Film Noir - Issue 0

Ο αγώνας και το όνειρο συνεχίζονται

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΤεύχος 0 • 30 Ιουνίου 2011 • Διανέμεται δωρεάνφιλμ νουάρ

πορτογαλικάπορτογαλικά

ΕΓΝΑΤΙΑ 128Τηλ. 2310240 962e-mail: info@colombo.

edu.grwww.colombo.edu.gr

Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα...Να’ μαστε πάλι εδώ, όλοι και όλες, πλην

ελαχίστων αλλαξοπιστησάντων. Η παρέα

των παλιόπαιδων, των αλητήριων και των

αλλοπαρμένων. Που εδώ και χρόνια

λέγαμε και καμιά κουβέντα παραπάνω,

πέρα από τα αρμόζοντα και τα μοδάτα

του μικροαστικού καθωσπρεπισμού και

της κουστωδίας των προθύμων. Αυτών

που τώρα κοιτούν με έκπληξη την κατα-

στροφή να ολοκληρώνεται κι αντί να τα

βάλουν με τον εαυτό τους, την απολί-

τικη, καθεστωτική και μεταμοντέρνα αντί-

ληψή τους, προσπαθούν να μας φορτώ-

σουν κι ενοχές!

Ο Μανώλης Αναγνωστάκης –που αν

ζούσε θα τον κατηγορούσαν για προδότη

της πατρίδας- έγραψε: «κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα». Και η παλιοπαρέα του

εξώστη, που ξέρατε και αγαπήσατε, είναι

πάλι εδώ. Μπορεί το όνομά μας να έπεσε

θύμα της ελεύθερης αγοράς, αλλά εμείς

βρήκαμε άλλο και κρατήσαμε την ψυχή

μας. Ο “εξώστης” συνεχίζει μέσα από

τις σελίδες του φιλμ νουάρ κι ο Τάσος

Μιχαηλίδης χαμογελάει σκανταλιάρικα

πίσω από τα σύννεφα. Ο αγώνας και το

όνειρο συνεχίζονται…

Στράτος Κερσανίδης

Γιατί φιλμ νουάρ;Η βάφτιση είναι δύσκολη διαδικασία. Μας

“βασάνισε” αρκετά η ιστορία του νέου μας ονό-

ματος, ωσότου καταλήξουμε στο φιλμ νουάρ.

Ο κινηματογράφος προσφέρει τουλάχιστον τη

μισή ύλη γι’ αυτό το έντυπο, επομένως ήταν

λογικό να τον τιμήσουμε με τη λέξη “φιλμ” στον

τίτλο. “Όμως γιατί νουάρ”, ίσως αναρωτηθείτε...

Η απάντηση έρχεται μέσα από τα γνωρίσματα

του “νουάρ”. Κυριάρχησε στον αμερικανικό

κινηματογράφο, με σημείο εκκίνησης τα μαύρα

(noir) χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέ-

μου, που διαδέχθηκαν μια σύντομη περίοδο

ηρεμίας μετά το μεγάλο κραχ. Φυσικό επακό-

λουθο ήταν η επιλογή κορυφαίων σκηνοθετών

να γυρίσουν σε φτηνό ασπρόμαυρο (παρότι

ήδη υπήρχε και το έγχρωμο), με κύρια θεματική

τις παρενέργειες της οικονομικής δυσπραγίας.

Αυτό δεν στέρησε τίποτε από το νουάρ σε ότι

αφορά στη δύναμη εικόνων και περιεχομένου,

αντίθετα επειδή είχε πάντα άποψη καθιερώθηκε

ως κλασικό...

Αυτά είναι χαρακτηριστικά και της έκδοσης που

κρατάτε στα χέρια σας. Και, επειδή πέρα από το

νουάρ ενίοτε αγαπάμε και μελοδράματα, όπως

είπε ο μεγάλος του νουάρ Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ

στην Καζαμπλάνκα, “νομίζω, ότι αυτή είναι η αρχή μιας ωραίας φιλίας”...

Δημοσθένης Ξιφιλίνος

Φτου και βγαίνουμε! 12 μήνες περίπου κράτησε το «κρυφτό»... Ήταν

τέλη Ιουνίου του 2010, όταν έβγαινε το τελευ-

ταίο τεύχος του εξώστη έτσι όπως το ξέρατε

κι έτσι όπως το είχατε αγαπήσει. Και μετά,

σιγή ασυρμάτου. See no evil, hear no evil. Η

οικονομική συγκυρία ήταν πολύ δύσκολη και

οι προσπάθειες συνέχισης της έκδοσης του

εντύπου έμοιαζαν με αυτοκτονία. Κάτι σπασμω-

δικά ραντεβού, κάποιες κουβέντες, ορισμένες

επαφές, λίγες υποσχέσεις... και μετά το κενό!

Έως ότου τον περασμένο Μάιο... πέσαμε από

τα σύννεφα. Είδαμε τον “εξώστη”... αλλιώς.

Χωρίς καμιά σοβαρή προσπάθεια προσέγ-

γισης από τη... νέα τάξη πραγμάτων. Χωρίς

καμιά προσπάθεια τήρησης των προσχημά-

των. Χωρίς καμία προσπάθεια σεβασμού της

ιστορίας του εντύπου. Το γεγονός μας ταρα-

κούνησε. Μας αφύπνισε. Μας δραστηριοποί-

ησε. Και να’ μαστε λοιπόν! Έτοιμοι για τη νέα

περιπέτεια. Έτοιμοι να πιάσουμε το σφυγμό της

πόλης. Έτοιμοι να χωρίσουμε την ήρα από το

στάρι, να μετρήσουμε τους φίλους μας (ευτυ-

χώς, είναι πολλοί και τους ευχαριστούμε) και

να αναμετρηθούμε με τους εχθρούς μας.

Ξέρετε ποιοι είμαστε. Ξέρετε πού θα μας βρείτε. Το «κρυφτό» τελείωσε...

Θόδωρος Γιαχουστίδης

Το τεύχος 1 κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο!

film noir 0.indd 1 6/29/11 8:26 PM

φιλμ νουάρ 2

φιλμ νουάρ www.filmnoir.gr

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΤεύχος 0 30 Ιουνίου 2011 Διανέμεται δωρεάν

ΔιεύθυνσηΛώρη Μαργαρίτη [email protected]@yahoo.grfacebookhttps://www.facebook.com/[email protected]/filmnoir

Υπεύθυνη έκδοσης και διαφήμισηςΧριστίνα Μυλωνοπούλου6932 155 850Αρχισυντάκτες Θόδωρος Για χουστίδης, Δημοσθένης ΞιφιλίνοςΣχεδιασμός εντύπου Θάνος Πάππας

Το φιλμ νουάρ κυκλοφορεί σε 18.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάνΤα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών.

Β΄ εξώστης Προς Θεσσαλονικείς, α΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί,

Mega θαύμα! Ήταν 18 Ιουνίου του εθνοσωτηρίου έτους 2010 (πέρυσι, με απλά λόγια) όταν

αποστείλαμε υμίν την οε΄ επιστολή φαύλου, αφιερωμένη στο φεστιβάλ βιβλίου της συμβασι-

λεύουσας, που ακόμη ήτο σε θέση να ανακράζει “εν τούτω Πανίκα” (τώρα, φευ, δεν είναι).

Με την επιστολή να καταλήγει ως εξής: «Τι απομένει; Να κλείσομε αυτή την –εβδομηκοστή

πέμπτη- επιστολή, με θερμό χαιρετισμό εν όψει θέρους. Οι εξώστειοι μονόλογοί μας δια-

κόπτονται και θα πάψουν να ενοχλούν επί τρίμηνον. Έτσι ώστε το φιλόχρηστο κοινό ν’ απο-

λαύσει απαρασάλευτα τη φαντασίωση ότι έχει χρήματα και φεύγει δια παραθέριση (ακόμη

να μου γνωρίσετε την αντίστοιχη λέξη δια τον χειμώνα…). Ραντεβού τον Σεπτέμβριο…».

Άλλαι όμως αι βουλαί του κυρίου και άλλη η περικυκλωμένη από συνονθυλεύματα και απο-

λιτίκ μορφώματα βουλή των Ελλήνων… Ένα ολόκληρο έτος διήλθε έκτοτε, ένα έτος το

οποίο σημαδεύτηκε από την πώληση πολλών «φιλέτων» εις καιροσκόπους, fashion victims,

glamorous, trendy και lifestyle promoters. Και να ‘μαστε τώρα εις ένα φιλμ νουάρ, με τα

άηχα ουρλιαχτά, την αγωνία και την οργή μας να διατρανώνουν τα αυτονόητα. Τόσον αυτο-

νόητα που δεν προτιθέμεθα να γράψουμε γι’ αυτά. Μόνο κάτι αθέατα δάκρυα που αντανα-

κλούν το χθες ίσως δείτε στις άκρες των ματιών μας. Και μια πίκρα και οργή που ο γράφων

κρατάει μέσα του, για λύκους που παριστάνουν τους αμνούς και –καπηλευόμενοι ονόματα

και ιστορίες επειδή τους έκατσαν οι συγκυρίες- σαλαγούν μια ολόκληρη κοινωνία στα μπου-

ντρούμια του συγκεκαλυμμένου lifestyle, του περιβεβλημένου με μια γελοία επίφαση πολι-

τισμού, που απαυγάζει οπίσω των μακρόσυρτων άμετρων δημοσιευμένων αμανέδων, όλοι

του τύπου «ο χαβάς, ο γκαϊλές, το εγώ μου και η εν γένει επιβεβλημένη μαλακία ήτις –ευπώ-

λητος γαρ- είναι η ενδεδειγμένη και μόνη λύσις».

The γάμοι, ω μαστέ, λέω εγώ… Για να μη με πιάσει η τρέλα και τα πω αλλιώς, Τάσο Μιχαη-

λίδη που κάνεις ότι δεν ακούς, κρυφογελώντας…

Θοδωρής Μπακάλης

Ο λαός έχει τη δύναμηΤο 1988 η Πάτι Σμιθ τραγουδούσε με πάθος πως ο λαός έχει τη

δύναμη. Το People have the power έγινε σύνθημα... για να γίνει πριν

μερικά χρόνια μουσικό χαλί διαφήμισης κινητής τηλεφωνίας! Κι αυτό

όπως και άλλα επαναστατικά κομμάτια (το I’d love to change the world -«Θα ήθελα ν’ αλλάξω τον κόσμο»- των Ten years after και

Which side are you on -«Με ποιανού το μέρος είστε»- στην εκδοχή

της Νάταλι Μέρσαντ) χρησιμοποιήθηκαν εντέχνως σε μια διαδικα-

σία μεταβολής των νοημάτων τους, έτσι ώστε οι νέες γενιές να τα

συνδέσουν, συνειδητά ή υποσυνείδητα, με το σύστημα του κατα-

ναλωτισμού και όχι με τα κινήματα της εξέγερσης και αντίστασης

στην εξουσία, όπως ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο στόχος τους.

Σήμερα, που το εν λόγω σύνθημα επανακτεί την ουσία του, καμία

διαφήμιση δεν μοιάζει να είναι ικανή για την οιαδήποτε πλύση εγκε-

φάλου. Ο κόσμος κλείνει τις τηλεοράσεις και κατεβαίνει στις πλα-

τείες και στις πορείες. Αγανακτεί, διαδηλώνει, συγκρούεται. Όχι

μόνο στην Αθήνα, όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη, όχι μόνο σε Καβάλα,

Λάρισα, Πάτρα, Ηράκλειο και άλλες ελληνικές πόλεις, αλλά σε ολό-

κληρη την Ευρώπη. Το κίνημα των αγανακτισμένων εκτείνεται σε

μια ευρεία κλίμακα με αποτέλεσμα να μας ξεπερνάει. Πρόκειται

για καθάρια και ανόθευτη λαϊκή οργή.

Δίχως ταμπέλες, δίχως κόμματα, δίχως καπελώματα και στεγανά

του παρελθόντος. Κάτι νέο γεννιέται και αυτοκατευθύνεται προς

τη ρήξη. Τα Μ.Μ.Ε. όσο μπορούν το συγκαλύπτουν. Πρόβαλλαν

φυσικά τη μάχη της 15ης Ιουνίου γύρω από η Βουλή, όταν προβοκά-

τορες παρακρατικοί κουκουλοφόροι επιχείρησαν τη διάσπαση του

λαού, αλλά δεν τα κατάφεραν. Δεν έδειξαν τα πλάνα όπου αυτοί οι

κουκουλοφόροι ενώνονται αργότερα με τις δυνάμεις καταστολής -ή

τουλάχιστον δεν έδωσαν βαρύτητα. Ούτε έδειξαν πως τις πέτρες σε

μπάτσους και παρακρατικούς τις πετούσαν γέροι, νέοι και παιδιά.

Κάθε απόγευμα στο Λευκό Πύργο πραγματοποιείται λαϊκή συνέ-

λευση άμεσης, αληθινής δημοκρατίας, όπως τη γέννησε κάποτε

αυτή η χώρα για να παραποιηθεί στις μέρες μας σε εξευτελιστικό

βαθμό. Η συμμετοχή είναι μαζική. Πρέπει να γίνει -και θα γίνει-

μαζικότερη. Η ιστορία έχει αποδείξει πως ο λαός έχει τη δύναμη

και φέρνει αλλαγές. Το αποδεικνύουμε εκ νέου στις μέρες μας. Η

ουτοπία δε φαντάζει πλέον ως τέτοια. Γίνεται πραγματικότητα. Ο

λαός έχει τη δύναμη!

Αλέξανδρος Μιλκίδης

απόψεις

Στο τεύχος 0 γράφουν

Δελίνα Βασιλειάδη, Μαριάννα Βασιλείου, Δέσποινα Βενέτη, Τάνια Βλαχομήτρου, Εύα Βολογιαννίδου, Γιάννης Γκακίδης, Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, Δημήτρης Δρένος, Κώστας Καρδερίνης, Στράτος Κερσανίδης, Παναγιώτης Κιούσης, Αλέξανδρος Κωνσταντάρας, Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος, Αλέξανδρος Μιλκίδης, Θοδωρής Μπακάλης, Βάλια Μπουγιουκλή, Γιώργος Παπαδημητρίου, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Τάσος Ρόζος, Κωνσταντίνος Σαμαράς, Ρωμανός Σκλαβενίτης, Γιάννης Τοτονίδης

Πέμπτη30 Ιουνίου

Απλά ειδοποιήστε

και τους φίλους σας

να βρουν το... φιλμ νουάρ! Θα είμαστε

στα γνωστά σημεία

διανομής (σινεμά,

θέατρα, συναυλια-

κούς χώρους, καφέ

- μπαρ, βιβλιοπω-

λεία...)

Παρασκευή 1 Ιουλίου

Μια καλή ταινία σε

θερινό σινεμά είναι

ό,τι πρέπει για την

Παρασκευή και το

ΝΑΤΑΛΙ με Το σχέ-διο του Χένρι αποτε-

λεί καλή επιλογή...

Σάββατο2 Ιουλίου

Δεν θα χάσετε αν

πεταχτείτε ως τους

Φιλίππους.

Σταύρος Ξαρχά-κος με Νατάσα Μποφίλιου και

Γιάννη Χαρούληθα είναι εκεί!

Κυριακή3 Ιουλίου

Λίγο καλό φαγητό

με κρασάκι πριν τη

νέα εβδομάδα: ο

Βρωτός σας περι-

μένει για να δοκι-

μάσετε εξαιρετική

ελληνική κουζίνα...

Δευτέρα4 Ιουλίου

Ο παλιόφιλος

Σωκράτης Μάλαμας τραγουδά

στο Θέατρο Δάσους

για τη μοναξιά των

καιρών μας παρέα

με το ατέλειωτο τσι-

γάρο του. Τι λέτε;

Τρίτη5 Ιουλίου

Ντάμιεν Χιρστ στο

Μακεδονικό Μου-

σείο Σύγχρονης

Τέχνης. Περάστε

μια βόλτα και μετά

δείτε Το άλογο του Τορίνου στο ΜΑΚΕ-

ΔΟΝΙΚΟΝ. Είναι μια

εξίσου σημαντική

εικαστική πρόταση...

Τετάρτη6 Ιουλίου

Ξεκινά με μέταλλα

(«πιστοί του Ιούδα»

προσέλθετε) το

2310 Festival στο

Καυταντζόγλειο,

που συνεχίζει και

την Πέμπτη 7 Ιου-

λίου με James και

Suede. Για όλα τα

ξένα γούστα!

Η ατζέντα της εβδομάδας



γευσιγνωσία

Οι περιπέτειες του Πηρούνιου και του Μαχαιρίξ υπό του Τάσου Ρόζου

Στην αναζήτηση της ίδιας περιπέτειας από άλλο μετερίζι, κοινώς ότι πέφτει στην αντίληψή μας και αφορά μια «διευρυμένη» γαστρονομία...


Σεμινάρια μαγειρικής και οίνου

για τους ερασιτέχνες της γεύσης.

Τμήματα ενηλίκων , παιδικά τμήματα,

εταιρικά μαθήματα team bonding,

ιδιαίτερα μαθήματα.

Εργαστήρι Μαγειρικής ΜαρμίταΕγνατία 112, 54622, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310278027

www.marmita.gr, [email protected]

Τα κρασιά μας πάνε καλά στο εξωτερικό. Δύο

Χρυσά, ένα ασημένιο και τρία Χάλκινα ήταν η

συγκομιδή του Κτήματος Κλαούντια Παπαγιάννη

(που βρίσκεται στην περιοχή της Αρναίας στην

Βόρεια Χαλκιδική και παράγει οίνους από ιδιό-

κτητους βιολογικά καλλιεργούμενους αμπελώνες,

με τα τυπικά χαρακτηριστικά του μικροκλίματος

(terroir) της περιοχής), σε πρόσφατους διεθνείς

διαγωνισμούς οίνου. Συγκεκριμένα, χρυσό

μετάλλιο απέσπασαν στον Concours Mondial de

Bruxelles 2011, για δεύτερη συνεχή χρονιά, τα λευκά κρασιά ALEXANDRA – ΜΑΛΑΓΟΥΖΙΑ 2010

και Claudia Papayianni White 2010.

Ασημένιο μετάλλιο απέσπασε ο Ερυθρός οίνος NIKOLAS - Merlot 2009, στον 5ο Femmes et vins

du monde, τον περασμένο Απρίλιο στο Μονακό. Υπό την αιγίδα της Ένωσης των Γάλλων Οινολό-

γων και του Διεθνούς Οργανισμού Αμπέλου και Οίνου (OIV), οι οίνοι δοκιμάστηκαν αποκλειστικά

και μόνον από γυναίκες γευσιγνώστες (70 στον αριθμό, προερχόμενες από 24 χώρες).

Χάλκινο μετάλλιο απέσπασαν στα Decanter World Awards 2011, που πραγματοποίησε στο Λον-

δίνο το έγκριτο περιοδικό οίνου Decanter Wine Magazine, τα λευκά κρασιά ALEXANDRA – ΜΑΛΑ-ΓΟΥΖΙΑ 2010, VIOGNIER – ΑΣΥΡΤΙΚΟ 2010 και το ερυθρό Claudia Papayianni Red 2008.

Η Μαυροδάφνη των Οίνων Ελληνικά Κελλάρια, επιβραβεύεται και διακρίνεται επίσης. Επιλέχθηκε

μέσα στα 100 κρασιά που τηρούν ιδανικά τη σχέση ύψιστης ποιότητας - προσιτής τιμής για το 2011

από το έγκριτο περιοδικό Wine & Spirits (απευθύνεται σε περισσότερους από 200.000 αναγνώ-

στες, καταναλωτές, ειδικούς και επαγγελματίες από το χώρο των κρασιών). Η Μαυροδάφνη χαρα-

κτηρίζεται για το ρουμπινί χρώμα της. Με άρωμα έντονο και πλούσιο, χαρακτηριστικό της μαύρης

σταφίδας και της μαυροδάφνης, και γεύση μεστή, στρογγυλή, αναδεικνύει αμέσως τη γλυκύτητα

της αποξηραμένης σταφίδας. Συνοδεύει αρμονικά φρούτα και κίτρινα τυριά, ενώ ταιριάζει εξαι-

ρετικά με γλυκά σοκολάτας.

Διάφορες προτάσεις για το καλοκαίρι...Πρώτη φορά για τα ελληνικά δεδομένα, προγραμματίζεται

σειρά εκδηλώσεων με θέμα Η τρούφα στην Ελληνική κουζίνα,

αφιερωμένη στην τρούφα που ευδοκιμεί στα ελληνικά δάση

και με σκοπό να δοθεί το έναυσμα για την επανένταξή της στη

σύγχρονη ελληνική κουζίνα. Η πρωτότυπη και ιδιαίτερα εντυ-

πωσιακή αυτή διοργάνωση, προγραμματίζεται για τα διήμερα:

24-25 και 26-27 Ιουλίου και είναι μια πρωτοβουλία του νέου

εστιατορίου Αμανίτης στο Δασόκηπο (Ταξιάρχης Χαλκιδικής).

Το πρώτο διήμερο (24-25 Ιουλίου) είναι αφιερωμένο στην ποι-

κιλία της “καλοκαιρινής τρούφας” και απευθύνεται σε κλειστό

κύκλο καλεσμένων, αποκλειστικά και μόνο από το χώρο της

γαστρονομίας και της δημοσιογραφίας. Στο δεύτερο διήμερο

(26 και 27 Ιουλίου), το εστιατόριο θα είναι ανοιχτό για το κοινό

με κρατήσεις θέσεων για περιορισμένο αριθμό ατόμων. Οι επι-

σκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν συνταγές και

πιάτα από το μενού του “Αμανίτη στο δασόκηπο” με καλοκαιρινή τρούφα και ποικιλίες μανιταριών.

Για κρατήσεις θέσεων ή και για φιλοξενία στις πέτρινες παραδοσιακές κατοικίες της αγροτουριστι-

κής επιχείρησης “Δασόκηπος”, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθυνθούν στον κ. Νίκο Αθα-

νασιάδη (23710 23006, 6974 437641, [email protected], www.dasokipos.gr).

Στην Άνδρο, Έκθεση Παραδοσιακών Γλυκών και Προϊόντων διοργανώνεται κάθε καλοκαίρι στην

αίθουσα συνεδριάσεων του Δήμου Άνδρου από τα μέλη του Συλλόγου Λειβαδίων.

Γιορτή Κρασιού διοργανώνεται επίσης κάθε καλοκαίρι στο Μέσα Βουνί Παλαιοκάστρου.

Μια γιορτή, που -αν και ξεκίνησε τα τελευταία χρόνια- έχει σπουδαία δυναμική και συνδέεται με

ένα εξαιρετικό τοπικό προϊόν της Άνδρου, είναι η Γιορτή του Λεμονιού.Φεστιβάλ, Μεσογειακής, Αιγαιοπελαγίτικης και Ανδριώτικης Κουζίνας διοργανώνεται το καλο-

καίρι από το Δήμο Άνδρου και περιλαμβάνει ομιλίες διακεκριμένων συγγραφέων που ασχολού-

νται με την κουζίνα, καθώς και γνωστών σεφ, προβολή ταινιών μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ με

θέμα τη γαστρονομία, θεατρικές παραστάσεις, βραδιές οινογνωσίας και τη Γιορτή της Φουρτάλιας.

Στην Αρκαδία, το Σάββατο 2 Ιουλίου, θα πραγματοποιηθεί στην πλατεία του χωριού Κοκκοράς

Γορτυνίας, η Έκθεση Αγροτικών Προϊόντων με αφορμή τη γιορτή της ρίγανης. Παραγωγοί της

ευρύτερης περιοχής συμμετέχουν με τοπικά αγροτικά προϊόντα, όπως μέλι, λάδι, φέτα, κρασί,

τσίπουρο, οπωροκηπευτικά, αρωματικά φυτά και άλλα...

Τέλος, μετά την επιτυχία των δύο προηγούμενων διοργανώσεων, η 3η Έκθεση Τροφίμων & Ποτών

είναι γεγονός και θα πραγματοποιηθεί από 11-13 Ιουλίου, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του

Μετρό στο Σύνταγμα.

Στις 13 Ιουλίου, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, θα

εγκαινιασθεί μια πολύ σημαντική έκθεση που οπωσδήποτε πρέπει

να επισκεφθείτε, με τίτλο Το δώρο του Διονύσου. Η μυθολογία του κρασιού στην Κεντρική Ιταλία και στη Βόρεια Ελλάδα. Ο Διόνυσος

είναι ο θεός που συνδέεται με την αναγέννηση της φύσης, με τη

διαρκή κίνηση και την παράβαση, αυτός που μοιράζει το κρασί

στους θνητούς χαρίζοντας ευθυμία, έκσταση, αλλά και παραφρο-

σύνη. Αυτές τις πολλές ιδιότητες του Διονύσου (όσες και του κρα-

σιού) σκοπεύει να αναδείξει η έκθεση, προσεγγίζοντας το θέμα

αρχικά από τη μυθολογία, στη συνέχεια μέσα από τη σύνδεσή του

με τη λατρεία και τις ταφικές λειτουργίες, το συμπόσιο, τις δυσά-

ρεστες επιπτώσεις του οίνου όπως η μέθη, ταυτόχρονα όμως και

τη δύναμη που χαρίζει στον άνθρωπο, την παραγωγική και εμπο-

ρική σημασία του και τέλος με το θέατρο, ένα ακόμη «δώρο» του

θεού. Οι εκδηλώσεις οινοποσίας και γευσιγνωσίας εξάλλου, οι

οποίες θα συνοδεύουν την έκθεση θα βοηθούν στην αναγωγή

στη σημερινή εποχή. «Η σημασία του κρασιού για τον άνθρωπο υπήρξε τεράστια λόγω της κοινωνικότητας που παράγεται μέσα από την οινοποσία,κάτι που για τους αρχαίους είχε θρησκευτι-κές και πολιτικές προεκτάσεις. Άλλωστε μέσω του οίνου διαδό-θηκε σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου και το συμπόσιο, ένας κατ΄ εξοχήν ελληνικός θεσμός με μεγάλα πολιτισμικά οφέλη» λέει η

αρχαιολόγος δρ. Τζένη Βελένη, διευθύντρια του Αρχαιολογικού

Μουσείου Θεσσαλονίκης.



Διογένης Δασκάλου: Είναι καιρός για πράξη και συμμετοχή! Συνέντευξη στην Κατερίνα Παπαδοπούλου

Μια συνέντευξη που πραγματοποιήθηκε με λίγο «ανορθόδοξο»

τρόπο επιλέξαμε για το πρώτο τεύχος του φιλμ νουάρ.

Πρωταγωνιστής της συνέντευξης -που ήταν ουσιαστικά

συζήτηση- ο Διογένης Δασκάλου και συμπρωταγωνιστές όλοι

οι Αγανακτισμένοι, που συγκεντρώνονται καθημερινά στον Λευκό

Πύργο προσπαθώντας με τον δικό τους τρόπο να δώσουν λύσεις

στα προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα μας.

Έτσι όπως έχει η κατάσταση, δεν χρειάζεται να συντάξω ερώτηση για να σου ζητήσω ένα σχόλιο για όλα αυτά που συμβαίνουν. Τι πιστεύεις ότι έγινε και φτάσαμε ως εδώ;Πιστεύω πως είναι μια κατάσταση που «φουσκώνει» τα τελευταία

δέκα χρόνια. Δεν είναι κάτι που ξέσπασε από τη μία μέρα στην

άλλη. Είναι αυτό που λέμε «υπήρχαν εκρήξεις στην φλέβα,

πριν υπάρξει το ολικό καρδιακό επεισόδιο». Το λάθος μας

ήταν ότι δεν προσέχαμε καθόλου τις «θρομβώσεις». Όλα όσα

συνέβησαν, όπως αυτό με τον Αλέξη ή η έκρηξη στην τράπεζα

πέρσι τον Μάιο, όπου σκοτώθηκαν άνθρωποι, ήταν ενδείξεις

στις οποίες δεν δώσαμε την προσοχή που έπρεπε. Επιπλέον,

δυστυχώς δεχόμαστε την αδιαφορία ή τον εξαιρετικό ζήλο

της περιφρούρησης τέτοιων φαινομένων από αστυνομικούς,

κουκουλοφόρους ύποπτους, ανθρώπους οι οποίοι πλέον

πέρασαν στην αντίπερα όχθη -και αναφέρομαι ακόμα και στους

ρουφιάνους που θα χάσουν τη δουλειά τους, γιατί κάποια στιγμή

θέλουν να μας κάνουν όλους ρουφιάνους, για να έχουμε αυτά τα

2,5 κατοστάρικα το μήνα, να το βουλώνουμε και να μην αφήνουμε

τα συναισθήματά μας ελεύθερα.

Υπάρχει όμως και άλλη πλευρά, έτσι δεν είναι;Αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε μπροστά σε έναν εμφύλιο. Σαν

αυτόν που είδαμε στο Πολυτεχνείο... και μαζί έχουμε την οδηγία

«Μη παιδιά, μη βαράτε τα αδέρφια σας. Είμαστε αδέρφια σας».

Μόνο που αυτή τη φορά δεν χρειάζεται να το πούμε, γιατί ο “μπάτσος”, το «γουρούνι», ο “δολοφόνος”

όπως λέγεται, είναι αυτός που έχει να πάρει 14 μισθούς και έχει προπληρώσει το ΦΠΑ, με αποτέλεσμα

να έρχεται στο ίδιο αγανακτισμένο μετερίζι με τον καθένα μας. Αυτό ομογενοποιεί το συναίσθημα

του κόσμου. Θεωρώ ότι το μίνιμουμ της ωφελιμότητας μέσα από όλο αυτό που συμβαίνει, ακόμα

και αν επέλθει η πτώχευση, θα είναι να έχουμε κοινό συναίσθημα.

Τι είναι αυτό που κατά τη γνώμη σου μας χώριζε τόσα χρόνια;Η ψευδής μοναδικότητα που νιώθαμε ότι διαφέρουμε ο ένας από τον άλλο και ότι μπορούμε κάλλιστα

να είμαστε ο καθένας από μας Λάτσης, Βαρδινογιάννης ή όποιος άλλος. Όλα όσα συμβαίνουν

σήμερα θα μας αναγκάσουν να ξανασκεφτούμε και να επανενωθούμε σε μια λαϊκή βάση. Επίσης

θα πρέπει να καταλάβουμε πως για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα μας έλειπε η συναισθηματική

ευεξία. Βιώναμε μια νέκρωση ερωτικών, φιλικών ή άλλων συναισθημάτων. Ο άνθρωπος έχει μεγάλη

ανάγκη από τα συναισθήματα. Και αυτό το εκμεταλλεύεται η εξουσία μέσω των θρησκειών, των

γηπέδων, των μπουζουκιών, ενίοτε των χυδαίων συναισθημάτων της τσόντας ή των κακών εκπομπών

στην τηλεόραση. Οδηγηθήκαμε σε έναν όλεθρο γιατί δεν βιώναμε κανένα συναίσθημα...

Πιστεύεις ότι υπήρχε κάποιο «όπλο» από πλευράς κυβέρνησης που δεν χρησιμοποιήθηκε; Κατά τη γνώμη μου, το μεγαλύτερο «όπλο» που είχε στα χέρια του ο πρωθυπουργός, αλλά δεν το

έθεσε σε λειτουργία, είναι το φιλότιμο. Και δεν το έκανε γιατί δεν αισθάνεται Έλληνας!

Τι εννοείς «δεν αισθάνεται Έλληνας»;Εννοώ ότι δεν λειτουργεί με τη λογική του Έλληνα. Δεν γνωρίζει τη λέξη και το περιεχόμενο της λέξης

φιλότιμο. Πιστεύω ότι αν έδινε στους Έλληνες να καταλάβουν ότι με δουλειά, με καθαρότητα και

διαφάνεια θα μπορούσαμε σε λίγα χρόνια να τα καταφέρουμε, θα είχε πολύ καλά αποτελέσματα.

Δεν γίνεται όμως να πετύχεις κάτι όταν δεν το γνωρίζεις ο ίδιος.

Στο Λευκό Πύργο όπου μαζί συζητήσαμε με τους Αγανακτισμένους, είδαμε άτομα κάθε ηλικίας, κάθε κοινωνικής τάξης και ακούσαμε την άποψή τους. Ακούσαμε για παράδειγμα μέλη της Ελληνικής Λέσχης Φίλων Μοτοσικλέτας Harley-Davidson Θεσσαλονίκης, που βρέθηκαν κοντά στους Αγανακτισμένους, να λένε ότι «ο Έλληνας δεν σηκώνει εκβιασμό, ότι στην προκειμένη τη λύση θα τη δώσει ο λαός και πως είναι καιρός κάποιοι να τιμωρηθούν». Επίσης ακούστηκαν και απόψεις σύμφωνα με τις οποίες «αυτό που μας χρειάζεται για να αλλάξει η κατάσταση είναι πέντε χρόνια διοίκηση από τους Γερμανούς και πέντε χρόνια αστυνόμευση από τους Αμερικάνους». Τι «ακούς» εσύ πίσω από αυτές τις κουβέντες;Ακούω τον γνωστό πίνακα του Μουνγκ «Το ουρλιαχτό»!

Ποιος είναι ο ρόλος του σατιρικού καλλιτέχνη σε ανάλογες περιπτώσεις; Συλλέγεις υλικό για τους Monie & Monie Conniente;Ξέρεις; Καμιά φορά όταν υπάρχει πολύ κρέας καλά είναι να τρως χόρτο! Θεωρώ ότι ο λαϊκισμός

είναι ένα μικρόβιο πιο επικίνδυνο από το e-coli! Αυτή τη στιγμή όλοι νιώθουν ότι μπορούν να

κάνουν τον Αριστοφάνη, να γίνουν καυστικοί, να δημιουργήσουν ένα κράτος δικαίου, να γίνουν

πρωθυπουργοί. Όλοι νομίζουν ότι μπορούν να έχουν τη λύση. Είναι καλά λοιπόν καμιά φορά εμείς

που αποκρυπτογραφούμε και σκανάρουμε την επικαιρότητα, να καθόμαστε στα αυγά μας για να

καταλάβουμε τι συνέβη αφού θα έχει καθίσει η σκόνη. Ο ρόλος του σατιρικού καλλιτέχνη είναι να

υποδαυλίζει μια κατάσταση και να τη φτάνει στο σημείο του πυρπολισμού. Όταν υπάρχει φωτιά καλά

είναι να βρίσκεται δίπλα σε αυτούς που τη δημιουργούν ή δίπλα σε αυτούς που προσπαθούν να τη

σβήσουν. Αλλά όχι κοντά σε αυτούς που προσπαθούν να την ερμηνεύσουν. Δεν είναι καιρός για

ερμηνείες! Είναι καιρός για πράξη και για συμμετοχή. Και επειδή όλοι μας προσπαθούμε να κάνουμε

ότι καλύτερο μπορούμε (ο καθένας με τον τρόπο του), θέλω να σας πω να μην εγκαταλείψετε

αυτό που κάνετε. Προχωρήστε μπροστά με δύναμη και πάθος. Κάντε δηλαδή αυτό που ξέρετε και

αγαπάτε να κάνετε τόσα χρόνια τώρα. Μέσα από την καρδιά μου λοιπόν, εύχομαι καλή επιτυχία

στο πιο έγχρωμο ασπρόμαυρο περιοδικό της πόλης!

συνέντευξη



άλλη διάσταση τότε. Τα τελευταία χρόνια το Φεστιβάλ ήταν άχρωμο,

άοσμο και μίζερο. Εμείς την κοπανάγαμε πριν καν ανακοινωθούν τα

βραβεία, όλο αυτό το πανηγύρι είχε καταντήσει θλιβερό –παρ’ όλα

αυτά φεύγαμε παραμένοντας ερωτευμένοι.

Τώρα, όταν έρχομαι, μ’ αρέσει να περπατώ μόνη στους δρόμους και

να κρατάω για μένα μόνο τις αναμνήσεις μας. Όσο κι αν αυτό είναι

κάπως στενάχωρο, χαίρομαι κιόλας όταν συνειδητοποιώ ότι εκεί

έξω υπάρχουν νέα παιδιά που περιμένουν να τον γνωρίσουν. Νέοι

που διψάνε να μάθουνε μέσα απ’ το έργο του, να αντιληφθούν, να

διεκδικήσουν, να οριοθετήσουν τις διαδρομές τους, «να περπατήσουν

σωστά τον λάθος δρόμο», όπως έλεγε κι εκείνος. Γι’ αυτό και

τον Οκτώβρη θα μεταφερθεί το αφιέρωμα της Ταινιοθήκης στη

Θεσσαλονίκη και νιώθω πολύ όμορφα που θα βρεθώ ξανά εκεί.

Τι είναι ο Νίκος για τη Μαρί-Λουίζ; Χρειάζεται να πω τι ήταν ο Νίκος για μένα; Καθόρισε όλη μου τη ζωή

και την ύπαρξη, ήταν ο μέντοράς μου, ο σύντροφος και φίλος μου,

ο άντρας κι εραστής μου, η έμπνευση κι η δημιουργικότητά μου, η

υποστήριξη κι η ψυχανάλυσή μου, τα όνειρα κι οι εφιάλτες μου, το

σύμπαν και το χάος μου -ο μεγάλος και μοναδικός μου έρωτας –τελικά

κατά κάποιο περίεργο τρόπο, νοιώθω ότι είμαι το δημιούργημά του...

Όπως δίδασκε τους ηθοποιούς του για το ρόλο, έτσι δίδαξε κι εμένα

να μάθω να ζω χωρίς εκείνον.

Καλοκαίρι του ’70

Τι είναι η Μαρί-Λουίζ για τον Νίκο; Ν.Ν.: «...κι αν γίνουμε απαραίτητοι ο ένας στον άλλον;»...

Στο εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του,

ιστορικού πια, εξώστη (Παρασκευή και 13

Νοεμβρίου 1987) ο εμπνευστής και εκδότης

Τάσος Μιχαηλίδης αναφέρθηκε στην Πρωινή

Περίπολο του Νίκου Νικολαΐδη, καλωσορίζοντας

τον ως “ένα από τα κρυφά χαρτιά της ελληνικής

κινηματογραφίας” και την ταινία ως “δημιουργία

ενός φιλμ που μπορεί άνετα να φιλοξενηθεί στις

κινηματογραφικές αίθουσες του εξωτερικού”.

Τι πιο φυσικό λοιπόν, στο παρθενικό τεύχος

του επιγονικού φιλμ νουάρ, να ζητήσουμε

από τη σύντροφο της ζωής και της τέχνης του

Νικολαΐδη, τη (βραβευμένη πέντε φορές για

τη σκηνογραφία των ταινιών του) Μαρί-Λουίζ

Βαρθολομαίου, να μας μιλήσει για τον Νίκο και το

κινηματογραφικό του σύμπαν. Για τη Μαρί-Λουίζ

τι σύσταση να δώσει κανείς; Από φαγητά και

περιποιήσεις μέχρι κοστούμια και σκηνικά,

από διεύθυνση παραγωγής και καλλιτεχνική

διεύθυνση μέχρι διαχείριση και μανατζάρισμα

σπιτιού, ταινιών, παιδιών και εγγονιών του Νίκου

Νικολαΐδη. Η δυναμικότητα και η ενέργειά της

επενδύθηκαν και επενδύονται δημιουργικά σε

όλες τις οικογενειακές δραστηριότητες.

Πώς ξεκίνησε η γνωριμία σας; Τον πρωτοείδα το καλοκαίρι του ‘66, μόλις είχα

τελειώσει το σχολείο. Γνωριστήκαμε μέσω ενός

κοινού φίλου, στο περίφημο Edelweiss στην

Κηφισιά. Ήταν 27 χρονών, σούπερ γοητευτικός

κι οργισμένος! «Συγγραφέας»... μου συστήθηκε.

Ήταν τόσο ωραίος και ξεχωριστός... εγώ τόσο

ανασφαλής και ντροπαλή, που γίναμε φιλαράκια

σε στυλ Καζαμπλάνκα: “Νίκο, νομίζω ότι αυτό

είναι η αρχή μιας υπέροχης φιλίας” και άρχισα

να τον τροφοδοτώ με γκομενίτσες-φίλες μου,

μέχρι που τον ερωτεύθηκα το 1970...

Πώς έγινε η πρώτη ταινία σας; Την πρώτη ταινία, την Ευριδίκη ΒΑ 2Ο37, την

κάναμε (το 1975) με 150.000 δρχ. που είχαμε

μαζέψει και με τη βοήθεια του Πανουσόπουλου,

όταν βρήκε τη Βέρα Τσέχοβα, που μπήκε

συμπαραγωγός με την αμοιβή και τα ταξίδια

της... Ήταν η πρώτη “οικογενειακή” μας ταινία.

Τι αντιπροσωπεύει η Βέρα στο έργο του Νίκου; Είναι κάτι άπιαστο;Βέρα – Μόλλυ – Λάουρα...

Νομίζω πως η Βέρα είναι μια νοσταλγία, οι αγνοί

απραγματοποίητοι έρωτες της εφηβείας του, οι

ώριμες αγάπες που ζούσαν στα όνειρά του... Αν

θέλεις, η Βέρα είναι ο έρωτας που δεν πρέπει

να πραγματοποιηθεί, για να μην εκφυλιστεί,

η αντίδραση του μοναχικού ανθρώπου στην

απαίτηση της κοινωνίας να παραδώσει τα

όνειρά του. «Κορίτσια με πολύ υγρά μάτια και

μετρημένες κινήσεις»...

“Βέρα είναι τ’ όνομα μιας ηλικίας” –που λέει κι

η Όλια στα Κουρέλια– όμως για μένα είναι και

όλες οι γυναίκες που αγάπησε -απ’ τη μητέρα του,

την κόρη του κι όλες τις αγαπημένες υπάρξεις

που τον κάνανε να νοιώσει έρωτα, γοητεία,

δημιουργία, που του προσφέρανε λατρεία,

καλοσύνη, δύναμη κι αποδοχή... του δείξανε

εμπιστοσύνη, τον θαυμάσανε, τον πιστέψανε

και τον αγαπήσανε άνευ όρων.

Τυχερές οι γυναίκες που αγαπήθηκαν και

αγάπησαν τον Νίκο, όποιο ρόλο κι αν είχαν δίπλα

του, γιατί νομίζω ότι δεν υπήρξε άντρας που να

αγάπησε, να θαύμασε και να τους προσέφερε

τον πιο σπουδαίο ρόλο στη ζωή τους: να ’ναι

φίλος και σύντροφός τους...

Πώς συνδέεται η Θεσσαλονίκη με τον Οργισμένο Βαλκάνιο; Πότε έζησε ο Νίκος εδώ και πώς εμπνεύστηκε το μυθιστόρημα; Είχε ταξιδέψει στα υπόλοιπα Βαλκάνια; Στη Θεσσαλονίκη έζησε με τη δεύτερη γυναίκα

του, γύρω στο 1970 όπου άρχισε να γράφει τον

Οργισμένο Βαλκάνιο. Δεν ξέρω πώς εμπνεύστηκε

τον Φάνη και την Τερέζα, αλλά όπως έχει

δηλώσει κι ο ίδιος, όλα του τα μυθιστορήματα

ήταν αυτοβιογραφικά, οπότε κι αυτό κάτι δικό

του είχε, κάτι από την εποχή του Γκριν Παρκ.

Τελείωσε τον Βαλκάνιο το 1973 περίπου, με

την τρίτη γυναίκα του!

Πολύ νέος, στα 23 του, μ’ έναν φίλο, τον Θεοδόση,

είχαν οδηγήσει μέσα απ’ τη Γιουγκοσλαβία,

είχαν μείνει από λάστιχο μες στα χιόνια και μας

διηγιόταν την ταλαιπωρία τους –έπεφτε πολύ

γέλιο. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είχε άλλες

«βαλκανικές» εμπειρίες!

Υπάρχει σχέση αγάπης-μίσους με την πόλη μας και το Φεστιβάλ; Πώς αισθάνεστε όταν έρχεστε; Υπάρχει προοπτική να δούμε κι εδώ το αφιέρωμα της Ταινιοθήκης στον Νίκο;Με την πόλη αναπτύχθηκε μάλλον μια παθιασμένη

σχέση. Την αγαπούσαμε πολύ με το Νίκο, κι

εγώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι πολύ πιο

ατμοσφαιρική από την Αθήνα και πιο ανθρώπινη.

Έχω υπέροχες αναμνήσεις από το Φεστιβάλ, παρ’

όλο το τσάκισμα που του κάνανε επανειλημμένα

με τις ταινίες του –βέβαια έπεφτε πολύ γέλιο, πολύ

κανιβάλισμα, υπήρχε κι ο τρομερός εξώστης, που

λέγανε ότι τον ήλεγχε ο Νικολαΐδης, οι γνήσιοι

θεατές και τα όμορφα κορίτσια- όλα αυτά δίναν

Η Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου, ο οργισμένος Βαλκάνιος και η Θεσσαλονίκη συνέντευξη στον Κώστα Καρδερίνη

Η Μαρί Λουίζ Βαρθολομαίου με τον Νίκο Νικολαΐδη το 1988.

Μετά την προβολή της πρώτης του μικρού μήκους ταινίας Lacrimae rerum στη Θεσσαλονίκη το 1962.

Ο Νίκος Νικολαΐδης στα γυρίσματα του Lacrimae rerum.

συνέντευξη



Καλοκαιρινές θεατρικές προτάσειςΈνα πλούσιο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον πρόγραμμα θεατρικών παραστάσεων,

με τις κωμωδίες και τον Αριστοφάνη να έχουν και πάλι την τιμητική τους, έχει

τη δυνατότητα να απολαύσει το θεατρόφιλο κοινό της Θεσσαλονίκης αυτό

το καλοκαίρι, καθώς πολλές αξιόλογες θεατρικές παραγωγές ανεβαίνουν

στα θέατρα Δάσους (τηλ. 2310 218092), Κήπου (τηλ. 2310 256775) και Γης

(τηλ. 2310 206730).

Στις 6, 7 και 8 Ιουλίου η Θεατρική Διαδρομή παρουσιάζει στο Θέατρο

Δάσους την εξαιρετική κωμωδία του μεγάλου μας Αριστοφάνη Ειρήνη, σε

μετάφραση Κ. Χ. Μύρη. Τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική επεξεργασία

υπογράφει ο Πέτρος Φιλιππίδης, ο οποίος κρατά και τον πρωταγωνιστικό

ρόλο του Τρυγαίου. Συμπρωταγωνιστούν οι Πάνος Σταθακόπουλος, Γιώργος Γαλίτης και Τάκης Παπαματθαίου.

Στις 6 και 7 Ιουλίου επίσης, η Παιδική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου

ανεβάζει στη Θεσσαλονίκη (η θεατρική σκηνή ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί)

το κλασικό αριστούργημα της Πηνελόπης Δέλτα Παραμύθι χωρίς όνομα,

σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαριά, με τους Αλεξάνδρα Αϊδίνη και Δημήτρη Βεργάδο.

Ένα από τα κορυφαία έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, τον Άμλετ του

Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ανεβάζει η 5η Εποχή στο Θέατρο Κήπου στις 11, 12, 13 και

14 Ιουλίου. Μια σύγχρονη σκηνική ανάγνωση του κλασικού αριστουργήματος

του παγκόσμιου δραματολογίου επιχειρείται, όπου τα πάντα διαδραματίζονται

αθόρυβα, αλλά με πολύ μεγάλη ταχύτητα, σε ένα σκοτεινό παρασκήνιο.

Η σκηνοθεσία είναι του Θέμη Μουμουλίδη, η μετάφραση του Γιώργου Χειμώνα, η μουσική του Μάριου Στρόφαλη. Παίζουν οι ηθοποιοί: Μάνος Βακούσης, Μαρίνα Ψάλτη, Δημήτρης Αλεξανδρής, Τόνυ Δημητρίου, Ευγενία Δημητροπούλου. Άμλετ ο Αιμίλιος Χειλάκης.

Μια πολύ ιδιαίτερη θεατρική πρόταση, τα Μικρά Διονύσια, σε μετάφραση και

σύνθεση κειμένων Κ. Χ. Μύρη και σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα και Γρηγόρη

Καραντινάκη, παρουσιάζει στο Θέατρο Δάσους στις 14 και 15 Ιουλίου το

Κ.Θ.Β.Ε., που φέτος γιορτάζει 50 χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας. Πρόκειται

για μια παράσταση φόρο τιμής σε μεγάλες προσωπικότητες του θεάτρου,

όπου ένας έμπειρος ηθοποιός ξεναγεί ηθοποιούς νεώτερης γενιάς στο

αρχαίο δράμα, σταματώντας σε παραστάσεις σταθμούς. Πρωταγωνιστούν

οι Γιώργος Αρμένης, Δημήτρης Κολοβός, Ταμίλα Κουλίεβα, Λίνα Λαμπράκη, Γιάννης Μαλούχος, Νίκος Ψαρράς, Κώστας Σαντάς, Φωτεινή Μπαξεβάνη.

Την κωμωδία Φωνάζει ο κλέφτης του Δημήτρη Ψαθά με τους Ελισάβετ Κωνσταντι-νίδου, Γιώργο Καπουτζίδη, Γιώργο Λέφα και Τάσο Κωστή ανεβάζει στο Θέατρο

Δάσους στις 19 και 20 Ιουλίου η Θεατρική Εστία. Σκηνοθετεί ο Πέτρος Φιλιππίδης.

Το έργο Υπηρέτης δύο αφεντάδων του Κάρλο Γκολντόνι, που, αν και γράφτηκε στα

μέσα του 18ου αιώνα, σήμερα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, καθώς αναδεικνύει τα

μεγάλα προβλήματα της ανεργίας και της αγωνίας για επιβίωση, παρουσιάζεται στο

Θέατρο Δάσους στις 21 και 22 Ιουλίου από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης. Ένας υπηρέτης,

εξαιτίας της ανάγκης του για επιβίωση, αναλαμβάνει να υπηρετεί ταυτόχρονα

δύο αφεντάδες. Και ενώ όλα πάνε καλά, κάποια στιγμή οι δύο κύριοι θα βρεθούν

ταυτόχρονα στο ίδιο σημείο και τότε ο υπηρέτης θα κληθεί να αντιμετωπίσει αυτή

τη δύσκολη κατάσταση με όπλα την εξυπνάδα και το σκέρτσο του. Η μετάφραση

είναι του Ερρίκου Μπελιέ, ενώ τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική επεξεργασία

υπογράφει ο Γιάννης Κακλέας. Το ρόλο του Τρουφαλντίνο ερμηνεύει ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. Πρωταγωνιστούν οι Φαίη Ξυλά, Γιώργος Χρυσοστόμου και

Αλέξανδρος Μυλωνάς.

Την αριστουργηματική κωμωδία Λυσιστράτη του Αριστοφάνη παρουσιάζουν αυτό

το καλοκαίρι στο Θέατρο Δάσους στις 25 και 26 Ιουλίου οι θεατρικοί επιχειρηματίες

Αφοί Τάγαροι. Αν και πρόκειται για την πλέον αθυρόστομη κωμωδία του Αριστοφάνη,

σε καμία περίπτωση δε μπορεί να χαρακτηριστεί ανήθικη, καθώς, μέσω των λόγων

και των πράξεων των ηρώων του, ο Αριστοφάνης παραδίδει μαθήματα ανθρωπιάς

και πατριωτισμού, κηρύττοντας υπέρ της ειρήνης και της ισότητας. Πρωταγωνιστούν

οι Θύμιος Καρακατσάνης (Λυσιστράτη), Βασίλης Τσιβιλίκας (Μυρίνη), Γιώργος

Παρτσαλάκης (Κινησίας), Βάσια Τριφύλλη (Κλεονίκη), Γιώργος Κωνσταντίνου

(Πρόβουλος) και Κώστας Βουτσάς (Λαμπιτώ). Συμμετέχουν ακόμα 20 ηθοποιοί

και χορευτές.

Μια μικρή κατσαρίδα, προσπαθώντας να πραγματοποιήσει τα πιο τρελά όνειρά της,

ξεκινά ένα εξωφρενικό ταξίδι, ένα ντανταΐστικο μιούζικαλ δρόμου. Η Κατσαρίδα,

ένα έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου, έχει σκοπό να αλωνίσει την Ελλάδα το

καλοκαίρι του 2011, και γι’ αυτό στις 29 και 30 Ιουλίου εμφανίζεται στη Θεσσαλονίκη

(η θεατρική σκηνή ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί). Η σκηνοθεσία είναι του συγγραφέα,

ενώ πρωταγωνιστούν οι Θοδωρής Πετρόπουλος και Σεραφείμ Ράδης.

Το απόλυτο sold out του χειμώνα στην Αθήνα, η παράσταση Τα κορίτσια με τα μαύρα

των Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου, μια εκρηκτική κωμωδία με θέμα

τη σύγχρονη Ελλάδα, τη διαφθορά, τη διαπλοκή και την απάτη, παρουσιάζεται στο

Θέατρο Δάσους στις 22 και 23 Αυγούστου. Πρόκειται για την ιστορία του Θεού, ο

οποίος αποφάσισε –επιτέλους!- να δράσει, αφού άρχισε να τρέμει από τα νεύρα του

παρακολουθώντας τα όσα αίσχη συνέβαιναν στη γη και κυρίως στη γυναικεία Μονή

της Παναγίας της Μαυροβουνιώτισσας από τις ίδιες τις ιέρειες. Πρωταγωνιστούν οι

Χρύσα Ρώπα, Ελένη Καστάνη, Ρένος Χαραλαμπίδης, Σωτήρης Καλυβάτσης, Σοφία Μουτίδου και Χρυσούλα Διαβάτη. Σκηνοθετεί ο Αλέξανδρος Ρήγας.

Τέλος, μια κωμωδία του Αριστοφάνη δοσμένη με παραμυθένιο τρόπο, το έργο

Εκκλησιάζουσες… σαν παραμύθι, σε κείμενο και σκηνοθεσία Κάρμεν Ρουγγέρη,

ανεβαίνει στην πόλη μας στις 31 Αυγούστου και την 1η Σεπτεμβρίου (η θεατρική

σκηνή ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί). Τους ρόλους του έργου ερμηνεύουν οι ηθοποιοί:

Βασιλική Ιατροπούλου, Βίκυ Καμπούρη, Στέφανος Κοσμίδης.

Δελίνα Βασιλειάδη

Παραμύθι χωρίς όνομα

Τα κορίτσια με τα μαύρα

θέατρο



Χορός και Μουσική στη ΘεσσαλονίκηΔευτέρα 4 Ιουλίου, 21.00: Όποιος

έχει ήδη δει έστω και μία παράσταση

των Momix, δηλώνει μαγεμένος και

ανυπομονεί για την εμφάνισή τους στην

πόλη. Κάτι ανάμεσα σε χορό, τσίρκο,

ακροβατική, παντομίμα, θέατρο σκιών

και μη, οι Momix παρουσιάζουν ένα

best of με τίτλο Remix στο Θέατρο Γης,

Εισιτήρια στα 25 και 35 ευρώ, προπώληση

στο www.ticketservices.gr, στο Public

και στον Ιανό.

Τετάρτη 6 Ιουλίου, 21.30: Μπορεί πολλοί

να θεωρούν το λάτιν ως το σκυλάδικο

της Λατινικής Αμερικής, οι Buena Vista Social Club στη Μονή Λαζαριστών

όμως αποδεικνύουν περίτρανα το

αντίθετο και παραμένουν σταθερά οι

καλύτεροι πρεσβευτές της μουσικής

παράδοσης της Κούβας. Εισιτήριο 30

ευρώ, προπώληση στο www.ticketpro.gr, στο TicketHouse και στο Public.

Τετάρτη 13 Ιουλίου, 21.30: Από τα αγαπημένα ονόματα του ελληνικού κοινού, οι Thievery Corporation θα ανεβούν στη σκηνή της Μονής Λαζαριστών και θα παίξουν το χαρμάνι

τους από dub, reggae, bossa nova, acid jazz και rock, με εντυπωσιακά γυναικεία φωνητικά

και στίχους σε αγγλικά, ισπανικά, γαλλικά, ιρανικά, πορτογαλικά, ρουμάνικα και ινδικά. Το

μείγμα στην πορεία έχει πάρει διάφορα ονόματα -επιλέξτε ανάμεσα σε downtempo, chill out

και leftfield. Εισιτήριο 35 ευρώ, στο www.ticketservices.gr, στο Public και στο TicketHouse

Τρίτη 26 Ιουλίου, 21.00: Φαντάζομαι ότι για όσους μεγάλωσαν στα 80’s, η συναυλία των Duran Duran στο Θέατρο Γης είναι εκ των ων ουκ άνευ. Για εμένα, αποτελούν μια πρώτης τάξεως

ευκαιρία να δω ένα απλά κλασικό όνομα. Εξάλλου, ολόκληροι Nirvana έπαιζαν το Rio στις

συναυλίες τους -ποια είμαι εγώ που θα τους αμφισβητήσω; Εισιτήριο 40 ευρώ, προπώληση

στα Metropolis, TicketHouse και Public.

Καλό συναυλιακό (και χορευτικό) καλοκαίρι!

Για τους επιμένοντες ελληνικά

Δευτέρα 4 Ιουλίου, Θέατρο Δάσους, 21.30: Σωκράτης Μάλαμας.

Έχετε ακούσει πιο όμορφο στίχο από το «Μάθε τη γλώσσα της σιωπής/ κι ύστερα έλα να μου πεις/ πώς κλίνεται το «σ’ αγαπώ»/ πώς βγάζει η έρημος καρπό» (Της σιωπής); Μια τέτοια μυστα-

γωγία θα διεξαχθεί στο Θέατρο Δάσους -μην τη στερήσετε από

τον εαυτό σας για κανένα λόγο. Εισιτήρια 20 ευρώ το κανονικό

και 15 το φοιτητικό, προπώληση στον Ιανό, στο Σάρωθρον, στο

Μύλο και στο Metropolis.

Τρίτη 5 Ιουλίου, Μονή Λαζαριστών, 21.30: Υπέροχη Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Η κοπέλα απέδειξε ότι όταν κάποιος έχει ταλέντο,

μπορεί να χρησιμοποιήσει άνετα το όνομα του γονιού του και

κανένας απολύτως να μην ισχυριστεί ότι εκμεταλλεύτηκε τις

γνωριμίες του τελευταίου για να πετύχει. Εισιτήρια 15 ευρώ το

κανονικό και 12 το φοιτητικό.

Δευτέρα 11 Ιουλίου, Μύλος, 21.30: Τα λόγια για τη Λένα Πλάτωνος

είναι περιττά. Σε αυτή τη συναυλία, στο πρώτο μέρος θα παρου-

σιάσει για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη τα 13 τραγούδια σε ποίηση Καβάφη. Έχοντας δει την (αμφιλεγόμενη) παράσταση

στην Αθήνα, τονίζω ότι και μόνο για τις συγκλονιστικές ερμηνείες

του Γιάννη Παλαμίδα, πρέπει να δώσει κανείς το “παρών” -τα

υπόλοιπα είναι προς συζήτηση. Στο δεύτερο μέρος, η Πλάτωνος

θα παίξει κομμάτια από όλη την ομολογουμένως συγκλονιστική

δισκογραφία της. Εισιτήριο 15 ευρώ φοιτητικό και στην προπώληση

σε Metropolis, Μύλο, Ιανό και Έντεχνον... 20 ευρώ στο ταμείο.

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου, Καυταντζόγλειο: Δυστυχώς οι Πυξ Λαξ

αναλώθηκαν στο σίριαλ «αποχαιρετιστήρια συναυλία -συναυλία

επανένωσης και τούμπαλιν». Αυτό όμως δεν αναιρεί τη μουσική

τους αξία και το γεγονός ότι η εφηβεία μου είναι ποτισμένη με τα

τραγούδια τους. Εγώ θα είμαι εκεί, στη μνήμη του Μάνου Ξυδού.

Εισιτήριο 12, 50 και 16,50 ευρώ στο www.ticketpro.gr.

Ραντεβού το Σεπτέμβρη…

2310 Festival: Θα είμαστε εκεί!Το τελευταίο μου κείμενο στον

«εξώστη», έκλεινε με τη φράση

«καλή αντάμωση να έχουμε από

Σεπτέμβρη…». Αργήσαμε λίγο στο

ραντεβού μας, δεν λέω, αλλά το

«Φιλμ νουάρ» είναι εδώ. Καλώς

βρεθήκαμε ξανά λοιπόν!

Η πρώτη πρότασή μας έχει να

κάνει με την τολμηρή ομολογου-

μένως προσπάθεια να διοργα-

νωθεί ένα μεγάλο καλοκαιρινό

φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη. Συγχα-

ρητήρια λοιπόν στη Detox για το

εγχείρημά της και ας στηρίξουμε

όλοι αυτή την απόπειρα με όλες

τις δυνάμεις μας. Τα μονοήμερα εισιτήρια κοστίζουν 45 ευρώ στην προπώληση και 50 στο

ταμείο, τα δε διήμερα 80 ευρώ. Προπωλούνται στο www.ticketarena.gr και στα καταστήματα

Public και Tickethouse, ενώ οι πόρτες ανοίγουν στις 17:00. Προσπερνάμε με συνοπτικές διαδικασίες την πρώτη μέρα (Τετάρτη 6 Ιουλίου), όπου θα

εμφανιστούν οι Roxy Bitch, Firewind, Whitesnake και Judas Priest στο Καυταντζόγλειο

Στάδιο. Οι λάτρεις του λεγόμενου (σκληρού ήχου) ξέρουν περί τίνος πρόκειται και σίγουρα

δεν περιμένουν μια «φλωρού» σαν κι εμένα να τους πείσει για τα ονόματα αυτά. Επικεντρώ-

νομαι στη δεύτερη μέρα, όπου τη βραδιά ανοίγουν οι My Excuse, οι πρώην Dr. Funk, με

τη φρέσκια πρώτη δισκογραφική δουλειά τους. Ακολουθούν οι Subways, που ξεχειλίζουν

από νεανική ενέργεια και ηλεκτρικές κιθάρες -το Rock ’n’ Roll Queen σίγουρα το ξέρετε!

Επόμενο όνομα οι Suede και ρίγη αναμένονται σε όσους μεγαλώσαμε με brit pop και το

Animal Nitrate. Headliners οι μελλοντικοί δημότες Θεσσαλονίκης James. Tomorrow, Getting away with it (All messed up), She’s a star, Senorita, Say something, Laid. Όλα θέλω να τα

ακούσω, όλα! Θα σας δω στο Καυταντζόγλειο, να υποθέσω...

>>>>>> Tη σελίδα της μουσικής γράφει η Μαριάννα Βασιλείου

Σωκράτης Μάλαμας

James

Momix

μουσική



εικαστικά

Δάμασις του βλέμματοςεγχείρημα μεταξύ τέχνης, φιλοσοφίας και ψυχανάλυσης

Η έκθεση πραγματοποείται από 15 Ιουνίου ως και 2 Σεπτεμβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο του

Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης στη βίλα Καπάντζη (Β. Όλγας 108), με τη συνεργασία

της βιεννέζικης ομάδας entre – Μεταξύ: τόπος για μια πειραματική θεωρία της εικόνας, με την

υποστήριξη του Αυστριακού Υπουργείου Παιδείας, Τέχνης και Πολιτισμού και του Ινστιτούτου

Goethe Θεσσαλονίκης. Οι 14 καλλιτέχνες, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και μια Ελληνίδα,

ζουν και εργάζονται στη Βιέννη.

Η έννοια του βλέμματος, βασισμένη στη θεωρία της εικόνας κατά Ζακ Λακάν, βρίσκεται στην

αφετηρία της έκθεσης: “η διάκριση ματιού και βλέμματος, μέσα από έννοιες όπως το θωρώ, βλέπω,

κοιτάζω, παρατηρώ, νοώ, υπό το πρίσμα μιας ψυχαναλυτικής άποψης” αναφέρει το δελτίο τύπου.

Το μάτι, ως ο διαμεσολαβητικός σταθμός των αλληλεπιδραστικών πληροφοριών, δεν είναι

παρά η συμπύκνωση της διαδικασίας μεταβίβασης προς τη μετουσίωση του πολυσύνθετου

έργου τέχνης. Συγχρόνως, όμως, σύμφωνα με τις συμβάσεις της προοπτικής δεν μπορεί να

υπάρξει οπτική αμοιβαιότητα, εφόσον αποδεχόμαστε την οριστική ομολογία του υποκειμενισμού

της οπτικής εμπειρίας. Ποια είναι, λοιπόν, η συνθετική δύναμη ενός έργου τέχνης, η οποία εν

προκειμένω, συμβάλλει θεμελιακά στην ανάπτυξη του διαλόγου μεταξύ αυτού και του θεατή; Τα

έργα της έκθεσης -ζωγραφικά, βιντεοπροβολές, φωτογραφίες, εγκαταστάσεις- αναδομούν και

επαναλαμβάνουν, στο επίπεδο της βιωμένης πλέον εμπειρίας, το τεκμήριο της εντύπωσης, χωρίς

να υπάρχει άλλο σημείο διαφυγής, παρά μόνο αυτό του πολλαπλού ψυχολογικού νοήματος.

Οι καλλιτέχνες μεταχειρίζονται την οπτική εμπειρία και την ιδιαιτερότητα του καλλιτεχνικού

αντικειμένου, αφήνοντας να επενεργήσει πρωταρχικά η ψυχοδυναμική της ενδοσκόπησης.

Έτσι, ο θεατής υποτάσσεται στον εσωτερικό ρυθμό της οπτικής τέχνης της Ειρήνης Αθανασάκη

και της Άνγκελα Σβανκ, ανακαλύπτει τις κοινωνικές προεκτάσεις στα πορτρέτα της Ντόροτε Γκολτς, νιώθει την ανάγκη της συναισθητικής εμπλοκής στις Μορφές Αντίληψης της Ρουθ Σνελ,

χάνεται στις γραμμές και στα όρια του ψευδαισθητικού χώρου στην εγκατάσταση της Έστερ Στόκερ, καλείται να υπερβεί τη συμβατικότητα του περιβάλλοντος κόσμου παρακολουθώντας

το Χορωδιακό Παιχνίδι της Φον Μπράτενμπουργκ...

Η έκθεση λειτουργεί με θερινό ωράριο: Δευτέρα και Τρίτη, μόνον απόγευμα: 14:00-21:00,

Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή: 09:00-16:00, Σάββατο και Κυριακή: κλειστά.

Εύα Βολογιαννίδου

Ο Βρετανός Ντάμιεν Χιρστ είναι

ίσως από τους πιο αμφιλεγόμενους

καλλιτέχνες του 21ου αιώνα. Δυο

από τα μεγαλύτερα ερωτήματα

που αφορούν στην τέχνη –τι

θεωρείται έργο τέχνης και πόσο

κοστίζει- επανέρχονται όταν

αντικείμενο συζήτησης αποτελεί

ένα έργο του Χιρστ.

Κυρίαρχα θέματά του είναι

ο θάνατος και το νόημα της

ύπαρξης, ενώ η θρησκεία και η

επιστήμη αποτελούν γι’ αυτόν

δυο θεμελιώδεις συνιστώσες

της ανθρώπινης ύπαρξης. Τη

θρησκεία με την επιστήμη επιδιώκει

να ενώσει μέσα από μια σειρά

μεταξοτυπιών, κατασκευών, γλυπτών και έργων ζωγραφικής στην

έκθεση New Religion (Νέα Θρησκεία), που φιλοξενεί το Μακεδονικό

Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Εγνατία 154, εντός της ΔΕΘ). Στόχος

του να θέσει ερωτήματα για τη θέση της επιστήμης σήμερα, να κάνει

έναν τολμηρό παραλληλισμό της με τη θρησκευτική πίστη και να

γεφυρώσει δυο πεδία που μοιάζουν να αντιμάχεται το ένα το άλλο.

Ο Ντάμιεν Χιρστ γεννήθηκε το 1965 στο Μπρίστολ. Στο δεύτερο έτος

των σπουδών του (στο Γκόλντσμιθ του Λονδίνου) διοργάνωσε μια

ανεξάρτητη φοιτητική έκθεση, αρχή σειράς ανάλογων εκθέσεων σε

εγκαταστάσεις εργοστασίων και αποθήκες. Μέσα από τις εκθέσεις

αυτές γεννήθηκε η ομάδα των Young British Artists (η λεγόμενη

Britart που κυριάρχησε στη βρετανική εικαστική σκηνή τη δεκαετία

του ’90). Σε μια από τις εκθέσεις, ο Χιρστ παρουσίασε την περίφημη

εγκατάσταση με τίτλο A thousand years, όπου μύγες και σκουλήκια

τρέφονταν από το κομμένο κεφάλι μιας αγελάδας, μέσα σε μια

τεράστια γυάλινη προθήκη… Με τον Τσαρλς Σάατσι να αγοράζει

έργα του και να χρηματοδοτεί τις καλλιτεχνικές δημιουργίες του,

ο Χιρστ απέκτησε φήμη. Έτσι, έστρεψε άλλη μια φορά –για τα καλά

πλέον- τα βλέμματα πάνω του, όταν το 1992 παρουσίασε στη γκαλερί

Σάατσι του Λονδίνου, ξανά σε γυάλινη προθήκη, έναν καρχαρία

μήκους 4 μέτρων μέσα σε φορμόλη, έργο που μια δεκαετία περίπου

αργότερα πουλήθηκε για 12 εκατομμύρια δολλάρια! Στα

χρόνια που ακολούθησαν, κέρδιζε συνεχώς έδαφος και…

χρήμα, με δημιουργίες όπως το Mother and Child Divided,

το Two Fucking and Two Watching, το οποίο μάλιστα του

χάρισε το βραβείο Turner, και το For the Love of God, που

ήταν ένα ανθρώπινο κρανίο καλυμμένο με διαμάντια αξίας

15 εκατομμυρίων λιρών...

Όποια και αν είναι τα κίνητρά του, ο Ντάμιεν Χιρστ είναι

σίγουρα από τους καλλιτέχνες που σοκάρουν και σε

προβληματίζουν και έχει γράψει το δικό του κεφάλαιο στη

σύγχρονη εννοιολογική τέχνη. Η έκθεση, που ξεκίνησε

στις 8 Απριλίου, τελειώνει στις 2 Σεπτεμβρίου. Ώρες

λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο 10:00-18:00,

Τετάρτη 10:00-22:00, Παρασκευή 10:00-19:00 και Κυριακή

11:00-15:00 (Δευτέρα κλειστά).

Τάνια Βλαχομήτρου

Ντάμιεν Χιρστ: η σχέση θρησκείας και επιστήμης



φιλμ νουάρ

κινηματογράφος

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ, Η ΖΩΗ ΜΟΥ (ESSENTIAL KILLING)Σκηνοθεσία: Γέρζι Σκολιμόφσκι

Παίζουν: Βίνσεντ Γκάλο, Εμανουέλ Σενιέ

Διάρκεια: 83’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 6

Τι γυρεύει ένας Ταλιμπάν στα χιόνια;

Το χάος δεν προηγείται της τάξης γιατί δεν μπορεί

να νοηθεί προτού νοηθεί η τάξη. Η τάξη δημιουργεί

το χάος καθώς δημιουργείται η ίδια. Είναι και τα δυο

παιδιά κάθε προσπάθειας τακτοποίησης. Η τακτοποίηση

χρειάζεται πρώτα να συστήσει κάτι ως «χάος» ώστε

ύστερα να το τακτοποιήσει. Η φύση προηγείται. Είναι

σιωπηλή, είναι αυτό που είναι. Η τάξη είναι που μιλά

και λέει πως «κάτι πρέπει να γίνει έτσι». Και επιπλέον,

«πως ό,τι δεν είναι έτσι, είναι το χάος».

Η τάξη αντιδιαστέλλεται στη φύση. Είναι τεχνητή, την

κατασκευάζει ο άνθρωπος. Και πάντα αποτυγχάνει

στο στόχο της πλήρους τακτοποίησης. Τα όρια μεταξύ

τάξης και χάους που χαράζονται πάνω στη φύση, δεν

είναι πάντα ευδιάκριτα – τους ξεφεύγουν υβριδικές

κατηγορίες: ένας Ταλιμπάν στα χιόνια.

Τι γυρεύουν τρεις Αμερικανοί στην έρημο;

Ο ένας ανιχνεύει για νάρκες. Οι άλλοι δυο «τακτοποι-

ούν». Xαράσσουν την παγκόσμια γεωπολιτική τάξη. Ο

διάλογός τους αφορά τις πρώτες ύλες και την οικο-

νομία.

Ο Ταλιμπάν, απόρριμμα αυτής της νέας τάξης (μα τόσο

ζωτικό κομμάτι στην παλαιά ψυχροπολεμική – να πόσο

σχετική είναι η κατηγορία της τάξης!), κρύβεται σε μια

σπηλιά. Θα τους σκοτώσει για να προφυλαχθεί. Και

έπειτα θα συλληφθεί από το ελικόπτερο που επιτηρεί

πάνω από τις ξέρες του Αφγανιστάν.

Ό,τι ακολουθεί το μάθαμε τα τελευταία χρόνια μέσα

από τις ειδήσεις και τις διαρροές. Μυστική μεταγωγή,

πορτοκαλί στολές, κουκούλες, βασανιστήρια και πάλι

μυστική μεταγωγή προς κάποια στρατιωτική βάση,

κάπου στον κόσμο, με αεροπλάνο σε κρυφή πτήση που

δε το συλλαμβάνουν τα ραντάρ ή οι διεθνείς συνθήκες.

Στη δεύτερη μεταγωγή θα συμβεί το απρόοπτο. Ατύ-

χημα, δραπέτευση, ο Ταλιμπάν θα βρεθεί στο χιονι-

σμένο δάσος μια χώρας της ανατολικής Ευρώπης.

Η έννοια της τάξης κατεξοχήν εκφράζεται από το νόμο.

Νόμος είναι το όριο του τι θα συμπεριληφθεί και του τι

θα αποκλεισθεί. Όσο μεγαλύτερο το όνειρο της τάξης,

τόσο πιο καθολικός πρέπει να είναι ο νόμος.

Ο πραγματικά καθολικός νόμος πρέπει να περιλαμβάνει

ακόμα και τις εξαιρέσεις του, ακόμα και την αναστολή

του, ακόμα και το «άνομο». Να δημιουργεί έναν τόπο

έξω από τα όριά του, από τον οποίο θα αποσύρεται

ενώ θα το διατηρεί.

Αυτό τον τόπο κατοικεί η αρχετυπική κατηγορία του

ρωμαϊκού δικαίου, «Homo Sacer», που αναλύει ο Ιταλός

φιλόσοφος Αγκάμπεν. Homo Sacer ήταν ο επίορκος

που εξοριζόταν διπλά, τόσο από την Πόλη όσο και από

τους Θεούς. Έχανε κάθε κοινωνική ή θεία προστασία.

Μπορούσε να φονευθεί χωρίς ο φόνος του να θεω-

ρηθεί ανθρωποκτονία. Έμενε με τη «γυμνή ζωή» του,

δηλαδή με το ζωικό σαρκίο του.

Οι φυλακισμένοι του «πολέμου ενάντια στην τρομο-

κρατία» υπήρξαν οι μοντέρνοι Homo Saceri. Στην

«κατάσταση εξαίρεσης» που επέτρεψε ο ίδιος ο Νόμος

μέσω της Πατριωτικής Πράξης του Τζορτζ Μπους

Τζούνιορ, έχασαν το «ρούχο» με το οποίο ντύνουν τη

γυμνή ζωή μας οι νομικές επιταγές και τα ανθρώπινα

δικαιώματα. Έτσι, στο παγωμένο δάσος ο δραπέτης

με το γυμνό από κάθε εγγραφή του πολιτισμού σώμα

του, θα επιδοθεί σε μια τυφλή φυγή. Οι διώκτες θα τον

κυνηγούν σα θήραμα, οι λύκοι θα του επιτίθενται και

αυτός το ίδιο. Δε θα προφέρει ούτε μια λέξη – όπως

τα αγρίμια.

Οι μόνοι που θα σκύψουν σε αυτή τη «γυμνή ζωή»,

δηλαδή το μη-θάνατο (με το «μη» διαρκώς υπό αίρεση)

θα είναι ένας σκύλος και μια κωφάλαλη γυναίκα. Με

το ένστικτο και όχι με το Λόγο θα τον ζεστάνουν και

χαϊδέψουν, σε μια εκδήλωση αυτού που ο Ρουσό

θεωρούσε πως χάνει ο κοινωνικός άνθρωπος: το «la

pitie» – τον οίκτο προς το ζώο που πεθαίνει, δηλαδή

τη στοργή για την ίδια τη ζωή.

Μιλήσαμε για πολιτική και όχι για αισθητική, εξάλλου

κάθε μέρα που κυλά τον τελευταίο καιρό τα κάνει όλα

όλο και πιο πολιτικά. Δε χωρά να πούμε άλλα για αυτή

την παράξενη, ολιγόλεπτη ταινία, με τις σιωπές της, τη

βία της, τους μυστικιστικούς της ήχους. Αξίζει καθ’ αυτή

και αξίζει ως παράδειγμα του τι εννοεί ο Αγκάμπεν.

Και αξίζει ως ενθύμηση πως κάθε φορά που περνάμε

ένα βιομετρικό έλεγχο ή μια κάμερα μας καταγράφει,

αντίστοιχα «γυμνωνόμαστε» και εμείς.

Αξιολόγηση: ****Δημήτρης Δρένος

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ, Η ΖΩΗ ΜΟΥ / TRANSFORMERS: DARK OF THE MOON / Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΛΑΡΙ ΚΡΑΟΥΝ / ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΤΖΟΥΛΙΑ / ΤΟ ΣΧΈΔΙΟ ΤΟΥ ΧΈΝΡΙ / ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ / LOVE STORY / /// Videodrome ///

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ταινίες



H ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΛΑΡΙ ΚΡΑΟΥΝ(LARRY CROWNE) Σκηνοθεσία: Τομ ΧανκςΠαίζουν: Τομ Χανκς, Τζούλια Ρόμπερτς, Ταράτζι Π. Χένσον, Νία Βαρντάλος, Ουίλμερ ΒαλντεράμαΔιάρκεια: 99’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 5&8, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 9, STER CITY GATE 6, VILLAGE COSMOS 8&10

«Η περίπτωση του Λάρι Κράουν» χρίζει ιατρικής (και κριτικής

μην πω...) περίθαλψης. Απροσδιόριστου στόχου ή θεματικής

ταινία, αναλώνεται σε πολλαπλές εξετάσεις που προδίδουν

«ασθένεια» αλλά δεν προτείνουν θεραπεία.

Άρχοντας με στέμμα του το επώνυμό του, με 60 χρόνια στην

πλάτη του, δάνεια και διαζύγιο, ο Λάρι Κράουν βρίσκεται

στο χείλος της καταστροφής. Η πρόσφατη απόλυση του - με

πρόφαση την έλλειψη πτυχίου - θα τον οδηγήσει και πάλι στα

θρανία. Η συνάντησή του με την καθηγήτρια ενός μαθήματος

επικοινωνίας, θα ενεργοποιήσει όλο του το είναι...

Δεν μπορούμε να αποκαλέσουμε success story το λουλουδάτο «δράμα» ενός κάθε άλλου παρά

τραγικού ανθρώπου. Ούτε πρόκειται για μια ιστορία γεροντοέρωτα με -ή και χωρίς- ανταπόκριση.

Απροσδιόριστο θεματικά, με ελάχιστες στιγμές χαριτωμένες, αναλώνει το θέμα στα πρώτα 10

λεπτά της ταινίας. Η συνέχεια κουράζει καθ’ ολοκληρία, καθώς η μετέωρη σκηνοθετική ματιά

του Τομ Χανκς δε γεμίζει ευχάριστα δύο ώρες. Η εναλλαγή του κομοδινί μαλλιού του με το

γκριζογάλανο από λήψη σε λήψη, επιβεβαιώνει ότι το script girl μάλλον θα απολύθηκε με την

ολοκλήρωση της συνεργασίας της.

Η Τζούλια Ρόμπερτς φανερά ακαθοδήγητη, υποδύεται μια απροσδιόριστη, ασαφή, αντιφατική

ηρωίδα που στο σύνολό της υπογραμμίζει αέναα την ακατανίκητη τεράστια εγωπάθεια και

εγωλατρεία της.

Στο σενάριο ο Χανκς συνεργάζεται με τη Νία Βαρντάλος η οποία δίνει φρεσκάδα στις ρομαντικές

και καθημερινές ανθρώπινες στιγμές αλλά δεν ενδυναμώνει δομικά τον σκελετό που έπρεπε

να ορθώσει την προσωπικότητα του ήρωα...

Ο Λάρι Κράουν χάνει στα σημεία αλλά οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ως ήρωας και ως ταινία

μάχεται με αξιοπρέπεια σε ένα ασπόνδυλο αγώνα των special Olympics με guest καλλιτέχνες.

Ανεκμετάλλευτα σεναριακά παραμένουν δύο καίρια ζητήματα που συμμετέχουν στην εξέλιξη

του ήρωα: η οικονομική του κατάσταση και το σχόλιο στη δια βίου εκπαίδευση. Η ακτινογραφία

λοιπόν δείχνει ένα πληγωμένο πλάσμα που όμως δεν πάσχει από οστεοπόρωση παρ’ όλα τα

χρόνια που κουβαλάει στην πλάτη του. Στη μάχη με τη ζωή, νικητές είναι μόνο οι στιγμές και οι

ανθρώπινες επιλογές.

Αξιολόγηση: **Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΤΖΟΥΛΙΑ (LOS OJOS DE JULIA/ JULIA’S EYES)Σκηνοθεσία;: Γκιγιέμ ΜοράλεςΠαίζουν: Μπελέν Ρουέδα, Λουίς Ομάρ, Κλάρα ΣεγούραΔιάρκεια: 112’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 5&8, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 9, STER CITY GATE 6, VILLAGE COSMOS 8&10

Κάθε μορφής απώλεια επηρεάζει τη ζωή μας. Οι ανεπανόρ-

θωτες δε, την καθορίζουν. Άβολο πράγμα να μεταπίπτεις

από μιαν εγνωσμένη, σε μιαν άλλη, άγνωστη κατάσταση.

Κυρίως όταν αυτό απορρέει από την απώλεια μιας αίσθησης.

Το ερώτημα, ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του, ρητορικό.

Και φυσικά από το σκοτάδι στο φως, όλα είναι επιθυμητά

και ευκτέα. Το αντίστροφο είναι αναντίρρητα επώδυνο και

οδυνηρό. Αυτή την επώδυνη διαδρομή προς την τυφλότητα

παρακολουθούμε, με τα μάτια της Τζούλια. Κι αν μη τι άλλο

ο φόβος κυριαρχεί στη διαδικασία αυτής της μεταλλαγής. Ήδη την εμπειρία αυτή την έχει βιώσει

η δίδυμη αδελφή της, Σάρα, με τελικό επακόλουθο την αυτοκτονία μέσα από μια διαδικασία

παραλογισμού. Η Τζούλια όμως θέλει να μάθει το μυστικό της αυτοκτονίας της Σάρα. Ο δρόμος

πλέον είναι γεμάτος φόβο, τρόμο, αγωνία, αβεβαιότητα, σασπένς για την Τζούλια και τους θεα-

τές. Αμφότεροι σέρνονται από το εκτυλισσόμενο κουβάρι της πλοκής, αναζητώντας εναγωνίως

την άλλη άκρη, τη διαφωτιστική. Ενδιαφέρον θρίλερ τρόμου που ποντάρει στον τρομακτικό

για τους βλέποντες, σκοτεινό κόσμο των τυφλών ο οποίος, βέβαια γι’ εκείνους δεν είναι έτσι.

Επίσης, ποντάρει στο συναίσθημα κλειστοφοβίας το οποίο κυριεύει έναν άνθρωπο που χάνει

μια από τις γνωστές αισθήσεις του και σε ένα βαθμό περνά και στους θεατές. Αν εξαιρέσει

κανείς το δεύτερο τρίτο της ταινίας, η υπόλοιπη πλοκή σε κρατά σε αγωνία και ενδιαφέρον για

την διαλεύκανση του μυστηρίου με αξιόλογες ανατροπές. Ο νεαρός Ισπανός Γκιγιέμ Μοράλες,

στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, δίνει υποσχέσεις για το μέλλον στο χώρο του θρίλερ

Αξιολόγηση: ***Γιάννης Ν. Γκακίδης

TRANSFORMERS: DARK OF THE MOON Σκηνοθεσία: Μάικλ Μπέι

Παίζουν: Σάια Λαμπέφ, Ρόζι Χάντινγκτον-Ουάιτλι, Πάτρικ Ντέμπσι,

Τζος Ντουχάμελ, Ταϊρίζ Γκίμπσον, Τζον Τουρτούρο, Φράνσις

ΜακΝτόρμαντ, Τζον Μάλκοβιτς


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1&3&7, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&2&6&7&10&11, STER CITY GATE 1&2&3&7&θερινός, VILLAGE COSMOS 4&5&6&9&11

Οι Transformers, αυτές οι die-hard και συμπαθείς μεταμορφώ-

σιμες μηχανές, έχουν δύο όψεις: Ότομποτς και Ντισέπτικονς. Η

ονοματολογία της κάθε ομάδας προϊδεάζει για τον χαραχτήρα

της, καθώς οι Ότομποτς συνδέονται με γρήγορα, πολυτελή αυτο-

κίνητα και οι Ντισέπτικονς με κακόβουλες απάτες. Μία μηχανή,

κρυμμένη βαθιά στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης, θα ανατείλει,

ως προμήνυμα του χάους και θα λειτουργήσει ως καταλύτης στη

σύγκρουση ανάμεσα στον κόσμο των ανθρώπων και των μηχανών.

Η ιστορία των Transformers εκμεταλλεύεται τη δημοσιογραφική

κάλυψη της ιστορίας του Νιλ Άρμστρονγκ, προκαλώντας με παιχνι-

διάρικο τρόπο τη συνωμοσιολογία που ξετυλίχθηκε γύρω από την

προσελήνωση: «Ο άνθρωπος δεν πάτησε στο φεγγάρι - ήταν μία

συνωμοσία» λένε πολλοί. Ε, λοιπόν, όχι μόνο πάτησε, αλλά συγκά-

λυψε και τα ευρήματα, λέει ο Μπέι στους τρίτους Transformers.

Επιπλέον, ο χαριτωμένος ανθρωπομορφισμός των μηχανών δίνει

την ευκαιρία στον σεναριογράφο Έρεν Κρούγκερ να αναφερθεί

στην τάση της ανθρωπότητας να καταστρέφει ό,τι την προστατεύει,

να σχολιάσει την ανθρώπινη βλακεία. Σε αντίθεση, όμως, με το

κληροδότημα των «X-Men» όσον αφορά τη θέση της γυναίκας

(στους «X-Men» για πρώτη φορά οι γυναίκες παρατούν το ρόλο

της νοικοκυράς σε απόγνωση και διεκδικούν ισότιμη θέση σούπερ

ήρωα, ενίοτε και υπέρτερο ρόλο), στους Transformers οι γυναίκες

είναι κατά βάση μοντέλα, με μοναδική δύναμη την πειθώ και το

σώμα τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το σώμα του τοπ μόντελ,

Ρόζι Χάντινγκτον-Ουάιτλι, που - όπως και να το κάνουμε - είναι

χάρμα οφθαλμών.

Αξιολόγηση: **Ρωμανός Σκλαβενίτης

ταινίες



LOVE STORYΣκηνοθεσία: Άρθουρ Χίλερ

Παίζουν: Άλι Μακ Γκρο, Ράιαν Ο’ Νιλ, Τζον Μάρλεϊ


ΑΠΟΛΛΩΝ

Γυρίστηκε 41 χρόνια πριν και έκανε πολλά κορί-

τσια και αγόρια σε όλο τον κόσμο να δακρύσουν,

με τη ρομαντική ιστορία ενός άδικα πρόωρα

νεκρού έρωτα, όπως τον έντυναν οι υπέρο-

χες νότες του Φράνσις Λάι (Όσκαρ μουσικής).

Σήμερα -με το θόρυβο να έχει καταλαγιάσει-

αναδεικνύονται πολύ περισσότερο τα «δεύτερα»

θέματα του εξαιρετικού πραγματικά φιλμ, όπως

η μάχη κόντρα στην κοινωνική ανισότητα και

στις κατεστημένες τάξεις. Η περίφημη ατάκα

«Αγάπη σημαίνει να μη χρειάζεται ποτέ να λες

συγγνώμη», που αποτέλεσε το σλόγκαν της επο-

χής, δεν είναι εντέλει η πεμπτουσία της «Ιστορίας αγάπης». Αυτό θα ήταν αληθές, αν κάναμε κρι-

τική στο ομώνυμο ρηχό βιβλίο του Έριχ Σίγκαλ, αλλά το έργο ζωής του Άρθουρ Χίλερ πολύ απέχει

από τη μήτρα που το γέννησε...

«Τι μπορείς να πεις για ένα 25χρονο κορίτσι που πέθανε;»: αλήθεια, πόσες φορές μια χολιγουντι-

ανή κατασκευή ξεκινά με μια τέτοια θανατηφόρα φράση; Πόσες φορές επιχειρήθηκε τόσο πετυ-

χημένα και με τόσο ζεστά και ζωντανά χρώματα η αφήγηση ενός καταραμένου έρωτα, με ήρωες

νέους ανθρώπους, που να έχουν πράγματι υπόσταση, να μοιάζουν ότι διαθέτουν σάρκα και οστά,

να τοποθετούνται ξεκάθαρα στο κάδρο του φιλμ, να μην είναι καρικατούρες; Πόσες φορές, όσο

κι αν ψάξεις, δεν θα βρεις το παραμικρό αισθητικό ψεγάδι σε μια παραγωγή, αφού φωτογραφία,

μοντάζ, μουσική, αλλά και τα βαριά χαρτιά, δηλαδή η σκηνοθεσία, το σενάριο και οι ρόλοι -των

εκθαμβωτικών Άλι Μακ Γκρο και Ράιαν Ο’ Νιλ- λειτουργούν άψογα;

Αξιολόγηση: *****

Δημοσθένης Ξιφιλίνος

ΤΟ ΣΧΈΔΙΟ ΤΟΥ ΧΈΝΡΙ(HENRY’S CRIME)Σκηνοθεσία: Μάλκομ ΒενβίλΠαίζουν: Κιάνου Ριβς, Τζέιμς Κάαν, Βέρα Φαρμίγκα, Τζούντι ΓκριρΔιάρκεια: 108’

ΝΑΤΑΛΙ

Αρχικά, το έδαφος είναι πρό-

σφορο για μία οξεία ειρωνεία

και ένα θόλωμα των αιτιακών

συνδέσεων. Η τιμωρία προ-

ηγείται της πράξης και τρό-

πον τινά οδηγεί με μαθημα-

τική ακρίβεια σε αυτή, ενώ το

σωφρονιστικό σύστημα επιτε-

λεί στην εντέλεια το έργο του

και βοηθά τον κρατούμενο να γίνει και κανονικός ληστής δηλαδή,

πέρα από καταδικασμένος ληστής. Κλειδί στις εξελίξεις, μια θεα-

τρική παράσταση του «Βυσσινόκηπου», του Άντον Τσέχοφ. Ακόμη

μία ευκαιρία για υψηλού επιπέδου παιχνίδι. Η αλήθεια να μπλέ-

κεται με την αναπαράσταση, η ζωή να περνά μέσα από την τέχνη

προκειμένου να πάρει σάρκα και οστά. Πολλές δυνητικές αρε-

τές, οι οποίες δυστυχώς προσκρούουν σε τείχος αδιαπέραστο.

Αρχικά λόγω της διεκπεραιωτικής σκηνοθεσίας. Μία αδέξια μίξη

heist movie, ρομαντικής κομεντί και ηθογραφίας που δεν βρίσκει

κορύφωση ποτέ. Δεύτερον, η προχειρότητα της πλοκής αποτρέπει

την οικοδόμηση ίντριγκας. Η σεναριακή επιλογή του «Βυσσινόκη-

που» αποσκοπεί στην αντιπαραβολή της απάθειας των θεατρικών

με την αντίστοιχη αδράνεια του κινηματογραφικού πρωταγωνιστή.

Επιπλέον, το έργο του Τσέχοφ διαθέτει την αίσθηση του κωμικο-

τραγικού που επιθυμεί να μπολιάσει στο πόνημά του ο Βενβίλ. Η

επιλογή καταλήγει τελικά παράταιρη μέσα από την άπνοη σύν-

δεσή της με την υπόλοιπη ιστορία και το περιττό ρομαντζό. Κατά

τα λοιπά, ο Κιάνου Ριβς περιφέρει το κοιμισμένο βλέμμα του ασκό-

πως, υπερβάλλοντας ως προς την επιθυμητή αποκοπή του κεντρι-

κού χαρακτήρα από τη ζωή. Στα χέρια ενός ικανότερου σκηνοθέτη

και με διαφορετική επιλογή καστ, ενδεχομένως να είχαμε παρα-

κολουθήσει κάτι πολύ ενδιαφέρον και όχι κάτι αρκετά αδιάφορο.

Αξιολόγηση: **

Γιώργος Παπαδημητρίου

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ(THE MEANING OF LIFE) Σκηνοθεσία: Τέρι Τζόουνς

Παίζουν: Τζον Κλιζ, Γκράχαμ Τσάπμαν, Έρικ Άιντλ, Μάικλ Πάλιν, Τέρι Τζόουνς, Τέρι Γκίλιαμ


ΑΠΟΛΛΩΝ

Είναι εύκολο να βρεις το νόημα της ζωής; Κι αν έχει

νόημα, τότε αυτό βγάζει... νόημα; Είναι η ζωή σοβαρή

ή απλά ένα ηλίθιο αστείο; Από πού ξεκινάει κάποιος

την αναζήτηση για το νόημα της ζωής και ποιες πτυχές

της ζωής πρέπει κάποιος να βιώσει ώστε να το βρει; Τις

απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα κατάφεραν να

δώσουν μέχρι σήμερα μόνο οι Μόντι Πάιθον!Στο κλα-

σικό τους αυτό αριστούργημα σε... περιπλανούν από

όλες τις σημαντικές πτυχές της ζωής. Από το θαύμα

της γέννησης μέχρι το μυστήριο του θανάτου. Και στο

ενδιάμεσο, κάνουν μερικές στάσεις στην ανάπτυξη και

εκπαίδευση του ανθρώπου, στον πόλεμο, στη μέση ηλικία, στη ζωντανή μεταμόσχευση οργάνων,

στα φθινοπωρινά χρόνια και στην (υπερ)κατανάλωση φαγητού. Μέσα από αυτήν την περιπλάνηση

καλείσαι εσύ ως θεατής να μαζέψεις τα απαραίτητα στοιχεία που υπάρχουν επιμελώς διασκορπι-

σμένα στην ταινία, τα οποία θα σου χρειαστούν αργότερα στο παιχνίδι ώστε να καταλάβεις τις υπό-

λοιπες διαλεκτικές και πρακτικές της ζωής: τις πνευματικές, τις υλικές και τις... οδοντικές ανάγκες

του καθενός μας.

Και μόλις τελειώσεις με όλα αυτά κι έχεις μεγαλώσει αρκετά, μπορείς να προχωρήσεις στο μεγάλο

φινάλε όπου καλείσαι να ζήσεις μέσα στην ίδια τη ζωή ως κάτοικος ενός όμορφου εξοχικού μέσα

στο δάσος. Εκεί πρέπει να αποδείξεις ότι μπορείς να ζήσεις μια οργανωμένη ζωή και να καταφέ-

ρεις να ξεπεράσεις όλα τα εμπόδια που θα βρεθούν μπροστά σου στη διαδρομή. Αν καταφέρεις

να τα ξεπεράσεις όλα, τότε και μόνο τότε το νόημα της ζωής θα σου φανερωθεί!

Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται περίεργα και μπερδεμένα αλλά οι Μόντι Πάιθον κατάφεραν μέσω

μια κωμωδίας που (θεωρητικά) ξεχειλίζει από χαζομάρα, ηλιθιότητα και υπερ-σουρεαλισμό, να τα

εξηγήσουν με τον πιο έξυπνο τρόπο: χωρίς καν να το πάρεις χαμπάρι!

Αξιολόγηση: *****Αλέξανδρος Κωνσταντάρας

ταινίες

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ



Παίζονται επίσης...

Στις 3 Ιανουαρίου 1889, ο Νίτσε ρίχτηκε

κλαίγοντας στην αγκαλιά ενός αλόγου

που ο ιδιοκτήτης του κακοποιούσε

βάναυσα. Έπειτα έχασε τις αισθήσεις

του και, όταν συνήλθε, δεν ξανάγραψε

τίποτα μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ο Μπέλα Ταρ θα διαλέξει το οριακό

γεγονός της ζωής του Γερμανού φιλο-

σόφου για να αποχαιρετήσει και ο ίδιος

οριστικά (;) τον κινηματογράφο. Μόνο

που η κάμερά του δεν ενδιαφέρεται για

το Νίτσε, αλλά για εκείνον τον άσημο

άντρα, την κόρη του και το άλογο που

αργοπεθαίνει. Ένα τρίγωνο μοναχικό,

Η παρεξήγηση μοιάζει με ζιζάνιο. Αν

δεν το ξεριζώσεις από την αρχή, απο-

μυζεί τους χυμούς των πέριξ φυτών και

στραγγαλίζει την ανάπτυξη.

Στο «Γλυκό ψέμα» η παρεξήγηση απα-

ντάται σε πολλαπλό βαθμό και ο γεωμε-

τρικός τόπος της σχηματίζει κύκλο με

επίκεντρο ένα κομμωτήριο. Εκεί διαδρα-

ματίζεται η ιστορία, με κεντρικούς χαρα-

κτήρες τρεις γυναίκες κι έναν άντρα:

τις δυο ιδιοκτήτριες του κομμωτηρίου,

τη μητέρα της μιας και έναν απόφοιτο

του Χάρβαρντ που αυτοεξορίζεται από

τη γνώση, δουλεύοντας ως τεχνίτης για

Καλοκαίρι του 1979 και μια παρέα παιδιών γίνονται μάρτυρες

ενός φοβερού εκτροχιασμού τρένου ενώ γυρίζουν τη δική τους

ερασιτεχνική ταινία με κάμερα super 8. Κάτι αδιανόητο απελευ-

θερώνεται στο ατύχημα που πιθανόν ευθύνεται για τα περίεργα

συμβάντα που ακολουθούν στην μικρή πόλη όπου ζουν τα παι-

διά. Η παρέα αποφασίζει να λύσει το μυστήριο... Με παραγωγό

τον μεγάλο παραμυθά Σπίλμπεργκ , ίσως μαντεύετε τη «μεγάλη

αποκάλυψη», ωστόσο δεν θα σας το χαλάσουμε γιατί εδώ είναι

πράγματι το ταξίδι που μετράει περισσότερο από τον προορισμό.

Κι αυτό το ταξίδι είναι γεμάτο νοσταλγία για τα 80’s χρόνια της

αθωότητας. Το σενάριο δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, οι

διάλογοι είναι απλοϊκοί αλλά αυτό ακριβώς είναι η καρδιά του

«Super 8»: μια παρέα παιδιών με όλα τα χαρακτηριστικά της κλασικής παρέας των «Goonies» αναζητούν το δικό τους

«θησαυρό», ζουν την απίστευτη περιπέτεια των πιτσιρικάδων του «Ε.Τ.» την ίδια στιγμή που η πόλη τους αντιμετωπίζει έναν

τρόμο αντάξιο του τρόμου που προκαλούσαν στο διάβα τους τα «Tremors» και η φρικτή μάζα «The Blob» - κι όλα αυτά σε

μια απόλυτη σκηνοθετικά ισορροπία. Η αναφορά των ταινιών δεν είναι τυχαία καθώς το «Super 8» είναι ένας χορταστικός

φόρος τιμής στις αγαπημένες αυτές ταινίες των 80’ς που μας θυμίζει ότι δυστυχώς «δεν τις φτιάχνουν πλέον όπως παλιά».

Αξιολόγηση: ****Βάλια Μπουγιουκλή

Beastly, The Hangover: Part II, X-Men: First Class, Το δέντρο της ζωής, Αυτοκίνητα 2, Kung Fu Panda 2, Rango, Ακόμα και η βροχή, 13, Μέσα από τις φλόγες, Ο λόγος του βασιλιά, Ο άγνωστος, Εδώ & εκεί, Attenberg, Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα

ταινίες

παραδομένο σε μια δίνη ανέμων και απόμακρων προφητειών που

φαίνεται ότι θα φέρουν το τέλος του κόσμου μέσα από 30 μαε-

στρικά οργανωμένα πλαν-σεκάνς. Ένα τρίγωνο που περιμένει την

Αποκάλυψη, αυτή που ο μεγάλος Ούγγρος σκηνοθέτης κήρυττε ήδη

από το άλλο του αριστούργημα «Οι Αρμονίες του Βερκμάιστερ».

Και τούτη η Αποκάλυψη θα έρθει μέσα από την διόγκωση των πιο

απλών στιγμών, από την ανάδειξή τους σε αισθητικά γεγονότα

μεγαλειώδη και αφόρητα: να ανάβεις την φωτιά και να πηγαίνεις κάθε μέρα να ψάξεις νερό, να τρως μια πατάτα με τα

δάχτυλα, να βάζεις τον πατέρα σου για ύπνο. Μέσω της επανάληψης και της διάρκειας, ο Μπέλα Ταρ ενοχλεί και υπνω-

τίζει, ενώ την ίδια στιγμή αποφλοιώνει αυτό που έτσι γενικά αποκαλούμε «ανθρώπινη κατάσταση» για να φτάσει στον πιο

σκληρό της πυρήνα. Φαίνεται, τελικά, πως μετά από αυτό μπορεί να υπάρχει μόνο η σιωπή.

Αξιολόγηση: *****Κωνσταντίνος Σαμαράς

μικροεπισκευές. Ο δίχως ανταπόκριση έρωτάς του για την όμορφη

αφεντικίνα του, η επιστολή ερωτικής εξομολόγησης που της απο-

στέλλει και η αντιγραφή της από την κόρη προς την πρόσφατα

χωρισμένη μητέρα της που πάσχει από κατάθλιψη, με σκοπό την

εξύψωση της αυτοπεποίθησής της, προκαλούν ένα συνονθύλευμα

κωμικοτραγικών καταστάσεων.

Ο εξειδικευμένος στις κομεντί Σαλβατορί ξανασυνεργάζεται με το

«Κορίτσι για σπίτι» (Τοτού). Η ιδέα του είναι σπιρτόζα, οι ερμηνείες

αξιοπρεπείς, οι χαρακτήρες ρεαλιστικοί, αλλά η ιστορία εμβολιάζεται από αρκετά κλισέ. Σίγουρα δε βαριέσαι, σίγουρα δε

χάνεις τα λεφτά σου, σίγουρα διασκεδάζεις και -αν μη τι άλλο- αποτελεί από τις καλύτερες προτάσεις για θερινό σινεμά.

Τι κι αν είναι κάπως ρηχή; Με τόση εμβάθυνση στα αθλητικο-κοινωνικο-πολιτικά αποτελεί μια έξοδο από την ισοπέδωση

των εγκεφαλικών κυττάρων!

Αξιολόγηση: **Γιάννης Τοτονίδης

ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΤΟΡΙΝΟΥ (A TORINΟI LΟ/ THE TURIN HORSE)Σκηνοθεσία: Μπέλα ΤαρΠαίζουν: Γιάνος Ντέρτζι, Έρικα Μποκ, Μιχάλι Κόρμος Διάρκεια: 146’

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2η εβδομάδα)

ΓΛΥΚΟ ΨΕΜΑ (DE VRAIS MENSONGES/ BEAUTIFUL LIES)Σκηνοθεσία: Πιέρ ΣαλβατορίΠαίζουν: Οντρέ Τοτού, Ναταλί Μπαέ, Σαμί ΜπουαζιλάΔιάρκεια: 105’

ΑΛΕΞ (2η εβδομάδα)

SUPER 8Σκηνοθεσία: Τζέι Τζέι ΕϊμπραμςΠαίζουν: Ελ Φάνινγκ, Κάιλ Τσάντλερ, Τζόελ Κόρτνεϊ, Ρον Έλνταρντ, Νόα Έμε-ριχΔιάρκεια: 112’

ΑΛΕΞ (2η εβδομάδα)

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ



ρετων νουάρ (μη διαθέσι-μων σε DVD ή σε εν γένει downloading!), με εξαιρε-τικά... εύγλωττους όσο και πολλά υποσχόμενους τίτ-λους, όπως: «Loophole» («Ο φαντομάς του Λος Άντζε-λες») του Χάρολντ Ντι Σού-στερ (1954), «Crashout» του Λούις Αρ Φόστερ (1954), «Larceny» του Τζορτζ Σέρ-μαν (1948), «Abandoned» του Τζόζεφ Μ. Νιούμαν (1949) και «Johnny Stool Pigeon» («Ο καταδότης») του Γουίλιαμ Καστλ (1949), και μάλιστα σε πλήρως απο-κατεστημένες κόπιες! Το πρόγραμμα περιλαμβά-νει 37 ταινίες συνολικά και θα διαρκέσει μέχρι και την 31η Ιουλίου.Όσοι... περαστικοί από το Παρίσι, μην το χάσετε!

Links: http://www.filmnoirfoundation.org/http://www.cinematheque.fr/fr/calendrier-cycle.html?cycl_id=7bd7efe1-5e17-4164-b11b-000000000297#jour_today

* Ο Eddie Muller, στο άκουσμα του ονόματος του εντύπου μας και στο πλαίσιο προσωπικής μας συζήτησης για την κατάσταση στην Ελλάδα, μας είπε: «Θεωρώ πως, πέραν του ότι εκφράζουν κατεξοχήν την απο-ξένωση, την παράνοια και τον τρόμο του καθημερινού ανθρώπου, τα κλασικά φιλμ νουάρ δημιουργούν πλέον σήμερα (με την ευρεία διαθε-σιμότητά τους στο παγκόσμιο κοινό) πολιτισμικές γέφυρες μεταξύ των ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη, προσπερνώντας κάθε είδους σύνορα και δημιουργώντας μια ζωτική αίσθηση ‘’σύνδεσης’’ μεταξύ ατό-μων που μέχρι πρότινος θεωρούνταν εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Υπό αυτό το πρίσμα, ο τίτλος που επιλέξατε δεν με ξαφνιάζει καθόλου».

Δέσποινα Βενέτη

«Perles noires»Σπάνια μαύρα μαργαριτάρια στη Cinematheque Francaise

Στις 15 Ιουνίου εγκαινιάστηκε στη Γαλ-λική Ταινιοθήκη στο Παρίσι ένα εξαιρε-τικό αφιέρωμα σε μια σειρά φιλμ νουάρ, από σπάνια ως σχεδόν άγνωστα στο ευρύ κοινό. Τα περισσότερα προβάλλονται σε νέες κόπιες των 35 mm, υπό την αιγίδα του Film Noir Foundation (F.N.F.), του μη κερδοσκοπικού οργανισμού που εδρεύει στο Σαν Φρανσίσκο κι έχει ως σκοπό την έρευνα και αποκατάσταση ταινιών του είδους. Στην κατάμεστη αίθουσα Henri

Langlois, η πρεμιέρα έγινε με την προβολή του «Cry Danger» του Ρόμπερτ Πάρις (1951), σε υπέρλαμπρη κόπια αποκατεστημένη από το F.N.F., τη δε ταινία προλόγισαν ο Πρό-εδρος του F.N.F., γνωστός Αμερικανός συγγραφέας και ιστορικός κινηματογράφου Eddie Muller (επονομαζόμενος και «Τσάρος του νουάρ», παρατσούκλι που του απέδωσε ο James Ellroy), μαζί με το Γάλλο αρθρογράφο και συγγραφέα Philippe Garnier, χρόνια εγκατεστημένο στις Η.Π.Α., ενώ ακολούθησε και συζήτηση μετά την προβολή. Οι δυο τους προλόγισαν όλες τις ταινίες της πρώτης εβδομάδας, σε διάλογο μεταξύ τους αλλά και με το κοινό, που κατέκλυζε καθημερινά την αίθουσα. Μέχρι στιγμής, ξεχώρισαν οι ταινίες: «Woman on the Run» («Ο στόχος του δολοφόνου») του Νόρμαν Φόστερ (1950), ένα ατμοσφαιρικό, παράξενο νουάρ με την Αν Σέρινταν, που φάνηκε να γοητεύει ιδιαίτερα το παρισινό κοινό (ο Muller εξήγησε ότι το φιλμ προβάλλε-ται από δικό του video transfer εκ της μοναδικής, σχεδόν άψογης κόπιας των 35 mm που είχε βρεθεί το 2003, η οποία δυστυχώς χάθηκε δια παντός σε μια πυρκαγιά το 2009, λίγο πριν την προγραμματισμένη μεταφορά της για restoration στο U.C.L.A.), «Tomorrow Is Another Day» («Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα») του Φέλιξ Ι. Φάιστ (1951), μια συναρ-παστική ιστορία καταδίωξης (κι εξιλέωσης) του πρωταγωνιστικού ζευγαριού, Στιβ Κόχραν και Ρουθ Ρόμαν, «The Breaking Point» («Παράνομο φορτίο») του Μάικλ Κέρτιζ (1950), μία έξοχη κινηματογραφική μεταφορά της νουβέλας του Χέμινγουεϊ «To Have And To Have Not» (ίσως ακόμα καλύτερη κι απ’ την ομώνυμη ταινία του Χάουαρντ Χοκς!), με τους εξαί-ρετους Τζον Γκάρφιλντ και Πατρίτσια Νιλ, καθώς και τα ιδιαίτερα σπάνια «Strangers in the Night» του Άντονι Μαν (1944) και «The Devil Thumbs a Ride» («Η μυστηριώδης εξα-φάνισις») του Φέλιξ Ι. Φάιστ (1947), σε ένα απολαυστικό double feauture. Από το πρόγραμμα των επόμενων εβδομάδων, ξεχωρίζουν τα γνωστά στους λάτρεις των φιλμ νουάρ: «The Prowler» («Έγκλημα στους άσπρους βράχους») του Τζόζεφ Λόουζι (1951), ίσως η καλύτερη ταινία του σκηνοθέτη (που δυστυχώς ήταν κι η τελευ-ταία του στις Η.Π.Α., αφού αμέσως μετά αναγκάστηκε να καταφύγει στην Ευρώπη λόγω των μακαρθικών διώξεων), με τους Βαν Χέφλιν και Έβελιν Κις, το «High Wall» («Εσκό-τωσα τη γυναίκα μου») του Κέρτις Μπέρνχαρντ (1948), με μια οικεία νουάρ θεματολο-γία που συνδυάζει αμνησιακό βετεράνο πολέμου με ψυχικά τραύματα (Ρόμπερτ Τέιλορ) και συμπονετική ψυχίατρο (Όντρεϊ Τότερ) στην προσπάθεια εξιχνίασης ενός φόνου, το ανάλογης θεματολογίας και σχετικά όχι τόσο γνωστό (λαμβανομένων υπόψη των πασί-γνωστων πρωταγωνιστών του, Μπαρτ Λάνκαστερ και Τζόαν Φοντέιν), «Kiss The Blood Off My Hands» του Νόρμαν Φόστερ (1948), καθώς και τα «Pitfall» («Ματωμένο ρομά-ντζο») του Αντρέ Ντε Τοθ (1948) και «Too Late for Tears» του Μπάιρον Χάσκιν (1949), αμφότερα με την αιώνια φαμ φατάλ και «βασίλισσα» του νουάρ, Λίζαμπεθ Σκοτ, να κλέ-βει με άνεση την παράσταση!Προσωπικά, με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αναμένω τις προβολές μιας σειράς αληθινά δυσεύ-

Αν είστε επαγγελματίες ή ερασιτέχνες κινηματογραφιστές μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή στο4th International Fhermaikos 2min Film Festival 2011 «CINE-tracks» (on the road again…). Πρόκειται για μια διοργάνωση του

Πολιτιστικού Κέντρου Δήμου Θερμαϊκού. Προθεσμία για υποβολή έργων: 30 Σεπτεμ-βρίου 2011 (σφραγίδα ταχυδρομείου). Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του Φεστιβάλ: http://thermaikosfilmfestival.wordpress.com/

σινεμά

Φεστιβάλ στο δήμο Θερμαϊκού

Eddie Muller

NextΤην ερχόμενη Πέμπτη 7 Ιουλίου, είναι να βγουν στη Θεσσαλονίκη οι εξής ταινίες«Ο κύριος Πόπερ και οι πιγκουίνοι του» (Mr. Popper’s Penguins) (φωτό) του Μαρκ Γουότερς με τους Τζιμ Κάρεϊ, Κάρλα Κου-τζίνο και Φίλιπ Μπέικερ Χολ, «Φιλενάδες» (Bridesmaids) του Πολ Φιγκ με τις Κρίστεν Γουίγκ, Μάγια Ρούντολφ και Ρόουζ Μπερν και «Τεκμήριο ενοχής» (Conviction) του-Τόνι Γκόλντγουιν με τους Σαμ Ρόκγουελ, Χίλαρι Σουόνκ και Τζούλιετ Λιούις.



Θεσσαλονίκη, Αλ. Παπαδιαμάντη 6 (περιοχή Μαρτίου)

Τηλ. 2310 861574

www.kroustophono.gr , email: [email protected]

σινεμά

«Όταν τα άκρα αυτού του κόκκινου κύκλου κλείσουν, οι τρο-χιές των ανθρώπων θα συναντηθούν». Όταν ο Μελβίλ αξιοποιεί

αυτή τη ρήση εξωτικής μεταφυσικής στην αρχή του «Κόκκινου κύκλου», υποστηρίζει τη φιλοσοφία του οτιδήποτε υπερβαίνει το

πραγματικό και το υλικό. Δεν είναι μόνον η μοίρα, αλλά και μια

μορφή υπέρβασης. Το γαλλικό νουάρ σταθερά στήριζε αυτή την

έξοδο προς τη μεταφυσική. Ακόμα και όταν οι καταλήξεις ήταν

αρνητικές, πάντα μια έστω μετά θάνατο δικαίωση («Χαφιές»,

«Δεύτερη πνοή» κτλ.) μετέφερε αυτή την αίσθηση του δικαιωμέ-

νου. Η άποψη περίπου του τύπου «να σπάσει το σύστημα με ό,τι

αντάλλαγμα, κι αυτό θα είναι επιτυχία», καθορίζει τη συγκεκριμένη

μη ορθολογιστική εντύπωση.

Ο Λανγκ μπορεί να είναι Ευρωπαίος, αλλά έχει ακριβώς την αντίθετη

άποψη. Οι τροχιές των ανθρώπων ποτέ δεν θα συναντηθούν. Θα

είναι πάντα παράλληλες (συμβαδίζουσες), αλλά ποτέ δεν θα φθά-

σουν σε τομή. Γι’ αυτό, έτσι ακριβώς είναι φτιαγμένο το σύστημα.

Ατελείωτες τροχιές - γραμμές στο διηνεκές πέρα από το χρόνο,

μακρύτερα από την αιωνιότητα, που υπερβαίνουν το άπειρο, τα

έτη μιας οποιασδήποτε ανθρώπινης ζωής. Ο Λανγκ είναι πραγμα-

τιστής και γνωρίζει πόσο καλά στερεωμένο είναι τα στερεότυπα.

Γραμμές τρένων, λοιπόν, στο «Ανθρώπινο κτήνος» («Human

Desire», 1954, ριμέικ του προπολεμικού φιλμ του Ρενουάρ «La

bête humaine»). Ατελείωτες γραμμές, που δεν οδηγούν πουθενά

παρά μόνον σε πρόσκαιρους σταθμούς. Εκφράζουν την επιθυμία

52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου ΘεσσαλονίκηςΕνώ πέρσι το φεστιβάλ ξεκίνησε αργά, φέτος ξεκινάει

νωρίτερα απ’ ότι μας έχει συνηθίσει ως τώρα. Φέτος λοιπόν

το φεστιβάλ θα διεξαχθεί από 4 έως 13 Νοεμβρίου. Το

θέμα είναι: τι φεστιβάλ θα δούμε φέτος. Με τους Έλληνες

σκηνοθέτες να συμμετέχουν ή να απέχουν; Με το κενό των

«Ημερών Ανεξαρτησίας» να καλύπτεται ή όχι; Με προϋπο-

λογισμό κουτσουρεμένο και κατά πόσο; Με όλα αυτά θα

ασχοληθούμε. Από Σεπτέμβρη...

Πέθανε ο Πίτερ ΦολκΠέθανε σε ηλικία 83 ετών ο Αμερικανός ηθο-

ποιός Πίτερ Φολκ, ο οποίος έγινε διάσημος

μέσα από τον ρόλο του επιθεωρητή «Κολόμπο»

στην ομώνυμη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά.

Γεννημένος στις 16 Σεπτεμβρίου του 1927

στη Νέα Υόρκη, ο Πίτερ Φολκ προερχόταν

από εβραϊκή οικογένεια, με Ρώσο πατέρα

και Τσέχα μητέρα. Σε ηλικία τριών ετών, ένας

κακοήθης όγκος τον ανάγκασε να χάσει το

ένα του μάτι. Ήταν υποψήφιος δύο φορές για

Όσκαρ: το 1961 (για β’ ανδρικό ρόλο) για την

ταινία «Murder Inc» και την επόμενη χρονιά

(πάλι για β’ ανδρικό ρόλο) για την ταινία του

Φρανκ Κάπρα «Η κόμησσα και ο γκάνγκστερ».

Χαρακτηριστικές είναι και οι συνεργασίες του

με τον Τζον Κασσαβέτις: «Σύζυγοι», «Μια

γυναίκα εξομολογείται» και «Νύχτα πρεμιέ-

ρας». Εδώ και αρκετά χρόνια, έπασχε από

τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

της διαφυγής, αλλά οι σταθμοί είναι αυστηρά επιτηρούμενοι όπως

τα στεγανοποιημένα οχήματα σε περιόδους επιδημιών.

Μικρές πόλεις των ΗΠΑ, μικρές πόλεις κάθε χώρας. Από το

ειδικό στο γενικό και από εκεί στο παγκόσμιο. Ναι, αυτή είναι η

Αμερική με τη ζωή της, αλλά αυτή η παγίδα είναι στημένη παντού.

Κράτος, τάξη, ασφάλεια, οικογένεια, διαιώνιση, κανονική πορεία

των τρένων, κανένας εκτροχιασμός. Κι όταν συμβαίνει κάποιος

εκτροχιασμός, ξεπερνιέται με κάποια θύματα και τα τρένα (ζωή)

συνεχίζουν τα ταξίδια, αναπαράγοντας την ηθική τους, τις «αξίες»,

τα ιδεώδη, τα συστατικά με τα οποία όχι απλά συγκροτείται αλλά

συγκρατείται (χειραγωγείται) το κοινωνικό σύστημα.

Πόσο επίκαιρο το νουάρ του Λανγκ, πόσο ταιριάζει 57 χρόνια μετά

(και) με την ελληνική απόγνωση της κρίσης. Άνθρωποι σε παγίδα,

τρένα κυβερνημένα με τον πολιτικά ορθό τρόπο.

Όλα αυτά αποτελούν μια φιλολογία, που παραγράφει την ταινία.

Γιατί το θέμα δεν είναι τι λέει ένα φιλμ, αλλά πώς το λέει. Πάντα

έχω ένα πρόβλημα (μια «λόξα») με τον βερμπαλιστικό λόγο, το

διδακτισμό, το ρεαλισμό της «καλότητας», το φωτογενές των

καταστάσεων αλλά και την περιγραφή τους. Αυτά σε καλό σινεμά

είναι «αμαρτήματα», αν τα συγχωρείς στη ζωή σου.

Μινιμαλισμός, νύξεις, να «μιλάει» το μοντάζ, να εξομολογείται

το ντεκουπάζ, εκφράζοντας τα βλέμματα, να ακτινογραφείται η

απόγνωση μέσα από τις στάσεις των σωμάτων. Να ψιθυρίζουν

οι σιωπές, να ουρλιάζουν οι ελλείψεις, να σηματοδοτούνται οι

χειρονομίες.

Ο Λανγκ πάντα έκρινε την Αμερική, γι’ αυτό οι ταινίες του δεν

αγαπήθηκαν εκεί. Υπήρξε μη πολιτικά ορθός, επειδή τον ενο-

χλούσε το πολιτικά ορθό. Τον άφηναν να κάνει σινεμά ώσπου

ξαναγύρισε στην Ευρώπη. «Όταν ακούω για κουλτούρα, βγάζω

το καρνέ επιταγών» (το λέει ο Αμερικανός παραγωγός στην γκο-

νταρική «Περιφρόνηση», όπου ο Λανγκ έπαιζε τον … εαυτό του).

Το αμερικανικό φιλμ νουάρ είχε την δική του αξεπέραστη και

διαχρονική κουλτούρα, λαϊκή αλλά και σοφή. Ο Λανγκ την τιμάει

κι αυτή την κουλτούρα και δεν επεμβαίνει πάνω της. Ως διανο-

ούμενος κάνει μικροεπεμβάσεις από όλο το οπλοστάσιο του

γερμανικού εξπρεσιονισμού.

Στο τέλος, ο Γκλεν Φορντ, «απαλλαγμένος» (;) από την… Γκλόρια

Γκράχαμ, πάνω στην ατμομηχανή δέχεται (και πάλι) ένα τσιγάρο από

Από τη στιγμή που το έντυπο πήρε αυτήν την πολύ συγκεκριμένη ονομασία, δεν θα μπορούσαμε παρά να έχουμε και ανάλογη στήλη

μέσα σε αυτό. Και ζητήσαμε από έναν άνθρωπο που κυριολεκτικά λατρεύει τα φιλμ νουάρ, τον Αλέξη Ν. Δερμεντζόγλου, να κάνει

ποδαρικό τρόπον τινά στη στήλη. Το κείμενο είναι εξαιρετικό κι ελπίζουμε να έχουμε τον φίλο Αλέξη και σε επόμενα τεύχη κοντά μας.

Θ.Γ.

τον παλαίμαχο μηχανοδηγό. Και

πάλι η φιλία αναβλύζει, είναι η

αποκατάσταση, είναι ο ορθός

δρόμος, είναι η επερχόμενη

οικογένεια. Η παγίδα κλείνει

τόσο καλά ώστε τα ζοφερά σκο-

τάδια πλημμυρίζουν τα πάντα,

εξέρχονται από το φιλμ, ξεχύ-

νονται προς τους θεατές.

Η μοναδική διαχείριση της χρο-

νικότητας από το δημιουργό

δίνει την αίσθηση και τη γεύση

ενός σινεμά που δεν γίνεται στις

ημέρες μας, όπως, ας πούμε,

η πρώτη ταινία που γύρισε ο

επίσης γερμανικής καταγωγής

Ρόμπερτ Σιόντμακ, όταν πάτησε

στην ευλογημένη Αμερική. «Η γυναίκα φαντομάς» είναι η

πρώτη και εύγλωττη, φαντάζο-

μαι, για τον Λανγκ άποψη πως

εδώ είναι Αμερική, δεν είναι

παίξε γέλασε. Πρώτο στοιχείο

για να εκπαιδευθείς είναι η απο-

προσωποποίηση, η μετατροπή

σου σε γρανάζι, η δύναμη της

ατμομηχανής (του συστήματος)

πάνω σε οτιδήποτε άλλο ακόμα

και επιθυμητό. Αυστηρά επιτη-

ρούμενα τρένα, αυστηρά επιτη-

ρούμενες κοινωνίες, καλή ώρα

όπως η δική μας τώρα.

Αυστηρά επιτηρούμενα τρένα(ένα κείμενο με αφορμή την ταινία «Ανθρώπινο κτήνος» του Φριτζ Λανγκ)

Πιστεύω πως είναι εγκληματική αδιαφορία και προκλητική «πολυ-τέλεια» να μην δια-πραγματευόμαστε (και) το σινεμά του χθες με όρους του σήμερα…

Α.Ν.Δ.



σινεμά

Μια ταινία για τη γυναικεία σεξουαλικότητα και την ενέρ-

γεια που απελευθερώνει… Μια νεαρά εγκαταλείπει τον

άνδρα της και τη δουλειά της για να αφοσιωθεί στη διε-

ρεύνηση της σεξουαλικότητάς της με τη βοήθεια ενός

νεαρού και άκρως ελκυστικού, αν και ολίγον μπλαζέ,

ψυχίατρου-ψυχαναλυτή… Μια στιγμή να κλείσω το παρά-

θυρο, γιατί με ενοχλεί ο θόρυβος από τις διαδηλώσεις

και συνεχίζω… Απ’ ό,τι φαίνεται, για να μιλήσουμε για τη

σφαίρα του Σεξουαλικού θα πρέπει πρώτα να αποκλεί-

σουμε την σφαίρα του Πολιτικού. Ή μήπως όχι; Η μέρα

που γράφεται αυτό το κείμενο είναι η μέρα ψήφισης (ή

απόρριψης…) του Μεσοπρόθεσμου, και πολύς κόσμος

StarsystemΑριστούργημα *****

Πολύ καλό ****

Καλό ***

Ενδιαφέρον **

Μέτριο *

Κακό •

Θό

δω

ρο

ς Γ

ιαχο

υστί

δης

Γιά

ννης

Ν. Γ

κακί

δης

Αλέ

ξης

Δερ

μεντ

ζόγλ

ου

Δημ

ήτρ

ης Δ

ρέν

ος

Σω

τήρ

ης Ζ

ήκο

ς

Κώ

στα

ς Κ

αρ

δερ

ίνης

Στρ

άτο

ς Κ

ερσ

ανί

δης

Βα

σίλ

ης Κ

εχα

γιά

ς

Πα

ναγι

ώτη

ς Κ

ιούσ

ης

Αλέ

ξανδ

ρο

ς Ρ

ωμα

νός

Λιζ

άρ

δο

ς

Ορ

έστη

ς Μ

ανα

σής

Αλέ

ξανδ

ρο

ς Μ

ιλκί

δης

Δημ

οσ

θέν

ης Ξ

ιφιλ

ίνο

ς

Βο

ύλα

Πα

λαιο

λόγο

υ

Γιώ

ργο

ς Π

απα

δημ

ητρ

ίου

Κω

νστα

ντίν

ος

Σα

μαρ

άς

Γιά

ννης

Το

τονί

δης

Αχι

λλέα

ς Ψ

αλτ

όπο

υλο

ς

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ

Η ΖΩΗ ΜΟΥ*** *** **** **** ***** ** ****

TRANSFORMERS:

DARK OF THE MOON* ****

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

ΛΑΡΙ ΚΡΑΟΥΝ **

ΤΑ ΜΑΤΙΑ

ΤΗΣ ΤΖΟΥΛΙΑ*** *** *** ****

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ

ΤΟΥ ΧΕΝΡΙ** ** **

ΤΟ ΝΟΗΜΑ

ΤΗΣ ΖΩΗΣ**** **** **** **** **** **** ***** **** ***** **** *** ****

LOVE STORY ** * ** ** *** ***** ** ***

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΤΟ ΑΛΟΓΟ

ΤΟΥ ΤΟΡΙΝΟΥ ***** **** *** ***** **** *** ***** *** **

ΓΛΥΚΟ ΨΕΜΑ ** ** *** ** **

SUPER 8 *** ** *** ** *** *** *** ** ** *

Γράφει ο: Παναγιώτης Κιούσης[email protected]

ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΗΘΑΡΓΟΣ(A L’AVENTURE)Σκηνοθεσία: Ζαν-Κλοντ Μπρισό

Παίζουν: Καρόλ Μπρανά, Αρνό Μπινάρ, Ναντιά Σιβανί

Γαλλία, 2008 Διάρκεια: 102’

Η μοναδική γκαλερί που νοικιάζει τα έργα της

Αλ. Σβώλου 45 541821, Θεσσαλονίκη

τηλ. 2310 275185

sevenfilmgallery.blogspot.com

Προτάσεις DVD για αληθινούς σινεφίλ

έχει βγει στους δρόμους. Υπάρχει άραγε σχέση μεταξύ ενός κοινωνικοοικονομικού φαινομένου και του

τρόπου που διαχειριζόμαστε τη σεξουαλικότητα; Στους «Ονειροπόλους», ο μέγας Μπερτολούτσι μας

δείχνει ένα τρίο νέων ανθρώπων οι οποίοι εν μέσω της εξέγερσης του Μάη του ’68 απομονώνονται σε

ένα διαμέρισμα για να αφοσιωθούν σε σεξουαλικούς πειραματισμούς. Το τέλος της ταινίας, πανέξυπνο

και ελλειπτικό, αφήνει να εννοηθεί ότι είναι μοιραίο η ένωση των δυο σφαιρών να επέλθει. Ο τέλειος

επαναστάτης είναι αυτός που έχει επιτυχώς ολοκληρώσει μια προηγούμενη διαδικασία σεξουαλικής

απελευθέρωσης. Στην «Κραυγή» ο τρισμέγιστος Αντονιόνι μας αφηγείται μια ιστορία αλλοτρίωσης

από έρωτα, η οποία καταλήγει σ’ ένα διάσημο πλάνο με τον ερωτικά απογοητευμένο ήρωα να βαδίζει

κόντρα στο ρεύμα μιας διαδήλωσης, ολοκληρωτικά αποξενωμένος από το Πολιτικό. Εδώ, η παράδοση

στο συναίσθημα, η συναισθηματική εξάρτηση που συνεπάγεται ο έρωτας, ταυτίζονται με την απομά-

κρυνση του ατόμου από τα κοινά. Ο έρωτας δεν είναι τελικά παρά ένα αστικό καπρίτσιο, κατάλοιπο

του Ρομαντισμού. Και ο Μπρισό; Αυτός ο, ελάσσων έστω, επίγονος του Μπατάιγ, του Μπουνιουέλ και

της ψυχαναλυτικής παράδοσης τι εισηγείται; Αυτό που παρατηρούμε κατ’ αρχήν είναι μια επίθεση στα

αστικά ήθη. Η οικογένεια, ο θεσμός της μονογαμίας, ο καθωσπρεπισμός, γίνονται στενός κορσές που

καταπιέζουν την ανθρώπινη, και ιδιαίτερα τη γυναικεία, σεξουαλικότητα. Από την άλλη μεριά, ο Μπρισό, ο

οποίος με την ταινία αυτή ολοκληρώνει μια τριλογία που άρχισε με τα «Κρυφά πράγματα» και συνεχίστηκε

με τον «Εξολοθρευτή άγγελο», αφήνει να εννοηθεί ότι οι περιορισμοί αυτοί είναι αναπόφευκτοι, λόγω

της ανεξέλεγκτης δυναμικής που μπορεί να προσλάβει η γυναικεία σεξουαλικότητα και της διαλυτικής

επίδρασης που μπορεί να έχει στο κοινωνικό οικοδόμημα. Επιχείρημα που είχε διατυπώσει, και μάλιστα

με πολύ καλύτερο τρόπο, και ο Ναγκίσα Όσιμα στην διάσημη «Αυτοκρατορία των αισθήσεων». Τελικά,

ο Μπρισό, αφού διαγράψει μια τροχιά που περιλαμβάνει δυο δόσεις δέους απέναντι στη γυναικεία

σεξουαλικότητα, μια δόση φοβίας ότι τελικά μπορεί ως άνδρες να μην είμαστε και τόσο απαραίτητοι

(η ταινία συστήνεται στους φίλους των σκηνών λεσβιακού σεξ) και αρκετές μάλλον ξεκάρφωτες και

τετριμμένες παρεκβάσεις στον κόσμο της σύγχρονης φυσικής, καταλήγει σε ένα παταγώδες, και ίσως

λίγο ανεύθυνο, «je ne sais pas» - «δεν ξέρω». Κι αν δεν ξέρει ο Μπρισό, άντε εμείς να βγάλουμε άκρη

με τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Μακάρι πάντως να είναι τέτοια τα προβλήματά μας από ‘δω και πέρα…

Αξιολόγηση: ***

Μια προσφορά τoυ



κινηματογραφικήατζέντα

ΘΕΡΙΝΟΙ

ΑΛΕΞ (2310 269403): Γλυκό ψέμα (21.15 – 23.10)

ΑΠΟΛΛΩΝ (2310 828642): Love story (21.00), Το νόημα της ζωής (23.00)

ΑΥΡΑ (2310 454525): Το δέντρο της ζωής (21.30)

ΕΛΛΗΝΙΣ (2310 292304): Αυτοκίνητα 2 (μεταγλωττισμένη:

20.45), Ακόμα και η βροχή (22.45)

ΝΑΤΑΛΙ (2310 829457): Το σχέδιο του Χένρι (21.15 – 23.10)

ΣΙΝΕ ΑΛΣΟΣ (2310 200190): 13 (Πέμπτη έως Κυριακή: 21.30

– 23.30), Μέσα από τις φλόγες (Δευτέρα έως Τετάρτη: 21.30

– 23.30)

ΣΙΝΕ ΘΕΡΜΑΪΣ (2310 463423): Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα

(Πέμπτη έως Κυριακή: 21.30), Attenberg (Δευτέρα έως Τετάρτη:

21.30)

ΣΙΝΕ ΠΑΝΟΡΑΜΑ (2310 346720): Ο λόγος του βασιλιά

(Πέμπτη έως Κυριακή: 21.00 – 23.00), Ο άγνωστος (Δευτέρα

έως Τετάρτη: 21.00 – 23.00)

ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ (2310 631700): Εδώ & εκεί (Πέμπτη έως

Κυριακή: 21.30 – 23.30), Rango (μεταγλωττισμένη/ Δευτέρα

έως Τετάρτη: 21.30 – 23.30)

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 261727): Το άλογο του Τορίνου (19.00 – 21.45)

ΠΟΛΥΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ (2310 290290/ Κρατήσεις: 801 11 60000/ on-line: www.i-ticket.gr): Αίθουσα

1: Αυτοκίνητα 2 (σε 3D/ μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 16.30), Transformers: Dark of the Moon (σε 3D: 19.00 – 22.10), Αίθουσα 2: Beastly (18.50), Super 8 (21.00), The Hangover Part II (23.20), Αίθουσα 3: Αυτοκίνητα 2 (σε 3D/ μεταγλωττισμένη: 17.30), Transformers: Dark of the Moon (20.00 – 23.10), Αίθουσα 4: Αυτοκίνητα 2 (μεταγλωττισμένη: 18.00), Τα μάτια της Τζούλια (20.30 – 23.00), Αίθουσα 5: Αυτοκίνητα 2 (σε 3D/ μεταγλωττισμένη: 18.30), Η περί-πτωση Λάρι Κράουν (21.00 – 23.10), Αίθουσα 6: Kung Fu Panda 2 (μεταγλωττισμένη/ Σάβ-

βατο και Κυριακή: 17.00), Αυτοκίνητα 2 (μεταγλωττισμένη: 19.00), Ο θάνατός σου η ζωή μου

(21.20 – 23.20), Αίθουσα 7: Transformers: Dark of the Moon (19.30 – 22.40/ Σάββατο και

Κυριακή: 16.20 – 19.30 – 22.40), Αίθουσα 8: Η περίπτωση Λάρι Κράουν (18.00), X-Men: Η πρώτη γενιά (20.15), Το δέντρο της ζωής (23.00)

STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: Αυτοκίνητα 2

(σε 3D/ μεταγλωττισμένη: 18.00), Transformers: Dark of the Moon (σε 3D: 20.00 – 23.00/

Σάββατο και Κυριακή: 15.00 – 20.00 – 23.00), Αίθουσα 2: Transformers: Dark of the Moon

(20.30 – 23.30/ Σάββατο και Κυριακή: 14.30 – 17.30 – 20.30 – 23.30), Αίθουσα 3: Αυτοκίνητα 2 (μεταγλωττισμένη: 18.40/ Σάββατο και Κυριακή: 14.40 – 16.40 – 18.40), Beastly (21.10 –

23.15), Αίθουσα 4: κλειστή, Αίθουσα 5: κλειστή, Αίθουσα 6: Transformers: Dark of the Moon

(18.00 – 21.00/ Πέμπτη και Παρασκευή: 18.00 – 21.00 – 00.00/ Σάββατο και Κυριακή: 15.00

– 18.00 – 21.00 – 00.00), Αίθουσα 7: Transformers: Dark of the Moon (19.30 – 22.30/ Σάβ-

βατο και Κυριακή: 13.30 – 16.30 – 19.30 – 22.30), Αίθουσα 8: Αυτοκίνητα 2 (μεταγλωττι-

σμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 13.10 – 15.10 – 17.10 – 19.10), Τα μάτια της Τζούλια (21.20

– 23.45), Αίθουσα 9: Η περίπτωση Λάρι Κράουν (19.45 – 21.50 – 23.40/ Παρασκευή: 18.10

– 20.10 – 22.15 – 00.20/ Σάββατο: 14.00 – 16.10 – 18.10 – 20.10 – 22.15 – 00.20/ Κυριακή:

14.00 – 16.10 – 18.10 – 20.10 – 22.15), Αίθουσα 10: Kung Fu Panda 2 (μεταγλωττισμένη/ Σάβ-

βατο και Κυριακή 13.00 – 15.20 – 17.15), Transformers: Dark of the Moon (19.00 – 22.00),

Αίθουσα 11: Αυτοκίνητα 2 (σε 3D/ μεταγλωττισμένη: 19.30/ Σάββατο και Κυριακή: 13.30 –

15.30 – 17.30 – 19.30), Transformers: Dark of the Moon (σε 3D: 21.30/ Παρασκευή και Σάβ-

βατο: 21.30 – 00.30)

STER CITY GATE (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: Αυτοκίνητα 2

(μεταγλωττισμένη: 18.20 – 20.20/ Σάββατο και Κυριακή: 14.20 – 16.20 – 18.20 – 20.20),

Transformers: Dark of the Moon (22.30), Αίθουσα 2: Transformers: Dark of the Moon (20.00

– 23.00/ Σάββατο και Κυριακή: 14.00 – 17.00 – 20.00 – 23.00), Αίθουσα 3: Kung Fu Panda 2 (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 14.40 – 16.40), Transformers: Dark of the Moon

(18.30 – 21.30), Αίθουσα 4: Αυτοκίνητα 2 (μεταγλωττισμένη: 19.20/ Σάββατο και Κυριακή:

13.20 – 15.20 – 17.20 – 19.20), Beastly (21.20 – 23.20), Αίθουσα 5: κλειστή, Αίθουσα 6: Η περίπτωση Λάρι Κράουν (19.10 – 21.10 – 23.30/ Σάββατο και Κυριακή: 13.10 – 15.10 – 17.10

– 19.10 – 21.10 – 23.30), Αίθουσα 7 (V.I.P.): Αυτοκίνητα 2 (σε 3D/ μεταγλωττισμένη/ Σάβ-

βατο και Κυριακή: 13.00 – 15.00 – 17.00), Transformers: Dark of the Moon (σε 3D: 22.00),

θερινός: Transformers: Dark of the Moon (21.00)

VILLAGE COSMOS (2310 499999): Αίθουσα 1: Αυτοκίνητα 2 (μεταγλωττισμένη: 18.40/ Σάβ-

βατο και Κυριακή: 16.40 – 18.40), Beastly (21.00 – 23.10), Αίθουσα 2: Kung Fu Panda 2 (μετα-

γλωττισμένη: 18.00), Τα μάτια της Τζούλια (20.00 – 22.00 – 00.30), Αίθουσα 3: Αυτοκίνητα 2

(μεταγλωττισμένη: 17.40 – 20.20/ Σάββατο και Κυριακή: 15.40 – 17.40 – 20.20), The Hangover Part II (22.30 – 00.30), Αίθουσα 4: Αυτοκίνητα 2 (σε 3D/ μεταγλωττισμένη: 18.20/ Σάββατο και

Κυριακή: 16.10 – 18.20), Transformers: Dark of the Moon (σε 3D: 20.30 – 23.40), Αίθουσα

5: Kung Fu Panda 2 (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 15.30/ Τετάρτη: 17.10), Αυτο-κίνητα 2 (σε 3D/ με υποτίτλους: 17.30/ Τετάρτη: καμία προβολή), Transformers: Dark of the Moon (19.40 – 22.45/ Τετάρτη: καμία προβολή/ σε 3D/ Τετάρτη: 19.00 – 22.00), Αίθουσα

6: Transformers: Dark of the Moon (σε 3D: 19.00 – 22.00/ Σάββατο και Κυριακή: 16.00 –

19.00 – 22.00/ Τετάρτη: καμία προβολή/ σε 2D/ Τετάρτη: 19.40 – 22.45), Αυτοκίνητα 2 (σε

3D/ με υποτίτλους/ Τετάρτη: 17.30), Αίθουσα 7: Super 8 (17.00 – 19.20 – 21.30), X-Men: Η πρώτη γενιά (00.10), Αίθουσα 8: Η περίπτωση Λάρι Κράουν (17.20 – 19.30 – 21.40 – 23.50/

Σάββατο και Κυριακή: 15.10 – 17.20 – 19.30 – 21.40 – 23.50), Αίθουσα 9 (Gold Class):

Transformers: Dark of the Moon (22.45/ Παρασκευή έως Κυριακή: 19.40 – 22.45), Αίθουσα

10 (Gold Class): Η περίπτωση Λάρι Κράουν (21.40/ Παρασκευή έως Κυριακή: 19.30 – 21.40),

θερινός: Transformers: Dark of the Moon (21.15)

Το τεύχος 1 κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο!


Film Noir - Issue 0

Documents

Transcript of Film Noir - Issue 0