Esthetiki. San Epilogos

17
ΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΜΙΑ ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 1.- Ελευθερία είναι η δική μας γεγονότητα, * σύμφωνη ή αντίθετη, συμπλη- ρωματική ή όχι με την ήδη υπάρχουσα γεγονότητα του Εἶναι μέσα στην οποία είμαστε ριγμένοι. Κι όσο κι αν συντάσσουμε Κοσμογονίες, τόσο θεϊκές Κοσμογονίες, όσο και Φυσικές, δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να μιλάμε για μία εκ των υστέρων γεγονότητα της Ελευθερίας μας. Δεν μπορούμε να ανακαλύψουμε, για την γεγονότητα του Εἶναι που μέσα της είμαστε ριγμένοι, ούτε από πού αρχίζει, ούτε που τελειώνει. Είμαστε το μεσαίο τμήμα μιας ατέρμονα εκτεινόμενης γραμμής. Και τόσο οι γεγονότητες της θεότητας, όσο και οι γεγονότητες των Επιστημών, ορίζοντας ένα εννοιολογικό σύστημα, μια διευρυμένη Ιδεολογία, είναι επιβεβαιώσεις της αγωνίας και της ελευθερίας μας. Ανήκουν σίγουρα στο μες-την Ιστορία-Γίγνεσθαι, είναι το γίγνεσθαι του εδώ- κάτω-του Εἶναι. Αποτελούν την φαινομενικότητα της Ελευθερίας μας. Αυτή η κοσμογονική γεγονότητα αποτελεί ένα ιστορικό φαινόμενο που αγγέλει μια άλλη γεγονότητα πρωταρχική, την γεγονότητα του Εἶναι. Και αυτό το φαινόμενο έχει για Εἶναι του φαινομένου την αγωνιούσα Ελευθερία του εδώ-κάτω-του Εἶναι. 2.- Για τον Σαρτρ, αυτή η γεγονότητα του pour soir αποτελεί ρωγμή στο en soi του Εἶναι. Όμως, για το φαινόμενο το ιστορικότου Εἶναι, όταν είναι αποτέλε- σμα του Λόγου του, οδηγεί σε Μεταπτώσεις του Εἶναι μέσα στο ιστορικό. Μεταπτώσεις όπως οι Ιδέες ή οι θεότητες, που δημιουργούν υπέρβαση στο εδώ-κάτω-του Εἶναι. Απ’ αυτήν την υπέρβαση προς το Εἶναι ξεκινά και η ιστορική γεγονότητα της ελευθερίας του όντος. Υπάρχουν ωστόσο Μεταπτώσεις, όπως το Εἶναι στο Τίποτε ή το Άμορφο στο Α-Εἶναι, που δεν δημιουργούν Υπέρβαση. Τότε το εδώ-κάτω-του * Γεγονότητα = Faktizität. Η γεγονότητα είναι η ροηκότητα γεγονότων που οφείλεται στο Γίγνεσθαι ή στο Γίγνεσθαι ή στο γίγνεσθαι.

Transcript of Esthetiki. San Epilogos

Page 1: Esthetiki. San Epilogos

ΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΜΙΑ ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

1.- Ελευθερία είναι η δική μας γεγονότητα,* σύμφωνη ή αντίθετη, συμπλη-

ρωματική ή όχι με την ήδη υπάρχουσα γεγονότητα του Εἶναι μέσα στην οποία

είμαστε ριγμένοι. Κι όσο κι αν συντάσσουμε Κοσμογονίες, τόσο θεϊκές

Κοσμογονίες, όσο και Φυσικές, δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να μιλάμε για

μία εκ των υστέρων γεγονότητα της Ελευθερίας μας. Δεν μπορούμε να

ανακαλύψουμε, για την γεγονότητα του Εἶναι που μέσα της είμαστε ριγμένοι,

ούτε από πού αρχίζει, ούτε που τελειώνει. Είμαστε το μεσαίο τμήμα μιας

ατέρμονα εκτεινόμενης γραμμής. Και τόσο οι γεγονότητες της θεότητας, όσο

και οι γεγονότητες των Επιστημών, ορίζοντας ένα εννοιολογικό σύστημα, μια

διευρυμένη Ιδεολογία, είναι επιβεβαιώσεις της αγωνίας και της ελευθερίας μας.

Ανήκουν σίγουρα στο μες-την Ιστορία-Γίγνεσθαι, είναι το γίγνεσθαι του εδώ-

κάτω-του Εἶναι. Αποτελούν την φαινομενικότητα της Ελευθερίας μας.

Αυτή η κοσμογονική γεγονότητα αποτελεί ένα ιστορικό φαινόμενο που

αγγέλει μια άλλη γεγονότητα πρωταρχική, την γεγονότητα του Εἶναι. Και αυτό

το φαινόμενο έχει για Εἶναι του φαινομένου την αγωνιούσα Ελευθερία του

εδώ-κάτω-του Εἶναι.

2.- Για τον Σαρτρ, αυτή η γεγονότητα του pour soir αποτελεί ρωγμή στο

en soi του Εἶναι.

Όμως, για το φαινόμενο –το ιστορικό– του Εἶναι, όταν είναι αποτέλε-

σμα του Λόγου του, οδηγεί σε Μεταπτώσεις του Εἶναι μέσα στο ιστορικό.

Μεταπτώσεις όπως οι Ιδέες ή οι θεότητες, που δημιουργούν υπέρβαση στο

εδώ-κάτω-του Εἶναι. Απ’ αυτήν την υπέρβαση προς το Εἶναι ξεκινά και η

ιστορική γεγονότητα της ελευθερίας του όντος.

Υπάρχουν ωστόσο Μεταπτώσεις, όπως το Εἶναι στο Τίποτε ή το

Άμορφο στο Α-Εἶναι, που δεν δημιουργούν Υπέρβαση. Τότε το εδώ-κάτω-του

* Γεγονότητα = Faktizität. Η γεγονότητα είναι η ροηκότητα γεγονότων που οφείλεται στο Γίγνεσθαι ή στο Γίγνεσθαι ή στο γίγνεσθαι.

Page 2: Esthetiki. San Epilogos

Εἶναι δημιουργεί με την ελευθερία του ρωγμή στο Εἶναι. Κι η ρωγμή που

δημιουργείται, αυτή η φαινομενικότητα θα οδηγήσει το Εἶναι στο Τίποτε μέσω

του γίγνεσθαι του όντος σαν Γίγνεσθαι του Εἶναι. Τότε το Εἶναι δεν έχει Λόγο.

Γιατί ποιός θα γίνει βοσκός του Εἶναι, όταν σβήσει η ζωής;

3.- Αποτέλεσμα της ρωγμής είναι το Εἶναι να χάσει τον Λόγο του.

Δεν μεταπίπτει ένεκα του Γίγνεσθαι, αλλά έννεκα του γίγνεσθαι της

δικής μας ελευθερίας. Και τούτο είναι μπορετό, αφού είμαστε οι μόνοι που

μετέχοντας στο Εἶναι μπορούμε να απολογηθούμε γι’ αυτό. Είμαστε οι μόνοι

βσοκοί του Εἶναι στους Λειμώνες της Ιστορίας.

Οδηγώντας το Εἶναι στο Τίποτε μοιράζουμε με τους «μεγάλους

αμαρτωλούς» που ρηγματώνοντας το Εἶναι χάνουμε την ψυχή μας, το Εἶναι

του εδώ-κάτω-του Εἶναι.

4.- Αλλά με τον τρόπο αυτό τίθενται δύο γεγονότητες. Μία η γεγονότητα

του Εἶναι και μία η γεγονότητα της Ελευθερίας. Και η δεύτερη είτε μπορεί να

πληρεί την πρώτη, είτε να της αντιτίθεται, να αποτελεί την μερική ρωγμή της,

το μερικό κι όχι καθολικό Μηδέν. Αυτή η γεγονότητα της Ελευθερίας είναι

εκείνη που μέσα στην διάσταση του Ιστορικού, πιστοποιεί την μοναδικότητα

της Συνείδησης έναντι του Εἶναι. Αποτελεί τον Λόγο της Συνείδησης έναντι

του Λόγου του Εἶναι. Το γίγνεσθαι με το Γίγνεσθαι.

Από την άποψη αυτή, το γίγνεσθαι μοιάζει με Λόγο Ελευθερίας. Βέβαια

η Συνείδηση αποτελεί δυναμική αντίθεση στο Εἶναι, εφ’ όσον δεν πήγνυται εν

αυτώ. Αλλά ταυτόχρονα αυτή η αντίθεση υπερβαίνεται με τον Λόγο Ελευθε-

ρίας που γίνεται Λόγος νομοτελειακός του Εἶναι.

Φαίνεται δε πως αυτή την δυναμική αντίθεση την πιστοποιούμε

καλύτερα όταν η Συνείδηση γίνεται μηδενοποιούσα. Όταν δηλαδή οδηγεί

λόγω της Ελευθερία της την Μετάπτωση του Εἶναι στο Τίποτε. Τότε ρηγματώ-

νεται και η πληρότητα της γεγονότητας του Εἶναι. Τότε οδηγούμαστε όχι από

τον Λόγο του Εἶναι, μα από τον Λόγο της Συνείδησης. Όχι από το Γίγνεσθαι,

μα από το γίγνεσθαι, σαν Λόγος Ελευθερίας. Το γίγνεσθαι είναι Λόγος

Ελευθερίας.

1

Page 3: Esthetiki. San Epilogos

5.- Η δυναμική αντίθεση μεταξύ Συνείδησης και Εἶναι θα μπορούσαμε να

πούμε ότι υπερβαίνεται με μια προβολή ελευθερίας. Άλλοτε η Συνείδηση

προβάλλει το Εἶναι στον εαυτό της, άλλοτε προβάλλει τον εαυτό της στο

Εἶναι. Όταν προβάλλει το Εἶναι οι θεότητες είναι παρούσες στο μες-την

Ιστορία-Εἶναι. Όταν προβάλλει τον εαυτό της, οι θεότητες είναι απούσες.

Κι οι δύο μορφές προβολής έχουν σαν χαρακτηριστικό τους την

υπαρκτική αγωνία. Η προβολή είναι υπέρβαση είτε προς εμάς είτε από εμάς. Η

προβολή είναι πράξη Ελευθερίας.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ

6.- Παρμενίδης για το Εἶναι: «Νν έστιν ομού παν – εν – συνεχές».

Χαϊντέγκερ για το Εἶναι: «Το Εἶναι σ’ αυτό το ποίημα είναι η αυτοτελής-

αυτοσυλλεγόμενη γεγονότητα...».

Τα πιο πάνω αναφέρονται στις Μεταπτώσεις του Εἶναι μες-την-Ιστορία,

όπου οδηγείται από τον Λόγο του, την νομοτέλεια και τον κανόνα του, το

Γίγνεσθαι.

Νυν έστιν ομού Παν.

Νυν έστιν ομού Έν.

Νυν έστιν ομού συνεχές Τίποτε.

ΜΕΤΑΠΤΩΣΗ

Η Μετάπτωση έχει την έννοια της αυτοσυλλεγόμενης γεγονότητα. Αυτό

το ομού του Παρμενίδη αναφέρεται στο αυτοτελής και ασυτοσυλλεγόμενη.

Και είναι Αυτοτελής κάθε Μετάπτωση του Εἶναι, γιατί αποτελεί ποιότητα

μοναδική της πηγμένης ολότητάς του μέσα στην διάσταση του Ιστορικού.

Αλλά ταυτόχρονα είναι και Αυτοσυλλεγγόμενη κάθε Μετάπτωση. Και τούτο

γιατί μαζεύει γύρω της τις κοινωνικές αυτοτελείς και αυτοσυλλεγόμενες

γεγονότητες του Εδώ-κάτω-του Εἶναι.

2

Page 4: Esthetiki. San Epilogos

Το Ποιώ των όντων του Εἶναι προσανατολίζεται προς θεάσεις-

γεγονότητες του Εἶναι προς την περιφέρεια της Συνείδησης. Το κάθε Εδώ-

κάτω-του Εἶναι αντικειμενοποιεί την Ουσία του θεώμενου την Μετάπτωση

μέσα στο Ιστορικό του Εἶναι. Το Ποιώ επαγγέλεται μία γεγονότητα, μόριο της

Γεγονότητας της Συνείδησης. Και οι Μεταπτώσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά η

κίνηση του Εἶναι έξω από τον εαυτό του λόγω του Γίγνεσθαι, για να εισέλθει

στην περιφέρεια της Συνείδησης.

Εν τέλει, η Γεγονότητα του Εἶναι μέσα στο Ιστορικό είναι η περιφέρεια

της Συνείδησης και είναι αυτοτελής και αυτοσυλλεγόμενη γεγονότητα λόγω

της καθοριστικής οντολογικής διάστασης της Συνείδησης που είναι το Ιστορικό

γίγνεθαι.

Αλλά το Εἶναι έχει την δική του Γεγονότητα που οφείλεται στο

Γίγνεσθαι. Σ’ αυτή την Γεγονότητα είναι ριγμένη μέσα η Συνείδηση. Οι δύο

γεγονότητες βρίσκονται μεταξύ τους σε διαλεκτική σχέση.

Η Γεγονότητα της Συνείδησης είναι αυτοτελής και αυτοσυλλεγόμενη. Η

Γεγονότητα του Εἶναι διαχέεται παντού, δεν έχει όρια, οφειλομένη στο

Γίγνεσθαι, στο αέναο Γίγνεσθαι. Θαυμάσια εκφράζει αυτήν την διαλεκτικότητα

η φράση του Ηρακλείτου του Αινικτή: «Εκ πάντων Έν – Εξ ενός Πάντα».

7.- Ο Ρέντεσης, στο βιβλίο του «ΤΟ ΕΙΝΑΙ», ταυτίζει το Γίγνεσθαι και το

Φαίνεσθαι. Ο Μάρτιν Χαϊντέγκερ στο έργο του «Εισαγωγή στη Μεταφυσική»,

θεωρεί την διάκριση μεταξύ Εἶναι και Γίγνεσθαι συχνά να ανάγεται στην

διάκριση Εἶναι και Φαίνεσθαι.

Όμως το Εἶναι ακολουθείται από μία Γεγονότητα που οφείλεται στο

Γίγνεσθαι. Αυτή η Γεγονότητα είναι η διαλεκτικότητα, η ροή αντιθέτων ως

προς το Εἶναι. Είναι η αντιθετική ροή γεγονότων και των Είναι τους. Αυτή η

ροή αφορά το Γίγνεσθαι. Το είναι της αντίθεσης των γεγονότων αφορά τα

είδη του Εἶναι. Αν η ροή των γεγονότων, αυτό τούτο το γεγονός είναι

σχετικοποιητικόν του Εἶναι, διατηρουμένου του είναι του, αυτό αποτελεί το

Φαίνεσθαι.

Άρα το Εἶναι οδηγείται στο Φαίνεσθαι μέσω του Γίγνεσθαι. Αυτή η

Γεγονότητα, αυτή η ροηκότητα οφείλεται στο Γίγνεσθαι ή στο Γίγνεσθαι ή στο

3

Page 5: Esthetiki. San Epilogos

γίγνεσθαι και οδηγώντας στην σφαίρα της Συνείδησης, στην περιφέρειά της

φθάνει στο Φαίνεσθαι.

Αλλά η κύρια διάσταση της Συνείδησης είναι η Ιστορικότητα, η

οντολογική διάσταση και προσδιορισμός, «το μες-την Ιστορία-γίγνεσθαι».

Αυτός ο οντολογικός προσδιορισμός αναφέρεται στο Φαίνεσθαι. Και πάλιν η

ροηκότητα αντιθέτων μες-τηνΙστορία αποτελεί το μες-την Ιστορία Γίγνεσθαι.

Άρα το Φαίνεσθαι του Εἶναι είναι η περιφέρεια της Συνείδησης και η

Ιστορικότητα το Φαίνεσθαι.

8.- Η Συνείδηση οδηγεί το Εἶναι στο Φαίνεσθαι.

Η Συνείδηση είναι ριγμένη μές-το-Εἶναι. Είναι ριγμένη μες-το Γίγνεσθαι.

Άρα χαρακτηρίζεται από ένα Εν-Εἶναι και από ένα Εν-Γίγνεσθαι. Έρχεται στο

Εἶναι χωρίς να ξέρει από πού έρχεται και πού πηγαίνει. Είναι ριγμένη σε μια εκ

των προτέρων γεγονότητα ή Γεγονότητα του Εἶναι που οφείλεται στο

Γίγνεσθαι.

9.- Στους Έλληνες η Φύσις είναι η Μετάπτωση του Εἶναι. Ακόμη από την

αρχή ο Ηράκλειτος διατυπώνει: «Φύσις κρύπτεσθαι φιλεί». Δείχνει αμέσως ότι

το Εἶναι φιλεί να καλύπτεται, να αποκρύβεται, εμφαινόμενον ως τοιούτον.

Αυτό είναι μια μορφή του Φαίνεσθαι. Αλλά στην κάλυψη το Εἶναι οδηγείται

από το Γίγνεσθαι.

Αλλά τι σημαίνει Γίγνεσθαι σαν η δυναμική πορεία από την μη-

κρυπτότητα στην κρυπτότητα ή και αντιστρόφως; Σηημαίνει αυτό που δεν

είναι πλέον τούτο, ούτε ακόμη εκείνο. Σημαίνει, για το Εἶναι, αυτό που δεν

είναι πλέον εκ-καλυπτόμενον Εἶναι, αλλά ούτε ακόμη καλυπτόμενον Εἶναι. Ή

και αντίστροφα: από το «όχι πλέον κρυπτόν» στο «όχι ακόμη μη-κρυπτόν».

Παρατηρούμε ότι η σχέση είναι αμφίδρομη και οδηγεί από το ένα αντίθετο

στο άλλο: αυτή είναι η ροή της διαλεκτικότητας όπως την όρισε ο Αινικτής με

την ρήση του «Εκ Πάντων Εν–Εξ Ενός Πάντα». Είναι διαλεκτικότητα

αντιθέτων κι όχι διαλεκτική.

Όμως, αυτή η διαλεκτικότητα περιέχει Ποιότητες, οδηγεί σε Ποιότητες

όπως η Διαλεκτική;

4

Page 6: Esthetiki. San Epilogos

Η απάντηση είναι ναι, εφ’ όσον τουλάχιστον ένα των αντιθέτων όρων

της αποτελεί είδος του Εἶναι. Όταν και οι δύο όροι είναι Ποιότητες, τότε λέμε

πως αυτές είναι διαλεκτικά αντίθετα.

Με αυτόν τον τρόπο φθάνουμε στους οντολογικούς προσδιορισμούς

του Γίγνεσθαι.

10.- Υπάρχει όμως και το «μες-τον-Κόσμο γίγνεσθαι». Τα όντα τα οποία

παρευρίσκονται στις μες-τον Κόσμο Γίγνεσθαι του εδώ-κάτω-του Εἶναι. Το

εδώ-κάτω-του Εἶναι κατοικεί τον Κόσμο. Έτσι κοσμικεύει τον κόσμο. Και από

κόσμο τον κάνει Κόσμο.

Τα παρευρισκόμενα όντα του κόσμου μετέχουν στο Εἶναι. Αυτός ο

τρόπος, αυτή η πληρότητα του Εἶναι είναι η Μετάπτωσή του έξω-από-την-

Ιστορία και μες-τον Κόσμο Εἶναι. Είναι το Παρά-Εἶναι. Τα αρευρισκόμενα όντα

του κόσμου δεν αποτελούν μέρος του Εἶναι, όπως το εδώ-κάτω-του Εἶναι,

αλλά μέρος ενός είδους του, του Παρείναι. Για τον λόγο αυτό δεν μπορούν να

απολογηθούν για το Εἶναι, ούτε να κοσμικεύσουν, αλλά κοσμικεύονται. Και

κοσμικεύονται από το εδώ-κάτω-του Εἶναι. Ας μην ξεχνάμε ότι τα δάση για

τους Έλληνες είχαν τον Πάνα, οι πηγές τις Νύμφες και η Θάλασσα τους

Τρίτωνες και τις Νηρηΐδες, παιδόγγονα του Ποσειδώνα. Στήνοντας Νυμφαία,

δίνοντας στον Τραγοπόδαρο την σύριγγα και πυργώνοντας Ναούς δίπλα στις

ακροθαλασσιές, στους βράχους ακρωτηρίων, Κοσμίκευαν τον κόσμο, τον

έκαναν Κόσμο. Κατοικούσαν τον Κόσμο αυξάνοντας με το Ποιώ την κοσμικό-

τητά του. Αναγνώριζαν το Παρά-Εἶναι και απολογούντο για το Εἶναι των

παρευρισκομένων όντων.

Σήμερα βρισκόμαστε σ’ ένα νέο μες-τον-Κόσμο-Γίγνεσθαι. Αντί του

Μύθου, της κύριας μορφής του Φαίνεσθαι, χρησιμοποιούμε τα Εργαλεία μας.

Κι ο χώρος που ελέγχουμε με τα εργαλεία μας είναι ο χώρος μιας άλλης

γεγονότητας. Εϊναι ο Εργαλειακός μας χώρος. Έτσι ο Κόσμος ξαναγίνεται

κόσμος. Βρίσκουμε τους Νόμους και τους Ρυθμούς του Εἶναι του Παρείναι-

μες-τον-κόσμο με το Πείραμα και απολογούμεθα γι’ αυτό το Παρείναι με την

Μαθηματική σκέψη, με τις οντότητες του Εἶναι.

5

Page 7: Esthetiki. San Epilogos

Είμαστε πάντες μες-τον-κόσμο στα όρια της Ιστορίας. Δημιουργήσαμε

μία οντοποίηση του Παρείναι, την πιο κοντινή σε οντότητα του Εἶναι και την

ονομάσαμε Ύλη.

Σήμερα όμως, με την οντική αρχή της Απροσδιοριστίας, αυτή η

οντότητα, η Ύλη, μοιάζει να ξεγλυστρά από τα εργαλεία μας. Χάνεται στο

Πείραμα.

Είμαστε ανίκανοι όχι να Κοσμικεύσουμε, μα να κοσμικεύσουμε τον

Κόσμο. Χωρίς Κοσμίκευση και Κοσμικότητα ο Κόσμος καταστρέφεται.

Θέτουμε σε κίνδυνο και το Κατοικούμετον Κόσμο.

Έτσι το Εἶναι οδηγείται στο Τίποτε. Είμαστε δέσμιοι της αναγκαιότητας

να απολογούμεθα για το Εἶναι και τώρα κινδυνεύουμε να μείνουμε σιωπηλοί.

6

Page 8: Esthetiki. San Epilogos

7

Page 9: Esthetiki. San Epilogos

8

Page 10: Esthetiki. San Epilogos

9

Page 11: Esthetiki. San Epilogos

10

Page 12: Esthetiki. San Epilogos

11

Page 13: Esthetiki. San Epilogos

12

Page 14: Esthetiki. San Epilogos

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΜΗ

Η αναφερομένη δομή μπορεί να αποτελέσει υποδομή της στοιχειώδους

σχέσης. Η τοπολογική σχέση με την οποία κτίσθηκε το τέχνασμα είναι το

σημειούμενον γεωμετρικόν επίπεδο σχήμα με κεντρική κατηγορική σταθερά

τη ΜΑΖΑ. Είναι ως εκ τούτου κεντρική δομή και το στήσιμό της, οφείλεται σε

πρώτο-εμπειρικό στάδιο. Η δομή αυτή αναφέρεται στις αρχές του Le

Corbusier που αναφέρει στο έργο του «προς μία Αρχιτεκτονική».

Παρατηρούμε επίσης πως και η κατανομή των λογικών δεικτών είναι

αντιθετική και συμμετρική, σύμφωνα με το τοπολογικό σχήμα.

Για το γυαλί: Ε <≡> Α <≡> Δ ≡ Ε δυνατό

Ωστόσο, για το ακατέργαστο ξύλο:

Β = Α <≡> Ε <≡> Β δυνατόν ή

Β ≡ Γ <≡> Ε ≡ Δ <≡> Β δυνατόν

Οι παραπάνω Αλυσώσεις ισχύουν με κεντρική σταθερά τη ΜΑΖΑ.

13

Page 15: Esthetiki. San Epilogos

14

Page 16: Esthetiki. San Epilogos

15

Page 17: Esthetiki. San Epilogos

16