Γοργοπόταμος

Η Αληθινή Ιστορία

Κεφάλαιον 1ον

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ

Θα ξεκινήσουμε από τα γεγονότα της Μάχης του Ελ-Αλαμέιν, τη σημασία της επιλογής της γέφυρας του Γοργοποτάμου για έκρηξη και την συμβολή του Ναπολέοντα Ζέρβα στην ανατίναξη της γέφυρας.Ως γνωστόν η επίσημη κυβέρνηση έφυγε από την Αθήνα πριν την εισβολή των Γερμανών. Η νόμιμη κυβέρνηση ήρθε φυσικά σε συνεργασία και με το Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής (Σ.Μ.Α).Ανώτατος Διοικητής της Γερμανικής και Ιταλικής Τεθωρακισμένης Αφρικανικής Στρατιάς ήταν ο Γερμανός στρατάρχης Έρβιν Ρόμμελ. Το Σ.Μ.Α προσπάθησε από τον Ιούλιο του 42 να αποκόψει την κύρια θαλάσσια οδό ανεφοδιασμού του Άξονα από τη Ν. Ιταλία. Το κυριότερο λιμάνι κοντά στο μέτωπο ήταν της Βεγγάζης της Κυρηναϊκής αλλά και αυτό της Ντέρνας που ήταν πιο κοντά στην Ελλάδα. Το λιμάνι της Τριπόλεως ήταν μακριά και αυτό του Τομπρούκ θεωρήθηκε επισφαλές από τη Συμμαχική Αεροπορία.Υπήρχε όμως και άλλη μια θαλάσσια οδός εκτός από αυτή που συνέδεε την Κυρηναϊκή και την Τριπολίτιδα Λιβύης. Μέσω της κατεχόμενης ηπειρωτικής Ελλάδας έφθανε είτε απευθείας στα λιμάνια της Κυρηναϊκής, είτε αρχικά πρώτα στην Κρήτη και από εκεί είτε αεροπορικά είτε μέσω θάλασσας έφτανε στη Βόρεια Αφρική.Η δεύτερη αυτή οδός ανεφοδιασμού του Άξονα απέκτησε μεγαλύτερη σημασία, γιατί τόσο η ναυτική όσο και η αεροπορική βάση της Μάλτας ενισχύθηκαν σημαντικά και ήταν από το τέλος του 1941 σε ετοιμότητα «με αποτέλεσμα η θαλάσσια οδός εκ της ηπειρωτικής Ελλάδος και της Κρήτης να θεωρηθεί

ασφαλέστερη». (Denis Richards /Hilary St. G. Saunders: “The Fight Avails” τόμος Β, σ.228).Σημαντικό βέβαια ρόλο έπαιξε ότι από το τέλος Μαΐου 42, μετατοπίστηκε η γραμμή του μετώπου ανατολικότερα (από Ελ Γκαζάλα στο Ελ Αλαμέιν) δηλαδή πιο κοντά στις γραμμές ανεφοδιασμού του Άξονα (Ελλάδα).Αποφασίστηκε λοιπόν η διεξαγωγή καταδρομικής ενέργειας στην Ελλάδα από Βρετανούς «σαμποτέρ» για να αποκόψουν τις μεταφορές που γινότανε από τη μοναδική σιδηροδρομική γραμμή που συνέδεε μέσω Θεσσαλονίκης την Κεντρική Ευρώπη με τον Πειραιά…Δόθηκε εντολή λοιπόν από το Διοικητή του ΣΜΑ στρατάρχη Χάρολντ Αλεξάντερ τον Αύγουστο του 1942 προς τη διεύθυνση Ειδικών Υπηρεσιών («S.O.E» Καΐρου) να προετοιμάσει και να εκτελέσει καταδρομική ενέργεια στην Ελλάδα για την ανατίναξη μιας από τις 3 γέφυρες νότια της Λαμίας: Γοργοποτάμου, Ασωπού ή Παπαδιάς για να διακόψει τη σιδηροδρομική συγκοινωνία Θεσσαλονίκης και Πειραιά με τη βοήθεια Ελλήνων ανταρτών. Το γραφείο «M.O.-4» (γραφείο 4- στρατιωτικών επιχειρήσεων της «S.O.E» Καΐρου) είχε αποστολή να κρατήσει επαφή με τις ομάδες δολιοφθοράς και κατασκοπείας των χωριών που ήταν υπό γερμανική κατοχή. Την διεύθυνση είχε ο Βρετανός συνταγματάρχης Κέμπλ. Αυτός όμως ενώ ενίσχυε με χρυσές λίρες το ΚΚΕ/ΕΑΜ, παρεμπόδιζε κάθε επαφή των Εθνικών Αντιστασιακών Οργανώσεων με το ΣΜΑ και αρνούνταν οποιαδήποτε βοήθεια σ’ αυτές. Το ίδιο γραφείο μέσω του κομμουνιστή πράκτορα (δικηγόρος Αλέξανδρος Σεφεριάδης) έριξε το καλοκαίρι του 1942 στρατιωτικό υλικό και οπλισμό σε περιοχές που ήταν ο λήσταρχος Δήμος Καραλίβανος και φυσικά η ομάδα του Θανάση Κλάρα ή «Άρη Βελουχιώτη».

Ο Δήμος Καραλίβανος, πρωτοπαλίκαρο του ΕΛΑΣ (με τα τσαρούχια, τις μαχαίρες και τα μπιχλιμπίδια - 3oς από αριστερά) ξεκίνησε ως λήσταρχος και προήχθη σε καπετάνιο του ΕΛΑΣ. Περιστοιχίζεται από τα «παλικάρια» του Σαράντη, Κατσούτα, Καπούρο και Φουσέκη.

Όμως και η Βρετανική «S.O.E» είχε διαβρωθεί από αριστερούς πράκτορες. Σημαίνων στέλεχος ο ταγματάρχης Τζέημς Κλούγκμαν στέλεχος του Κ.Κ. Μ.Βρετανίας και συνεργάτης του επίσης στελέχους του ΚΚΜΒ και πράκτορα της KGB από το 1935 Γκάυ Μπέρτζες. Το ίδιο και ο Χάρολντ (Κιμ) Φίλμπυ κ.α. Οι κύριοι αυτοί ως πράκτορες της KGB είχαν επαφή με την Γ’ κομμουνιστική Διεθνής της Μόσχας και ακολουθούσαν εντολές.Ο Κρις Γουντχάουζ στη σελ.215 του βιβλίου του «Το μήλο της έριδος» γράφει:«Υπήρχε στην πραγματικότητα μια υποσυνείδητη συμμαχία ανάμεσα στον Ε.Λ.Α.Σ και στην «S.O.E» Καΐρου…»Επίσης ο Βρετανός υφυπουργός Εξωτερικών 2 ακριβώς μήνες μετά την ανατίναξη της γέφυρας κατηγορεί την «S.O.E» :

«Τα επιτεύγματα της S.O.E είναι δυσανάλογα προς τα υπέρογκα ποσά τα οποία κατά τη διάρκεια του τελευταίου ενάμισυ έτους δαπανήθηκαν στην Ελλάδα, κυρίως για την επιχορήγηση κομμουνιστικών οργανώσεων αντιτιθέμενων προς την Ελληνική Κυβέρνηση την οποία υποστηρίζουμε»Ο Βρετανός Συνταγματάρχης Νίκολας Χάμοντ (εκπαιδευτής Ελλήνων πρακτόρων, καθηγητής πανεπιστημίου, ιστορικός, αρχαιολόγος κτλ) γράφει :«Έφτασα στην Αθήνα στις 15 Μαρτίου 1941. Το τμήμα στο οποίο με έβαλε η S.O.E υπαγόταν στη Βρετανική Πρεσβεία. Αποστολή του ήταν να εκπαιδεύσει μυστικά τους Έλληνες στο χειρισμό ασυρμάτων και στο σαμποτάζ για την περίπτωση κατοχής της χώρας τους από τις δυνάμεις του Άξονα. Οι Έλληνες που είχαν επιλεγεί ως τότε για αυτή την εκπαίδευση ήταν αντίθετοι προς την Ελληνική Κυβέρνηση: Μερικοί παλαιοί βενιζελικοί (φιλελεύθεροι δημοκράτες) κι ένας σημαντικός αριθμός κομμουνιστών που είχαν διατηρήσει τη μυστική τους οργάνωση από το 1936 όταν ο Μεταξάς είχε θέσει εκτός νόμου το κομμουνιστικό κόμμα. Οι τελευταίοι ήταν οι πιο σκληροί, μα η συμπάθεια τους στρεφόταν προς τη Ρωσία, που την εποχή εκείνη είχε ειρηνικές σχέσεις με τη Γερμανία και είχε μοιραστεί μαζί της την Πολωνία…» («Περιπέτεια με τους αντάρτες 1943-44», σελ 11.)Στην σελ 12 γράφει: «Η τακτική αυτή της S.O.E μου φαινόταν παράλογη και έπεισα τους επιτελείς στην Αθήνα να διευρύνουν το φάσμα της στρατολόγησης. Όμως ήταν πολύ αργά»Με τη γνωστή μέθοδο του «καψίματος» από τις αρχές κατοχής εξουδετερώθηκαν όσοι φιλελεύθεροι πράκτορες υπήρχαν και έμειναν οι κομμουνιστές.

Στη σελ 13 γράφει : «Οι ειδήσεις για τις ελληνικές εξελίξεις ερχόταν στη S.O.E στο Κάιρο από τους ασυρμάτους της Αθήνας που είχαν εγκατασταθεί αρχικά από τις δύο ομάδες και κατόπιν μόνο από τους κομμουνιστές, επειδή οι βενιζελικοί χειριστές είχαν συλληφθεί».

Κεφάλαιον 2ον

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ HARLING

Η S.O.E Καΐρου στις 25 Σεπτεμβρίου 1942 βγάζει διαταγή επιχείρησης με την κωδική ονομασία «HARLING». Δεν την παραθέτουμε εδώ (είναι 3 σελίδες), αλλά εν ολίγοις μιλάει για τη σημασία αποκοπής του ανεφοδιασμού του Άξονα από την ηπειρωτική Ελλάδα λόγω Ελ Αλαμέιν. Υπάρχουν κάποιες ανακρίβειες ως προς τον αριθμό των

ανταρτών, που απλά επιβεβαιώνει τις αντικρουόμενες πληροφορίες της SOE.Οι Βρετανοί καταδρομείς οργανώθηκαν σε τρεις 4μελείς ομάδες που η κάθε μία είχε εξοπλισμό ώστε να μπορέσει αν χρειαστεί να δράσει ανεξάρτητα.Εν τω μεταξύ οι Έλληνες πράκτορες των βρετανών στην Αθήνα (Προμηθεύς ΙΙ), ειδοποιήθηκαν από τις 4 Σεπτεμβρίου για την ενέργεια και ήρθαν σε επαφή με το Ζέρβα ο οποίος συμφώνησε να υποστηρίξει τη Βρετανική ομάδα καταδρομών.Τέλος πάντων αφού έγινε μπέρδεμα με την αποκρυπτογράφηση του χωριού Σακαρέτσι που ορίστηκε ως τόπος ρίψης των αλεξιπτωτιστών οι ίδιοι πράκτορες ειδοποίησαν τη S.O.E ότι: «Εις την περιοχή εκείνη της Γκιώνας βρίσκεται κάποιος «ταγματάρχης Άρης» με μια ομάδα από 30 άνδρες όχι καλά οπλισμένοι και με υποδιοικητή τον Καραλίβανο»Η πρώτη ομάδα είχε επικεφαλής τον Έντυ Μάγιερς (μόνιμος αντισυνταγματάρχης μηχανικού), η δεύτερη τον Κρίστοφερ ή Κρις Μόνταγκιου Γουντχάουζ (έφεδρος ταγματάρχης πυροβολικού) και η Τρίτη τον Τζων Κουκ (μόνιμος ταγματάρχης καταδρομών) στην οποία συμμετείχε ο μοναδικός Έλληνας, ο έφεδρος ανθυπολοχαγός πυροβολικού Θεμιστοκλής (Θέμης) Μαρίνος.Μια παρένθεση: Η τρίτη ομάδα αφού έριξε με αλεξίπτωτα τα φορτία των υλικών της στην περιοχή της πρώτης ομάδας γύρισε στην Αίγυπτο και επέστρεψε πάλι στις 27 Οκτωβρίου, όπου στις 28 έπεσε συμπτωματικά στην ομάδα του «Νικηφόρου» (Ανθυπίλαρχος Δημητρίου Δημήτριος, ο συγγραφέας του βιβλίου που δίδεται με την εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ”) και αυτός τους οδήγησε στον Βελουχιώτη…Τις 2 πρώτες ομάδες θα τις βοηθήσουν άτομα του «Ελληνικού Απελευθερωτικού Στρατού» δηλαδή του μετέπειτα «5/42 Συντάγματος Δημητρίου Ψαρρού»

αλλά και ο Γιάννης Τσιγάντες (Μίδας 614). Τους 2 μεγάλους άντρες (Ψαρρός, Τσιγάντες) οι κομμουνιστές τον πρώτο τον σκότωσαν, και για τον δεύτερο μετά το θάνατο του ύστερα από συμπλοκή με Ιταλούς έβγαλαν ανακοίνωση : «πέθανε ο προδότης».Όπως θα αποδειχθεί στη συνέχεια ο Άρης Βελουχιώτης απέφευγε επί 1 μήνα (!) να συναντηθεί με τους καταδρομείς γιατί αυτή ήταν η θέση του κόμματος (όχι πολλά πάρε δώσε κατά του εχθρού!). Τα αποτελέσματα αυτής της κίνησης; Θα τα δείτε παρακάτω…Λοιπόν ο Γουντχάουζ μαζί με τον Ανδρέα Μήταλα και τον Γεώργιο Ντούρο συναντήθηκε στην Άμφισσα στις 3 Οκτωβρίου 1942 με το μέλος της «Παλιάς Κεντρικής Επιτροπής» του ΚΚΕ και υπεύθυνου του ΕΑΜ Φωκίδας δημοσιογράφο Νίκο Καρβούνη. Αυτός χρησιμοποίησε πολλούς χωρικούς και βοσκούς ως «ταχυδρόμους» για να υπάρξει επαφή με τον Άρη. Όλες όμως οι προσπάθειες… ΤΖΙΦΟΣ!Ο συγγραφέας Χένρυ Μολ στο βιβλίο του «Πως σώθηκε η Ελλάς το 1944» γράφει : «…Αλλά ο Βελουχιώτης δεν απάντησε καν στα επανειλημμένα μηνύματα που του έστειλε ο Βρετανός (Μάγιερς) με διάφορους βοσκούς οι οποίοι ήξεραν τα λημέρια του…»Επί 1 ολόκληρο μήνα ο Μάγιερς ψάχνει τον «ταγματάρχη» Άρη. Τέτοιος ηρωισμός! Ο Βελουχιώτης γνωρίζει πολύ καλά από τις οργανώσεις του ΕΑΜ στα χωριά της Στερεάς την άφιξη των καταδρομέων, αλλά και ότι τον ψάχνουν και για αυτό γυρίζει στην περιοχή της Ευρυτανίας. Ο λόγος αυτής της συμπεριφοράς οφείλεται στην εντολή που είχε πάρει από την κεντρική επιτροπή του ΕΑΜ (ΚΚΕ) προκειμένου να μη συνεργαστεί σε επιχειρήσεις τέτοιας κλίμακας με τους Βρετανούς και να αποφύγει την αντιπαράθεση με τον εχθρό..!

Αυτό φυσικά δεν είναι αυθαίρετο, όλοι γνωρίζουμε ότι ΤΕΛΙΚΑ ο Βελουχιώτης αναγκάστηκε και ενήργησε παρά τις εντολές του κόμματος, ότι απολογήθηκε μετά για αυτό.

Κεφάλαιον 3ον

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

Εκτός από τον Χένρυ Μολ, ο ίδιος ο Έντυ Μάγιερς στο βιβλίο του «Η Ελληνική περιπλοκή», σελ 60 γράφει:«Δεν απαντούσε ο Άρης στα μηνύματα που του έστελνα. Φαινόταν να μας αποφεύγει επίτηδες»…Όταν αναγκάστηκε ο Άρης να συμμετάσχει στην επιχείρηση, ο Μάγιερς στην σελ.69 γράφει :«Από την πρώτη μας συζήτηση συμπέρανα ότι, συμφωνώντας να συνεργαστεί μαζί μας στην ανατίναξη του Γοργοποτάμου, παράβαινε τις οδηγίες των ανωτέρων του στην Αθήνα, να μη επιτίθεται σε

συγκροτημένες εχθρικές δυνάμεις και ότι η παράβαση αυτή θα του στοίχιζε πιθανόν σοβαρές επιπλήξεις».Μάλιστα ο Βελουχιώτης όπως αναφέρθηκε παραπάνω ΚΡΑΤΗΣΕ την τρίτη Βρετανική ομάδα (28 Οκτώβρη) και αντί να την στείλει στη Γκιώνα που ήταν οι άλλες δύο ομάδες την έθεσε υπό περιορισμό! Στη συνέχεια και παρά τις διαμαρτυρίες του Θέμη Μαρίνου τους περιέφερε επί 2(!) εβδομάδες προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση και τους οδήγησε στο νοτιοδυτικότερο άκρο του νομού Ευρυτανίας στο χωριό Προυσός!ΜΟΝΟ όταν ο Γουντχάουζ πήγαινε να βρει το Ζέρβα, στις 8 Νοεμβρίου 1942 όταν βρισκόταν στο χωριό Χρύσω Ευρυτανίας πληροφορήθηκε τυχαία τη θέση του Μαρίνου και του Κουκ από ένα βοσκό συνεργαζόμενο με το ΕΑΜ.Τότε έστειλε 2 σημειώματα προς Άρη και Κουκ και ενημέρωνε για την πρόθεσή του να συναντηθεί με το Ζέρβα και να του ζητήσει τη συνδρομή για το sabotage και προσκαλούσε τον Άρη να συνεργαστεί με τους Βρετανούς καταδρομείς για τον ίδιο σκοπό!!!…Τότε μόνο ο Βελουχιώτης αναγκάστηκε να τους απελευθερώσει…

Επιστολή του Κρις Γουντχάουζ προς τον Ζέρβα. ΘΕΜΑ: "Οι ενισχύσεις για την Εργασία μας" (Aφορούν την Γέφυρα του Γοργοποτάμου). Προηγήθηκε επιστολή του Κρις Γουντχάουζ προς τον Άρη καθώς ο Κρις πήγαινε για συνάντηση με τον Ζέρβα. ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Ο “Νικηφόρος” (Δημήτρης Δημητρίου) στο βιβλίο του, αναφέρει σαν αιτιολογία ότι προσπαθούσαν να αποφύγουν τους Ιταλούς γιατί είχε

προηγηθεί μάχη τις προηγούμενες μέρες και οι Ιταλοί τους καταδίωκαν!!Ο Θέμης Μαρίνος όμως στο βιβλίο του, διαψεύδει το γεγονός και επιμένει πως απλά ο Βελουχιώτης τους περιέφερε στα χωριά για διαφήμιση και για δόλωμα κατάταξης νέων ανταρτών ενώ είχε ήδη ειδοποιηθεί για το σημαντικό της αποστολής της Βρετανικής Αποστολής!!!Να αναφέρουμε εδώ κάτι πολύ σημαντικό. Ο Έντυ Μάγιερς με τη βοήθεια του Ντένις Χάμσον (έφεδρος λοχαγός καταδρομών) και του έφεδρου λοχία Γιάννη Πιστόλη μεταξύ 25 και 29 Οκτωβρίου κάνανε αναγνώριση των στόχων και τελικά αποφάσισαν να χτυπήσουν την γέφυρα του Γοργοποτάμου. Αυτό γίνεται γιατί οι μυθομανείς «συγγραφείς» της αριστεράς άλλοι γράφουν ότι πήρε πρωτοβουλία ο Άρης για το στόχο, άλλοι ότι οι Άγγλοι δεν έκαναν τίποτα γιατί ήταν 5 άτομα κτλ…Όλα αυτά γιατί; Για να δείξουμε ότι λόγω της άρνησης του ΚΚΕ και της μεγάλης καθυστέρησης του Άρη να βοηθήσει και να συμπράξει στην εκτέλεση της ενέργειας, η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου είχε τελικά ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ γιατί έγινε στις 25 Νοεμβρίου του 1942 ενώ η μάχη του Ελ Αλαμέιν έγινε μεταξύ 23 Οκτωβρίου και 3 Νοεμβρίου 1942… και καθόλη τη διάρκεια αυτής ο Άξονας έπαιρνε εφόδια κανονικότατα μέσω Ηπειρωτικής Ελλάδας!Η επιχείρηση «HARLING» δηλαδή η ανατίναξη της γέφυρας Γοργοποτάμου ξεκίνησε για να αποκόψει τον ανεφοδιασμό του Άξονα κατά τη μάχη του Ελ Αλαμέιν αλλά…λόγω «πατριωτικής αριστεράς» ΑΠΕΤΥΧΕ στον αντικειμενικό της σκοπό!!!! Είχε βέβαια πολύ μεγάλη σημασία τόσο στο ηθικό των Ελλήνων όσο και των Συμμάχων γιατί υπήρξε το μεγαλύτερο σαμποτάζ στην κατεχόμενη Ευρώπη.

Οι παραμυθάδες αριστεροί διαστρεβλώνουν την ιστορία καθώς λένε πως την πρωτοβουλία είχε ο Άρης, πως η ανατίναξη ήταν το κορυφαίο γεγονός του Β’ΠΠ και συνετέλεσε στη συντριβή των Δυνάμεων του Άξονα(!) και άλλα τέτοια ωραία κατάλληλα για ανάγνωση ως μυθιστορήματα το καλοκαίρι.

Κεφάλαιον 4ον

ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Ο κομμουνιστής Αλέκος Ζωγράφος («Λαοκράτης») στο μυθιστόρημά του «Τα παρασκήνια του Γοργοποτάμου» (1988) γράφει:«Με την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου στις 25 Νοεμβρίου 1942 ο αρχηγός του Ε.ΛΑ.Σ. Άρης Βελουχιώτης ανάκοψε τη μεγάλη προέλαση του Ρόμμελ και βοήθησε αποτελεσματικά στη νίκη των συμμάχων αγγλοαμερικανών σε όλα τα μέτωπα της Β. Αφρικής» (!!!!) (Σελ.36)Και πιο κάτω :«Δεν υπάρχει πια σήμερα καμιά απολύτως αμφιβολία πως η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου στις 25 Νοέμβρη του 1942 συνετέλεσε αποτελεσματικά στη νίκη των Συμμάχων στο μέτωπο της Βορείου Αφρικής. Από τη στιγμή που τιναζόταν η γέφυρα του Γοργοποτάμου στον αέρα, ο Ρόμμελ δεν μπορούσε να περιμένει πια εφόδια για την εκστρατεία του στη Βόρειο Αφρική από δρόμο της Ελλάδος. Ο δρόμος αυτός, όπως είναι γνωστό, κόπηκε για πολλούς μήνες» (!!!!!!). (Σελ.39)Τι να πει κανείς… Οι άνθρωποι είναι μυθομανείς… εκ γενετής!! Να σημειώσουμε ότι οι Γερμανοί έκαναν 5 εβδομάδες για να φτιάξουν τη γέφυρα. Από που είναι γνωστό ότι κόπηκε για πολλούς μήνες;«Κανείς δεν ξέρει ποια θα ήταν σήμερα η τύχη της Ευρώπης, συνεπώς και της Ελλάδος, αν τον Νοέμβριο του 1942, ο αρχηγός του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης δεν είχε ανακόψει τη μεγάλη προέλαση των Γερμανικών στρατευμάτων του στρατηγού Ρόμμελ στη Β. Αφρική» (!) (Σελ 43).Στην σελίδα 37 μάλιστα γράφει ότι… η συνέχιση της αντίστασης του Ρωσικού στρατού στο Στάλινγκραντ και στον Καύκασο σχετίζεται… με την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου!Ένας άλλος «ιστορικός συγγραφέας» (από τους πρωταγωνιστές) ο Δημήτριος Δημητρίου ή

«Νικηφόρος» (το βιβλίο του οποίου μοιράζει η εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ”), κινείται σε διαφορετικό επίπεδο. Ενώ αναφέρει υπαρκτά ονόματα τοπωνυμίων και προσώπων, κατασκευάζει ανύπαρκτα συμβάντα, τα περιπλέκει με ιστορικά γεγονότα (πάγια τακτική) προσπαθώντας να δώσει αληθοφάνεια.Στις σελίδες 149-150 του βιβλίου του «Γοργοπόταμος – Έλληνες αντάρτες εναντίον του Ρόμμελ» προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι μύθος (όπως ισχυρίστηκε ο Κρις Γουντχάουζ σε ραδιοφωνική εκπομπή του BBC το 1972), η υπαγόρευση δήθεν, της διαταγής επιχείρησης για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου από τον Άρη Βελουχιώτη.Και τι γράφει ο αθεόφοβος Δημητρίου:«Η κρίση που μπορεί να γίνει πάνω στην άποψη αυτή του Κρις είναι, ότι ο περιστατικό με την υπαγόρευση της διαταγής από τον Άρη παρουσιάζεται από το Νικηφόρο (ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ !!!!) με τόσες λεπτομέρειες που το κάνουν απολύτως πιστευτό!!!!!!!!!»Στην σελίδα 189 γράφει τα αμίμητα!! : «Τον πιο μεγάλο όμως ενθουσιασμό μας γέμισε ο Ατρόμητος. Ένα κοντουλό παληκαρόπουλο κιτρινιάρικο, κάτι είχε η σπλήνα του, σα φουσκωμένο κινεζάκι, δεκαεφτά-δεκαοχτώ χρονών από τα μέρη του Δομοκού. Ανέβαινε ντυμένος μια μακριά ιταλική χλαίνη, ως τις φτέρνες, και πλατιά σα ράσο.

Ο Ναπολέων Ζέρβας με τρεις από τους πρώτους αντάρτες του (Μ. Μυριδάκη, Π. Κωτσάκη και Ι. Παπαδάκη)

Κουβαλούσε κι έναν ιταλό αιχμάλωτο, φορτωμένο ένα σακίδιο ζάχαρη. «Που πας μωρέ Ατρόμητε;» ρωτούσαμε σκάζοντας στα γέλια. Αυτού, κοκκίνισαν ελαφρά τα χλωμά του μάγουλα και κοίταζε αλλού. Μας έλεγαν οι δικοί του, είχε ανακαλύψει το τσουβάλι με τη ζάχαρη, τη δοκίμασε και μόλις άρχιζε να γεμίζει το σακίδιό του, κατάλαβε ότι το άλλο τσουβάλι, που απάνω του καθόταν, δεν ήταν τσουβάλι αλλά κρυμμένος Ιταλός και τον έπιασε» (!!!!!).Βέβαια το θέμα είναι ότι μόνο ένας ιταλός στρατιώτης πιάστηκε αιχμάλωτος, κατά τη διάρκεια

της επιχείρησης και αυτός από το Νικόλαο Ζέρβα (ανηψιό του Ναπολέοντα). Στη συνέχεια δόθηκε μετά από επιμονή του Άρη στους αντάρτες του και τελικά τον μαχαίρωσε με 5 μαχαιριές ένας 16χρονος (παιδί ουσιαστικά). Φρικιαστικές λεπτομέρειες αναφέρονται στο βιβλίο του Denys Hamson.Στις σελίδες 70 και 78-82 προσπαθεί να μας πείσει ότι δήθεν ο Βελουχιώτης δεν γνώριζε επί 45 μέρες την άφιξη και τις κινήσεις των Βρετανών αλεξιπτωτιστών ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ! (Επαρχίες Παρνασσίδος και Φθιώτιδος). Μετά τις σοφιστείες του όμως συμπεραίνει ότι… «δεν υπήρξε εκ μέρους του Άρη Βελουχιώτη σκόπιμη κωλυσιεργία για να συναντηθεί και συνεργασθή με τους Βρετανούς Καταδρομείς σε επιχείρηση εναντίον των στρατευμάτων κατοχής» (!!!) Μια στο καρφί και μια στο πέταλο δηλαδή!

Ο Κρις Γουντχάουζ κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στις 31 Οκτωβρίου 1984 στο ξενοδοχείο Holiday Inn λέει τα εξής για το θέμα..:«Ο Άρης θα έπρεπε να έμαθε για την άφιξή μας σε λίγες μέρες. Όλος ο κόσμος μπορούμε να πούμε ήξερε για αυτήν, ακόμα και οι Ιταλικές φρουρές, οι οποίες εξαπέλυσαν συχνές περιπολίες για να μας βρουν».Ο Θέμης Μαρίνος σε επιστολή του στις 10 Δεκεμβρίου 1981 στην εφημερίδα Καθημερινή γράφει: «Ο Καραλίβανος με άλλους πέντε συντρόφους του είχαν επαφή με τον Άρην Βελουχιώτην. Επομένως ήταν αδύνατον να μη επληροφορήθη το ΕΑΜ / ΕΛΑΣ την άφιξιν των Άγγλων…»Το μέλος του ΚΚΕ Μπέκιος Σπύρος («Λάμπρος») είναι άλλος ένας διαστρεβλωτής της ιστορίας. Στο βιβλίο του «Σελίδες από την Εθνική Αντίσταση»

αφηγείται στις σελίδες 179-180 πως την 21η Νοεμβρίου 1942 (ενώ δηλαδή τα τμήματα των ανταρτών μετακινούταν προς το στόχο τους και βρισκόταν στην Καστριώτισσα) ο Άρης Βελουχιώτης τον κάλεσε, προκειμένου να του αναθέσει την εκτέλεση του τεχνικού μέρους της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου επειδή διαπίστωσε ότι οι βρετανοί και ο Ζέρβας… κωλυσιεργούν αδικαιολόγητα και υπάρχει περίπτωση να τους αγνοήσει τελείως και να αναλάβει μόνος του την διεξαγωγή της επιχείρησης!!!!Γράφει:-«Είσαι σε θέση να το αναλάβεις (το σαμποτάζ στη γέφυρα);»-«Ναι, του απαντώ μπορώ να το αναλάβω»-«Μπορείς, αν χρειαστεί, να κάνεις και μόνος σου την ανατίναξη, χωρίς τους Εγγλέζους;»-«Ναι! Του απαντώ ξανά…Γιατί; τον ρωτώ. Υπάρχει πιθανότητα να μην έρθουν οι Εγγλέζοι;»-«Κωλυσιεργούν, μου λέει. Κι αυτοί και ο Ζέρβας. Η δουλειά πρέπει να τελειώσει. Πολύ τράβηξε»Το ίδιο άτομο σε άλλο του βιβλίο γράφει : «Την άλλη μέρα (22 Νοεμβρίου) δεν μπόρεσαν να αποφύγουν, ξανά τη συνάντηση (εννοεί τους Βρετανούς και το Ζέρβα!!). Ο Άρης ήταν πιεστικός. «Πάμε για το σαμποτάζ χωρίς καθυστέρηση» τους δηλώνει. «Ή μαζί, ή δώστε μου τους δυναμίτες να πάω μόνος μου» («Γοργοπόταμος, η αλήθεια που καίει», σελ 84-85)Ερώτηση : Ποιος είναι ο ψευταράς; ο «Λάμπρος» ή ο Βελουχιώτης;Παρακαλούμε αυτό το : «Πάμε για το σαμποτάζ χωρίς καθυστέρηση» να το κρατήσετε…Ο ίδιος στο ίδιο βιβλίο στις σελίδες 168-169, μέσα στη μυθομανία του ανακαλύπτει ότι καταστρώθηκε σχέδιο από το υπουργείο Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας, τη Βρετανική υπηρεσία πληροφοριών, το

Στρατηγείου Μέσης Ανατολής, τη Συμμαχική στρατιωτική αποστολή, την Ελληνική κυβέρνηση Καΐρου και το Ναπολέοντα Ζέρβα που προέβλεπε υπονόμευση της επιτυχίας ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου για να δυσφημίσουνε τον ΕΛΑΣ!Στις ίδιες σελίδες εκφράζει τη βεβαιότητα η οποία όπως γράφει ομολογείται (;) τόσο από βρετανικής όσο και από γερμανικής πλευράς : «Τα Γερμανικά και τα Εγγλέζικα συμφέροντα στην Ελλάδα ήταν ταυτισμένα στο χτύπημα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΚΚΕ» (!!)

Κεφάλαιον 5ον

ΠΑΛΗΣ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Ο Μάγιερς επειδή φοβάται πλέον τη ματαίωση της καταδρομικής ενέργειας και αφού διαπιστώνει ότι ο «Ταγματάρχης Άρης» αποφεύγει συστηματικά να συναντηθεί με αυτόν, προσπαθεί να επικοινωνήσει με

την Αθήνα και το Κάιρο. Τελικά στις 31 Οκτωβρίου 1942 παίρνει οδηγία από την ομάδα «Προμηθέας ΙΙ» να έρθει σε επαφή με το Ζέρβα και αυτός συμφωνεί. Αναλαμβάνει να συναντηθεί ο Γουντχάουζ που κάνει πραγματικό αγώνα δρόμου, για να πάει να βρει τον Ζέρβα.Εν τω μεταξύ, ο Βελουχιώτης αν και στις 8 Νοεμβρίου αναγκάστηκε να αφήσει ελεύθερους τους Βρετανούς καταδρομείς και υποσχέθηκε να ακολουθήσει με τις δυνάμεις του την αποστολή προς την Σπηλιά της Στρόμης, αντίθετα πήγε δυτικότερα και περιφέρονταν στην περιοχή του χωριού Φραγκίστα Ευρυτανίας προφανώς γιατί περίμενε τα αποτελέσματα της συνάντησης.Τα δεδομένα είναι συντριπτικά! Το γεγονός ότι ο Βελουχιώτης και γενικά το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΚΚΕ απέφευγε την επαφή με τους Βρετανούς για να γίνει ενέργεια κατά του στρατού Κατοχής επιβεβαιώνει (και) ο Γουντχάουζ ο οποίος σε ομιλία του στις 31 Οκτωβρίου 1984 στο ξενοδοχείο Holiday Inn με θέμα: «Ο Ιστορικός ρόλος της Εθνικής Αντίστασης» είπε :«Δεν είχα ιδέα τι έκαναν ο Άρης Βελουχιώτης ή ο Νίκος Καρβούνης κατά τη διάρκεια αυτών των εβδομάδων. Ήταν όμως φανερό ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ δεν ενδιαφέρονταν να μας βοηθήσουν. Το τονίζω αυτό, γιατί ξέρω ότι έχει αναπτυχθεί ένας μύθος μεταξύ των Ελλήνων της νεώτερης γενιάς, ότι η πρωτοβουλία για την επιχείρηση του Γοργοποτάμου προήλθε από τον Άρη και τον ΕΛΑΣ. Έφτασα ακόμη να διαβάσω στον κομμουνιστικό τύπο ότι η Βρετανική ομάδα με επιμονή δική μου, σκόπιμα απέφυγε κάθε επαφή με τον ΕΛΑΣ έως ότου μπορέσουμε να βρούμε πρώτα το Ζέρβα. Η αλήθεια είναι ακριβώς το αντίθετο : Ο Άρης

αποφάσισε τελικά να μας βοηθήσει μόνο και μόνο επειδή βρήκαμε το Ζέρβα…»ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗΣ;Στις 13 Νοεμβρίου, όταν ο Ζέρβας έφτασε στο Κερασοχώρι Ευρυτανίας πληροφορήθηκε από τους χωρικούς ότι ο «μυστηριώδης ταγματάρχης Άρης» βρίσκεται στο διπλανό χωριό Φραγκίστα. Τότε με σημείωμα που του έστειλε του ζητούσε να συναντηθούν στο χωριό Βίνιανη. Αυθημερόν ο Βελουχιώτης συμφώνησε. Έτσι στις 14 Νοεμβρίου 1942 έγινε η ΠΡΩΤΗ συνάντηση μεταξύ Ζέρβα, Άρη και Γουντχάουζ όπου εκεί ο Ζέρβας του ζήτησε να συμμετάσχει στην ενέργεια.

Η επιστολή που έστειλε ο Ζέρβας από το Κεράσοβο στον Άρη στις 13-11-1942. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε 14/11/1942 στην Βίνιανη με θέμα τον Γοργοπόταμο. Καταρχήν ο Βελουχιώτης εξέφρασε σοβαρές επιφυλάξεις για τη δυνατότητα πραγματοποίησης

της ενέργειας και επιπλέον είπε ότι δεν είχε πάρει σχετική εντολή εκ μέρους της κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ Αθηνών (ΚΚΕ). Τότε του πρότεινε ο Ζέρβας να τον ακολουθήσει στην πορεία του για τη Γκιώνα εν αναμονή της απάντησης…Επειδή προφανώς ο Βελουχιώτης κατάλαβε πως αν αρνηθεί το ΣΜΑ θα αποκηρύξει το κομμουνιστικό κίνημα, θα δυσφημίζονταν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΚΚΕ και ταυτόχρονα ο ΕΔΕΣ θα προβαλλόταν σαν η μοναδική δύναμη πραγματικής Εθνικής αντίστασης του είπε : «Καλά στρατηγέ, θα έρθω μαζί σας. Πάω να συνεννοηθώ με τους ομαδάρχες μου».Παρόλα αυτά η ηγεσία του ΚΚΕ για να αποτρέψει τον «αμφιταλαντευόμενο» Βελουχιώτη να συμμετάσχει στην ενέργεια στέλνει εκπροσώπους της επιτροπής του ΕΑΜ Λαμίας που τον συνάντησαν στις 16 Νοεμβρίου στο χωριό Κολοκυθιά Φθιώτιδας για να τον αποτρέψουν.Ο Κρις Γουντχάουζ στην ίδια ομιλία λέει τα εξής ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ : «Το ιστορικό γεγονός που θέλω να τονίσω είναι ότι ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΖΕΡΒΑ η επιχείρηση ΔΕΝ θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί. Ο Άρης δεν είχε ενδιαφέρον για τη στρατηγική του Συμμαχικού Γενικού Στρατηγείου στη Βόρειο Αφρική. Αν είχε, θα είχε πάρει επαφή μαζί μας έξι εβδομάδες νωρίτερα. Αποφάσισε να έρθει μαζί μας την τελευταία στιγμή, απλώς και μόνο επειδή είδε ότι θα ήταν βλαβερό για τον ΕΛΑΣ αν έμενε απ’ έξω»Ενώ γινόταν αυτά, στις 13 Νοεμβρίου στο Κερασοχώρι επισκέφθηκε το Ζέρβα ο αντάρτης του ΕΛΑΣ Δημήτρης Κουτσοκώστας και του έδωσε επιστολή του έφεδρου αξιωματικού «Άθω Ρουμελιώτη» (Σωκράτης Γκέκας). Με την επιστολή αυτή προειδοποιούσε το Ζέρβα για σχεδιαζόμενη δολοφονία εναντίον του από το Βελουχιώτη. Επίσης ο Άρης άφησε τον «Ερμή» (Βασίλης Πριόβολος) με

δύναμη 20 αντρών στην Βίνιανη. Έτσι άφησε και ο Ζέρβας 15 άντρες και τον απόστρατο ταγματάρχη Βασίλειο Καντιάνη για να καλύψει τα νώτα του…Ο Κουτσοκώστας τώρα τη νύχτα της 23ης Δεκεμβρίου συνελήφθη από το Βελουχιώτη στην περιοχή Βαλαόρα-Τοπόλιανα Ευρυτανίας και κατηγορήθηκε σαν «προδότης» και «αποστάτης του ΕΛΑΣ». Την πρωτοφανή βαρβαρότητα του θανάτου του περιγράφει ο Κ. Κόκκινος στο βιβλίο του «1942-1945: Τα χρόνια της κρίσης» (Σελ. 90). Δεν θα σταθούμε εδώ όμως αλλά στο γιατί!Ο «Άθως Ρουμελιώτης» (Σωκράτης Γκέκας) βρισκόταν σε σοβαρή αντιδικία με τον Άρη για τα γεγονότα της 10ης Ιουλίου 1942 όπου ο Βελουχιώτης απήγαγε το γιο του γαιοκτήμονα Μαραθέα που δολοφονήθηκε στο χωριό Τσόμπα Δομοκού Φθιώτιδας και ζητούσε λίτρα 100 εκ. Δραχμές! Μάλιστα παρά την καταβολή των λίτρων από τη μητέρα του παιδιού Κλεοπάτρα Μαραθέα (“Ελεύθερο Βήμα”, 27 Σεπτεμβρίου 1942) και την αντίδραση των μελών της Κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ ο «ήρωας» Βελουχιώτης σκότωσε τον 14χρονο με τα χέρια του ενώ μπεκρόπινε, (για να ψυχαγωγηθεί προφανώς) και έριξε το πτώμα του σε ασβεστοκάμινο για να εξαφανιστούν τα ίχνη!Επίσης ο «Άθως Ρουμελιώτης» υποστήριζε το διαχωρισμό των Περιφερειακών διοικήσεων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ έχοντας την αναγνώριση των τοπικών οργανώσεων του ΕΑΜ Ευρυτανίας, διεκδικούσε τη γενική αρχηγία του ΕΛΑΣ Ευρυτανίας ενώ διακήρυττε μετά την εκλογή του την αυτονομία του ΕΛΑΣ…Για το συντονισμό της ενέργειας τώρα, ο Έντυ Μάγιερς γράφει (για το Ζέρβα): «Του εξήγησα την αποστολή μου. Του έδωσα όλες τις πληροφορίες που είχα συγκεντρώσει για τις τρεις γέφυρες και για τις φρουρές του εχθρού σ’ αυτές και στην περιοχή της

καθεμιάς και του ανάλυσα λεπτομερειακά το σχέδιο που είχα καταστρώσει για την επίθεση στη γέφυρα του Γοργοποτάμου. Του πρόσφερα τους άντρες και τα μικρά εφόδια που είχα στη διάθεσή μου και του ζήτησα ν’ αναλάβει τη διεύθυνση της επιχείρησης. Του είπα ότι θα ήμουν ευτυχής να θεωρηθώ σαν επιτελάρχης του» (!!!) («Ελληνική περιπλοκή», σελ. 67)Στις 19 Νοεμβρίου 1942 συναντήθηκαν ο Μάγιερς, ο Ζέρβας και ο Βελουχιώτης (με καθυστέρηση 2 ημερών λόγω της συνάντησης με τους εκπροσώπους της επιτροπής του ΕΑΜ στην Κολοκυθιά). Για να δούμε τι γράφει ο Λοχαγός Ντένις Χάμσον :«Την άλλη μέρα (19) έγινε σύσκεψη αρχηγών. Ο Ζέρβας και ο Άρης συναντήθηκαν με τον Κρις και τον Έντυ. Ήταν καχύποπτοι ο ένας για τον άλλο. Δεν είχαν συναντηθεί πότε, ανήκαν σε διαφορετικά κόμματα και είχαν εγκατασταθεί σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας. Αυτή ήταν η πρώτη και η μόνη φορά που συναντήθηκαν φιλικά και συνεργάστηκαν και οφειλόταν αποκλειστικά και μόνο στην παρουσία τη δικιά μας και στην ανάγκη. Τους εξηγήσαμε τον αντικειμενικό μας σκοπό- την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Ο Άρης έφερε αντιρρήσεις στην αρχή. Είπε πως έχει πληροφορίες από την επιτροπή του ΕΑΜ στη Λαμία πως η πρόθεσή μας ήταν γνωστή και θα ήταν τρέλα να επιτεθούμε στη γέφυρα. Ο Ζέρβας και εμείς το αψηφήσαμε αυτό και είπαμε στον Άρη χωρίς περιστροφές ότι μπορούσε να αποχωρήσει, αν ήθελε, και ότι εμείς πάντως θα προχωρούσαμε. Τότε ο Άρης υποχώρησε κάπως απρόθυμα».

Κεφάλαιον 6ον

ΟΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ

Συνεχίζει βέβαια ο Άρης να ισχυρίζεται άλλοτε ότι το ΕΑΜ ήταν εναντίον της ενέργειας και άλλοτε ότι η ενέργεια ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία γιατί η γέφυρα ήταν πολύ καλά οχυρωμένη και οι Ιταλοί ήταν ενήμεροι και είχαν πάρει αυξημένα μέτρα ασφαλείας…Όταν κατάλαβε ο Άρης ότι οι άλλοι δεν δέχονταν τις αντιρρήσεις του αλλά ήταν αποφασισμένοι να προχωρήσουν οπωσδήποτε, ζήτησε αναβολή για 2-3 μέρες μέχρι να φτάσει ο σύνδεσμος από την Αθήνα που είχε στείλει στην Κεντρική επιτροπή του ΕΑΜ (ΚΚΕ) για να πάρει έγκριση για τη συμμετοχή του…Στις 20 του μηνός μετά από απόφαση του Ζέρβα οργανώθηκε αναγνωριστική περίπολος από ΕΔΕΣ και ΕΛΑΣ. Η εντολή ήταν να γυρίσουν σε 48 ώρες. Για αυτή αναφέρεται και ο Μάγιερς στην «Ελληνική Περιπλοκή» σελ 71…Στις 22, ο Ζέρβας κάλεσε το Μάγιερς και τον Άρη σε σύσκεψη. Επειδή οι μέχρι τότε πληροφορίες έλεγαν ότι στο βόρειο άκρο της γέφυρας δεν υπήρχε εγκατεστημένη μόνιμη ισχυρή Ιταλική δύναμη, το σχέδιο δεν προέβλεπε συγκρότηση τμήματος κρούσης παρά μόνο για το νότιο άκρο… Έτσι βάσει του αρχικού σχεδίου του Ζέρβα, προβλεπόταν «απλώς αιφνιδιαστική ενέργεια μιας ομάδας προς

εξουδετέρωση των σκοπών και κατάληψη του εκεί πολυβολείου».Τόσο ο Μάγιερς όσο και ο Άρης συμφώνησαν για το σχέδιο. Ο Άρης όμως εξέφρασε πάλι τις επιφυλάξεις του ως προς την πιθανότητα επιτυχίας της ενέργειας και ζήτησε την αναβολή της για άλλες 3 μέρες!!!! Τότε ο Ζέρβας του είπε ότι η επιχείρηση θα γίνει μέχρι τις 25 Νοεμβρίου και του δήλωσε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη αναβολή και η επιχείρηση θα γίνει και χωρίς τη συμμετοχή του ΕΛΑΣ – «Θα προχωρήσω λοιπόν μόνος και ο Θεός βοηθός».Και όπως γράφει ο Κομνηνός Πυρομάγλου : «Ο Άρης Βελουχιώτης συνέλαβε τη σημασία και την απήχησι που θα είχε στην ψυχολογία του Ελληνικού λαού το εγχείρημα αυτό και παρ’ όλες τις αντιρρήσεις του- για να μη φανή ότι δεν συμμορφώνεται και με τη γραμμή των Αθηνών-δέχθηκε να συμμετάσχη ενεργώς» («Ο Δούρειος Ίππος», σελ. 43)Τέλος πάντων με τα πολλά, τελικά υπήρξε πληροφορία την τελευταία στιγμή ότι ΚΑΙ το βόρειο τμήμα φυλασσόταν καλά οπότε άλλαξε το σχέδιο και στάλθηκαν και εκεί αντάρτες.Ακόμα και την ύστατη στιγμή κατά την οποία όλα τα τμήματα βρίσκονταν στο χώρο συγκέντρωσης (τοποθεσία Πλακωτό) έτοιμα για εξόρμηση ο Άρης ζήτησε τη μετάθεση της ώρας επίθεσης στις 6 το πρωί της επόμενης μέρας (26) ισχυριζόμενος ότι είχε πληροφορίες από τον αντάρτη Γιάννη Αγουρίδη ότι τα συρματοπλέγματα που περιέβαλλαν τα φυλάκια και τα βάθρα της γέφυρας ήταν ηλεκτροφόρα και είχαν τοποθετηθεί σε αυτά παγίδες! Ο Ζέρβας απέρριψε ασυζητητί την πρόταση, θεωρώντας απαράδεκτη τη διεξαγωγή της ενέργειας κατά τη διάρκεια της ημέρας! Την ίδια απάντηση έδωσε στον Άρη και ο Μάγιερς. Τελικά αναγκάστηκε να υποχωρήσει…

Ο Άρης λοιπόν παρά τις συνεχείς προσπάθειες και παρά τις εντολές των προϊσταμένων του (Κεντρική επιτροπή ΚΚΕ), δεν πέτυχε τη ματαίωση της ενέργειας, ΣΥΡΕΤΑΙ κυριολεκτικά από ανάγκη για να μην μονοπωληθεί αυτή η πράξη Εθνικής αντίστασης από το Ζέρβα. Σε συνομιλία του με τον Πυρομάγλου λέει : «Δεν είμαι τρελός ν’ αφήσω σ’ εσάς αυτή τη μεγάλη ευκαιρία…ας λένε ό,τι θέλουν στην Αθήνα» («Ιστορικόν Αρχείον Εθνικής Αντιστάσεως», Κομνηνός Πυρομάγλου) ή σε άλλη διατύπωση «Αυτοί στην Αθήνα είναι κόπανοι, νομίζεις ότι θ’ αφήσω σε σας την πρωτοβουλία τώρα που αρχίζει ο αγώνας;» («Ελευθεροτυπία», 7 Οκτωβρίου 1976)Ιδού πως περιγράφει (ο αριστερών φρονημάτων, καθηγητής Γαλλικής φιλολογίας) Κομνηνός Πυρομάγλου τις τελευταίες στιγμές πριν την επίθεση : «Η διαταγή εκκινήσεως δια την επιχείρησιν είχεν ορισθή δια την 6.30′ το απόγευμα της 25 Νοεμβρίου 1942. Η ώρα ήτο 6.15′ και ο Άρης ήτο ακόμη αναποφάσιστος. Τα τμήματα των Εθνικών ομάδων είχον λάβει διαταγήν να εκκινήσουν την 6.30′». Ο Ζέρβας στρεφόμενος προς τον Άρην του λέγει : «Άρη, πρέπει να πάρης την απόφασή σου. Εγώ σ’ ένα τέταρτο ξεκινώ. Προσωπικώς για σένα είναι ζήτημα τιμής». Και ο Άρης, αρκετά στενοχωρημένος : «Το αντιλαμβάνομαι. Θα ακολουθήσω παρά τας διαταγάς του ΕΑΜ»!

Κεφάλαιον 7ον

ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΠΟΣΟΙ ΠΗΡΑΝ ΜΕΡΟΣ

Υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις για τον αριθμό των συμμετεχόντων στην επιχείρηση. Πιο κοντά στην αλήθεια θεωρούμε πως είναι του Θέμη Μαρίνου τόσο επειδή είναι ο πιο ουδέτερος, όσο και επειδή έχει μελετήσει όλες τις Βρετανικές εκθέσεις που αναφέρονται στο γεγονός. Αυτός υποστηρίζει ότι οι του ΕΔΕΣ ήταν 60 ενώ του ΕΛΑΣ περίπου οι διπλάσιοι, γύρω στους 110-120. Σε αυτές συνυπολογίζονται οι ομάδες του Αγουρίδη, του Καραλίβανου και άλλων ληστανταρτών.

Ο Κρις Γκουντχάουζ, ο Θέμης Μαρίνος και ο Ντον Σκοτ.

Όπως όμως μας ενημερώνει τόσο στον πρώτο τόμο του βιβλίου του, όσο και στο φύλλο της ΕΣΤΙΑΣ της 13ης Νοεμβρίου 2004 οι συμμετέχοντες στη μάχη στα δύο άκρα της γέφυρας ήταν ίσοι και από τις δύο πλευρές (από 45).Στο βόρειο άκρο θα πάει μια δύναμη 30 περίπου ανδρών του ΕΔΕΣ υπό τον μόνιμο ανθυπολοχαγό Σωτήρη Παπαχρήστο και βοηθούς τους ανθυπολοχαγούς Λεωνίδα Πετρουλάκη και Κωνσταντίνο Σαλμά. Ενώ για την εξουδετέρωση της φρουράς στο νότιο φυλάκιο αλλά και για την κάλυψη των Βρετανών «σαμποτέρ» για το έργο της υπονόμευσης του δεύτερου κατά σειρά μεταλλικού μεσόβαθρου ανέλαβε μικτή ομάδα από 40 περίπου άντρες του ΕΛΑΣ με διοικητή των «Κωστούλα Αγραφιώτη» (Κων/νος Καβρέτζος), από 22 περίπου άντρες του ΕΔΕΣ με επικεφαλής τον ιερέα Σπυρίδωνα Ζαφείρη και τον Κων/νο Στούμπο αλλά και 5 άνδρες της ομάδας του Δήμου Καραλίβανου (ο λήσταρχος που λέγαμε, έκανε και κάτι καλό!). Επικεφαλής όλων αυτών στο νότιο μέρος ήταν ο Μιχαήλ Μυριδάκης που ήταν και ο αρχηγός του τεχνικού μέρους της επιχείρησης.

Ήταν δε ο τρίτος άνθρωπος (μετά τον Άρη και τον Ζέρβα) ο οποίος παρασημοφορήθηκε από τους Συμμάχους.Ο Μάγιερς στο βιβλίο του γράφει για τις φωνές που άκουγε του Μυριδάκη που εμψύχωνε τους αντάρτες.Ο Μυριδάκης στο βιβλίο του “Η επιχείρηση του Γοργοποτάμου και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ” αναφέρει ότι οι ΕΛΑΣίτες αρνήθηκαν να υπακούσουν σ’ αυτόν, υποστηρίζει δε ότι έφυγαν! Δυστυχώς αποτελεί τη μόνη μαρτυρία και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να διασταυρωθεί. Το σίγουρο είναι (όπως λέει) ότι ο

Καραλίβανος και η ομάδα του έδειξε γενναιότητα και πίστη. Ίσως λόγω της κακής του συμπεριφοράς προς τον Μάγιερς τις προηγούμενες μέρες και την ανάλογη αντιμετώπιση που είχε.Υπήρχαν και άλλες μικρότερες ομάδες κυρίως από άνδρες του ΕΛΑΣ που είχαν αναλάβει την αποκοπή των συγκοινωνιών και επικοινωνιών της Ιταλικής φρουράς και την ανατίναξη της σιδηροδρομικής γραμμής σε 2 σημεία για την παρεμπόδιση άφιξης ενισχύσεων από τη Λαμία και το Μπράλο…Η κυριότερη από αυτές υπό τη διοίκηση του Θέμη Μαρίνου (Λοχαγός της Βρετανικής αποστολής), με βοηθό τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Μηχανικού «Λάμπρο» (Σπύρος Μπέκιος) και 15 μέλη του ΕΛΑΣ είχε ως αποστολή να εγκατασταθεί 1.000 μέτρα βόρεια της γέφυρας και να αποκόψει τα τηλεφωνικά και τηλεγραφικά καλώδια και να ανατινάξει μέρος της σιδηροδρομικής γραμμής αν ερχόταν αμαξοστοιχία με Ιταλικές ενισχύσεις.Η άλλη ομάδα από το Νότο υπό τη διοίκηση του Τζων Κουκ (ταγματάρχης καταδρομών) και του Νατ Μπάρκερ (έφεδρος Λοχαγός Καταδρομών) με βοηθό τον «Λευτέρη» (Λευτέρης Τσιλιγιάννης) και 15 άνδρες του ΕΛΑΣ είχε την ίδια αποστολή με την προηγούμενη με τη διαφορά ότι η ανατίναξη της γραμμής προβλεπόταν να γίνει σίγουρα αμέσως μετά την επίθεση εναντίον της γέφυρας.Άλλη ομάδα από 30 άνδρες του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον ανθυπίλαρχο «Νικηφόρο» (Δημητρίου Δημήτριος) και τον «Διαμαντή» (Αλεξάνδρου Γιάννης) προβλεπόταν να εγκατασταθεί ως ενέδρα κοντά σε μια μικρή ξύλινη γέφυρα του ποταμού Σπερχειού (γέφυρα Σανίδα), επί της δημόσιας οδού Λαμίας-Φραντζή σε απόσταση 4 χμ. βορειοανατολικά της γέφυρας με αποστολή την παρεμπόδιση οδικής ενίσχυσης από τη Λαμία.

Ο Μιχαήλ Μυριδάκης γράφει : «Επίσης μια τέταρτη ομάδα που όρισε τότε ο Άρης θα πήγαινε να κάψει με βενζίνη ένα ξύλινο γεφύρι που ήταν σε ένα καρόδρομο από βόρεια της γέφυρας περί το χιλιόμετρο προς τη Λαμία» («Η επιχείρηση του Γοργοποτάμου και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ», σελ. 27)Ύπαρξη εφεδρείας δεν προβλέφθηκε γιατί κατά τη διάρκεια της νύχτας δεν συγκροτείται τμήμα εφεδρείας επειδή είναι αδύνατη η χρησιμοποίησή της. Επιπλέον υπήρχε έλλειψη ενδοεπικοινωνίας.Η ομάδα δολιοφθορών συγκροτήθηκε από 4 βρετανούς αξιωματικούς, 2 υπαξιωματικούς και 2 στρατιώτες και από 8 (4 η κάθε μία) αντάρτες των ΕΔΕΣ, ΕΛΑΣ. Αυτή η ομάδα είχε επικεφαλής 2 Νεοζηλανδούς έφεδρους λοχαγούς μηχανικού (Τομ Μπάρνς, Άρθουρ Έντμοντς) και βοηθούς : Ντένις Χάμσον και Ίντερ Γκίλλ (βρετανός έφεδρος λοχαγός καταδρομών και Ινδοβρετανός λοχαγός μηχανικού).Η ομάδα Διοικήσεως περιλάμβανε τον Ναπολέοντα Ζέρβα, τον Άρη Βελουχιώτη, τον Έντυ Μάγιερς και τον Κρις Γουντχάουζ. Επίσης τον Κομνηνό Πυρομάγλου με 8 αντάρτες του ΕΔΕΣ και 4 σωματοφύλακες του Άρη, δηλαδή τα μέλη του ΚΚΕ «Περικλή» (Χουλιάρας Γιώργος) και «Θάνο» (Μαστροκώστας Φώτης) και 2 αντάρτες του ΕΛΑΣ. Όλοι αυτοί σε απόσταση 200 μέτρων δυτικά του βόρειου άκρου της γέφυρας.Στην επιχείρηση λοιπόν που έγινε στις 25 Νοεμβρίου 1942 πήρανε μέρος : 11 Βρετανοί «σαμποτέρ» (και ο Μαρίνος 12), 3 βρετανοί οπλίτες (1 Παλαιστίνιος και 2 Τουρκοκύπριοι που ήταν αιχμάλωτοι των Γερμανών και δραπέτευσαν), 60 περίπου άνδρες του ΕΔΕΣ και 110-120 του ΕΛΑΣ. Σε αυτούς συνυπολογίζονται και οι ομάδες των φυγόδικων ληστανταρτών Δήμου Καραλίβανου,

Τζιβάρα και Αγουρίδη οι οποίοι έδειξαν πράγματι προθυμία και γενναιότητα.Δώδεκα μάλιστα από τους άνδρες αυτούς συνελήφθησαν με δόλο δύο μήνες αργότερα και μετά από φρικτά βασανιστήρια εκτελέστηκαν στις 4 Φεβρουαρίου 1943 στο χωριό Μαυρολιθάρι από τον ίδιο το Βελουχιώτη επειδή δεν δέχθηκαν να ενταχθούν πλήρως στον ΕΛΑΣ. Λεπτομέρειες αναφέρονται στο βιβλίο του Μιχαήλ Μυριδάκη «Αγώνες της Φυλής» Α’ τόμος σελ. 261-262…Βέβαια με τους μυθομανείς συγγραφείς της Αριστεράς που μπλέξαμε, για να δώσουν μεγαλύτερο βάρος στη συμβολή του ΕΛΑΣ ανεβάζουν τους άντρες του στους 150!! Στην έκδοση του ΚΚΕ «Επίσημα Κείμενα», τόμος πέμπτος, 1940-1945, σελ. 466 γράφει : «25 του Νοέμβρη: Η μάχη του Γοργοποτάμου. Συνεργαζόμενα τμήματα του ΕΛΑΣ (150 άνδρες), με επικεφαλής τον Άρη Βελουχιώτη, και του ΕΔΕΣ (60 άνδρες), μαζί με άγγλους σαμποτέρ…»Δηλαδή όχι μόνο διογκώνεται ο αριθμός των ανταρτών του ΕΛΑΣ, αλλά δεν αναφέρεται καν το όνομα του Ζέρβα που ήταν ο πραγματικός πρωταγωνιστής της επιχείρησης, και παρουσιάζεται με αυτό τον τρόπο ως αρχηγός της επιχείρησης ο Άρης Βελουχιώτης! Αιδώς!Άλλοι πάλι μυθογράφοι της Αριστεράς παρουσιάζουν γραφικές περιγραφές, υπερβολές και φαντασιώσεις στα «ιστορικά» τους βιβλία. Αφηγούνται πως ο Βελουχιώτης συγκέντρωσε – δήθεν – τους Βρετανούς και τους Έλληνες αξιωματικούς και αφού τους παρέταξε μπροστά του, τους… υπαγόρευσε το «σχέδιο ενέργειας» της επιχείρησης το οποίο ο ίδιος είχε καταστρώσει!!!!!!! Καταλαβαίνετε τι ΒΙΑΣΜΟΣ της ιστορίας πραγματοποιείται…

Δυστυχώς για τους συντρόφους, τους διαψεύδουν τα στοιχεία που έχουμε δώσει μέχρι τώρα αλλά η χαριστική βολή έρχεται μετά από τόση προπαγάνδα, από τον ίδιο τον Κρις Γουντχάουζ στην ομιλία του στις 31 Οκτωβρίου 1984 στο ξενοδοχείο Holiday Inn… : «Υπάρχει ένας άλλος μύθος γύρω από το Γοργοπόταμο, που πρέπει ν’ ανασκευαστεί. Έχει υποστηριχτεί ότι ο Άρης μόνος του επέλεξε το Γοργοπόταμο για στόχο και ότι κατέστρωσε μόνος του το σχέδιο της επίθεσης. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Ο Μάγιερς είχε επιλέξει το Γοργοπόταμο ως στόχο, έπειτα από μια προσωπική αναγνώριση επί τόπου, πριν ακόμα ξεκινήσω για να βρω το Ζέρβα. Ο Μάγιερς επίσης κατέστρωσε το σχέδιο της επίθεσης, το οποίο περιέγραψε στο Ζέρβα μόλις συναντήθηκαν, δηλαδή την μέρα από την άφιξη του Άρη. Ο Ζέρβας αμέσως αποδέχθηκε το σχέδιο και ανέλαβε τη διοίκηση της επιχείρησης. Όταν έφτασε ο Άρης, και αυτός επίσης συμφώνησε με το σχέδιο και αποδέχτηκε το Ζέρβα ως το γενικό αρχηγό».

Κεφάλαιον 8ον

Η ΜΑΧΗ

Μετά από ένα εικοσάλεπτο το νότιο άκρο πέφτει. Τότε ο επικεφαλής του νότιου αντάρτικου τμήματος Μυριδάκης ρίχνει με το ειδικό πιστόλι της άσπρη φωτοβολίδα. Ο επικεφαλής του Βορείου τμήματος Παπαχρήστου είχε και αυτός πιστόλι με άσπρη φωτοβολίδα, ενώ ο Μυριδάκης είχε και μια κόκκινη που θα την έριχνε μόλις γινόταν η εκκαθάριση και των δύο τμημάτων και ήταν το σήμα για να ξεκινήσουν οι Βρετανοί σαμποτέρ. Τέλος ο Ζέρβας είχε πιστόλι με τρεις πράσινες φωτοβολίδες που θα τις έριχνε με το τέλος της επιχείρησης.Όπως είναι γνωστό υπήρξε εμπλοκή στο βόρειο τμήμα. Η δύναμη αυτή αποδείχτηκε ανεπαρκής γιατί στο σημείο εκείνο οι Ιταλοί διέθεταν χτιστό πολυβολείο (“πολεμίστρα” κατά τον Woodhouse) που δεν είχε εντοπιστεί κατά τις αναγνωρίσεις που είχαν γίνει πριν την επιχείρηση. Όπως διαπίστωσε ο ίδιος ο Μάγιερς οι Ιταλοί είχαν περισσότερα και βαρύτερα όπλα, επιπλέον η σθεναρή αντίστασή τους ίσως να οφειλόταν στο ότι δεν είχαν δυνατότητα διαφυγής από τη θέση εκείνη. Μόλις ειδοποιήθηκε ο Ζέρβας, διέταξε την επέμβαση 6 ανδρών από την προσωπική του φρουρά με επικεφαλής τους Αλέξανδρο Ζέρβα (αδελφός του) και Πυρομάγλου. Στη συνέχεια προστέθηκε και ο Παντελής Κωτσάκης. Αυτός δε στις σελίδες 74-75 του προσωπικού του ημερολογίου γράφει:

“Σε λίγα λεπτά στο συρματόπλεγμα… Λαβών την πρωτοβουλία κάνω εξόρμηση υποστηριζόμενος από το οπλοπολυβόλο του Ν. Φώτου. Φθάνω στο Ιταλικό Φυλάκιο. Τότε ηκολούθησαν οι Πετροπουλάκης και Παπαχρήστου, οι Γεώργιος Αρβανίτης, Νικόλαος Γρίβας, Νικόλαος Γεωργούλας, Ιωάννης Καλαμπαλίκης και Ευάγγελος Παπακώστας. Από Ιταλική χειροβομβίδα, ευτυχώς επιθετική πίπτω αναίσθητος εμπρός στο φυλάκιο. Τρέχει ο Παπαχρήστος προς βοήθειά μου. Συνέρχομαι και μαζί με τον Σωτήρη, με χειροβομβίδες εξουδετερώνουμε το μόνιμο εκ μπετόν πολυβολείο των Ιταλών και γινόμεθα κύριοι του φυλακίου.” και καταλήγει : “Έξαλλος από χαρά έρχεται ο συντ/χης Έντυ ο οποίος με αγκαλιάζει και με φιλεί.”Στην ίδια ομάδα ήταν και ο Νίκος Ζέρβας ο οποίος παρέλαβε έναν Ιταλό αιχμάλωτο [ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΟΠΩΣ ΕΙΠΑΜΕ ΠΟΥ ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΟΥ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΣΚΟΤΩΣΕ Ο 16χρονος] τον οποίο είχε αφοπλίσει ο Βούλγαρης.Έτσι, μετά από συνεννόηση και συμφωνία του Μάγιερς ξεκίνησε η προσπάθεια των σαμποτέρ πριν ριχθεί και η δεύτερη λευκή φωτοβολίδα.

Ο Θέμης Μαρίνος μας ενημερώνει για τον παραμυθά Νικηφόρο : Το βιβλίο του Νικηφόρου δεν μπορεί να ληφθεί σαν ιστορική μαρτυρία, μοιάζει περισσότερο με λαϊκό μυθιστόρημα που αναμφισβήτητα εντυπωσιάζει με τις ζωντανές περιγραφές του (σάλπιγγες που ηχούν ενώ δεν υπήρχαν, καπετάνιους που οργώνουν ηρωικά την περιοχή ενώ δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση, κλπ), αλλά περιέχει σοβαρές ανακρίβειες οι οποίες δίνουν την εντύπωση ότι αποσκοπεί στην προβολή του ΕΛΑΣ ή στην κάλυψη της αμφισβητήσιμης συμπεριφοράς του (Ο εφιάλτης της Εθνικής Αντίστασης, Ά τόμος, σελ. 169).ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΕΔΩ ΟΤΙ ΟΠΩΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΤΟ ΒΗΜΑ” ΣΤΙΣ 3.12.1978, ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΚΡΟΥ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ (λόγω υποψιών των Ιταλών) ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΟ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΜΕΤΕΔΩΣΕ ΣΤΟΝ ΖΕΡΒΑ!!! Ο Νικηφόρος στο τρίτομο βιβλίο του “Αντάρτης στα βουνά της Ρούμελης” αφήνει την εντύπωση ότι η κατάληψη του βόρειου βάθρου έγινε από αντάρτες του ΕΛΑΣ, πράγμα που έχει υποστηρίξει και σε σχετικά δημοσιεύματά του χωρίς όμως τεκμηριωμένα επιχειρήματα. Η αφήγηση δείχνει φανερά ότι ΔΕΝ προέρχεται από αυτόπτη μάρτυρα, αντίθετα από εκείνη του Κωτσάκη. Ο Νικηφόρος σημειώνει μόνο την προς τα εκεί κίνηση της ομάδας του και καταλήγει σε φράσεις όπως : “Φτάσαμε στο βράχο. Ήταν ίσιος, το επάνω μέρος σαν μπαλκόνι”, “Άστραψαν επάνω μας ένας, δύο, τρεις πυροβολισμοί”, “Χυμήξαμε επάνω και πάει, ακούσαμε τους Ιταλούς που λακούσανε πανικόβλητοι στον κατήφορο”, “Μαζευτήκαμε ορθοί στην κορυφή στον βράχο”.

Δυστυχώς όμως γι’ αυτόν δεν υπάρχει περιγραφή συμπλοκής με τους υπερασπιστές του βάθρου που έβαλαν από πολυβολείο, την ύπαρξη του οποίου δεν αντελήφθη ΟΥΤΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΟΝ ΒΡΑΧΟ!!! : “Βγήκα άκρη-άκρη, από κάτω χάος!!” Απ’ όπου διέκρινε μερικούς από τους Ιταλούς που έφευγαν μετά την εξουδετέρωση της άμυνάς τους. Επομένως δεν μπορούσε να γνωρίζει πως και από ποιους κατελήφθη το Βόρειο βάθρο. Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι ο Νικηφόρος με τους άνδρες του πιθανόν να συγκρούστηκαν με Ιταλούς της ενίσχυσης που έφθασε με τρένο [από Λαμία].ΑΛΛΩΣΤΕ Ο ΙΤΑΛΟΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΠΟΥ ΠΙΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΒΑΘΡΟ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ΣΤΟΝ DENYS HAMSON ΟΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΤΟΥ ΕΙΧΑΝ ΦΥΓΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΘΕΣΗ.Τόσο ο Μάγιερς όσο και ο Γουντχάουζ ενώ αναφέρουν με λεπτομέρειες στα βιβλία τους για την επιχείρηση, δεν αναφέρουν τίποτα για τον Νικηφόρο.Και ναι μεν ο Μάγιερς στην σελίδα 74 αναφέρει περί “ύπαρξη εφεδρείας”, χωρίς να κατονομάζει τον επικεφαλής. “Ακολούθησε το μικτό επιτελείο μας, ο Ζέρβας, ο Άρης, ο Κρις και εγώ. Και αμέσως πίσω μας μια εφεδρική ομάδα από τριάντα αντάρτες που οι περισσότεροι ανήκαν στον Άρη, αλλά που είχε και μερικούς ο Ζέρβας”. Τέτοια μικτή ομάδα όμως, όπως είπαμε πιο πάνω δεν υπήρχε! Καμία αναφορά του Μάγιερς για τον Νικηφόρο!Στην σελίδα 77 αναφέρεται σε παρέμβαση ΕΦΕΔΡΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΒΟΡΕΙΟ ΒΑΘΡΟ ΜΕ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΝ ΚΟΜΝΗΝΟ ΠΥΡΟΜΑΓΛΟΥ . Για την ακρίβεια γράφει :“Η κατάσταση στη δική μας πλευρά, απαιτούσε δραστικές ενέργειες. Αποφασίσαμε να κινητοποιήσουμε την εφεδρική ομάδα για ν’

αποκαταστήσουμε την ισορροπία. Επικεφαλής της ομάδας αυτής ήταν ο υποδιοικητής του Ζέρβα, Κομνηνός Πυρομάγλου. Του αναθέσαμε την διοίκηση της νέας επίθεσης στη βόρεια πλευρά”Η λανθασμένη λοιπόν εντύπωση του Μάγιερς αλλά και του Γούντχαουζ σε μεταγενέστερο βιβλίο του “Something Ventured” (σελ. 47-48 ), περί ύπαρξης μικτού τμήματος εφεδρείας από ΕΛΑΣίτες και ΕΔΕΣΙΤΕΣ οφείλεται στην σύγχυση από την ύπαρξη της ομάδας ενέδρας του Νικηφόρου στην περιοχή της γέφυρας Σανίδα του ποταμού Σπερχειού. Η ομάδα εφεδρείας λοιπόν και η ομάδα ενέδρας ήταν προφανώς η ίδια!Ο Πυρομάγλου στις 25/11/1944 σε τελείως ανύποπτο χρόνο στην εφημερίδα “Ο Επαναστάτης” περιγράφει τα γεγονότα. ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ για ύπαρξη ειδικού τμήματος εφεδρείας!!!Ομοίως, ο Hamson στην Αγγλική έκδοση του βιβλίου του που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1945 δεν αναφέρει τίποτα για εφεδρεία!! Περιγράφει κανονικά όλες τις ομάδες (σελ. 100-101), αλλά τίποτα περί “τμήμα εφεδρείας”!!!

Κάποιος θα έλεγε : ΤΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ; Ο ίδιος ο Νικηφόρος στο βιβλίο του “Γοργοπόταμος – Έλληνες αντάρτες εναντίον του Ρόμμελ”, στην σελίδα 148 νιώθει… ανακουφισμένος που τον άφησε ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ Ο ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ!! : “Τμήμα του ΕΛΑΣ με 30 άντρες με τον Ανθυπίλαρχο Νικηφόρο, γενική εφεδρεία της Διοίκησης (Μόλις το άκουσα ένα βουητό γέμισε το κεφάλι μου. Είπα ευχαριστημένος : “Καλά είναι δεν θα κινδυνέψω!!!!!!!!” Αλλά με έτρωγε το σαράκι, Γιατί το έκανε αυτό ο Άρης; -ότι δηλαδή ΕΜΕΝΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ” και το αιτιολογεί ως εξής (σελ. 162) : “Τα στελέχη στα οποία φαίνεται ότι βασιζόταν (ο Άρης) για την

παραπέρα ανάπτυξη του ΕΛΑΣ, τα κράτησε ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ!!!” Υπάρχει και ένα ακόμα περίεργο περιστατικό. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης ρίχθηκαν 2 χειροβομβίδες τύπου μιλς κοντά στην ομάδα ανατίναξης. Οι Ιταλοί ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΕΤΟΙΕΣ ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΕΣ, παρά μόνο ελαφριές. ΠΟΙΟΣ ΤΙΣ ΕΡΙΞΕ? ο Μυριδάκης είναι κατηγορηματικός και υποστηρίζει ότι τις έριξαν οι ΕΛΑΣΙΤΕΣ.Ο Arthur Edmonds στο βιβλίο του “With The Greek Guerillas” γράφει ότι μια σφαίρα πέρασε δίπλα από το κεφάλι του και του προξένησε ζάλη. Φαίνεται πως οι αντάρτες τους πέρασαν για Ιταλούς και τους πυροβόλησαν με αυτόματο!! ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ -ΓΡΑΦΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ- ΕΙΧΑΝ ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΡΙΞΕΙ ΣΤΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ ΓΙΑ ΡΟΥΧΑ, ΤΡΟΦΙΜΑ, ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ!!! Ο Denys Hamson, ενώ στην αρχή ρίχνει… καντήλια για τις χειροβομβίδες που έριξαν οι αντάρτες, σκέφτεται πως ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να έκαναν τέτοιο πράγμα οι Έλληνες και συμπεραίνει ότι ίσως να ήταν Ιταλικοί όλμοι!!Μόλις τελείωσε η επιχείρηση, ο Ζέρβας έριξε τις τρεις πράσινες φωτοβολίδες και η ομάδα αποχώρησε. Ο Μυριδάκης φεύγοντας θα γράψει σε ένα χαρτί το Ομηρικό ρητό “ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΣ” με υπογραφή ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΖΕΡΒΑΣ. Γι’ αυτό μετά την επιχείρηση επικήρυξαν τον Ζέρβα με 100 εκατομμύρια δραχμές της εποχής εκείνης!! Το BBC δεν ανέφερε κανένα όνομα όπως είχε συμφωνηθεί για να μην υπάρξει κυνηγητό των αρχών κατοχής…Μετά το τέλος της ενέργειας, οι Γερμανοί θα χρειαστούν 5 εβδομάδες περίπου για να επισκευάσουν τις ζημιές της γέφυρας και να

αποκαταστήσουν πλήρως τη σιδηροδρομική συγκοινωνία (6 Ιανουαρίου 1943). Είχε προηγηθεί αποτυχημένη προσπάθεια στις 17 Δεκεμβρίου. Δυστυχώς για τα ιστορικά ναυάγια τότε πέρασε η πρώτη αμαξοστοιχία από την νέα γέφυρα Γοργοποτάμου. Μέχρι τότε, όπως προκύπτει από το τηλεγράφημα του Γερμανού Διοικητή Ε’ Συγκροτήματος Νοτιοανατολικής Διοίκησης Αντιστράτηγο Loehr Alexander προς την ανώτατη διοίκηση των Γερμανικών ενόπλων δυνάμεων “Αι μεταφοραί διεξήγοντο μέσω Λειανοκλαδίου – Στυλίδος – Χαλκίδος, μετά μεγίστης δυσχερείας και πολλών καθυστερήσεων”. (Θέμης Μαρίνος – “Αποστολή Χάρλινγκ – 1942″, σελ. 130-131). Έκτοτε την φρούρηση της γέφυρας ανέλαβαν οι Γερμανοί.Ιδού πως περιγράφει ο Έντυ Μάγιερς τον χωρισμό των αντάρτικων ομάδων : «Την άλλη μέρα χωρίσαμε. Εμείς πήγαμε προς τα δυτικά κι ο Άρης έφυγε προς το Νότο, προφανώς για να συλλάβει κάποιον άλλο ζωοκλέφτη και να τον τιμωρήσει με τη συνηθισμένη του μέθοδο»!!!! («Η Ελληνική περιπλοκή», σελ. 84)Την επόμενη μέρα (26) οι κατακτητές είδαν το θέαμα της κατεστραμμένης γέφυρας και σε διπλανό εικονοστάσι το ομηρικό «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρις» με υπογραφή «Ναπολέων Ζέρβας»Έτσι επικήρυξαν το Ζέρβα με 100 εκατομμύρια δραχμές της εποχής εκείνης και τουφέκισαν σε αντίποινα 14 έλληνες ομήρους από τη Λαμία μπροστά τη γέφυρα!

Η επικήρυξη του Ζέρβα από τους Ιταλούς Ο διοικητής της 3ης Ιταλικής στρατιάς στρατηγός Ρόσσι ανέφερε : «Σήμερα το πρωί στις 7 η ώρα τουφεκίστηκαν 14 Έλληνες ως αντίποινα. Κατάλογος ονομάτων συνημμένος»

Κεφάλαιον 9ον

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟ

Η ηγεσία λοιπόν του ΚΚΕ αποκήρυξε και αυτή την ενέργεια ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ όπως καταδίκασε και την ανατίναξη της ΕΣΠΟ από την ΠΕΑΝ 2 μήνες πριν!! Για αυτό το λόγο λοιπόν η ηγεσία του ΚΚΕ κάλεσε το Φεβρουάριο του 1943 το Βελουχιώτη σε απολογία. Οι κατηγορίες εναντίον του ήταν :-Η μη παρεμπόδιση της επιχείρησης της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου.-Η παρά την εντολή της Κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ συμμετοχή του στην επιχείρηση.-Η αποτυχία του να διαλύσει τις αντάρτικες δυνάμεις του Ζέρβα.Απόδειξη της αποκήρυξης από την ηγεσία του ΚΚΕ της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου αποτελεί και το γεγονός ότι τα έντυπα που κυκλοφορούσαν τότε οι οργανώσεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αποσιώπησαν το γεγονός και πέρασαν πάρα πολλοί μήνες μέχρι να αναφερθούν σε αυτό!Την εποχή εκείνη τόσο το ΕΑΜ όσο και ο ΕΛΑΣ απέβλεπε ακόμη σε οικονομικές και πολιτικές διεκδικήσεις και όχι σε ένοπλη αντιστασιακή δράση εναντίον των δυνάμεων κατοχής. (Παράγραφος 10η της απόφασης της νέας Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Σεπτέμβριος 1941 και προκήρυξη πολιτικού γραφείου του ΚΚΕ της 19 Απριλίου 1942- «Το ΚΚΕ Επίσημα Κείμενα», τόμος πέμπτος, σελίδες 51 και 69-70).Η στάση αυτή προκύπτει και από την εισήγηση του γ.γ. του ΚΚΕ Γιώργου Σιάντου, κατά τη διάρκεια της 8ης ολομέλειας της Κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ (πρώτο δεκαήμερο Ιανουαρίου 1942). Ο Γιάννης Πετσόπουλος στη σελίδα 37 του βιβλίου του «Τα

πραγματικά αίτια διαγραφής μου από το ΚΚΕ» σημειώνει : «Η ηγεσία του ΚΚΕ όχι μονάχα στην αρχή κλωτσούσε, μα και κατάγγελνε το αντάρτικο για τυχοδιωκτισμό και τα σαμποτάζ για προβοκάτσια. «Με την κουμπούρα δεν τρώει ο λαός ψωμί», έλεγε στην εισήγησή του ο Γιώργος Σιάντος».Αργότερα, ορισμένοι κομμουνιστές θα επικρίνουν το Βελουχιώτη για την απροθυμία του και τη χρονοτριβή για την ανατίναξη της γέφυρας. Το σημαίνων στέλεχος του ΕΑΜ ο Διονύσης Μπενετάτος στη σελίδα 86 του βιβλίου του «Το χρονικό της κατοχής» γράφει τα εξής :«Η δράση είναι συνυφασμένη και μ’ αποτυχίες και σφάλματα. Και στην περίπτωση του Άρη υπήρξε σημαντικό σφάλμα η άρνηση του Άρη ν’ ανατινάξει χωρίς συζητήσεις την Γέφυρα του Γοργοποτάμου… Έτσι η γέφυρα του Γοργοποτάμου ανατινάχτηκε αλλά δύο μοιράστηκαν την δόξα του εγχειρήματος, με δεύτερο τον Άρη. Η ολιγωρία του Άρη στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου ήταν μεγάλο σφάλμα που σήμερα κρίνεται μεγαλύτερο, αν λάβουμε υπ’ όψη και τον βασικό σκοπό του Εαμικού κινήματος που ήταν η μονοπώληση του αγώνα της Εθνικής αντίστασης…»Άλλη μια απόδειξη είναι και το γεγονός ότι λίγες μόνο ημέρες μετά την επιχείρηση, δηλαδή τον Δεκέμβριο του 1942 συνήλθε στην Αθήνα η Δεύτερη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ. Αυτή αποφάσισε τότε εμμέσως πλην σαφώς («Το ΚΚΕ Επίσημα κείμενα», τόμος πέμπτος-1940-1945, σελ. 91-92) την εξόντωση όλων των Εθνικών οργανώσεων αντίστασης αλλά και κάθε αντιτιθέμενου σε υποταγή από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Η απόφαση αυτή ήταν σύμφωνη με το νόημα της ΑΡΧΗΣ που είχε διατυπώσει ο γγ του ΚΚΕ Γεώργιος Σιάντος κατά την οποία : «Πας τις αρνούμενος να συνεργασθή με το Κομμουνιστικόν Κόμμα θα θεωρηθή γκεσταπίτης» (!!!) («Ο Γεώργιος

Καρτάλης και η εποχή του, 1934-1957», Κομνηνός Πυρομάγλου, τόμος Α’, σελ 351)Αμέσως μάλιστα μετά τη λήψη της απόφασης, ο Βελουχιώτης επιτέθηκε την 30η Δεκεμβρίου 1942 επικεφαλής 400 περίπου ανταρτών στην περιοχή της Στερεάς Ελλάδας ώστε να εξοντώσει τις Εθνικές ομάδες Ελλήνων ανταρτών (ΕΔΕΣ) του Ζέρβα. Ευτυχώς ανεπιτυχώς! Η πρώτη αυτή ενέργεια λοιπόν υπήρξε η εφαρμογή του σχεδίου του ΚΚΕ περί μονοπώλησης του αγώνα και επιβολής στη συνέχεια με τη δύναμη των όπλων, το Δεκέμβριο του 1944 της κόκκινης δικτατορίας, της βίας και του τρόμου…

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Chris Woodhouse – “Το Μήλο της Έριδος” Chris Woodhouse – “Something Ventured”Chris Woodhouse – “Ο ιστορικός ρόλος της Εθνικής Αντιστάσεως”

Δημήτριος Δημητρίου (Νικηφόρος) – “Αντάρτης στα βουνά της Ρούμελης, χρονικό 1940-1944″Δημήτριος Δημητρίου (Νικηφόρος) – “Γοργοπόταμος. Έλληνες αντάρτες εναντίον του Ρόμμελ”Παντελής Κωτσάκης – “Το προσωπικόν χειρόγραφον του Αγώνος 1942-1943″Αριστομένης Αντωνακέας – “Η ανατίναξις της γέφυρας του Γοργοποτάμου”Μιχαήλ Μυριδάκης – “Η επιχείρηση του Γοργοποτάμου και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ”Μιχαήλ Μυριδάκης – “Αγώνες της Φυλής” (Τόμος Α’)Έντυ Μάγιερς – “Η Ελληνική Περιπλοκή”Κομνηνός Πυρομάγλου – “Ο Δούρειος Ίππος”Κομνηνός Πυρομάγλου – “Ο Γεώργιος Καρτάλης και η εποχή του, 1934-1957″ (Τόμος Α’)Θέμης Μαρίνος – “Αποστολή HARLING 1942 – Η επιχείρηση Γοργοποτάμου”Θέμης Μαρίνος–“Ο Εφιάλτης Της Εθνικής Αντίστασης”(Τόμος Α’)Σπύρος Μπέκιος (Λάμπρος) – “Γοργοπόταμος – Η αλήθεια που καίει”Σπύρος Μπέκιος (Λάμπρος) – “Σελίδες από την Εθνική Αντίσταση”Denys Hamson – “Με τους Έλληνες στο Γοργοπόταμο”Αλέκος Ζωγράφος (Λαοκράτης) – “Τα παρασκήνια του Γοργοποτάμου”Arthur Edmonds – “With Greek Guerillas”Nicolas Hammond – “Με τους Αντάρτες”Διονύσης Μπενετάτος – “Το χρονικό της κατοχής”Γιάννης Πετσόπουλος – “Τα πραγματικά αίτια της διαγραφής μου από το ΚΚΕ”