ΠΟΛΛΟΙ ήταν εκείνοι οι οπλαρχηγοί που πρό-σφεραν στον Αγώνα του 1821 και κατηύθυ-

ναν τους πολεμιστές κατά των Τούρκων, για να γλυκοχαράξει στον ελληνικό ουρανό ο λαμπε-ρός ήλιος της Ελευθερίας. Εξέχουσα θέση ανάμεσά τ ο υ ς έ χ ε ι κ α ι ο Μεσσήνιος οπλαρχηγός Μήτρο-Πέτροβας απ’τη Γαράντζα (σήμερα Άνω Μέλπεια) που ήταν σύγ-χρονος του Κωνσταντή Κολοκοτρώνη. Προερχόταν από πολύτεκνη οικογένεια που έχασε τον προστάτη της το 1752. Τα ορφανά επέζησαν με την κτη-νοτροφία. Ήταν ζωηρά και ανυ-πότακτα. Ο Μήτρος σε νεαρή ηλικία έγινε κλέφτης μαζί με τα

δυο μεγαλύτερα αδέρφια του. «Περασμένος τα εβδομήντα-γ ρ ά φ ε ι ο Χ ρ ή σ τ ο ς Στασινόπουλος-γέρος, κοντα-κιανός, σκεβρωμένος, αλλά ψυχωμένος και ακατάβλητος, ε π ή ρ ε μ έ ρ ο ς κ α ι σ τ η ν Επανάσταση, και ήταν από τους

συντελεστές της μεγάλης νίκης των Ελλήνων στο Βαλτέτσι…». Σχετικά για τη συμμετοχή του σ’ α υ τ ή τ η μ ά χ η , ο Αθανάσιος Γρηγοριάδης σημειώνει αυτά: «Παρά

τα δεξ ιά των Αρκαδίων (Τριφυλίων) ωχυρούτο επί τινος χειμάρρου και ο ατρόμητος και ε μ π ε ι ρ ο π ό λ ε μ ο ς Μ ή τ ρ ο ς Πέτροβας(καταγόμενος από την κ ώ μ η ν Γ α ρ ά ν τ ζ α ν τ η ς Μ ε σ σ η ν ί α ς ) μ ε τ ά 1 0 0

Γαραντζαίων (Μεσσηνίων) πολε-μήσας και ούτος τότε πολύ γεν-ναίως, αποκρούσας και φονεύ-σας και πληγώσας πολλούς Αλβανούς εφορμήσοντας ενα-ντίον του δια να τον εκτοπίσω-σιν από την θέσιν του». Ο δε Κολοκοτρώνης θέλοντας να εμψυχώσει του Έλληνες, όταν οι Τούρκοι άρχισαν να κτυπούν με τα κανόνια, φώναξε με στεντό-ρ ε ι α φ ω ν ή « Β α σ τ ά τ ε

Όργανο επικοινωνίας Συνδέσμου Αποδήμων Λυνιστιάνων Ολυμπίας

ETOΣ 20o - AP. ΦΥΛΛΟΥ 83 - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2016 - AIOΛOY 100 AΘHNA, T.θ. 4043 - T.K. 102 10 - (AΘHNA) • ΕMAIL: lynistaina1@gmail.com

(by Sockratis Tzan. Smyrnis

*At Lynistaina (March 5th 2016) I’m starting to write that article, of honor to our compatriots and especially to them who

haven’t seen Lynistaina yet. I’ m sitting at my house’s balcony, drinking a hot cafe, as the sun has been rising two fathoms over horizon, warming the area as the night has left a severe cold. The opposite mountains-Analypsis, Koukourevo (where Epikourios Apollon), and Rakalina- which have been covered by snow, offer a real beauty

around. Also at the foothills of these mountains the land, mild and wild, with smaller peaks and rough surfaces, has some other physical

beauties, because no-one seeds or planters any more. So, the Nature has the right to receive again its lost lands!. The lands which were used as cultivabled become every day smaller and smaller. Trees, bushes and wild grasses have already covered extents of ground. The only vivid voices by the few flock distributed into the whole Lynistianic area. But, in addition to that, as we go το downhill we meet the main river, named Iardanos, which sectors the lynistian district to

continued on page 6

lynistaina.wordpress.comιστοσελίδα • και στο www.facebook.com/lynistainaKKA

750

αρ. αδείας01-4666

- Συνέχεια στη σελίδα 6

Το ψυχούδι ή τα Ψυχούδια είναι έθιμο από πολύ παλιά και η παράδοση αναφέρει πως κρατά-ει από την αρχαιότητα, όπως πχ στα

Ελευσίνια Μυστήρια υπήρχαν ειδικές τελε-τές, ως προπομπός των μεγάλων Μυστηρίων, ώστε να έχουν «εξαγνιστεί οι ψυχές» του Κάτω Κόσμου, δηλαδή τον 7ο και πλέον π.Χ αιώνα, αφού και τότε ενδιαφε-ρόντουσαν για τους πεθαμένους και μάλι-στα κατείχαν την πιο ιερή θέση μέσα στις αναμνήσεις και κυρίως ανάμεσα στις ενέργειές τους. Το ίδιο συνεχίστηκαν και με τη χριστιανική θρησκεία φθάνοντας πλέον, με την παράδοση, ως τις δικές μας ημέρες. Η μια γενιά σέβεται την άλλη, αλλά κι ο κάθε αιώνας στήριγμα όλων των προηγού-μενων. Και η Εκκλησία μας, με τη σειρά της, εθέσπισε την πιο σημαντική ημέρα για να γίνεται «μνείαν πάντων των απ’ αιώνος κοιμηθέντων ευσεβώς, επί ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου…». Το Σάββατο που αρχίζει απ’ τον εσπερινό της Παρασκευής προ της Κυριακής των Απόκρεω, μετά την οποία συνεχίζει η εβδομάδα της Τυρινής, και να παραδώσει

ΤΟ ΨΥΧΟΥΔΙ Η ΤΑ ΨΥΧΟΥΔΙΑ "ΤΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΕΘΙΜΟ"

Του Δημ. Π. Μιχελή

Dear Lyn i s t i ans

- Συνέχεια στη σελίδα 6

Πέρασαν από τότε είκοσι ολόκληρα χρόνια. Είκοσι χρόνια με τη «ΛΥΝΙΣΤΙΑ-

ΝΙΚΗ ΦΩΝΗ». Είκοσι χρόνια με τη δική μας εφημερίδα. Με την εφημερίδα μας, η οποία, καθ’ όλο αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα, ανελλιπώς, κάθε τρί-μηνο, τέσσερις φορές το χρόνο, ταξιδεύει ως τα πέρατα της Γης, για να συναντήσει τους Λυνι-

στιάνους ή τους καλούς φίλους της ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑΣ. Είναι ο πιο αγαπημένος, ο πιο ευχάριστος επισκέπτης που όλοι τον περι-μένουν με χαρά, ιδιαίτερα δε οι ξενιτεμένοι μας.

Καθ’ όλα αυτά τα χρόνια, η Λ.Φ. αποτελεί τον πιο ισχυρό ενωτικό κρίκο, αποτελεί τη χρυσή κλωστή, που συνδέει τους ανά τον κόσμο

Λυνιστιάνους και τους φίλους μας, τόσο μεταξύ τους, όσο και με τη γενέτειρά μας, τη ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ.

Γυρνώντας τον χρόνο είκοσι και πλέον χρόνια πίσω, θυμάμαι τις πολλές συζητήσεις που είχαν προηγηθεί τότε, για τη δυνατότη-τα ή όχι έκδοσης από τον Σύλλογο δικής μας εφημερίδας. Είχαν

Ο γνωστός σ’ όλους μας Βύρων Γ. Πολύδωρας, ο συμπατριώτης απ’ τα

γειτονικά μας Περιβόλια (Γάρδι-τσα), μας κατέπληξε και πάλι με το νέο του πόνημα.: «Η Εθνική μας Ταυτότητα», αλλά συγχρό-νως η έννοιά του γίνεται δυνα-τότερη και με τον φιλοσοφημένο υπότιτλό του: Μια υπόθεση-ιδέα υπό συνεχή διωγμό . Δυο φράσεις με νόημα, όπου η μια στήριγμα και βάση, για την εκτόξευση της άλ-λης. Όμως, παράλληλα, ο συγγραφέας τους, που τις έχει ήδη εγκλωβισμένες σε στενά περιθώρια του δικού του σκεπτικισμού, δε μένει αμέτοχος. Προχωρεί λίγο ακόμα για να καθορίσει και την πρώτη θεμελιώδη σχέση τους. Ότι η εθνική μας ταυτότητα, σαν ιδέα, βρίσκεται «υπό συνεχή διωγ-μό». Αλλά πριν δώσει τις δικές του απόψεις, κατά τη γνώμη μου, ως άνθρωπος του προηγμένου πνεύ-ματος, θέλει ν’ αγκαλιάσει, ευθύς αμέσως τον αναγνώστη του. Δη-λαδή να του δώσει τον τράτο να γίνει κι εκείνος ισάξια κοινωνός στις σκέψεις, τις ιδέες και στους προβληματισμούς του.

Γι’ αυτό, ευθύς αμέσως στην πρώτη κιόλας επόμενη σελίδα αυτού του πονήματός του, του παρουσιάζει το έναυσμα παρα-κίνησης, μ’ ένα παρόμοιο θέμα, που θα το’λεγα ως έναν δεύτε-ρο υπότιτλο του βιβλίου του. Επιλεγμένο όμως απ’ το υπέρο-χο βιβλίο του εθνικού μας ποιη-τή Διονυσίου Σολωμού, «Διάλογος ποιητή-φίλου-σοφο-λογιώτατου», σχετικά με τη

γλώσσα και την ελευθερία: «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;» Αυτό θέλει να πει στον αναγνώστη του κι ο Βύρων Πολύδωρας «Μπας και νομίζεις –φίλε μου-πως έχω τίποτα άλλο στο νου μου εκτός από

τ η ν Ε θ ν ι κ ή μ α ς Ταυτότητα, που ως υπό-θεση-ιδέα, βρίσκεται υπό συνεχή διωγμό;» Μ’ αυτή την επιλογή κι επι-σήμανση, πιστεύω πως από τη μια αποφλοιώνει

τη διάσταση του προβλήματος κι απ’ την άλλη καταφέρνει να μεταλαμπαδεύσει- στον ανα-γνώστη- την «προσοχή» και την «παρακίνηση», ώστε κι αυτός πλέον -ο αναγνώστης- να’χει τη δύναμη να παρακολουθεί τα νοήματα, τις απόψεις και τις προτάσεις που θα βρει σ’ αυτό το υπέροχο βιβλίο με τις 60 σελίδες του.

Και η επικοινωνία του ολο-κληρώνεται, ως προς τον ανα-γνώστη, με την αυτοπαρουσία-σή του προς όλους τους τομείς ύπαρξής του, όπως με την οικο-γένεια που δημιούργησε, τα 40 βιβλία και μονογραφίες που έχει-ως τώρα-γράψει, αλλά και στην πολιτική καριέρα όπου ανελίχθηκε ως και πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, δημι-ουργώντας τέλος το δικό του

Ήταν μικρός το δέμας….Ο ΜΗΤΡΟ-ΠΕΤΡΟΒΑΣ….. με υψηλό, όμως, και αδούλωτο φρόνημα

[Γράφει ο ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ]

Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΜια υπόθεση-ιδέα υπό συνεχή διωγμό

( από το βιβλίο του Βύρωνα Γ. Πολύδωρα)

- Συνέχεια στη σελίδα 7

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ Η κρίση που βιώνουμε τον τελευταίο

καιρό δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και κρίση κοινωνική και κρίση πολιτισμού, ως συνέπεια της παγκο-σμιοποίησης που είχε κατακλίσει τις προηγούμενες δεκαετίες και τη χώρα μας.

Ευτυχώς, υπάρχουν και οι πολιτιστικοί σύλλογοι των αποδήμων, όπως ο δικός μας, που διατηρούν τα ελληνοχρι-στιανικά ιδεώδη και διαδίδουν τα έθιμα

και τις παραδώσεις του τόπου μας. Ως πρόεδρος του Συλλόγου

Αποδήμων Λυνιστιάνων και εκ μέρους του Δ.Σ. σας εύχομαι, η αγάπη του Ιησού για τον άνθρωπο με την Σταυρική Θυσία και η λύτρωση με την Ανάστασή Του να βασιλεύουν στις ψυχές μας, στις οικογένειές μας αλλά και στην Ελλάδα μας και το φως της Αναστάσεως να φωτίζει τις

καρδιές μας. ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ,

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Ο ΠΤΕΡΑΡΧΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΖ. ΣΜΥΡΝΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΦΩΝΗΣτου Αντώνη Αγγ. Αγγελόπουλου

- Συνέχεια στη σελίδα 4

Ο ήρωας Μητρο-Πέτροβας

2 947 αρ. φύλλου 83Λυνιστιάνικη Φωνή

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ OKTΩΒΡΙΟΥ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ...........2015

1) 0170 Γ. Δ. Τάγαρης .............................................. 152) 0628 Αγγελοπούλου – Κλάδη Μαρία ................ 503) 0629 Σαργένη Ελένη ........................................... 254) 0630 Μαυροειδής Μάκης ................................... 305) 0631 Κορκολή Γ. Θεώνη ..................................... 206) 0632 Σκουμπούρης Δ. Αντώνης ........................ 207) 0633 Σκουμπούρη Δ. Ευσταθία ......................... 208) 0634 Δάλγαρης Στάθης ...................................... 509) 0635 Σκουμπούρης Αντ. Θωμάς ...................... 10010) 0636 Γκουγκούση – Ρουμελιώτη Αναστασία .... 5011) 0637 Δράκος Γ. Διονύσης ................................... 4012) 0638 Σμυρνής Αντ. Γιώργος ............................... 5013) 0639 Αγγελόπουλος Γ. Ηλίας ............................. 2014) 0640 Παναγούλια - Σιμωτά Ελένη ...................... 2015) 0641 Παναγούλιας Γ. Νίκος ............................... 20016) 0642 Σκουμπούρη – Τσιούτσια Αθανασία ......... 2017) 0643 Σκουμπούρη – Κήρου Αθανασία ............... 2018) 0653 Μιχελή Αναγνωστοπούλου Μαρία ........... 2019) 0654 Σμυρνή Παν. Ελένη ..................................... 2020) 0644 Παναγόπουλος Χαράλαμπος .................... 5021) 0645 Δράκου Γρηγοράκη Φωτεινή ................... 3022) 0655 Γκουγκούση Κορμπά Κατερίνα ................. 2023) 0656 Δράκος Γ. Παναγιώτης ............................... 5024) 0657 Σκουμπούρης Π. Τζανέτος ......................... 10

25) 0658 Δράκος Σ. Γιώργος ..................................... 5026) 0659 Σμυρνή Π. Αθανασία .................................. 2027) 0660 Δράκου Κ. Μαρία ....................................... 3028) 0661 Δράκος Κ. Ιωάννης .................................... 3029) 0662 Σμυρνή Θεοφιλοπούλου Μαρία................ 2030) 0663 Γκουγκούσης Ανδ. Βασίλης ....................... 2031) 0664 Σμυρνή Φούκα Φωτεινή ............................ 2032) 0665 Μιχελής Χαρ. Πέτρος ................................. 1033) Μαρίνης Δημήτριος .............. 80 Δολάρια Καναδά34) 0666 Κανάκης Νικόλαος ..................................... 2035) 0646 Σμυρνής Γ. (Ιερ. ) Νικόλαος .......................... 4036) 0667 Γκουγκούση- Αποστολοπούλου Αθανασία . 20

Όποιος συμπατριώτης και φίλος επιθυμεί να στείλει συνδρομή, στο υπ. αριθ. << 12959466629>> βιβλι-

άριο κατάθεσης της Ε.Τ.Ε. Από οποιαδήποτε άλλη τράπεζα και εξωτερικού (abroad ) στο < ΙΒΑΝ……..GR 590110290000012959466629 ) < ETHNGRAA > . Μετά την καταβολή, για ενημέρωση και αποστολή της αντί-

στοιχης απόδειξης γνωστοποίηση στην ηλεκτρονική Δ/νση του Ταμία

dimitmichelis@gmail.com. Η στα πιο κάτω τηλέφωνα 2298092714 και κιν. 6979592070.

Σας ευχαριστούμε για τις συνδρομές σας και σας ευχό-μαστε μία όμορφη και γλυκιά άνοιξη, γεμάτη αισιοδο-

ξία και ελπίδα για το μέλλον. Ο ΤΑΜΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΔΗΜ. Π. ΜΙΧΕΛΗΣ

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ1) Αγγελόπουλος Αντώνης .............................................................302) Καπλάνη – Παναγούλια Γεωργία ..............................................503) Σμυρνή – Βασιλούλη Βασιλική ................................................. 154) Δράκου Αντωνία ............................................................................. 55) Δράκος Γεώργιος ...........................................................................206) Κίζηλης Δημήτριος ........................................................................107) Σμυρνής Κων/νος .........................................................................158) Παναγούλιας Φώτης .....................................................................109) Σμυρνής Γ.(Ιερ.) Νικόλαος ...........................................................2010) Σμυρνής Γ( Ιερ.) Δημ. ....................................................................2011) Καπής Κων/νος ................................................................................. 512) Σμυρνής Π. Κώστας .......................................................................1013) Σμυρνής Γ.(ΙΕΡ.) Κώστας ...............................................................1014) Σιδέρη Ευαγγελία ........................................................................... 515) Τράπαλη – Γκουγκούση Αθανασία ........................................... 516) Σκουμπούρης Τζανέτος ...............................................................2017) Γκουγκούση – Κάρνου Γιαννούλα .............................................. 518) Μιχελή Μαγδαληνή ........................................................................ 519) Δημητρακοπούλου Γωγώ ...........................................................1020) Μιχελής Γεώργιος ..........................................................................1021) Αγγελόπουλος Λ. Νικόλαος ........................................................1022) Βάγιας Παναγιώτης .......................................................................1023) Αγγελοπούλου – Κλάδη Μαρία ................................................50 Η κ. Γεωργία Γ. Αγγελοπούλου πρόσφερε .......................100 ευρώ για την αγορά και τοποθέτηση Του παραθύρου στο εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα στο σχολείο.

Ο παραπάνω έρανος έγινε την 25η Οκτωβρίου 2 0 1 5 στην πλατεία Λυνίσταινας από την κ. Ντίνα Μιλ. Κορκολή για την επιδιόρθωση του εξωτερικού τοίχου της Εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Με τα χρήματα αυτά πληρώθηκαν οι εργάτες που έκαναν την επιδιόρθωση. Όπως πληροφορηθήκαμε τα υλικά για την επισκευή , κατόπιν ενεργειών του δραστήριου προέδρου του Τ.Δ. Λυνίσταινας Ντίνου Ν. Σμυρνή, διατέθηκαν από τον Δήμο Ανδριτσαινας – Κρεστένων.

Με ενέργειες του προέδρου κ. Ντίνου Σμυρνή στο χωριό μας έχουν γίνει και άλλα αξιόλογα έργα , όπως διάνοιξη αγροτικών δρόμων, εγκατάσταση οπτικών ινών για σύνδεση ΙΝΤΕΡΝΕΤ, ηληκτροφωτισμός στους δρόμους, συνεχείς καθαρισμός του δικτύου ύδρευσης και άλλα τα οποία θα αναφερθούν λεπτομε-ρώς στο επόμενο φύλλο της Λ.Φ.

Όλους τους ευχαριστούμε για τις προσφορές τους.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΣ ΔΩΡΑ ΣΤΗΝ

ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟ ΑΓΟΡΑ Της 14-2-2016

Εκ μέρους του ΔΣ του Συλλόγου, θεωρώ υποχρέωση να ευχαριστήσω θερμά τους ανθρώπους εκείνους που προσέφεραν δώρα στην λαχειοφόρο αγορά της 14ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2016 προς ενίσχυση των σκοπών

του. Συγκεκριμένα θεωρώ μεγάλη και θερμή υποχρέωση να ευχαριστήσω τους: - Ζαχαριά Δημήτριο –τρόφιμα –Αριστογείτονος-Βαρβάκειος Αγορά -φίλος του χωριού,(εις μνήμη του φίλου του Αριστείδη Λαμπρόπουλου) -Οικογένεια Γεωργίου και Μιμίκας Βλάχου εις μνήμη του πατέρα τους Δημοσθένη Δημητρακόπουλου (κρασιά παρα-γωγής τους), - Ιωάννη Ι Παναγούλια (ελαιόλαδο) -Πέτρου Γ. Γιαννόπουλου ( τσίπουρο και κρασί παραγωγής του) -Οικογένεια Δημητρίου Β. Λαμπρόπουλου ( κρασιά παραγω-γής του και διάφορα δώρα από φίλους του, - Γεώργιο Βασιλούλη (βιβλία με συγγραφέα τον ίδιο ),

-Παναγιώτη Δ. Γιαννόπουλος ( 14 ζεύγη υποδήματα) - Αθανασία Ι. Σκουμπούρη – Τσούτσια (ελαιόλαδο) - Ιωάννα Γ, Σκουμπούρη- Ηλιοπούλου ( Ελαιόλαδο ) -Γεώργιο Ηλιόπουλος συζ. Ιωάννας Σκουμπούρη ( ένα λαγό) -Μαντώ Αγγελοπούλου (ελαιόλαδο) -Φώτη Γ. Παναγούλια (δύο διανυκτερεύσεις στην πανσιόν ‘’ΒΑΣ.ΜΠΙΣΙΑ’’ στον Γαλατά Πόρου) - Οικογένεια Κων/νου Δ. Μιχελή διάφορα δώρα προσφορές φίλων του ( -Τζέννη ενδύματα Αγ. Γεωργίου 19 Χαλάνδρι, -Οινοποιία Βασίλη Μάρκου –Σπάτα, -Μελαχροινίδης -υποδήματα –Κλεισθένους 8 Σταυρός Αγ. Παρασκευής, - Κ. Κόνιαρης-Χαλιά- Λ. Πεντέλης 33 Μελίσσια, -Έλενα Πολυχρονιάδη –εικαστικά Βριλήσσια, -ΕΜΠΟΡΙΟ-ΕΠΩΝΥΜΟ- Στέφανος Αλεβίζος –ενδύματα-Ηρώων Πολυτεχνείου 2 Γέρακας), -Kefalis. Men’s Clothing Stores EST.1978. Ενδύματα ανδρικά-Εθνικής Αντιστάσεως 104 Γέρακας).

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΠΟΔΗΜΩΝ ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΩΝ

Ο Κωνσταντίνος ήταν το πρώτο απ’ τα 8 αγόρια του Μιχάλη Σμυρνή, γεννημένος το 1866. Είχε ασχοληθεί κι εκείνος με βαγένια και βαρέλια για κρασιά, τον οποίο μιμήθηκαν αρκετά απ’ τα αδέλφια του. Το σπίτι του ήταν το δεύτερο απ’ τα 4 που δημιουργήθηκαν σ’ αυτή τη «Μιχαλαίικη» γειτονιά, που τώρα, έχει καταλήξει στην οικογένεια Γεωργίου και Μηλιάς Παναγούλια. Όμως δεν πήγε μακριά Κτίστηκε το 1895, αμέσως και την ίδια χρονιά, μετά τον γνω-στό περικαλλή ναό του Αγίου Νικολάου στην Πανώβρυση. Απέκτησε δυο παιδιά το Γιάννη και τη Μαριγώ (Μαρία). Ο Γιάννης έξυπνος στα γράμματα, τέλειωσε τ ο τ ό τ ε γ υ μ ν ά σ ι ο τ η ς Ανδρίτσαινας και κατετάγη στην Ελληνική Χωροφυλακή, στην οποία δεν παρέμεινε μόνιμα γιατί νεαρός υπενωματάρχης, που δε θα είχε κλείσει τα 20, κατηγορήθη-

κε πως συμμετείχε σε παρέα που τραγουδούσε φιλοβασιλικά τρα-γούδια, ενώ στην εξουσία, με τον τότε διχασμό βρισκόντουσαν οι αντίθετοί του, Βενζελικοί. Τότε το μίσος μεγάλο σε σημείο να τιμω-ρούνται και οι κοπέλες όταν έλε-γαν ότι θα φτιάσουν «κώτσο» τα μαλλιά τους. Μετά απ’ αυτό εγκα-ταστάθηκε μόνιμα στη Θήβα όπου, με τη γυναίκα του Κατερίνα Κυριακίδη από πατροπαράδοτη οικογένεια του πολεμικού Ναυτικού, δημιούργησε την οικο-γένειά του, όπως φαίνεται στον πίνακα.

Αντίστοιχα και η Μαριγώ παντρεύτηκε με τον Αγγελή Γιαννάκη Αγγελόπουλο και δημι-ούργησαν, επίσης, μια υπέροχη οικογένεια. Στην αρχή δυο κόρες, η πρώτη όμως πέθανε νωρίς, καθώς και 4 αγόρια στη σειρά. Όμως με τις δυσκολίες της επιβίω-σης στη Λυνίσταινα μετακινήθη-

καν στη Μεγαλόπολη, όπου υπήρ-χε δυνατό Λυνιστιάνικο στοιχείο. Και τα πέντε παιδιά καταξιώθηκαν στη Μεγαλόπολη στο ίδιο τετρά-γωνο. Ο μπάρμπα Αγγελής έφυγε σχεδόν στα 90 του συνεχίζοντας να έχει δικά του γιδοπρόβατα, ενώ η θεια Μαριγώ ξεπέρασε τον αιώνα μ’ όλες τις διαύγειες της αξι-οπρέπειας. Και η δραστήρια ζωή συνεχίζεται με τα εγγόνια, π’ άρχι-σαν κι αυτά να δημιουργούν το δικό τους κύκλο της φυσικής ζωής μας.

Μ’ αυτή την αναφορά, τελειώ-νει και η οικογένεια των Σμυρναίων (3 αγόρια και 1 κόρη), που ήλθαν απ’ το Μπουτζά της Σμύρνης.

Τα παιδιά του Μιχάλη Σμυρνή ήρθαν στον Ελλαδικό χώρο με πολλά όμοιά τους παιδιά, από το 1817 μέχρι 1819 για την επικείμε-νη Επανάσταση της Φιλικής Εταιρείας.

K Ω Ν/Ν Ο Σ Μ Ι Χ. Σ Μ Υ Ρ Ν Η ΣΤΟ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟ

3 948 αρ. φύλλου 83 Λυνιστιάνικη Φωνή

ΣΕΡΙΑΝΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Αυτός είναι ο τίτλος μιας όμορφης εκπομπής, που μεταδίδεται σε τακτικό πρόγραμμα, κάθε εβδομάδα, από τον τηλεοπτικό Σταθμό ΗΛΕΚΤΡΑ της Κορίνθου. Ο εν λόγω Σταθμός έχει εμβέλεια σε όλη σχεδόν τη Νότια Ελλάδα (Πελοπόννησο, Στερεά, νησιά

Ιονίου κ.λπ.) με μεγάλη ακροαματικότητα. Στα πλαίσια της εν λόγω εκπο-μπής (ΣΕΡΙΑΝΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ), ο Σταθμός, με εξειδικευμένα συνεργεία, πραγματοποιεί επισκέψεις σε διάφορα χωριά και σε άλλους χώρους της Κορινθίας, αλλά και των γειτονικών Νομών, Αργολίδας, Αρκαδίας, Αχαΐας, απ’ όπου μεταφέρει στους τηλεθεατές του την κοινωνική, την πολιτιστική, την εν γένει ζωή του κάθε τόπου (πανηγύρια, χοροί, ήθη, έθιμα, παραδόσεις κ.λπ.). Για πρώτη φορά ο εν λόγω Σταθμός, με το συνεργείο του, ταξίδεψε τόσο μακρυά από την έδρα του. Ήρθε στο χωριό μας προσκε-κλημένος από τον Σύλλογό μας, πραγματοποιώντας εκεί 2ήμερο οδοιπορικό στις 24 και 25 περασμένου Οκτωβρίου. Η εν λόγω επίσκεψη εκανονίσθη, ώστε να συμπέσει με το εορταστικό 2ήμερο, το οποίο οργανώνει εδώ και πολλά χρόνια ο Σύλλογος, με την ευκαιρία της εορτής της αγρότισσας μάνας και των πολεμιστών του 1940. Ήταν αυτή μια πολύ καλή ευκαιρία, για να προβληθεί σε ένα τόσο μεγάλο τηλεοπτικό κοινό, τόσο η σπουδαία αυτή εκδήλωσή μας, όσο και η ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ γενικότερα. Το ΣΕΡΙΑΝΙ λοιπόν στο ΧΩΡΙΟ έγινε ΣΕΡΙΑΝΙ στη ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ. Ένα ΣΕΡΙΑΝΙ, το οποίο μετατράπηκε σε πραγματικό ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ, που κράτησε δύο ολόκληρες ημέρες (24 και 25/10/2015). Το πολύτιμο υλικό, το οποίο συγκέντρωσε ο τηλεοπτικός φακός του καναλιού κατά το 2ήμερο αυτό, συνολικής διάρ-κειας τεσσάρων και πλέον ωρών, μεταδόθηκε σε ωριαίες συνέχειες που κράτησαν έναν ολόκληρο μήνα. Στη μεγάλη επιτυχία του εν λόγω οδοιπο-ρικού συνέβαλε και ο θαυμάσιος φθινοπωρινός καιρός των ημερών εκεί-νων με ένα απέραντο πράσινο να κατακλύζει όλο το χωριό και την γύρω περιοχή. Το οδοιπορικό ξεκίνησε από την πανέμορφη πλατεία της ΠΑΝΩΒΡΥΣΗΣ, κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια μας, με φόντο το καλαί-σθητο τουριστικό μας περίπτερο, το ηρώο των πεσόντων μας και τη γρα-φική εκκλησία του αγίου Νικολάου (1895) με την ξακουστή τρίκρουνη βρύση, κάτω από τα θεμέλια της εκκλησίας, από την οποία τρέχει άφθονο το δροσερό νεράκι.

Hταν αυτή η ιδανικότερη ευκαιρία, για να ακουστεί εκεί «δια ζώσης» το χαριτωμένο τραγουδάκι: «βρύση μου μαλαματένια πώς βαστάς κρύο νερό» με ταυτόχρονη αναφορά στη σημασία και την ιστορία αυτού του χώρου για όλο το χωριό μας: Η

«πασαρέλλα» των όμορφων τότε κοριτσιών, για να γεμίσουν εκεί τα βαρέ-λια τους – πραγματικό νυφοπάζαρο. Ο Μαρκαίικος νερόμυλος κάτω ακρι-βώς από τη σημερινή πλατεία. Τα τρία άλλοτε παραδοσιακά καφενεία γύρω από την πλατεία, τα πανηγύρια, οι χοροί, τα γλέντια και τόσα άλλα. Ακολούθησε ενημερωτική ξενάγηση του συνεργείου από τους δύο σεβάσμι-ους ιερείς μας, τους παπα-ΓΙΩΡΓΗΔΕΣ τόσο στην εν λόγω εκκλησία, όσο

και στις δύο άλλες, της Παναγίας (1840) και της αγίας Παρασκευής. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε επίσκεψη – ενημέρωση στον Ενετικό πύργο του χωριού μας και ακο-λούθως στο προκλασσικό φρούριο του Λενικού και στο ανακαινισμένο εκκλησάκι των αγίων Αποστόλων (1870). Το βράδυ της 24ης Οκτωβρίου, το εν λόγω συνεργείο παρευρέθηκε στην όμορφη γιορτή του Συλλόγου για την αγρότισσα μάνα και τους πολεμιστές του 1940, στο πολι-τιστικό μας κέντρο, όπως η γιορτή αυτή έχει περιγραφεί σε προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας. Την επομένη,

25 Οκτωβρίου, το οδοιπορικό συμπληρώθηκε με τη θεία λειτουργία στην Εκκλησία του αγίου Νικολάου, όπως επίσης, με επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφανιών στο ηρώο των πεσόντων μας.

Hταν όλο αυτό ένα θαυμάσιο οδοιπορικό, όπως παρουσιάσθηκε στα τηλεοπτικά προγράμματα του Σταθμού, στον οποίο, εκτός από τις φυσικές ομορφιές του τόπου μας, προβλήθηκε και η μακραίωνη

ιστορία της ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑΣ, αλλά και όλης της γύρω περιοχής, από τα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα (προκλασσική και κλασσική εποχή, Τουρκοκρατία, Φραγκοκρατία – Ενετοκρατία, Ορλωφικά, επανάσταση του 1821, πόλεμος του 1940 κ.λπ.). Τέλος, παρουσιάσθηκε η ζωή και η πρόο-δος του χωριού μας κατά τα τελευταία χρόνια, με τα έργα προόδου που έγιναν εκεί, με τον Σύλλογό μας (1936), με την εφημερίδα μας (1995), με τις πολιτιστικές μας εκδηλώσεις και τόσα άλλα. Όλα τα στοιχεία αυτά, μέσω του Σταθμού, έγιναν γνωστά σε δεκάδες χιλιάδες τηλεθεατές σε όλες τις ως άνω περιοχές, προκαλώντας ευμενέστατες εντυπώσεις και ανάλογα σχόλια. Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον επίτιμο πρόεδρο του Συλλόγου μας και επί τόσα χρόνια Δ/ντή της Λ.Φ., πτέραρχο κ. Σωκράτη ΣΜΥΡΝΗ για την εμπεριστατωμένη ξενάγηση του συνεργείου γύρω από όλα τα ανω-τέρω στοιχεία των οποίων τυγχάνει βαθύς γνώστης και ερευνητής.

Αξίζουν συγχαρητήρια στον Σύλλογό μας και ιδιαίτερα στον πρόεδρό του κ. Κώστα ΣΜΥΡΝΗ, τόσο για την ωραία και πρωτότυπη αυτή πρωτο-βουλία του, όσο και για τον τρόπο με τον οποίο συντόνισε το όλο οδοιπο-ρικό του Σταθμού στο χωριό μας, μαζί με τα υπόλοιπα παρόντα μέλη του Συλλόγου (Κώστας ΜΙΧΕΛΗΣ, Δημ. ΜΙΧΕΛΗΣ, Ιωάννα Π. ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΗ – ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ). Επαινετέα είναι επίσης και η μεσολάβηση του κ. Τζανέτου Π. ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΗ, λόγω γνωριμίας του με τους παράγοντες του Σταθμού, για την πραγματοποίηση του εν λόγω οδοιπορικού.

Τέλος, αξίζουν πολλές ευχαριστίες προς τους ανθρώπους του τηλεο-πτικού Σταθμού, την ευγενέστατη κυρία Μαίρη ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ και στον σύζυγό της τον ΝΙΚΟ, για τον κόπο στον οποίο υποβλήθηκαν ερχό-μενοι από τόσο μακριά στο χωριό μας, προκειμένου να συγκεντρώσουν και προβάλουν όλα αυτά τα στοιχεία, τα σχετικά με τη ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ. Θεωρείται ΧΡΗΣΙΜΗ η επανάληψη μιας τέτοιας πρωτοβουλίας.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΓΓ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ_______________ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ: Συγχαίρουμε κι εμείς τον Στρατητό μας κ. Αγγε-λόπουλο για την καθ' όλα επαινετή και καταξιωμένη συμβολή του σ' αυτή την όντως υπέροχη πρωτοβουλία.

Τα 20 και πλέον χρόνια που έζησα, σε πλήρη επικοινωνία, με τόσους συμπα-τριώτες και φίλους, χάριν της εφημερί-δας μας, δεν είναι υπερβολή αν πω,

πως αφομοιώθηκα μαζί τους. Αγάπησα τα προ-σόντα τους, αλλά κι όλες τις αρετές τους. Θησαυροί ανεκτίμητοι, που συνέβαλλαν καθη-μερινά να μεγαλώνουν τα πάντα για τη Λυνίσταινα και κυρίως, τα επίπεδα αποδοχής και καταξίωσής της. Όλοι σ’ αυτήν την προσπάθεια. Συμπατριώτες και φίλοι. Όμως, κοντά σ’ αυτά και η μεγάλη μας χαρά. Η «αναγέννηση» της διάσπαρτης Λυνίσταινας ως και τα τελευταία γύρω χωριά κι ακόμα παραπέρα. Με κάποια απροσδιόριστα ακόμα όριά τους, Παλάτο-Μπιζώ-Κούβελα-Σπηλιά Κυπαρισσίας- Ζελεχοχώρια-Βρύνα, Νυφιτσοχώρια-Καλύδωνα κι όλα τα γύρω τους, πόλεις και χωριά. Αλλά η όμορφη αρχή, είχε τη συνέχειά της, τόσο μες στην ολόκληρη χώρα, όσο και στο εξωτερικό, εντοπίζοντας ακόμα και τους αρχικούς μας μετα-νάστες του 1895. Κι αυτό το έργο της «Λ.Φ» από πατριώτες και φίλους, με πρωτοβουλία και πάλι συμπατριώτη μας, προετοιμάστηκε για το ανέβασμά τους στην ιστοσελίδα μας <lynistaina.wordpress.com>, ώστε να είναι προσβάσιμο απ’ όλο τον κόσμο και κυρίως για πάντα. Έτσι, τώρα που έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την ανά-θεσή της σε νεώτερα, επίσης, συμπατριώτικα χέρια-ευτυχώς σ’ άριστα καθ’ όλα - νιώθω και την προσωπική μου συγκίνηση, από την εξωτε-ρίκευση των υπέροχων συναισθημάτων τους. Αυτά όμως θα κοσμούν και τις σελίδες του σχε-τικού βιβλίου που συγγράφεται. Κι ως δείγμα, λόγω χώρου, αναφέρονται, τουλάχιστον για τώρα, μονάχα τρία μ’ ολόκληρες τις σκέψεις τους:

(Α) του ζεύγους Πολυζωίδη We have both read the English version and

are saddened that you are passing on the difficult job of producing such a newspaper which for twenty years has been full of news about Lynistaina and its people, especially those from abroad. You have done a wonderful job and we wish you a peaceful retirement – enjoying time with your family and grandson, Socrates. We also hope you will come up with the occasional article reminiscing about your life in the Air Force and in your village.

Best wishes and good health, Apόstolos and Jean

**(Διαβάσαμε και οι δυο

το αγγλικό κείμενο στην εφημερίδα και είμαστε λυπημένοι, που άφησες το δύσκολο έργο στην εκτύπω-ση της εφημερίδας, την οποία, για 20 χρόνια την γεμίζεις με νέα γύρω απ’ τη Λυνίσταινα και τους ανθρώπους της, και κυρίως

για εκείνους που βρίσκονται στο εξωτερικό. Έχεις κάνει μια υπέροχή δουλειά κι ευχόμαστε να έχεις μια ήσυχη ιδιωτική ζωή και να περνάς χαρούμενα

με την οικογένεια και τον εγγονό σου Σωκράτη. Επίσης, ελπίζουμε να γράψεις ένα κατάλληλο άρθρο με αναμνήσεις απ’ τη ζωή σου, τόσο στην πολεμική αεροπορία, όσο και στο χωριό σου.

Με τις καλύτερες ευχές και καλή υγείαΑπόστολος και Τζην )

♦♦♦(Β) π. Άγγελος Τσάλλος (ιερέας στον Ι.Ναό

Αγ. Ιωάννου Ν. Βουτζά Νέας Μάκρης). Η πρε-σβυτέρα του απ’ την Ν. Φιγαλία (Ζούρτσα)

Ἀγαπητέ & πολύτιμε ἒν Χριστῷ Ἐλλογιμώτατε κε Σμυρνή.

Τό τελευταῖο φύλλο τῆς θαυμασίας ἐφημερί-δος “ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ” μού ἐδωσε ἀκόμη μία φορά χαρά διά τήν εὐταξία, τήν θεμα-τολογία & τήν ἐπικαιρότητα τῆς ὕλης. Ὅμως ἔχω μία ἔνσταση ὡς πρός τήν ἀλλαγή προσώπου στό πηδάλιο αὐτῆς.Ὄχι πώς ἔχω τι ἐναντίον τοῦ νέου διευθυντή, ἀλλά κατά τήν κρίσιν μου πρῶτον δέν ἦτο ἡ ὥρα & ἡ ἡλικία διά ἀντικατά-στασιν, παρ’ἐκτός ἄν συντρέχουν λόγοι υγείας για τό ὁποῖον ἀπεύχο-μαι…

Ἀ γ α π η τ έ μ ο ι Σώκρατες, ὁμολογῶ ὅμως ὅτι αὐτό τό γεγονός μέ χαροποιεῖ ἀπό μιά μεριά διότι θά ἔχεις περισσότερο ἐλεύ-θερο χρόνο, να σ’ἔχουμε συχνότερα κοντά μας στόν Ἁϊ-Γιάννη μας & ἀπό τήν παρουσία σου νά συμμετέχεις στήν ἐνορία διά τήν πρόοδο αὐτῆς. Συγχαρητήρια διά τούς κόπους & τήν ἀγάπη σου γιά τά Πάτρια & τά Ἐθνικά. Τό ἔργο σου κατα-γράφεται στήν ἱστορία τοῦ τόπου πού τόσο ἀγαπᾶς & υπηρέτησες ἀνιδιοτελῶς & πάντα προσφέρων. Εἴθε ὁ Κύριος νά σέ διακραττεῖ ἐν πλήρη ὑγεία πνευματική και σωματική, γιατί ἔχεις τήν δύναμη & τό καθῆκον νά προσφέρης ἀκόμη περισσότερα.

Μετά τιμῆς, ἀγάπης ἐν Κυρίῳ & πολλές εὐχές

Ἐλάχιστος ἐν τοῖς Πρεσβυτέροις Πρωτοπρ. Ἄγγελος Χ. Τσάλλος

♦♦♦(Γ)Νικόλαος και Ελένη Σαργένη Ευχαριστούμεν η Ελένη & εγώ για τη συνε-

χή παρουσίαση των έργων της. ΣΩΚΡΑΤΗ «Ό,τι αρχίζει στη ζωή, πάντοτε τελειώνει».

Τώρα «ήλθε η ώρα για τους νεώτερους». Να παραδώσεις το υπέροχο σπάνιο έργο σου, την εφημερίδα που δημιούρ-γησες.

Όμως πάντοτε κάτι μένει. < Οι δημο-σιεύσεις σου, τα μοναδικά κατατοπιστικά άρθρα σου, η δράση σου, το πνεύμα σου.>

Έγραψες, την Ιστορία του τόπου σου. Θα σε θυμούνται οι πατριώτες σου, θα σε ευγνωμο-νούν, θα σε έχουν, στα χρόνια που θα ακολουθή-σουν, κοντά τους. Δε θα σε ξεχάσουν ποτέ.

Σου Αξίζει Ένα Μεγάλο ΕΥΓΕ

Νικόλαος Σαργένης Ταξίαρχος Π.Α

Θερμές ευχαριστίες, σ’ όσους εξέφρασαν ευχές με την παράδοση της διεύθυνσης της «Λ.Φ»

(του Σωκράτη Σμυρνή)

Ο Σύλλογος Περιβολιωτών Ολυμπίας «ο Άγιος Δημήτριος” παρουσιάζει το βιβλίο του Στάικου Γ. Πανταζή με τίτλο:

«Ο Επίσκοπος Έλους Άν θιμος Σκαλισ τήρης και η Συμβολή της Οικογένειας Σκαλιστήρη στην Ανάπτυξη της Σύγχρονης Ελλάδας» την Τετάρτη 18 Μαίου, στις 18.00 στο Eθνικό Ίδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ) Βασ. Κων/νου 48.Θα μιλήσουν οι:

- Βύρων Πολύδωρας | πρώην Πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και

Πρόεδρος της Ένωσης για την Πατρίδα και τον Λαό

- Παναγιώτης Χαραλαμπόπουλος | Θεολόγος, Ιστοριοδίφης, ε. Λυκειάρχης

- Ε υ ά γ γ ε λ ο ς Γι α ν ν ι κ ό π ο υ λ ο ς | Δημοσιογράφος, Ιστορικός Ερευνητής, Ε κ δ ό τ η ς τ η ς Ε φ η μ ε ρ ί δ α ς « Η ΠΑΝΟΛΥΜΠΙΑΚΗ»

- Γεράσιμος Παγκράτης | Αναπληρωτής Καθηγητής Ισ τορίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου ΑθηνώνΣυν τονισ τής θα είναι ο Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου, Παναγιώτης Πανταζής τηλ. 6948620910

Μαίρη Νικολο-πούλου

Απόστολος Πολυζωίδης

Τζην Πολυζωδη

Παπα Άγγελος Τσάλλος

Νικόλαος Σαργένης

Λυνιστιάνικη Φωνή 4 949αρ. φύλλου 83

εκφρασθεί πολλές επιφυλάξεις, ενδοιασμοί, προβληματισμοί, ως προς την αναμενόμενη επιτυχία ή όχι ενός τέτοιου τολμήματος.

Το εγχείρημα φαινόταν παρά-τολμο για έναν μικρό Σύλλογο, σαν τον δικό μας, σε μια εποχή μάλιστα αρκετά δύσκολη, όταν ελάχιστες πατριδοτοπικές εφημερίδες κυκλοφορούσαν τότε.

Όμως, «ο τολμών νικά». «Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς» έλε-γαν οι αρχαίοι Λατίνοι. Και στην προκειμένη περίπτωση και η τόλμη τελικά υπήρξε και η τύχη μας ευνόησε. Όλα είχαν ετοιμασθεί και στη Γενική μας Συνέλευση της 6ης Νοεμβρίου 1994 αποφασίσθη-κε και επισήμως πλέον η έκδοση της πολυαναμενόμενης εφημερί-δας μας.

Την ίδια ημέρα και στην ίδια Συνέλευση έγιναν και τα βαφτίσια της: «ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ» το όνομά της.

Ο «τολμήσας» τότε να αναλά-βει το «πηδάλιο» του αεροσκά-φους για την υπέροχη αυτή πτήση, που διαρκεί είκοσι ολόκληρα χρό-νια τώρα, ήταν ο Πτέραρχος ε.α. και Πρόεδρος τότε του Συλλόγου κ. Σωκράτης Τζ. ΣΜΥΡΝΗΣ. Ήταν άλλωστε συνηθισμένος από άλλες πιο παράτολμες και επικίνδυνες πτήσεις, ως πιλότος της Πολεμικής μας Αεροπορίας για τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια. Όπως ήταν επί-σης και ο πρωτοπόρος ως προς την ιδέα αυτή. Με ομόφωνη από-φαση της Συνέλευσης εκείνης ανέ-λαβε τη Διεύθυνση της Λ.Φ., μαζί με ένα επιτελείο από εκλεκτούς συμπατριώτες και με τις ευχές όλων μας για ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.

Έτσι, τον Ιανουάριο του έτους 1995, στο δημοσιογραφικό στερέ-ωμα της Ολυμπίας, στο δημοσιο-γραφικό στερέωμα του τόπου μας, έκανε την εμφάνισή της μια και-νούργια φωνή, μια καινούργια ε φ η μ ε ρ ί δ α . Ή τ α ν η «ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ». Ένα προ-σεγμένο και επιμελημένο έντυπο οκτώ τότε σελίδων, σε λίγο μικρό-τερο σχήμα από το σημερινό.

Θυμάμαι το πρώτο – πρώτο χαιρετιστήριο άρθρο – μήνυμα προς τους συμπατριώτες, στην πρώτη σελίδα αριστερά του κ. Σωκράτη ΣΜΥΡΝΗ, ως Προέδρου τότε του Συλλόγου και ως Διευθυντού της Λ.Φ. Γεμάτο αισιο-δοξία, γεμάτο όνειρα και ελπίδες, οι οποίες τελικά πραγματοποιήθη-καν. Στην ίδια σελίδα θυμάμαι ένα ωραίο άρθρο του αείμνηστου δ α σ κ ά λ ο υ μ α ς Γε ω ρ γ ί ο υ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ για το ιστορικό ιδρύσεως του Συλλόγου μας, προς τον οποίον έτρεφε πραγματική λατρεία. Θυμάμαι στο ίδιο επίσης στο φύλλο και ένα δικό μου μικρό ευθυμογραφικό και συνάμα ιστο-ρικό αρθράκι υπό τον τίτλο ..," η Λυνίσταινα στα 1821" Και τόσα άλλα πράγματα θυμάμαι με νοσταλγία από το πρώτο εκείνο φύλλο της Λ.Φ.

Έκτοτε και μέχρι σήμερα η εφημερίδα μας έγινε αναπόσπα-στο κομμάτι της ζωής μας. Την αγκαλιάσαμε, την αγαπήσαμε, την συνηθίσαμε. Την περιμένουμε με αγωνία κάθε 3μηνο στο σπίτι μας, στο γραφείο μας, στον τόπο δου-λειάς μας. Εάν αργήσει για λίγο καμιά φορά ο ταχυδρόμος, ανυπο-

μονούμε, στενοχωριόμαστε, την ψάχνουμε. Είναι ο καλύτερος επι-σκέπτης μας, είναι η καλύτερη συντροφιά μας. Μας ψυχαγωγεί, μας ενώνει, μας ενημερώνει. Μας θυμίζει ότι είμαστε ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΟΙ και ότι έχουμε όλοι χρέος ιερό προς τον τόπο, όπου είδαμε το φως του Ήλιου, όπου κάναμε τα πρώτα βήματα της ζωής μας. Μας κρατάει συνεχώς σε επαφή με την κ α θ η μ ε ρ ι ν ό τ η τ α τ η ς Λυνιστιάνικης ζωής. Τις εκδηλώ-σεις, τα πανηγύρια, τους χορούς μας, τις χαρές και τις λύπες μας, τις καλές ή τις άσχημες ημέρες μας. Τους γάμους των συμπατριωτών μας, το άνοιγμα νέων νοικοκυριών, τα βαφτίσια, την πρόοδο των νέων παιδιών μας, τους θανάτους των αγαπημένων μας προσώπων. Προβάλλει τα έργα και την πρόοδό μας.

Καθ’ όλα αυτά τα χρόνια έχει προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στο έργο του Συλλόγου μας, προβάλ-λοντάς το στα πέρατα της Γης. Η προσφορά της Λ.Φ. προς τον Σύλλογο, την Λυνιστιάνικη ομογέ-νεια, προς τη ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ, είναι ανεκτίμητη.

Πίσω όμως από το τεράστιο αυτό έργο μιας ολόκληρης εικοσα-ετίας βρίσκεται βασικά ένας άνθρωπος, ο Διευθυντής της εφη-μερίδας, ο πτέραρχος ε.α. κ. Σωκράτης ΣΜΥΡΝΗΣ. Ένας εκλε-κτός συμπατριώτης μας καταξιω-μένος επαγγελματικά, κοινωνικά, οικογενειακά πολλαπλά. Σεμνός, αθόρυβος, ευγενής, σώφρων, μετρημένος στα λόγια και στη συμπεριφορά του, δραστήριος, φιλομαθής πάντα και φιλοπρόο-δ ο ς . Π τ υ χ ι ο ύ χ ο ς τ ο υ Πανεπιστημίου Αθηνών (Αγγλική Φιλολογία) και της Βυζαντινής μουσικής. Διήλθε επάξια όλες τις βαθμίδες της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Διοίκησε κατά και-ρούς μεγάλες υπηρεσιακές μονά-δες, παντού δε απ’ όπου και αν πέρασε, έχει αφήσει πίσω του τις πιο άριστες των εντυπώσεων σε προϊσταμένους και υφισταμένους. Η γνώμη του πάντα σεβαστή και υπολογίσιμη, η δε πειθαρχία που ενέπνεε, στηριζόταν πάντα στον σεβασμό και όχι στον φόβο.

Στο διάστημα της 20ετίας ανέ-βασε την εφημερίδα μας πολύ ψηλά, καθιστώντας την ως ένα από τα πλέον αξιόλογα φύλλα του επαρχιακού τύπου, δώδεκα τελικά σελίδων. Καθ’ όλα αυτά τα χρόνια κατάφερε να κρατήσει μια ορθή γραμμή πλεύσεως. Κράτησε την εφημερίδα μακρυά από πολιτικές, τοπικές, προσωπικές ή ποικίλες άλλες αντιπαραθέσεις. Ευγενής και διακριτικός από χαρακτήρα, καθ’ όλη αυτή τη μακρά περίοδο δεν προσέβαλε, δεν κακοκάρδισε, δεν πίκρανε άνθρωπο. Απεναντίας, τήρησε ίσες πάντα αποστάσεις. Έδωσε το βήμα και τον λόγο σε όλους, δεν κατηγορήθηκε από κανέναν. Ένας πραγματικός άθλος, για τον οποίο και μόνο του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια.

Έρχεται όμως κάποτε και το πλήρωμα του χρόνου. «Τα πάντα ρει, τα πάντα χωρεί», μας επιση-μαίνει ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ πριν από δ υ ό μ ι σ ι χ ι λ ι ά δ ε ς χ ρ ό ν ι α . Κουράσθηκε πραγματικά και αυτός ο άνθρωπος. Είκοσι χρόνια τώρα δεν είναι και λίγα. Το ένα

τέταρτο της μέχρι σήμερα ζωής του. Κλεισμένος σε ένα δωμάτιο ώρες ατελείωτες, ημέρες και νύχτες, πάνω από ένα σωρό χειρο-γράφων, πάνω από μια γραφομη-χανή, μπροστά από έναν ηλεκτρο-νικό υπολογιστή, ώσπου η εφημε-ρίδα να καταλήξει στο τυπογρα-φείο. Αλλά και εκεί πάλι από κοντά, ως την τελευταία στιγμή, ως το Ταχυδρομείο. Ώσπου να τελειώσει το ένα τρίμηνο και να αρχίζει το άλλο.

Μετά λοιπόν από είκοσι (20) ολόκληρα χρόνια, εκκρίθη από τον ίδιο, ότι ήρθε η ώρα της ανάπαυ-λας, η ώρα της προσγείωσης.

Έτσι, πριν από ένα ακριβώς έτος, στο 80ο κατά σειρά φύλλο της εφημερίδας μας, ( άνοιξη 2015) διαβάσαμε το τόσο όμορφο και συγκινησιακά φορτισμένο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ άρθρο του ιδίου με έναν σύντομο και πάντα μετριοπαθή απολογισμό του έργου της 20ετίας. Στην ίδια σελί-δα και στην ίδια ακριβώς στήλη όπου πριν από είκοσι (20) χρόνια είχε καταχωρηθεί το παρόμοιο ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ τότε άρθρο του. Είκοσι ολόκληρα χρόνια χωρίζουν χρονικά τα δύο αυτά άρθρα. Επικεφαλίδα του άρθρου: «ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΩΤΕΡΟΥΣ».

Προσωπικά δεν πίστεψα ποτέ ότι τα χρόνια της «ταυτότητας» κάθε ανθρώπου ταυτίζονται από-λυτα με τα χρόνια της καρδιάς, της ψυχής του, με τα ψυχικά και πνευ-ματικά του διαθέσιμα. Όμως, σέβομαι και σεβόμαστε πιστεύω όλοι μας τους προβαλλόμενους λόγους της παραίτησής του. Την αποδεχόμαστε, με μεγάλη οπωσ-δήποτε πικρία.

Στην ακριβώς διπλανή στήλη και υπό τον τίτλο «ΚΑΛΟΡΙΖΙΚΟΣ» φιγουράρει ένα όμορφο άρθρο της εξαίρετης συμπατριώτισσάς μας, φιλολόγου και ιστορικού, Φωτεινής Μάριου ΣΜΥΡΝΗ. Σ’ αυτό, μαζί με τις θερμές ευχές της για «καλή επιτυχία», σκιαγραφείται με όμορφα λόγια ο νέος Δ/ντής της Λ.Φ., ο αγαπημένος συμπατρι-ώτης μας Δημήτριος Παν. ΜΙΧΕΛΗΣ, που ανέλαβε τα καθή-κοντά του από το επόμενο, 81ο κατά σειρά φύλλο της Εφημερίδας μας.

Πρόκειται για έναν εξαιρετικό συμπατριώτη, εργατικό, ακέραιο, ηθικό, τυπικό και με ιδιαίτερη αγάπη για τον τόπο μας. Έχει δια-τελέσει πρόεδρος του Συλλόγου μας κατά το παρελθόν, συμμετέχει δε στο Διοικητικό του Συμβούλιο για πάνω από 25 χρόνια, εκ των οποίων τα τελευταία επτά (7), ως ταμίας, με ιδιαίτερη πάντα επιτυ-χία. Τρέφει ιδιαίτερη συμπάθεια προς τις παραδόσεις μας και αυτό το μαρτυρούν τα κατά καιρούς άρθρα του στην εφημερίδα μας, λαογραφικού και παραδοσιακού κυρίως περιεχομένου.

Στον απερχόμενο Διευθυντή της Λ.Φ., Πτέραρχο κ. Σωκράτη ΣΜΥΡΝΗ, εκφράζουμε τις απέρα-ντες ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ μας για το τερά-στιο έργο που προσέφερε καθ’ όλα αυτά τα χρόνια και εξακολουθεί να προσφέρει στο χωριό μας, στον Σύλλογό μας, στην εφημερίδα μας, στη Λυνιστάνικη κοινωνία.

Επισημαίνουμε ότι η αναφορά μας στο έργο αυτό δεν τελειώνει με τα λίγα αυτά λόγια. Θα επανέλ-

θουμε μαζί πάντα με την επισή-μανση ότι θα πρέπει στην κατάλ-ληλη στιγμή να τιμηθεί «δεόντως» από τον Σύλλογό μας, από την Λυνιστιάνικη ομογένεια, για το ιδι-αίτερα παραγωγικό έργο, που αφήνει πίσω του, τόσο ως Δ/ντής της Λ.Φ., όσο και ως Πρόεδρος του Συλλόγου μας, επί 6 χρόνια. Επιβάλλεται.

Το ίδιο ακριβώς χρέος έχουμε και προς άλλους εκλεκτούς κατά καιρούς συμπατριώτες μας, οι οποίοι έχουν αφήσει έντονη τη σφραγίδα του έργου τους στο χωριό μας, με ενδεικτική αναφορά στον δάσκαλό μας τον Γεώργιο ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ, αλλά και τόσους

ακόμη άλλους.«Ανδρών έργω γενομένων

αγαθών, έργω δει δηλούσθαι τας τιμάς» μας αφήνει ως ιερή παρα-καταθήκη ο μέγας ιστορικός της αρχαιότητας, ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ.

Στον νέο «τιμονιέρη» της Λ.Φ., συμπαθέστατο συμπατριώτη μας Δ η μ ή τ ρ ι ο Π α ν. Μ Ι Χ Ε Λ Η , ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ όλοι μας καλή ΕΠΙΤΥΧΙΑ στο έργο του, μαζί με την υπόσχεση ότι θα είμαστε ολό-ψυχα και με όλες μας τις δυνάμεις δίπλα του.

Αξίζει τη στήριξή μας και θα την έχει. Το οφείλουμε...

Αντώνιος Αγγ. ΑγγελόπουλοςΚαλαμάτα 15 Μαρτίου 2016

Ο ΠΤΕΡΑΡΧΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΖ. ΣΜΥΡΝΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΦΩΝΗΣ

Συνέχεια από τη σελίδα 1

Το τουριστικό περίπτερό μας υπό νέα διεύθυνση

Το περίπτερο είναι η όαση της ομορ-φιάς για το χωριό μας, αλλά και της χαράς για τους συμπατριώτες μας.

Από αυτό ξεκινάει η ζωντάνια της ημέ-ρας μας εκεί. Κι αυτά υπήρχαν κατά νου, ως αναγκαία στοιχεία, όταν ξεκίνησε η ιδέα για το κτίσημό του. Τότε τα υπόλοι-πα καφενεία δρούσαν σε καλό βαθμό, αλλά φάνηκε και η αδυναμία της συνέ-χειας. Και είναι και προς τιμή τους, που μας το τόνισαν και οι ίδιοι έγκαιρα. Είχαν την πείρα και την αγάπη για το χωριό και το μέλλον του. Και για να γίνει αυτό στη συνέχεια από εμάς, εργάστηκαν πολλοί άνθρωποι και υπηρεσίες, αλλά και μάλι-στα αφιλοκερδώς, με ταξίδια και παρα-στάσεις. Όμως η καλή και προβλεπόμενη λει-τουργία του άρχισε με τον Σπύρο (Αλκέτ), που ήλθε στη Λυνίσταινα πριν 25 χρόνια. Τότε ήταν ακόμη κάτω απ’ τα 20. Έμενε στο σχολείο μαζί με άλλους συμπατριώτες του και είχαν όλοι συνέ-χεια μεροκάματα, αλλά οι συμπατριώτες πολύ νωρίς τον ξεχώριζαν, για τις αρετές του και την οικογενειακή ανατροφή του. Κι αυτά τα προσό-ντα του τα είχε διαπιστώσει ο καλός μας συμπα-τριώτης Κώστας Γ. Κορκολής (Κώστας Μέλιος) και τον έφερε μ’ ευθύνη του στο χωριό. Και μπράβο στον Κώστα για την όλη αυτή ενέργειά του. Οι συμπατριώτες του εμπιστεύτηκαν την εκτίμησή τους κι έτσι τον αισθανόντουσαν σαν δικό τους παιδί. Οι άλλοι Αλβανοί, μια κι έφευγαν οι συμπατριώτες της πρώτης γενιάς, αλλά και οι δουλειές ελαττώθηκαν, στην ουσία ο Σπύρος έμεινε μόνος του, ο οποίος, παράλληλα κι επάξια, ανταπέδιδε με πολλή ευγένεια την αγάπη και την εκτίμηση που του είχαν. Πάνω σ’ αυτό βοήθησε κι ο αείμνη-στος γιατρός Νικ. Στ. Δημητρακόπουλος μ’ όλη την οικογένεια του και του πρόσφεραν για κατοίκηση το έτοιμο σπίτι τους, μαζί με το μεγάλο του κήπο. Ο γιατρός και μόνος του κι ως Δημητρακοπουλαίικη οικογένεια, έχουν προσφέρει πολλά στο χωριό. Ακόμα, απ’ τα χρόνια που είχε χειρουργική κλινική στον Πύργο.

Έτσι, ο Σπύρος (Αλκετ) παντρεύτηκε με μια θαυμάσια συμπα-τριώτισσά του, την Κλεμεντίνα, κι απόχτησαν δυο χαριτωμένα κοριτσάκια, π’ άρχισαν το σχο-λείο στην Ανδρίτσαινα. Άριστη η συμπεριφορά τους, κι όταν παρουσιάστηκε θέμα τουρι-στικού περιπτέρου μας το ΔΣ του συλλόγου μας τον επέλεξε για τη λειτουργία του. Μαζί με τον κουνιάδο του, το εξαιρετι-κό παιδί το Μάρκο, έβαλαν τα θεμέλια της καλής οργάνω-σης σε όλους τους τομείς, αλλά ο Σπύρος, μετά 25 χρό-νια επέστρεψε στην πατρίδα του. ανοίγοντας ένα παντοπωλείο. Το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου τους συγχαίρει. Συγχρόνως δε, του εύχεται πάντα επιτυχία, στις νέες δραστηριότητές του.

Τώρα, το ανέλαβαν δυο υπέροχα παιδιά απ’ τη Ν. Φιγαλία (Ζούρτσα). Ο Φώτης Γιαννόπουλος και ο Γιώργος Βενέτης, τα οποία είναι και μισο-Λυνιστιανάκια. Ο Φώτης έχει αρραβωνιαστεί την κόρη της Γεωργίας Λεωνίδα και Πολίτως Σμυρνή –παντρεμένη στη Ζούρτσα-κι ο Γιώργος γιος της. Έχουν γνώσεις, ενδιαφέρον κι απ’ το Φεβρουάριο, που το ανέλαβαν, έχουν επιδείξει πως έχουν και ικανότητες. Τους το ευχόμαστε. Η επιτυχία τους να’ ναι καλή χειμώ-να καλοκαίρι, αλλά κι από όλους μας, γιατί το χειμώνα οι κάτοικοι είναι λίγοι και οι περαστικοί ακόμα λιγότεροι, και το περίπτερο είναι ο φωτεινός φάρος για ολόκληρο το χωριό μας, με όλες τις ανά μήνα λειτουργικές υποχρεώσεις.

O Σπύρος με τις κόρες του

Ο Μάρκος

Ο Φώτης και ο Γιώργος που ανέλαβαν το τουριστικό περίπτερο

5 950Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 83

Αγαπητοί συμπατριώτες και φίλοι !

ΕΕυχαριστούμε όλους όσους συμμετείχαν και στον φετινό χορό μας.

Έγινε στο κέντρο ‘’ΑΔΙΑΧΩ-ΡΗΤΟ’’, στους Αμπελοκή-πους στη συμβολή των οδών Πανόρμου και Δουκ. Πλα-κεντίας, κοντά στον σταθ-μό του ΜΕΤΡΟ και κόμβο λοιπών συγκοινωνιών.

Όντως ήταν μια μέρα χαράς για τους συμπατριώτες και φίλους που προσήλθαν όχι μόνο από το λεκανοπέδιο της Αττικής αλλά και αρκετοί από την επαρχία. Οι προ-σέλευση ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες του συλλόγου μας, καθόσον προσήλθαν υπερδιπλά-

σια άτομα από τον προηγούμενο χορό του 2015 και σαφώς περισ-σότερα των τελευταίων χρόνων, της οικονομικής κρίσης που ταλα-νίζει την χώρα μας. Tο σημαντικό-τερο απ’όλα, πως η πίστα, απ’ την αρχή ως το τέλος της εκδήλωσης ήταν γεμάτη με κέφι, αυθορμητι-σμό, αλλά και με έκδηλη αγάπη ο ένας προς τον άλλο. Λες και είχε ξαναζωντανέψει ο τρόπος ζωής, των παλαιότερων Λυνιστιάνων, τόσο στη Λυνίσταινα, όσο και στην Αθήνα τις δεκαετίες από 1970 έως και τα μέσα αυτής του 2000. Η πρωτοβουλία για επιλογή αίθουσας στο κέντρο κι όχι, ως συνήθως, σε Παλλήνη, λεωφόρο Πάρνηθας κλπ, που διαθέτουν ειδικούς χώρους, προήλθε από συμπατριώτες και τους ευχαρι-στούμε θερμά. Και τούτο, γιατί η

μεγαλύτερη απόσταση και η έλλειψη συγκοινωνίας, στερούν από πολλούς τη δυνατότητα της επιθυμητής συμμετοχής των. Βέβαια, σ’ αυτούς τους χώρους όταν οι συμμετέχοντες συμπατρι-ώτες και φίλοι είναι πολλοί περισ-σότεροι απ’ τους ελάχιστους που έχουμε υπογράψει, δημιουργείται και σ’ εμάς δυσκολία γιατί παρα-βιάζονται οι αρχές μας, με πρώτη και καλύτερη αυτής της θέας, αλλά κι απ’ την αρχή να μην απο-μακρύνουμε κανέναν. Απεναντίας τους θέλουμε όλους κοντά μας. Γι’ αυτό, σας ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.

Πάντως, αυτή η φετινή προ-σέλευση μας αν επαναληφθεί, και το ευχόμαστε, θα ενισχύσει την

αισιοδοξία μας να ξαναβάλουμε εκείνους τους παλιούς ωραίους στόχους, της συμμετοχής 300 έως 400 ατόμων σε διακεκριμένα κέντρα, με γνωστές ανεπανάλη-πτες φωνές και υπέροχη μουσική. Όμως, για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου σκοπού απαιτείται η εγρήγορση όλων μας. Και πρέπει και επιβάλλεται να το κάνουμε για χάρη της Λυνίσταινας.

Ακόμα, αξίζει να τονιστεί, πως ο φετινός χορός, με την παρουσία ατόμων για πρώτη φορά, έδωσε κι αρκετές ακόμα χαρές, γιατί ανάμεσά τους υπήρξαν ξαδέλφια απ’ τα ίδια γενεαλογικά δέντρα που δεν είχαν ποτέ συναντηθεί όπως τα Μιχαλοσμυρνόπουλα (εγγόνια και δισέγγονα Γιώργη και Ν ε ο ν έ λ η Μ ι χ ά λ η ) , τ α Γκουγκουσογκιτζιρόπουλα των παππούδων Κανέλλου και Αντώνη αλλά και οικογένειες ή εγγόνια συμπατριωτών που έχουν ήδη προσφέρει και εκείνοι πολλά στο σύλλογο και μάλιστα σε δύσκολους καιρούς, όπως του Άγγελου Γεωργάκη Κορκολή, ο εγγονός ιερέας και συνονόματος ενός εκ των συνιδρυτών και πρώ-του Προέδρου του Συλλόγου Διονύση Θωμ. Σκουμπούρη κ.α. τα ονόματα των οποίων αναφέ-ρονται στην πιο κάτω γενική λίστα. Ξεχωριστή συγκίνηση κι απ’ τους πολλούς φίλους των συμπατριωτών. Ήταν όλοι υπέρο-χοι, ευγενικοί και με επαινετή συμπαράσταση στην όλη προ-σπάθεια

Τα δώρα , με τη σειρά τους έδωσαν την δικιά τους συμβολή στην όλη εκδήλωσή μας, καθώς αναφέρονται σ’ άλλη σελίδα. Πολλά και όμορφα τα δώρα, που κάλυψαν ουσιαστικά όλους τους λαχνούς και βεβαίως συνέβαλαν στην οικονομική ενίσχυση του Συλλόγου μας. Ανάμεσα στους δωρητές και οι παραδοσιακοί μας φίλοι , Δημ. Ζαχαριάς, φίλος της οικογένειας του αείμνηστου

Α ρ ι σ τ ε ί δ η κ α ι Ι ω ά ν ν α ς Λαμπροπούλου-Σμυρνή ( με τις πολλές προσφορές απ’ το παρα-δοσιακό του παντοπωλείο στην Αριστογείτονος της Βαρβακείου Αγοράς), η οικογένεια Γεωργίου κ α ι Μ ι μ ή ς Β λ ά χ ο υ -Δημητρακοπούλου με 48 μπου-κάλια κρασί παραγωγής των, από πολλά χρόνια (στην μνήμη του πατέρα τους συμπατριώτη και προέδρου του συλλόγου μας Δήμου Στ. Δημητρακόπουλου).

Θέλω ακόμη να ευχαριστήσω όλους εκείνους που συνέβαλαν στην επιτυχία του χορού και σε όσους μας τηλεφώνησαν ή έστει-λαν μηνύματα με τις απόψεις τους. Αντιπροσωπευτικό και το ακόλουθο μήνυμα ενός φίλου, που αν και το επιθυμούσε, δεν μπόρεσε να είναι φέτος παρών. ‘’Δεν χρειάζεται να παρευρεθείς, να ζήσεις , να συμμετέχεις στον ετήσιο χορό των Λυνιστιάνων, για να καταλάβεις και να νοιώσεις την επιτυχία και το ξεφάντωμα. Το μαρτυρούν τα αστραπόβολα πρόσωπα μικρών και μεγάλων, που έλαμπαν από διάθεση , χαρά και δημιουργία. Οι μικροί φίλοι και οι νέοι έδωσαν μια ξεχωριστή νότα, στην τόσο επιτυχημένη αυτή εκδήλωση. Μαζί τους ταυτί-στηκαν και οι μεγάλοι που ένοιω-σαν και οι ίδιοι παιδιά. Η καρδιά το λέει και η ψυχή βροντοφωνά-ζει για την μοναδική εκείνη παρουσία των παρευρισκόμενων. Η Λυνίσταινα έχει αποδείξει τι λεβεντανθρώπους έχει αναθρέ-ψει. Η Λυνιστιάνικη φωνή ακού-γεται παντού και πάντα. Όλοι αγαπημένοι και αγκαλιασμένοι δίνουν κέφι και χαρά για μια ξεχωριστή μοναδική παρουσία. Πρωταγωνιστές σε αυτή την εκδήλωση ο Πρόεδρος και τα μέλη του Συλλόγου, που ένωσαν με τους συμμετέχοντες στο κέφι τους , για μια ανείπωτη, απερί-γραπτη λαμπρή γιορτή. ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ’’.

Καλή χρονιά σε όλους, ευχα-ριστούμε και πάλι, αλλά κι ευχές για μια καλύτερη συνάντησή μας του χρόνου.

Κων/νος Τζαν. ΣμυρνήςΠρόεδρος

♦♦♦

ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΠΟΥ ΠΑΡΕΥΡΕΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΧΟΡΟ

ΜΑΣ ΣΤΙΣ 14-2-2016Α γ γε λό πο υ λο ς Ι . Γε ώ ρ

(γύφτος) με την σύζυγό του,Αγγε-λόπουλος Κων. με την οικογένειά του, Αγγελοπούλου Αθ. Παν/τα, Αγγελοπούλου Δ. Γιώτα-Φουρν/λου με το γιο της Τάσο, Αϊβαλιώτης Γεώργιος (γαμπρός του Ν. Β. Λαμπρόπουλου), Κορκολή Ι. Νικ/τα με τον σύζυγό της Τάκη Βάγια, Γαρίνης Αθ. (γιός της Σταθούλας Κ. Παναγούλια), Γιαννόπουλος Ι. Δημ. με τα παιδιά του, Γιαννόπουλος Ι. Αντώνιος με τα παιδιά του, Γιαννουκάκος- Σκουμπούρης Διονύσιος (ιερέας), Δημητρακοπούλου Δ. Γωγώ με σύζ. Χρήστο Κουτσογεώργη, Δράκος Διον. Γεώρ, Ζαχαριάς Δημ.(φίλ),Σκουμπούρη Π. Ιωάννα με το σύζ. Γιώργ. Ηλιόπουλο και το γιο τους Αθανάσιο, Κανάκης Ηλ. Ζαφ. (μητέρ. Γιαννούλ. Σπ. Γκουγκούση), Γκουγκούση Γ. με σύζ. της Νικ. Κάρνο, Γκουγκούσης Δ. Κανέλος με την σύζυγο,

Κορκολή Μιλ. Αιμ.-Αλεξοπούλου, Αείμνηστου Άγγελ. Γ. Κορκολή σύζ. Τούλα, οι γιοι του Αθανάσιος και Κων/νος με φίλους των, Κορκολή Κ. Παν/τα, Κορκολής Γ. Μενέλ με φίλους, Κορκολής Αντ. Νικόλ. με την σύζυγο και τα πεθε-ρικά του, Κοτταράς Αθανάσιος με την σύζυγό του Βαρβάρα, Κωστάλας Ν. Δημ. με σύζ. Άννα, Λαμπρόπουλος Β. Δημήτ. με την οικογένειά του και φίλους Λαμπρόπουλος Β. Νικόλ. με οικο-γ έ ν ε ι α κ α ι φ ί λ ο υ ς , Λαμπροπούλου Ν. Βασιλκή, Λαμπροπούλου Δ. Παν/τα, Μιχελή Χαρ. Γλυκ -Πορφύρη, Μιχελής Δ. Κων. με σύζ, Ευδοξία, κόρες του Μαρία και Αθηνά με σύζ. Κεράτσα Ιωάν, Μιχελής Χαρ. Π έ τ ρ , μ ε σ ύ ζ . Κ ο ύ λ α Αγγελοπούλου, Μιχελή Ανδ. Κων/να με σύζ, Γεώρ. Κατσιέρη, Μ ι χ ε λ ή - Π α ν α γ ο ύ λ ι α Α θ . Μαγδαλινή, Μιχελής Π. Δημ. και γιος του Παναγ. με φίλους του, Νικολόπουλος Νικόλ με σύζ. Μαίρη(δημοσιογράφοι HΛΕΚΤΡΑ Κορίν θου, Παναγούλια Δ . Δέσποινα με τα παιδιά της, Παναγούλια Ν. Ευσταθία με σύζ. Χουλιάρα Παναγ. και συμπεθέ-ρους, Παναγούλιας Ι. Αθαν με σύζ.

Μιχελή Ν. Μαγδαληνή και κόρη Παν/τα, Παναγούλιας Γ. Φώτ. με σ ύ ζ . Ε υ α γ γ ε λ ί α ( Κ ο ύ λ α ) , Παναγούλιας Αγγ. Παναγ. με σύζ. Σ ω τ η ρ ί α ς Τ ζ . Σ μ υ ρ ν ή , Παπαγρηγορίου Γρ, Παπαλάμπου Λ. Χριστίνα, Πάπαρης Σωκ. Ιωάννης (Πρόεδρος Φαναρίου-φοροτεχνικός), Σκουμπούρη Αντ. Αθανασία, Σκουμπούρη Ι. Αιμιλία, Σκουμπούρη- Τσούτσ ια Ι . Αθανασία, Σκουμπούρη Π. Γιάννα με σύζ. Γέώργιο Ηλιόπουλο και γ ι ο τ ο υ ς Α θ α ν ά σ ι ο ς , Σκουμπούρης Ι . Κων/νος , Σκουμπούρης Π. Τζανέτος, Σμυρνή Μ. Ελένη-Ζαγανιά, Σμυρνή Π. Ελένη-Λωλίδη, Σμυρνή Ν. Βασιλική με σύζ. Βασιλούλη Γεώργ, Σμυρνή Ν. Μαρία-Δράκου, Σ μ υ ρ ν ή ι ε ρ ( Γ ) Γι α ν / λ α - Λαμπροπούλου, Σμυρνής Γ. Βασίλ, Σμυρνής Γ(ιερ). Δημ, Σμύρνης Γ (ιερ) Κων, Σμυρνής Π. Κων/νος με σύζ. Αγγελική Κ. Παναγούλια,, Σμυρνής Τζ. Κων/νος, Σμυρνής Τζ. Σωκράτης με σύζ. Ευδοκία, Στασιμιώτη Β. Γεωργία με την κόρη της Έφη, Στα σ ι μ ι ώ τ η ς Β . Κ ω ν / ν ο ς , Στα σ ι μ ι ώ τ η ς Β , Ι ω ά ν ν η ς , Τουμπανάκης Αρ.Γεώργιος, Χάνου-Πολύδωρα Ν. Αντωνία.

Και η Μαργαρίτα Θύμιου Γιαννοπούλου-Γκεμάνη γιόρτασε τα 90 της

Οι καλές κόρες τις Μαργαρίτας Γιαννοπούλου- Γκεμάνη, Βασιλική και Στάσσα (Valerie και Stacey) έκαναν την έκπληξη στη μητέρα τους την Μαργαρίτα, εκεί δίπλα απ’

τον Ειρηνικό ωκεανό, στην πόλη «Λος Όζος» της Καλιφόρνιας, όπου μόνιμα ζούνε. Έκλεισε τα 90 της κι οπωσδήποτε, αυτά τα χρόνια, σ’ όλα τα πλάτη και μήκη της γης, έχουν την ίδια και παρόμοια σημασία. Έτσι, προς τιμήν της, κάλεσαν τους συγγε-νείς και φίλους, κυρίως απ’ το ΤΑΦΤ όπου γεννήθηκε και μεγά-λωσε, αλλά και όπου κέρδισε το πρώτο βραβείο ομορφιάς εκεί-νον το χρόνο, στα 18 δικά της χρόνια. Όμως, μαζί με αυτά, η Μαργαρίτα, εκεί στο Ταφτ, έκανε το μεγάλο βήμα της ζωής της. Στα 20 της, παντρεύτηκε το, επίσης, ελληνόπουλο, τον 26χρονο Γεώργιο Γκεμάνη με καταγωγή απ’ το Χιλιομόδι, με τον οποίο δημιούργησε την περίφη-μη οικογένειά της. Ο Γιώργος αεροπόρος πρώ-τ η ς γ ρ α μ μ ή ς σ τ ο ν Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, και εν συνεχεία καταξίωσή του με το προσεγμένο εμπόρι-ο,ακόμα και με έργα τέχνης.

Και η Μαργαρίτα, που έκλεινε τα 90 της, πρόσθε-σε πάνω στην πρόσκληση: «Ποτέ δε φαντάστηκα, ότι θα ζήσω τόσο μεγάλο διάστημα», αλλά κι εμείς απαντήσαμε, μαζί με τις εγκάρδιες ευχές και τα πηγαία συγχαρητήριά μας:, «επειδή, εκτός των άλλων, έχεις βαθιές ρίζες και αίμα Λυνιστιάνικο». Η γιορτή υπέροχη με κάθε επισημότητα και την παρουσία αρκετών προσκεκλημέ-νων, για τους οποίους οι κόρες της είχαν μεγάλο άγχος από την επικρατούσα, τότε, καταρρακτώδη βροχή. Όμως τα κατάφεραν να είναι όλοι έγκαιρα εκεί και με ασφάλεια. Όλοι της ευχήθηκαν να ξεπεράσει τα 100 με υγεία κι ευτυχία, αλλά κι εκείνη τους ανταπέδωσε τη χαρά της με τα πιο γλυκά και ζεστά λόγια της καρδιάς της. Επίσης, πριν 2 χρόνια οι ξαδέλφες τους Βασιλική και Γεωργία (Valerie και Georgia), έκαναν κι εκείνες γιορτή για τον πατέρα τους Παναγιώτη, την οποία γράψαμε και στη «Λ.Φ».Να είναι πάντα καλά και να χαρεί τη ζωή της εκεί στον επίγειο παράδεισο, με τις κόρες, εγγόνια και δισέγγονά της. Χαιρόμαστε αυτούς τους διαδόχους και συνεχιστές της ζωής του Θύμιου και της Βασιλικής Γιαννοπούλου (το γέν. Μανωλοπούλου από Κυπαρισσία), αν και διάσπαρτοι γιατί είναι δεμένοι μεταξύ τους και σ’ όλες τις κοινωνικές και οικογενειακές εκδηλώσεις, αν και διάσπαρτοι σ’όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, επιδιώκουν να δίνουν χαρά με την παρουσία τους. . Να ζήσουν και να ευτυχίσουν, όλοι μαζί, ενωμένοι όπως ως τα τώρα. *

ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ

Σύνδεσμος Αποδήμων ΛυνιστιάνωνΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

ΑΙΟΛΟΥ 100 Τ.Θ. 4043,10210ΕΚΔΟΤΗΣ:

Κων/νος Τζαν. Σμυρνής(Πρόεδρος)

Πορταριάς 22, Αμπελόκηποι 11523,

Τηλ.210-3837005 - 693.6919776

Διευθυντής-Αρχισυντάκτης και υπεύθυνος έναντι του νόμου

Δημήτρης Π. Μιχελής Γυμναστηρίου 48, Δάφνη 17237email: lynistaina1@gmail.com

Συντακτική Επιτροπή: Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής

Κωνσταντίνος Δημ. Μιχελής

Συνδρομή:-Για τον Σύλλογο 15 ευρώ

(εξωτερικού 30 ευρώ)- Για την εφημερίδα 10 ευρώ

(Εξωτερικού 50 ευρώ)Επιταγές-Εμβάσματα

Τ αχ. Θυρίδα 4043.10210

Επιταγές ΕξωτερικούΔημήτριος Π. Μιχελής

Αιόλου 100

Υπεύθυνοι Συνδρομών Όλα τα μέλη του του Δ.Σ.

(Τα δημοσιευμένα κείμενα εκφράζουν απόψεις των συγγραφέων κι όχι του Συνδέσμου)

Ο ΕΤΗΣΙΟΣ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ ΜΑΣ ΣΤΙΣ 14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Συμπατριώτες και φίλοι χορεύουν

6 951 Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 83

two individual parties.

* As for the village has an excellent view. The homes are in a good condition, and the smokes through

chimneys, are like rainbows in the sky, trying each one to overtake the others. The rivulet in the middle of the village, which has been covered by high trees, offers all time a light whirr as the water is going down with precipitate flow. Also, the ancient monuments, as Leniko area (1000 m out of the village at the first place of Lynistaina. Venecian tower, the Kastle on the highest mountain’s peak, the churches and chapels-totally 15 and some very old- as well as the two schools help to be created a nicer view. As a result our village is marvelous during all seasons. I’ll remain here a couple of days accompany the locals and my thoughts.

* In Lynistaina, also, special point the café –restaurant. That offers a lot of entertainments.

First of all to locals who haven’t any capabilities to visit other places. Except them, every now and then, many compatriots out of Lynistaina arrive there to stay some days close to their own. Mainly April to October. In addition to all of them many friends pass from there for their villages. So, as the place is excellent stop to see the view and to taste the local products and means two. Responsible for its facilities, so far, were two young men from Albania. Spiros (Alket) Gjozi and Ledi Markos Kuci. They were at Lynistaina for 25 years, following village’ habits. One of them, Spyros created his family with one his compatriotic young lady, obtaining till now two beautiful dolls. But after 5 years

at café-restaurant returned back to their country. Both excellent. Meanwhile, they have expressed their thanks many times, to all compatriots, because they were accepted by them, like their children. Especially among them Nickolaou Stavrou Dimitrakopoulou family, who offered their house without any rent.

*Now, another couple of young boys from New Figalia (Zourtsa) went there. Their mother from

Lynistaina. Her son and son-in-law. Leonidas and Polito Smyrni’s daughter. We believe that they will success. We wish so much. But they must be helped by all of us. It is difficult to be kept that center alive, only by locals. Our association council tries to do it with better facilities, but based on the lingering financial crisis I’m afraid that will delay.

*Our village has two faces. One during winter months November –April. It becomes smaller, the

older ages leave Lynistaina, for big cities close to their children, while some others go to warmer climates with their flock. All return a little earlier than Easter in order to celebrate all together and to be there until next November.

* February 14. Sunday, of “Saint Valentino” Syllogos organized a very nice “middaydance”. The

compatriots and their friends, although the strong crisis were there, covering their programs, hoping next year to be better. Some of them came from long distances in order to see compatriots and to enjoy cordially with them. So, since they were a lot, remained something positive for the cashier, because our association council has to face out many significant obligations, without having any other proposal, except the annual economical dues, which aren’t covered. Neither 30%.

*March 20th Orthodoxia’s Sunday, association council organized our annual «church going” αγαιν

at the church of Saint Theodoroi Klafthmonos square. Compatriots arrived there from all Athens and Piraeus places. The liturgy excellent, but became better with our “HOLY BREAD CEREMONY” honored to our own compatriots’ health. Furthermore after finishing we went to café station close to the church, to see each other, to discuss in Lynistian manner, to drink coffee and to taste sweets made from lynistianika hands. We left with the same wishes. “Health for all and the next year again All there”.MAY!!!!.

* We express best wishes to Margarita Giannopoulou- Gemanis who

celebrated her 90 years old. Is daughter of Thymios (Tom) Pan. Giannopoulou, immigrant to USA since 1909. (Just 17 then). That birthday was organized, Sanday March 12, by her two daughters Valerie and Stacey. Meanwhile were invited to, relatives and cordial friends. On the invitation the daughters wrote “…. That infamous party girl Margaret Gemanis is turning 90…”, while on the other page Maragarita added : “ I never thought I’d live this long. Maggic” So, I add up: I bless to be lucky for many-many years yet and all of them with excellent health. I’ m sure it will be so because Margarita has roots and blood Lynistaina’s!!!!” {No, objections… please!!!!}. Really. many years and permanent health there at Califorina’s “Los Osos”. Almost at Pacific ocean’s beach. An EARTHLY PARADISE!!! .I’ld be somewhere there but it is another story!!. Good luck to all. We love all of YOU.

Socratis Tzanetou Smyrnis

Dear Lynist ians continued from page 1

Μπαρμπαμήτρο….». Ήταν θαυμάσι-ος σκοπευτής και κανένα βόλι του δεν πήγαινε «κούφιο». Μάλιστα, λέγεται, ότι του γέμιζαν τα ντουφέ-κια το ένα μετά το άλλο και του τα έδιναν για να ρίχνει στο «ψαχνό». Τουρκαλβανούς. Στάθηκε πάντα δίπλα στον Κολοκοτρώνη και φυλα-κίστηκε μαζί του στον Αγιολιά της Ύδρας, μαζί με το γαμπρό του Γιαννάκη Γκρίτζαλη (απ’ το Άνω Ψάρι), όταν η πατρίδα κινδύνευσε και είχε ανάγκη και το τελευταίο ντουφέκι. « Ο Μητροπέτροβας –θα γράψει- στο βιβλίο του «προεπανα-στατικές ηρωϊκές Μορφές 1453-1821 (βιβλίο δεύτερο), ο Στέφανος Ν. Αβραμόπουλος- αποτελεί σπάνιο φαινόμενο κλέφτη, πολεμιστή στα χρόνια της νεώτερης ελληνικής ιστο-ρίας, γιατί είχε 61 συναπτά χρόνια προεπαναστατικής δράσης, που τα κατορθώματά του για να καταγρα-φούν απαιτούν έναν ολόκληρο τόμο...»

Δεν έχει. αναντίλογα, προηγού-μενο κλεφτοαμαρτωλού που για τόσα χρόνια, τόσο πριν απ’ το μεγά-λο ξεσηκωμό, όσο και κατά τη διάρ-κεια του ιερού Αγώνα, να’χει τόσο πολύ αγωνιστεί και να’χει τόσα πολλά προσφέρει. Ακόμα και μετά την απελευθέρωση, όταν ήρθαν να μας διοικήσουν Βαυαροί. Κι επέβα-λαν βαριές και δυσβάστακτες φορο-λογίες, αγωνίστηκε για τα δίκαια του λαού. Και με το γαμπρό του Γιαννάκη Γκρίτζαλη-άλλη ηρωική μορφή κι αυτός- και άλλους Μ ε σ σ ή ν ι ο υ ς « σ ή κ ω σ α ν » τ η «Βλαχοεπανάσταση» ή αλλιώς «Μεσσηνιακή επανάσταση, κατά των Βαυαρών κι ας ήταν τότε υπέργηρος 94 χρονών.

Αυτός όμως ο ξεσηκωμός κατά

της Βαυαροκρατίας δεν είχε απο-τέλεσμα. Οι πρωτεργάτες της

«Μεσσηνιακής επανάστασης» συνε-λήφθησαν, πέρασαν από δίκη και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ο γαμπρός του Μητροπέτροβα, ο Γιαννάκης Γκρίτζαλης εκτελέστηκε στην Κυπαρισσία (Αρκαδιά τότε), ενώ την «εις θάνατον ποινή» του γερο-Πητροπέτροβα μετέτρεψε ο Όθωνας σε ισόβια! Έμεινε στη φυλα-κή για ένα χρόνο, ο κατά τον ποιητήν «Μητρο-Πέτροβας ο κρατών βαρύν αιώνα εις ίσον ώμον». Στις 14 Μαρτίου του 1838 ο μεγάλος αυτός αγωνιστής, σε ηλικία 98 χρονών, έφυγε για την Άνω Ιερουσαλήμ πλή-ρης ημερών, φορτωμένους με αγώ-νες και ποτισμένος με πίκρες που τον πότισαν οι άνθρωποι και η ζωή, αλλά και ήσυχος με τη συνείδησή του ότι έπραξε, στο ακέραιο, το χρέος του για την πατρίδα. Ο λαός πένθησε το φευγιό του και αυτό το πένθος με το δικό του τρόπο.

« Γ α ρ ά ν τ ζ α μ ο υ Π ε ρ ή φ α ν η , Πετρούλα ξακουσμένη

μαύρα μαντάτα μούρθανε και θλι-βερά να κλαίτε.

Κλαίτε το Μήτρο- Πέτροβα, επέ-θαν’ αρχηγός μας

πού’ταν στους κλέφτες ο αητός, στους Τούρκους το λιοντάρι.

Τον κλαίνε χώρες και χωριά, τον κλαιν’οι Γιαλαμαίοι.

Τον κλαίει η γρια Μήτραινα και τον μοιρολογάει:

Μήτρο μου, πού΄ναι τ’ άρματα το χάρο να σκοτώσεις;

Σε μαύρο άτι σ’ έβαλε μάς άφησες για πάντα

Γαράντζας, Πετρούλας χώματα ποτέ να μην ανθήστε

Και σεις αηδόνια και πουλιά ποτέ μην κελαειδήστε»

Ήταν μικρός το δέμας…. Ο ΜΗΤΡΟ-ΠΕΤΡΟΒΑΣ…..

με υψηλό, όμως, και αδούλωτο φρόνημα Συνέχεια από τη σελίδα 1

τη σκυτάλη στην Καθαρά Δευτέρα για τη νηστεία προς το άγιο Πάσχα.

Όμως, το ίδιο και στο δικό μας το χωριό, τη Λυνίσταινα. Ανεξάρτητα απ’ τις όποιες κακουχίες ή αδιάκοπους κατα-τρεγμούς, όλοι τους, αδέλφια, γονείς κι εν ζωή παππούδες, δεν τους παραμε-λούν απ’ τον κύκλο της ζωής των. Όμως κι εμείς ως μικροί μαθητές του Δημοτικού παρό-ντες εκεί. Ελεύθεροι έγκαιρα απ’ το δάσκαλο τρέχαμε σ τ ο υ ς α γ ί ο υ ς Αποστόλους κοντά στις μανάδες και πατεράδες που ήδη είχαν κατακλείσει το χώρο του νεκρο-ταφείου δίπλα απ’ τα μνήματα του ν ε κ ρ ο τ α φ ε ί ο υ . Σκοπός τους να μνημονεύονται τα αγα-πημένα μας πρόσωπα που δεν είναι πια κοντά μας. Μπορεί το σώμα τους να είναι θαμμένο στο Νεκροταφείο, η ψυχούλα τους όμως έχει πετάξει για τον ουρανό των Αγγέλων και από κει ψηλά μας βλέ-πουν και μας καθοδηγούν. Οι γυναίκες έχουν ζυμώσει πρόσφορα και βρασμένο σταράκι για κόλλυβα ή εσπερινά, που στη Λυνίσταινα, γι’ αυτό το ψυχοσάββα-το, ονομάζονται και «τραγάλια». Είναι μια ανάμνηση, ένα χρέος με σεβασμό και ευλάβεια στους προγόνους μας. Μαζί με αυτά ζυμώνουν και τα μικρά προσφορά-κια πάνω στα οποία τοποθετείται, όπως και στα πρόσφορα, πατρογονική σφρα-γίδα, από γιαγιά σε εγγόνια. Τα βάζουν σε σακούλι κεντητό, μαζί με τα τραγάλια σε μια στολισμένη κανίστρα και το κρα-σόλαδο σε ένα μπουκάλι, τα πηγαίνουν την Παρασκευή το απόγευμα στο νεκρο-

ταφείο. Γράφουν τα ονόματα των αποβι-ωσάντων και τα αφήνουν πάνω στο μνήμα της οικογένειας να τα διαβάσει ο ιερέας. Κι όταν τελειώνει το τρισάγιο μοιράζουν τα «τραγάλια» στους παρευρι-σκόμενους και τα κομμάτια από το πρό-σφορο ή δίνουν και προσφοράκια. Επίσης παίρνουν μερικές φέτες από το πρόσφορο τις βουτούν στο κρασόλαδο και μετά αρχίζουν τα παιδιά τις ευχές για τους πεθαμένους, τα αποκαλούμενα

« ψ υ χ ο ύ δ ι α » . " Είδαμε δεν είδαμε, ξέρουμε δεν ξέρου-με . Τον νουνό μας την νουνά μας, τον παππούλη μας την κυρά μας, τους περ-σινούς τους φέτι-νους , τους αλησμο-ν η μ έ ν ο υ ς Θ ε ό ς συχωρές τούς πεθα-μένους ". Στο τέλος

άφηναν λίγο στάρι και φέτες από πρό-σφορο βουτηγμένες στο κρασόλαδο επάνω στο μνήμα του πεθαμένου.

Το έθιμο αυτό μας διδάσκει την αγάπη και την εκτίμηση που έχουμε στους δικούς μας ανθρώπους που έχουν φύγει από κοντά μας, τους οποίους δεν ξεχνούμε ποτέ. Πως μπορούμε να ξεχά-σουμε αυτούς που μας έφεραν στη ζωή, μας μεγάλωσαν, μας δίδαξαν την αγάπη τους, μας πόνεσαν στις δύσκολες φάσεις της ζωής μας, μας έδειξαν τον τρόπο πώς να πορευτούμε στη ζωή μας με τιμιότητα και αγάπη για τον πλησίον μας.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας εμείς τα παιδιά κάναμε παρέες, πηγαίναμε στα σπίτια και λέγαμε, πάλι «Ψυχούδια». Οι κυράδες, μάς έδιναν το μικρό ψωμάκι, σύκα και καρύδια. Τα χρόνια τότε υπέρο-χα. Η αθωότητα απλωνόταν σε όλο το χωριό. Δημ. Π. Μιχελής

Συνέχεια από τη σελίδα 1

ΤΟ ΨΥΧΟΥΔΙ Η ΤΑ ΨΥΧΟΥΔΙΑ "ΤΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΕΘΙΜΟ"

Το "Ψυχούδι" σε ενέργεια!

Margaret Miss Taft

Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 83 7 952

κόμμα «Ένωση για την Πατρίδα και το Λαό». Ο πρόλογός του παραπάνω απ’ το ήμισυ του

παντός, που λέμε ως παροιμία. Κρατεί τα «γκέμια» σε όλα όσα ακολουθούν. Ξεκινάει απ’ το ισχύον Σύνταγμα για να ξεδιπλώσει τις παρεμβάσεις του. Κι όσο απ’ τους ανθρώπους για παρεμβολή του, βρίσκει απόσπασμα ταιριαστό απ’ το ποίημα του Κωστή Παλαμά. «Η λει-τουργία δεν τέλειωσε» (εννοεί στην Αγιοσοφιά). Ποίημα με «νοημοσύνη», σε κάθε καιρό κι εποχή, με το μεγαλείο αυτού του επιλεγμένου στίχου «…Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι και οι νεκροί», για να μπει ανάμεσά τους κι ο Β. Π και να τα ενισχύσει με τις δικές του σκέψεις αρχίζοντάς τες μ’ αυτές τις λέξεις: «Έτσι, για τη δική μου νομική παιδεία, πολιτική παραδοχή και κοσμοαντίληψη μ΄ έναν λόγο, <έθνος και εθνική μας ταυτότητα, σημαίνει όρος και λόγος ύπαρξης ή έστω προστιθέμενη αξία για την ποιότητα και πληρότητά της>». Κι αυτά για να χρησιμεύσουν ως βάσεις στις δικές του απόψεις, όπως τόσο, όμορφα, αλλά κι άλλο τόσο πειστικά παρατίθενται στο βιβλίο του.

Ακόμα, στον πρόλογό του, ενημερώνει τον αναγνώ-στη για το είδος της γραφής του, με τ’ οποίο του παρα-θέτει και κατάλληλα δείγματά της, που προκαλούν τον ενθουσιασμό, ενισχύουν την παρακολούθησή του και συγχρόνως του προωθούν τα συναισθήματα, είτε προς τα πάνω, είτε και προς τα κάτω. Όμως, όλα όμοια κι απαράλλακτα με τα δικά του, οπότε, καταφέρνει να εδραιώσει και την επιθυμητή επικοινωνία τους: «Η γραφή μου, λέγει, εδώ δεν είναι ουδέτερη, δήθεν «αντικειμενική» ή απρόσωπη. Γράφω ως Έλληνας, μαχόμενος, αμυνόμενος, ρίψασπις δεν γίνομαι… Ούτε συνήγορος ξένης υποθέσεως. Βγάζω κραυγή αγωνίας. Να σώσουμε τα ιερά και τα όσια, από εκεί-νους που ενώ είναι λύκοι, φορούν προβιές, πέφτουν στο κοπάδι μας και δαγκώνουν. Και κρίνουν σαν άχρηστο και ζημιογόνο ό,τι αγαπήσαμε και λατρέψα-με. Έθνος, πατρίδα, ιστορία, παραδόσεις, ήρωές μας, προγόνους μας, πατέρες μας, ιδεώδη, αξίες, θυσίες

και εικονίσματα. Τον «μύθο» μας, μ’ έναν λόγο». Αυτό το πόνημα του, όπως αναφέρει, προέρχεται από διάλεξή του στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο-Σχολή Γονέων Πιερίας το Δεκέμβ. 2015. Μια διάλεξη, όμως, με τις ίδιες εντυπώσεις, όπως και οι δικές μας επίσης, γιατί τα έχει όλα. Γνώσεις, συγκίνηση, παρακίνηση και κυρί-ως διατράνωση του ηθικού από κάθε πλευρά του. Τώρα πλέον, μετά τον τόσο καταληπτό και μ’ ευκρίνεια ολοκληρωμένο πρόλογο, όλοι τους-συγγραφέας, ομι-λητής, αναγνώστες και λοιποί- είναι ήδη πεπεισμένοι πως η Εθνική μας Ταυτότητα οφείλει κι επιβάλλεται ν’ αποτελεί το πρώτιστο καθήκον όλων μας, ως μια φωνή βοώσα και διαλάμπουσα απ’ την έντασή της, μες απ’ τις πολλές και ποικίλες συνιστώσες, με τις οποίες μπο-ρούν ν’ αντιμετωπιστούν οι ασίγαστοι κι ατέλειωτοι διώκτες της. Αυτούς τους διώκτες στοχεύει κι ο Βύρων Πολύδωρας με τις δικές του συνιστώσες-ας τις αποκα-λέσω έτσι- π’ αναφέρονται στη διάλεξή του, όπως (1) <ο νόστος , φυσική δύναμη και πρώτη επιλογή> απ’ την ασύγκριτη Οδύσσεια του Ομήρου, όπου ο Οδυσσέας, με μια ασύγκριτη πλοκή «αντί της ραστώ-νης, της απόλαυσης και της ηδονής ακόμα και της υπο-σχόμενης αθανασίας στο παλάτι της Καλυψούς όπου παρέμεινε για 7 και πλέον χρόνια εκείνος, επεδίωκε τη διαφυγή του γιατί νοσταλγούσε την Ιθάκη του», (2) <Παγκοσμιοποίηση>, (3)<Το έθνος είναι ιδέα> στο οποίο ο Β.Π καταλήγει με τη φράση «Το έθνος –κράτος, ως φυσική οντότητα, παραμένει στέρεο και αιώνιο»…..(7) Το ελληνικό έθνος και τα λοιπά έθνη-κράτη, όπου δίνει τα χαρακτηριστικά του: (α) Έδαφος και έθνος-*β) Γλώσσα και θρησκεία- (γ) Τα υποκατάστατα των αξιών: Τα υλικά αγαθά- (δ) Η έφοδος των εθνομηδενιστών με υπέροχη ανάλυση το καθένα τους, για να τελειώσει με τον υπέ-ροχο επίλογό του, που σαν συνέχεια του προλόγου είναι το άλλο μισό του σε ποιότη-τα. Ουσιαστικά τον αρχίζει με επίκληση ενός αποσπάσματος γραφής του Σεφέρη, όπου μεταξύ των άλλων λέει: «Είμαστε ένας λαός

με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτά-σματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι;» και συνεχίζει με υπέροχα λόγια βασισμέ-νος στον Παλαμά: « Κι αν πλήθος τ’ άσχημα, κι αν είναι τ’ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσει νόημα στων πολ-λών την ύπαρξη. Ένας φτάνει». Και μετά απ’ όλ’ αυτά καταλήγει Ο Βύρων Πολύδωρας: «Να κρατήσουμε την Ελλάδα όρθια, με στήριγμα ένα αναμμένο καντή-λι μέσα στην ψυχή μας. Ένα φως που θα εκπέμπει πάντα, για τους λαούς της γης, χωρίς μισαλλοδοξία, χωρίς εμπάθεια, χωρίς εκδικητικότητα…», αλλά και για εμάς την ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, χωρίς διωγμούς και κατατρεγμούς. Αναντίρρητα, πιστεύω, πως αυτό το πόνημά του είναι ένα απ’ τα καλύτερα έργα και γενικά απ’ τα βιβλία του. Μ’ ενθουσίασε απ’ την αρχή ως το τέλος του. Ξεδιπλώθηκαν και τα «Γράμματα» που έμαθε κοντά στο συμμαθητή μου και αδελφό του αεί-μνηστο Σωτήρη. Ένας καταξιωμένος κι αποδεκτός δικη-γόρος και νομικός, ο οποίος κι ως πρόεδρος του Κλάδου του ακόμα επαινείται για το έργο που άφησε πίσω του ως θαυμαστή παρακαταθήκη. Ας είναι και μια εγκάρδια αφιέρωση στην αιώνια μνήμη του! Κι όσο για το Βύρωνα να τα συνεχίσει, αλλά κάθε φορά και δυνατότερα! .

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΖΑΝ. ΣΜΥΡΝΗΣ

Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Μια υπόθεση-ιδέα υπό συνεχή διωγμό Συνέχεια από τη σελίδα 1

-Οι δυο γιοι του Άγγελου Γιωργάκη Κορκολή, Θανάσης και Κωνσταντίνος με φίλους τους στο Λυν. χορό. Όλοι τους μαζί λάμπρυναν αυτή την υπέροχη

εκδήλωση τους

-Η Νεκταρία, αν και φοιτήτρια, τώρα πια, εκεί στο Μίσιγκαν, νιώθει πιο ζεστά στην αγκαλιά της μητέρας της Ολυμπίας Ν. Παναγούλια [Στην προ-ηγούμενη Λ.Φ από παρανόηση την αναφέραμε ως φοιτήτρια άλλου Πανεπιστημίου. Το διορθώ-νουμε για την τάξη και την αλήθεια. Παράλληλα και μια συγνώμη αγάπης για την ίδια)

-Ο Παντελής Καλατζαντωνάκης Θεσσαλονίκη, γαμπρός μας, όπου ως πρόεδρος απογόνων Μα-κεδονομάχων, επιτελεί ιερόν έργο. Τον συγχαί-ρομε και να κρατεί τις Μακεδονικές μας Θερμο-πύλες, ακόμα για πολλά –πολλά χρόνια.

Αυτός είναι ο κόσμος της ΛυνίσταιναςΌλες οι φωτογραφίες, πλην τελευταίας από ηλεκτρονικές σελίδες

Από αριστερά προς δεξιά πάνω. Γιαννούλα Ν. Σμυρνή, Νικ. Αγγελόπουλος από Μεγαλόπολη, Κων/νος Πετ. Κορκολής. Μέση. Κώστας Τζ. Σμυρνής , Πέτρος Γ. Γιαννόπουλος, Κώ-

στας Γ. (Ιερ.) Σμυρνής, Δημ. Π. Μιχελής και κάτω σειρά Γεώργιος Χ. Μιχελής, Αιμιλία Ανδρ. Αγγελοπούλου, Βασιλική Ν. Σμυρνή – Βα-σιλούλη, Παναγιώτα Πετ. Κορκολή, Μαρία Ν. Σμυρ-νή – Δράκου και Φώτης Γ. Παναγούλιας

Καθιστοί, από αριστερά: Ντίνος Αθ. Σμυρνής, Τζανέτος Σμυρνής, Ο Μακαριστός Πάτερ Γεώργιος Σμυρνής , Σταύρος Δράκος Γεώργιος Νικ. Σμυρνής (Μαστρογιώργης). Όρθιοι από αριστερά: Νικόλαος

Κων/νος Γκουγκούσης, άγνωστο, Νικόλας Θ. Μιχελής, Στέλιος Παν. Σμυρνής

Γιαννούλα Γ. Γιαννοπούλου (Μαρν.), Δημ. Π. Μιχε-λής, Βασιλική Π. Μιχελή και Βασίλης Γ. Γιαννόπου-λος την25η Μαρτίου 1967

- Πάντα θυμόμαστε τον Αλέκο Απ. Σκουμπούρη.

Είχε συντελέσει αποτελε-σματικά στην απόφαση για το Τουρ. Περίπτερο.

Τώρα χαιρόμαστε τα εγγόνια του Αλέξανδρο

και Χριστίνα- Μαρία από το γιο του Απόστολο.

Στη φωτογραφία με τη γιαγιά τους Γεωργία. Οι

ευχές μας αδιάλειπτα να ευτυχούν..

►

◄Η βάπτιση

του Μιλτιάδη Ι. Κορκολή. Πρώτη σειρά ο Μακαριστός Πάτερ Γεώργιος Σμυρνής . Πίσω Αντωνία μάνα τουΜιλτιάδη και ο πατέρας του Γιάννης Μ. Κορκολή

►

Ο φούρνος του Νικολάκη και Σταμάτη Γεωργ. και Τασίας Γκουγκούση. Ευχόμαστε συνέ-χεια επιτυχίες

Την 31η Ιαν. 2016 απεβίω-σε κι ο Νίκος, γιος του Γ ι ώ ρ γ ο υ « Α ν τ ώ ν η Πανάγου» Γιαννόπουλου,

δεύτερος στη σειρά απ’ τα 4 αγό-ρια του. Αυτός, ο Νίκος, ο τελευ-ταίος επιζών, από τα αδέλφια του, βρισκό-ταν στα 81 του. Όπως και τα υπόλοιπα αδέλ-φια του είχε υπέροχες αρετές, αλλά και χαρα-κτήρα υποδειγματικό κι αξιοζήλευτο. Όσοι απ’ τους Λυνιστιάνους τους γνώριζαν καλύτερα εκφραζόντουσαν με τα καλύτερα λόγια για όλα τα παιδιά και κυρίως για τη συνοχή που είχαν μεταξύ τους ως οικογένειες. Τα δυο με τις Λυνιστιανοπούλες γυναίκες τους, Τάσος και Νάκος, επισκεπτόντουσαν συνέχεια τη Λυνίσταινα και συναντούσαν

ν τό πι ο υ ς κ ι α π ό δ η μ ο υ ς . Γλεν τούσαν όλοι μαζί το 15αύγουστο, αλλά και τις υπό-λοιπες γιορτές, που μπορούσαν να είναι εκεί. Ο Νίκος για την εποχή του σπούδασε. Έγινε λογι-

στής και δούλεψε σε μεγάλες εταιρείες, οπότε κι άρχισε και την προσωπική του δ η μ ι ο υ ρ γ ί α . Παντρεύτηκε με την Έλλη Παναγιωτίδου, κορίτσι θαυμάσιο με το οποίο απέκτησαν ένα γιο. Τον Γιώργο που έγινε μουσικός καθηγητής κιθάρας σ’ επίπεδο τέτοιο που διδάσκει νέους

μαθητές, σε ωδεία, συναυλίες και γενικά στο χώρο, με όνομα κατα-ξιωμένο κι αποδεκτό απ’ τις πολ-λές αρετές του. Μια καριέρα που συνεχώς ανεβαίνουν και οι δυο.

Η κιθάρα απ’τον Γιώργο κι ο Γιώργος απ’ την κιθάρα του. Τους ευχόμαστε ο δρόμος τους να είναι μακρύς εποικοδομητικός κι ευτυχισμένος. Ο Νίκος εγκατα-στάθηκε στην Αγία Παρασκευή, όπου και τελικά απέκτησε την αιώνια κατοικία του στο κοιμητή-ριό της. Τις καλύτερες ευχές μας στους οικείους του και η δικιά του μνήμη αντάξια και καταξιω-μένη κι ως αιώνια θα τιμάται!.

** Όπως, έχουμε ξαναγράψει

και στη Λυνιστιάνικη Φωνή, ο Γιώργης Γιαννόπουλος του Αντώνη Πανάγου, γεννήθηκε στη Λυνίσταινα, με μητέρα απ’ του Γκρέκα. Τη γνώρισε εκεί ο πατέρας του Αντώνης, γιατί πήγαινε τα γιδοπρόβατά του για χειμαδιά

Στη Λυνίσταινα έμεναν σ’ ένα μικρό σπιτάκι , σ τα πάνω Παναγουλαίικα σπίτια, που

ακόμα αναφέρεται ως «η καλύ-βα» του Αντώνη Πανάγου. Απέκτησε 4 αγόρια και μια κόρη τη Θεοδώρα, που έφυγαν νωρίς απ’ τη Λυνίσταινα. Ο Πάνος στην Τρίπολη, ο Γιάννης στη Λειβαδιά, ο Κώστας στου Λάβδα κι ο Γιώργης στην Αθήνα με μεγάλο στιλβωτήριο στην Ομόνοια, τ’ οποίο συνέχισε ο γιος του Αντώνης. Ο Γιώργης ήταν κοντά στον αναβιωμένο σύλλογό μας, τον οποίο συναντώ ως τελευταία φορά το 1982-3, στη Γενική Συνέλευση μας, στην Εστία Κάτω Πετραλώνων. Πέθανε στα 74 του

το έτος 1984. Οι Γιαννοπουλαίοι π ρ ο έ ρ χ ο ν τ α ι α π ’ τ ο υ ς Παναγουλαίους. Για τους υπόλοι-πους σ’ επόμενη ευκαιρία (ευχα-ριστώ, για το Νίκο Γιαννόπουλο, τόσο την Καλλιόποη Γ. Μιχελή-Γιαννοπούλου, όσο και τον Τάσο Π.Γιαννόπουλο για τις πληροφο-ρίες. Μαζί μ’ αυτούς όμως και το γιο του Γιώργο, που με ξεχωρι-στή ευγένεια κι ενδιαφέρον συνέβαλε στα μέγιστα γι’ αυτές τις λίγες γραμμές για τον αείμνη-στο πατέρα του ***

Σωκράτης Σμυρνής

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ Γ. ΜΙΧΕΛΗ - ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ

Στις 11 Φεβρουαρίου 2016 έφυγε ξαφνικά από την ζωή στα 88 της χρόνια η πολυαγαπημένη μας μητέρα Κλ εοπάτρα Ευ αγ γε λάτου –

Μιχελή βυθίζοντας στο πένθος τα παι-διά της Αθανασία και Γιώργο, τον γαμπρό της Μιλτιάδη, τις νύφες Γεωργία και Θωμαή και τα έξι της εγγόνια.

Γε ν νήθηκ ε σ την Λυνίσ ταινα Ηλείας το 1928 από τους Γεώργιο και Αικατερίνη Μιχελή (Η Αικατερίνη αδελφή του Γεωργ. Δημ Κορκολή «Καραμάνου») . Στα 6 της χρόνια μετα-κομίζει στην Αθήνα όπου μετά από τιτάνια μάχη επιβίωσης ενώνεται με τα δεσμά του γάμου σε ηλικία 17 ετών.

Με τον σύζυγο της Ιωάννη Ευαγγελάτο αποκτούν 3 παι-διά με τον πρωτότοκο υιό Μιχάλη να αφήνει τα εγκόσμια σε ηλικία 50 ετών κτυπημένος από την επάρατη νόσο το 1998. Ήταν η δεύτερη απώλεια καθότι το 1994 είχε χάσει και τον σύζυγο της.

Με στήριγμα τα δύο της παιδιά πάλεψε με όλες τις αντι-ξοότητες, στάθηκε με αξιοπρέπεια και ευγένεια. Δούλεψε, προσέφερε υλικά και ηθικά αγαθά, πολλή αγάπη και όλη της η οικογένεια ήταν και θα είναι υπερήφανη για αυτήν.

Το κενό που άφησε είναι μεγάλο και δυσαναπλήρωτο…. Τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση στις 20/3/2016 και

ώρα 11.30 πμ. Στην Αγία Αικατερίνη στα Κάτω Πετράλωνα.Για την οικογένεια, η κόρη της Αθανασία

ΥΓ. Την αείμνηστη Πάτρα, (αδελφή του Αντωνίου Γ. Μιχελή, δικηγόρου και αναβιωτή, καθώς και πρώτου πρόε-δρου του Συλλόγου, απ’ την εν λόγω περίοδο 1970-73), την θυμόμαστε ως παιδούλα στη Λυνίσταινα. Ένα εξαιρετικό κορίτσι χαρούμενο και με αυτοπεποίθηση χαιρόμαστε για τ ην π ε τ υ χ η μ έ ν η κα ι κα τα ξ ι ω μ έ ν η πορ ε ί α τ η ς . Συλλυπούμεθα την οικογένειά της και η μνήμη της ευχόμε-θα να’ναι αιώνια.

Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 838 953

Ανήμερα της γιορτής του αγίου Χαραλάμπους, δ η λ α δ ή σ τ ι ς 1 0

Φεβρουαρίου 2016, έφυγε η προτελευταία νύφη μας απ’ το γειτονικό Σκληρού, η Ευσταθία του Θανάση Μιχαλακόπουλου, παντρεμένη με τον επίσης υπέ-ρ οχ ο σ υ μ π α τρ ι ώ τ η μ α ς Παναγιώτη Β. Γιαννόπουλο. Μία κι εκείνη απ’ τις 22 νυφάδες που γεννήθηκαν εκεί, μεγάλωσαν με τις υπέροχες αρχοντικές αρχές τους, και παντρεύτηκαν με δικά μας Λυνιστιανόπουλα, να ξεκινή-σουν το προσωπικό τους σπιτι-κό. Η μία καλύτερη απ’ την άλλη. Έτσι ήταν και η Ευσταθία, για μας Παναγιώταινα. Υπέροχη και λαμπρή σε όλα. Ο χαρακτήρας της τέλειος, η συμπεριφορά της υποδειγματική, αλλά κι εκείνη η σεμνότητά της αδιάκοπα γοή-τευε. Το ίδιο και η ξεχωριστή ματιά της που άξιζε, όσο όλες οι άλλες αισθήσεις της μαζί. Εξέφραζε τη γλυκύτητα της πηγαίας αγάπης της, τη φωτεινό-τητα των αγνών συναισθημάτων της και κυρίως την αρχοντιά της επικοινωνίας της με τους άλλους

συμπατριώτες μας, οι πάντα καταγοη-τευμένοι μαζί της. Με τον Παναγιώτη Γιαννόπουλο, απ’ το π α ρ α κ λ ά δ ι τ ω ν Μαρνεραίων, αποτέ-λεσαν ένα ιδανικό ζευγάρι σ’ όλους τους τομείς. Στη δικιά τους συμβίω-ση, στο μεγάλωμα των τριών παιδιών τους, στις σχέσεις με τους συγγενείς και προπαντός στην επικοινωνία με τους άλλους συμπατριώτες. Πάντα άξιοι και πάντα μαζί. Κι έτσι συνεχίζουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Όμως η Παναγιώταινα «Μαρνέραινα» (για τους συμπατριώτες), κατά το διάβα των πέντε τελευταίων ετών της ζωής της με τη σημαντι-κή και σπάνια ασθένειά της, απέ-δειξε πως είχε δυο ακόμα αξιο-μ ν η μ ό ν ε υ τ ε ς α ρ ε τ έ ς . Ολοκληρωμένα μεγαλεία ψυχής κι αντοχής μαζί.. Αυτό της καρτε-ρίας και της αδιάκοπης υπομο-νής. Το ένα στήριζε το άλλο, αλλά και τα δυο μαζί, το χαρα-κτήρα, την προσωπικότητα και

την αξιοπρέπειά της ολάκερη. Αν και δεν μπορούσε να μιλήσει πάνω στο κρεβάτι δια-τηρούσε επικοινωνία και συνέχεια κατάφερ-νε να παρουσιάζει αισι-οδοξία και χαρά. Ήταν το παράδειγμα και το υπόδειγμα της τελειό-τητας. Έφυγε για την

άλλη ζωή στα 87 της, τώρα ανα-πα ύ ε τα ι σ τ ην α ν α τολι κ ή Λυνίσταινα, με προστάτη τους τον άγιο Δημήτριο. Ευχόμαστε αιώνια η μνήμη της. Άφησε ίχνη περήφανα στη Λυνίσταινα και ποτέ δε θα λησμονηθεί. Τέλεια ως άτομο, ως σύζυγος, ως μητέ-ρα, ως γιαγιά και προγιαγιά. Στα δε παιδιά της Θοδωρή, Βασιλική και Θανάση, με παιδιά κι εγγόνια κι εκείνα, ευχόμαστε να είναι καλά και να την θυμούνται. Η ζωή της, ας γίνει το παράδειγμα για όλους που τη γνώρισαν και μιλάμε για εκείνη. Κάθε κουβέ-ντα τους κι ένα τέλειο μνημόσυ-νο για ΕΚΕΙΝΗ.

Σωκράτης Τζαν. Σμύρνης.

AYTOI ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝΕΥΣΤΑΘΙΑ ΠΑΝ. Β. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

Νικόλαος Γ. Γιαννόπουλος

Και φέτος, αυτή η ετήσια εκκλησιαστική μας συνάντηση είχε τη δική της καλή επιτυχία. Όσοι συμπατριώτες κατάφεραν να φθάσουν στον ιερό ναό των Αγίων Θεοδώρων Κλαυθμώνος, λόγω του Μαραθωνίου στο

κέντρο της Αθήνας, αισθάνθηκαν ικανοποίηση, χαρά και ξέχωρη γαλήνη. Ήταν όλα όμορφα απ’ τα μέλη του διοι-κητικού Συμβουλίου του συλλόγου μας. Είχε ενημερώσει τους συμπατριώτες με μηνύματα στα τηλέφωνά τους, η αρτοκλασία πλούσια, αλλά και οι ευχές που διάβασε ο εκεί άξιος κι επικοινωνιακός ιερέας, συγκίνησαν όχι μόνο εμάς, αλλά και όλο το εκκλησίασμα. Άγγιζαν όλους τους συμπατριώτες, όπου κι αν βρισκόντουσαν, γι’ αυτό κάποιοι απ’ αυτούς συμπλήρωσαν: «Αισθανόμαστε τιμή και χαρά που σήμερα, εκτός απ’ τον εαυτόν μας, εκπρο-σωπούμε κι όλους τους συμπατριώτες» Για να προσθέ-σουν και τις δικές τους ευχές, για υγεία, ευτυχία και προ-κοπή προς όλους, μικρούς και μεγάλους, ντόπιους κι από-δημους. Μετά κι ο καφές, που παρατέθηκε σε γειτονικό καφενείο- που λειτούργησε ειδικά για τα μέλη μας- είχε τη δική του χάρη. Όλοι οι συμπατριώτες όπως πάντα μια καλή και θερμή παρέα. Κέντρο των συζητήσεων οι πολλές αναμνήσεις, για τη Λυνίσταινα , την ιδιαίτερη πατρίδα μας, είτε γεννηθήκαμε εκεί, είτε έχουν γεννηθεί οι πρόγο-νοί μας. Οι δικοί μας βέβαια πρόγονοι. Κι όλα αυτά τρώ-γοντας τα χειροποίητα γλυκά από χέρια συμπατριωτισ-σών μας. Μεταξύ των οποίων και τα συνηθισμένα γλυκά του «ΔΡΑΚΟΥ». Του Γιώργου Δράκου, τώρα πια, ως συνέχεια του πατέρα του Ανδρέα, ο οποίος όμως ήταν εκεί παρών με τον αδελφό του Παναγιώτη. Ενίσχυε κι

εκείνος τις αναμνήσεις, αλλά και τις ιστορίες του χωριού μας, που είχαν ήδη ανάψει και με πολλά αποθέματα ως την αναχώρησή μας. Ένα σεβάσμιο μνημόσυνο, ίσως το καλύτερο, για τα περασμένα. Τέλος, τις ευχαριστίες και γενικότερα για την ημέρα, εκ μέρους του συμβουλίου, τις εξέφρασε ο πρόεδρος του Συλλόγου Κων. Τζαν, Σμύρνης. Έκλεισε με την ευχή και του χρόνου περισσότεροι.

Σαν υστερόγραφο, ο τίτλος του άρθρου είναι των παλιότερων καιρών, γιατί όντως η σκέψη πριν 23 χρόνια, ήταν να γίνεται ένας εκκλησιασμός των αγίων Θεοδώρων Τήρωνος και Στρατηλάτου. Τότε υπήρχε κόσμος ακόμα στο χωριό και μπορούσε ν’ ανταποκριθεί σ’ όλες τις συνή-θειες και στις παραδόσεις. Σημαντικότερη το Σάββατο τα κόλλυβα για τις ψυχές. Τη σεβόντουσαν αρκετά αυτή τη γιορτή, γιατί τους αισθανόντουσαν και προστάτες του χωριού, αφού το εκκλησάκι Τους είχε κτιστεί στο πρώτο οροπέδιο πάνω απ’ το χωριό. Κι ο Τζανέτος Σμύρνης γράφει στο ανέκδοτο βιβλίο του, κεφάλαιο Εκκλησιές «…7η Ο Στρατηλάτης Άγιος Θεόδωρος, που ήταν στις κορφές της καλλονής, της όμορφης θέας της Λυνίσταινας, όπου οι Τούρκοι τις γκρέμισαν κι αυτές…. αλλά οι μετα-γενέστεροι τις έφτιασαν, με πρώτη την Παναγιά..». Σ’ αυτές τις προσπάθειες του χωριού θελήσαμε να είμαστε

κι εμείς παρόντες με μια λειτουργία. Κι επειδή δεν μπο-ρούσε να γίνει Σάββατο, πραγματοποιείται την «άλλη ημέρα της γιορτής των Αγίων Θεοδώρων», που τυχαίνει να είναι της Ορθοδοξίας. Μερικές φορές είχαμε προσκα-λέσει και τον παπα-Τσουκαλά και ολόκληρη η ημέρα είχε όψη γιορτινή με Λυνίσταινα. Κάποια απ’ τα τοιχία της εκκλησίας στο Σμυρνοτελμπεντέρικο χωράφι «Αγιοθόδωροι», πρέπει ν’ αντιστέκονται, ακόμα όρθια στο χρόνο της λήθης και του σκεπασμού των.

Παρευρισκόμενοι στο Εκκλησίασμα: Αγγελόπουλος Δ. Κωνσταντίνος, Αγγελόπουλος Λ. Νικόλαος, Βασιλούλης Γεώργιος ,Γιαννόπουλος Π. Ιωάννης, Δημητρακοπούλου Γωγώ, Δράκου Κ. Μαρία, Δράκου Σ. Αντωνία, Δράκου Σ. Δήμητρα, Δράκος Γ. Ανδρέας, Δράκος Γ. Παναγιώτης, Δράκος Σ. Γεώργιος , Κορκολή Μ. Αιμιλία, Κουτσογιώργης Χρήστος, Λαμπρόπουλος Β. Νικόλαος, Λαμπρόπουλος Δημήτρης, Λαμπρόπουλος Β. Ιωάννης, Μιχελή Αν. Κωνσταντίνα, Μιχελή- Παναγούλια Μαγδαληνή, Μιχελή Π. Ιωάννα, Μιχελής Δ. Κωνσταντίνος, Μιχελής Χ. Πέτρος, Παναγούλια Αθ. Κωνσταντίνα , Παναγούλιας Γ. Φώτιος, Παπακωνσταντίνου Ευσταθία, Σκουμπούρη Αιμιλία, Σκουμπούρης Π. Τζανέτος, Σμυρνή Αθ. Ξένια, Σμυρνή- Βασιλούλη Βασιλική, Σμυρνή- Δράκου Μαρία, Σμυρνή Μ. Μαρία, Σμυρνή Μ. Φωτεινή, Σμυρνής Αντ. Γεώργιος, Σμυρνής Γ. Βασίλειος, Σμυρνής Γ. Λέλα, Σμυρνής Γ. Μάρκος, Σμυρνής Κ. Αγγελική, Σμυρνής Π. Αθανάσιος, Σμυρνής Τζ. Κωνσταντίνος, Σμυρνής Τζ. Σωκράτης.

Την άλλη μέρα, των αγίων Θεοδώρων Ο κοινός εκκλησιασμός

Την 3η Μαρτίου 2016 έφυγε από την ζωή ο μικρότερος αδελφός

μου Κώστας σε ηλικία 59 ετών και η εξόδιος τελετή έγινε την 8η Μαρτίου 2016 σ τ ο κ ο ι μ η τ ή ρ ι ο τ η ς Ηλιούπολης με την παρου-σία πλήθος κόσμου, συγγενών και φίλων που παραβρέθηκαν για να του πουν το τελευταίο αντίο και να τον αποχαιρετί-σουν .

Χτυπημένος από την επάρατο αρρώστια έδωσε μια σκληρή και άνιση μάχη με τον χάροντα για πέντε χρό-νια. Σε πολλές μάχες βγήκε νικητής . Στην τελευταία όμως έχασε από έναν αντίπαλο πιο σκληρό και ύπουλο. Άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Σωτηρία όπου νοσηλευόταν, στα χέρια του άλλου αδελφού μας, Ζαχαρία. Στο άκουσμα του τραγικού συμβάντος θλίψη και πόνο ψυχής γέμισε όλους μας. Τη γυναίκα του, τις κόρες του, τα αδέλφια του, συγγενείς και φίλους.

Ο Κώστας γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1957 στο χωριό μας τη Λυνίσταινα . Το βράδυ αυτό το θυμάμαι σαν να ήταν σήμερα. Το μικρό μας σπιτάκι 5χ5, στην μία γωνία το κρεβάτι και στην άλλη το τζάκι να καίει όλη νύχτα. Έξω να χιονίζει ασταμάτητα και το ύψος του χιονιού να έχει φθάσει το ένα μέτρο και πλέον και το κρύο ανυπόφορο. Η γιαγιά μας να βάζει ξύλα στο τζάκι και η

μάνα μας να βογκάει από τους π ό ν ο υ ς . « Φ ώ ν α ξ ε τ η ν Λαμπρογιαννού ( πρακτική μαμή ) και τη Σταθούλα ( αδελ-φή του πατέρα μας )», ακούω την μάνα μας να λέει στον πατέρα μας. Σε λίγο το σπίτι είχε γεμίσει από γυναίκες και η

πρακτική μαμή έχει ανα λάβει τα καθή-κοντά της. Κ ά π ο ι α σ τ ι γ μ ή ακούω την μαμή να λ έ ε ι «Υπομονή, βγαίνει – β γ α ί ν ε ι » . Και σε λίγο

ακούμε το κλαματάκι του μωρού. Παιδί – παιδί ακούω όλες να φωνάζουν, να σας ζήσει, καλορίζικο. Ήσουν εσύ Κώστα μου, αγαπημένο μου αδελφάκι. Σε μεγαλώσαμε, σε κρατούσαμε στα χέρια, δεν σε αφήναμε να κλάψεις , σε παίζα-με σαν μπαλάκι και όλο γελού-σες – γελούσες, ήσουν το μικρό μας παιδάκι.

Όταν τελείωσες το δημοτι-κό σχολείο μου είπες να σε πάρω στην Αθήνα να μάθεις τέχνη. Έτσι το 1971 το Πάσχα πήρες τα λιγοστά ρουχαλάκια σου και φύγαμε για την Αθήνα. Ρίχτηκες στην μάχη της βιοπά-λης και έμαθες την τέχνη του επιπλοποιού. Όταν τελείωσες τις στρατιωτικές σου υποχρεώ-σεις και αδικημένος από τον εργοδότη σου διορίστηκες υπάλληλος στα ΕΛΤΑ όπου και συνταξιοδοτήθηκες το 2013.

Ο Κώστας παντρεμένος με την Γιάννα Κουλουρά από τα Σαρλαίικα Αρκαδίας δημιούρ-γησε μια υπέροχη και ευτυχι-σμένη οικογένεια, με τον ερχο-μό και των δύο κοριτσιών τους, τ η ν Β α σ ι λ ι κ ή κα ι τ η ν Παρασκευή ( Βιβή ), ολοκλη-ρώνεται η ευτυχία τους. Η Βασιλική έχει τελειώσει τεχνική σχολή ηλεκτρονικών και η Βιβή το τμήμα Βιολογικών Ε φ α ρ μ ο γ ώ ν τ ο υ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και συγχρόνως έκανε μεταπτυχια-κ έ ς σ π ο υ δ έ ς σ τ ο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ειδικευμένη στην Γενετική.

Με τι λόγια να σε αποχαιρε-τίσω μικρέ μου αδελφέ; Ένα γιατί με βασανίζει. Γιατί εσύ το μικρό μας αδελφάκι, το μικρό μας παιδάκι, γιατί; Δυστυχώς ο θάνατος δεν κάνει διακρίσεις και παίρνει αυτόν που θέλει . Ήλπιζα και προσευχόμουν ότι θα τα καταφέρεις να βγεις νικητής, και κάπου στην δια-δρομή αυτό πιστεύαμε όλοι. Αλλά δυστυχώς διαψευστήκα-με. Όμως <<άλλαι αι βουλαί των ανθρώπων, άλλα ο Θεός κελεύει >>. Έφυγες για το μακρινό σου ταξίδι και άφησες πίσω σου πόνο και θλίψη σε όλους μας, στην γυναίκα σου, στις κόρες σου, στα αδέλφια σου, στους συγγενείς και φίλους σου.

Το κενό που αφήνεις μεγά-λο και δυσαναπλήρωτο . Η απουσία σου θα είναι πάντα αισθητή. Εκεί που θα πας στο μεγάλο σου ταξίδι, εύχομαι ο Πανάγαθος και Παντοδύναμος Θεός μας να σε κατατάξει

μεταξύ των δικαίων. Να πεις χαιρετίσματα στους αγαπημέ-νους γονείς μας, στην γλυκιά μου Ρούλα, συγγενείς και φίλους. Δεν σας ξεχνούμε ποτέ.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Αττικής γης που σε σκέπα-

σε. Και εύχομαι ο Πανάγαθος Θεός μας να δίνει δύναμη, κου-ράγιο και καρτερική υπομονή στην γυναίκα σου, στις κόρες σου και σε όλους εμάς.

Καλό σου ταξίδι μικρό μου αδελφάκι. Ο αδελφός σου

Δημήτρης Π. Μιχελής

Λυνιστιάνικη Φωνή 9 954αρ. φύλλου 83

Ηταν Κυριακή 6 Μαρτίου, όταν πληροφορή-θηκα από το τηλέφωνο τον πρόωρο θάνα-το του Κώστα Π. Μιχελή. Ο Κωστάκης

όπως τον θυμάμαι, τότε που ήταν μαθητής μου (1969, 70, 71 ). Μου ήρθε στη μνήμη ένα λεπτοκα-μωμένο παιδί, γελαστό, καλοκάγαθο, υπάκουο, πρόθυμο και ευγενικό.

Έδωσε σκληρή μάχη με την επάρατη αρρώ-στια, ταλαιπωρήθηκε για αρκετά χρόνια, πάλεψε με το χάροντα, κονταροχτυπήθηκε σαν άλλος Διγενής σε μαρμαρένια αλώνια. Ένα ύπουλο χτύ-πημα τον ανάγκασε να υποκύψει.

Μία φωτογραφία βγαλμένη το 1970 από την αγαπητή Μαρία Σμυρνή, συζ. Διονυσίου Δράκου, και δημοσιευμένη στο φύλλο 40 της εφημερίδας μας κάτι μου έφερε στη μνήμη. Μία φωτογραφία τραβηγμένη στα σκαλοπάτια του σχολείου και τώρα αίθουσα εκδηλώσεων . Ένας νεαρός τότε δάσκαλος και δέκα εννέα παιδιά . Ήταν οι μαθη-τές των τριών μεγάλων τάξεων με τον γράφοντα.

Νοερά άνοιξα τον μαθητικό κατάλογο για να πάρω παρουσίες…………..ΔΡΑΚΟΥ ΙΩΑΝΝΑ,…………ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ,………..ΜΙΧΕΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ………., απόντες, πέρασαν στην αιωνιότητα.

Τι ειρωνεία! Τρεις νέοι, τρεις συμμαθητές και συνομήλικοι, τρία και δικά μου παιδιά! Χτυπημένα και τα τρία από την ίδια αρρώστια έφυγαν από τη ζωή σε διάστημα τριών ετών. Δάκρια καυτά έβρεξαν το ρυτιδωμένο πρόσω-πό μου.

Δυστυχώς ο θάνατος ποτέ δεν κάνει διακρίσεις σε ηλικίες . Παίρνει πλουσιοπάροχα το μερτικό του και μάλιστα, όταν η λεία του είναι νέα.

Σκληρό, φοβερό να φεύγουν άνθρωποι σε τέτοια ηλικία . Μία ηλικία που τη χαρακτηρίζει η δύναμη, ενεργητικότητα, μία ηλικία παραγωγής και προσφο-ράς. Τον θάνατο κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει. Είναι αρκετό στην περίπτωση εδώ των τριών νέων να μας παρηγορήσει το <<ον οι θεοί φιλούσιν, αποθνή-σκει νέος >>: Θα περίμενα, και θα περιμέναμε όλοι της ηλικίας μου, να γράφουν <<κάποια στιγμή>> για εμάς. Όμως <<άλλαι αι βουλαί των ανθρώπων, άλλα ο Θεός κελεύει >>.

Γυρίζω σαράντα έξι χρόνια πίσω. Βλέπω τα παιδιά της φωτογραφίας, αλλά και εκείνα που είχαν αποφοι-τήσει τα προηγούμενα χρόνια . Μαθητές πειθαρχημέ-νοι, επιμελείς, πρόθυμοι, γεμάτοι ζωή και ενεργητικό-τητα. Συνεπείς στις μαθητικές τους υποχρεώσεις. Πρώτοι στις σχολικές δραστηριότητες, εσωσχολικές και εξωσχολικές. Αναφέρω μία χαρακτηριστική. Είχε διακοπή η συγκοινωνία, λόγω λάσπης στην Πολιάνα . Οι μαθητές μου μέσα σε ένα πρωινό χαλικόστρωσαν τις λάσπες και η συγκοινωνία αποκαταστάθηκε.

Αγαπητοί μας, Ιωάννα, Παναγιώτη, Κώστα, μπο-ρεί να φύγατε πρόωρα, όμως σας νιώθουμε πάντα κοντά μας, κατέχετε μία θέση στην καρδία μας. Ευχόμαστε και προσευχόμαστε ο Πανάγαθος Θεός να σας κατατάξει μεταξύ των δικαίων.

Μετά πόνου ψυχής Ο δάσκαλός σας

Νίκος Σμυρνής Κυπαρισσία 9 Μαρτίου 2016

ΚΩΣΤΑΣ Π. ΜΙΧΕΛΗΣ ( Ετών 59)

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΟΥΚΩΣΤΑ Π. ΜΙΧΕΛΗ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Κ. ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΗ, ΑΝΝΑΣ Κ. ΔΡΑΚΟΥ

Μιχαλακόπουλος ΛυμπέρηςΓια τον Λυμπέρη τον αδελφό της Ευσταθίας η Μηλιά Μιλτ.

Κορκολή –Δημ. Αλεξοπούλου από του Σκληρού γράφει.Η Μηλιά μας, μας συγκίνησε με τα πιο κάτω λόγια της για τον αδελ-

φό της Ευσταθίας, τον Λυμπέρη Μιχαλακόπουλο. Τον γνωρίζαμε ως άνθρωπο, ως επαγγελματία, ως Σκληραίο με τη δράση του, που έβγα-ζε ακόμα και την εφημερίδα τους.:

Αγαπημένε μας Λυμπέρη. Πόσο στενοχωρέθηκε απ’ την απουσία σου

στην κηδεία της Ευσταθίας μας, κι ας γνώριζα ότι μας έχεις φύγει έξι χρόνια. Τα μετράμε ένα προς ένα πάνω στο δικό σου αιώνιο ταξίδι . Και δεν ήμουν μόνη που σκεπτόμουν αυτό, αλλά κι όλοι άλλοι, Λυνιστιάνοι και Σκληραίοι όταν συνοδεύαμε την αδελφή σου και νύφη μας Ευσταθία, την τόσο αγαπημένη μας, προς τη μόνιμη και για εκείνη κατοικία της. Ήσουν πάντα το αστέρι που έλαμπε. Που φρόντιζες όλους τους άλλους, που ήσουν ο γλυκομίλητος, ο ακούραστος, ο άνθρω-πος με την αγκαλιά ανοιχτή ημέρα και νύχτα. Για την Ευσταθία, ήσουν, επί-σης, όλο τον καιρό το καμάρι της κι ο αγαπημένος της μικρότερος αδελ-φός της. Πόσο ψηλά ανέβαινε όταν μιλούσατε!!!. Τα μάτια της υγρά από τη λατρεία της χαράς. Ας είναι, τώρα σμίξατε και πάλι γι’ αυτή την αιώνια σας ζωή.. Έτσι, σας θεωρεί κι έτσι το πιστεύει και η αγαπημένη σου σύζυγος, η λατρεμένη μας Άρτεμις. Αυτό το λαμπρό κορίτσι, που κι εκείνο αντάξια και με σένα, σε καμάρωνε, αλλά και σε λατρεύει μ’ όλες τις χάρες της, που την κάνουν ακόμα πιο χαριτωμένη κι αξιαγάπητη. Και εξακολουθεί να είναι όπως και τότε κοντά σου νύχτα και ημέρα, στη μνήμη σου, στην προσωπι-κότητά σου και κυρίως στη ζωή που την περπατήσατε μαζί και αντάμα. Ένιωθα κι εγώ υπερήφανη που σας γνώρισα και πιο πολύ για το ό,τι μ’ αγα-πήσατε σαν νύφη σας κι ως γυναίκα του Μήτσου Αλεξόπουλου, όπως και οι Λυνιστιάνοι τα δικά σας κορίτσια, τα οποία απ’ την ημέρα της παντρειάς τους έγιναν και γνήσιες Λυνιστιανοπούλες, τιμώντας το όνομα των ανδρών και των παιδιών τους. Αυτό είχα κάνει κι εγώ αγαπημένες μας Λυμπέρη, αλλά όμως, το ξέρω, δεν πρόφτασε να φανεί, γιατί η αναχώρη-ση του Μήτσου ήταν άγουρη, ξαφνική και άδικη. Μείνατε όμως εσείς, όλοι οι Σκληραίοι που συνεχίσατε να με αγαπάτε. Το αισθάνομαι γιατί ακου-μπάει πάνω στην αντίστοιχη δική μου αγάπη για όλους σας. Καλό σου δρόμο, άλλωστε σε βλέπω καθημερινά. Είσαι απ’ όλα τα άλλα αστέρια το πιο λαμπρό, όπως έλεγε και η Ευσταθία μας. Κι έτσι θα παραμείνεις για όσους σε αγαπάμε, δηλαδή όσοι σε γνώρισαν. Χαίρομαι για την αιώνια μνήμη σου.

Αιμιλία Μιλτ. Κορκολή - Δημ. Αλεξοπούλου

Σμύρνης Γ. Νικόλαος με μαθητές 1970

Περίπου το 1969 – 70 στα σκαλιά του σχολείου μας. Δάσκαλος Νικόλαος Γεωργ. Σμύρνης. Μαθητές: Των μεγαλύτερων τάξεων.

Διακρίνονται από αριστερά προς δεξιά: Πρώτη σειρά: Αθανασία Κ. Σκουμπούρη* Αντωνία Σωτ. Δράκου* Γρηγόρης & Γιάννης

Βαγγ. Παναγούλιας* Γιώργος Κ. Παναγούλιας* Χρήστος Γ. Δρά-κος. Δεύτερη σειρά: Άννα Κ. Δράκου* (ίσως) Ντίνα Ανδ. Μιχε-

λή*Φοτούλα Ν.Κορκολή*Γεώργιος Σωτ. Δράκος* (ίσως) Κατερίνα Μήτρ. Παναγούλια*(δίπλα) δεν θυμούμαι* Κάστας Γ. Καλογε-ρόπουλος* Δημ. Στ. Γιαννόπουλος* Κώστας Π. Μιχελής. Πίσω

σειρά: (πρώτος αριστερά δεν θυμούμαι)*Παναγιώτης Κ. Σκου-μπούρης* Φώτης Ι. Κορκολής* Δημ. Ι. Παναγούλιας. ( Απέναντι στο δάσκαλο ο μικρός Γεώργιος Διον. Δράκος). Φωτογράφος

Μαρία Ν. Σμυρνή, σύζ. Διονυσίου Δράκου.

Η ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ Όπως έχει καθιερωθεί η βράβευση των φοιτητών, επιτυ-χόντων και αποφοίτων στις ανώτερες και ανώτατες σχο-λές και οι οποίοι έχουν καταγωγή από την Λυνίσταινα είτε από πατέρα είτε από μάνα να γίνεται στον καθιερω-μένο ετήσιο χορό του Συλλόγου. Έτσι και φέτος βραβεύ-τηκαν για την επιτυχία τους οι πιο κάτω φοιτητές.

Α) Επιτυχόντες 1) ΜΙΧΕΛΗ Β. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Επέτυχε στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Τμήμα Μαθηματικό2) ΚΟΛΑΞΗ Κ. ΕΦΗ κόρη της Γεωργίας Β. Στασιμιώτη. Επέτυχε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και στο τμήμα Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων

Β) Απόφοιτοι 1) ΜΙΧΕΛΗΣ ΑΝΔ. ΙΩΑΝΝΗΣ.

Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Πειραιά και ειδικά μετά από μεταπτυχι-ακές σπουδές στο τμήμα Βιομηχανικής Διοίκησης, Τεχνολογίας, Περιβάλλοντος και Ενέργειας. 2) ΝΙΚΟΛΙΝΑ Γ. ΠΑΠΑΜΑΤΘΑΙΟΥ, κόρη της Φωτεινής Ν. Κορκολή. Αποφοίτησε από την σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών, στο τμήμα Παιδαγωγικών του Μητροπολιτικού Κολεγίου Αθηνών και συνεχίζει τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο ίδιο Κολέγιο.

3) ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΘ. ΓΡΙΒΑ, κόρη της Αιμιλίας Β. Καλογεροπούλου. Α π ο φ ο ί τ η σ ε α π ό τ ο Πανεπιστήμιο της Παντείου, τμήμα Κοινωνιολογίας. Στους επιτυχόντες ευχόμαστε να έχουν καλή φοίτηση, στους δε απόφοιτους καλή επαγγελματική αποκατάσταση και σταδιο-

δρομία. Το Δ.Σ. του Συλλόγου.

Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 8310 956

ΓΙΑΝΝΗΣ MΙΛΤ. ΚΟΡΚΟΛΗΣ

Ο Γι ά ν ν η ς Μ ι λτ. Κορκολής κατά

κ ό σ μ ο ( Γ ι ά ν ν η Μέλιος) είναι ένας καλός και αγαπητός π α τ ρ ι ώ τ η ς . Ά ν θ ρ ω π ο ς τ ο υ κεφιού και της καλής παρέας. Από μικρός στο μεροκάματο του π ό ν ο υ κ α ι τ ο υ μόχθου. Από μικρός έφυγε για την Αθήνα και ασχολήθηκε με την μαναβική σε διά-φορες λαϊκές αγορές της Αθήνας. Αιτία για να γράψω αυτά τα λίγα λόγια για τον φίλο μου το Γιάννη ήταν μία φωτογραφία που μου έδειξε με το πρώτο τρίκυ-κλο μηχανάκι που είχε πάρει και όργωνε τις λαϊκές αγο-ρές της Αθήνας. Μαζί με τις αδελφές του Ντίνα και Αιμιλία εγκαταστάθηκαν στο Καματερό και οι τρεις τους μικρά παιδιά και μάλιστα ορφανά από πατέρα. Εκεί δημιούργη-σαν και τις οικογένειές τους. Εύχομαι να είναι πάντα καλά.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ κ. ΣΩΚΡΑΤΗ ΣΜΥΡΝΗΘα θέλαμε να ευχαριστήσουμε πολύ τον Σωκράτη για τα

τόσα που μας έμαθε όλα αυτά τα χρόνια μέσα από την εφημερίδα του χωριού μας .

Θα θέλαμε ένα βράδυ να καθίσουμε παρέα στην βρύση του χωριού μας και να μας διηγείται τα "παλιά" του

χωριού μας, που εμείς οι νεότεροι δεν ξέρουμε.Να είναι πάντα καλά με την οικογένεια του και τον ευχαρι-

στούμε από τα βάθη της ψυχής μας . ΑΙΜΗΛΙΑ ΚΟΡΚΟΛΗ - ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ - ΝΤΙΝΑ ΚΟΡΚΟΛΗ

Βοηθήστε στην ενημέρωση

Η εφημερίδα θέλει πάντα να εξυπηρε-τεί όλους. Να γρά-

φει την καθημερινή ιστο-ρία των συμπατριωτών. Ο σύλλογος από μόνος του δεν μπορεί να τα πληρο-φορηθεί όλα. Ούτε και η εφημερίδα, παρ’ ότι όλοι μαζί το προσπαθούν και το ε πι δ ι ώ κο υ ν. Συ γ -χρόνως όμως, πρέπει να τονιστεί πως η αμερολη-ψία τέθηκε απ’ το πρώτο της φύλλο, εδώ και 22 χρόνια. Βέβαια υπήρξαν και πολλοί συμπατριώτες, εδώ και στο εξωτερικό, που έγραφαν και γρά-φουν συνέχεια και τους ευχαριστούμε θερμά.

Η κοινωνική αυτή ενη-μέρωση δεν περιορίζεται μονάχα στους συμπατρι-ώτες, αλλά και στις οικο-γένειες των. Για τα γράψι-ματά τους, και την επικοι-νωνία τους δεν είναι μονά-χα επιστήθιοι φίλοι, αλλά συμπατριώτες μας και θ’ αποτελεί ξεχωριστή χαρά μας, αν κι εκείνοι θα αισθάνονται το ίδιο.

Η άνοιξη είναι η εποχή της Ανάστασης και ο Απρίλης ο μήνας του έρωτα και της Αγάπης, όπως γράφει και ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σωλομός στο ποίημά

του ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ ( αφιερωμένο στην ηρωική άμυνα και έξοδο του Μεσολογγίου Απρίλης 1826) " Έστησε ο Έρωτας χορό με τον ξαν-θόν Απρίλη κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα".

Ο συσχετισμός της άνοιξης με την αναγέννηση της φύσης ύστερα από τον " θανάσιμο " μαρα-σμό του χειμώνα, έχει το αντίστοιχό του στην θρησκευτική και εθνική μας Ιστορία και ζωή.

Το Πάσχα και η Επανάσταση του 1821 είναι δύο κορυφαία γεγονότα που γιορτάζουμε ως Χριστιανοί και ως Έλληνες μέσα στην άνοιξη. Μετά την Σταύρωση και τα Πάθη η Ανάσταση. Μετά την υποδού-λωση και τα δεινά της σκλαβιάς, η Επανάσταση και η Ελευθερία.

Η εποχή της Άνοιξης δεν είναι απλώς άλλη μια εποχή της κυκλικής εναλλαγής του χρόνου. Είναι συνυφασμένη με αίσθημα χαράς, ευφορίας, διάθεση για ανανέωση.

Όπως προκύπτει, σε όλους τους πολι-τισμούς η εποχή αυτή και η έλευσή της ήταν συνδυα-σμένη με γιορτή, χαρά, κίνηση, χορό, τραγούδι, ανανε-ωτική διάθεση. Στην αρχαία Ελλάδα σημαντικές γιορ-τές ήταν αφιερωμένες στην αναδημιουργία, στα λου-λούδια και τους νεκρούς με πιο διαδεδομένη τα "Ανθεστήρια" ( αρχές Μάρτη) . Σύμβολο ο μύθος της Περσεφόνης, ο οποίος μας θυμίζει ότι η άνοιξη είναι η Αναγέννηση από το "σκότος"και η νίκη του "φωτός" - έστω προσωρινή.

Η άνοιξη είναι η μαγική εποχή. Μας γεμίζει με αισιοδοξία και θετική διάθεση. Είναι η εποχή της άνθησης, η εποχή των λουλουδιών, η εποχή της ανα-παραγωγής . Μετά τον χειμερινό μαρασμό έρχεται η άνοιξη με ελπίδα και αισιοδοξία . Έτσι όταν ο καιρός ανοίγει και η φύση γιορτάζει, τότε και εμείς δείχνουμε χαρούμενοι και ευδιάθετοι . Τα χιόνια αρχίζουν να λιώνουν στα βουνά και οι πλαγιές πρασινίζουν. Οι βλάχοι επιστρέφουν από τα χειμαδιά στα βουνά και στήνουν τα πρόχειρα γρέκια για την παραγωγή τους. Τα κοπάδια βόσκουν στα καταπράσινα λιβάδια και τα κυπροκούδουνα να κτυπούν χαρμόσυνα και σε συνδυασμό με το γλυκό κελάηδισμα των πουλιών ειδοποιούν και αυτά με τον τρόπο τους την ομορφιά και τις χάρες της άνοιξης. Η άνοιξη είναι χιλιοτραγου-

δισμένη από πολλούς ποιητές. Μα έχει όμως και πολ-λές παροιμίες και ανέκδοτα.

Από την 1η Μαρτίου έως την 31η, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη η την Μαρτιά. Σύμφωνα με την λαϊκή παρά-δοση, ο Μάρτης προστατεύει τα πρόσωπα των παι-

διών από τον πρώτο ήλιο της άνοιξης, για να μη καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη πριν βγουν από το σπίτι.

Η λαϊκή φαντασία έδωσε στον Μάρτη πολλά παρατσούκλια, όπως ανοιξιάτης , γδάρτης, παλουκοκαύτης, Βαγγελιώτης, φυτευτής, κ.λ. Τα πιο πολλά βρίσκονται μέσα στις παραδό-σεις και τις παροιμίες που έπλασε ο λαός. " Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης, τα παλιά παλούκια καίει , τα καινούργια ξεριζώνει ". " Φύλα ξύλα για το Μάρτη να μην κάψεις τα παλούκια", "Το μήνα Μάρτη

φύλα άχερα μην χάσεις το ζευγάρι". " Τσοπάνη μου την κάπα σου τον Μάρτη φύλαγέ την ". " Σαν ρίξει ο Μάρτης δυό νερά και ο Απρίλης άλλο ένα χαράς σ εκείνο το ζευγά πόχει πολλά σπαρμένα". " Μάρτης έβρεχε θεριστής χαιρότανε".

Απρίλιος. Ο ελληνικός λαός τον αποκαλεί και Λαμπριάτη, από την μεγάλη θρησκευτική εορτή του

Πάσχα που τελείται συνήθως τον μήνα αυτό. Ο Απρίλιος και ο Μάης θεωρούνται οι μήνες των λου-λουδιών, εξ ου και η ονομασία Απριλομάης . " Απρίλης με τα λουλούδια και ο Μάης με τα ρόδα".

Ο Απρίλης τραγουδήθηκε ιδιαίτερα από τους ποι-ητές και τον λαό μας. " Έστησε ο έρωτας χορό με τον ξανθό τον Απρίλη". " Ο Απρίλης με τον έρωτα χορεύ-ουν και γελούν ". Η ενασχόληση , επίσης, του λαού μας με την γεωργία μας έχει κληροδοτήσει και πολλές παροιμίες και στιχάκια. Ο Απρίλης αποκαλείται και γκρινιάρης επειδή τελειώνουν συνήθως τα αποθέματα της προηγούμενης χρονιάς. Αναφέρεται και ως Αϊ – Γεωργίτης λόγω της εορτής του Αγίου Γεωργίου στις 23 του μήνα. Οι κτηνοτρόφοι και οι Σαρακατσαναίοι θεωρούν τον Άγιο Γεώργιο προστάτη τους. Η πρωτα-πριλιά με τα αθώα ψέματά της είναι ένα αρχαίο έθιμο. Ο Απρίλης είναι κατ ΄εξοχήν ο μήνας που εορτάζεται το Άγιον Πάσχα. Το Πάσχα των Ορθοδόξων Χριστιανών εορτάζεται έως και τις 8 Μάη.

Μάης . Ο Μάης είναι μια φωτιά, μια φλόγα αναμ-μένη, έχει την μέρα αγκαλιά, την νύχτα ερωμένη. Έχει και ήλιο κυνηγό που ξέρει από σημάδι να βρίσκει αυτόν που έριξε τα μάγια στο πηγάδι.

Μήνας της άνοιξης και της νεότητας. Μήνας των λουλουδιών και της βλάστησης, μήνας χαράς που εκδηλώνεται από την πρώτη κιόλας μέρα. "Πρωτομαγιά τα λουλούδια γιορτάζουν και τα πουλιά το ταίρι τους φωνάζουν. " Στον καταραμένο τόπο ( στων αμαρτωλών τη χώρα), Μάη μήνα βρέχει".

" Μάης άβρεχος, τρυγητός χαρούμενος". " Μην πάρεις τον Μάη άλογο, μήτε γυναίκα τη Λαμπρή"

( Τον Μάη μήνα το άλογο τρώει πολύ χορτάρι και φαίνεται να είναι πολύ γερό, η δε γυναίκα την Λαμπρή ντύνεται και στολίζεται και έτσι φαίνεται πιο όμορφη από ότι είναι στην πραγματικότητα ).

ΔΗΜ. Π. ΜΙΧΕΛΗΣ

Διαβάστε και τα παλιότερα φύλλα της Λ.Φ.

Όλα τα φύλλα της Λ.Φ έχουν αξιόλογη ύλη. Κι όσο πάμε προς τα πίσω δημιουργούν και συγκίνηση, γιατί έχουν γραφθεί από πρόσωπα που γνώριζαν ιστορικά γεγονότα, έχουν μεγα-λώσει με τις παραδόσεις, αλλά και τα άρθρα τους, άρχισαν να γίνονται κειμήλια. Εκτός αυτών, γραπτά και φωτογραφίες τους, θα ‘ναι και γι’ αυτούς μια αντάξια ανάμνησή τους. Όμως και για εσάς, όπως θα διαπιστώσετε, μια πελώρια ικανοποίηση

"Το Μανάρι του Αιγαίου"Πνίγομαι μάνα, πνίγομαι,το κύμα με ξεβράζεικι' εκεί θα γίνω διάσημο,όλου του κόσμου χάζι.Πριν περπατήσω εγώ πετώ,μάνα καμάρωσέ με,σ' όλη την γή για μένα κλαίν,μα. γρήγορα ξεχνιέμαι.Στ' αλήθεια βόρειοι, νότιοι,σ’ ανατολή και δύση,ότι είμαι δύο σπιθαμέςσας έχει συγκινήσει;ΕΛΕΝΗ ΣΑΡΓΕΝΗ

ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΗ

ΜΙΧΕΛΗ Β. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

ΚΟΛΑΞΗ Κ. ΕΦΗ

ΜΙΧΕΛΗΣ ΑΝΔ. ΙΩΑΝΝΗΣ.

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΘ. ΓΡΙΒΑ (KAI ΠΑΠΠΟΥΣ ΒΑΣΙΛΗΣ)

ΝΙΚΟΛΙΝΑ Γ. ΠΑΠΑΜΑΤΘΑΙΟΥ