ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΘΕΜΑ: ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΟΝΟΜΑ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥΡΤΖΑ

ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΨΥΧΙΚΟΥ

Η λέξη θέατρο προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά και αρχικά σήμαινε σύνολο θεατών. Αργότερα, πήρε τη σημασία του τόπου όπου γίνεται το θέαμα και της ίδιας της παράστασης

ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ: Αρχαία Ελλάδα, μέσω ενός νεωτερισμού που εισήγαγε ο Θέσπις.

Ποιητής από τον δήμο Ικαρίας. Θεωρείται εφευρέτης του τραγικού τρόπου και ο πρώτος ηθοποιός.

Παρουσίασε πρώτη φορά τραγωδία στα Μεγάλα Διονύσια εισάγοντας μια καινοτομία.

Ξεχώρισε ένα μέλος του χορού και παρέμβαλλε στο διθύραμβο απαγγελία με άλλο μέτρο και μελωδία από το χορό.

Είδη θεάτρου

1. Μονόλογος 2. Όπερα 3. Μπαλέτο 4. Παντομίμα 5. Θέατρο Σκιών 6. Επιθεώρηση 7. Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο

Στοιχεία Θεατρολογίας

Θέατρο: Σύνθετη δημιουργία στην οποία περικλείονται όλες οι τέχνες.

Λογοτεχνία, υποκριτική, σκηνογραφία, ενδυματολογία, μακιγιάζ, σκηνική τεχνολογία, φωτισμός, μουσική

Οι τέχνες που χρησιμοποιούνται συντονίζονται από μια συγκεντρωτική τέχνη, τη σκηνοθεσία.

Το θέατρο δεν βρισκόταν πάντα σε περιόδους ευημερίας και άνθησης. Μετά την εξαφάνιση του Ρωμαϊκού πολιτισμού, εξαφανίσθηκαν και οι άνθρωποι που είχαν κλίση προς το θέατρο (λόγω δίωξής τους από την εκκλησία και στη δυτική Ευρώπη λόγω εισβολής Γότθων και Βανδάλων) .

Μετέτρεψαν τα θέατρα σε ακροπόλεις.

Ανάσταση του θεάτρου: μετά τον δέκατο αιώνα

Έκτος αιώνας: ζογκλέρ και μίμοι

+ άλλες πρωτοεμφανιζόμενες μορφές θεατρικών παραστάσεων.

Δέκατος αιώνας: οι βίοι των Αγίων εμφανίζονται

πάνω στη σκηνή και τραγουδιστά.

Κρητικό θέατρο

Εννοείται το σύνολο των θεατρικών δρώμενων στην υπό ενετική κυριαρχία Κρήτη από τον 13ο αι. έως τον 17ο αι. Αποτέλεσε δημιούργημα μίας καλλιεργημένης άρχουσας τάξης που είχε άμεση επαφή με την ιταλική αναγέννηση.

Η περίοδος του κρητικού θεάτρου από δραματουργικής άποψης είναι πολύ σημαντική, γιατί μέσω αυτής διαμορφώθηκε στον ελληνικό χώρο μία ντόπια κλασικίζουσα δραματουργία

Η πρώτη σωζόμενη τραγωδία σε ελληνική γλώσσα είναι η Ερωφίλη του Γ. Χορτάτση (τέλη του 16ου αι.)

Ο Κατσούρμπος είναι η παλαιότερη χρονολογικά κωμωδία (~1580)

Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο: ξεκινά μετά το 1821. Η θεατρική κίνηση μετά την ελληνική επανάσταση παρουσιάζεται στην Κρήτη και στα Επτάνησα με έργα κυρίως κωμικά ή σατυρικά.

• Ιωάννης Ζαμπέλιος: έγραψε τα έργα Τιμολέων και Ρήγας Θεσσαλός.

• Ρίζος Νερουλός: έγραψε τα έργα Πολυξένη και Ασπασία

• Αλέξανδρος Σούτσος: έγραψε διάσημα σατυρικά έργα, όπως ο Πρωθυπουργός, ο Άσωτος και ο Ατίθασος ποιητής.

Ιστορία του θεάτρου στη σύγχρονη Ελλάδα

Σημαντικότεροι δημιουργοί στα μέσα του 19ου αιώνα

Η καθοριστική αλλαγή στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου έγινε όταν η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους και κυρίως με το πέρασμα στον 20ο αιώνα.

Εκτός της παρουσίασης των αρχαίων ελληνικών τραγωδιών και κωμωδιών, πρωτοεμφανίστηκε το κωμειδύλλιο (ελληνική εκδοχή της ρομαντικής κομεντί). Στη συνέχεια, η επιθεώρηση ως σατυρική εκδοχή του κωμειδυλλίου, το αντικατέστησε και το εξέλιξε. Η σάτιρα πήρε μορφή μουσικού θεάτρου με πρόζα και στοιχεία μιούζικαλ και το ελληνικό θέατρο αρχίζει να γίνεται πιο

ευρωπαϊκό.

Το σύγχρονο ελληνικό θέατρο στον 20ο αιώνα

Ιδρύονται οι πρώτες μεγάλες θεατρικές σκηνές, με το Βασιλικό Θέατρο (σήμερα Εθνικό) να θέτει τις βάσεις για την αλματώδη ανάπτυξη του θεάτρου στην Ελλάδα με νέα ρεύματα και πρακτικές.

Ποικίλη θεματογραφία, όπως: οικογενειακές συγκρούσεις, επιπτώσεις πολέμων, ευρωπαϊκή τάση της Ελλάδας, ηθογραφίες, κείμενα λαογραφικού ενδιαφέροντος και κωμωδίες.

Θεματολογία και θεατρικοί συγγραφείς σύγχρονου ελληνικού θεάτρου

• Γρηγόριος Ξενόπουλος: Ποπολάρος, Το μυστικό της Κοντέσας Βαλέραινας, Στέλλα Βιολάντη , Ραχήλ κ.ά.

• Σπύρος Μελάς: Παπαφλέσσας, Γιός του Ίσκιου, Ιούδας κ.ά. • Παντελής Χόρν: ενσωμάτωσε κωμικά στοιχεία στο δράμα,

δίνοντας σημαντικά έργα όπως το Φυντανάκι και ο Σέντζας • Άγγελος Τερζάκης: Αυτοκράτωρ Μιχαήλ, Αγνή, Θεοφανώ κ.ά. • Γιώργος Θεοτοκάς: Αντάρα στ' Ανάπλι, Το γεφύρι της Άρτας,

Όνειρο του Δωδεκάμερου, Το κάστρο της Ωριάς • Δημήτρης Ψαθάς: Το στραβόξυλο, Ο εαυτούλης μου, Οι

ελαφρόμυαλοι, Μαντάμ Σουσού, Φον Δημητράκης, Η ζωή μου είναι ωραία, Ζητείται ψεύτης κ.ά.

Σημαντικότεροι δημιουργοί στις αρχές και τα μέσα του 20ου αιώνα

Το Νέο Θέατρο

Το αμερικάνικο θέατρο κατέχει την πρωτοπορία. Από τον Ο’ Νήλ και ύστερα, το θέατρο στις Ηνωμένες Πολιτείες ωριμάζει.

Η αμερικάνικη σχολή μπορεί να χαρακτηριστεί ως ρεαλιστικό ποιητικό θέατρο.

Λόγοι ανθήσεως αμερικάνικου θεάτρου: Υπάρχουν πολλές σχολές στις οποίες, παράλληλα με τα υπόλοιπα μαθήματα, γίνεται και μάθημα συγγραφής.

Σε όλες τις χώρες υπάρχουν θεατρικοί συγγραφείς αξίας, αλλά δεν μπορούμε να μιλήσουμε για σχολή.

Ισπανία: μετά το θάνατο του Λόρκα δεν εντοπίζεται κάτι αξιόλογο, εκτός του Καντόνα, που και αυτός βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο.

Αγγλία: υπάρχει το ποιητικό θέατρο του Έλιοτ, ο Σίμον Φράιρ και ο Ράτιγκαν. Γαλλία: ο Σάρτρ και ο Ανουίγ είναι οι πλέον αξιόλογοι και αναγνωρισμένοι,

αλλά και κάποιοι νέοι με μοντέρνες τάσεις (Ιονέσκο, Μπέκετ, Σεχαντέ). Ιταλία: εκτός του Πιραντέλλο, ο Ντε Φίλιππο και ο πολύ καλός Ούγκο Μπέττι. Γερμανία: ο μοναδικός Μπέρλοτ Μπρέχτ (πολιτικό θέατρο).

Νεοελληνικό θέατρο: από άποψη συγγραφέων και έργων βρισκόμαστε σε μια άνθηση του θεάτρου μας.

Δημήτρης Κεχαΐδης: μόνο 20 χρονών τότε, γράφει έργα με ποίηση, γερό δέσιμο και σφιχτό λόγο. Νότης Περγιάλης, Ιάκωβος Καμπανέλλης: είναι επίσης δύο προικισμένοι θεατρικοί συγγραφείς της χώρας μας.

Νεοελληνικό Θέατρο

Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο! Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας. Κάρολος Κούν