ΑΝΑΞΑΓΟΡΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΝΕΑΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

GRAFFITI: Τέχνη ή Βανδαλισμός;

Τμήμα: Α32014-2015

Τι είναι τέχνη ;

• Τέχνη είναι η ικανότητα τουανθρώπου να εκφράζεται,χρησιμοποιώντας δεξιότητα,εμπειρία κι αισθητική αντίληψη.

• Τέχνη είναι απόκτημα της ζώνηςτου ανθρώπου μέσα από τιςανάγκες να αντιμετωπίσεικαταστάσεις , να βοηθοί στηνανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου

ΓΚΡΑΦΙΤΙ

Γκράφιτι είναι η αναγραφήκειμένου όπως συνθημάτων ήη ζωγραφική σε επιφάνειες πουσυνήθως βρίσκονται σε δημόσιουςχώρους (για παράδειγμα σετοίχους). Πρωτοεμφανίστηκε τηνίδια περίοδο και στα ίδια μέρη πουαναπτύχθηκε το κίνημα του Χίπχοπ, από τον ίδιο καταπιεσμένοκόσμο. Γι' αυτό πολλοί θεωρούνότι αποτελεί μέρος τηςκουλτούρας Χίπ χοπ.

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ GRAFFITI

Η λέξη είναι ένα αντιδάνειο από το:

Γκράφιτι < graffiti < graffito < graffito

(λατ.) graffiare (λατ. χαράσσω)

Γράφω Στην ελληνική γλώσσα

χρησιμοποιείται συνήθως τονιζόμενο

στην προπαραλήγουσα (γκράφιτι) ή

σπανιότερα στην παραλήγουσα

(γκραφίτι)

• Οι ελληνικοί όροι που περιγράφουν εν μέρει το γκράφιτι είναι τοιχογράφησα, ακιδογράφημα. Στην αργκό των γκραφιτάδωνη πράξη του να κάνεις γκράφιτι λέγεται συνήθως "βάψιμο".

Η ιστορία του Graffiti στην Ελλάδα

Σταύρος Μπούμας Αντρέας Ναζος

Η ιστορία του Graffiti στην Ελλάδα

Το γκράφιτι αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια μια έκφραση της κοινωνίας και του πολιτισμού μας στην Ελλάδα , που από

πολλούς θεωρείται ένα είδος τέχνης. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι, μέσω της εξερεύνησης της τέχνης του

γκράφιτι και της επαφής με τους νέους που επιδίδονται σ’ αυτό, να αποσαφηνιστεί εάν τελικά αποτελεί πολιτισμικό στοιχείο αλλά και να εξηγηθούν οι αναπαραστάσεις των

έργων των δημιουργών.

Η στάση του κοινωνικού συνόλου απέναντι σ’ αυτή τη«καλλιτεχνική ανησυχία», παρουσιάζει ενδιαφέρον. Ηέρευνα για την συγκεκριμένη διατριβή διενεργήθηκεχρησιμοποιώντας ουσιαστικά δύο διαφορετικέςπροσεγγίσεις ποιοτικής έρευνας: τις συνεντεύξεις και τηνπαρατήρηση. Το πρώτο στάδιο της έρευνας αφορούσεστην πραγματοποίηση ενός αριθμού συνεντεύξεων σεσυγκεκριμένους ανθρώπους που ασχολούνται με τογκράφιτι στην Ελλάδα. Το δεύτερο στάδιο, βασίστηκε κατάκύριο λόγο στην μέθοδο της παρατήρησης, και αφοράπλούσιο φωτογραφικό υλικό που συγκεντρώθηκε απόκαλλιτεχνήματα γραφιτάδων και τον αντίστοιχο σχολιασμότους.

Το τι είναι graffiti και τι όχι, είναι ζήτημα

προθέσεων. Η πίστη σε αυτές τις προθέσεις,

δηλαδή η συγκρότηση ενός πλαισίου που

ορίζει συμπεριφορές και συμβάσεις, στόχους

και στρατηγικές, επιβραβεύσεις και

αποκλεισμούς, είναι αυτό που μας οδηγεί να

το θεωρήσουμε ως υποκουλτούρα.

Μια υποκουλτούρα όμως που δεν καταναλώνει χρόνο στην ένδυση των φυσικών υποκειμένων

που δραστηριοποιούνται στους κόλπους της αλλά ενδύει, με στυλ, τις εικονικές ταυτότητες. Η

παρούσα μελέτη βασίστηκε στην υπόθεση ότι «η πόλη είναι η προβολή της κοινωνίας πάνω στο

έδαφος», στην άποψη πως τα οικοδομήματα και οι εικόνες αντικατοπτρίζουν την κατάσταση μιας

κοινωνίας και τις αξιακές της αντιλήψεις.

Υπό αυτή τη λογική, στην Ελλάδα και όχι μόνο εκφράζονται τόσο οι επικρατούσες αντιλήψεις της

κοινωνίας όσο και οι αμφισβητήσεις τους. Το graffiti ενσαρκώνει μια τέτοια αμφισβήτηση, μια

παρερμηνεία. Το όριο, και ως χώρος και ως συνθήκη, είναι ο τόπος όπου κατοικεί αυτή η δυνατότητα παρερμηνείας. Έτσι, η δημόσια

πλευρά του ορίου γίνεται ο ιδανικός τόπος για graffiti, αφού εξυπηρετεί τους σκοπούς του.

…………………………………………………..

Σε κάθε περίπτωση, το φαινόμενο του graffiti είναι αν μη τι άλλο άξιο έρευνας,

καθώς αποτελεί έναν τρόπο έκφρασης και μια μορφή τέχνης που από τη μία

επιδέχεται σημαντικών αμφισβητήσεων, αλλά από την άλλη σίγουρα βρίσκει

πληθώρα υποστηρικτών και εκφραστών, κάτι που αναπόφευκτα το κάνει κομμάτι

της κοινωνίας μας.

Κοινωνικά ΠροβλήματαGraffiti

Έκφραση

Γκράφιτι είναι η αναγραφή κειμένου όπως συνθημάτων ή η ζωγραφική σε επιφάνειες που συνήθως βρίσκονται σε δημόσιους χώρους (για παράδειγμα σε τοίχους). Πρωτοεμφανίστηκε την ίδια περίοδο και στα ίδια μέρη που αναπτύχθηκε το κίνημα του Χιπ χοπ, από τον ίδιο καταπιεσμένο κόσμο. Γι' αυτό πολλοί θεωρούν ότι αποτελεί μέρος της κουλτούρας Χιπ χοπ.

Το Γκράφιτι ενσωματώθηκε στο Χιπ χοπ ως ένα από τα στοιχεία του στα τέλη του '60, όταν ένας Ελληνοαμερικάνος που έκανε διανομέας πίτσας έγραφε όπου πήγαινε το ψευδώνυμο του και τον αριθμό της οδού όπου έμενε (TAKI

183). Από τότε μεταφέρθηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη καiέγινε ένας

τρόπος έκφρασης του καλλιτέχνη.

Το graffiti εμφανίστηκε στην Ελλάδα γύρω στο 1986 αρχικά με πολύχρωμα σχέδια και μηνύματα πάνω στα βαγόνια του ηλεκτρικού και των τρένων. Η ελληνική κοινωνία τότε αντιμετώπισε το θέμα κάπως επιφυλακτικά χωρίς να δώσει

ιδιαίτερη έκταση.

Το γκράφιτι στη Ελλάδα , δεν έχει κάποια συγκεκριμένη ταυτότητα, αν και πολλές φορές συνδέεται με την αμφισβήτηση και την ανυπακοή, καθώς το λεγόμενο « bombing" γίνεται σε απαγορευμένες επιφάνειες., Όλες οι ομάδες γκράφιτι ξεκίνησαν με αφορμή το ελληνικό Hip Hop συγκρότημα TerrorXCrew

• 1) Κοζάνη

• 2) Γκάζι

• 3) Ηράκλειο

• 4) Κορυδαλλός

• 5) Μεσολόγγι

Ζωγραφίζοντας

με… φως!Ο Michael Bosanko είναι ένα καλλιτέχνης και

φωτογράφος από το Κάρντιφ της Ουαλίας, που

χρησιμοποιεί μια πρωτότυπη τεχνική για να δημιουργεί.

Στήνει τη φωτογραφική του μηχανή και ζωγραφίζει με

καμβά το μαύρο πέπλο της νύχτας και πινέλο φακούς και

πυρσούς.

Ουσιαστικά φτιάχνει ένα γκράφιτι στο σκοτάδι

χρησιμοποιώντας το φως. Μάλιστα όπως ο ίδιος

δηλώνει απέκτησε την έμπνευσή του φωτογραφίζοντας

το φεγγάρι σε ένα ελληνικό νησί.

Είναι λίγο δύσκολο να καταλάβουμε πως ακριβώς

παράγει το τελικό αποτέλεσμα αλλά εύκολο να

εντυπωσιαστούμε από αυτό.

Συνήθως η πολεοδομία και η αστική αρχιτεκτονική δεν τα πάνε και τόσο καλά με τη φύση, ωστόσο όταν αποφασίσουν να συμπράξουν αυτή η συνεργασία μπορεί να δημιουργήσει κάτι πραγματικά ξεχωριστό και μοναδικό.

Μιλάμε για καλλιτέχνες του δρόμου που ενσωματώνουν στοιχεία της φύσης στα γκράφιτι που δημιουργούν σε τοίχους και δρόμους, εντυπωσιάζοντας με το αποτέλεσμα.

Τα γκράφιτι αλληλεπιδρούν στη φύση!

Η Ιστορία του graffiti

στην Αμερική !!

Παπαδημητρίου Μαργαρίτα

Παλατζόγλου Μαριάννα

To νέο καλλιτεχνικό φαινόμενο που απλώνεται πια σε όλο τον κόσμο ονομάζεται Graffiti.

Από την έκρηξη της τέχνης αυτής σχετικά με τα τείχη της πόλης και τα αυτοκίνητα του μετρό στη

δεκαετία του 1970, η αυξανόμενη δημοτικότητα των γκράφιτι ως μορφή τέχνης έχει κερδίσει εμπορική επιτυχία για τους καλλιτέχνες της και μια τακτική παρουσία στην ποπ κουλτούρα και τον σύγχρονο

κόσμο της τέχνης.

• Το παραπάνω κίνημα ξεκίνησε

στη Νέα Υόρκη γύρω στο 1960

με 1970.

• Ουσιαστικά άρχισε από

πιτσιρικάδες που έγραφαν το

όνομά τους ή το ψευδώνυμο τους

σε τοίχους, ταχυδρομικά κουτιά,

καρτοτηλέφωνα, υπόγειες

διαβάσεις και στο τέλος στον

ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και στο

μετρό. Προέκυψε έτσι ένας

ανταγωνισμός μεταξύ τους για το

ποιος θα κάνει τις περισσότερες

υπογραφές.

Το 1976 ο Caine 1 έβαψε μόνος του ολόκληρο τρένο.

Μετά απ’ αυτό μια ομάδα γνωστή ως crew, the fabulous five έβαψαν το 2ο τρένο στην ιστορία του

Graffiti. Εκείνο τον καιρό οι γραφείς δούλευαν σκληρά για να φτιάξουν το δικό τους στυλ βάζοντας

και άλλα στοιχεία όπως κόμμα, τελείες κλπ.

• Μία απ’ τις μεγαλύτερες

εφευρέσεις του Graffiti

την έκανε ο Phase 2 και

αυτή είναι το βελάκι (ο

ίδιος ανακάλυψε και το

λεγόμενο bubble style).

• Τα γράμματα δεν ήταν

ευδιάκριτα πλέον.

Οπότε αυτή η καινούρια

τεχνική εισήγαγε ένα

νέο στυλ που στη

συνέχεια ονομάστηκε

άγριο στυλ (wild style).

Ο όρος graffiti κάνει την εμφάνιση του κάπου στα

1850 και χρησιμοποιήθηκε από αρχαιολόγους,

στη προσπάθεια τους να χαρακτηρίσουν τις

επιγραφές και τις φιγούρες που ανακάλυψαν στις

κατακόμβες της Ρώμης και της Πομπηίας. Ένα

είδος τέχνης, που ουσιαστικά χάνεται πίσω στις

απαρχές τις ανθρωπότητας, στην εποχή του

Homo Neanderthalensis

Βαφτίστηκε ως η μπάσταρδη τέχνη των αρρωστημένων – διάσημων δρόμων και συνδέθηκε με κοινωνικά και πολιτικά

κινήματα, κυρίως κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Τότε που οι καλλιτέχνες που

ασχολήθηκαν με το graffiti, αποκλεισμένοι από τις επίσημες εκθέσεις, στράφηκαν προς τους δρόμους, δημιουργώντας το κίνημα της street art και μετατρέποντας τους δημόσιους

και ελεύθερους χώρους σε μια απέραντη γκαλερί.

Η λέξη Graffiti, εμφανίστηκε ως όρος στα μέσα του 19ου αιώνα και προέρχεται από την

ιταλική λέξη "graffiato" (γρατζουνισμένος). Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από

αρχαιολόγους όπως ο Raffaele Garucci κατά την ανακάλυψη των επιγραφών και των

φιγούρων στα ερείπια των κατακόμβων της Ρώμης και της Πομπιϊας, προσπαθώντας έτσι

να ξεχωρίσει το φαινόμενο αυτό από τα υπόλοιπα είδη Τέχνης

Όπως τα παιδιά, οι συγγραφείς Roger Gastman και Caleb Neelon “έγραφαν” στα τείχη της πόλης.

Οι νέοι ήταν οι βασικοί παράγοντες στη διαμόρφωση του σύγχρονου “graffiti κινήματος”, λέει ο Neelon. O πρώτος σύγχρονος graffiti συγγραφέας θεωρείται ότι

είναι ο Cornbread, ένας μαθητής λυκείου από τη Φιλαδέλφεια, που το 1967 ξεκίνησε την τοποθέτηση πινακίδων στα τείχη της πόλης για να τραβήξει την

προσοχή ενός κοριτσιού. Αλλά ήταν μόνο στη δεκαετία του 1980 που στοές άρχισαν να επιδεικνύουν το graffiti

ως έργο τέχνης.

Σήμερα, εκπλειστηριαστές και συλλέκτες πληρώνουν χιλιάδες δολάρια για τα κομμάτια graffiti

Τέχνη του δρόμου ή Βανδαλισμός ;

Στις μέρες μας το graffiti έχει δυο έννοιες για τον κόσμο είτε έργο τέχνης σε τοίχους δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων, μηνύματα και

κριτική που ενίοτε λαμβάνει διαστάσεις οργής σε στενά σοκάκια και πολυσύχναστα μέρη μιας πόλης ή βεβήλωση και φθορά ξένης και δημόσιας ιδιοκτησίας. Ο καθένας μας το βλέπει με έναν δικό του

τρόπο

Η Ιστορία του graffiti στην Ευρώπη

Μαθήτριες: Ιωάννα Παναγιωτόπουλου

Κάτια Παπαπέτρου!

Το 1983 ο Yaki Kornblt, ένας έμπορος από το Άμστερνταμ, πήγε στην Νέα Υόρκη και έψαξε να βρει τους πιο ταλαντούχους γραφείς. Ήθελε να

παρουσιάσει αυτό το είδος τέχνης στην Ευρωπαϊκή αγορά. Νόμιζε ότι θα ήταν όπως πριν 20 χρόνια που η pop-art είχε επιτύχει

στην Ευρώπη.

Ο Yaki δημιούργησε μία ομάδα από πεπειραμένους γραφείς που έπαιρναν μέρος σε σοβαρές εκδηλώσεις στην Νέα Υόρκη. Σ’

αυτήν την ομάδα ήταν πολλοί γνωστοί ταλαντούχοι άνθρωποι όπως οι Dondi, Crash,

Ramellzee, Zephyr, Futura 2000, Quik, Lady Pink, Seen, Blade, Bil Blast.

• Οι εκδηλώσεις τους στο Μuseum

Boymans van Beuningen είχαν

απίστευτη επιτυχία. Οι κριτικοί και οι

συλλογείς τέχνης αντιμετώπισαν θετικά

τα δημιουργήματά τους.

Οι πιτσιρικάδες της Ολλανδίας ήταν (και ίσως

είναι ακόμα) πολύ ανυπότακτοι και εκείνο τον

καιρό έβλεπες στο δρόμο παντού υπογραφές

από graffiti. Τον ίδιο καιρό θα γινόταν μυθική

συνάντηση στην Ν.Υ από writters από όλη τη

Ν.Υ με ταλαντούχους από το Αμστενταμ,

φυσικά στη Ν.Υ. Και αυτό ήταν το «νόμιμο»

ξεκίνημα του graffiti στην Ολλανδία και μετά σε

ολόκληρη την Ευρώπη.

Συνέπεια αυτού είναι οι writters να αρχίσουν να διαχωρίζονται σε δυο

διαφορετικά γκρουπ. Το πρώτο άρχισε να κάνει αληθινή τέχνη ,με καινούρια κίνητρα

και εμπνεύσεις. Η τέχνη τους άρχισε να γίνεται πιο περίπλοκη,επιδέξια και βέβαια

πιο καλοπληρωμένη.Οι άλλοι ήταν οι παραδοσιακοί writters που έβαφαν τους τοίχους. Αυτό το είδος επικεντρωνόταν

ολοένα και περισσότερο στους νέους και ενώθηκε με άλλα είδη κουλτούρας,όπως το brakedance τους rappers και τους DJ.

Kαι όλοι μαζί ήταν η κουλτούρα του graffiti στο δρόμο.

• Σήμερα το graffiti συνδέεται με την κουλτούρα του hip-hop και αναρίθμητες από τις τεχνοτροπίες του έχουν τιςκαταβολές τους στο μετρό (subway) της Νέας Υόρκης.Graffiti εκπληκτικής ομορφιάς μπορεί να δει κανείς σταπερισσότερα βαγόνια του νεοϋρκέζικου subway.

• Στην Ευρώπη, τα πρώτα δείγματα σύγχρονου πολιτικούgraffiti συναντάμε στα γεγονότα του Μάη του '68°χαρακτηριστικό σύνθημα της εποχής ήταν το “Η ανίαείναι αντεπαναστατική”. Αντίστοιχη ήταν κατά τιςδεκαετίες του '60 και του '70, η εξέλιξη του rock'n rollgraffiti στο λονδρέζικο subway. Το σύνθημα “Ο Κλάπτονείναι θεός” κυριάρχησε για πολύ καιρό στους τοίχους τουΛονδίνου.

• Στις αρχές του 1980 η hip-hop κουλτούρα είχε

γίνει πιο δημοφιλής στην Αμερική και άρχισε

να εξελίσσεται στην Ευρώπη. Το πιο

σημαντικό είναι ότι τα media πρόβαλαν αυτή

τη κουλτούρα.

• Χάρη σε αυτά η hip-hop κουλτούρα έγινε

γνωστή και έτσι πολλοί νεαροί καλλιτέχνες

έγιναν δημοφιλείς όπως οι (Star Bambata,

Rocky Steady Crew, Phase 2, Blade, Skeme,

Dondi και ο Lee).

• Στην Ισπανία οι B-boys ονειρεύονται να γίνουν μέλη του crew Africa Bambata-Zulu Nations στο μέλλον.

• Στη Μ.Βρετανία υπήρχε η υπογραφή των Zulu σχεδόν παντού. Σε πολλές πόλεις στην Ευρώπη και στην Αμερική το Graffiti άρχισε να εξαπλώνεται περισσότερο μετά την έκθεση των Rocky Steady Crew γιατί ένα απ’ τα μέλη, ο Doze ήταν γνωστός writter από την Ν.Y. Αλλά το πιο χαρακτηριστικό για την εξάπλωση του graffiti ήταν το beat street ένα ντοκιμαντέρ.

Η κατάργηση των συνόρων στην Ευρώπη δεν είναι

μόνον μια βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη της

οικονομίας, αλλά και για μια εύφορη ανταλλαγή στην

τέχνη (Καλλιτεχνική ανταλλαγή).

Το πιο δύσκολο σύνορο (όριο) στην Ευρώπη ήταν το

τείχος του Βερολίνου, το οποίο έπεσε το 1989,

δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μια καινούργια

δημιουργική Ευρώπη.

• Μια δημιουργικότητα που καθρεφτίζεται πάνω σε ένα μικρό, ακόμη υπαρκτό κομμάτι αυτού του τείχους, η λεγόμενη east-side-gallery. Εκεί πάνω έχει εξελιχθεί η μοντέρνα και δυναμική τέχνη του Graffiti με την καταπληκτική της αμεσότητα στην έκφραση του μηνύματος χωρίς φίλτρα.

• Κατά την διάρκεια λοιπόν, που εσείς μελετάτε τα εκπαιδευτικά μας προγράμματα και σεμινάρια , αφήστε για λίγο το βλέμμα σας να πλανηθεί σε μερικά από τα πιο όμορφα Graffiti της east-side-gallery του τείχους του Βερολίνου.»

Μπράιτον, Αγγλία

• Όλο και περισσότερος κόσμος καταφτάνει στο Μπράιτον χωρίς καν να ασχοληθεί με τη θάλασσα αλλά για να δει από κοντά τα γκραφίτι γύρω από τη North Laine και την περιοχή βόρεια από το σταθμό. Ο αστυνομικός του Banksy, δίπλα στο graffiti του George Best στην οδό Trafalgar και οι τεράστιες τοιχογραφίες στην οδό Church και Kensington από γνωστούς καλλιτέχνες όπως ο Inkfetish, Odisy και Aroe, είναι πόλος έλξης για τους επισκέπτες.

Βρυξέλες, Βέλγιο

• Οι γυμνοί τοίχοι είναι σπάνιο φαινόμενο στην πρωτεύουσα του Βελγίου και αυτό επειδή οι περισσότεροι είναι καλυμμένοι με επίσημες παραγγελίες σχεδίων όπως ο Τεν Τεν και ο Αστερίξ. Αλλά το graffiti ανθεί στην πόλη. Τα βασικά κομμάτια συμπεριλαμβάνουν τη στίβα με κοιμισμένα γουρούνια του Roa, σε έναν ήσυχο πεζόδρομο στο κέντρο της πόλης.

• Φυσικά υπάρχουν και τα μωσαϊκά των Invader πάνω στο διάσημο άγαλμα του παιδιού που ουρεί (Mannekin Pis).

• Θα ήταν κρίμα, επίσης, να χάσετε τον μεγαλύτερο τοίχο με graffiti στην Ευρώπη, δίπλα στο σταθμό De Wand.

Βερολίνο, Γερμανία

• Όπου υπάρχει τοίχος υπάρχει και ένας γκραφιτάς. Στην East Side Gallery στην Muhlenstrasse, διατηρείται ένα κομμάτι του τείχους του Βερολίνου, καλυμμένο με graffiti, πολλά από τα οποία βρίσκονται εκεί από την εποχή πριν την πτώση ακόμα. Ο πιο διάσημος καλλιτέχνης της πόλης είναι ο Γάλλος Thierry Noir, του οποίου οι φωτεινοί πίνακες με κωμικές φιγούρες βρίσκονται στο τείχος περισσότερες από 4 δεκαετίες.

• Πέρα από το τείχος street art μπορείτε να δείτε παντού στο Βερολίνο. Αρκεί να περπατήσετε στο δρόμο.

• Και επισκεφτείτε, οπωσδήποτε, τις γιγαντιαίες λευκές φιγούρες του Blu στο Kreuzberg.

Μπρίστολ, Αγγλία

• Το Μπρίστολ είναι (λένε οι φήμες) η γενέτειρα του Banksy και πολλά από τα διασημότερα έργα του είναι παντού στην πόλη. Αλλά το Μπρίστολ δεν είναι μόνο ο Banksy.

• Το Μπρίστολ είναι το φυτώριο πολλών καλλιτεχνών δρόμου, όπως θα καταλάβει κανείς ευθύς αμέσως περπατώντας στο Stokes Croft ή στο Bedminster.

• Ψάξτε για τους τοίχους με τις τοιχογραφίες που έχουν προκύψει από τη συνεργασία της ομάδας Burning Candy, με τον Rowdy και τους σήμα κατατεθέν κροκόδειλούς του και τις νεκροκεφαλές του Sweet Toof.

• Στο Stokes Croft, το ‘Mild Mild West’ του Banksy έχει επισκιαστεί από την τοιχογραφία του Cosmo Sarson ‘Breakdancing Jesus’ – ένα κομματι με περισσότερο από ένα κιλό χρυσό γκλίτερ- aστον απέναντι τοίχο.

• Στο κέντρο της πόλης η Nelson Street είναι γεμάτη απίθανες τοιχογραφίες, ανάμεσά τους και δύο γιγαντιαίους άντρες του Stik που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του See No Evil festival το 2011.

Λισαβόνα, Πορτογαλία

• Πηγαίνοντας οδικώς στο κέντρο της πόλης, από το αεροδρόμιο, θα περάσετε δίπλα από ορισμένα εγκαταλελειμμένα κτίρια γραφείων τα οποία έχου μεταμορφωθεί σε τεράστια έργα street art.

• Οι βραζιλιάνοι δίδυμοι Os Gemeos και ο ιταλός καλλοτέχνης Blu έχουν αξιοποιήσει τις επιφάνειες των κτιρίων και έχουν μετατρέψει παράθυρα και μπαλκόνια σε φιγούρες που κοιτάζουν το δρόμο.

• Η Galeria de Arte Urbana είναι μια περιοχή δίπλα στο τελεφερίκ Gloria από την πλατεία Restauradores Square στο κέντρο Bairro Alto ειδικά για street artists.

• Το Parque Mayer theatre village στη Λεωφόρο Liberty και τα στενάκια στο βοτανικό κήπο αξίζουν την προσοχή μας, επίσης.

Παρίσι, Γαλλία

• Ο χαμογελαστός M. Chat ( ο κύριος Γάτος) του Thomas Vuille κυκλοφορεί σε περιπου 60 σημεία της πόλης, στην γαλλική πρωτεύουσα. Ψάξτε τον παντού. Τα περισσότερα graffiti είναι συγκεντρωμένα στην Belleville όπου μπορείτε να δέιτε δουλειά του γερμανού MadC και του άγγλου David Walker.

• Φυσικά ο παριζιάνος C215 επιδικνύει το ταλέντο του από άκρη σε άκρη της πόλης. Τελευταία έχει εμφανιστεί μια γιγαντιαία γάτα (ναι, πάλι γάτα) σε έναν τοιχο της Boulevard Vincent Auriol στο 13ο διαμέρισμα -άλλη μία περιοχή όπου μπορεί κανείς να δει αμέτρητα graffiti. Εδώ ψάξτε και τη γιγαντιαία τοιχογραφία του αμερικανού Shepard Fairey.

Γκράφιτι, βανδαλισμός ή τέχνη

• Το γκράφιτι τα πρώτα χρόνια, την εποχή του 1966-1971, χρησιμοποιήθηκε από πολιτικούς ακτιβιστές που ήθελαν να δημοσιοποιήσουν τις δηλώσεις τους αλλά και από συμμορίες του δρόμου με σκοπό τη διαχώριση των περιοχών τους. Παρόλα τα αρχικά κινήματα του γκράφιτι όπως οι cholos του Los Angeles στα μέσα του 1930 και τις υπογραφές του hobo πάνω σε βαγόνια τρένων πριν την εποχή της New York school, δεν ήταν πριν τα τέλη του 1960 αυτό το είδος της γραφής που άρχισε να παίρνει την σημερινή μορφή του.

• Η ιστορία αυτού του υπόγειου κινήματος αρχίζει στην Philadelphia, ενώ το bombing μας πάει ακόμα πιο πίσω, στα τέλη του '60 στην Pennsylvania. Είναι ασαφές αν το σκεπτικό των πρώτων writers ήταν για λόγους διαδήλωσης ή τυχαίοι λόγοι που δεν γνωρίζουμε.

• Αργότερα, στην περιοχή του Washington Heights του Manhattan γεννήθηκαν καινούργιοι writers. Το 1971 οι New York Times έγραψαν άρθρο για έναν από αυτούς, τον ΤΑΚΙ 183 ένα παιδί από τα Washington Heights.

• Το TAKI ήταν το ψευδώνυμο για το κανονικό του όνομα Δημήτριος και το 183 ήταν ο αριθμός της οδού που ζούσε, εργαζόταν ως κούριερ με τα πόδια έτσι ήταν συχνά στον υπόγειο σιδηρόδρομο και το επωφελήθηκε αυτό κάνοντας υπογραφές (tags) ενώ περπατούσε. Η εμφάνιση αυτού του παράξενου ονόματος μαζί με τον αριθμό κίνησε την περιέργεια ολονών εξ ου και το άρθρο των New York Times. Εκείνος πήρε όλη την δόξα και τον σεβασμό ενώ ήταν και ο πρώτος king , ο πιο αναγνωρισμένος writer. Μερικοί άλλοι writers μεγάλης σημασίας ήταν και οι Julio 204, frank 207 και ο joe 136.

• Στους δρόμους του Brooklyn επίσης το κίνημα του γκράφιτι όλο και μεγάλωνε συνεχώς. Πολλοί writers ήταν ενεργοί εκεί, ο friendly Freddie ήταν ένας writer που απέκτησε πολύ μεγάλη φήμη. Ο υπόγειος σιδηρόδρομος αποδείχθηκε ως μια γραμμή τηλεπικοινωνίας και ως ένα στοιχείο ενοποίησης όλων αυτών των ξεχωριστών κινημάτων. Οι άνθρωποι και στις 5 περιφέρειες ενημερώνονταν για τις προσπάθειες του καθενός, έτσι καθιερώθηκε και ο διαγωνισμός αναμεταξύ τους.

• Αυτό το γράψιμο άρχισε να φεύγει από τους δρόμους και πήγε στον υπόγειο σιδηρόδρομο και γρήγορα γινόταν ανταγωνιστικό. Σε αυτό το σημείο το γράψιμο αποτελούταν από tags και ο στόχος ήταν να έχουν όσο πιο πολλά γίνεται. Οι writers θα πήγαιναν στις πλατφόρμες και θα «χτυπούσαν» όσο πιο πολλά βαγόνια μπορούσαν. Δεν πέρασε πολύς καιρός όταν συνειδητοποίησαν ότι αν πήγαιναν μέσα στην αυλή των τρένων τότε θα μπορούσαν να «χτυπήσουν» ακόμα πιο πολλά βαγόνια και με λιγότερο ρίσκο να τους πιάσουν. Έτσι η ιδεολογία και η μέθοδος του bombing υλοποιήθηκε και συνάμα καθιερώθηκε.

• Μετά από λίγο καιρό υπήρχαν τόσα πολλά άτομα που έγραφαν έτσι ώστε οι writers να χρειάζονται ένα καινούργιο τρόπο για να αποκτήσουν φήμη. Ο πρώτος τρόπος ήταν να κάνουν την υπογραφή τους ξεχωριστή. Πολλές μέθοδοι και καλλιγραφικά μοτίβα δοκιμάστηκαν και αναπτύχθηκαν. Κάποιες υπογραφές γίνονταν καθαρά λόγω εμφάνισης, ενώ άλλες είχαν ξεχωριστό νόημα για τον κάθε καλλιτέχνη. Για παράδειγμα, οι κορώνες χρησιμοποιούνταν από writers που ήθελαν να δείξουν στον κόσμο ότι ήταν βασιλιάδες. Μάλλον η πιο διάσημη υπογραφή στην ιστορία αυτής της κουλτούρας ήταν του STAY HIGH 149 που χρησιμοποιούσε ένα τσιγάρο με μαριχουάνα ως παράλληλη γραμμή για το H και το λογότυπο των σήριαλ THE SAINT.

• H επόμενη ανάπτυξη ήταν η κλιμάκωση της υπογραφής, άρχισαν να γράφουν σε πιο μεγάλη κλίμακα να χοντραίνουν τα γράμματα και έβαζαν και εξωτερική γραμμή με άλλο χρώμα, ανακάλυψαν ακόμα ότι οι βαλβίδες από άλλα aerosol προϊόντα έβγαζαν πιο μεγάλο πάχος και αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη του αριστουργήματος . Το εσωτερικό του γράμματος διακοσμούνταν με διάφορα σχέδια όπως αστεράκια, διάφορες γραμμές, χοντρές τελείες και άλλα.

• Τελικά, οι writers άρχισαν να κάνουν αυτά τα αριστουργήματα κατά μήκος και ύψος των βαγονιών και αυτού του είδους γκράφιτι τα ονόμασαν με τον όρο top-to-bottom. Αυτή η προσθήκη διαφόρων διακοσμητικών στοιχείων και η μεγέθυνση της κλίμακας των graffiti συνέβαλε στην ανάπτυξη αυτής της κουλτούρας.

Γκράφιτι

Η Street Art αναπτύσσεται σε δημόσιους

χώρους και περιλαμβάνει μια ποικιλία

μορφών και τεχνικών. Τα wheat pasting,

sticker bombing, stencil graffiti, poster

art, οι υπαίθριες προβολές και

εγκαταστάσεις, η χρήση μικτών τεχνικών,

η παραποίηση οδικών σημάτων κ.α.

περιλαμβάνονται σε αυτό που

ονομάζουμε με μια λέξη σήμερα, street

art. Το Graffiti είναι σίγουρα ο μεγάλος

εκπρόσωπος της Street Art.

Σχετικά με το γκραφίτι τη street

art και την παρουσία τους στην

Ελλάδα την τελευταία δεκαετία.

Οι τρόποι με τους οποίους μπορεί να μιλήσει κανείς για τογκραφίτι είναι πολλοί και διαφορετικοί. Θα ήθελα νασημειώσω ότι ο όρος γκραφίτι είναι πολύ ευρύς και μπορείνα είναι από πολύ γενικός ως πολύ ειδικός, ότι η πράξη τουέχει ποικίλες εκδοχές, τόσο σήμερα όσο και σεπερασμένους αιώνες, ή στην αρχαιότητα, και ότι ο καθέναςτο αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Για τη συνέχεια τουκειμένου θα θεωρήσουμε γκραφίτι την κουλτούρα καιμορφή τέχνης που δημιουργήθηκε με βάση το γράψιμοονομάτων και τη χρήση του σπρέι στα τέλη της δεκαετίαςτου ’60, στις αστικές συνθήκες της Φιλαδέλφειας και τηςΝέας Υόρκης, που μέχρι το 1980, σε πρώτο βαθμό σχεδόν«ολοκληρώνεται» ως μορφή και φόρμα, για να αρχίσει ναδιαδίδεται σε όλον τον κόσμο, και τελικά συνεχώς ναεξελίσσεται.

Πριν εστιάσουμε την προσοχή μας στην Ελλάδα, αςπροσπαθήσουμε να δούμε ποια μπορεί να είναι τα κριτήριαμε τα οποία θα μπορούσε να κρίνει κανείς το επίπεδο τουγκραφίτι και της street art σε μία περιοχή του κόσμου και σεμία χρονική περίοδο. Ένα μέτρο μπορεί να είναι οι εκθέσειςπου γίνονται σε γκαλερί ή μουσεία, οι εκθέσεις καιεκδηλώσεις που διοργανώνονται από κρατικούς φορείς,ιδιώτες και ιδρύματα, οι εκδόσεις μεγάλων εκδοτικών οίκων,η προβολή τους στον Τύπο, τα ζωγραφισμένα-διακοσμημένα(εσωτερικά και εξωτερικά) με γκραφίτι μαγαζιά και οιεπιγραφές τους, ή και η γενικευμένη χρήση της εικόνας του ήαναφορών του στη μόδα, τη γραφιστική και τη διαφήμιση,αλλά και η συνολική επιρροή τους στη σύγχρονη (πρώταπαγκόσμια, και μετά τοπική) οπτική κουλτούρα και τα δάνειάτους σε άλλες εικαστικές τέχνες.

Ένα άλλο μέτρο είναι ο αριθμός των γκραφίτι writers ή artistsκαι η αφοσίωση και διάρκειά τους, οι δουλειές τους στηνπόλη, η ποσότητα του tagging και bombing, τα βαμμένατρένα, οι παράνομα ζωγραφισμένοι τοίχοι, ο αριθμός τωνπαραχωρημένων τοίχων που μπορεί κανείς να βάψει νόμιμα,ο αριθμός των κλήσεων στην αστυνομία ή οι συλλήψεις, ησυχνότητα σβησίματος των γκραφίτι και αποκαθήλωσης τωνεγκαταστάσεων. Άλλα κριτήρια είναι οι διοργανώσεις τζαμ,εκθέσεων και εκδηλώσεων από τους ίδιους τους writers, ταέντυπα (φανζίν-περιοδικά), όπως και οι αυτοσχέδιες ταινίες-ντοκιμαντέρ που βγαίνουν μέσα από τη σκηνή, αλλά και ηατμόσφαιρα και οι σχέσεις που δημιουργούνται συνολικά σεμία τοπική ή εγχώρια σκηνή και η ανταπόκρισή τους στιςαπαιτήσεις της κληρονομιάς της γκραφίτι κουλτούρας.Επίσης, οι τάσεις μέσα στο ίδιο το γκραφίτι, η ποικιλία και ηθεματολογία του, οι writers που φεύγουν (και διαπρέπουν)έξω, όπως και οι ξένοι που επισκέπτονται τη χώρα.

Συνολικότερα, μπορεί να είναι και η αποδοχή, αδιαφορία, ήεναντίωση της κοινωνίας απέναντι στις επεμβάσεις των(κατά κανόνα) νεαρών γκραφιτάδων, και η γενικότερηχρήση και μαζικότερη ύπαρξη-ποικιλότροπη παρουσία τουγκραφίτι και της street art στη ζωή ανθρώπων, στολεξιλόγιο και στην καθημερινότητά τους. Επίσης, είναιπάντα χρήσιμη και μία σύγκριση με την κατάσταση πουεπικρατεί σε άλλες χώρες, η οποία είναι πάλιπολυδιάστατη.

Δίνοντας περισσότερο βάρος στη δημιουργία στοδρόμο και στην ατμόσφαιρα και στην κινητικότητατης σκηνής, όλα τα άλλα στοιχεία-«μέτρα» είναικαι αυτά απαραίτητα (αν και όχι επακριβώςυπολογίσιμα) που πρέπει να συνεκτιμηθούν γιανα σχηματίσει κανείς μία μερική εικόνα για τηνκίνηση του γκραφίτι και της street art σε μίαχώρα. Και αν στα παραπάνω προστεθεί και τοζήτημα της ποιότητας καταλαβαίνει κανείς πόσοπιο σχετικά και πολύπλοκα είναι τα πράγματαπροκειμένου να εκτιμηθεί η συνολική παρουσίατους.

Για την κατάσταση στον ελληνικό χώρο θα αποφύγω τηνκριτική της ίδιας της καλλιτεχνικής παραγωγής, τωντεχνικών, των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των έργων, τωνστυλ και της θεματολογίας. Θα αρκεστώ να περιγράψωκλίμα και τάσεις στο 1998, στο 2008, και λίγο στομεσοδιάστημα. Επίσης θα αποφύγω να αναφερθώ σεονόματα, γιατί δεν είναι της ώρας και γιατί δε θααναφερθούν πολλοί που θα το άξιζαν (οπότε θα βρεθούναδικημένοι), αποφεύγοντας έτσι και τη χροιά ενός ιστορικούκειμένου. Αυτό δεν θα ήταν εύκολο σε ένα σύντομο κείμενοχωρίς εικόνες, και δεν είναι και ο σκοπός μου. Θαμπορούσα μόνο να «γλιτώσω» χρησιμοποιώντας λόγιαάλλου: δεν υπάρχει μία ιστορία του γκραφίτι αλλά πολλές.Κάθε γειτονιά, κάθε περιοχή, κάθε πόλη (όπως και κάθεχρονική περίοδος) έχει τις δικές της ιστορίες και τους δικούςτης ήρωες.

Όσον αφορά την κριτική, τουλάχιστον μέχρι τώρα οι κριτικοί τέχνης δενείχαν θέση (και λόγο) στο γκραφίτι και αδυνατούσαν πρώτα νακαταλάβουν, και έπειτα να κρίνουν ένα «κομμάτι» γκραφίτι. Τους έλειπεη εμπειρία και η γνώση, οι πολλές εικόνες από έργα, η επαφή με τιςιστορίες και τη «φιλοσοφία» των writers, αλλά και το όλο κοινωνικόπλαίσιο. Πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να διακρίνουν τη συνολικήπρωτοτυπία, το αν κάποιος αντέγραψε κάποιον, ή την επικινδυνότητατου στόχου (του σημείου επέμβασης) και τις «κρυφές» αναφορές σεκώδικες του γκραφίτι. Θα μπορούσαν ενδεχομένως να πιάσουν τηναύρα και τη δύναμη ενός έργου ή να παραδεχτούν την τεχνικήικανότητα μερικών καλλιτεχνών, όπως άλλωστε μπορεί να κάνει καιόλος ο υπόλοιπος κόσμος. Στην περίπτωση της συνήθως πιο άμεσης(σε ζητήματα οπτικής επικοινωνίας) street art, τα πράγματα μπορεί ναείναι λίγο ευκολότερα. Αλλά πάλι, για το γκραφίτι και τη street art αρτδεν μπορείς να μιλήσεις σε αυστηρά καλλιτεχνικό πλαίσιο, με τουςόρους και τη γλώσσα της επίσημης τέχνης ή της αγοράς. Στηνπερίπτωση τώρα που οι writers, οι graffiti artists και οι street artistsεκθέτουν σε γκαλερί και μουσεία (που πλέον γίνεται πολύ συχνά), ενώεκεί μεταφέρουν το γκραφίτι τους ή αναφέρονται στο γκραφίτι, όσοαφοριστικό και αν ακούγεται δεν κάνουν γκραφίτι, οπότε και η κρίση τουέργου τους αποκτά άλλη υπόσταση.

Μετά από το «σκίτσο» του παγκόσμιου πλαισίου(αλλά πάλι όχι των εκφραστικών εκδοχών και τωνμορφών που παράγονται) επιστρέφουμε στηνΕλλάδα. Συνοπτικά, ο αέρας του 1998 κράτησεδύο με τρία χρόνια. Από εκεί και πέρα ηκινητικότητα ήταν σχετικά υποτονική για να αρχίσεινα ανεβαίνει ξανά από το 2004. Τότε είναι και ηγνωριμία με την street art στην Ελλάδα, όμως καιτο γκραφίτι, ιδιαίτερα μετά το τέλος τωνΟλυμπιακών Αγώνων αρχίζει να αναζωογονείται.Σήμερα, οι street art επεμβάσεις είναι πάραπολλές, αλλά μάλλον συγκεντρωμένες σε περιοχέςκαι όχι τόσο διασπαρμένες στην πόλη.

Το χαρακτηριστικό της περιόδου πουδιανύουμε στη χώρα μας είναι μιαπρωτοφανής (εναρμονισμένη μεν με τηνπαγκόσμια επικαιρότητα αλλά με πιοάγαρμπο και λαίμαργο τρόπο) προβολήτης street art, και κάπως λιγότερο τουγκραφίτι (η street art είναι πιο εμπορική– με εισαγωγικά ή χωρίς), από ταεξώφυλλα των free-press, τωνεφημερίδων και των lifestyle περιοδικώνμέχρι τις διαφημίσεις του υφυπουργείου

Graffity στην Ελλάδα

Θα έλεγε κανείς πως είμαστε από τις Χώρες με

παράδοση στο Graffiti. Ψάχνοντας για

βιβλιογραφία και φωτογραφίες από τις μεγάλες

πόλεις της Ελλάδας, είδα υλικό δεκάδων σελίδων

και εκατοντάδων φωτογραφιών. Συνομίλησα με

τουρίστες που κατέγραψαν Ελληνικά Graffiti,

διασταυρώθηκα με ιστοσελίδες αφιερωμένες στο

Graffiti της Ελλάδας και διαπίστωσα πως

υπάρχουν δεκάδες βιβλία για το θέμα στα

Το γκράφιτι στην Ελλάδα

Παπαδόπουλος Λάζαρος

Παπαθεοδώρου Χρηστος

Η τέχνη του δρόμου στην Αθήνα γίνεται πρώτο θέμαστον Guardian που παρουσιάζει τα γκράφιτι τηςΑθήνας. Σε μια αναφορά στην ελληνική πρωτεύουσατης κρίσης η τέχνη στους τοίχους και στις μάντρες τηςΑθήνας κερδίζει τις εντυπώσεις και προκαλεί τοενδιαφέρον και εκτός των συνόρων. Η τέχνη τουδρόμου παίρνει τη μορφή διαμαρτυρίας και καθιστάτην Αθήνα μια νέα Μέκκα για Έλληνες και ξένουςδημιουργούς που ζωγραφίζουν τα πιο ευφάνταστασχέδια στους.

Tα παραμυθένια πλάσματα του κατά κόσμον ΑλέκουΣκουταριώτη, βρίσκονται σε πάρα πολλά σημεία τουκέντρου και η ασπρόμαυρη τεχνική του σε συνδυασμόμε τις κόκκινες λεπτομέρειες που συχνά χρησιμοποιεί,δημιουργούν ένα πολύ ιδιαίτερο εφέ. Ρομαντικά σχέδιααπό τον άνθρωπο που ξεκίνησε να ομορφαίνει το άστυεξαιτίας μιας ερωτικής απογοήτευσης.

To hipster μωρό που μας

βγάζει τη γλώσσα, έχει

ξεπεράσει τα ελληνικά

σύνορα έχοντας βρεθεί στις

σελίδες της Guardian και

των Νew Υοrk Times. Ένα

από τα πιο χαρακτηριστικά

έργα του Stamatis που

αγαπά να γεμίζει την πόλη

με παιδικές φάτσες γιατί,

όπως λέει, αποπνέουν κάτι

αθώο, ανέμελο και μαγικό.

Δεν λέω, καλά περνάω”, βρίσκεται επί της

Μ. Αλεξάνδρου και Μυκηνών γωνία

όμαυρη γυναικεία φιγούρα που μοιάζει

σαν βγαλμένη από κάποιο ιαπωνικό

manga. Αυτή η πρώτη εντύπωση όμως θα

αλλάξει αν την τραβήξεις φωτογραφία και

την επεξεργαστείς στο Photoshop ως

negative, αφού θα πάρει τα χρώματα που

κανονικά θα είχε. Η δημιουργός με αυτή

την τεχνική καταφέρνει να μην μας δώσει

το έκθεμα της στο πιάτο και μας κάνει να

θαυμάσουμε το πόσο catchy ήταν η ιδέα

της, που αν και έχει εμφανιστεί σε πόλεις

του εξωτερικού, στην Ελλάδα δεν έχει

διαδοθεί ακόμα. Η ΜORA λοιπόν, μας

έπιασε στον ύπνο.

Στέλιος Φαϊτάκης:Μία από τις βασικές μορφές της street art (υπέγραφε ως bizarre), από τα μέσα της δεκαετίας του '90. Το επιβλητικό του στυλ είναι βαθιά επηρεασμένο από τη βυζαντινή αγιογραφία και συχνά έχει αλληγορικό, πολιτικό και κοινωνικό χαρακτήρα. Έχει εκθέσει στο MοMA της Νέας Υόρκης

Αλέξανδρος

Βασμουλάκης

Καθιερώθηκε με τις

τεράστιες ρομαντικές

και αέρινες γυναικείες

φιγούρες του σε

διάφορα σημεία της

Αθήνας. Η φήμη του

έχει ξεπεράσει τα

σύνορα της Ελλάδας,

έχοντας κάνει διεθνείς

εκθέσεις σε Αγγλία,

Αμερική κ.λπ.

ΒO B. ασχολείται με το γκράφιτι από τα 13 του χρόνια. Σήμα κατατεθέν του παλιότερα ήταν το έντονο κίτρινο και μαύρο χρώμα, συνδυάζοντας το λαογραφικό στοιχείο με πιο ποπ αναφορές. Έχει βάψει τοίχους σε όλο τον κόσμο, από την Οσάκα μέχρι τις βραζιλιάνικες φαβέλες

iNO

Ο iNO ασχολείται με τη ζωγραφική από το

2000, ενώ ξεκίνησε να ζωγραφίζει τους δρόμους από το

2003. Ένα από τα πιο γνωστά του έργα είναι

η «Ιστορία του Γκαζιού» στην

Τεχνόπολη. Θέλει να δίνει στους τοίχους μια άλλη διάσταση

Άγνωστος Καλλιτέχνης

Ασχολείται με το γκράφιτι από το 1998 και με τη street art από το 2005. Ξεχωρίζει για τα paste up συμβολικά και σκληρά πορτρέτα του στους δρόμους της Αθήνας. Οι τελευταίες του δουλειές έχουν έναν πιο σουρεαλιστικό και αναγεννησιακό τόνο, με μια έμφαση στο γαλάζιο.

HIT

Ένα από τα καλύτερα

bombing graffiti crews και

από αυτά που έχουν αντέξει

στο πέρασμα του χρόνου.

Είναι ακόμα ενεργοί και

διανύουν τη δεύτερη δεκαετία

της ζωής τους

Ο 23χρονος Opium ζωγραφίζει ονειρικές, σουρεαλιστικές φιγούρες σε μεγάλες διαστάσεις και αποκαλεί αυτό που κάνει «Εξερεύνηση».

Αλέξανδρος Βασμουλάκης:Καθιερώθηκε με τις τεράστιες ρομαντικές και αέρινες γυναικείες φιγούρες του σε διάφορα σημεία της Αθήνας. Η φήμη του έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Ελλάδας, έχοντας κάνει διεθνείς εκθέσεις σε Αγγλία, Αμερική κ.λπ.

ΙΝΟ:Ο iNO ασχολείται με τη ζωγραφική από το 2000, ενώ ξεκίνησε να ζωγραφίζει τους δρόμους από το 2003. Ένα από τα πιο γνωστά του έργα είναι η «Ιστορία του Γκαζιού» στην Τεχνόπολη. Θέλει να δίνει στους τοίχους μια άλλη διάσταση.

Για χρόνια όλη η τεκμηρίωση του γκράφιτι γινόταν από τις εξωτερικές πηγές. Κατόπιν στη δεκαετία του '80 ο PHASE2 πρόσθεσε μια άλλη ολοκλήρωση στον κατάλογο των επιτευγμάτων του. Δημοσίευσε το πρώτο του περιοδικοό, το “International Graffiti Times”. Έτσι έχουμε φτάσει σήμερα να αυξάνονται συνεχώς τα περιοδικά που αφορούν το γκράφιτι. Ένα από τα πιο θετικά πράγματα για αυτά τα περιοδικά είναι ότι ως επί το πλείστον οι συγγραφείς τα εκδίδουν οι ίδιοι.. Το γκράφιτι δεν αποτελεί έκφραση του περιθωρίου. Μάλιστα επειδή τα σπρέι είναι αρκετά ακριβά, θεωρείται ακριβό χόμπι και πολλοί από τους νεαρούς γκραφιτάδες ανήκουν πλέον στην αστική και μεγαλοαστική τάξη. Οι περισσότεροι είναι ηλικίας 12-30, βγαίνουν σε ομάδες όταν πέσει η νύχτα και στόχο έχουν να κάνουν την πόλη πιο φωτεινή και χαρούμενη. Το γκράφιτι στην Ελλάδα δεν έχει κάποια συγκεκριμένη ταυτότητα, αν και πολλές φορές συνδέεται με την αμφισβήτηση και την ανυπακοή, καθώς το bombing γίνεται σε απαγορευμένες επιφάνειες.Όλες οι ομάδες γκράφιτι φαίνεται να ξεκίνησαν στην με αφορμή το Hip Hop συγκρότημα TerrorXCrew. Το πρώτο Wall Fame έγινε στην Ελλάδα το 1994.

Μετά το 1980 τα πράγματα άρχισαν να σταματάνε σιγά σιγά, στον σιδηρόδρομο έβαλαν συρματοπλέγματα και πιο πολλούς φύλακες. Οι writers άρχισαν να τα παρατάνε και να κατευθύνονται σε άλλες καλλιτεχνικές επιλογές. Πολλοί άρχισαν να σκέφτονται την καριέρα τους, δεν υπήρχε και αρκετή προσοχή μετά από την razor gallery που έγινε στις αρχές του 70 με την βοήθεια του hugo martinez. Το 1979 ο LEE QUINONES και ο FAB 5 FREDDIE έκαναν μια έκθεση στη Ρώμη με τον πωλητή έργων τέχνης Claudio Bruni. Μετά το 1980 πολλοί writers πήγαν σε διάφορα μέρη όπως ESSES studio, Stephan Eins' Fashion Moda και Patti Astor's Fun Gallery για να διευρύνουν τους ορίζοντες τους.

Στις αρχές με μέσα του 1980 το γκράφιτι άρχισε να τα βρίσκει σκούρα εξαιτίας των writers αλλά και όλης της κοινωνίας που κατέρρεε. Εκείνη την εποχή ξέσπασε η επιδημία του κρακ και της κοκαΐνης και πολλά άτομα πέθαναν εξαιτίας της και κυρίως μέσα στα ghetto. Βγήκαν καινούργιοι νόμοι οι οποίοι απαγόρευσαν την πώληση των spray από μεταπωλητές .Ακόμα βγήκαν νόμοι περί φυλάκισης και προστίμου για όποιον κάνει γκράφιτι.

«Ζωγραφίζοντας σχολικά

κτήρια»

Ομάδα 5

Πετρίδη Πέννυ

Ποιμενίδου Όλγα

• Η Urban Act υλοποιεί ένα μοναδικό πρόγραμμα στα σχολεία όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων ανά την Ελλάδα με τον τίτλο«Ζωγραφίζοντας Σχολικά Κτίρια»

• Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τη δημιουργία ιδιαίτερα μεγάλων τοιχογραφιών από επώνυμο street artist, σεμινάρια τεχνικών στους μαθητές και συμμετοχή των μαθητών με τοιχογραφίες σε χαμηλές επιφάνειες του σχολείου.

• Υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και των κατά τόπους Δήμων ανά την Ελλάδα.

• Στόχος είναι να προβληθεί το έργο των

ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών οι

οποίοι προέρχονται από την σκηνή

του graffiti και του urban art μέσα από

διαφορετικούς δρόμους έκφρασης με

καινούριες τεχνικές και ιδέες.

• Μέχρι σήμερα έχει υποστηρίξει: την έκδοση του ομότιτλου graffiti περιοδικού "Carpe Diem" και την έκδοση των φωτογραφικών λευκωμάτων "Mural Art vol1", "Mural Art vol2"και "Mural Art vol3 - Murals On Huge Surfaces Around the World from Graffiti to Trompe l’oeil".Urban Act υποστηρίζει έργα μελών του που προωθούν την τέχνη του graffiti και της τοιχογραφίας στο ευρύ κοινό.

• Αυτή η σειρά των φωτογραφικών λευκωμάτων αποτελεί και τη σημαντικότερη καταγραφή δημοσίων τοιχογραφιών από τοιχογράφους και οργανώσεις ανά τον κόσμο.

Το πρόγραμμα τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και αφορά:

• Παρεμβάσεις σε εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους των σχολείων με ιδιαίτερη όμως έμφαση στις εξωτερικές δημόσιες επιφάνειες των σχολικών κτιρίων. Οι επιφάνειες προς τοιχογράφηση μπορεί να είναι είτε μέσα στο προαύλιο του σχολείου είτε εκτός αυτού.

2. Σεμινάρια στους μαθητές

3. Συμμετοχή των μαθητών σε χαμηλές επιφάνειες.

Η αρχή έγινε το 2007 στο 1ο Πειραματικό Γυμνάσιο

Αθηνών και σύντομα χάρη στην εμπιστοσύνη που

έδειξαν οι μαθητές, οι γονείς και οι διευθύνσεις των

σχολείων, η δράση επεκτάθηκε και σε σχολεία της

περιφέρειας.

Στόχος τους, όπως σημειώνουν, είναι να

"επιτεθούν" στο γκρίζο, ουδέτερο και χρωματικά

ομοιόμορφο σχολικό περιβάλλον και να δώσουν

σε μαθητές, δασκάλους και γονείς την αφορμή να

διεκδικήσουν έναν διαφορετικό χώρο σκέψης αλλά

και στο κοινωνικό σύνολο τη δυνατότητα να δει τα

πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία

Εκδηλώσεις Graffiti στην Ελλάδα

Ενδιαφέρουσα εκδήλωση στη

πλατεία Βικτωρίας

Διεθνές Φεστιβάλ Graffiti

“Meeting Οf Styles 2013

Athens Street Art Festival

Beach Greek Festival

Εκδήλωση graffiti στη πλατεία Βικτωρίας

Το ελληνικό γκράφιτι ξεκίνησε το 1987 από την Θεσσαλονίκη

παράλληλα με τη δημιουργία του μουσικού συγκροτήματος F F C

και κατόπιν αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '90

Οι «Βικτωριανοί», μια παρέα κατοίκων και φίλων της πλατείας

Βικτωρίας, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων τους με σκοπό την

πολιτιστική αναβάθμιση της γειτονιάς τους και σε συνεργασία με

τον ζωγράφο και καθηγητή της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών

Μάριο Σπηλιόπουλο,προσκάλεσαν την Άννα Τσιλιμπάρη να μιλήσει

για την τέχνη του Γκράφιτι στην Ελλάδα, εκθέτοντας παράλληλα

φωτογραφίες που συγκεντρώνει τα τελευταία δέκα χρόνια και

αφορούν αυτή τη μοναδική και ιδιαίτερη τέχνη.

Ο όρος γκράφιτι, με τη μορφή που έχει καθιερωθεί

σήμερα, παραπέμπει σε μια νεανική μορφή τέχνης και

τη σχετική κουλτούρα της. Εκφράζεται με τη χρήση

σπρέι για το γράψιμο γραμμάτων και ονομάτων πάνω

σε τοίχους και άλλες επιφάνειες του αστικού τοπίου ή

ακόμα και για πιο περίτεχνες ζωγραφικές συνθέσεις

(street art).

Η κυρία Τσιλιμπάρη εξήγησε τους τρόπους σύνθεσης

του γκράφιτι και τους τύπους γραφής όπως free style,

flow, bubble style, simple style, wild και semi-wild

style κλπ.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν επίσης καλλιτέχνες του

αθηναϊκού γκράφιτι, ενώ μετά το τέλος της

παρουσίασης η εισηγήτρια και οι παρευρισκόμενοι

καλλιτέχνες συζήτησαν με το κοινό.

Το Διεθνές Φεστιβάλ Graffiti “Meeting Οf Styles 2013”

και φέτος στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας

Το μεγαλύτερο φεστιβάλ graffiti στον κόσμο, με παράδοση

περισσότερων από 10 συνεχόμενων χρόνων “Meeting Of Styles”

κάνει κ φέτος στάση στο Κατράκειο Δημοτικό Θέατρο Νίκαιας, από

το πρωί του Σαββάτου 1 έως αργά το βράδυ της Κυριακής 2 Ιουνίου.

40 καλλιτέχνες από διαφορετικές χώρες επισκέπτονται την Ελλάδα

για να συμμετέχουν στο φεστιβάλ που διοργανώνεται για

δεύτερη συνεχόμενη χρονιά από το Stigma Lab.

Παράλληλα, οι καλύτεροι Έλληνες street artists, από τα

σημαντικότερα graffiti crews, θα δημιουργήσουν και αυτοί τις

δικές τους τοιχογραφίες μεγάλων διαστάσεων.

30 Ευρωπαίοι και 30 Έλληνες street artists, ξεκινούν να μεταμορφώσουν

την Αθήνα ζωντανεύοντας με τις δημιουργίες τους χώρους στο Smart Park, στα

Σπάτα, δημόσια κτίρια του αστικού ιστού σε διάφορους δήμους της Αττικής,

βιομηχανικά κτίρια και αποθήκες, καθώς και άλλους δημόσιους χώρους.

Κάθε Σάββατο από τις 13.00 μέχρι τις 18.00 καλλιτέχνες μεταμορφώνουν

χώρους στο Smart Park στα Σπάτα και καλούν το κοινό, μικρούς και ενήλικες,

να λάβουν μέρος σε αυτή τη μεταμόρφωση, να ζωγραφίσουν μαζί με τους

καλλιτέχνες να συμμετέχουν δημιουργικά στις παρεμβάσεις που θα

συνεχιστούν ως τις 28/06/2014 . Το πρώτο δοκιμαστικό Pre Game Show

πραγματοποιήθηκε ήδη με μεγάλη επιτυχία το Σάββατο 16 Νοεμβρίου στο

Smart park στα Σπάτα.

Στόχοι του φεστιβάλ είναι :

- Να προβάλλει ότι η Ελλάδα παρά τηνκρίση που αντιμετωπίζει, η οποία καιαποτελεί το θέμα της διοργάνωσης,μπορεί να πρωτοπορεί κινώντας τανήματα της τέχνης και να διοργανώνεισημαντικά καλλιτεχνικά γεγονότα. Καιόλα αυτά χωρίς καμία κρατική οικονομικήσυνδρομή αλλά με την συνεργασίαιδιωτικών και δημόσιων φορέων καικυρίως χάρη στο μεράκι, τη διάθεση καιτην προσπάθεια των εμπλεκομένωνφορέων.

- Να αναδείξει την διαφορά μεταξύ τωνκαλλιτεχνών Street Artists οι οποίοιασκούν κοινωνική κριτική σε τοίχους καικτίρια με έργα τους που είναι επώνυμακαι στα οποία είναι άμεσα αναγνωρίσιμηη προσωπική τους γραφή , σεαντιπαράθεση με την αναρχία τωνανώνυμων διαμαρτυριών με υποτιθέμεναgraffiti, τα οποία τις περισσότερες φορέςρυπαίνουν τους δημόσιους χώρους μεεγγραφές διαθέσεων προσωπικώνεπιθυμιών με αμφίβολη έως ανύπαρκτηκαλλιτεχνική αξία.

- Να εξετάσει τον τρόπο με τον

οποίο οι καλλιτέχνες σήμερα

ανταποκρίνονται στα μηνύματα

και τα σύμβολα του αστικού

περιβάλλοντος και να προβάλει

την κοινωνική ευαισθητοποίηση

και την κριτική στην

εμπορευματοποίηση της τέχνης

που έχουν ως κοινό τόπο όλοι οι

καλλιτέχνες που συμμετέχουν.

Το Athens Street Art Festival, που μετά την περσινή

του επιτυχία διοργανώνεται για δεύτερη φορά, κάτω

από τον εύγλωττο τίτλο Crisis [?] What Crisis [?] ξεκινά

την 16/11/2014 με κατάληξη την 28/06/2014 κατά τη

διάρκεια του οποίου οι καλλιτέχνες θα εκτελέσουν,

περισσότερα από 300 έργα graffiti, και stencil art,

ζωγραφικής, εγκαταστάσεις και new media,

διερευνώντας θέματα της αστικής αισθητικής.

Beach Greek Festival

Tο καλοκαίρι που μας πέρασε από τις 25 ως τις 28

Ιουλίου, στην παραλία των Βατερών της Λέσβου,

διοργανώθηκε το Beach Street Festival.Πρόκειται για

ένα ανεξάρτητο φεστιβάλ μουσικής και graffiti με

διεθνείς συμμετοχές, που συνδύασε τις σύγχρονες

αστικές τέχνες, το ελληνικό καλοκαίρι και την ντόπια

παράδοση.

Η ιδέα για τη διοργάνωση του Beach Street Festival

γεννήθηκε με αφορμή την καταγωγή και καλλιτεχνική

δράση λαϊκού ζωγράφου από τη Μυτιλήνη, Θεόφιλου

Χατζημιχαήλ. Σκοπός του φεστιβάλ είναι να

δημιουργηθούν graffiti που θα αναδεικνύουν την

σύνδεση και την μετάβαση από τις λαϊκές τοιχογραφίες

του Θεόφιλου στις σύγχρονες αστικές τοιχογραφίες

των graffiti.

Στόχος τού Φεστιβάλ είναι να δημιουργηθεί

ένας νέος καλοκαιρινός καλλιτεχνικός

προορισμός για νέους και καλλιτέχνες από

όλο τον κόσμο, μία καλλιτεχνική γιορτή, μια

πολιτιστική και οικονομική ανάσα τόσο για τη

Λέσβο, όσο και την υπόλοιπη Ελλάδα. Τα

βασικά συστατικά του όλου εγχειρήματος

αναμένονται να είναι το καλοκαίρι, η μουσική,

οι σύγχρονες τέχνες, η παράδοση αλλά και τα

χαμόγελα και η καλή διάθεση.

Καλλιτεχνικά δρώμενα

- Συναυλίες & DJ sets

- Graffiti

- Θέατρο σκιών, κουκλοθέατρο

- Video-art

- Installations

-Κινηματογραφικές προβολές

Ένα ημιτελές δωμάτιο

ξενοδοχείου

Ο διεθνώς

αναγνωρισμένος graffiti artist Tilt

ολοκλήρωσε τη δουλειά του σε ένα

δωμάτιο του ξενοδοχείου «Au

Vieux Panier» στη Μασσαλία της

Γαλλίας, όταν οι θαμώνες

κοιτάζονται περίεργα μεταξύ τους

και αναρωτιούνται το προφανές:

«Κατά το ήμισυ; Αυτό μοιάζει

ημιτελές»!

Το περίφημο «ημιτελές» δωμάτιο! ο καλλιτέχνης δεν

άφησε το δωμάτιο μισοτελειωμένο, απλώς

αποφάσισε να δημιουργήσει… πανικό,

ζωγραφίζοντας έντονα γκράφιτι στο μισό χώρο, ενώ

το υπόλοιπο δωμάτιο το έβαψε κάτασπρο

• Κουρτίνες, κρεβάτια,

σκεπάσματα, καθρέφτες,

ντουλάπες, ακόμη

φλιτζάνια και μολύβια

βάφτηκαν κατά το ήμισυ,

δίνοντας την

εντύπωση… της

σύγχυσης στον ένοικο!

Άλλωστε, πανικό ήθελε

να δημιουργήσει ο

άνθρωπος και το

πέτυχε…

Graffiti τέχνη ή βανδαλισμός

Σε μια προσπάθεια ιστορικής αναδρομής αυτής της ιδιαίτερηςμορφής τέχνης μπορούμε να αναφέρουμε σαν εναρκτήρια δεκαετίατο 1960,όπου το γκράφιτι χρησιμοποιήθηκε είτε από πολιτικούςακτιβιστές με σκοπό να δημοσιοποιήσουν τις δηλώσεις τους, είτεαπό συμμορίες του δρόμου με σκοπό να διαχωρίσουν τις περιοχέςπου είχαν υπό τον έλεγχό τους. Ως υπόγειο κίνημα άνθισε στηΦιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών και στην Πενσυλβανία.

Δέκα περίπου χρόνια αργότερα, το 1971, οι New York Timesκάνουν λόγο για τους καινούργιους καλλιτέχνες του δρόμου στηνπεριοχή του Washington Heights του Manhattan, φωτογραφίζονταςέναν από τους ανήλικους εκπροσώπους του κινήματος, ονόματιTAKI183 και τα έργα του.

Έκτοτε πολλές ήταν οι φορές που η τέχνη και τα έργα τωνκαλλιτεχνών του δρόμου αντιμετωπίστηκαν με διθυραμβικέςκριτικές ή παρομοιάστηκαν, και σε μερικές περιπτώσειςεξισώθηκαν, με πίνακες επώνυμων αναγνωρισμένων ζωγράφων.Τρανό παράδειγμα αυτό του Νόρμαν Μέιλερ όπου ήδη από το’74 στο βιβλίο του «The faith of graffiti » ισχυρίζεται πως ταγκράφιτι στους δρόμους της Νέας Υόρκης είναι αντίστοιχηςκαλλιτεχνικής αξίας με τους πίνακες του Τζιότο, που σημάδεψαντην Αναγέννηση.

Στη σύγχρονη ιστορία της άλλωστε, η τέχνης του δρόμου χαίρεισε αρκετές περιπτώσεις ευρείας αποδοχής και έχει φιλοξενηθείαπό φημισμένες γκαλερί, όπως η Tate Modern του Λονδίνου, τηνίδια ώρα που ο πιο δημοφιλής καλλιτέχνης του δρόμου, Banksy,βλέπει με ικανοποίηση τα «αντάρτικα» του να πουλιούνται στοebay, σε δημοπρασίες, ή και σε γκαλερί, για χιλιάδες δολάρια.

Στα γεωγραφικά όρια της δικής μας χώρας οι γκραφιτάδες, των

οποίων η ηλικία ποικίλλει, ανήκοντας στην αστική ακόμα και

μεγαλοαστική τάξη, πειραματίζονται με ένα ακριβό σπορ. Ο

λόγος εξάσκησης αυτής της επαναστατικής τέχνης σύμφωνα με

εκείνους, είναι η δυνατότητα αναδιαμόρφωσης ίσως και βελτίωση

του γκρίζου αστικού τοπίου που προσφέρει, ασχέτως αν η

αναδιαμόρφωση αυτή γίνεται χωρίς συγκεκριμένη ταυτότητα και

συνθέστερα με παράνομο τρόπο. Άλλωστε όπως οι εκφραστές

του δηλώνουν, η αμφισβήτηση και η ανυπακοή με την οποία έχει

συνδεθεί αποτελεί από μόνη της κίνητρο.

Διχογνωμία όμως παρουσιάζεται και όσον αφορά τηναποδοχή της εν λόγω τέχνης από την κοινή γνώμη. Μερίδατης κοινής γνώμης πρεσβεύει πως οι καλλιτέχνες του δρόμουσυμβάλλουν στο να μετατραπούν οι γειτονιές σε εστίεςκαλλιτεχνικής δημιουργία. Στον αντίποδα όμως δεν είναι λίγοικι εκείνοι που κάνουν λόγο για βανδαλισμό και φθορά ξένηςιδιοκτησίας, ειδικά στις περιπτώσεις που τα «έργα τέχνης» τουδρόμου στερούνται αδειοδότησης, ενώαπαιτούν ισχυροποίηση του νομικού πλαισίου και υιοθέτησηαυστηρότερων ποινών, παρόμοιες με εκείνες του εξωτερικού.

Ιστορία του Graffiti στηνΕΛΛΑΔΑ

Πέτρου Βίκτωρας,

Πέππας Γιάννης

Στην Ελλάδα πάλι τα πράγματα είναι αλλιώς. Το γκράφιτι δεν αποτελεί έκφραση

του περιθωρίου. Μάλιστα επειδή τα σπρέι είναι αρκετά ακριβά, θεωρείται

ακριβό χόμπι και πολλοί από τους νεαρούς γκραφιτάδες ανήκουν πλέον στην

αστική και μεγαλοαστική τάξη. Οι περισσότεροι είναι ηλικίας 12-30, βγαίνουν σε

ομάδες όταν πέσει η νύχτα και στόχο έχουν να κάνουν την πόλη πιο φωτεινή και

χαρούμενη. Το γκράφιτι στην Ελλάδα δεν έχει κάποια συγκεκριμένη ταυτότητα,

αν και πολλές φορές συνδέεται με την αμφισβήτηση και την ανυπακοή, καθώς

το bombing γίνεται σε απαγορευμένες επιφάνειες.

Όλες οι ομάδες γκράφιτι φαίνεται ναξεκίνησαν στην με αφορμή το Hip Hopσυγκρότημα TerrorXCrew. Το πρώτο WallFame έγινε στην Ελλάδα το 1994.Αγαπημένες επιφάνειες οι εξωτερικοί τοίχοικτιρίων αλλά κι εγκαταλελειμμένααυτοκίνητα, λεωφορεία, τρένα, ρολάκαταστημάτων. Όπως σε κάθε ομάδα έτσικαι σ' αυτή των γκραφιτάδων υπάρχουναξίες όπως η φήμη, η καλλιτεχνική έκφραση,η δύναμη. Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει το στυλ.

Οι γκραφιτάδες είναι «οι βάνδαλοι» που

καταστρέφουν την αισθητική όψη της πόλης και τα

έργα τους είναι «βρωμιές» στους τοίχους των

κτιρίων. Από την άλλη μεριά το γκράφιτι

αναγνωρίζεται πλέον από ένα μεγάλο μέρος του

πληθυσμού ως μορφή τέχνης. Εξάλλου όλοι οι

δρόμοι έχουν γεμίσει από δημιουργίες

καλλιτεχνών του.

Σε αντίθεση με τα αστικά γκέτο τωνΗ.Π.Α., στην Ελλάδα το γκράφιτι δεναποτελεί έκφραση του περιθωρίου.Μάλιστα επειδή τα σπρέι είναι αρκετάακριβά, θεωρείται ακριβό χόμπι και πολλοίαπό τους νεαρούς γκραφιτάδες ανήκουνπλέον στην αστική και μεγαλοαστική.

Οι περισσότεροι είναι ηλικίας 12-30, βγαίνουν

σε ομάδες όταν πέσει η νύχτα και στόχο έχουν

να κάνουν την πόλη πιο φωτεινή και

χαρούμενη. Το γκράφιτι στην Ελλάδα δεν έχει

κάποια συγκεκριμένη ταυτότητα, αν και

πολλές φορές συνδέεται με την αμφισβήτηση

και την ανυπακοή, καθώς το λεγόμενο

bombing γίνεται σε απαγορευμένες

επιφάνειες.

Όλες οι ομάδες graffiti ξεκίνησαν στην

Ελλάδα με αφορμή το ελληνικό Hip Hop

συγκρότημα TerrorXCrew.To πρώτο Wall

Fame έγινε στην Ελλάδα το 1994.

Αγαπημένες επιφάνειες οι εξωτερικοί τοίχοι

κτιρίων αλλά κι εγκαταλελειμμένα

αυτοκίνητα, λεωφορεία, τρένα, ρολά

καταστημάτων.

Όπως σε κάθε ομάδα έτσι και σ' αυτή τωνγκραφιτάδων υπάρχουν αξίες όπως η φήμη,η καλλιτεχνική έκφραση, η δύναμη. Ιδιαίτερηβαρύτητα έχει το στυλ. Είναι η προσωπικήφωνή που βγαίνει μέσα από το graffiti. Όσοπιο αυθεντικό είναι το στυλ τόσο πιογνωστός και σεβαστός θα γίνει στο χώρο τουο γκραφιτάς. Ο χώρος του graffiti είναι κατάκύριο λόγο ανδρικός. Οι γυναίκεςμειοψηφούν και είναι δύσκολο νακαταξιωθούν στο χώρο αυτό.

Για τη κυρίαρχη κουλτούρα τα graffiti

ισοδυναμούν με βανδαλισμό. Οι

γκραφιτάδες είναι «οι βάνδαλοι» που

καταστρέφουν την αισθητική όψη της πόλης

και τα έργα τους είναι «βρομιές» στους

τοίχους των κτιρίων. Από την άλλη μεριά το

γκράφιτι αναγνωρίζεται πλέον από ένα

μεγάλο μέρος του πληθυσμού ως μορφή

τέχνης.

Όσο πιο αυθεντικό είναι το στυλ τόσο πιο γνωστός

και σεβαστός θα γίνει στο χώρο του ο γκραφιτάς. Ο

χώρος αυτός είναι κατά κύριο λόγο ανδρικός. Οι

γυναίκες μειοψηφούν και είναι δύσκολο να

καταξιωθούν στο χώρο του γκράφιτι. Πολλές είναι

εκείνες που χρησιμοποιούν ανδρικά ψευδώνυμα

αλλά τις προδίδει το σχέδιο τους που συνήθως

είναι πιο φωτεινό και φίνο.