Film Noir - Issue 44

*για προσκλήσεις, στο οπισθόφυλλο

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΈτος 2ο / Τεύχος 44 / Διανέμεται δωρεάνφιλμ νουάρ

Αυτός ήταν ο ελληνικός τίτλος για το αριστουργηματικό ψευδοντοκι-

μαντέρ - κύκνειο άσμα του Όρσον Ουέλς F for fake, που φύλαξε τα

καλύτερα κομμάτια του έργου του για την αρχή (Πολίτης Κέιν) και το

τέλος. Ο μέγας δημιουργός έδειξε με μαεστρία και σχεδόν δοκιμι-

ακά πόσο λεπτή είναι η γραμμή που χωρίζει συνήθως το πραγματικό

από το κατασκευασμένο, το γνήσιο από το σκάρτο, το υπαρκτό από

το ανύπαρκτο. Απέδειξε, με λίγα λόγια, στα 85 λεπτά του φιλμ του ότι

όλα μπορούν να “πουληθούν” ως αληθινά ενώ είναι ψευδή -ή και το

αντίθετο! Το φαίνεσθαι διαφέρει από το είναι, κερδίζει μάλιστα πιο

εύκολα τις εντυπώσεις και την προτίμησή μας...

Όλα τα παραπάνω ισχύουν σε μέγιστο βαθμό σε μια εκλογική δια-

δικασία. Όταν ο πολίτης καλείται να πάρει (υποτίθεται) τη μοίρα του

στα χέρια του, επιλέγοντας τους ικανότερους και καλύτερους -ή έστω

στηρίζοντας το γνωμικό “το μη χείρον, βέλτιστον” όπως έλεγαν οι

αρχαίοι ημών πρόγονοι. Τότε, 9 στις 10 φορές, του προσφέρονται

χωρίς να κουραστεί όλοι οι γήινοι παράδεισοι. Κάθε κόμμα ανοίγει

φτερά, φανερώνει έναν άλλο εαυτό, πιο ευέλικτο και γενναιόδωρο,

παρέχει αγαθά που ως τότε δεν είχε τη δυνατότητα, αλλά ξάφνου

δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις...

Είναι λογικό, δεν είναι εύκολο να αντιλέξει κανείς! Ποιος θα έδινε την

ψήφο του σε όποιον του υποσχόταν ακόμα χειρότερες μέρες (για να

αντιστρέψουμε το σλόγκαν του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1985), αν

δεν έπασχε από σύνδρομα μαζοχιστικά; Ουδείς! Χρειάζεται η ελπίδα,

αυτή αναζητείται αέναα, οι πιο έξυπνοι πωλητές της αποκτούν διαρ-

κώς την εξουσία...

Κάποτε, όμως, θα’ ρθουν να σου πουν λιγότερο βολικά πράγματα.

Τότε θα ξέρεις ότι “έσφιξες”, ότι η εκλογή σου είναι μεταξύ τυφλού

και μονόφθαλμου. Θα το καταπιείς εντέλει, δεν υπάρχει άλλη διέξο-

δος. Θα ψηφίσεις με βαριά καρδιά, θα τρέμει το χέρι σου, θα έχεις

μέσα σου το μικρόβιο της αμφιβολίας, αλλά κάτι θα προτιμήσεις. Δια-

φορετικά, άλλωστε, θα είσαι ακόμα πιο άβουλος...

Τα έχουμε βιώσει στο πετσί μας, δεκαετίες τώρα. Τα παραμύθια με

τους καλούς ιππότες και τους κακούς δράκους είναι ατελείωτα. Όμως,

εδώ και μια γεμάτη τετραετία, έχει ξεπεραστεί πια κάθε φραγμός

στην υποκρισία. Ακόμα και σήμερα, που τα περιθώρια ελιγμών έχουν

στενέψει δραματικά, οι προτάσεις κυβερνώντων και αντιπολιτευομέ-

νων ξεχείλιζαν από ψεύτικα “θα”. Κι αν ποτέ δεν θα μάθουμε τι θα

έκανε, λ.χ., σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ αν ήταν στην κυβέρνηση (ίσως δούμε

τι θα υποσχεθεί και αν θα υλοποιήσει κάτι στο πολύ κοντινό μέλλον),

όμως μπορούμε πλέον να καταγγείλουμε άλλη μια ελληνική κυβέρ-

νηση, τρικομματική τούτη τη φορά, πως βαδίζοντας στα χνάρια του

ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου δεν πράττει τίποτα από τα “συμφω-

νημένα με το λαό”. Κανένα κοινωνικό συμβόλαιο, καμιά προστασία

στις “κόκκινες γραμμές” και σε όσα βρίσκονται πίσω τους, αλλά και

καμιά έκπληξη. Δυστυχώς!

Δεν έχει προηγούμενο

αυτό που συνέβη το 2009.

Τίποτα απολύτως από όσα

διακήρυξε ο Γ. Παπαν-

δρέου δεν πραγματώθηκε,

αντίθετα έγιναν περίπου τα

ανάποδα, με αποτέλεσμα προφανές τη μεγαλύτερη καταβαράθρωση

κυβέρνησης σε εκλογές. Αυτό συνέβη πέρσι, με το συγκλονιστικό

13% που απέσπασε το ΠΑΣΟΚ. Τώρα, οι τρεις κομπανιέρος της διά-

δοχης λαϊκής ετυμηγορίας ελπίζουν πια μάλλον αποκλειστικά στο να

μοιραστούν αναλογικά -πέρα από τα όποια οφέλη της πιθανά σύντο-

μης διακυβέρνησης (;) της χώρας- και τη φθορά. Να μην διαλυθούν

στα εξ ων συνετέθησαν, όπως διαλύεται καθημερινά το ηθικό 10 και

πλέον εκατομμυρίων ανθρώπων...

Δημοσθένης Ξιφιλίνος

18.10.2012

ΣυνεντεύξειςΓλυκερία Καλαϊτζή (σελ. 5)Τζώρτζια (Μπλε) (σελ. 7)Νίκος Στεφανίδης (σελ. 8)

ΣινεμάΑγάπη (σελ. 9)

Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (σελ. 10)53ο ΦΚΘ : Ανοιχτοί Ορίζοντες (σελ. 14)

H αλήθεια και το ψέμα

φιλμ νουάρ 2

απόψεις

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΤεύχος 4418 Οκτωβρίου 2012Διανέμεται δωρεάν

ΔιεύθυνσηΛώρη Μαργαρίτη 6Τηλέφωνο2310 [email protected]://www.facebook.com/[email protected]/filmnoir

Υπεύθυνη έκδοσης και διαφήμισηςΧριστίνα ΜυλωνοπούλουΑρχισυντάκτες Θόδωρος Για χουστίδης Δημοσθένης ΞιφιλίνοςΣχεδιασμός εντύπου Θάνος ΠάππαςΕκτύπωσηΜιχάλης Γαλανόπουλος

Το φιλμ νουάρ κυκλοφορεί σε 18.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάνΤα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών.

Στο τεύχος 44 γράφουνΜαριάννα Βασιλείου, Λένα Βρούσια, Άγγελος Γιάννου, Γιάννης Ν. Γκακίδης, Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, Δημήτρης Δρένος, Πέτρος Θεοδωρίδης, Κώστας Καρδερίνης, Σοφία Μελικίδου, Κική Μουστακίδου, Θοδωρής Μπακάλης, Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Βάγια Πολυζωΐδου, Νέστορας Πουλάκος, Τάσος Ρόζος, Έλσα Σπυριδοπούλου, Νίκος Χασιώτης

φιλμ νουάρ www.filmnoir.gr

Β΄ εξώστηςThessaloniki Fail Festival

Πέρυσι το χειμώνα, η Αντιδημαρχία Πολιτισμού, Παιδείας και Τουρισμού του Δήμου

Θεσσαλονίκης πήρε την εξαιρετική πρωτοβουλία να διοργανώσει το Φεστιβάλ Γαστρο-

νομίας, μία έκφανση του οποίου ήταν και η δράση Τρίτη βράδυ τρώμε έξω. Μενού

10 ευρώ. Έτσι, δινόταν στον καθένα μας η δυνατότητα να επισκεφτεί το βράδυ κάθε

Τρίτης ένα από τα εστιατόρια που συμμετείχαν στη σχετική δράση και να απολαύσει

ένα μενού με το χρηματικό αντίτιμο των 10 ευρώ.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Φεστιβάλ Γαστρονομίας foodfestival.

thessaloniki.gr, λόγω της μεγάλης επιτυχίας της, «η δράση συνεχίζεται καθ’ όλη τη

διάρκεια του 2012». Επίσης, στην ίδια ιστοσελίδα μπορεί να βρει κανείς τη λίστα των

εστιατορίων της πόλης που συμμετέχουν στη συγκεκριμένη δράση. Αξίζει να σημειωθεί

ότι στη λίστα συμπεριλαμβάνονται και εστιατόρια τα οποία είναι σε γενικές γραμμές

ακριβά. Ως εκ τούτου, η συμμετοχή τους στη δράση έδινε την ευκαιρία σε πολλούς

από εμάς να τα επισκεφτούν.

Την προηγούμενη Τρίτη λοιπόν όταν προσπαθήσαμε να επισκεφτούμε ένα από αυτά,

ενημερωθήκαμε ότι δεν συμμετέχει στη δράση. Το ίδιο συνέβη και σε δεύτερο εστια-

τόριο, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να τηλεφωνήσουμε σε τρίτο για να ενημερωθούμε

αν εκείνο συμμετέχει. Δεν ξέρω ποιος φταίει για αυτό. Ίσως το εστιατόριο να μην ενη-

μέρωσε αν επιθυμεί να συμμετέχει, ίσως το Φεστιβάλ να αμέλησε να ενημερώσει τη

λίστα. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι, όταν διαβάζω ότι μία δράση είναι σε ισχύ και ότι

κάποιος συμμετέχει σε αυτή, κανένας δημότης δεν είναι υποχρεωμένος να αναρωτιέται

και να ψάχνει αν όντως τα πράγματα είναι έτσι. Γιατί τέτοιου είδους αξιέπαινες δράσεις

έχουν ουσία και αντίκτυπο μόνο όταν ισχύουν και όχι όταν ο εκάστοτε ενδιαφερόμενος

πρέπει να ψάχνει αν ισχύουν ή όχι!

Μαριάννα Βασιλείου

Προς Θεσσαλονικείςκδ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί,

Ασφαλώς (γράφεται και «ass-φαλλός» από πραγματικά αγανακτισμέ-

νους και όχι «αγανακτισμένους» και άγανα κτισμένους συμπατριώτες

μας), το γεγονός («event» για τους μεταμοντέρνους απόγονους

του κερκοπιθήκου) της περασμένης εβδομάδος ήτο η επίσκεψις

της ελέω θεού ηγέτιδος και αυλητρίδος των κινούντων τα νήματα

-τουτέστιν πειθήνιας και αβούλου μαριονέτας- Άγκελα Μέρκελ.

Του ιδίου θεού όστις μας κόβει απολαβές και δικαιώματα και τα

δίδει εις την μαιτρέσα του αεριτζίδικου –και εν τη πράξει και ύλη

ανύπαρκτου- χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Λοιπόν, να ‘ναι καλά (νάνε, καλά) οι Γερμανοί δημοσιογράφοι. Γου-

στάραμε τα μάλα κι ακόμη γελάμε με την καγκελάριο που θα προ-

σγειωνόταν εις το «αεροδρόμιο Ευάγγελος Βενιζέλος», σύμφωνα

με τη γερμανική εφημερίδα «Bild»! Μέχρι και ως… σεξουαλικό

υπονοούμενο το εκλάβαμε… Τι γέλως!

Επίσης, κατανοούμε απολύτως το γεγονός ότι την Angela Merkel

υπεδέχθησαν «με κάθε επισημότητα» στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος (ή

έστω Ευάγγελος, ας ευθυγραμμιστούμε με τους πανσόφους Γερμα-

νούς συναδέλφους) Βενιζέλος» τα ες-ες (Σαμαράς και Στουρνάρας)

και τα ες-ες (Στυλιανίδης και Σταϊκούρας). Έστω και αν παραβρέθηκε

κι ένα «Α» (Αβραμόπουλος) δια ξεκάρφωμα… Αυτό που δεν κατανο-

ούμε είναι ότι μέχρι και ημείς οι λιμοκτονούντες και εξαθλιωμένοι

Έλληνες προλετάριοι, έχομε ακόμη δυο-τρία ενδύματα να αλλάζομε,

τουλάχιστον όταν το απαιτούν αι περιστάσεις. Αυτή ενεφανίσθη πάλι

με το ίδιο θλιβερό (ως προς χρώμα και σχέδιο) σακάκι! Δίδοντας

τροφή εις τις παραπολιτικές στήλες να κάνουν συσχετισμούς με το

γεγονός ότι αυτό φορούσε και στον αγώνα Γερμανίας – Ελλάδας

στο «Euro 2012»…

Ω αδελφοί, εις τι βόθρους και με τι λύματα μάς έχει ρίξει να ασχο-

λούμεθα το άθλιο επάγγελμά μας! Ας απολυτρωθούμε με ολίγο

Καββαδία: «Ξέρω ένα νέο που οι φίλοι του ηλίθιο τον νομίζουν / γιατί

για πράγματα πολύ περίεργα μιλάει / κι όσες φορές πασχίζουνε να

τόνε συμβουλεύσουν / κοιτά με περιφρόνηση και θλιβερά γελάει»…

Θοδωρής Μπακάλης

Παρασκευή19 Οκτωβρίου

Ως και τις 21 Οκτω-

βρίου, στο Συνεδρι-

ακό Επιστημονικό

Κέντρο του ΜΕΓΑ-

ΡΟΥ ΜΟΥΣΙΚΗΣ,

πραγματοποιείται το

πολύ ενδιαφέρον

συνέδριο Θεσσαλο-

νίκη: μια Πόλη σε

Μετάβαση, 1912-

2012.

Σάββατο20 Οκτωβρίου

Έντγκαρ Άλαν Πόε

στο ΘΕΑΤΡΟ ΕΞΩ

ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ

ως και τις 26

Οκτωβρίου, σε σκη-

νοθεσία – μουσική

επιμέλεια Καίτης

Σαμαρά. Λατρεύ-

ουμε το συγγραφέα,

εσείς;

Κυριακή21 Οκτωβρίου

25ο Κινηματογρα-φικό Αφιέρωμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα από τη

Διεθνή Αμνηστία στο

ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑ-

ΤΟΓΡΑΦΟΥ. Σήμερα

το έξοχο Στη στεριά

του Εμανουέλε

Κριαλέζε!

Δευτέρα22 Οκτωβρίου

Στις 19:00, στο

ΟΞΥΓΟΝΟ, προ-

βλέπεται υπέροχη η

βραδιά – αφιέρωμα

στον Τζούλιαν

Μπαρνς, με αφορμή

το βραβευμένο

με ΜΑΝ BOOKER

2011 βιβλίο του Ένα

κάποιο τέλος.

Τρίτη23 Οκτωβρίου

Ο επαναστάτης του

Αλκατράζ (Point

Blank, 1967) του

Τζον Μπούρμαν

είναι το αριστούρ-

γημα που προτείνουν

τα σινε-σκυλιά (Cine-

dogs, αν το προτι-

μάτε αγγλόφωνα).

Πάλι στο ΟΞΥΓΟΝΟ!

Τετάρτη24 Οκτωβρίου

Ο Θανάσης Μπιλι-

λής παίζει πιάνο κι

ο Νίκος Μπιλιλής

προβάλλει από το

αρχείο του γεγονότα

που σημάδεψαν την

πόλη μας: 2012: 100

χρόνια ελεύθερη

Θεσσαλονίκη στο

ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ!

Πέμπτη25 Οκτωβρίου

Η Ευτυχία Παπαγιαν-

νούλου εκτός από

μεγάλη στιχουργός

που υπήρξε, είναι

εδώ και λίγα χρόνια

και υπέροχη παρά-

σταση με τη Νένα

Μεντή στο ρόλο.

Φύγαμε γρήγορα για

το θέατρο ΕΓΝΑΤΙΑ!

Η ατζέντα της εβδομάδας


Δεν ξεχνάμε ότι τη Δευτέρα

22 Οκτωβρίου, μας περιμέ-

νουν οι Δρόμοι του Κρα-

σιού της Πελοποννήσου

στο ξενοδοχείο ELECTRA

PALACE. Από τις 17:00

έως και τις 22:00, θα δοκι-

μάζουμε κρασιά, κρασιά,

κρασιά…

Στη εκδήλωση συμμετέχουν

τα ακόλουθα οινοποιεία ανά

διαδρομή:

Δρόμος του Κρασιού των Γερανείων: Κτήμα Εύχαρις

Δρόμος του Κρασιού της Νεμέας: Οινοποιείο Λαυ-

κιώτη, Κτήμα Παπαϊωάν-

νου, Κτήμα Παλυβού, Κτήμα

Ρεπάνη, Γαία Οινοποιητική,

Κατώγι-Στροφιλιά, Σεμέλη,

Κτήμα Πυργάκη

Δρόμος του Κρασιού της Αργολίδας:Κτήμα Σκούρα,

Οινοποιία Παπαντώνη

Δρόμος του Κρασιού της Αρκαδίας: Κτήμα Σπυρό-

πουλου, Μπουτάρης Οινοποιητική, Κτήμα Τσέλεπου

Δρόμος του Κρασιού της Ηλείας: Κτήμα Μπριντζίκη, Κτήμα Μερ-

κούρη, Κτήμα Σταυρόπουλου

Δρόμος του κρασιού της Λακωνίας: Οινοποιητική Μονεμβασιάς

Δρόμος του κρασιού της Μεσσηνίας: Κτήμα Παναγιωτόπουλου

Δρόμος του Κρασιού της Αχαΐας: Cavino, Οινοποιία Παρπαρούση,

Τετράμυθος, Αμπελώνες Αντωνόπουλου

Δρόμος του Κρασιού της Κεφαλληνίας: Gentilini, Κτήμα Φοίβος

Στην επόμενη συνάντησή του, το Wine Club THESSALONIKI ‘96,

την Τετάρτη 31 Οκτωβρίου στις 20:00, στο EXCELSIOR HOTEL θα

συνεχίσει τη διερεύνηση της σειράς με τίτλο Ένα terroir, μια ποικιλία, μια σοδειά. Δεύτερο τρίπτυχο το Νάουσα - Ξινόμαυρο - 2007. Ο

συνδυασμός αυτός μας έδωσε εξαιρετικά κρασιά, με μεγάλη αντοχή

στο χρόνο, τα οποία θα δοκιμαστούν στη συνάντηση. Η σοδειά του

2007 στη Βόρειο Ελλάδα χαρακτηρίστηκε από ανομβρία και υψηλές

θερμοκρασίες, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις ήταν ακραίες. Στη

Νάουσα, το στρεσάρισμα των φυτών του ξινόμαυρου οδήγησε σε

μείωση της παραγωγής, αλλά και σε πολύ καλή φαινολική ωριμότητα

και καλή ισορροπία μεταξύ σακχάρων και οξύτητας, ιδιαιτέρως για

τα σταφύλια των αρδευόμενων αμπελώνων. Το αποτέλεσμα είναι

να μιλάμε για μια «μεγάλη χρονιά»!

γευσιγνωσία

Οι περιπέτειες του Πηρούνιου και του Μαχαιρίξ υπό του Τάσου Ρόζου

Την Κυριακή 21 Οκτωβρίου, από τις 11:00 το πρωί, στη Γρίβα θα γίνει

η γιορτή Κάστανο, Κρασί, Τυρί… κάτω από τους ήχους παραδοσιακής

μουσικής (Τα χάλκινα της Γουμένισσας), στους ατμούς του καζανιού

και με τις μυρωδιές της ψησταριάς, δηλαδή θα γευτείτε, με τη συνοδεία

ντόπιου Κρασιού και Τυριού … τα ξακουστά κάστανα της περιοχής!

Πρώτον: Πρέπει να το ομολογήσω, είμαι εθισμένος καταναλωτής

στην Κρέμα κακάο και φουντουκιού, είναι απολαυστικό το Παστέλειον

και εξαιρετική η Πλήρης ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο CAMPESINO,

χρησιμοποιώ το βιοδιασπόμενο Απορρυπαντικό πιάτων. Αυτά είναι

τα πρώτα προϊόντα τα οποία αγόρασα από τη Σ.Πα.Με.

Συνέχισα με τα Κρασιά Κτήματος Χρόνη και τα Ρύζια Αγροτικού Συνε-

ταιρισμού Χαλάστρας. Έπονται το Βιολογικό παρθένο ελαιόλαδο 5lt

Υνί πιρούνι, τα Βιολογικά ζυμαρικά Ζέας ολικής άλεσης και άλλα πολλά!

Δεύτερον: Στις δύσκολες εποχές που ζούμε, η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα, η διαφάνεια και ο εθε-

λοντισμός πρέπει να είναι οι αρχές που διέπουν την καθημερινότητά μας. Αυτές είναι και οι αρχές

της Σ.Πα.Με.

Τρίτον: Πίσω από το Νοσοκομείο Γεννηματά, στην οδό Κ. Μελενίκου 29, από τον Ιούλιο του 2010

λειτουργεί, η Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων (Σ.Πα.Με). Η Σ.Πα.Με. είναι μια συλλογική

προσπάθεια δικαίου εμπορίου, πρακτικά ένα πρατήριο ειδών πρώτης ανάγκης, τύπου μπακάλικου, και

ως νομική υπόσταση ένας Αστικός μη κερδοσκοπικός προμηθευτικός συνεταιρισμός. Τα προϊόντα της

παράγονται από συνεταιρισμούς ή αγρότες που χρησιμοποιούν οικολογικές μεθόδους παραγωγής.

Περισσότερα για το γιατί και το πώς μας λένε τα μέλη. «Βασικές αρχές λειτουργίας του εγχειρήμα-

τος μας είναι η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα, η διαφάνεια και ο εθελοντισμός. Όλες οι αποφάσεις

παίρνονται απ’ την συνέλευση, οι εργασίες μοιράζονται κατά το δυνατό, τα οικονομικά είναι παντελώς

διάφανα όχι μόνο για τα μέλη, αλλά και για τους πελάτες. Παραμερίσαμε πλήρως το δικό μας οικο-

νομικό συμφέρον. Κοιτάξαμε μόνο το συμφέρον του παραγωγού και του καταναλωτή. Το “κέρδος”

από το ποσό της προσαύξησης στα προϊόντα καλύπτει μόνο τα λειτουργικά έξοδα του χώρου. Όλες οι

εργασίες μελών της Σ.Πα.Με. έχουν εθελοντικό χαρακτήρα. Αυτό το κάνουμε όχι γιατί προτείνουμε

την απλήρωτη εργασία, αλλά γιατί κάθε καινούρια ιδέα για να ριζώσει στην πράξη απαιτεί θυσίες –

δεν γίνεται μόνο με θεωρίες».

Πέραν της πώλησης των προϊόντων, έχουν διοργανώσει εκδηλώσεις-συζητήσεις με θέμα την ιστορία

του συνεργατισμού και του συνεταιριστικού κινήματος στην Ελλάδα, καθώς και συζήτηση με θέμα τη

σημασία ύπαρξης, διάσωσης και ανάδειξης ντόπιων σπόρων. Επιπλέον έχουν διοργανώσει εργαστήρια

για την παρασκευή σπιτικού τυριού, μερέντας και βοτάνων.

Οι προμηθευτές της Σ.πα.με. είναι: Le bon pas..., Mελισσοκομικός Συνεταιρισμός Θάσου, Συνεταιρισμός

Αγ. Γεωργίου Γρεβενών, Συντροφία Βελβετινού, Libero Mondo, Συνεταιριστική Γαλακτοβιομηχανία

Τρικάλων “Τρίκκη”, Υνί πιρούνι, Συνεταιρισμός Χαλάστρας, Συνεταιρισμός Συν-Αλλοις, Συνεταιρισμός

Βοσκών Λιβαδίου Ολύμπου, Συνεταιρισμός Αγ. Αντωνίου, Ρίζα Καλαμάτας, Ελαιουργικός Συνεταιρισμός

Στύψης, Κτήμα Χρόνη, Ε.Ψυ.Με. Κοινωνική Λέσχη “Σχεδία”, Γυναικείος Συνεταιρισμός Ανατολικού

“Βαλμάδα”, Αγροτικός Συνεταιρισμός Μανταμάδου, Κύτταρο, Κύτταρο 4 εποχές, Παστέλειον, Μελισ-

σοκομικός Συνεταιρισμός Λέσβου, Λαδόπετρα, Αγρόκτημα Αντωνόπουλου.


θέατρο

ΘΕΑΤΡΟ «ΑΥΛΑΙΑ»

Μια Πατρινιά στη ΘεσσαλονίκηΈχετε λίγες ακόμη μέρες περιθώριο –συγκεκριμένα έως και τις 21 Οκτωβρίου- για να απολαύσετε την παρά-

σταση Η γυναίκα της Πάτρας του Γιώργου Χρονά με την Ελένη Κοκκίδου, στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ (ΧΑΝΘ, επί

της Τσιμισκή). Είναι από τις παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Ένα έργο που βασίζεται στην πραγ-

ματική αφήγηση της περίφημης Πανωραίας από την Πάτρα στον Γιώργο Χρονά.

Μια γυναίκα έγινε πόρνη εξαιτίας της… αγάπης, όπως η ίδια λέει με τον ακατέργαστο λαϊκό της τρόπο. Επί

σκηνής, μια εξαιρετική Κοκκίδου αφηγείται, γελάει, κλαίει, ξεσπάει, χορεύει, τραγουδάει (εξαιρετική και η

φωνή της), τσαλακώνεται, μεταμορφώνεται σε ντίβα, αλλά και σε μια εύθραυστη εντέλει ύπαρξη. Η σκηνοθε-

σία της Λένας Κιτσοπούλου, προκλητική και αφαιρετική, αφήνει τα χνάρια της έντονα.

Επιπλέον, στον ίδιο χώρο θα ακολουθήσει στις 22 του μήνα μια ακόμη εξαιρετική θεατρική παρουσίαση. Στο

πλαίσιο των 47ων Δημητρίων θα παρουσιαστεί η εκδήλωση Μια μετέωρη κυρία, αφιερωμένη στη σκηνοθέτιδα

και ηθοποιό Ρούλα Πατεράκη. Η ίδια θα ερμηνεύσει και την ομότιτλη παράσταση σε σκηνοθεσία της Σύλ-

βιας Λιούλιου. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

ΘΕΑΤΡΟ «ΕΓΝΑΤΙΑ»

Φθαρτή ζωή που έγινε αθάνατος στίχος «Αυτά που γράφω δεν είναι στιχάκια που γίνανε ζωή. Είναι ζωή που έγινε στιχάκια», λέει επί σκηνής η Νένα

Μεντή ως Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Πέτρου Ζούλια, η Μεντή γίνεται

Ευτυχία, ξετυλίγει τη ζωή της, μιλά για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγραψε κυριολεκτικά ποίηση. Ατε-

λείωτα στιχάκια ντύθηκαν με εξαιρετική μουσική, τραγουδήθηκαν από σπουδαίες φωνές και το σύνολό τους

έχει σημαδέψει την ψυχή μας για πάντα. Πολλά από αυτά τα “γεννήματά” της, τόσα που δεν θα πιστεύετε ότι

τα έγραψε μια γυναίκα (επιλογή τραγουδιών Ελεάνα Βραχάλη), ντύνουν την παράσταση, που φιλοξενείται

για δεύτερη φορά στο θέατρο ΕΓΝΑΤΙΑ (η πρώτη ήταν το 2010).

Σε ένα σκηνικό (Αναστασία Αρσένη) με λιγοστά αντικείμενα, που σιγά σιγά αδειάζουν, όπως και η ζωή της

Ευτυχίας, κατατίθεται η πορεία μιας

από τις σημαντικότερες στιχουργούς του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Τα βάσανά της από παιδί ακόμη, ο

ξεριζωμός της από τη Μικρά Ασία, τα δαιμόνιά της (μεγάλο πάθος της η πόκα), η τρυφεράδα, το χιούμορ της,

οι απώλειες που τσάκισαν τη ζωή της, όλα όσα από ζωή έγιναν στίχοι.

Η Μεντή μεταμορφώνεται σε Ευτυχία. Σε πείθει ότι έτσι ήταν η σπουδαία στιχουργός. Ένα πλάσμα ασύλληπτο, που ζούσε το τώρα. Και όχι τόσο από επιπολαιότητα ή ελα-

φράδα, αλλά ακριβώς επειδή είχε περάσει από μεγάλα βάσανα, οπότε -όπως η ίδια έλεγε- “δεν έχω χρόνο να πενθώ το χτες ούτε να σχεδιάζω το μέλλον. Το τώρα μετράει”.

Σε όσους είχαν δει την παράσταση πριν δύο χρόνια, αναμφίβολα έμεινε χαραγμένη μέσα τους. Το ίδιο ακριβώς επαναλαμβάνεται και τώρα. Η ίδια συγκίνηση, η ίδια γλύκα,

η ίδια μαεστρία της Μεντή, που στο τέλος τα παρατεταμένα χειροκροτήματα του κοινού που έχει σηκωθεί όρθιο και υποκλίνεται μπροστά της, την καθηλώνουν για ώρα επι

σκηνής, να χαιρετά συγκινημένη. Η ίδια έχει δηλώσει ότι αυτός ο ρόλος αποτελεί κορυφή στην πορεία της. Δύσκολα θα τον υπερβεί. Ίσως γιατί όσα παρακολουθούμε επί

σκηνής, στιγμιότυπα από το βιβλίο της εγγονής της Παπαγιαννοπούλου Ρέας Μανέλη Η γιαγιά μου η Ευτυχία (εκδ. Άγκυρα), αγγίζουν όλους μας. Μοιάζουν με ένα «αχ» που

βγαίνει σαν λυγμός. Και τα τραγούδια της Ευτυχίας, από το Πετραδάκι, πετραδάκι, ως το Να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε ή το Δύο πόρτες έχει η ζωή,

λένε τόσα όσα οι λέξεις του καθενός μας δεν φτάνουν μερικές φορές να εκφράσουν. Αξίζει να τη δει και να την ξαναδεί κάποιος αυτή την παράσταση. Για να μην ξεχνάει

ότι οι αντοχές ενός ανθρώπου είναι απείρως μεγαλύτερες από όσες πιστεύει.

Πληροφορίες στο τηλέφωνο του θεάτρου ΕΓΝΑΤΙΑ (Π. Ιωακείμ 1, πλατεία Αγ. Σοφίας): 2310 225172.

ΘΕΑΤΡΟ «ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ»

Ο μυστηριώδης Έντγκαρ Άλαν ΠόεΘα μπορούσε κάποιος να τον χαρακτηρίσει τρελό, αλλά αναμφισβήτητα και ευφυΐα. Την ίδια ώρα που έμοιαζε

νοσηρός ήταν υγιής, ενώ κατόρθωνε να συνταιριάζει μια δαιμονική συμπεριφορά με μιαν αγγελική.

Τι απ’ όλα αυτά ήταν πραγματικά ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, μάλλον θα παραμείνει άγνωστο, καθώς ο συγγραφέας

αυτός έχει περάσει στη σφαίρα του θρύλου και του μύθου. Οι ιστορίες που μας άφησε παρακαταθήκη, ιστο-

ρίες τρόμου, θανάτου και μυστηρίου, κουβαλάνε ένταση και οδυνηρές... εκπλήξεις.

Σ’ αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο ποιητή κάνει ένα αφιέρωμα το θέατρο ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ και τον προσεγγίζει

μέσα από δύο ιστορίες του, τη Μάσκα του κόκκινου θανάτου και τη Βερενίκη. Δύο δραματοποιημένα διηγή-

ματα που αφορούν τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας παρουσιάζονται στο χώρο του ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ

(Πανεπιστημίου 2 – Ευαγγελίστρια), από τις 19 έως και τις 26 Οκτωβρίου.

Η σκηνοθεσία και η μουσική επιμέλεια είναι της Καίτης Σαμαρά, τα σκηνικά και οι φωτισμοί του Απόστο-

λου Αποστολίδη, τους ρόλους ενσαρκώνουν οι Θοδωρής Μαυροειδής, Κίτη Χαραλαμπίδου, Αναστασία

Θεοδωρίδου, Έλενα Σταφυλίδου, Μαίρη Πραξιγά, Νατάσσα Αγγελοπούλου και Λία Κοψαχείλη, ενώ στη

Βερενίκη παίζει μουσική η Ελπίδα Νικόλτση.

Περισσότερες πληροφορίες στο τηλέφωνο 2310 210308.

Τη σελίδα γράφει η Έλσα Σπυριδοπούλου


συνέντευξη

Τι κοινό μπορεί να υπάρχει άραγε ανάμεσα στο Λονδίνο του 1728, έτσι όπως το περιγράφει ο

Τζον Γκέι στο έργο του Η όπερα του ζητιάνου και στην Ελλάδα του 2012; Τρία στοιχεία: η δια-

φθορά της κοινωνίας, ο παραλογισμός των καταστάσεων και ο έρωτας. Αυτά είναι και οι «πρω-

ταγωνιστές» του έργου που επέλεξε να παρουσιάσει στο ΑΘΗΝΑΙΟΝ η ομάδα Passatempo σε

σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή.

Το έργο του Γκέι είναι μια όπερα για τους φτωχούς. Μέσα σε ένα παράνομο περιβάλλον ο

συγγραφέας στήνει μια ερωτική ιστορία, η οποία γίνεται αφορμή για να ξεσπάσει ένας ανελέη-

τος πόλεμος συμφερόντων. Με αυτό το έργο εγκαινιάστηκε ως νέο μουσικοθεατρικό είδος η

λαϊκή όπερα (ballad opera) και μάλιστα η όπερα του Γκέι «τράβηξε» στα 1920 την προσοχή του

Μπέρτολτ Μπρεχτ για να γράψει τη δική του Όπερα της πεντάρας. Δυστυχώς όσα περιγράφει ο

συγγραφέας μοιάζουν πολύ στην κοινωνία του σήμερα και αυτό το γεγονός, όπως ανέφερε σε

συνομιλία μας η κ. Καλαϊτζή, πρέπει αν μη τι άλλο να μας προβληματίσει.

Ανεβάζετε μια πολυπρόσωπη παραγωγή, σε μια περίοδο που έχουμε συνηθίσει να βλέ-

πουμε κυρίως μονολόγους. Σαν ξόρκι απέναντι στις δυσκολίες;

Περίπου... ή ας πούμε ότι κοιτάμε το νόμισμα από την άλλη του όψη, με την έννοια ότι δεν θέλουμε

να αφήσουμε την οικονομική κρίση, εκτός από την τσέπη μας, να πλήξει και την ψυχή μας. Γι’

αυτό και μαζεύουμε ό,τι κουράγια μας έχει αφήσει όλο αυτό το περιβάλλον της κατήφειας μέσα

στο οποίο ζούμε τα τελευταία χρόνια και παλεύουμε όχι μόνο γι’ αυτό που μπορούμε, αλλά και

για κείνο που θέλουμε. Και η παράσταση της Όπερας είναι, πιστεύω, ένα ζωντανό παράδειγμα

τού πόσα μπορούμε να καταφέρουμε, αν πιστεύουμε σε κάτι. Γιατί το θέατρο γίνεται πρωτίστως

με ανθρώπους και δευτερευόντως με χρήματα.

Επιλέξατε μια «όπερα για φτωχούς», καθώς τείνουμε να γίνουμε μια κοινωνία φτωχών;

Θα έλεγα ότι είμαστε. Φτωχός δεν είναι μόνο αυτός που δεν έχει χρήματα, αλλά και αυτός

που τα έχει θεοποιήσει, που θεωρεί ότι μ’ αυτά μπορεί να δώσει λύσεις σε όλα του τα προβλή-

ματα και ως εκ τούτου δεν έχει κανένα πρόβλημα να αντιμετωπίζει τους άλλους ανθρώπους

ως εμπόδια στο δρόμο του και άρα αναλώσιμους. Φτωχός στο νου και την ψυχή. Από αυτή την

άποψη, η Όπερα του ζητιάνου είναι μια όπερα για τους φτωχούς, γιατί δείχνει πόσο πολύ μει-

ώνεται η αξία του ανθρώπου, όταν σε μια κοινωνία κυριαρχεί η ηθική του χρήματος και μόνο.

Για τους ήρωες βέβαια του έργου αυτό μοιάζει να αποτελεί μια μη αναστρέψιμη πραγματικό-

τητα. Για μας, δεν ξέρω...

Μη αναστρέψιμη πάντως μοιάζει να είναι η διαφθορά που περιγράφεται στο έργο. Αναλ-

λοίωτη στο χρόνο.

Διαφθορά θα βρούμε σε όλες τις εποχές και σε όλες τις κοινωνίες. Σήμερα ζούμε έναν παρο-

ξυσμό του φαινομένου, καθώς έχει διαποτίσει όλη την κοινωνία και έχει διαβρώσει πλήρως

τον κοινωνικό ιστό. Η σάτιρα του Γκέι στοχεύει τους «παρίες» που παλεύουν για την επιβίωσή

τους και μόνο. Αξίζει νομίζω να μας προβληματίσει ότι φτάσαμε κι εμείς σήμερα να τους μοιά-

ζουμε τόσο πολύ.

Παρ’όλα αυτά ο έρωτας, όπως και η τέχνη… σώζουν ζωές ή παλεύουν άγρια και αυτά

με το χρήμα;

Φοβούμαι το δεύτερο. Κυρίως γιατί η σωτηρία δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ατομική.

Σίγουρα ένας έρωτας μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή ή ένα έργο τέχνης να επηρεάσει καθορι-

στικά τη συνείδησή σου. Αλλά όσο συνεχίζουμε να ταυτίζουμε το πρόσωπο με την περσόνα, την

αξία με το χρήμα, τη ζωή με το life style και την τέχνη με το πυροτέχνημα, η κατάσταση μάλλον

θα χειροτερεύει. Παιδεία πιστεύω ότι χρειάζεται, αλλά αυτή μοιάζει να είναι πολύ χαμηλά στις

προτιμήσεις του σύγχρονου κόσμου.

Πού βρίσκονται οι προτιμήσεις της Θεσσαλονίκης ; Φαίνεται ότι σ’αυτή την πόλη που κάποτε

«γεννούσε» συνεχώς, κινούνται πολλά νέα πράγματα. Όμως, μπορούν να έχουν διάρκεια;

Αν δεν το πίστευα αυτό, δεν θα έκανα ούτε την ομάδα Passatempo ούτε αυτήν την παράσταση.

Οι καιροί είναι πράγματι πολύ δύσκολοι και ίσως όλοι εμείς που επενδύουμε στην τέχνη και την

πόλη να παλεύουμε απλώς με ανεμόμυλους. Τα τελευταία χρόνια, πράγματι, γίνονται πολλά

ελπιδοφόρα πράγματα. Προσωπικά, πιστεύω πολύ στο υλικό που διαθέτει η πόλη, αλλά για να

αλλάξουν τα πράγματα, θα πρέπει να πιστέψει και η πόλη στο υλικό της. Κάτι που δυστυχώς δεν

το βλέπω να συμβαίνει στο βαθμό που θα έπρεπε.

Αθήναιον (Βασ. Όλγας 35, τηλ: 2310 832060). Παραστάσεις από τις 26 Οκτωβρίου έως και τις 25

Νοεμβρίου. Παίζουν: Ειρήνη Αμπουμόγλι, Κυριάκος Δανιηλίδης, Άννα Ευθυμίου, Άννα Κυρια-κίδου, Κωσταντίνα Λάλλου, Πέτρος Παπαζήσης, Στέφανος Πίττας, Μιχάλης Συριόπουλος. Μου-

σική επι σκηνής από τους Αλκυνόη Θηλυκού, Θοδωρή Κεσίσογλου, Δημήτρη Βαλιώτη, Γιώργο Μάνο, Γιάννη Μαστρογιάννη.

Γλυκερία Καλαϊτζή Όπου κυριαρχεί το χρήμα, μειώνεται η ανθρώπινη αξίαΣυνέντευξη στην Έλσα Σπυριδοπούλου


Συμφωνική Ορχήστρα του Βερολίνου

Μια εξαιρετική ορχήστρα, υπό τη διεύθυνση ενός ξεχωριστού μαέστρου, με εκλεκτούς σολίστες

και πασίγνωστα έργα, εμφανίζεται στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου στο ΜΕΓΑΡΟ

ΜΟΥΣΙΚΗΣ (αίθουσα Μ1).

Η Συμφωνική Ορχήστρα του Βερολίνου είναι μια ορχήστρα που δημιουργήθηκε το 1967 και έκτοτε

προωθεί την καλή μουσική μέσα από τις πολυπληθείς συναυλίες που δίνει ανά τον κόσμο. Σε μια

χώρα και ιδιαίτερα σε μια πόλη όπου η κουλτούρα είναι σχεδόν έμφυτη, η Σ.Ο.Β. συμμετέχει σε

εκπαιδευτικά προγράμματα και δραστηριοποιείται στην καθημερινή ζωή της πόλης, χωρίς βεντε-

τισμούς και με το βλέμμα στο μέλλον.

Μαέστρος της για την συγκεκριμένη βραδιά είναι ο Ουκρανός Γιούρι Γιάνκο, ένας διευθυντής

ορχήστρας με μεγάλη εμπειρία και γνώση των εθνικών σχολών.

Το πρώτο έργο που θα ακούσουμε είναι η Εισαγωγή από την όπερα του Μότσαρτ Οι γάμοι του

Φίγκαρο. Γραμμένη στα 1786, η κωμική αυτή όπερα αποτελεί τη συνέχεια της ιστορίας του θεατρικού

έργου του Μπομαρσέ Ο κουρέας της Σεβίλλης. Η εισαγωγή του έργου αυτού είναι τόσο ξεχωριστή

και δημοφιλής, που παίζεται συχνά μεμονωμένη, σαν ορχηστρικό έργο.

Ακολουθεί το έργο Κονσέρτο για βιολί, τσέλο, πιάνο σε Ντο μείζονα, έργο 56, το ονομαζόμενο

και Τριπλό Κονσέρτο του Μπετόβεν. Γραμμένο στα 1803 είναι το μοναδικό έργο για 3 όργανα

και ορχήστρα που έγραψε ο συνθέτης. Σολίστ την βραδιά αυτή είναι ο «δικός» μας Σαλονικιός

Χρήστος Γαλιλαίας στο βιολί, η Κορεάτισα Μπο-Κιουνγκ Χονγκ στο τσέλο και η συμπατριώτισσα

της Γιον Σο Ρι στο πιάνο.

Ο επίλογος δίνεται με τη Συμφωνία 4 σε λα μείζονα, έργο 90 του Μέντελσον Μπαρτόλντι, την

επονομαζόμενη “Ιταλική”. Γραμμένη το 1833 σε 4 μέρη, αντανακλά τις ταξιδιωτικές εντυπώσεις

του συνθέτη από τη χώρα και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της ρομαντικής μουσικής.

Εισιτήρια: από 15 (μαθητικά-φοιτητικά) έως και 35 ευρώ.

Σοφία Μελικίδου

Τα live της εβδομάδας

Την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου, εκτός από το

WOMEX, τους A Place To Bury Strangers,

τους Accept και τους Μπλε, μπορείτε να

ακούσετε καλό λαϊκό τραγούδι από τον

Δημήτρη Μπάση στο Θέατρο ΒΕΡΓΙΝΑ

του Regency Casino στις 21:00 (εισιτήριο

15 ευρώ), αλλά και Μότσαρτ, Μπετόβεν και

Μέντελσον από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Βερολίνου στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, στο πλαίσιο

των Δημητρίων, στις 21:00 (εισιτήρια από 15 έως και 35 ευρώ).

Το Σάββατο 20 Οκτωβρίου εμφανίζονται σε dj set στο SPITIMOU.groundfloor η Έλενα Αγγελίδου

και η Λητώ Κωπαΐδου στις 22:00. Επίσης μπορείτε να δείτε τους Kilimanjaro Darkjazz Ensemble

στις 21:00 στο BLOCK 33 (εισιτήριο 12-15 ευρώ), αλλά και τους Therion στο PRINCIPAL (εισιτήριο

25-28 ευρώ). Επίσης στο LOVECASUALLIVING, στις 22:30, παίζουν η Ρίτα Αντωνοπούλου και ο

Θάνος Μικρούτσικος (εισιτήριο 5-10 ευρώ).

Την Δευτέρα 22 Οκτωβρίου στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, στις 21:00 εμφανίζονται η Δανάη Παπαματ-

θαίου-Μάτσκε και ο Ούβε Μάτσκε, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με κεντρικό άξονα τη Σουίτα

Baal-Shem του Εβραίου συνθέτη Έρνεστ Μπλοχ, ως φόρο τιμής στους 50.000 Θεσσαλονικείς πολίτες

εβραϊκής καταγωγής που εξοντώθηκαν στο Άουσβιτς στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου, εμφανίζεται ο αγαπημένος Μίλτος Πασχαλίδης στις 21:00 στο CLUB

ΜΥΛΟΥ στις 21:00 (εισιτήριο 10 ευρώ), ο Γκάι Γκέρμπερ στις 23:00 στο LOVECASUALLIVING

και οι Dub Pistols στο EIGHTBALL στις 21:00 (εισιτήριο 10-15 ευρώ).

Καλή ακρόαση, ό, τι και αν επιλέξετε από τα παραπάνω!

Μαριάννα Βασιλείου

μουσική

Bob Dylan

Tempest

Columbia

Το σερί των επιτυχιών του

μεγάλου μουσικού, ποι-

ητή και «λαογράφου» της

αμερικάνικης κοινωνίας

συνεχίζεται. Ο λόγος για

το Tempest, τον τελευταίο

δίσκο του Μπομπ Ντίλαν, ο οποίος έρχεται 50 χρόνια μετά από

το ντεμπούτο του στην αμερικάνικη και παγκόσμια μουσική βιο-

μηχανία να επιβεβαιώσει τη μεγαλοφυΐα αυτού του ανθρώπου.

Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι ο 35ος δίσκος του 71χρονου

Ντίλαν, περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα. Είναι επειδή ο Ντίλαν έχει

τόσα κατά νου: γυναίκες, ταξίδια, εξουσία, ταξικές διαφορές, τη

θεϊκή δύναμη, αλλά και τη διαρκή παρουσία του θανάτου. Άλλω-

στε, μεγαλώνοντας μάς έχει αποδείξει ότι πλέον δεν διστάζει

να μιλήσει και για όσα παλαιότερα πιθανόν του προκαλούσαν

μια κάποια συστολή. Πλουραλισμός νοημάτων, κάποιες φορές

αφηγήσεων, αλλά και μουσικών ρευμάτων εν όψει...

Το εναρκτήριο κομμάτι του άλμπουμ (Duquesne Whistle) μας

μεταφέρει στη swing εποχή, εκεί κοντά στα thirties, ενώ το Soon

After Midnight στα slow dance fifties. Είναι πιο ερωτικός (και

μάλιστα απευθυνόμενος σε β’ πρόσωπο) στο Long and Wasted

Years και αρκετά κινηματογραφικός - ατμοσφαιρικός στο Scarlet

Town. Αλλά και αφηγηματικός, καθώς προσεγγίζει την αγάπη

και το θάνατο στο Tin Angel, όπως και στο ομώνυμο (14λεπτο)

Tempest, όπου αναφέρεται στην ιστορία του Τιτανικού.

Ο πύρινος και δηκτικός πολιτικός του λόγος φυσικά δεν εκλείπει

ούτε σε αυτό το cd, με το Early Roman Kings και το Pay in Blood

να στηλιτεύουν την καθεστηκυία τάξη. Ωραία κατακλείδα και το

Roll On, John (για τον Τζον Λένον), όσο κι αν αρκετοί κριτικοί το

θεώρησαν ετεροχρονισμένο. Με στίχους απ’ αυτό θα επέλθει

και ο δικός μας επίλογος:

“Shine your light, move it on

You burned so bright

Roll on, John”

[Ή μήπως “Roll on Bob”];

Βάγια Πολυζωΐδου

Αντωνοπούλου - Μικρούτσικος


Ουζερί

Ψαρογωνιάτου ΝικόλαΑγ. Σεραφείμ 4 (περιοχή Μπότσαρη)

τηλ. 2310 815 316

Θεσσαλονίκη

Εστιατόριο

Καμμένηγωνιά

Από το 1960Βασ. Όλγας 72

τηλ. 2310 835 870

Θεσσαλονίκη


Θα αρχίσω με μια ερώτηση που θα περίμενε ίσως κάποιος να διαβάσει στο τέλος μιας συνέ-

ντευξης. Τι συμβαίνει στη σκηνή όταν συναντώνται οι Μπλε με τον Λάκη Παπαδόπουλο;

Το πιο όμορφο που συμβαίνει είναι το ότι τίποτα δεν επιδιώκεται να συμβεί! Εγώ με τον Λάκη αισθά-

νομαι ότι γνωριζόμαστε από πάντα, μπορώ να του πω οτιδήποτε μου έρχεται στο νου. Όπως μιλάμε

στους ανθρώπους που έχουν αρκετό χιούμορ και διάθεση να κατανοήσουν. Έτσι και στη σκηνή

υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός, που τον αποδεικνύουμε με την πολύμηνη συνεργασία μας χωρίς φαν-

φάρες και υπερβολές. Παράλληλα υπάρχει μεγάλη ελευθερία. Ο Λάκης αφήνει τους συνεργάτες

του να αυτοσχεδιάζουν και να εκφράζονται χωρίς άγχος. Το αποτέλεσμα είναι καμία συναυλία να

μην είναι ίδια με την άλλη, ενώ μουσικά το πάντρεμα του ήχου των Μπλε και των τραγουδιών του

Λάκη βγάζει ένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Εγώ προσωπικά έχω την σπάνια πρόκληση να τραγουδήσω

μερικά από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του, βάζοντας προσεχτικά το δικό μου «τρόπο» ερμηνείας.

Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Εμείς πλησιάσαμε τον Λάκη, όταν θέλαμε να φτιάξουμε ένα σχήμα στο ΓΥΑΛΙΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑ-

ΤΡΟ, όπου είχε πάρει μέρος και ο Ζακ Στεφάνου με τους Μπάντα Κοάλα.

Οι Μπλε είναι ένα συγκρότημα με ιδιαίτερο ύφος και ιδιαίτερο ήχο. Πώς καταφέρνετε τόσα

χρόνια να διαχειρίζεστε διαφορετικά είδη μουσικής δημιουργώντας πάντα ένα τόσο ενδι-

αφέρον αποτέλεσμα;

Αυτό συμβαίνει γιατί και εμείς οι ίδιοι ακούμε πολλά είδη μουσικής, όμως τελικά περνάνε από τα

ίδια συγκεκριμένα φίλτρα που έχει ο καθένας μας να ερμηνεύει, να κατανοεί και τελικά να χωνεύει

αυτό που καταναλώνει. Αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλους. Όμως κάποιοι στοχεύουν τις επιθυμίες

τους και έχουν βρει τον τρόπο να δίνουν στο καινούργιο αποτέλεσμα μορφή. Βέβαια, αυτό τις

περισσότερες φορές καταλήγει στο να «τρώει» τον ίδιο τον καλλιτέχνη, εγκλωβίζοντάς τον σε αδι-

έξοδη επανάληψη. Θέλει προσοχή. Η ταυτότητα σε βοηθάει να βγεις από το χάος, αλλά -όπως και

σε άλλες περιστάσεις της ζωής- πρέπει να είσαι έτοιμος και πρόθυμος να την εγκαταλείψεις προ-

χωρώντας. Δεν πρέπει να σε προσδιορίζει.

Οι Μπλε είναι ένα συγκρότημα που όλα τα μέλη του είναι έντονα δημιουργικά, ο καθένας

στο κομμάτι του. Υπάρχουν στιγμές ταύτισης μεταξύ σας; Και τι συμβαίνει τότε;

Πράγματι ο καθένας έχει πολύ χώρο για να δημιουργεί χωρίς επεμβάσεις. Όταν όμως οι δρόμοι

στους ρόλους διασταυρώνονται, τη θέση μιας αναμενόμενης μάχης παίρνει η δημιουργική πλοκή.

Οπότε τα πράγματα γίνονται αυτομάτως πολύ πιο ενδιαφέροντα και δημιουργικά.

Συνεργαστήκατε με πλήθος άλλων καλλιτεχνών. Πως διαχειρίζεστε καλλιτεχνικά τις εμπει-

ρίες που αποκτάτε από αυτές τις «ζυμώσεις»; Τις χρησιμοποιείτε με κάποιον τρόπο;

Για μένα, ακόμα και πριν από τους Μπλε, αυτό ήταν το τεράστιας σημασίας σχολείο που πήγα.

Πάντα μου άρεσε αυτό το παιχνίδι. Να βάζω στην άκρη τις δικές μου αισθητικές εμμονές και να

βρίσκω ενδιαφέροντα στοιχεία σε άλλους τρόπους έκφρασης τα οποία δεν αντιγράφω, αλλά τα

αφήνω στην άκρη του μυαλού μου για να μεγαλώνει ο ορίζοντας.

Τζώρτζια (Μπλε) Είμαι παιδί των αντιθέσεων Συνέντευξη στην Κατερίνα Παπαδοπούλου

Ο κόσμος μαθαίνει τους καλλιτέχνες κυρίως μέσα από τη δου-

λειά τους. Αν αφήναμε για λίγο έξω την ιδιότητα αυτή, πώς θα

περιγράφατε τον εαυτό σας ως άνθρωπο;

Θα έλεγα ότι είμαι παιδί των αντιθέσεων. Αποδέχομαι και καλοδέ-

χομαι τα άσπρα και τα μαύρα της ανθρώπινης ψυχής. Χρόνια τώρα

προσπαθώ να ξεχωρίσω την αλήθεια από τα πρέπει, μέχρι που κατά-

λαβα ότι ο κόπος είναι μάταιος. Πρέπει να αποδέχεται ίσως κανείς

το κράμα της ουσίας του και του τρόπου που μεγάλωσε, κάνοντας

απλά ένα καλό συγύρισμα. Το σίγουρο είναι πως, αν θέλει κανείς

να είναι πηγαίος, θα πρέπει να αποφύγει τις αυτοψυχολογοαναλύ-

σεις και τους αυτοχαρακτηρισμούς!

Διάβασα κάπου ότι το αγαπημένο σας παραμύθι είναι Ο Μικρός Πρίγκιπας. Γιατί το επιλέξατε; Τι σας γοητεύει σε αυτή την ιστορία;

Ο μικρός πρίγκιπας, ο καημένος, αν και πρόσεχε τις παρέες του,

τώρα υπάρχει παντού... ακόμα και σε βαφτίσια! Δεν μπορώ να μη

θυμάμαι όμως ότι αυτό το καπέλο τελικά ήταν ένας βόας που κατά-

πιε έναν ελέφαντα, και πως μόνο τα παιδιά ή αυτοί που παραμένουν

παιδιά μπορούσαν να το καταλάβουν.

Οι Μπλε με τον Λάκη Παπαδόπουλο θα βρεθούν για δύο μοναδικές

παραστάσεις τα Σάββατα 20 και 27 Οκτωβρίου στο CLUB ΜΥΛΟΥ.

Η ώρα προσέλευσης έχει οριστεί στις 21:00, ενώ όσοι επιθυμούν

να κάνουν κράτηση, καλούν στο 2310 510081...

Η Τζωρτζια γεννήθηκε στις 11 Ιουνίου (ζώδιο Δίδυμοι). Έκανε

σπουδές στο χορό και μεγάλη της αγάπη είναι τα μιούζικαλ.

Κατάλαβε όμως ότι το τραγούδι είναι αυτό που την εκφράζει

πιο πολύ. Η πρώτη της δισκογραφική απόπειρα ήταν το 1995

στον live δίσκο των Μίμη Πλέσσα και Γιώργου Χατζηνάσιου με

τίτλο Πρόβα Generale. Έχει παίξει στους Δαίμονες με την Άννα

Βίσση το 1991, ενώ συμμετείχε και σε μία μουσική παράσταση

με τη Μαρινέλλα στο REX. Το 1995 συμμετείχε και στη μουσική

παράσταση της Ευρυδίκης με τίτλο Ό,τι με αγγίζει. Εδώ και χρό-

νια είναι η βασική τραγουδίστρια των Μπλε..


Αλ. Παπαδιαμάντη 6 (περιοχή Μαρτίου) Τηλ. 2310 861874www.kroustophono.gr , email: [email protected]

Μαθήματα κρουστών, Drums, κιθάρας,

μουσικής προπαιδείας, παιδικό musical.

Εγγραφές όλο το χρόνο

Τώρα πια έχουμε WOMEX...

Οι συνθήκες ωρίμασαν, ήταν πιο ευνοϊκές μετά την τελευταία φορά που διεκδικήσαμε το θεσμό,

το 2003. Η WOMEX έρχεται εδώ να φέρει τον κόσμο της για πέντε μέρες στην πόλη μας. Αρκεί και

οι δικοί μας επαγγελματίες να δείξουν ανάλογη σοβαρότητα, αλλά και τη φιλοξενία για την οποία

φημιζόμαστε στο εξωτερικό (απόδειξη ότι έρχονται περισσότεροι συμμετέχοντες από οποιαδήποτε

προηγούμενη WOMEX)! Να εξηγήσω ότι οι εκθέτες αυτοί είναι εναλλακτικό μουσικο-επιχειρηματικό

και επιχειρησιακό δυναμικό. Δεν είναι μεγάλα ονόματα μιας mainstream σκηνής, είναι World Music

άνθρωποι. Όλοι τους εναλλακτικοί, έρχονται στην Ελλάδα για να πάνε κόντρα στο παγκόσμιο

οικονομικό σύστημα και στην κρίση, όπως μου έλεγαν πέρσι οι ίδιοι στην Κοπεγχάγη. Έρχονται να

δηλώσουν τη συμπαράστασή τους έμπρακτα, σαν μια βοήθεια. Είναι πολύ θετική εξέλιξη μέσα στην

κρίση να υπάρχει μια αισιόδοξη διοργάνωση, που συμμετέχουν περίπου 3.000 επαγγελματίες του

χώρου από 100 χώρες του κόσμου…

Και τι είναι το Club GloBalkan;

Το GloBalkan είναι η δική μας σκηνή. Στόχος κάθε WOMEX είναι να αναδεικνύονται οι τοπικές

μουσικές παραδόσεις, από τις οποίες συνήθως ξεπηδά η καινούργια υβριδική μουσική κάθε

περιοχής (έθνικ ηλεκτρονική, ρέγκε, ταγκό, φλαμένκο, εθνοελέκτρο), όλα αυτά που περικλείει ο

όρος World Music. Ερχόμαστε λοιπόν να δούμε τι γίνεται στη βαλκανική σκηνή. Έχουμε κι εμείς

να δώσουμε νέα πράγματα μέσα από το ρεμπέτικο, τους χορευτικούς βαλκανικούς ρυθμούς, τη

νησιώτικη μουσική, τις παραδόσεις από τη Μικρά Ασία, την Ανατολία, την Αλβανία, τη Σερβία. Όλες

αυτές οι χώρες συναντιούνται σε αυτήν τη σκηνή, τη GloBalkan, και αναδεικνύουν τη δική τους

τοπική μουσική παράδοση και παραγωγή.

Ποια η πρωτοτυπία της φετινής WOMEX;

Φαίνεται ότι υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον των ξένων για τη ρεμπέτικη και τη μικρασιατική

μουσική. Γι’ αυτό και η πανηγυρική μας έναρξη γίνεται στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου, με ένα μεγάλο αφιέρωμα στη Ρόζα Εσκενάζυ. Λέγεται Καναρίνι μου

Γλυκό και θα συμμετέχουν οι «My Sweet Canary Ensemble» (από το ομώνυμο ντοκιμαντέρ του Ρόι

Σερ), «Αψιλιές», Σαβίνα Γιαννάτου και «Primavera en Salonico». Η μεγάλη επιτυχία μας θα είναι

τα κλεισίματα συναυλιών, που αναμένουμε ότι θα γίνονται μετά τις πρωινές παρουσιάσεις των

καλλιτεχνών, οι οποίες απευθύνονται μόνο σε επαγγελματίες του χώρου και τους 3.000 περίπου

ειδικούς καλεσμένους μας.

Περιμένουμε, λοιπόν, η πόλη μας να επωφεληθεί πολλαπλά...

Πρώτα από τους επισκέπτες, διότι θα έρθουμε σε επαφή με ένα παγκόσμιο δίκτυο από επαγγελματίες

(bookers, promoters, συναυλιακά γραφεία, δισκογραφικές, μάνατζερ, παραγωγούς, επιχειρηματίες,

μουσικούς, άλλα φεστιβάλ, δημοσιογράφους). Αλλά και το ελληνικό κοινό που θα συγχρωτιστεί,

θα γλεντήσει, θα χορέψει με μουσικούς και μουσικές έθνικ, γκλόμπαλ, τράιμπ. Οι άνθρωποι αυτοί

κάθε χρόνο έχουνε πάρτι στη διάρκεια της WOMEX. Το βράδυ όλων μας είναι και δουλειά και

διασκέδαση! Επίσης υπάρχει απόλυτη συνέργεια σε όλη τη Θεσσαλονίκη. Αρκετοί από όσους δεν

κατόρθωσαν να «προκριθούν» (είχαμε καμιά 250αριά αιτήσεις από την Ελλάδα!) θα παίζουν μου-

σική σε διάφορα after μαγαζιά της πόλης. Παρτάκια μεταμεσονύχτια με djs και μουσικά σχήματα

έχουν ήδη κανονιστεί και συμφωνηθεί από πολλά μαγαζιά. Θα είναι μια πολύ ζωντανή ένεση για την

πόλη ολόκληρη. Ήδη τα ξενοδοχεία είναι φουλ κλεισμένα κι αναμένεται πλούσια νυχτερινή κίνηση.

Ποια είναι τα σχέδιά σας μετά τη 18η WOMEX;

Θα ακολουθήσει απολογισμός (και δικός μας και της Piranha WOMEX) κι αν είμαστε καλοί κι

ανταποδοτικοί στην οργάνωση και τη φιλοξενία ως οικοδεσπότες, θέλουμε να διεκδικήσουμε τη

διοργάνωση του 2014, για την οποία είναι ανοικτό το δικαίωμα υποβολής υποψηφιοτήτων ως το

Δεκέμβριο. Αλλά σκεφτόμαστε να επιδιώξουμε κι άλλες ανάλογες θεσμικές διοργανώσεις.

Καλή μας επιτυχία! Σε όλους μας...

Πώς γεννήθηκε η ιδέα της WOMEX 2012 στη Θεσσαλονίκη;

Ξεκίνησε σαν ένα όνειρο, όταν προσγειώθηκα στις Κάννες πριν

από πάρα πολλά χρόνια (με τον Νίκο Θεοδωράκη να μου διώχνει

το φόβο για τα αεροπλάνα), πηγαίνοντας στο MIDEM, που είναι μια

παγκόσμια έκθεση μουσικής. Βρέθηκα μπροστά σε μια μαγευτική

πόλη, οργανωμένη, με έναν εκθεσιακό φορέα και εκθεσιακό κέντρο

εκπληκτικό. Οι κάτοικοι ήταν απόλυτα συντεταγμένοι γύρω από

αυτό, μ’ έναν κοινό στόχο, να διοργανώνουν τις καλύτερες εκθέσεις

MIDEM, παρέχοντας ολοκληρωμένες υπηρεσίες στους εκθέτες.

Μερικά χρόνια αργότερα (1998) ήρθα σ’ επαφή με τη διοργάνωση

της WOMEX και πίστεψα ότι είναι μια πολύ σημαντική ευκαιρία για

να διεκδικήσει η πόλη μας έναν τέτοιο θεσμό, προσαρμοσμένο πάνω

στο άρμα της HELEXPO-ΔΕΘ που είναι ο απόλυτα εξειδικευμένος

φορέας γι’ αυτό.

Ναι, αλλά αντί να γίνει WOMEX, έγινε ΓΑΙΑ Φεστιβάλ...

Όλα κάπως ξεκινάνε εντέλει… Έγινε το 1ο ΓΑΙΑ Φεστιβάλ (1998) με

Μουσικές του Κόσμου, από τα πρώτα στην Ελλάδα στο είδος του.

Με περίπου 30 ονόματα. Είχε και ένα μικρό εκθεσιακό κομμάτι. Ο

καιρός όμως μας κατέστρεψε κι αναγκαστήκαμε να μεταφέρουμε

τα περίπτερα και τις εκδηλώσεις σε κλειστό χώρο!

Νίκος Στεφανίδης Η WOMEX 2012 είναι ζωντανή ένεση για τη ΘεσσαλονίκηΣυνέντευξη στον Κώστα Γ. Καρδερίνη


WOMEX θα πει World Music Expo, μια έκθεση που δικτυώνει τους επαΐοντες των Μουσικών

του Κόσμου. Στη 18η χρονιά της σταθμεύει στη Θεσσαλονίκη, από 17 ως και 21 Οκτωβρίου.

Δεν έχει μόνο εκθεσιακό χαρακτήρα, αλλά και ψυχαγωγικό. Το συναυλιακό πρόγραμμα της

διοργάνωσης είναι ανοιχτό στο κοινό και απλώνεται επί τρεις βραδιές σε πέντε μουσικές σκη-

νές στους χώρους της ΔΕΘ και σε μία στο Λιμάνι, με 50 μουσικά σχήματα από όλο τον κόσμο

(πέντε από τη χώρα μας). Ο Νίκος Στεφανίδης, εμπνευστής και καλλιτεχνικός διαχειριστής

του εγχειρήματος, μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του.


φιλμ νουάρ

κινηματογράφοςΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: ΑΓΑΠΗ / ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ / Η ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΠΟΛΗ /// VIDEODROME ///

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ταινίες

ΑΓΑΠΗ (AMOUR)Σκηνοθεσία: Μίκαελ Χάνεκε

Παίζουν: Εμανουέλ Ριβά, Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, Ιζαμπέλ

Ιπέρ

Διάρκεια: 127’

ΟΛΥΜΠΙΟΝ

«Ποιόν αγαπάς περισσότερο: τη μαμά ή τον μπαμπά»; Από

μωρά ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με τη λέξη «αγάπη».

Μέχρι το θάνατό μας, μας «βασανίζει». Ποιος άραγε μας

αγαπά αναρωτιόμαστε στις ώρες της μοναξιάς μας. Η

λέξη συνοδεύεται συχνά με τους απαραίτητους προσδιο-

ρισμούς: αληθινή, πραγματική, ανιδιοτελής, άδολη κ.ο.κ.

Αγάπη, η πιο συχνά ακουόμενη λέξη. Στο παζάρι της ζωής

κάτι πρέπει να έχεις να πουλήσεις για να μπορέσεις και

να αγοράσεις. Ναι, κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και

στο πανηγύρι των συναισθημάτων. Δούναι και λαβείν.

Κανείς δεν μπορεί να χαίρεται μόνος του - μονάχα οι

χαζοί μάτια μου. Για να χαρείς πρέπει να μοιραστείς και

για να μοιραστείς πρέπει να αγαπάς ή κάτι τέτοιο τέλος

πάντων. Η μοναξιά είναι δύσκολη και βαριά στα νιάτα

μας, ασήκωτη, αφόρητη στα γηρατειά μας. Οι θύμισες

βοηθούν αλλά δεν αρκούν από μόνες τους.

Ο Ζορς και η Αν ογδοντάρησαν και εξακολουθούν να

συνοδοιπορούν και ευτυχώς συνοδοιπορούν, γιατί αλί-

μονο στον πορευόμενο που είναι μονήρης. Όπως λέει

κι ο ποιητής: «Οι μονήρεις άγγελοι καίνε τα φτερά τους»

(Κωνσταντίνος Δανασσής). Τελευταία χαρά τους η επί-

σκεψη στο κονσέρτο ενός μαθητή τους. Ξέχασα να το

αναφέρω: αμφότεροι ήσαν δάσκαλοι μουσικής. Την επο-

μένη, στη διάρκεια του πρωινού, η Αν θα μείνει αιφνίδια

στήλη άλατος. Ο Ζορς θα φέρει νερό από τη βρύση, θα

την αφήσει ανοιχτή, θα δροσίσει το πρόσωπο της αγα-

πημένης του, θα πάει στο άλλο δωμάτιο να τηλεφωνή-

σει για βοήθεια. Αίφνης σιγή, δεν ακούγεται η βρύση,

κάποιος την έχει κλείσει. Ο Ζορς επιστρέφει στην κου-

ζίνα. Η Αν τρώει το πρωινό της ατάραχη. «Πού ήσουν»,

τον ρωτά. Όχι, η Αν δεν κάνει χωρατά με τον Ζορς, μήτε

τον κογιονάρει. Ισχαιμικό επεισόδιο λένε οι γιατροί, μια

επέμβαση ρουτίνας και όλα θα πάνε καλά. Όμως, οι

ρουτίνες σπάνε καμιά φορά. Η Αν επιστρέφει στο σπίτι

με ημιπάρεση της δεξιάς πλευράς. Ναι αυτό, ένα πόδι

που σέρνεται και το χέρι δεν δουλεύει. «Υποσχέσου μου

πως δεν θα με πας ξανά στο νοσοκομείο». Ο Ζορς την

κοιτά κατάματα συναινώντας μόνο με το βλέμμα. Πώς

θα μπορούσε να αρνηθεί εξάλλου. Ένεκα η αγάπη που

λέγαμε. Η Αν απαιτεί ένα αξιοπρεπές τέλος έστω κι αν

υπονοεί τη δύσκολη ευθανασία. Η εξέλιξη τέτοιων περι-

στατικών έχει μονοσήμαντη πορεία, επιδεινούμενη, κάτι

σαν προαναγγελθείς θάνατος. Μέχρις όμως αυτόν μεσο-

λαβεί ο Γολγοθάς. Και στον σταυρό του μαρτυρίου δεν

υπάρχουν καν ληστές μετανοήσαντες, ούτε θεοί που

γαληνεύουν την ψυχή, παρά μόνο ως διάλειμμα μορ-

φίνης. Φαντάζομαι πως για τους τυχερούς υπάρχει η

αγάπη. Επειδή σε κάποιους η μοίρα έχει τάξη το ρόλο

αγγέλου, που τρέφεται προσφέροντας αγάπη. Ναι, είναι

αυτοί που είναι προορισμένοι να αντέχουν τον πόνο του

φίλου, του συζύγου, του συγγενή. Στη δεύτερη φάση της

επιδείνωσης, η ευθανασία χτυπά πιο έντονα την πόρτα.

Ο Ζορς είναι εγκλωβισμένος ανάμεσα στην αγάπη του

και την υπόσχεσή του. Το μαρτύριο συνεχίζεται και επι-

βάλλεται λύση. Ίδρυμα ανιάτων, ευθανασία ή συνοδοι-

πορία μέχρις εσχάτων;

Ο Χάνεκε πραγματεύεται ένα δύσκολο και επώδυνο θέμα,

την αντιμετώπιση του αναπόφευκτου τέλους, με τόλμη

και παρρησία. Εξάλλου, μέχρι τώρα μας έχει συνηθίσει

σε δύσκολα θέματα, όπως αυτό της βίας της σύγχρο-

νης κοινωνίας, τόσο στην εξουσία όσο και στα επιμέ-

ρους στρώματά της. Αποφεύγει να μας δείξει το τέλος

της ιστορίας ολοκληρωμένα με λεπτομέρεια, έστω κι αν

από τα συμφραζόμενα οδηγούμαστε και στις λεπτομέ-

ρειες. Είναι όμως σχολαστικός και λεπτομερής στη δια-

δικασία έκφανσης και έκφρασης της αγάπης. Όχι βέβαια

αυτής του ερωτευμένου που σφύζει από ζωή, αλλά αυτού

του οποίου αδειάζει η κλεψύδρα του χρόνου της ζωής

αργά και βασανιστικά. Αυτού, που δεν έχει να περιμένει

τίποτα πια. Αλλά όσο καλός κι αν είναι ο Χάνεκε δεν θα

στεφόταν με επιτυχία το εγχείρημά του αν δεν το υπο-

στηρίζανε ερμηνευτικά ο πληγηθείς πατέρας Ζαν-Νουί

Τρεντινιάν (γνωστή η απώλεια της κόρης του) και η Εμα-

νουέλ Ριβά με την απαράμιλλη ερμηνευτική εσωτερικό-

τητα τους. Στα 82 ο ένας και στα 85 η άλλη. Δικαιολογη-

μένη τόσο η βράβευση της ταινίας με το Χρυσό Φοίνικα,

όσο και των δύο ηθοποιών.

ΥΓ: Ως προς τη διαχείριση των γηρατειών υπάρχουν

επίσης οι ταινίες: «Μπαλάντα του Μαραγιάμα» του Κεϊ-

σούκε Κινοσίτα (αλλά και το ριμέικ του Σοχέι Ιμαμούρα),

«Τόκιο Στόρι» του Γιασουχίρο Όζου, «Όλοι τους είναι

καλά» του Τζιουζέπε Τορνατόρε, «Ταξίδι του μέλιτος»

του Γιώργου Πανουσόπουλο, «Ποίηση» του Λι Τσανγκ-

Ντονγκ, «Wolke 9» του Αντρέας Ντρέζεν και άλλες.

Αξιολόγηση: ****

Γιάννης Ν. Γκακίδης


Η ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΠΟΛΗ(DO NOT FORGET ME ISTANBUL)Σκηνοθεσία: Χάνι Αμπού Ασάντ, Στεφάν Αρσενιέβιτς, Άιντα Μπέγκιτς,

Τζοζεφίνα Μαρκαριάν, Ερίκ Ναζαριάν, Στέργιου Νιζίρη, Ομάρ Σαργκαουί

Παίζουν: Αλί Σουλιμάν, Γιώργος Συμεωνίδης, Χιάμ Αμπάς, Άισα Ταμκατζί


ΦΑΡΓΚΑΝΗ

Ένας επιφυλακτικός έμπορος από τη Θεσσαλονίκη, ένα δυστυχισμένο παντρεμένο ζευγάρι,

ένα ερωτευμένο ζευγάρι με πολλές διαφορές, μια Βόσνια νεαρή ηθοποιός, μια ξεριζωμένη

ηλικιωμένη γυναίκα από την Παλαιστίνη, ένας μουσικός με υπαρξιακές αναζητήσεις κι ο διά-

σημος Έλληνας συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης. Είναι οι πρωταγωνιστές αυτού του πληθω-

ρικού πορτρέτου της Κωνσταντινούπολης που καταφέρνει να αποτυπώσει την πολυπολιτισμι-

κότητα και την οικουμενική διάσταση της Αξέχαστης Πόλης.

Πριν λίγο καιρό ήταν η Αβάνα. Τώρα ήρθε η σειρά της Κωνσταντινούπολης να πρωταγωνιστή-

σει σε μια σπονδυλωτή ταινία λιγότερο τουριστική (αν έλειπαν και τα πλάνα του Βόσπορου δεν θα είχαμε πάρει μυρωδιά τουρκικού

ΕΟΤ) από την κουβανέζικη εκδοχή και περισσότερο έθνικ και ουμανιστική στην ουσία της.

Προσπερνώντας τις σκηνές με τον Πέτρο Μάρκαρη και τον Χουσείν Καράμπεϊ, τους δυο εμπνευστές τους πρότζεκτ που όμως δεν

είχαν λόγο να μπουν μπροστά από την κάμερα, οι έξι ιστορίες που αποτυπώνονται στο πανί έχουν στιβαρό λόγο και άποψη για την

πόλη, με εξαίρεση δυο πολύ κραυγαλέες επιμέρους ταινίες:

Την ιστορία του Ομάρ Σαργκαουί με το ζευγάρι του Παλαιστίνιου και της Ισραηλινής και την ιστορία της Άιντα Μπέγκιτς στο ξενοδο-

χείο. Νομίζω ότι αμφότερες όχι μόνο είναι ξένες από το σώμα της ταινίας αλλά και δεν αντικατοπτρίζουν την Πόλη - θα μπορούσαν

να είχαν γυριστεί σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.

Σαφώς και τις πλέον δυνατές συγκινήσεις προσφέρουν οι ιστορίες του Χανί Αμπού Ασάντ και του δικού μας Στέργιου Νιζήρη. Πρό-

κειται για δυο ταινίες μέσα από τις οποίες αναδεικνύεται η Πόλη, αφού οι ήρωές τους ανακατεύονται με τις μυρωδιές και τους

ήχους της, μπλέκονται στα σοκάκια της και ανακαλύπτουν τις ομορφιές της μέσα από θύμησες, σκέψεις και σχέσεις κάθε είδους.

Κατά τα λοιπά, αυτό το νοσταλγικό και ευδιάθετο κινηματογραφικό πρότζεκτ είναι σίγουρα μια πρόταση για καλό σινεμά.

Αξιολόγηση: ***

Νέστορας Πουλάκος

(αναδημοσίευση: www.sevenart.gr)

Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σμαραγδής

Παίζουν: Σεμπάστιαν Κοχ, Εβγκένι Στίχκιν, Χουάν Ντιέγκο Μπότο, Κατρίν Ντενέβ,

Τζον Κλιζ, Άκης Σακελλαρίου, Μαρίσα Τριανταφυλλίδου, Φωτεινή Μπαξεβάνη


ΒΑΚΟΥΡΑ 1, ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ, ΟΛΥΜΠΙΟΝ (ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ), ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 3&4&6, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&3&4&9, VILLAGE CENTRE 3&8&9 (2η εβδομάδα)

Υπάρχει (συνεχίζεται) μια νεύρωση που υποστηρίζει πως για να εντυπωσιάσεις, πρέ-

πει να αρχίσεις μια «κριτική» (τι είναι αυτό;)

με έναν ιδιόρρυθμο τρόπο. Κάτι με ένα πλάνο από τη μέση, κάτι με μια άλλη διαδικασία και

γενικά «σε δουλειά να βρισκόμαστε» και να δικαιολογούμε το εντελώς α-σήμαντο (σε σχέση

με το συμπαντικό) νόημα της ύπαρξής μας.

Δεν πέρασε πολύς καιρός όταν, συζητώντας με διακεκριμένη και πολύπειρη διανομέα, μου

εκμυστηρεύθηκε «Δουλεύουμε, δουλεύουμε… σιγά, τελικά τον εαυτό μας κοροϊδεύουμε».

Οι κατά την ψυχανάλυση «φόβοι θανάτου» εισδύουν συνεχώς στο καθημερινό και ισοφα-

ρίζονται ερωτικά διά της δουλειάς και διά της «δικαιώσεως». Μα ποια είναι η τελευταία; Ο καλύτερος αιθουσάρχης της πόλης (με

απόσταση), όταν του εκμυστηρεύθηκα δειλά «Μα γιατί εμένα μου άρεσε το Χαβιάρι;» μου απάντησε «Οι καλύτεροι πελάτες μου τα

ίδια μου λένε. Μα εδώ δεν ξέρεις πως πάμε να βγάλουμε τα μάτια ο ένας του αλλουνού;».

Το «Χαβιάρι» (τρώω Μπελούκα, όταν προκύψει) δεν θα μπορούσε να γυριστεί αλλιώς. Είτε

αρέσει (δικαίως) είτε δεν αρέσει (δικαιότατα) μόνον αυτό το στιλ γυρίσματος υπήρχε ως επιλογή. Όταν δηλώνεις budget 8 εκατομμύρια

ευρώ (πολύ λίγα) και το φιλμ σού στοίχισε μόλις 6,5 (ακόμα λιγότερα), πρέπει να βρεις τρόπο να «δείξεις» υψηλές αξίες παραγωγής.

Ο κ. Γιάννης Σμαραγδής, κατά την εκτίμησή μου, είναι πανέξυπνος άνθρωπος: Κατάλαβε πως, αν πήγαινε σε ευθύγραμμες, αφηγη-

ματικές συγκρούσεις, τότε όχι μόνο θα χρειαζόταν second unit director (θυμηθείτε την «Ψυχή βαθιά» με τον επιλεγμένο Βούλγαρο

σκηνοθέτη), αλλά και το κόστος θα ξεπερνούσε τα 15 εκατομμύρια ευρώ. Έτσι, επινόησε το εύρημα των δύο αφηγητών, που «σπά-

ζουν» τη γραμμικότητα και μειώνουν το κόστος παραγωγής. Παράλληλα, ο κ. Σμαραγδής γονάτισε στον τάφο του Όρσον Γουέλς,

μια και, όπως ξέρετε, κάθε σκηνοθέτης στον κόσμο θέλει να κάνει τον δικό του «Πολίτη Κέιν». Αναδρομές στο παρελθόν, λοιπόν,

πλάνα σεκάνς (για να τονίζουν την ιστορικότητα), σπαστή αφήγηση, λαβυρινθώδης, προώθηση της ιστορίας χάρις στο μοντάζ και

ιδού ο Πολίτης Βαρβάκης. Τέσσερις συγκλονιστικοί ξένοι ηθοποιοί, (χωρίς Ντενέβ δυστυχώς), οι Έλληνες σώθηκαν από το ναυάγιο

χάρις στο overplay των ξένων (αυτό κι αν είναι διεθνιστική αλληλεγγύη), μολυβί, πολύ καλή φωτογραφία και τινά άλλα.

Η αναφορά στην κρίση, στην ξενοκρατία που συνεχίζεται στη χώρα, στους ανθρώπους που τους λείπουν οράματα είναι εμφανής.

Τα κλασικά εικονογραφημένα δεν τα είδα, γιατί και απαιτούν κόστος παραγωγής και η ταινία γυρίστηκε ιδίως σε κλειστούς χώρους.

Και κάτι άλλο. Αν οι ηθοποιοί μιλούσαν ελληνικά, σας πληροφορώ πως δεν θα γλιτώναμε το μπάχαλο. Ο κ. Γιάννης Σμαραγδής υπό

τις παρούσες συνθήκες έκανε ό,τι μπορούσε και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο. Και κάτι άλλο που μου προκαλεί θυμηδία. Κάποιοι

μιλάνε για επίπεδη ταινία (θα υπερασπιστώ το δικαίωμά τους να το ισχυρίζονται) και κάποιοι άλλοι παραπονιούνται ότι δεν έμαθαν

πώς πήγε ο Βαρβάκης στο λοιμοκαθαρτήριο. Μα οι ελλείψεις και τα αφηγηματικά ρήγματα είναι το αντίθετο του «ρηχού» και επί-

πεδου σ’ ένα φιλμ που θα επαναλάβω για όσους καταλαβαίνουν στοιχειωδώς πως ήταν μονόδρομος. Ή θα γινόταν έτσι ή καθόλου.


Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου

Αναδημοσίευση από το kemes.wordpress.gr

ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ (ASTÉRIX ET OBÉLIX: AU SERVICE DE SA MAJESTÉ/ ASTÉRIX AND OBÉLIX: GOD SAVE BRITANNIA)Σκηνοθεσία: Λοράν Τιράρντ

Παίζουν: Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Εντουάρ Μπαέρ,

Κατρίν Ντενέβ, Φαμπρίς Λουκινί, Ντάνι Μπουν,

Ζαν Ροσφόρ, Γκιγιόμ Καλιέν, Βενσάν Λακόστ,

Βαλερί Λεμερσιέ, Σαρλότ Λεμπόν


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1&5&7, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 2&10&11, VILLAGE COSMOS 5&6&7&9

Κι ενώ είχαμε επαναπαυτεί ότι με το «Ο Αστερίξ

στους Ολυμπιακούς Αγώνες» είχε τριτώσει το

«κακό», τέσσερα χρόνια μετά οι ήρωες των Γκο-

σινί και Ουντερζό επιστρέφουν στη μεγάλη οθόνη!

Πρώτη αντίδραση: πόσο θα το τραβήξουν ακόμη;

Δεν έχουν φτάσει, όχι μια, ούτε δύο αλλά τρείς

ταινίες για να καταλάβουν πως το κοινό έχει χορ-

τάσει; Εκεί ακριβώς έγινε η έκπληξη! Μετά από

απόφαση της νέας παραγωγού εταιρίας δημιουρ-

γήθηκε μια νέα συστάδα ανθρώπων για να φέρει

εις πέρας το (ας μην γελιόμαστε) μεγαλειώδες

πλάνο, που έφερε πολλά χρήματα στα box office

με εξαίρεση το αποτυχημένο εισπρακτικά «Αστε-

ρίξ και Οβελίξ: Επιχείρηση Κλεοπάτρα». Κάπως

έτσι ενέδωσα σκεπτόμενος «Λες;», κρατώντας το

μικρό μου καλαθάκι (όπως λέει και το τραγούδι)

για να αποφύγω την απίστευτη απογοήτευση που

μου προκάλεσε ο προκάτοχός της τελευταίας ται-

νίας της σειράς. Ο «μαέστρος» Λοράν Τιράρντ

αποτυπώνει πολύ έξυπνα τη χιουμοριστική του

διάθεση μέσα από την ποικιλομορφία των λαών,

που παρουσιάζεται σε αυτό το γαϊτανάκι από γκά-

φες και αγώνες για την νίκη. Αν και φαινομενικά

κοινότυπη η ταινία κρύβει κάποιες εκπλήξεις που

την καθιστούν ευχάριστη και δροσερή.

Τι μας άρεσε πολύ; Μα φυσικά η ευρηματική απει-

κόνιση της βρετανικής κοινωνίας, η οποία μέσα

από ένα διαχρονικό μοτίβο κατάφερε να μας ταξι-

δέψει, και να υπενθυμίσει σε όσους αγαπούν την

πρωτεύουσά της, γιατί νιώθουν έτσι. Λατρέψαμε

την Βαλερί Λεμερσιέ και τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ,

ο οποίος αριστοτεχνικά κάλυψε την άχρωμη και

βαρετή ερμηνεία του Εντουάρ Μπαέρ, του τρίτου

κατά σειρά Αστερίξ, λόγω της οποίας κατάντησε

κομπάρσος στην ίδια του την ταινία.

Με εξαίρεση κάποιες άτυχες πινελιές μοντέρνου,

που κάθε ταινία των ηρώων η οποία σέβεται τον

εαυτό της έχει, αποτελεί μια καλή επιλογή για μια

ευχάριστη έξοδο.


Νίκος Χασάπης

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ταινίες

Το Νόστος προτείνει


Η ΑΡΠΑΓΗ 2(TAKEN 2)Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Μεγκατόν

Παίζουν: Λίαμ Νίσον, Φάμκε Γιάνσεν, Μάγκι

Γκρέις, Ράντε Σερμπέτζια


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 8, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 6&8, VILLAGE COSMOS 4&10 (2η εβδομάδα)

Ως σίκουελ της πρώτης ταινίας

της σειράς η «Αρπαγή 2» αποτε-

λεί μια… αρπαχτή του γαλλικού

αυτή τη φορά και όχι του - συνή-

θως υπόπτου - αμερικανικού

κινηματογράφου. Για να είμαστε

ακριβείς, όμως, μιμείται τόσο πετυ-

χημένα το δεύτερο, που μέχρι και

η γλώσσα είναι αγγλική - σπάνιο για γαλλική παραγωγή - ενώ στο ίδιο πακέτο

χωράνε οικογένεια, τρομοκρατία, κακοί αλλοδαποί και μεταφυσικών επι-

πέδων ηρωισμός. Τι ‘χες Γιάννη, τι ‘χα πάντα.

Λίγο πολύ, ο καημένος ο Μπράιαν αδυνατεί να χαρεί την οικογένειά του.

Τότε του πήραν την κόρη και ‘τρεχε, τώρα του πήραν την πρώην και πάλι

τρέχει. Το σκηνικό στήνεται όταν προτείνει να τον επισκεφτούν η θυγατέρα

του, Κιμ, και η μητέρα της (και πρώην σύζυγός του) Λενόρ, στην Κωνστα-

ντινούπολη όπου βρίσκεται ο ίδιος για δουλειά. Πριν καν δοκιμάσουν λίγο

καζάν ντιπί σκάνε μύτη οι κακοί, που ζητάνε εκδίκηση για τους αδικοχα-

μένους άνδρες τους, οι οποίοι μας άφησαν κατά την αποστολή διάσωσης

της κόρης. Το αφεντικό της σπείρας μάλιστα, είναι τόσο αποφασισμένο

και κακό, που δε θα μπορούσε παρά να λέγεται και Μουράτ και να συνω-

μοτεί για το χειρότερο. Στόχος αυτήν τη φορά η καημένη η Λενόρ, που

καμιά σχέση δεν έχει με το μαλακτικό. Σύντομα και ο Μπράιαν καταλήγει

δεμένος αλλά με ύπουλα μέσα επικοινωνεί με την κόρη, η οποία, από την

προσπάθεια να επανενώσει τους γονείς της καταλήγει νίντζα μαχητής σε

αποστολή διάσωσης. Στο παιχνίδι μπαίνουν CIA και πρεσβείες και η ιστο-

ρία μας παίρνει την τροπή της.

Συμβουλή σοφή θα ήταν να εστιάσετε μόνο στην τελευταία σκηνή. Για την

ακρίβεια, να την ασπαστείτε πριν καν πλησιάσετε τον κινηματογράφο. Να

πάτε δηλαδή για έναν καφέ ελαφρά την καρδία, με οικογένεια, σκύλους

και γάτους και την ελπίδα να μην κινδυνεύετε. Διαφορετικά, για οριεντάλ

περιπέτειες στην Ισταμπούλ, προτιμείστε κάτι σε «Τοπ Καπί».

Αξιολόγηση: *

Πέτρος Θεοδωρίδης

Η ΑΓΕΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ (UN CUENTO CHINO/ CHINESE TAKE-AWAY) Σκηνοθεσία: Σεμπαστιάν Μπορενστάιν

Παίζουν: Ρικάρντο Νταρίν, Ιγνάθιο Χουάνγκ, Μουριέλ Σάντα Άνα


ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2η εβδομάδα)

Αυτό το αργεντίνικο χάρμα οφθαλμών με τον

μακρόσυρτο ελληνικό τίτλο είναι μια ταινία που

προσφέρει γέλιο, συγκίνηση κι έναν υπόγειο προ-

βληματισμό για την ίδια τη ζωή σε γενναίες και

κυρίως, ανόθευτες δόσεις. Στη μεγάλη οθόνη

ζωντανεύει η ιστορία του Ρομπέρτο, ενός μοναχι-

κού και γκρινιάρη εργένη, του οποίου η ρουτίνα

διαταράσσεται όταν μπαίνει στη ζωή του τυχαία

ο Τζουν, ένας Κινέζος που δε γνωρίζει ούτε μια

λέξη στα ισπανικά. Το παράξενο ζευγάρι, που δυσκολεύεται να συμβιώσει αρμονικά, έχει μονάχα ένα

κοινό σημείο και το μαθαίνει στο τέλος της ολιγοήμερης περιπέτειάς του: ο ένας συλλέγει περίεργες

ειδήσεις που έχουν τραγική κατάληξη, κι ο άλλος έχει υπάρξει πρωταγωνιστής σε μία από αυτές.

Η ταινία βλέπεται ευχάριστα και συνδυάζει το διαρκές μειδίαμα με σχόλια επάνω στη μοναξιά, το

παράλογο νόημα της ζωής και την ίδια την αγάπη, που κυλά σε λανθάνουσα μορφή σε κάθε ανθρώ-

πινη φλέβα κι ενεργοποιείται ακόμα και στις πιο αναπάντεχες σχέσεις. Οι δύο πρωταγωνιστές έχουν

εξαιρετική «χημεία» μεταξύ τους και απογειώνουν τις σκηνές με τις συνεννοήσεις τους στη γλώσσα

του σώματος και της συνήθειας. Επίσης, είναι ένα έργο που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, πράγμα

που επιτείνει τη διαλεκτική σχέση ανάμεσα στην πραγματικότητα και την τέχνη του κινηματογρά-

φου μέσα από ανορθόδοξα μονοπάτια. Ταυτόχρονα, η ταινία προβάλλεται στη χώρα μας την πλέον

κατάλληλη περίοδο, με το μεταναστευτικό ζήτημα να θεωρείται από πολλούς μια αγελάδα που έπεσε

από τον ουρανό και την αργεντίνικη παραγωγή να δηλώνει ευθαρσώς πως «όλα γίνονται για κάποιο

λόγο», ακόμα και όταν συναντιέται ένας ισπανόφωνος με έναν Κινέζο εντελώς ξαφνικά.


Κική Μουστακίδου

ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ(THE CAMPAIGN) Σκηνοθεσία: Τζέι Ρόουτς

Παίζουν: Γουίλ Φέρελ, Ζακ Γαλιφιανάκις, Τζέισον Σουντίκις, Ντίλαν ΜακΝτέρ-

μοντ, Τζον Λίθγκοου, Νταν Άκροϊντ, Μπράιαν Κοξ


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 2, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 5, VILLAGE COSMOS 2 (2η εβδομάδα)

Ο Καμ Μπρέιντι είναι έμπειρο και χαρισματικό

μέλος του Κογκρέσου που διατηρεί την εξουσία

της περιφέρειάς του ανενόχλητος. Σκοπεύοντας

να επιμηκύνει την παραμονή του, θέτει υποψηφι-

ότητα ξανά στις εκλογές, πάντα με τους Δημο-

κρατικούς. Ωστόσο, τα συμφέροντα κάποιων

που επιθυμούν να διώξουν τον Μπρέιντι ανα-

γκάζουν τον θρησκόληπτο και «αθώο» Μάρτι

Χάγκινς να κατέβει ως αντίπαλός του με τους

Ρεπουμπλικάνους στις επερχόμενες εκλογές…

Εποχή εκλογών στις ΗΠΑ και το Χόλιγουντ κατα-

φέρνει να παράγει άλλη μία «χαζοαμερικανιά»

χωρίς περιεχόμενο αντί για μία καυστική σάτιρα. Η ταινία «σβήνει» γρήγορα, με τις πιο χιουμορι-

στικές και έξυπνες στιγμές να βρίσκονται στην αρχή, και να αραιώνουν καθώς η ταινία προχωρά,

καταλήγοντας σ’ ένα σαχλό και ανέμπνευστο φινάλε. Το χιούμορ της είναι το ίδιο προσβλητικό και

στερούμενου οίστρου με αυτό που βλέπουμε στα «Hangover» και τις ταινίες του Σάσα Μπάρον

Κοέν - χιούμορ το οποίο βασίζεται στον ποταπό (αυτό)σαρκασμό και την αναίδεια, και όχι στο πνευ-

ματικό «γαργαλητό».

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά της ταινίας είναι το λιγότερο αδιάφορα, ωστόσο οι δύο πρωταγωνιστές

προσφέρουν όσο το δυνατό καλύτερες ερμηνείες, και δεν μας απογοητεύουν, αν και ο Φέρελ ίσως

να επισκιάζει τον Γαλιφιανάκη.

Παρά τα εμφανή προβλήματά της, η ταινία καταφέρνει με τον «χοντροκομμένο» τρόπο της να επι-

δείξει τη σκοτεινή, και συνάμα επιφανειακή και φιλάρεσκη, πλευρά των προεκλογικών εκστρα-

τειών. Βλέπουμε μία σχετικά τολμηρή προσπάθεια να παρουσιαστεί η γελοιότητα κάποιων πολιτι-

κών διαδικασιών.

Καθώς όμως οι σεναριογράφοι δεν κατάφεραν να εμβαθύνουν όσο πρέπει «Οι υποψήφιοι» είναι μία

ακόμα κωμωδία «της σειράς», αποτυγχάνοντας να γίνει μία επίκαιρη πολιτική σάτιρα.

Αξιολόγηση: *

Λένα Βρούσια

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ «ΦΑΡΓΚΑΝΗ»

τηλ. 2310 960 063

ταινίες


Παίζονται επίσης...

V/H/S Σκηνοθεσία: Ρέντιο Σάιλενς, Ντέιβιντ

Μπρούκνερ, Γκλεν Μακουέιντ, Τζο Σβάν-

μπεργκ, Τι Γουέστ, Άνταμ Γουίνγκαρντ

Παίζουν: Τζο Σβάνμπεργκ, Λέιν Χιουζ,

Άνταμ Γουίνγκαρντ, Χάνα Φίρμαν


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 6&8, VILLAGE COSMOS 1 (2η εβδομάδα)

Σπονδυλωτή ταινία τρόμου ή αλλιώς πέντε

(συν μία) μικρού μήκους ταινίες στη λογική

LOOPER

Σκηνοθεσία: Ρίαν Τζόνσον

Παίζουν: Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ, Μπρους

Γουίλις, Έμιλι Μπλαντ, Πολ Ντάνο, Πάιπερ

Περάμπο, Τζεφ Ντάνιελς


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 2 (4η εβδομάδα)

Το «Looper» αποτελεί μία χαρακτηριστική

ταινία του είδους «ταξίδι στον χρόνο» και

μάλιστα άκρως πετυχημένη. Το θέμα του

ταξιδιού αυτού καθ’ αυτού, εξηγείται με

απλά λόγια από το σενάριο και η προβλη-

ματική σχετικά με τα παράλληλα σύμπαντα

και συμβάντα είναι αρκετά κατανοητή.

Περεταίρω, η εικόνα του κόσμου το έτος

2042 που μας παρουσιάζει ο σκηνοθέ-

της και σεναριογράφος Ρ. Τζόνσον είναι

λιγότερο ρητά, από μια φιλοσοφική οπτική.

Εξάλλου, τι σημαίνει «φιλοσοφική οπτική», αν όχι η διεργασία εκείνη με την οποία

ο άνθρωπος στοχάζεται εαυτόν και τον κόσμο που τον τριγυρίζει υπό διάφορες

οπτικές γωνίες, τους κοιτά με μικροσκόπια και τηλεσκόπια σκέψης, στις μέγιστες και

τις ελάχιστες διαστάσεις, μεταμορφώνοντας έτσι την προοπτική του συνηθισμένου;

Εν προκειμένω, ο νεαρός ήρωάς μας έχει χάσει τον πατέρα του σε μικρή ηλικία

και τώρα που κλείνει τα 16 του, η μητέρα του, του παραδίδει τα γράμματα που του

είχε γράψει κάποτε ο πατέρας με την επίγνωση του επικείμενου θανάτου. Ο νεαρός

ταξιδεύει στη χιονισμένη επαρχία της Νορβηγίας ενώ διαβάζει στα γράμματα για

ένα παλιό ταξίδι του πατέρα στην ηλιόλουστη Σεβίλλη. Κοινό σημείο αναφοράς πατέρα και γιου, των δυο αυτών σημείων στην

επάλληλη διαδοχή των ανθρώπινων γενεών, το πάθος τους για την αστρονομία. Ονόματα άστρων και κομητών αναφέρονται

διαρκώς στις επιστολές και στην ταινία, τροφή των ερωτευμένων και των αστρονόμων, υπόμνηση του ίδιου ουρανού που μας

σκεπάζει όλους μας ανεξαιρέτως, και που ταυτόχρονα αποτελεί την οπτικοποίηση του χρόνου και του παρελθόντος καθώς, ως

γνωστόν, ό,τι βλέπουμε τις τωρινές μας νύχτες είναι κοσμικές φωτογραφίες από παμπάλαιες στιγμές του σύμπαντος.

Αφήγηση μες την αφήγηση, σκέψεις για τον έρωτα, για το πεπερασμένο και το αιώνιο, μια στοίβα πορτοκάλια που κυλούν σε

ένα τραμ και γίνονται αφορμή μιας γνωριμίας, τα πορτοκάλια που κάθε ένα είναι τόσο μοναδικό μα που όλα υπακούν στο κοινό

όνομα «πορτοκάλια», τα πορτοκάλια που μας χορηγούν βιταμίνες ενάντια στις μάστιγες των κυττάρων ή ποζάρουν ως νεκρές

φύσεις στη δημιουργική πτυχή των ανθρώπων, η ταινία διαπνέεται από το πρωταρχικό ερώτημα των αρχαίων φυσικών φιλοσόφων

για το εάν ο κόσμος είναι ένα «αμετάβλητο ένα» ή μια «διαρκής και πολλαπλή μεταβολή», φωτογραφίζεται με ζωηρά χρώματα,

στρογγυλεύεται στις γωνίες και είναι εύγευστη ως πορτοκάλι, που ως γνωστόν, κάνει καλό να τρώνε πολλά από δαύτα οι έφηβοι

καθ’ ότι είναι στην ανάπτυξη.

Αξιολόγηση: *** Δημήτρης Δρένος (ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ Ο ΑΡΤΟΣ // www.nibblingthevisible.blogspot.com)

Στη Ρώμη με αγάπη, Οι γυναίκες του τελευταίου ορόφου, Άθικτοι, Σιωπηλό σπίτι , Step Up Revolution, Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης: 1900-1922, Barbie:

Η πριγκίπισσα και η ποπ σταρ, Brave, ParaNorman, μια μεταφυσική ιστορία, Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης, Η εποχή των παγετώνων 4: Ο χορός των ηπείρων

ταινίες

του ψευδοντοκουμέντου «Blair Witch Project». Κοινώς, κάμερα στο χέρι, λίγα

λεφτά και άγιος ο θεός. Οι ταινίες τρόμου είθισται να έχουν χαμηλό προϋπολο-

γισμό για πολλούς λόγους: δεν χρειάζονται γνωστοί ηθοποιοί, δεν χρειάζονται

πολλά μέσα για να ξεγελάσεις το κοινό παρά μόνο πολλή σάλτσα και φαντασία,

δεν χρειάζεται αρτιότητα, δεν χρειάζεται τίποτε, παρά μόνο μια ευθεία επίθεση

στο νευρικό σύστημα του θεατή, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν και

οι τσόντες. Το να πετύχεις να τρομάξεις κάποιον είναι τόσο εύκολο όσο και να

τον ερεθίσεις, εξού και η σχεδόν σίγουρη εμπορική επιτυχία των εν λόγω ταινιών σε σχετικούς κι όχι απόλυτους αριθμούς, δηλαδή

αναλογικά με το πολύ χαμηλό κόστος τους. Όσο δύσκολο είναι, όμως, να μείνει σε κάποιον μια τσόντα αξέχαστη, άλλο τόσο (περί-

που) είναι να θυμάται με ανατριχίλες μια ταινία τρόμου χαμηλού προϋπολογισμού.

Ευτυχώς, όμως, όπως σε όλες τις γενικεύσεις έτσι κι εδώ υπάρχουν εξαιρέσεις. Διότι το μεράκι, το όραμα και η αγάπη για κινηματο-

γράφο των νέων σκηνοθετών τρόμου δεν συγκρίνονται με τον κόσμο διεκπεραίωσης της πορνογραφίας. Το «V/H/S» μπορεί να μην

είναι κάτι αληθινά καλό, διότι είναι τελείως άνισο και κάποιες ιστορίες λειτουργούν πολύ καλύτερα χρησιμοποιώντας ευφάνταστα

το μέσο της κάμερας στο χέρι, ενώ κάποιες άλλες δεν βλέπονται. Οι δημιουργοί του «V/H/S», όμως, γνωρίζουν κάτι πολύ καλά:

τρελαινόμαστε να βλέπουμε εντόσθια να χύνονται στο χώμα, μυτερά δόντια να σουβλίζουν τη σάρκα και μικρά λευκοντυμένα

κοριτσάκια να παραμονεύουν πίσω από κλειστές πόρτες. Γνωρίζουν επίσης πως για να συμπληρωθεί το παζλ του μοντέλου πατρι-

αρχικού ηδονοβλεπτικού τρόμου πρέπει να προστεθούν και μερικές γυμνόστηθες κοπέλες να τεμαχίζονται. Ποντάρουν σε όλα τα

παραπάνω κι ελπίζουν να βγουν κερδισμένοι. Κατά το ήμισυ τα καταφέρνουν.

Αξιολόγηση: ** Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος

άκρως και τρομακτικά προβλέψιμη.

Η ιστορία της ταινίας έχει ως εξής: όταν στο μέλλον (2072) εφευρεθεί το ταξίδι στον

χρόνο, μία εγκληματική οργάνωση που θα έχει το αποκλειστικό του προνόμιο, θα μπορεί

να στέλνει όποιον δεν της αρέσει 30 χρόνια πίσω στο παρελθόν, όπου βρίσκεται μία ομάδα

επίλεκτων δολοφόνων, που θα «τερματίζει» τον ανεπιθύμητο.

Το παρόν είναι το 2042, οι δολοφόνοι δεν γνωρίζουν παρά μόνο τα απαραίτητα, το

μέρος και την ακριβή ώρα που πρέπει να πατήσουν την σκανδάλη. Όταν κάποια στιγμή

οι υπηρεσίες τους δεν θα είναι πια χρειαζούμενες, η μελλοντική «μαφία» στέλνει πίσω

τον ίδιο τον εκτελεστή αλυσοδεμένο ο οποίος σκοτώνεται από τον ίδιο του (νεώτερο) τον

εαυτό, που συνεχίζει την ζωή του πλουσιοπάροχα, για ακριβώς 30 χρόνια! Το 2072 δηλαδή η «μαφία» θα τον στείλει στο 2042 και

στον τάφο του. Θηλιά (Loop), πιασμένοι (Loopers) ξεκάθαρα πράγματα! Στην περίπτωση όμως του πρωταγωνιστή μας, του Τζο, το

πράγμα μπερδεύεται. Δεν θα σας πω και γράψω περισσότερα παρά μόνο ότι δεν θα βρεθεί ούτε ένα δευτερόλεπτο βαρεμάρας

κατά την διάρκεια της προβολής της ταινίας.

Ο Γκόρντον-Λέβιτ, η Μπλαντ, ο Ντάνο, ηθοποιοί που αποτελούν το λαμπρό μέλλον του Χόλιγουντ δίνουν εξαιρετικές ερμηνείες

ενώ ο Γουίλις και ο Ντάνιελς δικαιώνουν το όνομα και τη φήμη τους.

Τα σκηνικά και η γενικότερη παραγωγή της ταινίας είναι εξαιρετικά, δίνοντας την απαραίτητη πινελιά αρτιότητας, στην πιο σκεπτό-

μενα διασκεδαστική περιπέτεια της χρονιάς.

Αξιολόγηση: ****Σοφία Μελικίδου

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ(APPELSINPIKEN/ ORANGE GIRL)Σκηνοθεσία: Εύα Νταρ

Παίζουν: Μίκελ Μπρατ Σιλσέτ, Χάραλντ

Ρόσενστρομ, Άνι Νταρ Νιγκάρντ


ΒΑΚΟΥΡΑ 2 (4η εβδομάδα)

Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του

Γιοστέιν Γκάαρντερ, του καλού Νορβηγού

συγγραφέα ο οποίος έγινε παγκοσμίως

γνωστός τη δεκαετία του 1990 με τον περί-

φημο «Κόσμο της Σοφίας», ένα επιστολικό

εφηβικό μυθιστόρημα μύησης στην ιστορία

της φιλοσοφίας. Αντιστοίχως, το «Κορίτσι

με τα πορτοκάλια» απευθύνεται και πάλι

σε εφήβους, σε αυτά τα παραξενεμένα

παιδιά που στέκονται στην ηλικία κατώφλι

του κόσμου, και διαπνέεται επίσης, αν και


25ο Κινηματογραφικό Αφιέρωμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης,

στο πλαίσιο της ετήσιας δραστηριότητάς του και

σε συνεργασία με το Ελληνικό Τμήμα της Διε-

θνούς Αμνηστίας στη Θεσσαλονίκη, παρουσι-

άζει το 25o κινηματογραφικό αφιέρωμα για τα

Ανθρώπινα Δικαιώματα. Το αφιέρωμα άρχισε τις

προβολές του τη Δευτέρα 15 Οκτωβρίου, δυστυ-

χώς, όμως, δεν λάβαμε έγκαιρα την απαραίτητη

ενημέρωση, οπότε με τη σειρά μας δημοσιεύ-

ουμε τώρα το δελτίο τύπου, που πλέον ισχύει

από σήμερα Πέμπτη μέχρι και την Κυριακή, ενώ

θα έπρεπε κανονικά να το δημοσιεύσουμε την

προηγούμενη εβδομάδα. Οι προβολές λαμβά-

νουν χώρα στην αίθουσα «Τάκης Κανελλόπου-

λος» του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλο-

νίκης (Λιμάνι, Αποθήκη Α’, τηλ. 2310 508398).

Το φετινό κινηματογραφικό αφιέρωμα περιλάμ-

βανε πέντε ταινίες και ένα ντοκιμαντέρ με θέμα

τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Οι προβολές που έχουν απομείνει είναι οι εξής:

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου: «Η τιμή του σεξ» (The

Price of Sex) της Μίμι Τσακάροβα.

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου: «Ακόμα και η βροχή»

(También la lluvia) της Ισιάρ Μπολέν.

Σάββατο 20 Οκτωβρίου: «Ένας χωρισμός»

(Jodaeiye Nader az Simin) του Ασγκάρ Φαραντί.

Κυριακή 21 Οκτωβρίου: «Στη στεριά»

(Terraferma) του Εμανουέλε Κριαλέζε.

Καθημερινά πραγματοποιείται μία προβολή στις

21:30. Τιμή εισιτηρίου: 6 ευρώ (γενική είσοδος)

και 4 ευρώ (φοιτητικό).

Παράλληλα με τις προβολές στο Μουσείο Κινη-

ματογράφου Θεσσαλονίκης, στις 22 και 23

Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθεί και ένα αφι-

έρωμα στη σκηνοθέτιδα Λουκία Ρικάκη, στην

Αίθουσα Συνεδρίων του Πανεπιστημίου Μακεδο-

νίας (Εγνατία 156, 1ος όρ.), με την προβολή των

ντοκιμαντέρ «Ο ξένος» (22/10, 18.00) και «Ήταν

να φύγω» (23/10, 18.00). Τις προβολές θα προλογίσουν οι Έφη Βουτυρά (κοινωνική ανθρωπο-

λόγος, καθηγήτρια, Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών & Ανατολικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μακε-

δονίας - ΒΣΑΣ), Δέσποινα Συρρή (υποψήφια διδάκτωρ, τμήμα ΒΣΑΣ) και Φωτεινή Τσιμπιρίδου

(αναπληρώτρια καθηγήτρια, τμήμα ΒΣΑΣ).

Από τον Φελίνι στον Βισκόντι

Η Κινηματογραφική Λέσχη Solaris συνεχίζει τις προβολές του αφιερώματος στους Φεντερίκο

Φελίνι και Λουκίνο Βισκόντι. Αυτήν την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου, στις 21.00, θα γίνει η προβολή της

ταινίας «Διαβολικοί εραστές» (Ossessione, 1960) του Λουκίνο Βισκόντι. Οι θεατές θα πρέπει να

προμηθευτούν την κάρτα μέλους που στοιχίζει 20 ευρώ για 6 προβολές (λιγότερο από 3,5 ευρώ

ανά προβολή). Μετά από τις προβολές θα ακολουθεί συζήτηση με το Γιάννη Φραγκούλη, κριτικό

και θεωρητικό του κινηματογράφου, αλλά και με άλλους κριτικούς της Έβδομης Τέχνης. Στην

πραγματοποίηση του σχεδίου συνεργάζονται το Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών και η filmfabrik

Productions. . Οι προβολές γίνονται στο Θέατρο 90 Μοιρών, Φιλίππου 36, πλησίον της πλατείας

Αριστοτέλους.

Ταινίες με «Ιστορίες του περιθωρίου» στην ΕΤ3

Συνεχίζεται το αφιέρωμα σε σπουδαίους δημιουργούς στη ζώνη ξένων ταινιών της ΕΤ3 κάθε

Σάββατο στις 23:00.

Αυτό το Σάββατο 20 Οκτωβρίου στις 23.00 στο πλαίσιο του αφιερώματος, θα προβληθεί η ται-

νία «The Million Dollar Hotel» (2000) του Βιμ Βέντερς με τους Μελ Γκίμπσον, Μίλα Γιόβοβιτς

και Τζέρεμι Ντέιβις. Η ταινία τιμήθηκε με «Αργυρή Άρκτο», ειδικό βραβείο της επιτροπής στο

φεστιβάλ Βερολίνου. Ανήκει στα σινεφίλ, ψυχολογικά, κοινωνικά νουάρ. Ένα ξενοδοχείο, όπου

συγκεντρώνονται απόμαχοι, ψυχικά πάσχοντες, ένα έγκλημα και η ιδιαίτερη ματιά του Βέντερς.

Οι CineDogs στο «Οξυγόνο»!The sweet taste of revenge – Ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο

Μια δύναμη αρχέγονη και

σαρωτική, παλαιά όσο και

η ανθρώπινη ύπαρξη. Μια

πράξη που επιφέρει σχε-

δόν πάντοτε ικανοποίηση

αλλά σπανίως εξιλέωση.

Ένας καρπός γλυκός προ-

τού κοπεί και πικρός αφό-

του φαγωθεί. Τρεις κινηματογραφικοί ήρωες που βίωσαν το σκοτάδι

και αποδίδουν αιματοβαμμένη δικαιοσύνη, δίχως να ελπίζουν να ξανα-

βρούν το φως.

Συνεχίζει τη δραστηριότητά του ένας από τους πλέον βαρύγδουπους και

ιστορικούς θεσμούς της Θεσσαλονίκης τα τελευταία χρόνια, οι προβο-

λές των CineDogs στο «Οξυγόνο» (Ολύμπου 81, απέναντι από τη ρωμα-

ϊκή αγορά). Δεύτερη ταινία του πρώτου θεματικού κύκλου της Εκδίκησης

(The sweet taste of revenge), η ταινία «Ο επαναστάτης του Αλκατράζ»

(Point Blank, 1967) του Τζον Μπούρμαν. Ένα δύσβατο και υπνωτιστικό

μονοπάτι εκδίκησης. Γεμάτο πτώματα αλλά με παραδόξως καθαρά χέρια.

Μια ιστορία που γεμίζει αμφιβολίες και δεν χαρίζει καμία βεβαιότητα.

Την Τρίτη 23 Οκτωβρίου, στις 20.00 στο «Οξυγόνο»

Next

Την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου αναμένεται να προβληθούν στη Θεσσαλο-

νίκη οι εξής ταινίες: «Παράνομοι» (Lawless) του Τζον Χίλκοτ με τους

Τομ Χάρντι, Σάια ΛαΜπέφ και Τζέσικα Τσαστέιν, «Σκότωσέ τους γλυκά»

(Killing them Softly) του Άντριου Ντόμινικ με τους Μπραντ Πιτ, Τζέιμς Γκα-

ντολφίνι και Ρέι Λιότα και «The Odd Life Of Timothy Green» του Πίτερ

Χέτζες με τους Τζόελ Έγκερτον, Τζένιφερ Γκάρνερ και Ρον Λίβινγκστον.

σινεμά


σινεμά

53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης«Ανοιχτοί Ορίζοντες» με το βλέμμα στο μέλλον

Ο ανεξάρτητος κινηματογράφος αναδεικνύεται ως ο πιο δυνατός παλμογράφος της σημερινής εποχής, μέσα από τις ταινίες της

ενότητας «Ανοιχτοί Ορίζοντες» του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που θα λάβει χώρα από τις 2 έως τις 11 Νοεμ-

βρίου. Το τμήμα επανέρχεται σταθερά προσανατολισμένο στην αφρόκρεμα της ανεξάρτητης κινηματογραφικής σκηνής, με ταινίες

που εστιάζουν στους καιρούς μας, καταγράφοντας τη σύγχρονη πραγματικότητα στην πιο ακατέργαστη και αυθεντική μορφή της.

Φέτος, στους «Ανοιχτούς Ορίζοντες» θα προβληθούν μεταξύ άλλων οι νέες ταινίες καταξιωμένων δημιουργών όπως οι Κώστας

Γαβράς, Αμπάς Κιαροστάμι, Σεργκέι Λοζνίτσα και Ούλριχ Ζάιντλ, καθώς και οι καινούριες δημιουργίες των Σίον Σόνο, Αντρές

Γουντ και Πάμπλο Λαραΐν. Στις ταινίες της ενότητας, περιλαμβάνονται και εννέα φιλμ που έχουν υποβληθεί ως επίσημες προτά-

σεις των χωρών τους για τα επερχόμενα Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

Πιο συγκεκριμένα, οι Ειδικές Προβολές της ενότητας «Ανοιχτοί Ορίζοντες» φιλοξενούν την κινηματογραφική επιστροφή δια-

κεκριμένων δημιουργών. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Στεφάν Οσμόντ, το εξαιρετικά επίκαιρο θρίλερ «Le Capital» του

Κώστα Γαβρά, συμπυκνώνει αιχμηρά όλο το σκεπτικισμό και την αμφισβήτηση που περιβάλλει το σύγχρονο διεθνές οικονομικό

σύστημα, για το οποίο ο σκηνοθέτης σημειώνει χαρακτηριστικά: «Σήμερα είμαστε όλοι όμηροι αυτής της παγκόσμιας μάστιγας».

Πολεμικό κλίμα επικρατεί και στην ταινία «In The Fog» του πολυβραβευμένου Ουκρανού κινηματογραφιστή Σεργκέι Λοζνίτσα

(βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ Καννών). Με φόντο τη γερμανική εισβολή στη Λευκορωσία του 1942, ο δημιουργός πραγ-

ματοποιεί μια ήπιων τόνων, άκρως διεισδυτική μελέτη για την ηθική εν καιρώ πολέμου, με ήρωα έναν άντρα που κατηγορείται

άδικα για προδοσία.

Από την άλλη, με το γνώριμο, ακραίο στυλ του, ο προκλητικός αυστριακός Ούλριχ Ζάιντλ φιλοτεχνεί τα δύο πρώτα μέρη της τριλο-

γίας του παραδείσου. Στο «Paradise: Love» εστιάζει στον ερωτικό τουρισμό με επίκεντρο Ευρωπαίες γυναίκες μέσης ηλικίας που

αναζητούν συντροφιά σε νεαρούς Κενυάτες, ενώ στο «Paradise: Faith» (ειδικό βραβείο επιτροπής στο φεστιβάλ Βενετίας) καυτηριάζει το θρησκευτικό φανατισμό μιας γυναίκας

με σαρκική αφοσίωση στο Θεό. Τα ανθρώπινα πάθη πρωταγωνιστούν και στη νέα ταινίες του Αμπάς Κιαροστάμι. Ο Ιρανός δημιουργός στο φιλμ «Like Someone In Love», γυρι-

σμένο εξ ολοκλήρου στην Ιαπωνία, καταθέτει μια κομψή μελέτη χαρακτήρων εστιάζοντας στη σχέση μιας νεαρής φοιτήτριας - συνοδού κυριών με έναν ηλικιωμένο ακαδημαϊκό.

Η Ιστορία, υπαρκτά πρόσωπα αλλά και αληθινά περιστατικά, εμπνέουν ορισμένες από τις πιο αξιόλογες φωνές του ανεξάρτητου σινεμά. Ο Αντρές Γουντ στο «Violeta Went To

Heaven» σκιαγραφεί με ευαισθησία και ζωντάνια τη συναρπαστική προσωπικότητα της διάσημης Χιλιανής καλλιτέχνιδας Βιολέτα Πάρα. Επίσης με άρωμα Λατινικής Αμερικής,

η ταινία «No» του Πάμπλο Λαραΐν. ολοκληρώνει την τριλογία του σκηνοθέτη για τη δικτατορία στη Χιλή. Πρωταγωνιστής, ένας νεαρός διαφημιστής ο οποίος αναλαμβάνει μια

καμπάνια ενάντια στο καθεστώς Πινοσέτ, με αφορμή το δημοψήφισμα του 1988. Η δοκιμασία ενός άλλου λαού, αυτού της Ιαπωνίας, έπειτα από την τραγωδία που έπληξε τη

χώρα το Μάρτιο του 2011, καταγράφεται μυθοπλαστικά στην ταινία «The Land of Hope» του Σίον Σόνο. Ο ιδιοσυγκρασιακός δημιουργός, ο οποίος πραγματοποίησε μέρος των

γυρισμάτων στην πληγείσα Φουκουσίμα, τοποθετεί τη δράση το έτος 20ΧΧ στην φανταστική πόλη Ναγκασίμα, εστιάζοντας σε τρία ζευγάρια που προσπαθούν να επιβιώσουν

μετά την πυρηνική καταστροφή. Με τη σειρά του, ο Ελληνικής καταγωγής Βρετανός σκηνοθέτης Πίτερ Στρίκλαντ - γνωστός από το βραβευμένο «Katalin Varga» - επιστρέφει με

το ατμοσφαιρικό «Berberian Sound Studio», όπου αποτίνει ένα φόρο τιμής στο είδος του giallo, τα ιταλικά φιλμ τρόμου της δεκαετίας του ’70.

Νέοι από κάθε γωνιά του κόσμου αγωνίζονται ενάντια στην απώλεια, τη μετανάστευση, τη βαρβαρότητα

και τη βία, βγαίνοντας νικητές με το δικό τους τρόπο, σε ταινίες που διαθέτουν αφηγηματική τόλμη και

πρωτοποριακή κινηματογραφική ματιά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, μεταξύ άλλων, οι ταινίες «Kid»

της Φιν Τροχ, «Your Beauty is Worth Nothing» του Χουσεΐν Ταμπάκ, «War Witch» του Κιμ Νουέν και

«After Lucia» του Μισέλ Φράνκο. Τα ένοχα μυστικά που κρύβει καλά κάθε οικογένεια στους κόλπους

της, η επιστροφή στην οικογενειακή εστία, καθώς και οι συναισθηματικά εύθραυστες σχέσεις γονιών

- παιδιών, απασχολούν έντονα τους δημιουργούς των «Ανοιχτών Οριζόντων». Ταινίες, μεταξύ άλλων,

όπως οι «Dead Europe» του Τόνι Κράβιτς, «Still Life» του Σεμπάστιαν Μάιζε, «Villegas» του Γκονσάλο

Τομπάλ και «Camion» του Ραφαέλ Ουεγιέ (βραβείο οικουμενικής επιτροπής και καλύτερης σκηνοθε-

σίας στο φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι), καθρεφτίζουν με νατουραλισμό και ειλικρίνεια ό,τι ενώνει και ό,τι

χωρίζει τα μέλη μιας οικογένειας.

Οι ερωτικές σχέσεις σε καιρό κρίσης – ηθικής και κοινωνικής – αποτελούν επίσης θεματικό άξονα αρκε-

τών ταινιών του τμήματος. Ήθη και παραδόσεις μέσα από τη σχέση των δυο φύλων θίγονται στην ται-

νία «The Patience Stone» του Ατίκ Ραχίμι, ενώ η θρησκεία και ειδικότερα τα εβραϊκά πιστεύω ορίζουν

τη μοίρα μιας νεαρής κοπέλας στην ταινία «Fill The Void» της Ράμα Μπερστάιν. Παράλληλα ζητήματα

σεξουαλικότητας και απαγορευμένες ερωτικές ιστορίες επανεξετάζονται με κριτική διάθεση σε φιλμ

όπως, μεταξύ άλλων, τα «In a Bedroom» του Τόμας Βασιλέφσκι, «Crossing Boundaries» του Φλόριαν

Φλίκερ και «Betrayal» του Κίριλ Σερέμπρενικοφ, που συνθέτουν το πορτρέτο του σύγχρονου ερωτισμού

μέσα από μινιμαλιστικά δράματα τα οποία μιλούν κατευθείαν στην καρδιά του θεατή.

70ες Χρυσές ΣφαίρεςΝέες οικοδέσποινες

Η Τίνα Φέι και η Εϊμι Πέλερ θα είναι οι οικοδέσποινες της τελετής απονομής των 70ων Χρυσών Σφαι-

ρών στις 13 Ιανουαρίου του 2013. Οι… απόφοιτες του Saturday Night Live και δημιουργοί δύο από τις

καλύτερες κωμικές σειρές της αμερικανικής τηλεόρασης, Τίνα Φέι και Εϊμι Πέλερ, δέχτηκαν να παρου-

σιάσουν την τελετή απονομής των φετινών Golden Globes - τα γνωστά βραβεία που κάθε χρόνο απο-

νέμει η Ένωση Ξένων Ανταποκριτών του Λος Άντζελες. Για να δούμε, θα καταφέρουν να φτάσουν στο

ύψος του Ρίκι Τζερβέιζ που στις δύο τελευταίες απονομές έδωσε τα ρέστα του με τα δηλητηριώδη σχό-

λιά του, δίνοντας ζωή σε έναν χρυσό μεν, γερασμένο δε θεσμό;


Starsystem Αριστούργημα ***** Πολύ καλό **** Καλό *** Ενδιαφέρον ** Μέτριο * Κακό •

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Θό

δω

ρο

ς Γ

ιαχο

υστί

δης

*(Α

ΓΓ

ΕΛ

ΙΟΦ

ΟΡ

ΟΣ

)

Γιά

ννης

Ν. Γ

κακί

δης

Αλέ

ξης

Δερ

μεντ

ζόγλ

ου

*(Μ

ΑΚ

ΕΔ

ΟΝ

ΙΑ -

ΕΡ

Τ)

Ρό

μπυ

Εκσ

ιέλ*

(ΕΘ

ΝΟ

Σ)

Γιώ

ργο

ς Ζ

ερβό

πουλ

ος

(ww

w.m

ovi

esltd

.gr)

Σω

τήρ

ης Ζ

ήκο

ς *

(CIT

Y)

Τά

σο

ς Θ

εοδ

ωρ

όπο

υλο

ς (w

ww

.new

sbo

mb

.gr)

Κω

νστα

ντίν

ος

Κα

ϊμά

κης

*(Η

ΜΕ

ΡΗ

ΣΙΑ

)

Στρ

άτο

ς Κ

ερσ

ανί

δης

*(Ε

ΠΟ

ΧΗ

)

Βα

σίλ

ης Κ

εχα

γιά

ς *

(ww

w.t

vxs.

gr)

Αλέ

ξανδ

ρος

Ρω

μανό

ς Λ

ιζά

ρδο

ς (Ε

ΡΤ)

Χρ

ήστο

ς Μ

ήτσ

ης *

(ΑΘ

ΗΝ

ΟΡ

ΑΜ

Α)

Αλέ

ξανδ

ρο

ς Μ

ιλκί

δης

Δημ

οσ

θέν

ης Ξ

ιφιλ

ίνο

ς *

Γιώ

ργο

ς Π

απα

δημ

ητρ

ίου

(ww

w.c

ined

og

s.g

r)

Νέσ

τορ

ας

Πο

υλά

κος

*(w

ww

.sev

enar

t.g

r)

Γιά

ννης

Το

τονί

δης

*

Ηλί

ας

Φρ

αγκ

ούλ

ης *

(ww

w.f

reec

inem

a.g

r)

Αχι

λλέα

ς Ψ

αλτ

όπο

υλο

ς *

ΑΓΑΠΗ **** ***** *** ** ***** ***** ***** **** **** **ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗΝ ΒΡΕΤΑΝΙΑ

*** ** ** * ** ***

ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΠΟΛΗ *** ** ** ** **

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ ** ** *** ** ** • * * ** * ** •

Η ΑΓΕΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

**** **** *** *** *** *** *** *** **** *** *** **** ** ***

ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ *** * ** ** *** *** *** • ***Η ΑΡΠΑΓΗ 2 * *** ** ** * * ** * ** *

V/H/S * *** * *** *** * • ** ** * *

LOOPER **** *** *** *** ** **** *** ** ** ** ** **** ***** ****ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ** *** ** ** * *** ** ** ** ** **

(* μ

έλος

της

Π.Ε.

Κ.Κ.

)σινεμά

Γράφει ο Άγγελος Γιάννου[email protected]

ΣΥΝΝΕΦΙΕΣ ΜΕ ΛΙΑΚΑΔΑ(GIORNI E NUVOLE/ DAYS AND CLOUDS)Σκηνοθεσία: Σίλβιο ΣολντίνιΠαίζουν: Μαργκερίτα Μπούι, Αντόνιο Αλμπανέζε, Τζιουζέπε Μπατιστόν, Άλμπα Ρορβάσερ Ιταλία, Ελβετία: 2007Διάρκεια: 118’

Η μοναδική γκαλερί που νοικιάζει τα έργα της Αλ. Σβώλου 45 541821, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310 275185

sevenfilmgallery.blogspot.com

Προτάσεις DVD για όσους αναζητούν το διαφορετικό

Μια προσφορά τoυ

Πώς είναι να χάνει κανείς τη δουλειά του; Μάλλον όχι ευχά-

ριστα, θα σκεφτόταν κανείς. Δύο όμως είναι οι βασικές

παράμετροι: πόσα χρόνια ήταν στη συγκεκριμένη δουλειά

και πόσο εύκολα μπορεί να ξαναβρεί μια παρόμοια. Όσο πιο

παλιός κανείς σε μια δουλειά, τόσο πιο οδυνηρό του είναι

να τη χάνει. Πόσο μάλλον όταν η επανεύρεση εργασίας

προκύπτει ότι δεν είναι τόσο εύκολη όσο αρχικά φανταζό-

ταν… Αυτό το επίκαιρο θέμα πραγματεύεται η ιταλική ταινία

που σας προτείνουμε αυτή τη βδομάδα. Πρόκειται για ένα

κοινωνικό-οικογενειακό δράμα χωρίς εντυπωσιασμούς και

εξάρσεις, που θέλει το χρόνο του, δουλεύει αργά μέσα στο

θεατή, λίγο-λίγο τον σταλάζει με την πίκρα και την αίσθηση

αδιεξόδου των ηρώων, μέχρις ότου, μετά από δυο ώρες,

να καταλήξει κι αυτός συναισθηματικά «μουσκεμένος» από

μια κατάσταση που δυστυχώς δεν φαντάζει πλέον πολύ

μακρινή σε κανέναν.

Ο Μικέλε είναι ένας πενηντάρης, διευθυντικό στέλεχος σε

μια εταιρεία διαχείρισης ιστιοπλοϊκών σκαφών την οποία είχε

ιδρύσει με φίλους του όταν ήταν νέος. Παντρεμένος με τη γοητευτική Έλσα, η οποία, μετά την ενηλικίωση της

κόρης τους Ελίτσε (που συζεί με τον φίλο της με τον οποίο έχουν ανοίξει μαζί ένα εστιατόριο), αφιερώνει όλο

και περισσότερο χρόνο στη συντήρηση έργων τέχνης, δραστηριότητα για την οποία βεβαίως εργάζεται αμισθί.

Το ζεύγος αναπληρώνει τη μισοσβησμένη φλόγα του μεταξύ τους έρωτα με μια πλούσια κοινωνική ζωή, με

κοκτέιλ πάρτι και εξόδους σε ακριβά εστιατόρια. Ώσπου ένα βράδυ ο Μικέλε της «σκάει το παραμύθι»: μετά

από μια αναδιάταξη της μετοχικής σύνθεσης της εταιρείας, εκπαραθυρώθηκε και είναι εδώ και δυο μήνες

άνεργος. Το σπίτι τους πρέπει να πωληθεί άμεσα, καθώς δεν είναι σε θέση πλέον να πληρώνουν τη δόση του

στεγαστικού. Το ίδιο και το σκάφος τους, το οποίο είναι συνδεδεμένο με τόσες και τόσες ωραίες αναμνήσεις

από το κοινό τους παρελθόν. Τους απομένουν μόνο 21 χιλιάδες ευρώ στην τράπεζα συν κάτι ψιλά. Προσοχή,

πάση θυσία να μην το μάθει η Ελίτσε. Έτσι αρχίζει το ξήλωμα μιας ολόκληρης ζωής. Γιατί δουλειά ομοίου επι-

πέδου και απολαβών σε πενηντάρη δεν προσφέρεται με τίποτα. Μιλάμε για βίαιη αλλαγή κοινωνικής τάξης.

Από αμέριμνος αστός σε νεοπρολετάριος. Όχι απλή απώλεια εισοδήματος, αλλά απώλεια προσωπικής ταυ-

τότητας. Σαν να σου τραβάν το χαλί κάτω από τα πόδια. Αργά αλλά σταθερά ο Μικέλε επαναπροσδιορίζει τις

σχέσεις του με τη γυναίκα του, την κόρη του, τους φίλους ή «φίλους» του, την ίδια τη ζωή. Παρομοίως και η

Έλσα. Τώρα πρέπει κι αυτή να ξανοιχτεί στη βιοπάλη. Να λειτουργήσει καταπραϋντικά και σταθεροποιητικά

στην οικογένεια. Να ξαναδεί αν υπάρχει κάτι βαθύτερο που τη συνδέει πλέον μ’ αυτόν τον παντελώς αποπρο-

σανατολισμένο άνδρα. Και η Ελίτσε; Αργά ή γρήγορα θα το μάθει κι αυτή. Από την αντίδρασή της θα διαφα-

νούν πολλά αναφορικά με τη βαθύτερη και αδιόρατη ποιότητα της οικογένειας.

Την ιστορία αυτή ο σκηνοθέτης Σίλβιο Σολντίνι, διεθνώς γνωστός από την πετυχημένη κομεντί «Ψωμί και του-

λίπες», επιλέγει να την αφηγηθεί υπόκωφα, αποφεύγοντας τις πολλές εντάσεις και τις δραματικές εξάρσεις,

με εικόνες πεζές, καθημερινές, ρουτινιάρικες, χωρίς ποιητικές παρεκβάσεις. Ένα είδος σύγχρονου νεορεα-

λισμού δωματίου. Ακούγεται βαρετό, και ίσως σε κάποιες στιγμές φευγαλέα να είναι, όμως αποτελεί και την

ορθότερη επιλογή. Ο θεατής βυθίζεται ανεπαίσθητα, κάθε σκηνή κι από λίγο, για να συνειδητοποιήσει στο

τέλος της ταινίας ότι αυτό που παρακολούθησε δεν ήταν τίποτε λιγότερο από το ναυάγιο μιας ζωής. Θα ήταν

απλά λυπηρό, αν δεν το νιώθαμε τόσο κοντά μας. Στη συγκεκριμένη συγκυρία είναι μάλλον εφιαλτικό…


videodrome-filmnoir.blogspot.com


Το φιλμ νουάρ προσφέρει σε σας, τους αναγνώστες του 2 διπλές προσκλήσεις για την Κυριακή 21/10 στις 21:00 για την παράσταση «Γυναίκα της πάτρας» στο Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ.Επίσης σας προσφέρει 3 διπλές προσκλήσεις για την παιδική παράσταση «Πιτερ Παν» στο Βασιλικό θέατρο στις 11:00 την Κυριακή 28/10. Τέλος 2 διπλές προσκλήσεις για την Τρίτη 23/10 στις 21:00 για την παράσταση « Ο Κύριος Κόλμπερτ» στο θέατρο ΑΘΗΝΑΙΟΝ.

Το φιλμ νουάρ προσφέρει σε σας, τους αναγνώστες του, 20 εισιτήρια για να δείτε ταινίες στους κινηματογράφους ΒΑΚΟΥΡΑ (αίθουσες 1 και 2), ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ και ΦΑΡΓΚΑΝΗ και άλλες 4 προσκλήσεις για τον κινηματογράφο ΟΛΥΜΠΙΟΝ. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο [email protected] με το ονοματεπώνυμό σας στα ελληνικά και με πεζοκεφαλαία (όχι greeklish - όχι μόνον κεφαλαία) και να δηλώσετε την προτίμησή σας.

- Σε ότι αφορά το «Βακούρα» (αίθουσα 1) θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι»

- Σε ότι αφορά το «Μακεδονικόν» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Η αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό» - Σε ότι αφορά το «Φαργκάνη» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Η αξέχαστη Πόλη»

- Σε ότι αφορά το «Ολύμπιον» θα πρέπει να συμπληρώσετε τη λέξη «Ολύμπιον» και την ταινία της αρεσκείας σας από αυτές που προβάλλονται στις δύο αίθουσες του κινηματογράφου (αυτήν τη βδομάδα: «Αγάπη» και «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι»).

Οι πέντε πρώτοι σε κάθε κατηγορία (τέσσερις σε ότι αφορά το «Ολύμπιον») κερδίζουν ένα εισιτήριο για την ταινία της επιλογής τους! Μπορείτε να στέλνετε μέιλ ξεχωριστά και για τους πέντε κινηματογράφους. Να επισημάνουμε πως δεχόμαστε συμμετοχές από τη στιγμή που κυκλοφορεί το περιοδικό και μετά, όχι πριν. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με προσωπικό e-mail ενώ τα ονόματά τους θα αναρτηθούν και στη σελίδα του φιλμ νουάρ στο facebook το νωρίτερο το απόγευμα της Παρασκευής.

κινηματογραφικήατζέντα

ΘΕΡΙΝΟΙ

ΕΛΛΗΝΙΣ (2310 292304): Οι γυναίκες του τελευταίου ορόφου (20.15),

Άθικτοι (22.15)

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ

ΒΑΚΟΥΡΑ (2310 233665): Αίθουσα 1: Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (19.00 – 21.00 – 22.45), Αίθουσα 2: Στη Ρώμη με αγάπη (18.45 –

20.45), Το κορίτσι με τα πορτοκάλια (22.30)

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996): Brave (μεταγλωττισμένη: 17.20), Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (19.00 – 21.00 – 23.00)

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 261727): Η αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό (19.00 – 21.00 – 22.45)

ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (2310 508398): Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης (Πέμπτη έως Κυριακή: 18.30 – 20.00/ Δευτέρα και Τρίτη: 19.30 –

21.00), Cinedoc: Marathon Boy (Τετάρτη: 19:30 – 21.00), Αφιέρωμα: Διεθνής Αμνηστία (Πέμπτη έως Κυριακή: 21.30)

ΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 378404): Αίθουσα 1: Αγάπη (18.15 – 20.45 – 23.00), Αίθουσα «Παύλος Ζάννας»: Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (18.45 – 21.00 – 23.00), Cinedoc: Marathon Boy (17.15)

ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2310 960063): Αξέχαστη πόλη (18.45 – 20.45 – 22.45/ Κυριακή: 20.45 – 22.45)

ΠΟΛΥΣΙΝΕΜΑ

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ (2310 290290/ Κρατήσεις: 801 11 60000/ on-line: www.i-ticket.gr): Αίθουσα 1: Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (19.30 – 22.00/ Σάββατο και Κυριακή:

17.00 – 19.30 – 22.00), Αίθουσα 2: Οι υποψήφιοι (18.00/ Σάββατο και Κυριακή: 16.00 – 18.00), Στη Ρώμη με αγάπη (20.10), Looper: Αντιμέτωποι με τον χρόνο (22.30),

Αίθουσα 3: Barbie: Η πριγκίπισσα και η ποπ σταρ (μεταγλωττισμένη: 18.10/ Σάββατο και Κυριακή: 16.20 – 18.10), Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (20.00 – 22.10), Αίθουσα 4:

Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 16.10), Step Up Revolution (18.20), Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (20.30 – 22.40), Αίθουσα

5: Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (σε 3D: 20.00 – 22.30/ Σάββατο και Κυριακή: 17.30 – 20.00 – 22.30), Αίθουσα 6: Brave (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 16.40),

Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (18.50 – 21.00/ Παρασκευή και Σάββατο: 18.50 – 21.00 – 23.10), V/H/S (23.10/ Παρασκευή και Σάββατο: καμία προβολή), Αίθουσα 7: Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (18.00 – 20.30 – 23.00), Αίθουσα 8: V/H/S (Παρασκευή: 18.30/ Σάββατο: 16.50), Η αρπαγή 2 (19.20 - 21.20 – 23.20/ Παρασκευή: 21.20 – 23.20)

STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: Barbie: Η πριγκίπισσα και η ποπ σταρ (μεταγλωττισμένη: 17.10 – 19.10/ Σάββατο και Κυριακή:

13.10 – 15.10 – 17.10 – 19.10), Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (21.10 – 23.30), Αίθουσα 2: Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (17.20 – 19.40 – 22.00/ Παρασκευή: 17.20 – 19.40

– 22.00 – 00.20/ Σάββατο: 12.30 – 15.00 – 17.20 – 19.40 – 22.00 – 00.20/ Κυριακή: 15.00 – 17.20 – 19.40 – 22.00), Αίθουσα 3: Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (16.50 – 19.10

– 21.30 – 23.50/ Σάββατο και Κυριακή: 12.30 – 14.30 – 16.50 – 19.10 – 21.30 – 23.50), Αίθουσα 4: Η εποχή των παγετώνων: Ο χορός των ηπείρων (μεταγλωττισμένη: 16.30

– 18.30/ Σάββατο και Κυριακή: 12.30 – 14.30 – 16.30 – 18.30), Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (20.40 – 23.00), Αίθουσα 5: Brave (μεταγλωττισμένη: 17.50 – 19.50/ Σάββατο

και Κυριακή: 13.50 – 15.50 – 17.50 – 19.50), Οι υποψήφιοι (21.45 – 00.00), Αίθουσα 6: Η αρπαγή 2 (16.40 – 19.00 – 21.20 – 23.40/ Σάββατο και Κυριακή: 14.20 – 16.40 –

19.00 – 21.20 – 23.40), Αίθουσα 7: Στη Ρώμη με αγάπη (18.00 – 20.20 – 22.40/ Σάββατο και Κυριακή: 13.20 – 15.40 – 18.00 – 20.20 – 22.40), Αίθουσα 8: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη: 16.00 – 18.00/ Σάββατο και Κυριακή: 12.00 – 14.00 – 16.00 – 18.00), Η αρπαγή 2 (20.00 – 22.20/ Παρασκευή και Σάββατο:

20.00 – 22.20 – 00.40), Αίθουσα 9: Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (17.30 – 19.50 – 22.10/ Παρασκευή: 17.30 – 19.50 – 22.10 – 00.20/ Σάββατο: 13.00 – 15.15 – 17.30 – 19.50

– 22.10 – 00.20/ Κυριακή: 13.00 – 15.15 – 17.30 – 19.50 – 22.10), Αίθουσα 10: Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (16.20 – 18.40 – 21.00 – 23.20/ Σάββατο και Κυριακή:

14.00 – 16.20 – 18.40 – 21.00 – 23.20), Αίθουσα 11: Barbie: Η πριγκίπισσα και η ποπ σταρ (μεταγλωττισμένη: 16.10 – 18.10/ Σάββατο και Κυριακή: 12.10 – 14.10 – 16.10

– 18.10), Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (20.10 – 22.30/ Παρασκευή και Σάββατο: 20.10 – 22.30 – 00.50)

VILLAGE COSMOS (2310 499999): Αίθουσα 1: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη: 17.40/ Σάββατο και Κυριακή: 11.40 – 13.40 – 15.40 – 17.40

– 19.40), V/H/S (19.40 – 22.00 – 00.20/ Σάββατο και Κυριακή: 22.00 – 00.20), Αίθουσα 2: Brave (μεταγλωττισμένη: 17.10/ Σάββατο και Κυριακή: 11.10 – 13.10 – 15.10 –

17.10), Οι υποψήφιοι (19.10 – 21.20 – 23.10), Σιωπηλό σπίτι (01.00), Αίθουσα 3: ParaNorman, μια μεταφυσική ιστορία (μεταγλωττισμένη: 16.20/ Σάββατο και Κυριακή:

12.20 – 14.20 – 16.20), Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (18.40 – 20.50 – 23.00), Αίθουσα 4: Barbie: Η πριγκίπισσα και η ποπ σταρ (μεταγλωττισμένη: 16.50 – 18.30/ Σάββατο

και Κυριακή: 11.50 – 13.30 – 15.10 – 16.50 – 18.30), Η αρπαγή 2 (20.10 – 22.20 – 00.30), Αίθουσα 5: Brave (σε 3D/ μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 11.30 – 13.40

– 15.50), Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (σε 3D: 17.50 – 20.00 – 22.10 – 00.20), Αίθουσα 6: Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (16.00 – 18.10 – 20.20 – 22.30 – 00.40/

Σάββατο και Κυριακή: 11.40 – 13.50 – 16.00 – 18.10 – 20.20 – 22.30 – 00.40), Αίθουσα 7: Η εποχή των παγετώνων: Ο χορός των ηπείρων (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και

Κυριακή: 11.10), Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (17.30 – 19.40 – 21.50 – 00.00/ Σάββατο και Κυριακή: 13.10 – 15.20 – 17.30 – 19.40 – 21.50 – 00.00), Αίθουσα 8: Μαδα-γασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη: 17.00/ Σάββατο και Κυριακή: 11.00 – 13.00 – 15.00 – 17.00), Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (19.20 – 21.30 – 23.40),

Αίθουσα 9 (Comfort): Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (Πέμπτη έως Σάββατο: 19.40 – 21.50 – 00.00), Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (Κυριακή έως Τετάρτη: 19.20 – 21.30 –

23.40), Αίθουσα 10 (Comfort): Η αρπαγή 2 (20.10 – 22.20 – 00.30)

Ιταλικά - Ισπανικά - Πορτογαλικά

Εγνατία 128 τηλ.: 2310 240 962email: [email protected]

Colombo

Film Noir - Issue 44

Documents

Transcript of Film Noir - Issue 44