y

LEX! C Q G R A ΡΗIS VULGO

MALE INTELLECTAi.<=- f-ggfe i ■—*»·

QU ΛRUM

PAR TEM PRIMAM,

■GONSENSU AMPLISS. FACULTATIS PHILOSOPRICM,

PUBLICE EXHIBET

Mag.MATTHIASFLODERUS,

LIΝGU. GRiEC. ET HEBR. ADJUNCTUS ORD.'

RESPONDENTE

&ONA DANIE,SMOLANDO»

In Audk, Guft. Maj. d. 12 Martii 1791.Horis , ante tnefidtem, folitisr

U Ρ S A L I Μ, Litteris Direft. Joh. Edman.

S:iE R:iE M:TIS'

ΜAGNΜ FIDEI FIRO,DIOECESEOS WEXIONENSIS EPISCOPO EMINENTISSIMO

s:s R!ffi m:ti a sacris SUPREMO,NEC NOΝ

ORDINIS REGII,

QUI DE STELLA POLARI NOMEN HABET ?

MEMBRO FULGENTISS1MO,

REVERENDISSIMO DOMINO,

SACRUM.

VI RIS

ADMODUΜ REVERENDIS atque PRjECLARISSIMIS,

D:no Mag. DANIELI STOCKE,PASTORI et PRiEPOSITO ecclesi^e wackelsångensis,

AVUNCULO OPTIMO,

et

D:no Mag. JOHANNIDAVIDIROGBERG,

GR JE C JE. linguae LECTORI ad gymnas. wexion,

PATRONO PROPENSISSIMO,

In pigans gvnti Ef venerabunéi animi ob multa in fe colia-ta benefiaa, basce facratas voluit pagellas

NOMINUM VESTRORUM

%

cultor devotisfimusJonas Danielsson.

F.NKE - PASTORSKAN,

HÖGÅDLA FRUN,

HELENA MARGARETA

DANIELSSON,Född STOCKE,

MIN HULDASTA MODER!

F·*■ aft ej ER huldhet kan belönasMed desfa blad jag lämnar fram;Så kan deraf dock nogfamt rönas

Min hog att vara. erkånfam.

EDER, MIN HULDASTA MODER,

ödmjuk-lydigfle Son,Jonas Danielsson.

In magno il!ö Lexicorum Grsecomm numero, qune in«de a rerociisfimis remporibus, ad noftra usque factirla, a viris Grace doflis confarcinata, erudiromm terun«tur manibus, nullum ornnino esfe adeo perFetum abfo-lutumque, ut culrisiimse gentis lingüam addifcere cupien-tibus magncpere posiit commendari, diu ccnqueilus eilliteratus orbis. Poll aliorum labores, laudabili induilriain hac palaeilra deiudavit Henr. Stepharms, qui, evulgatoa. 1572 vailre molis Thefauro linguoe Grseca?, omnem,fi qua exilitura fit Harum literärum amans, poileritaremfibi in perpetuum devinxit. Sed iic tarnen merito dole-mus, in opere ceteroquin egregio & fatis locupleti, mul-ra esfe, quae deiiderentur, muita quae lima indigeant.PreEterquam enim quod mulra millia vocum, quae illi velplane prateritae funt, vel obiter tantum tatae nullaqueilabilitae autoritäre, fe collegisfe teftari funt eruditi vi*ri d), illorum fe reum facit Stephanus naevorum , quibusmaculata funt Lexica, quae habemus, tantum non omnia.In Ulis nobis is primo norandus occurrit, quod in inda-ganda primigenia vocabulorum notione, parum felicesfuisfe videntur Lexicographi ferme omnesj primo enimnonnumquam loeo ponunr notionem, longiori a primadiftantem intervallo, & quae nariva eft , ultimo collocantloco, iramo, interdum eamdem plane reticent. Hinc ac-

A 3 cidit,.

λ) J. H. Mnji Obfl". vSacii? L. IV. ρ. 161. J, jtnfii Lech Ln-cian. L. Iii. c. I. p. 309» J. Grammii Prodrom. Anriqu. Xenopb»p. MI. Les Poéfies d'Anncreon, trad. par M:e Dr.cier Rem. fur i'OdeLVIII« p. 204. C. F, Mutttbt Obfli Piniol, in Ν. T. p. 491,

5 6 ( jfrcidit, ut multorum fugiar perfpicaciam, quo vinculo ρ!ιμ·res iftae iignificationes inter £e conjungantur & qua viafecundariae a primigenia defcendant. Hane nifi probetenuero , multum mihi negotii facesfent, quum alia mul-ra, tum in primis iftiusmodi vocabula , quae duo contra¬ria fignificare videntur, qualia Tunt e. c. IXsτομα,ι & rim,quorum prius & fperandi & metuendi, pofterius & bono-randi & puniendi norionem habet. Scilicet, ut difpiciamquomodo haec inter fe cohaereanr, opus eft, ut in neu-tra figniflcarione acquiefcam, fed tertiam aliquam quae-ram, in quam duse illae fpeciales, tamquam in genusfuum concurrant: illud enim primariae cujuscumque vo·cabuli norionis indicium eft, eam, per reliquas omnes,quae hinc rite deducuntur, dominari. Neque, ut fieriplerumque fölet, metaphoricae iftae notiones, praeter ne-cesfitatem cumulandae funt, quum haud raro ad unamcommode referri posfint. Id enim asfeverare audemus,pauca esfe vocabula, quae duabus plures admittat notio¬nes , primigeniam unam & alteram fecundariam, quodaccuratius examinanti multas diverfas illas, quae a Lexi-cographis coacervantur, fache patere arbitfamur, Fatea-tur is necesfe eft, reapfe diverfas haudqtiaquam eas esfe,fed varias rantum unius ejusdemque rei determinationes,quales foecunda Scriptorum , Poetarum in primis ingeniaeffingere posfunt innumeras. Sunt praeterea apud Grae-cos verba Media di£la, quae vim habentia reciprocamvel reflexivam, ab aclivis & pasfivis multum differunt.Hoc ipfum discrimen inter pasfivum & medium nullibiferme obfervarunt Lexicographi, fed diverfos urriusqueformae ufus pesiime confuderunt. Neque admodum fue-re adcurati in adnotandis Ellipiibus, quae in Graeco fer-mone funt frequentisiimae, ad quas, ii artendisfer Stepba-nus, non dixisfet tot verba, quae genitivo cafui jun£taoccurrunt, iftum regere cafum; quum is aliunde non de-

pen-

) 7 ( Λ?*

pendeat, quam a fuppresfis vel proepofirionibus, vel fub-itanrivis: nec verbis a£tivis tories dedisfet fignificatumneutralem, Nullum enim verbum fuam exuere poteftnaturarn ; a&ivum numquam iieri poteft neutrum, ied iiquando acciderif ut illud ufurpari videatur in fenfu neu*trali , eft ellipfis pronominis reciproci. Denique & illudleviter notandum, Lexicographos non minus quam Gram-maticos perperam inter fe permifcuisfe tempora ex di-verfis verbis orta, unde iflee natae funt anomaliae, quasingratiis linguae Graecae commenti funt Grammatici, quae-que non posfunt non remoram objicere illam addifcerecupientibus b),

Hi praecipui funt errores, a quibus, quantum pote*rit, fedulo Tibi caveat, qni in novo condendo Lexicohaud infeliciter verfabitur. Tantum vero abeft, ut a no-bis quidquam proferri posfe putemus, quod pro normahabeatur & regula , ut potius iincere fateamur, in retam altce indaginis, aliorum nobis ipfis opus esfe duftu& inftitutione. Sed quum inter legendum non pauca de-prehenderimus vocabula, ad quae ccecutire nobis viii funtLexicorum Scriptores, ea adnorare &, qua potuimus,άκξίβεια, eorum fignificatus in magis naturalem ordinemdigerere occepimus. Horum jam fafciculum, tibi, B. L,qua par eft, modeftia proponimus, enixe rogantes, velisnoftrae tenuitati veniam dare «St, iicubi lapfi fuerimus,

nos erigere inque meliorem viam reducere..

b) Plura hnc fpeétantta habet Oratio b. Pafris de inopin ndcurnti LexiciGrad, cujus edendi occafionem brevi nos naduios csie fperamus.

ΦΤΛΑΣ-

Tfc, ) 8 ( J%*

ΦΥΛώΣΣΓΧ 1. φυλάττω, cufiodio, fervo, obfervo; vak¬ta, forvara, iakttaga. Ufurpatur proprie de excu*biis ad, portas <Sc aditus, nam radix eft πυλ*?, portajdeinde transfertur ad omnem tutelam Sc cuftodiam.Palaeph. φυλάττειν την πάλιν, cufioclire urbem. Luc.φυλάττειν τον χξυσον, cufiodire aurum. Horn. φυλάτ~τειν χολον, qC cuRodire iram, h. e. premere & dis-fimulare. Plllt. ταε $ε νυάίεξ'ιναε φνλακάε εκέλευε φυ-λάσσειν, jubebat obfervare vigilias nocturnas. Dici-tur Sc7 φυλάσσω σε άπο τύτα , cuRodio te ab hac re.Sc φυλάσσω εμαυΙόν άπο r<voV, quse phrafis exprimitvim formae Mediae. Ponitur etiam abfolute, per el-lipfin fubftantivi, ut apud Plut. τοίε παισ) τοίε πλχσι*οιε οι τίατεξεε φυλάττειν παξαιν^σιν (fe. rot χξημάΐα) ,filios divites hortantur parentes, ut fervent (fua bona),

Pasf. Φυλάσσομαι, cuRodior, fervor ab altero;quo fenfu captivi» oves, bona, Scc. φυλάτ!ε<&αι di-cuntur.

Med. Φυλάσσομαι, cuRodio meipfum; quumvero qui fe ipfum cuRodierit, is caurus iit, fa&umeft, ut φυλάσσεσαι frequenter fit, cavere fibi ab ali-qua re, akta fig for något, taga ßg tilvar-a. Jungi-tur in hoc fignificatu Sc infinitivo, φυλάτίχ τålo ποιεϊν,cave ne hoc facias; Sc accufativo^ φυλάτίομαι τέΊοχcaveo mihi ab hac re; Sc particulis μη 1. οπωε μη.Ariflot. φυλάσσεται οςαί<ΒΰΗ, cavet ne confpiciatur.Hefiod. ταύτα φυλασσόμενοι, ιθύνετε μυ&αε, ab his ca-ventes vobis, aequas ferte Tententias. Plut. Ka) fiel-κνυσιν άυτοΊε ά h~i φυλά£α(&αι n&f $ιος&ωσαι, Sc oftea*dit ipfis quid cavere, quid corrigere debeant. Xen,φυλάτίχ οστωε μη ελάτΊχε τάε βχε ποιησηε, cave bovesimminuas.

'ANA-

) 9 [

'ANAAT'jQ, refolvo , retexo compoiita ; uplhfa, uprifvå%Horn, ημοίίΐη μεν νφαινεσκεν ίςον, vvxjots ο αλλυεσκεν.,interdiu texebat telam & texrtim deinde no£tu rete·

xebat. Hinc transfertur ad defignandum quodcum-que aliud quod dici queat folvi & refcindi, ut ανα¬λύει φιλίαν kW κ^νωνίαν, disfolvere amicitiam & fo-cietatem , Se apud Hermog. ανάλυε/ν σνμπόσιον, fol-vere, finire convivium 1. difcedére ex convivio.Hoc enim vel fimile fubftantivum fubintelligendumeft, dum huic verbo tribuitur fignificatus difceden-di, ita ut norio tum fiat priegnans. Plut. ωςε μηττξόΐε^ον αναλυειν, η κτησα<&αι τ/να των συνκοίακε/μενωνφΐλον, ita, ut non oporteat prius folvere, finire feil,convivium 1. converfationem, atque fic etiam exconfequenti, digredi, quam quemquam una adeum-bentium tibi amicum junxeris. Idem exiilimandumde ξησεσ/ν y αναλύε/ν πςο$ αυτόν Sc hs οίκον, in quibusverbum rerinet libi nativam notionem , quae tarnenillic fit praegnans, exprimens Sc antecedens Sc con-fequens : disfolvere converfationem in loco aliquo,ita ut dom um fe quis conferat. Qui folvunt navimvela ventis daturi, dicuntur etiam αναλυε/ν veevv 1.πξύμνησ/α vseez, vel fuppresfo accuf. fimpliciter ava-λυειν, quomodo fuum Jolvere elliptice adhibent Lati-ni. Quin etiam milites, dum caftra movent , Scfolvunt rabernacula , dicuntur αναλυε/ν reo σκηνη 1. ζω-ςϊήξοί,ς σκηνών, loquendi forma fimilis noftrse, hrytatipp. Hinc fumta metaphora dicuntur morientes dva-λυε/ν , quafi αναλυε/ν την znlyeiov ο/κ/αν rS σκηνπΐ, Phi¬lip. 1: 23.

Med. 'Αναλύομαι, folvo aliquid circa corpus me-um. Callim. Αηίω το/ μ/1(ην αναλύεται, Latona ζο-nam fuam folvit, Sc de Iride , έδεποτε ζωνην αναλύε-raty numquam zonam fuam folvit.

B Tfa,

^ ) ΙΟ (

Tftil, τινοο , τινυω & τίνυμ;, pr. ίο!να , Ιιιο ; Ibfa, betald.Solvimus aliis vel honorem, quafi virrutibus iliorumdebirum, unde eft notio honorandi ^ magni aftimandi;vel pcenam , Γι quis eam exigendi jus habueric, un¬de eft, quod τίειν etiam fignificet puniri, folvere pce¬nam. Horn, ζωοίγζίοί rlveiv, pretiurn pro falure dataperfolvere. Apoll, τίσω χο&ξΐν, gratiam perfolvam.Xen, αυτοϊς μκ&ον τΐνειν, ipfis mercedem folvere.Horn, οΐξίςον Α -χροιών tstih ετισας, forrisfimura Graeco-rum nullo modo honorafti, pro nihilo geftimafti.Id. ο'φξα as μάλλον rlaooaiv Ågyslw νέοι jjJe γέροντες,ut te magis in pretio habeant Grgecorum Sc juvenesSc principes. Id. 3ίκψ τΐα,αμ dant pcenas. Plato, τϊωφονον , cssdis pcenas luo. Id. rlaoct ποινην Ξέξζη ·, pce-na Xerxi fatisfacere. Epigr. L. 4. y.évr, cT άλιτνμαιαλαιμ& % γα ffρ τίνει. πολλάκι τυτΡομένη, folus venterpeccata luit gulse.. Apoll. Rhod. 7τατξος mo %avd\vτίνεσκεν αμοιβή ν ■> paterni delicli poenas luebat, Horn.τ'ισειαν Ααναο) εμα πάκξνα σοίσι βέλεσσιν ^ luant Greecimeas lacrimas tuis fagittis, matte Grekevne, träffadeaf dina fkott, fä umgälla [ßraffas får) mina tärar.

Pasf Ύιομαι, in prerio Sc honore habeor, ag-tas, hedras. Horn. Sees ά ως τίετο $ημω, Dei inftarcolebatur a populo. Heft Ssolcri τετίμενη sfi μάλιτα,Diis maxirne eft honorata. Uno in loco apud E-und, τΙεται pofitum esle videtur pro risi: Ζευς τίεταιαυτήν , Jupiter eam honorat.

Med. Ύιομαι, facio 11t mihi folvatur, five, abaltero aliquid, quod mihi debitum eft, exigo Sc re-peto. Horn. ·ημεϊς $ αυτε αγείξόμενοι κατα 2ημον , τ>σομε$α , nos deinde congregati in populo , perfolvinobis faciemus, h. e. vepeiemus, reeipiemus pretiurn,pro iisj quae dedimus hofpiti. Et quoniam inter ea,

quae

5 II ( β*quae r.obis ab alrero, famquani debira, peiTolvi pareil: 3 eriam referri iolec. pcena pro darnno illaro, hincplerumque in forma med. fignificat, facere fibi per-folvi pcenas, feu, pwnre 1. ulcijci aliquem. Exem-pla apud Horn, pasiim obvia. ει μη παίδων rs κο&σι-yv-ήτων rs φονηοις ησόμε^Μ) ii non filiorum & fratrumnoftrorum occifores punienius. επε) ngj κείνος ετϊσα,τοπατςοφονηοζ % liquidem & ille punivit occiforem patrisfui. η r εφοίμην rirci&cu ΑΛέζανάξον κακότητος, (quigenir. dependec a fuppresfa prsep. ενεκα) certe puta-bam , ine posfe ulcifci Paridem ob malefa&um. Έ-ξιννυες υπο yoclocv αν3~ξωπ8ς τΙννυνται, Furiae iub terrahomines puniunt. Iriterdum conftruitur cum dupliciaccuf. Eurip. ?ΐσομαι σε όΐκψ, iumam de re fuppii-cium. Horn, rharo s^yov οάεικες Νηληο&, ulrus eft in-dignum facinus , iumto de Neleo fupplicio r): inquibus locutionibus alter accufativus pendet a fup¬presfa praep. εις, — Profaicis Scriptoribus in hoc fi-gnificatu ufitatius eft comp» ο&ποτίσαιΒχι.

ΣΤΕ'ΛΑΩ pr. contraho, adftringo; Jraga ihop. ςέλλειν c$o-νην, 1. ur Hom. & Apollon habent, ςέλλειν Wim νηος,vela contrahere. ςέλλειν <?ξοί]'αν, contrahere exerci-tum 3 quomodo & nos dicimus , draga ihop en krigs¬bar. Eurip. M7t \\Μχα ςε'λας ( fc. ςξοίΐάν, ut plenein alio loco habet) επε~ξΜτευσε KΜ^μεΙων πάλιν·) con¬trarius ex Inacho fl. copiis, bellum intulit Thebano-rum civitati. Apud Alex. Aphrod, tm ςελλοντΜ rijvκοιλίαν, quae alvum adftringunt, floppande. Ex hacnativa notione ceterae fua fponte fluunt. Seil. Grae-

B 2 ci

<0 Od. L. XV: 236. Ceieb. Damm in Lex. eliorfum trahit li$cverba, ae Hiftoria Nelei ipfa conftruöio exigere videtur: ita enirnreddit: Neleo procuravit ßtisfactionem pro eo quod pasfus fuerat, Cfr.Pope ad h. 1.

*-X >' 32 {ci veftibns utebantur laxis 8c fiuentibus, qua; cingu-lo coercendae erant* maxims ubi irer ipiis facien-dum erat, ut esfent expeditiores, unde fa&um, titverbum quod coercendi vim babebat, adhibtterintin fe η Tu inftvuendi, amiciendi , ornavdi, mittendi &c,tiIreda, utrufta , affärda, quum in ifris cafibus opor-tuerit illos 5βλλ«ν τα ιμάτια, coercere veftes. Ex-empla ubique ob via·. Horn. ετάξχε μέλλων, fuosfocios ordinans de inftruens. Ach. Tat. <Γ υ/^rάντύε δεήσει. την κοξην, muneris quoque veftri erit,puellam ita adornare. Plut. χιλίαε εςειλεν hs Χε^όνη-σον, milie in Cherfonefum mifit. Luc. c&ός hs Κοςιν-Bov ςελλ8σα, via qf; mittens viatores h. e. ducens inCorinthum.

Pasf. Στέλλομαι, initruor , ornor, mit tor. He-rodian. 7ΤξεσβεΊαι hs την Κντιόχειαν εςελλοντο, legatiAntiochiam mirtebantur. Pind. hyd Idios ev κοινω ςα-

λειε, ego pri'vatus in re publica misfus. Luc. &«λ-juévos τchs oBovais, linteis ornatus.

Med. Στέλλομαι, accingo me, inftruo, mittome , h, e. eo, proficijcor. Oprime expresfa vis verbimedii in his. Horn, verbis; άλλοι &e ςελλειΒε κατα

ςςατον, vos cereri parate vos & inftruire per caiira,gören eder färdiga, lagen eder til. Eurip. η ναυταιςελλονται κινεϊν Köhras, an naurse fe accinaant ad mo·yendos remos. Ach. Tat. τη Jl επιύοη ςελλομεΒα πξοεάπο$ημ!αν, fequenti vero die ad iter nos accingeba-inus. Eurip. ςελλωμε!¥ οιν.αόε etσμενοι ΎςοΙαε απο, profi-cifcamur libentes domum a Tröja. ΑΕΙ. Σων.ξάτηε ελεγεν,& αυτόν 'Αςχελαον μηΜνα hs Μακε^όναε ςελλεΒαι, Socra-res dicebat, ipfius Archelai gratia neminem in Ma-cedoniam profieifei. Frequentisfime hoc fenfu ufur-

patur

""λ ) 13. (

patur Aor. 2 Pasf. fcdhtiv d). — Metaphorice fignifi-cat evitave, declinare, du£la forte ratione translatio-nis a nautis, qui, cont-ra&is velis, defle£lunt, utfcopulum declinent. Plut. memorat Socratem, quo-ties fentiret, fe vehementius commotum adverfus a*micorum aliquem , Πξο κύματος ως rivet πovrlotv dtngccvςελλόμενον, ante fluStum , velut maritimum quoddam Pro¬montorium declinantem, foliturn fuisfe vocem remitie¬re, vultu renidere & manivetius obtueri. Ad hanenotionem reipicit Paulus 2 Cor, vin: 20, dicens fe.plures mifisfe in Ächajarn , ilipis colligendte catisfa ,

ςελλάμενοι rare &c. ut declinaret calumniarn , quailipfe intervertere atque ad fe transferre vellet eolle«<3;am pecuniam.

ΠΑΡΑΠΑΙΩ, pr. pulfando aberro; βα ruift'e, bredvid; hincmetaph. infanio; yra, vara galen. Theophr. de causf.d/o H&j rfjv cc7ro rye dWXijk εξγασίαν μάλλον inctivariv,v\ την d/oc ra άξότξ8' dW? yotq πολλά 7ΐΰίξοί7ΐοίΙειν , ubiverbum pofitum esfe videtur in prima fignificario·ne, ita enim intelligor quapropter bidentis eulturammagis, quam aratri commendanr , id enim non eacontundit, quae debet, fed pleraqtie intacla relin-quitj plogen lemnur mycket okrosjadt, quod nihil aliudeil, "quam pulfando aberrat 1. delnät. Eleganter pro-priam fimul & translatam notionem conjungit Luc.Serrno ibi eil de pantomimo quodam, qui partesagens furentis Ajacis, in furorem ipfe a£lus, uniaccinentium tibiam eripuit eamque capiti Ulysfis pro-pe adilantis tanta vehementia impegit, ut niii obfli-tisfet pileUS , άπολωλει div c κακόδαίμων 'OdWawV, οξχνSV τΐοίξοίπαίοντι πεξίπεσων.. id. τϊοίξαπαίεις, ώ γεξων, Η&!

Β 3 μει*

d) Cfr, Kufierus de vetbis Mediis, ed, Wolle, p. Jp.

) 14 ( Jt*

μείξακιενη πξοε το χξεοον, deliras , fenex, & juvenilister fa to adverfaris. Jd παςαπαίων Ιπ\ τοσύτων μαξτυ-ξων, delirans (ub tor teliibus. Anftoph. duo πξεσβυΊαξυιΉιασωτα τ& ληξεϊν y&j παξαπα'ιειν, duo veculi in nu-gando & delirando confortes.

ΔΗΛΟΝΟ'ΤΙ, (pro άηλον οτι, ut feorfim fs?pe fcribitur ,

åk, ubi in dialogis periodum ciaudit, ett ellipnca lo-quendi forma, hoc modo fupplenda, 3ηλύν, In rctu-ra χτωε εχει, perfpicuum ett, bsec ita fefe habere)J'cihcet, certe. Plat. τον ηλιον ydξ Δηλονότι εξωτοίε , fci-licet de fole hoc percontaris. Luc. επε) κμ) tcc αν&ηζ'ήξοί οντά ει τις βλεποι αποβεβληκότα την βάψη ν , οΐμοξ-φα δηλονότι αυτω $όζει, enimvero flores arefa&os iiquis intueatur amisfo colore , forma certe (nimirum)ipfi carere videbuntur. Quemadmodum Latini fuurnj'cihcet, iic Graeci δηλονότι- adhibent & in refponiio-nibus affirmativis & ironice. E. g. συ sv Ksyetc ταύ¬τα', δηλονότι, (h. e. ό'ηλον, οτι λε'γω ταύτα) tune dicishoc? fcilicet, h. e. utique dico hoc. Ironice ufur-patum , exprimere poteit quod apud nos vulgari fer*mojie frequentatur , jo visfl, kan tro, kan tanka: utapud Luc, είπατε σε η πολιέ οίνεκηξν^εν ευεξγετην δηλονότι,om folket nagon gang utropat dig for fin valgfivare,kan tänka: apud Eumd. ubi fermo eft de ridiculomore conveftiendi mortuos, Ινα μη §ιγωεν δηλονότι πα-ξα την ο dov , kan tänka , at de icke ma fi yfa under vä¬gen. Eodem fenfu frequenter occurrit jcilicet apudLatinos. Ter. id populus curat fcilicet, kan tro, detbryr folket fig om. Cic. quis tu ipfe fcilicet laudatorfcriptorum meorum? — Ab Ariftoph. dicitur $ηλονοτίη.

ΠΕΡΙΒΑ'ΛΛίΧ, circumjicio, cingo; omgifva, omgjorda, πε·ξΐβοίλλειν ιμαίιον 1. ίμοίΐιω, cingere aiium vefte, h. e,induere: itaque dum abfolute ufurpatur in fignificaru

indu-

) 15 ( JS*

induendi, eft ellipfis hujus fubftantivi *, quemadmo-dum etiam dum fenfus exigit, ut πεξιβάλλειν τινοοreddatur amplecL, refpicitur ad fuppresfum fubft.rcus άλεναις, fui>s ulnis alium cingere, ut apud AE»lian. φίλων άυΐον Key περιβάλλων , eum exofculatus at-que amplexus eib Ariftot. ττεξιβάλλειν τείχος· τη πο·λει y urhem mcenibus cingere. Horn. πεξ) τττεξά πυκνάβωλοντες, alas fuas crebro circumdantes tibi. Poly-a?n. 'Αλέζων^ος Ύυξω ττολιοξχϊοον πεξίβαλάν, AlexanderTyrum obiidione cingens. Inverfa etiam utun-tur conftrttöione, ut Epift. μη πϊνα^ι Ύξ&φαίετην ctx'töv σα περίβαλλε , ne tabulis ac piiluris domumtuam circumcirca orna. Ifocr. συμφοράις πεξιβάλλεινriva, cingere al iquem calamitatibus, h. e. involvere,irretire. Qui enim aliquid alicui circumponit, is euminvolvit <3c i'mplicat. Xen. κακοίς πεξιβάλλειν, in-commodis involvere. Demoftb. ονείόεσι πεξιβάλλειν,.probris implicare.

Pasj\ Περιβάλλομαι, cingor , cireumdor. Luc.τοσαυίας σάρκας περιβεβλημένος, tanta carne circum-datus. AElian τείχος άυτη πεξίεβέβλείο νφηλοτατον ,

altisfima mcenia urbi circumjecda eranr, Servantetiam Latini eamdem dicendi rationem , ira ut cir-cumjici 1. civcumdari dicatur, δί id quod circumjicit,& quod circumjicitur. Priori fenfu habet Liv. ar-mata circumdatur Romana legio j pofteriori, ecdificiamuris· circurnjecta.

Med. Περιβάλλομαι, circumjicio mihi ipfi, ein-go me. πεζιβά'λλε&αι ίμάτιον, iibimetipii induere ve*Res Horn. ζίφψ περιεβαλετο ωμοις, humeris Luis cir-cumpofuit enfem. Xen. οι 'Κσσυριοι τάφρον περιεβα-λωτό,, Asfyrii fosfa fe cingebant. Hinc fenfu me-

) iS ( jQ*

taph, quicumque aliqnid adfumit & quafi induit, di-cirur περιβάλλεσαι. Ρ lar. περιβάλλεσαι σεμνότητα-, gra-viratem induere. Luc. περιβάλλεσαι όύναμιν, poren-tia fe cingere. Xen. περιβάλλεσαι ΰόζαν, induerequafi gloriam. Id. περιβάλλεσαι λείαν , praedam fibiparare. Diod. Sic. περιβάλλεσαι räls ελπίσι μείζοναόννα^εΐαν, majorem animo principamim compledii. Ä-pud ifocr. is dicitur περιβάλλεσαι μείζω , ων otcs τε f-9} κατασγ/ΐν, qui majora iibi quaii circumponit, h.e. majora ample£ticur Sc fufcipic, quam posfit fufti-nere fom påtager ftg mer ån han år i [tand at bära„— Apud Poetas πες) Gepe notat πεζίσσότητα Sc idemvalet ac νπ'ίξ, unde πεξιβάλλειν ab iisdem ufurpaturpro υπεξβάλλειν , vinco, fupero. Horn. Ϊςϊ γάς, c σ¬τον εμο) άςετη πεξιβάλλετον Ίπποι , fcitis, qua η tum meiequi exfuperent alios virtute.

ΚΟ'ΠΤίΧ, pulfo, credo, findo; bulta, ßa, fkära, Diciturde omni re, quae tundi vel fecari Sc comminui pot-ett. νόμισμα κόπτεiv, apud Ariiioc. cudere monetam,ßa mynt. Theophr. κόπτειν την Sß^av, pul fa re föres.Horn. κόπτειν άεσμπτ, fabrili opera cudere clavos,Xen, κόπτειν τα όένόξα, caedere arbores. Theophr,μικξά τά κξεα κόπτειν , carnes in minutas partes feca-re. Horn. y/iqas κβ πόόαε εκοπτον, abfcindebant eimanus Sc pedes.

Pasf. ΚόπΊομχι, ca^dor, ferior ab altero, Scquum id ipfum line alterius incommodo fieri neque-åt, ideo ufurpatur de omni vexatione. Demofth. defubditis Philippo , κοπΊόμενοι «Γ άιει τοίϊε ςςατείαις ταυ-ταιε tals άνω τε κβ κάτω, asiiduis ill is furfum deor-fum obeundis expedirionibus vexati. Ab Hef. dici¬tur pulvis κόπτεσαι νφ" άςμασι k&j ποσιν ίππων, pulfa-ή quafi Sc impelli fub curribus & pedibus equorum9

t

) *7 ί dß*h. e. pedum Sc curruum pulfu excitari« κόπτεσαι proφ&εΐξε&αι, corrumpi, de feminibus dixit Theophr.,Sc de fabis , qua? vermieulauoni obnoxise Tunt; quasnotio a propria parum differre videtur. Accipituraliquando in fignificatione impudica, ut Lat. prceci-dere. Ariftoph. κακόπτετ εγκεκνφως} prseciditur ac-clinatus.

Med. Κόπτομαι, percutio meipfurn 1. peåus me-um, quod in lu£tu graviori fieri fölet: Latini unoverbo dicunt plango^ßa fig för brößet of Jorg, Horn.κεφαλήν Ρ ογε κόφατο χεξσ)ν, fenex Prianaus in furn-mo lu&u percutiebat iibi ipfe caput manibus. Epigr.L. 2. μ'ήκεΐι τό παιο'ιον αλλ' εμε κόπτΒ, non ampliuspuerum fed me plange Sc lugeto: ubi, data occa-fione, obfervandum, verbis mediis, quando duplex no-tio reciproca ipiis competit, diftin&ionis causfa, ad-di nonnumquam pronomen reciprocum έαυίόν. Sicκόπτομαι εμαυΙόν, eft plango 1. plangendo lugeo me·ipfum: at κόπτομαι τίνα, fenfu praegnanti notat, plan¬gendo alium lugeo e). Luc. πεν^χο-ι το ΐεξεΊον, κό¬πτονται πεξιςάντεε πεφονευμενον , lugent hoftiam, Scplangunt circumflantes modo ma&atam. Epigr. οταυΐόν εσω νεκξόν εκοπτόμε^α> quum eum domi mor¬tui!m plangeremus.

'ΕΝΩΠΙΟΝ (id. ac εναπγ\) confpe&usj dfyn. Hlnc parietesin atrio domtis, quos introeuntes habenr in confpe-£tu, vocantur ab Horn, ενωπια. Äccufativus, qui fo-

C lus

e) Perperom in hsc locurione eliipfin qnserit Lamb. Bos, de EJlipf.Gr. p. 204» hoc modo integre efferendam docens: κοπτεό&αι ςίξνα ε¬πί Ttva, plaiigere pectora fuper nliquem. Κ.οπτομαι enim in medio perfe figniflcat propiie tue percutio, pectus mevtn permtio; κόπτεσαι τίναautem cum aeculativo, fenfu prsrgnami, κοπτόμενον π*ΐ>&ε7ν τίνα,

) i8 (Jas in ufu eil, abiie in iignificatum adverbit, coram,ante, additum habentis genitivum, unde patet esfeellipiin praep. κοίΐά. Plut. ενώπιον τη Δ/or, pro κ»? ε¬νώπιον τη Διος, in confpeclu Jovis, coram jove. Infcriptis Pauli frequens eil hujus vocis ufus, ενώπιονάν§ξωπων, ενώπιον τη Θ«?·, &c. femperque addendumκοίΐά. Ex his deinceps una conflata vox κατενωπιον.

^ΤΠΡ/ίΓΜΙΙΝ, pr. in bono fenfu, muka negotia cu-rans; fysßofatt; in quo fignikcatu illi opponirur d-πςάγμων, negotiis vacuus. Ariflot. et $e πολιτικά πο¬λυπράγμονες, qui rempubücam adroiniilrant, niulta-rum rerum cura difiinentur. Irern, variarum rerum

peritusj förfaren, kunnig, quo fenfu a Falaeph, οι πν*κνότεςα την φνσιν κβ πολυπξάγμονες, mente fagaciores<& multo rerum ufu proeilantes, opponunrur toIs άνομιλητοις σοφίας nß επίσημης, rudibus rerumque impe-riris. Herodotus, ob rerum plurimarum ufum & in«quifitionem, a Diodoro appellatur πολυπςάγμων τβπολλής ΙςοξΙας εμπείξος. — In finiftro fenfu is diciturπολυπςάγμων , qui alienarum rerurn eil curiofus;fom blandar βg i mycket, fom bonom ej Utkom¬mer, beßäüfam, & huic opponitur ιάοπξάγμων, quifua tantum curat. > Charaflerern τη πολυπράγμονος e-leganter dedit Plut. τη πολυπράγμονος o vhc άμα ενπλΗσΐων οικοις ifv, εν οωματ'ιοις πενήτων, εν άυλαΊ'ς βα¬σιλέων 5 εν &αλάμοις νεογάμων' πάντα πξάγματα ζητεί,τά ξένων, τά ηγεμόνων, curiofi animus fimul & in di-vitum aedibus eil, Sl cafis pauperum, in aulis regurn,

in eubilibus recens nuptiis junclorurn, omnes resindagat, peregrinorum, principum.