπληκτικά παραδείγματα περί αυτού στο μυθι­στόρημά του Επαφή, το οποίο αργότερα μεταφέρθηκε στον κινημα­τογράφο.)

Το DNA προσελκύει τα θραύσματα των πληροφοριών και τα περ­νά στη συνείδησή μας. Αυτή η διαδικασία υπερεπικοινωνίας είναι πιο αποδοτική στην κατάσταση της χαλάρωσης και του διαλογισμού. Το άγχος, οι ανησυχίες και η υπερδραστήρια ευφυΐα εμποδίζουν την επι­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 137

τυχή υπερεπικοινωνία με τα γονίδια, οι πληροφορίες στρεβλώνονται τελείως και η διαδικασία αλλαγής καταλήγει να ακυρωθεί.

Στη φύση η υπερεπικοινωνία εφαρμόστηκε με επιτυχία επί εκα­τομμύρια χρόνια μεταξύ των ειδών, για παράδειγμα, όταν κάποια όντα ή ζώα αντιλαμβάνονται κίνδυνο, φόβο ή κάποια ιδέα. Έχει δι­απιστωθεί ότι η ροή της ζωής σε όλα τα ζωντανά όντα είναι οργανω­μένη με βάση μια ανώτερη τάξη, μέσα από τη συγχρονικότητα ή τις κακώς επονομαζόμενες συμπτώσεις. Ο σύγχρονος άνθρωπος το γνω­ρίζει μόνο σε πολύ πιο ανεπαίσθητο επίπεδο. Η συντονία με αυτή την κοσμική τάξη είναι γνωστή ως διαίσθηση, προαίσθημα, έκτη αίσθη­ση ή συγχρονία.

Ο Αδάμ σταμάτησε να διαβάζει και κοίταξε την Αλεξία έντρο­

μος. «Τι έπαθες;» τη ρώτησε. «Νιώθω περίεργα». «Περίεργα; Πώς δηλαδή;» Η κόρη του αρχαιολόγου πήρε μια βαθιά ανάσα και έκλεισε τα

μάτια σαν να έψαχνε κάτι μέσα της. Η έκφρασή της φανέρωνε μια ανεπαίσθητη απόλαυση.

«Δεν μπορώ να το ορίσω με ακρίβεια. Μια ακραία, βαθιά πνευ­ματική διαύγεια».

Ο Αδάμ ανασήκωσε το ένα φρύδι του. «Το στήθος μου καίει», συνέχισε η Αλεξία. Εκείνος ακούμπησε τα χέρια με προσοχή ανάμεσα στα στήθη

της. «Πάλι ο χαλαζίας!» είπε εννοώντας το κολιέ. «Καίει όλο και περισσότερο και με επηρεάζει πάρα πολύ!» ανα­

φώνησε η γυναίκα. «Τι τρέχει με αυτό το χαλαζία;» Ο Αδάμ είχε αρχίσει να βγάζει συμπεράσματα. Βημάτιζε σκυφτός

πέρα δώθε με βλέμμα απλανές. «Ας ανακεφαλαιώσουμε. Αν, όπως υποτίθεται, μεγάλο μέρος της

ανθρωπότητας είναι προγραμματισμένο να ζει χωρίς να ερευνά την προέλευσή του, την ουσία και την πνευματική του ικανότητα και με

138 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

το DNA μπλοκαρισμένο και επαναπρογραμματισμένο, τότε... Ποια γέφυρα τα ενώνει όλα αυτά; Τι ανακάλυψε ο πατέρας σου; Είναι λο­γικό να σκεφτούμε ότι πιθανώς πρόκειται για κάτι που θα επαναπρο­γραμματίσει το DNA!»

«Σίγουρα ζήτησε από τον Κρούγκερ να πιστοποιήσει το εύρημά του με γενετικές αποδείξεις».

«Μπορεί... Αν είναι έτσι όμως, τι θα κάνουμε;» Η Αλεξία ένιωθε τον Αδάμ κάπως ανυπόμονο. «Αν ο πατέρας μου πήγε να δει τον Κρούγκερ για να του δείξει το

εύρημά του ή να του μιλήσει γι’ αυτό, το μόνο που θα μπορούσε να προσφέρει εκείνος ήταν η επιστημονική πιστοποίηση για να χρονο­λογήσει το εύρημά του ως ιστορικός· και μια γενετική εγγύηση ως γενετικός επιστήμονας».

Ο Αδάμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Συνέχισε». Η γυναίκα τον κοίταξε στα μάτια. «Το κουβεντιάσαμε αυτό. Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχουν η σε­

ξουαλικότητα και οι γνώσεις μου πάνω στις θρησκείες με αυτό το θέ­μα». Ο Αδάμ ένιωθε ότι δεν προχωρούσαν, ότι είχαν κολλήσει σε κά­ποιο σημείο.

Επικράτησε σιωπή. Στο πρόσωπο της Αλεξίας ζωγραφίστηκε ένα λεπτό χαμόγελο. Ένιωθε λες και ένα φως γεννιόταν από το κέντρο του εγκεφάλου της.

«Πες μου κάτι». «Τι πράγμα;» «Σύμφωνα με αυτά που μόλις διαβάσαμε, μπορεί κανείς να ενερ­

γοποιήσει και να αποπρογραμματίσει το DNA με τις λέξεις, τις σκέ­ψεις, τα πιστεύω, τους φόβους και την πνευματική δύναμη. Πες μου κάτι, Αδάμ... Ποιος είναι ο μεγαλύτερος αρνητικός προγραμματι­σμός που έχουν χρησιμοποιήσει οι θρησκείες για να μπλοκάρουν το DNA και τον τρόπο σκέψης και αίσθησης των ανθρώπων; Σκέψου: ο φόβος για την κόλαση, το μέλλον, η ενοχή, η αίσθηση της αμαρτίας, η τήρηση των εντολών».

Ο Αδάμ δεν είχε καμία αμφιβολία. Η απάντηση σε αυτό το ερώ­τημα έγκειτο στο επάγγελμά του.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 139

«Το σεξ, φυσικά. Η καταπίεση που του άσκησαν και οι αφύσικοι κανόνες έχουν προκαλέσει πολλά προβλήματα, παθολογίες και αχρειότητες επί γενιές».

«Ακριβώς! Πιστεύω ότι η ανακάλυψη του πατέρα μου μπορεί να θεωρηθεί απειλή, αν έχει πετύχει να επιλύσει επιτυχώς τους διάφο­ρους προγραμματισμούς της κυριαρχίας που ασκούνται στην ανθρω­πότητα. Αν βρήκε έναν παράγοντα απελευθέρωσης για όλες αυτές τις απόψεις, θα καταλαβαίναμε ξεκάθαρα ποιοι τον έχουν απαγάγει. Και πάνω από όλα αν ανακάλυψε κάποιο κλειδί για την καταπίεση της Εκκλησίας σχετικά με το σεξ προκειμένου να ελέγχει τον κό­σμο».

«Δεν ξέρω», απάντησε ο Αδάμ ανήσυχος. Σηκώθηκε κι έκανε τρία βήματα προς τα δεξιά για να κοιτάξει από τα μικροσκοπικά φινι­στρίνια του γιοτ. Ο ορίζοντας ήταν γαλάζιος. Είχε αρχίσει να διακρί­νεται η όμορφη ακτή της Σαντορίνης.

Η Αλεξία ήπιε το νερό που είχε απομείνει στο ποτήρι και έμεινε απορροφημένη να το κοιτάζει ενώ μέσα της γεννιόταν μια ισχυρή λάμψη.

«Εκείνο που με κάνει να αναρωτιέμαι είναι γιατί σου ζήτησε να έρθεις εδώ. Ποιο κομμάτι τού λείπει... Προφανώς έχει σχέση με το σεξ».

Στο μυαλό της νεαρής γυναίκας εμφανίστηκε άλλη μια απάντη­ση.

«Νομίζω ότι κατάλαβα γιατί σε κάλεσε ο πατέρας μου». Ο Αδάμ μόρφασε έκπληκτος. «Πες μου!» «Στη σημερινή εποχή και στο πέρασμα των αιώνων ποιος είναι,

και ανέκαθεν ήταν, ο τρόπος με τον οποίο ο άντρας και η γυναίκα έχουν μια πιθανότητα να νιώσουν ένα ίχνος, μια μοναδική στιγμή, που τους ταξιδεύει πέρα από το χρόνο, τους μεταφέρει σε έναν κό­σμο όπου τα πάντα είναι ενότητα, απόλαυση και επικοινωνία με τη ζωή; Κάτι που κάνει τη συνείδηση της δυϊκότητας να εξαφανίζεται και δημιουργεί την αίσθηση ότι είμαστε άμεσα ενωμένοι με την Πη­γή; Ένας τρόπος να επηρεαστούν οι αδένες, το δέρμα, ο ψυχισμός, ίσως και το DNA...»

140 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ο Αδάμ Ρούσος κατάλαβε αστραπιαία γιατί βρισκόταν εκεί. Εί­χε στα χέρια του ένα κλειδί για να δώσει στον αρχαιολόγο.

«Ο οργασμός;» Η Αλεξία κούνησε καταφατικά το κεφάλι χαμογελώντας. «Η ανακάλυψη του πατέρα μου περιέχει κάτι σχετικό με το σεξ

και τη γενετική. Γι’ αυτό ζήτησε βοήθεια από σένα, που είσαι ειδι­κός στη σεξουαλικότητα».

Ο Αδάμ τής έριξε μια ματιά όλο συνενοχή. «Αλεξία, πρέπει να βρούμε αμέσως τον Κρούγκερ!»

24

Δύο μήνες νωρίτερα στο Λονδίνο

ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ της 5ης Μαΐου 2012 ο αρχαιολόγος Αχιλλέας Ευαγ­γέλου επισκέφτηκε τον προσωπικό του φίλο, το Γερμανό γενετιστή και ιστορικό Στέφαν Κρούγκερ.

Οι δύο επιστήμονες συναντήθηκαν μια κρύα μέρα με πυκνή ομίχλη και ελάχιστη ορατότητα. Ο Αχιλλέας Ευαγγέλου ήταν ενθουσιασμέ­νος, γιατί για πρώτη φορά θα μοιραζόταν το εύρημά του με κάποιον.

«Στέφαν», του είχε πει, «όπως σου ανέφερα και στο τηλέφωνο, θα δεις κάτι που ίσως φέρει επανάσταση στη ζωή σου, όπως και στη δι­κή μου. Ελπίζω να μπορέσεις να χρονολογήσεις αυτό που θα σου δεί­ξω σε λίγο και να το κρατήσεις μυστικό».

Ο αρχαιολόγος ήξερε ότι μπορούσε να εμπιστεύεται το φίλο του, με τον οποίο είχε συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια και συναντήσεις στα Ηνωμένα Έθνη.

Όταν έβγαλε τα δύο ευρήματα από το μαύρο δερμάτινο χαρτο­φύλακα και του τα έδειξε, ο γενετιστής γούρλωσε τα μάτια έκπλη­κτος κι έμεινε άφωνος.

«Υπολογίζω ότι έχουν ηλικία μεταξύ εννέα και δώδεκα χιλιάδων ετών», συνέχισε ο Αχιλλέας ελπίζοντας να είναι σωστός ο υπολογι­σμός του. «Αν το επιβεβαιώσεις κι εσύ, θα είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι χρονολογούνται από τη χρυσή εποχή των Ατλάντων».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 141

Αν μετά τη διεξαγωγή των σχετικών αναλύσεων ο Κρούγκερ επι­βεβαίωνε το ίδιο πράγμα, θα άρχιζαν να εκτυλίσσονται μια σειρά ση­μαντικά επιστημονικά γεγονότα, ακαδημαϊκές επαναστάσεις και αλ­λαγές στις προκαθορισμένες θεωρίες και στις λαϊκές πεποιθήσεις.

«Πρέπει να κάνεις τις αντίστοιχες αναλύσεις με τον άνθρακα 14 και το ισότοπο στρόντιο». Εννοούσε τις συνηθισμένες αναλύσεις που γίνονταν για τη χρονολόγηση των αρχαιολογικών ευρημάτων, από την υποτιθέμενη ιερά σινδόνη του Ιησού, που τελικά αποδείχθηκε ότι δεν ανήκε στην εποχή του Χριστού, ως τα υπολείμματα των αν­θρώπινων οστών που είχαν ξεθάψει οι αρχαιολόγοι.

«Θα χρειαστώ αρκετό χρόνο», είπε σοβαρός ο Κρούγκερ. «Το ξέρω, φίλε μου. Σου έχω εμπιστοσύνη». Χάρη σε εκείνες τις ανακαλύψεις, ο Αχιλλέας θα γινόταν ο αρχαι­

ολόγος που θα διευκρίνιζε τρεις άλυτες ακόμα θεωρίες, τρία αινίγμα­τα που όλος ο κόσμος ήθελε να λύσει: την ακριβή ύπαρξη της Ατλα­ντίδας, την πραγματική προέλευση της ανθρώπινης φυλής και τη με­ταφυσική εφαρμογή του σεξ εδώ και πάνω από δώδεκα χιλιάδες χρό­νια. Το επόμενο βήμα θα ήταν να καλέσει την κόρη του και τον Αδάμ.

«Πού το βρήκες αυτό;» Ο Κρούγκερ εξακολουθούσε να κοιτάζει εμβρόντητος το αντικείμενο μπροστά στα μάτια του.

Ο Αχιλλέας κοίταξε έξω από το παράθυρο και θυμήθηκε το μέ­ρος όπου είχε κάνει την ανακάλυψη.

«Κάθισε, Στέφαν», του είπε. «Θα σου τα πω όλα από την αρχή». Ο Αχιλλέας άρχισε να του περιγράφει τις λεπτομέρειες της ανα­

κάλυψής του, αν και εκείνη τη στιγμή δεν ανέφερε όλα όσα ήξερε σχετικά με το εύρημα. Αυτό θα το έκανε όταν θα έφτανε η κατάλλη­λη στιγμή να το αποκαλύψει σε όλο τον κόσμο.

25

ΠΑΡΑ ΤΟ ΣΕΙΣΜΟ η πλατεία του Αγίου Πέτρου κατακλυζόταν ακόμα από πιστούς. Η αστυνομία είχε δώσει διαταγή να εκκενωθεί, αλλά τελικά μόνο λίγοι αποχώρησαν.

142 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Μετά τη συνάντηση και το σεισμό που προκάλεσε ζημιές σε κά­ποιες κολόνες η ατμόσφαιρα στο Βατικανό ήταν πολύ τεταμένη. Ο τρόμος και η ανησυχία κυλούσαν ακόμα στο αίμα σαν χείμαρροι αδρεναλίνης. Αρκετά μέλη της Μυστικής Κυβέρνησης, με επικεφα­λής τον Στιούαρτ Ουάσινγκτον, είχαν πάρει το πρώτο αεροπλάνο τραβώντας προς διαφορετικές κατευθύνσεις.

Ο πάπας κάλεσε στο προσωπικό γραφείο του ορισμένα μέλη των υπηρεσιών πληροφοριών και τρεις καρδινάλιους, μεταξύ των οποίων και τον Τους, για να πάρουν αποφάσεις. Το χλομό φως που σκόρπι­ζαν μερικά κεριά και δύο λάμπες δαπέδου προσέδιδαν σε εκείνη τη συνάντηση μια δραματική απόχρωση.

«Παναγιότατε, καλό θα ήταν να βγείτε και να καθησυχάσετε τους πιστούς στην πλατεία», πρότεινε ο καρδινάλιος Πριματέστι, που ήθε­λε κάποια μέρα να πάρει τη θέση του ποντίφικα.

«Πιστεύω ότι οι περιστάσεις είναι ανώτερες της παρουσίας μου ανάμεσα στους πιστούς». Ο πάπας ήταν πολύ ανήσυχος.

«Δε σας καταλαβαίνω, Παναγιότατε», επενέβη ο Τους, που είχε χτυπήσει το αριστερό του γόνατο όταν ξύπνησε ο Εγκέλαδος.

«Η παρουσία μου μπορεί να καθησυχάσει και να ενισχύσει την πίστη πρόσκαιρα, όμως αντιμετωπίζουμε μεγάλο πρόβλημα». Η φω­νή του πάπα ακουγόταν αδύναμη.

Βλέποντας τη σαστισμένη όψη του ύψιστου αρχηγού της Εκκλη­σίας, οι τέσσερις άντρες πάγωσαν. Όταν ένας από αυτούς κατάφερε να πάρει ανάσα, μίλησε ψιθυριστά στον πάπα.

«Παναγιότατε, οι προφητείες...» Ο πάπας έστρεψε το βλέμμα προς την τζαμαρία που έβλεπε στην

πλατεία και δεν είπε λέξη. Ο Τους, ο Πριματέστι και οι υπόλοιποι καρδινάλιοι διέκριναν

ένα μορφασμό πόνου στο πρόσωπο του ποντίφικα. «Με όλο το σεβασμό, Παναγιότατε», είπε απαλά ο Τους, «δε νο­

μίζω ότι είναι η πιο ιδανική στιγμή να προβείτε σε mea culpa». Ο Πριματέστι έριξε στον Τους μια έντονη ματιά. Ο πάπας ούτε

καν τον άκουσε. Το μυαλό του ήταν αλλού. «Τι θέλετε να πείτε;» Ο Πριματέστι είχε αρχίσει να θυμώνει με

τον καρδινάλιο Τους.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 143

Εκείνος έκανε μερικά αποφασιστικά βήματα προς την ιδιωτική βιβλιοθήκη.

«Θέλω να πω ότι δεν μπορούμε να δώσουμε σημασία σε αυτά εδώ τα βιβλία. Τι θα γίνει αν στο τέλος δε συμβεί τίποτα; Δεν είναι η πρώ­τη φορά που έχουμε προφητείες από τους προγόνους μας».

Ο πάπας και οι υπόλοιποι καρδινάλιοι του έριξαν το ίδιο απορη­μένο βλέμμα.

«Καρδινάλιε Τους», είπε ο πάπας με απόλυτη γαλήνη, «βλέπω ότι υπάρχουν στιγμές που η κλίση σας χαλαρώνει».

«Τι εννοείτε;» ρώτησε εκείνος έκπληκτος. «Λέω απλά ότι πρέπει να συνεχίσουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα». Κατά βάθος ήξερε ότι είχαν μπροστά τους κάτι επικίνδυνο, κάτι ανώτερο των δυνάμεών τους, που προετοιμαζόταν εκεί πάνω.

Η φωνή του πάπα ακούστηκε λίγο πιο δυνατή. «Πρέπει απλώς να θυμόμαστε τι λέει η Αποκάλυψη». Με τα λό­

για αυτά στράφηκε ξανά προς τους καρδινάλιους απαγγέλλοντας από μνήμης: «Μακάριος είναι αυτός που αναγιγνώσκει και εκείνοι που ακούν τους λόγους της προφητείας και φυλάττουν με ευλάβεια όσα έχουν γραφεί σε αυτή, διότι είναι πολύ πλησίον ο καιρός που θα πραγματοποιηθούν ταύτα».

Ο Τους συνέχισε ακάθεκτος. «Παναγιότατε, αυτά έχουν γραφτεί πριν από...» «Πολλά χρόνια», τον διέκοψε ο Πριματέστι. «Και κάποια μέρα

θα πρέπει να βγουν αληθινά, δε νομίζετε, καρδινάλιε Τους;» «Ηρεμία», ζήτησε ο πάπας. «Πρέπει να ηρεμήσουμε. Αυτή τη

στιγμή δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτ’ άλλο». Ο Τους ήταν έξαλλος. «Πώς να ηρεμήσουμε; Πρέπει να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την

πίστη μας, να ενισχύσουμε τη δύναμή μας, να...» «Το είπε και ο Ναπολέων», τον διέκοψε ο πάπας απότομα. «Η

ιστορία είναι ένα σύνολο συμφωνημένων ψεμάτων». Οι καρδινάλιοι πάγωσαν ακούγοντας αυτά τα λόγια από τα χείλη

του ανώτατου ποντίφικα. «Τι θέλετε να πείτε;» ρώτησε ο Πριματέστι. Ο πάπας κοίταξε τους καρδινάλιους με μια έκφραση κόπωσης

μα και συμπόνιας. Ο ίδιος γνώριζε και είχε στην κατοχή του μυστι­

144 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

κά κείμενα που προορίζονταν για ανάγνωση μόνο από τους πάπες και οι καρδινάλιοι τα αγνοούσαν.

«Τι προτείνετε να κάνουμε;» Ο Τους ένιωθε το κορμί του να μυρ­μηγκιάζει από οργή.

«Θα βγω για να με δουν οι πιστοί. Θα τους κάνει καλό. Πρέπει να κερδίσουμε χρόνο μέχρι να πάρουμε κάποια απόφαση».

Ο Τους λαχταρούσε να διατηρηθεί όπως πάντα, αμόλυντος πα­ρά τις καταστροφές και τις αλλαγές, ο θεσμός που επί αιώνες βρι­σκόταν στις επάλξεις αντιπροσωπεύοντας την εξουσία και τη διαμε­σολάβηση, αλλά και οι πρέσβεις του, που είχαν στρεβλώσει τα λόγια του ηλιακού μεσσία της Γαλιλαίας.

«Σύμφωνοι. Πρέπει να παραμείνουμε δυνατοί και να περιμένου­με», είπε ο καρδινάλιος.

Ο πάπας τον κοίταξε με απόμακρη έκφραση. Ήξερε ότι είχε φτά­σει η στιγμή να ακούσουν τους προφήτες.

Όλοι τον κοίταξαν περιμένοντας κάτι περισσότερο. Με την απο­στασιοποίηση και τη σιωπή του ποντίφικα, οι καρδινάλιοι ένιωσαν ένα περίεργο ρίγος να διατρέχει τις ραχοκοκαλιές τους.

«Να ανακοινώσω τις προετοιμασίες για την έξοδό σας στο μπαλ­κόνι;» ρώτησε ο Τους, που ανησυχούσε για το τι θα έλεγε στο πλή­θος.

Ο πάπας κούνησε καταφατικά το κεφάλι, αλλά η αμφιβολία έμει­νε ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.

«Παναγιότατε, σας παρακαλώ, φροντίστε να είναι τα λόγια σας γεμάτα ελπίδα», του ζήτησε ο Τους με διπλωματία.

26

ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ και τα πρωτοσέλιδα όλων των πρακτορείων Τύπου στον κόσμο κυκλοφορούσαν με μεγάλη ταχύτητα. Σεισμός ταράζει τη Ρώμη, Αντίκτυπος και σεισμοί στην Κούβα, στο Μεξικό, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ιαπωνία, Η Γη τρέμει, Η Αμερική καταρρέει, Συλλογικός σεισμός 7,1 ρί-χτερ ταρακουνά μεγάλο μέρος του βόρειου ημισφαιρίου, Ο κόκκινος Ήλιος προ-κάλεσε κινήσεις στη Γη, Ο σεισμός και οι ηλιακές καταιγίδες ίσως επιβεβαιώ-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 145

νουν παράξενες προφητείες. Οι εφημερίδες συγκλόνιζαν τον κόσμο με παρόμοιους τίτλους. Το CNN, το BBC και όλα τα πρακτορεία Τύπου δεν προλάβαιναν να καλύψουν τις απαιτήσεις σε παγκόσμιο επίπε­δο, ώστε να πληροφορήσουν για τα συμβάντα.

Στα Ηνωμένα Έθνη είχαν συγκεντρωθεί οι σημαντικότεροι ηγέ­τες για να λάβουν μέτρα στήριξης. Μη κυβερνητικοί οργανισμοί σε διάφορα μέρη του πλανήτη επικοινωνούσαν μέσω διαδικτύου και τη­λεφωνικά για να φέρουν εις πέρας σχέδια ανθρωπιστικής βοήθειας για τους πληγέντες.

Εκείνο που ξέχασαν οι περισσότεροι ήταν ότι ο Ήλιος, εδώ και πάνω από δέκα χιλιάδες χρόνια πριν από τη χριστιανική εποχή, ήταν ένα ιερό αντικείμενο, το οποίο τιμούσαν και λάτρευαν αρχαίοι και σοφοί πολιτισμοί που ήξεραν ότι επρόκειτο για κάτι περισσότερο από πηγή ζωής.

Τον λάτρευαν με διάφορους τρόπους: με τελετουργικά, ύμνους, χορούς και κάθε εκδήλωση της τέχνης. Οι αρχαίοι πολιτισμοί απο­τύπωσαν την αγάπη και το σεβασμό τους για το άστρο στην πέτρα, σε γλυπτά, ζωγραφιές και τάπητες. Οι αρχαίοι σοφοί μελέτησαν τις κινήσεις των πλανητών, τους αστερισμούς και τις εκλείψεις και ήταν εξαιρετικοί αστρονόμοι, παρότι δε διέθεταν σύνθετα εργαλεία. Το έκαναν με τη βοήθεια των μεταφυσικών, των επιστημονικών και των μαθηματικών τους δυνάμεων.

Μέσα από διάφορους αστερισμούς και μελέτες παγίωσαν τη γνώ­ση τους σχετικά με τις ηλιακές θέσεις, τα άστρα και τους πλανήτες. Κατάλαβαν ότι η διέλευση του Ήλιου από κάποιον αστερισμό συνε­παγόταν διαφορετικές σημαντικές στιγμές στην ανθρώπινη ιστορία. Σήμερα η ανθρωπότητα βρισκόταν στην Εποχή του Ιχθύος και έμπαι­νε σταδιακά στην Εποχή του Υδροχόου.

Τόσο οι Αιγύπτιοι όσο και οι Μάγια, οι Έλληνες, οι δρυΐδες, οι Ινδοί, οι Αβορίγινες της Αυστραλίας, οι Ινδιάνοι της Αμερικής, οι Αζ­τέκοι, οι Πέρσες και λοιποί πολιτισμοί λάτρεψαν συνειδητά το βα­σιλιά των άστρων, την πηγή της ζωής. Πίστευαν ότι ο Ήλιος ήταν θεός ή, καλύτερα, η ορατή όψη της ενέργειας του θεϊκού, συμπαντι­κού πνεύματος στο Γαλαξία μας και στην παρουσία της ανθρωπότη­τας.

146 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Οι διάφοροι πολιτισμοί είχαν μια κοινή ονομασία για να δώσουν ανθρώπινη μορφή στον Ήλιο: τους φαραώ, τους ηλιακούς μεσσίες και τις θεότητες. Για παράδειγμα, υπάρχει μια μοναδική, βαθιά αστρονομική σύνδεση ανάμεσα στον Άδωνι των Φοινίκων, στον Άτη των Φρυγών, στον Ώρο των Ατλάντων­Αιγυπτίων, στον Κετσαλκόατλ ή τον Κουκουλκάν των Μεσοαμερικανών, τον Απόλλωνα ή τον Διό­νυσο των Ελλήνων, τον Κρίσνα των ινδουιστών, τον Μίθρα των Περ­σών και τον Οντίν των Σκανδιναβών. Όλοι αυτοί οι θεοί είχαν μυστη­ριώδη, παρόμοια κοινά σημεία.

Σύμφωνα με την ιστορία τους, μερικοί από τους θεούς­ηλιακούς ανθρώπους γεννήθηκαν από μία παρθένο στις 25 Δεκεμβρίου. Ήρ­θαν στον κόσμο ακριβώς σε μια περίοδο την οποία σημείωνε ένα αστέρι στην Ανατολή, λατρεύτηκαν από τρεις βασιλιάδες, είχαν δώ­δεκα μαθητές, έκαναν θαύματα, ονομάστηκαν τέκνα του Θεού και ξεκίνησαν το σπουδαιότερο μέρος της διδασκαλίας τους όταν ήταν περίπου τριάντα χρονών. Πολλοί προδόθηκαν από ένα μαθητή, σταυρώθηκαν και ύστερα αναστήθηκαν. Κατά απίστευτο τρόπο, όλοι συμπίπτουν με τα στίγματα του τελευταίου ηλιακού μεσσία, του Ιη­σού.

Μάλιστα, πολλά χρόνια αργότερα, την εποχή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, οι αρχαίοι Ρωμαίοι ασκούσαν τη λατρεία του Ήλιου ως επίσημη θρησκεία. Για να τη διαφοροποιήσουν από το σαμπάθ των Ιουδαίων, που γιορταζόταν το Σάββατο, όρισαν την Κυριακή ως μέρα λατρείας. Πολύ αργότερα, στα αγγλικά η λέξη «Κυριακή», Sunday, θα σήμαινε ξεκάθαρα «η μέρα του Ήλιου».

Σήμερα οι άνθρωποι που πηγαίνουν στην παραλία για να κάνουν ηλιοθεραπεία δε συνειδητοποιούν ότι στην πραγματικότητα συνδέ­ονται ασυνείδητα με μια τελετουργία λατρείας προς το άστρο.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ήξεραν ότι η λατρεία του Ρα δεν ήταν τίποτ’ άλλο από τη λατρεία του θεού Ήλιου, του φωτεινού όντος που υπάρ­χει μέσα στον καθένα. O Ραμσής ήταν ένας πεφωτισμένος φαραώ. Στην άλλη άκρη του κόσμου οι Ινδοί είχαν κάνει το ίδιο με τον Ρά­μα και τον Ράμθα. Οι Εβραίοι ανέφεραν τον Αβραάμ, ένα όνομα που στην πραγματικότητα προέρχεται από το Αμπ­Ραμ, το οποίο σημαί­νει «αυτός που έχει φως», και οι Έλληνες τον Απόλλωνα. Στα αρχαία

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 147

χρόνια εκείνοι που συνδέονταν με τον Ραμ, με το εσωτερικό φως που βρισκόταν σε αρμονία με την Πηγή, ήταν σε θέση να αντιληφθούν τη θεϊκή γένεση.

Όλα τα ιερά τελετουργικά της λατρείας του Ήλιου τελούνταν την εποχή που η ανθρωπότητα γνώριζε την προέλευση του ανθρώπου στη Γη.

Οι αρχαίοι πολιτισμοί ήξεραν επίσης ότι το πιο ορατό άστρο στον ουρανό ήταν ο Σείριος, ο οποίος στις 24 Δεκεμβρίου ευθυγραμμίζε­ται με τα τρία πιο λαμπερά άστρα του αστερισμού του Ωρίωνα. Αυ­τά τα τρία άστρα βαφτίστηκαν οι «τρεις βασιλιάδες» και ο Σείριος αναλάμβανε να υποδεικνύει το σημείο στο οποίο θα έβγαινε ο Ήλιος στις 25 Δεκεμβρίου, σημείο που συνέπιπτε με τη γεωλογική θέση της γέννησης των ηλιακών θεών­ανθρώπων σε όλη την ιστορία!

Όλες αυτές οι ιερές γνώσεις υπήρχαν πολύ πριν ο χριστιανισμός στιγματίσει τη λατρεία του Ήλιου ως παγανιστική, πριν απαγορεύ­σει την απόδοση τιμών στις δυνάμεις της Φύσης, απορρίπτοντας αυ­τές τις ιεροτελεστίες ως αιρετικές. Στο εξής, όποιος λάτρευε τον Ήλιο καιγόταν στην πυρά ή εκτελούνταν για ανυπακοή στις αυταρχικές εντολές της νέας χριστιανικής θρησκείας.

Έτσι, με υπομονή στο πέρασμα των αιώνων, σαν βράχος που δι­αβρώνεται από το διαρκές χτύπημα των κυμάτων, η ανθρωπότητα έχανε σιγά σιγά τη θεϊκή σύνδεση και τη σοφία της, ξεχνώντας την πνευματική επαφή με τον Ήλιο, τα άστρα και τις εποχές.

27

ΟΤΑΝ Ο ΠΑΠΑΣ αποφάσισε να βγει και να μιλήσει στους πιστούς που είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, ο Τους αποσύρ­θηκε στο ιδιαίτερο γραφείο του.

Πήρε το κινητό του και τηλεφώνησε στο Κοράκι, που βρισκόταν στην Ελλάδα. Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα.

«Καλημέρα», είπε με τραχιά φωνή ο καρδινάλιος. «Η κατάστα­ση εδώ είναι περίπλοκη, υπάρχει μια τάση πανικού και γενικής σύγ­χυσης. Πώς είναι ο αρχαιολόγος;»

148 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Τι συνέβη;» Ο Βίκτορ Σοπένσκι ένιωθε ότι σε εκείνο το μουχλια­σμένο δωμάτιο δε λάμβανε καμία πληροφορία.

«Έχουν σημειωθεί κάμποσοι σεισμοί σε ένα τεκτονικό ρήγμα που εκτείνεται σε αρκετές χώρες. Ο φόβος είναι γενικευμένος. Τι έγινε με τον αρχαιολόγο;» ξαναρώτησε ανήσυχος. «Ομολόγησε;» Η φωνή του καρδινάλιου φανέρωνε μεγάλη ένταση και ανυπομονησία. «Προ­σπάθησα να τηλεφωνήσω στην Κουκουβάγια, αλλά δεν απαντά. Εί­χες νέα του; Μήπως είναι εκεί, μαζί σας;»

Ο Σοπένσκι κόντευε να σκάσει με τον αρχαιολόγο. Στα τόσα χρό­νια που υπηρετούσε ως αστυνομικός ήταν ο πρώτος άνθρωπος τον οποίο δεν κατάφερνε να κάνει να μιλήσει.

«Όχι. Η Κουκουβάγια δε φάνηκε και ο αρχαιολόγος είναι βράχος. Και τι δεν του έχουμε κάνει. Δεν έχει πει λέξη παραπάνω. Μιλάει μόνο στα ελληνικά, σαν να έχει πέσει σε έκσταση. Είναι μισοπεθαμένος».

Ο Τους έγινε πυρ και μανία. «Όχι! Δεν πρέπει να τον σκοτώσετε ακόμα! Άκουσέ με προσεκτι­

κά. Θα σου πω τι θα κάνουμε. Κινητοποίησε τις επαφές μας στην Αγ­γλία και βρες επιτέλους την κόρη του. Μένει στο Λονδίνο. Πήγαινε να τη βρεις», είπε προσπαθώντας να καταφέρει ένα πιο εύστοχο χτύ­πημα.

Στην άλλη άκρη της γραμμής ο Σοπένσκι κατένευσε. «Πολύ καλά, αυτό θα κάνω». «Βιάσου, έχεις δύο μέρες για να την εντοπίσεις». «Πείτε πως έγινε», καυχήθηκε υπάκουα ο Σοπένσκι. «Το ελπίζω. Όταν βρούμε την κόρη του, είμαι σίγουρος ότι θα

μας πει όλα όσα θέλουμε να μάθουμε». Ο Τους ήταν πεπεισμένος ότι δεν είχαν άλλον τρόπο για να κα­

ταφέρουν να αποσπάσουν από τον αρχαιολόγο τις πληροφορίες που χρειάζονταν.

28

Ο ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΚΑΣΑΣ χτύπησε την πόρτα της καμπίνας όπου βρί­σκονταν η Αλεξία και ο Αδάμ.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 149

«Φτάνουμε στη Σαντορίνη. Ο καπετάνιος είπε ότι θέλουμε λιγό­τερο από μισή ώρα».

Παρότι η Ελλάδα ήταν μια χώρα που ήξερε από σεισμούς, εκεί­νη τη στιγμή τα ήρεμα νερά του Αιγαίου δεν είχαν ταράξει οι κινή­σεις της γης που σημειώθηκαν σε άλλες χώρες. Η ώρα ήταν σχεδόν πέντε το απόγευμα και όλα ήταν φυσιολογικά. Τα νερά ήταν διάφα­να και γαλήνια, ο ουρανός ανέφελος και ο Ήλιος έλαμπε.

«Εντάξει», είπε η Αλεξία. «Μήπως κατάφερες να θυμηθείς κάτι που σου είπε ο πατέρας μου ή κάτι που έκανε;»

Ο Έντουαρντ κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Ανησυχώ πολύ για εκείνον. Δεν έχω καταφέρει να ανακαλύψω

τίποτα για το υποτιθέμενο σχέδιο που θα έπρεπε να μου έχει αφήσει σε περίπτωση κινδύνου».

Ο Καταλανός κοίταξε τον Αδάμ, που έστεκε σκεπτικός σε μια γω­νιά της καμπίνας.

«Τότε, λοιπόν, τι θα κάνουμε;» Η φωνή του Έντουαρντ ακούστη­κε αδύναμη.

«Θα ψάξουμε στο εργαστήριό του κι εγώ θα τηλεφωνήσω σε εκεί­νο το φίλο του, που του έστειλε το κουτί από το Λονδίνο», αποκρίθη­κε η Αλεξία εννοώντας τον Κρούγκερ.

«Εγώ πρέπει να βρω καινούριο κινητό». Η κόρη του Ευαγγέλου γύρισε και είδε από τα φινιστρίνια την

ακτή του νησιού. Είχε περάσει πολλά καλοκαίρια στη Σαντορίνη με τον πατέρα της.

«Τι τρέχει, Αδάμ; Δεν έχεις πει λέξη». «Σκέφτομαι». «Τι πράγμα;» Εκείνος στράφηκε και της έριξε ένα ανήσυχο βλέμμα. «Ξέρουμε ότι ορισμένοι αρχαίοι πολιτισμοί, όπως οι Μάγια, οι

Αιγύπτιοι, οι Ινδοί, οι Σουμέριοι, οι Άτλαντες, οι Ινδιάνοι της Αμερι­κής, οι Κινέζοι και φυσικά οι πρόγονοί μας, οι Έλληνες, απέδιδαν τιμές στον Ήλιο με ιεροτελεστίες και τον παρατηρούσαν γιατί επι­δίωκαν την αρμονία μαζί του».

Η Αλεξία δεν καταλάβαινε γιατί της τα έλεγε αυτά. «Στο αρχείο στο οποίο ο πατέρας σου αναφέρει τον “Πέμπτο

150 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ήλιο” είδα ότι οι προφητείες των Μάγια αναφέρουν ότι θα είναι ο τελευταίος αυτής της εποχής».

Ο Έντουαρντ κάθισε σε μια καρέκλα λίγο πιο πέρα και άρχισε να τους ακούει με προσοχή.

«Και η Βίβλος αναφέρει κάτι που συμπίπτει με το Βιβλίο των Απο­καλύψεων».

«Και τι είναι αυτό;» ρώτησε η Αλεξία με ενδιαφέρον. «Αν δεν κάνω λάθος, νομίζω πως λέει περίπου το εξής: Και η γη,

στολισμένη με τον καλύτερο μανδύα του φωτός, θα ανυψωθεί και θα αντικρίσει έναν άλλον Ήλιο».

«Πιστεύεις ότι αυτός ο Ήλιος θα είναι ο τελευταίος; Τι σχέση έχει με αυτό; Είναι αδύνατο. Εννοείς ότι ο Ήλιος θα σβήσει το Δεκέμβρη; Οι επιστήμονες έχουν πει ότι κάποια μέρα θα σβήσει, αλλά αυτό θα γίνει σε χιλιάδες, εκατομμύρια χρόνια».

«Οι προφητείες των Μάγια δεν είναι απάτη», απάντησε ο Αδάμ. «Οι Μάγια ήταν σπουδαίοι μαθηματικοί και υπολόγισαν ότι κάθε 12.800 χρόνια περίπου ο Ήλιος, η Γη και το κλίμα υφίστανται αλ­λαγές και ότι κάθε 25.625 χρόνια σημειώνεται μια αστρική εναλλα­γή».

«Σωστά», είπε η Αλεξία κουνώντας καταφατικά το κεφάλι. «Για κάποιο λόγο οι αρχαίοι προφήτες ή κάποια όντα που δε γνω­

ρίζουμε ζήτησαν από τους Μάγια, στο απόγειο του εκπληκτικού πο­λιτισμού τους, να εγκαταλείψουν τις πόλεις τους αφήνοντας πίσω πα­λάτια, αστρονομικά παρατητητήρια, έργα τέχνης μεγάλης αξίας και ξεχωριστά αρχιτεκτονικά μνημεία. Πολύ απλά να εξαφανιστούν».

Ο Έντουαρντ, που καθόταν στην άλλη γωνιά της καμπίνας, πλη­σίασε γεμάτος ενδιαφέρον.

«Και εξαφανίστηκαν;» ρώτησε. Η φωνή του έδειχνε έκπληξη αλ­λά και σκεπτικισμό. «Κάπου πρέπει να πήγαν, έτσι δεν είναι;»

Ο Αδάμ κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Δεν άφησαν το παραμικρό ίχνος. Και κανείς δε φεύγει έτσι απλά,

αφήνοντας κάτι που έχει μεγάλη αξία, εκτός κι αν πρόκειται να το ανταλλάξει με κάτι καλύτερο. Το ημερολόγιο των Μάγια τελειώνει ακριβώς φέτος».

«Δεν καταλαβαίνω τη σύνδεση», είπε η κόρη του Ευαγγέλου.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 151

«Είναι σημάδια, Αλεξία. Τόσο ο πατέρας μου όσο και ο δικός σου μελέτησαν εις βάθος τους κώδικες των Μάγια και τα σύμβολα των Ατλάντων. Το γεγονός ότι ο Ήλιος κοκκίνισε και παρουσιάζει ασυ­νήθιστη δραστηριότητα σε συνδυασμό με τις κλιματικές αλλαγές που σημειώθηκαν και την εκπλήρωση των έξι προηγούμενων προφητειών ίσως υποδεικνύει ότι επίκειται μια μεγάλη μετάλλαξη όχι μόνο στον πλανήτη μας, αλλά σε ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα».

«Κι εμάς πώς θα μας επηρεάσει;» ρώτησε ο Έντουαρντ συνοφρυ­ωμένος.

«Μου φαίνεται πολύ σημαντικό το γεγονός ότι οι αρχαίοι Μάγια, ένας λαός που εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνος και διέθετε δα­σκάλους και επιστήμονες στο επίπεδο των πιο σπουδαίων σημερινών επιστημόνων, μπόρεσαν να προβλέψουν τι θα συνέβαινε στο μέλλον με μόνο μέσο το νου και τα παρατηρητήριά τους. Το σημαντικότε­ρο όλων είναι ότι σύμφωνα με αυτούς, κάθε 5.125 χρόνια πηγάζει από το κέντρο του Γαλαξία μας μια συγχρονιστική ακτίνα που ανε­βάζει τη συχνότητα του Ήλιου και όλων των πλανητών του συστήμα­τός μας και την εναρμονίζει με μια ισχυρή συμπαντική ενέργεια».

Τα μάτια του Έντουαρντ άστραφταν από το ενδιαφέρον του που μεγάλωνε διαρκώς.

Ο Αδάμ σηκώθηκε και συνέχισε. «Κατά την πλήρη περιστροφή του ηλιακού συστήματος στο Γα­

λαξία οι Μάγια διαιρούσαν τον κύκλο των 25.625 χρόνων». Έβγαλε έναν Parker από την τσέπη του κοστουμιού του, που κρεμόταν σε μια κρεμάστρα, και σχεδίασε σε ένα χαρτί ένα οβάλ σχήμα, το οποίο χώ­ρισε στη μέση. «Σχηματίζουμε μια έλλειψη, τη χωρίζουμε στα δύο κι έχουμε δύο περιόδους ή κλάσματα των 12.812 χρόνων το καθένα. Το πάνω κλάσμα, που βρίσκεται πιο κοντά στο κέντρο του Γαλαξία, ονο­μάζεται μέρα, και το κάτω, το πιο απομακρυσμένο από το κέντρο, ονομάζεται νύχτα.

»Ο κάθε κύκλος μοιάζει με ένα χτύπο της καρδιάς της Πηγής ή μια εισπνοή. Η καρδιά του ανθρώπινου οργανισμού κάνει μια συ­στολή και μια διαστολή σε ένα εκατοστό του δευτερολέπτου, όμως ο Γαλαξίας χρειάζεται περισσότερο χρόνο».

Η Αλεξία κοίταξε προσεκτικά το σχέδιο με την παγκόσμια έλλει­

152 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ψη που έμοιαζε με συμπαντικό οβάλ και στην πάνω ζώνη είδε τον κεντρικό Ήλιο του σύμπαντος.

ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΚΑΘΕ 5.125 ΧΡΟΝΙΑ

1 ΚΑΤΟΥΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ

2012 Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΗ ΧΡΟΝΟΥ

3114 Π.Χ. ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΩΝ ΜΑΓΙΑ

1992

«Συνέχισε την εξήγησή σου», είπε στον Αδάμ. «Αυτές οι δύο διαιρέσεις χωρίζονται με τη σειρά τους σε πέντε πε­

ριόδους των 5.125 χρόνων: πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, σούρουπο και νύχτα». Ο σεξολόγος σχημάτισε στο σχήμα πέντε περιόδους και τους το έδειξε. «Σύμφωνα με τους Μάγια, ακριβώς φέτος αφήνουμε πίσω την περίοδο που αντιπροσωπεύει τη “νύχτα” για να μπούμε στο “γα­λαξιακό πρωί”. Είναι η στιγμή κατά την οποία η συγχρονιστική ακτί­να από το κέντρο του κόσμου αφήνει το σημάδι της στη Γη και στο ηλιακό σύστημα».

5 ΠΕΡΙΟΔΟΙ ΤΩΝ 5.125 ΧΡΟΝΩΝ

25.625 ΧΡΟΝΙΑ 2012 ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΓΑΛΑΞΙΑΚΟ ΠΡΩΙ

ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ

ΝΥΧΤΑ

ΠΡΩΙ

ΑΠΟΓΕΥΜΑ

ΜΕΣΗΜΕΡΙ

ΣΟΥΡΟΥΠΟ

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 153

«Και αυτό τι σχέση έχει με εμάς;» ρώτησε δειλά ο Καταλανός, ο οποίος κοιτούσε το σχέδιο καχύποπτα.

«Μεγάλη, Έντουαρντ. Αν τώρα πρόκειται να μπούμε σε μια νέα περίοδο, αυτό σημαίνει ότι θα αφήσουμε πίσω μια εποχή πόνου, πο­λέμων, χάους, σύγχυσης και μίσους, την οποία οι Μάγια ονόμασαν “νύχτα”, το σκοτεινό στάδιο των 5.125 χρόνων που έχουμε διανύσει».

«Για συνέχισε», ζήτησε η Αλεξία γεμάτη ενδιαφέρον. «Το 1998, αν θυμάμαι καλά, η NASA ανακάλυψε ότι από το κέ­

ντρο του Γαλαξία είχαν αρχίσει να φτάνουν στο ηλιακό μας σύστη­μα μεγάλες ποσότητες ενέργειας».

«Θα μπορούσε να είναι σύμπτωση», είπε ο Έντουαρντ. «Δεν πρόκειται για σύμπτωση αλλά για ακριβές φαινόμενο. Στην

παράδοση των Ινδών, μάλιστα, ονομάζεται “εποχή της Κάλι”, μια περίοδος σκότους και πολιτιστικής καταστροφής. Σύμφωνα με αυ­τούς, συμπληρώνουμε αυτό τον κύκλο, ώστε να μπούμε σε έναν και­νούριο».

«Κάτι σαν το θάνατο και την αναγέννηση ή την καταστροφή και τη δημιουργία», σχολίασε η Αλεξία.

Ο Αδάμ κατένευσε. Ένιωθε τον ενθουσιασμό του να μεγαλώνει και αναζητούσε διαύγεια.

«Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το 1994 σημειώθηκε αναταραχή στις μαγνητικές γραμμές της Γης, με αποτέλεσμα πολλές φάλαινες να χάσουν το δρόμο τους και πολλά αποδημητικά πουλιά να απο­προσανατολιστούν».

«Θυμάμαι μάλιστα την είδηση ότι αναγκάστηκαν να αλλάξουν και να ξανατυπώσουν τους χάρτες των αεροδρομίων, γιατί τα αερο­πλάνα έπρεπε να προσγειωθούν χειροκίνητα», συμπλήρωσε η Αλε­ξία.

«Ακριβώς. Επιπλέον», πρόσθεσε ο Αδάμ με μάτια που άστραφταν, «το 1996 ο δορυφόρος που στάλθηκε για να μελετήσει τον Ήλιο ανα­κάλυψε ότι το άστρο δεν είχε πια ούτε βόρειο ούτε νότιο πόλο. Είχε μετατραπεί σε ένα μόνο μαγνητικό πεδίο».

«Έχεις δίκιο», επιβεβαίωσε η Αλεξία. «Σύμφωνα με μελέτες, την ίδια χρονιά μια ισχυρή μαγνητική κίνηση έκανε το νότιο πόλο να με­τακινηθεί κατά δεκαεπτά μοίρες από τη θέση του σε μία μόνο μέρα».

154 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Και τι σημαίνουν όλα αυτά;» ρώτησε ο Έντουαρντ, που δεν κα­ταλάβαινε τίποτα.

«Ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας αλλαγής μεγάλου βεληνεκούς και ότι ο Ήλιος, ως ζωντανό πλάσμα, όπως και η Γη και οι πλανήτες, σύ­ντομα θα...»

«...Εξελιχθεί», συμπλήρωσε η Αλεξία. Ο Αδάμ κούνησε το κεφάλι σκεπτικός. «Πιστεύω ότι η Γη προετοιμάζεται για ένα μοναδικό γεγονός». «Α, ναι; Και ποιο είναι αυτό;» ρώτησε κατάπληκτος ο Έντου­

αρντ. Η Αλεξία θυμήθηκε ορισμένα στοιχεία και άρχισε να εξηγεί. «Το 1997 είχαμε ισχυρές ηλιακές καταιγίδες, μαγνητικές δυνά­

μεις που έφτασαν να καταστρέψουν δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τη Γη και κάτι πολύ σημαντικό: Ο πλανήτης μας επιτάχυνε τη συχνό­τητα του παλμού Σούμαν. Πέρασε από τα 7,8 χερτζ το 1997 στα 12 σχεδόν χερτζ το 1999. Αν η συχνότητα της αντήχησης αγγίξει τους δεκατρείς κύκλους, θα φτάσουμε σε μαγνητικό πεδίο μηδενικού ση­μείου. Σε αυτή την περίπτωση θα συνέβαινε το εξής: Η Γη θα στα­ματούσε και σε δύο ή τρεις μέρες θα άρχιζε να γυρνά ξανά προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αυτό θα οδηγούσε σε αναστροφή των μαγνη­τικών πεδίων γύρω από τη Γη. Το Σημείο Μηδέν, που ονομάζεται και Αλλαγή των Εποχών, έχει προβλεφθεί από τους Ινδιάνους Χόπι, τους σαμάνους και τους σοφούς. Επί χιλιάδες χρόνια έχουν σημειω­θεί πολλές αλλαγές, συμπεριλαμβανόμενης εκείνης που γίνεται πά­ντα κάθε δεκατρείς χιλιάδες χρόνια, τα μισά των είκοσι έξι χιλιάδων χρόνων της ακολουθίας της ισημερίας».

«Αυτό συμπίπτει αριθμητικά και με το τέλος του ημερολογίου των Μάγια: 13.0.0.0.0», πρόσθεσε ο Αδάμ.

«Τι είναι ο παλμός Σούμαν;» ρώτησε σαστισμένος ο Έντουαρντ. Ήταν η πρώτη φορά που άκουγε εκείνο τον όρο.

«Τα αντηχούντα κύματα που είναι γνωστά ως κύματα Σούμαν», είπε η Αλεξία, «πάλλονται στην ίδια συχνότητα με τα εγκεφαλικά κύ­ματα των ανθρώπων και όλων των θηλαστικών γενικότερα, δηλαδή με 7,8 χερτζ ή κύκλους το δευτερόλεπτο. Ο πατέρας μου έλεγε ότι ανέκαθεν αποτελούσε μυστικό των μεγάλων παγκόσμιων δυνάμεων,

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 155

όπως η Ελβετία, η Αυστρία και η Γερμανία, οι οποίες πειραματίζο­νται εδώ και καιρό με τα αντηχούντα κύματα, πολύ διακριτικά βέ­βαια, και δημιουργώντας νέα περίτεχνα σχέδια. Η ηλεκτρονική πα­ραγωγή αυτών των κυμάτων συνιστά ένα από τα πλέον επικίνδυνα στρατιωτικά όπλα του μέλλοντος, γιατί μέσα από την τεχνητή και ταυτόχρονα ακριβή δημιουργία τους η αντήχηση μπορεί να εμπλα­κεί στις ψυχικές διεργασίες των εχθρών. Και η NASA έχει μελετήσει αυτά τα κύματα με τους αστροναύτες».

«Μπορούν να δημιουργήσουν τεχνητά κύματα Σούμαν;» θέλησε να μάθει ο Καταλανός.

«Βέβαια. Έπειτα από πολλές μετρήσεις κατάφεραν να καθορί­σουν επιστημονικά ότι η ακριβής τιμή της συχνότητας του υποθαλά­μου δεν είναι τα 10 αλλά τα 7,8 χερτζ. Είναι η μόνη κοινή συχνότη­τα όλων των θηλαστικών, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου. Ενώ ο ρυθμός Άλφα ποικίλλει από άτομο σε άτομο και είναι περίπου από 7 έως 14 χερτζ, η συχνότητα των 7,8 χερτζ είναι μια φυσιολογική βι­ολογική σταθερά που λειτουργεί σαν ένας βηματοδότης για τον ορ­γανισμό μας. Χωρίς αυτή η ζωή θα ήταν αδύνατη. Πρόκειται για μια συχνότητα ίδια με εκείνη της Γης, που αν ήταν διαφορετική, κάθε άνθρωπος κυριολεκτικά θα εκρήγνυτο».

Ο Αδάμ κοιτούσε την Αλεξία με θαυμασμό. «Στη NASA διαπίστωσαν ότι οι πρώτοι αστροναύτες επέστρεφαν

από τις διαστημικές τους αποστολές με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας. Επειδή πετούσαν έξω από την ιονόσφαιρα, τους έλειπε ο παλ­μός της ζωικής συχνότητας των 7,8 χερτζ. Το πρόβλημα λύθηκε με παραγωγούς τεχνητών κυμάτων Σούμαν. Απλή επιστήμη».

Ο Έντουαρντ άκουγε κατάπληκτος. «Υπονοείς ότι η πλανητική αλλαγή θα επιφέρει και μια αλλαγή

στη βιοχημεία μας, στο νου μας, στο...» «Στα άτομά μας!» πρόσθεσε με θέρμη η Αλεξία. «Ξέρεις ότι τα

βασικά στοιχεία που συνθέτουν όλα τα πράγματα είναι τα άτομα, τα οποία αποτελούνται από ηλεκτρόνια, πρωτόνια και νετρόνια, που βρίσκονται μαζί. Τα δύο τελευταία αποτελούν τον πυρήνα. Τα ηλε­κτρόνια περιστρέφονται γύρω από τον πυρήνα, όπως η Γη γύρω από τον Ήλιο. Τα άτομα πάλλονται και ωθούν τα γειτονικά τους άτομα

156 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

να πάλλονται κι εκείνα. Το θέμα είναι ότι τα άτομα σχηματίζουν μό­ρια, τα μόρια δημιουργούν κύτταρα και τα κύτταρα με τη σειρά τους σχηματίζουν όργανα, που αποτελούν τον οργανισμό. Επειδή βρίσκο­νται τόσο κοντά, όταν πάλλονται τα άτομα, πάλλονται και τα μόρια, τα κύτταρα, τα όργανα και ούτω καθεξής. Όλοι παλλόμαστε με μια συγκεκριμένη συχνότητα. Η μετάδοση των συχνοτήτων ονομάζεται αντήχηση».

«Επίτρεψέ μου να προσθέσω κάτι», είπε ο Αδάμ πλησιάζοντάς την. «Όταν δύο συχνότητες πάλλονται με τον ίδιο ρυθμό, λέγεται ότι είναι ίδιες. Αυτό συμβαίνει και ανάμεσα στους ανθρώπους, όμως αν εσύ πάλλεσαι με έναν κύκλο το δευτερόλεπτο κι εγώ με δύο ή το αντί­στροφο, ο ένας παλμός είναι πολλαπλάσιος του άλλου και έτσι συ­μπίπτουν. Ονομάζονται αρμονικές συχνότητες. Έχουν μελετηθεί οι αλλαγές στο ανθρώπινο σώμα κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης. Όταν το κύμα ανεβαίνει, λέγεται κορυφή και όταν πέφτει, ονομάζεται κοιλάδα. Οι δύο συχνότητες συμπίπτουν σε κορυφές και κοιλάδες ακόμα και όταν οι συχνότητες είναι διαφορετικές, επειδή η μία είναι πολλαπλάσιο της άλλης. Στο σώμα σου, λοιπόν, κάθε όρ­γανο πάλλεται σε διαφορετική συχνότητα, παρόλο που το σύνολο των συχνοτήτων δίνει μια ατομική συχνότητα».

«Και αυτό τι σχέση έχει;» ρώτησε ο Έντουαρντ κατάπληκτος. «Στο επίπεδο της Γης, ας πούμε, σημαίνει ότι οι μέρες μικραί­

νουν», πρόσθεσε ο Αδάμ κι έκανε μια παύση για να σκεφτεί. «Θυμη­θείτε ότι οι προφητείες των Μάγια υποδεικνύουν ότι βρισκόμαστε στο “χρόνο του μη χρόνου”. Είναι τα είκοσι χρόνια που έχουν περά­σει από το 1992 ως το 2012. Συμβαίνουν όλα πολύ γρήγορα».

Ο Έντουαρντ θυμήθηκε πόσες φορές είχε ακούσει γνωστούς του να λένε ότι δεν έχουν καιρό για τίποτα.

Η Αλεξία συνέχισε. «Η γήινη επιτάχυνση της συχνότητας Σούμαν μάς επηρεάζει παλ­

μικά, γιατί μας μεταδίδει την ίδια ταραχή. Αν έχουμε διανύσει μια περίοδο χιλιάδων χρόνων σκότους και τώρα η Γη και ο Ήλιος έχουν αρχίσει να αλλάζουν, είναι επιστημονικά πιθανό να μπαίνουμε σε μια νέα...»

«Διάσταση», συμπλήρωσε ο Αδάμ.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 157

Η Αλεξία και ο Αδάμ κοιτάχτηκαν. Είχαν σκεφτεί το ίδιο πράγμα. «Δε σας ακολουθώ», είπε ο Έντουαρντ κουνώντας αρνητικά το κε­

φάλι. Πλησίασε βιαστικά το ψυγείο και έβαλε ένα Martini. «Υπάρ­χει κάτι που δε μπορώ να καταλάβω. Οι Μάγια είπαν ότι βρισκόμα­στε μπροστά στο Τέλος του Χρόνου... Τι θα γίνει το Δεκέμβριο; Θα πεθάνουμε όλοι;»

Η Αλεξία και ο Αδάμ αντάλλαξαν μια ματιά γεμάτη συνενοχή. «Αυτό δεν μπορεί να το ξέρει κανείς, αν και κάθε στιγμή άνθρω­

ποι γεννιούνται και πεθαίνουν σε όλο τον πλανήτη. Εκείνο που ξέρω είναι ότι μια αλλαγή στη συχνότητα της Γης θα επηρέαζε και τη συ­χνότητα του εγκεφάλου μας. Ξέρεις ότι τα εγκεφαλικά κύματα χωρί­ζονται σε Άλφα, Βήτα, Δέλτα και Θήτα και μετριούνται σε χερτζ».

Ο Αδάμ κοίταξε την κόρη του Ευαγγέλου. «Άφησέ με να συνδέσω τα στοιχεία και διόρθωσέ με αν κάνω λά­

θος, Αλεξία», της είπε. «Το Βήτα, η συνηθισμένη κατάσταση του ορ­γανισμού όταν είναι άγρυπνος, κυμαίνεται από τα 12 ως τα 30 χερτζ. Το Άλφα, η χαλαρότερη κατάσταση που μπορεί να επιτύχει κανείς με την άσκηση του διαλογισμού, είναι από 8 μέχρι 12 χερτζ. Το Θή­τα κυμαίνεται από 4 ως 8 κύκλους και το Δέλτα από 1 ως 4. Όσο πιο βαθιά είναι η χαλάρωση τόσο περισσότερο μειώνεται αυτή η συχνό­τητα».

«Τι εννοείς με όλα αυτά;» Ο Καταλανός είχε μπερδευτεί ακόμα περισσότερο.

Ο Αδάμ έσπευσε να του απαντήσει. «Ότι για να λάβουμε την υψηλή συχνότητα του σύμπαντος, τα

εγκεφαλικά μας κύματα θα έπρεπε να είναι χαλαρά και σε κατάστα­ση διαλογισμού», αποκρίθηκε απαλά.

Ο Έντουαρντ ήταν ενοχλημένος, γιατί δεν καταλάβαινε ούτε τους επιστημονικούς όρους που χρησιμοποιούσαν οι συνομιλητές του ούτε πού το πήγαιναν. Ήθελε, ωστόσο, να μάθει περί τίνος επρόκειτο.

«Έχω το προαίσθημα ότι ο Αχιλλέας ανακάλυψε την αλήθεια γύ­ρω από αυτό. Η αλλαγή του ανθρώπινου γενετικού κώδικα και η ενεργοποίηση περισσότερων ελίκων μπορούν να φέρουν πραγματι­κές, σημαντικότατες επαναστάσεις», είπε ο Αδάμ.

«Εξήγησέ μου το λίγο καλύτερα», του ζήτησε ο Καταλανός.

158 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Ξέρεις, φαντάζομαι, ότι ο γενετικός μας κώδικας, το ανθρώπινο DNA, αλλιώς δεσοξυριβονουκλεϊκό οξύ, είναι το γενετικό υλικό μας, δηλαδή η πρώτη ύλη από την οποία αποτελούμαστε ως είδος όχι μό­νο εμείς, αλλά και ό,τι άλλο υπάρχει».

»Το DNA είναι το γενετικό υλικό των οργανισμών κι έχει βάση τέσσερα σημαντικά αμινοξέα. Αποτελείται από δύο έλικες των δώδε­κα κλώνων. Είναι σημαντικό να ξεχωρίσουμε ότι από τους δώδεκα κλώνους είναι ενεργοί μόνο οι δύο. Ομοίως, δεν είναι ενεργά ούτε τα εξήντα τέσσερα κωδικόνια, αλλά μόνο τα είκοσι. Τα κωδικόνια κω­δικοποιούν τις πιθανότητες ένωσης των αμινοξέων».

«Τι θα συνέβαινε, λοιπόν, αν ήταν ενεργοποιημένοι όλοι οι κλώ­νοι και όλα τα κωδικόνια;» Ο Έντουαρντ ένιωθε μεγάλη περιέρ­γεια.

«Θα αφυπνιζόταν στο μέγιστο η δημιουργική δύναμη», απάντη­σε η Αλεξία.

«Το ίδιο επιδίωκαν και οι Μάγια», πρόσθεσε ο Αδάμ. «Δίδασκαν στα μικρά παιδιά να σηκώνουν τα μάτια προς τα πάνω».

«Και τι κατάφερναν σηκώνοντας τα μάτια προς τα πάνω;» «Να ενεργοποιήσουν την επίφυση και την υπόφυση», απάντησε

ο Αδάμ. «Έτσι ισχυροποιούσαν τις εσωτερικές τους ικανότητες και ενεργοποιούσαν τους υπόλοιπους κλώνους του DNA. Πιστεύεται ότι οι ενεργές εσωτερικές ικανότητες τους έδιναν τη δύναμη να κάνουν μετρήσεις, υπολογισμούς και προφητείες».

Η Αλεξία τον κοιτούσε με αγάπη. «Περιμένετε», είπε σκεπτικός ο Αδάμ. «Το αναφέρει ακόμα και

ο Ιησούς με διαφορετικά λόγια: Επιτρέψτε στα μάτια σας να γίνουν ένα και το σώμα σας θα γεμίσει με φως. Αν όμως είστε διαιρεμένοι, θα μείνετε στο σκοτάδι».

Αναφερόταν στο εσωτερικό μάτι, την επίφυση, τον αδένα που δη­μιουργεί φως σε όλο το σώμα! Στο διαφωτισμό της συνείδησης. Όπως έλεγαν οι επιστήμονες, η ουσία των ατόμων είναι το φως και το κενό.

Ο Έντουαρντ κουνούσε αργά το κεφάλι γεμάτος δυσπιστία. Χρει­αζόταν χρόνο για να τα αφομοιώσει όλα αυτά.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 159

29

Ο ΣΤΙΟΥΑΡΤ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ και ο εσωτερικός κύκλος των δώδεκα πιο ισχυρών μελών της Μυστικής Κυβέρνησης είχαν συγκεντρωθεί σε μια αίθουσα ενός μεγάλου, πολυτελούς ξενοδοχείου. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά από τον καπνό και την ένταση.

«Κύριε Ουάσινγκτον, έλαβα μια κλήση από το στρατηγό των ενό­πλων δυνάμεων. Συνέβη κάτι που πολύ φοβάμαι ότι δε θα αρέσει σε κανέναν», είπε ο Πάτρικ Τζάκσον, ένας κομψός εξηντάρης κοκκινο­μάλλης με πυκνά μαλλιά και ανοιχτόχρωμα μάτια.

Ο επικεφαλής στρατηγός του μετώπου ελέγχου και διαχείρισης του πυρηνικού εξοπλισμού τού είχε μεταφέρει την είδηση ότι μία από τις σεισμικές κινήσεις της Γης θα μπορούσε να πυροδοτήσει κάποιον από τους πολλούς πυρηνικούς σταθμούς στην έρημο του Κολοράντο, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Ουάσινγκτον χλόμιασε όταν το άκουσε.

«Κατάφεραν να εντοπίσουν κάτι οι δορυφόροι μας;» «Τέσσερις διαφορετικοί σταθμοί σε διάφορα μέρη του πλανήτη

έχουν αναφέρει την εμφάνιση ηλιακών κηλίδων και μια παράξενη συμπεριφορά του Ήλιου. Επίσης», πρόσθεσε ο Πάτρικ Τζάκσον, που ένιωθε την πλάτη του κάθιδρη, «έχει εντοπιστεί ένα παράξενο φως που προέρχεται από ένα μακρινό σημείο στη μήτρα του Γαλαξία».

Ο Ουάσινγκτον έμεινε σκεπτικός. «Τι ακριβώς ξέρουμε γι’ αυτό;» «Σύμφωνα με τη NASA πρόκειται για φωτεινά σπιράλ σε απόστα­

ση ετών φωτός από τον πλανήτη». «Κύριοι», είπε ο Εγκέφαλος με την ένταση ζωγραφισμένη στο

πρόσωπό του. «Πρέπει να ενεργοποιήσουμε το Μυστικό Σχέδιο. Τα γεγονότα προχωρούν επιστημονικά όπως ακριβώς τα πρόβλεψαν οι αρχαίοι».

Όλα τα μέλη της συνάντησης προσμονούσαν να αποφασίσουν το επόμενο βήμα, που θα καθόριζε το πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Τα βλέματα έπεσαν στον Εγκέφαλο, ο οποίος πλησίασε το πολυτε­λές οβάλ δρύινο γραφείο. Εκεί θα αποφάσιζαν τι θα έκαναν.

«Είμαστε όλοι άνθρωποι της επιστήμης και της εξουσίας. Συμφω­νούμε ότι υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα στις επιστημονικές, γε­

160 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ωλογικές και αστρονομικές μας έρευνες και στα όσα έγραψαν και προφήτεψαν οι αρχαίοι. Πρέπει να προβούμε σε πράξεις άμεσα», είπε στο τέλος ο Εγκέφαλος.

Εννοούσε ότι το ηλιακό σύστημα επρόκειτο να διασχίσει τη φω­τονική ζώνη.

«Επιτρέψτε μου να σας δείξω μια διαφάνεια», είπε ο Πάτρικ Τζάκσον και άναψε τον προτζέκτορα.

ΦΩΤΟΝΙΚΗ ΖΩΝΗ

Πλάτος 2.000 χρόνια

Έξοδος από τη Μηδενική Ζώνη

5 έως 8 μέρες

Διαδιαστατική φυσαλίδα σωτηρίας

Το ηλιακό μας σύστημα κινείται προς τη Φωτονική Ζώνη

Είσοδος στη Μηδενική Ζώνη

Αυτό θα σηματοδοτούσε το τέλος των συστημάτων ελέγχου και επικοινωνίας και την αχρήστευση των μέσων με τα οποία η Μυστι­κή Κυβέρνηση κυριαρχούσε στις μάζες. Θα αχρηστεύονταν η τηλε­όραση, οι τράπεζες, οι χημικές πτήσεις και η διαφήμιση μεταξύ πολ­λών άλλων.

«Θα χάσουμε την κυριαρχία μας σε άτομα άμεσα συνδεδεμένα με δυνάμεις ζωής που αγνοούμε». Ο νους του Ουάσινγκτον τιμούσε το παρατσούκλι του. Ο Εγκέφαλος αναζητούσε σε κάθε χώρο της λο­γικής μια διέξοδο από εκείνη την απειλή. «Πρέπει να μετατρέψου­με την εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας».

Εκείνη η φράση έπεσε σαν καλά ακονισμένη γκιλοτίνα. Τα βλέ­ματα όλων καρφώθηκαν ξανά στον Ουάσινγκτον με προσμονή.

«Με ποιο τρόπο;» ρώτησε ένα από τα μέλη.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 161

Τα σπινθηροβόλα μάτια του Εγκεφάλου άστραψαν. «Μας το έχει υποδείξει ήδη η ίδια μας η φύση». «Εξηγηθείτε, παρακαλώ». «Η μόνη απειλή ενάντια στην εναρμονιστική ενέργεια που υπο­

τίθεται πως μας πλησιάζει από το κέντρο του σύμπαντος είναι η ενερ­γοποίηση του Μυστικού Σχεδίου μας, που οργανώσαμε πριν από χρό­νια».

Παρά τη ζέστη στο χώρο οι παρόντες ένιωσαν να τους λούζει κρύος ιδρώτας ακούγοντας εκείνα τα λόγια. Ο Ουάσινγκτον γύρισε το μι­κροσκοπικό του πρόσωπο σαν να ήταν τηλεοπτική κάμερα που μα­γνητοσκοπούσε με προσοχή τα δώδεκα άτομα. Η φωνή του ήχησε σαν βροντή. Ήταν αποφασισμένος να εφαρμόσει τη στρατηγική του.

«Κύριοι, ξέρετε όλοι τι σημαίνει η ενεργοποίηση του σχεδίου».

30

Η ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ, το όμορφο νησί στα διάφανα νερά του Αιγαίου, εί­ναι ίσως το ωραιότερο νησί της Ελλάδας και με τους περισσότερους μύθους. Αρχικά λεγόταν Θήρα και ονομάστηκε αργότερα Σάντα Ει­ρήνη για να καταλήξει με την άφιξη του χριστιανισμού τον 3ο αιώ­να μ.Χ. στη σημερινή ονομασία που αναφέρεται στην ομώνυμη αγία. Το φημισμένο ηφαίστειό της εξερράγη πριν από ογδόντα χιλιάδες χρόνια, αν και η τελευταία καταγραφή ηφαιστειακής δραστηριότη­τας υπολογίζεται πριν από περίπου πέντε χιλιάδες χρόνια. Ήταν η τελευταία μεγάλη έκρηξη για την οποία υπάρχουν αποδείξεις ότι κά­λυψε τον ουρανό με στάχτη και ένα γιγάντιο νέφος αερίων, το οποίο έφτασε ως τα σημερινά εδάφη της Ιταλίας, της Κύπρου, της Κρήτης, αλλά και πιο μακριά, ως το Ισραήλ και τη βόρεια Αφρική.

Η τελευταία έκρηξη προκάλεσε τη βύθιση του κεντρικού μέρους του νησιού και δημιούργησε ένα μεταγενέστερο κρατήρα με έκταση ογδόντα τρία τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ήταν, το δίχως άλλο, η πιο δυνατή έκρηξη της ιστορίας.

Σήμερα η Σαντορίνη είναι ένα γαλήνιο νησί με κρυστάλλινα νε­

162 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ρά, λουσμένο από τον Ήλιο. Το έδαφός της είναι πλούσιο σε μέταλ­λα λόγω του ηφαιστείου, γι’ αυτό και τα μικρά αμπέλια της βγάζουν εξαιρετικά κρασιά. Καταφύγιο για καλλιτέχνες και τουρίστες, διαθέ­τει καταπληκτικά τοπία, ηλιοβασιλέματα και ευγενικούς ανθρώ­πους.

Ο πιο γνωστός μύθος της Σαντορίνης αναφέρει ότι πριν από τις πολλαπλές εκρήξεις του ηφαιστείου υπήρχε εκεί ο πολιτισμός των Ατλάντων με τη μεγαλειώδη και μυθική κυκλική πόλη, την Ατ­λαντίδα. Πιστευόταν ότι η ηφαιστειακή έκρηξη, συνοδευόμενη από ένα μεγάλο κατακλυσμό, είχε θάψει εκείνο τον πολιτισμό στα βάθη της θάλασσας. Αν και ο Πλάτωνας, ο μεγαλύτερος ερμηνευ­τής του μύθου, δε μίλησε για το ακριβές μέρος στο οποίο βρισκό­ταν η Ατλαντίδα, θεωρούνταν ότι η Σαντορίνη ήταν ένα από τα μέ­ρη με τις μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι το σωστό σημείο. Ο διάσημος Έλληνας αρχαιολόγος Σπυρίδων Μαρινάτος έκανε ανα­σκαφές από το 1967 ως το 1974 και βρήκε υπολείμματα του μινω­ικού πολιτισμού που είχαν μείνει ανέπαφα χάρη στην ηφαιστεια­κή τέφρα, όπως είχε κάνει ο σερ Άρθουρ Έβανς στην Κρήτη χρό­νια νωρίτερα.

Ο Μαρινάτος, όπως και ο Αχιλλέας Ευαγγέλου, πίστευε ότι οι Μι­νωίτες ήταν οι απόγονοι της Ατλαντίδας. Λεγόταν ότι το ηφαίστειο προκάλεσε τεράστια νέφη λάβας και στάχτης που σκοτείνιασαν εντε­λώς όχι μόνο το νησί αλλά και άλλες ηπείρους και σήκωσαν τεράστια κύματα ύψους διακοσίων πενήντα μέτρων που άρχισαν να τρέχουν με ταχύτητα τριακοσίων πενήντα χιλιομέτρων την ώρα καταστρέφο­ντας κάθε είδος ζωής.

Πιστεύεται μάλιστα ότι τα γιγάντια κύματα χρειάστηκαν λιγότε­ρο από μισή ώρα για να φτάσουν από τη Σαντορίνη στην Κρήτη και να πνίξουν ολόκληρο το μινωικό πολιτισμό που είχε αναπτυχθεί εκεί.

Ο Αδάμ Ρούσος κατέβηκε πρώτος από το γιοτ και τέντωσε το χέρι για να βοηθήσει την Αλεξία να αποβιβαστεί. Ο ουρανός ήταν ανέφε­λος και ο Ήλιος έγερνε στον ορίζοντα σαν να ήθελε να ξεκουραστεί

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 163

από εκείνη την ταραγμένη μέρα. Η αίσθηση ότι μπορούσε να αγκα­λιάσει κανείς με το βλέμμα τον άπειρο ορίζοντα μετέτρεπε εκείνο το νησί σε ένα μέρος μαγικό.

Ο Έντουαρντ τούς οδήγησε στην πιάτσα των ταξί. Τον Ιούλιο το νησί ήταν γεμάτο τουρίστες, αλλά για καλή τους τύχη βρήκαν ταξί αμέσως.

Ανέβηκαν γρήγορα το στενό δρόμο που φιδογύριζε την πλαγιά του βουνού από το λιμάνι του Αθηνιού και βρήκαν τη διασταύρωση που θα τους οδηγούσε στην Οία, δώδεκα χιλιόμετρα βόρεια από τα Φηρά.

Σε λιγότερο από σαράντα λεπτά έφτασαν στον οικισμό από τον οποίο φαίνονταν η θάλασσα και καμιά δεκαριά γιοτ που έφερναν τουρίστες σε εκείνο το σημείο του νησιού, απ’ όπου λεγόταν ότι έβλε­πε κανείς το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα στον κόσμο.

Στο δρόμο ο Αδάμ παρατηρούσε τους γκρεμούς με τα διαφορε­τικά στρώματα του εδάφους, τις τρίχρωμες ρωγμές και τις κόκκινες, μαύρες και λευκές πέτρες στα σωθικά τους, όπως είχε περιγράψει ο Πλάτωνας τη γεωλογία της Ατλαντίδας.

Το υπόλοιπο ηφαίστειο είχε έντεκα κρατήρες για τους οποίους οι ειδικοί έλεγαν ότι κάποια μέρα θα ξυπνούσαν. Μάλιστα, η Σαντορίνη είχε αρκετές παραλίες με μαύρη και κόκκινη ηφαιστειακή άμμο.

Δεν άργησαν να φτάσουν στο εργαστήριο του Αχιλλέα. Επειδή τα­ξίδευαν χωρίς αποσκευές, μπήκαν αμέσως στο στούντιο με τις μεγά­λες τζαμόπορτες. Ήταν βαμμένο λευκό με γαλάζιες πινελιές.

«Από πού θα ξεκινήσουμε;» ρώτησε ο Έντουαρντ και πλησίασε το ψυγείο για να πιει κάτι κρύο. «Εγώ πρέπει να αγοράσω καινούριο κινητό».

Η Αλεξία τού έριξε μια έντονη ματιά. «Πρώτα πρέπει να μας βοηθήσεις εδώ. Εσύ ξέρεις τους συνδυα­

σμούς για να ανοίξουν οι πόρτες». Η κόρη του Ευαγγέλου έκανε μια αργή στροφή για να δει όλο το

σπίτι, σαν να είχε στο μυαλό της ένα διαισθητικό ραντάρ. «Άνοιξε εκείνη την πόρτα», ζήτησε από τον Έντουαρντ δείχνο­

ντας μια είσοδο στα δεξιά τους. Σε μερικά δευτερόλεπτα η πόρτα είχε ανοίξει. Πίσω της αντίκρι­

164 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

σαν καμιά εκατοστή έγγραφα, το τηλεσκόπιο του αρχαιολόγου, μια στολή καταδύσεων, φακέλους και σημειώσεις πάνω σε χάρτες και πε­ρίεργα σχέδια.

«Κοίτα, Αδάμ!» είπε έντονα η Αλεξία δείχνοντας ένα φάκελο πά­νω στο τραπέζι. «Έχει τα ίδια σχέδια και σύμβολα με το χάρτη που βρήκαμε».

Ο σεξολόγος πλησίασε για να τα δει. Υπήρχαν κι άλλα σύμβολα, διαφορετικά.

«Τι σημαίνουν όλα αυτά;» ρώτησε ο Έντουαρντ. Ο Αδάμ τα παρατηρούσε προσεκτικά. «Το ένα είναι ο Ουροβόρος, το φίδι που δαγκώνει την ουρά του.

Το σύμβολο της αιωνιότητας», απάντησε συνοφρυωμένος χωρίς να σηκώνει τα μάτια από το χάρτη.

«Συνέχισε», του ζήτησε η Αλεξία. «Αν ο πατέρας μου έχει αφήσει κάτι που πρέπει να βρούμε, είναι σίγουρα εδώ».

«Το σύμβολο του Ουροβόρου εμφανίζεται και στο χάρτη, δίπλα στη διπλή έλικα του γενετικού κώδικα που συμβολίζει το DNA. Έχου­με επιπρόσθετα τον αιγυπτιακό σταυρό, τον Ανκ, επίσης σύμβολο της αιωνιότητας και...»

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 165

Κοίταξε την Αλεξία πριν ολοκληρώσει τη φράση του. «Συνέχισε». «Ο σταυρός Ανκ έχει και σεξουαλικές αποχρώσεις», είπε ο σεξο­

λόγος με βεβαιότητα. «Είναι η ένωση του αρσενικού συμβόλου, δη­λαδή της γραμμής, που αντιπροσωπεύει το πέος, με το δακτύλιο που βρίσκεται πάνω από αυτήν, το θηλυκό, που αντιπροσωπεύει τον κόλ­πο. Και η γραμμή που τα ενώνει αναπαριστά τη σεξουαλική πράξη, τη μεγάλη ένωση. Ο Αδάμ έκανε ένα σχέδιο για να το καταλάβουν καλύτερα.

Πέος

Γραμμή της ένωσης

Κόλπος

Ο Έντουαρντ ήταν σκεπτικός. Ο σεξολόγος συνέχισε να εξηγεί. «Σε ορισμένες θρησκείες όπως ο ινδουισμός, η τελεία που μοιά­

ζει με σπόρο συμβολίζει το σπέρμα ή το σπόρο της ζωής. Μάλιστα,

166 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

το ινδουιστικό σύμβολο του Ομ, του ήχου της Δημιουργίας, είναι μα­ζί και σύμβολο της σεξουαλικής ένωσης».

Θηλυκοί γοφοί

Αρσενικά γεννητικά όργανα

«Και τα τρίγωνα από πάνω;» ρώτησε η Αλεξία, που το μυαλό της δούλευε πυρετωδώς.

Ο Αδάμ ανασήκωσε τα φρύδια, κατάλαβε και χαμογέλασε. «Είναι το αστέρι του Δαβίδ. Συμβολίζει την ένωση της ύλης με το

πνεύμα για τους Εβραίους, αλλά έχει και μια σεξουαλική απόχρωση, την οποία αποσιώπησαν: Ενώνει δύο τρίγωνα που σημαίνουν την ένωση του αρσενικού, της πυραμίδας που κοιτά προς τα πάνω, με το θηλυκό, της πυραμίδας που κοιτά προς τα κάτω».

Το τρίγωνο προς τα πάνω αντιπροσωπεύει το φαλλό

Το τρίγωνο προς τα κάτω αντιπροσωπεύει τον κόλπο

«Επομένως τα σύμβολα είναι σεξουαλικές εκφράσεις; Ο πατέρας μου το ήξερε, το είχε υπόψη του. Δε θα χρειαζόταν να σε καλέσει».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 167

Ο Αδάμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι. Αφού ο αρχαιολόγος γνώριζε τι σήμαιναν τα σύμβολα, γιατί τον χρειαζόταν;

«Δεν ξέρω, Αλεξία». Πλησίασε το παράθυρο σκεπτικός. «Σε τι θα μπορούσα να φανώ χρήσιμος στον πατέρα σου;»

«Μίλησέ μου λίγο περισσότερο για τα σύμβολα». Εκείνος στράφηκε προς το μέρος της. «Σου είπα, αντιπροσωπεύουν την αιωνιότητα και τη σεξουαλικό­

τητα μαζί. Ο δράκος που δαγκώνει την ουρά του συμβολίζει ότι όλα αρχίζουν, τελειώνουν και αναδημιουργούνται. Ο σταυρός Ανκ και τα τρίγωνα είναι τα σύμβολα των Αιγυπτίων και των Εβραίων αντίστοι­χα που απεικονίζουν την ιερή ένωση του άντρα με τη γυναίκα. Η τε­λεία ή ο σπόρος είναι το σπέρμα, η πρώτη ύλη της ζωής, όπως ακρι­βώς η διπλή έλικα που εμφανίζεται στο χάρτη με το κηρύκειο του Ερμή είναι η απεικόνιση του DNA της ανθρωπότητας, το οποίο οι αρχαίοι γνώριζαν».

Η Αλεξία έβγαλε τα μαύρα κοκάλινα γυαλιά της. «Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια λογική σειρά», είπε μαζεύοντας

τα μαλλιά της με μια στέκα. «Ξέρουμε ότι ο πατέρας μου γνώριζε τα σύμβολα, αλλά ας τα συγκρίνουμε με το χάρτη».

Έβγαλε το χάρτη από την τσάντα της και τον κοίταξε προσεκτι­κά. Ήταν αλλόκοτος, όπως και τα σύμβολα πάνω του.

168 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Τι λες; Τον έχουμε δει αρκετές φορές, αλλά εγώ δεν καταλαβαί­νω τίποτα», είπε η Αλεξία στον Αδάμ. Είχε σταθεί πλάι του αγγίζο­ντάς τον στον ώμο.

Ο σεξολόγος έμεινε σιωπηλός και παρατήρησε το χάρτη με προ­σοχή.

«Έχετε ακούσει για τον Πίρι Ρέις; Ήταν ένας Τούρκος ναύαρ­χος, που το 1513 έφτιαξε ορισμένους πλήρεις χάρτες της υδρόγειας σφαίρας. Σχεδίασε και έφτιαξε ως χαρτογράφος πλήρεις χάρτες πλο­ήγησης. Ανέκαθεν λεγόταν ότι δε θα μπορούσε να τα καταφέρει αν δεν είχε άποψη από ψηλά».

«Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν αεροπλάνα». Ο Έντουαρντ είχε μπερδευτεί λίγο παρακολουθώντας τη συζήτηση.

«Γι’ αυτό ακριβώς αναρωτιόμαστε πώς τα κατάφερε», είπε η Αλε­ξία.

Ο Αδάμ τούς εξήγησε κρατώντας το χάρτη. «Στους χάρτες του Πίρι Ρέις εμφανίζεται ένα μεγάλο νησί με το

όνομα Ανθήλια. Σήμερα το νησί δεν υπάρχει και υποθέτουν ότι πρό­κειται για την Ατλαντίδα. Μάλιστα, λέγεται ότι ο Χριστόφορος Κο­λόμβος βρήκε κατά τύχη την Αμερική, ενώ αναζητούσε στην πραγ­ματικότητα την Ατλαντίδα».

Η Αλεξία πετάχτηκε σαν ηλεκτρισμένη. «Ο χάρτης του πατέρα μου είναι ένα σημαντικό στοιχείο», είπε

σκεπτική. Ο Αδάμ συνοφρυώθηκε κι εξακολουθούσε να κοιτάζει το χάρτη

με προσοχή. «Τα σύμβολα είναι παγκόσμια... Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνουν

όλα αυτά». «Για να δω κι εγώ», είπε ο Έντουαρντ και κοίταξε με μεγάλη

προσοχή τη φωτοτυπία του χάρτη και τα σύμβολα. «Τι είναι όλα αυτά; Υποτίθεται ότι πρέπει να βρούμε ένα νόημα για το καθέ­να;»

Ο Αδάμ τον κοίταξε ίσια στα μάτια. «Το μυαλό μαθαίνει από τις λέξεις και η ψυχή κινητοποιείται από

τα σύμβολα», αποκρίθηκε αμέσως. Ύστερα γύρισε την πλάτη του και άρχισε να κοιτά σιωπηλός τη γαλάζια θάλασσα από το παράθυρο.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 169

Βυθίστηκε στις σκέψεις του κουρασμένος. Η Αλεξία τον μιμήθηκε και κάθισε στην καρέκλα του πατέρα της.

Έμειναν σιωπηλοί για λίγες στιγμές. «Με συγχωρείτε για λίγο. Πρέπει να σκεφτώ και να ανανεώσω την

ενέργειά μου», είπε ο Αδάμ. Θυμήθηκε ότι η δασκάλα του στη γιόγκα έλεγε πως η στάση στην

οποία καταφέρνει κανείς να δει τα πάντα ξεκάθαρα, όταν αντιμετω­πίζει προβλήματα, είναι εκείνη κατά την οποία στηρίζεσαι στο κε­φάλι, γνωστή και ως σιρσάσανα. Ξαφνικά του ήρθε μια έμπνευση.

Έβγαλε τα παπούτσια, στηρίχτηκε στον τοίχο με δύο κινήσεις και, πλέκοντας τα χέρια πίσω από το σβέρκο, έκανε ένα σάλτο και βρέθηκε στη σωστή στάση.

Βρήκε ώρα να κάνει γιόγκα, σκέφτηκε ο Έντουαρντ. Σε λιγότερο από ένα λεπτό ο Αδάμ στάθηκε ξανά όρθιος. Το πρό­

σωπό του ήταν κατακόκκινο από τη ροή του αίματος. «Έντουαρντ, δώσε μου το χάρτη!» φώναξε. Τον άρπαξε αμέσως και τον γύρισε από την άλλη. Αμέσως μια αναλαμπή διέτρεξε κάθε γωνιά του μυαλού του και

τον έκανε να καταλάβει. «Εύρηκα!» φώναξε πασιχαρής. Η Αλεξία τον πλησίασε γοργά. «Νομίζω ότι ο χάρτης διαβάζεται ανάποδα!»

31

Η ΑΛΕΞΙΑ έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Αναποδογύρισαν το χάρτη και τον κοίταξαν για μερικά δευτερόλεπτα.

«Δεν είναι γεωγραφικός χάρτης!» αναφώνησαν μαζί έπειτα από μια στιγμή σιωπής.

Ρίγη διέτρεξαν τις ραχοκοκαλιές τους κι ένιωσαν ζέστη και κρύο μαζί.

«Δείχνει τον Αδάμ και την Εύα!» αναφώνησαν. Είχαν ανατριχιά­σει σύγκορμοι.

Ο Έντουαρντ πλησίασε για να το δει με τα μάτια του.

170 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Αυτό είναι!» φώναξε η Αλεξία. «Πρέπει να υπάρχει κάτι μέσα στο χάρτη, κάτι που πρέπει να λύσεις εσύ, γιατί ο πατέρας μου δεν το γνωρίζει».

«Δεν καταλαβαίνω ένα πράγμα», είπε ο Αδάμ, που ένιωθε την αδρεναλίνη να τρέχει στις φλέβες του με ιλιγγιώδη ταχύτητα. «Τι σχέ­ση έχει αυτός ο χάρτης ή το σχέδιο ή ό,τι κι αν είναι με τις προφη­τείες των Μάγια και την Ατλαντίδα;»

«Δεν ξέρω», απάντησε η Αλεξία. «Όμως τι το καινούριο βλέπεις εσύ σε αυτόν;»

Ο Αδάμ απέμεινε σιωπηλός, σκεπτικός. Αντλώντας νέα ενέργεια από το κουρασμένο σώμα του, στράφη­

κε προς το μέρος της κρατώντας το χάρτη, χωρίς να χρειάζεται πια να τον παρατηρεί, και ανέπτυξε τις γνώσεις του.

«Ορισμένες θρησκείες και πνευματικές πρακτικές της Ανατολής», είπε γαλήνια, «δε βλέπουν το σύμβολο του Αδάμ και της Εύας ως την απεικόνιση που συνδέουμε εμείς με την Εκκλησία».

«Δηλαδή;» «Στην Ανατολή όλα έχουν το συμβολισμό τους, αλλά με εσωτερι­

κό χαρακτήρα». Η Αλεξία ήταν ανήσυχη.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 171

«Τι εννοείς;» «Έχω μελετήσει κάθε θρησκεία, φιλοσοφικό μονοπάτι και πνευ­

ματική σχολή και ξέρω ότι ένα επιστημονικό μονοπάτι της Ανατο­λής, ο ταντρισμός, προσδίδει ξεχωριστή σημασία σε αυτά τα σύμβο­λα. Το τάντρα είναι μια επιστήμη με ηλικία πάνω από πέντε χιλιά­δες χρόνια που περιλαμβάνει τη σεξουαλικότητα».

«Και ποια εξήγηση δίνει σε αυτό το σύμβολο;» Ο Αδάμ πέρασε το χέρι από τις μπούκλες του και προσπάθησε

να θυμηθεί. «Το δέντρο του καλού και του κακού, ή αλλιώς το δέντρο της επι­

στήμης της γνώσης, στην πραγματικότητα δεν είναι δέντρο». Στο πρόσωπο της Αλεξίας ζωγραφίστηκε η έκπληξη. «Τι θέλεις να πεις;» «Το δέντρο αναπαριστά την ανθρώπινη σπονδυλική στήλη από

το ιερό οστό ως την κορυφή του κεφαλιού κι αυτό αντιπροσωπεύει από τις ρίζες ως το θεϊκό που υπάρχει μέσα στο ανθρώπινο ον. Στην Ανατολή ονομάζουν τσάκρα τα ενεργειακά σημεία κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, τα οποία αποτελούν τις ψυχοενεργητικές μη­χανές για την ενεργοποίηση των αδένων του ενδοκρινολογικού συ­στήματος».

Η Αλεξία προσπαθούσε να καταλάβει αυτές τις εξηγήσεις, ενώ ο Έντουαρντ είχε καθίσει σε έναν καναπέ και τους κοίταζε από μα­κριά.

«Η σπονδυλική στήλη είναι σημαντική για τις θρησκείες της Ανα­τολής και τον ταντρισμό, γιατί εκεί βρίσκεται το φίδι».

«Ποιο φίδι;» ρώτησε έκπληκτη η κόρη του αρχαιολόγου. «Όπως και σε πολλές άλλες παραδόσεις, η σεξουαλική ενέργεια

συμβολίζεται με το φίδι. Ωστόσο έχει διαφορετική απόχρωση από εκείνη που γνωρίζουμε στη Δύση».

Η Αλεξία ανασήκωσε τα φρύδια περίεργη. «Και ποια είναι η διαφορά;» «Ξέρουμε ότι το φίδι υποτίθεται πως έβαλε την Εύα σε πειρασμό,

ώστε να φάει τον απαγορευμένο καρπό, το μήλο. Στην Ανατολή το φίδι συμβολίζει τη σεξουαλική ενέργεια, τη φυσική ώθηση ζωής που υπάρχει μέσα στον καθένα μας, την οποία ονομάζουν Κουνταλίνι».

172 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Επομένως το δέντρο είναι η ανθρώπινη ραχοκοκαλιά και το φί­δι η αναπαράσταση της σεξουαλικής ενέργειας;»

Ο Αδάμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Εγώ ακόμα να καταλάβω», είπε ο Έντουαρντ. «Ο συμβολισμός δεν τελειώνει εκεί. Στην πραγματικότητα μόλις

αρχίζει στο σημείο αυτό. Πρέπει να ξέρεις ότι το φίδι εμφανίζεται σε αρκετούς πολιτισμούς, για παράδειγμα, στους Αζτέκους, όπου απεικο­νίζει τον Κετσαλκόατλ, ή στους Μάγια για τον Κουκουλκάν. Αυτοί οι θεοί αντιπροσωπεύονται από ένα φίδι, γιατί το όνομά τους σημαίνει “φτερωτό φίδι”. Και στη σημερινή εποχή το κηρύκειο του Ερμή της ιατρικής περιλαμβάνει δύο φίδια που κουλουριάζονται, ανεβαίνουν το κεντρικό μπαστούνι και μεταμορφώνονται σε δύο φτερά. Είναι ένα σύμβολο που έχουμε δει εκατοντάδες φορές στα ιατρικά έγγραφα».

Ο Έντουαρντ έμεινε σκεπτικός. Ο Αδάμ συνέχισε να εξηγεί. «Το φίδι είχε ανέκαθεν θετικούς συνειρμούς σε όλους σχεδόν τους

πολιτισμούς. Έλληνες, Αιγύπτιοι, Μάγια, Ινδοί και άλλοι γνώριζαν ότι το φίδι της φωτιάς είναι η δημιουργός ενέργεια του σεξ και βρί­σκεται μέσα σε κάθε σώμα».

«Στη Βίβλο το φίδι είναι αρνητικό. Στην πραγματικότητα συμβο­λίζει το διάβολο που βάζει σε πειρασμό την Εύα και μαζί όλες τις γυ­ναίκες», επενέβη ο Έντουαρντ ρίχνοντας μια ματιά στην Αλεξία.

«Όχι, κάνεις λάθος. Περίμενε να θυμηθώ...» είπε ο Αδάμ και κοί­ταξε το ταβάνι. Ύστερα απήγγειλε με απαλή φωνή: «Είπε τότε το φίδι στη γυναίκα· “δε θα πεθάνετε, κάθε άλλο. [Σας απαγόρευσε ο Θεός να φάτε από το δέντρο αυτό] διότι γνώριζε ότι κατά την ημέρα κατά την οποία θα φάτε θα ανοίξουν τα μάτια σας και θα είστε κι εσείς σαν θεοί, όμοιοι με αυτόν, γνωρίζο-ντες το καλό και το πονηρό”».

«Πού εμφανίζεται αυτό;» ρώτησε έκπληκτος ο Καταλανός. «Στη Γένεση», απάντησε ο Αδάμ. «Εκτός από το φίδι, το σύμβο­

λο του μήλου, δηλαδή ο καρπός, αντιπροσωπεύει στον ταντρισμό το πρώτο τσάκρα, έναν κόκκινο κύκλο από ενέργεια με διάμετρο περί­που πέντε εκατοστά».

«Τα τσάκρα έχουν χρώματα;» ρώτησε ο Έντουαρντ περισσότερο έκπληκτος.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 173

«Ναι. Και ήχους και άλλα χαρακτηριστικά. Ας επικεντρωθούμε όμως στο μήλο ή στο σεξουαλικό τσάκρα, που βρίσκεται στην ιερή ζώνη. Στο σχέδιο του Αχιλλέα είναι η ζώνη στην οποία το έχει η γυ­ναίκα. Λέγεται ότι η ζωτική ενέργεια με τη μορφή φιδιού βρίσκεται στο πρώτο τσάκρα και βγαίνει για να διατρέξει ή να ανέβει τη σπον­δυλική στήλη και να διεγείρει τα υπόλοιπα τσάκρα και να φτάσει έτσι ως την περιοχή της επίφυσης, ή και πιο πάνω, στην κορυφή του κεφαλιού».

«Αλήθεια;» «Ναι. Σίγουρα έχεις δει πολλές φορές σχέδια και μορφές αγίων

με μια αύρα ή έναν κύκλο στην κορυφή του κεφαλιού. Για τον ίδιο λόγο, το σύμβολο με το οποίο οι Έλληνες αναγνώριζαν τους νικητές ήταν ένα στεφάνι από δάφνη. Επίσης, οι βασιλιάδες και οι βασίλισ­σες στέφονταν πάντα στο κεφάλι».

«Η στέψη του μεγαλείου», πρόσθεσε η Αλεξία. «Ακριβώς. Στην αρχαία εποχή η στέψη συμβόλιζε την ανώτατη

εξύψωση». «Και στον ταντρισμό αυτή η στέψη είναι σεξουαλική; Δεν κατα­

λαβαίνω», είπε η γυναίκα. «Εδώ και χιλιετίες υπάρχουν μυστικές τεχνικές για να ανεβαίνει

η σεξουαλική ενέργεια από τη σπονδυλική στήλη σε ενεργητικό επί­πεδο και να κατεβαίνει ώστε να ενισχύει το άτομο και να το στέφει ευθέως στη σύνδεση με τη θεότητα που υπάρχει μέσα του. Οι τεχνι­κές βασίζονται στη μετατροπή της ενέργειας του οργασμού σε πνευ­ματική ισχύ, στον μεν άνδρα με την κατακράτηση του σπέρματος και στη γυναίκα όταν αφήνει τον οργασμό της να τη γεμίσει φως».

«Και έτσι οι αρχαίοι πετύχαιναν την εξύψωση;» ρώτησε η Αλεξία. Ο Αδάμ κατένευσε με βεβαιότητα. «Και όχι μόνο. Έτσι ανακάλυπταν την κατάσταση της αθανασίας

της συνείδησης. Δε χρειάζεται να πούμε ότι οι θρησκείες, ο ιουδαϊ­σμός, το ισλάμ και κυρίως η χριστιανική εκκλησία, προσπάθησαν έμμεσα, μέσω της ιδέας της αμαρτίας και της ενοχής, να κάνουν τη γυναίκα κρύα και ανοργασμική ή ένα άγριο, ανεξέλεγκτο πλάσμα, και τον άντρα έναν ενστικτώδη πρόωρο εκσπερματιστή. Έτσι...»

Η Αλεξία ολοκλήρωσε τη φράση του.

174 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«...Δεν υπάρχει άμεση επαφή με το θείο», είπε με ένα μικρό χα­μόγελο συνενοχής.

«Το σύμβολο είναι προφανώς σεξουαλικό. Όμως τι σημαίνουν το μισοφέγγαρο και η τελεία ή ο σπόρος;» ρώτησε ο Έντουαρντ.

«Το μισοφέγγαρο είναι η θηλυκή δύναμη, ενώ η τελεία είναι η σταγόνα του σπέρματος. Σε αυτό το μυστικό μονοπάτι», συνέχισε ο Αδάμ, «τρία πράγματα είναι σημαντικά: η αναπνοή, η κυριαρχία του μυαλού και, όπως είπα και πριν, η κατακράτηση του σπέρματος, ώστε η πρώτη ύλη της σεξουαλικής ενέργειας να μην ξοδεύεται και να ανεβαίνει στη σπονδυλική στήλη, όχι σωματικά αλλά ενεργειακά, ώστε να θρέψει το δέντρο, που τελικά θα είναι η αναπαράσταση του εαυτού σου, του κορμιού σου, με όλους τους καρπούς που είναι οι υπολανθάνουσες δυνατότητές σου».

«Τι είναι οι υπολανθάνουσες δυνατότητες;» ρώτησε η Αλεξία, που διαισθανόταν ποια θα ήταν η απάντηση.

«Στον ταντρισμό πιστεύεται ότι με την κατακράτηση του σπέρμα­τος η μαγνητική ενέργεια δημιουργεί έναν ηλεκτρισμό που διατρέ­χει το νευρικό σύστημα και ενεργοποιεί την ψυχοπνευματική ενέρ­γεια, τον εγκέφαλο και το DNA».

«Πρέπει να κατακρατείται το σπέρμα;» ρώτησε ο Έντουαρντ μπερδεμένος. «Εγώ είχα την εντύπωση ότι αυτό δεν είναι καλό».

Θυμήθηκε τον πατέρα του, έναν πιστό καθολικό Καταλανό, που του έλεγε ξανά και ξανά όταν ήταν έφηβος: Semen retenum, venenum est. «Το σπέρμα που κατακρατείς γίνεται δηλητήριο».

«Κάνεις λάθος, Έντουαρντ. Για τους Ανατολίτες το σπέρμα είναι η πρώτη ύλη της ζωής. Είναι ιερό και δεν πρέπει να ξοδεύεται, όπως ακριβώς και το αίμα. Πιστεύουν μάλιστα ότι η φράση της Βίβλου “από αυτό τον καρπό δε θα φάτε” δεν αναφέρεται στο μήλο αλλά στο σπέρμα».

«Δεν καταλαβαίνω», είπε ο Έντουαρντ. «Η σωστή μετάφραση είναι: “Από αυτό τον καρπό δε θα φάτε

άσκοπα παρά μόνο όταν θέλετε να αναπτυχθείτε και να πολλαπλασι­αστείτε”».

«Η εκσπερμάτωση δηλαδή θα έπρεπε να γίνεται μόνο τη στιγμή της τεκνοποίησης;»

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 175

«Σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, ναι». Η Αλεξία ήταν σκεπτική. Ο Αδάμ συνέχισε την εξήγησή του. «Ξέρεις πολύ καλά ότι μετά την εκσπερμάτωση νιώθεις άδειος,

κουρασμένος και νυσταγμένος. Πέφτεις από τον παράδεισο όπου βρισκόσουν. Αντίθετα, γι’ αυτούς τους πολιτισμούς η ανύψωση της σπερματικής πρώτης ύλης είναι κυριολεκτικά το θεμέλιο για τη δημι­ουργία ζωής μέσα σου. Η παραδεισιακή κατάσταση σύμφωνα με τους Ανατολίτες είναι η επέκταση της συνείδησης σε τέτοιο σημείο, ώστε να μπορεί να νιώσει κανείς τη συνειδητή σύνδεση με την Πη­γή, το Όλον. Πιστεύεται ότι διάφοροι πολιτισμοί, όπως οι Άτλαντες και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, οι Μάγια και οι Ινδοί, εφάρμοζαν μια τέ­τοια αλχημιστική σεξουαλικότητα. Όταν ο Ιησούς λέει στο Νικόδη­μο ότι πρέπει να γεννηθεί ξανά για να μπει στο Βασίλειο, αναφέρε­ται σε μια εσωτερική αναγέννηση μέσα από τη σεξουαλική αλχημεία των ταντρικών. Στην Ανατολή αυτό ονομάζεται πνευματική αναγέν­νηση».

Η Αλεξία βυθίστηκε σε σκέψεις. Θυμήθηκε τον τελευταίο σύντρο­φό της, που την άφηνε πνευματικά άδεια, γιατί εκσπερμάτωνε γρή­γορα. Δεν υπήρχε καμία σύνδεση. Ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους ήταν ξανά μόνη.

«Μου φαίνεται πολύ περίπλοκο». Ο Καταλανός δεν πειθόταν εύ­κολα.

Ο Αδάμ ήθελε να προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα. «Θα εκπλαγείς αν μάθεις ότι σύμφωνα με μια θεωρία, όταν ο Ιη­

σούς ήταν έφηβος, βρέθηκε στην Ανατολή, συγκεκριμένα στην Ινδία, για να μελετήσει και να ασκήσει αυτές τις θεωρίες».

«Λες δηλαδή ότι ο Ιησούς έκανε σεξ;» Ο Έντουαρντ ένιωθε τα θε­μέλια των πεποιθήσεών του να κλονίζονται.

Ο Αδάμ έριξε κι άλλο λάδι στη φωτιά. «Η θεωρία λέει ότι ο Χριστός όχι μόνο έκανε σεξ, αλλά και ότι

μέσω διαφόρων μυήσεων, ορισμένες από τις οποίες σχετίζονταν με τη σεξουαλικότητα, μεταμορφώθηκε από έναν απλό, θνητό άνθρω­πο, που λεγόταν Ιησούς, στο Χριστό, λέξη που στα αρχαία ελληνικά σύμφωνα με κάποιες ερμηνείες σημαίνει “χρισμένος στη φωτιά”.

176 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Εκεί βρήκε το δρόμο, τη μύηση στην αιωνιότητα μέσα στον εαυτό του. Αυτό απεικονίζεται με τον Ουροβόρο, το δράκοντα που ανακυ­κλώνει τον εαυτό του, και με το σταυρό Ανκ, που ενώνει το φαλλό με τον κόλπο. Λέγεται επίσης ότι με αυτό τον τρόπο ο Ιησούς φωτίστη­κε πνευματικά με τη Μαρία Μαγδαληνή. Ας μην ξεχνάμε ότι παλιά αναπαριστoύσαν τη σεξουαλική ενέργεια με τη φωτιά».

«Χρισμένος στη φωτιά». «Θα κάνω άλλο ένα σκίτσο για να το καταλάβετε καλύτερα». Ο

Αδάμ πήρε το στιλό του και βρήκε ένα λευκό φύλλο ανάμεσα στα χαρτιά που ο αρχαιολόγος είχε πάνω στο γραφείο του.

Έκαναν όλοι μια παύση σαν να ήθελαν να βάλουν τις σκέψεις τους σε τάξη. Εκείνο το εσωτερικό σύμβολο ήταν αλλόκοτο.

Ο Αδάμ σχεδίασε μια γυναίκα κι έναν άντρα στην κλασική στά­ση του διαλογισμού με τα τσάκρα και μια αύρα στις κορυφές των κε­φαλιών τους και στο πλάι το κηρύκειο του Ερμή. Στο πρόσωπο του Έντουαρντ είχε ζωγραφιστεί η απόλυτη έκπληξη. Θυμόταν ότι πολ­λοί άγιοι και προφήτες απεικονίζονταν με μια πύρινη γλώσσα πάνω από τα κεφάλια τους, αλλά ποτέ δε φαντάστηκε ότι αυτή οφειλόταν στη μετατροπή της σεξουαλικής ενέργειας.

«Δεν το πιστεύω ότι ο Ιησούς μπορεί να έκανε σεξ». Ο Αδάμ ανασήκωσε τους ώμους. «Η πίστη μοιάζει με οξύ, Έντουαρντ. Σκουριάζει την ευφυΐα του

κόσμου. Το μυαλό είναι σαν το αλεξίπτωτο. Για να λειτουργήσει, πρέ­πει να είναι ανοιχτό».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 177

«Τι είναι οι κύκλοι πάνω στη σπονδυλική στήλη;» «Τα τσάκρα», απάντησε ο σεξολόγος. «Τα κέντρα ενέργειας που

θέτουν σε λειτουργία τους αδένες. Η σεξουαλική ενέργεια ταξιδεύει από το φύλο ως τον εγκέφαλο ενισχύοντας το νευρικό σύστημα και την πνευματική δύναμη στην κορυφή του κεφαλιού. Γι’ αυτό γίνεται λόγος για τη στέψη μέσω της σεξουαλικής φωτιάς που έχει μετατραπεί σε πνευματική ισχύ. Η ενέργεια του σεξ αποτελεί κυριολεκτικά το καύσι­μο για την πνευματικότητα και την επέκταση της συνείδησης».

«Μα...» Ο Αδάμ τον διέκοψε. «Παλιά, η αγνότητα δεν ήταν η αποχή από το σεξ, αλλά η άσκη­

σή του με τρόπο εσωτερικό και αλχημικό. Όχι μόνο στη Δύση αλλά και στους λαούς της Ανατολής. Γι’ αυτό ο Ιησούς ταξίδεψε ως εκεί για να το μάθει. Πολλά τεκμήρια αναφέρουν ότι έμαθε εκείνες τις τεχνικές όχι μόνο στην Ανατολή αλλά και με τους Εσσαίους. Και οι γνωστικοί διαδίδουν και γνωρίζουν τη χρήση και τη μετατροπή της σεξουαλικής ενέργειας».

Ο Αδάμ ήταν διατεθειμένος να προχωρήσει ακόμα περισσότερο. Έμοιαζε να ξεμπερδεύει το κουβάρι μιας γνώσης που έπρεπε να ται­ριάξει με όσα τους συνέβαιναν.

«Μην ξεχνάτε ότι το λέει και ο ίδιος ο Ιησούς. Έχει καταγραφεί στο Ευαγγέλιο του Θωμά: Όταν καταφέρεις να ενώσεις άνδρα και γυναίκα σε ένα, θα εισέλθεις στη Βασιλεία».

Ο Έντουαρντ χλόμιασε. Στα χείλη του Αδάμ σχηματίστηκε ένα λεπτό μειδίαμα. «Γι’ αυτό η Εκκλησία καταδίκασε τόσο το σεξ. Γιατί είναι επικίν­

δυνο! Αν ένας άνθρωπος μπορεί να φωτιστεί πνευματικά και να έρ­θει σε επαφή με το Θεό που έχει μέσα του χρησιμοποιώντας την εξυ­ψωμένη, μετατραπείσα και υπερενισχυμένη ενέργεια του σεξ, γιατί να χρειάζεται διαμεσολαβητές; Ο καθένας θα μπορούσε να μετατρέ­ψει ελεύθερα το σεξ σε συμπαντική αγάπη!»

Στο καταπιεσμένο μυαλό του Έντουαρντ, η ιδέα και μόνο προ­καλούσε ταραχή.

«Αδάμ, νομίζω ότι το απόσπασμα από το Ευαγγέλιο του Θωμά εί­ναι πιο εκτενές, έτσι δεν είναι;» ρώτησε η Αλεξία.

178 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Εκείνος κατένευσε επιβεβαιώνοντας τα λόγια της. «Δεν ξέρω αν θα το θυμηθώ ολόκληρο». Ο Αδάμ είχε μνήμη ελέ­

φαντα όταν επρόκειτο για ρητά και διάσημες φράσεις. «Όταν κάνετε τα δύο να γίνουν ένα και το μέσα σαν το έξω και το έξω σαν το μέσα, και το πά-νω σαν το κάτω, και όταν καθορίσετε το άρρεν με το θήλυ σαν μία μόνο ενότη-τα έτσι ώστε ο άνδρας να μην είναι αρσενικός και η γυναίκα να μην είναι θηλυ-κή... τότε θα εισέλθετε στη Βασιλεία».

Ο Έντουαρντ μπερδεύτηκε ακόμα περισσότερο. Το μυαλό του σάστισε ακούγοντας εκείνα τα λόγια.

Εσωτερικό και εξωτερικό, πάνω και κάτω, αρσενικό και θηλυκό; σκέφτηκε.

«Και το αμάρτημα;» ρώτησε ο Καταλανός φανερά ενοχλημένος. «Τι απέγινε;»

Ο Αδάμ πήρε βαθιά ανάσα. «Ξέρεις τι σημαίνει ετυμολογικά η λέξη “αμαρτία”;» Ο Έντουαρντ κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Ψάξε το στο λεξικό. Σημαίνει “αστοχία”». «Αστοχία;» επανέλαβε εκείνος έκπληκτος. Ο Αδάμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι. Η Αλεξία τον κοιτούσε προσεκτικά αναλύοντας την κάθε λέξη

του. «Ναι. Και ο στόχος στον οποίο αναφέρεται είναι η εκσπερμάτω­

ση. Αντί δηλαδή να σημαδεύουμε προς τα κάτω, έξω από το σώμα, υποτίθεται ότι πρέπει να σημαδεύουμε προς τα πάνω».

«Εννοείς την εκσπερμάτωση της σεξουαλικής ενέργειας;» «Ναι. Υποτίθεται πως δεν πρέπει να σπαταλάς την ενέργειά σου

βγάζοντάς την από το σώμα σου, γιατί οδηγεί στη μεταμόρφωση όλων των συστημάτων και κυρίως του ενεργητικού. Για τους αρχαίους η λέξη “αμαρτία” σήμαινε τη φύλαξη της ενέργειας αντί για τη σπα­τάλη της σε κάτι που δε θα αναπτυχθεί. Αργότερα, η λέξη απέκτησε ηθικές συνεκδοχές που κάλυψαν τις αρχικές διδαχές».

«Εγώ δε βλέπω τίποτα κακό στην εκσπερμάτωση», είπε ο Κατα­λανός.

Ο Αδάμ σκέφτηκε ότι ο άνθρωπος αυτός δεν καταλάβαινε τίπο­τα.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 179

«Σύμφωνα, πάντως, με την ταντρική επιστήμη, η εκσπερμάτωση σημαίνει ούτε λίγο ούτε πολύ την απώλεια της ιερής συνείδησης και κατά συνέπεια το θηριώδη αγώνα μεταξύ των εγωισμών. Σου φαίνε­ται λίγο;»

Η Αλεξία ένιωσε θαυμασμό για τον Αδάμ. Είχε αρχίσει να κατα­λαβαίνει γιατί ο πατέρας της τον κάλεσε στην Ελλάδα.

Ο Έντουαρντ είχε παγώσει στη θέση του. Ένιωθε ηττημένος από εκείνες τις εξηγήσεις.

Ο Αδάμ έκανε τρία βήματα προς το μεγάλο παράθυρο. «Εξάλλου η Εκκλησία έκανε ό,τι μπορούσε για να κρύψει και να

λογοκρίνει τα κρυφά χρόνια του Ιησού. Μάλιστα, άλλαξε και την έν­δυσή του».

«Τι σημαίνει αυτό;» ρώτησε ο Έντουαρντ γουρλώνοντας τα μά­τια.

«Παλιά ο κόσμος φορούσε χιτώνες». Ο Καταλανός ανασήκωσε τους ώμους. «Και τι πάει να πει αυτό;» «Ύστερα, όταν εμφανίστηκε το παντελόνι, άρχισε να συμβολίζει

το “από κάτω”, ενώ το πουκάμισο το “από πάνω”. Αυτά τα δύο κό­βουν τον άνθρωπο ακριβώς στη μέση, στην ιερή περιοχή. Ήθελαν να χωρίσουν με κάθε τρόπο τον άνθρωπο από το φύλο του».

«Δεν πιστεύω να νομίζεις ότι η Εκκλησία το έκανε επίτηδες;» εί­πε ειρωνικά ο Έντουαρντ.

Ο Αδάμ έριξε μια πειρακτική ματιά στην Αλεξία. «Όχι μόνο αυτό. Η Εκκλησία αναγκάστηκε να κρύψει και να δαι­

μονοποιήσει καθετί σεξουαλικό, γιατί το σεξ, αν κατευθυνθεί σωστά, μπορεί να οδηγήσει το άτομο σε μια παραδεισιακή κατάσταση. Σε μια κατάσταση εκτεταμένης συνείδησης».

«Θέλεις να πεις ότι ο Παράδεισος της Βίβλου, ο Κήπος της Εδέμ, ήταν μια κατάσταση της συνείδησης;»

«Ακριβώς έτσι. Στην Ανατολή το ονομάζουν φώτιση». Ακούγοντας εκείνα τα λόγια ο Έντουαρντ ένιωσε έντονη ανησυ­

χία. Ο Αδάμ είχε βιώσει μια δυο φορές ένα μικρό ίχνος εκείνης της

κατάστασης, αν και σε πολύ μικρότερη κλίμακα. Όταν έκανε διαλο­

180 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

γισμό, είχε βγει αρκετές φορές από το σώμα του νιώθοντας να έχει τη ματιά αετού.

Η Αλεξία τον παρατηρούσε προσεκτικά, όπως έκανε όταν ήταν μικρή, και προσπαθούσε να συνδέσει όλες εκείνες τις πληροφορίες στο μυαλό της.

«Δυσκολεύομαι να δεχτώ ότι η Εκκλησία μπορεί να έκανε κάτι τέ­τοιο», είπε ο Καταλανός. Η έκφρασή του φανέρωνε ότι αισθανόταν σαν θύμα.

«Έχει κάνει πολλά ακόμα, Έντουαρντ. Θυμήσου ότι, όταν πας στη λειτουργία, σε βάζουν να χτυπήσεις το στέρνο τρεις φορές και να πεις μια επώδυνη φράση: “Εγώ φταίω, εγώ φταίω, εγώ φταίω”».

«Κακό είναι αυτό;» «Το τσάκρα της καρδιάς, του κέντρου της αγάπης», αποκρίθηκε

ο Αδάμ δείχνοντας το στέρνο του, «κλείνει και τότε δεν μπορείς να αγαπήσεις, επειδή νιώθεις ενοχές. Είναι ένας ακόμα τρόπος να δέ­νουν τα χέρια των ανθρώπων. Σου λένε: “Αν αισθάνεσαι ένοχος, μην αγαπάς, μην απολαμβάνεις, μην ευτυχείς”. Έτσι θα χρειαστείς πνευ­ματική βοήθεια. Και ξέρεις ήδη από πού θέλουν να τη ζητήσεις», εξή­γησε τονίζοντας τις τελευταίες λέξεις, που έσταζαν ειρωνεία.

Η Αλεξία επενέβη στη συζήτηση. «Αδάμ, ας επιστρέψουμε στο χάρτη», πρότεινε. «Μας μένουν ο

Αδάμ και η Εύα. Τι σχέση έχουν; Τι σημαίνουν;» «Η Βίβλος λέει ότι τους δημιούργησε ο Ιεχωβά κατ’ εικόνα και

καθ’ ομοίωσή του. Ετυμολογικά, Ιέ σημαίνει το αρσενικό και χωβά, που αργότερα έγινε “χεβά”, είναι η θηλυκή αρχή».

Ο Έντουαρντ σώπασε κι απέμεινε να κοιτάζει το παράξενο σχέ­διο σε εκείνο τον αλλόκοτο χάρτη. Έψαχνε κάποιο λάθος στις υπο­θέσεις τους.

«Απομένει να αποκωδικοποιήσουμε το σύμβολο του DNA στο χάρ­τη, έτσι δεν είναι;»

Ο Αδάμ παρατήρησε τις έλικες που μπερδεύονταν η μία με την άλλη.

«Ναι. Υποτίθεται ότι στα αρχαία χρόνια η σεξουαλικότητα χρη­σιμοποιούνταν για την ενίσχυση του γενετικού κώδικα εκείνου που κατάφερνε να ανεβάσει το φίδι της σεξουαλικής ενέργειας προς τα

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 181

πάνω, αντί να το ρίξει στην αστοχία, να μην το στοχεύσει έξω από το σώμα αλλά προς τη στεφανιαία περιοχή. Έτσι θα παραγόταν η συ­νειδητή ένωση του μικρόκοσμου του ανθρώπου με το μακρόκοσμο. Όμως, αυτό θα το πετύχαιναν μόνο οι μυημένοι που χρησιμοποιού­σαν την ενεργητική αλχημεία».

Ο Αδάμ θυμήθηκε τα βιβλία που είχε διαβάσει για τον ταντρισμό, αλλά και εκείνα του Καρλ Γιουνγκ για την αλχημεία.

«Ποιος ήταν ο ρόλος της γυναίκας σε αυτή τη σεξουαλική ιερο­τελεστία;» ρώτησε γεμάτη ενδιαφέρον η Αλεξία.

«Η γυναίκα είναι ο μύστης, η δύναμη της ζωής, το δισκοπότηρο απ’ όπου πηγάζει η δύναμη. Είναι η πηγή που περιέχει το αντίθετο του αρσενικού ηλεκτρισμού. Είναι ο θηλυκός μαγνητισμός. Έτσι γεν­νάται το ηλεκτρομαγνητικό ρεύμα του σεξ, η συνεχής έλξη, η ένωση των αντιθέτων. Μάλιστα, το ανάποδο τρίγωνο του εφηβαίου της αντι­προσωπεύει τη θηλυκή αρχή. Η γυναίκα είναι μαγνητική και ο άντρας ηλεκτρικός».

«Πες μου κάτι». Η Αλεξία χαμογελούσε και τα μάτια της άστρα­φταν. «Αν έχω καταλάβει καλά, η εξυψωμένη σεξουαλική ενέργεια θα μπορούσε να ενισχύσει όλες τις υπολανθάνουσες απόψεις του DNA στο σώμα μιας γυναίκας και ενός άντρα που ασκούν αυτή την πρα­κτική, έτσι δεν είναι; Και η Εκκλησία έκανε τα αδύνατα δυνατά, ώστε να εμποδίσει την ανάπτυξη και την ενεργοποίηση του DNA με πολ­λά μέσα, μεταξύ των οποίων και με την εμμονή της σεξουαλικής κα­ταπίεσης, σωστά;»

Ο Αδάμ την κοίταξε μπερδεμένος. «Τι θέλεις να πεις;» «Αδάμ, μιλάς και ισπανικά, έτσι δεν είναι;» Ο Αδάμ κατένευσε. «Ο συνονόματός σου, ο υποτιθέμενος πρώτος άντρας, ονομάζε­

ται στα ισπανικά όπως κι εσύ: Αδάν». «Ναι». Η κόρη του αρχαιολόγου χαμογέλασε αινιγματικά. «Αδάμ, για κάνε μου τη χάρη να βγάλεις το δεύτερο “α” από το

όνομά σου». Εκείνος πάγωσε στη θέση του.

182 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«DNA*!» Η Αλεξία κατένευσε και ένα χαμόγελο φώτισε το πρόσωπό της. «Πρέπει να τηλεφωνήσουμε στον Κρούγκερ!» είπε και βγήκε από

το σαλόνι για να βρει το τηλέφωνό της.

32

Ο ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ ΤΟΥΣ είχε πιέσει τον Βίκτορ Σοπένσκι να παίξει το πιο σημαντικό χαρτί του. Αν κατάφερνε να βρει την κόρη του αρχαι­ολόγου, θα κέρδιζε πενήντα χιλιάδες ευρώ. Αυτή η υπόσχεση είχε εντείνει ακόμα περισσότερο τη φιλοδοξία του διεφθαρμένου αστυ­νομικού. Θα σε βρω όπου κι αν κρυφτείς, σκεφτόταν.

Ο Σοπένσκι δεν πίστευε σε καμία προφητεία. Για εκείνον ο κό­σμος απλώς γυρνούσε καθημερινά και θα εξακολουθούσε να γυρνά μέχρι που ο ίδιος θα πέθαινε κάποια μέρα από βαθιά γεράματα. Όμως αυτό του φαινόταν ότι θα συνέβαινε σε ένα πολύ μακρινό μέλ­λον. Δεν ήταν άνθρωπος της πίστης ούτε της πνευματικής ζωής. Η μεγαλύτερη ανησυχία του ήταν να επιβάλλει την εξουσία του, γιατί αυτό ενίσχυε την αυτοπεποίθησή του και του έδινε μια θέση στον κό­σμο. Έτριβε τα χέρια όταν σκεφτόταν τι θα έκανε με την αμοιβή που του είχαν υποσχεθεί.

Περίμενε ανυπόμονος στην αίθουσα του αεροδρομίου. Το ταξί­δι στο Λονδίνο τον γέμιζε κουράγιο. Παρότι ήξερε ότι στην πόλη κυ­ριαρχούσε ένταση λόγω της πιθανότητας να γίνει κι εκεί σεισμός, η γενικευμένη ανησυχία των βρετανικών αρχών επικεντρωνόταν στην οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο Βίκτορ Σοπένσκι σκόπευε να πάει κατευθείαν στο σπίτι της Αλεξίας μόλις θα έφτανε στη βρετανική πρωτεύουσα. Θα έμπαινε κάποια στιγμή που εκείνη δε θα ήταν εκεί, θα περίμενε σιωπηλά και θα παγίδευε το θύμα του σαν πεινασμένο κοράκι. Εκείνο που δεν εί­χε αποφασίσει ακόμα ήταν το modus operandi.

Είχε πιει τον καφέ του κι έκοβε βόλτες πάνω κάτω ανήσυχος στο

* Στα ισπανικά, ADN, ενώ ο Αδάμ λέγεται Adán. (Σ.τ.Μ.)

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 183

αεροδρόμιο της Αθήνας. Οι άνθρωποι πηγαινοέρχονταν στους δια­δρόμους για να προλάβουν τις πτήσεις τους, να συναντήσουν φίλους ή να βρουν ταξί. Σε μισή ώρα θα επιβιβαζόταν κι εκείνος στο αερο­πλάνο για το Λονδίνο.

33

Ο ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ένιωθε βαθιά δυσπιστία, αλλά ήθελε να καταλάβει τι έλεγαν ο Αδάμ και η Αλεξία.

«Λέτε δηλαδή ότι ο πρώτος Αδάμ δεν είναι παρά η συμβολική συ­ντομογραφία του DNA;» ρώτησε. Το μυαλό του είχε αρχίσει να γυρί­ζει σαν ρόδα ποδηλάτου.

«Μπορεί», απάντησε ο σεξολόγος. «Οι Άτλαντες, οι Αιγύπτιοι, οι Ινδοί, οι Μάγια και αρκετά θρησκευτικά και πνευματικά ρεύματα ασκούσαν την ιερή σεξουαλικότητα και γνώριζαν την τεράστια δύ­ναμή της στην ενίσχυση του DNA. Γι’ αυτό είχαν μεγάλα μαθηματι­κά, επιστημονικά, αστρονομικά, πνευματικά και μυστικά χαρίσμα­τα. Μάλιστα, στην αρχαία Ελλάδα τελούνταν οι επονομαζόμενοι ιε­ροί γάμοι, τα συλλογικά σεξουαλικά τελετουργικά που είχαν σκοπό την αφύπνιση της ενέργειας στις γιορτές του Διονύσου. Αν και πρό­κειται μάλλον για τις στερνές στιγμές αυτών των διδαχών. Οι πολιτι­σμοί της αρχαιότητας ήταν σοφοί, γιατί βρίσκονταν σε επαφή με το σύμπαν και γνώριζαν ότι το σεξ είναι πηγή ζωής και επέκτασης της συνείδησης χωρίς λάγνες, καταπιεστικές ή αρρωστημένες συνεκδο­χές.

»Ύστερα όλα άρχισαν να φθείρονται, να υποβαθμίζονται και να παρερμηνεύονται την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και συ­νέχισαν να βουλιάζουν στη σύγχυση, στην καταπίεση ή στην ελευθε­ριότητα των ημερών μας».

«Τότε, λοιπόν, πώς μπορούμε να τα πάρουμε πίσω;» επενέβη ο Έντουαρντ.

Πριν απαντήσει, ο Αδάμ πήρε το χάρτη. «Ένα αρχαίο ταντρικό ρητό λέει: “Με όποιο πόδι πέφτεις, σηκώ­

νεσαι ξανά”. Αν δηλαδή πέσεις με το σεξ, πρέπει να σηκωθείς με το

184 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

σεξ. Αυτός ο χάρτης με τα σύμβολα ίσως αντιπροσωπεύει ένα πανάρ­χαιο σεξουαλικό μονοπάτι ενίσχυσης του DNA».

Η Αλεξία επέστρεψε στο σαλόνι κρατώντας το Blackberry. «Ξέρεις πού έχει ο πατέρας μου τα προσωπικά του τηλέφωνα;»

ρώτησε τον Έντουαρντ. «Πρέπει να τηλεφωνήσουμε στον Κρού­γκερ».

Ο Καταλανός τής έδωσε την ατζέντα του Ευαγγέλου. Η κόρη του βρήκε γρήγορα το γράμμα Κ: Βασίλης Καίσαρης, Κώστας Κρητι­κός, Στέφαν Κρούγκερ...

«Να το!» φώναξε ενθουσιασμένη. Ο Αδάμ και ο Έντουαρντ την πλησίασαν. Εκείνη πληκτρολόγησε τον αριθμό του Κρούγκερ. «Είμαστε τυχεροί», είπε η γυναίκα περιμένοντας να γίνει η σύν­

δεση. «Στο Λονδίνο είναι νωρίς ακόμα. Πάνε δύο ώρες πίσω». Πλάι της ο Αδάμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι. Λίγα δευτερό­

λεπτα αργότερα ακούστηκε από την άλλη άκρη της γραμμής μια αντρική φωνή.

«Παρακαλώ;» «Ο κύριος Κρούγκερ;» «Ο ίδιος. Ποιος είναι;» «Η Αλεξία Ευαγγέλου, η κόρη του Αχιλλέα. Δεν ξέρω αν με θυμά­

στε. Γνωριστήκαμε πριν από καιρό στη διάρκεια μιας ομιλίας του πατέρα μου στο εργαστήριό σας στο Λονδίνο».

Ο άντρας σώπασε για μια στιγμή. «Αλεξία!» είπε ύστερα χαρούμενος. «Πώς είσαι;» «Όχι πολύ καλά, κύριε Κρούγκερ. Ο πατέρας μου...» Η γυναίκα

καθάρισε το λαιμό της. «Ξέρω ότι συναντηθήκατε πριν από δύο μή­νες στο Λονδίνο, έτσι δεν είναι;»

«Ακριβώς, είχαμε μια συνάντηση». «Γνωρίζω ότι ο πατέρας μου ανακάλυψε κάτι πολύ σημαντικό, μα

δεν ξέρω τι ακριβώς. Κι εκείνος έχει εξαφανιστεί... Είμαι σίγουρη ότι τον έχουν απαγάγει».

«Τι πράγμα; Τον απήγαγαν; Δεν το πιστεύω!» Ο τόνος της φωνής του επιστήμονα άλλαξε. «Ποιος;»

«Δεν ξέρω, κάποιος που δε τον συμφέρει να αποκαλύψει ο πατέ­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 185

ρας μου όσα γνωρίζει. Ακούστε, πρέπει να μιλήσουμε. Υποθέτω ότι ο πατέρας μου σας μίλησε για την ανακάλυψή του. Εγώ έχω στα χέ­ρια μου μερικά μόνο στοιχεία. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο εργα­στήριό του και αναζητώ περισσότερα. Θα σας ήμουν ευγνώμων αν μου εξηγούσατε ορισμένα πράγματα».

Ο Κρούγκερ σώπασε για λίγο. Η σιωπή του φάνηκε αιώνια στην Αλεξία. Ο Γερμανός έπρεπε να αφομοιώσει πρώτα τα νέα. Η απα­γωγή του Αχιλλέα Ευαγγέλου ήταν μεγάλο πρόβλημα. Εξάλλου μπο­ρεί να ενέπλεκε και τον ίδιο.

«Είναι καλύτερα να μιλήσουμε από κοντά», απάντησε τελικά με κάποια δυσπιστία. «Το θέμα είναι πολύ λεπτό για να το συζητήσου­με από το τηλέφωνο».

«Μα είναι επείγον. Ο πατέρας μου δεν έχει δώσει σημεία ζωής, κανείς δεν έχει ζητήσει λύτρα, δεν ξέρω τίποτα. Είμαι απελπισμένη». Η φωνή της Αλεξίας φανέρωνε κούραση και συναισθηματικό πόνο.

«Είναι καλύτερα να έρθεις εδώ και να το συζητήσουμε από κο­ντά». Ο επιστήμονας ακουγόταν σαστισμένος.

«Στο Λονδίνο;» Η Αλεξία είχε κουραστεί, η φωνή της κόντευε να ραγίσει. «Εγώ θέλω απλώς να βρω τον πατέρα μου». Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα και στο λαιμό της στάθηκε ένας κόμπος. «Πείτε μου, σας παρακαλώ, τη διεύθυνσή σας. Θα έρθω να σας συναντήσω το δί­χως άλλο».

Ο Αδάμ πήρε ένα χαρτί από το τραπέζι του αρχαιολόγου και της πρόσφερε το στιλό του για να σημειώσει. Η Αλεξία αποχαιρέτισε τον Κρούγκερ με την υπόσχεση να τον δει την επόμενη μέρα.

34

Ο ΣΤΙΟΥΑΡΤ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ μιλούσε για το μυστικό σχέδιο στη συ­νάντησή του με τους δώδεκα ισχυρότερους ανθρώπους του κόσμου.

«Δεν μπορούμε να το κάνουμε εσκεμμένα αυτό», αντέτεινε ο Πά­τρικ Τζάκσον ακούγοντας την πρότασή του.

«Και τι προτείνετε να κάνουμε;» Η φωνή του Εγκεφάλου ήταν απότομη και τραχιά. «Να αφήσουμε την ενέργεια της πλανητικής ευ­

186 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

θυγράμμισης να καταστρέψει τη δουλειά μας; Συνειδητοποιείτε τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Είναι ό,τι πιο σοβαρό μάς έχει συμβεί μέ­χρι στιγμής».

Τα μέλη των υπηρεσιών πληροφοριών της οργάνωσης γνώριζαν ότι ο εγκέφαλος επηρεάζει το DNA. Ήξεραν καλά ότι στην ανώτατη δυνατή έκφρασή του, ο εγκέφαλος μπορεί να επεξεργαστεί πληρο­φορίες μεγέθους περίπου 400.000.000 bite, ενώ σήμερα ο ο εγκέφα­λος του κοινού Ηomo sapiens επεξεργάζεται και έχει συνείδηση με­γέθους μόνο 2.000 bite. Εξάλλου, αν η ενέργεια από τον Ήλιο και το κέντρο του Γαλαξία άλλαζε τις συχνότητες του παλμού Σούμαν της Γης, θα επηρέαζε ιδαίτερα τον εγκέφαλο, το DNA και την αντίληψη των ανθρώπων. Αν συνέβαινε αυτό, θα υπήρχαν δύο δρόμοι: είτε θα τρελαίνονταν κυριολεκτικά ή θα γίνονταν θεοί.

«Ας αναζητήσουμε κάποια άλλη στρατηγική», ζήτησε ο Τζάκσον κοιτώντας τα υπόλοιπα μέλη γύρω από το δρύινο τραπέζι. «Δε νομί­ζω ότι η ενεργοποίηση του σχεδίου είναι η πιο κατάλληλη απόφα­ση».

Οι παρευρισκόμενοι στη συνάντηση κορυφής ήταν διατεθειμένοι να πάρουν μια μεγάλη απόφαση, παρότι συνήθιζαν να αξιοποιούν την ευφυΐα και τις στρατηγικές τους σε πιο απτά πράγματα. Τώρα καλούνταν να αναπτύξουν την ύψιστη στρατηγική.

«Ωραία, λοιπόν, αν υπάρχει άλλη λύση, θα σας παρακαλούσα να τη μοιραστείτε μαζί μας», μουρμούρισε ο Ουάσινγκτον.

Ο Εγκέφαλος είχε συνηθίσει να εξυφαίνει όσο το δυνατό περισ­σότερα κρυφά σχέδια από τότε που δούλευε δίπλα στον πρώην πρό­εδρο Νίξον, κάτι για το οποίο είχε το σεβασμό όλων.

Ο Τζάκσον άφησε πάνω στο οβάλ γραφείο τους φακέλους που κρατούσε και σηκώθηκε. Ένιωθε εμπνευσμένος.

«Ακούστε», είπε με γαλήνια, σταθερή φωνή. «Πιστεύω ότι η κα­λύτερη λύση είναι να δημιουργήσουμε μια πιο δυνατή προστασία στη ζώνη του όζοντος για να εμποδίσει την είσοδο της συμπαντικής ενέργειας».

Οι υπόλοιποι τον κοίταξαν έκπληκτοι. «Αναφέρεστε στα chemtrails; Προτείνετε να ενισχύσουμε τις χημι­

κές πτήσεις;»

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 187

Ο Τζάκσον ήξερε ότι είχε βάλει δύο καρπούζια στην ίδια μασχά­λη.

«Δεν εννοώ ακριβώς να συνεχίσουμε τις χημικές πτήσεις. Αυτό γί­νεται και τώρα. Καθημερινά τα αεροσκάφη μας πετούν πάνω από τις πρωτεύουσες του κόσμου, ακόμα και τις νύχτες...» Πριν συνεχί­σει, πήρε βαθιά ανάσα. «Θέλω να πω ότι, αν οι δορυφόροι και τα σκάφη μας εξέπεμπαν ένα ισχυρό δίκτυο παλμών από την ιονόσφαι­ρα με τη στήριξη του HAARP από τη Γη, θα μπορούσαμε να...»

Αναφερόταν στους υποσυνείδητους παλμούς που εκπέμπονταν από τα κεντρικά της HAARP προς το περιβάλλον κι έφταναν στο αν­θρώπινο υποσυνείδητο. Ένας εύσωμος άντρας που λεγόταν Σεργκέι Βάλισνοφ θέλησε να τον υποστηρίξει.

«Πιστεύω ότι έχετε δίκιο», είπε με έντονη ρωσική προφορά. «Ένα προστατευτικό δίκτυο παλμών ίσως είναι μια καλή λύση. Το προστα­τευτικό κάλυμμα θα μοιάζει με παγκόσμια ασπίδα γύρω από τον πλα­νήτη. Δε θα επιτρέψει να φτάσει η βροχή των φωτονίων κι έτσι το κύ­μα της εναρμόνισης θα αναχαιτιστεί και δε θα καταφέρει να εισέλ­θει στην ανθρώπινη συνείδηση. Μπορούμε επίσης να εντείνουμε την καμπάνια του φόβου για τον Ήλιο».

Εκτός από μέλος των υπηρεσιών πληροφοριών, ο Σεργκέι Βάλι­σνοφ ήταν ειδικός στα διάφορα εσωτερικά και ενεργειακά ρεύματα. Είχε μελετήσει τα πάντα, από την επιστήμη του διαλογισμού ως την ψυχεδελική έκσταση για την επέκταση της συνείδησης με φυτά όπως η αγιαουάσκα και το πεγιότε, τους μυστικούς χορούς των δερβίση­δων και των σουφιστών, ακόμα και τη διέγερση των τσάκρα με ηλε­κτρονικές συσκευές και παλμούς, την κάμερα Κίρλιαν που φωτογρα­φίζει την ανθρώπινη ενέργεια, αλλά και τις επιστημονικές αναλύσεις που πραγματοποιούνταν σε φακίρηδες στην Ινδία, οι οποίοι άντεχαν το σωματικό πόνο μέσα από το διαλογισμό.

Εδώ και αρκετά χρόνια η Μυστική Κυβέρνηση έσπερνε στο πε­ριβάλλον παλμικά δίκτυα με διαφορετικές πολικότητες και επίπεδα για να δημιουργήσει δυσαρμονία και σύγχυση στους ανθρώπους και να επιβάλει υποσυνείδητα την εντολή να ακολουθούν τα κοινωνικά στερεότυπα, τον υλισμό και τον καταναλωτισμό. Αυτό είχε γίνει και μέσα από διαφημιστικά μηνύματα. Για τη Μυστική Κυβέρνηση ο

188 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

σύγχρονος άνθρωπος δεν ήταν παρά ένα ρομπότ με φαινομενική ελευθερία. Ένα μηχάνημα που στο κάτω κάτω είχε συναισθήματα, που πληρωνόταν κι ύστερα ξόδευε το μισθό του σε ό,τι αποφάσιζαν τα μέλη της, ώστε στο τέλος να καταλήξει στις τράπεζες, όπου κυρι­αρχούσε η Μυστική Κυβέρνηση μέσα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και το Ομοσπονδιακό Απόθεμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήταν ένας επαναλαμβανόμενος κύκλος που έκανε τον πληθυσμό να πιστεύει ότι ήταν ελεύθερος, ενώ στην πραγματικότητα ζούσε κάτω από μια μισθωτή σκλαβιά.

Προέτρεπαν το σύγχρονο άνθρωπο, χωρίς εκείνος να το συνειδη­τοποιεί, να σκέφτεται, να πιστεύει, να αγοράζει προϊόντα και να λα­χταρά ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής υπό την επιτήρηση των ηγετών. Επιδίωκαν να τον έχουν απασχολημένο με το πώς θα κάνει ένα τα­ξίδι, πώς θα πληρώσει το δάνειό του, θα δουλέψει, θα παίξει και θα ψυχαγωγηθεί για να μην κοιτάζει ούτε μέσα στον εαυτό του ούτε προς τα αστέρια.

Ο κόσμος σάστιζε με τους παλμούς, γιατί επηρέαζαν κυρίως την εγκεφαλική μάζα και τα διάφορα ενεργειακά κέντρα του σώματος, τα τσάκρα. Αυτό ήταν ένα κεντρικό κομμάτι ελέγχου για την οργά­νωση. Η πλειονότητα του πληθυσμού δεν το μάθαινε ποτέ αυτό, πα­ρότι το ανέφεραν πολλές ιστοσελίδες και ντοκιμαντέρ στο διαδίκτυο, όπως το βραβευμένο Zeitgeist, το έργο ερευνητών όπως ο Τζέσι Βε­ντούρα, ένας πρώην πεζοναύτης που παρουσίαζε ένα κομμάτι της συνωμοσίας σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα στο διαδίκτυο, ή οι δια­λέξεις του πανέξυπνου Άγγλου Ντέιβιντ Άικ.

Πρόθεση των μελών της Μυστικής Κυβέρνησης ήταν να χρησι­μοποιεί ο άνθρωπος μόνο ένα ελάχιστο μέρος της δυνητικής του ικα­νότητας, ενώ το υπόλοιπο θα συνέχιζε να κοιμάται. Σε άλλα επίπε­δα, αυτό εξυπηρετούσε τη στρέβλωση και τη μείωση του τακτικού παλμού του σύμπαντος. Στόχος τους ήταν να μην αφήσουν καμία εξωγήινη ζωή ή ευφυΐα να έρθει σε επαφή με τη Γη λόγω της σύ­γκρουσης μιας τόσο χαμηλής συχνότητας.

Η Μυστική Κυβέρνηση απέκρυπτε τις αποδείξεις αρκετών συνα­ντήσεων με διαστατικά όντα από άλλες, υψηλότερες συχνότητες, που δε θα μπορούσαν να παρεμβάλλονται με τη Γη αν βλάπτονταν τα

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 189

ενεργειακά τους συστήματα λόγω της σύγκρουσης με μια μεγαλύτε­ρη τρισδιάστατη πυκνότητα.

«Κύριοι, η καλύτερη λύση, κατά τη γνώμη μου, είναι να βάλουμε σε λειτουργία το μυστικό σχέδιο», επέμεινε ο Εγκέφαλος, «όμως πι­στεύω ότι πρέπει να ακούσουμε τις προτάσεις και των λοιπών μελών. Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Πρέπει να γίνει ψηφοφορία».

Με αυτά τα λόγια ο Ουάσινγκτον έφτιαξε τον κόμπο της γραβά­τας του και περίμενε. Ήξερε ότι κάποια μέλη εκείνης της ελίτ έτει­ναν περισσότερο προς τις έλλογες αποφάσεις, γιατί αντιμετώπιζαν με δυσπιστία τις προφητείες. Άλλοι, αντίθετα, τις εκλάμβαναν ως αληθινές, γι’ αυτό υπέθεταν ότι εγκυμονούσαν κινδύνους.

Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το προσωπικό του τηλέφωνο. Είχε δώ­σει εντολή να μην τον ενοχλήσουν εκτός και αν επρόκειτο για ζήτη­μα ζωής και θανάτου. Η φωνή του γραμματέα του έμοιαζε με βουη­τό μέλισσας. Ο Εγκέφαλος σήκωσε το τηλέφωνο κακοδιάθετος.

«Τι έγινε; Δε σου είπα ότι...» Ο γραμματέας του τον διέκοψε απότομα. Το πρόσωπο του Στιούαρτ Ουάσινγκτον άλλαξε χρώμα απότομα.

Σε πέντε δευτερόλεπτα το εξοργισμένο κόκκινο έδωσε τη θέση του στο πελιδνό χρώμα ενός πτώματος. Αισθάνθηκε μια απότομη μετα­βολή στην επιδερμίδα του και η θερμοκρασία του κορμιού του άλ­λαξε. Ένιωσε κρύο και ζέστη μαζί. Το στόμα του στέγνωσε.

«Είσαι σίγουρος;» ρώτησε. Με γουρλωμένα μάτια άκουσε ως το τέλος τα λόγια του συνομι­

λητή του και έκλεισε το τηλέφωνο. «Κύριοι», είπε με ραγισμένη φωνή, «έχουμε να αντιμετωπίσουμε

ένα μεγαλύτερο πρόβλημα». Ανάμεσα στα μέλη της Μυστικής Κυβέρνησης επικράτησε μια

αμήχανη σιωπή. «Τι συνέβη;» ρώτησε ο Τζάκσον περίεργος. «Ο γραμματέας μου με πληροφόρησε ότι του παρέδωσαν μια

επείγουσα αναφορά από τα κεντρικά μας στο Κολοράντο και ότι... είδαν...»

Η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη. «Μιλήστε, για το Θεό!»

190 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ο Ουάσινγκτον ανάσαινε με δυσκολία. «Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι η Γη απειλείται από μια περίεργη

μάζα. Πιστεύουν ότι το φωτεινό σημείο που βλέπουν είναι στην πραγ­ματικότητα ένας τεράστιος αστεροειδής που έρχεται ίσια προς τα εδώ».

35

ΕΚΕΙΝΗ Η ΜΕΡΑ ήταν μία από τις χειρότερες για τον καρδινάλιο Ρα­ούλ Τους. Τη νύχτα δεν είχε καταφέρει να κοιμηθεί. Ήταν ανήσυχος και εξαντλημένος. Η μεγάλη του ανησυχία οφειλόταν στο ότι έχανε δύναμη. Δύναμη στους κόλπους της Εκκλησίας και της Μυστικής Κυ­βέρνησης. Ήθελε να μάθει τι έκανε ο αρχηγός Βίκτορ Σοπένσκι στο ταξίδι του στο Λονδίνο. Έπαιζε ένα σημαντικό χαρτί με εκείνη την κί­νηση. Ο καρδινάλιος είχε εντολές να είναι παρών στο Βατικανό μαζί με άλλους ηγέτες κι ένιωθε φυλακισμένος. Το μυαλό του δεν έπαυε να επινοεί στρατηγικές και να εξετάζει πιθανότητες. Ήξερε ότι ο Αχιλ­λέας Ευαγγέλου είχε εκείνο που χρειαζόταν. Η Κουκουβάγια το είχε επιβεβαιώσει μπαίνοντας κρυφά στις έρευνες του αρχαιολόγου.

Ο Τους θα έφτανε πολύ κοντά στην εκπλήρωση του στόχου του αν ο Σοπένσκι αιχμαλώτιζε την Αλεξία. Ο καρδινάλιος έπρεπε να κά­νει αυτό ακριβώς που απεχθανόταν: να περιμένει. Ήταν άνθρωπος ανυπόμονος, αγχωτικός και ντετερμινιστής. Όλα έπρεπε να γίνονται όπως ήθελε εκείνος και μάλιστα σύντομα. Χρειαζόταν να πάρει στα χέρια του εκείνη την πανίσχυρη ανακάλυψη, όχι μόνο να γνωρίζει την ύπαρξή της.

Όλος ο κόσμος το ψάχνει εδώ και αιώνες. Πρέπει να γίνει δικό μου, σκεφτόταν.

Άρχισε να κόβει βόλτες σαν φυλακισμένη τίγρη στο άνετο αλλά λιτό δωμάτιό του. Το κρεβάτι ήταν μεγάλο και βολικό, από σκαλιστή δρυ, με ένα μικρό σταυρό πάνω από το προσκέφαλο και μια Βίβλο στο κομοδίνο. Υπήρχε επίσης και μια βιβλιοθήκη με πάνω από χί­λια βιβλία, τα οποία ο καρδινάλιος είχε συμβουλευτεί λεπτομερώς κατά καιρούς.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 191

Άνοιξε τη Βίβλο και ανέτρεξε στη Γένεση, στην Αποκάλυψη και στις προφητείες που αναφέρονταν εκεί. Ένιωσε ανήμπορος. Δεν ήταν δυνατό να χαλάσουν τα σχέδιά του οι προφητείες μερικών Ιν­διάνων της προκολομβιανής εποχής. Έπρεπε να βρει κάποιο λάθος. Μέσα του, μια πλευρά του πίστευε ότι όλα εκείνα δεν ήταν παρά μύ­θοι, μια άλλη όμως, πολύ δυνατή, αισθανόταν φόβο για το άγνωστο. Εκείνο το δειλινό είχε βγάλει την επίσημη αμφίεση που βάραινε τη συνείδησή του και είχε φορέσει την κομψή, σοβαρή γκρενά ρόμπα του από μετάξι. Από την ανυπομονησία του κάπνισε τρία τσιγάρα με άρωμα μέντας μέσα σε μισή ώρα.

Κάπου κάπου άγγιζε το χρυσό δαχτυλίδι στο μεσαίο δάχτυλο του δεξιού του χεριού, λες κι εκείνη η κίνηση μπορούσε να του δώσει πί­σω τη δύναμή του.

Σκέψου όπως ο Μάγος. Πρέπει να βρεις κάποια λύση στο πρό­βλημα. Γιατί δεν έχω λάβει νέα ούτε από το Κοράκι ούτε από την Κουκουβάγια; Τι να γίνεται άραγε με τον αρχαιολόγο; ρωτούσε τον εαυτό του. Μέσα του άρχισε να γεννιέται μια ανάφλεξη. Θα τους κα­λέσω αμέσως. Πρέπει να δράσω πριν να είναι πολύ αργά. Πού να εί­ναι ο γραμματέας μου; σκέφτηκε ενώ πήγαινε στο μπάνιο.

Ένιωσε ξανά την απελπισία που τον είχε αναγκάσει προηγουμέ­νως να πάρει μερικά ηρεμηστικά, να τον πλησιάζει σαν πληγωμένο θηρίο. Εκείνα τα χάπια τον ηρέμησαν. Τώρα όμως χρειαζόταν δύνα­μη, εξυπνάδα και πονηριά. Οι φωνές στο μυαλό του έμοιαζαν με ηφαί­στειο που εκρήγνυται, σαν το ανήσυχο φτερούγισμα ενός δαίμονα.

Έκλεισε τα μάτια και ανάσανε τον αέρα που έμπαινε από το πα­ράθυρο. Είχε ανάγκη να παραλύσει για μερικά λεπτά κάθε πνευμα­τική δραστηριότητα. Εκείνη τη στιγμή ο Ραούλ Τους ένιωσε μια ισο­πεδωτική μοναξιά. Μια άβυσσο μέσα του.

Για να μιλήσω με τον πάπα και τους ανθρώπους της οργάνωσης, πρέπει πρώτα να διαπιστώσω πώς είναι ο αρχαιολόγος, τι συμβαί­νει... Αν θέλω να κερδίσω αυτή τη μάχη, έχω μπροστά μου πολλή δουλειά, είπε στον εαυτό του.

Κρέμασε στο λαιμό το βαρύ σταυρό που έφτανε ως το στομάχι του, αν και ο σβέρκος του πονούσε όλο και περισσότερο. Η πρώτη κίνηση θα ήταν να βρει την ανακάλυψη του Ευαγγέλου για να την

192 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

κάνει κτήμα του. Με εκείνη την κίνηση μαεστρίας θα αποκτούσε πο­λύ μεγαλύτερη δύναμη, γιατί θα κατέστρεφε τις αποδείξεις του ψεύ­δους και της λογοκλοπής της Εκκλησίας σχετικά με τη βιβλική εξή­γηση της ιστορίας του Αδάμ και της Εύας.

Είχε κάνει κάτι παρόμοιο πριν από χρόνια, όταν ένας Παλαιστί­νιος αρχαιολόγος βρήκε μερικές παράξενες πλάκες των Σουμερίων, με ηλικία που ξεπερνούσε τα δέκα χιλιάδες χρόνια, οι οποίες παρου­σίαζαν μια διαφορετική υπόθεση από την ευρέως αποδεκτή σχετικά με την προέλευση του ανθρώπου στη Γη.

Θα μπορούσε να γίνει ο ίδιος το μεγάλο αφεντικό. Θα έβγαινε ωφελημένος και από τις δύο πλευρές. Το ψέμα θα παρέμενε άθικτο, θα αποκτούσε μια νέα δύναμη και θα τα είχε καταφέρει όλα εκεί­νος.

Έπαιζε το καλύτερο χαρτί του και ήταν έτοιμος για όλα. Με εκείνη τη σκέψη προσπάθησε να κοιμηθεί.

36

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΡΩΙ στη Σαντορίνη ο Αδάμ Ρούσος σηκώθηκε με το χάραμα, όταν οι πρώτες αχτίδες του Ήλιου έμπαιναν από το παρά­θυρο. Τον πονούσε λίγο η πλάτη, γιατί είχε κοιμηθεί σε ένα αυτοσχέ­διο κρεβάτι. Έκανε ένα ντους και, επειδή δεν είχε τα πράγματά του, φόρεσε τα ίδια ρούχα. Ενώ ντυνόταν, είδε με την άκρη του ματιού του την Αλεξία να ανακλαδίζεται. Ο Έντουαρντ κοιμόταν σε έναν κα­ναπέ εκεί κοντά.

«Καλημέρα», είπε εκείνη με την απαλή φωνή της. «Καλημέρα», απάντησε ο Αδάμ σχεδόν ψιθυριστά. «Ξύπνησα με

τη σκέψη να πάω σήμερα το πρωί στο Λονδίνο. Είναι καλύτερα να μείνεις εδώ με τον Έντουαρντ για να δείτε μήπως βρείτε κάτι μέσα στους φακέλους και στα έγγραφα. Υπάρχει μια πτήση στις 9:45».

«Θα έρθω μαζί σου», είπε η Αλεξία προσπαθώντας να ξυπνήσει το μυαλό της τόσο νωρίς.

Ο Αδάμ κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Είναι καλύτερα να πάω μόνος. Αν ο Κρούγκερ ξέρει κάτι, θα σου

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 193

τηλεφωνήσω αμέσως. Εσύ είναι καλύτερα να μείνεις εδώ σε περίπτω­ση που βρεις κάτι. Χθες φτάσαμε αργά και ήμαστε κουρασμένοι. Δεν καταφέραμε να βρούμε τίποτα. Γνωρίζεις το εργαστήριο του πατέ­ρα σου καλύτερα από μένα. Έτσι, θα έχουμε διπλάσιες πιθανότητες να εντοπίσουμε κάποιο ίχνος».

Η Αλεξία σκέφτηκε ότι το επιχείρημα του Αδάμ ήταν σωστό, αλ­λά δεν της άρεσε καθόλου η ιδέα να χωριστούν.

«Σύμφωνοι, πιστεύω κι εγώ ότι είναι καλύτερα έτσι», είπε και ανα­κάθισε στο κρεβάτι του πατέρα της. Έπιασε ένα λευκό πουκάμισο από την ντουλάπα και το φόρεσε. Τα ανάστατα μαλλιά της την έκα­ναν να δείχνει πολύ αισθησιακή.

Συνόδευσε το σεξολόγο μέχρι την πόρτα. «Άκουσέ με, Αδάμ. Θα σου δώσω τη διεύθυνση του σπιτιού μου

και το τηλέφωνο του καλύτερου φίλου μου. Λέγεται Χαθίντο Ουρκί­χο και είναι συνάδελφός μου στη μη κερδοσκοπική οργάνωση που δουλεύω. Έχει κλειδιά από το σπίτι μου και μάλιστα μου υποσχέθη­κε ότι θα πήγαινε τακτικά για να ταΐζει τη γάτα μου και να ποτίζει τα λουλούδια».

Εκείνος πήρε το χαρτί με τη διεύθυνση και το τηλέφωνο και το έβαλε στη δεξιά τσέπη.

«Αν χρειαστεί να μείνεις μέρες, κοιμήσου εκεί. Ο Χαθίντο θα σου δώσει τα κλειδιά».

Ο Αδάμ κράτησε τα χέρια της και την ηρέμησε. «Θα δούμε τι θα μου πει ο Κρούγκερ και ύστερα θα αποφασίσου­

με». «Αδάμ... εγώ...» Δεν πρόλαβαν να μιλήσουν καθόλου για την προσωπική τους ζωή.

Δεν είπαν τίποτε δικό τους και δε θυμήθηκαν τις μέρες των εφηβι­κών τους χρόνων. Τώρα η Αλεξία ένιωθε ένα ρεύμα να την ενώνει με εκείνο τον άντρα που γνώριζε από παιδί και είχε βρεθεί στο πλάι της μέσα σε εκείνη τη φρικτή ιστορία.

«Θέλω να σε ευχαριστήσω για όσα κάνεις. Να προσέχεις πολύ». Τα μάτια της καρφώθηκαν στα δικά του και είπαν εκείνα που δεν μπορούσαν να εκφράσουν τα λόγια.

«Κι εσύ, Αλεξία. Να προσέχεις πολύ».

194 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ο Αδάμ ήθελε να την αγκαλιάσει. Εκείνη τον πρόλαβε. Ενώθη­καν σε μια ζεστή, έντονη αγκαλιά, που είχε τόση δύναμη και ενότη­τα όση οι ρίζες της βελανιδιάς με τη γη.

«Οι αποχαιρετισμοί είναι το προανάκρουσμα μελλοντικών συνα­ντήσεων και οι συναντήσεις ο προθάλαμος μελλοντικών αποχαιρετι­σμών». Ο Αδάμ θυμήθηκε τα λόγια που είχε διαβάσει κάπου.

Την επόμενη στιγμή φώναξε σαν να είχε δεχτεί ηλεκτρική εκκέ­νωση. «Α! Τι είναι αυτό;»

«Το στήθος μου», απάντησε εκείνη. «Είναι ο χαλαζίας». «Για το Θεό! Τι έχει; Είναι πολύ ζεστό. Ένιωσα μια εκκένωση

ενέργειας». Εκείνη ανασήκωσε τους ώμους. «Δεν ξέρω», απάντησε έκπληκτη. «Αυτό συμβαίνει από τότε που

άρχισαν όλα αυτά. Μάλιστα, χθες το βράδυ είδα περίεργα όνειρα...» Αποχαιρετίστηκαν μπερδεύοντας τα κορμιά και την ενέργειά τους

σε εκείνη την αγκαλιά. Πιο πέρα ο Έντουαρντ τους κοιτούσε σιωπη­λός με την άκρη του ματιού και σκεφτόταν ότι έπρεπε να βρει ένα καινούριο τηλέφωνο.

37

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ο Αχιλλέας ξύπνησε δεμένος χειροπόδαρα, εξαντλη­μένος και χωρίς ενέργεια. Ο πόνος στην πλάτη του ήταν ανυπόφο­ρος.

Πρέπει να του δώσω κάτι να φάει και να πιει, δεν πρέπει να πε­θάνει, σκέφτηκε ο Κλοντ Βιλαμιτρέ μόλις ξύπνησε.

Ο Γάλλος είχε κοιμηθεί σε έναν παλιό καναπέ εκεί κοντά, αλλά είχε ξυπνήσει αρκετές φορές τη νύχτα από φόβο μήπως δραπετεύ­σει ο αρχαιολόγος. Παρόλο που τον είχε δεμένο γερά και δεν μπο­ρούσε να πάει πουθενά, το μυαλό του Βιλαμιτρέ ήταν αιχμάλωτο των φόβων του. Διακυβεύονταν πολλά κι ένιωθε σημαντικός, γιατί του εί­χαν αναθέσει να φυλά τον αρχαιολόγο. Είχε καθήκον να τον κρατή­σει στη ζωή.

Δυσκολεύτηκε να τεντώσει το καμπουριασμένο κορμί του στον

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 195

καναπέ, λες και η άχαρη φιγούρα του είχε αόρατα γαμψώνυχα που δεν τον άφηναν να κουνηθεί. Με τα ίδια ρούχα που είχε βάλει πριν από μέρες πήγε στο μπάνιο. Επέστρεψε γρήγορα γιατί ήθελε μόνο να ουρήσει, χωρίς να πλυθεί. Όταν γύρισε, διαπίστωσε ότι ο αρχαι­ολόγος ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση.

«Θα σας αφήσω να φάτε και να πιείτε κάτι, αλλά σας προειδο­ποιώ ότι με την πρώτη παράξενη κίνηση θα σας πυροβολήσω», είπε σημαδεύοντάς τον με το πιστόλι.

Ο Αχιλλέας δεν είπε λέξη. Ήταν κουρασμένος και σαστισμένος. Ο Βιλαμιτρέ έβαλε στο τραπέζι ένα μπουκάλι νερό κι ένα ποτήρι μα­ζί με μερικά ψωμάκια, φρούτα, μια κονσέρβα τόνο, μερικά τυριά και μια δυο σπανακόπιτες που ήταν εκεί από μέρες.

«Να με συγχωρείτε, κύριε καθηγητή. Σίγουρα δεν είναι η καλή ελληνική κουζίνα στην οποία είμαι σίγουρος ότι έχετε συνηθίσει, αλ­λά πρέπει να φάτε κάτι», είπε σαρκαστικά.

Ο Αχιλλέας παρέμενε σιωπηλός, με το κεφάλι σκυφτό. Ο πόνος στο σβέρκο του ήταν ανυπόφορος.

«Θα σας λύσω το ένα χέρι για να μπορέσετε να φάτε, όμως το άλ­λο θα παραμείνει δεμένο στην καρέκλα. Σας ξαναλέω, μια λάθος κί­νηση και... καπούτ». Πέρασε το δάχτυλο κάτω από το λαιμό, σαν να του έκοβε το κεφάλι.

Έλυσε τα σχοινιά που κρατούσαν δεμένο το δεξί χέρι του αρχαι­ολόγου και άφησε δεμένο το αριστερό.

«Ωραία. Περάστε στο τραπέζι», είπε κάνοντάς του νόημα να φάει και να πιει.

Ο Αχιλλέας δεν μπορούσε παρά να φάει κάτι. «Ορίστε», είπε ξανά ο Βιλαμιτρέ και έβγαλε από την τσέπη του

παντελονιού του μια δυο ασπιρίνες. Παρά τα χρόνια του ο Αχιλλέας ήταν δυνατός άνθρωπος. Είχε μια

ζωντάνια που οφειλόταν τόσο στην κράση όσο και στο χαρακτήρα του. Μέσα του έσφυζε από ζωή. Ένιωθε σαν μικρό παιδί. Ονειρευόταν, έκανε τη δουλειά που του άρεσε, ακολουθούσε το πεπρωμένο του.

Έφαγε ένα μήλο, μερικά σταφύλια και μια μπανάνα και ήπιε αρ­κετό νερό. Λίγα λεπτά αργότερα κατάφερε να αρθρώσει μερικές λέ­ξεις.

196 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Σε παρακαλώ, λύσε μου το χέρι, πρέπει να κυκλοφορήσει το αί­μα».

Ο Γάλλος μόρφασε δυσαρεστημένος. «D’ accord». Ο Αχιλλέας έμεινε στραμμένος προς τον τοίχο. Ο Βιλαμιτρέ δεν

τον άφηνε να γυρίσει προς το μέρος του για να μη δει το πρόσωπό του. Ο αρχαιολόγος άδραξε την ευκαιρία για να ξεκουράσει τα μά­τια του, που ήταν κατακόκκινα από το φως, γιατί τώρα η δυνατή λά­μπα δεν ήταν αναμμένη πάνω του. Ο αδύνατος Γάλλος ήταν καθι­σμένος στον καναπέ και τον κοιτούσε από πίσω.

Ο Αχιλλέας έβγαλε έναν αναπάντεχο ψίθυρο. «Πόσο σε πληρώνουν;» «Αυτό δεν είναι δική σας δουλειά». «Είσαι υπνωτισμένος». «Τι πράγμα;» ρώτησε ο Βιλαμιτρέ έκπληκτος. «Είπα, είσαι υπνωτισμένος». Ο αρχαιολόγος είχε ανακτήσει λίγες

δυνάμεις. «Τι θέλετε να πείτε;» «Εσύ και η οργάνωσή σου. Δεν είσαι παρά ένας σκλάβος του μη­

χανισμού». Ο Γάλλος δεν καταλάβαινε τα λόγια του καθηγητή, ούτε το λόγο

για τον οποίο του έλεγε όλα εκείνα. «Εγώ εκτελώ εντολές. Και με πληρώνουν πολύ καλά γι’ αυτό». «Σε κινεί το χρήμα. Ζεις σε μια ψευδαίσθηση. Είσαι απόλυτα αντι­

καταστάσιμος». Όταν άκουσε αυτά τα λόγια, ο Βιλαμιτρέ ανακάθισε. «Και λες ότι δουλεύεις γιατί θέλεις να βγάλεις χρήματα. Τι θα τα

κάνεις;» «Αυτό είναι δική μου δουλειά. Μην ανακατεύεστε εκεί που δε σας

σπέρνουν». Ο Αχιλλέας δεν έδωσε σημασία σε εκείνα τα λόγια. «Βγάζεις λεφτά για να τα ξοδέψεις ύστερα σε τσιγάρα, πουτάνες

και φαγητό. Εγώ μπορώ να σου δώσω τα διπλάσια απ’ όσα σε πλη­ρώνουν εκείνοι».

Ο Ευαγγέλου έπαιζε το χαρτί της δωροδοκίας. Ο Γάλλος δεν ήταν

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 197

άνθρωπος των ιδανικών. Εκείνα τα λόγια τον ξύπνησαν τελείως. «Σε λίγο καιρό θα αγοράσω σπίτι», είπε ο Βιλαμιτρέ και άναψε

το πρώτο τσιγάρο της μέρας χωρίς να έχει φάει. «Σπίτι; Ωραία!» φώναξε ο Ευαγγέλου σαρκαστικά. «Θα νιώσεις

ιδιοκτήτης ενός μέρους που σύντομα δε θα είναι δικό σου». «Τι πράγμα;» «Πολύ σύντομα η Γη θα γίνει κληρονομιά όλων μας». «Τι είναι αυτά που λέτε;» «Εγώ απλώς σε πληροφορώ». «Με πληροφορείτε; Για ποιο πράγμα;» Ο Αχιλλέας ανάσανε με δυσκολία. Δυσανασχέτησε και τον έπια­

σε ξερός βήχας. Ένας από τους πνεύμονές του πονούσε πολύ. Υπέ­φερε. Αν όμως επρόκειτο να πεθάνει, πρώτα θα έλεγε όλα όσα ήθε­λε.

«Εσύ, όπως και πολλοί άλλοι, ζεις μια ζωή υπνωτισμένη. Δουλεύεις, συχνά σε μια δουλειά που δε σου αρέσει, τρως, ξοδεύεις τα χρήμα­τά σου, ονειρεύεσαι να αγοράσεις ένα σπίτι, να βρεις ένα σύντροφο που να σε κάνει ευτυχισμένο και τα λοιπά. Όλα αυτά είναι μια ψευ­δαίσθηση. Δεν έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί βρίσκεσαι στη ζωή; Τι κάνεις εδώ; Ποια είναι η αποστολή σου; Τι υπάρχει πέρα από τη μύ­τη σου, στο σύμπαν;»

Εκείνα τα λόγια σάστισαν τον Γάλλο. «Βλέπω ότι έχετε πιάσει τη φιλοσοφία», αποκρίθηκε χωρίς μεγά­

λο ενδιαφέρον. «Μαζί σου;» Ο Αχιλλέας στράφηκε προς τα πίσω, αν και δεν μπο­

ρούσε να δει το πρόσωπο του Βιλαμιτρέ. «Η φιλοσοφία είναι για τους ευφυείς».

«Μην παρακάνετε τον έξυπνο, καθηγητή». Ο Γάλλος χτύπησε τον Ευαγγέλου στην πλάτη με ένα μπαστού­

νι. «Τελειώστε το φαγητό και κρατήστε τα μάτια στον τοίχο, αλλιώς

θα ξαναστρέψω τη λάμπα στο πρόσωπό σας». Ο Αχιλλέας ανακάθισε αργά. Το κορμί του πονούσε περισσότε­

ρο. «Δε μου απάντησες».

198 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Τι στο διάβολο θέλετε να σας απαντήσω; Προσπαθείτε να με δωροδοκήσετε; Να με μορφώσετε;»

«Ποια είναι η διαφορά σου από τα ζώα; Κι εκείνα θέλουν να επι­βιώσουν με την τροφή, τη συνουσία και την αναζήτηση ενός μέρους για να μείνουν».

«Πού το πάτε, καθηγητή; Πόσα χρήματα μπορείτε να μου προ­σφέρετε; Μήπως θα με σώσετε και από το θάνατο;» Ο Γάλλος γέλα­σε ξερά κι έπειτα άρχισε να βήχει.

«Το θάνατό σου θα τον αναλάβει το τσιγάρο». «Όλοι θα πεθάνουμε κάποτε». «Ναι, σε αυτό έχεις δίκιο. Ωστόσο είναι άλλο πράγμα να πεθάνει

κάποιος που είναι ζωντανός και άλλο να τον βρει ο θάνατος κοιμι­σμένο και προγραμματισμένο. Είναι πολύ μεγάλη η διαφορά ανάμε­σα στο να πεθάνεις κάνοντας αυτό για το οποίο ήρθες στον κόσμο και στο να χάνεις τον καιρό σου σπέρνοντας το σπόρο σου στην άσφαλτο».

«Το σπόρο μου; Ποιο σπόρο;» Η φωνή του Γάλλου φανέρωνε την ενόχλησή του. Δεν καταλάβαινε τα λόγια του αρχαιολόγου.

«Το σπόρο σου, γαλλόπουλο, τα όνειρά σου. Φαντάζομαι ότι, όταν ήσουν μικρός, σε ρωτούσαν τι ήθελες να γίνεις μεγαλώνοντας. Πραγ­ματοποίησες το όνειρό σου;»

Ο άγαρμπος Βιλαμιτρέ θυμήθηκε άξαφνα τα παιδικά του χρό­νια, σαν να τα έβλεπε μπροστά του σε ταινία. Η παιδική του ηλικία δεν ήταν ευτυχισμένη. Η δική του ταινία ήταν ασπρόμαυρη. Όταν ήταν μικρός, ήθελε πάντα να γίνει τραγουδιστής, σαν το είδωλο και συμπατριώτη του, τον Σαρλ Αζναβούρ.

Σώπασε σκεπτικός. «Αν δεν πραγματοποιήσεις τα όνειρα που είχες όταν ήσουν παι­

δί, δε θα είσαι ποτέ ευτυχισμένος ούτε ελεύθερος. Θα ζεις προγραμ­ματισμένος από την κοινωνία. Θα κάνεις ό,τι σου λένε οι άλλοι».

«La Liberté!» φώναξε αγριεμένος ο Γάλλος. «Είμαι ελεύθερος!» Εξοργισμένος άρχισε να χτυπά τον Ευαγγέλου ξανά και ξανά, όλο

και πιο δυνατά. Ένα ρυάκι αίμα άρχισε να τρέχει στην πληγωμένη πλά­τη του αρχαιολόγου, που έπεσε μπρούμυτα ακίνητος και νικημένος.

Σιωπή.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 199

Ο Αχιλλέας έβγαλε ένα βογκητό, γύρισε ανάσκελα με δυσκολία στο πάτωμα και έπειτα από αρκετά λεπτά συνέχισε να μιλά.

«Δεν είσαι ελεύθερος...» ψιθύρισε φέρνοντας το χέρι στο αιμό­φυρτο πρόσωπό του. «Έχεις στρέψει την υπαρξιακή σου τάση για φυγή στην τηλεόραση, στο ποτό και στο τσιγάρο. Ξέρεις ότι οι πε­ρισσότεροι άνθρωποι περνούν τέσσερις ώρες τη μέρα μπροστά στην τηλεόραση;»

Ο Βιλαμιτρέ ανασήκωσε τους ώμους και μόρφασε δυσαρεστημέ­νος.

«Δεν πάτε στο διάβολο, καθηγητή; Τι σχέση έχει αυτό;» «Είναι ένας τρόπος να δραπετεύει κανείς από το προσωπικό του

πεπρωμένο. Είναι πιο εύκολο και λιγότερο ριψοκίνδυνο να ζεις τη ζωή κάποιου άλλου. Μάλιστα, αν προσθέσεις...» Ο Αχιλλέας έκλεισε τα μάτια για να λογαριάσει στο μυαλό του. «Τέσσερις ώρες τη μέρα, δύο μήνες...»

Στα μάτια του Γάλλου εμφανίστηκε μια κακόβουλη έκφραση. Ο καθηγητής είχε καταφέρει να τον εξοργίσει, να τον ανησυχήσει. Δεν ήταν καλή ιδέα να του δώσει να φάει.

«Δύο μήνες», επανέλαβε ο αρχαιολόγος, «δύο μήνες το χρόνο μπροστά στην τηλεόραση. Αν τους προσθέσουμε στις ώρες που κοι­μάσαι... μας κάνουν περίπου εκατόν είκοσι μέρες... Με τον ύπνο και την τηλεόραση φτάνεις τις εκατόν ογδόντα μέρες. Σου μένει ο άλλος μισός χρόνος για να νιώθεις ελεύθερος...»

«Με βγάζετε από τα ρούχα μου! Σας είπα ότι είμαι ελεύθερος!» «Κάνεις λάθος. Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που ακολουθεί τα

όνειρά του». «Ποιο πεπρωμένο; Ποια όνειρα; Τι είναι αυτά που λέτε; Εγώ δου­

λεύω όπως όλοι οι άλλοι και βγάζω τα χρήματά μου. Ύστερα κάνω ό,τι θέλω».

«Τα χρήματα δε σου δίνουν όλη τη δύναμη». «Α, ναι; Και τι θα μου δώσει τη δύναμη; Η ανακάλυψη κανενός

μνημείου; Λέτε να αρχίσω να σκάβω μήπως ανακαλύψω το θησαυρό κάποιου αρχαίου πολιτισμού; Τι, λοιπόν; Απαντήστε μου, καθηγη­τή!» Ο Αχιλλέας είχε καταφέρει να εξοργίσει περισσότερο τον Βιλα­μιτρέ.

200 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Η οργή είναι σημάδι φόβου. Εκείνο που θα σου δώσει πραγμα­τική δύναμη είναι η επίγνωση του εαυτού σου, η αίσθηση ότι έχεις μια αθάνατη ψυχή. Δε βρίσκεσαι εδώ με την ελεύθερη βούλησή σου. Απλώς λαμβάνεις εντολές. Δεν είσαι παρά ένα γρανάζι σε ένα μεγά­λο μηχανισμό. Κι όταν το γρανάζι σπάει, το πετούν και παίρνουν άλ­λο. Είσαι αναλώσιμος. Εγώ μπορώ να σου δώσω τα διπλάσια χρήμα­τα, αν αυτό είναι το μόνο που σε ενδιαφέρει».

Το πρόσωπο του Γάλλου, σκεπτικό τώρα πια, φανέρωνε παραί­τηση αλλά και αποτυχία και φιλοδοξία.

«Σε έχει προγραμματίσει η κοινωνία για να κάνεις αυτό που σου υποδεικνύουν εκείνοι. Αυτό είναι χειρότερο γιατί, εκτός των άλλων, πρέπει να δίνεις αναφορά στα αφεντικά σου σε κάποια οργάνωση που δε γνωρίζεις καν τα μέλη της».

Στο σημείο αυτό ο Βιλαμιτρέ αναγνώρισε ότι ο Ευαγγέλου είχε δίκιο. Πάντα λάμβανε τις αμοιβές του από άτομα που δε γνώριζε.

«Τότε, λοιπόν, κάντε μου μια προσφορά. Τι μου προτείνετε;» Η φωνή του έδειχνε σκεπτικισμό και ειρωνεία.

«Δε μπορείς να κάνεις πολλά, είσαι σαν μια τερματική ασθέ­νεια».

«Τερματική ασθένεια; Δηλαδή;» «Δηλαδή, γαλλόπουλο, δεν έχεις γιατρειά», αποκρίθηκε ο Αχιλ­

λέας και κρατήθηκε για να μην ξεσπάσει σε γέλια. Εξεπλάγη και ο ίδιος γιατί κατάφερνε να κάνει αστεία εκείνη τη γεμάτη ένταση στιγ­μή.

Ο Γάλλος παραδόθηκε στην οργή. Άρχισε να χτυπά τον αρχαιο­λόγο ανελέητα, με όλη του τη δύναμη στην πλάτη, στο κεφάλι, στα πόδια... Το πρόσωπο του καθηγητή γέμισε αίμα που ανάβλυζε άφθο­νο από τη μύτη. Ένα εύστοχο χτύπημα στο σβέρκο τον έκανε να λι­ποθυμήσει.

Ο Βιλαμιτρέ ένιωσε περίεργα όταν κατάλαβε ότι τα λόγια που εί­χε ακούσει ήταν επικίνδυνα για εκείνον.

«Ευχαριστώ για τις συμβουλές, καθηγητή», είπε παρατηρώντας το ακίνητο κορμί του Αχιλλέα. «Νομίζω όμως ότι έφτασε η ώρα να σας δέσω και να σας φιμώσω ξανά».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 201

38

OΤΑΝ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ του Αδάμ απογειωνόταν από τη Σαντορίνη για το Λονδίνο, όπου ο σεξολόγος θα συναντούσε τον Κρούγκερ, ο Σοπένσκι είχε φτάσει στη βρετανική πρωτεύουσα κι ήταν έτοιμος να δράσει. Στο μεταξύ, ο Έντουαρντ Κάσας κατάφερε να βρει καινού­ριο κινητό και έκανε αμέσως την πρώτη κλήση. Τα δευτερόλεπτα που πέρασαν μέχρι να του απαντήσουν του φάνηκαν αιώ νες. Ήταν ανήσυχος και το τικ του είχε ενεργοποιηθεί σαν ελατήριο.

Από το Βατικανό την κλήση απάντησε ο Ραούλ Τους. «Καλημέρα», είπε ο Έντουαρντ ανυπόμονος. «Εγώ είμαι». Η φωνή του καρδινάλιου ακούστηκε σταθερή και αυταρχική. «Πού είσαι; Περίμενα νέα σου! Γιατί εξαφανίστηκες;» ρώτησε

ενώ βασανιζόταν από έναν ανυπόφορο πονοκέφαλο. «Έχω καλά νέα», βιάστηκε να απαντήσει ο Καταλανός. «Δεν μπο­

ρούσα να σε ειδοποιήσω γιατί δεν είχα τηλέφωνο». «Τι νέα; Πού βρίσκεσαι;» Ο Μάγος ένιωσε μια εκκένωση αδρε­

ναλίνης όταν άκουσε τα λόγια εκείνα. Τα χρειαζόταν. «Νομίζω ότι κατάφερα αυτό που ήθελες», αποκρίθηκε ο Έντου­

αρντ με αυταρέσκεια, γιατί ήξερε ότι θα έπαιρνε σε αντάλλαγμα μια δόση εξουσίας.

«Αποκάλυψε κάτι ο Ευαγγέλου; Έθεσες σε λειτουργία το σχέδιο;» Η φωνή του Τους ήταν γεμάτη ανυπομονησία.

«Έθεσα σε λειτουργία κάτι που θα μας οδηγήσει ως εκεί. Βρίσκο­μαι στη Σαντορίνη με την κόρη του αρχαιολόγου».

Τα μάτια του καρδινάλιου άστραψαν. «Τι κάνεις εκεί;» «Με έφερε η ίδια μαζί με ένα φίλο της. Τώρα είναι στο εργαστή­

ριο και ψάχνουν πληροφορίες για την ανακάλυψη του αρχαιολόγου. Ο πατέρας της δεν της φανέρωσε τίποτα», απάντησε ο Καταλανός χωρίς να ανοίγει πολύ το στόμα. Μιλούσε με έναν περίεργο τρόπο, λες και τα σαγόνια του ήταν κολλημένα μεταξύ τους. «Τελικά μπο­ρεί να υπάρχει πεπρωμένο, Ραούλ», είπε η Κουκουβάγια. Στις προ­σωπικές στιγμές τους ήταν ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να αποκαλεί τον καρδινάλιο με το κοσμικό του όνομα. Ήξερε πως ο

202 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Τους ήταν ανυπόμονος και ήθελε να επωφεληθεί από το επίτευγμα. «Μην απομακρυνθείς από κοντά της. Δώσε της λίγο χρόνο ακό­

μα μήπως βρει κάτι. Διαφορετικά, θα εκτελέσουμε το σχέδιο». «Εντάξει». «Ο Αχιλλέας θα μιλήσει!» Ο καρδινάλιος είπε εκείνα τα λόγια

γρήγορα, σαν να τα ξερνούσε. Ένιωθε περιχαρής. Τα μάτια του Έντουαρντ άστραψαν.

«Ο φίλος της κόρης του πήγε να συναντήσει ένα γενετιστή στο Λονδίνο. Θα προσπαθήσει να μάθει αν ο αρχαιολόγος άφησε εκεί την ανακάλυψή του».

«Δώσε μου το όνομα και τη διεύθυνση του γενετιστή γρήγορα!» Ο Έντουαρντ του έδωσε τις πληροφορίες στο λεπτό. «Θα κινητοποιήσω περισσότερο κόσμο. Μην εξαφανιστείς ξανά»,

διέταξε ο καρδινάλιος. «Και να με κρατάς ενήμερο ανά πάσα στιγ­μή». Ο Τους ένιωθε ότι είχε μπει ξανά στο παιχνίδι.

Ο Καταλανός βιάστηκε να βρει την Αλεξία.

39

Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ κοιτούσε τα χαρτιά, τους φακέλους και τα αρχεία μπροστά της. Είχε ψάξει κάτω από το γραφείο, πίσω από τα κάδρα, στις πιο ασυνήθιστες γωνιές του εργαστηρίου, αλλά χωρίς επιτυχία. Είχε απελπιστεί. Ένιωθε απογοητευμένη και κουρασμένη. Άξαφνα, ενώ ξανακοιτούσε την ατζέντα του πατέρα της, βρήκε κάτι που τράβηξε την προσοχή της.

Η τελευταία σημείωση του αρχαιολόγου ακύρωνε ένα ραντεβού στον οδοντίατρο. Από κάτω ο Ευαγγέλου είχε γράψει «Αμαλίας 45», ακριβώς μία μέρα πριν από την προγραμματισμένη συνάντησή του με την κόρη του και τον Αδάμ. Η Αλεξία αποφάσισε να τηλεφωνή­σει στο σεξολόγο για να του πει τα νέα. Σε λίγα δευτερόλεπτα ακού­στηκε ο αυτόματος τηλεφωνητής και η γυναίκα άφησε ένα μήνυμα:

Αδάμ, νομίζω ότι βρήκα ένα καινούριο στοιχείο. Τη μέρα που τον απήγαγαν ο πατέρας μου πήγε ή σκόπευε να πάει σε κάποιο μέρος

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 203

στην Αθήνα. Έχω τη διεύθυνση. Την είχε σημειώσει στην ατζέντα του. Θα επιστρέψω στην Αθήνα για να δω τι πήγαινε να κάνει εκεί. Τηλεφώνησέ μου αμέσως μόλις πάρεις το μήνυμα. Η διεύθυνση εί­ναι...

40

Ο ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ μπήκε στο εργαστήριο του αρχαιολόγου σιωπηλός θέλοντας να πιάσει την Αλεξία εξ απροόπτου. Την αναζήτησε σε όλα τα δωμάτια, αλλά δεν υπήρχε ψυχή. Το πρόσωπό του άρχισε να συ­σπάται ξανά. «Σκύλα! Πού χώθηκες;»

Τότε πρόσεξε ότι έλειπε το δεύτερο ζευγάρι κλειδιά. Άρχισε να ψαχουλεύει στο γραφείο και βρήκε την ατζέντα του αρχαιολόγου. Ήταν ανοιχτή στην ημερομηνία της απαγωγής. Είδε το ραντεβού με τον οδοντίατρο και πιο κάτω... τη διεύθυνση στην Αθήνα όπου κρα­τούσαν αιχμάλωτο τον καθηγητή! Έγινε έξω φρενών. Δεν έβλεπε την ώρα να πιάσει την Αλεξία στα χέρια του. Δεν ξέρει τι σημαίνει αυτή η διεύθυνση, σκέφτηκε.

Κοίταξε γύρω του και ανάμεσα στα χαρτιά βρήκε ένα σημείω­μα.

Έντουαρντ, επιστρέφω εσπευσμένα στην Αθήνα. Βρήκα ένα ίχνος του πατέρα μου. Μείνε εδώ. Μπορεί να χρειαστούμε κάτι.

Έγινε κατακόκκινος και τον έλουσε κρύος ιδρώτας. Τηλεφώνη­

σε αμέσως στην τουριστική αστυνομία για να ρωτήσει για τις πτή­σεις και τα δρομολόγια των πλοίων εκείνης της μέρας.

«Παλιοθήλυκο!» φώναξε εξοργισμένος. «Θα φύγει με το πλοίο σε μισή ώρα!»

Δεν μπορούσε να ρισκάρει να της τηλεφωνήσει. Αν του ξέφευγε, ο Τους θα γινόταν έξω φρενών και ο ίδιος θα έχανε το σημαντικό χαρ­τί που θα έπαιζε αιχμαλωτίζοντάς την. Πήρε το πιστόλι που είχε κρυμ­μένο πίσω από μια ντουλάπα και την ατζέντα του αρχαιολόγου και τυφλός από οργή έφυγε για το λιμάνι όσο πιο γρήγορα μπορούσε.

204 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

41

Ο ΑΔΑΜ προσγειώθηκε στο Λονδίνο μετά το μεσημέρι. Πριν φύγει από το αεροδρόμιο, πλησίασε ένα κιόσκι και διάβασε τα πρωτοσέ­λιδα των κυριότερων εφημερίδων.

Η Γη καταρρέει. Ακατανόητη αλυσίδα σεισμών. Ο Ήλιος αφήνει το σημά-δι του στον πλανήτη μας. Σύσκεψη κορυφής του ΟΗΕ. Η βρετανική κυβέρνη-ση ζητά ψυχραιμία ενώπιον των Ολυμπιακών Αγώνων.

Τα πρωτοσέλιδα ήταν ανησυχητικά. Σχεδόν στο ένα τρίτο του πλανήτη είχαν σημειωθεί ισχυρές σεισμικές δονήσεις. Οι τεκτονικές πλάκες της Βόρειας Αμερικής και της Ωκεανίας είχαν μετακινηθεί. Παρότι υπήρχε ένα ρεύμα γενικευμένου φόβου, οι άνθρωποι είχαν γίνει τόσο αναίσθητοι, ώστε όλα τούς φαίνονταν φυσιολογικά. Εδώ και χρόνια όμως σημειώνονταν κάθε είδους καταστροφές και επι­κρατούσε σύγχυση σε σχέση με το κλίμα, αν και ποτέ τόσο έντονα όσο εκείνη τη στιγμή.

Αν ο Αχιλλέας βρήκε τον τρόπο να ανανεώσει το DNA ή κάτι σχε­τικό με την προέλευση του πρώτου ανθρώπου, ποιο θα είναι το επό­μενο βήμα; Τι θα πρέπει να κάνει; Τι σχέση έχουν αυτά με το σεξ και τις προφητείες των Μάγια; αναρωτήθηκε ο Αδάμ.

Θυμήθηκε το χάρτη με τα σύμβολα και την απεικόνιση του Αδάμ και της Εύας. Μετάνιωσε που τον άφησε στην τσάντα της Αλεξίας. Ένιωθε το μυαλό του φυλακισμένο, λες και τεράστια μεγάφωνα επα­ναλάμβαναν τις σκέψεις του δημιουργώντας μια δυνατή ηχώ μέσα στο κεφάλι του. Σκέφτηκε ότι ο αρχαιολόγος, όπως και πολλοί άν­θρωποι, δε λογάριαζε τις συνέπειες όταν κατακλυζόταν από ενθου­σιασμό και ευτυχία. Ωστόσο, αν όντως ανακάλυψε κάτι τόσο πολύ­τιμο, θα πρέπει να πήρε μέτρα προφύλαξης.

Ο Αδάμ βγήκε από το αεροδρόμιο και πήρε ένα ταξί για το ινστι­τούτο του Γερμανού επιστήμονα. Πολλοί δρόμοι της αγγλικής πρω­τεύουσας είχαν κίνηση, γι’ αυτό ο οδηγός αναγκάστηκε να κάνει μια λίγο πιο μεγάλη διαδρομή.

«Σας παρακαλώ, βιάζομαι». Ο ταξιτζής παρέκαμψε ένα δυο αυτοκίνητα και πήρε μερικές επι­

κίνδυνες στροφές, ώσπου βρήκε έναν πιο άδειο δρόμο για το κέντρο

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 205

του Λονδίνου. Στο ραδιόφωνο έπαιζε η ρυθμική μελωδία του «Staying Alive», της αθάνατης επιτυχίας των Bee Gees. Ο Αδάμ σκέφτηκε ότι και ο ίδιος προσπαθούσε να μείνει ζωντανός μέσα σε εκείνη την μπερδεμένη πλανητική κατάσταση.

Πέρασαν έξω από το Βρετανικό Μουσείο και ο σεξολόγος ανα­στέναξε. Ήξερε ότι εκεί μέσα υπήρχαν έργα και τμήματα της ζωφό­ρου του Παρθενώνα που πριν από πολλά χρόνια αρπάχτηκαν από τα σωθικά του. Έλληνες πολίτες συχνά διαδήλωναν για να επιστραφούν τα έργα στο καινούριο μουσείο της Αθήνας. Σε λίγα λεπτά το ταξί δι­έσχισε την κομψή, αυστηρή λονδρέζικη γειτονιά της Μπελγκράβια με τα πολυτελή σπίτια και τις κομψές βικτοριανές επαύλεις.

Λίγα λεπτά αργότερα το αυτοκίνητο σταμάτησε σε μια γωνία. «Καλύτερα να κατεβείτε εδώ και να στρίψετε δεξιά. Η διεύθυνση

που ψάχνετε είναι εκεί πίσω», είπε ο ταξιτζής κι έδειξε ένα κτίριο με θολωτή κατασκευή.

Ο Αδάμ ακολούθησε το δρόμο και είδε ένα δυο νεαρούς με πα­ράξενο χτένισμα και τατουάζ στα μπράτσα να κάθονται σε ένα πα­γκάκι και να καπνίζουν.

Άλλα πενήντα μέτρα περίπου τον χώριζαν από το ινστιτούτο του Κρούγκερ. Όταν έφτασε, ανέβηκε καμιά δεκαριά λευκά σκαλιά και χτύπησε το κουδούνι στα δεξιά της ξύλινης πόρτας. Δε χρειάστηκε να περιμένει πολύ για να του ανοίξουν.

«Καλημέρα σας». Την πόρτα άνοιξε μια μαύρη νεαρή γυναίκα, πολύ κομψή και με καλογυμνασμένο σώμα. Ήταν γύρω στα τριάντα και είχε ολοζώντανα μάτια και κατσαρά μαλλιά που έπεφταν σε μια εντυπωσιακή αφροαμερικανική καστανή κόμη. Στη μύτη φορούσε σκουλαρίκι, που της προσέδιδε μια αισθησιακή εμφάνιση.

«Ψάχνω το δόκτορα Στέφαν Κρούγκερ». «Το όνομά σας;» Η όμορφη γυναίκα μιλούσε με κλασική βρετα­

νική προφορά. «Λέγομαι Αδάμ Ρούσος και βρίσκομαι εδώ εκ μέρους της Αλεξίας

Ευαγγέλου. Είχε ραντεβού μαζί του. Μίλησαν στο τηλέφωνο και...» «Περάστε», ακούστηκε μια αντρική φωνή από μέσα. Ο Στέφαν

Κρούγκερ ήταν ένας ψηλός άντρας, γύρω στο ένα και ενενήντα, πε­ρίπου πενήντα πέντε χρονών, καλοξυρισμένος, με πυκνά, λευκά μαλ­

206 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

λιά και γερή κράση. Συστήθηκε στον Αδάμ σφίγγοντάς του το χέρι και χαμογέλασε στη νεαρή γυναίκα.

«Ευχαριστώ, Κέιτ, θα αναλάβω εγώ». Η νεαρή με το γυμνασμένο κορμί απομακρύνθηκε ακολουθώντας

ένα μακρύ διάδρομο. Τα τακούνια της αντηχούσαν στο πάτωμα. «Περάστε, κύριε Ρούσο. Πάμε στο γραφείο μου». Τους τοίχους διακοσμούσαν διάφοροι πίνακες: παιδιά που έπαι­

ζαν, το ηλιακό σύστημα, οι έλικες του DNA, δέντρα και τοπία, όλα πολύ κομψά και όμορφα. Μπήκαν σε ένα γραφείο που μύριζε νάρ­δο και λεβάντα.

«Ανησύχησα πολύ με το χθεσινό τηλεφώνημα της δεσποινίδας Ευαγ γέλου». Ο Κρούγκερ πλησίασε ένα ψυγειάκι και έβγαλε ένα δυο μπουκάλια χυμό.

«Όλοι ανησυχούμε», έσπευσε να απαντήσει ο Αδάμ. «Ο Αχιλ λέας κάλεσε την Αλεξία κι εμένα για να μας πει ότι ανακάλυψε κάτι σχε­τικό με τους Άτλαντες και τη σεξουαλικότητα. Πιστεύουμε ότι έχει σχέση και με τις προφητείες των Μάγια που αναγγέλλουν το τέλος του χρόνου μέσα στους επόμενους μήνες, όπως και με τους σεισμούς και τον κόκκινο Ήλιο. Όλα αυτά είναι λίγο περίεργα».

Ο Κρούγκερ γύρισε προς το μέρος του και του έδωσε ένα ποτήρι χυμό.

«Ηρεμήστε». Ακουγόταν σαν πατέρας που προσπαθεί να καθη­συχάσει το παιδί του. «Καθίστε, παρακαλώ. Σας βλέπω λίγο νευρικό. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή», πρότεινε στον επισκέπτη του και κάθισε απέναντί του στον άλλο δερμάτινο μπεζ καναπέ.

Ο Αδάμ τού εξήγησε το λόγο του ταξιδιού του στην Αθήνα μιλώ­ντας του για το τηλεφώνημα που είχε λάβει από τον αρχαιολόγο.

«Δόκτωρ Κρούγκερ, θα ήθελα να μάθω τι σας είπε ο Αχιλλέας», κατέληξε σοβαρός.

Ο Γερμανός ανασήκωσε τα φρύδια. «Ακούστε, ο Αχιλλέας κι εγώ είμαστε συνάδελφοι από τα Ηνωμέ­

να Έθνη αλλά και φίλοι. Μέσα από το δρόμο της αρχαιολογίας εκεί­νος προσπαθεί να λύσει αινίγματα αρχαίων πολιτισμών. Εγώ, μέσα από το δικό μου δρόμο, ως γενετιστής, επιχειρώ να μάθω πράγματα του παρελθόντος και της ιστορίας μας ως φυλής». Η φωνή του ήταν

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 207

απαλή. «Όποτε βλεπόμαστε, συμπληρώνουμε ο ένας τις μελέτες του άλλου και...»

«Υπάρχει κάτι που πρέπει να μάθω, δόκτωρ Κρούγκερ», τον διέ­κοψε ο Αδάμ. «Πείτε μου, σας παρακαλώ. Γιατί ήρθε να σας δει ο Αχιλλέας; Σας είπε κάτι σχετικά με την ανακάλυψή του; Τι ξέρετε; Είναι σημαντικό, κινδυνεύει η ζωή του».

Ο Γερμανός έκανε μια παύση για να σκεφτεί. «Κύριε Ρούσο... Μπορώ να σας μιλώ στον ενικό; Άκουσε, Αδάμ,

γνώριζα τον πατέρα σου, έχω το βιβλίο του, αλλά και το δικό σου βι­βλίο για τη σεξουαλικότητα».

«Είχατε γνωρίσει τον πατέρα μου;» Ο Αδάμ ένιωσε την καρδιά του να χτυπά πιο δυνατά από τη συγκίνηση.

Ο Κρούγκερ κούνησε το κεφάλι καταφατικά. «Μου τον είχε συστήσει ο Αχιλλέας. Βρεθήκαμε στα Ηνωμένα

Έθνη κάμποσες φορές. Ξέρω ότι τόσο ο Νίκος όσο και ο Αχιλλέας αναζητούσαν την Ατλαντίδα. Λυπάμαι πολύ για το θάνατό του».

Ο Αδάμ κάρφωσε τη ματιά του σε έναν πίνακα σαν χαμένος, χω­ρίς να τον κοιτά πραγματικά. Για μερικά δευτερόλεπτα τον πλημμύ­ρισε η νοσταλγία για τον πατέρα του που δεν ήταν εκεί.

«Φαντάζομαι ότι γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο μπορώ να σου έχω εμπιστοσύνη», πρόσθεσε ο γενετιστής. «Παρεμπιπτόντως, γιατί δεν ήρθε η Αλεξία;»

«Έμεινε στο εργαστήριο του πατέρα της στη Σαντορίνη μήπως βρει κάτι καινούριο».

Ο Κρούγκερ έσκυψε μπροστά. «Άκουσε, Αδάμ. Ο Αχιλλέας ήρθε να με δει φέρνοντας κάτι πολύ­

τιμο για την αρχαιολογία και την ανθρωπότητα. Όμως, αν η ανακά­λυψή του χρησιμοποιηθεί με αρνητικό τρόπο, ίσως έχει πολύ άσχη­μες συνέπειες».

Ο Αδάμ εξεπλάγη. Ο Γερμανός σηκώθηκε από τον καναπέ και πλησίασε τη βιβλιο­

θήκη. «Αυτό εδώ είναι τμήμα των ανακαλύψεων του Αχιλλέα, σε αντί­

γραφο, φυσικά. Είναι το λιγότερο πρακτικό από τα δύο πράγματα που βρήκε».

208 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ο Κρούγκερ έδωσε στον Αδάμ ένα φύλλο χαρτί. Ο σεξολόγος το πήρε και έμεινε άναυδος όταν διαπίστωσε ότι κρατούσε το χάρτη που βρήκαν και οι ίδιοι, με τα σύμβολα και τον Αδάμ και την Εύα.

«Αυτό το έχουμε δει. Κρατάμε κι εμείς ένα αντίγραφο στη Σαντο­ρίνη. Ξέρετε τι σημαίνει;»

Ο γενετιστής έσφιξε τα χείλη. «Είναι ένα τμήμα της προέλευσής μας». Ο Αδάμ ένιωθε να μπερδεύεται όλο και περισσότερο, αν και το

ενδιαφέρον του μεγάλωνε διαρκώς. «Τμήμα της προέλευσής μας; Ως ανθρώπινου είδους; Σε ένα κομ­

μάτι χαρτί;» «Δεν είναι χαρτί, Αδάμ. Είναι μια αυθεντική πλάκα από ορείχαλ­

κο, το μέταλλο που χρησιμοποιούσαν οι Άτλαντες. Σύμφωνα με τις μετρήσεις του άνθρακα 14, η ηλικία του ξεπερνά τα δώδεκα χιλιάδες χρόνια. Πρόκειται για μια απόδειξη ότι υπήρξαν, αλλά και ότι...»

Τον διέκοψε το τηλέφωνό του που χτυπούσε. Ο Γερμανός σταμά­τησε την εξήγηση.

«Παρακαλώ;» Ακολούθησε σιωπή. Η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής τού έδωσε μια αναφορά. «Πολύ καλά, Κέιτ. Έρχομαι αμέ­σως».

Ο γενετιστής έκλεισε το τηλέφωνο και έστρεψε τα μάτια στον Αδάμ.

«Ήταν η Κέιτ, η καθηγήτρια που σου άνοιξε. Κάνε υπομονή ένα λεπτό, σύντομα θα γνωρίσεις το πιο σημαντικό κομμάτι της ανακά­λυψης του Αχιλλέα».

«Ποιο είναι αυτό;» Ο Γερμανός τον κοίταξε κατάματα. «Πρέπει πρώτα να ερμηνεύσεις το πρώτο κομμάτι. Αυτό εδώ δεν

είναι χάρτης, αλλά ένας κρυφός κώδικας του αυθεντικού DNA μας και της προέλευσής μας».

«Ξέρω ότι έχει σχέση με το DNA, αλλά πώς εξηγεί την προέλευ­σή μας;»

Ο Γερμανός χαμογέλασε αχνά. «Βρισκόμαστε σε μια πολύ σημαντική στιγμή της ιστορίας μας.

Το ξέρει πολύς κόσμος, Αδάμ. Πολλές πνευματικές ομάδες εργάζο­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 209

νται για την εξέλιξη και ανώνυμοι άνθρωποι διατηρούν τη γενετική και την ενέργειά τους σε αρμονία αναμένοντας τη μεγάλη στιγμή». Τα μάτια του έπεσαν σε έναν πίνακα με τους πλανήτες, που κρεμό­ταν στον τοίχο.

Ο Αδάμ τον παρατήρησε σκεπτικός. «Αναμένεται ότι η Γη θα περάσει από την τρίτη στην πέμπτη διά­

σταση». «Πιστεύετε ότι...» «Πιστεύω ότι έχεις διαβάσει το βιβλίο του πατέρα σου και τις προ­

φητείες, αλλά φοβάμαι ότι δεν τους έχεις δώσει τη δέουσα προσο­χή».

Ο σεξολόγος μόρφασε αποδοκιμαστικά. Είχε διαβάσει το βιβλίο του πατέρα του πάνω από δώδεκα φορές.

«Κάνω ό,τι είναι δυνατό για να βρω τον Αχιλλέα και να αποκαλύ­ψω τι σημαίνουν όλα αυτά».

«Εγώ θα σε βοηθήσω. Όχι να βρεις τον Αχιλλέα, γιατί δεν ξέρω πού είναι. Είμαι σίγουρος, όμως, ότι θα έλεγε: “Εμένα ξέχασέ με, Στέ­φαν. Ακολούθησε το σχέδιο”».

«Ποιο σχέδιο; Εξηγηθείτε πιο καθαρά, σας παρακαλώ». Ο Γερμανός κάθισε πάνω στο γραφείο του. «Άκουσε, Αδάμ. Εδώ και καιρό πολλοί επιστήμονες ερευνούν το

γενετικό κώδικα σε διάφορα μέτωπα της επιστήμης, τόσο στις αρ­χαιότατες πλάκες των Σουμερίων που βρέθηκαν όσο και σε άλλες πη­γές. Άλλοι ερευνητές έχουν δοκιμάσει ακολουθώντας οδηγίες προς άλλες διαστάσεις. Τα πάντα δείχνουν ότι δεν είμαστε παιδιά του πη­λού ούτε καταγόμαστε από τους πιθήκους».

Ο Αδάμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Και παρότι οι κυβερνήσεις και η παραδοσιακή επιστήμη το έχουν

αρνηθεί και επιμένουν ότι οι μόνες θεωρίες που πρέπει να συμβιώσουν είναι εκείνες της δημιουργίας και της εξέλιξης, είναι γεγονός η παρου­σία όντων άλλων διαστάσεων που έχουν επισκεφθεί τη Γη εδώ και πολ­λές χιλιάδες χρόνια, όταν άρχισε να δημιουργείται το σχέδιο».

«Ποιο σχέδιο;» «Αντιμετώπισέ το με ηρεμία», αποκρίθηκε ο Κρούγκερ χαμογε­

λώντας, ενώ έβγαζε το σακάκι του. «Αδάμ, μιλάμε για το αυθεντικό

210 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

σχέδιο, για μια νέα Γη. Αν όλα πάνε καλά, αυτά που ενδέχεται να ακολουθήσουν θα είναι θετικά για όλους».

Ο Αδάμ άρχισε να σκέφτεται ξανά εκείνη τη θεωρία. Ο ίδιος ήθε­λε πάνω από όλα να μάθει κάτι που θα του αποκάλυπτε πού βρισκό­ταν ο Αχιλλέας. Αντίθετα, άρχισε να πληροφορείται πράγματα που δεν περίμενε.

«Δεν καταγόμαστε από τους πιθήκους ούτε φτιαχτήκαμε από πη­λό. Στην πραγματικότητα είμαστε ένα πείραμα».

«Ένα πείραμα;» Ο Κρούγκερ πλησίασε ξανά τη βιβλιοθήκη. «Ναι. Ένα πείραμα προηγμένων όντων, συγκεκριμένα από τον

Ωρίωνα, τον Σείριο και τις Πλειάδες. Πριν από εκατομμύρια χρόνια ήρθαν δάσκαλοι της γενετικής και δημιούργησαν τους Ηomo sapiens, τις τέσσερις διαφορετικές φυλές των ανθρώπων που υπάρχουν σήμε­ρα. Ίσως μάλιστα θα εκπλαγείς όταν μάθεις ότι η πρώτη ανθρώπι­νη φυλή ήταν η μαύρη».

«Πώς μπορείτε να διαπιστώσετε κάτι τέτοιο;» «Σου είπα και πριν. Σύντομα θα σου δείξω το δεύτερο μέρος της

ανακάλυψης του Αχιλλέα. Κάνε υπομονή, αλλιώς δε θα καταλάβεις τίποτα».

«Έχω διαβάσει πολλά βιβλία που υποστηρίζουν τα λεγόμενά σας», αποκρίθηκε ο Αδάμ ενώ σκεφτόταν ότι στην προσωπική του βιβλιοθήκη στη Νέα Υόρκη υπήρχαν τόμοι του Παλαιστίνιου λο γίου Ζαχαρία Σίτσιν, ο οποίος είχε αποκρυπτογραφήσει τις αρχαίες πλά­κες των Σουμερίων, της Πατρίσια Κόρι, ερευνήτριας της Ατλαντίδας, της Έλενα Μπλαβάτσκι, της αμφιλεγόμενης Ρωσίδας μεταφυσικού, αλλά και ερευνητών όπως ο Τζον Μέιτζορ Τζένκινς, ο Γκρεγκ Μπρά­ντεν, ο Ντέιβιντ Άικ και ο Χοσέ Αργουέγες.

Ο Κρούγκερ άρχισε να ανεβάζει τα μανίκια του πουκαμίσου του.

«Λοιπόν, η γνώση χάνεται σιγά σιγά και όλον αυτό τον καιρό εί­χε παραμείνει κρυφή».

«Εννοείτε...» «Την Εκκλησία», συμπλήρωσε ο Κρούγκερ κουνώντας καταφατι­

κά το κεφάλι.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 211

Ο Αδάμ έμεινε σκεπτικός ακούγοντας τα λόγια του γενετιστή. «Οι Άτλαντες ανέπτυξαν έναν προηγμένο πολιτισμό μεταγενέστε­

ρο της Λεμουρίας, του πρώτου ανθρώπινου πολιτισμού που δημιούρ­γησαν τα όντα του φωτός από τα πέρατα του σύμπαντος. Είναι υπό­λογοι στην Παγκόσμια Συνείδηση, στην πρώτη Πηγή. Στην Αιώνια Συνείδηση, όπως όλοι. Στην πραγματικότητα η ανθρωπότητα δεν την ονόμασε έτσι. Η ουσία της μπερδεύτηκε όταν της επιβλήθηκε το όνο­μα του Θεού, όταν χάραξαν στο παγκόσμιο υποσυνείδητο ένα πρό­γραμμα διαφορετικών πεποιθήσεων, απόλυτα λανθασμένο, με το σκεπτικό ότι ο Θεός είναι μια αρσενική ενέργεια με μακριά λευκή γενειάδα και τιμωρεί ή επιβραβεύει».

«Σωστά», κατένευσε ο Αδάμ. «Όλες οι θρησκείες πιστεύουν ότι αυτός ο Θεός τούς ανήκει, ενώ

κανείς δεν μπορεί να το υποστηρίξει στ’ αλήθεια αυτό. Στην πραγ­ματικότητα όλες οι θρησκείες λατρεύουν την Πηγή, παρόλο που της δίνουν διαφορετικά ονόματα. Πριν από δέκα χιλιάδες και πλέον χρό­νια υπήρχε η μητριαρχία και λατρευόταν η θεά, γένους θηλυκού, δη­μιουργός και μαγική ενέργεια. Ώσπου η πατριαρχία και οι θρησκεί­ες έσβησαν κάθε ίχνος της λατρείας της με τη δύναμη και τη βία ενά­ντια στη θηλυκή θεότητα».

«Για ποιο λόγο;» «Γιατί από άλλα μέρη του σύμπαντος είχαν αρχίσει να φτάνουν

στη Γη ενέργειες αρνητικών όντων που δεν είχαν φως. Και κατά κύ­ριο λόγο για την εξουσία».

«Υπάρχουν άλλα όντα στο σύμπαν;» «Ναι, Αδάμ», απάντησε ο Κρούγκερ με ειλικρινές χαμόγελο.

«Υπάρχει ζωή και αλλού. Δεν πιστεύω να νομίζεις κι εσύ ότι είμαστε ο ομφαλός του σύμπαντος! Η Γη είναι ένα σημαντικό σημείο, ένας τόπος εμπειριών, εξέλιξης και μάθησης, αλλά είναι ένα ελάχιστο μέ­ρος ανάμεσα σε τόσους γαλαξίες, άστρα και πλανήτες».

Ο Αδάμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι. Θυμήθηκε ότι, όταν έκα­νε διαλογισμό, είχε μια ιδέα της συνείδησης του απεριόριστου.

«Πριν από δώδεκα χιλιάδες και πλέον χρόνια, μετά την έντονη βροχή και τον κατακλυσμό που έθαψε τους Λεμουριανούς και έπει­τα τους Άτλαντες, οι επιζήσαντες δημιούργησαν νέους πολιτισμούς

212 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

και πήγαν στην Αίγυπτο, στην Ελλάδα, στο Στόουνχεντζ και στην Ιν­δία. Άλλοι δημιούργησαν τον πολιτισμό των Μάγια, οι οποίοι επίσης εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς, αφού όμως μας κληροδότησαν το ημε­ρολόγιο που αναγγέλλει το τέλος ενός κύκλου σε αυτό το χρόνο, την 21η Δεκεμβρίου που μας έρχεται. Αυτοί οι πολιτισμοί θυμούνταν την προέ λευσή τους. Οι Αιγύπτιοι, μάλιστα, έχτισαν τις πυραμίδες, σαν αυτή της Γκίζας, για να αντιπροσωπεύσουν τα τρία άστρα του αστε­ρισμού του Ωρίωνα και τον Σείριο, την προέλευσή μας.

»Έκτοτε έχουμε καταπέσει», συνέχισε ο Κρούγκερ, «έχουμε χά­σει πολλή σοφία, γιατί δε συνέφερε τις θρησκείες και τα συστήματα ελέγχου να συνεχίσει ο άνθρωπος να βρίσκεται σε άμεση επαφή με την Πηγή από την οποία προέρχεται. Και έπειτα από πολλές χιλιά­δες χρόνων ιστορίας, λανθασμένων πεποιθήσεων, ακατανόητων μύ­θων και χειραγώγησης έχουμε ξεχάσει την πραγματική μας προέλευ­ση».

«Και τώρα, το 2012, τι θα συμβεί;» θέλησε να μάθει ο Αδάμ. «Η Γη θα περάσει στην πέμπτη διάσταση». «Με ποιο τρόπο;» «Όπως γεννά μια γυναίκα», απάντησε ο Κρούγκερ με ευγενικό

χαμόγελο. «Θα είναι ο τοκετός της Γης. Πριν από δώδεκα χιλιάδες χρόνια, όταν ο κατακλυσμός έθαψε την Ατλαντίδα, οι μαγνητικοί πό­λοι της Γης αντιστράφηκαν. Οι σεισμοί που γίνονται σήμερα έχουν σκοπό να επανατοποθετήσουν τον άξονα της Γης στη θέση του».

«Μα είναι δυνατό;» «Είναι. Ο σεισμός της Χιλής το 2010, έντασης 8,8 βαθμών της κλί­

μακας Ρίχτερ, μετακίνησε τον άξονα της Γης από τους 17 στους 23 βαθμούς. Ο πλανήτης πρέπει να ευθυγραμμιστεί σύμφωνα με αυτή τη μετακίνηση για να εξελιχθεί».

Ο Αδάμ τον κοίταξε έκπληκτος. «Θα συμβεί ό,τι συνέβη και με την Ατλαντίδα;» «Η Ατλαντίδα εξαφανίστηκε μόλις σε μία μέρα και μία νύχτα». «Τότε, λοιπόν, τι θα γίνει με τη Γη;» Ο Γερμανός έδειχνε να αντλεί τις γνώσεις από κάπου αλλού, πέ­

ρα από την απλή διανόηση, σαν να είχε μια διαισθητική σοφία. «Όπως σου ανέφερα, η Γη θα αυξήσει τη συχνότητά της στην πέ­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 213

μπτη διάσταση. Ό,τι θα έχει προετοιμαστεί και θα πάλλεται σε αυ­τή τη συχνότητα θα διατηρηθεί, φυσικά, σε μια βάση λιγότερο υλι­κή, γιατί η ύλη έχει σχέση με την τρίτη διάσταση».

«Και η τέταρτη διάσταση;» Ο Αδάμ δεν πίστευε ότι εκείνος ο άν­θρωπος, που ήταν γενετιστής, Γερμανός, ορθόδοξος επιστήμονας και φαινομενικά άτομο σοβαρό, του μιλούσε γι’ αυτά τα θέματα.

«Η τέταρτη διάσταση είναι ο κόσμος των ζωντανών που έχουν ολοκληρώσει τις εμπειρίες τους στη Γη και τους οποίους ονομάζου­με νεκρούς, αν και είναι πιο ζωντανοί από εμάς», αποκρίθηκε ο Κρούγκερ.

«Εννοείτε ότι...» Ο Γερμανός τον διέκοψε. «Ότι ίσως θα πάψουμε να χρησιμοποιούμε την ύλη όπως κάνου­

με ως τώρα. Θα αξιοποιούμε την τηλεπάθεια και την επικοινωνία μέ­σω της ενέργειας. Θα επέλθει το τέλος των ψεμάτων, το χάος των πληροφοριακών συστημάτων και του χρήματος. Θα εξαφανιστούν οι δικηγόροι, οι αστυνόμοι, οι νόμοι που γνωρίζουμε και θα αρχίσει η χρήση των καθαρών ενεργειών...»

Ο Αδάμ είχε απομείνει με το στόμα ανοιχτό. Τα μάτια του γέμι­σαν φως.

«Πώς θα γίνουν όλα αυτά; Θα εξαφανιστούν τα πάντα; Δεν μπο­ρώ να πιστέψω ότι η γειτόνισσά μου, αυτή η δύστροπη μέγαιρα, θα γίνει νεράιδα εν μια νυκτί».

Ο Κρούγκερ χαμογέλασε. «Πες μου κάτι, Αδάμ. Θα έβλαπτες ποτέ κάποιο αγαπημένο σου

πρόσωπο; Θα έκανες κακό ή θα έκλεβες από το γιο, τον πατέρα ή την αγαπημένη σου;»

Ο σεξολόγος κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Τα πάντα είναι παλμός και ενέργεια. Ο νόμος της ενέργειας λέει

ότι τα ομώνυμα έλκονται. Εκείνος θα έλκει όποιον παλμό εκπέμπει, όπως εσύ κι εγώ. Όταν η συνείδησή σου επεκτείνεται και συνειδητο­ποιείς ότι όλοι είμαστε ένα, ότι η ίδια αγάπη, σαν πνευματική ενέρ­γεια, σε συνδέει με όλα τα όντα, δε θα χρειάζεται ούτε ο έλεγχος ού­τε οι νόμοι. Η συνείδηση θα γίνει η μοναδική αρχή και το στοιχείο που θα σε ενώνει με τα πάντα. Αδάμ, δεν έχουμε μόνο το ίδιο DNA

214 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

με τους γύρω μας, μοιραζόμαστε και την ίδια συνείδηση, αν και σε διαφορετικό βαθμό. Αν ο κόσμος το αντιληφθεί αυτό, δε θα επηρεα­στεί αρνητικά η συνείδηση του άλλου, γιατί είναι ένα και το αυτό».

«Πώς τα ξέρετε όλα αυτά;» «Έλα μαζί μου», του είπε ο Κρούγκερ. Φόρεσε το σακάκι του και

κατευθύνθηκε προς την έξοδο του γραφείου. «Θα σου δείξω το δεύ­τερο και πιο σημαντικό τμήμα εκείνου που πέτυχε ο Αχιλλέας».

42

Ο ΒΙΚΤΟΡ ΣΟΠΕΝΣΚΙ βρισκόταν εδώ και πάνω από μία ώρα έξω από το σπίτι της Αλεξίας. Το Γκριν Παρκ, η όμορφη γειτονιά όπου έμε­νε η κόρη του Ευαγγέλου, δεν είχε πολλή κίνηση. Μόνο μερικά αυ­τοκίνητα περνούσαν και λίγοι πεζοί. Ο αρχηγός δε σκόπευε να περι­μένει πάνω από μία ώρα, αλλά ήθελε να βεβαιωθεί ότι, αν η Αλεξία ήταν στο σπίτι, δε θα έπεφτε πάνω του όταν έβγαινε για δουλειά. Δε γνώριζε το πρόγραμμά της ούτε είχε πολλά στοιχεία για εκείνη. Αυ­τή η ειδική αποστολή ήταν ένας μικρός αυτοσχεδιασμός κατ’ εντο­λή του Μάγου. Ο Σοπένσκι σκέφτηκε να χτυπήσει πολύ απλά το κου­δούνι. Αν δεν απαντούσε κανείς, θα έμπαινε από την κυρίως είσοδο. Αν, πάλι, η Αλεξία ήταν στο σπίτι, θα έβγαζε το πιστόλι και θα τη ση­μάδευε. Θα ήταν δική του πριν προλάβει να πει κύμινο.

Το μυαλό και το βαρύ κορμί του αρχηγού ήταν έτοιμα να αναλά­βουν δράση. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε εκτελέσει και άλ­λες παρόμοιες αποστολές. Η καρδιά του χτυπούσε βιαστικά και η αδρεναλίνη πλημμύριζε το αίμα του.

Το γεγονός ότι αυτή τη φορά το θύμα του ήταν γυναίκα έδινε μια διαφορετική απόχρωση στα γεγονότα. Γι’ αυτό ήταν κάπως νευρικός. Στην καθημερινή του ζωή η σχέση του με τις γυναίκες ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Στο παρελθόν έκανε μόνο δύο σχέσεις και από τότε περιο­ριζόταν στο να πλαγιάζει με πόρνες, χωρίς να έχει οικειότητες με κα­νέναν. Εκείνο όμως ήταν διαφορετικό. Από την εφηβεία του είχε μια αδυναμία. Δεν μπορούσε να αντισταθεί στην ομορφιά μιας γυναίκας. Στο σχολείο, λίγο πριν από την πρώτη του φορά με ένα από τα ωραιό­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 215

τερα κορίτσια της τάξης, το ένστικτό του τον πρόδωσε και τελείωσε πριν καν αρχίσει. Και οι επόμενες φορές ήταν πάντα έτσι, ώσπου μια μέρα η όμορφη συμμαθήτριά του κουράστηκε και τον παράτησε.

Η εικόνα του τραχύ, βίαιου και αναίσθητου άντρα κατέρρεε μπρο­στά στη θηλυκή ομορφιά. Δεν το άντεχε, ήταν πιο δυνατό από τον ίδιο. Ήταν αθεράπευτος λάτρης του ποδόγυρου. Γι’ αυτό ανησυχού­σε έξω από το σπίτι της Αλεξίας. Κι αν δεν μπορούσε να κρατηθεί; Κι αν εκείνη η γυναίκα τον γοήτευε; Ο ίδιος ήξερε ότι το μυαλό του ήταν ένα συνονθύλευμα από λανθασμένες σκέψεις, ύφαινε φαντασιώσεις και ιδέες και παγιδευόταν μόνος του σε εκείνο τον ιστό αράχνης. Πά­ρε ανάσα, Βίκτορ, πάρε ανάσα, παρότρυνε τον εαυτό του.

Ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος και είχε αρχίσει να πέφτει μια ψιλή καλοκαιρινή βροχούλα που τον υποχρέωσε να δράσει. Πέρασε το δρόμο. Φορούσε σκούρο μπλε σακάκι χωρίς γραβάτα. Εκείνη τη μέρα ο φαρδύς σβέρκος του δεν την άντεχε. Μπροστά του πέρασε μια γυναίκα που κρατούσε από το χέρι ένα παιδί. Ο Σοπένσκι περί­μενε να απομακρυνθούν, να στρίψουν στη γωνία και να χαθούν. Χτύ­πησε το κουδούνι. Περίμενε ένα δυο λεπτά, αλλά δεν του απάντησε κανείς.

Σκέφτηκε ότι θα ήταν καλή ιδέα να μπει και να ψάξει εξονυχιστι­κά το σπίτι, να το μυρίσει, να ερευνήσει τα πράγματα της ιδιοκτή­τριας, τα ρούχα, τις φωτογραφίες και τις συνήθειές της. Να βρει κά­ποια ανέλπιστη πληροφορία. Η σκέψη και μόνο του προκάλεσε στύ­ση. Θα περίμενε εκεί μέχρι το σούρουπο, όταν η Αλεξία θα γύριζε στο σπίτι της.

Έβγαλε από την τσέπη ένα λεπτό εργαλείο για να ανοίξει την κλειδαριά. Δε δυσκολεύτηκε. Σε λιγότερο από δεκαπέντε δευτερόλε­πτα το Κοράκι είχε τρυπώσει στο σπίτι της κόρης του Ευαγγέλου.

Διέσχισε σιωπηλός το χολ κι ύστερα κατευθύνθηκε προς το υπνο­δωμάτιο. Εκεί φόρεσε ένα ζευγάρι λεπτά γάντια και έψαξε όλα τα συρτάρια. Σκάλισε με προσοχή τους φακέλους και τα βιβλία στη βι­βλιοθήκη και στο γραφείο της για πάνω από μία ώρα χωρίς να προ­καλέσει ακαταστασία. Μέχρι στιγμής, τίποτα δεν του έδινε κάποιο στοιχείο. Έπρεπε να περιμένει. Ήθελε να τη δει, να βρεθεί πρόσω­πο με πρόσωπο μαζί της.

216 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ο Σοπένσκι έβρισκε ιδιαίτερα ευχάριστο το γυναικείο άρωμα που πλανιόταν στο σπίτι. Τον έκανε να ονειρεύεται, να νιώθει γοητευμέ­νος, σημαντικός. Ο έρωτας και ο ρομαντισμός ήταν δύο τομείς που αποδοκίμαζε απόλυτα. Δεν ήταν γυναικοκατακτητής, ούτε κατά διά­νοια. Ποτέ δεν το κατάφερε, ωστόσο φλέρταρε με την ιδέα ότι είχε κάνει δική του εκείνη τη γυναίκα μόνο και μόνο επειδή είχε μυρίσει το άρωμά της και είχε αγγίξει τα ρούχα της.

Είχε ερεθιστεί βλέποντας το συρτάρι με τα εσώρουχα της Αλε­ξίας. Ήταν φίνα και μικροσκοπικά και ξεχείλιζαν αισθησιασμό. Τον έκαναν να ονειρεύεται το απαλό δέρμα του κορμιού που τα φο­ρούσε. Από κάτω ήταν το ράφι με τα παπούτσια. Ο Σοπένσκι κό­ντεψε να τρελαθεί από πόθο όταν είδε ένα ζευγάρι μαύρες γόβες στιλέτο.

Ο υπέρβαρος αρχηγός προσπαθούσε να κάνει την αναμονή πιο ευχάριστη. Εκείνη η ώρα έμοιαζε σχεδόν με ραντεβού με την όμορ­φη γυναίκα, που βλέποντάς τον εκεί μέσα θα έπεφτε στα πόδια του, ακόμα και διά της βίας. Όταν είδε μια φωτογραφία της σε μια κορ­νίζα, η εικόνα τάραξε τις αισθήσεις του. Ξέχασε ότι έπρεπε να τη δέ­σει και να την πιέσει, να την κάνει να μιλήσει. Θα ήταν εύκολο μό­λις την έπιανε. Θα την έδενε και θα καλούσε τον Βιλαμιτρέ στην Αθή­να. Ο Αχιλλέας Ευαγγέλου θα άκουγε από το τηλέφωνο ότι είχαν απα­γάγει την κόρη του και θα αναγκαζόταν να μιλήσει.

Το Κοράκι θα ανταμειβόταν καλά, γιατί θα είχε αποσπάσει πλη­ροφορίες από τον αρχαιολόγο και την κόρη του. Θα γινόταν σαν τον Τζέιμς Μποντ. Ο Βίκτορ Σοπένσκι ξάπλωσε με τα ιδρωμένα ρούχα του πάνω στο ντελικάτο, λευκό κρεβάτι της Αλεξίας, με ένα σλιπάκι της στο χέρι, και χωρίς να το καταλάβει αποκοιμήθηκε.

Μόλις κατάφερε να χαλαρώσει λιγάκι, χτύπησε το κινητό του. Ήταν ο Μάγος από τη Ρώμη.

43

Ο ΑΔΑΜ ακολουθούσε τον Κρούγκερ στο μακρύ διάδρομο που χώ­ριζε το γραφείο του Γερμανού από το υπόλοιπο κτίριο. Και αυτό ήταν

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 217

ολόλευκο. Μερικοί αυστηροί πίνακες έδιναν μια νηφάλια αίσθηση και από παντού αναδιδόταν το υπέροχο άρωμα βιολέτας και λεβά­ντας. Έστριψαν αριστερά σε ένα διάδρομο με κλειστές πόρτες γρα­φείων και επιγραφές όπως «Δρ Λουίς Κάνο», «Δρ Πίτερ Ίνγκαλς», «Δρ Κέιτ Σμιθ».

«Περίμενε εδώ», του είπε ο Κρούγκερ και πληκτρολόγησε έναν κωδικό, ενώ έβαζε το δεξί του αντίχειρα σε έναν οπτικό αναγνώστη ασφαλείας πριν ανοίξει μια πόρτα.

Ο Αδάμ Ρούσος παρακολουθούσε έκπληκτος. Πέρασαν την πόρ­τα ασφαλείας και προχώρησαν οι δυο τους σε έναν ακόμα διάδρομο που έμοιαζε ατέλειωτος. Έστριψαν δεξιά και ξανά αριστερά. Όταν έφτασαν στην επόμενη πόρτα, ο Κρούγκερ σήκωσε το ακουστικό ενός λευκού τηλεφώνου ενδοεπικοινωνίας που ήταν στερεωμένο στον τοίχο.

«Κέιτ, εγώ είμαι. Έρχομαι με το δόκτορα Ρούσο. Μπορούμε να μπούμε; Πώς τα πάνε;»

«Περάστε». Ο Αδάμ άκουσε τη φωνή της Κέιτ κι ύστερα το θόρυ­βο της πόρτας που άνοιγε από μέσα.

Ο Αδάμ χαμογέλασε στη νεαρή γυναίκα μπαίνοντας. «Ετοιμαζόμαστε για μια γενική πρόβα». Η Κέιτ φορούσε ένα

εξαίσιο άρωμα, τα νύχια των χεριών της ήταν βαμμένα βιολετιά, ενώ το λεπτό της δέρμα ήταν απαλό και άστραφτε από νεότητα. Όμως η ομορφιά της δεν απασχόλησε πολύ τον Αδάμ, που ένιωθε μεγάλη περιέργεια να μάθει τι συνέβαινε εκεί.

«Γενική πρόβα; Τι θέλετε να πείτε;» Ο Αδάμ χρειαζόταν πληρο­φορίες.

«Δεν του είπατε τίποτα, δόκτωρ Κρούγκερ;» ρώτησε το γενετιστή η Κέιτ.

Ο Γερμανός έβαλε τα κλειδιά στην τσέπη του σακακιού του και στράφηκε προς τον Αδάμ.

«Άκουσε», του είπε κοιτώντας τον στα μάτια. «Εδώ θα δεις, κυ­ρίως, τα πρακτικά αποτελέσματα του ευρήματος του φίλου μας, του Αχιλλέα. Η μητρική ανακάλυψη βρίσκεται αλλού. Έχουμε μόνο ένα κομμάτι της».

Ο Αδάμ κοίταξε τον Κρούγκερ απορημένος.

218 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Δεν καταλαβαίνω». «Πλησίασε εκείνο το παράθυρο», του ζήτησε ο γενετιστής. Τότε κατευθύνθηκε προς μια μεγάλη τζαμαρία απ’ όπου έλεγξε

το χώρο. Είδε καμιά εικοσαριά παιδιά να κάνουν διάφορα πράγμα­τα. Μερικά έγραφαν. Άλλα διάβαζαν. Άλλα είχαν σχηματίσει ομάδες των πέντε ή των επτά και κάθονταν στο πάτωμα με κλειστά τα μά­τια. Τα καθοδηγούσαν τρεις ενήλικες. Ο Αδάμ σκέφτηκε ότι ήταν οι δάσκαλοι ή οι προγυμναστές τους. Υπήρχαν παιδιά πραγματικά από όλες τις φυλές.

«Τι σημαίνει αυτό; Τι κάνουν τα παιδιά;» Η Κέιτ και ο δόκτωρ Κρούγκερ κοιτάχτηκαν. «Τι σχέση έχει αυτό με την ανακάλυψη του Ευαγγέλου;» «Περίμενε». Ο Κρούγκερ ακούμπησε το χέρι στον ώμο του Αδάμ.

«Σου είπα ότι αυτά είναι τα πρακτικά αποτελέσματα της ανακάλυ­ψης του Αχιλλέα».

Ο σεξολόγος κόντευε να χάσει την υπομονή του. «Ωραία. Είναι παιδιά. Και λέτε ότι είναι το πρακτικό αποτέλε­

σμα... ποιου πράγματος;» Η δόκτωρ Κέιτ απομακρύνθηκε προς κάποιο άλλο δωμάτιο. Ο

Κρούγκερ έδειξε στον Αδάμ ένα δερμάτινο καναπέ. «Κάθισε, θα σου τα πω όλα». Εκείνος έκανε όπως του είπε. «Αυτά που είδες είναι παιδιά ίντιγκο, δηλαδή παιδιά με ξεχωρι­

στές ικανότητες. Έχουν εξελίξει ένα μεγάλο τμήμα του εγκεφάλου τους και έχουν διαφορετικό γενετικό κώδικα».

Ο Αδάμ έμοιαζε με ραντάρ που αναζητά πληροφορίες. Στο πρό­σωπό του ήταν ζωγραφισμένη η περιέργεια.

«Αυτά τα παιδιά έχουν πολλές ικανότητες, τις οποίες ο κοινός άν­θρωπος δε διαθέτει, τις έχει ξεχάσει».

«Τι είδους ικανότητες;» Ο Κρούγκερ έκανε μια χειρονομία και ένα απαλό χαμόγελο εμ­

φανίστηκε στα χείλη του. «Πρόκειται για κάτι που βεβαιώνουν οι μελέτες του Αχιλλέα και

πολλών άλλων ερευνητών. Θα έχεις ακούσει σίγουρα από τον πατέ­ρα σου για τις μελέτες αρχαιολόγων όπως ο Κάρλος δε Σιγουένθα, ο

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 219

Μεξικανός που εντόπισε τον παραλληλισμό ανάμεσα στην καταστρο­φή της Ατλαντίδας και στον κατακλυσμό του Νώε».

Ο Αδάμ κατένευσε. Η Κέιτ επέστρεψε και κάθισε σταυροπόδι απέναντί του. Φορού­

σε μια ανοιχτή λευκή ρόμπα. Ο σεξολόγος είδε ένα μικρό τατουάζ πάνω από το τακούνι της, στον αριστερό αστράγαλο, κάτι που του φάνηκε ιδιαίτερα αισθησιακό. Όμως αυτό που τραβούσε περισσό­τερο την προσοχή ήταν τα μάτια της αινιγματικής και πανέμορφης γυναίκας. Ήταν γεμάτα από μια ξεχωριστή λάμψη.

«Δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί με κάλεσε ο Αχιλλέας». «Λόγω των μελετών σου σχετικά με το σεξ». «Αυτό το φανταζόμουν, αλλά...» «Σύμφωνα με τις μελέτες σου, Αδάμ, και τις μελέτες του πατέρα

σου, πιστεύεις ότι οι Άτλαντες εξαφανίστηκαν μόνο λόγω του κατα­κλυσμού;» ρώτησε με ενδιαφέρον ο Κρούγκερ.

«Οι έρευνες του πατέρα μου ανέφεραν ότι την εποχή των Ατλά­ντων ο κόσμος είχε προηγμένες γνώσεις, δεν υπήρχαν ανώφελες απο­σπάσεις όπως στη σημερινή εποχή και ο απώτατος σκοπός κάθε ατό­μου ήταν να έρθει στη Γη και να αποκτήσει εμπειρίες για να μπορέ­σει να εξελιχθεί πνευματικά».

Ο Κρούγκερ τον ενθάρρυνε να συνεχίσει. «Σιγά σιγά ο πολιτισμός των Ατλάντων άρχισε να παρακμάζει,

όπως τα πάντα σε αυτή τη ζωή. Βίωσε τη δόξα και την παρακμή του· είναι νόμος της ενέργειας», πρόσθεσε ο Αδάμ.

Ο γενετιστής χαμογέλασε σκεπτικός. «Επίσης χρησιμοποίησαν λανθασμένα τη σεξουαλική ενέργεια»,

συνέχισε ο σεξολόγος. «Και όχι μόνο. Σήμερα πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να χρη­

σιμοποιούν την εσωτερική τους δύναμη, τη σεξουαλικότητα ή τη συ­νείδησή τους».

Και ο Αδάμ είχε πολλές ερωτήσεις για το Γερμανό. «Αυτό το καταλαβαίνουμε, όμως ακόμα δε μου έχετε εξηγήσει τι

σχέση έχουν τα παιδιά ίντιγκο που βρίσκονται εδώ με τη σεξουαλι­κότητα των Ατλάντων. Ποια είναι η ανακάλυψη του Αχιλλέα;»

Ο Κρούγκερ αντάλλαξε με την Κέιτ μια ματιά γεμάτη συνενοχή.

220 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Ένα ένα, Αδάμ. Σου εξηγώ τα μέρη για να μπορέσεις έπειτα να δεις το σύνολο».

Ο σεξολόγος κούνησε το κεφάλι κάπως παραιτημένος. Η Κέιτ τού χάρισε ένα φιλικό χαμόγελο για να τον καθησυχάσει.

«Με συγχωρείτε, είναι δύσκολες ώρες. Εξάλλου...» «Το καταλαβαίνω», αποκρίθηκε πρόθυμα ο Κρούγκερ. Γύρισε και στηρίχτηκε σε ένα γραφείο. «Σύμφωνα με μελέτες που έγιναν το 2008 στο Πανεπιστήμιο της

Βαρκελώνης από τον ακαδημαϊκό γενετιστή Ζορντί Γκαρσία Φερνά­ντεθ, ο άνθρωπος έχει χάσει ένα μεγάλο μέρος του γενετικού του κώ­δικα με το πέρασμα των χρόνων. Έχει διατηρήσει μόνο το πέντε τοις εκατό».

Ο Αδάμ δε θέλησε να τον διακόψει. Ήξερε ότι τα στοιχεία αυτά μπορούσε να τα ερευνήσει αργότερα στο διαδίκτυο.

«Πιστεύουμε ότι οι Άτλαντες βίωναν μια κατάσταση διαφωτισμού, συνδεδεμένοι με τη Δημιουργό Πηγή. Φαντάσου ότι είσαι μια στα­γόνα που κρέμεται από ένα φύλλο. Η σταγόνα, δηλαδή εσύ, έχει συ­νείδηση και γαντζώνεται από το φύλλο, γιατί δε γνωρίζει άλλον κό­σμο. Δεν ξέρει ότι από κάτω υπάρχει ένας απέραντος ωκεανός. Πώς πιστεύεις ότι νιώθει η σταγόνα που αγνοεί ότι κάτω από αυτήν υπάρ­χει νερό;»

«Φοβάται να αφεθεί...» «Ακριβώς. Φοβάται. Όταν ο άνθρωπος φοβήθηκε, άρχισε να χά­

νει την επαφή με την Πηγή. Γιατί... Φαντάζεσαι τι μπορεί να συμβεί στη σταγόνα αν πέσει στον ωκεανό;»

Ο Αδάμ φαντάστηκε τη σκηνή. «Είναι ξεκάθαρο. Θα ενωθεί με κάτι πολύ μεγαλύτερο». «Ακριβώς. Η περιορισμένη σταγόνα είναι το ανθρώπινο εγώ που

φοβάται. Αν όμως ενωθεί με τον ωκεανό της παγκόσμιας συνείδη­σης, θα γίνουν ένα και το αυτό».

«Προφανώς. Αν όμως οι Άτλαντες, όπως λέει ο πατέρας μου, τρά­πηκαν σε φυγή και δημιούργησαν άλλους πολιτισμούς, όπως οι Αι­γύπτιοι, οι Μινωίτες, οι Μάγια και οι δρυΐδες, τότε διατήρησαν την κατάσταση της πεφωτισμένης συνείδησης, δηλαδή τη σύνδεση με την Πηγή», είπε ο Αδάμ ενώ ο Κρούγκερ κατένευε επιδοκιμαστικά.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 221

«Αυτοί οι πολιτισμοί έμειναν πιστοί στην Πηγή, όμως ο ανθρώ­πινος νους άρχισε να χάνει σιγά σιγά τις ικανότητες που είχε στην αρχή. Το αρχικό DNA με τους δώδεκα ενεργούς κλώνους άρχισε να καταπέφτει. Όσο περνούσαν οι χιλιετίες, μετατράπηκε σε αυ­τό που είμαστε σήμερα. Είναι ενεργοί μόνο δύο κλώνοι. Παρ’ όλα αυτά, σκέψου πόση πρόοδος σημειώθηκε. Πολλές εφευρέσεις και περίπλοκες τεχνολογίες έχουν επιτευχθεί με μικρό ποσοστό των δυνατοτήτων μας ενεργό. Φαντάσου τι θα γινόταν αν αντί για δύο κλώνους...»

Ο Αδάμ ήξερε ότι ο σύγχρονος πολιτισμός είχε προοδεύσει σε πολλούς τομείς, όπως η τεχνολογία και η πληροφορική, αλλά η πρό­οδος δεν ήταν μεγάλη όσον αφορά τον πολιτισμό, την πνευματικό­τητα και την τέχνη. Ο κόσμος προτιμούσε πια τα πλαστικά ποτήρια από τα κύπελλα με τα λεπτεπίλεπτα σκαλίσματα των παλιότερων πο­λιτισμών και κατασκεύαζε κτίρια από μπετόν και γυψοσανίδα αντί για Παρθενώνες και πυραμίδες.

Η Κέιτ τού έριξε μια ματιά γεμάτη αγάπη. Ο Αδάμ ένιωσε θετι­κούς παλμούς να τον προσεγγίζουν από το σώμα της.

«Θα εκπλαγείς όταν μάθεις, Αδάμ, ότι ακόμα και ο Χίτλερ ερευ­νούσε την ύπαρξη της Ατλαντίδας και ξεκίνησε επιχειρήσεις αναζή­τησης όχι μόνο της χαμένης ηπείρου μα και αντικειμένων φορτισμέ­νων με ενέργεια, όπως το δισκοπότηρο από το οποίο ήπιε ο Ιησούς, η ιερά σινδόνη, η προέλευση της Αρίας φυλής και πολλά άλλα. Όλος ο αρχαίος κόσμος που ενδιαφερόταν για την εξουσία ήξερε ότι είχε υπάρξει η Ατλαντίδα και το μεγαλείο του πολιτισμού της. Και ο Αχιλ­λέας βρήκε εκείνο που αναζητούσαν όλοι».

44

Ο ΑΔΑΜ περίμενε. Η υπομονή του είχε αρχίσει να εξαντλείται. «Μα για τι πράγμα μιλάμε;» Ήξερε ότι ούτε η ιερά σινδόνη ούτε το δισκοπότηρο του Ιησού

μπορούσαν να αλλάξουν την ανθρωπότητα. Θα έπρεπε να είναι κά­τι ακόμα πιο ισχυρό, κάτι που να περιλαμβάνει και τις υπόλοιπες

222 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

θρησκείες. Μια αλλαγή όχι απλώς πνευματική αλλά επιστημονική. «Θα το δεις σύντομα. Είναι ένα κομβικό κομμάτι, αν χρησιμοποι­

ηθεί σωστά. Αν και αυτό που έχουμε εδώ είναι μόνο ένα μικρό θραύ-σμα της μητρικής ανακάλυψης», αποκρίθηκε ο Γερμανός.

Έπειτα έκανε μερικά βήματα και κάθισε πλάι στην Κέιτ. «Αδάμ, πιστεύουμε ότι είμαστε πολύ κοντά στην ανακάλυψη της

πραγματικής προέλευσης της ανθρωπότητας». «Πώς τα ξέρετε εσείς όλα αυτά;» Ο Γερμανός χαμογέλασε. Την περίμενε τη συγκεκριμένη ερώτη­

ση. «Για δύο λόγους: γιατί μου το είπαν τα παιδιά ίντιγκο που είδες,

αλλά κυρίως γιατί μου το αποκάλυψε άμεσα το αντικείμενο που βρή­κε ο Αχιλλέας».

Ο Αδάμ ένιωθε σαν μια ανοιχτή πληγή την αγωνία του να μάθει για όλα εκείνα. Έσκυψε μπροστά.

«Πώς δηλαδή το μάθατε από τα παιδιά;» «Η πέμπτη διάσταση είναι μια πύλη που συνδέει διαφορετικές

πραγματικότητες. Σύμφωνα με τις μεταφυσικές σπουδές, στο γνωστό σε εμάς σύμπαν υπάρχουν εννέα διαστάσεις. Όσο πιο υψηλή είναι η διάσταση τόσο πιο κοντά βρίσκεται κανείς στην Πηγή. Ιδιαίτερα εξελιγμένα όντα όπως ο Βούδας και ο Ιησούς υπάρχουν στην ένατη διάσταση».

«Ένα λεπτό», τον διέκοψε ορμητικά ο Αδάμ. «Δεν έχω καταλάβει ακόμα τη σχέση αυτών των παιδιών με την εξέλιξη του DNA, την πύ­λη της μετάβασης ανάμεσα στις διαστάσεις, τις προφητείες των Μά­για και την Ατλαντίδα».

Ο Κρούγκερ τον κοίταξε με κατανόηση. «Πολύ σύντομα θα το καταλάβεις μόνος σου. Πρέπει να ξεχάσεις

τη ματιά του μυρμηγκιού και να αρχίσεις να χρησιμοποιείς τη ματιά του αετού, Αδάμ».

«Τι εννοείτε;» «Κάθε άνθρωπος είναι ένα εν δυνάμει θεϊκό ον, μια τέλεια ανα­

παράσταση της ολότητας που περιέχει όλες τις διαστάσεις και τις συ­μπαντικές ενέργειες. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να θυμηθεί».

«Τι να θυμηθεί;»

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 223

Ο Κρούγκερ κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Να θυμηθεί και να ισχυροποιήσει το DNA. Έχεις μέσα σου όλα

όσα χρειάζεσαι. Γι’ αυτό οι θρησκείες έχουν δώσει τόση έμφαση στην παρεμπόδιση της ανάπτυξης του ανθρώπου με κάθε μέσο. Του εμ­φύσησαν το φόβο από την παιδική ηλικία και γέμισαν το μυαλό του με πολλές λανθασμένες θεωρίες».

Ο Αδάμ ένιωθε ανήσυχος. «Ξέρω ότι μέσα από την εκάστοτε πίστη οι θρησκείες έχουν ξε­

κινήσει πολλές διαμάχες και ότι το αρχικό πρόβλημα είναι η προ­σπάθεια επιβολής νεκρών πεποιθήσεων μέσω της βίας και της τυ­φλής πίστης». Ο Αδάμ τινάχτηκε. «Διαστρεβλωμένες θεωρίες! Δεν έχουν άμεσες εμπειρίες, έχουν αλλοιώσει το μήνυμα των πνευματι­κών ηγετών τους. Εσείς πιστεύετε ότι, αν ο Ιησούς επέστρεφε στη Γη, θα χαιρόταν με τα έργα της Εκκλησίας αυτές τις δύο χιλιετίες; Θα ήταν ευχαριστημένος με τις σταυροφορίες και το κυνήγι μαγισ­σών που κάηκαν στην πυρά, με τον πλούτο του Βατικανού τη στιγ­μή που χιλιάδες άνθρωποι λιμοκτονούν; Αν επέστρεφε στη Γη ο Μωά μεθ, τι θα έλεγε στους πιστούς του για τις βόμβες και την κλει­τοριδεκτομή στο όνομα του Θεού;»

«Ας μη βγαίνουμε από το θέμα, Αδάμ. Τα παιδιά ίντιγκο που βρί­σκονται εδώ και τα οποία μελετούμε έχουν γεννηθεί με μεγαλύτερες γενετικές δυνατότητες και οι γονείς τους ξέρουν ότι αυτό είναι σχο­λείο για εκείνα. Εδώ το DNA τους δέχεται ερεθίσματα, πολύ περισ­σότερα μάλιστα χάρη στην πολύτιμη, σημαντικότατη βοήθεια του Αχιλλέα. Ένα μέρος αυτών που έχουμε μάθει από τα παιδιά είναι όσα σου λέω τώρα».

«Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι τα παιδιά σάς αποκάλυψαν πραγ­ματικά αυτά που μου λέτε».

Ο Κρούγκερ κατένευσε ξανά χαμογελώντας. «Έχουμε κάνει πειράματα σε διαφορετικά παιδιά που δε γνωρί­

ζονταν μεταξύ τους, που δεν είχαν δει ποτέ το ένα το άλλο και όλα μας έδωσαν παρόμοιες πληροφορίες, με διαφορετικά μόνο λόγια».

Ο Αδάμ έμεινε άναυδος ακούγοντας όλα αυτά. «Κοίτα αυτές τις πλάκες», του είπε ο Κρούγκερ πλησιάζοντας μια

μικρή διάφανη θήκη στον τοίχο, που φωτιζόταν από πίσω. «Είναι οι

224 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

εικόνες των εγκεφάλων των παιδιών ίντιγκο, με τα οποία κάναμε το ίδιο επιστημονικό πείραμα, πριν και μετά».

Ο Αδάμ πρόσεξε ότι στις εικόνες των εγκεφάλων που απεικονίζο­νταν σε εκείνες τις τομογραφίες υπήρχαν αρκετοί εμφανείς φωτεινοί κύκλοι.

«Τι είναι αυτά;» «Φωτεινοί κύκλοι», είπε ο γενετιστής. «Δεν έχουμε ξαναδεί τίπο­

τα παρόμοιο. Υποθέτουμε ότι είναι η ενεργοποίηση του DNA. »Πιστεύουμε ότι ενδέχεται να είναι τα πρώτα αποτελέσματα και

η αρχή της ενεργοποίησης στο DNA με την επιρροή της νέας συμπα­ντικής ενέργειας. Τα πρώτα συμπτώματα της άφιξης της βροχής των φωτονίων από το κέντρο του Γαλαξία μας».

Ο Αδάμ άκουγε με προσοχή. «Θα σου το εξηγήσω επιστημονικά», είπε ο Κρούγκερ. «Οι σημα­

ντικότεροι νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου εκκρίνονται με μεγαλύ­τερη ισχύ από τις νευρικές απολήξεις. Τα εγκεφαλικά πεπτίδια απαι­τούν να υπάρχουν μέσα στο σώμα των νευρώνων τα φαινόμενα της μεταγραφής, της μετάφρασης και της μετα­μεταφραστικής επεξερ­γασίας των αποθηκευμένων στοιχείων. Το τελικό προϊόν μεταφέρε­ται μέσα από τον άξονα για την έκκρισή του. Τα μόρια που παράγο­νται έτσι λειτουργούν ως προάγγελοι για διάφορα ενεργά εγκεφαλι­κά πεπτίδια. Ο υποθάλαμος και η υπόφυση διαδραματίζουν σημα­ντικό ρόλο στην επέκταση της κατάστασης της συνείδησης αλλά και σε βιοχημικό επίπεδο, στην αφύπνιση της σεξουαλικής δραστηριό­τητας. Κινούν όλα όσα βρίσκονται κάτω από το κεφάλι. Η λέξη “υπό­φυση” συντίθεται από την πρόθεση υπό, “κάτω από”, και τη φύση, που αρχικά σήμαινε “ανάπτυξη”. Εκεί βρίσκονται τα κέντρα της έμπνευ­σης, της δημιουργικότητας, της διαίσθησης και της πνευματικότη­τας.

»Μέσω της υπερενεργοποίησης της υπόφυσης, δηλαδή, μπορούν να αναπτυχθούν όλες οι δυνατότητες που βρίσκονται κάτω από αυ­τήν: Οι ενεργοί ενδοκρινείς αδένες και τα τσάκρα εκπέμπουν όλη τους τη δύναμη. Έτσι, οι πληροφορίες που έχουν αποθηκευτεί σε υπολανθάνουσα κατάσταση ενεργοποιούνται και καθιστούν δυνατή την έναρξη ενός ήδη υπάρχοντος εσωτερικού προγράμματος, σαν να

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 225

μπαίνουν σε λειτουργία ειδικά αρχεία και προγράμματα ενός υπο­λογιστή που δεν ήταν ως τώρα πλήρως ενεργοποιημένος».

Επικράτησε σιωπή. Ο Αδάμ θυμήθηκε ότι η αρχαία αιγυπτιακή θρησκεία ονόμαζε το

μάτι της θεϊκής συνείδησης, το ηλιακό μάτι που βλέπει τα πάντα, Μάτι του Ώρου. Άραγε η αλλόκοτη συμπεριφορά του Ήλιου είχε σχέση με την ενεργοποίηση του ανθρώπινου τρίτου ματιού; Θυμή­θηκε ότι στις ασκήσεις διαλογισμού τού είχαν μάθει να στρέφει την προσοχή προς εκείνο το σημείο.

Οι ανατολίτικες επιστήμες το ονόμαζαν Άγκνια Τσάκρα και χρη­σιμοποιούσαν πολλές τεχνικές διαλογισμού για τον ερεθισμό του τρί­του ματιού. Ο Γάλλος φιλόσοφος Ρενέ Ντεκάρτ, θεμελιωτής της οπτι­κής επιστήμης, πίστευε ότι η επίφυση είναι η βάση της ψυχής. Το ίδιο υποστήριζαν και οι αρχαίοι Έλληνες. Μάλιστα τον 4ο π.Χ. αιώ­να ο Ερώφιλος περιέγραψε την επίφυση ως ένα όργανο που ρύθμιζε και εξέπεμπε σκέψεις.

Ο Αδάμ θυμήθηκε ότι οι βουδιστές αποκαλούσαν τα φυσικά μά­τια «κλέφτες της ψυχής», γιατί πάντα αναζητούν έξω εκείνο που έχουν ήδη μέσα. Εκείνη η παράδοση έλεγε ότι τα φυσικά μάτια αντιστοι­χούν στη δυϊκότητα, στην όραση του καλού και του κακού. Και άλ­λες παραδόσεις αναφέρουν ότι κατά τη σταύρωση του Ιησού στο Γολ­γοθά, που σημαίνει «κρανίο», οι ληστές που σταυρώθηκαν δεξιά κι αριστερά του συμβολίζουν τα φυσικά μάτια, ενώ ο Ιησούς, που βρί­σκεται στη μέση, αντιπροσωπεύει το μάτι της συνείδησης.

Ο Κρούγκερ πήρε μία από τις τομογραφίες και συνέχισε. «Στην επίφυση έχουμε δύναμη, Αδάμ. Το τρίτο μάτι, το μάτι της

συνείδησης, είναι ικανό να αιχμαλωτίσει την κατάσταση της διαισθη­τικής γνώσης. Την ανακάλυψη που έκανε ο Αρχιμήδης, όταν αναφώ­νησε το περίφημο “Εύρηκα”, τη χρωστά στο μάτι της διαίσθησης».

Η Κέιτ έβαλε μερικές ακόμα τομογραφίες στην οθόνη. «Αφού είδαμε αυτό, η Κέιτ κι εγώ διαπιστώσαμε από πρώτο χέρι

την επίδραση της ανακάλυψης του Αχιλλέα στους δικούς μας εγκε­φάλους. Και σκέψου ότι δεν είναι παρά ένα χιλιοστό του ευρήματός του, το οποίο δυστυχώς δεν ξέρουμε πού βρίσκεται. Φαντάσου αν όλη η ανθρωπότητα...» Ο γενετιστής έκανε μια παύση για να σκεφτεί και

226 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

πρόσθεσε απαλά: «Είμαστε μονάδες μιας συνείδησης εν εξελίξει, Αδάμ. Τα πάντα λειτουργούν σύμφωνα με το σκοπό της Πηγής, προο δεύουν και εξελίσσονται από τη μία κατάσταση στην άλλη, κα­ταστρέφονται, δημιουργούνται και διατηρούνται για να καταστρα­φούν και να δημιουργηθούν ξανά, αναζητώντας αιώνια μια όλο και μεγαλύτερη τελειοποίηση.

»Γνωρίζεις ότι ο όρος “προσωπική ψυχή” είναι μια σπίθα από την αιώνια φλόγα της δημιουργίας. Και η προσωπική σπίθα μας πηδά ξανά και ξανά από ένα κορμί σε άλλο, από μία εμπειρία σε άλλη, χωρίς να σβήνει ποτέ, ώστε να επιστρέψει στην Πηγή από την οποία ξεπήδησε. Μοιάζει με παιχνίδι, καταλαβαίνεις; Πολύ σύντομα θα εγκαταλείψουμε την περιπλάνηση στη Γη της τρίτης διάστασης. Μας περιμένει ένας εορτασμός, παρόλο που πολύς κόσμος νιώθει φόβο για τη μετάβαση και πολλοί έχουν βαλθεί να την εμποδίσουν για διά­φορους λόγους. Γι’ αυτό φαντάζομαι ότι απήγαγαν τον Αχιλλέα».

Ο Αδάμ σηκώθηκε. Ήταν άνθρωπος ανοιχτός, αλλά ένιωθε ότι εκείνα τα στοιχεία έπρεπε να μπουν στη θέση τους ένα ένα.

«Το DNA και ο εγκέφαλός μας θα βοηθήσουν να μεταβούμε σε άλλη διάσταση;» ρώτησε.

Ο Κρούγκερ κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Δε νομίζω να συμβεί σε όλους μας. Θα εξελιχθούν στην επόμε­

νη διάσταση μόνο όσοι πάλλονται σε συντονισμό με την Πύλη και την ενέργεια της Πηγής, αυτό που οι Μάγια ονόμασαν Κεντρικό Ήλιο. Πιστεύω ότι δεν έχει να κάνει με την τύχη ούτε την καλοσύ­νη ούτε την πραγματοποίηση φιλανθρωπικών πράξεων. Είναι ενέρ­γεια και συνείδηση. Η διαφορά θα είναι για εκείνους που έχουν ένα βαθμό επεκταμένης συνείδησης και μια ενεργειακή εργασία που πραγματοποιήθηκε από χρόνια και θα τους βοηθήσει να αντέξουν την αλλαγή στο νευρικό τους σύστημα, στον εγκέφαλο και στο DNA τους».

Ο σεξολόγος απέμεινε σιωπηλός. Έπρεπε να τα σκεφτεί όλα αυ­τά. Στο μυαλό του ήρθε ένα απόσπασμα από τη Βίβλο. Ένα χωρίο του Δανιήλ συνέπιπτε με όλες αυτές τις πληροφορίες.

Και πολλοί από αυτούς που κοιμούνται στο χώμα της γης θα εγερ­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 227

θούν, άλλοι για την αιώνια ζωή, άλλοι για τον αιώνιο επονειδισμό και την αισχύνη.

«Και όσοι δεν μπορέσουν να περάσουν την πύλη;» Ο Κρούγκερ πλησίασε το σεξολόγο και του μίλησε σχεδόν ψιθυ­

ρίζοντας. «Αυτό δύσκολα μπορούμε να το προβλέψουμε, όμως η ίδια η συ­

μπαντική ενέργεια θα ανοίξει το δρόμο για τη Μεγάλη Έλικα της Ανάληψης. Όσοι δεν την αντιληφθούν θα συνεχίσουν να ζουν σε άλ­λη πραγματικότητα, πιο κοντινή στον ενεργητικό τους παλμό, στον εγκέφαλο και στο DNA τους. Στο κάτω κάτω δεν πρέπει να φοβόμα­στε το θάνατο ως κάτι μελλοντικό, γιατί αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο πεθαίνουν χιλιάδες άτομα από διάφορα αίτια. Έτσι συνέβαι­νε πάντα. Όλοι θα συνεχίσουν τον εξελικτικό δρόμο τους».

Ο Αδάμ κράτησε μια απόσταση. «Ο πατέρας μου υποστηρίζει στο βιβλίο του ότι έτσι εξαφανίστη­

καν οι Μάγια: διάβηκαν μια διαστατική πύλη. Γι’ αυτό εγκατέλειψαν τις πόλεις τους».

«Ακριβώς». «Τότε, λοιπόν, τι θα συμβεί με τα όσα έχουμε μάθει; Τι θα απο­

γίνει η αγάπη όλης της ανθρωπότητας για το θείο;» ρώτησε ο Αδάμ κοιτώντας την Κέιτ.

Ο Κρούγκερ αναστέναξε. «Αδάμ, δεν υπάρχει μεγαλύτερη πράξη αγάπης της Πηγής από

την προσφορά της προσέγγισης, της πιθανότητας να νιώθουμε την παρουσία της ανά πάσα στιγμή, όπως την ένιωσαν τα πρώτα νοήμο­να όντα. Η Γη είναι ένα πείραμα που πραγματοποιήθηκε πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια, ένας τόπος μάθησης μέσα από διαδοχικές ζωές, συσσώρευση εμπειριών, κάρμα και βιωμάτων ανάπτυξης. Τώ­ρα ο πλανήτης ετοιμάζεται να εξελιχθεί έπειτα από έναν κύκλο πά­ρα πολλών χρόνων».

Ο Αδάμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι. Ο Κρούγκερ στράφηκε προς το παράθυρο για να δει τα παιδιά.

«Δεν είμαστε η μοναδική μορφή ζωής», είπε με την πλάτη γυρι­σμένη προς το σεξολόγο. «Αυτό το σύμπαν είναι τόσο απέραντο και

228 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

περιέχει τόσες δυνατότητες, ώστε θα ήταν αδύνατο να το περιγρά­ψουμε».

«Θα επιμείνω ξανά, δόκτωρ Κρούγκερ. Συγχωρέστε τους ενδοια­σμούς μου, όμως πώς τα ξέρετε εσείς όλα αυτά;»

Ο γενετιστής στράφηκε και έριξε μια ματιά γεμάτη συνενοχή στη συνάδελφό του.

«Η Κέιτ θα σου δείξει όλα όσα πρέπει να διαπιστώσεις μόνος σου».

45

ΣΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ των μελών της Μυστικής Κυβέρνησης είχαν φτά­σει άλλα έξι άτομα και γι’ αυτό αναγκάστηκαν να κάνουν ένα διά­λειμμα μισής ώρας για να ξεκαθαριστούν ορισμένες ιδέες. Αρκετοί από τους άρτι αφιχθέντες ανήκαν στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, την ελίτ των πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο, που αποτελούνταν από πανίσχυρους μεγιστάνες και επιχειρηματίες με μεγάλη επιρροή. Πρόθεσή τους ήταν να εξαλειφθεί η μεσαία τάξη για να προκληθεί φτώχεια και συνεπώς μεγαλύτερη μισθωτή σκλαβιά. Επίσης σχεδία­ζαν να τοποθετήσουν σε κάθε άτομο ένα μικροτσίπ με όλα τα προ­σωπικά στοιχεία και τη θέση του για να έχουν τον απόλυτο έλεγχο.

Ο Στιούαρτ Ουάσινγκτον φορούσε μπλε κοστούμι Armani, λεπτό πουκάμισο από λευκό μετάξι και σκούρα μπλε γραβάτα. Ήταν βυ­θισμένος στις σκέψεις του και κοιτούσε από ένα παραθυράκι της πο­λυτελούς αίθουσας όταν τον προσέγγισε ο Σεργκέι Βάλισνοφ, το μέ­λος της οργάνωσης που είχε επιφορτιστεί με τον τομέα των πληρο­φοριών και των εσωτερικών θεμάτων.

«Μου επιτρέπετε;» ρώτησε ο Βάλισνοφ, ο Γητευτής, πριν πλησιά­σει στα δεξιά του.

Ο Εγκέφαλος κούνησε καταφατικά το κεφάλι. Το πρόσωπό του ήταν σοβαρό, πέτρινο.

«Ξέρω ότι αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη περίσταση», του είπε ήρεμος ο Σεργκέι Βάλισνοφ, «και ότι ο αστεροειδής, ή ό,τι είναι αυ­τό, συνιστά σοβαρή απειλή, αλλά...»

Ο Εγκέφαλος δε γύρισε καν προς το μέρος του. Εξακολουθούσε

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 229

να κοιτάζει τον ορίζοντα έξω από το παράθυρο σαν υπνωτισμένος. «Ένας αστεροειδής από το διάστημα πλησιάζει τη Γη», επιβεβαίω­

σε με πολύ αδύναμη φωνή. «Ή θα τον καταστρέψουμε πριν φτάσει εδώ ή θα καταστρέψει αυτός εμάς. Δεν έχουμε πολλές επιλογές. Τα προβλήματα αυξάνονται...»

«Κύριε Ουάσινγκτον», τον διέκοψε ο Βάλισνοφ. «Έλαβα μια πρό­σφατη αναφορά που μάλλον πρέπει να δείτε».

Η έκφραση του Εγκεφάλου άλλαξε λίγο. Στράφηκε προς το Γη­τευτή, αν και ήταν κουρασμένος κι είχε πονοκέφαλο από τις δεκά­δες αναφορές της CIA, του HAARP, της NASA και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που είχε μαζί του.

«Εξηγηθείτε». «Τηλεφώνησε ο γραμματέας μου και είπε ότι σε μια πρόσφατη

συνέντευξη Τύπου του CΝΝ αρκετοί πρώην στρατιωτικοί, ελεγκτές πτήσεων, πιλότοι και λοιποί, όλοι πλέον εν αποστρατεία, έκαναν δη­λώσεις που μας φέρνουν σε δύσκολη θέση».

Ο Στιούαρτ Ουάσινγκτον ανασήκωσε τους ώμους ενοχλημένος. «Δηλώσεις; Σχετικά με τι;» Ο Ρώσος έκανε μια παύση για να βγάλει ένα φάκελο με αναφο­

ρές από ένα μαύρο χαρτοφύλακα. «Κύριε Ουάσινγκτον, έχουν αποκαλυφθεί άκρως απόρρητα μυ­

στικά της επίσημης κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών». Ο Στιούαρτ Ουάσινγκτον ένιωσε ότι ο Γητευτής τού έδινε να κρα­

τήσει ένα αναμμένο κάρβουνο. «Τι θέλετε να πείτε;» Η φωνή του Εγκεφάλου ακούστηκε αυταρ­

χική και γεμάτη ενδιαφέρον μαζί. «Θυμάστε τι συνέβη το 2001 στην Εθνική Λέσχη Τύπου της Ουά­

σινγκτον;» «Αναφέρεστε στο... Disclosure Project;» «Ακριβώς», απάντησε ο Γητευτής. «Εκείνη τη χρονιά κατέθεσαν

πάνω από είκοσι άτομα». Ο Σεργκέι Βάλισνοφ αναφερόταν στο Σχέδιο Αποκάλυψη, που εί­

χε συνταχθεί το 1993 από το δόκτορα Στίβεν Γκριρ και σήμερα είχε έδρα στο Κροζέτ, στη Βιρτζίνια, αλλά και μια ιδιαίτερα δημοφιλή ιστοσελίδα (www.disclosureproject.org), με σκοπό να αποκαλύπτει

230 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

αυστηρά εμπιστευτικές πληροφορίες της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε μια συνέντευξη Τύπου μπροστά σε πολλά μέσα τα μέ­λη του σχεδίου μίλησαν για τους μυστικούς φακέλους που τεκμηρί­ωναν την ύπαρξη ζωής όντων από άλλες διαστάσεις αλλά και τα οχή­ματά τους, τις επαφές και τις εμφανίσεις τους.

Ο Ουάσινγκτον θυμήθηκε το γεγονός από το οποίο είχαν περά­σει ήδη έντεκα χρόνια και συνοφρυώθηκε.

«Ευτυχώς», απάντησε, «καταφέραμε εν μέρει να ελέγξουμε την κατάσταση με τη βοήθεια του Γραφείου Ειδικών Ερευνών της Αερο­πορίας της Βόρειας Αμερικής».

Πολύς κόσμος ανά τον κόσμο πίστευε το Σχέδιο Αποκάλυψη, για­τί υποστηρίχτηκε από μια ισχυρή, αξιόπιστη ομάδα, τα μέλη της οποίας ήταν πρώην αντισυνταγματάρχες, στρατηγοί, επιστήμονες, ταγματάρχες, αστροναύτες, πιλότοι, καθηγητές, υπουργοί άμυνας, δι­αχειριστές, δικηγόροι και άλλοι επαγγελματίες με μεγάλο κύρος και ισχύ. Πάνω από τετρακόσιοι μάρτυρες είχαν έρθει σε επαφή με σκά­φη ανώτερης τεχνολογίας που πετούσαν σε ύψος είκοσι τεσσάρων χι­λιάδων και πλέον μέτρων, είχαν δυνατότητα ταχύτητας τριών χιλιά­δων χιλιομέτρων την ώρα και πληρώματα πολυδιάστατων όντων. Μέ­σα από ντοκουμέντα και δηλώσεις προσπαθούσαν τώρα να αποκαλύ­ψουν τη ζωή άλλων ειδών νοημοσύνης στο σύμπαν, αφού είχαν εκα­τοντάδες αποδείξεις γι’ αυτό.

Οι μαρτυρίες αυτές λογοκρίθηκαν παλαιότερα από τις κυβερνή­σεις του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, του Τζίμι Κάρτερ, του Ρόναλντ Ρί­γκαν, του Μπιλ Κλίντον και του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου και του νεότερου, με μέτρα ακραίας καταπίεσης από την κυβέρνηση και σε μικρότερο βαθμό, ανεπίσημα, από τη Μυστική Κυβέρνηση. Αν και οι μάρτυρες της ομάδας του δόκτορα Γκριρ παρέμεναν ενεργοί με εκείνη την εκστρατεία και παρότι στο διαδίκτυο κυκλοφορούσαν τα νέα σχετικά με το γεγονός, δεν είχαν καταφέρει να αναγκάσουν την επίσημη κυβέρνηση να ενημερώσει τον κόσμο για εκείνες τις εμπιστευτικές πληροφορίες.

Ο Εγκέφαλος έγινε κατακόκκινος από οργή. «Μη μου πείτε ότι πάλι αποκάλυψαν...» Η φωνή του Ουάσινγκτον

έμοιαζε με τη φωνή ενός δαιμονίου.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 231

Ο Γητευτής Βάλισνοφ κούνησε το κεφάλι καταφατικά. «Είναι πιο σοβαρό από αυτό που συνέβη με τα WikiLeaks το

2010». Ο Βάλισνοφ δεν ένιωθε άνετα, γιατί βρισκόταν πολύ κοντά στον

Εγκέφαλο σε μια στιγμή που ήταν ιδιαίτερα ταραγμένος, αλλά χει­ρίστηκε την κατάσταση όσο καλύτερα μπορούσε. Ο χρόνος κυλούσε και έπρεπε να βρουν λύσεις το συντομότερο δυνατό.

«Δεν έχω συγκεκριμένα στοιχεία», πρόσθεσε, «όμως έχουν ανα­φερθεί πρόσφατες εμφανίσεις στο Όρεγκον, στο Τέξας, στο Κολο­ράντο, στο Νέο Μεξικό, στο Ντάλας και σε άλλες πόλεις. Αυτή τη στιγμή στη Νέα Υόρκη και σε πολλές πρωτεύουσες ανά τον κόσμο διαδηλώνουν διάφορες ομάδες, ομάδες ακτιβιστών που λένε ότι εί­χαν επαφή με ανώτερα είδη νοημοσύνης, αλλά και πνευματικές ομά­δες και ομάδες new age, που δίνουν όποιες πληροφορίες θέλουν στον πληθυσμό». Τα μάτια του Βάλισνοφ άστραψαν.

«Είναι μειοψηφίες χωρίς καμία αξιοπιστία», είπε ο Εγκέφαλος. Ο Γητευτής έκανε μια παύση για να κοιτάξει τα χαρτιά του. «Καλό θα ήταν να μην τους υποτιμάμε, κύριε Ουάσινγκτον, έχουν

γίνει πολύ έξυπνοι. Γίνονται όλο και περισσότεροι και δύσκολα θα δημιουργηθούν άλλα μοντάζ. Το φράγμα δέχεται όλο και μεγαλύτε­ρες πιέσεις».

«Τι λένε στη NORAD;» ρώτησε ανήσυχος ο Εγκέφαλος. «Δεν έχω καμία δική τους αναφορά».

Ο Ουάσινγκτον εννοούσε το Κέντρο Αεροδιαστημικής Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών, που είχε τη βάση του στα βουνά Τσεγιέν στο Κολοράντο.

«Ούτε εγώ έχω λάβει κάτι πρόσφατο». Επικράτησε σιωπή. «Κύριε Ουάσινγκτον», πρόσθεσε μετρημένα ο Βάλισνοφ, «έχουν

δει και ένα μεγάλο κύκλο από περιστρεφόμενα φώτα στον ουρανό, πάνω από την Περιοχή 51».

Η Περιοχή 51 ήταν μια άκρως μυστική στρατιωτική βάση στα βόρεια του Λας Βέγκας με έκταση δέκα χιλιάδες τετραγωνικά χιλιό­μετρα, η οποία είχε αρχίσει να κατασκευάζεται το 1955. Εκείνη η περιοχή, γνωστή και ως «το Κουτί», χαρακτηριζόταν συχνά ως τόπος

232 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

συνωμοσίας και λεγόταν ότι εκεί επιστήμονες μελετούσαν και έκρυ­βαν τεχνολογία εξωγήινης προέλευσης και όχι μόνο.

Ο Ουάσινγκτον κοίταξε το Γητευτή με γουρλωμένα μάτια. «Πάνω από την Περιοχή 51;» Ήξεραν και οι δύο ότι αυτό ήταν επικίνδυνο. Η AEC, αλλιώς Επι­

τροπή Ατομικής Ενέργειας, ήταν ιδιοκτησία του Τμήματος Άμυνας και της Αεροπορίας.

«Αυτό είναι πολύ σοβαρό». Ο Ουάσινγκτον έδειχνε βαθιά ανησυ­χία.

Έκανε μια παύση για να σκεφτεί. «Στην πραγματικότητα είναι ζήτημα της επίσημης κυβέρνησης

και της CΙΑ. Τι λένε εκείνοι; Το θέμα είναι φλέγον, πρέπει να το ανα­λάβουν».

«Έχουν αρχίσει να το μελετούν ταχύτατα για να προβούν σε κι­νήσεις», απάντησε με έμφαση ο Βάλισνοφ.

«Ζητήστε από τον Τύπο και τα τηλεοπτικά μέσα που βρίσκονται υπό την επιρροή μας να εξισορροπήσουν τα πράγματα και να ελα­χιστοποιήσουν τα στοιχεία».

«Αυτό το έχουν αναλάβει ήδη άλλα μέλη», αποκρίθηκε ψυχρά ο Ρώσος. «Τα μέσα έχουν ειδοποιηθεί να φιλτράρουν κάθε εμπιστευ­τική πληροφορία για τις προφητείες και τις εμφανίσεις σκαφών».

Η Μυστική Κυβέρνηση ήταν ιδιαίτερα ικανή όταν επρόκειτο για τη λογοκρισία ορισμένων πληροφοριών και τη διοχέτευση άλλων. Προγραμμάτιζαν, μάλιστα, μέσα από μεγάλες παραγωγές και ται­νίες του Χόλιγουντ, ιδέες και πεποιθήσεις, τις οποίες έβαζαν στο συλ­λογικό υποσυνείδητο. Έτσι, η μάζα έβλεπε ταινίες που είχαν ενορ­χηστρωθεί από τα μέλη της Μυστικής Κυβέρνησης ως προς το θέμα και τη χρηματοδότηση, όπως οι ταινίες σχετικά με το 2012 που πρό­βαλλαν φόβο και τρόμο χωρίς να αναφέρουν την πιθανότητα εξέλι­ξης, ώστε ο κόσμος να μένει με αυτή την εντύπωση.

«Λοιπόν», ψιθύρισε ο Ουάσινγκτον που βασανιζόταν από τον πο­νοκέφαλο. «Βρείτε τρόπο να συνεχίσετε να ναρκώνετε τον κόσμο. Βρείτε έναν καινούριο αποδιοπομπαίο τράγο που θα μας δώσει προς στιγμήν χρόνο να λύσουμε το θέμα, μια μεγάλη βόμβα, το θάνατο μιας διασημότητας. Έχουμε πολλά μέτωπα ανοιχτά. Πρέπει να απο­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 233

σπάσουμε την προσοχή του κοινού σε παγκόσμιο επίπεδο. Και να αυξηθούν οι χημικές πτήσεις πάνω από όλες τις πόλεις».

Ο Ουάσινγκτον αισθανόταν ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για τη Μυστική Κυβέρνηση. Έπρεπε να χρησιμοποιήσουν όλα τα όπλα ελέγχου που διέθεταν. Ο Βάλισνοφ ένιωσε να τον λούζει κρύος ιδρώτας. Ήθελε να μιλήσει για κάτι προσωπικό. Δεν μπορούσε να συγκρατηθεί άλλο. Ήταν μια ευκαιρία να ανελιχθεί μέσα στην ορ­γάνωση.

«Κύριε Ουάσινγκτον, αν μου επιτρέπετε, θέλω να σας εκθέσω μια σκέψη μου. Πιστεύω ότι, αν συνδέσουμε τα κομμάτια της κατάστα­σης του πλανήτη, τους σεισμούς, τη συμπεριφορά του Ήλιου, την ανακοίνωση των προφητειών των Μάγια και τον αστεροειδή που έχουν δει στα παρατηρητήρια, με τους διαδηλωτές για τα διαστατι­κά όντα, ίσως μπορέσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα ώστε να εί­ναι ευνοϊκά για μας».

Η έκφραση του προσώπου και η λάμψη στα μάτια του Γητευτή έδειχναν ότι κρατούσε έναν άσο στο μανίκι του. Ο Εγκέφαλος φάνη­κε να ενδιαφέρεται. Χαλάρωσε τον κόμπο της γραβάτας. Ήταν δια­τεθειμένος να ακούσει αυτό που είχε να προτείνει ο Ρώσος. Εκείνη τη στιγμή ζητήθηκε η επιστροφή των ηγετών της Μυστικής Κυβέρ­νησης για να αρχίσει ξανά η συζήτηση. Οι συμμετέχοντες άρχισαν να κάθονται γύρω από το δρύινο τραπέζι με φακέλους και νέες ανα­φορές, ενώ ο Βάλισνοφ ψιθύριζε στον Στιούαρτ Ουάσινγκτον μια φο­βερή ιδέα για να προβούν σε μια αποφασιστική κίνηση.

46

Η ΚΕΪΤ οδήγησε τον Αδάμ από ένα μακρύ διάδρομο σε μια αίθου­σα συναντήσεων. Τη διέσχισαν και βγήκαν σε ένα μικρό πάρκο, όπου ήταν ευδιάκριτη η φροντίδα ενός καλού κηπουρού, γιατί υπήρχαν κάμποσα καλοφροντισμένα δέντρα και φυτά. Έφτασαν σε ένα κτί­ριο σε σχήμα θόλου, με ένα στρογγυλό, σκούρο μπλε τζάμι και αρ­κετά βιτρό ψηλά και προς το εσωτερικό της ευρύχωρης στρογγυλής αίθουσας.

234 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Η Κέιτ πέρασε μια μαγνητική κάρτα από μια στενή σχισμή και άνοιξε τη λευκή πόρτα.

«Άφησε, σε παρακαλώ, έξω τα παπούτσια σου και τα μεταλλικά αντικείμενα», ζήτησε ευγενικά από τον Αδάμ.

Εκείνος έβγαλε τα παπούτσια και άφησε πάνω σε ένα τραπεζάκι το ρολόι του, τα γυαλιά ηλίου, το πορτοφόλι, τη ζώνη και μια αση­μένια αλυσιδίτσα με το ελληνικό σύμβολο της αιωνιότητας. Φαίνε­ται ότι αυτό το μέρος έχει ισχυρή ενέργεια, σκέφτηκε.

Η Κέιτ έδειχνε να διαβάζει τη σκέψη του. «Αυτό το μέρος έχει πολλή ενέργεια, Αδάμ. Προσπάθησε να αφή­

σεις το μυαλό σου κατά μέρος». «Τι θα κάνουμε;» ρώτησε εκείνος. Η Κέιτ τον κοίταξε με μάτια γεμάτα φως. Το πρόσωπό της απέ­

πνεε ένα μαγνητικό αισθησιασμό. «Θα γνωρίσεις την ανακάλυψη του Αχιλλέα. Μας απομένει λίγος

χρόνος και πρέπει να γίνουμε πολύ περισσότεροι αυτοί που θα τη φέρουμε στο φως. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, ο αρχαιολόγος περίμενε πολλά από σένα, Αδάμ. Έτσι μου είπε ο δόκτωρ Κρούγκερ».

Η μορφή της Κέιτ ήταν επιβλητική. Το κορμί της έδειχνε να έχει σμιλευτεί από κάποιον καλλιτέχνη και από την ύπαρξή της ανάβλυ­ζε μια κυκλωτική ενέργεια.

Πέρασαν στο εσωτερικό του μυστηριώδους θόλου και ο Αδάμ διέ­κρινε στο κέντρο του χώρου έναν κύκλο από μικρούς κρυστάλλους χαλαζία με ύψος περίπου δεκαπέντε με είκοσι εκατοστά, ακριβώς κάτω από την περιφέρεια του γαλάζιου τζαμιού στην οροφή.

«Χαλαζίες είναι αυτοί;» ρώτησε ο σεξολόγος ενώ γυρνούσε το κε­φάλι για να δει τους ψηλούς λευκούς τοίχους, το θολωτό ταβάνι και τα κρύσταλλα που υπήρχαν παντού γύρω του.

«Εδώ έχουμε ένα ελάχιστο τμήμα του ευρήματος του Αχιλλέα. Στο ίδιο σημείο πραγματοποιήσαμε και τα πειράματα με τα παιδιά. Προη γουμένως πειραματιζόμασταν με τα μέλη της ομάδας. Πρώτα θα σου δείξω την ανακάλυψη του Αχιλλέα και μετά θα νιώσεις ο ίδιος το βίωμα».

Ο Αδάμ έμεινε σιωπηλός. Ήθελε να μάθει επιτέλους τι είχε βρει ο αρχαιολόγος εκτός από την ορειχάλκινη πλάκα των Ατλάντων.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 235

«Κλείσε τα μάτια και πάρε μερικές βαθιές ανάσες. Όπως σου εί­πα πριν, είναι σημαντικό να σταματήσει το μυαλό σου να δουλεύει, να μείνεις σιωπηλός μέσα σου».

Ο Αδάμ Ρούσος είχε συνηθίσει στο διαλογισμό και ξεκίνησε αμέ­σως. Ύστερα χαμογέλασε στην Κέιτ για να δείξει ότι ήταν έτοιμος.

«Πλησίασε τον κύκλο των κρυστάλλων του χαλαζία», του ζήτησε η γυναίκα με σιγουριά. «Αν μπορέσεις να το κάνεις εντελώς γυμνός, θα είναι καλύτερα. Θα το κάνω κι εγώ και θα μπούμε μαζί».

Ο Αδάμ θυμήθηκε τον Βίλχελμ Ράιχ, τον επιστήμονα που πειρα­ματίστηκε με τη σεξουαλική ενέργεια. Έβαζε ζευγάρια να κάνουν έρωτα για μία ώρα σε ένα ειδικό σημείο, όπου ύστερα ερχόταν άλλο ζευγάρι και αργότερα κι άλλα, ώστε να συγκεντρωθεί στο περιβάλ­λον μια βιοενέργεια, την οποία ο ίδιος ονόμαζε οργόνη.

Ύστερα έβαζε στο ίδιο σημείο ασθενείς, που κατά παράξενο τρό­πο γιατρεύονταν απορροφώντας τη βιολογική ενέργεια και τους παλ­μούς της οργόνης που παρήγαγαν τα σώματα που είχαν κάνει έρω­τα. Αυτό ενίσχυε το ενεργητικό πεδίο των ασθενών και έτσι η υγεία απλωνόταν φυσιολογικά στον οργανισμό. Για εκείνα τα πειράματα, αλλά και για πολλά άλλα, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών εί­χε λογοκρίνει τον Ράιχ.

Η Κέιτ φερόταν με φυσικότητα και ηρεμία. Δεν έδειξε κανένα σημάδι ντροπής για τη γύμνια των κορμιών τους. Δε φορούσε κοσμή­ματα. Το κορμί της στόλιζε μόνο ένα πλούσιο εφηβαίο που σχημά­τιζε ένα απαλό τρίγωνο. Ο Αδάμ είχε σαστίσει λιγάκι με εκείνη την κατάσταση.

«Ωραία», είπε αποφασιστικά η Κέιτ. «Σταύρωσε τα πόδια στη στάση του λωτού, όπως στο διαλογισμό, και ίσιωσε τελείως τη σπον­δυλική στήλη σου. Κλείσε τα μάτια και πάρε βαθιά ανάσα. Άνοιξε τις παλάμες σου στο ύψος του κέντρου του στέρνου σου σαν να περι­μένεις να λάβεις κάτι».

Ο σεξολόγος έκανε ό,τι του ζήτησε η γυναίκα. Σε λίγα λεπτά είχε βρεθεί σε πνευματική συχνότητα Άλφα, ένιωθε καθαρότητα και συ­γκέντρωση στην οθόνη του μυαλού του.

«Θα λάβεις στα χέρια σου την ανακάλυψη του Αχιλλέα. Ένα σπό­ρο από εκείνο που χρησιμοποιούσαν οι Άτλαντες για να ενισχύσουν

236 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

το DNA τους. Έπειτα από αυτή την εμπειρία δε θα είσαι πια ο ίδιος».

Εκείνα τα λόγια ακούστηκαν σχεδόν σαν θρησκευτικός ψαλμός. Ο Αδάμ έμεινε ήρεμος και γαλήνιος. Έπειτα από δέκα περίπου λε­πτά που πέρασαν αναπνέοντας μαζί ο ένας απέναντι στον άλλον για να εξισορροπήσουν τις ενέργειές τους, την αρσενική και τη θηλυκή, η Κέιτ έβγαλε ένα μικρό αντικείμενο από ένα γαλάζιο βελούδινο σα­κουλάκι.

«Μείνε σε βαθιά κατάσταση», είπε σχεδόν ψιθυριστά στον Αδάμ. «Προσπάθησε να αντιληφθείς τι θα συμβεί μέσα σου».

Εκείνος ένιωσε στις παλάμες του το βάρος ενός μικρού αντικει­μένου απαλού στην αφή και λίγο κρύου. Η Κέιτ είχε βάλει στα χέρια του ένα μικρό κρύσταλλο από χαλαζία με ηλικία πάνω από δώδεκα χιλιάδες χρόνια. Ήταν ένα μικροσκοπικό θραύσμα του μητρικού χα­λαζία με ύψος σχεδόν ένα μέτρο που είχε ανακαλύψει ο Αχιλλέας. Εκεί οι σοφοί Άτλαντες είχαν φυλάξει τις πληροφορίες και τη γνώση της ζωής και του σύμπαντος, όπως έκανε ο σύγχρονος πολιτισμός με τις δικές του τεχνολογίες, όπως τα μικροτσίπ, οι δίσκοι ή οι κάρτες μνήμης. Για τους Άτλαντες ήταν πιο εύκολο να φυλάξουν τις πληρο­φορίες συγκεντρώνοντάς τες μέσα στο χαλαζία με τις εξελιγμένες με­θόδους του μυαλού τους.

Ο Αδάμ ένιωσε να διατρέχει τη ραχοκοκαλιά του ένας ανεπαί­σθητος παλμός, σχεδόν σαν μικρή ηλεκτρική εκκένωση, και το νευ­ρικό του σύστημα κινητοποίησε άθελά του κάμποσους μυς του σώ­ματος και του προσώπου. Σιγά σιγά άρχισε να νιώθει ζέστη, ύστερα τα επίπεδα ενέργειάς του αυξήθηκαν και είδε μια περίεργη εικόνα: Αντίκριζε από μέσα τα κύτταρά του να χορεύουν σαν μικροσκοπικοί κύκλοι φωτός. Του φάνηκε αστείο να βλέπει εκατομμύρια κύτταρα σαν φωτεινές συνειδήσεις να διατρέχουν το κορμί του.

Είχε διαβάσει στο βιβλίο του πατέρα του ότι οι Άτλαντες φώ­τιζαν τις πόλεις τους με μεγάλα κομμάτια χαλαζία που τα είχαν προγραμματίσει να απορροφούν το φως του Ήλιου και να το αντανακλούν. Κατά τον ίδιο τρόπο τα σημερινά ρολόγια είχαν μέ­σα τους μια μικροσκοπική πέτρα από χαλαζία, σαν μια μηχανή λειτουργίας.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 237

«Στάσου όρθιος», του είπε η γυναίκα. «Συγκεντρώσου σε αυτό που νιώθεις».

Η εικόνα των δύο γυμνών κορμιών μέσα στον κύκλο των κρυστάλ­λων ήταν όμορφη, γεμάτη από μια αύρα μυστηρίου. Ο Αδάμ ένιωθε την ενέργεια του χαλαζία να αυξάνεται μέσα του και τη θηλυκή ενέρ­γεια της Κέιτ να τον αγκαλιάζει με θέρμη. Εκείνη τη στιγμή ένιωσε μια ισχυρή σύνδεση με το χαλαζία που είχε κρεμασμένο στο λαιμό της η Αλεξία.

Γι’ αυτό ήταν άραγε πάντα τόσο ζεστός; αναρωτήθηκε. Η Κέιτ πήρε τα χέρια του στα δικά της και τύλιξε τη μικροσκο­

πική πέτρα μέσα σε αυτά. Ο σεξολόγος ένιωσε μια δυνατή θερμότη­τα και μια εκκένωση όταν ένωσε τα χέρια του με τα χέρια της γυναί­κας, η οποία πλησίασε και του ψιθύρισε στο αφτί.

«Σύντομα το εσωτερικό σου ον και το DNA σου θα αρχίσουν να αλλάζουν», είπε σαν να μιλούσε σε ένα παιδί. «Ετοιμάσου να κάνεις ένα εσωτερικό ταξίδι».

Τον κράτησε απαλά από την πλάτη, τον ξάπλωσε στο πάτωμα και έβαλε το χαλαζία καταμεσής στο μέτωπό του.

Όταν ο σεξολόγος ένιωσε όλη τη δύναμη της πέτρας στο τρίτο μάτι, στην περιοχή των αδένων της επίφυσης και της υπόφυσης, εμ­φανίστηκαν στο μυαλό του σαν αστραπή όλα τα σύμβολα της πλά­κας που είχε ανακαλύψει ο Αχιλλέας. Εκείνη τη στιγμή ο Αδάμ Ρού­σος, τελείως γυμνός μέσα και έξω, παραδόθηκε σε ένα βαθύ déjà vu.

47

Η ΑΛΕΞΙΑ επιβιβάστηκε στο πλοίο για Αθήνα. Ανησυχούσε. Κόντευε μεσημέρι και ο Αδάμ δεν της είχε τηλεφωνήσει ακόμα.

Για το Θεό, μπαμπά! Πού μου έχεις αφήσει κάποιο σημάδι; ανα­ρωτήθηκε. Άλλαξε θέση και χώθηκε σε μια γωνιά κοντά στο παράθυ­ρο, παρόλο που το πλοίο ήταν γεμάτο τουρίστες. Καταπονημένη πνευ­ματικά, αποφάσισε να συνδεθεί στο διαδίκτυο από το Blackberry.

Αμέσως διαπίστωσε ότι τα νέα ήταν άσχημα. Οι σελίδες των κυ­

238 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ριότερων πρακτορείων Τύπου περιέγραφαν τις σοβαρές ζημιές που είχαν προκληθεί από τους σεισμούς και την κατάσταση του Ήλιου. Στις επόμενες μέρες αναμένονταν νέες αντιδράσεις και αντίκτυπος σε όλη τη Γη. Ως γεωλόγος η Αλεξία ήξερε ότι, όταν γίνεται σεισμός σε ένα σημείο, λίγο καιρό αργότερα συμβαίνει μια καταστροφή και σε κάποιο άλλο μέρος του πλανήτη, ως αντίδραση. Αιτία και αιτια­τό. Η κατάσταση είναι φρικτή, αναλογίστηκε.

Έβλεπε εικόνες από διάφορα μέρη όπου ο σεισμός είχε προκα­λέσει σαρωτικές καταστροφές. Κυρίως στην Ταϊβάν, στην Ιαπωνία, στην Κορέα και στις Φιλιππίνες είχαν καταρρεύσει κατασκευές, γέ­φυρες και κτίσματα. Οι εικόνες ήταν δραματικές. Ένιωσε μόνη. Τι θα κάνουμε; αναρωτήθηκε φοβισμένη. Άρχισε να διαβάζει προσε­κτικά μια αναφορά που εμφανιζόταν σε μια ιστοσελίδα που ειδικευό­ταν στη γεωλογία.

Ο πλανήτης συγκλονίζεται

Το δυνατό σοκ που προκάλεσε χθες ο Ήλιος στον ηλιακό άνεμο με­τρήθηκε από το δορυφόρο ACE και το ηλιακό και ηλιοσφαιρικό πα­ρατηρητήριο SOHO/CELIAS γύρω στις 14:00 UT (Παγκόσμιος Χρό­νος) και συσχετίστηκε με τη στεφανιαία εκτίναξη μάζας (CME) που συνδέεται με την έκρηξη τάξης­x3.4.

Στο επόμενο εικοσιτετράωρο αναμένεται ισχυρή γεωμαγνητική καταιγίδα. Το μαγνητικό πεδίο της Γης, που δρα ως προστασία απέ­ναντι σε διαφορετικά μόρια στο σύμπαν, μεταξύ άλλων στην ηλιακή ακτινοβολία, αποδυναμώνεται προς το σημείο μηδέν και κατά συνέ­πεια είναι πιο ευάλωτο απέναντι στη γεωμαγνητική επίδραση, ειδι­κά στις ηλιακές εκρήξεις, στις στεφανιαίες εκτινάξεις (CME) και στις εκρήξεις πλάσματος.

Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των ηλιακών εκρήξεων τόσο πιο εύκολες είναι η ποσότητα και η ισχύς των CME, οι οποίες μπο­ρούν να προκαλέσουν έντονες καταιγίδες, ανεμοστρόβιλους, πλημ­μύρες, ξηρασίες, πυρκαγιές, σεισμούς και λιώσιμο των πάγων.

Κάθε μερικές χιλιάδες χρόνια το μαγνητικό πεδίο της Γης μετα­μορφώνεται, αδυνατίζει, αλλάζει θέση και ενισχύεται ξανά. Αυτό το

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 239

γεγονός μάς είναι απόλυτα άγνωστο και δεν ξέρουμε τι πρέπει να αναμένουμε.

Από την άλλη, μια ηλιακή καταιγίδα θα μπορούσε να κάψει τους δορυφόρους, με συνέπεια να μπλοκαριστούν εντελώς οι τηλεπικοι­νωνίες, το διαδίκτυο και όλα τα λειτουργικά συστήματα επικοινω νίας. Ο κόσμος θα μπορούσε να χάσει τη δυνατότητα επικοινωνίας.

Η Αλεξία ένιωσε ανήμπορη. Ήξερε ότι, αν σημειωνόταν απώλεια

επικοινωνίας σε παγκόσμιο επίπεδο, θα επικρατούσε το χάος σε όλους τους τομείς. Ολόκληρος ο κόσμος βασιζόταν στις επικοινω νίες και στην τεχνολογία: πτήσεις, τράπεζες, χρηματιστήρια, πλοηγήσεις, αρχεία πληροφορικής, ξενοδοχεία, καταστήματα, εταιρείες – με δυο λόγια, ολόκληρος ο σύγχρονος κόσμος.

Πήρε το κινητό της και τηλεφώνησε στον Αδάμ. Απάντησε ξανά ο τηλεφωνητής.

Στα βάθη της ψυχής της υποψιαζόταν ότι για εκείνη τη γεωλογι­κή και αστρονομική κατάσταση υπήρχε μια κρυφή αιτία. Ίσως μά­λιστα ήταν μια θεϊκή αιτία.

Από την άλλη άκρη του πλοίου ένας άντρας με σκούρα γυαλιά και τουριστικό καπελάκι την παρακολουθούσε κουλουριασμένος στο κά­θισμά του.

Ήταν ο Έντουαρντ.

48

Ο ΔΕΣΜΟΣ που συνέδεε τον άνθρωπο που αποκαλούσαν Κουκουβά­για με τον καρδινάλιο Ραούλ Τους είχε δημιουργηθεί πριν από δε­κατέσσερα χρόνια, το 1998. Είχαν γνωριστεί αναπάντεχα στη Βοστό­νη, την εποχή που ο Μάγος ήταν επίσκοπος της πόλης και είχε αρ­χίσει να κάνει την εμφάνισή του στον καθολικό κλήρο με όλο και με­γαλύτερη ισχύ και ένταση. Ήξερε ότι σε λίγα χρόνια θα ανέβαινε στο βαθμό του καρδινάλιου και εκείνη την εποχή είχε ξεκινήσει ήδη να αναλαμβάνει εργασίες για τη Μυστική Κυβέρνηση.

Στο περιθώριο των «εργασιών» που εκτελούσε στη σκιά ο Τους

240 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

εκπλήρωνε και τα επίσημα εκκλησιαστικά του καθήκοντα. Κάπου κάπου του άρεσε να τελεί το γάμο κάποιας προσωπικότητας της κοι­νωνικής ελίτ, αφού στη γενέτειρά του, τη Λισαβόνα, η μητέρα του τον έβαζε από μικρό να παρακολουθεί σαπουνόπερες. Μεγάλωσε βλέ­ποντάς τη να δακρύζει από συγκίνηση όταν ένα ζευγάρι παντρευό­ταν στην εκκλησία. Έτσι, η σποραδική τέλεση γάμων έγινε για τον Τους ένας τρόπος να έχει κοντά του τη μητέρα του χωρίς εκείνη να είναι φυσικά παρούσα.

Στις 19 Μαΐου 1998 ο Έντουαρντ Κάσας πήγε να παντρευτεί στην εκκλησία του τότε επισκόπου Τους, ο οποίος στα μάτια του δεν ήταν παρά ένας ακόμα αντιπρόσωπος της χριστιανικής εκκλησίας. Ο Έντουαρντ ήταν πολύ ερωτευμένος με μια Αμερικανίδα, λίγο μεγα­λύτερή του και από καλή οικογένεια, γεγονός που του προκαλούσε πολλούς πονοκεφάλους. Εκείνη την εποχή ζούσε στη Βαρκελώνη και ταξίδευε κάθε δεκαπέντε με είκοσι μέρες για να τη βλέπει. Για την οικογένεια του Καταλανού αυτό ήταν τεράστιο πρόβλημα, κυρίως οι­κονομικό, γιατί καλούνταν να πληρώνουν τα έξοδα του μοναχογιού τους. Στον πατέρα του δεν άρεσε διόλου το γεγονός. Ήταν ένας πα­ραδοσιακός Καταλανός που είχε φορτώσει την ψυχή του με το μι­κρόβιο της αποταμίευσης, την πνευματική σκουριά του εθνικισμού και την έπαρση της ανωτερότητας.

«Ο γιος μου δε χρειάζεται να πάει τόσο μακριά για να βρει κοπέ­λα. Εδώ ο τόπος είναι γεμάτος όμορφες γυναίκες», έλεγε με υπερο­ψία.

Συχνά καβγάδιζε με τη γυναίκα του για το θέμα αυτό. Έφτασαν σε τέτοιο σημείο κορεσμού και έντασης, ώστε τελικά είδαν το γάμο του γιου τους με ανακούφιση. Ο αυστηρός, αλύγιστος πατέρας προ­τιμούσε να παραδώσει το παιδί του σε έναν αμερικανικό γάμο παρά να καταστραφεί οικονομικά πληρώνοντάς του τα έξοδα εκείνης της ερωτικής περιπέτειας.

«Στο κάτω κάτω, δική του είναι η ζωή», έλεγε. «Θα πρέπει να δου­λέψει».

Η μητέρα, αντίθετα, πίστευε ότι ο γιος της ήταν πολύ μικρός για να φύγει από το σπίτι. Στα είκοσι τέσσερα είχε ακόμα μπροστά του έξι χρόνια για να φτάσει το φυσιολογικό μέσο όρο που έθεταν οι όχι

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 241

και τόσο ενθαρρυντικές στατιστικές μιας ισπανικής εφημερίδας. Σύμφωνα με αυτές, τα παιδιά των Καταλανών εγκατέλειπαν την πα­τρική φωλιά στα τριάντα ή και αργότερα.

Από τη μνησικακία, την πικρία και την περιφρόνηση προς την οικογένεια της νύφης, η οποία δεν έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την οικογένεια του Έντουαρντ, το ζεύγος Κάσας αποφάσισε να μην ταξιδέψει για το γάμο και να μην πληρώσει δεκάρα για το γεγονός. Έμειναν στο σπίτι τους στα προάστια της Λιέιδα, ενός χωριού στην κεντρική Καταλονία.

Ο Έντουαρντ βρισκόταν εν τω μέσω αγνώστων σχεδόν, με περιορι­σμένα αγγλικά και μια αρραβωνιαστικιά τρία χρόνια μεγαλύτερή του. Ετοιμαζόταν να κάνει το μεγάλο βήμα του γάμου μπροστά στον επί­σκοπο Τους, ο οποίος είχε αναλάβει να τους ενώσει στην αιω νιότητα.

Οι αλλόκοτες επιταγές του πεπρωμένου ήταν να μη διαρκέσει η αιωνιότητα εκείνου του γάμου ούτε καν μια ανάσα. Η νύφη, που ήταν τότε για τον Έντουαρντ ο κόσμος του, το κέντρο του, ο άξονας της ύπαρξής του, αποφάσισε να τον αφήσει να περιμένει για πάντα στην εκκλησία.

Ο αντίκτυπος του γεγονότος στην οικογένεια της κοπέλας δεν κράτησε πάνω από δύο μέρες. Την πήγαν στη Νέα Υόρκη για να συ­νέλθει και κατά βάθος αντιμετώπισαν την εξέλιξη σαν λύτρωση. Ο Έντουαρντ, από την άλλη, έμεινε μόνος σε μια χώρα που δεν ήταν η δική του, μπροστά σε ένα πλήθος αγνώστων. Το πλήγμα ήταν μεγα­λύτερο. Είχε περάσει καιρός από τότε, αλλά εκείνο το τραυματικό γεγονός τού είχε αφήσει μια βαθιά πληγή στην καρδιά και έναν έντο­νο μισογυνισμό.

Τη στιγμή που τον ειδοποίησαν ότι η νύφη δε θα ερχόταν, έστε­κε μπροστά στο βωμό, κομψά ντυμένος για την περίσταση. Απένα­ντί του βρισκόταν ένα μεγάλο άγαλμα της σταύρωσης απ’ όπου ο Ιη­σούς τον κοιτούσε με οίκτο. Το πρώτο άτομο που βρήκε μπροστά του για να πέσει λιπόθυμος στην αγκαλιά του ήταν ο επίσκοπος. Ο Τους τον μετέφερε γρήγορα στο εσωτερικό της εκκλησίας, τον έβαλε να ξαπλώσει και του έδωσε να πιει κάτι δυνατό. Όταν ο Έντουαρντ συ­νήλθε, ο επίσκοπος άρχισε να του λέει τα ίδια παρηγορητικά λόγια που επαναλάμβανε σε όσους είχαν πέσει σε κατάθλιψη ή βρίσκονταν

242 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

σε αδιέξοδο. Ο νεαρός Καταλανός χρειάστηκε αρκετές ώρες για να συνέλθει από το σοκ.

Το ίδιο βράδυ ο επίσκοπος Τους, που από τότε είχε αρχίσει να έλκεται από την αντρική ομορφιά, άφησε την αδύναμη πλευρά της σάρκας να βγει στην επιφάνεια και κάλεσε τον Καταλανό σε δείπνο με ανίερες προθέσεις. Εξουθενωμένος, ανυπεράσπιστος, ηττημένος συναισθηματικά, ο Έντουαρντ δέχτηκε την πρόσκληση, γιατί δεν εί­χε κανέναν άλλο. Από τότε άρχισε να δημιουργείται μια περίεργη σχέση ανάμεσά τους. Από τη μορφή, την ενέργεια και την παρουσία του Τους ο Καταλανός κέρδιζε την παρηγόρια και τη στήριξη ενός πατέρα που δεν είχε ποτέ, ενώ ο καρδινάλιος έβλεπε στο νεαρό έναν τρόπο να εκφράσει τις καταπιεσμένες σεξουαλικές επιθυμίες που δεν ικανοποιούσε σχεδόν ποτέ.

Σιγά σιγά η σχέση τους άρχισε να εξελίσσεται σε έναν αλλόκοτο, υβριδικό δεσμό σποραδικών χαμόγελων, πόθων για εξουσία και δια­πραγματεύσεων. Από κουβέντες που είχαν κάνει, ο Τους κατάλαβε ότι ο Έντουαρντ είχε πολιτικές φιλοδοξίες και αποφάσισε να τον βοη θήσει, να τον προετοιμάσει με την επιρροή του, ώστε να αναλά­βει μια μέρα κάποιο αξίωμα στη γενέτειρά του, την Καταλονία, με σκοπό κυρίως να εκδικηθεί τον αυταρχικό πατέρα του και να εκπλη­ρώσει την κοινωνική διαστροφή με την οποία τον δηλητηρίαζε ο γο­νιός του στην εφηβεία του: «Αύριο μεθαύριο πρέπει να γίνεις ένας σημαντικός άνθρωπος». Η είσοδος του Έντουαρντ στην πολιτική τού εξασφάλιζε μια νίκη στην οικογενειακή μάχη και μια σημαντική τό­νωση της αυτοεκτίμησής του.

Όσο περνούσε ο καιρός, η φιλοδοξία του γινόταν όλο και πιο θο­λή. Ο νεαρός Καταλανός είχε ούτως ή άλλως χάσει την αυτοπεποί­θησή του και εκείνη η απογοήτευση επιδείνωνε τον πικραμένο, από­τομο, μετρημένο και απόμακρο χαρακτήρα, το αδύναμο ταμπερα­μέντο, την έλλειψη αίσθησης του χιούμορ και τη λίγη ευαισθησία που διέθετε. Το μόνο που εξέλιξε από τότε ήταν η απέχθειά του προς τις γυναίκες και η εμφανής αίσθηση προδοσίας, την οποία τόνωνε με την υπαρξιακή νάρκωση που του πρόσφερε συχνά ο επίσκοπος. Δεν έγιναν ζευγάρι, παρόλο που άρχισαν να έχουν σποραδικές σχέ­σεις. Ήταν περισσότερο ένα σωματικό ξέσπασμα παρά μια ερωτι­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 243

κή συνεύρεση. Ο δεσμός τους ήταν και για τους δύο ένα υπαρξιακό μπάλωμα, μια γέφυρα βοήθειας που έστηναν αμοιβαία.

Με το πέρασμα των χρόνων ο Έντουαρντ κέρδισε την εμπιστο­σύνη του Τους, ο οποίος είχε πλέον προαχθεί σε καρδινάλιο και του αποκάλυψε τις διασυνδέσεις του με τις σκοτεινές, αυστηρές δραστη­ριότητες της Μυστικής Κυβέρνησης. Πρώτα του ανέθεσε μερικές εύ­κολες εργασίες για να τον δοκιμάσει κι ύστερα έφτασε η στιγμή για μια πιο σημαντική δουλειά: Κατάφερε να του δώσει μια θέση επιτή­ρησης κοντά σε έναν από τους ελεύθερους στοχαστές και επιστημο­νικούς ερευνητές που κινούνταν έξω από το κατεστημένο και ενάντια στο σύστημα που είχε επιβάλει η Μυστική Κυβέρνηση. Αυτός ο επι­στήμονας, που είχε επιλεγεί ανάμεσα σε τόσους άλλους, ήταν ο Έλ­ληνας Αχιλλέας Ευαγγέλου.

Όπως πολλές φορές στο παρελθόν, ο καρδινάλιος κίνησε τα νή­ματα της εξουσίας, ώστε να βρεθεί ο Έντουαρντ πλάι στον Αχιλλέα, να ερευνήσει τις κινήσεις του και να μάθει πάνω σε τι δούλευε. Και κατάφερε να κάνει την επαφή με τέτοιο τρόπο, ώστε ο αρχαιολόγος να μην υποπτευθεί το παραμικρό.

Εκείνο το πρωί στο πλοίο ο Έντουαρντ ένιωθε ότι η κατάσταση του άνοιγε μια νέα πόρτα για να καταφέρει να αναρριχηθεί στην οργά­νωση και να ικανοποιήσει τη λαχτάρα για εκδίκηση που καταπίεζε και έσερνε μαζί του από το παρελθόν. Δεν τον ένοιαζε αν θα διοχέ­τευε σε κάποια άλλη γυναίκα το μίσος που ένιωθε, επειδή κάποτε τον είχαν αφήσει να περιμένει στην εκκλησία. Ήταν έτοιμος να ξεσπά­σει την οργή του πάνω στην Αλεξία.

49

Ο ΑΔΑΜ ήταν ξαπλωμένος στο πάτωμα μέσα στο φωτεινό και γεμά­το ενέργεια κύκλο από κρυστάλλους με το μικρό κομμάτι του χαλα­ζία των Ατλάντων τοποθετημένο καταμεσής στο μέτωπό του.

Είχε πέσει σε μια έκσταση που διήρκεσε λίγο πάνω από μία ώρα

244 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

και του προκάλεσε ένα ισχυρότατο déjà vu. Το μυαλό του ξανοίχτη­κε σε μια πανάρχαια γνώση, σαν να διάβαζε ένα βιβλίο ή να άνοιγε το αρχείο κάποιου υπολογιστή. Είδε να παρελαύνουν μπροστά του πνευματικές εικόνες σαν να επρόκειτο για κόμικς.

Πλάι του η Κέιτ προσπαθούσε να ελέγχει κάθε στιγμή τη διαδι­κασία εκείνης της εσωτερικής ανακεφαλαίωσης, ώστε να μη διατρέ­ξει κίνδυνο ο Αδάμ με τις συσπάσεις. Αρκετές φορές το κορμί του κυρτώθηκε χωρίς τη θέλησή του. Τα μάτια του ήταν κλειστά, αλλά κινούνταν γρήγορα δηλώνοντας τη φάση REM. Μάλιστα, η δύναμη του χαλαζία πάνω στην υπόφυση ήταν τέτοια, ώστε είχε δύο στύσεις χωρίς να το καταλάβει.

Έπειτα από ένα διάστημα που του φάνηκε αιωνιότητα, άνοιξε σι­γά σιγά τα μάτια.

«Πώς νιώθεις;» του ψιθύρισε η Κέιτ. Ο Αδάμ απλώς χαμογέλασε με τα μάτια μισόκλειστα. «Βίωσα ένα απίστευτο ταξίδι». Η φωνή του ήταν πολύ απαλή. «Τι είδες; Μπορείς να μου πεις;» Εκείνος προσπάθησε. «Ήταν πολύ έντονο», άρχισε να περιγράφει ενθουσιασμένος. «Το

πρώτο πράγμα που είδα με το μάτι του μυαλού μου ήταν ένα φως που έσβησε τις προσωπικές μου αναμνήσεις και με έκανε να νιώθω σαν να επέπλεα στον αέρα... Είχα και την παράξενη αίσθηση ότι ένα κενό περιλάμβανε τα πάντα».

Η Κέιτ χαμογέλασε γλυκά. «Ύστερα είδα τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος συν­

δεδεμένους από ένα κύμα ενέργειας που ένωνε το σύμπαν χωρίς να υπάρχει κανένας διαχωρισμός. Η Γη φαινόταν μακρινή και όμορφη, μια γαλήνια σφαίρα».

Ο Αδάμ συνοφρυώθηκε. Δυσκολευόταν να εκφράσει όλες τις ανα­μνήσεις του.

«Έπειτα αντίκρισα μια παράξενη εικόνα. Η Γη, στην προέλευσή της, ήταν σπαρμένη από όντα που έρχονταν από τα άστρα και εξέ­πεμπαν ένα δυνατό φως. Ήταν ψηλά, είχαν μάτια φωτεινά και πρό­σωπα πιο όμορφα από αυτά των ανθρώπων. Εκείνα τα όντα, τα οποία συνδέονταν μεταξύ τους με τον ίδιο ωκεανό φωτός που ένωνε όλο το

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 245

σύμπαν, δημιούργησαν μέσα από γενετικά πειράματα τη νέα φυλή που άρχισε να κατοικεί τη Γη.

»Ανάμεσά τους κυκλοφορούσε το ίδιο ρεύμα σκέψης. Όλοι δού­λευαν για τον ίδιο σκοπό, για ένα θεϊκό σχέδιο: τη σπορά του Homo sapiens. Ονομάζονταν Ελοχίμ και ήταν ανεπτυγμένα όντα από άλλες γωνιές του σύμπαντος, δημιουργοί της ανθρωπότητας κατ’ εντολή της Αρχικής Πηγής.

»Πρώτα είχαν χρώμα σκούρο σαν τον έβενο, ύστερα κόκκινο, κίτρινο και, τέλος, λευκό. Οι Ελοχίμ –φωτεινά όντα, μισά θηλυκά και μισά αρσενικά– έβαλαν το πρώτο σημάδι στη μήτρα πολλών φωτεινών γυναικών και ταυτόχρονα δημιούργησαν τα πρώτα όντα του πλανήτη. Προστάτεψαν για πολύ καιρό εκείνα τα μωρά, ώσπου να μπορούν να επιζήσουν μόνα τους. Επικοινωνούσαν με τηλεπά­θεια».

Ο Αδάμ είχε συγκινηθεί από τα συναισθήματά του. «Ένιωσα ένα περίεργο ρεύμα στην ατμόσφαιρα, την αίσθηση ότι

δεν υπήρχε χώρος ούτε χρόνος. Ήταν πολύ ευχάριστο». Η Κέιτ πρόσεξε ότι ο σεξολόγος κατέβαλλε προσπάθεια για να

τα θυμηθεί όλα. «Ύστερα τα πάντα έμοιαζαν με μεγάλη συμπαντική γιορτή. Πολ­

λά φωτεινά όντα έφταναν από διάφορα σημεία του διαστήματος για να δουν τη νέα δημιουργία. Έρχονταν σε πολύ μεγάλα κυκλικά σκάφη που κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα. Τα πάντα ήταν ένα συνονθύλευ­μα από φως και αισθήσεις. Εκείνο που με εντυπωσίασε περισσότε­ρο ήταν ότι όλα τα όντα έμοιαζαν φτιαγμένα από φως κι είχαν μια ιδιαίτερα λαμπρή αύρα. Δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν εκείνο».

Η Κέιτ ανασήκωσε το ένα φρύδι. «Μου φάνηκε ότι τα δημιουργά όντα υπάκουαν σε κάποιες ιεραρ­

χίες», είπε ο Αδάμ κοιτώντας τη στα μάτια. «Ιεραρχίες;» Ο Αδάμ κατένευσε. «Ναι, ανώτεροι δάσκαλοι, επιστήμονες, φωτεινά όντα που εργά­

ζονταν. Δεν μπόρεσα να τα διακρίνω όλα». «Από πού έρχονταν;» «Από τα άστρα», επιβεβαίωσε ο σεξολόγος γεμάτος ευφορία. «Από

246 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

τον αστερισμό του Σείριου, τις Πλειάδες και τα άστρα που είναι γνω­στά ως οι Τρεις Μάγοι, τον Ωρίωνα».

Το πρόσωπο της γυναίκας άστραφτε. «Συνέχισε». Ο Αδάμ κάθισε και σταύρωσε τα πόδια. Η Κέιτ τού έδωσε μια

κουβέρτα για να μην κρυώσει, όμως εκείνος δεν τη χρειαζόταν γιατί ένιωθε μια δυνατή εσωτερική ζεστασιά.

«Στη Γη τα ζώα συμβίωναν με ένα πιο υποτυπώδες είδος ανθρώ­που, ίσως τους Homo erectus ή τους Νεάντερταλ. Φαίνονταν πρωτό­γονοι και κατοικούσαν ελεύθερα τον πλανήτη».

«Και τα νέα μωρά;» «Μεγάλωσαν. Είδα τα πάντα να γίνονται πολύ γρήγορα. Τα μω­

ρά έγιναν παιδιά, έφηβοι, ενήλικες. Όμως είχαν μέσα τους μια συ­νειδητή επαφή, ανέπτυσσαν μια παγκόσμια γλώσσα και δε φέρονταν όπως οι Homo erectus. Ήταν όντα εξελιγμένα, γεμάτα ενέργεια, δυ­νάμεις και φωτεινότητα. Έπειτα από ένα διάστημα που μου φάνηκε σαν μια ανάσα, τα φωτεινά όντα που δημιούργησαν τους πρώτους άντρες και γυναίκες έφυγαν και άφησαν τον πολιτισμό να αναπτυ­χθεί μόνος του».

Η Κέιτ ορθάνοιξε τα μάτια από έκπληξη. «Η Λεμουρία». Ο Αδάμ ανασήκωσε το ένα φρύδι και κούνησε κατα­

φατικά το κεφάλι ακούγοντας αυτό το όνομα. «Ήταν ο πρώτος πολιτι­σμός πριν από τους Άτλαντες», είπε εκείνη. «Εκεί τελείωσαν όλα;»

«Όχι. Φεύγοντας, τα φωτεινά όντα άφησαν το μήνυμα ότι θα επέ­στρεφαν κάθε ορισμένο χρονικό διάστημα. Άφησαν και έναν κώδι­κα για να διατηρήσουν οι άνθρωποι τη συμπαντική τους συνείδηση και σύνδεση. Θα χρησιμοποιούσαν την ενέργειά τους για να δημι­ουργήσουν έναν πολιτισμό και θα καθοδηγούνταν από την ελεύθερη δημιουργία και την ενότητα. Τα φωτεινά όντα πίστευαν ότι η σπορά του φωτός, δηλαδή του αυθεντικού, μητρικού DNA, θα ευημερούσε σύμφωνα με τα σχέδιά τους. Είμαι σίγουρος ότι αυτό που είδα ήταν ένα πείραμα».

«Συνέχισε». Ο Αδάμ συνειδητοποίησε τι είχε δει. Η καρδιά του γέμισε χα­

ρά.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 247

«Δεν ήμασταν ποτέ μόνοι! Εκείνοι ήταν ο χαμένος κρίκος που αναζητούσε πάντα η επιστήμη!»

Η Κέιτ χαμογέλασε. «Εξάλλου τα αυθεντικά αρχέτυπα των πρώτων όντων, το ουσιώ­

δες γενετικό υλικό των οποίων αποτελούσε την ουσία της πρώτης φυ­λής των ανθρώπινων όντων, διέθεταν ισχυρά παλλόμενα σχήματα και τη δυνατότητα να συνδέονται μέσω της σκέψης, επειδή είχαν ένα εσωτερικό πλέγμα από περίπλοκους κώδικες φωτός με ένα απίστευ­το DNA που ήταν ενεργό και στους δώδεκα κλώνους του».

«Αυτό πρέπει να το ακούσει ο δόκτωρ Κρούγκερ», είπε έντονα η Κέιτ. «Κανείς μας, ούτε τα παιδιά, δεν μπόρεσε να πάει τόσο μακριά στα ταξίδια της συνείδησής του».

Ο Αδάμ κάρφωσε το βλέμμα στο πάτωμα. Κοιτούσε χωρίς να βλέ­πει και από τα μάτια του περνούσαν εκείνα τα βιώματα.

«Το γενετικό υλικό των τεσσάρων πρώτων φυλών συνδεόταν με ένα ξεχωριστό πρόγραμμα του Homo sapiens, με το συνδυασμό του DNA των τεσσάρων φυλών σε μία μόνο μήτρα. Τα ανώτερα όντα και οι δάσκαλοι της γενετικής ενίσχυσαν όλους τους κλώνους, ώστε το ουσιώδες γενετικό υλικό να έχει πλανητική συχνότητα σε πλήρη επα­φή τόσο με εκείνους όσο και με όλο το σύμπαν. Έτσι, το αυθεντικό πρωτότυπο βρισκόταν σε αρμονία με την πραγματική προέλευση. Δεν υπήρχαν ενδείξεις θανάτου, τα πάντα ήταν φως, ήταν ο Παρά­δεισος, ο Κήπος της Εδέμ».

Η γυναίκα είχε εντυπωσιαστεί και του ζήτησε να συνεχίσει να της διηγείται τα πάντα με όσο το δυνατό περισσότερες λεπτομέρειες.

«Ύστερα τα όντα της Γης άρχισαν να αναπαράγονται και να δη­μιουργούν κι άλλα όντα. Έτσι, δημιούργησαν τον πρώτο ευφυή, προηγ μένο πολιτισμό».

«Πώς συνδέονταν;» θέλησε να μάθει εκείνη. «Είπες ότι αυτό γινό­ταν τηλεπαθητικά, αλλά πώς επικοινωνούσαν με τα διαστατικά όντα που τους είχαν δημιουργήσει;»

«Με χαλαζίες σαν αυτόν», αποκρίθηκε ο Αδάμ και έδειξε το θραύ­σμα που κρατούσε στα χέρια του και που είχε ζεσταθεί πολύ. «Οι πό­λεις τους άρχισαν να φωτίζονται με μεγάλους κρυστάλλους ψηλότε­ρους από ένα μέτρο, σαν να ήταν στύλοι φωτός. Όλοι είχαν στους

248 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

λαιμούς τους κρεμασμένο από έναν κρύσταλλο σαν προσωπικό δια­βατήριο με πληροφορίες».

Ο Αδάμ πετάχτηκε. «Ο κρύσταλλος του χαλαζία που φορά στο λαιμό της η Αλεξία!» «Τι έπαθες;» τον ρώτησε η Κέιτ όταν τον είδε ταραγμένο. «Πρέπει να επικοινωνήσω με την Αλεξία, θα ανησυχεί». «Θα το κάνουμε σε λίγο. Πες μου περισσότερα, τώρα που η εμπει­

ρία είναι ακόμα πρόσφατη στο μυαλό σου». Ο Αδάμ πήρε βαθιά ανάσα για να οξυγονώσει τον εγκέφαλό του. «Ένιωσα ότι το μοντέλο του Δαρβίνου σχετικά με την εξέλιξη των

ειδών ήταν σωστό μόνο ως την άφιξη στη Γη των φωτεινών όντων. Όμως ο χαμένος κρίκος, οι πρώτοι αυθεντικοί άνθρωποι των τεσσά­ρων θεμελιωδών χρωμάτων προήλθαν από τα διαστατικά όντα που ήρ­θαν από το σύμπαν και είναι απόγονοι των πρώτων όντων που δημιούρ­γησαν οι φωτισμένοι γενετιστές τους. Είδα επίσης πολιτισμούς να προ­οδεύουν, να φτάνουν στο απόγειό τους και ύστερα να καταστρέφονται. Παρατήρησα την εμφάνιση και έπειτα την εξαφάνιση μιας μεγάλης πόλης που θα μπορούσε να είναι η Ατλαντίδα, σε ένα διάστημα που μου φάνηκε μια στιγμή, αλλά ο χρόνος δεν υπήρχε στο όραμά μου».

Ο Αδάμ ταράχτηκε όταν θυμήθηκε μια αρχαία πλάκα των Σου­μερίων στην οποία απεικονίζονταν όντα σε μια δραστηριότητα που έμοιαζε με τη δημιουργία ενός μωρού σε δοκιμαστικό σωλήνα, δίνο­ντας την αίσθηση ότι διασταύρωσαν το DNA των διαστατικών όντων με αυτό των πρωτόγονων. Εκείνη η πλάκα, την οποία είχαν βρει οι αρχαιολόγοι, ίσως αποτελούσε αναφορά στον τρόπο με τον οποίο οι πρώτες μήτρες είχαν προετοιμαστεί για τη γέννηση των ανθρώπινων όντων που θα έρχονταν πια με το γενετικό κώδικα απόλυτα ενεργο­ποιημένο.

Η Κέιτ είδε τον Αδάμ να συνοφρυώνεται. «Γιατί χάσαμε τη συνείδηση; Κατάφερες να το δεις; Γιατί χάθη­

καν οι πολιτισμοί της Λεμουρίας και της Ατλαντίδας;» «Για τον ίδιο λόγο που ενδέχεται να συμβεί αυτό και σε εμάς».

Εκείνα τα λόγια βγήκαν από τα βάθη του κορμιού του, σχεδόν σαν να μην είχε άλλη επιλογή.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 249

«Μα γιατί; Αφού είπες ότι εκείνα τα όντα ήταν σχεδόν αιθέρια. Δεν ήταν υλικά».

Ο Αδάμ πήρε βαθιά ανάσα. «Έπειτα από πολλές χιλιάδες χρόνια οι πολιτισμοί άρχισαν να

αλλοιώνονται και να χάνουν την επαφή με την πραγματική τους προέ λευση. Ήρθαν οι γεωλογικές περίοδοι, οι εποχές και τα μεγά­λα χρονικά διαστήματα. Όλα άλλαζαν σιγά σιγά, η εξουσία, κυρίως όμως ο εγωισμός, αλλοίωσαν τους πρώτους πολιτισμούς, παρότι ήταν πολύ προηγμένοι. Τα είδα όλα καθαρότατα! Μετά τη μεγάλη πλημ­μύρα οι λαοί χωρίστηκαν, αλλά διατηρήθηκε λίγη αυθεντική σοφία μέσω του Ώρου, του θεού των Αιγυπτίων και απογόνου των Ατλάντων, καθώς και από άλλα φωτεινά όντα γεμάτα ισχύ και σοφία. Έπειτα, με το πέρασμα των χιλιετιών, ο πολιτισμός άρχισε να παρακμάζει.

»Σε αντίθεση με τα διαστατικά φωτεινά όντα που δημιούργησαν την ανθρώπινη φυλή, είδα και κάποιους άλλους εξωγήινους, μικρούς και γκρίζους και με σκοτεινές προθέσεις, να φτάνουν σιγά σιγά στη Γη, ανήσυχοι για το καινούριο πείραμα. Άρχισαν να κάνουν κινήσεις για να αποπρογραμματίσουν το DNA, καθιστώντας ουδέτερη την αρ­χική του λειτουργία, τον κώδικα του φωτός· αν και τα αυθεντικά δια­στατικά φωτεινά όντα, οι υπηρέτες της Πηγής, έστελναν κάθε τόσο ηλιακούς αγγελιοφόρους για να επαναφέρουν τους πολιτισμούς στον ίσιο δρόμο».

250 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Η Κέιτ είχε εντυπωσιαστεί βαθύτατα από τη διήγηση του Αδάμ. «Με την εξέλιξη της ιστορίας η ανθρωπότητα έχασε σταδιακά την

αυθεντική συνείδησή της και παρερμήνευσε απόλυτα το μήνυμα των απεσταλμένων, κυρίως λόγω του ζήλου για κυριαρχία εκ μέρους των θρησκειών. Τώρα, όπως υπέδειξαν οι Μάγια, έχουμε φτάσει σε ένα συμπαντικό κύκλο αναγέννησης της Γης, ώστε να αναδυθεί στην επι­φάνεια το κρυφό και να βγουν στο φως τα μυστικά. Το 2012 αποτε­λεί τη συλλογική ευκαιρία για να ανακτήσουμε την επαφή μας με την Πηγή!»

Με αυτά τα λόγια το πρόσωπό του φωτίστηκε. Την ίδια στιγμή μια ηλιαχτίδα τρύπωσε από την κορυφή του θόλου. Η εικόνα που πα­ρουσιάζαν τα σώματά τους προέβαλλε την προγονική ομορφιά μιας γυναίκας κι ενός άντρα που ήταν γυμνοί.

«Ο Ήλιος», είπε ο Αδάμ σχεδόν ψιθυριστά. «Ο Ήλιος;» Ο Αδάμ ένιωθε εντελώς διαφορετικός μετά την επαφή με το χα­

λαζία των Ατλάντων. Βίωνε καθαρότητα και βαθιά γνώση. «Ναι. Τις τελευταίες μέρες ο Ήλιος ήταν πιο ενεργός απ’ ό,τι συ­

νήθως, κάτι που φανερώνει ότι έχει αρχίσει να λαμβάνει την ενέρ­γεια της Κεντρικής Πηγής του Γαλαξία και θα ολοκληρώσει την απο­στολή του στις 21 Δεκεμβρίου, όταν ένα κύμα ενέργειας θα ενεργο­ποιήσει τις έλικες του ανθρώπινου DNA. Ο Ήλιος ήταν πάντα με το μέρος μας! Είναι ζωντανός! Είναι η απεικόνιση της θεότητας στο πλανητικό μας σύστημα. Κι εκείνοι το ήξεραν!»

Η Κέιτ άκουγε τα πάντα με απόλυτη προσοχή. «Οι αρχαίοι λαοί», συνέχισε ενθουσιασμένος ο σεξολόγος, «και οι

αρχαίοι πολιτισμοί λάτρευαν τον Ήλιο και τον Ρα, τους ονόμαζαν Ακτινοβόλους. Στην Ελλάδα λάτρευαν τον Απόλλωνα, το θεό του Ήλιου».

Ο Αδάμ δεν το ανέφερε, όμως θυμήθηκε ότι οι άνθρωποι χάθηκαν στους λαβύρινθους του θρησκευτικού φανατισμού, ώσπου στην αρχαία Αίγυπτο ο φαραώ Ακενατόν, σύζυγος της Νεφερτίτης, δήλωσε ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός και κατάργησε τα πολυθεϊστικά έθιμα.

«Ύστερα η σταδιακή λησμονιά της αυθεντικής θεότητας, το πέ­ρασμα του χρόνου και πολύ αργότερα ο χριστιανισμός και οι υπό­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 251

λοιπες θρησκείες έκαναν τη λατρεία των ζωτικών δυνάμεων, όπως ο Ήλιος και η Φύση, να θεωρείται βλασφημία, μαγεία, δαιμονικό σύμ­βολο και αμαρτία, ώσπου τελικά δέσμευσαν την ουσιώδη επαφή. Επέβαλαν μια λατρεία νεκρή, ανούσια, κάνοντας τον κόσμο να νιώ­σει ακόμα πιο απομακρυσμένος από τα πάντα, δημιουργώντας μια σχιζοφρενική δυϊκότητα στο μυαλό του ατόμου.

»Έτσι, ο Θεός έγινε μια αρσενική οντότητα, άγνωστη και μακρι­νή, που αποτέλεσε αφορμή για τη γέννηση της καταπιεστικής πατρι­αρχίας. Ξεχάστηκαν η Αυθεντική Πηγή και η θηλυκή της όψη. Κα­τέληξε να θεμελιωθεί η λανθασμένη πεποίθηση ότι ο Θεός κατοικεί πάνω και μακριά, όχι μέσα στο γενετικό κώδικα ούτε στην ατομική συνείδηση».

Η Κέιτ είχε εκπλαγεί από όλες αυτές τις πληροφορίες και προ­σπάθησε να αποσπάσει από τον Αδάμ όσο περισσότερα στοιχεία μπορούσε, όπως έκανε και με τα παιδιά ίντιγκο.

«Όλοι κάναμε το πείραμα με το χαλαζία, αλλά κανείς δεν κατά­φερε να λάβει αυτές τις γνώσεις».

Ο Αδάμ ανασήκωσε τους ώμους. «Δεν ξέρω γιατί», απάντησε. «Ίσως εγώ μπήκα σε άλλα, διαφο­

ρετικά αρχεία, σαν κάποιος που μπαίνει στον ίδιο υπολογιστή. Η δύ­ναμη του χαλαζία με ταξίδεψε ως εκεί».

«Ας επιστρέψουμε στον Ήλιο», είπε η Κέιτ. «Έχω δει ορισμένες αναφορές που υποστηρίζουν ότι είναι βλαβερός και βρίσκεται σε μια επικίνδυνη κατάσταση...»

«Ο Ήλιος δεν είναι επικίνδυνος! Αντίθετα, καταστρέφει τα δίκτυα ελέγχου!»

Η γυναίκα μόρφασε απορημένη. «Ποια δίκτυα ελέγχου;» Ο Αδάμ είχε λάβει πολλές γνώσεις από το χαλαζία και είχε αρχί­

σει να τις απαριθμεί όλες. «Τα δίκτυα ελέγχου που έχουν τοποθετήσει διάφορες κυβερνή­

σεις στο διάστημα, στην τρύπα του όζοντος», διευκρίνισε ο σεξολό­γος. «Δεν καταστρέφει ο Ήλιος το στρώμα του όζοντος, αλλά τα δί­κτυα χαμηλού παλμού που έχουν τοποθετηθεί, ώστε εμείς να μη συν­δεόμαστε με ανώτερα όντα!»

252 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Η Κέιτ είχε ακούσει ότι ορισμένες κυβερνήσεις είχαν έρθει σε επαφή με σκοτεινά διαστατικά όντα που έδωσαν τεχνολογικές πλη­ροφορίες για να κρατούν οι ισχυροί την κοινωνία υπό τον έλεγχό τους. Η ιδέα τής φαινόταν μακάβρια, όμως συνέχισε να ρωτά.

«Πρόκειται για τη χειραγώγηση μέσω της συνεχούς δυϊκότητας», απάντησε ο Αδάμ συλλαβίζοντας σχεδόν τη λέξη. «Το επάνω και το κά­τω, η αμαρτία και η αρετή, το ηθικό και το ανήθικο, η τιμωρία και η επιβράβευση. Η τηλεόραση, τα ναρκωτικά, οι ψευδείς ειδήσεις, το αλ­κοόλ, ο αθλητισμός και πολλά άλλα είναι ένα σχέδιο, ένα κοκτέιλ ειδι­κά παρασκευασμένο για να φιμώνει την υπαρξιακή περιέργεια της μά­ζας. Όλα αυτά δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα! Είμαστε μια ενι­αία μονάδα! Δεν μπορούμε να βγούμε από το θεϊκό ουρανό!»

Ο Αδάμ σηκώθηκε για να ντυθεί. «Νομίζω ότι καταλαβαίνω τι θα συμβεί σε πλανητικό επίπεδο!»

φώναξε. «Οι Μάγια ήταν συνδεδεμένοι με τα διαστατικά όντα και ήξεραν ότι στις 21 Δεκεμβρίου...»

Η Κέιτ είχε σαστίσει. Ο άνθρωπος αυτός είχε λάβει μια τεράστια ενεργειακή ώθηση και πολύ σημαντικές πληροφορίες.

«Τι πιστεύεις ότι θα συμβεί;» ρώτησε ενώ σηκώθηκε κι εκείνη για να ντυθεί.

«Η Γη θα αυξήσει τη συχνότητά της και ένα μεγάλο μέρος της αν­θρωπότητας θα θυμηθεί την προέλευσή του! Το αυθεντικό γενετικό πρόγραμμα θα επανενεργοποιηθεί και θα ενισχύσει το DNA. Θα εί­ναι μια μεγάλη εξέλιξη για τις φυλές και τα όντα που θα αρχίσουν να πάλλονται στη νέα συχνότητα! Θα ενεργοποιηθεί ό,τι είναι θαμ­μένο στο υποσυνείδητό μας, οι απέραντες νοητικές και πνευματικές ικανότητες τις οποίες δε χρησιμοποιούμε, γι’ αυτό θα καταρρεύσουν όλα τα γνωστά συστήματα... Δε θα είναι πια αναγκαία! Θα σημάνει το τέλος του διαχωρισμού, της έλλειψης συνείδησης και του φό­βου!»

Στο μυαλό του Αδάμ μια σκέψη έλαμψε ξαφνικά σαν αστραπή. «Κέιτ, αν εγώ απέκτησα όλη αυτή τη γνώση από ένα μικρό κομ­

μάτι χαλαζία», είπε χαμογελαστός, «το οποίο ανήκει σε ένα μητρικό χαλαζία με ύψος ένα μέτρο, σκέψου πόσο περισσότερα θα μπορού­σε να καταφέρει η μητρική ανακάλυψη του Αχιλλέα! Τώρα καταλα­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 253

βαίνω τι σκόπευε να κάνει στους Ολυμπιακούς Αγώνες: να προετοι­μάσει τη συνείδηση του κόσμου με τη βοήθεια του χαλαζία, ώστε να δημιουργήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση!» Η καρδιά του σεξολόγου χτυπούσε δυνατά λες και ήθελε να πεταχτεί από το στέρνο του. «Θα ήταν μια εκρηκτική συλλογική αντίδραση!»

Έκανε κάμποσα βήματα προς την πόρτα. «Γρήγορα, Κέιτ... Πρέπει να μιλήσουμε με το δόκτορα Κρούγκερ

και την Αλεξία. Είναι ανάγκη να βρούμε το μητρικό χαλαζία!» Μόλις είπε αυτά τα λόγια ο Αδάμ, είδε έναν υπέρβαρο άντρα με

ένα πιστόλι στο χέρι και αρκετούς αστυνομικούς να προσπαθούν να παραβιάσουν μια πόρτα στην άλλη άκρη του διαδρόμου.

Ήταν ο Βίκτορ Σοπένσκι.

50

Ο ΡΑΟΥΛ ΤΟΥΣ βημάτιζε για να καθαρίσει το μυαλό του. Αργοπατώ­ντας και με το κεφάλι σκυφτό κατευθύνθηκε προς την Αίθουσα Υπο­γραφής του Βατικανού για να δει τα έργα τέχνης που υπήρχαν εκεί. Πίστευε ότι έτσι θα εμπνεόταν.

Είχε εξαπολύσει πια το κυνήγι αρκετών θυμάτων. Αφενός είχε αφή­σει την Αλεξία στα χέρια του Έντουαρντ και αφετέρου είχε παγιδέψει τον Αδάμ Ρούσο και το δόκτορα Κρούγκερ σε ένα εργαστήριο γενετι­κής. Ήταν απόλυτα ικανοποιημένος. Όταν τον πληροφόρησε ο Έντου­αρντ ότι βρισκόταν με την Αλεξία, ο Τους τηλεφώνησε στο Κοράκι για να του πει ότι είχε τη στήριξη μιας επίλεκτης ομάδας της Σκότλαντ Γιαρντ.

Έφτασε στη μεγάλη αίθουσα και αντίκρισε τη Σχολή των Αθηνών, την τοιχογραφία του Ραφαήλ στο κέντρο της οποίας εμφανιζόταν ο Πλάτωνας να στέκει με ένα βιβλίο στο χέρι ανάμεσα σε πολλούς άλ­λους Έλληνες σοφούς. Ο καρδινάλιος μισόκλεισε τα μάτια για να δει καλύτερα το μνημειώδες έργο. Δεν πίστευε στα μάτια του. Ο Τίμαιος! σκέφτηκε σκανδαλισμένος. Σε εκείνο τον πίνακα εμφανιζόταν το βι­βλίο στο οποίο ο Πλάτωνας περιέγραψε με μεγάλη λεπτομέρεια την ήπειρο της Ατλαντίδας.

254 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Η καρδιά του άρχισε να χτυπά πιο γρήγορα, σαν να επρόκειτο να πάθει ανακοπή βλέποντας το έργο. Όμως το καρδιοχτύπι δεν οφειλό­ταν στην αφοσίωσή του στην τέχνη, αλλά σε νευρικότητα. Ένιωσε τη ματιά του Πλάτωνα πάνω του θριαμβευτική, σαν να του έλεγε: «Δε θα μπορέσεις να εμποδίσεις την αλήθεια να βγει στο φως».

Η τοιχογραφία που φιλοτέχνησε ο Ραφαήλ το 1512 απεικόνιζε τον Πλάτωνα με το πρόσωπο του Λεονάρντο ντα Βίντσι να δείχνει προς τον ουρανό, ενώ στο πλάι του ο Αριστοτέλης έδειχνε προς τη Γη κρατώντας το βιβλίο του, την Ηθική. Τους δύο Έλληνες σοφούς περιτριγύριζαν άλ­λοι φιλόσοφοι, όπως ο Διογένης, ο Πυθαγόρας και ο Πλωτίνος.

Όταν επιτέλους ο Τους συνήλθε από το σοκ που του προκάλεσαν οι λεπτομέρειες της τοιχογραφίας την οποία είχε δει αρκετές φορές χωρίς να δώσει σημασία, έφυγε βιαστικός από την αίθουσα. Φαντά­στηκε τον Πλάτωνα να γνέφει προς τον ουρανό εννοώντας ότι η αλή­θεια θα ερχόταν από ψηλά και ότι η γνώση θα κατέβαινε, όπως έδει­χνε το χέρι του Αριστοτέλη, στραμμένο προς τη Γη.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 255

Ο καρδινάλιος κατευθύνθηκε αδέξια προς το γραφείο του, σαν φοβισμένο ζώο που τρέχει να σωθεί από τον κυνηγό. Όταν επιτέλους κλείστηκε στο δωμάτιο, ο γραμματέας του χτύπησε την πόρτα. Έφερ­νε νέες αναφορές για την κατάσταση στον πλανήτη, διόλου ενθαρ­ρυντικές.

«Πέρνα μέσα», του είπε ο Τους συνοδεύοντας τα λόγια του με μια χειρονομία, χωρίς να σηκώσει τα μάτια από μερικά χαρτιά που είχε αρχίσει να κοιτάζει.

Ο γραμματέας άφησε πάνω στο δρύινο γραφείο του καρδινά λιου ένα φάκελο που δεν περιείχε πάνω από τέσσερις πέντε σελίδες.

«Ευχαριστώ», είπε ξερά ο Τους. Πριν αποσυρθεί ο βοηθός του, ο καρδινάλιος τού έδωσε εντολή να μην τον ενοχλήσουν, γιατί είχε ανά­γκη να σκεφτεί μόνος. Πήρε το φάκελο που του είχε αφήσει και διά­βασε τις σελίδες. Η όψη του άλλαζε σιγά σιγά, ώσπου έγινε πελιδνή. Η αναφορά περιλάμβανε αρκετά πράγματα, όμως εκείνο που τρά­βηξε περισσότερο την προσοχή του ήταν ο τίτλος: «Έχουν καταγρα­φεί έξι διαδοχικοί σεισμοί σε αρκετά μέρη της Γης».

Άξαφνα ο Τους ανατρίχιασε σύγκορμος από ένα τρομακτικό προ­αίσθημα. Στο μυαλό του ήρθαν τα λόγια της Βίβλου, συγκεκριμένα αυτά από την Αποκάλυψη. Αντήχησαν μέσα του σαν μια βροντερή ηχώ.

Ότι δεν υπολείπεται πλέον καιρός, αλλά πολύ σύντομα τις ημέρας που θα ακουστεί η φωνή του έβδομου αγγέλου, όταν θα σαλπίσει το έβδομο σάλπισμα, θα αρχίσει να πραγματοποιείται το μυστηριώδες τελικό σχέδιο του Θεού για τον κόσμο, όπως ο Θεός το προείπε.

«Έχουν γίνει ήδη έξι σεισμοί!» φώναξε. Το πρόσωπο του καρδινάλιου συσπάστηκε από τον τρόμο. Η πλά­

τη του κυρτώθηκε από μια έντονη ναυτία. Έτρεξε στο μπάνιο όσο πιο γρήγορα μπορούσε και έκανε εμετό. Η πίεσή του έπεσε κατακό­ρυφα κι ο Τους λιποθύμησε. Κατέρρευσε στο πάτωμα σαν άψυχο σα­κί, χτύπησε το κεφάλι στο χείλος της μπανιέρας κι έχασε τις αισθή­σεις του.

256 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

51

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ που είχε κατά νου ο Σεργκέι Βάλισνοφ αναζωογόνησε τον Στιούαρτ Ουάσινγκτον σαν φρέσκο αεράκι μέσα στην πίεση. Ο Ρώ­σος διασφάλιζε έτσι μια καλύτερη θέση μέσα στην οργάνωση και την απόλυτη εμπιστοσύνη του Εγκεφάλου. Είχε προτείνει να τοποθετή­σουν μεγάλο αριθμό από πυρηνικές βόμβες που θα ταξίδευαν στο δι­άστημα για να καταστρέψουν το μετεωρίτη και ύστερα να μολύνουν την ενέργεια πάνω στη Γη. Θα ήταν, όπως πάντα, μια απόλυτα κρυ­φή κίνηση. Έτσι, θα έδιναν στη Μυστική Κυβέρνηση ένα πολύ καλό χαρτί απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο, κατακυρώνοντας για λογαρια­σμό τους το νέο αμερικανικό ανδραγάθημα. Θα ήταν οι σωτήρες από την απειλή ενάντια στη Γη, θα γίνονταν αναμφίβολα οι κατοχυρωμέ­νοι ηγέτες και θα έκαναν τον κόσμο να πιστεύει ότι οτιδήποτε προέρ­χεται από το διάστημα είναι βλαβερό για την ανθρωπότητα.

Με μια ισχυρή πολιτική και διαφημιστική καμπάνια θα εξάλει­φαν τις ελπίδες για την πιθανή ύπαρξη ζωής διαστατικών όντων και θα στερούσαν από τον πληθυσμό την ευκαιρία να δει τον ουρανό ως ένα μέρος όπου αστερισμοί, γαλαξίες και πλανήτες χορεύουν προ­σπαθώντας να εξελιχθούν σε άλλες μορφές ζωής.

Ο κόσμος θα κοίταζε τα αστέρια και θα έβλεπε απειλή σε αυτά παρά ελπίδα. Θα ενστάλαζαν στον πληθυσμό άλλη μια ισχυρή δόση μηδενιστικής, υλιστικής ζωής, χωρίς την παραμικρή πνευματική λα­χτάρα.

«Συμφωνώ με το σχέδιό σας», είπε ο Ουάσινγκτον χαμογελώντας χλιαρά. «Όμως τι θα κάνουμε με την εκκρεμότητα που μας έχει μεί­νει;»

Τα μάτια του Ρώσου στράφηκαν λιγάκι προς τα πάνω, σαν να ζη­τούσαν βοήθεια από το τρίτο μάτι.

«Συγγνώμη, κύριε, τι εννοείτε;» «Τις προφητείες», αποκρίθηκε απότομα ο Εγκέφαλος. «Τις προφητείες;» επανέλαβε ο Βάλισνοφ, σαν να ήθελε να βε­

βαιωθεί ότι είχε ακούσει καλά. «Πιστεύετε ότι θα εκπληρωθούν;» Ο Εγκέφαλος ανασήκωσε τους ώμους. «Είναι κι αυτό μια πιθανότητα. Δεν πρέπει να αφήσουμε εκκρε­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 257

μότητες. Πώς θα ενεργήσουμε αν επαληθευτούν; Τι θα κάνουμε αν υπάρχει κάτι που δεν μπορούμε να ελέγξουμε;»

Το πρόσωπο του Βάλισνοφ έχασε το χρώμα του. «Τι να πω... Αν και όντως τις πιστεύουν πολλοί άνθρωποι σε όλο

τον κόσμο, στην πραγματικότητα είναι μια μειονότητα και κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα τι θα συμβεί».

Ο Ουάσινγκτον τού έριξε μια δολοφονική ματιά. «Το ξέρω. Εννοώ, όμως, τον κόσμο που σκορπά παντού πληρο­

φορίες για την 21η Δεκεμβρίου που μας έρχεται. Έχουν απομείνει λίγοι μήνες μόνο...»

Ο ίδιος ο Γητευτής τού είχε υποδείξει ότι αρκετές αρχαίες προ­φητείες είχαν συμπέσει με την ανακοίνωση μιας σημαντικής αλλα­γής στη συνείδηση και στην ενέργεια: από τις ινδικές Βέδες, πριν από οκτώ και πλέον χιλιάδες χρόνια, ως το ημερολόγιο των Εβραίων, ηλικίας πάνω από πέντε χιλιάδες χρόνια, και τις προφητείες των ιθα­γενών της Ασίας και της Αμερικής.

Ο Βάλισνοφ απέμεινε σιωπηλός και σκεπτικός. «Θυμηθείτε, κύριε Ουάσινγκτον», απάντησε έπειτα απαλά, «ότι

και το 2000 έλεγαν ότι ερχόταν η συντέλεια του κόσμου. Πολύς κό­σμος βιάστηκε να αντιδράσει, ενώ άλλοι έδειξαν τυφλή εμπιστοσύ­νη στις προφητείες. Τελικά είχαν δίκιο εκείνοι που δυσπιστού­σαν».

Ο Εγκέφαλος έγειρε λίγο προς τα εμπρός. «Φυσικά. Εκείνη την εποχή αναγκαστήκαμε να σπείρουμε το φό­

βο. Ξέραμε ότι δε θα συνέβαινε τίποτα, αλλά μας συνέφερε να τρο­μάξουμε τον κόσμο. Τώρα... δεν ξέρω, κάτι μέσα μου...»

Εκείνη τη στιγμή τούς πλησίασε έντρομος ο Πάτρικ Τζάκσον. «Κύριε Ουάσινγκτον», είπε κάτωχρος. «Με συγχωρείτε για τη δια­

κοπή. Τα υπόλοιπα μέλη σάς περιμένουν... Υπάρχει και κάτι σημα­ντικό που πρέπει να μάθετε».

Ο Ουάσινγκτον και ο Βάλισνοφ στράφηκαν προς το μέρος του. «Σας ακούμε». «Μας έστειλαν μια νέα, πρόσφατη αναφορά. Σε όλο τον κόσμο

υπάρχουν ομάδες που αναγγέλλουν το τέλος του κόσμου και άτομα που διαβεβαιώνουν ότι έχουν έρθει σε επαφή με ιπτάμενους δί­

258 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

σκους». Τα μάτια του Τζάκσον άνοιξαν διάπλατα. Έδειχνε έντρο­μος. «Επικρατούν χάος και αγαλλίαση μαζί».

Ο Ουάσινγκτον παρέμεινε ατάραχος. «Οι πηγές πληροφοριών που ελέγχουμε έχουν ελαχιστοποιήσει

τα γεγονότα;» Ο Τζάκσον κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Μάλιστα, κύριε, αλλά υπάρχουν κι άλλα μέσα ενημέρωσης

που...» «Και τι απέγινε η εντολή που έδωσα να λογοκριθούν τέτοιου τύ­

που ειδήσεις;» «Η πληροφόρηση προς το κοινό γίνεται μέσα από ανεξάρτητα

πρακτορεία Τύπου. Προσπαθήσαμε να τους δωροδοκήσουμε, αλλά μάταια. Εξάλλου», πρόσθεσε ο Τζάκσον, «παρατηρήθηκαν νέες ηλι­ακές κηλίδες. Και το βόρειο σέλας δείχνει παράξενα σύμβολα, όχι μόνο στον πόλο· τώρα φαίνονται και από διάφορες πόλεις κατά τη διάρ κεια της νύχτας».

Οι τρεις άντρες κοιτάχτηκαν. Το βλέμμα τους φανέρωνε ένταση. Ο Ουάσινγκτον έμεινε ακίνητος. Ήθελε να δείχνει ατάραχος ακόμα και όταν ανησυχούσε.

«Ήρθε η ώρα να θέσουμε σε εφαρμογή το καινούριο σχέδιο πριν η κατάσταση ξεφύγει εντελώς από τον έλεγχό μας», έδωσε τη λύση με σταθερή φωνή.

Η έκφραση των ματιών του ήταν παγερή. Όλα τα βλέμματα εί­χαν στραφεί πάνω του.

«Προχωρήστε όπως συμφωνήσαμε», είπε τελικά ο Εγκέφαλος στον Βάλισνοφ με έμφαση. «Θα βγάλουμε από τη μέση ό,τι πετάει πάνω από το πρόσωπο της Γης».

52

EΝΑΣ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΣ και κάθιδρος Βίκτορ Σοπένσκι προσπαθούσε να ανοίξει την πόρτα που τον χώριζε από τον Αδάμ και την Κέιτ. Εί­χε λάβει εντολή από τον καρδινάλιο Τους να συλλάβει τον Ρούσο και το δόκτορα Κρούγκερ. Είχε μαζί του ένα σώμα από αστυνομικούς

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 259

της Σκότλαντ Γιαρντ που είχαν εισβάλει και είχαν συλλάβει τους υπό­λοιπους γιατρούς, τους οποίους ανέκριναν για να μάθουν τι έκαναν με τα παιδιά. Ευτυχώς ο δόκτωρ Κρούγκερ κατάφερε να χωθεί σε ένα κρυφό δωμάτιο.

Η έκφραση στο πρόσωπο της Κέιτ φανέρωνε έκπληξη και τρό­μο, αλλά κατάλαβε αμέσως τι συνέβαινε.

«Γρήγορα, Αδάμ! Κάτι περίεργο συμβαίνει εκεί μέσα, πρέπει να το σκάσουμε από την πίσω πόρτα!»

Έπιασε σφιχτά το χέρι του σεξολόγου, που είχε μείνει άναυδος. Άρχισαν να τρέχουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν προς το τέλος ενός ακόμα μακρύ διαδρόμου πίσω από το θόλο. Άνοιξαν μια πόρτα, κα­τέβηκαν πέντε έξι σκαλιά, έτρεξαν μερικά μέτρα και η Κέιτ έβγαλε ένα ζευγάρι κλειδιά πίσω από έναν πίνακα που κρεμόταν στον τοί­χο.

Ο Αδάμ κοίταξε πίσω του. Οι αστυνομικοί είχαν καταφέρει να ρί­ξουν την πόρτα. Ακούστηκε ένας ξερός θόρυβος. Πλησίαζαν.

«Γρήγορα, Κέιτ! Μπήκαν μέσα!» Η γυναίκα ξεκλείδωσε με μια επιδέξια κίνηση τις κλειδαριές της

βαριάς πόρτας. Όταν την άνοιξαν, ένιωσαν το φρέσκο αεράκι. Ήταν η πίσω έξοδος προς το δρόμο. Κοίταξαν δεξιά κι αριστερά. Μερικά άτομα περπατούσαν αφηρημένα, πολλά αυτοκίνητα είχαν σταματή­σει στο δρόμο, ενώ απέναντί τους υπήρχαν ένα μικρό πάρκο και με­ρικά κομψά βικτοριανά κτίρια.

«Από εδώ!» φώναξε η Κέιτ. Άρπαξε απότομα τον Αδάμ από το μπράτσο και τον τράβηξε προς το τέλος του δρόμου. «Το αυτοκίνη­τό μου είναι σε εκείνη τη γωνία!»

Λιγότερα από εκατό μέτρα τούς χώριζαν από τον Βίκτορ Σοπέν­σκι και την ομάδα των αστυνομικών, που είχαν βγει κι εκείνοι στο δρόμο.

«Να τοι!» φώναξε ο παχύσαρκος αστυνομικός όταν τους είδε να τρέχουν προς τη γωνία. «Εσείς οι δύο πίσω τους! Εσείς φέρτε τα αυ­τοκίνητα!» διέταξε.

Όταν έφτασε στο αυτοκίνητό της, η Κέιτ συνειδητοποίησε ότι εί­χε αφήσει τα κλειδιά στην τσάντα της.

«Αχ, όχι!» φώναξε. «Δεν έχω τα κλειδιά!»

260 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Διαπιστώνοντας τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν, την έλουσε ξαφνικά κρύος ιδρώτας.

Ο Αδάμ γύρισε το κεφάλι και είδε ένα λευκό φορτηγάκι να στρί­βει στη γωνία με χαμηλή ταχύτητα. Άρχισε να κάνει απελπισμένα νοή ματα με τα χέρια. Η γυναίκα που οδηγούσε το όχημα φρέναρε αμέσως.

«Κατεβείτε, σας παρακαλώ!» τη διέταξε. «Είναι επείγον!» Η οδηγός τα είχε χάσει. Δίστασε για μια στιγμή, όμως ύστερα

έκανε αυτό που της ζητούσαν. Ο Αδάμ κάθισε στη θέση της. Δεν ήταν συνηθισμένος να οδηγεί με το τιμόνι στα δεξιά. Η Κέιτ ανέβηκε όταν το φορτηγάκι είχε σχεδόν ξεκινήσει. Μία πόρτα είχε μείνει ανοιχτή. Όταν ο Αδάμ πάτησε γκάζι, η πόρτα έφυγε απότομα από τη θέση της.

«Ξεκόλλησε!» Η γυναίκα είδε τη δεξιά πόρτα του αυτοκινήτου της να πέφτει

στην άσφαλτο, λίγα μέτρα πιο μακριά. «Δεν ήταν καθόλου ευγενικό αυτό», είπε η Κέιτ. «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Σύντομα θα μάθει ότι βοηθά σε κά­

τι σημαντικό». Ο Αδάμ επιτάχυνε και πέρασε από ένα δρόμο παράλληλο προς

εκείνο στον οποίο βρίσκονταν οι αστυνομικοί. Ο Βίκτορ Σοπένσκι εί­χε το όπλο στο χέρι και ήταν έτοιμος να πυροβολήσει, όταν ένας από τους αστυνομικούς της Σκότλαντ Γιαρντ τον έπιασε από το μπράτσο και τον σταμάτησε.

«Δεν είμαστε στη Νέα Υόρκη!» είπε ο Βρετανός συνάδελφός του. «Δεν μπορείτε να πυροβολείτε αδιακρίτως στο δρόμο».

Το Κοράκι τον κοίταξε με περιφρόνηση. Την ίδια στιγμή ακού­στηκαν λάστιχα να σκληρίζουν. Δύο περιπολικά φρέναραν μπροστά τους.

Ο Βίκτορ Σοπένσκι και ο άλλος αστυνομικός επιβιβάστηκαν αμέ­σως στα οχήματα. Τα περιπολικά άναψαν τις σειρήνες και άρχισαν να καταδιώκουν με μεγάλη ταχύτητα τον Αδάμ και την Κέιτ.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 261

53

Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ του καρδινάλιου Ραούλ Τους είχε μεταφέρει το λι­πόθυμο κληρικό στον καναπέ του γραφείου του. Είχαν περάσει σχε­δόν είκοσι λεπτά από τη στιγμή που ο Τους έχασε τις αισθήσεις του στο μπάνιο.

«Είστε καλά, Εξοχότατε;» Ο καρδινάλιος τον κοίταξε κατάχλομος και τρομαγμένος. «Τι είναι; Τι έγινε;» «Λιποθυμήσατε». Ο Τους έκανε μεγάλη προσπάθεια να θυμηθεί. Έφερε τα χέρια

στο σβέρκο κι ένιωσε το κεφάλι του να πονά. Είχε χτυπήσει αρκε­τά.

«Θα σας φέρω λίγο πάγο». Ο γραμματέας είχε τρομάξει, αλλά οι κινήσεις του ήταν αποτε­

λεσματικές. Ο Τους δεν έβγαζε μιλιά. Ο βοηθός του γύρισε με ένα δυο παγάκια τυλιγμένα σε ένα πανί που το ακούμπησε στο σβέρκο του καρδινάλιου.

«Είστε καλύτερα;» Ο Τους κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Τώρα θυμήθηκα», ψιθύρισε. «Έπεσα στο μπάνιο». «Θα σας πείραξε κάτι που φάγατε, Εξοχότατε». Ο Τους θυμήθηκε γιατί είχε κάνει εμετό το πρωινό του. Οι έξι σεισμοί. Οι προφητείες. Άλλος ένας σεισμός και θα εκπλη­

ρωθούν όλα! σκέφτηκε. Το μυαλό του μπήκε ξανά σε λειτουργία. «Οι προηγούμενες μέρες ήταν πολύ δύσκολες», είπε ο γραμμα­

τέας του. «Πρέπει να ξεκουραστείτε». «Είμαι καλύτερα, σε ευχαριστώ. Θα μείνω εδώ στον καναπέ. Τώ­

ρα, όμως, άφησέ με μόνο. Πρέπει να σκεφτώ, να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου».

«Μα, Εξοχότατε...» «Σε ευχαριστώ», επανέλαβε ο Τους σταθερά. «Θέλω να μείνω μό­

νος». Ο γραμματέας ήξερε ότι ο καρδινάλιος ήταν αυταρχικός και άξι­

262 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ζε τη φήμη του γκρινιάρη. Τα πράγματα έπρεπε να γίνονται πάντα όπως ήθελε εκείνος.

«Θα μείνω κάπου εδώ κοντά μήπως χρειαστείτε κάτι», είπε πριν βγει και κλείσει πίσω του τη δρύινη πόρτα.

Ο Τους πήρε βαθιά ανάσα. Ήθελε να ενεργοποιηθεί ξανά, να μά­θει πώς προχωρούσε το σχέδιό του. Έπιασε το κινητό του. Είχε μια αναπάντητη κλήση. Το τηλέφωνο είχε χτυπήσει ενώ εκείνος ήταν αναίσθητος. Η Κουκουβάγια τού είχε αφήσει μήνυμα στον τηλεφω­νητή.

Τηλεφώνησέ μου επειγόντως. Σε λίγο φτάνουμε στην Αθήνα με την κόρη του Αχιλλέα. Την έχω ξεγελάσει και πηγαίνει εκεί όπου βρί­σκεται ο πατέρας της. Θα την πιάσω εξ απροόπτου και θα καταφέ­ρουμε αυτό που θέλουμε. Όταν φτάσουμε στην Αθήνα, θα σου τη­λεφωνήσω ξανά. Ελπίζω να χαρείς. Εγώ... θα είμαι πάντα δίπλα σου.

Το μήνυμα του Έντουαρντ ξεχείλιζε από ευφορία. Τον κινούσε

το τυφλό πάθος να ανελιχθεί στην οργάνωση και να κερδίσει περισ­σότερη δύναμη. Ήθελε για λογαριασμό του τη δόξα και τα πενήντα χιλιάδες ευρώ που του είχε υποσχεθεί ο Τους. Και θα έφτανε η στιγ­μή να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα: να εκδικηθεί τον πατέ­ρα του ικανοποιώντας τις πολιτικές του φιλοδοξίες και αναλαμβάνο­ντας κάποιο υψηλό αξίωμα στη βουλή της Καταλονίας.

54

Ο ΑΔΑΜ οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα στους δρόμους του Λονδί­νου. Είχε καταφέρει να αφήσει πίσω τα οχήματα του Σοπένσκι και των αστυνομικών, αλλά ανησυχούσε.

«Η αστυνομία μάς θεωρεί ύποπτους!» είπε στην Κέιτ, που κοιτού­σε διαρκώς πίσω ψάχνοντας τα περιπολικά.

«Μπορείς να κόψεις ταχύτητα, νομίζω ότι μας έχασαν». Ο Αδάμ κοίταξε από τον πίσω καθρέφτη.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 263

«Θα έχουν ειδοποιήσει σίγουρα και άλλα περιπολικά. Πρέπει να προσέξουμε. Εξήγησέ μου τι έχει συμβεί, σε παρακαλώ!»

«Δεν ξέρω», απάντησε η γυναίκα. «Δεν είχαν κανένα δικαίωμα να εισβάλουν έτσι στο ινστιτούτο μας. Στρίψε εδώ δεξιά, πρέπει να πά­με προς το Γκριν Παρκ».

Ο Αδάμ έκανε ό,τι του έλεγε η Κέιτ. Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνό της. Εκείνη το έβγαλε από την τσέπη.

«Δόκτωρ Κρούγκερ!» φώναξε. «Τι συμβαίνει;» «Δεν ξέρω, Κέιτ. Μπήκαν διά της βίας. Πήραν όλους τους για­

τρούς και τα παιδιά. Φαντάζομαι ότι θα τους ανακρίνουν. Εγώ κα­τάφερα να κρυφτώ και να βγω από την πίσω πόρτα του γραφείου μου». Ο Κρούγκερ τηλεφωνούσε από μια καφετέρια.

«Πώς είναι δυνατό να μας φέρονται έτσι; Ποιοι είναι; Τι θα κά­νουμε τώρα;»

«Έχεις το χαλαζία;» ρώτησε ο Κρούγκερ. «Ναι. Μόνο το μικρό αυθεντικό κομμάτι, τίποτ’ άλλο». «Ωραία. Θα σου πω τι θα κάνουμε. Άκουσέ με προσεκτικά».

55

Η ΑΛΕΞΙΑ κατέβηκε αγχωμένη τις σκάλες του πλοίου και πάτησε στε­ριά. Αναζήτησε αμέσως ένα ταξί.

«Αλεξία!» φώναξε ο Έντουαρντ λίγα μέτρα πιο μακριά στο λιμάνι. Η γυναίκα γύρισε με μια παγερή έκφραση. «Έντουαρντ, τι γυρεύεις εδώ;» Μόλις είχε δει το νεαρό Καταλανό. «Βρήκα το σημείωμα που μου άφησες. Δεν ήθελα να σε αφήσω

μόνη». «Μα σου είπα να μείνεις στη Σαντορίνη!» «Νομίζω ότι εδώ σου είμαι πιο χρήσιμος. Στο εργαστήριο δεν

υπάρχει τίποτα». «Τώρα δεν έχει καμία σημασία. Δεν έχω μιλήσει με τον Αδάμ, δεν

απαντά στο τηλέφωνο. Διάβαζα άρθρα για τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο».

Είχε ενοχληθεί που τον έβλεπε εκεί.

264 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Θυμάσαι να ανέφερε ο πατέρας μου σε κάποια συζήτηση από το τηλέφωνο κάτι για τα μαγνητικά πεδία της Γης;»

Το τικ του Έντουαρντ εμφανίστηκε για μία ακόμη φορά. «Όχι. Σου το ξαναείπα, ο πατέρας σου δεν αποκάλυπτε τίποτα

σχετικά με τη δουλειά του. Δεν εμπιστευόταν σε κανέναν τις εργα­σίες του. Ούτε σε μένα ούτε και σε άλλους».

Η Αλεξία κούνησε καταφατικά το κεφάλι ενώ έκανε σήμα σε ένα ταξί που περνούσε.

«Μπες!» είπε στον Έντουαρντ, αν και δεν ήταν διόλου σίγουρη ότι ήθελε να τον πάρει μαζί της.

Η Κουκουβάγια επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο από την άλλη πόρ­τα.

«Στην Πλάκα!» είπε η Αλεξία στον ταξιτζή. «Βιαζόμαστε!» «Αλεξία, άκουσέ με. Θέλω να σου πω κάτι πολύ σημαντικό», είπε

ο Έντουαρντ και καθάρισε το λαιμό του. «Μίλησα με ένα φίλο από την Αθήνα και μου είπε...» η φωνή του βάθυνε ξανά και το τικ εντά­θηκε «...ότι του φάνηκε πως είδε τον πατέρα σου κάπου κοντά στο κέντρο».

Η Αλεξία γύρισε απότομα το κεφάλι για να τον κοιτάξει στα μά­τια.

«Τι είπες; Είδαν τον πατέρα μου; Ποιος; Πού;» «Κοντά στο κέντρο της Αθήνας, στην πλατεία Συντάγματος». Τα μάτια της Αλεξίας άστραψαν. Η καρδιά της άρχισε να χτυπά

πιο δυνατά. «Και τι άλλο; Τι άλλο σου είπε;» «Να, ότι έμοιαζε λίγο αποπροσανατολισμένος». «Αποπροσανατολισμένος; Ποιος σου τα είπε αυτά;» «Σου είπα, ένας φίλος από την Αθήνα που τον γνωρίζει», αποκρί­

θηκε η Κουκουβάγια προσπαθώντας να την μπερδέψει. Το μυαλό της Αλεξίας πήρε μπρος σαν φιτίλι που αρχίζει να καί­

γεται. Σκέφτηκε κάθε πιθανό ενδεχόμενο. Να τον είχαν ναρκώσει; Είχε καταφέρει να το σκάσει από τους απαγωγείς; Μήπως χτύπησε και έχασε τη μνήμη του;

«Θεέ μου!» φώναξε. «Νομίζω ότι είναι καλύτερα να δούμε το φίλο μου».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 265

Ο Έντουαρντ παραμόνευε σαν σιωπηλό ζώο και προσπαθούσε να είναι διακριτικός. Η Αλεξία έμεινε σκεπτική μερικά λεπτά. Ένιω­θε ταραγμένη. Τη διακατείχε μια διακαής λαχτάρα να βρει τον πα­τέρα της.

Άρχισε να κουνά καταφατικά το κεφάλι σαν να ήθελε να πειστεί ότι έκανε το σωστό. Η ματιά της έπεσε σε μια φωτογραφία του πα­τέρα της στην οθόνη του Blackberry και η διαίσθησή της κατάφερε περισσότερα από την καρδιά της.

«Πρώτα θα πάμε στη διεύθυνση που βρήκα».

56

Η ΚΕΪΤ ΚΑΙ Ο ΑΔΑΜ πάρκαραν το φορτηγάκι δύο στενά πιο πέρα από το σημείο όπου τους περίμενε ο δόκτωρ Κρούγκερ. Ο Αδάμ ήταν ανήσυχος και ζεσταινόταν. Είχε αρχίσει να νιώθει πόνο στο κορμί του. Κατευθύνθηκαν προς το σπίτι του Γερμανού, στη γειτονιά Μπελ­γκράβια. Στο δρόμο εξήγησαν με λεπτομέρειες στον Κρούγκερ όλα όσα είχε βιώσει ο σεξολόγος με τον κρύσταλλο του χαλαζία των Ατ­λάντων.

Ο γενετιστής δε σάστισε διόλου όταν τα άκουσε. «Τι πιστεύετε, γιατρέ; Τι συμβαίνει;» τον ρώτησε η Κέιτ. «Δε με εκπλήσσει η διήγηση του Αδάμ. Τη στιγμή που μπήκε η

αστυνομία, άλλοι γιατροί με πληροφορούσαν ότι αρκετά παιδιά ίντι­γκο είχαν περιγράψει αυτά που λέει κι εκείνος τώρα».

«Τι πράγμα;» βόγκηξε ο Αδάμ έκπληκτος. «Είπαν το ίδιο;» «Ναι. Ίσως όχι με τις ίδιες ακριβώς λέξεις, αλλά εν περιλήψει

ανέφεραν ότι έχουμε μια εξωδιαστατική προέλευση που δεν είναι ακριβώς γήινη. Αυτή η γνώση βγαίνει σιγά σιγά στο φως».

Η Κέιτ χαμογέλασε για πρώτη φορά από τη στιγμή που το είχαν σκάσει από το εργαστήριο.

«Δεν ξέρω τι συμβαίνει με το χαλαζία», είπε ο Κρούγκερ. «Φαντά­ζομαι ότι μόλις έρχεται κανείς σε επαφή μαζί του, ενισχύεται σταδια­κά στον εγκέφαλό του η ικανότητα επεξεργασίας των πληροφοριών που περιέχει ο χαλαζίας».

266 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Κι αν ο χαλαζίας ενεργοποιεί το DNA;» Ο Κρούγκερ φάνηκε σκεπτικός. «Αν, όπως πιστεύουμε, ο πολιτισμός των Ατλάντων ήταν τόσο

προηγ μένος, ώστε μπορούσε να αποθηκεύει την ενέργεια και τις γνώ­σεις του μέσα σε ένα χαλαζία, σίγουρα θα είχαν εκατοντάδες διαφο­ρετικούς χαλαζίες με διάφορους προγραμματισμούς. Θα υπήρχαν κάποιοι για να αποθηκεύουν πληροφορίες και κάποιοι άλλοι για να ενισχύουν και να ενεργοποιούν το DNA».

«Ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, γιατρέ. Πρέπει να κά­νουμε ένα βήμα τη φορά». Ο Αδάμ πιεζόταν πολύ, αλλά το μυαλό του ήταν καθαρό. «Αν ο Αχιλλέας έχει ένα μητρικό χαλαζία ύψους ενός μέτρου που υποτίθεται ότι τον ενεργοποίησαν οι σοφοί της Ατλαντί­δας και μπορεί να μεταδώσει τις πληροφορίες στη συνείδηση χιλιά­δων ανθρώπων που θα γεμίσουν ένα ολυμπιακό στάδιο, τα ερωτήμα­τα που πρέπει να απαντηθούν είναι: Πού βρίσκεται ο μητρικός χα­λαζίας; Ποια οφέλη μπορεί να αποκομίσει ο κόσμος από αυτόν; Και τι ρόλο θα παίξει την 21η Δεκεμβρίου του 2012;»

«Το μητρικό χαλαζία τον έχει ο Αχιλλέας. Φαντάζομαι ότι σκό­πευε να ασκήσει την επιρροή του για να τον μεταφέρουν στους Ολυ­μπιακούς Αγώνες. Και αν ο κόσμος άρχιζε να λαμβάνει αυτές τις πλη­ροφορίες και μάθαινε την αλήθεια, θα προκαλούνταν μια τρομακτι­κή αναστάτωση».

Ο Αδάμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Νομίζω ότι εκείνο που προαισθανόμαστε όλοι είναι ότι ο γενε­

τικός κώδικας θα αλλάξει για να αποκτήσει πρόσβαση σε μια ανώ­τερη διάσταση».

Η Κέιτ κοιτούσε από το παράθυρο στο δρόμο. Ανησυχούσε ακό­μα για τους διώκτες τους.

«Γι’ αυτό δεν αμφιβάλλω καθόλου», δήλωσε ο Αδάμ. «Όμως πι­στεύω ότι οι θρησκείες θα αμφισβητήσουν την αυθεντικότητα των χαλαζιών».

«Δε θα μπορέσουν να κάνουν τίποτα αν ο κόσμος έρθει σε άμεση επαφή. Εμείς δε θέλουμε να τους πείσουμε για κάποια πίστη. Θέλου­με να νιώσουν αυτό που αισθανόμαστε εμείς οι γιατροί, εσύ και τα παιδιά: το άμεσο βίωμα».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 267

«Τότε δε χρειάζεται να ανησυχούμε για τίποτα. Οι προφητείες θα επαληθευτούν, η ενέργεια της Πηγής θα μεταμορφώσει τη Γη και ο Ήλιος θα ευθυγραμμιστεί με το κέντρο του Γαλαξία. Τι θα μπορού­σε να εμποδίσει αυτό το συμπαντικό γεγονός;»

Ο Κρούγκερ φάνηκε ανήσυχος. Ο Αδάμ έμεινε σιωπηλός. «Για να στηρίξουμε τη θεωρία μας σχετικά με τη δύναμη του χα­

λαζία απέναντι στο κατεστημένο των ορθόδοξων επιστημόνων, θα χρησιμοποιήσουμε ως απόδειξη την κβαντική φυσική», πρόσθεσε ο γενετιστής.

«Την κβαντική φυσική;» «Ναι. Ο δόκτωρ Καρλ Ντέιβιντ Άντερσον, που τιμήθηκε με το

βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1936, ανακάλυψε το αντισωμάτιο του ηλεκτρονίου, το ποζιτρόνιο ή θετικό ηλεκτρόνιο».

Ο Αδάμ άκουγε προσεκτικά. «Θα σου εξηγήσω. Το σύμπαν συνδέεται με στροβίλους ενέρ γειας

και τα πεδία των δυνάμεών του βρίσκονται σε συσχέτιση. Μοιάζει με δίνη νερού μέσα σε όλο και πιο μεγάλες δίνες».

Ο Κρούγκερ έκανε μερικά βήματα και έδειξε στον Αδάμ ένα μι­κρό σχέδιο που κρεμόταν σε έναν τοίχο.

«Η σπείρα του Αρχιμήδη;» ρώτησε ο Αδάμ. «Ακριβώς», απάντησε ο Γερμανός και άφησε το κάδρο στα χέρια

του σεξολόγου.

268 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Και τι σημαίνει αυτό;» «Έχει διαπιστωθεί ότι, όταν οι ενέργειες κινούνται σπειροειδώς,

δημιουργούν φυσικές τροχιές χώρου και χρόνου: δορυφόρους γύρω από πλανήτες, πλανήτες γύρω από άστρα, ηλιακά συστήματα γύρω από άλλα, μεγαλύτερα κέντρα και ούτω καθεξής ως το άπειρο».

«Τι σχέση έχει αυτό με το DNA;» «Σύμφωνα με την ερμηνεία των προφητειών των Μάγια που επι­

χείρησε ο Αχιλλέας βασιζόμενος στο έργο του πατέρα σου, στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 θα μπούμε στη Γαλαξιακή Μέρα, έτσι δεν εί­ναι; Τότε θα μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω μας τη μακρά περίοδο σκότους και σύγχυσης που διήρκεσε 5.125 χρόνια και τη βιώνουμε τώρα. Αυτό που οι Μάγια ονόμασαν Γαλαξιακή Μέρα δεν είναι τί­ποτα περισσότερο από την ευθυγράμμιση του ηλιακού μας συστή­ματος με το κέντρο του Γαλαξία μας. Έτσι, θα ενεργοποιηθεί η βρο­χή των φωτονίων, ένα ηλεκτρομαγνητικό νέφος γνωστό και ως χρυ­σό ή ακτινοβόλο νέφος. Θα ευθυγραμμιστεί το φως ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης ενός ποζιτρονίου και ενός ηλεκτρονίου. Αυτή η σύ­γκρουση γίνεται σε κλάσματα δευτερολέπτου και έχει ως αποτέλε­σμα την καταστροφή και των δύο μορίων».

Ο Κρούγκερ πήρε ανάσα πριν συνεχίσει. «Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι ολόκληρη η μάζα που προκύ­

πτει από αυτή τη σύγκρουση μετατρέπεται σε ενέργεια που καταγρά­φεται ως φωτόνια ή φωτεινά μόρια».

«Θα προκαλέσουν μια έκρηξη φωτός που θα επηρεάσει το DNA!» Ο γενετιστής χαμογέλασε. «Τίποτα περισσότερο, μα και τίποτα λιγότερο. Είναι απλή επι­

στήμη, γενετική και αστρονομία». «Και αποκρυφισμός», πρόσθεσε ο Αδάμ. «Προφανώς μπορεί να το δει κανείς και αποκρυφιστικά. Το έγκυρο

περιοδικό Scientific American δημοσίευσε ένα άρθρο που υποστήριζε ότι, αν τοποθετηθεί χρυσός, χαλαζίας ή ρουθήνιο σε κάθε άκρο της διπλής έλικας του DNA, τα υλικά αυτά γίνονται δέκα χιλιάδες φορές πιο αγώ­γιμα. Δημιουργείται μια διαβιβαστική επίδραση σαν ένας αυτοκινητό­δρομος που οδηγεί στην αφύπνιση της πλήρους ισχύος του DNA».

«Εκπληκτικό», είπε ο Αδάμ.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 269

«Ναι. Εκτός από τη βιοχημική αντίδραση, στο αστρονομικό κομ­μάτι είναι πιθανό να ευθυγραμμιστεί ο πλανήτης μας με τις ζώνες υψηλής συχνότητας των Πλειάδων, του Σείριου, του Ωρίωνα, του Αρ­κτούρου και της Ανδρομέδας».

Ο Αδάμ θυμήθηκε τα ντοκιμαντέρ που του έδειχνε ο πατέρας του όταν ήταν έφηβος, ειδικά την Επαφή του Καρλ Σαγκάν, με τη μουσι­κή του εξαιρετικού Ευάγγελου Οδυσσέα Παπαθανασίου, ο οποίος ήταν ως εκείνη τη στιγμή ο μοναδικός καλλιτέχνης που είχε στείλει συνθέσεις του στο διάστημα σε μια κάψουλα, στα πλαίσια ενός προ­γράμματος της ΝΑSΑ. Επρόκειτο για τη μαγνητοφώνηση της Μυθω-δίας, μιας χορωδιακής συμφωνίας που παρουσιάστηκε το 2001 στο ναό του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα.

Ο Αδάμ θυμήθηκε την εξαιρετική ομορφιά των κινήσεων των πλανητών σαν μια ουράνια συμφωνία, έναν ιερό συμπαντικό χορό.

«Είναι εκπληκτικό!» αναφώνησε η Κέιτ. «Πράγματι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πατέρας σου και πολλοί

ερευνητές υποστηρίζουν ότι την εποχή των Ατλάντων, εδώ και περισ­σότερα από είκοσι τέσσερις χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι χρησιμο­ποιούσαν τον αστερισμό του Ωρίωνα και το άστρο του Σείριου ως οδηγούς για να επεκτείνουν τη συνείδηση και να μεταβαίνουν σε άλ­λες διαστάσεις».

«Γιατί χάθηκε αυτή η γνώση;» ρώτησε η Κέιτ. «Γιατί πριν από περίπου δέκα χιλιάδες οχτακόσια με έντεκα χιλιά­

δες χρόνια, όταν η ανθρωπότητα πέρασε στη λεγόμενη Γαλαξιακή Νύ­χτα, χάθηκε η μνήμη του πώς μπορούμε να συνδεθούμε με τους οδη­γούς στον ουρανό. Χάθηκε η πυξίδα της ενέργειας και η συνείδηση βούλιαξε στη λήθη. Οι τελευταίοι που χρησιμοποίησαν αυτές τις γνώ­σεις ήταν οι Αιγύπτιοι και οι Μάγια. Οι Αιγύπτιοι ευθυγράμμισαν τις πυραμίδες της Γκίζας με τον αστερισμό του Ωρίωνα. Οι τρεις πυρα­μίδες που ανήκουν στους φαραώ Χέοπα, Χεφρήνο και Μυκερινό εί­ναι απόλυτα ευθυγραμμισμένες με τα τρία άστρα του Ωρίωνα».

Ο Αδάμ άκουγε σιωπηλός. «Πιστεύω ότι ο Αχιλλέας έχει συμπεράνει ότι, επειδή τα πάντα

είναι κυκλικά, το αστρονομικό φαινόμενο που πλησιάζει ίσως προ­καλέσει μια σημαντική μεταμόρφωση στα μόρια της ενέργειας του

270 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ανθρώπου, στον εγκέφαλο και στο DNA», πρόσθεσε ο Κρούγκερ. «Μάλλον αυτό θα απασχολεί τους απαγωγείς», είπε ο Αδάμ. «Ο Αχιλλέας ανέφερε ότι διαισθανόταν μια πιθανή αποκάλυψη

της προέλευσης και της ταυτότητάς μας μέσα στο σύμπαν, κυρίως λόγω της σύγκρουσης με τη ζώνη των φωτονίων, πέρα από την αστρι­κή δραστηριότητα, που θα μπορούσε να επηρεάσει άμεσα τον ψυχι­σμό μας».

«Είναι επιστημονικά και βιολογικά δυνατό κάτι τέτοιο;» ρώτησε ο Αδάμ.

«Αν συμβεί, θα χαθούν τα όρια γύρω από τα κύτταρα και θα γί­νουμε ευαίσθητοι απέναντι στη νέα ενέργεια. Έτσι, το DNA θα αντι­δρά στις νέες συχνότητες, κάτι που θα ενεργοποιήσει πλήρως τις δυ­νατότητές του. Αυτό που ονομάζουν “DNA σκουπίδι” είναι στην πραγ­ματικότητα μια μεγάλη λανθάνουσα δύναμη».

Ο Κρούγκερ ήταν ανήσυχος και συγκινημένος. Τα μάτια του ήταν γεμάτα ελπίδα.

57

Ο ΑΔΑΜ προσπαθούσε να συνέλθει από την έκπληξή του όταν χτύ­πησε το Blackberry.

«Αλεξία!» φώναξε χαρούμενος. «Πού ήσουν;» ρώτησε εκείνη μέσα από το ταξί. «Μαζί με το δόκτορα Κρούγκερ και μια γιατρό από το ινστιτού­

το. Έχουν συμβεί πολλά πράγματα. Θα σου εξηγήσω. Πού είσαι εσύ;»

«Στην Αθήνα. Βρήκα μια διεύθυνση στην ατζέντα του πατέρα μου».

«Είσαι μόνη; Είναι επικίνδυνο, Αλεξία. Εμάς μας ψάχνει η αστυ­νομία. Έχουν βάλει όλα τα μέσα».

«Άκουσέ με. Βρες το φίλο μου, τον Χαθίντο Ουρκίχο, και πες του να σε πάει στο σπίτι μου. Θυμήθηκα ότι έχω μια φορητή μνήμη που μπορεί να περιέχει αρχεία που μου έστειλε ο πατέρας μου πριν από καιρό».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 271

«Ένα δίσκο μνήμης; Πώς και δεν το θυμήθηκες νωρίτερα;» «Είναι αποθηκευμένα πολλά πράγματα εκεί μέσα, Αδάμ. Μπορεί να

μην περιέχει κάτι χρήσιμο, αλλά δεν πρέπει να αφήσουμε τίποτα στην τύχη. Ενδεχομένως να υπάρχουν έγγραφα, διευθύνσεις, δεν ξέρω... κά­τι. Είναι σε μια γαλάζια θήκη στην ντουλάπα στο δωμάτιό μου».

«Εντάξει, Αλεξία. Και πιστεύω ότι έπειτα είναι καλύτερα να έρ­θω στην Αθήνα για να είμαι μαζί σου. Θα κανονίσω με το δόκτορα Κρούγκερ και θα σε ενημερώσω. Να προσέχεις πολύ».

«Σημείωσε τη διεύθυνση στην οποία θα πάω...» Εκείνη τη στιγμή ο Έντουαρντ της άρπαξε το τηλέφωνο από το

χέρι και τερμάτισε την κλήση. «Τι κάνεις εκεί;» του είπε η Αλεξία εμφανώς ενοχλημένη. «Τέρμα τα παιχνιδάκια, σκύλα!» φώναξε εκείνος ενώ έβγαζε με

το άλλο χέρι ένα όπλο από την τσέπη του σακακιού του.

58

Ο ΑΔΑΜ απέμεινε να κοιτάζει σιωπηλός την οθόνη του τηλεφώνου του. Θα έμεινε από μπαταρία ή θα μου στείλει τη διεύθυνση με μή­νυμα, σκέφτηκε.

«Τι σου είπε;» ρώτησε ο Κρούγκερ ενώ ετοίμαζε μια μικρή τσά­ντα με φακέλους.

«Ότι πηγαίνει σε κάποιο σημείο στην Αθήνα που είχε σημειώσει στην ατζέντα του ο Αχιλλέας τη μέρα της εξαφάνισής του».

«Ελπίζω να βρει κάτι. Πρέπει να βιαστούμε, να φύγουμε από εδώ. Η αστυνομία μπορεί να φτάσει από λεπτό σε λεπτό».

«Γιατί να το σκάσουμε, γιατρέ; Το ινστιτούτο σας δεν κάνει τίπο­τα παράνομο».

«Εμείς το ξέρουμε, αλλά εκείνοι δε σκέφτονται έτσι. Θέλουν το χαλαζία!»

«Πριν φύγουμε πρέπει να οργανωθούμε. Να σκεφτούμε». «Αδάμ, δεν προλαβαίνουμε τώρα», είπε ο Κρούγκερ κάπως τα­

ραγμένος. «Αυτή η πιθανότητα, ωστόσο, ίσως εξηγεί με πολύ συγκε­κριμένο τρόπο το τέλος του κύκλου των είκοσι έξι χιλιάδων χρόνων

272 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

του ημερολογίου των Μάγια. Ίσως ξεκινήσουμε ένα νέο συμπαντικό κύκλο, ίσως τελειώσει ο χρόνος όπως τον ξέρουμε, συσχετισμένος με το μυαλό, ίσως ανακαλύψουμε την αχρονικότητά μας και την... αθα­νασία μας».

Ο Κρούγκερ χαμογέλασε. «Μια στιγμή, γιατρέ», τον διέκοψε η Κέιτ, που δυσκολευόταν να

πιστέψει ότι όλα ήταν υπερβολικά τέλεια, σαν σε παραμύθι. «Τι ακρι­βώς πιστεύετε ότι θα συμβεί; Αυτή η αλλαγή θα είναι ξαφνική; Θα τη νιώσει όλος ο κόσμος; Θα περάσουν όλοι οι άνθρωποι από την ενεργειακή πύλη στο ανώτερο επίπεδο της συνείδησης;»

«Δεν ξέρω, Κέιτ. Κάποια στιγμή θα το μάθουμε. Εκείνο που υπο­θέτω είναι ότι θα υπάρξουν πολλές αλλαγές σε βιοχημικό, πνευματι­κό και ψυχικό επίπεδο για όλα τα όντα της Γης. Πρέπει να ενημερώ­σουμε και να προετοιμάσουμε τον κόσμο. Πολύ φοβάμαι ότι όποιος δεν πάλλεται στη νέα συχνότητα δε θα συμμετάσχει στη νέα διάστα­ση και στην ανάληψη».

Η Κέιτ ένιωθε ένα τσίμπημα δυσπιστίας. «Οι περισσότεροι άνθρωποι δε γνωρίζουν το ημερολόγιο των Μά­

για και δεν πιστεύουν στις προφητείες. Γιατί να πιστέψουν τώρα αυ­τό; Πρέπει να προετοιμαστούμε για την απόρριψη».

Ο Αδάμ βιάστηκε να απαντήσει. «Υπάρχουν πολλές ομάδες εργασίας σε όλο τον κόσμο, Κέιτ. Για

τους Μάγια το ότι αρχίζει μια νέα διάσταση αντίληψης της πραγμα­τικότητας ισοδυναμεί με το θάνατο όσων δεν πάλλονται σε αρμονία με τον ολιστικό τρόπο αντίληψης της ύπαρξης».

Η Κέιτ ήταν σκεπτική. «Τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουμε τώρα;» «Πιστεύω ότι δύο θέματα επείγουν», είπε έντονα ο Αδάμ. «Πρώ­

τον να βρούμε τον Αχιλλέα ή έστω κάποιο ίχνος του. Και δεύτε­ρον...»

Ο Κρούγκερ έδειξε να διαβάζει τη σκέψη του τηλεπαθητικά. «Να ειδοποιήσουμε τα μέσα!» «Ακριβώς!» αποκρίθηκε ο σεξολόγος. «Πρέπει να δώσουμε το θέ­

μα στη δημοσιότητα, κυρίως το μήνυμα των παιδιών, ώστε να δημιουρ­γηθεί μια αλυσιδωτή αντίδραση και να προετοιμαστεί ο κόσμος...»

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 273

Άξαφνα σοβάρεψε. Θυμήθηκε ότι η Αλεξία τού είχε ζητήσει να πά­ρει μια φορητή μνήμη από το σπίτι της. «Μόλις σκέφτηκα κάτι. Εμείς περνάμε πληροφορίες από τη μία φορητή μνήμη στην άλλη, από τον ένα δίσκο στον άλλον, από έναν υπολογιστή σε ένα μικροτσίπ μνή­μης. Μήπως μπορούμε με τον ίδιο τρόπο να περάσουμε τις πληρο­φορίες και την ενέργεια από τον ένα χαλαζία στον άλλον;»

Τα μάτια του δόκτορα Κρούγκερ και της Κέιτ άστραψαν. «Αν γίνεται αυτό», αναφώνησε ο γενετιστής, «και καταφέρουμε

να φορτίσουμε και να ευθυγραμμίσουμε οποιονδήποτε χαλαζία, ακό­μα κι αν το επιτύχουμε με το μικρό κομμάτι του χαλαζία των Ατλά­ντων που έχουμε...»

Ο Αδάμ τον διέκοψε. «Θα μπορούσαμε να δώσουμε στον κόσμο χιλιάδες φορτισμένους

χαλαζίες!» «Αυτό θα προκαλούσε μια συλλογική ενεργειακή επανάσταση;»

ρώτησε η Κέιτ. «Ακριβώς, αλλά πρώτα πρέπει να κάνουμε δοκιμές», αποκρίθη­

κε ο γενετιστής. Είχε γίνει κατακόκκινος από την ένταση και τη συ­γκίνηση. «Θα είναι μια αλυσιδωτή αντίδραση. Ίσως καταφέρουμε να συνειδητοποιήσει πολύ περισσότερος κόσμος τι πρόκειται να έρ­θει στις 21 Δεκεμβρίου».

Ο Αδάμ κατένευσε και τον κοίταξε χαρούμενος. «Θα δοκιμάσουμε αμέσως. Ίσως μοιάζει με το πέρασμα μιας φω­

τογραφίας από ένα τηλέφωνο σε ένα άλλο με το Bluetooth», πρόσθε­σε ο Κρούγκερ.

Η γυναίκα παρατηρούσε προσεκτικά το Γερμανό επιστήμονα. «Κέιτ, ανάλαβε τις δοκιμές. Φρόντισε να το επιβεβαιώσεις αρκε­

τές φορές και, αν λειτουργεί, επικοινώνησε με μέρη όπου υπάρχουν αποθέματα ανά τον κόσμο και αγόρασε όσους χαλαζίες είναι διαθέ­σιμοι με διάμετρο πέντε, επτά ή εννέα εκατοστά».

Ακούγοντας τα λόγια του Κρούγκερ και ανησυχώντας ακόμα για την Αλεξία, ο Αδάμ φαντάστηκε πώς το φως και οι πληροφορίες θα μπορούσαν σύντομα να τρέξουν στη συνείδηση του κόσμου, όπως το νερό στην κοίτη του ποταμού. Άξαφνα συνειδητοποίησε κάτι.

«Τώρα καταλαβαίνω γιατί ο χαλαζίας που έχει η Αλεξία κρεμα­

274 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

σμένο στο λαιμό της ήταν τόσο ζεστός! Έχει αρχίσει να ενεργοποιεί­ται!»

«Μια στιγμή!» φώναξε ο Κρούγκερ. Το μυαλό του φώτισε άλλη μια αστραπή έμπνευσης.

Ο Αδάμ και η Κέιτ τον κοιτούσαν κατάπληκτοι. «Κέιτ, δώσε μου, σε παρακαλώ, το βιβλίο του Νίκου Ρούσου. Εί­

ναι πίσω σου, στο ράφι της βιβλιοθήκης». Η γυναίκα γύρισε και έβγαλε τον τόμο με τον τίτλο Οι Επτά Προ-

φητείες των Μάγια και η Σύνδεση με τους Άτλαντες. Ο Κρούγκερ πήρε το βιβλίο από τα χέρια της με λαχτάρα. Έψα­

ξε αρκετές σελίδες. «Λοιπόν... πρέπει να είναι... κάπου εδώ...» «Τι ψάχνεις;» ρώτησε ο Αδάμ. «Μπορώ να σε βοηθήσω;» «Να το!» φώναξε ο Κρούγκερ. Η Κέιτ και ο Αδάμ ήταν ακόμα κατάπληκτοι. «Ο πατέρας σου βρήκε πώς συνδέονται οι Μάγια με τους Άτλα­

ντες». «Πώς;» «Γύρνα στη σελίδα 216 και διάβασε την αρχή του κεφαλαίου». Ο Αδάμ πήρε το βιβλίο. «Είναι τα λόγια του Κακάμα, του τελευταίου αυτοκράτορα των

Αζτέκων», είπε. Θυμήθηκε το πανέμορφο άγαλμά του στην πρωτεύουσα του Με­

ξικού, στη λεωφόρο Ρεφόρμα. «Και τι λέει;» ρώτησε η Κέιτ με ανυπομονησία. «Ο αυτοκράτορας δήλωσε πριν από καιρό: “Ας αφήσουμε τις πέ­

τρες να μιλήσουν”». Έπεσε σιωπή. «Δεν καταλαβαίνω», είπε η Κέιτ. «Τι εννοείς;» Ο Κρούγκερ διαπίστωσε ότι ο Αδάμ δεν μπορούσε να απαντήσει

από τη συγκίνηση. «Κέιτ, χαρακτηριστικό των Μάγια και των Ατλάντων είναι ότι

χρησιμοποίησαν πέτρες, στις οποίες σκάλισαν κώδικες και ιερογλυ­φικά, και χαλαζίες για να μεταφέρουν πληροφορίες. Δεν ήταν μόνο αυτοί· οι Αιγύπτιοι, οι δρυΐδες, οι Ινδοί και οι προηγμένοι πολιτισμοί

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 275

χρησιμοποίησαν τις πέτρες ως μέσο διάχυσης, ώστε να αποτυπωθούν οι διδαχές και οι γνώσεις στους αιώνες των αιώνων».

Ο Κρούγκερ έκανε τρία μεγάλα βήματα, στάθηκε κοντά στο πα­ράθυρο κι απέμεινε να κοιτάζει έξω, σκεπτικός και σιωπηλός.

Η Κέιτ και ο Αδάμ τον παρατηρούσαν. Η φωνή του Γερμανού ακούστηκε βαθιά σαν βροντή. «Σε αυτό το σημείο της ανθρώπινης εξέλιξης οι πέτρες θα μιλή­

σουν. Αυτές εννοούσε ο πανάρχαιος αυτοκράτορας...»

59

Ο ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ είχε αρχίσει να ιδρώνει μέσα στο ταξί. «Τι κάνεις, ηλίθιε; Μιλούσα με τον Αδάμ», του φώναξε θυμωμέ­

νη η Αλεξία βλέποντάς τον να τη σημαδεύει με το όπλο. «Από εδώ και στο εξής θα κάνεις ό,τι σου λέω εγώ». Ο ταξιτζής παρακολουθούσε όσο πιο ατάραχος μπορούσε από

το μεσαίο καθρέφτη. Έξω από το ταξί ένα πλήθος είχε στριμωχτεί στον κεντρικό δρόμο της ελληνικής πρωτεύουσας κι έμοιαζε να δι­αδηλώνει για κάτι.

«Ο κόσμος έχει κλείσει το δρόμο», είπε φοβισμένος ο οδηγός, που θα προτιμούσε να τους αφήσει να κατέβουν. Δεν ήθελε μπελάδες.

«Θα κάνεις κι εσύ ό,τι σου λέω!» του φώναξε ο Έντουαρντ χωρίς να πάψει να σημαδεύει την Αλεξία.

«Μα τι θέλεις;» τον ρώτησε εκείνη τρομαγμένη. «Προς το παρόν να κλείσεις το στόμα σου. Πάμε, προχώρα!» διέ­

ταξε τον ταξιτζή. «Από αυτό το δρόμο δε γίνεται». «Τότε, λοιπόν, στρίψε από εκεί», του υπέδειξε ο Καταλανός δεί­

χνοντας ένα δρόμο στα αριστερά τους, που δεν είχε τόσο κόσμο. Απείχαν μόλις δύο στενά από το σπίτι όπου οι απαγωγείς κρατούσαν τον αρχαιολόγο.

Ο ταξιτζής πήρε τον πλευρικό δρόμο κι απέφυγε τη διαδήλωση. Είχε προχωρήσει καμιά πενηνταριά μέτρα όταν ο Έντουαρντ τον διέ ταξε να σταματήσει.

276 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Να με συγχωρείς που δε θα σε πληρώσω για την κούρσα», του είπε ειρωνικά. «Γρήγορα, κατέβα!» διέταξε την Αλεξία.

Εκείνη υπάκουσε. Άνοιξε την πόρτα και έβγαλε το ένα πόδι από το αυτοκίνητο.

Ο Έντουαρντ βγήκε γρήγορα από την άλλη πόρτα. Με μια κίνηση που δεν κράτησε πάνω από δύο δευτερόλεπτα, η

Αλεξία έπεσε κυριολεκτικά μέσα στο αυτοκίνητο και ο οδηγός πάτη­σε γκάζι κι έφυγε με τις πόρτες ανοιχτές και με μεγάλη ταχύτητα αφήνοντας απέξω τον Καταλανό.

Η Κουκουβάγια δε δίστασε στιγμή. Σήκωσε το όπλο και σημάδε­ψε τον ταξιτζή. Ένας πυροβολισμός έστειλε το αυτοκίνητο σε μια κο­λόνα του ρεύματος. Η σύγκρουση έκανε ένα σκύλο που περνούσε από εκεί να το βάλει στα πόδια έντρομος. Ο Έντουαρντ κάλυψε τρέχο­ντας τα είκοσι ή τριάντα μέτρα που είχε προλάβει να προχωρήσει το ταξί, είδε την Αλεξία μισολιπόθυμη στο πίσω κάθισμα κι ένα ρυάκι αίματος να αναβλύζει από το κεφάλι του οδηγού. Έπιασε τη νεαρή γυναίκα από το χέρι και την τράβηξε έξω απότομα. Το φόρεμά της σχίστηκε στο ύψος των γοφών.

«Σήκω, σκύλα! Περπάτα!» Εκείνη βγήκε από το όχημα ενώ ο Έντουαρντ έκρυψε το όπλο

στη δεξιά τσέπη του σακακιού του. «Αν ξανακάνεις την έξυπνη, θα σου ρίξω στο κεφάλι χωρίς δεύτε­

ρη σκέψη». Η Αλεξία είχε χτυπήσει στο μέτωπο. Ήταν σαστισμένη και δυ­

σκολευόταν να σταθεί στα πόδια της. Απειλώντας την, ο Έντουαρντ την τράβηξε και σύντομα απομακρύνθηκαν από εκεί. Για καλή τύχη του Καταλανού, κανείς δεν είχε δει το συμβάν στον έρημο παράδρο­μο. Έστριψαν στη γωνία. Μόλις εκατό μέτρα τούς χώριζαν από το σπίτι όπου βρισκόταν ο Αχιλλέας υπό τη φύλαξη του Γάλλου.

«Στο κάτω κάτω πρέπει να είσαι ευχαριστημένη. Θα ξαναδείς τον πατέρα σου».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 277

60

Η ΚΕΪΤ ΚΑΙ Ο ΑΔΑΜ είχαν καταλάβει τι πρότεινε ο Κρούγκερ. Αν μέσα από τους χαλαζίες κατάφερναν να μεταδώσουν πληροφο ρίες από το ένα άτομο στο άλλο, θα προκαλούσαν επανάσταση στην κοινωνία. Ενώ φανταζόταν τις πιθανές αλλαγές, η Κέιτ άκουσε έναν παράξενο θόρυβο. Πλησίασε το παράθυρο και είδε έξω στο δρό­μο ένα μαύρο αυτοκίνητο και τρία περιπολικά.

«Η αστυνομία!» αναφώνησε. Ο Αδάμ και ο Κρούγκερ κοιτάχτηκαν παγωμένοι. Ο Γερμανός δε

δίστασε στιγμή. «Από εδώ!» είπε δείχνοντας προς την κουζίνα. Μια πόρτα από

σκούρο ξύλο έβγαζε στο σημείο όπου άφηναν τα σκουπίδια. Ο γενε­τιστής την άνοιξε και βγήκαν γρήγορα από το σπίτι. «Θα μπουν αμέ­σως. Καλύτερα να χωριστούμε. Έχετε τα κινητά σας;»

Ο Αδάμ και η Κέιτ κατένευσαν αμέσως. «Ξέρουμε τι πρέπει να κάνει ο καθένας», είπε ο Γερμανός επιστή­

μονας. «Να προσέχετε». Με αυτά τα λόγια πήραν ο καθένας από μία κατεύθυνση και

απομακρύνθηκαν. Στην κυρίως είσοδο ο Βίκτορ Σοπένσκι και η βρετανική αστυνομία παραβίαζαν την πόρτα του σπιτιού του γενε­τιστή.

61

ΕΙΧΑΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΙ ότι η Κέιτ και ο Κρούγκερ θα αναλάμβαναν τις δοκιμές και τον προγραμματισμό των μικρών χαλαζιών που σκό­πευαν να μοιράσουν κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Η Κέιτ θα ερχόταν σε επαφή με τον ανεξάρτητο Τύπο, ενώ ο Αδάμ θα επέστρεφε κοντά στην Αλεξία για να συνεχίσουν να αναζητούν τον Αχιλλέα και το μητρικό χαλαζία των Ατλάντων.

Ο σεξολόγος μπήκε σε ένα ταξί και απομακρύνθηκε γρήγορα από τη γειτονιά του Κρούγκερ. Τηλεφώνησε στον Χαθίντο Ουρκίχο για να τον οδηγήσει στο σπίτι της Αλεξίας. Από εκεί θα έπαιρνε τη φο­

278 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ρητή μνήμη του υπολογιστή της. Κανόνισαν να συναντηθούν στην εί­σοδο του γνωστού Westfield Shopping στο κέντρο του Λονδίνου.

Την ώρα που το ταξί πλησίαζε το Μπιγκ Μπεν, η μεγάλη καμπά­να του περίφημου παλατιού του Ουέστμινστερ χτυπούσε επτά το βρά­δυ. Από τον παρακείμενο δρόμο που διέσχιζε το όχημα φαινόταν το κτίριο της έδρας της Βρετανικής Βουλής.

Ο Αδάμ άφησε το βλέμμα του να πλανηθεί στο παλάτι κι άρχι­σε να σκέφτεται τα γεγονότα. Από τη στιγμή που είχε αφήσει τη Νέα Υόρκη είχε εμπλακεί σε μια δίνη από συμβάντα και προφητεί­ες, αινίγματα και υποθέσεις, οιωνούς και μεταφυσικές εμπειρίες. Συνηθισμένος στην οργανωμένη αν και δραστήρια ζωή του, ένιωθε ότι η ύπαρξή του είχε κάνει ένα άλμα και εξελισσόταν πιο γρήγο­ρα.

Ήθελε να ξανασκεφτεί τα συμβάντα. Από τη στιγμή που έλαβε το τηλεφώνημα του Αχιλλέα έτρεχε ακατάπαυστα εδώ κι εκεί, έκανε υποθέσεις και αποκάλυπτε σύμβολα που εξέλισσαν την αντιληπτική του ικανότητα στο έπακρο.

Στο μυαλό του χόρευαν ατέλειωτα σημαντικά ερωτήματα: το εν­δεχόμενο να είναι αληθινές η Ατλαντίδα και οι προφητείες των Μά­για, η ανακάλυψη και απαγωγή του Αχιλλέα, οι σεισμοί, η κατάστα­ση του Ήλιου, η απόκρυφη χρήση του σεξ, η ορειχάλκινη πλάκα με τα σύμβολα του Αδάμ και της Εύας που είχε βρει ο Αχιλλέας, ο πο­λύτιμος χαλαζίας με τις πληροφορίες των Ατλάντων και άλλα πολλά. Όλα αυτά δημιουργούσαν μια εσωτερική ανάφλεξη, ενώ προσπα­θούσε να βάλει τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους.

Και σαν να μην έφταναν τα ερωτήματα, τον καταδίωκε η αστυ­νομία, παρότι δεν είχε διαπράξει κανένα έγκλημα. Τον ενοχλούσε η ιδέα του φυγά. Κατέβασε το παράθυρο του ταξί για να τον χτυπήσει ο αέρας στο πρόσωπο. Ζήτησε από τον οδηγό να ανεβάσει την έντα­ση του ραδιοφώνου, γιατί ο σταθμός μετέδιδε πρόσφατες αναφορές σχετικά με την κατάσταση των χωρών στις οποίες είχαν σημειωθεί σεισμοί. Η κατάσταση στον πλανήτη ήταν εύθραυστη και είχαν αρ­χίσει ξανά οι ηλιακές καταιγίδες.

Στο Λονδίνο δεν είχε συμβεί τίποτα και η οργάνωση των Ολυμπι­ακών Αγώνων συνεχιζόταν. Ωστόσο, όταν το όχημα σταμάτησε σε

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 279

ένα φανάρι, ο Αδάμ είδε ομάδες ανθρώπων με πανό και πλακάτ που μιλούσαν για το τέλος του κόσμου και διαμαρτύρονταν ενάντια στην κυβέρνηση. Η πόλη έμοιαζε με ένα πολύχρωμο ανθρώπινο κοκτέιλ γεμάτο σύγχυση και σουρεαλισμό.

Ο Αδάμ προσπάθησε να απομονωθεί για λίγο. Έκλεισε τα μάτια. Στο μυαλό του ήρθαν τα λόγια που του είχε πει η Κέιτ κάποια στιγ­μή που είχαν μείνει μόνοι, μετά την εμπειρία με το χαλαζία. Η όμορ­φη γυναίκα είχε δείξει με πολύ διακριτικό τρόπο ότι ένιωθε έλξη για εκείνον.

«Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με αυτή τη στιγμή, αλλά πρέπει να σου εξομολογηθώ ότι νιώθω ένα ρεύμα ενότητας μαζί σου», του είχε πει.

Ο Αδάμ δε σκεφτόταν τον έρωτα ούτε το σεξ, αν και δεν αρνού­νταν μέσα του ότι μια σεξουαλική εμπειρία με μια γυναίκα σαν εκεί­νη θα ήταν αξιομνημόνευτη. Ή ίσως κάτι περισσότερο, δεν ήξερε. Η μείξη του σεξ με τη συνείδηση. Στην πραγματικότητα ένιωθε μια έντονη επιθυμία να ξαναδεί την Αλεξία. Αποφάσισε να αποδιώξει εκείνες τις σκέψεις.

Το ταξί έφτανε στο εμπορικό κέντρο. Ο σεξολόγος έβγαλε το κι­νητό και τηλεφώνησε ξανά στο φίλο της Αλεξίας.

62

Ο ΧΑΘΙΝΤΟ ΟΥΡΚΙΧΟ τον περίμενε κρατώντας στο δεξί χέρι μια ευ­διάκριτη τσάντα με ένα μεγάλο D&G. Ήταν αδύνατος και μετρίου αναστήματος, αλλά δεν περνούσε απαρατήρητος εξαιτίας των πολύ­χρωμων ρούχων του. Φορούσε μεγάλα, μαύρα γυαλιά, ένα κομψό γκρενά παντελόνι και λευκό πουκάμισο. Τα μαλλιά του ήταν κοντο­κομμένα και χτενισμένα προς τα πάνω με τα δάχτυλα. Είχε από ένα δαχτυλίδι σε κάθε χέρι κι ένα χαμόγελο φαινόταν να έχει εγκαταστα­θεί μόνιμα στο πρόσωπό του. Γεννημένος στο Πουέρτο Ρίκο, ζούσε εδώ και χρόνια στο Λονδίνο.

«Καλησπέρα!» φώναξε χειρονομώντας. «Εδώ είμαι!» Ο Χαθίντο ήταν λαλίστατος και εξωστρεφής.

280 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Καλησπέρα, είμαι ο Αδάμ», συστήθηκε ο σεξολόγος όταν ο Χα­θίντο μπήκε στο ταξί. «Περίμενες πολύ;»

«Όχι, περνούσα την ώρα μου. Βγήκα για ψώνια, γιατί είχα απηυ­δήσει από το χάος και τη δουλειά». Όταν μιλούσε, ο Χαθίντο κου­νούσε δυναμικά τα χέρια του.

«Δουλεύεις με την Αλεξία, έτσι δεν είναι;» «Ναι!» αναφώνησε με ψιλή φωνή ο συνάδελφός της. «Είμαι κι εγώ

γεωλόγος. Την Αλεξία τη λατρεύω κυριολεκτικά. Είναι φανταστική, μια θεά».

«Συμφωνώ», είπε ο Αδάμ. «Είναι μια γυναίκα που αξίζει πολλά». Ο Χαθίντο εξήγησε στον οδηγό προς τα πού έπρεπε να κατευθυν­

θεί και το ταξί επιτάχυνε. «Άκουσε, Χαθίντο, η Αλεξία κι εγώ αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλη­

μα. Πρόκειται για μια περίπλοκη υπόθεση. Εξαφανίστηκε ο πατέ­ρας της, ο οποίος έχει πολύ σημαντικές πληροφορίες».

«Το ξέρω! Η Αλεξία μού τηλεφώνησε από τη Σαντορίνη και μου είπε ότι θα ερχόσουν να πάρεις τα κλειδιά και μερικούς φακέλους ή κάτι τέτοιο... Κι ύστερα θα αποφασίζατε τι θα κάνετε. Αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι, βασιστείτε πάνω μου». Έκανε μια παύση πριν συ­νεχίσει. «Το έχω κουβεντιάσει μαζί της, γι’ αυτό θα το εξηγήσω και σε σένα...» Φάνηκε να διστάζει, το πρόσωπό του σοβάρεψε και το χαμόγελό του εξαφανίστηκε.

«Τι συμβαίνει;» «Άκουσε, Αδάμ. Το γεωλογικό ινστιτούτο όπου δουλεύουμε έχει

λάβει αρκετά e­mail με αεροφωτογραφίες, στις οποίες εμφανίζονται αγρογλυφικά, διάφορα και αλλόκοτα γεωμετρικά σύμβολα».

Ο Αδάμ κατένευσε. Επρόκειτο για κύκλους μέσα στα σπαρτά, όμορφα, περίπλοκα σύμβολα μεγέθους είκοσι έως εκατόν πενήντα μέτρων, που εμφανίζονταν μυστηριωδώς εν μια νυκτί σε χωράφια με σιτάρι και άλλα σπαρτά, ειδικά έξω από το Λονδίνο.

«Είναι πρόσφατα;» «Ναι», επιβεβαίωσε ο Χαθίντο με μάτια ορθάνοιχτα. «Οι φωτο­

γραφίες δεν είναι μόνο από την Αγγλία. Τα σύμβολα έχουν εμφανι­στεί σε διάφορα χωράφια σε όλο τον κόσμο. Είναι η είδηση της ημέ­ρας, κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και στην τηλεόραση».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 281

«Τι δείχνουν τα σύμβολα;» «Είναι περίεργοι συνδυασμοί». Ο Χαθίντο Ουρκίχο έβγαλε ένα φάκελο από το χαρτοφύλακά του.

Ο Αδάμ είδε τις φωτογραφίες και η καρδιά του άρχισε να χτυπά σαν τρελή. Ανατρίχιασε σύγκορμος.

Ο ταξιτζής τούς κοίταξε απορημένος από το μεσαίο καθρέφτη. «Τι είναι αυτά τα σύμβολα; Τι σημαίνουν;» Χωρίς να ξέρει το για­

τί, ο Χαθίντο ένιωσε να τον διαπερνά ένα ρίγος. Ο Αδάμ δεν έπαιρνε τα μάτια από τις φωτογραφίες που είχε στα

χέρια του. Ήταν προφανές ότι εκείνη η πρόσφατη εμφάνιση ήταν σημαντική.

«Χαθίντο, είναι τα σύμβολα που βρήκε ο πατέρας της Αλεξίας σε μια πλάκα με ηλικία πάνω από δώδεκα χιλιάδες χρόνια! Το γεγονός ότι εμφανίζονται τώρα καταδεικνύει ότι είναι σημάδια ενός σπουδαί­ου γεγονότος σε πλανητικό και γαλαξιακό επίπεδο».

«Σοβαρολογείς;» Ο Αδάμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Άφησέ με να τα δω ξανά. Τι σημαίνουν;» Ο Χαθίντο τού πήρε

τις φωτογραφίες. «Είναι το Άλφα και το Ωμέγα και ανάμεσά τους διάφορα σύμβο­

λα του Ελοχίμ, της ιερής σεξουαλικής ένωσης του θηλυκού με το αρ­σενικό».

Ο Χαθίντο προτιμούσε την ένωση μόνο με το αρσενικό, καταλά­

282 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

βαινε ωστόσο την παγκόσμια διάσταση των συμβόλων που αντιπρο­σώπευαν την πράξη της αναπαραγωγής του ανθρώπινου είδους.

«Εντυπωσιακό!» «Παρότι δε μαθεύτηκε ποτέ ποιος ή τι φτιάχνει τα σύμβολα στα

χωράφια, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι είναι έργο ανεπτυγ­μένων όντων».

«Είναι εκπληκτικό», σχολίασε ο Χαθίντο. «Έχουν εμφανιστεί σε όλες σχεδόν τις χώρες. Από την Αργεντινή ως τον Καναδά, την Κίνα, τη Μαλαισία, την Ελλάδα, την Αυστραλία και αλλού».

«Σε τόσες χώρες;» ρώτησε ο Αδάμ. «Είναι αδύνατο να εμφανίζο­νται ταυτόχρονα σε μέρη τόσο μακρινά μεταξύ τους...» Σταμάτησε απότομα. Δεν ήθελε να μιλήσει άλλο για το θέμα αυτό μπροστά στον ταξιτζή. Έφερε το δείκτη του δεξιού του χεριού στα χείλη ζητώντας σιωπή. Έμειναν σιωπηλοί ενώ διέσχιζαν τους λίγους δρόμους που απέμεναν ως το σπίτι της Αλεξίας.

Το όχημα έστριψε με μεγάλη ταχύτητα σε μια πλευρική οδό και πέρασε άλλους δύο δρόμους αποφεύγοντας τις κεντρικές λεωφόρους. Συνέχισε όλο ευθεία για άλλα πέντε στενά, μια και δεν κυκλοφορού­σαν πολλά αυτοκίνητα.

«Αφήστε μας εδώ, παρακαλώ», είπε ο Χαθίντο στον ταξιτζή έπει­τα από λίγα λεπτά. «Θα συνεχίσουμε με τα πόδια. Το σπίτι της Αλε­ξίας είναι εκείνο εκεί, το λευκό», εξήγησε στον Αδάμ.

63

Ο ΧΑΘΙΝΤΟ δεν άφησε το σεξολόγο να πληρώσει το ταξί. Φαινόταν όλο και πιο ανυπόμονος.

«Ανησυχώ, δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει». Ενώ διέσχιζαν βιαστικοί τα εκατό μέτρα που απέμεναν, ο Αδάμ

τού εξήγησε το νόημα των συμβόλων, τις προφητείες των Μάγια και το τέλος του πλανητικού κύκλου.

«Θεέ μου! Είναι συγκινητικό και τρομακτικό μαζί», αναφώνησε ο Χαθίντο.

Ο Αδάμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 283

«Κάτι σημαντικό θα συμβεί πολύ σύντομα. Σκοπεύω να πάρω μό­νο τη φορητή μνήμη και να επιστρέψω στην Αθήνα».

Λίγο πριν μπουν στο σπίτι της Αλεξίας χτύπησε το κινητό του Χα­θίντο. Έβαλε το χέρι στο χαρτοφύλακα για να βγάλει τη συσκευή, ενώ την ίδια στιγμή ο Αδάμ τον κοίταξε ελπίζοντας ότι θα ήταν η Αλε­ξία. Ήθελε να της πει ότι ο χαλαζίας που είχε κρεμασμένο στο λαι­μό της ίσως προερχόταν από ένα κομμάτι του χαλαζία των Ατλάντων, αν και δεν ήταν βέβαιοι γι’ αυτό. Έπρεπε να της εξηγήσει πώς να αντλήσει τις πληροφορίες.

«Δεν είναι η Αλεξία», είπε ο Χαθίντο όταν είδε την οθόνη. «Είναι ένας φίλος μου. Προχώρα εσύ, θέλω να του μιλήσω», πρόσθεσε δί­νοντας στον Αδάμ τα κλειδιά.

Εκείνος τα πήρε και προχώρησε. Έβαλε το κλειδί στην κλειδα­ριά και μπήκε στην όμορφη είσοδο. Στο παράθυρο υπήρχαν λου­λούδια και φαινόταν ότι τα περιποιούνταν με ζήλο. Μισόκλεισε την πόρτα πίσω του και ένιωσε το άρωμα της Αλεξίας στο χώρο. Τα πά­ντα είχαν τη σφραγίδα της. Το σπίτι, μινιμαλιστικά διακοσμημένο, διέθετε μια δική του ζεστασιά. Η ιδιοκτήτρια είχε εκμεταλλευτεί με έξυπνο τρόπο το χώρο και τα έπιπλα. Ο Αδάμ έκανε μερικά βή­ματα στο χολ της εισόδου, που πρέπει να είχε εμβαδό γύρω στα τρι­άντα τετραγωνικά μέτρα. Στο βάθος φαίνονταν η είσοδος στην κου­ζίνα και ένα μπάνιο.

Η Αλεξία τού είχε πει ότι φύλαγε τη φορητή μνήμη στο δωμάτιό της, στον πρώτο όροφο. Ο Αδάμ κατευθύνθηκε προς τη γυριστή σκά­λα στο τέλος του χολ, βαμμένου στο απαλό χρώμα της λεβάντας. Ανέ­βηκε τα σκαλιά και τη φαντάστηκε εκεί, μόνη, αυτάρκη, να γεμίζει κάθε γωνιά του σπιτιού με την ενέργεια ενός φωτεινού πνεύματος.

Ανέβηκε τα σκαλιά και στράφηκε προς το υπνοδωμάτιο με το μπάνιο. Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη και το καπάκι της τουαλέτας ση­κωμένο.

«Περίεργο!» Μια ξαφνική σκέψη τον έθεσε σε επιφυλακή. «Η Αλεξία δε θα άφηνε το καπάκι της τουαλέτας ανοιχτό». Υπέθεσε ότι ο Χαθίντο είχε μπει στο μπάνιο πριν από μέρες. Έκανε κάμποσα βή­ματα ακόμα και μπήκε στο δωμάτιο. Μύριζε λουλούδια, νάρκισσους, το αγαπημένο της άρωμα. Στους τοίχους κρέμονταν ένα δυο κάδρα

284 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

με το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης. Την προσοχή του τράβηξε το γεγονός ότι τα σκεπάσματα στο κρεβάτι ήταν τσαλακωμένα, μια λε­πτομέρεια που ξεχώριζε μέσα σε τόση τάξη.

Άνοιξε ένα συρτάρι της ντουλάπας. Κάτω από μερικές μικρές πε­τσέτες πρόσεξε μια μικρή γαλάζια θήκη. Την άνοιξε και βρήκε τη φορητή μνήμη. Την πήρε και, τη στιγμή που ετοιμαζόταν να βγει από το σπίτι, η παγωμένη αίσθηση ενός μετάλλου στο σβέρκο του τον έκανε να ανατριχιάσει σύγκορμος.

Πίσω του ο Βίκτορ Σοπένσκι κρατούσε γερά ένα όπλο.

64

Ο ΣΕΡΓΚΕΪ ΒΑΛΙΣΝΟΦ καθόταν στα δεξιά του Στιούαρτ Ουάσινγκτον. Μια νέα συνάντηση κορυφής εξελισσόταν στην πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών, σε ένα κρυφό σημείο για να μην κινήσει τις υποψίες του ανεξάρτητου Τύπου. Ο Εγκέφαλος ήξερε ότι ορισμένα μέλη της Μυστικής αλλά και της επίσημης κυβέρνησης ίσως ασκού­σαν βέτο στο σχέδιό του για την ενεργοποίηση των πυρηνικών βομ­βών. Έπρεπε να φανεί πειστικός, να τους κάνει να δουν ότι ήταν η μοναδική λύση όχι μόνο για να αποφύγουν τη σύγκρουση με το με­τεωρίτη που κατευθυνόταν προς τον πλανήτη, αλλά και για να κατα­στείλουν την αυξανόμενη ελπιδοφόρα θέρμη σε διάφορα μέρη του κόσμου για το ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου.

Σε εκείνη τη συνάντηση, που πραγματοποιούνταν σε μια ευρύχω­ρη σάλα με ένα μακρύ οβάλ δρύινο τραπέζι και τοίχους διακοσμη­μένους με πίνακες ανυπολόγιστης οικονομικής και ιστορικής αξίας, παρευρίσκονταν απεσταλμένοι από διάφορες χώρες, τρεις εκπρόσω­ποι του Βατικανού, υψηλόβαθμα στελέχη της Μυστικής Κυβέρνησης και αρκετά μέλη με καθήκον να ελέγχουν τα πάντα, από τον παγκό­σμιο Τύπο ως τις φαρμακευτικές εταιρείες.

«Είναι ανάγκη να λάβουμε αποφάσεις», είπε έντονα ο Εγκέφαλος. «Όπως θα μπορέσατε να διαπιστώσετε από τις κοινές αναφορές μας, πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή σε αρκετά μέτωπα».

Στην ατμόσφαιρα κυριαρχούσε μια αύρα αβεβαιότητας και όλα

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 285

τα πρόσωπα ήταν ιδιαίτερα σοβαρά. Ο Στιούαρτ Ουάσινγκτον συνέ­χισε το λόγο του.

«Αφενός έχουμε την επικείμενη άφιξη του μετεωρίτη που εντόπι­σαν πρόσφατα οι επιστήμονές μας στο NORAD και στα παρατηρητή­ρια της NASA και που υποτίθεται πως θα συγκρουστεί με τον πλανή­τη μας αν δεν κάνουμε κάτι. Αφετέρου το πρόβλημα γιγαντώνεται, αφού το αστρονομικό γεγονός σχετίζεται με το δεύτερο μεγάλο θέμα μας: την όλο και πιο έντονη φήμη μιας πιθανής αλλαγής στην ανθρώ­πινη συνείδηση για το ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου που μας έρχεται».

Τα βλέμματα αρκετών μελών φανέρωναν πόσο άβολα ένιωθαν. «Αν προσθέσουμε τις πρόσφατες αλλαγές στη συμπεριφορά του

Ήλιου και τους έξι σεισμούς σε διάφορα σημεία του πλανήτη, θα καταλάβουμε γιατί το κύμα του χάους, του φόβου και της σύγχυσης μεγαλώνει όλο και περισσότερο».

Ο Ουάσινγκτον πήρε μια ανάσα και τους παρατήρησε όλους. «Αν ο κόσμος μάθει για την άφιξη του μετεωρίτη, θα καταληφθεί

από έντονη ψυχολογική κρίση. Εξάλλου η ανεξέλεγκτη διάδοση της υποτιθέμενης έβδομης προφητείας μέσα από το διαδίκτυο, τα βίντεο και τα βιβλία μάς κάνει να χάνουμε πολιτική και θρησκευτική δύνα­μη».

Ο Ουάσινγκτον έστρεψε τη ματιά σε έναν εκπρόσωπο του Βατι­κανού. Εκείνος του ανταπέδωσε ένα βλέμμα γεμάτο αβεβαιότητα. Ο Εγκέφαλος θα προτιμούσε να μην παρευρεθεί στη συνάντηση ο καρ­δινάλιος Τους, μάλιστα είχε διατάξει την παραμονή του στη Ρώμη για να αποφύγει τις φιλονικίες. Πάντως η ένταση στην ατμόσφαιρα μεγάλωνε με κάθε λέξη.

«Εξίσου επιζήμια για εμάς είναι και η αναφορά που αποκαλύπτει το μεγάλο μυστικό».

Ο Εγκέφαλος αναφερόταν στις πρόσφατες μαρτυρίες εμφάνισης διαδιαστατικών σκαφών σε αρκετά σημεία του πλανήτη. Ταυτόχρο­να αντιμετώπιζαν και την παρακμή της επιρροής τους στην παγκό­σμια τοποθέτηση αλλά και την απώλεια δισεκατομμυρίων ευρώ, δο­λαρίων και άλλων αγαθών.

«Τι προτείνετε;» ρώτησε ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. «Η πρότασή μας ίσως ακουστεί δραστική από πρώτη άποψη, πι­

286 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

στεύω όμως ότι μακροπρόθεσμα είναι μια επένδυση που μπορεί να μας δώσει απόλυτη ισχύ· μόνο έτσι θα επιτύχουμε τη Νέα Παγκό­σμια Τάξη Πραγμάτων που τόσο λαχταρούμε. Η βεβαιότητα που θα προσφέρουμε στον κόσμο θα αντικαταστήσει το φόβο που νιώθουν στην πλειονότητά τους οι 6.300.000.000 κάτοικοι του πλανήτη. Με­τά την επέμβασή μας... συγγνώμη», διόρθωσε, «τη δική σας δημόσια επέμβαση ως επίσημων κυβερνήσεων θα φανεί ολοκάθαρα ότι είστε οι σωτήρες της Αποκάλυψης».

Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έκανε ένα μορφασμό που άλλαξε την όψη του λεπτού σκουρόχρωμου προσώπου του.

«Ποιο είναι, λοιπόν, το σχέδιο;» Αυτή τη φορά την ερώτηση έκα­νε ο υπουργός Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο Ουάσινγκτον καθάρισε το λαιμό του. «Το σχέδιο που έχουμε καταστρώσει», είπε παρατηρώντας τον Βά­

λισνοφ, «είναι να πυροδοτήσουμε πυρηνικές βόμβες και να ενεργο­ποιήσουμε τη σπορά που ήδη έχουμε κάνει στο διάστημα με τους εξο­πλισμούς σε δορυφόρους και πυρηνικές κεφαλές. Είτε μέσω νέων κα­τευθυνόμενων πυραύλων είτε μέσω του ήδη υπάρχοντος εξοπλισμού θα επέμβουμε τόσο στο μετεωρίτη όσο και στις εμφανίσεις εξωγήι­νων σκαφών. Η μόνη επιλογή που βλέπω ώστε να τελειώνουμε με αυ­τό το θέμα είναι να ξετυλίξουμε το πυρηνικό δυναμικό μας».

Ένα μουρμουρητό απλώθηκε στην αίθουσα σαν φιτίλι από μπα­ρούτι. Ένας αντιπρόσωπος του Βατικανού έσπευσε να παρέμβει.

«Πολύ φοβάμαι ότι ο Παναγιότατος δε θα συμφωνήσει όταν το μάθει αυτό».

Ο Ουάσινγκτον τον κατακεραύνωσε με το βλέμμα. «Ο Παναγιότατος πρέπει να κατανοήσει τη σοβαρότητα της κα­

τάστασης, όπως κάνουν όλοι οι πάπες εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η Εκκλησία ήταν ανέκαθεν σκληρή και άτεγκτη όταν επρόκειτο να τη­ρήσει το λόγο της Βίβλου κατά λέξη και να διατηρήσει με τη βία “ό,τι υπήρξε στο παρελθόν”, αλλά εκφράζεται με πολλούς υπαινιγμούς σχετικά με το “τι θα γίνει στο μέλλον”. Από τη σημερινή συνάντηση ίσως εξαρτάται το μέλλον μας».

«Θεωρείτε τον εαυτό σας τόσο ισχυρό, ώστε θέλετε να αλλάξετε το λόγο του Θεού;» ρώτησε με υπεροψία ο παπικός εκπρόσωπος.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 287

«Δε νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για θρησκευτικές αντι­παραθέσεις», επενέβη ο Γητευτής.

Όλα τα βλέμματα στράφηκαν πάνω του. «Θα ήθελα να σας εξηγήσω τη σοβαρότητα του θέματος σε τεχνι­

κό επίπεδο», πρόσθεσε έντονα, ενώ άνοιγε ένα φάκελο. Ο Ουάσινγκτον κούνησε το κεφάλι και του έκανε νόημα να συνε­

χίσει. «Όπως ίσως ξέρετε, το 1996 οι επιστήμονες της NASA έστειλαν

στο διάστημα το πρόγραμμα NEAR. Επρόκειτο για δορυφόρους με αποστολή την αναζήτηση σωμάτων αστεροειδών, κομητών ή υπο­λειμμάτων από παλαιότερες συγκρούσεις με πλανήτες που μπορεί να βρίσκονται κοντά στη Γη και να αποτελούν απειλή για μας.

»Υπάρχουν πάνω από χίλιοι κοντινοί αστεροειδείς και με τη βο­ήθεια του NEAR έχουμε καταφέρει να μελετήσουμε, για παράδειγ­μα, τον αστεροειδή Έρωτα. Μάλιστα στις 12 Φεβρουαρίου 2001 στείλαμε ένα δορυφόρο στην επιφάνειά του και διαπιστώσαμε ότι έχει πλάτος δώδεκα χιλιόμετρα και ύψος τρία. Μια σύγκρουσή του με τη Γη θα ισοδυναμούσε με τη ρίψη δεκαπέντε βομβών σαν της Χι­ροσίμα την ίδια στιγμή».

Αρκετοί παρευρισκόμενοι κοιτάχτηκαν ξανά διαπιστώνοντας τη σοβαρότητα των όσων άκουγαν. Το NEAR, αρκτικόλεξο του Near Earth Asteroid Rendezvous, Συναντήσεις με Γεωπλήσιους Αστεροει­δείς, προωθήθηκε όταν ο γεωλόγος και αστρονόμος Γιουτζίν Σουμέι­κερ και η σύζυγός του ανακάλυψαν σε ιδιωτικές μελέτες το 1994 ότι ένας κομήτης επρόκειτο να συγκρουστεί με το νότιο ημισφαίριο του Ερμή παράγοντας αστεροειδείς που θα έμεναν να πλανώνται άσκο­πα στο διάστημα.

Ο Σουμέικερ ήταν ένας επιστήμονας που είχε υποδείξει ότι η Γη άντεχε επί πάρα πολύ καιρό συγκρούσεις με διάφορους μετεωρίτες, από εκείνον που υποτίθεται ότι έβαλε τέλος στη ζωή των δεινοσαύ­ρων ως πολλούς άλλους που ακόμα και σήμερα άφηναν τα σημάδια των συγκρούσεών τους, όπως ο κρατήρας της Αριζόνα. Δυσκολεύτη­κε να πείσει αρκετούς σκεπτικιστές επιστήμονες, αλλά επειδή στο τέ­λος απέδειξε ότι είχε δίκιο, η ΝΑSΑ ονόμασε το πρόγραμμα NEAR Σουμέικερ τιμώντας το όνομά του.

288 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Η απειλή της επόμενης σύγκρουσης δεν έρχεται από έναν αστε­ροειδή χαμηλού κινδύνου», συνέχισε ο Βάλισνοφ με βλέμμα γεμάτο δύναμη. «Δεν πρόκειται για έναν ακόμα μετεωρίτη. Για να μελετη­θεί ο Έρως, χρειάστηκαν πέντε χρόνια. Αυτό που πλησιάζει τώρα τη Γη δεν κατάφερε να το ανιχνεύσει εκ των προτέρων κανένα τηλεσκό­πιο ούτε δορυφόρος και θα φτάσει σε τέσσερις με πέντε μήνες». Ο Γητευτής έμοιαζε με πανάρχαιο πολεμιστή που ετοιμάζεται να μπει στη μάχη. «Μάλιστα, οι τελευταίες μελέτες αναφέρουν ότι ίσως δεν πρόκειται απαραιτήτως για μετεωρίτη».

Ένα γενικευμένο μουρμουρητό πλημμύρισε την αίθουσα. Η ατμόσφαιρα είχε ενταθεί.

«Και τότε τι είναι;» ρώτησε καταθορυβημένος ο υπουργός Άμυ­νας.

«Δεν είμαστε σίγουροι. Οι πρόσφατες αναφορές των επιστημό­νων λένε ότι το παράξενο σώμα θα μπορούσε να είναι ακόμα και ένα είδος κομήτη. Είναι φορτωμένο φωτιά και η επαφή του με τη Γη θα μπορούσε να δημιουργήσει γιγάντιους βράχους που θα κατέστρεφαν όλο τον πλανήτη σπέρνοντάς τον με το κρύσταλλο της σύγκρου­σης».

Στην αίθουσα είχε πέσει βαριά σιωπή. Όλοι ζούσαν την ένταση, ενώ τα μάτια του Γητευτή ακτινοβολούσαν οξυδέρκεια.

«Φανταστείτε ότι, αν επέλθει μια τέτοια σύγκρουση, θα σκεπάσει μόνο αυτό το υλικό όλο τον πλανήτη κι εμείς θα αφήσουμε κυριολε­κτικά τα κόκαλά μας εδώ».

«Ποια είναι η άλλη επιλογή; Υπάρχει σχέδιο Β;» ρώτησε εκ νέου ο υπουργός Άμυνας.

«Πολύ φοβάμαι ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Είναι το καλύτε­ρο χαρτί που έχουμε στα χέρια μας», απάντησε κοφτά ο Βάλισνοφ.

65

Ο ΒΙΚΤΟΡ ΣΟΠΕΝΣΚΙ ήταν κάθιδρος. Είχε ενοχληθεί με τα όσα ανα­γκάστηκε να κάνει για να αιχμαλωτίσει τον Αδάμ.

«Έτσι και κάνεις βήμα, τα μυαλά σου θα στολίσουν τον τοίχο».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 289

Ο σεξολόγος έμεινε ακίνητος, όπως τον είχαν διατάξει. Ξεροκα­τάπιε. Ο Σοπένσκι ξεφυσούσε σαν οργισμένος βίσονας.

«Ποιος είσαι;» «Το ίδιο ήθελα να σε ρωτήσω κι εγώ», απάντησε ο Αδάμ προσπα­

θώντας να στρέψει το βλέμμα για να δει το πρόσωπο του άντρα. «Τα χέρια στο σβέρκο! Μην κουνιέσαι!» φώναξε ο Σοπένσκι θυ­

μωμένος. Ο Αδάμ σήκωσε αργά και τα δύο χέρια και έκανε αυτό που του

ζητούσε. «Ο φίλος της Αλεξίας δεν είσαι;» ρώτησε ξανά ο αστυνομικός. «Αν

θέλεις να μείνεις ζωντανός, έχεις πέντε δευτερόλεπτα για να απαντή­σεις».

Η εντολή που είχε πάρει από τον καρδινάλιο Τους ήταν να πιά­σει ζωντανό τον Αδάμ και τον Κρούγκερ. Έπρεπε να εξακριβώσει ποιος ήταν εκείνος ο άνθρωπος.

«Τι έβγαλες από το συρτάρι; Δώσ’ το μου!» Ο Αδάμ άρχισε να σκέφτεται γρήγορα πώς θα έβγαινε από τη δύ­

σκολη θέση. «Είναι...» «Μια φορητή μνήμη; Τι έχει μέσα;» «Δεν ξέρω!» «Φέρ’ την εδώ! Θα μάθουμε αμέσως», είπε ο Σοπένσκι και κατευ­

θύνθηκε προς ένα φορητό Mac πάνω στο γραφείο της Αλεξίας. Να πάρει! Δεν ξέρω να χειρίζομαι τους Mac! σκέφτηκε ενοχλημένος. Εί­χε πάει στο Λονδίνο για να κάνει το μεγάλο κόλπο: να αιφνιδιάσει την κόρη του αρχαιολόγου. Αν δεν την έβρισκε, θα ανατρεπόταν το σχέδιό του και μαζί θα χανόταν η ευκαιρία να αποκτήσει τα πενήντα χιλιάδες ευρώ.

«Μπορώ να σε βοηθήσω», είπε ο Αδάμ προσπαθώντας να κερδί­σει χρόνο. «Θα σου δώσω περισσότερα χρήματα απ’ όσα σε πληρώ­νουν».

Ο Σοπένσκι τού έδωσε μια δυνατή κλοτσιά στα νεφρά. Ο σεξολό­γος βόγκηξε, παρότι ήταν δυνατός άντρας.

«Θα μου πεις εσύ τι έχει μέσα η φορητή μνήμη. Άνοιξε τον υπο­λογιστή! Μια λάθος κίνηση και θα σου ρίξω».

290 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε από τη σκάλα ένας θόρυβος που τρά­βηξε την προσοχή του Σοπένσκι. Ο υπέρβαρος αστυνομικός κρύ­φτηκε πίσω από μια πόρτα μαζί με τον Αδάμ, τον οποίο δεν είχε πάψει στιγμή να σημαδεύει με το όπλο. Το θηλυκό, λυγερό κορμί μιας γάτας φάνηκε στην πόρτα. Ήταν κομψή και μεγαλοπρεπής, σαν την Κλεοπάτρα στο απόγειο της αιγυπτιακής αυτοκρατορίας. Το ζώο έψαχνε την κυρά του νιαουρίζοντας.

«Ξουτ από εδώ! Παλιόγατα!» Ο Σοπένσκι τής πέταξε ένα μαξιλάρι που βρήκε πάνω στο κρε­

βάτι. Η γάτα το έβαλε στα πόδια προς τη σκάλα. Με το όπλο ακόμα σηκωμένο ο αστυνομικός διέταξε τον Αδάμ να

κινηθεί προς τα δεξιά έχοντας την πλάτη γυρισμένη προς την πόρ­τα.

«Έχει αρχίσει να εξαντλείται η υπομονή μου», είπε έξαλλος. Κό­ντευε να βγάλει αφρούς από το στόμα. «Θα δούμε τι υπάρχει στη φο­ρητή μνήμη και θα φύγουμε γρήγορα από εδώ μέσα».

Ο Αδάμ άνοιξε τον Mac. «Έχει κωδικό. Δεν τον ξέρω». Ο Σοπένσκι ένιωθε τα μάτια του έτοιμα να πεταχτούν από τις κόγ­

χες τους. «Κωδικό;» Ο αστυνομικός έτριξε τα δόντια από απελπισία. Σκέ­

φτηκε για μερικά δευτερόλεπτα. «Τηλεφώνησέ της γρήγορα!» Ο Αδάμ δίστασε για μια στιγμή. Ενώ πήγαινε να βγάλει το κινη­

τό του από την τσέπη, είδε τον εύσωμο Βίκτορ Σοπένσκι να σωριά­ζεται στο πάτωμα. Ένα βάζο είχε προσγειωθεί απότομα στο κεφάλι του και τον είχε ρίξει στο χαλί.

«Όταν έκανα δώρο αυτό το βάζο στην Αλεξία, δε φανταζόμουν ότι θα κατέληγε στο κεφάλι κάποιου κλέφτη». Ο Χαθίντο είχε εμφα­νιστεί σαν από μηχανής θεός.

Ο Αδάμ γύρισε και τον κοίταξε ανακουφισμένος. «Δεν είναι ακριβώς κλέφτης», είπε τινάζοντας τα ρούχα του. «Γρή­

γορα, πρέπει να βρούμε κάτι για να τον δέσουμε».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 291

66

ΕΝΑ ΡΙΓΟΣ διέτρεξε τα συγκεντρωμένα μέλη της Μυστικής Κυβέρ-νησης.

«Λέτε ότι δεν υπάρχει σχέδιο Β;» επανέλαβε ο υπουργός Άμυ-νας.

«Δε λέω μόνο αυτό. Πρέπει να δράσουμε ταχύτατα», αποκρίθη-κε με πεποίθηση ο Βάλισνοφ. «Πολύ σύντομα ανεξάρτητοι αστρονό-μοι σε διάφορες χώρες του κόσμου θα δουν τον αστεροειδή. Έτσι, θα διαρρεύσουν πληροφορίες στον Τύπο».

«Τι θα πούμε στα Μέσα; Δε θα μπορέσουμε να δικαιολογήσουμε την αποστολή πυρηνικών κεφαλών στο διάστημα», αναφώνησε ο γραμματέας.

«Θα φροντίσουμε να παρουσιάσουμε τη δική μας εκδοχή των γε-γονότων, όπως πάντα. Αυτή η επιχείρηση θα δώσει την απόλυτη ισχύ στην επίσημη κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και στις συμμά-χους χώρες. Αν όλα πάνε όπως τα σχεδιάζουμε, θα εμφανιστείτε ως αδιαμφισβήτητοι ηγέτες και ήρωες».

«Δεν πρόκειται για ηρωισμό. Όταν ο πρώτος ανεξάρτητος αστρο-νόμος φέρει στο φως την είδηση, στον κόσμο θα επικρατήσει χάος. Μας συμφέρει να ανακοινώσουμε την είδηση γρήγορα», αποκρίθη-κε ο υπουργός Άμυνας.

Ο Βάλισνοφ πήρε βαθιά ανάσα. «Ας μην ξεχνάμε ότι ο πανικός θα μας δώσει την ευκαιρία να εμ-

φυτεύσουμε επιτέλους το προσωπικό μικροτσίπ. Ο κόσμος θα ανα-ζητά προστασία και θα το δεχτεί».

Η μικροσκοπική συσκευή του ενός εκατοστού θα εμφυτευόταν υποδόρια στον καρπό του χεριού κάθε ατόμου με την πρόφαση ότι έτσι θα μπορούσαν να το εντοπίσουν σε περίπτωση καταστροφής ή τρομοκρατικής ενέργειας, ενώ στην πραγματικότητα ήθελαν να έχουν τον πληθυσμό υπό πλήρη έλεγχο.

«Θεωρώ ότι η αναφορά είναι ιδιαίτερα εύγλωττη. Πρέπει να απο-φασίσουμε να προβούμε σε κάποια αμυντική κίνηση», είπε ο Εγκέ-φαλος ξαναπαίρνοντας τον έλεγχο της συνάντησης των μελών. «Προ-τείνω τη διεξαγωγή ψηφοφορίας».

292 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Αρκετοί παρευρισκομένοι κατένευσαν. Ο πρόεδρος των Ηνωμέ-νων Πολιτειών δε μίλησε. Ήταν σκεπτικός.

«Όσοι συμφωνούν με την αποστολή πυρηνικών κεφαλών στο δι-άστημα για να καταστραφεί ο κομήτης ή ό,τι είναι αυτό και με τον αποκλεισμό των εξωγήινων σκαφών που ενδεχομένως να εμφανι-στούν, ας δώσουν την ψήφο τους», πρότεινε ο Εγκέφαλος.

Τα επόμενα λεπτά ήταν γεμάτα προσμονή στην αίθουσα της πο-λυτελούς εκείνης εγκατάστασης. Τα μέλη της Μυστικής Κυβέρνησης και των σημαντικότερων επίσημων κυβερνήσεων του κόσμου έδω-σαν μυστικά την ετυμηγορία τους. Σε λιγότερο από δέκα λεπτά ανα-κοινωνόταν το αποτέλεσμα.

«Κύριοι», είπε παγερά ο Εγκέφαλος, «σύμφωνα με την καταμέ-τρηση, από τους εβδομήντα παρόντες οι σαράντα εννιά είναι υπέρ της αποστολής πυρηνικών πυραύλων στο διάστημα».

Στο κορμί του Στιούαρτ Ουάσινγκτον το αίμα είχε αρχίσει να κυ-κλοφορεί πιο γρήγορα κι η καρδιά του χτυπούσε έντονα.

«Δεν έχουμε πολύ χρόνο», είπε θριαμβευτικά. «Απομένουν μόλις μερικοί μήνες. Έφτασε η ώρα να θέσουμε το σχέδιο σε εφαρμο-γή».

Μετά τη συνάντηση θα άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση για να εμποδίσουν το μυστηριώδη κομήτη να φτάσει στη Γη, να αναχαιτί-σουν πιθανά εξωγήινα σκάφη και να εμφυτεύσουν το μικροτσίπ στον πληθυσμό. Ήταν ένα σχέδιο αμετάκλητο.

67

Ο ΑΔΑΜ γονάτισε μπροστά στον Σοπένσκι, που είχε τα χέρια δεμέ-να πίσω από την πλάτη. Έβαλε το δεξί χέρι στην τσέπη του σακα-κιού του αστυνομικού, έβγαλε το πορτοφόλι και αναζήτησε την ταυ-τότητά του.

«Φαίνεται ότι λέγεται Βίκτορ Σοπένσκι. Έχει αμερικανική ταυ-τότητα», είπε στον Χαθίντο.

«Αμερικανός είναι;» Ο Πορτορικανός έκανε ένα μορφασμό δυ-σαρέσκειας. «Τι κάνει εδώ αυτό το γουρούνι;»

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 293

«Ηρέμησε», τον συμβούλεψε ο Αδάμ. «Με το θυμό δε θα κερδί-σεις τίποτα».

Ο Χαθίντο απομακρύνθηκε μερικά βήματα από τον Σοπένσκι, σαν να σιχαινόταν να βρίσκεται κοντά του.

«Θα μας πει αμέσως ο ίδιος τι γυρεύει εδώ». «Πρέπει να περιμένουμε να ξαναβρεί τις αισθήσεις του», είπε ο

Αδάμ. «Μην ανησυχείς, θα τις ξαναβρεί πολύ γρήγορα». Ο μικρόσωμος

γεωλόγος πήγε στο μπάνιο και γέμισε έναν κουβά με κρύο νερό. Επέστρεψε σαν ανεμοστρόβιλος και τον άδειασε στο πρόσωπο

του Σοπένσκι σαν να τον έφτυνε με λύσσα. Ο αστυνομικός άρχισε να αναδεύεται. Άνοιξε τα μάτια κι έπαιξε τα βλέφαρα.

«Ποιος είσαι και τι στο διάβολο κάνεις εδώ;» θέλησε να μάθει ο Χαθίντο.

«Περίμενε, άφησέ τον να συνέλθει. Ήταν γερό το χτύπημα που του κατάφερες στο σβέρκο».

«Και τι ήθελες να κάνω; Σε σημάδευε με το όπλο!» «Δε λέω, μου έσωσες τη ζωή. Απλά πρέπει να περιμένουμε να συ-

νέλθει λιγάκι». Τα μάτια του Σοπένσκι έμοιαζαν λες και παρακολουθούσαν την

κίνηση της ρόδας ενός ποδηλάτου επί ώρες. «Τι στο διάβολο!» Ο αστυνομικός συνειδητοποίησε ότι ήταν αιχ-

μάλωτος. «Τι ήρθες να κάνεις εδώ;» «Δεν πρόκειται να σας πω λέξη». «Τώρα θα δεις...» Ο Χαθίντο ήταν έτοιμος να τον πιάσει από τα

μαλλιά όταν ο Αδάμ τον σταμάτησε. «Περίμενε», είπε. Τον τράβηξε μακριά από τον αστυνομικό και

τον έβαλε να καθίσει πάνω στο κρεβάτι της Αλεξίας. «Άφησε να τον αναλάβω εγώ».

Ο Σοπένσκι έριξε μια δυσάρεστη ματιά στον Χαθίντο. «Νομίζω ότι δεν έχετε επιλογές, κύριε Σοπένσκι», είπε αργά ο

Αδάμ. «Βρίσκεστε μέσα σε ένα σπίτι χωρίς άδεια και αυτό δεν είναι νόμιμο στη συγκεκριμένη χώρα».

Τώρα το Κοράκι έριξε μια ματιά γεμάτη μίσος στον Αδάμ. Ποιος

294 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ήταν αυτός που του μιλούσε για νομιμότητα; Ο Σοπένσκι ένιωθε κύ-ριος κάθε νόμου.

«Να καλέσουμε την αστυνομία! Οι Άγγλοι θα τον κάνουν να μι-λήσει», βόγκηξε ο Χαθίντο.

Ο Αδάμ κούνησε το κεφάλι αρνητικά και τον κοίταξε σκεπτικός. «Όλα αυτά είναι πολύ μπερδεμένα, κύριε Σοπένσκι. Θα πρέπει

να μας πείτε τι γυρεύετε μέσα σε αυτό το σπίτι και για ποιον δου-λεύετε».

Εκείνη τη στιγμή το κινητό του αστυνομικού χτύπησε μέσα στο σακάκι του.

«Νομίζω ότι λάβατε ένα μήνυμα», είπε ο Αδάμ βάζοντας το χέρι στο σακάκι για να πάρει το τηλέφωνο. «Αν δε σας πειράζει, θα το διαβάσω εγώ».

Ο Σοπένσκι άρχισε να στριφογυρνά το πελώριο κορμί του για να ελευθερωθεί και να τους εμποδίσει να δουν το τηλέφωνό του, όμως κατάφερε μόνο να πονέσει περισσότερο. Έμοιαζε με αφηνιασμένο ταύρο που έβγαζε αφρούς από το στόμα.

«Κάτσε ήσυχα, γουρούνι!» του φώναξε ο Χαθίντο. Ο Αδάμ πήρε το τηλέφωνο και διάβασε το μήνυμα, πρώτα από

μέσα του και μετά δυνατά, για να βεβαιωθεί ότι δεν ονειρευόταν.

Γύρνα αμέσως στην Αθήνα. Η Κουκουβάγια τη βρήκε και την πηγαί-νει στον αρχαιολόγο. Κάνε γρήγορα.

Ο αριθμός από τον οποίο είχε σταλεί το μήνυμα ήταν αποθηκευ-

μένος στη λίστα επαφών, όπου εμφανιζόταν το όνομα Μάγος. «Τώρα έμπλεξες άσχημα», είπε ο Αδάμ σοβαρά, με σταθερή φω-

νή. «Γρήγορα, τηλεφώνησε στην Αλεξία!» ζήτησε από τον Χαθίντο. Εκείνος έφερε το τηλέφωνο στο αφτί και περίμενε. Έπειτα από

λίγα δευτερόλεπτα άκουσε μια φωνή: «Ο αριθμός που καλείτε είναι απενεργοποιημένος».

«Δεν απαντά!» φώναξε ο γεωλόγος. Στο πρόσωπό του ζωγραφιζό-ταν ο πόνος.

Ο Αδάμ μόρφασε ενοχλημένος. Η Αλεξία διέτρεχε σοβαρό κίν-δυνο.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 295

«Ποια είναι η Κουκουβάγια και ποιος ο Μάγος;» ρώτησε τον Σο-πένσκι. Όμως ήταν φανερό ότι ο αστυνομικός είχε ζαλιστεί.

Το Κοράκι δεν έβγαλε μιλιά. «Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα», είπε ο Αδάμ στον Χαθίντο.

Έβαλε τα χέρια του στους ώμους του γεωλόγου και τον κοίταξε ίσια στα μάτια. «Χαθίντο, άκουσε καλά τι θα κάνουμε: Εσύ θα καλέσεις την αστυνομία και θα τους πεις τι συνέβη κι εγώ θα φύγω αμέσως για την Αθήνα για να βρω την Αλεξία».

Ο Αδάμ Ρούσος ακουγόταν λες και μιλούσε σε κανένα παιδάκι. «Και πώς θα τη βρεις;» «Θα πάρω το τηλέφωνό του», είπε κοιτώντας τον Σοπένσκι. «Δεν

ξέρω, μπορεί να στείλω μήνυμα για να μου πουν πού είναι το μέρος της συνάντησης. Θα σκεφτώ κάτι στο δρόμο».

«Κι αυτό το γουρούνι τι να το κάνω;» «Πες στην αστυνομία τι έγινε. Εγώ θα μιλήσω με τον Κρούγκερ

στο δρόμο και θα του εξηγήσω. Δε γίνεται να χάσουμε κι άλλο χρό-νο».

Ο γεωλόγος κατένευσε κοιτώντας τον Σοπένσκι με μίσος. «Βασίζομαι πάνω σου, Χαθίντο. Σκέψου την Αλεξία και κάλεσε

την αστυνομία αμέσως. Εγώ φεύγω για Αθήνα». Σε λιγότερο από ένα λεπτό ο σεξολόγος κατέβαινε τις σκάλες και

έκλεινε πίσω του την πόρτα.

68

Ο ΑΔΑΜ βγήκε στο δρόμο, σταμάτησε ένα ταξί και κατευθύνθηκε προς το κοντινότερο αεροδρόμιο, το London City. Απείχε μόλις δέ-κα χιλιόμετρα, ενώ τα άλλα τέσσερα αεροδρόμια του Λονδίνου βρί-σκονταν σε απόσταση πάνω από είκοσι πέντε χιλιομέτρων.

Κατέβασε το παράθυρο του ταξί. Το φρέσκο αεράκι που χτύπη-σε το πρόσωπό του τον ανακούφισε και ανανέωσε τις δυνάμεις του. Διασχίζοντας την πόλη είδε μπροστά του ένα χαοτικό θέαμα. Κοντά στη Γέφυρα του Λονδίνου άνθρωποι διάφορων ηλικιών διαμαρτύρο-νταν κρατώντας πανό. Ακούγονταν φωνές και κάμποσοι πετούσαν

296 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

πέτρες στους αστυνομικούς που προσπαθούσαν να κατευνάσουν τη συλλογική οργή.

«Τι συμβαίνει;» ρώτησε έκπληκτος ο Αδάμ τον ταξιτζή. «Δεν τα μάθατε;» «Όχι. Τι έγινε;» Ο ταξιτζής τού έριξε μια ενοχλημένη ματιά από το μεσαίο καθρέ-

φτη. «Θέλουν να ακυρώσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες». «Για ποιο λόγο;» «Κυρίως λόγω του κινδύνου των σεισμών. Πολλές χώρες έχουν

υποστεί καταστροφές και οι διοργανωτές λαμβάνουν αιτήσεις από τις κυβερνήσεις που έχουν πληγεί περισσότερο. Υπάρχουν πολλά θύ-ματα και άστεγοι. Η ψυχολογία του κόσμου είναι πεσμένη».

Η καρδιά του Αδάμ άρχισε να χτυπά πιο γρήγορα. Αν ακυρωνό-ταν η Ολυμπιάδα, δε θα μπορούσαν να μεταδώσουν το μήνυμα των προφητειών με τους χαλαζίες όπως είχε σχεδιάσει ο Αχιλλέας. Η πα-γκόσμια κατάσταση ήταν πιο σοβαρή απ’ ό,τι φαινόταν. Ένα ρίγος ανησυχίας διέτρεξε τη ραχοκοκαλιά του Αδάμ καθώς αναλογίστηκε τον κίνδυνο που διέτρεχε η Γη. Ο αέρας παλλόταν από την ένταση και επικρατούσαν χάος, σύγχυση και ένας περίεργος συνδυασμός από ενέργειες. Ο Αδάμ αναστέναξε. Ένιωθε κουρασμένος. Παραβι-ασμένος. Ηττημένος. Τα γεγονότα έμοιαζαν με μια τεράστια, ανεξέ-λεγκτη χιονοστιβάδα που είχε αρχίσει να κυλά στον πλανήτη. Υπήρ-χε άραγε πίσω από όλα αυτά μια τάξη που ο ίδιος δεν έβλεπε;

Σκέφτηκε τον Κρούγκερ. Το σχέδιο να διανεμηθούν οι φορτισμέ-νοι χαλαζίες για να ενεργοποιηθούν οι συνειδήσεις θα έπρεπε να αλ-λάξει αν ακυρωνόταν η Ολυμπιάδα. Δεν ήξερε καν αν ο γενετιστής και η Κέιτ είχαν καταφέρει να περάσουν την ενέργεια και τις πλη-ροφορίες σε άλλους χαλαζίες.

«Ο κόσμος είναι ανάστατος, η κατάσταση δραματική», είπε ο τα-ξιτζής.

Ο Αδάμ ήξερε ότι η αιτία της παγκόσμιας αναστάτωσης δεν ήταν η θλίψη για την πιθανή ακύρωση του μεγαλύτερου γεγονότος στον κόσμο, αλλά αυτό που κινούνταν βαθιά μέσα στα σπλάχνα της Γης και στα πέρατα του ουρανού.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 297

Έβγαλε το κινητό και τηλεφώνησε στον Κρούγκερ. «Γιατρέ;» «Αδάμ, ήμουν έτοιμος να σου τηλεφωνήσω». Η φωνή του Γερμα-

νού ακουγόταν γεμάτη ενέργεια. «Συνέβη κάτι σοβαρό». «Τι είναι;» Ο τόνος της φωνής του Κρούγκερ έγινε ξανά τραχύς. «Στο σπίτι της Αλεξίας είχε μπει ένας παράξενος άντρας που με

σημάδεψε με ένα όπλο. Ευτυχώς ο Χαθίντο κατάφερε να τον αιφνι-διάσει και τώρα τον κρατά δεμένο. Έμεινε εκεί και περιμένει να έρ-θει η αστυνομία».

«Και τι έκανε εκεί ο άντρας;» «Πολύ φοβάμαι ότι έψαχνε για πληροφορίες. Ύστερα έλαβε ένα

μήνυμα στο κινητό κι εγώ το διάβασα. Έχω μαζί μου το τηλέφωνό του».

«Τι έλεγε το μήνυμα;» «Ότι έχουν ξεγελάσει την Αλεξία και την πηγαίνουν στην Αθή-

να». «Για όνομα του Θεού! Τι συμβαίνει επιτέλους; Ποιος βρίσκεται

πίσω από όλα αυτά;» «Δεν ξέρω. Τώρα πηγαίνω στο αεροδρόμιο για να βρω μια πτή-

ση για Αθήνα. Θα προσπαθήσω να διαπιστώσω πού έχουν πάει την Αλεξία χρησιμοποιώντας το τηλέφωνο που έχω μαζί μου».

«Αδάμ, είναι επικίνδυνο...» «Βρισκόμαστε μέσα σε μια δίνη, γιατρέ. Πώς πήγε το πείραμα

με τους χαλαζίες;» «Έχουμε αρχίσει τις δοκιμές. Πιστεύουμε ότι μπορεί να έχει επι-

τυχία, γιατί καταφέραμε να περάσουμε τις πληροφορίες του μικρού χαλαζία των Ατλάντων σε άλλους χαλαζίες».

Στο πρόσωπο του Αδάμ διαγράφηκε ένα φωτεινό, ειλικρινές χα-μόγελο.

«Αλήθεια; Επιτέλους, μια καλή είδηση! Πώς τα καταφέρατε;» «Ακολουθώντας τη λογική», απάντησε με βεβαιότητα ο Γερμανός.

«Θυμήθηκα τι λέει το Κυμβάλιον: “Όπως είναι πάνω, είναι και κάτω”. Αν ο Γαλαξίας μας αλλάζει κάθε είκοσι έξι χιλιάδες χρόνια, τότε τα δεκατρείς χιλιάδες χρόνια είναι περίπου ο χρόνος που χρειάζεται για

298 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

να κινητοποιηθεί για μια εισπνοή και άλλα δεκατρείς χιλιάδες χρό-νια θα αντιπροσώπευαν μια εκπνοή».

Ο Αδάμ φαντάστηκε τη διαδικασία. Το δίχως άλλο εκτός από επι-στημονικό ήταν και ποιητικό.

«Το διάστημα είναι ένας ζωντανός, συμπαντικός οργανισμός... και αναπνέει», πρόσθεσε ο Κρούγκερ.

«Μα τι ακριβώς κάνατε;» «Οι χαλαζίες προγραμματίζονται με την αναπνοή και την πνευ-

ματική πρόθεση», δήλωσε ο επιστήμονας. «Δηλαδή αναπνέοντας;» «Ακριβώς. Αναπνοή και πρόθεση. Ευθυγράμμισα το χαλαζία των

Ατλάντων με άλλους χαλαζίες. Πήγα με την Κέιτ στο σπίτι δύο παι-διών ίντιγκο που δε βρίσκονταν στο εργαστήριο. Εκείνα χρησιμοποί-ησαν το τρίτο μάτι και την επίφυση, όπως έκανες κι εσύ στην εμπει-ρία σου. Πιστεύεται ότι την ίδια πνευματική ικανότητα είχαν και οι Άτλαντες. Αυτό που κάνουμε εμείς σήμερα με την τεχνολογία, όπως τα e-mail, εκείνοι το κατάφερναν με τη σκέψη και την αναπνοή».

«Είναι πράγματι καταπληκτικό». Η φωνή του Κρούγκερ ακουγόταν καθαρή και χαρούμενη. «Υπέθεσα ότι θα πετυχαίναμε ακολουθώντας την ερμητική αρχή

του Κυμβαλίου». «Δηλαδή βάλατε τους χαλαζίες στο τρίτο μάτι των παιδιών και με

την αναπνοή περάσατε τις πληροφορίες;» Ο σεξολόγος δεν μπορού-σε να πιστέψει ότι συνέβαινε κάτι τόσο απλό και συνάμα τόσο βαθύ.

Από την άλλη άκρη της γραμμής ακούστηκε ένα γελάκι. «Ναι, Αδάμ, ήταν κυριολεκτικά παιχνιδάκι. Αν δε με απατά η

μνήμη μου, το δίδασκε και ο Ιησούς». «Πώς;» «Περίμενε να θυμηθώ...» Ο Κρούγκερ έμεινε σιωπηλός για μερι-

κές στιγμές. «Επιτρέψτε στα μάτια σας να γίνουν ένα και το σώμα σας θα γε-μίσει με φως, μα αν είστε διαιρεμένοι θα βρίσκεστε στο σκοτάδι...»

«Ακριβώς. Το μάτι στο οποίο αναφέρεται ο Ιησούς είναι το τρίτο μάτι, η θέαση της ενότητας», επιβεβαίωσε ο Αδάμ.

«Σύμφωνα με μαρτυρίες, όταν βρίσκεται κανείς λίγο πριν από το θάνατο», πρόσθεσε ο Κρούγκερ, «οδηγεί τη ματιά σε εκείνο το ση-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 299

μείο. Πιστεύεται ότι τη στερνή στιγμή η ψυχή βγαίνει από το σώμα από το τρίτο μάτι. Όσο είναι εν ζωή, ένας ευαίσθητος και πνευματι-κός άνθρωπος αντιλαμβάνεται αυτόματα το τρίτο μάτι, ειδικά τα παι-διά».

Με αυτά τα τελευταία λόγια ο Αδάμ σκέφτηκε την Αλεξία και τον Αχιλλέα.

«Αδάμ, διατρέχεις κίνδυνο. Να προσέχεις. Ελπίζω να καταφέρεις να βρεις την Αλεξία. Ύστερα θα σκεφτούμε τι θα κάνουμε για την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί».

«Θα ξαναμιλήσουμε όταν υπάρχει κάτι νεότερο». Το ταξί είχε φτάσει στο αεροδρόμιο. Ο Ήλιος είχε δύσει και εί-

χαν ανάψει τους προβολείς. Οι πτήσεις κατέφθαναν γεμάτες κόσμο που ερχόταν για να παρακολουθήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι οποίοι θα ξεκινούσαν μερικές μέρες αργότερα με τη στήριξη ενός τεράστιου αστυνομικού μηχανισμού. Οι φήμες της ακύρωσης έρι-χναν τη σκιά τους στα απογοητευμένα πρόσωπα.

Όμως η ανθρωπότητα ίσως επρόκειτο να λάβει ένα ανέλπιστο δώρο.

69

Ο ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ οδηγούσε την Αλεξία προς το σπίτι. Έκανε πολλή ζέ-στη. Η ελληνική πρωτεύουσα υπέφερε από τον καιρό του Ιουλίου. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει και φυσούσε ένα απαλό αεράκι. Η νύ-χτα θα ήταν πολύ μακριά για όλους. Ο Καταλανός έβγαλε το τηλέ-φωνό του και κάλεσε τον Βιλαμιτρέ.

«Όλα εντάξει; Άνοιξέ μου. Είμαι έξω με την κόρη του». Ο Γάλλος τον άκουσε ανόρεχτος. Είχε μέρες να βγει από το σπί-

τι όπου κρατούσε τον Αχιλλέα. Η πόρτα μισάνοιξε. Ο Βιλαμιτρέ εξε-πλάγη, αλλά ο Έντουαρντ τού έκανε νόημα να σωπάσει.

Η είσοδος ήταν μισοσκότεινη. Ο Καταλανός έκανε ένα αυταρχι-κό νεύμα στην Αλεξία να κατέβει τα τρία σκαλιά και να μπει. Κοίτα-ξε δεξιά κι αριστερά. Η νύχτα ήταν με το μέρος του. Κανείς δεν τους είδε να μπαίνουν. Ο Βιλαμιτρέ προχώρησε στο άλλο δωμάτιο και

300 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

στράφηκε στον κουρασμένο αρχαιολόγο, που κόντευε να χάσει τις αισθήσεις του δεμένος σε μια καρέκλα.

«Έχετε επισκέψεις», του είπε ειρωνικά. Ο Γάλλος έδειξε τα κιτρινιάρικα δόντια του με ένα χαμόγελο που

τον έκανε να μοιάζει ακόμα πιο άσχημος. «Θα έπρεπε να χαίρεστε, καθηγητή Ευαγγέλου. Η κόρη σας έρχε-

ται να σας δει αυτοπροσώπως. Νομίζω πως έφτασε η στιγμή να μιλή-σετε, αν δε θέλετε να τη δείτε να πεθαίνει μπροστά στα μάτια σας».

70

Ο ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ το απολάμβανε. Η καρδιά του χτυπούσε γρήγορα. Το νευρικό τικ εντάθηκε στο αριστερό μάτι του. Η Αλεξία διέκρινε μια μορφή στο μισοσκόταδο. Το δωμάτιο μύριζε ιδρώτα και κλει-σούρα. Ο Αχιλλέας και ο Γάλλος είχαν μέρες να κάνουν μπάνιο.

«Ακίνητη!» φώναξε η Κουκουβάγια. «Δε θα τον δεις ακόμα. Εσύ τι περιμένεις; Γρήγορα, δέσε την σε εκείνη την καρέκλα», υπέδειξε στον Βιλαμιτρέ.

Η Αλεξία είχε πάθει σοκ. Ο Γάλλος έκανε ό,τι του ζήτησε ο Έντου-αρντ. Εκείνος μπήκε στο άλλο δωμάτιο, έβγαλε το κινητό του και κά-λεσε γρήγορα το Μάγο στη Ρώμη.

Η φωνή του καρδινάλιου ακούστηκε δυνατή και καθαρή. «Για όνομα του Θεού! Πού είσαι;» Ο Τους προσπαθούσε να συ-

νέλθει από τη λιποθυμία του κι ήταν ακόμα νευρικός. «Είμαι μαζί με την Αλεξία στο σπίτι στην Αθήνα. Σε λίγο θα τον

δει». «Ή τώρα ή ποτέ. Άνοιξε τον υπολογιστή και συνδέσου στο Skype

Θέλω να τα δω όλα. Στην οργάνωση η κατάσταση έχει χτυπήσει κόκ-κινο. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις...»

«Θα συνδεθώ σε ένα λεπτό». Ο Έντουαρντ περίμενε μεγαλύτερη αναγνώριση από τον Τους. «Είσαι ευχαριστημένος;» Τώρα η φωνή του έμοιαζε περισσότερο με εκείνη του εραστή παρά με αυτήν του μέλους της οργάνωσης.

«Ναι, φυσικά. Είσαι διαμάντι».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 301

Ο Καταλανός χάρηκε με εκείνα τα λόγια. Ένιωσε σημαντικός. Εκείνος είχε παγιδεύσει την Αλεξία, εκείνος ξεγελούσε επί τόσο και-ρό το διάσημο αρχαιολόγο. Εκείνος κόντευε να καταφέρει αυτό που περίμενε ο Μάγος. Γεμάτος ματαιοδοξία πήγε να ανοίξει τον υπολο-γιστή, ώστε να παρακολουθήσει ο καρδινάλιος τα πάντα. Ήξερε ότι ήταν η στιγμή του και ήθελε να την απολαύσει στο έπακρο. Περίμε-νε εδώ και πολύ καιρό μια τέτοια ευκαιρία.

Αδιαφορούσε για το ότι είχε προδώσει τον Αχιλλέα. Δεν ένιωθε καμία τύψη, παρόλο που ο αρχαιολόγος τον είχε διδάξει πολλά πράγ-ματα. Αν θέλω να πάω μπροστά σε αυτό τον κόσμο, πρέπει να είμαι ικανός και να μην αφήνω τα συναισθήματα να μπαίνουν εμπόδιο, σκεφτόταν και δε δίσταζε καθόλου να τσαλαπατήσει όσους έμπαι-ναν στο δρόμο του. Ο φθονερός, απότομος κι απόμακρος χαρακτή-ρας του τον είχε κάνει ένα άτομο πληγωμένο, που δεν επρόκειτο να αφήσει κανένα συναισθηματικό εμπόδιο να τον χωρίσει από ό,τι λα-χταρούσε.

71

Ο ΑΔΑΜ πετούσε στην πρώτη θέση ενός αεροσκάφους της Ολυμπι-ακής Αεροπορίας. Ήταν το μοναδικό εισιτήριο που κατάφερε να βρει την τελευταία στιγμή στην πτήση για Αθήνα. Θα έφτανε σε μία ώρα. Είχε περάσει τις τελευταίες μέρες σε έναν έντονο ρυθμό διαρ-κών ψυχολογικών και συναισθηματικών αλλαγών, εν μέσω ενός γεω-λογικού χάους και ενός σχεδίου που είχε καταστρώσει ο Αχιλλέας και που ο ίδιος δεν κατάφερνε να καταλάβει απόλυτα. Ανησυχούσε για την Αλεξία και τον αρχαιολόγο.

Προσπάθησε να βάλει τις σκέψεις του σε τάξη. Έκλεισε τα μά-τια και βάλθηκε να κάνει διαλογισμό σε ύψος δέκα χιλιάδων μέτρων. Ίσως έτσι, νιώθοντας τη Γη εκεί κάτω, να έβρισκε τρόπο για να μά-θει πού είχαν πάει την Αλεξία. Πήρε βαθιά ανάσα, βόλεψε το κορμί του και προσπάθησε να επεκτείνει τη συνείδηση με την ελπίδα να έχει από εκεί πάνω μια καθαρή, πλήρη άποψη του γρίφου, σαν να ήταν ένας αετός που βλέπει τα πάντα από ψηλά.

302 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

72

ΟΙ ΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ που διέταξαν τα μέλη της Μυστικής Κυβέρνησης άρχισαν να εκτελούνται με ακρίβεια. Ο Στιούαρτ Ουάσινγκτον, ο Σεργκέι Βάλισνοφ και ο υπουργός Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν δημιουργήσει μια ομάδα που θα χειριζόταν την αποφασιστι-κή εκείνη επιχείρηση. Δόθηκαν συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμ-μές, ώστε να ταιριάξουν όλα τέλεια. Όλες οι εργασίες άρχισαν να εκτελούνται με την ακρίβεια ελβετικού ρολογιού. Όσοι είχαν αναλά-βει να εκτελέσουν τις αποστολές στο διάστημα ετοίμασαν τις ρουκέ-τες και τις πυροδοτήσεις. Είχαν συγχρονιστεί οι πάντες, τόσο οι δι-ευθύνοντες των εκστρατειών στον Τύπο όσο και οι ηγέτες των επίση-μων κυβερνήσεων που ενεργούσαν υπό την επιρροή της Μυστικής Κυβέρνησης.

Η NASA, η HAARP, η Περιοχή 51, οι στρατιωτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών και αρκετά μέσα ενημέρωσης που χειραγω-γούσε η Μυστική Κυβέρνηση είχαν ενταχθεί στην επονομαζόμενη Επιχείρηση Μ, αρχικό που αναφερόταν στο μετεωρίτη και στους Μά-για.

Είχε στηθεί ολόκληρη μηχανορραφία, ώστε να αρχίσει ο κόσμος να επηρεάζεται διπλά. Εκείνοι θα έστελναν τα πυρηνικά όπλα και τις ρουκέτες για να καταστρέψουν το μετεωρίτη, όμως η επιχείρηση θα παρέμενε απόλυτα μυστική.

«Και οι συνέπειες;» ρώτησε κοφτά ο Τζάκσον. «Πρέπει να τις σκεφτούμε κι αυτές», αποκρίθηκε ο Εγκέφαλος.

«Τι θα γίνει αν ο μετεωρίτης διασπαστεί δημιουργώντας έπειτα κι άλλα, μικρότερα κομμάτια; Μπορεί να αποτελέσουν κι αυτά απει-λή».

«Κύριε Τζάκσον, πιστεύω ότι, αν ένας από τους πυρηνικούς πυ-ραύλους καταφέρει να καταστρέψει το μετεωρίτη, τα υπολείμματα δε θα θέσουν σε κίνδυνο τον πλανήτη».

Από τα μέσα ενημέρωσης θα διέδιδαν ότι ο μετεωρίτης θα περ-νούσε κοντά στη Γη, αλλά χάρη στις προηγμένες τεχνολογίες που δι-έθεταν, όπως ένα σχέδιο πυρηνικού λέιζερ και η επιρροή του HAARP στην ιονόσφαιρα, όλα θα ήταν υπό έλεγχο. Δεν επιζητούσαν την επί-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 303

σημη εξουσιοδότηση των Ηνωμένων Εθνών, αλλά μια συγκαλυμμέ-νη επιχείρηση. Η αποστολή πυρηνικών όπλων στο διάστημα θα μπο-ρούσε να μετατραπεί σε μια μεγάλης κλίμακας γραφειοκρατική δι-αδικασία που θα χρειαζόταν τη συγκατάθεση των υπόλοιπων κρα-τών. Η Μυστική Κυβέρνηση δεν ήταν διατεθειμένη να περιμένει κάτι τέτοιο. Από την άλλη, ο συλλογικός πανικός και ο παγκόσμιος συναγερμός θα ωφελούσαν τα μέλη της, γιατί αυτά θα πρόσφεραν ηρεμία στον κόσμο και θα θεωρούνταν σωτήρες της ανθρωπότη-τας.

Σε αρκετά σημεία του πλανήτη πολυάριθμοι ακόλουθοι των προ-φητειών των Μάγια δεν ένιωθαν φόβο. Διαδηλωτές σε διάφορα μέ-ρη ανήγγελλαν την αλλαγή του παλμού και τόνιζαν ότι ο κόσμος έπρεπε να προετοιμαστεί. Από την άλλη, φανατικοί από διάφορες θρηκείες προανήγγελλαν φωνασκώντας ένα τέλος του κόσμου χαο-τικό, γεμάτο πόνο και κατηγορούσαν τους πάντες αδιακρίτως.

Στην τηλεόραση, στον Τύπο και στο διαδίκτυο μιλούσαν για τις συνέπειες των έξι σεισμών, τις θύελλες και τα τσουνάμι που είχαν σα-ρώσει αρκετά σημεία της Ιαπωνίας και της Αυστραλίας, την ανατο-λική ακτή της Αφρικής, την Πάλμα δε Μαγιόρκα, τις Μπαχάμες και τη βόρεια Βραζιλία.

Η Γη έδειχνε να θέλει να ξυπνήσει και να ανακλαδιστεί από ένα μακρύ ύπνο. Οι γεωλογικές αλλαγές είχαν προκαλέσει καταστροφή, φόβο, απελπισία και άγχος. Αρκετά ηφαίστεια παρουσίαζαν σημά-δια ενεργοποίησης. Δυνατοί άνεμοι και τυφώνες έδερναν την ακτή του Λος Άντζελες, του Περού και της Χιλής. Όλα έδειχναν ότι ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαν να σημειωθούν κι άλλοι σεισμοί στην Ευρώπη και στην Αμερική. Οι τεκτονικές πλάκες τριζοβολούσαν σαν ζεστό φύλλο στο φούρνο. Στην πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτει-ών οι ηγέτες κατεύθυναν το σχέδιο από κάθε πλευρά.

Στο ιδιαίτερο γραφείο του ο Στιούαρτ Ουάσινγκτον συζητούσε διάφορα θέματα με πέντε έξι μέλη των υπηρεσιών πληροφοριών, με-ταξύ άλλων, το ενδεχόμενο ακύρωσης των Ολυμπιακών Αγώνων.

«Δε μας συμφέρει να ακυρωθούν. Είναι καλύτερο να γίνουν για να απασχολείται ο κόσμος, ενώ εμείς θα συνεχίζουμε την επιχείρη-ση».

304 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Άρτον και θεάματα, σκέφτηκε ο Εγκέφαλος. «Θα πείσουμε την Ολυμπιακή Επιτροπή», απάντησε ο κοκκινο-

μάλλης Πάτρικ Τζάκσον. Ο Ουάσινγκτον κοίταξε τα υπόλοιπα μέλη για να αλλάξει θέμα

και να περάσει στο πιο σημαντικό ζήτημα της συνάντησης, την Επι-χείρηση Μ.

«Πότε θα γίνει η αποστολή των πυραύλων;» ρώτησε καταπίνοντας δύο ασπιρίνες. Στο πρόσωπό του ήταν ζωγραφισμένη η κούραση.

Ο Βάλισνοφ, που αφού κατέστρωσε το σχέδιο, είχε γίνει το δεξί του χέρι, έσπευσε να απαντήσει.

«Με πληροφόρησαν, κύριε Ουάσινγκτον, ότι η πρώτη αποστολή θα γίνει σε δέκα μέρες ακριβώς. Θα είναι έτοιμοι τέσσερις διηπει-ρωτικοί πύραυλοι, ειδικά σχεδιασμένοι για τη σύγκρουση με κάτι τό-σο μεγάλο».

Ο Εγκέφαλος μόρφασε έκπληκτος. Ήταν η πιο σημαντική από-φαση της ζωής του.

73

«ΑΦΗΣΕ ΜΕ!» φώναξε η Αλεξία στον Έντουαρντ, ενώ εκείνος την έσπρωχνε σε μια καρέκλα και της έδενε τα χέρια πίσω από την πλά-τη.

«Δεν είσαι σε θέση να δίνεις οδηγίες ούτε να κάνεις ερωτήσεις, σκύλα!»

Ο Καταλανός έδειξε προς μια κατεύθυνση με μια κίνηση του πι-στολιού. Η Αλεξία γύρισε το πρόσωπο διστακτικά και διέκρινε τη σκιά ενός ανθρώπου που ήταν δεμένος στην άλλη άκρη του δωματί-ου. Η καρδιά της άρχισε να χτυπά πιο γρήγορα. Δεν ήταν δυνατό. Δεν το χωρούσε το μυαλό της.

«Μπαμπά;» ψιθύρισε διστακτικά. Στο πρόσωπο του Έντουαρντ ζωγραφίστηκε μια ειρωνική έκφρα-

ση. «Μα τι συγκινητικό!» Ο Βιλαμιτρέ έστεκε από την άλλη πλευρά. Η Αλεξία είδε τον πα-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 305

τέρα της ηττημένο, τρομερά εξασθενημένο και κουρασμένο. Ήταν αιμόφυρτος, είχε τα μάτια μισόκλειστα και το βλέμμα χαμένο.

«Μπαμπά!» φώναξε με δύναμη και ανημποριά μαζί, γιατί δεν μπορούσε να τον αγκαλιάσει. «Είσαι ζωντανός!»

Ο αρχαιολόγος έμοιαζε να μην πιστεύει στα αφτιά του. Με μεγά-λη δυσκολία άνοιξε τα μάτια.

«Αλεξία...» είπε με αδύναμη φωνή. «Εσύ είσαι; Σε βρήκαν;» Τα μάτια του Αχιλλέα ήταν κατακόκκινα. «Ηλίθιε!» φώναξε ο Έντουαρντ στον Βιλαμιτρέ. «Κοντεύει να πε-

θάνει! Έπρεπε να τον φροντίσεις καλύτερα!» Ο Γάλλος ένιωσε ταπεινωμένος. Ο Καταλανός δεν του είχε ξαναμι-

λήσει έτσι. Άλλωστε, εκείνος υπάκουε άμεσα μόνο στις εντολές του αρ-χηγού Σοπένσκι. Ποιος είναι αυτός ο αρρωστιάρης Καταλανός που θα μιλήσει έτσι σε ένα Γάλλο; σκέφτηκε ο Βιλαμιτρέ και μόρφασε δυσα-ρεστημένος. Παρέμενε εκεί και φύλαγε μέρα και νύχτα τον αρχαιολό-γο. Είχε μέρες να δει το φως του Ήλιου και ένιωθε αγανακτισμένος.

«Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα», τραύλισε. «Ας είχες έρθει ο ίδιος».

«Μπαμπά... Θεέ μου!» Ο Αχιλλέας κούνησε απαλά το κεφάλι. Ένιωθε εξαντλημένος. Τα

μπράτσα του ήταν γεμάτα μελανιές από την πίεση του σχοινιού, που έκοβε τη ροή του αίματος.

«Μπαμπά, σ’ αγαπώ...» Τα μάτια της γεωλόγου γέμισαν δάκρυα. Δεν άντεχε να βλέπει έτσι τον πατέρα της, έναν άνθρωπο που ήταν πάντα γεμάτος ενέργεια και ζωτικότητα.

Ο Έντουαρντ απολάμβανε την αίσθηση της εξουσίας και του ελέγχου, αλλά κατά βάθος ζήλευε. Ποτέ στη ζωή του δεν είχε νιώσει με τους γονείς του την τρυφερότητα που έβλεπε μπροστά του εκείνη τη στιγμή.

«Πολύ ωραία. Τώρα που έγινε η συγκινητική συνάντηση», τόνισε ειρωνικά, «θα σας πω τι θα κάνουμε».

Η Αλεξία σήκωσε το κεφάλι σαν οργισμένη λέαινα. «Τι θέλεις; Τρελάθηκες; Προδότη! Εσύ απήγαγες τον πατέρα

μου! Πανάθλιε, τιποτένιε! Είσαι ένας ξιπασμένος που πιστεύει ότι εί-ναι κάτι που δε θα μπορέσει ποτέ να γίνει!»

306 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Η Αλεξία ήταν έξαλλη. Τα μάτια της ήταν κατακόκκινα, γεμάτα λύσσα.

«Εσένα δε σε αφορά αυτό. Φρόντισε να ξαναβρεί ο πατέρας σου τις δυνάμεις του, γιατί πρέπει να μας πει επιτέλους πού είναι αυτό που ανακάλυψε».

«Γιατί αλλιώς τι θα κάνετε;» ρώτησε η Αλεξία προκλητικά, εξορ-γισμένη.

«Γιατί αλλιώς θα δει το συνάδελφό μου να σε βιάζει κι ύστερα... μπανγκ!» Έκανε μια χειρονομία σαν να τη σημάδευε και να τραβού-σε τη σκανδάλη.

«Κάθαρμα!» Ο Έντουαρντ έπνιξε ένα γέλιο. Ήθελε να ήταν εκεί ο καρδινάλιος

Τους για να τον δει να δρα με τόση αποφασιστικότητα. «Πάντα έλεγα στον πατέρα μου ότι δε σε συμπαθούσα, ότι δεν

ήσουν άνθρωπος εμπιστοσύνης. Δε βλέπεις πόσο χάλια είναι;» «Σύντομα θα πάρει τα πάνω του. Για να δούμε...» είπε χλευαστι-

κά ο Καταλανός. «Τι επιθυμεί ο κύριος; Μουσακά; Σουβλάκι;» Ξέ-σπασε σε χάχανα ορεξάτος.

Ο Βιλαμιτρέ τον κοιτούσε σαν να έβλεπε κανένα δαίμονα. Η Αλε-ξία ένιωθε ανήμπορη. Είχε τα χέρια δεμένα και δεν μπορούσε να δι-ακρίνει καλά το πρόσωπο του πατέρα της. Ο Έντουαρντ πλησίασε τον αρχαιολόγο κι εκείνος πάσχισε να σηκώσει το κεφάλι. Η Κου-κουβάγια έκανε ένα μορφασμό γεμάτο δυσαρέσκεια.

«Ο γενναίος καθηγητής Ευαγγέλου. Έχετε εκπλαγεί;» Τα ρουθούνια του αρχαιολόγου χτύπησε μια ριπή από πατσουλί,

το άρωμα που φορούσε πάντα ο Έντουαρντ. Ο Αχιλλέας σούφρωσε τη μύτη και προσπάθησε να πάρει βαθιά ανάσα.

«Από την πρώτη στιγμή μού φάνηκε γνωστό αυτό το άρωμα!» εί-πε.

«Το άρωμά μου;» Μόνο σαν άκουσε τον αρχαιολόγο, ο Έντου-αρντ σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να είχε προδοθεί. «Και τι θα κάνα-τε, καθηγητή;» ρώτησε χλευαστικά. «Θα βγαίνατε να μου πάρετε ένα μπουκαλάκι; Δεν είναι ώρα να μιλάμε για αρώματα. Ε, εσύ», είπε στον Βιλαμιτρέ. «Δώσε του νερό και κανένα φρούτο, γρήγορα! Φρο-ντίστε να πάρετε δυνάμεις, καθηγητή. Πρέπει να μιλήσετε το συντο-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 307

μότερο δυνατό, αν δε θέλετε να δείτε την κόρη σας να πεθαίνει». Με αυτά τα λόγια ο Καταλανός στήριξε το όπλο στο κεφάλι της Αλε-ξίας.

Ο Αχιλλέας δεν ήταν σε θέση να διαπραγματευτεί. Κινδύνευε ο πιο πολύτιμος θησαυρός του.

«Μην πεις τίποτα!» φώναξε η Αλεξία. «Σκάσε!» Ο Έντουαρντ είχε λυσάξει. Δεν ανεχόταν να τον αμφι-

σβητεί κανείς. Ο εγωισμός του τον κυρίευσε, διαπότισε την ύπαρξή του σαν επικίνδυνος ψυχολογικός ιός.

«Τώρα εδώ κάνω κουμάντο εγώ! Και θα κάνετε όλοι ό,τι λέω εγώ!» ούρλιαξε. Το νευρικό τικ παλλόταν ρυθμικά στο πρόσωπό του, σαν το δείκτη των δευτερολέπτων ενός ρολογιού.

«Αλεξία, πρέπει να σώσω τη ζωή σου», είπε ο Αχιλλέας με βλέμ-μα γεμάτο παραίτηση.

«Μπαμπά, ό,τι και να γίνει δε θα μας αφήσουν να φύγουμε ζω-ντανοί από εδώ!»

«Δεν είπα να βγάλεις το σκασμό;» ούρλιαξε με λύσσα ο Έντου-αρντ. «Εκείνος πρέπει να μιλήσει!»

Φανερά νευρικός, πλησίασε τον υπολογιστή και συνδέθηκε στο Skype. Σε λίγα δευτερόλεπτα ο Μάγος άρχισε να παρατηρεί τα πά-ντα μέσα από την κάμερα.

74

Ο ΒΙΛΑΜΙΤΡΕ έφερε κοντά στον Αχιλλέα Ευαγγέλου ένα πιάτο με ξη-ρούς καρπούς, άλλο ένα με φρούτα κι ένα μπουκάλι νερό. Τώρα το αφεντικό τα βλέπει όλα, σκέφτηκε.

Ο χώρος είχε αρχίσει να μοιάζει με σάουνα από τη ζέστη και τον ιδρώτα. Παρά τη δυσχερή θέση, όμως, την ένταση και τη νευρικότη-τα, ο αρχαιολόγος ήταν ο πιο γαλήνιος από όλους. Ένιωθε παραιτη-μένος. Ήξερε ότι τους απέμενε λίγος χρόνος και πολύ δύσκολα θα δραπέτευαν από εκεί μέσα. Είχε όμως την ελπίδα, αν και ελάχιστη, ότι, σε περίπτωση που μιλούσε, θα ελευθέρωναν την κόρη του.

«Λοιπόν, καθηγητή; Η υπομονή μου έχει εξαντληθεί».

308 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ο Αχιλλέας στράφηκε και έριξε μια συμπονετική ματιά στην Αλε-ξία.

Εκείνη κουνούσε το κεφάλι δεξιά κι αριστερά με λύπη, δείχνο-ντας πως διαφωνεί.

«Εντάξει, λοιπόν», είπε ο αρχαιολόγος. «Αφού θέλετε να μάθετε τι συνέβη με την ανακάλυψή μου... θα σας τα πω όλα».

Στα μάτια του Έντουαρντ άστραψε μια κακόβουλη λάμψη. Βε-βαιώθηκε ότι ο Μάγος τούς έβλεπε.

«Πάρε και το μαγνητοφωνάκι!» διέταξε τον Βιλαμιτρέ. Ο Αχιλλέας ανάσανε βαθιά. «Θα μιλήσω, αλλά πρώτα θα μας λύσετε». Ο Έντουαρντ και ο Βιλαμιτρέ κοιτάχτηκαν. Σε λίγα δευτερόλε-

πτα ο Καταλανός ένεψε καταφατικά. «Μόνο εσάς θα λύσουμε, καθηγητή». Ο Βιλαμιτρέ πλησίασε τον αρχαιολόγο και του έβγαλε το σφιχτό

σχοινί. «Καθηγητή;» του είπε ξερά ο Έντουαρντ υπονοώντας ότι έπρεπε

να ξεκινήσει. Ο Αχιλλέας απευθύνθηκε στην Αλεξία, σαν να αδιαφορούσε αν

τον άκουγαν και οι άλλοι. Αν πέθαινε, δε σκόπευε να πάρει μαζί το μυστικό. Ήθελε να το μάθει τουλάχιστον η κόρη του.

«Ανέκαθεν αναζητούσα την Ατλαντίδα», είπε με παραίτηση. «Σε όλη μου τη ζωή ήμουν πεπεισμένος ότι ο ανεπτυγμένος πολιτισμός της ήταν προγενέστερος της μεγάλης πλημμύρας και των κατακλυ-σμών της Γης. Μελέτησα με ζέση όσα υπέδειξε ο Πλάτωνας στα γρα-πτά του και αφιέρωσα τη ζωή μου στην έρευνά τους. Όπως ο Σλίμαν ανακάλυψε την Τροία και ο Έβανς τα ερείπια των μινωικών κέντρων, εγώ πίστεψα ότι το έργο μου σε αυτό τον κόσμο, το πεπρωμένο μου, ήταν να βρω τα ερείπια της Ατλαντίδας και να τα παρουσιάσω πα-ντού για να σταματήσω τις φωνές των σκεπτικιστών».

«Τα ξέρουμε αυτά, καθηγητή. Μην ξεφεύγετε από το θέμα. Τι ανακαλύψατε;»

Ο Αχιλλέας ένιωσε την ενέργειά του να ανανεώνεται, αν και δυ-σκολευόταν να ανασάνει και το κορμί του πονούσε ακόμα.

«Συνεχίστε!» τον διέταξε ο Έντουαρντ.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 309

«Οι Άτλαντες ήταν πολύ ανεπτυγμένοι. Είχαν εξελιγμένη τεχνο-λογία και παραφυσικές δυνάμεις, ήξεραν ποια είναι η θέση τους στο σύμπαν και είχαν επαφή με την Πηγή της Δημιουργίας όλων των πραγμάτων. Ήξεραν ότι όχι μόνο η Γη αλλά και το σύμπαν ολόκλη-ρο δεν έχει όρια και δεν ανήκει σε κανέναν. Κανείς δεν έχει τίποτα στην κατοχή του, τα πάντα είναι ένα θεϊκό δώρο. Τα πάντα είναι ενό-τητα στο σύμπαν, ακόμα και αν το ανθρώπινο μυαλό δεν το καταλα-βαίνει».

Ο Βιλαμιτρέ άκουγε με ελάχιστο ενδιαφέρον. Η Αλεξία συγκινή-θηκε βλέποντας την προσπάθεια που κατέβαλλε ο πατέρας της για να μιλήσει.

«Οι Άτλαντες μπορούσαν να κάνουν αστρικά ταξίδια, να βγαίνουν από τα σώματά τους και να επικοινωνούν με άλλες διαστάσεις, να αξιοποιούν την ενέργεια και την επεκταμένη συνείδησή τους. Είχαν ενεργοποιήσει την πλήρη δυνατότητα του DNA. Στην πορεία της ιστο-ρίας έχουμε πέσει κατ’ επανάληψη θύματα ανθρώπων που φιλοδο-ξούσαν να αποκτήσουν εξουσία και πλούτη, θρησκειών και κυβερ-νήσεων που χειραγώγησαν το DNA εκούσια, ώστε να ελαχιστοποιη-θεί η δυνατότητά του και να μπορούν να διατηρούν τον κόσμο υπνω-τισμένο και προγραμματισμένο».

«Συνεχίστε, καθηγητή», του ζήτησε ο Έντουαρντ όλο και πιο ανυ-πόμονος.

«Σιγά σιγά οι Άτλαντες πίστεψαν ότι ο πολιτισμός τους ήταν κα-λύτερος από τους άλλους κι έγιναν... πιο αυστηροί, ας πούμε, λιγότε-ρο πνευματικοί. Έτσι, προέκυψε ένα πρόβλημα».

«Τι πρόβλημα;» ρώτησε ο Καταλανός. Ο Αχιλλέας έστρεψε τα κουρασμένα μάτια του στον Έντουαρντ

πριν απαντήσει. «Ο εγωισμός». «Πείτε μας τι ανακαλύψατε! Δε χρειαζόμαστε μαθήματα αρχαίας

ιστορίας ούτε μεταφυσικής!» «Αν πρώτα δε σου τα εξηγήσω όλα αυτά, δε θα καταλάβεις σε τι

χρησιμεύει η ανακάλυψή μου. Θέλεις να σου το πω χωρίς να σου δώ-σω το βιβλιαράκι με τις οδηγίες;»

Ο Έντουαρντ ρουθούνισε σαν μανιασμένος ταύρος πριν βγει στην

310 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

αρένα. Βεβαιώθηκε ότι το μαγνητοφωνάκι εξακολουθούσε να γρά-φει και ο καρδινάλιος παρακολουθούσε. Τρόμαζε στην ιδέα ότι μπο-ρούσε να διακοπεί η σύνδεση στο διαδίκτυο.

«Συνεχίστε». Ο Αχιλλέας κοίταξε ξανά την Αλεξία κι εκείνη του χαμογέλασε

γλυκά. Αγαπούσε τον πατέρα της και ήθελε να τον αγκαλιάσει και να φροντίσει τα τραύματά του.

«Ο εγωισμός μπήκε στη ζωή των Ατλάντων όπως ένας αόρατος ιός και άρχισε να κατατρώει ολόκληρο τον πολιτισμό τους, σαν μια στρατιά από ποντίκια ή τερμίτες που καταβροχθίζουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Σταδιακά ο εγωισμός», συνέχισε κοιτάζοντας ξανά τον Έντουαρντ, «άρχισε να κυβερνά και να φθείρει τον κόσμο τους, γι’ αυτό και οι δυνάμεις τους παρήκμασαν. Οι άνθρωποι ταυτίστη-καν περισσότερο με τον εγωισμό τους παρά με την αιώνια συνείδη-ση και επήλθε η πτώση».

«Ποια πτώση;» ρώτησε ο Έντουαρντ. Από την έκφρασή του φαι-νόταν ότι δεν είχε καταλάβει τίποτα.

«Όλοι έχουμε ακούσει για την Αρχική Πτώση, την απώλεια του Παραδείσου».

«Δε σας καταλαβαίνω». Πίσω από τον υπολογιστή ο Μάγος άκουγε με προσοχή. «Η περίφημη Πτώση από τον Παράδεισο, για την οποία μιλά η

Βίβλος, αναφέρεται στην απώλεια της συμπαντικής συνείδησης. Όταν ο εγωισμός μπαίνει στο παιχνίδι και παίρνει τα ηνία του πε-πρωμένου ενός ανθρώπου, η συνείδηση γίνεται ασυνειδησία ή ναρ-κωμένη συνείδηση. Το άτομο άρχισε, λοιπόν, να ζει μέσα από πεποι-θήσεις, έχασε τη συνείδηση στο άμεσο βίωμα, στην εξέλιξη μέσω της εμπειρίας. Απομακρύνθηκε από το παρόν, από το δώρο της στιγμής, το αιώνιο τώρα. Δεν είναι το ίδιο να πιστεύει κανείς ότι υπάρχει το νερό και να έχει τη βεβαιότητα ότι υπάρχει επειδή το πίνει».

«Και λοιπόν;» «Μαζί με τον εγωισμό το άτομο άρχισε να νιώθει και φόβο. Και

μετατράπηκε σιγά σιγά από ένα θεανθρώπινο ον με συνείδηση ενό-τητας σε ένα τρομαγμένο πλάσμα για να καταλήξει να γίνει...» είπε εμφατικά ο αρχαιολόγος κοιτάζοντας ξανά την Κουκουβάγια με πε-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 311

ριφρόνηση, «ένα ον χωρίς ενδοιασμούς, ανταγωνιστικό και ματαιό-δοξο».

«Μην κάνετε τον έξυπνο, καθηγητή. Πείτε μας τι στο διάβολο ανακαλύψατε. Την Ατλαντίδα;»

Ο Αχιλλέας Ευαγγέλου ξερόβηξε για να καθαρίσει το λαιμό του. «Κάτι που βεβαιώνει ότι υπήρξε. Κάτι που μπορεί να δώσει πίσω

στον άντρα και στη γυναίκα την κατάσταση του παραδείσου που έχα-σαν».

Ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε να ακούσει ο καρδινάλιος Τους. «Μια νέα γέννηση. Ένα νέο κύκλο. Οι Μάγια ανήγγειλαν ότι στις

21 Δεκεμβρίου αυτού του έτους τα άτομα που θα έχουν προετοιμα-στεί ενεργειακά και πνευματικά θα αρχίσουν ξανά έναν κύκλο φω-τός».

Ο Έντουαρντ ανασήκωσε το ένα φρύδι. «Με ποιο τρόπο; Πώς;» Ο Αχιλλέας έκανε μια παύση. «Για πολύ καιρό το ονόμαζαν... φώτιση». Η Αλεξία συνειδητοποίησε ότι ο πατέρας της προσπαθούσε να

κερδίσει χρόνο και δε θα τους έλεγε αυτό που ήθελαν να ακούσουν. «Κι εσείς τι σχέση έχετε με αυτό το παραμύθι, καθηγητή;» «Εγώ ανακάλυψα ότι η Ατλαντίδα υπήρξε». «Πώς; Πού;» Ο Έντουαρντ ανυπομονούσε. Δεν πίστευε ότι ο Τους

αναζητούσε τις συντεταγμένες της Ατλαντίδας. Πρέπει να ήθελε κά-τι πιο πρακτικό, κάποιο όργανο ισχύος. Βέβαια ήξερε ότι δε συνέφε-ρε ούτε την Εκκλησία ούτε τη Μυστική Κυβέρνηση να βρεθούν απο-δείξεις ότι ο αρχαίος άνθρωπος ήταν θεός και πολύ λιγότερο ότι υπήρξε υπερευφυής ζωή πριν από δώδεκα χιλιάδες χρόνια.

Ο Αχιλλέας συνέχισε. «Η φώτιση ή επανασύνδεση με την Πηγή της Αυθεντικής Συνεί-

δησης είναι μια μεταμορφωτική διαδικασία...» Ο αρχαιολόγος έμει-νε σιωπηλός. Τον πονούσε η πλάτη και ζήτησε να τον αφήσουν να πιει λίγο νερό.

Ο Βιλαμιτρέ τού έδωσε το μπουκάλι κοιτώντας τον με περιφρό-νηση.

«Με την πλήρη φώτιση της συνείδησης το ανθρώπινο DNA ενερ-

312 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

γοποιεί όλες του τις δυνατότητες, τους δώδεκα κλώνους και τα εξή-ντα τέσσερα κωδικόνιά του. Ξέρουμε ότι τα κύτταρα έχουν φως», εί-πε στην Αλεξία. «Και ότι αρχικά το ανθρώπινο σώμα δημιουργήθη-κε με έναν τύπο κυττάρων ικανών να απορροφούν και να καταναλώ-νουν το ενενήντα τοις εκατό του φωτός και των συμπαντικών δυνά-μεων. Ωστόσο τα κύτταρα, ο πυρήνας της ζωής, άρχισαν να φθείρο-νται, ώσπου έφτασε μόλις στο δέκα τοις εκατό η ικανότητά τους να λαμβάνουν και να καταναλώνουν ενέργεια. Στην αρχαιότητα ήξεραν ότι η επαναφόρτιση της ενέργειας και του πνεύματος ερχόταν από τον Ήλιο. Η ανακάλυψή μου χρησιμεύει στο να ξαναγεμίσει με φως όλη η ύπαρξη, από τα φυσικά κύτταρα μέχρι τη συνείδηση».

Αυτό ήταν πράγματι απειλή για την Εκκλησία. Ο Έντουαρντ κα-τάλαβε γιατί ο καρδινάλιος ενδιαφερόταν τόσο πολύ να μάθει για την πιθανή συλλογική αφύπνιση και να την εμποδίσει.

«Μιλήστε, λοιπόν!» φώναξε ο Καταλανός, που ένιωθε ιδιαίτερη πίεση κάτω από τη ματιά του Τους.

«Αυτό κάνω τόση ώρα...» «Βιαστείτε, αλλιώς θα πυροβολήσω την κόρη σας!» Ο Αχιλλέας μόρφασε από τον πόνο. Γύρισε το λαιμό του. «Θέλουμε να μάθουμε τι σκοπεύατε να κάνετε για να προγραμ-

ματίσετε πάλι το DNA». «Είναι πιο εύκολο απ’ όσο νομίζεις. Ο άνθρωπος έχει διδαχθεί να

ζει με το μυαλό στο παρελθόν ή στο μέλλον και έτσι χάνει το παρόν. Το παρόν, όπως λέει και η λέξη*, είναι κάτι που δωρίζεται, χαρίζε-ται, η φώτιση του αιώνιου τώρα, η λήψη της υπέρτατης πραγματικό-τητας, η προέλευση της ζωής. Οι μυστικοί τού δίνουν διάφορα ονό-ματα».

Ο Αχιλλέας γνώριζε πως ο εγκέφαλος δε βρίσκεται απόλυτα στο παρόν, αλλά ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου πίσω από την πραγμα-τικότητα. Χρειαζόταν εκείνο το μικρό κλάσμα του χρόνου για να επε-ξεργαστεί τις πληροφορίες. Η φώτιση δε θα ήταν τίποτ’ άλλο από την πλήρη ενεργοποίηση του εγκεφάλου και την επανατοποθέτησή του στην πραγματικότητα.

* Presente στα ισπανικά σημαίνει παρόν και δώρο. (Σ.τ.Μ.)

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 313

«Κι αυτό πώς θα αλλάξει τη ζωή των ανθρώπων;» ρώτησε ο Έντου-αρντ.

Ο Αχιλλέας χαμογέλασε ξανά. «Δε φαντάζεσαι τις συνέπειες. Θα ήταν ένα κβαντικό άλμα...» Ο αρχαιολόγος προσποιήθηκε πως τον έπιασε βήχας. Δεν ήθελε

να αποκαλύψει περισσότερα πάνω στο θέμα. Η Αλεξία χαμογέλασε. Ήταν περήφανη για τον πατέρα της. Τώ-

ρα ένιωθε ότι σταδιακά έπαιρναν τη θέση τους κι άλλα κομμάτια του παζλ.

«Συνεχίστε», τον διέταξε η Κουκουβάγια με έντονη ανησυχία. «Χάρη στην ανακάλυψή μου κατάφερα να διαπιστώσω ότι είμα-

στε συνδεδεμένοι σε ένα Δίκτυο Συνείδησης της Ενότητας». «Δίκτυο Συνείδησης; Τι είναι αυτό;» Ο Αχιλλέας αναστέναξε. Κατέβαλλε προσπάθεια για να συνεχί-

σει να μιλά. Τον πονούσε πολύ η πλάτη. «Οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν αυτές τις πληροφορίες,

όμως τις ξέρουν οι πιο ισχυρές κυβερνήσεις του πλανήτη. Υποψιά-ζομαι ότι εκείνοι για τους οποίους δουλεύετε εσείς οι δύο είναι ενή-μεροι. Γνωρίζουν ότι υπάρχουν γεωμετρικά ηλεκτρομαγνητικά πε-δία που περιβάλλουν και συγκρατούν τη Γη σαν ασπίδα πολεμιστή. Αυτά τα πεδία είναι χιλιάδες και από το διάστημα φαίνονται σαν φώ-τα που αστράφτουν γύρω από την υδρόγειο. Κάτι σαν το φόρεμα του πλανήτη. Και οι άνθρωποι έχουν ένα τέτοιο πεδίο ενέργειας, την αύ-ρα, η οποία δεν είναι τίποτ’ άλλο από το συνδυασμό του ηλεκτρισμού με το μαγνητισμό».

«Μα τι θέλετε;» φώναξε ο Έντουαρντ. «Να μας κάνετε μάθημα φυσικής; Μας περνάτε για ηλίθιους; Τι ανακαλύψατε;»

Ο Αχιλλέας συνέχισε. Δεν άντεχε τις φωνές. «Όπως η Γη έχει το ηλεκτρομαγνητικό δίκτυο ενότητας που κά-

ποιες κυβερνήσεις έχουν βαλθεί να καταστρέψουν, έτσι και οι άν-θρωποι έχουμε τρία δίκτυα συνδεδεμένα με τη συνείδηση. Το πρώ-το ήταν συνδεδεμένο εδώ και πολύ καιρό με κάποιους σοφούς, πα-νάρχαιους αυτόχθονες όπως οι Μάγια, οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες, οι Αυστραλοί και οι Ινδιάνοι της Αμερικής, γιατί είναι οι επιζώντες της Ατλαντίδας».

314 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

»Το δεύτερο δίκτυο είναι σχεδιασμένο γεωμετρικά με τη μορφή τριγώνων, γι’ αυτό και οι Αιγύπτιοι κατασκεύασαν τις πυραμίδες της Γκίζας ως εργαστήριο για όσους μυημένους ήθελαν να ανακτήσουν τη χαμένη συνείδηση της ενότητας και τις δυνάμεις τους.

»Το τρίτο είναι το Δίκτυο Συνείδησης της Ενότητας και βασίζε-ται κυριολεκτικά σε ένα γεωμετρικό στερεό γνωστό με το όνομα πε-νταγωνικό δωδεκάεδρο. Το Δίκτυο Συνείδησης είναι αυτό που επε-κτείνεται και θα επηρεαστεί ως συλλογική συνείδηση. Έτσι, όσοι εί-ναι προετοιμασμένοι θα μπορέσουν να φωτιστούν ξανά κατά την εξαιρετική πλανητική ευθυγράμμιση στις 21 του ερχόμενου Δεκεμ-βρίου».

Μια συλλογική φώτιση; Αυτό θα ήταν πρόβλημα για μας; αναρω-τήθηκε ο Έντουαρντ.

«Τι σχέση έχουν τα δίκτυα με την ανακάλυψή σας; Δε μου είπατε ακόμα τίποτα!» Ο Καταλανός είχε αρχίσει να χάνει την ψυχραιμία του.

«Έχουν μεγάλη σχέση, Έντουαρντ. Απλά εσύ δεν το ξέρεις». Ο Αχιλ-λέας ήθελε να μεταδώσει εκείνες τις γνώσεις με το σταγονόμετρο.

«Θέλω να μάθω! Μιλήστε!» «Για να κατανοήσεις τη λειτουργία των δικτύων, πρέπει να κατα-

λάβεις κάτι πολύ σημαντικό», είπε ο Αχιλλέας με πιο σταθερή φωνή. «Χωρίς το Δίκτυο Συνείδησης της Ενότητας δεν υπάρχει πιθανότητα εξέλιξης της συνείδησης. Εκείνοι που έχουν τον έλεγχο το ξέρουν και προσπαθούν με κάθε τρόπο να το αλλάξουν».

Οι κυβερνήσεις χειραγωγούσαν το δίκτυο και άλλα πράγματα δρώντας αόρατα στον αέρα. Ο Έντουαρντ θυμήθηκε ότι το 2008, όταν η Καταλονία περνούσε μια εποχή λειψυδρίας, διαδόθηκε ότι η κυβέρνηση είχε αγοράσει χημικά προϊόντα και τα είχε σκορπίσει στον ουρανό με αεροσκάφη, ώστε να παραχθούν τεχνητά νέφη και να βρέξει. Η άνοιξη εκείνης της χρονιάς ήταν ένας κατακλυσμός. Έβρεχε ασταμάτητα για μέρες, κάτι ασυνήθιστο στη Μεσόγειο. Έτσι, η κυβέρνηση είχε απαλλαγεί από τη συνεχιζόμενη αγορά νε-ρού από το δέλτα του Έβρου και είχε σώσει όχι μόνο την οικονομία, αλλά και την εθνική της υπερηφάνεια. Εκείνοι οι παρά φύσιν ελιγ-μοί αναστάτωναν την ισορροπία της φύσης και του κλίματος.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 315

Σε μεγαλύτερη κλίμακα η Μυστική Κυβέρνηση χρησιμοποιούσε και πολλά άλλα χημικά προϊόντα που εισέπνεαν οι άνθρωποι. Αυτά επηρέαζαν τη συμπεριφορά, την ενέργεια, τον ψυχισμό και την αύ-ρα τους. Ήταν ουσίες που έκαναν τον καθένα πιο απρόσιτο, απόμα-κρο, υλιστή, καταναλωτή, με συνείδηση χωρισμού και θυμό προς τον ίδιο του τον εαυτό χωρίς να ξέρει το λόγο. Τα δάνεια, οι οφειλές και η πίεση στη δουλειά από όλο το διαχεόμενο σχέδιο αναλάμβαναν τα υπόλοιπα. Έτσι, ο πληθυσμός κοιμόταν χωρίς να το ξέρει. Ήταν ένα είδος αόρατης σύγχρονης σκλαβιάς.

Ο Αχιλλέας πήρε ξανά βαθιά ανάσα και συνέχισε κοιτώντας την κόρη του. Η Αλεξία άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή κι έβγαζε τα συ-μπεράσματά της.

«Παραληρείτε», του είπε ο Έντουαρντ. «Κάνεις λάθος. Μπορείς να διαπιστώσεις επιστημονικά ότι αυτό

που λέω ισχύει. Ψάξε τις επιστημονικές πηγές στο διαδίκτυο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακάλυψαν το δεύτερο δίκτυο και η Ρωσία ανακάλυψε το Δίκτυο Συνείδησης της Ενότητας».

Η Αλεξία άκουγε με προσοχή. Εκείνα τα δεδομένα ήταν επίση-μα. Πράγματι, οι δύο κυβερνήσεις είχαν εργαστεί πάνω σε αυτό.

«Το Δίκτυο Συνείδησης της Ενότητας έχει αρχίσει να φθείρεται ex profeso από τις κυβερνήσεις για να αποδυναμωθεί η ανθρωπότητα. Θέλουν να συνεχίσει να πέφτει η συνείδηση κατακόρυφα».

Ο Έντουαρντ έκανε ένα μορφασμό. Το νευρικό τικ εμφανίστηκε ξανά.

«Συνεχίστε!» «Σας είπα ήδη πολλά. Αφήστε την κόρη μου να φύγει». Ο Έντουαρντ κούνησε το κεφάλι αρνητικά. «Πείτε μας κι άλλα. Ύστερα θα την ελευθερώσω». «Μην πεις άλλα, μπαμπά. Δε θα μας αφήσει να φύγουμε από εδώ,

ούτε εμένα ούτε εσένα!» Ο Έντουαρντ την κοίταξε με μίσος. «Μη με αναγκάσεις να σε φιμώσω ή να σε πυροβολήσω. Κράτα

το στόμα σου κλειστό». Ο Αχιλλέας συνοφρυώθηκε. Τον βασάνιζε ο πόνος στους καρπούς

του.

316 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Το Ηλεκτρομαγνητικό Δίκτυο της Ενότητας που ανακάλυψαν οι Ρώσοι έχει τρία σημαντικά ενεργειακά μέρη. Ένα αρσενικό στην Αί-γυπτο, ένα ουδέτερο στο Θιβέτ και ένα θηλυκό, αυτό που θα ξυπνή-σει πολύ σύντομα, στο Μεξικό».

«Πώς θα ξυπνήσει; Εξηγηθείτε!» Ο Αχιλλέας έστρεψε τα μάτια στην κόρη του. «Η θηλυκή ενέργεια θα ενισχυθεί σε όλο τον πλανήτη την επόμε-

νη ισημερία. Και πολλά πράγματα θα αλλάξουν». «Τι θα αλλάξει;» ρώτησε ανήσυχη η Κουκουβάγια. Ήθελε να τε-

λειώνει με εκείνη την ιστορία, να τους ξεφορτωθεί και να παραδώ-σει την ομολογία στον Τους.

«Η θηλυκή ενέργεια είναι η ενέργεια της θεάς». «Της θεάς; Ποιας θεάς;» ρώτησε ξανά ο Καταλανός. «Της Αυθεντικής Πηγής», αποκρίθηκε χαμογελώντας ο Αχιλ-

λέας. Ο Έντουαρντ παρέμεινε σιωπηλός. «Η πατριαρχία πήρε την εξουσία σημαδεύοντας τα πάντα: το λό-

γο και τη λογική, την ισχύ και τον πόλεμο, τη φιλοσοφία και την πο-λιτική, την ανταγωνιστικότητα και τη φιλοδοξία. Μόνο οι Μινωίτες διατήρησαν τη μητριαρχία και τη λατρεία της θεάς μέχρι πριν από 4,5 χιλιάδες χρόνια στην Κρήτη και στη Σαντορίνη».

Ο Έντουαρντ είχε μπερδευτεί. Η Αλεξία, αντίθετα, κούνησε κα-ταφατικά το κεφάλι.

«Στους αρχαίους πολιτισμούς η ζωή κατευθυνόταν από τις σοφές γυναίκες. Ήταν η μητριαρχία, την οποία κυβερνούσε ο παλμός της διαίσθησης, του ελεύθερου έρωτα, της τηλεπάθειας, της θεϊκής μα-γείας και της καλλιτεχνικής ευαισθησίας. Αυτό όμως άρχισε να χά-νεται, εν μέρει γιατί εκείνες τις γυναίκες τις έκαιγαν ζωντανές. Σύ-ντομα, ωστόσο, ο παλμός θα ενεργοποιηθεί ξανά όταν η φωτονική ενέργεια του σύμπαντος ενεργοποιήσει το DNA».

Η Αλεξία γνώριζε τον πατέρα της στην εντέλεια. Θυμήθηκε σιωπη-λή μια φράση που της έλεγε πάντα: «Όταν κάνω ένα βήμα πίσω, μη νο-μίζεις ότι υποχωρώ. Αντίθετα, παίρνω φόρα για να πάω μπροστά».

Από την οθόνη του υπολογιστή ο Τους παρακολουθούσε τα πά-ντα, σαν το λύγκα που καραδοκεί το θύμα του.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 317

«Κάτι σημαντικό», πρόσθεσε ο Αχιλλέας. «Η θηλυκή δύναμη θα ενεργοποιηθεί μόνο αν τη λαμβάνουν δύο ή περισσότερα άτομα».

Η έκφραση του Καταλανού έδειχνε ότι δεν είχε καταλάβει τίποτα. «Δεν καταλαβαίνω, μιλήστε καθαρά», είπε ενοχλημένος. «Ο νόμος της κίνησης του Νεύτωνα το εξηγεί περίπου ως εξής:

Για κάθε δράση μιας δύναμης υπάρχει μια ίση και αντίθετη δύναμη αντίδρασης. Οι δυνάμεις που ασκούνται από την αλληλεπίδραση δύο σωμάτων είναι πάντα ίσες κατά το μέτρο και αντίθετες κατά τη φο-ρά».

Ο Βιλαμιτρέ έξυνε το κεφάλι του. «Η ύπαρξη μιας μόνο δύναμης είναι αδύνατη. Πρέπει να υπάρ-

χει πάντα, όπως και υπάρχει πράγματι, ένα ζεύγος δυνάμεων ίσων και αντίθετων, επειδή ο ηλεκτρισμός είναι ένα φαινόμενο έλξης και απώθησης, το παιχνίδι των ηλεκτρονίων και των πρωτονίων με αντί-θετα φορτία».

«Με ζαλίσατε! Θέλω να μάθω τι ανακαλύψατε τώρα αμέσως!» Ο Καταλανός πλησίασε τον αρχαιολόγο και τον κοίταξε κατά πρόσω-πο με μίσος. Ένιωθε ανήμπορος, περίμενε κάτι πιο ξεκάθαρο, πιο απτό.

«Θα το απλοποιήσω για να το καταλάβεις, Έντουαρντ. Ο θηλυ-κός ηλεκτρισμός ενώνεται με τον αρσενικό μαγνητισμό. Αυτό είναι φως. Ακριβώς όπως οι διακόπτες του ηλεκτρικού στα σπίτια».

«Μα τι σχέση έχει ο ηλεκτρισμός και ο μαγνητισμός με το Δίκτυο Συνείδησης της Ενότητας, την Ατλαντίδα και το ξύπνημα της θεάς;» φώναξε ο Καταλανός κάνοντας τον νταή. Δεν κατάφερνε με τίποτα να καταλάβει τη θεωρία.

Ο καρδινάλιος Τους το ήξερε καλά. Ο Αχιλλέας έκανε να γελά-σει, αλλά πνίγηκε στο βήχα.

«Είναι κάτι πολύ φυσιολογικό που κάνει όλος ο κόσμος, όμως δεν ξέρουν όλοι σε τι χρησιμεύει».

Ο Έντουαρντ ήταν ικανός και επιδέξιος, αλλά εκείνη τη στιγμή πελαγοδρομούσε.

Ο Αχιλλέας ένιωσε μια νέα ελπίδα. «Αναφέρομαι σε εκείνο που έχει καταδικάσει τόσο ο καθολικι-

σμός όσο και πολλές άλλες θρησκείες».

318 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Καμία θρησκεία δεν καταδικάζει τον ηλεκτρισμό και το μαγνη-τισμό», διαφώνησε ο Έντουαρντ.

Ο Αχιλλέας γέλασε ξανά. «Φοβάμαι ότι κάνεις λάθος. Η θρησκεία έχει βαλθεί να χωρίσει

τον ηλεκτρισμό από το μαγνητισμό με πολλούς τρόπους. Από τη μία ενσταλάζοντας λανθασμένα πατριαρχικά διδάγματα, δογματικά και αυταρχικά, και από την άλλη, το πιο σημαντικό, ακρωτηριάζοντας εκείνο που ενώνει δύο άτομα και δημιουργεί τον ηλεκτρομαγνητισμό και μαζί τη Συνείδηση της Ενότητας».

«Τι πράγμα;» αναφώνησε έκπληκτος ο Έντουαρντ. «Μου φαίνε-ται ότι πάτε να μας πουλήσετε ιστορίες γι’ αγρίους».

«Όχι», αντέταξε ο Αχιλλέας κοφτά. «Αυτό που λέω είναι απόλυτα επιστημονικό. Συμβαίνει συνέχεια. Η Εκκλησία έχει καταδικάσει την ένωση του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού εδώ και πολλούς αιώ-νες, μόνο που δεν της δίνει αυτό το όνομα».

«Και ποιο όνομα της δίνει;» Ο Αχιλλέας καθυστέρησε μερικά δευτερόλεπτα, λες και τα λόγια

που επρόκειτο να προφέρει ήταν ιερά. «Την ονομάζει σεξ».

75

«ΣΕΞ;» φώναξε έκπληκτος ο Έντουαρντ. «Τι σχέση έχει το σεξ με όλα αυτά;»

«Το σεξ είναι ένα ενεργειακό-απόκρυφο μέσο για να παραχθεί η Συνείδηση της Ενότητας και να ανακτηθεί το φως στα κύτταρα και στην ψυχή. Έτσι ενεργοποιείται η πλήρης δυνατότητα του DNA. Απλά χρησιμοποιείται συνήθως με τρόπο ζωώδη, πιο πολύ για να ικανοποιήσει τα ένστικτα και να εκτονώσει τις πιέσεις παρά ως πνευ-ματικός σύνδεσμος και κυτταρικός επαναπρογραμματιστής».

Η Αλεξία άρχισε να διαβλέπει γιατί ο πατέρας της είχε ζητήσει την παρουσία του Αδάμ. Όταν τον σκέφτηκε, ένιωσε μια συναισθη-ματική παρόρμηση. Αισθανόταν για εκείνον σεξουαλική και μαγνη-τική έλξη.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 319

Ο Έντουαρντ είχε απομείνει με το στόμα ανοιχτό. Η υπομονή του έφτασε στα όριά της.

«Τι σχέση έχουν οι Άτλαντες με το σεξ, τον ηλεκτρομαγνητισμό και τη φώτιση;»

«Οι Άτλαντες χρησιμοποιούσαν το σεξ με τρόπο ιερό, επιστη-μονικό. Επρόκειτο για μακρές σεξουαλικές συναντήσεις στις οποίες έπεφταν σε έκσταση και έρχονταν σε επικοινωνία με την Αυθεντι-κή Ένωση. Λάτρευαν τη δύναμη της θεάς, τη συμπαντική και σε-ξουαλική ενέργεια. Μέσα από το εσωτερικό φως που παρήγαγαν με το αλχημικό σεξ ξυπνούσαν περισσότερες δυνάμεις». Άξαφνα ο Αχιλλέας σταμάτησε. Έριξε μια ματιά στην Αλεξία και στην αλυσί-δα με το χαλαζία που φορούσε στο λαιμό της, δώρο από τον ίδιο. «Και μέσα από την ενέργεια που δημιουργούσαν με το σεξ και με τη δύναμη της σκέψης προγραμμάτιζαν χαλαζίες».

«Χαλαζίες; Για όνομα του Θεού! Πού το πάτε; Η υπομονή μου έχει εξαντληθεί. Ανέκαθεν ήσαστε ένας παραμυθάς».

«Σιωπή!» φώναξε δυνατά ο καρδινάλιος Τους από τον υπολογι-στή. «Άφησέ τον να μιλήσει!»

Αυτό ακριβώς ήθελε ο Μάγος. Η Αλεξία και ο πατέρας της στρά-φηκαν προς τον υπολογιστή.

«Μάλιστα, έχουμε παρέα», είπε ο Αχιλλέας όταν άκουσε τη φω-νή. «Μόνο ένα κοράκι σαν εσένα θα μπορούσε να είναι πίσω από όλα αυτά».

Ο Τους αντέδρασε παγερά. «Σας συμφέρει να φανείτε έξυπνος, καθηγητή Ευαγγέλου». Ο Έντουαρντ δεν ήθελε να χάσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. «Θεωρίες και τίποτ’ άλλο!» ξεφώνισε. «Κάνεις λάθος, Έντουαρντ. Είναι επιστήμη, υπάρχουν αποδεί-

ξεις». «Τι αποδείξεις;» Ο Αχιλλέας κοίταξε ξανά την κόρη του πριν επιβεβαιώσει τα λό-

για του με μάτια γεμάτα συγκίνηση. «Βρήκα ένα χαλαζία που προγραμμάτισαν οι Άτλαντες και έχει

ηλικία πάνω από δώδεκα χιλιάδες χρόνια». Επικράτησε σιωπή. Ο Τους ξεροκατάπιε. Το βρήκε, σκέφτηκε.

320 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Τι χαλαζίας είναι αυτός;» ρώτησε ο Έντουαρντ προκλητικά. Ο Αχιλλέας κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Ένας χαλαζίας που μπορεί να βοηθήσει στον επαναπρογραμ-

ματισμό του DNA και, κυρίως, να προετοιμάσει τον κόσμο, ώστε να λάβει τη νέα συμπαντική ενέργεια».

«Φτάνει, μπαμπά! Μη λες άλλα!» Η Αλεξία ήξερε ότι τώρα πια ο πατέρας της δεν κρατούσε τίποτα για τον εαυτό του.

Στο μυαλό του Βιλαμιτρέ δε χωρούσαν εκείνες οι γελοίες θε-ωρίες. Θεωρούσε τον αρχαιολόγο έναν τρελόγερο. Ο Έντουαρντ, αντίθετα, ένιωσε ένα ίχνος υποψίας να ξυπνά μέσα του. Τι θα συ-νέβαινε αν ο Αχιλλέας είχε δίκιο; Καταλάβαινε ότι, αν ήταν έτσι, θα ζημιωνόταν και η Μυστική Κυβέρνηση και η Εκκλησία· θα έχαναν την εξουσία και τον έλεγχο και θα εξαφανίζονταν για πά-ντα.

Ο καρδινάλιος θέλησε να δοκιμάσει τον Αχιλλέα για να δει αν έλεγε την αλήθεια.

«Παραδώστε μου το κομμάτι του χαλαζία που βρήκατε και θα ελευθερώσουμε την κόρη σας».

Ο Τους ήξερε ότι εκείνη την πέτρα την αναζητούσε πολύς κόσμος επί αιώνες. Είχαν χαθεί ζωές γι’ αυτήν και είχαν γίνει κάθε είδους υποθέσεις.

«Είναι κρυμμένο...» Ο Έντουαρντ γούρλωσε τα μάτια δικαιολογώντας το παρατσού-

κλι του. «Φτάνει, μπαμπά!» Όταν άκουσε τα λόγια της Αλεξίας, ο Έντουαρντ τής έδωσε ένα

χαστούκι που την έριξε στο πάτωμα. Η νεαρή γυναίκα χτύπησε την πλάτη και το μπράτσο της. Ο Καταλανός ήταν έξαλλος, είχε ιδρώσει και βαριανάσαινε από ταραχή.

«Μάλιστα... μια πέτρα με δυνάμεις», βόγκηξε αναστατωμένος και με ξαναμμένη φωνή. «Ποια πέτρα είναι αυτή, καθηγητή;»

Ο Αχιλλέας γύρισε να κοιτάξει την Αλεξία. Οι κόρες των ματιών του ήταν υγρές από τη συγκίνηση. Λάτρευαν ο ένας τον άλλον. Δεν επέτρεπε σε κανέναν να φέρεται έτσι στην κόρη του.

«Είμαι σίγουρος πως όλος ο κόσμος έχει ακούσει κάποια στιγμή

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 321

να μιλούν γι’ αυτήν». Ο αρχαιολόγος έκανε μια παύση. «Συνήθως την ονομάζουν Φιλοσοφική Λίθο».

76

Ο ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ έμεινε κατάπληκτος με την αποκάλυψη του αρχαιο-λόγου. Όπως και πολύς κόσμος είχε ακούσει για τη Φιλοσοφική Λί-θο, αλλά γνώριζε μια θεωρία της αλχημείας για να μετατρέπεται ο μόλυβδος σε χρυσό.

«Καθηγητή», είπε δύσπιστα, «δεν πιστεύω να εννοείτε ότι η πέ-τρα των Ατλάντων που βρήκατε είναι η Φιλοσοφική Λίθος. Δε θα το χάψω αυτό το παραμύθι».

«Άφησέ τον να μιλήσει, ηλίθιε!» φώναξε ο καρδινάλιος εξοργι-σμένος πια. «Και μην τον ξαναδιακόψεις! Μιλήστε, καθηγητή!»

Ήταν η πρώτη φορά που ο Τους απευθυνόταν με αυτό τον τρό-πο στον Καταλανό. Ο Έντουαρντ θυμήθηκε πώς ένιωθε όταν του φώ-ναζε ο πατέρας του. Η συμπεριφορά του καρδινάλιου δεν του άρε-σε, τον πλήγωσε.

Ο Αχιλλέας παρέμεινε ατάραχος. «Δεν έχει σημασία αν με πιστεύεις ή όχι. Δεν προσπαθώ να σε πεί-

σω για τίποτα. Μα πρέπει να ξέρεις ότι η Φιλοσοφική Λίθος προέρ-χεται από τους πρώτους Άτλαντες, δασκάλους της γενετικής και φο-ρείς της σοφίας της Πηγής. Με αυτήν μπορεί να βρει κανείς κάτι που έμεινε γνωστό με το κοινό όνομα ελιξίριο της ζωής, το οποίο δεν εί-ναι τίποτ’ άλλο από τη σεξουαλική ενέργεια όταν χρησιμοποιείται με αλχημιστικό τρόπο».

Ο καρδινάλιος Τους πέρασε στην αντεπίθεση. «Δε με ενδιαφέρει η ιστορία της πέτρας», είπε. Ο Αχιλλέας κούνησε αρνητικά το κεφάλι διαφωνώντας έντονα. «Εννοείται πως δε χρησιμεύει για να παράγουμε χρυσό, όπως πι-

στεύει ο κόσμος. Ο χρυσός στον οποίο αναφέρεται η μυστική, από-κρυφη αλχημεία είναι η χρυσή εποχή της ανθρωπότητας, που διήρ-κεσε γύρω στα είκοσι πέντε χιλιάδες χρόνια και είναι προγενέστερη της πλημμύρας, του κατακλυσμού και της εποχής των παγετώνων».

322 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ο Αχιλλέας ήξερε ότι οι πήλινες πλάκες των Σουμερίων, η πρώ-τη γνωστή γραφή, αλλά και ο κώδικας του Χαμουραμπί, μαρτυρού-σαν την ύπαρξη των προκατόχων τους και τους ονόμαζαν Ούτου, όντα ενός ανώτερου πολιτισμού που δε γερνούσαν.

«Εκείνη την πνευματική εποχή οι Άτλαντες είχαν τη δύναμη να δημιουργούν αλχημεία και με τα μέταλλα. Αυτό που έμεινε κοινώς γνωστό ως το Μεγάλο Έργο από το Μεσαίωνα ως τη σύγχρονη επο-χή είναι απλώς η επίτευξη της μετάλλαξης των μετάλλων. Μέγα λά-θος».

»Σήμερα οι κλάδοι της σύγχρονης επιστήμης, ειδικά η κβαντική φυσική, έχουν διαπιστώσει ότι η στερεά ύλη δεν υπάρχει ως τέτοια και ότι τα πάντα είναι ενέργεια. Και η ενέργεια, σε διαφορετικές κα-ταστάσεις παλμού, σχετίζεται με τις σκέψεις μας, που δημιουργούν την πραγματικότητα. Οι Άτλαντες ήταν μεγάλοι δάσκαλοι της χρή-σης της ενέργειας. Όχι μόνο δημιουργούσαν χρυσό ως μέταλλο, αλ-λά τα σώματά τους ήταν γεμάτα από την πιο υψηλή παλμική και ενεργειακή συχνότητα. Αυτό οδήγησε σε μια ολόκληρη εποχή πνευ-ματικού χρυσού».

«Συνεχίστε», τον διέταξε ο Τους.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 323

Ο Αχιλλέας κοίταξε την Αλεξία, που ήταν πεσμένη στο πάτωμα. Εκείνη καταλάβαινε καλά περί τίνος επρόκειτο. Ο αρχαιολόγος ήταν αποφασισμένος να πει τα πιο σημαντικά λόγια.

«Η Φιλοσοφική Λίθος που βρήκα μπορεί να μεταλλάξει το ανθρώ-πινο DNA, έτσι ώστε μέσα από το...» Εκείνη τη στιγμή τον έπιασε δυ-νατός βήχας και δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την πρότασή του.

«Μέσα από τι πράγμα; Μιλήστε!» Ο Έντουαρντ τού πέταξε ένα ποτήρι που πήρε από το μοναδικό τραπέζι του δωματίου. Το ποτή-ρι πέρασε πάνω από τον ώμο του αρχαιολόγου, κατέληξε στον τοίχο κι έγινε θρύψαλα, που σκορπίστηκαν παντού. Τώρα ο Αχιλλέας τον κοιτούσε προκλητικός κι εξοργισμένος.

«Ηλίθιε!» φώναξε ο Τους. «Άφησέ τον να μιλήσει!» «Δε θα σας πω ούτε πώς γίνεται ούτε πώς χρησιμοποιείται! Ούτε

θα αποκαλύψω πού βρίσκεται!» Ο Έντουαρντ πλησίασε την Αλεξία και της έδωσε μια γερή κλο-

τσιά στο στομάχι. Εκείνη διπλώθηκε από τον πόνο. Ο Βιλαμιτρέ έπιασε τον Έντουαρντ με το αδύνατο μπράτσο του και τον απομά-κρυνε.

«Ακόμα κι αν σας πω σε τι χρησιμεύει...» «Μη μας κάνετε να χάσουμε την υπομονή μας!» Ήταν η σειρά

του Τους να φανεί νευρικός και ανυπόμονος. «Έχετε το λόγο μου ότι θα σας αφήσουμε να φύγετε. Πείτε μου πού βρίσκεται και πώς ακρι-βώς χρησιμοποιείται και θα αφήσω την κόρη σας. Κι εσύ, Έντου-αρντ, μη διανοηθείς να τον διακόψεις ξανά...»

«Ξέρετε πώς χρησιμοποιείται, απλώς το αγνοείτε ηθελημένα», εί-πε ο Αχιλλέας. «Η λάμψη που ενισχύεται από τη Φιλοσοφική Λίθο μπορεί να κάνει αυτό που έχουμε δει στο χρυσό φως που εκπέμπουν τα ιδιαίτερα ανεπτυγμένα άτομα: στην Ανατολή οι βούδες και οι σο-φοί και στη Δύση ο Ιησούς, οι άγιοι και οι πεφωτισμένοι αποκρυφι-στές με την αύρα τους. Αυτό το φως δεν είναι τίποτ’ άλλο από το DNA που έχει ενεργοποιηθεί στο εκατό τοις εκατό».

Ο Καταλανός ξεροκατάπιε. Τώρα καταλάβαινε την ανυπόμονη αναζήτηση του καρδινάλιου. Οι άγιοι δεν του έφερναν ωραίες ανα-μνήσεις, αλλά τους είχε δει χιλιάδες φορές στις εκκλησίες και στις χάρτινες εικονίτσες στεφανωμένους από μια αύρα.

324 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Δεν είναι ανάγκη να σας πω, καρδινάλιε, ότι η αύρα πάνω από το κεφάλι συμβολίζει την ύπαρξη μιας άμεσης, συνειδητής επαφής με την Πηγή, τη συμπαντική συνείδηση, την Προέλευση. Πρόκειται για μια στέψη και, αν ο κόσμος την καταφέρει με τα δικά του μέσα, ο θεσμός σας θα χάσει κάθε λόγο ύπαρξής του...»

Ο Έντουαρντ σώπασε. Θυμήθηκε ότι στο σκάφος, πηγαίνοντας στη Σαντορίνη, ο Αδάμ τού είχε πει ότι η σεξουαλική ενέργεια μπο-ρεί να ανέβει ως το κεφάλι και ότι η «στέψη» εκείνη επιτυγχάνεται μέσα από μια μυητική διαδικασία σεξουαλικής αλχημείας. Αυτό τον αναστάτωσε ακόμα περισσότερο.

Ο Αχιλλέας έκανε μια παύση. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να μάθει η κόρη του όλες εκείνες τις γνώσεις. Και ο καρδινάλιος Τους ήξερε ότι η πράξη της στέψης των βασιλέων μετατράπηκε σε ενέρ-γεια περισσότερο πολιτική παρά πνευματική. Επρόκειτο για μια νε-κρή στέψη, γιατί οι άνθρωποι είχαν ήδη χάσει το μεγαλύτερο μέρος του φωτός τους και την άμεση πνευματική επαφή. Η συνείδηση είχε αποκοιμηθεί.

«Οι θρησκείες είναι η πηγή κάθε κακού», είπε ο Αχιλλέας στον καρδινάλιο. «Είναι γεμάτες νεκρά τελετουργικά και επιβεβλημένες πεποιθήσεις, χωρίς το αυθεντικό φως».

«Μας εκπλήσσετε, καθηγητή», αποκρίθηκε ο Τους με ειρωνεία. Εδώ και πάνω από πενήντα χρόνια η Εκκλησία απέκρυπτε μελέ-

τες σχετικά με το επονομαζόμενο τυχαίο DNA ή DNA-σκουπίδι, πε-ρίπου το ενενήντα εφτά τοις εκατό του γενετικού κώδικα που περιέ-χει τη λανθάνουσα δυνατότητα για την επανενεργοποίηση της πεφω-τισμένης συνείδησης.

Ο Αχιλλέας συνέχισε. «Η Εκκλησία επέβαλε εξαρχής ένα δυαδικό σύστημα, δυϊστικό:

το καλό και το κακό, ο παράδεισος και η κόλαση και άλλες τέτοιες ανοησίες. Η συνείδηση που είχαν οι Άτλαντες και οι μετέπειτα πολι-τισμοί ήταν ενωτική. Τα πάντα είναι Ένα. Στο σύμπαν δεν υπάρχει πιθανή διαίρεση».

Η Αλεξία παρατηρούσε έκπληκτη την αύρα του πατέρα της, ένα ενεργειακό πεδίο γεμάτο πράσινους και βιολετί τόνους σε όλο το πε-ρίγραμμά του. Ο αρχαιολόγος είχε μια βαθιά έμπνευση έπειτα από

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 325

τόσες μέρες στο σκοτάδι. Ήταν η πρώτη φορά που η κόρη του έβλε-πε ανθρώπινη αύρα.

«Αυτό που αρχικά έγινε γνωστό ως lapis exilis, που προέρχεται από το lapis ex caelis και στα λατινικά σημαίνει “πέτρα εξ ουρανού”, μετα-τρέπεται με τη σοφή χρήση σε lapis philosophorum, στην πέτρα που προσφέρει την ιερή γνώση για να φωτιστούν πνευματικά τα ανθρώ-πινα όντα», πρόσθεσε ο καθηγητής Ευαγγέλου. «Αυτές οι γνώσεις πε-ριέχονται στη Φιλοσοφική Λίθο που έχω. Η Εκκλησία την αναζητά εδώ και αιώνες σε όλο τον πλανήτη, έτσι δεν είναι, καρδινάλιε;»

«Η Εκκλησία τα ξέρει όλα αυτά;» ρώτησε ο Έντουαρντ. «Φυσικά. Και αναζητά τη Λίθο επιστρατεύοντας τους καλύτερους

“ντετέκτιβ” εδώ και αιώνες», απάντησε ειρωνικά ο Αχιλλέας. «Αν και έχουν χαθεί οι οδηγίες χρήσης».

«Τι πράγμα; Ποιες οδηγίες χρήσης;» ρώτησε ο Καταλανός. «Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Όλη η γνώση βρισκόταν εκεί.

Γιατί νομίζεις ότι την έκαψαν;» Ο Έντουαρντ απέμεινε σιωπηλός και ένιωσε ξανά πόσο επείγον

ήταν για τον Τους να αποκαλύψει ο αρχαιολόγος όσα γνώριζε. Κά-θε κομμάτι είχε τη θέση του. Αν το έβρισκε, θα δοξαζόταν μέσα στην Εκκλησία.

«Καθηγητή», είπε ο Καταλανός με θάρρος, σαν να έψαχνε στα λόγια του Αχιλλέα κάποιο λάθος. «Εξηγήστε μου κάτι σημαντικό: Έχω καταλάβει ότι η Φιλοσοφική Λίθος χρειαζόταν φωτιά για να θερμάνει την πρώτη ύλη και να καταφέρει να τη μεταμορφώσει μέ-σα από την αναμονή της αλχημιστικής διαδικασίας απογυμνώνοντάς την από καθετί περιττό».

«Έντουαρντ, είναι κρίμα να μη μάθει ποτέ η παγκόσμια κοινότη-τα για ποιο λόγο χρησιμοποιούνταν η Λίθος. Μόνο οι μυημένοι ήξε-ραν ότι ήταν μια συμβολική γλώσσα, αν και κρίνοντας από την πρό-σφατη επιτυχία που σημείωσε η λογοτεχνική σειρά Ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος, μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας θυμάται τη μαγεία των ανώτερων πολιτισμών, ιδιαίτερα τα παιδιά, γιατί είναι αθώα και δεν τους έχουν επιβληθεί ακόμα πεποιθήσεις. Τα λόγια που είπες πριν από λίγο έχουν διπλή σημασία, παρότι δεν το συνειδητοποιείς.

»Οι Άτλαντες ήξεραν ότι το σεξ ήταν η ζωτική φωτιά για την ενερ-

326 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

γοποίηση της πρώτης ύλης, του DNA. Πριν εξαφανιστούν, κατέγρα-ψαν πολυάριθμες πληροφορίες στο χαλαζία που είναι γνωστός ως Φιλοσοφική Λίθος. Ακολούθησαν οι Αιγύπτιοι και οι Μάγια, αλλά και στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε ο Ιερός Γάμος, το ιερό σεξουαλικό τελετουργικό. Ύστερα όμως όλα κατέρρευσαν με την άφιξη των ρω-μαϊκών οργίων...» Ο αρχαιολόγος έριξε μια λοξή ματιά στον Τους.

Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη ένταση. Ο Έντουαρντ βεβαιωνόταν διαρκώς ότι το μαγνητοφωνάκι λειτουργούσε και ότι ο καρδινάλιος ήταν συνδεδεμένος.

«Και τι υποτίθεται ότι θα γίνει με την πέτρα που βρήκατε; Σε τι θα επηρεάσει;»

Ο Αχιλλέας αναδεύτηκε στην καρέκλα. Δεν άντεχε άλλο εκείνη την άβολη θέση.

«Πού βρίσκεται η Πέτρα;» θέλησε να μάθει ο καρδινάλιος. «Τι τη θέλεις; Για να διατηρήσεις τον πολυαγαπημένο θεσμό

σου;» ρώτησε ο Αχιλλέας ειρωνικά. «Είναι ώρα να μου πείτε πού είναι», είπε ο Έντουαρντ, που ήθε-

λε όλη τη δόξα για λογαριασμό του. «Διαλέξτε. Ή θα θυσιάσετε την ανακάλυψή σας ή την κόρη σας...»

Δεν κατάφερε να τελειώσει τη φράση του. Κάτι περίεργο τον στα-μάτησε. Όχι μόνο τον Καταλανό. Στην όψη του Βιλαμιτρέ διαγρά-φηκε ένας μορφασμός φόβου. Το τραπέζι μετακινήθηκε και το φως που κρεμόταν από το ταβάνι άρχισε να κουνιέται σαν εκκρεμές. Σε λιγότερα από επτά δευτερόλεπτα γεμάτα σιωπή και αβεβαιότητα, που φάνηκαν να κρατούν αιώνια, η Γη έδειξε ξανά τη δύναμή της, σαν να ήθελε να δικαιώσει τον αρχαιολόγο. Πρώτα τινάχτηκε με ένα απαλό τρέμουλο, που έριξε από το τραπέζι τα ποτήρια και τους φα-κέλους. Μαζί έπεσε και ο υπολογιστής, η οθόνη έγινε θρύψαλα στο πάτωμα και η εικόνα του καρδινάλιου Τους χάθηκε. Ακολούθησαν μια πιο δυνατή κίνηση και μια εκκωφαντική δόνηση. Κόπηκε το ρεύ-μα από τη μοναδική λάμπα που φώτιζε το χώρο. Το πάτωμα κουνιό-ταν και ακούστηκαν γυαλιά να σπάζουν. Και σαν δέκα χιλιάδες λιο-ντάρια να άνοιγαν το στόμα και να βρυχώνταν όλα μαζί, η Γη σεί-στηκε ξανά. Ακούστηκε ένας κρότος ξερός, βαθύς, πανίσχυρος.

Ο Αχιλλέας έπεσε στο ένα πλευρό και χτύπησε τον ώμο του. Το

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 327

αδύνατο κορμί του Βιλαμιτρέ εκσφενδονίστηκε βίαια προς τον τοί-χο. Ο Έντουαρντ έπεσε μπρούμυτα.

Στο χώρο επικράτησε πανικός. Η Γη γεννούσε τον έβδομο σεισμό σε λιγότερο από τρεις μέρες. Η Αθήνα ένιωθε την οργή του Εγκέλα-δου.

Ακολούθησαν αρκετές ισχυρότερες δονήσεις. Ήταν ανεξέλεγκτες, τρομακτικές κι ακανόνιστες, λες και ο τελευταίος σεισμός ήταν και ο πιο δυνατός. Μία από τις παλιές κολόνες που στήριζαν το κτίριο κατέρρευσε. Τα συντρίμμια της βρήκαν τον Βιλαμιτρέ στον κρότα-φο και τον σκότωσαν επί τόπου.

Ο Έντουαρντ πανικοβλήθηκε. Όταν έπεσε, η μύτη του γέμισε αί-μα και το όπλο τού έφυγε από τα χέρια. Αναζήτησε ψηλαφιστά την έξοδο, αλλά έπεσε ξανά εξαρθρώνοντας τον ώμο του και χτυπώντας κάμποσα πλευρά. Το ταβάνι της παλιάς κατασκευής που είχε δει γε-νιές ολόκληρες Ελλήνων κατέρρευσε αφήνοντας ένα τεράστιο χά-σμα.

Ο Αχιλλέας είδε ένα μικρό άνοιγμα. Επιτέλους, έπειτα από αρκε-τές μέρες, έβλεπε το φως του Ήλιου. Όμως ήταν μόνο για μια στιγ-μή, γιατί ο λαιμός του γέμισε σκόνη από το ταβάνι και τους τοίχους που κατέρρεαν και τον έπιασε δυνατός βήχας. Τα πάντα ήταν σκο-τεινά και μπερδεμένα, τα μάτια του έτσουζαν.

Μέσα στη σύγχυση που είχε επικρατήσει τόσο αστραπιαία η Αλε-ξία κατάφερε να αρθρώσει μια φράση.

«Μπαμπά! Πού είσαι;» Σιωπή. Η Γη κουνήθηκε ξανά. Η δόνηση ήταν ισοπεδωτική. Κάμποσα

τούβλα έπεσαν στον άλλο ώμο του Έντουαρντ και το τσιμέντο της Αθήνας, της πόλης με ηλικία πάνω από έξι χιλιάδες χρόνια, υποχώ-ρησε και τον άφησε αναίσθητο.

Ο Αχιλλέας ανάσαινε ακόμα. Είχε τραυματιστεί κι ήταν σαστι-σμένος.

«Μπαμπά! Πού είσαι;» φώναξε ξανά η Αλεξία μέσα στο σκοτά-δι.

Ακούστηκε ένας θόρυβος μερικά μέτρα πιο πέρα. Ο αρχαιολό-γος, εξαντλημένος και μισολιπόθυμος, έβηχε ξερά, συνεχόμενα. Η

328 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Αλεξία προσπάθησε να συρθεί μέσα από τα χαλάσματα και πίσω από ένα βουναλάκι από τούβλα κατάφερε να διακρίνει αχνά τη μορφή του πατέρα της που είχε πέσει στο πλάι.

Σύρθηκε γδέρνοντας τα γόνατά της και γλιστρώντας όπως όπως, ξυπόλυτη και με το ένα μπράτσο χτυπημένο. Ανέβηκε το βουναλάκι με δυσκολία και έφτασε πασχίζοντας ως τον πατέρα της.

Και ο Αχιλλέας είχε γδαρθεί και αιμορραγούσε. Το φόρεμα της Αλεξίας είχε γίνει κουρέλια. Στον αέρα υπήρχε μια ψιλή σκόνη που έμοιαζε με θανατηφόρο αέριο.

«Μπαμπά...» είπε δειλά η γυναίκα χωρίς να ξέρει σε τι κατάστα-ση βρισκόταν ο πατέρας της. «Πρέπει να φύγουμε από εδώ».

77

ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑ ειδήσεων μετέδιδαν τις αναφορές των γεωλό-γων. Ο ισχυρός σεισμός στην Ελλάδα ήταν ο πιο δυνατός από τους επτά που είχαν συμβεί τις τελευταίες μέρες, με ένταση 8,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Εκείνο που δεν κατάφερναν να εξηγήσουν οι γεωλόγοι ήταν ότι η διαδοχή των σεισμών, μετά τη συμπεριφορά του κόκκινου Ήλιου, είχε δημιουργήσει ένα είδος σχεδίου που φιδογύ-ριζε σε όλο τον κόσμο, γλιστρώντας σε διαφορετικά μέρη του πλα-νήτη και κινητοποιώντας τις τεκτονικές πλάκες.

Η παγκόσμια καταστροφή παρουσίαζε μια χαοτική εικόνα. Χι-λιάδες άνθρωποι είχαν χάσει τα σπίτια τους, ενώ δεν είχε δημοσιευ-θεί ακόμα ο αριθμός των θυμάτων.

Οι σεισμικές δονήσεις, σαν χτυπήματα της ουράς ενός κροκόδει-λου, προκάλεσαν βίαια τσουνάμι που σάρωσαν παραθαλάσσια κτί-σματα. Είχε αρχίσει να καταγράφεται και δραστηριότητα σε αρκε-τά ηφαίστεια, που έμοιαζαν να μεταμορφώνονται σε καμινάδες για να διοχετεύσουν την ενεργειακή πίεση από τα σωθικά της Γης. Την όλη κατάσταση επιδείνωναν τυφώνες που μαστίγωναν τη μία πόλη μετά την άλλη, περνώντας πάνω από τα ερείπια που είχαν αφήσει οι σεισμοί και τα τσουνάμι. Ο πλανήτης έμοιαζε να θέλει να πλυθεί, να απαλλαγεί από τη βρομιά που συσσώρευε επί χιλιετίες από τα αν-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 329

θρώπινα απορρίμματα και ταυτόχρονα να τραβήξει το δρόμο της εξέλιξης και της μεταμόρφωσης ως ζωντανός οργανισμός. Γι’ αυτή την καθαριότητα πλήρωνε πολύ υψηλό τίμημα.

Κάμποσοι πιστοί χριστιανοί είχαν αρχίσει να προαναγγέλλουν την Αποκάλυψη. Ο Ερυθρός Σταυρός, οργανώσεις ανθρωπιστικής βοήθειας και Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί σε όλο τον κόσμο κινού-νταν απελπισμένα και ακούραστα για να προσφέρουν στήριξη και να οργανώσουν τον πληθυσμό στις πληγείσες περιοχές.

Ένας σχολιαστής του BBC, με πάνω από τριάντα χρόνια εμπει-ρίας στο μέτωπο των κυριότερων ειδησεογραφικών δελτίων, άφησε κατά μέρος κάθε επαγγελματισμό και άρχισε να κλαίει απαρηγόρη-τα μπροστά στις κάμερες βλέποντας τις φρικτές εικόνες που πρόβαλ-λε το κανάλι. Δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την εκφώνηση των ει-δήσεων και αναγκάστηκαν να τον αντικαταστήσουν.

Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, τόσο στο διαδίκτυο όσο και στο ρα-διόφωνο και στα τηλεοπτικά κανάλια, οι σεισμοί αποτελούσαν το κε-ντρικό θέμα. Τα τηλεοπτικά πλατό αναζητούσαν ειδικούς γεωλόγους σε μια προσπάθεια να δώσουν στον πληθυσμό κάποια εξήγηση σε κάθε δυνατή γλώσσα. Ήταν μια τραγωδία σε παγκόσμια κλίμακα.

Παρά τη μακρά πορεία και το κύρος του στην επιστημονική κοινό-τητα ο δόκτωρ Στέφαν Κρούγκερ δυσκολεύτηκε να βρει χώρο στο BBC. Στην αρχή το προσωπικό του καναλιού σκέφτηκε ότι επρόκει-το για κάποιον παλαβό φανατικό, αλλά στο τέλος, μέσω ενός γνω-στού, κατάφερε να τους πείσει να του δώσουν ένα χώρο και εμφανί-στηκε μαζί με την Κέιτ και τέσσερα παιδιά ίντιγκο με τα οποία δού-λευε στο πρόγραμμα για να δώσει στον κόσμο ένα διαφορετικό μή-νυμα.

Η μουσική εισαγωγή δεν κράτησε πάνω από δεκαπέντε δευτερό-λεπτα. Ύστερα μια δημοσιογράφος άρχισε να παρουσιάζει τους επι-στήμονες και τα παιδιά.

«Μαζί μας είναι ο δόκτωρ Στέφαν Κρούγκερ, έγκριτος γενετιστής και διευθυντής του Γενετικού Ινστιτούτου του Λονδίνου, η δόκτωρ Κέιτ Σμιθ, καθηγήτρια γενετικής, και τέσσερα παιδιά», είπε η πα-

330 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ρουσιάστρια και διάβασε τα ονόματα από ένα χαρτί, «η Αμαλία, ο Μιγκέλ, ο Πέδρο και η Γκερτρούντις».

Τα παιδιά χαμογέλασαν. Το πρόσωπο του Κρούγκερ ακτινοβο-λούσε από ενθουσιασμό.

«Λοιπόν;» ρώτησε η δημοσιογράφος αναστενάζοντας. «Τι έχετε να μας πείτε, δόκτωρ Κρούγκερ;»

Ο Γερμανός έγειρε ελαφρά εμπρός. «Κοιτάξτε», είπε δυνατά και σταθερά. «Βρισκόμαστε εδώ για να

ανακοινώσουμε μια σημαντική ανακάλυψη και ταυτόχρονα να προ-σφέρουμε κάποια κατανόηση σχετικά με τα όσα συμβαίνουν στον πλανήτη».

Η γυναίκα ανασήκωσε το φρύδι φανερώνοντας τη δυσπιστία της.

«Πιστεύετε, γιατρέ, ότι ο κόσμος μπορεί να κατανοήσει τις κατα-στροφές που σημειώνονται;» Τόνισε τη λέξη λες και μιλούσε σε κα-νένα μικρό παιδί.

«Θα αναγκαστεί να το κάνει», απάντησε ευθέως ο Κρούγκερ. «Η ανθρωπότητα κοιμάται από καιρό, προγραμματισμένη και αυτομα-τοποιημένη. Έχει φτάσει η στιγμή να ξυπνήσουμε. Τώρα...»

Η δημοσιογράφος τον διέκοψε. «Να ξυπνήσουμε;» Φαινόταν κουρασμένη και ενοχλημένη. Εκεί-

νη τη μέρα είχε μιλήσει με πάνω από δέκα άτομα με διαφορετικές θεωρίες. Δεν ήταν σε θέση να ακούσει άλλη μία.

Ο Κρούγκερ χαμογέλασε αχνά αγνοώντας την κακή διάθεσή της.

«Εννοώ να ξυπνήσουμε μπροστά σε αυτό που μας συμβαίνει. Για όλα υπάρχει μια αιτία. Αυτές οι αντιδράσεις της Γης είναι προϊόν ενός εξαγνισμού, μιας προετοιμασίας για την ενέργεια που...»

Η δημοσιογράφος τον διέκοψε ξανά. Η διάθεσή της χειροτέρευε διαρκώς.

«Εξαγνισμός είπατε;» Αυτή τη φορά ο Κρούγκερ έδειξε λιγότερη υπομονή. «Αν με αφήσετε να συνεχίσω, θα εκθέσω αυτά που ήρθα να σας

πω», είπε με όψη σοβαρή και έχοντας τα μάτια καρφωμένα στη γυ-ναίκα, η οποία μόρφασε παραιτημένη.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 331

«Συνεχίστε», είπε με λιγοστό ενθουσιασμό. «Πείτε κάτι που θα μας εκπλήξει».

Ο Κρούγκερ ήξερε ότι δεν είχε πολύ χρόνο. «Λοιπόν, πιστεύουμε ότι οι αντιδράσεις της Γης μέσα από τους

σεισμούς και τις κινήσεις των τεκτονικών πλακών έχουν σχέση με την προετοιμασία για ένα νέο επίπεδο παλμού και μια αλλαγή στη συ-νείδηση σχετικά με τη θέση μας στο σύμπαν. Οι σεισμοί είναι η προ-ετοιμασία του πλανήτη για να δεχτεί μια ενέργεια που θα προκαλέ-σει πολλές αλλαγές. Και δε μιλώ για υλικές αλλαγές, αλλά για αλλα-γές...» –έστρεψε το βλέμμα στα παιδιά– «στο επίπεδο της συνείδη-σης και της γενετικής, κατά κύριο λόγο. Με την αλλαγή και την ενερ-γοποίηση του DNA όσων ανθρώπων έχουν προετοιμαστεί».

Η έκφραση της δημοσιογράφου φανέρωνε νευρικότητα και δυ-σπιστία.

«Συγχωρέστε το θάρρος μου, γιατρέ», είπε με διστακτικό χαμό-γελο, «αλλά θέλετε να πείτε ότι οι σεισμοί είναι κάτι θετικό; Ότι απο-τελούν μια προετοιμασία για να ανυψωθεί η συνείδησή μας;»

Η Κέιτ έσπευσε να απαντήσει. «Το επιχείρημα που προσπαθεί να προβάλει ο δόκτωρ Κρού-

γκερ», είπε γαλήνια, «έχει τις απαρχές του στην προκολομβιανή σο-φία της Αμερικής και συγκεκριμένα στους σοφούς Μάγια. Τότε οι λαοί θεωρούσαν ότι η Γη είναι ένας ζωντανός οργανισμός, άκουγαν τους χτύπους της καρδιάς της και ανέλυαν τους συμπαντικούς κύ-κλους».

«Να με συγχωρείτε, δόκτωρ Σμιθ, αλλά μιλάτε περισσότερο ως αστρονόμοι παρά ως γενετιστές».

Η Κέιτ κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Το σημείο-κλειδί έχει σχέση με την ανθρώπινη εξέλιξη. Διακυ-

βεύεται το DNA. Όμως η Γη είναι ο πλανήτης όπου ζούμε και ο Γα-λαξίας μας είναι το σημείο στο οποίο έχουμε τοποθετηθεί μέσα σε χιλιάδες διαφορετικούς γαλαξίες, όπου μοιραζόμαστε το σύμπαν. Δεν πρέπει να έχουμε περιορισμένη άποψη. Είμαστε γενετιστές», διαβε-βαίωσε η Κέιτ, «αλλά ως επιστήμονες προσπαθούμε να καταλάβου-με με ολιστικό τρόπο τις αλλαγές που μπορεί να προκαλέσουν στο DNA μας άλλες ενέργειες και συμβάντα».

332 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Η παρουσιάστρια φάνηκε να ηρεμεί με τη γλυκιά φωνή και τον αισθησιασμό της πανέμορφης γυναίκας.

«Και τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουμε;» «Να προετοιμαστούμε για να λάβουμε την ενέργεια που θα ενερ-

γοποιήσει τους δώδεκα κλώνους του DNA μας». Η δημοσιογράφος σκέφτηκε τον πόνο των ανθρώπων και υπέθε-

σε ότι κανείς δε θα είχε διάθεση για προετοιμασία, αλλά δεν είπε τί-ποτα. Η Κέιτ την είχε αιχμαλωτίσει.

«Διορθώστε με αν κάνω λάθος. Καταλαβαίνω ότι χρησιμοποιού-με μόνο δύο κλώνους, έτσι δεν είναι;»

Η Κέιτ και ο Κρούγκερ κούνησαν καταφατικά το κεφάλι. «Ακριβώς. Αν η σύγχρονη γυναίκα και ο σύγχρονος άντρας ενερ-

γοποιήσουν και τους δώδεκα κλώνους, θα σημειωθεί ένα κβαντικό άλμα στον τρόπο ζωής μας. Δεν είμαστε οι μόνοι που δουλεύουμε πά-νω σε αυτό. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν επιστήμονες που επί χρόνια ασχολούνται με το θέμα».

Για να στηρίξει τη θεωρία της, η Κέιτ αναφέρθηκε στη δόκτορα Μπερέντα Φοξ από το Κέντρο Υγείας Άβαλον στην Καλιφόρνια. Η Φοξ είχε καταφέρει να αποδείξει την πρόοδο παιδιών που είχαν γεν-νηθεί με τρεις ενεργούς κλώνους. Τα παιδιά διέθεταν ιδιαίτερες δυ-νάμεις που μεταλλάσσονταν βιολογικά. Ωστότο η ορθόδοξη επιστη-μονική κοινότητα είχε ασκήσει πίεση για να αποκρύψει και να γε-λοιοποιήσει τις ανακαλύψεις.

Οι παραδοσιακοί επιστήμονες κρατούσαν αυστηρή στάση και υποστήριζαν ότι οι γενετικές αλλαγές αναπτύσσονται σε εκτενείς πε-ριόδους, αργά και βαθμιαία. Βασίζονταν στην τροποποίηση του γε-νετικού κώδικα υπό άκρα μυστικότητα, με βιοχημικό τρόπο και με χημικά προϊόντα.

«Και τα παιδιά που έχουμε σήμερα μαζί μας», πρόσθεσε η Κέιτ, «έχουν τρεις ενεργούς κλώνους. Μπορούν να διαβάζουν τη σκέψη, να αντιλαμβάνονται τα πράγματα μέσα από τη διαίσθηση, να διαβάζουν ένα ολόκληρο βιβλίο βάζοντας απλώς το χέρι στην πρώτη σελίδα...»

«Κατάλαβα», ψέλλισε η δημοσιογράφος σαν να μην είχε ακούσει τίποτα. «Ας επιστρέψουμε σε αυτό που είπατε προηγουμένως. Τι εν-νοείτε όταν λέτε κβαντικό άλμα;»

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 333

«Η έννοια κβαντικό άλμα σημαίνει ότι βρισκόμαστε στον προθά-λαμο μιας αλλαγής στον παλμό και στη φωτεινότητα του ηλιακού συ-στήματος, η οποία θα εκδηλωθεί ως εξέλιξη του ανθρώπινου είδους στις 21 Δεκεμβρίου και που...»

Η παρουσιάστρια τη διέκοψε ξανά. «Σας ευχαριστούμε που βρεθήκατε μαζί μας και προσφέρατε τις

απόψεις σας». Πίσω από τις κάμερες της έκαναν επείγοντα νοήματα. Ο χρόνος

της συνέντευξης είχε εξαντληθεί. Έπρεπε να μπουν οι διαφημίσεις και να κλείσει το πρόγραμμα, γιατί τώρα πολύ περισσότερες εται-ρείες διαφήμιζαν τα προϊόντα τους, ενώ ο κόσμος ήταν κολλημένος στην τηλεόραση περιμένοντας ειδήσεις και λύσεις για τις παγκόσμι-ες τραγωδίες.

«Λυπάμαι», είπε η παρουσιάστρια, «δεν έχουμε άλλο χρόνο». Το μουσικό χαλί κατάπιε τα λόγια τους και πέρασαν στην πρό-

γνωση του καιρού. «Ήταν πολύ αγενής», είπε η Κέιτ στον Κρούγκερ όταν έκλεισαν τα

μικρόφωνα. «Δεν άφησε τα παιδιά να μιλήσουν ούτε εμάς να να αναφέ-ρουμε το σημαντικότερο, ότι οι χαλαζίες είναι έτοιμοι για διανομή».

«Έχεις δίκιο», απάντησε ο Κρούγκερ. «Νομίζω, όμως, ότι από εκείνους που μας άκουσαν, όσοι έχουν αφυπνιστεί και είναι έτοιμοι για την αλλαγή θα το καταλάβουν».

Αυτό που δεν ήξεραν εκείνη τη στιγμή οι γενετιστές ήταν ότι σε λιγότερο από μισή ώρα το ινστιτούτο όπου εργάζονταν θα κατακλυ-ζόταν από ανθρώπους γεμάτους ελπίδα και συνείδηση, που θα τους περίμεναν στην είσοδο.

78

Ο ΑΔΑΜ ΡΟΥΣΟΣ προσγειώθηκε στην Αθήνα με μισή ώρα καθυστέ-ρηση. Ο πιλότος είχε αναγκαστεί να κρατήσει στον αέρα το σκά-φος της Ολυμπιακής Αεροπορίας, γιατί από τον πύργο ελέγχου τον είχαν ενημερώσει ότι η προσγείωση θα επιτρεπόταν μόνο αφού σταματούσε η καταστροφή. Για να μην αναστατωθούν οι επιβάτες,

334 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

τους πληροφόρησαν για το σεισμό μόνο όταν είχε πια τελειώσει. Ο Αδάμ ένιωθε νευρικός. Λαχταρούσε να φτάσει στην Αθήνα και

να βρει την Αλεξία. Αναγκάστηκε να καταφύγει ξανά στο διαλογισμό και στις βαθιές αναπνοές και μόνο έτσι κατάφερε να ηρεμήσει λίγο.

Τα λεπτά τού φαίνονταν αιώνες. Το πρώτο πράγμα που έκανε όταν κατέβηκε από το αεροπλάνο ήταν να ανοίξει το κινητό του. Τη-λεφώνησε στην Αλεξία. Περίμενε να ακούσει τη φωνή της.

Σιωπή. Δεν απαντούσε κανείς. Δε βγήκε καν ο τηλεφωνητής. Τότε αντιλήφθηκε κραυγές και κινήσεις. Πλησίασε μια οθόνη τη-

λεόρασης όπου είχε στριμωχτεί κόσμος, είδε αναλυτικά την είδηση για το σεισμό και ανησύχησε πολύ περισσότερο.

«Τι θα κάνω;» σκέφτηκε. «Πού θα τη βρω; Άραγε γλίτωσε από την καταστροφή; Βρήκε τον Αχιλλέα;»

Το μυαλό του δεν έπαυε να πλέκει υποθέσεις. Ηρέμησε για μια στιγμή για να βρει το κέντρο του. Άφησε τον εαυτό του να νιώσει το εσωτερικό ον.

Με τη βοήθεια της διαίσθησής του και με την κοινή λογική υπέ-θεσε ότι, αν η Αλεξία ήταν καλά, θα πήγαινε στο σπίτι του πατέρα της, αν και το μήνυμα που είχε φτάσει στο κινητό του Βίκτορ Σοπέν-σκι, το οποίο είχε μαζί του, φανέρωνε ότι η Αλεξία είχε απαχθεί.

Θα μπορούσα να στείλω μήνυμα για να μου δώσουν τη διεύθυν-ση, σκέφτηκε. Ένα ίχνος φωτός στο μυαλό του τον έσπρωχνε προς το σπίτι του αρχαιολόγου.

Χρειάστηκε περισσότερη από μισή ώρα για να βρει ένα ταξί που μοιράστηκε με άλλους επιβάτες, γιατί το χαοτικό πηγαινέλα του κό-σμου στο αεροδρόμιο είχε κορέσει τις υπηρεσίες των μεταφορών, της τηλεφωνίας και του διαδικτύου.

Ο ταξιτζής τού έδωσε νέες πληροφορίες. Ο σεισμός είχε προκα-λέσει ζημιές σε όλη την Αθήνα, μάλιστα είχε γίνει αισθητός μέχρι την Καλαμάτα.

Ο Αδάμ κατέβασε το παράθυρο. Χρειαζόταν λίγο αέρα. Η ζέστη του ελληνικού καλοκαιριού κολλούσε πάνω του. Ένας αρχαίος Έλ-ληνας θα σκεφτόταν ότι ο Απόλλωνας Ήλιος τιμωρούσε σκληρά το δέρμα των ανθρώπων.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 335

Το ταξί αναγκάστηκε να ακολουθήσει πλευρικές οδούς. Αστυνο-μικοί της τροχαίας είχαν κλείσει ορισμένους δρόμους γιατί είχαν βα-θιές λακκούβες και ο κίνδυνος ήταν μεγάλος. Ηλεκτροφόρα καλώ-δια ήταν πεσμένα στο έδαφος. Κολόνες και τοίχοι είχαν καταρρεύ-σει και άλλοι θα μπορούσαν να πέσουν ανά πάσα στιγμή.

Όταν ο Αδάμ βγήκε από το ταξί, ένιωσε τον πόνο που πλανιόταν γύρω του. Γιατροί και ασθενοφόρα περισυνέλεγαν τραυματίες και ακίνητα κορμιά. Το θέαμα ήταν απελπιστικό.

Αλεξία! Για το Θεό, δώσε ένα σημείο ζωής! ευχήθηκε από μέσα του.

Άνοιξε το βήμα και τράβηξε προς το σπίτι του Αχιλλέα. Στο δρό-μο βοήθησε μερικά παιδιά να διασχίσουν ένα χάσμα στο έδαφος, έβγαλε μια γυναίκα που είχε παγιδευτεί σε ένα χαντάκι και παρηγό-ρησε μια άλλη που έκλαιγε σπαρακτικά. Η καρδιά του ήταν νικημέ-νη. Ένιωθε ότι ο σεισμός είχε κινητοποιήσει μέχρι και τις πιο βαθιές ίνες της Γης.

Ήταν κάθιδρος και διψούσε. Είχε σηκώσει τα μανίκια του λευ-κού πουκαμίσου που κολλούσε στην πλάτη και στο θώρακά του. Εκεί-νη τη στιγμή έβγαλε όλη του τη δύναμη. Εδώ και κάμποσες μέρες έκανε μια ζωή ταραγμένη, μπερδεμένη, γεμάτη κίνηση.

Τα πρώτα λόγια που άκουσε από τον Αχιλλέα αντήχησαν στο μυα-λό του. «Αδάμ, σε χρειάζομαι εδώ στην Αθήνα επειγόντως». Ακόμα, όμως, δεν είχε καταλάβει τι έκανε εκεί. Τα σχέδια του πεπρωμένου είναι περίεργα. Το μόνο που θέλω είναι να βρω την Αλεξία και να φύγουμε από εδώ, σκέφτηκε.

Για μια στιγμή τον πλημμύρισε μια αίσθηση αγάπης κι ένιωσε την παθιασμένη παρόρμηση να βρεθεί μαζί της. Συνειδητοποίησε ότι ήθελε να μείνει μαζί της για πολύ καιρό, ίσως για όλη του τη ζωή. Είδε τον εαυτό του και την πανέμορφη γεωλόγο να ερευνούν, να αγα-πιούνται, να κάνουν παιδιά. Κατάφερε για μια φευγαλαία στιγμή να ονειρευτεί με τα μάτια ανοιχτά και να φέρει στο μυαλό του τη λαχτά-ρα για ομορφιά και ενότητα.

Ο Αδάμ προσπαθούσε εδώ και ώρα να φτάσει στο σπίτι του Αχιλ-λέα περνώντας πλάι σε κόσμο που έτρεχε εδώ κι εκεί, αποφεύγοντας χαλάσματα και πτώματα, προσέχοντας να μην αγγίξει κανένα ηλε-

336 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

κτροφόρο καλώδιο. Άξαφνα αντίκρισε κάτι που δεν κατάλαβε αν ήταν αντικατοπρισμός ή πραγματικότητα.

Έστριψε σε μια γωνιά του δρόμου και διέκρινε τον αρχαιολόγο να σέρνει το ένα πόδι. Το κεφάλι του ήταν γεμάτο σκόνη και βρομιά, αιμορραγούσε και κούτσαινε άσχημα στηριγμένος με το ένα μπρά-τσο στον ώμο της κόρης του.

Ο Αδάμ ένιωσε την καρδιά του να εκρήγνυται από συγκίνηση. Ο συγχρονισμός του σύμπαντος φανερωνόταν μπροστά στα μά-

τια του.

79

ΣΤΗ ΡΩΜΗ η είδηση του δυνατού σεισμού που είχε πλήξει την Αθή-να και άλλες περιοχές της Ελλάδας προκάλεσε ψυχρολουσία στον καρδινάλιο Τους. Όταν άκουσε την ομολογία του Αχιλλέα και δια-κόπηκε η σύνδεση, μίλησε στο τηλέφωνο απευθείας με τον Εγκέφα-λο, ο οποίος του εξήγησε κρυπτογραφημένα από τις Ηνωμένες Πο-λιτείες τις στρατιωτικές προετοιμασίες για την Επιχείρηση Μ.

Ο Τους είχε προσπαθήσει να τηλεφωνήσει στον Έντουαρντ, αλ-λά ήταν αδύνατο. Ήρθε αμέσως σε επαφή με άτομα επιρροής, έλα-βε πληροφορίες κι άρχισε να σκέφτεται τις πιο έξυπνες λύσεις για την κατάσταση του πλανήτη. Το μόνο που κατάφερνε ήταν να επα-ναλαμβάνει ότι χρειαζόταν να πάρει στα χέρια του τη Φιλοσοφική Λίθο.

Ο πάπας είχε βγει ξανά στην πλατεία του Αγίου Πέτρου κι είχε στείλει μήνυμα γαλήνης και πίστης μέσα από τα κυριότερα τηλεο-πτικά δίκτυα. Ο ποντίφικας πάσχιζε να ανακουφίσει από το άγχος και τον πανικό τον κόσμο που βασανιζόταν από τις γεωλογικές και κλιματικές καταστροφές. Και σαν να μην έφταναν όλα εκείνα, ένας ανεξάρτητος Αυστραλός αστρονόμος άφησε να διαρρεύσει η είδηση ότι ένας μετεωρίτης πιθανόν κατευθυνόταν προς τη Γη.

Τα κύματα των φημών ήταν αντιφατικά. Οι περισσότεροι χρι-στιανοί ένιωθαν ότι έβλεπαν τα σημάδια της Αποκάλυψης, ενώ οι πι-στοί άλλων θρησκειών, οι περισσότεροι αιχμάλωτοι του φόβου, εξα-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 337

κολουθούσαν να προσεύχονται στο θεό τους χωρίς να ξέρουν τι να περιμένουν. Στις πιο φτωχές χώρες στις οποίες είχαν γίνει σεισμοί καταγράφονταν ληστείες και επιθέσεις σε αγορές και καταστήματα. Ο κόσμος έπαιρνε ό,τι μπορούσε, ενώ άλλοι απλώς έκλαιγαν απαρη-γόρητοι γιατί είχαν χάσει τα σπίτια ή τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έμοιαζε με τις πιο αφάνταστες δημι-ουργίες του ιδιοφυούς Σαλβαδόρ Νταλί, είχε απλωθεί σε όλο σχεδόν τον κόσμο.

«Οι γραμμές είναι κατειλημμένες», απαντούσε μια φωνή και τις έντεκα φορές που ο Μάγος προσπάθησε να μιλήσει με τον Έντου-αρντ. Ελπίζω να είσαι ζωντανός, σκεφτόταν ο Τους αναστενάζοντας. Ένιωθε οργή και ανικανότητα, σαν λιοντάρι στο κλουβί. Δεν του άρε-σε καθόλου να περιμένει. Η ανυπομονησία ήταν πιο δυνατή από την εξυπνάδα του. Σε εκείνη την περίπτωση όμως δεν μπορούσε να κά-νει τίποτ’ άλλο.

Στην Αθήνα, ανάμεσα στα χαλάσματα και στους γκρεμισμένους τοί-χους, ο Έντουαρντ Κάσας κατάφερε να συρθεί με έναν εξαρθρωμέ-νο ώμο και ένα σπασμένο πόδι προς τη μοναδική έξοδο που υπήρ-χε. Προχώρησε μερικά μέτρα. Ο πόνος ήταν έντονος και το τραύμα στο κεφάλι του αιμορραγούσε. Τα πάντα ήταν μισοσκότεινα. Μια αχνή αχτίδα φωτός έμπαινε από ένα τμήμα της οροφής που είχε κα-ταρρεύσει κάτω από ένα δέντρο. Σε απόσταση μερικών μέτρων ο Κα-ταλανός διέκρινε το άψυχο κορμί του Κλοντ Βιλαμιτρέ, συνθλιμμέ-νο από ένα κομμάτι τσιμέντο. Γύρισε το κεφάλι. Δεν είδε ούτε την Αλεξία ούτε τον αρχαιολόγο κι ένιωσε θυμό, οργή και θλίψη. Περισ-σότερο από το σωματικό πόνο, ένιωσε να πονά μέσα του, γιατί η προ-σπάθειά του είχε αποτύχει. Το μαγνητοφωνάκι είχε καταστραφεί από την πόρτα που ξεκόλλησε από τους μεντεσέδες της. Ο Έντουαρντ δεν είχε τίποτα, ούτε ομολογία ούτε κρατούμενους. Ένιωσε ηττημέ-νος.

Παρόλο που ένιωθε το κινητό του στην τσέπη δεν είχε κουράγιο να διαπιστώσει αν λειτουργούσε και να τηλεφωνήσει στον Τους. Ντρεπόταν για την αποτυχία του. Ένιωθε νικημένος, ακόμα χειρό-

338 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

τερα και από τότε που η αρραβωνιαστικιά του τον άφησε να την πε-ριμένει στην εκκλησία.

Το παρουσιαστικό του θύμιζε αρχαίο πολεμιστή που βγαίνει από μια αιματηρή μάχη. Έφερε το δεξί χέρι στο σπασμένο πόδι του και λιποθύμησε από τον πόνο, χάνοντας για μία ακόμη φορά τις αισθή-σεις του.

80

«ΑΛΕΞΙΑ! ΑΧΙΛΛΕΑ!» φώναξε ο Αδάμ κι έτρεξε προς το μέρος τους. Στο κορμί του ένιωσε μια εκκένωση αδρεναλίνης.

Κοίταξε τη γεωλόγο. Ήταν εξαντλημένη γιατί στήριζε το βαρύ κορμί του πατέρα της, ο οποίος έσερνε τα πόδια. Ο Αδάμ έτρεξε κο-ντά τους. Η Αλεξία τον αγκάλιασε σφιχτά. Το πρόσωπό της ήταν γε-μάτο σκόνη, αίμα και ιδρώτα. Το σκούρο μολύβι που είχε βάλει στα βλέφαρά της είχε κυλήσει στα ζυγωματικά της κάνοντάς τη να μοιά-ζει με στοιχειό.

«Είστε ζωντανοί! Πόσο χαίρομαι!» φώναξε ο Αδάμ με πλατύ χα-μόγελο.

Ο Αχιλλέας κατάφερε να μορφάσει εξαντλημένος. Η Αλεξία χα-μογέλασε αχνά.

«Πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο». «Όχι», είπε βογκώντας ο αρχαιολόγος. «Πώς όχι; Έχετε τραυματιστεί!» «Είμαστε εξαντλημένοι, δεν έχουμε τραυματιστεί». «Αχιλλέα, χρειάζεσαι βοήθεια», φώναξε ο Αδάμ. «Η πλάτη σου

είναι καταματωμένη και γεμάτη πληγές». «Η πλάτη μου αντέχει», είπε ο Έλληνας, που παινευόταν ανέκα-

θεν ότι ήταν πολύ δυνατός άνθρωπος. «Θέλω μόνο να πάω στο κρε-βάτι μου και να ξεκουραστώ. Πρέπει να μιλήσουμε επειγόντως».

Η Αλεξία κοίταξε τον Αδάμ. Ο πατέρας μου είναι ξεροκέφαλος, σκέφτηκε, αλλά δεν το είπε. Κατευθύνθηκαν προς το σπίτι του Αχιλλέα λίγους δρόμους πιο

κάτω, ανάμεσα σε σκόρπιες σακούλες σκουπιδιών, αυτοκίνητα που

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 339

είχαν συγκρουστεί και δέντρα πεσμένα στο πεζοδρόμιο. Ο αρχαιο-λόγος λαχταρούσε να μην έπαθε ζημιά το σπίτι του. Θα μπορούσε να είχε συμβεί το χειρότερο. Η Πλάκα, η πιο αρχαία περιοχή της Αθήνας, υπέστη τη μεγαλύτερη καταστροφή.

«Κοντεύουμε», βόγκηξε ο Αδάμ ανάστατος και κοντανασαίνοντας. Χρειαζόταν μεγάλη δύναμη για να τους κρατά όρθιους.

Όταν έφτασαν στο σπίτι, ο Αχιλλέας διαπίστωσε ότι από το σει-σμό είχαν καταστραφεί η πόρτα και ένα μικρό κομμάτι του τοίχου.

«Τουλάχιστον δε χρειαζόμαστε κλειδί», αστειεύτηκε. «Μπαμπά!» τον κατσάδιασε η Αλεξία με σταθερή φωνή, αν και

προτιμούσε να απολαμβάνει το μαύρο χιούμορ του πατέρα της πα-ρά να ξέρει ότι είναι νεκρός.

Μόλις μπήκαν, ο Αδάμ βοήθησε τον αρχαιολόγο να βγάλει το κου-ρελιασμένο πουκάμισο, τον ξάπλωσε στο κρεβάτι και φρόντισε τις πληγές του. Η Αλεξία κάθισε στον καναπέ εξαντλημένη. Είχε κουρε-λιαστεί το φόρεμά της και άφηνε ακάλυπτο το δεξί πόδι, γεμάτο γρα-ντζουνιές και μώλωπες.

«Δεν το πιστεύω ότι βρεθήκαμε!» Ο Αδάμ ήταν έκπληκτος και χα-ρούμενος μαζί. «Σίγουρα δε θέλετε να πάμε στο νοσοκομείο; Μπο-ρεί να έχετε σπάσει κανένα πλευρό ή να έχετε κανένα σοβαρό χτύ-πημα».

Η Αλεξία αρνήθηκε κουνώντας απαλά το κεφάλι ενώ έπινε με-ταλλικό νερό από ένα μπουκάλι. Ο Αδάμ έβαλε μια υγρή κομπρέσα στο μέτωπο του Αχιλλέα, ο οποίος εξακολουθούσε να έχει τα μάτια μισόκλειστα.

«Πρέπει να ξαπλώσεις κι εσύ», είπε ο Αδάμ στην Αλεξία. Την πή-ρε στα χέρια και την πήγε σε ένα κρεβατάκι στο διπλανό δωμάτιο, όπου έμενε συνήθως. «Ξεκουράσου», είπε κοιτώντας τη γλυκά. «Θα μιλήσουμε αύριο. Πρέπει να ανακτήσεις τις δυνάμεις σου. Θα ανα-λάβω εγώ τον πατέρα σου».

Εκείνη τον κοίταξε με μάτια υγρά από συγκίνηση. «Χαίρομαι πολύ που σε βλέπω», του είπε και τον αγκάλιασε. «Κι εγώ το ίδιο», της ψιθύρισε ο Αδάμ στο αφτί. «Αλεξία, θέλω να

ξέρεις ότι είσαι πολύτιμη για μένα». Έμειναν αγκαλιασμένοι ώρα πολλή κι ένιωσαν ο καθένας τη ζε-

340 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

στασιά και την ενέργεια του άλλου. Σε εκείνη την επαφή ένωσαν τις ψυχές τους. Η αγκαλιά έμοιαζε με βάλσαμο μέσα στο χάος. Και μό-νο εκεί, μέσα στην αγκαλιά του Αδάμ, η Αλεξία μπόρεσε να χαλαρώ-σει.

Ο Αδάμ ξύπνησε αλαφιασμένος. Είχε αποκοιμηθεί στον καναπέ και πονούσε η πλάτη του. Όμως το σημαντικό ήταν ότι η Αλεξία και ο Αχιλλέας ήταν ζωντανοί. Ευχαρίστησε την ανώτερη δύναμη που του είχε χαρίσει άλλη μια μέρα ζωής και ένιωσε να παίρνει δυνάμεις. Ήταν ζωντανός, το ίδιο κι εκείνοι, κι αυτό του έφτανε για να χαρεί και να αντιμετωπίσει την καινούρια μέρα. Σηκώθηκε και ετοίμασε καφέ. Σε λίγο ξύπνησε και η Αλεξία.

«Θέλεις καφέ;» «Ναι, ευχαριστώ», απάντησε εκείνη. «Ο πατέρας σου κοιμάται ακόμα». «Νομίζεις», απάντησε ο αρχαιολόγος από το κρεβάτι. «Έχω ξυ-

πνήσει εδώ και μία ώρα και σκέφτομαι». Κοιτάχτηκαν. Το δίχως άλλο ο Αχιλλέας είχε τιτάνια αντοχή. «Πες μου τι συνέβη», ρώτησε ο Αδάμ την Αλεξία ενώ της έβαζε

καφέ. Εκείνη ένιωσε ότι έπρεπε να πασχίσει για να θυμηθεί, σαν να εί-

χαν συμβεί όλα πριν από αιώνες. «Ο Έντουαρντ μάς πρόδωσε», αποκρίθηκε συνοφρυωμένη. «Εί-

ναι με το μέρος των συνωμοτών που απήγαγαν τον πατέρα μου». Ο Αδάμ κούνησε το κεφάλι επιβεβαιώνοντας αυτό που διαισθα-

νόταν. «Τον προδότη!» «Ναι», επιβεβαίωσε εκείνη, «σου είχα πει ότι ποτέ δε μου άρεσε

αυτός ο τύπος». «Ακούστε με. Μην ταραχτείτε από αυτό που θα πω. Όταν πήγα

στο σπίτι σου στο Λονδίνο με το φίλο σου το Χαθίντο, βρήκαμε ένα δυσάρεστο τύπο να ψάχνει για στοιχεία. Με σημάδεψε με ένα όπλο και ήθελε να με αναγκάσει να του αποκαλύψω πού βρισκόσουν, αλ-λά ο Χαθίντο τον χτύπησε στο κεφάλι από πίσω και με έσωσε. Τώ-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 341

ρα τον έχουν συλλάβει στο Λονδίνο και σίγουρα θα ομολογήσει για ποιον δουλεύει».

Η Αλεξία έδειξε ενοχλημένη. Ο Αδάμ έπιασε απαλά το χέρι της.

«Έμαθα ότι σε είχαν ξεγελάσει και σε έφερναν στην Αθήνα από ένα μήνυμα στο κινητό του άγνωστου άντρα. Το έχω εδώ. Παρεμπι-πτόντως, τι απέγινε ο Έντουαρντ; Πού είναι; Βγήκε ζωντανός από το σεισμό;»

«Δεν ξέρουμε», είπε η Αλεξία πίνοντας μια γουλιά καφέ. «Εμείς γλιτώσαμε σαν από θαύμα. Ήταν τρομερό!»

«Εδώ είμαστε ασφαλείς προς το παρόν, αλλά για καλό και για κα-κό πρέπει να φύγουμε το συντομότερο δυνατό. Μπορεί ο Καταλανός να είναι ακόμα ζωντανός ή να γίνουν κι άλλοι σεισμοί».

«Είναι απαραίτητο να καταστρώσουμε ένα σχέδιο επειγόντως!» είπε έντονα ο Αχιλλέας.

«Πρώτα πρέπει να φροντίσεις τα τραύματά σου», αποκρίθηκε η Αλεξία.

«Θα βρούμε χρόνο γι’ αυτό. Τώρα χρειάζεται να μιλήσουμε». Ο αρχαιολόγος έδειξε ότι η θέληση και η αποφασιστικότητά του ήταν πιο δυνατές από το σωματικό πόνο. Στράφηκε προς τον Αδάμ. «Πή-γες στο Λονδίνο; Είδες τον Κρούγκερ;»

«Ναι. Κατάφερε να κάνει κάτι φανταστικό. Πέρασε τις πληρο-φορίες από το μικρό κομμάτι του χαλαζία που του έδωσες σε χι-λιάδες ακόμα χαλαζίες και σκοπεύει να τους μοιράσει στον κό-σμο».

«Καταπληκτικό!» αναφώνησε ο Αχιλλέας όταν θυμήθηκε τον πα-λιό του φίλο.

Έκανε μια παύση πριν συνεχίσει. «Στο Βρετανικό Μουσείο ερεύνησα τον Κώδικα της Μαδρίτης,

ένα πανάρχαιο ντοκουμέντο που βρήκαν οι αρχαιολόγοι στο Γιουκα-τάν. Είναι μια μικρή πλάκα ηλικίας τρεισήμισι χιλιάδων ετών που διαβάστηκε από τον ιστορικό Αύγουστο λε Πλονζόν και περιγράφει με ακρίβεια τη βύθιση της Ατλαντίδας».

Ο Αχιλλέας ανάσανε με δυσκολία.

342 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Φαντάζεστε τον αντίκτυπο που είχε τότε το γεγονός αυτό. Δεν ήταν όμως παρά μια απόδειξη που δεν κατάφερε να κινητοποιήσει τον επιστημονικό κόσμο, απλώς ενίσχυσε τις υποθέσεις. Εγώ προσω-πικά ήθελα, πριν φέρω στο φως τις ανακαλύψεις μου, να σιγουρευ-τώ για την ασφάλεια της πλάκας των Ατλάντων, που έχει ηλικία πά-νω από δώδεκα χιλιάδες χρόνια και μιλά για την αυθεντική απαρχή του Homo sapiens και τον τρόπο με τον οποίο εισήχθη στη Γη, αλλά και για το μητρικό χαλαζία, τη Φιλοσοφική Λίθο που αναζητά όλος ο κόσμος».

«Στ’ αλήθεια όσα αποκάλυψες στον Έντουαρντ και σε μένα για το μητρικό χαλαζία που βρήκες αφορούν τη Φιλοσοφική Λίθο;» ρώ-τησε η Αλεξία διστακτική.

Ο Αχιλλέας κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Έχεις ένα κομματάκι περασμένο στο λαιμό σου». Η γυναίκα ανατρίχιασε και έφερε τα χέρια στο στήθος για να το

αγγίξει. Από τότε που φόρεσε εκείνο το δώρο είχε βιώσει αλλαγές στην ενέργεια και στην πνευματική της διαύγεια.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 343

Ο Αχιλλέας κοίταξε τον Αδάμ πριν συνεχίσει να μιλά για την ανα-κάλυψή του.

«Όταν ανοίξεις τα αρχεία που περιέχει ο χαλαζίας, οι πληροφο-ρίες κατεβαίνουν αμέσως στο μυαλό σου. Αυτές οι δύο ανακαλύψεις ίσως φέρουν την ανθρωπότητα ενώπιον μιας νέας πραγματικότητας. Αν ανακαλυφθεί ότι η πλάκα των Ατλάντων είναι μια αυθεντική μαρ-τυρία των ιερέων της Ατλαντίδας και ότι σημαίνει συγκεκριμένα την πραγματική προέλευση του πρώτου ανθρώπου και τη δημιουργία του από διαστατικά όντα...» είπε προσεκτικά ο αρχαιολόγος, «τότε όλες οι θρησκευτικές θεωρίες θα αποδειχθούν άκυρες και ανούσιες και θα μετατραπούν απλώς σε έναν ξεχασμένο μύθο».

Με αυτά τα λόγια ο Αχιλλέας σηκώθηκε από το κρεβάτι και τρά-βηξε ένα κάδρο στον τοίχο. Σε μια μυστική κρυψώνα από πίσω υπήρ-χε ένα χρηματοκιβώτιο που έκλεινε με συνδυασμό. Το άνοιξε, έβγα-λε ένα πακετάκι τυλιγμένο σε γαλάζιο μετάξι και αποκάλυψε ένα αστραφτερό κομμάτι μέταλλο που έμοιαζε με φύλλο χαρτί. Ήταν η πλάκα των Ατλάντων, με ηλικία πάνω από δώδεκα χιλιάδες χρόνια, σύμφωνα με τη χρονολόγηση του Κρούγκερ, δουλεμένη στο μέταλ-λο που λεγόταν ορείχαλκος.

«Είναι πανέμορφη!» αναφώνησε η κόρη του. Ο Αχιλλέας κατένευσε και την άφησε στα χέρια της. Η Αλεξία και ο Αδάμ δεν μπορούσαν να πάρουν τα μάτια από την

πλάκα με εκείνα τα σύμβολα που αποδεικνύονταν παλιότερα από τον Αδάμ και την Εύα για τους οποίους μιλούσε η καθολική εκκλησία. Παρά την ηλικία του, το μέταλλο διατηρούνταν σε άψογη κατάστα-ση. Τους πλημμύρισε και τους τρεις μια μυστική συγκίνηση.

«Άρα, μπαμπά, η Φιλοσοφική Λίθος θα μπορούσε να προετοιμά-σει τη συνείδηση του ανθρώπου, ώστε να λάβει αυτός τη συμπαντι-κή ενέργεια;»

Ο Αχιλλέας κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Πιστεύω όμως ότι πολύς κόσμος θα παραμείνει διστακτικός απέ-

ναντι σε αυτή την ανακάλυψη», είπε η Αλεξία. «Όχι», απάντησε κοφτά ο αρχαιολόγος, «θα είναι αδύνατο για

όσους έρθουν σε επαφή με το χαλαζία. Δεν πρόκειται για πίστη... Θα το μάθουν από πρώτο χέρι, με άμεσο βίωμα! Πώς να αρνηθεί κανείς

344 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

αυτό που βιώνει; Η πέτρα περνά τις πληροφορίες σαν να επρόκειτο για υπολογιστή, μόνο που το πέρασμα γίνεται απευθείας στο μυαλό του παραλήπτη. Αδάμ, εσύ το έχεις νιώσει ήδη».

Ο σεξολόγος επιβεβαίωσε με μια χειρονομία τα λόγια του φίλου του.

«Αν ο δόκτωρ Κρούγκερ έχει καταφέρει να περάσει την πληρο-φορία του χαλαζία που του έδωσες σε άλλους χαλαζίες και σκοπεύει να δώσει από έναν σε κάθε άτομο, τότε μπορούν να προγραμματι-στούν ξανά με νέους, παρθένους χαλαζίες και να προκαλέσουν αλυ-σιδωτή αντίδραση», τόνισε ο Αδάμ.

«Αυτό θα ήταν εκπληκτικό», επιβεβαίωσε ο Αχιλλέας. Η Αλεξία μόρφασε αμφιβάλλοντας. «Δε θέλω να φανώ αρνητική, αλλά νομίζω ότι αυτό είναι αδύνατο.

Θα χρειαστούμε τόσους χαλαζίες όσοι είναι και οι κάτοικοι της Γης». Ο Αχιλλέας μόρφασε παραιτημένος. Ήξερε ότι, αν το προαίσθη-

μά του έβγαινε αληθινό, στις 21 Δεκεμβρίου δε θα μπορούσαν όλοι να διαβούν τη γαλαξιακή πύλη, είτε με χαλαζία είτε χωρίς αυτόν.

«Όμως ένα μικρό κομμάτι χαλαζία δεν είναι το ίδιο με το μητρι-κό χαλαζία που έχεις εσύ, έτσι δεν είναι, μπαμπά;»

«Εγώ βρήκα το μητρικό χαλαζία που έχει ύψος ένα μέτρο, με αρ-κετά σπασμένα κομμάτια. Όμως κάθε κομμάτι περιέχει το Όλον», αποκρίθηκε ο αρχαιολόγος.

«Για να είμαι ειλικρινής, έχω αρκετές ερωτήσεις», είπε ο Αδάμ. «Κατ’ αρχάς, πού είναι τώρα η Φιλοσοφική Λίθος; Πού τη βρήκες;»

Ο Αχιλλέας χαμογέλασε αχνά κι έβαλε το χέρι στον ώμο του σε-ξολόγου.

«Θα σου πω πού τη βρήκα και πού είναι τώρα. Όλα συμβαίνουν όπως πρέπει να συμβούν. Δε θυμάσαι το δίδαγμα του πατέρα σου στο βιβλίο του;» ρώτησε τον Αδάμ.

«Ο πατέρας μου δίδασκε πολλά πράγματα. Ποιο από όλα εννοείς;» «Έλεγε ότι η φύση κινείται από ένα ιερό τρίγωνο ζωής, που πε-

ριλαμβάνει από τα κλιματολογικά φαινόμενα ως τις ανθρώπινες σχέ-σεις».

«Δημιουργία, διατήρηση και καταστροφή». Ο Αδάμ θυμόταν αυ-τό που ανέφερε το βιβλίο του πατέρα του.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 345

«Ακριβώς», απάντησε ο Αχιλλέας χαμογελώντας. «Ό,τι δημιουρ-γείται, διατηρείται για όσο καιρό είναι χρήσιμο και αργότερα πρέ-πει να καταστραφεί για να δημιουργηθεί κάτι νέο και πιο εξελιγμέ-νο. Από τα παλιά κτίρια που πρέπει να κατεδαφιστούν για να χτι-στούν νέα, πιο ψηλά, ως τα ερωτικά ζευγάρια που πρέπει να ακολου-θήσουν αυτό το νόμο της φύσης. Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί και με το ανθρώπινο είδος. Ο πατέρας σου κι εγώ μελετήσαμε όλες τις πιθανές πλευρές, από τα έργα της Ρωσίδας συγγραφέα Έλενα Μπλαβάτσκι ως τις προφητείες του Έντγκαρ Κέισι».

Ο Αδάμ ανασήκωσε το φρύδι. «Οι ορθόδοξοι επιστήμονες είχαν την πολυτέλεια να αρνηθούν τα

κείμενα του Πλάτωνα και να αγνοήσουν τη σοφία του για την Ατλα-ντίδα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τι ανακάλυψαν ο Ερίκος Σλίμαν, ο σερ Άρθουρ Έβανς και ο Μαρινάτος, που ακολούθησαν τις γραφές του Πλάτωνα και βρήκαν την Τροία στην Τουρκία, τα μινωικά ερείπια στην Κρήτη και την αρχαία πόλη στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης. Και όλα αυτά ακολουθώντας τα στοιχεία του Πλάτωνα! Είναι δυνατό να μην ακολουθήσω εγώ τις αναφορές του για την Ατλαντίδα;»

«Μπαμπά, πώς σκοπεύεις να φέρεις στη δημοσιότητα τις ανακα-λύψεις σου; Θα σου δώσουν σημασία τα μέσα ενημέρωσης με τόσες καταστροφές που συμβαίνουν;»

Ο Αδάμ έριξε στην Αλεξία μια ματιά επιδοκιμασίας. Οι ειδήσεις ήταν πολλές. Δεν ήταν η πιο κατάλληλη στιγμή.

«Μια στιγμή, ησυχάστε». Ο αρχαιολόγος προσπαθούσε να κρα-τήσει τη συζήτηση ήρεμη. «Προσπαθούμε να δούμε ποια θα ήταν τα επόμενα βήματα, όμως υπάρχουν κι άλλα σημαντικά πράγματα που πρέπει να μάθετε».

«Πες τα μας, λοιπόν, μπαμπά», του ζήτησε ανήσυχη η Αλεξία. Ο Αχιλλέας την κοίταξε στα μάτια. «Ας σκεφτούμε λογικά. Θεωρούμε ότι πρακτικός σκοπός της Φι-

λοσοφικής Λίθου είναι να προετοιμάσει το DNA των ανθρώπων για να λάβουν αρμονικά τη συμπαντική ενέργεια και να σωθούν από το χάος, έτσι δεν είναι;»

Η Αλεξία και ο Αδάμ κοιτάχτηκαν. «Υπάρχει κάτι σημαντικότερο, που δεν αποκάλυψα ποτέ στον

346 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Έντουαρντ. Φαντάζομαι ότι έχετε ακούσει για το έργο του Ρούπερτ Σέλντρεϊκ, έτσι δεν είναι;»

«Εγώ κάτι ξέρω...» απάντησε ο Αδάμ φέρνοντας το χέρι στο πι-γούνι. «Είναι πιο δημοφιλής στην Αγγλία παρά στις Ηνωμένες Πολι-τείες, αλλά... τι σχέση έχει αυτό;»

Η Αλεξία συνοφρυώθηκε. «Ποιος είναι ο Σέλντρεϊκ;» «Ένας Βρετανός βιοχημικός, που έκανε γνωστή τη θεωρία των

μορφικών πεδίων. Τον συνάντησα πριν από χρόνια, όσο ζούσε. Ασχο-λούνταν με τις πιο κρυφές πτυχές του νου και πίστευε ότι οι άνθρω-ποι και όλα τα είδη έχουν μια έβδομη αίσθηση που κοιμάται».

«Δηλαδή; Πώς συνδέεται η θεωρία του Σέλντρεϊκ με το χαλαζία των Ατλάντων;»

Ο Αδάμ έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον. Πίστευε ότι διαισθανόταν πού το πήγαινε ο αρχαιολόγος.

«Συνέχισε, σε παρακαλώ. Είμαι όλος αφτιά». «Ο Ρούπερτ Σέλντρεϊκ υποστήριζε ότι υπάρχει ένα αόρατο πνευ-

ματικό πλέγμα. Όταν ένα άτομο από ένα είδος, του ζωικού βασιλείου, για παράδειγμα, μαθαίνει μια νέα ικανότητα, είναι πιο εύκολο να τη μάθουν και τα υπόλοιπα άτομα του είδους γιατί αυτή η ικανότητα, όποια κι αν είναι, συνδέεται και απηχεί στο καθένα χωρίς να έχει ση-μασία η απόσταση που τα χωρίζει. Επίσης, όσο περισσότερα άτομα μάθουν κάτι καινούριο τόσο πιο εύκολο θα είναι τελικά και για τα υπόλοιπα».

»Η ιδέα του Σέλντρεϊκ προέκυψε με βάση τη θεωρία του εκατο-στού πιθήκου, η οποία γεννήθηκε από την παρακολούθηση μεγάλου αριθμού πρωτευόντων θηλαστικών σε ένα νησί της Ιαπωνίας. Ιάπω-νες επιστήμονες τάιζαν τους πιθήκους με γλυκοπατάτες που ήταν σκορπισμένες στην παραλία και προφανώς είχαν άμμο. Συνήθως οι πίθηκοι έτρωγαν τις γλυκοπατάτες βρόμικες, μαζί με την άμμο, ώσπου ένα πρωί μια θηλυκιά ανακάλυψε ότι μπορούσε να τις πλύνει και να τις φάει χωρίς την άμμο που τις σκέπαζε. Οι υπόλοιποι πίθη-κοι άρχισαν να τη μιμούνται και να τρώνε τις γλυκοπατάτες έχοντας καθαρίσει πρώτα την άμμο».

«Και τι το ξεχωριστό έχει αυτό;» ρώτησε η Αλεξία.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 347

«Οι Ιάπωνες επιστήμονες παρατήρησαν ότι, αν ενενήντα εννιά στους εκατό πιθήκους μάθαιναν τη νέα τακτική, μόλις τη μάθαινε και ο εκατοστός πίθηκος... την εφάρμοζαν αμέσως και οι υπόλοιποι πίθηκοι του νησιού, όσο μακριά κι αν βρίσκονταν. Μάλιστα και σε άλλες χώρες, άλλοι πίθηκοι έμαθαν να πλένουν τις γλυκοπατάτες».

«Μια γενετική αλυσιδωτή αντίδραση!» είπε η Αλεξία με τα μάτια ορθάνοιχτα.

«Συγκεκριμένα», πρόσθεσε ο Αχιλλέας, «ο Σέλντρεϊκ το εξηγεί με τη θεωρία ότι, όταν περίπου το δεκαεφτά τοις εκατό ενός είδους μα-θαίνει κάτι καινούριο, η συνολική κριτική μάζα του είδους εξελίσσει και ενσωματώνει τη νέα γνώση στιγμιαία, με την ολιστική σχέση της γενετικής. Ο συλλογικός νους αποτελεί μια άμεση γέφυρα πληροφο-ριών, ένα πλέγμα από το ασυνείδητο προς το DNA. Σαν ηλεκτρικός ιστός αράχνης που συνδέει το σύνολο του είδους. Ο βιολόγος υπο-στήριζε ότι η ιδέα των μορφικών πεδίων ισχύει για όλα τα είδη και όλα τα μόρια των πρωτεϊνών, τα άτομα και τους κρυστάλλους».

Η Αλεξία βυθίστηκε στις σκέψεις της αφομοιώνοντας τις πληρο-φορίες.

«Αυτή η θεωρία δε διαπιστώθηκε με επιτυχία και σε ορισμένες διαφημιστικές εκστρατείες;» ρώτησε η Αλεξία. «Αν ένα μέρος της κριτικής μάζας δεχτεί το νέο προϊόν, θα το υιοθετήσει και η πλειο-νότητα. Ένα είδος γενετικής όσμωσης».

«Σίγουρα έτσι ξεκίνησε και η Coca-Cola», συνόψισε ο Αδάμ, που ήξερε ότι στην αρχή το δημοφιλές αναψυκτικό ήταν δωρεάν.

Επικράτησε σιωπή για μια στιγμή. Σκέφτονταν και οι τρεις την επιστημονική θεωρία.

«Δηλαδή...» Ο Αδάμ δίστασε για λίγο. «Αν η θεωρία εφαρμοστεί στη συλλογική χρήση της Φιλοσοφικής Λίθου των Ατλάντων, ο επα-ναπρογραμματισμός του DNA του ανθρώπινου είδους...»

«Μπορεί να συμβεί σε όλο τον κόσμο!» αναφώνησε ο αρχαιολό-γος.

«Τώρα συνειδητοποιώ», συνέχισε ο σεξολόγος, «ότι και η Βίβλος αναφέρει αυτή την πνευματική-νοητική όσμωση όταν μιλά για τους εκατόν σαράντα τέσσερις χιλιάδες εκλεκτούς. Αν ένα μεγάλο ποσο-στό ανθρώπων δεχτεί τη συμπαντική ενέργεια σε αρμονία με το χα-

348 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

λαζία, μπορεί να ενεργοποιηθεί πλήρως το DNA και να αντιδράσει άμεσα προς όλο το είδος!»

«Μια συλλογική πνευματική φώτιση!» επιβεβαίωσε χαμογελαστός ο Αχιλλέας.

81

Η ΔΙΑΘΕΣΗ που κυριαρχούσε τώρα στο σπίτι του αρχαιολόγου ήταν πιο έντονη και φωτεινή. Οι θεωρίες που εξέταζαν τους έκαναν να πι-στεύουν ότι βρίσκονταν αντιμέτωποι με ένα πιθανό συλλογικό κβα-ντικό άλμα του ανθρώπινου είδους, που βρισκόταν πάρα πολύ κοντά. Λίγοι μόλις μήνες τούς χώριζαν από το επόμενο ηλιοστάσιο.

«Η ορθόδοξη επιστημονική κοινότητα ένιωσε μεγάλη νευρικότη-τα τότε με τις ανακαλύψεις του Σέλντρεϊκ, έτσι δεν είναι;»

Ο Αχιλλέας κατένευσε. «Ο Ρούπερτ έγραψε αρκετά βιβλία, όπως και ο πατέρας σου», απάντησε στον Αδάμ, που καθόταν σε ένα σκα-μνί σκεπτικός.

«Διορθώστε με αν κάνω λάθος», είπε η Αλεξία με τη γλυκιά, θη-λυκή φωνή της. «Αν η θεωρία εφαρμόζεται για να ενεργοποιηθεί το συλλογικό DNA του ανθρώπινου είδους, θα μπορούσε να χρησιμο-ποιηθεί ex profeso και για να επαναπρογραμματιστεί αρνητικά και να χάσει τη δύναμή του».

«Το ίδιο πίστευε και ο πατέρας του Αδάμ», απάντησε ο αρχαιο-λόγος. «Μας έχουν προγραμματίσει, ώστε να χάσουμε όση δύναμη έχουμε, κόρη μου».

«Ποιοι;» «Ξέρεις ποιοι... Η Μυστική Κυβέρνηση και ορισμένες θρησκείες». Ο Αδάμ αναστέναξε αγανακτισμένος. «Κάθε ιδέα φόβου, αμαρτίας, ενοχής, κάθε καταπιεστική σκέψη,

κάθε αρνητική πραγματικότητα που ακούς είναι πιθανό να μεταδο-θεί σε πολύ ακόμα κόσμο. Αυτός ο νόμος είναι ουδέτερο φαινόμενο, δεν έχει να κάνει με το αν είναι κάτι καλό ή κακό. Το δέχεται η πλει-ονότητα του συλλογικού ασυνείδητου». Ο Αχιλλέας έφτανε στην καρ-διά του θέματος εκπλήσσοντας την κόρη του. «Ασκούν τον έλεγχο με

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 349

αυτό τον τρόπο και με πολλούς ακόμα. Αδάμ, έχεις την καλοσύνη να μου θυμίσεις μερικούς;» του ζήτησε ο Αχιλλέας.

Ο Αδάμ αναζήτησε τους πιο γνωστούς. «Να είσαι καλός, γιατί αλλιώς ο Θεός θα σε τιμωρήσει με την αιώ-

νια κόλαση». «Ξεκίνησες από τον πιο σκληρό», είπε ο Αχιλλέας γελώντας ειρω-

νικά. «Πρέπει να σπουδάσεις για να γίνεις σπουδαίος άνθρωπος στο

μέλλον». «Πού είναι το κακό σε αυτό;» ρώτησε η Αλεξία. «Κάνει τον κόσμο να ζει σκεπτόμενος το μέλλον και να χάνει τη

στιγμή», της απάντησε κοφτά ο Αχιλλέας. «Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι ηλίθιοι προγραμματισμοί!»

Ο Αδάμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι. Ήξερε πολλούς που ήταν δέσμιοι της πίστης και των προγραμματισμών, αλλά δε γνώρι-ζαν ότι έτσι το DNA τους αποδυναμώνεται όλο και πιο πολύ.

«Μην ξεχνάς ότι ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα καταλήγει να θε-ωρείται αλήθεια», είπε ο Αδάμ. «Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος δίδαξε στο Κυμβάλιον ότι “τα πάντα είναι νους, το σύμπαν είναι νους”. Η κβαντι-κή φυσική έχει κάνει σήμερα μεγάλη πρόοδο προς αυτή την κατεύ-θυνση και έγιναν έρευνες που όλοι πρέπει να μελετήσουμε. Αυτές οι υπαρξιακές και θρησκευτικές πεποιθήσεις που καταπιέζουν και πε-ριορίζουν μπαίνουν στο νου μας, δημιουργούν βιοχημικά και νευρι-κά ερεθίσματα και από εκεί περνούν στο DNA δημιουργώντας μια περιορισμένη άποψη του ίδιου μας του σύμπαντος, ενώ στην πραγ-ματικότητα δεν υπάρχει κανένα όριο. Οι θρησκείες και οι πεποιθή-σεις τους απλώθηκαν αρνητικά, σαν φιτίλι από μπαρούτι. Η μισή αν-θρωπότητα ζει σήμερα προγραμματισμένη σαν υπολογιστής».

«Ας συγκεντρωθούμε στο τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα», πρό-τεινε η Αλεξία για να ασχοληθούν με την πρακτική πλευρά του θέ-ματος. Αν πιάσουν τη φιλοσοφία δύο Έλληνες, μπορεί να περάσουν μέρες κουβεντιάζοντας, σκέφτηκε.

«Οι χαλαζίες μπορούν να δημιουργήσουν έναν έντονο συλλογικό αντίκτυπο επαναπρογραμματισμού στο γενετικό κώδικα», είπε ο Αχιλλέας. «Αυτό είναι το πιο σημαντικό τώρα».

350 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Αν συμβεί η ανάληψη σε μια ανώτερη διάσταση του είδους εφαρ-μόζοντας αυτή τη θεωρία, δε θα χρειαστεί να κάνουμε τίποτ’ άλλο;» ρώτησε η Αλεξία.

«Δεν είναι έτσι, κόρη μου», απάντησε ο Αχιλλέας. «Όποιος δεν έχει εναρμονίσει τα ζωτικά του συστήματα και δεν πάλλεται στο επί-πεδο της νέας συμπαντικής ενέργειας δε θα περάσει την παλμική πύ-λη».

«Τι πιστεύεις ότι θα συμβεί σε όσους δεν είναι στην ίδια συχνό-τητα;» ρώτησε με ενδιαφέρον η Αλεξία.

«Πολύ φοβάμαι ότι δε θα αντέξουν ένα ενεργειακό και νοητικό αντίκτυπο τέτοιας εμβέλειας. Είτε θα πεθάνουν είτε θα τρελαθούν, δεν ξέρω. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να μοιραστούν οι χαλαζίες και να έρθει ο κόσμος σε επαφή με τη Φιλοσοφική Λίθο. Πρέπει να ξυπνή-σουν επειγόντως».

Ο Αδάμ κοίταξε ξανά τα σύμβολα που ήταν χαραγμένα στην πλά-κα: την ένωση του θηλυκού με το αρσενικό και την άνοδο του φιδιού, του απόκρυφου συμβόλου της σεξουαλικής ενέργειας.

«Εκείνο που δεν ξέρουν είναι ότι η πλάκα των Ατλάντων που κρα-τάς τώρα, Αδάμ, και που πέρασε από τα χέρια πολλών σοφών, λεγό-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 351

ταν στην πραγματικότητα Πλάκα του Πεπρωμένου. Περιέχει όλη την ιστορία που έχει γνωρίσει και θα γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότη-τα».

Παρατήρησαν την πλάκα πολύ προσεκτικά και ο Αχιλλέας άρχι-σε ξανά να μιλά ξετυλίγοντας τις γνώσεις του, σαν ζωντανή εγκυκλο-παίδεια. Ύστερα θα μάθαινε ότι το σκοτάδι στο οποίο είχε μείνει για αρκετές μέρες είχε ενεργοποιήσει την επίφυσή του, κάτι που γίνεται βιοχημικά κυρίως στο σκοτάδι. Γι’ αυτό εκείνη τη στιγμή βίωνε τέ-τοια πνευματική διαύγεια.

Ο αρχαιολόγος έκανε κάμποσα βήματα προς το παράθυρο. «Η λέξη Γένεση προέρχεται ετυμολογικά από το γόνο, το γονίδιο

και από εκεί παράγονται οι λέξεις γενετική, γένος, γενετικός, γενιά, γε-νεαλογία. Το πρόγραμμα που δουλεύω εδώ και τόσο καιρό, το Μυστι-κό του Αδάμ, θα αποδείξει ότι η πραγματική συγγένεια του Αδάμ και της Εύας δεν ήταν αυτή που μας περιγράφουν. Η λέξη “μυστικό”* προέρχεται από τη λέξη “έκκριση”** και ξέρουμε ότι το όνομα Αδάμ ίσως δόθηκε για να ονομαστεί το DNA, άρα έχουμε να κάνουμε με... την έκκριση του DNA».

Στο δωμάτιο επικράτησε σιωπή. «Η έκκριση του DNA;» επανέλαβε μπερδεμένη η Αλεξία. «Το πιο σημαντικό πράγμα στο ανθρώπινο σώμα...» πρόσθεσε ο

Αχιλλέας. «Το αίμα;» ρώτησε η Αλεξία. «Και το σπέρμα. Αυτά τα δύο δεν μπορούν να παραχθούν στο ερ-

γαστήριο· είναι θεία δώρα, δε δημιουργούνται με προϊόντα της Γης. Ο πραγματικός σπόρος, που έχει την απαρχή του στο συμβολικό Αδάμ και στην Εύα, ζούσε σε μια κατάσταση πεφωτισμένης συνεί-δησης, παραδεισιακή, συνδεδεμένος με την Πηγή. Ύστερα άρχισε να χάνεται σταδιακά ο σύνδεσμος, γιατί δε χρησιμοποιούνταν κα-τάλληλα η δύναμη του φιδιού, δηλαδή η σεξουαλική ισχύ. Αυτό επη-ρέασε το γενετικό κώδικα του αρχικού φωτός. Εκεί άρχισε η απώ-λεια της παραδεισιακής συνείδησης, η Πτώση που αναφέρει η Βί-

* Στα ισπανικά secreto. (Σ.τ.Μ.)** Στα ισπανικά secreción. (Σ.τ.Μ.)

352 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

βλος. Οι επόμενες γενιές, όταν συνειδητοποίησαν ότι είχαν χάσει την παραδεισιακή συνείδηση, αναγκάστηκαν να εφαρμόσουν τη σεξου-αλική αλχημεία για να την επανακτήσουν».

Ο Αχιλλέας πλησίασε το σεξολόγο. «Γι’ αυτό σε κάλεσα να έρθεις εδώ. Οι μελέτες σου στη σεξολογία

θα μπορέσουν να εδραιώσουν καλύτερα αυτές τις πρακτικές». «Πάντως», πρόσθεσε ο Αδάμ, «έχουν μείνει πολύ λίγοι γνωστικοί

και ταντρικοί και ασκούν ελάχιστα αυτή τη σεξουαλική μέθοδο. Αχιλ-λέα, πιστεύεις ότι αυτό είναι που θα ανακτήσουμε;»

Ο αρχαιολόγος βολεύτηκε στην καρέκλα του. «Τα τελευταία τελετουργικά ευρείας κλίμακας έγιναν στην Ηλι-

ούπολη, στις Θήβες, στη Μέμφιδα, στο Λούξορ, στην αρχαία Αίγυ-πτο και στην Ινδία. Μάλιστα εκεί τελείωσαν, ακολουθώντας πάντα τα διδάγματα του Ερμή του Τρισμέγιστου, που είναι γνωστός και ως Τοθ ο Άτλαντας για τους Αιγύπτιους. Ήταν ερμητικά τελετουργικά με σκοπό τον ερεθισμό του εγκεφάλου και της συνείδησης. Αυτό εί-ναι ακόμα καταγεγραμμένο στον αιγυπτιακό πολιτισμό στο Βιβλίο του Τοτ, αλλά λίγοι του δίνουν σημασία».

Ο Αδάμ σημείωσε: «Στην Ινδία η ίδια διδαχή αποκαλύφθηκε από τον ταντρικό θεό Σίβα και καταγράφεται στα Τάντρα, τα ιερά βιβλία. Πάντως διαισθάνομαι ότι πρέπει να πάμε προς κάτι ανώτερο. Η εξέ-λιξη μοιάζει με σπείρα. Δε νομίζω ότι θα επιστρέψουμε στην εποχή της ανταλλαγής αγαθών, αλλά ότι θα κάνουμε ένα ανώτερο άλμα συνείδη-σης. Τουλάχιστον έτσι ελπίζω», είπε ο σεξολόγος αναστενάζοντας.

Επικράτησε μια στιγμιαία σιωπή. Όλοι εμπέδωναν τις πληροφο-ρίες προσπαθώντας με τη βοήθεια των υποθέσεων να ξεκαθαρίσουν την κατανόησή τους.

«Παραλίγο να το ξεχάσω», είπε ο αρχαιολόγος χωρίς να πάρει ανάσα. «Κάτι ακόμα για το έργο του Σέλντρεϊκ. Σύμφωνα με την υπό-θεση της μορφικής αντήχησης, αν αφυπνιστεί η εσωτερική αίσθηση με την ενίσχυση του νου και του DNA, θα ήταν εύκολο να αναπτύξει κανείς νέες έμφυτες δυνάμεις, άγνωστες ως τώρα, όπως η τηλεπά-θεια, η αστρική προβολή, το προαίσθημα ή οι πνευματικές αισθή-σεις».

«Συμπίπτει με τους Μάγια», αναφώνησε ο Αδάμ.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 353

«Ο Σέλντρεϊκ ήταν εμπνευσμένος άνθρωπος, έτσι δεν είναι;» ρώ-τησε η Αλεξία.

«Αν είχε ζήσει στην αρχαιότητα, θα βρισκόταν στην κλίμακα του Πυθαγόρα, του Ιπποκράτη ή του Σωκράτη», πιθανολόγησε ο Αχιλ-λέας.

Η Αλεξία συνοφρυώθηκε έκπληκτη. Ο πατέρας της πήρε βαθιά ανάσα και συνέχισε.

«Ο Σέλντρεϊκ εμβαθύνει και την ιδέα ότι ο νους δε βρίσκεται μέσα στο κεφάλι, αλλά επεκτείνεται προς τα έξω. Αυτό θα αποδείκνυε για-τί καμιά φορά νιώθουμε να μας παρατηρεί κάποιος χωρίς να τον βλέ-πουμε ούτε να τον ακούμε. Όπως ο ποδοσφαιριστής που συγχρονίζε-ται με το συμπαίκτη του και ξέρει, από την εσωτερική αίσθηση, τι θα κάνει ο άλλος παίκτης με την μπάλα. Ή ένα θύμα που νιώθει να απει-λείται από έναν κυνηγό πριν ακόμα τον δει. Ο Σέλντρεϊκ έλεγε ότι αυ-τό συμβαίνει, γιατί τα πεδία του νου είναι συνδεδεμένα με την ίδια δύ-ναμη την ίδια στιγμή. Είναι σύνηθες και στα δίδυμα αδέρφια, που λέ-νε ότι ξέρουν πότε ο αδερφός ή η αδερφή τους έχει κάποιο πρόβλη-μα, παρόλο που τους χωρίζει αρκετά μεγάλη απόσταση».

Ο Αχιλλέας έμοιαζε με αρχαίο σοφό που μοιράζει τα διδάγματά του.

«Με συγχωρείτε που θα αναγκαστώ να τονίσω τη λογική και πρα-κτική πλευρά αυτής της κουβέντας», είπε η Αλεξία συνηθισμένη στο να αποδίδεται εκείνη η ιδιότητα πάντα και μόνο, αν και λανθασμέ-να, στους άντρες φιλοσόφους, «αλλά πρέπει να φύγουμε από εδώ».

«Ίσως είναι κι αυτό κομμάτι της αλλαγής», υποστήριξε ο Αχιλλέας σαν να μην την είχε ακούσει. «Ο άντρας γίνεται πιο διαισθητικός και ευαίσθητος και η γυναίκα πιο λογική και πρακτική».

«Δεν ξέρω, μπαμπά», είπε εκείνη. «Όμως πρέπει να μάθουμε τι συμβαίνει στον έξω κόσμο. Και επείγει να φύγουμε από εδώ. Δεν ξέ-ρουμε τι άλλα στοιχεία έχουν για μας οι άνθρωποι της Μυστικής Κυ-βέρνησης».

«Τώρα, φεύγουμε», υποσχέθηκε ο Αχιλλέας. «Κάτι τελευταίο. Εί-ναι σημαντικό για να οργανωθούμε».

Η Αλεξία ήξερε ότι, όταν ο πατέρας της είχε έμπνευση, ο χρόνος δεν υπήρχε.

354 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Σε ακούμε», αποκρίθηκε. «Τι είναι;» «Ο Σέλντρεϊκ ανέφερε και τη θεωρία της μορφικής αιτιότητας.

Έλεγε ότι όλα τα πράγματα οργανώνονται από μόνα τους ακολου-θώντας το κοινό πρότυπο. Ένα άτομο δε χρειάζεται να δημιουργη-θεί από κάποιον εξωτερικό παράγοντα, οργανώνεται μόνο του. Τα μόρια και οι κρύσταλλοι δεν οργανώνονται από τους ανθρώπους κομ-μάτι κομμάτι, αλλά κρυσταλλώνονται αυθόρμητα».

«Πού θέλεις να καταλήξεις, μπαμπά;» «Πρέπει να δούμε πώς θα εφαρμόσουμε τις θεωρίες του, ώστε να

συντονίσουμε ατομικά και συλλογικά τους χαλαζίες με το κοινό πρό-τυπο ενέργειας της μονάδας. Μία μόνο αποικία του νου, ένα μυαλό οργανωμένο για να λαμβάνει την ενέργεια που θα μας κάνει να πε-ράσουμε από τη μία διάσταση στην άλλη».

Ο Αδάμ έκανε δύο βήματα και τον πλησίασε. Εκείνη η πληροφο-ρία ήταν ζωτικής σημασίας και ήθελε να την αφομοιώσει.

«Αχιλλέα, ο μόνος τρόπος να ενισχύσουμε το χαλαζία σε ένα συλ-λογικό νου είναι ο ομαδικός διαλογισμός, ένα κοινό πνευματικό τε-λετουργικό με πολύ κόσμο».

Το κινητό του Αδάμ τούς επανέφερε στη σκληρή πραγματικότη-τα του κόσμου. Η όψη του χλόμιασε όταν άκουσε τη φωνή του Κρού-γκερ.

«Είστε σίγουρος, γιατρέ;» ρώτησε έπειτα από μερικά δευτερόλε-πτα.

Ο Αχιλλέας και η Αλεξία κοιτάχτηκαν. Ο Αδάμ έκλεισε το τηλέφωνο. «Τι σου είπε;» ρώτησε περίεργη η Αλεξία. «Δεν πρόλαβα καν να του πω ότι σε βρήκαμε», είπε χαμηλόφωνα

ο Αδάμ στον αρχαιολόγο. «Νομίζω ότι δεν ταιριάζουν όλα με τη θε-ωρία σου, Αχιλλέα. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε ένα με-γάλο πρόβλημα που ξεφεύγει από κάθε θεωρία».

«Τι πρόβλημα;» ρώτησαν νευρικά με μια φωνή πατέρας και κόρη. «Ο δόκτωρ Κρούγκερ με πληροφόρησε ότι τα δίκτυα ενημέρω-

σης μεταδίδουν ένα άσχημο νέο». «Κι άλλος σεισμός;» φώναξε η Αλεξία νιώθοντας έναν κόμπο στο

στομάχι.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 355

Ο Αδάμ κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Πολύ φοβάμαι ότι είναι κάτι ακόμα χειρότερο». Η όψη του σε-

ξολόγου φανέρωνε την ένταση που ένιωθε. «Οι αστρονόμοι ανακά-λυψαν ότι ένας μετεωρίτης κολοσσιαίων διαστάσεων ενδέχεται να συγκρουστεί με τη Γη».

82

«ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ πολύ χρόνο!» αναφώνησε ο Αχιλλέας προσπαθώντας να τους κάνει να συνέλθουν από το σοκ. «Θυμηθείτε την παροιμία που λέει ότι “Από τα πιο μαύρα και απειλητικά σύννεφα βγαίνει το πιο καθαρό και κρυστάλλινο νερό”».

«Δεν είμαστε για παροιμίες, μπαμπά». «Εγώ έχω τη Φιλοσοφική Λίθο, είναι η μόνη μας ελπίδα». «Οι Άτλαντες χάθηκαν στην καταστροφή πριν από δεκατρείς χι-

λιάδες χρόνια», του θύμισε η Αλεξία. «Δε σώθηκαν αν και είχαν την πέτρα».

«Μην είσαι αρνητική, Αλεξία. Κράτησε την ψυχραιμία σου. Τέ-τοιες στιγμές είναι που πρέπει να αξιοποιούμε τη σοφία μας».

«Ο πατέρας σου έχει δίκιο», είπε ο Αδάμ. Στάθηκε πίσω της και την αγκάλιασε απαλά.

Επικράτησε σιωπή. «Για περιμένετε!» φώναξε ο Αδάμ σε μια στιγμή αναλαμπής και

δημιουργικότητας. «Αν δε με απατά η μνήμη μου, το βιβλίο του πα-τέρα μου μιλά για κάτι παρόμοιο. Συγκεκριμένα αναφέρει το ιερό βιβλίο των Μάγια, το Τσίλαμ Μπάλαμ, που έλεγε τα εξής:

Στις δεκατρείς Αχάου, στο τέλος του ύστατου κατούν, το ίτζα θα κου-λουριαστεί και θα τυλίξει την Τάνκα. Για κάποιο καιρό θα είναι βυ-θισμένα στο σκοτάδι κι ύστερα θα έρθουν να φέρουν το μελλοντικό σημάδι οι άνθρωποι του Ήλιου. Η Γη θα ξυπνήσει από το βορρά και από τη δύση, το ίτζα θα ξυπνήσει.

Η Αλεξία είχε σκύψει το κεφάλι σκυθρωπή, σαν να μην τον άκουγε.

356 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Εξήγησέ το, Αδάμ», του ζήτησε ο αρχαιολόγος. «Διαφορετικά, ακούγεται σαν κινέζικα».

«Πιστεύω ότι οι Μάγια ήξεραν τι θα συμβεί και είχαν προβλέψει τα πάντα με ακρίβεια. Και οι Άτλαντες ήξεραν ότι προέρχονταν από τον Ωρίωνα και τον Σείριο».

«Αυτό εννοεί το Τσίλαμ Μπάλαμ όταν λέει ότι “θα φέρουν το μελ-λοντικό σημάδι οι άνθρωποι του Ήλιου”;» ρώτησε ο Αχιλλέας.

Ο Αδάμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Είπες ότι βίωσες ένα déjà vu με το κομμάτι του χαλαζία που έχει

ο Κρούγκερ στο Λονδίνο και ότι τα πρώτα ανθρώπινα όντα αποτε-λούσαν ένα πείραμα γενετιστών από τον Ωρίωνα, έτσι δεν είναι;» ρώ-τησε ο Αχιλλέας.

Ο Αδάμ ρίγησε όταν θυμήθηκε τη μεταφυσική εμπειρία. «Ακριβώς». Για μια στιγμή όλοι έδειχναν να σκέφτονται το ίδιο. «Ο πιο εύκολος τρόπος για να εναρμονιστεί η ανθρωπότητα και

να δεχτεί αυτό που έρχεται το Δεκέμβριο, ό,τι κι αν είναι, θα ήταν να χωρίσουμε το μητρικό χαλαζία και να τον μοιράσουμε σε όλο τον κό-σμο. Θα μας ήταν χρήσιμος ο χαλαζίας που έχει στα χέρια του ο Κρούγκερ, ακόμα και ο δικός σου, Αλεξία».

«Πού βρίσκεται ο μητρικός χαλαζίας;» ρώτησε ο Αδάμ τον Αχιλ-λέα. «Πρέπει να κάνουμε κάτι με αυτόν επειγόντως».

Ο αρχαιολόγος πήρε βαθιά ανάσα. «Ο μητρικός χαλαζίας, η Φιλοσοφική Λίθος, βρίσκεται στο Με-

ξικό. Τον έστειλα στο γεωλογικό θύλακα της θηλυκής ενέργειας που θα ξυπνήσει στη Γη. Σκόπευα να τον παρουσιάσω στα Ηνωμένα Έθνη μαζί με την πλάκα των Ατλάντων και τις υπόλοιπες επιστημο-νικές πιστοποιήσεις. Τώρα δουλεύει πάνω σε αυτόν ένας σαμάνος που γνωρίζω εδώ και καιρό, με μια ομάδα συνεργατών του».

«Στο Μεξικό;» ρώτησε κατάπληκτος ο Αδάμ. Ο Αχιλλέας κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Στο Τσίτσεν Ίτζα. Ήταν το πιο ασφαλές μέρος και μαζί το πιο

σημαντικό για τον πλανήτη σε ενεργειακό επίπεδο». «Γιατί έδωσες το μητρικό χαλαζία;» φώναξε η Αλεξία, που είχε

παραδοθεί στη νευρικότητα.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 357

«Γιατί ήταν απαραίτητο. Για να γίνει αντιληπτό, θα ζητήσω από τον Αδάμ, αν έχει την καλοσύνη, να εξηγήσει αυτό που είπε πριν σχε-τικά με το Αχάου και το ίτζα».

«Το βιβλίο μιλά για τα δεκατρία Αχάου, λέξη που χρησιμοποιού-σαν οι Μάγια για τον Ήλιο. Είναι ο χρόνος που χρειάζεται το άστρο για το γύρο των δώδεκα πλανητών και των αστερισμών, “στο τέλος του ύστατου κατούν”, μιας περιόδου περίπου είκοσι ετών, από το 1992 ως το 2012. Οι Μάγια αποκαλούν αυτά τα είκοσι χρόνια “χρόνο του μη χρόνου”».

«Για συνέχισε!» είπε ο Αχιλλέας ξαναμμένος. «Ανέφεραν ότι το ίτζα θα κουλουριαστεί». Ο Αδάμ έκανε μια παύ-

ση για να σκεφτεί. «Ίτζα σημαίνει στόμιο νερού». «Τα τσουνάμι», είπε ο Αχιλλέας. «Και θα τυλίξει την Τάνκα», συνέχισε ο Αδάμ, «δηλαδή τη Γη. Ανα-

φέρει έπειτα: “Για κάποιο καιρό θα είναι βυθισμένα στο σκοτάδι κι ύστερα θα έρθουν να φέρουν το μελλοντικό σημάδι οι άνθρωποι του Ήλιου. Η Γη θα ξυπνήσει από το βορρά και από τη δύση, το ίτζα θα ξυπνήσει”».

Ο Αδάμ ένιωθε την αδρεναλίνη να κυλά στις φλέβες του. «Το ίτζα θα ξυπνήσει... Το Τσίτσεν Ίτζα!» φώναξε ο Αχιλλέας. Ο Αδάμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Οι Μάγια μιλούσαν για την επιστροφή της ενέργειας του φτερω-

τού φιδιού, του Κουκουλκάν ή του Κετσαλκόατλ των Αζτέκων». «Και τώρα τι θα κάνουμε;» ρώτησε η Αλεξία. «Θα πάμε στο Λονδίνο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και θα μιλή-

σουμε στον κόσμο για την ανακάλυψη και τη χρήση των χαλαζιών». Η Αλεξία και ο Αδάμ κατένευσαν. «Κι ύστερα θα πάμε στο Μεξικό. Αν επαληθευτούν οι προφητείες

των Μάγια, η θεωρία του Σέλντρεϊκ και η δύναμη της Φιλοσοφικής Λίθου, πιστεύω ότι το Μεξικό θα είναι ο τόπος όπου τα πρώτα πεφω-τισμένα ανθρώπινα όντα θα μπορέσουν να περάσουν τις πληροφο-ρίες του συλλογικού DNA στο υπόλοιπο είδος».

358 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

83

ΛΙΓΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ παρακάτω ο Έντουαρντ Κάσας έβγαινε από το μι-σογκρεμισμένο σπίτι σαν φάντασμα, κάνοντας μια τελευταία προ-σπάθεια. Ήταν εξασθενημένος και αιμορραγούσε από ένα σοβαρό τραύμα στο κεφάλι. Κατάφερε να κάνει μερικά βήματα κι ύστερα σωριάστηκε στο πεζοδρόμιο. Ο ένας του ώμος είχε εξαρθρωθεί κι εί-χε σπάσει κάμποσα πλευρά. Δε φορούσε παπούτσια και τα ρούχα του ήταν κουρελιασμένα. Έμοιαζε με ζητιάνο.

Δύο νοσοκόμοι από μια ομάδα διάσωσης του Ερυθρού Σταυρού που περνούσαν από εκεί τον είδαν να πέφτει και έτρεξαν κοντά του. Ο ένας έβαλε τα δάχτυλά του στη σφαγίτιδα φλέβα.

«Ο σφυγμός του είναι πολύ αδύναμος», είπε στο συνάδελφό του. «Πρέπει να έχει χάσει πολύ αίμα».

Ο άλλος νοσοκόμος επέστρεψε στο ασθενοφόρο κι άρχισε να ετοιμάζει το φορείο όσο πιο γρήγορα μπορούσε.

Μέχρι στιγμής, ο έβδομος σεισμός είχε στοιχίσει τη ζωή σε πε-ρισσότερους από εννιακόσιους ανθρώπους μόνο στην Αθήνα. Οι νο-σοκόμοι έβαλαν τον Καταλανό στο ασθενοφόρο, άναψαν τη σειρή-να κι έφυγαν ολοταχώς.

Στη Ρώμη ο καρδινάλιος Τους ήταν καταρρακωμένος από τις πλη-ροφορίες για το σεισμό στην Αθήνα. Είχε τηλεφωνήσει στον Έντου-αρντ δεκαοκτώ φορές την τελευταία μισή ώρα και είχε αρχίσει να ανησυχεί με τη σιωπή του Καταλανού. Άξαφνα ένιωσε μόνος. Μια μοναξιά κενή, αποπνικτική. Δεν είχε χάσει μόνο το δεξί του χέρι αλ-λά και τον εραστή του, τον εξομολόγο του, το στήριγμά του. Αναγνώ-ρισε σιωπηρά όσα σήμαινε για εκείνον ο Έντουαρντ. Και τότε ένιω-σε μια βαθιά ενόχληση στο κέντρο του στέρνου. Αυτό το σημείο είχε κάνει τόσες φορές τους πιστούς να χτυπήσουν ενσταλάζοντάς τους μια τριπλή ενοχή* στις εκατοντάδες λειτουργίες που είχε τελέσει. Για

* Πρόκειται για ένα μέρος του τελετουργικού της καθολικής εκκλησίας, στο οποίο οι πιστοί καλούνται να χτυπήσουν το στέρνο τρεις φορές λέγοντας «mea

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 359

πρώτη φορά μια ενοχή πραγματική, ένα τρομερό ψυχολογικό βάρος, εξερράγη μέσα στην καρδιά του.

Εκείνος έβαλε τον Έντουαρντ Κάσας στη Μυστική Κυβέρνηση. Εκείνος τον επανέφερε στην πραγματικότητα όταν τον γνώρισε, πα-ρατημένο στα σκαλιά της εκκλησίας. Ήταν ο μόνος άνθρωπος στον οποίο είχε πραγματική εμπιστοσύνη.

Με την ψυχή κατάμαυρη αποφάσισε να παίξει το τελευταίο του χαρτί για να βρει τη Φιλοσοφική Λίθο. Το ίδιο βράδυ έκανε δύο τη-λεφωνήματα. Διέταξε να ψάξουν τον Έντουαρντ σε κάθε γωνιά της Αθήνας και χειρίστηκε την απελευθέρωση του Βίκτορ Σοπένσκι, ο οποίος κρατούνταν ακόμα από την επίσημη βρετανική αστυνομία.

Το Κοράκι θα ήταν έτοιμο για δράση και αυτή τη φορά δε θα αποτύχαινε.

84

Η ΦΩΝΗ του δόκτορα Στέφαν Κρούγκερ αντηχούσε σαν βροντή στο πλατό του BBC όπου έδινε συνέντευξη. Στόχος του ήταν να μάθει και να κατανοήσει πολύ περισσότερος κόσμος τη λειτουργία των χαλα-ζιών, ώστε να φτάσει στην εσωτερική κατάσταση της δεκτικότητας. Ήδη περισσότερα από πεντακόσια άτομα είχαν λάβει τους προσω-πικούς τους προγραμματισμένους χαλαζίες. Ο δόκτωρ Κρούγκερ μι-λούσε μπροστά στην κάμερα χωρίς σημειώσεις. Ο λόγος του ήταν πειστικός και ενθαρρυντικός.

Μπροστά σε μια παγκόσμια εικόνα σύγχυσης, χάους και άγνοιας έχουμε αρχίσει να διανέμουμε χαλαζίες με ωφέλιμες ιδιότητες για το νευρικό σύστημα και βασικά για το DNA των ανθρώπων. Από το Ιν-στιτούτο Γενετικών Μελετών δίνουμε σε όποιον το ζητήσει ένα χαλα-ζία που έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει θετικά την ατομική γενετι-κή.

culpa, mea culpa, mea maxima culpa», δηλαδή «λάθος μου, λάθος μου, υπέρτα-το λάθος μου». (Σ.τ.Μ.)

360 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Η πραγματικότητα του ανθρώπου, όπως τη γνωρίζουμε, πρόκει-ται να αλλάξει εκούσια. Ένα μεγάλο κβαντικό άλμα θα συμβεί σύ-ντομα σε όλο τον κόσμο. Πρέπει να προετοιμαστούμε. Το χειρότερο λάθος που μπορεί να κάνει κανείς αυτή τη στιγμή είναι να φοβάται. Ο φόβος μάς κάνει πιο αδύναμους. Ας ανοίξουμε το μυαλό μας σε ένα διαφορετικό μέλλον.

Έχουμε έναν προγραμματισμένο χαλαζία για κάθε άτομο διατε-θειμένο να εκπαιδευτεί και να προετοιμαστεί γι’ αυτό που θα έρθει στις 21 Δεκεμβρίου.

Ο Γερμανός επιστήμονας ήταν γεμάτος ελπίδα. Η Κέιτ, ο ίδιος

και αρκετοί ακόμα άνθρωποι ένιωθαν τη θετική επιρροή των χαλα-ζιών. Βίωναν μια εσωτερική διαύγεια και μια αντίληψη ευρύτερη από το σύνηθες. Στο τηλεοπτικό πλατό κυριαρχούσε απόλυτη σιωπή, την οποία περιέβαλλε μια αύρα μαγνητισμού.

Είναι μεσσίας, σκέφτονταν μερικοί. Εκμεταλλεύεται τη συγκυρία για να βγάλει χρήματα, σκέφτονταν άλλοι. Δεν υπήρχε γενικευμένη ομοφωνία για την αποδοχή των χαλαζιών, αν και σε ποσοστό σαρά-ντα τοις εκατό το κοινό ανταποκρινόταν θετικά.

Ο Κρούγκερ συνέχισε το λόγο του.

Η Γη ετοιμάζεται να δεχτεί μια ανώτερη ενέργεια που θα μας επη-ρεάσει όλους. Είδαμε ότι το DNA μοιάζει με ηλεκτρική μηχανή και είναι ευαίσθητο στο μαγνητισμό. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο μαγνη-τισμός που θα εκπέμψει σύντομα η Γη θα επηρεάσει τη μηχανή μας, γι’ αυτό χρειάζεται να επαγρυπνούμε για την ποιότητα της ενέργειάς μας. Ήρθε η στιγμή της ανύψωσης. Κάποιοι θα κληθούν να αντιμε-τωπίσουν για πρώτη φορά την εμπιστοσύνη σε μια ανώτερη δύναμη. Και είναι απαραίτητο να καταλάβουμε ότι αυτή η ανώτερη δύναμη βρίσκεται μέσα στον καθένα μας. Ήρθε η ώρα να την ενεργοποιή-σουμε.

Όλη η δουλειά συνίσταται σε έναν παλμικό προγραμματισμό. Πρέπει να έχουμε πρόθεση να είμαστε ανοιχτοί στην αλλαγή, γιατί το DNA απαντά στην «πρόθεση» του κάθε όντος.

Ο χαλαζίας που έχουμε ετοιμάσει είναι δωρεάν και θα λειτουρ-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 361

γήσει απλώς ως καθρέφτης για να αντικατοπτρίσει την πραγματική εσωτερική μας εικόνα, την ουσία. Όπως βγάζει κανείς από έναν υπο-λογιστή ένα παλιό πρόγραμμα και βάζει στη θέση του ένα καινούριο, έτσι ακριβώς πιστεύουμε ότι θα συμβεί και σε εμάς, αν πάνε όλα κα-λά. Η ανώτερη ενέργεια θέλει την εξέλιξή μας, γιατί η Γη και όλο το ηλιακό σύστημα θα εξελιχθούν. Πιστεύουμε ότι το ηλεκτρομαγνητι-κό πεδίο του πλανήτη αλλάζει και η ισχύς του ανεβαίνει σε συχνότη-τα. Αν ο παλμός αυξηθεί, θα ενεργοποιήσει όλους τους κλώνους του DNA και όποιος δεν είναι προετοιμασμένος πνευματικά θα αντιμε-τωπίσει σοβαρά προβλήματα τη στιγμή του ενεργειακού και ψυχο-λογικού αντίκτυπου.

Δεν είναι παιχνίδι, πρόκειται για ζήτημα ζωής ή θανάτου, μετα-μόρφωσης. Είναι η στιγμή να αφήσουμε πίσω μας τις εσφαλμένες πε-ποιθήσεις και τους παράλογους φόβους και να ξεχάσουμε κάθε αν-θρώπινη διαφορά και περιορισμό. Είναι η ώρα να αποδεχτούμε τη θεϊκή μας φύση.

Πιστεύουμε ότι οι απαντήσεις σε όλα τα υπαρξιακά μας ερωτή-ματα βρίσκονται στο μεγάλο ανενεργό ποσοστό του DNA. Έφτασε η στιγμή να απελευθερωθούμε από την ψευδαίσθηση της δυϊκότητας. Υπάρχει μια πραγματική πνευματική ενότητα που περιμένει να γίνει δεκτή πολύ σύντομα, μια μεγάλη ευκαιρία. Ελπίζω να καταλαβαίνε-τε το μέγεθος της στιγμής.

Ένας χείμαρρος δημοσιογράφων άρχισε να τον κατακλύζει με

ερωτήσεις. «Τι θα συμβεί αν κάποιος δε δεχτεί το χαλαζία;» «Εσείς τι έχετε να κερδίσετε από όλα αυτά, γιατρέ;» «Πρόκειται για σημάδι της Αποκάλυψης;» «Τι θα κάνουμε με το μετεωρίτη που λέγεται ότι θα συγκρουστεί

με τη Γη;» «Για ποιον δουλεύετε;» «Ποια συμπτώματα θα βιώσουμε με αυτό το χαλαζία;» «Έχουν σχέση όλα αυτά με τις προφητείες για το τέλος του κό-

σμου;» «Αν γίνει κι άλλος σεισμός, θα πάρω το χαλαζία και ξέρετε πού

362 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

θα τον βάλω!» τόλμησε να πει ένας μεθυσμένος Άγγλος δημοσιογρά-φος.

Επικράτησε χάος. Παρόλο που πολλοί κατάλαβαν το μήνυμα και ήταν διατεθειμένοι να λάβουν την πέτρα και να προετοιμαστούν, η πλειονότητα καταλήφθηκε από πανικό, ένα συναίσθημα που τους παρέλυε.

Οι Άγγλοι δημοσιογράφοι έμοιαζαν με πεινασμένα λαγωνικά. Η ένταση άρχισε να ελαττώνεται όταν η Κέιτ μοίρασε χαλαζίες σε όσους βρίσκονταν στο στούντιο.

Σε μερικά λεπτά ο εχθρικός παλμός άλλαξε ελαφρά. Ένα ρεύμα ηρεμίας ξεπήδησε, θαρρείς, από το τίποτα. Μόνο ένα δυο άτομα πή-ραν από ένα χαλαζία κι έπειτα τον άφησαν στη θέση του φωνάζο-ντας: «Είναι απάτη!» Οι υπόλοιποι δεν είπαν τίποτα. Όσοι έμειναν με το χαλαζία στο χέρι άρχισαν να νιώθουν την επίδρασή του.

Ο Κρούγκερ και η Κέιτ είχαν συμφωνήσει να δώσουν συνέντευ-ξη σε έναν από τους λίγους δημοσιογράφους που τόλμησαν να πά-ρουν το χαλαζία και να πειραματιστούν. Οι γενετιστές ήξεραν ότι έπρεπε να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία. Ο δημοσιογράφος που εί-χαν επιλέξει άρχισε τις ερωτήσεις.

«Συνδεόμαστε ζωντανά με το δόκτορα Στέφαν Κρούγκερ και τη δόκτορα Κέιτ Σμιθ από το Γενετικό Ινστιτούτο του Λονδίνου για να απαντήσουν στα ανησυχητικά ερωτήματά μας σχετικά με την κατά-σταση των γενετικών αλλαγών. Ποιες αλλαγές συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη και πώς θα μας επηρεάσουν; Λέτε ότι η πλανη-τική αλλαγή έχει σκοπό να αλλάξει το DNA. Πώς αλλάζει το DNA;»

«Κάθε άνθρωπος έχει δύο έλικες στο DNA του με δύο ενεργούς κλώνους στη διπλή έλικα. Πιστεύουμε ότι χάρη στην πλανητική ευ-θυγράμμιση και στην αλλαγή του Ήλιου θα αρχίσουμε να ενεργο-ποιούμε περισσότερη ενέργεια σε κυτταρικό επίπεδο. Μέσα από τις επιστημονικές μας μελέτες έχουμε ανακαλύψει ότι και άλλοι κλώνοι του DNA βρίσκονται υπό διαμόρφωση. Πρόκειται για μια μετάλλα-ξη του είδους μας, αν και δε γνωρίζουμε ακόμα το τελικό αποτέλε-σμα».

Ο Κρούγκερ έδειξε ένα γράφημα των κλώνων και των ελίκων του DNA για να καταλάβει καλύτερα ο κόσμος.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 363

«Λέτε ότι οι αλλαγές δεν έχουν δημοσιοποιηθεί μέχρι τώρα, για-τί η ορθόδοξη επιστημονική κοινότητα νιώθει ότι θα θορυβήσει πο-λύ τον πληθυσμό. Ωστόσο, γιατρέ, υποστηρίζετε ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να αλλάζει σε κυτταρικό επίπεδο;»

«Εδώ και καιρό δουλεύουμε με αρκετά παιδιά, το DNA των οποί-ων έχει τρεις κλώνους. Ξέρουμε ότι πρόκειται για μια θετική μετάλ-λαξη σε σωματικό, πνευματικό και συναισθηματικό επίπεδο, αν και θα μπορούσε να θεωρηθεί καταστροφή και να σπείρει τον πανικό. Θέλουμε να καθησυχάσουμε τον πληθυσμό».

«Μπορείτε να μας αναφέρετε ορισμένα από τα διαφορετικά χα-ρακτηριστικά των παιδιών που υποτίθεται πως έχουν πιο ενεργό DNA, δόκτωρ Σμιθ;»

Η Κέιτ έβαλε τους φακέλους που κρατούσε πάνω στο τραπέζι και βολεύτηκε.

«Τα παιδιά μπορούν να κινούν αντικείμενα που βρίσκονται στην άλλη άκρη του δωματίου απλά και μόνο αν συγκεντρωθούν σε αυτά, ή να γεμίσουν ένα ποτήρι με νερό κοιτάζοντάς το. Είναι τηλεπαθη-τικά. Αυτό μας περιμένει αν καταφέρουμε να εισέλθουμε στην πέ-

364 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

μπτη διάσταση. Προς τα εκεί κατευθύνεται το μέλλον του Homo sapiens».

«Γιατρέ, η πλειονότητα των συναδέλφων μου δυσπιστεί προς αυ-τές τις μελέτες. Πιστεύετε πραγματικά ότι θα συμβεί σε όλους εμάς;»

«Έκανα δοκιμές και με ορισμένους ενήλικες που είδαν οράμα-τα από το παρελθόν και το μέλλον βάζοντας το χαλαζία στην επί-φυση. Κάποιοι, μάλιστα, σύντομα θα αποκτήσουν μια τρίτη έλικα. Η συνείδηση και ο οργανισμός αυτών των ατόμων βιώνουν πολλές σημαντικές αλλαγές. Η Γη και οι κάτοικοί της αυξάνουμε τον παλ-μό».

«Τι ακριβώς προκαλεί τις αλλαγές στον οργανισμό και στο DNA μας;»

«Έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε τη δομή του DNA μας και να κάνουμε το σώμα μας πιο ελαφρύ και υγιές, ένα σώμα φωτός. Αυ-τό ετοιμάζεται εδώ και πολύ καιρό και το 2012 είναι το σημείο μη-δέν για να ολοκληρωθεί η διαδικασία».

«Και για να κλείσουμε, γιατρέ, μια ερώτηση σχετικά με κάτι που είναι δύσκολο να αποδεχτούμε... Μιλάτε για την πέμπτη διάσταση. Τι ακριβώς είναι αυτό;»

«Οι διαστάσεις είναι οι διαφορετικές καταστάσεις της ύπαρξης, τα επίπεδα της συνείδησης. Αλλάζοντας διάσταση γιγαντώνουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Όταν ακούμε ότι είμαστε πολυδιαστατικά όντα, πολλοί φανταζόμαστε ότι μπορούμε να ταξιδέψουμε ανάμεσα σε διαστάσεις που δεν καταλα-βαίνουμε καλά».

«Με άλλα λόγια, αν έχετε την καλοσύνη...» «Θα σας το εξηγήσω διαφορετικά. Η πρώτη διάσταση είναι αυ-

τή των μετάλλων και του νερού. Το φυτικό βασίλειο είναι η δεύτερη. Στην τρίτη διάσταση, στην οποία ζούμε τώρα, αντιλαμβανόμαστε γραμμικά το χρόνο και το χώρο και από αυτό τον ξεχωριστό χρόνο αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τη διάδραση της τέταρτης διάστασης πάνω μας, γιατί εδώ ο χρόνος είναι πνευματικός, διαστέλλεται και συστέλλεται σε ένα αιώνιο παρόν».

«Συνεχίστε...»

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 365

«Το κβαντικό άλμα της συνείδησης σημαίνει ότι θα μεταπηδή-σουμε σε μια άλλη διάσταση, ανώτερη. Θα είναι το τέλος μιας επο-χής, της τρίτης διάστασης, μια αναζήτηση της ουσίας της ζωής. Και από εδώ αρχίζουμε να εξερευνούμε τις συχνότητες των νέων διαστά-σεων, οι οποίες μας ανοίγουν την πραγματικότητα της ύπαρξής μας. Στην τέταρτη διάσταση, άλλα επίπεδα συνείδησης καταλαμβάνουν το μυαλό. Πρόκειται για τη ζώνη της μετάβασης προς τις πιο ανυ-ψωμένες πραγματικότητες. Εκεί θα βρούμε τις αρχέτυπες δυνάμεις ή αυτό που ο Γιουνγκ ονόμασε “συλλογικό ασυνείδητο”. Είναι το ση-μείο όπου βιώνουμε την τηλεπάθεια, τη συγχρονικότητα και την εξω-αισθητήρια αντίληψη».

«Περιγράψτε μας τη διαδικασία». «Αυτή η διάσταση είναι η συχνότητα της σοφίας και η απόλυτη

γνώση την οποία ο Πλάτωνας ονόμασε “άλμα του κόσμου”. Δεν εί-ναι τίποτ’ άλλο από ενέργεια. Πρόκειται για τη διάσταση στην οποία θυμόμαστε ποιοι είμαστε. Γι’ αυτό κάθε διαχωρισμός και σύγκρου-ση μας απομακρύνει από την πέμπτη διάσταση. Αντίθετα, αυτό που μας κάνει να την πλησιάζουμε είναι η αίσθηση ότι όλοι είμαστε ένα».

«Μα, γιατρέ, στον κόσμο αυτή τη στιγμή επικρατεί χάος... Στ’ αλήθεια, βλέπετε κάποια θετική πλευρά σε όλα αυτά;»

«Ας υποθέσουμε ότι το πιο έντονο κομμάτι δεν έχει φτάσει ακό-μα. Είναι μόνο η αρχή. Η διαστατική αλλαγή δε θα συμβεί αμέσως, αλλά μέσα από επίπεδα συνείδησης που αλλάζουν εδώ και χρόνια. Στις 21 Δεκεμβρίου όμως θα ανοίξει εντελώς η πύλη των νέων δια-στάσεων».

Η συνέντευξη ολοκληρώθηκε. Ο Κρούγκερ και η Κέιτ ήταν ευχα-ριστημένοι. Σε λιγότερο από μία ώρα πλήθος άνθρωποι έκαναν ου-ρά έξω από το BBC για να πάρουν χαλαζία.

Το δεύτερο μέρος του έργου που είχαν σχεδιάσει άρχισε να εκτε-λείται.

366 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

85

Λονδίνο, 27 Ιουλίου Ημέρα της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων

ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ πρωτεύουσα ο Αχιλλέας, η Αλεξία και ο Αδάμ ήταν ενθουσιασμένοι παρά τη σοβαρότητα των τελευταίων ειδήσεων. Ετοι-μάζονταν να παραστούν στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώ-νων κι εμπιστεύονταν τη δύναμη της Φιλοσοφικής Λίθου.

Πλήθος κόσμου είχε δώσει ραντεβού στο στάδιο για το σπουδαίο γεγονός. Ο Αχιλλέας ήταν συγκινημένος. Ο λόγος του είχε εγκριθεί παρά τις δυσκολίες, αν και τον είχε συντομεύσει λόγω του περιορι-σμένου χρόνου. Η Ολυμπιακή Επιτροπή ήθελε να δώσει στον κόσμο αισιοδοξία και ελπίδα μπροστά στο μελανό πανόραμα των παγκό-σμιων ειδήσεων και ο Αχιλλέας ήξερε ότι η μάζα ενέργειας που θα συσσωρευόταν ανάμεσα στους χιλιάδες θεατές θα συνέβαλε στην ενί-σχυση της ανακάλυψής του.

Πάνω από διακόσια άτομα από την ομάδα του Κρούγκερ και από εθελοντές θα συντόνιζαν τη διανομή των χαλαζιών στους θεατές.

«Συντόμευε», είπε ο Αχιλλέας στην Αλεξία, που ετοιμαζόταν ακόμα στο μπάνιο. «Πάω να ετοιμάσω το αυτοκίνητο. Μην καθυστερείτε».

«Αναλαμβάνω εγώ», είπε ο Αδάμ κλείνοντάς του το μάτι πονηρά. Ο αρχαιολόγος βγήκε από το σπίτι της κόρης του για να βάλει

μπρος τη μηχανή του αυτοκινήτου. Η μέρα ήταν βροχερή, αλλά πο-λύς κόσμος περπατούσε στο πεζοδρόμιο και περίπολοι της αστυνο-μίας υπήρχαν παντού, γιατί οι διοργανωτές είχαν λάβει ένα τηλεφώ-νημα για βόμβα. Η απειλή είχε αποδειχθεί φάρσα, αλλά η αστυνο-μική παράνοια αυξανόταν διαρκώς.

«Κοντεύω, τα σκουλαρίκια μού λείπουν», είπε η Αλεξία από το μπάνιο.

Ο Αδάμ τής έριξε μια λοξή ματιά. Ήταν πανέμορφη, ακτινοβο-λούσε. Ένιωσε να την ποθεί. Έξω ο Αχιλλέας έψαχνε τα κλειδιά του αυτοκινήτου στην τσέπη του. Έβλεπε το Λονδίνο πιο ανάστατο από ποτέ. Ο κόσμος κυκλοφορούσε με λιγότερη τάξη απ’ ό,τι συνήθως προκαλώντας συνωστισμό σε ορισμένους δρόμους.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 367

Πάμε επιτέλους, σκέφτηκε ανυπόμονος. Ένα μαύρο αυτοκίνητο σταμάτησε πίσω από το δικό του. Ο Αχιλ-

λέας έψαχνε στο ραδιόφωνο τα νέα για την κίνηση στους δρόμους. Ένας άντρας βγήκε από το όχημα με αποφασιστικό βήμα και κατευ-θύνθηκε προς το μέρος του. Ο Αχιλλέας δεν τον είδε. Ένιωσε μόνο κάτι κρύο στο σβέρκο του. Το 38άρι ρεβόλβερ του Βίκτορ Σοπένσκι τον έφερε σε επαφή με μια πραγματικότητα που δεν ήθελε να ξανα-ζήσει. Σε ένα δέκατο του δευτερολέπτου ο Αχιλλέας μετάνιωσε, ξα-νά, που δεν είχε φυλαχτεί καλύτερα.

«Όλα ή τίποτα, καθηγητή. Πού είναι η Λίθος; Ή θα μου το πεί-τε ή θα σας τινάξω τα μυαλά στον αέρα».

Ο Αχιλλέας ένιωσε έναν κόμπο στο λαιμό. Ο ενθουσιασμός που αισθανόταν μέχρι πριν από ένα λεπτό μεταμορφώθηκε σε ανημπο-ριά. Δε γύρισε το κορμί του. Η αδρεναλίνη τού έπαιξε άσχημο παι-χνίδι. Σκέφτηκε ότι, αν χτυπούσε τον άντρα, θα τον σώριαζε. Τέντω-σε το μπράτσο όσο πιο γρήγορα μπορούσε, αλλά ο Σοπένσκι έγειρε πίσω και τον απέφυγε. Διαπίστωσε ότι ο αρχαιολόγος δεν επρόκειτο να συνεργαστεί κι έβαλε το δάχτυλο στη σκανδάλη, έτοιμος να πυρο-βολήσει.

«Κάθαρμα!» φώναξε ο Αχιλλέας εξοργισμένος. «Ό,τι δε δίνεται, χάνεται, καθηγητή Ευαγγέλου», απάντησε το

Κοράκι. «Καλύτερα να πάρω το μυστικό στον τάφο παρά να το παραδώ-

σω σε σένα και στα αφεντικά σου». «Ηρωικός όπως πάντα, καθηγητή». Ο Αχιλλέας είδε τον υπέρβαρο αστυνομικό να τραβά τη σκανδά-

λη. Σε ένα δέκατο του δευτερολέπτου η σφαίρα είχε χωθεί στο στέρ-νο του. Το κορμί του έπεσε βαρύ στο πλάι. Το Κοράκι τον κοίταξε στα μάτια κι ύστερα άρχισε να τρέχει στο δρόμο. Την ίδια στιγμή ο Αδάμ βγήκε από το σπίτι και αντίκρισε τη σκηνή εμβρόντητος. Η καρδιά του άρχισε να σφυροκοπά. Έτρεξε προς τον Αχιλλέα.

«Πιάστε τον!» φώναξε με όλη του τη δύναμη. Ένα περιπολικό που βρισκόταν στο επόμενο οικοδομικό τετράγω-

νο έκλεισε το δρόμο στον Σοπένσκι, που έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπο-ρούσε με το όπλο στο χέρι και το πρόσωπό του να συσπάται άγρια.

368 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Σταματήστε! Πετάξτε το όπλο στο έδαφος!» φώναξε ένας αστυ-νομικός.

Ο Σοπένσκι σταμάτησε να τρέχει. Ήταν κάθιδρος. Η βροχή δυ-νάμωσε. Του ήταν αδύνατο να σκεφτεί, ένιωθε το μυαλό του θολω-μένο από τη στιγμή που σκότωσε τον αρχαιολόγο. Ήξερε ότι θα έχα-νε τα χρήματα, τη Φιλοσοφική Λίθο, τη δόξα. Δεν υπήρχε διέξοδος. Δε θα πήγαινε στη φυλακή για φόνο. Αποφάσισε να παίξει τη ζωή του κορόνα γράμματα. Είχε εμπιστοσύνη στην ταχύτητα του πυρο-βολισμού του. Σήκωσε γρήγορα το ρεβόλβερ και τράβηξε τη σκαν-δάλη. Ο αστυνομικός έκανε το ίδιο.

Η Αλεξία άκουσε θόρυβο στο δρόμο και βγήκε τρέχοντας. Είδε τον Αδάμ πλάι στο σωριασμένο κορμί του πατέρα της. Νόμισε ότι έβλεπε εφιάλτη. Όλη η παιδική ηλικία της πέρασε μπροστά από τα μάτια της. Ο πατέρας της την αγκάλιαζε, την έκανε να γελά, της έδει-χνε αρχαιολογικές ανακαλύψεις, της ενέπνεε την αγάπη για τη Γη, για τους θεούς...

«Όχι! Μπαμπά!» Ο Αδάμ προσπαθούσε να κρατήσει τον αρχαιολόγο στη ζωή. Τα μάτια του Αχιλλέα καρφώθηκαν στα μάτια της κόρης του. Εκείνη δεν μπορούσε να κλάψει. Ο Αχιλλέας ξεροκατάπιε αργοκουνώντας το κεφάλι δεξιά κι αρι-

στερά. Η ματιά που αντάλλαξαν τα έλεγε όλα. Ο αρχαιολόγος ένιωθε να

αποχαιρετά την κόρη του. Το όνειρό του γινόταν καπνός, αλλά ένιω-σε γαλήνη γιατί είχε κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι του για να βο-ηθήσει την ανθρωπότητα.

«Μπαμπά! Κρατήσου, σε παρακαλώ!» Ο Αχιλλέας έκανε ένα νόημα ζητώντας από τον Αδάμ να πλησιά-

σει κι άλλο. Εκείνος κόλλησε το αφτί στο στόμα του αρχαιολόγου. Ο Αχιλλέας πρόλαβε να του ψιθυρίσει κάτι κι ύστερα ξεψύχησε. Μερικά μέτρα πιο μακριά ο Βίκτορ Σοπένσκι έπεφτε νεκρός από

τη σφαίρα του αστυνομικού. Ο θάνατος τους ένωνε ξανά, λες και το πεπρωμένο ήθελε να συνεχιστούν όλα σε μια άλλη ζωή.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 369

86

ΣΤΗΝ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ ο Εγκέφαλος και η ομάδα έρευνας της Μυστι-κής Κυβέρνησης είχαν ενοχληθεί από τον αντίκτυπο της μαζικής χρή-σης των χαλαζιών. Αν και τον Εγκέφαλο απασχολούσε περισσότερο η κατάσταση του μετεωρίτη και των πυραύλων που είχαν εκτοξεύσει παρά οποιαδήποτε άλλη είδηση, διέταξε τα μέσα ενημέρωσης που επηρέαζε η Μυστική Κυβέρνηση να απαγορεύσουν την είσοδο στο δόκτορα Κρούγκερ και στους συνεργάτες του. Προς το παρόν, είχε να επιλύσει άλλα θέματα. Θα ασχολούνταν μαζί τους αργότερα.

Στη Ρώμη ο καρδινάλιος Τους έμαθε για το θάνατο του Αχιλλέα και του Σοπένσκι και ένιωσε να τον καταλαμβάνει η ανησυχία. Του φά-νηκε ότι ο κόσμος κατέρρεε. Έμοιαζε με άνθρωπο που έχει γεράσει δέκα χρόνια μέσα σε μία μέρα. Παραλίγο να παρακούσει την εντο-λή να μείνει στο Βατικανό. Ένιωθε τη δίψα για εξουσία να εξανεμί-ζεται. Το ένστικτό του ήταν αγριεμένο σαν θηρίο στο κλουβί. Η ορ-γή έδινε τη θέση της στην εξουθένωση και στην αποθάρρυνση. Άρα-γε ο Αχιλλέας πήρε το μυστικό στον τάφο; Ο Τους είχε ένα κουβάρι από ανεξέλεγκτα συναισθήματα μέσα του και διέβλεπε ότι ίσως έχα-νε τη μάχη. Το έλεγε η λογική, παρόλο που εκείνος ήταν μάγος. Οι μάγοι χρειάζονται καινούρια κόλπα, αλλά εκείνος δε διέθετε πια κα-νένα. Κάτι μέσα του παραδόθηκε. Σωριάστηκε στον καναπέ του γρα-φείου με συντροφιά το άρωμα της ήττας. Τώρα που ο Σοπένσκι ήταν νεκρός και ο Έντουαρντ εξαφανισμένος, τα μεγάλα του σχέδια ανα-τρέπονταν.

87

Τσίτσεν Ίτζα, Μεξικό, 15 Δεκεμβρίου 2012

ΤΟ ΤΣΙΤΣΕΝ ΙΤΖΑ στη Ριβιέρα Μάγια ήταν τόπος προσκυνήματος και τουρισμού. Ο μικρός κατάφυτος θύλακας με την πυκνή ζούγκλα,

370 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

τους χωματόδρομους, τα μικρά κι όμορφα σπιτάκια, όλα σχεδόν βαμ-μένα λευκά, περιτριγυριζόταν από περίεργα υπόγεια ανοίγματα με γλυκό, διάφανο νερό, όπου πολλοί βουτούσαν για να κάνουν κατα-δύσεις και να δουν τις θαυμαστές πέτρες και τις σπηλιές που περιεί-χαν. Το Τσίτσεν Ίτζα ήταν μία από τις κυριότερες πόλεις των Μά-για στο απόγειο του πολιτισμού τους μαζί με την Μπελίζ, τη Γουατε-μάλα και την Τουλούμ. Η υγρή ζέστη ευνοούσε την ανάπτυξη της ζούγκλας που είχε καταπιεί σημαντικά μνημεία και πυραμίδες στο πέρασμα του χρόνου. Σήμερα υπήρχαν παντού πάγκοι των ντόπιων τεχνιτών που πουλούσαν κολιέ, βραχιόλια, σκουλαρίκια και άλλα αντικείμενα, δουλεμένα με εξαιρετική ικανότητα στον όνυχα, τη μαύ-ρη πέτρα με τις θεραπευτικές ιδιότητες, στο ασήμι και στο χρυσό.

Η Αλεξία και ο Αδάμ είχαν ζήσει μήνες πόνου εξαιτίας του θανά-του του Αχιλλέα. Εκείνη ήταν εξουθενωμένη, αλλά η εσωτερική της δύναμη και η άνευ όρων στήριξη του Αδάμ την είχαν βοηθήσει να προχωρήσει. Έφτασαν στο Τσίτσεν Ίτζα για να κρατήσουν την υπό-σχεση που είχε δώσει στον αρχαιολόγο ο Αδάμ.

Αν και πολλοί άνθρωποι σε διάφορα μέρη του κόσμου είχαν λά-βει χαλαζίες και είχαν μάθει να περνούν τις πληροφορίες σε άλλες πέτρες, λιγότερο από το ένα τρίτο του πληθυσμού ήταν ενημερωμέ-νο για το βεληνεκές των γεγονότων.

«Πώς νιώθεις;» ρώτησε ο Αδάμ την Αλεξία μόλις άφησαν τις βα-λίτσες στο δωμάτιό τους στο Club Med, λίγα μέτρα από την πυραμί-δα των Μάγια στο Κουκουλκάν.

«Καλά, μόνο λίγο ζαλισμένη από την πτήση». Πρώτη φορά είχαν δικό τους χώρο. Τους περασμένους μήνες δού-

λευαν διαρκώς περιστοιχισμένοι από κόσμο. «Τι θα κάνουμε σήμερα;» ρώτησε η Αλεξία. «Θα πάμε να βρούμε το φίλο του πατέρα σου, το σαμάνο που έχει

τη Φιλοσοφική Λίθο». Η Αλεξία κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Μην ανησυχείς, θα τον βρούμε. Πώς νιώθεις το χαλαζία σου;» «Είναι πολύ ζεστός», απάντησε εκείνη φέρνοντας το χέρι στο στή-

θος για να τον αγγίξει. «Το ίδιο και ο δικός μου. Από τη στιγμή που φτάσαμε στο Τσί-

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 371

τσεν Ίτζα νιώθω πολλή ζέστη στο στέρνο μου. Αλεξία», είπε απαλά ο Αδάμ, «παρά τον πόνο για την απώλεια του πατέρα σου, τη σοβα-ρή κατάσταση της Γης και όλα όσα συμβαίνουν, θέλω να ξέρεις ότι σ’ αγαπώ».

Εκείνη συγκινήθηκε. Η καρδιά της χτυπούσε πιο γρήγορα. Ήταν πανέμορφη και ακτινοβολούσε.

Ένα χαμόγελο αποκάλυψε τα ολόλευκα δόντια της. «Κι εγώ σ’ αγαπώ, Αδάμ». Κράτησαν ο ένας τα χέρια του άλλου. Το φως των κεριών έπεφτε

σε τέσσερα υγρά μάτια, δύο καρδιές και δύο ψυχές που ένιωθαν να γίνονται ένα. Πλησίασαν για να φιληθούν. Ήταν ένα φιλί σαρκικό, μύχιο, γλυκό, ιερό. Εκείνη η γυναίκα τον ανύψωνε. Κι εκείνος την ανύψωνε με τη σειρά του. Το ίδιο βράδυ ολοκλήρωσαν την πνευμα-τική ενότητα μέσα από τα κορμιά τους, το φύλο, τις ανάσες τους.

Τα σώματά τους άφησαν για πρώτη φορά τα πάντα κατά μέρος. Ακτινοβολούσαν τόσο πολύ κι ήταν τόσο γεμάτα ενέργεια στα τσά-κρα, ώστε το δωμάτιο του ξενοδοχείου γέμισε από ένα φως που δεν ήταν από αυτό τον κόσμο, το φως της αύρας τους.

88

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΡΩΙ ο Αδάμ ξύπνησε πρώτος. Η Αλεξία κοιμόταν με τα μαλλιά ανάστατα πάνω στο μαξιλάρι και έμοιαζε με την ολύμπια Αφροδίτη. Η γύμνια του κορμιού της τον άφησε άφωνο. Ο σεξολό-γος γνώριζε αρκετές ανατολίτικες και ταντρικές σεξουαλικές τεχνι-κές χάρη στις οποίες μπορούσε να ανεβάζει τα ρεύματα του ηλεκτρι-σμού και του μαγνητισμού εισβάλλοντας στο κορμί.

Η Αλεξία είχε νιώσει το μαγνητισμό στην πληρότητά του, γιατί ο ηλεκτρισμός του πόθου δεν εξαντλούνταν· το αντίθετο: Ήταν ένα ρεύμα που αυξανόταν διαρκώς, μια τρομακτική αίσθηση που προ-καλούσε μεγαλύτερη ενότητα, βάθος και σύνδεση.

Το Τσίτσεν Ίτζα είχε κατακλυστεί από πιστούς, περίεργους, του-ρίστες και μυημένους που έφταναν, όπως τα προηγούμενα χρόνια, για να γιορτάσουν το ηλιοστάσιο της 21ης Δεκεμβρίου.

372 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Θα κυλήσει η Τάνκα, η Γη θα ξυπνήσει και θα φτάσουν οι άνθρωποι του Ήλιου, το ίτζα θα ξυπνήσει.

Η σκέψη μπήκε στο μυαλό του Αδάμ, ενώ εκείνος έστεκε κάτω

από το ντους. Το ίτζα θα ξυπνήσει, έφτασε η ώρα, σκέφτηκε με κά-ποια αβεβαιότητα. Δεν ήταν απόλυτα σίγουρος τι επρόκειτο να συμ-βεί, ακόμα και αν τελικά θα συνέβαινε κάτι. Βιάστηκε να βγει από το μπάνιο και να ντυθεί.

Ήξερε ότι το όνειρο του Αχιλλέα, για το οποίο ο αρχαιολόγος εί-χε δουλέψει τόσο πολύ μαζί με τον Νίκο Ρούσο, θα γινόταν πραγμα-τικότητα. Όλος ο κόσμος θα μάθαινε ότι στην πλάκα των Ατλάντων με ηλικία πάνω από δώδεκα χιλιάδες χρόνια αναγραφόταν η μυστι-κή προέλευση του πρώτου Αδάμ.

Αν και η Φιλοσοφική Λίθος βρισκόταν τώρα στα χέρια κάποιου που επρόκειτο να ξυπνήσει μέσα της μια μεγάλη δύναμη.

89

Ουάσινγκτον, 16 Δεκεμβρίου 2012

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΜΥΝΑΣ πιεζόταν και η έκφραση του προσώπου του γινόταν όλο και πιο παράξενη. Πλάι του έστεκε ο πρόεδρος των Ηνω-μένων Πολιτειών συνοδευόμενος από τον Στιούαρτ Ουάσινγκτον, τους συμβούλους του στην Επιχείρηση Μ, Πάτρικ Τζάκσον και Σερ-γκέι Βάλισνοφ, καμιά εικοσαριά μέλη των υπηρεσιών πληροφοριών, γραμματείς και στελέχη του στρατού και του στόλου.

Η ατμόσφαιρα στο Λευκό Οίκο ήταν βαριά. Ο μετεωρίτης πλη-σίαζε και τα αμυντικά σχέδια απασχολούσαν τα κυριότερα στελέχη της κυβέρνησης. Πολλοί από τους παρόντες, όπως ο Στιούαρτ Ουά-σινγκτον, είχαν εβδομάδες να κοιμηθούν καλά.

Αποφάσισαν να εργαστούν σε μια ομάδα αποτελούμενη από τους ηγέτες του Λευκού Οίκου, της Μυστικής Κυβέρνησης, του HAARP, της NASA, του NORAD, του SDO και της NOAA. Συμφω-νήθηκε να υπάρχει διαρκής επικοινωνία κάθε τριάντα λεπτά για

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 373

να αναφέρονται οι εξελίξεις στους αρχηγούς των κυβερνήσεων. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν ανήσυχος. Έκανε

τρία βήματα προς το όμορφο δρύινο τραπέζι για να βάλει ένα ποτή-ρι νερό και να πάρει ένα παυσίπονο. Το σκουρόχρωμο δέρμα του γυά-λιζε από τον ιδρώτα. Έβγαλε το κομψό γαλάζιο σακάκι και σήκωσε τα μανίκια του λευκού πουκαμίσου του, το οποίο φορούσε με μια λε-πτή γκρίζα γραβάτα. Το λεπτό κορμί του δεν έκρυβε το θάρρος και τη δύναμη που έπρεπε να επιδείξει σε μια κρίσιμη στιγμή σαν εκεί-νη. Η μοναδική καλή είδηση ήταν ότι ένα δέκα τοις εκατό του πλη-θυσμού είχε δεχτεί να του εμφυτεύσουν το τσιπ ελέγχου υποδόρια στο δεξί καρπό. Για εκείνους ήταν ένα βήμα μικρό και μαζί πολύ μεγά-λο. Όμως τώρα τον πρόεδρο απασχολούσε κάτι διαφορετικό.

«Έχουμε νέα από το NORAD στο Κολοράντο;» ρώτησε το σύμ-βουλό του.

«Όχι, κύριε πρόεδρε. Οι αναφορές είναι οι ίδιες με αυτές που λά-βαμε πριν από μισή ώρα».

Η έκφραση του προέδρου ήταν σκληρή. «Και σημάδια από το δορυφόρο ACE;» «Ο ACE έχει στείλει πρόσφατες πληροφορίες, αλλά οι τελευταίες

αναφορές είναι περίεργες, κύριε πρόεδρε. Αναφέρουν ότι την τελευ-ταία μισή ώρα ήταν ορατές από το δορυφόρο κάποιες κηλίδες που βγαίνουν από το εξωτερικό του Ήλιου. Σύμφωνα με τους υπολογι-σμούς που μου έχουν στείλει, σε λίγες ώρες ο μετεωρίτης πρέπει να συγκρουστεί με έναν από τους πυραύλους μας».

«Με τι ταχύτητα κατεβαίνει;» «Με πενήντα χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα. Η διάμετρός του εί-

ναι περίπου εκατόν εβδομήντα χιλιόμετρα». Όλοι ξεροκατάπιαν όταν άκουσαν εκείνα τα λόγια. Αν δεν κατέ-

στρεφαν το μετεωρίτη, θα αφανίζονταν τα πάντα. Ο πρόεδρος ένιω-θε το νευρικό και το πεπτικό του σύστημα να βρίσκονται σε επιφυ-λακή λόγω της έντασης.

Η επίσημη κυβέρνηση και η Μυστική Κυβέρνηση εργάζονταν με τη βοήθεια του HAARP στα συστήματα χειραγώγησης του διαστήμα-τος μέσα από ηλεκτρομαγνητικά δίκτυα και υποσυνείδητα δίκτυα πνευματικού ελέγχου. Επίσης είχαν κάνει υποχθόνια έργα για να αλ-

374 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

λάξουν τις φυσικές συχνότητες της Γης δημιουργώντας ιονοσφαιρι-κούς θερμαντήρες για να επηρεάσουν σκόπιμα το κλίμα. Όμως τώ-ρα είχε φτάσει κάτι πιο ισχυρό.

Ο πρόεδρος ένιωσε έναν κόμπο στο στομάχι και χαλάρωσε τη γραβάτα του. Η νευρικότητά του ήταν δικαιολογημένη. Πρώτη φο-ρά θα συγκρουόταν ένας πυρηνικός πύραυλος με ένα μετεωρίτη. Η Επιχείρηση Μ τού προκαλούσε ένα περίεργο προαίσθημα που τον βύθιζε στην ανησυχία.

Κάθε βήμα του Υπουργείου Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών εκτελούνταν με την ακρίβεια ελβετικού ρολογιού. Οι κινήσεις απαι-τούσαν απόλυτη συγκέντρωση. Τεχνικοί και ειδικοί πηγαινοέρχονταν κρατώντας φακέλους και μιλώντας στο τηλέφωνο. Ο πρόεδρος και οι αρχηγοί της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν αναλά-βει το πρόσταγμα δημοσίως. Ο Στιούαρτ Ουάσινγκτον περιοριζόταν στο να παρακολουθεί τον πρόεδρο να δίνει εντολές και να δουλεύει με την ομάδα του.

«Θέλω αναφορές κάθε δεκαπέντε λεπτά, όχι κάθε μισή ώρα», διέταξε ο πρόεδρος.

Έκανε μια παύση. Από το μυαλό του περνούσαν πολλά πράγμα-τα, τα ανοιχτά μέτωπα ήταν αρκετά. Ο μετεωρίτης, οι ηλιακές κηλί-δες, οι παράξενες προφητείες για τις οποίες μιλούσε όλος ο κόσμος... και κάτι ακόμα, εξίσου ανησυχητικό.

«Εθεάθησαν ξανά εξωγήινα σκάφη;» «Όχι, κύριε πρόεδρε, εκτός από εκείνα που εμφανίστηκαν σε όλο

τον κόσμο πριν από μερικούς μήνες». Ο υπουργός Άμυνας επιβεβαίωσε τη δήλωση κουνώντας το μεγά-

λο κεφάλι του. «Πώς είναι ο Τύπος;» ρώτησε ο πρόεδρος. «Επικρατεί ανησυχία, κύριε πρόεδρε. Η τηλεόραση, το ραδιόφω-

νο και το διαδίκτυο μεταδίδουν τα πάντα». Ο Στιούαρτ Ουάσινγκτον έριξε μια προβληματισμένη ματιά στο

Γητευτή. Το σχέδιο ήταν δική του επινόηση. Στην πραγματικότητα δεν είχαν άλλη επιλογή από το να καταστρέψουν το μετεωρίτη.

Ο πρόεδρος έκανε μερικά βήματα προς τη φωτογραφία του Αβραάμ Λίνκολν.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 375

«Και η διάθεση του κόσμου;» «Κυριαρχούν φόβος και σύγχυση, κύριε πρόεδρε. Πολλοί διάση-

μοι του Χόλιγουντ έχουν εμφανιστεί στην τηλεόραση δηλώνοντας ότι πηγαίνουν σε υπόγεια καταφύγια κι όσοι έχουν χρήματα σπεύδουν να κατασκευάσουν τα δικά τους».

Τα δευτερόλεπτα περνούσαν βιαστικά. Όλα έδειχναν να κυλούν πιο γρήγορα, σαν το πρελούδιο της χειρότερης τραγωδίας, σαν ένα μακάβριο θεατρικό έργο. Η αδρεναλίνη έτρεχε στις φλέβες των πα-ρευρισκομένων σε εκείνη τη συγκέντρωση. Η αναμονή φαινόταν ανυ-πόφορη. Στα πρόσωπά τους είχε ζωγραφιστεί πραγματική ανησυχία. Όλος ο κόσμος βασιζόταν στις δικές τους αποφάσεις, σε έναν πύραυ-λο ή σε όσα τους πληροφορούσαν οι δορυφόροι της έρευνας, το ACE, το SOHO και το Atlas V, το μεγάλο εργαλείο της NASA που εργαζό-ταν σε απόσταση περίπου τριάντα πέντε χιλιάδων χιλιομέτρων από τη Γη στέλνοντας στοιχεία σε μια βάση στο Νέο Μεξικό και παίρνο-ντας μία φωτογραφία κάθε δέκα δευτερόλεπτα.

90

Ο ΑΔΑΜ ΚΑΙ Η ΑΛΕΞΙΑ είχαν διασχίσει μια πανέμορφη χαράδρα κι είχαν μπει γύρω στα τριακόσια μέτρα στη ζούγκλα. Περπάτησαν γύ-ρω από τη δυτική πλαγιά του ανοίγματος, όπου βρήκαν ένα μικρό καταρράκτη με ύψος σχεδόν είκοσι μέτρα. Είχαν δει άγριους παπα-γάλους, γαϊδάρους, πεταλούδες σε διάφορα χρώματα, ακόμα και ένα φίδι τυλιγμένο σε ένα δέντρο. Η ζωή στο Τσίτσεν Ίτζα ήταν έντονη, γόνιμη, δυνατή. Ανέπνεαν μια εξυψωμένη ενέργεια.

Χρειάστηκαν λιγότερο από ένα τέταρτο για να φτάσουν στο σπί-τι του σαμάνου. Στην ατμόσφαιρα πλανιόταν μια ανησυχητική γαλή-νη. Παιδιά έπαιζαν, κάποιες γυναίκες ύφαιναν, ενώ άλλες χαμογε-λούσαν κάτω από τη σκιά των δέντρων. Πουθενά δεν υπήρχε το πα-ραμικρό ίχνος τεχνολογίας.

«Καλημέρα», είπε ο Αδάμ. «Ψάχνω το δάσκαλο Έβανς. Είναι εδώ;» «Ελάτε μαζί μου», απάντησε ένας αδύνατος άντρας, λευκοντυμέ-

νος κι εκείνος, και τους οδήγησε σε ένα μεγαλύτερο σαλόνι.

376 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Το άνετο σπίτι εξέπεμπε μια ιδιαίτερη ενέργεια, αινιγματική, ηλεκτρική σχεδόν, ένα είδος μαγνητισμού απτού στον αέρα, σαν ελα-φρύ στρώμα λεπτής σκόνης.

Πάνω από δώδεκα άνθρωποι χαλάρωναν και διαλογίζονταν κα-θισμένοι άνετα. Ήταν όλοι ντυμένοι με ανοιχτόχρωμα ρούχα και τους περιτριγύριζε στο βάθος ένας κατάφυτος κήπος. Το φως του Ήλιου περνούσε μέσα από τα δέντρα και από μια πηγή ανάβλυζε άφθονο, κρυστάλλινο νερό με ένα χαλαρωτικό κελάρυσμα.

«Θα τον βρείτε στην αίθουσα πίσω από την πηγή», τους υπέδειξε ο άντρας.

Ο Αδάμ και η Αλεξία ακολούθησαν ένα στενό, καταπράσινο διά-δρομο. Κάποιοι τους κοίταξαν χαρίζοντάς τους ένα ειλικρινές χαμό-γελο που εκείνοι ανταπέδωσαν με ευγνωμοσύνη. Η Αλεξία ακτινοβο-λούσε κρατώντας το χέρι του Αδάμ.

Όταν μπήκαν στο δωμάτιο, είδαν έναν άντρα να στέκει με την πλάτη προς την πόρτα κι ένιωσαν ότι τον γνώριζαν σε όλη τους τη ζωή. Ο δάσκαλος Έβανς ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που έχουν ακαθόριστη ηλικία. Ίσως εξήντα, ίσως εβδομήντα χρονών. Το σίγουρο ήταν ότι το σώμα του εξέπεμπε ζωντάνια. Τα μαλλιά του ήταν λευκά, κομμένα σχεδόν στο ύψος των ώμων, τα μάτια του, μαύρα και αστραφτερά σαν τον όνυχα, μετέδιδαν εμπιστοσύνη. Το κορμί του, αν και αδύνατο, δεν ήταν ούτε μικρόσωμο ούτε στιβαρό. Η φωνή του ακουγόταν γαλήνια, αλλά αντηχούσε βαθιά. Ήταν ντυμένος στα λευ-κά και στη μέση του είχε δέσει μια ζώνη από χρυσαφί ύφασμα.

«Δάσκαλε Έβανς;» ρώτησε ο Αδάμ. Ο άνθρωπος κούνησε καταφατικά το κεφάλι χαμογελώντας. «Εσείς πρέπει να είστε η Αλεξία και ο Αδάμ». Ήταν η σειρά τους να χαμογελάσουν. «Καλώς ήλθατε», είπε ο άντρας κοιτάζοντάς τους πάνω από το κε-

φάλι. Ο Αδάμ εξεπλάγη γιατί ο Έβανς δεν τους κοιτούσε στα μάτια. Ο σαμάνος χαμογέλασε. Τα δόντια του ήταν πάλλευκα και ίσια. «Εσείς έχετε την Πέτρα των Ατλάντων;» ρώτησε ευθέως ο Αδάμ. «Η Φιλοσοφική Λίθος αποτελείται από αγάπη και σοφία. Ενέρ-

γεια και συνείδηση».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 377

Ο άνθρωπος μιλούσε συνθηματικά, έμοιαζε να έχει βγει από βα-θύ διαλογισμό.

«Καταλαβαίνω», είπε η Αλεξία. «Τι υποτίθεται ότι πρέπει κάνου-με; Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί;»

«Μια μετάλλαξη». «Πώς ακριβώς θα γίνει;» ρώτησε ο Αδάμ. «Για να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής προς την πλήρη δόξα

της αληθινής μας φύσης, πρέπει να εισέλθουμε πιο βαθιά στις καλ-δέρες της θεϊκής αλχημείας μέσα από τις ιερές φωτιές της μετάλλα-ξης».

Ο Έβανς κοίταξε την Αλεξία κατάματα. Εκείνη ένιωσε ότι ο σα-μάνος παρατηρούσε τα μύχια της ψυχής της.

«Έχεις πολύ ωραίο φως», της είπε απαλά. «Αυτό που θα κάνουμε θα είναι ένα αρχαίο τελετουργικό των Ατλάντων».

«Τι ακριβώς;» ρώτησε η Αλεξία. «Ένα συλλογικό τελετουργικό που θα βοηθήσει κάθε ανθρώπινο

κύτταρο να αναγνωρίσει το ηλιακό φως ως καύσιμο, κάτι σαν τη φω-τοσύνθεση. Η πλήρης βιοχημεία και λειτουργία του ανθρώπινου ορ-γανισμού θα μεταμορφωθούν σε ακραίο βαθμό. Εξάλλου», πρόσθε-σε ο δάσκαλος Έβανς, «αυτή τη στιγμή ξαναφέρνουμε τη ζωτική δύ-ναμη της ψυχής στο κεντρικό νευρικό σύστημα και σε όλες τις ηλε-κτρικές συνδέσεις μας. Γι’ αυτό αλλάζει ο Ήλιος: ο Πατέρας Ήλιος εκπέμπει μια βροχή από φως».

«Μα... στον κόσμο επικρατεί το χάος», είπε η Αλεξία. «Ναι, όπως ακριβώς πριν από μια γέννηση. Είναι πολύ σημαντι-

κό να αναφέρουμε ότι μέσα από τα ήσυχα και ήρεμα συναισθήματα της αρμονίας, τις σιωπηλές στάσεις και τους βαθείς διαλογισμούς μας η συμπαντική ενέργεια θα δημιουργήσει μια τέλεια πρόσκρου-ση για την εκδήλωση. Το τελετουργικό θα διαρκέσει τρεις μέρες και θα λάβει χώρα μεθαύριο. Ακριβώς τέσσερις μέρες πριν από την 21η Δεκεμβρίου».

«Οι τρεις μέρες του σκότους;» ρώτησε ο Αδάμ. «Τι θα συμβεί;» «Η Αγάπη Δίχως Όνομα», απάντησε σοβαρός ο δάσκαλος. «Στο

τελετουργικό θα προσέλθουν πάνω από εκατό χιλιάδες άτομα. Θα έχουμε τη δυνατότητα να δεχτούμε την άφιξη της ενέργειας του φι-

378 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

διού, το ξέσπασμα της συμπαντικής φωτιάς που προέβλεψαν οι πρό-γονοί μου».

Ο Αδάμ θυμήθηκε ότι είχε ακούσει εκείνο το όνομα από τον Αχιλ-λέα.

«Το Τελετουργικό της Φωτιάς των Άστρων;» Ο σαμάνος τού έριξε μια ματιά γεμάτη αγάπη. «Ακριβώς. Ένα τελετουργικό που πραγματοποιείται όποτε υπάρ-

χει ένας κύκλος ηλιακής μεταμόρφωσης, κάθε είκοσι έξι χιλιάδες χρόνια. Εκτός από τους προγόνους μου, υπάρχουν και γραπτές απο-δείξεις γι’ αυτό».

«Πώς είπατε;» ρώτησε η Αλεξία. «Το λέει αυτό το βιβλίο», απάντησε ο δάσκαλος Έβανς απλώνο-

ντας το χέρι προς ένα φθαρμένο αντίτυπο της Βίβλου. «Θέλεις να διαβάσεις;»

Ο σαμάνος τής παρέδωσε το ογκώδες αντίτυπο. Η Αλεξία πήρε τη Βίβλο κατάπληκτη. «Ψάξε στο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, στην Καινή Διαθήκη», εί-

πε ο δάσκαλος. Η Αλεξία σάλιωσε το δεξί δείκτη για να αλλάξει τις σελίδες.

Σε εκείνον που θα νικήσει θα δώσω από το μάννα που είναι κρυμμέ-νο στους ουρανούς. Θα του δώσω και ψήφο λευκή και επάνω εις την ψήφο θα είναι γραμμένο ένα νέο όνομα, το οποίο κανένας δε γνωρί-ζει παρά μόνο εκείνος που το λαμβάνει.

Ακολούθησε μια μακρά σιωπή, ώσπου μίλησε ο Αδάμ. «Εννοείτε ότι η χρήση της Φιλοσοφικής Λίθου αναφέρεται και

στη Βίβλο;» «Δεν την αποκαλούν έτσι, αλλά είναι το ίδιο πράγμα», απάντησε

ο Έβανς. Έπεσε ξανά σιωπή. Η Αλεξία άγγιξε πάλι το χαλαζία που κρεμόταν στο λαιμό της. Ο δάσκαλος είχε το αινιγματικό χαμόγελο του ανθρώπου που γνω-

ρίζει περισσότερα απ’ όσα λέει.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 379

91

Κεντρικά του SDO (Solar Dynamics Observatory) 16 Δεκεμβρίου 2012

ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ εκατόν πενήντα εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, στον πυρήνα του Ήλιου, μια έκχυση μάζας κορόνας εκτοξεύτη­κε με πρωτόγνωρη ταχύτητα. Η τεράστια έκρηξη φωτιάς θα χρεια­ζόταν μόλις οχτώ λεπτά για να φτάσει στον πλανήτη. Σε εκείνο το σύ­ντομο διάστημα όλοι αγνοούσαν τι συνέβαινε μέσα στο άστρο. Μία ενδόρρηξη ενέργειας έλαβε χώρα σαν να επρόκειτο για μια σουπερ­νόβα, για να εκραγεί έπειτα σε ένα βίαιο οργασμικό πίδακα.

Τα εξωτερικά στρώματα του Ήλιου μετατράπηκαν σε ένα γιγά­ντιο χορό από θερμότητα, φως και αέρια. Πολύ γρήγορα μια τερά­στια ζεστή μάζα, μια βροχή από φως, άγγιξε τη χαμηλή ατμόσφαι­ρα της Γης. Το υπέρτατο άστρο έβγαλε ένα ξέσπασμα φωτιάς κι ύστε­ρα ακολούθησαν άλλα, μεγαλύτερης ισχύος.

Το πρώτο πράγμα που έκαψε ήταν οι δορυφόροι στο διάστημα. Σε λιγότερο από μία στιγμή αχρηστεύτηκαν τα δίκτυα επικοινωνίας, η τηλεόραση, το διαδίκτυο, η κινητή τηλεφωνία και οι ραδιοφωνίες.

Βουβάθηκαν όλα. Νεκρώθηκαν. Το Χρηματιστήριο Αξιών έπεσε απότομα κι ένας παγωμένος οι­

κονομικός τρόμος χώθηκε στο νου των επενδυτών και των υπεύθυ­νων των εταιρειών, που είχαν καταληφθεί από το σκεπτικισμό και αγνοούσαν οποιαδήποτε μυστική προφητεία.

Το πρώτο πρόβλημα που αντιμετώπισε ο κόσμος με την ηλιακή καταιγίδα ήταν ο αποκλεισμός των επικοινωνιών. Το τηλεοπτικό σή­μα διακόπηκε ξαφνικά και ο κόσμος δεν μπορούσε να κάνει τηλε­φωνήματα ή να στείλει μηνύματα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

Ήταν η αρχή μιας άνευ προηγουμένου σύγχυσης. Για τον Ήλιο ήταν μια εξέλιξη, μια νέα σπείρα μέσα στη γαλα­

ξιακή άνοδο, μια νέα στέψη της φύσης του ως θεότητας του Γαλα­ξία.

380 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Η τελευταία μεγάλη ηλιακή καταιγίδα είχε καταγραφεί το 2001 και ανέκαθεν οι επιστήμονες γνώριζαν ότι η ηλιακή δραστηριότητα είχε κύκλους επανάληψης κάθε έντεκα χρόνια. Σύμφωνα με τους υπο­λογισμούς, προβλεπόταν να σημειωθεί το 2012 μια καταιγίδα πολύ μεγαλύτερης ισχύος.

Άρχισε έτσι μια αλυσίδα τραγικών γεγονότων. Αρκετά από τα αεροπλάνα που βρίσκονταν εν πτήσει έμειναν χω­

ρίς την υποστήριξη της τεχνολογίας, έχασαν την επαφή με τον πύρ­γο ελέγχου και οι πιλότοι αναγκάστηκαν να τα πιλοτάρουν χειροκί­νητα. Οι πυξίδες, τα GPS και τα εργαλεία πλοήγησης αεροπλάνων, πλοίων και αυτοκινήτων έπαψαν να λειτουργούν. Η τεχνολογία και ο ηλεκτρισμός βυθίστηκαν στην απόλυτη βουβαμάρα. Το μεγαλύτε­ρο καταστροφικό κενό που θα μπορούσε να υποστεί η κοινωνία γι­νόταν πραγματικότητα. Ο ηλεκτρισμός, η κύρια βάση όλων των συ­στημάτων στα οποία βασιζόταν ο πολιτισμός, είχε εξαφανιστεί.

Όταν η ηλιακή καταιγίδα διαπέρασε το μαγνητικό πεδίο της Γης και έφτασε σε χαμηλότερα επίπεδα, το επόμενο που κατέστρεψε ήταν οι κεντρικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρισμού, κάτι που προκάλεσε πολλαπλά, αυτόματα μπλακ άουτ στις κυριότερες πόλεις του κόσμου.

Ολόκληρος ο πλανήτης είχε αρχίσει να βυθίζεται στο σκοτάδι. Άνθρωποι παγιδεύτηκαν σε ανελκυστήρες, σιδηροδρομικές γραμ­

μές και συρμούς του μετρό. Τα νοσοκομεία άρχισαν να λειτουργούν με τις δικές τους γεννή­

τριες. Απέμενε ελάχιστος χρόνος για να χρησιμοποιήσουν τα αποθέ­ματα ενέργειάς τους. Το ενενήντα πέντε τοις εκατό των πόλεων βίω­σε το σκοτάδι και την αδυναμία επικοινωνίας.

Στις χώρες όπου ήταν χειμώνας ο κόσμος έμεινε χωρίς θέρμαν­ση. Η παγωνιά έφερε φόβο και πανάρχαιους τρόμους.

Τα φανάρια και τα συστήματα που ρύθμιζαν την κίνηση των οχη­μάτων έπαψαν να λειτουργούν και επικράτησε χάος. Το μποτιλιάρι­σμα και οι συγκρούσεις ήταν φρικτό θέαμα. Σειρήνες ασθενοφόρων, περιπολικών και πυροσβεστικών ακούγονταν σε όλους σχεδόν τους δρόμους των μεγάλων πόλεων. Οι ασθενείς και οι ανάπηροι που εί­χαν μείνει στους τελευταίους ορόφους των ουρανοξυστών δεν μπο­ρούσαν να κατέβουν.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 381

Εκεί όπου ήταν νύχτα το πολικό σέλας διέγραφε εικόνες που συ­νήθως έβλεπε κανείς μόνο στους πόλους. Τώρα, σε πολλά άλλα μέ­ρη του κόσμου, τον ουρανό είχαν καταλάβει ενέργειες που χόρευαν με ένα πρασινωπό χρώμα.

Με βάση την κοινή άποψη και λογική, ένας άνθρωπος αποκόμι­ζε την εντύπωση ότι ο Ήλιος είχε μετατραπεί σε εξαγριωμένο πολε­μιστή κι ήθελε να καταστρέψει τα θεμέλια της ανθρώπινης επικοι­νωνίας. Κατέκαιγε τα πάντα, αφαιρούσε από τους ανθρώπους την πι­θανότητα να μιλήσουν στο τηλέφωνο, να ενημερωθούν, να δουν ει­δήσεις ή να στείλουν ένα μήνυμα.

Αναπόφευκτα η ανθρωπότητα άρχισε να πέφτει στα νύχια ενός συναισθήματος που είχε κυριαρχήσει στο μισό κόσμο τους τελευ­ταίους αιώνες: του φόβου.

Πολλές πόλεις έμοιαζαν με τη μυθική Τροία που καιγόταν σαν άχυρο.

Η φρικτή αλυσίδα των γεγονότων ισοπέδωνε σιγά σιγά τη διάθε­ση του κόσμου μαζί με όποιο καλώδιο, πομπό ή αγωγό ενέργειας έβρισκε μπροστά της.

Εκείνο που οι επιστήμονες γνώριζαν ως ηλιακό υψηλό έπεφτε στον πλανήτη με όλη του τη δύναμη. Ο Ήλιος, σαν μαγνητικό άστρο, εξέπεμπε τη μεγαλύτερη ηλιακή καταιγίδα της ανθρώπινης ιστορί­ας. Στη διάρκεια της επόμενης ώρας απανωτά κύματα από μάζες τε­ράστιων νεφών μεγάλης θερμοκρασίας προχωρούσαν με ταχύτητα 3.200 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο φορτισμένα με δισεκατομμύρια τόνους ηλεκτρισμένου αερίου και παρήγαγαν την πιο έντονη φάση της καταιγίδας.

Η ατμόσφαιρα της Γης θερμάνθηκε ξανά. Τα ρεύματα αγκάλια­σαν τον πλανήτη και τον έκαναν να μοιάζει με φούρνο. Όλοι οι δο­ρυφόροι χαμηλής τροχιάς επλήγησαν και έμειναν να πλανώνται στο διάστημα σαν καμμένα ψίχουλα. Η μαγνητόσφαιρα, το μαγνητικό πεδίο της Γης, είχε πάψει να αποτελεί ισχυρή ασπίδα προστασίας και δεχόταν την επίθεση ενός ηλιακού νέφους μεγαλύτερου από το Δία, που ανέδιδε νέφη αερίου και ηλεκτρισμού δισεκατομμυρίων τό­νων. Άλλοι δορυφόροι έγιναν πραγματικοί πύραυλοι, έχασαν τη βα­ρύτητα, επέστρεψαν στη Γη με μεγάλη ταχύτητα και γίνονταν θρύ­

382 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ψαλα σαν βέλη που εκτοξεύονται από τον ουρανό σε διάφορα μέρη του κόσμου. Η μισή ανθρωπότητα παραδόθηκε στην υστερία. Ήταν η αρχή του τέλους...

Ούτε η NOAA ούτε το SDO είχαν καταφέρει να πληροφορήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις υπόλοιπες χώρες για το μέγεθος της καταιγίδας. Αρκετοί διευθυντές κεντρικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας πρόλαβαν να σβήσουν μερικές γεννήτριες πριν καούν και ήταν οι μόνοι που διέθεταν λίγο φως. Οι σχεδόν δύο χιλιάδες μετασχηματιστές υψηλής ενέργειας των Ηνωμένων Πολι­τειών και η τεράστια ποσότητα στον υπόλοιπο κόσμο είχαν κατα­στραφεί.

Ο δορυφόρος SOHO ανακοίνωσε ότι είχαν θεαθεί ηλιακές κηλί­δες, αλλά όχι τέτοιου μεγέθους. Κανείς δεν περίμενε κάτι παρόμοιο, ούτε άνθρωπος ούτε δορυφόρος. Μάλιστα, ο ACE και ο Atlas V της SDO, που βρίσκονταν πιο κοντά στο άστρο, ήταν οι πρώτοι που κά­ηκαν.

Οι υπουργοί Άμυνας όλων των χωρών απλά παρακολουθούσαν τον Ήλιο να εισβάλει σε κάθε εναέριο χώρο και να μαστιγώνει αλύ­πητα και με υπέρτατη υπεροψία κάθε μέτρο ασφάλειας. Πολύ απλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα.

Σε λιγότερες από δέκα ώρες η συμπεριφορά του μεγάλου άστρου που είχαν λατρέψει τόσοι πανάρχαιοι πολιτισμοί είχε αλλάξει τόσο, ώστε κανείς δεν ήταν σε θέση να την κατανοήσει με βάση την απλή ανθρώπινη λογική.

Ο Ήλιος ανάγκασε τον κόσμο να αρχίσει ξανά να ανάβει κεριά στα σπίτια.

Προς το παρόν, κανείς δεν καταλάβαινε πώς θα γλίτωναν από το άφλεκτο χάος. Ωστόσο, μέσα στο σκοτάδι που βασίλευε στα σπίτια σε όλο τον κόσμο κάτι παράξενο άρχισε να συμβαίνει.

Οι άνθρωποι που είχαν λάβει ένα προγραμματισμένο κομμάτι από το χαλαζία των Ατλάντων έβλεπαν άναυδοι μια μυστηριώδη αχτί­δα φωτός να πηγάζει από το κέντρο της μικροσκοπικής πέτρας που φορούσαν στους λαιμούς τους.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 383

92

ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είχε μια περίεργη αίσθηση που τον τριγύριζε σαν ιός. Ένιωθε παράξενα και ήταν μπερδεμένος, σαστισμένος. Πριν από τις ηλιακές καταιγίδες εί­χε μιλήσει με τον Στιούαρτ Ουάσινγκτον και τον υπουργό Άμυνας για να συμφωνήσουν για τις δραστηριότητες της επόμενης μέρας.

Εκείνη τη στιγμή ο Λευκός Οίκος έμοιαζε με καζάνι που βράζει. Οι άνθρωποι έτρεχαν από εδώ κι από εκεί, ανήμποροι και δίχως την παραμικρή επικοινωνία.

«Τι στα κομμάτια συμβαίνει;» φώναξε ο πρόεδρος ταραγμένος, όταν έφτασε στην αίθουσα συναντήσεων.

«Δεν έχουμε καταφέρει να αποκαταστήσουμε τις επικοινωνίες», του απάντησε έντρομος ο προσωπικός του γραμματέας. «Το τελευ­ταίο νέο είναι ότι ο Ήλιος εμφανίζει ορισμένες περίεργες κηλίδες».

«Και οι γεννήτριές μας;» «Έχουν αχρηστευτεί, κύριε πρόεδρε». «Υπάρχει επικοινωνία με τις κεντρικές μονάδες;» «Όχι, κύριε πρόεδρε, δεν έχουμε καταφέρει να μιλήσουμε με κα­

μία». Ο Εγκέφαλος και ο Βάλισνοφ ήταν εκεί. Ο υπουργός Άμυνας εί­

χε χλομιάσει. «Κύριοι», είπε ο πρόεδρος. «Τι πρέπει να κάνουμε; Έχετε κάποια

ιδέα; Εκεί έξω καταστρέφονται τα πάντα. Δεν μπορούμε να επικοι­νωνήσουμε με την αστυνομία ούτε με το στρατό... Με κανέναν! Να πάρει!» φώναξε χάνοντας την ψυχραιμία του.

Ο Εγκέφαλος, αντίθετα, ήταν ψύχραιμος. Έριξε μια λοξή ματιά στον Σεργκέι Βάλισνοφ. Εκείνος δεν αντέδρασε· έμοιαζε με άγαλμα που ταίριαζε με τη διακόσμηση της πομπώδους αίθουσας. Ούτε εκεί­νο το μέλος της υπηρεσίας πληροφοριών της Μυστικής Κυβέρνησης είχε να προτείνει κάποια λύση.

«Βλέπω ότι δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά», συνέχισε ο πρόε­δρος όταν βγήκε από την αίθουσα ο Εγκέφαλος. «Θα περιμένουμε απλώς να καταστρέψει ο πύραυλος το μετεωρίτη. Με τη μανία του Ήλιου, όμως, τι θα κάνουμε;»

384 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Δε μίλησε κανείς. Ήξεραν ότι δεν είχε νόημα. «Δεν έχουμε άλλη επιλογή», είπε ο υπουργός Άμυνας και πρότει­

νε ότι το μόνο χαρτί που είχαν στα χέρια τους ήταν να κατευθυνθούν στο καταφύγιο ασφαλείας.

Ο Ήλιος ήταν ακόμα ο κυρίαρχος της ζωής πάνω στη Γη.

93

ΕΝΩ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΣ κόσμος κατέρρεε, ο Αδάμ και η Αλεξία επέ­στρεφαν στο ξενοδοχείο πιασμένοι χέρι χέρι, βαθιά επηρεασμένοι από τα λόγια του δασκάλου Έβανς.

Διέσχισαν τη χαράδρα και μπήκαν πρώτα σε ένα μέρος με ζού­γκλα και συστάδες θάμνων όπου περνούσε ελάχιστο φως. Στον ου­ρανό πυκνά μαύρα σύννεφα, απειλητικά και βαριά, είχαν αρχίσει να μαζεύονται και κόντευαν να σκεπάσουν όλο το στερέωμα. Ψηλά δέ­ντρα μεγάλωναν στο υγρό, πυκνό, αδιαπέραστο έδαφος. Ακούγονταν μερικά άγρια ζώα που είχαν αρχίσει να δυσανασχετούν από τη ζέ­στη.

«Με εξέπληξε ο δάσκαλος», είπε η Αλεξία. «Ναι, είναι ένας άνθρωπος με γνώση και δύναμη». «Τι θα κάνουμε τώρα;» Ο Αδάμ πέρασε μπροστά για να τραβήξει ένα κλαδί που έκλεινε

το δρόμο. Το κούνησε από τη θέση του με μεγάλη προσπάθεια. «Θα πάμε προς το άνοιγμα. Θέλω να σκεφτώ λίγο πριν γυρίσου­

με στο ξενοδοχείο και να δω τον καταρράκτη. Δεν αντέχω άλλο τη ζέστη και την υγρασία».

«Εντάξει, δε μας μένει πολύς δρόμος για...» Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένα κλαδί να σπάζει σε απόσταση

λίγων μέτρων από το σημείο όπου βρίσκονταν. Σαν να τους παραμό­νευε κάποιο ζώο.

«Σσς!» Ο Αδάμ έφερε το δείκτη του δεξιού χεριού στα χείλη. Έμειναν ακίνητοι περιμένοντας. Έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα

τράβηξαν το δρόμο τους. «Θα ήταν κανένας πίθηκος», είπε η Αλεξία χαμηλόφωνα.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 385

Ο Αδάμ δεν απάντησε. Κοιτούσε δεξιά κι αριστερά, αλλά έβλεπε μόνο ατέλειωτα μέτρα πυκνής βλάστησης.

«Πάμε γρήγορα προς το άνοιγμα». Άρχισε να πέφτει μια ψιλή βροχούλα κι ένιωσαν να αναζωογο­

νούνται. Έβγαιναν από τη ζούγκλα όταν, σαν να είχε εμφανιστεί από το πουθενά, ο όγκος ενός κορμιού πήδηξε πίσω από την Αλεξία, την άρπαξε από τα μαλλιά και την τράβηξε με ορμή. Ο Αδάμ, που προ­πορευόταν μερικά μέτρα και άνοιγε δρόμο, άκουσε ένα βογκητό και κοντοστάθηκε.

«Ακίνητος!» τον διέταξε η μυστηριώδης μορφή που κρατούσε την Αλεξία.

Είχε μακρύ, βρόμικο μούσι, φορούσε ψάθινο καπέλο και στο δεξί χέρι κρατούσε όπλο. Η Αλεξία μύρισε τον ιδρώτα κάμποσων ημερών και διαμαρτυρήθηκε. Τότε, το μπράτσο που είχε τυλιχτεί γύρω από το λαιμό της την έσφιξε περισσότερο. Τα μάτια του άντρα που την κρατούσε κόντευαν να πεταχτούν από τις κόγχες τους.

«Μην της κάνεις κακό», είπε ο Αδάμ. «Τι θέλεις;» «Τώρα; Εκδίκηση...» Ο σεξολόγος τον παρατήρησε προσεκτικά. «Εκδίκηση; Τι θέλεις να εκδικηθείς; Μπορώ να σου δώσω χρή­

ματα, άφησέ την». Ο άντρας έγινε έξω φρενών. «Μη μου λες εμένα τι να κάνω, ηλίθιε!» Τώρα η φωνή ακούστηκε πιο γνώριμη. Δε μιλούσε με μεξικανι­

κή προφορά. Ο Αδάμ προσπάθησε να δει καλύτερα, αλλά δεν κατά­φερε να διακρίνει τίποτα.

«Δε με γνωρίζεις, Ρούσο;» ρώτησε ο άντρας ειρωνικά. Στο λαιμό του Αδάμ στάθηκε ένας κόμπος, μα έμεινε ατάραχος.

Αντίθετα η Αλεξία ένιωσε την καρδιά της να χτυπά πιο γρήγορα. Πά­σχισε να αναγνωρίσει τον άντρα. Η βροχή έπεφτε πιο έντονη και τη δυσκόλευε.

«Δε σε γνωρίζω». «Φτάνουν τα παιχνίδια! Πού είναι η Λίθος;» Ο σεξολόγος ένιωσε να μπαίνει σε επιφυλακή.

386 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Η Λίθος;» επανέλαβε προσπαθώντας να παρατηρήσει προσεκτι­κά τον άνθρωπο. «Δεν την έχουμε εμείς».

«Πού είναι, είπα!» φώναξε έξαλλος ο άντρας. «Ή θα μου πεις αμέ­σως ή θα πάρω αυτή τη σκύλα και θα της τινάξω τα μυαλά στον αέρα!»

Η Αλεξία και ο Αδάμ αναγνώρισαν ταυτόχρονα τον επιτιθέμενο. Δεν ήταν δυνατό.

Ήταν ο Έντουαρντ Κάσας. Έμοιαζε με ζητιάνο. Έμεινε τέσσε­ρις εβδομάδες στο νοσοκομείο στην Αθήνα και ανάρρωνε παλεύο­ντας ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο. Είχε σχεδόν συνέλθει από τα τραύματα, αλλά όταν είχε εισαχθεί, η κατάστασή του δεν έδινε πολ­λές ελπίδες: πολλαπλά τραύματα και ένα σπασμένο πόδι στο οποίο αναγκάστηκαν να βάλουν με χειρουργείο τρία μεταλλικά καρφιά. Εκείνο το ατύχημα θα τον έκανε να κουτσαίνει για όλη του τη ζωή.

94

Ρώμη, δειλινό της 16ης Δεκεμβρίου 2012

Ο ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ δεν είχε άλλα νέα του Έντουαρντ. Ο Καταλανός εί­χε εξαφανιστεί, λες και είχε ανοίξει η Γη και τον είχε καταπιεί. Στο μισοσκότεινο γραφείο ο Τους ένιωθε ανήμπορος, σαν αετός με βρεγ­μένα φτερά. Σκεφτόταν τις τελευταίες συζητήσεις που είχε κάνει με τον Έντουαρντ. Ανησυχούσε από μέρες, ένιωθε να πιέζεται και να πνίγεται, μπερδεμένος και αποκομμένος από τον έξω κόσμο. Μόνο η αδύναμη φλόγα ενός κεριού χόρευε αργά και φώτιζε την αίθουσα ρίχνοντας στον τοίχο τις αφηρημένες σκιές της νικημένης σιλουέτας του.

Πονούσε η πλάτη του. Ένιωθε ένα βάρος, ένα φόρτωμα, ένα αγκάθι στην καρδιά. Το στέρνο του μετά βίας άνοιγε για να πάρει μικρές, κοφτές ανάσες. Κάθε αναπνοή τον πονούσε. Η ζωή τον πο­νούσε. Το μυαλό του ήταν μια δίνη από ανάκατες, ασύνδετες σκέ­ψεις. Είχε χάσει την ικανότητά του, είχε χάσει την εξυπνάδα και την πονηριά του. Ένιωθε μπερδεμένος και κουρασμένος. Ένας μοναχι­κός εραστής. Ένα πουλί χωρίς φωλιά.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 387

Άπλωσε το χέρι στο γραφείο για να στηριχτεί στη Βίβλο. Σε εκεί­νη τη δύσκολη στιγμή χρειαζόταν παρηγοριά. Το πεπρωμένο έκανε τα τρεμάμενα χέρια του να ανοίξουν το βιβλίο κατά τύχη σε μια πα­ράγραφο από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη. Έλεγε: Εκδίωξη από το ιερό των εμπορευομένων. Ο καρδινάλιος διάβασε αργά.

...Πλησίαζε το Πάσχα των Ιουδαίων και ανέβηκε ο Ιησούς στα Ιερο­σόλυμα. Και βρήκε στον ιερό περίβολο του ναού ανθρώπους που που­λούσαν βόδια και πρόβατα και περιστέρια και τους αργυραμοιβούς να κάθονται. Και αφού ετοίμασε μαστίγιο από σκοινιά, έβγαλε έξω όλους από τον περίβολο, μαζί με αυτούς τα πρόβατα και τα βόδια· και των αργυραμοιβών σκόρπισε κάτω τα νομίσματα και αναποδο­γύρισε τα τραπέζια· και σε εκείνους που πουλούσαν τα περιστέρια εί­πε:

«Σηκώστε τα από εδώ. Μη μεταβάλλετε το σπίτι του πατέρα μου σε εμπορικό κατάστημα».

Θυμήθηκαν δε οι μαθητές του ότι είχε γραφτεί στους Ψαλμούς: “Ο ζήλος, Πατέρα μου, για τη δόξα του οίκου σου θα καταφάγει το εσωτερικό μου”.

Ύστερα πήραν το λόγο οι Ιουδαίοι και του είπαν: «Ποιο σημείο έχεις να δείξεις που να μαρτυρεί και να επιβεβαι­

ώνει ότι έχεις πράγματι εξουσία να πράττεις αυτά;» Αποκρίθηκε τότε ο Ιησούς και τους είπε: «Γκρεμίστε το ναό αυτό και σε τρεις ημέρες θα τον ανεγείρω». Είπαν λοιπόν οι Ιουδαίοι: «Χρειάστηκαν σαράντα έξι χρόνια για να χτιστεί ο ναός αυτός και

θα τον χτίσεις μέσα σε τρεις ημέρες;» Το πανάρχαιο βιβλίο βάρυνε, έπεσε από τα χέρια του. Τον πλημ­

μύρισε το άγχος. Η ενοχή. Η παραίτηση. Το κενό. Ήταν κι εκείνος ένας σύγχρονος έμπορος στο ναό του κόσμου. Είχε σπιλώσει τις δι­δαχές του Ιησού, του τελευταίου ηλιακού μεσσία. Εκείνη την κορυ­φαία στιγμή η καρδιά του δεν μπόρεσε να αντέξει τη συγκίνηση που τον πλημμύριζε.

Αναρωτήθηκε μέσα στην τόση αβεβαιότητα αν ο Αχένχο, ο μετεω­

388 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ρίτης για τον οποίο μιλούσε η Βίβλος, έπεφτε ξαφνικά στον πλανή­τη. Τι θα γίνω όταν πεθάνω; Ένας άνθρωπος σαν κι εμένα θα πάει στον παράδεισο; Υπάρχει στ’ αλήθεια ο παράδεισος; αναρωτήθηκε. Εκείνη τη στιγμή, όντας μεταξύ σφύρας και άκμονος, γιγαντώθηκαν οι φόβοι και οι πιο βαθιές ανησυχίες του. Δεν είχε πια δύναμη. Είχε έρθει αντιμέτωπος με τα συναισθήματά του, τα οποία ανέκαθεν έκρυ­βε πίσω από μια γερή πανοπλοία.

Έκλαψε απαρηγόρητος. Το μυαλό του έπαψε να σκέφτεται και κατάφερε να δει στην καρδιά του το παιδί που ήταν κάποτε, να νιώ­σει ξανά τις στιγμές που η μητέρα του τον φώναζε: «Ραουλίτο, έλα να φας».

Αυτό τον έκανε να νιώσει ακόμα πιο ανυπεράσπιστος και ευάλω­τος. Με τα μάτια του παιδιού που είχε υπάρξει, από εκείνη τη μικρή γωνιά της ψυχής του όπου διατηρούσε την αρχική του αθωότητα, ένιωσε όλα όσα είχε μολύνει τόσα χρόνια με την εξουσία και τη φι­λοδοξία.

95

«ΕΧΕΙΣ ΤΡΙΑΝΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ για να μου πεις πού έχετε τη Λίθο!» Ο Έντουαρντ ανέβασε τον κόκορα του πιστολιού, έτοιμος να τινάξει τα μυαλά της Αλεξίας στον αέρα.

Ο Αδάμ είχε ακόμα τα χέρια ψηλά. Απομακρύνθηκε αργά από το μονοπάτι της ζούγκλας, έκανε ένα βήμα μπροστά και πλησίασε ένα δέντρο. Η βροχή ήταν πλέον καταρρακτώδης. Οι μεγάλες, ορμητι­κές σταγόνες τούς ανάγκαζαν να φωνάζουν για να ακούγονται.

«Άκουσέ με, Έντουαρντ, ακόμα κι αν πάρεις στα χέρια σου τη Λίθο, η διαδικασία της συλλογικής αλλαγής θα συνεχιστεί έτσι κι αλλιώς».

«Τότε τι σημασία έχει; Θα σας σκοτώσω και τους δύο και δε θα καταφέρετε τίποτα!» Τα μάτια του Καταλανού ήταν κατακόκκινα. Ήταν έξω φρενών.

«Δεν την έχουμε εμείς». «Ψέματα λες, κάθαρμα!» φώναξε εξοργισμένος.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 389

Ο Αδάμ προσπάθησε να τον ηρεμήσει. «Εντάξει», του είπε. «Θα σου πω πού είναι, αλλά άφησε την Αλε­

ξία». «Μίλα αμέσως! Βαρέθηκα τα κόλπα σου!» «Η Λίθος είναι κάτω, στο άνοιγμα», είπε ψέματα ο Αδάμ. Προσπαθούσε να κερδίσει απόσταση. Καθώς προχωρούσε, πά­

τησε ένα ξερό κλαδί που έτριξε κάτω από τα πόδια του. Ένα βίαιο μπουμπουνητό αντήχησε κάπου ψηλά, λες και ολάκερος ο ουρανός έπεφτε στο κεφάλι τους. Ο Έντουαρντ σήκωσε τα μάτια και η Αλε­ξία εκμεταλλεύτηκε το θόρυβο που τον έπιασε εξ απροόπτου για να προσπαθήσει να του ξεφύγει. Άρχισαν να παλεύουν. Ο Καταλανός πυροβόλησε κατά λάθος και η σφαίρα καρφώθηκε στο δέντρο που προστάτευε τον Αδάμ. Η Αλεξία κατάφερε να ελευθερωθεί από το μπράτσο του άντρα, του έδωσε μια κλοτσιά ανάμεσα στα πόδια και του έκοψε την ανάσα. Εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και έπεσε στο μονοπάτι με το πλευρό. Ο Έντουαρντ σημάδεψε κι έριξε τρεις απα­νωτές φορές, αλλά ο Αδάμ κατάφερε να τρέξει προς το άνοιγμα. Ο Καταλανός κοίταξε πίσω, δεν είδε την Αλεξία κι άρχισε να τρέχει πί­σω από τον Αδάμ, κουτσαίνοντας από τον πόνο του χτυπήματος και το βάρος του σπασμένου ποδιού του. Έμεναν λίγα μέτρα ζούγκλας μέχρι να φτάσουν στο ξέφωτο όπου ήταν το άνοιγμα. Ο Αδάμ βγήκε πρώτος από το πιο πυκνό τμήμα της ζούγκλας, αλλά παγιδεύτηκε· κάτω από τα πόδια του ήταν η άβυσσος του νερού. Ο Καταλανός έφτασε ανάστατος πολύ κοντά στο σεξολόγο.

«Ένα βήμα ακόμα και θα πέσεις στο άνοιγμα ή θα σου φυτέψω μια σφαίρα στο κεφάλι! Πες μου πού είναι η Λίθος!» φώναξε αγκο­μαχώντας.

Ο Αδάμ σήκωσε ξανά τα χέρια πάνω από το κεφάλι. «Εκεί κάτω», είπε δείχνοντας τα είκοσι μέτρα από τα οποία κα­

τακρημνιζόταν το νερό. «Πίσω από τον καταρράκτη». Εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία που του έδινε ο Έντουαρντ, ο

οποίος είχε κάνει λίγα βήματα προς την άκρη του ανοίγματος για να κοιτάξει κάτω, ο Αδάμ πήρε μια πέτρα από το έδαφος και του την πέταξε στο κεφάλι. Δεν τον πέτυχε. Η δυνατή βροχή τον έκανε να παραπατήσει. Ο Καταλανός τον πυροβόλησε κι αυτή τη φορά η

390 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

σφαίρα άγγιξε ξυστά το δεξί του ώμο. Η ζούγκλα κατάπιε τον κρό­το του πυροβολισμού. Ο Έντουαρντ ήταν εκτός εαυτού και σάστι­ζε από το νερό που έπεφτε στο πρόσωπό του. Άρχισε να κατεβαίνει μια μικρή πλαγιά, αλλά γλίστρησε, παραπάτησε ξανά και κόντεψε να πέσει στον καταρράκτη. Από ένα τέτοιο χτύπημα δύσκολα θα έβγαινε κανείς ζωντανός. Άλλωστε ο Έντουαρντ φοβόταν το νερό από μικρός, γιατί ένας συμμαθητής του είχε κοντέψει να τον πνί­ξει. Δεν έμαθε ποτέ να κολυμπά. Όταν έπεσε στο έδαφος, ο Αδάμ άδραξε την ευκαιρία και χίμηξε πάνω του. Το όπλο έφυγε από τα χέρια του άντρα και ο Αδάμ τον έσπρωξε. Ο Καταλανός έπεσε πί­σω και γέμισε λάσπη. Ήταν μούσκεμα και οι δύο και το έδαφος γλιστρούσε τόσο πολύ από τη βροχή, ώστε δυσκολεύονταν να μεί­νουν όρθιοι.

Τυφλός από οργή, ο Έντουαρντ όρμησε προς τον Αδάμ. Παρότι μειονεκτούσε σε μέγεθος, ήξερε πολεμικές τέχνες. Τα δύο κορμιά κουβαριάστηκαν στο υγρό έδαφος. Ο αγκώνας του Έντουαρντ χώ­θηκε με δύναμη στο κεφάλι του σεξολόγου. Ο Αδάμ ήταν πιο δυνα­τός, αλλά εκείνο το χτύπημα τον ζάλισε. Ο Καταλανός ήξερε τι έκα­νε. Η Αλεξία τούς έφτασε τρέχοντας και βάλθηκε να παρατηρεί τη σκηνή χωρίς να μπορεί να κάνει πολλά. Οι δύο άντρες είχαν μπερ­δευτεί σε άγρια πάλη. Χτύπησαν με δύναμη ο ένας τον άλλον κάμπο­σες φορές. Το κορμί του Έντουαρντ, πιο ελαφρύ, κύλησε προς την άκρη του ανοίγματος. Άπλωσε ένα χέρι και αρπάχτηκε από ένα βρεγ­μένο κλαδί που έβγαινε από το χώμα. Το κορμί του συγκρατούσε η δύναμη του μπράτσου του. Με το άλλο χέρι κατάφερε να αρπάξει τον καρπό του Αδάμ.

«Βοήθησέ με να ανέβω ή θα πέσουμε μαζί! Τώρα δεν έχω να χά­σω τίποτα».

Ο Αδάμ πλησίασε σιωπηλός το άλλο μπράτσο στον Καταλανό. «Μην ανησυχείς», του είπε. «Θα σε βοηθήσω». Το νερό έπεφτε στο πρόσωπό του ορμητικό. Τα χέρια του ήταν

μουσκεμένα και αβέβαια. Ο Αδάμ πλησίασε τον Έντουαρντ διατεθειμένος να βοηθήσει. Το

πρόσωπο του Καταλανού ήταν αγνώριστο από το μούσι και τον πα­νικό που αλλοίωνε τα χαρακτηριστικά του.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 391

«Αν πέσω, θα πέσεις μαζί μου», τον απείλησε τρομαγμένος ο Έντουαρντ.

Ο Αδάμ άπλωσε το ελεύθερο χέρι και τότε ο Καταλανός παραδό­θηκε στον πανικό και τον τράβηξε με φόρα προς την άβυσσο. Οι δύο άντρες έπεσαν κατακόρυφα στο νερό, βγάζοντας μια κραυγή, ενώ η Αλεξία παρακολουθούσε σαστισμένη και έντρομη από την όχθη.

96

Η ΑΛΕΞΙΑ δεν πίστευε στα μάτια της. Άκουσε τον παφλασμό των δύο κορμιών στο νερό. Εκείνα τα δευτερόλεπτα της φάνηκαν αιώνες. Από ψηλά είδε το κορμί του Έντουαρντ να πέφτει πρώτο και να εξαφα­νίζεται μέσα στο νερό. Κάτω από το άνοιγμα μεγάλα φυτά και πυ­κνή βλάστηση δυσχέραιναν την όρασή της, ήδη επιβαρυμένη από την έντονη βροχή. Είδε και τον Αδάμ να πέφτει λίγα μέτρα πιο δε­ξιά. Δεν ξαναβγήκε στην επιφάνεια. Η καρδιά της πήγαινε να σπά­σει.

Όσο έπεφτε, ο Αδάμ είδε τη ζωή του να περνά σαν ταινία μπρο­στά στα μάτια του. Πολλές φορές τού είχαν πει ότι αυτό ήταν ο προ­θάλαμος του θανάτου.

Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι θα πέθαινε έτσι. Δεν τον τρόμαζε ο θάνατος, αλλά είχε να κάνει σημαντικά πράγματα· να είναι μαζί με την Αλεξία, να αγαπήσει και να ζήσει, να λάβει την ημερομηνία των Μάγια με το πνεύμα γεμάτο φως.

Η πτώση τού φάνηκε σαν όνειρο. Ένα όνειρο αρχέγονο, προγονικό. Ένιωσε το βαρύ αέρα, το νερό στο κορμί του, τη σύγκρουση. Τα

πάντα πέρασαν από το νου του σαν ορμητικός κομήτης. Παραδόθη­κε στο Θεό. Δεν πάλεψε ούτε φοβήθηκε. Ένιωσε μόνο μια βαθιά πα­ράδοση.

Έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα το κορμί του βγήκε στην επιφά­νεια. Πήρε μια απελπισμένη, βαθιά ανάσα και κοίταξε δεξιά κι αρι­στερά. Η βροχή έπεφτε με τεράστια δύναμη, έμοιαζε με δυνατό και έντονο υδάτινο παραπέτασμα. Κολύμπησε προς την όχθη με δυσκο­

392 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

λία. Ένιωθε ζαλισμένος και μπερδεμένος. Δυσκολευόταν να σηκω­θεί μέσα στη λάσπη κι έπεσε δύο φορές. Γλιστρώντας διαρκώς και πασχίζοντας σκληρά, ξαπλωσε στο χορτάρι, παραδόθηκε στην από­λαυση του στέρεου εδάφους και έχασε τις αισθήσεις του.

97

Τσίτσεν Ίτζα, 17 Δεκεμβρίου 2012

Ο ΑΔΑΜ ξύπνησε σε ένα γνώριμο μέρος. Παρατήρησε αργά ότι βρι­σκόταν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Παντού υπήρχαν κεριά, που δημιουργούσαν μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα στο χώρο.

Έχω πεθάνει, σκέφτηκε. Έδιωξε αμέσως εκείνη τη σκέψη γιατί ένιωθε να πονά όλο του το

κορμί. Άρχισε να αποκτά συνείδηση της στιγμής όταν είδε την Αλεξία

πλάι του και μαζί της μια γυναίκα που έμοιαζε με γιατρό ή νοσοκό­μα.

«Μμμ... τι συνέβη;» είπε με δυσκολία. «Αδάμ!» είπε η Αλεξία και έπεσε πάνω του για να τον φιλήσει. «Πονάει όλο μου το κορμί». «Οι γιατροί σού έκαναν εξετάσεις. Δεν έχεις σπάσει τίποτα ούτε

έχεις χτυπήσει στο κεφάλι». «Μα...» δυσκολευόταν να θυμηθεί. «Κοιμήθηκες μια ολόκληρη μέρα». Τότε θυμήθηκε την πτώση. «Ο Έντουαρντ;» «Δε βρήκαμε ίχνος. Τον ψάχνει η αστυνομία». Ο Αδάμ ανακάθισε στο κρεβάτι με δυσκολία. Ήπιε ένα ποτήρι

νερό. Η γιατρός τού χάρισε ένα χαμόγελο. «Πρέπει να ξεκουραστείτε». «Ευχαριστώ πολύ», της είπε. «Αν χρειαστείς τίποτ’ άλλο, φώναξέ με. Πάω να μάθω νέα», είπε

η γιατρός στην Αλεξία πριν αποσυρθεί από το δωμάτιο.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 393

Όταν έφυγε η γυναίκα, ο Αδάμ έπιασε το χέρι της Αλεξίας. «Κόντεψα να πεθάνω». Εκείνη χαμογέλασε. «Μα είσαι ολοζώντανος». «Ποια νέα πάει να μάθει η γιατρός;» Η Αλεξία κάρφωσε τα μάτια στα δικά του. «Πριν από λίγο μού είπε ο ρεσεψιονίστ ότι έχουν διακοπεί οι επι­

κοινωνίες σε όλο τον κόσμο. Είμαστε αποκομμένοι και χωρίς ηλε­κτρισμό. Τι λες ότι θα συμβεί;» τον ρώτησε η Αλεξία.

Ο Αδάμ έδειξε να ανησυχεί. «Φαντάζομαι ότι θα γίνει ό,τι έχει αναγγελθεί. Δεν ξέρω, Αλεξία.

Ποιος μπορεί να ξέρει κάτι τέτοιο; Ας έχουμε πίστη ότι η επαφή με την Πέτρα των Ατλάντων και το Τελετουργικό της Φωτιάς των Αστε­ριών θα μας δώσει...» Δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τη φράση του.

Ο Αδάμ και η Αλεξία ένιωσαν να βρίσκονται στα χέρια μιας ανώ­τερης δύναμης. Τραγωδία ή σωτηρία; Δεν ήξεραν. Δεν είχαν ιδέα για το μετεωρίτη που κατευθυνόταν προς τον πλανήτη.

Η γυναίκα ένιωσε τη Γη να πονά, να αιμορραγεί τραυματισμένη, να δέχεται ανήμπορη την πρόσκρουση του Ήλιου.

Ο Αδάμ έμεινε σκεπτικός για κάμποσα λεπτά. Κάτι μέσα του έλε­γε ότι εκείνο δεν έπρεπε να το δουν μόνο υπό το πρίσμα της τραγω­δίας. Μάλλον υπήρχε κάτι ακόμα.

«Αλεξία, δεν πρέπει να πάψουμε να έχουμε εμπιστοσύνη στις έρευνες των γονιών μας. Δεν πρέπει να πάψουμε να πιστεύουμε στην ομαδική δύναμη των συνειδήσεων, των χαλαζιών, της επιστήμης των προφητειών των Μάγια. Αυτοί το ανήγγειλαν! Είναι η στιγμή της με­τάβασης, η δύση της Γης και του Ήλιου. Ξέραμε ότι είχε προβλε­φθεί! Δεν πρέπει να διστάζουμε τώρα».

Η σιγουριά που ένιωθε ο Αδάμ μεταδόθηκε στην Αλεξία. Αγκά­λιασε τον άντρα της κι ένιωσε ότι, τυλίγοντας τα μπράτσα της γύρω από τη δυνατή του πλάτη, αγκάλιαζε ολάκερο τον κόσμο.

«Ας έχουμε εμπιστοσύνη στην αγάπη», είπε συγκινημένη νιώθο­ντας το φωτεινό χαλαζία που κρεμόταν στο στήθος της σαν καφτό κάρβουνο.

394 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

98

ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ο Αδάμ ήταν πολύ καλύτερα. Είχε ξεκουραστεί και οι θεραπευτές του ξενοδοχείου τού είχαν κάνει μασάζ. Έκανε ένα μπάνιο κι ύστερα κατευθύνθηκε μαζί με την Αλεξία προς την πυρα­μίδα του Κουκουλκάν για να συναντήσουν το δάσκαλο Έβανς, όπως είχαν συμφωνήσει.

Ένα λευκοφορεμένο πλήθος κατευθυνόταν προς τη μνημειώδη πυραμίδα Μάγια με τα εννιά επίπεδα. Ήταν πάνω από πενήντα χι­λιάδες άτομα, παρόλο που περίμεναν τα διπλάσια, γιατί πολύς κό­σμος έφτανε σιγά σιγά σε εκείνο τον ενεργειακό θύλακα. Δύσκολα προχωρούσαν ή προσπερνούσαν τους υπόλοιπους, γιατί όλοι κινού­νταν σαν μία μονάδα.

Η μεγάλη ομάδα των πνευματικά μυημένων από όλο τον κόσμο έδινε ραντεβού για ένα συμβάν ζωτικής σημασίας. Υπήρχε κόσμος από πολλά μέρη. Κάποιοι κρατούσαν αναμμένα κεριά και όλοι εί­χαν κρεμασμένο στο λαιμό ένα μικρό χαλαζία που συμβόλιζε το δε­σμό μεταξύ τους: Η κοινή συνείδηση της ενότητας ήταν μια ατομι­κή γέφυρα που ένωνε το πλήθος. Οι χαλαζίες άρχισαν να εκπέμπουν μια λάμψη που, όταν ερχόταν σε επαφή με τους χαλαζίες των άλλων ατόμων, δημιουργούσε μια ενέργεια πιο μεγάλη, φίνα, ανυψωμένη. Η πορεία και μόνο τόσων ανθρώπων προς το κεντρικό σημείο όπου θα γινόταν το τελετουργικό ήταν ένα συγκινητικό θέαμα.

Στην κορυφή της μεγάλης κλιμακωτής πυραμίδας διακρινόταν το μικροσκοπικό κορμί του δασκάλου Έβανς, απορροφημένο στο δια­λογισμό. Συνοδευόταν από αρκετά πρόσωπα που σχημάτιζαν κύκλο γύρω του. Έπειτα από είκοσι σχεδόν λεπτά διαλογισμού ο δάσκαλος άνοιξε τα μάτια κι είδε το πλήθος που συγκεντρωνόταν σχηματίζο­ντας μια σπείρα λευκού φωτός με τα ρούχα και τη ζωτική του ενέρ­γεια. Έβλεπε κάτι που οι άλλοι δεν μπορούσαν να δουν.

Ο Αδάμ και η Αλεξία προχωρούσαν. Το κλίμα τριγύρω απέπνεε σεβασμό, σιωπή και συναδελφοσύνη. Υπήρχε κάτι στο περιβάλλον, μια αύρα μυστικισμού και ενότητας, ευτυχίας και ένωσης. Κάτι που είχε χαθεί στις πόλεις. Ο Αδάμ και η Αλεξία ένιωθαν όλο και πιο ενεργητικοί και συνοδευμένοι.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 395

Εκείνη τη στιγμή από το μυαλό του Αδάμ πέρασαν τρεις σκέ­ψεις.

Η ανθρωπότητα θα μπει σε τρεις μέρες σκότους. Θα αντιμετωπίσει τη Μεγάλη Αίθουσα των Καθρεπτών. Θα γνωρίσει το Νέο Ήλιο.

«Έφτασε η στιγμή». Με τη γαλήνια έκφραση ενός ανθρώπου που ξέρει τι κάνει ο δά­

σκαλος άρχισε να κατεβαίνει τα ψηλά σκαλιά κρατώντας ένα κουτί. Προχωρούσε αργά, επίσημα, συνειδητά. Πλάι του, η νεαρή σύζυγός του με τα μαύρα, μακριά σπαστά μαλλιά.

Όταν έφτασε στη βάση της πανέμορφης πυραμίδας των Μάγια, χωρίς ο ίδιος να πει τίποτα, ο κόσμος άνοιξε και άρχισε να σχημα­τίζεται ένας κύκλος που απλωνόταν σε αρκετές εκατοντάδες μέτρα. Ο Ήλιος έδυε στον ορίζοντα. Το θέαμα της ανθρώπινης παλίρροιας το σούρουπο ήταν συναρπαστικό.

Ο δάσκαλος αναγνώρισε τον Αδάμ και την Αλεξία και τους κάλε­σε κοντά του με μια χειρονομία. Εκείνοι χαμογέλασαν. Στάθηκαν δε­ξιά κι αριστερά του συμβολίζοντας τη δύναμη του αρσενικού και του θηλυκού.

Στον ουρανό μπερδεύονταν οι αποχρώσεις. Ο Ήλιος είχε ένα έντονο κίτρινο και πορτοκαλί χρώμα που μπερδευόταν με βιολετιές και ρόδινες πινελιές. Ο κόσμος περίμενε με απόλυτη τάξη και ησυ­χία. Το τέλος του ανθρώπινου κύκλου δε φαινόταν με μια απλή μα­τιά. Κάθε άτομο ήταν ένα λευκό σημείο πλάι σε ένα άλλο λευκό ση­μείο, ένα κύτταρο πλάι σε ένα άλλο.

Ο Έβανς έκανε νόημα με το δεξί χέρι και μια ομάδα μουσικών άρχισε να παίζει τύμπανα και ντιντζεριντού, τα πιο αρχαία μουσικά όργανα του πλανήτη. Το τύμπανο αντιπροσώπευε τους χτύπους της καρδιάς της Γης, ενώ το ντιντζεριντού τις δυνάμεις του αέρα και του ανέμου, τις δυνάμεις του ουρανού.

Το επίσημο κλίμα έφτανε σε ελαφρό κρεσέντο όσο ερχόταν κι άλ­λος κόσμος. Τα ίχνη των αλλοτινών σοφών θα ανακαλούνταν ξανά στη θύμηση, το παγκόσμιο πλοίο που είχε μείνει αποκομμένο στην

396 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

υδρόγειο θα έριχνε στη θάλασσα την έλλειψη συνείδησης. Τώρα υπήρχε μόνο μία επικοινωνία: πρόσωπο με πρόσωπο, ψυχή με ψυ­χή. Ένα αβέβαιο μέλλον κρυβόταν πίσω από κάθε γωνιά. Κανείς δεν ήταν βέβαιος για το τι θα συνέβαινε. Ίσως να μην ήταν ούτε μέλλον ούτε παρελθόν, μόνο παρόν.

Έπειτα από δέκα περίπου λεπτά οι ήχοι έπαψαν. Αντιλαμβανό­ταν κανείς μια σιωπή μεστή, ζωντανή, μια γέφυρα επαφής με το εσω­τερικό κάθε ανθρώπου.

Ο δάσκαλος Έβανς ακτινοβολούσε. Άρχισε να μιλά εκμεταλλευό­μενος την ηχώ των λίθων.

«Ιν Λάκες», είπε δυνατά. Το πλήθος επανέλαβε το ίδιο, σαν συλ­λογική αστραπή.

Άρχιζαν το τελετουργικό με τον προγονικό χαιρετισμό των Μά­για, «Εγώ είμαι ένα άλλο εσύ». Τα πανάρχαια λόγια σήμαιναν ότι όλοι οι παρόντες ήταν ένα και το αυτό.

«Σήμερα θα αρχίσουμε το Τελετουργικό της Φωτιάς των Αστε­ριών. Είναι μια στιγμή ζωτικής σημασίας για την επιβίωση και την εξέλιξή μας. Είμαστε μια κοινή δύναμη». Η φωνή του ήταν αργή και μετέδιδε γαλήνη. «Είμαστε πολλά σώματα, πολλές ενέργειες, πολλές ψυχές για έναν κοινό σκοπό».

Οι μυημένοι ήξεραν ότι ο χρόνος είχε αρχίσει να επιταχύνεται και θα συνέχιζε να το κάνει όσο πλησίαζε η κρίσιμη στιγμή της δια­στατικής αλλαγής. Ο παλμός της Γης, που νωρίτερα ήταν σταθερός στα 7,8 χερτζ, είχε ανέβει στα 12,5 χερτζ και έπρεπε να αυξηθεί λί­γο ακόμα, στα 13. Όταν έφτανε σε εκείνο το σημείο, θα άνοιγε η πύ­λη για να σταθεροποιηθεί σε μια ανώτερη οκτάβα συχνότητας και θα άρχιζε ένα άλλο στάδιο δημιουργίας σε μια διαφορετική πραγ­ματικότητα.

Ο Έβανς έριξε μια ματιά στον ορίζοντα. Πήρε βαθιά ανάσα κι έπειτα συνέχισε.

«Κάθε ον που θα λάβει την ενέργεια ως νέα πληροφορία σε επί­πεδο κυττάρου θα την κωδικοποιήσει μέσω του DNA του, το οποίο θα μεταμορφωθεί. Το πρώτο βήμα της αλλαγής ίσως φανεί χαοτικό γιατί το προηγούμενο μοντέλο πρέπει να εξαφανιστεί πριν μπορέσει να εμφανιστεί το νέο. Στο επόμενο βήμα τα πρότυπα θα αναδιοργα­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 397

νωθούν σε μια τέλεια τάξη. Όλα τα σώματα θα προσπαθούν να προ­σαρμοστούν τέλεια στις νέες συχνότητες του φωτός».

Ο δάσκαλος εννοούσε ότι η επιταχυνόμενη πτώση του μαγνητι­κού πεδίου της Γης θα έφερνε τη γέννηση του νέου ανθρώπου όταν το πεδίο έφτανε αυτό που οι επιστήμονες ονόμαζαν σημείο μηδέν. Μόνο έτσι θα ήταν δυνατό να ολοκληρωθεί η αναδιαμόρφωση των γενετικών προτύπων, ώστε να γίνουν αυτά κατάλληλα για τη ζωή σε μια πιο ανυψωμένη διάσταση. Η κοινή ιδέα ήταν να πνευματοποιή­σουν την ύλη.

«Η αναμόρφωση του DNA θα διαρκέσει όσο η Γη ολοκληρώνει τον τοκετό της. Γι’ αυτό το σκοπό θα ενεργοποιήσουμε το Σώμα του Φωτός μας, τη στιγμή που ο παλμός θα επιταχύνει τα κύτταρά μας. Έτσι, το σώμα μας θα γίνει το σκηνικό μιας αλυσιδωτής αναδιαμόρ­φωσης που θα επιφέρει την επέκταση της συνείδησης που αναζητού­με. Αυτές τις τρεις μέρες θα προετοιμαστούμε για την ανάληψη, θα δεχτούμε τη δύναμη του γαλαξιακού φιδιού με συνείδηση, αγάπη και γαλήνη. Αυτές τις τρεις μέρες ο Ήλιος θα μπει στην άνοιξή του».

Το πλήθος είχε αρχίσει να ηλεκτρίζεται με εκείνα τα λόγια. «Στην πρώτη φάση του τελετουργικού θα γίνει ο Χορός του Θη­

λυκού και του Αρσενικού», συνέχισε ο δάσκαλος με δυνατή φωνή. «Οι γυναίκες θα πάψουν να είναι γυναίκες και οι άντρες θα πάψουν να είναι άντρες. Θα δώσουν τη θέση τους στους εν δυνάμει θεούς που έχουν μέσα τους. Κάθε φυσικό σώμα θα κινηθεί σε αρμονία με το ηλιακό σύστημα, σε αρμονία με τη Γαία, τη μητέρα Γη και τον Ήλιο».

»Θα νιώσετε ότι ο χορός θα αρχίσει να ξυπνά τη δύναμη του φι­διού, τη δύναμη της ιερής βιοενέργειας. Οι χαλαζίες που έχετε θα αρχίσουν να αναβλύζουν την ουσία τους: το φως. Με το αυθεντικό, δικό μας φως θα διαπεράσουμε το σκοτάδι».

Δεν ακούστηκε ούτε ένα μουρμουρητό. Ο αέρας ήταν ζεστός, όχι μόνο από την ηλιακή δραστηριότητα, αλλά και από την ενέργεια που είχε αρχίσει να κινητοποιείται εκεί. Οι τρεις μέρες του σκότους, σκέ­φτηκε ο Αδάμ σαν μια ηχώ μέσα στο μυαλό του.

«Έπειτα από αυτή τη διαδικασία», συνέχισε ο σαμάνος, «ο καθέ­νας θα βρεθεί στο εσωτερικό του, με την ατομικότητά του. Πέρα από

398 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

τις φωνές του μυαλού. Πέρα από τους φόβους. Θα είναι μια συνά­ντηση ενδόμυχη, συνειδητή, ανανεωτική».

Η συλλογική ανάσα δημιούργησε έναν ελαφρύ ήχο, τον ήχο της ζωής.

«Ο καθένας θα δει το πρόσωπό του στη Μεγάλη Αίθουσα των Κα­θρεπτών. Είναι μια στιγμή εσωτερικοποίησης για να επανασυνδε­θούμε με την ουσία, με το ίδιο το μόριο της Αυθεντικής Πηγής που υπάρχει μέσα στον καθένα μας».

Ο Έβανς έστρεψε τα μάτια στον ουρανό. «Θα πραγματοποιήσουμε το τελετουργικό για να γνωρίσουμε τους

οιωνούς της αλλαγής. Αυτό που οι αρχαίοι σοφοί προανήγγειλαν ως τον Έκτο Ήλιο, η πηγή της ζωής μας στο γαλαξία, θα στεφθεί και θα αναληφθεί από τη Δημιουργό Πηγή. Βρισκόμαστε σε ένα μέρος μαγικό, στον τόπο της θηλυκής ενέργειας της Γης, το ίτζα. Εδώ θα θέ­σουμε την καρδιά και την ψυχή μας στην υπηρεσία της Πηγής.

Το ίτζα θα ξυπνήσει. Εκείνη τη στιγμή, όταν κόντευε το ηλιοβασίλεμα και οι ουρανοί

είχαν στολιστεί με φούξια τόνους και μορφές που κυμάτιζαν, ο Ήλιος έδυσε στον ορίζοντα και τα πάντα βυθίστηκαν στο απόλυτο σκοτά­δι.

99

Τσίτσεν Ίτζα, 18 Δεκεμβρίου 2012

ΑΝ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ θα έπρεπε να έχει ξημερώσει, ήταν ακόμα νύ­χτα. Η ώρα κόντευε εννέα το πρωί και τα πάντα ήταν βυθισμένα στο σκοτάδι. Η πολυπληθής ομάδα είχε περάσει τη νύχτα με διαλογισμό και χορό. Όταν κοιμήθηκαν, μερικοί ονειρεύτηκαν στο αστρικό πλά­νο.

Ο Αδάμ και η Αλεξία είχαν κοιμηθεί χέρι χέρι. Εκείνος ανακάθι­σε και πήρε μια βαθιά ανάσα. Ένιωθε τον αέρα ζεστό.

«Θα μείνει έτσι για δύο μέρες μέχρι να περάσουμε την ευθυγράμ­μιση».

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 399

Πολλοί άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη ήταν έντρομοι εκείνη την ώρα. Σκέφτονταν τα χρήματα που είχαν στην τράπεζα, τους συγγε­νείς, τα σπίτια και τις δουλειές τους. Ο κόσμος που βασιζόταν στις συνήθειες και έβλεπε τη ζωή ως κάτι σίγουρο υπέφερε πολύ. Κάθε πεποίθηση κατέρρεε.

Οι άνθρωποι ένιωθαν τώρα πια ότι η ζωή ήταν ένα φαινόμενο απρόβλεπτο, που μπορούσε να αλλάξει από λεπτό σε λεπτό. Πολλοί υπέφεραν από τις καταστροφές που είχαν προκαλέσει οι σεισμοί και από το γεγονός ότι τα σχέδιά τους για το μέλλον είχαν γίνει καπνός. Όμως χειρότερα από όλους περνούσαν όσοι δεν είχαν ιδέα πώς να κοιταχτούν στον καθρέφτη της ψυχής τους. Ήταν πιο δύσκολο για όσους έβλεπαν τα πάντα σαν μια γιορτή, δε φρόντιζαν το σώμα τους, έκρυβαν τα συναισθήματά τους, ακολουθούσαν τα κοινωνικά στερε­ότυπα, πίστευαν μόνο στα χρήματα και την εξουσία. Για πρώτη φο­ρά αντιμετώπιζαν κάτι που δεν μπορούσαν να αγοράσουν ή να απο­κτήσουν με κάποιο τρόπο.

Ο μοναδικός τρόπος ήταν να σκάψουν στα βάθη της ψυχής τους για να δουν τον εσωτερικό τους κόσμο. Έπρεπε να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους, γιατί εκείνες τις στιγμές τούς περιτριγύριζε η αβεβαι­ότητα του φόβου.

Όσοι δεν είχαν προετοιμαστεί ή μυηθεί κι όσοι δεν έδιναν σημα­σία στα πιο βαθιά πράγματα της ζωής και στις μεταφυσικές εμπει­ρίες ένιωσαν για μια στιγμή λες κι είχε σαλπάρει η κιβωτός του Νώε κι εκείνοι είχαν μείνει απέξω. Πολλοί είχαν χάσει εκείνη την αναχώ­ρηση κι ήταν αιχμάλωτοι της έλλειψης συνείδησης, της ισχυρογνω­μοσύνης ή των περιοριστικών πεποιθήσεων. Είχαν αποσυνδεθεί από το σκοπό της παρατήρησης του καθρέφτη του εαυτού τους. Δεν ένιω­θαν γαλήνη ούτε καν οι πιστοί των θρησκειών που βάσιζαν τη σωτη­ρία τους στη μηχανική επανάληψη των προσευχών.

Ο Αδάμ είδε το δάσκαλο να τους πλησιάζει από τη βάση της πυ­ραμίδας, συνοδευόμενος από τρία άτομα. Σιγά σιγά το πλήθος ξυ­πνούσε.

«Θα ξεκινήσουμε το Τελετουργικό της Φωτιάς των Αστεριών. Σε αυτές τις τρεις μέρες θα αναζητάτε μέσα στην καρδιά σας και θα προετοιμάζεστε για το ταξίδι», είπε απαλά ο Έβανς.

400 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Εκείνη τη στιγμή ένα από τα άτομα που έστεκαν πίσω από το δά­σκαλο του έδωσε ένα αντικείμενο σκεπασμένο με ένα όμορφο γαλά­ζιο ύφασμα. Ο Έβανς αποκάλυψε τι έκρυβε.

Το πλήθος αναφώνησε απαλά όταν ο δάσκαλος άφησε στο έδα­φος τη Φιλοσοφική Λίθο, με ύψος σχεδόν ένα μέτρο και μια άκρη με επτά γωνίες. Γύρω από το χαλαζία των Ατλάντων σχεδίασε ένα μεγά­λο προστατευτικό κύκλο με διάμετρο σχεδόν πέντε μέτρα και γύρω του κάμποσα σύμβολα.

«Το μάτι της συνείδησης», είπε ο Αδάμ στην Αλεξία όταν ο δά­σκαλος τελείωσε το πρώτο σχέδιο στο έδαφος.

Εκείνη κούνησε το κεφάλι σιωπηλή. Ο Έβανς συνέχισε να σχεδιάζει σύμβολα.

Η Αλεξία κατονόμαζε ό,τι σχεδίαζε ο δάσκαλος. «Ο σταυρός Ανκ, το DNA, το θηλυκό και το αρσενικό, το αστέρι

με τα δύο τρίγωνα... Σχεδιάζει τα σύμβολα της πλάκας των Ατλά­ντων!» αναφώνησε.

«Ενεργοποιεί το χαλαζία!» επιβεβαίωσε ο Αδάμ. Εκείνα τα χιλιόχρονα σύμβολα είχαν χρησιμοποιηθεί από άλλους

πανάρχαιους πολιτισμούς για να φτάνουν κατευθείαν στο υποσυνεί­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 401

δητο και να ενεργοποιούν τις δυνατότητές του. Ο Αδάμ ήξερε ότι το μυαλό μαθαίνει με τις λέξεις και η ψυχή με τα σύμβολα. Ήταν δια­φορετικές γλώσσες. Η νόηση αναβαλλόταν και όλα γίνονταν νοητά μέσα από τη διαισθητική σοφία.

Ο δάσκαλος ολοκλήρωσε τα σχέδια και κοίταξε τον ουρανό. Άγ­γιξε την άκρη του χαλαζία με το δεξί χέρι και είπε μερικές λέξεις σε μια αλλόκοτη γλώσσα. Ύστερα σήκωσε τα χέρια και πρόσθεσε:

«Αυτή είναι η Φιλοσοφική Λίθος, που αφέθηκε από τους προγό­νους μας, τους Άτλαντες. Είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τη δύναμη». Η φωνή του αντηχούσε σαν βροντή ενώ κατέβαζε τα χέρια και τα άφηνε λίγα εκατοστά από το χαλαζία των Ατλάντων, σαν να άγγιζε το παλμικό του πεδίο. «Θα προχωρήσουμε στο τελευταίο μέρος του Μυστικού Τελετουργικού, την πιο σημαντική φάση. Αποστολή σας είναι να παραγάγετε μια μεγάλη σπείρα για να είστε οι πρώτοι στην παλμική ανάληψη κι ύστερα να μεταδώσετε αυτό τον τεράστιο αν­θρώπινο Ήλιο σε όσους ανθρώπους είναι έτοιμοι σε όλη τη Γη».

Η θεωρία του Σέλντρεϊκ! σκέφτηκε χαρούμενος ο Αδάμ. Διαισθανό­ταν τι σκόπευε να κάνει ο Έβανς. Η ενέργεια που θα δημιουργούσαν στο Μεξικό οι πάνω από εκατό χιλιάδες άνθρωποι θα προκαλούσε μια αλυσιδωτή αντίδραση στις συνειδήσεις πολλών ανθρώπων σε άλ­λα μέρη, διαφορετικά, όπως περιέγραφε η θεωρία των εκατό πιθή­κων.

Ο δάσκαλος βγήκε αργά από τον κύκλο. Ο χαλαζίας των Ατλά­ντων ήταν πανέμορφος, διάφανος, κρυστάλλινος, άψογος. Είχαν πε­ράσει δώδεκα χιλιάδες χρόνια. Όπως όλα τα ορυκτά και τα μέταλ­λα, έτσι και ο χαλαζίας εξελισσόταν, εξάγνιζε το εσωτερικό του. Τώ­ρα που βρισκόταν σε εκείνο τον τελετουργικό κύκλο είχε αποκτήσει πλήρη αρχοντιά και μεγαλοπρέπεια. Ήταν χωμένος στη Γη, βρισκό­ταν σε επαφή με τη θηλυκή αρχή και, με τις άκρες προς τον ουρανό λάμβανε τους παλμούς της αρσενικής αρχής, του Ήλιου.

Μια κεραία ανάμεσα σε δύο κόσμους. Μια γέφυρα επανασύνδεσης. «Τώρα καταλαβαίνω περισσότερα πράγματα», είπε ο Αδάμ στην

Αλεξία, που δεν έπαιρνε τα μάτια από τη Φιλοσοφική Λίθο. «Αλεξία, άκουσέ με», είπε πιάνοντας απαλά τα χέρια της.

402 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Εκείνη στράφηκε προς το μέρος του. Τα μάτια της ήταν γεμάτα φως.

«Νομίζω ότι καταλαβαίνω το λόγο για τις τρεις μέρες στο σκοτά­δι», της είπε. «Θυμάσαι το χωρίο της Βίβλου στο οποίο ο Λάζαρος έχει ταφεί και θεωρείται νεκρός;»

«Ναι», απάντησε εκείνη. «Είναι πασίγνωστο. Ύστερα ο Ιησούς τον καλεί και τον ξαναφέρνει στη ζωή. Η ανάσταση του Λαζάρου».

«Πιστεύω ότι είναι συμβολικό και πραγματικό ταυτόχρονα», είπε ο Αδάμ. «Γιατί συγκεκριμένα τρεις μέρες; Είναι το ίδιο με αυτό που βιώνουμε τώρα».

Εκείνη σταμάτησε για να σκεφτεί. «Κάτι παρόμοιο συνέβαινε και στην Αρχαία Αίγυπτο», είπε απα­

λά ο Αδάμ. «Στην Αίγυπτο;» «Οι μυημένοι έμπαιναν στις πυραμίδες και έπρεπε να μείνουν στο

σκοτάδι για τρεις μέρες κάνοντας διαλογισμό, ακούγοντας ανυψω­μένους ήχους και παλμούς πριν καταφέρουν τη φώτιση της συνείδη­σης. Ήταν μια πνευματική αλχημεία».

Η Αλεξία ήταν έκπληκτη. «Το ίδιο έκαναν και οι Μάγια στους σκοτεινούς λαβύρινθους. Ξέ­

ρεις γιατί;» τη ρώτησε ο Αδάμ με χαμόγελο. «Αυτογνωσία;» «Ναι, αλλά κυρίως γιατί ο αδένας της επίφυσης ενεργοποιείται

στο σκοτάδι». Ο σεξολόγος χαμογέλασε και ολοκλήρωσε τη φράση του. «Το τριήμερο σκοτάδι χρησιμεύει για την παραγωγή της μελα­τονίνης, δηλαδή της ορμόνης που οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν αμ­βροσία, το νέκταρ της ανώτατης υπεροχής».

Επιτρέψτε στα μάτια σας να γίνουν ένα και το σώμα σας θα γεμίσει με φως.

Τα λόγια του Ιησού αντήχησαν σαν συμπαντική ηχώ στο μυαλό του Αδάμ.

«Άκουσε», είπε τότε σταθερά. «Ο Ιησούς χρειάστηκε τρεις μέρες να αναστηθεί. Ο Ώρος, ο Διόνυσος, ο Μίθρας και άλλοι ηλιακοί μεσ­σίες συμπίπτουν στον ίδιο θάνατο και στην ανάσταση».

«Τι θέλεις να πεις;»

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 403

«Όλοι χρειάστηκαν τρεις μέρες στο σκοτάδι για να αναδομήσουν το DNA τους».

Η Αλεξία έμεινε σκεπτική. Θυμόταν το σχέδιο του πατέρα της. Το μυστικό του Αδάμ... Η έκκριση του DNA, σκέφτηκε.

100

Ουάσινγκτον, 18 Δεκεμβρίου 2012

«ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ στο έλεος του Θεού», είπε ο πρόεδρος με ηττημένη όψη και θλιμμένη ματιά πριν κατευθυνθεί προς το καταφύγιο ασφα­λείας με το υπουργικό συμβούλιο και την οικογένειά του. «Θέλω να μείνω λίγο μόνος», δήλωσε σε όσους είχαν συγκεντρωθεί στο Λευκό Οίκο.

Χρειαζόταν χρόνο με τον εαυτό του. Μπήκε στο γραφείο του, σή­κωσε τα μανίκια του πουκαμίσου, έβαλε ένα ποτήρι νερό και κατευ­θύνθηκε προς το σημείο όπου πίστευε ότι έβρισκε το Θεό. Πήρε στα χέρια ένα εικονογραφημένο, βαρύ αντίτυπο της Βίβλου, κάθισε στην καρέκλα του και άνοιξε το βιβλίο σε μια τυχαία σελίδα ελπίζοντας να βρει παρηγοριά σε εκείνα τα λόγια.

Όμως δεν τη βρήκε. Αντίθετα η ταραχή του μεγάλωσε όταν τα διάβασε, γιατί είχε ανοίξει το βιβλίο σε μια σελίδα που έλεγε Αποκά­λυψη: Η γυναίκα και ο δράκος.

Και εμφανίστηκε στον ουρανό ένα μεγάλο σημείο. Εμφανίστηκε μία γυ­ναίκα που είχε τριγύρω της τον ήλιο και η σελήνη ήταν κάτω από τα πό­δια της και σαν στεφάνι είχε πάνω στο κεφάλι της δώδεκα αστέρια.

Και η γυναίκα ήταν έγκυος και φωνάζει αισθανόμενη τους πό­νους του τοκετού και βασανίζεται για να γεννήσει.

Και εμφανίστηκε άλλο σημείο στον ουρανό. Ένας δράκος μεγά­λος κοκκινωπός που είχε εφτά κεφάλια και δέκα κέρατα και πάνω στα κεφάλια του εφτά στέμματα.

Δεν κατάφερε να συνεχίσει. Αναγκάστηκε να αφήσει τη Βίβλο. Η

404 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

ανησυχία και η αβεβαιότητα που ένιωθε έκαναν την καρδιά του να χτυπά πιο γρήγορα, γιατί κατάλαβε ότι η παράγραφος μιλούσε για τους σεισμούς και τις ηλιακές καταιγίδες. Δε φανταζόταν ότι εκείνα τα λόγια συμβόλιζαν κάτι πολύ βαθύ.

101

Κεντρικά της ΝΑSΑ, 18 Δεκεμβρίου 2012

ΤΟ ΚΛΙΜΑ στη μεγάλη αίθουσα συγκεντρώσεων της ΝΑSΑ ήταν αλλόκοτο, μπερδεμένο. Τα γεγονότα τούς είχαν ξεπεράσει. Οι αστρονόμοι που βρίσκονταν πίσω από τα λίγα τηλεσκόπια που λειτουργούσαν ακόμα δεν πίστευαν αυτό που συνέβαινε στον πλα­νήτη.

Οι δορυφόροι είχαν αποτύχει να αποστείλουν στοιχεία, άλλοι εί­χαν πέσει στη Γη χωρίς να καταφέρουν να προβλέψουν ή να κατα­λάβουν την πυρηνική δραστηριότητα στο κέντρο του Ήλιου και πο­λύ λιγότερο να προβλέψουν ότι το μεγάλο άστρο και ολόκληρος ο πλανήτης θα βυθίζονταν στο σκοτάδι.

Αντίθετα με ό,τι θα περίμενε κανείς υπό φυσιολογικές συνθήκες, το προσωπικό των επιστημόνων και εργαζομένων στη ΝΑSΑ είχε πα­ραλύσει.

Δεν είχαν ούτε καν τη δυνατότητα να συνδεθούν με άλλους επι­στημονικούς οργανισμούς στον κόσμο. Το μόνο που τους απέμενε ήταν να περιμένουν και να παρατηρούν.

Το μαγνητικό πεδίο της Γης άλλαζε. Το σκοτάδι βασίλευε παντού και ο Ήλιος έμοιαζε με τεράστιο εβένινο κύκλο.

Η καρδιά μιας νεαρής αστρονόμου κόντεψε να σταματήσει όταν πρόσεξε σε ένα τηλεσκόπιο την άμεση εγγύτητα της απειλητικής πα­ρουσίας του μετεωρίτη, αν και ακόμα βρισκόταν σε απόσταση αρκε­τών χιλιάδων χιλιομέτρων από την ατμόσφαιρα. Βέβαια ήταν κάτι που μάλλον έμοιαζε με μετεωρίτη: μια τρομερή μπάλα από φως που ταξίδευε με ταχύτητα πάνω από πενήντα χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα και κατευθυνόταν ίσια προς τη Γη.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 405

«Θεέ μου!» αναφώνησε ταραγμένη. «Κύριε διευθυντή, ελάτε να δείτε», είπε σε έναν από τους ανωτέρους της.

Τα μάτια του διευθυντή του τμήματος της ΝΑSΑ έπεσαν στο τη­λεσκόπιο. Ακολούθησε μια ανατριχιαστική σιωπή.

«Περίεργο», είπε ανήσυχος. «Τα χαρακτηριστικά του δε θυμίζουν μετεωρίτη ούτε κομήτη».

Όλοι γύρω του τον κοίταξαν μπερδεμένοι. «Και τότε τι είναι;» ρώτησε η νεαρή αστρονόμος. Ο διευθυντής είχε καρφώσει τα μάτια στο απειλητικό αντικείμενο. Σιωπή. «Δεν μπορώ να είμαι απόλυτα σίγουρος, αλλά θα έπαιρνα όρκο

ότι...» Δεν τελείωσε τη φράση. Η νευρικότητα στην ατμόσφαιρα μεγά­

λωνε διαρκώς. «Θα έπαιρνα όρκο ότι αυτό το πράγμα δεν είναι ούτε κομήτης ού­

τε μετεωρίτης ούτε τίποτα παρόμοιο... γιατί στο κέντρο του... δεν υπάρχει μάζα».

Στα τριάντα πέντε χρόνια της εμπειρίας του ο αστρονόμος δεν εί­χε ξαναδεί τίποτα παρόμοιο. Δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι θα πρόφε­ρε εκείνα τα τόσο σημαντικά λόγια.

«Το μόνο που μπορούμε να διαβεβαιώσουμε είναι ότι πρόκειται για μια υπέρογκη βροχή από φωτόνια, ενέργεια και φως».

Και σε άλλα σημεία του πλανήτη, από την Αυστραλία μέχρι τη Βρα­ζιλία, οι αστρονόμοι παρατήρησαν τη συγκέντρωση του φωτός και της ενέργειας. Ήταν τεράστια και ερχόταν προς το μέρος τους.

Ούτε εκείνοι μπορούσαν να το πουν σε κανέναν.

102

Τσίτσεν Ίτζα, 20 Δεκεμβρίου 2012

ΕΙΧΑΝ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙ τις δύο πρώτες μέρες του Τελετουργικού της Φω­

406 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

τιάς των Αστεριών στο χορό, στο διαλογισμό και στις ατομικές και συλλογικές ασκήσεις, όλα σιωπηλά. Το πλήθος είχε παραγάγει μια απέραντη ανθρώπινη ζέστη κι έναν ωκεανό από ανυψωμένη ενέρ­γεια. Οι παρευρισκόμενοι ένιωθαν ότι η συνείδησή τους είχε αρχί­σει να ξετυλίγει ένα νέο όραμα. Χιλιάδες αναμμένα κεριά φώτιζαν διαρκώς την εκπληκτική, αλλόκοτη αλλά και όμορφη τελετή.

Ο Έβανς τούς είχε πει ότι πολλοί από τους εκεί συγκεντρωμένους, αντιπρόσωποι όλων των εθνών που αναμείγνυαν το κάλλος των φυ­λών, της μαύρης, της λευκής, της κόκκινης και της κίτρινης, ήταν στην πραγματικότητα οι ψυχές μερικών Ατλάντων που αναζητούσαν την τελική απελευθέρωση.

Ο σαμάνος, όπως και πολλοί παρευρισκόμενοι, ήξερε ότι η με­τενσάρκωση δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έναν εξελικτικό τρο­χό και τη μάθηση των όντων μέσα από διαδοχικές εμπειρίες μέχρι να φτάσουν στη φώτιση. Πολλοί είχαν αναζητήσει την απελευθέρω­ση της συνείδησης μέσα από διάφορους μυητικούς δρόμους: τη γιό­γκα, τους χορούς, τη γνώση, τη μεταφυσική, το χειρισμό της ενέργειας ή, όπως στην περίπτωση του Αδάμ, το διαλογισμό.

Ο ίδιος και η Αλεξία ακτινοβολούσαν, ελαφροί και γεμάτοι ζωή. Ένιωθαν μια ασυνήθιστη ικανότητα ενεργειακής επικοινωνίας. Ανά­μεσα σε εκείνους και στην ομάδα κυκλοφορούσε ένας κοινός παλμός ενότητας.

«Βρισκόμαστε στην τελευταία μέρα και την τελευταία φάση του τελετουργικού», είπε ο δάσκαλος. «Σήμερα θα νιώσουμε ξανά την απόλυτη ελευθερία, την τελική προετοιμασία, ώστε να δεχτούμε την αυριανή Μεγάλη Μέρα της Δόξας. Σήμερα η Φιλοσοφική Λίθος των Ατλάντων θα εκπέμψει όλη της τη δύναμη και όλοι θα νιώσουν την ενεργειακή αγκαλιά της.

»Σήμερα οι δύο αρχές της ζωής θα γίνουν ένα. Το θηλυκό, η αι­ώνια γυναίκα­θεά που χορεύει και δημιουργεί το μαγνητισμό των δι­αστημάτων θα ενωθεί με τον άντρα­θεό που τρέφει τη ζωή με ηλε­κτρισμό. Βρισκόμαστε στον προθάλαμο που θα μας επιτρέψει να αφήσουμε πίσω τα ζωικά βασίλεια και να μεταπηδήσουμε στην αγά­πη ως ανθρώπινα όντα για να γνωρίσουμε το καινούριο, τη βαθιά μας διάσταση.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 407

»Αυτή η φάση του Τελετουργικού της Φωτιάς λέγεται Τελετουρ­γικό του Φιλιού των Ψυχών. Θα καθίσετε ο ένας απέναντι στον άλ­λον με σταυρωμένα πόδια, θα πιαστείτε από τα χέρια και θα πλησιά­σετε τα στήθη για να συντονιστούν ακόμα περισσότερο οι χαλαζίες», τους υπέδειξε ο δάσκαλος. «Συνδέστε το τρίτο μάτι αφήνοντας το μέ­τωπο σε μόνιμη επαφή με το άλλο μέτωπο. Το φιλί των ψυχών».

Απόλυτα συγκεντρωμένοι οι παρευρισκόμενοι, οι περισσότεροι άγνωστοι μεταξύ τους, άρχισαν να πλησιάζουν και να συνδέονται με τη δύναμη του τσάκρα ανάμεσα στα φρύδια. Τα τύμπανα και τα ντι­τζεριντού ήχησαν με τρομερή δύναμη. Η Γη έμοιαζε να συμμετέχει στο συλλογικό διαλογισμό. Σιγά σιγά το πλήθος έπεσε σε έκσταση.

Ο Αδάμ και η Αλεξία ένιωσαν μια ηλεκτρική εκκένωση από την κορυφή του κεφαλιού προς το υπόλοιπο κορμί. Έπειτα απανωτά κύ­ματα αισθήσεων, ορμών και βιομαγνητικών ρευμάτων άρχισαν να γλιστρούν στο νευρικό τους σύστημα.

«Θα αρχίσετε να αναπνέετε στον ίδιο ρυθμό», καθοδηγούσε ο σα­μάνος, «να εισπνέετε και να εκπνέετε τη ζωή μέσα σας. Ο καθένας τρέφει τον άλλο μέσα από την αναπνοή. Αυτό θα μας κάνει μία μο­νάδα».

Άρχισαν όλοι να παίρνουν αργές, βαθιές ανάσες. Είχαν μοιραστεί σε ζευγάρια. Ο ήχος κάθε βαθιάς ανάσας αντηχούσε σαν μια βροντή γεμάτη ζωή. Έμειναν να αναπνέουν έτσι για πάνω από είκοσι λε­πτά.

«Τώρα βάλτε το ένα χέρι πάνω στο χαλαζία που έχει στο στήθος του ο σύντροφος ή η σύντροφός σας».

Αμέσως πάνω από εκατό χιλιάδες άτομα ένιωσαν να μην αντιλαμ­βάνονται πια το φυσικό τους σώμα και να γίνονται αγνή ενέργεια που επικοινωνούσε σιωπηλά.

Ο Αδάμ και η Αλεξία έπαψαν να αισθάνονται τα κορμιά τους και ενώθηκαν με το κύμα της ενέργειας και της συνείδησης. Εκείνη τη στιγμή η Πέτρα των Ατλάντων, σαν τεράστια λάμπα χιλιάδων βολτ, άρχισε να παράγει περισσότερο φως κι αυτό απλώθηκε στο πλήθος. Οι χαλαζίες που είχαν κρεμάσει στους λαιμούς τους φωτίστηκαν κι εκείνοι. Άξαφνα ένα μοναδικό φως έλαμψε κάτω από την απεραντο­σύνη.

408 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Η μάζα των μυημένων ανέπνεε και διέχεε την ενέργεια μέσα από το χαλαζία και τον αδένα της επίφυσης.

Ο Έβανς συνέχιζε να τους καθοδηγεί χαμηλόφωνα. «Η στιγμή είναι παρούσα, να είστε σε επιφυλακή για το αιώνιο

τώρα». Φως! Ένιωσαν μια εκκένωση φωτός! Αγνή καθαρότητα μέσα

τους! Τα πρόσωπα δημιουργούσαν μια έκσταση που τους αγκάλιαζε και τους μεταμόρφωνε υποβλητικά. Τα χαρακτηριστικά του εγώ δι­αλύονταν σιγά σιγά σε εκείνο το φως που χωρούσε τα πάντα.

Το φως της συνείδησης.

Δεν είναι γραμμένο στο νόμο σας; Εγώ είπα: είστε θεοί. Ήταν μια νέα πρόσκληση στην αποθέωση, στη μύηση ενός κοι­

νού ανθρώπου που φωτίζεται και γνωρίζει τη δύναμη του Θεού μέ­σα του. Ο Αδάμ δεν ήταν πλέον ο Αδάμ. Η Αλεξία δεν ήταν η Αλε­ξία, ήταν καινούρια όντα, φώτα που κινούνταν σε ένα φυσικό σώμα, ήταν ο άλλος και μαζί όλοι οι άλλοι, είχαν γίνει ένα.

Ο Αδάμ ένιωσε έναν ηλεκτρισμό να διατρέχει το κορμί του, από το φύλο ως την κορυφή του κεφαλιού. Η Αλεξία ένιωσε να πάλλεται κι εκείνη κάτω από το εφηβαίο με οργασμική ένταση. Η αρχέγονη θεά, η ενσάρκωση της θηλυκής φωτιάς, ενώθηκε στην ενέργεια με τον Αδάμ και τα σώματα ολοκλήρωσαν το τελετουργικό όταν έγιναν ένα σε μια ζεστή αγκαλιά, στήθος με στήθος, όπου η απόλαυση πλημ­μύρισε όλους τους πόρους του δέρματος μέχρι τα κύτταρα.

Το τελετουργικό του φιλιού των ψυχών ήταν μια αυθεντική κοι­νωνία, μια γέφυρα προς το μεγαλείο. Μια αίσθηση αντίληψης τους έκανε να καταλάβουν ότι το αρχικό big bang δεν ήταν τίποτ’ άλλο από μια διαρκής ροή με την Πηγή. Το σύμπαν είχε παραμείνει σε μια οργασμική, ανοιχτή, αιώνια κατάσταση. Και η πρώτη ύλη βρισκό­ταν στα βάθη της συνείδησης των ανθρώπων.

Είπε τότε το φίδι στη γυναίκα: «δε θα πεθάνετε, κάθε άλλο. [Σας απα­γόρευσε ο Θεός να φάτε από το δέντρο αυτό] διότι γνώριζε ότι κατά την ημέρα κατά την οποία θα φάτε θα ανοίξουν τα μάτια σας και θα

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 409

είστε κι εσείς σαν θεοί, όμοιοι με αυτόν, γνωρίζοντες το καλό και το πονηρό.

Μέσα από εκείνη τη συνάντηση μεταμορφώθηκε η ζωτική, πνευ­ματική και σεξουαλική τους ενέργεια, παρήχθη το ταξίδι της σπει­ροειδούς ενέργειας. Το συμβολικό φίδι δεν ήταν εχθρός ούτε πειρα­σμός, αλλά η ίδια η σεξουαλική ενέργεια ολοκληρωτικά διοχετευμέ­νη μέσα στο σώμα και στο DNA.

Όταν καθορίσετε το άρρεν με το θήλυ σαν μία μόνο ενότητα... τότε θα εισέλθετε στη Βασιλεία.

Χρειάστηκε πάνω από μία ώρα για να ολοκληρωθεί το ιερό τελε­

τουργικό. Έπειτα ξάπλωσαν στο γρασίδι και η ζεστασιά της Γης τούς αγκάλιασε.

Ήταν έτοιμοι να δεχτούν το αναπάντεχο.

103

21 Δεκεμβρίου 2012

ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ εκείνης της πολυαναμενόμενης μέρας έφερε μια πρώτη ευχάριστη έκπληξη.

Τον Ήλιο. Το άστρο είχε αρχίσει να εκπέμπει το συνηθισμένο του φως. Στα διάφορα μέρη του πλανήτη επικρατούσαν αναμονή και τα­

ραχή. Είχαν περάσει όλα; Δε θα επέστρεφε το σκοτάδι; Πολλά άτο­μα σε όλο τον κόσμο είχαν τρομοκρατηθεί, άλλοι είχαν αυτοκτονή­σει. Κυριαρχούσε μεγάλη αναστάτωση για το τι θα συνέβαινε.

Στο Λονδίνο η Κέιτ, ο δόκτωρ Κρούγκερ, τα παιδιά και καμιά εκατοστή άτομα είχαν συγκεντρωθεί σε δεκτική στάση κάνοντας δι­αλογισμό πάνω στους χαλαζίες και νιώθοντας ένα βαθύ ρεύμα γαλή­νης και χαλάρωσης. Και άλλες ομάδες διαλογισμού ενίσχυαν την εσωτερική κατάσταση και το γενετικό τους κώδικα. Η βεβαιότητα εί­χε τελειώσει, τα πάντα έπλεαν σε έναν ωκεανό αμφιβολιών.

410 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Όταν ο Ήλιος έφτασε στο Τσίτσεν Ίτζα, το ξημέρωμα έμοιασε με χρυσή κλωστή που μπήκε από τις αστραφτερές κόρες των ματιών των μυημένων. Εκεί όλοι περίμεναν την τελευταία πινελιά.

Ο Αδάμ και η Αλεξία κοιτούσαν έκπληκτοι τα νέα χρώματα του Ήλιου. Λες και δεν τον είχαν ξαναδεί έτσι. Αναγεννιόταν από τον ορίζοντα μετά την τρίτη μέρα του σκότους. Η Γη διέσχιζε το περίερ­γο συμπαντικό πέρασμα της ευθυγράμμισης.

Ο δάσκαλος άρχισε τη μέρα σηκώνοντας τα χέρια στον ουρανό. Όλοι ολοκλήρωναν τη μύηση στα μυστήρια της ζωής.

Ξαφνικά άρχισε να συμβαίνει κάτι αναπάντεχο. Η Γη, ο μεγάλος γαλαζοπράσινος πλανήτης, άρχισε να πάλλεται. Ο παλμός μεγάλω­νε διαρκώς, ώσπου άρχισε να κινεί τα σπλάχνα του πυρήνα της.

Η Γη κινήθηκε ξανά, αυτή τη φορά σαν να ήθελε να καταπιεί ό,τι είχε πάνω της. Μερικά από τα πιο ενεργά ηφαίστεια του πλανήτη άρχισαν να εκρήγνυνται. Ο πλανήτης ετοιμαζόταν να παραγάγει μια μεγάλη αλλαγή, έναν ισχυρό οργασμό. Μια έκρηξη ισχύος.

Σιωπή. Παλμοί. Σιωπή. Η Γη έδειχνε τι ήταν στην πραγματικότητα, ένα ζωντανό ον βυ­

θισμένο σε κινήσεις δημιουργίας και καταστροφής με δυνατές συ­σπάσεις. Ο Ήλιος εξέπεμψε μια αναλαμπή φωτός, θερμότητας και φωτιάς.

Όλο το ηλιακό σύστημα είχε αρχίσει να το λαμβάνει. Εκείνο που αρχικά είχαν πιστέψει ότι ήταν ένας μετεωρίτης, ένας

κομήτης, ένας βράχος που θα κατέστρεφε τη Γη, ένας περιπλανώμε­νος πλανήτης, πλησίασε, άγγιξε τη γήινη ατμόσφαιρα –ολοκληρωτι­κά εξαγνισμένη από τις ηλιακές καταιγίδες– και άνοιξε σε μια μεγά­λη σπείρα, απλώθηκε σαν τεράστια βεντάλια που τύλιξε ολόκληρο τον πλανήτη κι άλλαξε το δέρμα του. Η Γη κατακλύστηκε από τη βροχή των φωτονίων, του φωτός και της ενέργειας.

Εκείνη τη στιγμή το φωτεινό πλέγμα γέμισε με τα χρώματα της ίριδας και άρχισε να πάλλεται. Ταυτόχρονα τα ηφαίστεια ισχυροποι­ήθηκαν και κινητοποίησαν το έδαφος. Το Τσίτσεν Ίτζα άρχισε να πάλλεται και από κάπου ψηλά, στις πέτρες της πυραμίδας, μια σπεί­ρα από φως και σκιές διαγράφηκε στη μια πλευρά του κτίσματος.

Ο Αδάμ κοίταξε την Αλεξία με άπειρη αγάπη.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 411

Ξαφνικά ένας κοινός παλμός, σαν συλλογικός μαγνήτης, τράβη­ξε το πλήθος σε ένα φωτεινό κύκλο. Σαν να άνοιγε μια πόρτα. Όλοι στράφηκαν προς τη γιγάντια θύρα.

Ήταν η διαστατική θύρα. Η ανάληψη. Εκείνη η ομάδα είχε μια ανώτερη δύναμη. Κανείς δεν ένιωθε φό­

βο ή άγχος, ήταν όλοι προετοιμασμένοι για να αναληφθούν προς το άγνωστο, προς μια νέα διάσταση.

Η εξέλιξη της ψυχής. Η πύλη φαινόταν από παντού στον κόσμο. Ήταν τεράστια, πα­

νέμορφη, άψογη, βαθιά, μυστηριώδης, ελκυστική... Ο Έβανς έδειξε με το δεξί την είσοδο στην πύλη. Το πλήθος

άπλωσε τα χέρια προς τον απέραντο φωτεινό κύκλο. Τότε ο κόσμος άρχισε να απορροφάται αργά, αν και όχι όλοι μαζί. Η είσοδος στην πύλη ξεκίνησε να γίνεται ατομικά και συνειδητά. Εκείνοι που έμπαι­ναν εξαφανίζονταν από τα ανθρώπινα μάτια.

Ο Αδάμ και η Αλεξία ήταν έτοιμοι να μπουν. Κοιτάζονταν στα μάτια όταν μια κοινή δύναμη έκανε το έδαφος να δονηθεί.

...Και το ίτζα θα ξυπνήσει.

Εκείνη τη στιγμή, σαν μια λιβελούλα που αποκαλύπτεται για να

μεταμορφωθεί σε πεταλούδα, το πλήθος ένιωσε να αναγεννάται. Από το εσωτερικό του χαλαζία των Ατλάντων δημιουργήθηκε μια τερά­στια φωτεινή αντανάκλαση. Ολόκληρη η πανάρχαια Φιλοσοφική Λί­θος φωτίστηκε και ένα διάχυτο κύμα έφτασε σε όλους τους μυημέ­νους.

Τι έκρηξη φωτός! Τι όραμα! Ο Αδάμ ένιωσε επιτέλους όλα τα όριά του να εξατμίζονται. Η Αλε­

ξία αισθάνθηκε σαν μια σταγόνα νερού που πέφτει από τον ωκεανό και ενώνεται με Εκείνο...

...Διότι πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως είναι οι εκλεκτοί.

412 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Κόσμος έμπαινε στην πύλη και από άλλα μέρη του κόσμου. Όλα όσα πάλλονταν σε μια ανώτερη, ανυψωμένη ενέργεια έδειχναν να έλ­κονται κυριολεκτικά από τον παλμό της πύλης και τη συλλογική φώ­τιση.

Άρχιζε το πέρασμα προς μια νέα διάσταση.

104

Ρώμη, 21 Δεκεμβρίου 2012

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟ ΤΟΥΣ δεν αρκούσε η μετάνοια. Τα δάκρυά του είχαν εκφράσει τον απέραντο πόνο που έκρυβε πίσω από τη μάσκα της εξουσίας. Ένιωσε πολύ ευαίσθητος και ευάλωτος από τότε που άφησε τον Έντουαρντ να φύγει και έχασε τη σταυροφορία της πολι­τικής δύναμης. Αντιπροσώπευε το λανθασμένο δρόμο, την ομίχλη του εγωισμού στον οποίο ήταν βυθισμένος σε όλη του τη ζωή, βου­λιάζοντας στην απάνθρωπη πάλη της εξουσίας, της φιλοδοξίας και της αναισθησίας. Είχε κρυφτεί πίσω από ένα ράσο, πίσω από ένα θε­σμό, πίσω από ένα κίβδηλο κύρος.

Είχε κυριαρχήσει στους ομοίους του με όπλο τον πόνο και την υπεροψία.

Πού ήταν η χαρά; Πού ήταν η έκσταση; Πού ήταν η αθωότητα; Πού ήταν η αγάπη για τον εαυτό του και τους γύρω του; Τα είχε ξεχάσει όλα. Είχε χάσει τον εαυτό του. Πολλά ακόμα άτομα είχαν σπαταλήσει το θησαυρό της ζωής, τη

μαγική γραμμή εμπειριών και βιωμάτων που ήταν γεμάτα ελευθερία και ανάπτυξη κι είχαν κρυφτεί πίσω από ένα μέλλον που δεν έφτανε ποτέ, πίσω από ένα πολιτικό κόμμα, από έναν τυφλό φανατισμό, από περιοριστικά, βασανιστικά πιστεύω και ιμπεριαλιστικούς ιδεαλι­σμούς. Εκείνες οι ψυχές θα έμεναν έξω από το ταξίδι.

Δεν είχε καμία σχέση με τιμωρία. Απλά δεν μπορούσαν να φτάσουν το ανώτερο παλμικό επίπεδο.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 413

Ο Ραούλ Τους, όπως πολύς κόσμος, δεν κατάφερε να το αγορά­σει πουθενά αυτό. Η κατάσταση και ο παλμός, τα οποία είχαν προ­σπαθήσει να αντιληφθούν οι αρχαίοι μυημένοι όλων των εποχών μέ­σα από τελετουργικά, εξάσκηση και εξαγνισμούς, ήταν δυνατά μόνο με την πνευματική και ενεργειακή πρακτική.

Τον καρδινάλιο σταματούσε ακόμα ο χειρότερος εχθρός του αν­θρώπου, ο φόβος.

«Τα παρόμοια έλκονται», έλεγαν τα ερμητικά βιβλία. Αν και ήταν πολύ αργά, ο Τους θυμήθηκε με πόνο ψυχής.

...Καλύτερα να είστε προετοιμασμένοι...

Εκείνος δεν είχε προετοιμαστεί σε ενεργειακό επίπεδο. Δε με­

τρούσαν τα νεκρά τελετουργικά, τα ψεύτικα φιλανθρωπικά έργα, οι κενοί λόγοι, η ψεύτικη όψη του.

Το εγώ του έπρεπε να εξελιχθεί, όπως καθετί άλλο. Να ανοίξει το δικό του, ατομικό δρόμο προς το φως.

Το νευρικό του σύστημα δεν άντεξε την ένταση του παλμού. Όπως και πολλοί άλλοι που πάλλονταν σε δυσαρμονία με τη συμπα­ντική ενέργεια, η καρδιά, το νευρικό σύστημα και οι πνεύμονές του ένιωσαν μια μεγάλη, επώδυνη πίεση. Έβγαλε μια στερνή ανάσα, μια εκπνοή αγωνίας.

Το ταξίδι της ψυχής του είχε διαφορετική κατεύθυνση.

105

Μετάβαση προς τη διαστατική πύλη: η λιβελούλα γίνεται πεταλούδα

ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ τη μαγική διάσταση δεν υπήρχε χρόνος, τα κορμιά εί­χαν πια ένα φωτοστέφανο από φως και συνείδηση.

Η πύλη συνέχισε να ανοίγει σαν το άνθος της ζωής, γεννώντας μια συγκινητική ομορφιά. Πολύχρωμοι χοροί μπερδεύονταν και έφερ­ναν ποικιλία στη ζωή, τα χρώματα ήταν η ζωή, η παραγωγή του αυ­θεντικού φωτός.

414 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Ο ανώτατος παλμός, η ακτίνα της εναρμόνισης που είχε φτάσει από το κέντρο του γαλαξία υποδεχόταν όσους ήταν έτοιμοι για το καινούριο ταξίδι.

Ο σκοπός του υπερβατικού εκείνου βήματος για ένα μέρος της ανθρωπότητας ήταν η πνευματοποίηση της ύλης. Η έλευση μιας νέας ενέργειας, ενός καινούριου τρόπου ζωής, η απόλυτη δύναμη του ανθρώπινου DNA που εκτυλισσόταν για να μεταμορφωθεί σε ένα νέο ον.

Όπως είχε αναγγείλει το ημερολόγιο των Μάγια, το Τέλος του Χρόνου δε σήμαινε τίποτ’ άλλο από την αρχή μιας πραγματικότητας στην οποία ο χρόνος έπαυε να υπάρχει. Ο χρόνος συνδεόταν με την τρισδιάστατη πραγματικότητα και το μυαλό. Τώρα πια το μυαλό δεν είχε όρια. Οι άνθρωποι έβλεπαν τα διαφορετικά στρώματα ενέρ­γειας στο ανθρώπινο σώμα, την αιθέρια δόνησή του με το νέο DNA απόλυτα ενεργοποιημένο.

Ο Homo sapiens έπαυε να υπάρχει. Ο καιρός του είχε τελειώσει. Και όπου η Γη βρισκόταν σε ανάφλεξη, τα πεφωτισμένα όντα γεν­

νούσαν τον νέο Homo universal.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 415

106

Μέσα στην πύλη, ένας νέος κόσμος χωρίς χρόνο

ΟΛΟΙ ΕΙΧΑΝ μια φωτεινή, πρωτόγονη ομορφιά. Τα πρόσωπα ακτι­νοβολούσαν τη δύναμη μιας διαρκούς νεότητας. Πολλές χιλιάδες με­ταμορφωμένα όντα είχαν συγκεντρωθεί σε μια γιορτή έκστασης. Κα­νένα ανθρώπινο συναίσθημα δεν μπορούσε να περιορίσει τη νέα κα­τάσταση συνείδησης. Πάρα πολλά παιδιά είχαν περάσει πρώτα προς τη νέα διάσταση.

Αγάπη ένιωσε ο Αδάμ και έστρεψε το συναίσθημά του προς την Αλεξία.

Αγάπη ένιωσε εκείνη και γύρισε το κεφάλι προς το πλήθος για να ανακαλύψει ότι όλοι ένιωθαν το ίδιο.

Όλοι ήταν ερωτευμένοι με όλους! Λειτουργούσαν όπως ο Ήλιος, προσφέροντας φως προς όλες τις

κατευθύνσεις, και όχι αποκλειστικά προς ένα συγκεκριμένο ση­μείο.

Από την ουσία τους έλαμπε σε όλους το ίδιο φως. Δεν υπήρχαν φυλές, υπήρχε μία ίδια φυλή που ποίκιλλε σε διάφορες μορφές. Εξα­κολουθούσαν να είναι άτομα, μορφές συνείδησης, μα ανταποκρίνο­νταν σε μια αρχική ενότητα που παλλόταν στην ατμόσφαιρα και μέ­σα στον καθένα. Τα σώματα περιτριγυρίζονταν από ένα αστραφτε­ρό στρώμα από μόρια φωτός. Ανάβλυζαν απεραντοσύνη, προοπτι­κή, ισχύ, απειρότητα.

Όλοι αντιλαμβάνονταν την εγγενή τάξη, αλλά τα πάντα είχαν πε­ράσει σε μια νέα φάση, σε μια νέα αρχή, και είχαν αρχίσει να κατα­κάθονται μέχρι να αποκρυσταλλωθεί η νέα πραγματικότητα, η νέα ανθρωπότητα. Δεν ήταν πια ανθρωπότητα, είχε μεταβληθεί σε παγκο-σμιότητα.

«Το χαμόγελό σου είναι υπέροχο», είπε ο Αδάμ και πρόσεξε ότι δεν ήταν ανάγκη να ανοίξει το στόμα για να προφέρει εκείνα τα λό­για. Τα μετέδωσε τηλεπαθητικά χωρίς την παραμικρή προσπά­θεια.

Ανάμειξαν το φως και την ενέργειά τους σε μια καινούρια αγκα­

416 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

λιά. Κι εκείνη τη στιγμή αντιλήφθηκαν κάτι εντελώς νέο: το εσωτε­ρικό νόημα.

Άρχισαν να τους πλησιάζουν άτομα γνωστά, συγγενικοί παλμοί. Στα δεξιά τους η Κέιτ, ο Κρούγκερ και ο Χαθίντο, ενθουσιασμένοι. Έγιναν όλοι μια κοινή αγκαλιά.

«Αλεξία! Αδάμ!» μετέδωσε ο Κρούγκερ. «Αυτό είναι μαγικό!» Δε χρειάστηκαν λόγια. Η έκσταση και η τηλεπάθεια ήταν πλέον

η κοινή γλώσσα. Μπορούσε να πάει κανείς όπου επιθυμούσε με τη σκέψη και μόνο. Είχαν αρχίσει να γνωρίζουν νέους νόμους της συ­νείδησης.

Μια ισχυρή, έντονη παρουσία εμφανίστηκε πίσω τους. Όλοι γύρισαν προς εκείνο το μαγνητισμό. «Γεια σου, Αλεξία», τη χαιρέτησε με απέραντη αγάπη η ενέργεια

που βρισκόταν πίσω της. Η Αλεξία ένιωσε όλα της τα τσάκρα να πάλλονται από ευτυχία.

Στην κορυφή του κεφαλιού της κορυφώθηκε το φως ενός χρυσού κύ­κλου κι ένιωσε να εξυψώνεται.

«Μπαμπά!» Η φωτεινή παρουσία του Αχιλλέα άνοιξε τα μπράτσα και την κά­

λεσε να ενωθεί μαζί του σε μια αγκαλιά. Εκείνη τη στιγμή οι δύο ου­σίες αναμείχθηκαν. Η αγάπη του πατέρα για την κόρη έπαψε να εί­ναι τέτοια κι έγινε μια αγκαλιά δύο ίσων.

Ο Αδάμ ένιωσε πίσω του έναν αντίκτυπο. Άξαφνα ο πατέρας του, ο Νίκος Ρούσος, αναδύθηκε σε εκείνη τη

διάσταση. «Μπαμπά! Είσαι κι εσύ εδώ!» Ο Νίκος χαμογέλασε. «Ναι, Αδάμ. Είμαστε όλοι εδώ! Ανέκαθεν εδώ ήμαστε, μόνο που

τα μάτια σας δεν μπορούσαν να το δουν. Τώρα οι διαστάσεις είναι ορατές».

Ο Αδάμ και η Αλεξία ήταν συνεπαρμένοι. Ο Νίκος και ο Αχιλλέας τούς έκαναν ένα απρόσμενο δώρο. Το

συναίσθημα των παλιών φίλων πήρε τη μορφή φωτός. Ο νέος νόμος της κατάστασης συνείδησης ήταν ότι το φως αυξανόταν με τη συγκί­νηση της αγάπης.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 417

Η αγάπη ήταν η τροφή του φωτός. Τότε ο Αδάμ εξέπεμψε έναν παλμό σκέψης. Όλοι έπιασαν την

ίδια συχνότητα επικοινωνίας κι αναφώνησαν ταυτόχρονα: «Ο θάνατος δεν υπάρχει!» Ο Αδάμ χαμογέλασε και το πρόσωπό του άστραψε. Γύρω του

έβλεπε πολύ κόσμο να συναντά ξανά αγαπημένα πρόσωπα από την παλιά ζωή στη Γη.

Ήταν ένας απέραντος εορτασμός.

107

ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ότι η νέα διάσταση ήταν μια κατάσταση συνείδησης στην οποία όλα ήταν πιθανά, μια διαδικασία που είχε αρχίσει να προετοιμάζεται από καιρό και θα ίσχυε από το 2012.

Έβλεπαν και μια κατώτερη πραγματικότητα: Όσα όντα δεν είχαν πετύχει ακόμα τον παλμό του νέου Homo universal έπρεπε να συνε­χίσουν τη μαθητεία σε κάποιον άλλο πλανήτη του σύμπαντος, τον οποίο κυβερνούσαν οι νόμοι της τρίτης διάστασης. Όπως είχε πει η Βίβλος: Στον οίκο του πατρός μου υπάρχουν πολλές κατοικίες.

Αν και δεν ήταν η πιο ανυψωμένη, η πέμπτη διάσταση είχε δύνα­μη. Δόξα. Έκσταση. Εορτασμό.

Όπως είχε διατυπώσει η κβαντική φυσική, υπήρχαν πολλές δια­θέσιμες επιλογές. Ένα νέο DNA έμπαινε σε λειτουργία, όχι σαν απλή σύνταξη χημικών στοιχείων, αλλά σαν νέα συνείδηση σε ένα σώμα από φωτεινά μόρια.

Κάθε ον είχε ό,τι επιθυμούσε. Μοιραζόταν το σύμπαν με την Αυ­θεντική Πηγή!

Ο καθένας δημιουργούσε την πραγματικότητά του με την πρόθε­σή του.

Η δημιουργική φαντασία ήταν η ανώτατη δύναμη. «Δε σου ανήκει τίποτα, αλλά είσαι ο ιδιοκτήτης των πάντων». Υπήρχε ένα ρεύμα κατανόησης που σταδιακά είχε αρχίσει να κα­

τακάθεται, όπως στα σχολεία. Τα νέα όντα θα μάθαιναν τρομακτι­κά πράγματα σχετικά με το πώς θα ήταν η νέα ζωή.

418 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

Τα πάντα ήταν φυσικά οργασμικά, εορταστικά και ευφυή. Ο νέος Homo universal είχε κατανοήσει το σχέδιο της Αυθεντι­

κής Πηγής. Ένα μονοπάτι ατομικής εξέλιξης παράλληλο με την αι­ώνια συμπαντική εξέλιξη. Είχε περάσει η περίοδος έλλειψης συνεί­δησης, όταν πιστευόταν ότι η Γη ήταν ο μοναδικός πλανήτης με ζωή σε όλο το σύμπαν.

«Αν ήξεραν στη Γη ότι υπάρχει ζωή μετά το θάνατο», τους μετέ­δωσε ο Νίκος σε εκείνη τη συνάντηση, «ο κόσμος θα είχε εγκαταλεί­ψει τον πλανήτη και η εξέλιξη θα είχε παραλύσει! Γι’ αυτό είναι μυ­στήριο. Βλέπετε, όμως, εγώ είμαι ζωντανός, εδώ μαζί σας!»

Ο Αδάμ και η Αλεξία, όταν ενώθηκαν από το τρίτο μάτι σε εκεί­νη τη διάσταση, κατανόησαν τα γνωστά σύμβολα που εμφανίζονταν στην αρχή και στο τέλος της πλάκας των Ατλάντων, το Άλφα και το Ωμέγα.

Ενώ είχαν πιστέψει ότι συμβολίζουν την αρχή και το τέλος, στην πραγματικότητα ήταν τα σύμβολα της ένωσης της θηλυκής και της αρσενικής αρχής, της επανένωσης.

108

ΜΙΑ ΔΥΝΑΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ έγινε αισθητή στον ορίζοντα και μπροστά στα μάτια τους άρχισαν να εμφανίζονται πάμπολλα φώτα. Χιλιάδες φωτεινοί κύκλοι στον ουρανό. Έμοιαζε με σμήνος από αστραφτερά πουλιά που τους πλησίαζαν. Ήταν πάνω από χίλια.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 419

Ο Αδάμ μοιράστηκε την ίδια τηλεπαθητική εκπομπή με όλους.

...Κι ύστερα θα έρθουν να φέρουν το μελλοντικό σημάδι οι άνθρω­ποι του Ήλιου.

Τα οβάλ σκάφη συγκεντρώθηκαν σε ένα γιγάντιο κύκλο ψηλά στον ουρανό. Μια πόρτα άνοιξε σε ένα σκάφος και ακούστηκε ένας γλυκός ήχος, σαν γυναικεία φωνή.

«Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα», είπε με έναν πανέμορφο παλ­μό. «Καλώς ήλθατε στη φωτεινότητα».

Μια θηλυκή παρουσία με υπέρτατη ομορφιά, λουσμένη στο φως και το χρώμα, απευθυνόταν σε όλους.

«Είμαστε ευτυχείς όσο και εσείς που καταφέρατε να περάσετε το κατώφλι και να φτάσετε τη νέα διάσταση. Θα πρέπει να ενισχυθείτε στην αλήθεια και την ακεραιότητα της νέας κατάστασης. Η νέα πραγματικότητα κρύβει πολλές εκπλήξεις. Ο νέος γενετικός κώδικας θα σας προσφέρει κατανόηση. Η επανασύνδεση με το Σύμπαν είναι το δώρο της Αυθεντικής Πηγής που μας έχει δημιουργήσει όλους.

»Είμαστε τα όντα που κατοικούν στον Σείριο, στις Πλειάδες και στον αστερισμό του Ωρίωνα. Είμαστε οι μεγάλοι αδελφοί σας σε αυ­τόν το Γαλαξία. Επαγρυπνούσαμε για την εξέλιξή σας εδώ και πολύ γήινο καιρό, αλλά ήταν δύσκολο να καταλάβετε τη σχέση μας λόγω της παλιάς κατάστασης της συνείδησης και των περιορισμών που σας επέβαλλαν για να σας εμποδίσουν να καταλάβετε την αλήθεια. Δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε την ελεύθερη θέλησή σας. Ήμασταν πάντα κοντά σας, αλλά δεν είχατε την ικανότητα να μας δείτε με τα παλιά μάτια. Τώρα σας αποκαλύπτεται το μεγαλύτερο μυστικό. Εί­στε αιώνια όντα που αλλάζουν μορφή. Εξελίσσονται πλάι στην Αυ­θεντική Πηγή, την οποία κακώς ονόμασαν Θεό, μια πίστη που γέν­νησε τόσες συγκρούσεις. Τώρα όμως θα αρχίσετε να νιώθετε σε αυ­τή τη διάσταση ότι το σύμπαν δεν κατευθύνεται από το χρόνο, αλλά από την αιωνιότητα. Θα μπορέσετε να καταλάβετε σταδιακά τη νέα φάση».

Το πλήθος ήταν εκστατικό. Η φωνή με το θηλυκό τόνο αντηχού­σε σε κάθε γωνιά της Νέας Γης.

420 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

«Το σύμπαν είναι μια δημιουργία βασισμένη στη συνείδηση του Όλου», πρόσθεσε η φωνή. «Η Πηγή δημιουργεί στην άπειρη συνεί­δησή της αναρίθμητα σύμπαντα κι αυτά υπάρχουν και αναδημιουρ­γούνται. Όμως για την Πηγή, η δημιουργία, η ανάπτυξη, η παρακ­μή και η πτώση ενός εκατομμυρίου συμπάντων δε σημαίνουν τίπο­τα περισσότερο από το χρόνο που χρειάζεστε εσείς για να ανοιγο­κλείσετε τα μάτια σας. Η άπειρη συνείδηση του Όλου είναι η μήτρα του σύμπαντος. Στη συνείδηση της Μητέρας­Πατέρα τα παιδιά βρί­σκονται στο σπίτι. Δεν υπάρχει κανείς στο σύμπαν που να μην έχει πατέρα και μητέρα. Η Πηγή βρίσκεται σε κάθε πράγμα. Στα πράγ­ματα και στις ζωές τίποτα δεν αναπαύεται. Τα πάντα κινούνται, τα πάντα πάλλονται.

»Τα πάντα είναι δυϊκά, έχουν δύο πόλους· όλα έχουν το αντίθετό τους· τα πάντα ρέουν και αναρρέουν, ανεβαίνουν και κατεβαίνουν· κάθε αίτιο έχει και ένα αιτιατό· κάθε αιτιατό και ένα αίτιο· όλα συμ­βαίνουν κατά το νόμο του σύμπαντος, την αυθεντική τάξη. Όλα έχουν μια αρσενική και μια θηλυκή αρχή· το γένος φανερώνεται σε κάθε σχέδιο.

»Επειδή είστε συνδημιουργοί, έχετε στη διάθεσή σας τα πάντα. Το μόνο που κάνει η Πηγή είναι να καταστρέφει το παλιό και να δη­μιουργεί το νέο. Έχετε αποκτήσει συναίσθηση, είστε αφέντες και θεοί σε κοινωνία με το φως. Είστε απόλυτα ελεύθεροι».

Προφέροντας εκείνα τα λόγια τα διαστατικά όντα από τον Σείριο και τον Ωρίωνα άρχισαν να κατεβαίνουν από τα διαστημόπλοια. Ήταν ψηλοί, αστραφτεροί, δυνατοί.

Η θηλυκή παρουσία που είχε μιλήσει κατέβηκε με άλλα απαστρά­πτοντα όντα. Αποκάλυψαν ότι η Πηγή τούς είχε αναθέσει πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια να σπείρουν την τρισδιάστατη, ευφυή ζωή στον πλανήτη Γη και να παραγάγουν τη μείξη του Homo neanderthal με γενιές του δικού τους διαστατικού, εξελιγμένου DNA για να δημι­ουργήσουν τον παλιό Homo sapiens.

Οι Homo sapiens ήταν οι μόνοι που δε θα μάθαιναν ότι υπήρχε ζωή και ύπαρξη σε διαφορετικά επίπεδα και διαστάσεις. Αυτό ήταν το μυστήριο σε όλη την ιστορία τους.

Ο Αδάμ, η Αλεξία και η νέα παγκόσμια ανθρωπότητα καταλάβαι­

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 421

ναν με τεράστια αγαλλίαση το Θεϊκό Σχέδιο και τη γενναιοδωρία της Αρχικής Συμπαντικής Συνείδησης.

Μετά την πρώτη συνάντηση άνοιξε μια πόρτα στο μεγαλύτερο σκάφος. Ένα πλήθος από αστραφτερές, άψογες, αγγελικές, όμορφες ενέργειες άρχισε να ξετυλίγεται σαν βεντάλια. Χιλιάδες φωτισμένα όντα σχημάτισαν έναν τεράστιο κύκλο. Από το κέντρο ανυψώθηκε μια ενέργεια πιο δυνατή από τις άλλες, με μια μορφή εξαιρετικής λάμψης.

«Η υπόσχεση εκπληρώνεται τελικά», είπε το ον που τους μίλησε. Όλοι είχαν εκπλαγεί από εκείνη την παρουσία. Ένας απαράμιλ­

λος μαγνητισμός, ένα ρεύμα παγκόσμιας αγάπης, ένας παλμός από­λυτης απόλαυσης. Ένιωσαν τη ριπή του συναισθήματος που τους συ­γκινούσε να γλιστρά σε κάθε ίνα της συνείδησής τους σαν δονητικός αντίκτυπος. Από το φωτεινό ον ανάβλυζε μια τεράστια δύναμη έλξης που τους αγκάλιασε ως τις ρίζες και την ουσία του είναι τους.

«Ο τελευταίος ηλιακός μεσσίας σας είναι εδώ», είπε η φωνή με λατρεία. «Τον γνωρίσατε με ένα γήινο όνομα, αν και εμείς τον ονο­μάζουμε αλλιώς».

Κανείς δε χρειάστηκε να πει ποιος ήταν. Μιλούσε για τον Ιησού.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 423

Επίλογος Ω

ΑΒΧΔΕΦΓΗΙϑΚΛΜΝ∇ΟΠΘΡΣΤΥςΩΞΨΖ

Η νέα πραγματικότητα, ένα σύμπαν χωρίς όρια

Η ΑΓΑΠΗ ήταν το μόνο πράγμα που υπήρχε. Η ίδια ενέργεια κυκλοφορούσε διαρκώς και μέσα από πολλές

μορφές. Η παρούσα στιγμή ήταν Αγάπη. Όχι η αγάπη προς κάτι ή κάποιον, αλλά το εγγενές χαρακτηριστικό του Σύμπαντος. Ένα άρω­μα που έπλεε στον αέρα.

Ο μοναδικός σκοπός της ήταν η ανάπτυξη, ο πολλαπλασιασμός, η επέκταση.

Οι νέοι Homo universal έζησαν για να δημιουργήσουν, να αι­σθανθούν, να εξελιχθούν και να μοιραστούν σε πνευματικό, σεξουα­λικό και ερωτικό επίπεδο μέσα από την ένωση σε μια αγκαλιά, ώστε να μεταδώσουν το φως στον πλησίον. Μετέτρεπαν την πράξη του έρωτα σε έργο τέχνης, σε ιερό συμβάν.

Συγκεκριμενοποιούνταν η αυθεντική σημασία του Ελοχίμ: η ένω­ση του Αρσενικού με το Θηλυκό. Ήταν η αλλαγή και η στιγμή της παι­δικής ηλικίας της νέας ανθρωπότητας και θα μεγάλωνε ώσπου να ωρι­μάσει και να μοιραστεί τη ζωή στο σύμπαν με άλλους πολιτισμούς.

Το ατομικό ον ένιωθε παγκόσμιο ον, χωρίς ίχνος εγωισμού ή δι­αχωρισμού. Τα νέα όντα μοιράζονταν τη χαρά, την τέχνη, το χορό, την ευφυΐα, την αγάπη και την έκσταση της επίγνωσης ότι είναι δη­μιουργικά πλάσματα ενός καταπληκτικού σύμπαντος με πολλές χι­

424 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

λιάδες διαθέσιμους γαλαξίες, όπου μπορούσαν να πάνε μόλις τελεί­ωνε το εξελικτικό επίπεδο στη Νέα Γη. Το άτομο χρησιμοποιούσε τη φαντασία, τη διαίσθηση και την πρόθεση για να δηλώσει όλα όσα ήθελε να δημιουργήσει.

Το αίσθημα του θανάτου εξαφανίστηκε εντελώς. Με το μάτι της συνείδησης όλα τα όντα έβλεπαν την ψυχή να φεύγει από ένα σώμα για να γεννηθεί σε άλλο. Συνέχιζαν να είναι συνδεδεμένα, γιατί ήξε­ραν ότι θα συναντιούνταν ξανά σαν αιώνιες ψυχές σε νέα σώματα.

Ο καθένας εξέφραζε την αγάπη για το σύμπαν φροντίζοντας και αγαπώντας τα πάντα γύρω του. Κανείς δεν ένιωθε πόνο, δεν ήταν δυ­νατό. Όλα συνδέονταν πνευματικά και η ύπαρξη ήταν ένας απολαυ­στικός εορτασμός.

Το νέο ον είχε ανακαλύψει το μυστικό της προέλευσής του, το έμ­βλημα του DNA που ξετυλίγεται σε όλη του τη δυνατότητα, τη σύνδε­σή του με τη Δημιουργό Πηγή που είχε επιλέξει να μοιραστεί σε αμέ­τρητες μορφές και όψεις μέσα από το αρχικό big bang. Ένας συμπα­ντικός αναπνευστικός κύκλος που άνοιγε το δρόμο για μια νέα εισπνοή και εκπνοή, για να αναδιπλωθεί ξανά και ξανά... αιώνια.

Έτσι σφραγίστηκε η αλλαγή για τον νέο Homo universal, με την ανακάλυψη του υπέρτατου μυστικού που είχε διατηρηθεί για χιλιε­τίες.

Ανακάλυψε ποιος ήταν. Ανακάλυψε από πού ερχόταν. Ανακάλυψε το μυστικό του Αδάμ.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 425

Θα υπάρξουν πρωτοφανή φαινόμενα στον ήλιο και στη σελήνη και στα άστρα. Και στη γη μεγάλη στενοχώρια θα καταλάβει τα έθνη, τα οποία λόγω του θο-ρύβου των βίαιων κυμάτων της θάλασσας, τα οποία θα ορμούν πλημμυρίζοντας τη γη, θα κυριευτούν από μεγάλη απορία, επειδή δε θα ξέρουν πώς να προφυ-λαχτούν. Τα κακά αυτά θα είναι τρομερά, γιατί οι ουράνιες δυνάμεις θα διασα-λευτούν, κι η παρούσα μορφή του κόσμου θα παρέλθει, και το σύμπαν θα ανα-διαταχθεί. Και τότε οι ζωντανοί θα δουν την έλευση του Υιού του Ανθρώπου. Όταν δε θα συμβούν αυτά, δεν πρέπει να φοβηθείτε, αλλά σηκωθείτε και στρέψ-τε πάνω τα κεφάλια σας. Αναθαρρήστε γιατί πλησιάζει η λύτρωση και η απε-λευθέρωσή σας.

Λουκάς 21:25­28

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜ 427

Πώς να προγραμματίσεις ένα χαλαζία

1. Βρες ένα λευκό χαλαζία με εφτά πλευρές και ύψος από επτά ως εννέα εκατοστά περίπου.

2. Πλύνε τον με νερό και χοντρό αλάτι ή με θαλασσινό νερό. 3. Άφησέ τον να φορτίσει στον Ήλιο για μια ολόκληρη μέρα. 4. Την επόμενη μέρα, όταν είναι φορτισμένος με ηλιακή ενέρ­

γεια, κάθισε με ίσια πλάτη σε μια καρέκλα ή στη στάση του λωτού κοιτώντας προς το σημείο όπου βρίσκεται ο Ήλιος εκείνη τη στιγ­μή. Φρόντισε να βρεις ένα ήσυχο μέρος.

5. Κράτησε το χαλαζία στα χέρια σου, κλείσε τα μάτια και νιώσε τον παλμό του. Νιώσε φιλικός.

6. Φέρε το αριστερό χέρι οριζόντια στη μέση περίπου του στέρ­νου και βάλε το χαλαζία με το δεξί χέρι πάνω στην αριστερή παλά­μη.

7. Από το τρίτο μάτι εμφύσησε την ιδέα σου στο χαλαζία, εδραί­ωσε μια γέφυρα ανάμεσα στη σκέψη στο κέντρο του μετώπου και στο χαλαζία.

8. Μόλις νιώσεις τη σκέψη μέσα στο χαλαζία, βάλε το δεξί χέρι σαν να ήταν καπάκι και κλείσε το χαλαζία μέσα στα δύο χέρια.

9. Κράτησέ τον για μερικά λεπτά αναπνέοντας από τη μύτη, βα­θιά και αργά, με τα μάτια κλειστά. Άρχισε να διαλογίζεσαι, φέρε το μυαλό σε κατάσταση απόλυτης σύνδεσης και τον εγκέφαλο στα κύ­ματα Άλφα.

10. Συνέδεσε τώρα το κέντρο του στέρνου, όπου βρίσκεται ο χα­λαζίας, στη ζώνη του τέταρτου τσάκρα, κατευθείαν προς το κέντρο του Ήλιου. Ταξίδεψε με τη φαντασία σου από την καρδιά σου ως τον Ήλιο.

428 ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΦΕΡΑΡΑ

11. Μόλις νιώσεις τη γέφυρα του φωτός, συνέχισε το ταξίδι από το κέντρο του Ήλιου προς το κέντρο του γαλαξία. Είναι μια απόστα­ση 27.700 ετών φωτός που θα μπορέσεις να διανύσεις γρήγορα με τη φαντασία. Όπως έλεγε ο Άλμπερτ Άινσταϊν: «Η λογική σε πηγαί­νει από το Α στο Β, η φαντασία σε πηγαίνει παντού».

12. Έπειτα από ένα λεπτό γύρισε από το κέντρο του Γαλαξία στον Ήλιο.

13. Άφησε να περάσει άλλο ένα λεπτό και κάνε ξανά το ταξίδι από τον Ήλιο προς το κέντρο της καρδιάς σου.

14. Έτσι, ο χαλαζίας είναι ευθυγραμμισμένος με τη συμπαντική δύναμη, την καρδιά σου και την πηγή όλων των πραγμάτων.

15. Σε ένα λεπτό άρχισε να κινείσαι ή συνέχισε το διαλογισμό. 16. Άφησε το χαλαζία σε ένα ήσυχο μέρος, κατά προτίμηση στον

Ήλιο, έχε τον στην τσέπη ή στο πορτοφόλι σου. Απόφυγε να τον φέρ­νεις σε επαφή με τηλέφωνα ή μέταλλα. Δε χρειάζεται να τον προ­γραμματίζεις κάθε μέρα, αρκεί να εισάγεις μερικές σκέψεις. Μπο­ρείς να βάλεις όσες θέλεις.

17. Βεβαιώσου ότι ο πρώτος σου προγραμματισμός αναζητά τη συλλογική φώτιση. Όλα τα υπόλοιπα θα φτάσουν αργότερα. Κουβέ­ντιασέ το με τους φίλους σου και χάρισέ τους ένα αντίτυπο αυτού του βιβλίου για το όφελος όλων μέσα από τη διάδοση του νόμου του Σέλ­ντρεϊκ, αλλά και ένα νέο χαλαζία.

18. Βάζε συλλογική δύναμη κάθε φορά που κάνεις τον προσωπι­κό σου διαλογισμό. Σε άλλα μέρη του κόσμου πολλοί άνθρωποι θα κάνουν μια ίδια παλμική επαφή. Έτσι έλκονται τα όμοια.