Flush #industrial

30
f l u s h #industrial

description

First issue of magazine flush. Created by Zves Konstantinos, Kastrinakis Lefteris, Mpakas Loukas, Mpakogianni Evagelia.

Transcript of Flush #industrial

f l u s h#industrial

To Flush* είναι ένα περιοδικό αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος µε γραφιστική και φορµάτ που µεταβάλλονται ανάλογα µε το περιεχόµενο. Το κόνσεπτ του περιοδικού προϋποθέτει µία ανοιχτή οµάδα ανθρώπων που συνθέτουν και δηµιουργούν ένα σύνολο πληροφοριών. Επιλέγεται κάθε φορά µία νοηµατική ενότητα και συνειρµικά προκύπτουν θέµατα που σχετίζονται µε την αρχιτεκτονική (επηρεάζουν και επηρεάζονται από αυτήν).Αυτή η συνειρµική σκέψη µας βάζει σε µία διαδικασία ανεύρεσης ερεθισµάτων τα οποία αποτελούν αφορµή παραγωγής έργου. Το έργο αυτό ευελπιστούµε να γίνει ένα νέο ερέθισµα που µαζί µε τα πρωτογενή θα κινήσει τον αναγνώστη να ανακυκλώσει τη διαδικασία. Η διαδικασία αυτή λειτουργεί σαν έναν αλγόριθµο που για κάθε διαφορετική τιµή εισόδου παράγεται λύση η οποία δεν έχει εµφανή σχέση µε την αρχική τιµή. Αυτός ο αλγόριθµος αποτελεί το σκελετό του Flush. Σε αυτό το τεύχος “τιµή εισόδου” είναι το industrial, όχι µόνο µε τη σηµασία που φέρει η λέξη µεταφρασµένη (βιοµηχανικός/ή/ό) αλλά γενικότερα ως έννοια που περικλείει όλες τις µετα-βιοµηχανικής επανάστασης καταστάσεις (τις βιοµηχανικές µονάδες, την πόλη, το ένδυµα, τον αυτοµατοποιηµένο βίο, τη µηχανή, τη ψηφιακή µετατροπή, τους θορύβους, τον άνθρωπο). Όλες οι καταστάσεις αυτές περιέχονται στις σελίδες που ακολουθούν είτε µε τη µορφή παράθεσης πληροφοριών είτε µε τη µορφή έργου. Ο καθένας µπορεί να τα εκλάβει, να τα φιλτράρει ή/και να τα χρησιµοποιήσει µε οποιονδήποτε τρόπο. Το Flush διανέµεται έντυπο σε τιµή κόστους και σε ηλεκτρονική µορφή δωρεάν.

οµάδα παραγωγής Flush#1 *Flush=[fLAsh] ουσ. απόπλυση, έκπλυση, ξέπλυμα: I gave the toilet a �ush, τράβηξα το καζανάκι

ζβες κωνσταντινοςκαστρινακης λευτερηςμπακας λουκαςμπακογιαννη ευαγγελια

unknown

archigram

building washing machines

κουφαρια και περιττωματα

σουρεαλαστικος ιστος

περι-βλήματα(?)

industrial people

industrial music

silo

heartainer

pipeline

[email protected]

22 αντιτυπαελληνικαβολος, φεβρουαριος 2011

public domainc

03

04

06

08

10

12

17

19

22

24

25

from 2.500.000 years ago to

unknownand even further

3

//ARCHIGRAM// walking cities//4

//ARCHIGRAM// walking cities//5

Building

Washing Machines

Nakagin Capsule Tower(中銀カプセルタワ)του: Kisho Kurokawaχώρα: Ιαπωνίαπόλη: Τόκυοπεριοχή: Shinbashiέτος: 1972κατάσταση: λειτουργείµέλλον: υπό κατεδάφισηόροφοι: 13αριθµός: 140 κάψουλεςµέγεθος κάψουλας:2.3 m × 3.8 m × 2.1 m

Αρχιτεκτονική. Σχεδιάζει ο άνθρωπος για τον άνθρωπο. Ή τουλάχιστον έτσι λέγεται. Στην Ιαπωνία (και στις χώρες όπου παρατηρείται υπερπληθυσµός) τα πράγµατα είναι κάπως διαφορετικά. Ο χώρος που καταλαµβάνει ένα κτίριο είναι από τις βασικές αρχές σχεδιασµού του. Το ίδιο ισχύει και για τα διαµερίσµατα στο εσωτερικό των κτιρίων. Αυτό είναι κοινώς αποδεκτό τόσο για τους Ιάπωνες όσο και για τους υπόλοιπους αρχιτέκτονες. Άλλωστε η Ιαπωνία έχει να επιδείξει εξαιρετικά αρχιτεκτονικά παραδείγµατα ανεξαρτήτως κοινωνικής κριτικής. Το Capsule Tower, αποτελείται από 140 κάψουλες που στηρίζονται πάνω σε δύο µεταλικούς πύργους, και ανταποκρίνεται στό κίνηµα του Μεταβολισµού που ανήκει ο Kisho Kurokawa ο οποίος το σχεδίασε. Η ιδέα του κτιρίου βασίζεται στα αρθρωτά συστατικά στοιχεία και την ελαστικότητα. Όλες οι κάψουλες µπορούν να αντικατασταθούν από άλλες ενώ οι δύο βασικοί πύργοι παραµένουν σταθεροί. Πέρα όµως από την αρχιτεκτονική σκοπιά, το συγκεκριµένο κτιρίο µπορεί να το δει κανείς και αλλιώς. Ξεπερνάει τις προσδοκίες της ελαχιστοποίησης του χώρου για την ανθρώπινη κατοίκηση. Την περιορίζει σε ένα παραλληλόγραµµο 2.3 × 3.8 × 2.1 m. “Ακόµα και για έναν Ιάπωνα που έχει συνηθίσει να ζει σε µικρούς χώρους πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια”. Όσο και αν φαίνεται αστείο, ακόµη και η όψη του Capsule Tower θυµίζει πλυντήρια ρούχων για ανθρώπους. Και εγείρει ερωτήµατα. Πόσος χώρος είναι αρκετός για έναν άνθρωπο;

for people

6

Building

Washing Machines

Nakagin Capsule Tower(中銀カプセルタワ)του: Kisho Kurokawaχώρα: Ιαπωνίαπόλη: Τόκυοπεριοχή: Shinbashiέτος: 1972κατάσταση: λειτουργείµέλλον: υπό κατεδάφισηόροφοι: 13αριθµός: 140 κάψουλεςµέγεθος κάψουλας:2.3 m × 3.8 m × 2.1 m

Αρχιτεκτονική. Σχεδιάζει ο άνθρωπος για τον άνθρωπο. Ή τουλάχιστον έτσι λέγεται. Στην Ιαπωνία (και στις χώρες όπου παρατηρείται υπερπληθυσµός) τα πράγµατα είναι κάπως διαφορετικά. Ο χώρος που καταλαµβάνει ένα κτίριο είναι από τις βασικές αρχές σχεδιασµού του. Το ίδιο ισχύει και για τα διαµερίσµατα στο εσωτερικό των κτιρίων. Αυτό είναι κοινώς αποδεκτό τόσο για τους Ιάπωνες όσο και για τους υπόλοιπους αρχιτέκτονες. Άλλωστε η Ιαπωνία έχει να επιδείξει εξαιρετικά αρχιτεκτονικά παραδείγµατα ανεξαρτήτως κοινωνικής κριτικής. Το Capsule Tower, αποτελείται από 140 κάψουλες που στηρίζονται πάνω σε δύο µεταλικούς πύργους, και ανταποκρίνεται στό κίνηµα του Μεταβολισµού που ανήκει ο Kisho Kurokawa ο οποίος το σχεδίασε. Η ιδέα του κτιρίου βασίζεται στα αρθρωτά συστατικά στοιχεία και την ελαστικότητα. Όλες οι κάψουλες µπορούν να αντικατασταθούν από άλλες ενώ οι δύο βασικοί πύργοι παραµένουν σταθεροί. Πέρα όµως από την αρχιτεκτονική σκοπιά, το συγκεκριµένο κτιρίο µπορεί να το δει κανείς και αλλιώς. Ξεπερνάει τις προσδοκίες της ελαχιστοποίησης του χώρου για την ανθρώπινη κατοίκηση. Την περιορίζει σε ένα παραλληλόγραµµο 2.3 × 3.8 × 2.1 m. “Ακόµα και για έναν Ιάπωνα που έχει συνηθίσει να ζει σε µικρούς χώρους πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια”. Όσο και αν φαίνεται αστείο, ακόµη και η όψη του Capsule Tower θυµίζει πλυντήρια ρούχων για ανθρώπους. Και εγείρει ερωτήµατα. Πόσος χώρος είναι αρκετός για έναν άνθρωπο;

for people

7

8

9

Σουρεαλαστικός ιστός

Είµαστε παιδιά της πόλης και µη εξοικειωµένοι µε την αξία και τις αρετές του φυσικού εδάφους. Οι πόλεις χτίστηκαν και αναπτύχθηκαν, δεν υπάρχει όµως κάτι που µπορούµε να κάνουµε για να επαναφέρουµε το άρρωστο πλέον έδαφος κάτω από αυτές. Οι φαγάνες έριξαν τα δέντρα και σκάψαν τα βουνά, και όλα αυτά για να εκλογικευτεί ο τρόπος κατοίκησής µας και να ελεγχθεί ο τρόπος ζωής µας. Για αυτό το λόγο πρέπει να καταφέρουµε να µελετήσουµε τις υπάρχουσες πόλεις και να καταλάβουµε τη δοµή τους σε τέτοιο βαθµό ώστε να µπορέσουµε να τις καταστρέψουµε. Πάνω σε αυτά τα πλαίσια συστάθηκε µία ειδική οµάδα τρολεοδόµων για να ερευνήσει τους πολεοδοµικούς ιστούς µεγάλων αστικών κέντρων. Μεσω κλειρωτίδας επιλέχθηκε η πόλη του Πειραιά η οποία συνορεύει µε την πρωτεύουσα του ελλαδικού χώρου. Ο πειραιάς είναι ένα µεγάλο οικονοµικό κέντρο και ο λιµένας του είναι ο µεγαλύτερος αυτή τη στιγµή στην ευρώπη. Μέσα από τη διεξωδική µελέτη του πολεοδοµικού χάρτη του πειραιά επικεντρωθήκαµε στο παραλιακό µέτωπο το οποίο εισβάλει µε έναν ιδιαίτερο τρόπο στη θάλασσα. Κάθε προβλήτα που επέκτεινε την πόλη δηµιουργούσε ένα ασαφές όριο για το που τελειώνει ο ιστός. Σειρές από αποθήκες, γερανούς, πλοία συνθέτουν το παραλιακό µέτωπο του πειραιά. Όλο το ενδιαφέρον για αυτά τα στοιχεία σταµάτησε ξαφνικά όταν φτάσαµε στη περιοχή της δραπετσώνας. Σε ένα παραλιακό τµήµα της υπάρχουν άχτιστα οικόπεδα, αποθήκες και χώροι στάθµευσης καραβιών. Αν δείτε προσεκτικά στις δορυφορικές φωτογραφίες που παραθέτουµε η µορφή, αυτού του χώρου, έχει κάποια ανθρωποµορφικά χαρακτηριστικά.

Είναι πασιφανές ότι εκεί κείτεται ένα πλάσµα αθώο που η πόλη εγκλώβισε. Επίσης διαφαίνεται η προσπάθεια του εργολαβικού χώρου καθώς και του κράτους να απόκρυψει την ύπαρξη του πλάσµατος. Το χτίσιµο ενός εργοστασίου στη περιοχή του γυµνού µατιού του. Η αντικατάσταση των δοντιών και της γλώσσας µε ακριβά ιστιοφόρα και εµπορικά πλοιάρια. Η χάραξη χωµατόδροµων πάνω στο δέρµα του µε σκοπό τον αποσυντονισµό του δορυφορικού βλέµµατος. Μετά από χηµικές επεξεργασίες καταλήξαµε στο συµπέρασµα ότι το πλάσµα αυτό βρίσκεται προς το τέλος της µεγάλης ζωής του. Σταθήκαµε τυχεροί µε αυτό το εύρυµα και είµαστε σε θέση να διερευνήσουµε βαθύτερα το έγκληµα και να βρούµε τους ενόχους. Από αυτήν την ιστορική στιγµή λοιπόν, ξεκινάµε να κοιτάµε τις πόλεις µε άλλο µάτι για να βρούµε περισσότερα κρυφά µυστικά τους. Απαιτούµε να σταµατήσει άµεσα η αρχιτεκτονική παραγωγή και η φυλάκιση όλων των µεγαλοεργολάβων που τοποθετούνε γκροτέσκους όγκους σε ένα γκροτέσκο περιβάλλον στο οποίο θα ζήσουµε τις γκροτέσκες µας ζωές. Επίσης ανακοινώνουµε ότι προετοιµάζουµε µια καταστρεπτική κατεδάφιση στην περιοχή της δραπετσώνας για την απελευθέρωση του πλάσµατος. Σχεδιάζουµε παράλληλα την κατεδάφιση των µνηµείων της ακρόπολης διότι η χρήση τους θεωρείται λήξουσα, και την µεταφορά των κατοίκων της δραπετσώνας εκεί, οπού µπορούν να ζήσουν σε ένα πανέµορφο πανόραµα σε κατασκευές που έχουµε προετοιµάσει για αυτούς µε όλα τα κοµφόρ.

ΕΙ∆ΙΚΗ ΟΜΑ∆Α ΤΡΟΛΕΟ∆ΟΜΩΝ

10

Σουρεαλαστικός ιστός

Είµαστε παιδιά της πόλης και µη εξοικειωµένοι µε την αξία και τις αρετές του φυσικού εδάφους. Οι πόλεις χτίστηκαν και αναπτύχθηκαν, δεν υπάρχει όµως κάτι που µπορούµε να κάνουµε για να επαναφέρουµε το άρρωστο πλέον έδαφος κάτω από αυτές. Οι φαγάνες έριξαν τα δέντρα και σκάψαν τα βουνά, και όλα αυτά για να εκλογικευτεί ο τρόπος κατοίκησής µας και να ελεγχθεί ο τρόπος ζωής µας. Για αυτό το λόγο πρέπει να καταφέρουµε να µελετήσουµε τις υπάρχουσες πόλεις και να καταλάβουµε τη δοµή τους σε τέτοιο βαθµό ώστε να µπορέσουµε να τις καταστρέψουµε. Πάνω σε αυτά τα πλαίσια συστάθηκε µία ειδική οµάδα τρολεοδόµων για να ερευνήσει τους πολεοδοµικούς ιστούς µεγάλων αστικών κέντρων. Μεσω κλειρωτίδας επιλέχθηκε η πόλη του Πειραιά η οποία συνορεύει µε την πρωτεύουσα του ελλαδικού χώρου. Ο πειραιάς είναι ένα µεγάλο οικονοµικό κέντρο και ο λιµένας του είναι ο µεγαλύτερος αυτή τη στιγµή στην ευρώπη. Μέσα από τη διεξωδική µελέτη του πολεοδοµικού χάρτη του πειραιά επικεντρωθήκαµε στο παραλιακό µέτωπο το οποίο εισβάλει µε έναν ιδιαίτερο τρόπο στη θάλασσα. Κάθε προβλήτα που επέκτεινε την πόλη δηµιουργούσε ένα ασαφές όριο για το που τελειώνει ο ιστός. Σειρές από αποθήκες, γερανούς, πλοία συνθέτουν το παραλιακό µέτωπο του πειραιά. Όλο το ενδιαφέρον για αυτά τα στοιχεία σταµάτησε ξαφνικά όταν φτάσαµε στη περιοχή της δραπετσώνας. Σε ένα παραλιακό τµήµα της υπάρχουν άχτιστα οικόπεδα, αποθήκες και χώροι στάθµευσης καραβιών. Αν δείτε προσεκτικά στις δορυφορικές φωτογραφίες που παραθέτουµε η µορφή, αυτού του χώρου, έχει κάποια ανθρωποµορφικά χαρακτηριστικά.

Είναι πασιφανές ότι εκεί κείτεται ένα πλάσµα αθώο που η πόλη εγκλώβισε. Επίσης διαφαίνεται η προσπάθεια του εργολαβικού χώρου καθώς και του κράτους να απόκρυψει την ύπαρξη του πλάσµατος. Το χτίσιµο ενός εργοστασίου στη περιοχή του γυµνού µατιού του. Η αντικατάσταση των δοντιών και της γλώσσας µε ακριβά ιστιοφόρα και εµπορικά πλοιάρια. Η χάραξη χωµατόδροµων πάνω στο δέρµα του µε σκοπό τον αποσυντονισµό του δορυφορικού βλέµµατος. Μετά από χηµικές επεξεργασίες καταλήξαµε στο συµπέρασµα ότι το πλάσµα αυτό βρίσκεται προς το τέλος της µεγάλης ζωής του. Σταθήκαµε τυχεροί µε αυτό το εύρυµα και είµαστε σε θέση να διερευνήσουµε βαθύτερα το έγκληµα και να βρούµε τους ενόχους. Από αυτήν την ιστορική στιγµή λοιπόν, ξεκινάµε να κοιτάµε τις πόλεις µε άλλο µάτι για να βρούµε περισσότερα κρυφά µυστικά τους. Απαιτούµε να σταµατήσει άµεσα η αρχιτεκτονική παραγωγή και η φυλάκιση όλων των µεγαλοεργολάβων που τοποθετούνε γκροτέσκους όγκους σε ένα γκροτέσκο περιβάλλον στο οποίο θα ζήσουµε τις γκροτέσκες µας ζωές. Επίσης ανακοινώνουµε ότι προετοιµάζουµε µια καταστρεπτική κατεδάφιση στην περιοχή της δραπετσώνας για την απελευθέρωση του πλάσµατος. Σχεδιάζουµε παράλληλα την κατεδάφιση των µνηµείων της ακρόπολης διότι η χρήση τους θεωρείται λήξουσα, και την µεταφορά των κατοίκων της δραπετσώνας εκεί, οπού µπορούν να ζήσουν σε ένα πανέµορφο πανόραµα σε κατασκευές που έχουµε προετοιµάσει για αυτούς µε όλα τα κοµφόρ.

ΕΙ∆ΙΚΗ ΟΜΑ∆Α ΤΡΟΛΕΟ∆ΟΜΩΝ

11

Το ρούχο ως περίβληµα. Περίβληµα του σώµατος. Και το κτίριο ως ένα µεγάλυτερο περίβληµα σώµατος ή σωµάτων. Το ερώτηµα έχει ως εξής: τι επηρεάζει τι? Το σώµα σίγουρα έχει επηρεάσει και το ρούχο αλλά και το κτίριο αναπόφευκτα. Το θέµα είναι κατά πόσο το ρούχο επηρεάζει το κτίριο και το κτίριο το ρούχο. Τον τελευταίο καιρό πολλοί σχεδιαστές και κυρίως οι νεότεροι φαίνεται πως επηρεάζονται απο κτίρια και αντικείµενα, διακοσµητικά αλλά και της καθηµερινότητας. Η καλλιτέχνης Susie MacMurray κατασκεύασε ένα φόρεµα απο γάντια κούζινας από latex το οποίο εκτέθηκε στο Museum of Arts and Designs στη Νέα Υόρκη σε συλογή που ονοµάζεται Second Lives, ενώ στην Κωνσταντινούπολη οι σχεδιαστές Ece και Ayse Ege σε έκθεση µε όνοµα Instanbul Contrast στο Instan-bul Modern τον Σεπτέµβρη του 2010 τοποθέτησαν 26 σχέδιά τους επηρεασµένα από τις αρχιτεκτονικές αντιθέσεις της Κωνσταντινούπολης, ανοίγοντας έτσι την εβδοµάδα µόδας. ∆ύο παρόµοιες προσεγγίσεις έγιναν και παλαιότερα µε µια χροιά εννοιολογική. Η πρώτη το 1931 στον Beaux Arts Ball, ετήσιο αποκριάτικο χορό που δίνετε απο τους φοιτητές της Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts στο Παρίσι την άνοιξη, όπου γνωστοί αρχιτέκτονες της εποχής εκείνης (A. Stewart Walker [Fuller Building], Leonard Schultze [Waldorf-Astoria], Ely Jaques Kahn [Squibb Building], William Van Alen [Chrysler Building], Ralph Walker [Irving Trust Company], and Joseph Freedlander [Museum of the City of New York]) φόρεσαν κυριολεκτικά τα κτίριά τους. Η δεύτερη το 1984 όπου πάλι γνωστοί αρχιτέκτονες (Philip Johnson, I.M.Pei, Philippe Starck, Sir Norman Foster, Michael Graves, Charles Gwathmey...) φόρεσαν κτίρια ή αντικείµενά τους σε µια συλλογή από φωτογραφίες πορτραίτα για λογαριασµό του περιοδικού Vanity Fair . Η αρχιτεκτονική ως ρούχο αλλά και το ρούχο ως αρχιτεκτονική.... περιβλήµατα ή περι-βλήµατα η απόφαση είναι δική σας..

Περι-βλήματα (?)

12

Το ρούχο ως περίβληµα. Περίβληµα του σώµατος. Και το κτίριο ως ένα µεγάλυτερο περίβληµα σώµατος ή σωµάτων. Το ερώτηµα έχει ως εξής: τι επηρεάζει τι? Το σώµα σίγουρα έχει επηρεάσει και το ρούχο αλλά και το κτίριο αναπόφευκτα. Το θέµα είναι κατά πόσο το ρούχο επηρεάζει το κτίριο και το κτίριο το ρούχο. Τον τελευταίο καιρό πολλοί σχεδιαστές και κυρίως οι νεότεροι φαίνεται πως επηρεάζονται απο κτίρια και αντικείµενα, διακοσµητικά αλλά και της καθηµερινότητας. Η καλλιτέχνης Susie MacMurray κατασκεύασε ένα φόρεµα απο γάντια κούζινας από latex το οποίο εκτέθηκε στο Museum of Arts and Designs στη Νέα Υόρκη σε συλογή που ονοµάζεται Second Lives, ενώ στην Κωνσταντινούπολη οι σχεδιαστές Ece και Ayse Ege σε έκθεση µε όνοµα Instanbul Contrast στο Instan-bul Modern τον Σεπτέµβρη του 2010 τοποθέτησαν 26 σχέδιά τους επηρεασµένα από τις αρχιτεκτονικές αντιθέσεις της Κωνσταντινούπολης, ανοίγοντας έτσι την εβδοµάδα µόδας. ∆ύο παρόµοιες προσεγγίσεις έγιναν και παλαιότερα µε µια χροιά εννοιολογική. Η πρώτη το 1931 στον Beaux Arts Ball, ετήσιο αποκριάτικο χορό που δίνετε απο τους φοιτητές της Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts στο Παρίσι την άνοιξη, όπου γνωστοί αρχιτέκτονες της εποχής εκείνης (A. Stewart Walker [Fuller Building], Leonard Schultze [Waldorf-Astoria], Ely Jaques Kahn [Squibb Building], William Van Alen [Chrysler Building], Ralph Walker [Irving Trust Company], and Joseph Freedlander [Museum of the City of New York]) φόρεσαν κυριολεκτικά τα κτίριά τους. Η δεύτερη το 1984 όπου πάλι γνωστοί αρχιτέκτονες (Philip Johnson, I.M.Pei, Philippe Starck, Sir Norman Foster, Michael Graves, Charles Gwathmey...) φόρεσαν κτίρια ή αντικείµενά τους σε µια συλλογή από φωτογραφίες πορτραίτα για λογαριασµό του περιοδικού Vanity Fair . Η αρχιτεκτονική ως ρούχο αλλά και το ρούχο ως αρχιτεκτονική.... περιβλήµατα ή περι-βλήµατα η απόφαση είναι δική σας..

Περι-βλήματα (?)

13

14

17

18

19

20

21

SiloΣτις 15/7/2011 κάνει πρεµιέρα η πολυα- ναµενόµενη ταινία φαντασίας “Silo” από την σκηνοθετική οµάδα Pigwins. Πρόκει- ται για µια ταινία που διαπραγµατεύεται φανταστικές - ακραίες καταστάσεις που διαδραµατίζονται στην πόλη του Βόλου.Η µυστήρια πλοκή όπως δηµοσιεύτηκε από την εταιρεία παραγωγής δηµιουργεί πολλά ερωτηµατικά όσον αφορά το περι- εχόµενό της. Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Τον Αύγουστο του 2010 παράξενα φαι- νόµενα παρατηρήθηκαν στην πόλη του Βόλου. Φαίνεται ότι το σιλό ελέγχει τον καιρό και τον χρόνο, προκαλώντας σηµαντικές αλλαγές στη ζωή της πόλης. Κανείς δεν είναι σίγουρος τι συµβαίνει». Η ταινία δεν περιορίζεται, όµως, στα στενά όρια της πόλης καθώς θα µπορούσε να πρωταγωνιστεί οποιαδήποτε “µητρό- πολη” του κόσµου. Με µατιά που θυµίζει ντοκυµαντέρ περιγράφει ασυνήθιστες συνθήκες (ως κλασσική ταινία φαντα- σίας) τοποθετηµένες σε συνηθισµένους χώρους µε κοινούς ανθρώπους. Με χροιά αυτοσαρκαστική τηρεί όλα τα χολλυ- γουντιανά κλισέ διατηρώντας την ακέραια κριτική µατιά στα δρώµενα της πόλης. Με σκοτεινό περιβάλλον και φωτογραφία καθώς και ένα υπέροχο ατµοσφαιρικό soundtrack εναρµονισµένο µε τα πλάνα της ταινίας, δηµιουργεί µια κατάλληλη βάση για να στηθεί ένα αριστούργηµα. Παρ’ όλες τις εξαιρετικές κριτικές και τις φήµες για πολλαπλές βραβέυσεις ακόµα και πριν την επίσηµη πρεµιέρα της ταινίας, οι δηµιουργοί της αποφάσισαν να µη συµ- µετέχουν στα βραβεία oscar δείχνοντας την αντίθεσή τους σε αυτά.

22

SiloΣτις 15/7/2011 κάνει πρεµιέρα η πολυα- ναµενόµενη ταινία φαντασίας “Silo” από την σκηνοθετική οµάδα Pigwins. Πρόκει- ται για µια ταινία που διαπραγµατεύεται φανταστικές - ακραίες καταστάσεις που διαδραµατίζονται στην πόλη του Βόλου.Η µυστήρια πλοκή όπως δηµοσιεύτηκε από την εταιρεία παραγωγής δηµιουργεί πολλά ερωτηµατικά όσον αφορά το περι- εχόµενό της. Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Τον Αύγουστο του 2010 παράξενα φαι- νόµενα παρατηρήθηκαν στην πόλη του Βόλου. Φαίνεται ότι το σιλό ελέγχει τον καιρό και τον χρόνο, προκαλώντας σηµαντικές αλλαγές στη ζωή της πόλης. Κανείς δεν είναι σίγουρος τι συµβαίνει». Η ταινία δεν περιορίζεται, όµως, στα στενά όρια της πόλης καθώς θα µπορούσε να πρωταγωνιστεί οποιαδήποτε “µητρό- πολη” του κόσµου. Με µατιά που θυµίζει ντοκυµαντέρ περιγράφει ασυνήθιστες συνθήκες (ως κλασσική ταινία φαντα- σίας) τοποθετηµένες σε συνηθισµένους χώρους µε κοινούς ανθρώπους. Με χροιά αυτοσαρκαστική τηρεί όλα τα χολλυ- γουντιανά κλισέ διατηρώντας την ακέραια κριτική µατιά στα δρώµενα της πόλης. Με σκοτεινό περιβάλλον και φωτογραφία καθώς και ένα υπέροχο ατµοσφαιρικό soundtrack εναρµονισµένο µε τα πλάνα της ταινίας, δηµιουργεί µια κατάλληλη βάση για να στηθεί ένα αριστούργηµα. Παρ’ όλες τις εξαιρετικές κριτικές και τις φήµες για πολλαπλές βραβέυσεις ακόµα και πριν την επίσηµη πρεµιέρα της ταινίας, οι δηµιουργοί της αποφάσισαν να µη συµ- µετέχουν στα βραβεία oscar δείχνοντας την αντίθεσή τους σε αυτά.

23

H E A R T A I N E R

add

and

get

Πάντα τον γοήτευαν αυτές οι εφήµερες κατασκευές αποτελούµενες από πολύχρωµα τουβλάκια. Εκείνο το πρωί ένα φορτηγό πλοίο ξεφόρτωσε για να ξαναφορτώσει. Έβγαλε τη φωτογραφική του για να αποτυπώσει την εικόνα αυτού του κτίσµατος που τα µέρη του θα σκορπίζοταν πια στα διάφορα µέρη του κόσµου και ποτέ δε θα µπορούσε να υπάρξει πια.

24

25

26