GRIPHON - static.livemedia.grstatic.livemedia.gr/hcs2/documents/al19480_us41_20170216171218_5... ·...
Transcript of GRIPHON - static.livemedia.grstatic.livemedia.gr/hcs2/documents/al19480_us41_20170216171218_5... ·...
Μια κριτική ματιά στην κλινική
μελέτη GRIPHON
Κατερίνα ΜαραθιάΠνευμονολόγος – Εντατικολόγος
Διευθύντρια ΚΧ ΜΕΘΔιακλινικό Ιατρείο Πνευμονικής Υπέρτασης
Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο
Το μονοπάτι της προστακυκλίνης δυσλειτουργεί στην ΠΑΥ
• Ελαττωμένη έκφραση και
δραστικότητα της συνθετάσης της
προστακυκλίνης1
• Ελαττωμένα επίπεδα
προστακυκλίνης2
1. Tuder RM, et al. Am J Respir Crit Care Med 1999;159:1925–32;
2. Christman BW, et al. N Engl J Med 1992;327:70–5;
Selexipag
• Oral IP prostacyclin receptor agonist
• Structurally distinct from prostacyclin
• Higher affinity for the IP receptor3-5
• Half life 6.2 – 13.5 hours4,6,7
Selexipag is well tolerated and decreases PVR
in PAH pts, in a multicenter phase II RCT
Simonneau G, et al. Eur Respir J 2012;40:874-80.
GRIPHON STUDY
•Η μεγαλύτερη ως τώρα πολυκεντρική μελέτη στην Πνευμονική
Αρτηριακή Υπέρταση (ΠΑΥ)
•1156 ασθενείς απο 39 χώρες – 181 κεντρα
•Μελέτη φάσης 3, διπλά τυφλή, 1:1 τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη
με εικονικό φάρμακο και καθοδηγούμενη από συμβάντα.
•Σκοπός: Η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας και της
ασφάλειας του Selexipag, του πρώτου εκλεκτικού αγωνιστή
του IP υποδοχέα της προστακυκλίνης, σε ασθενείς με ΠΑΥ.
GRIPHON study design
Global, multicenter, double-blind, 1:1 randomized, parallel-group,
placebo-controlled, event-driven, Phase III study
EOS331 events
Randomisation1:1
EOT Variable treatment duration
Screening
28 days
Selexipag (200–1600 µg bid)
Placebo (bid)
26 weeks
Sitbon O, et al. New Engl J Med 2015; 373:2522-33.
Primary end point
Time to first morbidity or mortality event up to EOT
Sitbon O, et al. New Engl J Med 2015; 373:2522-33.
Primary end point
Time to first morbidity or mortality event up to EOT
Sitbon O, et al. New Engl J Med 2015; 373:2522-33
Primary endpoint: Time to first morbidity or mortality
event* up to EOT
Pa
tie
nts
wit
ho
ut
an
eve
nt
(%)
00
20
40
80
100
60
12 18 24 30 366Months
Selexipag
Risk reduction 40%
selexipag vs placebo
HR = 0.60; 99% CI 0.46–0.78; p < 0.001
Placebo
No. at risk
Placebo 582 433 347 220 149 88 28
Selexipag 574 455 361 246 171 101 40
ITT population; *As measured by a composite primary endpoint.
ITT = Intention to treat; HR = Hazard ratio; CI = Confidence interval.
Study drug exposure, median: 63.7 weeks for placebo and 70.7 weeks for selexipag
Sitbon O, et al. New Engl J Med 2015; 373:2522-33.
GRIPHON STUDY
Μελέτη εξαιρετικής σπουδαιότητας :
1. Η μεγαλύτερη ως τώρα πολυκεντρική μελέτη στην Πνευμονική Αρτηριακή
Υπέρταση (ΠΑΥ) - >1100 ασθενείς – μακροχρόνια κλινικά δεδομένα (μέχρι
4.3 χρόνια)
2. Αξιολόγησε την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του πρώτου po
εκλεκτικού αγωνιστή του IP υποδοχέα της προστακυκλίνης, παρέχοντας τη
δυνατότητα για πιο γρήγορη στόχευση του μονοπατιού αυτού, με
μεγαλύτερη πιθανότητα συμμόρφωσης των ασθενών.
3. Παρείχε δεδομένα αποτελεσματικότητας 3πλής θεραπείας συνδυασμού
μέσα απο μιά τυχαιοποιημένη διπλά τυφλή και μακροχρόνια μελέτη.
Συμπεράσματα
• Το Selexipag μείωσε τη νοσηρότητα/θνητότητα κατά 40%, σε
ασθενείς με ΠΑΥ.
• Η αποτελεσματικότητα του Selexipag ήταν σταθερή σε όλες τις
υποομάδες, ανεξάρτητη
– του φύλου,
– της ηλικίας,
– της υποκείμενης αιτιολογίας της ΠΑΥ,
– του λειτουργικού σταδίου
– της προϋπάρχουσας θεραπείας
– της τελικής ανεκτής δόσης (χαμηλή-μέτρια-υψηλή) του φαρμάκου
• Το Selexipag ήταν γενικά καλά ανεκτό και ασφαλές καθ όλη τη
διάρκεια της μακροχρόνιας θεραπείας
Secondary endpoint: Death due to PAH or
hospitalisation for PAH worsening up to EOT
*up to EOT.
‡Based on the testing hierarchy, the results of these endpoints should be interpreted as exploratory.
Death due to PAH or
hospitalisation for PAH
worsening*
Placebo
(n = 582)
Selexipag
(n = 574)Selexipag vs. placebo
Number of patients (%) HR (95% CI) p-value‡
All events 137 (23.5) 102 (17.8)0.70
(0.5-0.9)0.003
Hospitalisation for PAH 123 (21.1) 86 (15.0)
Death due to PAH 14 (2.4) 16 (2.8)
Sitbon O, et al. New Engl J Med 2015; 373:2522-33.