Film Noir - Issue 24

6, Lori Margariti str.t. 2310 429670

www.casapapaioannou.wordpress.comwww.casapapaioannou.tumblr.com

Αγ. Σεραφείμ 4 (περιοχή Μπότσαρη)

τηλ. 2310 815 31Θεσσαλονίκη

Εστιατόριο

ΚαμμένηγωνιάΑπό το 1960

Βασ. Όλγας 72τηλ. 2310 835 870

Θεσσαλονίκη

Το φιλμ νουάρ σας προσφέρει 3 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Οι αγαμοι θύται στο δημόσιο» του ΚΘΒΕ την Τετάρτη 7 Μαρτίου στις; 19.00 Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο [email protected] με το ονοματεπώνυμό σας και τον τίτλο της παράστασης.

Το φιλμ νουάρ προσφέρει σε σας, τους αναγνώστες του, 25 εισιτήρια για να δείτε ταινίες στους κινηματογράφους ΟΛΥΜΠΙΟΝ (αίθουσες «Ολύμπιον» και «Παύλος Ζάννας»), ΒΑΚΟΥΡΑ (αίθουσες 1 και 2), ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ και ΦΑΡΓΚΑΝΗ για τις ταινίες «Shame», «Albert Nobbs», «Η σιδηρά κυρία», «Hugo», «Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι» και «Ένας χωρισμός» αντίστοιχα! Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο [email protected] με το ονοματεπώνυμό σας στα ελληνικά και με πεζοκεφαλαία (όχι greeklish - όχι μόνον κεφαλαία) και να δηλώσετε την προτίμησή σας. Περισσότερα στη σελίδα 14!

Θέλω να γίνουμε Αλβανία!

πορτογαλικάπορτογαλικά

ΕΓΝΑΤΙΑ 128Τηλ. 2310240 962e-mail: info@colombo.

edu.grwww.colombo.edu.gr

Μάλιστα, ανήκω σε εκείνη την κατηγορία των τρισάθλιων οχτρών της

πατρίδας που έχω ως όραμα τη μετατροπή της σε Αλβανία. Όχι όπως

είναι σήμερα, αλλά όπως τότε, στα ένδοξα χρόνια του συντρόφου

Ενβέρ Χότζα. Ομολογώ, κύριε Βενιζέλε μου, πως είμαι ένας αλητή-

ριος συμμορίτης, που γουστάρω να γεμίσει η χώρα μας πολυβολεία,

να κλείσουν τα σύνορα, να κυκλοφορεί μόνον μία κυβερνητική εφη-

μερίδα και να λογοκρίνονται άπαντες οι έχοντες αντίθετη από την

επίσημη άποψη. Να μην υπάρχουν κόμματα και εκλογές, η βουλή να

είναι ένα διακοσμητικό σώμα που ακολουθεί τη γραμμή της μεγάλης

χώρας-οδηγού. Κάποτε ήταν η Κίνα του Μάο, σήμερα που όλα έχουν

αλλάξει, θα μπορούσε να είναι η προσφιλέστατη Βόρεια Κορέα. Αλλά,

τέλος πάντων, θα βρούμε κάποιον για να ακολουθούμε τις επιταγές

του. Ίσως πιο κοντά μας. Υπάρχουν πρόθυμοι, όπως έχω ακούσει.

Αυτό το όραμα έχω για την πατρίδα. Μια πατρίδα που οι πολίτες δεν

θα είναι πολίτες, αλλά υπήκοοι του Πατρικού Κράτους. Που τούτοι

όλοι οι κακομοίρηδες, γιατί έτσι τους θέλω, καθότι εγώ θα ανήκω στην

κρατική (κομματική) νομενκλατούρα, θα υπακούουν, θα χειροκροτούν,

δεν θα ξέρουν να λένε όχι, όπως δεν θα λέει και η κυβέρνησή τους στη

Χώρα Οδηγό. Που θα χάσουν τα σπίτια τους, επειδή η ιδιοκτησία είναι

κακό πράγμα, αλλά και τις καταθέσεις τους, επειδή και η συσσώρευση

χρήματος είναι κακό πράγμα. Αυτά είναι προνόμια της νομενκλατούρας

που κυβερνά, επειδή αυτή ξέρει, ενώ οι άλλοι, οι κυβερνώμενοι, δεν

ξέρουν την τύφλα τους τη μαύρη.

Ναι, θέλω, μαζί με τους ομοίους μου, που είμαστε κάτι κοπρόσκυλα

με το κονσερβοκούτι υπό μάλης, να καταργήσουμε τη δημοκρατία.

Τι εκλογές και μπούρδες μου λέτε; Αυτά είναι κακές συνήθειες που

πρέπει να καταργηθούν. Αλλά και τα κόμματα. Να καταργηθούν. Να

συμπτυχθούν σε ένα, με κοινή ιδεολογία. Θα υπάρχει μία κυβέρνηση,

τα μέλη της οποίας θα ξέρουν. Θα είναι γνώστες και παντογνώστες

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΤεύχος 24 • 1 Μαρτίου 2012 • Διανέμεται δωρεάνφιλμ νουάρ

των αναγκών της πατρίδας, αλλά και των υπηκόων τους. Θα γνωρί-

ζουν ακόμη και τις διατροφικές ανάγκες των ανθρώπων. Σε τούτη

τη βάση, το μεγάλο σχέδιο μετατροπής της χώρας σε Αλβανία του

Ενβέρ Χότζα που οραματίζομαι, προβλέπει την κοινή σίτιση, δηλαδή

τη δημιουργία συσσιτίων παντού. Όχι σπίτια, όχι καταθέσεις, κοινό

φαγητό. Έτσι θα καταργήσουμε τη ρουφιάνα την ταξική κοινωνία.

Γιατί εμείς έχουμε όραμα. Είμαστε σοσιαλιστές. Θέλουμε όλοι οι

άνθρωποι να είναι ίσοι. Βέβαια κάποιοι δικαιούνται να είναι πιο ίσοι,

αλλά τόσες σκοτούρες θα έχουν οι άνθρωποι στο κεφάλι τους, να μην

ανταμειφθούν; Τόση δουλειά θα κάνουν. Τόση φροντίδα και στοργή

θα έχουν να επιδείξουν για τους υπηκόους, θα τους αφήσουμε έτσι,

ξεκρέμαστους; Χωρίς ούτε μία ασφάλεια; Μία βίλα; Ένα κότερο; Μία

κατάθεση σε ξένη τράπεζα;

Αυτό είναι το όραμά μου και είμαι περήφανος γι’ αυτό. Θέλω να κάνω

την Ελλάδα Αλβανία. Μόνο που όλα αυτά, κάτι μου θυμίζουν. Όχι

κάτι από το ένδοξο υπό τον Χότζα παρελθόν της γείτονος, αλλά κάτι

σύγχρονο, σημερινό. Είναι το όραμα της μιζέριας, το οποίο φαίνεται

να υλοποιείται από τη σημερινή κυβέρνηση.

Αχ, κύριε Βενιζέλε μου, δεν παίζετε τίμια. Μου λεηλατήσατε το όνειρο,

μου κλέψατε το κοπιράιτ. Και πώς τώρα θα πορευθώ εγώ ο άθλιος

και οι άθλιοι σύντροφοί μου χωρίς όραμα; Τελικά προλάβατε και

κάνατε την Ελλάδα, χώρα οδηγό ενός εφιαλτικού μέλλοντος. Χίλιες

φορές μπράβο!

Στράτος Κερσανίδης

Υ.Γ. Σας συμβουλεύω με αγάπη, να μην κάνετε εκλογές –που δε

θέλετε έτσι κι αλλιώς- πριν ολοκληρώσετε το πρόγραμμα κατασκευής

πολυβολείων σε κάθε γωνιά της χώρας. Μέγα αναπτυξιακό έργο.

φιλμ νουάρ 2

Στο τεύχος 19 γράφουνΠέτρος Αλμπάνης, Δελίνα Βασιλειάδη, Μαριάννα Βασιλείου, Λένα Βρούσια, Άγγελος Γιάννου, Γιάννης Ν. Γκακίδης, Δημήτρης Δρένος, Γιώργος Ζερβόπουλος, Κώστας Καρδερίνης, Νίκη Κεφαλά, Έλσα Κουτελοπούλου, Έρση Μαυρίδου, Σοφία Μελικίδου, Γιώργος Παπαδημητρίου, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Βάγια Πολυζωΐδου, Τάσος Ρόζος, Ιωάννα Χατζηκυριάκου

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΤεύχος 241 Μαρτίου 2012Διανέμεται δωρεάν

ΔιεύθυνσηΛώρη Μαργαρίτη 6Τηλέφωνο2310 [email protected]://www.facebook.com/[email protected]/filmnoir

Υπεύθυνη έκδοσης και διαφήμισηςΧριστίνα ΜυλωνοπούλουΑρχισυντάκτες Θόδωρος Για χουστίδης Δημοσθένης ΞιφιλίνοςΣχεδιασμός εντύπου Θάνος ΠάππαςΕκτύπωσηΠαντελής Γαλανόπουλος

Το φιλμ νουάρ κυκλοφορεί σε 18.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάνΤα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών.

Στο τεύχος 23 γράφουνΠέτρος Αλμπάνης, Δελίνα Βασιλειάδη, Μαριάννα Βασιλείου, Λένα Βρούσια, Τάκης Γκαρής, Γιάννης Ν. Γκακίδης, Δημήτρης Δρένος, Κώστας Καρδερίνης, Στράτος Κερσανίδης, Άννα Κυριακίδου, Σοφία Μελικίδου, Αλέξανδρος Μιλκίδης, Θοδωρής Μπακάλης, Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος, Γιώργος Παπαδημητρίου, Βάγια Πολυζωΐδου, Νέστορας Πουλάκος, Τάσος Ρόζος, Γιάννης Τοτονίδης, Αχιλλέας Ψαλτόπουλος

φιλμ νουάρ www.filmnoir.gr

απόψεις

Πέμπτη1 Μαρτίου

Πρεμιέρα στις 23:00

για τη Φιλονικία του

Μαριβό, σε μετά-

φ ρ α σ η Κ λ α ί ρ η ς Μιτσοτάκη, στο θέα-

τρο ΑΥΛΑΙΑ. Σκηνο-

θετεί η Κορίνα Βασι-λειάδου.

Παρασκευή2 Μαρτίου

Το CLUB ΜΥΛΟΥ

φιλοξενεί σήμερα

και αύριο τον Παύλο Παυλίδη και τους

B-Movies, που θα

παρουσιάσουν τον

τελευταίο δίσκο Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει, αλλά και κλα-

σικά τους κομμάτια.

Σάββατο3 Μαρτίου

Στις 12:30 θα εγκαι-

νιαστεί στη γκαλερί

TinT η έκθεση του

Τάσου Μαντζαβί-νου Ultramarin με

έργα του καλλιτέχνη

από το 1994 ως και

σήμερα, που ανή-

κουν στη συλλογή

της γκαλερί.

Κυριακή4 Μαρτίου

Ώρα για σινεμά! Το

Μεθυσμένο ημερο-λόγιο του Μπρους Ρόμπ ινσον , από

βιβλίο του Χάντερ Τ ό μ σ ο ν , μ ε τ ο ν

Τζόνι Ντεπ πρω-

ταγωνιστή προβάλ-

λεται στα VILLAGE

CINEMAS.

Δευτέρα5 Μαρτίου

Σ τ ο ν Ι Α Ν Ο σ τ ι ς

1 9 : 0 0 , ο Ρ ω μ α -νός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης μιλά

για την αστική τοι-

χογραφία, τη φιλία,

τον έρωτα, την ενη-

λικίωση και όλα όσα

αποτελούν τους Δια-βάτες στην Πόλη...

Τρίτη6 Μαρτίου

Μουσικοθεατρική

παράσταση ΡαΔΥ-

Οφωνο (Κατερίνα Δούκα -τραγούδι,

Σταμάτης Πασό-πουλος -μπαγιάν,

Σοφία Καρακά-τζα-σκηνοθεσία), με

τραγούδια ελληνικού

ρετρό, στην ΠΡΙΓΚΗ-

ΠΕΣΣΑ.

Τετάρτη7 Μαρτίου

S p r i n g R e g g a e F e s t i v a l σ τ ο

EIGHTBALL CLUB!

Προβολή ντοκιμα-

ντέρ για το Studio

one της Τζαμάικα και

live οι δικοί μας Fyah fist και οι Βερολινέ-

ζοι Illbily hitek...

Η ατζέντα της εβδομάδας

Προς Θεσσαλονικείςιγ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί,

Μην αυταπατάστε από την έλευση της τεσσαρακοστής (που ουδέποτε

έμαθα εις τι διαφέρει από την πεντηκοστή, αφού αμφότερες συνίστα-

νται από 48 ημέρες!). Διήγαμε ημέρες καρναβάλου, όχι μόνον από

το άνοιγμα του τριωδίου και εντεύθεν, αλλά από πολύ παλαιότερα.

Μερικοί τοποθετούν την έναρξη προ διετίας, άλλοι κάνουν λόγο δια

την εντεύθεν της μεταπολιτεύσεως εποχή, ένιοι τινές ομιλούν δια την

από συστάσεως ελληνικού κράτους περίοδο, ενώ δεν ελλείπουν κι

εκείνοι –καθόλου ολιγάριθμοι- που τοποθετούν την καρναβαλική

απαρχή τρεις-τέσσερις αιώνες πριν από το έτος μηδέν (φυσικά έτος

μηδέν δεν υπήρξε, αλλά δεν είναι θέμα…). Παρ’ όλα ταύτα, ουδέ-

ποτε εξέλιπαν οι παλαμακιστές (εκ της λαϊκής λέξεως «παλαμάκια»,

ήτις καταδεικνύει την κρούση των παλαμών. «Clappers» βαρβαρι-

στί) που στηρίζουν κρυφίως ή εμφανώς τους παλαμακισμένους (λέξη

της οποίας εσχάτως αφαιρείται η πρώτη συλλαβή και αντιμετατίθε-

νται οι δύο επόμενες από σημαντικό ποσοστό παλαμακιστών και μη).

Γεγονός είναι πάντως ότι η φετινή (επίσημη) καρναβαλική περίοδος

ανήκει πια εις το παρελθόν. Όπως γεγονός αδιαμφισβήτητο -και

ηχηρό- συνιστά η απουσία του Ζορό, του μασκοφόρου και ενίοτε

έφιππου ανδρός, που έμεινε εις την Ιστορία με το προσωνύμιο «εν

τούτω Πανίκα». Όσοι όμως βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν αναντικα-

τάστατο τον λαοφιλή Ζορό, απεδείχθη ότι πλανήθηκαν πλάνη οικτρά.

Ω του θαύματος, η θέσις του κατελήφθη υπό του Χάρου! Μια νέα

ημέρα ανατέλλει στη χώρα του παλαμακίζειν και παλαμακίζεσθαι! Έχω

την αίσθηση ότι είναι πλέον εδώ το νέο carnival symbol (βαρβαριστί,

why not; Επειδή απήλθε ο Giorgakis θα ξεχάσουμε τις παρακαταθή-

κες του και τη global vision των πραγμάτων; Of course not αδελφοί,

τουλάχιστον όχι όσον υπάρχει ακόμα η πεφωτισμένη εφευρέτις της

flexicurity –ευελφαλείας δια τους ιθαγενείς- mrs. Diamantopoulos).

Ε και τι έγινε που καταναλίσκω πολύ «Μοσχοφίλερο Μπουτάρη»;

Δεν θα μιλάμε κιόλας;

Θοδωρής Μπακάλης

Η γενιά του ‘80

Ανήκω στη γενιά του ‘80. Πάντα ένιωθα πως οι μεγαλύτεροι μάς κοιτούσαν με κάποιο φθόνο, ζήλια,

υποτίμηση. Δεν είχαμε πολέμους, κατοχή, εμφύλιο, μαζικά μεταναστευτικά κύματα εργατιάς ούτε καν

μια δικτατορία. Μας έβλεπαν βολεμένους, ανέμελους, όλη μέρα καφέδες, αντάρτες της πορδής με τα

λεφτά του μπαμπά, ποτά και συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων. Μας έλειπε το επαναστατικό πνεύμα,

δεν υπήρχε ορατός εχθρός (εκτός αν ήσουν κνίτης. Αλλά και για αυτούς ο εχθρός ήταν λέξεις κι έννοιες)

κι όλα έβαιναν καλώς. Πριν μερικά χρόνια αρχίσαμε να κερδίζουμε λιγάκι τον οίκτο των πρεσβυτέρων.

Ξαφνικά μας συμπάθησαν. Από βολεμένοι μαμάκηδες και μαθημένοι στο βύσμα γίναμε η γενιά των 700

ευρώ και κερδίσαμε μερικώς τη συμπάθεια. Κάποιοι ίσα που κούνησαν το κεφάλι τους λυπημένα κι έκαναν

τσκ, τσκ, τσκ προς συμπαράσταση.

Τώρα, όμως, έχουμε κι εμείς τη δική μας εποχή ορόσημο. Να τη φοράμε γαλόνι και παράσημο. 45-50%

ανεργία σε ηλικίες 25-35 (και μάλλον αισιόδοξο είναι), μαύρο χρήμα, ανασφάλιστοι, με πρώτο καθαρό

μισθό κάτω των 500 ευρώ και μετά την εφορία που σύντομα θα καταργήσει και το αφορολόγητο όριο, θα

πέσει και κάτω από 400. Δίχως γονικές παροχές, αφού η κάνουλα κλείνει και γι’ αυτούς, δίχως λεφτά και

όρεξη για καφέδες και ποτά, αφού έχει πέσει μαζική κοινωνική κατάθλιψη και ξέρουμε πως τα χειρότερα

δεν ήρθαν. Έχουμε, λοιπόν, τη δική μας δικτατορία που τους έχει πάρει όλους αμπάριζα, έχουμε το δικό

μας ύπουλο πόλεμο, δίχως αίματα και σφαγές, αλλά με κάτι εξίσου υποχθόνιο και σατανικό. Μόνο εχθρός

πάλι δεν υπάρχει, είναι έννοιες... τρόικα, κυβέρνηση, ευρωπαϊκή ένωση, μνημόνιο και πλέον λίγη σημασία

έχει σε ποια γενιά ανήκεις, η σφαγή είναι ανηλεής και ταξικά στοχευμένη. Ναι, το ζήτημα σιγά σιγά γίνεται

ταξικό. Οι λίγοι πάνω, οι πολλοί κάτω και στη μέση μαύρη τρύπα. Και θέλουμε να ουρλιάξουμε, αλλά στόμα

δεν έχουμε και ψάχνουμε τριγύρω μας όπλα αιχμηρά, αλλά ακόμα είμαστε ασύντακτοι, μπερδεμένοι,

απογοητευμένοι, ανοργάνωτοι, υποταγμένοι. Αλλά με ιστορική βεβαιότητα, κάποτε το μπαμ θα γίνει, ό,τι

κι αν σημαίνει αυτό, και ο κρότος θα είναι εκκωφαντικός. Να είμαστε έτοιμοι.

Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος

Β΄ εξώστης


Κρεμμυδοπιτάκια νηστίσιμα

Υλικά: 1 πακέτο (20 πιτάκια) στρογγυλά κουρού, 2/3 φλιτζανιού του τσαγιού ελαιόλαδο, 600 γρ.κρεμμύδια κομμένα σε ροδέλες, 2 πράσα κομμένα σε ροδέλες, 200 γρ. μανιτάρια κομμένα σε φετάκια, 4 κουταλιές της σούπας δυόσμος ψιλοκομμένος, 2 ντομάτες ψιλοκομμένες χωρίς τις φλούδες και τους σπόρους, 100 ml. λευκό ξηρό κρασί, όσο αλάτι θέλετε, φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Ξεπαγώνετε τα στρογγυλά τεμάχια της ζύμης κουρού σύμφωνα με

τις οδηγίες. Βράζετε τα κρεμμύδια και τα πράσα σε λίγο νερό για

15΄ περίπου. Τα στραγγίζετε καλά. Ζεσταίνετε το λάδι και σοτάρετε

τα μανιτάρια για 5΄-6΄. Προσθέτετε το μείγμα των κρεμμυδιών και

του πράσου και συνεχίζετε το σοτάρισμα για 5΄-6΄ ακόμη. Αλατοπι-

περώνετε. Σβήνετε με το κρασί και βράζετε μέχρι να εξατμιστούν

πολύ καλά τα υγρά τους. Κατόπιν αποσύρετε από τη φωτιά, ρίχνετε

το δυόσμο και τις φρέσκες ντομάτες (προσοχή χωρίς υγρά) και ανα-

κατεύετε καλά. Σε αντικολλητική φόρμα για 10 μάφινς τοποθετείτε

τα στρογγυλά τεμάχια της ζύμης, ένα σε κάθε θέση. Βάζετε σε κάθε

πιτάκι από 1 κουταλιά της σούπας γέμιση και το κλείνετε από πάνω με

ένα δεύτερο πιτάκι, πιέζοντας με βρεγμένα δάκτυλα γύρω γύρω για να κολλήσουν τα δύο πιτάκια

καλά. Ψήνετε τα πιτάκια σε ταψί αλειμμένο με λάδι στους 200°C για 20΄-25΄, μέχρι να ροδίσουν.

Ντομάτες γεμιστές με χταπόδι

Υλικά: 8 μέτριεs ντομάτες για γέμισμα, 700 γρ. χταπόδι μικρό, 150 γρ. ξερό κρεμμύδι, 50 γρ. Μαϊντανό, 200 γρ. ρύζι ή πλιγούρι, 100 γρ. τριμμένο παξιμάδι,200 ml. Ελαιόλαδο, 10 γρ. Τομα-τοπελτέ, αλάτι, πιπέρι, ζάχαρη και λίγο ξύδι.

Καθαρίζουμε, πλένουμε και βράζουμε το χταπόδι με λίγο νερό και

ξύδι. Το κρυώνουμε και το κόβουμε σε μικρούς κύβους. Καθα-

ρίζουμε, πλένουμε τις τομάτες και τις ανοίγουμε αφαιρώντας το

εσωτερικό τους (όπως τα γεμιστά). Σε μια κατσαρόλα τσιγαρί-

ζουμε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι, με το μισό ελαιόλαδο και προ-

σθέτουμε το χταπόδι. Ανακατεύουμε για 5 λεπτά και προσθέτουμε

την ψίχα της ντομάτας, την οποία έχουμε ψιλοκόψει, το μαϊντανό,

το αλάτι, το πιπέρι και το ρύζι.

Αφήνουμε να βράσει σε χαμηλή φωτιά για 15 λεπτά περίπου, μέχρι

να απορροφηθούν όλα τα υγρά. Αλατοπιπερώνουμε και προσθέ-

τουμε λίγη ζάχαρη στο εσωτερικό των ντοματών και γεμίζουμε

με τη γέμιση, που έχουμε ετοιμάσει. Κλείνουμε τις ντομάτες με τα καπάκια τους και τις τοποθε-

τούμε με τη σειρά σ’ ένα ταψί. Αραιώνουμε τον τοματοπελτέ με λίγο νερό, προσθέτουμε το υπό-

λοιπο ελαιόλαδο και ανακατεύουμε.

Περιχύνουμε με αυτό τις τομάτες, πασπαλίζουμε από πάνω με τριμμένο παξιμάδι και ψήνουμε

στο φούρνο στουs 170°C για 35 λεπτά περίπου.

Muffin χαλβά με καρύδια και γλάσο ταχινιού

Υλικά: 100 γρ. ζάχαρη, 150 ml. παρθένο σησαμέλαιο, 220 ml. χυμό πορτοκάλι, 40 ml. κονιάκ, 200 γρ. μακεδονικό χαλβά, 100 γρ. καρύδι ψιλοκομμένο, 500 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, 1 κουταλάκι κανελο-γαρύφαλλο τριμμένο, 1 κουταλάκι σόδα...για το γλάσο ταχινιού: 500 γρ. Ζάχαρη, 500 ml. Νερό, 500 γρ. μακεδονικό ταχίνι.

Χτυπάμε τη ζάχαρη, το χαλβά και το λάδι μέχρι ν’ αφρατέψουν.

Προσθέτουμε το κονιάκ, το χυμό πορτοκαλιού και στη συνέχεια

το αλεύρι με τη σόδα και το κανελογαρύφαλο και ανακατεύουμε

απαλά. Τέλος, προσθέτουμε αλευρωμένα τα καρύδια και μοι-

ράζουμε το μείγμα σε βουτυρωμένες και αλευρωμένες φόρμες

muffin. Ψήνουμε για 25-30 λεπτά στους 170-180°C και αφήνουμε

να κρυώσουν. Στη συνέχεια τα βουτάμε σε γλάσο ταχινιού. Πώς

το φτιάχνουμε αυτό; Κάνουμε σιρόπι και αφού προσθέσουμε

το ταχίνι, χτυπούμε το μείγμα και το διατηρούμε σε μπεν μαρί.

Με το γλάσο αυτό μπορούμε να καλύψουμε κέικ, muffins, μπι-

σκότα, τούρτες, τσουρέκια, κρουασάν, βιεννέζικα, κοκ, εκλαίρ,

σουδάκια και ό,τι άλλο μπορούμε να φανταστούμε.Είναι επίσης ιδανικό για να καλύψουμε ντό-

νατς και να γεμίσουμε κρέπες. Αν το κάνετε πιο δυνατό, τότε γίνεται σάλτσα καραμέλας ταχινιού

και μπορεί να συνοδέψει παγωτά και βάφλες.

γευσιγνωσία

Οι περιπέτειες του Πηρούνιου και του Μαχαιρίξ υπό του Τάσου Ρόζου

Από τη Βικιπαίδεια πληροφορούμαστε:

Νηστεία ονομάζεται η εκούσια ή ακούσια

αποχή από τροφή (άλλως ασιτία). Κυρίως ο

όρος αυτός χρησιμοποιείται από πολλούς

λαούς για την εκούσια αποχή από ορισμένες

τροφές, ιδίως για θρησκευτικούς λόγους.

Οι Αιγύπτιοι, όπως μας πληροφορεί ο Ηρό-

δοτος, υποβάλλονταν σε νηστεία για λόγους

θρησκευτικούς, αλλά και υγιεινής. Νήστευαν

κυρίως στις μεγάλες εορτές της Ίσιδας. Από

τους Αιγυπτίους η συνήθεια της νηστείας

πέρασε στους Έλληνες και τους Εβραίους,

από τους οποίους την παρέλαβαν αργότερα

οι Χριστιανοί και Μωαμεθανοί.

Στους αρχαίους Έλληνες η νηστεία ήταν μάλ-

λον περιορισμένη στους συμμετέχοντες στα

διάφορα «μυστήρια», σε αντίθεση με τη λιτό-

τητα - δίαιτα, που ήταν ιδιάζον γνώρισμα των

Ελλήνων γενικότερα, αλλά και των μεγάλων

φιλοσόφων ειδικότερα, όπως για παράδειγμα

ο Σωκράτης κι ο Πλάτων. Γενικά οι Έλληνες

θεωρούσαν τη νηστεία ως δοκιμασία που

συνέτεινε στη προσέγγιση του ανθρώπου

στο «Θείον».

Σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες του Κανο-

νικού Δικαίου της Ορθόδοξης Εκκλησίας,

νηστείες ονομάσθηκαν οι ημέρες κατά τις

οποίες οι πιστοί οφείλουν να απέχουν από

τις ηδονές του βίου και ορισμένων τροφών

και ποτών. Κατά τον Κ. Ράλλη, νηστείες

καλούνται οι υπό της Εκκλησίας θεσπισμέ-

νες ημέρες «καθ’ ας οι πιστοί, εν πνευματική

συντριβή και μετανοία, οφείλουν να ανυψούν

το πνεύμα προς τον Κύριον δια ναρκώσεως

της σαρκός, απεχόμενοι των ηδονών του

βίου και ορισμένων βρωμάτων και ποτών».

Εμείς αφήνουμε το πνευματικό μέρος σε σας

και σας παρουσιάζουμε λύσεις για το υλικό!

Ξεκίνησε η Μεγάλη Σαρακοστή και μαζί της η νηστεία


Είναι αδιαμφισβήτητα ο αγαπη-

μένος λαϊκός μας ήρωας. Οι

Αμερικάνοι μπορεί να έχουν

τον σούπερμαν και τον σπάι-

ντερμαν με τις μυθικές και

υπεράνθρωπες δυνάμεις να

σώζουν τον κόσμο από τους

κακούς, αλλά κανείς από

αυτούς δεν έχει τόση πλάκα

όση αυτός. Μαζεμένη σοφία,

γλύκα, θάρρος και πονη-

ριά, εφόδια μαζεμένα στην

καμπούρα του για να αντέχει

τα δεινά και τις κακουχίες, μας

κάνει να γελάμε και παράλ-

ληλα να αναρωτιόμαστε για

την ξυπολυσιά της δικής μας ζωής, τον αφόρητο ζυγό πάνω από

τα καραφλά κεφάλια μας -τώρα, αχ! πόσο τον καταλαβαίνουμε!

Ο Μιχάλης Χατζάκης και το Ελληνικό Θέατρο Σκιών αναβιώ-

νουν την ελληνική αυτή παράδοση εδώ και 14 χρόνια στο ΘΕΑ-

ΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ. Την τρέχουσα περίοδο παρουσιάζει εφτά από τις

ωραιότερες παραστάσεις του κλασσικού ρεπερτορίου (ηθογρα-

φίες, παραμυθοδράματα και κωμωδίες), έργα βραβευμένα πολ-

λάκις σε διεθνή και ελληνικά φεστιβάλ. Ο ίδιος έχει αφιερώσει τη

ζωή του και έχει πορευτεί πλάι στον αγαπημένο του ήρωα. Δίδαξε

στην Ανώτατη και τη Μέση Εκπαίδευση και σε Δραματικές Σχολές

και πραγματοποιεί σεμινάρια στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση για

την τέχνη του και την τεχνική του, ενώ έχει επανειλημμένα διακρι-

θεί στα φεστιβάλ όλου του κόσμου για τα έργα του και τις παραστά-

σεις του. Στη Μικρή Αυλαία της Χ.ΑΝ.Θ. έχει στήσει τον μπερντέ

του και είναι μια εξαιρετική ευκαιρία και εμπειρία να βουτήξουμε

στις μνήμες μας οι μεγάλοι και να διασκεδάσουν οι μικροί παρακο-

λουθώντας μια παράστασή του. Ο ίδιος πριν από κάθε παράσταση

εξηγεί στο κοινό, με μια κατατοπιστική εισαγωγή του, τι πρόκειται

να δουν και μιλά με τόσο γλυκά λόγια για το συνοδοιπόρο του τον

Καραγκιόζη που είναι ιδιαιτέρως συγκινητικό. Οι παραστάσεις θα

δίνονται κάθε Σάββατο στις 18:30, ως και τον Απρίλιο, με εναλλασ-

σόμενο ρεπερτόριο. Το Θέατρο Σκιών είναι ζωντανό στη Θεσσα-

λονίκη και ο ξυπόλητος φίλος μας, που «η φωνή του θ’ ακούγεται

σαν γρύλος μες στη σιγαλιά ή σαν βροντή στην άγρια καταιγίδα»

μας περιμένει με το τρίτο κουδούνι όπως παλιά, όπως τότε, αλλά

πιο επίκαιρος από ποτέ...

Άννα Κυριακίδου

Θεατρικές ΠροτάσειςΕ, ρε γλέντια: Ο Καραγκιόζης για 14η χρονιά στη Χ.Α.Ν.Θ.

Τις Κυριακές 4 και 11 Μαρτίου, στις 21:30, το

ΚΑΦΩΔΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ (Ιουστινιανού 3, τηλ.

2310 237016) φιλοξενεί την παράσταση Θέατρο έξω από το θέατρο!!! Ταξίδι στο χρόνο… με τις

Μαρία Ράπτη και Βαρβάρα Δουμανίδου. Πώς

γίνεται σε μια νύχτα να γινόμαστε όλοι ηθοποιοί;

Πώς τραγουδάμε αν δεν μπορούμε να τραγου-

δήσουμε; Πώς παίζουμε σαν παιδιά, ενώ είμα-

στε πολύ μεγάλοι; Είναι μια διαδραστική παρά-

σταση που κοινό και ηθοποιοί γίνονται ένα, που

ο καθένας από εμάς παίζει θέατρο, σκηνοθε-

τεί, τραγουδά και χορεύει. Στο πιάνο ο Στέρ-γιος Βαλιούλης.

Από τις 8 Μαρτίου έως και την 1η Απριλίου η ομάδα Theatrins και το ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ (Λ.

Βασιλίσσης Όλγας 35, τηλ. 2310 832060) παρουσιάζουν κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο

και Κυριακή στις 21:15 την κωμωδία του Θοδωρή Τέρπου Αέρα!!!! σε σκηνοθεσία Πέτρου Χατζηλάμπου. Ένας μεγαλοδημοσιογράφος και μια βασίλισσα της πρωινής ζώνης ενώνουν

τις δυνάμεις τους για να δώσουν στον κόσμο αυτό που χρειάζεται: ενημέρωση και ψυχαγω-

γία μαζί. Πρωταγωνιστούν οι Βασιλική Γραικού και Γιάννης Ελευθεριάδης.

Το ΘΕΑΤΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΟΝΕΙΡΟΥ (Στεφάνου Τάττη 3, τηλ. 6972 702870) παρουσιάζει από τις 4

Μαρτίου έως και τις 8 Απριλίου, κάθε Σάββατο στις 21:00 και κάθε Κυριακή στις 19:00, σε

πρώτο πανελλαδικό ανέβασμα την παράσταση Escape, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Ηλιάδη.

Μένεις εκεί που πονάς; Κι αν όχι, ποιο δρόμο επιλέγεις; Γίνεται να ξεχνάς; Πρωταγωνιστεί

ο Πλάτων Τσιπίδης.

Την Κυριακή 4 Μαρτίου, στις 21:00, ανε-

βαίνει για μια μόνη παράσταση το έργο του

Άκη Δήμου Η Σάντρα στο φως στο ΘΕΑΤΡΟ

ΑΥΛΑΙΑ (Τσιμισκή 137, τηλ. 2310 237700)

σε σκηνοθετική επιμέλεια Γιάννας Τσόκου.

Πρόκειται για το χρονικό της δολοφονίας

του εικαστικού καλλιτέχνη Ντάνι Τόμασον

από την εκδικητική ερωμένη του, όπως η

ίδια το αφηγείται. Ερμηνεύουν οι Ρεβέκκα Μπαρδάκα και Χαρά Τόπα.

Από τις 4 Μαρτίου έως και τις 8 Απριλίου κάθε Κυριακή στις 11:00 και στις 15:00 το ΒΑΣΙ-

ΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ (Λ. Νίκης 121, τηλ. 2310 251630) προτείνει για μικρούς και μεγάλους την

παράσταση Πίτερ Παν, βασισμένη στο έργο του Τζέιμς Μάθιου Μπάρι, σε διασκευή και

σκηνοθεσία Γιάννη Καλατζόπουλου. Ο Πίτερ Παν, το αγόρι που δεν ήθελε να μεγαλώσει,

μας ταξιδεύει στη Χώρα του «Ποτέ», όπου ζουν πειρατές, νεράιδες, γοργόνες και Ινδιάνοι,

δίνοντας τη μάχη με το αδυσώπητο τικ-τακ του αδηφάγου κροκόδειλου. Πρωταγωνιστούν

οι Λουκία Βασιλείου, Θανάσης Δισλής και Άννη Τσολακίδου.

Δελίνα Βασιλειάδη

θέατρο

1η Συνάντηση θεατρικών σχημάτων Κεντρικής Μακεδονίας

Από 2 έως και 18 Μαρτίου, στο Πολιτιστικό Κέντρο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (ο παλιός κινηματογράφος στην

Εθνικής Αμύνης 1) σε συνδιοργάνωση με την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας διεξάγεται η 1η

Συνάντηση θεατρικών σχημάτων Κεντρικής Μακεδονίας. Το πρόγραμμα των παραστάσεων της

πρώτης εβδομάδας έχει ως εξής:

Παρασκευή 2/3, 21:15: ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ Πρόταση γάμου - Η επέτειος του Άντον Τσέχοφ,

Η θεατρίνα της Μαρίας Μπαλτατζή.

Σάββατο 3/3, 21:15: ΕΔΕΣΣΑΪΚΟ ΘΕΑΤΡΟ Παγωτό μες στο χειμώνα του Μίνο Μπελέι.Κυριακή 4/3, 21:15: ΑΚΟΥ ΝΑ ΔΕΙΣ Playback theatre.Tετάρτη 7/3, 21:15: ΛΗΝΟΣ (Θεατρική Ομάδα Νοσοκομείου Παπανικολάου)

Κλέψε λιγότερο του Ντάριο Φο.Πέμπτη 8/3, 09:30-10:30 και 11:30-12:30 (προ μεσημβρίας, διότι πρόκειται για παιδικό θέατρο):

ΜΑΙΩΤΡΟΝ Του Αισώπου η παρέα του Σταύρου Παρχαρίδη.Πέμπτη 8/3, 21:15: ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ Φοράω τα καλά μου του Γιώργου Μανιώτη και

Eμείς οι άλλοι του Ιωσήφ Αναστασίου (Διασκευή-επεξεργασία κειμένου: Μαρία Μπαλτατζή).

Σε όλη τη διάρκεια των παραστάσεων θα υπάρχει στον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ έκθεση φωτογραφίας του

Βασίλη Καρκατσέλη (Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης) με θέμα Η Ελένη στην πόλη.

Είσοδος ελεύθερη

συνέντευξη


Παύλος Παυλίδης Καμιά φορά όταν ξυπνάω, ακούω φωνές, παραμιλάω...Συνέντευξη στον Κώστα Καρδερίνη

Αφορμή γι’ αυτήν την κουβέντα η επερχόμενη διπλή εμφάνιση στο

CLUB ΜΥΛΟΥ, Παρασκευή 2 και Σάββατο 3 Μαρτίου. Το αποτέλεσμά

της αναπάντεχο, όπως θα διαβάσετε. Περιβόλι συνειρμών, ιδεών

και συναισθημάτων.

Γεννήθηκες στη Βέροια και έζησες στη Θεσσαλονίκη. Μίλησέ μας

για τους ιδιαίτερους δεσμούς που έχεις με τις δυο αυτές πόλεις...

Γεννήθηκα στη Βρέμη της Γερμανίας. Δεν έχω αναμνήσεις από

κει. Μόνο κάτι φωτογραφίες που με δείχνουν βρέφος να κοιτάω με

απορία μια Γερμανίδα κυρία που δε γνώρισα ούτε θα γνωρίσω ποτέ.

Μετά από λίγο βρέθηκα στη Βέροια με τον παππού μου και θυμάμαι

στο φράχτη του μία δεκάρα (τρύπιο νόμισμα της εποχής) κάτι σαν το

σημερινό ευρώ, μόνο που τότε η τρύπα φαινότανε.

Μέχρι την εφηβεία μου έζησα όπως τα παιδιά στην ταινία του

Αβδελιώδη Το δέντρο που πληγώναμε (1986). Σίγουρα θα την ξέρεις.

[Είμαι φαν του Αβδελιώδη, απαντώ]. Η Θεσσαλονίκη είναι η χώρα της

περιπέτειας με την περιβόητη ατμόσφαιρα της δεκαετίας του ‘80. Πολύ καινούργιες ξένες μουσικές και

ατέλειωτες βραδιές στα προβάδικα. Πολύ απ’ όλα. Η Βέροια είναι κάτι σαν παιδικός έρωτας που δεν

χάνεται ποτέ. Η Θεσσαλονίκη είναι ακόμη σα να μου λέει: αν δεν ξαναφύγεις θα με χάσεις για πάντα.

Ποια ήταν τα πρότυπά σου όταν ξεκίνησες το μουσικό σου ταξίδι;

Όταν ξεκίνησα υπήρχαν δισκοπωλεία στη Βέροια. Οι βιτρίνες τους είχαν από Τομ Γουέιτς έως και

Άκη Πάνου. Μπορούσες να βρεις το Χαμόγελο της Τζοκόντας δίπλα στους Ramones. Μπερδεύονταν

όλ’ αυτά στο κεφάλι μου. Αλλά έτσι κι αλλιώς οι στίχοι ήτανε η δική μου προτεραιότητα. Μετά, στη

Θεσσαλονίκη, υπήρχαν τα πάντα. Ανακάλυπτα τη μουσική μέσα απ’ τις πολλές διασκευές που κάναμε

με τα Μωρά στη Φωτιά. Από Dead Kennedys μέχρι Τζούλιαν Κόουπ.

Έπειτα, παραδόξως στο Παρίσι, παίζοντας στα ελληνικά εστιατόρια και αντικαθιστώντας άλλους φίλους

μουσικούς, ανακάλυψα τα αριστουργήματα της λαϊκής μουσικής και τα ρεμπέτικα. Κι έμεινα άναυδος

από τις συνθέσεις πολλών λαϊκών και “τουριστικών” -όπως τα έλεγαν υποτιμητικά- τραγουδιών. Αληθινά

πανεπιστήμια της αρμονίας και των ρυθμών. Πού να προλάβεις να αποκτήσεις πρότυπα;

Τι μουσικές ακούει ο Παύλος Παυλίδης τώρα;

Εξακολουθώ ν’ ακούω πράγματα διαφορετικά μεταξύ τους. Δεν είμαι φανατικός κάποιου είδους.

Τα τελευταία χρόνια άκουσα πολλή μουσική που στηρίχτηκε σε ακουστικά όργανα. Είχα χορτάσει

ηλεκτρονικό ήχο τη δεκαετία του ‘90. Ο τελευταίος δίσκος που αγόρασα ήταν του Μπάρι Άνταμσον.

Οι στίχοι σου είναι κινηματογραφικοί, ενίοτε και οι τίτλοι (B-Movies, Νοσφεράτου, Super Star, Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει). Γράφεις εικόνες θα έλεγα. Σ’ αρέσει το σινεμά;

...τη βλέπω κατεβαίνει στέκεται στο σκαλί και χάνεται για πάντα στου κόσμου τη βουή... Διονύσης

Σαββόπουλος [Είδα την Άννα κάποτε]. Δεν είμαι και ο μόνος που γράφει κινηματογραφικά. Για τη γενιά

μου, που έζησε την τηλεόραση πριν την ψευτοελευθερία της ιδιωτικής εκδοχής της, τα αφιερώματα

του Μπακογιαννόπουλου -δεν έχω κουραστεί να το λέω- ήταν παράδεισος. Στη Βέροια δεν υπήρχε

άλλος τρόπος να δεις Τριφό, Ταρκόφσκι ή τα άπαντα κάποιου σκηνοθέτη.

Αυτή η μελαγχολία που τραγουδάς και εκφράζεις από πού πηγάζει και πώς την προσδιορίζεις;

Εγώ τη ζω ως νοσταλγία. Δεν έχω αποφασίσει ποια απ’ τις δύο είναι χειρότερη. Εννοώ η νοσταλγία

ή η μελαγχολία.

Έχεις κάποια ξεχωριστή σχέση με τη θάλασσα (Αυτό το πλοίο..., Κοραλλένιος βυθός, Πέλαγος II); Πες μια ιστορία προσωπική θαλασσινή.

Τον Σεφέρη δεν τον αγάπησα για τη θάλασσα, αλλά για την Άλλη Θάλασσα [Αντιγράφω από το

Μυθιστόρημα: Περάσαμε κάβους πολλούς πολλά νησιά τη θάλασσα που φέρνει την άλλη θάλασσα,

γλάρους και φώκιες]. Τον Καββαδία επίσης όχι για τη θάλασσα, αλλά για την πορεία του που λεγόταν

Λι, ανάμεσα στο διάβολο και τη βαθιά γαλάζια θάλασσα (1995). Ωραία ταινία επίσης. [Το ξέρεις ότι ο

Αγγελόπουλος την τελευταία ανολοκλήρωτη ταινία του την ονόμασε Η Άλλη Θάλασσα; τον ρωτώ.] Όχι

εννοώ τον Σεφέρη, για τον Αγγελόπουλο δεν το ήξερα.

Πώς βλέπεις τα κύματα-κινήματα των αγαναχτισμένων και τους αντάρτες πόλεων; Υπάρχει

διέξοδος; Η κρίση είναι πολιτική ή πολιτιστική και πνευματική;

Μια που μιλάμε για ταινίες θα σου θυμίσω την ταινία του Φασμπίντερ Η Τρίτη Γενιά (1979). Όπου

σατιρίζοντας δείχνει πώς γίνονται, ακόμη κι άθελά τους, υποχείρια της εξουσίας ομάδες σαν την

Μπάαντερ-Μάινχοφ του τρομοκρατικού παρελθόντος της Γερμανίας. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση

αυτό που έγραφε η διαφημιστική αφίσα της ταινίας: Εγώ δε ρίχνω μπόμπες, φτιάχνω ταινίες. [Οι ταινίες

του Ράινερ Βέρνερ είναι βόμβες.]

Λυπάμαι που ονομάζουμε κρίση τα σημερινά αποτελέσματά της. Τώρα που έπεσαν οι μάσκες που

φοριόντουσαν επί τρεις δεκαετίες όχι μόνο σ’ αυτήν τη χώρα, η παγκοσμιοποίηση της τοκογλυφίας

δεν έχει πια ανάγκη από προσωπείο, μια που η πρόσβαση στη γνώση είναι εφικτή από τους πάντες

με ένα απλό enter. Και τώρα,

πιασμένοι όλοι μας στη φάκα,

ακούμε να αναλύουνε πάνω απ’

το κεφάλι μας το μηχανισμό της.

Το χειρότερο (που θέλουν) είναι

να πιστέψουμε πως όλα είναι μη

αναστρέψιμα. Πνευματικός ήταν

και είναι ο πόλεμος.

Πώς βλέπεις τη μουσική σκηνή

της Θεσσαλονίκης; Γίνονται

πράγματα;

Σ’ όλες τις πόλεις γίνονται πράγματα.

Τα πιο ενδιαφέροντα, μάλιστα, από

ομάδες που δεν ενδιαφέρονται για

τη δημοσιότητα που θ’ αποκτήσουνε

μέσω της μουσικής τους. Αν τα αγγλόφωνα ελληνικά συγκροτήματα

αποφάσιζαν να τα πουν στα ελληνικά, θα ζούσαμε μία νέα χρυσή

εποχή αυτού που αποκαλούμε “ελληνικό τραγούδι”.

Ποιοι είναι σήμερα οι B-Movies;

Είναι ο Αλέκος Σπανίδης στα τύμπανα, ο Τόλης Δεληγιάννης στο

μπάσο, ο Θανάσης Τζίγκοβιτς στην ηλεκτρική κιθάρα και ο Ορέστης

Μπενέκας στα πλήκτρα.

Υπάρχουν σχέδια για ένα επόμενο cd;

Με τους B-Movies φτιάχνουμε τώρα τον πιο ομαδικό μας δίσκο.

Ελπίζω πως θα είναι έτοιμος αρχές του καλοκαιριού.

Αφιέρωσέ μας ένα στίχο από κάποιο επόμενο κομμάτι.

Καμιά φορά όταν ξυπνάω, ακούω φωνές, παραμιλάω...


μουσική

Ute Lemper: The Pirate Jenny is back

Ο Μάρτης καλωσορίζει την πάντα ελπιδο-

φόρα άνοιξη, υποδεχόμενος παράλληλα τη

μεγαλύτερη εν ζωή show woman του πλανήτη

(όπως έχει χαρακτηριστεί): την Ούτε Λέμπερ.

Η διάδοχος της Μαρλένε Ντίτριχ και της Εντίθ

Πιάφ επανέρχεται στην προσφιλή της Θεσσα-

λονίκη, κουβαλώντας στις αποσκευές της το

εναλλασσόμενο και εκλεπτυσμένο ρεπερτό-

ριό της, στο οποίο περιλαμβάνονται φυσικά

τραγούδια των καμπαρέ του προηγούμε-

νου αιώνα και θησαυροί των Κουρτ Βάιλ

και Μπέρτολτ Μπρεχτ, οι οποίοι συνέβαλαν

αναμφισβήτητα στη διεθνή της αναγνώριση.

Πέραν, ωστόσο, από το σκοτεινό γερμανικό

παρελθόν που τόσο την ανέδειξε, η Ούτε

αποτελεί μια καλλιτέχνιδα που εμβάθυνε στο

γαλλικό τραγούδι από την Πιαφ και τους Ζακ

Πρεβέρ, Ζοζέφ Κοσμά και Σερζ Γκενσμπούρ

ως τον Βέλγο ποιητή Ζακ Μπρελ. Αντίστοιχης

αφοσίωσης έτυχε και το σύγχρονο εναλλα-

κτικό ροκ ρεπερτόριο από τον Τομ Γουέιτς και τον Έλβις Κοστέλο ως τον Νικ Κέιβ.

Η παράσταση με τίτλο Pirate Jenny is back –όπως όλες οι συναυλίες και η εν γένει μουσική

παρουσία της Λέμπερ- αντικατοπτρίζει την κοσμοπολίτικη και διεισδυτική ματιά της στη μου-

σική, ενώ δεν θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει μελωδίες από τους παραπάνω αναφερόμε-

νους καλλιτέχνες, ντυμένες με μια εκπληκτική σκηνική παρουσία, ανάλογη των περιστάσεων.

Μπορείτε να την απολαύσετε την Πέμπτη 1η Μαρτίου στις 21:00 στο Μέγαρο Μουσικής (τα

εισιτήρια κυμαίνονται μεταξύ 20 και 60 ευρώ).

Κλείνω με κάποια λόγια της, απολύτως αντιπροσωπευτικά της μέχρι τώρα ζωής της: “Αντιμε-

τωπίζω την ενασχόλησή μου με τη μουσική ως μια έκφραση ψυχής στην αναζήτηση της από-

λυτης ελευθερίας και ειρήνης”. Αυτό είναι και το ζητούμενο, τελικά…

Βάγια Πολυζωΐδου

Συναυλίες

Την Παρασκευή 2 και το Σάββατο 3

Μαρτίου, ο Παύλος Παυλίδης εμφα-

νίζεται με τους B-Movies στο CLUB

ΜΥΛΟΥ. Τις ίδιες μέρες θα εμφανιστεί

(εκτός απροόπτου) ο Βασίλης Παπα-κωνσταντίνου με τα Κίτρινα Ποδή-λατα και την Τάνια Κικίδη στο STAGE.

Tην Παρασκευή Μαρτίου, λίγα μέτρα

πιο κάτω, στο BLOCK33, δίνει συναυλία

ο Ψαραντώνης. Την ίδια βραδιά, στο

μικρό ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ (το Μ2),

εμφανίζεται στο πόντιουμ -αλλά και στο

πιάνο ταυτόχρονα- ο Δαβίδ Γκρεϊσαλμέρ

διευθύνοντας την ΚΟΘ με έργα των Ραμό και Μότσαρτ.

Το Σάββατο 3 Μαρτίου οι Los Mujeros, σε multi-culti ρυθμούς,

παίζουν στο ΓΑΙΑ LIVE και το ίδιο βράδυ στο BLOCK33 θα υπάρχει σκανδιναβικό ντεθ-μέταλ

από τους Opeth. Σε άλλο κλίμα, το ίδιο βράδυ, ο Χρήστος Δάντης παρουσιάζει τα καινούρ-

για του τραγούδια στο MAISON CRYSTAL.

Στο Residents εμφανίζονται οι WaterSpace την Κυριακή 4 και οι Loop την Τετάρτη 7 Μαρτίου.

Οι συναυλίες του Διονύση Σαββόπουλου στο CLUB ΜΥΛΟΥ, που δεν έγιναν τον Φεβρου-

άριο, θα πραγματοποιηθούν τελικά τις Κυριακές 4 και 11 Μαρτίου. Στον ίδιο χώρο, την Δευ-

τέρα 5 του μήνα εμφανίζεται ο Μιχάλης Τζουγανάκης.

Η ΠΡΙΓΚΗΠΕΣΣΑ φιλοξενεί την Δευτέρα 5 Μαρτίου τη Μαρία Θωίδου και την Τρίτη 6 τους

ΡαΔΥΟφωνο.

Ευκαιρία για όνειρα made in Caribbean από το 1ο Spring Reggae Festival, που διοργανώνε-

ται την Τετάρτη 7 Μαρτίου στο EIGHTBALL. Θα πραγματοποιηθεί προβολή του ντοκιμαντέρ

Studio One Story και θα ακολουθήσει πάρτι με τους Dj Amok, Magma Dee και τα συγκρο-

τήματα Fyah fist και Illbily hitek.

Ένας dj μπορεί να σώσει μια ζωή, ο Κρις Νέμο στις 2 Μαρτίου στο PICADILLY MINUS, o Ντά-νιελ Μπορτζ στις 3 του μήνα στο LUST (VILKA), o The Magician (πρώην Aeroplane) την ίδια

βραδιά στο ΓΑΙΑ LIVE και ο Τζον Κένεντι στις 7 Μαρτίου στο TOKYO BAR.

Σοφία Μελικίδου

Δισκοκριτική

Τrent Reznor / Atticus Ross

OST-The Girl With The Dragon Tattoo

Mute Records

Σε αυτό το φύλλο παίρ-

νουμε αφορμή από τα

Όσκαρ και ασχολούμα-

στε με το soundtrack

που έπρεπε να κερδί-

σει φέτος -άσχετα που

δεν ήταν καν υποψήφιο!

Πρόκειται για τη δεύτερη

συνεργασία της μουσι-

κής ιδιοφυΐας που λέγε-

ται Τρεντ Ρέζνορ και του

παραγωγού Άτικους Ρος

με τον sui generis σκηνοθέτη Ντέιβιντ Φίντσερ. Πραγματικά

εύχομαι να έχει εγκαθιδρυθεί μεταξύ τους μόνιμα πια μια συνερ-

γασία τύπου Λιντς-Μπανταλαμέντι, Μπάρτον-Έλφμαν και Αρο-

νόφσκι-Μανσέλ. Το σινεμά του Φίντσερ, βλέπετε, μοιράζεται

τον ίδιο πυρήνα με τη μουσική των Nine Inch Nails: εμμονή στη

λεπτομέρεια, χρήση της τεχνολογίας στο μέγιστο βαθμό, θεμα-

τική η ανθρώπινη φθορά και οι κρυμμένες ενοχές, άψογη ισορ-

ροπία ανάμεσα στο καλλιτεχνικό και στο εμπορικό. Τρεις ώρες

μουσικής, τριάντα επτά ορχηστρικά κομμάτια και δυο διασκευές

-μία για την αρχή και μία για το τέλος της ταινίας. Για την αρχή,

το Immigrant song των Led Zeppelin, ερμηνευμένο από τον

Ρέζνορ και την Κάρεν Όου των Yeah Yeah Yeahs: οργασμικό,

κολασμένο, βιτριολικό -το «φαίνεσθαι» της Λίσμπετ Σαλάντερ.

Για το τέλος, το Is your love strong enough? του Μπράιαν Φέρι,

από το side project των συνθετών και της γυναίκας του Ρέζνορ,

Μάρικουιν Μάαντιγκ: τρυφερό, παραδομένο, ευαίσθητο -το

«είναι» της Λίσμπετ Σαλάντερ. Οι συνθέτες επαναδημιουργούν

ηχητικά τον κόσμο που δημιούργησε ο Λάρσον στο βιβλίο του

και οπτικοποίησε ο Φίντσερ στην ταινία του, με ένα μεταλλικό

στρώμα βιομηχανικών μελωδιών, ορισμό της κινηματογραφικής

μουσικής του 21ου αιώνα. Σκοτεινό, έντονο, με πολλά ηλεκτρο-

νικά, παγωμένα στοιχεία και πληθώρα ακουστικών, τρυφερών

στιγμών. Υποβλητικό, αγχώδες, εφιαλτικό, χειμωνιάτικο. Κάτι

κρύβεται μέσα στο χιόνι. Και θα αποκαλυφθεί στο λιώσιμο...

Μαριάννα Βασιλείου

Διονύσης Σαββόπουλος


συνέντευξη

5ος δίσκος των Εmigre θα μας εκτοξεύσει στην καρδιά του κάθε

ακροατή, είναι το καμάρι μου. Ένα πρώτο δείγμα θα βγει στα ραδι-

όφωνα στις 5 Μαρτίου με τον τίτλο Φιλικά.

Καλή επιτυχία λοιπόν στις εμφανίσεις σας στην πόλη και στα μελλοντικά σας σχέδια.Ευχαριστούμε!

Οι Emigre εμφανίζονται την Παρασκευή 2 Μαρτίου στο Shark μαζί

με τον Λάκη Παπαδόπουλο. Είσοδος ελεύθερη.

Γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Θεσσαλονίκη, ποιές είναι οι πρώτες αναμνήσεις σου;Θυμάμαι τη γιαγιά μου να με πηγαίνει για μπάνιο στην πλαζ της Αρετσούς, βόλτα στο ζωολο-

γικό κήπο και να με κερνά hot dog στην Έκθεση τον Σεπτέμβριο. Είναι μια πόλη που η αύρα

και η μυρωδιά της βρίσκεται σε κάθε νότα μου, σε κάθε στίχο και σε κάθε βαθύτερη σκέψη

μου -και που πάντα εκεί επιστρέφω, όταν έχω ανάγκη από ζεστασιά και τρυφερότητα.

Πώς δημιουργήθηκαν οι Emigre;Οι Emigre δημιουργήθηκαν από την εσωτερική μου ανάγκη να εκφράσω τις βαθύτερές μου

ανησυχίες, να ξορκίσω τους δαίμονες και να φτιάξω κάτι που να φέρει 100% την προσωπική

μου σφραγίδα. Χαρακτηριστική στιγμή της εκκίνησης ήταν θυμάμαι το 2002, στο πρώτο μας

single Eποχές, που το είχε αγκαλιάσει ο 88,5 στην Θεσσαλονίκη και το Βest Radio στην Αθήνα

και το άκουγα 10 φορές την ημέρα και δεν το πίστευα! Ή την πρώτη μας παράσταση στο Cafe

Americain, που γέμισε από τόσο κόσμο που είχα τρομάξει... και επειδή δεν το έπαιρνα από-

φαση να βγω, μαζεύτηκε στα καμαρίνια λαός για να με βγάλει έξω! Χα χα απίστευτο, τι ντροπή!

Πώς επέλεξες το όνομα του γκρουπ;Emigre σημαίνει “μετανάστης” και συνεχίζω να θέλω με τη μουσική μας να “μεταναστεύσουμε”

την καρδιά και τις αισθήσεις του κάθε ακροατή. Όταν το 1998 έπρεπε να βρω όνομα για το

project και να αρχίσω να μοιράζω τα πρώτα demo, θυμήθηκα που στο σχολείο με φωνάζανε

emigre, γιατί ήμουν συνεχώς αφηρημένος και η σκέψη μου διαρκώς μετανάστευε - χα χα! Λίγο

και ένας στίχος του Μάλαμα που είχα κολλήσει εκείνη την περίοδο “μετανάστες είμαστε σε

ξένη αγκαλιά” κι “εγένετο” emigre!

Ελληνικός στίχος ή αγγλικός; Θεωρώ ότι, από τη στιγμή που μιλώ, συναναστρέφομαι και ζω στην Ελλάδα, πρέπει να είναι

η δισκογραφία στα ελληνικά για να υπάρχει μα αμεσότητα. Τώρα, αν οι βλέψεις σου είναι

και εκτός συνόρων, πιστεύω ότι πρέπει να ηχογραφήσεις στα αγγλικά. Δεν στο κρύβω πως

οι Εmigre, μετά την κυκλοφορία του καινούργιου τους (πέμπτου) δίσκου, φέτος ετοιμάζουν

κυκλοφορία και για το εξωτερικό.

Γιατί “κατέβηκες” στην πρωτεύουσα;Λόγω των συχνών παραστάσεων των Εmigre στην Αθήνα και των ατελείωτων ραντεβού και

πάσης φύσεως υποχρεώσεων, πηγαινοερχόμουνα 4-5 φορές την εβδομάδα, πράγμα που μετά

από ένα μεγάλο διάστημα με “ισοπέδωσε” και έτσι πάρθηκε η απόφαση να μετακομίσω. Στην

Αθήνα έχω να αντιμετωπίσω τη λησμονιά που ώρες ώρες με πνίγει και δεν μπορώ να ανασάνω.

Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά στο φινάλε, αυτό είμαστε, οι επιλογές μας...

Συνεργάστηκες με διάφορους και... διαφορετικούς καλλιτέχνες. Ποιες ήταν οι πιο δυνα-τές και εποικοδομητικές συναντήσεις που είχες;Βασικά, σαν σφουγγάρι, άντλησα από όλους πληροφορίες, εμπειρίες, εικόνες και δύσκολα

μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον, καθώς με τον καθένα έζησα μια μοναδική στιγμή: από τον Μπέ-

γκοβιτς, τη Βόσσου, τη Σκιαδαρέση, τον Σαντά, τον Κραουνάκη, τον Λειβαδά, τον Μαχαιρίτσα,

την Ηρώ, τον Ρέμο, τον Μαζωνάκη, τους Stavento, τον Αναστασιάδη, τον Ρασούλη, τον Αθε-

ρίδη, τον Λάκη Παπαδόπουλο και τόσους άλλους πίσω από τα φώτα της σκηνής...

Το συγκρότημα άλλαξε σύνθεση τελευταία. Παρουσίασέ μας τα καινούργια μέλη!Στο τραγούδι είναι η Αναστασία Μουτοπούλου, η οποία είναι η νέα μου ανακάλυψη και είμαι

απόλυτα σίγουρος ότι θα σας αφήσει άφωνους! Στην κιθάρα είναι ο Μάνος Μπουζάκης, στα

πλήκτρα ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος, στα τύμπανα ο Αντώνης Μαυρουδής και στο μπάσο ο

Ηλίας Στραχίνης.

Στη Θεσσαλονίκη εμφανίζεστε στο Shark μαζί με τον Λάκη Παπαδόπουλο. Ο Λάκης δεν χρειάζεται συστάσεις, είναι η καινούργια μας φιλία στον χώρο! Για αυτή την

Παρασκευή, λοιπόν, ετοιμάσαμε μια παράσταση φόρο τιμής σε αυτόν τον μαγικό δημιουργό,

ο οποίος μας έχει παρασύρει στους ρυθμούς της Γυριστρούλας και της Μενεξεδιάς!

Ετοιμάζετε καινούργια δουλειά;Αναμφισβήτητα πρόκειται για έναν από τους πιο σημαντικούς μας δίσκους, καθώς ηχογραφή-

θηκε τελείως ακομπλεξάριστα και κάτω από τις πιο παράξενες συνθήκες. Ήταν ένας δίσκος

- στοίχημα πίστης και τόλμης, με τον τίτλο Τα μεγαλύτερα ταξίδια και πιστεύω βαθύτατα ότι ο

Γιάννης «Emigre» Χανιωτάκηςσυνέντευξη στη Σοφία Μελικίδου

Πρόκειται για ένα γνήσιο παιδί της πόλης, που είναι ο ιθύνων νους και η κινητήρια δύναμη του

ποπ συγκροτήματος Emigre. Με την ευκαιρία των τελευταίων εμφανίσεών τους, συναντηθή-

καμε και μιλήσαμε για μουσική και... άλλα.

οξυγόνο για μεγάλους | Φεβρουάριος • Μάρτιος 2012

προσεχώς | Φεβρουάριος 2012

Σεμινάριο ΚατάρτισηςΕπιμελητών - ΔιορθωτώνΚειμένωνμε την Άννα ΙορδανίδουΈναρξη: 10 Φεβρουαρίου 2012(60 διδακτικές ώρες)

Θεατρικό εργαστήριο για τηνπροσέγγιση της λογοτεχνίαςστην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση με την Άβρα Αυδή και τηΜελίνα ΧατζηγεωργίουΈναρξη: 6 Φεβρουαρίου 2012 (10 ώρες)

«Γονιός δε γεννιέσαι, γίνεσαι!»:Μια αλλιώτικη σχολή γονέωνμε την Καλλιόπη ΕμμανουηλίδουΠέμπτη 1, 8, 15 & 22 Μαρτίου2012

Συζήτηση με αφορμή το βιβλίο ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣτου Νίκου ΚουνενήΠαρασκευή 3 Φεβρουαρίου,στις 19.00 Παρουσίαση και συζήτηση της ταινίας ΚΙΝΗΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑτου Αντρέα ΣιαδήμαΤρίτη 28 Φεβρουαρίου, στις 20.00

Παλιές αμαρτίες- Καινούργιες περιπέτειες, μια συζήτηση για τη λογοτεχνία και την κρίσημε τον Μάκη Καραγιάννη,την Σοφία Νικολαΐδου και τον Νίκο ΠαναγιωτόπουλοΠαρασκευή 17 Φεβρουαρίου, στις 20.00

βιβλία - σεμινάρια - λέσχες ανάγνωσης - εκδηλώσεις για μικρούς & μεγάλους

Για περισσότερες πληροφορίες και εγγραφές επικοινωνήστε με το ΟΞΥΓΟΝΟ

www.oxygono-metaixmio.gr

ολύμπου 8154631 θεσσαλονίκηt. 2310 260085e. [email protected]

facebook

αναζήτησέ μας στα:

twitter


βιβλίο

Την Παρασκευή 2 Μαρτίου, ώρα 19:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), το ΚΈΝΤΡΟ ΨΥΧΟ-

ΘΕΡΑΠΕIΑΣ & ΕΚΠΑIΔΕΥΣΗΣ GESTALT FOUNDATION, πραγματοποιεί ανοιχτή διάλεξη

με θέμα Συν-χορώ, Συν-χωρώ, Συγχωρώ... στον κύκλο της Μήδειας.... Θα μιλήσει η Κάτια Χατζηλάκου.

Την Παρασκευή 2 Μαρτίου, ώρα 20:00, στο ΤΕΛΛΟΓΛΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ ΤΕΧΝΩΝ Α.Π.Θ., ο

Θεοδόσης Ν. Πελεγρίνης παρουσιάζει το βιβλίο του Ο πυγμάχος, το λιοντάρι και η σκόνη,

εκδόσεις ΠΕΔΙΟ.

Τη Δευτέρα 5 Μαρτίου, ώρα 19:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), το περιοδικό SOUL και

η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS παρουσιάζουν τον Ρωμανό Σκλαβενίτη Πιστοφίδη. Το

μυθιστορηματικό του ντεμπούτο μόλις κυκλοφόρησε και προκαλεί αίσθηση, για τη φρε-

σκάδα της γλώσσας, την τόλμη της ματιάς του, αλλά και για το αβίαστο αφηγηματικό στιλ

του δημιουργού του.

Την Τρίτη 6 Μαρτίου, ώρα 19:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), ο Θοδωρής Γκόνης παρου-

σιάζει το βιβλίο του Ο ύπνος της Αδριανουπόλεως, εκδόσεις ΑΓΡΑ. Θα μιλήσουν οι Θωμάς Κοροβίνης, Γιώργος Ανδρέου. Ο Γιώργος Ανδρέου παρουσιάζει το βιβλίο του Δαίμονας Ξένος, εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ. Θα μιλήσουν οι Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Θοδωρής Γκόνης.

Την Τετάρτη 7 Μαρτίου, ώρα 19:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), η Ρίτσα Στεφανίδου και

τα μέλη της ΛΕΣΧΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑΣ IANOS, με αφορμή τη

συμπλήρωση πέντε χρόνων ζωής, προσκαλούν στο πατάρι της Αριστοτέλους τους συγγρα-

φείς της πόλης μας και τους φίλους αναγνώστες... να πιούμε παρέα ένα κρασί, να κουβε-

ντιάσουμε για τη λογοτεχνία και να ακούσουμε μουσική και τραγούδια για τη Θεσσαλονίκη

από τον Θωμά Κοροβίνη και τη μουσική του παρέα.

από 20/2 έως και 25/2

Ύμνοι εναντίον γυναικών του Πάνου Θεο-δωρίδη, εκδόσεις IANOS. Ο συγγραφέας,

περιγράφοντας με παραφορά χαρακτηρι-

στικά δείγματα του γυναικείου Κόσμου, που

έτυχε να ανταμώσει, δεν μπορεί να κρύψει

κάποιον τρόμο, τώρα που διαβάζει το κεί-

μενο εξαρχής και αναλογίζεται από τι ακρι-

βώς γλύτωσε. Στόχος του είναι ο άοπλος

σαρκασμός, ένα είδος λογοθεραπείας στο

οποίο είναι πράγματι καλός.

Οικογενειακά μυστικά της Camilla Lackberg, εκδόσεις METAIXMIO. Η γραφική Φιελμπάκα

έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν από τραγωδίες,

αλλά τίποτα δεν την έχει συγκλονίσει τόσο όσο

το πτώμα ενός μικρού κοριτσιού στα δίχτυα

ενός ψαρά. Ο επιθεωρητής Πάτρικ Χέντστρεμ

αναλαμβάνει το θλιβερό καθήκον να ανακα-

λύψει ποιος κρύβεται πίσω από τη μεθοδευ-

μένη δολοφονία ενός παιδιού.

Από αγάπη της Φανής Πανταζή, εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. Ένα μυθι-

στόρημα που θα σας κάνει να βυθιστείτε στα πάθη της ανθρώπινης

ψυχής και να νιώσετε την ανάταση του έρωτα, της ανυπόκριτης αγά-

πης και της φιλίας, αλλά και την προδοσία, τον εγωισμό και τη βία.

Ίσλα Μπόα του Χρήστου Αστερίου, εκδόσεις ΠΟΛΙΣ. Ένα πολυφω-

νικό μυθιστόρημα, έμμεσο πολιτικό σχόλιο για τον μοντέρνο ανθρω-

πισμό και τις «παράπλευρες απώλειες», με φόντο την οικονομική –

και όχι μόνο– κρίση.

Χωρίς Ιππείς. Η μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.) του Φράγκου Φρα-γκούλη, εκδόσεις ΣΕΛΕΥΚΟΣ. Το παρόν μελέτημα επιχειρεί να ανα-

πλάσει τις συνθήκες και τα περιστατικά της μάχης του Μαραθώνα,

με οδηγό τον Ηρόδοτο, αλλά και τα σημαντικότερα μελετήματα μετα-

γενέστερων ιστορικών.

1. Παγκόσμιος Μινώταυρος του Γιάννη Βαρουφάκη,

εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ

2. Το νήμα της Victoria Hislop, εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

3. Στου δρόμου τα μισά του Φιλόθεου Φάρου, εκδόσεις ΑΡΜΟΣ

4. Η ανάσα στο σβέρκο της Νόρας Πυλόρωφ Προκοπίου,

εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

5. Ποιήματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου, εκδόσεις IANOS

6. Ο γύρος του θανάτου του Θωμά Κοροβίνη, εκδόσεις ΑΓΡΑ

7. Το πρόβλημα Σπινόζα του Ίρβιν Γιάλομ, εκδόσεις ΑΓΡΑ

8. Ένα κάποιο τέλος του Τζούλιαν Μπαρνς, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

9. Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο του Άρθουρ Σοπενάουερ,

εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

10. Για την αγάπη της γεωμετρίας της Σώτης Τριανταφύλλου,

εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Γιάννης ΒαϊτσαράςΔιηγήματα Ψ εκδόσεις κοντύλι 2011, 178 σελ.

Το Ψ παραπέμπει στα τρία Ψυ: Ψυχολογία, Ψυχανάλυση,

Ψυχιατρική. Ο συγγραφέας Γιάννης Βαϊτσαράς είναι κλινι-

κός ψυχολόγος και ψυχαναλυτής. Μη βιάζεστε να βγάλετε

συμπεράσματα. Την αγαπάει τη δουλειά του, αλλά αγαπάει

και τη λογοτεχνία, όπως προκύπτει εύκολα από τις σελίδες

αυτής της συλλογής. Αν και φαινομενικά αποστασιοποιημέ-

νος, μας εξομολογείται πόσο στενά συνδεδεμένος είναι με

τους πελάτες του, των οποίων οι προσωπικές ζωές τον αγγίζουν θέλοντας και μη, κι ας

μην το δείχνει αυτό από επαγγελματική ευσυνειδησία προς εκείνους που του εμπιστεύ-

ονται τα μυστικά τους.

Νομίζω πως αφορμή γι’ αυτά τα 21 μικρά διηγήματα είναι η διάθεση του γιατρού να εκθέ-

σει τον εαυτό του κι όχι τους άλλους. Εξάλλου είμαι σίγουρος ότι έχει καμουφλάρει πολύ

καλά τα υπαρκτά πρόσωπα στα οποία πιθανώς να αναφέρεται, τόσο που ούτε οι ίδιοι να

μην αναγνωρίσουν κάτι αν τύχει και διαβάσουν. Η αυτοέκθεσή του περνάει μάλιστα μέσα

από μια συγκεκριμένη ιστορία (Η βιτρίνα), όπου ο ψυχαναλυτής ξαπλώνει ο ίδιος στο ντι-

βάνι και μιλάει ξεφορτώνοντας στον δικό πνευματικό ιατρό.

Από την άλλη έχουμε εμπρός μας κι ένα μίνι εγχειρίδιο, όπου ο ειδικός αποστάζει 21

διαφορετικά περιστατικά, περιγράφοντάς τα όχι ξερά επιστημονικά, αλλά με τη μορφή

μικρών λογοτεχνικών αφηγήσεων. Απόδειξη περί αυτού αποτελεί ότι πριν από κάθε τέτοια

ιστορία υπάρχει ένα απόσπασμα από τα γραπτά του Σίγκμουντ Φρόιντ, του πατέρα της

ψυχανάλυσης, όπου εισάγεται το θέμα που αφορά το συγκεκριμένο αφήγημα. Για παρά-

δειγμα, πριν από τη Βιτρίνα διαβάζουμε: “η εμπειρία δείχνει ότι τις ίδιες πράξεις που δεν αναγνωρίζει κανείς στον εαυτό του ως ψυχικές μπορεί πολύ καλά να τις ερμηνεύσει στην περίπτωση του άλλου, δηλαδή να τις εντάξει στο πλαίσιο της ψυχικής ζωής του άλλου” (Μεταψυχολογικά κείμενα του 1915, Επίκουρος, Αθήνα 2005, σελ. 68).

Αυτό δεν σημαίνει ότι το βιβλίο απευθύνεται σε ειδικό κοινό. Ακριβώς το αντίθετο ισχύει

-και μάλιστα αφορά όλους εμάς, ακόμη κι αν δεν έχουμε ποτέ σκεφτεί να ψυχαναλυ-

θούμε. Το περιεχόμενο είναι αρκετά πιπεράτο σε κάποιες από αυτές και το θερμόμετρο

της ανάγνωσης αρχίζει να ανεβαίνει κάπου μετά τη μέση, όταν τα πρόσωπα αρχίζουν

δειλά να σχηματίζουν έναν κύκλο σαν μικροί σπόνδυλοι που βρίσκουν τη θέση τους στο

μεγάλο παζλ του ψυχαναλυτή συγγραφέα.

Κώστας Καρδερίνης


ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ (THE RUM DIARY)Σκηνοθεσία: Μπρους Ρόμπινσον

Παίζουν: Τζόνι Ντεπ, Άαρον Έκχαρτ, Άμπερ Χερντ,

Μάικλ Ρισπόλι, Ρίτσαρντ Τζένκινς, Τζιοβάνι Ριμπίζι

Διάρκεια: 120’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 7, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 2&10, VILLAGE COSMOS 6&7&9

Ο Τζόνι Ντεπ υπήρξε φίλος του Χάντερ Σ. Τόμσον και

μάλιστα είχε τον κεντρικό ρόλο στο «Φόβος και παράνοια

στο Λας Βέγκας» του Τέρι Γκίλιαμ. Το «Μεθυσμένο ημε-

ρολόγιο» είναι μια σχεδόν αυτοβιογραφική ιστορία του

Τόμσον, που, αν και γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας

του 1960, εκδόθηκε το 1998. Ο Ντεπ ήταν η αφορμή της

ανακάλυψης των καταχωνιασμένων χειρόγραφων και

της έκδοσής του. Τα (από κοινού) σχέδια για μεταφορά

στη μεγάλη οθόνη δεν τα πρόλαβε στην υλοποίησή τους

ο Τόμσον, αφού το 2005 αυτοχειριάστηκε καρφώνοντας

μια καραμπίνα στο κεφάλι του...

Ο Πολ Κεμπ αφήνει τη ΝΥ και πηγαίνει στο Πουέρτο Ρίκο,

με ψεύτικο βιογραφικό για να εργαστεί ως δημοσιογράφος

στην τοπική εφημερίδα The San Juan Star. Μπορεί η ΝΥ

να είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα πολύβουης πολιτείας

και το Πουέρτο Ρίκο γαλήνιας ομορφιάς αντίστοιχα, ωστόσο

οι άνθρωποι ποτέ δεν ταξιδεύουν, μονάχα οι μοναξιές

τους . Ο Κεμπ κουβαλάει την προσωπική του μοναξιά, την

οποία πνίγει στο ρούμι και στην αδιέξοδη προσπάθεια της

συγγραφής - καταγραφής του κόσμου που τον περιβάλλει

ασφυκτικά. Βέβαια, δεν έχει γράψει λέξη, παρότι δηλώνει

συγγραφέας. Από την άλλη, το τοπίο στη νέα χώρα είναι η

προσωποποίηση της κατάπτωσης. Μια εφημερίδα στα πρό-

θυρα του να κλείσει και ο διευθυντής της εγκαταλειμμένος

ακόμη και από τον εαυτό του. Γύρω του, μερικοί δημοσιο-

γράφοι σε ρυθμούς παραίτησης και ζωής με νωχελικούς

ρυθμούς βαρεμάρας. Ανάμεσά τους ο Σάντερσον, ένας

Αμερικανός επιχειρηματίας στα real estate, θέλει να φτιάξει

στην περιοχή τον παραδεισένιο προορισμό των πλουσίων

τουριστών. Μέσα σ’ αυτή την απόγνωση του τίποτα και την

προοπτική στο πουθενά, ο Κεμπ θα αισθανθεί τη φλόγα

της ζωής στο αντικείμενο του ερωτικού πόθου του, την

όμορφη αρραβωνιαστικιά του Σάντερσον. Κι αφού όλα

λιμνάζουν δίνεται εντολή γραφής ενός διεκπεραιωτικού

άρθρου, προς εξύμνηση των δραστηριοτήτων του χορηγού

επιχειρηματία Σάντερσον. Για τον Κεμπ έτσι κι αλλιώς ο

Σάντερσον είναι αντίζηλος, «εχθρός», αφού κατέχει το

αντικείμενο του ανεκπλήρωτου έρωτά του, την Σενόλτ.

Ανάμεσα στο ποτό και τα ερωτικά σκιρτήματα του Πολ

Κεμπ θα αναζητήσει θέση και έκφραση η επαγγελματική

επιταγή του δημοσιογραφικού καθήκοντος. Πλέον έχει

έναν λόγο παραπάνω: να κοντράρει την πουλημένη (ή

τουλάχιστον ανούσια) δημοσιογραφία.

Η ιστορία αυτή του Τόμσον δείχνει να είναι περισσότερο

στις νόρμες μιας αστικής ζωής και λιγότερο αυτής του

διακριτικού περιθωρίου του «Φόβος και παράνοια στο

Λας Βέγκας». Ο χαρακτήρας του Κεμπ δείχνει περισ-

σότερο έναν συνηθισμένο άνθρωπο, που βρίσκεται σε

αναζήτηση και λόγω νεότητας, ο οποίος τελικά φαίνεται

να βρίσκει το δρόμο του δια του ερωτικού ντοπαρίσματος.

Έχει οπωσδήποτε την καθαρότητα και την ειλικρίνεια του

παρατηρητή και λιγότερο του εμπλεκόμενου στα γρανάζια

τους συστήματος. Ωστόσο, η καθοριστική επιλογή του δεν

φαίνεται να είναι απόρροια της ιδεολογικής του επάρκειας,

αλλά κυρίως της συναισθηματικής του ανασφάλειας που

μεταφράζεται σε αποφασιστικότητα. Και τελικά επιδιώκει

το σχεδόν αδύνατο. Τι θα έκανε άραγε χωρίς το ερωτικό

κίνητρο; Πάντως, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και οι λοιποί

χαρακτήρες του κοινωνικού παζλ δείχνουν πιο αυθεντικοί,

όπως του Μόμπεργκ, ενός περιθωριακού δημοσιογράφου

με παραξενιά αλλά ιδεολογική ταυτότητα και του Ζίλμπεργκ,

πρώην στρατιωτικού με αντικομουνιστική ρώτα. Αμφότεροι

βγάζουν γέλιο. Ο Χάντερ είναι σαρκαστικός στα κείμενά

του κα δεν ξεχνά να κάνει και πολιτικό σχόλιο σε ανύπο-

πτο χρόνο. «Το καλύτερο που μπορεί να πετύχει ο Νίξον

είναι να μας αφήσει», «Αν υπήρχε Βασίλειο του Σατανά,

θα ήταν η Σοβιετική Ένωση», «Ο μόνος συμβιβασμός με

τον κομουνισμό είναι να τον καταστρέψεις». Ο Χάντερ Σ.

Τόμσον θεωρείται νονός της Gonzo δημοσιογραφίας, μια

μίξη ρεπορτάζ, μυθοπλασίας και προσωπικής εμπλοκής.

Πραγματικό και μυθοπλαστικό, συγγραφέας και πραγμα-

τευόμενο αντικείμενο μοιάζουν το ένα να εισέρχεται στο

άλλο. Προσωπικά, μου θυμίζει μια μίξη της μπίτνικ γραφής

(Κέρουακ) και της χαμένης γενιάς του 1930. Που ωστόσο

όλοι εκφράζουν τη ματαίωση που αισθάνονται λίγο πολύ

όλες οι γενιές, διαφοροποιούμενοι στον τρόπο αντίδρασης.

Σκηνοθετικά ο Μπρους Ρόμπινσον είναι αξιοπρεπής χωρίς

κάποιον ιδιαίτερο χαρακτήρα. Καταγράφει με επάρκεια την

ατμόσφαιρα της νουβέλας, διαφοροποιεί σ’ ένα βαθμό τους

χαρακτήρες προς όφελος της πλοκής, αλλά τελικά η ταινία

δεν έχει την επιθυμούμενη δυναμική στην αφηγηματική

ροή. Πάντως, το επιτελείο των ηθοποιών είναι εξαιρετικό

και ξεπερνάει την σκηνοθετική δεξιότητα.

Αξιολόγηση: ***

Γιάννης Ν. Γκακίδης

φιλμ νουάρ

κινηματογράφοςΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ /// IN MEMORIAM: ΕΡΛΑΝΤ ΓΙΟΖΕΦΣΟΝ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΒΙΛΙΚΑΣ /// ΜΕΤΑ ΤΑ ΟΣΚΑΡ ΤΙ; /// VIDEODROME ///

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ταινίες


ALBERT NOBBSΣκηνοθεσία: Ροντρίγκο Γκαρσία

Παίζουν: Γκλεν Κλόουζ, Μία Γουασίκοβσκα, Τζάνετ Μακ Τιρ, Μπρένταν Γκλίσον, Άαρον Τζόν-

σον, Πολίν Κόλινς, Φιλίντα Λο, Τζόναθαν Ρις Μέγιερς


ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ (ΟΛΥΜΠΙΟΝ) (2η εβδομάδα)

Ο Κολομβιανός Ροντρίγκο Γκαρσία, σκηνοθέτης,

σεναριογράφος, κινηματογραφιστής και παραγωγός,

γιος του διάσημου συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία

Μαρκέζ, κατάφερε με δύο σπονδυλωτές ταινίες,

πρώτα με το «Έξι γυναίκες εξομολογούνται»(πρώτη

του συνεργασία με την Γκλεν Κλόουζ) και στη συνέ-

χεια με τις εξαιρετικές βινιέτες «Εννιά ζωές», να

θεωρηθεί ο υπερευαίσθητος σκηνοθέτης γυναικών,

πράγμα που επιβεβαίωσε και με το πολυσύνθετο,

εξαιρετικό «Μέχρι να σε βρω». Μακριά από σκηνοθετικές ακροβασίες και άσκοπους εντυπωσιασμούς,

ο κινηματογράφος που κάνει επιβάλλεται με την ήρεμη δύναμη και τον ανθρωποκεντρισμό του, ενώ το

συναίσθημα κτίζεται τμηματικά, υποδόρια και μεθοδικά για να ξεσπάσει και να κυριέψει τον θεατή, την

κατάλληλη στιγμή. Αρετές που εφαρμόζει πιστά και στο επί τριακονταετίας σχέδιο της Κλόουζ γα την

κινηματογράφηση του «Albert Nobbs». Έτσι, αυτή η δαντελένια ιστορία εξαθλίωσης και ψυχαναγκασμού

στα τέλη του 18ου αιώνα, στην Ιρλανδία, λόγω οικονομικών και κοινωνικών δυσχερειών, αποκτά τη δική

της προβολή και βάρος στα χρόνια της «κρίσης» του σήμερα. Παράλληλα, αυτή η σπουδαία σπουδή πάνω

στη μεταμφίεση, στην απώλεια της ταυτότητας, τη συνεπακόλουθη διαστρέβλωση του πόθου και την υιοθέ-

τηση επίκτητου μικροαστικού ιδεώδους, που νομοτελειακά οδηγεί στην απονέκρωση και στην επιθανάτια

δικαίωση, κατά περίεργο τρόπο συνάδει με την προβληματική του Άλφρεντσον στο «Κι ο κλήρος έπεσε

στον Σμάιλι», ενώ στέλνει ηχηρό χαστούκι στο εντυπωσιακό κινηματογραφικά αλλά ανούσιο μελόδραμα

«Το δέρμα που κατοικώ» του Αλμοδόβαρ. Η σκηνή της εξόδου των δύο «ανδρών», με γυναικεία ρούχα,

αποτελεί υπόδειγμα υποκριτικής και κομμάτι κινηματογραφικής ανθολογίας.

Αξιολόγηση: *****

Αχιλλέας Ψαλτόπουλος

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΚΟΝΤΑ(EXTREMELY LOUD & INCREDIBLY CLOSE)Σκηνοθεσία: Στίβεν Ντάλτρι

Παίζουν: Τόμας Χορν, Τομ Χανκς, Σάντρα Μπού-

λοκ, Μαξ Φον Σίντοφ, Βαϊόλα Ντέιβις, Τζέφρι

Ράιτ, Τζον Γκούντμαν


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 4, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 6, VILLAGE COSMOS 3 (2η εβδομάδα)

Ο Όσκαρ είναι 9 ετών, ειρηνιστής, μουσικός, ντετέκτιβ, χορτοφάγος και εχθρός των δημόσιων συγκοινω-

νιών. Όταν ο πατέρας του σκοτώνεται στους Δίδυμους Πύργους εκείνη την 11η Σεπτεμβρίου, ο Όσκαρ

θα προσπαθήσει να κατανοήσει το θάνατό του. Ακολουθεί στοιχεία, γνωρίζει ανθρώπους, περπατά όλη

τη Νέα Υόρκη προκειμένου να ανακαλύψει την κλειδαριά στην οποία ταιριάζει το κλειδί που του άφησε

ο πατέρας του...

Το «Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά» είναι μία ταινία που ισορροπεί επιτυχώς τη δυστυχία και την

ελπίδα. Παρά τις κακές κριτικές που έχει λάβει το φιλμ σε σχέση με το πώς παρουσιάζει την 11η Σεπτεμ-

βρίου δεν παύει να είναι μία ειλικρινής και όμορφη ταινία. Η εκπληκτική ερμηνεία του Τόμας Χορν (που

μπορεί να συγκριθεί με αυτή του Μαξ Ρέκορντς στην ταινία «Στη χώρα των μαγικών πλασμάτων») ήταν

ένα από τα πιο θετικά στοιχεία της. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαξ Φον Σίντοφ, που ήταν υποψήφιος για

Όσκαρ για την σιωπηλή ερμηνεία του εδώ.

Ωστόσο, ο Στίβεν Ντάλτρι, που κάποτε μας έδωσε το αριστουργηματικό «Billy Elliot», εδώ φαίνεται να

πέφτει σ’ ένα μελό χολιγουντιανό δράμα, που παραπλανά το θεατή με τη συγκινησιακή φόρτιση που

προκαλεί. Επίσης, παρόλο που είναι μία καλή μεταφορά του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη, δεν καταφέρνει

να φτάσει την ποιότητά του, και υπάρχουν σημαντικές παραλήψεις (η παντελής έλλειψη του γείτονα του

Όσκαρ, ορισμένες ατάκες και πλευρές της προσωπικότητας των χαρακτήρων έλειπαν και δεν υπήρχαν

τρεις αφηγητές όπως στο βιβλίο, αλλά ένας - ο Όσκαρ).

Μπορεί να μην είναι ό,τι ελπίζαμε ποιοτικά, αλλά αξίζει μία θέαση για τις ερμηνείες και το σενάριο.


Λένα Βρούσια

THE GREY

Σκηνοθεσία: Τζο Κάρναχαν

Παίζουν: Λίαμ Νίσον, Φρανκ Γκρίλο, Ντέρμοτ Μαλρόνεϊ, Ντάλας

Ρόμπερτς, Τζο Άντερσον


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&11, VILLAGE COSMOS 4&10 (2η εβδομάδα)

Στο «Χορεύοντας με τους λύκους» ο

(χριστιανός) λευκός, πρώην φορέας

βίας, τα βρίσκει με τον εαυτό του

και εναρμονίζεται με τη φύση όταν

κατορθώνει να απαλλαγεί από

νόρμες και καταπιέσεις κι έρχεται

σε επαφή με το άγριο, το πρωτο-

γενές, το ατίθασο, το «απολίτιστο»

αν θέλετε μέσω της φιλίας του με

τον λύκο με τα λευκά πατουσάκια. Ο λύκος εδώ είναι κάτι το άγνωστο

μεν, επ ουδενί όμως τρομακτικό, που αφήνει περιθώρια επικοινωνίας.

Στο «The Grey» υπάρχει μια ενδιαφέρουσα... στροφή. Εδώ, ο λύκος

(οι λύκοι καλύτερα) κατέχει την κλασική θέση που τον συναντάμε και

στα παραμύθια τύπου «Κοκκινοσκουφίτσα» (άντε και Redσκουφίτσα...).

Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνύπαρξης: άπαξ και... πολιτισμένος

άνθρωπος βρεθεί στην περιοχή του, αυτομάτως είναι εχθρός και πρέπει

να εξουδετερωθεί. Κανένας δίαυλος επικοινωνίας - μόνο ένας αδιόρατος

σεβασμός ανάμεσα στα «alpha male» τόσο της αγέλης των λύκων όσο

και της «αγέλης» των ανθρώπων (που στις αρχικές σκηνές σκιαγραφού-

νται ως αποβράσματα - άρα, καθόλου πολιτισμένοι...) οι οποίοι σώζονται

από την πτώση του αεροπλάνου στην (παγωμένη) μέση του πουθενά. Οι

αρχηγοί στην τελική μάχη δεν βασίζονται σε κανέναν Θεό: είναι... άθεοι (!)

κι έχουν μόνο τη δύναμη και την επινοητικότητά τους για να επιβιώσουν.

Και όσοι από τους θεατές αντέξουν να δουν όλους τους τίτλους τέλους

έχουν μια «φλασιά» δύο δευτερολέπτων για να ψυλλιαστούν την τελική

έκβαση (;) της μονομαχίας με μυστηριακή εσάνς. Έως τότε θα έχουν

απολαύσει μια περιπέτεια που τους κρατάει γαντζωμένους στο άκρο της

καρέκλας τους! Απίστευτη κινηματογράφηση, υπέροχα τοπία, ανδρικό

δέσιμο και σκηνές που είναι ανατριχιαστικά συγκινητικές. Το κοριτσάκι

που «λούζει» με τα μαλλιά του το πρόσωπο του πατέρα του είναι μια από

τις πιο δυνατές εικόνες της εφετινής σεζόν! Καθαρόαιμη περιπέτεια με

φιλοσοφικές προεκτάσεις για όσους θέλουν να βρουν τέτοιες...


Θόδωρος Γιαχουστίδης

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Η ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε που κέρδισε πέντε Όσκαρ! Δείτε

την στον κινηματογράφο ΒΑΚΟΥΡΑ (αίθουσα 1)

Απολαύστε την Μέριλ Στριπ σε μια ερμηνεία που της χάρισε το

τρίτο της Όσκαρ στον κινηματογράφο ΒΑΚΟΥΡΑ (αίθουσα 2)

Ένα φιλμ από το Ιράν που κέρδισε πανάξια το Όσκαρ ξενόγλωσ-

σης ταινίας. Στον κινηματογράφο ΦΑΡΓΚΑΝΗ

HUGO

Η ΣΙΔΗΡΑ ΚΥΡΙΑ

ΕΝΑΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ

ταινίες

Ταβέρνα Ουζερί Βασ. Ηρακλείου 35 στοά Μοδιάνο τηλ. 2310 279006


ΚΙ Ο ΚΛΗΡΟΣ ΕΠΕΣΕ ΣΤΟΝ ΣΜΑΪΛΙ(TINKER, TAILOR, SOLDIER, SPY)

Σκηνοθεσία: Τόμας Άλφρεντσον

Παίζουν: Γκάρι Όλντμαν, Κόλιν Φερθ, Τόμας Χάρ-

ντι, Μαρκ Στρονγκ, Τζον Χερτ, Τόμπι Τζόουνς,

Κιάραν Χιντς, Αμάντα Φέρμπανκ-Χάινς


ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ, ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 6, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 4, VILLAGE COSMOS 1 (3η εβδομάδα)

Μεγάλη Βρετανία, 1973. Εν μέσω ψυχρού πολέμου και τη μετέωρη απειλή ενός τρίτου παγκοσμίου

πολέμου, η κουρασμένη Ευρώπη συντηρεί ένα ασύλληπτα μεγάλο δίκτυο κατασκοπείας. Αχανή

αρχειοφυλάκια με αμέτρητες αναφορές, ονόματα, κινήσεις λογαριασμών, παρακολουθήσεις

κατασκόπων και αντι-κατασκόπων, ένας σκοτεινός καφκικός μηχανισμός στον οποίο άνθρωποι -

γρανάζια, αναλώσιμοι ζουν και αναπνέουν στο κυνήγι του μεγάλου νέου, αυτού που θα αλλάξει τον

ρου της ιστορίας και το συσχετισμό των δυνάμεων. Και το νέο σκάει σαν βόμβα: στα υψηλά κλιμάκια

της βρετανικής κατασκοπείας υπάρχει ένας χαφιές. Τα απόρρητα μυστικά ενός συντηρητικού και

καταθλιπτικού συστήματος βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Ένας αποσυρμένος κατάσκοπος υπεράνω

υποψίας, ο Σμάιλι, καλείται να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Πρέπει να ψάξει βαθιά, στους πιο

βρόμικους υπονόμους του σάπιου συστήματος, για να βρει τον προδότη…

Αλλά ακόμα κι αν τον βρει, πόση αληθινή σημασία έχει; Διότι αυτό που πραγματικά μπαίνει στο

μικροσκόπιο είναι η ίδια η περσόνα του Σμάιλι, ενός γραφιά πολυτελείας, ενός ανθρώπου με την

όψη καημένου υπαλλήλου, χρόνια δέσμιου μιας καθημερινότητας αμέτρητων πρωτοκόλλων και

ανούσιων λεπτομερειών. Ένας δημόσιος υπάλληλος του οποίου ο ρόλος και η εξουσία στηρίζονται

στο οικοδόμημα μιας από τις μεγαλύτερες φούσκες του 20ου αιώνα, τη βαρβάτη φούσκα της

κατασκοπείας. Και το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για να υπηρετήσει μάταια την προστασία του

κορεσμένου και παρανοϊκού αγγλικού κράτους, είναι η κατάδυσή του σε μια προσωπική μιζέρια

και μελαγχολία, έχοντας στύψει από το γέρικο σώμα του κάθε σταγόνα ζωής κι ερωτισμού κυνη-

γώντας τον εχθρό…

O Γκάρι Όλντμαν είναι συγκλονιστικός στο ρόλο του Σμάιλι και ο Τόμας Άλφρεντσον σκηνοθετεί

ένα από τα μικρά αριστουργήματα της χρονιάς. Έτσι απλά.

Αξιολόγηση: ****

Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος

HUGOΣκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορσέζε

Παίζουν: Άσα Μπάτερφιλντ, Κλόε Γκρέις Μόρετζ, Μπεν Κίνγκσλεϊ,

Σάσα Μπάρον Κόεν, Τζουντ Λο, Έμιλι Μόρτιμερ, Κρίστοφερ Λι, Ρέι

Γουίνστον


ΒΑΚΟΥΡΑ 1, ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ, ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 2&5, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 8, VILLAGE COSMOS 2&5 (3η εβδομάδα)

Υπάρχει κάτι στη στιγμή που η πρώτη δέσμη φωτός της κινηματογραφι-

κής μηχανής αγγίζει το λευκό πανί που δε μπορεί να συγκριθεί κυριολε-

κτικά με τίποτε άλλο στον κόσμο. Μοιάζει με όνειρο, με τελετουργία, με

προσωπική ευτυχία που λαμβάνει χώρα μέσα στο συλλογικό ασυνείδητο

της αίθουσας. Η γλώσσα είναι εξαιρετικά πολύ «λίγη» μπροστά στις

εικόνες. Δε μπορεί να περιγράψει τη μαγεία. Αυτή τη μαγεία που είτε

τη νιώθεις είτε όχι. Διότι σε κάποιους αρέσει ο κινηματογράφος, σε

κάποιους αρέσει πολύ, αλλά κάποιοι αγαπούν τον κινηματογράφο. Ο

Ζορζ Μελιές αισθάνεσαι πως ένοιωθε κάτι αντίστοιχο.

Ένας από τους πρώτους μάγους του κινηματογράφου, δημιούργησε

κάποια από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα όλων των εποχών. Ονει-

ρικά, φανταστικά, υπερβατικά. Τα φιλμ του είναι ταξίδια και ο Μπράιαν

Σέλζνικ, που έγραψε το βιβλίο «Η εφεύρεση του Ουγκό Καμπρέ» το

αφουγκράζεται αυτό. Ένα παραμύθι που συνδυάζει υπέροχη εικονο-

γράφηση και μεστό λόγο με τρόπο πολύ κινηματογραφικό. Ο Σκορσέζε

είναι ο τελευταίος άνθρωπος που θα περνούσε ποτέ από το μυαλό

του αναγνώστη ως πιθανός μεταφορέας του βιβλίου στην οθόνη. Ενώ

όπως αποδεικνύεται θα έπρεπε να είναι ο πρώτος. Διότι παραδίδει

ένα αληθινά μαγικό αριστούργημα, ένα σινεφίλ διαμάντι, μια επιστολή

αγάπης στην τέχνη του κινηματογράφου και δη στον Μελιές, όπως

μόνο ένας αληθινός εραστής του σινεμά θα μπορούσε να πράξει.

Η ιστορία είναι μαγική. Πρόκειται για έναν συνδυασμό υπαρκτών και

ανύπαρκτων προσώπων, μία ευφάνταστη συνάντηση ενός μικρού

αγοριού, του Ουγκό με τον Μελιές, στο Παρίσι του 1930 όπου θα

εκτυλιχθεί μια καταπληκτική περιπέτεια. Το σενάριο δε θα μπορούσε

να αποτελεί πιο εύστοχη μεταφορά κρατώντας όλο το βασικό ιστό

και μεταποιώντας κάποια πιο λογοτεχνικά στοιχεία σε καθαρά κινη-

ματογραφικά. Τέλος, ο συνδυασμός παραδοσιακών και σύγχρονων

τεχνολογιών προσφέρει μια αισθητική οπτικοποίηση - εμπειρία που

σίγουρα θα κάνει τον Μελιές, αυτόν τον πρωτοπόρο των ειδικών

εφέ, της καλλιτεχνικής διεύθυνσης και της οπτικής αρτιότητας, να

χαμογελά ικανοποιημένος από εκεί που βρίσκεται.

Μια ταινία που φτιάχτηκε για να θυμίσει σε όσους το ξέχασαν γιατί

πήγαιναν σινεμά όταν ήταν παιδιά.

Αξιολόγηση: *****

Αλέξανδρος Μιλκίδης

ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ(THIS MEANS WAR)Σκηνοθεσία: McG

Παίζουν: Κρις Πάιν, Τομ Χάρντι, Ρις

Γουίδερσπουν, Τιλ Σβάιγκερ, Τσέλσι

Χάντλερ, Άμπιγκεϊλ Σπένσερ, Άντζελα

Μπάσετ, Ρόζμαρι Χάρις



Το είπαμε! Σενάρια δεν υπάρχουν. Ούτε παρθενογένεση. Τι μένει λοιπόν; Υβριδισμός ή κλωνο-

ποίηση (όπως προτιμάτε).

Συσκέφθηκαν οι παραγωγοί: «δεν κάνουμε κάτι που να φέρει κόσμο στις αίθουσες, αλλά να

γελάσει λιγάκι το χειλάκι του με τόσα δράματα που παίζει live η ζωή»; Κωμωδία λοιπόν. «Ναι, αλλά

για να έχουμε προσέλευση και των δυο φύλων, να είναι κάτι ρομαντικό». Ρομαντική κωμωδία ε;

Καλό ακούγεται. «Όμως, όχι ένας άντρας που προσπαθεί να κερδίσει μια γυναίκα. Κάν’ τους δύο».

Ενδιαφέρον! «Και κούκλους». Ωραία. «Να ’ναι και κολλητοί, για να ’χει περισσότερο ενδιαφέρον

και να σκοτώνονται ο ένας με τον άλλον για το ποιος θα την κερδίσει». Σκοτώνονται ε; «Τώρα που

το ’πες, δεν τους βάζουμε να ’ναι μαφιόζοι»; Μπα, πολύ σκληρό. «Μπάτσοι»; Πολύ κοινό. «Α, να

’ναι κατάσκοποι και να έχουν όλα τα σύγχρονα μέσα στη διάθεσή τους, ώστε να ξέρει ο ένας τις

κινήσεις του άλλου και ο ανταγωνισμός να είναι μεγαλύτερος». Είσαι διάνοια! «Λοιπόν, σε όλα αυτά

πρόσθεσε καλλίγραμμα κορμιά (εννοείται), λουσάτο ντύσιμο (φυσικά), χλιδάτα μέρη (εξυπακούεται),

μπόλικη δράση (αυτό κι αν δε θα πλεονάζει) και για γαρνιτούρα κάτι ηθικοπλαστικό, έτσι για να

υπάρχει και ένα επιμύθιο». Υπέροχα, αλλά… ποιο θα ’ναι το σενάριο; «Ρε, είσαι πολύ βλήμα. Αν έχει

τόσα πράγματα, σενάριο θα ψάχνει ο θεατής;». Μα, χρειάζεται κάτι ως πρόφαση. «Ε, καλά τότε.

Βάλε την κλασική συνταγή και να δεις που θα σκαρφαλώσει στις πρώτες θέσεις του box office».

Οι παραπάνω διάλογοι δεν είναι προϊόν υποκλοπής, ούτε καν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Αν όμως «Αυτό θα πει πόλεμος», καλό θα ήταν τα όπλα να είναι γεμάτα!

Αξιολόγηση: *

Γιάννης Τοτονίδης

ταινίες


Παίζονται επίσης...

SHAMEΣκηνοθεσία: Στιβ ΜακΚουίν

Παίζουν: Μάικλ Φασμπέντερ, Κάρεϊ

Μάλιγκαν, Τζέιμς Μπαντζ Ντέιλ


ΟΛΥΜΠΙΟΝ (3η εβδομάδα)

O Στιβ ΜακΚουίν, έχοντας και πάλι

για πρώτο βιολί τον εκπληκτικό Μάικλ

Φασμπέντερ, αποδεικνύει πως δεν

πρόκε ι τα ι γ ια δ ιάττοντα αστέρα.

Μινιμαλιστικές εικόνες, ελλειπτική

δομή, σιωπή εκεί που αρμόζει, αναλυτική

φλυαρία όπου είναι αναγκαίο. Προσέξτε

τη σκηνή του ραντεβού στο εστιατόριο,

πώς αλληλεπιδρά η καθωσπρέπει

φορτική περιποίηση του σερβιτόρου με

την αμηχανία και την υποδόρια έλλειψη

νοήματος και προοπτικής. Ο Γκοντάρ

διατεινόταν πως το τράβελινγκ είναι

ΕΡΩΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ(THE VOW)

Σκηνοθεσία: Μάικλ Σούκσι

Παίζουν: Τσάνινγκ Τέιτουμ, Ρέιτσελ

ΜακΆνταμς, Σκοτ Σπίντμαν, Τζέσικα

Λανγκ, Σαμ Νιλ


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 6, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 6&7 (3η εβδομάδα)

Δεν θα σου πω και πολλά γι’ αυτή την

ταινία, δεν με χρειάζεσαι άλλωστε, είσαι

έξυπνος και καταλαβαίνεις εξ αρχής περί

τίνος πρόκειται. Επομένως ρομαντική

κομεντί θα δεις, που «δένει» με τον Άγιο

Βαλεντίνο, μια και η αγάπη η αιώνια και

πουθενά - ή μήπως όχι;

Η επιστροφή της θρυλικής Hammer Films, ενός ζωντανού

μύθου στο genre του horror movie τις δεκαετίες του ’50 και

του ‘60 είναι γεγονός. Με ένα φιλμ τρόμου παλαιάς κοπής,

ανέλπιστα μεταμοντέρνας υφής, μια ιστορία φαντασμάτων στις

αρχές του περασμένου αιώνα, με background μια ομιχλώδη,

moody βικτωριανή βρετανική ύπαιθρο. Ο σκηνοθέτης Τζέιμς

Γουότκινς, έχοντας υπογράψει τα διαπιστευτήριά του με το

χαμηλότονο και ατμοσφαιρικό θρίλερ «Eden Lake», ξέρει

να διαχειρίζεται μαεστρικά τα «υλικά» του. Με ένα μοντάζ

- κέντημα, αξιοποιεί περίτεχνα το φιλμικό χρόνο. Εντάσσει

το θεατή υπολογισμένα και υποβλητικά στην ιστορία.

Σκορπά απλόχερα σασπένς στον αφηγηματικό ιστό του

φιλμ εντείνοντας την αγωνία με τη χρήση οπτικών τρικ και γωνιών λήψης, καθώς ο ήρωας βουτά από την αρχική αμφιβολία στη

μετέπειτα αποδοχή του μεταφυσικού.

Με έμφαση στην ατμόσφαιρα μιας υποβόσκουσας gothic ανατριχίλας και χωρίς υπερβολή στα ειδικά εφέ, το φιλμ του Γουότκινς

μιλά για έναν ήρωα (η ερμηνευτική «ενηλικίωση» του μικρού «μάγου» Ντάνιελ Ράντκλιφ κρίνεται αρκούντως ελπιδοφόρα) που εκτός

από τα εκδικητικά πνεύματα, έχει να αναμετρηθεί και με τα δικά του προσωπικά «φαντάσματα». Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο

της Σούζαν Χιλ, το «Η γυναίκα με τα μαύρα» υπηρετεί με σεβασμό τους κανόνες του είδους, χωρίς χολιγουντιανές «απιθανότητες»

ποντάροντας σε μηχανισμούς, χιλιοειδωμένους μεν που οδηγούν στον πολυπόθητο ζόφο δε: αράχνες, άγρια βλάστηση, σκιές,

ψηλοτάβανα δωμάτια, ομίχλη, τριξίματα από πόρτες που ανοιγοκλείνουν, κατάρες, φωτογραφίες με μάτια παιδιών που λείπουν…


Πέτρος Αλμπάνης

Ένας χωρισμός, Το κορίτσι με το τατουάζ, Το λιμάνι της Χάβρης, Ο τελευταίος χορευτής του Μάο, Οι απόγονοι, Το άλογο του πολέμου, Η Σιδηρά Κυρία, The Artist, Star

Wars Επεισόδιο 1: Η Αόρατη Απειλή, The Muppets, Happy Feet Two, Γάτος σπιρουνάτος

ταινίες

ζήτημα ηθικής στάσης, στην περίπτωσή μας είναι σίγουρα εργαλείο

ψυχαναλυτικής ανατομίας στη σκηνή του ψυχρού, οργισμένου και

ανήσυχου βραδινού τζόκινγκ.

Η εποχή μας έχει αγκαλιάσει το κενό, έχει αποχαρακτηρίσει μέχρι

και την αποξένωση. Τίποτα το σπαρακτικό πλέον στην ανθρώπινη

μοναξιά. Το σεξ σε όλες τις δυνατές μορφές του ως ανεπιτυχές

υποκατάστατο του εσωτερικού πόνου, ένα πρόχειρο μπάλωμα του

κενού, το μόνο που έχει μείνει ως επιλογή. Τι ζητάει ο πολιτισμός

μας από το αρσενικό, πότε αυτό επιτελεί πια τον ρόλο του; Το

ζητούμενο υπήρξε ανέκαθεν να «γαμάει» κυριολεκτικά και ιδίως

μεταφορικά. Τώρα τι πρέπει να κάνει άραγε, τώρα που κι αυτή η

τάση έφτασε στο «μετά» της;

Η διαδοχή των κοντινών πλάνων όταν η Κάρεϊ Μάλιγκαν τραγουδά την καταπληκτική διασκευή του «New York, New York» μας

τα έχει ήδη πει όλα. Ο ψευτο-θριαμβευτικός τόνος του τραγουδιού με την κλασική ψευδαίσθηση νίκης που γνωρίζαμε, πάει

περίπατο. Σαν σπαρακτική και χαμηλόφωνη κραυγή μίας παραδοχής ήττας και αποτυχίας. «If I can make it there, I can make

it anywhere». Όχι πια, τα όνειρα θρυμματίστηκαν, I can make it nowhere. Μία γενναία και διεισδυτική σπουδή στην ανθρώπινη

ψυχο/απο-σύνθεση.

Αξιολόγηση: ****

Γιώργος Παπαδημητρίου

πάντοτε ποθούσα για όλους μας, βρίσκει την τέλεια εφαρμογή της σε αυτή

την ταινία.

Θα μπορούσε να είναι μια διαφορετική εκδοχή της «Αιώνιας λιακάδας ενός

καθαρού μυαλού» όμως χάνεται στα κλισέ της. Παρόλα αυτά απογοητευτική ή

μπανάλ δεν τη λες. Με τους κεντρικούς πρωταγωνιστές της, Τσάνινγκ Τέιτουμ

και Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, να στηρίζουν σθεναρά τους ρόλους τους, θα δεις

μια ενδιαφέρουσα ιστορία που φυλλορροεί στα γρήγορα στο μυαλό σου.

Καθότι η ιστορία της Πέιτζ που χάνει τη μνήμη της μετά από ατύχημα, και

ο αγώνας του Λέο να της επαναφέρει την αγάπη και τον έρωτά τους που

φυσικά… τα έχει απεμπολήσει, έχει και ρομαντισμό, και ευφυή τρικ και

εξυπνάδες και λεονταρισμούς και τραγικά κλισέ. Όλα αυτά πακέτο, αχταρμάς.

Εν ολίγοις είναι μια ταινία καλή για dvd στο σπίτι σου, τύπου «Serendipity»,

για να τη δεις με την αγαπημένη σου και να ερωτευτείτε κι άλλο, πιο λογικά, και πιο έντονα.

Αξιολόγηση: **

Νέστορας Πουλάκος

(www.sevenart.gr)

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ(THE WOMAN IN BLACK)

Σκηνοθεσία: Τζέιμς Γουότκινς

Παίζουν: Ντάνιελ Ράντκλιφ, Τζάνετ

ΜακΤιρ, Κιάραν Χιντς



Ο δικηγόρος Άρθουρ Κιπς ενόσω θρηνεί

το θάνατο της γυναίκας του, καλείται

να φέρει εις πέρας τις κληρονομικές

υποθέσεις μιας πλούσιας γυναίκας

που ζούσε σε ένα απομακρυσμένο

χωριό της βρετανικής υπαίθρου σε

ένα ανατριχιαστικό παλαιό αρχοντικό.

Τα σκοτεινά μυστικά του παρελθόντος

έρχονται στην επιφάνεια, τα παιδιά του

χωριού το ένα μετά το άλλο θανατώνονται

και μια μυστηριώδης γυναικεία φιγούρα

ντυμένη στα μαύρα εμφανίζεται από το


Έρλαντ Γιόζεφσον (1923 - 2012)

Στις 25 Φεβρουαρίου έφυγε από τη ζωή ο εξαίρετος ηθοποιός

Έρλαντ Γιόζεφσον μετά από πενταετή τουλάχιστον πάλη με

τη νόσο του Πάρκινσον. Ήταν επίσης θεατρικός συγγραφέας

και σεναριογράφος, διηγηματογράφος και ποιητής, πατέρας

πέντε παιδιών.

Η μακρόχρονη φιλία του με τον μεγάλο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

ξεκίνησε στα 16 του, όταν συνεργάζονται στο θέατρο

(«Ο έμπορος της Βενετίας», 1939). Θα τον ακολουθήσει

δημιουργικά σε βάθος έξι δεκαετιών, από τη δεύτερη ταινία

του Σουηδού μαέστρου («Βρέχει στην αγάπη μας», 1946)

μέχρι την τελευταία («Saraband», 2003) αλλά και το τελευταίο θεατρικό. Παρέμεινε κυρίως

θεατρικός ηθοποιός μέχρι το 1958 («Ο άνθρωπος με τα δύο πρόσωπα», «Στο κατώφλι της

ζωής»). Συνεργάστηκε με τον Μπέργκμαν σε δυο θεατρικά έργα υπογράφοντας με το ετερώνυμο

Μπούντελ Έρικσον («Ο κήπος των απολαύσεων», «Όλες αυτές οι γυναίκες») που έγιναν ταινίες

(1961 και 1964) και από το 1966 τον διαδέχτηκε στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στο

Βασιλικό Δραματουργικό Θέατρο της Στοκχόλμης.

Από το 1968 («Η ώρα του λύκου») προσχωρεί ολόψυχα στο μπεργκμανικό κινηματογραφικό

σύμπαν. Θα κάνει μαζί του συνολικά 15 ταινίες και τηλεταινίες (7 με παρτενέρ την Λιβ Ούλμαν)

και θα αναλάβει σταδιακά πρωταγωνιστικό ρόλο μετά την απόφαση του Μαξ φον Σίντοφ (13

ταινίες με τον Μπέργκμαν) να ακολουθήσει διεθνή καριέρα (1971). Σημαντικές θεωρούνται οι

ερμηνείες του στα έργα «Το πάθος της Άννας» (1969), «Κραυγές και ψίθυροι» (1972), «Σκηνές

από ένα γάμο» (1973), «Πρόσωπο με πρόσωπο» (1976), «Φθινοπωρινή σονάτα» (1978), «Φάνι

και Αλέξανδρος» (1982) και «Μετά την πρόβα» (1984). Το υπέροχο «Saraband» ήταν η συνέχεια

των «Σκηνών από ένα γάμο» με 30 χρόνια απόσταση.

Το 1977 θα ξεκινήσει τη δική του διεθνή πορεία με το ρόλο του Νίτσε στη βιογραφική ταινία

«Πέρα από το καλό και το κακό» της Λιλιάνα Καβάνι. Η συνέχεια είναι λαμπρή με σκηνοθέτες τους

Φράνκο Μπρουσάτι («Ας ξεχάσουμε τη Βενετία», 1980), Ντούσαν Μακαβέγιεφ («Μοντενέγκρο

ή γουρούνια και μαργαριτάρια», 1981), Φίλιπ Κάουφμαν («Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι»,

1988), Ίστβαν Ζάμπο («Χάνουσεν», 1988), Πίτερ Γκρίναγουεϊ («Τα βιβλία του Πρόσπερο», 1991)

και Θόδωρο Αγγελόπουλο («Το βλέμμα του Οδυσσέα», 1995). Εκεί όμως που άφησε ανεξίτηλο

στίγμα είναι οι δύο τελευταίες ταινίες του Ταρκόφσκι, «Νοσταλγία» (1983) και «Η Θυσία» (1986).

Το 1978 θα δοκιμάσει με αρκετή επιτυχία τις δυνάμεις του πίσω από την κάμερα («Ένας και

μία») σε συνεργασία με τους Σβεν Νίκβιστ και Ίνγκριντ Τούλιν. Η δεύτερη όμως απόπειρα θα

είναι τραγική («Marmalade Revolution», 1980). Το 2000 έδωσε ρεσιτάλ εκφραστικότητας στην

«Απιστία» της Ούλμαν ενσαρκώνοντας τον συγγραφέα Μπέργκμαν.


Βασίλης Τσιβιλίκας: «άνθρωπε φιλοσόφησε...

... λίγο και συλλογίσου, και μην την κάνεις δύσκολη άνθρωπε

τη, άνθρωπε τη ζωή σου»!

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη μεσούσης της Κατοχής (1942)

από μεσοαστική οικογένεια, πρωτότοκος και μοναχογιός.

Όντας κολεγιόπαις ένιωσε τα πρώτα σκιρτήματα περί ηθοποιίας

στη θεατρική ομάδα του κολεγίου. Παράτησε την Αγγλική

Φιλολογία για το σανίδι αλλά απέτυχε να εισαχθεί στη Σχολή

του Θεάτρου Τέχνης αν και ο Κουν τον κάλεσε αργότερα

(1968) αφού κατάλαβε το ταλέντο του (με τους «Όρνιθες» στο

Λονδίνο). Σπούδασε Υποκριτική με τον Πέλο Κατσέλη (1965)

και αμέσως έκανε ντεμπούτο (1966) στο Θέατρο Νέας Ιωνίας

του Γιώργου Μιχαηλίδη.

Η πορεία του στο παλκοσένικο παρέμεινε αδιάλειπτη μέχρι και

σήμερα, 29 Φεβρουαρίου, που προδόθηκε από την καρδιά

του. Δούλευε ασταμάτητα είτε ως απλός συντελεστής είτε ως

θιασάρχης και θεατρικός παραγωγός. Τη Θεσσαλονίκη δεν την ξεχνούσε ποτέ στις περιοδείες

του. Επιγραμματικά αναφέρουμε συνεργασίες με Λαμπέτη, Αλεξανδράκη-Γαληνέα, Βαλάκου,

Κωνσταντάρα, Γιούλη, Λάσκαρη, Βουγιουκλάκη, Βουτσά-Μουστάκα-Χρονοπούλου, Κλυνν,

Κωνσταντίνου σε έργα κλασικών (Μπέρναρ Σο, Αρμπούζοφ, Σάιμον, Κούνεϊ, Σακελλάριου,

Μολιέρου, Φεϊντό), επιθεωρήσεις, σύγχρονες κωμωδίες και δράματα.

Στον κινηματογράφο έκανε γρήγορο αλλά χαρακτηριστικό πέρασμα ως χίπης («Η θεία μου η

χίπισσα»), κεκές μεσάζων («Ο κατεργάρης»), μάνατζερ («Η Ρένα είναι οφ-σάιντ»), φωτογράφος

(«Ο μάγκας με το τρίκυκλο») και σταθμάρχης («Ο κύριος Σταθμάρχης»). Στην τηλεόραση βγήκε

με Το Θέατρο της Δευτέρας (1970) και μετά τα σήριαλ βρέθηκε συμπαρουσιαστής με τον Πλέσσα

και τον Φέρρη στο Kαλλιτεχνικό Καφενείο (1986 - 1988).

«Γιατί η ζωή σου, άνθρωπε, να ξέρεις είναι λίγη και δεν την έμαθε κανείς την ώρα που θα φύγει...»

όπως τραγουδάει με τη φωνή του Πάριου συνοδεύοντας τον Κώστα Μεντή στην κωμωδία

«Ζητείται επειγόντως γαμπρός»...


Next

Την ερχόμενη Πέμπτη 8 Μαρτίου τρεις από τις νέες ταινίες που αναμένονται

να βγουν στη Θεσσαλονίκη είναι οι εξής: «Μυστηριώδης εξαφάνιση» (Gone)

του Χέιτορ Ντάλια με τους Αμάντα Σέιφριντ, Τζένιφερ Κάρπεντερ και Γουές

Μπέντλεϊ, «John Carter - Ανάμεσα σε δύο κόσμους» (John Carter) του Άντριου

Στάντον με τους Τέιλορ Κιτς, Μαρκ Στρονγκ και Σαμάνθα Μόρτον και «Ο διάβολος μέσα της» (The Devil Inside) του Γουίλιαμ Μπρεντ Μπελ με τους

Φερνάντα Αντράντε, Σάιμον Κουότερμαν και Ίβαν Χέλμουτ.

Με τη Μέριλιν στις Κάννες!

Δόθηκε στη δημοσιότητα η αφίσα του

65ου φεστιβάλ των Καννών. Ουσια-

στικά βασίζεται σε μια ασπρόμαυρη

φωτογραφία της Μέριλιν Μονρόε που

την τράβηξε ο Γερμανός φωτογράφος

Ότο Λ. Μπέτμαν. Η Μέριλιν κρατάει μια

τούρτα γενεθλίων στα χέρια της, έτοιμη

να φυσήξει (blow...) και να σβήσει το ένα

και μοναδικό κεράκι - και ναι, οι μνήμες

από το «Happy Birthday Mr. President»

ξυπνούν ολοζώντανες. Φέτος συμπλη-

ρώνονται 50 χρόνια από το θάνατο της Μέριλιν και οι ιθύνοντες του

φεστιβάλ σκέφτηκαν να συνδυάσουν τον συγκεκριμένο... εορτασμό με

τα 65 χρόνια του φεστιβάλ. Μόνο που - κατά την άποψή μας - η από-

φασή τους αυτή δείχνει αν μη τι άλλο, συντηρητισμό. Και πέρσι είχαν για

αφίσα φωτό βασισμένη σε ασπρόμαυρη φωτό της Φέι Ντάναγουεϊ και

γενικώς τα τελευταία χρόνια κυριαρχεί μια γυναίκα ηθοποιός σε σκηνή

από ασπρόμαυρη ταινία του παρελθόντος. Αυτό έχει να προτείνει το

φεστιβάλ; Επιστροφή στη σιγουριά του παρελθόντος; Τότε που οι ταινίες

ήταν καλές; Αντί η αφίσα να υποδηλώνει μια ανησυχία για τον κινημα-

τογράφο αλλά με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, αντ’ αυτού έχουμε

την γκλαμουριά, την ασφάλεια, τον συμβιβασμό. Έτσι όπως το πάνε, σε

καμιά 30αριά χρόνια θα ετοιμάσουν αφίσα βασισμένη σε ταινία του Άνταμ

Σάντλερ... Ας ελπίσουμε πως το πρόγραμμα θα είναι πιο συναρπαστικό

και χωρίς ευκολίες. Το φεστιβάλ φέτος θα διεξαχθεί από τις 16 έως τις 27

Μαϊου και πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του διεθνούς διαγωνιστικού

τμήματος θα είναι ο Νάνι Μορέτι.

Θ.Γ.


Τα Oscars για μένα είναι καθημερινό βίωμα, μια κρυφή ελπίδα καταξίωσης για τις ταινίες

που εκτιμώ αλλά κι ένας γοητευτικός γρίφος η λύση του οποίου με φέρνει incredibly

close στο μυαλό ενός σώματος επαγγελματιών του Χόλιγουντ το οποίο έχει την εξής

αντιφατική ιδιαιτερότητα: Plenty of times, ψηφίζει με την καρδιά του. Γι’ αυτό έφερε στην

εννιάδα για Καλύτερη Ταινία το (το λάτρεψα) corny family weeper που λέγεται «Άλογο

του πολέμου». Το ίδιο κι όταν έσκασε η «Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά» βόμβα

ως τελευταία υποψηφιότητα. Δεν τα έχρισε όμως η Ακαδημία τελικούς νικητές. Because

Academy Knows Best. Το φετινό βραβευτικό concept ήταν πολύ καλά δουλεμένο,

όσο μπορεί κάποιος να μιλήσει για ρεύματα ψηφοφόρων. Η χρονιά ανήκε στον βωβό

κινηματογράφο, είτε ως κατασκευή και μάθημα ιστορίας («Hugo») είτε ως cineσθημα

ενός κόσμου που πάλλεται να βρει τη χαμένη του αθωότητα («The Artist»). Το «Hugo» έφτασε τα 200 εκατομμύρια κόστος

μαζί με το PR Plan κι έφερε πίσω λιγότερο από 70. Η αλήθεια είναι πως αν ο Σκορσέζε ήταν οποιοσδήποτε άλλος δε θα

ξαναγύριζε big budget ταινία γιατί οι καιροί είναι ιδιαιτέρως χαλεποί. Από την άλλη, τo «The Artist» έφτασε κοντά τα 40

εκατομμύρια σύνολο γιατί είχε τεράστιο PR, εντελώς δυσανάλογο με τα 20 εκατομμύρια της κατασκευής του, τα οποία

μόλις και μετά βίας θα τα βγάλει χάρη στην 5πλή του βράβευση.

Πέντε Όσκαρ πήρε κι ο «Hugo», στις δεύτερες, τις «τεχνικές» κατηγορίες. Εξαιρετικά φτιαγμένη ταινία, εφάμιλλη της

μόνο το «Κορίτσι με το τατουάζ» που απέδρασε με το Καλύτερο Μοντάζ. Το «Hugo» το είχα για 3 Όσκαρ, έκλεψε όμως

τη φωτογραφία από το «Δέντρο της ζωής» και τα Οπτικά Εφέ από το «Ο πλανήτης των πιθήκων: Η εξέγερση». Πως αλλιώς

όμως θα χρυσωνόταν το χάπι όταν η... γαλλική απόβαση πήρε τα καλύτερα χρυσά αφαιρώντας περίπου το σκαλπ των

αμερικανικών μεγαθηρίων; Χρίζεις αυτόματα το «Hugo» ως την πλέον καλοφτιαγμένη παραγωγή και ταυτόχρονα μοιρά-

ζεις τα σενάρια στους auteurs Γούντι Άλεν και Αλεξάντερ («Mom, σ’ αγαπώ πολύ!») Πέιν. Μαγεία η δουλίτσα. Για λίγο

πίστεψα ότι η Ακαδημία θα έκανε ένα ακόμη βήμα παραπέρα να αποτίσει τιμή στο Θόδωρο Αγγελόπουλο κατά τη διάρκεια

ενός υποτονικού In Memoriam. Μετά θυμήθηκα ότι εκεί γνωρίζουν μόνο τον δις «oscarικότερο» Μιχάλη Κακογιάννη και

προσγειώθηκα στην αδυσώπητη πραγματικότητα...

... οποία παραμένει για μια ακόμη φορά ότι ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν είναι ο ισχυρότερος player του Χόλιγουντ, το golden

boy της Ακαδημίας. Πέρυσι διέπρεψε συνετά (4 αγαλματίδια) με το «Λόγο του βασιλιά», τώρα είχε πολύ καλύτερη ταινία

να προωθήσει, όμως (μην το ξεχνάμε αυτό) στην ουσία πρόκειται για γαλλική παραγωγή. Αδιανόητο πριν μερικά χρόνια.

Βωβή ασπρόμαυρη ταινία. Ανήκουστο πράγμα από το 1929 και δώθε. Το κατόρθωσε όμως. Το μεγαλύτερο του επίτευγμα

όμως, το κερασάκι στην τούρτα, η χαριστική βολή, έμελλε να είναι η νίκη της Στριπ επί της Ντέιβις. Για κάποιο λόγο, η

υποστηρικτική ερμηνεία της Βαϊόλα στο «Οι υπηρέτριες» έπαιζε δυνατά ως η ιστορική στιγμή που θα γινόταν το 1-2 μαύ-

ρων ερμηνευτριών στο θεσμό για πρώτη φορά. Έλα όμως που η πανάξια νικήτρια Οκτάβια Σπένσερ τάπωσε τη Βαϊόλα

scene-after-scene στην ταινία;

Δίκαιη η επικράτηση της Μέριλ πέρα ως πέρα καθώς και του εκπληκτικού μέικ-απ του κακού φιλμ «Η σιδηρά κυρία».

Το «The Artist», ένα εργαστηριακό project, που δε θα δημιουργήσει καμιά συναφή μόδα, ήρθε και χάιδεψε την γεροντική

Ακαδημία εκεί που πραγματικά το χρειαζόταν: στον υπερτροφικό της προστάτη.

Οι προδιαγεγραμμένες βραβεύσεις, οι δυσεξήγητες (όχι τώρα πια μετά από 20 χρόνια στο κουρμπέτι) αρνήσεις ανα-

γνώρισης σε σημαντικές καλλιτεχνικές καταθέσεις («Shame», «Warrior», Μάικλ Φασμπέντερ, Τίλντα Σουίντον, Άλμπερτ

Μπρουκς οι πλέον χτυπητές το 2011), όλο δαύτο το πανηγύρι παίρνει μέσα σε μια βδομάδα το πολύ τη θεσούλα του

στο χρονοντούλαπο της κινηματογραφικής ιστορίας. Γρήγορα cineρχομαι όμως, διότι αντιλαμβάνομαι ότι η βιομηχανία

ονείρων έχει τα γρανάζια και τους μηχανισμούς της όπως το Automaton του Hugo Cabret ή αν προτιμάτε, είναι το γεμάτο

αστείρευτη ζωντάνια tap dancing του «The Artist» που μας δίνει πρώτη θέση πλατεία στο δικαίωμα να ζούμε σε έναν μαγικό

κόσμο, πέρα και μακριά από τη ζοφερή πραγματικότητα. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, «I have to thank The Academy»…

(αναδημοσίευση - ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στην ιστοσελίδα www.moviesltd.gr)

σινεμά

Για τις προσκλήσεις:- Σε ότι αφορά το «Ολύμπιον»

θα πρέπει να συμπληρώσετε την

ταινία της προτίμησής σας (για

αυτήν την εβδομάδα «Shame»

ή «Albert Nobbs»)

- Σε ότι αφορά το «Βακούρα»

θα πρέπει να συμπληρώσετε την

ταινία της προτίμησής σας (για

αυτήν την εβδομάδα «Η σιδηρά

κυρία» ή «Hugo»)

- Σε ότι αφορά το «Μακεδονι-

κόν» θα πρέπει να συμπληρώ-

σετε τον τίτλο «Κι ο κλήρος

έπεσε στον Σμάιλι»

- Σε ότι αφορά το «Φαργκάνη»

θα πρέπει να συμπληρώσετε τον

τίτλο «Ένας χωρισμός»

Οι πέντε πρώτοι σε κάθε κατη-

γορία κερδίζουν ένα εισιτήριο

για την ταινία της επιλογής

τους! Μπορείτε να στέλνετε

μέιλ ξεχωριστά και για τους

τέσσερις κινηματογράφους (έξι

αίθουσες) αλλά προφανώς δεν

μπορεί κάποιος να κερδίσει και

για τους τέσσερις - θα κερδίσει

μόνο για τον ένα.

Οι νικητές θα ειδοποιηθούν

με προσωπικό e-mail ενώ τα

ονόματά τους θα αναρτηθούν

και στη σελίδα του φιλμ νουάρ

στο facebook το απόγευμα της

Παρασκευής. Και από τη στιγμή

που θα ειδοποιηθούν μέχρι το

πέρας της κινηματογραφικής

εβδομάδας μπορούν να δουν

την ταινία για την οποία κέρδι-

σαν το εισιτήριο με επίδειξη της

ταυτότητάς τους στο ταμείο του

αντίστοιχου κινηματογράφου.

Καλή προβολή!

Μετά τα Όσκαρ τι;Κάτω οι μάσκες! (In Harvey We Trust)

από τον Τάκη Γκαρή

Αλ. Παπαδιαμάντη 6 (περιοχή Μαρτίου) Τηλ. 2310 861874www.kroustophono.gr , email: [email protected]

Μαθήματα κρουστών, Drums, κιθάρας,

μουσικής προπαιδείας, παιδικό musical.

Εγγραφές όλο το χρόνο

«Δευτέρες στο Φαργκάνη» Συνεχίζονται οι προβολές της Κινηματογραφικής Λέσχης Θεσσαλονίκης στον κινηματογράφο «Φαργκάνη». Αυτήν τη Δευτέρα 5 Μαρτίου θα προβληθεί η ταινία «Ο πατέρας των παιδιών μου» (Le père de mes enfants) της Μία Χάνσεν-Λαβ, με τους Λουί-Ντο ντε Λενκεσέν, Κιάρα Καζέλι, Αλίς ντε Λενκεσέν . Ευτυχισμένος πατέρας τριών παιδιών, παντρεμένος με μια γυναίκα που τον λατρεύει και παραγωγός ταινιών που τον παθιάζουν, ο Γκρεγκουάρ Κανβέλ μοιάζει να τα έχει όλα. Μόνο που, μια μέρα, θα αναγκαστεί να βρεθεί αντιμέτωπος με τις συνέπειες των μεγάλων επαγγελματικών του ρίσκων... Η προβολή θα ξεκινήσει στις 21.00.

Ο Ζαν Ντιζαρντέν, νικητής στην κατηγορία α’ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία

του στην ταινία «The Artist» με το Όσκαρ ανά χείρας


σινεμά

Γράφει ο Δημήτρης ΔρένοςΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ Ο ΑΡΤΟΣ /// www.nibblingthevisible.blogspot.com

ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΤΗ ΡΩΜΗ (HABITACION EN ROMA/ ROOM IN ROME)Σκηνοθεσία: Χούλιο Μέντεμ Παίζουν: Έλενα Ανάγια, Νατάσα Γιαροβένκο, Ενρίκο Λο Βέρσο Ισπανία: 2010Διάρκεια: 109’

Η μοναδική γκαλερί που νοικιάζει τα έργα της Αλ. Σβώλου 45 541821, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310 275185

sevenfilmgallery.blogspot.com

Προτάσεις DVD για όσους αναζητούν το διαφορετικό

Μια προσφορά τoυ

Την πρώτη νύχτα του καλοκαιριού, μια ζεστή νύχτα, δυο νεαρές γυναί-

κες, μια Ισπανίδα και μια Ρωσίδα που βρέθηκαν για διαφορετικούς

λόγους στη Ρώμη, θα γνωριστούν πίνοντας κρασί. Εμείς οι θεατές θα

τις γνωρίσουμε λίγο αργότερα, όταν μπροστά στο ξενοδοχείο της πρώ-

της η δεύτερη, αφού αμφιταλαντευθεί, θα αποδεχθεί την πρόσκληση

και θα ανέβει πάνω, στο δωμάτιο, για μια νύχτα ερωτικού σμιξίματος.

Για τη Γαλλίδα θεωρητικό Luce Irigaray, η γυναίκα διατελεί εσαεί

εξόριστη από τον κόσμο της σκέψης, της γλώσσας, της πρακτικής.

Είναι πάντα καταδικασμένη να μιλά με λέξεις ανδρικής επινόησης που

κατασκευάστηκαν σε φιλοσοφικά και μυθολογικά συστήματα όπου

πάντα το αντρικό στοιχείο κυριαρχεί ενώ το γυναικείο εξοβελίζεται στη

σκιά, υποδεέστερο, ελπίζοντας να φωτιστεί από τον αυτόφωτο άντρα.

Αντιπροτείνει η Irigaray ένα γνήσιο γυναικείο λόγο - όπου οι γυναίκες

θα μιλήσουν για τις γυναίκες - και που θα φέρει στο προσκήνιο ό,τι

καταπιεσμένο και αποδιωγμένο γυναικείο βρίσκεται στα θεμέλια της

κουλτούρας μας. Ας προσεγγίσουμε την ταινία υπό αυτό το πρίσμα.

Οι γυναίκες θα γδυθούν μέσα σε ένα δωμάτιο βαρύτιμου διάκοσμου,

πλαισιωμένο με πίνακες τέχνης. Τον πρώτο κύκλο σωματικής επαφής θα διαδεχθούν οι αφηγήσεις τους για το παρελθόν τους.

Παραλλαγές, φαντασίες, εκδοχές. Δεν εμπιστεύονται ακόμα η μία την άλλη.

Οι γυναίκες βρίσκονται σε αντιπαλότητα μεταξύ τους. Στην κλασική ψυχανάλυση δεσπόζει ο μύθος του Οιδίποδα και η γυναίκα

ως κακέκτυπο του άντρα πασχίζει να του μοιάσει ενώ φθονεί και εχθρεύεται τις ομόφυλές της.

Οι εραστές των αφηγήσεών τους θα είναι εξουσιαστικές πατριαρχικές φιγούρες: ένας σεΐχης, ένας μαφιόζος, ένας καθηγητές

πανεπιστημίου. Στην παραδεδομένη πολιτική οικονομία της επιθυμίας, η γυναίκα είναι ένα φετιχοποιημένο εμπόρευμα, το

νόμισμα που ανταλλάσσουν οι άντρες διεκπεραιώνοντας τις υποθέσεις τους.

Θα συμφωνήσουν πως απόψε δε χρειάζονται φαλλό ή κάτι που να του μοιάζει. Το γυναικείο σώμα είναι προικισμένο με δυο

ζευγάρια χειλιών. Η σεξουαλικότητά του είναι κατ’ εξοχήν πληθυντική. Τα χείλη αρθρώνουν λόγο και αρθρώνουν επιθυμία - και

ταυτόχρονα στέκουν πάντα μισάνοιχτα, ξένα προς τις διχοτομήσεις και την αντιπαράθεση.

Στη λακανική ψυχανάλυση η σωματική ταυτοποίηση του υποκειμένου συμβαίνει μπροστά στον καθρέφτη και εκεί επινοεί το

ιδεώδες εγώ του. Η Irigaray αντί του επίπεδου καθρέφτη προτείνει έναν κυρτό, στον οποίο η γυναικεία ανατομία δε θα προ-

δίδεται ως έλλειψη και κενό αλλά θα αναδεικνύεται σε όλη της την καμπυλότητα. Αυτό αποπειράται η σκηνοθεσία της ταινίας

ακολουθώντας τα σώματα των ηρωίδων στις επάλληλες επαφές τους σε μια ποιητική του ρευστού.

Κυλά η νύχτα και έρχεται η ώρα του μύθου. Κοιτώντας τους πίνακες του δωματίου που γεφυρώνουν 25 αιώνες και εποχές τέχνης,

οι δυο γυναίκες υποχωρούν από το σχήμα της γυναίκας ως αυτής που λατρεύει το γιο και το νόμιμο σύζυγο, προς τη γυναίκα

που οι πάντες έχουν υπάρξει κάποτε παιδιά της στο συνεκτικό αξίωμα της ανθρωπότητα, τη γονιμότητα. Αντί του πρωταρχικού

«φόνου του πατέρα» στην πρωτόγονη ορδή που εγκαινιάζει τον πολιτισμό κατά Φρόιντ, η Irigaray αντιπροτείνει το «φόνο της

μητέρας» από το γιο που ενσαρκώνει η Κλυταιμνήστρα.

Το πρωί ξημερώνει. Το φως δεν είναι πάντα τόσο ευγενικό, οι δυο γυναίκες δε μοιάζουν πλέον μυθικές αλλά σάρκινοι άνθρωποι,

με μικρές ατέλειες και μεγάλες επιθυμίες. Το τέλος θα απομείνει ανοιχτό.

Κάποιες στιγμές η ταινία ξενίζει. Έρχεται η σκέψη πως απλώς πρόκειται για ένα επί τούτου τολμηρό εγχείρημα, από άντρα σκη-

νοθέτη, που θέλει να σοκάρει και να πουλήσει μπόλικο γυμνό. Όμως, από την άλλη, εάν επρόκειτο για την κλασική ιστορία ενός

άντρα και μιας γυναίκας, ολόγυμνων, μια μοιραία νύχτα σε μια όμορφη πρωτεύουσα, θα λέγαμε για την όμορφη σκηνοθεσία

και ατμόσφαιρα.

Ίσως τελικά η Irigaray να έχει δίκιο…


videodrome-filmnoir.blogspot.com

Starsystem Αριστούργημα ***** Πολύ καλό **** Καλό *** Ενδιαφέρον ** Μέτριο * Κακό •

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Θό

δω

ρο

ς Γ

ιαχο

υστί

δης

*(S

UN

DA

Y)

Γιά

ννης

Ν. Γ

κακί

δης

Αλέ

ξης

Δερ

μεντ

ζόγλ

ου

*(Μ

ΑΚ

ΕΔ

ΟΝ

ΙΑ -

ΕΡ

Τ)

Γιώ

ργο

ς Ζ

ερβό

πουλ

ος

(MO

VIE

S L

TD

)

Σω

τήρ

ης Ζ

ήκο

ς *

(CIT

Y)

Τά

σο

ς Θ

εοδ

ωρ

όπο

υλο

ς (I

EF

IME

RID

A.g

r)

Κω

νστα

ντίν

ος

Κα

ϊμά

κης

*(C

ITY

PR

ES

S)

Στρ

άτο

ς Κ

ερσ

ανί

δης

*(Ε

ΠΟ

ΧΗ

)

Βα

σίλ

ης Κ

εχα

γιά

ς *

(TV

XS

)

Αλέ

ξανδ

ρος

Ρω

μανό

ς Λ

ιζά

ρδο

ς (Ε

ΡΤ)

Χρ

ήστο

ς Μ

ήτσ

ης *

(ΑΘ

ΗΝ

ΟΡ

ΑΜ

Α)

Αλέ

ξανδ

ρο

ς Μ

ιλκί

δης

Δημ

οσ

θέν

ης Ξ

ιφιλ

ίνο

ς *

Γιώ

ργο

ς Π

απα

δημ

ητρ

ίου

(CIN

ED

OG

S)

Νέσ

τορ

ας

Πο

υλά

κος*

(SE

VE

NA

RT

.gr)

Ιωσ

ήφ Π

ρω

ιμά

κης

(MO

VIE

S F

OR

TH

E M

AS

SE

S)

Γιά

ννης

Το

τονί

δης

*

Ηλί

ας

Φρ

αγκ

ούλ

ης *

(MA

D T

V)

Αχι

λλέα

ς Ψ

αλτ

όπο

υλο

ς *

ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ *** *** ** ** ** ** ** * **** *

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

THE GREY *** *** * *** ** *** *** ** *** **** ***

ALBERT NOBBS *** ** *** *** ** *** ** *** **** ** *** ** *** **** ** *****ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΚΟΝΤΑ

** ** *** ** *** *** ** ** ** ** *** * *** * ****

ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ * ** ** * * ** ** * •

ΚΙ Ο ΚΛΗΡΟΣ ΕΠΕΣΕ ΣΤΟΝ ΣΜΑΪΛΙ ***** **** ***** **** *** **** **** **** *** *** **** **** **** **** *** **** ****

HUGO **** **** **** *** ** ***** **** *** ** ***** **** ***** *** ** ***** ***** *****

SHAME * **** **** *** **** *** **** **** **** **** **** **** *** **** • ** ****

ΕΡΩΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ** ** ** ** * ** * *

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ** ** * *** *** • * ** ** • ** **

(* μ

έλος

της

Π.Ε.

Κ.Κ.

)


κινηματογραφικήατζέντα

ΓΚΛΕΝΚΛΟΟΥΖΜΙΑ

ΓΟΥΑΣΙΚΟΦΣΚΑΑΑΡΟΝ

ΤΖΟΝΣΟΝ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΟΙ...Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ!

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

ΟΛΥΜΠΙΟΝ

ALBERT NOBBS

“H Γκλεν Κλόουζ είναι έτοιμη για το Όσκαρ της!” flix.gr“H Γκλεν Κλοουζ επιδεικνύει ερμηνεία που δύσκολα

θα αγνοήσει η Ακαδημία!” ΣΙΝΕΜΑ

Α’ ΓυνΑικειου Ρολου (Γκλεν κλοουζ)Β’ ΓυνΑικειου Ρολου (ΤζΑνεΤ ΜΑκ ΤιΡ)

κΑλυΤεΡου ΜΑκιΓιΑζ

υ π ο ψ η φ ι ο Τ η Τ ε ς Γ ι Α

O S C A R ® 2 0 1 2

υ π ο ψ η φ ι ο Τ η Τ ε ς Γ ι Α

Χ Ρ υς ε ς ς φ Α ι Ρ ε ς 2012Α’ ΓυνΑικειου Ρολου (Γκλεν κλοουζ)

Β’ ΓυνΑικειου Ρολου (ΤζΑνεΤ ΜΑκ ΤιΡ)πΡωΤοΤυπου ΤΡΑΓουδιου

(Lay your head down - SineAd O’ COnnOR)

kx Albert Nobbs film noir.indd 1 21/02/2012 1:01 μ.μ.

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 262051): θέατρο: «Η θεία κι εγώ»

ΒΑΚΟΥΡΑ (2310 233665): Αίθουσα 1: Ο τελευταίος χορευτής του Μάο (19.00), Hugo (21.15), Αίθουσα 2: Η Σιδηρά Κυρία (18.45 – 20.45 – 22.30)

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996): Hugo (18:20), The Artist (20.20 – 21.45)

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 261727): Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι (18.30 – 20.45 – 23:00)

ΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 378404): Αίθουσα 1: Shame (18.45

– 21.00 – 23.00), Αίθουσα 2 «Παύλος Ζάννας»: Albert Nobbs (18.15 – 20.30 – 22.45)

ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2310 960063): Το λιμάνι της Χάβρης (18.45),

Ένας χωρισμός (20.30 – 22.30/ Δευτέρα: 23.00), Ο πατέ-ρας των παιδιών μου (Δευτέρα: 21.00)

ΠΟΛΥΣΙΝΕΜΑ

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ (2310 290290/ Κρατήσεις: 801 11 60000/ on-line: www.i-ticket.gr): Αίθουσα

1: The Grey (18.00 – 20.30 – 23.00), Αίθουσα 2: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη/ Σάβ-

βατο και Κυριακή: 17.10), Hugo (20.10 – 22.50), Αίθουσα 3: Barbie στην ιστορία μιας γοργό-νας 2 (μεταγλωττισμένη: 18.10/ Σάββατο και Κυριακή: 16.20 – 18.10), Star Wars Επεισόδιο 1: Η Αόρατη Απειλή (σε 3D: 19.50), Η γυναίκα με τα μαύρα (22.40), Αίθουσα 4: Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά (19.40 – 22.20/ Σάββατο και Κυριακή: 17.00 – 19.40 – 22.20), Αίθουσα 5:

Hugo (σε 3D: 19.30 – 22.10/ Σάββατο και Κυριακή: 16.50 – 19.30), Αίθουσα 6: Έρωτας από την αρχή (19.40), Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι (22.00), Αίθουσα 7: Μεθυσμένο ημερολόγιο (20.00

– 22.30/ Σάββατο και Κυριακή: 17.30 – 20.00 – 22.30), Αίθουσα 8: Αυτό θα πει πόλεμος (20.10

– 22.20/ Σάββατο και Κυριακή: 18.00 – 20.10 – 22.20)

STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: Barbie στην ιστορία μιας γοργόνας 2 (μεταγλωττισμένη: 16.30 – 18.10/ Σάββατο και Κυριακή: 13.10 – 14.50 – 16.30

– 18.10), The Grey (19.50 – 22.10/ Παρασκευή και Σάββατο: 19.50 – 22.10 – 00.30), Αίθουσα 2:

Μεθυσμένο ημερολόγιο (18.20 – 21.00 – 23.40/ Σάββατο και Κυριακή: 13.00 – 15.40 – 18.20 –

21.00 – 23.40), Αίθουσα 3: Ένας χωρισμός (16.50 – 19.10 – 21.30 – 23.50/ Σάββατο και Κυριακή:

12.00 – 14.30 – 16.50 – 19.10 – 21.30 – 23.50), Αίθουσα 4: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη:

17.30/ Σάββατο και Κυριακή: 12.10 – 14.00 – 15.45 – 17.30), Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι (19.15

– 21.45/ Παρασκευή και Σάββατο: 19.15 – 21.45 – 00.15), Αίθουσα 5: Γάτος σπιρουνάτος (μετα-

γλωττισμένη: 16.10/ Σάββατο και Κυριακή: 12.20 – 14.20 – 16.10), Οι απόγονοι (18.00 – 20.00),

Η γυναίκα με τα μαύρα (22.00 – 00.00), Αίθουσα 6: Το άλογο του πολέμου (16.10/ Σάββατο και

Κυριακή: 13.30 – 16.10), Έρωτας από την αρχή (18.50 – 20.50), Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά (22.45), Αίθουσα 7: Η Σιδηρά Κυρία (17.20 – 19.20 – 21.20/ Σάββατο και Κυριακή: 13.20

– 15.20 – 17.20 – 19.20 – 21.20), Έρωτας από την αρχή (23.20), Αίθουσα 8: Hugo (18.00 – 20.30

– 23.00/ Σάββατο και Κυριακή: 12.50 – 15.30 – 18.00 – 20.30 – 23.00), Αίθουσα 9: The Artist (16.00 – 18.10 – 20.20 – 22.30/ Παρασκευή: 16.00 – 18.10 – 20.20 – 22.30 – 00.40/ Σάββατο:

13.50 – 16.00 – 18.10 – 20.20 – 22.30 – 00.40/ Κυριακή: 13.50 – 16.00 – 18.10 – 20.20 – 22.30),

Αίθουσα 10: Αυτό θα πει πόλεμος (16.15 – 18.15 – 20.15/ Σάββατο και Κυριακή: 12.15 – 14.15

– 16.15 – 18.15 – 20.15), Μεθυσμένο ημερολόγιο (22.20), Αίθουσα 11: The Muppets (16.45/

Σάββατο και Κυριακή: 12.30 – 14.40 – 16.45), The Grey (18.50 – 21.10 – 23.30)

VILLAGE COSMOS (2310 499999): Αίθουσα 1: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη: 17.10/

Σάββατο και Κυριακή: 11.10 – 13.10 – 15.10 – 17.10), Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι (19.20 –

22.10 – 00.40), Αίθουσα 2: Hugo (18.00/ Σάββατο και Κυριακή: 12.40 – 15.20 – 18.00/ Τετάρτη:

16.10), Η γυναίκα με τα μαύρα (20.40 – 22.50 – 00.40/ Τετάρτη: 18.50 – 20.40 – 22.50 – 00.40),

Αίθουσα 3: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη: 16.50/ Σάββατο και Κυριακή: 12.50 – 14.50 –

16.50), Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά (18.50 – 21.30 – 00.10), Αίθουσα 4: Barbie στην ιστορία μιας γοργόνας 2 (μεταγλωττισμένη: 16.20 – 18.10/ Σάββατο και Κυριακή: 11.20 – 13.00

– 14.40 – 16.20 – 18.10), The Grey (20.10 – 22.30 – 00.50), Αίθουσα 5: The Muppets (16.30/

Σάββατο και Κυριακή: 12.00 – 14.20 – 16.30/ Τρίτη: 17.50), Hugo (00.00/ Τρίτη: 23.00/ Τετάρτη:

18.40 – 21.20 – 00.00/ σε 3D: 18.40 – 21.20/ Τρίτη και Τετάρτη: καμία προβολή), Αίθουσα 6:

Barbie στην ιστορία μιας γοργόνας 2 (μεταγλωττισμένη: 17.30/ Σάββατο και Κυριακή: 12.20 –

14.00 – 15.40 – 17.30), Μεθυσμένο ημερολόγιο (19.30 – 22.00 – 00.20), Αίθουσα 7: Happy Feet Two (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 11.40 – 13.50), Μεθυσμένο ημερολόγιο (16.00 –

18.30 – 21.00 – 23.20), Αίθουσα 8: Αυτό θα πει πόλεμος (17.40 – 19.50 – 21.50 – 23.50/ Σάββατο

και Κυριακή: 13.30 – 15.30 – 17.40 – 19.50 – 21.50 – 23.50), Αίθουσα 9 (Comfort): Μεθυσμένο ημερολόγιο (19.30 – 22.00 – 00.20), Αίθουσα 10 (Comfort): The Grey (20.10 – 22.30 – 00.50)

Film Noir - Issue 24

Documents

Transcript of Film Noir - Issue 24