Προφητικό το άρθρο του στρα-τηγού μας Αντώνη Αγγ. Αγγελόπουλου, όταν στο

φύλλο 78ο της «Λ.Φ», τέλος του 2 0 1 4 , έ γ ρ α ψ ε τ ο ά ρ θ ρ ο «ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (ή ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ) ΔΑΣΚΑΛΟΣ στη ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ πριν από 100 χρόνια», για να περιγράψει τις αναμνήσεις από τον πατέρα του, πως τον είχε δάσκαλο, κάπου μεταξύ 1912-1915. Όμως ο μπάρμπα Αγγελής προχώρη-σε ακόμα πιο κάτω. Αν και μικρό παιδί ακόμα, ήταν σε θέση να τον περιγράψει κι ως άνθρωπο, αλλά κι ως δάσκαλο. «Ήπιο, καλόκαρδο, ευαίσθητο και με μεγάλη, με πατρική αγάπη για τα παιδάκια του Σχολείου της εποχής εκείνης, στα οποία

συμπεριφερόταν σαν να ήταν όλα δικά του παιδιά. Προσπαθούσε -του έλεγε ο πατέρας του εκεί στην «μπέρα μεριά» στο Βουτί το ξαμόνι - να τους κεντρίσει για τα γράμματα, επισημαίνοντας την αξία ενός μορ-φωμένου ανθρώπου…». Αλλά κι ο Τζανέτος Κ. Σμύρνης (πατέρας μου) στο δικό του τετράδιο γράφει στο κεφάλαιο, για το ποιοί δάσκαλοι δίδαξαν στη Λυνίσταινα σελ. 47. « Ο Δάσκαλος και ο Παπάς (με κεφαλαία τα αρχικά τους), ακόμα πληρωνό-ντουσαν από το χωριό, …, 3ος δάσκαλος ήρθε ο Χαράλαμπος Παναγόπουλος από Βερβίτσα…». Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο, ο συνο-νόματος πρ ωτανιψιός του

Στην πληροφόρηση πως ο συμπατριώτης μας Γιάννης Νικ. Σκουμπούρης ανέλα-

βε Διευθύνων Σύμβουλος στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Αθη-νών (ΟΑΣΑ), νιώσαμε ξέχωρη ικανοποίηση, γιατί απ’ τη μια ανα-γνωρίζεται η καταξί-ωση και αποδοχή του κι απ’ την άλλη θα γίνουν και σπουδαία έργα- σ’ αυτόν τον ευαίσθητο και σημα-ντικό φορέα- από Λυ-νιστιάνικες γνώσεις, ικανότητες, αλλά κι επιδεξιότητες συγχρόνως. Μεταξύ των επιδιώξεων του η ενημέρωση με την «Τηλεματική του κόσμου», δηλαδή οι καθημε-ρινά μετακινούμενοι της Αθήνας, θα’χουν πλέον τη δυνατότητα, να γνωρίζουν, για κάθε όχημα, την ώρα που φθάνει σε κάθε στάση, καθώς και ποια διαδρομή θ’ ακο-λουθήσει ως το τέρμα του. Κι όλο

αυτό το σύστημα, δύναται να το έχει ο καθένας ακόμα και στο κινη-τό του τηλέφωνο. Τούτο, ήδη θε-ωρείται ένα σημαντικό επίτευγμα,

γιατί θα προφθάνονται αναστατώ-σεις και θα μπορούν να υπάρχουν προγράμματα, για το τι γίνεται, την κάθε στιγμή, στη διαδρομή του. Κι όσο για τη δεύτερη επιδίω-ξή του το ηλεκτρονικό εισιτήριο, για το οποίο προσδοκά να τεθεί σ’ εφαρμογή τις αρχές του ερχόμε-

Όργανο επικοινωνίας Συνδέσμου Αποδήμων Λυνιστιάνων Ολυμπίας

ETOΣ 20o - AP. ΦΥΛΛΟΥ 84 - ΑΠΡΙΛΙΟΣ-ΜΑΪΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2016 - AIOΛOY 100 AΘHNA, T.θ. 4043 - T.K. 102 10 - (AΘHNA) • ΕMAIL: lynistaina1@gmail.com

(By Socrates Tzan. Smyrnis)

*We wish a nice and happy summer. That season is the best because many compatriots will visit Lynistaina. So our association council

with local municipal’s representative started for better facilities.

*During Holy Week was an excellent time for Lynistaina. Some remained there the whole week and some others from Great Thursday

or Friday. The priest George Agelopoulos (compatriot) helped a lot keeping alive old habits

too. Sepulchral was decorated-as every year- by local flowers, used by lynictian hands too. The church was completed all these days.

Marvelous and the Easter (Resurrection)time, where people remained till Holly Liturgy was over. Meanwhile, some of them, especially young, made bright fire to roast lambs and “kokoretsi” before sun rised up, while ladies prepared all the rest. In parallel, nice photos were sent to us by their facebook and “you tube”. Among them some from abroad: Brazil Aparecidas Panagoulias families, USA Nick Panagoulias and Damaskinos Smyrnis, Canada Michelis family

Already, it was present a real traditional continued on page 6

lynistaina.wordpress.comιστοσελίδα • και στο www.facebook.com/lynistainaKKA

750

αρ. αδείας01-4666

Η μετανάστευση για τους Έλληνες είναι πολύ παλιά ιστορία. Από τα αρχαία χρόνια έφευγαν από τον τόπο τους και αναζητού-σαν μια καλύτερη μοίρα, τύχη, όταν οι οικονομικές και πολιτικές συνθήκες τους ανάγκαζαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Ταξίδευαν, όμως, όπως λέει κάπου ο αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος, και <<θεωρίης είνεκεν >>, δηλαδή , χάριν της μάθησης, της γνώ-σης.

Για να μάθουν και να γνωρίσουν τόπους, ανθρώπους, πολιτισμούς. Εξαπλώθηκαν και εγκα-ταστάθηκαν, ιδρύοντας ξακουστές για την ανά-πτυξή τους αποικίες, σε όλα τα παράλια της Μεσογείου και του Ευξείνου Πόντου. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η περιοχή της κάτω Ιταλίας και της Σικελίας, όπου υπήρξε και άνθη-σε πλήθος Ελληνικών πόλεων, ονομαζόταν <<Μεγάλη Ελλάδα>> και ότι από την Ιωνία ( δηλαδή, από τα αρχαία χρόνια έως το 1922 – Ελληνικά παράλια της Μικράς Ασίας ), ξεκίνησε η φιλοσοφία και η πρώτη προσπάθεια Λογικής και όχι Μυθικής εξήγησης του κόσμου. Αλλά και η ποίηση, ιστορία, ρητορική, μαθηματικά, ιατρι-κή, κ.λ. ξεκίνησαν από τις ελληνικές αποικίες.

Στα νεότερα χρόνια η ιστορία συναντά τους Έλληνες σε κάθε γωνιά της γης.

Μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο και με τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου οι νέοι άρχισαν να αφήνουν τα χωριά τους και να παίρνουν το δρόμο του ξενιτεμού. Άλλοι για την πρωτεύουσα και τις μεγαλουπόλεις και άλλοι για το εξωτερικό ( Αυστραλία – Αμερική – Καναδά).

Η μεγάλη αυτή φυγή των νέων – φαινόμενο γενικό για την χώρα μας- είχε σαν αποτέλεσμα να ερημώσουν τα χωριά και να εγκαταλειφθούν τα κτήματα και να μένουν ακαλλιέργητα. Η γεωρ-γική παραγωγή , καθώς και η κτηνοτροφική έπεσαν σε χαμηλά επί-πεδα. Μεγάλες περιοχές, που άλλοτε παρουσίαζαν μεγάλη κίνηση

ΓΙΑΤΙ ΕΦΥΓΑΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ

Του Δημ. Π. Μιχελή

Dear Lyn i s t i ans

- Συνέχεια στη σελίδα 6

Για μια ακόμη φορά φέτος, τη Δευτέρα του Πάσχα, 2 Μαΐου γιορτάσαμε τον άγιο

ΓΕΩΡΓΙΟ στο εκεί ομώνυμο εκκλησάκι μας. Το εν λόγω εκκλη-σάκι, χτισμένο γύρω στα 1870, την ίδια εποχή με το άλλο εκκλη-σάκι των αγίων ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, έχει αποτελέσει, για πάνω από εκατό χρόνια, τόπο ι ε ρ ό , τ ό π ο Προσκυνηματικό για όλους τους συγχωρια-νούς μας. Τόπο στενά συνδεδεμένο με την παράδοση, με την θρη-σκευτική και την κοινω-ν ι κ ή ζ ω ή τ η ς ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑΣ. Όλοι θυμόμαστε κατά τα παιδικά μας χρόνια το τι γινόταν τότε εκεί, κατά την εορτή του αγίου ΓΕΩΡΓΙΟΥ. Η συμμετοχή των Λυνιστιάνων στην εορτή αυτή ήταν καθολική. Θα έπρεπε κάποιος να ήταν παντελώς ανή-μπορος, να μην τον «σήκωναν» πλέον τα πόδια του, για να μην πάει να προσκυνήσει εκεί αυτή

την ημέρα. Τέτοια περίπτωση α ν α φ έ ρ ε ι ο α ε ί μ ν η σ τ ο ς ΔΗΜΗΤΡΗ-ΠΑΠΠΑΣ, όταν, σε προχωρημένη πλέον ηλικία, για πρώτη φορά στη ζωή του, ούτε μπόρεσε ο ίδιος, μα ούτε και βρέ-θηκε κάποιος να τον βοηθήσει, για να μεταβεί στον άγιο ΓΕΩΡΓΙΟ. «Κατάλαβα πλέον, ότι

το τέλος μου ήταν κοντά», γράφει στο τετράδιό του με πικρό παράπονο ο σοφός εκείνος γέρος. Όλοι θυμόμαστε τη μεγάλη κοσμοπλημμύρα που κάλυπτε όλη την περιο-χή κατά την ημέρα εκεί-

νη. Τα μεγάλα γλέντια, τους χορούς, τα κλαρίνα και τα βιολιά, σ το προαύλιο της Εκκλησίας. Τα πολλά βαφτίσια που ακολουθούσαν μετά τη θεία λειτουργία. Τις πέτρινες παρά-γκες, από τις οποίες οι αείμνηστοι ΜΑΡΚΑΙΟΙ (Παναγιώτης και Γιώρης), ο Γιώρη ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ και άλλοι σέρβιραν στον κόσμο

Ο αείμνηστος Χαραλαμπάκης Παναγόπουλος, δάσκαλος και στη Λυνίσταινα, πάλι στην Ιθάκη του, τη Βερβίτσα

( αλλά για πάντα τούτη τη φορά! )

- Συνέχεια στη σελίδα 6

- Συνέχεια στη σελίδα 7

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ

- Συνέχεια στη σελίδα 4

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΚΑΛΑΚΑΙΡΙ

Το Δ ι ο ι κ η τ ι κ ό Σ υ μ β ο ύ λ ι ο τ ο υ Συλλόγου μέσα κι

από την εφημερίδα μας, εύχεται σε όλους, ανά τη γη, αγαπημένους συμπα-τριώτες και φίλους, να περάσουν, με υγεία και χαρά, ένα ευχάριστο, χαρούμενο και δροσερό ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. Από πλευ-ράς μας, στα πλαίσια του εφικτού, με δεδομένη την γνωστή οικονομική συγκυ-ρ ί α , θ α καταβάλου-μ ε κ ά θ ε δυνατή προ-σ π ά θ ε ι α , ώστε να επα-ναληφθούν και φέτος οι καθιερωμένες εκδηλώσεις του Συλλόγου κατά την διάρκεια του καλοκαιριού:

1ον Θα επαναληφθεί και φέτος, υπό την αιγίδα του Συλλόγου, το καθιερω-μένο πλέον πανηγύρι μας με την ευκαιρία της εορ-τής της Αγίας Παρασκευής, στο ομώνυμο εκκλησάκι στην κατώβρυση, στις 26 Ιουλίου, αρτοκλασία και ότι άλλο προκύψει. Όπως είναι γνωστό σε όλους τους Λυνιστιάνους, πρόκειται για μία υπέροχη, σεμνή και ταπεινή εκδήλωση κάτω από τα βαθύσκια πλατάνια.

2 ον Η εκδήλωση του 15 Αύγουστου πανηγυριού μας στις 14 Αυγούστου, όπως το έχουμε ονομάσει τ ο Λ υ ν ι σ τ ι ά ν ι κ ο Αντάμωμα στην πανώβρυ-ση. Σας περιμένουμε να περάσετε ένα ευχάριστο 15Αυγουστο στο χωριό μας με πολύ κέφι, χαρά και ηρεμία.

Την επόμενη μέρα την εκδήλωση θα αναλάβει η νέα διεύθινση του τουρι-στικού περιπτέρου μας.

Για το Διοικητικό

ΣυμβούλιοΟ Πρόεδρος

Κων/νος Τζ. Σμυρνής

Ο Γιάννης Νικ. Σκουμπούρης Διευθύνων Σύμβουλος ΟΑΣΑ και οι δικές μας αναμνήσεις

Αντ. Αγ. Αγγελόπουλος

Στο γραφείο του Γιάννη Ν. Σκουμπούρη

ΒΟΗΘΕΊΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ!

Η εφημερίδα θέλει πάντα να εξυπηρετεί όλους. Να γράφει την καθημερινή ιστορία των συ-μπατριωτών. Ο σύλλογος από μόνος του δεν μπορεί να τα πληροφορηθεί όλα. Ούτε και η

εφημερίδα, παρ’ ότι όλοι μαζί το προσπαθούν και το επιδιώκουν. Συγχρόνως όμως, πρέπει να τονιστεί πως η αμεροληψία τέθηκε απ’ το πρώτο της φύλλο, εδώ και 22 χρόνια. Βέβαια υπήρξαν και πολλοί συμπατρι-ώτες, εδώ και στο εξωτερικό, που έγραφαν και γρά-φουν συνέχεια και τους ευχαριστούμε θερμά.Η κοινωνική αυτή ενημέρωση δεν περιορίζεται μο-νάχα στους συμπατριώτες, αλλά και στις οικογένειες των. Για τα γραψίματά τους, και την επικοινωνία τους δεν είναι μονάχα επιστήθιοι φίλοι, αλλά συμπατρι-ώτες μας και θ’ αποτελεί ξεχωριστή χαρά μας, αν κι εκείνοι θα αισθάνονται το ίδιο.

2 957 αρ. φύλλου 84Λυνιστιάνικη Φωνή

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ OKTΩΒΡΙΟΥ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

1) 0646 Σιαλακάς Βασίλειος ................................. 302) 0647 Κορκολή - Αλεξοπούλου Αιμιλία ............. 203) 0668 Παναγούλιας Ν. Γεώργιος ......................... 204) 0669 Αγγελόπουλος Δ. (ΙΕΡΑΣ) Γεώργιος ......... 505) 0648 Παναγούλια – Ζαρκάδα Διαμάντω ......... 206) 0171 Κανάνης Χρήστος ................................... 507) 0172 Λαμπρόπουλος Φ. Ιωάννης ..................... 50

Όποιος συμπατριώτης και φίλος επιθυμεί να στείλει

συνδρομή στο υπ. αριθ.<<220/297006-67>> βιβλιάριο κατάθεσης της Ε.Τ.Ε. Από οποιαδήποτε άλλη Τράπεζα και εξωτερικό ( abroad) < IBAN….GR 2901102200000022029700667>, <ETHNGRAA> Μετά την καταβολή, για ενημέρωση και αποστολή της αντίστοιχης απόδειξης στην ηλεκτρονική Δ/νση του Ταμία dimitmichelis@gmail.com. H στα πιο κάτω τηλέ-φωνα. Τηλ. 2298092714 κιν. 6979592070.

Σας ευχαριστούμε για τις συνδρομές σας. Ο ΤΑΜΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΔΗΜ. Π. ΜΙΧΕΛΗΣ

Ποιητική σάτιρα Νεολληνική «Έξοδος»Ηρωική η Έξοδος, του Μεσολογγίου ίδια κι εμείς θα κάμουμε, εκ του... μνημονίου.Θα πάρουμε..... αμπάριζα, Τρόικα και μνημόνια του... «Ιμπραήμ» θα βγάλουμε, τα ... βρακο-παντελόνια.Τότ’ ετρώγαμε.... σκυλιά, απ’ την πολιορκία όμως εμάς μας... τέλειωσαν και τρώμε τα ... σαρκία.Γι’ αυτό σαν.... νεοέλληνες, θα γράψουμε... ιστορία νέα θα κάνουμε... έξοδο, σαν.... άγρια θηρία.Μόνο να μην ακούσουμε, «πίσωωωω!» κραυγή να λέει, όπως εκείνη τη βραδιά, που ακόμα η Ελλάδα κλαίει.Θα ορμήσουμε με τα...σπαθιά, έξω από τα θηκάρια στο.... Βερολίνο αυθημερόν, γιούργια με τα... ποδάρια.Θα το ... πολιορκήσουμε, σκηνές θα στήσουμε όλοι την... Μέρκελ θ’ απαγάγουμε, να σφίξουνε οι.... κ...λοι.Και θα την φέρουμε.... εδώ, στην όμορφη Ελλάδα να τρέχει η..... Ευρώπη πίσω μας, σαν την...κουτσή φοράδα.Θα την ονομάσουμε .... Αγγέλα Μερκελίνα πατρίδα θα’χει την... Ελλάς και πόλη την... Αθήνα.Να παίρνει σύνταξη... τρακό, ευρόπουλα το... μήνα και να .... «σφυρίζει κλέφτικα», για να ξεχνά την .... πείινα.

Ηλίας Γ. Σβάρνας

ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑΣ

Πρόγραμμα «Καλοκαιρινή εκστρατεία ανάγνωσης και δημι-ουργικότητας 2016» για τα παιδιά μας | Χορηγός του προγράμμα-

τος το #‎ΦΙΓΑΛΕΙΑnews24

Η Δ η μ ό σ ι α Ι σ τ ο ρ ι κ ή Β ι β λ ι ο θ ή κ η

της Ανδρίτσαινας σας γνωστοποιεί ότι προώθησε το πρό-γ ρ α μ μ α « Κ α λ ο κ α ι ρ ι ν ή εκστρατεία ανάγνω-σης και δημιουργικότητας 2016», που υλοποιείται υπό την αιγί-δα της Εθνικής Βιβλιοθήκης Ελλάδας, ενθαρρυμένη από την άμεση ανταπόκριση χορηγών (Σύλλογος Ολυμπίων, Σύλλογος Ανδριτσάνων, Σύλλογος Φίλων Βιβλιοθήκης Fribourg, ιδιώτες) και την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια εθελοντών, προς τους οποίους (χορηγούς – εθελοντές) εκφράζει την ευγνωμοσύ-νη της.

Η ευαισθητοποίηση και η βοήθεια των εθελοντών οδήγησε στην προετοιμασία 44 εκδηλώσεων, οι οποίες αποβλέπουν στην ψυχαγωγία των παιδιών της περιοχής μας ηλικίας 05 – 15 ετών, μέσα από την ελεύθερη έκφραση και τη δημιουργία .

Θα θεωρήσουμε τιμή μας την παρουσία όλων των φίλων της Βιβλιοθήκης στην Γιορτή Έναρξης των εκδηλώσεων στις 16 και 17 /06/2016, και ώρα 10.00 – 12.00 π.μ. στο χώρο της Βιβλιοθήκης της Ανδρίτσαινας.

Ενημερωθείτε για το πρόγραμμα των δραστηριοτήτων της Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας:

Ιστοσελίδα: www.andritsainalibrary.grFacebook: Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη ΑνδρίτσαιναςΠληροφορίες: Αντωνία Βλαχούση - Τηλ. 26260-22242Χορηγός Επικοινωνίας: #ΦΙΓΑΛΕΙΑnews24 Ενημερωτικός

Φορέας Νότιας Ορεινής ΗλείαςΘάνος Χουλιάρας

Συντάκτης #ΦΙΓΑΛΕΙΑnews24

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΔΩΡΩΝ Στο εκκλησίασμα του Αγίου Γεωργίου στις 2 Μαΐου στο

ομώνυμο εκκλησάκι ο Σύλλογος αποδήμων προσέφερε το παραδοσιακό λουκούμι και ο Γιώργος

Βενέτης ( εγγονός του Λεωνίδα Σμυρρνή ), ο οποίος έχει ανα-λάβει και την διεύθυνση του τουριστικού περιπτέρου μας, για την ονομαστική εορτή του προσέφερε στους εκκλησιαζόμε-νους αναψυκτικά και νερά. Χρόνια του πολλά να είναι πάντα καλά

Όλους τους ευχαριστούμε και του χρόνου να είναι καλά να προσφέρουν πάλι.

Κύριε Πτέραρχε

Εχουμε καιρό να επικοινωνήσουμε. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όταν διαβάζω την Λ.Φ. συγκινούμαι πολύ. Έτσι και σήμε-

ρα, διαβάζοντάς την συγκεκριμένα από το άρθρο του Δημ. .Π. Μιχελή Το ψυχούδι ή τα ψυχούδια, όπως επίσης για τον Μήτρο-Πέτροβα. Μού άρεσε η βιβλιοκρισία σας για το βιβλίο τού Β. Πολύδωρα. Τον συγγραφέα τον παραδέχομαι ότι ξέρει γράμματα καθώς και για τον γραπτό και προ-φορικό του λόγο…. Ακόμα, δύο λόγια για το άρθρο του Αντωνίου Αγ. Αγγελόπουλου πού αναφέρεται σε σας. Ως Ιδρυτού και Δ/τού της Λ.Φ. Πολλές φορές πήγε η σκέψη μου να γράψω για σας. Σταματούσα όμως πάντα στο τί θα πουν οι ανα-γνώστες διαβάζοντας ότι δεν γνωριζόμεθα προσωπικώς. Εγώ, όμως, πιστεύω ότι σάς ξέρω πολύ καλά. Ίσως υπάρχει κάποια χημεία μεταξύ μας...Ύστερα πήγαινε η σκέψη μου μήπως εκληφθεί σαν επιτάφιος ή επικήδειος λόγος... Δηλαδή βρίσκομαι σέ έναν πνευματικό διχα-

σμό-ει δυνατόν λεχθεί- «η μπροστά σε μιά διχά-λα γνώμης». Μού άρεσε το χρονογράφημα «Γλυκιά μου Άνοιξη». Σήμερα έμαθα ότι είσθε γνώστης της βυζαντινής μουσικής. Και σ’ αυτό ταιριάζουμε. Πολλά θα λέγαμε αν ήμασταν κοντά. Επίσης, αυτά που γράφετε γι’ αυτούς που

έγραψαν για την παράδοση της εφημε-ρίδος. .Πάντα με τις καλύτερες ευχές.

Χρήστος Κανάνης

ΥΓ: Χρήστο, αδιάκοπα με την αγάπη μας. Οι θέσεις σου για την εφημερίδα ευπρόσδεκτες και ειδικά από εσένα, που με τα γραπτά σου έχεις καταξιωθεί, όχι μονάχα για τις ικανότητες, αλλά και

κυρίως για τις επιδεξιότητές σου . Άλλωστε και η όλη πορεία σου το ’χει επιβεβαιώσει, ως ένας καταξιωμένος νομικός και δικηγόρος στη συμπρωτεύουσα. Όμως μας έχεις καταπλήξει που έγινες τέλειος αεροπόρος μέσα απ’ τις καλύτερες αερολέσχες. Μπράβο σου. Όμως, και η Λ.Φ δε σε θέλει μονάχα αναγνώστη και συν-δρομητή, αλλά κι ενεργά κοντά της.

Με ιδιαίτερη αγάπη έγι-νε μια νέα παρουσί-αση του βιβλίου, « η

δεκαετία της φωτιάς 1912-1922, από το θρίαμβο στην Κατστρο-φή» του φίλου και γαμπρού μας Γεωργίου Βασιλούλη, απ’ την Βασιλική Νικ Σμυρνή. Η όλη γιορτή, που είχε μεγάλη επιτυ-χία, πραγματοποιήθηκε την 2α Ιουνίου (07:30) μμ, στο μουσείο Εθνικής Αντίστασης στην. Ηλι-ούπολη. Ομιλητές Ο Νικόλαος Λιγουδιστιανός αντιστράτηγος εα και ο Αντώνιος Καραμπάτσος Δ/ρ Παιδαγωγικός. Την όλη εκ-δήλωση διηύθυνε η συμπατρι-ώτισσά μας Νίνα Διον. Δράκου. Όλοι οι ομιλητές, συμπεριλαμ-βανομένου και του συγγραφέα του Γεωργ. Βασιλούλη, το απέ-δωσαν με τον πιο καλό τρόπο, όπου όλοι οι παρευρισκόμενοι το υποδέχθηκαν με χαρά, αγάπη και ικανοποίηση. Βασικά είναι ένα βιβλίο που αναφέρεται στα μεγάλα κι ενθουσιώδη επιτεύγ-ματα, αλλά και την καταστροφή στη Μικρασιατική Καταστροφή. Ο συγγραφέας επισημαίνει με

ωμή κι αντικειμενική γλώσσα τα λάθη που έγιναν κι όλα τα υπό-λοιπα που το θρίαμβο και την υπερηφάνεια τα μετέτρεψαν σε όλεθρο και καταστροφή. Ένα βιβλίο, άριστο για έρευνες από μαθητές των στρατιωτικών κυ-ρίως Σχολών, αλλά κι όλων των υπολοίπων που θα θελήσουν να μάθουν περισσότερα. Το εν λόγω βιβλίο στις 6 Δεκ, 2015 παρου-σιάστηκε κι απ’ τους δυο Λυνι-στιάνους, τη φιλόλογο Φωτεινή Μάρ. Σμυρνή και τον στρατηγό εα Αντ. Αγγελόπουλο. Και τότε πάλι την όλη εκδήλωση διηύ-θυνε η Νίνα Δράκου με απόλυ-

τη και πάλι επιτυχία. Αξίζει να αναφερθεί πως όσο περνάει ο καιρός, όλο και πιο περισσότερο γίνεται αποδεκτό αυτό το βιβλίο. Συγχαίρουμε και πάλι το Γεώρ-γιο Βασιλούλη,γι’ αυτό το βιβλίο και του ευχόμαστε σύντομα την επανέκδοσή του. Ένα μπράβο σε όλους.

Σχόλια για τη «Λ.Φ» απ’ το φίλο Χρήστο Κανάνη

Νέα παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Βασιλούλη με τίτλο: Η δεκαετία της Φωτιάς 1912-1922, απ’ το θρίαμβο στην Καταστροφή

ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ

Σύνδεσμος Αποδήμων ΛυνιστιάνωνΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

ΑΙΟΛΟΥ 100 Τ.Θ. 4043,10210ΕΚΔΟΤΗΣ:

Κων/νος Τζαν. Σμυρνής(Πρόεδρος)

Πορταριάς 22, Αμπελόκηποι 11523,

Τηλ.210-3837005 - 693.6919776

Διευθυντής-Αρχισυντάκτης και υπεύθυνος έναντι του νόμου

Δημήτρης Π. Μιχελής Γυμναστηρίου 48, Δάφνη 17237email: lynistaina1@gmail.com

Συντακτική Επιτροπή: Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής

Κωνσταντίνος Δημ. Μιχελής

Συνδρομή:-Για τον Σύλλογο 15 ευρώ

(εξωτερικού 30 ευρώ)- Για την εφημερίδα 10 ευρώ

(Εξωτερικού 50 ευρώ)Επιταγές-Εμβάσματα

Τ αχ. Θυρίδα 4043.10210

Επιταγές ΕξωτερικούΔημήτριος Π. Μιχελής

Αιόλου 100

Υπεύθυνοι Συνδρομών Όλα τα μέλη του του Δ.Σ.

(Τα δημοσιευμένα κείμενα εκφράζουν απόψεις των συγγραφέων κι όχι του Συνδέσμου)

Διαβάστε και τα παλιότερα φύλλα της Λ.Φ. Όλα τα φύλλα της Λ.Φ έχουν αξιόλογη ύλη. Κι όσο πάμε

προς τα πίσω δημιουργούν και συγκίνηση, γιατί έχουν γρα-φθεί από πρόσωπα που γνώριζαν ιστορικά γεγονότα, έχουν μεγαλώσει με τις παραδόσεις, αλλά και τα άρθρα τους, άρχι-σαν να γίνονται κειμήλια. Εκτός αυτών, γραπτά και φωτογρα-φίες τους, θα ‘ναι και γι’ αυτούς μια αντάξια ανάμνησή τους. Όμως και για εσάς, όπως θα διαπιστώσετε, μια πελώρια ικα-νοποίηση

3 958 αρ. φύλλου 84 Λυνιστιάνικη Φωνή

Ο επίτιμος υπαρχηγός της ελληνικής Αστυνομίας απ’ το Αρτίκι Τριφυλίας, και ξεχωριστός μας φίλος, Δημήτριος Μητρόπουλος, εκτός απ’ αυτή την άξια

καταξίωσή του στο Σώμα της Αστυνομίας, έχει καταδείξει κι άλλα υπέροχα προσόντα, αρκετά των οποίων έχουμε παρουσιάσει σε φύλλα της «Λ.Φ». Μεταξύ αυτών των προσόντων και πολυγραφότα-τος, με περισσότερα από 10 βιβλία. Όλα μάς έχουν καταπλήξει ως γραφή, ως περιεχόμενο, αλλά κι ως τρόπος παράθεσης των στοιχείων. Όλα του τα βιβλία είναι τόσο διδακτικά, όσο και κυρίως μ’ αξιέπαινη πληροφόρηση. Το σημαντικό-τερο όμως, πως δεν ακολουθούν την «πεπα-τημένη» πορεία, αλλά περπατούν στο αχα-νές προτέρημα της πρωτοτυπίας. Ένα εμφα-νέστατο παράδειγμα και στο βιβλίο με τον τίτλο «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. 300 χρόνια από την Γέννησή του», του οποίου και η επι-μέλεια των κειμένων του. Αλλά εδώ, και η αξιοπρόσεκτη ιδιαιτερότητά του, που αξίζει να τονιστεί και η προς παραδειγματισμό πρωτοτυπία του. Για την όλη δημιουργία και έκδοσή του, πολ-λοί έβαλαν πλάτη: (1) Εκδόθηκε απ’ τον Πολιτιστικό-Φιλανθρωπικό Μη Κερδοσκοπικό Σωματείο της ομώνυμης αδελφότητας Κορωπίου Αττικής, (2) Χορηγός του ο Θανάσης Μαρίνος, (3) Επιμέλεια κειμένων -ο εν λόγω -Δημήτρης Μητρόπουλος ο κι αντιπρόεδρος του ΔΣ, (4) Συντονιστής –επεξεργασία έκδοσης ο πρόεδρος ΔΣ Κων/νος Χαϊδόγιαννος, (5) δημιουργός του εξωφύλλου με την προσωπογραφία του Αγίου, Γιώργος Λευκαδίτης Ζωγράφος-Ποιητής, (6) Επιμέλεια έκδοσης: εκδόσεις Νικολαϊδη και (7), το πιο αξιοσημείωτο, πως όλοι οι συνεργούντες στην κυκλοφορία του, το αφιέρωσαν στα μέλη και τους φίλους της αδελφότητας. Κι αυτό, όπως είπαν, να τους ανταποδώσουν, με «χειρονομία» αποδοχής των, «την προσφορά και τη συνδρομή τους, στο έργο και την αποστολή της αδελφότητάς των». Κι αυτό το συγκεκριμένο, εν εξελίξει, έργο τους, στο Κολικόντασι Αλβανίας. Από τη μια επισκευή μισο-γκρεμισμένου ιερού ναού κι απ’ την άλλη κατα-σκευή μνημείου του αγίου Κοσμά, συνολικής δαπάνης 45.000ε περίπου. Γι’ αυτό, με τα εύστοχα λόγια του βιβλίου διαπλασμένα κατάλληλα από το Δημήτρη Μητρόπουλο, επιδιώκεται η ενίσχυση της προσπάθειας, που έχει ήδη ξεκινήσει. Όμως, είναι και μια καταξιωμένη τιμητική προσφορά, προς τον ελληνισμό που ο Πατρο-Κοσμάς τον κρά-τησε όρθιο, απέναντι στις πολλές και ποικίλες προκλήσεις απ’ άλλες θρησκείες και χριστιανικά δόγματα. Κι’ όσο για την ξεχωριστή ιδιαιτερότητά του έντονα εντοπίζεται κι απ’ τις τέσσερες προλο-γίσεις του βιβλίου, με πρώτη του Μητροπολίτη

Θηβαϊδος κ. Πορφυρίου, που με λίγα αλλ’ απτά λόγια ως σκέπαστρο αυτού του βιβλίου, δίνει την πλήρη εικόνα μορφής κι έργων του Πατρο-Κοσμά, χωρίς και οι άλλες 3 να υπολείπονται σε ποιότητα, χάρη κι αντικειμενικότητα. Δηλαδή, ότι ο Πατρο-Κοσμάς άφησε την ησυχία του Αγίου Όρους, για να δημιουργήσει, όπως τ’ απέδειξε, στους «σκλαβω-μένους ραγιάδες» τις βάσεις για ένα, άτρωτο κι αδιαπέραστα υψηλό, «ΗΘΙΚΟ», ώστε να ΜΗΝ λυγί-ζουν στους διάφορους προσηλυτισμούς, έως την ημέρα της λύτρωσής των, τόσο εσωτερικά, ως

προς την πίστη τους, όσο κι εξωτερικά με την πολυπόθητη ελεύθερη πατρίδα. Κι όλ’ αυτά, όπως επισημαίνονται από το Δημήτρη Μητρόπουλο, με δυο κεντρι-κούς άξονες. Πρώτος και κυριότερος, ο πνευματικός φωτισμός της κάθε γενιάς, γι’ αυτό και δε δίσταζε να μετατρέπει ακόμα κι εκκλησίες σε σχολεία, τα οποία στο διάστημα της 20χρονης διδασκαλίας

του, τα έφτασε γύρω στα 250. Κι όσο για τον δεύτε-ρο άξονα, οι διδαχές μαζί με το κοινωνικό του έργο, όχι μονάχα κράτησαν τον κόσμο κοντά του και πάντα πνευματικά ανεβασμένο, αλλά και με τέτοια προσέλευση που οι τοπικές κοινωνίες εστε-ρούντο τα εργατικά των χέρια. Βέβαια αυτά καλλι-έργησαν και αντίστοιχες αντιδράσεις, που τελικά στοίχισαν και τη ζωή του δι’ αγχόνης την 24.8.1779, στα 65 του. Η Εκκλησία, με τη σειρά της, τον έχει ήδη ανακηρύξει Άγιο απ’ το 1961. Επιπρόσθετα, όλων αυτών, στο βιβλίο υπάρχουν στοιχεία που δεν έχουν συναντηθεί σε προηγού-μενα για τον Πατρο-Κοσμά και κυρίως σε τομείς οικογένεια και κοινωνικές σχέσεις. Αποκορύφωμα σ’ αυτό, κατά τη γνώμη μου, μαζί με τους Ύμνους προς την Παναγία «Αγνή Παρθένε Δέσποινα…» και «Προσευχή προς την Παναγίαν», η επιστολή «Περί Ιησού Χριστού», την οποία θα παρουσιά-σουμε αυτούσια κι απ’ τη «Λ.Φ», σ’ ένα από τ’ αμέ-σως επόμενα φύλλα της. Γραμμένη απ’ τον διοικη-τή της Ιουδαίας, προ του Ποντίου Πιλάτου, προς τον τότε Αυτοκράτορα Ρώμης. Η δομή του βιβλί-ου άριστη, η κεφαλοποίηση το ίδιο, η έκφραση και τα νοήματα, με τόνο άριστο, όπως μας έχει συνηθίσει ο στρατηγός Δημήτριος Μητρόπουλος. Σαν καταστάλαγμα, αυτό το ωραίο βιβλίο, με βοή-θειά του και του τηλ. 210-6623084, πιστεύω, πως πρέπει να γίνει κτήμα του κάθε σπιτιού και της κάθε βιβλιοθήκης, για να υλοποιηθούν και οι αντι-κειμενικοί σκοποί προς τιμήν Αυτού του πανάξιου Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, από το «Πολιτιστικό-Φιλανθρωπικό Μη Κερδοσκοπικό Σωματείο» «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός Κορωπίου Αττικής».

Ένα εύγε σε όλους από καρδιάς!***

Το νέο βιβλίο για τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό (Πατρο-Κοσμά), προσφορά του απ’ το στρατηγό ΕΛ.ΑΣ Δημήτριο Μητρόπουλο

ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΙΑ

Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΞΙΑ

Η επιστήμη της φυσικοθεραπείας ασχολεί-ται με την φυσική αποκατάσταση της λει-τουργίας του σώματος η οποία διαταράσ-

σεται από πιθανούς τραυματισμούς και λοιπές βλάβες στο μυοσκελετικό, νευρολογικό, αναπνευστικό και καρ-διαγγειακό σύστημα. Αξιολογεί, υπο-στηρίζει και αποκαθιστά όχι μόνο τη σωματική αλλά και την ψυχολογική και κοινωνική υγεία, είτε μεμονωμέ-να ως θεραπεία είτε σε συνεργασία με άλλους τύπους ιατρικής φροντίδας.

Ο φυσικοθεραπευτής θεραπεύει μια μεγάλη ποικιλία παθήσεων χρησιμοποιώντας πολλές δια-φορετικές τεχνικές και μεθόδους. Σε μερικές περι-πτώσεις, το αίτιο του πόνου και της δυσλειτουργί-ας είναι προφανές, αλλά μερικές φορές τα πράγ-ματα δεν είναι και τόσο ξεκάθαρα, ειδικά όταν τα συμπτώματα δεν είναι συγκεκριμένα ή είναι δύσκολο να περιγρραφούν. Σήμερα, ο φυσικοθε-ραπευτής έχει στην διάθεσή του ένα μεγάλο εύρος δοκιμασιών που μπορεί να εφαρμόσει για να εντο-πίσει το αίτιο των συμπτωμάτων και να σχεδιάσει αποτελεσματικά το πλάνο θεραπείας. Ως επιστή-μονας, δεν ενδιαφέρεται μόνο για το παρόν πρό-

βλημα του ασθενή αλλά και για τους παράγοντες που οδήγησαν σε αυτό. Παράγοντες όπως, η λάθος στάση σώματος, λανθασμένες συνήθειες ατόμου, μυϊκές ανισορροπίες. Όλα αυτά όμως μπορούν με τη σωστή πληροφόρηση αλλά και καθοδήγηση του φυσικοθεραπευτή να διορθω-θούν. Ο σκοπός όλων είναι να μειωθεί στο ελάχι-

στο η πιθανότητα να συμβεί το ίδιο στο μέλλον.

Η φυσικοθεραπεία αποτελεί μια σημαντική παράμετρο και της πρωτο-βάθμιας φροντίδας υγείας. Συμβάλλει τα μέγιστα στην αποκατάσταση του πόνου, βοηθά στη μείωση της φαρμα-κευτικής δαπάνης, αλλά βελτιώνει και

πολύ σημαντικά την ποιότητα ζωής του ανθρώπου. Ένα μήνυμα λοιπόν προς τους ανθρώπους που πονούν για πολύ καιρό είναι να ζητούν βοήθεια, να μην υπομένουν και υποφέρουν. Οι έρευνες λένε ότι όσο πιο πολύ πονέσεις, τόσο πιο ευαίσθη-τος γίνεσαι, άρα πιθανά όσο περνά ο καιρός ο πόνος μεγαλώνει. Σε πολλές από αυτές τις περι-πτώσεις, η φυσικοθεραπεία μπορεί να είναι η λύση στο πρόβλημα.

ΜΑΡΙΛΈΝΑ ΑΝΔΡ. ΜΙΧΈΛΉ Ή Μαριλένα Ανδρ. Μιχελή είναι φοιτήτρια

στο ΑΤΈΙ Δυτικής Έλλάδας στο τμήμα Φυσικοθεραπείας.

Οι Ευχαριστίες του Βύρωνα Γ. Πολύδωρα για την κριτική στο πρόσφατο βιβλίο (Λ.Φ 83) του

με τίτλο «ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ»

Αγαπητέ μου Σωκράτη….

Σου γράφω όχι τυπικά-ανταποδο-τικά, αλλά ουσιαστικά και τίμια, για να σ’ ευχαριστήσω για το εκχύλισμα καρδίας (σου) που

κατέθεσες στο χαρτί της «Λυνιστιάνικης Φωνής», γράφοντας μια βιβλιοκρισία για το τελευταίο πόνημά μου «ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ». Δεν έγραψες μια καθ’ υπο-χρέωσιν βιβλιοκρισία. Έγραψες με αιμάτινο μελάνι φάσεις ενός ηθικού τελετουργικού μιας «αδελφοποιϊας», ανάμεσα σ’ έναν τιμημένο Λυνιστιάνο αξιωματικό και σ’ έναν Γαρτσαίο κολυμβη-τή ανοιχτής θαλάσσης εν μέσω καρχαριών αιμοβόρων, που επέ-ζησαν, νίκησαν, διακρίθηκαν.

Με συγκίνησες. Ιδιαιτέρως με την αναφορά σου στον συμμα-θητή σου και αδελφό μου Σωτήρη. Είσαι υπέροχος άνθρωπος, δεινός διανοητής και χαρισματικά μεγάθυμος. Ως προς το τελευ-ταίο χαρακτηριστικό σου, σημειώνω γιατί δεν σε αγγίζει η επιδη-μία της εποχής μας: η μικροψυχία και ο φθόνος. Ίπτασαι στους αιθέρες του ήθους και του πατριωτισμού και των συναφών αξιών και συναντώμεθα στη Ρακαλίνα και στο Κοτύλιο του Ναού. Αυτοί είμαστε. Ναι, όρθιοι και υπερήφανοι. Σεβόμενοι τους προγόνους μας και τιμώντας τον βραχότοπο μας.

Σ’ ευχαριστώ (υπογραφή, Βύρων Πολύδωρας) , ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.

Αθήνα, 16. IV. 16

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Τ.Δ. ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑΣ

( ΝΤΙΝΟΥ Ν. ΣΜΥΡΝΗ)

Ο δραστήριος πρόεδρος του Τ.Δ. Λυνίσταινας Ντίνος Ν. Σμυρνής, μαζί με τους συνεργάτες του Γεώργιο Κ. Δράκο και Αντώνη Ι Κορκολή,

αξιοποιεί τα καθήκοντά του ως πρόεδρος στο ακέραιο και συμβάλει με τις αξιέπαινες ενέργειές του όσο οι δυνατότητες του το επιτρέπουν να κάνει διάφορα έργα στο χωριό. Όπως:

1) Διάνοιξη και συντήρηση των αγροτικών δρόμων

2) Συντήρηση του ηλεκτρικού δικτύου

3) Καθαρισμός στο ρέμα από την πλατεία έως τα Μιχελαιοσκουμπουραίϊκα.

4) Ενέργειες για να επισκευαστεί και να γίνει αλλαγή της σκεπής του παλιού σχολείου.

Έχουν γίνει οι μελέτες και είναι σε αναμονή η έγκριση της χρηματοδότησης από τον Δήμο Ανδριτσαίνης- Κρεστένων. Ίσως με το νέο ΕΣΠΑ να εγκριθεί η χρηματο-δότηση και να επισκευαστεί το παλιό σχολείο, το οποίο τώρα λειτουργεί ως πνευματικό κέντρο και έχει μεγάλη Ιστορική αξία για μας τους Λυνιστιάνους, που το σχολείο αυτό με τους διάφορους δασκάλους ανέδειξε αξιόλογους επιστήμονες, είναι δε το σχολείο που έφτιαξαν με τα δικά τους πενιχρά μέσα οι πρόγονοί μας. Θα είναι μια ηθική αμοιβή για όλους μας.

5) Από ότι πληροφορηθήκαμε ο πρόεδρος με δική του δαπάνη, η οποία ανήλθε στο ποσό των 200 ευρώ επι-σκεύασε τα παγκάκια στην πλατεία τα οποία είχαν σαπίσει.

6) Με τις ενέργειές του και προτάσεις του στον Δήμο χορηγήθηκαν τα υλικά για την κατασκευή της μάντρας στην Εκκλησία Της Κοιμήσεως Της Θεοτόκου.

7) Έγινε η δενδροφύτευση στο περιβάλλοντα χώρο του Αγίου Γεωργίου καθώς και στην διαδρομή από το χωριό προς τον Άγιο Γεώργιο με πευκάκια και πικροδάφ-νες.

8) Καθαρισμός των δεξαμενών ύδρευσης.Ευχαριστούμε τον πρόεδρο και τους συνεργάτες του

για τις ενέργειές τους και τις προσφορές τους καθώς και για την καλή συνεργασία τους με το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας . Πάντοτε ο διάλογος και η συνεργασία έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Να είσαι πάντα καλά Πρόεδρε, μαζί με τους συνεργάτες σου.

Το Δ.Σ του Συλλόγου

Ντίνος Νικ. Σμυρνής

Λυνιστιάνικη Φωνή 4 959αρ. φύλλου 84

το αρωματικό λουκουμάκι και τη μαστίχα, Καλαματιανής προέλευ-σης. Στο τέλος, το πλούσιο φαγο-πότι και το γλέντι που στηνόταν κάτω από τα δένδρα ή πάνω στο γρασίδι, που κρατούσε ως αργά το απόγευμα. Όλοι θυμόμαστε τις ατέλειωτες χαιρετούρες που ακο-λουθούσαν στο χωριό από το απόγευμα και ύστερα, μετά την επιστροφή των προσκυνητών και κρατούσαν ως τα μεσάνυχτα. Δεν θυμάμαι τον ακριβή αριθμό όλων των τότε ΓΙΩΡΓΗΔΩΝ, πάντως στην παιδική μου μνήμη έχουν μείνει ως «αμέτρητοι». Τα χρόνια βέβαια άλλαξαν, ήρθαν άλλοι και-ροί. Εγκαταλείφθηκαν τα χωριά μας. Άλλαξε ο τρόπος της ζωής μας, κυρίως μετά τη μεγάλη φυγή προς τα αστικά κέντρα και ειδικό-τερα κατά τις δεκαετίες του 1950-1970. Ατόνησαν τα ήθη και τα

έθιμά μας, οι γιορτές μας, οι παραδόσεις μας. Παρ’ όλα όμως αυτά, ο Σύλλογός μας, όπως και όλοι οι πατριδοτοπικοί Σύλλογοι, σε συνεργασία με τους τοπικούς αυτοδιοίκητους φορείς, παλεύ-ουν για να σώσουν ό,τι είναι δυνατόν από το όμορφο παρελ-θόν μας, να το αναβιώσουν στα πλαίσια του εφικτού. Το ίδιο γίνε-ται κάθε χρόνο με την εορτή του αγίου ΓΕΩΡΓΙΟΥ. Το ίδιο έγινε και

φέτος στο πανέμορφο αυτό εκκλησάκι μας με τον τεράστιο διαμορφω-μένο περιβάλλοντα χώρο, μέσα στο κατα-πράσινο, ιδιαίτερου κά λ λ ο υ ς φ υ σ ι κό τοπίο. Με την εύνοια του καιρού, που ήταν καλοκαιρινός, βοη-θούντος επίσης και του εορτασ τικού 4ημέρου αργιών (από Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ έως την ΤΡΙΤΗ – εορτή Πρωτομαγιάς), όλα αυτά συνετέλεσαν ώστε το εκκλησάκι μας και ο γύρω χώρος να γεμίσουν α σ φ υ κ τ ι κ ά α π ό κόσμο. Κατανυκτική η θεία λει-τουργία από τους δύο συλλει-τουργούς μας, τον συνταξιούχο

γέροντα ιερέα μας Γ ε ώ ρ γ ι ο ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ, ο οποίος παρά την ηλι-κία και τα προβλήμα-τα υγείας του, είναι πάντα «παρών», όπως και τον παπα-Κώστα τον ΤΖΙΒΑ, ιερέα ΤΡΥΠΗΤΗΣ, τον οποίο είχε φροντίσει να μας στείλει ο Ποιμενάρχης μ α ς κ . κ . ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, χει-ρονομία για την οποία τον ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

θερμά. Ακολούθησε πλούσια αρτοκλασία, ανταλλαγή ευχών με τους παριστάμενους ΓΙΩΡΓΗΔΕΣ και ΓΕΩΡΓΙΕΣ, όπως και τα σχετικά κεράσματα από τον Σύλλογο και τους εορτάζοντας. Έγινε αναφο-ρά στις κατά καιρούς προσφορές ευσεβών συμπατριωτών μας, σε χρήμα, σε υλικά, σε εργασία, τόσο για την πλήρη ανακαίνιση και τον εξοπλισμό της Εκκλησούλας με

τα αναγκαία μέσα, όσο και για τη διαμόρφωση του θαυμάσιου περιβάλλοντος χώρου. Ένα πραγματικό στολίδι για όλη τη γύρω περιοχή, με τον «φωτοβολ-ταϊκό» σταυρό στην κορυφή να

φέγγει όλη τη νύχτα. Όλα προ-σ φ ο ρ έ ς σ υ μ π α τ ρ ι ω τ ώ ν . Τελευταίος δωρητής ο αείμνη-σ τ ο ς Γ Ι Α Ν Ν Η Σ Α Γ Γ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ, ο οποίος, λίγο πριν τον πρόσφατο θάνατό του, παρά τις ισχνές οικονομικές του δυνατότητες, δώρισε σ τον Σύλλογό μας μία ηλεκτρογεννή-τρια, με τη χρήση της οποίας μεταδίδεται κάθε φορά τόσο η θεία λειτουργία, όσο και η μουσι-κή της ημέρας. Να είναι ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ. Η εκδήλωσή μας έκλεισε με όμορφα παραδοσιακά τραγούδια του τόπου μας, τόσο «με το στόμα», όσο και στερεο-φωνικά, όπως επίσης και με χορούς στο τεράστιο προαύλιο της Εκκλησίας. Για μία ακόμη φορά, περάσαμε εκεί ένα όμορφο πρωινό, που μας ξύπνησε παλιές, νοσταλγικές αναμνήσεις. Όλοι μας αναχωρώντας ΕΥΧΗΘΗΚΑΜΕ να μας αξιώνει ο άγιος ΓΕΩΡΓΙΟΣ να επαναλαμβάνουμε κάθε χρόνο την όμορφη, την πατροπαράδοτη αυτή εκδήλωσή μας.

Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ

Συνέχεια από τη σελίδα 1

Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ

ΣΤΗ ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ«Αι γενεαί πάσαι , ύμνον τη ταφή σου προσφέρουσι

Χριστέ μου» ,έψαλε το εκκλησίασμα μαζί με τον καλλίφωνο ψάλτη Δημήτριο ιερέως Σμυρνή, δίπλα από τον στολισμένο με άσπρα και κόκκινα γαρύφαλλα επιτάφιο , στον ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου , στο χωριό μας , τη Λινίσταινα, την Μεγάλη Παρασκευή 29/4/2016.

Η εκκλησία κατάμεστη από συγχωριανούς και φίλους, η ατμόσφαιρα κατανυκτική. Πιστός στο ραντεβού του, παρών κι ο πρόεδρος του Συλλόγου Αποδήμων Λινιστάνων κ. Κων/νος Σμυρνής, συνοδευόμενος από μέλη του ΔΣ του συλλόγου. Ο πατριώτης μας ιερέας πατήρ Γεώργιος Αγγελόπουλος με την χαρακτηριστική λινιστιάνικη φωνή , έρανε τον τάφο και μετά ακολουθήσαμε στην περιφορά του επιταφίου γύρω από την εκκλησία.

Μετά το τέλος της ακολουθίας , μαζευτήκαμε στο τουρι-στικό μας περίπτερο , κουβεντιάσαμε , δοκιμάσαμε τα νηστί-σιμα εδέσματα που ετοίμασαν ο Φώτης και ο Γιώργος με τις αδελφές του και ανταλλάξαμε ευχές για καλή Ανάσταση.

Το Άγιον Πάσχα επίσης γιορτάσθηκε με τα ήθη και έθιμα του χωριού μας.

Στις δώδεκα η ώρα το βράδυ ο Σεβαστός μας πατήρ Γεώργιος Αγγελόπουλος έψαλε μαζί με το εκκλησίασμα το ΔΕΥΤΕ ΛΑΒΕΤΕ ΦΩΣ και στη συνέχεια το ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ . Και οι εκκλησιαζόμενοι

αντάλλασσαν ευχές ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΑΣΤΗ .

Το χωριό γεμάτο από επισκέπτες και ντόπιους γιόρτασε το Άγιον Πάσχα με σούβλες και ψητά στο φούρνο, με τα κόκκινα αυγά και τα επακόλουθα εδέσματα, από τις νοικοκυρές, πολύ κέφι και τραγούδι. Θύμιζε τις παλιές καλές εποχές.

Και του χρόνου να είμαστε καλάΟ Πρόεδρος

Κωνσταντίνος Σμυρνής

Παρά τον βροχερό καιρό της πρώτης μέρας των γυρισμάτων με το γαλλικό τηλε-οπτικό δίκτυο FRANCE 5 στα Πετράλωνα, η επίσκεψη στη Λυνίσταινα συμπλήρωσε το κάδρο της ομορφιάς της Ορεινής Ολυμπίας. Στη Λυνίσταινα γευμάτισαν οι Γάλλοι τεχνικοί μαζί με τους Θάνο Χουλιάρα και Θανάση Καπλάνη από τη Νέα Φιγαλεία και τον Δημήτρη Καππή από τα

Πετράλωνα που οργάνωσε όλο αυτό. Εκεί μας υποδέχθηκαν οι ιδιοκτήτες Γιώργος και Φώτης και μαζί με την Ειρήνη μας ετοί-μασαν ένα υπέροχο γεύμα το οποίο κάλυ-ψε και με το παραπάνω την χαμένη μας ενέργεια στα βουνά της Ολυμπίας. Η φιλο-ξενία άψογη, τα φαγητά υπέροχα και αυτό φάνηκε στο χαμόγελο των Γάλλων. Το τζάκι θύμιζε ταβερνάκι της ορεινής Ηπείρου. Βροχή, ομίχλη και τζάκι και η ομορφιά σε

κάθε σημείο της ατμό-σφαιρας. Στο τέλος η άποψη των Γάλλων για τη φιλοξενία και τα φαγητά μια. Εξαιρετικά! Έτσι οι τεχνικοί του FRANCE 5 αναχώρησαν για να επι-σ τρ έ ψ ο υ ν σ τ η Ν έα Φιγαλεία όπου και παρέ-μειναν κατά την διάρκεια των γυρισμάτων ενώ έπει-τα θα αναχωρούσαν για τη Γαλλία.

Θάνος ΧουλιάραςΣυντάκτης

#ΦΙΓΑΛΕΙΑnews24**ΥΓ (Δ.Σ Συλλόγου): Αγαπητέ μας Θάνο,

για μια ακόμα φορά να σ’ ευχαριστήσουμε, αλλά και να σε συγχαρούμε, που προβάλλεις τα χωριά μας, μεταξύ των οποίων και τη Λυνίσταινα. Σε είχαμε χαρεί, όχι μόνο που παρευρέθηκες στη γιορτή της «Μάνας και των πολεμιστών μας του 1940-41», αλλά και

για όσα είπες. Καταλυτικά, ενθαρρυντικά, αλλά ορισμένα και προφητικά για το ανεπι-θύμητο τέλος των, αν όλοι δεν δραστηριοποι-ηθούμε. Κι εσύ είσαι ο πρώτος που καθημερι-νά υψώνεις τη σημαία αυτής της επιβαλλόμε-νης αφύπνισης. Τα άρθρα σου θαυμάσια και υπέροχα για τη Λυνίσταινα, με πρώτο το οδοιπορικό της μαζί με την αγαπημένη μας Χρυσικοπούλου Μαρία. Τώρα, μαζί με τους άλλους δυο καλούς μας φίλους, Θανάση Καπλάνη και Δημήτρη Καππή, πρωτοτυπή-σατε πάλι, πηγαίνοντας στο τουριστικό περί-πτερό μας, όπου τα τρία καλά παιδιά μας, Γιώργος, Φώτης και Ειρήνη, όπως τ’ αναφέ-ρεις πιο πάνω, τιμούν τον εαυτόν τους, αυτό που κάνουν, αλλά και το Σύλλογο που με την καρδιά του τα εμπιστεύτηκε. Φαίνεται πως ο Λυνιστιάνικος ιστός τους καταξιώνεται με αποδοχή κι αγάπη περίσσια. Όσο για σένα. ευχόμαστε τα καλύτερα, πάντα δυναμικός ως προστάτης και φύλακας της περιοχής μας.

Με όλη την αγάπη μας για το Δ.Σ

Κων/νος Τζαν Σμύρνης.

Κάτι «αδιανόητο» για τα ελληνικά δεδομένα

Διάβασα στο ιεραποστολικό περιοδικό «Πάντα τα έθνη» (τεύχ. 134), πως μια οικογένεια χριστιανική στην Κορέα είχε προγραμματίσει με τον τοπικό ιερέα να βαπτίσει το μικρό γιο της Σάββατο στις 4 μμ, αλλά η εταιρεία δεν έδωσε άδεια στον πατέρα. Τον υποχρέωσε να εργαστεί και εκείνο το Σάββατο. Γι’ αυτό το μυστήριο της βάπτισης μετατέθηκε κατά δύο ώρες, αλλά και στις 6 ο πατέρας του ήταν ακόμα στη δουλειά. Έφθασε στις 7 ενώ η βάπτιση είχε ξεκινήσει, αλλά και στην ώρα της αναμνηστικής φωτογραφίας, ο πατέρας πάλι έλειπε. Στο νάρθηκα μιλούσε στο τηλέφωνο με την εταιρεία του! Και προσθέτει η αρθρογράφος Αθ. Δ. Κοντογιαννακοπούλου. «Όταν σε καλεί η εταιρεία σου ΠΡΕΠΕΙ απαραιτήτως να απα-ντήσεις. Δεν υπάρχει δικαιολογία… το ΜΟΝΟ που καταλαβαί-νει ο προϊστάμενος η νοσηλεία κάποιου σε νοσοκομείο. Οτιδήποτε άλλο εάν φέρεις ως δικαιολογία θεωρείσαι ως αδι-καιολόγητα απών, που μπορεί να σου κοστίσει την θέση εργα-σίας σου….». Βέβαια, αυτό μπορεί να είναι βάρβαρο, αλλά πολύ καλύτερο, κατά τη γνώμη μου, απ’ το «μπάχαλο» το δικό μας.

ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ Η επίσκεψη του Γαλλικού Τηλεοπτικού Δικτύου FRANCE 5 και το γεύμα στο τουριστικό

Μεταφράστρια, Φώτης Γιαννόπουλος, Γάλλος τεχνικός, Γάλλος τεχνικός, Θανάσης Καπλάνης, Γιώργος Βενέτης και Θάνος Χουλιάρας

από αριστερά π. Αγγελόπουλος Γεώργιος και π. Τζίβας Κώστας

Πλήθος κόσμου

5 960Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 84

ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ(Πανωραία Χατζηκώστα)Ψωροκώσταινα: Η γενναιόδωρη ζητιάνα που έσωσε δεκάδες ορφανά από την πείνα.

Σήμερα, το παρατσούκλι της

χρησιμοποιείται απαξιωτικά, για να αποδώσει την κακομοιριά και την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας. Η ίδια όμως, υπήρξε μια ηρωική και αξιέπαινη Ελληνίδα.

Η Πανωραία Χατζηκώστα, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, έζησε στα δύσκολα της ελληνικής Επανάστασης. Το 1821, μετά την καταστροφή του Αϊβαλιού από τους Τούρκους,

μεγάλο μέρος του πληθυσμού του σφαγιάστηκε και το υπόλοιπο βρήκε σωτηρία στα Ψαρά.

Τόσο τον άντρα της, Κώστα Αϊβαλιώτη, πλούσιο έμπορο, όσο και τα παιδιά της, τους έσφαξαν μπρος τα μάτια της οι Τούρκοι. Η ίδια πάμφτωχη και ολομό-ναχη, βρέθηκε αρχικά στα Ψαρά, απ’ όπου πήρε και το προσωνύμιο Ψαροκώσταινα και έπειτα στο Ναύπλιο.

Εκεί, ξεκινά ένας δυσβάστακτος αγώνας επιβίω-σης, για την άλλοτε αρχόντισσα, καθώς για να βγάλει το ψωμί της, αναγκάζεται να κάνει την αχθοφόρο και την πλύστρα. Παρά τα προβλήματά της όμως, παίρνει υπό την προστασία της ορφανά παιδιά αγωνιστών, τα

οποία για να τα θρέψει, γυρνά από σπίτι σε σπίτι και ζητιανεύει.

Τα χαμίνια της παραλίας την παίρνουν στο κατόπι και την φωνάζουν Ψωροκώσταινα. Το 1826, ενώ μαί-νονταν η πολιορκία του Μεσολογγίου από τον Ιμπραήμ, διενεργήθηκε έρανος στην κεντρική πλα-τεία της πόλης, για την ενίσχυση των αποκλεισμένων μαχητών. Οι υπεύθυνοι μάταια ζητούσαν από τον πολύπαθο λαό να βάλει το χέρι στην τσέπη. Η φτώχια

και η εξαθλίωση ήταν συγκάτοικος σε κάθε ελληνικό σπίτι.

Το παρατσούκλι της μεγαλόκαρδης Πανωραίας, συχνά σήμερα παρομοιάζεται με την ένδεια της ελλη-νικής οικονομίας. Τότε και ενώ κανένας δεν πλησίαζε το τραπέζι, η φτωχότερη όλων, η χήρα Χατζηκώσταινα, βγάζει το ασημένιο δαχτυλίδι που φορούσε στο δάχτυλό της και μαζί με ένα γρόσι που είχε στην τσέπη της, τα ακουμπά στο τραπέζι της ερα-νικής επιτροπής.

«Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προ-

σφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι».Η απρόσμενη αυτή χειρονομία έκανε κάποιον από

το πλήθος να αναφωνήσει:«Για δείτε, η πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη

πρόσφερε τον οβολό της» κι αμέσως ξύπνησε τ ο ε λ λ η ν ι κό φιλότιμο.

Ένας, ένας όλοι άρχισαν να αποθέτουν στο τραπέζι του ερά-νου λίρες, γρόσια και ασημικά, ότι είχε ο καθένας από το υστέρημά του.

Έπειτα από το περιστατικό του εράνου, όταν έφτασε ο Καποδίστριας στην Ελλάδα, τη συμμάζεψε κι όταν ίδρυσε το ορφανοτροφείο, η Πανωραία προ-σφέρθηκε να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς καμιά πληρωμή.

Με την ίδρυση του ελληνικού κράτους, σε μια συνεδρίαση της Συνέλευσης, κάποιος παρομοίασε το Ελληνικό Δημόσιο με την Ψαροκώσταινα. Ο συσχετι-σμός αυτός άρεσε και έμεινε.

Αργότερα, επί της βασιλείας του Όθωνα, οι αγωνι-στές συνήθιζαν να αποκαλούν ειρωνικά την βαυαρική αντιβασιλεία «Ψωροκώσταινα» και αυτή γεμάτη περι-φρόνηση ανταπαντούσε, σε όσους ζητούσαν τη βοή-θεια του κράτους για να συντηρηθούν, «όλοι από την Ψωροκώσταινα ζητούν να ζήσουν».

Επιμέλεια Έρευνα Φωτεινή Κορκολή – Παπαματθαίου

Έικονογράφηση, έρανος στο Ναύπλιο , 1826

Η ιστορία της Αγίας ΘεοδώραςΚατά το Βυζάντιο, κάθε χωριό είχε αυτόνομο

χαρακτήρα. Είχε τη δική του κοινωνική, διοικητική καθώς και στρατιωτική αρχή. Κάθε οικογένεια του χωριού όφειλε να προσφέρει έναν άντρα για το στρα-τό του κι αν αυτό δεν ήταν εφικτό, έπρεπε να καταβά-λει χρήματα για τη μίσθωση ενός μισθοφόρου να την εκπροσωπήσει.

Η νεαρή Θεοδώρα ήταν το μεγαλύτερο κορίτσι μιας φτωχής και πολύ θρήσκας οικογένειας με πατέ-ρα ηλικιωμένο και άρρωστο και ζούσε σε ένα χωριό της Πελοποννήσου, τη Βάστα, λίγο έξω από τη Μεγαλόπολη. Το χρηματικό ποσό που απαιτείτο για την πληρωμή μισθοφόρου ήταν πολύ μεγάλο για τις δυνατότητες της οικογένειάς της και ο πατέρας της ανήμπορος να πάρει μέρος σε μάχη. Έτσι η Θεοδώρα σε ηλι-κία 17 ετών αποφάσισε να υποδυθεί τον άντρα και να συμμετέχει η ίδια στο στρατό του χωριού της.

Βρέθηκε πολύ σύντομα να πολεμά σε μάχες με περίσσιο θάρρος και όπως ήταν λογικό προάχθηκε σε βαθμό. Το σθένος της, αλλά και η σεμνότητά της την έκαναν αρεστή μέσα στο στράτευ-μα. Μια νεαρή κοπέλα δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη γοητεία του νεαρού στρατιώτη κι έτσι τον ερωτεύθηκε. Η Θεοδώρα δεν ήθελε να προδώσει το μυστικό της γιατί αυτό θα εξέθετε όλη την οικογένειά της. Όσο κι αν η Θεοδώρα προσπαθούσε να μεταπείσει τη νεαρή κοπέλα λέγοντάς της ότι είναι αφιερωμένη στο Θεό, τόσο η νεαρή κοπέλα ήθελε το νεαρό που έβλεπε μπροστά της, τον όμορφο και θαρραλέο στρατιώτη που είχε γνωρίσει. Η συνεχής άρνηση της Θεοδώρας οδήγησε τη νεαρή κοπέλα στην εκδίκηση. Κοιμήθηκε με κάποιον άλλο στρατιώτη με τον οποίο έμεινε έγκυ-

ος και πήγε στον Διοικητή του στρατού δηλώνοντας ότι η Θεοδώρα, δηλαδή ο στρατιώτης που είχε ερω-τευθεί η κοπέλα, ήταν εκείνος που την άφησε έγκυο και θα έπρεπε να την παντρευτεί.

Η άρνηση της Θεοδώρας, η οποία δεν ήθελε να αποκαλύψει το μυστικό της, στο συγκεκριμένο γάμο, δεν επέτρεπε παρά την καταδίκη της σε θάνατο λόγω ατίμωσης της νεαρής κοπέλας.

Έτσι κι έγινε. Ο νεαρός στρατιώτης μέχρι την έσχα-τη στιγμή δεν ήθελε να αποκαλύψει το μυστικό του και να φέρει έτσι τον πατέρα του σε δύσκολη θέση. Οδηγήθηκε έξω από το χωριό και εκτελέστηκε. Καθώς ξεψυχούσε, είπε: «Κάνε Κύριε τα χρόνια μου να γίνουν δέντρα και το αίμα μου νερό να τα ποτίζει» και

ξαφνικά, ένα ρυάκι σχηματίστηκε με ορμητικό νερό.

Μνημείο και μαρτυρία μιας άλλης εποχής

Το θαύμα απλώνεται μπροστά στα μάτια σας, κλειδώνοντας τα λόγια. Δεκαεπτά πελώρια δένδρα ξεπηδούν από τη στέγη της, ενώ από τα θεμέλιά της αναβλύζουν τα νερά ενός κεφαλα-ριού. Γιορτάζει στις 11 Σεπτεμβρίου. Χιλιάδες προσκυνητές επισκέπτονται το εκκλησάκι όλο το χρόνο για να προσκυ-

νήσουν και να θαυμάσουν αυτό το μοναδικό σύμπλεγμα, ένα ανεξήγητο θαύμα της φύσης που κυριαρχεί στο γαλήνιο αυτό τοπίο.

Το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας αποτελεί ένα αξιόλογο προορισμό, είτε από άποψη θρησκευτική, είτε φυσιολατρική είτε από καθαρά εκδρομική τουρι-στική αναζήτηση. Αποτελεί όμως και έναν πολύ συχνό και σύντομο προορισμό από πλέον δημοφιλή χωριά όπως η Καρύταινα, η Δημητσάνα και η Ανδρίτσαινα.

Σας περιμένει να το ανακαλύψετε...Μερικούς αιώνες αργότερα, γύρω στον 12ο

αιώνα, στο σημείο αυτό φτιάχτηκε ένα εκκλησάκι εις μνήμη της Αγίας Θεοδώρας όπου μεταφέρθηκαν και θάφτηκαν τα λείψανά της. Με την ολοκλήρωση του ναϊδρίου αυτού, φύτρωσαν 17 δέντρα στη στέγη του όσα και τα χρόνια της Θεοδώρας όταν θανατώθηκε και έτσι ολοκληρώθηκε ο θρύλος της Αγίας Θεοδώρας.

Ακόμα και σήμερα το εκκλησάκι στέκει εκεί δίπλα στα νερά ενός χείμαρρου που διασταυρώνεται με τον ποταμό Χάραδρο και παρότι μικρό σε μέγεθος εντυ-πωσιάζει κάθε επισκέπτη που προσπαθεί να δικαιο-λογήσει την ύπαρξη των 17 πανύψηλων δέντρων στη σκεπή του χωρίς ίχνος ρίζας στο κάτω μέρος της στέ-

γης ή το εσωτερικό του ναΐσκου.Ο ναός της Αγίας Θεοδώρας αποτελεί μοναδικό

φαινόμενο και είναι από τα πιο δημοφιλή και αξιόλο-γα αξιοθέατα της Αρκαδίας. Η εκκλησία κτίστηκε μεταξύ του 1050-1100 προς τιμήν της οσιομάρτυρος Θεοδώρας. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Βάστα της Μεγαλόπολης σε μια κατάφυτη ειδυλλιακή ρεματιά με πυκνό δάσος από θεόρατες βελανιδιές. Η οδική πρόσβαση γίνεται από το Ίσαρι μετά από μια πανέ-μορφη κατηφορική διαδρομή.

500 μ. από την εκκλησία, ακολουθώντας το κεφα-λάρι, είναι η θέση «Νερόμυλος», μαγευτική τοποθε-σία πνιγμένη στο πράσινο. Εδώ υπήρχε παλιότερα νερόμυλος. Στη θέση του σήμερα υπάρχει εξοχικό κέντρο. Ο μηχανισμός του νερόμυλου έχει αποκατα-σταθεί από τους ιδιοκτήτες και λειτουργεί κανονικά.

Επιμέλεια ΈρευναΔημ. Π. Μιχελής

ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ ΒΑΣΤΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ Πρόκειται για ένα πετρόκτιστο βυζαντινό εκκλησάκι του 11ου αι. του οποίου οι διαστά-σεις δεν ξεπερνούν τα 4 μ. πλάτος και τα 5 μ. μήκος, ενώ σκεπάζεται και από δίριχτη σκεπή με πέτρινες πλάκες. Από τη βάση του ναΐσκου αναβλύζει πηγαίο νερό. Το παράξε-νο είναι ότι πάνω στην πέτρινη στέγη έχουν φυτρώσει 17 πανύψηλα δέντρα βάρους δεκάδων τόνων και ύψους 20 μέτρων! Το αξιοθαύμαστο επί-σης είναι ότι τα δέντρα αυτά δεν έχουν εμφανείς ρίζες.

6 961 Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 84

και παραγωγή, χάρη στους γεωργούς και τους κτηνοτρόφους μεταβλήθηκαν σε ερημότοπους.

Τι ήταν όμως αυτό που ανάγκασε τους νέους να αφήσουν το πατρικό τους σπίτι και τα χωράφια , που με ιδρώτα και κόπο είχαν φτιάξει οι πρόγονοί τους; Από το ένα μέρος χρειάζονταν πολλοί κόποι και μεγάλες ταλαιπωρίες και από το άλλο οι απολαβές και αποδόσεις ήταν μικρές. Η ανύπαρκτη υγειονομική περίθαλψη και η κρατική ανυπαρξία και αδιαφορία για την ύπαιθρο και τα απόμακρα χωριά από αστικά κέντρα. Οι απαιτήσεις της ζωής , φαινόμενο του πολιτισμού μας κι αυτό , άρχισαν όχι μόνο να μεγαλώνουν ,αλλά, να γίνονται όλο και περισσότερο πραγμα-τοποιήσιμες .Η επιθυμία των γονιών για να μάθουν τα παιδιά τους γράμματα και να αλλάξουν την ζωή τους προς το καλλί-τερο από τη δική τους. Ο ξυπόλυτος νέος του χωριού με το μπαλωμένο παντελόνι , βρέθηκε χωρίς να το καταλάβει μπροστά σε μία αλλαγή την λεγόμενη εξέλιξη. Αδύναμος να προβάλει αντίσταση μαζί με τους άλλους σύρθηκε στην κίνηση προς τα εμπρός. Για όσους έμειναν στο χωριό , αρχίζει ένας αγώνας , που απαι-τούσε σύγχρονα <<όπλα>> αλλά στο χωριό δεν υπήρχαν . Τα λιγοστά προϊόντα που του έδιναν τα ξεροχώραφα του πατέ-ρα του δεν ήταν αρκετά για να τον κρατή-σουν μακριά από την νέα πραγματικότη-τα που τον τριγύριζε .

Με την ευχή του πατέρα και της μάνας, πήρε το σάκο με τα λιγοστά ρου-χαλάκια του , παράτησε το μικρό χωριό του και έφυγε για την ξενιτειά με την ελπί-

δα εκεί που θα πάει , θα συναντήσει την <<καινούργια ζωή >> αυτή που θα του προσφέρει ότι του είχε αρνηθεί το χωριό.

Τα χωριά το ένα μετά το άλλο άρχι-σαν να τροφοδοτούν με νέους τα αστικά κέντρα και το εξωτερικό και να επαν-δρώνουν τα καράβια με κατώτατο πλή-ρωμα . Τα χωριά ερήμωσαν από νιάτα. Έμειναν μόνο οι γέροι ανίκανοι να καλλι-εργήσουν τη γη.

Η εξέλιξη όπως ήταν φυσικό είχε εξαπλωθεί σε πολλούς τομείς, χωρίς να μ ε ί ν ε ι έ ξ ω η σ υ γ κ ο ι ν ω ν ί α . Αυτοκινητόδρομοι φτιάχτηκαν μέχρι το τελευταίο χωριό και πολλοί από αυτούς ασφαλτοστρώθηκαν. Ρεύμα ηλεκτρικό έφτασε και στο πιο απόμακρο χωριό. Η ζωή δεν μοιάζει με την παλιά εκείνη τη χωριάτικη. Η μετακίνηση από το ένα χωριό στο ‘άλλο που γινόταν με τα πόδια ¨η τα ζώα τώρα γίνεται με αυτοκίνητο. Το λιχνάρι και η λάμπα πετρελαίου αντικατα-στάθηκαν με το ηλεκτρικό. Ψυγείο , κουζί-να ηλεκτρική και τηλεόραση έκαναν την εμφάνισή τους ακόμη και στις καλύβες.

Ο πόθος για ξενιτεμό δεν ήταν δυνατό να σταματήσει ούτε μετά την βελ-τίωση αυτή των συνθηκών διαβίωσης του χωριού. Οι νέοι συνέχιζαν να φεύγουν όπως και παλιότερα. Η καλυτέρευση αυτή της ζωής , αντί να τους κρατήσει στο χωριό τους διώχνει με μεγαλύτερη δύνα-μη μακριά. Τους διώχνει γιατί κάτι λείπει . Είναι η μόνιμη αποδοτική εργασία. Αυτή τραβάει τον σημερινό σύγχρονο άνθρω-πο , αυτή όπως είναι φυσικό , ρυθμίζει τη ζωή του.

Και έτσι απλά τα χωριά μας καταδι-κάστηκαν σε μαρασμό .

Δημήτρης Παν. Μιχελής

Συνέχεια από τη σελίδα 1

ΓΙΑΤΙ ΕΦΥΓΑΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ

Χαράλαμπος Παναγόπουλος, που συνήθιζε να συναντιόμαστε κάθε χρόνο με τη γιορτή της «Μάνας», και πάντα μαθαίναμε «φρέσκιες» πλη-ροφορίες για τα εν ζωή παιδιά του. Το Γιώργο στη Θεσσαλονίκη και το Θωμά στη Ν. Μάκρη, αλλά και για τα ξαδέλφια του κάθε φορά. Και το άρθρο του Αντ. Αγγελόπουλου, προσθέτει ακόμα για το φίλο μας τον Μπάμπη «…Ευχαριστούμε θερμά τον εγγονό (από τον αδελφό του Γιώργο) Χαράλαμπο (Μπάμπη) Παναγόπουλο), έναν εξαί-ρετο συμπατριώτη μας… που έχει εγκατασταθεί στο ΚΑΛΟ ΝΕΡΟ, τόσο για την όμορφη φωτογρα-φία του παππού του που μας χάρισε, όσο και για το σύντομο βιογραφικό του σημείωμα, το οποίο επίσης μας προσέφερε. Με την ενέργειά του αυτή μας προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση, μας έδωσε δε την ευκαιρία να πετάξουμε νοερά εκατό χρόνια πίσω σε εποχές νοσταλγικές, ξεχα-σμένες και σε πρόσωπα ιερά για όλους μας, καταλήγοντας, ας είναι το μικρό αυτό σημείωμα ένα ελάχιστο αντίδωρο στη μνήμη του..»

Όμως, συγκινητική και η άμεση αντίδραση του 90χρονου τότε γιου του Γιώργου, που κοσμεί την επόμενη εφημερίδα μας ν. 79ο. Μια ολιγόλο-γη ευχαριστήρια επιστολή προς τον αρθρογρά-φο Αντώνη Αγγελόπουλο, όπου του επισημαίνει,: «….Διαισθανθήκατε τις αρετές και τα ψυχικά χαρίσματα των δασκάλων και των μαθητών της εποχής εκείνης και με συγκίνηση αφήσατε τα συναισθήματά σας να διατυπωθούν στις στήλες της έγκριτης εφημερίδας της «Λυνιστιάνικης Φωνή», προκαλώντας και στον γράφοντα συγκί-νηση για την έξωθεν καλή μαρτυρία για τον πατέρα του….»

Βέβαια, το πιο σημαντικό, ήταν η συνέχεια αυτών των παιδιών του Χαραλαμπάκη Παναγόπουλου, του Γιώργου και του Θωμά, που μετέφεραν, την 28 Μαΐου 2016, τα οστά των γονιών τους στο κοιμητήριο των Πετραλώνων. Τα πέρασαν απ’ τη Λυνίσταινα, κουβέντιασαν με τους ευγενικούς κατοίκους, όπως μας εκφράστη-

καν, συνάντησαν και μαθητή του πατέρα τους, το Μάριο Σμυρνή, περιεργάστηκαν και το σχο-λείο το παλιό, για να καταλήξουν στα Πετράλωνα, για τις προβλεπόμενες χριστιανικές ευχές κι εκδηλώσεις. Εκεί διαβάστηκε και η υπέ-ροχη επιστολή του Βασίλη Σαλακά τον οποίο είχε

βαπτίσει ο Χαραλαμπάκης, που δεν μπορούσε να’ ναι παρών… Συγκινητικό για όλους τους, και το τηλεφώνημα του Αντώνη Αγγελόπουλου απ’ την Καλαμάτα, εκείνες τις στιγμές της ταφής των οστών. Γι’ αυτό μας παρακάλεσαν να καταγρά-ψουμε τις θερμές ευχαριστίες τους. Έτσι, ο δάσκαλος Χαραλαμπάκης Γ. Παναγόπουλος, μετά 55 χρόνια απ’ το θάνατό του, ξαναγύρισε στην Ιθάκη του, για να μην κουνηθεί ποτέ από εκεί!

Στους συγγενείς του, δεν απομένει να λεχθεί τίποτα άλλο, εκτός από το πηγαίο ΕΥΓΕ!!! τους.

Σωκράτης Τζαν. Σμύρνης

Συνέχεια από τη σελίδα 1

Ο αείμνηστος Χαραλαμπάκης Παναγόπουλος, δάσκαλος και στη Λυνίσταινα, πάλι στην Ιθάκη του, τη Βερβίτσα ( αλλά για πάντα τούτη τη φορά! )

Κι όντως είναι συγκινητικό, γιατί ο Στάικος σ’ όλη του τη ζωή, στάθηκε στην πρώτη γραμμή δράσης. Εκτός από τη μάχιμη δικηγορία, αλλά και τις άλλες υποχρεώ-

σεις του έγραψε και 40 εν όλω βιβλία, με τα οποία μελέτησε, ερεύνησε, αλλά κι ανέδειξε την περιοχή μας από κάθε πλευ-ρά της. απ’ τα πιο αρχαία, ως και τα σημερινά της χρόνια.. ¨Ήδη, μια και οι τίτλοι αυτών των βιβλίων είναι ανεβασμένοι και στην ιστοσελίδα μας, πολλοί είναι εκείνοι που ζητούν πε-ρισσότερες πληροφορίες. Ανάμεσα σ’ αυτά τα βιβλία κι αυτό στον τίτλο του, με πέρας του, το 1982, το οποίο όμως είδε το φως της εκδόσεώς μετά 33 ολόκληρα χρόνια, δηλαδή το 2015, αλλά και 3 χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα του, Στάικου Πανταζή. Τύχη αντάξια αγαθή θα το έλεγα και για το Στάϊκο και για τον εκδότη του.

Εκτυπώθηκε όπως το είχε γράψει, εκτός απ’ το ενά-μισι κεφάλαιο που προστέθηκε απ΄ τον εκδότη του Μιχάλη Σκαλιστήρη. Αυτό βέβαια απαραίτητο για να καλυφθούν τα γεγονότα π’ ακολούθησαν μέχρι της εκτυ-πώσεώς του. Όλ’ αυτά φαίνονται και στη «Λ.Φ» (φ. 81), μ’ απόψεις άριστες και σχόλια επαινετά, όπως το άξιζε κι εκείνος που το έγραψε, αλλά και η οικογένεια Σκαλιστήρη, ένας προς ένας τους. Από τον πρώτο τον επίσκοπο Άνθιμο, ως τον τελευταίο, ως τώρα, το Μιχαήλ Δ. Σκλαλιστήρη, (της 4ης γενιάς τους), ο οποίος με τα γνωστά μεταλλεία ΣΚΑΛΙΣΤΗΡΗ, που είχαν ξεκινήσει προγενάρχες του, όπως στο βιβλίο, δόξασε και την Ελλάδα, αλλά κι εργασία-με τιμή κι αναγνώριση- έδωσαν σε χιλιάδες κόσμου, όλον αυτόν τον αιώνα της ακμής των.

Αυτό, το υπέροχο βιβλίο, κλήθηκαν να παρουσιάσουν, από το Σύλλογο Περιβολιωτών, την 18η Μαΐου 2016, (06:00μμ), στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών ( ΕΙΕ) Βασ. Κων/νου 48. οι συμπατριώτες μας Βύρων Πολύδωρας, Παναγιώτης Χαραλαμπόπουλος, Βαγγέλης Γιαννικόπουλος, καθώς και οι καθηγητές Πανεπιστημίου Γεράσιμος Παγκράτης /Αναπληρωτής Καθηγητής Ιστορίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπισ τημίου Αθηνών και Πολυτεχνείου Ηλίας Σταμπολιάδης.

Συντονιστής ο γιος του Στάικου, Παναγιώτης, ο οποίος στο «πάνελ» εκπροσωπούσε και το Σύλλογό τους ως Γενικός Γραμματέας του. Ήταν άριστος, με λόγια, μεστά, ύφος σωφρο-σύνης, αλλά κι ο καλύτερος πρέσβης για τον καθένα τον ομιλη-τών.

Ανάμεσα μας, εκτός της Σταματούλας, αξιότιμη σύζυγο του Στάικου, κι ο Μιχαήλ Δ. Σκαλιστήρης, με τις πολλές, οπωσδήπο-τε, αναμνήσεις του, γιατί ήταν εκείνος που ανέβασε την εταιρεία του στα ύψη με 4000 και πλέον εργαζομένους την ημέρα, όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης και της επιστήμης, αλλά κι εκεί-νος, επίσης, που έβλεπε πώς σωριαζόταν αυτό το οικοδόμημά του, με τα νέα συστήματα που άρχισαν την επιβολή της δικής

των επιρροής. Οι παρουσιαστές άριστοι σε κάθε πτυχή του θέματος. Όλοι

εξυμνούσαν τόσο τον εκλιπόντα Στάϊκο Πανταζή, που η απουσία του γινόταν συνέχεια και περισσότερο έντονη, όσο και τον εκδό-τη αυτού του βιβλίου Μιχαήλ Δ.Σκαλιστήρη. Κι αυτόν όχι μονά-χα για το τι πέτυχε και πόσο το ανέβασε στη ζωή του, αλλά και για την πρωτοβουλία που είχε για να εκδοθεί αυτό το βιβλίο, κυρίως γι’ αυτά που έχει να προσφέρει, στις επόμενες γενιές. Και οι 400 σελίδες του, συνέχεια μια ανεξάντλητη πηγή ολοζώντανης έρευνας, θα κοσμούν ολόκληρη την περιοχή μας.

Τα λόγια του καλωσορίσματος απ’ τον πρόεδρο του Συλλόγου, Θύμιο Αλεξόπουλο έδειξαν και το στίγμα προς το σεβασμό στην προσωπικότητα και το όλο έργο του Στάικου, τα οποία ενισχύθηκαν κι ολοκληρώθηκαν ευθύς αμέσως απ’ τον πρώτο ομιλητή Βαγγέλη Γιαννικόπουλο, που περιέγραψε τις γνώσεις του γι’ αυτόν. Ο Λυκειάρχης Παναγ. Χαραλαμπόπουλος, για την όλη παρουσίαση του βιβλίου, έδειξε για μι’ ακόμα φορά τις επιδεξιότητές του, ώστε μέσα στον καθορισμένο χρόνο να δώσει ανάγλυφα το μεγαλείο αυτού του βιβλίου. Προπαντός, όμως, τις ενέργειες και τις προσπάθειες του επισκόπου Άνθιμου. στο γενικό ξεσηκωμό τους γένους, όπου ακόμα κυριαρχούσαν, η διστακτικότητα , η ανασφάλεια κι ο φόβος των προηγούμενων μ’

αποτυχία προσπαθειών. Καταπληκτικός κι ο Ηλίας Σταμπολίδης, ομότιμος Καθηγητής Σχολής Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης στα Χανιά, με βραβεία απ’ την Ακαδημία Αθηνών για εργασίες του πάνω στα μεταλλεύματα. Επιπρόσθετα κι εξίσου σημαντικό, για πολλά χρόνια, ως ειδικός επιστήμων στα συγκροτήματα Σκαλιστήρη, αλλά και δεξί του χέρι συγχρό-νως. Κατάφερε, εύστοχα να παρουσιάσει, άλλοτε μ’ ενθουσια-σμό, άλλοτε με υπερηφάνεια κι άλλοτε με πόνο ψυχής, το τι ήταν ο Μιχάλης Σκαλιστήρης. Τι για την επιχείρηση που παρέλα-βε απ’ τον πατέρα του, τι για τις χιλιάδες του κόσμου που εργα-ζόταν στις επιχειρήσεις του, τι για το κράτος το ίδιο, αλλά και

ποιο το μεγαλείο της προσωπικότητάς του σαν έβλεπε, όπως είναι γνωστό, την αδικία για την κατάρρευση των επιχειρήσεών του, ενισχύοντάς την μ’ ένα βίωμά του. Βρέθηκε, ως είπε, σ’ εκδήλωση, όπου ως μηχανικό, χωρίς να ’χουν δίκιο, τον κατηγόρησαν πως σε κάποια περίπτω-ση δε χρησιμοποίησε ενδεδειγμένα μηχανήματα, για να προσθέσει, αναλογιζόμενος: « Αν εγώ πλήρωσα εκείνη την πικρία με μια εγχείρηση στομάχου, τι να πω για τον πόνο αυτού του ανθρώπου που έχασε την περιουσία του..» Και τότε η πιο μεγάλη στιγμή των χειροκροτημάτων με συναι-σθήματα συμπαράστασης.

Ο Γεράσιμος Παγκράτης | Αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ιταλικής και Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, εξέτασε το βιβλίο από την πλευρά της ποιοτικής έρευνας, καταλήγοντας ως ειδικός, με παραδείγματα πως

το βιβλίο του Στάικου Πανταζή είναι, αλλά και θα παραμείνει ως άριστο και πάντοτε στην πρώτη γραμμή της προσφοράς του. Και ο επίλογος γι’ αυτήν την υπέροχη, την τιμητική παρουσίαση, κατατέθηκε απ’ το Βύρωνα Πολύδωρα, με το δικό του χαιρετι-σμό. Ήταν ο χείμαρρος για τα πάντα και προς όλες τις κατευθύν-σεις. Το ζούσε σαν να το είχε γράψει ο ίδιος. Σαν να ήταν ο ίδιος Στάϊκος, σαν να ήταν ο ίδιος Μιχάλης Σκαλιστήρης, που έτυχε να τον συνδέει μαζί του και ξέχωρη φιλία. Τα βιώματα τού βιβλίου τα ζούσε, κι εξέφρασε τα συγχαρητήριά του προς όλους τους ομιλητές για την άψογη κι αντικειμενική παρουσία τους. Πράγματι ήταν μια παρουσίαση, τέλεια προετοιμασμένη, δόθη-καν οι απαιτούμενες γνώσεις, αλλά κι εξυμνήθηκαν οι δυο πρω-ταγωνιστές του βιβλίου. Ο Στάϊκος Πανταζής που το έγραψε κι ο Μιχάλης Σκαλιστήρης π’ όλα τα δημιούργησε μέχρι και την έκδο-ση αυτού του βιβλίου, αφού πρώτα το συμπλήρωσε αξιοπρόσε-κτα και μ’ επαινετή διακριτικότητα.

Αισθανόμαστε κι εμείς ιδιαίτερη χαρά που έχουμε ήδη εκφράσει τις απόψεις μας στη Λ.Φ, ευθύς ως μας το πρόσφερε τιμητικά η οικογένεια του Στάικου. Όλους τους συγχαίρομε, που με τις παρουσιάσεις τους, υπέγραψαν την αιώνια δυναμική του.

Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής

Ο Στάικος Πανταζής, αντάξια και τιμητικά πάλι στο προσκήνιο με την

παρουσίαση του βιβλίου του: «Ο Επίσκοπος Έλους Άνθιμος

Σκαλιστήρης και η Συμβολή της οικογένειας Σκαλιστηρη στην

Ανάπτυξη της Σύγχρονης Ελλάδας>

O Bυρων Πολύδωρας στο βήμα, κι ακολουθούν Βαγ. Γιαννικόπουλος, Παν. Χαραλαμπόπουλος, Γερ. Παγκράτης, Ηλ. Σταμπολίδης

Μεταφέρθηκαν τα οστά των αείμνηστων Χαραλαμπάκη σύζ. της Αθανασίας και αδελφού του Πανάγου (δάσκαλου). Πάνω τα δύο ακόμα επιζώντα παιδιά του, δεξιά ο Γεώργιος και αριστερά ο Θωμάς

Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 84 7 962

Lynistian life in order to dress up ancestral memories. In afternoon (5 pm) they were called again by church bell for the second Resurrection. Finally, after that, they ended up, at our tourist kiosk, where another lynistian life received its place. All Lynistians as a family. Treats, laughs, salutes, dancing etr. The two young boys, Photis and George, leaseholders, were prepared for these ceremonies.

* Next day, Monday, Easter’s second day,-as it is called- went to saint George (chapel) . On the other river’s district. At least 3klm distance. An annual habit since 1860. Nature beaut, creeks with clear waters as well as the around mountains, which offered another view and sound too. This year, after Holly Liturgy, started to dance out of the church, but since the weather seems to be changed they left for the tourist kiosk, where the warm rave-up went on until the night.

* The village is living again its usual summer life. Compatriots out Lynistaina, visit it for summer. By there can go to many Peloponnese places. The most important to the beaches for their summer baths, while during afternoon at the main square “Panobrisi” out of touristic kiosk, feeling their times in happiness. We hope that kind of life will be go on until middle of September. May!

* Also, it is believed that Lynistaina will have many visits by Lynistians of other countries. Especially August 14 and 15 when our annual festival. We ‘ll wait

them to live excellent moments together.*Lynistaina has a great history about its daily

routine, as cabins, sheep runs, byres etr. Also it has many ancientries, which ‘d be seen. So there are appropriate footpaths leading to them.

*Marriage (by Georgia Pete Gianopoulos –Freitas)

O u r c o m p a t r i o t Georgia, granddaughter T h y m i o s ’ P a n a g . Gianopoulos (emigrant 1909) f rom his son Panagiotis, informed us for her grandson’s marriage.

“ Hello Syllogos, I hope that you are doing well! Ron and I are doing good! Here is the story that you asked for!

Ron and Georgia’s grandson Anthony George Freitas II married Amanda Adkisson on April 16, 2016 in Tulsa, Oklahoma. Anthony is named after his father Anthony (Tony) Freitas. Anthony asked Amanda to marry him during a trip to Germany. He hired a photographer to take photos in Germany when he asked her hand in marriage. (see photo). Anthony and Amanda married at a wedding chapel in Tulsa, Oklahoma. The newlywed couple lives in Edmond, Oklahoma”.

We congratulate them and we wish for a permanent happiness. As for grandparents Ron and Georgia we bless to see married all their grandchildren with many grate great kids”.

* As for the crisis, it is known that the things here are difficult because there are families with great problems. Six years crisis are a so many. And from now on, I’m afraid of that it will be worse and especially for the future generations.

*As we read in every issue some few compatriots have passed away. We feel a great sadness. Many years we lived together, but the most important the older generations go away without replaces for Lynistaina.

*I’ld like to thank all compatriots and friends, who helped me all these 20 years, writing and saying opinions about our newspaper. Meanwhile all issues 84 have been set at our website <lynistaina.wordpress.com>. You can find many things about Lynistaina, History, family trees, habits, their addresses etr. English texts started from n7. Then Panagiotis (Peter) Gianopoulos wrote me that the new generations don’tknow the language. So, his proposal was studied and slowly-slowly we dared to write a summary of our newspaper. In reality a connection with Lynistaina, its persons, our past, as well as about events. In addition to that we were lucky because electronic pages, e-mail, website, facebook, you tube, telephones etr helped a lot. We became closer to each other.

*We like to please you for one more time. HELP that attempt. Send opinions, articles and events, photos. All these will have a good connection with compatriots, will know each other, and the most important will remain as an excellent material for future investigations. Have a good summer and September again together.

Dear Lynist ians continued from page 1

νου χρόνου, για να επιλυθούν τα τόσα πολλά προβλήματα που ήδη υπάρχουν σ’ αυτόν τον ευαίσθητο τομέα.Παράλληλα, κι εμείς, με τη σειρά μας, αναλογιστήκαμε την αρχή της καλύτερης γνωριμίας μας, με το Γιάννη. Τότε, πριν 20 χρόνια, 1995 προς 1996, όταν είχαμε συ-

στρατεύσει όλους τους συμπατρι-ώτες, για να βοηθήσει ο καθένας τους, όσο και όπως μπορούσε, προκειμένου ν’ αποκτήσουμε, το γνωστό και το τελειωμένο πλέον, τουριστικό μας περίπτερο, εκεί στη Λυνίσταινα. Επίσης, όπως οι περισσότεροι θα θυμούνται, δεν υπήρχε επαρκής και κατάλληλος χώρος, για το κτίσιμο του, γι’ αυτό αποφασίστηκε να γίνει επέκταση της πλατείας, προς τα έξω, μετά το βράχο. Αλλ’ αυτό διπλασία-ζε το κόστος, καθ’ ό,τι αντί ένα έργο, έπρεπε να γίνουν δύο. Και το καθένα σοβαρού κόστους. Ο πόθος και η ουσιαστική ανάγκη μάς ώθησαν σε παραλογισμούς, θα μπορούσε να λεχθεί σήμερα, Ο βράχος όταν ξεφεύγει προς το χάος δεν γίνεται εύκολα «ίσιωμα». Βέβαια, έπρεπε να γίνουν για τον κόσμο που εξ ανάγκης κλεινόταν μέσα στα σπίτια του, ενώ οι επι-δράσεις του πολιτισμού καθημε-ρινά γινόντουσαν περισσότερο εμφανείς και επιβεβλημένες. Το

χωριό χωρίς μια τέτοια συνειδητή ενίσχυση, δε θα είχε μέλλον. Γι’ αυτό ο έρανος ήταν καλοδεχούμε-νος, κι ο καθένας έκανε ό,τι μπο-ρούσε περισσότερο, αλλά οι οικο-νομικές προσφορές θα ήταν καλές μονάχα για «συγχρηματοδότηση», κι αυτή με πίεση. Όμως, να που ήλθε πάλι μπροστά μας ο «απομη-χανής θεός», για μι’ ακόμα φορά, με τη λύση στο χέρι!!. Το όνομά

της «Γιάννης Νικ. Σκουμπούρης και «Αναπτυξιακή Ολυμπίας» (ΑΝ.ΟΛ) μ’ έδρα την Κρέστε-να. Κι αυτό επιβεβαιώθηκε με την πρώτη κιόλας συνάντησή μας. Κι επειδή δε γνώριζα τίποτα απ’ αυτά τα προγράμματα, είχα μείνει κα-τάπληκτος, όχι μονάχα απ’ τα προ-γράμματα, αλλά κι απ’ το νεαρό ακόμα Γιάννη Σκουμπούρη. Πε-ρισσότερο απ’ όλα για το πώς εκ-φραζόταν με τα βιώματά του, που δήλωναν τις γνώσεις του, οι οποί-ες άρχισαν να εμπεδώνονται ακό-μα με τις μελέτες του ως φοιτητής της Σχολής Χημικών Μηχανικών του Μετσοβείου Πολυτεχνείου. Η σφραγίδα του ως επίτευγμα σε πολλά θέματα της Αυτοδι-οίκησης, όπως Περιβάλλοντος, Μεταφορών, Βιομηχανίας.κ.ά Τα είχε ήδη βιώσει μες στη συνείδη-σή του. Συνεργασία με μεγάλες εταιρείες, όπως την Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ) γι’ αρκετά χρόνια, όπου πρωτοπόρησε σε θέματα, με τα

οποία βοηθήθησαν όλοι οι Δήμοι της χώρας. Σύμβουλος σε πολλά θέματα, αλλά το πιο σημαντικό πως τον αποδέχονταν για τις γνώ-σεις και τις αρετές του. Εκείνο για το οποίο του εξέφρασα τον έπαι-νό μου, ήταν η συμβολή του στη δημιουργία της ΑΝ.ΟΛ, η τόσο σωτήρια για όλα τα χωριά της περιοχής μας. Για το δικό μας δι-πλό έργο, επειδή ανήκε σε μεγάλη κλίμακα, άρχισε αμέσως τις ενέρ-γειες να υπαχθεί στο leader II.Έ-δειξε το Λυνιστιάνικο χαρακτήρα του, όπως τον είχαν διαμορφώσει και στα τρία παιδιά τους, οι γο-νείς «Νικο-δάσκαλος» και Σοφία. Όλες τις γιορτές και καλοκαίρια, από νήπια έως και Λύκειο σήμε-ρα, στο πατρικό σπίτι κι ας μην είχαν πλέον παππούδες εκεί. Έτσι, κι ο Γιάννης ενήργησε σαν γνήσιο Λυνιστανόπουλο, για να μείνει σε μένα ο «περήφανος» ρόλος του συντονιστή της μεγάλης ορχή-στρας των εμπλεκομένων. Έμεινε, επίσης, και η ικανοποίηση, πως το έργο και ξεκίνησε και προχώρησε και ολοκληρώθηκε, αλλά και γιορ-τάστηκε στα επίσημα εγκαίνια της αποπεράτωσής του, το 15Αύγου-στο του 2006. Τώρα κι εκείνο το ανταποδίδει, με τη ζωή και τη ζω-ντάνια που δίνει στο χωριό μας. Τα συγχαρητήρια, τα εγκάρδια και τα πηγαία,-για όλους τους συμπατρι-ώτες που έκαναν το χρέος τους σ’ αυτό το τεράστιο για μας έργο- τα έχουν εκφράσει αυθόρμητα και αυτόβουλα, πολλοί συμπατριώτες και φίλοι, σ’ όλα τα μέσα επικοι-νωνίας μας. Εφημερίδα, εκδηλώ-σεις,ιστοσελίδα κοκ. Όμως, θέλω να επισημάνω αυτά που εκφραζό-ταν, ο διάδοχός μου στην προεδρία του Συλλόγου, ο αγαπημένος σε όλους μας για τις αρετές και την εργατικότητα του Αντ. Αγγ, Αγγε-λόπουλος, που με τα συμβούλιά του, μόνο εκείνοι ξέρουν τι τράβη-ξαν απ’ τη στιγμή που χαράχθηκε το πρώτο του θεμέλιο. Πολλές φο-ρές κινδύνεψε να ταλαιπωρηθεί η όλη προσπάθεια, αλλά συνέχεια ο «απομηχανής» Θεός μεταμορφω-

νόταν σε μαγικό Λυνιστιάνικο ή φιλικό χέρι να βρίσκει τη σανίδα σωτηρίας. Γι’ αυτό μου τόνιζε μες στην καθημερινή επικοινωνία μας «Αν δεν ήταν ο <τάδε>, θα είχαμε ταλαιπωρία…» Το ίδιο και κυρίως για το Γιάννη σ’ εκείνες τις δύσκο-λες κομβικές οικονομικές φάσεις, όπου συνυπήρχαν πολλοί φορείς και διαφορετικές απόψεις, ο Αντώ-νης διαλαλούσε: «Αν δεν ήταν ο Γιάννης δεν θα μπορούσαμε να βρούμε άκρη…» Και οι άξιες πράξεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση από το Γιάννη Ν. Σκουμπούρη, δεν είναι μονάχα αυτές που αναφέρθηκαν πιο πάνω, αλλά και πολλές ακόμα, οι οποίες και ποτέ δε θα σταματήσουν. Ως παράδειγμα, για 10, ως τώρα, χρόνια τις έχει προ-σφέρει κι ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου στο Δήμο Βούλας και μετέπειτα Βάρης-Βούλας-Βουλιαγ-μένης, με υποδειγματικό τρόπο και για μλλοντική συνέχεια. Κατά τη γνώμη μου, είναι κι ένα πλύπλευρο ταλέντο στα Γράμματα και τις Τέ-χνες, Ως βασικό προτέρημά του, εκ-μάθηση ξένων γλωσσών. Άπταιστα Αγγλική, Γαλλική και τη Γερμανική απ’ την αντίστοιχη σχολή του Πανε-πιστημίου Αθηνών κι ακολουθούν σ’ επίπεδο επικοινωνίας Ισπανική, Ιταλική, Ρωσική. Γι’ αυτό και τα κεί-μενα προτιμά να τα διαβάζει και να τα μελετά απ’ ευθείας απ’ το πρω-

τότυπο. Παράλληλα με όλα αυτά ασχολείται συστηματικά με τη Λο-γοτεχνία και τη Φιλοσοφία, για την οποία μάλιστα έχει και «μάστερ», αλλά και συμμετέχει ενεργά μέσα σε

λογοτεχνικές ομάδες.. Μέσα σ’ όλ’ αυτά συνεχίζει να τηρεί και την «πα-τρική απαίτηση» περί μελέτης. Δη-λαδή να διαβάζει από ένα έως τρία βιβλία το μήνα. Κι ασφαλώς αυτή η απαίτηση πρέπει να’ έχει προεκτά-σεις και στα υπόλοιπα δύο αδέλφια του. Την πρωτότοκο Ιωάννα που είναι: Κοινωνικός Λειτουργός- κα-θηγήτρια Θεολόγος -και Φιλοσο-φίας καθώς και τον βενιαμήν Αλέ-ξανδρο του Φυσικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έτσι, ο Γιάννης, μια κι έχει πολλά ακόμα να προσφέρει, μπορεί να ξεπεταχθεί κάποια στιγμή κι απ’ την άλλη με-ριά, αυτή της Φιλοσοφίας. Πιστεύω πως ένα είναι βέβαιον. Μέχρι τώρα δεν ξέρω πόσα κέρδισε η Χημεία μ’ όλες τις προεκτάσεις της μαζί., αλλά η Λογοτεχνία και η Φιλοσοφία έχα-σαν. Εμείς πάντως τον συγχαίρομε, τον ευχαριστούμε για το στολίδι της Λυνίσταινάς μας, αλλά και του ευ-χόμαστε πάντα τα καλύτερα. Ποιος ξέρει, «κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον» Τα, τυχόν ανεκ-πλήρωτα, όνειρά του μπορεί να του τα ικανόποιήσει ένα απ’ τα παιδιά του (Η Κατερίνα ήδη φοιτήτρια στη Μεθοδολογική Ιστορία και Θεω-ρία της Επιστήμης κι ο Νικόλαος ήδη στην προετοιμασία) ή ακόμα, γιατί όχι, και τα δυό τους μαζί. Ο άγρυπνος φύλακας, μητέρα τους Μάνια (νομικός), μια κι ο Γιάννης

είναι απασχολημένος, έχει και την αντοχή και τη θέληση οπωσδήποτε. Να’ναι όλοι τους καλά.

Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής

Ο Γιάννης Νικ. Σκουμπούρης Διευθύνων Σύμβουλος ΟΑΣΑ και οι δικές μας αναμνήσεις

Συνέχεια από τη σελίδα 1

Ο Γιάννης με τον δάσκαλο πατέρα του Νικόλαο

Στη Γενική Συνέλευση του 1996 αναλύει για την επέκταση πλατείας-τουριστικο περίπτερο

ΦΩΤΗΣ Γ. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ (Ετών 104 )

Υπερήφανος, τίμιος, κοινωνικός, ψύχραιμος, αισιόδοξος και με χιούμορ και μέχρι την τελευταία στιγμή χαιρότα-νε τη ζωή. Είχε συλλάβει

το νόημα της και ζούσε την κάθε μέρα σαν να ήτανε η τελευταία. Σε όλες τις μάχες για την επιβίω-σή του έβγαινε πάντα νικητής γιατί ήξερε να αγωνίζεται και να στέκεται όρθιος. Μόνο ο χρόνος τον νίκησε και το καντήλι του έσβησε στα 104.

Η συμμετοχή του στον πόλεμο του 1940 στην Αλβανία του άφησε ανεξίτηλα σημάδια. Έσωσε τα πόδια του από τα κρυοπαγήματα και δεν του τα κόψανε, αλλά του έμεινε ένα μαύρο χρώμα σαν κατράμι στις κνήμες (καλάμια) που δεν έφυγε ποτέ και τον συνόδευσε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Του οφείλω πολλά. Ποτέ δεν θα ξεχάσω, ότι όταν ήμουνα παιδί με παρό-

τρυνε και επέμενε να μάθω γράμματα. Όταν δε του έλεγα πως χρειαζόμουνα κάποια βιβλία, επειδή δεν είχε χρήματα πήγαινε και δανειζότανε για να μου τα αγορά-σει.

Μετά από χρόνια χάρηκε όταν ακολούθησα τον Εισαγγελικό κλάδο και δεν έπαυσε και τότε να μου δίνει πολύτιμες συμβουλές.

Το 1968 ένα συνταρακτικό γεγονός μας έκανε να χάσουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Μαζί πληροφο-ρηθήκαμε ότι η κόρη του και αδελφή μου Ευανθία σε νεαρή ηλικία περίμενε το εκτελεστικό απόσπασμα από την ανίατη αρρώστια. Οι γιατροί ήταν βέβαιοι ότι η αντί-στροφη μέτρηση είχε αρχίσει και το μοιραίο δεν θα αργούσε να έλθει. Μοιραστήκαμε μαζί τον δυσβάστα-χτο πόνο μας και κλάψαμε μαζί, παρηγορώντας ο ένας τον άλλονε για την συμφορά μας.

Αυτή τη συγκλονιστική είδηση την αποκρύψαμε από τη μάνα μου γιατί δεν θα άντεχε αν την άκουγε και από τη μικρή μου αδελφή Αντωνία.

Τελικά η Ευανθία έφυγε σε ηλικία μόλις 29 ετών λίγο καιρό μετά το γάμο της.

Και πάλι στάθηκε όρθιος ο μακαρίτης πατέρας μου και με την πάροδο του χρόνου άντεξε και ξεπέρασε και αυτήν την φοβερή δοκιμασία.

Αυτό το δυσαναπλήρωτο κενό δεν έμεινε για πολύ καιρό. Είχε την τύχη να κάνει μια νύφη που κατά κοινή ομολογία δεν του συμπεριφέρθηκε μόνο σαν πραγματι-κή του κόρη αλλά και κάτι περισσότερο. Το μεγαλείο της ψυχής και η συμπεριφορά της ήταν πράγματι ανε-κτίμητα. Το μεγάλο ευχαριστώ στην Βούλα τη νύφη του είναι πολύ λίγο για να εκφράσει το μέγεθος της προσφο-ράς της.

Άνθρωποι που είναι γεννημένοι για να προσφέρουν στους άλλους τη συμπόνια και την αγάπη τους είναι ευλογία και βάλσαμο για την ψυχή του καθενός.

Αυτό το βάλσαμο το εισέπραξε από τη νύφη του σχε-δόν για τέσσερις δεκαετίες και πάντα της το αναγνώριζε.

Υποκλίνομαι μπροστά στην ανωτερότητά της και την ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου και εκ μέρους του.

Μετά τη συνταξιοδότησή του και μετά τον θάνατο της μητέρας μου ερχότανε τακτικά και ζούσε μαζί μας και χαιρότανε σαν μικρό παιδί όταν απολάμβανε απλά πράγματα, αυτά που είχε στερηθεί στα προηγούμενα χρόνια της φτώχειας.

Συχνά μου έλεγε ότι πικράθηκε στη ζωή του από τις επιπολαιότητες και τις μικρότητες κάποιων ανθρώπων. Ποτέ όμως δεν έχανε την ψυχραιμία του και με νηφαλιό-τητα όλα τα ξεπερνούσε.

Θερμά τον ευχαριστώ για τη μεγάλη και ανεκτίμητη προσφορά του. Θα τον θυμάμαι πάντα με απεριόριστη ευγνωμοσύνη και αγάπη.

Η τελευταία επιθυμία του να ταφεί στην Λυνίσταινα, στο χωρίο που γεννήθηκε και μεγάλωσε, έγινε πράξη.

Καλό του ταξίδι.ΓΙΑΝΝΗΣ Φ. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ

Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 848 963

Στις 20 Μαΐου 2016, έφυγε από κοντά μας, ο παλαίμαχος τ η ς ζ ω ή ς , τ η ς

Λυνίσταινας, αλλά και του Συλλόγου μας επίσης, ο αεί-μνηστος πλέον Δημήτριος Αντ. Παναγούλιας. Απεβίωσε στην Αθήνα, όπου και η μόνι-μη οικογενειακή διαμονή του. Όμως για τη νέα του ζωή, επέλεξε το χωριό της ανατολι-κής μας Λυνίσταινας, δηλαδή το νέο μας κοιμητήριο « Ο Άγιος Δημήτριος» για τον οποίο και η κατανυκτική εξό-διος τελετή, πραγματοποιή-θηκε την επομένη, 21η Μαΐου 2016, στον ενοριακό ναό του χωριού μας, της Κοίμησης της Θεοτόκου. Ο Δημήτρης ήταν το τρίτο απ’ τα έξι παιδιά του Αντώνη και της Θανάσως Παναγούλια, το γένος Δημ. Παπανδρέου. Τρία και τρία. Για την δράση του σ’ Αθήνα και Λυνίσταινα, μίλησε ο σημερινός πρόεδρος του Συλλόγου Κων/νος Τζαν. Σμύρνης, ο οποίος μεταξύ των άλλων είπε:

« Σεβαστοί μας πατέρες, Γεώργιε Λυμπερόπουλε και Γεώργιε Αγγελόπουλε, αγαπητοί συμπατριώτες, φίλοι και συγγε-νείς της οικογένειας του εκλε-κτού φίλου, του άριστου συνερ-γάτη, του καλού συμπατριώτη Δ η μ ή τρ η Αν τ ω ν ί ο υ κα ι Αθανασίας Παναγούλια. Σας ευχαριστώ κι εγώ που είσαστε σήμερα παρόντες. Σας ευχαρι-στώ ως φίλος του Δημήτρη, αλλά κι ως εκπρόσωπος των Διοικητικών Συμβουλίων του Συλλόγου μας, σ’ αρκετά των οποίων υπήρξε ο ίδιος πρόε-δρος.

Έτσι, από τη μια λυπάμαι, που έφθασε η ημέρα ν’ αποχαι-ρετήσω αυτόν τον φίλο μου το γκαρδιακό, απ’ τον οποίο οι ήρεμες συμβουλές του ηχούν και στα αυτιά και στις αναμνή-σεις μου. Γι’ αυτό, ας μου επιτρα-πεί να πω, πως δεν μπορώ να το πιστέψω, ότι έφθασε η τελευ-

ταία του ώρα πάνω σ’ αυτή τη γη. Από την άλλη όμως χαί-ρομαι που έπεσε ο κλήρος να πω δυο λόγια για το πώς τον βλέπαμε, πως τον ζήσαμε, αλλά και τι ακούγαμε όλα αυτά τα χρόνια που εργα-στήκαμε μαζί για το καλό του χωριού μας. Ο Δημήτρης, πρώτα απ’ όλα ήταν ένα γνήσιο Λυνιστιανόπουλο. Γεννήθηκε εδώ στο χωριό μας, αλλά κι όσα χρόνια έλειπε στην Αστυνομία Πόλεων, πάλι Λυνιστιανόπουλο έμεινε. Όμως κι εκεί, απ’ ό,τι μάθαινα αργότερα ήταν λαμπρός και άξιος και κυρίως είχε βοηθήσει πολλούς συμπα-τριώτες. Ήταν πρόθυμος μ’ ευχαρίστηση, μα πάνω απ’ όλα με ανθρώπινες αρετές, γι’ αυτό, όπως μας πληροφόρησε συμπατριώτης μας όταν πληρο-φορήθηκε το θάνατό του, πως είχε επιλεγεί και για την προ-στασία ειδικών προσώπων της Δικαιοσύνης

Ο Δημήτρη Παναγούλιας, αν και έλειπε απ’ τη Λυνίσταινα ποτέ δεν απομακρύνθηκε από εκεί!. Πάντα ο ίδιος. Έτσι, κι όταν παντρεύτηκε τη Δέσποινα, αυτό το πάντα καλό κορίτσι και κυρί-ω ς υπέροχ η νύ φη μας , Λυνιστιανοπούλα την έκανε. Αλλά κι ό,τι αποχτούσε με Λυνιστιάνικο χρώμα το έντυνε. Μ αυτό που αγαπούσε περισσό-τερο.

Τον χαιρόμουνα το Δημήτρη όταν ήταν πρόεδρος κι εγώ στα ίδια συμβούλια. Δουλευτής ακούραστος για έξι ολόκληρα χρόνια για να ολοκληρώσουμε αυτό το κοιμητήριο που τώρα θα ομορφύνει και με το δικό του σπίτι. Και βέβαια, θα είναι και πάλι φύλακας αυτού του κοιμητηρίου, όπως τότε που το προστάτευε να τελειώσει γρή-γορα. Και δε σταμάτησε σ’ αυτό, γιατί, λίγο αργότερα, όταν απαι-τήθηκε, ανέλαβε για δεύτερη φορά πρόεδρος, έως ότου βρε-

θεί κάποιος που να ’χει, τ ’ απαιτούμενα και κατάλληλα προσόντα, για εκείνη την νέα εποχή που άρχιζε.. Κι όντως τον βρήκε, κι όντως είχε δίκιο για την επιμονή του…

Κι αυτά όλα για να καταδειχθούν το μέγε-

θος της αγωνίας του και το επί-πεδο της υπευθυνότητας που τον διέκρινε, αλλά, παράλληλα μαρτυρούν και το μεγαλείο της ψ υ χ ή ς τ ο υ Δ η μ ή τ ρ η Παναγούλια. Τα έδινε όλα για τη Λυνίσταινα και τους συμπατρι-ώτες Λυνιστιάνους. ΟΛΑ!! Σε όλα άριστος και με επαίνους. Γι’ αυτό κι εγώ τον συγχαίρω αυτή την τελευταία του ώρα, που τον έχουμε ακόμα ανάμεσά μας.

Καλό του δρόμο, θα τον σκεπτόμαστε και θα τον αγαπά-με πάντα. Στη δε οικογένειά του τα θερμά μας συλλυπητήρια , αλλά και να συνεχίσουν το δικό του χαραγμένο δρόμο.

Αγαπητέ μου, Δημήτρη Παναγούλια

Είναι απερίγραπτα μεγάλη η συγκίνησή μου, που η τύχη το θέλησε να σου πω αυτά τα λίγα αποχαιρετιστήρια λόγια., ενώπι-ον Θεού και ανθρώπων. Καλό σου ταξίδι. Θα σε αγαπάμε, και θα σε σκεπτόμαστε, αλλά και θα σε έχουμε πάντα το καλό μας παράδειγμα. Χαιρετισμούς σ’ όλους τους συμπατριώτες και η μνήμη σας, συνέχεια αιώνια!»

Σύντομο χαιρετισμό, εξέ-φρασαν ο γιος του Αντώνης, με κύριο σκοπό τις ευχαριστίες της οικογένειας προς τους συμπα-τριώτες, φίλους και συγγενείς. ο Αντώνης Άγγ. Αγγελόπουλος για σημαντικές αναμνήσεις απ’ τον εκλιπόντα κι ο Φώτης Γ. Παναγούλιας, για να εκφράσει τα συναισθήματα της οικογέ-νειας Παναγούλια. Ας είναι ελα-φρύ το Λυνιστιάνικο χώμα που τον σκέπασε εκεί στο νέο μας κοιμητήριο που είναι και δημι-ούργημά του. Αιωνία του η μνήμη. Σωκ. Σμυρνής

Νέα ακόμα, έκανε το μεγάλο ταξίδι και η σ υ μ πα τρ ι ώ τ ι σ σ ά μας Αγγελική, κόρη

τ ο υ Σ τ α ύ ρ ο υ Δ ή μ ο υ Σ κ ο υ μ π ο ύ ρ η κ α ι τ η ς Τασιούλας Δ. Αγγελοπούλου. Γεννήθηκε στη Λυνίσταινα, όπου και τα πρώτα γράμματά της κι όλες τις αρετές που είχε καταξιώσει στη συνέχεια. Ένα σπαθάτο, ευγενικό, γελα-στό και αδιάκοπα καλοσυνάτο κορίτσι. Παντρεύτηκε με το εξαιρετικό, επίσης, παιδί απ’ τη Ν. Φιγαλία (Ζούρτσα), το Γεώργιο Λιάπη, ο οποίος έφυγε ξαφνικά κι αναπάντεχα πριν 14 ολόκληρα χρόνια. Είχαν όμως αποκτήσει πέντε χαριτωμένα παιδιά, τον Δημήτρη, την Αθανασία, τον Σταύρο, τον Γιάννη και τον Φώτη. Η Αγγελικούλα μας, ως πάντα

άξια, κατάφερε να συμβά λει , τόσο στην ολοκλήρωση της ανάπτυξής των, όσο και στις καταξι-ωμένες ελληνοχρι-σ τιανικές αρχές τους. .Παράλληλα όμως με αυτά, χαι-ρόταν και με τα εφόδια που απο-κτούσαν, το ένα μετά το άλλο, τόσο για την ίδια τη ζωή τους μέσα στην κοινω-νία, όσο και για τις οικογένειες που θ’ αποχτούσαν. Έτσι, αυτή η άγρυπνη προσπάθειά της επι-βραβεύθηκε, γιατί πρόφθασε να τα δει στο σωστό δρόμο της ευτυχίας κι ακόμα να νιώσει τη μεγάλη ευτυχία, με το να κρατή-σει στην αγκαλιά της, τα μέχρι τώρα 4 εγγόνια της. Την Αλεξάνδρα, την Αγγελική, την

Πολυξένη και το 4ο ακόμα αβάπτισ το. Α π ε β ί ω σ ε α ρ χ έ ς Απριλίου 2016 στα 65 της. Η δε εξόδιος ακο-λουθία, στην Παναγία Τρανής Βρύσης στη Νέα Φιγαλεία, παρου-σία πλήθους κόσμου απ, τη Νέα Φιγαλεία, τη Λυνίσταινα, τον Πύργο, τα Πετράλωνα

κι άλλα μέρη, ενώ η ταφή της, ως μόνιμη κατοικία στο Κοιμητήριο του Μοναστηριού της Νέας Φιγαλείας. Αιώνια να ’ναι η αντάξια μνήμη της, και θα είναι, γιατί η μορφή της, θα ’ναι αγκαλιασμένη απ’ ολόκληρο το δικό της κόσμο που δημιούργη-σε μαζί με τον αείμνηστο σύζυ-γό της, ως την πιο άριστη συνέ-χειά τους.

Σωκράτης Τζαν. Σμύρνης

AYTOI ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΤ. ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑΣ. (ετών 93)

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΗ – ΛΙΑΠΗ

Λυνιστιάνικη Φωνή 9 964αρ. φύλλου 84

Γάμος σε τρισέγγονο του μετανάστη (1909) του Θύμιου Παν. Γιαννόπουλου

(από την εγγονή του Γεωργία Παν. Γιαννοπούλου – Φράιτας και το σύζυγο της Ραν).

“Σύλλογε! .Θέλω να πιστεύω πως όλοι είσαστε καλά.. Ο σύζυγός μου ΡΑΝ κι εγώ είμαστε το ίδιο πολύ καλά. Εδώ είναι και τα γεγονότα για τα οποία ζητήσατε μια περιγραφή τους: Ο εγγονός μας, Αντώνιος ακούει για τον πατέρα του Αντώνιο(Τόνυ) Φράιτας. Ο Αντώνιος, ο εγγονός ζήτησε απ’ την Αμάντα να τον παντρευτεί κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού των στη Γερμανία. Συγχρόνως όμως πήρε ένα φωτογράφο να αποθανατίσει αυτές τις όμορφες σκηνές καθ’ όν χρόνο θα της ζητούσε το χέρι, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες. Αυτά τα δυο παιδιά, ο Τόννης και η Αμάντα νέα κι όμορφα, παντρεύτηκαν σ’ ένα εκκλησάκι, κατάλληλο για γάμους, εκεί στην Τούσλα της Οκλαχόμα. Το νιόπαντρο ζευγάρι ζει στο Εντμοντ Οκλαχόμα».

Τους συγχαίρομε όλους και τους ευχόμαστε αδιάκοπη ευτυχία. Όσο για τους παππούδες, Ραν και Γεωργία ευχόμαστε να δουν όλα τα εγγόνια τους παντρεμέ-να και να χαρούν δισέγγονα.

ΈΤΉΣΙΟ ΜΝΉΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΡ. ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑ

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τον άδικο και ξαφνικό θάνατο του αγαπημένου πατριώτη, συγγενή και καλλιτέ-χνη Γιώργου.

Μας λείπει, αλλά είναι παρών στις καρδιές των πατριωτών. Ζει και μας διασκεδάζει και μετά θάνατο, με τη χαρισματική και κρυστάλλινη φωνή του. Πρόσφατα ένα κανάλι της τηλεόρα-σης είχε το Γιώργο να τραγουδά τα παρα-δοσιακά μας τραγούδια.

Ο Γιώργος καταγόμενος από καλλι-τεχνική οικογένεια, στα όργανα και στο τραγούδι, (πατέρας και αδελφός), ξεχώρι-σε από μικρός ότι ήταν κάτι το ιδιαίτερο που θα διακρίνετο, με την ενηλικίωσή του, σε μεγαλύτερους χώρους, όπως της πρω-τεύουσας.

Είχε εμφανιστεί σε πολλά κέντρα της Αθήνας, τραγουδώ-ντας κυρίως δημοτικά τραγούδια. Εξίσου απέδιδε θαυμάσια νησιώτικα και λαϊκά. Μιμητής και συνεχιστής του συντοπίτη μας Σίμωνα Καρά, είχε πολλά ακόμη να δώσει, αλλά ο Πανάγαθος Θεός μας τον πήρε πρόωρα «άλλαι αι βουλαί των ανθρώπων, άλλα οι θεοί καλεύουσι >>.

Η οικογένειά του στις 22/5/2016 τέλεσε το ετήσιο μνημόσυ-νό του στο νεκροταφείο του Ζωγράφου, όπου είναι θαμμένος. Παρευρέθηκαν πολλοί συγγενείς, πατριώτες, συνάδελφοι και φίλοι. Πολλοί πατριώτες , όμως δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν, όπως και γράφων, διότι συνέπεσε με τον θάνατο του άλλου αγα-πητού και συγγενή Δημητρίου Αντ. Παναγούλια, με τον οποίο στείλαμε χαιρετίσματα στο Γιώργο και να του πει ότι δεν τον ξεχνάμε.

Ευχόμαστε να είναι αναπαυμένη η ψυχούλα του δίπλα στην αγαπημένη του κορούλα Μαρία, η οποία έχει αντικατασταθεί επί-σης από την αγαπητή εγγονή του Μαρία.

Κουράγιο στην οικογένειά του. Να ζήσουν να τον θυμούνται. Με αγάπη Φώτης Γ. Παναγούλιας

Μάϊος 2016

(του Δημητρίου Καπάδοχου)

«Βασανισμένε μου Λαέ, αγνέ κι αγαπημένε.Πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε»

(Διον. Σολωμού)

Στους υπέροχους αυτούς στίχους, του Εθνικού μας ποιητή, κλείνεται η αλήθεια και το δράμα του ελληνικού λαού. Οι

λέξεις κλειδιά: Λαός, ευκολόπιστε, προδομέ-νε».

Λαός: Ως έννοια περιλαμβάνει σύνολο των ατόμων που κατοικούν σε ένα τόπο, είναι δεμέ-νοι με αυτόν, γνωρίζουν τη γλώσσα τους, τα ήθη και έθιμά τους, την ιστορία τους, τον πολιτισμό τους. Είναι δημιουργικοί και μεγαλουργούν. Με το να είναι οι ‘Έλληνες Λαός και όχι μάζα αντιμετώπι-σαν σκλαβιά και βγήκαν αλώβητοι. Αντίθετα, όταν ο Λαός χάσει τις σταθε-ρές του, τότε παύει να είναι Λαός και μεταβάλλεται σε μάζα. Η μάζα δεν γνω-ρίζει σταθερές αξίες. Το μόνο που κάνει είναι να πεινάει και όποιος της υποσχε-θεί περισσότερα την παρασύρει όπου και όπως επιθυμεί. Το μόνο που επιθυμεί είναι να δια-φθείρει τους νέους ενός λαού. Οι νέοι είναι αναμφισβήτητα η προσδοκία του μέλλοντος, αλλά και η αγωνία του παρόντος. Ιδιαίτερα στη δική μας εποχή με το πολυμήχανο πνεύμα. Ζουν και ανδρώνονται, οι νέοι, μέσα στη ραγδαία και αδιάκοπη εξέλιξη του τεχνικού πολιτισμού, μέσα στην ατμόσφαιρα της κυρι-αρχίας της στυγνής λογικής και της μεθοδολο-γίας, μέσα στο στυφό κλίμα του μηδενισμού. Η τεχνολογική πρόοδος με τον ξέφρενο καλπα-σμό της τους συνεπαίρνει αλλά και τους ταλαι-πωρεί. Αγωνίζονται ασθμαίνοντας να την πλη-σιάσουν, αυτή όμως όλο και τους ξεφεύγει Και δεν είναι μόνο αυτή. Είναι και η αναστάτωση και ανακατάταξη που φέρνει «η πρόοδος» στις αξίες και τους θεσμούς. Πολλές φορές οι νέοι βρίσκονται μπροστά σε δίλημμα και αδιέξοδο.

Όλα αυτά κουράζουν και προκαλούν απογοή-τευση στη νέα γενιά. Έτσι εμπλέκεται, όχι λίγες φορές, στην περιπέτεια, ηθική και πνευματική.

Στον αγώνα της ζωής οι νέοι για να επιλύ-σουν τα προβλήματά τους χρειάζονται «Οδοδείχτες». Στα μεταπολεμικά κυρίως χρό-νια παρουσιάστηκαν «πολιτικοί » που υποσχέ-θηκαν ότι, αν τους ψηφίσουν θα λύσουν όλα τους τα προβλήματα και θα τους δημιουργή-σουν ένα κόσμο καλύτερο. Ο νέος από τη φύση του είναι ευκολόπιστος. Όσοι προσπάθησαν να ηγηθούν ήταν υποδουλωμένοι σε οικονομικά συμφέροντα, υπηρετούσαν ξένους αφεντάδες,

και όχι μόνον δεν αγαπούσαν την πατρίδα τους , αλλά την πρόδωσαν με το χειρότερο τρόπο.

Η οικονομική κρίση που βιώνου-με δεν είναι φαινόμενο αυτόνομο και αυθύπαρκτο. Είναι αποτέλεσμα της βαθιάς κρίσης θεσμών και ηθικών αξιών. Σε πρώτη μοίρα έρχεται η κρίση των πολιτικών που αντικατέ-στησαν την αλήθεια και την ειλικρί-

νεια με το ψέμα, τη συνέπεια και το σεβασμό με την ασέβεια. Η αυτάρκεια αντικαταστάθηκε από τη σπατάλη και η πατρίδα υποδουλώθηκε στην οικονομική κρίση που ευνοεί τους ελάχι-στους ντόπιους και οδηγεί τους υπόλοιπους στην οικονομική καταβαράθρωση. Η χώρα οδηγείται στην καταστροφή, οι νέοι παίρνουν το δρόμο του ξενιτεμού.

Ωστόσο οι νέοι στην πλειοψηφία τους στο-χάζονται ένα καλύτερο κόσμο. Αυτή η στάση θα τους δώσει τη θέληση και τη δύναμη να σηκωθούν για να επιτύχουν τη σωστή ωρίμαν-ση, το σωστό προσανατολισμό και να κατακτή-σουν ένα ήθος που να αντλείται από τον εσωτε-ρικό κόσμο.. Όλους αυτούς που εκμεταλλεύτη-καν την ευκολοπιστία τους και του υγιούς μέρος του λαού, πρέπει να τους καταδικάσουν με την ψήφο και τη στάση τους. Έτσι θα δημι-ουργηθεί ο νέος ΛΑΟΣ, που δεν θα είναι θύμα

της απάτης και του ψεύδους, αλλά κυρίαρχος στον τόπο του, δημιουργικός και αφέντης πολι-τιστικής του κληρονομιάς. Ας ακούσουμε την προτροπή του εθνικού μας ποιητή. «Ποτέ πια ευκολόπιστοι και προδομένοι,

Αλλά κυρίαρχοι του τόπου μας και δοξασμένοι».

Δημήτριος Καπάδοχος.

ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ-ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΔΗΜ. ΜΙΧΕΛΗ

Η Λυνίσταινα και τώρα και παλαιότερα φημίζεται για το φυσικό της κάλος και για πολλές άλλες χάρες που την κάνουν ξεχωρι-στή από τα άλλα γειτονικά χωριά, όπως εκδηλώσεις παραδόσε-

ων-εθίμων, εορτών κλπ. Ζηλευτή θέση επίσης κατέχουν , ιδίως παλαιότερα, η σάτιρα και τα

πειραχτικά αστεία, οι λεγόμενες πλάκες . Σ’ αυτά θα αναφερθώ, όπως τα θυμάμαι ή όπως μου τα είχαν αφηγηθεί οι πρωταγωνιστές!

Πρωταγωνιστές βέβαια ήταν πολλοί Λυνιστιάνοι αλλά εγώ θα αναφερθώ σε αυτούς που είχα ξεχωρίσει και έχω ιδίαν αντίληψη για τον χαρακτήρα τους και για ‘’τα πεπραγμένα’’ τους. ( Σε μερικές περιπτώ-σεις τα ονόματα που αναφέρω είναι φανταστικά για ευνόητους λόγους).

ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ Στις ονομαστικές εορτές στο χωριό όλοι

επισκέπτονταν τον εορτάζοντα ή τους εορτάζο-ντας για τις καθιερωμένες ευχές και το επίσης καθιερωμένο γλέντι.

Σε μια τέτοια εορτή η Μαρία περίμενε με ανυπομονησία τον άντρα της τον Μήτσο, να γυρίσει από το μαγαζί,- όπως έλεγαν το καφε-νείο,- να τον ρωτήσει ποιος και τι εορτάζει, καθό-σον δεν θυμόταν να υπήρχε εκείνη την ημέρα κάποια εορτή και από κάπου στο χωριό ‘’ ερχόταν τραγούδια’’. Πράγματι όταν ήρθε ο Μήτσος η πρώτη κουβέντα που τον ρώτησε ήταν από πού ‘’έρχονται’’ τα τραγούδια και τι εορτάζουν. Ο Μήτσος-μέγας πλακατζής-αμέσως σκέφτηκε και της λέει: ‘’ Καλά δεν σου το είπα ότι απόψε αρρε-βωνιάζεται ο ‘’Σαμουήλ’’ με την ‘’Παγώνα’’ που αγαπάει τόσο καιρό’’; Η Μαρία που ότι και να έλεγε ο Μήτσος της ήταν και αληθές, τον πίστεψε αμέσως και σαν καλοί συγχωριανοί ξεκίνησαν για την εορτή ο Μήτσος και για την αρραβώνα η Μαρία. Φτάνοντας στο σπίτι του ‘’Σαμουήλ’’, ο Μήτσος βάζει την Μαρία μπροστά-ήταν και ιππότης- να χαιρετήσει πρώτη. Η Μαρία εισέρχεται πρώτη στο σπίτι αγκαλιάζει τον ‘’Σαμουήλ’’ και του λέει με χαρά και ενθουσιασμό. ‘’ Σαμουήλ’’ αρρεβωνιάζεσαι το καλύτερο κορίτσι, καλά στέφανα και να έχετε την υγειά σας. Εκείνος την κοίταζε απορημένος και σκεφτόταν προφανώς, ‘’τι να λέει η Μαρία της….έστριψε’’; Ο Μήτσος και οι άλλοι επισκέπτες της εορτής είχαν αρχίσει να γελούν, όταν δε ο ‘’Σαμουήλ’’ της λέει ‘’τι λες βρε Μαρία την ονομαστική μου εορτή έχω , πάλι πλάκα σου έκανε ο Μήτσος’’; Η Μαρία αφού ζήτησε συγνώμη κάθισε, χόρεψε και γλέντησε χωρίς να συμβαίνει τίποτα, αφού ήταν συνηθισμένη σε πλάκες του Μήτσου που ήταν όλες αθώες και δεν πρόσβαλλαν κανένα , άλλωστε οι πλάκες που δεν πείρα-ζαν και δεν υποτιμούσαν κανένα, όχι μόνο προκαλούσαν γέλιο αλλά ήταν το ‘’αλατοπίπερο’’ της πολύ δύσκολης καθημερινότητας της επο-χής εκείνης.

Το σχέδιο πτώχευσης και υποδούλωσης των Ελλήνων

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η ΓΙΑ ΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ

Είναι γνωστό, πως πολλά απ’ τα στοιχεία της ατζέντας, δεν ανταπο-κρίνονται στην πραγματικότητα ή και δεν υπάρχουν σ’ αυτή. Γι’ αυτό το ΔΣ του συλλόγου αποφάσισε ν’ απευθύνεσθε σ’ αυτό σε κάθε αλ-

λαγή ή συμπλήρωση της ατζέντας, στα τηλέφωνα 210-3837005, 210-6919776, 22980-92714 και κινητό 693 6919776 & 6979592070

Τόνυ και Αμάντα Φράιτας (Γιαννόπουλος)

Ο Δημήτρης Χρυσάνθης (James Chryssanthis) στο κέντρο των

σκέψεών του και η Λυνίσταινα

Ο Δ η μ ή τ ρ η ς Χ ρ υ σ ά ν θ η ς , κάθε τόσο θα

ρ ω τ ή σ ε ι γ ι α τ η Λυνίσταινα και τους Λυνισ τιάνους. Σε όποια εκδήλωσή του θα έχει και φωτογρα-φίες της, με ανθρώ-π ο υ ς τ η ς μ α ζ ί . Αρκετές και σε κάδρα που τις βάζει σε περί-οπτες θέσεις. Δεν ξεχνάει το ξεκίνημά του από τη Λυνίσταινα. Ήταν γούρικο. Εκεί και το πρώτο του ντοκιματέρ, πριν 35 χρόνια. Αναβίωσε όλες τις παραδόσεις και τους τρόπους ζωή των. Αλλά και το κορίτσι του τότε, η όμορφη και χαριτωμένη Ρομπιν, αποδείχθηκε μια υπέροχη σύζυγος και μητέρα στην κόρη τους τη Ζωή. Όλα αυτά τα χρόνια, τρέ-χει και δημιουργεί ανά τον κόσμο. Από Βορά έως Νότο κι από Ανατολή έως Δύση. Πρόσφατα μας έγραψε πως βρίσκεται στο Λος Άντζελες όπου γίνεται φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου, με τη συμμετοχή πολλών «συμπατριωτών από την Ελλάδα», τα δε θέματα, «υπέροχες ιστορίες της Ελλάδας». Παράλληλα χαίρομαι που έχει κληθεί από τους Έλληνες κινηματογραφιστές, που βρίσκονται εκεί, για μια διεθνή συνά-ντηση. Η γνώμη του, όπως το γνωρίζομε, είναι πάντα καθοριστική και θα βοηθήσει πολύ, για καλές αποφάσεις. Και καταλήγει στο ηλεκτρονι-κό του γράμμα, αφού πρώτα αναφερθεί στους Γκουγκουσαίους συγγε-νείς του «¨Ηθελα να σας πω ότι θαυμάζω την όμορφη γραφή σας για το χωριό που δεν είχε χαθεί στη μετάφραση». Αυτό, όμως και μια διαπί-στωση και μάλιστα σημαντική. Ότι τα κείμενα παραμορφώνονται και πρέπει να βρούμε τη λύση. Μικρές προτάσεις κι εύκολες λέξεις. Να είσαι καλά Δημητράκι. Την αγάπη μας σ’ όλο το Νικολοπουλαίικο.

Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 8410 966

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ( ΒΙΒΗ )

Κ. ΜΙΧΕΛΗ

Πολλά συγχαρητήρια και μπράβο στην Βιβή κόρη του αείμνηστου Κώστα Π. Μιχελή και της Γιάννας Κουλουρά –

Μιχελή. Η Βιβή πήρε τον Φεβρουάριο 2016 το πτυχίο της από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ΤΜΗΜΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΚΑΙ ΤΕ-ΧΝΟΛΟΓΙΩΝ. Έδωσε μεγάλη χαρά στον πα-τέρα της λίγο πριν φύγει για το μεγάλο του ταξίδι.

Η Βιβή συνεχίζει τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ σ το Τμήμα ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΗ Γ ΥΝΑΙΚΕΙΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ.

Βιβή μου προχώρα μην σταματάς- μην στα-ματάς. Μας έχεις κάνει όλους περήφανους και πιο πολύ την μαμά σου και την αδελφή σου Βασιλική.

Μπορεί να είναι έντονη η απουσία του αγα-

πημένου σου πατέρα, όμως να ξέρεις ότι από κει ψηλά που είναι σε καμαρώνει και είναι περή-φανος για σένα και σου λέει προχώρα μην στα-ματάς – προχώρα μην σταματάς.

<< Βιβή μου σε βλέπω, χαίρομαι για τα απο-τελέσματα των κόπων σου και μαζί με τη μαμά νιώθουμε πολύ υπερήφανα για σένα. Να ξέρεις θα είμαι δίπλα σου και θα χαίρομαι κάθε σου χαρά και επιτυχία, για αυτό σε θέλω πάντα χαρούμενη και δυνατή, γιατί όπως ξέρεις από την δική σου καλή ψυχολογία παίρνει δύναμη και χαρά και η μαμά. Συγχαρητήρια γλυκιά μου ΒΙΒΗ>>.

Δεν απομένει παρά να σου ευχηθώ καλή σταδιοδρομία, καλές επιτυχίες, με το κεφάλι ψηλά, έτσι όπως σου αξίζει και θα είμαι πάντα δίπλα σου σε όλες τις επόμενες χαρές και επιτυ-χίες.

Σε ευχαριστώ για την χαρά που έδωσες στον αγαπημένο σου πατερούλη στις τελευταί-ες στιγμές της ζωής του και σε συγχαίρω από καρδιάς αγαπημένη μου ανιψιά, συγχαρητήρια πολλά. Σου αξίζουν.

Με όλη μου την αγάπη Ο θείος σου Δημ. Π. Μιχελής

Υ.Γ. 1) Αγαπητέ Σωκράτη σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια προς το πρόσωπό μου. Είναι αλήθεια ότι χανόμουν μες στις διαδρομές που κάναμε μαζί αυτούς τους δέκα πέντε μήνες. Ο φόβος της αποτυχίας με κυρίευε και η αγωνία μου μεγάλωνε. Το έργο που δημι-ούργησες τα είκοσι και πλέον χρόνια δεν επιτρέπεται από κανέναν να καταστραφεί. Η εφημερίδα μας αυτό το δημι-ούργημά σου όντως ένωσε όλους τους απανταχού πατριώ-τες και ήταν ένας συνδετικός κρίκος μεταξύ μας. Όλοι περι-μέναμε κάθε τρίμηνο την εφη-μερίδα μας, να μάθουνε τα νέα

του χωριού μας, τα ήθη και έθιμα των παλαιοτέρων επο-χών που εμείς οι πιο νέοι δεν τα γνωρίζαμε, να μάθουμε την Ιστορία της Λυνίσταινας, επί-σης να γνωρίσουμε τα γενεαλο-γικά δένδρα των οικογενειών.

Πράγματι περάσαμε ποτά-μια και χείμαρρους αυτό το διά-στημα και μαζί σου έμαθα πολλά μυστικά γύρω από την εφημερίδα, με δίδαξες τον τρόπο της σκέψης, τον τρόπο της ταξινόμησης της εφημερί-δας, και τόσα άλλα μυστικά που έχει το στήσιμο μιας εφημερί-δας. Για αυτά που μου δίδαξες δάσκαλε από καρδιάς σε ευχα-

ριστώ, και να είσαι σίγουρος πως το δημιούργημά σου και με την βοήθεια των συμπατριωτών θα είναι πολύ ψηλά εκεί που πρέπει και αξίζει να είναι.

Να είσαι πάντα καλά ΔΑΣΚΑΛΕ.

2) Θέλω να ευχαριστήσω τον γ ι ό μ ο υ τ ο ν Παναγιώτη, που μου δίδα ξ ε τα μυστικά του υπολο-γιστή. Το άνοιγμα φακέλων, αρχείων, τοποθέτηση φωτο-γραφιών, αποθή-κευση αρχείων και πολλά άλλα και συνεχίζει να με ενη-μερώνει και να με μαθαίνει.

3) Επίσης θέλω να ευχαριστήσω και εσάς αγαπητοί πατριώτες και φίλοι

που με αποδεχτήκατε και έχετε εκφραστεί με τα πιο κολακευτι-κά λόγια στο πρόσωπό μου. Θέλω και επιζητώ την βοήθειά σας, για να κρατήσουμε την εφημερίδα μας εκεί ψηλά που είναι και της αρμόζει. Το πατε-ρό ένας μόνος του δεν μπορεί να το κρατήσει, όλοι μαζί τον κρατούν πολύ ψηλά. Περιμένω τα άρθρα σας, της παρατηρή-σεις σας και τις συμβουλές σας.

Όλους και τον καθένα σας χωριστά σας ευχαριστώ, από

καρδιάς. Ο νέος δ/ντης

της Λ. Φωνής Δημ. Π. Μιχελής

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΩΚΡΑΤΗ ΣΜΥΡΝΗ

Όλες οι γενιές των Λυνιστιάνων τιμούσαν τις γιορτές. Τις θεωρούσαν

συνήθεια και παράδοση. (Αλλά και του γέροντα Δημήτρη Ανδ. Παπανδρέου το παράπονο)

Οι γιορτές στη Λυνίσταινα είχαν τη σημασία τους. Κυρίως χρι-στιανικές . γλεντούσαν όλοι μαζί. Δεν πείραζε αν κάποιοι δεν μιλιόντουσαν, έκαναν ανακωχή, αλλά και πολλές φορές άλλα-

ζαν και οι δυο στάση και τα ξανάφτιαχναν. Κι ο ένας βοηθούσε τον άλλον. Αυτό γινόταν και με το πανηγύρι στον Αγιώργη. Έπαιρναν μαζί τους και τους γέρους, αν μπορούσαν να καβαλικέψουν, τουλάχιστον, έστω κι ένα «βασταγό» (γαϊδουράκι). Όμως όταν μεγάλωσε φοβό-

ντουσαν μην πέσει γιατί ο δρόμος ήταν χάλια, αλλά και έπρεπε να περάσει το ποτάμι στο Μαυροπήγαδο, πατώντας από πέτρα σε πέτρα και μπορούσε να πέσει μέσα, μ’ όλα τα δυσάρεστα επακόλουθα. Έτσι, έμεινε μόνος στο άδειο για εκείνη την ημέρα χωριό. Αλλά κι εκείνοι, δεν μπορούσαν να σκεφθούν το μέγεθος του πόνου του απ’ αυτό, τον οποίο κατέγραψε στο τετράδιο που του είχε προσφέρει απ’ το 1951 ο συμπέθερός του Διονύσιος Τόμπορης, για να γράφει κυρίως τ’ αστεία και τις διάφορες χιουμοριστικές ιστορίες που γνώριζε.: « Εις τας 23 του Απριλίου 1953, ημέραν Πέμπτην στην εορτή του Αγίου Γεωργίου, όλοι οι χωριανοί μου επήγαν στον Αη Γιώργη. Εγώ και η γερόντισσά μου εμείναμε μόνοι μας στο χωριό. Ώ! Πόσο παράπονο, πόση απογοήτευση! Εθυμήθηκα τα περασμένα χρόνια όπου επήγαι-να με τον πατέρα μου-τον παπά- στον Αη Γεώργη ως ψάλτης, αργότε-ρα επήγαινα ως εμπορευόμενος, να πουλήσω κρασί, ρακή, λουκού-μια να γεμίσει το βαλάντιόν μου λεπτά. Υστερότερα επήγαινα ως προ-σκυνητής και ψάλτης, καβάλα στο άλογό μου.

Εψέναμε αρνιά στο σουβλί, εψέναμε τυρόπιττες, είχαμε διάφορα γλυκά, κουραμπιέδες και άλλα πολλά. Ετρώγαμε, πίναμε και εχορεύα-με με τα όργανα. Τώρα όμως δεν ευρέθη ένα ζώον για να πάω κι εγώ, ούτε μας ερώτησε κανείς αν θέλουμε να πάμε, ενώ πέρυσι μας προ-σέφεραν ζώα και επήγαμε. Εφέτος μπήκαμε στον κάλαθο των αχρή-στων. Και εσκέφθηκα τα περασμένα και είπα: Πού νυν η λαμπρά της νεότητος περιβολή; Πού είναι τα ψημένα αρνιά; Πού είναι οι τυρόπιτες ; Πού τα διάφορα γλυκίσματα; Πού οι χοροί και τα πανηγύρια; Άνθη είν’ εαρινά και παρελθόντος του έαρος άπαντα κατεμαράνθησαν. Σκια είν’ και παρέδραμε. Καπνός και διελύθη. Αράχνη είν’ και διεσπά-σθη. Πομφόλυγες ήσαν και διερράγησαν. Διο επάδημεν την πνευματι-κήν ρήσιν συνεχώς επιλέγοντες. «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης».

Τα τρία αδέλφια: από αριστερά Δημήτρης, παπα-Παναγιώτης, Σπύρος Παπανδρέου

Ο Δημήτρης Χρυσάνθης με την κάμερά του επί τω έργω