Ώσπερ Πελεκάν, τετρωμένος τήν πλεu­

ράν Σου, Λόγε, σavς eανόντας παίδας έ­

ζώωσας, έπιστάξας ζωτικούς cχvτοίς κρουνούς.

'Από τόν όρθρο τοv Μ. Σαββάτου.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 1 SJ62 Άριθ. Δe:λ,Ιου 16

Απολυτίκιο Άγίου Τάσου Βαλαδώρου

Γ.Γέργκενσεν Φ. Ταγκό� , Φ. Γκαρ�ια ΛορκαΡ. Ταγκό

'$ Η. Κλωντελ Βυάσα , ,

:t. Μπρυγερ Α. Τέννυσον π cΙΙρεβελCΧΚΤ)

Ν. Βρεττάκου Μαρ .Οίκον όμοv 1.ΠολέμΤ)

Μπλαίζ Πασκάλ zάν Ζάκ Ρουσ ώ z. Μαμαλάκη

Μωρίς Μαίτερλινγκ Καλ. ΚουτσογιάννΤ) Άrλ .zάννοv

Ρ. ΤαγκόQ 11.Καπετανάκη

Μελtσσ'άν-3-ης

ΠΕΡlΕΧΟΜΕΝΑ

Ίε({ο-3-iοv Ο Αγιος Σεραφείμ του Σαρόβ καί

σελ. 2

·τcχ ζωα 2

Ή ποιητική άποστολή του Άγ.Φραγκίσκαυ 6 Ό κορυδαλός (ποίημα) 7 Τραγούδι του δρόμοv (ποίημα) 8

Σκέψεις 8

Τό ελεος 9

Σ'ολα οσα ζουν (ποίημα) 9 Γιατί; 10 Ξεq�ζωμένο �ούλουδοJποίημα) 10 Σ� ονομα του Χρι�του · 10 Τό βά&ος της σταγόνας (ποίημα) 12 Πολέμης 13

,Τά,δυό,δάκρυα (ποί'Ί

μα) 14 Απο τους 11 Στοχασμους" 15

, , ' , ,, Αποσπασματα απο ε�γα του 16 Ό Μαίτερλινγ καί η μοίρα 17 t , , ( t ,

Ο σοφος και η εtμαρμενη 19 ' , - , Η ελευ&ερια της &ελησεως:π ��ετή της καρδι�ς Ο Καμπιρ

οί &εοί &έv πέ&αναν

21 22. 25 26

Στή χώρα φτάσαμε των Kt μμε ρ ίων (ποίημα)

Δη�.Θεοδω�ίδη Χινόπωρο (ποίημα) Λεον Ντενι Τό γηqας

27 28 29 32 Δημ.Θεοδωρίδη 7Ηρ&ε ο καιρός (ποίημα)

Τάσου Βαλαδώρου Γοτ&ικά βιτρώ ' , t , ....., ,

Αγλ. Ζαν�ου , ,ο 'Ά�ενγκριν" του �α:γκνερ Ρυουνοσουκε Ακουταγκαβα Η αραχνοκλωστη Τσουάνγκ-τζού Τά αλοyα του Πό Λό, , ' , ,, , , , , Λαο-τσε Αποσπασματα απο το "Ταο Τε Τσινγκ 11

'Ά.γγ .Σιλέσιοv(r.Σlφφλερ)''ΙΙλιος κ'fγώ (ποίημα) 1 , t t , _, 7

Χ.Τζ.Ουελς Η ιστορια του Γκαουταμα 'Ερυ3ροδέρμων Β.'Αμερικης Ή δυνατή φωνή (ποίημα) 'Ί½vτος Χ�ξλεϋ . Ή 1;ροαιιι.1�ι� φιλοσοφία Λα:μπη Λουκου Υπαρχει ενοτητα; Τάκ� Βαρβιτσιώτη Νύχτα φυχρή του Νοέμβρη(ποίημα) Έκδοσε ις "Θύρσος"

. ··.·cl,;; ;- .-· ι� -,. � , ........ . ·, ;.�--� . ..

33 34 38 41 41 42 42 43 44 46 48 48

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ ΘΕΟΣΟΦΙΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ

ΧΑΡ. ΤΡ!ΚΟΥΠΗ 26 (ΙΣΟΓΕΙΟΝ)

ΑΘΗΝΑΙ

'Υπεύθυνος Συντάξεως Άγλ. Ζάννοu Χαρ. Τρικούπη 26 'Υπεύθυνος Τuπογραφε(οu Ν. Παναγόποuλος Άγ. Κωνσταντίνου 14

Διανέμεται Δωρεάν

Άριθ� Δελτ. 16 Φθινόπωρο 1962

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΑΈ!ΩΝ ΠΕΡ! ΟΔΟΥ 1962-1963

Στοά Πλάτων. Ιη καί 3η ΤQtτη· του κάθε μήνα. 'ομιλίες μέδ , , ιαφορα &εματα.

Στοά 'Άραντεηλ. 2η καί 4η Τρίτη του'•'κάθε μήνα. Πιιλιές ό­μιλίες του rχληαμόνητου άδ. Δημ. Νομικου.

Στοά Δημόκριτος, Ιη καί 3η Παρασκευή του κάθε μήνα.Συνέ­χεια της μελέτης του βιβλίου των Γνω<1τικων "Πίστις-Σοφία".

Στοά Μπέζαντ 2η καί 4η Παρα<1κευή του κάθε μήνα. Συνέχεια της Θεοσοφικης διδα<1καλίας.

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ 11 θΥΡΣΟΣ 11

ΚΥΙ(ΛΟΦΟΡΗΣΕ Καλλιόπης Κοί)...τuογιάννη "Θεοσοφtκαί όμtλίαι 11

τευχος Β'δqχ. 20. Περιεχομενα:ΌΠλό:τωνκαί ή θρησκεία των άρχαίων'Ελλή_νων.'Ο

Πλάτων,� σχολή του καί � διδασκαλία του. 'Ελευθέρα θέλησις. , , :, ( ,, , (' , }δ' Πνευματισμος και θεοσ-οψια. Η Αννη Μπεζαντ ομιλtα που ο-

, , ( , / ' , , , .,.,, , , \ 311κε για τα εκατο χρονια απο τη γενν11u11 της μεγαλης ΘεοσοφοuJ. ,) , . , , Ι ς , ' , _, , Λ1,οσ11:ασμα απο την ομιλια Ελευ&εqα &ελησις δημοσι.ευεται

ι:rτή σελ. 211-ιi τόν τίτλο II Ή �λευ3ερια της &ελήσεως".

κ , , , , , ...... ( , , αι στο φετινο το φθινοπωρινο τευχος του ο Πελεκαν αφιε-ρώνει μερικές σελίδες ατούς νεώτερους άδελφούς μας,τά ζωα,και' στούς πρ�σβύ;;ρους �δελφούς μας, πού,της,άyιοσύν�ς τους,ή ά�;τιν�βολια τ αγκαλιαζει προστατευτικα, τα εξημερωνει και τα εξυφωνε ι •

Τό Δελτίο μας του φθινόπωρου του 1962 άφιερώνεται γενικά στήν καλοσύνη, στή συμπόνια καί στήν άγάπη,πού ,j δύναμ� τους λ , , ' , , CJΙ ,,, .-.J μεγα ωνοντας παει ν αγκαλιασει ολα οσα ζουν.

- 2 -

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ (a') ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟθΕΟΥ

Τόν Παύλου μαθητήν τε καί της οίκουμένης διδάσκαλον, , _ , , " , , , - ,,

τον των Αθηναιων ιεραρχην και κηρυκα της πιστεως, , , , , , ι , - ,

τον μεγαν και πανσοφον, πιστοι, εκφαντορα των μυστηριων τοϋ Χριστοϋ, 'rερόθεον έν bμνοις χρεωστικως , , ,, , , t , ανευφημησωμεν απαντες τον βλυσαντα ως ναματα ή�,ν διδάγματα �νθεα σαφως; καί Θεόν τqί βίφ εJφραίνοντα, τόν μόνον πολυέλεον.

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑ�ΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΟΒ ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ Στήν 'ορ&όδοξηΆνατολική πα�άδοση ε1vαι πολύ συνηθισμένο

πραγμα οί αγιοι καί οι' άvαχωρητες νά ζοuνε μαζί μέ διάφοριχ α-- t , , , ι ...., ,, , ,

γρια ζωα:. Η αγιοτης τους, που ακτινοβολει, εχει εξημερωσ ε ι , , _ , , , _ , , , , , ,

τελεια τα ζωα αυτα. Τα ζωα αυτα κατα καποιο τροπο συμμετεχο\r-νε στ1ν άγία ζω1 των άσκητάδων, πού τά προστατεύουνε καί ε­

χουν ενωθεί μ'αυτά με τήν άγάπη του Θεου, πού δεν κάνει διά­κριση στά δημιουργήματά τηςο

t ,, - ς , , - , , , , - , , , Η ενωση των αγιων αυτων ανθρωπων με τα ζωα,και μαλισ'r:α με

, ,, - Τ υ " , , , , , - ,

τα αγQtα �ω�, ε�ναι ενα- �ργο που }ασι�ε�αι ,σ:,ην ο::ρχη :ηςσυι;-ΠQ,αξης του αν&ρωπου, του ε_μπνευσμενου απο το Αγ ι ο Πνευμα,Cίτο άvαγεννητικό κο::ί άπολυτρωτικό ιογο της Θείας Πρόνοιο::ς,πού , - , , , , , , 'τ , ,, , , , ενεργει, εργαζετο::ι αεναο:: για να υφωσει ο�ι μονο τον ξεπεσμε-νο αν&ρωπο, άλλά καί ολη τή δημιουργία μεσψ του άv&ρώπου. Ό'Απόστολος Παυλος λέγει πώς μαζί με τόν "ανθρωπο "συστενάζε ι

, , ,, t , t , , , t, t ,, , και uυνοδυνε ι η φυση ολοκληρη και πως οτο::ν ο ανθρωπος ελευ -· &ερω&ε, άπό τή δουλεία της Υδιας της άτέλειάς του - πού τήν όνομάζει δουλεία της φθορας - &ά έλευθερωθει καί ολη ή δημι-

, ' , , , - ( , , - - , �, ,ουργια απο το νομο της ετεροτητας�ι της φ&ορας και ολοι &α - , , , , , , , , , , ,ζουν σε μια ενοτητο:: με τη θεοτητα και θα γινουνε πραγματ ι κα

παιδιά του θεοϋ. Κατά �ήν ,έσ�τε�ική πα�άδοση �οϋ ό�&όδοξ�u,άνο::�ολικοQ χρι­

qτ�ανισμοu ;,α ζωα �κολουθησανε ,την �τωστ; το� αν&ρωπο�. 2πως ο ανθρωπος εχασε τις πρωταρχικες θειες αρετες του και εχει

, C, , - t - , , ,, , , Y:Vεt ενα κομ�ατι τη� υ�ικης ξε�εσ�ενης ,φυσης, ,ετ�ι �αι �α ζωα ε�ασαν �ολυτιμε� ιδιοτ�τε� της υπ��ξης τουςο 1πο τ�ν α­ποφη ομως των lκδηλωσεων,τ ον αν&ρωπο τον χαρακτηριζει η πνευ-

, , , _ , ., _ , , _ , _ , μο::τικη αρετη της συλληφης και της φαντασιας, ενω τα ζωα τα χαρακτηρίζει ή ίδιότητα της αίσ&ητικότητας καί της συναίσ&η­σης .,

κ , , , , , , , , - , , ατα τη χριστιανικη αυ.η αντιληφη τα ζωα σuμπληρωνουντην ,, δ , , J

, - ' , ,

'1 J , ανο ο και την αποκο::ταστο::ση του αν&ρωϊ.ου και ειναt επιδεκτικα έξέλιξης ο

.... 3 -

Ό πρωτος πού πραγματωσε τό II μ έ r α ε ρ r ο II της σώ -τηρίας τWν ζώων άπό τόν " κ α τ α Κ λ υ rJ μ ό " � �ού σΤ)μαί -­ν ει τ ό χάσιμο της ε ί δητ ι κης κατάστασης έν ός bντ ος μέσι:k . στή δημιουργία χαί ·.ή συνταύτισή του μέ το πρωτόγονο χαος;- ε1ναι<

ό Δίκαιος Νhiε."Ολα τά ε'ίδη,σα.ν ενiχ"γένος, τά κλείνει μέσα στην., , , ,, , , , , ,,.

"Κ ι β ω τ ο", κλεινεται και αυτος με τη γεν ια του και ολοι "σ ώ ζ ο ν τ α ι';•

οι' αγιοι της Όρ{)-όδοξης Άνατολικης 'Εκκλησίας, ιχλλά κα.ί - - , , τ '-' ' - , , , της Δυτικης Εκκλησιας ot αγιοι, αγαπουνε,προστατευουνε και ε-, , - , , ' , - - ,, ξελισσουνε τα ζωα. Μεσα στην ακτινοβολια της προσωπικης εξελι

- ι , - , _ , , , , , , , ξης των αγ ιων ζουνε τα ζωα και βρ ι σκουνε το χαμενο εξ αιτ ι ας του πρώτου άν{)-ρώπου παράδεισό τους. Ή τελειότητα του άν&ρώ -, , , , , , , ,, που γινεται απαραιτητη σαν " κ ο σ μ ο ς " για την ανορ{ί-ω σ η

- , , - , , , ,, , , , , του ζωου και του ξα.ναχαριζει τις χαμενες απο την πτωση αρετες. c, , , 'δ 7 ι τ, , Ενα τετοιο χαρακτηριστικο παρα ειγμα ειναι ο Αγιος Σερα.φειμ �ου Σα.ρόβ, πού ε1να.ι σύγχρονος σχεδόν αγιος καί εζησε πρίν άπό 130 χρόνια. στή Ρωσσία.

Ό 'Άγιος Σε�αφε ί μ γεννή&ηκε τό 1759 στό Κούρσκ. 'Ήτα ν ε, t , , , , , , , , ,, γιος ενος πλουσιου επιχειρηματια και στα μικρα του χρονια ε-, , ,, , , , ' , , , , ; , ζησε με πολλη ανεση στο πατρικο σπιτι. Αλλα απο μικρος ειχε με-

, , - , , ,... - t -σα του τη φλογα της εξελιξης του πνευματικου εαυτου του καί μιά μέρα ακουσε στήν 'Εκκλησία τό [�αγγέλιο πού λέγει ό Χριστός: "ζητείτε καί δο&ήσεται ύμιν,κρούετε κα.ί άνοιγήσεται". ,. , ,..,, ι ι ' ι ι ,.., ι J :, Ι t:Ι ,' .Α)λα πως -&α γινει αυτο το πρα.γμα., που πιστεφε α.πολυτα οτι εr.-

αι ετσι; Σ{)-μβουλεύτηκε �να μοναχό άπό κείνους πού χωρίς στέ-, τ , , , , , - , , γη και υπαρχοντα περιπλανιοντουσαν τοτε στην αχανη Ρωσσια με

μόνο fφόδιο καί στήριγμα καί όδηγό στή ζωή τους τήν άδιά κ οπη ϊ.ροσευχή πού είχαν πάντα στά χείλια τους: "Κύριε Ιησου Χρι -

, ι ι ..., ,..., , Ι , , , ,.., ; ι ι , , ::1τε, Υιε του Θεου ελεησον με". Αυτος του ειπε πως μονο με τ η οερή προσευχή τή "ν ή φ η", δηλαδή τό ξύπνημα του καλύτερου

...., t - , , , , , , , , �νευματικου εαυτου του, {i-α απολαφει τα πνευμα.τικα αγα-&α που δίνει αφ&ονα ό Χριστός σ'αύτούς πού ζητανε καί 11κρούουν". ,, , ι ' δ , , - , , Ετσι, σε ηλικια εΥ.αεν,ιια χρονων, μπηκε σα μα&ητευομε νο ς��ό Μοναστ1ρι του Σαρόβ.'Εκεί �δειξε μεγάλη fγκράτεια,ταπει­• οφροσύνη,απλότητα φυχης καί πραότητα καί ετσι, cJέ ήλικία εί­χο�:επτά ,χρόνω�, χε�ροτ�νή&ηκε __ μ�να�ός ,κα:� ο

-ι:αν εγι�ε τqιαν -

��ε� χρονων πηρε το χρισμα του ιερεα:. Απο το 1794 ως τα 1804., , , , , , ,.,,, , 1-:o�JQ ηκε μονος μεσα στ�ν καρδια του απεραντου δασους της -ο-;λας .'Ή&ελε ;κει ,στήν απόλυτη γαλήνη, μέ συντροφιά μόνο τά-:Ο-JΪ. ιt, τά αγρια &ηρία χα,ί τιχ ζούδ_tα του δάσους

1 νιi. ΠQα.γμα:τώ--

::'�; :::1--έ.αα του τήν κατάσταση της στα.{ί-ερης κα. ί πραγματ ι κης ε ί ρή­�: ��ς φυχης κα.ί νά στερεώσει μέ στα-&εe1ό κο:ί βέβαιο ,,ρόrι0τήν

- ,1 , � , , , , , - . , ,, �- ::τ, �ου με τον αορατο πνευματικο κοσμο. Εκει μονος του ε-- , ,

'β ., , . , - , , , , ��::ι.;ε μια μικρη καλυ α με ξυλα: και ζουσε στην απολυτn γαληνη _{ �� j.; -:ροψ�C: των ά-yριμιων τοϋ δάe1cυς� Jι.ύ�κοt καί τ�ακάλια

� 1:- --

κα ί cίγριες ϋαινες Υ.αί άλεπουδες καί άρκουδες ι·ρχό-ντανε κά-&ε μέρα καί κcΧ&ε νύχτα κοντά Ο'τόν αγιο, πού διαρκως ΠQΟΟ'ευχό­τανε, του. κάνανε αυντροφιά ;κα{ μοιραζόντουΟ'αν μα:ζί του το ξερb κομμάτ t του φρυγα:ν t σμενου φωμ t ο-υ πού ετρωγε.

tΙ 1- � , ,ι , , , t , ) , Ολα-.αυτα τα: α:γρια &ηρια: κοντα στην αγια:Ο'μενη ατμοαφα:ι-,.., t , , , , ., , , , ρα: του α:γιο.υ, με την α:ια&αντικοτητα τους ζουαανε μια κα:ι

ν�ύργια,ζω1 ο:'Va'νότψα�. Χ�νανε τήν ,άγρ�άδ�, :;ού ε1ν�ι μι� έ­ν�ν�ια ιδιοτ

1τα ;ΤJς

,αγα�οτ�τ�ς κ�ι που την εχο�νε o�t μονο

τα αγρια -3-ηριct-, αλλα και οι ανεξελικτοι ξεπεΟ'μενοι α:ν&ρω -ποι, καί ξαναβ,ρίσκα:νε μέσ'α σ'τήν άλη&ινή άγα&ότητα: κα:ί ά -γάπη, πού το�ς εδινε ό αγιος, τή χαμένη δική τους άγα-&ό -

, , , - , - t -τητα. Μεσ'α: ατη σφαιρα της !νεργειας της υλικ η ς του vπαρξης ό 'Άγιος Σεραφείμ δημιουργουσε τή νέα: Κιβ ω τό

- -- , , ,, - , ' , , tl , του Νωε και τα αγρια ζωα γινοντουΟ'αν αγα&α κα:ι ημερα:. ΤηΟ'κληρt) άγqιάδα τη μετασ'τοιχείωνε σ'έ γλυκειά αυvαία-3-ησ'η.'Ό­λα τά άγρίμια του δάσ'ους μέσα στήν άγάπη του άακητη ζούαα­νε τd χάμένο παράδεισό τους. Μιά αγρια άρκούδα ε1χε γίνει

, t/ , , ,, , , ,, , , , �, τοσ'ο ημερη που αα:ν ακακο α:ρνακt εμενε παντα κοντα-. σ'τον α. -, , , ...., , , , , γιο κα:ι τον ακολου&ουΟ'ε κα:νοντας του σ'υντροφια Ο'τις περt -

πλανήσεις του μέαα στό δάσος. . · Σ;;ίς �2,,το-υ Σε�τέμβρη τ�υ Ι801 μερικο( κα:κου�γοι νομί­

σανε οτι ο αγιος ειχε κρυμμενα χρηματα και παρα:φυλαξαν κον-, , , - , , ,, , 'δ τα στην κα:λυβα του. Πρωτα: σκοτωσα:νε την ακακη αρκου α του,

πού χο t μότανε άμέρ ι μνη στήν πόρτα της καλύβας. 'Έπειτα μπη­καν μέυα καί αρχισαν νά χτυπανε άλύπητα τόν αγιο γιά νχ τόν

, , , , - , , , , , t α:ναγχα:σουνε να τους πει που ειχε κρυμμενα τα χρηματα. Ο Σεραφείμ ακακα δέχτηκε τά χτυπήματα Χα:ί δέν εκα:νε τίποτα: ,, , , - , , , , , ' , , , α:λλο παρα να παρα:καλει μεσα α:πο τα σφιγμενα: απο τον πονο χείλια

,τ�υ, γ;ά νt βοη&ήσ'ει ό θεό� τού� �α:κούργους�

Μια: εβδομαδα εμεινε μισοπε&αμενος ο αγιος, γεματος πλη-, , , , t

δ , , , , , γες, και τελος περαατικοι ο οιποροι φτα:σανε ατην καλυβα κ αι βρήκανε τό Σεραφείμ νά ζεί άκόμα. Τούς εϊχανε τραβήξει τήν προσοχή οί &ρηνώδιΧες φωνές καί τά λυπητερά ο�ρλιάσματα των άγριμιων του δάσους, πού &ρηνο-υσαν για τά πα:-&ήματα του ά -γα:-&ου έρημίτΤ) ΠQΟΟ'τάτη τους.

, Άπi τότε � αr.ι�ς μεταφέ�&ηκε σ'τό Μονασ'τήρι καί σακα:τε­μ�νος εζησε την υπολοιπη ζωη του.

χ, , ,, , , , , , , , ιλιες μερες εμεινε πανω σε μια πετρα κατα το Ο'υστη μ α πού fφαρμόζανε ο; στυλίτες άσκητές. Δtα:ρκως γονατισ'τός προ­σ'ευχότανε καί κατέβαινε πολύ λίγο γιά νά πάρει λίγη τρ ο φή

, , ' , ,, , , , - ,ι, , ')/.αι να αναπαφει για: λιγο το τ�αυματισμενο σωμα του. Ολο τσ.ι�λλο και qό τη� ζωης τ�υ τόν ,πε�α:σε μόνος ,μέ�α σ'�ό κελλί ;yου,ενα 1;ελλt.,χωρις ·,ι.�εββα:τι ,κ�ι &ερμαν0'1J, με μονα ε7;ιπλ� ε�α τqαπεζ:, ενα κα�τη�ι! π�υ εκαιγ� σ�νεχεια,μπροσ�α στη� ει­κονα της Πα:να:yιας Ει-.εουσας, κα:ι την ΚαινίJ Δια&η,ι.η,;r,ου κα--

.1εριvά διάβα v ε. πάντα γονατιστός μr;ροστα σcήν Παρ-&ένα: μέ

5 -

τά μάτια μισόκλειστα, γιατί εϊχανε άνοίξει τα cχλη&ινά μάτια της φυχτjς του, ό Σεραφείμ διαρκως, συνεχως� άδιάκοπα:, προσευ-, , , , , , , ,,, χοτανε. Δε μπορουσε πια να. περπατησει γιατι τα γηρατεια εκα:-, , , , , , , , , ναν'!α:σα:κα:τεματα:του σωματος του πιο σκληρα: και τον κατα:πονου-

, , , , , , , , ς t , σα:νε. Κά&ε Κυρια:κη μετα: τη Θεια Λειτουργια: ερχοτανε ο ιερεα:ς καί του �δινε τα αχρα:ντα μυστήcμα. Αύτό του εδινε Jπέρτα:τ η' , ευτυχια:.

Στ ίς 25 τοϋ Νοέμβρη του 1825 παρουσιάστηκε ή Μεγάλη Παρ­&ένα:, ή Θεοτόκος,μαζί μέ τούς �γίους Πέτρο της Ρώμης καί Κλ� μη της Άλεξάντρειας, καί του μεταδώσανε Jφηλά άπόρρητα τοϋ tcνευματικοϋ κόσμου της δημιουργίας/Έτσι τελειώ&ηκε πνευμα -τικά ό αγιος-Άπό κείνη τήν ήμέρα: άρχίζει νά δέχεται στό κελ­λί του ολους τούς άν&ρώπους καί νά τούς εύεργετεί μέ κά&τ<sό­πο. Θεραπεύει άρqώστους, κάνει καλά δαιμονισμένους y_α{ τους ξυπνάει άπό τό λη&αργο της παραφροσύνης.Παρηγορεί τούς πονε­μένους,δυναμώνει τούς άδύνατους, φωτίζει τούς σκοτισμένους • Γενικά γίνεται πηγή εύεργεσίας, φωτισμου καί υΎεία.ς κα:ί δίνει

, tι , , , , , , , , - ,

� ολους που τον πλησιαζουν την αλη&ινη χαρα. Εκεινο που χα - · ρακτη�ίζει αύτή τήν περίοδο της δράσης του άγίου εϊνα.ι οτι έ-.ξημερωνει τά. &ηριώδη ενστικτα των άν&ρώπων καί άφαιρεϊάπόώ-­τούς τά πικρά κα.ί &ανατηφόρα δηλητήρια. μιας χυδαίας καί ξε -πεσμένης Ι;;ωης.

, , , t, , , (1 , , , Ερωτησε καποτε ενας διανοουμενος τον αγιο με τι τροπο κα-τορ&ώνει καί πετυχαίνει αύτά τά τόσο &αυμαστά πράγματα.

Μ, ' , ' , - ; - Ι Τ' , , - α ει ναι πολυ απλο π�αγμα:, χαρα μου, του ε πε. α παντα κα-νε ι ό αν{)-ρωπος κα ί ολα τα πραγματοπο ι ε ϊ κα. ί τά άδύνατα τά. κά­νει νά "γ ί ν ο ν τ α ι" δυνατά μέ τή χάρη τοϋ Άy ίου Πνεύμα-

, ,.,, , , t ,, , ς - ' , , , ., ..... τ�ς. Αρ�ει ν� μποgεσει __ ο Ξν&ρωπο� να ενω&�t μ αυτο και να ζει μεσα στη σφαιρα της &εικιας του ακτινοβολιας.

, - , , , , Ι ..., t tι ,.,, Λιγο ποοτου φυγε ι απο τον κοσμο τουτο ο αγιο.ς ;του παο.ου-, , t , , , ,, , - ''

δ ) ,σια:στηκε παλι η Παρ&ενα και με αφατη στοργη του ε ωσε στο με-

τωπο τό τtλικό φίλημα της άγάπης. Ο άσκητής κατάλαβε πώ;;α\)-, L J Ι ,ι Ι Ι ,-.., I Ι ''δ

1

τη η ευτυχια ητανε το τερμα του πονου, που ε ωσε σ -ι . ι , , , , , , 1

αυτο το πονεμενο και ταλαιπωρημενο σαρκιο του το ξεκι νημα γιά μιά νέα (καινή) ζωή μέ τό νέο πνευματικό σωμα.

Ξαναβρίσκει τή χρυσή βασιλεία του Κρόνου κατά τόν Ησίοδο, tι ·c JΙ Ι , Ι , J , ..., Ι ,.,,

οπου ot α:ν&ρωποι απο την πολλη αγα&οτητα: του Πρεσβυτα:τοu Θεου κα.ί τή δική τους άγα&ότητα ξαναγεννιουντα:ι άφου κοιμοϋνταιγιά λίγο ••• Πετανε τό φ&αQμέv ο σκήνωμα καί με πυρήνα τήν αφ&αρτη C:,uχή τους ξαναξυπνουν μέ νέο σ'ωμα σέ μ ιά νέα (χ ρ υ σ ή )ζωή.

'Έτσι εκα.νε κα ί ο 'Άγιος .Κα:λεϊ τόν ι'ερέα: c.Δέχεται γ ιά τελω- · -:�ία 9,ορά,στό γήι,νο κόσ'μο ,τό μυσ;:ήQιΟ τη�Άγάπης -�ου Χρισ�οϋ,--: Θεια Ευχα:ριστια.,κατα.σπα:ζεται ολους τ·Jυς α:δέλφους, ξα:πλω -, , ,.., ...., , , , ,ε :χι στο πατωμα: του κελλιου του,σ'ταυρωνει τα χεQ,ια του,προ-:1-:,έρε t τ ίς τελευταίες λέξεις της νοερης προσευχης του . κα r'- ,, , " '" δ δ

, ( 'π , δ ) �� ο ι μ α τ α ι " Ε&vησ)ων δε ωσ.& uπνψ ε μημενοι" σιο ος ,

η,,: ι"'\'n,- Τ.\,ν1Νλ,�,.._,_

- 6 -

Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ αJΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΤΗΣ ΑΣIΖΗΣ

J , , , , , , , , , 'δ , , Ν_αννφώνεις τις φυχες στον ουρανο με το τραγου ι και τtς

, , , , , , , , , ποιητικες μεταφορες, να πηγαινεις απο πορτα σε πορτα τραγου-δώντας, τί ομορφο καί χαρούμενο χρέος νά vπηρετεϊ� τόν κύριο. Νά τί είχε fπιχειρήσεt J ιδιος � Φραγκίσκος στήν Ασίζη καί τήν ποιητική τούτη άποστολή μεταβίβασε στούς άδελφούς του.

, , , , , 'δ·

, ,, � 'δ , , ,Δεν ξερ�ις .λ�ιπον, α�απημεν� �ου α ελφε,ελεγε ,ο α ελ�ο5

Αtγιδ�ος, πως� ,αr,ια Με1αν,οια, TJ,qrtα Ταπειν_οφροσυνη_κι ο�­γιος ΕQωτας κ η αγtα ΕJυσεβεια κ η αγια Χαρα κα&ιστουν την , , , , , , , -φυχη τελεια καλη και τελεια ευτυχισμενη;

Πολλοί ε'ίταν Ο'τόν καιρό του Φρα:γκίσ'Υ.ου �κεϊνοι πού δέν τό ηξεραν κα:ί νά γιατί οι' "καραγκιόζηδες του Θεου"σκορπί<>'τη-

, , , , δ ...., , , , , , , , καν στον κοσμο για να τραγου ουν τις αλη&ειες αυτες και να τίς φυτεύουν �ς τά βά&� τη� καρδιας •

••• Τό τάγ�α άλη&tνά δεν είχε καμμιά ταχτικήν όργάνωση 0 τί αλλως τε ε!χε νά �ργαν�Ο'εtl "Δέν παίρνουν μαζί τους γιά τό δρόμο μήτε σακκούλα, μήτε έχουν τσέπες, μήτε φωμ ί, μήτε χρή-

, , , , , , , ,, ; ματα στη ζωνη τους, μητε σανταλια στα ποδια: ••• Δεν εχουν μη-, , , , , ,..,, - , τ� μονα�τηρ ια ,ι..ιη�ε εκκληC{ι ες μητ: κ�μμ ι ας λογης περ ι, ουσια _, τιποτα οπου να γυρουν ν αναπαυτει το κεφα:λι τους. Δε φορουν γούνα, μονα�ά μάλλινα ράσα μέ κουκουλες καί δέν ξέρουν μή τ εεπανωφόρι μητε πελερίνες μήτε κανένα 'άλλο φόρεμα.'Άν κανένας

Ι Ι Ι ...., - ; Ι (J Ι Ι' τους καλεσεt σε γευμα, τρωνε και πινουν ο,τι τους προσφε�ουν. Τούς δίνουν κάτι άπό συμπόνια; άρνιουνται νά κ�ατήσουν τιπο­τα γιά τήν αJριανή μέρα . Κι οχt μονάχα μέ τά λογια τους παρά καί μέ τήν τελειότητα της διαγωγης τους καί μέ τήν άγιότητ α

..., - , , , , , , ., , της φ�χης �ους πα�ασυ ρουν πο�λους, αν�ρωπους ,απ ολα _ τα κο ι ,­νων ι κα στρωματα να καταφρονουν τον κοσμο, να παρατουν πατρι-δ , , , , , , , , , , , , α και σπιτι και τα μεγαλυτερα αγα&α για να φορεσουν το ρασο των μικρων άδελφων καί τό σκοινί γύρα άπό τά νεφρά τους.

Γιά άν&ρώπους πού ζουσαν τέτοια ζωή δέν Jπάρχει κα&όλου , , , , , , , , , , αναγκη απο πολλους νομους και κανονισμους. "Χρειαζονται τι -π�τα αλλ� οί ,κορυδ�λοί άπ� μιά,ρουφιά ,νε�ό τη� πηγης ,κι άπ1 τη� τ9ο�η που ,μαςευουν σ�α χωρα�ια για v,α χυμηξ�υν.,παλt φηλα στ�ν αι;ερα �αι

7

να κε�αηδt}σο�ν το<1� χqρ�υμενα το�ς υμν_ους τους στο Θεο, που ειναι τοσο ωραιοι που οι αν&οωποt αναγκαζοντ αι

'δ , , ' , ., , ) , , να ια'Ι;οψο�ν ,τ;ς ερι;ασιες τ�υς κα; να �ηκω<1�υν �α,ί,�ατια;," Γι αυτο ο αδελφος Φραγκισκος αγαπουσε πανω απ ολα τα που-, , , δ , ,,, λια το σκουφατο κορυ αλο κ ελεγε:

Ό άδελφός μας ό κορυδαλός εχει κουκούλα σάν κ'έμας κ Τ t, , �, , , , , , ειναι ενα πουλακι ολο ταπεινοσυνη,γιατι πηγαινει παντα στις ακρες του δρόμου νά βρει ενα σπυρί σιτάρι. Τά φτεοά ·του ·ε­χ�υν τό_'ίδιο χqωμα μέ τ1 γη κας μα� μα&αί�οu.ν �ώς '�έν πρέ15ει να φορουμε πολυχρωμα και ακριβα ρουχα παρα απλα και φτωχα .•

Κι 'οταν χυμάει φηλά στόν Ο�Qα:νό· ό άδελφός μας ό ΚΟQυδαλός,J­μνει τό Θεό μέ περίσια χάρη οπως εχουν χρέος νά κάνουν κ' οί καλοί άδελφοί του τάγματος.

Γιοχάννες Γέ4γκενσεν (Johannes Joergensen),Άπό τό βt -βλί ο του "Ό αγι �ς ΦQα:γκ-ί σκος της Άσίζης" Μετάφρ .Ν .Καζαντζcί, κη σελ. 174-175. �ι

f.:; -":J'\

*' Ο ΚΟΡΥΔΑΛΟΣ

Του σ�αροχρωμόφτε-�ου κορυδαλου �κούγiται τό ταχινο τιτίβισμ�

υ ς , ς , κι υστερα ot τQιλιες ot τρελλες του. Πως πηρε τό μαντάτο γιά τό λιόβγαλμα; b μαυρος δράκος της νυχτιας, ' , , , , τον ουρανο σφιχτοκραταεl ακομα μ�ς στίς,κουλο�ρε� �ου τίς -κρύες.Δε ροδοχαραξε η αυγ η.

, , ,..,, ,. ,

Πες μου γαλιαντρα �ου πω� �α καταφερε καί πέρασε της χαραυγης ο κήρυκάς άνάμεσα άπ'της μαuρ_ης της νυχτιας τci δtπλοσέντονα κι iπό τή φυλλωσιά τ-οu δέντρου της φωλιας σου κι ήρ�ε σέ σένα;�.

, , Α: ', Κανενας δε σε πιστεφε οταν τιτίβιζες ταχύ ταχύ.:

, ς , t t, , Παει η νυχτια, ο Ηλιος φτανεt. , , ..., ., . Συ που κο ι μασα ι ξυπνα.- , , , , .!:.εσκεπος στα.σου και ii.ε(μΊΙ,ενε , ') � , , , ..., να ευλογη&εις «πο το φως. , 'δ , ,

Χαρ�υμενα τραγου ησε την πιστη σουμαζί μέ τόν κορυδαλό

, , το σ tταροχQ(ι)μοφτεQΟ-., , ' # , , , , , �- L :s,__

r. ΤαγκοQ• Απο το "Φρουτομαζ!>tμα'� Λεuτεφ7 αποδ..Δ..θεοuωQ--ι•

ΕΔΩ ΕΔΩ

•••• �Ακουσ� ό Αtγίδιος μιά τρυγόνα νά γουργουρrζεt σ�όν χη-πο.

-'Αδελφή μου τρυγόνα, της ε"iπε, &ά μά&ω άπό σένα πως νά bπηρετω τόν Κύριο. Γιατί λές πάντα: " Κοί.)ά; Κουά: 11 δηλαδή Έδω: 'Εδω: "κι δχι "Λά: Λά: 11 δηλαδή 'Εκε'ι: 'Εlκει: Ναί, έδω στή γη α'ύτή' κι οχ ι εκει στόν ο'ύρανό πρέπει νά ύπη ρετουμε τό Θεό. 7 Ω άδελφή μου τρυγόνα, τί ώραια πού γουρ γουρίζεις • γΩ γιατί, γυιέ του άν&ρώπου δέν παίρνεις παράδειγμα άπό τήν �δελφή μας τήν τρυγόνα;

Γ. Γέργκενσεν. 'Από τό 11 ·0 &γιος Φραγκίσκος της 'Ασίζης�Με­-=�<?Q • 1. Καζαντζάκη σελ. �14-21'>-

- 8 -

ΤΡΑΓΟΥΔ I ΤΟΥ ΔPQv1OY

Σέ πε5κο άνέβηκα μεγάλο νά δω που πηγε τΌνει9ό μου, μά �γώ δέν εlδα τίποτ αλλο , , , , -δ , απο τον κουρν ιαχτο του ρομου.

, ,.,, , , ,

Σαν πας τη στρατα-στρατα τόν πόλεμο παράτα, τόν πόλεμο παράτα

, t , ' ,

γιατι ο καιρος ανοιγει.

Στοϋ Κάστρου τήv παλιά τή βρύση , tl ,

σ�οτωσαvε ε�α �ερισ�ερι. , Πες μου ποιο ματι �α δακρυσει καί ποιό &ά τό ζεστάνει χέρι;·

, ; , , Τη στοατα-στρατα-στρατα

, " , ' ,

παλι ο καιρος αvοιγει, , t , , ,

παλι ο καιρος αvοιγει ' ,. , ,

κι αρχιζει το κυνηγι.

,, , , , ,

Φυγε απ τον καμπο περιστερι γιατί &ά βγω κ'έγώ κυνήγι,

,, , , , ,

κι αν αστοχησει μου το χερι nL,. t ' ' ' ' ='ναι η ζωη σου εσενα λιγη κ' �μένα ή πίκρα &ά μέ πvtγει.

Σάν πας τή στράτα-στράτα �όν πόλεμο παQάτα,

, ( , ' , γιατι ο καιρος αvοιγει , , . , , κι αρχιζει το κυνηγι.

Φεντερίκο Γκαρ&ία Λόρκα. Λεύτερη άπόδοση Νίκου Γκάτσου. *

Σκληροί'vαι οί αν&ρωποι,μά ό �ν&ρωπος είναι πονόψυχος.

Ραμπιντρανά& Ταγκόρ. Άπό τά "Διαβατάρικα πουλιά". Λεύτερη άπόδοση Δημήτρη Θεοδωρίδη ο

Ό εός τό φως της λάμπας της άv&ρώπινης περσότερο , , _ - , , ' .... ο �ο.� των πιο μεγαλων αστεριωv.

, , , , , , , r.<� α Ταγκορ. Απο τα ''Διαβαταρικα πουλια 11

Δεύτερη άπόδοση Δημήτρη Θεοδωρίδη.

, , , αγαπαε ι. α-

9

το ΕΛΕΟΣ

Τό ελεος δέν είναι χαλαρή δωρεά άπ'τό περίσσεμα.ηά&ος εΙ-, , ' , ναι σαν την επιστημη. ΕΙ ναι άνακάλυφη, σάν τήν έπιστήμη πού έρευνα τό πρό<1ω π ό

'\;' , , δ ' , , , , , �ου μες Ο'την καρ ια την πλασμενη απο Σενα. 'Άv ολα Σου τ'άστέρια τάχω άνcχγκη, πόσο πιότερο εχω άνάγκη

ολα μου τ'άδέQφια. Δέ μούδωσες φτωχό νά &ρέφω, μήτε αρρω<1το νcχ δέ<1ω τ ίς πλη-, του. γες Μήτε φωμί νcχ κόφω νά μοιρcχϋω. Μά μούδω<1ες τό λόγο,πού γί­

νεται δεχτός πιό πλέρια άπ'τό φωμί κι άπ'τό νερό. Καί τήν φυ-χή τ_ή ,διαλ�τή μiς ,Ο'τ1ν φυχ1. , _ , , Κανε να βγει ο λογος μεσα&ε μου καταπως βγαιvουν τα Ο'π�ρ-

, , ..., , , ..., t , , , , τα, που παvε και φυτρωvουνε παντου, ως και μες στη με<1η του δρόμου.

Ώσάν τό δέντρο πού μές στήν αyια του τήν αyvοια άπ' τόν καρπό του κέρδος δέν προ<1μέvει μά δίνει ο,τι μπορει.

κ' ε'ίτε τόν κόβουν αν&ρωποι τόv καρπό του ε'ίτε τα.πουλ ιά, τΌJραvοϋ, yιά καλό τόχει.

Κι � κα&ένας δίνει ο,τι μπορεϊ, αλλος φωμί κι αλλος σπόρο τοϋ φωμιου.

,. το

πώλ Κλωvτέλο Άπό τ ίς "Πέντε μεγάλες ι:ιδές .Μετάφρ.Μ.Οικονφου. Σ' ΟΛΑ ΟΣΑ ΖΟΥΝ

Ναί, τήν άγάπη καί τήν τ�υφεράδα δείχνει ό καλός παντοτιvα σ'ολα 0<1α ζουν , - , , , , . , , <1τη γη, στη &αλασσα και Ο'τοv αγερα, πάνω καί κάτω-στα μικρά καί στα μεγάλα.

'Έχει ό καλός καρδιά πονετικιά , , , , , , και παντα καποια σκεφη ευγενικια, γι ά κά&ε τ ί.ο( πράξεις του εlvαι καλές,

t , , tl η &εληση του ηπια ,,, , , , , , κ εχει λαλια γεματη καλωσυνη και συμπονια. πίστη δέν εχει κειός πού δέ λυπαται καί δέ συμπονει. πόσοι πολλοί δέν ζουν σάν vά'ταν μοναχ�ί: Σαν του ζητήσει τήν βοή&εια του,

, � 'δ' ,, ' , προ&υμα &α τη ωσει στον _οχτρο του. 'Από τή "Μαχαμπαράτα", Μετάφρ. Δημ. Θεοδωρίδη.

- ΙΟ -

ΓΙ ΑΤ 1; t , ς , ;

'Άν εΤν 'ιχλή&εια π ώς η σπλα:χνικότητα και η συμπονια ει ναι , , , t , , , , t , _ , ,

στQοφη ΠQΟς τον εαυτο μα:ς, πως αυτη η στQοφη μα:ς �ανει στη , ,

, , , , ' , .,,δ &εση .ων δυστυχισμενων,γtατι τοσο λιγο ξαλαφ�ωμα απο τη υ-

στυχία τους νά βQίσκουνε σ'fμας οί δυστυχισμενοι;

Λά ΜπQυγέQ ΞΕ Ρ ι zαηΕΝ ο Λ ΟΥ ΛΟΥ ΔΟ

Στοv τοίχου φύτQωσ'ες τή χαQαμάδα, ,

, 'δ φτωχο,μtκρο λουλου ι μου.

ΞεQιζωμένο σέ κQα:τω στήν άπα:λάμη μου. 'Άν ηταν μποQετό νά κα:τα:λάβω κα:ί νά νοιώ<1ω

, , , , , , ; t , τι εισα:ι σα:ν συνολο κα:t τι εινα:ι η Qtζα: σου,

, , , , t.l

τα: πα:ντα:, μεσα: σ ολα:, , ,, , ' t ,

&α: ενοιω&α: τι να:ι ο Θεος , , ,, , , _

κα:ι ο α:ν&Qωπος πα:νω στη γη.

'ΆλφQεντ Τέννυσον ( ,Δ lfred Tennyson, 1809-1892) 'Απόδοση Δημήτρη Θεοδωρίδη

ΣΤ' ΟΝGΛΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

-Τούς άν&ρώπους, γυνα:ικες κι αντQες,άπόσωσε ή &ειά,πQέπει νά τούς κοιτάζουμε με σέβας, κα:ί νά μήν τούς βλάφτουμε.

, Ά�α:σ�κώ&ηκ� άπ� τήν κα:gέκλα: �ου χωρίς νά τό κα:τα:λάβω,χω­Qtς να: βα:λω στο νου μου που πηγα:ινω.

, , , "' , , , , . , , -Κα:&ισε. Μη φευγεις. Οπου να να:ι,, &α: χτυπησει την ΠΟQτα:

έκεινος ό δυστυχισμένος, κα:ί δέ -Θ-έλω νά 'μα:ι μονα:χή. ,, . , - ,, , .

' , , , , , Η&ελε να: πει ενα: Βουλγα:ρο α:ιχμα:λωτο που ερχοτα:ν στο χω-Qtό τα:χτικά κά&ε Τετά.Qτη. 'Ήτα:νε σα:κάτης, δέν μπορόvσε νά δουλέφει,κα:ί τον αφηνα:ν νά &υροκουρτα:λει γιά τό φωμάκι του.

, , , , , , -Π�γα:ινε ν α:νοιξε�ς. Να:τος κtολα:ς.Το σπίτι τό μπούκωσε μιά σιχαμερή μυρουδιά.

t , - ,, , , , , , - - -Η &ει α: του εσπρωξε την καρεκλα να: κα:& t σε t αφου πρωτας του "δ

, , ε ωσε το χερι της: -'Όρισε. 'Όρισε καημένε_: Με, το' δα'χτυλο' της 'ε'δει.χνε τα:'·

' '· ' χειλη της, &ελοντας να τουδώσει νά κα:τα:λάβει πόσα: πονετικά λόγια είχε νά του πεί, αν ηξερε τή γλωσσα: του.

-Χριστ�ς; Χριστ�ς; �λεγε ό �ούλ'ζαρος,-Χρtστος. Χρtστος� α:ντιφωνουσε η &εια

, , , ,,, - , C , , , Τ Κα:τω α:πο τ ονομα: της χαρης Του, �t φυλες των αν&Qωπων η-τα:ν μιά φυλή, oi έχτροί μονοιάζαν.

- ΙΙ -

-Χριστός: ,, , , ' δ δ ' , , ,, , Εκοφε πανω στο φωμοσανι ο υο μεγαλες φετες απ το καρ-

, έλι, πηρε ενα πήλινο πινάκι, πού τό 1χε σκεπασμένο σ�ό ράφι,, καί τά 'βαλε μπρός στόν ξένο, δίνοντάς του στό χέρι το πηροννι,

�, , _ τ, ., , , , , , , ; , Οσο εκεινος ετρωγε,η �εια γυρευε με το ματι τι ειχε το, , , , , ; , , , , ,σπιτι να τον αποχερισεti "Ειναι φτωχο το σπιτι μας� μα θαδεις πώς τό κατοικουνε χριστιανοί ••• 11 .κά.τι τέτοιο αναδευε στό νου της. Ή άγάπη κι ό π όνος ξεχείλιζαν άπό τό στηθος της:

,, , , , )"' , ,, δ' α. , , , - Αχ, γιε μου, να το '�ερες πως εχω παι t vαμμενο στον το-, πο σου ••••

Μιλοϋσε ετσι στόν αίχμcχλωτο, κι ας μήν τήν καταλάβαινε. - •• .'Άραγε θά τό�τρωγες τότε τό φωμά.κι μου; Καλύτερα πού

, - , , - , ς , , δεν μπορουμε να κουβεντιαζουμε. Μας φτανει ο Χριστος. -Τό ξέρω, χαροκαμένη μανα, τό ξέρω ο • • Κιχί τό τρώγω τό φω­

μάκι σου!εΤπε ό Βούλγαρος σκουπίζοντας τά. χείλη του,, , , , , - - , , ,Για μια στιγμη το ματι της &ειας μου σκοτεινιασε. Τι η-ταν αJτή ή κοροϊδία; Καταλάβαινε � ξένος τή γλώσσα μας καί τό­

'κρυβε; -Μή μου θυμώσεις μάνα ••• Πρέπει νά κρύβουμαι, νά κάνω πώς

δέν καταλαβαίνω τ'απονα λόγια πού μου λέγουν. Άλλιως πώς θά ζητιάνευα; ••• Μά. τό'χα κάμει τάμα να φανερωθω σέ κείνη πού &ά �·ελεγε παιδί της ••• Κρύβεται κανείς άπό τή μάνα του;

Ή θειά μου γονάτισε μπρός στά πόδια του. 'Έσκυφε,τοv φί-, , t , ,, δ' , , , λησε τα γονατα. Ο ξενος εχυνε ακρυα ποταμι κι αναλυγκι α ζε, , σα σκvλος,-; , , ' - , , , , , -Ειχα Ελληνα αφεντικο εκει που γεννηθηκα. Το μερος το

, , , , , , , Ί , , λεγαν Φιλιππουπολη, τον αφεντη μου Γερασιμο. Τον ε δα να τον , , )(. � , , , , , , , σφαζουν στο ιδιο αι,μα με τη γυναικα του, μα κιοτεφα να πεσω, , , - - ,, , , , μπρος στο μαχαιρι του φονια ••• Γι αυτο τωρα ζωντοκρινουμαι.

-'Άχ: ·"Εχει στά μέρη σας τέτοια &εριά; , , . ,,, - , , , ς ' ,u , - Θερια, μανα, εχει παντου. Αυτα προκοβουν ot �3-ωοι σφα-

ουνται ••• uΩσπου ν& πlσει τ6 &εϊκ6 σπα&( &π&νω στά θεριά. f_ , , , , , ,

- Ο Μεγαλοδυναμος να το στειλει στα κεφαλια, t , , , , , ,, , , κανει η χαρη του για τους αθωους, ας καμει για

, , , , ,, , ' , και τα μοναστηρια του, που θ απομεινουν ορφαναά&ωο ι.

τους .'Άν δένι, , , !'ς εκ�ησιε, αν χα:θουν οι

, - , , , ς , "' ς , -; Μη �ο�οσ�ας; Αυτο.:. 'ναι ο: πεqισ�οτε�οι. Οτ�ν η �υγαgια γυρισει απο το μερος των &εριων, η Γης &α βουλιαξει. Η Γης -λέμε στήν πατρίδα μου - εΙναι ενα δέντρο. Ό Διάβολος μοχτά-v

λ , , , , , , ., Τ , , , ει ο ον το χρονο να το Υ.οφει. Μα οταν ει ναι πια στο τε λ ος χαί δέν του λείβεται παρά μιά σκεπαρνιά, ό καταραμένος κουρά ��ται καί κάθεται νά ξαποστάσει ο Τότε τό δέντρο γιαίνει μο -, , , . ; , , , - , απο τις πληγες του και τιναζεται dα:ν πρωτας αντρειω -'Oi.!.tCl.ς

,

r" JG •

12 -t , , , , '� , , ,

Ο Θεος να γλυκανει τα χειΑη που ξε�ουv να πε ή &ειά, καί σηκώθηκε στά πόδια της. Η χάρη μερα στό σπίτι μας νά μας διδάξειc τήν άγάπη.

,.,, , 7 παρηγορουν. ει-' ,, ,

του σ εστε ιλε ση-

' :ι , , Τ ' , � ,, / , , , , ,, - � αγαπη� καλοτυ�η, ,εισ�ι ,εσ� η ιδια. Γι ,αυτοJ τ� φωμι σου,αν �ιvαι και λιγοστο σαν το αντιδωρο, χορτα:ιvει εκει π�ύ &ά τό δώσεις .. κά&ε φορά πού ηρ&ες στά τσαvτήρια μας, 1) Πείνα π η ρε

, ,,, , , , ,, , , στρατα κ εφυγε απο την αλλη τη μερια. , , Τ t , ,.., , , , , ,..,,

, -Βλεπεις7πως ειμα� αμα�τωλη; �αvε τ�σες μερες που δε σας &υ-

μη&ηκα ••• ειvαι γιατι φοβη&ηκα το χωριο ••• , , , ,, , , 'δ' , , , Πρωτη φορα το ακουγα πως το χωρ ι ο ε•; το καλοβλεπε να πη ,...

γαίvει φωμί μιά χαροκαμένη σέ κείνους πού χάσαv τό παιδί της. . Ό Βούλγαρος εκαμε vά φύγει. Τώρα τόv εβλεπα: σέ τ ί κουρέ -

; , 'J, , δ , ,, , , . , λια ηταv τυλιγμενος. Ητανe το ιχως αλλο αγουρογεοασμενος.Δεν 7 δ' , ,, , ' , , , ) t ειχε μη ε μιαν ασπρη τριχα. Μα: το κορμι του το σαπιζαν οι πλη-

γές, στό κά&ε του σάλεμα βογγοϋσε. t , , t , , ,

Η &εια, μαζευε αρπα:χτα: μερικα: πραματα , , , , και τα 'ριχνε σε μια λίγα ξερά μύγδαλα κι μαντήλα. Τό μάτι μου πηρε κάτι παξιμάδια,

ενα κομμάτι σαπούνι. -Πα�ε τα,γιέ μου. Καί νά'ρχεσα.ι vά μας βλέπεις. Μήν περιμε­

vεις να γενεί Τετάρτη. Τώρα �ταν ή σειρά τοϋ ξένου νά γονατίσει μπρός στή &ειά

μου. Έκείvη του εφευγε,κι αJτός τήν άκολου&οϋσε. Τα πέταλα άπό

τά γόνατά του δέν άκούστηκαν, γι ατ ( τά 'χε J

φασκιωμένα στιJ κου­ρέλια· &ά 'ταν καί κεινα πληγιασμένα.

Ό ξένος μας είχε διδάξει τήν άγάπη, Δέν τό είπε ή 'ίδια &ειά μου; Δέ γύρευα αλλο μα&ημα.

π , , , , , , t ,, - , • Πρεβελακης. Απο το μυ&t στορημα του. 11 Ο ηλ ι ος του &ανα-του" (σελ. 180-185,Ά&ηναι βιβλιοπ. ττjςΈστίας, 1959).

το ΒΑθΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΓΟΝΑΣ

Οι' άρι&μοί μου έξαvτλή&ηκαν μετρώντας τό βα-9-ος της σταγόνας πού στάλαξε πάνω άπ'τό φύλλο του δέντρου στό χέρι μου. Ξαναρχισα πάλι

, , , ' και παλι εξαντλη&ηκαν. Κύριε,

ποϋ τελειώνέι τό φως; , t , ., που τλειωνει η αγαπη;

που τελειώνουν τά χρώματα;

Ν , , , � , , , , ι κηcρορος ΒQεττακος .. Απο τη συλλογη "Το βα&ος του κόσμου". ·

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ

Α ΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ

862-196,

- 13 -

. , � , , , •Εκατο χρονια κλεινουνε φετος απο, , ,.., , , , τη �εννηση,του Πο�εμη.Πη�αμε, τησυνη&εια να γιορταζουμε εκατοχρο­να.'Άς τιμήσουμε κι α�τό τόν ποι-

, , , , ,, , ,ψη �ου τοΟ'� <1-�:α&ηκε �ξι ος να ,τον

,αγ�πη�ουν ,οι συγ�ρονοι, του7

και w.το�ς αγα�η<1ει. �υκαι�ια, ει ν, α ι τουτες οι γιορτες yια τις νεε c;; r,ενιές �ιi ματιq �α ρ{ξουν� στό εργο που εχουν α:φησει παλιοτεροι , , , ' , ,πνευματικοι εργατες,ευκαιρια και γιά κείνο�ς το,.ί� πα�ιού�,πού , εϋ� κολα πολλες φ(ψtς οι 1εw't'εροι τους

τούς λένε ξεπερασμένους, νά. δο&ει προ<1οχή cττό ! ργο τους ά--, ' , , , , , / , πο ακομα νεωτερους, να το κοιταξουνε καινuvρ(tα ματια. Ό Ίωάννης Πολέμης (1862-1924) άνήκει, δπως κί � Δροσ{ -

νης, <1τήν ποιητική σχολή πού �νομά.<1τηκε Νέα'Α&ψαϊκή <1χοι,ήκαί πού κυρία�χη μορφή της είναι � Παλαμας. Στή σχ�� πού <1υνδυ­άζοντας την παράδο<1η του Σολωμου μέ τήν παράδοdη του δημοτι­κου τραγουδιου καί κα&ιερώνονταc τή δημοτική άvανέω<1ε τή νε�

, , , , �, , '1 , ' , , , , , 1

οελληνικη ποtη<1η. Μα μ ολσ που �Υηκει Ο' αυτη τ� <1χολη την ε-, , � ,, , , ..., -πηρεα<1μενη απο το ανακαινι<1τικο κινημα του γαλλικου παρνα<1.-

αι<1�ου κα{ φιλοδόξη<1ε νά. γίνει ό Φραν<1ουά. Κοππέ της Έλλά -διχς, ό Πολέμης <1υνδέεται αί<1&ηματικά. μέ τούς πρωτυτερινο ύς ., , ; , , , , του, τους ρωμαντικους. Ειναι παρνα<1σικος στο στιχο του τον

t , , , , , , , , , αρμονικο, στις ριμες του τις τεχνικες, μα το φυχικο του κλt-, , , , , ,, - ,.., - , μα �ιναι �ωμα�τικ�. Κ� απ� τα εργα ;η� �α�να�Ο'ικης �χολ�ς ι­

διαιτερα αγαπαει οσα εμπνεονται κι απ αυτο το φυχικο κλιμα • ΕΙναι ποιητής αίσ&ηματικός, είδυλλια:κός, ποτι<1μένος μέ λαί' -

, , , , t , , , , ,

κους &ρυλους, ε&νικες ιστορικες αναμνησεις και χρι<1τιανι κ ες ί δέες.

, , , , , , , ''Α Ειναι απο τους πολυγραφοτερους νεοελληνες ποι�τες. ρχι-

σε νά γράφει στίχους άπό δεκατριω χοονω. καί ποτε δέν επαφε. , , , , , ,, ") , , Σε κα&ε ε-3-ν ι κη και κο ι νων ι κη επ ι και ροτητα προσφερε τ1Jν. πο ι η-, . , τικη του συμμετοχη. κ'εlναι cχ.πλά καί ε�κολονόητα τά. ποιήματα του· Πολέμη ο Δέν

Τ , , , , , , , ειναι ποιηματα για λιγους μυημενους, προπονημενους Ο'το διαβα-σμα δύσκολης ποίησης. Καμιά ερμη-cΤ1.,�η' τεχνοτροπία δέν τόν άπομονώνε ι eΠροσ'ιτά. στούς πολλούς στα&ήκανε πάντα τά νο� μ ατα

, , ' , , , t , , ' και τα αtσ&ηματα του, προσιτη η γλω�Ο'α του 9 προ<1ιτοι 01 ρυ&-, μοι -cου.

, ''Έτσι μπορουμ� νά. f�ηι:ήσουμε ,τή 1;:εγιχλη �,1μο�ικ1τητο: πc�ά-,ΠGχτηϋε; � δη!J,Οτ � κο,:ητα α.ναλογη με του Αχ' λλεrι. Uαρα:;,χου} :ι.'cνόνομά.σ'ανε Παράσχο της δημοτ ι κης ..,Μιt σ�:όμφο δέν εχc::: ποτι:..

Ι4 -

Τήv πρώτη του έμφάνιΟ''Τ) τήν εκαvε μέ τήv ποιητική υυλλογή , ,, , , , ι ) , , ' που εχει τον τιτλο "Ποιηματα" ,Ι883 • Ακολου&ηι:1αν οι "Χει-

μώναv&ο ι" (βqαβε ι ο Φι λαδέλφε ι ου δ ιαϊων ι σμου μοιρασμένο pέτόv Παλαμα, 1888), τά "Άλά�αστρα" (!900), " Τό παλιό βιολί"ί,1909). τά "Σπασμένα μάqμαρα" (Έ&νικό�Αριστεϊο Γ�αμμάτων,1918\, τά 11 Ει�ηνικά11 (1918), τά''Κ1:;ιμήλια" (1920), τά " Εξωτικά" (1921) καί �" Εσπερινός" (1�22). 'Έχει �κδώσει καί συλλογές γιά παιδιά. Τ ' - ' ' δ ' ... ' ' "Ε ' ' n " α πρωτα βηματα", την "Πα ι ι κη ι1.υ ρα' • χει γραφε ι και \J'εα,-

, ,, t, , , ( δ , , ,, τρικα εογα, οπως τα μονοπραχτα II Ο τραγου ιστης", "Το ονει -) ) , t , ,ι , , , ' ' Qo", "Το εικονιι:1μα"," Η γυναικα η το στοιχημα", και το τρι -

πραχ�ο λ�ρικό,,δράμα " Ό βα�ιλιάς ,' Αν�λ�αγος" τό _βασι,σμένο σέλα'rκο &ρυλο. Εχει �εταφρασει τα "Ειδυλλια" του Θεοκρι τ ο υ, , , , - , 'δ , , , , ., -την " Ηλεκτρα" του Ευριπι η, το "Κατα φαντασιαν αι:1-&εvης"τ ο υΜολιέρ κα.ί τό μυ-&ιστόρημα. n Ύπό τα:ς φιλύρας" τουΊ\.λφόνς Κάρ.

'Ήταν αν-&ρωπος σπουδαaμένος, κα.λλtεργημέvος,μέ εύγεν ι κ ιά , , , ''δ , , , ..... ,φυχη, με ζωηοα πνευματικα εν ιαφεροντα. Πολυ τον τραβουσ'ε και , ) , ,, , , , , , , το μεταφυσικο, το αορατο. Ασχολη&ηκε και με τον πνευματιΟ'μο., ...... , , , δ' , , ..... ,, Ανηκε ι:1τον κυκλο που συνε ριαζε Ο'το Ο'πιτι του αξεχαστου σα.-τιρικC>υ ποιητη Γ. Σουρη. Καί ητανε σπουδαιο διάμεσο. , . , , , , , , , ' ,,

Πολλοι μεταγενεστεροι του που την ποιηση του την ειπαν α-βα&η1 JποτιμήC1ανε τά γνήΟ'ια ποιητικά του χαρίΟ'ματα,τήν αίσ-&αν-

, , , , , t , , , , τικοτητα, την ευγενεια, την ελληνικοτητα, την αμεσοτητα. ιπ , (\ -, , ,, , δ , , , t , , , καvε εποχη εχει τα ικα της κριτηρια. Κ η νεα γενια μας, που,, , , ,, , t , τ , εχει καλλιεργησει την ιδεα πως Τ) τεχνη ε ναι κοινωνικο λει -τούργημα, δέ μπορει νά μείνει άσυyκίνητη άπό τό παρών πού τό­σο συχνά καί τόσο �

r,κάρδια εδωσε � Πολέμης στό κάλεσμα της

γύ �ω του ζωης. Κα ί ίσως vά άι; ι ολογήΟ'ε ι πι ό σωστά τόν πο ι η τή που τά ποιήματά του γίνανε τραγούδια καί τά τραγουδήΟ'αvε λαϊ-, , κα στοματα. ' , Μαρ. Οικονομου

ΤΑ ΔΥΟ ΔΑΚΡΥΑ

Άπό τή γη δυό δάκρυα, -&ερμά μαργαριτάρια, άvέβηκαν κ'έΟ'ταλαξαv Ο'τΟU ΠλάΟ'τη τα ποδάρια.

, , , - , , , , - , Κι ειπε το πρωτο τρεμοντας εμπρος στο -&ειο του -&ρονο: 'Ε , , ,, t , , , ., , - 'μενα μ εβγαλε η καρδια για το δικο της πονο.,, , , , ,, , , , . κι ο Πλαστης αποκρι&ηκεν: -Ουτε στιγμη μη χαν-υς

συρε να: γείνης βάλΟ'αμο τόν πόνο της νά γιάνυς. κ'ε1πε καί τ'αλλο τρέμοντας �μπρός Ο'τό &ειο του -&ρόνο: , � ,,, ' , ·,., , , - Εμενα μ εβγαλε η κα�δια για καποιο ξενο πονο.

J t , , , , , , Κ:, ο φ.αστης,αποκ�ι&Τl,κεν: Εσυ,.μαζι μ�υ μείν�·της ευσπλαχν ι ας τα δακρυα δ ι κα μου δακρυα .ε ί νε.

Ίωάνvης Πολέμης,' Από τά "Σπαυμένα Μάρμαρα".

Π Α Σ Μ Α

Κ Α Λ Τ Ε Ρ

Ρ Ο Υ ; Q Λ t Ν Γ Κ

- Ι5

Τό 1962 εΤναι ετος ΠαΟ'κάλ -,,.αί ετος Ρουσώ καί ετος Μαίτερ-λινγκ. ,

Εξακολου�ντας κι ό Πελεκάν νά. γιορτάζει τά -ι�κόσι« χρό-, , , , - , , , , ,, , , νια απο το 3ανατο του Πασκαλ\τα διακοσια πενηντα απο τη γεν -νηΟ"η του Ροuσώ καί τά έχατό από τή γένν�Ο'η του Μαίτερλινγκ ά­φιερώνει καί πάλι μερικές Ο'ελίδες Ο' α�τες τίς διαλεχτές προ -σωπικότητες.

ΑΠΟ ΤΟΥΣ "ΣΤΟΧΑΣΜΟΥΣ" ΤΟΥ ΠΑΣΚΑΛ

) , , , ' , ,,, , , α �ι τ�αγ��αφος που ,ει�αι λο�πο� ο α�&�ωπος,τι �λ�σμα �ονα­δικο στο ειδος του,τι τερας,τι χαος,τι αντιφατικο υποκειμενο, τί &αϋμα. Κριτής γιά ολα τά. πράματαf άδύναμο σκουλήκι της γης, &εματοφύΊ.ακας της άλή&ειας, βόυ-ρος αβεβαιότητας καί πλάνη� , δόξα καί σ;ιουπίδι του <1-ύμπαντος (Ι) (Μέρ.Β 'αρ&ρ. α.' κεφ. 5).

) t ,, , , , t , , , , ,

β . Ο αν&ρωπος, που μονο τον εαυτο του αγαπαει�τιποτα δε μι - , t, , ; , , , t , t, ,

σει τοσο οσο να ειναι μονος του με τον εαυτο του. Ο,τι γυρευ-, , , , τ , , , , , , ,

ει να πετυχει, για τον εαυτο του το γυρευει και τιποτα δεν α-, t.Ι , t , ( , ,,, , ο )

ποφευγει οαο τον εαυτο του μερ.Α αρ3ρ.ζ κεφ. Ι •

---------------------

(Ι). Σημ.μεταφρ. ΑJτά τά λόγια τοϋ Πασκάλ νοϋ τά πικρόχολα λόγια &αυμασμοϋ πού λtει μώνυμη τραγωδία του Σαίξπηρ.

- , , ι�ας φερνουνε , στ, ο ό •Αμλeτ στην ο

, , , t ,, , , , , , , "Τι αριΟ'τουργημα ο αν&ρωπος. Τι ευγενι;,.ο το πνεϋμα του. , , , t t , , ...! , , , ,

Τι απεριοριστη η tκανοτητα του, v μορφη του και η κινηαη, .,, , - , , , , ' , , , , τι εκφραση, τι &αυμα. στην πραξη τι αγγελικο πλασμα.σ'τ� , , ,. , t ,. , ..... . , , , - ,. ,

νοηση τι Θεος. η ομορφια του κοσμου,το προτυπο των ζωων.

Σαίξπηρ "ei\μλετ πράξ.Α 'σκ.β 'μετάφρ.Β.Ρώτα. , , , , ,, , , , - ' , Νιω&ουμε τον αvτιλαλο απο το Α χορικο της" Αντιγ� -ιου

Σοφοκλη. Παρα.&έτουμε χ�ρα;τηρισ-1ι�ού� τ�υ στCχσυ.ι;. Του κοσμου απο τα �α.μιι�α Δέν εlναι τίποτ'αλλο πού ναναι σ-άν τόν αν&ρωπο Περήφανο μεγάλο. Σέ ψουσκωμένα κύματα, ,, ' , Σ� �αλ��σα αφρ�σμεν� Αυτος ςερει και μπαινει Κα: ί φυυαγε ,νοτιά: (στ ίχ .332-337)

•• Α;τός τό κά&ε άνέλπιστοΜ� τέχνη,μη�α�εύειΠοτε κακον ορεyεταιπ;τε καλ6 γυρεJει:(στ(χ.365-366)

Μετάφ ρ. Κ .}.Ιcίν ου dελ. 26, 27 Ίι.-&ηνα ι Ι 905.

16 -

γ)-Γιατί μέ σκοτώνεις; 'Έ, σάμπως δέ ζεϊς στήν πέρα τήν άκρο­ποταμιά; Φίλε μου, αν �ζοϋσες σέ τούτ� δω τήν άκ�οποταμιά, &ά ττμουνα φονιάς. Μιά καί μένεις ομως στην άντικρινη,εlμαι

)εν -

- ' , , , Ί' δ , ,. : , ,,, , ναιος. Kt αυτο πuυ κανω ειναι ικαιοψερ.Α αρθρ.& κεφ� 3.

γ)- ΑJτός ό σκύλος εΙνα·ι δικός μου, λέγανε κεϊνα τά <ςτωχόπαι­δα.'Εδω εlv'ή &έση μου κάτω άπ'τόν ηλιο.Νά ποιά εΙv'η άρχή κσ:Ι ή εικόνα τοϋ -σφετερισμοϋ της γης.(μέρ.Α'αρ&ρ.&'κεφ. 33).

, ' , Μεταφρ. Μαρ. Οικονομου

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΡΟΥΣΩ

fv11 Α Η ΛΑ Τ ΡΕ I Α

Ή λατρεία πού ζητάει � θεός εΤνα1 ή λατρεία της καρδιας • Kt αύτή ή λατ�εία, αν γίνεται μέ ειλικρίνεια, εΙναι πάντα � μοιόμορφη. •• Ο Θεός &έλει νά λατρεύεται 1

1 έν πνεύματι καί ά λη&είG(

11 .Αύτό εΤνα:ι χρέος της κά&ε &ρησκείας, του κά�ε τόπου , τοϋ κάθε άν&ρώπου.

Άπό τόν "Α�μίλιο" (βιβλ.Δ ')

ΣΥΝΕ I ΔΗΣΗ Συνείδ11ση: συνείδηση: έ!νστιχτο &εϊκό, φωνή άθάνατη καί

ούράνια. Έσύ πού σίγουρα �δηγεϊς ενα πλάσμα άvήξερο καί πε -ριορισμένο. Άλάθευτε κριτή του καλοϋ καί τοϋ κακοv; πού κά­νεις τόν ανθρωπο ομοιο μέ τό Θεό. 'Από σένα γίνεται ανώτερη ή

, , , , , t , , , , , ' ,φυση ,μα�, απο

,σεν� γιν�νται οι 7;ρα�ει,ς

,μας η�ικε�-

,Δι-χ_ως εσ:­

να το μονο που νιω� μεσα μου να με υφωνει πα:νω απο τα ζωαεΤναι τ& θλιβερό προνόμιο νά παραδέρνω άπό πλάνη σέ πλάνη μέ τή βοήθεια μιας νόη<1ης πού είναι δίχως τάξη καί μιας λογι κ ης πού εΤναι δίχως cχρχές.

Άπό τόν "Αιμίλιο" (βιβλ.Δ ')

ΕΛΕΥ8ΕΡ I Α ΚΑ I IIOTHTA ,,, , , , , 'J' , , , , , Αν εξετασουμε ποιο πραμα ειναι το μεγαλυτερο αγα&ο, αυτό

πού πρέπει νά εχει γιά σκοπό του κά-3-ε σύστημα νομο&εσίας, &ά , , , ,.., , , , τ , , , �ροϋμε πως το αποτελουνε δυο βασικοι σκοποι,η ελευθερια και

ή ί σότητα. Ή έλευ&ε ρ ία, έπε ι δή μέ του κά&ε ί δ ιώτη τήν υ'ποδοtf­λωση χάνει δύναμη ολο τό κράτος. Ή �σότητα,έπειδή δίχως ��τ ή � �λευθερία δέ μπορεi νά Jπάρξει�

Άπό τό "Κοινωνικό συμβόλαιο" (βιβλ. Β'κεφ. ια')

· - 17 -

Ο ΠFΏΤΟΣ ΠΟΥ ΕΦΡΑ�Ε

Ό πρωτος ποv εφρα:ξε ενα: κομάτι γη κα:ί σοφίστηκε νά. πει: 11 'Έτοϋτο δω εΤνα:ι δικό μου" καί βρ�κε άν-3-ρώπους άρκετά �α­ζοΌς γιά. νά τό πιστέφουνε στά-3-ηκε ο άλη-3-ινός ι'δουτής της ορ-

, , ' , , ' Ι ι , ') , γανωμενης κοινωνιας. Απο ποσα εγκληματα, απο-ποσους πολε -μους,άπό πόσα φονικά, άπό πόσες δυστυχίες, άπό πόσες άγριό -τητες .:,ά εσωζε τό άν&ρώπινο γένος οποιος ξεκόλλαγε τά παλού-

,, . , - , , ' ιι:., , ., (.1 , κια η yιομιζε χωμα το χαντακι κ υστερα φωναζε στους ομοιο υς ,, , ..... , , ' ,.,, , , , ' -του: " Εχετε το νου σας, μην τον ακουτε αυτο τον απα:τεωνα,χ� , )1 , , ( ,Ι 1 , , ς, , t --3-ηκα:τε αν ξεχασετε πως οι καρποι ανηκουνε σε ολους και η γη

σέ ,w,ανένα (r). ' , , Απο την "'Ανισότητα, των άν-3-ρώπων", ' , Μεταφρ. Μαρ. Οικονομου

Ο ΜΑΙΤΕΡΛΙΝΚ ΚΑΙ Η MOIPA

(μέρ .Β ')

Ot βιογράφοι τοϋ Μαίτερλινκ Jποστηρ{ζουν πώς ό συγγραφέ-ας όδηγή&ηκε στίς πιό ιχλη-3-ινές άνα:καλύφεις, στόν τομέα της

, , , , , , � , ) t φ�λοσοφ�ας του� χαgη στψ �γαπη ,το� γιq μι� γυναικα. �ι ο, κα--3-ε�ας το �ιστευ�ι οταν ,ακουει τ� λεει ο ,Μαιτερλι�κ,γι� τη γυ ναικ�: "2ι γυναι�ες, �ραφει ,γνω9ι�ο�ν �ραγ�-;ατ� που εμ�ις α γνοουμε. Εχουν την λαμπα τους ενω εμεις τη χα�αμε. Ειναι οιμυστικές άδελφές ολων των μεγάλων π�αγμάτων πού δέν φαίνον -ται. οι' γυναικες εχουν διατηρήσεί το α'ίσ-3-ημα. τοϋ μυστικισμοϋ έπ ί της γης. 'Άν έξαφ�ν ίζονταν, τό πνεϋμα -3-ά βασίλευέ μόνο του σέ μιά ερημο".

Ό Γάλλος; συγγραφέας Έντουάρ Συ ρέ γράφει γ ιά τόν Μα ίτερλcw.. 11 Ή διαίe1&ηση τοϋ Μα:ίτερλινκ ξύπνΤ)σε κα-3-ώς διάβασε τού ς

μεγάλους μυστικούς συγγραφε ι ς τοϋ παρελ-3-όντοc καί της έποχης -τ:οv. > ; I , ,f Ι , Ι π , , Η , ,.._t � •• Απο τuυς αρχαιους,τον Πλατωνα:,τον ο�φvQιο,το Μαοκο ftυ -

, , c, , , ' , , , Μ "> , ρηλιο,τον Αγιο Διονυσιο τον Αρεοπαγι7η�απο τον εσαιωνα τον , , , , , ' , � , , Σ Ροϊσμπρουκ,τον Γιακομπ Μπεμ,κα:ι απο τους μοντερνους τον πι-, , , , , ' , δ 'β , , ο.

, νοζα,τον Καντ,τον Σοπενχαουερ, Επισης ια ασε με πα�ος τον Νοβάλις τόν Καρλάϊλ,τόν'Έμερaον,τόν Κόλεριτζ κ�π.πού στύνΙ9ο.ι α ίώνα· δ ι ακq ί�Τ)κα:ν aάν άπόστολο ι της φυχ�ς ,ια ί Ιππότες του πνεύματος σε άντί&εση μέ τόν 3ριαμβευτtκο ύλισμό.

15αί οί φιλοσοpικές ,μελέτ�ς το� 14αίτ�ρλινκ,π�χ� "Ό -3-η σαυοος τι-::v ταπεινων" ,11 Η Σοφια: και η Μοt·ρα" ," Ο &ανα:τοςπ ,"

') ' , , , , ,, (1 . , , , , "Πριν απο τη μεγαλη σιωπη" κλπ.εχουν ολες την εμπνευσμενη α-νώτερη πνοή τοϋ καλοπρόα:ίρετου έρευνητη πού άναζητάει δίχως π�οκατάληφη,δίχως σοφιστειες καί περιπλοκές,μέ μόνο ό>:ι-

1ιό τ�

διφα γtά τήν άλή&εια καί τό φωςο (Ι).Βλ ο e1ελ nΙ6.Πρβλ οσα λέει ; Πασκάλ )ιu. cά φτωχl:.,,.ιδιt.

( , ., / ,, ., Σ-uzασμοι μερ. Α αρ&ρ. 3 κεφ. 33 •.

18 -

Στό βιβλίο του "Σοφ{α καί Μοίρα11 ,ο' Μαίτερλινκ προσ'πα&εϊ μα­ζί μέ πολλά αλλα ν 'άποδε ίξε ι e1τόν αν&ρωπο οτ ι ή Μοίρα πού φοβα-

δ, ; , , , , , , , , . ; ται εν ειναι μια τρομερη εξωτερικη δυναμη,που εναντιον της ει-ναι δύe1κολο ν'άγωνιe1&ει κανείς •. ' , ; , , , , , , , Η Μο ι ρα ει να: ι κατ ι που βρ ι Ο'κετα ι κα:τα καπο ι ον τροπο μεe1α: μας, προσ'διορίζεταt άπό τίς δι·.�ές μας ι'κανότητες,τά έλαττώμα:τά μας ,, , , ,:, , , , , , ,,κ� ι τα Ί;QΟΟ'οντ� μας,_ α:πο τις Ο'?;εφε ι) 'Ι;α: ι τις 7;.ραξε ι,ς μ�ς κι α:ποτην ποιοτητα: της φυχης μας. "Εινα:ι αλη&εια,γρα:φει ο Μαιτερλιν.κ,

, t ) , ,, ι: δ , , , ,, , , , , π�ς η �υτυχ�α: η 1 υσ'τυχια�ακ�μα κι α:� προερ�οντα:ι απο ε�ωτερι�κη αιτια:, δεν υπαρχουν πα:ρα: μεσα μας. Ο,τι μας περιe1τοιχιζει γι­νεται αγγελος η δαίμονας, άνάλογα μέ τή διά&εση της καρδιας μας.

t , , ' ,, ,, , t, , ' , , , Η Ιωαννα Ντ Αρκ ακουγε τις Αγιες και ο Μακβε& τις μα:γισ'σες. Καί εlνα:ι πάντα ή 'ίδια φωνή. Ή Μοίρα: γιά τήν ο'ποία πα:ραπονιό -μαστε δέν εΙνα� έκεινο πού νομίζουμε.Δέν εχει αλλα οπλα: άrοκει­να: πού έμεις ο ι 'ίδιοι της προσφέρουμε ••• ".

Άλλοϋ πάλι λέει: 11 Τό πιό ένεργητικό Ο'τοιχεtΌ μέσα σ'αJτό πού �νομάζουμε Μοίρα: εΤναι μία: δύναμη πού φτιάξα:ν οι' 'ίδιοι οι' αν&ρω­�οι. Δέν �γα:ίνει σέ μιά δεδομένη Ο'τιγμ� άπό τήν άvεξευρένητηκι α:πύ&μενη άβυσe10. Σχημα:τίζετα:ι άπό τήν ενεργητικότητά μα:ς, τούς

, , , , , , , , ,v ' - ,

�ο&ους,τ�ς �κεφει�,τους π�ν�υ) κ�ι �α: πα:�η των �δε�φων �ας. Κα:� επρεπε να τα γνωριζουμε αυτα: α:φου ειναι ομοια: με τα δικα: μας.Θα ,, , ... , , , , , , , , , , εχο�με κατοχ�ρω�ε� ποΛυ ,την α:σ�α:λε�α: μα:ς,τ� γ,α:λ�νη κ�ι την ,ευ�τυχ ια: �α�, τ1Jν ημερα πο� ΤJ.,νωχε�ε ;α: μα:ς και, η ,αγνοια: �ας, �α πα:­φουν να ονομα:ζουν μοιραιο ο,τι η ενεργητικοτητα: μας και η εξυ -'δ ,, , , , , , , ο. , ,ι πνα α μας επρεπε να χα:ρακτηρισουν σαν φυσικο και α:ν�ρωπινο •••

Τουτο μας &υμίζει, ετσι σάν συγγενική νότα:,τόν μεγάλο Ίνδό φιλόσοφο Κρ ι e1ναμούρτ ι, οτα:ν γρά�ε ι στό βιβλίο του 11 Στα. πόδ ιατοϋΔιδασκάλου"': "Λύπες, δυσκολίες,α:σ&ένειες,ολα α:�τά πρέπει νά εί­ναι άδιάφοοα e1τόν αν&ρωπο καί δέν πρέπει νά έπηρεάζουν τήν ήοε-

, ...., "> , , , τ , , , , > μια της διανοιας του. Αυτα ειναι το αποτελεσμα περαe1μενων πρα -t, ,, , , , t. , ., , , ξεων κι ο,τι ερχεται ποεπει να το υπομενεις με ευχα:ριϋτηση,για:-, , , - ) , , , , , , ,,, τι πρεπει να &υμα:e1αι πως κα&ε κακο εινα:ι περασ'τικο και πως ε-

χεις χ�έος νά μένεις πάντα χαρού�:ενος κα:ί ηρεμος". 'Αλλοϋ πά λ ι λέγει O Κρισναμούρτι: ΙΙ Ό Θεός είναι τοσ'ο Σοφία οσό κα:ί 'Αγάπη"• Κα:ί � ΜαίτεQλινκ γράψει: "Ή σοφία είναι πολύ περιe1σότερο ενα:ς πό&ος της φυχης μας από ενα: προ·\' όν της λογ ι κης • Ζει πάνω άπό τ,f λογική κα.ί yι'α�τό κάνει πολλά πράγματα: πού δέν �γκρίνει ,j λογι-

, ,, , , t , , ,, ' " ,, , , δ' κη. Ετe1ι μια μεQα η Ο'οφια: ειπε e1τη λογικη οτι επρεπε ν απο ω , , , , , , , , , , , , Ο'ει το καλο για το κακο και ν α:γα.παει τους εχ&ρους της. Η λο-,,, , , , t, , , , , , , γ ικη ανεβηκε εκε ι νη την ημερα πολυ φηλα: μεσα Ο'το βα:σι λε ι ο τ η ςκα:ί το παραδέχτηκε. Ή σοφία εΤναι τό φως της άγάπης κα:ί ή άγά­πη &ρέφει τό ψως. ΗεQtΟ'Ο'ότερο ύφώνετα:ι ή vοφία καί περισe1ότεQο πλησιάζει τ11ν "Αγάπη e o • •

Θά μπορούe1αμε ετσ'ι νά συνεχίσ'ουμε πολλή �ρα κα:ί νά βQουμε άvαλογίες άνcίμεσα e1τόν Μαίτερλινκ καί e1τά αλλα μεγάλα πνεύμα τ α;ης �πο;ης μας.'Αλλ�υ ι�ας &υμ�ζ;ι τ1v α

r,γλο �οtψ1) �ίπλι�γκ κα:(

ιtλλου παλι τοπο&ετει τη βα:&εια: η&tκη κρισ'Τ) της εποχης πα:νω ι:1

-10 -αJ τ ·�lv , , ., , α λ

, (\ , , , , t , ξ , ,·, τ'Ίν απογυμνωμ�νη και '1'CXQQ� εc:- "'cσ12,απο τ_ην οπο ι α _εκινΤ1� και ο σ-υγχρονος μεγαλος σ-υγγραφεας Αλμπερ Καμυ ο Σνμφωνουμε εδω μέ τόν βέλγο συγγραφέα' Ro.σer Bodartoταv γράφε t: ΙΙ Άπό τόν Μαλρώ' ' ''f λ ' ' Σ ' � , , ' , ' , ' , , τον Ι'�ντερ αν, τον ελιν ως τον Σαρτο και τον Καμυ, η σ-υγχρονη ε-,. , t , , - , , ' ), ; t ; ποχη ηταν η εποχη του Λτοπου. -Ο Μαιτερλινκ ηταν ο πρωτος που ,, ,ι. , , ''Α 'Η , t - , , , , εγραψε γιο: το τοπο. _ ταν και ·ο πρωτοc που το ξεπερασ-ε. Τα &ε-α ' ,ι δ' ' - "" ' ' ' ' τρικα του εργα εν ειναι τοιχος, που απανω του τα προο-ωπα �Qυ ο-πανε τό κεφάλι τους.'Εκεϊνος με τό πνευμα του ο-πάει τόν τοϊχο t, , , t , t , t , t , , t , , οπου α:ργοτερα ο Καφκα, ο Μαλρω, ο Σελιν, ο Σαρτρ και ο Καμυ χα-σαν τό δοόμο τους." Επειτα,σ-τό δεύτερο ημισυ της ζωης του,κατά­crτρεφε τ6ν Πύργο,πέτρα με πέτρα.Κrι.ί εγινε ό αν&ρωπος πού κά ν ει

tι , _ , , � , , '4 , , , ο, τι εκεινος &ελει με τα γεγονοτα που του συμβαινουνε.Λεει:δεν Jπcίρχει παρελ&όν αδειο η φτωχό,δέν Jπcίοχονν φτωχά η κατώτερα γ&, , , , , , t δ ') , , , , γονοτα, μα μονο γεγονοτα που τα υ�ο εχομασ-τε με φτωχη και κατω-τερη διά&εσ-η.Έδω άνακάλυφε μιcίν άρετή,τήν άρετή της "Καλης &ε-

, , τ , , , , 7 , , , , , t λησεως". Και η αρετη αυτη εtναι τοσο παλια που την γνωρισαν η ' l δ ' t

'' ' ' ' ' ' ν ια, η Αιγυπτος και μερικοι λεγομενοι πρωτογονοι λαοι. Ζ.Μαμαλάκη.Άπό τό περιοδ.Νέα Έστία της 15 ΜαίΌυ 1962

Ο ΣΟΦΟΣ ΚΑΙ Η EIMAPMENH

'Όσο πιό σοφοί γινόμαστε τόσο ξεφεύγομε άπό μερικές άπ τίς ορμέμφντες μοιρες μας. Μέσα ατό κά&ε πλάσμα ύπάρχει κάποια έπι­&υμία γιά σοφία πού &ά μπορουσε vά μεταμορφ�σει σ-έ σ-υνειδητότη­τα τά πιό πολλά άπ' τά τυχαϊα περιστατικά της ζωης. Κι α;τό πού μεταμορφώ&ηκε σέ σννειδητότητα δέν άνήκει πιά στίς έχ&ρικές δυ­νάμεις. ο πόνος πού ή φυχή σας τόν αλλαξε καί τόν εκανε γλυκύ­τητα, έπιείκεια η Jπομονετικά χαμόγελα,εΙναι πόνος πού δέν &ά ξανάρ&ει δί,ως πνευματικά σ'τολίδια καί τό λά&ος καί τό έλαττωμ.ιt:

, , '} , 1 , , , , , δ , που &α κοιταξατε κατα:ματα ειναι λα&ος και ελαττωμα που εν μπο-,.., , , - , ,, , ,, ..... , ,ρουνε πια να σ'ας βλ_αφουν κι ουτε τους αλλους μποροννε πια ν« , ,

του� β �αφ ου ν • , , , , , , ,, , , Υπαρχοννε αδιακοπες σχεσεις αvαμεσα στο ενστιχτο και ,στην

t , , tl , , ,, , δ , , ;, ειμqρ�ενη, το1

ενα 11τηριζε� � αλλο κ�ι π�ρ� ιαβ�ζουν χ�ρι με �ε-ρι ολογυρα στον προσεχτικο αν&ρωπο. Αλλα ο κα-&ενας που ξεQεt νά λιγοστεύει μέσα του την τνφλή δύναμη του ενστιχτου λιγοσ-τεy­ε ι �λόγυρά τον κα ί τή δύναμη της μοίρας. Φα { νετα ι πώς δτηι ι ονιj -γει σαν ενα είδος άπαραβίαστου ασυλου, άvάλογα μέ τή σοφία π ου εχει� κ'έκεινοι πού τυχαίνει νά περάσουν μέσα στή φωτισμέν-τ� ζώ­νη αυτης της 11υvει δητότητας πού εχει άποχτη&ειΊ δέv εχουν τtπο·�:α νά φοβη-&ουνε άπό τήν τύχη οσο μέ�οννε σ-'α; τή τή ζώνη. Βάλτε τόν Σωκράτη �ιαί τόν Ίηc1ου Χριστό άvάμεσα στούς Άτρειδες κ' 1J 'ορέ-

, , ,.,, �, , , , , , - ' στεια δεv -&α συμβη οσον καιρο &α βρισκονται στο παλατιτου Αγα-μέμνονα .,κι αν εΙγαν κα-&,5σει στό κατώφλι της'rοκάστης�τοv Ο�δ( --

, , .... 'ί' , , _, ., , .. , , ty , ποι'>α δεν &α του ερχοταν στο νου να βγα1cε t τα ματ ια του.. .παρχονν ;,, .ι Ι .ι .� ..., , ...., ' ) i

.,

Ξ>·,στυχιες πcυ .;ο 11.ετ�:ρωμενο δεν τολμα να χαταπιαcrτεt μ αυ·,ες,μ-,,:ρο-

- 20 -

, , , , , , ,, , ' , , t , ,

στα σε μια φυχη που το εχε ι ν ικησε ι αρκετες φορες κι ο σοφος που - - , � , πεον� �τ.��ατα Χ;λι� πnα�ατα. Είναι -rόe!o αλ:ή�εια πώς 11· ΠCΧQΟυσία τοϋ σοψ(Jίί παραλύει τ'Ιf μοί-

, , t , ,, ,, .. , δ , , , ,, , 't,

ρα,π�υ δεν ,υπαρ�ε�_ ισ�ς ?,υτε εν� ραμα ,που ,να εχει ,μεσα του ε -; ναν αλη&ινο σοφο, κι αν εχει, το γεγονος &α σταματησει μο ν α χ ο

, , , , , , , Τ ,, , 'δ' ', του, πριν απ τα δακρυα και το αιμα. Οχι μοναχα ποτε εν υπαρχει

, , , , , , , , ι , δ ' , ,δρα:μα: αναμεσα στους σοφους, μα πολυ σπανια υπαρχει ραμα γυQ(.Φc1το σοφό. Δέν εlναι δυνατό νά φανταστεϊ κανείς πώς ενα τραγικό γεγο­νός γίνεται άνιχμεσα σ'�κείνους πού e1οβαρά καταπιάστηκαν μέ τή συνείδησή τους, κ Ό ι' ηρωες των μεγ:cχλων τραγωδ ιων εχουν Φυχές πού ποτέ βα&ειά δέν ρωτοϋνε. Γι'α�τό ό τc�αγικός ποιητής δέν μπορεϊ παρά νά μας δείξει μιά �μορφιά πού λίγο η πολύ είναι άλυσοδεμενη,

, , t t, , ι , , , ,, t , , ι, γιατι μολις οι ηρωες του υφώνονται τοσο φηλα οσο οι αλη&ινοι ηρω-ες πρέπει ν'άνεβουνε, άφήνουν τά οπλα τους νά πέσουν καί τό δρά-

δ, Τ , , t -/ , , , ,.., , , δ , -μα εν ειναι πια παρα η αναπα:uση μεσα στο φως. Το μονο �αμα: τουσοφοϋ βρίσκεται μέσα: στόν "Φα:ίδωνα", στόν "Προμη&έα", στα: πά &'} του Χριστοϋ, στό..,ιeόνο του Όρφ,έα: η στή �υσία: της Άντιγόνης. Μα:,, , ., , , , δ ., , ' , , -ας βαλουμε χωριστα α:υτο το ραμα:, που εινα:ι το μονα:κριβο της σο-

φίας, κι ας δουμε πώς οί τραγικοί ποιητές πολύ σπάνια τολμοtν ε ν'άφήσουν τόν σοφό νά ελ&ει yιά λίγο πάνω στή σκηνή.Φοβοϋντα:ιτήν , , , , , , , """' t , , , α:νωτερη φυχη, για:τι τα γεγονοτα: τη φοβουντα:ι, κι ο φονος που γι-

, , t! , δ , ,, , "δ ,, , , , ,νετα:ι μπροστα: σ ενα: σοφό εν εχει την ι ια οφη με τον φονο που

, , ,, , , t , , , , , , . γινε�α:ι μπρ?,στα:,σ ;κ�ινους π�υ η φυχη,τογς,δ;ν ,rνω�ιζει α:κομfτονεαυτο της. Αν ο Οιδιποδα:ς ειχε μερικες α:π α:υτες τις β� βα:ιοτη -τες,πού κά&ε αν&ρωπος πού σκέπτεται μπορεt νά �γει, αν είχε με-

, , , , , , , , ') t , , , σα: του α:υτο το κα:ταφυγιο, το πα.ντα: α:νοιγμενο, που ο Μαρκος Αυρη-,, , , , , , ,, , ,, ι ,. λtος π.χ. ηξεοε να το χτισει μεσα του, τι α:λλο &α: εκανε η μο ι ρα

, , ,, ') ,, ' t. ' , , , - , κ�ι ,τι α:�λο &α �πα:ιqνε ,στα υιχτ�α,,της παρ� το κ�&αρο φως π�υ σκοer πα: η μεγαλη φυχη,που γινεται πιο ομορφη μεσα στην ταλαιπωρια;ποϋ βρίσ')Ι.εται ο' σοφόc στόν 11 Οίδίποδα:"; Εlναι ό Τειοεσίας; Γνωρίζει

, , , , "1 ,.,, , ι , , t ') _ , τq μελλον, α:Ί;λα: α:γ�οε ι, π�ς, 1J ,κα:λσσυγη � η συγ�ωμ11 κ�ρ ια�χοuνε, το μελλον. Γνωριζει την tεQη αλη&εια, αλλα αγνοει την αν&ρωπινη α -λή&εια:. Άγνοεϊ τή σοφία πού παίρνει τή δυστυχία μέσα: στά χέρια της γι ά νά. της μεταδώσει τή δύναμή της • Αυτοί πού γνωρίζουν, δέν γνω�ί�ουν τίποτα: αν δέν εχουν μέσα: τους τή δύναμη της άγάπης,για�, λ(\ , , δ

' -τ , -, ,

-τ ' - ,

τι ο α ηvινα σοφος εν ειναι εκεινος που βλ-επει, ειναι εκεινοςπω βλέποντας πιό μακριά αγαπάει πιό βα&εια τούς άν&ρώ-iι:ους. Τό νά β.k­πεις δίχως νΊχγαπας εΙναι νά. κοιτάζεις μέσα στά σκοτάδια. ο

Μ , , , ,, , , ,, , Ε' , ωρις Μαιτερλινκ. Απο το βιβλιο του "Σοφια και ιμαρμενη'�

(κεφ. ΙΒ 'κα ί ΙΓ ') Μετάφρ. Άγλ. Ζάννου.

- 21 -

Η ΕΛΕΥ8ΕΡΙΑ ΤΗΣ 8ΕΛΗΣΕΩΣ -τ--Μ

,, , , , , , , t , L�με�α τψ οντι ελευ&εροι; Δυναμε&α να εκλεξωμεν εκουσιως;

κύριοι των ποαξεών μας; Τό ζήτημα της έλευ&εοtας της &-, , , ') , t _ , , )ι , ειναι εξ εκεινων τα οποια απησχολησαν περισσοτερον την , , , , t , - , , . �οφιαν και τους &εολογους. Ο συμβιβασμος της &ελησεως και

-: �λευ&ερtας του άν&ρώπου μετά της λειτουργίας των νόμων της ��� καt της &είας βουλης φαίνεται τόσον δύσκολος ωστε πολ -

οτι εϊμε&α οργανα τυφλης εiμαρμενης διευ&υνού -- �άς τύχας των άν&ρώπων κα{ ;πομένως άνεύ&υνοι διά τάς πρά-

- ,.!ας•, ,, - , , 7 ,, ' , , , ο αισ&ημα της ελευ&εριας ειναι εμwυτον εις την αν&ρωπινην

, υ " , , , "\ , , , �,

., • Εκαστος αν&ρωπος εξεταζων τον εαυτον του αισ&ανεται ο-7 ' , , ' , t, 7 ,

. �ιναι ελευ&ερος, κα&ως αισ&ανεται οτι ειναι λογικος. Σκε, . , , , , , - ,, , - , ,, .ομε&α και αποφασιζομεν να πραξωμεν τουτο η εκεινο και εχο�εν , , - , , , , - , , ,, -Ό. ρη συνε:δησιν της ελευ&εριας και προ της πραξεως και κατ αυ-τήν κα{ μετ'α�τήν. Πως &ά �το δυνατόν νά συμβαίνυ τουτο αν δέν

,, , , ,.,, , , , ,, ι ,, ,, t , ειμε&α ελευ&εροι; Ποιος λ.χ. εσκεφ&η ποτε αν οι ονυχες η η κο-

, , ' , ,, ,, , , , , , , μη του πρεπ� να αυξησουν η αν πρεπv να ειναι ευτυχης; Σκεπτε -ται ομως αν πρέπυ νά διασκεδάστ; μαλλον η νά �κπληρώστ; τό κα&τj­κον του, σκέπτεται αν πρέπl} νά ζ� συμφώνως πρός τήν συνε ίδησ { ν

,, , , t , - , • .. - , - , του η προς τας υπαγορευσεις του εγωισμου και του συμφεοοντος • , , ,, t , t t , , , t , - ' , t (' , ,

Αυτη αρα η φυσις, η οποια εξυμνη&η υπο των αρχαιων ως η αριστη διδάσκαλος, μας δεικνύει οτι ύπάρχει διαφορά μεταξύ των πράξε-

ι t _ - ,, , , , , , ...., t ων αι οποιαι τελουνται κατ αναγκην φυσικην και εκεινων των ο-

, tJ , , - , - , , ,.,,. ,. , ι ποιων 1) εκτελεσις εξαρταται εκ της κρ_ισεως και της ελευ&ερας η - , . - ,, , , - .,� , , , , μων εκλογης. Οχt μονον προ της πραί,εως σκεπ�ομε&α, αλλα και

διαρκούσης της πράξεως δυνάμε&α να μεταβάλωμεν γνJμ,ην κα{ μετά τήν ποαξιν εχομεν συνείδησιν της 'ελε__u.&S.Qtας �μων. 'όσιχκις π.χ.

') ' , ,, , , , �,, ,. περιπιπτομεν εις κανεν ατοπον, αισ&ανομε&α λv.πην, οQ'ον δέ με -, Τ , " , , ,- ι , ' , γαλειτερον ειναι το ατοπον τοσΌν μεγαλει�ερα κα� η λυπη. Η λυ ., δ , J t , , 1.. , t , , , �η αυτη, ιαφερουσα κα& ολοκληριαν εκεtνης την οποιαν αισ&ανο -" -

β- α β ' ,. 7 • , με&α οταν μας συμ � vλι ερον τι γεγονος, ειναι η λεγομενη με -

ταμέλεια καt προέρχεται έκ της ίδέας του κακου τό dποίον έnQά-( , , _ , 7 δ , , , , , , π -ξαμεν εκουσιως, ενψ &α ητο υνατον και να το αποφυγωμεν. οrος, ,, , ,, ' , , , - ' , , , αν δεν εφ&ασεν εις μεγαν βα&μον η&ικης αναλγησιας και πωρωσεως,

δύναται νά μή λυπηται οταν πράττυ τό κακόν; Ποιος, αν δ{ν εφ&α--, , ' , .,, , , , ,, , εν εις βα&μον απο&ηριωσεως και κτηνωδιας, δυναται να μη ακου� , , , - , ,, , , ,, ,.,., ,

�vυς ελεγrους της συνειδησεως, οταν �ραττ� το εγκλημα;Ποιος τs-� 1' ' J • F <l δ' ; L λ ; 2. Όος, ι.ιν uι;;ν κατηντησεv αναισvητος, υναται να u;Πο αυΊJ ι:;σ'ωτερι-

�ς γαλήνης, δταν γίνεται δουλ>ς των πα&ων του; Τό συναίσ&ημα -:τ,; τύφεως είναι τό πειστικώτερον έξ ολων των φιλοσοφικων έπι­

�:� μάτων. Δέν εΊναι άπ&τη ή συνεlδησις της έ:λευ&ερίας. Γεγο­• �όσον κα&ολικJv δέν εΊναι δυνατ6ν νά εΊ�αι π;οϊ�v &π&της.

-:-ης ιδέας, έκτου νόμου της έλευ&ερίας· πηγάζει κατ'&νάγ-

- 22 -

κΊν � νόμ�ς της,ή&ικ�ς Jποχqεώ�ε�ς, � ν�μος �οϋ κ�&ήκον�ος. :ολεγων κα&ηκον λεγει ελευ&εριαν ·. ελευ&ερtα και κα&ηκον ειναt α-, , - , , , , , \, ,, ' χωριστα. Το κα&ηκον αναφερεταt μονον εις ελευ&ερα οντ�. Ε ξ α-, , , , , - , ν α γ κ α ζ ον τ α t μονον τα μοιραιως και μηχανtκως ενεργουντα οντα,; π ο χ ρ ε ο ϋ ν τ α ι δέ μόνον τά λογικά καί ελεύ&ερα. 'Άνευ της έλευ&ερίας της &ελ'ήσεως δέν υ'πάρχει .Jπεύ -

,, , , , , ,, , δ' &υνον και η&ικος καταλογισμος. Επαινουμε&α και αμειβομε&α tα μίαν καλήν πραξιν, κατηγορούμε�α καί τιμωρούμε&α διά κακήν, ύ­πέχομεν tνί λόγω τήν εJ&ύνην των πράξεών μας, διότι εϊμε&α έ -, - •, , , ' .- , , ' , . , (.

λευ&εροι τουτο μεν να πραξωμεν, εκεινο δε να αποφυγωμεν.Δεν υ-πάρχει ,έν τ� κ�ινωνίq πρ�ξις ,μ� στη�ιζομένη ,�πί της ,έλευ�ερί

C;ς•

Παρακλησεις κ αι προτροπαι και υποσχεσεις και συμφωνιαι ουδεμt-, ,, ,ι ι ...., , , C , 7 . , �.αν σημασιαν εχουν αν εκεtνοι προς τους οποιους αποτεινομε&α =είναι έλεύiJ.εqοι νά άποδεz�ωσιν η νά απορqίφωσί τι, νά τηρϊ]7':., -

,, , - , t , , , , ςο σιν η να παραβωσι τας υποο'χεcΗ:ις και τας συμφωνιας. τ\ossuet λέγει οτι "δυνάμεiJ.α vά άμψιβιχλωμεν όλιγώτερον περί της fλευiJ.ε­ρίας η περί της υπάρξεώς μας,

Καλ. Κουτσογ ιάννη. Ίtπό τ ήν δ ι άλεξ ι ν "'Ελ.ευiJ.έρα &έλησtς"τήν περιλαμβανομένην εfς τό αρτι έκδο&έν Β'τεϋχος των "Θεοσοφt ,,.ων όμιλtων".

Η AfETH Ί:ΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Στό προηγούμενο Δελτίο (άρ. 15) διαβάσαμε στό άπόσπασμd άπ' τούς "Στοχασμούς πάνω στή ζωή" του Κρισναμούρτι, πού δημο -σιεύτηκε μέ τόν τίτλο 11 'Η άρετή 11 ,πώς ή άρετή εΊναι της καρδιας κι δχι του νου. "Ας &υμη&ουμε καί τά λόγια του Βιβεκανάντα στό βιβλιαράκι του "'Η Βεντάντα στήν πράξη": "'Η καρδιά βλέπει τόν Κύριο κι δχι δ νους. Ό νους ε'iναι σάν τόν άστυφύλακα ij τόνερ­γάτη πού άνοίγει τόν δρόμο της καρδιας". Κι δπως γράφει ό Κρι­σναμούρτι: "'Όταν ό νους καλλtεργει τήν άρετή,αύτό ε'ίναι !νας πανουργος �πολογισμός: ΕΊναt μιά α�τοάμυνα, μιά fξυπνη προσαρ­μογή στό πεοιβάλλον".

'Άς καταλάβ�με πώς αμα � νοϋς "καλλιεργει" τήν άρετή &ά πει πώς ή άρετή δέν Jπάρχεt - καί γι'αυτό τήν καλλιεργεί. Τή &έλο­με γιατί ξέρομε πώς μ'α�τή e1τεριωνόμαe1τε έ μ ε ί ς όι' 'ίδι οι μέσα ,στό_περ�βάλ�ον π�ύ ςοϋμε, ,κι ,άργότ�ρα iJ.ά κε�δίσ�με η1':Βc<;­Ο'ιλεια των Ουρανων". Υπαρχει ο φοβος μεσα μας πως διχως την α­ρετή δέν μπο�ουμε νά προσαρμοστοϋμε καί μέ τη σημερινή καίμε τή μελλοντ ι κη ζωή στούς 'Άyνωστούς Κ�σμους. Σήμερα δέν μπορου­με νά ζοvμε μέσα e1τίς συγκ�ούe1εις μέ τούς γύρω μας, δίχως ήρε­μία, δίχως άρμονία. Έπειδη πολλές φορές, ακολου&ώντας τήν τυ-,, , _, ... - , , , , φλη επι&υμια του εγω,σμου μας, συγκρουστηκαμε με το περιβαλλον

- , - ,, ,.. , , t - ,, , , μας,,πραγμα π�υ μας εόωσε τον πονο, ο νους μας αρχισε να σκε -... ,. , , , - , - δ' , πτεται π<·Jς ν α:ποφυγο11ε τον πονο, πr,:: να ζου11ε ισωc:: ΦJΥκρr•υ

, ,, J , , ,, � - , t:: δ δ , - ' σεις ,�t cτσι δημιουργησε την ενvcια της η&ικης __ ,. ηλα η τη,:; αρε

_. 23 -

της, καί προσπα&ει μέ τή συγκέντρωση, μέ τήν προσπά&εια,νά τήν, ' δ , δ , , ,, , , , , , t, κα:λλιεργησει. Επει η εν την εχεt. Επειδη &ελει να ζησει ησυ-, ·, , ' , ,

, , ,, , , ' - , χα;_κα:ι να γινει ανωτερος απ τους αλλους και να εξασφα:λιστει με-{.(f στήν αιωνιότητα. Κα:ί λέει: "θέλω να φτάσω έ γ ώ στήv τελει­�Ίη-ι:α" • Κα ί τ ότ� 1j �.αλλ ι ε�γημένη α:�τff άρ�τή r π�ύ δέv,, � Τ � α .. t αυ&ορμητη, πηγαια, α:λη&ινη, κατα:ντα: η μια αυτοα:μυνα η ενα εγωι-

, · , , , ..., t ,.._. , , , ,, , στικο σκαρφα:λωμα και ξεχωρισμα του εαυτου μας απ τους αλλους,ε-κείνους πού δέν εlναι σάν καί μ α�, έκείνους πού δέν εΤvαι 11 έ­νάρετοι". Τούς περιφοονοϋμε, τούς αποφεύγοιιε, δέν &έλομε τή Ο'υν-, , ,. "'- , , ' ' , , τροφια: τους. Και το απλο κουτσομπολιο απ αυτο προερχεται.Ταπει-νώνοντας τόν αλλο νομίζομε πώς έξυφώνομε τόν έα:υτό μας. 'ΆκουΟ'α

, , , , , , t , , , , , καποτε καποια κυρια:, που πιστευε τον εαυτο της πολυ εναρετο, να λ , ιr Δ , cι 'λ , , cι λ

, .. • , 'δ " f , c, , , t εε ι: εν ,rε ω να κα:,rομα ι π α ι aττ;ν τα ε • 1 α οπω) γραφε t κ η Μπέζαντ, ή πραγματικά �νάρετη δέv αποφεύγει τή μή ενάρετη, για­τί δέv φοβαται πώς &ά χάaει τή δικιά της άρετή. κ'ή κυρία έκεί­νη,, πού·�οβόταν νά κα:{)-ήσε1 δίπλα στήν ύποτι&έμtνη "μή έvάρετv" για vά μη /''<'·· "μολυν&�", ήταν "-&εόσοφος" καί μtλοϋσε γιά τήv Α-δ , , , ,, , , Τ , ελφοτητα ••• Και καποιος αλλος, κι αυτος 11 .&εοσοφος", ειπε καπο-τε κουνώντ�ς άπε ι λητ ι κά τό δά�τυλό του: 11 Αvτή δέν ε 1 ναι ά.δε λ ψΤJ μου". Καί κάποιος αλλος, κι αυτός κουνώντας τό δάχτυλό του, ε[­πε: "Αvτοί πρέπει νά �κτελεσ&ουν" """ Τόaο λίγο ζουνε τήv εννοια της Άδελφότητας. Τόσο δέν τήν εχουν καταλάβει ••••

'Όλοι οι' αν&ρωποι εlvαι άδελceοί μας - άψοv ολοι ε'ίμαaτε παι­διά το� Θε�ϋ. 'Όλ�ι, καί �ι· μή ��ά�ετο�,,,κ έκεϊνοt ,π�ύ β�ί';"ΚΟV­ται στα πιο γαμηλα σκαλοπατια, κ ot πιο εκφυλοι, κ οι πιο εγκλη

, ')' J ,, ,, ,, ,- , , ' , ' , , , ματιες. Κι αυτοι ιΟ'α ισα εχουν την πιο μεγαλη αναγκη απ την α� γάπη μας, σάv τό διφασμένο χωμα: πού λαχταρα γιά λ{yες aταγόνες δροσιας. 'Όπως γράφει ό ΙC�ισναμούρτι: 11 Ή άρετή είναι της καρ -διας κι οχι του νοϋ". Μοναχα έκεϊνος πού εχει κλεισμένη τψκαρ­διά του καί περιφρονεϊ τούς αλλους,πιΟ'τεύει πώς αvτός β�ίσκεται πιό φηλά καί κλείνεται μέσα στούς τοίχους τοi φυχρου υπολογt­σμοϋ καί της δη&εν άξιοπρέπειας."Πρέπει νά είναι κανείς τρωτός, ' , , , , . , , , , , , ' , αvοιχτος, για ν α:ντιμετωπισει τη ζωη και να μην ειναt κλεισμε-

, , , - , ,v ' ,v , ' νος μεσα στους αξιοπρεπεις τοιχους της αρετης� γοαφεί ο Κρισνα-, , ,, ; ' , , ') , , , μουρτι. Καλλtτερα vαμα:στε τρωτοι, ανοιχτοι και να μην αποφευγο-με τίς ψυχολογικές μας φουρτουνες, πού .a-ά μας δώο-ουν τό μεγιf λ ο

, ,,, , ,..,, , , , , ,, τους μα&ημα: με το φαρμακι του πονου, παρα να κλε ινομαο-τε μεο-α, , , .,.,, , .,.,, , ; , , Ι ο-τον φιλντιο-ενιο μας πυργο της "αρετης11

, μεσα στην αυτοα:μυνα μας, , , , P f ,.., ; , , ; ; , και να: παπα:γαλιζομε τα ωραιαs μεγαλα: λογια και να καμαρωνομε πω;;

,, , , ' ' , ,, , ς " δ' ' δ " ειμαστε ανωτεροι απ τους α:λλους. ".Το υπερτατο εν ει ναι υν α τοvά τό φτάσει κανείςο Δέν υ'πάρχει 1ιανfνα μονοπάτι, 'Υ.αμμιά μα.&ημ�­τικ1J, προοδευτική, άνο:πτυξις πρός αJτό. Ή άλή&εια πρέπει vά. ελ­-3-ει μόνη της� δέν μπορείτε σεις vά πα ϊ:ε στ�v άλή&εια:� κ'ή καλ -λιεργη�ένη σ�;� άρ�τή δ{ν,�� σας ό�ηγή<:{εt σ',αυτήν.'Εκεϊν� πού�-· �ιτυγχανετε uεν ειναι η α:λη&εια, α:λλ η δικη σας προβαλλομεvη ε-

- 24 -

πι&uμία. καί μόνο στ'ην άλή&εια Jπάρχει ε�τυχία". 'Όταν ή καρ-, τ , , , , , ,, , , ,δια μας ε ναι ανοιχτη, τοτε νιω&ομε τον αλλ,ο, τον πονο του,τη , , ; -, "δ « ς , , , ,

χαρα του, σαν ναναι ο ι ιος ο εαυτος μας. Και τοτε μονο κατα-λαβαίνομε τ{ εΤναι άγάπη. Κα{ τότε δέν π ρ ο σ π α & ου μ ε νά Rρουμε τήν άγάπη, δέν προσπα&ουμε νά παμε στήν άλή&εια{για-, ι; , , , Τ ., ) , , , - ,, , , τι αλη&εια κι αγαπη ε ναι ενα αλλα εκεινα εcαονται μεσα στην άνοιχτή μας καρδιά, οπως ό �λόλευκος λωτός άντιφεγγίζει του 'Ήλιου τ ίς άχτ ίδες.

Μήν άγωνιζόμαστε νά παμε στήν άλή&εια, γιατί τά σκοτεινια-, , , , , Ί , δ' , , <1μενα μ.ατια μας μες στην πυκνη ομιχλη εν βρt<1κουνε κανενα μο-

νοπάτ ι. Μιχ ας ρ{ξομε τό φως της καρδιας μας, τό φως τ1ς άγάπη; μας, κι ολα τά e1ύννεφα &ά φύγουνε, κ'ή άλή&εια μπρο<1τα μας & άναλάμφει.

Μιά <1τενή καρδιά, ενας μικρός νους πως μπορουνε v'άντικρ;._ <1ουνε τι; cχπέραντο μεγαλείο τ'Ϊjς 'Αλή&ε ιας; Πως μπορουν νcχ δου-, ,, , , νε την αφτα<1τη ομορcpια της;

c, , ,-J , t , - , , : Ενας ι-;ικ�ος �ου�, yραcι;ε� ο Υ--Qt<1ν�μουρτ�, μπορ;ι να εξα.,-σκειται στην αρετη, αλλα &α εξακολου&η<1ει να παραμεν.ει μικρος".

ΙΙ - t 'δ 'δ , - '1 , τ, , , '11. , Πως ο τα ε α ελφος, μου ειπε καποτε ενας επισης 11 νεοσοωος"μπο-- , , , "δ , , Ι! , , ' 'δ

1δ , 9ε� να τρ�γει �το ι ιο τ�απεζι �αζι μ��; Αυτ�ς ο τα: α,ελφο) ανηκε ι στη λεγομενη 11 '1'.ατωτεqη ταξη1' κ ετσι πως μπα ρε ι να κα&η-

, ,, , , , , - t , ,

σει στο ιδιο τραπεζι που κα&ομαστε εμεις •••• οι αντιπρο<1ω πο ι - , , , , ,,, , , , της λεγομενης "ανωτερης ταξης; " •••• Κ επειτα λεμε τα μεγαλ α

λόγια "χωρίς διάκριση πί<1τεως, cpυλ'Ϊjς9

χρώματος, τάξεως,γένουξ , .. , , , , , > , , , , , , •••• Τα Λεμε και καμαρωνομε για την ανωτεροτητα μας,αλλα α:με-, , , , - , , , σως, με την πρωτη περισταση, περιcpρονουμε κι αποστρεφομαστε ε-

, , , - , , " δ ' 11 κε ινους που τους &εωρουμε 1'κατωτερους" μας η II ιαφορετ ικους , , ..... ,, , , ,, , '( , t '" α:πο μας. Οχι μονο πεντε η επτα γιατι η Θεοσοφικη ΕνωΟ'η μι-λε ϊ κα. ί γι 'αλλες δύο), ιχλλά απε ι ρες δ ι ακρ ί Ο'ε ι ς; κάνομε .'Άπε ι -ρες προκα.ταλήφεις εχομε. Προκαταλήφεις πόJ μας κλείνουν μέσα

, , - , , , , • , # · � •

Ο'τους τοιχους της αυτοα:μυνας μας1 που ο φοβος τοvς υφώνει ο -λ , , " ''Α � , (\ - , • , • .. ,ογυρα. μας. ν υε κατανοηvει αυτη η μtκQοτης, πως μποQεt να

t , , , .., , - _ ι, Ι

�Π�Qξει το �ιωμ�1τη� πραγμ�τι'Ι;οτητος! Π�ς,μποQε� ενι:tς μt,ΚQ,?ς

ενα:ρετος νους ν ανοιξει για να δεχ&ει το ι:tπροι:1μετQητο;" Ο αν-, , , , , _ , , w &ρωπος, α:ντι να παπαγα.λιζει ωραιες, μεγα:λες &εωοιες,ας ΠQΟ<1Π�

&ήΟ'εt νά δεί τήν 'ίδια του τή μικρότητα, τά στενJ τε{χη των ΠGr-,

, , , c, - , ' , -καταληφεων του, το φοβο του. Οπως μας λεγει ο Κρισναμουρτι ,

μόνο μέ τό νά βλέπομε βα&ειά τί γίνεται μει:1α μας, χωρίς νά κα­τακρίνομε καί χωρίς νά δικα:ιολογουμε, μόνο μέ τήν α�τεπίγνω<1ΤJ; ολα: α.Jτά τά έμπόδια: πού μας χωρίζουν άπ'τήν άλή&εια &ά διαλυ­&ουνε. 11Μέ τήν Υ.ατανόηΟ't της λειτουογίας του νου, πού εϊναι ό

t , , ( , , , , " , , , - ,

εα:υτος, γεννιεται η αλη&ινη αρετη. Η α:9ετη δεν είναι μια: σw-Ο'ωρευμένη έκδήλωσις, εΤνα.ι ή α.��όρμητη επίγνωΟ'ις καί ή καταν& ηΟ'ις έκείνου πού εϊναι. t �ο� ς δέν μπορεί ν� κατανοήσει ••

, , , , , , Για να κατανοησ'ει κανεις πρεπεt να γνωρίσεως κσ.ί της δεκτtκότητος πού δώσ'ει οταν �νους είναι σιωπηλός".

- 25 -

t , t , - , υπαρχει η &ερμη της ανα μόνο ή καρδιά μπορει ,.να

ς, , , , , ,

δ , , δ , Κι ομως ποσο λιγη σημασια δινομε στην καρ ια. Και ινομε μεγάλη σημασία στόν Jπολογιστικό νοϋ, σ'τόν σκλάβο της συνή -ι , -- , , , 1 . , &ειας. Αυτον καλλιεργουμε και φανταζομαστε πως ε ναι ανωτε -ρος άπ'τήν καρδιά. Καί τήν καρδιά, τό συναίσ'&ημα, τά 3-εωρον-

, , , Ι , , , , , με κατωτερα, νομιζομε πως ε ναι αδυναμια. Ποσες φορες νρεπο-μασ"τε νά τά δε{ξομε, ντρεπόμασ"τε άκόμα καί τήν αγαπη μας να

, , , , , , , t ,

ψανερωσ�με, και,κ�ειν�μαστε ι;εσα __ σε ,μια φυχgη, 11-π�λογtσ''; e,κ'} αδ ια9ορ ια. Κι αυτον τον φυχρο νου τον &εωρουμε ανωτερο απ τη &ερμή ζωντανή καρδιά ••••

κ , ,, ξ - , , - κ , t, 'ο , ο. , ι ας αναπουμε τα λογια του ρισναμvυQτι: πο�ο� να ,, , ,, , , ,, , 7 ι t# ε ι μ α σ τ ε κατι, εtτε αρνητικα:, ειτε &ετικα, ε,ναι η αρ-

νησις της άρετης της ,-ι.αρδιας. Ή άρετή δέν εΤναι σ"ύγκρουσ ις, , , , , , ' , , , -επιτευξις, πα:ρατεταμενη εξασ'κησ'ις, rι.λλα μια καταστασ'tς του 11 εtναι"πού δέν είναι άποτέλεσ"μα της π9οβολης της 'ίδιας μαςτηςfπι-θi-υμία:ς. Δέν υ'πάρχει τό "είναι" αν αγωνιζόμαστε νά ε'ίμασ'τξ

, , , , , , ,, , t , , . , , κατι. Στον αγωνα για να ειμαστε κατι υπαρχεt α:ντιστα:σι� και ,, , ,ν , , , , , , ' α:ρνησις, �α:σανισμα του σωμα:τος και απαρνησις. Αλλα η κατα.-νίκησι� αJτων δέν είναι α�ετή. Άρετή εΤνα:ι ή ήρεμία: πού φέρ­νε t ή απελευ-&-έρωσις άπό τη δ ί φα: μας να ε ϊ J.1 α σ' τ ε κ ά τ ι, 'Υ.αίαύτή -ηήρεμία εΤναι της καρδtας καί οχι του -ν.οϋ. Με τή•ι έ-.

, , , , , , , , , � _, .,, ξασκησ"t, με τον εξανα:γκασμο, με την αντιστασι, ο νους μπορει νά καταφέρει νά ήρεμήσει, αλλα μtά τέτοια πει&αρχησ1ς κατα -στρέφει τήν ά�ετή της καρδtας καί �ωρίς α�τήν δέν Jπάρχει t� λογία. Γιατ{ η άρετή της καρδιας εLναι ή κατανόησις". . ·,-

'Αγλ. Ζάννοu

Ο ΚΑΜΠ I Ρ

•Όλος ο κόσμος ελεyε πώς ό_ ύwαντής b κάμπ ι.ρ ηταν.ε τοv Θε-_ . , , , , ) ( , , ου ο αγαπημενος και γυρα του συναζονταν ο κοσμος κοr.αδια�τ α

, , - Ι , 'δ- , , C , J , , γιατρια να βρει και &αματα να ει μεγαλα. Μα ωστο�ο αυτος δένητανε διόλου ε�χα�ιστημέvος. Ή χαμηλή γενιά του αλλοτε τονχε

χαρίσει τήν τόσο ακριβή άσημότητα καί μοναξιά πού α�τός ηξεQε , , , , , 'δ , , , , -να :.11 γλυκαιyε� ι;ε τα τ�αγου ια �ου ,και με �ην παρο�σ'ια., �ω

Θεου του. Γι αυτο προσευχοντ�Υ με την καρδια του στο Θεο να ξαναγίνει πάλι ασημος�

Ζήλεψαν οι' βραχμάνες γι ά τή φήμη του καί μέ μιά πόρνη Ο'υμ­φωνήσανε πως vά τόv ξευτελίσουνε.

'Ότανε πτjγε στό παζάρι ό Κάμπιρ γιά vά πουλήσει τά φ α ντά του έκείvη τόν άδράζει άπό τό χέρι κι άρχίζει φωναχτά νά τόν κατηγοράει, λέγοντας πιιJς �ταν ενας απιστος, πώς τήν ξελόγιασε

ι:, / , ' /' , , ' , ( ; / κι υστερα ,;η,; πcιρrlτψ:,ε � χι απο -,ωντu. τον α·,ωι.ου-&ηαε υς το r:-..,..

- 26 -

τι του οπου καί μπηκε μέσα , , t , , συλλογιστηκε πως ο θεος ξερει

, , t , , κα:ι στρογγυλοκα&ισε. Ο Καμπιρ τοτες,, , , , , ,

ν απανταει στις προσευχες με το δ ι κ ό του τρόπο.

'Ώρα πολλή δέν πέρασε καί κείνη τj γυναίκα: αρχισε νά νοιώ3ει φόβον μεγάλου cχνατριχιctσμα:τα:. Τότες στά γόνατά της πέφτογτα.ςμέ κλάματα: τόν πα:ρα:κάλεσε λέγοντας "Άπό τό ΚQ ί μα: μου τό μεyα.λο σωσε με". Κι α�τός της άπα:ντα:"Ζτjσε στό ffως τοϋ Θεου".

Κι ό Κάμπιρ τραγουδώντας ϋφαινε στόν α:ργα:λιό καί τά τραγού­δια. του σιγά σιγά κα.&άqι�αν τούς μα.ύ�ους τούς λεκέδες της κα.ρ­διας της πόρνης καί για ανταπόδοση τα: λόγια. του βρίσκανε φωλιά μές στή μελωδικιά φωνή της.

, , ' ,

" ' ' , , , ΤΤ �. _ Μια μερα ο βασιλιας, ετσι απο καπριτσο, στελνει στον .nu.

μπιρ προσταγ� νά ρ3εί κα.ί νά του τραγουδήσει μέσα. στό πα.λάτιτου. c t , Ί , , - ,.,, , , , , , Ο υφα.ντης α.ρνη&ηκε, μα που κοτουσε ο μα.ντατοφορος να: φυγει α-

πό τήν πόρτα: τοϋ φτωχοϋ τοϋ Κάμπιρ χωρίς τήν προσταγή του βα: -σιλια του νά �χτελέσει.

Ό βασιλιάς κι ολοι οι' αfλικοί ξα:φνιάuτηκαν, σάν ε'ίδα:νε νά μπαίνει μέσασrου παλατιοϋ τή σάλα τJ μεγαλη ο' Κάμπιρ. Δέν ητα:ν, , , , , , -, , ,, ,

_μονος. Μα:ζι του ερχοτανε και κεινη η γυναικα. Αλλοι σουφρωσα-νε τά φρύδια τους κι αλλοι κοροϊδευτικά χαμογελάσανε, μά ή μα:.,-, ...., ...., , , , , , , , , τια του βασιλια: σκοτεινιασε απο &υμο για: τη μεγα:λη ξα.ντροπια. κι, , ,.., , ,, "δ , , , , , αποκοτια: του Κα:μπιρ κι ορντινο ε ωσε να τους πεταξουν κα:ι τουςδ , , , , ,, , , , , υο με τις κλωτσες εξω απο το παλα.τι.

'ο κάμπιρ κι ή γυναίκα κείνη γύρισαν ντροπια.σμiνοι πάλι σπί­τι τους κι οτανε μέσα: μπήκανε, i γυναίκα άδράζοντας τά πόδια του γονατιστή τόν ρώτησε κλαίγοντας μ'άναφυλλητά "Γιατί, γιατί γιά τό χατή�ι μου σύ νά δεχτείς νά ντροπιαστείς; Τιμώρα. με στέλ­νοντάς με παλι στά ντροπιασμένα: τά σοκάκια:". κι ό Κάμπιρ τότες της άπάντησε: "Πως νά τολμήuω καί νά διώξω τό Θεό μου οτα.ν γυ ρίζει πίσω σπίτι μου σκυλοβρισμένος;"

, , , , 'δ . , , , , Ρ. Τα:γκορ. Απο το "Φυγα. α11• Λευτερη αποδ.Δημ.Θεοδωριδη.

οι θΕΟΙ ΔΕΝ ΠΕθΑΝΑΝ

ο ' , δ , , ,, - , ,, , ι Θεοι εν πε&ανα.ν ουτε γυρω μας ουτε μεσα μας. Κοιμουν -τα:ι μόνο. κι οσοι άπό μας τό γνωρίζουν δέν μπορουν νά ζουν πα­ρά γιά νά τούς ξυπνήσουν. κά&ε ομως φωνή μας' κά&ε λέξη ι-ια.ς σπd­ζει μόλις πλησιάζει στήν περιuχή Τους κα.ί χωρ(ς νά τούς άγγίζυ �αναγυρίζει σέ μας &ρυμμα.τισμένη κι αχqηστη. Δέν πρέπει ομως ν' α.πελπιζώμαuτε. 'Άς μήν άπομακρυν3ουμε απ'τήν άπροσιτη σφαί ρ α. Του� - τήν ο�σία: του �αυτου μας κι'άκούραστοι ας προσπα:&ονμε , , , . , , ,.., , , , να επικοιvωνηuωμε μα:ζι Τους. Ποιος ξερει ••• Μπορει ϋτο τελος -.α , , , , , , , , ,..,,,. ,, , , επιτυχωμε το Λ6γο, που &α ξανανοιξ� κα:ι για μας τα ζωογονα μα.-

- ' , τια: του Απολλωνος.

Δημ ο Κ-1.πετανάκης, Ά1,ό της συλλογης "Δοκίμια",.

, το δο1�ί ι,.ιο 11 'ΗΜυ&ολογ(α τ.:ιυ '

, Ωρα:ι ου11

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΟΠΑΣΑΜΕ ΤΩΝ KIMMEPIΩN Στή χώρα φτάσαμε των Κιμμερ(ων.

, IC , ' J ..., , ,

Πυκνωνε η παχνα στ Ουρανου το κρυσταλλο. , r , , - ,

Κι οι σκιες πυκνωναν της μελαγχολιας • .., , - , , ): ,

Στον πρωτο κεραυνο που αστροποβροντησε, τό καλοκαίρι εσβυνε λαβωμένο

- , ,, ι " , ,. Στης λευκας επαιζε ο άνεμος την κομηΣάν τόν τρελλό fραστή τά φύλλα ανάστρεφε-β�οχή άργυρά φλου�ιά πού παιχνιδίσανκι �βρεξαν ,τίς φιχαλ�ς �ου� στά μάτιαφιλοβρεχε η βαλανιδια τα φυλλα της.

, , , , , -

Τα ξερα φυλλα πεφτοντας στο χωματό χορό τους χόοευαν του &ανατου'

, "j, c, , , , στροβιλισμενα σ ολους τους ανεμους,

, , ' , , , ,

κι απ την ελευ&ε�ια τους με&υσμενα.Κυττάζουμε στερνη φορά τά ρόδα

Ι,.,, , , , , , να μας γινουν μνημη μες στο χειμωνα, 'δ

, , , τραγου ι μουσικο και νοσταλγια ωσπου νάρ&ει τό νέο καλοκαίρι

- 27 -

πού άδιάκοπα τά σπέρματα έτοιμάζουν, στης γης τ'άν1λιαγα βά&� κλεισμένα. Πιστά εχουν μες στούς κολπους τους γραμμένα των λουλουδιων τό σχημα καί τό χρωμα. Κι'άντισηκώνοντας της γης τό βάρος,

, - ' , , , το φως αναπολωντας &α παλαιφουν στή ζωή η στό &άνατο v'άνοίξουν δρόμο.

, , , 'δ Μυστικα μονοπατια στο σκοτα ι,

πού όδηγουν άπ'τή νύχτα στήν ήμέρα. Τότε &ά ξεπηδήσουνε στό φως της των βλασταριων τά χλωρά συντριβάνια.

, , t , , , , ,

Σαν λαβαρα οι αν&οι τους & ανεμισουν fι�ς �ίκ�ς πού_τελέ�τηκε σ�ά σκότη. Απο τα χερια των Θεων δεχτηκαμε 'ίδια τό φως καί τό σκοτάδι' δω�α. κa( μές στίς πιό βα&ειές μας νυχτες, &άμπιζε

, "' , , , ,, -παντα ενα φ εγγος απο τις φτε�ουγες των κύκνων, πού τοαβουνε τό άρμα, άκόμα,

_ , , , '1' , t , -του Απολλωνα, απ τις υπερβορειες χωρες.

('Απόσπασμα) Μελ ι σσάν&η. 'Από τή "Λυρική �ξομολόγηυη11 •

- 28 -

ΧΙΝΟΠΩΡΟ

- λ , .=.εκα οκα ι ρ ι cισε.

Μέσα στή σιγαλιά της νύχτας τό άφτί μπορεί', σσ.ν .(}έλει,

, ' -να αφουγκραστε ι

, , , , - , -

και τους αχους της εποχης τούς διαβατάρικους νά ξεδιαλύνει • '�....

, , .ι.:.ιψτασε το Χινοπωρο , , 'δ- ' -και πεταριζοντας ε ω κι εκει

μαζεύει τά κιτρινισμένα φύλλα των δεντριων, μ'αJτά νά χτίσει τή φωλιά του ' ' , , σ απαγκιασμενο μερος.

' , ,Απο μακρvα

t , , ' , , ,

ο αχ ος ακομα ακουγετα ι , ,

που κανουνε ο; ρόδες του άμαξιου του μισεμου τοϋ πλούσιου του καλοκαιριου,

, , ,,, , που φευγει γι αλλους τοπους.

Κι άργά καί κάπου , ' ,

φτανει στ•αφτια μας � �ύσκολ� κομμένη , ανασα του Γεροχειμωνα,πού τό κρουστάλλινο παλάτι του παράτησε στου Πόλου τά παγόβουνα

, , , , κι αγαλι αγαλια , , , , , ,

για το Νοτια το γαλανο κατηφοριζει , ,

,... ., το ι:ερικ� κορμ� του ,

λιγακι να ζεστανει στις λιακάδες μας.

Ίων ,πελαρyω� τα σμά�ια , ,οργωνουνε τα βοσκοτοπια τ ουρctνου , , , , - -και σπερνουνε τους σπορους του χιονιου γιά τή χριστουγεννιάτικη σοδιά.

Τά γκρίζα σύγνεφα κά&ε βραδιά - , , , , πανε για ν απαγκιασουνεκοντά στίς φαλακρές βουνοκορφέςκαί κει στούς βράχους πάνω κα&ισμέναάνάβουν τά τσιμπού'κια τους

, '' , - .... με τ αστραπο�ροvτα των το"αv..μακιων τους , , , ( , και λεν τις ιστοριες τους.

- 29 -, κ� � π�ιη;�ς,

αυτος ο αιωνιος έραστής της μ�νας γης,παίρνει τή λύρα του στά γόνατα του καί μ'άπαλά χαϊδολογήματα κοιτάζει να τήν κάνει νά λαλήσει

. , , , , κι αρμονικα ν ανιστορησει τούς ερωτες τοϋ Δειλινού μέ τήν Α�γή, του Τ�αγουδιου με τή Σιωπή, του Πονου με τήν ΕJτυχία, του Χάροντα μέ τή Ζωή.

Δημήτρης Θεοδωρίδης

το ΓΗΡΑΣ

Τό γηοας εΙναι τό φ&ινόπωρον της ζωης• ή τελευταία του καμ-, , " , , , , , , , , , -πη ειναι ο χειμων. Και μονον με το να π�c,φερωμεν την λεξιν γη-ρας αίσ&ανόμε&α ηδη τό ρϊγος νά παγώνn τ�ν καρδιά μας. Τό γηρας

, .. , , , - , , ' t , t κατα την κοινην αντιληφιν των αν&ρωπων ειναι ο μαρασμος, η κα -τερείπωσις. Άνακεφαλαιώvει ολας τάς &λίψεις, ολα τά δεινά, ο­λους τούς πόνους της ζωης. ΕΙ ναι τό μελαγχολικόν κα.ί -θλιβερό ν

, ...... ι , .... προοιμιον του τελευτα.ιου α.ποχαιρετισμου. ' , , ,._, ' , , , , , ., Αυτο αποτελει οικτραν πλανην. Εν πρωτοις κατα γενικον κα.-, 'δ , , - ' , - -r ' t , ' , νονα ου εμια φασις της αν&ρωπινης ζωης ειναι εξ ολοκληρου απο -

κληρος των δώρων της φύσεως, άκόμη όλιγώτερον των ε�λογιων του Θεου. Διατί � τελευταιος στα�μός της Jπάρξεώς μας, έκεινος � �-

- , , ..., ,.._, , .... , , ' ποιος αμεσως προηγειται του στεφανωμα!ος του πεπρωμενου,να εl-ναι �λιβε�ώτε�ος των αλλων; Τουτο &ά ήτu άvτίφασις - καί δένεl­ναι δυνατον να Jπάρ�v τοιουτον τι είς τό &εϊον iργον. Τό παν ε�

t , t:, Υ , _ , , , , , ναι αρμονια, οπως εις την ζωσαν συν&εσιν αφογου συναυλιας. Α -

, , - , . ,.._, , , , (/ , ,πεναντιας το γηρας ειναι ωραιον, ειναι μεγα, ε�ναι αγιον.Θα το μελετήσωμεν πρός σ-τιγμήν υ'πό τό άγvόν καί γαλήνιον φως της ίδε-

- , αλιστικης φιλnσuφιας.

t ., ,, ,, , � , , Ο Κικ;ο;ρων εγραφεν εvyλωττον πραγματε ιαν περ ι γ-η�ατος. ι\'1-•αιι-

φ ιβόλως έπανευρίσκομεν εις τάς περιφήμους α�τdς σελιδας κάτι ά-/ , t , -� ....., , , / , , ' , πο την αρμονικην_μεγαλοφυιαν του μεγαλου εκεινου αν&ρωπου, αλλα , ,, - , - , / , , , το εργο'i το,,το ειναι κα&αρως φιλοσοφικον και περιεχει μονον α-

πόψε ι � Φ;�χρας, αyον�ν κα.�τερ ία-: κα.ί κα&αρ�ς άφnρ�μεν,α) 'ι δ�ας.

, Ει,ς αλλ�ν σκσπι�ν ,πρε7;ει να τοπ�&ετ�&D;μεν δια_να.,εννο12σωμ�νκαι να &α.υμασωμεν αυτον τον μεγαλε ιωδη επ ι λογον της επ ιγε ι ου 'J­

πάρξεως. Τό γηρας άνακεφαλαιώνεt τό ολον βιβλίον

�ει τά δωρα των αλλων έποχων της Jπάρξεως,

, της ζωης, συνο ι -χωρίς νά εχη οϋτε

30 -

, ' , , ,, , , ,, , , t

τα ονειgοποληματα των ουτε τα πα&η των ουτε τας πλανας των" Ο , 'δ , δ , , ., '

, δ -δ , γερων ει ε την μη αμινοτητα παντων οσα εγκαταλειπει, ιει ε την

βεβαιότητα ολων �κε{νων τά όποια πρόκειται νά ελ&ουν,εϊναι όρα-­ματιστής: Γνωρ{ζει,πιστεύει,βλέπει περιμένει: Τό μέτωπόν του

, , , , , , ι t , , -

το στεφανωμενον απο λευκην κομην ως ιερατικην ταινιαν των πον-, , ' ., - c, t ,

τιφηκων περιβαλλεται απο μεγαλειον ολως ιερατικον. ' , ' ' , , t ,

Ελλειφει βασιλ�ωv εις λαους τινας διηυ&υνον οι πρεσβυτεροι. , - ' ' , , , , t, tf , , ' , ,

Το γηρας ειναι επι πλεον και παρ ολα οσα λεγουν μια αποτας �ραιότητας της ζωης κα{ βεβαίως μία άπό τάς ύψηλοτέρας της άg­μον {ας. Λέγουuι συν,j&ως: τ ί �ραϊος γέρων :Έάν τό γη�ας δέν ε ί­χε τήν ίδιαιτέραν αισ&ητικήν του, διατί α�τή ή άναφωνησις;

Έν τούτοις δέν πρέπει νά λησμονωμεν οτι είς τήν �πο χ ή ντ, , " , t • ς , , ς

μας, οπως το ελεγε και ο Cha-teaubr1and υπαρχουν πολλο ι ηλικι-, - ., ' - δ, ; , "δ

, , , , ωμενοι:πgαγμα�ο,οποιο� ε� ει�αι τ� ,ι ιον� κ�ι ο�ιγο� γερον-τες. Τψ οντι ο γερων ειναιαyα&ος και επιεικης,αγαπα και εν&αρ­ρύνει τήν νεότητα, ή ίδική του καρδιά δέν εχει γηράσει κα&όλου, ένω ό ήλικιωμένοc εΙναι ζηλότυπος, δυσμενοϋς δια&έσεως καί α�-, , ,, ϊ , , δ' ,, , δ , , στηρος και εαν αι νεαι μας γενεαι εν εχουν πλεον ια τους προ-

, , , ., ,_ ,, - , ' -νονους τον βα-9-υν σεβασμον της αλλοτε, τουτο συμβαινει ακριβ ω ς

� , .. t , ,, , , t , / , ,

επειδη οι 1Jλικιωμενοι εχουν χααει την υπερ7εραν γαληνην καιτην , ' , tf ,, ' , , , -

στοργικην ευμενειαν αιτινες αλλοτε απετελουν την ποιησιν των άρχα{ων έστιων. Τό γηρας εΤναι αγιον, εlναι άγνόν 8πως ή πρώτη παιδική ήλικία. Διά τουτο πλησιάζει τόν Θεόν καί βλέπει κα&α -ρώτερα καί μακρύτερα εί) τά βα&η τοϋ Άπείρου. ΕΙναι είς τήν

�Qr;)?Ρ:�ικiτψα ,ενα�ξις ε�αϋ�Jισεως. Άπτή άπόδειξι_ς τ�ύ:,

ου �Τνqι η α�πνια � ο�οια �ινα� το σ�ν�&ες χ�ρακτηριστικο� αυτης ,τη� η­λιϊ;ιας._Το γηρα� ομοιαζε� μ,ε �γρυπν�αν π�ρατεταμενην1 την αγρυ­πνιαν της αιωνιοτητος,και ο γε�ων ειναι ο προκεχωρημενος φρου­ρός είς τό εσχατον οριον της ζωης. 'Έχει ηδη τό ενα πόδι είς τήν γην της �παγγελίας καί βλέπει τήν αλλην οχ&ην καί τήν δευ­τέραν κλιτύν τοϋ πεπρωμένου. 1Εξ α�του προέοχονται �κεϊναι αι'

, , , , _ t )- , , (

περιεργοι αποσπασεις, εκειναι αι παρατεταμεναι α�αιρεσεις, αι �ποϊαι έκλαμβάν ο νται ΙΔς διανοητική σ.τον{α καί αι όποϊαι είς τήν ΠQct:γματικότητα εΙναι dπλως στιγμιαϊαι κατοπτεύσεις τοϋ Ύ­περπέραν, δηλαδή φαινόμενα παροδικου έκπατρισμου. Ίδού τί δέν

- ,. κατανοειται παντοτε. Έλέχ&η πολλάκις οτι το γηρας εΙναι ή iσπέρα της ζωης, οτι

είναι ή νύκτα. Ή �σπέρα της ζ�ης πράγματι,άλλ'Jπάρχουν τόσαι t - t , , δ ,, 1</ t , ,, , ,

ωρα ιαι εσπεραι και υυε ις του ηλ ι ου εχουσαι αντ ικατοπτρ ι σμους ' , Τ t , , , , ...., ' , t , 7

απο&εωσεως. Ειναι η νυκτα, αλη&ες και τουτο, αλλα η νυκτα ει -· , ( , , ., ' , - , ,, t, • ,

vαι τοσον ωραια με τα εξ αστερισμων κοσμηματα της. Οπως η νυ--,, , , _ , , , , , κτα, εχει και το γηρας τους γαλαξιας του, τους λευκους και φω-

τεινούς δρόμους του� &αυμασίαν άνταύγειαν μακρας ζωης γεματης σ.ρετήν, καλωuύνην, τιμήν.

- JI -

Τό γηρας τό �πισκέπτονται τά πνεύματα του άοράτου κόσμου, εχει έκλ�μψεις ένστικτώδεις, &αυμάσιον δω�ον μαντείας καf προ­ψητείας. Είναι ή διαρκής δια:μεσότης κ�ί οι χρησμοί του είνα�η' ηχώ της ψωνης του Θεου. Ίδού δια:τί α:ι εJχαί του γέροντος εί­ναι, διπλά αγ�α:ι. '�φείλει ::ι) νά �υλλcχηJ ε�� τήν καρ�ίαν τ�υτους τελευτα:ιους λονους του α:πο&νησκοντος γεροντος, ως την, , , ,..., } , , , , , μακρυνην ηχω φωνης α:γαπημενης απο τον Θεον. , - �, ' , , , ( , ( , , ,

Το γηρας, οταν εινα:ι α:ξιοπρεπες κα:ι αγνον, ομοιαζει με το ,ι , - , , , " ...., ..., ,.., ,

ενατον βιβλιον της Σιβυλλης, το μονον α:ξιον της τιμης της α -ποδιδομένης είς ο�α τά αλλα, διότι τά άνα:κεφα:λα:ιώνει κα:ί έπα-

, t:, , , , , , , , ,, ναλαμβα:νον ολον το α:ν&ρωπινον πεπρωμενον ακυρωνει τα α:λλα: σι-βυλλικά βιβλία (r). ,, , , , , - . , , , ,,

Ας συνεχισωμεν τας επι του γηρα:τος σκεφεις μα:ς και α:ς με-, , , , ' , t t , , , , ,

λ�τησωμε� τη� �σ�:ερικ

�ν

�ργασ

�αν η ?ποια �ινετ�ι κα:� �υτο ,• Λεγετα:ι οτι α:πο ολα:ς τας ιστοριας η ωραιοτερα ειναι η ιστορια των φυχων. Κα:ί είναι άλή&εια. Είνα:ι ώρ�ϊον νά είσδύ� τις είς,, , ' , , ,, - ,, , , αυτον τον εσωτερι κον κοσμον 1ια ι εκε ι να αντ ι λαμ,βα:νεται τους, ,.., , , , , ,.., ,, νομους της σκεφεως, τας μυστικα:ς κινησεις της α:γαπης.

( , - , 7 , , , Η φ"Jχη του γεροντος ειναι μια κρυπτη μυστηριωδης φωτιζο , , , , , , , - ,, , ο ( ;:

μενη απο την αρχικην χαραυγην του αλλου κοσμου. Οπως αι αρ ,v , - , , , - ' - -

χαιαι μυστα:γωγιαι ετελουντο εις τα: βα&η των α:ι&ουσων των πυ ρα:μ ίδων' μακράν τuυ βλέμματος κα ( του &uούβου του ιχδ ι αφορ ο υ

, , , , ι, , , , 1 , , ,.., κα: ι α:νυποπτου πλη&ους, ουτω και εις την υπογε ι ον κρυπτην τ ο υ

, - ( - , t , ,..., ,

γηρατος τελουνται αι &ειαι μυσταγωγια:ι α:ι αποτελουσαι το προ-, _ , , ..; , t . , ,,

ανακρουσμα των α:ποκα:λυφεων του -&ανατου. Οι μετασχηματ ι σμο ι η ...., ( , , , , , t , -

μαλ�ον ,α� με:αμ�ρφωσεις7

που �ινοντ�ι εις τας,ι�α�ο�ητας �ης φυχης υπο του γηρατος ειναι αξιο&α:υμαστοι. Αυτη η εσωτερικηερ-, , , , , , . ; , \ , γασια: συνοφιζεται εις μιαν και μονην λεξιν, την α:πλοτητα.

, - ; , t , ., - ,.. t !ο γη�ας :ιναι�π�οπο�ητι�τατο� ολω� των �ραγμ�τ�. Απ�ο­

ποιει κατα πρωτον το υλικον μερος της rωης. Καταργει σλας τα:ς - , , , , , "r} , t , t

1ευδεις, �ν�γκα:ς, ;ας ;;ιλι�ς ,:εχν11τας. αναγκ�ς τας �ποι,α:) η yε­οτης 1tαι η ωριμος ηλικια μας εχουν δημιουργησει και αι ο π οι-

,, , , , t, , ι ..... , αι εχουν καταστησει την πε�ιπεπλεγμενην υπαρξιν μας αλη&η αι)t-μαλωσία:ν, δουλείαν, τυραννιαν. Τό ε'ίπομεν ανωτέρω, τό γηρα;ε1-ναί εναρξις άποπνευματώσεως. Ή ίδία άπλοποιητική έργασία γί-

, , ' δ ' , , , , νετα:ι και εις την ια:νοιαν. Τα κεκτημενα κ�-9-ιστο:νται διαφανε-, , , - , , ,, , , , , στερα. Εις το �α&ος της κα&ε λεξεως ευρισκει τις την ιδεαν,ε�

τό �ά&ος κ��ε [δέας βλέπει τις τόν Θε�ν. t , ,, , t , , , t , -Ο γερων εχει μιαν ικανοτητα: πολυτιμον, την ικα:νοτητα της

λή&ης. 'Ό,τι Jϊtηρξεν εiς τήν ζωήν του μηδαμινόν έξαλείφεται .Τό

Ι. Σημ. μετ. Τά σιβυλλικά βιβλία είναι συλλογαί προφητειων άq-­

χαιοτάτης μάντιδος.

- 32 -

μόνον τό �ποϊον διαφυλάττει ό γέρων ε�ς τήν μνήμ'Ι')ν του �ς' , , , ' , - , ς, - t _ ' ...,

εις το βα.S-ος χοανης ειναι εκεινο το οποιον υπ'Ι')ρξεν ουσιω-, , - , δ , ,, , , , , , �ες. ,Το μετωπ�ν του γερο':,τος ,εν εχ:ι π"λ�ον τtποτΕ; α�οην υπερηφανον και προκλητικην στασιν τ'Ι')ς νεοτητος και της ω­ρίμου ήλικίας, κύπτει ;πό τό βάρος της σκέψεως οπως ό tι­Q ι μος στάχυς.

t , , , , , , , , ,

Ο γερων κυπτει την κεφαλην και την κλινει επι τηs κ,αρ-' , ' β , , , , t, ·-

δ ι ας του. Καταγινεται να μετα αλv εις αγαπην ο,τι του απο-, , , , , ι , , , , , ,

μενει απο τας φυχικας του tκανοτ'Ι')τας, απο την ρωμην τουκαt άπό τάς άναμνήσεις του. Τό γηρας δέν είναι λοιπόν κατάπτω­σις, εΤναι πράγματι πρόοδοc, βημα πρός τά έμπρός, πρός τό

, ( , , 'δ , 'j , , J , - , ..... τερμα. Υπο την ι ιοτητα αυτην ειν.αι ευλογια του Ουρανου.

Λε6ν Ντενί ( Leon Denis )Άπό τό βιβλίον του "Τό μέγα α'ί­ν ιγμα" (11 La grande enigme 11

). Μετάφρ. Έλένης κ. Γεωργαν-�σ.

Η PSE Ο Κ Λ I ΡΟΣ

'Ηρ.S-ε ό καιρός τοϋ τρύγου, του τqύγου κ,α ί της ζύμωσης τ'Ι')ς κα.S-ε πε ι ρας , του μισεμου της Κ�ρης, του �λετριοϋ,τηςvιοσκαμένης γης,

..., - , - ' -

της νιας σπορας και της απαντοχης yιά βλάστηση καινούργια. '

. ,

Ηρ.S-ε ο καιρος των φύλλων των χλωμων,

- , -

του τελευταιου τους χορου , , , , ,ν ,

μεσα στην αγκαλια του Χαροντα, των παιχνιδιων των σύγνεφων μέ τούς άγέρηδε� καί τή λιακάδα, των δάκρυων τΌυρανου, των μύριων των άvτίλαλων,

-; των ,χ/λιων ,

δυιi ;sρωμα:των,Ηρ& ο καιρος αδερφια μου γιά τούς καινούργιους μας άγωνες.

Δημήτρης Θεοδωρίδης

ΜΥΗΤΙ ΚΗ Τ Ε Χ Ν Η

Α� ΖΩΓΡΑCDΙΚΗ ΓΟΤ8ΙΚΑ ΒΙΤΡΩ

-33-

Τό Λοϋβ�ο εχεt κάτι βtτ�ώ άπό παλιές γοτ�ικές έκκλησ'{ες του Μεσ'α: ίωνα:. Τα: φωτίζουν άπό μεσ'α: μέ τεχνητό φωτ t σ'μο κα: { δε ί χνου ν c:, , , , , , , , , , , ,, , ( ολη την ομορφια: �tα:t την α:ξtα: τους. Απο τοτε ητανε γνωσ"τη η πα-ράδοσ'η τρισ'διάσ'τατης είκόνας Ο'έ βιτρώ. Γιατί μέ τό φως άπό μέ-

, , , , , , ,, , , , , ,Ο'α: που τα φωτtζεt - και τοτε που ητανε σ'τtς εκκλησιες, φυσικα&α: 7 , ., t , , , , , , ,

ητα:ν ο ηλιος - ot μορφες γινοντα:t α:να:γλυφες πα:ραστασεις κα:t αι-, c:, , ..... , , , , _ , ,Ο'&α:νεσ'α:t οτι αποτελουν μια φυσικη πρα:γματικοτητα: Ο'το χωρο,α:λ λ α

, ,, , t, ' , , , , , , ,

Ο'ε αλλο χρονο, ωσ'τε αισ&α:νεσαι και το χρονο Ο'τα περασ'μενα και - , ,, , ., , , , , ' ..... ζεις μιαν αλλη κα:τα:Ο'τα:Ο'η οταν τα προσεξεις και τα: αισ'&α:ν&εις •

Δέν εϊναι μεγάλα:,εΙνα� μικρά Ο'έ διάμετρο α:Jτά τά κρύσ'ταλλα. 'Έχει ενα, πού παρασταίνει τό ονειρο του Ία:κώβ μέ τήν ούρα­

νία κλίμακα. Γύρω εΙναt νύχτα βα&ειά, άΟ'τροφωτιΟ'μενη. Καί ολη �

ψύσ'η_φωτίζε!α:ι άπό τό rιΟ'οΟ'κ�τ�δο της �Ο'τροcι;εγyια�. Ό Ί�κώ� κοιμαται, εlναι βυ&ιΟ'μενος σε υπνο βα&υ, που αtΟ'&α:νεσα:ι πως ει­ναι &άνατος. 'Όλα Ο'οϋ διαχέουν τήν α:'ίσ&ηση της γαλήνης,της ξε-, ,, , , , , - - - , ) , , κουραΟ'ης, επειτα α:πο τον καματο της κα&ημερινης ζωης. Μα: απο 1111--

, , , , - , , ; , ., , ,_

�ω απ� το ,προΟ'ωπο ,το� κ�ιμιΟ'μενο� Ι,ακωβ ξαyοιγετ�ι εν::, ν�ο φως, οχι τ�ς νυχτα� και των αΟ'τ�ν που λαμπουν, αλλα ενα φως ακτι -στο (οχι της υλικτjς κτtΟ'ης),πού άναδιπλώνεται μέ άρμονία γιά νά. Ο'χηματίσει μιά Ο'κάλα πού κά&ε σκαλοπάτι της εϊναι καί ενα άνέ -βασμα: σέ πιό εντονο φως, γιά να φτάσει Ο'τόν ο�ρανό μέ τό ϋφος

, , , - , , , - ,, t ,και το βα&οc του φωτος. Στις σκαλες κινουνται αγγελοι υπερουσι-

,, "J , , ,, , , , , οι, α:λλσ, ανεβα:ινουν και α:λλοι κα:τεβαινουν. Ανεβα:ινουν χαρου -μενοι, κατε§αίνουν &λιμένοι. 'Όλα εϊναι φτιαγμένα: cχπό φως, ολες οι' μορφές είναι άέ�ινες, &εϊες. ΑίΟ'&άνεσα:ι ολη τή μα:καριότη τοι: τοϋ όράμα�ος καί δεν μπορεϊς νά. καταλάβεις γιατί ό αν&ρωπος πι­σ�εύει Ο'ά� πρα:γμα:τικ�τητα τή,νεκgή κ�ί μιΟ'�σκόταδ� �υΟ'η �α:ί ο�ιτη φωτεινη πραγματικοτητα που ζει και κινειται και αναπνεει με-

, -σα στο φως. , .. , ,, , ; t , , , , , Σ ενα α:λλο βιτρω ειναι ο καλος Σα:μα:ρειτης,που σκυβει με σuμ-

πόν ι α στό λαβωμένο τόν. αν&ρωπο. 'Έχει ξεπεζέφε ι άπό τό αλογό του ' δ ' λ

' ' -Σ 'β

' ' ' ' 'και ιπ α του Ο'τεκει το ζωο. κυ ει κι αυτο το κεφαλι του με , , , , t , t, , , t, , ,

συμπονια και με τετοια: αγνοτητα, ωστε νομιζεις πως ολο το Ο'υμ -,_ , , ,.., , , , - , ' ,..., ,πλεγμα του κυριου και του αλογου και του λαβωμενου αποτελουνμια

, , ' , ..... , , , , , ,ν , , , , �εα ,καταστ�ση,εξε�ιξης �ωης που ,ακομη �αι τα,ζωα, απο,τ�ν πολλ, αγνοτητα των σ.ν&ρωπων, εχου.ν φτασε ι στην καταστασ'η που ηταν ποιν , , , , t, , , , , , , , , ..._.

�πο την πτωΟ'η. Οταν βλεπεις αυτη τη σκηνη ντρεπεσ'αι για τον ε-, , , ι, , , ,, ,, -ι , , , .,αυτο σου. θα η�ελες πολυ να ησ'ουνα οΥι ο καλος Σα:μαρειτης, αλλα

, , , , , ,, , "t , , , και το αλογακι του, που εχει τετοια: αγνοτητα:, κατανοηΟ'η και Ο'υ�

- 34 -

κατάβαση γιά τόν πλησίον του. 'Ένα αλλο άπό τά βιτρώ μας δείχνει τί ε'ίδους 3� είναι.ή Δευ

-; τέρα Παρουσία μέ τή σκηνή της κατα:στοοφης των Σοδομων. Εινα:ι v1.r

, ς , , , , ') , , , χτα: κα:� η 7;ολη ,με τα: π�λα:τ ια ,της, τ�υ, πυ�γους τ"}ς, τα ,ποτ�μ t ,σ.της, τις �εφυ�ες , της, 7χ;t ,πα�ει ,μι� απ�ραμιλλ� ομ�ρφια, �α ζ�­λευε κανεις να μενει σ αυτη την ωραια: πολη, που δειχνει να ει­ναι, ενας έ

::ίγειο� παρiδεισο�. Άλλά στί� γέφ�ρες� στίς ,βά�κ�ς,

στις πλατειες.τρεχει ενα πλη&ος τρομαγμενων ανθρωπων και αισθα:-, , c, , , , ' , - ,, ,

νεσαι πως σ ολους α:υτους λειπουν ot φρενες. Γυναικες ομορφες,α-φροδίτες κατα:στόλιστες, καί αντρες ομορφοι σά.ν τόν 'Άδωνη καί σάν τόν Ήρακλη ρωμαλέοι,τρέχουνε νά κρυφτοϋν δειλοί καί άπο -γυμνωμένοι. Άπό τόν ηρεμο καί ομορφο ούρανό πέφτουνε άστροπελέ-, , , ,, ,, - ,, .., ,, , , κια, ,που γ�νοντ�ι τωρα �Χt,ου�ανιο φ�ς 7;ου ανε�αζει επ�νω α�\α φωτ ι α, φλογα γη ι νη, που σε κανε ι να θελε ις να κρυφτε ι ς στα ε:y­κατα της γης. 'Όλα εχουν μιά ήρεμία στήν έπιφάνεια,άλλιχ στό βιχ-

, δ , , , , ,, , , , ,

θος μια ραματικοτητα φοβερη. Πιο κοντα σ εσενα, που τα βλεπεις στό χωρο προοπτικά, βρίσκεται μιά κορυφή γυμνου βουνοϋ κι έκεϊ ό Λώτ, � δίκαιος Λώτ, άτενίζεt οχι πρός τήν ομορφιά. της άμαρτω­λης πόλης, άλλιχ πρός τήν άντί&ετη διεύθυνση καί πρός ενα αλλο φως, πού �ρχεται άπό μιά γωνιά του γυμνοϋ βουνου καί φωτίζει μόνο αύτόν καί τό βράχο της θεϊκης άσφάλεια� , Σ�ήν παράστ�σ'> ,του Ί�κώ� βλέ�ει� τ,ά τέσ�ερα �τοι�εϊα στ11,1

αρμονια τους, με κεντρο το φως, το ουρανιο φως, σαν πεμπτο στοι-χεϊΌ, τό φως της κλίμακας του Ίακώβ, πού άναδιπλι!Jνεται σέ άγγε­λικές μορφές καί σέ άνeβάζει στά ο�ράνια. Στά Σόδομα βλέπεις τά ϊδια στοιχεϊα στίς φθοροποιές έκδηλώσεις τους, πού σέ κάνουν νά αίσθά.νεσαι τή διαλυτική τους �νέργεια σέ άντίθεση ,πρός τό δί-

, , 11 , , Ι Ι , t., , , ,

κα:ιο Λωτ, που c.χει σαν σε ανωτερη συνθεση ολες τις αγνοτερες α-, , - -

, ρετες αυτων των στοιχειων.

Τάσος Βαλαδωρος

Β 1 8 Ε Α Τ ΡΟ

Ο "ΛΟΕΝΓΚΡIΝ1'ΤΟΥ ΒΑΓΚΝΕΡ

, ι , , , ,

συνεχεια απο τΩ πρ()ηγουμενη τευχος

Στή δεύτερη πράξη του "Λ�ενγκριν" βλέπομε τήν Ότρούδη καί τόν Φ�ειδερίκο φορώντας�παληά, φτωχικά ρουχα νά κάθονται στά σκα:λια της έκκλψrίας. Είναι νύχτα. 'Έξω βαθύ τό σκοτάδι, μά τά., - - ; , ' , ' , παραθυρα του παλα:τιου ειναι φωτισμενα κι α;ι:ουγεται η μουσικη χαρ-μόσυνης γι ορτης.

, , , , , , , , t , ) ( ,

Το κακο με το κα:λο παντα αντιπαλευουν. Ο πονος κ η χαρα,θλι-μένοι, ντροπιασμένοι, να έκδικηθοuνε θέλοw. κ'ή Ότρούδη-τό πνω-

- 35 -

μα του κα.κου-κοιτάζεt άπ'τό σκοτάδι της τά φωτεινά παρά&υραο "Νιώ3-ω τό μίσος μου vά μεγαλώνει κι α�τό &ά φαρμακώσει τήν πρόσκα.ιρ") χαρά τους". Ό Φρειδερίκος άντιστέκεταt. "Παμε νά φύγομε. Εσύ ώ διεστραμένο πλάσμα, γεμάτο περηφάνεια,κατά στρεφες τή δόξα μου καί τήν τιμή μου. Καί τώρα άπ'τούς άν&ρώ-, , , , , ' , , , ,, πους μακρια &α σερνω τη ντροπη μου. Εσυ τον &ρονο η&ελεςμα-ζ ί νά μο t ραστουμε. Έσύ ε τ δες πως �χά&ηκε � ά:δελφός της "Ελ -σας καί μου εlπες πώς �κείνη τόν �σκότωσε, �σύ τό &έλησες,τ<Ν ' , ' , , , , , - , , ,, , , αρραβωνα μου μ εκεινη να χαλασω, να παντρευτω με σενα. Ω.τι παγίδα μου εϋτησες" ••••

Μά � Φρειδερίκος �ταν ενας άδύναμος αν&ρωπος. Καί �τwκαι' φιλόδοξος. κ' ετσι πως μπορουσε ν'ά:ντιστα&εϊ στό πνεϋμα του κα')t.ου: Ή 'οτρούδη .S.ρησκεία δέν εϊχε. Γεννή&ηκε ά:πό μιά είδω- -λολατρική καί βάρβαρη γενιά. Τα μάτια της κοιτούσανε μές στό

'δ , , - }/ , , , , σκοτα. ι και γνω�ιζε της Λαυρης Μαγειας τα μυστικα.

Τώρα τα παρα&υρα του παλατιου σκοτείνιαuαν κ'ή' Οτρούδ� δείχνοντάς τα λέγει: " Ή νύχτα προχωρει. Κο ιμη&ηκαν .Μές στο σκοτάδι βλέπω. Mrx πές μου ποιός ναναι �κεϊνος πού στήν άκρο-

, , ,, , , , , , ' 'Ι , , ποταμια τον ειδαμε να βγαινει; Γιατι δε &ελει τ ονομα του να, -

, ,

, , ,

, , , , ' 'δ , το πει; Δε &ελει τη γενια του να τη φανερωσει,yιατt απ το αι-

μονα κρατα τή δύναμή του. Κι αν πεϊ ποιός εlναι, σέ μια. στ�γ-, , , , , , , , t ,, , ,... , r μη τη δυναμη του -&α τη χασε ι. Μοναχα η Ελσα μπορε t να τ ο ν

ρωτήσει, καί τό μυστήριο πού τόν κρύβει σάν σύννεφο νά δια -λυ&εϊ. Kt άκόμα κι '&ν μιά στα.γόνα άπΉτό αΤμα. του χυ&εϊ άπό , , , , , , ,.., , , -χριστιανικο σπα&ι, τοτε αμεϋως χανεταt του δαιμονα το πνευμα"�

Μές στά βα&ειά μεσάνυχτα τό πνεϋμd τοϋ Κακου,νημα μέ νη-μα,τό,μα�ρ?, του μ�λλί στή_ρόκα του_τq γ�έ&ει.,,.,

Μα να,ενα παρα&υρο του παλατιου ανοιγει κ η Ελuα ασπρο -ντυμένη,τή χαρά καί τήΎ ά:γάπη τραyουδα. Άyνή ψυχή πού τό"Κα ..'δ' , , , , ' - , ,., ' κο" εν ξερε ι. Μα το "Κακο" εκε ι κοντα καραδοκε ι • " ' Ελσα". "Ποιός μέ καλει, ποιόc εlναι;" 11 'Έλσ'ιΧ λυπήσου με. 'Εσύ τή δν-,

- ''δ j 'δ ' , , ,, , -στυχια μου ε ωσες" •. 11 Οτρου η εσυ; Κοντα μου ελα". "Θεοι τ ου μίσους, τοϋ &υμου, fκδικη&εϊτε με, τή δύναμή σας δωuτε μου"• Ή Ότρούδη μυστικά μές στήν καρδιά της τούς καλεί• 11" Ελσιχ

, τ ,,, , , , ' - ,. , , , προσεξε, ω ευπιστη α,3-ώα κορη. Εκεινος που σε μαγεφε,σκλάβος -δ , 7 ' , , ,. , , , , , του αιμονα ειναι. Κι αυτος τον προστατεt,ε.ι, Σε λιγο &α σ α-

φ1σει καί πάλι &ά φύγει μακριά". 11 'Όχt_ Ό�ρΌ»δη, δ{ν ξέρε ι ς συ, δυστυχισμένη. Δέν ;έ ρε ι � τ { yλυκε � ά e: Τ ναι η χαρά τtί,: καρ­δ ιας πού πιστεύει. Ή αγνή αγάπη ποτέ δέν άμφ ι βάλλει. Έλ α , , , , κοντα μου να στη μα&ω".

κ' lφτασε ή �ρα πού ή 'Έλσα νύφη, μέ πρόσωπο πού ελα μ πε , , , , - ....., , , , , , .,, απο ουρανιο φως, στης εκκλησιας ,;α σκαλοπατια φτανει. 11 Ελσα σταμάτα, ή 'οτρούδη φωνάζει. Δέν &έλω πιά πίσω σου ναμαι. Μ , , , , ) .,. , , lt , , προστα σε μενα σκυφε". 11 Οτρουδη συ; φωναζε ι ο κοσμος. Φυ-,,ε'� 11 "ο , δ , (\ ,. , , , δ " ,. ,. , 1 , χι,ποτε ε �α ξεχασω πως �ον ικο μου τον άντρα, πο το-

36 -

νομά του εχει δοξάσει,τόν ντρόπια.σες �e1ύ. κα.ί τό δικό του τ'ονο­μα. τό τιμημένο ολοι τό ξέρουν. Μά τοϋ δικοϋ C1Ου του αντ�α. τ' 0-νομα. κανένας δέν τό ξέρει" ."Τρελλά-&ηκες γυναίκα., φύγε", ο κόσμος της φωνάζει. Μ'α�τή δέ στα.μα.τα. "Ποιός να.ναι �κείνος πού τόνε­φερε τό α.e1προ τό πουλί; Ποιά είναι τj χώρα πο-ύ σ' αmή τσψς πρωτό--

, , , t ' - ; ., - ,

ει�ε; Για�ι e1ωπαιν:ι;" Κ η_ ''Ελσ� απlf�τα: '� Ω βεβ,�λ1J, �ροτου σ�διωξουν, ακουσε. Πως μπορει κανεις ν αμφιβαλει για εκεtνον που ; Θεός στό μέτωπο τοϋ εβαλε τή �εΊκιά σφραγίδα; :Μή βλαστημας κσ.ί

, , , , τ: , , _ ' , τ - , -φυγε". Μα μεσα στην αyνη φυχη,της απιστιας ο πρωτος σπορος μπ� κε •••

J{αί τώρα ό Λόενγκριν εοχεται δίπλα στόν βασιλιά καί μέ τή Ι' Ι' ), , Ι' Ι _, Ι' Ι' μεγαλοπρεπη πομπη του, φορωντας τη γαμηλια τη στολη. Μα τη στιγ-

μή πού ανοιγε της :κκλησίας ή �όρτα, � Φρειδερίκος μπρός τους�, - ' , - , ,, - , ,, , ο�μηqε. "Προτου ν α.yων ι στε ι μαζ ι μου, επρεπε πρωτα. τ ονομα τουνα μας πεt. Ποιός είναι; Άπό που τόν εφερε ό μαγεμένος κύκνος; Πqέπει, ν� μ�� τό ,πει". 11 Οϋ

�ε στό� βασι,λιά. Ο�τε ,ct'�λλον , κανένα

δεν -3-α πω τ ονομα μου. Μοναχα μια φυχη μπορε ι να με ρωτησε ι,μπο-ρεt νά μ'άναγκάσει νά τό πω. Ή 'Έλσα.". Ή φυχή πού nιό πολύ, ., - , ' , - , , , , , τον αγαπουσε, μοναχα. α.υτη μπορουσε να ρωτησει, και μονο το τ εμποqοϋσε νά τό πεt. "Μά πές μου ,;Ελσα. , τ ί ε�ε ις; Γιατί στήν .J -ποφ ι α τήν κα. ρδ ι ά σου αν οι ξες ; 'Έλα. Θεέ μου Εσύ κα. ί δως της τή γαλήνη κ'ή cχγάπη ας νικήσει". 11'Ώ δοξασμένε μου ηρωα., πού τή ζωή μου -&ά-&ελα yιά σένα νά τή διιJσω. Άπ' της άμφιβολίας τό μόλυ σ μα μέ προστατε·$ει ή άγάπη μου ή νικήτρα." ."'Έλα ·Έλσα., � Θεός -&ά μας iνώσε r" ..

, , , , τ: , ,, , , ,

., Σ:,ην τgιτη πρα.ξ1J, μ�λις ο γα1;ος εγι,νε ,rυρισαν σ�ο πα�ατι κ�

οτα.ν ολοι εφυγαν και μεινανε μοναχοι, ο Λοενγκριν τη χαρα καιτήν άγάπη τραγουδα. Μά μεσα. στης άγάπης τή &εϊκιά τήν εκστα.ση, μέσα στό oJ ράν ι ο φως, κάτι σά.ν σύννεφο &αμπό εχε ι περάσει .Στ τj ς 'Έλσας τήν καρδιά της άμφιβολίας τό φα�μάκι εχει σταλάξει : 11 Τ'ο-νομά μου πόσο γλυκά στά χείλια. σου άκουγεται. 'Ώ τό δικό σου

, , , , , , - , , , , , 1 ' , , , ο.α.'ποτε κ εγω -&α. το πω; Πες το σε μενα μονα.χα.. Κ εγω για πα.ντα v

τό κρατήσω μυστικό". 11 Άyάπη μου, ξέρεις άπό που ερχετα.ι τό μυ­ρωμένο αγέρι; Κα.ί ποιό είναι τό λούλουδο πού �λόγυρά του τήν εϊ)-

δ , - c, , , ,

, , - , , , ω ια. του σκορπα., Κι οταν εγω σε πρωταντικρυσα. να κλα.ις,για. νασε , , , - δ , , , , , , , , (, σωσω και να. σου ωσω την α.γα.πη μου σε ρωτησα. ποια εισα.ι; Οπως

τά χείλια. σου ρουφοϋν τό δροσερό άεράκι, δίχως ποτέ νά τό ρω -τοϋν, ετσι κ'έyώ χωρίς κανένα. διuτα.γμό τήν καρδιά μου σοϋ εδω -

" "Τ , r-

,

,

α , , , , , , , , , σα. • α οα.κρυα μου �ελεις να. στεγνωσεις, μα συ -&α φυγεις,&α. σε χάσω,μή μέ γελας. 'Όχι, τό μυc·τήριο δέν τό .&έλω πιά. Θέλω νά δω, &έλω νά μά&ω, ω πές μου' πέ.� μου τ 'σνομά σου" ,.

Μά ποιά φυχή τό -&εϊκό τ ονομα μπορεϊ νά μά&ει; Ποιός ν& -, , t J , , , . ..... , , , _ ,, ναι α.υτος, ο Αγγελιοφορος τ Ουρα:νου, που στις στιγμες της εκ -

στασης μές στήν φυχή μας nατεβαίνει; Ποιός ν&ναι; Πιίίς τόν λένε9 Μά ποιrt άv-&ρJπινη φυχ·,ί μπορε -;- νά τόν γνωρίr1ε��

- 37 -" Ω 'Έ� - ' �ι " ' Ε ' ' ' ' ' δ ' ' '

/1.Uα τι ι::.:κανες.... κεινη τη στιγμη μες ατο ωματιο οομαεt ς , , - , , , , , , ")

ο Φ�ει�ερ�κος με τεα�ερι,ς π�λεμιατ�ς και το απα�ι γ�μνο.Μα νι-κ�της � Λοεν�κρ�ν �ους γπηρ�τες προgτα�ε μπqοαΊα α�ο βααιλιά τό αωμα το νεκ�ο να πανε." Αλοιμονο για παντα η ευτυχια χά&ηκε,καί τώρα τ'ονομα μου &ά τό πω ••• "

Μ , , , , , , , , , , προατα ατον κοαμο και ατον βααιλια ο Λοενγκριν ,ντυμενο� πα-λιμέ τήν άατοαφτερή του πανοπλία,τήν άλή&εια; ξεσκεπάζει.Και λέ-

, , τ ) , , , , , , ς t ., , ει για το tερο Βουνο,για τον Ναο που μεσα του οι ιπποτες το &ε-ι�ό τό κiπελλο φυλiγο1Lν ,τq α.γι ο Γκqα�λ, πqύ �ίνε ι τή γαλψ ι Γf Δυναμη,την αιγουρια της Νικης.Κι αυτος που το λατρευει,με τη�-

, J , - , ...., . ,, ' - , , , , , η�εια � Ουρqνου,αττ) Γη & �γω�ιατει,;.κΝτωντας ΊTJV �ν&�ωπ�νη τnν τυχη μες ατα χερια του,το δικηο,την αλη&ινη αρετη να; δωαει.Μ αν

- .., ' � ,, , , ,, , , 't , , • πει ποιος εινα;ι κt αν ξεακεπασει τ αyιο μυατικο,τοτε η δυνα μ η , , t δ' ., , , , , , του Υανεται,λυγιrει η καρ ια; του, πρεπει να φυγει παλι, και πι-η, , "'9, ;ι , , r , , , , , - , , ,

�ω να γυ�ισει ,ατ� &ε�κο Βου�ο. "Κ�ι τωρα_πρ�πει να ,;ο πω� Απ τ, α�ιο Γκρααλ,τη,δυναμ"J μ�υ π1;ρα� Ε�μα� τ�υ,,Παραιφα� ο J1l;,oς ,κ�t Λοενγκριν με λενε. Και τωρα α;ντιο,αντιο. Ω Ελσα;έ:συ ποuμεςσταμα­'fια: gου ελ�μπ� ή tυχή αου ,καί μ,ούδ,ωσ�ς τήν ,πίgτη gτήν άγάπη σου, Ύtατι,γιατι δε μπορεσες μες στην tερη σιωπη να μεινεις;

,, , , , , ς , , - , , - , Η�ελε __ τq π�ντ�,τη ζω,;J 10� o�oκλ1JQTJ να,,της δ�σει,,να τη� δω -; αε� το &f,ικο τ� μη�υμα,μ,αυ1η,δε σταtηκε α;ια ,να,το δε�&ε�- ,Δε στα&�κε αξια,να,νιωσε� τη� αλη&εια �εσα στην �ερη σιωπη. � α πιστια της, η βεβηλη αν-θ-ρωπιν"J περιεργεια, που &ελει να πιασε ι τό απιαστο, τόν "εδιωξε μ,α:κρια.

Τοϋ κάκου τj " Ελαα τόν παρακαλεϊ • 11Μήν ξεσκίζεις τήν καρ διά πού σέ λατQεύει. Λυπήσου με,. μή φ,ύγεις" •11 Ό Θεός και παι,ι πίσω με καλεί. Ο Θεός σέ συγχωρεί, μc.� πρέπει νά φύγω".'Ώ το στερ ν ό,, , ,,, - , , , , το αγκαλιασμα. Για αναμνηση της δινει την τρομπεττα του,το σπα-&ί του ,κα ( τq� tάμου τους -ι:ό δ�χτ�λίδ1• , ,

Και να τ ολολευκο πουλι που π αλι ηρ&ε. Ο Λο�νγκριν γονατ!­στός προσεύχεται. 11 'Έλσα τό ο� οάν ι ο Γκράαλ τόν τcονο σου τόν ε t-δ , , , , , t ...,δ ,, , � , ' ε και για σενα τη μαγικη αλυσι α εσ�ασε, που σκλαβο της τον α-δελφό σου τόν κρατουσε. Να τός �δω είναι πάλι.Στή νίκη τή ΒQα -βάντη -&ά �δΤ)γήσε ι 11•

Τό 1fVε�μα του κα'1ου νι'Ι;ή&1ικε. Ή ',οτ�ούδΤ) ξχαgε τri cύνζtr.nfτης. Κι ο Λ�ενγκq.ιν παν'!! στ"} βαρκα κα� πα�ι, που �ωρ� ενα ολοα ;­

δπρο περιστερι την τραβα, περα, μακρια στον Ποταμο,χανεται eιγα , σι γα • , , _ , , � , , , , ,, , ,, Γυ ρ ι υ� εκε ι απ , urcoυ , ηe;&ε .Σ�η ι;ακ� t'VTJ ,--<1τ� αrν�στrι Κ�Qφ.,,. ,ΕQχεται Αγγελιοφορος τ Ούρανου το μηνυμα το &εικο να δωσει στmr

,,. , t, , , , , , 'Υ ,, , , � , - } ψυχη μ,ας ,ο�αν αυτη μ� &�ρμu τον ϊSαλεJ .,, Ερχετ�ι ,σαν );\..γα:π1} ,.Ο'!ΧVΠι-

ατ�,�αν ,υπερτ�τη Χcιρα�την ωρα_που του Ηλιου η Αχτιδα σαν σπα-&ια α:�οιγει την κ�ρδ�α μα,;. , , · , , , _ Δεξο� τq. ηοτ� μη ρωτησεις "ποιος εισαι". Ο αν&ρωπινος ονους πgτε δε &α το μα&ει ••• . .

"Τ ,, , - , , -δ

, ' , , , , ,, Qνομα που μπορει να ονομαστει εν ειναι το αλη&ινο το ο-νόμq",.�ίχε πεϊ κ&.7;οτε ό 4-ά� -Τσέ.Ιf.�ί,τ�ρα τ�ν 'ίδια ά�ή,ί}ε�α εlπε κι ο �αι,sνερ. Αγνωρισ�ο,ασυ,λληπτ� απ,τον �ου μας κι απ,τις,γηι.­νε� α�σ ,ησεις μαi,μ�ν�χα μεσα_ατη,φλ�γα τ�ς καρ�ιας�στην ,πιστη> στην αγαπη, ιιπορε ι να εκφραστε ι .Ι{α; ι μονο τοτε, με του Γκρααλ τη &ε1κι� τή Δ�ναμη τ6v �γιο τόν ;γ�vα τ6ν νικa. 'Α λ z' . · γ • α;ννου

- 38 -

Γ' Μ Υ θ Ο 1

Η ΑΡΑΧΝ-ΟΚΛΩΙΤΗ

, , ' , Α' , , ,.. , , Μια μερα ο Βουδδας περιδ ιαβαζε μοναχος του πλαι στη λωτολι-

μνη του Παράδεισου. Σ-ι:ή λίμν,:ι ο�α τά. ,λω�ολού�ουδα τ '�ν&ισμένα -ητ�ν., ασπρα Cfά μ�­

γα�ιταρια, και, μες στη με�η οι χρ�σαι.eε-:,ιοι ,το�ς οι υπεροι κ , οι

στημονες αδιακοπα σκορπουσανε στον αγερα ανειπωτry μοσκοβολια. 'Ήτανε πρωί στό-w ΠαψχδειΟ'ο.

Στά&ηκε � Βούδδας ασάλευτος στήν άκρολιμνιά. Κι ανάμεσ άπό τά ωύλλα πού σκεπάζανε τό νερό εΤδε αξαωνα τί γινόταν άποκάτω.

J , t , - ., , .J, , , , , ,

Επειδη η περιuχη της Κολασης ειναι ισ-ια κατω απο τη λωτολι-μνη του Παράδεισου, κα&αρά φαινότανε μέσ'άπ'τό νερό τό κρούσταk-, , , , , , , , - ,.,,

λενιο, σα μεσα απο στερεοσκοπιο� το Ποταμι του Τριπλου Μονοπα -τιου, πού πάει στό α;ώνιο τό σκοτάδι, κα&αρά φαινόντανε καί τοϋ

- ,..,, , t , t , τρομερου του Βελονοβουνοu οι κορφες οι μuτερες.

Πηρε τότες τό μάτι τοϋ Βούδδα εναν αν&ρωπο πού τόνε λέγανε Καντάτα. Τόν είδε νά σέρνεται κει κάτου καί νά σπαράζει μαζί μ' αλλους άμαρτωλούς.

, Έτοϋτ�ς ό 15αντάτας η�ανε

7

ληστ1ς. Είχε 7;ολ�ά κ�ίματα �τψ tυ­χη του. Ειχε κανει φονικα, ειχε βα.λει φωτια σε σπιτια. Μα ειχε

, , , , , , , , , t,

σ�ο ενεργη�ικο τ�υ μια ,καλη 7;ρ�ξ1J· Καπ�τε ,που διαβα�νε,,ενα βα:. -&υσκιωτο λογγο ειδε μια μικρη αραχνη να σερνεται στην ακρη του δρόμου.

't , , , , , , 'ff , , Ο Κα:ντα:τα:ς σηκωσε στη στιγμη το ποδι του ετοιμος να: την πα-

;/Jσε� τήν άρά�ν.η.:Αξαφ�α: ο

ι;ως σ1/,λλοyίστη�ε� 'Όχι

,, οχ�, οσο,. κι

αν ειναι μικροετουτο το πρα:μα:, εχει κι αυτο φυχη. Κριμα εινα ι νά τό σκοτώσω, &άνα:ι ασπλα:χνο. Τή λυτη&ηκε τήν αράχνη ,tαί της χάρίσε τή ζωή.

1 - , , ,., , , C. , , ,

Εκει λοιτων που κοιτουσε την Κολαση οΒουδδα:ς, το &υμη&η κ ε, f , ' , _, , , , - , , , , ,

πως αυτος ο Καντατα:ς της χα:ρισε τη ζωη της α:ραχνης. Και γι αν -τα:πόδοση κείνης της καλης πρά�ης σκέφτηκε νά β�εϊ τρόπο νά τόν · γλιτ�σει fπό τή� Κiλ�Ο'η. Τό_ευτύ

;sημα στά&

1:ικε 7;ως κοι�ών'Σιχς �κe:,ι·

τριγυρω ειδε μιαν αραχν1J του Παραδειο-ου να κλω&ει μιαν ομορφη α­σημοκλωστή πάνω στα λωτοφυλλα.

Τήν επιασε σιγά σιγά τήν άσημοκλωστή ό Βούδδας στά χέρια καί τήν εριξε 'ίσια κάτω στό βά&ος της κόλασης άπό ενα ανοιγμα άνά -

, , δ , , ; , ,

μεσα στα λωτολουλου α τα κατασπρα σαν τα μαργαριταρια. Β'

Ό Καντάτας άνασηκωνότανε κ'επεφτε μαζί μέ τούς αλλους τούς κολασμένους μές στήν Α;ματολίμνη, κάτω dτήν Κόλασηο

'Ήτανε τό σκοτάδι πί σσαπαντου κι οταν πότε πότε βλέπανε κά-, , , . , , ( , ,...,

τι να &αμποφεγγει, φανερωνοτανε πως ητα:ν οι κορφες του τρομαχτι-- - Β 'β

,.., , , β , ...., , , , 'κου του ελονο ουνου. ,..ιωπη τaq.,ου �σ:λευε. παντου ,ωι το μονο 1,

κουγότανε φορές φορές ηταν � ξεφυχ ι σμένος ό άναστεναγμός των κριματισμένων. Γιατί οι άμαρτωλοί πuύ ητανε κει κάτω είχctν ά­ποκάμει άπό τά πολλά καί διάφορα βασανιστήρια της κ�λασης καί δέν ε!χανε τή δύναμη νά βγάλουνε μεγάλη φωvή.

c, ., ,, ,, , , t , , ,, Οσο λοιπον κι αν ητανε μεγαλος ληστης ο Καντατας,τοv επνι-, 'i ...., ,, , , , , , , ,..,,. , γε το αιμα, του εκοβε τη λαλιu. Και το μονο που μπορουσε να

κάνει ητα:νε νά παλεύει μές στή λίμνη σά βάτραχος πού ξεψυχάει. , Τ t t, , , t , , ,.., , Μα ηρ&ε η ωοα του. Καινη την ημερα σηκωνοντας τυΎαια το , , ), , , ' , , , , , � , κεφαλι και κοιτωντας προς τον ουρανο, πανω απο την Αιματολι

μνη, εΙδε μιάν άσημοκλωστή άράχνης vά γλιστράει πρός τά κάτω, , , , , , , , , , , , , , π�ος το με�ος που βρισκοταν αυτος, απο τον πανυφηλο τον ουρα-νο, καί v'αχνοωέyyει μές στή βουβή τή σκοτεινιά, λές καί φο -βότανε μήν την� δει άv&ρώπου μάτι.

Σάν τήv εΙδε, τα χέρια του χτυπήσανε παλαμάκια άπ'τή χαοά -, , , , , , , _ , , , ') του την πολλη. Αvισως και καταφερνε να πιαστει απο κεινη την κλωστ11,κC;ί ν,ά σ�αρφαλώσε,� 'ί�αμ� τήv ακqη της, σίγσ,υρα &ά ,5,έ

-; φευγε απο την Κολαση. Ναι, αν ολα πηγαινανε βολικα, μπορει και vάμπαινε στόν Παράδεισο. Τότες πιά ποτέ δέ -9-άπεφτε πάνω στό Βελονόβουνο μήτε καί &ά βούλιαζε στήν Αι'ματολίμνη.

Μόλις του ηρ-9-ανε στό νου τουτες οι' σκέψεις, αδραξε τήν κλ� στή, τήν εσφιξε γερά μέ τά δυό του χέρια κι α.ρχίνηuε νά σκαρ-

, , t/ , δ , ' δ , ,, , , ,, φαλωνει μ ολη του τη υναμη. Επει η ητανε ληστης μεγαλος,η -τανε μα-9-ημέvος άπό τέτοιες δουλειές.

Μά ή Κόλαση βρίσκεται μακριά άπό τόν Παράδεισο. ποιός ξέ­ρει πόσες χιλιάδες μίλια μακριά. Κι οσο καί v'άγωνιζότανε ό Καντάτ-χς, εϋκολο_δέν:ητανε vά βγει άπό κει μέσα. Άι.ρου σκαρ -φάλωσε κάμποση ωρα, άπόκαμε στό τέλος καί ρούπι δέ μπορουσε πιό , , , -πανω ν ανε_βει .•

Μι ά κα ί δέν ηταvε σέ κατάσταση νά κάνει τ ί ποτ 'αλλο, σταμά:-, , ,. , , , , , , , τησε για να ξαποστασει .Και κρεμασμενος απο την κλωστη κοιτα ξε κάτω κάτω,πολύ μακριά. Έπειδή εΙχε σκαρφαλώσει μ'ολη του τή δύναμη, εΙδε ,μέ με�άλη άποqία πώς,,ή Αtματσ,λίμνη, οπσ,υ βρt<;κό-;τανε �ουτηγμενος _ λ ιγο 1;ρω�υτε�α, ηταν� κ� ολας κ�υμμενη <;το βο:­&ο� της <;κοτε ιν ;α�. 15α ι πως τ� τρομερο τ� Βελ�νο�ουνο μο λ ι ;, και -9-αμποωεγγε απο κατω του. Αν προχωρουσ'ε με τετοιο ρυ&μο,

, .;, , , , , , ,, , ' t, ' , -9-αβyαινε οξω απο την Κολαση πιο ευκολα απ ο,τι vομισε. 'Έχοντας στριμένο στό χέρι του της άράχνης τό νημο: ό Καν

τάτας yελουσε_κ'εβγανε φωνές χαρούμενες, φωνές τόσο δυvατέςο-"δ' ' , , , ; , - ,v ., , , σο ποτε εν ειχε βγαλει απο τοτες που πηγε κει κατω •. "Νικη • , ζ , 'ιι φωνα ε, νικη ••

Μά ξάφνου ε!δε πώς κάτω,χαμηλά, άμετρητοι κολασμενοι εϊ ,-.; , ., , ., , , , , , , ., χανε.,πιαστ,�ι α�� την κλωσ:,η και �-;ε μανι� σ';α�φαλων�v απο ϊ.tc��του ολο και ψηΛοτ1:ρα. Μοιαζανε σα στρατος απο μυρμηγκια. Σ, , 'δ - , t , , , , , αν το ει ε αυτο ο Καvτατας μισοκλεισε τα ματια του μιαστι:γ-μή καίτό μεγάλο του τό στόμα ανοιξε �λί&ια άπό άπορία καί τρό­μο.

40 -

Τούτη ή φι λή tJ άραχνοκλωο'τή, πού 3αρ5ουσες πώς 3άο'παγε άκό­μα κι αν κρεμόταν αJτός μονάχα, πως 3ά το σήκωνε τέτοιο βάρος, πως 3ά τούς βαστουο'ε ολους κείνους τούς άν&Qώπους;

, , , ,., t , , , , ,..., , , ,

Ανισως κ εσπαγε η κλωσ'τη μες στη μεση του αερα, 3απεΨ.τε κι ' , t, , , , , , ,, , , , t ,

αυτος, υστερα απο τοο'ο κοπο πουκανε ισ'αμε που να φταο'ει ως ε-κεϊνο τό σημεϊο, &άπεφτε μέ τό κεφάλι, &ά ξαναβούλιαζε σ'τήν κό­λασ'η.

, , , , t , , 'δ , Μα στο αναμεταξυ -εκατονταδες και χιλια ες κριματισμενοι ο'εQ-

, ,, ' , , , , t , , , , ,

νονrα.νε οξω απο τη σκοτεινη την Αιματολιμνη και ο'καρφαλωναν αρα-, ιι:., , , , ,

, ,

, ''k δ ,

�α μ ολη ,τους τ11 δ�ναμη στην ,Φιλη κr:ι γυ�λιστερ1J ,ιλω�τη. , Υ εν

εκανε στη στιγμη κατι ο Καντατας, &α ,ι.οβοτανε διχως αλλο η ,ιλω-, , , , Ι , , ς ,

στη στα δυο, και &απεφτε. Βgοντοφωναξε λοιπον ο Καv�ατας. 11 'Έ, εσεϊς, κολασμένοι. Είναι δικιά μου ή ά�αχνοκλωστήο Ποιός

σας εδωσε τήν αδεια νά πιαστεϊτε άπό δαύτη και ν'άvεβεϊτε; Κα­τεβεϊτε κάτου: Κατεβεϊτε κάτου :11

, ,, ,, , , . , , , ,, , Κεινη ισα ιuα τη στιγμη η αραχνοκλωσ'τη,που ισαμε τοτες κα-

&όλου δέv εμοιαζε fτοιμη νά σ'πασει,κόπηκε στά δυό μεμιας στό ση-.,.,, , , t , ,, , , , ., Β ,

μειο που βριακοταν ο Καvτατας. Ουτε φωvη δεν προφ&ασε να ,yαλει. 'Έπεσε μέ τό κεφάλι, επεο'ε κάτω στό σκοτάδι στριφογυρίζοντας σά σβούρα.

"Ε , '

δ , ι ,. , t ,, , πειτa: μQνο η παρα t: ιόενιrt η αρa:χvο1ιλ�u<tτη, η ψι:λη κα:ι γυα -

, ., , , , , , , , ,ι λιϋτερη, κομμεvη κρεμοτανε στον ουραvο τον αφεγγαρο κι αναστρο. r

Πλάϊ ατή λωτολίμvη του Παράδεισου, � Βούδδας τά εϊχε παρα­,ι.ολου&1jσε ι ολα με πqοσοχή. Κι οταν ο' Καντάτας βούλιαζε σάν πέ­τρα στόv πάτο της Αιματολίμνης, άρχίνη<1ε ό Βούδδας νά βηματίζει μέ τήν οφη &λ ι μμέvη.

Σ , t ,,

δ , ..., , , , , t ,

ιγουρα η απονη καρ ια του Καvτατα, που μονο τον εαυτο του" ο. λ , , , , , , , , - ,, ,.,, η�ε ε να σωσει, και το πεαιμο του στην Κολαση του ειχανε φανει του Βούδδα πράματα πολύ λυπητερά. Mi τούς λωτούς της παραδεισ'έ­νιας της λωτολίμνης κα:-3-όλου δέν τούς εγνοιαζε γιά τέτοια πράμα τα.

Τά λουλούδια τ'ασπρα σάν τά μαργαριτάρια κουvιόντανε γύρω <1-­πό τά πόδια τον Βούδδα. Καί με το κούνημά τους ξεχυνότανε μέσ' άπ'τούς κάλυκές τους ή εJωδιά τους ή άνείπωτη καί πλημμuριζε ο­λο τόv άγέρα.

Κόντευε μεο'ημέρι στόν Παράδεισο. Λ, , , , , ,

�υουνο�ου�ε �κουταγ��βαt συγχ�ονος μας ,rιαπωνεζο� διηγηματογρα:φος. Απο τη συλλογη II Ιστοριες γκροτεcrκικες και παράξενες".

Μετάφρ. Μαρ. Γ. Ο� κονόμου

- 41 -

Β 1 Τ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΠΟ ΛΟ

-τcιοϊκός μύ&ος Ό πό Λό εβγαλε τ

1

αλογα άπ'τίς �ρημιές πούχανε γεννη&εϊ,τά σημάδεψε μέ τ'ά:ναμένο σίδερο καί τά κούρεψε, τούς ψαλίδίσε τά

, , , , , δ' , . , , νυχια, τα καπιστρωσε και τα πε ουκλωσε, τακλεισε σε στα1 1 λους , ,, , , , , , , , ,,, , , Και το να τριτο απ αυτα ψοφησανε. Τοτες τ αφησε πεινασμενα και δ ιφασμένα, τάβαλε νά τρέξουνε κα ί νά καλπct.σουνε, τά ξύστρισε και', , , , , , , ., , , , τα στολισε. Μποοστα τα βασανιζε το καπιστρι και το χαλιναρι,πι--:

, , ') , , , , ., , "δ β-σω τα φοβιζε το καμπσ ικι. Και τα μισα φοφησανε. Τα ι ια τρα α�., , , ( , ,, ., , - ' δ , νε και τα δεντρα, κι ο πηλος ακομα, στα χερια της "επιτη ειο Ι' , , } "δ , , ,_ , τητας" που επεμβαινει. Το ι ιο λα&ος κανουνε κεινοι που κυβερ-

- , ' , , t ,, ,, , . ,, νανε την αυτοκρατορια. Γιατι οι αν&ρωποι εχουνε μερtκα ενστι -, , , t , , ' , ...... 7 ' ς ' , ,.., ' ,. χτα ουρανοσταλτα κ η επεμβαση σ ετουτα ειν η αιτια της αν&ρω

πι νης δυστυχίας.

Τσουά'νyκ-τζού, μα&ητής τού Λάο-Τσέ (Δ 'α ίώνας π .χ .. .).'Από βιβλίο του Σούτχιλ "Οι' τρεϊς &ρησκεϊες της Κίναςr• ο

το

' ,· Μετά'φρ. Μαρ. Ο�κονομου

ΑΠΟΣΠΆΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ "ΤΑΟ ΤΕ ΤΣΙΝΓΚ''

Α I Ι·Ι ΔYNt\t\1H ΤΟΥ ΣΟίDΟΥ

Σcί.ν � Σοφός πο&�rrε ι νανα ι ό στερνός �κε ίνο-ς,. '0 πρωτος τότε &uναι. Σάν ά:γωνίζεται με μ όχ&ο, δίχως νά &έλει κέρδος,

'Ό,τι καί νά πο&ήσει πιά Δικό του &αναι τότε.

Άπό τό "Ταό Τέ Τσίνγκri (απόσπ.άπό τό ποίημα 7) Μετάφρ. Άyλ .Ζάννου

8 1 ΝΑ ΒΛΕΠΕIΣ ΜΑΚΡΥΑ

Δίχως νά βγείς άπ�· τήν πόρτα μπορείς τόν κόσμο ολο νά ξέρεις· δίχως νά ρίξεις μιά ματιά άπό τό παρά&υρn μπορείς τούς δρόμους τ'ο�ρανου τέλεια νά γνωρίζεις• οσο μακρύτερα πηγαίνεις, τοσο λιγότερα μαθαίνεις' γι'αύτό ό σοφός δέν περπατα καί φτάνει• δ (χω� ν&να,: πε ρ.( ε ργο� τ, ονοι;rι. κά&ε πράγματ_ος γνωiζει. δεν ενεργει κι ομως ολοκληρωνει,

'Από τό "Ταό Τέ Τσίνγκ" (πο ί1)μα 47). Μετάφρ. Ρίτας Μπούμη Παππα

- -±..; -

Η ΛΙ ΟΣ Κ I ΕΓΩ

, , , (/ , ' , ,... , ., , , Θα πρεπει να •μαι ηλιος κ εγω: τ�ς &εοτητας να βαφω πρεπεt τ ό αχ ρωμο πέλαγος με τ ί ς δικές μου αχτίδες.

"Αγγελος Σtλέσιος ( Angelus Silesiusl6�4-I677) 1 γερμανός μtί-, , , .. , - :{- ,.., ' , -· , ,,στικιστης ποιητης και κΑηρικος της Κα&ολι;'Ι!<-ης Εκκληο-ιας,που το

πραγματικό του ονομα εlναι Γιόχαν Σέφλϊρ f(Johann Scheff1er):A-, , , , t ., ,

πο την ποιητικη συλλογη του " Ο χερουβικος στρατοκοπος:' J)er cherubinische Tllandersmann. ·_,

, ,, ' , Λίεταφρ. Αρη Δικταιου.

Η IITOPIA ΤΟΥ ΓΚΑΟΥΓΑΜΑ

συνέχεια άπό τό προηγούμενο δελτίο

Η ΠΑΡΑΔΟΣ I Σ

Εϊδαμεν τήν άπλην ίσ�ορίαν του Γκαουτάμα.Έv� ομως ή t Cfτορία του �το άπλη, ό κόσμος ζητεί έκπλήξεις καί &ανματα._Δέν

t - , , , (, ' , ΛΙ , , ,

ικανοποιειται με το γεγονος οτι επι του πλανητου τουτου ανε -φcί.vη ενας αν&ρωπος ι'κανός vά σκεω&εϊ περί του παρόντος καί του

, , , , _ - J , , , ...... c , μελλοντος και περι αυτης της κατ ουefιαν φυσεως της υπαρξεως •. 'Ένα� �ξ�ότιμος 1!ά'λι! γραμματ:ύς,_ πΕ;ριγρά'φε�_πω� ?,ταν ηρχι -_ σεν ο αγων μεταξυ του Λυτρωτου του κοσμου και του α�χοντος του πονηρ�υ, ,συνiβηe1�ν διάφοgα �ρ�μακτ ικά ,καί ,C:7;

ε�φυο-ικr; φqινόμε­να� π�ς � ρο':ς των �οταμω� εγυρισ'ε προ� τα ,οπ.:,Ο'ω και α; κορυ-; φαι των υφηλων βουνων κα:τερρευe1αν κλπ. Αντι των φαινομενων τω­των ή αύ&εντική iο-τορία διατηρεϊ τήν μορφήν ;νός μοναχικοu άν-

,, • t - , Ι' , , ,, tl '

&ρωπον ο οποιος βαδιrει προς το Μπεναρεc. Ειπαμεν οτt εξαιρε-, ι t , r , , , j , , , - •

τ�κη �ρ�Ο'οχη �δο&η εις ,το δ�νδ�οy κ�τω �πο ;ο οπο�ον ο Γ�αου-�αμα εδεχ&η τον φωτιe1μον και το ·οποιον ωνο�αe1&η δενδρον Μπο -v-rί,δηλαδή δένδρον της Γνώσεως. Δυσ-τυχως ό; μα&1Jταί το� Γκα -ουτάμα �νδιεφέρ&ησαν περισσότερον διά τήv διατήρησ-ιν του δlν­δρου του παρά της σκέφεως του, τήν dποίαν ε�&ύς έξ άρχης διε­στ ρέβλωσ-αν •

, , , t , ' , ,. , ,

Εις· το Μπεναρες ο Γκαουταμο: ανεζητησ-ε τους πεντε μα&ητας ι:. ι. ,..,. , ,..,. , - , ., , ' ,

τοv, οι οποιοι εξακολου&ουσαν να ζουν α<1κητικην ζωην. Υπαρχει , , , t , ' , , , , , ..... t,

παραδοe1ις κατα την οποιαν αυτοι εδι<1τασαν να τον δεχ&ουν,οταν τόν εΙδαν νά τούς πληe1ιάζυ, διότι,οπως ε'ίδαμενiεϊχεν άρvη-θηmν άσκητισμόν, τόν βαe1ανιe1μόν του σώματος, καί δι_ α�τό τόν ε&εώ­ρουν άποστάτην. Ή δJναμις ομως της προσωπικότητός του τοJς ε-

, t , ' ' δ ..... , , , ., ; , , καμε να υποχωρησουν και να ε�&ουν να τον ακουσουν να αvαπται-συ τάς νεας του πεποι&ήσεις. Επί πέντε ήμέρας iξηκολού&ησε ν

t: ., , , ., ,. , , , ,, t, ,

η μεταξυ των συζητησις και οτανεπι τελους τους επεισεν οτι ει-χε δεχ&η τό 9ως τόv άνεκήqυξαν Βο�δδαν. Ύπηρχεν είς τάς,'Ιν -

, , t, , , . , , t , διας δοξασια οτι κατα μακρα χρονικα διαστηματα Τ) σοφια επα

- 43

νέ�χεται είςτηνγην καί άποκαλύπτεται είς τό άν&ρώπινον γένος ιά στοματος κάποιου λεγομένου Βούδδα (Ι). Σ�μφώνως �ρός τ1ν δο � ξασίαν αυτήν JπηQξα:ν πολλοί Βουδδαι, � δε Γκαουταμα Βουδδας εί-

t . - ,-,; ,-,,; , , ' t, ' ., ναι ο τελευταιος της σειρας μεχQt σημeρον. Ειναι ομως αμΦιβο-

, , t , ' , , , , , , t j ,

λον εα:ν ο Γκαουτα:μα εδεχ-9-η τον τιτλον αυτον. Εις τα:ς ομι λ ια:ς , , , , , ( , ,

του ουδεποτε απεκα:λεσε τον εαυτον του Βουδδα:ν. Έσχημάτισε τότε μαζί μέ τούς μα&ητάς του εν εΙδος Άκαδη­

μ ία:ς ε ίς τό ηάQΚΟV των Δορκάδων του Μπενα:ρές. 'Έκτ t σε καλύβας κα ί /μcχζευ�ε -::,α ί �λ�ους �π�δούς. Κ�τά τ1ν �ε ρ ί οδ�ν ;ων �ροχω� παρεμενον εκει και εσυζητουσαν. Και κατα την ξηραν εποχην του ετους διεσκορπίζοντο είς ολην τήν χ�ραν καί �δίδασκον τάς νέ-

, "' , , , δ , ,

ας δοξασια:ς, εκαστος με τον ι ικον του τgοπον. Όλόκλη�ος�η' διδασκα�ία: των ,�r(νΞτο, 07;ως: φαίνετ�ι ,1;ροφο ,­

�ικω�. Κατ� πα:σ�ν πι&�νοτητα �εν υ�ηρχεγ ακο�η γρ�φη εις τα�

Ι�διας._Δεν ,;cρε�ει να �11σμ?ν�μεν ο�ι �ις �ους χρο�ου� ,τουΒουδδα εlναι αμφιβολον εαν ακομη και το κειμενον της Ιλιαδος εϊχε γρα:φη. Ό Διδάσκαλος λοιπόν συνε&ετε στίχους συντόμ� κα:ί νευρώδεις, άφοοισμούς κα:ί καταλόγους διαφόοων -9-ε�ατων,τά οποϊ-

' , 'j, .,- C , t ') ' δ' , α ανεπτυσσον εις τας ομιλια:ς των οι μα-9-ηται του. Ητο ε πολυ

( ., , 1 , , ,, , , ' , , , '

υποβο�&η; ι κον δ ι, αυτ�υ� να: εχουν, τ� -&εμ�τα ,α:υτα κα: � τ�υς α:φο-, ρ�σμους ηρ:-&μη�ενο/� η, Οκταπλ� Οδο), ,α:� Τε�σα:ρε� Αλη&εια,ικα� �υτω κ�&εξης. ,Η α:πα.ρ�-&μη�ις �μω5 αυ�η ψο ,α:παρα:ιτ1Jτο) δ

ι,α: ,ν:t.

εν&υμειται κ αλυτερον ο λαος της εποχης εκεινης κατα: την οποι­αν ή γραφή �το άδύνατος.

( Συνεχίζεται), Χ.Τζ.Ο�έλς.'Από τήν Παγκόσμιον Ίστορίαν".

Έπεξεργασία Νίτσας Ξ�νδα.

Η. Δ ΥΝΑΤΗ ΦΩΝΗ C , _, _, ...., t _, ,

Η �ωvη που τη γην ομορφα:ινει. Ή :eωνή �κει_ Φτιλά, , τ�υ Κ;Qο/V�ου η φων1}, , �εσα: α:π �α �κοτει�α �υννεφα αντιλαλει παλι και πα:λι

( , , , t , .,.

η φωvη που τη γην ομορφαινει.

Ή φωνή πού τή γην όμορφαίνει: ΊΙ φωνή �δω κάτω, τ�ς άκρίδας ή φωνή, μεσα άπό λουλούδια καί χόρτα άντιλαλει πάλι καί πάλι t ,, , , - t ., , η φωνη που τη γην ομορφα:ινει.

Τραγούδι των ίνδιάνων του Ναβάγο (Β. Άμερική) Ι ,

,, '> λ<εταφρ. Αρη Δικταιου

Ϊ.Σημ°:�ντ:Κατα τήv Θεοσοφικήν διδασκαλία:ν τό ονομα Βο'δδα­Ο'ημα: ί ν ει βα&μόν Μυήσεως (τήν όγδόην Μ;ησι ν).

- 44 -

Η ΠΡ.ΟΑ !ΩΝ I Α ΦΙ ΛΟΣΟΦΙ Α ΚΑΙ Η MflAΓ-KABANT ΓΚ ΙΤΑ

, , , ' , ,...., ,, , , ,

, , Πανω απο εικοσιπεντε α:ιωνες εχουνε περα.1ει απο τοτε που πρω-τογραφτηκε κείνο πού όνομαζεται προαιώνια φιλοσοφία.Στό διάστημα

, ,..., ..., .,, ' , , , , ' , ;

αυτων των αιωνων εκφραστηκε ποτε μερικα ποτε ολοκληρωτικα, ποτε μέ τή μι ά μορφή πότε με τήν αλλ η, πολλές πολλές φορές .. Στή βε · -

, , , t , - , , , ., , ,

νταντα και ,στους f;_βραιους 7;ρο�ητε�, στο !$CJ Τ� Τσινγ1;_κα:� c1τους πλατωνικους διαλογους, στο Ευαγγελιο του Ιωαννη και c1τη μαχα -

, , () , , , , , , , γιανικη &εολογια Ι , σ'τον Πλωτινο και σ'το Διονυc1ιο τον Αρεοπα-γίτη,c1τούς πέρσες·σ'ουφί καί c1τούς χριc1τιανούς μυc1τικιc1τές του Ms-

, , - ' , t , , , (., , c1αιωνα και της Ανα:γεννηc1ης 1} προαιωνια φιλοσοφια μιληc1ε ολεςτις γλωc1σες της Άσία:ς καί της ΕυQώπης καί χρησιμοποίησε τήν �ρολο -γία της κά-&ε μεγάλης -&ρησκε ία:ς. Μα πίσω άπ' ολο αύτό τό ιχνακατωμα από γλωσσες καί μύ-&ους, άπό τοπικές ίc1τορίες κι άπό διδασκαλί ες , , , , t , , t, ' , ,

αποκλειστ�κες,κα:ι χωqιστικες υπα�χει π�ντα εν�ς ανω�ερος_ κοινος συνyελεστης1 � π�οαι�νια φιλοσο�ια, σ'τ� χημι�η της: �ς πουμ� κα -&αQοτητα. Αυτη την τελεια κα�αροτητα ειναι βεβαιο πως καμια λε -χτι�ή διατύπωση της φιλοσοφίας δέ μπορεϊ νά τήν fκφράσει, οσ'ο κι αν εlναι δι_ατύπωση άδογματιστη, οσο κι·'α.ν εϊναι διαλεχτικά συγ -κρητιστικήί,2). Τό ϊδιο τό γεγονός οτι εγινε ή διατύπωση c1έ μια

t , / , ' , t, t , , , , ;

οριc1μενη εποχη απο εναν ορισμενο συγγρα:φεα, που μεταχειριστηκετη μια η τήν α.λλη γλώσσα, α�τόματα δίνει κάποιας κοινωνικης η προσω-

- , , 'δ , , , δ δ πικης προκαταληψης τη σφραyι α, καποια μονομερεια, στις ι αc1κα-

λίες πού διατυπώνονται. Μόνο ή μυστική �εώρηση, πού ξεπερνάει τά λόγια, άκόμα καί τήν προσωπικοτητα, μπορεί πραγματικά να 1νωρί -σει τήν προαιώνια: φιλοσοφία. οι' μαρτυρίες fκείνων πού μ'α:υτό τόν τρόπο τή γνωρίσανε δείχνοννε πολύ κα-&αρά πώς ολοι τους, ίvδουϊ -

�τές, β�υδδ ι στές � έβραϊ � ι, ταοϊ�τές, χρ ι �τ ;,ανο ί t μω�με&ανο ί, τό

ιδιο πραμα δοκιμα:σανε να περιγραψουνε, το ιδιο απεριγραφτο γεγο-,

νος.

(Ι).Σημ.μετ. Ό βουδδισμός 1>ωρίζεται σέ δυό κλάδους. Στό βουδδι -σμό τοϋ μαχαγιάνα: (τοϋ μεϊαλον φορέα) κα:ί στό βουδδισμό τοϋ χι­ναγιάνα (του μικροu φορέα). Ό χιναγιανικός βουδδισμός, � νότιος, πού είναι διαδομένος στήν Κεύ"λάνη, στή Βιρμανία καί στήν Τα\"λάν­δη (στό Σιάμ), εΙναι πολύ άπλός. Ό μαχα:γιανικός βουδδισμός, ό βόρειος, πού διαδό&ηκε crτήν κ(vα καί στό Θιβέτ, εχει cχναπτύ�ι πο­λυσύν&ετη &εολογ ία. (2)Σημ.μετ. Συγκρητισμος �νομάστ11κε ή τάση πού �χουν_ όρισμέ�οι

�ιλόσοφοι νά συνδυάζοννε μέσα στο �ύστημά τους στοιχεια παρμενα από πολλά καί διάφορα φιλοσοφ.κά συc1τήματα. Ό ορος- προέρχεται ά..

, , , , , J ' tJ , ' , πο·τους αρχαιονς ΚρΤ)τικους, που μ ολες τις εσωτερικες τους διαφο-, t ., , , J , ,

ρες ενωνονταμε μολις παρουσιαζοτανε κοινος εχτρος.

- 45

Στίς περσότερες &ρηcrκεϊες οι' άρχiγοvες οι' ιερές γρα9έ εl-, ' , t , , ,

vα:ι ποιητικες κι α:συcrτημα:τοποιητες. Η &εολογια γεvικα �αιρ ει τή μορφή λογικης έρμηvείας των πα:ρα:βολωv κα:ί των άφορισμω �ού περιέχονται dτίς ;ερές γραφές. Τίς πιό πολλές φορές κάνει τ'ν fμφάνισή της uέ Jστερότερη φcχό'η της &ρησκεία:ς. Ή Μπα:γκα:βcχvτ

, , , , , , , t , , , , , , Γκιτα: βρισ;εrα:ι α:vα:μεΟ'α: απο τις tερες �ραφες κι απο τη &εο)ογια:. Γιατί συνδυάζει τήv ποιητικότητα: των ιερων γρα:ψων κα:ι τήν ξεκ� &α:ρη με&οδικότητα της &εολογία:ς. Γι' αύτό τό βιβλίο μποροuμ ε vά. ποϋμε J γράφει � Ίιvάvτα: κ. Κοομα:ρα:σβάμυ crτό &α:υμάσι ο εgγ οτου πο,; επιγράφεται II Ό ίvδουϊσμός κα:ί ·� βουδδι<1μός11 ,πώς εί α:ι περίληψη ολης της βεδικης διδα:Ο'κα:λία:ς, της διδα:σκαλία:ς που'βρί­Ο'κεται μέcrα <1τίς 'α�χαιότερες τίς βέδες κα.ί τίς βραχμάνες κα:ί τίς ούπα:vιcrάvτ, και πι�ς έπειδή γι'αυτό τό λόγο άποτελεϊ τηβcχσ'η �, Λ.; t , , , - , - t t . , t,

ολων των υΟ'τεροτερωv εξελιξεων μπο�ει να: &εωρη&ει η εστια: ολης της ίvδουϊκης &ρηcrκείας. Μά τούτη η έστία: της ίvδουϊ�tης &ρ,ϊ -

, ' , ,. , , , , , , , σκειας ειvο:ι και μια: απο τις πιο ξcι.κrΧ&c<ρες και περtεχτικεςσν νόφεις της πού ε�ουvε γίνει 'ίcrαμε τώρα. Νά γιατί εχει μόνιμη� ξία: γιά ολη τήν αv&ρωπότητα κι οχι μονάχα γιά το.J'ς Ί·.ιδούς.

Στήv καρδιά της προαιώνιας φιλοcrοφία:ς βρίσκουμε τέσσεριςβα-, δ δ

, crικες ι αcrκα:λιες.

�ρώτη. 'q α�cr&ητός_κόσμος �ης ϋλη� κ�ί τ�ς fξα:�ομ�κεvμέν�ςσυνε t δησης, ο κοσμος των πραγμα:των και των ζωων και των α:ν&ρω­πων -, άκόμα: κα: ί των &εων - ε 1 να: ι 1J �κδήλωση iνός Θε ϊκοϋ Βυ&οϋ,

, .., t , (./ t , , , ,

που μεσα: του υπα:ρχουν ολες οι μερικες πρα:γματικοτητες και που δίχως α:ύτόν &ά �τα:ν άvύπαρχτες.

Δεύτερη. Ο( αν&ρωποι μπορουνε vά τόv γνωρίσουνε τό 0�rκό Β�&ό� Kt �χι μοvά�α �έ �ή λ�γική �κ�φη. Μπο�ου�ε,�ά ,νιώσου�ετ�ν υπαρξη του και με την αμεση ενορα:ση, που ειv α:vωτερ� α:­πο τή σκέφη κα:ί τίς παρεκβάσεις της. Αύτή ή αμεσ'η γνώcrη ενώνει

, , , , , , - ,

το γνωΟ'τη με το αντικειμενο της γνωσης. Τρίτη. Ό αν&ρωπος εχε ι διπλή φύση' τό έγώ 't'CiU κόσμου των

, , , l' � , , , , , , ,, φα: ι νομενων 1-ια: ι τον α: ων ι ο' .ι:.α:υτο, που ει ναι ο εσωτερος α:ν&ρωπος, , ,..,, - ... , ( , , t , , , , το πνευμα, της 3-εικοτητας η σπι�α που υπαρχει μεσα στην φυχη.

'Άν τό &ελήcrει � αν&ρωπος του εiνα:ι μπορετό νά ταυτιστεί μέ τό πνεϋμα:, κ'ετΟ'ι νά ταυτιστι::ϊ μέ τό Θεϊκό Βυ&ό, πού εχει τήν !-δ ,, �., , , , ,.., ια: η ,ομοια: φ�ση μ� το _π�ευμ�. , _

Τετα:�τ�. Η ζ�η του αν-&�ω7;0� Jτη γη προορι crμo εχει. Να: ταυτ t στε t ο αv&ρωπος

,,, , , , t , , .....,

κ ετϋι να: φτα:σει στην ενωτικη γνωση του τα:ι ).

t, , , , , ενα: και ��νο Ο'κοπο κα:ι μέ τόν α:ιωνιο Έ:cιυ,ό. Θε ϊκου Βu&ου (Συνεχ ί .,,_ε-

" Αλντος Χcχξλεύ· (Aldoua Ηuχley'όvομαuτός cr·J'yχρονος μας σ.γγίrι; λ

, ., ., , . ,

, , , ., ογο�εχ�ης ,;ι.αι κ�ιτικ�ς. Απο _την �ιcrα:yωγη του �της λΙπσ:γ-ι:α, a,--:

Γκ t τα: την αγγλ ι κη μεταφρcωη των Σβα:μ ι Πρα:μ πα:βαναντα ( swami ,r>rabhavananda ) καί Κρίστοφερ "Ισεργουντ (Chris'tonher Isher -wood) .

Μετ&φρ. Μ�ρία Ο(κον6μου

- 46 -

ΥΠΑ ΡΧ-Ε I ΕΝ ΟΤΗΤΑ Α ΝΑΜΕ-ΣΑ Y-Tl Σ ert{ΣK Ε I ΕΣ-�

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ 8ΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ Σ1Ή ΦΙΛΟΣ.ΟΦΙΑ;

Ή καταφατική &έση στά ρωτήματα αν tπάρχέι ένότητα μέταξu- - - - , - • . , ι. , των &ρησκειων, των &ρησκειων και της φιλοσοφιας υποχρεωνει ,

, , , t. , , , , , , , για μια καποια ολοκληρωμενη και πολυ γενικη εικονα, να μνη -

- t. ,._. t. , , , , -

μονέυτουνε άπλως οι κυρίωτεροι στα&μvt και πρωτεργατες τηςμιας τέτοιας προσπά&ειας.

- , , , ' , , , t., , , Τουτο γινεται στις μερες μας απαραιτητο και για ενα ακο-μιι λόγο, πρωτοφανη στήν ι'στορία των &ρησκειων. Ύψηλοί έκπρό­σ�ποι &ρησκειων, πάπαι, πατQt<Χρχαι, cχρχιεπίσκοποι διαφό ρ ω ν χοι στ ιαν ικων δογμάτων κα. ί α.ι'ρέσεων, ερχοντα.t γι ά πρώτη φορά

'1, , , ,, , , , , , , t , ' σ επαφη και οχι μονο μεταξυ τους αλλα και με υφηλους εκπρο -σώπους αλλων &ρησκειων.

Μνημονεύεται άπλως τό τα.ξίδι του Πατριάρχη Ά&ηvαγόρα τό 1959 �έ μουσουλμανικές χωρες κα.ί τό προσκύνημα του σέ μουσουλ-

, , t , , - - - ,. , , μανικα τεμενη, η αλλαγη τακτικης της Κα.&ολικης Εκκλησια.ς με τόν σημεριν� της πάπα_Ί�άννη κr; τό τ�ξίδι του δόκτ�ρα Φίσ-, σερ, αρχιεπισκοπου του Καντερμπουρυ στην Κωνσταντινουπολη και

, , , C , ,, 1 , J , , , στο Βατικανο και οι τοσες αλλες προσπα&ειες και επαφες γιατην ενωση της προδομένης &ρησκε ίας του Ναζωραίου, πού ό αρραφ ο ς

, ,, - , , , ,, �, ,, . t

χι:ωνας Το� εχει σκ�στει �ε δ�αφορα. κ�μματια η �πως �γραψεν� Παυλος στους Κοριν&ιους με τρομο 11 μεμερισται ο Χριστος". Οι τελευταιες φράσεις εΙναι τοϋ κ. Στ. Α. Νικολαίδη.

- , t , , - ,, , -, , ,

Πρωτος λοιπον ο Αμμωνιος Σακκας εκανε μια αξιολογη και , , , , , , δ ' , ,σοβαρη τετοια προσπα&εια. Χρονια καr ,ρονια ουλεφε για να

σπάσει τούς φανατισμούς, τά μίση καί απευ&ύν&ηκε στούς Σαδ δουκαίους καί στούς 'Ιουδαίους, στούς Έ&νικούς καί στούςΧρι-

, , , "' ; δ , ..., ''δ

, στια.νους, λεγοντας πως ολοι τους ειναι παι ια της t ιας μα -- ,, , δ , , 'δ - "δ δ , νας, του ιδιου πατερα, κλα ια �αι παρακλα ια του ι ιου εν -δρου, της μιας κα.ί μόνης &ρησκεία.ς,της &ρησκεία.ς της Σοφίας.

C I C , , , , , �t μα.&ητ�ς :,ου Ωgιγενη�, Λογγινο�, Πλ�τινqς,,

τα.ζου�για. σκοπο τους την ενωση ολων των &ρησκειων, των α.ιρεσεων,των Ε-

- , , , t/ , , , - , , '

�νων,κατ�υ,α.πο ε�α. κοινο,σ�στημα. η&ι�ης.,,&εμελιωμ,εν� στις α.� ωνιες �t απαqα.σαλευτες_α.λ�&�ιες, �ου υπα.ρχ:ι,π�υ ει�α.ι, πο� βασιλευει, που κυριαρχει σε ολες τις &ρησκειες,ε&νικες και

, t , ; ' , , παγ�οσμ,ιε�, ιστοgικε� και εξ αποκαλ�φεω�ο Η ιδρυτcια ττ;ς συγχρονης &εοσοφιας Ελενα Πετρόβνα Μπλα­

βάτσκη δουλεύει ασταμάτητα πό.:Ύου στό II ο�δεμ ία &ρΤ)Ο'κε {α �περ­τέρα της άλη&ε ίας" :".α ί 11τό κλειδί πο� άνο {γε t τήν πνλη τηςμιας &ρησκείας πρέπει ν'άνοίγει ολες της πύλες των �Qησκειων άλλοιως δέν εΙναι κλειδί""

'�δα:ν ικό του Βιβεκανάντα στά&ηκε ας &ρησκεία:ς'; γιατί στήν καρδιά της

- 47 -

"Τ6 iδανικό μι�i παγχ6σμι­κά&ε &ρη σκε ί ας αγων ί ζετ α ι

, � ,

μια:, πανα-.ι&ρωπ ι ν"} λ�χτα:ρα:.. , _ _ _ . _ , Η συγκριτικη υημερα: μελετη των &ρησκειων, των &ρησκειων και

..... , , , , , , , . , , της -φιλοσοφιας προσπα:&α:ει να καμει τους αν&ρωπους λιγωτερο -ου--λάχ ι στον φα:να:τ t κού'ς κα ί μι σα:λλοδόξους, νά μελετήΟ'ουν τ ί ς &ρη -σκειες κα:ί τή φιλοσοφία χωQίς προκαταλήψεις ,. φόβους, πεποϊ&ήct:ις

t . - ·'- , , , , , , , , -

υπεροχης και προπα:ντος με ανεκτικοτητα,γιατι κατα τη γνωμη τοu Σρί Άουρομπίντο ή άνεκτικότητα μας δίνει τή δύ'να:μη της πνευ­ματικης διείσδυΟ'ης, της άλη&ινης γνώΟ'ης της &ρηΟ'κείας κα:ί κα:-

, , , ,,

' δ ' � ταρριπτεt τους φραγμους αναμεΟ'α: Ο'τtς ιαφορες πιΟ'τεις. 'ΈτΟ't &ά μπορέΟ"ουνε νά μαλακώΟ"ουν οι' δ ιαwορές των λαων καί

, - , , , t , , , , J ...., , να βρο�νε μ,ε τον ,καιρ� οι ,λαο� τη� �ιρη�η, αφqυ ,προηγου�ε�α �ε­βαιω&ουνε ολοι r..ως στη ζωη μια και αδια:ιρετη υπαρχει και εκδη-

λώνεται Άλή&εια:, πού' βρίσκεται πα:ντου καί πάντα σέ κά&ε μορ ..... , , - c, , , ; ( ,� , , ,, φης κοσμο, που πα:σα ωρα: και Ο'τtγμη εινα:ι, υπαοχει, μα και ερ -

χεται κα:ί &έλει ίδει π�ς �ψ&αλμός καί πασαι αt φυλαί της γης , τό Α καί τό Ω, ό Ήvκαί ό Ερχόμενος�

; ; 1 p c, J _, , , t ; 1 _ ; Και τοτε α:πο ολες τις -�ρηϋκειες &ο:;..:εt γινει η Μr,α,αφου Μια.

εϊναι, οπως άπό τό 'Ένα γίνανε τά ολαο καί ή ζωή, ό πολιτισμός, ( ,, , , , , , '

ο αν&ρωπος &α: Ο'υνεχιζουνε την πορεια: τους, για:τι ανατριχιασ-ι-κό τό κάλεΟ'μα "Προχωρηο·τε 9 προχωρηΟ'τε. Ή ρόδα γυρίζει" .Δέ στα-

, , , ,, , c, t, t ,, , ,

ματα:ει ποτε� Και ουτε φυσι,ια οταν ολοι οι αν&ρωποι &α πι νου ν ε καί &ά με&ανε άπό τό ιδιο διΟ'κοπότηροο

, , t , , t , , , , , , , ,

Θα:ναι τοτε η ζωη γιομα:τη αρμονια και ειρηνη, αγα:πη και α -λή&εια, νιατί ό Θεός της άγάπηc κα( -9-ά �κδηλώνετa:ι 1 ; ; ; Ι' 9 , ; c, , ;

και &α φαινεται πως εκδηλωνετα:ι σε ολους τους λα ο υς , , "δ

,:, , ,, ι, , , , κατα τον ι ιο τροπο και οχι οπως τωρα: διαφορετικα: και κομμα , } , , , , t ,, , , , ,

τιασμενα:. Θανα:ι τοτε που &α: φωτιζετα:ι ο α:ν&ρωπος α:πο το λευ;ι.ο φως κα:ί O�t άπό τον φάσματος. Τότε ό Ήν δέν &άναι καί ό Έρ -χόμεν ος, αλλά ό 'Ην κα: ί � Έλ�ν ο

Καί ολα Ο'ήμερα: δείχνουνε πώς οι' λαοί της γης βρίσκουνε -:ά πεπρωμένα: τους γιά τήν τρανή τους τήν πορεια. ο Σάν τοντο πραγ-

, ,..., ; , ; , ; ' Λ ; ; ματικοτητα γενει και για τον πιο μικρο κι α:πομακρο λαο, το�ε -α , t, , ι '

δ , , ., ., , c- - / _,, νες �αναι ετοιμο το υφα ι και το Ο'τημονι που &α vφαν&ει και &ct

,.,, , , (, � ., ,-.; ,.., , ( , , � J π�εχ&ει �π ολο�ς του� λαους ,της γης �;αζι, η μια και μονη οι-ι,.ο-γενεtα, Τ) παγκοσμια αδελφuμενη οιχογενεια.

Τ Ε Λ Ο Σ

Λιχμπης Λου;ως

- 48 -

ΝΥΧΤΑ ΨΥΧΡΗ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ

Νύχτα φυχρή τον Νοέμβρη χάρισ.έ μου τά παγωμένα χείλη σου.

, ,. , -

Χαρισε μου το σωμα σου σκεπασμένο με τ'αστρα.

Κάμε vά κυλήσει ' , , , , . -

απο τον ουραvο των χειλιωv σου � φωτε ι v ός λόγος

, , ,

που παντα περιμενα.

Φέ�ε 1-;ε ,πιό,,κοντά στήν ,cχλη-θ-ινή ζωή.Χτες ακομα ημουνα παιδι πού πίστευε στήν ά:γα&ότητα του χιονιου.

τ , . , ;- . , Η καμαρα μου ειναι γεματη ' , , , �π� τ�ομα�μενα βλεμ�ατα,_ ,απο το πρασινο χορταρι της αναμονης.

Βοή&�σέ με νά με(νω άπλός σάν ε.να δέντρο μέσα στή &ύελλα, ι1άν ενα φύλλο πού παραμιλεt,

,. . ,

τοι10 αr::λος �πως τό πρ�το βρύο τ�ς χρονι�ς, (, , , -

οπως το κερινο φως γύρω άπ'τά δάχτυλα μιας πε�αμένης.

Τάκης Βαρβ ιτσιι�της

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΘΥΡΣΌΣ,,

'Άv. Μπέζαvτ. Οι' βαι1ικοί vομοι της &εοσοφίας Αiμέ Μπλέκ. Στούς πονεμένους

Δραχ.

'•a , , J , ,

Μειμπελ Κολλιvς. Φωvη απο μακρια Τ. Βρατσάvου. Ό �πται1ύv&ετος αν&ρωπος Καλλιόπης Κουτr1ογιάννη Θεοσοφικαί �μιλίαι Τενχ.Α'

,, , t , ,

Αν. Μπεζαvτ. Η αρχα ι α ι1οφ ι α Καλ. Κουτι1ογιάvνη Θεοr1οφικαί �μιλίαι τενχ. Β'

11

"

11

"

"

"

25 20 10 10 25 60 20

ΘΕΟΣΟΦΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ Χαρ, Τρικούπη 26

Εtναι πνευματικο σωματείο ανεγνωρισμένα με αποφαση του Πρωτοδιzείου 'Αθηνών αρ. 18684/1959 καl καταχωρημένο στο βιβλίο ανεγνωρισμένων σωματείων στ!ς 2.1.60 με αϋξοντα αοι-θμο 3054.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ το ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ

'Άρ-θρον 4ον Το εν γένει πνευμα και τάς εργασίας t'ijς Θ. 'Εν. κανονί ει ή ακόλουθος διακήρυξις :

«Ή Θ. "Εν. tίναι άφοσιωμένη εις τάς Θεοσοφικας αρχά; χωρlς να έξαοταται άπο καμμίαν -θεοσοφικην οργάνωσιν.

'Ακολουθεί τά; -θεοσοφικας διδασκαλίας τάς διατυπω-θείσας ύπο τη; εκ των ιδρυτών της -θεοσοφικης κινήσεως είς τον κόσμον, μεγάλης Διδασκαλίσσης των -θεοσο­φικων αρχών "Ι<.:λενας Πετρόβνας Μπλαβάτσκυ καl των διαδόχων αυτης συγγοαq:έων -θεοσόφων' εκπαιδευτών παγκοσμίου φήμη�. δεν ασχολείται ομω; οϋτε με τάς ατομιχας διχογνωμίας οϋτε με τάς μ�:ταξυ ομάδων διαστάσεις.

Ή εργασία την οποίαν εχει να έπιτελέση καί οί ;κοποl τους οποίου,: επιδιώκει εlναι τόσον ύψηλοl και τόσον εργώδεις ωστε οϋτε χρόνος διαθέσιμος οϋτε και πό-θο; υπάρχει δια να άσχολη-θij αϋτη με οίασδήποτΈ διχόγνωμία; η -θεοσοφικας ι1ιρέσεις.

Ή εογασία καl οί σκοποί της Θ. Ίiν. αποβλέπουσιν είς την εξάπλωσιν των -θεμε­λιωδών αρχών της -θεοσοφίας, προπάντων δε άnοβλέπει αϋτη ει; το να τίθενται είς πρακτικην εφαρμογην αί. -θεοσοφικαl διδασκαλίαι, ωστε να καταστfi κατορ-θωτη η συνταύτισις με το Er\ ΥΤΟ, ή οποία μονον δύναται νά δώση tΎ]V βα-θυτάτην πεποί· -θησιν επl την παγκόσμιον &δελφότη,ια: . . - .

Ή Θ "Εν. διακηρύσσει δτι &σάλευτον -θεμέλιον της, ένότητος δλων των -θεοσόφων ανεξα�τήτως τούτου διαμονης και ιδιαιτέρας εν γένει, καταστάσεως έκάσ ιου' είναι ,, ταυτότης του σκοπου' των τάσεων και των διδασκα°λιων και δτι ή βάσις αϋτη τους συ, -δέει μεταξύ �ων αδιασπάστως

Ή Θ. 'Έν. -θεωρεί πραγματικους -θεοσόφους δλους εκείνους οί οποίοι εχουσι αφιερώσsι την ζωήν των είς την πραγμαιικην ύπηρεσίαν της &νθρωπότητο;, διά τη οποίπν δεν παραδέχεται διακρίσεις πίστεω;, φυλης, φύλου, τάξεως, χρώματο;, ή-θιzη; αξίας η συμμετοχης εις οί.ονδήποτε οργάνωσι.ν.

Ή Θ. "Εν. δέχεται εις του; κόλπους της δλους τους συμφωνοίίντας με του; οQους της παρούσης διακηρύξεως και επι-θυμουντας είλικρινώς δπως διά τη; uελέτ ; και παντος αλλου μέσου καταστώσιν ικανότεροι να βοη-θουv και να διδάσκουν τοί:; , ·.­λους Ή Θ. "Εν. -θεωρεί πραγματικους -θεοσόφους, εκείνους οί οποίοι δεν είναι :τοοσ· κεκολλημένοι ε[ς καμμίαν λατρείαν και εις καμμίαν αϊρεσιν, και δμως ανήκουν εις έκάσ εξ αυτών καl εtς πάσας.

• Αρ-θρον 7ον.- Οί έπιθυμουvτες να γίνωσι μέλη της Θ. 'Εν. ύπο Qά ουσ τ'ακόλουθον δήλωσιν :

Συμφωνών με τους σκοπους της Θ. Έν. δπως διατυπουνται ο-ίίτοι είς τη δ ρυξιν αϋτης, επι-θυμω να γίνω μέλος της Στοας ...• (αναγρά ρεται το ονομα Στοάς) με τήν ΠQΟϋπό-θεσιν δτι ή εγγραφή μου δεν συνεπάγεται δι' εuε iι.J.i.

χρέωσιν έκτος εκείνης την ο.τοίαν ορίζω κατωτέρω». Για περισσότερες πληροφορίες απευ-θυνiJητε : Χαρ Τρικούπη 2G ί · cιο

Τρίτη καl Παρασκευη ωρα 7.30'-9 μ.μ.