EΓIA Λ Σ IBAN - filmfestival.gr · περιοδικό κόμικς –και όχι μόνο...

24
MEΣH ANATOΛH, 1987, ΠPIN AΠO THN ΠPΩTH INTIΦANTA Σκηνή σε έναν από τους 60 παλαιστινιακούς καταυλισμούς προσφύγων που χτίστηκαν από τα Ηνωμένα Έθνη στη Μέση Ανατολή στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Στιγμιότυπο από την ταινία Άκαμπατ-Τζάμπερ: Είμαστε περαστικοί του Eγιάλ Σιβάν. MEΣH ANATOΛH, 1987, ΠPIN AΠO THN ΠPΩTH INTIΦANTA Σκηνή σε έναν από τους 60 παλαιστινιακούς καταυλισμούς προσφύγων που χτίστηκαν από τα Ηνωμένα Έθνη στη Μέση Ανατολή στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Στιγμιότυπο από την ταινία Άκαμπατ-Τζάμπερ: Είμαστε περαστικοί του Eγιάλ Σιβάν. EΓIAΛ ΣIBAN Eνας προκλητικός εβραίος κινηματογραφιστής για την Παλαιστίνη

Transcript of EΓIA Λ Σ IBAN - filmfestival.gr · περιοδικό κόμικς –και όχι μόνο...

MEΣH ANATOΛH, 1987, ΠPIN AΠO THN ΠPΩTH INTIΦANTA Σκηνή σε έναν από τους 60 παλαιστινιακούς καταυλισμούς προσφύγων που χτίστηκαν από τα Ηνωμένα Έθνη στη Μέση Ανατολή στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Στιγμιότυπο από την ταινία Άκαμπατ-Τζάμπερ: Είμαστε περαστικοί του Eγιάλ Σιβάν.

MEΣH ANATOΛH, 1987, ΠPIN AΠO THN ΠPΩTH INTIΦANTA Σκηνή σε έναν από τους 60 παλαιστινιακούς καταυλισμούς προσφύγων που χτίστηκαν από τα Ηνωμένα Έθνη στη Μέση Ανατολή στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Στιγμιότυπο από την ταινία Άκαμπατ-Τζάμπερ: Είμαστε περαστικοί του Eγιάλ Σιβάν.

EΓIAΛ ΣIBANEνας προκλητικός εβραίος κινηματογραφιστής για την Παλαιστίνη

ο μακρινό χίλια εννιακόσια ογδόντα κάτι, τοπεριοδικό κόμικς –και όχι μόνο…– Βαβέλ

δημοσίευσε σε συνέχειες μια ασπρόμαυρη ιστορίαενός πολύ επιδέξιου σχεδιαστή. Ήταν κωμικήιστορία, αλλά είχε μέσα της τα σπαράγματα μιαςτραγικότητας, ενός αδιέξοδου, ενός απειλητικούολοκληρωτισμού. Ο τίτλος της ιστορίας ήταν

επίσης αστείος: Ο τρελός στύτης. Ένας τύπος, ζωγραφισμένοςσαν καρικατούρα της αμερικανικής αντεργκράουντ σκηνής,υπέφερε από ακατάπαυστη στύση ενώ, ταυτόχρονα, τονκυνηγούσαν. Ήταν εποχή μύησης στις τέχνες, στα ρεύματα,στην πολυπλοκότητα και στην πολυσημία της ζωής... Για τον σχεδιαστή εκείνης της ιστορίας, πουπρωτοδημοσιεύθηκε το 1975, τον πασίγνωστο έως τότε στηΓαλλία Ζαν Ζιρό, ήταν το πείραμα μιας μετάβασης από έναείδος σε ένα άλλο. Άφηνε πίσω του τον παλιό, πετυχημένοπρωταγωνιστή των καουμπόικων ιστοριών που σχεδίαζε, τονΜπλούμπερι και, με μια παρέα φίλων, αναζητούσε νέοδημιουργικό στίγμα, πιο ανήσυχο, πιο μέσα στην εποχή,πειραματιζόμενος με το είδος της επιστημονικής φαντασίας.Προέκυψε έτσι ένας εκδοτικός οίκος και ένα περιοδικό, τοMetal Hurland, το οποίο μάλιστα έγινε η βάση για την ίδρυσητου αμερικανικού ομόλογου Heavy Metal, και ο δημιουργικόςπυρετός μετατοπίστηκε. Ως είδος, η επιστημονική φαντασία είναι, συχνά, σοβαρήαφορμή για τους συγγραφείς να μιλήσουν για δυστοπίες γιατις οποίες υπεύθυνη είναι η κατάχρηση εξουσίας αυταρχικώνηγετών είτε η κυριαρχία της μηχανής στην ανθρώπινη σχέση –συχνά, και τα δυο στοιχεία ταυτίζονται ή αλληλοενισχύονται.Στο Metal Hurland εκτός από επιδέξιοι μυθοπλάστες καιαντιαυταρχικά πνεύματα, ήσαν μαζεμένοι και μερικοίεξαιρετικοί σχεδιαστές. Ανάμεσά τους πιο ξεχωριστός,

ασφαλώς, ο Moebius. Τα επόμενα χρόνια το απέδειξε. Με τοκομψό στυλ του, ζωγράφισε σύνθετα κτιστά τοπία σεφανταστικούς κόσμους – ο αυταρχισμός των καθεστώτωντους, πάντως, μετεωριζόταν πάνω κι από το ντιζάιν τωνπόλεών τους. Το Ινκάλ, η διασημότερη κόμικς σειρά του (1981-89), που έφτιαξε με τη συνεργασία στο σενάριο του ΑλεχάντροΓιοντορόφσκι (οι μανιακοί του σινεμά έχετε σίγουρα δει τοHoly Mountain ή το Santa Sangre, που ο ίδιος σκηνοθέτησε),περιγράφει με αφηγηματική ελαφράδα και στοιχεία χιούμορτην επική ιστορία του χειρίστης κατηγορίας ντετέκτιβ ΤζονΝτιφούλ ο οποίος βρίσκει έναν γαλαξιακό κρύσταλλο καιπέφτει στη δίνη ενός εφιάλτη στον οποίο εμπλέκονταιτύραννοι, αστυνόμοι, διαγαλαξιακοί πολεμιστές, ανδρόγυναπρόσωπα, μέχρι και ένας παπαγάλος... Ταρώ, θρησκεία,ψυχεδέλεια, space opera, πολιτική, φράκταλς (ο Moebius είχεσπουδάσει μαθηματικά), όλα παίζουν το ρόλο τους στηνκατασκευή ενός από τα δημοφιλέστερα σήματα καλλιτεχνικήςελευθερίας και, ταυτόχρονα, πειθαρχημένης δημιουργίας του20ού αιώνα.Ο Moebius (τον οποίο ο Φελίνι θεωρούσε σημαντικότερο απότον πρωτοπόρο γάλλο πολιτικό γελοιογράφο Ονορέ ντεΝτομιέ) πέθανε στις 10 Μαρτίου σε ηλικία 73 ετών. Είχεπρολάβει να γίνει μύθος, cult, αντικείμενο λατρείας. Η συνταγήδεν είναι απλή. Ηταν ελεύθερος άνθρωπος, συστηματικός καιπολύ εργατικός καλλιτέχνης και, πρωτίστως, οπαδός τηςπολυπλοκότητας και της πολυσημίας της ζωής. Με άλλα λόγια,υπηρετούσε σύνθετες, πολύπλοκες στη γοητεία τους δομές,όχι συνθήματα. Μάλλον γι’ αυτό η απουσία του ορίζει μια μεγάλη απώλεια.Αλλά, πάλι, μπορεί να είναι η επισημοποίηση απώλειας τηςνεότητας – τότε που βρίσκαμε χρόνο για να κατακτήσουμε τοκαινούργιο, όσο περίπλοκο, όσο δύσκολο κι αν ήταν.

EDITORIALΤαρώ, ψυχεδέλεια, space opera, πολιτική...

τ

OΠAΔOΣ THΣ ΠOΛYΠΛOKOTHTAΣMoebius, To ταξίδι του Eρμή. Eικονογράφηση ενδεικτική του στυλ που υιοθέτησε ο γάλλος κομίστας τα χρόνια μετά τον Tρελό στύτη και την ίδρυση του περιοδικού Metal Hurland.

OΠAΔOΣ THΣ ΠOΛYΠΛOKOTHTAΣMoebius, To ταξίδι του Eρμή. Eικονογράφηση ενδεικτική του στυλ που υιοθέτησε ο γάλλος κομίστας τα χρόνια μετά τον Tρελό στύτη και την ίδρυση του περιοδικού Metal Hurland.

3 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

H εφημερίδα του Φεστιβάλ Kινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Eιδική έκδοση για το 14ο Φεστιβάλ Nτοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Nο 263 [14/3/2012]

Διευθυντής Σύνταξης: Hλίας KανέλληςAρχισυντάκτρια: Γκέλυ ΜαδεμλήΣύνταξη: Τίνα Αντωνάκου, Αγγελική Βέργου, Δημήτρης ΚερκινόςΑλεξάνδρα Κόλλια, Γιώργος Κρασσακόπουλος, Μαρία ΝαλτσατζιάδουΔήμητρα Νικολοπούλου, Nίκος Σμπιλίρης, Σοφία ΣταυριανίδουΈλενα Χρηστοπούλου

Yπεύθυνη αγγλικών σελίδων: Λίλυ ΠαπαγιάννηΦωτογράφος: Βασίλης Βερβερίδης (MOTIONTEAM) Kόμιξ: Tάσος Zαφειριάδης

Eκτύπωση: ΦIΛIΠΠOΣ - Eκδοτική Bορείου EλλάδοςAνάδοχος: ΓPAΦIKH EΠE

Φεστιβάλ Kινηματογράφου ΘεσσαλονίκηςYπεύθυνος σύμφωνα με το νόμο: Δημήτρης Εϊπίδης

O διευθυντής σύνταξης και οι συντάκτες της εφημερίδαςτου Φεστιβάλ εργάζονται χωρίς αμοιβή.

YΠOMNHMA TMHMATΩN

l OΨEIΣ TOY KOΣMOYl MIKPEΣ AΦHΓHΣEIΣl H KATAΓPAΦH THΣ MNHMHΣl ΠOPTPETAl KOINΩNIA KAI ΠEPIBAΛΛONl ANΘPΩΠINA ΔIKAIΩMATAl MOYΣIKHl EΛΛHNIKO ΠANOPAMAl EΓIAΛ ΣIBANl AΓΓEΛOΣ AMΠAZOΓΛOYl ΣYNANTHΣEIΣ...l DOCVILLEl DANISH DOCSl BALKAN FOCUSl ΠAPAΛΛHΛEΣ EKΔHΛΩΣEIΣ

Από τον Hλία Kανέλλη

4 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

ήθελα να δοκιμάσω στην πράξη πώς είναι νασυναρμολογείς ένα διαφορετικό υλικό. Ηπρώτη μου ταινία γυρίστηκε σε ένα μέροςπου είχα ήδη φωτογραφίσει στο παρελθόν(το Άκαμπατ-Τζάμπερ...). δεν σας κρύβω ότι,επιπλέον, ήθελα να δω πώς είναι να δουλεύειςκαι για την ισραηλινή τηλεόραση: είχα μιαπολύ μικρή εμπειρία από τον Tύπο τη δεκαε-τία του 1970, όταν ήμουν έφηβος, και μουείχε τραβήξει το ενδιαφέρον η δημοσιογρα-φία. Ξεκίνησα να κάνω ντοκιμαντέρ και μεδιάθεση να ασκήσω κριτική στην επίσημη δη-μοσιογραφία. δεν με ενδιέφερε να στρογγυ-λεύω τις απόψεις μου, δεν ήθελα να παρι-στάνω το διπλωμάτη. Eκτός των άλλων,επεδίωκα να κάνω κριτική στην αντίληψη τουχρόνου την οποία έχουν τα τηλεοπτικά ρε-πορτάζ. Ξέρετε, στο ντοκιμαντέρ δεν είναιόπως στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Στο ντοκι-μαντέρ είμαστε πάντα πριν ή μετά από το γε-γονός. Το γεγονός από μόνο του, δηλαδή, δενέχει σημασία, σημασία έχει η ερμηνεία του.Τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ εισβάλλουν σε μιαχρονική στιγμή, και μετά φεύγουν. δεν αφή-νουν το χρόνο να κυλήσει.

Οπότε δεν σας ενδιαφέρει η «αποφασι-στική στιγμή» της φωτογραφίας; Το ντοκι-μαντέρ είναι υπόθεση παρατήρησης σε βά-θος χρόνου;

ένει μόνιμα στο Παρίσι. O ισραηλινόςσκηνοθέτης, συγγραφέας και ακαδημαϊκόςπου τιμάται στο 14ο ΦεστιβάλΝτοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης έχει γίνειπολλές στο παρελθόν στόχος κριτικής απότη χώρα του, τόσο από το επίσημο κράτος

όσο και από επιφανείς διανοουμένους, όπως οσκηνοθέτης του Shoah Kλοντ λανζμάν ή ο φιλόσοφοςaλέν Φινκελκρότ, για τη στάση του απέναντι σεεπίμαχα πολιτικά ζητήματα: στην αντιμετώπιση τωνπαλαιστίνιων προσφύγων (Άκαμπατ-Τζάμπερ: είμαστεπεραστικοί), στο ισραηλινό εκπαιδευτικό σύστημα(Ίζκορ, σκλάβοι της μνήμης), στο συλλογικό τραύμα τουΟλοκαυτώματος ή και του Ψυχρού Πολέμου (ΟΣπεσιαλίστας, Για την αγάπη του λαού), στην ιδέα ενόςαμιγώς εβραϊκού κράτους. H τελευταία ταινία τουΚοινό κράτος κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα της στηΘεσσαλονίκη και, με την ευκαιρία, ο Εγιάλ Σιβάναπαντά και στις επικρίσεις που έχει δεχθεί, σε μιασύντομη συζήτηση μέσω διαδικτύου, λίγο πριν από τοmasterclass που θα παραδώσει αύριο Πέμπτη 15/3,στις 11:00 στην αίθουσα Τζων Κασσαβέτης.

Επισκεφτήκατε το Φεστιβάλ ΝτοκιμαντέρΘεσσαλονίκης πέρσι, με την ταινία σαςΓιάφα, ο μηχανισμός του πορτοκαλιού. Eίχατεξεκινήσει ήδη γυρίσματα για το Κοινό κρά-τος;δεν θυμάμαι σε ποιο σημείο πρωτοξεκίνησανα δουλεύω για την ταινία Κοινό κράτος. Ξεκι-νήσαμε με την ομάδα μου να γράφουμε τοβιβλίο, που κυκλοφορεί μαζί με το DVD, αλλάστην πορεία σκέφτηκα να εικονοποιήσω αυ-τές τις «δυνητικές συζητήσεις» με το εύρηματου split screen, μιας οθόνης χωρισμένης σταδύο. aισθανόμουν ήδη ότι το βιβλίο μετατρε-πόταν σε εργαλείο πολιτικής σύγκρουσης.Στην αρχή ήθελα να συμπεριλαμβάνει μιασειρά συνεντεύξεων, μετά άλλαξα γνώμη,ύστερα πάλι σκέφτηκα ότι θα μπορούσε ναείναι ένα είδος πρακτικής άσκησης, όπου θαμπορούσαν να ακολουθήσουν κι άλλοι άν-θρωποι. Γι’ αυτό και στον τίτλο προσέθεσα σεπαρένθεση το νούμερο 1. Πρώτο μέρος. Μπο-ρεί το δεύτερο μέρος να γραφτεί από εμέναή κι από κάποιον άλλο.

Δουλεύατε για χρόνια ως φωτογράφος.Πώς περάσατε στις κινούμενες εικόνες; Mα είναι προέκταση της δραστηριότητάς μουως φωτογράφου. Αναγνώριζα τους περιορι-σμούς της ακίνητης εικόνας, ήξερα ότι η συγ-γραφή είναι ταυτόσημη της στατικότητας, κι

eηη ΠAΛAIΣTινη ΕιΝΑι ΕΝΑΣ ΤΟΠΟΣ

E Γ ι Α λ Σ ι b a nσυνέντευξη στην Γκέλυ Μαδεμλήσυνέντευξη στην Γκέλυ Μαδεμλή

mιΣΤΟριΑ, μνημη, ιδΕΟλΟΓιΑ

5 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

Kάθε γλώσσα διαθέτει τουλάχιστον τρεις λέ-ξεις που αναφέρονται σε μια παρόμοια πράξη:βλέπω, κοιτάζω, παρατηρώ. Μου αρέσει πουχρησιμοποιείτε την τελευταία. Νομίζω πως,στον κινηματογράφο, οι τρεις εκδοχές διαφο-ροποιούνται ως προς το χρόνο και ως προςτο μέγεθος του κάδρου. Το ντοκιμαντέρ νο-μίζω ότι παίζει με τα όρια αυτών των τριώνλέξεων, αυτών των τριών «βλεμμάτων». Μεαπασχολεί πολύ και το πώς, πριν από την γέ-νεση οποιασδήποτε γλώσσας, ενυπάρχουν ει-κόνες μέσα στη γλώσσα.

Αποδέχεστε τον όρο «κινηματογραφικήγλώσσα»; Στους ακαδημαϊκούς κύκλους εί-ναι μια μόδα το να αντιμετωπίζονται όλατα πράγματα ως γλώσσα ή ως κείμενα... Συμφωνώ απολύτως και, όχι, δεν δέχομαι τονόρο, όπως δεν δέχομαι και την αντίληψη πωςαπό τη στιγμή που είμαστε φορείς μιας γλώσ-σας δικαιούμαστε να νιώθουμε πιο κοντά σταπράγματα που αυτή περιγράφει. Για μένα οκινηματογράφος είναι στάση ζωής, όχιγλώσσα, και η πραγματική ουσία του βρίσκε-ται στο μοντάζ.

Στις ταινίες σας συναντάτε πολλούς αν-θρώπους με τους οποίους δεν μοιράζεστεκαν το ίδιο αλφάβητο. Αισθάνεστε ωστόσοπως μιλάτε κάποια άλλη, κοινή, γλώσσα;Αγγίζετε ένα βασικό ζήτημα που σχετίζεται μετην ουσία της πραγματικότητας και της ανα-παράστασης της πραγματικότητας. Συγκεκρι-μένα, η ταινία μου Εθνική οδός 181, όπου μετον Μισέλ Χλεΐφι περιηγούμαστε τις πατρίδεςμας, νομίζω πως προέρχεται από το χτίσιμομιας ορισμένης, σύνθετης γλωσσικής κοινό-τητας. Θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμεαυτή τη γλώσσα «κοινή»; Ναι, γιατί το κοινήδεν σημαίνει αναγκαία ειρηνική.

Ποια γλώσσα μάθατε στο σχολείο και πόσαπράγματα έχουν αλλάξει από την εποχήπου γυρίσατε το Ίζκορ;Με απασχολεί το ζήτημα της γλώσσας, γιατίσυνήθως παρουσιάζεται ως συμπληρωματικότης εικόνας. Γεννήθηκα στη λατινική Αμερική,οπότε από το σημείο μηδέν της ύπαρξής μουέπρεπε να μιλάω δυο γλώσσες, μια ιδιωτική,που ήταν τα ισπανικά, και μια δημόσια, ταεβραϊκά, και μάλιστα τα εβραϊκά της υψηλήςκοινωνίας. aυτή η διπλή ταυτότητα μού φαι-νόταν φυσική. Βέβαια, όταν πρωτοπήγα σχο-λείο, όπως μου είπαν πολύ αργότερα οι γονείςμου, αρνιόμουν να μιλάω εβραϊκά, και οι δά-σκαλοί μου έπρεπε να απομνημονεύσουν με-ρικές λέξεις στα ισπανικά για να με καθοδη-γήσουν. Σε ό,τι αφορά τα σχολεία της χώρας,τίποτα δεν άλλαξε πραγματικά από τότε. Hεβραϊκή κοινωνία σήμερα έχω την αίσθησηότι παραδόθηκε οριστικά στο ρατσισμό, οεθνικιστικός λόγος αναπαράγεται ακόμα πιοέντονα και περιστρέφεται ακόμα γύρω απότη θυματοποίηση των Εβραίων. Οι μαθητέςεπισκέπτονται όχι μόνο τα λεγόμενα «ιερά»μέρη, αλλά ακόμα και τα κατεχόμενα στη Χε-βρώνα.

H έξαρση του εθνικιστικού λόγου, που επι-σημαίνετε, όμως είναι ίδιον μόνο των Ισ-ραηλινών; Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείςτο ίδιο, π.χ., για τους Παλαιστίνιους, ή καιγια άλλες χώρες του πλανήτη;Σε πολλά μέρη διαβλέπω τις εντάσεις και τιςαντιθέσεις που υποκινεί η οχύρωση πίσω απότην εθνική ταυτότητα. Στους ισραηλινούς,ωστόσο, βλέπω κάτι πολύ πιο βαθύ, πρωτο-γενές. iσχυρίζομαι λοιπόν ότι το κράτος τουισραήλ είναι κάτι σαν την αβανγκάρντ ενόςνέου κύματος εθνικισμού. Mε εντυπωσιάζεικαι η περίπτωση της Ελλάδας. Πολλοί στηχώρα σας εκφράζονται θετικά για τους Πα-λαιστινίους, την ίδια στιγμή που το επίσημοκράτος παίζει το ρόλο διπλωμάτη, διαμεσο-λαβητή ανάμεσα στο ισραήλ και τον δυτικόκόσμο. Υποθέτω ότι γι’ αυτό η αιτία είναι οι-κονομικοί λόγοι. nομίζω όμως ότι ισχυρότε-ρος παράγων είναι η αποκαλούμενη ιουδαι-οχριστιανική ταυτότητα.

Eισπράξατε ποτέ αρνητική κριτική από Πα-λαιστίνιους;Η σχέση μου με τους Παλαιστίνιους είναι πε-ρίπλοκη. Πολλές φορές, με πλησίασαν θεατέςγια να μου πουν ότι κάποια ταινία μου τουςσυγκίνησε, προσθέτουν μάλιστα ότι κάνω «πα-λαιστινιακές ταινίες. δεν συμφωνώ, βεβαίως.Θα έλεγα ότι κάνω ταινίες για την Παλαιστίνη.H Παλαιστίνη είναι για μένα ένας τόπος, κι όχιένα κράτος. Είναι η γη. Από την άλλη, πολλοίνομίζουν πως τους εκπροσωπώ, αισθάνονταιόμως αμήχανα όταν κατανοούν ότι ανήκω σεμια κουλτούρα διαφορετική απ’ τη δική τους.Σε γενικές γραμμές όμως, περισσότεροι Πα-λαιστίνιοι παρά ισραηλινοί υποστηρίζουν τηδουλειά μου.

Σε πολλές ταινίες σας αξιοποιείτε πλάνααρχείου. Eίναι δύσκολη η πρόσβασή σαςσε αυτό το υλικό;Η πρόσβαση στο υλικό είναι δύσκολη για δύολόγους. Στον Σπεσιαλίστα, π.χ., που χρησιμο-ποιήθηκαν στιγμιότυπα από τη δίκη του Άιχ-μαν, το υλικό για περισσότερα από 30 χρόνιαήταν στα αζήτητα. Eκτός από τα κομμάτια πουέπρεπε να επιλεγούν, όμως, ίσως πιο σημαν-τικό ήταν το θέμα των πνευματικών δικαιω-μάτων, που ήταν ακριβά. Σε ποιον ακριβώςανήκαν τα τεκμήρια εκείνης της δίκης; Όχιπάντως στο επίσημο ισραηλινό κράτος, άραστην ανθρωπότητα, αλλά σε μια ιδιωτική εται-ρεία. Η εταιρεία αυτή ήθελε να διατηρήσει τημνήμη αλλά όχι να συγκεντρώσει ιστορικάτεκμήρια - και για μένα η σχέση ιστορίας καιμνήμης είναι ζήτημα ιδεολογίας. Στην περί-πτωση της Γιάφας, πάλι, είχαμε άλλες δυσκο-λίες. Τα περισσότερα πλάνα στην πραγματι-κότητα δεν έχουν το πορτοκάλι κεντρικόθέμα. aντίθετα, το μοτίβο αυτό εμφανίζεταισυμπτωματικά. Σήμερα περιηγούμαστε σεαρχεία με τη βοήθεια λέξεων-κλειδιών. Eμείςόμως δεν ψάχναμε για λέξεις, αλλά για εικό-νες. Νομίζω αυτό είναι ένα ζήτημα που θααπασχολήσει ολοένα και περισσότερο τηνεποχή μας, στην οποία κυριαρχούν τα αρχεία.

Πώς καταλογογραφούντα τα αρχεία, ποιοι καιπώς την πληροφορία που έχουν συγκεντρώ-σει; Οι πληροφορίες που φαίνεται να ξεχωρί-ζουν είναι αυτές που εξυπηρετούν την κυ-ρίαρχη ιδεολογία του εκάστοτε κοινωνικούπλαισίου. Για μένα λοιπόν ο σκηνοθέτης ντο-κιμαντέρ είναι εκείνος που κατεξοχήν δημι-ουργεί ένα αρχείο. Ή μάλλον, εκείνος πουφροντίζει να αποδομήσει ένα αρχείο εις τα εξων συνετέθη για να φτιάξει ένα καινούριο.

νομIζΩ ΠΩΣ ΣΤΟ ντοΚι-μΑντEρ ΕiΜΑΣΤΕ ΠAντΑ ΠριΝ Ή μΕτA το ΓΕΓΟΝOΣ. το ΓΕΓο-νOΣ ΑΠOΜOΝΟ ΤΟΥ ΔΕν EΧΕι ΣΗΜΑΣiΑ

ΣΕ ΓΕνιΚEΣ ΓρΑΜΜEΣ ΠΕριΣΣο-τΕροιΠΑλΑιΣΤι-ΝιΟιΠΑρAιΣρΑΗλιΝΟiΥΠοΣτηρι-ζοΥν τη δΟΥλΕιaΜΟΥ

l MAR 14/3 15:45

Γιάφα, ο μηχανισμός του πορτοκαλιού

l OLY 15/3 17:00 - MAR 18/3 15:45

Κοινό κράτος, δυνητική συζήτηση (1)

l MAR 15/3 20:30 - ZAN 17/3 18:00

Για την αγάπη του λαού

l MAR 14/3 22:00 - CAS 18/3 15:00

Ο σπεσιαλίστας, το πορτρέτο ενός σύγχρονου εγκληματία

l CAS 14/3 20:00

Εθνική οδός 181: Θραύσματα ενός ταξιδιού σε Παλαιστίνη-Ισραήλ–Βορράς

ριν από μερικές ημέρες άνοιξεένας νέος κύκλος βίας στηΜέση Ανατολή. Το σκηνικό εί-ναι γνώριμο: η ισραηλινή αε-ροπορία πραγματοποιεί επι-

δρομές στη λωρίδα της Γάζας,ενώ οι Παλαιστίνιοι της Τζιχάντ

ανταπαντούν με ρουκέτες που πλήττουντο νότιο ισραήλ. Ακόμη ένα επεισόδιο πουπροστίθεται στο βεβαρημένο ιστορικό αυ-τού που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε«Μεσανατολικό» και που, όπως και τα προ-ηγούμενα, θα ολοκληρωθεί κατά πάσα πι-θανότητα με κάποια εκεχειρία πριν δώσειτη θέση του στο επόμενο.

Η συνολική εικόνα, αυτή που συμβαίνεινα χάνεται πολλές φορές από τα μάτιαμας, δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιο-δοξίας. Η εποικιστική πολιτική που επι-

μένει να ακολουθεί η ισραηλινή κυβέρ-νηση Νετανιάχου παρά τις εκκλήσεις, οδιάλογος ανάμεσα στις δύο πλευρές πουέχει παγώσει σε κάποια αίθουσα τηςέδρας των Ηνωμένων Εθνών, οι προεδρι-κές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίουστις Ηνωμένες Πολιτείες, κάνουν την πο-λυδιαφημισμένη «λύση των δύο κρατών»να απομακρύνεται από την επικαιρότητακαι να αναζητά τη θέση της στην ιστορία.Κάπως έτσι, ο Μπαράκ Ομπάμα γίνεται οδεύτερος αμερικανός πρόεδρος μετά τονΜπιλ Κλίντον που χάνει ένα μεγάλο στοί-χημα – να πιστωθεί τη λύση ενός προ-βλήματος δεκαετιών.

Οι καλές προθέσεις λύγισαν απέναντιστην σκληρή πραγματικότητα, ο βολον-ταρισμός έγινε σκόνη από τις εξελίξεις.Ωστόσο, μπορεί να ακούγεται παράδοξο,

πάντως ο νέος κύκλος βίας δεν μαρτυράεπιδείνωση. Φανερώνει στασιμότητα.

Κι όμως, κάτι έχει αλλάξει. Το πρόβλημαέχει χάσει τη θέση του στην κορυφή τηςατζέντας της Μέσης Ανατολής ενώ δια-μορφώνεται μια νέα οπτική. Οι ωμότητεςτου καθεστώτος στη Συρία, το πυρηνικόπρόγραμμα του ιράν μετακινούν τονάξονα από τη λωρίδα της Γάζας και τηδυτική Οχθη. Το τελευταίο διάστημα,γράφει ο συγγραφέας Νταβίντ Γκρόσμανσε άρθρο του με το οποίο καλεί την κυ-βέρνηση της χώρας του να μην επιτεθείστο ιράν, ο Μπένζαμιν Νετανιάχου έχειπυκνώσει τις ομιλίες του. Για να συνεγείρειτο ακροατήριό του, ο ισραηλινός πρωθυ-πουργός ανατρέχει στο Ολοκαύτωμα καιστη μοίρα των Eβραίων. Είναι μια ρητο-ρική της καταστροφής και της Αποκάλυ-ψης, σημειώνει ο συγγραφέας, που μαςκάνει να αναρωτηθούμε εάν ο Νετανιά-χου διαχωρίζει τους πραγματικούς κινδύ-νους που απειλούν το ισραήλ από τιςσκιές των τραυμάτων του παρελθόντος.

Ασφαλώς, το ισραήλ απειλείται από τονφανατισμό της ηγεσίας του. Απειλείται,όμως, και από τον φανατισμό και τη μι-σαλλοδοξία των γειτόνων του. Παίρνοντας

το μέρος του δαβίδ στην άνιση μάχη μετον Γολιάθ, η δυτική κοινή γνώμη είχε εγ-κλωβιστεί σε μια μανιχαϊστική θεώρησητου ακανθώδους ζητήματος. Χρειάστηκανη θρησκευτική αστυνομία της Χαμάς στηλωρίδα της Γάζας για να αρχίσει να ξεφτί-ζει η παλαιστινιακή μαντίλα, οι τυφλές επι-θέσεις αυτοκτονίας και οι απειλές τωνσκληροπυρηνικών για μια νέα Tζιχάντ.

Χρειάστηκε, επίσης, να γνωρίσουμε τοισραήλ. Ή μάλλον το «άλλο» ισραήλ,εκείνο που καταδικάζει τον φανατισμόανεξάρτητα από την προέλευσή του, πουπιστεύει σε μια ειρηνική συνύπαρξη ηοποία θα βασίζεται στον σεβασμό τωνατομικών δικαιωμάτων χωρίς θρησκευ-τικές αστυνομίες. Αυτό είναι το ισραήλτου Γκρόσμαν και του Άμος Οζ, του κινη-ματογραφικού Λιβάνου και του Βαλς μετον Μπασίρ. Το ισραήλ που εξακολουθείνα φοβάται, αλλά παλεύει με τις ενοχέςτου και προσφέρει –έστω και διστακτικά–κλάδο ελαίας.

* Ο Περικλής Δημητρολόπουλος είναι δη-μοσιογράφος στην εφημερίδα Τα Νέα καιμέλος της συντακτικής επιτροπής του πε-ριοδικού των βιβλίων The books’ Journal.

6 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

π

TO TEIXOΣTο σύνορο μεταξύ Iσραήλ και λωρίδας της Γάζας.

Στη σημερινή μορφή του, ανακατασκευάστηκε το 2000-2001.

το ιΣρΑHΛ ΠEρΑ ΑΠO ΤΟΥΣ ΜyΘΟΥΣτου Περικλή δημητρολόπουλου*

7 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

πιβιώνοντας στις παραγκουπόλεις του κόσμου: αυτός είναιο επεξηγηματικός υπότιτλος της έκθεσης

φωτογραφίας που παρουσιάζει φέτος ως παράλληληεκδήλωση το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης,σε συνεργασία με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, και

εγκαινιάστηκε την Κυριακή 11/3 στο ΚέντροΣύγχρονης Τέχνης στο λιμάνι. Η παραγκούπολη, όπως επεξηγείπεραιτέρω ο ορισμός της οργάνωσης Un-HabiTaT του ΟΗΕ, είναι«η υποβαθμισμένη περιοχή μιας πόλης που χαρακτηρίζεται απότην έλλειψη ενός ή περισσότερου από τα ακόλουθα πέντε αγαθά:ασφαλής κατοικία, επαρκής ζωτικός χώρος, πρόσβαση σε πόσιμονερό, συνθήκες υγιεινής και ασφαλής διαβίωση». Οι Γιατροί ΧωρίςΣύνορα λειτουργούν προγράμματα σε περισσότερα από 20αστικά κέντρα ανά τον κόσμο, μεταξύ άλλων και σεπαραγκουπόλεις στη Ντάκα, στο Καράτσι, στο Γιοχάνεσμπουργκ,στο Πορτο-ο-Πρενς και στο Ναϊρόμπι. Η πρωτότυπη ιδέα για ένα σύνθετο έργο που θα παρουσιάζε τηνκαθημερινή διαβίωση σε αυτές τις περιοχές του πλανήτη ήτανπροϊόν της συνεργασίας της Darjeeling Productions και τουφωτογραφικού πρακτορείου noor, και σε αυτό συμμετείχαν οιβραβευμένοι φωτογράφοι του πρακτορείου Stanley Greene,Αlixandra Fazzina, Francesco Zizola, Jon lowenstein και Pepbonet. Στα δωμάτια της έκθεσης, που θα συνεχιστεί μέχρι και τις18 Μαρτίου, οι περισσότεροι άνθρωποι στις φωτογραφία κοιτούνευθαρσώς το φακό, ενώ οι άνθρωποι που κοιτούν τιςφωτογραφίες αναλογίζονται με φόβο τη ζωή εκτός κάδρου. Μετα λόγια της Μελίνας Σπαθάρη, υπεύθυνης του τμήματοςεπικοινωνίας των ΓΧΣ, ίσως «δεν μας επιτρέπεται πια ηαντιμετώπιση “ενός αόρατου ελέφαντα στο δωμάτιο”».

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓρΑΦιΑΣ URBAN SURVIVORS

ΣτιΣ ΠΑρΑΓΚοΥΠοΛΕιΣe

Την Παρασκευή 16 Μαρτίου, στις 10.00, στο Ολύμπιον, θα πραγματοποιηθεί μια επιπλέον δωρεάν προβολή της ταινίας Με λένε Στέλιο, του Γιάννη Κασπίρη (47΄), για τους μαθητές των σχολείων ειδικής αγωγής Θεσσαλονίκης.SCHOOL Day

ΠAPATHPHTHΣ...Eπισκέπτης περιηγείται την έκθεση

με φωτογραφίες-στιγμιότυπα από την υποβαθμισμένη καθημερινότητα πόλεων όπως η Nτάκα, το Kαράτσι, το Nαϊρόμπι...

8 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

Ιδρύσατε το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαν-τέρ του Άμστερνταμ το 1988. Πώς πήρατεαυτή την απόφαση; Ήμουν συντονίστρια του Festikon, ενός φε-στιβάλ εκπαιδευτικού χαρακτήρα, και στοπλαίσιο της δουλειάς μου είχα την ευκαιρίανα δω πολλά υπέροχα ντοκιμαντέρ. Η Ολλαν-δία είναι μια χώρα με μεγάλη παράδοση στοείδος (αντίθετα με ό,τι ισχύει για τις ταινίες μυ-θοπλασίας) κι η αρχική μου ιδέα ήταν να ξεκι-νήσω ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στο είδοςαυτό.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, η Ευρώπηπερνούσε ένα στάδιο μεταμόρφωσης – έναχρόνο αργότερα θα έπεφτε το τείχος τουΒερολίνου... Ποιες είναι οι ανησυχίες και ηβασική μέριμνα μιας τόσο μεγάλης διορ-γάνωσης σήμερα; Όπως και τότε, που είχαμε επισκέψεις από πολ-λούς σκηνοθέτες χωρών του ανατολικούμπλοκ οι οποίοι ήθελαν να δείξουν ταινίες πουείχαν κρυμμένες στα συρτάρια τους, έτσι καιτώρα παρουσιάζουμε ταινίες που ασχολούνταιμε την Αραβική Άνοιξη (στο iDFa TV). Νιώ-θουμε δηλαδή την ευθύνη να παρουσιάσουμεδουλειές που εγείρουν ερωτήματα κοινωνικήςκαι πολιτικής φύσεως και απασχολούν όλη τηνανθρωπότητα. δείχνουμε κατά βάσιν «δημι-ουργικά ντοκιμαντέρ», όπως αποκαλούμε τιςταινίες που έχουν πιο έντονα στοχαστικό χα-ρακτήρα κι είναι εγγενώς διαφορετικά από ταδημοσιογραφικά ρεπορτάζ.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αλλαγή που πα-ρατηρήσατε στο χώρο με το πέρασμα τουχρόνου; Πέρα από τον τομέα της τεχνολογίας, έχει ση-μειωθεί τεράστια αλλαγή στο χώρο της πα-ραγωγής. Το 1988, το είδος κόντευε να εκλεί-ψει, όπως είχαν εκλείψει οι δεινόσαυροι.Σήμερα υπάρχουν περισσότερα χρήματα, πε-ρισσότερα εξειδικευμένα φεστιβάλ, ακόμα καιμεγάλα φεστιβάλ όπως των Καννών, που συμ-περιλαμβάνουν ντοκιμαντέρ στο πρόγραμμάτους. Tα ντοκιμαντέρ, επίσης, έχουν μεγαλύ-τερη διανομή σε κινηματογραφικές αίθουσες.

Πολλοί ντοκιμαντερίστες εκεί έξω γυρίζουνντοκιμαντέρ παρά την οικονομική κρίση(ίσως και εξαιτίας αυτής). Ωστόσο τα εμ-πόδια στην κυκλοφορία κεφαλαίων στηνπολιτιστική βιομηχανία γίνονται μεγαλύ-τερα, ακόμα και στην Ολλανδία. Πώς τα κα-ταφέρνετε;

Όπως πάντα, το iDFa θα συνεχίσει να παλεύειγια να βρίσκει τρόπους να προβάλλει τις ται-νίες του. Ευτυχώς, τα ντοκιμαντέρ δεν είναιτόσο ακριβά όσο οι ταινίες μυθοπλασίας ή οιπαραγωγές θεάτρου και χορού. Το μόνο πουχρειάζεσαι είναι μια κάμερα κι έναν καλό αφη-γητή της ιστορίας.

Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο υπο-είδος ήμια εθνική κινηματογραφία που να σας εν-διαφέρει περισσότερο αυτό τον καιρό; Η προσοχή όλων μας είναι στραμμένη στη δα-νία, την Ελβετία και την Αυστρία.

Μια δανέζικη ταινία, Ο Πρέσβης, που προ-βάλλεται στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ-σαλονίκης, ήταν η ταινία έναρξης του 24ουIDFA. Είχατε μια μικρή περιπέτεια πριν απότην προβολή της στο Άμστερνταμ...Είχαμε κάποια προβλήματα με τον Ολλανδόεπιχειρηματία που εμφανίζεται στην ταινία,γιατί το συγκεκριμένο φιλμ είναι γυρισμένο μεκρυφή κάμερα.

Θα θέλατε να απευθύνετε κάποιο μήνυμαή χαιρετισμό στον κόσμο του Διεθνούς Φε-στιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης;Ελπίζω πως, παρά την οικονομική κρίση, οι έλ-ληνες σκηνοθέτες θα μπορέσουν να συνεχί-σουν τη σκληρή, καλή δουλειά.

ταν ίδρυσε το διεθνέςΦεστιβάλ ΝτοκιμαντέρΆμστερνταμ πριν από ένατέταρτο του αιώνα, δεν ήτανδιαφορετικό μόνο το τοπίο τηςκινηματογραφικήςβιομηχανίας, η τεχνολογία των

οπτικοακουστικών μέσων, το κύκλωμαπαραγωγής και διανομής και η ροή τηςπληροφορίας, αλλά και η ίδια η αντίληψητου ευρύτερου κοινού για τον ορισμότου είδους. Η διευθύντρια του iDFa, απότις μεγαλύτερες διοργανώσεις για τοντοκιμαντέρ ανά την υφήλιο, συνετέλεσεκι αυτή με τη δραστηριότητά της στηναλλαγή του τοπίου. Η Άλλυ nτέρκςτιμάται στο 14ο Φεστιβάλ ΝτοκιμαντέρΘεσσαλονίκης για το σύνολο τηςδουλειάς της, σε ειδική εκδήλωση στοχώρο της Αγοράς, στην αίθουσαExcelsior του ξενοδοχείου Ηλέκτρα, τηνΠέμπτη 15/3, λίγο μετά την ομιλία πουθα δώσει στο πλαίσιο του Market Talks.Στο λόγο που είχε εκφωνήσει στηνεπίσημη έναρξη του 24ου iDFa τονπερασμένο Νοέμβριο, σημείωνε πως ταντοκιμαντέρ είναι πλέον πιο καυτά κι απ’το τρίπτυχο «Sex, Guns & Rock’n’Roll».λίγες μέρες μετά την έναρξη του δικούμας φεστιβάλ, μας εξηγεί το γιατί.

Η δ ι Ε ΥΘ y Ν Τ ρ ι Α ΤΟ Υ i D Fa Γ I A T I Σ TA I N I E Σ T E K M H P I Ω Σ H Σ

ΝΤΟΚιΜΑΝΤΕρ; ΟΠΩΣSEX, GUNS & ROCK’N’ROLL

ο ΕΛΠIζΩΠΩΣ ΠΑρa ΤΗΝ ΚρIΣη, οι EλλΗΝΕΣ ΣΚηνο-ΘEτΕΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧi-ΣΟΥΝ THΣΚΛηρH, ΚΑλHΔοΥΛΕιA

H AΛΛY NTEPKΣ

ΠΑΓΚΟΣΜιΑ ΗΜΕρΑ DOX BOX 16 Μαρτίου 20.00, ΑΚΜΗ Η Nτιάνα Eλ Tζεϊρούντι και ο ΌργουαNιράμπια, δύο από τους ιδρυτές του Φε-στιβάλ Ντοκιμαντέρ Dox Box στη Συρία,θα παρουσιάσουν στο κοινό της Θεσσα-λονίκης δύο ντοκιμαντέρ, το Step By Step,μια εμβληματική ταινία μικρού μήκους(22') του βετεράνου σκηνοθέτη OυσάμαMοχάμαντ που γυρίστηκε το 1978, και τοTournesols, μια ακόμα μικρού μήκουςενός νέου Σύριου σκηνοθέτη που αυτοα-ποκαλείται Προσωρινά Ανώνυμος, σε μιαδιπλή προβολή με ελεύθερη είσοδο. Πρό-κειται για μια πρωτοβουλία του DOX BOXπου δεν μπορούν να πραγματοποιηθείστη Συρία εξαιτίας της τρέχουσας πολιτι-κής κατάστασης στη χώρα και διοργανώ-νεται σε διάφορες χώρες σε τακτά χρο-νικά διαστήματα.

a λ λ Υ Ν Τ Ε ρ Κ Σσ υ ν έ ν τ ε υ ξ η σ τ η ν Γ κ έ λ υ Μ α δ ε μ λ ή

υριακή και σχόλη – πώς είπατε;Το Φεστιβάλ είναι απίκο και εγ-καινιάζει πρωί πρωί την έκθεσητων Γιατρών Χωρίς Σύνορα

«Urban Survivors» σε ένα γεμάτοΚέντρο Σύγχρονης Τέχνης στηΘεσσαλονίκη. Σοκαριστικές φω-

τογραφίες, εκκλήσεις για μια ανθρώπινη ζωή– ένα ποτήρι κρασί για να πάρουμε δυνάμειςκαι συνεχίζουμε.

n Ο τιμώμενος Άγγελος Αμπάζογλου αποδει-κνύει ότι έχει πηγαίο χιούμορ, αλλά και πολι-τική συνείδηση, μιλώντας εμπεριστατωμέναγια την επικαιρότητα. Το καλύτερο για μας; Οενθουσιασμός του για το Φεστιβάλ και τα καλάτου λόγια!n Η πολιτική φαίνεται πως ορίζει τη φετινήδιοργάνωση. Ο διάλογος που ακολουθεί μετάτις ελληνικές προβολές βγάζει σπίθες, το JustTalking ξεφεύγει τη δευτέρα (όχι παραδόξως)και αντί για σινεμά η κουβέντα αφιερώνεταιστην κρίση, και ενώ στον έξω κόσμο ασχο-λούνται με τα όπλα και τον Καρβέλα, ένας ισ-λανδός (ο ινγκβάρ Θόρισον του Ούτε κόκαλα,ούτε πέτσα) παραδίδει οικειοθελώς μαθήματαγια αντίσταση στην εξουσία κι ένας Αιγύπτιος(ο Καρίμ Ελ Χακίμ της Μισής Επανάστασης)μας παροτρύνει να ακολουθήσουμε το παρά-δειγμά τους. «Αφού το κατάφεραν οι Αιγύπτιοι,είμαι σίγουροι ότι κι οι Έλληνες μπορούν νατο κάνουν!»)n Ξεκίνησαν κι οι προβολές streaming καισυνδέθηκε το Ολύμπιον με Ηράκλειο, ρέθυ-μνο, λευκωσία, Πάτρα, Κέρκυρα μέσω του Λι-μανιού της ελπίδας. Νωρίτερα την ίδια μέρα, οσκηνοθέτης της ταινίας Μάγκνους Γκέρτεν δή-λωνε στη συνέντευξη Tύπου του με αφοπλι-στική απλότητα: «Υπάρχουν μερικοί άνθρω-ποι, οι οποίοι είναι λες και περιμένουν ένανντοκιμαντερίστα να κάνει ταινία τη ζωή τους».Την επόμενη μέρα, ο Στέλιος (του Με λένε Στέ-λιο) είναι παρών στην προβολή – ούτε έναμάτι δεν παραμένει στεγνό.n δεν ξέρεις πια τι να πρωτοπροσέξεις. Τιςηλικωμένες κυρίες που θαυμάζουν την αφίσατης Ολιγαρχίας στο φουαγιέ του Ολύμπιον, τονεθελοντή που μετρά παθιασμένος σε συνέν-τευξη τα χρόνια που δουλεύει στο φεστιβάλ,τους μαθητές από το Columbia ή το Αμερικα-

νικό Πανεπιστήμιο της Βουλγαρίας που τρέ-χουν δεξιά κι αριστερά στις ταινίες και τις εκ-δηλώσεις, τα εισιτήρια που αρχίζουν να εξαντ-λούνται με ανησυχητικούς (ή ενθαρρυντικούς,ανάλογα με το σε ποια πλευρά βρίσκεσαι)ρυθμούς, ή τον καταιγισμό από tweets καιposts σε sites. Σημειώνουμε απλώς μερικά απότα καλύτερα, αναμένοντας ακόμα πιο εντυ-πωσιακές φεστιβαλικές μέρες...

«Θέλω να πάω διακοπές στη Lakka beach.»«Από ένα φιλί στην απογοήτευση.» (Το φιλίτου Πούτιν)«Ότι πιο επίκαιρο είδα στο Φεστιβάλ. Τοπρόβλημα της μετανάστευσης σε Ελλάδα& ΕΕ.» (Η παγίδα του Δουβλίνου)«Να βλέπεις ταινία για το καθεστώς στοιράν και να σου φαίνεται καρμπόν Ελ-λάδα.»«Ντοκιμαντέρ καταγγέλλει τη δΕΗ. Σταμισά της προβολής κόβεται το ρεύμα. δια-δραστικό φεστιβάλ.»

«Τείνει να γίνει “κόλλημα” το Φεστιβάλ Ντο-κυμαντέρ φέτος! Μπράβο στους διοργα-νωτές! «Πιο ωραίo απο το κυριακάτικο χουζού-ρεμα είναι να ξυπνήσεις και να έρθεις στο#tdf14! Αντεεε ακόμη; :)»

«Ευχαριστώ τους ανθρώπους του φεστιβάλπου μου έδωσαν την ευκαιρία να παρευ-ρεθώ σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσεςκαι καθοριστικές συζητήσεις της ζωής μουστο Ηλέκτρα Παλλάς.»

Το λιμάνι της ελπίδας «συναισθηματικό, εν-τυπωσιακό το αρχειακό υλικό από τηνυποδοχή των διασωθέντων στη Σουηδία.»«Trans: Το λάτρεψα. Ας ελπίσουμε ότι θατο αποδεχτούν διεθνώς.»

«δεν έχω δει πιο σκληρή αρχή ντοκιμαντέραπό αυτή που είδα στην Κόκκινη νεράιδακαι το Άγιο Πνεύμα.»

«Το πιο απολαυστικό κομμάτι του φεστιβάλειναι τα Q&a με ολους τους σκηνοθέτες ναλαχταράνε να μας μιλήσουν για τις ταινίες.»«Aφανείς Ήρωες του Παναγιώτη Κουν-τουρά: μια νοσταλγική, γλυκιά, καταγρα-φική (κι όχι μόνο) ματιά στις καμπίνες τωναιθουσών... στους τεχνικούς που είναι κλει-σμένοι εκεί για να βλέπουμε εμείς ανα-παυτικά την όποια ταινία!»

9 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

ΣημΕιΩΣΕιΣ ΕΝΟΣ ΘΕΑΤΗτης Έλενας Χρηστοπούλου

κ

La (ΦΕΣΤι)VaLSE

Ω, TI KOΣMOΣ MΠAMΠA!Συνωστισμός στην έναρξη μιας ταινίας. H συνήθης καθημερινότητα του Φεστιβάλ.

10 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

πόρνες κι ονομάζεται η “Πόλη της Χαράς”, υπάρχουνπάνω από 600 γυναίκες. Έπρεπε να γνωρίσω τηνκαθεμία ξεχωριστά. Έπρεπε να δω αν ήταν αρκετάενδιαφέρουσες για την ταινία. Και μετά έπρεπε νακερδίσω την εμπιστοσύνη τους με δώρα και φωτο-γραφίες. Όλα αυτά χωρίς να ξέρω αν θα δεχόντου-σαν τελικά να εμφανιστούν στην ταινία.»

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΠΟρΝΕΙΑΣ«Κάθε πόρνη θέλει να πληρωθεί για οτιδήποτε έχεινα κάνει με διαπροσωπική επαφή, έστω και στοι-χειωδώς. Στο ντοκιμαντέρ δεν υπάρχει ούτε μια συ-νέντευξη, η οποία να μην έχει πληρωθεί με κάποιον

τρόπο, γιατί ουσιαστικά χρησιμοποιούσαμε τοχρόνο τους. Κατά κάποιον τρόπο, ήταν σαν ναήμουν ένας πελάτης με κάμερα. Πληρώνεις, και ξε-κινούν να μιλάνε. Αν σε συμπαθήσουν, μπορεί καινα σου ανοιχτούν. Αν απλά πληρώσεις, παίρνειςαπαντήσεις κονσέρβα».

ΟΙ ΚρΙΣΕΙΣ ΘΟΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΟρΑΣΗ«Θεωρώ πως δεν είμαι επικριτικός. Βέβαια γίνεταιδύσκολο όταν συναναστρέφεσαι με ανθρώπουςπου είναι εγκληματίες. Οι μαντάμ στο Μπαγκλαντέςείναι αδέκαστες στις οικονομικές διαδικασίες. Ταυ-τόχρονα μπορούν να είναι πολύ θερμές μητέρες γιατα κορίτσια τους. Αυτό είναι κάτι που έμαθα όμωςγιατί ήθελα να το ψάξω πιο πολύ. Αν αρχίσεις νακρίνεις τους ανθρώπους, θολώνει η όρασή σου. Κα-τανοώ πως ο καθένας έχει ηθικά, πολιτικά και προ-σωπικά ζητήματα με την πορνεία, κι ότι κάποιες ει-κόνες στην ταινία αναστατώνουν. Αλλά για μένα δενέχει να κάνει με το καλό και το κακό. Η πορνεία δενείναι κάτι για να το καταδικάσεις ή να το υπερασπί-σεις. Η πορνεία απλά είναι. Σαν τον πόλεμο. Ο πόλε-μος απλά υφίσταται. Μπορώ να κλάψω ένα εκατομ-μύριο φορές γιατί ο πόλεμος είναι σκληρός, κακόςκαι απάνθρωπος. Αλλά ο πόλεμος έτσι είναι».

Η ΜΟΥΣΙΚΗ«Η επιλογή της μουσικής ήταν πολύ σημαντική, γιατίτόσο το περιβάλλον όσο και οι ζωές των γυναικώνέχουν άμεση σχέση με τη μουσική. Αλλά πάντα περ-πατάς σε τεντωμένο σκοινί με τη μουσική σε έναντοκιμαντέρ, γιατί πολύ συχνά υποβάλλει τα δικάτης μηνύματα. Σταδιακά συνειδητοποίησα πως δενπρόκειται για μια ταινία για την πορνεία μονάχα,αλλά για τη σχέση άντρα-γυναίκας γενικότερα. Έτσιεστιάσαμε σε πολύ δυνατά, κυρίως θυμωμένα τρα-γούδια αγάπης και πολύ τρυφερά ντουέτα».

Μίχαελ Γκλάβογκερ αποφάσισε ναεντρυφήσει στην καθημερινή ζωήκι εργασία, τις τελετουργίες, τιςεπιθυμίες και τις σκέψειςγυναικών που εργάζονται σεοίκους ανοχής στην Ταϊλάνδη,στο Μεξικό και στο Μπαγκλαντές,

στην τελευταία ταινία του, Τομεγαλείο της πόρνης (από το τμήμα Όψεις τουΚόσμου). Ο Αυστριακός σκηνοθέτης φέρνειτα πάνω-κάτω σε έναχιλιοκινηματογραφημένο θέμα και ανατρέπειαντιλήψεις και προκαταλήψεις. Σαν «έναςπελάτης με κάμερα», όπως ο ίδιος δηλώνει,προσπερνά την κλειδαρότρυπα και γίνεται,από απλός παρατηρητής, ένας εξομολογητήςπου αφουγκράζεται τις ιστορίες και ταβιώματα των γυναικών. Εδώ, φανερώνειστοιχεία για τα γυρίσματα και την προσέγγισήτου – περισσότερες λεπτομέρειες θαακούσετε στο πολυαναμενόμενο εργαστήριπου θα παραδώσει την Παρασκευή 16/3, στις11:00 στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης.

OχΙ ΑΠΛΑ ΣΕΞ ΓΙΑ χρΗΜΑΤΑ«Όλοι πιστεύουν ότι ξέρουν κάτι για την πορνεία,ιδίως όταν δεν έχουν πάει ποτέ σε οίκο ανοχής. Ό,τιγνωρίζουν το ξέρουν από τα ΜΜΕ ή, απλά, από

δεύτερο χέρι. Προσπάθησα να εισέλθω σ’ αυτό τοσύμπαν με μία μόνο προσδοκία: “Αυτό σίγουρα δενπρόκειται να είναι αυτό που νομίζω”. Πάντα πίστευαπως η πορνεία είναι κάτι παραπάνω από μια χρη-ματική συναλλαγή. Αυτό θα καθιστούσε πολύ απλήτην κατάσταση, γιατί, αφότου θα τέλειωναν οι δια-πραγματεύσεις και θα έκλεινε η συμφωνία θα είχεςδυο γυμνούς ανθρώπους που θα έκαναν την πιοοικεία πράξη. Ήθελα να το εξερευνήσω παραπάνω:τι επιπτώσεις έχει στην καρδιά, στο μυαλό και στηνψυχή – και στις δυο πλευρές;»

ΑΝΤρΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ«Στην πόλη του Μεξικού υπάρχει ένα δρομάκι στοοποίο παρελαύνουν ολημερίς οι πόρνες. Οι άντρεςστηρίζονται στους τοίχους και κοιτούν την παρέ-λαση. Αλλά ο κανόνας λέει πως οι άντρες δεν επι-τρέπεται να διαλέξουν φανερά. Μπορούν να κοι-τάξουν κάποια κοπέλα, ή να της κλείσουν το μάτι, ήακόμα και να της κάνουν κάποιο νεύμα. Η γυναίκαείναι όμως εκείνη που πρέπει να ξεκινήσει την κου-βέντα. Αφότου καταλήξουν σε κάποια συμφωνία,τότε μόνο ο άντρας μπορεί να την πάει σε ξενοδο-χείο. Αυτή η τελετουργία είναι ο τέλειος καθρέφτηςγια το πώς συσχετίζονται οι άντρες με τις γυναίκεςσε μια αυστηρά καθολική κοινωνία.»

ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ;«Ακόμα κι αν πάρεις τις σωστές άδειες, δεν ξέρειςαν θα συνεργαστούν μαζί σου οι γυναίκες. Στη Φα-ριντπούρ, στη γειτονιά που ζουν κι εργάζονται οι

οΛοι ΠιΣΤΕΥΟΥΝ οτι ΞΕ-ροΥν ΚΑΤι ΓιΑΤΗΝ ΠορνΕιΑ, ιδιΩΣ ΟΤΑΝ ΔΕνΕΧοΥν ΠΑΕι ΠΟΤΕ ΣΕ οιΚο ΑΝΟΧΗΣ

ΜιΧΑΕλ ΓΚΛΑβοΓΚΕρ

η ΠορνΕιΑ ΑΠλΑ ΕΙΝΑΙ

ο

της Έλενας Χρηστοπούλου

l OLY 15/3 22:30 - OLY 16/3 23:00

OXI KOINΩNIOΛOΓIAΣτιγμιότυπο από την ταινία Το μεγαλείο της πόρνης.«Πάντα πίστευα πως η πορνεία είναι κάτι παραπάνω από μια χρηματική συναλλαγή», λέει ο σκηνοθέτης. Kαι προσθέτει: «ήθελα να το εξερευνήσω παραπάνω: τι επιπτώσεις έχει στην καρδιά, στο μυαλό και στην ψυχή – και στις δυο πλευρές».

O ΜΙχΑΕΛ ΓΚΛΑΒΟΓΚΕρ

11 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

έλη Οκτωβρίου 2005 ή2006 και περπατώ στην

παραλιακή της Θεσσαλονί-κης. Ο δρόμος που αντικρί-

ζει το θαλάσσιο μέτωποτης πόλης μας λέγεται λε-ωφόρος Νίκης, αλλά μάλ-λον θα έπρεπε να αλλάξεισε λεωφόρο Θόδωρου

Αγγελόπουλου, όχι λόγω του αδόκητουθανάτου του μεγάλου σκηνοθέτη, αλλάεξαιτίας της ομιχλώδους εικόνας τουΘερμαϊκού που μας έδωσε επανειλημ-μένα μέσα από το έργο του. Το τηλέ-φωνο χτυπά και οποία έκπληξις! Με κα-λούν από το Φεστιβάλ Κινηματογράφουγια να ξεναγήσω τους καλεσμένους καιτην επιτροπή. Βλέπω στο βάθος της θά-λασσας που ανταριάζει λίγο-λίγο, τονΌλυμπο. Από εκεί είμαι. Μου ζητάνε ναανέβω στα «δύσκολα». Αποκρίνομαι.Ναι, και βέβαια θα ξεναγήσω τους αν-θρώπους της έβδομης τέχνης, τέχνηςπου λατρεύω από τότε που με θυμάμαι.Θα συμπορευτώ για λίγο με δημιουρ-γούς που παρακολουθώ, που θαυ-μάζω... που αγαπώ. Και μπαίνω, αντί για

τα βαθειά νερά, σ’ αυτό που ονομάζωπολύβουο μελίσσι. Η στιγμή της αλή-θειας για μένα.

Εννιά το πρωί στην Πλατεία Αριστο-τέλους. Ξένοι και Έλληνες συγκεντρώ-νονται για μια περιήγηση στην πόλημας. Κάστρα, Άγιος δημήτριος, ρω-μαϊκή Αγορά, Μπέη Χαμάμ, Αχειρο-ποίητος, Αγία Σοφία, ΑρχαιολογικόΜουσείο, Μουσείο Βυζαντινού Πολι-τισμού. «Άσε με να δω την πόλη σου»,έλεγαν τα μάτια τους, αλλά «άσε με ναξυπνήσω πρώτα». Η λάμψη τους σουδίνει άπειρη δύναμη για τη συνέχεια.Η σκοτεινή αίθουσα είναι η ανταμοιβήγια όσους εργάζονται για το ΦεστιβάλΚινηματογράφου. (Αλήθεια, έχετε σκε-φτεί πόσες ταινίες έχουν δει οι συντε-λεστές του θεσμού κατά τη διάρκειατου Φεστιβάλ;)

Εννιά το πρωί στην Πλατεία Αριστο-τέλους. Η λάμψη των καλεσμένων μαςδυναμώνει την ημέρα της ξενάγησηςστη Βεργίνα, και όχι μόνο χάρη στοχρυσό του τάφου του Φίλιππου του Β.‘.Ξετυλίγουμε μαζί το κουβάρι της ιστο-ρίας, με το ιστορικό της Μακεδονίας

ανά χείρας, στο πιο εντυπωσιακό μου-σείο της χώρας. Κατά την επιστροφήστη Θεσσαλονίκη, οι επισκέπτες κά-νουν ερωτήσεις πέραν της ξενάγησηςκαι πέραν των όσων εκτυλίσσονταιστις σκοτεινές αίθουσες. Γινόμαστε μιαπαρέα, μια οικογένεια για τέσσεριςώρες. Η αίσθηση του κενού, κάπουεκεί στην κοιλιακή χώρα, κάθε φοράπου επιστρέφουμε στην πόλη, είναιαυτό που θυμάμαι πιο έντονα, μαζί μεσχόλια όπως «θα κουβαλάω μαζί μουτην Ελλάδα για πάντα» ή «αφού ήμουνεδώ, είναι σαν να είδα όλον τον κό-σμο».

Την επόμενη μέρα τους πετυχαίνωστο λιμάνι, στην Αριστοτέλους. Συχνάμε σταματούν για να μου προτείνουνμια ταινία ή για να ρωτήσουν τη γνώμημου για μια άλλη. Αλήθεια το λέω, απότην πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδιμου στο Φεστιβάλ ως φοιτητής, κάτιμεγάλο έγινε μέσα μου. Από την πρώτηόμως φορά που ξενάγησα τους ανθρώ-πους του σινεμά, ένιωσα να πετώ...ψηλά, στον έναστρο ουρανό της Θεσ-σαλονίκης.

ΕΝΑΣ ΞΕΝΑΓΟΣ ΕΞομοΛοΓΕιτΑιτου Κώστα Σφήκα

Οι μικρές αφηγήσεις του συνεργάτη του Φεστιβάλ, εν μέσω των καθιερωμένεων περιηγήσεων στην πόλη (12 & 15/3) και των εκδρομών στη Βεργίνα (13 & 16/3)

τ@Filmfestival

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ξεκινά μια δημιουργικήσυνεργασία με την ομάδα scoopa. Μία ομάδα νέων καλλιτεχνών, πουδημιουργεί προσιτό design από αντικείμενα που δεν θέλουμε να κατα-λήξουν στους κάδους απορριμμάτων και τις χωματερές. Mια εταιρείαupcycling που με καινοτόμο σχεδιασμό φρεσκάρει «ξεχασμένες» πρώτεςύλες, τους δίνει καινούργιο σκοπό χρήσης και τους χαρίζει έναν νέο κύ-κλο ζωής.

Έχοντας πρώτη ύλη τον μουσαμά από τα banners του Φεστιβάλ, δημι-ουργούν τσάντες, τετράδια και lanyards, ενώ μερικές σελίδες καταλόγων«τυλίγονται» σε μικρά μολυβάκια.

12 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

TAINIΕΣΤΟΥ TPιΗΜΕρΟΥ #2lZAN 14/3 20:00 - LIA 16/3 15:00

#3lZAN 14/3 20:00 - LIA 16/3 15:00 #4lZAN 14/3 22:30 - TOR 17/3 13:30 #5lMAR 14/3 13:00 - LIA 17/3 17:30 #6lMAR 14/3 13:00 - LIA 17/3 17:30

#9lLIA 14/3 15:00 #10lLIA 14/3 15:00

#1 lΤο νησί που μοιραζόμαστεSharing an Island 100’Δανάη ΣτυλιανούΚύπρος 2011

Τρεις Ελληνοκύπριοι και τρειςΤουρκοκύπριοι νέοι, που δενέχουν συναντηθεί ποτέ στοπαρελθόν, θα μοιραστούνένα σπίτι για πέντε μέρες καιμαζί θα ταξιδέψουν βόρειακαι νότια της διαχωριστικήςγραμμής στην Κύπρο.

#2 lDocville: Oδός Αναπαύσεως, Αθήνα 45’ Άγγελος Κοβότσος, Νατάσσα Ξύδη Ελλάδα 2011

δύο γυναίκες που δενμπορούν να συμφιλιωθούνμε την απώλεια τωνπροσφιλών τους προσώπων,έχουν κάνει το Α’Νεκροταφείο δεύτερο σπίτιτους και προσπαθούν ναστηρίξουν η μία την άλλη σ’αυτή την τραυματική πορεία.Ένα επεισόδιο της σειράςντοκιμαντέρ Docville, πουκαταγράφει, χωρίς σχόλιο, τη ζωή στις ελληνικές πόλεις σήμερα.

#3 lDocville: Ανδριάνου 11,Κερατσίνι 47΄Καλλιόπη ΛεγάκηΕλλάδα 2011

Η καθημερινότητα και οισχέσεις των ηλικιωμένων πουφιλοξενούνται στο Α’ ΚΑΠΗστο Κερατσίνι, σε μιαφτωχογειτονιά του Πειραιά.Ένα επεισόδιο της σειράςντοκιμαντέρ Docville, πουκαταγράφει, χωρίς σχόλιο, τηζωή στις ελληνικές πόλειςσήμερα.

#4 lΟ πρώτος υπολογιστής τουκόσμου: Η συναρπαστικήιστορία του μηχανισμού τωνΑντικυθήρων 75’The World’s First Computer Mike BeckhamΕλλάδα-Μεγ. Βρετανία 2012

Μια ιστορική καιεπιστημονική έρευνα πουπεριγράφει την εκπληκτικήιστορία του πώς οι αρχαίοιΈλληνες έφτιαξαν ένανυπολογιστή πριν από 2.000χρόνια. Η ταινία ακολουθείμια διεθνή ερευνητική ομάδα,που τελικά κατάφερε νασυνθέσει το παζλ του

Μηχανισμού τωνΑντικυθήρων – μιαπραγματική ιστορία, έναςκώδικας Da Vinci πουστήθηκε στην αρχαία Ελλάδα.

#5 lTo Βe or Not to Βe Bagyeli 55’Νίκος ΘωμόπουλοςΕλλάδα-Γαλλία 2011

Ένα παράθυρο στον κόσμοτων Μπαγκελί, μιας φυλήςΠυγμαίων που ζει στατροπικά δάση του Καμερούν.Παρακολουθούμε τηνκαθημερινότητα αυτής τηςκοινότητας κυνηγών-τροφοσυλλεκτών πουμοιάζει να αλλάζει σταδιακάμε την έλευση τηςνεωτερικότητας:

#6 lThe Outcasts 59’Γιώργος ΓεωργόπουλοςΕλλάδα-Γκάνα 2011

Χίλιες γυναίκες στη Γκάναζουν εξόριστες σεκαταυλισμούςκατηγορούμενες για μαγεία.Θύματα κακοποίησης καικοινωνικού στιγματισμού,παλεύουν να επιβιώσουν

μέσα στην απόλυτη φτώχεια.Μαζί τους, εκατοντάδεςπαιδιά που τα καταδιώκει ηίδια μοίρα. Τι τις οδήγησεεκεί και τι τις κρατά δέσμιες;

#7 lΚλέφτης εικόνων 27’Πάνος Α. ΘωμαΐδηςΕλλάδα 2012

Το πορτρέτο τουφωτογράφου Σπύρου Στάβερη, που βιοπορίζεται από την κλοπή της εικόνας του «Άλλου» και, λειτουργώνταςσαν καθρέφτης, αντιγυρίζειστη μεταπολιτευτική ελληνική κοινωνία την εικόνα της.

#8 lΑφανείς ήρωες 70’Παναγιώτης ΚουντουράςΕλλάδα 2012

Η μοναχική ζωή τουμηχανικού προβολής, όπωςδεν τον γνωρίζουμε και, ίσως,όπως δεν γνωρίζει ο ίδιος τονεαυτό του. Ένας αφανήςήρωας που μας επιτρέπει ναδιεισδύσουμε στονφανταστικό κόσμο του

σινεμά και κάνει ηθοποιούς,σκηνοθέτες, μοντέρ,φωτιστές, ηχολήπτες νακρέμονται απ’ το χέρι του!

#9 lΑνάμεσα 21’Γεωργία ΣαλαμπάσηΕλλάδα 2011

Ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ μεανθρωποκεντρικόχαρακτήρα, για τουςεπαναπατρισθέντες Έλληνεςπολιτικούς πρόσφυγες τηςΤασκένδης του Ουζμπεκιστάν,μέσα από την ιστορία τριώνπαιδιών πολιτικώνπροσφύγων, πριν και μετά τονερχομό τους στην Ελλάδα.

#10 lΕκτός Ιστορίας 72’Φωφώ ΤερζίδουΕλλάδα 2012

H καταστροφή της εβραϊκήςκοινότητας τηςΘεσσαλονίκης και η άγνωστηιστορία της διάσωσης τηςμικρότερης εβραϊκήςκοινότητας στην Ελλάδα,στην Κατερίνη, ως σχόλιο γιατην ιστορική μνήμη, τοσυλλογικό τραύμα, τιςκατασκευές της επίσημης

ιστορίας, τις επικρατούσεςστην Ελλάδα αντιλήψεις γιατην περίοδο της ΓερμανικήςΚατοχής και για την εξόντωσητων Ελλήνων Εβραίων

#11 lΟικολογικά ημερολόγια –Σιγή ιχθύων 45’Χάρης ΡαφτογιάννηςΕλλάδα 2011

Μια καταγραφή της αλλαγήςστον τομέα της αλιείας στηνευρύτερη περιοχή τωνΚυκλάδων, από τις εποχέςστις οποίες ψαριές γέμιζανδίχτυα και στόματα, στηντελική μείωση τωναλιευμάτων και στο σχέδιοσωτηρίας σωτηρίας για τηνπλήρη απαγόρευση τουψαρέματος σε επιλεγμένεςπεριοχές.

#12 lΟικολογικά ημερολόγια –Κρέας, ο πόλεμος τωνπιρουνιών 45’Γιάννης ΜισουρίδηςΕλλάδα 2011

Ο Γιάννης, πατέρας δύομικρών παιδιών, εξετάζει τοενδεχόμενο να γίνει

1 4 - 1 5 & 1 6 M Α ρ τ ι ο Υ

#1lZAN 14/3 13:00

#7lLIA 14/3 12:30 #8lLIA 14/3 12:30

χορτοφάγος και μαζεύει τιςαπόψεις διαφορετικώνπλευρών, χορτοφάγων καισαροφάγων, για το ανδικαιούμαστε ναεπιβιώνουμεκαταβροχθίζοντας ζώα.

#13 lΤουρκοκρητικοί στηνΑλικαρνασσό 50’Κώστας ΝταντινάκηςΕλλάδα 2011

Τουρκοκρητικοί είναι οιεξισλαμισμένοι Έλληνες τηςΚρήτης. Μετά τονεκπατρισμό τους από τονησί, οι μουσουλμάνοι τηςΚρήτης σκορπίστηκαν σταπαράλια της Μικράς Ασίας.Στην Αλικαρνασσό, τοσημερινό Μποντρούμ, οιπαλαιότεροι μοιράζονται τις αναμνήσεις τους.

#14 lΠεριμένοντας τη Ρόζα 55’Νίκος ΘεοδοσίουΕλλάδα 2012

Η Οδύσσεια των πολιτικών προσφύγωντου χωριού Μπελογιάννης στην

Ουγγαρία, μέσα από τις παράλληλες ιστορίες τουΘωμά, που πήγαινε κάθεμέρα στον σιδηροδρομικόσταθμό του Ίβαντσα,περιμένοντας τον ερχομό τηςρόζας και των υπολοίπωνκάτοικων του χωριού, οιοποίοι περίμεναν με αγωνίαένα τρένο να τους πάει πίσωστην πατρίδα.

#15 lΕλλάδα, είμαι σε δύσκοληθέση! 92’Σεραφείμ ΝτούσιαςΕλλάδα-Μεγ. Βρετανία 2012

H πορεία μιας χώρας από τοχθες στο αύριο: δενπρόκειται για έναντοκιμαντέρ με θέμα τηνοικονομία, αλλά για έναοπτικοακουστικό έργο μεεπίκεντρο τον νέο Έλληναπου ζει στο εξωτερικό.

#16 lΠεριμένοντας τουςβαρβάρους 25’Κώστας ΣταματόπουλοςΕλλάδα 2010

Ένα οδοιπορικό στουςεργασιακούς χώρους όπου

απασχολούνται αλλοδαποίεργάτες, συχνά κάτω απόαντίξοες συνθήκες, και έναπορτρέτο του σύγχρονουμετανάστη, πουαντιμετωπίζεται, όχι μόνο ως«προϊόν» κάποιας ανάγκης,αλλά ως το «αντικείμενο»μιας σκληρήςεκμετάλλευσης τηςεργατικής του δύναμης.

#17 l1 0 0 (Αλεξάνδρας 173,Αθήνα) 61’Γεράσιμος ΡήγαςΕλλάδα 2012

Η καθημερινότητα στοΚέντρο Επιχειρήσεων της Άμεσης δράσης Αττικής, σε ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηςστο πλαίσιο της σειράςDocville, η οποία καταγράφει,χωρίς σχόλιο, τη ζωή στιςελληνικές πόλεις σεδύσκολους καιρούς.

#18 lΕγώ είμαι ένας άλλος, από τηθεραπεία (18 Άνω) στηνκοινωνική ένταξη 68’ Γιώργος Χρ. ΖέρβαςΕλλάδα 2012

Περιπτώσεις ανθρώπων πουολοκλήρωσαν το πρόγραμματου 18 ΑΝΩ και είναι κάποιαχρόνια καθαροί. Στιγμιότυπα της ζωής τουςκαι εξομολογήσεις για τις προσπάθειές τους ναβρουν δουλειά, νααντιμετωπίσουν ταπροβλήματα που τουςκληροδότησε το παρελθόνστις ουσίες, να φτιάξουνδιαφορετικές σχέσεις με τους γύρω τους.

#19 lΜικροπόλεις – Εκάλη: Το τείχος 27’Γιάννης ΓαϊτανίδηςΕλλάδα 2011

Ένα επεισόδιο από τη σειράντοκιμαντέρ με θέμα τηνΑθήνα Μικροπόλεις, πουαντιστοιχίζει κάθε περιοχή μεμια λέξη-αρχιτεκτονικήέννοια που τη χαρακτηρίζειφυσιογνωμικά αλλά καικοινωνικά. Η λέξη για τοεπεισόδιο της Εκάλης είναι«τα τείχη». Τα εξωτερικάτείχη που περιφράσσουν τιςμεγάλες επαύλεις της Εκάλης,προστατεύουν καιαπομονώνουν.

#20 lΜικροπόλεις – ΠαλαιόΦάληρο: Το παράθυρο 28’ Θωμάς ΚιάοςΕλλάδα 2011

Ένα επεισόδιο από τη σειράντοκιμαντέρ με θέμα τηνΑθήνα Μικροπόλεις, πουαντιστοιχίζει κάθε περιοχή μεμια λέξη-αρχιτεκτονικήέννοια που τη χαρακτηρίζειφυσιογνωμικά αλλά καικοινωνικά. Η λέξη για τοεπεισόδιο του ΠαλαιούΦαλήρου είναι «το παράθυρο». λόγια, δράσεις, ιστορίες των ανθρώπων τηςπαραλίας, με επίκεντρο τορόλο που παίζει η συνοικίαγια τους ίδιους και τηνυπόλοιπη Αθήνα: ένα ανοιχτόπαράθυρο στη θάλασσα καιστον ορίζοντα.

#21 lΜικροπόλεις – ΟλυμπιακόΧωριό: Ο φράχτης 29’ Περσεφόνη ΜήλιουΕλλάδα 2011

Ένα επεισόδιο από τη σειρά ντοκιμαντέρ μεθέμα την Αθήνα Μικροπόλεις,που αντιστοιχίζει κάθε

περιοχή με μια λέξη-αρχιτεκτονική έννοια που τη χαρακτηρίζειφυσιογνωμικά αλλά καικοινωνικά. Η λέξη για τοεπεισόδιο του ΟλυμπιακούΧωριού είναι «ο φράχτης».Πιτσιρικάδες πουπαρελαύνουν, χορεύουνbreakdance, σπάνε λάμπεςκαι κόβουν εξατμίσεις. Σ’ έναπροκάτ περιβάλλον μεαισθητική μακέτας, οι νεαροίπρωταγωνιστές δείχνουν ναμη βολεύονται.

#22 lΟ τυφλός ψαράς 37’Στρατής Βογιατζής, Θέκλα ΜαλάμουΕλλάδα 2011

Η ζωή του ΓιάννηΚουκούμιαλου που ψαρεύει στη θάλασσα τατελευταία 70 χρόνια της ζωής του, τυφλός και με ένα χέρι, συνθέτει το χάρτη του από εικόνεςπραγματικές από τα παιδικάτου χρόνια, έναν κόσμο πουκατασκευάζει στο μυαλό του,τη διαίσθησή του και μιαδύναμη, όπως λέει, θεϊκή.

13 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

#11lLIA 14/3 17:30 - MAR 15/3 13:00 #12lLIA 14/3 17:30 - MAR 15/3 13:00

#15lLIA 14/3 22:30 - TOR 16/3 13:30 #18lZAN 15/3 17:30 - LIA 17/3 12:30

#19lLIA 15/3 12:30 - LIA 17/3 20:00 #21lLIA 15/3 12:30 - LIA 17/3 20:00#20lLIA 15/3 12:30 - LIA 17/3 20:00

#13lLIA 14/3 20:00 #14lLIA 14/3 20:00

#16lZAN 15/3 15:00 #17lZAN 15/3 15:00

#22lLIA 15/3 15:00

14 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

#25lLIA 15/3 17:30 - TOR 18/3 13:30 #26lLIA 15/3 20:00 - LIA 17/3 15:00

#27lLIA 15/3 20:00 - LIA 17/3 15:00 #28lLIA 15/3 22:30 - LIA 18/3 17:30 #29lLIA 15/3 22:30 - LIA 18/3 17:30 #30lOLY 16/3 20:30 - ZAN 18/3 15:00

#31lOLY 16/3 20:30 - ZAN 18/3 15:00 #32lZAN 16/3 19:30 - LIA 18/3 12:30

#23lLIA 15/3 15:00

#23 lΜε λένε Στέλιο 47’Γιάννης ΚασπίρηςΕλλάδα 2011

Η καθημερινότητα τουτετραπληγικού ΣτέλιουΚυμπουρόπουλου που στοδρόμο τον φωνάζουν«σημαιοφόρος από τοΚορωπί» ή «το παιδάκι απότην τηλεόραση». Ο ίδιος μιλάγια την αναπηρία με λόγιααπλά, αφού, όπως λέει, «απότην ημέρα που γεννήθηκαβιώνω μια κατάσταση που δεντην επέλεξα εγώ, αλλά ηκληρωτίδα της ζωής».

#24 lΤο αρχαίον όστρακον 22’Νίκος Αλευράς, Ελλάδα 2010

Πώς και γιατί οι αρχαίεςελληνικές λέξεις, τα αρχαίαελληνικά νοήματα και ηαρχαία ελληνική φιλοσοφίακαθορίζουν ακόμα καισήμερα, μετά από 2.500χρόνια τη ζωή μας; Είναιαλήθεια το «Τα πάντα ρει» τουΗράκλειτου; Ερωτήματα πουθέτει και απαντά η ταινία.

#25 lΕπιζώντες 33’ Μαρία Γιαννούλη, Ελλάδα 2011

Η ιστορία του ΑπόστολουΜαυροθαλασσίτη, πρωταθλητήΕλλάδας στο αλεξίπτωτοπλαγιάς για τέσσερις φορές,που το 2009 είχε ένα ατύχημαστο Παγκόσμιο Πρωτάθλημαπαραπέντε στο Μεξικό. Τοαλεξίπτωτό του σκίζεται και οίδιος πέφτει από ύψος 3.000μέτρων στη γη, και επιζείενάντια σε όλες τιςπιθανότητες.

#26 lDocville:Κωνσταντινουπόλεως 280,Θεσσαλονίκη 46’ Γιάννης ΜισουρίδηςΕλλάδα 2011

Η ζωή των ανθρώπων πουδουλεύουν στο Ζυγό, έναιστορικό «σκυλάδικο» τηςΘεσσαλονίκης, το μωσαϊκόμιας μικροκοινωνίας στοπεριθώριο της «καθώςπρέπει» κοινωνίας πουαντιμετωπίζει την οικονομικήκρίση με τοδικό της τρόπο,δουλεύοντας σκληρά τηνύχτα. Ένα επεισόδιο τηςσειράς ντοκιμαντέρ Docville,που καταγράφει, χωρίςσχόλιο, τη ζωή στις ελληνικέςπόλεις σήμερα, σε καιρούςδύσκολους:

#27 lDocville: ΠλατείαΣυντάγματος, Αθήνα 47’Κατερίνα ΠατρώνηΕλλάδα 2011

Σύνταγμα. 2011. Καλοκαίρι.Κάθε μέρα η πλατεία είναιγεμάτη με κόσμο. Κάθε μία,κάθε ένας, έχει φτάσει εκεί γιατους δικούς του λόγους. Στοπεριθώριο αυτώντωνσυναθροίσεων, η κάμεραακολουθεί έναν μοναχό, ένανξένο χορτοφάγο ειρηνιστή,καθώς και άλλους μοναχικούςανθρώπους που συνιστούναυτό το ετερόκλητο πλήθος.Ένα επεισόδιο της σειράςντοκιμαντέρ Docville, πουκαταγράφει, χωρίς σχόλιο, τηζωή στις ελληνικές πόλειςσήμερα, σε καιρούςδύσκολους:

#28 lΣκαλωσιά 6’ Ευριπίδης ΛασκαρίδηςΕλλάδα 2012

H διαδικασία ολοκλήρωσηςτης τελευταίας τοιχογραφίαςτου Αλέξανδρου Βασμουλάκηστην πλατεία Ηρώων στουΨυρρή. Mια μη συμβατικήπαρακολούθηση του

καλλιτέχνη, μια καταγραφή, σ’αυτό το ιδιαίτερο ατελιέ –ανοιχτό στη θέα και την κρίσητων περαστικών– της αγωνίαςτου καλλιτέχνη για τοξεστήσιμο της σκαλωσιάς.

#29 lDirecting Hell 79’ Χρήστος ΧουλιάραςΕλλάδα 2012

Μια προσπάθειααποκρυπτογράφησης τηςμοναδικής και σπάνιαςπροσωπικότητας τουπολυβραβευμένου Έλληνασκηνοθέτη και συγγραφέαΝίκου Νικολαΐδη, τουσύμπαντος και των συμβόλωντου, μέσα από συνεντεύξεις μεφίλους και συνεργάτες καιαρχειακό υλικό από ταγυρίσματα των ταινιών του.

#30 lΚατινούλα 47΄Μύρνα Τσάπα, Ελλάδα 2012

Κάιρο 2010: η καθημερινήζωή της Κατινούλας, πουγέρασε αλλά ακόμα υπηρετείμια συνομήλική της Ελληνίδατης Αιγύπτου. Κάνει τιςδουλειές του σπιτιού,παζαρεύει με τους Αιγύπτιους

στο παζάρι, τιμά την κάθεμέρα, κι ας έγιναν όλοι οιαγαπημένοι της γελαστέςφωτογραφίες.

#31 lΣαγιόμι 56’ Νίκος ΝταγιαντάςΕλλάδα 2011

Η ιστορία της Σαγιόμι, πουμεγάλωσε σ’ ένααπομακρυσμένο χωριό τηςιαπωνίας, χωρίς να γνωρίζειτους γονείς της, έφυγε στα 22της για την Κρήτη,ακολουθώντας έναν άντρα, καιεπιστρέφει στη χώρα τωνπαιδικών της χρόνων μεαφορμή το θάνατο τηςμητέρας της. Η ταινίακαταγράφει αυτό της το ταξίδι.

#32 lΜΕΤΑΞΑ ακούγοντας τοχρόνο 87΄Σταύρος ΨυλλάκηςΕλλάδα 2012

Με αφετηρία γιατρούς καιπροσωπικό τουαντικαρκινικού νοσοκομείουΜεταξά που πάσχουν οι ίδιοιαπό καρκίνο,παρακολουθούμε αυτήν τηξεχωριστή ομάδα ασθενών

καθώς συνεχίζουν ναεργάζονται στο νοσοκομείο.

#33 lToxic Crisis 54’Όμηρος ΕυαγγελινόςΕλλάδα 2012

Ένα σχόλιο για τουςκινδύνους της υγειονομικής καιπεριβαλλοντικήςυποβάθμισης της χώρας που κρύβονται σεθεμελιώδεις κοινωνικέςπαροχές, όπως η ενέργεια καιη διαχείριση αποβλήτων,αλλά μένουν στην αφάνειαλόγω της υπερ-προβολής της οικονομικής δυσπραγίας της χώρας.

#34 lPerah Istar 60’Ελισάβετ Λαλουδάκη, MassimoPizzocaro, Ελλάδα 2012

Ερώτηση φίλου: «Μία ταινία γιατα περιστέρια; Είστε σοβαροί;Εδώ ο κόσμος χάνεται… Ταπεριστέρια βρωμίζουν, τελεία.Τουλάχιστον θα είναι αστεία ηταινία σας ή τύπου “ΝτισκόβεριΤσάνελ”;» Ας πούμεκωμικοτραγική (όπως και ηζωή φυσικά).

#24lLIA 15/3 17:30 - TOR 18/3 13:30

#33lLIA 16/3 12:30 #34lLIA 16/3 12:30

#35lLIA 16/3 20:00 - LIA 18/3 15:00 #36lLIA 16/3 20:00 - LIA 18/3 15:00

#35 lΑμπελόκηποι 33’ Ομάδα Ντοκιμαντέρ Δήμου Αθηναίων 2011 Ελλάδα 2011

Η ιστορία, το παρόν και το μέλλον τηςγειτονιάς των Αμπελοκήπων, από τη γέννηση,στη ζωή και την επιβίωση, μέχρι το γήρας: απότο μαιευτήριο «Έλενα» μέχρι το Γηροκομείο, οιάνθρωποι, τα προσφυγικά, το γήπεδο τουΠαναθηναϊκού, τα Κουντουριώτικα, οι φυλακέςΑβέρωφ, οι κινηματογράφοι.

#37lLIA 16/3 22:30 - ZAN 18/3 17:30

#36 lEncardia, η πέτρα που χορεύει 80΄Άγγελος Κοβότσος, Ελλάδα 2012

Η ταινία παρακολουθεί το ελληνικό μουσικόσυγκρότημα Encardiaπου εμπνέεται,δημιουργεί και παρουσιάζει μουσικές καιτραγούδια μέσα από την πλούσια παράδοσητων ελληνόφωνων της Κάτω ιταλίας.Ταξιδεύουν στη Νότια ιταλία, ερευνώντας καιαναδεικνύοντας βασικά στοιχεία του λαϊκούπολιτισμού που αναπτύχθηκε εκεί.

#37 lΜεσόγειος: Σικελία 47’ Πάνος ΚαρκανεβάτοςΕλλάδα 2012

Το κέντρο του κόσμου, όπως λένε ορισμένοιΣικελοί. Το κέντρο της Μεσογείου, σύμφωναμε τους χάρτες και την ιστορία. Οι ήχοι, οιφωνές, οι μουσικές. Τα πρόσωπα. Τα ίχνη μιαςπραγματικότητας, με δικούς της κανόνες,στους δρόμους, στα λιμάνια του Παλέρμο,της Κατάνια, των Συρακουσών.

16 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

#2llOLY 14/3 15:45 - CAS 17/3 22:30 #3lOLY 14/3 18:00 - TOR 15/3 18:00

#5lOLY 14/3 23:00 - OLY 18/3 20:30

#9lMAR 14/3 18:00 - MAR 15/3 15:45 #10lMAR 14/3 18:00 - MAR 15/3 15:45 #11lMAR 14/3 20:30 - ZAN 18/3 22:30 #12lCAS 14/3 13:00 - TOR 15/3 20:30

#1 lΤα δύο αύριοTomorrow Things Will Be Better 70’Άγγελος ΑμπάζογλουΕλλάδα-Γερμανία 1998

ιστορίες ζωής για το πώς οιΧριστιανοί και οιΜουσουλμάνοι της δυτικής Θράκης βλέπουν ο ένας τον άλλο, μια διασταύρωσηευρωπαϊκών και ανατολικώνθρησκειών και ιδεών στα σύνορα Ελλάδας,Τουρκίας και Βουλγαρίας.

#2 ll

Το φιλί του ΠούτινPutin’s Kiss 84’ Lise Birk Pedersen, δανία 2011

Mια σπάνια, εκ των έσω ματιάστον πυρήνα της ρωσικήςδημοκρατίας του νέου,«πουτινικού» τύπου.Παρακολουθούμε σκηνές απότη ζωή μιας 19άχρονηςεκπροσώπου της πολιτικήςνεολαίας Νάσι, πουυποστηρίζει το υπάρχονπολιτικό σύστημα, αλλάαρχίζει να αμφισβητεί γιαπρώτη φορά το ρόλο τηςόταν πλησιάζουν οι εκλογές.

#3 lΠικροί σπόροιBitter Seeds 88’Micha X. PeledΗΠΑ-ινδία 2011

Μια ταινία που εξερευνά τομέλλον της καλλιέργειαςαγαθών και τηναντιπαράθεση μεγάλωνεταιρειών όπως η Μονσάντο,που υποστηρίζουν πως οιγενετικά τροποποιημένοισπόροι προσφέρουν την πιοαποτελεσματική λύση για τηνκάλυψη των διατροφικώναναγκών του παγκόσμιουπληθυσμού, και των μικρώνπαραγωγών, για τους οποίουςη γεωργία είναι ζήτημα ζωήςκαι θανάτου.

#4 ll

Ο πρέσβηςThe Ambassador 93’Mads Brugger, δανία 2011

Ένας Ευρωπαίος αγοράζει έναν τίτλο που τονκάνει μέσα σε μια νύχταΑφρικανό διπλωμάτη και τονστέλνει στην καρδιά μιας απότις πλέον διαβόητες χώρεςτης Κεντρικής Αφρικής, μετραγικά και απρόβλεπτααποτελέσματα.

#5 lΖήτω οι αντίποδες!!Vivan las antipodas! 104’ Victor Kossakovsky Γερμανία-Ολλανδία-Αργεντινή-Χιλή 2011

Ένα ταξίδι σε τέσσεριςδιαφορετικές πόλεις πουβρίσκονται σε διαμετρικάαντίθετες θέσεις στηνεπιφάνεια της γης, που μαςχαρίζει εικόνες πουανατρέπουν την αντίληψηπου έχουμε για τη Γη.Άνθρωποι που ζουν στηνερημιά συνδέονται μεανθρώπους που σκάβουνδίπλα σ’ ένα ηφαίστειο,μεγαλειώδη τοπία πουκόβουν την ανάσααντιπαρατίθενται με το χάοςμιας μεγαλούπολης.

#6 ll

Μια χούφτα γενναίοιάνθρωποι A Few Brave People 87’Rüya Arzu KöksalΤουρκία 2011

Η ταινία καταγράφει για έναδιάστημα τριών χρόνων τοναγώνα των κατοίκων τηςΜαύρης Θάλασσας ναπροστατέψουν τα ποτάμια

τους και τα προς το ζην απόμια κυβέρνηση που επιδιώκεινα τα πουλήσει σε ιδιωτικέςεταιρείες οι οποίες θα ταεκμεταλλεύονται για ταεπόμενα 49 χρόνια.

#7 lΤα παιδιά του γκουλάγκ Children of the Gulag 52’Romain Icard, Γαλλία 2011

Υπό το καθεστώς του Στάλιν,εκατοντάδες χιλιάδες παιδιάγεννήθηκαν ή στάλθηκαν σεγκουλάγκ. Στιγματισμέναεπειδή «κατάγονταν από τηχειρότερη φάρα», τα παιδιάαυτά χωρίστηκαν από τιςοικογένειές τους,κακοποιήθηκαν καιυποβλήθηκαν σε ασιτία. Ηκάμερα συναντά μερικούςαπό τους ελάχιστουςεπιζήσαντες της κόλασης τωνστρατοπέδωνκαταναγκαστικής εργασίας.

#8 lΑνεπιθύμητεςστην Τεχεράνη Unwelcome in Tehran 52’Mina Keshavarz, ιράν 2011

Ένα αυτοβιογραφικόντοκιμαντέρ για μια γυναίκαπου αποφασίζει να παντρευτεί

για να μετακομίσει στηνΤεχεράνη, ακολουθώντας τοπαράδειγμα άλλων κοριτσιώντης ηλικίας της πουπροσπαθούν να ξεκινήσουνμια νέα ζωή μακριά από τουςπεριορισμούς της ιρανικήςκοινωνίας, η οποία δεν δέχεταιτην ανεξαρτησία μιαςανύπαντρης γυναίκας.

#9 lΧειμωνιάτικο φωςWinter Light 25’Skule Eriksen, Νορβηγία 2011

Μια ταινία με ελάχιστουςδιαλόγους και νωχελικούςρυθμούς για τα νησιά λόφοτεντο χειμώνα, σ’ ένα αρχιπέλαγοςβόρεια του Αρκτικού Κύκλουστη Νορβηγία, όπου μετά απόεβδομάδες χαμηλούφθινοπωρινού φωτός, ο ήλιοςβουλιάζει κάτω από τονορίζοντα και παραμένει εκείόσο διαρκεί ο βαθύς χειμώνας.

#10 lΤα θραύσματα (Το στόμαμου, η ανταρσία μου, τοόνομά μου)The Fragments (My Mouth,My Revolt, My Name) 84’Sylvain George, Γαλλία 2011

Θραύσματα από φωνές, γέλιακαι οργή, κομμάτια από λέξεις,εικόνες κι αναμνήσεις, οι λέξειςκοντά και μακριά, απ’ το χτες κιαπ’ το σήμεραπου συνθέτουνένα χάρτη της βίας πουασκείται στους μετανάστες,της αποικιοκρατίας πουεπαναλαμβάνεται, και τηςάρνησης να δεχτούμε τον«κόσμο όπως είναι».

#11 lΠάρε δρόμο, γιαγιάκαHit the Road, Granny 64’Duccio Chiarini, ιταλία 2011

Μια ταινία για τηνπεριπετειώδη ζωή της88άχρονης Ντέλια, γιαγιάς τουσκηνοθέτη, που είναιπαντρεμένη μ’ έναν άντραείκοσι χρόνια νεότερό της και,από τότε που μετακόμισε απότην ιταλία στη Γαλλία σε ηλικίαέξι μηνών, πέρασε τη ζωή τηςταξιδεύοντας σ’ όλο τον κόσμο.

#12 lΤι βλέπει ο γάτοςWhat the Cat Sees 18’ Kim Brand, Ολλανδία 2011

Εννιά ζωές μέσα από ταμάτια ενός μεγάλου τιγρέ

#8lZAN 14/3 17:30#7lZAN 14/3 17:30#6llZAN 14/3 15:00

#4llOLY 14/3 20:30#1lOLY 14/3 13:00

17 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

#14lCAS 14/3 15:00

#18lTOR 14/3 16:00 - TOR 15/3 15:30 #19lTOR 14/3 18:00 - TOR 18/3 20:30

#23lOLY 15/3 15:00 - CAS 16/3 17:30 #24lOLY 15/3 20:30 - TOR 16/3 20:30

#13lCAS 14/3 13:00 - TOR 15/3 20:30

#20lTOR 14/3 20:30 - CAS 16//3 15:00

#22llOLY 15/3 13:00

γάτου, που κάθεται σεεγρήγορση μπροστά στονοσοκομείο. Το πορτρέτοτων ασθενών τουνοσοκομείου, που περνάνεκαθημερινά δίπλα απ’ αυτόντο πολύ ιδιαίτερο ζώο.

#13 lΗ αυγή μιας νέας μέραςThe Dawn of a New Day 60’Ryley GrunenwaldΝότιος Αφρική 2011

Ένας νοτιοαφρικανόςπλαστικός χειρουργόςβρίσκεται σε αδιέξοδο, όταντου δίνεται η ευκαιρία θέλει νααφήσει το ιδιωτικό του ιατρείοκαι να πάει να εργαστεί σ’ έναπλωτό νοσοκομείο όπουγίνονται δωρεάν εγχειρήσεις,στο Μπενίν της δυτικήςΑφρικής, αλλά θα πρέπει ναδιαλέξει ανάμεσα στη ζωή μετη γυναίκα που αγαπά και στοπεπρωμένο του.

#14 lΠέντε σπασμένες κάμερες Five Broken Cameras 90’ Emad Burnat, Guy DavidiΓαλλία-ισραήλΠαλαιστίνη 2011

Ο παλαιστίνιος αγρότης

Εμάντ Μπουρνάτ έχει πέντε βιντεοκάμερες,καθεμιά από τις οποίεςαφηγείται ένα κομμάτι τηςιστορίας ενός χωριού πουαντιστέκεται στηνκατασταλτική πολιτική τουισραήλ. Το πλάναεναλλάσσονται ανάμεσαστον τέταρτο γιο του πουμεγαλώνει, στις πολλέςειρηνικές πράξειςδιαμαρτυρίας, και στησταθερή πρόοδο των έργωνοικοδόμησης του τείχους.

#15 ll

Οι νταντάδεςAu Pair 58’ Nicole N. Horanyi,Heidi Kim Andersen δανία 2011

Οι ιστορίες τριών νεαρώνΦιλιππινέζων που είχανδιαφορετικούς λόγους για να αφήσουν τη χώρατους και να εγκατασταθούνστη δανία –σε ένα σύνθετο κόσμο, όπου είναι δύσκολο ναδιακρίνει κανείς ποιοςεκμεταλλεύεται ποιον, καθώς τα χρήματαδιαφθείρουν τασυναισθήματα.

#16 lΒουβή ΑβάναHabana muda 61’Eric Brach, Γαλλία 2011

Ένα πολύπλοκο ερωτικότρίγωνο ανάμεσα σε έναςκωφό Κουβανό που ανήκειστην εργατική τάξη, τημουγγή γυναίκα του και τονγκέι εραστή του, που ζει στοΜεξικό και τον συντηρείοικονομικά.

#17 lΚΑΛΒΕ / CALVET 86’Dominic AllanΜεγ. Βρετανία 2011

Η ιστορία του Ζαν ΜαρκΚαλβέ, επιτυχημένουεικαστικού που πέρασε απότην προσωπική του κόλαση,λυτρώθηκε από το παρελθόντου, καταξιώθηκε στονκαλλιτεχνικό χώρο της ΝέαςΥόρκης κι αποφασίζει ναεπιστρέψει στη Γαλλία για ναβρει τον εξάχρονο γιο πουεγκατέλειψε πριν από 12χρόνια χωρίς να πει κουβέντα.

#18 lPapirosen 74’ Gaston Solnicki, Αργεντινή 2011

Ένα πορτρέτο της οικογένειαςτου Αργεντίνου σκηνοθέτηΓκαστόν Σολνίτσκι στηνπορεία μιας δεκαετίας: ένασυναρπαστικό ταξίδι στοχρόνο, στις πόλεις, στουςχαρακτήρες και στα διεθνήπολιτικά γεγονότα πουεπικεντρώνεται σε μιανεόπλουτη αργεντινο-εβραϊκή οικογένεια.

#19 l

Canicula 65’ Jose Alvarez, Μεξικό 2011

Σε μια μικρή πόλη τηςεπαρχίας Βέρα Κρους, οπηλός γίνεται ζωή και ησοφία δίνει φτερά...

#20 lΟικογενειακό πορτρέτο σεάσπρο και μαύροFamily Portrait in Black andWhite 99’Julia IvanovaΚαναδάς 2011

Η ιστορία μιας Ουκρανής πουέχει υιοθετήσει 16 μαύραπαιδιά και τα μεγαλώνει μεσταλινική πυγμή –άλλωστεκαι η ίδια μεγάλωσε κάτω απ’το σοβιετικό καθεστώς. Ταπαιδιά της περνούν τα

καλοκαίρια τους μεοικογένειες στην ιταλία και τηΓαλλία. Όταν οι οικογένειεςπου τα φιλοξενούνπροσφέρονται να ταυιοθετήσουν, η Όλγκααρνείται, αν και γνωρίζει τιτους επιφυλάσσει το μέλλονέξω από το προστατευτικόκέλυφος της οικογένειας.

#21 lΣτο ρυθμό των τυμπάνωνWhen the Drum Is Beating88’ Whitney Dow, ΗΠΑ 2011

Ένα ταξίδι στην πολύπαθηιστορία της Αϊτής, μέσα απότη μουσική και τιςαναμνήσεις των μελών τουσυγκροτήματοςSeptentrional, της πιο παλιάςκαι ένδοξης «big band» της χώρας.

#22 ll

Τα γλυκά όνειρα τουΜουσταφά 79’ Mustafa’s Sweet DreamsΆγγελος ΑμπάζογλουΕλλάδα-Μεγ. Βρετανία 2011

Ένας δεκαεξάχρονος πουμεγαλώνει στη μικρήτουρκική πόλη Γκαζιαντέπ,την πρωτεύουσα τουΜπακλαβά, και εκπαιδεύεται

στην τέχνη της παρασκευήςτου διάσημου γλυκού,ονειρεύεται να κάνει ένα βήμαπρος τη μεγάλη πόλη και ναανοίξει το δικό τουζαχαροπλαστείο.

#23 lΟ πλανήτης των σαλιγκαριώνPlanet of Snail 87’ Yi Seungjun, Νότια Κορέαιαπωνία-Φινλανδία 2011

Ο Γιανγκ-τσαν, τυφλός καικωφός από νεαρή ηλικία,ερωτεύεται και παντρεύεται τηΣουν-χο, που πάσχει απόκινητική αναπηρία. Ωστόσο, τοζευγάρι πρέπει να μάθει πώς ναεπιβιώνει χωριστά. Καθώς ηανήσυχη Σουν-χο περνά τηνπρώτη της μέρα μόνη,περιμένοντας καρτερικά τηνεπιστροφή του Γιανγκ-τσαν,αυτός ξεκινά για τη μεγαλύτερηπεριπέτεια της ζωής του...

#24 lΛιονταρίσιες ψυχέςLion Souls 75’Manu Gerosa, Salva Muñozιταλία-ισπανία 2012

Ένα ταξίδι στη Ζιμπάμπουεπου ακολουθεί τις ζωές δύο

#17lCAS 14/3 22:30

#21lTOR 14/3 23:00

#15llCAS 14/3 17:30 #16lCAS 14/3 17:30

18 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

#25lZAN 15/3 20:00 - ZAN 17/3 22:30 #26lZAN 15/3 22:30 - MAR 18/3 23:00 #27lMAR 15/3 18:30 - ZAN 16/3 15:00 #28lMAR 15/3 23:00 - ZAN 17/3 20:00

#33llCAS 15/3 22:30 - TOR 16/3 15:30 #34lTOR 15/3 23:00 - CAS 17/3 15:00 #35lOLY 16/3 13:00 - CAS 18/3 22:00 #36lOLY 16/3 15:45 - ZAN 18/3 20:00

ανδρών, που έχουν αρχικάσχέση γιατρού και ασθενούς,αλλά η ιστορία τους θαεξελιχθεί σε κάτι πολύβαθύτερο.

#25 lΔεν είμαι ροκ σταρI Am Not a Rock Star 85’Bobbi Jo HartΚαναδάς 2012

Η ιστορία ενηλικίωσης της20άχρονης ΜαρίκαςΜπουρνάκη, ενός κοριτσιούτης διπλανής πόρτας πουείναι αποφασισμένη να γίνειπιανίστρια διεθνούς φήμης,που αποκαλύπτει τη σκληρήπραγματικότητα του τισημαίνει να επιβιώνει κανείςστον αδυσώπητο κόσμο τηςκλασικής μουσικής.

#26 lΗ τιμή του σεξThe Price of Sex 73’Mimi Chakarova, ΗΠΑ 2011

Ένα ντοκιμαντέρ για τις νέεςγυναίκες από την ΑνατολικήΕυρώπη που έχουν βυθιστείστον υπόκοσμο τουτράφικινγκ και τηςκακοποίησης. Με αφηγήτριεςαπό τις ίδιες οι γυναίκες-

θύματα και κρυφά γυρίσματασε μέρη όπου σπάνια αποκτάκανείς πρόσβαση, η ταινίαξεσκεπάζει τον σκιώδη κόσμοτης παράνομης διακίνησηςκαι εμπορίας γυναικών.

#27 lΧαρτογραφία της μοναξιάςCartography of Loneliness 69’Nocem Collado ισπανία 2011

Παρατηρώντας χήρες απ τηνινδία, το Νεπάλ και τοΑφγανιστάν –χώρες πουαντιστοίχως έχουν τιςπερισσότερες χήρες στονκόσμο σε απόλυτα νούμερα,το μεγαλύτερο ποσοστόχηρών επί του πληθυσμούκαι τις περισσότερεςανήλικες χήρες– η ταινίαφανερώνει πώς οι γυναίκεςαυτές βγαίνουν από τηναπομόνωση.

#28 lΤώρα είμαι γυναίκαI Am a Woman Now 86’Michiel van Erp Ολλανδία 2011

Τα πορτρέτα πέντεηλικιωμένων τρανσέξουαλπου χειρουργήθηκαν από τον

ίδιο «θαυματουργό» γιατρό,μια ταινία για το κυνήγι ενόςσχεδόν άπιαστου ονείρου,για το κενό ανάμεσα στηνυλοποίησή του και τησκληρή πραγματικότητα πουπολλές φορές ακολουθεί.

#29 lΗ κόκκινη νεράιδα και τοΆγιο Πνεύμα 53’ Red Fairy n the Holy Ghost Balaka Ghosh, ινδία 2011

Στην ινδία, αποδίδεται ο τίτλοςτης «μάγισσας» σε γυναίκεςπου ανήκουν σε κατώτερηκάστα και φυλή. Για τιμωρία, τιςπεριφέρουν γυμνές, τιςξυλοκοπούν, τις αναγκάζουν ναφάνε ανθρώπινα περιττώματα.Παρακολουθούμε την πρώτηγυναίκα που μίλησε ανοιχτά γιατην ταπείνωσή της και μάχεταιδημόσια ενάντια στηβαρβαρότητα, για την ίδια καιγια τις άλλες γυναίκες σαν κιαυτήν.

#30 lΗ παγίδα του Δουβλίνου Dublin’s Trap 51’Bryan Carter, Βέλγιο 2011

Μέσα από την ιστορία ενόςΑφγανού, που ζήτησε άσυλο

και κέρδισε μια ιστορική νίκηστο Ευρωπαϊκό δικαστήριοΑνθρωπίνων δικαιωμάτων, ηταινία ρίχνει φως στιςσυνέπειες τηςμεταναστευτικής πολιτικήςτης Ευρωπαϊκής Ένωσης στηνΕλλάδα, δίνοντας φωνή σεπολιτικούς, διανοουμένους,ακτιβιστές, εξτρεμιστές καιμετανάστες.

#31 lΗ παγίδα του ΓκουαντάναμοThe Guantanamo Trap 90’Thomas WallnerΓερμανία-ΚαναδάςΕλβετία-Γαλλία 2011

Ένας Άραβας και δυοΑμερικανοί αναζητούν ταθεμέλια για μια καινούριαζωή, μετά από την εμπειρίατης φυλάκισής τους στην αμερικανική στρατιωτικήβάση του Γκουαντάναμο.

#32 lΝα πεθάνω όρθιαDie Standing Up 74’Jacaranda Correa Μεξικό 2011

Το πορτρέτο της ακτιβίστριαςιρίνα λάγιεβσκα, που αν καιδιαγνώστηκε με σκλήρυνση

κατά πλάκας, σε νεαρή ηλικία,δραστηριοποιήθηκε τηδεκαετία του ’80 στο κίνημααλληλεγγύης προς την Κούβακαι ζει σήμερα, στα 70 της,στο πλευρό της συντρόφουτης, Νελίντα.

#33 ll

Τη νύχτα πετάωAt Night I Fly 88’Michel Wenzer Σουηδία-δανία 2011

Εικόνες από το Νιού Φόλσομ,όπου οι κρατούμενοι τηςπρώτης φυλακής υψίστηςασφαλείας της Καλιφόρνιαςμάς επιτρέπουν να ρίξουμεμια ματιά στον κόσμο τους.Πολλοί από αυτούς εκτίουνποινή ισόβιας κάθειρξης,αλλά αρνούνται αυτή τηφραγή και δουλεύουν για ναεκφραστούν, με βασικόεργαλείο την τέχνη.

#34 lΗ ιστορία των ΛάβινγκThe Loving Story 77’Nancy Buirski, ΗΠΑ 2011

Μια φυλετικά φορτισμένηποινική δίκη και μιασπαραξικάρδια ιστορίααγάπης σμίγουν σ’ αυτό το

ντοκιμαντέρ για τη Μίλτρεντκαι τον ρίτσαρντ λάβινγκ, μιαμαύρη κι έναν λευκό πουπαντρεύτηκαν παρά τηναπαγόρευση των μικτώνγάμων στη Βιρτζίνια του ’50.

#35 lΆλικος δρόμοςScarlet Road 70’ Catherine Scott Αυστραλία 2011

Η απίστευτη ιστορία τηςρέιτσελ Ουότον, μιαςεργάτριας του σεξ από τηνΑυστραλία. Υπέρμαχος τηςελεύθερης έκφρασης τηςσεξουαλικότητας και τωνδικαιωμάτων των εργατριώντου σεξ, η ρέιτσελεξειδικεύεται σε μιαανέκαθεν παραγνωρισμένηπελατεία: τους ανθρώπουςμε αναπηρίες.

#36 lΞηρασίαDrought 84’ Everardo Gonzalez Μεξικό 2011

Οι κάτοικοι της κοινοτικήςγης λος Κουάτες ντεΑουστράλια στοβορειοανατολικό Μεξικό

#29lCAS 15/3 15:00 #30lCAS 15/3 15:00 #31lCAS 15/3 17:30 #32lCAS 15/3 20:00

19 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

#44llCAS 16/3 22:30 #45lTOR 16/3 18:30 - CAS 17/3 13:30 #46lTOR 16/3 23:00 - TOR 18/3 15:30

#37lOLY 16/3 18:00 - CAS 17/3 20:00 #38lZAN 16/3 13:00 #39lZAN 16/3 17:30 - ZAN 17/3 16:00

κάνουν κάθε χρόνο, την περίοδο της ξηρασίας,μαζική έξοδο προςαναζήτηση νερού. Οι «αυτοεξόριστοι»περιμένουν τις πρώτεςσταγόνες νερού για ναεπιστρέψουν στο λοςΚουάτες – μια γη που,μολονότι ξερή και άγονη,τους ανήκει.

#37 lO Μπενγκάλι ντετέκτιβThe Bengali Detective 91’Philip Cox Μεγ. Βρετανία-ΗΠΑινδία 2011

Η ταινία ακολουθεί τον ατρόμητο ντετέκτιβρατζές Τζι και τηνετερόκλητη ομάδα του στις έρευνες και τιςεπιδρομές τους στα μήκη καιτα πλάτη της ινδίας, που στονελεύθερο χρόνο τους, ότανδεν καταπολεμούν τηνεγκληματικότητα στηνΚαλκούτα, προετοιμάζονταιγια τη συμμετοχή τους σεέναν εθνικό διαγωνισμόταλέντων και ξεκινούνεβδομαδιαία μαθήματαχορού!

#38 lΤα παιδιά του Χίτλερ Hitler’s Children 80’Chanoch Ze’eviισραήλ-Γερμανία 2011

Mια ταινία για τουςαπογόνους των πιο ισχυρώνφυσιογνωμιών του ναζιστικούκαθεστώτος: άνδρες καιγυναίκες με επίθετα που σκορπούν από μόνα τους τοντρόμο (Χίμλερ, Γκέρινγκ, Ες)και θα τους συνδέουν ώς τοτέλος της ζωής τους με ένααπό τα μεγαλύτεραεγκλήματα στην ιστορία.

#39 lΙταλία, αγάπα την ή παράτα τηνItaly: Love It or Leave It 75’Gustav Hofer, Luca Ragazzi ιταλία-Γερμανία 2011

δυο φίλοι μπαίνουν στοπαλιό τους ΦίατΤσινκουετσέντο και ξεκινούν ένασυναισθηματικό ταξίδι στηχώρα τους για νααπαντήσουν στο ερώτημαπου τους βασανίζει: θαπαραμείνουν στην ιταλία, ήθα φύγουν, όπως έκαναν ήδητόσοι φίλοι τους;

#40 ll

Ο βασιλιάςThe King 75’ Dejan Aćimović, Κροατία 2011

Ένα ντοκιμαντέρ για έναν απότους μεγαλύτερους αθλητέςτου κόσμου, τονπαραολυμπιονίκη τηςσφαίρας, Ντάρκο Κράλι, πουσημαίνει βασιλιάς, ομοναδικός άνθρωπος στηνιστορία του αθλητισμού πουέσπασε πέντε φορές στησειρά το παγκόσμιο ρεκόρστην κατηγορία του, στο ίδιοπαγκόσμιο πρωτάθλημα.

#41 lORA 15’ Philippe Baylaucq Καναδάς 2011

Μια εκθαμβωτική συνάντησητων καλλιτεχνικών κόσμωντου χορογράφου Χοσέ Νάβαςκαι του σκηνοθέτη ΦιλίπΜπεϊλόκ, μια χορευτικήαλληγορία εμπνευσμένη απότην εξελικτική θεωρία τουδαρβίνου και τους μύθουςτου Νάρκισσου και τουΠρομηθέα, η πρώτη ταινίαπου χρησιμοποιεί τηντεχνολογία της τρισδιάστατηςθερμικής απεικόνισης.

#42 lΟ χώρος πίσω σου 65’ The Space in Back of You Richard Rutkowski ΗΠΑ 2011

Μια ταινία που καλύπτει μια περίοδο 20 ετών τηςζωής και της τέχνης τηςΣουζούσι Χαναγιάγκι,χορεύτριας και χορογράφος,που παραμένει δραστήριακαι στα 70 της, γεφύρωσε τηνπαράδοση τουπαραδοσιακού ιαπωνικού μετο σύγχρονο χορό καισυνεργάστηκε πουσυνεργάστηκε γιαπερισσότερα από 20 χρόνιαμε το θρυλικό ιμπρεσάριορόμπερτ Ουίλσον, που στησυνέχεια τη βρήκε σ’ έναγηροκομείο, να πάσχει απόΑλτσχάιμερ.

#43 l

Ο Πολ Ουίλιαμς ζει ακόμαPaul Williams Still Alive 84’Stephen KesslerΗΠΑ 2011

Μια εξομολόγηση τουσκηνοθέτη για την ισόβιαεμμονή του με τον ΠολΟυίλιαμς, τραγουδιστή,ηθοποιό και τραγουδοποιό –

πρώην σούπερ σταρ τηςδεκαετίας του ‘70–, και ηεξιστόρηση του τι συνέβηόταν επιτέλους τονσυνάντησε.

#44 ll

Επάγγελμα: χορευτής Ballroom Dancer 84’Christian Bonke, Andreas Koefoedδανία 2011

Ο Σλάβικ είναι πρώηνπαγκόσμιος πρωταθλητήςχορού Latin. Μαζί με τηνπαρτενέρ και ερωμένη τουΆννα, ετοιμάζεται ναεπανέλθει για τελευταία φοράστο προσκήνιο ωςεπαγγελματίας χορευτής. Η ταινία ακολουθεί τον Σλάβικκαι την Άννα καθώςρισκάρουν τα πάντα σε μιατελική αναμέτρηση με τηνκορυφή.

#45 lΤι συνέβη στο νησί ΠαμWhat Happened οn Pam Island 63’ Eliza Kubarska Πολωνία 2010

Μια απίστευτη ιστορίααγάπης με πρωταγωνιστές

τους Πολωνούς αλπινιστές ΕλίζαΚουμπάρσκα και Ντάβιντ Καζλικόφσκι, πουδιαπλέουν τα φιορδ τηςνότιας Γροιλανδίας για ναανέβουν τον ψηλότεροπαραθαλάσσιο γκρεμό του κόσμου.

#46 lΜας έκαναν τράμπ-αYou’ve Been Trumped 95’ Anthony BaxterΜεγ. Βρετανία 2011

Mια ομάδα Σκωτσέζωνιδιοκτητών σπιτιών έρχεται σε σύγκρουση με τον εκατομμυριούχοΝτόναλντ Τραμπ, που απειλεί να καταστρέψει τη φυσικήκληρονομιά της περιοχήςχτίζοντας ένα πολυτελέςγήπεδο γκολφ. Ακολουθούμετους ντόπιους καθώςπροσπαθούν ναδιαφυλάξουν το τελευταίοτους προπύργιο, παρά τηνπαρενόχληση των ομάδωνασφαλείας, τις διαρκείςνομικές απειλές και τηδιακοπή παροχής νερού καιηλεκτρικού ρεύματος.

#40llZAN 16/3 22:00 - TOR 17/3 18:00 #41lLIA 16/3 17:30 - TOR 18/3 18:00 #42lLIA 16/3 17:30 - TOR 18/3 18:00 #43lCAS 16/3 20:00 - TOR 18/3 22:30

20 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

βολεύεται ούτε στον κινηματογράφο. Το σενά-ριο για το τρίτο φιλμ της Κρυστάλλινες νύχτεςαπορρίπτεται, εγκρίνεται, ξανα-απορρίπτεται,ξανα-εγκρίνεται και τελικά παίρνει Κρατικό Βρα-βείο τον ιανουάριο του 1992, ενώ κατατροπώ-νεται από τους κριτικούς τον Νοέμβριο τουίδιου χρόνου. Ήταν ο τελευταίος άθλος της.

Στην άχαρη αλλά απαραίτητη παράθεση τίτ-λων χρειάζεται να προσθέσουμε μια υποδειγ-ματική τηλεοπτική σειρά, το Λεμονοδάσος, απότο μυθιστόρημα του Κοσμά Πολίτη, καθώς καιμερικές συνεργασίες με την τηλεοπτική εκ-πομπή Παρασκήνιο. δεν βολεύτηκε όμως ούτεστην τηλεόραση. Πέθανε αθόρυβα στις 26 ιου-λίου 1994 αφήνοντας ημιτελή τη μετάφρασητων Ορφικών.

Μια μικρού και τρεις μεγάλου μήκους ταινίεςλοιπόν, μέσα σε 27 χρόνια. Αν ξεκινήσουμε νατις προβάλλουμε στις 12:00 το μεσημέρι, κι ανείναι καλοκαίρι, θα τις δούμε όλες – κι έξω θα’ναι ακόμα μέρα. Μέσα σ’ ένα οχτάωρο μπορείνα δει κανείς τα άπαντα της σπουδαιότερης,μάλλον, ελληνίδας σκηνοθέτριας. Αν δεν προ-τιμούσε τους «δικούς της» φασίστες, αν με άλλαλόγια δεν αγαπούσε με πάθος τη χώρα της, τηγλώσσα της, τη λογοτεχνία της, αν βολευόταντέλος πάντων κάπου, είμαι σίγουρη ότι θαάφηνε πίσω της πολλές ακόμα ώρες κινηματο-γράφου, καθώς η δύναμη του μυαλού της, τουβλέμματός της και της καρδιάς της τα είχανεβρει μια χαρά κάτω από την μπαγκέτα ενός χι-ούμορ, ενίοτε αυτοσαρκαστικού, που την έκανενα ξεχωρίζει.

Σήμερα και πάντα, ο βίος και το έργο αυτήςτης γυναίκας μοιάζουν εμβληματικά για τη σύγ-χρονη Ελλάδα: «Τώρα πώς γίνεται να κάνεις μιαταινία πετυχημένη [σσ. εννοεί τον Ιωάννη τονΒίαιο] κι αντί να βρεις πιο εύκολα λεφτά, να μηβρίσκεις καθόλου, είναι από τα μυστήρια τηςιστορίας… Αλλά στην Ελλάδα γίνεται! Ζούμε σ’έναν τόπο που πεινάει. Είμαστε στερημένοιστην έκφρασή μας, στην ελευθερία μας, στοντρόπο που κάνουμε συναλλαγές με τον άντραμας ή με τη μάνα μας…» (από συνέντευξη στηνΊνα Αργυρίου, περιοδικό Cosmopolitan, Νοέμ-βριος 1983).

λίγα χρόνια μετά το θάνατό της, η Τώνια Μαρ-κετάκη «δάνεισε» τo όνομά της σε μια κινημα-τογραφική αίθουσα. Αυτή ίσως να είναι η με-γαλύτερη τιμή για έναν σκηνοθέτη. Μια βολικήκαι αναπαυτική αίθουσα στο λιμάνι της Θεσσα-λονίκης με το όνομα ενός κοριτσιού που γεν-νήθηκε στο λιμάνι του Πειραιά. Πολύ ταιριαστό.Το μόνο που δεν ταιριάζει είναι αυτές οι «λιγό-τερες από οχτώ ώρες κινηματογράφου» πουάφησε πίσω της αυτή η άβολη γυναίκα.

* Η Κατερίνα Ευαγγελάκου είναι σκηνοθέτρια.

ο 1967, τη χρονιά που η Ελλάδαμπαίνει στα στεκούμενα νερά, η Τώ-

νια Μαρκετάκη μπαίνει στον κινηματο-γράφο. Η χρονική αυτή σύμπτωσηαναδεικνύει εμφατικά ένα από τααγαπημένα συνθήματά της:

«Μ’ αρέσει το άγγιγμα του γελοίου πάνω στο τραγικό.

Μ’ αρέσει, πλάι στην υπέρβαση, που είναι για μένα η μόνη ουσία,

η στυφή γεύση της χυδαιότητας – που είναι η βάση της καθημερινής

μας αλήθειας.»

Η πρώτη της ταινία, Ο Γιάννης και ο δρόμος, βα-σίζεται σ’ ένα διήγημα του Μενέλαου λουντέμη.Η ίδια συνελήφθη από την αστυνομία πηγαί-νοντας με τους συνεργάτες της να ελέγξει τηνπρώτη κόπια. Η στυφή γεύση… πλάι στην υπέρ-βαση. Φυλακίζεται τέσσερις μήνες, δικάζεται,καταδικάζεται με αναστολή, παίρνει το αερο-πλάνο και φεύγει απ’ την Ελλάδα. Παρίσι, λον-δίνο, Αλγέρι, σινεμά, ντοκιμαντέρ, κινηματο-γραφικές δουλειές του ποδαριού, Γκοντάρ,Νίκολας ρέι, μοντάζ, πολιτική στο φουλ, προ-γράμματα επιμόρφωσης για φτωχούς αγρότες.Το 1971 επιστρέφει. δεν βολεύεται στο εξωτε-ρικό. «Προτιμώ τους δικούς μου φασίστες απ’όλου του άλλου κόσμου. Μ’ αυτούς τουλάχιστονπίνεις κι έναν καφέ», λέει. Ειλικρινής. Η φράσηαυτή έχει αρχοντιά αλλά μυρίζει και ταπεινο-

φροσύνη. Το σίγουρο είναι ότι ούτε το περι-βάλλον της Βόρειας Αφρικής ούτε η Ευρώπητής πρόσφεραν αυτά που χρειαζόταν.

Το 1973 ολοκληρώνει την πρώτη μεγάλουμήκους ταινία της, Ιωάννης ο Βίαιος (βραβεία:σκηνοθεσίας, σεναρίου, Α΄ ανδρικού ρόλου).Αλλά στη συνέχεια δεν κατάφερε να ολοκλη-ρώσει το επόμενο σχέδιό της. Αν τελείωνε, θαείχε τίτλο Ο άνθρωπος που χάθηκε και θα ήτανμια ταινία επιστημονικής φαντασίας για την Ελ-λάδα εκείνης της εποχής, διασκευή του ΜικρούΠρίγκιπα, αλλά και όλων των περιπετειών μεπλάνητες και ναυαγούς, απ’ τον Όμηρο μέχριτον ιούλιο Βερν. Κάνει διάφορες δουλειές –με-ταφράσεις βιβλίων, κριτική κινηματογράφου,υπάλληλος της ΕρΤ, σκηνοθεσία θεάτρου– καικαταφέρνει να ολοκληρώσει το σενάριο τηςεπόμενης ταινίας της, Η τιμή της αγάπης, βασι-σμένο στο μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Θε-οτόκη, που απορρίπτεται δύο φορές από τιςεπιτροπές του ΕΚΚ. Τελικά γυρίζεται το 1983,ακριβώς δέκα χρόνια μετά την πρώτη ταινίατης, παίρνει πολλά βραβεία και καταχωρίζεταιστο international Film Guide ως μια από τις δέκακαλύτερες ελληνικές ταινίες από το 1960 καιμετά.

Παρά το θρίαμβο, οι δυσκολίες δεν έχουν τέ-λος. δεν καταφέρνει να ξεκινήσει την επόμενηταινία που σχεδιάζει (διακόπτεται ένα μήνα πριναπό την έναρξη των γυρισμάτων) και η Μαρ-κετάκη αρχίζει πάλι να δουλεύει μεταφράστρια,να μοντάρει ταινίες – παλιά μου τέχνη… δεν

τΑ ΠρOΣΩΠΑ ΠIΣΩ ΑΠO ΤιΣ ΑIΘοΥΣΕΣ

Η ιστορία τωνπροσωπικοτήτωνμε τα ονόματα τωνοποίων«βαφτίστηκαν» οικινηματογραφικέςαίθουσες όπουγίνονται οιπροβολές τουΦεστιβάλ.

«Μ’ ΑρΕΣΕι ΤΟ ΑΓΓιΓΜΑ ΤΟΥ ΓΕλΟιΟΥ ΠΑνΩ Στο τρΑΓιΚο»

TΩNIA ΜΑρΚΕΤΑΚΗC i n é TO N I A M a R K E Ta K iC i n é P A V L O S Z a n n a S C i n é S TAV R O S T O R n E SC i n é J O H N C a S S aV E T E SC i n é F R I D A L i a P P a

τΗ ΤΩΝΙΑ ΜΑρΚΕΤΑΚΗ

(1942-1994)

της Kατερίνας Eυαγγελάκου*

22 14th TDF πρώτο πλάνο #263 [2012]

MEn WiTH a MOVIE CAMERAisraeli director Eyal Sivan and austriandirector Michael Glawogger will presentMasterclasses on the 15th and 16th ofMarch respectively (11:00, John Cas-savetes Theater). Sivan will discuss howhe engages, through the medium ofdocumentary filmmaking, with the po-litical and historical issues that concernhim, while Glawogger will talk about hislatest film, Whores’ Glory (screened dur-ing the 14th TDF), the last part of a tril-ogy on working conditions in develop-ing countries, as well as the trilogy itself.as the TDF masterclasses have manyfans, be sure to come early!

DOX BOX GLObaL DayMarch 16, 20.00, AKMI Diana El Jeiroudi and Orwa nyrabia, twoof the founders of the Dox box SyrianFestival, will present and discuss two Syr-ian documentaries, Step by Step, a1978short masterpiece by veteran OssamaMohammad, and Tournesols, a 2012short by a young Syrian filmmaker calledTemporarily anonymous. DOX bOXGLObaL Day is an initiative to keep thefestival alive by hosting such screeningnights around the world, as DOX bOX isunable to happen at home due to theevents taking place in Syria. Please sup-port it by attending the (free) screening.

DOCS in PROGRESS 2012March 15, 10.30-13.30Pavlos Zannas (Closed sessions) For the first time this year, the TDF or-ganizes a Docs in Progress section, dur-ing which 12 projects from countries in-cluding France, Greece, Romania, Serbia,Spain and others participate in closedsessions. The directors and producerspresent and screen 5-8 minutes fromtheir documentaries, aiming towards se-curing co-production deals, funds forcompletion and deals for pre-sales anddistribution. Docs in Progress present anexcellent opportunity for filmmakersand reflect the Doc Market spirit: syn-ergy, synergy, synergy.

EDn DOCS in THESSALONIKI MaSTERCLaSSDocumentary stories in New Media:A transmedia masterclass

with Asta WellejusThursday, March 15, 2012 10:00-11:30, AKMI Theater asta Wellejus, cross-media producer anddeveloper, former CEO of the companyZentropa interaction and currently CEOof Die asta Experience, has worked witha vast range of film projects, includingboth fiction and documentary. She willdiscuss the future landscape for tellingdocumentary stories and the new meth-ods and synergies that arise from theconvergence between documentaryand new media.

WORDS:Eyal Sivan, Tribute “i don’t think that a documentary is acultural project. i think that documen-tary is an attitude… Documentary is forme the possibility to re-articulate, in per-manent points of view, political positionsand Histories, with a capital H and his-tories with a small h.”

Michael Glawogger, Whores’ Glory“When i start a film, i always need apremise that can be contradicted or con-firmed by reality. For Whores’ Glory, ichoose the theory that the female/malerelationship of any given culture can bedepicted in prostitution as in everydaylife, only dealings move much faster.”

Ally Derks, IDFA Director and Founder “We still feel the responsibility to showfilms that deal with the political and socialissues in this world… Many filmmakersout there shoot documentaries in spite

of, or because of the world economic cri-sis… Luckily, documentaries are not asexpensive to make as fiction or theatreor dance. all you need is a camera and agood author to tell the story.”

MORE inFO On THE REST OF THE WEEK’SFiLMS & EVEnTS Can bE FOUnD in THELaST FiRST SHOT EDiTiOn, On THE 17thOF MaRCH.

FACES IN THE CROWDBusiness as usual, a few minutes before a festival’s screening.

WHaT’S UP, DOCS?by Lilly Papagianni