2 5 Ι Α Ν Ο Υ Α Ρ Ι Ο Υ 2 0 1 4 n T E Y X O Σ 1 n Ε Τ Ο Σ 1 οn Γ ΄ Π Ε Ρ Ι Ο Δ Ο Σ n Τ Ι Μ Η Ε Υ Ρ Ω 2 . 0 0

ΕΝΩΣΙΣT ζ ι α ς γ ι ν ε ί τ ο γ α ί μ α ν μ α ς α υ λ ά τ ζ ι ι νΦωτιά στις βάσεις, στα 198 τ.χλμ.

και –γιατί όχι;– στο Προεδρικό!

Του Εγγλέζου τα σκατά τζι αν ξεράνουν, πάλε σκατά ένι!

Ειλικρινά, δεσμεύομαι πως δεν έδωσα κανένα

αντάλλαγμα για την επιστροφήτων 198 τ.χλμ.. των αγγλικών

κυρίαρχων βάσεων.

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ vasosftohopoullos.wordpress.com2 25 Ιανουαρίου 2014

Iδιο κτη σίαΩΣIH ΠI ΣΩ ΛTΔT.K. 6969NO MOΣ ΛEY KΩ ΣIAΣ - EΛ ΛAΣTH ΛE O MOIO TY ΠON: 22346154yialousa@�cytanet.�com.cy

Διε υ θυ ντής - EκδότηςBάσος Φτωχόπουλλος

Aρ χι συ ντά κτηςEλενίτσα Ευτυχίου

Προσωρινή συντακτική επιτροπήΙόλη Μιχαηλίδου, Αλέκος Μιχαηλίδης, Χρίστος Πέτρου

vasosftohopoullos.wordpress.com

ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ Η ΕΦ. ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ

Το επόμενο τεύχος της εφημερίδαςΕΝΩΣΙΣ θα κυκλοφορήσει στις 22 Φε-βρουαρίου, μέρα Σάββατο όπως πάντα.Παρακαλούνται οι συνεργάτες μας νααποστείλουν τα κείμενά τους διορθωμέ-να έως τις 15 του μηνός.

ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μαζί με την εφημερί-δα σε αυτό το τεύχοςπροσφέρουμε με μό-νο 10 ευρώ το βιβλίοτου Φάνη ΜαλκίδηΗ γενοκτονία τωνΕλλήνων. Μην τοχάσετε!

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥΕΠΟΜΕΝΟΥ ΜΗΝΟΣ

Το επόμενο βιβλίο πουθα προσφέρουμε μαζίμε την εφημερίδα τονΦεβρουάριο είναι τοΈνας κρητικός αετόςστην Κύπρο του ’74του Κυριάκου Ολυ-μπίου. Θα πωλείταιστα 7 ευρώ μαζί μετην εφημερίδα. Μηντο χάσετε!

ΜΠΟΥΑΤ «Η ΑΧΑΡΙΣΤΗ»

Κάθε Σάββατο στις 21:30, το μουσικό σχή-μα ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ, με τους Χρίστο

Πέτρου (τραγού-δι, μπαγλαμά),Σταύρο Κυριακί-δη (κιθάρες, τρα-γούδι) και Γιώρ-γο Παόττο (μπου-ζούκι), παρουσιά-ζει ρεμπέτικα καιλαϊκά τραγούδια. Η είσοδος είναι 4 ευ-ρώ. Για κρατήσεις και πληροφορίες:99541221 και 97901821.

ΒΟΗΘΕΙΑ

Παρακαλούμε όσους συνεργάτες ή καιαναγνώστες μας έχουν την ευχέρεια, ναδιαφημίζουν τα προϊόντα τους στην εφη-μερίδα ΕΝΩΣΙΣ. Θα μας βοηθήσουν κιεμάς να κρατηθούμε όρθιοι σ’ αυτούς τουςδύσκολους καιρούς. Το ένα τέταρτο τηςσελίδας χρεώνεται 30 ευρώ και η μισήσελίδα 60 ευρώ. Βοηθήστε και δεν θα μεί-νει πάνω μας. Ενημερωτικά, δεν διαφη-μίζουμε γερμανικά προϊόντα.

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ

Σας ενημερώνουμε επίσης ότι πρόκειταινα κυκλοφορήσει η ανθολογία του μεγά-λου μας ποιητή Κώστα Μόντη στη σειράΚείμενα-Κειμήλια. Το βιβλίο θα προσφέ-ρεται δωρεάν στους νέους μας κι ελπί-ζουμε να βοηθήσουμε ώστε να μην ξεχα-στεί το τεράστιο έργο του ποιητή μας.

Παρακαλούνται οι αναγνώστες μας ναπεράσουν από το βιβλιοπωλείο ΓIA -ΛOYΣA, για να παραλάβουν δωρεάν τονέο μας βιβλίο στη σειρά KEIMENA-ΚΕΙΜΗΛΙΑ που κυκλοφορεί από τις εκ-δόσεις AIΓAION.

2014-ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΝΩΣΙΣ

Το 2014 η εφημερίδα μας κλείνει 20 χρό-νια κυκλοφορίας και παρέμβασης. Ελπί-ζουμε να αντέξουμε και νασυνεχίσουμε να αποτελού-με φίδι στον κόρφο όσωνπροσπαθούν να αλώσουντην ελληνική και ορθόδοξηπαράδοση του λαού μας.Σας πληροφορούμε ότι στοτέλος του νέου χρόνου θαεκδοθεί μεγάλος τόμος μεόλα τα τεύχη της εφ. ΕΝΩΣΙΣ από το1994 μέχρι το 2014. Όσοι επιθυμούν νατον αγοράσουν, να αρχίσουν να κάνουνοικονομίες.

ΡΑΔΙΟ ΟΝΗΣΙΛΟΣ

Γύρω στα μέσαΦεβρουαρίου,θα λειτουργή-σουμε τον πρώ-το μας διαδι-κτυακό ραδιο-φωνικό σταθμό,με όλα τα είδητης καλής ελλη-νικής μουσικής. Αυτό σ’ ένα πρώτο στά-διο. Μετά, πάλι διαδικτυακώς, θα ανα-μεταδίδουμε και σημαντικές διαλέξεις καιομιλίες που αφορούν τους γενικότερουςπροβληματισμούς μας από επιστήμονες,διανοούμενους και καλλιτέχνες που όντωςέχουν κάτι να μας πουν. Καλή ακρόαση.Νοείται ότι με το πέρασμα του χρόνουθα χρειαστούμε και τη ΔIKH σας βοή-θεια.

ΤΡΙΓΩΝΑΝΕΟΚΥΠΡΙΑΚΗΣ

ΒΛΑΚΕIAΣ

...και η λαϊκιά.

Προσφάτως, ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ,ο οποίος προέβη σε αντιχριστιανικά μα-σκαραλίκια σε μία εκδήλωση στην Καρ-δίτσα, ανάγκασε τον επίσημο ΣYPIZA ναβγάλει ανακοίνωση για να διαβεβαιώσειτον ελληνικό λαό ότι ο ΣYPIZA σέβεταιτην ορθόδοξη πίστη μας, όπως σέβεταιφυσικά και όλες τις άλλες θρησκείες. Νο-είται πως ο ΣYPIZA «ένιωσε» την αγα-νάκτηση των Ελλήνων και, για να μη χρε-ωθεί όλη τη βλακεία του βουλευτή του,έβαλε τάχατες νερό στο κρασί του. Η ου-σία, όμως, είναι άλλη. O ΣYPIZA δεν κα-τατρόπωσε τον βουλευτή του, αλλά τονκάλυψε κιόλας, λέγοντας πως το ελληνι-κό κράτος σέβεται όλες τις θρησκείες.

Αυτό το κολπάκι είναι άλλο ένα μέτρογια την απονεύρωση των αντιστάσεωντου ελληνικού λαού και των ιδιαιτεροτή-των του. O ελληνικός λαός είναι στην τε-

ράστια πλειοψηφία του OPΘOΔOΞOΣ.Έφτιαξε το κράτος του με σκληρούς αγώ-νες πάντα με την ΠANAΓIA μπροστά.Τώρα, οι διάφοροι αριστεροί και δεξιοίγκλομπαλιστές, επιθυμώντας την αποδό-μηση του ελληνικού έθνους, προβάλλουντο επιχείρημα του διαχωρισμού του κρά-τους από την Εκκλησία, όπως έχει γίνει ενμέρει και σε άλλες «μοντέρνες» χώρες.Όπως στην Αμερική, για παράδειγμα,όπου οι σατανιστές, εν ονόματι της ισό-τητας των θρησκειών και της ανεξιθρη-σκίας του κράτους, ζητούν τώρα δίπλααπό το μνημείο των δέκα εντολών στηνΟκλαχόμα να κτίσουν το δικό τους μνη-μείο του Σατανά.

Στην Ελλάδα και στην Κύπρο δεν θαφτάσουμε ακόμη σε αυτό το σημείο, αλ-λά σύντομα θα ακουστούν οι συριζέικεςφωνές για ανέγερση τεμένους στην Ακρό-πολη και τζαμιού στην πλατεία Ελευθε-ρίας.

Ως εκ τούτου, παρ’ ότι δεν θεωρώ ότι τοελληνικό κράτος πρέπει να κάνει διακρί-σεις, δεν έχουμε άλλην επιλογή από τονα βροντοφωνάξουμε πως τα έστω καιάθλια κράτη μας είναι κράτηOPΘOΔOΞOY λαού. Όταν οι αλλοδαποί,οι μωαμεθανοί και οι μετανάστες στα-θούν μαζί μας για να αντιμετωπίσουμετις ορδές των Τούρκων, των Σλάβων ήοποιωνδήποτε άλλων έχουν βλέψεις στηνπατρίδα μας, τότε κι εμείς θα τους στα-θούμε δεόντως. Έως τότε, ναι, η Ελλάδακαι η Κύπρος έχουν και Εκκλησία έχουνκαι ιστορία και προπαντώς μνήμη.

ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Η χαζοχαρούμενη...

...η μίσιη μου φιλοσοφημένη...

GO BACK DOG PUBLICATIONS:ΗΕCΤOROS 39A, LEFKOSIA,KYPROS. TEL.: 99696969. All rightsreserved. Nothing appearing in Union(and may your blood become avladjin)newspaper may be reprinted,reproduced by sex or transmittedthrough viri, either holy or in sin, byany electronic or mechanical meanswithout prior written permission fromthe dog. Warning to lawyers: Writs for libels,slander or wrongdoings will not beaccepted from anyone.

BEWARE OF THE DOGΣαββάκης Παλαιολόγος ο Tρίτος,επίσημος σκύλος της Ένωσις. Προσοχή, δαγκώνει!

Συνεργάτες τεύχουςΝίκος Ταμάσιος, Πυξ-Λαξ,Χριστόδουλος Ε., Χ.Α.Α., Έφη Δούση,Γ.Κ., Κούλλης Χ., Μ. Κοντός, Α.Χ.,Τίτος Χριστοδούλου, Μ. Σταυρή, Ι.Μιχαηλίδου, Α. Μιχαηλίδης,Κουλαφέτη Ιλιάνα, ΝικολέτταΠαναγιώτου, Χάρη Σπανού, Σκρόφα,Χρίστος Πέτρου

Συνεργάτες που σπάζουν τα νεύρα του Β.Φ.Αυγή Δ., Ελένη Π. και ΚούλληςΧατζηπολυκάρπου

Oικονομικοί Σύμ βου λοιΈχουν χρεωκοπήσει

Μυστικοί χορηγοίΛαϊκή Τράπεζα και καμιά δεκαριάάλλοι οι οποίοι είναι μυστικοί και δενμπορούμε να δημοσιεύσουμε ταονόματά τους.

Nομικοί Σύμ βου λοιΜας έχουν παρατήσει όλοι.

Δικαστές στην πούγκαν μαςΔεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε ταονόματά τους για να μην τουςκάψουμε.

Χαμάλης που φτύννει γαίμαν Β.Φ.

Συνεργάτης που παίρνει τηλέφωνοστις πιο ακατάλληλες ώρεςΝ.Κ.

Άτομα που θα θέλαμε ναγιαουρτώσουμεΜιχάλης Πιερής, XρήστοςΣτυλιανίδης, Νίκος Ρολάνδης καιΜίχος Παπαπέτρου

Άτομα που θα θέλαμε να μελώσουμεγια να κάτσουν πάνω τους οι μούγιεςτζιαι οι σφήκουες Νίκος Τορναρίτης, Μ. Μαυρίδης,Χάρης Γεωργιάδης

ΣελιδοποίησηΣοφία Γεωργίου

ΔιορθώσειςΙόλη Μιχαηλίδου

ΝεολαίαΑυτομόλησε ΜασκότταΑλέξανδρος, άλλως Πατάτας

325 Ιανουαρίου 2014

Παλαιότερα, όταν έγραφα υπέρ της μα-κροημέρευσης του Ραούφ Ντενκτάς,πολλοί με χλεύαζαν – μερικοί, μάλιστα,έστειλαν και επιστολές για να με κα-τηγορήσουν για τουρκόφιλες τάσεις. Θαθυμάστε πως όσο ζούσε ο Ντενκτάς,ήταν το δαιμονοποιημένο άλλοθί μαςγια ν’ αποδεχόμαστε όλες τις απαιτή-σεις των Τούρκων και να ρίχνουμε όλεςτις ευθύνες στην αδιαλλαξία τουKAKOY Ντενκτάς. Όταν πέθανε ο μα-καρίτης, έγραψα πως έπρεπε να τον τι-μήσουμε ως μεγάλο Έλληνα, διότι ήτανη ΔIKH του αδιαλλαξία που μας έσω-ζε κάθε φορά και όχι ο «αγώνας» τωνοποιωνδήποτε δικών μας πολιτικών.Χωρίς τον Ντενκτάς, οι δικοί μας πο-λιτικοί έχασαν τον KAKIΣTO Τούρκοτους. Έπρεπε αμέσως να βρουν τονKAΛO Τούρκο και τον βρήκαν στο πρό-σωπο του αριστερού Κυπραίου, τουΜεχμέτ Αλί Ταλάτ. O Ταλάτ θεοποιή-θηκε και το Κυπριακό στηριζόταν στηνκαλή του θέληση και φύση, ώσπου μιαμέρα έδειξε και αυτός πως ο μόνος κα-λός Τούρκος είναι ο νεκρός Τούρκος,δηλαδή ο Ντενκτάς. Σήμερα κάνει τηνεμφάνισή του ένας άλλος Τούρκος, μεαξιώσεις και δαίμονα και θεού, ο κύριοςΈρογλου, αγαπητός σε πολλούς αρι-στερούς επειδή είναι Τούρκος και σεπολλούς δεξιούς επειδή είναι και δε-ξιός και τούρκος αδελφός. Oι Συνα-γερμικοί που τον λατρεύουν ως τούρκοαδελφό έχουν δίκαιο φυσικά, μιας καιαναγνωρίζουν πως οι ίδιοι είναι περίπουΤούρκοι, άρα και κάποιος άλλος Τούρ-κος είναι εκ των πραγμάτων αδελφόςτους. Όμως, αυτές οι σημερινές αλλα-ξοκωλιές των δύο λεγόμενων κοινοτή-των δεν παίζουν και τόσο σημαντικόρόλο, γι’ αυτό και βλέπουμε τα κυβερ-νητικά μας στελέχη να έχουν βάλει τοναυτόματο πιλότο και να μη νοιάζονταιγια το πού μας οδηγεί το αεροπλάνομε τα εκρηκτικά. Επικρατεί πια μιασχεδόν ευφορία, ωσάν και όλα τα προ-βλήματα έχουν εκλείψει. Εκεί που όλοιανησυχούσαμε πως ο Αναστασιάδης εί-χε έτοιμη τη λύση, να τα δώσει όλαστους Τούρκους και στους Ευρωπαί-ους και στους Αμερικανούς και στουςΙσραηλίτες για να επιτύχει τη λεγόμε-νη επανένωση, να και πάλι οι Τούρκοι,επανεμφανίζονται ως σωτήρες μας. Oμαιτρ της ομοιοπαθητικής Αναστασιά-δης τα δίνει όλα και παίρνει ένα με-γάλο OXI. Όχι μόνο από τους Τούρ-κους, αλλά κυρίως από τους Αμερικα-νούς, οι οποίοι προφανώς είναι πιο σο-βαροί και βλέπουν το δάσος και όχι τοδενδρύλλιο.

Δεν είμαι αναλυτής της παγκόσμιαςσκακιέρας, όμως από διαίσθηση και

μόνο καταλαβαίνω πως το κύριο μέ-λημα των Αμερικανών τώρα είναι ηεξασφάλιση του ΦYΣIKOY AEPIOY,όσου υπάρχει, και οι συμμαχίες πουσυνεπάγονται με αυτό, όπως π.χ. οάξονας Ισραήλ Κύπρου Ελλάδος. OιΑμερικανοί δεν βιάζονται να λύσουντο Κυπριακό ούτε θέλουν την Τουρ-κία παντοδύναμη στην περιοχή μας.Κακώς, πολύ κακώς, τόσα χρόνια βά-ζαμε τους Αμερικανούς σε ένα τσου-βάλι με τους Εγγλέζους και αντιμε-τωπίζαμε όλα τα μέτωπα με το γνω-στό κλισέ «μα φταιν οι Αγγλοαμερι-κανοί». Δεν είναι έτσι τα πράγματαούτε ήταν ποτέ, ανεξαρτήτως αν πολ-λές φορές όντως τα συμφέροντά τουςταυτίζονται. Oι ηγεσίες μας, ως τσο-γλάνια των Εγγλέζων ακόμη και πριναπό τον αγώνα της EOKA, ποτέ δενέκατσαν να δουν τα πραγματικά συμ-φέροντα της κάθε υπερδύναμης για ναξέρουν πώς μπορούν να εκμεταλλευ-τούν πιθανές διαφωνίες τους ή ακόμηνα ταυτίσουν τα συμφέροντά μας μετα δικά τους ξεχωριστά συμφέροντα.

Σήμερα, φυσικά, τα πράγματα έχουναλλάξει εντελώς. Mε τα σαΐνια της πα-γκόσμιας πολιτικής που σύναξε ο Ανα-στασιάδης στο Προεδρικό (Στυλιανί-δης, Δρουσιώτης, Παπαδόπουλος, Χα-ραλάμπους), μπορεί να πίνει ανενό-χλητος και να γυρίζει τον κόσμο δίνο-ντας την εντύπωση πως η Κύπρος εί-ναι το νέο Ντουμπάι. Tο ότι OΛA λει-τουργούν στην τύχη, με ατζαμήδεςυπουργούς και τεχνοκράτες σε όλα ταπόστα, δεν προβληματίζει κανέναν. Hευφορία και η αισιοδοξία ότι τα προ-βλήματα τα αφήσαμε πίσω μας είναιδιάχυτη στην κοινωνία, μόνο που η ίδιαη κοινωνία άλλα νιώθει στο πετσί της.Όμως κανενός δεν ιδρώνει το αυτί.Ανεργία, πραγματική φτώχεια πια, φυ-

λακές, κλεψιές ανοικτές από «σεβα-στά υψηλόβαθμα στελέχη», απατεω-νιές με οικόπεδα και άλλων τις περι-ουσίες, με σύνορα μπάτε, σκύλοι, αλέ-στε και τον πολιτικό μας κόσμο απο-χαυνωμένο μα και τον λαό κοιμισμένο,όλα αυτά ΔEN τα βλέπει κανείς. Οδεύ-ουμε στα τυφλά, σαν να είμαστε έτοι-μοι για μια μαζική αυτοκτονία. Άσεπου η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ωσάνκαι βρισκόμαστε όχι μπροστά στονγκρεμό, αλλά σ’ ένα πάρτυ με λογκντριγκς και γυμνόστηθες καλλονές.

Πανηγυρίζουν κιόλας για την ανα-γνώριση ξανά του κυριαρχικού δικαι-ώματος των αγγλικών βάσεων. Πανη-γυρίζουν οι αθεόφοβοι, χωρίς να κά-τσει κάποιος ν’ αναλύσει γιατί οιΕγγλέζοι σε μια τέτοια περίοδο απο-φάσισαν να παριστάνουν τα καλά παι-διά. Σε τι ν’ αποσκοπεί αυτή η κίνησήτους; Έχει σχέση με την αυξανόμενηεπιρροή των Αμερικανών και τωνΙσραηλιτών; Αποκρύβει κάτι άλλο ήμήπως κέρδισαν πολλά άλλα ανταλ-λάγματα. Δεν έχουν καιρό για τέτοιουςπροβληματισμούς. Πίνουν και γλεντούνσυνεχώς στην ύπατη αρμοστεία και μετον διοικητή των βάσεων στο Ακρω-τήρι – πού χρόνος για τέτοια.

Tώρα τίποτα δεν μας σώζει, ούτε οΝτενκτάς (και νεκρός ενίκα;) ούτε οΈρογλου ούτε τα εσωτερικά προβλή-ματα των Τούρκων ούτε τα εδώ γιου-σουφάκια. Προφανώς δεν μας σώσουνούτε οι Γιαχούντηδες ούτε οι Γιάνκη-δες ούτε οι Tτόμηδες. H μεγάλη μαςτραγωδία έγκειται στο γεγονός ότι πολ-λοί Κύπριοι στηρίζουν τη σωτηρία μαςστο MNHMONIO και στην TPOΪKA.Τέτοιους σκατάες βγάζει η Κύπρος. Xε-σμένους τους έχουμε. Eμείς ελιές τζιαιτερατσιές πάνω στον ρότσον τους.

B.Φ.

Νομίζω αρέσκει μου η νέαΕΝΩΣΙΣ. Μακάρι να επιφέρειπολλά πλήγματα στους νεοκυ-

πραίους συναγερμικοακελικοδη-κοϊκούς.

ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ, AΛHTEΣ, TOYPΤΖIA

Αποκάλυψη τώραΑποκαλύπτει ο B.Φ.

Η εφ. Ένωσις, μετά από πολύ καιρό,επιστρέφει στις 16 σελίδες, κυρίως γιαλόγους οικονομικούς. Αποφασίσαμε,όμως, να βελτιώσουμε την εφημερίδαμας, κάνοντάς την πιο προσιτή στουςαναγνώστες μας, χωρίς να χάσει τηνποιότητά της. Αρχίζουμε μία νέα πε-ρίοδο, όπου, όπως σε κάθε καινούργιααπόπειρα, φεύγει και κάτι απ’ το πα-λιό. Κάποιοι συνεργάτες μας φεύγουν,είτε προσωρινά είτε διά παντός, για νατους συναντήσουμε κάπου αλλού. Κά-ποιοι καινούργιοι θα κάνουν την εμφά-νισή τους, με την ελπίδα ότι κάτι και-νούργιο θα κομίσουν στη μίζερή μαςζωή. Κάποιοι που παραμένουν θα πρέ-

πει πια ν’ αντι-μ ε τωπ ίσου νδιαφορετικέςσυνθήκες, όπωςοι πιο αυστηροίκανόνες δημο-σίευσης κειμέ-νων και η καλό-πιστη παράκλη-ση επί μέρουςαλλαγής των κειμένων τους από τη νέαΣYNTAKTIKH EΠITPO ΠH. Mε λίγαλόγια, δεν θα κάνει πια ο καθένας τηςκεφαλής του ούτε θα γράφει ό,τι τουκατέβει και να έχει την απαίτηση να ταδημοσιεύουμε κιόλας.

Tο πρώτοτεύχος της νέ-ας περιόδουθα είναι ενδει-κτικό της αλ-λαγής που θέ-λουμε να κά-νουμε. Ευελπι-στούμε πωςσυνεργάτες

και αναγνώστες θα δείξετε κατανόηση,μιας και οι αλλαγές μπορεί να ξενίσουνκάποιους. Θα είμαστε πιο σοβαροί, χω-ρίς να χάνουμε το χιούμορ μας, θα εί-μαστε πιο καυστικοί, χωρίς να χάνουμετην ψυχραιμία μας, θα είμαστε πιο

σκληροί με το πολιτικό, οικονομικό καιπολιτιστικό κατεστημένο χωρίς οίκτοκαι σκοπιμότητες. Θα είμαστεν τζιείνοιπου ’μαστεν τζι εμείς τζιαι τα παιθκιάμας χωρίς μασημένα λόγια, χωρίς φκια-σίδια και χωρίς περικοπές. Θα παρα-μείνουμε ενωτικοί, θα παραμείνουμεκοινωνικά δίκαιοι και ευαίσθητοι, θαπαραμείνουμε με τα βλέμματα στραμ-μένα στην KEPYNEIA και όποιον πάρειο Χάρος. Πιστοί στις αξίες και τις αρ-χές του έθνους μας και της πίστης μας,θα παλέψουμε με νύχια και με δόντιαγια να κρατήσουμε αυτόν τον τόπο ελ-ληνικό, ελεύθερο και περήφανο τζι αςγινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν.

NEA 16ΣΕΛΙΔΗ ENΩΣIΣ

2013-2014 OI ΠPOKΛHΣEIΣ

Περίμενε κανείς πως ο ΦIΛEΛEYΘEPOΣθα σεβόταν περισσότερο το κοινό του. Κυ-κλοφόρησε μαζί με την κυριακάτική τουέκδοση (19/1/2014) ένα πολυσέλιδο (112σελίδες) περιοδικό, χρηματοδοτούμενο απότην TPAΠEZA ΠEΙPAIΩΣ, για να μας πειτο απόλυτο TIΠOTA. Μάζεψε 60 προσω-πικότητες, δηλαδή πολλούς από τους συ-ντάκτες του, τους αρχηγούς των μεγάλωνκομμάτων, τρεις τέσσερις ακαδημαϊκούς,κάμποσους τραπεζίτες και οικονομολό-γους, τον Πρόεδρο, τον Αρχιεπίσκοπο, καιτους έβαλε να μας πουν αυτά που ζούμεστο πετσί μας και πώς μπορούμε να ξε-φύγουμε από την κρίση, χωρίς να ντρέ-πονται που στην ουσία όλοι είναι υπεύ-θυνοι για τη σημερινή κατάντια. Tο όλοεγχείρημα του Φ στηρίζεται στη γνωστήσυνταγή των κυπριακών MME: Υποτίμη-σε τον αναγνώστη, αλλά δώσε άρτο καιθεάματα. Tο θέαμα στη συγκεκριμένη πε-ρίπτωση είναι τα 60 ονόματα. OYAOY! 60!

Oι κοινοτυπίες, οι αφορισμοί, οι σοφι-στείες, οι χαζοχαρούμενες επιθυμίες καιη συγκάλυψη των εγκληματιών και τωνευθυνών τους στη σημερινή κρίση δίνουνκαι παίρνουν στο αφιέρωμα αυτό. Ένααφιέρωμα με μόνο δύο γυναίκες και κα-νέναν διανοούμενο, καλλιτέχνη ή λογοτέ-χνη ή, έστω, εναλλακτικό οικονομολόγοπου θα έδιναν μιαν άλλην οπτική σε όσαέχουν συμβεί και σ’ αυτά που μπορεί νασυμβούν στο μέλλον. H υποτίμηση τουκοινού στο μεγαλείο της, με το αζημίωτοφυσικά, διότι οι 60 σελίδες του περιοδικούείναι ολοσέλιδες διαφημίσεις. Δεν θα τολ-μήσω καν να γράψω έστω και μία αράδααπό τις τόσες και τόσες αρλούμπες με τιςοποίες ο Φ γαμά τη νοημοσύνη μας. Έλε-ος, κύριε Παττίχη! Eίναι καιρός να ξεπε-ράσετε τον αρχοντοχωριάτικο Φιλελεύθε-ρό σας. Kάνατε κάποια βήματα προς ταμπρος και τα γκρεμίζετε εσείς οι ίδιοι.Άκου κιόλας, να βαφτίσουν αυτό το πε-ριοδικό και «ΣYΛΛEKTIKH EKΔOΣH».H μόνη συλλεκτική αξία αυτού του πε-ριοδικού είναι για τους μελλοντικούς αν-θολόγους NEOKYΠPIAKHΣ BΛAKEIAΣKAI EΠAPXIΩTIKOY KAIPOΣKOΠI -ΣMOY.

198Θα ήθελα να υπενθυμίσω όσους, καλο-προαίρετα ή αφελέστατα, πανηγύρισανγια την «επιστροφή» των 198 τ.χλμ. τωναγγλικών κυρίαρχων βάσεων, ότι οι Βρε-τανοί, από το 1878 που κατέλαβαν τηνΚύπρο, μας είχαν προσφέρει πάνω από198 τέτοια δώρα για να καταφέρουν ναμας οδηγήσουν στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου.

Κατακαημένοι νεκροί του ΕνωτικούΑγώνα!

4 25 Ιανουαρίου 2014ΟΛΑ ΤΡΙΓΥΡΩ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΝΟΥΝ

ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ

AX ΛEYKΩΣIA MOY

Aχ, Λευκωσία μου, πώς σε κατάντησαν! Mέσα σε 60 χρόνια, σου άλλαξαν τα φώτα και από μια ωραία πόλη, μια πόληστα μέτρα μας και τις ανάγκες μας, σ’ έχουν μετατρέψει σ’ ένα τερατάκι από μπετόν και άθλια οικοδομήματα. Προσέξτεκαλά τη Mακαρίου και τη Γρίβα Διγενή, με τα ατέλειωτα χωράφια...

Επιμέλεια και γραφή: X.A.Α.

KAΠOTE ΣTHN AΓPIA ANATOΛHΕπαιτιακή�γραφίδα

Η παρούσα στήλη δεν αποσκοπεί στηνενδελεχή ανάλυση ιστορικών γεγονό-των. Ωστόσο είναι, το κατά δύναμη,ιστορικώς ορθή και τεκμηριωμένη, προ-σεγγίζοντας την Ιστορία με τον δέοντασεβασμό. Μακριά από «μεταμοντέρ-νες» προσεγγίσεις, στοχεύει στη συνο-πτική αναφορά ιστορικών γεγονότων,εν είδει υπόμνησης του παρελθόντοςκαι προβληματισμού για το μέλλον.

Ο μήνας Φεβρουάριος αποτελεί σημα-ντικό σταθμό στη νεότερη κυπριακή ιστο-ρία. Στις 19 Φεβρουαρίου 1959 υπογρά-φτηκαν στο Λονδίνο οι Συμφωνίες Ζυρί-χης-Λονδίνου, οι οποίες θεωρούνται ότιαποτέλεσαν τον «τάφο» της Ένωσης τηςΚύπρου με την Ελλάδα. Τα γεγονότα εί-ναι εν πολλοίς γνωστά, γι’ αυτό θα ασχο-ληθούμε με μία λιγότερο γνωστή παρά-μετρο.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οιεσπευσμένες επιστολές του έλληνα Πρό-ξενου στην Κύπρο Αριστοτέλη Φρυδάκαι του έλληνα Υπουργού ΕξωτερικώνΕυάγγελου Αβέρωφ προς τον Αρχηγό τηςΕΟΚΑ, Γεώργιο Γρίβα-Διγενή, όπως αυ-τές έχουν δημοσιευθεί στον 1ο τόμο τηςέκδοσης του Σπύρου Παπαγεωργίου, ΤαΚρίσιμα Ντοκουμέντα του Κυπριακού.Σε αυτές τις επιστολές εντοπίζεται έντο-νη, επίμονη και συνεχής προσπάθεια τουΥπουργού και του Πρόξενου να διαβε-βαιώσουν τον Διγενή ότι η επικείμενηΣυμφωνία ήταν μια νίκη για την Ελλάδα

και ότι αποτελούσε επιτυχία. Χρησιμο-ποιώντας όλα τα τεχνάσματα πειθούς, ηελληνική κυβέρνηση επιθυμούσε να πεί-σει τον αρχηγό της ΕΟΚΑ να δεχθεί τιςΣυμφωνίες και να διακόψει τον Αγώνα.Από τις εν λόγω προσπάθειες καθίστα-νται σαφή, αφ’ ενός η ισχύς της ΕΟΚΑκαι το κύρος του αρχηγού της εντός τηςΚύπρου και αφ’ ετέρου το μέγεθος τηςπίεσης που ασκούσε η Οργάνωση σε δι-πλωματικό επίπεδο.

Στις επιστολές εντοπίζεται πλήθος επι-χειρημάτων. Οι ελλαδίτες αξιωματούχοιπροσπαθούσαν να πείσουν τον Διγενήκατ’ αρχάς εκθέτοντάς του τη διεθνοπο-λιτική κατάσταση και την πρόοδο τωνδιαπραγματεύσεων. Σε άλλες επιστολέςγίνεται λόγος στη «ρεαλιστική πολιτική»που επέβαλλε τις συμφωνίες. Ο Διγενής,όμως, διεμήνυε ότι η στάση της ελεύθε-ρης Πατρίδας προξενούσε πικρία, γιατίέδινε την εντύπωση ότι ήταν έτοιμη «ναεγκαταλείψη τον αγώνα». Από τις κυ-ριότερες ενστάσεις του Διγενή ήταν ηπρόνοια για παρουσία τουρκικού στρα-τού στην Κύπρο.

Όσο όμως ο Διγενής δεν εκδηλωνότανυπέρ της επικείμενης συμφωνίας, χρησι-μοποιούνταν άλλα μέσα για να πεισθεί.Σε σημείωμα του έλληνα Προξένου στηΛευκωσία Αριστοτέλη Φρυδά προς τονΔιγενή, ημερομηνίας 12 Φεβρουαρίου1959, επισείονταν διάφοροι κίνδυνοι πουελλόχευαν σε περίπτωση μη ευόδωσηςτης Συμφωνίας. Έγραφε ο Πρόξενος σε

μια προσπάθεια να πείσει τον Γρίβα:«Βλέπω σοβαρόν κίνδυνον από Αγγλι-κάς μηχανορραφίας, μέσω Ελληνικήςαντιπολιτεύσεως, Κυρηνιακής και Κομ-μουνιστών».

Στις 19 Φεβρουαρίου, ημέρα κατά τηνοποίαν υπογράφηκαν τελικά οι Συμφω-νίες, ο Πρόξενος «παίζει» το δυνατό τουχαρτί. Ενημερώνει τον Διγενή ότι «πιθα-νολογείται σοβαρώς» ότι οι Βρετανοίγνωρίζουν τον τόπο του κρησφυγέτου τουαρχηγού της ΕΟΚΑ και ότι «εντελώςπροσωρινώς αποφεύγουν προχωρήσουνεις σύλληψιν, λόγω των εξελίξεων επί πο-λιτικού πεδίου». Η προειδοποίηση ήτανσαφής. Ο Διγενής ήταν παγιδευμένος καιμόνο η επικύρωση των Συμφωνιών μπο-ρούσε να τον σώσει. Η απάντηση του Δι-γενή φανερώνει ότι είχε κατανοήσει τηνπαγίδα και ότι το ηθικό του παρέμενευψηλό: «Τα όσα διεμήνυσεν Αναστάσης(σημ. Αναστάσης ήταν το ψευδώνυμο τουτέως γενικού Προξένου της Ελλάδας στηνΚύπρο, Άγγελου Βλάχου) φρονώ, ότι εί-ναι απλοί εκβιασμοί Φούτ και Σία. Εάνπράγματι εγνώριζον όσα αυτοί διατεί-νονται, θα προέβαιναν αμέσως εις ενέρ-γειαν, διότι: α) Μεγίστη η νίκη τούτων,αναστηλουμένου του καταρρακωθέντοςγοήτρου των, β) θα εχρησιμοποιούσαντην νίκην των αυτήν δι’ εκβιασμόν τουΑρχιεπισκόπου να δεχθή την συμφωνίαν.Πάντως οτιδήποτε και αν συμβαίνη, δενπτοούμαι διότι γνωρίζω, όταν δεν μπορώνα ξεγλυστρήσω, να μάχωμαι. Πάντοτε

τους ανέμενα και τους αναμένω και τώ-ρα».

Στα απομνημονεύματά του που εκδό-θηκαν δύο χρόνια μετά, το 1961, ο Διγε-νής χαρακτηρίζει τις προσπάθειες πουκατέβαλε η Ελληνική Κυβέρνηση να τονπείσει ως «ηθική πίεση και παραπλάνη-ση». Η απόφασή του να κυκλοφορήσειστις 9 Μαρτίου προκήρυξη στην οποίαδιέτασσε κατάπαυση του Αγώνα και συ-νέστηνε ομόνοια, ενότητα και αγάπη,υπαγορεύτηκε από άλλους παράγοντεςκαι όχι επειδή λύγισε στις πιέσεις. Ο ση-μερινός ερευνητής πάντως δεν εντοπίζειστα αποδεσμευθέντα βρετανικά έγγραφατης περιόδου στοιχεία που να μαρτυρούνότι οι Βρετανοί γνώριζαν τον τόπο δια-μονής του Διγενή.

Οι πολιτικοί εκβιασμοί και τα κάλπι-κα διλήμματα φαίνεται ότι αποτελούσανανέκαθεν μέτρο πίεσης για αποδοχή απα-ράδεκτων συμφωνιών, σχεδίων και προ-τάσεων.

X.A.A.

l EIΠE: «Εκείνην την εβδομάδα,ήταν φανερό ότι αν δεν δεχόμασταναυτά που ήθελαν να μας επιβάλουν,θα έπρεπε να πάμε αυτόματα στηλίρα, να τυπώσουμε χρήματα για ναπληρώσουμε τους καταθέτες. Λεφτάπου σε λίγο δεν θα είχαν αξία. Ηολική καταστροφή θα επερχόταν»,Μιχάλης Σαρρής σε συνέντευξή τουστον Φιλελεύθερο 5/1/2014.

ΛEME: Αυτά να τα πουλάτε σταμαλακισμένα του Συναγερμού καισυναυνανιζομένων που σας βάλ-λουν αυτίν και εθελοτυφλούν γιανα καλύψουν τον δωσίλογο πρόε-δρό σας – ουδείς Ευρωπαίος θαήθελε να πάμε πίσω στη λίρα.Απλώς είσαστε μία dream teamξεπουλημένων που δεν δίνουν δε-κάρα για τον τόπο τους, παρά μό-νο επικεντρώνεστε εργολαβικά στηδιάλυση της Κύπρου προς όφελοςτων βρωμόσσιυλλων, για να που-λήσετε εκδούλευση στα ξένα κέ-ντρα που ευλαβικά υπηρετείτε.

l EIΠE ο ΙωάννηςΚασουλίδης: «Διαβε-βαιώνουμε όλους τουςφίλους και συμμάχουςμας πως η Κύπρος εί-ναι και θα παραμεί-νει ένας έντιμος καισταθερός εταίρος».

ΛΕΜΕ: Δηλαδή, θα συνεχίσουμε ναείμαστε τα καλά παιδιά και θα κά-νουμε ό,τι μας λένε οι αγαπητοί μαςσύμμαχοι.

ΕΙΠΑΝ - ΛΕΜΕ

525 Ιανουαρίου 2014 EΛΛΑΔΑ ΚΥΠΡΟΣ: ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ - ΑΓΩΝΑΣ ΚΟΙΝΟΣ

1) Οι αγώνες και οι θυσίες του λαούμας για ΕΝΩΣΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δενευοδώθηκαν. Η ήττα του αντιαποικια-κού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα επι-βάλλει την περιορισμένη ανεξαρτησία,με αποτέλεσμα οι ξένες επεμβάσεις,όπως και τα δικά μας οδυνηρά λάθη,να δημιουργήσουν τις συνθήκες, ώστετο ’74 η Τουρκία να εισβάλει και να κα-τακτήσει το μισό νησί. Με την εισβολήκαι την κατοχή το πρόβλημα ξανά με-ταβάλλεται σε εθνικοαπελευθερωτικό,μεταβάλλεται σε πρόβλημα εισβολής,κατοχής και άρα ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ.Δεν μπορούμε να δεχτούμε καμμία λύ-ση που δεν απελευθερώνει τα σκλαβω-μένα μας εδάφη και δεν επαναφέρειστον λαό μας την Δημοκρατία σε όλατα εδάφη μας σε μια ενιαία δημοκρα-τική Πολιτεία.

2) Η Κύπρος είναι ένα ελληνικό καιορθόδοξο νησί εδώ και χιλιάδες χρόνια.Αυτό δεν αλλοιώθηκε ποτέ, έστω καιαν ο τόπος και ο λαός στέναζε κάτωαπό αλλεπάλληλες κατοχές. Μόνο ωςελληνικός και ορθόδοξος τόπος μπορείνα εγγυηθεί την ελευθερία και την εθνι-κή ανεξαρτησία του λαού μας.

3) Είμαστε εναντίον της ΟΜΟ -ΣΠΟΝΔΙΑΣ οποιασδήποτε μορφής.Στην ομοσπονδία αντιτάσσουμε τηΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ που, παρ’ όλες τις αδυ-ναμίες της αντιπροσωπευτικής δημο-κρατίας, είναι το πιο δίκαιο σύστημαδιακυβέρνησης που επινόησε έως τώραο ανθρώπινος νους.

4) Αρνούμαστε οποιανδήποτε λύση

που δεν πηγάζει από τον ίδιο τον λαό,αφού πρώτα απελευθερωθεί η νήσοςκαι φύγουν όλα τα στρατεύματα κατο-χής. Τουρκικά και βρετανικά.

5) Είμαστε εναντίον οποιασδήποτελύσης που πηγάζει από τις ειρηνευτι-κές απόπειρες των Ηνωμένων Εθνών ήακόμη και της Ευρώπης. Μόνο εμείςμπορούμε να αποφασίσουμε για τη λύ-ση που θέλουμε, ελεύθερα και δημο-κρατικά. Τα Ηνωμένα Έθνη είναι κα-τοχική δύναμη και, όπως αποδείχτηκεπάμπολλες φορές με αποκορύφωμα τασχέδια ΑΝΑΝ, είναι η πέμπτη φάλαγγαστην απόπειρά μας να απελευθερώ-σουμε την πατρίδα μας.

6) Η Κύπρος από μόνη της δεν έχειτις δυνάμεις να φέρει σε αίσιο τέλος τοναγώνα μας. Η εμπλοκή της Ελλάδαςστον αγώνα για την εθνική ανεξαρτη-σία του συνόλου του ΛΑΟΥ μας, σε έναενιαίο μέτωπο εναντίον του τουρκικούεπεκτατισμού και των άλλων δυνάμε-ων που καραδοκούν και συντονίζονταιγια τον διαμελισμό του Ελληνισμού, εί-ναι απαραίτητη. Η Ελλάδα και η Κύ-προς αποτελούνται από τον ίδιο λαό,άρα και ο αγώνας πια πρέπει να είναικοινός. Νοείται ότι σε κάθε περιοχή λαμ-βάνονται υπόψη οι δεδομένες συνθήκες.

7) Σύμμαχοί μας στον αγώνα μαςμπορούν να είναι μόνο τα έθνη και οιλαοί που παλεύουν για τα ίδια ιδανικάκαι αρνούνται την αποικιοκρατία, τηνεοαποικιοκρατία και την υποδούλω-ση, είτε την άμεση είτε την πολιτισμικήείτε την οικονομική. Σύμμαχοί μας μπο-

ρούν να είναι και κράτη που έχουν κά-θε λόγο να αντιστρατεύονται την Τουρ-κία και τους άλλους εχθρούς που επι-βουλεύονται την πατρίδα μας.

8) Παρ’ ότι είμαστε υπέρ της ένταξηςτης Κύπρου στην Ευρώπη, δεν θεωρού-με ότι η Ευρώπη είναι ικανή να λύσειτο πρόβλημά μας ούτε να διασφαλίσειτα σύνορά μας. Επιμένουμε στα προνό-μια που μπορεί να μας δίνει η ένταξη,μόνο όσο μπορούμε να διασφαλίζουμετα εθνικά μας συμφέροντα. Σε περί-πτωση που η Ευρώπη θα θελήσει νααντιστρατευτεί τα συμφέροντά μας, τό-τε εμείς πρέπει να αποχωρήσουμε αμέ-σως από την Ένωση. Μικρό το κακό.

9) Είμαστε εναντίον της ένταξης τηςΤουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση καιτο βέτο στην ένταξή της πρέπει να εί-

ναι ένα από τα πιο ισχυρά μας χαρτιά,όχι αύριο, αλλά σήμερα, που όλο καιπερισσότερο οι λαοί της Ευρώπης κα-τανοούν τους κινδύνους από μια ενδε-χόμενη ένταξη άλλων 60 εκατομμυρίωνμουσουλμάνων στην Ένωση.

10) Οι αγγλικές βάσεις είναι βάσειςκατοχής και ως τέτοιες πρέπει να αντι-μετωπιστούν, ειδικά τώρα που οιΆγγλοι είναι ουσιαστικά το δεξί χέριτων Τούρκων στη διάλυση της Κυπρια-κής Δημοκρατίας και στη συνέχιση τωναποπειρών εύρεσης τουρκόφιλης λύσης.Οι βάσεις δεν μπορούν να είναι κυ-ρίαρχες ούτε μπορούν να είναι στο απυ-ρόβλητο επειδή υπάρχει η κατοχή τωνΤούρκων.

(Συνεχίζεται)

Β.Φ.

― Είμαι καθηγητής, βγάζω λίγα, αλλά είμαι ευτυχισμένος γιατί τα χέριαμου είναι λερωμένα μόνο από κιμωλία.

(από διαδήλωση καθηγητών στην Πορτογαλία)

Tι ωραία που θα ήταν αν βλέπαμε κι εδώ τέτοιες φωτογραφίες, διότι καθηγη-τές που έχουν λερωμένα τα χέρια τους μόνο από κιμωλία έχουμε κι εδώ και στηνEλλάδα, μόνο που συνεχώς ακούμε και βλέπουμε τους AΛΛOYΣ να μιλάνε καινα ποζάρουν. Eίναι καιρός ν’ ακουστεί και ο άλλος καθηγητής, αυτός που μέ-νει πίσω για να βοηθήσει κάποιον μαθητή, κάνοντάς του δωρεάν μάθημα, αυ-τός που με δικά του έξοδα φτιάχνει σάντουιτς για να φάνε κάποιοι ταλαίπω-ροι, πάμπτωχοι μαθητές, αυτός που, τέλος πάντων, νοιάζεται για την ΠAIΔEIAκαι τα ΠAIΔIA και όχι μόνο για τα συνδικαλιστικά του δικαιώματα.

ΦΩΤΟ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

BΑΘΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑ ΠΕΣΩΓράφει η Ιόλη Μιχαηλίδου

Μέσα από το δημοσίευμα της εφημερί-δας Φιλελεύθερος και το φωτορεπορτάζτου Ανδρέα Μανώλη, πληροφορηθήκαμεγια την κατάσταση που επικρατεί σήμεραστην οροσειρά του Πενταδακτύλου. Φαί-νεται ότι οι Τούρκοι καταπατητές, σε συν-δυασμό με τη σημαία-έκτρωμα με τηνοποία στόλισαν το βουνό για να μας υπεν-θυμίζει καθημερινώς την παρουσία τους,βάλθηκαν να αλλοιώσουν ολοκληρωτικάτο φυσικό τοπίο του νησιού με τα 24 πα-ράνομα λατομεία που δραστηριοποιού-νται στην περιοχή.

Η περιβαλλοντική καταστροφή έχει ήδησυντελεστεί και είναι ανεπανόρθωτη, εφό-σον σχεδόν το μισό βουνό έχει λατομευθεί,και συνδέεται σαφώς με τις ευρύτερεςπροσπάθειες που καταβάλλουν οι γείτονέςμας για την αλλοίωση των κατεχόμενων

εδαφών μας με την αλλαγή των τοπωνυ-μίων, την καταστροφή των μνημείων καιτων αρχαιολογικών μας χώρων κτλ. Τοπλέον τραγικό, όμως, είναι το γεγονός ότιτα οικοδομικά υλικά που προέρχονται απόαυτήν τη δραστηριότητα μπορεί κάλλιστανα πωλούνται σε συμπατριώτες μας σεεξευτελιστικές τιμές, οι οποίοι σπεύδουννα τα αποκτήσουν είτε στις ελεύθερες πε-ριοχές είτε στα κατεχόμενα, βέβαιοι πωςέχουν πετύχει την προσφορά του αιώνακαι όλοι οι άλλοι είναι κορόιδα. Όπωςακριβώς γίνεται και στην υπόλοιπη Ελλά-δα, όπου πια τα τουρκικά μάρμαρα έχουνκατακλύσει την ελληνική αγορά. Εν τωμεταξύ, το έγκλημα συνεχίζεται και η κυ-βέρνησή μας αρκείται σε διαβήματα στηνΕΕ και στα Ηνωμένα Έθνη…

Ιόλη Μιχαηλίδου

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΕΝΗΝΤΑ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΝΙΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Οι θέσεις αυτές είναι προς συζήτηση. Δεν αποτελούν κανενός είδους ευαγγέ-λιο ούτε κομίζουν κάποιαν απόλυτη αλήθεια. Δημοσιεύουμε πρώτα τις θέσειςπου αφορούν κυρίως το Κυπριακό, πριν φτάσουμε και στα υπόλοιπα εθνικάζητήματα. Οι θέσεις αυτές γράφτηκαν πριν την κρίση και στην Κύπρο και δενλαμβάνουν υπόψιν κάποια νέα δεδομένα. Ας είναι. Ας προβληματιστούμε μεαυτές τις θέσεις και ας αρχίσουμε έναν διάλογο για να καταφέρουμε επιτέλουςνα οργανωθούμε σε ένα Ενιαίο Ελληνικό Απελευθερωτικό Κίνημα.

Συνέλθετε, ρε μιτσιοί, γίνετε η νεολαία που θα διαλύσει τα όνειρα

των εξουσιαστών.

vasosftohopoullos.wordpress.com6 25 Ιανουαρίου 2014

Την 11η Ιουλίου του 2011, ο κόσμος τηςΚύπρου ξυπνά μέσα στα συντρίμμιαπου δημιούργησε η έκρηξη στο Μαρίκαι στην αναπόδραστη πραγματικότη-τα του κακού, ενώ από τις αρχές του2013, άρχισε να βιώνει τον οικονομικόκαι όχι μόνον εφιάλτη, με απρόβλεπτεςακόμα συνέπειες για τη συνοχή της κοι-νωνίας και του κράτους.

Έννοιες όπως το σφάλμα, η ενοχή, ηυπευθυνότητα, η δίκη, η εξουσία, η αδι-κία, η ηθική, η αξιοπρέπεια, η αλλη-λεγγύη, το παράλογο επανέρχονται μα-ζικά στο λεξιλόγιό μας και επανερμη-νεύονται άμεσα, κάτω από το βάρος τηςδυνητικής εξαθλίωσης μεγάλου μέρουςτου λαού. Η βίαιη επαναφορά του τρα-γικού ανθρώπου που αντικρίζει με ανα-

σφάλεια τον δαιμονικό κόσμο της«ύβρεως» που φέρει εντός του μας κα-θιστά μάρτυρες της άκαμπτης σκληρό-τητας της πραγματικότητας, αλλά καιμιας λανθάνουσας αφύπνισης κάτω απότο βάρος των προβλημάτων που δεί-χνουν να μην μπορούν να λυθούν. Στηνεξασθενημένη αντίληψή μας διαγράφε-ται πλέον καθαρά η σχέση που υπάρχειμεταξύ της σκέψης, της πολιτικής, τηςπολιτείας, της οικονομίας και της αν-θρώπινης ζωής. Τα ενοποιημένα αυτάσχήματα, που, ως επί το πλείστον, είτετα είχαμε ξεχάσει ή τα αγνοούσαμε,παίρνουν στο μυαλό μας τη μεταφυσι-κή διάσταση που πραγματικά διαθέ-τουν.

Η αρχαιοελληνική οπτική του κόσμου

και η θέση του ανθρώπου μέσα σ’ αυ-τόν, η αντίληψη του τραγικού, η λογι-κή τάξη, το έλεος ως ζωντανή αλληλεγ-γύη, veritates aeternae1, συνώνυμες τηςελευθερίας του ανθρώπου, επανει-σβάλλουν στη ζωή μας και πυροδοτούνμια ριζική αμφιβολία για την επί δε-καετίες ταύτισή μας με την ιδέα τουατόμου ως μιας αφηρημένης πραγμα-τικότητας. Διαπιστώνουμε εμβρόντητοιότι η δημοκρατία αδειάζει από το πε-ριεχόμενό της όταν είμαστε ανίκανοι ναστοχεύσουμε σε κάτι άλλο, εκτός απόαυτό που διαφαίνεται μέσα από τις με-ταβαλλόμενες διαθέσεις της στιγμής(Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία ,ΧΧVIII, 4).

Η επί δεκαετίες διατήρηση του εαυτούμας στο πεδίο των εντυπώσεων και τηςσυγκίνησης φαίνεται να μας οδήγησεσε διανοητική αποδιοργάνωση και πλή-ρη ακρισία, επιτρέποντας στο οικονο-μικοπολιτικό κατεστημένο, κάτω απότον όμορφο και περιποιημένο, σαν κή-πο, κόσμο της ψεύτικης ευμάρειας, ναοδηγηθεί σε μια αχαλίνωτη ασυδοσία.Αγνοώντας πλήρως πού τελειώνει η αν-θρώπινη πραγματικότητα και πού αρ-χίζει η αυθαιρεσία, δεν αποτελεί σύ-μπτωση το ότι ολόκληρη η κοινωνία δεί-χνει να βουλιάζει σε οικονομική, πολι-τική και πνευματική παρακμή.

Παρά το γεγονός ότι μία ικανή μερί-δα του κοινωνικού σώματος άρχισε ναβγαίνει από τη λήθη, εντούτοις η δια-βρωτική παρουσία και δράση των πο-λιτικών κομμάτων μάς καθιστά προ-σώρας αμήχανους και μας αποτρέπειαπό την οιανδήποτε προσπάθεια ενερ-γού συμμετοχής στην αποκρυστάλλω-ση των αξιών της κοινωνίας όπου εί-μαστε ενταγμένοι, ως αντικειμενικήςπαρουσίας τους στη ζωή μας και ωςαναχώματος απέναντι στις εκμηδενι-στικές δυνάμεις που υποθάλπουν τασύγχρονα κρατικά μορφώματα.

Στη σκιά ενός νοσηρού πολιτικού συ-στήματος που αποτελεί την πηγή όλωντων παραμορφώσεων και τροχοπέδηκάθε δημιουργικής προσπάθειας, η απο-κατάσταση της οργανωμένης κοινωνίας,

μέσω μιας δύναμης ικανής να βάλει σετάξη και μορφή τον παραλογισμό καινα σταθεί γεμάτη σοβαρότητα και δέοςαπέναντι στην εμπειρία που μας απει-λεί, δείχνει ακόμα πολύ μακριά.

Αναγνωρίζοντας ότι όλα τα κοινωνι-κά προβλήματα βρίσκουν την ορθολο-γική τους λύση στην ουσιαστικά πρα-κτική ζωή της κοινωνίας, η αποκατά-σταση του υποστασιακού δεσμού μετους συνανθρώπους μας, μακράν τηςυφιστάμενη αντίληψης του contrat so-cial2, δείχνει να αποτελεί τον μόνο δρό-μο που μπορεί να έχει κάποιες ρεαλι-στικές πιθανότητες επιτυχίας στο πρό-βλημα της κυπριακής υπανάπτυξης, κα-χεξίας και εξάρτησης.

Θεμελιώνοντας μία νέα συμφιλίωση,ικανή να ενώσει τους ανθρώπους σε μιακοινή αντίληψη, η οποία ενίοτε μπορείνα εμφανίζεται κάτω από τον αστερι-σμό της societas diis hominibusque com-munis3 επαναφέροντας το κράτος στοπνεύμα της «όμορφης κοινοτικής ζω-ής» (sittlich) τόσο της ελληνικής πόλε-ως όσο και της ορθόδοξης κοινοτικήςπαράδοσης, φαίνεται η μόνη ικανήεμπειρία που μπορεί να αποκαταστήσειτον ιδεολογικό προσανατολισμό της χώ-ρας.

Στο μέτρο που δεν είναι απλώς fla-tus vocis4, η ακούσια ή εκούσια αποδό-μηση αυτών τούτων των κοινοτήτων πουγια αιώνες αποτελούσαν τη ζώσα κοι-νωνιολογική πραγματικότητα στον ελ-ληνικό χώρο, αλλά και οι επιπτώσειςστον κοινωνικό ιστό από τους εισαγό-μενους από την αγγλοκρατία πολιτι-κούς θεσμούς ως προϊόντα στείρου καιάκριτου μιμητισμού, μακράν μη εφαρ-μόσιμοι στην όλως ιδιότυπη κυπριακήδομή, δημιούργησαν τον ξένο προς εμάςάνθρωπο που εισπράττουμε σήμερα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…Α.Χ.

1. Αιώνιες αλήθειες2. Εταιρικής σύμβασης3. Κοινό εγχείρημα θεών και ανθρώπων(ΣτΜ)4. Τρόπος του λέγειν

EK TΩN ANTIΘETΩN H APMONIA

Γράφει ο A.X.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝΜια προσέγγιση

Α΄

«To πολίτευμα τούτο ονομάζεται δημοκρατία, διότι το κράτος κυβερνάταιαπό τους περισσότερους και όχι από τους ολίγους. Κατά τους νόμους οι πο-

λίτες έχουν όλοι ίσα δικαιώματα ως προς τις ιδιωτικές τους διαφορές, αλλ’ ωςπρος τα δημόσια αξιώματα τα δικαιώματα εκάστου είναι ανάλογα με την οι-

ανδήποτε ευδοκίμησή του και προτιμάται έκαστος προς διαχείριση των κοινών,όχι τόσο λόγω της κοινωνικής του τάξεως, όσο λόγω της ατομικής αξίας του,ώστε όταν κάποιος είναι φτωχός, αλλά δύναται να ωφελήσει κάπως την πόλιν

με τη δράση του, να μην εμποδίζεται από την κοινωνική του ασημότητα».ΠΕΡΙΚΛΗΣ, Eπιτάφιος

[Εγκώμιο για τους νεκρούς μαχητές κατάτον πρώτο χρόνο του Πελοποννησιακού πολέμου (431 π.Χ.)]

725 Ιανουαρίου 2014Δηλαδή αν κάτσω πάνω

στον Μακάριον τον Δρουσιώ-την, εν να γίνω γλοιώδης

Ναινέκος; Γιαξ.

ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΑ ΑΗΔΙΕΣΚυκλοφόρησαν πρόσφατα στην Ελλάδα γραμμα-τόσημα που απεικονίζουν τον συνθέτη ΒαγγέληΠαπαθανασίου και τον δημοσιογράφο Νίκο Αλιά-γα, και διερωτά-ται ο κάθε σοβα-ρός πολίτης: Για-τί δηλαδή να μηνυπάρχει και γραμ-ματόσημο με τοκεφάλι του Πρετε-ντέρη; Λίγα έχειπροσφέρει ο καη-μένος στην Ελλάδα των νεογραμματοσήμων;

Ως Κύπριοι, έχουμε άλλο ένα παράπονο. Γιατίδηλαδή να μην υπάρχει γραμματόσημο με τηνΆννα Βίσση που έως και τη Nεα Υόρκη έφτασε ηφήμη της; Άσε που είναι και πιο σέξυ από τη Δέ-σποινα Βανδή!

ΦΑΝΤΑΣΤΕIΤΕΦανταστείτε η μαθητιώσα νεολαία μας να πέταγεπέτρες στους ΜΜΑΔίτες στα πλαίσια μιας δυνα-μικής διεκδίκησης αλλαγής χαρακτήρα και ρόλουτης εκπαίδευσης. Να ήθελε, ας πούμε, να πάψει τοσχολείο να αποτελεί εκκολαπτήριο άβουλων κα-ταναλωτών.

Φανταστείτε η μαθητιώσα νεολαία μας να πέτα-γε πέτρες στους ΜΜΑΔίτες επειδή οι δεύτεροι φύ-λαγαν το «Σπίτι της Συνεργασίας», όπου καλα-μαράες, κυπραίοι και τούρκοι βιομήχανοι μαγεί-ρευαν τη λύση του Κυπριακού (μαγείρευαν το μέλ-λον τους δηλαδή), ωσάν να πρόκειται για επιχει-ρηματική επένδυση στα πλαίσια της αποικιοκρα-τικής πολιτικής της Τουρκίας.

Φανταστείτε η μαθητιώσα νεολαία μας να πέτα-γε πέτρες έξω από το ΔΗΚΟ επειδή εξέλαβε τηνυποβολή υποψηφιότητας για αναπληρωτής πρόε-δρος του ΔΗΚΟ από τον Μάρκο Κυπριανού ως μέ-γιστο εμπαιγμό της κοινωνίας μας.

Φανταστείτε η μαθητιώσα νεολαία μας να πέτα-γε πέτρες επειδή θίγεται η αξιοπρέπειά της κάθεφορά που οι κυβερνώντες μας λειτουργούν ως διεκ-περαιωτές της τρόικας.

Φανταστείτε η μαθητιώσα νεολαία μας να πέτα-γε πέτρες κάθε φορά που ο Ντάουνερ ραδιουργείεναντίον μας, ενισχύοντας την τουρκική πλευρά.

Τέλος, φανταστείτε μαζί με τη μαθητιώσα νεο-λαία μας να πέταγε πέτρες και ο υπόλοιπος λαόςγια όλα τα πιο πάνω.

Γ.Π.

OI EBPAIOI EPXONTAIΕδώ και δυο τρία χρόνια, γύρω στα μέσα Δεκεμ-βρίου, έξω από τον αστυνομικό σταθμό Λυκαβηττούστη διασταύρωση Μακαρίου με Γρίβα Διγενή, κά-ποιοι αναρτούν μία πινακίδα στα αγγλικά που λέ-ει HAPPY CHANUKKAH. Στην αρχή ο ανυποψία-στος περαστικός νομίζει πως είναι κάποια χρι-στουγεννιάτι-κη ευχή απότους φιλιπ-πινέζους ήτους σριλαν-κέζους ερ-γαζόμενουςστην Κύπρο,όμως η εκδοχήαυτή απέχειπάρα πολύαπό την πραγ-ματικότητα. Tο HAPPY CHANUKKAH απευθύνε-ται στους 18 Εβραίους της Κύπρου, οι οποίοι εκεί-νην την περίοδο γιορτάζουν τη γιορτή του ΦΩTOΣ,μία γιορτή που έχει καθιερωθεί για τη νίκη τωνΕβραίων επί των στρατευμάτων του Αντίοχου τουΕπιφανούς πριν από δυο χιλιάδες χρόνια. Δηλαδή,σαν να αναγράφαμε εμείς στο κέντρο του Tελ ΑβίβH MAXH TΩN ΘEPMOΠYΛΩN ZEI MEΣA ΣTIΣKAPΔIEΣ MAΣ. Έλεος πιον, ρε Εβραίοι. Γιορτά-στε τις θρησκευτικές και εθνικές σας γιορτές όσοθέλετε στη χώρα σας και στις παροικίες σας στις μη-τροπόλεις του κόσμου. Eμείς, με τους 18 Εβραίους,τι σας φταίξαμε; Ή, μήπως, τώρα έχετε σκοπό νααυξήσετε κατά χιλιάδες τους Εβραίους στην Κύ-προ του φυσικού αερίου και μας δοκιμάζετε; Δεν εί-ναι ανάγκη να μας δοκιμάζετε. Οι υποτελείς πουμας κυβερνούν είναι ικανοί να σας δώσουν όχι μό-νο κάποια βάση, αλλά κι ένα μικρό κομματάκι τουνησιού για να προστατεύετε τα εθνικά σας συμφέ-ροντα στους κατεχόμενους οικισμούς της Παλαι-στίνης.

Γράφει ο Μιχάλης Κοντός

Ο διάλογος γύρω από την πρόσφατη συμφωνία μεταξύΚυπριακής Δημοκρατίας και Ηνωμένου Βασιλείου γιατην αξιοποίηση ιδιωτικών περιουσιών εντός των βρετα-νικών βάσεων έχει οδηγήσει σε ένα μεγάλο ερωτηματικόσχετικά με τη στάση των Βρετανών έναντι της Κύπρου.Έχοντας συνηθίσει να δεχόμαστε το ένα χαστούκι μετάτο άλλο από τη βρετανική εξωτερική πολιτική, μια φαι-νομενικά φιλική ενέργεια προερχόμενη από την πρώηναποικιακή δύναμη ήχησε κάπως περίεργα. Ηγέρθησανβέβαια εύλογα ερωτήματα σε σχέση με τα ανταλλάγμα-τα που ενδεχομένως να ζήτησαν και να έλαβαν οι Βρε-τανοί, αλλά και με τον κίνδυνο γιβραλταροποίησης των πε-ριοχών των βάσεων. Σε κάθε περίπτωση όμως, το γεγο-νός ότι λύθηκε –με τον Α ή Β τρόπο– ένα ζήτημα το οποίοχρονίζει από της ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίαςαποτελεί μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη.

Όλα τα πιο πάνω βασίζονται σε ελλιπή ενημέρωση καιεικασίες, κάποιες περισσότερο και άλλες λιγότερο αξιό-πιστες. Δεν μπορεί να λεχθεί με βεβαιότητα ότι οι Βρε-τανοί θα είναι από τούδε και στο εξής πιο φιλικοί απέ-ναντι στα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας καιστα δικαιώματα των πολιτών της. Εάν ισχύει κάτι τέ-τοιο, θα φανεί από τη στάση τους στο Κυπριακό, για τοοποίο τελευταία είναι μάλλον σιωπηροί. Σε κάθε περί-πτωση όμως, αυτό που προέχει για να δούμε «άσπρη μέ-ρα» στις σχέσεις μας με τους Βρετανούς δεν είναι να αλ-λάξουν στάση έναντι της Κύπρου: το σημαντικότερο εί-ναι να αλλάξουν στάση έναντι της Τουρκίας. Η σύμπλευσήτους στο Κυπριακό με την κατοχική δύναμη πάει πίσω

στην περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ.Η δε άμεση ή έμμεση στήριξη των τουρκικών αξιώσεωναπό μέρους τους –με αποκορύφωμα τη θέρμη τους ένα-ντι του απορριφθέντος από τους Έλληνες της Κύπρουσχεδίου Ανάν– οδήγησε σε αρκετές περιπτώσεις την Κύ-προ σε διπλωματική απομόνωση.

Είναι μήπως η εξέλιξη αυτή –σε συνδυασμό και με τοενδιαφέρον τους για τα ενεργειακά ζητήματα της Κύ-πρου– μια ένδειξη ότι έχουν ενοχληθεί από την αλλο-πρόσαλλη εξωτερική πολιτική του διδύμου Ερντογάν-Νταβούτογλου και από τον αναδυόμενο τουρκικό περι-φερειακό ηγεμονισμό; Το Ισραήλ στράφηκε προς την Κύ-προ μετά τη ραγδαία επιδείνωση των σχέσεών του μετην Τουρκία, με αφορμή το περιστατικό του Μαβί Μαρ-μαρά. Μήπως συμβαίνει το ίδιο και με τους Βρετανούς;Είδομεν. Τα στοιχεία προς το παρόν είναι πενιχρά καιοι όποιες εκτιμήσεις θα ήταν παρακινδυνευμένες. Σε κά-θε περίπτωση, το δικό μας μήνυμα προς τους πρώην αποι-κιοκράτες θα πρέπει να είναι απλό: αντιληφθείτε το λά-θος σας και σταματήστε να εκτρέφετε την τουρκική αλα-ζονεία. Εάν ικανοποιηθούν οι τουρκικές αξιώσεις στο Κυ-πριακό, θα οδηγηθούμε στην επιβολή τουρκικής (και όχιτουρκο-βρετανικής) επικυριαρχίας επί της Κύπρου καιστην περεταίρω αποσταθεροποίηση της περιοχής μας.Και, μεταξύ μας, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι σε μιαΚύπρο ελεγχόμενη από μια νεο-οθωμανική Τουρκία θαεξακολουθήσουν τα βρετανικά στρατηγικά συμφέροντα ναυπηρετούνται ανεμπόδιστα και χωρίς καμία λογοδοσία,όπως δυστυχώς συμβαίνει από το 1960 και εντεύθεν.

Αλλάζουν στάση οι Βρετανοί έναντι της Κύπρου;

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ

l Όταν τα γράφαμε για ΟΕΒ, ΚΕΒΕ καιλοιπούς καπιταληστές, πολλοί νόμιζανπως αναμασούσαμε τετριμμένα συνθή-ματα και παριστάναμε τους επαναστά-τες. Τα καθάρματα δεν έχουν πατρίδαούτε θρησκεία ούτε πιστεύω ούτε τον ίδιο τον Θεό τους.Ο καπιτάλας ένα πράγμα βλέπει, το κέρδος. Αυτοί θα λύ-σουν το Κυπριακό. Ποια πολιτική και ποιοι πολιτικοί;Ο επιχειρηματίας. Αυτός κινεί τα νήματα. Αυτός σε παί-ζει στα χέρια του σαν τη μαριονέτα. l Είπε ο επιχειρηματίας πως πρέπει να μειωθούν μι-σθοί και να κοπούν συντάξεις; Πες το κι έγινε. Είπε πωςοι αγωγοί θα πρέπει να περάσουν από την Τουρκία; Νατο θεωρείς σίγουρο. Δεν υπάρχουν ούτε συζητήσεις ού-τε απεσταλμένοι του ΟΗΕ ούτε διαπραγματευτές. Υπάρ-χουν, όμως, οι κουστουμαρισμένοι κρετίνοι που κάθο-νται σ’ ένα γραφείο μέχρι τις τρεις τα ξημερώματα καιμετρούν τα λίμιτ-απ και τα λίμιτ-ντάουν. Κι εσύ κάθε-σαι και λες, «όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους». Ποι-οι πρόσφυγες; Ποια σπίτια τους; l Το μέτρο για όλα είναι η οικονομική επέκταση τουεπιχειρηματία. Πώς θα βγάζουμε ολοένα και περισσό-τερα κέρδη δηλαδή. Και το συμφέρον τώρα είναι να λυ-θεί το Κυπριακό για να επεκταθούμε στην αγορά τηςΤουρκίας. Όχι εμείς, ας μην είμαστε ηλίθιοι. Δεν περι-μένουν οι Τούρκοι τον Σιακόλα να τους χτίσει Mall, ού-τε τον Λεπτό πολυκατοικίες κι εξοχικά. Εμείς θα είμα-στε ο δούρειος ίππος των μεγαλοκαρχαριών του πλανή-τη. Μέσω ημών θα επεκταθεί το κεφάλαιο στην Ανατο-λή. l Τι κάνουμε, όμως, εμείς; Οι υπόλοιποι πολίτες δηλα-δή που δεν είμαστε ΟΕΒ και ΚΕΒΕ. Δεν θα πω «τίπο-τα». Δεν πρέπει να τα ισοπεδώνουμε όλα σε τούτη τη μά-ταιη ζωή. Κάνουμε πολλά αντιθέτως. Κάνουμε ό,τι περ-νά από το χέρι μας για να ενισχύουμε καθημερινά τακαθάρματα. Είμαστε η μοναδική χώρα που στηρίζει τό-σο άκριτα και ανερυθρίαστα τον καπιταλισμό. Είμαστεσε αναλογία πληθυσμού οι μεγαλύτεροι καταναλωτές.Γι’ αυτό και δεν είναι παράλογο να βγαίνει ο Πήλικος καινα σου λέει πως πρέπει να λύσουμε το Κυπριακό γιανα προοδεύσουμε. Τι διαμαρτύρεσαι; Εσύ κι εγώ τους θε-ριέψαμε. Παίζουν μπάλα στο γήπεδο που εμείς τους χτί-σαμε. Μας θεωρούν δεδομένους. Ποντάρουν στην αθε-ράπευτη βλακεία μας. l Ο Λεπτός χρωστά μισό δις. Ο Σιακόλας 336 μύρια. Δενπληρώνει μία και πας στο κωλοmall και πίνεις τον σκα-τοκαφέ του 5,50 ευρώ, ανόητε κρετίνε. Συνέχισε, λοιπόν,να στηρίζεις χωρίς αιδώ αυτούς που θέλουν να σου λύ-σουν το Κυπριακό. Αυτούς που τα κάνανε σκατά καιτώρα πληρώνεις την κρίση τους. l Για τις εκλογές του ΔΗΚΟ ένα πράγμα μόνο. ΔΗΚΟδεν γίνεσαι, γεννιέσαι. Το λένε οι άνθρωποι σχεδόν μισόαιώνα, αλλά τώρα τους πίστεψα…

✍ ΠΥΞ ΛΑΞ ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

Η τρομοκράτισσα, ο λούζερ και ο Τούρκος που γαμά.

ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ THΣΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ TΩΝ ΒΑΣΕΩΝ

O ανθέλληνας, ο λινοπάμπακος και το εγγλεζούιν.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗΩφείλω να ζητήσω συγγνώμη από μερικούς συνεργάτεςμας που δεν θα δουν τα κείμενά τους δημοσιευμένα. Ναζητήσω ξανά συγγνώμη σε μερικούς των οποίων τα κείμε-να «έκοψα» αναγκαστικά και τα δημοσιεύω πετσοκομμέ-να. Απολογούμαι στον Κ. Βασιλείου, στον Αμετανόητο,στον Γάδαρο, πολιτικό αναλυτή, στον Τίτο Χριστοδούλου,στον Πορφύριο Ρουπιρόζα και στον Ευάγγελο Καραμίχο.Κάποιοι από αυτούς δεν έστειλαν τα κείμενά τους εγκαί-ρως και κάποιους αναγκάστηκα να κόψω λόγω των μειω-μένων σελίδων αυτού του τεύχους. Παρακαλώ όλους τουςσυνεργάτες μας να γράφουν λιγότερα για να μπορούμενα δημοσιεύουμε αρκετές απ’ τις συνεργασίες που λαμ-βάνουμε. Πιο κάτω δημοσιεύω ένα μικρό απόσπασμα απότο κείμενο του Γαδάρου, πολιτικού αναλυτή, το οποίο κα-τέφτασε σ’ εμάς αφού η εφημερίδα είχε ήδη κλείσει.

Ένωσις και μόνον Ένωσις

Αθυμάστε, ρε γαδάροι, τον τζιαιρόν που οι παππούδες μαςεσηκωθήκαν, εβάλαν τον σταυρόν τους τζιαι υπογράψαν τηνΈνωσην;

...Ο στόχος της διζωνικής είντα προοπτικές έσιει; Κάμνειτο έναν ελληνικόν κράτος προτεκτοράτον της Τουρκίας τζι-αι αφήννει το άλλον να κλωθογυρίζεται γυρόν που τα σκου-πίθκια της Αθήνας...

...Ρε γαδάροι, πας στούντον πλανήτην που αλλάσσουν ούλ-λα μέραν με την ημέραν, έσιει έναν αξίωμαν που δεν άλλα-ξεν ποττέ. Αν δεν διεκδικάς σοβαρά τζι αν δεν εξελίσσεσαι,τρων σε λάχανον πριχού να καταλάβεις είντα μπου εγίνηκεν.

Ένωσις. Η μόνη σοβαρή τζιαι ρεαλιστική πολιτική για τηνΕπιβίωσην των Ελλήνων.

8 vasosftohopoullos.wordpress.com

Ρε πελλέ μου, εγώ λαλώ να πάμεν λάου λάου. Αφού ξέρουμεν

ότι εν θα περάσει το σχέδιον Ανάν. Κάτσετελλίον να κάμουμεν έναν τσιαρούιν τζι ύστερα φκαίννουμεν στους δρόμους.

25 Ιανουαρίου 2014

Να και μια καλή ευχή από την Αθήνα, αν την ερμηνεύω καλά. O καλλιτέχνηςπου έγραψε αυτήν την ευχή αρχίζει από το βασικό που είναι η υγεία μας, γιανα έχουμε καύλες καλές, για να μπορέσουμε φαντάζομαι να κάνουμε την επα-νάσταση και να γαμήσουμε το σύστημα. Μόνο που για να γαμήσει κανείς τοσύστημα, θέλει όχι καύλες, αλλά νουν και ΓAIMAN, θέλει κι οι ζωντανοί ναδίνουν το AIMA τους.

Ευχές από Αθήνα

ΠΑΡΑΒΑΣΗ Γράφει ο Αλέκος Μιχαηλίδης

Με τις αλλαγές στην εφημερίδα, δεν άλλαξε καμία γραμμή. Η νέα ΕΝΩΣΙΣθα συνεχίσει να αποτελεί αγκάθι στις καρέκλες όσων ονειρεύονται να δια-λύσουν αυτόν τον τόπο. Όσων προσπαθούν να μας τρελάνουν και να αλ-λάξουν τα μυαλά, τις παραδόσεις, την ιστορία, την ταυτότητα ολόκληρουτου Ελληνισμού. Η στήλη μας θα λέγεται ΠΑΡΑΒΑΣΗ. Παράβαση, με αφορ-μή το τραγούδι του αριστουργηματικού δίσκου του παλιού Σαββόπουλου«Αχαρνής, ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια». Παράβαση, για-τί ως παραβάτες ζούμε σε αυτό το νησί. Παραβάτες, τάγματα ξυπόλυτα.Άτακτοι. Ζήτω η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Απελευθερώθηκαν, λέει, 198 τετραγω-νικά χιλιόμετρα ακίνητης περιουσίαςπου βρίσκεται στις βρετανικές βάσεις.Εν τω μεταξύ, η λέξη «απελευθερώθη-καν» σημαίνει πως μας επιτρέπουν οιΒρετανοί να εκμεταλλευτούμε τη γη γιαπολεοδομική ανάπτυξη, όχι πως επι-στρέφει η κυριαρχία στους νόμιμους κα-τόχους της. Πανηγυρίζουν. Μιλούν γιαιστορική συμφωνία, ενώ ο Αναστασιά-δης εκφράζει ικανοποίηση για τη στά-ση που τηρεί η Βρετανία τους τελευ-ταίους 10 μήνες. Ας μην πούμε αν εί-ναι καλή ή όχι η συμφωνία, αλλά έτσι θαδιώξουμε τους κατακτητές; Λάου λά-ου; Αυτή είναι η τακτική που μας έφερε ωςεδώ. 198 ολόκληρα τετραγωνικά χιλιό-μετρα. 78% του εδάφους των βάσεωνεντάσσεται σε πολεοδομικές ζώνες.«Ομαλοποιεί τη ζωή των κατοίκων τωνΒρετανικών Βάσεων» και «βοηθά στηγενικότερη ώθηση της κυπριακής οικο-νομίας». Αυτή είναι πλέον η σημασίατου όρου Απελευθέρωση; Ύστερα θαμας πoυν να πάρουμε και το λιμάνι τηςΑμμοχώστου για την επανεκκίνηση τηςοικονομίας και βλέπουμε. Αυθόρμητα γεννιούνται πολλά ερωτή-ματα για την ιστορική συμφωνία. Τι θααπογίνουν τα λεφτά που μας χρωστούνοι Βρετανοί για τις βάσεις που τους πα-ραχωρούμε; Η εξουσία και η κυριαρχίατων εδαφών μένει ή όχι στη Βρετανία;Αυτά τα 198 τετραγωνικά χιλιόμετραέχουν υφαλοκρηπίδα; Αν ναι, σε ποιονθα ανήκει η ΑΟΖ; Κι άραγε στη Συμ-φωνία αναφέρεται και η προώθηση ενόςνέου σχεδίου Ανάν; Εν τέλει, όλα αυτάθα τα λύσουν τα εγγόνια και τα δισέγ-γονά μας, όπως είπε κι ο μεγάλος Χρι-στόφιας, ή τα εγγόνια και τα δισέγγο-να των εγγονών και των δισεγγόνωνμας; Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πωςκάποιοι θα χειροκροτήσουν και τουςΒρετανούς. Έχει προηγηθεί η κατα-

στροφική πενταετία και τώρα όλα φαί-νονται εξαιρετικά στον λαό. Ακόμα κιαν οι τράπεζες καραδοκούν για να μαςπάρουν τα σπίτια, ακόμα κι αν οι διά-φοροι Παπαπέτρου άρχισαν τον αγώ-να του ΝΑΙ. Άλλοι αυτοί. Εμείς χει-ροκροτούμε ζαλισμένοι, λες και μαςκάνουν χάρη οι Βρετανοί κι ο Κασου-λίδης. Τα βάσανά μας είναι πίσω ακόμα. «Δια-σφαλίζει γενικότερα τα εθνικά ζωτικάσυμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρα-τίας σε σχέση με τις περιοχές των Βρε-τανικών Βάσεων». Αυτό το «γενικότε-ρα» μας τρομάζει. Σε αυτόν τον τόπο τααυτονόητα πλέον μοιάζουν υπέροχα καιεκπληκτικά. Γι’ αυτό κουβαλά τόση σαπίλα αυτό τοκράτος. Δεν αποτελεί τη συνέχεια τουαγώνα ενός λαού για την ανεξαρτησίατου, αλλά δόθηκε από ξένες δυνάμειςγια να θάψει έναν εθνικοαπελευθερω-τικό αγώνα. Δεν δουλεύτηκε με το με-ράκι ενός λαού αυτή η Κυπριακή Δη-μοκρατία. Μια ζωή έτσι λειτουργούσε.Ό,τι πουν οι Βρετανοί. «Εκάμαμεν τζιεμείς πολλά». Αυτομαστιγώματα καιαυταπάτες. 15 Ιανουαρίου, επέτειος τουΕνωτικού Δημοψηφίσματος, κι εμείς ευ-φραινόμαστε, γιατί μας έδωσαν οι κα-λοί Βρετανοί 198 τετραγωνικά χιλιόμε-τρα απ’ τις βάσεις και μας επιτρέπουννα αναπτύξουμε τη γη. «Άκρα σιωπή, ηκλωστή μην κοπεί…»

Αθλιότητες…

− Ε, τον πούστη… Η γυναίκα του σκυ-λοπηδιέται κι αυτός…

Ο Μάκης έχει καβαλημένη την έκτηδεκαετία. Ο αναπτήρας ασκομαχεί στηνδημοσιοϋπαλληλική του χούφτα κι αυ-τός εκδικείται τον καπνό καταδικάζο-ντάς τον σε μιαν ευλαβική μονόλεπτησιγή πάνω απ’ το κεφάλι μου, μιλώ-ντας μου για έναν προϊστάμενό του.

Ο Μάκης ανήκει αναφανδόν στην συ-νομοταξία των επιτυχημένων συμπολι-τών μου. Κάθε πρωί ζυγίζει τα εναπο-μένοντα αποθέματα της υπομονής τουβαραίνοντας τον ζυγό των εργαζομέ-νων στην ασθμαίνουσα Στροβόλου. Κά-θε βράδυ πιστώνει το ομολογουμένωςεμβριθές υβρεολόγιό του παρακολου-θώντας δημοσιογράφους και πολιτι-κούς να αλληλοπασαλείβονται. Κάθετέσσερα χρόνια τους ψηφίζει. Τους πο-λιτικούς. Τους άλλους απλώς τους χαλ-βαδιάζει.

Τις Κυριακές, άμα ξυπνήσει, βαραί-νει ένα στασίδι κοντά στον επίτροποτης ενορίας του. Για να τα ’χει καλάμε τον Θεό. Και τον επίτροπο. Που έχειτις άκρες με την τράπεζα που ποζάρει

μεγαλοπρεπώς στα βιβλιάρια επιτα-γών του. Ο επίτροπος. Πιστεύει –πι-στεύει;– πως έτσι έχει εξασφαλισμένητην εύνοιά του, μιας κι αυτός κάνεικουμάντο στο επέκεινα. Ο Θεός.

Ο Μάκης μού μιλάει για την κόρη τουκαι τις σπουδές της. Κι αισθάνομαιαίφνης πως έχω ήδη μετακομίσει σ’έναν γαλαξία ολοκαίνουργιο, στον οποί-ον η έννοια της παρθενιάς προσεταιρί-ζεται διαρρήδην χαρακτηριστικά βγαλ-μένα από ταινία της οποίας τα πλάναταλαιπωρεί επαχθώς ο Νίκος Ξανθό-πουλος.

Περνάω καλά μαζί του. Ούτε που μουπερνάει απ’ το μυαλό να του μιλήσωγια την γυναίκα του.

Βελούχης Αρειώτης

MATHN EΠΟΣ ΕΡΡΙΠΤΑΙ

Η γυναίκα του

Αποδήμησε στα 91 του χρόνια ένας απ’τους σπουδαιότερους λαϊκούς μας μου-σικούς. Ο Γιώργος Κόρος, ένα μεγάλο κε-φάλαιο της λαϊκής - δημοτικής μας μου-σικής, καθιερώθηκε ως ένας εκ των με-γαλύτερων βιολιστών στη χώρα μας. Μετην απώλειά του λιγοστεύει ακόμη πε-ρισσότερο ο αριθμός των μουσικών εκεί-νων που η αναφορά τους ήταν ο λαϊκόςκόσμος της πόλης και της επαρχίας.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’40 στοπάλκο, σε διάφορα πανηγύρια, συναυ-λίες, δισκογραφίες κ.α. Συνεργάστηκε μετα περισσότερα απ’ τα μεγαλύτερα ονό-ματα του λαϊκού τραγουδιού: Καζαντζί-δη, Αγγελόπουλο, Λύδια, Εσκενάζυ,Αμπατζή, Βιτάλη και άλλους πολλούς. Υ.Γ.: Πριν λίγες μέρες ακούγαμε Καζα-ντζίδη με το κύριο Γιώργο στο γιου τι-ουμπ. Μου είπε σε κάποια στιγμή να βά-

λω ένα τραγούδι του Καζαντζίδη όπουκάνει σόλο ο Κόρος και του λέει ο Στελ-λάρας «Γεια σου, Κόρο, με το βιολί σου»,αλλά δεν θυμόταν τον τίτλο. Το «Θα φύ-γω μακριά σου» του Καζαντζίδη, το οποίοάκουσε και τραγούδησε ουκ ολίγες φο-ρές ο κύριος Γιώργος, αλλά η πρώτη σκέ-ψη που έκανε όταν θέλησε να το ξανα-κούσει ήταν το σόλο του Κόρου και το«Γεια σου, Κόρο, με το βιολί σου». Με-γάλος ο Κόρος, σκέφτηκα.

Γεια σου, Κόρο, με το βιολί σου…

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος του Πολίτη, με το ακορντεόν στο χέρι, γιορτάζειτα Χριστούγεννα με τον Άη Βασίλη (πριν αλλαξοπιστήσει) στη Γιαλούσα. Γιαοικονομία προφανώς δημοσίευσε τις φωτογραφίες αυτές στην εφημερίδα τουσε κείμενο της Νάσας Παταπίου για το Ριζοκάρπασο.

ΦΩΤΟ ΡΕΤΡΟ

Μάνα, σε ξεκληρίσανε άπονες εξουσίες, ψυχή δε σου αφήσανε, μόνο φωτογραφίες...

925 Ιανουαρίου 2014 vasosftohopoullos.wordpress.com

Όχι όχι. Γλήορα. Έσιει δίκαιον ο Έκτορας.

Πρέπει να τους διαλύσουμεν.Να μεν τζιοιμούνται ήσυχοι.

Γλήορα.

Ν Ε Ε Σ Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ι Σ l Ν Ε Ε Σ Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ι Σ

BOYΛEYTHΣ ΣΚΕΤΗ AHΔIA

O Πάμπος Παπαγεωργίου, βουλευτής του AKEΛ,άλλως το ΠAMΠOYIN, πιστό σκυλάκι του στα-λινικού καπιταλισμού.

YΠOYPΓOΣ AΟΙ(H)ΔOΣ

O Ιωνάς του Αναστασιάδη, σ’ ένα διάλειμμα μετά τησυναυλία του στις Κεντρικές, όπου τραγούδησε τογνωστό άσμα «ΔEN ΞANAKANΩ ΦYΛAKH». Τα χεί-λη του έχουν πρηστεί, επειδή νεαρός μαύρος κατάδι-κος τον εδάκκασεν ερωτικά χωρίς καμμία προειδο-ποίηση, και τώρα ο καημένος ο μαύρος, όχι ο Ιωνάς,κινδυνεύει να τον βιάσουν οι άλλοι κατάδικοι.

Πώς μπορεί να επεκταθεί ο δημοκρατικόςέλεγχος των κυβερνήσεων και η ευαισθη-σία ή ανταπόκρισή τους στα συμφέροντακαι τις ανάγκες των πολιτών; Πώς μπο-ρούν οι δημοκρατικοί θεσμοί να σχεδια-σθούν καλύτερα, ώστε να επιτρέπουν δι-ευρυμένα πεδία πολιτικών διεκδικήσεωνκαι διαλόγου; Μπορεί η βάση της πολι-τικής συμμετοχής των πολιτών να διευ-ρυνθεί ώστε να δοθεί σημαντικότερη καιπιο αποτελεσματική συμμετοχή στους πο-λίτες στη διακυβέρνηση, και μάλιστα σταπιο αποδυναμωμένα κι αποκομμένα τμή-ματα του πολιτικού σώματος, όπως οιπτωχοί, οι μη οργανωμένοι κι οι γυναί-κες;

Η πολιτική μπορεί να ορισθεί ως ο αγώ-νας ή ο ανταγωνισμός για δύναμη ή πρό-σβαση σε εξουσία και συλλογικά αγαθά.Ωστόσο, ακόμη και στα πλαίσια των τυ-πικών δομών ή δημοκρατικών θεσμώνμιας πολιτείας, δεν είναι όλες οι μορφέςπολιτικής ή πολιτικών διεκδικήσεων δη-μοκρατικές. Τούτο, διότι οι δημοκρατικέςπολιτικές πρακτικές απαιτούν όχι μόνοτη δυνατότητα πολιτικής διεκδίκησης, αλ-λά και ότι οι διεκδικήσεις αυτές μετριά-ζονται από μερικές βασικές ηθικές καιπολιτικές αρχές, περιλαμβανομένων τουδημόσιου ελέγχου πάνω στις κυβερνήσειςκαι τις πολιτικές ελίτ, όπως και πολιτι-κή ισότητα ανάμεσα σε όλους τους πολί-τες. Για να εξασφαλίζεται η δημοκρατι-

κή υπόσχεση των δημοκρατικών θεσμών,πρέπει, ανάμεσα σε άλλα, να διασφαλί-ζεται ο ανοικτός και αποτελεσματικόςέλεγχος προς τις κυβερνήσεις και τις πο-λιτικές των μέσω ανοικτών εκλογών, τουκομματικού συστήματος και άλλες μορφέςπολιτικής διεκδίκησης. Στόχος και μέτροτου εκδημοκρατισμού, όχι μόνο στους θε-σμούς, αλλά και στην άσκηση της δημο-κρατικής συμμετοχής, είναι να διευρύνε-ται η πολιτική συμμετοχή των πολιτών,ώστε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης καιπολιτικής αρχής να αντλούν νομιμότητααπό την αναφορά τους στον πολίτη. Όρος,λοιπόν, της δημοκρατικής συμμετοχής εί-ναι η μεγιστοποίηση του ελέγχου ή λογο-δοσίας (accountability) και διαφάνειαςτων αξιωματούχων της πολιτικής εξου-σίας ή γραφειοκρατικών αξιωμάτων, σεόλα τα επίπεδα διακυβέρνησης.

Από τους θεσμούς στην άσκηση δημοκρατικής

συμμετοχής

Οι πιο πάνω δημοκρατικές αρχές στηρί-ζονται κι αποπνέουν μια ουσιαστική διά-κριση ανάμεσα στους δημοκρατικούς θε-σμούς και τη δημοκρατική άσκηση πολι-τικής, στο πνεύμα της διάκρισης ανάμε-σα στην τυπική και την ουσιαστική δη-μοκρατία που εισήγαγε ο de Tocqueville.H τυπική δημοκρατία, ή δημοκρατία των

θεσμών, αναφέρεται ακριβώς στους θε-σμούς, διαδικασίες και ρουτίνες των δη-μοκρατικών συστημάτων, ενώ η ουσια-στική δημοκρατία αφορά την κατανομήδύναμης κι εξουσιών, τον βαθμό στονοποίο οι πολίτες μπορούν να συμμετά-σχουν και ελέγξουν τη λήψη αποφάσεωνπου επηρεάζουν τη ζωή τους.

Ο ορισμός της δημοκρατικής (άσκησης)πολιτικής περιλαμβάνει τη δυνατότητατων πολιτών, είτε ενεργώντας ανεξάρτη-τα είτε μέσω κυβερνητικών θεσμών, ναασκούν δημοκρατικό έλεγχο και να απαι-τούν τη λογοδοσία αξιωματούχων της κυ-βέρνησης ή ιδιωτικών συμφερόντων. Ενώ,συνήθως, ο ορισμός της δημοκρατικότηταςτης πολιτικής κι ο εκδημοκρατισμός πε-ριορίζονται στην «υψηλή πολιτική» τουκράτους και των δημοκρατικών του θε-σμών, είναι ακριβώς μέσα από τη δυνα-τότητα της άσκησης της δημοκρατικήςπολιτικής από τον πολίτη και την πολι-τική κοινωνία, τη «βαθεία πολιτική» τηςκοινωνίας που οι κυβερνήσεις και οι δη-μοκρατικοί θεσμοί αποκτούν νομιμοποί-ηση (legitimacy), καθιστάμενοι ανοικτοίστον έλεγχο από τους πολίτες και, μαζίτους, μετριάζοντας και διακανονίζονταςτα όρια των ισχυρών ιδιωτικών συμφε-ρόντων.

Στο πρότυπο της δυτικής φιλελεύθερηςδημοκρατίας, «liberal democracy», η ποι-ότητα της δημοκρατίας κι ο εκδημοκρα-

τισμός τείνουν να περιορίζονται στην ενί-σχυση των δημοκρατικών θεσμών, σε μια«οριζόντια» έννοια της θέσπισης της λει-τουργικής ισορροπίας των. Αποτελεσμα-τική διακυβέρνηση, εδώ, είναι ο θεσμικόςδιακανονισμός των πολιτικών ανταγωνι-σμών και ο «οριζόντιος (αλληλο)έλεγχος»των πολιτικών θεσμών και λιγότερο οι«κάθετες» σχέσεις και διαδικασίες επαρ-κούς αντιπροσώπευσης και συμμετοχήςή ελέγχου και λογοδοσίας των αντιπρο-σώπων από τους αντιπροσωπευομένους(«κάθετος έλεγχος»)…

Κοντολογίς, ενώ είναι δυνατόν να επι-τευχθεί δημοκρατικός έλεγχος και λογο-δοσία στους θεσμούς της «υψηλής πολι-τικής» του κράτους, μπορούν, την ίδιαώρα, να υφίστανται συνθήκες βαθιάς αδι-κίας στη «βαθεία πολιτική» της κοινω-νίας, δηλ. τις σχέσεις ανάμεσα σε πλού-σιους και πτωχούς, δυνατούς και αδυνά-μους. Και τούτο όταν, σε περιόδους βα-θειάς οικονομικής κρίσης, όπως σήμερα,και στον τόπο μας, γίνονται πιο εμφατι-κά τα σημάδια της διευρυνόμενης κοινω-νικής διαστρωμάτωσης με συνοδό την αί-σθηση της εντεινόμενης αποδυνάμωσηςτων αδύναμων στρωμάτων στην αποτε-λεσματική συμμετοχή και επιρροή στιςαποφάσεις που καταλυτικά επηρεάζουντη ζωή τους.

Τίτος Χριστοδούλου

Θεωρία και Πολιτική«Ουκ έστιν πειθούς ιερόν άλλον πλην λόγος», Αισχύλος

Δημοκρατία, Δημοκρατικός Έλεγχος και Πολιτική Συμμετοχή

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

Όποιος βρει τονΧριστόφια στοεξώφυλλό μας,κερδίζει μιανεπίσκεψη για γλυκό καρυδάκι στοΠροεδρικό.

ΡΑΔΙΟ ΟΝΗΣΙΛΟΣ

ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ

10 25 Ιανουαρίου 2014

Τι αναφέρει η συγκλονιστική επι-στολή του ινδιάνου αρχηγού τωνΣηάτλ προς τις Ηνωμένες Πολι-τείες, από το 1830. Τι απάντησεστην πρόταση να αγοράσουν τηγη τους.

1830. Oι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσι-σαν να μετακινήσουν βίαια, προς τα δυ-τικά, 60 χιλιάδες ινδιάνους που έμενανστο Μισισιπή.

Λίγα χρόνια μετά, τους προτείνουν νααγοράσουν τη γη τους.

Ο αρχηγός των Ινδιάνων που ήτανεξαιρετικός ρήτορας, έδωσε στον εκ-πρόσωπο της κυβέρνησης των ΗΠΑ τηνεξής μνημειώδη απάντηση:

ΕΝΑΝ ΤΕΤΟΙΟΝ ΙΝΔΙΑΝΟ ΧΡΕΙΑ -ΖΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ.

«Θα σκεφτούμε την προσφορά σας, για-τί ξέρουμε ότι, αν δεν το κάνουμε, ολευκός άνθρωπος θα έρθει με τα πύρι-να όπλα του και θα πάρει τη γη μας.

Πώς μπορείτε ν’ αγοράσετε ή να που-λήσετε τον ουρανό, τη ζεστασιά της γης;

Αυτή η ιδέα μάς φαίνεται παράξενη.Εμείς δεν είμαστε ιδιοκτήτες της δρο-σιάς του αέρα ούτε του φέγγους του νε-ρού.

Πώς λοιπόν θα μπορούσατε να μας τοαγοράσετε; Είμαστε ένα τμήμα της γηςκαι αυτή είναι τμήμα του εαυτού μας.

Τα μυρωδάτα άνθη είναι αδέλφια μας.Το ελάφι, το άλογο και ο μεγαλοπρε-πής αετός είναι αδέλφια μας.

Τα ποτάμια είναι αδέλφια μας, αυτάσβήνουν τη δίψα μας.

Τα ποτάμια κουβαλούν τα κανό μαςκαι τρέφουν τα παιδιά μας.

Ξέρουμε ότι ο λευκός άνθρωπος δενκαταλαβαίνει τον δικό μας τρόπο ζωής.

Η γη δεν είναι αδελφός του, αλλά εχθρόςτου. Αφού την κατακτήσει, την εγκατα-λείπει και συνεχίζει τον δρόμο του.

Αφήνει πίσω του τους τάφους των γο-νιών του, χωρίς να τον πειράζει. Αρπάζειτη γη από τα παιδιά της, χωρίς να τονπειράζει.

Ξεχνάει τον τάφο του πατέρα του καιτα δικαιώματα των παιδιών του.

Μεταχειρίζεται τη μητέρα του τη γη,τον αδελφό του τον ουρανό, σαν να είναιπράγματα, που μπορεί κανείς να αγο-ράσει, να ληστέψει και να πουλήσει, σαννα είναι πρόβατα και γυάλινες χάντρες.

Η απληστία του θα καταβροχθίσει τηγη και θ’ αφήσει πίσω του μόνο έρημο.Δεν το καταλαβαίνω.

Ο δικός μας τρόπος είναι διαφορετικόςαπό τον δικό σας.

Δεν υπάρχει καμιά ήρεμη περιοχή στιςπόλεις του λευκού ανθρώπου, κανένα μέ-ρος που να μπορεί να ακουστεί η ανά-πτυξη των φύλλων ή το φτερούγισμα ενόςεντόμου.

Αλλά ίσως να είναι έτσι, επειδή εγώ εί-μαι ένας αγριάνθρωπος και δεν μπορώνα καταλάβω τα πράγματα.

Ο θόρυβος της πόλης φαίνεται ότι βρί-ζει τ' αυτιά.

Και τι ζωή είναι αυτή, όταν ο άνθρω-πος δεν μπορεί ν’ ακούσει τη μοναχικήκραυγή του ερωδιού ή τη νυχτερινή συ-νομιλία των βατράχων γύρω από το πη-γάδι;

Αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέ-πει να θυμάστε ότι ο αέρας είναι πολύ-τιμος για μας.

Ότι ο αέρας μοιράζεται το πνεύμα τουμ’ όλη τη ζωή που συντηρεί.

Κι αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θαπρέπει να τη διατηρείτε αμόλυντη καιιερή, σαν τόπο όπου ακόμα και ο λευ-

κός άνθρωπος μπορεί να πάει για ν’απολαύσει τον άνεμο. Θα πρέπει να δι-δάσκετε στα παιδιά σας αυτά που εμείςέχουμε διδάξει στα δικά μας: ότι η γηείναι η μητέρα μας.

Όλα όσα επηρεάζουν τη γη, επηρεά-ζουν και τα παιδιά της γης. Όταν οι άν-θρωποι φτύνουν στο χώμα, φτύνουν τονεαυτό τους. Δεν ύφανε ο άνθρωπος τοδίχτυ της ζωής: είναι μόνο μία κλωστήτου. Όλα όσα θα κάνει κανείς στο δίχτυ,θα τα κάνει στον εαυτό του.

Όλα τα πράγματα συνδέονται μεταξύτους, όπως το αίμα ενώνει μια οικογέ-νεια.

Ακόμα και ο λευκός άνθρωπος, πουο Θεός του περπατάει και συζητάει μα-ζί του, σαν φίλος με φίλο, δεν μπορεί

να είναι έξω από την κοινή μοίρα.Ίσως να είμαστε, παρ’ όλ’ αυτά, αδέλ-

φια.Ξέρουμε κάτι που ο λευκός άνθρω-

πος θα το ανακαλύψει κάποια μέρα:ότι ο Θεός μας είναι και Θεός του.

Τώρα σκέπτεστε, ίσως, ότι είστε ιδιο-κτήτες της γης μας, αλλά δεν μπορείτενα είστε.

Αυτός είναι ο Θεός της ανθρωπότη-τας και το Έλεός του είναι ίδιο και γιατον ερυθρόδερμο και για τον λευκό.

Αυτή η γη είναι πολύτιμη γι’ Αυτόνκαι το να τη βλάψει κανείς, σημαίνειότι υποτιμά πολύ τον Δημιουργό της.

Αν μολύνετε το κρεβάτι σας, θα πε-θάνετε κάποια νύχτα πνιγμένοι στα δι-κά σας απορρίμματα».

Μεγάλος Αρχηγός Σηατλ: «Αν μολύνετε το κρεβάτι σας, θα πεθάνετε πνιγμένοι

στα δικά σας απορρίμματα»

Σαν την θάλασσαν της Γιαλούσας εν έσιει, ρε κοπέλλια. Εν γι’ αυτόν πουπρέπει να πάμεν πίσω τζι όι να κάμνουμεν αγια-σμούς στον Άγιον Θέρισσον με την άδειαν των

Τούρκων. Κανεί. «Τζιύπρος μου έμορφο νησί, τα λες μα δεν σ’ ακούνε…»

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

l Μπήκε ο νέος χρόνος. Και τι μ’ αυτό; Να ελπίζουμεσε τίποτα καλύτερο ή τα ίδια σκατά θα έχουμε και φέ-τος; Οι σοφοί μιλούν για επανεκκίνηση της οικονομίας,αυτό ακριβώς είναι που με τρομάζει: Η σοφία τους!l Τον γύρο του διαδικτύου κάνει το μπλουζάκι τουαναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου Βίκτωρα Πα-παδόπουλου με τη βρετανική σημαία απάνω. Και αυ-τή η ευλογημένη δεν είναι καμιά μικρή σημαιούλα, όπωςας πούμε τις μάρκες των σινιέ μπλουζών, TommyHilfiger ας πούμε, είναι υπερμεγέθης, μπας και μείνεικανένας που να μην την στραωθεί!l Τώρα θα μου πείτε «πώς κάνεις έτσι, ρε μεγάλε;Ασχολείσαι με τρίχες!» Όντως τρίχες, αλλά μια τρίχααπό δω, μια τρίχα από κει, το μαδήσαμε το καημένο τοκεφάλι…l Αυτό που δεν θα μπορούσε κανένας να σκεφτεί εί-ναι ότι ο Βίκτωρας θα μπορούσε να είναι κάλλιστααναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος της προηγού-μενης κυβέρνησης. Αφού η επαναστατική Αριστερά μαςδεν έπαυε να υπενθυμίζει στη μητριά Αγγλία την υπο-ταγή της και τη διαβεβαίωση ότι με τις βάσεις της θαασχοληθούν τα children και τα grandchildren μας…l Εκτός, βέβαια, αν ο Βίκτωρας αποφάσισε κι αυτός ναγίνει Ιππότης της Αυτής Μεγαλειότητας… Σκέψου το,γίνεται!l Ακάθεκτα συνεχίζουν το ΚΕΒΕ και η ΟΕΒ την πορεία(καπιταλιστικής, να εξηγούμαστε) επαναπροσέγγισηςκαι προετοιμασίας της «λύσης». Με συγχωρείτε, αλλάοι κεφαλαιοκράτες δεν είναι δεξιοί και η δεξιά δεν εί-ναι η εθνικόφρων παράταξη;;; Μπερδεύτηκα…l Και μια και μιλάμε για την εθνομηδενιστική ηγεσίατων Εργοδοτών, θυμηθήκαμε τον διορισμό των Αρί-στων στις θέσεις των Ημικρατικών και το όνομα του

Μάνθου Μαυρομάτη να φιγουράρει στο Διοικητικό Συμ-βούλιο του Πανεπιστημίου Κύπρου… Οι κατάλληλοιάνθρωποι στα κατάλληλα πόστα δεν είπαμε;l Η φορομπηχτική πολιτική συνεχίζεται και ο βουκόλοςλαός υπομένει. Για παράδειγμα η εφαρμογή κομίστρωνστα λεωφορεία για τους μαθητές. Αν ήθελαν εξοικονό-μηση, γιατί δεν έκοβαν λίγο από τις λιμουζίνες τους;

Έτσι όπως πάνε, θα αρχίσουν να ανταγωνίζονται τοAKEL στην ασυδοσία, στη μασέλα και στην κοροϊδία. l Άστραψε και βρόντηξε ο πρόεδρος Αναστασιάδηςλέγοντας ότι θα βάλει μια τάξη στις Κεντρικές Φυλα-κές. Ομολογώ ότι φοβήθηκα. Την προηγούμενη φοράπου τον είδα έτσι αποφασισμένο μάς κούρεψαν…l 15-22 Ιανουαρίου… Η «ξεχασμένη» επέτειος τουΕνωτικού Δημοψηφίσματος… Το μεγαλειώδες γεγονόςπου έγινε αφενός για να αντικρούσει την προπαγάνδατων Άγγλων και να αποδείξει στον κόσμο όλον ότι οιΚύπριοι είναι γνήσιοι Έλληνες και αφετέρου ότι δεναποδέχονται τίποτα λιγότερο από την Ένωση με τηνΕλλάδα. l Η ανάδειξη της επετείου είναι απαραίτητη πάλι γιανα αντικρούσει την αφελληνιστική προπαγάνδα τωνΆγγλων και των διαδόχων τους που συνεχίζεται αστα-μάτητη, αλλά με τη διαφορά ότι σήμερα στοχεύει στουςμηδίζοντες Κυπρίους, να τους μάθει λίγη αληθινή ιστο-ρία και να τους υπενθυμίσει ποιοι είναι, από πού έρ-χονται και πού στ’ ανάθεμα πάνε.l Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι το Δημοψήφισμαδιοργανώθηκε σε συνεργασία Εθναρχίας και AKEL.Κατ’ ακρίβειαν ήταν ιδέα του AKEL η διενέργεια τουΔημοψηφίσματος υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με τηνΕλλάδα, αυτό όμως θάβεται επιμελώς από το κόμμα αυ-τό. Πάντα θεωρούσα ότι η διαστρέβλωση ή ακόμα καιη παρασιώπηση της ιστορικής αλήθειας αποτελεί ένααπό τα χειρότερα εγκλήματα εφάμιλλο με προδοσία.l Για μας, όμως, το Δημοψήφισμα δεν έχει απλώς μου-σειακή αξία. Αξιούσαμεν τότε και αξιούμεν και σήμε-ρα… Και σ’ όποιον αρέσουμε!l Χρυσοπράσινος Φίλλος ριγμένος στο πέλαγο…

Μάριος Ρέπουσος

ΧΡΥΣΟΠΡΑΣΙΝΟΣ ΦΙΛΛΟΣ

Ζητείται Ινδιάνος

1125 Ιανουαρίου 2014 vasosftohopoullos.wordpress.com

Ομολογώ ότι μ’ άρεσε πουένας Ξηρός έκανε ρεζίλι τις

αστυνομικές αρχές στην Ελλά-δα. Καλά να πάθουν, που μου

το παίζουν και FBI.

Ο ΠΑΓΚΟΣ ΤΟΥ ΧΑΣΑΠΗΣφάγκει ο Μιχάλης Σταυρή

«Για ρωτήστε τον εαυτό σας, δρΜπρόιερ, γιατί όλοι οι μεγάλοι φιλόσο-φοι είναι καταθλιπτικοί; Ποιοι είναι οιαφελείς; Οι ανακουφισμένοι, οι αιώνιαχαρωποί; Μόνο εκείνοι που η όρασήτους είναι θολή – οι απλοί άνθρωποι καιτα παιδιά». Λόγια που αποδίδει ο ΊρβινΓιάλομ στο έργο του Όταν έκλαψε ο Νί-τσε στον φιλόσοφο. Και τον βάζει κάπουαλλού στο βιβλίο να σκέφτεται ότι «ηαπόγνωση είναι το αντίτιμο της αυτοσυ-νείδησης». Που πάει να πει ότι όποιοςκατανοήσει τα ανθρώπινα, την ανθρώπι-νη φύση, κινδυνεύει από αυτοματαίωση.

Η πεσιμιστική αυτή τάση διακρίνει δια-χρονικά τους Έλληνες και τη συναντούμεστα ομηρικά έπη, δείγμα, ίσως, ότι οιΈλληνες τη βίωσαν ή, τουλάχιστον, τη συ-νειδητοποίησαν πρώτοι. Διασώζει ο δά-σκαλος Λιαντίνης στα Ελληνικά του μίαδημοτική διήγηση. Βάλαν, λέει, οι αρχαί-οι Έλληνες ν’ αντιπαρατεθούν ο Ησίοδοςμε τον Όμηρο για να βρουν ποιος είναι ομεγαλύτερος των μεγάλων, ο σοφότεροςτων σοφών. Δεν μας λέει προς τα πούγέρνει η ζυγαριά της σοφίας, μόνο ότι οΗσίοδος απάντησε με σύνεση. Όταν, όμως,ρώτησαν τον Όμηρο «ποιο είναι το κα-λύτερο για τον άνθρωπο;», εκείνος ο αθε-όφοβος τους απάντησε «Άριστο σε όλουςκαι σε όλες είναι ο άνθρωπος ποτέ να μηγεννιέται!». Όταν πάλι του υπέδειξαν ότιη γέννησή μας δεν είναι κάτι που εξαρ-τάται από εμάς (οπότε προχώρα, γέρο

πονηρέ, στο δεύτερο καλό), εκείνος τουςείπε «Το δεύτερο στον άνθρωπο είναιόταν γεννηθεί, αμέσως να πεθαίνει».

Είναι εντυπωσιακό πως δυόμισι χιλιά-δες χρόνια μετά, συναντούμε παραφρα-σμένη την απάντηση του Ομήρου στονποιητή της Αμοργού, στον τελευταίο τωνμεγάλων ελλήνων υπερρεαλιστών, στονΝίκο Γκάτσο, σ’ ένα τραγούδι που έγρα-ψε σε μία μικρή κόκκινη γραφομηχανή,δώρο στη βαφτιστικιά του, το οποίο με-λοποίησε ο Σταύρος Ξαρχάκος: «Ότανγεννιέται ο άνθρωπος, ένας καημός γεν-νιέται…», γι’ αυτό και παρακαλά ο τάλαςπιο κάτω «Καίγομαι – καίγομαι, ρίξε κιάλλο λάδι στη φωτιά, πνίγομαι – πνί-γομαι, πέτα με σε θάλασσα βαθιά».

«Τα λόγια του είναι η δημοτική απή-χηση του πνεύματος ενός λαού απάνουσ’ ένα ερώτημα που αγωνίζεται να κλεί-σει όλα του ανθρώπου τα υπάρχοντα[…] Άλλωστε το ξέρουμε, διακόσιουςχρόνους τώρα κοντά, πως ο Όμηροςδεν υπήρξε. Το αθάνατο όνομά του εί-ναι το δημοτικό τραγούδι των παλαιώνΕλλήνων», γράφει ο Λιαντίνης για τονΌμηρο, θέλοντας να πει ότι στα λόγια τουΟμήρου συμπυκνώνεται το ελληνικό πνεύ-μα, το πνεύμα του ανθρώπου που κατά-λαβε, που κατανόησε τη φύση και τη μοί-ρα του. Και ο Γκάτσος μάς δείχνει, είκο-σι πέντε αιώνες μετά, ότι ο κλασσικός, οοικουμενικός, ο ελληνικός άνθρωπος, δενέχει πεθάνει, παρά ζει στη φύση ενός λα-

ού που μέσα στους αιώνες έδωσε και έλα-βε πολιτισμό, αλλά συνεχίζει να υπάρχει,να σκέφτεται και να ζει ελληνικά.

Τον πεσιμισμό τους αυτόν οι Έλληνεςτον έκαναν «χαρμολύπη» ή «δακρυόενγελάν» κατά τον Όμηρο. Και τον αντι-γύρισαν στους θεούς τους με την τραγω-δία τους, μέσα από την οποία επέρχεταιη κάθαρση, η λύτρωση από την αυτομα-ταίωση, από τη συνειδητοποίηση της τρα-γικής μοίρας. Αυτό δεν είναι και η απά-ντηση που έδωσε ο Οιδίποδας στο αίνιγ-μα της Σφίγγας; Δεν της απάντησε τημοίρα του ανθρώπου; Και η απάντησήτου ήταν τόσο δυνατή και η αλήθεια τηςτόσο εναργής, που στο τέλος ο ίδιος τυ-φλώθηκε από το φως της. Μοιραία μεν,αγλαή και αγλαόκαρπη δε, απάντηση.

Που δείχνει την τόλμη του Έλληνα να δειτην αλήθεια κατά πρόσωπο και ας τυ-φλωθεί στο τέλος. Διότι, όπως έγραψε οπρώτος των υπερρεαλιστών, αυτός πουοδήγησε την ποίηση να φτάσει στον Γκά-τσο, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, «Θεέ! Ὁ καύ-σων αὐτὸς χρειάζεται γιὰ νὰ ὑπάρξῃ τέ-τοιο φῶς! Tὸ φῶς αὐτὸ χρειάζεται, μιὰμέρα γιὰ νὰ γίνῃ μιὰ δόξα κοινή, μιὰδόξα πανανθρώπινη, ἡ δόξα τῶν Ἑλλή-νων, ποὺ πρῶτοι, θαρρῶ, αὐτοί, στὸνκόσμον ἐδῶ κάτω, ἔκαμαν οἶστρο τῆςζωῆς τὸν φόβο τοῦ θανάτου». Δηλαδή, ηστάση ζωής αυτή που πέρασε από τονκλασσικό Έλληνα στον νεο-Έλληνα του20ού αιώνα, η «χαρμολύπη» του Λιαντί-νη, είναι η μετουσίωση του φόβου του θα-νάτου σε βούληση για ζωή, ενός φόβουπου είναι απαραίτητος προκειμένου ναεπέλθει εν τέλει το φως.

Είναι αυτή η ιδιοσυγκρασία του λαούμας που διατηρήθηκε μέσα στους αιώνεςπου κρατά ζωντανό τον Ελληνισμό, όχιμόνο σαν έθνος αλλά και σαν τρόπο ζω-ής. Και είναι γι’ αυτό που μπορούμε νααντικρύσουμε το μέλλον με αισιοδοξία,παρά τις όποιες σημερινές δυσκολίες. Διό-τι ξέρουμε να διακρίνουμε, να αντιμετω-πίζουμε και να ζούμε με το μοιραίο τηςφύσης μας, που αντιστοιχεί στον «καύ-σωνα αυτόν» του Εμπειρίκου που είναιαπαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου ναυπάρξει το φως. Το ελληνικό, οικουμενι-κό φως της ζωής…

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ - 17.623 ΛΕΞΕΙΣ

SEND HIM VICTORIOUS

Στο σπίτι του o Bίκτωρας Παπαδόπουλος μπορεί αν θέλει να φοράει νυχτικό ήακόμη μπορεί να φοράει δαντελένιο βρακάκι με τυπωμένη την αγγλική σημαίαή τη φάτσα του Kάμερον, όμως, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυπριακής κυ-βέρνησης, δεν μπορεί να φοράει αυτά που βλέπετε στο PIK. Eκτός και αν οΔHΣY έχει παραδεκτεί πως όντως το Προεδρικό «εγέμωσεν ππουστούθκια»,όπως ισχυρίστηκε πρόσφατα ένας θεατρικός συγγραφέας.

MAYPH, MΩPE, MAYPH ZΩH ΠOY KANOYME

Όταν βλέπω τέτοιες φωτογραφίες, συγκινούμαι πολύ. Όχι πως πιστεύω ότι θαμας σώσουν οι «έξω» Έλληνες, αλλά διότι υπάρχουν αυτοί οι θύλακες ενός άλ-λου Ελληνισμού. Eάν όντως πρέπει να φύγουμε απ’ αυτόν τον τόπο, δεν έχου-με πια πολλές επιλογές, ειδικά τώρα που και η Eλλάδα περνά την αφελληνικήτης φάση. Ίσως μας απομένει η Kάτω Iταλία και η Σικελία εις δυσμάς και η Bό-ρειος Ήπειρος και η Aζοφική εις τον βορρά και –γιατί όχι;– η μακρινή OYΓKANTAστον νότο, στα βάθη της Aφρικής, όπου αυτοί οι μαύροι Πόντιοι, όχι μόνο δεν ντρέ-πονται για την σημαία μας, άλλα την κρατούν περήφανα κιόλας.

Από τον Όμηρο στον Γκάτσοή ο ελληνικός πεσιμισμός σαν πολιτισμική συνέχεια

Η μακαριολαγνία δεν έχει τελειωμό σ’ αυτό το νησί. Με αφορμή τα 100χρονα απότη γέννησή του, η Φιλοτελική Εταιρεία Κύπρου κυκλοφόρησε άλλο ένα γραμματό-σημο για τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Ζημιά κάνουν στον Μακάριο στο τέλος της ημέ-ρας. Αντί κάποιοι να εκδώσουν όλες τις ομιλίες του και τις επιστολές του, ώστε οιιστορικοί και οι μελετητές να βγάλουν πιο σωστά συμπεράσματα για την πρόσφα-τη ιστορία μας, καταφεύγουμε όλοι σε τριτοκοσμικές συμπεριφορές. Έλεος!

12 25 Ιανουαρίου 2014

Έσιεις δίκαιον, ρε Λιοντή. Πετούν κάθε μέρα τούρτζιικα αεροπλάνα

πάνω που το ΑΙΓΑΙΟΝ τζιαι τούτοι γυρεύ-κουν τον Ξηρόν, που εν τζι είσιεν τζιαι άδικον

δηλαδή ο άνθρωπος. Ε Σπύρο, γαβ γαβ.

Unpeople: Britain’s Human RightsAbuses, Marc Curtis, Vintage: London2004. Ο συγγραφέας-ερευνητής, τηνεποχή της συγγραφής του βιβλίου στοRoyal Institute of International Affaires(Clatham House), είναι συγγραφεύς,επίσης, του πολύκροτου Web of Deceit:Britain’s Role in the World (Vintage2003). Το βιβλίο ερευνά, στη βάση επί-σημων εγγράφων, τις κρυφές, ανήθι-κες πολιτικές παρεμβάσεις της Βρε-τανίας (και της σύγχρονής του κυβέρ-νησης Μπλαιρ) από τη στήριξη της ει-σβολής στο Ιράκ, του πολέμου στοΒιετνάμ και του αιμοσταγή δικτάτο-ρα της Ουγκάντα Ίντι Αμίν, μέχρι τονβρώμικο πόλεμο της Υεμένης στη δε-καετία του ’60 και την ανατροπή τηςκυβέρνησης της Ινδονησίας, πολιτικέςπου συνολικά επέφεραν τον θάνατο σε10 τουλάχιστον εκατομμύρια ανθρώ-πους. Ή υπανθρώπους, «unpeople»,αυτούς που οι ζωές τους κρίνονταιαναλώσιμες στην εξυπηρέτηση των πο-λιτικών και οικονομικών συμφερόντωντης Βρετανίας.

Cyprus: The Post Imperial Constitution,Vasilis Fouskas and Alex Tackie, PlutoPress, London 2009. Μια ριζοσπαστι-κή ανάγνωση της εξέλιξης του Κυ-πριακού στο πλαίσιο του ανταγωνι-σμού των Μεγάλων Δυνάμεων και τωνστρατηγικών τους σχεδιασμών στηνΑνατολική Μεσόγειο. Ο συγγραφεύςανατρέχει στον όρο «bullshit» του αμε-ρικανού φιλοσόφου Harry Frankfurt,δηλαδή μπουρδολογία, «humbugdiscourse», επικίνδυνες αναλήθειες που,χωρίς να είναι φανερά ψέματα, σκοπόέχουν να αναπαράγουν τον κυρίαρχο

ηγεμονικό λόγο στα εμπλεκόμενα στοπρόβλημα μυαλά, με μπούρδες όπωςο μυθολογούμενος ανταγωνιζόμενοςεθνικισμός Ελληνοκυπρίων και Τουρ-κοκυπρίων. Στην ουσία προάγοντας,μέσα από τη διζωνική ομοσπονδία, ένακαθεστώς προτεκτοράτου ή «prisonpost» για την ομοσπονδιακά επικυ-ριαρχούμενη από τους ξένους ηγεμό-νες Κύπρο.

Η Κρίση της Κουλτούρας και ΆλλαΚείμενα, Hannah Arendt, ΣτάσειΕκπίπτοντες, Αθήνα 1912. Η ελευθε-ρία δεν είναι απλώς αμυντική στάσηαπέναντι σε αναγκαστικούς μηχανι-σμούς, αλλά μια πράξη συνεχής που ησυνεχής άσκησή της οριοθετεί τον δη-μόσιο χώρο της πράξης καθαυτής, δη-λαδή της πολιτικής σαν έκφρασης τουελεύθερου ανθρώπου. Η επελθούσακρίση ως κρίση κυρίως παιδείας καιπολιτισμού.

Υπήρξα, υπάρχω και θα υπάρχω. Τοέγραψε μια μέρα πριν την πιάσουν.Όχι για τον εαυτό της, για την επα-νάσταση.

Στα τέλη του 1919, το Βερολίνο όπωςκαι η υπόλοιπη Ευρώπη βρίσκονταιστην κόψη του ξυραφιού. Η γερμανικήπόλη έχει χάσει «την αέναη κίνησή τηςπρος τα εμπρός, την πίστη της στηνυπόσχεση για ένα καλύτερο αύριο» (σ.550). Το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πο-λέμου και η αποτυχημένη απόπειραμετακένωσης της ρωσικής Οκτωβριανήςεπανάστασης στη Γερμανία βρίσκουντους Σπαρτακιστές να ηγούνται απότη Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον ΚαρλΛίμπκνεχτ σε μια χώρα όπου η αίσθη-ση της ανομίας και της ανασφάλειαςπλανώνται καθαρά στην ατμόσφαιρα.

Σε αυτό το σκηνικό, ο Τζόναθαν Ρα-μπ στήνει τη δική του ιστορία στο βι-βλίο Ρόζα (εκδόσεις Πόλις, 2013)· η15η Ιανουαρίου 1919 είναι η ημερομη-νία στην οποίαν η ιστορία κατέγραψετον θάνατο της Κόκκινης Ρόζας. Μεπρωταγωνιστή της τριλογίας του συγ-γραφέα τον Νικολάι Χόφνερ, έναν εξαι-ρετικό στη δουλειά του αστυνόμο τηςΚριμιναλπολιτσάι, αποτυχημένο κι αυ-τοκαταστροφικό στη ζωή του σύζυγοκαι πατέρα, η υπόθεση ενός μανιακούπου δολοφονεί γυναίκες είναι κάτι πε-ρισσότερο από εγκληματική και περι-πλέκει σε αυτήν την Πόλπο (πολιτικήαστυνομία). Ο Χόφνερ και ο νεαρόςκαι φιλόδοξος συνεργάτης του, Φίχτε,έρχονται αντιμέτωποι με κάτι περισ-σότερο από έναν τρελό που χαράζειστις πλάτες των γυναικών «περίτεχνασχήματα δαντέλας». Ο Νίκι, όπως χαϊ-δευτικά τον αποκαλεί η γυναίκα του,

δεν αρκείται στο να ξεσκεπάσει τονμανιακό δολοφόνο. Καθώς αντιλαμ-βάνεται την εμμονή της Πόλπο να ανα-κατευτεί στην υπόθεσή του, αντιμετω-πίζει πολλά περισσότερα προβλήματακαι πολύ πιο «μανιακά» από τον δο-λοφόνο της υπόθεσης, όπως θα απο-δείξει η νεώτερη ιστορία της Ευρώ-πης� από τα Φράικορπς ως τις ομά-δες ρατσιστών, αντισημιτών και εθνι-κιστών –τα οποία θα αποτελέσουν τοέναυσμα του ναζισμού–, θα αποτελέ-σουν σημαντικά εμπόδια για την έρευ-να του επίμονου κριμινάλ-κομισάρ. Οτελευταίος θα έρθει πιο κοντά στη Ρό-ζα, θα τη συμπαθήσει και θα τη θαυ-μάσει, μέσα από τα γράμματά της, τοντρόπο ζωής της και την αφοσίωσή τηςστον αγώνα. Η κρυφή πρωταγωνίστριαΡόζα, η εμβληματική αυτή μορφή γιακάθε μαρξιστή που σέβεται τον εαυ-τό του, παίρνει σάρκα και οστά και«ζει» μόνο μέσα από την έρευνα τουΝικολάι και τις αφηγήσεις που τουπροσφέρουν πρόσωπα από τη ζωή της.

Αν και το βιβλίο συγκαταλέγεται σεένα από τα καλύτερα νουάρ μυθιστο-ρήματα, θα ήταν παράλειψη εκ μέρουςμας να μην τονίσουμε πως πρόκειταιγια ένα εξαίρετα γραμμένο ιστορικόλογοτέχνημα. Σωρεία πραγματικώνπροσώπων, όπως αυτό του ΆλμπερτΑϊνστάιν, Κάτε Κόλβιτς, Άντον Ντρέξ-λερ, Ντίτριχ Έκαρτ, καθώς επίσης καιπλήθος ιστορικών πληροφοριών, όπωςτην ύπαρξη της «μυστικής» Εταιρεί-ας Θούλης, αποτελούν ελκυστικό υλι-κό για τους λάτρεις της Ιστορίας.

Ο Ραμπ, ως τέκνο του Μεσοπολέμου,φανερά επηρεασμένος από τα βιώμα-τα που διαμορφώνουν το γενικότερο

κλίμα της εποχής, αποτυπώνει όλα όσαένας συγγραφέας της εποχής του έχειζήσει και η πένα του δημιουργεί έναάψογο μυθιστόρημα – κάθε σκηνή τουβιβλίου θυμίζει εξπρεσιονιστικό κινη-ματογράφο. Περιγράφοντας με τέχνητο «ψυχρό» Βερολίνο, το πιο «θερμό»Μόναχο και μεταφέροντας την υπόθε-ση μέχρι την Μπρυζ και αλλού, μαςδίνει ένα πλήρες σκηνικό για τη Γη-ραιά Ήπειρο της εποχής. Οι χαρακτή-ρες του, Γερμανοί, Εβραίοι και Ρώσοι,ανακυκλώνουν στερεότυπα και προ-καταλήψεις, κάνοντας ακόμα πιο ξε-κάθαρους τους λόγους της ναζιστικής«επιτυχίας».

Σε όποια λογοτεχνική κατηγορία κιαν συγκαταλέξουμε τη Ρόζα του Τζό-ναθαν Ραμπ (ιστορικό μυθιστόρημα,αστυνομικό θρίλερ, ψυχολογικό δρά-μα), στο τέλος είναι απλώς μια καλήιστορία με ενδιαφέροντες χαρακτήρεςκαι ένα μοναδικό περιβάλλον. Και, στοτέλος, αυτό είναι συχνά το μόνο πουέχει σημασία.

Κουλαφέτη Iλιάνα

AΓΓΛOΠAΘEIΣ

Εγγλέζικα εν έμαθεςτριάντα χρόνια στο σχολείον. Mα ποθαυμάζεσαι αγγλικά, ουάου!Τζιαι ξητιμάζεις, οh, shit!Φιλοσοφάς, …anyway…τζιαι σιαιρετάς, πάι πάι… Mπάααι!Eν λλίον;(Σόρι α!)

AΓΓΛOEΛΛHNIKA KYΠPOY

l Μπαξ και αποφασίσω κάτι, θα το κά-μω!l Στείλε του, σιορ, ένα σφαξ που μάσιε-σαι με τα μηνύματα.l Είπεν μου ο γιατρός πως έχω μύκηδες.l Έβαλεν τον κομπρεσόρον του άκκοντι-σιον πας στην βεράνταν δίπλα μας τζιαιέρκουνται οι αφηνιάσεις πάνω μας.l Ήταν μια χαρά ο γέρος εχτές τζιαι σή-μερα είπαν μας πως έπαθεν πνευματι-κόν ίδρυμαν.l Ούλλη μέρα βαστά το ριμόκκοκκον τζι-αι αλλάσσει μας τα προγράμματα. l Mεν γοράσεις κολόνιαν. Πιάννουμεν στοαεροδρόμιον που τα μπούττι φρι.l Τηανίζω τους μια χαρά πατατούδες τζι-αι όι θέλουν πατατούδες που τα μπού-τις.

APXAIOEΛΛHNIKA KYΠPOY

l Ανδρών τε και γυναικών τε πάσα γητάφος.l Ή ταφ ή επιταφ.

KAΘHMEPINEΣ KOYBENTEΣ KYΠPOY

l Αρωτώ σε εσέναν, κυρία Πόπη μου, πουείσαι εξπείρια. l Εκάμαμεν κάτι γυμναστικές μες στηνθερμόαιμην την πισίναν θαύμα.l Ο άγγονάς του εν κκολιφλάουερ ακ-κάουντας.l Eν δασκάλα ειδική, έμαθεν τζιαι κά-μνει τους τζιαι ψυχοκυνηγετικήν.l Eν να με πάρει στο Tρίκκης Ππάλαςνα γιορτάσουμεν το γιουνιβέρσιτυ τουγάμου μας.

2014 KAΘIEPΩΣH NEΩN EOPTΩN

l ΔEYTEPA THΣ KAΘAPAΣ: Γιορτά-ζουν οι πλαστικοί χειρουργοί που κόφ-κουν την μούττην της.l TA ΦΩTA: Γιορτάζουν οι πολιτικοί πουμας άλλαξαν τα φώτα.l TΩN ANAPΓYPΩN: Γιορτάζει όλος ολαός.l TOY AΓIOY ABEPKIOY: Γιορτάζει ηΕυρωπαϊκή Ένωση που απαγόρευσε τησύλληψη των αμπελοπουλιών.l TOY MYΣTIKOY ΔEIΠNOY: Γιορτά-ζουν όσοι μας τα έφαγαν όλα και δεν τοπήραμε είδηση.l TOY ΠAPAΛYTOY: Γιορτάζει η Βουλή. l TOY TYΦΛOY: Γιορτάζουν οι ψηφο-φόροι.l THΣ ANAΛHΨEΩΣ: Γιορτάζουν οιτράπεζες.l THΣ METAMOPΦΩΣΕΩΣ TOYΣΩTHPΟΣ: Γιορτάζουν όσοι υποσχέθη-καν να μας σώσουν και άλλαξαν πρόσω-πο.

ΔIKH MAΣ EYXH ΓIA TO 2014

l Είθε να καθιερωθεί ως Εθνική μας Εορ-τή η 17η Σεπτεμβρίου:

Tης Σοφίας, Πίστεως, Αγάπης και Ελπί-δας. AMHN.

T.K.

Η άλληΈνωσιςΗ άλληΈνωσις

Βιβλιοπαρουσίαση: Ρόζα

Εx libris Ευρωπαϊκή Λύση –έχει περιεχόμενο,

μόνο αν το διεκδικήσεις.

Είναι και πολιτικά βουλητικό, βο-λουνταριστικό, το θέμα. Όπως τα«ξωτικά» των χαΐνηδων που υπάρ-χουν μόνο αν τα πιστεύεις. Οι κυ-βερνώντες τη θέλουν, την επεδίω-ξαν ποτέ, διεκδίκησαν κάποιο πε-ριεχόμενο σε αυτήν, είδαν την ευ-ρωπαϊκή μας ταυτότητα με όρουςδιεκδίκησης κι όχι απλώς διατίμη-σης των πατατών μας; Ονομάζουντην ένταξή μας στην Ευρώπη ως«καταλύτη» για λύση, με την πα-θητικά «ανόη-τη» έννοια ότιη Ευρώπη θα«σπρώξει» ταπράγμα τα ,ότι η Τουρκίαθα «πιεσθεί»για λύση, κιόχι ότι η ευ-ρωπαϊκή μαςτ α υ τ ό τ η τ αορίζει δικαιώ-ματα που ου-δείς πολιτικόςέχει δικαίωμα να παραγράψει γιατον κύπριο, ευρωπαίο πολίτη τώ-ρα. Όπως ουδείς πολιτικός έχει τοδικαίωμα να αυτοκτονήσει αυτό τοκράτος, «ακυρώνοντάς» το με τησυνομοσπονδιακή διζωνική λύση,την παράδοση του τόπου στην ξέ-νη επικυριαρχία. Το «ήττα» δενγράφεται με «ζήτα», ώ θύτα!

Τ.Χ.

1325 Ιανουαρίου 2014

Από την παραγωγή του Έτους Καβάφη 2013

(διά την αντιγραφήν: Κώστας Δημητριάδης)

Νιόνιος�ΣτοκοφίσηςΗ Διαστροφή των Δελφών

Στων Δελφών το ευπορότατο Κέντρομαρμαρώνει η Μέλπω σαν δέντρομελετώντας λαμπρό Θεπακάκι,και η Ρωξάνη σκουφάκι φορείγεναμένο από το καβουράκιξεσκισμένο στην έρμη σκηνή.

* * *

Ντιντής�Μπούτρος�ΠαπουτσήςΗ λόξα των Νεμεσαίων

Είμ’ ο Μοιχάλιας, αοιδός. Σφετεριστής τελείως(με δόλο, ψεύδη και το θράσος μου) της ηδονής.Ή Αθηναίος, ή Βόρδωνας δεν βρίσκεται κανείςίσος μου, ή να με πλησιάζει καν. Είναι γελοίοςο Περεγρίνος με μανδύα χωρίς ραφή.Αν όμως σεις άλλα ζητείτε, ιδού κι αυτά σαφή.Ο ημιμαθής διδάσκαλος, ή όζουσα αλοιφή,το εις κάθε λόγο, εις κάθε τέχνη ριφιφί.

* * *

Κώτσος�ΜυοκυναγχάκηςΚαβαφική εορτή

Στους Δελφούς ξανακούστηκαν γόοι ιερεμιάδων.Ο Πιερότος εξύπνησε την ηχώ των Φαιδριάδων.Videos, Iphones, ex-Barberousse,

στης Φρόσως μας τον πόνοέδωσαν ιδιαίτερο, γελοιωδέστατο τόνο.Γέλως σφοδρός εκίνησε τ’ αλλοπρόσαλλα πλήθη.Κι όταν η πούγκα εγέμισε και ο θίασος διελύθη,κάτι έμεινε κι ετάρασσε την ιερή εκεί πέρασιγή. Ρωξάνη η λουλού γάβγιζε την εταίρα…

Πιο κάτω δημοσιεύουμε την εισαγω-γή στη μικρή ανθολόγηση των ποιη-μάτων του Κώστα Μόντη. Το βιβλια-ράκι αυτό θα κυκλοφορήσει δωρεάνκαι οι αναγνώστες μας μπορούν νατο προμηθευτούν από το βιβλιοπω-λείο ΓIAΛOYΣA, στην οδό EKTOPOΣ40, στην Παλιά Πόλη.

Η μικρή αυτή ανθολόγηση ποιημάτωντου Κώστα Μόντη τυχαία συμπίπτει μετο έτος ΚΩΣΤΑ ΜΟΝΤΗ. Εδώ και τρίαχρόνια σχεδιάζαμε αυτήν την έκδοσηγια να τιμήσουμε σε αυτήν τη σειρά τονμεγάλο μας ποιητή, αλλά δυστυχώς δενκατέστη μέχρι τώρα κατορθωτή η έκ-δοσή του. H λογική μας τότε και τώραήταν να βγάλουμε ένα μικρό βιβλιαρά-κι με κάποια από τα ποιήματά του,έστω και αν η ανθολόγηση είναι εντελώςυποκειμενική για να μπορέσει η νεο-λαία μας –και όχι μόνο– να έχει πρό-σβαση στη δημιουργία αυτού του τόσοσημαντικού ποιητή. Eίναι μεγάλο κρίμακαι μεγάλη θα έλεγα εθνική απώλειαπου οι συλλογές του Μόντη δεν βρί-σκονται στα βιβλιοπωλεία. Eίναι επί-σης τραγικό που ένας τόσο σημαντικόςποιητής είναι σχεδόν άγνωστος στο ευ-ρύτερο ελλαδικό κοινό.

O Κώστας Μόντης δεν είναι απλώςένας άλλος κύπριος ποιητής. Aκόμη καιόταν γράφει στη διάλεκτο, είναι πανε-θνικός, είναι οικουμενικός, είναι έναςαπό τους πιο σημαντικούς ποιητές πουέχουν γράψει στην ελληνική γλώσσα.Έπρεπε να είναι παντού – και στα σχο-λεία μας και στα πανεπιστήμιά μας καιστα βιβλιοπωλεία μας. Χωρίς τον Μό-ντη, ο Ελληνισμός θα έχανε αυτήν τηνομορφιά και αρμονία που συνθέτουν οιτοπικοί πολιτισμοί και οι αξίες, με τα

πανεθνικά και οικουμενικά ρεύματα τουανθρώπινου πολιτισμού. Όταν ο Μόντηςγράφει για «ελιές τζιαι τερατσιές πά-νω στον ρότσον τους», γράφει δημοτι-κό τραγούδι. Αλλάζοντας τες ελιές τζι-αι τες τερατσιές με πεύκα και με έλα-τα, το ποίημα σαν να γράφτηκε για τουςΗπειρώτες ή για τις φυλές των Ινδιάνωντης Αμερικής. Όταν ο Μόντης «λακω-νίζει», φυλάει, δηλαδή προστατεύει τιςλέξεις από τους λογής λογής εχθρούςπου καραδοκούν να μας αλλάξουν ταφώτα, είτε αλλοιώνοντας τη γλώσσα καιτον πολιτισμό μας είτε σκλαβώνοντάςμας κυριολεκτικά είτε σκλαβώνοντάςμας με τα μνημόνιά τους. Kι όταν ο

Μόντης αμολά λέξεις και λέξεις πολλέςστα γράμματά του, δεν το κάνει για ναπουλήσει κάποια ποιητική μαγκιά, αλ-λά για να τραγουδήσει τον καημό τηςφυλής μας, να πει τα βάσανά μας καινα μας λυτρώσει από τους κακούς δαί-μονες του εθνικού μας βίου. Γίνεταιένας σύγχρονος ραψωδός, γνωρίζονταςπολύ καλά τον κόσμο του και τον κόσμογύρω του.

Aς ελπίσουμε πως με το βιβλιαράκιαυτό θα ξυπνήσουμε το ενδιαφέρον τωννέων ανθρώπων μα και των Ελλαδιτώννα γνωρίσουν τον μεγάλο αυτόν ποιητήτου ελληνικού έθνους.

EKΔOΣEIΣ AIΓAION

Θκιάολε, εν ημπορώ να τον θωρώ τούτον τονΣαββάκην. Φακκά μου.

Σκατόσσιυλλοι.

Η άλληΈνωσιςΗ άλληΈνωσιςΚΕΙΜΕΝΑ ΚΕΙΜΗΛΙΑ - KΩΣTAΣ MONTHΣ

Η ΣΚΡΟΦΑ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙl Είδα τον νέο πρόεδρο του Δ.Σ. τουΘΟΚ Γιάννη Τουμαζή κουρεμένο (κυ-ριολεκτικά και όχι με βάση τις απο-φάσεις του ανίκανου του μάστρουτου). Επιτέλους, απαλλάγηκε απ’ αυ-τήν την τόσο αντιαισθητική αλογο-ουρά. Φυσικά, η κοτσίδα αντικατό-πτριζε τη γενικότερη αντίληψή τουγια τα πολιτιστικά: βλέπω μια δηθε-νιά στο εξωτερικό, τη μεταφυτεύωστην Κύπρο και μοιάζει τόσο μα τό-σο γελοία.l Εννοείται πως ο κ. Τουμαζής δενέγινε και Μπραντ Πιτ με το που έκο-ψε την αλογοουρά. Πόρρω απέχει.l Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Φρέ-ντερικ σου λέει! Κρίμα που ο πολύςκόσμος αγνοεί πως το μεγαλύτερομέρος του διδακτικού προσωπικούτου εν λόγω «Πανεπιστημίου» διο-ρίζεται κατευθείαν από τον ιδιοκτή-τη με αντικειμενικά κριτήρια συμ-φεροντολογισμού και όχι από τη δια-δικασία η οποία προβλέπει εκλογήκαι αξιολόγηση από εκλεκτορικό σώ-μα. Αυτά είναι για τα προσχήματα.l Πολλούς καθηγητές του Πανεπι-στημίου Φρέντερικ έχουν τα νέα δι-οικητικά συμβούλια των ημικρατικώνοργανισμών. Τυχαίο;l Φονικές απιστίες κάνει ο ΜηνάςΤίγκιλης στο θέατρο. Τι μπούρδαήταν αυτό το έργο που παρουσίασετελευταία; Ό,τι είναι οικονομικό δενείναι απαραιτήτως και καλό, αγα-πητέ μου!l Χαράς ευαγγέλια για τον Βαρνά-βα Κυριαζή που εμφανίζεται δικαι-ωμένος από την απόφαση του Ανω-

τάτου Δικαστηρίου να ακυρώσει τονδιορισμό του Παπαγεωργίου από τηθέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντήτου ΘΟΚ. Γνωστό τοις πάσι βέβαιαότι ο Γιώργος Παπαγεωργίου ήτανένας τυχάρπαστος που δεν μπορού-σε να τεκμηριώσει δεκαετή πείρα στοθέατρο ούτε να παρουσιάσει σχετικάακαδημαϊκά προσόντα. Ακέφαλος,λοιπόν, ο ΘΟΚ.l Πολυκέφαλος ο ΘΟΚ. Διοικείταιαπό τον θεατρολόγο άνευ πτυχίων,από τη δηλητηριώδη σύζυγο τουπρώην διευθυντή και από ένα μάτσοάλλους φαρισαίους.l Τελικά, ο ΘΟΚ δεν θα κλείσει λό-γω οικονομικών προβλημάτων, αλλάλόγω της μωροφιλοδοξίας εκείνωνπου τον απομυζούν.l Βάσει προσόντων τη θέση θα έπρε-πε να καταλάβει η Έλενα Παπαδο-πούλου ασυζητητί.l Η σκανδαλοποιός Ελένη Νικήταεξακολουθεί να σπέρνει οικονομικέςατασθαλίες με ό,τι ανακατευτεί. Κρί-μα γιατί τελευταία το δύσμοιρο«Παιδικό Μουσείο Κύπρου» βρέθη-κε χρεωμένο με 5.000 ευρώ εξαιτίαςτων ηλίθιων πρωτοβουλιών της.l Φυσικά, κατάφερε η εν λόγω κυρίανα βάλει τα πλείστα μέλη της επι-τροπής κρατικών βραβείων θεάτρουστο βρακί της και να καταφέρει ναπεράσει τις απόψεις της για Μεστά-να (όταν γίνει ηθοποιός αυτός εγώθα πάρω Νόμπελ στην πυρηνική φυ-σική), Χριστοδουλίδη και άλλους.l Αν δεν τα πήρε από το Ένα σί-γουρα θα δούμε δραματοποιημένη

ποίηση Δάφνης Νικήτα προσεχώςστον «Άλλο χώρο».l «Μια ζωή την έχουμε», σε σκηνο-θεσία Κωνσταντίνου Ρίπου, είπε πρώ-ην μέλος του Διοικητικού Συμβουλί-ου του ΘΟΚ.l Η Ελένη Νικήτα γράφει κείμεναγια τα έντυπα της Πινακοθήκης τουΙδρύματος Λεβέντη προς 100 ευρώέκλαστο (είναι για κλάσιμο). Προ-φανώς η Λουκία Λοΐζου Χατζηγα-βριήλ Πολυμίξερ δεν τη θέλει, αλλά ηΝικήτα –όπως και ο διάβολος– έχειπολλά ποδάρια.l Πάει και η Ολυμπία από το Υπουρ-γείο Παιδείας. Γιατί κάτι μου λέειπως το Υπουργείο Γεωργίας της πά-ει πολύ καλύτερα;l Όπως είπε και κάποια ύπαρξη γιατη νέα Γενική Διευθύντρια τουΥπουργείου Παιδείας, «She is a lady»(κατ’ αντιδιαστολή με την Ολυμπία).l Βραβεία μαντάμ μαντάμ μαντάμ(που λέει και ο Μουζουράκης) Φι-γκαρό της Χρονιάς: Μετά την ερμη-νεία ως Μπλανς Ντυμπουά, ψηφίζωγυναίκα ηθοποιό της χρονιάς τηνΑνδρέα Τηλεμάχου.

H Σκρόφα

ΦΑΣΟΥΛΙ ΤΟ ΦAΣOYΛIAΔEIAZEI TO ΣAKOYΛI

Δανείζομαι τον τίτλο από άρθρο τουφίλου μου Σωτήρη Kακίση, ο οποί-ος σε άρθρο του με το ίδιο τίτλοαναφέρεται στους νέους έλληνες πο-δοσφαιριστές,όπως είναι οΣπανουδάκηςτης Μπαρτσελό-να και ο Δώνηςτης Γιουβέντους,οι οποίοι ως νέ-οι, ο ένας 15ετών και ο άλ-λος 17, φεύγουνγια την Ευρώπη,αδειάζοντας μεαυτόν τον τρόπο την Ελλάδα απότα μεγάλα ταλέντα της.

Tο ρητό του Kακίση ισχύει πια καιγια τις τσέπες μας και για τα απο-θέματα της αξιοπρέπειάς μας. Λίγολίγο αδειάζουν τις τσέπες μας, ταταμεία μας, τις συντάξεις μας καιμαζί μ’ αυτά τη δυνατότητά μας ναζήσουμε με αξιοπρέπεια και ελπί-δα για το μέλλον.

Aς ελπίσουμε μόνο ν’ αδειάσει καιη YΠOMONHμας και να αρχί-σουμε να αντι-δρούμε στις κλε-ψιές των λωπο-δυτών και να τακάνουμε όλα λί-μπα. Tότε θαδείτε πως φα-σούλι το φασού-λι γεμίζει ξανά

το σακούλι, μόνο που αυτήν τη φο-ρά ας προσέξουμε ποιανού τα σα-κούλια θα γεμίσουμε.

14 25 Ιανουαρίου 2014Πρέπει να παραδεχτείς

την ανωτερότηταν των σκύλ-λων, κύριε Σπύρο. Δεν βλέ-πεις ότι οι σσιύλλοι γέμισαν

και το Προεδρικό πια;

vasosftohopoullos.wordpress.com

Η άλληΈνωσιςΗ άλληΈνωσις ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ωραία που είναι την αυγή,όταν γλυκοχαράζει

Γράφει ο Χρίστος Πέτρου

Καζαντζίδης ή Μπιθικώτσης;

l Το θολωμένο μου μυαλό Καζαντζί-δης ή Κράτησα τη ζωή μου Μπιθικώ-τσης; Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ή Ιω-άννης Καντακουζηνός;l Στις φάμπρικες της Γερμανίας Κα-ζαντζίδης ή Ας ήτανε αληθινό Μπιθι-κώτσης; Ντοστογιέφσκι ή Τολστόι;l Έξω ντέρτια και καημοί Καζαντζί-δης ή Γωνιά γωνιά σε καρτερώ Μπι-θικώτσης; Άγιος Γεώργιος ή Άγιος Δη-μήτριος;

Από το 1453 και μετά η φυσική μαςκατάσταση είναι Καζαντζίδης. Πώς…και Μπιθικώτσης. Ποιος δεν θέλει ναπετά ένα μέτρο πάνω απ’ τη γη; Καιοικουμενικός είναι ο Ελληνισμός, δενείπε κανείς το αντίθετο. Ωστόσο, ξα-ναλέμε ότι μετά το 1453 αυτή η ολοέ-να και εντεινόμενη στροφή προς τα μέ-σα (που αυτή είναι –μας αρέσει δενμας αρέσει– η πραγματικότητά μας)είναι συνθήκη καθαρά καζαντζιδική.Απ’ την άλλην, κάποιες φορές ο Μπι-θικώτσης ακούγεται σαν αυτό το «στα’22, στη γειτονιά μας στη Σμύρνη, πε-νήντα μέτρα απ’ το σπίτι μας η φωτιάκαι οι Τούρκοι, η μάνα μου φώναζε ότιαν δεν διπλώσουμε τα ρούχα δεν πά-με πουθενά. Μην πουν οι σκύλοι ότ’είμαστε γύφτοι…». Καταλάβατε; Η με-γαλοσύνη την ώρα της ταπείνωσης. Ημεγαλοσύνη, Μπιθικώτσης δηλαδή. ΟΚαζαντζίδης είναι απόδειξη του ότιυπάρχουμε εδώ. Ο Μπιθικώτσης είναιαπόδειξη του ότι υπάρχουμε και πα-ραπέρα. Για να πιάσουμε, όμως, το πα-ραπέρα, πρέπει πρώτα να πιάσουμετο εδώ. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότιθα συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Η άλω-ση ακόμη υφίσταται. Είμαστε λαός βα-θιά ταπεινωμένος, βαθιά πονεμένος.Άρα Καζαντζίδης. Όμως, μετά το 1453,υπήρξε και το 1821 και το έπος του’40, και η ΕΟΚΑ. Εκρήξεις και τινάγ-ματα. Μπιθικώτσης δηλαδή. Ως εκ τού-του: Καζαντζίδης με δόσεις Μπιθικώ-τση. Εγώ αυτό νομίζω.

Γράφει η Έφη Δούση

Γιατὶ βαθιά μου δόξασα καὶ πίστεψα τὴ γῆκαὶ στὴ φυγὴ δὲν ἅπλωσα τὰ μυστικὰ φτερά μου,

μὰ ὁλάκερον ἐρίζωσα τὸ νοῦ μου στὴ σιγή,νὰ ποὺ καὶ πάλι ἀναπηδᾶ στὴ δίψα μου ἡ πηγή,

πηγὴ ζωῆς, χορευτικὴ πηγή, πηγὴ χαρά μου…Γιατὶ ποτὲ δὲ λόγιασα τὸ πότε καὶ τὸ πῶς,

μὰ ἐβύθισα τὴ σκέψη μου μέσα στὴν πάσαν ὥρα,σὰ μέσα της νὰ κρύβονταν ὁ ἀμέτρητος σκοπός,

νὰ τώρα πού, ἡ καλοκαιριὰ τριγύρα μου εἴτε μπόρα,λάμπ᾿ ἡ στιγμὴ ὁλοστρόγγυλη στὸ νοῦ μου σὰν ὀπώρα,

βρέχει ἀπ᾿ τὰ βάθη τ᾿ οὐρανοῦ καὶ μέσα μου ὁ καρπός!...Γιατὶ δὲν εἶπα: «ἐδῶ ἡ ζωὴ ἀρχίζει, ἐδῶ τελειώνει…»

μὰ «ἂν εἶν᾿ ἡ μέρα βροχερή, σέρνει πιὸ πλούσιο φῶς…μὰ κι ὁ σεισμὸς βαθύτερη τὴ χτίση θεμελιώνει,

τὶ ὁ ζωντανὸς παλμὸς τῆς γῆς ποὺ πλάθει εἶναι κρυφός…»νὰ πού, ὅ,τι στάθη ἐφήμερο, σὰ σύγνεφο ἀναλιώνει,

νὰ ποὺ ὁ μέγας Θάνατος μοῦ γίνηκε ἀδερφός!...Άγγελος Σικελιανός

(από τον Λυρικό Βίο, Ίκαρος 1966)

Σε πρώτο ενικό πρόσωπο, ο ποιητής,ταυτιζόμενος με τον αφηγητή, αρχί-ζει να υφαίνει το λυρικό του μανιφέ-στο. Εισάγοντας σε κάθε στροφή ένααιτιολογικό «γιατί», έρχεται να απα-ντήσει με ένα δεικτικό «να που», βιώ-νοντας το μυστήριο της ύπαρξης. Στοπρώτο «γιατί» ο ποιητής δοξάζει τηγη, αποκαλύπτοντας την αρραγή σχέ-ση μαζί της, μια σχέση που προϋπο-θέτει από τη μια το ρίζωμα του νουκαι από την άλλην το ξόρκισμα τηςφυγής, προκειμένου να αποκαλυφθείχορευτικά η ζωή. Στο δεύτερο «για-τί», απορρίπτοντας την αιτιοκρατία και το λογοκρα-τούμενο παρόν, αναζητά τον σκοπό της ύπαρξής του,βυθίζει τη σκέψη του σε κάθε ώρα και απολαμβάνειτον καρπό της βίωσης. Στο τρίτο «γιατί» καταργείτα όρια και κατακτά την πληρότητα μέσα από τις

φαινομενικές αντιθέσεις. Για τον εξομο-λογούμενο ποιητή η ζωή «ούτε αρχίζειούτε τελειώνει», η βρόχινη μέρα δωρί-ζει απλόχερα φως και ο σεισμός θεμε-λιώνει εκ νέου την πλάση. Το σικελιανόβιοθεωρητικό μανιφέστο δεν προσφέρειμόνο μια αισιόδοξη λυρική σύνθεση, αλ-λά μια δοξαστική κατάφαση της ζωής,μια διακηρυκτική υπέρβαση μέσω τηςοποίας ο θάνατος και η ζωή συναιρού-νται σε απόλυτη ενότητα. Για τον γεν-ναίο Έλληνα, η ζωή, η γνώση και ο τρό-πος ο ποιητικός συμπορεύονται οργανι-κά σε έναν παλμό. Ολόκληρο το «Γιατί

βαθιά μου δόξασα» δεν αποτελεί απλώς «έναν αξιω-ματικό ορισμό του λυρισμού», αλλά την αληθινή στα-θερά που θα ’πρεπε να κανοναρχεί τη ζωή του ορα-ματιστή νέο-Έλληνα.

Έφη Δούση

«Γιατί βαθιά μου δόξασα»… Τα τρία επαναστατημένα «γιατί» του Σικελιανού

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Για το αγόρι μου...

«Όταν η σχέση μας με τον θεμέλιο λίθοτου ελληνικού πολιτισμού, τα ομηρικάέπη, περιορίζεται στην προβληματικήδιδασκαλία τους στο γυμνάσιο και σεχαλαρά συνδεδεμένες με τα πρωτότυ-πα κείμενα καλλιτεχνικές μορφές, όπωςη χολιγουντιανή ταινία με τον ΜπραντΠιτ, ένα εγχείρημα που διερευνά τη σχέ-ση της αρχαίας τέχνης του ραψωδού μετη σύγχρονη σκηνική αφήγηση και κα-ταφέρνει να αποδείξει την ανυπέρβλη-τη και ανεξάντλητη αξία του ομηρικούέπους, δεν μπορεί να κριθεί ως “μιαακόμη παράσταση”» (Ματίνα Καλτά-κη, Lifo).

Ο λόγος για την παράσταση της Ιλιά-δας του Ομήρου που σκηνοθέτησε οΣτάθης Λιβαθινός. Αρχικά ανέβηκε σταπλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών τον Ιού-νιο του 2013, μετά ξανά για δέκα πα-ραστάσεις τον Σεπτέμβρη στο θέατροΠειραιώς 260, έπειτα τον Οκτώβριο γιαδύο επιτυχείς παραστάσεις στο ΕθνικόΘέατρο Ολλανδίας και, τέλος, τον Νο-έμβριο στο προσφάτως ανακαινισμένοΔημοτικό Θέατρο Πειραιά. Αναμένεταιστους επόμενους μήνες και άλλος κύ-κλος παραστάσεων.

Η σκηνική απόδοση του ομηρικούέπους βασίζεται στη βραβευμένη μετά-φραση του Δημήτρη Μαρωνίτη (εκδ.Άγρα) και διαρκούσε περί τις πέντεώρες (μαζί με τρία διαλείμματα). Πα-ραδόξως και παρά τη μεγάλη της διάρ-κεια, η παράσταση δεν έκανε κοιλιά,καθώς ο Λιβαθινός και η καταπληκτικήτου ομάδα των 15 ηθοποιών-ραψωδώνφρόντισαν, με την αξιοποίηση των δια-

φόρων σκηνικών αντικειμένων για τηναπόδοση των σκηνών μονομαχίας (χρή-ση καρεκλών, τραπεζιού, παλτών, γρα-βάτας κτλ.), τον τρόπο που η μουσικήεμπλούτιζε και συμπλήρωνε τη σκηνικήδράση, αλλά και τις έξοχες ερμηνείεςτων ηθοποιών, να κρατούν άσβεστο τοενδιαφέρον του θεατή.

Το σκηνικό από μόνο του δημιουρ-γούσε μια πολύ επιβλητική ατμόσφαι-ρα. Εξαιρετική ήταν η χρήση του νερούπου συμβόλιζε την ακτή στην οποία ήτανδεμένα τα πλοία των Αχαιών, αλλά καιη λειτουργικότητα των κοστουμιών πουήταν αναγκαία, αφού οι ηθοποιοί έπαι-ζαν περισσότερους από έναν ρόλο.

Από τους 15 πολύ καλούς ηθοποιούς,ξεχώρισαν ο Δημήτρης Ήμελλος πουέπαιζε τον Αγαμέμνονα (παρ’ όλο που

ο Αγαμέμνονας του Ήμελλου φάνηκεπολύ πιο ξευτιλισμένος και γελοίος απόαυτόν του Ομήρου), ο Γιώργος Χριστο-δούλου που έπαιζε τον ωκύμωρο Αχιλ-λέα, αλλά και ο Χρήστος Σουγάρης πουπαρουσίασε έναν Δία να κινεί τα νή-ματα με εξαιρετική ακρίβεια.

Θα μπορούσα εύκολα να πω ότι ηΙλιάδα ήταν από τις καλύτερες παρα-στάσεις της χρονιάς και ταυτοχρόνωςμία παράσταση που η αξία της ξεπερ-νά τη σκηνική της παρουσία. Ο Λιβα-θινός πρωτοπόρησε, δείχνοντάς μας πώςμπορεί ένας ηθοποιός να μετατραπείσε ραψωδό ο οποίος σχεδόν αυτοσχε-διάζοντας μας αφηγείται μιαν ιστορία.Πώς αντιλαμβανόμαστε τον πόλεμο, τισημαίνει τελικά ήρωας και δη ομηρι-κός, ποιος νικά και ποιος ηττάται; Ηπαράσταση μας δηλώνει ξεκάθαρα αυ-τό που λέει το ομηρικό κείμενο: οι ητ-τημένοι δεν διακρίνονται από τους νι-κητές, αλλά αυτό που έχει σημασία εί-ναι να τιμάς και να σέβεσαι τον εχθρόσου και, αφού επέλθει η απώλεια, νατον συγχωρείς. Γι’ αυτό και η τελευ-ταία σκηνή της παράστασης είναι τόσοβαθιά συγκινητική: ο Αχιλλέας γέρνειστον ώμο του γέροντα Πριάμου. Ο πρώ-τος έχει χάσει τον Πάτροκλο και ξέρειότι σύντομα έρχεται η σειρά του. Ο δεύ-τερος πενθεί τον προσφάτως χαμένο γιοτου, Έκτορα, και συνειδητοποιεί ότι ηπτώση της Τροίας πλησιάζει. Ένα κα-ταπληκτικό φινάλε σε μία πραγματικάκαλή παράσταση!

Νικολέττα Παναγιώτου

ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣΤΑΘΗ ΛΙΒΑΘΙΝΟΥ

15ΔΗΚΟ ΑΚΕΛ ΔΗΣΥ ΠΟΥΛΑΤΕ ΤΟ ΝΗΣΙ - ΣΑΣΤΕ ΤΙΣ ΒΑΛΙΤΣΕΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΚΕΛΙ25 Ιανουαρίου 2014

Η άλληΈνωσιςΗ άλληΈνωσις

Ο Αναγνώστης και η Στήλη του εκτρέπονται Επιμέλεια: Χάρη Ν. Σπανού

Με ορισμένα βιβλία μάς συνδέουν μικρέςπεριπέτειες. Μια σειρά από γεγονότασυμβαίνει να οδηγούν τον αναγνώστηστην επιλογή ενός βιβλίου.

Τα συμβάντα αυτά κάποτε μοιάζουννα «προσδένονται» στο ίδιο το βιβλίο,να δημιουργούν μια ειδική συγγένειαανάμεσα στον αναγνώστη και το βιβλίο.

Δυνητικά, ένας επιμελής αναγνώστηςθα μπορούσε να γράψει στο χαρτί και νασυνδέσει ή να προσκολλήσει αυτήν τηναφήγηση, σαν πρόλογο, στο βιβλίο (στοδικό του αντίτυπο του βιβλίου). Υποψιά-ζομαι ότι οι περισσότεροι αναγνώστεςδεν κοινοποιούν ποτέ σε κανέναν τις «πε-ριπέτειές» τους με τα βιβλία. Τις θεω-ρούν πολύ ιδιωτικές.

Αρκετοί ελεύθεροι αναγνώστες έχουνκι άλλες παραξενιές που αφορούν τηνεπιλογή των βιβλίων. Κάποιοι επιλέγουντα προς ανάγνωσιν βιβλία με συστημα-τικό τρόπο – κατά συγγραφέα ή κατάείδος ή σύμφωνα με το θέμα ή την επο-χή ή συμβουλευόμενοι βιβλιοκριτικές.Άλλοι, μεταξύ τους και εγώ, εναλλάσ-σουν τις συνήθειές τους. Ενώ διαβάζουνπερί βιβλίων ή ακούν άλλους αναγνώ-στες ή ειδικούς, αφήνονται κάποτε ναδιαλέγουν τα βιβλία «διαισθητικά» ή«ανορθόδοξα». Παρακολουθείς μία συ-νέντευξη στην τηλεόραση και το μάτι σουαπομονώνει ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκηπου ευρίσκεται πίσω από αυτόν που μι-λά. Κρατιέσαι από τη χειρολαβή στο λε-

ωφορείο και σου αποσπά την προσοχήένας συνεπιβάτης απορροφημένος με έναβιβλίο. Αυτή η εν μέρει ανορθόδοξη δια-δικασία προσομοιάζει με μιαν άλλην, τα-ξιδιωτική: όταν επισκέπτομαι άγνωσταμέρη ή πόλεις, προηγουμένως μελετώ δυοτρεις οδηγούς, έπειτα αφήνομαι σε μιανπεριδιάβαση, η οποία, σε κάποιες περι-πτώσεις, με έχει οδηγήσει σε καταπλη-κτικούς τόπους (καφενεία, εστιατόρια,χώρους με ζωντανή μουσική, τοπία, απο-μονωμένες παραλίες, αρχαιολογικούς χώ-ρους).

Κάποτε, λοιπόν, η όσφρηση μας οδηγείσε ονειρεμένους τόπους ή βιβλία…

Ποίηση, λοιπόν, του Χάρη Βλαβιανού:

31.Σε αντίθεση με τον Ελύτηεσύ δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ούτε δυο

λουλούδια.Μόνο το άρωμα του ήχου τους φαίνεταινα σε μαγεύει.Πώς άλλαξε η φύση μες στα χρόνια! Ευτυχώς κάποια πράγματα ισχύουν ακό-μη:οι γάτες μισούν το νερό, λατρεύουν ταψάρια.(Αυτή η διαπίστωση θα άρεσε και στονΧούσσερλ,τον οποίον ο καλός μαθητής Μάρτιν,κ.λπ., κ.λπ.,ξέχασε… να μνημονεύσει στην αφιέρω-ση του βιβλίου του, κ.λπ., κ.λπ.,«es mußte so sein», κ.λπ., κ.λπ., και η συνέντευξη στο Spiegel κατάπτυ-στη, κ.λπ., κ.λπ.)Oπως σωστά είπε ο Λέβι, «ο καθένας εί-ναι ο Εβραίος κάποιου άλλου». Πίσω από τον Οθέλλο κρύβεται πάντοτεένας Ιάγος.

Επομένως γιατί τρίβεις τα μάτια σου;Γλύψε την πληγή σου και sei ruhig!36.Oπως είπε ο Σταντάλ, οι τέλειες γυναί-κεςείναι για τους άντρες που δεν έχουν φα-ντασία.Κατ’ επέκταση το τέλειο ποίημαγια όσους δεν αντέχουν να δουν τις ρυ-τίδες κάτω από το μακιγιάζ.Εσύ βέβαια πιστεύεις ότι αληθινή ποίη-ση σημαίνειτα μάτια να είναι διαρκώς υγράκαι να γράφεις κρατώντας στα χέρια χαρ-τομάντηλα.Λες και μπορεί κάποιος να παίξει ένακοντσέρτο βιολιούή να σμιλεύσει ένα άγαλμα αν τα χέριατου τρέμουν από συγκίνηση.Αλλά τα ψεύτικα ποιήματα, όπως και ταfaux bijou,μοιάζουν πάντοτε πιο λαμπερά, πιο πο-λύτιμα.Επομένως τα ποιήματά μου δεν είναι γιασένα ma chérie.Εσύ ποθείς «αβυσσαλέα πάθη» και «ζο-φερά σκοτάδια»κι εγώ το μόνο που έχω να σου προσφέ-ρω είναι τη λέξη adieu. (Χωρίς εισαγω-γικά).

Χάρης Βλαβιανός, ΣΟΝΕΤΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ,

«Apologia pro vita et arte mea», εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2011

1.

Σουρής Τελακρής (Souris Delacrise)

Κατάργησις

Επειδή καιρούς το Έθνος δυστυχίας διατρέχει,επειδή ελπίς καμία δεν υπάρχει κατ’ αυτάς,επειδή και το Ταμείον εις δαπάνας δεν αντέχει,καταργούμεν αρμοστείας και αυτούς τους αρμοστάς.Διατάσσομεν αμέσως εις την Νήσον να ’λθουν όλοι,και αφήνομεν μονάχα τον εν Βακιγχαμοπόλει.

Επειδή ο κόσμος όλος από φόρους εφορτώθη,επειδή δεν τους σηκώνει και η ράχη των Κυπρίων,επειδή και ο Γρουστόφκιας και η πατρίς εχαντακώθημε εκρήξεις και ελπίδας φρούδας φυσικών αερίωνκαι επειδή εφυγαδεύθη εκ της πούγκας μας το χρήμα,τριδιπλούμεν τους εμμέσους και αμέσους παραχρήμα.

Επειδή στας θέσεις όλας απαιτούνται και προσόντα,καταργούμεν και τας θέσεις, τας μικράς και ανωτέρας,και προστάζομεν καθ’ έναν μισθωτόν διαλαθόντα,να εργάζεται δι’ όλης της νυκτός και της ημέραςδίχως καν σέντι να παίρνει… καταργούμεν δε προσέτικαι το δίκαιον, ακόμη και το… άδικον ρουσφέτι.

Καταργούμεν δημοσίας Κλινικάς και Ιατρεία,καταργούμεν τα Σχολεία, καταργούμεν και αστυνόμους,καταργούμεν προς τοις άλλοις τα περίπυστα πορνεία,καταργούμεν τους πλατείς μας τους αυτοκινητοδρόμους,καταργούμεν τελωνεία, καταργούμεν και πλατείας,καταργούμεν και τας τόσας περιττάς δενδροφυτείας.

Καταργούμεν και τους Δήμους, καταργούμεν και Επαρχεία,καταργούμεν πρωτευούσης τα Φοιτητοδιαφθορεία,κυβερνητικά προς τούτοις Καταστήματα του Κράτους,καταργούμεν και καμπόσους δημοσίους αποπάτους.Καταργούμεν αεροπλάνα και αερομεταφορέα,καταργούμεν κάθε κόστος, διά να είναι όλα ωραία.

Καταργούμεν τας μεγάλας και μικράς διοργανώσεις,καταργούμεν την Φρουράν μας, καταργούμεν και τα πλοία,καταργούμεν και τας γλίσχρας Πολιτιστικών πιστώσεις,

ελλαδίτας βαθμοφόρους και στρατιωτικήν θητείαν.Καταργούμεν τα μουσεία, θέατρα και εσπερίδας,καταργούμεν τας τραπέζας και πολλάς εφημερίδας.

Καταργούμεν τας δυνάμεις της ξηράς και της θαλάσσης,καταργούμεν τας εντόκους και ατόκους πληρωμάς,καταργούμεν τα ταμεία της Νησίδος μας συμπάσης,καταργούμεν δε και όλας τας εδώ οικοδομάςκαι επιτρέπομεν τους γόους μόνον το ΘΕ.ΠΑ.Κ. να άδειστο λαμπρόν φρενοκομείον Νίκου Αναστασιάδη.

2.

Κώστγια Μπούτρος Φαβάκης

Κυργιακός

«Ο Σάχης του Ιράν Μωχαμέδ Ρεζά Παχλαβή εδέχθη σή-μερον τον νέον πρέσβυν του Βασιλείου της Ελλάδος ειςΤεχεράνην κ. Χαράλαμπον Κυργιακόν διά την επίδοσιντων διαπιστευτηρίων αυτού. Mαθών δε ότι ονομάζεται

Κυργιακός, ο Βασιλεύς των Βασιλέων κατελήφθη υπόσφοδρού γέλωτος αποκριθείς: “Εξοχότατε κ. Πρέσβυ,όταν αποφασίσετε τι εκ των δύο προτιμάτε, παρακαλώεπανέλθετε δι’ ακρόασιν”. Ο δε πρέσβυς τυχών εξηγη-τών εδιδάχθη ότι εις γλώσσαν φαρσικήν αι του επωνύ-μου του τρεις συλλαβαί άλλα δηλούσιν, ήτοι η μεν Κυραιδοίον το πρόσθιον, η δε για την διάζευξιν ή η δε κός,τέλος, οπήν την οπισθίαν» (από την ειδησεογραφία τωναθηναϊκών εφημερίδων, 1958).

Τα ξέρω, ναι, τα νέα δρώμενά του·ενθουσιάστηκεν η Λευκωσία μ’ αυτά.Μιαν άλλη μέρα θα τα βιντεοσκοπήσω.Σήμερα δεν μπορώ γιατ’ είμαι κάπως σαλεμένος.

Απ’ τον Ευλαβιανό πιο δικτυωμένος είν’ βεβαίως.Όμως καλύτερος κι απ’ τον Ευαγενή; Δεν το πιστεύω.

Α, Νέλλη, τι Ευλαβιανός! και τι δοκίμια!και τι μικρότητες!… Νέλλη, ήμουν χθες –ο Ρήτσος το κατάφερε– κάτω απ’ του Κυργιακού τα χείλη.

Χώθηκα ανάμεσα στους Αθανάτουςπου σιωπηλοί ηκροώντο και εθαύμαζανκαι εκροτούσαν· πλην μη όντας ακαδημικόςτην φυσική φυσίωση δεν είχα της Κικίτσας –κ’ έγλειφα κάθιδρος και εμόρφαζα·κ’ εθρήνουν και εστέναζα και παθαινόμουν.

Α, μη χασκογελάς· πενήντα πέντε χρόνια, σκέψου –χειμώνα, καλοκαίρι, νύχτα, μέρα, πενήντα πέντεχρόνια πάνω σ’ ένα καλάμι ζει και εκφωνεί.Λίγο μετά που εγεννήθηκα εγώ –πενήντα επτά ετών,εσύ, θαρρώ, είσαι αρκετά νεότερή μου–,ενώ αχνοβύζαινα εγώ, φαντάσου το,ανέβηκεν ο Κυργιακός εις το καλάμικ’ έκτοτε μένει αυτού εμπρός εις την Καλλιόπη.

Δεν έχω σήμερα κεφάλι για τεκνά. –Πλην τούτο, Νέλλη, κάλλιο να το πειςπου ό,τι κι αν λεν οι άλλοι μελετηταί,εγώ τον παραδέχομαι τον Μοιχαλιόγια πρώτο της Σχολής μας ποιητή.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗΝ ΤΟΥ ΠΕΡΙΩΝΥΜΟΥ ΑΝΘΟΛΟΓΟΥ…Κύπρον, ου μ’ εχόρτασεν indeed…

(στη μνήμη του αξέχαστου δασκάλου μας Μίμη Σουλιώτη)

ENΩ�ΣIΣT ζ ι α ς γ ι ν ε ί τ ο γ α ί μ α ν μ α ς α υ λ ά τ ζ ι ι ν

Μα, ρε Σαββάκη μου, υποβιβάσαν σε στις μέσασελίδες, εβάλασιν άλλα

χτηνά να μιλούν...

Κόρη Έλλη, η Ένωσις είναι

ζωοπολυσυλλεκτική! Αγαπούμεν όλα τα χτηνάτου κόσμου, πλην φυσικά

τους... ξέρεις!

Έκτορος 40, Λευκωσία - Τηλ: 22433297, 22347522, 99541221ΤΑΒΕΡΝΑ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟΝ

Το ΑΙΓΑΙΟΝ χειμώνα - καλοκαίρι, όπως γράφει και το Beautiful People: Η πιο αξιόπιστη ταβέρνα της πρωτεύουσας. Μια γευστική εμπειρία με πα-ραδοσιακά εδέσματα και σωστά ψημένα κρεατικά, σε ένα παραδοσιακό,

κυπριακό σπίτι. Στα συν η φροντισμένη λίστα κρασιών που διαθέτει και ηκαλόγουστη εσωτερική αυλή για το καλοκαίρι.

www.facebook.com/EnotikonOinopneumatikonToAigaion

ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ κάθε Πέμπτη στην Ταβέρνα και κάθε Σάββατο στην Μπουάτ

KOYΠΟΝΙ ΕΚΠΤΩΣΗΣ

15% ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΔΥΟΑΤΟΜΑ MONO

Προσκομίζοντας ολόκληρο το από-κομμα αυτής της διαφήμισης κερδί-

ζετε 15% έκπτωση για δύο άτομα

ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ Για δεξιώσεις, γλέντια και

οικογενειακές συνάξεις

ζητήστε τις προσφορές

μας στο 99541221

32 ΧΡΟΝΙΑ

ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ

ΑΓΟΡΑ ΒΙΒΛΙΟΥΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΓΙΑΛΟΥΣΑ»

ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ Από τις 10:00 το πρωί μέχρι τις 2:30 το απόγευμα

Δωρεάν φαγητό και ποτάΚοπιάστε και φέρτε και τους φίλους σας

Mάμμα, να πάμεν στην Γιαλούσαν τηνΚυριακήν, θέλω να

κάμω πρότασην γάμουτου Σαββάκη.

Γιατί δεν γίνεται; Ο Σαββάκης είπεν

τα πάντα ρει!

Δεν γίνεται!

Έκτακτη συμμετοχή: Σαββάκης και Έλλη

TIBI 69 μ.X. KAI ΣTH ΛEMEΣO

Η σάτιρα TΙBΙ 69 μ.X. συνεχίζει

τις παραστάσεις της και τον Φεβρουάριο.

Στο Αντωνάκης Mπαρ κάθε Κυριακή στις 9:30

και κάθε Δεύτερα στη ΛEMEΣO

στο rock bar TEPEE στις 8:30. Μην τη χάσετε.