H επιστροφή

στις διαχρονικές

αξίες του

αθλητισμού

Αυτονόητη κοινωνική αξία

ή απαιτείται

ακόμα προσπάθεια

για την εμπέδωσή της;

Από τα πανάρχαια χρόνια

ο άνθρωπος εκδήλωνε τη τάση

να φθάσει στη νίκη παίζοντας

ανέντιμα και επιστρατεύοντας

αθέμιτα μέσα.

Στους Αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες

που είχαν αφετηρία τους το 776 π.χ.,

κυρίαρχο σύνθημα ήταν το

ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ.

Τηρήθηκε διαχρονικά αυτή

η μεγάλη και πανανθρώπινη αξία ή

παραβιάστηκε;

Δυστυχώς, στην όλη πορεία της

ανθρωπότητας, είχαμε και συνεχίζουμε

να έχουμε κάθε είδους παραβιάσεις και

στο γράμμα και στο πνεύμα του

αθλητισμού…

Οι αθλητές στην αρχαιότητα που

παραβίαζαν τους κανονισμούς,

τιμωρούνταν αυστηρά.

Με πρόστιμο, αποκλεισμό ή και με

δημόσια μαστίγωση.

Το σοβαρότερο παράπτωμα, ήταν

η δωροδοκία. Με τα πρόστιμα που

πλήρωναν οι τιμωρημένοι αθλητές

φτιάχνονταν μικρά χάλκινα αγάλματα

προς τιμή του Δία που τα ονόμαζαν

Ζάνες. (Ο πληθυντικός του Ζεύς )

Τα αγάλματα αυτά τα τοποθετούσαν

πριν την είσοδο του σταδίου, την

Κρυπτή, για να τα βλέπουν οι αθλητές

και να παραδειγματίζονται. Στη βάση

των αγαλμάτων αυτών γράφονταν το

όνομα του τιμωρημένου αθλητή και

διάφορες διδακτικές επιγραφές.

Επιστρέφοντας στο σήμερα,

διαπιστώνουμε εύκολα, ότι, δυστυχώς

και στις μέρες μας η αθλητική

ανεντιμότητα, είναι παρούσα και ανθεί

σε διάφορους τομείς της ανθρώπινης

δραστηριότητας και ασφαλώς στον

αθλητισμό.

Μια τέτοια επιγραφή που

διασώθηκε, έγραφε….

"Η Ολυμπιακή νίκη πρέπει να

κερδίζεται όχι με χρήματα αλλά με

τη γρηγοράδα των ποδιών και τη

δύναμη του σώματος…"

Έχουν σήμερα και σε ποιό

βαθμό η κοινωνία μας και το

εκλεκτό της κομμάτι ο

αθλητισμός, την ανάγκη της

εξυγίανσης;

Όσο ποτέ άλλοτε. Το υπαγορεύει

άλλωστε η καταγωγή μας.

Η ορθολογιστική αποτίμηση του

αθλητικού γίγνεσθαι στην όλη πορεία

του, είναι όσο ποτέ προηγουμένως

επιτακτική, σε μια κοινωνία που

διαμορφώνεται και ψάχνεται.

Στο χώρο του αθλητισμού, μόνη μας

επιλογή είναι να δώσουμε τον

αγώνα τον καλό, για να

εμπεδώσουμε τις αρχές και αξίες

του ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ, σε μια

ανθρώπινη Κοινωνία που κάθε άλλο

παρά ανθρώπινη είναι ….

"Ο μόνος αγώνας

που χάνουμε,

είναι ο αγώνας που

δεν δίνουμε…"

Άρα ο δικός μας αγώνας για να

εμπεδώσουμε τις αρχές και αξίες

του ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ που

οφείλουμε να δώσουμε, δεν θα είναι

χαμένος, όπως πολύ χαρακτηριστικά

είχε τονίσει ο Ολυμπιονίκης Νίκος

Κακλαμανάκης

Εναπόκειται σε μας να διδαχθούμε

τις διαχρονικές αξίες της ζωής, αφού

πρώτα μάθουμε να αξιολογούμε τη

διαφορά, ανάμεσα στο περιτύλιγμα

και την ουσία. Κάτι που είναι πάρα

πολύ σημαντικό.

"Δεν πρέπει να ντρέπεσαι

πως νικήθηκες πρέπει να

ντρέπεσαι μονάχα, όταν

νίκησες παίζοντας πονηρά

ή άτιμα…" Αυτές οι δυο γραμμές του Νίκου

Καζαντζάκη κάνουν τον καθένα μας να

αντιληφθεί με τον πιο απλό τρόπο τι είναι

τελικά το ΕΥ ΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ

Το ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ

είναι τελικά θέμα

κουλτούρας, θέμα

Αγωγής και Παιδείας,

θέμα στο οποίο εμπλέκονται αρκετοί

φορείς όπως για παράδειγμα:

Αθλητές, γονείς, προπονητές, εκπαιδευτικοί,

διοικητικοί παράγοντες διαιτητές, ΜΜΕ,

φίλαθλοι κλπ. Όλοι οι πιο πάνω και όχι μόνο

συνθέτουν με την στάση τους και τον

κώδικα μιας ολοκληρωμένης αθλητικής

συμπεριφοράς, που όλοι

μας πρέπει να ακολουθούμε.

Σε μια Κοινωνία όπου: Κυριαρχούν τα

φαινόμενα της διαπλοκής, της βίας, ενώ

καταρρακώνονται οι ηθικές αξίες και ο

πολιτισμός. Κυριαρχεί ο άκρατος υλισμός

και τα προσωπικά συμφέροντα.

Η υποκρισία έγινε

τρόπος ζωής. Σε αυτή

την κοινωνία

καλούμαστε να

εμπεδώσουμε αξίες

που τις περιθωριοποιήσαμε γιατί έτσι

πιστέψαμε πως μας βόλευε!

Είναι κοινός ο αγώνας όλων όσοι είναι

μέλη της αθλητικής οικογένειας αυτού

του τόπου για να μεταλαμπαδεύσουμε

στους νέους μας τις διαχρονικές αρχές

και αξίες του αθλητισμού, αφού πρώτα

τις κατανοήσουμε και τις κάνουμε

βίωμα μας εμείς οι ίδιοι. Στην πράξη

και όχι στα λόγια!

Το φίλαθλο πνεύμα δεν είναι θεωρία αλλά η

πρακτική που ακολουθούμε στην διάρκεια της

αθλητικής μας προσπάθειας.

•Τηρούμε αυστηρά τους κανονισμούς στο παιγνίδι.

•Σεβόμαστε τις αποφάσεις των διαιτητών κάθε

αθλήματος.

•Αναγνωρίζουμε με αξιοπρέπεια

την ανωτερότητα του αντιπάλου.

•Αποδεχόμαστε την νίκη χωρίς έπαρση και

υποτίμηση του αντιπάλου.

•Αγωνιζόμαστε καθαρά, χωρίς βία κατά του

αντιπάλου μας.

•Αν είμαστε διαιτητές οι κριτές, επιστρατεύουμε

την αμεροληψία και την αντικειμενικότητά μας

στον μεγαλύτερο βαθμό.

•Και αν είμαστε παράγοντες ομάδας ή απλοί

φίλαθλοι χειροκροτούμε κάθε καλή προσπάθεια

όλων των διαγωνιζομένων αθλητών.

Νίκη χωρίς αρχές δεν έχει αξία. Το να

χρησιμοποιούνται ανέντιμα μέσα στον

αγώνα, είναι εύκολο, αλλά δεν φέρνει

καμιά ικανοποίηση.

Το τίμιο παιγνίδι απαιτεί υπομονή,

ανεκτικότητα και καλό χαρακτήρα από τον

αθλητή. Το τίμιο παιγνίδι, πάντοτε είναι

υπεράνω όλων έστω και αν χαθεί ο αγώνας.

Το τίμιο παιγνίδι πρέπει να είναι η κορωνίδα

κάθε αθλητή. Αθλητές είμαστε όλοι μας στον

στίβο της ζωής και στον αθλητισμό.

Το τίμιο παιγνίδι είναι ή καλύτερα πρέπει να

είναι τρόπος ζωής στον οποίο, δεν έχει θέση

καμιάς μορφής ρατσισμός, ενώ ο σεβασμός

στον αντίπαλο και στον συνάνθρωπό μας

ανεξάρτητα από θρησκεία, χρώμα και

εθνικότητα, πρέπει να είναι δεδομένος.

Πιστεύω πως συμφωνούμε όλοι ότι

τελικά ο αθλητισμός, δεν είναι μόνο

άσκηση σωματική. Είναι και ένα

πολύ δυνατό διαπαιδαγωγικό μέσο,

όταν μαζί με την αγωνιστική

προσπάθεια δεν ξεχνάμε το

ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ

"Ο Αθλητισμός

με βοήθησε

να γίνω

πιο σωστός

άνθρωπος "

Αυτά τα λόγια, τα είπε ο μεγάλος Έλληνας αθλητής

Νίκος Κακλαμανάκης, σε ομιλία του σε Σύνοδο της

Εθνικής Ολυμπιακής Ακαδημίας Κύπρου.

Η αθλητική μάστιγα του αιώνα με

κορύφωσή της τη νίκη του Μπέν

Τζόνσον στην κούρσα των 100μ.

στους Ολυμπιακοί Αγώνες στην

Σεούλ, καθώς και του Λάνς

Άρμστρονγκ νικητή, 7 συνεχόμενες

φορές στο Tour de France

Τώρα μετανοιωμένος ο Tζόνσον

Συμμετέσχε στην Καμπάνια

"Choose the Right Track "

(διάλεξε τον σωστό δρόμο)

για να βοηθήσει αθλητές να μένουν

μακριά από τα αναβολικά.

Ο μεγάλος Κύπριος αθλητής που

μας δίδαξε τι είναι:

Αθλητισμός

Αλτρουισμός

και Fair Play