ΒΙΩΜΑΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

GRAFFITΙ:

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ;

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΟΙΝΟΦΥΤΩΝ

ΤΑΞΗ Β΄

ΣΧΟΛ. ΕΤΟΣ: 2014-2015

Στα πλαίσια των βιωματικών δράσεων πραγματοποιήσαμε την εργασία με θέμα

«Graffiti: οι σύγχρονες τοιχογραφίες». Οι μαθητές της Β΄ τάξης επεξεργάστηκαν το θέμα

με σκοπό να συγκρίνουν τις δύο μορφές τέχνης και να διαπιστώσουν αν το graffiti

αποτελεί πραγματικά μία μορφή τέχνης ή είναι απλώς ένα είδος βανδαλισμού.

Η μέθοδος που ακολουθήσαμε για την εργασία ήταν η εξής:

- Αρχικά κάναμε μία σύντομη αναφορά στο θέμα, θέτοντας τους στόχους της

εργασίας μας.

- Χωριστήκαμε σε ομάδες και μοιράσαμε τους ρόλους (γραμματέας, βοηθός

γραμματέα, συντονιστής, εκπρόσωπος και φροντιστής)

- Συντάξαμε το συμβόλαιο (κανόνες που διέπουν την ομάδα κατά τη διάρκεια της

εργασίας)

- Τα μέλη της κάθε ομάδας παρουσίασαν τον εαυτό τους φέρνοντας μία

φωτογραφία και γράφοντας δυο λόγια για τους ίδιους.

- Στη συνέχεια, τα μέλη κάθε ομάδας αναζήτησαν πληροφορίες για το θέμα, τις

επεξεργάστηκαν και συνέταξαν την εργασία. Συνέλεξαν, επίσης, και

φωτογραφίες.

- Όλες οι ομάδες έγραψαν ορισμένες ερωτήσεις, τις οποίες ενώσαμε και φτιάξαμε

ένα ερωτηματολόγιο. Δύο μέλη από κάθε ομάδα μοίρασαν τα ερωτηματολόγια

στα υπόλοιπα τμήματα του σχολείου. Στην πορεία, οι ομάδες επεξεργάστηκαν τα

ερωτηματολόγια και κατέγραψαν τα αποτελέσματα.

- Τέλος, οι ομάδες πέρασαν στο βιωματικό μέρος της εργασίας σχεδιάζοντας σ΄

έναν τοίχο του σχολείου μας ένα σλόγκαν κατά του ρατσισμού.

ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ:

1. Κοτρώτσιος Γεώργιος

2. Κυπραίου Μαρία

3. Κωνσταντίνου Βαϊτσα

4. Μυττάκης Νίκος

5. Λιάπης Ευάγγελος

6. Λύγκος Κωνσταντίνος

7. Μαβίδης Ευστάθιος

8. Μαβίδης Νικόλαος

9. Μεντής Αναστάσιος

10. Μουσταφά Ντογκουκάν

11. Μπαλαούρα Τριανταφυλλιά

12. Μπεθάνη Μαρία- Ελένη

13. Μώρου Ζωή- Ειρήνη

14. Ντέμο Στελγιάνα

15. Παπάρας Δημήτριος

16. Πεχλιβάνης Νικόλαος

17. Στατήρης Διονύσιος

18. Τζεσούρ Αμέτ

ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ

Από τα προϊστορικά χρόνια η τέχνη αντανακλούσε την κοινωνική ζωή σε όλες τις

εκφάνσεις του τόπου που τη γέννησε ανάλογα την γεωγραφική του θέση. Η λεκάνη της

Μεσογείου συνδέει την Ευρώπη με την Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική. Τα σύνορα

στην περιοχή ήταν πάντοτε ρευστά, λόγω των διαρκών πολέμων, μεταξύ Ελλήνων και

Περσών αρχικά, και στην συνέχεια με τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των

ρωμαίων αυτοκρατόρων. Το γεγονός αυτό σε συνάρτηση με τον αποικισμό και το εμπόριο

στην Μεσόγειο από αρχαιοτάτων χρόνων, συνέβαλαν στην αλληλεπίδραση των πολιτισμών

και την ανταλλαγή ιδεών, τεχνικών αλλά και υλικών στις χώρες της Μεσογείου.

Η τοιχογραφία συνδέεται άμεσα με την αρχιτεκτονική και την ιστορία κάθε τόπου. Η

άνθηση της τοιχογραφίας είναι συνάρτηση του οικονομικού πλούτου. Πολλές αρχαίες

τοιχογραφίες σώζονται σε αιγυπτιακούς τάφους (περίπου 3.150 π. Χ.), στα μινωικά

ανάκτορα στην Κρήτη (1.700-1.600 π.Χ.) και στην Πομπηία (100 π.Χ.-79 μ.Χ.). Τα πρώτα

παραδείγματα τοιχογραφιών που έχουν διασωθεί στην Ελλάδα, είναι στην μινωική Κρήτη.

Το πιο διάσημο από αυτά είναι ΄΄οταυρομάχος΄΄, κατασκευασμένος με την τεχνική Fresco.

Σημαντικές τοιχογραφίες σώζονται επίσης στην Σαντορίνη και στα μυκηναϊκά ανάκτορα.

Παρόμοιες τοιχογραφίες έχουν διασωθεί και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και της

Μεσογείου όπως στο Μαρόκο, στην Αίγυπτο, στην Πομπηία και αλλού... Κατά την

διάρκεια της αναγέννησης, η τοιχογραφία έφτασε στο απόγειό της ιδιαίτερα στην Ιταλία,

όπου τα περισσότερα κυβερνητικά κτίρια και οι εκκλησίες διαθέτουν πλούσιο

τοιχογραφημένο διάκοσμο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις τοιχογραφίες της Καπέλα

Σιξτίνα του Μιχαήλ Άγγελου στην Ρώμη.

Οι τοιχογραφίες σε όλο τον κόσμο έχουν βρεθεί από τέλειες επαύλεις.Στους ιδιωτικούς

τοίχους επικρατούσαν καθαρά διακοσμητικά θέματα. Στην Αμερική θα συναντήσουμε

πολλές τοιχογραφίες γεμάτες με αποκρυφιστικά-μοσανικά σύμβολα κυρίως στις

τράπεζες.

Οι τοιχογραφίες είναι ένα μέσο για να μεταμορφώσει κανείς όχι μόνον τοίχους και

ταβάνια, αλλά επίσης έπιπλα και άλλες επιφάνειες που μπορούν να

ζωγραφίσουν.Μπορούν να <<αλλάξουν τις διαστάσεις>>των δωματίων και να τους

προσδώσουν υψηλή αισθητική . Κουζίνες,καθιστικά,κρεβατοκάμαρες, ακόμα και μπάνια

μπορούν να ζωγραφιστούν αλλάζοντας ριζικά την ατμόσφαιρα του εσωτερικού χώρου.

Οι τοιχογραφίες σε δημόσιους χώρους όπως, παραδείγματος χάριν,σε

ξενοδοχεία,καταστήματα,κομμωτήρια, μουσεία μπορούν να <<ζεστάνουν>> τους

χώρους δημιουργώντας ένα αίσθημα στο επισκέπτη.

Μια τοιχογραφία

Η τοιχογραφία των ταυροκαθαψίων -παγκόσμια γνωστή αντιπρόσωπος της τέχνης του

μινωικού πολιτισμού- τοποθετείται στη Μέση Μινωική ΙΙΙ - Ύστερη Μινωική ΙΒ (17ος-

15ος Π.Κ.Ε. αι.)1 και βρέθηκε σε τοίχο της ανατολικής πλευράς του ανακτόρου της

Κνωσού, στην αυλή του Λίθινου Στομίου. Είναι ζωγραφική σε γυψοκονία (stucco2 και

το ύψος της εικόνας μετά την αποκατάσταση φθάνει τα 78,2 εκ.

Το θέμα του έργου είναι σκηνή ταυροπαιδιάς, στην οποία παίρνουν μέρος άνδρες και

γυναίκες και περιβάλλεται από απεικονίσεις λίθων πιθανώς και αφηρημένα γραμμικά

διακοσμητικά μοτίβα. Το έργο στο σύνολό του είναι δισδιάστατο, εκτός από τις έντονες

γραμμές στο στήθος, τις κνήμες και τους μηρούς των γυναικών, που προδίδουν την

προσπάθεια του καλλιτέχνη να αποδώσει τον όγκο και το βάθος, στοιχείο σπάνιο για τη

συγκεκριμένη περίοδο.

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΩΝ

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, διακοσμούσαν τους τοίχους των ανακτόρων και των τάφων με

λαμπρές τοιχογραφίες, οι οποίες απεικονίζουν σκηνές από την καθημερινή ζωή, την

θρησκευτική λατρεία και την άρχουσα τάξη. Από την ρωμαϊκή εποχή σώζονται επίσης

σπουδαίες τοιχογραφίες με σημαντικότερες αυτές στην Πομπηία, όπως στην βίλα των

μυστηρίων που χρονολογούνται, από τον πρώτο αιώνα μ.Χ. Περιλαμβάνουν, εντυπωσιακά

ρεαλιστικές σκηνές από την καθημερινή ζωή, από τα σπίτια και τους κήπους,σκηνές από

την θρησκευτική λατρεία, την σχέση των δύο φύλων (άνδρας-γυναίκα). Κτά την ύστερη

ρωμαϊκή περίοδο, οι πρώτοι χριστιανοί που ζούσανστην Ρώμη, τοιχογράφησαν τις

κατακόμβες με χριστιανικά σύμβολα και σκηνές από την Βίβλο. Οι μινωίτεςείχαν

αναπτύξει πολλές μορφές τέχνης. Οι τοιχογραφίες που οι περισσότερες προέρχονται από το

ανάκτορο της Κνωσού, παριστάνουν συνήθως θρησκευτικές ή τελετουργικές πομπές,

ειδυλλιακά τοπία με πλούσια βλάστηση και ζώα, καθώς και θέματα από τον κόσμο της

θάλασσας.

GRAFFITI

Γκράφιτι είναι η αναγραφή κειμένου όπως συνθημάτων ή η ζωγραφική σε επιφάνειες

που συνήθως βρίσκονται σε δημόσιους χώρους (για παράδειγμα σε τοίχους).

Πρωτοεμφανίστηκε την ίδια περίοδο και στα ίδια μέρη που αναπτύχθηκε το κίνημα του

Χιπχοπ, από τον ίδιο καταπιεσμένο κόσμο. Γι' αυτό πολλοί θεωρούν ότι αποτελεί μέρος

της κουλτούρας Χιπχοπ.

Η περίοδος 1971-1974 αναφέρεται ως μία "πρωτοποριακή εποχή", κατά την οποία τα

γκράφιτι υποβλήθηκαν σε ένα κύμα στις μορφές και τη δημοτικότητα. Σύντομα μετά από

τη μετανάστευση στη Νέα Υόρκη, το Μπρονξ (Μανχάταν) παρήγαγε έναν από τους

πρώτους καλλιτέχνες γκράφιτι για να κερδίσει την προσοχή των μέσων στη Νέα Υόρκη.

Ο TAKI 183 ήταν ένας ελληνοαμερικάνος από την Ουάσιγκτον που χρησιμοποίησε ένα

μίγμα του ονόματός του dimitris, TAKI, και τον αριθμό της οδού του, 183rd ως tag.

Λόγω του παράξενου ονόματος και του αριθμού, οι άνθρωποι άρχισαν να παίρνουν το

μήνυμα του, γράφοντας στους τοίχους Mary 122, George 21 κτλ. Αυτό καταγράφηκε σε

ένα άρθρο του 1971 στο NewYorkTimes με τον τίτλο Taki 183 και έτσι ο TAKI 183

έγινε ο πρώτος που αναγνωρίστηκε από την κοινωνία έξω από την υποομάδα γκράφιτι.

Μερικά από τα είδη γκράφιτι που παρουσιάζονται σήμερα είναι:

Ζωγραφική γκράφιτι.

' Σε εξωτερικούς τοίχους (συνήθως σε τοίχους στους δρόμους). Όταν γίνονται σε ένα

προσωπικό χώρο που το βλέπουν ελάχιστοι, δεν θεωρείται γκράφιτι.

' Συνθήματα.

'Ζωγραφική (φαινόμενο προερχόμενο από την Αμερική – ΗΠΑ).

'Διαμαρτυρία (για παράδειγμα στην Βόρεια Ιρλανδία, με τα murals που απαθανατίζουν

νεκρούς και θέματα από τις συγκρούσεις με τους Βρετανούς).

'Σε εσωτερικούς τοίχους και επιφάνειες (συνήθως μικρού μεγέθους), π.χ. τουαλέτες,

σκοπιές, θρανία.

'Αυτοσχέδια ποιήματα.

Το στένσιλ χρησιμοποιείται συχνά σε πορείες διαμαρτυρίας για "γρήγορα" γκράφιτι. Σε

ορισμένες πόλεις του κόσμου υπάρχουν τοίχοι μόνο για γκράφιτι. Κάποιες φορές το

γκράφιτι γίνεται κατά επιθυμία του ιδιοκτήτη του κτιρίου, για διακόσμηση, συνήθως με

συγκεκριμένη θεματολογία.

Κατά τα όσα συνηθίζονται ανάμεσα στους γκραφιτάδες, υπάρχουν και τοίχοι που είναι

μόνο για καλούς γκραφίστες, και οι υπόλοιποι δεν δικαιούνται να κάνουν πάνω στο δικό

τους γκράφιτι μια μουτζούρα ή κάποιο άλλο σχέδιο (εκτός αν έχει χαλάσει με το

πέρασμα του χρόνου και ειδοποιηθούν ότι θα γίνει άλλο σχέδιο πάνω στο δικό τους).

Αυξημένη δημοτικότητα, ειδικά στην Ευρώπη, έχει αποκτήσει η τεχνική του στένσιλ,

όπου το σχέδιο προετοιμάζεται από πριν στο χώρο του γκραφιτά κόβοντας λεπτή

λαμαρίνα ή ξύλο, που χρησιμοποιείται σε επαφή με τον τοίχο ψεκάζοντας από πάνω τη

μπογιά, αφήνοντας αποτύπωμα μόνο όπου υπάρχει κενό στη λαμαρίνα. Σημαντικός

καλλιτέχνης αυτής της τεχνικής είναι ο Βρετανός Banksy.

Από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια το η τέχνη αντανακλούσε την κοινωνική ζωή σε όλες

τις εκφάνσεις, του τόπου που τη γέννησε ανάλογα την γεωγραφική του θέση. Η λεκάνη

της Μεσογείου συνδέει την Ευρώπη με τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Τα

σύνορα στην περιοχή ήταν πάντοτε ρευστά, λόγω των διαρκών πολέμων, μεταξύ

Ελλήνων και Περσών αρχικά και στην συνέχεια με τις κατακτήσεις του μέγα

Αλέξανδρου και των ρωμαίων αυτοκρατόρων. Το γεγονός αυτό σε συνάρτηση με τον

αποικισμό και το εμπόριο στη Μεσόγειο από αρχαιοτάτων χρόνων, συνέβαλαν στην

αλληλεπίδραση των πολιτισμών και την ανταλλαγή ιδεών , τεχνικών αλλά και υλικών

στις χώρες της Μεσογείου.

Graffiti :Το καλλιτεχνικό φαινόμενο ,η τέχνη του δρόμου !Ο καθένας βλέπει τα Graffiti

από την δική του οπτική γωνία και εκφράζει την δικήτου άποψη .Για πολλούς το Graffiti

είναι βανδαλισμός εφόσον γίνεται παράνομα είτε σε τοίχους , είτε σε τρένα και

γενικότερα σε μέρη όπου οι writers(graffitαδες) δεν έχουν πάρει άδεια από τον νόμιμο

ιδιοκτήτη για να βάψουν .Υπάρχει βέβαια και τα νόμιμο graffiti. Τα παράνομο graffiti

μπορεί να διαρκέσει έως και 30 λεπτά , στα τρένα ειδικά όπου υπάρχουν φύλακες

,κάμερες και αισθητήρες κίνησης και θερμότητας ο writerπρέπει να αφιερώσει τo πολύ

10 λεπτά για το κομμάτι του.

Το νόμιμο graffiti μπορεί να διαρκέσει από 30 λεπτά έως και εβδομάδες ολόκληρες . Οι

απόψεις σχετικά με το ερώτημα αν τα Graffiti είναι τέχνη ή βανδαλισμός ποικίλουν.

Μπορεί σε κάποιους να αρέσουν να βλέπουν τους τοίχους με ζωγραφιές παρά με ένα

γκρι ή με ένα άσπρο χρώμα . Άλλοι το θεωρούν βρομιά στους τοίχους .Μερικά graffiti

μπορεί να μην είναι τόσο ωραία ενώ αλλά μπορεί να είναι τέλεια. Το θέμα όμως είναι ότι

αποτελούν τρόπο έκφρασης των writers είτε εκείνοι θέλουν να περάσουν κάποια

μηνύματα μέσα από αυτά είτε όχι. Οι writers δεν έχουν ως σκοπό να καταστρέψουν τους

τοίχους αλλά να τους ομορφύνουν κάποια άτομα μπορεί να αρέσει ενώ άλλοι μπορεί να

θέλουν τον τοίχο όπως ήταν κανονικά βαμμένος. Για τους writers το graffiti δεν είναι

βανδαλισμός αλλά παράνομη τέχνη, αφήνουν το στίγμα τους παντού σαν να λένε ‘’εδώ

είμαι εγώ, κάνουν μια κίνηση για να αλλάξουν αυτό που δεν τους αρέσει, αντιδρούν.

Όμως αντιδρούν όχι σπάζοντας αλλά ζωγραφίζοντας. .

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ GRAFFITI Το νέο καλλιτεχνικό φαινόμενο που παρατηρούμε σε όλο

τον κόσμο στην καθομιλουμένη ονομάζεται graffiti. Είναι ένα ανερχόμενο νεανικό

κίνημα μέσα στις τελευταίες δύο με τρεις δεκαετίες , όπου κάποιοι κοινωνιολόγοι το

καταχωρούν στη υποκουλτούρα. Το grafitti είναι η τέχνη του δρόμου. Κάποιοι θεωρούν

πως τα grafitti είναι μία αντίδραση στο κατεστημένο, στην ησυχία των κατοίκων της

πόλης, στη μουντάδα των τοίχων… Ως αυθόρμητη εικαστική έκφραση εντάσσεται

αυτόματα στο φαινόμενο της σύγχρονης λαϊκής κουλτούρας των μεγάλων πληθυσμιακών

αστικών κέντρων. Η αρχή αυτού του «κινήματος» παίρνει μέρος στη Νέα Υόρκη γύρω

στο 60 με 70.Ουσιαστικά άρχισε από πιτσιρικάδες που έγραφαν το όνομά τους ή το

ψευδώνυμο τους σε τοίχους, ταχυδρομικά κουτιά, καρτοτηλέφωνα, υπόγειες διαβάσεις

και στο τέλος στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο/μετρό. Πρώτα την κίνηση του βαψίματος την

έλεγαν ”hitting” και μετά”tagging”!

Νομικό Πλαίσιο

Με βάση την κείμενη ελληνική νομοθεσία, το γκράφιτι άνευ αδειοδότησης, θεωρείται

αξιόποινη πράξη και όποιος με πρόθεση καταστρέφει ή βλάπτει ξένη περιουσία

τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών. Αν η φθορά είναι ευτελούς αξίας ή ελαφρά, ο

υπαίτιος τιμωρείται με κράτηση έως έξι 6 μήνες ή με πρόστιμο που μπορεί να φτάσει και

τις 3.000 ευρώ. Βέβαια για την περίπτωση που υπάρχει φθορά ξένης και όχι κρατικής

ιδιοκτησίας, η ποινική δίωξη ασκείται μόνο ύστερα από έγκληση του παθόντος, δηλαδή

του ιδιοκτήτη. Αν και οι ελληνικές ποινές στο άκουσμά τους φαντάζουν ακριβές η

σύγκρισή τους τις αντίστοιχες ξένων χώρων είναι ελαστικότερες.

Στην περίπτωση της Γηραιάς Αλβιώνας, της χώρας που γέννησε τον Banksy, η

δημιουργία καλλιτεχνημάτων σε τοίχους, άνευ αδειοδότησης, αντιμετωπίζεται σαν

εγκληματική πράξη και τιμωρείται με ποινή φυλάκισης έως και 10χρόνια εάν το κόστος

της φθοράς υπερβαίνει τις 5.000 λίρες. Βέβαια για γκράφιτι μικρού κόστους οι αρμόδιες

αρχές συνήθως επιβάλουν πρόστιμα της τάξης των 50 λιρών τα οποία έχουν και τη

μορφή σύστασης.

Ποινές και πρόστιμα όμως, εκτός από τους δημιουργούς αντιμετωπίζουν και οι

καταστηματάρχες που πουλάνε σπρέι σε ανήλικους, αφού αν διαπιστωθεί πώληση

καλούνται να πληρώσουν έως και 80 λίρες.

Παρόμοια παρατηρείται η νομοθεσία και στην περίπτωση της μακρινής Αυστραλίας σε

περίπτωση που ζωγραφίζεις σε τοίχους χωρίς την άδεια του ιδιοκτήτη ή του τοπικού

συμβουλίου στην αρμοδιότητα του οποίου ανήκει η περιοχή. Τότε το πρόστιμο μπορεί να

ανέλθει έως και τις 5.000 δολάρια ενώ η ποινή φυλάκισης φτάνει και τους 12 μήνες. Για

δημόσιους χώρους, μνημεία ή και χώρους λατρείας, οι ποινές είναι κάπως αυστηρότερες,

ενώ οι καταστηματάρχες που πωλούν σε ανήλικους σπρέι μπορεί να κληθούν να

καταβάλουν πρόστιμο έως και 1.100 δολάρια.

Για την περίπτωση της Αυστραλίας άλλωστε η κυβέρνηση σχεδιάζει να εφαρμόσει και

άλλες πρακτικές αποφυγής της δημιουργίας γκράφιτι, όπως τα αναρριχώμενα φυτά και οι

έντονες αποχρώσεις των τοίχων των δημόσιων κτιρίων, ανθεκτικές στον βανδαλισμό.

Απώτερος στόχος άλλωστε δεν είναι μόνο η βελτίωση του αστικού τοπίου αλλά και η

εξοικονόμηση των πόρων για δαπανώνται για την αποκατάσταση των βανδαλισμών οι

οποίοι υπολογίζονται περίπου στα 100 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο.

Παρόμοιο νομοθετικό πλαίσιο παρουσιάζουν και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Με βάση αυτό μάλιστα επιτρέπεται η σύλληψη ατόμου που απλά κουβαλάει σπρέι, ενώ

στη δικαιοδοσία κάθε δημάρχου εναπόκειται και ο ορισμός αμοιβής έως 500 δολάρια για

όσους προσφέρουν πληροφορίες που οδηγούν στο δημιουργό κάποιου γκράφιτι σε

δημόσιο χώρο. Αν ο δημιουργός συλληφθεί το χρηματικό πρόστιμο μπορεί να κυμανθεί

από 145 έως 1.500 δολάρια.

ΤΟ GRAFFITI ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Το graffiti τα χρόνια,την εποχή του 1966-1979 χρησιμοποιήθηκε από πολιτικούς

ακτιβιστές,που ήθελαν να δημοσιοποιήσουν τις δηλώσεις τους αλλά και από συμμορίες

του δρόμου με σκοπό το διαχωρισμό των περιοχών τους.

Η περίοδος 1971-79 αναφέρεται ως μια πρωτοποριακή εποχή, κατά την οποία τα graffiti

υποβλήθηκαν σε ένα κύμα στις μορφές και τη δημιουργικότητα. Σύντομα μετά από τη

μετανάστευση στη Νέα Υόρκη,το Μπρονξ παρήγαγε έναν από τους καλλιτέχνες graffiti

για να κερδίσει την προσοχή των μέσων στην Νέα Υόρκη .Ο TAKI 183 ήταν ένας

ελληνοαμερικάνος από την Ουάσιγκτον που χρησιμοποιούσε ένα μίγμα του ονόματος

του dimitri ,TAKI ,και τον αριθμό της οδού του,183 ως tag. Λόγω του παράξενου

ονόματος και του αριθμού, οι άνθρωποι άρχισαν να παίρνουν το μήνυμα του γράφοντας

τους τοίχους Mary 122,George 21 κτλ.Αυτό καταγράφηκε σε ένα άρθρο του 1971 στο

NewYorkTime με τον τίτλο Taki 183 και έτσι ο Taki 183 έγινε ο πρώτος που

αναγνωρίστηκε από την κοινωνία έξω από την υποομάδα graffiti.

Mια μέρα κάθε χρόνο αφιερώνεται κατά της βίας. Στις 6 Οκτωβρίου 2014 όλες οι τάξεις

του Γυμνασίου έπρεπε να φτιάξουν η καθεμία το δικό της σλόγκαν! Αυτό που θα

συγκέντρωνε τους περισσότερους ψήφους θα το ζωγράφιζαν στο τοίχο του σχολείου.

Το σλόγκαν το οποίο κέρδισε ήταν του Β'1.

Η κ.Ζαφειροπούλου ήταν υπεύθυνη για τη δημιουργία που αναλάβαμε!

Συνεργαστήκαμε μεταξύ μας για να βγάλουμε τον καλύτερό μας εαυτό.

Καταφέραμε και φτιάξαμε ένα υπέροχο έργο, με πολλά χρώματα!

Το σλόγκαν είναι:

Στον ουρανό και στην γη,

στο σχολείο και στο σπίτι, εγώ και εσύ είμαστε ίσοι!

Πάντα θα πρέπει να καταδικάζουμε τη βία!!!

PROJECT Β΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ Α΄ΟΜΑΔΑ 2014-15

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟ ''GRAFFITI ''

1. Σας αρέσουν τα graffiti;

ναι όχι

2. Που πιστεύετε ότι μπορεί κανείς να κάνει να κάνει graffiti;

σε δημόσια κτίρια σε ιδιωτικά κτίρια

σε εγκαταλελειμμένα κτίρια όπου θέλουμε

3. Θεωρείτε ότι το graffiti συνέχεια των τοιχογραφιών;

ναι όχι δεν γνωρίζω

4. Θεωρείτε το graffiti παράνομο;

ναι όχι δεν γνωρίζω

5. Τί συναισθήματα σας προκαλεί η εικόνα ενός graffiti;

ενθουσιασμό θυμό χαρά τίποτα

6. Πιστεύετε ότι τα graffiti έχουν υβριστικό περιεχόμενο;

ποτέ μερικές φορές πολύ συχνά πάντα

7. Θεωρείς το graffiti :

βανδαλισμό τέχνη

8. Ο σκοπός των graffiti είναι :

η έκφραση συναισθημάτων η καταστροφή της δημόσιας περιουσίας

η διακόσμηση χώρων

9. Πιστεύετε ότι το graffiti θα έπρεπε να διώκεται ποινικά;

ναι όχι

10. Έχετε κάνει ποτέ graffiti;

ναι όχι

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ

ΕΡΩΤΗΣΗ 1

ΝΑΙ-18 ΟΧΙ-3

ΕΡΩΤΗΣΗ 2

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΤΙΡΙΑ-2 ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΤΙΡΙΑ-2 ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΗΜΕΝΑ ΚΤΙΡΙΑ-13

ΕΡΩΤΗΣΗ 3

ΝΑΙ-7 ΟΧΙ-8 ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ-6

ΕΡΩΤΗΣΗ 4

ΝΑΙ-10 ΟΧΙ-9 ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ-2

ΕΡΩΤΗΣΗ 5

ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ-10 ΘΥΜΟ-1 ΧΑΡΑ-4 ΤΙΠΟΤΑ-6

ΕΡΩΤΗΣΗ 6

ΠΟΤΕ-1 ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ-18 ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ-1 ΠΑΝΤΑ-1

ΕΡΩΤΗΣΗ 7

ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟ-8 ΤΕΧΝΗ-13

ΕΡΩΤΗΣΗ 8

ΕΚΦΡΑΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ-19 ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ ΧΩΡΩΝ-0 ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ-2

ΕΡΩΤΗΣΗ 9

ΝΑΙ-5 ΟΧΙ-16

ΕΡΩΤΗΣΗ 10

ΝΑΙ-7 ΟΧΙ-14

Σύμφωνα με τις ερωτήσεις που λάβαμε 19/20 μαθητές μας απάντησαν ότι τους αρέσει το

Graffiti. Οι περισσότεροι από αυτούς θεωρούν σωστό το graffiti να γίνονται σε

εγκαταλελειμμένα κτίρια. Στο ερώτημα που τους θέσαμε αν το graffiti είναι συνέχεια των

τοιχογραφιών 9 παιδιά μας απάντησαν Ναι 2 Όχι και 12 δεν ξέρω. Έπειτα στην ερώτηση

4 η οποία έλεγε αν το graffiti είναι παράνομο 10 παιδιά μας απάντησαν Όχι 8 ναι και 12

δεν γνωρίζω . Τα συναισθήματα που προκαλεί το graffiti στα παιδιά είναι ενθουσιασμό

και χαρά. Έπειτα στην ερώτηση 6 που τους ρωτήσαμε αν το graffiti έχει υβριστικό

περιεχόμενο, 14 παιδιά είπαν Όχι, 5 πολύ συχνά και 1 πάντα. Τα παιδιά θεωρούν το

graffiti τέχνη και πιστεύουν ότι σκοπός του graffiti είναι η έκφραση συναισθημάτων,

αλλά ορισμένες φορές οδηγεί και στην καταστροφή δημόσιας περιουσίας. Επιπλέον

θεωρούν ότι το graffiti δεν πρέπει να έχει ποινές και τέλος ρωτήσαμε αν έχουν κάνει

ποτέ τα ίδια graffiti και 9 μαθητές μας είπανε Ναι και 12 Όχι.