~ ❀ ~

❀ Τρίτη Περίοδος ❀

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Α Π Ε Λ Σ

ΕΤΟΣ 2020 Μάρτης - Απρίλης - Μάης ΤΕΥΧΟΣ 27ο

το τεύχος διανέμεται

δωρεάν

Στην παρούσα έκδοση του περιοδικού μας έγινε προ-σπάθεια προσαρμογής του στη φάση που διανύουμεκαθώς, με την εξάπλωση της τωρινής πανδημίας,εμφανίστηκε σε όλο το μεγαλείο του ο νόμος τηςζούγκλας - νόμος του κέρδους, για άλλη μια φοράκαι σε συνέχεια της 10χρονης κρίσης.

Με την έλευση του κορονοϊού ήρθαν στην επιφά-νεια όλες οι αρρώστιες του καπιταλισμού που τιςζούμε κι αμέσως αναδύθηκε ως πρώτο πρόβλημα τοεφαρμοζόμενο σύστημα «Υγεία - Εμπόρευμα». Άλ-λωστε, μέσα στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού,ακόμα κι εκείνο το ελλειπές δημόσιο σύστημα υγεί-ας, εδώ και 30 χρόνια συνεχώς υποβαθμίζεται παν-τού, για ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα. Και βέβαιατο ίδιο έγινε και στον τόπο μας. Μάλιστα, στη διάρ-κεια της δεκαετούς οικονομικής κρίσης και ιδιαίτεραεπί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είχαν κλείσει πάνω από δέκανοσοκομεία.

Σ’ αυτή λοιπόν την κοινωνικήζούγκλα που ζούμε, είδαμε να παίρ-νονται τάχιστα, επιπλέον αντεργατι-κά - κατασταλτικά μέτρα, να πλη-θαίνουν οι απολύσεις, η ημιαπασχό-ληση και ν’ αυξάνονται ανεργία, φτώ-χεια και η ποδοπάτηση δικαιωμάτων.Απ’ την άλλη, να συνεχίζονται οι ενι-σχύσεις των κερδοβόρων - σαρκοβό-ρων μεγαλοεπιχειρήσεων, όπως:νομιμοποίηση απολύσεων για «μηχρειαζόμενο» προσωπικό, επιδοτή-σεις σε επιχειρήσεις για απόδοση μέ-ρους του μισθού εργαζομένων καιάλλα… Σε όλα αυτά συμφώνησαν επίτης ουσίας οι εκπρόσωποι όλων τωναστικών κομμάτων. Επίσης, για την«τιμή των όπλων», επικρότησαν τηχορήγηση ψευτοεπιδομάτων σ’ ελά-χιστους - δηλαδή, επί του προκειμέ-νου: «στους λίγους τα πολλά καιστους πολλούς τα λίγα». Επιπλέονεπιτρέπουν στους μεγαλοεργοδότεςνα αγνοούν τα μέτρα πρόληψης, ενώεπιτακτικά προβάλλουν την «ατομι-κή ευθύνη» του λαού απέναντι στονιό. Αλήθεια, η κρατική ευθύνη που

βρίσκεται; Κι επίσης ακούσαμε για «αυτοδιάγνωση»,«αυτοθεραπία», «ο αγιασμός μας προστατεύει» καιάλλα τέτοια… Είναι αυτονόητο βέβαια ότι, με την συ-νεργία των αστικών ΜΜΕ, απέβλεπαν στο να γίνει συ-νήθεια στην «αγέλη» η ανοχή και η απόλυτη πει-θαρχία στις βουλές κερδοσκόπων και κυβέρνησης.

Ωστόσο, δεν τους πέρασε! Μέσα απ’ το κοινωνικόσκότος της αναγκαστικής καραντίνας, υπήρξε έναςποταμός από λαϊκές, σχεδόν καθημερινές διαμαρ-τυρίες, όπως αυτές των εργαζόμενων στην υγεία,στα σούπερ μάρκετ, στην εστίαση και τουρισμό, τωνεκπαιδευτικών και μαθητών, που συνεχίζονται. Κιεπίσης από μια πλειάδα κλάδων που σκεπάστηκαναπό το παρελκυστικό χράμι της ψευτοενημέρωσης.

Μεγαλειώδης υπήρξε η κινητοποίηση για τηναπεργιακή Πρωτομαγιά που οργανώθηκε από το ΠΑ-ΜΕ σε όλη τη χώρα, παρ’ όλη την απόφαση της κυ-βέρνησης για μετάθεση της ημερομηνίας σε μια βου-

βή «επέτειο» ανθέων. Ειδικά η εμ-βληματική διαμαρτυρία στην Πλα-τεία Συντάγματος –με την τήρησητων μέτρων προφύλαξης– έδειξε τηλαϊκή θέληση. Και ενώ τα εδώ ΜΜΕκακοχαρακτήρισαν το γεγονός ή τή-ρησαν σιγήν ιχθύος, ωστόσο τα βίν-τεο για την εκδήλωση ταξίδεψαν,με εκατοντάδες αναρτήσεις, σεόλον τον κόσμο.

Επίσης σημαντικές και συνεχείςυπήρξαν οι κινητοποιήσεις των εργα-ζόμενων στο χώρο της Τέχνης καιτου Πολιτισμού, όπως και η δημοσί-ευση πάνω από 2500 υπογραφών καιθυροκόλλησή τους στο Υπ. Πολιτι-σμού, καθώς οι περισσότεροι τουκλάδου είχαν εξαιρεθεί από τις απο-ζημειώσεις «ειδικού σκοπού». Κορυ-φαίες διαμαρτυρίες ήταν στις 7 και 9του Μάη και βέβαια συνεχίζουν…

Έτσι λοιπόν, η παρούσα έκδοσητου περιοδικού μας αφιερώνεται μ’ευχαριστίες σε όλους εκείνους που,μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες συνθή-κες, διεκδίκησαν δικαιώματα ζωήςκαι ανθρωπιάς.

Η Φωνή μας σε συνθήκες Καραντίνας χωρίς Σουρντίνα

Σαν τότε… σελ. 2Αρθρογραφία σελ. 3-5 Στην Καραντίνα σελ. 6-12 Επικαιρότητα σελ. 13-23 Νέα από την ΕΕΛ σελ. 24 Μορφές του πνεύματος

Φώτης Αγγουλές σελ. 25-28

Μορφές που έφυγαν σελ. 29-32 Επετειακά σελ. 33-41 Η πένα συνεργατών σελ 42-54 Βιβλιοπαρουσίαση σελ. 55-59 Ο Παρατηρητής σελ. 60

Διαβάστε

~ 2 ~

Φωνή ΛογοτεχνώνΤριμηνιαίο Περιοδικό

Έκδοση ΑΠΕΛΣ

Τεύχος 27ο – Τρίτη Περίοδος

ΜΑρΤΗσ - ΑΠριΛΗσ - ΜΑΗσ

2020

Ηλεκτρονική Διεύθυνση:

email:

flogotexnwn@yahoo.gr

ιστότοπος:

ISSUU.com/fonilogotexnwn

Επιμέλεια Έκδοσης

& Σελιδοποίηση:

Γιάννης Α. Μαντάς

Ομάδα Σύνταξης:

Παναγιώτης Καραβασίλης

Τίτος Κοκκινέας

και

συνεργαζόμενοι

Λογότυπο Εξωφύλλου:

Γιάννης Α. Μαντάς

Εκτύπωση - Βιβλιοδεσία: σΥΝΘΕσΗ

Κιάφας 3 & Ακαδημίας, Αθήνα Τηλ. 210 3813838

ΜΑΡΤΗΣ Γεννιούνται

1553 (29.3) ο Κρητικός ποιητής Βιτσέν-τζος Κορνάρος. 1842 (1.3) ο ζωγράφοςΝικόλαος Γύζης. 1851 (4.3) ο μεγάλοςΈλληνας λογοτέχνης Αλέξανδρος Πα-παδιαμάντης. 1872 (13.2) ο λογοτέχνης,ποιητής και μεταφραστής ΚωνσταντίνοςΘεοτόκης. 1884 (15.3) ο ποιητής Άγγε-λος Σικελιανός. 1888 (16.3) ο λογοτέ-χνης Κοσμάς Πολίτης (Παρασκευάς Τα-βελούδης). 1904 (4.3) ο συγγραφέαςΗλίας Βενέζης (Ηλίας Μέλλος). 1907(8.3) στη Χαλκίδα ο μουσουργός ΝίκοςΣκαλκώτας. 1913 (13.3) ο ηθοποιός Λάμ-προς Κωνσταντάρας. 1920 (21.3) ο λαϊ-κός συνθέτης και δεξιοτέχνης τουμπουζουκιού Μανώλης Χιώτης. 1922(5.3) ο Ιταλός συγγραφέας και σκηνο-θέτης Πιερ Πάολο Παζολίνι. 1938 (12.3)ο ποιητής, στιχουργός και πεζογράφοςΜάνος Ελευθερίου. 1938 (14.3) ο συν-θέτης Σταύρος Ξαρχάκος. 1939 (18.3) οσυνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος. 1952(17.3) ο συνθέτης Νίκος Ξυδάκης.

Αποβιώνουν1934 (24.3) ο λαϊκός ζωγράφος Θεόφι-λος (Θεόφιλος Χατζημιχαήλ). 1942 (10.3)ο ποιητής Γιάννης Γρυπάρης. 1958 (27.3)ο πεζογράφος Δημοσθένης Βουτυράς,1964 (28.3) ο κομμουνιστής ποιητής Φώ-της Αγγουλές. 1967 (10.3) ο ρεμπέτηςΓιώργος Μπάτης. 1970 (10.3) ο ηθοποιόςΒασίλης Αυλωνίτης. 1978 (11.3) η τρα-γουδίστρια και ηθοποιός Σοφία Βέμπο.1988 (17.3) ο τραγουδοποιός ΝικόλαςΑσιμος. 1992 (10.3) ο σημαντικός λαϊκόςσυνθέτης και τραγουδιστής ΓιώργοςΖαμπέτας. 1992 (30.3) ο Έλληνας αρχαι-ολόγος Μανώλης Ανδρόνικος. 1994 (6.3)η ηθοποιός και πολιτικός Μελίνα Μερ-κούρη. 1996 (18.3) ο μεγάλος Ελληναςποιητής Οδυσσέας Ελύτης (ΟδυσσέαςΑλεπουδέλης) - Νόμπελ Λογοτεχνίας1979. 2005 (12.3) ο λαϊκός συνθέτηςΣταύρος Κουγιουμτζής. 2005 (29.3) οποιητής Μίλτος Σαχτούρης. 2006 (4.3)η κινηματογραφίστρια και πρώτη Ελλη-νίδα σκηνοθέτιδα, Μαρία Πλυτά. 2011(29.3) ο θεατρικός συγγραφέας ΙάκωβοςΚαμπανέλλης.

ΑΠΡΙΛΗΣΓεννιούνται

1798 (8.4) ο ποιητής Διονύσιος Σολωμός.1863 (29.4) ο Έλληνας ποιητής Κ.Π. Κα-βάφης. 1889 (23.4) ο λογοτέχνης Βασί-λης Ρώτας. 1902 (1.4) η ποιήτρια ΜαρίαΠολυδούρη. 1911 (30.4) ο ποιητής ΝίκοςΓκάτσος. 1916 (23.4) ο ζωγράφος Γιάν-νης Μόραλης. 1922 (20.4) ο ποιητής Τά-σος Λειβαδίτης. 1922 (7.4) ο λαϊκός συν-θέτης Απόστολος Καλδάρας. 1926 (13.4)η ηθοποιός Έλλη Λαμπέτη (Ελένη Λού-κου). 1947 (13.4) ο μουσικοσυνθέτηςΘάνος Μικρούτσικος.

Αποβιώνουν1614 (7.4) ο ζωγράφος Δομήνικος Θεο-τοκόπουλος (Ελ Γκρέκο). 1616 (23.4) ο

μεγάλος Αγγλος δραματουργός ΟυίλιαμΣαίξπηρ. 1894 (22.4) ο πεζογράφος καιποιητής Κώστας Κρυστάλλης. 1896(15.4) ο ποιητής και πεζογράφος Γεώρ-γιος Βιζυηνός (Γεώργιος Μιχαηλίδης).1910 (30.4) ο Έλληνας λογοτέχνης ΖανΜορεάς (Ιωάννης Παπαδιαμαντόπου-λος). 1930 (29.4) (αυτοκτόνησε) η ποι-ήτρια Μαρία Πολυδούρη. 1935 (18.4) οελληνικής καταγωγής Ρουμάνος συγ-γραφέας Παναΐτ Ιστράτι (Παναγής Βαλ-σάμης). 1941 (27.4) Αυτοκτονεί η συγ-γραφέας Πηνελόπη Δέλτα. 1959 (20.4)ο γλωσσολόγος Μανώλης Τριανταφυλ-λίδης. 1961 (28.4) ο μαρξιστής ιστορικόςΓιάννης Κορδάτος. 1962 (3.4) ο πρωτερ-γάτης της ελληνικής κλασικής μουσικήςΜανώλης Καλομοίρης. 1973 (8.4) ο Ισπα-νός κομμουνιστής ζωγράφος ΠάμπλοΠικάσο. 1984 (13.4) ο ηθοποιός Διονύ-σης Παπαγιαννόπουλος. 1990 (8.40 ολαϊκός συνθέτης Απόστολος Καλδάρας.1999 (20.4) ο ηθοποιός Νίκος Ρίζος. 2000(7.4) ο λαϊκός συνθέτης Άκης Πάνου.2008 (27.4) χτυπημένος από τον καρκί-νο, ο Κύπριος μουσικοσυνθέτης ΜάριοςΤόκας. 2012 (17.4) ο μεγάλος λαϊκόςκαλλιτέχνης Δημήτρης Μητροπάνος.

ΜΑΗΣΓεννιούνται

1811 (1.5) ο σατιρικός ποιητής και συγ-γραφέας Ανδρέας Λασκαράτος. 1854(15.5) ο δημοτικιστής, φιλόλογος καισυγγραφέας Ιωάννης Ψυχάρης. 1878(10.5) ο ζωγράφος Κωνσταντίνος Παρ-θένης. 1887 (3.5) η ηθοποιός Μαρίκα Κο-τοπούλη. 1894 (22.5) η κομμουνίστριαλογοτέχνης Έλλη Αλεξίου. 1905 (10.5)ο λαϊκός συνθέτης Μάρκος Βαμβακά-ρης. 1907 (27.5) ο ποιητής Νικόλας Κά-λας (Νικόλάος Καλαμάρης). 1922 (29.5)ο κορυφαίος συνθέτης και αρχιτέκτο-νας Ιάννης Ξενάκης. 1927 (29.5) ο ηθο-ποιός Θανάσης Βέγγος.

Αποβιώνουν1885 (22.5) ο Γάλλος συγγραφέας Βί-κτωρ Ουγκώ. 1965 (5.5) 1965 ο τραγου-διστής Νίκος Γούναρης. 1977 (31.5)1977 ο κομμουνιστής λογοτέχνης, θε-ατρικός συγγραφέας και μεταφραστής,εμπνευστής και ψυχή του «θεάτρου τουβουνού» Βασίλης Ρώτας. 1990 (11.5) ολαϊκός τραγουδιστής Στράτος Διονυσί-ου. 1992 (12.5) ο ποιητής Νίκος Γκάτσος.1996 (3.5) ο διακεκριμένος Έλληνας κι-θαρίστας Δημήτρης Φάμπας. 1999 (5.5)ο κομμουνιστής ηθοποιός Βασίλης Δια-μαντόπουλος. 2001 (24.5) η πεζογράφοςκαι θεατρική συγγραφέας ΜαργαρίταΛυμπεράκη. 2006 (4.5) ο σκηνοθέτης,ηθοποιός και συγγραφέας Αλέξης Δα-μιανός. 2009 (9.5) ο καλλιτέχνης του θε-άτρου σκιών Ευγένιος Σπαθάρης. 2011(3.5) Έφυγε από την ζωή, ο καλός άν-θρωπος του ελληνικού σινεμά, ο Θανά-σης Βέγγος.

~~~~~~~~

Σαν ΤοΤε…

Η Φωνή Λογοτεχών στην έντυπη μορφή της

στηρίζεται στις προσφορές συνεργατών και φίλων

~ 3 ~

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ 2020

ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ

Οι απόψεις άλλων συγγραφέων για τη George Sand Με όλη την επιφύλαξη για λόγους υποκειμενικότηταςέχει ενδιαφέρον να δούμε κάποιες γνώμες για τηΣάνδη μεγάλων αντρών στοχαστών, συγγραφέων. ΟHippolyteTaine (1828-1893, κριτικός-ιστορικός) τηναποκαλεί «μία εκ των σημαντικότερων συγγραφέωντης γενιάς της», ο Ernest Rénan (1823-1892,φιλόσοφος-ιστορικός-συγγραφέας) τη θεωρεί «τονπιο μεγάλο συγγραφέα του αιώνα» που «ο θάνατόςτης μου φαίνεται σαν να μικραίνει την ανθρωπότητα.Υπήρξε ο ποιητής που έδωσε σάρκα στις ελπίδες μας,στους καημούς μας, στα σφάλματά μας, στουςβόγκους μας», ενώ τα λόγια του Alexandre Dumas(1802-1870, συγγραφέας) αποπνέουν κάποιο δέοςαποκαλώντας την «πνεύμα ανδρόγυνο που συνενώνειτη ρώμη του άνδρα και τη χάρη της γυναίκας» με, σαντη Σφίγγα, «πρόσωπο γυναίκας, νύχια λιονταριού καιφτερά αετού». Ο Heinrich Heine (1797-1856, Γερμανόςποιητής) την εκτιμά ως απεριόριστα ανώτερη τουΒικτώρ Ουγκό (1802-1885, συγγραφέας), ο GustaveFlaubert (1821-1880, συγγραφέας) τη θεωρούσεευφυϊα, χαρακτηρισμός που θα τον χρησιμοποιούν γιατη Σάνδη και οι Alfred de Musset (1810-1857, ποιητής,μυθιστοριογράφος), Chateaubriand (1768-1848, συγ-γραφέας), Pier-Jean Béranger (1780-1857, ποιητής) καιVictor Hugo. Ο Victor Hugo την αποκαλεί και αθάνατηλέγοντας στα Γράμματα ενός ταξιδευτή, 1837 «Για ναείναι κανείς αληθινός ποιητής πρέπει να είναισυγχρόνως καλλιτέχνης και φιλόσοφος». Ο Honoré deBalzac (1799-1850, συγγραφέας) τον οποίο η Σάνδηείχε κρίνει ως «απαράμιλλο μάστορα στην τέχνη τηςπεριγραφής της σύγχρονης κοινωνίας και τηςσημερινής ανθρωπότητας» της αποδίδει με τη σειράτου κάποια εκτίμηση λέγοντας «Είναι γεμάτη πνεύμακαι ζει μια ζωή ασύγκριτη, δεν μπορούμε να τησυγκαταλέγουμε στις συνηθισμένες υπάρξεις». ΟCharles Baudelaire (1821-1867, ποιητής) δεν έκρυβε τοθαυμασμό του για αυτήν. Ο Θιοντόρ Ντοστογιέφσκι(1821-1881) τη βρίσκει «σχεδόν μοναδική λόγω τουσθένους του πνεύματός της και του ταλέντου της».Στον Ντοστογιέφσκι θα σταθούμε λίγο περισσότερο,γιατί την αποκάλεσε και «μητέρα του ρώσικουμυθιστορήματος», χαρακτηρισμός που με την πρώτηματιά κάνει εντύπωση, αφού γνωρίζουμε τα αντι-δυτικά αισθήματα του Ρώσου κολοσσού και γενικά ηισχυρή τάση στην ορθόδοξη τσαρική Ρωσία ναθεωρούν τη «Δύση» παρακμασμένη, άθεη, διε-φθαρμένη. Σύμφωνα με ερευνητές η επίδραση τηςΣάνδης πάνω σε συγγραφείς της Ρωσίας του 19ουαιώνα, όπως στους Γκόγκολ, Ντοστογιέφσκι, Τολστόικαι Τουργκένιεφ ήταν μεγάλη και μάλιστα λέγεται ότιένα κομμάτι σλάβικης ψυχής στη Σάνδη από τουςΠολωνούς προγόνους της δεν είναι άμοιρο ευθύνης.Ο Ντοστογιέφσκι περισσότερο από τους άλλους είχεσυνειδητοποιήσει αυτή τη συγγένεια. Λίγο πριν απότο θάνατό του έγραψε ένα άρθρο για τη George Sandαπό το οποίο ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα: «Η

εμφάνιση της George Sand στηλογοτεχνία συμπίπτει με τα πρώταχρόνια των νιάτων μου. Πρέπει νασημειώσουμε ότι σ’ εκείνη τημακρινή εποχή τα μυθιστορήματαήταν σχεδόν τα μόνα έργα πουεπιτρέπονταν στη Ρωσία, ενώ όλατα άλλα, όπως και σχεδόν κάθεσκέψη, ιδιαίτερα η από τη Γαλλίαπροερχόμενη, ήταν αυστηράαπαγορευμένη. Ό,τι λοιπόνδιείσδυε στη Ρωσία υπό τη μορφή μυθιστορήματοςόχι μόνο υπηρέτησε με τον ίδιο τρόπο την υπόθεση,αλλά ίσως με τον πιο επικίνδυνο τρόπο τουλάχιστοναπό άποψη εποχής, διότι είναι πολύ πιθανόν οιάνθρωποι που επιθυμούσαν να διαβάσουν Louis Rey-baud (1799-1879, πολιτικός, οικονομολόγος,δημοσιογράφος, Α.Ι.) να μην ήταν πολλοί, ενώ οιαναγνώστες της George Sand ήταν χιλιάδες. Οι ίδιοιοι αναγνώστες ήξεραν να βρουν μυθιστορήματα παρ’όλο που προσπαθούσαν να μας φυλάξουν με τέτοιαεπιμέλεια. Η μεγάλη μάζα των αναγνωστών,τουλάχιστον σε μας προς τα μέσα της δεκαετίας του40, ήξερε ότι η George Sand ήταν μία από τους πιοφωτεινούς, τους πιο αλύγιστους, τους πιο τέλειουςπρωταθλητές εκείνης της κατηγορίας των δυτικώνσυγγραφέων οι οποίοι με την εμφάνισή τους είχαναρχίσει να αρνιούνται όλες τις «πραγ- ματικέςκατακτήσεις» που είχε τελικά φέρει η αιματηρήγαλλική επανάσταση ή, για να τα πούμε πιοακριβολογημένα, η ευρωπαϊκή επανάσταση του τέλουςτου 18ου αιώνα. Ένας καινούργιος λόγος είχε ξαφνικάακουστεί, καινούργιες ελπίδες είχαν αναδυθεί,κάποιες ανακοίνωναν με υψωμένη φωνή ότι η πρόοδοςείχε σταματήσει, άχρηστη και στείρα, ότι τίποτα δενείχε αποκτηθεί με την πολιτική αλλαγή των νικητών,ότι έπρεπε να συνεχιστεί, ότι η αναγέννηση τηςανθρωπότητας όφειλε να είναι ριζική, πλήρης. Εκείνηβρίσκεται επικεφαλής αυτής της εξέλιξης».

Πρέπει να δούμε τις ως άνω εκτιμήσεις στο φόντοτης εποχής, όπου το γυναικείο φύλο ήταν ακόμα πολύαπαξιωμένο. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια η εκτίμηση της«παρέας» των αντρών δημιουργών ήταν εντυπωσιακή.Η γυναίκα δεν είχε δικαίωμα ψήφου, δεν είχε πρόσ-βαση σε δημόσιες υπηρεσίες, στην πολιτική ζωή, σεανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα, όλα αντρικάπρονόμια κι όμως η Σάνδη έσπασε τον ασφυκτικό κλοιότης ιστορικής αφάνειας, ανακατεύτηκε στην πολιτικήαποκτώντας εκτίμηση, μένοντας στην ιστορία σανάνθρωπος του πνεύματος και των γραμμάτων πουάνοιξε δρόμους.

Άλλοι τομείς της δράσης της Εν τάχει θα σταθούμε σε κάποια ζητήματα με τα οποίαη George Sand είχε ασχοληθεί και στα οποία είχεαναπτύξει θεωρία. Κι εκεί η σκέψη της διαπνέεται απόσοσιαλιστικό ουτοπισμό πάντα με κείνη τη χροιά ενόςχριστιανικού μοραλισμού.

Φεμινισμός και (α)-παιδεία Δεν ήταν η μόνη, ούτε σήμερα, να θεωρεί κεντρικό

Η GEORGE SAND (1804-1876) Ως χαρακτηριστική μορφή της ιδεολογικής αναζήτησης της Γαλλίας του 19ου αιώνα

της Άννεκε Ιωαννάτου

~ 4 ~

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ τ. 27

πυλώνα της ανθρώπινης συγκρότησης και καλλι-έργειας την παιδεία. Από διάφορα αποσπάσματα πουείδαμε, προκύπτει η στάση της απέναντι στοναμόρφωτο λαό σαν μητέρα παιδαγωγός. Παρ’ όλες τιςαπογοητεύσεις της των 1848, 1851 και 1871, για τιςαποτυχίες των οποίων θεωρούσε ότι φταίει η α-παιδείατου λαού, επιμένει στο καθολικό δικαίωμα ψήφου πουδεν ήταν και τόσο καθολικό, διότι απόκλειε τιςγυναίκες. Η Σάνδη, παρ’ όλο που ήταν γυναίκα,συμφωνούσε σ’ αυτό: δεν ήταν υπέρ του δικαιώματοςψήφου των γυναικών για τον ίδιο λόγο που δενθεωρούσε το λαό ώριμο για κάτι τέτοιο. Ούτε τουλαού, αλλά ούτε των γυναικών δεν αναπτύσσεται ηνοημοσύνη αταξικά συγκρίνοντας τις γυναίκες με τουςφτωχούς: «Υπάρχουν μυστηριώδεις και βαθιέςσυγγένειες ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο υπάρξεις, τοφτωχό και τη γυναίκα. Ούτε ο φτωχός, ούτε η γυναίκαέχει μυηθεί στην ισότητα μέσα από την παιδεία…»Επισημαίνοντας πολύ συχνά αυτό που ονομάζει«υπερτροφία της καρδιάς» στις γυναίκες, αγγίζονταςκάποιες αλήθειες: «Η γυναίκα είναι φτωχή κάτω απότο καθεστώς μιας κοινότητας της οποίας αφεντικόείναι ο άντρας της. Ο φτωχός είναι γυναίκα, διότι στηνοημοσύνη του έχουν απαρνηθεί την παιδεία, τηνανάπτυξη και μόνο η καρδιά ζει μέσα του». Πολλάέχουν γραφτεί και ειπωθεί για την διαταξικήδιαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον εγκέφαλο (τονάντρα) και το συναίσθημα (τη γυναίκα) που έχεικαλλιεργηθεί στους αιώνες των ταξικών κοινωνιών μεταξικές διαφοροποιήσεις (έτσι ο λαός στο σύνολό τουείχε στερηθεί παιδεία μέχρι τον 20ο αιώνα, περίπου,και αυτό οδήγησε τη Σάνδη στην εξομοίωση τουφτωχού με τη γυναίκα). Βέβαια, τα κορίτσια τωνανώτερων τάξεων λάμβαναν παιδεία, αλλά η Σάνδηδεν αγνοεί, ότι η εκπαίδευση που παρέχεται στακορίτσια των προνομιούχων τάξεων, είναι ανεπαρκήςκαι ρηχή και σκόπιμα πολύ κατώτερη της εκπαίδευσηςπου παρέχεται στα αγόρια. Η αστική τάξη θέλειεκπαίδευση για τα κορίτσια για να γίνουν καλύτερεςμητέρες. Ωστόσο, η Σάνδη λόγω της θέσης της υπέρτου αποκλεισμού των γυναικών από το καθολικόδικαίωμα ψήφου και της άποψής της να απέχει ηγυναίκα από την πολιτική ζωή, γιατί δεν είναι ώριμεςοι καταστάσεις για κάτι τέτοιο, ήρθε σε σύγκρουσημε το γυναικείο κίνημα των ημερών της. Παρ’ όλα αυτά,στο έργο της Ο σύντροφος (1842) οι σοσιαλιστικέςδιεκδικήσεις πάνε χέρι χέρι με τις φεμινιστικές. ΗΣάνδη δεν χωρίζει το σοσιαλισμό από το φεμινισμό,αλλά οι απαιτήσεις παρουσιάζονται αρκετάπεριορισμένες. Μάλλον η Σάνδη όφειλε να ήτανπροσεκτική στην εποχή της και μην ξεχνάμε ότι ακόμακαι η Διακύρηξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου τηςΓαλλικής Επανάστασης δεν περιλάμβανε τις γυναίκες.Δεν ήταν εύκολο να προχωρήσει πολύ στο θέμα αυτό.Στο ως άνω έργο οι πρωταγωνιστές εύχονται οεργάτης και η γυναίκα να δημιουργήσουν μια νέακοινωνία. Αυτό και μόνο ήταν η αιτία να προσβάλουντη Σάνδη με σφοδρότητα… Η Σάνδη έχει καθαρήάποψη για το θετικό ρόλο της εργασίας για τη γυναίκακαι οραματίζεται την οικονομική ισότητα ανάμεσα σταδύο φύλα, αλλά... όχι ακόμα. Συμβουλεύει στιςγυναίκες να ξεσηκώνονται μέσω της εργασίας τους.

Η ίδια στο Η ιστορία της ζωής μου ομολογεί ότι συχνάέχει αισθανθεί ταπεινωμένη ως γυναίκα. Πάνταδιάβαζε πολύ και η κατωτερότητα που αποδίδεται στηγυναίκα στα φιλοσοφικά έργα κατά τη διάρκεια τωνπερασμένων αιώνων, αλλά και στη Βίβλο, πάντα τηξεσήκωνε. Η γνώμη και τα αποφθέγματα αντρώνφιλόσοφων, στοχαστών, συγγραφέων που μπήκαν στηγραπτή ιστορία είναι στη μεγάλη πλειονότητά τουςαπαξιωτικά για το γυναικείο φύλο και η Σάνδηκαταλάβαινε ότι πολλά πρέπει να γίνουν ακόμα μέχρινα αλλάξει.

Το ζήτημα της ιδιοκτησίας Και στο θέμα αυτό η Σάνδη δεν ξεφεύγει από τα όριαμιας ουτοπικής σοσιαλιστικής ανάλυσης. Ακολουθείουσιαστικά τον Pierre Leroux (1797-1871, φιλόσοφος,οικονομολόγος) και μάλιστα το έργο του Γη, όπωςεπηρεάστηκε και από το έργο Ουρανός του Jean Rey-naud (1806-1863, σοσιαλιστής φιλόσοφος), το Σύμπαντου Gottfried Leibniz (1646-1716, Γερμανός φιλόσοφος)και το Φιλανθρωπία του Robert de Lamennais (1782-1854, ιερέας, πρόδρομος του κοινωνικούκαθολικισμού, πολιτικός, φιλόσοφος, συγγραφέας).Με λίγα λόγια: αναδιανομή της ιδιοκτησίας με άξονατη συλλογικότητα, αλλά χωρίς να θίξει την ατομικήιδιοκτησία. Η Σάνδη έχει χαρίσει πολλά σε άλλουςπιστεύοντας ότι οι σοσιαλιστές πρέπει να παραιτηθούναπό τα αγαθά τους για το καλό του συνόλου καισυμβουλεύει τους πλούσιους να μην αργήσουν ναδώσουν. Ωστόσο, η ατομική ιδιοκτησία δεν πρέπει ναεξαφανιστεί τελείως και ο «κοινωνικός κομμουνιστής»δεν πρέπει να διεκδικήσει παρά μόνο εκείνο που ανήκειστο κοινό δίκαιο: «Μια κοινωνία δίκαιη που αντέχειστο χρόνο θα είναι εκείνη που η δημόσια ιδιοκτησίαθα περιορίζει την ιδιωτική ιδιοκτησία […] που θακρατήσει την κοινή και κοινωνική ιδιοκτησία. […]Αυτήη ευτυχισμένη ισορροπία έχει προοδευτικάκαταστραφεί από το πνεύμα και τον πυρετό τηςκερδοσκοπίας» που είναι υπεύθυνη για την«αυξανόμενη εξαθλίωση, ενώ αυξάνονται τα πλούτη».Αλλά προειδοποιεί τον Αύγουστο του 1848 «Αν ηατομική ιδιοκτησία πρέπει να εξαφανιστεί, δεν θα είναιποτέ με τρόπο απόλυτο […] Η απόλυτη κοινότητα δενμου φαίνεται να υπάρχει στην αληθινή φύση τουανθρώπου, στις ανάγκες του, ούτε στα καθήκοντά του.Κακώς λοιπόν θα ψάχναμε την ισότητα στην απόλυτηκαι άμεση κοινότητα».

Δεν θα μας κάνει εντύπωση ότι η Σάνδη σαν πνεύμαενάντια σε κάθε αδικία, εξεγειρόταν ενάντια σε κάθεμορφή δουλείας, όπως αυτή των μαύρων σκλάβων στιςαποικίες. Στους πολιτικούς συλλογισμούς τηςσυναντούμε την ανησυχία της σχετικά με τηναποικιοκρατία προβλέποντας τις μετέπειτα εξελίξειςαπό πολύ νωρίς.

Συμπερασματικά Η George Sand χωρίς καμία αμφιβολία ανήκει στοπάνθεον των πνευματικών δημιουργών που ώθησαντην ιστορία μπροστά και επειδή ήταν γυναίκα έβαλεμια παραπάνω διάσταση, γιατί είχε να παλέψει επιπλέονμε τις προκαταλήψεις και τις «σκουριές» της κοινωνίαςαπέναντι στο φύλο της, αφού –κακά τα ψέματα–δύσκολα γίνεται αποδεκτή μια γυναίκα έξω από τονπαραδοσιακό της ρόλο στον τομέα του στοχασμού. Γι’

~ 5 ~

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ 2020

αυτό σαν γυναίκα στην εποχή της (και στη δική μαςακόμα δεν έχει ξεπεραστεί τελείως παρ’ όλες τιςπροόδους) με το να πάρει θέση στο ιστορικό προσκήνιοπαράγοντας θεωρία έχει δώσει αυτό το παραπάνω πουδύσκολα αναγνωρίζεται. Το έργο της αξίζειπερισσότερη και βαθύτερη μελέτη.

Πηγές: – Καρλ Μαρξ, Η αθλιότητα της φιλοσοφίας, Εκδ. ‘Γερ.Αναγνωστίδης’– George Sand, Histoire de ma vie, Editions Stock

-George Sand, De geschiedenis van mijn leven, Feminis-tische Uitgeverij Sara– Francine Mallet, George Sand, Editions Bernard Gras-set– Γεωργία Σάνδη (1804-1876), Η ζωή και το έργο της,στη σειρά «Πορτρέτα», Εκδόσεις Printa– “Είμαι κομμουνίστρια και ονομάζομαι ΓεωργίαΣάνδη», άρθρο της Ζωής Βαλάση στον ‘ΚυριακάτικοΡιζοσπάστη’ της 19 Δεκεμβρίου 2004

Άννεκε Ιωαννάτου

Έθελ και Τζούλιους Ρόζεμπεργκ. Υπήρξαν, θύματατων μηχανισμών της τρομοκρατίας των ΗΠΑ. Πριν από69 χρόνια, στις 6 Μάρτη του 1951, άρχιζε στο δικα-στήριο της Νέας Υόρκης η δίκη του ζεύγους Ρόζεμ-περγκ, των συγκρατούμενών τους. Εντεταλμένος δι-καστής - της κυβέρνησης Αϊζενχάουερ - ήταν ο αδί-στακτος Ίρβινγκ Κάουφμαν. Σε μια δίκη «κατασκοπίας»όπου δεν κρατήθηκαν ούτε τα προσχήματα. Σε 14 μέ-ρες η ετυμηγορία ήταν θάνατος. Παρά τις παγκόσμιεςαντιδράσεις του παγκόσμιου προοδευτικού κινήματος,οδηγούνταν οι αθώοι Ρόζεμπεργκ στην ηλεκτρική κα-ρέκλα -- των φυλακών Σιγκ - Σιγκ -- στις 19/6/1953, σαν«κατάσκοποι»... προς «όφελος» της τότε ΣοβιετικήςΈνωσης! Μια υπόθεση που σχεδιάστηκε απ' τις καταχ-θόνιες μυστικές υπηρεσίες του FBI, για να δικαιολο-γήσουν στην αμερικανική κοινή γνώση το βρώμικο ιμ-περιαλιστικό πόλεμο στην Κορέα. Εκεί, τότε στις ΗΠΑοι αντισυνταγματικοί νόμοι του Τζόζεφ Μακάρθι, δίω-καν κάθε δημοκρατική φωνή.

Η «συνωμοσία προς παροχή ατομικών μυστικών ειςτην Σ. Ένωση» ήταν μια νέα υπόθεση Ντρέιφους, μιανέα ιστορία Σάκο, Βαντζέτι! Έπρεπε το αμερικανικόκατεστημένο να χτυπήσει το Κομμουνιστικό ΚόμμαΑμερικής. Ήταν μέλη τα δύο Εβραιόπουλα, Έθελ -Τζούλιους. Προσφυγόπουλα των φτωχογειτονιών Ιστ-Σεντ της Ν. Υόρκης. Διώκονται με απολύσεις από τιςεργασίες που έκαναν. Γνώρισαν στο πετσί τους την«ποιότητα» του αμερικανικού «ονείρου! Τα σημειωμέ-να μαθηματικά προβλήματα του Ρόζεμπεργκ, από τονκαιρό που ήταν φοιτητής στο πανεπιστήμιο, ήταν αρ-κετά για να «θεμελιώσουν» το σενάριο της «εθνικο-φροσύνης». Τότε, το κλίμα ελέγχου, χειραγώγησηςτων προοδευτικών περιοδικών - εφημερίδων, ήταν σεημερήσια διάταξη από το μακαρθικό πογκρόμ. Γι' αυ-τούς που είχαν συμμετοχή σε δημοκρατικές ενέργειες.Για τους συγγενείς τους. Ο «Φάκελος Ρόζεμπεργκ» –πέρα από την παραβίαση των όρων της δίκης, τα χαλ-κευμένα στοιχεία του FBI, πριν από δεκαεπτά χρόνιαήρθαν στο φως της δημοσιότητας– (πλαστά ντοκου-μέντα) καταδείχνουν το πώς κατασκευάζονται οι κα-τηγορίες, από τους νοσηρούς εγκεφάλους της νέαςτάξης του αίματος.

Οι αθώοι, Έθελ και Τζούλιους (34 και 32 ετών)«έπρεπε» να θανατωθούν προς «παραδειγματισμόν»- όπως οι δύο Ιταλοί εργάτες Σάκκο και Βαντζέτι. Στις19 Ιουνίου 1953, οι ηλεκτρικές εκκενώσεις του ρεύ-ματος, θανάτωναν το ζεύγος. Όχι όμως τις φιλειρη-

νικές ιδέες τους. Εκεί, στις φτω-χογειτονιές του Ιστ-Σάιντ της Ν.Υόρκης έκαναν όνειρα για ένανκαλύτερο κόσμο. Στις φοβερέςφυλακές του Σιγκ-Σιγκ έγραφανποιήματα, όπως το «Σαν πεθάνου-με». «Θα μάθετε μια μέρα αγόριαμου, θα μάθετε/ γιατί αφήνουμετο σκοπό του τραγουδιού μας/ τοβιβλίο ανοιχτό,/ τις δουλειές ατέ-λειωτες/ κι αναπαυόμαστε κάτωαπ' τη γη./ Μην κλαίτε πια αγόρια μου, μην κλαίτε... Ηγη, παιδιά μου,/ θα νιώσει το χαμόγελο/ κι η πρασινάδαθα βλαστήσει πάνω στους τάφους μας./ Οι σκοτωμοίθα πάψουν κι ο κόσμος θα γνωρίσει τη χαρά στη συ-ναδέλφωση,/ την ειρήνη./ Δουλέψτε, χτίστε αγόριαμου./ Υψώστε/ ένα μνημείο στην αγάπη,/ στη χαρά,/στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια,/ στην πίστη/ που κρατή-σαμε για σας παιδιά μου, για εσάς...». Θύματα των τρο-μονόμων: Οι λαοί/ απλοί άνθρωποι. Τα κελιά του εχ-θρού/ τα σύγχρονα Νταχάου και η χειραγώγηση απ’ ταΜΜΕ στην υπηρεσία της απελευθέρωσης, πολλαπλα-σιάζουν τις φυλακές δίχως σύνορα.

Βίοι παράλληλοι: Ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ σε ανα-κοίνωσή του, τότε, έλεγε: «Αφού εξήτασα την υπόθεσητου ζεύγους Ρόζεμπεργκ , διαπίστωσα ότι "εκρίθη δι-καίως"! Δε συντρέχει καμία απόδειξις ή ελαφρυντικήπερίπτωσις που να δικαιολογεί τροποποίησιν των απο-φάσεών του. Κατά συνέπεια απεφάσισα, ότι προς τοσυμφέρον του λαού, το καθήκον μού υπαγορεύει ναμη μεταβάλω την ετυμηγορία των αντιπροσώπων τουδικαστηρίου...».

Σήμερα, το πολιτικό κατεστημένο του ιμπεριαλι-σμού στις ΗΠΑ, χαρακτηρίζει «τρομοκράτες», όσουςαντιπαλεύουν τα δολοφονικά σχέδιά τους. Ετοιμάζουνφυλακές δίχως σύνορα - νέα «Γκουαντάμο». Οι επι-δρομές, όταν απειλούνται τα γεωστρατηγικά τους συμ-φέροντα, βαφτίζονται «δίκην imperium», ως αγώναςτης διαρκούς «Ελευθερίας»!!! Τους είναι «απαραίτη-τος» ο βομβαρδισμός, η κονιορτοποίηση των χωριών,ανθρώπων, το φαρμάκωμα της γης, του αέρα - νερού,με πλουτώνιο. Μια σφαγή, «στεριώνει» την κυριαρχίατους: Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Ιράν, Συρία,Λιβύη, Κορέα, Κολομβία, Περού, Φιλιππίνες, είναι οπόλεμος, εναντίον όλων των λαών του κόσμου.

Παναγιώτης Καραβασίλης

Οι αθώοι… Η υπόθεση Ρόζεμπεργκ

~ 6 ~

ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ τ. 27

―Μάνα σου λέω δε μπορώ να μένω μες στο σπίτιμε διώξαν από τη δουλειά χωρίς αποζημίωσηγιατ’ ήρθε ο κορονοϊός και βρήκαν ευκαιρία

και μέ ’διωξαν οι άπονοι και τώρα τι θα κάνω; ―Μείνε παιδί μου σπίτι μας, θα δούμε τι θα κάνουμεέχει ο θεούλης και για μας, κάπως θα τα βολέψουμε.

―Έχει ο θεούλης μάνα μου μόνο για εργοδότες. Είναι αυτοί που νέμονται τα κέρδη απ’ τη δουλειά μας

να ζούνε να καλοπερνούν κι οι άλλοι να ψοφάμε. Δεν το μπορώ ρε μάνα μου γι’ αρπάχτρες να δουλεύωδεν το μπορώ δεν το βαστώ εφούσκωσε η καρδιά μου. ―Τα ξέρω Γιαννακούλη μου μα τί μπορείς να κάνεις;

Κάτσε στο σπίτι ήσυχος να δούμε τί θα γίνει! ―Δεν το μπορώ μανούλα μου δεν το αντέχω άλλοΕγώ ραγιάς δε γίνομαι, αστούς δεν προσκυνάω…

Θα πάρω το μεγάφωνο να βγω έξω στο δρόμονα τα φωνάξω δυνατά για να τ’ ακούσουν όλοι.

Να φτιάξω με συντρόφους μου ομάδα και λημέρι να βγαίνουμε κάθε φορά να τους τα λέμε χύμα.

Το είχε αποφασίσει πια κι άρπαξε τη ντουντούκα τουπου είχε γι’ άλλες μέρες εργατικές και λαϊκές

κάλεσε και το σκύλο του που τον φωνάζουν Μούργοτον έγραψε σ’ ένα χαρτί και βγήκαν στο σοκάκι.

Παντού οι δρόμοι έρημοι, διαβάτες λίγοι εδώ κι εκεί να περπατάνε σκυθρωποί φορώντας κάποιοι μάσκες.

Άρχισε ο Μούργος ν’ απορεί και όλο να γρυλίζει. κι ήταν αυτό το σύνθημα να ξεκινήσει ο Κούλης.

Σήκωσε το μεγάφωνο και πήρε δυο ανάσες: Τριαλαρά - τριαλαρό, λαρί λαλάκα - λιλαρό.

Ακούσατε ακούσατε, φίλοι καλοί και γείτονες. Ακούστε με τι θα σας πω εσείς μέσα στα σπίτια

γι’ αυτόν τον κορονοϊό που μας παιδεύει όλους… Άρχισε και το γαύγισμα δίπλα του ο Μούργος δυνατά

ο κόσμος ανησύχησε. ανοίξανε παράθυρα και άλλοι στα μπαλκόνια τους βγήκαν να δουν τι τρέχει.

―Ακούστε φίλοι μου καλοί, φίλοι και συμπολίτες ακούστε αυτά που ξέρουμε μα δεν τα μολογάμε.

Μας κλείσανε στα σπίτια μας με δίχως μεροκάματοκρατήσανε τους λιγοστούς που είναι υποτακτικοίκι εκεί τους ξεθεώνουνε απ’ το πρωί ως το βράδυ.

Έπεσε χειροκρότημα ψηλά απ’ τα μπαλκόνια.

Κάποιος το χέρι κούναγε κι έσκυψε απ’ το κάγκελο: ―Πέστα ωρέ χρυσόστομε για να τ’ ακούσουν κι άλλοι.

Τα ίδια έπαθα κι εγώ μα εμένα ποιός ν’ ακούσει! Κινάει ο Μούργος προπομπός να προχωράει με γαυγητά

κι ο Κούλης στη ντουντούκα του, πίσω του συνεχίζει: Ακούσατε - ακούσατε φίλοι καλοί και σύντροφοι.

Φτάσαμε στ’ απροχώρητο δεν παίρνει ο χρόνος άλλο. Η πανδημία η μόνιμη, που μας την λένε «νόμιμη»

είναι η εκμετάλλευση που μας τ’ αρπάζει όλα. Η κρίση η προηγούμενη μας έπνιξε για τα καλά:

Φόροι άμεσοι - φόροι έμμεσοι, μείωσαν κι επιδόματα παίρνουνε και απ’ το ΑΕΠ για ν’ αγοράζουν όπλα

«υπέρ Βωμών και Εστιών» συμμετοχής στο ΝΑΤΟ. Μας κόψαν τις συντάξεις μας, αρνήθηκαν τα δώρα σώσαμε εμείς τις τράπεζες κι όλο το σύστημά τους

η χώρα μας χρεώθηκε στους μεγαλολεφτάδες κι από την εργασία μας θε να πληρώνουμε αδρά

εμείς και τα παιδάκια μας για άλλα 60 χρόνια. Όλες οι κυβερνήσεις μας, αυτή κι οι προηγούμενεςμόνη έγνοια τους να προωθούν τον κερδοσκοπισμό. Και τώρα που μας πλάκωσε η πανδημία ξέσκεπους

φάνηκαν οι ατέλειες μεσ’ στα νοσοκομεία. Παινεύουν ψεύτικα γιατρούς και νοσοκόμους ήρωες που απάνω στις επάλξεις τους με δίχως όπλα άμυνας

είναι οι πιο ευάλωτοι απ’ τον αόρατο εχθρό. Κι αν μια ζωή πληρώνουμε για το δημόσιο σύστημα κρατήσεις από τους μισθούς γι’ ασφάλιση κι υγεία, για τρέχοντα νοσήματα δεν έχουμε ανταπόκριση: Αν σου φρακάρει η καρδιά απότομα και ξαφνικά και θέλεις «μπαλονάκι», σε στέλνουν σε ιδιωτικά

κι εκεί ξαναπληρώνονται αδρά οι κλινικάρχες. Αυτά είναι τα βρώμικα που πρέπει να γνωρίζουμε, να τα διαδίδουμε παντού και να τα αρνηθούμε…

Τ’ ακούτε φίλοι μου καλοί. Κλειστήκαμε στο σπίτι, ναι. Μα όμως δε σωπαίνουμε.

Μένουμε σε καραντίνα όχι όμως με σουρντίνα και δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτά που θά ’ρθουνε μετά.

Όταν της Υγείας η κρίση θά ’χει γίνει μια μεγάλη της οικονομίας κρίση, τότε θα μας λένε πάλι:

«Μείνε μέσα μη φωνάζεις μη μιλάς και μη γελάςπρέπει να το καταλάβεις κινδυνεύει η Ελλάς.»

Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΑΠ’ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΧΩΡΙΣ ΣΟΥΡΝΤΙΝΑΕλεγείο λαϊκοδημοτικό

~ 7 ~

ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ2020

Με άλλα λόγια κινδυνεύουν τα μεγάλα κέρδη τους. Αυτή ’ναι και η «ανθρωπιά» εκείνων που μας κυβερνούν.

Κάποιοι στα πεζοδρόμια είχαν στηθεί σε απόσταση κούναγαν το κεφάλι τους μιλώντας μεταξύ τους.

Κούναγε ο Μούργος την ουρά και τους χαμογελούσε. ―Πέστα καλέ μου άνθρωπε, φώναξε μια κυρούλα. Εγώ ’χω ένα μανάβικο και μού ’παν να το κλείσω.

Τους άκουσα το έκλεισα, το νοίκι όμως τρέχει και παραμένουν ανοιχτά όλα τα Σούπερ Μάρκετ.

Εκεί δουλεύει η κόρη μου απ’ το πρωί ως το βράδυπεθαίνει από τη δουλειά δίχως καμιά προφύλαξη

δίχως και να πληρώνεται για τις υπερωρίες… ―Όπως τα λες είναι κυρά κι ακόμα πιο χειρότερα. Κλειστήκαμε στα σπίτια μας να μην αρπάξουμε ιό

κι η προπαγάνδα έγινε στα μέσα ενημέρωσης καθημερνό προσφάι μας για να το τρώμε στα βουβά.

Λέν’ είναι αόρατος ο ιός ένας πανύπουλος εχθρός μη βγαίνετε μη σκέφτεστε κρυφτείτε μες στα σπίτια

και μέσα εκεί θα μάθετε να μη διαμαρτύρεστε. Σε καραντίνα βάλανε κι όλα τα συνδικάτα μας

και βρίζουν τους παππούδες μας από την τηλεόραση γιατί πάνε σε τράπεζες να πάρουνε συντάξεις.

Βεβαίως είν’ αόρατος αυτός ο κερατοϊός μα έγινε πιο ορατός ο άλλος ο αστείρευτος

ο μέγας και ο μόνιμος ο αρπαγοϊός τους. Αυτός να δεις τι αρπαγή αόρατα σου κάνει!

Και θα ’ναι καθημερινή πολύπλευρη κι αβάσταγη στην άλλη κρίση που έρχεται - του χρήματος την κρίση.

Αυτό θα είναι το αύριο… Γι αυτά προετοιμάζονται οι λάτρες του συστήματος.

Και του πλανήτη ο βιαστής κι εκατομυριούχος ο Τραμπ-τραμπούκος όρισε να έχουνε παντού γραμμή

«πρώτα την οικονομία και μετά τον άνθρωπο!», σύμφωνα με το σύστημα «Υγεία ίσον Εμπόρευμα».

Αυτό ήταν το μήνυμα σε όλης της γης τα κράτηγιατί αυτός εκπροσωπεί ιμπεριαλ-λιστρικό ιό.

Και δεν κοιτάει τα χάλια τους με τους νεκρούς χιλιάδες που φεύγουν καθημερινά και συνεχώς αυξάνονται τα φτωχαδάκια του σωρού που θάβονται ομαδικά.

Για κείνον πέρα βρέχει… Κι ο Τζόνσον του Βασίλειου που όριζε τ’ ανάλογα

κι είχε τους συνανθρώπους του σαν νά ’τανε αγέλη,μεσ’ στην αγέλη του άρπαξε κι αυτός τον κορονοϊό.

Τον σώσανε στα γρήγορα κι έμεινε πάλι να κοιτά από ψηλά κι αγέρωχα του κοπαδιού το δράμα.

Κι αλλοίμονο για τους φτωχούς χωρίς στον ήλιο μοίρα! Κι όλοι οι αστοί πολιτικοί, ασχέτως αν το κρύβουνε,

τα ίδια έχουν στο μυαλό - τα ίδια κι οι δικοί μας! Μόνη τους έγνοια να σωθεί το άθλιο σύστημά τους

και να επικρατεί παντού ο κερδοσκοπικός ιός.Αυτή ‘ναι η πεθυμιά τους.

Γιατί θέλουνε να βγούνε απ’ την κρίση κερδισμένοι όλ’ οι μεγαλολεφτάδες που τους είναι υπηρέτες

και καθόλου δεν τους νοιάζει - δεν τους καίγεται καρφί να πεθαίνουνε οι γέροι κι οι ανίατοι αρρώστοι, να γλυτώνουνε συντάξεις κι όλα τα επιδόματα

και οι άλλοι μες στη μούγκα να δουλεύουνε γι’ αυτούςόλοι διπλοφοβισμένοι με κοψοχρονιάς μισθούς.

Ετούτα έχουν για σκοπό. Κι όταν τελειώσει η κρίση αυτή θα μεγαλώσει η αρπαγή

και μια καινούργια ανάκαμψη του κερδοσκοπικού ιού που την προετοιμάζουνε θά ’ρθει να μας κυκλώσει.

Ήδη το προμηνύουνε η βία κι ο αυταρχισμός με μέτρα κατασταλτικά που τώρα έχουν πάρει

στέλνοντας και περίπολα για να μαζεύουν πρόστιμα… Ωωωπ! Καλομελέτα κι έρχεται!

Πάνω στην ώρα ακούστηκε ο βόμβος από μηχανή που εστάθη και παρκάρισε δίπλα στο πεζοδρόμιο.

Μούργο μου μας την πέφτουνε, έλα κοντά μου κι ήσυχα. Ο μπάτσος ξεκαβάλησε αφαίρεσε το κράνος του

και πήγε προς το μέρος τους κοιτώντας ερευνητικά. τον Κούλη και το σκύλο του.

―Πως λέγεσαι, τον ερωτά. Δώσε μου τα χαρτιά σου. ―Κούλη με λένε, του απαντά. Κι αυτός είναι ο Μούργος

και του ’δειξε ταυτότητα κι όλα τα σχετικά. ―Και τη ντουντούκα τί τη θες; Το σκύλο βγάζεις βόλτα. ―Τραγούδια λέω φωναχτά για να ξεσκάσουνε κι αυτοί

που πνίγονται ολημερίς κλεισμένοι μεσ’ το σπίτι. Τραγούδια που δε λέγονται τώρα στην τηλεόραση.

―Κι αφού πια δεν ακούγονται, εσύ από που τά ’μαθες; ―Είναι παλιά κι αξέχαστα, τά ’χω μελετημένα. Τραγούδια της παράδοσης, λαϊκοδημοκρατικά!

―Και τί ’σαι εσύ, τραγουδιστής του δρόμου καλλιτέχνης που σου πετάνε κέρματα και τα μαζεύει ο σκύλος;

Τον ρώτησε ειρωνικά δείχνοντας προς τ’ απάνω και πήρε μιαν απάντηση τέτοια που δεν περίμενε.

Στήθηκε ορθός στα πισινά ο Μούργος κι άρχισε Γαβ-Γαβ κάνοντας έτσι κάλεσμα στους θεατές ενάγυρα.

Πήραν χαμπάρι απ’ τα ψηλά κι άρχισαν να φωνάζουν: ―Άστον κυρ αστυφύλακα, είναι δικό μας το παιδί.

Άστονε άστονε, να ζεις. Δεν πείραξε κανέναν. Τραγούδια λέει όμορφα και μας διασκεδάζει!

Μπροστά στην υποστήριξη κούνησε αυτός τα χέρια του ήσυχα συμβιβαστικά και φόρεσε το κράνος.

Κρυφά ο Μούργος σήκωσε πίσω του το ποδάρι κι άρχισε να τον κατουρά στην μπότα με τινάγματα.

Ο Κούλης ανησύχησε, μέσα του όμως γέλαγε: Ήσυχα Μούργο, ήσυχα, μη βρούμε τον μπελά μας! Ο μπάτσος δεν κατάλαβε και τους αποχαιρέτησε

καβάλησε τη μηχανή κι έφευγε μακρυά τους ενώ ο Μούργος πίσω του μ’ απανωτά γαυγίσματα

τον έστελνε στον ’ξαπωδό… ―Μπράβοοο! χειροκροτούσανε με χάχανα οι άλλοι.

Χαμογελούσε ο σκύλος του κι ο Κούλης τονε χάιδευε. Πάμε, του είπε, όμορφε να παίξουμε πιο κάτω.

Φύσαγε να βγάζει βόμβους τη ντουντούκα του ο Κούλης κι ο Μουργος με γαυγίσματα και χοροπηδητά.

Κάποιοι απ’ τα πεζοδρόμια τους είχαν πάρει από κοντά Σχολιάζανε γελούσανε και τους επικροτούσανε.

Ακούσατε - ακούσατε… Πως μας πουλάνε φούμαρα κι ήρθαμε στ’ απροχώρητο

με τα έργα και τις μέρες των αστών πολιτικών. Λένε πως μας προστάτεψαν από τον κορονοϊό

και θέλουν να σεβόμαστε τους ίδιους και τα έργα τους και τη γνωστή πολιτική που μας έφτασε ως εδώ.

Μα ως εδώ και μη παρέκει! Τώρα μεσ’ στην πανδημία βρήκανε την ευκαιρία

να πάρουνε στα μουλωχτά και μέτρα αντεργατικά. Κι αρπάξαν αποθέματα από δικούς μας φόρους

και τά ’χωσαν σε Όμιλους των μεγαλολεφτάδων. Όχι για να μη χαθούνε θέσεις εργασιακές

μα να μην τους μειωθούνε τα συσωρευμένα κέρδη που τα έχουν μαζεμένα από τον ιδρώτα μας.

Κι ολημερίς πλασάρονται πως μας βοηθάνε τάχα μου, με μικροεπιδόματα που έδωσαν σ’ ελάχιστους.

Μα οι άνεργοι και άμισθοι και μισοαπασχολούμενοι τώρα πλέον έχουν γίνει εκατονταδοχιλιάδες.

Κι άσε το τί θα πάθουνε οι έκτακτοι κι οι μόνιμοι

~ 8 ~

ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ τ. 27

οι μαυροεργαζόμενοι σε σίτηση και τουρισμό! Εκεί θα κλάψουνε μανούλες…

Δώσαν και κάτι ψύχουλα στον χώρο του Πολιτισμού, σ’ αυτούς τους ολιγόμισθους κι ολοζωής ακάλυπτους

λογοτέχνες καλλιτέχνες μουσικούς και βοηθούς, μα εκεί να ιδείς τι άρπαγμα και ρίξιμο που γίνεται! Από παλιά στα θέατρα μονίμως στους ηθοποιούς

και τους συνεργαζόμενους οι πρόβες δεν πληρώνονται. Παιδεύονται ένα εξάμηνο να πληρωθούν το τρίμηνο

κι αυτό με μισερούς μιστούς. Πλασάρεται η λογική να μη διαμαρτύρονται

για να ’χουνε “ανάδειξη και να γενούν διάσημοι". Και παραμένουν έρμαια και μόνιμα αβοήθητοι

σ’ αιθουσάρχες καναλάρχες και λοιπούς εκδοτικούς που οργιάζουν πάνω τους κι έχουν μόνιμο μοτίβο: «Εσείς για τον πολιτισμό κι εμείς για την κονόμα»!

Αυτά τραβούν οι άμοιροι!… Και σ’ άλλους κλάδους άρχισαν τώρα καινούργια κόλπα.

Βρήκαν την τηλεκπαίδευση και την τηλεργασία να βάλλουν τους υπάλληλους να είναι σ’ απομόνωση

για να τους ξεπατώνουνε μ’ εντατικά ωράρια και να μην έχουν επαφή με άλλους συναδέλφους τους

να μιλούν ν’ αποφασίζουν για διεκδικήσεις τους. Τα ίδια θέλουν στα σχολειά τάχα για τ’ άρρωστα παιδιά

και το ζητούν επίμονα κάποιοι απ’ τους σχολάρχες: Να κάνουν την εκπαίδευση να είν’ εξ αποστάσεως και μες στην τάξη κάμερες να παρακολουθούνται,

μάθημα τηλεριάλιτι για να ελέγχονται όλοι! Κι όταν απ’ τη μαθητεία τα παιδιά βγουν στη δουλειά

νά ‘ναι πλέον εθισμένα στην απόλυτη εποπτεία… Και νά ’τανε μόνο αυτά! Μένετε ανέπαφοι, μας λέν’

χωρίς φιλιά και αγκαλιές, δίχως μια χειραψία αλλιώς θά ’χετε πρόστιμα και θα είναι αυστηρά.

Σε λίγο θα μας βάλουνε κάμερες και στον καμπινέ και ίσως να επιβάλλουνε ακόμα και το τηλεσέξ!

να γίνουμε όπως κι αυτοί βλαμμένοι και ανώμαλοι… Όρτσα όλοι οι θεομπαίχτες που θέλετε να μάθουμε

να μένουμε πάντα βουβοί και μας έχουνε ζαλίσει και Υγεία και Παιδεία και τον Έρωτα!…

Γέλια χειροκροτήματα και τό ’ριξαν οι θεατές στις πλάκες τους τις λαϊκές βρίζοντας και μουτζώνοντας

όχι αόρατον εχθρό, μα τον γνωστό τους ορατό… Κάλεσε ο Κούλης το σκυλί να έρθει πιο κοντά του

κι ομπρός απ’ τη μουσούδα του έστησε το χωνί. Έρε, τι ακολούθησε!

Ο Μούργος καμαρώνοντας γαύγιζε μέσα απ’ το χωνί κι ο ήχος του ξεσήκωνε όλη την περιφέρεια.

Γέλια και πάλι και φωνές - χαμός στ’ ακροατήριο: ―Πέστα ρε σκυλάκο πέστα μήπως και τ’ ακούσουνε. Αυτούς μόνο με γαύγισμα θα τους ξεφορτωθούμε…

Φυσάει ο Κούλης δυνατά δυο-τρεις φορές μεσ’ στο χωνί για να τους ησυχάσει και ξαναρχίζει ήρεμα:

Ακούσατε ακούσατε κι εκείνα τα σημαντικά που κρύβουνε προσεχτικά οι Ευρωλάγνοι ΝΑΤΟκράτες κι αμερικανόδουλοι. Το σύστημά τους βρώμισε κι η οικονομία φθίνει

κι εκείνη η ανάκαμψη που σημειώθηκε μικρή πριν από την πανδημία,

τώρα πια μεταβάλλεται σε κρίση οικονομική και είναι μια συνέχεια εκείνης της παγκόσμιας

της κρίσης των υπερκερδών που δέκα χρόνια ζήσαμε. Νοσεί ο καπιταλισμός κι έχουνε τρομοκρατηθεί

οι κλεφτουργοί των κόπων μας. Οξύνονται οι κόντρες τους κι όλες οι αντιθέσεις τους

που οδηγούν σε πόλεμο. Μας θέλουνε πειθήνιους μα δεν θα τους περάσει.

Ρίχτε τους ένα φάσκελο χωρίς να ξεθυμάνετε, μπροστά μας είν’ τα δύσκολα και όλοι στον αγώνα.

Στον αγώνα, στον αγώνα! Για μιαν άλλη κοινωνία δίχως εκμετάλλευση

που τιμάει τον εργάτη - σεβαστή στον άνθρωπο. Όλοι στον αγώνα, εμπρός.

Βγαίνουμε στους δρόμους πάλι για μια κοινωνία άλλη. Φούου-βούου η ντουντούκα και γαβ-γαβ ο Μούργος

γουστάριζαν οι θεατές έχοντας τώρα απλωθεί στην πλαταιίτσα τη μικρή κρατώντας αποστάσεις

―Πέστα ρε μεγάλε πέστα, Ρίχτα όλα όπως τα ξέρεις να μας φύγει ο καϋμός…

Κι όλοι θέλανε να δούνε και να καταλάβουνε αν σκεφτόντουσαν τα ίδια και οι συμπολήτες τους.

Αν πετάξαν τις φοβίες, όχι για την πανδημία, αλλά πώς θ’ απαλλαγούνε απ’ τους εκμεταλλευτές τους

μόνιμα και δια παντώς. Και το καταλάβανε… φωνάζοντας όλοι μαζί:

―Στον αγώνα στον αγώνα. Όλοι στον αγώνα εμπρός! Χάρηκε ο Κούλης - γέλαγε, πού ’βρισκε ανταπόκριση

κι ο Μούργος χοροπήδαγε. Κι αρχίσανε να τους καλούν παίζοντας κάτι δρώμενα

με βουητά και γαυγητά εκεί στο πλαταιάκι: Φούου γάβγαβ βούου γαβ - Φούου γάβγαβ φου-γαβ-γαβ

και στα εννέα όγδοα ξεκίνησαν βηματισμό σ’ έναν ρυθμό ζεϊμπέκικο:

«Ποιός θα μου δώσει δύναμη Τον κόσμο αυτό ν' αλλάξω

Να φτιάξω όμορφες καρδιές Μεγάλες και πονετικές Τις σκάρτες να πετάξω

Θα σου δώσω μια να σπάσεις Αχ! βρε κόσμε γυάλινε

Για να φτιάξω μια καινούργια Κοινωνία άλληνε…»

Ξεκίνησαν κι οι ακροατές χτυπώντας τις παλάμες τους να τραγουδάνε το ρεφραίν όλοι μαζί και δυνατά, νιώθοντας ότι βρήκανε αυτό που αναζητούσαν.

Κρέμασε ο Κούλης το χωνί απ’ το λουρί στον ώμο του υψώνοντας σφιχτή γροθιά τ’ αριστερό του χέρι

κι ο Μούργος με υπόκλιση και χαρωπά γρυλίσματα σεμνά τους χαιρετούσε…

Κι έγινε τότε απρόσμενα εκείνο τ’ αναπάντεχο: Καθώς όλοι σκορπούσανε φεύγοντας για το δρόμο τους

τραγούδαγε ο καθένας τους έχοντας πάρει σύνθημα τ’ αγαπημένο τους ρεφραίν και αντηχούσαν γειτονιές:

«Θα σου δώσω μια να σπάσεις Αχ! βρε κόσμε γυάλινε

Για να φτιάξω μια καινούργια Κοινωνία άλληνε…»

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ Γιάννης Α. Μαντάς ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ Αφιερωμένο μ’ ευχαριστίες σ’ εκείνους που διαδήλωσαν σε συνθήκες πανδημίας

για δικαιώματα ζωής και εργασίας

~ 9 ~

ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ 2020

Στο παγκόσμιο πεδίο της πανδημίας του coronavirus ηέλευση του Απρίλη μας ωθεί να συνειδητοποιήσουμε μεουσιαστικό τρόπο παρά τις πολλές επιφανειακές ή καιδιασκεδαστικές προσεγγίσεις, αφενός την πολλαπλάδύσκολη και απειλητική κατάσταση που βιώνουμε όλοιαπανταχού της γης αλλά και να προβληματιστούμε κρι-τικά για το πιθανό "ελεύθερο" μέλλον μας χωρίς να υπο-κύπτουμε, με εμπιστοσύνη βέβαια στα αναμενόμεναυγειονομικά αποτελέσματα των επιστημονικών ερευ-νών και προτάσεων, στο επιθετικό φάσμα της φοβίας.

Η τέχνη κάθε μορφής που παράγεται από τους εσώ-κλειστους πλέον δημιουργούς κάποια στιγμή θα επικοι-νωνήσει και πάλι άμεσα σαν υπαρξιακό σινιάλο αισι-οδοξίας!

Ο Απρίλης με τις ανοιξιάτικες και αναστάσιμες το-νωτικές του δυνάμεις είθε να είναι αρωγός!

Φύτρωσαν σύμβολα και λέξεις στα λιβάδια της ψυχήςσυγγράφοντας εφύμνια

στον ρου της πανδημίας.

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ (Απρίλης 2020)

Πώς αναπάντεχα στο σώμα εσύ φωλιάζεις και δίχως λύπηση καμιά

γερό κορμί το καταντάς κουφάρι! Αόρατος καλπάζεις στους ανέμους

ψυχρός εκτελεστής, σκαιός δυνάστης και σπέρνεις πανικό αδιακρίτως.

Ποιος είσαι, ύπουλε φονιά, που πάνδημο μας κήρυξες γιουρούσι;

Μην είσαι γέννημα μιας σπίθας αργυρώνητης, ανθρωποφόνος καρπός

μεφιστοφελικής αλαζονείας; Μην είσαι η κραυγή της Γης

που, ασύδοτοι, ρημάξαμε το βιος της; Της Θείας Δίκης μήπως είσαι λειτουργός

και πολεμάς με το φραγέλιο να μας δείξεις της Αρετής το δρόμο, που οι τρελοί,

του κέρδους και της δόξας υπηρέτες, αχάριστοι και ματαιόδοξοι ξεχνάμε;

Ταμπουρωθήκαμε, κουρσάρε της ζωής, μοναχικά σ’ ευάλωτες κρυψώνες και ταπεινoi αναζητούμε τώρα πια

χαρές απλές, μια κουβεντούλα, ένα χάδι. Όποιος κι αν είσαι, μίασμα φριχτό,

βάλε πια φρένο στην αδάμαστη ορμή σου κι ίσως –ποιός ξέρει!– όσοι σωθούμε απ' το κακό

στης μάνας γης να πορευτούμε το λιβάδι χέρι με χέρι από τον φόβο της οργής σου.

Πόπη Μπαλαμώτη-Σπιτά(9 Απρίλη 2020)

COVID - 19

ΕΣΩΚΛΕΙΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ

~ 10 ~

ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ τ. 27

Κανένα νιόβγαλτο πουλίδεν κάθεται σε μαραμένο φύλλωμα.

Κανένα αστέριποτέ δεν κλείστηκε στο καβούκι του.

Κανένα τραγούδιφυλακισμένο

δεν μιλά για την χαρά του τρύγου.Καμιά χαραμάδα

δεν θα σου φέρει το φως που χρειάζεσαι.

«Μένουμε Σπίτι» Μα δεν σιωπούμε!Έβγα στο μπαλκόνι σου

και μίλα στον άδειο δρόμο.Αν κάποιος σε κοιτάξει

θα πει πως αυτός σε άκουσε.Αύριο ο ένας θα γίνουν δυο

κι αργότερα χιλιάδες.Μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε

για ένα καλλίτερο κόσμο.Χωρίς ιούς και Κορωνιούς.

Μένει πια σπίτι μοναχός Μέχρι να σπάσει η μπόρα

Και ψάχνει τα ντουλάπια του Μήπως τυχόν ξανάβρει

Κάποιον χαμένο του εαυτό, Μα βρίσκει μόνο εκείνον

Μες στου Εγώ του το οχυρό, Εκείνον, που τον έφερε

Μπρος στου γκρεμού το χείλος.

Πίσω του ρίχνει μια ματιά Μήπως και βρει αποκούμπι Μια ρίζα για να κρατηθεί. Ο χάρτινος ο πύργος του

Έχει πια καταρρεύσει Κι απ’ τα ερείπια του πολλές

Φωνές ζητούν βοήθεια Κι απεγνωσμένα τον καλούν

Χέρια πολλά απλωμένα: Βάλε το χέρι σου και συ Και κράτα τα δικά μας,

Να μη συρθούμε στο γκρεμό. Όλοι μαζί μπορούμε!

Θανάσης Φροντιστής(25/3/2020)

Γεράσιμος Μ. Λυμπεράτος(5 Απρίλη 2020)

MENEI ΣΠΙΤΙ

«ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ» ΜΑ ΔΕΝ ΣΙΩΠΟΥΜΕ!

~ 11 ~

ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ 2020

Συμπολίτες γρηγορείτε μπείτε σπίτι και μη βγείτε. Έξω ο Χάρος σουλατσάρει

και θερίζει ήρα - στάρι.

Παίρνει γέρους σαν εμένα που μας έχει απωθημένα. Μα και νέους δε χαρίζει

αίμα φρέσκο σαν μυρίζει.

Τον ιό για να δαμάσεις κράτα πάντα αποστάσεις. Κι άμα δε φυλάς τα νώτα

μπαίνει από την πίσω πόρτα.

Είναι ο ιός πυρφόρος φοβερός , θανατηφόρος.

Περιμένουμε τη λύση πριν προλάβει και μας σβήσει.

Πόλεμος γιγάντων - νάνων φαρμακοβιομηχάνων.

Προσπαθούν αδιακόπως ποιος θα βρει το χάπι πρώτος.

Αυτό είναι τροχοπέδη μα προέχουνε τα κέρδη.

Σύστημα για κερδοσκόπους δε μετράει τους ανθρώπους.

Άστε τα φληναφήματα και τα χειροκροτήματα.

Βγάλτε χρήμα απ’ τα ταμεία δώστε στα νοσοκομεία.

Επιτέλους να μας πείτε κέρδη - φύρα υπολογίστε τη ζωή μας στην παλάντζα

πόσο την κοστολογείτε;

Μέχρι να περάσει η μπόρα σωστά σκέψου και προχώρα. Ζωή τέτοια δεν σου πρέπει

πάλεψε κι ανάτρεψε τη.

Χελιδονάκι το καλοκαίρι βγήκε να πάρει πάλι αγέρι

και στο σχολείο με τα παιδάκια να μάθει γράμματα και τραγουδάκια…

Βρήκε κλειστό όμως το σχολείο κι ένα παιδάκι χωρίς βιβλίο

να τρέχει έξω μ’ ένα κλουβάκι να φυλακίσει κι άλλο πουλάκι…

–Γιατί παιδάκι με φυλακίζεις και την καρδούλα μου τη ραγίζεις;

Άσε με λεύτερο να φτερουγίσω κι εγώ αυγουλάκια θα σου χαρίσω…

–Αντί για δάσκαλους ακούω μεγάλους σπίτι που μ’ έκλεισαν για το καλό…

μην τριγυρνάω πολλή ώρα έξω και μεταφέρω κορωνοϊό!!!

–Πρώτη δασκάλα μας είναι φύση που είν’ μητέρα μας όλων εδώ…

–Μα αυτή τη φύση, την άγρια φύση να υποτάξω εγώ προσπαθώ,

κάθε της δύναμη να ερευνήσω και από τούτη να ωφεληθώ…

κι έχω κάποιους σαν παπαγάλους που μου μιλάνε για φασισμό…

–Να υποτάξεις τη Φύση λάθος κι εγώ σου λέω, δεν είν’ σωστό,

σ’ ετούτο ίσως… σ’ αυτό το πάθος η Φύση απάντησε μ’ έναν ιό!

–Γιαυτό μας κλείσανε τα σχολεία και με διαδύκτιο αντί βιβλία

μας κάνουν μάθημα σπιτικό;;;

–Στη Φύση που ’χει την Αρμονία και μας χαρίζει κάθε καλό τον Έρωτά της η Κοινωνία

να ψάξει νά ‘βρει το Νόμο Αυτό…

Έρωτας είναι Νόμος της Έλξης η και Αγάπης τον λέω εγώ!!!

–Τότε αν ανοίξουνε τα σχολεία σε περιμένω με το καλό!!!

ΣΑΤΙΡΟΪΟΣ

Πέτρος Σοφιανός(13 Απρίλη 2020)

ΑΝΟΙΞΗ 2020 μ. Χ.

Δημήτρης Αρμόδωρος (29 Μάη 2020)

~ 12 ~

ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ τ. 27

Μπορεί να είσαι η μάνα μου, μπορεί ο αδερφός,

μπορεί να είσαι εκείνη που αγαπώ. Ένα μονάχα ξέρω

πως είσαι ένας αόρατος, και ύπουλος εχθρός. Ένας ακόμα καημός,

που γέννησε ο άδικος καιρός. Κρίμα, σαν άνθρωπος

δεν είμαι τόσο δυνατός, ούτε άφθαρτος,

ούτε σημαντικός. Ίσως να είμαι

ένας ακόμη αριθμός. Το όνομα σου είναι ιός

και οι γονείς σου η φτώχεια και ο καπιταλισμός.

Λένε πως είσαι αρχηγός, μα σαν θα βγεί ο ήλιος,

θα έχεις γίνει πια καπνός! σαν ήλιος σιγά - σιγά θα δύσεις.

Απειλητικό απλώθηκε το σύννεφο πάνω από τα κεφάλια μας.

Πεισματικά κυοφορούσε την καταστροφή ζητώντας ρήτρα απ’ τους θνητούς

και ανταλλάγματα.

Την οργή του Διός στα χέρια του κρατούσε Κεραυνούς σκορπίζοντας

εν ριπή οφθαλμού θερίζοντας τα στάχια της ζωής.‧

Κι εμείς αδύναμοι κολλημένοι στον τοίχο

μέσα στα τείχη της πόλης λαχταρούσαμε το φως.

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη (7 Μάρτη 2020)

Δεν ήτανούτε αγάπη ούτε μίσος ούτε οικτος αλλά η ανάσα της ζωής και το ρίσκο.

Λάμπουν όλα τα στοιχεία των κυττάρων όταν βγαίνει ο ήλιος την αυγή

κι όταν δύει με τα κρυφά ηλιοτρόπια του πλανήτη.

Όταν οι ήχοι παίζουν με τους θρήνους, τότε η καρδιά απολαμβάνει

τους προσωπικούς βηματοδότες τηςσε λειτουργία.

Ζούμε έστω και στην ειρκτή… με μάσκες!

Με ελευθερία το άλας μας σώζει.

Παναγιώτης Καραβασίλης(23 Μάη 2020)

ΑΟΡΑΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΑΝΟΙΞΗ 2020 μ. Χ.

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΩΪΟΥ «Η ΑΠΕΙΛΗ»

Φλεγόμενος πλανήτης

…Ξεθωριασμένος πίνακας έγινε ο πλανήτης. Τα δέντρα γέρνουνε στην γη στο σκηνικό της φρίκης.

Τα αηδόνια τραγουδούν ένα εμβατήριο λύπης. Ο άνθρωπος έσπειρε καταστροφές,

πολέμους και εμβατήρια νίκης. Λουλούδια τώρα νεκρικά ανθίζουν στις αυλές,

και ο αέρας τοξικός πνίγει τις αντοχές. Τα όνειρα γεμίσανε πυρηνικά και εθάλη. Η Γη πλέον θυμίζει ένα τοξικό μαγκάλι,

και εσύ παιδί μου τώρα, πού αύριο θα ζήσεις; με τούτες τις συνθήκες

σαν ήλιος σιγά - σιγά θα δύσεις.

Ανδριάνα Μπιρμπίλη (21 Μάρτη 2020)

~ 13 ~

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ 2020

Στις 7 Απρίλη εκατοντάδες υγειονο-μικοί σε όλη τη χώρα, ανταποκρινό-μενοι στο κάλεσμα της ΟμοσπονδίαςΕνώσεων Νοσοκομειακών ΓιατρώνΕλλάδας (ΟΕΝΓΕ) για την πανελλα-δική μέρα δράσης, πραγματοποί-ησαν δεκάδες κινητοποιήσεις στανοσοκομεία και σε δομές Υγείας σεόλη τη χώρα. Στο πλευρό τους είχανεργαζόμενους, σωματεία και φορείς,με το σύνθημα «Σπάμε τη σιωπή μας,δυναμώνουμε τη φωνή της διεκδί-κησης για μέτρα προστασίας, για τηνυγεία του λαού».

Κόντρα στο κλίμα αυταρχισμούκαι φίμωσης που επιχείρησε να επι-βάλει η κυβέρνηση στους κατά τ' άλ-λα «ήρωες με τις άσπρες και πράσι-

νες μπλούζες», η μεγάλη ανταπόκρι-ση στην πρωτοβουλία της ΟΕΝΓΕ,με αφορμή την Παγκόσμια ΜέραΥγείας, επιβεβαίωσε την αναγκαιό-τητά της,

Αυτές οι εκατοντάδες μαζικέςπαρεμβάσεις στα νοσοκομεία όληςτης χώρας δεν χώρεσαν στα δελτίαειδήσεων και τις ενημερωτικές εκ-πομπές της συντριπτικής πλειοψη-φίας των ΜΜΕ.

Όπου όμως έγινε κάποια αναφο-ρά, αυτή συνοδεύτηκε από ειρωνεί-ες, σχολιασμούς για το αν τηρούνταιοι αποστάσεις, για το αν ο αριθμόςτους παραβιάζει ή όχι τους περιορι-σμούς των συναθροίσεων και άλλεςτέτοιες γελοιότητες.

7 ΑΠΡΙΛΗ - ΜΕΡΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ Μερικές από τις κινητοποιήσεις των υγειονομικών σε όλη τη χώρα

Ευαγγελισμός Μεταξά Άγιος Σάββας

Αγία Όλγα «Ελπίς» - Αθήνα Αττικόν

Θριάσιο Γενικό Κρατικό Νίκαιας Λοιμωδών

ΚΑΤ Παίδων «Αγία Σοφία» Παμμακάριστος

~ 14 ~

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ τ. 27

Παπανικολάου Αιγάλεω Γαλατ́σι

Μαρουσ́ι Μενίδι Περιστέρι

Αγρίνιο Αίγιο Θεσσαλονίκη

Γιάνν