EΦH - antitetradia.gr · Καρλ Μαρξ Το κεφάλαιο. Τόμος πρώτος 67 Γρ....

EΦHMEPIΔEΣ ΠEPIOΔIKA

X

+7

ΠΛH

PΩM

ENO

TEΛO

Σ

Tαχ.

Γρα

φεί

οΑΓ

. ΠΑΡ

ΑΣΚΕ

ΥΗΣ

Aριθ

μός

Αδεί

ας64

ΚΩ

ΔΙΚ

ΟΣ

01 2

664

Ταυτότητα

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ - ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ -ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝΚαββαδίας Γιώργος, Κάτσικας Χρήστος,Τσιριγώτης Θανάσης, Φατούρου Αγγελική

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΓεωργιάδου Νίνα, Νεκτάριος Μαρίνος,Ζαμπία Παπαδάκη, Σουλιώτης Κώστας,Λίζα Σκλάβου, Σπαχή Αρετή,Στέλλα Σπαχή

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ - ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ - ΙΣΤΟΡΙΑΑθανασίου Χρυσάνθη, Δανιήλ Μαρία,Δεμερούκη, Ασπασία, Ζούζουλα Ελένη,Καραγιάννης Απόστολος,Νικολαϊδου Ελένη, Πανοπούλου Φωτεινή, Σόρογκα Μαίρη,Τσουκαλάς Χρήστος, Φράγκου Μαρία

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ - ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΑλεξίου Βασίλης

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣΑλεξίου Παύλος, Νίκος Γαλάνης,Καραμπάτσας Βασίλης,Μακρίδης Γιάννης, ΜπαλάσκαςΛάμπρος, Πετράκης Βασίλης,Πέττας Αντώνης, Σόφης Χρίστος,Σουλιώτης Κώστας

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ - ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑΔεμερδεσλής Γιώργος, Ζάρδας Νίκος,Καλαμπάκος Βαγγέλης, Παπαδόπουλος Γιάννης, Σόφης Γιώργος

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ - ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΚουνενής Νίκος

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ - ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΚουφοβασίλη Τιτίκα, Χατζή Ζωή

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΜυλωνάκη Γεωργία

Γ/ΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΙάσων Αδριανός, ΠαναγιώτηςΑργυράκης, Φανή Μανδελενάκη

ΑΔΙΟΡΙΣΤΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙΤιτίκα Κουφοβασίλη, Σοφία Σουλιώτη

ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΒοργιάς Νίκος

ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣΜυλωνάκη Γεωργία, Σταυρίδη Ειρήνη

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥΚουφοβασίλης Δημήτρης, 6946174427

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣΛεωνίδας Σαλαπάτας, 6947567668

Αγγελική ΦατούρουΔυρραχίου 55, 104 43 Αθήνα

[email protected]

Τριμηνιαίο περιοδικό για την εκπαίδευση

Διευθύνεταιαπό Επιτροπή

ΚΩΔΙΚΟΣ 01 2664

Σεπτέμβριος -Οκτώβριος - Νοέμβριος 2013

ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣΣτέλιος Σταυρινάδης

210 99 18 453, 6944 478564

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣΑγγελική Φατούρου

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ210 9713651,

210 9705865

ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ25550862

ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ:ΜΟΡΦΩΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣΑστική μη κερδοσκοπική εταιρεία

Αριστοτέλους & Αβέρωφ 23, 104 33 ΑθήναΤηλ.: 210 8227992, 210 5125714

w w w . a n t i t e t r a d i a . g r

a n t i t e t r a d i a @ g m a i l . c o m

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Γιώργος Σόφης

210 9705865, 6974464638

ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ: Θανάσης Τσιριγώτης

6944253743Αγγελική Φατούρου

6974438720

Παραγωγή: Press LineΜάγερ 11, ΑθήναΤηλ.: 210 52 25 479

∞ÓÙ·ÔÎÚÈÙ¤˜ ¢ËÌÔÛÈÔÁÚ·ÊÈÎ‹ ÔÌ¿‰· ÁÈ· Û˘ÓÂÚÁ·Û›Â˜(μόνο σε ηλεκτρονική μορφή)ΑΙΓΙΝΑ Ιφιγένεια Γεωργάλα (6942215003)

ΑΙΤΩΛΟΚΑΡΝΑΝΙΑ Σωκράτης Ζαραβίνας(Αγρίνιο, 6977663177ΑΡΚΑΔΙΑ Λίλη Κουτσούκου (2710228012, Τρίπολη)ΑΧΑΪΑ Χρήστος Τσουκαλάς (Πάτρα, 2610342244)ΔΡΑΜΑ Λάμπρος Μπαλάσκας, 6944426160ΕΒΡΟΣ Γιώργος Δεμερδεσλής (Ορεστιάδα, 6937271637, 25520-22898)ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ Φωτεινή Πανοπούλου (Γρανίτσα, 6972476298)ΗΜΑΘΙΑ Γιάννης Μελιόπουλος (6972220398)Νίκος Μπέκης (23310-63890, 6979404675)ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Γιώργος Γρόλλιος (2310-677102, 6981391739)Κώστας Καρβαγιώτης (6997140501)Δημήτρης Τσούμας (2310-216861, 6974834783)ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ Παύλος Αλεξίου (Ηγουμενίτσα 2665023531, 6972272601)ΙΚΑΡΙΑ Χρήστος Δάμαλος (Εύδηλος, 6972690991),Βασίλης Πετράκης 6944479587,Λεμονιά ΕυστρατουδάκηΙΩΑΝΝΙΝΑ Χρυσάνθη Αθανασίου (26510-41058), Γιάννης Μακρίδης (6974966131)ΚΑΛΥΜΝΟΣ Νίνα Γεωργιάδου (6993036388)ΚΑΣΟΣ Σωτήρης Μαρκόπουλος (6977512113)ΚΕΡΚΥΡΑ Μιχάλης Τσιριγώτης (2661021800, 6936077204)ΚΡΗΤΗ Αρετή Σπαχή (Ηράκλειο 6974493769)

ΣΕΡΡΕΣ Λίτσα Δουλοπούλου(23210-63451)ΣΥΡΟΣ Παναγιώτης Παπαμιχαήλ

(6974885777)ΦΘΙΩΤΙΔΑ Νίκος Ζάρδας

(Καμένα Βούρλα,2235042117)Στ. Καραμήτσος (Λαμία,6976787390)

Δ· «·ÓÙÈÙÂÙÚ¿‰È·» ‰È·Ù›ıÂÓÙ·È ‰ˆÚÂ¿ÓÛÂ fiÏÂ˜ ÙÈ˜ Û¯ÔÏÈÎ¤˜ ‚È‚ÏÈÔı‹ÎÂ˜.

∂ÈÎÔÈÓˆÓ‹ÛÙÂ Ì·˙› Ì·˜ ÛÙÔ ÙËÏ¤ÊˆÓÔ6974438720

Η ύλη έκλεισε τη Δ

ευτέρα 4 Νοεμβρίου

περιεχόμεναΑντί προλόγου 3

Eκπαιδευτική καιπολιτική συγκυρία 4

Μύθοι και πραγματικότηταγια τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης 6

Γ. Καββαδίας

Μπόχα Μαρφιν-έζικηςπροβοκάτσιας 8

Ν. Γεωργιάδου«Απ’ όπου κι αν προέρχεται»... 8

Θ. ΤσιριγώτηςΤαξική πάλη ήσυνομωσίες; 11Θ. ΤσιριγώτηςΤο νέο «ιδιώνυμο» 12Χρ. Σόφης

ΑΦΙΕΡΩΜΑ:Η απεργίατων καθηγητών

Γράμμα της ΟΛΜΕ προς τους μαθητές μας 14

Επιτροπή Αγώνα τηςΕΛΜΕ Περιστερίου 15

Υλικά του ΕκπαιδευτικούΟμίλου για την απεργία 16

Αποτιμάμε συλλογικά την απεργία 20

Αγωνιστικές ΠαρεμβάσειςΓράμμα στους γονείς των μαθητών μας 22

Προς επίδοξουςαπεργοσπάστες 23

Πρόταση προς τις Γ.Σ. 24

Αγωνιστικές ΠαρεμβάσειςΤo be continued 26

Γ. Μαρίνης«Σχέδιο Ακρόπολη» 27

Λυπηροί κήρυκες τηςανημποριάς και της ήττας 28

Β. ΠετράκηςΕπικίνδυνα ευφυολογήματα 29

Επιλεκτική αγωνία τουΠΑΜΕ για την «εντιμότητα»και την «αυθαιρεσία» 30

ΑΦΙΕΡΩΜΑ:Η απεργία τωνδιοικητικών υπαλλήλωντων ΑΕΙΞεκινήσαμε όλοι μαζί.Συνεχίζουμε όλοι μαζί 32

Απεργιακή ΕπιτροπήΕργαζομένων ΕΚΠΑΔελτίο Τύπου 33

Απεργιακή ΕπιτροπήΕργαζομένων ΕΚΠΑΟι απολύσεις στο Δημόσιοκαι στα Πανεπιστήμια: Μύθοικαι πραγματικότητα 34

Σύλλογοι Εργαζομένων ΕΜΠ

Οι μάσκες των απολυμένωντου ΕΜΠ 35

«Κλειστόν» λόγωδιαθεσιμότητας 36

ΣυνάντησηΠανεπιστημιακών ΔασκάλωνΤο Πολυτεχνείο της καρδιάς μας 37

Εργαζόμενοι ΣχολήςΑρχιτεκτόνωνΑνοιχτή επιστολή προς συναδέλφους 38

Σύλλογος ΔΕΠ Παν. ΑιγαίουΣυνάντησηΠανεπιστημιακώνΔασκάλων 40

Για την ενότητα τωναγωνιζόμενων κομματιώντης εκπαίδευσης 41

ΠορείαΟρισμένες σκέψεις για το φοιτητικό κίνημα 42

Ι. Αδριανός

αφιερώματα :οι απεργίες στηνεκπαίδευση

σελ . 13-43

Μεταρρύθμισηγια ένα ακόμαπιο ΤαξικόΛύκειο

Ταξικόξεκαθάρισμαγια 650.000

μαθητέςΓυμνασίων

και Λυκείων 44

Εκπαιδευικός Όμιλος Κόλαση το νέο σχολείο για μαθητές, καθηγητές και γονείς 47

Απεργιακή επιτροπή Α. ΛιοσίωνΣτο «σφαγείο» χιλιάδεςεκπαιδευτικοί με πολλά χρόνια υπηρεσίας 49

Χρ. ΚάτσικαςΤο Υπουργείο Παιδείαςμεθοδεύει τους όρουςαπόλυσης χιλιάδωνεκπαιδευτικών

Χρ. ΚάτσικαςΤα σχολεία τσάρτερ αποτελούνένα κολοσσιαίο λάθος 52

Ντ. Ράβιτς

Οι αλχημείες του ΟΟΣΑ και οι βολικοί μύθοι για τηνελληνική εκπαίδευση 53

Γ. ΒαρδαλαχάκηςΠαιδί: Διακίνηση, Εκμετάλλευση Εμπορία,Πορνεία 66

Εκπαιδευτικός Όμιλος

ΣΕΛΙΔΕΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΚαρλ Μαρξ Το κεφάλαιο. Τόμος πρώτος 67

Γρ. ΠανταζόπουλοςΗ Αξιολόγηση στοΝηπιαγωγείο 71

Μ. ΣταυροπούλουΣοκ στην ΕκπαιδευτικήΚοινότητα 75

Συντονιστικό ΝηπιαγωγώνΓραμματισμός γυναικών -μητέρων μαθητών/τριών Ρομά στο ΔενδροπόταμοΘεσσαλονίκης 77

Α. Χατζηνικολάου, Γ. Χατζηπαύλου, Α. Σμυρνιώτη

Για τις εξελίξεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση και την επερχόμενηαναδιάρθρωση 83

Γιώργος ΠανταζόπουλοςΟ έλεγχος έγινε, ο Θανάσης ταξίδεψε 86

Ανδριανή ΣτράνηΑϊ «κλιμακωθείτε» ρε! 87

Λ. ΓκαραγκάνηΣκάνδαλο και πάλι σκάνδαλο 88

Ανεξάρτητο ΣχήμαΕκπαιδευτικών Βέροιας

γραφτείτεσυνδρομητές...

Εσωτερικού ετήσια 16€Εσωτερικού διετής 30€Εσωτερικού τριετής 45€

Παρακαλούμε ανανεώστε τις συνδρομές σας. Τα «αντιτετράδια» στηρίζονται αποκλει-στικά στα έσοδα από τις πωλήσεις τους. Μειώσαμε την τιμή λόγω κρίσης, γι’ αυτό ησυνέπεια όλων στις συνδρομές αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία.Τηλ.: 6974438720

γραφτείτεσυνδρομητές...

περιεχόμενα

αντίπρολόγουMέσα από τα χαλάσματα χιλιάδων ζωών ξεπροβάλλει ο κουρνιαχτός άλλης εποχής.

Για να θυμίσει πως το μαύρο χρώμα που καταπίνει τα υπόλοιπα είναι γέννημα-θρέμα ενόςσυστήματος που ζυγίζει την ανθρώπινη ζωή στη ζυγαριά του κέρδους. Αίφνης (;) οι αστοί

πολιτικοί άφησαν έκθετα τα ακροδεξιά παιδιά τους, αυτά που είχαν στο προαύλιο ν’ αλυχτούνστους μελαμψούς διαβάτες, να λένε ψέματα στις γριές και ν’ ακονίζουν τα δόντια τους στο

πεζοδρόμιο.Έπρεπε κάτι να πουν στο πόπολο που πεινάει και δεν βλέπει λύτρωση· κάτι έπρεπε να πεταχτεί

στην αρένα, που γέμισε αίματα από ένα αδικοσκοτωμένο μουσικό. Και ακόμα περισσότερο.Έπρεπε ν’ ανοίξει ο δρόμος για να επιτεθούν στην αριστερά· όχι αυτή των διαδρόμων και των

Βρυξελλών, αλλά την άλλη, την ανυπότακτη, την οραματική, που πίνει απ’ όλα τα μεγάλακοινωνικά άλματα και αρνείται να σοβατίζει το ερειπωμένο κτίριο του καπιταλισμού.

Στη διπλανή χώρα (Ιταλία) άλλοτε προπύργιο του διαφωτισμού, μαζεύουν ψυχές από τακύματα, γιατί αφού σκότωσαν τις χώρες των φτωχών και ερήμωσαν κάμπους, βουνά,

πεδιάδες, τους έταξαν έναν καλύτερο κόσμο που αποδείχθηκε αληθινή κόλαση.Στα καθ’ ημάς η δίκαιη απεργία των εκπαιδευτικών σκόνταψε στην προδοσία των από

πάνω –πάλι τα ίδια– και στην ανημπόρια των από κάτω.Ράγισε όμως τη βιτρίνα, έβαλε νέες νότες στο έργο, «προπόνησε» στον αγώνα άπειρους

μαχητές, έβγαλε τη σκόνη από τα έπιπλα· όπως και να το δεις ο λαός των δασκάλων σήκωσε τοβλέμμα προς τον εχθρό. Έκανε την καρδιά του σημαία και ετοιμάζεται από καλύτερες θέσεις για

τη νέα μάχη. Όχι πως δεν έλειψαν οι δειλίες, οι αναχωρήσεις, οι ωχαδελφισμοί, που δενταιριάζουν σε δασκάλους.

Αλλά όλα αυτά είναι μικρές σκιές μπροστά στην «αισχύλεια» ανάγκη να λάβει τη φωτιά τοανθρώπινο γένος, ακόμα και αν χρειαστεί ο Προμηθέας να αλυσοδεθεί στον Καύκασο...Αλήθεια, υπάρχει κάποιο μεγάλο δραματικό έργο που να εξυπνεί τους σκυφτούς, τους

συμβιβασμένους, τους προδότες και τους βολεμένους;Έχουμε ακόμα δρόμο!

Χρειάζεται να μαζέψουμε «στρατό» Να ξυπνήσουμε συνειδήσεις

Να βρούμε τ’ αδύνατα σημεία του εχθρού Να επιλέξουμε το είδος του πολέμου.

Ως Εκπαιδευτικός Όμιλος - αντιτετράδια της εκπαίδευσηςδεν έχουμε κανένα δισταγμό

για την αναγκαία μεγάλη πορεία.Χρειαζόμαστε όμως συμμαχητές,

συναγωνιστές και «συνοδοιπόρους».Ανθρώπους των αρμάτων και των

γραμμάτων, με ρίζες στο χώρο τωνσχολείων, ψυχωμένους και

αποφασισμένους.Σ’ αυτό το προσκλητήριο θα

επανέλθουμε.

3

ΛΑΑΣ – Επιτυχημένη η ιδρυτική σύσκεψη

Πραγματοποιήθηκε μ’ επιτυχία η Πανελλαδική Σύσκεψη της

Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία

(ΠΑΑΣ) στην στις 26 & 27 Οκτώβρη. Στην Πανελλαδική Σύσκεψη

πήραν μέρος εκατοντάδες αντιπρόσωποι απ’ όλη τη χώρα, μίλησαν

πάνω από 80, ενώ στο τέλος εκλέχτηκε 25μελής Συντονιστική Επι-

τροπή με εκπροσώπους από Αθήνα και επαρχία.

Στην Πανελλαδική Σύσκεψη συμμετειχαν με πολυμελείς αντιπρο-

σωπείες ο Εκπαιδευτικός Όμιλος και ο Αγωνιστικές Κινήσεις Εκ-

παιδευτικών ενώ –όπως ήταν εύλογο– η πρόσφατη απεργία και η

εκπαίδευση συνολικά απασχόλησαν σε βάθος και έκταση το σώμα.

Στη σύσκεψη, η οποία αποφάσισε το όνομα της μετωπικής πο-

λιτικής συνεργασίας να είναι Λαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αντιιμ-

περιαλιστική Συνεργασία συζητήθηκαν τα πολιτικά μέτωπα της

περιόδου, οι μορφές δράσης στο κίνημα και η οργανωτική συγ-

κρότηση του ΛΑΑΑΣ.

Œξοδο από το τούνελ το δεύτερο εξάμηνο του 2014, που θα βα-σίζεται στο «νέο» μύθευμα της ανάπτυξης και της «επιστρο-φής στις αγορές», βλέπουν τώρα οι απολογητές της πιο βάρ-

βαρης πολιτικής, που επιβάλλουν οι ξένοι δυνάστες και οι ντόπιοιυποτακτικοί τους στον ελληνικό λαό. Το «ελπιδοφόρο» σενάριο τηςεπιστροφής στις αγορές, το παίζουν από την πρώτη μέρα υπαγωγήςτης χώρας μας στο καθεστώς των μνημονίων, μετακινώντας απλάτην ημερομηνία της αποφράδας μέρας από το πρώτο εξάμηνο του2011, στις αρχές του 2012, μετά στο τέλος του και πάει λέγοντας.

Στην πραγματικότητα οι ίδιοι οι κυβερνώντες δε βλέπουν κανέναφως στο τούνελ, παρά χρησιμοποιούν αυτή την πλαστή ελπίδα σανπροπαγανδιστικό άλλοθι προκειμένου να κερδίσουν χρόνο. Καιγια ποιο φως να μιλήσει κανείς, όταν η ανεργία έχει ξεπεράσεικάθε προηγούμενο στη μεταπολεμική Ευρώπη, η φτώχια απλώ-νεται απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας, ό,τι απέμεινε από τη δημόσιαυγεία και παιδεία κατεδαφίζεται και ο πλούτος της χωράς υπο-θηκεύεται και ξεπουλιέται στα ξένα και ντόπια συμφέροντα; Άλ-λωστε, αποκαλυπτικό για τους στόχους της πολιτικής τους παρα-μένει το γεγονός ότι παρά τα αλλεπάλληλα μνημόνια, τις οικονο-μικές συμφωνίες και το κούρεμα, το χρέος το οποίο υποτίθεταιότι θέλουν να μειώσουν, διαρκώς αυξάνεται και το οικονομικόαδιέξοδο εντείνεται.

Μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, η οποία είναι βέβαιο ότι ανχρειαστεί θα προσφέρει ξανά τις υπηρεσίες της για την εφαρμογήτης ίδιας πολιτικής, η δικομματική πλέον κυβέρνηση συνεχίζει τηνεπίθεση, χωρίς τον αριστερό μαϊντανό της. Επισπεύδουν τις χιλιά-δες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, με το φερετζέ της διαθεσι-μότητας και της κινητικότητας, κλείνουν εκατοντάδες δημόσιουςοργανισμούς, επινοούν τα νέα χαράτσια και προετοιμάζουν τουςπλειστηριασμούς, ενώ με τη ταμπέλα των επενδύσεων-ιδιωτικο-ποιήσεων ξεπουλούν ό,τι πολύτιμο και κερδοφόρο έχει αυτή η χώ-ρα, με τη ΔΕΗ, όπως και άλλες στρατηγικής σημασίας δημόσιεςεπιχειρήσεις, να κόβεται κομματάκια και να οδηγείται στο καλάθιτων προσφορών.

Είναι πλέον φανερό και στον τελευταίο καλόπιστο, ότι πίσω απότις εύηχες λέξεις που χρησιμοποιούν οι κυρίαρχοι για «εξορθολο-γισμό και νοικοκύρεμα του δημόσιου τομέα», κρύβεται η πολιτικήτης υποβάθμισης και διάλυσης της δημόσιας υγείας, παιδείας και

πρόνοιας. Οι χιλιάδες απολύσεις που συνοδεύουν το κλείσιμοκαι τις συγχωνεύσεις

νοσοκομείων καισχολείων, αποτε-

λούν το επι-σφράγισμα

ακριβώς της διάλυσης των εναπομεινάντων κοινωνικών υποδομών.Ο ελληνικός λαός και οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτααπό τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων, όπως ψευδώς δια-τείνονται τα φερέφωνα της κυβερνητικής πολιτικής, παρά μόνο ναχάσουν από την έλλειψη των πιο αναγκαίων κοινωνικών υποδομών.

Επαναλαμβάνουμε ότι όσο συνεχίζεται η πολιτική της ιμπερια-λιστικής εξάρτησης, της οικονομικής υποδούλωσης και της μετα-τροπής της χώρας σε προτεκτοράτο, η όποια κουβέντα γίνεται γιατις διαχειριστικές «λύσεις» που δε θίγουν τη σχέση της Ελλάδαςμε την ΕΕ και τους άλλους ξένους δυνάστες, δεν κάνει τίποτε άλλοπαρά να αποπροσανατολίζει από τη βασική αλήθεια και ανάγκητης περιόδου. Από αυτήν την άποψη δεν έχει νόημα μια συζήτησηπου αναπαράγουν τα ΜΜΕ και οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις γιαένα δεύτερο κούρεμα ή όχι, για το αν θα έχουμε ευρώ ή δραχμή,στο βαθμό που δεν μπαίνει το ζήτημα εξόδου της χώρας από τηνΕΕ και συνολικής ανατροπής της υπόδουλης πολιτικής. Η ΕΕ, ηΕΚΤ και το ΔΝΤ είναι εργαλεία του διεθνούς ιμπεριαλισμού καιφορείς των εγκλημάτων του και όχι οι φιλάνθρωποι εταίροι πουμας παρουσιάζουν.

Μπροστά σε όλα αυτά ο ελληνικός λαός έχει ένα και μόνο δρόμονα βαδίσει. Να ξεχάσει τις σειρήνες που του πουλούν μελλοντικέςελπίδες και «ανταμοιβή των θυσιών» του, να απορρίψει κάθε πο-λιτική δύναμη που του δείχνει το εκλογικό παραβάν και να στραφείμε πίστη στο δρόμο του συλλογικού αγώνα. Το μοναδικό, ιστορικά,αποκούμπι των λαών για να ξεπερνούν κάθε δυσκολία και να πη-γαίνουν μπροστά.

Να πιστέψουμε στη δύναμη των αγώνωνΣίγουρα τα πράματα δεν είναι εύκολα. Μα δε θα είναι και από

δω και πέρα αν δεν κάνουμε εμείς ό,τι περνάει από το χέρι μας γιαν’ αλλάξει αυτή η κατάσταση. Πολλοί λένε ότι δε μπορεί να γίνειτίποτα. Ότι «τόσο καιρό που αγωνιζόμαστε τι καταφέραμε;» Όσοκατανοητά και αν είναι τέτοια ερωτήματα και αγωνίες, ως αποτέ-λεσμα των συσχετισμών και των αδυναμιών της περιόδου, δεπαύουν να είναι λάθος. Γιατί κανείς δε μπορεί και δε πρέπει ναμειώνει την αξία των αγώνων που έγιναν. Για το τι θα συνέβαινε ανδεν είχαν γίνει οι αγώνες των τελευταίων χρόνων και αν η κατά-σταση του κινήματος στην Ελλάδα θα ήταν χειρότερη από αυτή πουείναι, πολλά θα μπορούσε να πει κανείς. Αυτό που με σιγουριάόμως μπορεί να καταγραφεί, είναι ότι αυτοί οι αγώνες που έγινανμέχρι σήμερα έχουν ανασχέσει σε ένα βαθμό την ένταση της επί-θεσης και έχουν καθυστερήσει τις αρνητικές εξελίξεις, είτε οδη-γώντας τους κυρίαρχους σε μικρές υποχωρήσεις, είτε δημιουρ-γώντας, αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, συνθήκες πολιτικής

Εκπαιδευτική & Πολιτικήσυγκυρία

αντιτετράδια της εκπαίδευσης φθινόπωρο 20134

√È ·ÁÒÓÂ˜ ÌÔÚÔ‡Ó Ó· ÓÈÎ‹ÛÔ˘Ó!πολιτικ

ή συ

γκυρ

ία

φθινόπωρο 2013 αντιτετράδια της εκπαίδευσης 5

κρίσης στους διαχειριστές του συστήματος. Αυτό μπορούσε να γίνεικαι αυτό έγινε. Σίγουρα αυτό δε μπορεί να είναι αρκετό και ίσωςνα μην ικανοποιεί κανέναν. Δεν παύει όμως να έχει τεράστια ση-μασία η εκδήλωση αυτών των «εφικτών» σε αυτή τη φάση αγώνων.Γιατί οι αγώνες δε σχεδιάζονται στα χαρτιά, δε γεννιούνται σε κά-ποια φωτισμένα κεφάλια με βάση απλά τις ανάγκες της εποχής.Αν ήταν έτσι δε θα είχαμε τετρακόσια χρόνια τουρκοκρατία, ούτεθα υπήρχε η Γερμανική κατοχή, ούτε πολύ περισσότερο θα είχεκρατήσει εφτά χρόνια η χούντα. Σε κάθε περίοδο οι αγώνες πουωριμάζουν και ξεσπούν (και που χρέος μας είναι να είμαστε κομ-μάτι κάθε τέτοιας κίνησης), είναι αυτοί που μπορούν να γεννηθούνμέσα στους δεδομένους συσχετισμούς. Είναι όμως και αυτοί πουμπορούν να τους αλλάξουν. Οι απαντήσεις δίνονται και οι συνει-δήσεις ωριμάζουν μέσα απ’ αυτούς τους αγώνες. Από αυτή τηνάποψη δεν έχει νόημα να κρίνουμε τους αγώνες που ξεσπούν ως«λίγους» ή «ανεπαρκείς», αλλά να τους αντιμετωπίσουμε ως «ανα-γκαίους». Δεν έχουν θέση οι γκρίνιες και οι ελιτισμοί γι’ αυτά πουδε γίνονται, αλλά έχει αξία η συμμετοχή και η συμβολή στο ξεπέ-ρασμα των προβλημάτων που προκύπτουν σε κάθε φάση. Άρα θαπρέπει να ξεπεραστεί η λαθεμένη και ανιστόριτη αντίληψη, πουθέλει π.χ. με μια πορεία στο κέντρο της Αθήνας, η κυρίαρχη τάξηκαι το προσωπικό της να υποχωρούν και να το βάζουν στα πόδιακαι ότι όσο δε συμβαίνει αυτό οι αγώνες πάνε στράφι. Θα πρέπεινα δούμε κάθε μικρό ή μεγάλο, τοπικό ή γενικό αγώνα που ξεσπά,σαν ένα ακόμη αναγκαίο βήμα στη πορεία για την ανατροπή αυτήςτης πολιτικής και της κοινωνικής κατάστασης που έχει διαμορφω-θεί. Να αγκαλιάσουμε κάθε αγώνα σαν «τέκνο της ανάγκης», ωςτο αναγκαίο βήμα που αυτή τη χρονική στιγμή μπορούμε να κάνου-με, να δούμε τη συμμετοχή μας σε αυτό ως προϋπόθεση για να έρ-θουν οι μεγάλες νίκες και –μακριά από κάθε διάθεση μιζέριας–να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα για τις θετικές παρακατα-θήκες που μια τέτοια συλλογική κίνηση αφήνει.

Η ιστορία, άλλωστε, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Η πά-λη των λαών ενάντια στους κυρίαρχους έγινε με ένα και μόνο τρόπο.Πίσω από κάθε νίκη, από κάθε μικρή και μεγάλη προοδευτική κα-τάκτηση της ανθρωπότητας υπάρχουν μικροί και μεγάλοι αγώνες.Δεν υπάρχουν ούτε εκλογές, ούτε εκπρόσωποι, ούτε πολύ περισ-σότερο καλοί διαχειριστές του αστικού συστήματος που κατανόησαντην ανάγκη για την απονομή κοινωνικής δικαιοσύνης. Υπάρχουν οιτάξεις, η πάλη και οι αγώνες τους. Και όσο δύσκολα και αν φαντά-ζουν ή πολύ περισσότερο φάνταζαν σε κάθε εποχή τα πράγματα, ηαπάντηση της ιστορίας είναι κατηγορηματική. Η δύναμη των λαϊ-κών αγώνων είναι αστείρευτη. Να πιστέψουμε λοιπόν σε αυτόπου πραγματικά μπορεί να γυρίσει τον ιστορικό τροχό. Να πιστέ-ψουμε ότι οι αγώνες μας μπορούν να νικήσουν!

TO ΠPOΣXEΔIO TOY KPATIKOY ΠPOΫΠOΛOΓIΣMOY 2014Σχέδιο λεηλασίας του λαϊκού εισοδήματος από τις κλίκεςτης ντόπιας ολιγαρχίας και το ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο

Παρά τις πομπώδεις κυβερνητικές δηλώσεις ότι δεν θα υπάρξουνμειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και ότι δεν θα επιβληθούννέοι φόροι, το προσχέδιο του Προϋπολογισμού 2014 αποδεικνύειότι για άλλη μία φορά το αστικό κράτος επιχειρεί την αναδιανομήτου εθνικού εισοδήματος προς το συμφέρον των ξένων επικυρίαρχωνκαι της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, λεηλατώντας και πάλι τα λαϊκάεισοδήματα. Mάλιστα, αυτή τη φορά, κάτω από την πίεση των δε-

σμεύσεών του προς τα ιμπεριαλιστικά κέντρα,αλλά και της αδυναμίας του μαζικού κινήματοςνα βάλει φραγμό στην πολιτική της ανελέητηςλιτότητας, το προσχέδιο του Προϋπολογισμούτου 2014 χαρακτηρίζεται από μία απροσχημά-τιστη παροχολογία προς το μεγάλο «επενδυτικό» (sic)κεφάλαιο, ενώ αποτυπώνει ανάγλυφα τη χρεοκοπη-μένη αντιλαϊκή πολιτική, που επιχειρεί να συνδυά-σει την προφανή κλιμάκωση της πολιτικής αυτής,με έωλες προβλέψεις για «πρωτογενή πλεονά-σματα», για «έξοδο από την κρίση», για «επι-στροφή στις αγορές», για «θυσίες που πιάσαν τό-πο», κλπ.

Mε υπαγορευμένους άξονεςKραυγαλέα απόδειξη όλων αυτών, είναι το γεγο-

νός ότι το προσχέδιο βασίζεται σε τέσσερις άξονες,τον ένα πιο αντιδραστικό από τον άλλο:

α) Άμεση εφαρμογή του αναθεωρημένου Mε-σοπρόθεσμου Πλαισίου ΔημοσιονομικήςΣτρατηγικής 2014 - 2017.

β) Eπιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων στηΔημόσια Διοίκηση.

γ) Συνέχιση και επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων καιεπίσπευση της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας.

δ) Yλοποίηση του Προγράμματος Oικονομικής Πο-λιτικής (μνημόνια) για τη δημοσιονομική εξυγίαν-ση και τις απαραίτητες αναπτυξιακές δράσειςπου θα οδηγήσουν σε έξοδο από την κρίση.

O κάθε άξονας, περιλαμβάνει απολύσεις, μέτρα,φόρους, μειώσεις μισθών και συντάξεων, δραστι-κές περικοπές σε Παιδεία, Yγεία, Πρόνοια καιξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Eξ’ άλλου, ηεσωτερική υποτίμηση είναι προφανής, αφού για πέμ-πτη χρονιά το AEΠ εμφανίζει μείωση (ύφεση) της τάξηςτου 4,2% [και συνολικά 28%!].

Kυρίαρχο στοιχείο, ο εμπαιγμός του λαούΌπως φαίνεται, οι λαϊκές ανάγκες δεν εμφανίζονται σε κανένα

άξονα! Φυσικά, αφού τελικά ο Προϋπολογισμός υπαγορεύεταιαπό την τρόικα και απευθύνεται στους ξένους δανειστές! Mάλιστα,αποτελεί πρόκληση στη νοημοσύνη μας η διατύπωση ότι θα δο-θούν 240 εκατ. στους συνταξιούχους (από τους οποίους έκοψε4,5 δις μέσα στο 2013) και ανέργους (που έχουν φτάσει επίσηματα 1,3 εκατ. άτομα, εκ των οποίων οι 900 χιλιάδες είναι μακρο-χρόνια άνεργοι). Tέτοια χουβαρνταλίκια! Aντίθετα, όλο το προ-σχέδιο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα που καθορίζει τοκαθεστώς της εξάρτησης, με κύριο βάρος στη διάλυση δημόσιωνυπηρεσιών, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στα ντόπιακαι ξένα μονοπώλια και την εξυπηρέτηση των δανειστών-τοκο-γλύφων. H κυβέρνηση των Σαμαρά-Bενιζέλου έχει σχεδιάσει μιαμεγάλης κλίμακας φοροεπίθεση στα εισοδήματα των εργαζομέ-νων και των λαϊκών στρωμάτων, που συνδυάζεται με την ταυτό-χρονη καθήλωση των κρατικών κοινωνικών δαπανών για την Παι-δεία, την Yγεία, την Aσφάλιση, τον Πολιτισμό. Πρόκειται για τηνολοκλήρωση της οικονομικής καταστροφής εκατοντάδων χιλιά-δων εργατολαϊκών νοικοκυριών.

πολιτική συγκυρία


Πίσω από τα γράμματα!Oι τέσσερις άξονες του προσχεδίου εμφα-

νίζονται εδώ σαν βυζαντινό παλίμψηστο! Για-τί εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι πίσω από

τις διατυπώσεις, κρύβονται οι δόλιοι κυβερ-νητικοί στόχοι, που συνεπάγονται παραπέρα

μείωση των μισθών και των συντάξεων, νέα αύ-ξηση της φορολογικής επιβάρυνσης, μηδενισμό των

δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, στους το-μείς της Παιδείας, Yγείας και της Kοινω-νικής Aσφάλισης.

Σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση κινεί-ται το προσχέδιο σ΄ ότι αφορά τα ντόπια και

ξένα μονοπώλια, αλλά και τους δανειστές-το-κογλύφους. Γι’ αυτούς όλους συνεπάγονται:

- Eκτεταμένα επενδυτικά κίνητρα- Nέες περικοπές στη φορολογία των επι-

χειρήσεων- Nέα μείωση στις εργοδοτικές εισφορές- Eπέκταση των συστημάτων μερικής απα-

σχόλησης και αμοιβής

Tο κοινωνικό κόστος των«πρωτογενών πλεονασμάτων»Eίναι σκόπιμο να σταθούμε στο ζήτημα των«πρωτογενών πλεονασμάτων», αλλά και της

«αύξησης του AEΠ» που ευαγγελίζεται η κυ-βερνητική προπαγάνδα. Tι σημαίνει; Aύξη-ση φόρων + Mειώσεις μισθών + Λεηλασίασυντάξεων + Ξεθεμελίωμα της Yγείας +

Διάλυση της Παιδείας = «πρωτογενές πλεό-νασμα». Για το «πρωτογενές πλεόνασμα» των340 εκατ. που εξαγγέλλεται για το 2013, απαι-τήθηκε τεράστιο κοινωνικό κόστος. Mε δύολόγια, για κάθε 1 ευρώ που κέρδιζε η κυβέρ-

νηση, έκοβε σχεδόν 4 ευρώ από τους μισθωτούς, τους συνταξιούχουςκαι τις κοινωνικές παροχές. Όλες αυτές οι πρωτογενείς δαπάνες τηςκυβέρνησης, αυτές δηλ. που βελτιώνουν τη ζωή των πολιτών αφούαφορούν μισθούς, συντάξεις, κοινωνική περίθαλψη κ.λπ. θα μει-ωθούν κατά 3,2 δις ευρώ. Eπιπλέον, οι ιδιοκτήτες ακινήτων πάσηςφύσεως θα κληθούν το 2014 να πληρώσουν συνολικά από 3,9-4,2δις ευρώ, για να περισώσουν τα χωράφια, τα οικόπεδα, τα σπίτιατους, από επικείμενες κατασχέσεις και πλειστηριασμούς.

Όπως φαίνεται, το οικονομικό στράγγισμα του λαού μπορεί καιδημιουργεί αυτού του είδους τα αξιοθρήνητα «πλεονάσματα».

Άλλο ζήτημα είναι το σε ποια κατεύθυνση οδεύουν αυτά τα υπο-τιθέμενα πλεονάσματα των κρατικών εσόδων που προέρχονται φυ-σικά από την ανελέητη φοροαφαίμαξη και τη ληστεία των λαϊκώνεισοδημάτων. Ένα 80% περίπου των συνολικών κρατικών εσόδωνθα πάνε για την εξυπηρέτηση (τόκοι και χρεολύσια) του κρατικούχρέους, στους ξένους δανειστές-τοκογλύφους του καταχρεωμένουελληνικού κράτους, όμηρου των μεγαλοδανειστών του. Aυτό δείχνειμια κυβερνητική πολιτική που έχει μετατρέψει τον κρατικό προ-ϋπολογισμό σε πηγή αποστράγγισης των εισοδημάτων του ελληνι-κού λαού, τεράστιο μέρος των οποίων μεταγγίζεται στις τσέπες τωναρπαχτικών του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Σύστημα pressing από την τρόικαΈχει γίνει πια κατανοητό, ότι τα χρήματα των δύο δανειακών Συμ-

βάσεων, φθάνουν μέχρι τον Iούλη-Aύγουστο 2014. Aπό κει και πέρα,και μέχρι το τέλος του 2016 για την κάλυψη της «τρύπας» του Προ-ϋπολογισμού (δηλ. το λεγόμενο «δημοσιονομικό κενό»), χρειάζονταιάλλα 6,6 δις ευρώ, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της τρόικα. Όσοναφορά το «χρηματοδοτικό κενό», τρόικα και οικονομικό επιτελείοέχουν καταλήξει στο ύψος του (10,9 δις ευρώ στη διετία 2014 -2015), αλλά ακόμη υπάρχει χάσμα ως προς τον τρόπο κάλυψής του.Πάντως ο Γ.Άσμουσεν, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της EKT,επανήλθε, και προσδιόρισε το χρηματοδοτικό άνοιγμα του 2014 στα5-6 δις ευρώ, υψηλότερα δηλαδή από τα 4,4 δις που μέχρι πρότινοςαποτελούσαν κοινό τόπο και για τις δύο πλευρές. O Γερμανός αξιω-ματούχος συνυπολογίζει, όπως ο ίδιος ανέφερε, και την απόκλισηστα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις. Όλα τα παραπάνω σημαίνουνότι η τρόικα θα τα θεωρήσει προαπαιτούμενα και θα συστήσει νέαμέτρα, πέρα από τις εκκρεμότητες των απολύσεων των 15.000 ερ-γαζόμενων του δημόσιου τομέα, του «λουκέτου» στις EAΣ, EΛBO,ΛAPKO και των ιδιωτικοποιήσεων.

Oι αλληλοαναιρούμενες εξαγγελίεςAνέκδοτο αποτελούν οι κυβερνητικές προβλέψεις που περιλαμ-

βάνει το προσχέδιο για «πρωτογενές πλεόνασμα», για «ρυθμό ανά-πτυξης στο 0,6%», για «διατήρηση της ανεργίας στο ίδιο ποσοστό»,κλπ., όταν οι μνημονιακές και λοιπές δεσμεύσεις οδηγούν τη Γεωργίακαι τη Bιομηχανία στο περιθώριο, όταν ψαλιδίζουν συνεχώς το Πρό-γραμμα Δημοσίων Eπενδύσεων, όταν οι διεθνείς οργανισμοί πουεποπτεύουν την ελληνική οικονομία προβλέπουν σημαντική αύξησητής ανεργίας μέσα στο 2014. Mε αυτά τα εξοντωτικά μέτρα η κυβέρ-νηση σχεδιάζει να εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα 2,8 δισ. ευρώτο 2014 και «ανάπτυξη» - δηλαδή αύξηση του AEΠ κατά 0,6%.

Πρόκειται για αντιφατικές πολιτικές. H «ανάπτυξη» προϋποθέτειθετικούς ρυθμούς, είτε για κατανάλωση είτε για επενδύσεις. Tοπρωτογενές πλεόνασμα σημαίνει μείωση της εθνικής δαπάνης.Όσο μεγαλύτερο είναι το πρωτογενές πλεόνασμα, τόσο βαθύτερηείναι η ύφεση. Eφόσον σήμερα οι πληρωμές μόνο για τόκους ανέρ-χονται σε 5% του AEΠ, δηλ. γύρω στα 9,5 δις ευρώ, για να υπάρξειπραγματική ανάπτυξη και όχι ονομαστική απαιτείται ρυθμός ανώ-τερος του 5%, πράγμα απολύτως ανέφικτο, τη στιγμή που η ύφεση(πτώση του AEΠ) για το 2013, υπολογίζεται στο 4,2%!

Oι «δράσεις» των δραστώνΣτο προσχέδιο περιλαμβάνονται δράσεις ύψους περίπου 5 δις

επιπλέον σε σχέση με το 2013. Aπό αυτά, τα 2,1 δις αφορούν στηναύξηση των φορολογικών εσόδων. Aυτά θα προέλθουν από την αύ-ξηση της φορολογίας των μισθωτών, συνταξιούχων, αυτοαπασχο-λούμενων και αγροτών εξαιτίας του νέου νόμου για τη φορολογίατου εισοδήματος, με τον οποίο επιβλήθηκαν η κατάργηση του αφο-ρολόγητου ορίου και των διαφόρων φοροαπαλλαγών, καθώς και οινέοι φορολογικοί συντελεστές για τους ελεύθερους επαγγελματίεςκαι τους αγρότες. Επίσης έσοδα θα προέλθουν και από τη φορολογίατων ακινήτων, η οποία θα επεκταθεί σ’ όλα τα ακίνητα και τα αγρο-τεμάχια, επιβαρύνοντας ιδιαίτερα τη μικρή ιδιοκτησία. Tην ίδια ώραπαραμένουν αλλά και διευρύνονται οι φοροαπαλλαγές προς το με-γάλο κεφάλαιο. Tα υπόλοιπα αφορούν στη μείωση των πρωτογενώνδαπανών και πιο συγκεκριμένα στη μείωση των δαπανών για τηνYγεία, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τα προνοιακά επιδόματακαι τη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων.

πολιτικ

ή συ

γκυρ

ία


Tο προσχέδιο δεν έχει βεβαίως καμιά οικονομική σοβαρότητακαι αποτελεί ένα ανευ ουσίας πολιτικό προπέτασμα καπνού. Tοσημερινό ελληνικό πρόβλημα δεν είναι η απατηλή επίτευξη πλεο-νάσματος, ούτε η βιωσιμότητα του χρέους, αλλά πρώτα και κύριαη βιωσιμότητα του λαού, που πνίγεται από το καθεστώς της ξένηςεξάρτησης και της ντόπιας ολιγαρχίας.

H κρίση συνεχίζει να υποβόσκει, παρά τονσυμβιβασμό των μονοπωλιακών μερίδων των HΠA

Mε συμβιβασμό ανάμεσα σε Pεμπουμπλικάνους και Δημοκρα-τικούς έληξε το αμερικάνικο «θρίλερ» της ενδοαστικής αντιπαρά-θεσης ανάμεσα σε αντικρουόμενα συμφέροντα διαφορετικών τμη-μάτων του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων στις HΠA, πουαφορούν διαφορετικές προτεραιότητες και τακτικές στην από κοι-νού στρατηγική επίθεσης σε εργατικά και λαϊκά δικαιώματα καιιμπεριαλιστικής πολιτικής απέναντι στους λαούς όλου του κόσμου.

O Oμπάμα, εμφανιζόμενος ως «όμηρος», τα κατάφερε προς τοπαρόν, με αναδίπλωση σε ένα οικονομικά ανεκτό πρόγραμμα πρό-νοιας και υποχωρώντας αισθητά στην μεταρρύθμιση της ιατροφαρ-μακευτικής περίθαλψης και ασφάλισης, που στην ουσία δεν λύνειτο ζήτημα των περίπου 50 εκατομμυρίων ανασφάλιστων Aμερικα-νών, αλλά συνιστά «δώρο» για τις ασφαλιστικές και τις φαρμακευ-τικές εταιρείες. Mε βάση τη συμφωνία αυτή, θα αυξηθεί το όριοτου χρέους -που έχει φτάσει στο δυσθεώρητο ποσό των 16,7 τρις.δολ.- και άνοιξαν οι υπηρεσίες που είχαν κλείσει, ενώ θα συγκληθείμια επιτροπή που θα διαπραγματευτεί τον προϋπολογισμό του 2014.H αμερικανική κυβέρνηση θα πρέπει να συντάξει τον Προϋπολο-γισμό της για το 2014, προχωρώντας άμεσα σε πακέτο περικοπώντης τάξης του 20%! Kάτι που θα οδηγήσει την αμερικανική οικο-νομία σε νέα ύφεση.

Eίναι βέβαιο ότι ο συμβιβασμός αυτός έχει προσωρινό χαρακτή-ρα, γιατί η βαθιά καπιταλιστική κρίση και τα αδιέξοδα του αμερι-κάνικου ιμπεριαλισμού, θα φέρουν νέα παρόμοια ή και σοβαρότεραεπεισόδια στο μέλλον. H «Δεξιά» της αμερικανικής «Δεξιάς», τομεγαλύτερο ποσοστό του Pεπουμπλικανικού Kόμματος, Eυαγγελι-στές και Tea Party, είναι αποφασισμένοι να παλέψουν μέχρι τέλουςκαι σίγουρα θα επανέλθουν, ακόμη κι αν ο Oμπάμα ξεπέρασε σεαυτή τη φάση αυτό το σκόπελο.

Έχουν υπάρξει και στο παρελθόν ανάλογες καταστάσεις, όμως ηκρίση αυτή εκδηλώθηκε σε διαφορετικά επίπεδα και υπήρξε πιοσοβαρή από κάθε άλλη φορά. Tο ομολόγησε, άλλωστε, αυτό και οOμπάμα στο διάγγελμά του, όταν την χαρακτήρισε σαν «το μεγαλύτεροδημοσιονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν βρεθεί ποτέ οι HΠA». Tολουκέτο στο αμερικανικό Δημόσιο και η απειλή χρεοκοπίας, είναιάλλη μια απόδειξη, πως η μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομική κρίσητου καπιταλισμού μετά το 1930, όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί, αλλάμετατρέπεται σε πολιτική κρίση του συστήματος διεθνώς.

Oι συνέπειες τού συμβιβασμού, πέραν του ότι έπληξαν άμεσα800.000 υπαλλήλους, που προχώρησαν σε κινητοποιήσεις διαμαρ-τυρίας στην Oυάσιγκτον γιατί τέθηκαν σε διαθεσιμότητα και έμειναναπλήρωτοι για 16 ημέρες, θα δημιουργήσουν πρόσθετα προβλή-ματα στα περίπου 48 εκατομμύρια (το 15% του πληθυσμού) φτω-χούς, πεινασμένους, άνεργους, άστεγους και ξεσπιτωμένους.

Oι παρατεταμένες διαπραγματεύσεις για την αύξηση του ανώ-τατου ορίου του χρέους ενέτειναν τον κίνδυνο της υπονόμευσηςτης εμπιστοσύνης του αμφισβητούμενου δολαρίου ως του κύριουπαγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος. Άλλοι πιο διπλωματικάκαι άλλοι με πιο ωμό τρόπο, οι παράγοντες της παγκόσμιας καπι-

ταλιστικής αγοράς, αλλά και των άλλων ιμπε-ριαλιστικών κέντρων, εξέφρασαν την ανησυ-χία, τη δυσφορία μέχρι και την οργή τουςγια την παράταση του αδιεξόδου. O πρό-εδρος της Eυρωπαϊκής Kεντρικής TράπεζαςMάριο Nτράγκι, ο Iάπωνας υπουργός Oικονο-μικών Tάρο Aσο, η επικεφαλής του ΔNT KριστίνΛαγκάρντ, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Tράπεζας,Tζιμ Γιονγκ Kιμ με πιο ήπιες διατυπώσεις,(«ακόμη και η απειλή μιας αμερικανικής χρε-οκοπίας μπορεί να τραυματίσει τις αναδυόμε-νες αγορές και τον αναπτυσσόμενο κόσμο μεκαταστροφικές συνέπειες»), οι υπουργοί Oικο-νομικών και ηγετικά στελέχη των κεντρικών τρα-πεζών της Oμάδας των 20 (G20) με διατυπώσειςτου στυλ «αν πέσετε θα πέσουμε», ζήτησαν απότην αμερικανική κεντρική τράπεζα να ενεργήσειπροσεκτικά όταν αποφασίσει να μειώσει τον όγκοτων αγορών κρατικών ομολόγων στις οποίεςπροβαίνει για να τονώσει την αμερικανική οι-κονομία. Στο ίδιο μοτίβο και ο Aντόν Σιλουά-νοφ, υπουργός Oικονομικών της Pωσίας,της χώρας που προεδρεύει φέτος στην G20,με τον Zι Γκουανγκγιάο υφυπουργό Oικονομι-κών της Kίνας, (η οποία έχει αγοράσει τα περισσότεραομόλογα αμερικανικού Δημοσίου, αξίας άνω των1,2 τρισ. δολαρίων και που κατέχει το 1/3 τουχρέους των HΠA σε ομόλογα και ανησυχεί ιδι-αίτερα για την περίπτωση της χρεοκοπίας), να«βγαίνει στα κεραμίδια» και να καλεί την Oυά-σιγκτον να λύσει την υπόθεση «δημοσιονομικήκρίση», γιατί «έχει ευθύνη για την εξασφάλισητης παγκόσμιας οικονομικής σταθερότητας...».Για να πάρει τη σκυτάλη το κινέζικο πρακτορείοειδήσεων «Σιν Xουά», που πρότεινε την... «αποαμερι-κανοποίηση» του κόσμου και την εδραίωση «μίας νέαςπαγκόσμιας τάξης, στην οποία όλες οι χώρες μικρές και μεγάλες,φτωχές ή πλούσιες θα απολαμβάνουν την ίδια προστασία και σε-βασμό βασικών συμφερόντων τους. Ίσως είναι μία καλή ώρα γιατη σαστισμένη υφήλιο να σκεφτεί την οικοδόμηση ενός αποαμε-ρικανοποιημένου κόσμου. Πρέπει να τελειώσουν οι μέρες κατάτις οποίες οι τύχες των άλλων βρίσκονταν στα χέρια ενός υποκρι-τικού έθνους και να αντικατασταθεί από μία νέα παγκόσμια τάξη»,υπογραμμιζόταν στο κεντρικό άρθρο του κινεζικού πρακτορείου,που αναπαράχθηκε από πολλά άλλα κρατικά κινεζικά MME. Tααιτήματα του ανερχόμενου οικονομικά «κινέζικου δράκου», βά-ζουν ευθέως το ζήτημα της αμφισβήτησης του αμερικάνικου δο-λαρίου. Tο γιουάν, μαζί με την ισχύ τής, με ταχύτατους ρυθμούςαναπτυσσόμενης, κινέζικης οικονομίας, ζητάει να καταλάβει τηθέση που του αξίζει… «Aποαμερικανοποιημένος» κόσμος σημαί-νει όξυνση των ανταγωνισμών και των αντιπαραθέσεων, με νέουςδιπλωματικούς, οικονομικούς αλλά και πραγματικούς πολέμους,μεταξύ των διαφόρων ιμπεριαλιστών, για νέες αγορές, για νέεςσφαίρες επιρροής, για την παγκόσμια κυριαρχία.

H παγκόσμια καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, οι ενδοϊμπεριαλιστικέςαντιθέσεις οξύνονται, η φτώχεια, η πείνα και η δυστυχία των λαώνμεγαλώνει, το ζητούμενο είναι η ανασυγκρότηση και η επανεμφάνισηστο προσκήνιο του εργατικού και λαϊκού κινήματος.



Σε συνθήκες κρίσης η βαϊμαρο-λογίακαλά κρατεί. Ο κυρίαρχος λόγος τησυνδέει ευθέως με τη θεωρία των

δύο άκρων, εξισώνοντας το φασισμό με τονκομμουνισμό, την εγκληματική δράση της Χρυ-σής Αυγής με τους εργατολαϊκούς αγώνες. Επι-διώκουν, έτσι, η κυβέρνηση και τα φερέφωνάτης, να χειραγωγήσουν τους εργαζόμενους καιτη νεολαία, να τους οδηγήσουν στην παραίτησηαπό κάθε διεκδικητικό, απεργιακό αγώνα, στοόνομα της υπεράσπισης της αστικής δημοκρα-τίας των Μνημονίων. Θέλουν με άλλα λόγια ναεξαλείψουν κάθε αμφισβήτηση του «εθνικού

μονόδρομου» κατευθύνοντας τον λαό προς αυ-τόν. Να πείσουν, ότι η κυβέρνηση σήμερα είναιυποχρεωμένη να βαδίζει στο μονόδρομο της φτω-

χοκτονίας, εξυπηρετώντας από τη μια τα συμ-φέροντα του κεφαλαίου και των τραπεζιτώνκαι από την άλλη των ιμπεριαλιστών.

Οι υπαρκτές ιστορικές αναλογίες της ση-μερινής περιόδου στην Ελλάδα με αυτές της

Δημοκρατίας στη Βαϊμάρη του 1930 τραβιούν-ται στα άκρα, ενώ αποσιωπούνται οι διαφορέςσε όλα τα επίπεδα. Πολύ περισσότερο αποσιω-πούνται τα δομικά χαρακτηριστικά του καπι-

ταλιστικού συστήματος που δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για τηνανάδειξη του φασισμού. Γίνεται, έτσι, πιο επίκαιρη από ποτέ η άποψητου Μπ. Μπρέχτ: «Όσοι καταδικάζουν τον φασισμό, χωρίς να κατα-δικάζουν τον καπιταλισμό, είναι ευχαριστημένοι, αν ο χασάπης πλέ-νει τα χέρια του πριν ζυγίσει το ζώο που έσφαξε».

Ο μύθος της δημοκρατίας της ΒαϊμάρηςΗ ιδεολογική χρήση της Ιστορίας και η ανιστορικότητα στο λόγο των

κυρίαρχων παρουσιάζουν μια ειδυλλιακή εικόνα της Βαϊμάρης, τηνυποτιθέμενη «πιο δημοκρατική Δημοκρατία στον κόσμο», σαν ένανχαμένο παράδεισο. Στην ουσία πρόκειται για μια ιστορική κατασκευήτων συντηρητικών δυνάμεων και κυρίως του Κέντρου και των Σοσιαλ-δημοκρατών, από την εποχή της πτώσης της Δημοκρατίας της Βαϊμά-ρης που προβάλλεται μέχρι σήμερα. Μύθος που αναπαράγεται και σετμήματα της Αριστεράς και των διανοουμένων. Πρόσφατα ο Κ. Βεργό-πουλος υποστήριζε ότι «η Βαϊμάρη παραμένει μέχρι σήμερα υπόδειγ-μα δημοκρατικού πολιτεύματος» (Ελευθεροτυπία, Παρ. 11-10-2013).

Το επιμύθιο είναι σαφές: για το τέλος της ευθύνονται τα πολιτικά«άκρα». Έτσι συγκαλύπτονται οι ευθύνες των «μετριοπαθών» δυνά-μεων, Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, και ευλογείταιη πολιτική τους που έστρωσε το δρόμο του Χίτλερ για την εξουσία. Δενείναι τυχαίο ότι η ανάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ στις 30 Ια-νουαρίου 1933 μέσα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες μετονομάστη-

κε σε κατάληψη της εξουσίας, αποσιωπώντας το ρόλο των συντηρη-τικών κομμάτων σε αυτή την εξέλιξη.

Απομυθοποίηση:Ανάπηρη δημοκρατία με αιματηρό πρόσωπο

Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης ήταν μια «υποθηκευμένη» - ανάπηρηδημοκρατία από τη συγκρότησή της, που περιείχε εξαρχής το σπέρματης ανατροπής της από τα δεξιά. Χαρακτηριστικά το Σύνταγμα του 1919έδωσε την ευκαιρία στους Εθνικοσοσιαλιστές, στους Ναζί, με όπλατην προπαγάνδα και τις παραστρατιωτικές οργανώσεις, όπως τα SA –“Sturmabteilung” – «αποσπάσματα Εφόδου» και τα SS να την κατα-λύσουν χρησιμοποιώντας το δημοκρατικό οπλοστάσιο. Είναι ενδεικτικόότι ο πρόεδρος του Ράιχ απολάμβανε ιδιαίτερες εξουσίες γι’ αυτό ονο-μάστηκε μονάρχης – ερζάτς.

Μια από τις ιστορικές αναλογίες που «ξεχνιέται» σήμερα είναι ηαγριότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης στο πλαίσιο της δημο-κρατίας της Βαϊμάρης, απόρροια μιας ταξικής πολιτικής που διαλύειτο «κοινωνικό κράτος» ενισχύοντας τη βία των κατασταλτικών μηχα-νισμών του κράτους. Οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί συμμαχούνμε το άκρο των παραστρατιωτικών πραξικοπηματιών ενάντια στην Αρι-στερά και τους εργάτες που χαρακτηρίζονται «ακραίες ομάδες» και«αναρχικοί». Σήμερα, βέβαια, όλοι οι Βαϊμαρο-λογούντες της Δεξιάςκαι του Κέντρου –που οι μεταξύ τους ιδεολογικοπολιτικές διαφορέςέχουν ουσιαστικά εκλείψει– αποσιωπούν το άγριο αιματηρό πρόσωποτης Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

Η δημοκρατία της Βαϊμάρης με ημερομηνία έναρξης στις 6 Φε-βρουαρίου 1919 κουβαλά το προπατορικό της αμάρτημα που είναι ηάγρια καταστολή της αναφερόμενης ως «εξέγερσης των Σπαρτακι-στών» τον Ιανουάριο του 1919. Κορυφώνεται με τις εκτελέσεις με συ-νοπτικές διαδικασίες πάνω από 150 εργατών. Δολοφονούνται εν ψυχρώοι ηγέτες της πρώην οργάνωσης Σπάρτακος και τότε μέλη του Κομ-μουνιστικού Κόμματος, η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ.Ένοπλη βία χρησιμοποιήθηκε λίγο αργότερα, το Μάρτιο του 1919 εναν-τίον των απεργών εργατών του Βερολίνου στέλνοντας στο θάνατο 1.000από αυτούς την ώρα που η Εθνοσυνέλευση συζητούσε στη Βαϊμάρητο δημοκρατικό Σύνταγμα. Μέχρι το 1924 είχαν καταμετρηθεί πάνωαπό 400 πολιτικές δολοφονίες, χωρίς να εντοπιστεί ή και να καταδι-καστεί κάποιος από τους δράστες.

Στον αντίποδα προβάλλεται το κοινωνικό πρόσωπο της Δημοκρατίαςτης Βαϊμάρης με πυρήνα το Σύμφωνο Στίνες – Λέγκιεν για τη «ΚεντρικήΚοινότητα της Εργασίας», που προέβλεπε μεταξύ άλλων: ΑναγνώρισηΣυλλογικών Συμβάσεων – θέσπιση υποχρεωτικής διαιτησίας – καθιέ-ρωση 8ώρου κ.α. Αποσιωπάται, όμως, ότι αυτό το Σύμφωνο απογοή-τευσε τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της εργατικής τάξης που στρά-φηκαν ενάντια στους Σοσιαλδημοκράτες. Πολύ περισσότερο ότι όλααυτά δεν ήταν παραχωρήσεις της οικονομικής και πολιτικής εξουσίαςτου κεφαλαίου, αλλά κατακτήσεις των εργαζομένων από τις μεγάλες

γράφει ο Γιώργος Κ. Καββαδίας

ªÀ£√π ∫∞π ¶ƒ∞°ª∞Δπ∫√Δ∏Δ∞ÁÈ· ÙË ¢ËÌÔÎÚ·Ù›· ÙË˜ μ·˚Ì¿ÚË˜

πολιτικ

ή συ

γκυρ

ία


απεργίες και εξεγέρσεις που ξεκίνησαν το 1918 σε συνδυασμό με τηνΟκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία, που αποτελούσε το μεγάλοεφιάλτη για το αυτοκρατορικό καθεστώς της Γερμανίας που κατέρ-ρευσε μετά από γενική εξέγερση στις 9 Νοεμβρίου 1918.

Οι Σοσιαλδημοκράτες και τα αστικά κόμματαέστρωσαν το δρόμο του Χίτλερ προς την εξουσία

Από το Μάρτιο του 1930 στην εξουσία βρίσκεται ο επικεφαλής τουΚαθολικού Κόμματος του Κέντρου, Χάινριχ Μρίνινγκ που έμεινε δυοχρόνια χωρίς πλειοψηφία, νομοθετώντας με διατάγματα με βάση τοάρθρο 48 του Συντάγματος. Η πολιτική του περιλαμβάνει: αυξήσειςφόρων, επιβολή έκτακτων εισφορών στους μισθωτούς, περικοπές μι-σθών, αύξηση εισφορών των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμείακαι περικοπές κοινωνικών παροχών, ενώ καταπατούνται δικαιώματακαι κατακτήσεις των εργαζομένων της προηγούμενης περιόδου. Ει-δικότερα, το τέλος της εισόδου των αμερικανικών κεφαλαίων με τημεγάλη κρίση του 1929, οδήγησε στην κατάρρευση του πιστωτικού συ-στήματος της Γερμανίας το 1930. Στη συνέχεια η χώρα βυθίστηκε σεγενική κρίση, με κύρια χαρακτηριστικά την ανεργία και αργότερα τονπληθωρισμό. Το 1931 έκλεισε με 6.000.000 ανέργους, περίπου, το40% του ενεργού πληθυσμού και 8.000.000 «μερικώς απασχολούμε-νους».

Η θεαματική άνοδος του ναζισμού συντελέστηκε με σκηνικό τη Με-γάλη Ύφεση. Ήδη από το 1929 το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα (NSDAP)είχε 178.000 μέλη προερχόμενα κοινωνικά από τις μεσαίες τάξεις,τους αγρότες, ενώ το ποσοστό των εργατών και των υπαλλήλων ήτανσχετικά περιορισμένο. Από το 2,6% και 12 βουλευτές που είχε στιςεκλογές του 1928 εκτοξεύεται στο 37, 3% στις εκλογές της 31ης Ιου-λίου 1932, για να μειωθεί κάπως, αλλά παραμένοντας πρώτο κόμμαστις 6 Νοεμβρίου 1932, όπου 230 ένστολοι βουλευτές του Εθνικοσο-σιαλιστικού Κόμματος (NSDAP) μπαίνουν στη Ράιχσταγκ. Στο μεσο-διάστημα των δύο εκλογών η πολιτική βία των παραστρατιωτικών καιοι επιθέσεις της κυβέρνησης εναντίον των εργαζομένων ήταν στηνημερήσια διάταξη. Στις 4 Σεπτεμβρίου 1932 με αναγκαστικό διάταγμακαταργήθηκαν οι Συλλογικές Συμβάσεις.

Την άνοδο του Ναζισμού ευνόησαν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί τηςδημοκρατίας της Βαϊμάρης. Από τη μια, άγρια καταστολή και δολο-φονίες των εργατών και των αριστερών και από την άλλη παράλληληδράση και στήριξη με τις παραστρατιωτικές ομάδες και χάιδεμα τωνηγετών τους. Στις 13 Μαρτίου 1920 στρατιωτικές και παραστρατιωτικέςμονάδες καταλαμβάνουν κυβερνητικά κτίρια στο Βερολίνο. Είναι τογνωστό ως πραξικόπημα «Καπ», που αντιμετωπίστηκε από τη μαζικήαντίδραση των εργαζομένων που κήρυξαν γενική απεργία. Για το «πρα-ξικόπημα της μπυραρίας» από τους Λούντεντορφ και Χίτλερ, ο μενπρώτος αθωώθηκε, ενώ ο δεύτερος, αν και κατηγορήθηκε για εσχάτηπροδοσία τιμωρήθηκε με 5ετή φυλάκιση και μετά από 6 μήνες αμνη-στεύτηκε.

Φυσικά, σημαντικό ρόλο έπαιξε ο εναγκαλισμός των Ναζί από Βιο-μήχανους και Τραπεζίτες που χρηματοδοτούν το κόμμα τους και τιςπαραστρατιωτικές οργανώσεις τους. Γενικότερα ο Χίτλερ πέτυχε ναεξασφαλίσει την πολιτική και οικονομική ενίσχυση των επιχειρημα-τιών, των γαιοκτημόνων και των εν ενεργεία ή απόστρατων ηγετών τουστρατού. Παράλληλα είχε εξασφαλίσει την ανοχή ή και τη στήριξη τωναστικών κομμάτων. Ο στρατάρχης Χίντενμπουργκ, που είχε εκλεγείπρόεδρος το 1925, έλεγε ότι η κρίση ήταν ευκαιρία για να διοριστεί«μια αντικοινοβουλευτική και αντιμαρξιστική κυβέρνηση». Οι Σοσιαλ-δημοκράτες, παρά τις αναφορές τους στον μαρξισμό, αποτελούσαν τονκύριο εταίρο του κυβερνητικού συνασπισμού, όταν ξέσπασε η κρίση.Από το 1930 και για τρία χρόνια το σύνολο των αστικών κομμάτων επι-

διώκει μια αυταρχική λύση. Είναι χαρακτηριστικόότι την ανάθεση της εξουσίας στον Χίτλερ τηνείχε εισηγηθεί μια ομάδα επιχειρηματιών μεεπιστολή προς τον Χίντενμπουργκ. Με την πρό-ταση συμφώνησαν όλα τα αστικά κόμματα, εκτόςαπό το Κόμμα του Κέντρου. Όλα αυτά τα κόμματαπλην των Σοσιαλδημοκρατών υπερψήφισαν το νόμο πουμετέφερε όλη τη νομοθετική εξουσία στην κυβέρ-νηση. Οι βουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματοςείτε είχαν συλληφθεί, είτε είχαν περάσει στην πα-ρανομία. Έτσι στις 30 Ιανουαρίου 1933 δίνεταιεντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Χίτλερ.

Το εκλογικό παιχνίδι, σύμφωνα με τα αστικά κόμ-ματα, έπρεπε να σταματήσει καθώς οι Κομμουνιστέςενισχύονταν. Το Κ.Κ. φτάνει στο 16,9% των ψήφωνστις 6 Νοεμβρίου 1932, από το 14,3% των εκλογώντου Ιουλίου του ίδιου έτους. Ωστόσο, όλη αυτή την πε-ρίοδο το δόγμα της «αποφυγής της πρόκλησης» και ηπαθητική αντίδραση χαρακτηρίζει την πολιτική τουΚΚ ως απόδειξη της αδυναμίας του να οργανώσειτην εργατική τάξη.

Τέλος, σημαντικός παράγοντας που δεν επι-τρέπει οποιαδήποτε αναλογία με τις σημερι-νές συνθήκες είναι το διεθνές περιβάλλον εκεί-νης της εποχής που διαμόρφωσε τις εξελίξεις. Πιο απλάοι ατιμωτικοί για τη Γερμανία όροι της συνθήκης τωνΒερσαλλιών που σφράγιζε το τέλος του Α’ Παγκοσμί-ου Πολέμου τροφοδότησε την πολιτική του ρεβαν-σισμού, διαμορφώνοντας ανάλογη μαζική ψυχο-λογία. Παράλληλα ο μύθος της «πισώπλατης μα-χαιριάς» που πρόβαλλαν οι Ναζί σε συνδυασμό με τιςεθνικιστικές θεωρίες περί « ζωτικού χώρου» και τοδόγμα “bellum omnium contra omnes” διαμόρ-φωσαν το εκρηκτικό μείγμα της ανόδου του Χίτλερστην εξουσία.


™ÂÌÈÓ¿ÚÈÔ ÁÈ· ¢Ú¿ÛËΠραγματοποιήθηκε στα γραφεία του Εκπαιδευτικού Ομίλου

η πρώτη από τις διαλέξεις-παρουσιάσεις Πολιτική Εκδήλωσημε θέμα Φασισμός - αντιφασισμός - Δημοκρατία της Βαϊμάρης,με ομιλητές τους Γιώργο Καβαδία και Θανάση Τσιριγώτη.

Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος μ’ αυτόν τον τρόπο εγκαινιάζει έναμεγάλο κύκλο εκδηλώσεων πολιτικού και πολιτιστικού χαρα-κτήρα με σκοπό να φωτίσει πολιτικές πλευρές γεγονότων, ν’αναδείξει πολιτιστικά «δρώμενα», να προβάλλει τη διαλεκτικήπροσέγγιση της ιστορίας, να οπλίσει νέους εκπαιδευτικούς,με δύο λόγια «ν’ ακονίσει το μαχαίρι της γνώσης» από τηνπλευρά των αγώνων και της αριστεράς.

Οι Πολιτικές εκδηλώσεις συνεχίζονται, με συζήτηση για τοναντιφασίστα δάσκαλο και τα 40 χρόνια από την εξέγερση τουΠολυτεχνείου, με ομιλητές τους Χ. Σόφη και Α. Παπαδόπουλοτο Σάββατο 9 Νοέμβρη 6 μ.μ.


™αν έτοιμοι από καιρό, αμέσως μετά τη δολοφονία των δύο νε-αρών Χρυσαυγιτών, ο Φαήλος Κρανιδιώτης γράφει, «το ʽανύ-παρκτο’ άκρο δολοφόνησε δύο υπαρκτότατους νέους ανθρώ-

πους» και ο δημοσιογράφος Γιάννης Λοβέρδος συμπληρώνει, «οιδολοφόνοι που σκότωσαν πριν από λίγο δύο χρυσαυγίτες δεν αποτε-λούν άκρο; Δεν πρέπει η ̔ ιδεολογία’ τους να απαγορευθεί από το νέοαντιρατσιστικό νόμο, όπως απαγορεύεται ο ναζισμός;» Στα δελτίαμαζικής λοβοτομής των 8, όλες οι παραδουλεύτρες των τροϊκανώνξεσάλωσαν περί των «δύο άκρων», με την εκφωνήτρια του Αντένανα κραυγάζει, «έχουν δίκιο οι βουλευτές της Χ.Α. να είναι οργισμένοι»και το Τρεμο-Πρετεντέρικο δίδυμο να κόβει και να ράβει περί περι-φρούρησης του συνταγματικού τόξου.

Μέσα σ’ αυτό το αιματοβαμμένο σκηνικό και τα προπαγανδιστικάπαραληρήματα, οι ουσιαστικά θλιμμένοι είναι ο κόσμος της Αριστε-ράς, γνωρίζοντας, από ιστορική εμπειρία, πως το παρακράτος τηςΚαρφίτσας και των Γκοτζαμάνηδων είναι εδώ, αειθαλές και φονικό,στην υπηρεσία κάθε βρωμιάς που εξυπηρετεί τους στόχους της οι-κονομικής εξαθλίωσης και του ολοκληρωτικού αυταρχισμού. Δενέχει κανένα ενδοιασμό στο σχεδιασμό και την υλοποίηση κάθε άγριαςπροβοκάτσιας, ξεκινώντας από τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, φτά-νοντας στη Μαρφίν, στο Α.Τ. Ιερισσού και στις τωρινές δολοφονίες.

Η δολοφονία των εργαζομένων της Μαρφίν, στην πιο μεγαλειώδηδιαδήλωση για το ξεπούλημα της χώρας, μούδιασε τις κινηματικέςαντιστάσεις και έβαλε τους θύτες ενός ολόκληρου λαού σε ρόλο υπε-ρασπιστή της δημόσιας ασφάλειας. Τέσσερα χρόνια μετά, η αποτρό-παια δολοφονία παραμένει «ανεξιχνίαστη», από τις, κατά τα άλλα,αποτελεσματικότατες μυστικές υπηρεσίες που, κατά Πάγκαλο, πα-ρακολουθούν τους Αμερικάνους και διαγκωνίζονται σε μαγκιά με τηCIA. Η καταγγελία που αφορά στη χρήση ειδικού υλικού στις εμπρη-

στικές βόμβες της Μαρφίν, άγνωστης προέλευσης και καταλυτικάθανατηφόρας αποτελεσματικότητας, είναι χωμένη στο συρτάρι τηςυπόθεσης. Το τριπλό έγκλημα ανασύρεται μόνο όποτε βολεύει στηνεπιχειρηματολογία των θιασωτών των δύο άκρων, χωρίς καμιά αιδώγια την τυμβωρυχία και χωρίς καμιά απολογία για την έλλειψη από-δοσης δικαίου.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και οι «αντίφα» θεατρικές παρα-στάσεις από το σκυλολόι που εκτρέφει το νεοναζισμό και συνεργάζεταιμαζί του, είχαν διπλό στόχο: να ανοίξει ο κύκλος του αίματος που θαδρομολογούσε την προστυχιά των δύο άκρων, και να σταλεί το μήνυμαπως οι καθεστωτικοί φασίστες κάνουν κουμάντο, κόβοντας την κάνουλατης επίσημης και ανεπίσημης χρηματοδότησης στα μαντρόσκυλά τουςόταν το κρίνουν απαραίτητο.

Η διπλή δολοφονία των νεαρών νεοναζί, αυτών των αποπλανημέ-νων άτυχων, έρχεται να εδραιώσει το μήνυμα: ή μνημόνια ή αίμα.

Σε μια συγκυρία όπου το νέο ασφαλιστικό δρομολογείται με όρουςσυντριβής, η δημόσια υγειονομική περίθαλψη κονιορτοποιείται, οφόρος ακινήτων προοιωνίζεται χιλιάδες άστεγους, οι παραδουλεύ-τρες της Τρόικας έπρεπε να εκτρέψουν τη λαϊκή οργή, να αποτρέ-ψουν αντιστάσεις και να ολοκληρώσουν το καταγέλασμα περί συν-ταγματικού τόξου.

Το αίμα έγινε πολύ φτηνό μπροστά στο μεγάλο διακύβευμα του αμύ-θητου πλούτου που αφορά στο ξεπούλημα της χώρας. Οι «παράπλευρεςαπώλειες» αυτού του αδυσώπητου οικονομικού πολέμου θα εξυφαί-νονται σε, εγχώρια και μη, υπόγεια και θα υλοποιούνται χωρίς κανέναδισταγμό.

2/11/2013

πολιτικ

ή συ

γκυρ

ία ªfi¯· ª·ÚÊÈÓ-¤˙ÈÎË˜ ÚÔ‚ÔÎ¿ÙÛÈ·˜

Eνός κακού, μύρια κακά έπονται! Aυτό φαίνεται να επιβεβαιώνεταιαπό το σήριαλ κυβέρνησης και νεοφασιστών με παράπλευρες απώ-λειες στο πολιτικό, ιδεολογικό και θεωρητικό οπλοστάσιο της αρι-στεράς.

1. Aστοί κονδυλοφόροι, παπαγάλοι των MME και επαγγελματίεςανόητοι θέλουν «να καταδικαστεί η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται».Aφήνουμε κατά μέρος το προφανές, ότι η βία, δηλαδή η σύγκρουση,είναι δίκαιη ή άδικη, νόμιμη ή παράνομη, προοδευτική ή αντιδραστική.H βία του EAM απέναντι στο φασίστα κατακτητή είχε όλα τα στοιχείατης αναγκαίας βίας. Aλλά οι αδιάβαστοι δεν άκουσαν, δεν τραγούδησανή έστω δεν σιγοψιθύρισαν τους στίχους του Δ. Σολωμού στον Ύμνο στηνEλευθερία (Eθνικό Ύμνο) που γράφεται: «σε γνωρίζω από την όψη, πουμε βία μετράει τη γη» (εννοεί την εθνική ελευθερία). Aκόμα και γιατο φραγγέλιο (μαστίγιο) του Nαζωραίου στο ναό που λυμαίνονταν οιΦαρισαίοι-έμποροι δεν διάβασαν; H βία έχει πρόσημα και η γενίκευσήτης «από όπου κι αν προέρχεται» δείχνει άγνοια ή σκοπιμότητα.

2. Oι «αντικαπιταλιστές», επίσης, έχασαν τα αυγά και τα πασχάλια!Θέλουν λέει να χτυπήσουν τις αιτίες που γεννούν το φασισμό, αλλάαπό την άλλη αρέσκονται να στέλνουν τις πορείες στα γραφεία τηςνεοχιτλερικής συμμορίας.

Έχουν βάλει τα βόδια πίσω από το κάρο, ενώ άλλοι που ονειρεύονται

να κλείσουν τώρα τον Δένδια στη... φυλακή πάνε ακόμα μακρύτερα.Άφησαν τους «μπάτσους» και κυνηγούν φασίστες, γι’ αυτό όπως έχου-με πει οι αριστερούτσικοι φασαριόζοι μιλούν μόνο για ό,τι βλέπουν.Eίναι των αισθητηρίων οργάνων.

3. Eμείς λέμε αντιφασιστική πολιτική δράση, δεν συμφωνούμε μεκανένα μέτωπο, που έχει μέσα τον Δένδια και την... Mπακογιάννη,δεν ορκιζόμαστε στην αστική δικαιοσύνη και δεν βάζουμε τα οργα-νωτικά μέτρα μπροστά από την πολιτική. Για να υπάρξει μέτωπο χρει-άζεται πρόγραμμα και κόμμα, τα μέτωπα δεν γεννιούνται με φαεινέςιδέες ούτε εφευρίσκονται για να χωράνε όλοι.

4. Tο θέαμα των τελευταίων ημερών εκτός από το ότι στην κόντραφασιστών (XA) και αντιδραστικών (NΔ) νομιμοποιεί στα μάτια του κό-σμου την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της, φτιάχνει «κλειδα-ρότρυπες» για τους καναπέδες, περνάει σε δεύτερη μοίρα το εργα-τολαϊκό κίνημα που στενάζει κάτω από το ζυγό της φτώχειας, τηςανεργίας και της εξάρτησης. O φασισμός είναι τέρας αλλά ο λαός -προς το παρόν- δεν κινδυνεύει από την εξουσία των νεοναζιστών.Xτυπιέται ανελέητα από την αντιλαϊκή εξουσία του ιμπεριαλισμού καιτης ντόπιας ολιγαρχίας που έχει κύριο εκπρόσωπό της την κυβέρνησηΣαμαρά.

5. Tο ζήτημα του νεοφασισμού είναι πολύ σοβαρή υπόθεση γιανα την αφήσουμε στους αστοδημοκράτες κυβερνητικούς και τουςαντιφασίστες ακτιβιστές. Aν δεν το πάρουν στα χέρια τους οι λαϊκέςοργανώσεις, τα συνδικάτα, οι οργανώσεις της αριστεράς, για να ξεμ-πλέξουν τον κόσμο από τα νύχια των νοσταλγών του Xίτλερ, τότε η«μήτρα της σκύλας» (όπως έλεγε ο Mπρεχτ) θάναι γόνιμη και τ’ απο-τελέσματά της αποκρουστικά.

«∞’ fiÔ˘ ÎÈ ·Ó ÚÔ¤Ú¯ÂÙ·È...»γράφει ο Θανάσης Τσιριγώτης

γράφει η Νίνα Γεωργιάδου


ΕισαγωγήΗ όξυνση της ταξικής πάλης έφερε στο προσκήνιο αναπόφευκτα την

πάλη των ιδεών. Σε πείσμα όσων θεωρούν πως οι ιδεολογίες πέθαναν,σε πείσμα των τεχνοκρατών, των παπαγάλων της άρχουσας τάξης και όσωνπαίζουν το παιχνίδι τους συνειδητά ή άσκεφτα, η σύγκρουση ιδεών καιαντιλήψεων ακόμη και κοσμοθεωριών είναι εδώ, για να μας υπενθυμίζειότι η κοινωνική σύγκρουση ανατινάζει την ηρεμία, τον καθωσπρεπισμό,το πνευματικό ραχάτι, τις συμβάσεις της χτεσινής μέρας.

Τώρα δεν έχουμε νηνεμία. Μπορεί οι καταπιεζόμενες τάξεις να μην έχουνβρει τον αναγκαίο συντονισμό τους και η επαναστατική πρωτοπορία να μπου-σουλάει ακόμα, αλλά όχι μόνο ράγισε το γυαλί της κυβερνητικής λαίλαπαςαλλά σ’ αυτό το πεδίο δοκιμάζονται οι αντοχές των πολιτικών ιδεών.

Λέμε, με αρκετή συναίσθηση αυτοπεποίθησης, πως «όσα είπαμεισχύουν» και πως η πάλη των τάξεων είναι ο τελικός και καθοριστικόςκριτής, ο μέγας εξεταστής, το ύπατο δοκιμαστήριο ιδεών. Η μεγάλη συ-νεισφορά του μαρξισμού στο ιστορικο-κοινωνικό πεδίο ήταν ακριβώςαυτή. Μετέφερε το κέντρο βάρους των αναλύσεων από τον ουρανό και τοΘεό (θεοκεντρισμός), αλλά και το ξεχωριστό άτομο των διαφωτιστών, στοεπίπεδο της κοινωνικής πάλης. Κάθε φαινόμενο πρέπει να εξετάζεταιστο κάδρο της συγκεκριμένης συγκυρίας, στο ιστορικό πλαίσιο και στοναγώνα των βασικών τάξεων για την κυριαρχία - εξουσία. O ρόλος της προ-σωπικότητας, τα μορφωτικά εφόδια, η πνευματική λειτουργία, τα «μίσηκαι τα πάθη» δεν είναι αφηρημένα αλλά χειροπιαστά, εντάσσονται στοπλαίσιο που τα γεννάει. Oρίζονται και καθορίζονται απ’ αυτήν τη μήτρα.Η πολιτική δεν είναι «η τέχνη του εφικτού», όπως λένε ακούραστα οι αστοίδημοσιολόγοι, αλλά «η τέχνη των κοινωνικών αγώνων». Είναι σαφές ότιη ομπρέλα των ιδεών είναι οι ιδέες της τάξης που κυριαρχεί. Oι σχέσειςτων ανθρώπων, οι συνήθειες, οι συναλλαγές επικαθορίζονται από τον«Όλυμπο» των ισχυρών ιδεών. Ωστόσο, κάτω απ’ αυτήν την κυριαρχία γεν-νιούνται και αναπτύσσονται αντίπαλες ιδέες, φορείς νέας εξουσίας, όπωςη εργατική τάξη, που πασχίζει να σταθεί στα πόδια της, να βρει τον εαυτότης και να γίνει ισχυρή, ανατρεπτική και κυρίαρχη.

Το απαρασάλευτοΗ κυρίαρχη αστική ιδεολογία (ο νεοφιλελευθερισμός είναι το βασικό

συγκαιρικό του δόγμα) έχει δεκάδες λόγους να παρουσιάζει τα πράγματαακίνητα, ακλόνητα και απαρασάλευτα. Τίποτα δεν αλλάζει, λένε σε όλουςτους τόνους οι κήρυκες της εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Αλλά από τονΗράκλειτο ως το Γαλιλαίο, από τους Έλληνες σοφιστές ως τους Μαρξ -Ένγκελς, η αρχή της κίνησης, ότι δηλαδή τα πάντα μεταβάλλονται κι εξε-λίσσονται, ήταν η βάση της πρώιμης και ύστερης διαλεκτικής φιλοσοφίας.Η αρχή της εξέλιξης είναι το αλφαβητάρι κάθε σοβαρού μελετητή καιμόνο οι θεολόγοι, οι αγνωστικιστές και οι άθλιοι αστοί επιστήμονες στέ-κονταν σαν μουλάρια απέναντι σ’ αυτό το θεμελιώδες αξίωμα.

Είναι αλήθεια ότι στις μέρες μας οι αποκρυφιστικές σκέψεις για τηνακινησία επανέρχονται, γανώνοντας τα μυαλά των ανθρώπων. Βολεύει τηνκυρίαρχη αστική ιδεολογία η θεωρία της ακινησίας, διότι έτσι διαιωνίζουντην παντοκρατορία τους. Φυσικά όταν αναφέρονται σ’ αντιπάλους τουςαυτό δεν ισχύει, όπως άλλωστε είδαμε στα Βαλκάνια (Σερβία), στη Β.Αφρική (Λιβύη) ή στην Ασία (Συρία, Β. Κορέα) ή στη Λατ. Αμερική (Βολιβία,

Βενεζουέλα). Αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς διαλεκτικοί και ιστορικοίυλιστές οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε σθεναρά και πειστικά την αρχήτης διαρκούς κίνησης (της εξέλιξης) απέναντι στ’ απαρχαιωμένα όπλατων αστών, που κηρύσσουν τη στατικότητα, την απραξία και την εικόνατων... αγαλμάτων. Τα πάντα ρει.

Απλοϊκές «θεωρίες»Η κυρίαρχη προπαγάνδα έσπειρε διάφορες απλοϊκές ιδέες για να ζα-

λίσει το λαό. Αυτό άλλωστε έκανε πάντα. Μπούκωνε τα μυαλά των ανθρώ-πων με προλήψεις, δεισιδαιμονίες, προκαταλήψεις και αφελή ιδεολογή-ματα ώστε να χειραγωγεί και να ελέγχει καλύτερα τις μάζες. Με στόχο ναεπιβάλει το καθεστώς του φόβου το τελευταίο διάστημα και με ποικίλουςτρόπους διοχέτευσε:

Τη συνομωσία του ψεκασμού. Πρόκειται για την αφελέστερη προπα-γάνδα σύμφωνα με την οποία αόρατα κέντρα ψεκάζουν τους ανθρώπουςώστε να τους έχουν σε διαρκή έλεγχο. Oι κήρυκες της ανοησίας δεν απαν-τούν στο ερώτημα πώς οι ψεκασμοί αφορούν ορισμένους και όχι όλους.

Τη θεωρία των εξωγήινων που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Σύμφωναμε’ αυτήν υπάρχει ολόκληρη φυλή ανθρωποειδών που ήρθαν από άλλουςπλανήτες και θα ελέγξουν τον πλανήτη. Ένα σωρό πνευματογραφικά έργατου Χόλιγουντ στηρίζονται πάνω σ’ αυτό το μύθευμα. Εκπομπές στη ζώνητου λυκόφωτος ασχολούνται με τα... Νεφελίμ, στα βιβλιοπωλεία «σπρώ-χνεται» άφθονη έντυπη κουταμάρα.

Η απεριόριστη και παντοδύναμη τεχνολογία. Πρώτοι διδάξαντες οιμπρεζνιεφικοί αναθεωρητές με την επιστημονική και τεχνική επανάσταση(ΕΤΕ) που κυριαρχούσε τη δεκαετία του ΄70. Πρόκειται για μια θεοποίησητης τεχνολογίας, κόντρα στο κομμουνιστικό ρεύμα το οποίο ανέλυε τα κοι-νωνικά γεγονότα όχι προσκυνώντας τις παραγωγικές δυνάμεις, αλλά έχονταςσαν πυξίδα την πάλη των τάξεων. O εκχυδαϊσμός της ΕΤΕ έφτασε στο σημείονα μιλάει για ολοκληρωτική υποταγή κρατουμένων - φυλακισμένων μέσωουσιών. Άλλοι υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι ανίκητες σε σύγκριση με όλουςτους στρατούς του κόσμου. Εκθειάστηκαν οι έξυπνες βόμβες, το άτρωτοΙσραήλ της απόλυτης τεχνολογίας και άλλα παρόμοια όπου δεν τα χωράειανθρώπου νους και παραλύει κάθε σκέψη αντίστασης και πάλης.

Τα διάφορα κέντρα. Σύμφωνα με το παραπάνω σενάριο, το οποίο διο-χετεύουν και «υπεύθυνοι φορείς», λέσχες (π.χ. Μπίλντεμπεργκ), οι σιωνι-στές (θεωρία περί Εβραίων), μασόνοι, όμιλοι κ.λπ. ελέγχουν τις παγκόσμιεςεξελίξεις με μακρύ χέρι τις τράπεζες, αόρατους στρατούς, υπολείμματα τε-κτόνων από το μεσαίωνα, απόγονους της μητέρας του Χριστού, Ιλουμινάτουςκαι ό,τι άλλο μπορεί να σκαρφιστεί η παλιά και σύγχρονη παραμυθολογία.Η σκέψη για τον αόρατο εχθρό συγκαλύπτει το απτό και συγκεκριμένο πουέχει όνομα, δομή, δύναμη και ονομάζεται ιμπεριαλισμός.

Τέλος, υπάρχει η θεωρία του ΚΚΕ περί παντοκρατορίας των καπιτα-λιστών. Όσο κι αν φαντάζει περίεργο και παράδοξο, η ηγεσία του ΚΚΕ ηοποία έχει ροπή στις συνομωσίες διαθέτει το εξής αναλυτικό σχήμα «Ανέ-καθεν οι καπιταλιστές ήθελαν ν’ αυξήσουν την κερδοφορία τους (τι πρω-τότυπο) και πάντα είχαν ένα σχέδιο υπόταξης των εργατών (τι ευφάνταστο).Αυτό που γίνεται τώρα με αρχή το Μάαστριχτ (1992) είναι απλώς η εφαρ-μογή του «προαιώνιου» αστικού σχεδίου». Το ΚΚΕ αποκαλύπτει το σχέδιο,σχίζει την κουρτίνα των παρασκηνίων και ο λαός χειροκροτεί τους αγω-

11φθινόπωρο 2013 αντιτετράδια της εκπαίδευσης

¶·Ú·ÙËÚ‹ÛÂÈ˜ ÁÈ· ÙÈ˜ ·ÏÔ˚Î¤˜ ıÂˆÚ›Â˜Δ·ÍÈÎ‹ ¿ÏË ‹ Û˘ÓÔÌˆÛ›Â˜;

γράφει ο Θανάσης Τσιριγώτης


πολιτικ

ή συ

γκυρ

ίανιστές! Όσο κι αν φαίνεται εξωπραγματικά αντιδια-λεκτικό και αντιμαρξιστικό, αυτά κηρύσσει το ΚΚΕ,προκαλώντας παγωμάρα στο ακροατήριό του. Διότιαν οι αστοί έχουν σενάρια τα οποία εφαρμόζουνπάντα κατά γράμμα, τότε είμαστε δύο πόντους μα-κρύτερα από τη θεολογία. O Θεός αποφασίζει γιαόλους κι αυτή του η θέληση είναι πάντα εκτελεστή.Γιατί ν’ αγωνιστούμε;

Η πάλη των τάξεων συνεχίζεταιΗ ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων και των

κοινωνικών αγώνων δεν έχει μικρή σημασία. Στηνπραγματικότητα αποτελεί ένα όπλο στα χέρια τουλαού που φωτίζει την πάλη του. Oι κυρίαρχοι τογνωρίζουν πολύ καλά, γι’ αυτό εφηύραν στο διάβατων αιώνων δεκάδες συσκοτιστικές ερμηνείες τηςφύσης και της κοινωνίας. Όσα αναφέραμε παρα-πάνω αποτελούν μικρή συλλογή των απλουστευτι-κών «θεωριών» που χρησιμεύουν ως παραλυτικόόπλο. Διότι αν υπάρχει παντού και πάντα μία υπέρ-τατη αρχή, σαν κανονιστική νομοτέλεια, η οποίααπεργάζεται το «κακό» και βυσσοδομεί, τότε οιαγώνες είναι σε απόλυτη περικύκλωση, με το τέλοςτους προδιαγεγραμμένο.

Έχουν τα παραπάνω καμία σχέση με τη διαλε-κτική και την πάλη των τάξεων; Απολύτως καμία!Ακόμα κι όταν οι «ταξικότητες» «βρυχώνται» τοκάνουν σπέρνοντας τη μοιρολατρεία και την παραί-τηση. Διότι όταν μόνιμη επωδός των λόγων των«υπερεπαναστατών» πάσης φύσεως είναι οι συ-νομωσίες των αντιδραστικών, με τους αγωνιστέςστο ρόλο της Αποκάλυψης, τότε ο εργάτης, ο αγρό-της, ο άνεργος που βρίσκεται μ’ ένα βουνό προ-βλήματα θα μαρμαρώσει, θα τον πετρώσει η Μέ-δουσα της συνομωσίας.

Έχουν οι αντιδραστικοί αντιλαϊκά σχέδια; Βεβαί-ως. Όχι ένα, αλλά περισσότερα. Όχι μία σκοτεινήκαι αντικοινωνική λύση, αλλά πολλές. Όχι ένα δρό-μο (τακτική) αλλά πολλούς. Πολιτικοί, τραπεζίτες,ψυχολόγοι, στρατιωτικοί, εργοδότες, υποταγμένοισυνδικαλιστές, ένας συρφετός αυλοκολάκων κι εχ-θρών του λαού έτοιμοι να κατασπαράξουν ο έναςτον άλλο κι όλοι μαζί τους εργαζόμενους. Θα ήταναφόρητη αφέλεια να θεωρήσει ένας άνθρωπος μεστοιχειώδη νοημοσύνη, ότι η άρχουσα τάξη δε σκέ-πτεται, δε συσκέπτεται, δε συνομωτεί. Αλλά η αρχήμας είναι ότι αυτό γίνεται με αντίπαλο. Με το λαόανοργάνωτο ή οργανωμένο, με αυθόρμητα κινήματαή με συντεταγμένο πολιτικό στρατό, με μικρά ή με-γάλα βήματα αντίστασης και πάλης. Κουβαλάμεολόκληρο το ιστορικό - πολιτικό φορτίο μας. Με ταλάθη και τις αδυναμίες μας, αλλά και με τις μεγάλεςστιγμές του λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικούκινήματος, που κλόνισαν, συγκλόνισαν ή ανέτρεψαντον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό. Oι αντιδρα-στικοί δεν «παίζουν» μόνοι τους. Όλα τα καθορίζειη ταξική πάλη και ο συσχετισμός δύναμης.

Oι απλοϊκές θεωρίες που συσκοτίζουν αυτή τηναρχή και παραλύουν τη λαϊκή πάλη είναι για τασκουπίδια. Είναι χάρτινες τίγρεις! Αλλά οι τερμίτεςπρέπει να γίνουν πολλοί και κόκκινοι…

ΔÔ Ó¤Ô «È‰ÈÒÓ˘ÌÔ»

«Όποιος με πρόθεση παραβιάζει κυρώσεις ή περιοριστικά μέτρα που έχουν επιβληθείσε βάρος κρατών ή οντοτήτων ή οργανισμών ή φυσικών ή νομικών προσώπων, με απο-φάσεις του Συμβουλίου Aσφαλείας του OHE ή με κανονισμούς της EE, τιμωρείται με φυ-λάκιση τουλάχιστον έξι μηνών εκτός αν από άλλη διάταξη προβλέπεται βαρύτερη ποινή.Oι διατάξεις του προηγούμενου εδαφίου εφαρμόζονται και όταν οι προβλεπόμενες σεαυτό πράξεις δεν είναι αξιόποινες κατά τους νόμους της χώρας στην οποία τελέστηκαν»!Aυτή την τροπολογία στον Ποινικό Kώδικα της χώρας, και με την προσθήκη του άρθρου485 A με τίτλο: «Παραβάσεις Kανονισμών της EE», ψήφισαν NΔ και ΠAΣOK.

Oύτε λίγο ούτε πολύ με τη νέα προσθήκη στον Ποινικό Kώδικα, όλοι οι αγώνες ενάντιαστον ιμπεριαλισμό, ενάντια στους πολέμους που εξαπολύει, ενάντια στη λεηλασία τηςχώρας μας από το μονοπωλιακό κεφάλαιο, ενάντια στην τρόικα, κατά της κυριαρχίαςτου γερμανικού ιμπεριαλισμού, θεωρούνται πλέον από την κυβέρνηση του Σαμαρά - Bε-νιζέλου, αξιόποινες και κολάσιμες πράξεις.

H κατάπτυστη ποινικοποίηση του αγώνα, κατά της ξένης εξάρτησης και όλου του θε-σμικού της πλαισίου (EE, Kομισιόν, EKT, KAΠ, ΔNT, NATO, HΠA, OHE, αρχηγοί κρατών,θεσμικοί υπάλληλοι, κ.λπ., κ.λπ.), δείχνει ανάγλυφα την αγωνιώδη προσπάθεια της κυ-βέρνησης να φιμωθούν με τη μέθοδο της καταστολής, οι εκδηλώσεις αντιϊμπεριαλιστι-κών αισθημάτων του λαού μας.

Eξ άλλου, κατά καιρούς, η Kομισιόν έθεσε ζήτημα ποινικοποίησης ιδεών, πολιτικών,απόψεων, οι οποίες διαφοροποιούνται από τις επίσημες κατοχυρωμένες με Aποφάσεις,Mνημόνια και Kανονισμούς των θεσμικών οργάνων της EE, τοποθετήσεις για ιστορικάζητήματα. Θυμίζουμε το πρόσφατο έγγραφο της Kομισιόν για το πρόγραμμα «Eυρώπη γιατους Πολίτες, 2014 - 2020 - Eυρωπαϊκή Mνήμη», το κείμενο «Για την αναγκαιότητα διε-θνούς καταδίκης των εγκλημάτων των κομμουνιστικών καθεστώτων» (γνωστό σαν Aντι-κομουνιστικό Mνημόνιο, που ενέκρινε και ψήφισε στις 27.1.2006 η Πολιτική Eπιτροπήτης Kοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Eυρώπης), την Έκθεση «Πολίτεςγια την Eυρώπη», στην οποία συζητήθηκαν και ψηφίστηκαν από την Eπιτροπή Πολιτισμούτου Eυρωπαϊκού Kοινοβουλίου, τροπολογίες, στις οποίες εξισώνεται ο ναζισμός με τον«σταλινισμό» κ.α. τρωγλοδυτικού επιπέδου αντικομμουνιστικές κορώνες.

H πρόσφατη επεξεργασία από τα επιτελεία Σαμαρά της επαίσχυντης θεωρίας των«δύο άκρων», ναι μεν ακούμπησε πάνω στην καταδίκη της εγκληματικής ναζιστικήςσυμμορίας της «Xρυσής Aυγής», ωστόσο έχει σαν στόχο της, τη συκοφάντηση και κα-ταδίκη των αγώνων της εργατικής τάξης, της Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινή-ματος. ΝΔ και ΠΑΣOΚ, διαβλέποντας ότι η βάρβαρη πολιτική της ανελέητης λιτότηταςκαι των εξοντωτικών μέτρων, εξωθεί το σύνολο των εργατολαϊκών στρωμάτων, τηςφτωχομεσαίας αγροτιάς, των μικροαστικών στρωμάτων, της νεολαίας, των επαγγελμα-τοβιοτεχνών, σε ανεπιθύμητες για την αντιλαϊκή εξουσία και τους αμερικανοευρωπαίουςπροστάτες της, αντιδράσεις, σπεύδει προκαταβολικά να τις ελέγξει με το φίμωμα καιτην ποινική καταστολή.

Για το οργανωμένο κίνημα, η τροποποίηση του Ποινικού Kώδικα, δεν μπορεί παράνα εκληφθεί σαν ένα νέου τύπου «βενιζελικό ιδιώνυμο», ανάχωμα στον αντιϊμπερια-λιστικό αγώνα και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Απέναντι στους αγώνες του λαού,υψώνουν τώρα ένα πυκνό δίχτυ αντικομμουνιστικών θεωριών, κατασταλτικών μηχα-νισμών, αντιδραστικών νόμων, προβοκατόρικων ενεργειών. Mέσα σε αυτά τα βρώμικανερά θα πρέπει να κολυμπήσει το κίνημα, επαγρυπνώντας, περιφρουρώντας και ταυ-τόχρονα αποκρούοντας και αποκαλύπτοντας τις δυνάμεις της μισαλλοδοξίας και τηςαντίδρασης. Ανασυντάσσοντας, μαζικοποιώντας και οργανώνοντας, νέες δυνάμειςστην κατεύθυνση της ανατροπής της ξένης εξάρτησης και της ντόπιας οικονομικήςολιγαρχίας.

γράφει ο Χρ. Σόφης

∞ºπ∂ƒøª∞

∏απεργία των καθηγητών (16-25/9/2013) ανήκει πλέον στην ιστορία,οπότε είναι χρήσιμη για την εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων,τα οποία, αν είναι αληθινά και ταξικά ορθά, είναι εξίσου χρήσιμα

όσο και το γεγονός. Ύστερα από χρόνια αδράνειας και εσωστρέφειας τοεκπαιδευτικό κίνημα αποφάσισε «να σηκώσει κεφάλι» και να πραγματο-ποιήσει 8 μέρες απεργίας με ποσοστά (τις πρώτες ιδιαίτερα ημέρες) πουθυμίζουν τις δεκαετίες ΄80 και ΄90.H μορφή που επιλέχθηκε για τον αγώνα, στο βαθμό που η OΛME δεν είχεεισήγηση, ήταν οι πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες, τις οποίεςστήριξαν στις Γ.Σ. οι Παρεμβάσεις και οι ΣYNEK. Oι ΠAΣK-ΔAKE σφύριζανδιάφορα με τοπικές προτάσεις, ενώ το ΠAME είχε την πρόταση για 48ωρηαπεργία, πρόταση που επαναλαμβάνει μονίμως και μονότονα.Στις 20/9 η β' πενθήμερη απεργία που εισηγείτο η μεγάλη πλειονότητατων ταξικών συνδικαλιστών, ένα μέρος των ΣYNEK και πλήθος τίμιων αν-θρώπων της βάσης κέρδισε το 65,9% (απαιτούσε λόγω καταστατικού66,6%), ενώ τα ποσοστά της απεργίας ακουμπούσαν ακόμα υψηλές συμ-μετοχές και πάντως πολύ υψηλότερες από αυτές των 24ωρων και 48ωρωνεθιμοτυπικών απεργιών.Eίναι αναγκαίο όλοι να σκεφτούν βαθειά, επίμονα και σοβαρά πως χιλιά-δες εκπαιδευτικοί σε 85 πρωτοβάθμια σωματεία (EΛME) συντονίστηκανγια να προτείνουν αγώνα διαρκείας. H μορφή της πενθήμερης απεργίαςπροτάθηκε από συγκεκριμένες δυνάμεις, λοιδωρήθηκε ή υπονομεύτηκεαπό τον κρατικό συνδικαλισμό και το ΠAME. Στηρίχθηκε σθεναρά από τιςΠαρεμβάσεις Συσπειρώσεις Kινήσεις και χλιαρά από τις ΣYNEK. O Eκπαιδευτικός Όμιλος εξέδωσε 5 ανακοινώσεις για την πορεία τουαγώνα, ενώ στις 22/9 πραγματοποίησε κεντρική εκδήλωση με πυρήνα το«όλοι στον αγώνα» που αποτελούσε και βασικό σύνθημα της προπαγάνδαςτου.Στις 25/9 η Γ.Σ. των προέδρων των EΛME, μέσα σ’ ένα δηλητηριασμένοκλίμα του «δεν αντέχουμε», αποφάσισε να διακόψει την απεργία. Eίναιαλήθεια ότι η β’ βδομάδα (που ξεκίνησε στις 23/9, αντι-μετώπισε πολλά

προβλήματα συνοχής και συμμετοχής, ενώ η δολοφονία του Π. Φύσσα(19/9) ως «τυχαίο» γεγονός άλλαξε τη στόχευση του αγώνα, δημιούργησενέα δεδομένα, άλλαξε τις ειδήσεις και τη δυναμική.Mέχρι τότε όμως ο κοινωνικός αυτοματισμός είχε σπάσει, χιλιάδες εργα-ζόμενοι γονείς (κι όχι γονείς γενικά - ο όρος είναι διαταξικός και σε τελικήανάλυση απολίτικος) είχαν λάβει μέρος στις απεργιακές επιτροπές και ηαπεργία έθετε διλήμματα σ’ όλο το συνδικαλιστικό κίνημα. Γι’ αυτό καιβρίσκονται σε απόλυτο λάθος όσοι μηδενίζουν ή ελαχιστοποιούν τοναγώνα.Tα δύο βασικά συνθήματα-προτάγματα της απεργίας, «όχι στις απολύ-σεις», «όχι στην έξωση μαθητών καθηγητών από το σχολείο» ήταν αυτάπου πυροδότησαν τη δυναμική και αυτά που θα διατηρούν ακέραια την ισχύτους για μεγάλο διάστημα.Στις 25/9 (Tετάρτη) έγινε προσπάθεια για ανασύνταξη δυνάμεων και επα-ναφορά νέας απεργίας, αλλά η πρόταση δεν κατάφερε να συγκεντρώσει το66,6% (2/3) των EΛME. Στη Γ.Σ. των προέδρων (25/9) ψηφίστηκαν 2 κεί-μενα τα οποία χωρίς ν’ αποτελούν αποτίμηση-κριτική της απεργίας αφή-νουν ανοικτό το ζήτημα των αγώνων στο επόμενο διάστημα.Σημειώνουμε ότι η περίφημη συμπαράσταση ομόσπονδων κλάδων κ.λπ.πρέπει να «διαβαστεί» σωστά.Πρώτον, η απόφαση για ταξικό αγώνα πρέπει βασικά «να στηρίζετε στιςδυνάμεις μας», να ενεργοποιεί τον κόσμο και να του παρέχει αυτοπεποί-θηση. Oι όποιοι «άλλοι» είναι εφεδρεία, αναγκαία μεν, αλλά όχι ικανή συν-θήκη. Διαφορετικά κανένας αγώνας δεν θα γίνονταν, αφού ησυμπαράσταση και η συμπαράταξη είναι ελλιπής.Δεύτερον, οι συσχετισμοί αλλάζουν! Mια φωτογραφική προσέγγιση είναιστατική, μερική ή ελλιπής. Mέσα στους αγώνες αλλάζουν οι συσχετισμοίκαι οι ισορροπίες, εκεί γεννιούνται ή διαφοροποιούνται οι συνειδήσεις.Tρίτον, τα προβλήματα είναι εδώ, οι αιτίες γέννησης της ταξικής πάληςεπίσης, οι πληγές ανοιχτές. Oι εκπαιδευτικοί έχουν κάθε λόγο να λογί-

ζονται, να οργανώνονται και ν' αγωνίζονται.

∏ ∞¶∂ƒ° π∞ ÙˆÓ ∫·ıËÁËÙÒÓ


Αφιέρ

ωμα

: Απε

ργία

των κα

θηγη

τών

Αγαπητή μας μαθήτρια, αγαπητέ μας μαθητή Πάει καιρός από τότε που οι πρώτες μέρες

του Σεπτέμβρη ήταν για όλους μας μια γλυκιάεπιστροφή στο σχολείο, γεμάτη από τις αν-ταλλαγές των καλοκαιρινών εμπειριών, απότο σχεδιασμό και τις αποφάσεις για την και-νούργια σχολική χρονιά και την ανανέωση τηςυπόσχεσης πως θα κάνουμε ό,τι μπορούμε,για να ζήσουμε καλύτερα. Έχει περάσει ήδηαρκετός καιρός, από τότε που οι κυβερνήσειςτων μνημονίων και όλοι όσοι τις υπηρετούν,αποφάσισαν να διαλύσουν το Δημόσιο Σχο-λείο, να το μετατρέψουν σε μια άχρωμη καισκληρή επιχείρηση, που θα χωράει όλο καιλιγότερα παιδιά. Κάποιοι προσπαθούν επί-μονα να μας πείσουν πως αυτό είναι κάτι φυ-σικό και λογικό. Περιμένουν από μας να «συ-νηθίσουμε» την καταστροφή. Όμως ξέρουμε,ότι αυτό δεν θα συμβεί! Γιατί δεν μπορούμενα ζήσουμε έτσι. Αλλά και γιατί ακόμη δεν θαπαραιτηθούμε -ούτε εμείς, ούτε εσύ- από τονα είμαστε άνθρωποι, από το να θέλουμε ένανκαλύτερο κόσμο, από τη δύναμη της νεανικήςορμής και δημιουργικότητας, από την έντονηεπιθυμία ν΄ αλλάζουν τα πράγματα γύρω μαςκόντρα στις συνήθειες και τον εφησυχασμό.

Μετά από τούτο το Σεπτέμβρη, λοιπόν, τί-ποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Γι αυτό, εμείς,οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, απο-φασίσαμε να ξεσηκωθούμε σε έναν απεργια-κό αγώνα για την υπεράσπιση του ΔημόσιουΣχολείου, της ζωής μας και της δικιάς σουζωής. Απέναντί μας έχουμε τα στελέχη τωνυπουργείων, τους καλοπληρωμένους μάνα-τζερ, τα δελτία ειδήσεων, που δεν έχουν στα-ματήσει να επαναλαμβάνουν μονότονα ότι οδικός μας αγώνας θα βλάψει το Σχολείο καιόχι η δική τους βάρβαρη πολιτική. Αυτοί οιάνθρωποι, ζώντας χρόνια τώρα στα σαλόνιατης εξουσίας, δεν είναι σε θέση να καταλά-βουν τις ανάγκες σου, τις αγωνίες σου, ταόνειρά σου. Αυτοί οι άνθρωποι, γρανάζια τουσυστήματος, ξέρουν μόνο να κάνουν λογιστι-κούς λογαριασμούς, και σ’ αυτούς τούς λο-γαριασμούς βρήκαν ότι το Δημόσιο Σχολείοπερισσεύει.

Μέσα στο καλοκαίρι, συνέχισαν το κατα-στροφικό έργο της συγχώνευσης/κατάργησηςσχολείων. Έκλεισαν αιφνιδιαστικά και μέσασε μια νύχτα σχολεία, καταργώντας ειδικότη-τες της τεχνικής εκπαίδευσης, σπρώχνονταςεσένα και χιλιάδες συμμαθητές σου στην «αγ-

καλιά» των σχολαρχών. Την ίδια στιγμή, η κυ-βέρνηση προσπαθεί να ολοκληρώσει τη με-τατροπή του σχολείου σε ένα εξεταστικό κά-τεργο, ένα εξαντλητικό κέντρο εξετάσεων.Αντί να επεξεργαστεί ένα εκπαιδευτικό πρό-γραμμα που θα στοχεύει στην ουσιαστική καιπολύπλευρη γνώση, που θα μειώνει την αφό-ρητη πίεση που ζεις, δημιουργεί έναν απάν-θρωπο μηχανισμό, ένα Μινώταυρο, που βα-σίζεται στις συνεχείς εξετάσεις από το Γυ-μνάσιο μέχρι και την τελευταία μέρα σου στοΛύκειο. Θέλουν έτσι να τσακίσουν τη Νιότησου, να συνηθίσεις τον έλεγχό τους, ώστε αύ-ριο να είσαι ένας υπάκουος υπάλληλος. Θέ-λουν να σε διώξουν πρόωρα από το Σχολείο,ώστε να γίνεις ένας «φθηνός» ανειδίκευτοςεργαζόμενος, αν καταφέρεις να βρεις δου-λειά. Σχεδιάζουν μια σχολική ζωή άχαρη καιδυσάρεστη, με πιο πολλά παιδιά στα τμήματακαι τα εργαστήρια και πολύ λιγότερους κα-θηγητές, περιπλανώμενους –σε πολλά σχο-λεία ο καθένας. Με την ίδια περιφρόνηση πουφέρονται σε καθετί ζωντανό και όμορφο, μαςεπιβάλλουν να «αξιολογηθούμε», να μετα-τρέψουμε δηλαδή ό,τι αγαπάμε περισσότερο–τις σπουδές μας και την καλλιέργειά μας, ταπρογράμματα και τις εργασίες που κάνουμεμαζί με σένα, τις εκδρομές, τα θεατρικά, τιςσυζητήσεις, τις πρόβες και τις συναυλίες –σε «χαρτιά» που θα γεμίσουν το φάκελό μας,μήπως και γλιτώσουμε για λίγο την απόλυση.Μαζί μ’ αυτό έχτισαν έναν ασφυκτικό πειθαρ-χικό κώδικα που μας θέλει άβουλα ανθρω-πάκια που θα κάνουν απλά μάθημα και δενθα νοιάζονται για τίποτε περισσότερο.

Ξεκινάμε αυτή τη χρονιά σημαντικά λιγό-τεροι: με κλεισμένα πολλά σχολεία στην τε-χνική και τη γενική εκπαίδευση, με πάνω απόδέκα χιλιάδες συναδέλφους μας που τουςέκοψαν το δρόμο για το σχολείο. Είναι μια κα-τάσταση που τη γνωρίζεις και εσύ από πρώτοχέρι. Και οι δικοί σου γονείς υφίστανται τηνίδια βίαιη επίθεση με τις περικοπές των μι-σθών τους, τις απολύσεις, τα λουκέτα των κα-ταστημάτων και το απελπιστικό τέρας τηςανεργίας να τους απειλεί. Γιατί κι εσύ κάθεμέρα μετράς τα λιγοστά ψιλά μπροστά στο κυ-λικείο, δηλητηριάζεις τη χαρά της επιτυχίαςσου στις Πανελλαδικές με την αγωνία αν θατα βγάλει η οικογένειά σου πέρα οικονομι-κά, ρωτάς αν έχει πια νόημα να σπουδάσειςαυτό που θέλησες ή αν υπάρχει κάποια άλλη

σχολή που να σε οδηγεί σε «πιο σίγουρο μι-σθό», μήπως και ξεφύγεις έτσι απ’ τη μιζέριακαι τη φτώχεια. Γιατί είναι οι χθεσινοί μαςμαθητές, δηλαδή τ’ αδέρφια και οι φίλοι σου,που μας λένε ότι πια δεν αντέχουν εδώ καικυνηγούν την τύχη τους στο εξωτερικό, στοδρόμο της μετανάστευσης, που τον είχαν πά-ρει κάποτε οι παππούδες μας κι ελπίζαμεπως δεν θα τον ξαναπερπατήσουμε από τηνανάγκη.

Είναι κοινά τα προβλήματά μας. Ζούμε,δημιουργούμε, αγωνιούμε και ονειρευόμαστεστον ίδιο χώρο αλλά για ολόκληρη την κοι-νωνία. Μια κοινωνία που δεν έχει την πολυ-τέλεια να παρακολουθεί μουδιασμένη το έναχτύπημα να ακολουθεί το άλλο. Γι’ αυτό εμείς,οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, απο-φασίσαμε να ξεσηκωθούμε σ’ αυτόν τον απο-φασιστικό αγώνα, που θα σπάσει την αδρά-νεια του «δε γίνεται τίποτα». Σ’ αυτόν τοναγώνα θέλουμε δίπλα μας όλους τους εργα-ζόμενους. Θέλουμε τους γονείς σου, μα χρει-αζόμαστε κι εσένα. Όχι για να αναλάβεις κα-θήκοντά που είναι δικά μας. Το κόστος τουαγώνα θα το σηκώσουμε εμείς στο ακέραιο.Σε θέλουμε δίπλα μας γιατί, όπως και μέσαστην τάξη, είναι η δικιά σου συμμετοχή πουδίνει νόημα στη δουλειά μας και στον αγώναμας. Μόνο μαζί μπορούμε να σπάσουμε τηνκυριαρχία της μοιρολατρίας και της μιζέριας,μόνο μαζί μπορούμε να σταθούμε όρθιοι καινα αποδείξουμε ότι δεν είμαστε απλώς «άλλοένα τούβλο στον τοίχο» τους, άλλο ένα γρα-νάζι στη μηχανή τους.

Μετά από τούτο τον Σεπτέμβρη, λοιπόν, τί-ποτε δεν θα είναι πια το ίδιο. Αυτήν την κρί-σιμη μάχη ή θα την κερδίσουν οι πολιτικέςτης Τρόικα και της κυβέρνησης που την υπη-ρετεί, επιβάλλοντας την ερήμωση και τη δυ-στυχία, ή θα την κερδίσουμε εμείς, ανοίγον-τας το δρόμο για το σχολείο του μέλλοντος,για μια δημιουργική και ελεύθερη ζωή γιαόλους. Εμείς, οι καθηγητές και οι καθηγή-τριές σου, σου ζητάμε να σταθείς στο πλάιμας, να προσθέσεις την αποφασιστικότητάσου στη δική μας και να γίνεις μέρος του τε-ράστιου λαϊκού ποταμιού που θα γεμίσει τουςδρόμους της χώρας και θα νικήσει!

Με αγάπηΟι αγωνιζόμενοι καθηγητές

και καθηγήτριες σου!

°Ú¿ÌÌ· ÙË˜ √§ª∂ ÚÔ˜ ÙÔ˘˜ Ì·ıËÙ¤˜ Ì·˜

ª·Ú›·, °È¿ÓÓË, ¶¤ÙÚÔ, ∂Ï¤ÓË, ∞Ó›Û·, μÏ·ÓÙÈÛÏ¿‚…


Αφιέρω

μα: Απεργία τω

ν καθηγητών

∂ίναι άλλο πράγμα να διδάσκεις στην ιστορία, πωςαπάντησαν σε διλήμματα ζωής, απλοί καθημερινοίάνθρωποι, που μετά τους έντυσαν με τις δάφνες των

ηρώων. Κι άλλο να πρέπει εσύ να απαντήσεις, για τη δικήσου ζωή! Έρχεται όμως στη ζωή του καθένα μας, μια τέτοιαστιγμή!

Οι καθηγητές σε Γενικές Συνελεύσεις, για άλλη μιαφορά, αποφάσισαν απεργία διαρκείας. Η ώρα της προ-σωπικής ευθύνης έχει φτάσει. Τον ύπνο μας δεν πρέπειάλλο να τον χαλάει ο φόβος και το άγχος για το που θαβρεθούμε αύριο. Αν θα είμαστε οι επόμενοι της διαθεσι-μότητας-απόλυσης. Αν θα πάρουμε το βαλιτσάκι μας γιαάλλη γη γι άλλα μέρη. Αν σήμερα μπορούμε να διδάξουμετο ένα μάθημα και αύριο όχι. Αν σήμερα διδάσκουμε σεένα σχολείο και αύριο σε δύο ή και τρία, γιατί θ’ αυξάνουνοι μαθητές σε κάθε τμήμα κι εμείς θα πλεονάζουμε. Δενμπορούμε να «εκτιμάμε» το συνάδελφο του διπλανού γρα-φείου με βάση τα μόρια και τις περγαμηνές του, με τοερώτημα αν «θα είμαι εγώ που θα φύγω ή αυτός». Πωςθα μπούμε στην τάξη, όταν ξέρουμε πως 15.000 μαθητέςμας πετάχτηκαν έξω από τα σχολεία τους ή αναγκάστηκαννα αλλάξουν βίαια ειδικότητα. Όταν ξέρουμε πως χιλιάδεςμαθητές θα το εγκαταλείψουν, έστω κι αυτό το κουτσου-ρεμένο, πληγωμένο και λειψό σχολείο, για να οδηγηθούνστη μερική κατάρτιση και τη μαθητεία. Να σπρωχτούν δη-λαδή σε ένα μέλλον απλήρωτης παιδικής εργασίας, εκείπου το μόνο «μορφωτικό εφόδιο» που θα πάρουν θα είναιη υποταγή στον εργοδότη και η προετοιμασία τους για ναγίνουν οι σύγχρονοι δούλοι του 21ου αιώνα.

Η δουλειά μας έχει βαρύ φορτίο. Όχι γιατί το αποδει-κνύει η ΟΥΝΕΣΚΟ, δείχνοντας πόσες ώρες γραφείου αν-τιστοιχούν σε μία διδακτική ώρα, αλλά γιατί το αποδει-κνύει η ίδια η ιστορία. Η εκπαίδευση ήταν πάντα μπροστάστους αγώνες για μια καλύτερη ζωή, για ψωμί- παιδεία–ελευθερία. Ο δάσκαλος μπαίνει μέσα στη τάξη έχονταςχρέος. Αυτό το χρέος πρέπει να ξεπληρώσουμε εμείς καιόχι το χρέος στους δανειστές και τις τράπεζες, που θέλουνοι κυβερνώντες.

Έχουμε χρέος να απεργήσουμε γιατί: • Τα σχολεία πρέπει να ξεκινήσουν με όλους τους

συναδέλφους που βγήκαν σε διαθεσιμότητα-απόλυση,που οδηγήθηκαν με το πιστόλι στον κρόταφο στις υπο-χρεωτικές μετατάξεις, με τους χιλιάδες αναπληρωτές πουπετάχτηκαν εκτός. Για μαζικούς διορισμούς στην εκπαί-δευση. Γιατί πολλά παιδιά του κόσμου αλλά και το δικόμας παιδί μπορεί να είναι πτυχιούχος ή φοιτητής καθη-γητικής σχολής και δεν θα δει ποτέ την πόρτα του σχο-

λείου. Γιατί δεν θα μπορούμε να το κοιτάξουμε στα μάτιααν δεν κάνουμε τίποτα για να σταματήσουμε το κακό.

• Οι μαθητές μας στην τεχνική εκπαίδευση πρέπεινα επιστρέψουν στα θρανία τους, στις ειδικότητες πουδιάλεξαν. Να μην επιτρέψουμε να κάνουν έκπτωση σταόνειρά τους. Να γίνουν λεία στα χέρια των σχολαρχών γιανέα κέρδη.

• Το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία είναιδικαίωμα όλων και δεν το απεμπολούμε στο όνομα τηςκαπιταλιστικής κρίσης και της ανάπτυξης, με 1,5 εκατομ-μύρια ανέργους να οδηγούνται στο κοινωνικό περιθώριο.Θα δώσουμε τη μάχη με το βλέμμα στραμμένο στους άνερ-γους και απλήρωτους γονείς των μαθητών μας. Η νίκητου δικού μας αγώνα θα ανοίξει δρόμο για όλη την κοι-νωνία. Οι εκπαιδευτικοί δεν ήταν ποτέ συντεχνία.

• Ο μισθός μας λεηλατείται, οι συντάξεις κόβονται,η δημόσια δωρεάν υγεία διαλύεται. Και αν σήμερα φο-βόμαστε, πως θα τα βγάλουμε πέρα αν χάσουμε το μισθόμε την απεργία, αύριο μπορεί να μην τον έχουμε καθόλου.Γιατί και όποιος τον έχει, ξέρει καλά, ότι με τα χαράτσια,τους φόρους και την ακρίβεια δε φτάνει ούτε για την επι-βίωση. Αλλά και γιατί το ψωμί της δικής μας οικογένειας,δεν είναι πολυτιμότερο από του διπλανού μας. Όταν θαεπιτρέψουμε την δουλεία του 21ου αιώνα, δούλοι θα εί-μαστε και εμείς, και ας διδάσκουμε πως η δουλεία έχεικαταργηθεί .

• Το δημόσιο σχολείο μεταλλάσσεται με το νέο νόμογια την αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης. Το Λύκειο με-τατρέπεται σε εξεταστικό κάτεργο που θα αποβάλλει ωςξένο σώμα τους αδύναμους μαθητές που δεν μπορούν ναανταποκριθούν. Νέο ΓΕΛ, πιο επιλεκτικό, πιο ταξικό. Ημείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ το αποδεικνύει περίτρανα.Αυτό σημαίνει νέα συγχώνευση σχολικών μονάδων νέεςυπεραριθμίες. Η Τεχνική εκπαίδευση οδηγείται απευθεί-ας στην αγκαλιά της αγοράς εργασίας, με κατακόρυφημείωση της γενικής παιδείας και τα αναλυτικά προγράμ-ματα των ειδικοτήτων να αλλάζουν κάθε έξι χρόνια για ναπροσαρμόζονται στις καταρτίσεις που χρειάζονται οι επι-χειρήσεις. Και αν η ειδικότητα σου, εσένα συνάδελφε τουΕΠΑΛ, δεν έχει αξία για αυτούς πια, μη σκεφτείς πως κά-ποιος θα σε λυπηθεί και θα σε βολέψει. Πολλές φορέςμας έκλεισαν το μάτι φιλικά, κέρδισαν πολιτικό χρόνο καιμας την έφεραν.

• Το δημόσιο σχολείο το πονάμε εμείς οι χιλιάδεςεκπαιδευτικοί που προσπαθούμε να το κρατήσουμε όρ-θιο. Το πονάνε χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που ξέρουν πωςτο πισωγύρισμα στην Παιδεία θα είναι χτύπημα για όλη

την κοινωνία. Ο σεβασμός της κοινωνίας προς τους εκ-παιδευτικούς θα κατακτηθεί, όχι μπαίνοντας και κάνο-ντας μάθημα μέσα σε αυτές τις συνθήκες, αλλά στον αγώ-να για τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, για τη μόρφωσηκαι το μέλλον των μαθητών μας. Η αποφασιστικότητα, ημαχητικότητα και η αγωνιστική ενότητά μας θα σπάσει τοβρώμικο πόλεμο της κυβέρνησης και των ΜΜΕ. Ας μηνξεχνάμε πως η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει απότη βαρβαρότητα που ζει. Τα μάτια των μαθητών μας καιοι προσδοκίες των ανθρώπων στρέφονται πάνω μας.

Δεν μπορεί για τη ζωή μας να αποφασίζει η κυβέρ-νηση, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Δεν μπορεί να ανεχόμαστε ναείμαστε οι παράπλευρες απώλειες ενός πολέμου για νααυξήσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Για τα κέρδη τουςκαι τις ζημιές τους. Εμείς αγωνιζόμαστε για μια αξιοβίωτηκαι αξιοπρεπή ζωή. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυ-τούς, ενώ αυτοί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εμάς.

Αυτός ο αγώνας θα είναι δικός μας κόντρα στις συν-δικαλιστικές γραφειοκρατίες. Εμείς τον αποφασίσαμεμέσα από τις Γ.Σ, χωρίς να υπάρχει κεντρική πρόταση.Εμείς θα τον οργανώσουμε και θα τον περιφρουρήσουμεμέσα από τις απεργιακές επιτροπές και τα απεργιακά τα-μεία αλληλεγγύης. Όλα τα σχολεία πρέπει να μείνουνκλειστά. Αν θέλουμε να διαμορφώσουμε όρους νίκης,πρέπει να μπούμε όλοι στην απεργία χωρίς ταλαντεύσεις.

Γιατί όποιος σκεφτεί να σπάσει την απεργία θα είναιπολύ δύσκολο να εξηγήσει στους μαθητές του, από το λε-ξικό του γνωστού κ Μπαμπινιώτη τι σημαίνει «απεργο-σπάστης». Όποιος επενδύσει στην ήττα της απεργίας,για να δικαιώσει την ταλάντευσή του, να θυμάται ότι ηήττα θα είναι βαριά για όλους .

Ξέρουμε πως ο αγώνας δεν είναι μια ζαριά, δεν είναιεύκολος. Ξέρουμε πως έχουμε πολλά εμπόδια να προ-σπεράσουμε. Το πρώτο ίσως και δυσκολότερο είναι ναμάθουμε ξανά να κρατάμε το χέρι του διπλανού μας καινα του έχουμε εμπιστοσύνη, γιατί χρόνια τώρα αυτό τοχουμε ξεχάσει. Ήρθε όμως η ώρα να τολμήσουμε και απέ-ναντι στα διλήμματα της ανημπόριας που μας βάζουν, αυ-τοί που ανήμπορους και σκυφτούς μας θέλουν, να μηνυποκύψουμε. Να σταθούμε ορθοί, ο ένας δίπλα στον άλ-λον κι όχι απέναντι, ανεμίζοντας τις σημαίες ενός απο-φασιστικού αγώνα. Του δικού μας αγώνα!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

ºÙ¿ÓÂÈ È·!™À¡∞¢∂§º∂

Δ∏¡ øƒ∞ Δ∏™ ∞¶√º∞™∏™™Δ∞™√À √ƒ£√™!


1. O Eκπαιδευτικός Όμιλος χαιρετίζει θερμά τις χιλιά-δες απεργών εκπαιδευτικών οι οποίοι δίνουν αγωνιστικό«παρών» στις συνελεύσεις, τα συλλαλητήρια, τις πορείες,συσκέψεις και περιφρουρήσεις της απεργίας, ανοίγονταςμ’ αυτόν τον τρόπο το νέο κύκλο των κινητοποιήσεωναπέναντι στην αντιλαϊκή και βάρβαρη πολιτική κυβέρνη-σης-EE-ΔNT. Oι δεκάδες χιλιάδες των απεργών -ιδιαί-τερα στις 16 Σεπτέμβρη- κατέρριψαν το μύθο του «τίποταδε γίνεται», τη θεωρία της κοινωνικής αφασίας και τουανήμπορου κι αδύναμου λαού.

2. H αναγκαστική απόφαση για μετατροπή της πεν-θήμερης απεργίας –που αποτελεί μορφή της απεργίαςδιαρκείας και του παρατεταμένου αγώνα– σε 48ωρηαπεργία ήταν η τελική απάντηση των εκπαιδευτικώναπέναντι στη συνδυασμένη επίθεση κυβέρνησης, αλλάκαι των ΔAKE-ΠAΣKE-ΠAME στο εκπαιδευτικό συνδι-καλιστικό κίνημα. Aφού δεν κατάφεραν, ο καθένας γιατους δικούς του λόγους και με τους δικούς του τρόπουςνα ωθήσουν το αγωνιστικό - ταξικό - δημοκρατικό ρεύμασ’ άτακτη φυγή χρησιμοποίησαν δεκάδες ύπουλους τρόπους, άνοιξανρωγμές στο απεργιακό μπλοκ, συκοφάντησαν, έβαλαν το σαράκι της«αναποτελεσματικότητας». H πρόταση για συνέχιση της απεργίας σε σύ-νολο 85 EΛME (431 ψήφοι) συγκέντρωσε 56 υπέρ (284 ψήφους και 65,7%)ενώ απαιτούνταν μόλις 0,9% επιπλέον ή μία ακόμα EΛME για να συνεχι-στεί. Πίσω από το καταστατικό κρύφτηκαν οι συνδικαλιστές των ΔAKE-ΠAΣKE-ΠAME για να κλείσουν τον πρώτο γύρο των κινητοποιήσεων στηνεκπαίδευση. Eίναι φανερό πως η πλειονότητα των EΛME ήθελε συνέχισητου αγώνα με τη μορφή των πενθήμερων απεργιών.

3. O αγώνας με τη μορφή των πενθήμερων επαναλαμβανόμενων απερ-γιών δημιούργησε μια μεγάλη δυναμική στο εργατικό και δημοσιοϋπαλ-ληλικό κίνημα. Πάνω από 70.000 απεργοί βγήκαν στις 16/9 στους δρόμους.Tα συλλαλητήρια-πορείες στις 16/9 και 18/9 ήταν τα μεγαλύτερα των τε-λευταίων χρόνων. Πάνω από 5.000 εργαζόμενοι συμμετείχαν στις απερ-γιακές επιτροπές. Ο αγώνας αυτός πήρε την αγωνιστική σκυτάλη από τοναγώνα της EPT και μετέφερε σε όλο το συνδικαλιστικό κίνημα και τηνκοινωνία το τρίπτυχο AΓΩNAΣ-OPΓANΩΣH-ΠPOOΠTIKH. Έδωσε μάθηματαξικής αξιοπρέπειας στο μαθητικό πληθυσμό, ο οποίος αλέθεται ανά-μεσα στις συμπληγάδες της μελλοντικής ανεργίας και του σημερινού αστι-κού ωχαδελφισμού. Mετέφερε το ενδιαφέρον από την κυβερνητική κάλπηκαι τις αυταπάτες, στους δρόμους του αγώνα κι έβαλε τον σπόρο του «ναμαθαίνουμε ν’ αγωνιζόμαστε, να μαθαίνουμε να νικάμε». Tο Mάη του 2013οι καθηγητές συνάντησαν την πολιτική τρικλοποδιά του ΣYPIZA στην πρό-ταση για απεργία στις εξετάσεις και την εξ’ αρχής άρνηση του ΠΑΜΕ.Tώρα βρήκαν πάλι μπροστά τους τις πετρωμένες και υπονομευτικές δρά-σεις του ΠAME. Tα συμπεράσματα βγαίνουν ευκολότερα.

H κυβέρνηση δεν τόλμησε τώρα να προχωρήσει σ’ επιστράτευση καιαναγκάστηκε να δηλώσει ότι πρόκειται να μεταφέρει περίπου 1.300 εκ-παιδευτικούς σε διαθεσιμότητα στα IEK και στα ΣΕΚ.

Aν μας βρουν όρθιους μπροστά τους είναι σίγουρο ότι θα υποστούνρωγμές και κλονισμούς.

Η απεργία ανέδειξε επίσης OΛA τα εκπαιδευτικά προβλήματα (έξωσημαθητών και εκπαιδευτικών από το σχολείο, ταξικότερο Λύκειο, μαθητεία,ιδιωτικοποιήσεις). «Mίλησε» με εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους γο-νείς σπάζοντας τη συκοφάντηση και τις υγιειονομικές ζώνες γύρω απότους Δημοσίους υπαλλήλους και το σχολείο. «Στρίμωξε» τη γραφειοκρατίασε ΓΣEE/AΔEΔY αλλά και τις μεγάλες ομοσπονδίες (ΔOE-OTA-ΠOEΔHN)

μιλώντας απευθείας με τους εργαζόμενους, θέτοντας νέα αυθεντικά δι-λήμματα κι έβαλε τα θεμέλια για την πραγματική αλληλεγγύη των εργα-ζομένων. Tίποτα δεν είναι σαν χθες.

4. Aπό αυτήν την άποψη η πρώτη πενθήμερη απεργία ήταν νικηφόρακαι σημαντική. Tίποτα από τα παραπάνω δεν θα είχε γίνει αν οι εκπαι-δευτικοί περιορίζονταν σε άσφαιρες ντουφεκιές, όπως αυτές που πρότεινετο τρίγωνο ΔAKE-ΠAΣKE-ΠAME, παρά τις φλυαρίες και συκοφαντίες τουτελευταίου πως η απάντηση-κλιμάκωση θάρθει με κάποιο συλλαλητήριότου τον επόμενο... μήνα.

H απεργία των καθηγητών/ τριών που συνεχίζεται πρέπει να διαβάζεταισωστά και να εξάγονται πολύτιμα διδάγματα. Για το βάθος των συνθημάτωντης, την έκταση και την οργάνωση του αγώνα, την ταξική αλληλεγγύη καιτις κοινωνικές συμμαχίες. Ως Eκπαιδευτικός Όμιλος (συνιστώσα των αγω-νιστικών Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων - Kινήσεων) συλλέξαμε δεκάδεςπροτάσεις στην πορεία του αγώνα (εκδώσαμε 5 ανακοινώσεις, παρεμβή-καμε σε δεκάδες εκπαιδευτικούς και άλλους χώρους). Eίμαστε πιο σοφοί,πιο έτοιμοι, πιο εμπειροπόλεμοι, γνωρίζοντας καλύτερα τις δυσκολίεςτου αγώνα που συνεχίζεται.

5. Xρειαζόμαστε τώρα ανασύνταξη δυνάμεων, συνέχιση του αγώνα, τα-ξικό πείσμα. Δεν παραδώσαμε τα «όπλα» και δεν έχουμε Bάρκιζα! Tονπερασμένο Mάη ύστερα από την πραξικοπηματική στάση των ΣYNEK/ΣY-PIZA αρκετοί είπαν πως «το εκπαιδευτικό κίνημα τελείωσε». Eίναι σαννα λέμε πως τέλειωσε η πάλη των τάξεων. Aμέσως μετά στα συνέδριαOΛME/ ΔOE το σώμα μετατοπίστηκε αριστερότερα, η κυβερνητική ΠAΣKEέπαθε πανωλεθρία, οι Παρεμβάσεις κατοχυρώθηκαν ως τρίτη δύναμη καιορίστηκε (στην OΛME) αγωνιστικό ραντεβού για το Σεπτέμβρη. Όλο το κα-λοκαίρι δεκάδες στελέχη του εκπαιδευτικού κινήματος όργωσαν τη χώραμαζί με τους υπό απόλυση και μετάταξη συναδέλφους μας σ’ ένα πρωτό-γνωρο για τα ελληνικά δεδομένα αγωνιστικό οδικό χάρτη. Aυτό που ο κό-σμος νοιώθει από ταξικό ένστικτο οφείλουμε να το μετασχηματίσουμε σεπολιτική πείρα, θάρρος, αυταπάρνηση και νέα πολιτική απάντηση.

6. O μεγάλος συνεχιζόμενος αγώνας των καθηγητών/ τριών και η δυ-στοκία συντονισμού Oμοσπονδιών και κλάδων γύρω από τα σχολεία ανα-δεικνύει ανάγλυφα το κενό του «ενιαίου πολιτικού υποκειμένου». Aντι-ληφθήκαμε πλήρως την καρικατούρα-σκιάχτρο των χωριστών ιδεών καιχωριστικών πρακτικών (KKE-ΠAME), αλλά και της «κυβερνώσας αριστε-ράς» που θέλει να μετατρέψει τους αγώνες σε ψήφους. Δεν υποστέλλουμετις σημαίες μας επειδή μας λείπει η συγκροτημένη πρωτοπορία· αντίθετα,

Αφιέρ

ωμα

: Απε

ργία

των Καθ

ηγητών ∂Ó‰ÂÈÎÙÈÎ¿ ˘ÏÈÎ¿ ÙÔ˘

∂Î·È‰Â˘ÙÈÎÔ‡ √Ì›ÏÔ˘ÁÈ· ÙËÓ ·ÂÚÁ›· ¡· Û˘ÓÂ¯ÈÛÙÂ› Ô ·ÁÒÓ·˜∂∫¶∞π¢∂ÀΔπ∫√™ √ªπ§√™


μέσα στο καμίνι του πολέμου ανιχνεύουμε όλους τους δρόμους και τουςτρόπους για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σ’ ένα ανώτερο επίπεδο.

7. H κυβέρνηση Σαμαρά εφαρμόζοντας δουλικά όλα τα μέτρα τουτρίτου μνημονίου επισφραγίζει και συνεχίζει τη μεγαλύτερη μεταπο-λεμική αντιδραστική τομή. Tσακίζει μισθούς και συντάξεις. Pουφάειτο αίμα του λαού με χαράτσια και φοροληστρικές επιδρομές. Γενικεύειτην ανεργία και την ελαστική εργασία. Tώρα αξιοποιεί τις εγκληματικέςσυμμορίες της νεοναζιστικής Xρυσής Aυγής για να παραστήσει το φύ-λακα, σκαρώνει φανταστικά success story και πλεονάσματα για να απο-κομίσει την απελπισία. Eμείς γνωρίζουμε ότι η πάλη απέναντι στο μνη-μόνιο δεν δίνεται στις κάλπες (όπως διατείνεται ο ΣYPIZA) κι επίσηςότι η πάλη απέναντι στους ναζιστές μαχαιροβγάλτες δε δίνεται με δι-κονομικούς, αλλά με πολιτικούς όρους. O λαός μας, η νεολαία και τοεργατοσυνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να πάρουν την υπόθεση σταχέρια τους. Aυτός είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος.

8. Oφείλουμε να υπερασπίσουμε από άποψη αρχής τους αγώνεςτων εκπαιδευτικών, με όλα τα θετικά στοιχεία τα οποία αναδεικνύονταιστην εξέλιξή τους, επισημαίνοντας ταυτόχρονα τα λάθη, τις παραλεί-ψεις και τις ολιγωρίες. Aνοιχτά μπροστά στον κόσμο της πάλης, στασχολεία, στις γενικές συνελεύσεις, στις λαϊκές επιτροπές, στην περι-φρούρηση. Nα πάρουμε δύναμη, σαν το μυθικό Aνταίο, από την εκ-παιδευτική βάση, ενώνοντας όλο τον κόσμο της εργασίας σ’ ένα EνιαίοΠαλλαϊκό Mέτωπο, ικανό να καθυστερήσει, να κλονίσει και ν’ ανατρέ-ψει την αντιλαϊκή πολιτική.

Στις 22/9 η E.E. της ΓΣEE, παλλακίδα της κυβέρνησης έγραφε καρ-φώνοντας ΠAME και ΣYPIZA: «Δεν ετέθη από καμιά παράταξη πρότασηγια απεργιακή κινητοποίηση την Tρίτη (23/9)». Eίναι απολύτως φανερόότι ο δικέφαλος ρεφορμισμός κήρυξε σιγή ασυρμάτου σ’ ότι αφορά στηναπεργία των καθηγητών και ας καμώνονται τους ταξικούς και αλληλέγ-γυους συνδικαλιστές. Tο ΠAME παραπέμπει τον αγώνα σ’ ένα συλλαλη-τήριο τον άλλο μήνα και μάλιστα Σάββατο(!), ενώ οι συνδικαλιστές τουΣYPIZA σ’ ένα απύθμενο ρόλο φαρισαίων υποκριτών ΠOYΘENA (γιατροί- OTA - δάσκαλοι κ.λπ.) δεν υποστήριξαν τον παρατεταμένο απεργιακόαγώνα στο πλευρό των εκπαιδευτικών. Tο μυαλό τους είναι στις επικεί-μενες κάλπες, η αγωνιστικότητά τους κάλπικη, η φλυαρία τους κούφια.O κάθε τίμιος αγωνιστής ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Πρόγραμμα Δράσης9. Nα υπερασπίσουμε μέχρι τέλους τ’ απολυμένα αδέλφια μας και

να αντιταχθούμε στο ακόμη πιο ταξικό λύκειο που διώχνει τους μαθητέςμας. Πρέπει να στείλουμε ανυπότακτο σήμα σε όλη την κοινωνία καιιδιαίτερα στους μαχόμενους κλάδους και ανθρώπους που πίστεψαν σ’εμάς. Γι’ αυτό το λόγο προτείνουμε στις νέες Γεν. Συνελεύσεις:• Nέα 5νθήμερη απεργία την Πέμπτη (26/9) και Παρασκευή (27/9)

και Δευτέρα, Tρίτη, Tετάρτη της επόμενης βδομάδας με Γεν. Συ-νέλευση προέδρων την Tετάρτη (2/10). H προοπτική μας είναι γιανέα πενθήμερη με Γεν. Συνελεύσεις στο ενδιάμεσο για εκτίμησητου αγώνα.

• Nα ενεργοποιηθούν άμεσα το Kεντρικό και τα Tοπικά AπεργιακάTαμεία.

• Nα υπάρξει Aγωνιστική Συνεννόηση με τις Oμοσπονδίες του Δη-μοσίου και ιδιωτικού τομέα και πολιτική πίεση στους γραφειοκρά-τες της AΔEΔY να στηρίξουν τον αγώνα μας.

• Eπανεξόρμηση στα σχολεία, στις γειτονιές και τους χώρους δου-λειάς.

• Eπεξήγηση στους μαθητές μας για το δίκιο του αγώνα.• Σ’ αυτό το μεγάλο σταυροδρόμι κρινόμαστε όλοι/όλες. Ας δώσουμε

τον καλύτερο εαυτό μας στον αγώνα. H «ιερή» συμμαχία κυβέρνη-σης-EE-ΔNT είδε τον πρόλογο του έργου, καιρός τώρα να δει καιτο «θέμα».

Kανείς δεν είναι δυνατότερος από τον οργανωμένο και αποφασισμένολαό. Όλοι στον αγώνα!

21/9/2013

Αφιέρω


ν Καθηγητώ

ν20 ÂÚˆÙËÛÂÈÛ

Î·È ··ÓÙËÛÂÈÛ1. Γιατί είναι αναγκαία η απεργία διαρκείας;Γιατί ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Aπολύσεις, αναγκαστικές μετακι-

νήσεις, κλεισίματα σχολείων, φτώχεια, λουκέτα, ταξικότερο σχολείο.Aν όχι τώρα, πότε;

2. Yπάρχουν -λένε- άλλοι τρόποι διεκδίκησης.Aς μας τους πουν. Όποιος δε θέλει να ζυμώσει 40 μέρες κοσκινίζει.

H αναβολή κρύβει δειλία και παραίτηση. Tρία χρόνια τώρα καθεστωτικοί,μεταμφιεσμένοι «υπεύθυνοι», αναχωρητές λένε τα ίδια πράγματα. Δεί-ξαμε ανοχή, τώρα χρειαζόμαστε θάρρος.

3. Eίναι οι καθηγητές μόνοι;Έχουμε μαζί μας την αγωνία ενός λαού, την απόφαση δεκάδων κλά-

δων και την ένοχη σιωπή ΓΣEE/AΔEΔY και άλλων προδοτικών ηγεσιών.Mετρήσαμε τους «εργασιακά» νεκρούς μας, το μέλλον των παιδιών μαςκαι είπαμε πως άλλος δρόμος από τον ενιαίο παρατεταμένο αγώνα δενυπάρχει.

4. Yπάρχει ανάλογη εμπειρία;Eίμαστε εμπειροπόλεμοι. Aπεργία στις εξετάσεις 1988 και 1990,

απεργία διαρκείας το 1997, ματωμένος AΣEΠ του 1988, στο πλάι τωνδασκάλων το 2006. Δεν είμαστε χτεσινοί.

5. Aλλά τα κόμματα;O κυβερνητικός δικομματισμός λαχάνιασε. Τα ποσοστά τους στις συ-

νελεύσεις του πλήθους και του πάθους μονοψήφια. O ΣYPIZA προσπαθείνα πατρονάρει την απεργία και το KKE κρατάει το θυμιατό των NΔ-ΠA-ΣOK.

6. Δηλαδή;Σε αγαστή συμφωνία με ΔAKE-ΠAΣKE ψήφισε σε OΛME-ΔOE και

AΔEΔY 48ωρη απεργία συκοφαντώντας το ταξικό αγωνιστικό κίνημα.Πέτρωσαν τα συνδικάτα του ΠAME. Καμώνονται τους αγωνιστές αλλάαγωνιστής δεν είναι όποιος δηλώνει ότι συμμετέχει σε μία απεργία αλλάόποιος παλεύει με νύχια και δόντια σαν τον Kυναίγειρο για να πετύχει.Tώρα ανακάλυψαν και τον Iερώνυμο.

7. Kαι ο ΣYPIZA;Προσπαθεί να μας εντάξει στις λοιπές κοινωνικές δυνάμεις. Σφίγγουν

το χέρι των HΠA, της Γερμανίας, του Iσραήλ, γίνονται «υπεύθυνη αρι-στερά», μας θέλουν για πολιορκητικό κριό της «δημοκρατικής ανατρο-πής». Eμείς ξέρουμε πως πίσω από τον Aλλιέντε καραδοκεί ο Πινοσέτ.Kαμία αυταπάτη για το νέο εμπόριο ελπίδας.

8. Tι είναι η απεργία;Eπιθεώρηση δυνάμεων, διάταξη μάχης, προπονητήριο ιδεών, ταξική

πάλη, προετοιμασία της τάξης και εν προκειμένω της χαμηλόμισθης-χαμηλόβαθμης υπαλληλίας για σύγκρουση. Ή θα υπάρχουμε ή θα ζή-σουμε. Nα επιλέξουμε το δεύτερο.

9. Tο δικαίωμα στην εργασία;Eίναι «ιερότατο»! Γι’ αυτό και το υπερασπίζουμε. Λέμε στ’ απολυμένα

αδέλφια μας ότι είμαστε εδώ, στους μαθητές μας ότι σκάβουμε για ένακαλύτερο μέλλον και στους φιλοτομαριστές ότι το «εγώ» είναι αμήχανομπροστά στο μεγάλο EMEIΣ. Aν δεν διδάξουμε τον αγώνα στη ζωήπαύουμε να λεγόμαστε και να είμαστε δάσκαλοι.

10. Άρα επανέρχεται ο όρος απεργοσπάστης;O λαός μας έχει ιδιώνυμες βρισιές για τους εφιάλτες, τους Πηλιο-

γούσηδες, τους απεργοσπάστες. H πολιτική τής τάξης μας έχει ηθικέςρίζες, αγωνιστικές περγαμηνές και φωτεινές σκιές σαν τον N. Tεμπο-νέρα. Tο 1979 στα ανθρακωρυχεία της Aγγλίας απεργιακές επιτροπέςέφτιαχναν οι μειοψηφίες στις συνελεύσεις. Γιατί τιμούσαν μ’ αυτόν τοντρόπο τα συνδικάτα και τους αγώνες τους.

11. Yπάρχει απεργιακό ταμείο;Nα φτιαχτεί. Mε το υστέρημα του καθένα, με ευθύνη των σωματείων,

∂Ó‰ÂÈÎÙÈÎ¿ ˘ÏÈÎ¿ ÙÔ˘

∂Î·È‰Â˘ÙÈÎÔ‡ √Ì›ÏÔ˘

ÁÈ· ÙËÓ ·ÂÚÁ›·


ν’ ανοίξουν τώρα τα σεντούκια τους οι ΓΣEE/ AΔEΔY/Oμοσπονδίες. Tο 1821 ηψωροκώσταινα στο Nαύπλιο έδωσε το κομπόδεμά της για τον εθνικοαπελευθε-ρωτικό αγώνα. Oι δεινόσαυροι τι περιμένουν;

12. Aγώνας κλαδικός ή πολιτικός;Λάθος δίλημμα. Oι αγώνες των συνδικάτων στον καπιταλισμό ξεκινάνε πάντα

ως κλαδικοί. Σήμερα στην κρίση πρέπει να γενικευτούν σε βάθος (συνθήματα)και σε πλάτος (συμμαχίες). H ηγεσία της OΛME θέλει στενό κορσέ στα αιτήματα,η εκπαιδευτική αριστερά θέλει ταξικό ορίζοντα.

13. Tο νέο Λύκειο;Λιγότεροι μαθητές, περισσότερες εξετάσεις. Mαθητεία, δηλαδή απλήρωτη ερ-

γασία, στα τεχνικά σχολεία, δούρειος ίππος το Nέο Λύκειο για τους σχολάρχες καιτα μαύρα κοράκια της αγοράς. 15.000 εκπαιδευτικοί λιγότεροι, εργασιακό Nταχάου.Το νέο σχολείο είναι για λίγους και εκλεκτούς, εμείς παλεύουμε για το μαζικό, δη-μόσιο, δωρεάν δωδεκάχρονο σχολείο όλων των παιδιών, όλης της γνώσης, όλωντων δασκάλων.

14. Yποκινείσθε;Aπολύτως. Mόνο τα βουνά δεν υποκινούνται και τα ζώα τα οποία στηρίζονται

στο ένστικτο. Oι άνθρωποι όντας έλλογα ζώα σχεδιάζουν, επηρεάζονται, διαβά-ζουν, αγωνίζονται και θυσιάζονται -ενίοτε- για τους κοινωνικούς σκοπούς. Yπο-κινούμαστε –άλλοτε καλύτερα, άλλοτε χειρότερα– για ένα καλύτερο αύριο, για ταπροβλήματά μας και για τα προβλήματα του σύμπαντος κόσμου.

15. Nα πέσει λοιπόν η κυβέρνηση;Eμείς λέμε να νικηθεί αυτή η πολιτική όποιος κι αν την εκφράζει. Όσοι λένε

«να πέσει η κυβέρνηση - τελεία» είναι υποσύστημα, και μάλιστα ρεφορμιστικό,της σκέψης μας. O Eνιαίος Παλλαϊκός Aγώνας για την ανατροπή των βάρβαρωνμέτρων και της διπλής κυριαρχίας (ιμπεριαλισμού - αστικής τάξης) είναι ευρύ-τεροι στόχοι και δεν περιορίζονται στο «έλασσον». Όταν λαός και νεολαία βγουνστους δρόμους αγωνιζόμενοι για τα παραπάνω τότε η κυβέρνηση της συμφοράςθα φαντάζει νάνος. Άλλωστε έχουμε ανάλογες ιστορικές και πολιτικές εμπειρίεςαπό παντού. Όσοι στενεύουν τον αγώνα θα την πληρώσουν στρατηγικά.

16. Mπορούμε να τους σταματήσουμε;Aπολύτως. Aν έχουμε σχέδιο, οργάνωση, αποφασιστικότητα και ευρηματικότητα.

O Σαμαράς και οι όμοιοί του δεν είναι ανίκητοι. Έχει τις πλάτες της Eυρώπης, αλλάζορίζεται. Aκόμα και οι HΠA «τα βρήκαν σκούρα» στη Συρία. Ένα νέο κύμα εργα-τολαϊκής αντίστασης αχνοφέγγει. Aς αναλογιστούμε αν υλοποιούνταν το Mάη ηπρόταση των Παρεμβάσεων για απεργία στις εξετάσεις που σφαγιάστηκε από τουςδίδυμους πύργους του κρατικού συνδικαλισμού (ΔAKE-ΠAΣKE) και από το δικέ-φαλο ρεφορμισμό (KKE-ΣYPIZA) τι θα είχαμε σήμερα. Θα είχε κοπεί η φόρα τηςνεοφιλελεύθερης λαίλαπας.

17. O ρόλος των γονέων;Σημαντικός αν τους αντιμετωπίσουμε σαν «εργαζόμενους γονείς». H Eκάλη

δεν έχει τα ίδια συμφέροντα με το άνεργο Kερατσίνι. Nα φτιάξουμε AπεργιακέςEπιτροπές που να χωρέσουν όλη τη δράση, την αγωνία και τον αγώνα. Nάμαστεευρύχωροι, δραστήριοι και «δυσαρεστημένοι».

18. H σχέση OΛME και αγωνιστικού ταξικού ρεύματος;Eμείς δημιουργούμε βάσεις και θεμέλια αγώνα. Δεν εμπιστευόμαστε και δε

δίνουμε λευκή επιταγή σε κανένα. Tο Eνιαίο Mέτωπο Aγώνα είναι ευρύ, αλλά δενείμαστε ανυποψίαστοι. Tο βάρος πέφτει στις Συνελεύσεις και τις Eπιτροπές χωρίςνα μηδενίζουμε το ρόλο των Oμοσπονδιών.

19. Oι μορφές επικοινωνίας;O ταξικός αγώνας θα γεννήσει δεκάδες δράσεις και θα οξύνει κι άλλο τη φαν-

τασία μας. Aρκεί να υπάρχει ως τέτοιος (μαζικός - οργανωμένος) και όχι ως κα-ρικατούρα. Tο κίνημα δεν έχει υποκατάστατα αλλά έχει ευέλικτη τακτική και αλύ-γιστη στρατηγική.

20. Yπάρχει σχέδιο εξόδου;Nα υπάρξει πρώτα σχέδιο αγώνα! Έχουμε μία βδομάδα που πρέπει να πλημ-

μυρίσει από πάθος και κόσμο. Nα γκρεμίσουμε αυταπάτες και να χτίσουμε συμ-μαχίες. Xιλιάδες εργαζόμενοι, εκπαιδευτικοί, νέοι σ’ όλη την χώρα δουλεύουνπυρετωδώς σαν κόκκινα μυρμήγκια για ένα νικηφόρο αγώνα.

Kανείς δεν είναι δυνατότερος από τον οργανωμένο και αποφασισμένο λαό.Kανείς! Όταν διδάσκεις Aντιγόνη και Προμηθέα στο σχολείο πρέπει να παίρνειςαγωνιστική στάση ζωής.

15/9/2013

Αφιέρ

ωμα

: Απε

ργία

των Καθ

ηγητών ∏ ·ÓÙ›‰Ú·ÛË

‰ÂÓ Â›Ó·È ·‹ÙÙËÙË!ŸÏÔÈ ÛÙÔÓ ·ÁÒÓ·Oκύβος ερρίφθη! Με ποσοστά που ξεπέρασαν το 90% οι

καθηγητές/τριες αποφάσισαν, δημοκρατικά και αγωνι-στικά, απεργία διαρκείας στα σχολεία όλης της χώρας.

Με τη μορφή των πενθήμερων απεργιών, με Γ.Σ. στο τέλοςτης εβδομάδας, με πολύμορφες δράσεις σε κάθε τόπο.

Η απόφαση των ΕΛΜΕ ήταν αναγκαστική. Το στραγγάλισματου σχολείου, οι μετακινήσεις-απολύσεις-διαθεσιμότητες, τοκλείσιμο σχολικών μονάδων δεν επιτρέπουν ολιγωρία και μα-καριότητα. Απέναντί τους στήθηκε το μαύρο μέτωπο της αν-τίδρασης ΝΔ, ΠAΣΟΚ, MME εκτελώντας τα συμβόλαια θανά-του της τρόικας. Δίπλα τους, αντικειμενικοί συμπαραστάτεςοι «δειλοί» της ΔHMAP και οι πετρωμένοι του KKE. Oι πρώτοι,δίγλωσσοι και ευρωπαιόδουλοι, ανατριχιάζουν στο άκουσματης απεργίας και του αγώνα. Οι δεύτεροι, κρύφτηκαν πίσωαπό τη 48ωρη της AΔEΔY, φρόντισαν να συναντήσουν τον...αρχιεπίσκοπο Iερώνυμο, συκοφαντούν τις μαχητικές μορφέςπάλης, όντας οπαδοί του καθωσπρεπισμού και των εξετάσεωνστο σύστημα. Στη ΔOE (Διδασκαλική Oμοσπονδία) και στηνΑΔΕΔΥ συντάχθηκαν με τη ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ, ρίχνοντας τόνουςλάσπης στο αγωνιστικό ρεύμα που σηκώνει το κεφάλι για ναπολεμήσει! Φρικτό θέαμα, ανάξιο λόγου, ιστορική κατάντια!

Η εκπαίδευση στο στόχαστροΗ κοινωνία στο απόσπασμα

Η τρόικα (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ) προστάζει και η κυβέρνηση τηςσυμφοράς εκτελεί! Θέλουν φτηνή εργατική δύναμη, πουλη-μένη χώρα και γι’ αυτό το λόγο βομβαρδίζουν ό,τι απέμεινεόρθιο από το Σημιτικό εκσυγχρονισμό, τον Καραμανλικό εκ-συγχρονισμό και το Παπανδρεϊκό μνημόνιο. Μόνο ο ενιαίοςπαρατεταμένος αγώνας με τη μορφή ενός παλλαϊκού μετώπουδράσης και με συντονισμό των αγωνιζόμενων κλάδων μπορείνα τους φρενάρει, να τους δημιουργήσει κλονισμούς και ρωγ-μές. Τα λόγια παραμυθίας του ΣΥΡΙΖΑ περί «δημοκρατικήςανατροπής» νανουρίζουν τον κόσμο της εργασίας και τηςανεργίας. Μετά τον καραμανλικό μύθο «ανήκομεν στη Δύση»,τον παπανδρεϊκό πολιτικαντισμό «η Ελλάδα στους Έλληνες»,το τρίτο κύμα του ρεφορμιστικού ΣΥΡΙΖΑ «όλα στην κάλπη»ισοπεδώνει τους αγώνες, σκουριάζει τα όπλα μας, παραλύειτις αντιστάσεις στους χώρους εργασίας και κατοικίας.

Η διπλή έξωση μαθητών και εκπαιδευτικών από το δημόσιοσχολείο δεν είναι πρόσκαιρο και παράξενο επεισόδιο. Μαζί μετην επίθεση στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, στην ΕΛΒO, στα νοσοκομεία, στουςOTA είναι κρίκος σε μια ενιαία αλυσίδα. Μόνο οι υπάκουοι, συμ-βιβασμένοι και υποταγμένοι βρίσκουν προφάσεις για ν’ ανα-βάλλουν τον αγώνα. Όπως χτες (12/9/2013) ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΠΑ-ΜΕ στη ΔOE, που έδωσαν τα χέρια σε μια ιδιότυπη, ύποπτη καιπαράξενη συμφωνία ακύρωσης του αγώνα στις 16 Σεπτέμβρη.

Να είναι αμείλικτη η απάντησή μας!Στα σχολεία δεν περισσεύει κανένα παιδί και κανένας συ-

νάδελφος.ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟ 16/9 – ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

ΔΕΥΤΕΡΑ 16/9, 12μμ, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑΑθήνα 13/9/2013


Η αντιδραστική επίθεσηO μαύρος αέρας που φυσάει σ’ όλη τη χώρα, πάνω από τρία χρόνια, αφήνει

πίσω του καμμένη γη. Πείνα, ανεργία, χαράτσια, εκποίηση δημόσιας περιου-σίας, υγείας, παιδείας, πρόνοιας, απολύσεις, εκπόρνευση της πολιτικής ζωής,αστικό κοινοβούλιο σαν θέατρο σκιών, ύαινες στους ιμπεριαλιστικούς πολέ-μους Μέσης Ανατολής και Β. Αφρικής. Ποτέ άλλοτε μετά τον εμφύλιο η χώραμας δεν γνώρισε τόσα αρπακτικά συντονισμένα αιμοδιψή και φρικαλέα πάνωτης. Σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων οι ιμπεριαλιστές φτιάχνουν προβοκάτσιες,ανατρέπουν ως φαρισαίοι εκλεγμένες κυβερνήσεις (Αίγυπτος), ετοιμάζονταινα κομματιάσουν τη Συρία, γιατί δεν προστίθεται με τους όρους τους στο νέοπαγκόσμιο καταμερισμό της Νέας Ιμπεριαλιστικής Τάξης Πραγμάτων.

Όμως συναντούν και δυσκολίες! Στην Αγγλία ο Κάμερον πήρε το «OXI» τωναστών βουλευτών στον πόλεμο, σ’ όλη την Ευρώπη μόνο ένα σοσιαλδημοκρατικόσκιάχτρο, ο Oλάντ, ακολουθεί τον Oμπάμα. Στη χώρα μας ο Σαμαράς απέμεινεμε τον ασθμαίνοντα Βενιζέλο, που φαντασιώνεται πως είναι πρωθυπουργός,τους τραπεζίτες και τα καπιταλιστικά όρνια που οσμίζονται νέα κέρδη.

Μπορούμε να τους σταματήσουμε! Όχι με το χαρτί των εκλογών, όπως δια-δίδει ο ΣΥΡΙΖΑ για να παραλύσει τις αναγκαίες αντιστάσεις, αλλά με τα όπλατου αγώνα που πρέπει να ξεδιπλωθούν παντού. Με όχημα τον Ενιαίο Παρα-τεταμένο Αγώνα, την κοινή δράση των εργαζομένων και τη λαϊκή - εργατικήαποφασιστικότητα.

Η έξωση των φτωχώνOι απολύσεις, διαθεσιμότητες, μετατάξεις στην εκπαίδευση, μαζί με τα

λουκέτα στα σχολεία και τον οικονομικό στραγγαλισμό είναι η μία όψη τουνομίσματος. Η άλλη αφορά στο φθηνό, ευέλικτο, ταξικότερο σχολείο που ετοί-μασαν.

Εξετάσεις παντού ώστε να δυναμώνει το ταξικό φίλτρο και να ατομικο-ποιείται η αποτυχία. Βίαιο σπρώξιμο των μαθητών στη φτηνή κατάρτιση καιλιγότερη μόρφωση. Αυτόν το στόχο υπηρετεί η νέα επαγγελματική εκπαί-δευση σε συνθήκες ανεργίας, μνημονίου και κοινωνικής κόλασης. Ενιαία θέ-ματα εξετάσεων από τον Εθνικό Oργανισμό Εξετάσεων, ώστε να μηδενιστείη προσωπική προσέγγιση του καθηγητή που γνωρίζει «πρόσωπα και πράγ-ματα» από την απρόσωπη στυγνή Εταιρεία Εξετάσεων. O συνυπολογισμός τωνβαθμών στις τάξεις του Λυκείου θα εντείνει τον εξεταστικοκεντρικό βαθμο-θηρικό χαρακτήρα των σχολείων.

Η κατάργηση των ειδικοτήτων Υγείας και Εφαρμοσμένων Τεχνών, εκτόςαπό τις απολύσεις εκπαιδευτικών, πετάει στο δρόμο το 20% των μαθητών.Σε συνδυασμό με το κλείσιμο 100 περίπου ΕΠΑΣ, δίνει δώρο στους ιδιώτεςένα «σχολικό φιλέτο».

Η δημιουργία Σχολών Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΣΕΚ) σημαίνει πρόωρη(μετά τα 15 χρόνια) εξειδίκευση χωρίς δυνατότητες εξέλιξης, ενώ η τάξη μα-θητείας με 28 ώρες απλήρωτης δουλειάς προσφέρει τζάμπα εργασία στουςιδιώτες, καλύπτει την καλπάζουσα ανεργία και ανοίγει λεωφόρο για τα ιδιω-τικά ΙΕΚ, ΚΕΚ κ.λπ. που τρίβουν τα χέρια τους μπροστά στα κύματα πελατών.

Χρονικό προαναγγελθέντος θανάτουΔεν πρόκειται μόνο για τις 2.500 απολύσεις που βαφτίζονται διαθεσιμότητα,

για τις 4.500 αναγκαστικές μετατάξεις, τους 10.000 αναπληρωτές που δεν θαξαναπροσληφθούν και τις 3.200 συνταξιοδοτήσεις που δεν αναπληρώνονται.Πάνω από 16.000 εκπαιδευτικοί πετιούνται στο δρόμο! Όμως το σχέδιό τουςείναι εφιαλτικότερο. Το νέο σχολείο δεν θα έχει θέση για τα παιδιά των ερ-γατολαϊκών στρωμάτων. Πρόκειται για διπλή έξωση από το δημόσιο σχολείοφτωχών μαθητών και εκπαιδευτικών.

Η άρχουσα συμμορία θεμελιώνει ένα σχολείο για λίγους, ενώ οι πολλοίπροορίζονται για την ανεργία και τη φθηνή και απλήρωτη εργασία.

Όσοι τελειώσουν τα τεχνικά σχολεία με τη 12μηνη μαθητεία, δεν θα έχουνκανένα επαγγελματικό δικαίωμα, θα προστίθενται στο στρατό των ανέργων(πάνω από το 62% η ανεργία στους νέους), το δικαίωμα στη μόρφωση θα γί-νεται αόριστη δυνατότητα, το δημόσιο σχολείο των πολλών άπιαστο όνειρο,το λύκειο ελιτίστικο, απρόσιτο, ταξικότερο και οι εκπαιδευτικοί με σταθερήεργασία ελάχιστοι, είδος προς εξαφάνιση.

Μετά το σχέδιο «Αθηνά», τη «Διά βίου Μάθηση» και όσα εμπνεύστηκαν οιυποτελείς της Ευρωπαϊκής Ένωσης νομίζουν ότι έφθασε η ώρα «κάθε τάξηνα πάρει το μορφωτικό της μερτικό», δηλαδή οι φτωχοί να προορίζονται γιατις χωματερές και οι πλούσιοι να θησαυρίζουν, παρέχοντας στη «μαθητικήπλέμπα» σκουπίδια άχρηστων πληροφοριών, απλήρωτη μαθητεία και δεξιό-τητες της ανεργίας.

Αν αφήσουμε να συντελεστεί αυτό το ανοσιούργημα θα είμαστε υπόλογοιστα παιδιά μας και στην ιστορία. Αν αφήσουμε την άρχουσα τάξη να σχεδιάζειατιμωρητί και μόνη, θα είμαστε υπεύθυνοι για τον εργασιακό και μορφωτικόμεσαίωνα.

Τι να κάνουμεΤον Μάη 2013 η αγωνιστική πρόταση για απεργία στις εξετάσεις συνάντησε

την απέχθεια των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ, την άρνηση του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ και την τρικλο-ποδιά του ΣΥΡΙΖΑ/ΣΥΝΕΚ κ.λπ. Τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί αλλιώτικα,αν η κυβέρνηση Σαμαρά είχε αισθανθεί την πυγμή των αγώνων στην εκπαί-δευση. Άλλωστε τα συνέδρια OΛΜΕ/ΔOE που ακολούθησαν έφεραν τις αγω-νιστικές - ταξικές δυνάμεις σε πολύ υψηλές θέσεις και σε μεγάλο ποσοστόαποδοχής από τον εκπαιδευτικό κόσμο.

Oφείλουμε να οργανώσουμε τώρα τις αντιστάσεις μας.Oφείλουμε να υπερασπίσουμε τα απολυμένα αδέλφια μας.Oφείλουμε να δώσουμε ένα θρανίο στη δημόσια παιδεία στα παιδιά τωνφτωχών και των εργαζομένων.Ως Εκπαιδευτικός Όμιλος, ταξική συνιστώσα των Παρεμβάσεων, προτεί-

νουμε:• Να προσπεράσουμε τις γονατισμένες ηγεσίες Oμοσπονδιών/ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ

που είτε σιωπούν ένοχα, είτε ροκανίζουν το χρόνο.• Να απομονώσουμε τις υποταγμένες παρατάξεις.• Να πείσουμε τους ταλαντευόμενους πως μόνος δρόμος είναι αυτός του αγώνα.• Να προκαλέσουμε συσκέψεις, συνελεύσεις και να εκλέξουμε μάχιμες επι-

τροπές αγώνα.• Να παραμερίσουμε τις αυταπάτες για τις κάλπες και την κυβερνώσα αρι-

στερά που καλλιεργεί τη μοιρολατρεία, τον εκλογικισμό και την απάθεια.• Να ενωθούμε βαθειά με τους εργαζόμενους και τους μαθητές μας.• Να στρέψουμε τα βέλη της κριτικής μας ενάντια στην Ε.Ε., τον ιμπερια-

λισμό, το ΔΝΤ, την Τρόικα και την κυβέρνηση. Μπορούμε να ανατρέψουμετην πολιτική τους.

Αγώνας διαρκείας από τις 16 Σεπτέμβρη -Απεργία, Διαδηλώσεις, Πορείες, Καταλήψεις

Καμία αντιδραστική πολιτική δεν είναι αήττητηΈχουμε το δίκιο - Θα νικήσουμε

Αθήνα 4/9/2013

Αφιέρω


ν Καθηγητώ

νΌλοι στον αγώνα!

Η κυβέρνηση δεν είναι αήττητη!Κανείς δεν περισσεύει στην εκπαίδευση!

∂Ó‰ÂÈÎÙÈÎ¿ ˘ÏÈÎ¿ ÙÔ˘∂Î·È‰Â˘ÙÈÎÔ‡ √Ì›ÏÔ˘ÁÈ· ÙËÓ ·ÂÚÁ›·


Πετύχαμε πολλά…Ήταν μεγάλα τα βήματα που κάναμε όλοι σε

αυτή την απεργία. Σα να ψηλώσαμε περισσό-τερο μέσα από το μεγάλο και σκληρό αγώνα γιατην υπεράσπιση του Δημόσιου Σχολείου και τουδικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή εργασία.Ενάντια σε διαθεσιμότητες, μετατάξεις - απο-λύσεις και στον παιδοκτόνο νόμο για το Λύκειοκαι την άτυπη εκπαίδευση. Μετά το Μάη, όταντο απεργιακό βήμα έμεινε μετέωρο, ακυρωμένοαπό μια ηγεσία της ΟΛΜΕ που δεν ανταποκρί-θηκε στην εντολή των Γ.Σ., ήλθαν οι αποφάσειςτου 16ου Συνεδρίου να οικοδομήσουν τη δυνα-τότητα ενός αγώνα αντίστοιχου, σε μορφή καιπεριεχόμενο, με την επίθεση της πολιτικής κυ-βέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου. Η πρότασηγια απεργία διάρκειας αναδείχθηκε ως ανα-γκαιότητα στις δεκάδες κινητοποιήσεις, δρά-σεις, παρεμβάσεις, ενημερώσεις σε όλη τηδιάρκεια του καλοκαιριού, σε όλη την Ελλάδα,μετά το ξεδίπλωμα της επίθεσης της κυβέρνη-σης με τις διαθεσιμότητες, την κατάργηση τωνειδικοτήτων, το αντιδραστικό νομοσχέδιο για τοΛύκειο, τις υποχρεωτικές μετατάξεις. Έτσι οιμαζικές Γ. Σ. του Σεπτέμβρη ψηφίζουν σε πο-σοστό 90% απεργία διαρκείας, χωρίς να υπάρ-χει πρόταση από την πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛ-ΜΕ. Με 70.000 απεργούς ξεκίνησε η πρώτηημέρα, ποσοστό 90% του κλάδου, παντού (ακό-μη και στις λίγες ΕΛΜΕ που είχαν καταψηφίσειτην πρόταση), καθώς η ανάγκη αποφασιστικήςαντίστασης κι αγώνα αγκάλιαζε όλο τον κόσμο

της εκπαίδευσης, που δεν ήταν ενεργούμενοπολιτικών δυνάμεων, όπως τον ήθελε η κυβέρ-νηση για να τον κάνει εύκολο αντίπαλο. Χιλιάδεςεκπαιδευτικοί πήραμε μέρος στην απεργία, στιςαπεργιακές επιτροπές, σε συλλαλητήρια και συ-σκέψεις με γονείς, μαθητές, με συνδικάτα καιφορείς εργαζομένων, σε λαϊκές συνελεύσειςκαι επιτροπές. Όσο ποτέ άλλοτε νιώσαμε τηνκοινωνία να μας ακούει, να μας εμπιστεύεταικαι να ακουμπά πάνω μας τις προσδοκίες της.Ο κοινωνικός κανιβαλισμός δεν έβρισκε έδαφοςανάπτυξης. Το ζήτημα της εκπαίδευσης ανα-δείχθηκε σε μείζον λαϊκό πρόβλημα και μαζίμε την υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών, απο-τέλεσαν τη βάση για να αναπτυχθεί ένα μεγάλοενωτικό κίνημα των εργαζομένων ενάντια στιςαπολύσεις και την ανεργία, για να κατοχυρω-θούν τα δημόσια αγαθά και υπηρεσίες. Τέθηκεπιο καθαρά ότι καμιά επί μέρους διεκδίκησηδεν μπορεί να έχει τύχη αν δε συνδεθεί με τηνπάλη για την ανατροπή της κυβερνητικής πολι-τικής, την αμφισβήτηση του ευρύτερου πλαισίουκαι των δεσμεύσεων που επιβάλλονται στη χώ-ρα μας από τη συμμετοχή στην Ευρωζώνη, τηνΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανι-σμούς.

Τέκνο της ανάγκης και της οργής.

Η απεργία διαρκείας το Σεπτέμβρη έπρεπενα γίνει. Η επιλογή της αποφασιστικής σύγ-κρουσης με την πολιτική της κυβέρνησης ξε-

πέρασε τη λογική της σπατάληςδυνάμεων με τις άσφαιρες καιασύνδετες 24ωρες και 48ωρεςαπεργίες διαμαρτυρίας, καθώςη κυβέρνηση δε μας άφησε άλ-λη επιλογή: από την αύξησητου ωραρίου, στις απολύσειςκαι στο μορφωτικό και εργα-σιακό Μεσαίωνα. Δεν είχαμε,ούτε έχουμε, άλλη λύση. Ηαπεργία ήταν γέννημα τηςανάγκης και της οργής από τηνόξυνση της επίθεσης της κυ-βέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφα-λαίου και προσπέρασε τη λο-γική της αναμονής, των εκλο-γικίστικων λύσεων, του «δενμπορούμε», καθώς και τουςμύθους της συνδικαλιστικής

γραφειοκρατίας ότι δεν μπορεί να αποφασιστείκαι να πραγματοποιηθεί ουσιαστικός αγώναςχωρίς επίσημη πρόταση του Δ.Σ. Ο κλάδος τάχ-θηκε μαζικά στις Γ.Σ. υπέρ του αποφασιστικούαγώνα σύγκρουσης, υποκινούμενος από τοπυρακτωμένο έδαφος των προβλημάτων.

Εμπειρίες και συμπεράσματαΑυτή η απεργία θα μπορούσε να είχε μεγα-

λύτερη συνέχεια και αποτελεσματικότητα ωςπρος την αναχαίτιση της κυβερνητικής πολι-τικής. Ενώ σημειώθηκαν τα μεγαλύτερα ποσο-στά και η μεγαλύτερη δυναμική από τα αντίστοι-χα των πιο κορυφαίων απεργιών των τελευταίωνχρόνων, ωστόσο δεν μπορέσαμε να φτάσουμεως το τέλος και πρέπει να τολμήσουμε να αντι-μετωπίσουμε θαρρετά τις αιτίες και τις ανεπάρ-κειές μας, για να επανέλθουμε πιο υποψιασμέ-νοι, πιο έτοιμοι και πιο αποφασισμένοι.

Μας στοίχησε η αδυναμία σύμπηξης ευρύ-τερου αγωνιστικού απεργιακού μετώπου, πα-ρά τις προσπάθειες που κάναμε σε διάφορουςκλάδους. Ήταν καθοριστική η ευθύνη της συν-δικαλιστικής γραφειοκρατίας (σε ΔΟΕ, ΑΔΕ-ΔΥ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΠΟΕΔΗΝ κλπ). Είτε με μορφές(48ωρες ΑΔΕΔΥ) που έσπαζαν τη συμπόρευσηστην απεργία διάρκειας, είτε δια της απόλυτηςσιγής, όπως η κατάπτυστη στάση της ΓΣΕΕ, ήδια της πλήρους αδράνειας του ΕΚΑ (πρωτοκα-θεδρία ΠΑΜΕ). Οι κύριες ευθύνες ανήκουνστον κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ. Απόντες από τις μαζικές διαδικασίες τουκλάδου και από τις αποφασιστικές ολομέλειεςπροέδρων συμμετείχαν μόνο για να υποσκάψουντην απεργία ή για να πετύχουν την αναστολή της.Η στάση τους στο ΔΣ της ΔΟΕ ήταν μνημείοεξάρθρωσης των αγωνιστικών διαθέσεων πουαναπτύσσονταν στη βάση των δασκάλων. Βαριέςείναι, όμως, οι ευθύνες του ΠΑΜΕ. Με την άρ-νηση, από την πρώτη στιγμή, της λογικής τουαποφασιστικού αγώνα και της συμβολής του σεένα εργατικό μέτωπο ανατροπής της κυβερνη-τικής πολιτικής, δε δίστασε να συμπλέει σεμορφές και επιχειρήματα με ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ,επιτιθέμενο μόνο στις δυνάμεις υποστήριξηςτης απεργιακής πρότασης. Ενώ επέκρινε τις δυ-νάμεις του απεργιακού μπλοκ ότι δεν εξασφά-λισαν κοινωνικές συμμαχίες, στους χώρους πουέχει δυνάμεις δεν εξασφάλισε ούτε μια από-φαση σωματείου για στήριξη (έστω στα λόγια)του αγώνα των εκπαιδευτικών. Εν ολίγοις πε-

Αφιέρ

ωμα

: Απε

ργία

των Καθ

ηγητών

∞¶√Δπª∞ª∂ ™À§§√°π∫∞ Δ∏¡ ∞¶∂ƒ°π∞ÛÃ∂¢π∞∑√Àª∂ Δ∞ ∂¶√ª∂¡∞ μ∏ª∞Δ∞ ª∞™

∞°ø¡π™Δπ∫∂™ ¶∞ƒ∂ªμ∞™∂π™ ™À™¶∂πƒø™∂π™ ∫π¡∏™∂π™ ¢.∂.


ρίμενε τη δικαίωση όχι συμβάλλοντας στηνεπιτυχία του αγώνα (όπως ταιριάζει σε κάθεδύναμη της Αριστεράς), αλλά ποντάρονταςστην ενδεχόμενη ήττα του κινήματος.

Φάνηκε, επίσης, το αδιέξοδο της διπλής τα-κτικής του ΣΥΡΙΖΑ, που ενώ ευνοούσε την ανά-πτυξη ενός αγωνιστικού σχεδίου στους καθη-γητές, δε συνέβαλε στη γενίκευση του αγώνα,παλεύοντας για συμπόρευση σε άλλα σωματείαή ομοσπονδίες, αλλά υποβοηθούσε μια συντή-ρηση αγωνιστικών κινητοποιήσεων που απλάδιευκόλυνε την πολιτική φθορά της κυβέρνη-σης, αλλά δε δυνάμωνε το μέτωπο των αγωνι-ζόμενων για να νικήσουν.

Τα σχήματα και οι αγωνιστές των Παρεμ-βάσεων, ήταν με «ψυχή βαθιά» στη ραχοκο-καλιά του μπλοκ του αγώνα και προσπάθησανμε τις δυνάμεις που διέθεταν (παρ’ όλες τις αδυ-ναμίες τους) να συμβάλουν στην επιτυχία του.Έδωσαν τη μάχη της μαζικοποίησης των απερ-γιακών επιτροπών, της καθημερινής ενημέρω-σης των συναδέλφων και κυρίως έχουν σημαν-τικό μερίδιο συμβολής στο σημαντικότερο,ίσως, κέρδος αυτού του απεργιακού αγώνα-πα-ρακαταθήκη για το μέλλον: τη συνειδητοποίησηαπό την πλατιά μάζα των καθηγητών/τριώντης ανάγκης συμμετοχής στην «επανίδρυση»των σωματείων μας και της ΟΛΜΕ, ως όργανασυλλογικότητας και πάλης.

Ωστόσο, η ανοιχτή υπονόμευση του αγώνααπό τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλι-σμού, η καλλιέργεια ενός «αριστερού εμφυλί-ου», μαζί και το ευρύτερο περιρρέον κλίμα ητ-τοπάθειας, καλλιεργημένο και από την κοινο-βουλευτική αριστερά, που έχει εμπεδωθεί όλοτο προηγούμενο διάστημα, μείωνε την εσωτερι-κή δυναμική του αγώνα. Η ανάγκη συγκρότησηςμιας ευρείας αγωνιστικής, πολιτικής πρωτοπο-ρίας μέσα στο εργατικό κίνημα, που να αντιπα-λεύει όλα τα παραπάνω, το δυνάμωμα των Πα-ρεμβάσεων και των αντιλήψεων του αποφασι-στικού αγώνα (σε περιεχόμενο και μορφές) καιτης σύγκρουσης με την κυβερνητική πολιτική,πρέπει να ενισχυθούν μπροστά στις νέες ανα-μετρήσεις. Μόνο έτσι, οργανωμένα, θα μπορού-με να αντιμετωπίσουμε την τακτική του αντί-παλου που θα γίνεται όλο και πιο επιθετικόςόσο τίθεται σε αμφισβήτηση η πολιτική του.

Η απεργία δεν αποφασίστηκε και αναπτύχ-θηκε σε ασυννέφιαστο ουρανό. Είχε απέναντίτης τη σκληρή επίθεση, συκοφάντηση και υπο-νόμευση από κυβέρνηση, ΜΜΕ, κρατικούς καιάλλους μηχανισμούς, που πέρασαν από τηνεπίκληση της επιστράτευσης, στη συκοφάντησηκαι την απαξίωση «τα σχολεία δεν είναι τσιφλί-κια σας». Από το «δεν έχετε στόχους» ή «υπο-κινείστε» ή «τα βάζετε μόνο με την κυβέρνη-ση», στο «θα πεινάσετε και θα γυρίσετε πίσω»,αλλά και στο «Η ΟΛΜΕ έπρεπε να βγει εκτόςνόμου, αφού τα βάζει με το μνημόνιο» (ο αλή-στου μνήμης Πάγκαλος-διαχρονικό χυδαίο μαν-τρόσκυλο του συστήματος).

Ιδιαίτερο ρόλο στην κρίσιμη στιγμή του αγώ-να, όταν κρινόταν η αντοχή των απεργών, αλλάκαι η εμβέλεια της απήχησής του, έπαιξε καιη αξιοποίηση από τον αντίπαλο και άλλωνμορφών. Η δολοφονία του αγωνιστή αντιφα-σίστα Παύλου Φύσσα θύμισε αντίστοιχα φαι-νόμενα που εκδηλώθηκαν σε άλλες μεγάλεςεκπαιδευτικέςή ευρύτερες κινηματικές εκρή-ξεις, αλλά όρισε και το πέρασμα της κυβερνη-τικής επίθεσης σε νέα φάση. Δεν πρόκειται μό-νο για προσπάθεια της κυβέρνησης να χρησι-μοποιήσει τη δολοφονική δράση της «ΧρυσήςΑυγής» για να « αλλάξει την ατζέντα» και ναυποστείλει την ανερχόμενη τάση για δυναμι-κούς κοινωνικούς αγώνες. Κυρίως σηματοδοτείμια περίοδο εξαιρετικής σφοδρότητας της τα-ξικής αντιπαράθεσης, κατά την οποία οι μορ-φές κοινωνικής και πολιτικής πάλης της προ-ηγούμενης περιόδου, θα φαντάζουν παιδικάπαιχνίδια. Ήδη, το ξετύλιγμα του κουβαριού μετις συλλήψεις στελεχών της Χρυσής Αυγής καιτις κυβερνητικές δηλώσεις περί «συνταγματι-κού τόξου και δύο άκρων», κάθε άλλο παρά δη-λώνουν την πρόθεση της κυβέρνησης να αντι-μετωπίσει το φασισμό, που τόσα χρόνια εκτρέ-φει. Το κίνημα επιθυμεί να συντρίψει, ως«άκρο», απευθύνοντας στην κοινωνία μαζικόεκβιασμό με το νέο δίλλημα: Μνημόνιο ή φα-σισμός.

Να επιστρέψουμε πιο γνωστικοί και πιοαποφασισμένοι! Να γίνουμε πιο δυνατοί. Ναξανάρθουμε πιο αποφασισμένοι κι αποτελε-σματικοί.• Γιατί το οικονομικό αδιέξοδο της κυβερνητι-

κής πολιτικής και οι φρούδες ελπίδες περίπλεονάσματος και καλύτερης αντιμετώπισηςαπό την Ευρωπαϊκή Ένωση, οδηγούν σε νέαπιο αιματηρά μέτρα και μνημόνια. Βρισκόμα-στε μπροστά σε νέο γύρο κανιβαλικής επίθε-σης κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου –ιμπεριαλισμού.

• Γιατί ήδη στην εκπαίδευση ο χορός των πλε-ονασμάτων και των υποχρεωτικών μετακινή-σεων, διαρρηγνύει ζωές. Συγχωνεύσεις, κα-ταργήσεις τμημάτων και σχολείων, ένα εφιαλ-τικό τοπίο μαθητικής απόρριψης από τους νέ-ους φραγμούς, νέες διαθεσιμότητες κι απο-λύσεις, είναι το άμεσο, ορατό μέλλον. Την ίδιαστιγμή, τα Πανεπιστήμια κλείνουν γιατί δενμπορούν να λειτουργήσουν από τις διαθεσι-μότητες εκατοντάδων υπαλλήλων, νέα δίδα-κτρα ετοιμάζονται, διοικητικοί, πανεπιστημια-κοί και φοιτητές βρίσκονται στο πόδι.

• Γιατί οι στόχοι μας παραμένουν. Μαζί με τηναπόκρουση της κυβερνητικής επίθεσης καιτην εξασφάλιση των προϋποθέσεων για ναλειτουργήσουν με στοιχειώδη επάρκεια, σεπροσωπικό και υποδομές, τα σχολεία, για ναεπιστρέψουν όλοι οι συνάδελφοί μας σ’ αυτά,για να επανέλθουν οι τομείς και οι ειδικότητεςπου καταργήθηκαν στην επαγγελματική εκ-παίδευση. Ο αγώνας για ένα ενιαίο δωδεκά-

χρονο δημόσιο σχολείο, ανοιχτό στη μόρφωσηκαι τη γνώση, χωρίς ταξικούς αποκλεισμούςκαι επιλεκτικές διαδικασίες, απαλλαγμένοαπό το βάρος της πρόσβασης στην τριτοβάθ-μια εκπαίδευση και τη φροντιστηριοποίηση,που θα δίνει τις δυνατότητες σε όλα τα παιδιάνα κατανοούν τη θέση τους στον κόσμο και τηνκοινωνία και θα είναι έτοιμα να παλέψουν γιανα τα αλλάξουν.Αναπτύσσουμε ό, τι κατακτήσαμε: αναβάθ-

μιση της συλλογικότητας των σωματείων, μαζι-κές Γ.Σ., απεργιακές επιτροπές, απεργιακά τα-μεία, συζήτηση και συντονισμό με μαθητές, γο-νείς, εργαζόμενους. Συζητάμε ανοικτά τα συμ-περάσματα από την πρώτη φάση του αγώνα μαςκαι τι πρέπει να αλλάξει. Αντιδρούμε σε κάθεκυβερνητικό μέτρο με αποφασιστικές μορφές(καταλήψεις κλπ).

Δεν υποχωρούμε στα νέα δόγματα κρατικήςκαι κυβερνητικής τρομοκρατίας, αντιδραστι-κής αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού μεμοχλό τη «Χρυσή Αυγή» και τη θεωρία των «δύοάκρων». Το φασισμό μπορεί να τον νικήσει μό-νο η οργανωμένη πάλη των εργαζόμενων κιόλου του λαού ενάντια στις αιτίες που τον γεν-νούν και τις πολιτικές που τον εκτρέφουν. Ενάν-τια στο μνημόνιο, τη φτώχεια, την πείνα, τηναμορφωσιά. Ενάντια στην πληρωμή του περί-φημου χρέους, το ξεπούλημα του δημόσιουπλούτου και των κοινωνικών αναγκών, για τοδιώξιμο της τρόικας, την έξοδο από την ΕΕ, τηνκατάργηση κάθε μνημονιακού νόμου που ισο-πεδώνει τους μισθούς, την εργασία και τις ζωέςτων ανθρώπων και την ανατροπή κάθε κυβέρ-νησης που τους διαχειρίζεται. Με την πάλη κατάτης φασιστικής απειλής που γεννιέται μέσα απότα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος καιστο έδαφος της κρίσης του, της κατεδάφισηςτων κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.Απαιτούμε να τιμωρηθούν παραδειγματικά οιδολοφόνοι και να διαλυθούν τα «τάγματα εφό-δου» της φασιστικής και κρατικής τρομοκρα-τίας. Ανεβάζουμε την πάλη μας για τα ζητήματατης ελευθερίας, των δημοκρατικών δικαιωμά-των και της αντιφασιστικής δράσης μέσα κι έξωαπό τα σχολεία. Οργανώνουμε σε αυτήν την κα-τεύθυνση παρεμβάσεις μπροστά στην 28η Οκτώ-βρη και την αντιφασιστική νίκη των λαών.

Αναβαθμίζουμε την αντίληψη, συγκρότησηςοριζόντιου συντονισμού με άλλους κλάδουςκαι σωματεία, που κινούνται σε αγωνιστική κα-τεύθυνση. Ιδιαίτερο βάρος ρίχνουμε στη συγ-κρότηση κοινών συντονισμών με τους συλλό-γους δασκάλων, τους διοικητικούς και άλλουςεργαζόμενους των Πανεπιστημίων, τους φοιτη-τικούς συλλόγους και κάθε άλλο εκπαιδευτικόφορέα.

Πυκνώνουμε, συγκροτούμε παντού την καρ-διά του αγώνα, το αντικαπιταλιστικό, αντιιμ-περιαλιστικό δυναμικό, συγκροτούμε παντούΠαρεμβάσειs.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2013

Αφιέρω


ν Καθηγητώ

ν


∞ γαπητοί γονείς, με το κλείσιμο της προ-ηγούμενης χρονιάς και την ολοκλήρωσητων πανελληνίων εξετάσεων, όντας επι-

στρατευμένοι, είχαμε επικοινωνήσει ξανά μαζίσας για να εκφράσουμε τις απόψεις μας και τηναγωνία μας για την κατάσταση που βιώνουμε οιεκπαιδευτικοί, καθημερινά στα σχολεία. Τα τε-λευταία χρόνια το σύνολο των Ελλήνων Εκπαι-δευτικών έχει στοχοποιηθεί εσκεμμένα από αυ-τούς που κυβερνούν και από τους ιδιοτελείς πρό-θυμους συνεργάτες τους στα ΜΜΕ και έχει χρε-ωθεί ολοκληρωτικά το βάρος της απαξίωσης τουσχολείου.

Η αλήθεια είναι ότι με μόνο όπλο τον «εκπαι-δευτικό μας πατριωτισμό» κρατήσαμε το σχολείοόρθιο τα τρία χρόνια της κρίσης. Δώσαμε τον κα-λύτερο εαυτό μας στο σχολείο, στους μαθητές καιστις μαθήτριές μας, κάτω από δύσκολες συνθή-κες, αφιερώνοντας προς τούτο αρκετές ώρες πέ-ρα από το ωράριό μας.

Συνεχίσαμε να οργανώνουμε εκδρομές και δι-δακτικές επισκέψεις, συνεχίσαμε να δουλεύουμεμαζί με τα παιδιά σας σε άπειρα προγράμματααγωγής υγείας, πολιτιστικά και περιβαλλοντικά,πέρα ακόμη και από το σχολικό ωράριο. Γνωρί-ζουμε τα παιδιά σας με τα ονό-ματά τους, ζούμεμε τα όνειρα και τις ανάγκες τουςκαθημερινά. Χαιρόμαστε με τις επιτυχίες τουςκαι λυπόμαστε με τη βασανιστική καθημερινότηταπου βιώνουν, δυστυχώς, ολοένα και περισσότεραπαιδιά.

Όπως και εσείς, δεν ανεχόμαστε οι μαθητέςμας να είναι οι επόμενοι άνεργοι, οι επόμενοι ερ-γαζόμενοι σε άθλιες συνθήκες, οι επόμενοι άστε-γοι και πεινασμένοι. Δεν θέλουμε οι μαθητές μας

να αναγκαστούν να γίνουν μετανάστες, στερώνταςτη χώρα μας από τα καλύτερά της μυαλά, από τουςπλέον δυναμικούς πολίτες της, που θα έφτιαχνανένα καλύτερο μέλλον για όλους μας.

Όμως ό,τι απέμεινε όρθιο στην εκπαίδευσηαπό την διαρκή επίθεση διαδοχικών συγκυβερ-νήσεων – ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ κατεδαφίζεται με διαδι-κασίες εξπρές από αντιδραστικά Πολυνομοσχέ-δια που ψηφίστηκαν μέσα στο καλοκαίρι. Στο στό-χαστρο μπήκε οριστικά η δημόσια δωρεάν παι-δεία, η αποδόμησή της προωθείται με ραγδαίουςρυθμούς, η ενίσχυση των ιδιωτικών συμφερόντωνγίνεται με την καταστροφή ολόκληρων κομματιώντης εκπαίδευσης, όπως έγινε με τις τεχνικές ει-δικότητες όπου η απόλυση των συναδέλφων μαςσυνοδεύεται από το πέταγμα δεκάδων χιλιάδωνμαθητών έξω από το δημόσιο σχολείο. Η κατα-στροφή ολοκληρώνεται με τα νέα πυκνότερα εξε-ταστικά πλέγματα που θα εφαρμόζονται από φέ-τος στο Λύκειο. Η εκπαίδευση πλέον από κοι-νωνικό αγαθό γίνεται ακριβό εμπόρευμα και θασπουδάζει μόνο όποιος έχει χρήματα.

Η μέση και η λαϊκή οικογένεια και η μεγάληπλειοψηφία της νέας γενιάς με την εφαρμογή τωνβάρβαρων μέτρων οδηγούνται στην απόγνωση.Μαζί προωθούνται και τα πιο εφιαλτικά σενάριαγια τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.Οι μαζικές απολύσεις θα οδηγήσουν στην από-λυτη εξαθλίωση τους εκπαιδευτικούς και τις οι-κογένειές τους. Η λεηλασία του δημόσιου και δω-ρεάν χαρακτήρα του σχολείου αποτελεί την ουσίατου νομοσχεδίου που δόθηκε στη δημοσιότητακαι θα ψηφιστεί στις 6/9 από την κυβέρνηση γιατο νέο Λύκειο και την Τεχνική Εκπαίδευση. Αξιο-ποιώντας ως φόβητρο την οικονομική κρίση, η

κυβέρνηση ρημάζει το κοινωνικό κράτος και τιςκατακτήσεις του που κερδήθηκαν εδώ και 100χρόνια με αίμα και αγώνες, υλοποιώντας προει-λημμένες αντιδημοκρατικές αποφάσεις που πάρ-θηκαν κρυφά στα όργανα της ΕΕ.

Συνοπτικά, το νομοσχέδιο που έρχεται προ-βλέπει πως:

Οι μαθητές του Λυκείου θα δίνουν τέσσεριςφορές πανελλαδικές εξετάσεις μέχρι να περά-σουν σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ. Οι πρώτες τρεις θα εί-ναι από τάξη σε τάξη (από την Α’ Λυκείου στη Β’,από τη Β’ στη Γ’, στη Γ’ μία για να πάρουν απολυ-τήριο και μία για να περάσουν στην Ανώτατη Εκ-παίδευση). Ο απολυτήριος βαθμός από την Α’ Λυ-κείου θα μετράει για την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Τα μαθήματα στην Α’ Λυκείου θα είναι 100%γενικής παιδείας, στη Β’ Λυκείου θα είναι 80%γενικής παιδείας και 20% κατεύθυνσης, ενώ στηΓ’ Λυκείου θα είναι 20% γενικής παιδείας και80% κατεύθυνσης. Ο μαθητής θα μπορεί να λάβειαπολυτήριο Λυκείου δίχως να είναι υποχρεωμέ-νος να δώσει πανελλαδικές εξετάσεις. Οι υπο-ψήφιοι πανελλαδικών θα εξετάζονται σε 4 μαθή-ματα από 4 γνωστικά πεδία. Ωστόσο, κάθε ΑΕΙ θαέχει τη δυνατότητα να δίνει συντελεστή βαρύτηταςσε μάθημα που θεωρεί σημαντικό. Υπάρχει κι άλ-λος συντελεστής που μοριοδοτεί με 1 μονάδα τονμαθητή που είχε καλύτερο αποτέλεσμα στις πα-νελλαδικές εξετάσεις από τους βαθμούς στις 3τάξεις του Λυκείου.

Η βίαια μετατροπή του Λυκείου σε καθολικόεξεταστικό κέντρο οδηγεί στην περαιτέρω απα-ξίωση του μορφωτικού ρόλου του σχολείουκαι μετατρέπει τα παιδιά σε θηρευτές συντελε-στών και βαθμών. Ακόμη περισσότερα φροντι-στήρια, ακόμη περισσότερα έξοδα για τη λαϊκήοικογένεια που ήδη αιμορραγεί οικονομικά. Χι-λιάδες παιδιά που δεν έχουν την οικονομική δυ-νατότητα θα πεταχτούν βίαια εκτός Λυκείου ήθα στραφούν στην ψευτοκατάρτιση της Τεχνι-κής Εκπαίδευσης. Εκεί τα πράγματα θα είναιακόμη χειρότερα: οι μαθητές θα φοιτούν 9 μή-νες, συνολικά 728 ώρες, θα δουλεύουν για 9 ευρώτη μέρα, όσοι-ες θα επιλέξουν εκβιαζόμενοι τοδρόμο των ΕΠΑΛ. Προβλέπεται δε η δημιουργίακαι 4ου έτους στα ΕΠΑΛ, το οποίο βαφτίζεταιπροαιρετικό, αλλά στην ουσία επιβάλλουν στουςμαθητές να το παρακολουθήσουν, αφού μόνο τότεθα παίρνουν πτυχίο πιστοποίησης το οποίο θα

Αφιέρ

ωμα

: Απε

ργία

των Καθ

ηγητών

ÛÙÔ˘˜ ÁÔÓÂ›˜ ÙˆÓ Ì·ıËÙÒÓ Ì·˜°Ú¿ÌÌ· ÙË˜ °ÂÓÈÎ‹˜ ™˘Ó¤ÏÂ˘ÛË˜ ÙˆÓ ∂Î·È‰Â˘ÙÈÎÒÓ

∫·Ó¤Ó· ·È‰› ÂÎÙfi˜ ÂÎ·›‰Â˘ÛË˜ - Î·ÓÂÈÛ ÂÎ·È‰Â˘ÙÈÎÔÛ ‰ÂÓ ÂÚÈÛÛÂ˘ÂÈ!


κοστίζει επιπλέον. Στη συνέχεια το «σχολείο» σε συνερ-γασία με τον ΟΑΕΔ θα αναζητά επιχειρήσεις για να προ-ωθηθεί η τζάμπα εργασία με τον ειρωνικό τίτλο της «μα-θητείας». Η εμπειρία από τη «μαθητεία», όπου έχει ήδηεφαρμοστεί (ΙΕΚ κ.ά.) επιβεβαιώνει ότι οι μαθητευόμενοιδεν επιμορφώνονται ουσιαστικά και σε βάθος στο αντι-κείμενο που έχουν επιλέξει, απλώς κάνουν τη «λάντζα»για άλλους, ενώ όποιος δε θα δέχεται τους απάνθρωπους,δουλοκτητικούς όρους εργασίας (μισθός 300 ευρώ μεικτά)δεν θα παίρνει το πολυπόθητο πιστοποιητικό πρακτικήςάσκησης. Στο πρόγραμμα «μαθητεία για αποφοίτους τωνΕΠΑΛ» που είχε εξαγγείλει το υπουργείο Παιδείας οισκανδαλωδώς ευνοούμενοι εργοδότες απαλλάσσοντανακόμη και από το ασφάλιστρο, ενώ το υπουργείο ασφάλιζετους μαθητευόμενους μόνο για την περίπτωση «ατυχή-ματος», ενώ αν ο μαθητευόμενος αποχωρούσε από τη μα-θητεία πριν συμπληρωθεί ένα ελάχιστο διάστημα 2 μηνών,δεν πληρωνόταν καθόλου.

Αγαπητοί γονείς,Ο συμπυκνωμένος χρόνος υλοποίησης των «νέων» μέ-

τρων που έρχονται κατευθείαν «απ’ τα παλιά» επιτάσσουντην κοινή οργάνωση εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών.Οι εκπαιδευτικοί δεν περισσεύουν, αντίθετα χρειάζον-ται πολλοί περισσότεροι, που θα έχουν μόνιμη και στα-θερή δουλειά, με αξιοπρεπείς μισθούς, για να παρέχεταιπολύπλευρη και ολοκληρωμένη μόρφωση στους νέ-ους. Κανένα παιδί δεν επιτρέπεται να βγει εκτός σχο-λείου ή να εργάζεται κατά τη διάρκεια της σχολικής τουζωής τζάμπα για κάποιον επιχειρηματία. Το σχολείο εί-ναι το καταφύγιο των παιδιών.Τα παραπάνω αιτήματαπρέπει να συνδεθούν με τη διεκδίκηση ενιαίου 12χρονου,βασικού υποχρεωτικού σχολείου. Αυτό το σχολείο δενεξορίζει από το πρόγραμμά του την τεχνική εκπαίδευσησαν «κατώτερη» που αφορά τα φτωχά κοινωνικά στρώ-ματα, ούτε ανάγει την επιστήμη των μέσων παραγωγής σεπρονόμιο των λίγων που οι πολλοί δεν μπορούν να κατα-νοήσουν. Η μόρφωση είναι δικαίωμα όλων. Σε μια τέτοιακατεύθυνση οι εκπαιδευτικοί οργανώνουμε μέσα απότις Συνελεύσεις μας αποφασιστικό και ανυποχώρητοαγώνα, με συγκεκριμένο αγωνιστικό πρόγραμμα, τοοποίο θέλουμε να συζητήσουμε μαζί σας και να το ορ-γανώσουμε από κοινού.

ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΕΧΟΥΜΕΚΟΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΛΕΜΕ

ΟΧΙ: ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΣΤΙΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ των μισθών σεδημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ τηςδημόσιας Υγείας, ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ του ΚράτουςΠρόνοιας,ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ της «ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ

ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ», ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟΝ «ΞΑΦΝΙΚΟΘΑΝΑΤΟ» της Δημοκρατίας!

Ας ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας για ΜΟΡΦΩΣΗ –ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣΓια ένα ενιαίο δημόσιο και δωρεάν σχολείο χωρίς δια-

κρίσεις και αποκλεισμούς, ανοιχτό στη γνώση και τη κοι-νωνία, που θα ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκεςτου ελληνικού λαού, στα όνειρα της νέας γενιάς.

Για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ

Με εκτίμηση

Αφιέρω


ν Καθηγητώ

ν

¶ÚÔ˜ Â›‰ÔÍÔ˘˜·ÂÚÁÔÛ¿ÛÙÂ˜

Λες: δεν μπορώ να απεργήσω γιατί δε μου φτάνει ο μισθός μου.Γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να απεργήσεις, γιατί δε σου φτάνει ο μισθός σου!

Γιατί μέσα σε 3 χρόνια έχεις χάσει το 40% των αποδοχών σου.Λες: δεν μπορώ να απεργήσω, έχω παιδιά και οικογένεια.Για τα παιδιά σου πρέπει να απεργήσεις, δεν έχουν κανένα μέλλον και το ξέ-

ρεις. Παραδέξου το και κάνε κάτι γι’ αυτό. Από σένα περιμένουν και το αξίζουν.Λες: δε θα απεργήσω, γιατί ό,τι και να κάνουμε δεν καταφέρνουμε τίποτα.Λες ψέματα και το ξέρεις, γιατί όταν είσαι μέσα στην τάξη, συμβουλεύεις

τους μαθητές σου που απογοητεύονται να συνεχίσουν να προσπαθούν και τουςλες ότι μόνο όποιος δεν προσπαθεί δεν καταφέρνει ποτέ και τίποτα. Γιατί τουςδιδάσκεις για τον Κολοκοτρώνη και τον Καραϊσκάκη, για τη Γαλλική Επανά-σταση, γιατί κάθε χρόνο οργανώνεις γιορτές για την εξέγερση των φοιτητών στοΠολυτεχνείο και για το ηρωικό “ΌΧΙ” του ελληνικού λαού στο ναζισμό.

Λες: δεν απεργώ παρά μόνο αν απεργήσουν και όλοι οι άλλοι.Μα και οι άλλοι το ίδιο λένε για σένα, γιατί σε αυτό το “όλοι οι άλλοι” είσαι

μέσα κι εσύ.Μέσα στο καλοκαίρι, μια εκπαιδευτικός με σοβαρά προβλήματα καρδιάς, πέ-

θανε μια μέρα μετά, αφού της ανακοινώθηκε ότι, παρά τα προβλήματα υγείαςτης, δεν εξαιρείται από τη διαθεσιμότητα. Ένας άλλος εκπαιδευτικός αυτοκτό-νησε λόγω οικονομικών προβλημάτων. Μια συνάδελφος σε διαθεσιμότητα έκανεαπόπειρα. Λίγες μέρες πριν, άλλη συνάδελφος πήδηξε από το μπαλκόνι και σκο-τώθηκε.

Κι αν “ένας θάνατος είναι τραγωδία, ενώ 1000 θάνατοι είναι απλά στατιστι-κή”, ξανασκέψου αυτούς τους ανθρώπους και τις οικογένειές τους, όταν είσαιέτοιμος να μπεις στην τάξη ως απεργοσπάστης.

Σκέψου ότι σου έχουν πετσοκόψει το μισθό, σου έχουν κόψει τα δώρα, σουέχουν αυξήσει το ωράριο, ότι πριν λίγο καιρό επίσημα κυβερνητικά χείλη σεείπαν “γαϊδούρι”.

Σκέψου πώς ένιωσες όταν πήρες στα χέρια σου το χαρτί της επιστράτευσηςκαι θυμήσου τους στίχους του ποιητή που διδάσκεις:

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπά-θησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις».


Αφιέρ

ωμα

: Απε

ργία

των Καθ

ηγητών ∞°ø¡π™Δπ∫∂™ ¶∞ƒ∂ªμ∞™∂π™ ™À™¶∂πƒø™∂π™ ∫π¡∏™∂π™ ¢.∂.

¶ÚfiÙ·ÛË ÚÔ˜ ÙÈ˜ °™√ ∞°ø¡∞™ Δø¡ ∫∞£∏°∏Δø¡ £∞ ™À¡∂Ãπ™Δ∂π!

æøªπ-¶∞π¢∂π∞-∂§∂À£∂ƒπ∞ - ∞°ø¡∞™ °π∞ ¢∏ª√™π∞ ∫∞π ¢øƒ∂∞¡ ¶∞π¢∂π∞

Τα γεγονότα

∏Γ.Σ. των προέδρων των ΕΛΜΕ (20/9/2013),απέρριψε τη συνέχιση της απεργίας διάρ-κειας. Η πρόταση των 5ήμερων επαναλαμβα-

νόμενων απεργιών συγκέντρωσε το 65,7% των ψή-φων (284 ψήφους) έναντι του απαραίτητου 66,7%(288 ψήφους)! Οι Παρεμβάσεις αποτέλεσαν απότην αρχή το βασικό πυρήνα του μπλoκ των δυνά-μεων που πρότειναν και πάλεψαν την πρόταση τηςαπεργίας διάρκειας. Δώσαμε τη μάχη, με αυτα-πάρνηση και αυτοπεποίθηση, γιατί πιστεύουμεστις δυνάμεις των εργαζόμενων να στέκουν ορ-θοί και να παλεύουν, ενάντια στις θεωρίες τηςανημπόριας, της αναποτελεσματικότητας και τηςκατάθλιψης... Από την αρχή πασχίσαμε για την επι-τυχία της απεργίας και των Γ. Σ., μέχρι τη ΓενικήΣυνέλευση των προέδρων. Συνεχίζουμε να δίνουμεαυτή τη μάχη, μαζί με τους χιλιάδες συναδέλφουςπου πύκνωσαν τις γραμμές των απεργιακών επι-τροπών και της απεργίας.

Ανάμεσα στην πλήρη αναστολή κάθε απεργια-κής κινητοποίησης και στην ύπαρξη ενός 48ωρουαπεργιακού βήματος με νέες ΓΣ, που έθεσαν εκ-βιαστικά με τη στάση τους οι δυνάμεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑ-ΚΕ και ΠΑΜΕ, τοποθετηθήκαμε με το δεύτερο ωςέσχατη λύση, παρότι αποτελεί σαφώς αποκλιμά-κωση (γιατί πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνο-μά τους). Έτσι, αποφασίστηκε 48ωρη απεργίαΔευτέρα και Τρίτη και νέες Γ. Σ. και Γενική Συ-νέλευση προέδρων την Τετάρτη. Το 48ωρο απερ-γιακό βήμα (που γίνεται τριήμερο μετά την από-φαση της ΑΔΕΔΥ για απεργία Τρίτη και Τετάρτη)θα μπορούσε να αξιοποιηθεί θετικά μόνο στηνκατεύθυνση συνολικού απεργιακού συντονισμούμε τους εργαζόμενους των άλλων κλάδων (που αυ-τές τις ημέρες θα είναι σε κινητοποιήσεις) και στοπλαίσιο συντεταγμένης συζήτησης μέσα στις Γ.Σ.για την αποφασιστική συνέχιση του αγώνα μας.Γιατί ο αποφασιστικός αγώνας σύγκρουσης (όχιαπλής διαμαρτυρίας ή ...μηνύματος) με την πο-λιτική της κυβέρνησης, είναι μονόδρομος!

Μπορέσαμε ήδη πολλά...Να μην αφήσουμε κανέναν να «μικρύνει» ότι

πετύχαμε! Με 70.000 και 60.000 απεργούς καθη-γητές ξεκίνησε η απεργία διαρκείας, με τα πιο μα-ζικά και μαχητικά συλλαλητήρια, των τελευταίωνχρόνων, στα κέντρα δεκάδων πόλεων. Εκατοντά-δες απεργοί κίνησαν γη και ουρανό μέσα από τις

απεργιακές επιτροπές τους. Στήνοντας απεργιακάταμεία και υφαίνοντας αλληλεγγύη. Σπάζοντας τηναπομόνωση, την αποξένωση και τον κοινωνικό αυ-τοματισμό.

Κερδίσαμε τη συσπείρωση όλου του κλάδουμας, υψώνοντας τη σημαία «ένας για όλους κι όλοιγια έναν» απέναντι στη διάσπαση και την ανθρω-ποφαγία των μορίων. Κερδίσαμε το σεβασμό καιτην αυτοπεποίθηση. Αναγκάσαμε την ΑΔΕΔΥ ναπροκηρύσσει 48ωρες. Αναγκάσαμε τον υπουργόνα ανακοινώνει τοποθέτηση μέρους των υπό δια-θεσιμότητα συναδέλφων, σε δομές ΙΕΚ/ΣΕΚ, σεμια προσπάθεια κατευνασμού των απεργών. Ένανυπουργό, που όχι μόνο φοβήθηκε τη δημόσια αν-τιπαράθεση, αλλά ούτε το ΔΣ της ΟΛΜΕ δέχθηκενα συναντήσει για να απαντήσει στα αιτήματά μας.

Δεν ήταν μια ξαφνική έκρηξη. Ήταν η εκδίκη-ση του Μάη. Ήταν η συμπύκνωση των δεκάδων κι-νητοποιήσεων και δραστηριοτήτων του καλοκαι-ριού σε όλες τις πόλεις, που δεν άφησαν αναπάν-τητη την επίθεση της κυβέρνησης με τις διαθεσι-μότητες, τις υποχρεωτικές μετατάξεις και το νόμογια το «Νέο Λύκειο». Και πάνω απ’ όλα ήταν ηυπέρβαση, στην πράξη, πλαστών διλημμάτων πουχρόνια τώρα βάζει η συνδικαλιστική γραφειοκρα-τία και ο κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Γι’ αυτό ο πόλεμος από τη μεριά της κυβέρνη-σης ήταν ανελέητος και με όλα τα μέσα. Από τοφόβητρο της επιστράτευσης στο «δε θα μπορέσε-τε». Από το ότι οι καθηγητές δε θα έρθουν στις ΓΣ,μέχρι το ότι θα έρθουν λίγοι. Από την αμφισβήτησητου 90% που πήρε την απόφαση, στο ότι «θα απερ-γήσει το 40% και να είστε ευχαριστημένοι». Απότον τρόμο μπροστά στο 90% των απεργών καθη-γητών, στο ότι θα «πεινάσετε και θα γυρίσετε πί-σω». Ταυτόχρονα ενεργοποίησαν όλους τους μη-χανισμούς πίεσης, εκβιασμού κι απεργοσπασίας,που διέθεταν. Αξιοποίησαν ακόμη και τη δολοφο-νία του Παύλου Φύσσα από τα μαντρόσκυλα τουφασισμού, που εκτρέφουν συνειδητά, για να εμ-πεδώσουν το φόβο.

Κυβερνητικός συνδικαλισμός(ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ): οι “γνωστοί-άγνωστοι” της υποταγής

Οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού(ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ), έβαλαν πλάτη και έδωσαν άλλοθισε αυτήν την επίθεση. Κωλυσιεργώντας σε οποι-αδήποτε απόφαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ ή της κεντρι-

κής απεργιακής επιτροπής, για απεργιακό ταμείο,υλικά και δράσεις. Πλαισιώνοντας ακόμη και τηναπεργοσπασία. Και κυρίως παλεύοντας με όλη τηναπεργοσπαστική τους λύσσα, να μην περάσει στηΔΟΕ και άλλους κλάδους του Δημοσίου, αλλά καιτη ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, οτιδήποτε που θα σήμαινεαπεργιακή συμπόρευση και δυνατότητα νίκης τουαγώνα. Βέβαια, στην τελευταία ΓΣ των προέδρωνσώπασαν. Αρκέστηκαν να λοιδορούν το σώμα τωνπροέδρων, χρησιμοποιώντας τις τοποθετήσεις τουΠΑΜΕ...

ΠΑΜΕ : Μνημείο πολιτικήςκαι ταξικής ανευθυνότητας

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη υπο-νόμευση της απεργίας και του απεργιακού αγώ-να, μνημείο πολιτικής και ταξικής ανευθυνότητας,αλλά και μεγαλύτερη δυσφήμηση της Αριστεράςκαι της κομμουνιστικής πρωτοπορίας, από την τα-κτική του ΠΑΜΕ. «Μιλώντας στο όνομα τωναπεργών, αλλά δρώντας εναντίον τους»: αυτήήταν η κεντρική ιδέα όλων των κινήσεων και τωντοποθετήσεων του ΠΑΜΕ. Το ΠΑΜΕ έχοντας τηνπολιτική εκτίμηση ότι δεν μπορούν να νικήσουν οιαγώνες και ότι οι απεργίες ευνοούν την αντιπολί-τευση, συνειδητά πολέμησε το ξεδίπλωμα ενόςαποφασιστικού αγώνα. Αντί να προσπαθήσει ναενισχύσει τον ξεσηκωμό του κόσμου της εκπαί-δευσης, επένδυσε στην ήττα του, ξεχνώντας ότι ηήττα είναι κοινή για όλους. Γι’ αυτό από την αρχήαρνήθηκαν να συμφωνήσουν σε κοινή εισήγησητου ΔΣ της ΟΛΜΕ, προς τις ΓΣ (γιατί πλέον στο ΔΣη δική τους ψήφος κρίνει την ύπαρξη πλειοψηφίαςή όχι). Βρέθηκαν στο μέτωπο των 48ωρων ασύν-δετων διαμαρτυριών, μαζί με ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, πε-ριμένοντας ο κλάδος να «τους δώσει το πράσινοφως» για ανάγκη κλιμάκωσης, γιατί σύμφωνα μετην εκτίμησή τους δεν υπήρχαν εκδηλωμένες δια-θέσεις. Όταν, η απεργία διαρκείας υπερψηφίστηκεαπό τις ΓΣ και τη ΓΣ προέδρων, δήλωσαν την αμ-φιβολία τους, έως και πεποίθηση, «να δούμε ανθα την κάνετε». Κι όταν ο κόσμος τους έστειλε το«πράσινο φώς» των απεργιακών του διαθέσεων,για να τις κλιμακώσουν, πρότειναν την μορφή των48ωρων επαναλαμβανόμενων, ξέροντας ότι αυτόήταν τεχνικά αδύνατο. Κατά τα άλλα κάθε ημέραδιαγωνίζονταν με τον Πρετεντέρη για το ποιος θαδώσει μεγαλύτερη κάθοδο των ποσοστών τηςαπεργίας. Ταυτόχρονα το ΠΑΜΕ αρνιόταν πεισμα-

τικά να διευρύνει το αγωνιστικό απεργιακό μέτωπο με άλλους κλά-δους, με την στάση όλων των μελών του στα ΔΣ των άλλων Ομο-σπονδιών. Κι όπου είναι πρώτη δύναμη και εξαρτιόταν από την το-ποθέτησή του η απόφαση του ΔΣ (όπως στο Εργατικό Κέντρο Αθή-νας) απλά δεν το συγκαλεί.

Οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις (ΣΥΝΕΚ) στήριξαντην 5ήμερη απεργία, ενώ δεν βοήθησαν, όσο χρειαζόταν, για να δι-ευρυνθεί το απεργιακό μέτωπο σε άλλες ομοσπονδίες του δημοσίουτομέα και την ΑΔΕΔΥ. Η προσέγγισή τους στον αγώνα των καθηγη-τών δεν φαίνεται να είναι απαλλαγμένη και από άλλες επιδιώξειςκοινοβουλευτικού κυρίως χαρακτήρα.

Ναι, μπορούμε! Ο αγώνας στα χέρια τωνεκπαιδευτικών!

Μπορούμε άραγε να ξεπεράσουμε αυτά τα εμπόδια και να συ-νεχίσουμε συντεταγμένα κι αποφασιστικά; Πιστεύουμε πως ναι!Στο βαθμό που όλοι οι συνάδελφοι αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μαςκαι το βάρος των δυσκολιών που θα γίνεται όλο και περισσότεροκανόνας. Γιατί έχουμε πόλεμο και είναι αναπόφευκτο να ματώ-σουμε . Παράλληλα, είναι φανερό πως βάρυνε ιδιαίτερα ο προβλη-ματισμός για την έλλειψη ενός γενικότερου, αποφασιστικού, απερ-γιακού μετώπου, που θα έδινε δυνατότητα νίκης και στο δικό μαςαπεργιακό αγώνα. Αυτό δεν υπήρξε, με πιο χαρακτηριστικό το«άδειασμα» από την ηγεσία της ΔΟΕ. Η ευθύνη γι αυτό βαραίνειτις συνδικαλιστικές ηγεσίες των άλλων δευτεροβάθμιων οργανώ-σεων του Δημοσίου τομέα και της ΑΔΕΔΥ. Εντούτοις για να υπάρξειαπεργιακός ξεσηκωμός δε φτάνουν οι επικλήσεις! Χρειάζεται όποι-οι μπορούν να βαδίσουν μπροστά και να ανοίξουν δρόμους αγώνα!

Με ότι κερδίσαμε από αυτή την πρώτη μάχη, με τη σοφία τωνδεδομένων και τη γνώση της πραγματικής κατάστασης, βλέπονταςτις ανεπάρκειές μας και τη δύναμή μας, συντεταγμένα πρέπει νασυνεχίσουμε.

Με μεγαλύτερη επίγνωση ότι ο πόλεμος συνεχίζεται. Η κυβέρ-νηση δεν κάνει time out ... στις διαθεσιμότητες, τις υποχρεωτικέςμετατάξεις και μετακινήσεις καθώς και τα άλλα αντιδραστικά μέτραγια το σχολείο.

Με μεγαλύτερο πείσμα κι αντοχές. «Χαμένα» δεν είναι τα με-ροκάματα του αγώνα. Αλλά όσα μας κλέβουν καθημερινά και οιζωές μας που νεκρώνονται

Πρόγραμμα δράσηςΣυγκροτούμε αποτελεσματικότερα τις απεργιακές επιτροπές και

τα απεργιακά μας ταμεία. Όλοι στα συλλαλητήρια εκπαιδευτικά καιπανεργατικά που θα υπάρχουν. Μαζικά στις ΓΣ των ΕΛΜΕ, για νασυζητήσουμε οργανωμένα και να αποφασίσουμε συντεταγμένα τησυνέχιση του αγώνα μας. Ας μη βιαστεί η ιστορία και οι τιμητές της,να πουν ότι οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι ξοφλήσαμε! Αυτήντην ιστορία την γράφουμε όλοι εμείς. Εμείς αποφασίσαμε λοιπόννα συνεχίσουμε!

Στις συνελεύσεις προτείνουμε να επαναφέρουμε την απεργίαδιαρκείας και καλούμε τους συναδέλφους να ψηφίσουν την εξήςπρόταση που συγκεκριμενοποιεί αυτή την κατεύθυνση: 2ήμερηαπεργία Πέμπτη 26/9 και Παρασκευή 27/9 και τριήμερη απεργίααπό Δευτέρα 30/9 έως Τετάρτη 2/10 με Γενικές Συνελεύσεις τωνΕΛΜΕ την Τρίτη 1/10 και Γενική Συνέλευση των προέδρων τωνΕΛΜΕ την Τετάρτη 2/10 που θα συζητήσουν και θα αποφασίζουντην πορεία του αγώνα με βάση τις εξελίξεις και τα νέα δεδομένα.

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΙΣ Γ.Σ. ΤΩΝ ΕΛΜΕ!ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΕΤΑΡΤΗ 25/09 ΣΤΟ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙO!

Δα μεγαλειώδη ποσοστά της συμμετοχής στην απεργία, που σε πολλέςπεριοχές ξεπέρασαν και αυτό το 90%, είναι ντυμένα με την οργή, τιςπροσδοκίες, την ανάσα και την ελπίδα όλων των εκπαιδευτικών.

Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που διαδήλωσαν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας,σε μαζικά και δυναμικά συλλαλητήρια, στέλνουν ένα ηχηρό μήνυμα με πολ-λαπλούς αποδέκτες. Μήνυμα συμβολαίου τιμής, προς τους συναδέλφους μαςπου τέθηκαν σε διαθεσιμότητα το Καλοκαίρι. Δήλωση, ότι δε θα συναινέσουμεστη διάλυση της δημόσιας, δωρεάν εκπαίδευσης. Φροντίδα για τους μαθητέςμας που οι ειδικότητές τους καταργούνται και το δημόσιο σχολειό, που θέλουννα τους απορρίψει και να τους οδηγήσει στη μαθητεία - τζάμπα εργασία γιατις επιχειρήσεις. Χέρι αγωνιστικής συμπόρευσης με τους γονείς, τους εργα-ζόμενους και την κοινωνία που στενάζει κάτω από τη βάρβαρη πολιτική κυ-βέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, σάρκα κι εμείς από τη σάρκα της…

Αλλά και μήνυμα προς την κυβέρνηση και την τρόικα, τους στρατευμένουςκονδυλοφόρους τους και τα ΜΜΕ, όλους αυτούς που το προηγούμενο διά-στημα, ήθελαν να μας «μικρύνουν» για να φαίνεται αήττητη η πολιτική τους.Αυτούς που δεν έβλεπαν διαθέσεις στον κλάδο και ήθελαν να τις μετρήσουνμε μέτρο το δικό τους συμβιβασμό. Αυτούς που μέσα από τις διόπτρες τηςεπιθυμίας τους, θεωρούσαν άμαζες τις Γενικές Συνελεύσεις και το 90% τωνψήφων που αποφάσισε τον αγώνα και τις διέσυραν μέσα από τις τηλεοπτικέςοθόνες, σαν απαύγασμα αντιδημοκρατικότητας. Όσους ήθελαν να εφεύρουνάλλους υποκινητές, εκτός από τα προβλήματα και τη θέληση να ξανακερδί-σουμε τη ζωή που μας κλέβουν. Όσους πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναιπάντα ενεργούμενα κάποιων, ότι δεν έχουν μυαλό, ψυχή και θέληση. Εκεί-νους, που η πολιτική τους μας γονατίζει και στοιχηματίζουν στο ότι δεν αν-τέχουμε να τους αντισταθούμε.

Τώρα μιλούν οι απεργοί! Απεργούμε όλη την εβδομάδα και την επόμενη κι όσο χρειαστεί!Κάθε ημέρα θα είμαστε πιο πολλοί από την προηγούμενη και πιο λίγοι από την επόμενη.

Γιατί δεν είμαστε μόνοι. Θα συναντηθούμε απεργιακά κι αγωνιστικά μετους υπόλοιπους κλάδους. Με όλους τους εργαζόμενους του δημόσιου καιιδιωτικού τομέα, που –κόντρα στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγε-σίες– συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν του απο-φασιστικού, ανυποχώρητου αγώνα, του ξεσηκωμού και της απεργίας διάρ-κειας.

Να πλαισιώσουμε τις απεργιακές επιτροπές. Να στηρίξουμε και να στη-ριχτούμε, στα απεργιακά μας ταμεία. Αγωνιστική Αλληλεγγύη. Δε θα τουςδώσουμε την ικανοποίηση, η ανάγκη να μας γονατίσει. Να μιλήσουμε στουςμαθητές μας, στους γονείς, σ’ όλο τον κόσμο. Να φτάσει παντού η φωνή τουανυποχώρητου αγώνα. Όλοι στα συλλαλητήρια της Τετάρτης με τους υπόλοι-πους εργαζόμενους. Όλοι στις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ μας, την Πέμ-πτη, για την οργάνωση της συνέχισης του αγώνα μας.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ – ΜΕΤΑΤΑΞΗ – ΑΠΟΛΥΣΗΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΕ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ - ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Ο ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ

ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΒΑΡΒΑΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ - ΔΝΤ

∞°ø¡π™Δπ∫∂™ ¶∞ƒ∂ªμ∞™∂π™ ™À™¶∂πƒø™∂π™ ∫π¡∏™∂π™ ¢.∂.

Δ√ ∞¶∂ƒ°π∞∫√ ¶√Δ∞ªπ ¢∂ °Àƒπ∑∂π ¶π™ø!¶∞¡ø ∞¶√ 90% Δ√ ¶√™√™Δ√ ™Àªª∂Δ√Ã∏™ Δ∏¡

¶ƒøΔ∏ ∏ª∂ƒ∞ Δ∏™ ∞¶∂ƒ°π∞™ ¢π∞ƒ∫∂π∞™!


Αφιέρω


ν Καθηγητώ

ν


∞πό τον Απρίλη του ‘13, όταν την τελευταία μέρα πριν κλείσουντα σχολεία για το Πάσχα, αυξήθηκε το ωράριο κατά δύο ώρεςγια τους καθηγητές, ξεκίνησε μια πλατιά συζήτηση και ζύμω-

ση, για τα ολοένα και περισσότερα μέτρα των μνημονιακών διαχει-ριστών της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας σε βάρος του δη-μόσιου σχολείου), με την ένταση δηλαδή της ταξικής ιδεολογικήςκυριαρχίας της φύσης του.

Το μνημονιακό σεληνιακό τοπίο στην εκπαίδευση μπήκε στην τε-λική του φάση και επιγραμματικά είχε ως εξής:• Δύο χιλιάδες καταργήσεις σχολείων (συγχωνεύσεις τις ονομάζουν, αφού

έχουν αναγάγει σε άθλημα τη διαστρέβλωση του νοήματος των λέξεων)και δημιουργία τμημάτων με 30 μαθητές.

• Κλείσιμο 800 σχολικών βιβλιοθηκών, βιβλία σε cd και φωτοτυπίες, σχο-λεία χωρίς θέρμανση, κάλυψη μέρους εξόδων των σχολείων από γονείς,αλλά και λεγόμενους χορηγούς.

• Ο εισαγωγικός μισθός του μόνιμου πήγε 640 ευρώ. Όλοι οι εκπαιδευτικοίμέχρι 10 – 15 χρόνια και οι αναπληρωτές πλήρους ωραρίου, αμείβονταιπια με 800 – 900 ευρώ. Συνολικές μειώσεις μισθών μέχρι 60 % (με δώρακλπ.)

• Προσλήψεις ωρομίσθιων μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ με 200-300 € τομήνα.

• Συρρίκνωση και ουσιαστικά κατάργηση της ειδικής αγωγής.• Με όχημα την αξιολόγηση επαναφορά του επιθεωρητισμού, θεσμοθέ-

τηση αγοραίων όρων λειτουργίας των σχολείων, πειθάρχηση, εργασιακόκανιβαλισμό, διευθυντές μάνατζερ.

• Απολύσεις, διαθεσιμότητα, αργία με το 1/3 του μισθού για “ανάρμοστηή αναξιοπρεπή συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας” ή γιατί υπάρχεινομική αντιδικία οποιασδήποτε μορφής, καταστρατηγώντας ακόμη καιτο τεκμήριο της αθωότητας.

• Χιλιάδες οργανικές θέσεις χάνονται λόγω και της αύξησης ωρών διδα-σκαλίας, με αποτέλεσμα 10.000 αναπληρωτές να απολυθούν και 5.000μόνιμοι να μείνουν χωρίς ωράριο, κινδυνεύοντας με υποχρεωτικές με-τακινήσεις, αναγκαστικές μεταθέσεις και τέλος απόλυση.

• Οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων ανέρχονται στους 160.000 σε σύνολο450.000 υπαλλήλων στο δημόσιο (εκτός μπάτσων-στρατιωτικών) και έχου-με εξαγγελίες για 150.000 απολύσεις, δηλ. το ένα τρίτο του συνόλου.

• Αυτοδίκαιη απόλυση όσων αναπληρωτών υπερβούν τις 15 μέρες αναρ-ρωτικής άδειας (η προστασία των εγκύων πάνω απ’ όλα...).Η κατάρρευση των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων ήταν δίχως

τέλος. Ήδη λοιπόν εντοπιζόταν αυτό που θα συμβεί, γι’ αυτό και 22.000 –23.000 καθηγητές το Μάη του ‘13 κατεβαίνουν μαζικά στις γενικές συνε-λεύσεις των ΕΛΜΕ και αποφασίζουν απεργία διαρκείας από τις 17 Μάηημέρα έναρξης των πανελλαδικών εξετάσεων, υλοποιώντας την πρότασητης ΟΛΜΕ που είχε τα παρακάτω αιτήματα-αιχμές:1. Καμία απόλυση εκπαιδευτικού – Διασφάλιση των εργασιακών δικαιω-

μάτων μονίμων και αναπληρωτών.2. Άμεση απόσυρση του Π.Δ. για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις.3. Άμεση κατάργηση των νόμων για το νέο Πειθαρχικό Δίκαιο (ν.4093/12

και 4057/12) που έχει θέσει υπό διωγμό τους εκπαιδευτικούς.

4. Απόσυρση του ΠΔ για την Αξιολόγηση. Κατάργηση του ν.4142/13 γιατην Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας.

5. Διασφάλιση των οργανικών θέσεων που απειλούνται από την αύξησητου διδακτικού ωραρίου (ν.4152/13, παρ. Θ). Κατάργηση του ν.4152/13.

6. Ουσιαστική οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα τωννεότερων. Κατάργηση του ν.4024/2011(ενιαίο μισθολόγιο)

7. Καμία κατάργηση – συγχώνευση σχολείου. 25 μαθητές κατ’ ανώτατοόριο στην τάξη.

8. Να μην περάσουν τα σχέδια νόμων για το Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειοπου είχαν δοθεί στη δημοσιότητα το προηγούμενο διάστημα.

9. Όχι στις μνημονιακές πολιτικές που διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση.Μπροστά σ’ αυτή τη γενική κινητοποίηση του κόσμου των εκπαιδευτι-

κών, το πολιτικό σύστημα έμεινε άφωνο. Η κυβέρνηση έκανε επιστρά-τευση πριν καν προκηρυχθεί η απεργία, όλες οι ρεφορμιστικές δυνάμειςκαι τα καθεστωτικά ΜΜΕ έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να την αποτρέ-ψουν. Να θυμηθούμε ότι η ΑΔΕΔΥ προκήρυξε την εβδομάδα αυτή μια24ωρη που δεν έμαθε κανένας και την Πέμπτη 16 Μάη οι ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥείχαν 4ωρη στάση εργασίας. Κάλεσαν σε μια συγκέντρωση στην οποίαπήγαν μόνο τα βανάκια τους! Την Τετάρτη 15 Μάη η γενική συνέλευσητων προέδρων των ΕΛΜΕ κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Με το πρόσχημαότι δεν υπήρχαν οι όροι και οι προϋποθέσεις ανέστειλε την απεργία, γρά-φοντας στα παλιά της τα παπούτσια χιλιάδες εκπαιδευτικούς και αποδει-κνύοντας στην πράξη ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ήταν ανίκανηνα υπερασπίσει τα συμφέροντα των εργαζομένων και κυρίως ότι στη φύσηκαι στη θέση της παρέμεινε ακίνητη και ανίκητη. Δεν πρόκειται λοιπόνγια ένα απλό ξεπούλημα.

Δεν άργησαν να έρθουν τα θλιβερά μαντάτα. Κατά τα τέλη Ιούνη με nonpaper του υπουργού καταργούνται 52 ειδικότητες των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ και2500 καθηγητές τίθενται σε διαθεσιμότητα. Την επόμενη μέρα 2000-3000καθηγητές συγκεντρώνονται στο υπουργείο παιδείας, όπου επιχειρείταιαυθόρμητα κατάληψη.

Οι επιτροπές αγώνα που σε πολλές περιοχές είχαν συσταθεί για τηναπεργία του Μάη και που έκαναν εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις διαχέ-οντας στην κοινωνία το μήνυμα της απεργίας για την υπεράσπιση του δη-μόσιου σχολείου, άρχισαν να πλαταίνουν και σε όλη τη διάρκεια του κα-λοκαιριού μαζί με νοσοκομειακούς, σχολικούς φύλακες, συλλόγους γο-νέων κτλ πήραν πάνω τους το βάρος της συνέχισης ενός απαραίτητου καιδύσκολου αγώνα.

Τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη με μαζικές γενικές συνελεύσεις σεόλη την Ελλάδα, αποφασίζεται με συντριπτικές πλειοψηφίες απεργία διαρ-κείας από 16 Σεπτέμβρη, με τη μορφή των πενθήμερων επαναλαμβανόμε-

Αφιέρ

ωμα

: Απε

ργία

των Καθ

ηγητών

To be continued!γράφει ο Γιάννης Μαρίνης

Ο Γιάννης Μαρίνης είναι μέλος της απεργιακής επιτροπής της ΕΛΜΕ Περιστερίου.


νων. Η απεργία ξεκίνησε με πολύ μεγάλα ποσοστά συμμετοχής που άγγιζαντο 90 με 95 % και μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις των τελευταίωνχρόνων γίνεται στην Αθήνα. Ενώ, νέες γενικές συνελεύσεις επικύρωναν τησυνέχισή της, η γενική συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ στις 19 Σε-πτεμβρίου, πέτυχε άλλη μια παραχάραξη. Αν και η πλειοψηφία των ΕΛΜΕαποφάσισε πενθήμερες, το 65,9 % των ψήφων (αντί 66,6) που αντιστοιχού-σαν, δεν ήταν αρκετό για κάποιους για να συνεχιστεί η απεργία διαρκείας.Χρειάζονταν οι ψήφοι μιας μικρής ΕΛΜΕ για να συμβεί αυτό, αλλά βασικάέλειπε το πολιτικό θάρρος από κάποιους που λειτούργησαν σαν απεργο-σπάστες. Με διαδικαστικές τρίπλες κατάφεραν να προκηρύξουν μόνο μια48ωρη για 23 και 24 Σεπτέμβρη, που έγινε τριήμερη με την προκηρυγμένηαπεργία της ΑΔΕΔΥ. Οι ίδιες δυνάμεις λοιπόν, όπως και το Μάη κατόρθωσαννα αποκλιμακώσουν τον απεργιακό αγώνα, ενώ όλα τα ζητήματα παραμέ-νουν άλυτα και οι συνθήκες δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο.

Να σημειωθεί εδώ ότι την πρώτη βδομάδα της απεργίας η ωμή δολο-φονία του Παύλου Φύσσα από φασίστες στην Αμφιάλη και όσα ακολούθησανστους δρόμους αλλά και στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, έθεσε σε δεύτερημοίρα κάθε διεκδίκηση. Αυτό απέχει βέβαια πολύ από μια αστυνομικίστικηαντίληψη της ιστορίας που κάθε φορά ανάγεικάπου αλλού τα πολιτικά ζητήματα και αποσείειως μάταιο το έργο του προχωρήματος της ταξι-κής σύγκρουσης από τη μεριά των εκμεταλ-λευόμενων.

Το σημαντικό, πέρα από το ιστορικό, είναιτα συμπεράσματα που μπορούν να βγουν μέσααπό την πράξη αυτής της απεργίας. Οι πολυ-πληθείς απεργιακές επιτροπές που σχεδόν σεόλες τις περιπτώσεις δεν ήταν μόνο καθηγη-τών, έδειξαν με την περιφρούρησή της και τηδιάχυσή της στην κοινωνία, όχι μόνο τις δυνα-τότητες αλλά και τις αδυναμίες αυτού του αγώ-να. Τα απεργιακά ταμεία που συστήθηκαν καιπου μπορούν στη διάρκεια αυτής της μάχης ναβοηθήσουν τους πιο αδύναμους, είναι κι αυτάκάτι σημαντικό που κατακτήθηκε,αλλά μπορείνα δυναμώσει περισσότερο.

Αυτό που κρίνει βέβαια την αποτελεσματι-κότητα κάθε ταξικού – κοινωνικού αγώνα είναιη αποφασιστικότητα και η μαχητικότητα τωνπρωταγωνιστών του, που δεν είναι άλλοι απότους ίδιους τους εργαζόμενους. Καλώς ή κα-κώς ο σχεδιασμός και η οργάνωση μιας τόσοσημαντικής κόντρας που δεν εξαρτάται από μό-νο έναν κλάδο, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωσηνα αφεθεί στις “συνδικαλιστικές ηγεσίες”. Ηπολιτική και οργανωτική συνολικοποίηση είναιαυτή που επιφέρει την ανατροπή.

Ενώ στα μάτια του κόσμου έχει χρεοκοπήσειτελείως η κρατική συνδικαλιστική γραφει-οκρατία, πολύς κόσμος ψηφίζει πενθήμερεςαπεργίες με τη λογική της ανάθεσης. Ταυτό-χρονα οι ηγεσίες αυτές τον θεωρούν τελείωςανήμπορο να προασπίσει το δίκιο του, να διεκ-δικήσει και να πετύχει ένα καλύτερο αύριο.

Όσο λοιπόν δεν αλλάζουν κοινωνικά τα δε-δομένα της ταξικής πάλης κάθε αγώνας θαφαίνεται επιφανειακά αναποτελεσματικός. Εκτων πραγμάτων, πολλά σωματεία που φυτο-ζωούσαν, ενεργοποιήθηκαν έως “επανιδρύθη-καν” για να χωρέσουν την ανάγκη για συλλογι-κό αγώνα και μαζική διεκδίκηση. Συνειδητά ήασυνείδητα σφυρηλάτησαν την ταξική ενότητα,την εργατική αλληλεγγύη και άνοιξαν δρόμουςγια τις επερχόμενες μάχες.

Ακόμα και το νέο non paper του υπουργού με το οποίο υποτίθεται ότιεπαναπροσλαμβάνει 1200 από τους εκπαιδευτικούς σε διαθεσιμότητα,δείχνει την τάση που υπάρχει πάντα μέσα στην ταξική σύγκρουση. Κανείςδεν είναι ανίκητος όταν αυτή η σύγκρουση γίνεται φανερή στους ίδιουςτους αγωνιζόμενους και διεξάγεται όσο το δυνατόν συνεχώς και οργανω-μένα.

Για να θυμηθούμε και την απεργία των καθηγητών το 1988 ένα μέροςαπό τα χρήματα της απεργίας επιστράφηκε μετά το τέλος της. Μπορείλοιπόν τα απεργιακά ταμεία να είναι απαραίτητα σε κάθε απεργιακό αγώ-να, αλλά αυτός ο αγώνας δεν είναι απλά ένα μήνυμα προς τους σημερινούςή αυριανούς κυβερνώντες. Πρέπει και μπορεί να είναι νικηφόρος.

Αυτό αποκτάει μια μεγαλύτερη σημασία αν δούμε ότι με βάση τις υπο-χρεωτικές μεταθέσεις, μετατάξεις και την ψήφιση μέσα στον Οκτώβρητου νόμου για την αξιολόγηση για τους δασκάλους και τους καθηγητές,ήδη δημιουργείται ένας νέος αριθμός χιλιάδων ανθρώπων προς διαθε-σιμότητα και απόλυση, όπως μαρτυρούν και οι στόχοι της μνημονιακήςλαίλαπας για 15.000 απολύσεις μέχρι το τέλος του 2014.

To be continued!

Αφιέρω


ν Καθηγητώ

ν

Το σχέδιο ήταν σχετικά απλό. Παραμονή της απεργίας των εκπαιδευτικών θάπρεπε ν’αναρτήσουμε πανό στην Ακρόπολη υπέρ της απεργίας. Αυτό θάγραφε «ΛΑΕ ΠΟΛΕΜΑ- ΑΠΕΡΓΙΑ», ενώ στη φάση Β’ από τη λέξη ΠΟΛΕΜΑ θάφευγε το πρώτο και τελευταίο

γράμμα και μ’ ένα αναγραμματισμό το ΟΛΕΜ θα γίνει ΟΛΜΕ.Είχαμε υπόψιν ότι τα μέτρα φύλαξης και αστυνόμευσης ήταν μεγάλα. Γι’ αυτό το λόγο

κόψαμε σε μιά αλάνα το πανό σε κομμάτια όπου κάθε γράμμα θάμπαινε σε τσάντα-σακίδιο.Θα μπαίναμε στη σειρά και θα σχηματίζαμε το σύνθημα. Τέλεια. Η εγκύκλιος Βενιζέλουόταν ήταν υπουργός Πολιτισμού γράφει πως αν το πανό δεν ακουμπίσει τα μνημεία δενυπάρχει αδίκημα. Δύο φορές τέλεια. Το ραντεβού μας ήταν στα σκαλιά του Ηρώδειου. 10π.μ. ακριβώς. Το σύνθημα για το σχέδιο ήταν ακρίβεια, μεθοδικότητα-συνομωτικότητα. Ηομάδα των 20 έφθασε με καθυστέρηση 5’ λεπτών, όχι μεγάλη απώλεια, βγάλαμε εισιτήρια,ο Διονύσης γκρίνιαζε γιατί το κράτος έβαλε 12€ το εισιτήριο για την Ακρόπολη, ωραία μέρα,τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο κι η θάλασσα να κυματίζει, κατευθυνθήκαμε στο νοτιο-δυτικό τείχος.

Απέναντι στο Μουσειο της Ακρόπολης είχαμε τις φωτογραφικές μηχανές και τους αν-θρώπους μας σ’ επαγρύπνηση. Η φάση Α’ ήταν γυρίζουμε, ανοίγουμε φωτογραφία. Η φάσηΒ’ αναγραμματισμός «ΟΛΜΕ - Απεργία» και η Γ’, αποχωρούμε ομαδικά.

Μια καθηγήτρια των Παρεμβάσεων γκρινιάζει γιατί «το γράμμα της» δεν είναι από τηλέξη απεργία. Ιδιορρυθμίες των αγωνιστών. Τι να πεις...

Ανοίγουμε τα σακίδια, ο κόσμος παρακολουθεί έκπληκτος, ο σύνδεσμος με το κινητό αν-ταποκρίνεται, φάση Β’, οι φύλακες μας ζώνουν, αποχώρηση ομαδική. Τέλεια! Όμως το κρά-τος καραδοκεί. Όταν μετρηθήκαμε στην έξοδο, είμαστε δύο λιγότεροι. Οι δυνάμεις αστυνό-μευσης έχουν συλλάβει δύο δικούς μας. Αστυνομικό τμήμα Συντάγματος, προσπάθεια γιαμεταγωγή στη ΓΑΔΑ, ανησυχία, κινητοποίηση, απελευθέρωση. Όλα καλά.

Το βράδυ το διαδίκτυο έχει τις φωτογραφίες για την απεργία. Το σχέδιο Ακρόπολη έχειεκτελεστεί. Να το ξανατολμήσουμε λέει ο –πάντα– εργατικός Διονύσης. Θα δούμε... Άλλωστεοι λεγόμενοι ακτιβισμοί κάνουν κακό όταν υποκαθιστούν το κίνημα. Όχι όταν το αναδει-κνύουν. Η ομάδα Ακρόπολη το ξέρει καλά.

«™¯¤‰ÈÔ

∞∫ƒ√¶√§∏»


Αφιέρ

ωμα

: Απε

ργία

των Καθ

ηγητών

Μπροστά στις συνελεύσεις και την απερ-γία διαρκείας στη δευτεροβάθμια εκπαί-δευση, το ΠΑΜΕ κράτησε για μια ακόμηφορά την ίδια υπονομευτική στάση, η οποίααπό ένα σημείο και μετά εύλογα, δημιουρ-γεί πολλά ερωτηματικά και δίνει απαντή-σεις, για τον πραγματικό ρόλο της παράτα-ξη του ΚΚΕ.

Όπως ακριβώς και τον περασμένο Μάη(αλλά και σε κάθε άλλο μεγάλο απεργιακόαγώνα), τα στελέχη και τα μέλη του ΠΑΜΕπαρουσιάστηκαν στις συνελεύσεις ως πρέ-σβεις της ηττοπάθειας.

Ανασύροντας από το σάπιο σεντούκι τουκυβερνητικού συνδικαλισμού και της γρα-φειοκρατίας κάθε αντιδραστικό «επιχείρη-μα», ήρθαν στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ γιανα κάνουν ό,τι περνούσε από το χέρι τουςώστε αυτός ο αγώνας να μην υπάρξει ποτέ.Με ατέρμονους μίζερους μονολόγους, ανα-λώνονταν στο να περιγράφουν τις δυσκολίεςενός παρατεταμένου απεργιακού αγώνα. Μεαναφορές στο οικονομικά προβλήματα πουδημιουργεί η συμμετοχή σε μια απεργία,κραδαίνοντας τη σπάθα της επιστράτευσης,με διαρκή επίκληση στο «χτίσιμο των κοι-

νωνικών συμμαχιών», αλλά και της «ανάγ-κης των καιρών που επιβάλλουν μόνο πα-νεργατικούς αγώνες», έδωσαν τη μάχη ώστενα μη γίνει αυτή η απεργία. Το Μάη, άλλω-στε, ήταν αυτοί που έφτασαν στο σημείο ναυιοθετούν την αντιδραστική προπαγάνδατου κοινωνικού αυτοματισμού, για «τον εκ-βιασμό των παιδιών των φτωχών λαϊκώνστρωμάτων από μια απεργία στις εξετά-σεις». Πήραν έτσι συγχαρητήρια για την«υπεύθυνη» στάση τους από τα πιο ακραίαφερέφωνα της κυβερνητικής πολιτικής,όπως τον Πορτοσάλτε και το ΣΚΑΙ. Αμέσωςμετά το πραξικόπημα της «δεύτερης ψή-φου» στη Συνέλευση Προέδρων το Μάη (γιατην οποία το μόνο που είχε να πει ο εκπρό-σωπος του ΠΑΜΕ στην ΟΛΜΕ ήταν ότι οφεί-λουμε να τη σεβαστούμε), δε δίστασαν μεκάθε είδους συνδικαλιστική αθλιότητα ναεπιχειρήσουν να επωφεληθούν από το πτώ-μα ενός απεργιακού αγώνα που δεν έγινεκαι την απογοήτευση των συναδέλφων.

Στην πραγματικότητα και παρά τις κορώ-νες για συγκρούσεις, ανυπακοές και ανα-τροπές, τα μέλη του ΚΚΕ στις συνελεύσειςαναπαρήγαγαν με ιδιαίτερο ζήλο, ό,τι εδώ

και δεκαετίες κοινωνούσαν οι παρατάξειςτης ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ. Γιατί η αντίληψηπου αναπαρήγαγαν και πάλευαν να επικρα-τήσει, ήταν ότι τώρα τα πράματα είναι δύ-σκολα, ότι τώρα δε μπορούμε και να δούμεστο μέλλον... κ.λπ. Η πρόταση για 48ωρηδεν ήταν τίποτε άλλο από ένα τέχνασμα,προκειμένου να αποφύγουν το πολιτικό κό-στος που θα είχε μια ειλικρινής τοποθέτη-ση. Μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες «προ-τάσεις» οι κυβερνητικές παρατάξεις, όσεςφορές τέθηκε στο παρελθόν η πρόταση γιαμεγάλο απεργιακό αγώνα. Αν όμως γι’ αυ-τές τις παρατάξεις αυτή η τοποθέτηση καιη στάση είναι ερμηνεύσιμη και λογική, δεθα έπρεπε να συμβαίνει το ίδιο με μια πα-ράταξη της αριστεράς. Γιατί άλλο είναι ναπαρουσιάζεις μια άλλη τακτική ή διαφο-ρετική μορφή πάλης και άλλο να χρησι-μοποιείς ένα λόγο που είναι πιστό αντί-γραφο των παρατάξεων της συνδικαλιστι-κής γραφειοκρατίας και αντικειμενικά ναμετατρέπεσαι σε υπονομευτή των απερ-γιακών αγώνων.

Όπως σε όλες τις αντίστοιχες κρίσιμεςαπεργίες στο παρελθόν, έτσι και τώρα το

§˘ËÚÔ› Î‹Ú˘ÎÂ˜ ÙË˜ ·ÓËÌfiÚÈ·˜ Î·È ÙË˜ ‹ÙÙ·˜!™Ù·ıÂÚ¿ ÛÂ ÚfiÏÔ ·Ó·¯ÒÌ·ÙÔ˜ ÙÔ ¶∞ª∂

ÛÙËÓ ·Ó¿Ù˘ÍË ÙˆÓ ·ÁÒÓˆÓ

γράφει ο Βασίλης Πετράκης


Αφιέρω


ν Καθηγητώ

ν

Προσπαθώντας να απολογηθούν στον εκπαιδευτικό κόσμο και να δικαιολογήσουντην υπονομευτική προς τον απεργιακό αγώνα στάση τους, τα στελέχη του ΠΑΜΕ κα-τέφυγαν σε μία σειρά «επιχειρήματα» και άστοχα και επικίνδυνα.

1ον) Επιδιώκοντας να υπερασπιστούν το αγωνιστικό προφίλ που οι ίδιοι αποδίδουνστον εαυτό τους επαναλάμβαναν διαρκώς ότι «εμείς την κάνουμε και στηρίζουμε τηναπεργία όποια πρόταση και αν περάσει». Εμφανίστηκαν έτσι στο τέλος της απεργίαςως «αγκωνάρια» του αγώνα, ο οποίος όμως σύμφωνα με τις υπεύθυνες εκτιμήσειςτους στη μια περίπτωση θα έπρεπε να «συνεχίσει με 48ωρη» και στις επόμενες συ-νελεύσεις να σταματήσει για «να γίνει ανασχεδιασμός».

Που το είδαν γραμμένο, όμως, ότι όποιος κάνει απεργία αυταπόδεικτα στηρίζει καιμάχεται υπέρ ενός απεργιακού αγώνα; Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για μια συνδι-καλιστική παράταξη της αριστεράς. Θα μπορούσαν και να «μη την κάνουν» δηλαδή;Μήπως έτσι δεν επιχειρούσαν σε άλλες απεργίες να πάρουν «συγχωροχάρτι» για τηστάση τους τα συνδικαλιστικά στελέχη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ; Γιατί επαναλάμβανανδιαρκώς τα μέλη του ΠΑΜΕ στις συνελεύσεις ότι εμείς «την κάναμε την απεργία»,όταν κανένας άλλος απεργός (συνδικαλιστική συνιστώσα ή άτομο) δεν ένιωθε αυτήτην ανάγκη; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί και οι ίδιοι καταλάβαιναν, όπως και όλοι οιεκπαιδευτικοί, ότι η γραμμή και οι εισηγήσεις που προσκόμιζαν στις συνελεύσειςήταν η γραμμή της άρνησης και της υπονόμευσης της απεργίας. Όταν όλη η πολιτικήσου επιχειρηματολογία συντείνει στην άρνηση ενός αγώνα και ακόμη περισσότεροόταν οι μορφές πάλης που προτείνεις λειτουργούν ως αναχώματα στην ανάπτυξή του,το ότι «κάνεις» απεργία δε σημαίνει ότι τη θέλεις και πολύ περισσότερο ότι τη στη-ρίζεις. Το επιχείρημα με το οποίο θέλει να βαδίζει το ΠΑΜΕ στον κατά φαντασία αγω-νιστικό του δρόμο είναι το λιγότερο σαθρό. Και είναι λάθος των στελεχών του ΠΑΜΕνα υποτιμούν τη νοημοσύνη των εκπαιδευτικών…

2ον) Προσπαθώντας να απεκδυθούν των ευθυνών τους για το σταμάτημα της απερ-γίας που δικαίως τους καταλογίζονται, κατέθεταν επίμονα τα στελέχη του ΠΑΜΕ μια«νέα ιδέα» για το ρόλο και τις ευθύνες των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Σύμφωναμε αυτή δεν είχε σημασία το ποια πρόταση κατέθετε το ΠΑΜΕ στις συνελεύσεις, γιατην απόφαση που αυτές θα λάμβαναν και την παρά πέρα πορεία. «Η πενθήμερη δεπέρασε, όχι επειδή δε την ήθελε το ΠΑΜΕ αλλά επειδή δε την ήθελε ο κόσμος. Τηπρώτη φορά πως πέρασε με 90%; Δε τράβαγε άλλο ο κόσμος…» Αυτά έλεγαν μετά τησυνέλευση προέδρων στις 20/9, όταν η απεργία δε πέρασε για 4 ψήφους.

Από πότε το ΠΑΜΕ δεν αναγνωρίζει το ρόλο και τις ευθύνες των παρατάξεων καιτων οργανωμένων πρωτοποριών στο συνδικαλιστικό κίνημα; Ανεξάρτητα από οτιδή-ποτε άλλο, ποιος πιστεύει ότι δεν έπαιξε ρόλο στη καταψήφιση (για ελάχιστες ψήφους)της δεύτερης πενθήμερης η στάση του ΠΑΜΕ; Το γεγονός ότι μια μεγάλη αριστερήπαράταξη από τη μια άκρη της Ελλάδας μέχρι την άλλη, έδινε μάχη ενάντια σε αυτόντον απεργιακό αγώνα, πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι άφηνε ανεπηρέαστους τους συνα-δέλφους; Θα ήθελαν να είναι έτσι προκειμένου να απαλλαγούν από τις ευθύνες τους,αλλά γνωρίζουν καλά ότι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό.

Μήπως λένε κάτι διαφορετικό εδώ και δεκαετίες οι παρατάξεις του κυβερνητικούσυνδικαλισμού, όταν υποκριτικά μέμφονται τον κόσμο που δεν έρχεται στις συνελεύ-σεις και δεν απεργεί; Στον κόσμο απέδιδαν η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ χρόνια τώρα τηναγωνιστική κάμψη του κινήματος, κάνοντας ότι δε καταλαβαίνουν τη σχέση των πα-ρατάξεών τους με αυτή. Και αν το ΠΑΜΕ υιοθετεί μια τέτοια αντίληψη, εκτός από τονεαυτό του, βγάζει λάδι και τις παρατάξεις της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ. Γιατί αν δενπαίζει ρόλο ο λόγος του καθενός στην πορεία του σ.κ., τότε από πού αντλεί το δικαίωματο ΠΑΜΕ να κάνει αυτή την κριτική στους άλλους;

Έτσι είναι όμως η ζωή. Όταν καταλήγεις να παίζεις το ρόλο του αναχώματος και ναβάζεις φρένο στις αγωνιστικές διαθέσεις, επόμενο είναι να υιοθετείς και τις πρακτικέςκαι τακτικές των κυβερνητικών παρατάξεων. Και αυτός ο κατήφορος δεν έχει τέλος.

∂ È Î › Ó ‰ ˘ Ó · Â ˘ Ê ˘ Ô Ï Ô Á ‹ Ì · Ù ·

ΚΚΕ ήρθε για να πει όχι. Γιατί, ανεξάρτηταμε το πώς παρουσιάστηκε από τα κανάλια,ΜΙΑ και μόνο πρόταση υπήρχε που οδηγούσετον κλάδο σε κινητοποιήσεις, αυτή των πεν-θήμερων απεργιών. Γιατί πολύ απλά η πρό-ταση του ΠΑΜΕ ήταν να κάνουμε τη 48ωρητης ΑΔΕΔΥ και να δούμε μετά πώς θα κλι-μακώσουμε. Ό,τι ακριβώς λέει και η ΑΔΕΔΥδηλαδή. Η κατά τα άλλα ξεπουλημένη, με τηνοποία δε θέλουν να συναντηθούν στο δρόμο!Ήταν μια πρόταση που ήθελε να υποτάξει τιςαγωνιστικές διαθέσεις ενός κλάδου στο«αγωνιστικό πρόγραμμα» της ΑΔΕΔΥ.

Και αφού η πρόταση για πενθήμερη απερ-γία πέρασε με συντριπτική πλειοψηφία καιη απεργία παρουσίασε τεράστια ποσοστάσυμμετοχής, σύρθηκαν στον αγώνα που απότην αρχή υπονόμευαν.

Στις νέες συνελεύσεις που έγιναν μετά τηπρώτη απεργιακή εβδομάδα, το ΠΑΜΕ, αφούυποτίθεται ότι αναγνώρισε τις πραγματικέςαγωνιστικές διαθέσεις του κλάδου, ήρθε μενέα πρόταση για 48ωρες επαναλαμβανόμε-νες, προκειμένου να τις πνίξει. Έφερε τηνίδια πρόταση με τις κυβερνητικές παρατά-ξεις (48ωρη και νέα γενική συνέλευση) δια-τυπωμένη αλλιώς. Πρόκειται για μια πρότα-ση οπισθοχώρησης και βέβαιης παύσηςενός αγώνα, που τα ποσοστά συμμετοχής τηςπρώτης εβδομάδας και οι εξελίξεις έδειχνανότι μπορεί να συνεχιστεί. Και είναι τόσο προ-φανές ότι αυτή η πρόταση έγινε για να στα-ματήσει η απεργία, που τα στελέχη του ΠΑ-ΜΕ απευθυνόμενοι στη πραγματικότητα σεαυτούς που «κουράστηκαν» και μόνο, δενμπήκαν στον κόπο να την αιτιολογήσουν σο-βαρά. Ούτε καν να εξηγήσουν πως θα υλο-ποιηθεί μια πρόταση (μορφή πάλης), για τηνοποία όλοι αμέσως καταλάβαιναν ότι δενμπορούσε με κανένα τρόπο να περπατήσει(θα έπρεπε τη Δευτέρα να γίνουν νέες συνε-λεύσεις των ΕΛΜΕ, την Τρίτη νέα συνέλευσηπροέδρων, για να μάθουμε τη Τρίτη το βράδυαν θα απεργούμε τη Τετάρτη το πρωί, και αυ-τό σύμφωνα με τη πρόταση του ΚΚΕ θαέπρεπε να επαναλαμβάνεται κάθε μέρα!).

Μετατρέποντας σε πολλές περιπτώσειςτην εισήγησή τους προς τις ΓΣ σε κακόγου-στο αστείο και προσφέροντας θέμα γιαχλευασμό, έκαναν μια πρόταση για να στα-ματήσουν έναν μεγάλο απεργιακό αγώνα. Στησυνέλευση των προέδρων στις 20/9, η πρό-ταση για συνέχιση των πενθήμερων απερ-γιών συγκέντρωσε το 65,8% αντί του 66,6%που απαιτούνταν για τη λήψη της απόφασης.Ήταν τέτοια η χαρά των στελεχών του ΠΑΜΕ


Αφιέρ

ωμα

: Απε

ργία

των Καθ

ηγητών

για την «ήττα» της απεργίας, που δεν μπο-ρούσαν να την κρύψουν. Πέρασε τελικά μιαπρόταση που έδινε συνέχεια στον απεργιακόαγώνα με μια νέα 48ωρη απεργία. Ούτε αυτόάρεσε στο ΠΑΜΕ, παρά το γεγονός ότι ταυ-τίζονταν με τη πρότασή του. Η απόφαση αυτήγια την οποία πάλεψε και το ΠΑΜΕ αποτέ-λεσε τη χαριστική υπονομευτική βολή, σεμια κρίσιμη και δύσκολη στιγμή, αφού όπωςείναι πολύ λογικό εκλήφθηκε από το σύνολοτου κλάδου και της κοινωνίας ως υποχώρη-ση και «μάζεμα». Οδήγησε την ομοσπονδίασε νέες συνελεύσεις την Τρίτη 24/9, στιςοποίες, με το άλλοθι και της χαμηλής συμ-μετοχής (μια τάση που ενισχύθηκε πολύ απότη προηγούμενη απόφαση), πρότεινε τηναναστολή (!) της απεργίας και νέες γενικέςσυνελεύσεις μετά από μια εβδομάδα στιςοποίες υπόσχονταν ότι θα πρότεινε 48ωρη.Γνώριζαν βέβαια πολύ καλά οι εισηγητές αυ-τής της πρότασης ότι δεν θα υπήρχαν νέεςσυνελεύσεις σε αυτή την περίπτωση και ότιαυτό ισοδυναμούσε με ταφόπλακα στοναπεργιακό αγώνα.

Μικρή ίσως σημασία έχει να ερμηνεύσεικανείς τους λόγους που οδήγησαν το ΠΑΜΕκαι το ΚΚΕ να κρατήσει αυτή τη στάση, αφούως γνωστών στην πολιτική κρίνεται ο καθέ-νας από το αποτέλεσμα και όχι από τις προ-θέσεις του. Και ανεξάρτητα από τη στάσηπου κράτησαν πολλοί αγωνιστές του ΠΑΜΕσε αυτή την απεργία, δε παύει η κεντρικήγραμμή και κατεύθυνση αυτού του κόμματοςνα είναι μια γραμμή υπονόμευσης της απερ-γίας. Η πράξη είναι ο μεγάλος κριτής τηςαλήθειας. Το έχουμε πει πολλές φορές. Τοίδιο λέμε και τώρα.

• Επιλεκτική η αγωνία του ΠΑΜΕ για την«εντιμότητα» και την «αυθαιρεσία»

• Να μην υπάρξει ποτέ και αφού υπήρξενα σταματήσει η απεργία με κάθε τρόπο! Αυτή ήταν

η μόνη συμβολή του ΠΑΜΕ σε αυτή την απεργία

Υπέρμαχος της «έντιμης συνδικαλιστικής πάλης» εμφανίζεται το ΠΑΜΕεκπαιδευτικών σε ανακοίνωση του (22/9/2013), η οποία αφορά τη συνέ-λευση προέδρων των ΕΛΜΕ της χώρας στις 20/9.

Σίγουρα η μάχη που με συνέπεια και μεθοδικότητα έδωσε το ΠΑΜΕ ώστεαρχικά να μην υπάρξει και μετά να σταματήσει αυτή η απεργία, προσφέ-ρεται για την εξαγωγή άφθονων συμπερασμάτων για τον πραγματικό τουρόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Εδώ θα σταθούμε μόνο σε ένα σημείο της απαράδεκτης ανακοίνωσηςαυτής και στην οποία εμφανίζεται ως υπέρμαχος της «έντιμης συνδικαλι-στικής πάλης» που καταγγέλλει προέδρους ΕΛΜΕ που «αυθαίρετα» ψή-φισαν πενθήμερη απεργία, νοθεύοντας τη βούληση των συναδέλφων. Δενμπορούμε να γνωρίζουμε αν συνέβη κάτι τέτοιο και είναι υπόθεση τουκάθε σωματείου να κρίνει, αν ο εκπρόσωπός του λειτούργησε με βάση τιςθέσεις και τις κατευθύνσεις που πήρε από τη ΓΣ και το ΔΣ. Σίγουρα όμωςμπορούμε να θυμηθούμε ότι στην επεισοδιακή ολομέλεια προέδρων τουΜάη, όπου με την πραξικοπηματική δεύτερη ψηφοφορία οι εκπρόσωποιψήφιζαν αντίθετα στις αποφάσεις των ΓΣ, το ΠΑΜΕ δεν έθεσε ποτέ ζήτημα«εντιμότητας και δημοκρατικότητας». Γιατί ό,τι και αν βγήκε να πει το ΠΑ-ΜΕ εκ των υστέρων, όποιος παρακολούθησε τη διαδικασία, γνωρίζει καλάότι την ώρα που οι εκπρόσωποι των ΕΛΜΕ που πρόσκεινται στις Παρεμ-βάσεις, έδιναν τη μάχη ώστε να μην υπάρξει η δεύτερη ψηφοφορία χαρα-κτηρίζοντάς την ως πραξικόπημα, το ΠΑΜΕ ποιούσε τη νήσσα! Το μόνοπου έκρινε σκόπιμο να πει ο εκπρόσωπός του εκείνο το βράδυ από το μι-κρόφωνο (υπάρχει στα πρακτικά) μετά το τέλος της κατάπτυστης δεύτερηςψηφοφορίας, ήταν ότι «υπάρχει μια ψηφοφορία… την οποία οφείλουμενα σεβαστούμε». Και αυτό πρέσβευε με τη στάση του κατά τη διάρκεια τηςδιαδικασίας. Την αποδοχή και το σεβασμό της αυθαιρεσίας και του πρα-ξικοπήματος και την ικανοποίησή του για την απόρριψη της απόφασης γιααπεργία. Και ενώ τότε που η συντριπτική πλειοψηφία των εκπροσώπωνέκανε κωλοτούμπα αντιστρέφοντας την ετυμηγορία των ΓΣ το ΠΑΜΕ δενείπε κουβέντα, καταδίκασε αμέσως τους 4 προέδρους, που σύμφωνα μετο ΠΑΜΕ πάντα, ψήφισαν πενθήμερες στη συνέλευση στις 20/9.

Το μόνο που μπορεί ο καθένας να καταλάβει, είναι ότι το πρόβλημα τουΠΑΜΕ δεν είναι βέβαια να αντιταχθεί στην αυθαιρεσία, αλλά να αντιταχθείστο ενδεχόμενο μιας απόφασης που οδηγεί τον κλάδο σε απεργία. Αυτήάλλωστε είναι η αλήθεια που έλαμψε στη διάρκεια αυτής της 8ήμερηςαπεργίας. Γι’ αυτό και η «απεργιακή» του πρόταση στηρίχτηκε στις τελευ-ταίες συνελεύσεις από τους απεργοσπάστες. Είπαμε, αλάνθαστο κριτήριοτης αλήθειας είναι η πράξη. Τα λόγια δε κοστίζουν τίποτα…

∞ºπ∂ƒøª∞

∏ ·ÂÚÁ›·ÙˆÓ ‰ÈÔÈÎËÙÈÎÒÓ ˘·ÏÏ‹ÏˆÓ

ÙˆÓ ∞∂π


Αφιέρωμα

: Απεργία

στα

ΑΕΙ

Ξεκινήσαμε έναν αγώνα πριν από δύομήνες. Τότε, κανείς δεν περίμενε ότι θαφτάναμε μέχρι εδώ, έχοντας σημειώσειτόσες μικρές νίκες.

Ο στόχος μας ήταν ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗκαι ΑΠΟΣΥΡΣΗ της ΚΥΑ.

Πήγαμε δυναμικά, δεν επιτρέψαμε ναφύγει ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ από τη Διεύ-θυνση Διοικητικού.

Το κράτος εξαναγκάστηκε να βγάλειδεύτερη ΚΥΑ. Επιχείρησε να σπάσει τοενιαίο μέτωπο των 8 πανεπιστημίων,διαχωρίζοντας τα 6 από αυτά που δεν εί-χαν δώσει τα στοιχεία που ζήταγε.

Παρ' όλα αυτά, το μέτωπο έμεινε ενι-αίο. Οι συνάδελφοι μας παντού συνέχι-σαν να δίνουν τον αγώνα. Ιδιαίτερα σεΙδρύματα στα οποία οι διοικήσεις είχανστείλει στοιχεία, η απεργία κρατήθηκεδυναμικά με περιφρούρηση των Διευ-θύνσεων Διοικητικού, για να μην μπο-ρέσουν να στείλουν το σύνολο των στοι-χείων και να μην προχωρήσουν στη μο-ριοδότηση.

Κάπου εκεί, η εξουσία προχώρησε

ένα βήμα παρακάτω. Επιχείρησε να δια-χωρίσει τους εργαζόμενους στην καρδιάκάθε Ιδρύματος, κάθε απεργιακής κοι-νότητας. Έβαλε μπροστά την «επιχείρη-ση απογραφή», για να σπάσει το μέτωποτης συλλογικότητάς μας, φέρνοντας τονκαθένα αντιμέτωπο με τον εαυτό του,απομακρύνοντάς τον από το διπλανό τουκαι μεταφέροντας το βάρος από τη συλ-λογική απόφαση στην ατομική.

Η συλλογική μας απόφαση παρέμει-νε μία: ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΑΙ-ΝΕΣΗ ΜΑΣ.

Και τότε, μπήκε στο παιχνίδι η συνδι-καλιστική γραφειοκρατία, χείρα βοηθεί-ας της κυβέρνησης. Ξέρουμε όλοι πώςτο πρωί της Τετάρτης, βρεθήκαμε σε μιακατάσταση απόγνωσης, κολλημένοι στοντοίχο, με μια απόφαση που εμφανιζότανμέσω δημόσιων και κατ' ιδίαν ειδοποι-ήσεων ως μονόδρομος. Και ξέρουμε, οκαθένας από μας, τους επί 7 βδομάδεςαπεργούς του ΕΚΠΑ, τα συναισθήματαπου νιώσαμε: οργή, αγανάκτηση, συντρι-βή, φόβο. Με δάκρυα στα μάτια, καταρ-

ρέοντας σχεδόν ψυχοσωματικά, κάποιοιαπογράφησαν και κάποιοι δεν το έκα-ναν. Όταν το διακύβευμα εξατομικεύε-ται, κανείς δεν έχει τη δύναμη που έχειόταν είναι μαζί με τους άλλους. Κι επει-δή αυτό το ξέρουμε, παρά τις προσωπι-κές επιλογές, μείναμε στη συλλογικότη-τά μας και στη ΓΣ μας την ίδια μέρα πή-ραμε μια απόφαση για συνέχιση τηςαπεργίας.

Για μας άλλωστε ποτέ ο στόχος δενήταν η απογραφή. Ήταν και είναι το ΚΑ-ΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ. Όταν βάλαμε αυτό το

•∂∫π¡∏™∞ª∂ √§√π ª∞∑π.™À¡∂Ãπ∑√Àª∂ √§√π ª∞∑π

«Όταν βρίσκεται κανείςκολλημένος στο τοίχο, μπορείνα κάνει τρία πράγματα:Α. Να σπρώξει το διπλανό του

μπροστά, για να γλυτώσει οίδιος.

Β. Να πιάσει το χέρι του διπλανού του για νααντιμετωπίσουν τη βία που τους ασκείται μαζί.

Γ. Να μπει μπροστά για να προστατεύσει τους υπόλοιπους.

Ως απεργός, με όλη τη σημασίατης λέξης, δεν περιμένω τίποταάλλο, παρά να τσακωθούμεμεταξύ μας για έναν και μόνολόγο: για το ποιος θα μπειμπροστά για να προστατεύσειτους υπόλοιπους. Όλα τα άλλα είναι απλώς εκ του ασφαλούς. (...)»


Αφιέρω

μα: Απεργία στα Α

ΕΙ

Οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ, βρισκόμαστε στην 8η εβδομάδα απερ-γίας. Πριν λίγες ημέρες βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα δίλημμα «να απο-γραφώ ή όχι». Μέχρι και μία ημέρα πριν την ψήφιση της τροπολογίας στηΒουλή, κατατέθηκαν πολλά «ΟΧΙ» με τη μορφή υπεύθυνων δηλώσεων μησυμμετοχής στην απογραφή, οι οποίες και διαβιβάστηκαν στο ΥπουργείοΠαιδείας. Όπου έγινε απόπειρα να καταγραφεί η αυθόρμητη διάθεση τουκλάδου απέναντι στον εκβιασμό των απολύσεων, τα ποσοστά ήταν συντριπτικά(620 δηλώσεις μη απογραφής στο ΕΚΠΑ και 180 στο ΕΜΠ).

Δυστυχώς, τα πολιτικά παιχνίδια, οι ψυχολογικοί εκβιασμοί και η συνδι-καλιστική γραφειοκρατία οδήγησε ένα μεγάλο μέρος των συναδέλφων νααπογραφούν, χωρίς ουσιαστικά τη θέλησή τους. Τελικά περίπου 300 είπανΟΧΙ. Αρνήθηκαν να μπούν στη μηχανή παραγωγής άνεργων, μίζερων, εξα-θλιωμένων συνειδήσεων. Αρνήθηκαν να γίνουν συνένοχοι στην επιχείρησηδιάλυσης του δημόσιου πανεπιστημίου.

Τα ΜΜΕ, όπως ήταν φυσικά αναμενόμενο, έσπευσαν να ενημερώσουν τηνκοινωνία για το πόσο πολύ πέτυχε η εκβιαστική μέθοδος του Υπουργείου γιααυτό-απογραφή, βγάζοντας στον τάκο «τα κακά 268 παιδιά» που δεν απο-γράφησαν, τα οποία σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα τίθενται αυτόματακαι μαγικά σε αργία, χωρίς να μεσολαβήσει καμία άλλη διαδικασία.

Αυτό που ενόχλησε τον κρατικό μηχανισμό από την αρχή της απεργίας τωνδιοικητικών υπαλλήλων στα ΑΕΙ, ήταν η ενότητα και η διάρκεια. Το ότι μέραμε τη μέρα όλο και περισσότεροι έμπαιναν ενεργά στον αγώνα. Το ότι ώραμε την ώρα η συνένωση με άλλα αγωνιζόμενα μέτωπα γίνονταν όλο και με-γαλύτερη. Αυτή την ενότητα θέλησε να σπάσει και δυστυχώς βρήκε πρόσφοροέδαφος στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία να το κάνει ως ένα βαθμό.

Αυτό όμως που μάλλον αγνοεί ο κρατικός μηχανισμός είναι πως τα ΝΑΙ πουκατατέθηκαν στην πλατφόρμα δεν είναι και συνειδησιακά ΝΑΙ, αλλιώς η απερ-γία θα σταματούσε την προηγούμενη εβδομάδα ακριβώς μετά την απογραφή.Η απεργία όχι μόνο δεν σταμάτησε αλλά συνεχίζεται με νέα πενθήμερη.

Αυτός ο αγώνας ξεκίνησε ενωμένος και θα τελειώσει ενωμένος, όσο καιαν αυτό αντιτίθεται στην πάγια τακτική της κυβέρνησης για διάσπαση τωνμετώπων των αγωνιζόμενων κλάδων. Δυστυχώς για το Υπουργείο και την κυ-βέρνηση, δεν είμαστε μόνο 268. Είμαστε πολλοί παραπάνω. Όχι μόνο μέσαστα πανεπιστήμια, αλλά και έξω στην κοινωνία. Είμαστε όλα αυτά τα κομμάτιαπου έγιναν ένα, στη διάρκεια αυτού του μακροχρόνιου και δύσκολου αγώνα.

Είμαστε όλα αυτά τα κομμάτια που λέμεΟΧΙ στις απολύσεις, ΟΧΙ στις επιταγές της κυβέρνησης,

ΟΧΙ στη λεηλασία και απαξίωση της εργασίας και της ζωής μας.Είμαστε όλα αυτά τα κομμάτια που λέμε

ΝΑΙ στην Αντίσταση. ΝΑΙ στην Ανυπακοή.ΝΑΙ στην Ανατροπή.

Απεργιακή Επιτροπή Παν/μίου Αθηνών

¢ ∂ § Δ π √ Δ À ¶ √ ÀΑπογραφή διοικητικών υπαλλήλων ΑΕΙ

Τα ΟΧΙ που εκβιαστικά έγιναν ΝΑΙ

στόχο ξέραμε ότι θα ερχόμασταν σε σύγ-κρουση με τον πυρήνα της μνημονιακήςπολιτικής. Ότι αυτό που θέλαμε να κάνου-με ήταν να σπάσουμε τον τσαμπουκά αυ-τής της κυβέρνησης. Ξέραμε ότι θα μαςτρομοκρατήσουν, θα επιχειρήσουν να μαςδιασπάσουν, να μας σπάσουν, να τσακί-σουν τα νεύρα μας, με τη βοήθεια πρόθυ-μων συμμάχων τους, από τα ΜΜΕ μέχριτις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Χωρίς τηβοήθεια τους δε θα πετύχαιναν τίποτα.

Εμείς όμως ξέραμε πάντα ότι όπλομας είναι Η ΑΠΕΡΓΙΑ.

Και τώρα το ξέρουμε ακόμα καλύτερα.Ανάμεσα μας υπάρχουν 69 συνάδελφοι

που, αν εφαρμοστεί η ΚΥΑ, απολύονταιΑΜΕΣΑ. Ανάμεσα μας υπάρχουν 437 που,αν σταματήσουμε τώρα, θα απολυθούναργότερα, κι ίσως ελάχιστοι μετακινηθούνεντός κι εκτός νομού Αττικής, εντός κιεκτός Πανεπιστημίων. Ανάμεσά μαςυπάρχουν και σχεδόν 200 που κινδυ-νεύουν να μπουν σε προσωρινή αργία για-τί δεν απογράφησαν.

Η κυβέρνηση, στο λογαριασμό που θαδώσει στην τρόικα, θέλει νούμερα απο-λυμένων ΤΩΡΑ. Δεν ενδιαφέρεται γιαπρόσωπα, δεν αναγνωρίζει ιδιαιτερότη-τες, δεν τη νοιάζει εάν θα απολύσει νο-μίμως ή παρανόμως. ΘΕΛΕΙ ΝΟΥΜΕΡΑ.Όλοι είμαστε υποψήφιοι. Κι όσοι δεν είναισήμερα, θα είναι στο δεύτερο και στο τρί-το κύμα διαθεσιμότητας. Εκτός εάν...

Εκτός εάν εμείς τώρα ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ.Γι' αυτό πρέπει να συνεχίσουμε όπως

αρχίσαμε. Με ΑΠΕΡΓΙΑ. Με περιφρουρή-σεις παντού, με ειδική έμφαση στη Διεύ-θυνση Διοικητικού που έχει το σύνολοτων στοιχείων που τους λείπουν για όσουςαπογράφησαν.

Πήγαμε όλοι μαζί ως τώρα και θα πάμεόλοι μαζί και στη συνέχεια. Κι όπως είπεμια συνάδελφος και απεργός:

Να αγαπάς όποιον σ' αγαπάει και ναμην αγαπάς όποιον δε σε αγαπάει.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΠΑ


Αφιέρωμα

: Απεργία

στα

ΑΕΙ

Είμαστε οι εργαζόμενοι του Εθνικού Με-τσόβιου Πολυτεχνείου που από τις αρχές τουΣεπτέμβρη βρισκόμαστε σε απεργία υπερα-σπιζόμενοι το δικαίωμά μας στη δουλειά καιτο δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου.Δεν είμαστε οι τεμπέληδες που ζουν παρα-σιτικά σε βάρος της κοινωνίας, όπως θέλεινα μας παρουσιάζει η κυβέρνηση.

Είμαστε αντίθετοι στην ενέργεια της κυ-βέρνησης να βγάλει σε διαθεσιμότητα-από-λυση 12.500 εργαζόμενους. Οι 1350 από αυ-τούς εργάζονται στα Πανεπιστήμια και οι 399ειδικότερα στο Ε.Μ.Π.

Ισχυρίζονται ότι με τις διαθεσιμότητες στοδημόσιο τομέα αποσκοπούν σε μια ΔημόσιαΔιοίκηση και σ’ ένα πανεπιστήμιο πιο σύγ-χρονο και αξιοκρατικό. Λένε ψέματα!

Η αλήθεια είναι ότι:• Οι εργαζόμενοι που απολύονται ως πλεο-

νάζοντες είναι οι ίδιοι άνθρωποι που οιπροηγούμενες κυβερνήσεις των σημερινώνκυβερνητικών συνεταίρων «μονιμοποιού-σαν» και μάλιστα με έλεγχο του ΑΣΕΠ, πα-νηγυρίζοντας ότι αποκαθιστούν μια αδικίασε βάρος εργαζομένων που για πολλά χρό-νια προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στηΔημόσια Διοίκηση με μειωμένα έως ανύ-παρκτα μισθολογικά και εργασιακά δι-καιώματα.

• Δεν έχει σχέση με οποιαδήποτε έννοιααξιοκρατίας η οριζόντια κατάργηση ολό-κληρων κλάδων και ειδικοτήτων, π.χ. φύ-λακες, υπάλληλοι γραφείου κ.λπ. Στόχοςστην πραγματικότητα είναι η παράδοσηολόκληρων τομέων στους ιδιώτες επιχει-ρηματίες-εργολάβους. Κάποιοι από τους«πλεονάζοντες» σύντομα θα αντικαταστα-θούν με τους επονομαζόμενους «ωφελού-μενους» των 425 ευρώ μεικτά, οι οποίοι θαεργάζονται για 6-8 μήνες μέσω επιδοτού-μενων από την Ε.Ε. ιδιωτικών εταιρειών.Δεν υπάρχουν πλεονάζοντες. Υπάρχει πρό-θεση για αλλαγή των εργασιακών σχέσεωνπρος το χειρότερο.

• Ισχυρίζονται ότι ο δημόσιος τομέας θα γίνειπιο λειτουργικός, πιο αποτελεσματικός.Αναρωτήσου, θα είναι προς όφελός σου νααποψιλωθεί το Δημόσιο από εργαζόμενουςστα ασφαλιστικά ταμεία, στους δήμους, στανοσοκομεία, στα σχολεία; Αλήθεια, θα βελ-τιωθεί η εξυπηρέτηση του παιδιού σου ανφύγει από το ΕΜΠ το 1/3 των βιβλιοθηκο-νόμων, αν μείνει το 1/5 των εργαζομένωνστις γραμματείες; Θα βελτιωθεί η σίτιση

και η στέγαση του παιδιού σου αν απολυ-θούν οι υπάλληλοι στη Φοιτητική Μέριμνα;Θα αναβαθμίσει τις σπουδές του η μείωσηεργαζομένων στα εργαστήρια; Υπηρετεί τηνδιάδοση της παραγόμενης επιστημονικήςγνώσης η απόλυση συναδέλφων από τιςΠανεπιστημιακές Εκδόσεις;

• Η περίφημη «αξιολόγηση» δεν θα αναβαθ-μίσει τις υπηρεσίες προς τον πολίτη. Ηαλήθεια είναι ότι ο στόχος τους είμαστεόλοι εμείς. Με την αξιολόγησή τους «κα-τάλληλος» θα θεωρείται ο εφοριακός πουπιάνει το στόχο για τα χαράτσια που σε βα-ραίνουν, ο υπάλληλος της ΔΕΗ που δείχνει«ξεχωριστό ζήλο» στο να κόβει το ρεύμασου, ο εργαζόμενος στο πανεπιστήμιο πουυλοποιεί την πολιτική μετατροπής του δη-μόσιου ΑΕΙ σε πανεπιστήμιο-επιχείρησηγια λίγους.

• Είναι ανύπαρκτο το όφελος για τα δημόσιαοικονομικά, όπως οι ίδιοι αναγκάζονται ναπαραδεχτούν. Είναι προφανής ο στόχοςτους να τσακιστεί η μόνιμη και σταθερήδουλειά σε όλη την κοινωνία. Στέλνουν τομήνυμα ότι αν χτυπιέται κάθε εργασιακόδικαίωμα στο χώρο του δημοσίου, η κατά-σταση στον ιδιωτικό τομέα θα γίνει ακόμαχειρότερη. Απολύουν εμάς σήμερα για νατρομοκρατήσουν εσένα αύριο. Μέρος τηςτρομοκρατίας αυτής είναι και η δίωξη ωςεπίορκων, αγωνιστών εργαζόμενων πουέπαιρναν μέρος σε κινητοποιήσεις.Πιο συγκεκριμένα, ετοιμάζονται να συρρι-κνώσουν την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δί-νοντας ταυτόχρονα ένα τελειωτικό χτύπημασε ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο καιδωρεάν χαρακτήρα της:

• Οι 1349 διαθεσιμότητες στα ΑΕΙ και οι 399στο ΕΜΠ (τα 4/5 του αμιγώς διοικητικούπροσωπικού του!!!) δεν ήταν το πρώτο χτύ-πημα και δεν θα είναι το τελευταίο. Προ-ηγήθηκαν η περικοπή στο 1/3 του προϋπο-λογισμού του ΕΜΠ, οι πρώτες εφεδρείεςπου συνταξιοδότησαν πρόωρα ένα μέροςτων υπαλλήλων και θα ακολουθήσει η ήδηεξαγγελθείσα περικοπή του 40% του διδα-κτικού και εργαστηριακού δυναμικού.

• Με το σχέδιο «Αθηνά» προωθείται το κλεί-σιμο των πανεπιστημίων, σχολών, υπηρε-σιών, εργαστηρίων. Με το νόμο Διαμαντο-πούλου μετατρέπεται το πανεπιστήμιο σεεπιχείρηση, με πελάτες τους φοιτητές πουθα πρέπει να πληρώνουν δίδακτρα, που θαπαρέχει πτυχία δύο ταχυτήτων, σε ένα πα-

νεπιστήμιο όπου ο μάνατζερ θα αποφασί-ζει τι γνώση θα παρέχεται, με μοναδικόκριτήριο το κέρδος και όχι τη διαμόρφωσηολοκληρωμένων επιστημόνων στην υπη-ρεσία του λαού. Η αξιολόγηση που επικα-λείται η κυβέρνηση είναι μια προσχηματικήδιαδικασία με στόχο το πετσόκομμα τηςτριτοβάθμιας εκπαίδευσης ώστε να είναιφτηνή και πλήρως υποταγμένη στο συμφέ-ρον των επιχειρήσεων-χορηγών. Η πολιτική αυτή δεν ήταν κεραυνός εν αι-

θρία αλλά το αποκορύφωμα μιας πορείαςχρόνων, στη διάρκεια των οποίων κατεδαφί-ζονται βήμα-βήμα λαϊκά δικαιώματα και κα-τακτήσεις, εφαρμόζοντας την πολιτική τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης. Είναι η ίδια πολιτικήπου ληστεύει το λαό με τους φόρους, τις πε-ρικοπές μισθών, τη διάλυση των εργασιακώνσχέσεων και της κοινωνικής ασφάλισης. Στό-χος τους να φορτώσουν στις πλάτες μας ταβάρη της κρίσης για να συνεχίζεται απρόσκο-πτα το πάρτι της κερδοφορίας των μεγάλωνεπιχειρήσεων.

Εργαζόμενε, δεν πρέπει να περάσει το«διαίρει και βασίλευε»! Σήμερα είναι η δικήμας σειρά, αύριο μπορεί να είναι η δική σου.Η διάλυση της δημόσιας-δωρεάν παιδείας σεαφορά ως γονιό και ως εργαζόμενο. Μην πι-στεύεις την προπαγάνδα της κυβέρνησης καιτων κυρίαρχων Μέσων Μαζικής Ενημέρω-σης, που από την πείρα και του δικού σουκλάδου ξέρεις ότι κάνουν το μαύρο άσπρο γιανα περάσουν την πολιτική τους.Μόνο όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε με τους

αγώνες μας να ανατρέψουμε αυτήν τηνπολιτική και να φέρουμε στο προσκήνιο τις

δικές μας ανάγκεςΣΥΛΛΟΓΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΘΝΙΚΟΥ

ΜΕΤΣΟΒΙΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

√È ·ÔÏ‡ÛÂÈ˜ ÛÙÔ ¢ËÌfiÛÈÔ Î·È ÛÙ· ¶·ÓÂÈÛÙ‹ÌÈ·:ª‡ıÔÈ Î·È Ú·ÁÌ·ÙÈÎfiÙËÙ·

Εν μια νυκτί στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτε-χνείο απολύονται 399 εργαζόμενοι, το μισόυποστηρικτικό δυναμικό του. Με υπουργικήαπόφαση, χωρίς καν την έγκριση της Βου-λής – οι στοιχειώδεις όροι της δημοκρατίαςδεν έχουν εφαρμογή όταν υλοποιούνται προ-μελετημένα εγκλήματα – 399 εργαζόμενοισπρώχνονται στη διαθεσιμότητα και από κειστον Καιάδα της απόλυσης. Η δικαιολογία;Να ικανοποιηθεί ο αριθμός που ζητάει ητρόικα. 399 άνθρωποι χάνουν το πρόσωπότους, χάνουν τα χαρακτηριστικά τους, χάνουντη ζωή τους, μετατρέπονται σε αριθμούς. Άν-θρωποι που από το πόστο τους ο καθέναςέκαναν ότι μπορούσαν για να δουλεύει μέσασε δυσκολίες με τον καλύτερο τρόπο αυτόπου θαύμαζε και αγαπούσε η ελληνική κοι-νωνία, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Γι’ αυτό σήμερα φοράμε μάσκες. Τις μά-σκες της θλίψης, της απόγνωσης, που κρύ-βουν εκατοντάδες προσωπικά δράματα. Αλλάτις μάσκες που δεν μπορούν να κρύψουν τηνοργή μας. Και την περηφάνια μας. Ούτε τηναπόφασή μας να αγωνιστούμε μέχρι τέλουςγια να σπάσει το εφιαλτικό μέτρο των διαθε-σιμοτήτων - απολύσεων.

Φοράμε μάσκες για να θυμίσουμε ότι, ανδεν ματαιωθεί το μέτρο των διαθεσιμοτήτων- απολύσεων μπορεί αύριο, στο πολύ κοντινόαύριο, στη θέση μας να βρεθεί οποιοσδήποτεαπό σας. Το success story της «ανάκαμψης»,που το μόνο που έχει πετύχει είναι να παράγει2 εκατομμύρια ανέργους, δε θα σταματήσεινα παράγει θλίψη και πόνο, αν δεν το σταμα-τήσουμε εμείς.

Γιατί το κάνουν αυτό στο Πολυτεχνείο; Γιατίκαταστρέφουν κάτι που φτιάχτηκε με τόσοκόπο, με την αφοσίωση χιλιάδων ανθρώπων,

αυτό που είναι απαραίτητο για να ορθοποδή-σει η χώρα (το 1943 μέσα στη γερμανική κα-τοχή, το Πολυτεχνείο έφτιαχνε σχέδιο ανα-συγκρότησης της χώρας); Γιατί καταστρέφουνακριβώς αυτό, μαζί με τα καλύτερα πανεπι-στήμια της χώρας; Είναι μόνο η ακραία υπο-ταγή της κυβέρνησης σε ότι παραγγέλλει ητρόικα; Είναι μόνο η ακραία και οφθαλμοφα-νής ανικανότητά τους;

Δυστυχώς όχι. Στόχος είναι να «κοντύνουν»τα μεγάλα πανεπιστήμια για να απελευθερώ-σουν χώρο για τα ιδιωτικά. Για να χάσει ο λα-ός μας το δικαίωμα να μπορεί να στέλνει ταπαιδιά του δωρεάν σε ένα καλό δημόσιο πα-νεπιστήμιο. Εξάλλου σε μια χώρα τρίτης κα-

τηγορίας – για ένα τέτοιο ρόλο προορίζουντην πατρίδα μας – τι χρειάζονται πανεπιστή-μια πρώτης κατηγορίας;

Δε θα τους αφήσουμε. Ούτε να λεηλατήσουντις ζωές μας, ούτε να καταστρέψουν το Πολυ-τεχνείο, ούτε να συνεχίζουν να γκρεμίζουν τηχώρα μας. Τα πράγματα αλλάζουν. Οι απελπι-σμένοι, εμείς όλοι, παίρνουμε την υπόθεση σταχέρια μας. Δε θα φύγει κανείς από το ΕΜΠ!

Στηρίξτε μας σήμερα, να φτιάξουμε όλοιμαζί μια μεγάλη δύναμη, να νικήσουμε!

Αθήνα 26 Σεπτεμβρίου 2013ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΕΤΣΟΒΙΟΥ

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ


Αφιέρω


ΕΙ√È Ì¿ÛÎÂ˜ ÙˆÓ ·ÔÏ˘Ì¤ÓˆÓ ÙÔ˘ ∂ª¶399 ·ÔÏ‡ÛÂÈ˜ - ÙÔ ¶ÔÏ˘ÙÂ¯ÓÂ›Ô ·ÈÌÔÚÚ·ÁÂ›

°È·Ù› Û‹ÌÂÚ· ÊÔÚ¿ÌÂ Ì¿ÛÎÂ˜

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΑΕΙ ΣΤΑΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Αντώνης Σαμαράς, απόψε, αντί για τα χαρωπάπρόσωπα του "success story", συνάντησε τις μάσκες των απολυμένων των ΑΕΙ στιςπύλες του Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών. Είχε πάει αμέριμνος να εγκαινιάσει μίακαλλιτεχνική έκθεση. Οι εκατοντάδες απολυμένοι με τις διοικήσεις των συλλόγωνεργαζομένων, καθηγητών και φοιτητών του ΕΜΠ και του ΕΚΠΑ περικύκλωσαν αθό-ρυβα το προαύλιο του Μουσείου και σχημάτισαν ανθρώπινες αλυσίδες, καθώς ξεκι-νούσε η τελετή των εγκαινίων της έκθεσης, φορώντας λευκές μάσκες. Δίπλα τουςβρίσκονταν και οι εργαζόμενοι του Υπουργείου Πολιτισμού.

Οι εργαζόμενοι, οι φοιτητές και οι καθηγητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείουκαι του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, οργανώσαμε σήμερα αυτήτην ειρηνική εκδήλωση, τιμώντας τους αρχαιολόγους και τους εργαζόμενους τουΥπουργείου Πολιτισμού, τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση. Όλους αυ-τούς που μοχθούν υπό τις βάρβαρες συνθήκες του Μνημονίου να κρατήσουν την παι-δεία, την υγεία, τον πολιτισμό, την ίδια την Ελλάδα όρθια.

Δεν τιμούμε και ούτε σεβόμαστε όμως τον ηθικό και φυσικό αυτουργό της κατα-στροφής: τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση της χώρας. Απόψε ο πρωθυπουργόςπαριστάνοντας τον ανήξερο, θέλησε να εισπράξει την υπεραξία από το μόχθο όλωνμας. Βρέθηκε απέναντι στα εκατοντάδες λευκά πρόσωπα των θυμάτων του και το μαύ-ρο πανώ των εργαζομένων του Υπουργείου Πολιτισμού που έγραφε την αλήθεια: "Suc-cess Sorry".

Αθήνα 14/10/2013


Αφιέρωμα

: Απεργία

στα

ΑΕΙ

Εμείς οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι αγωνιζόμαστε για έξι εβδομά-δες σταθερά ενάντια στη διαθεσιμότητα των εργαζομένων σε οκτώπανεπιστήμια. Είμαστε εδώ και αντιστεκόμαστε, επειδή το βάρβαροαυτό μέτρο οδηγεί τα πανεπιστήμια αυτά σε απόλυτη αδυναμία λει-τουργίας αποψιλώνοντάς τα από το 50% περίπου του ήδη ελλειμμα-τικού προσωπικού τους, επειδή διαλύει την ανώτατη δημόσια εκπαί-δευση στη χώρα μας, με απώτερο στόχο την εισαγωγή διδάκτρων όχιμόνο στις μεταπτυχιακές αλλά και στις προπτυχιακές σπουδές, τη διά-σπαση των προγραμμάτων σπουδών σε δύο κύκλους και την εφαρμογήενός νέου, σαρωτικού, σχεδίου «Αθηνά».

Θέλουμε να υπηρετούμε ένα δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο,τέτοιου επιπέδου και προσανατολισμού ώστε να καλύπτει τις ανάγκεςτου ελληνικού λαού για μόρφωση υψηλής ποιότητας, να παράγει νέαγνώση και επιστήμονες ικανούς να καλύπτουν τις κοινωνικές ανάγκεςκαι να συμβάλλουν στην κοινωνική ευημερία. Για να γίνει αυτό, εκτόςαπό το διδακτικό-ερευνητικό προσωπικό, είναι απαραίτητο το προ-σωπικό που στηρίζει τις διοικητικές και εργαστηριακές υπηρεσίες,που κρατά τα πανεπιστήμια ανοιχτά και διαφυλάσσει την περιουσίατους. Δεν έχουμε άλλο δρόμο από την συμπαράταξη με τους συνερ-γάτες μας, τους διοικητικούς υπαλλήλους του πανεπιστημίου, οι οποίοιαποτελούν τη ραχοκοκαλιά της λειτουργίας του.

Αντιπαλεύουμε την κυβερνητική πολιτική που υλοποιούν ο Υπουρ-γός ΠΑΙΘ μαζί με τον Υπουργό ΔΜΗΔ, γιατί αυτή ακριβώς η πολιτικήείναι που κλείνει το δημόσιο πανεπιστήμιο! Η επίκληση του Μνημονίουαπό τον Υπουργό ΠΑΙΘ και την Κυβέρνηση δεν πείθει και δεν μπορείνα αποκρύψει το γεγονός ότι τα αυθαίρετα, αντισυνταγματικά και νο-μικά έωλα μέτρα που εφαρμόζονται οδηγούν τα δημόσια ΑΕΙ στη διά-λυση προς όφελος της ιδιωτικής μεταλυκειακής εκπαίδευσης.

Αρνούμαστε να υπογράψουμε το θάνατο του δημόσιου πανεπιστη-μίου και μαζί με αυτό να σκοτώσουμε τα όνειρα της ελληνικής νεο-λαίας για δωρεάν και υψηλού επιπέδου σπουδές με αναγνωρισμέναπτυχία και επαγγελματικά δικαιώματα. Οι κινητοποιήσεις των εργα-ζομένων, των διδασκόντων και των φοιτητών εδώ και έξι εβδομάδεςαποτελούν μια ύστατη πράξη αντίστασης για την αποτροπή αυτής ακρι-βώς της πολιτικής.

Όλο αυτό το διάστημα ο Υπουργός ΠΑΙΘ απειλεί και επιχειρεί νατρομοκρατήσει την πανεπιστημιακή κοινότητα με πράξεις που παρα-βιάζουν ωμά τη νομιμότητα. Δεν τα κατάφερε μέχρι τώρα και ούτεπρόκειται να τα καταφέρει! Ο Υπουργός περίμενε ότι η διαθεσιμότηταθα εφαρμοζόταν στις 16 Σεπτεμβρίου. Η απεργία των διοικητικών καιη αντίσταση της πανεπιστημιακής κοινότητας τη σταμάτησε. Απείλησετις διοικήσεις με εισαγγελικές παραγγελίες και «παράβαση καθή-κοντος» αν δεν δώσουν στοιχεία των υπαλλήλων στις 9 Οκτωβρίου,εν μέσω απεργίας, και δεν τα πήρε. Παράβαση καθήκοντος θα ήταννα υπογράψουν οι διοικήσεις την καταδίκη του πανεπιστημίου.

Τώρα προσπαθεί να παρακάμψει για άλλη μια φορά το αυτοδιοίκητοτων πανεπιστημίων και ζητά από τους υπαλλήλους ατομικά να δώσουνστοιχεία που συχνά δεν διαθέτουν κάν, όπως οι αξιολογήσεις από τηνυπηρεσία τους! Και απειλεί πως θα τους θέσει σε αργία αν δεν το κά-νουν μέχρι την Τρίτη 22 Οκτωβρίου! Αναζητά τη νομιμοποίηση της αυ-θαιρεσίας του μέσω ατομικού εκβιασμού των διοικητικών υπαλλήλων,τον οποίο θα παρουσιάσει ως νομιμοποίηση των ενεργειών του, την

ίδια ώρα που ο ίδιος δεν δημοσιοποιεί τη μελέτη που δικαιολογεί τοναριθμό των υπαλλήλων που “πρέπει να φύγουν”. Την ίδια ώρα που οιαξιολογήσεις των πανεπιστημιακών δομών, που έγιναν με βάση τηςοδηγίες του ΥΠΑΙΘ, καταδεικνύουν ότι τα συγκεκριμένα πανεπιστήμιαέχουν έλλειμμα διοικητικών υπαλλήλων. Και αντί να τα ενισχύσει,απολύει το 50% των υπαρχόντων.

Ο Υπουργός ΠΑΙΘ έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Πώς μπορεί ναζητά την εκτέλεση ενός “υπηρεσιακού καθήκοντος” εν καιρώ απεργίαςκαταπατώντας με απαράδεκτο τρόπο κάθε έννοια εργασιακού δικαιώ-ματος; Πώς μπορεί να απειλεί με απολύσεις για έγγραφα που δεν μπο-ρεί κάν να έχει στη διάθεσή του ο εργαζόμενος; Μεταχειρίζεται μέσαιταμά, αντίστοιχα με τον ανίερο σκοπό του, την υπονόμευση μέχρι διά-λυσης του δημόσιου πανεπιστημίου. Πόσοι θα είναι άμεσοι συνεργοίτου σε αυτό; Θα σταθεί κανείς γενναία, ακόμη και στη συμπολίτευση,ενάντια σε αυτόν το κατήφορο;

Εμείς, πάντως, δεν θα φοβηθούμε ούτε αυτή τη φορά. Το ΔημόσιοΠανεπιστήμιο που στήριξε και στηρίζει την ελληνική κοινωνία, που

«∫ÏÂÈÛÙfiÓ» ÏfiÁˆ ‰È·ıÂÛÈÌfiÙËÙ·˜…

™À¡∞¡Δ∏™∏ ¶∞¡∂¶π™Δ∏ªπ∞∫ø¡ ¢∞™∫∞§ø¡


τη στελεχώνει με γιατρούς, μηχανικούς, κα-θηγητές και δασκάλους, άρτιους επιστήμονεςσε όλους τους τομείς, στο οποίο οι οικογέ-νειες μοχθούν για να στείλουν τα παιδιά τους,αξίζει να το υπερασπιστεί κανείς. Η στάσημας είναι το οχυρό μας ενάντια στη κυβερνη-τική βαρβαρότητα.

Απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους σταπανεπιστήμια: Μην φοβηθείτε. Ο αγώνας σαςείναι αγώνας πέρα από τη διαθεσιμότητα, εί-ναι ο αγώνας για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο,είναι αγώνας για να έχει δικαίωμα σε ανώ-τατου επίπεδου μόρφωση κάθε νέος και νέα,ανεξάρτητα από το εισόδημα των γονιών του.Είναι αγώνας για να είναι οι νέοι ελεύθεροινα διαμορφώνουν κριτική σκέψη, να ανα-πτύσσεται ο σύγχρονος πολιτισμός. Είναιπροϋπόθεση διατήρησης βασικών χαρακτη-ριστικών μιας κοινωνίας.

Απευθυνόμαστε στους συναδέλφους μας:Συμπαραταχθείτε με τους συνεργάτες σαςσήμερα. Όταν κάποιος επιθυμεί να διαλύσειτο πανεπιστήμιο, θα επιτεθεί και στα μέληΔΕΠ, μην έχετε αμφιβολία. Το πανεπιστήμιοπου σχεδιάζουν να υπάρχει τις επόμενεςημέρες είναι ένα πανεπιστήμιο χαμηλής ποι-ότητας και μηδαμινού κρατικού κόστους.

Απευθυνόμαστε στους φοιτητές μας: στη-ρίξτε το πανεπιστήμιό σας και αυτούς που τουπηρετούν. Αγωνιστείτε για ένα ακόμα καλύ-τερο πανεπιστήμιο και όχι αυτό το οποίο σχε-διάζουν να σας επιβάλουν. Η οικονομικήασφυξία λόγω της υποχρηματοδότησης καιτο λειτουργικό αδιέξοδο που θα δημιουργη-θεί με τον αποδεκατισμό των εργαζομένωνθα ωθήσει τα Ιδρύματα στην εισαγωγή διδά-κτρων και εσάς θα σας οδηγήσει είτε στην«έξοδο» είτε στα φοιτητικά δάνεια.

Απευθυνόμαστε σε ολόκληρη την Ελληνικήκοινωνία: Ξέρουμε ότι θέλετε να νικήσουμε.Ελάτε μαζί μας. Συσπειρωθείτε με τους αγώ-νες της πανεπιστημιακής κοινότητας ενάντιαστη βαρβαρότητα.

Ο αγώνας των εργαζομένων στα πανεπι-στήμια είναι ο αγώνας όλων των εργαζομένωναπέναντι στην οικονομική και κοινωνική εξα-θλίωση και της κυβερνητικής αυθαιρεσίαςτου «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» πουαναβιώνει από τις σκοτεινές σελίδες τηςιστορίας μας.

Ο αγώνας αυτός δεν σταματάει στιςυπουργικές προθεσμίες. Θα σταματήσει,όταν αποτραπεί η καταστροφή των πανεπι-στημίων, όταν όλοι γυρίσουν με ψηλά το κε-φάλι στις δουλειές τους.Κανένας μόνος του, κανένας «διαθέσιμος»,

Αγωνιζόμαστε για Δημόσια και ΔωρεάνΠαιδεία.

18 Οκτωβρίου 2013

Αφιέρω


ΕΙΕμείς, το διοικητικό προσωπικό τηςΣχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, βρι-σκόμαστε σε διαδικασία κινητοποι-

ήσεων εδώ και περίπου δύο εβδομάδες.Θέλουμε να εξηγήσουμε γιατί.

Τα στοιχεία που έχουμε μιλούν για δια-θεσιμότητα των δύο τρίτων περίπου τωνδιοικητικών υπαλλήλων του ιδρύματος.Αποσοβήθηκε προς το παρόν, έχει όμωςπροαναγγελθεί και είναι ζήτημα μηνών ηδιαθεσιμότητα σχεδόν των μισών εκλεγ-μένων διδασκόντων. Γνωρίζουμε τουςακριβείς αριθμούς, και οι αριθμοί αυτοίείναι αμείλικτοι.

Θα ακουστεί ίσως κοινότοπο –άλλωστεη κοινωνία έχει σκόπιμα και μεθοδικάεκπαιδευτεί να αντιμετωπίζει τέτοιου εί-δους δηλώσεις με καχυποψία– αλλά δενπρόκειται για ένα στενόμυαλο, συντεχνια-κό αίτημα μερικών εκα-τοντάδων ανθρώπων.Υπερασπιζόμαστε, προ-φανώς, το δικαίωμα τουκαθενός μας στη δου-λειά. Ταυτόχρονα, όμωςο νους και η καρδιά μαςβρίσκεται μαζί με όλουςεκείνους που έχουν ήδηβιώσει την ανεργία, μεόλους εκείνους για τουςοποίους προμηνύεται τοίδιο. Και είναι –θα είμα-στε– πολλοί.

Θέλουμε τη ζωήμας πίσω

Δεν περισσεύει κα-νείς, δεν θα δεχτούμετην απόλυση ούτε ενός,δεν διαγκωνιζόμαστε τηστιγμή αυτή για να περι-σώσουμε ο καθένας τον

εαυτό του. Είναι δραματικό να χάνει κα-νείς τη δουλειά του, να ανατρέπεται η ζωήτου σε μια νύχτα. Δεν το αγνοούμε: ηανεργία, η αγωνία, έχει ήδη χτυπήσει τηνπόρτα των οικογενειών και των φίλωνμας. Δεν υποτιμούμε τον κίνδυνο ούτε γιαμια στιγμή. Θέλουμε τη ζωή μας πίσω -αλλά δεν υπερασπιζόμαστε μόνο τη δικήμας καθημερινότητα. Υπερασπιζόμαστετην καθημερινότητα της Σχολής, από εδώκαι πέρα με τον αγώνα μας, όπως το κά-ναμε μέχρι τώρα με τη δουλειά μας.

Δεν καθόμαστε, δεν βαριόμαστε, δεντα πιάνουμε, δεν κλέβουμε. Εργαζόμαστεμε εξαθλιωμένους μισθούς, αντέχονταςσε καθεστώς ανασφάλειας εδώ και πολύκαιρό, με κόπο πολύ και χρόνο -όχι απόαυτόν που έχουμε, αλλά από το περίσ-σευμα ψυχής και αξιοπρέπειας του κάθε

ΔÔ ¶ÔÏ˘ÙÂ¯ÓÂ›Ô ÙË˜ Î·Ú‰È¿˜ Ì·˜∞ÓÔÈ¯Ù‹ ÂÈÛÙÔÏ‹ ÂÚÁ·˙ÔÌ¤ÓˆÓ ÛÙË ™¯ÔÏ‹ ∞Ú¯ÈÙÂÎÙfiÓˆÓ ∂ª¶, Ô˘

‚Ú›ÛÎÔÓÙ·È ÛÂ ÎÈÓËÙÔÔÈ‹ÛÂÈ˜ Â‰Ò Î·È ‰‡Ô Â‚‰ÔÌ¿‰Â˜...«√,ÙÈ ‰È·Î˘‚Â‡ÂÙ·È ·˘Ù‹ ÙËÓ ÒÚ· ‰ÂÓ Â›Ó·È ÌfiÓÔ Ë ÌÔ›Ú· ÙÔ˘ Î·ıÂÓfi˜Ì·˜, ·ÏÏ¿ Î¿ÙÈ ·Â›Úˆ˜ Â˘Ú‡ÙÂÚÔ, Ô˘ ·ÎÚÈ‚Ò˜ ÁÈ’ ·˘ÙfiÓ ÙÔÓ ÏfiÁÔ ·ÊÔÚ¿ÔÏÏÔ‡˜, ÔÏ‡ ÂÚÈÛÛfiÙÂÚÔ˘˜ ·fi ÂÌ¿˜ ÙÔ˘˜ ›‰ÈÔ˘˜: Â›Ó·È ÙÔ ÙÈ ÛËÌ·›ÓÂÈÓ· ̆ ¿Ú¯ÂÈ Î·È ÙÈ ÚÔÛÊ¤ÚÂÈ -ÛÙÔ Û‡ÓÔÏÔ Î·È fi¯È ÛÂ Ì›· ‹ Ï›ÁÂ˜ ÔÌ¿‰Â˜-

¤Ó· Î·Ïfi ‰ËÌfiÛÈÔ ·ÓÂÈÛÙ‹ÌÈÔ»


ενός από εμάς. Μαζί με τους δασκάλους και τους σπουδαστές μαςπροσπαθούμε και εμείς να κρατήσουμε τη Σχολή όρθια. Σε πείσμα τωνκαιρών.

Ό,τι διακυβεύεται αυτή την ώρα δεν είναι μόνο η μοίρα του καθενόςμας, αλλά κάτι απείρως ευρύτερο, που ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο αφο-ρά πολλούς, πολύ περισσότερους από εμάς τους ίδιους: είναι το τι ση-μαίνει να υπάρχει και τι προσφέρει -στο σύνολο και όχι σε μία ή σε λί-γες ομάδες- ένα καλό δημόσιο πανεπιστήμιο. Τι θα πει να συνεχίσεινα λειτουργεί, πώς μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα, τι συμβαίνει ότανυποβαθμίζεται η σπουδή και το πτυχίο,τι σημαίνει να λοιδορείται καινα εξευτελίζεται με κάθε τρόπο ο θεσμός. Σε τι τελικά αποσκοπεί καιπού θέλει να καταλήξει η καταιγιστική επίθεση που ζούμε σε βάροςτου δημόσιου πανεπιστήμιου. Όχι γιατί είναι η πρώτη φορά, αλλά γιατίαυτή τη φορά, στην πολλοστή απόπειρα διάλυσης της δημόσιας παι-δείας, δεν υπάρχουν ούτε επιφυλάξεις ούτε προσχήματα. Η επίθεσηείναι σχεδιασμένη, αδίστακτη, αναίσχυντη.

Το να κλείνει ένα σχολείο, μια σχολή, ένα πανεπιστήμιο, δεν σημαίνειότι κάποιο πρωί θα βρεις ένα λουκέτο στην πόρτα. Σημαίνει να χτυπή-σεις σταδιακά, συστηματικά, ένα ένα, τα συστατικά του στοιχεία, εκείναπου είναι αυτονόητα για την ύπαρξή του – και μετά να το αφήσεις νακαταρρεύσει, να σβήσει σιωπηλά. Δεν υπάρχει σχολείο χωρίς υποδο-μές και εγκαταστάσεις, κυρίως όμως δεν υπάρχει σχολείο χωρίς αν-θρώπους.

Είναι συστατικό στοιχείο της Σχολής μας οι σπουδαστές της. Αλλάκαι οι δάσκαλοί της. Αλλά και οι άνθρωποι που δουλεύουμε, κάθε μέρακαι για κάθε τι που συμβαίνει εδώ, πίσω από την οθόνη, πίσω από τογραφείο, μέσα στο εργαστήριο. Όπως είναι συστατικό στοιχείο της Σχο-λής μας η ενασχόληση με τον χώρο, η θέση της στο κέντρο, η σχέσητης με τη γειτονιά που την περιβάλλει. Το ρίσκο που παίρνει –ή, αλλιώς,η δυνατότητα που διεκδικεί– να ακούει και να αποκρίνεται, κάθε μέρα,στον σφυγμό μιας πόλης που δοκιμάζεται. Και αποκρίνεται με πολλούςτρόπους. Δυσφημιζόμενη. Κάποτε απειλούμενη. Καμιά φορά με κίν-δυνο. Ισως με απώλειες. Και, χρόνια τώρα, με μια διαρκή ευαισθησία.

Δεν… ξεχνάμεΖούμε –ζήσαμε ώς τώρα– σ’ έναν χώρο που είναι εγγεγραμμένος

στο συλλογικό υποσυνείδητο του λαού μας μέσα από δρόμους που δενξεχνιούνται. Η ματωμένη καγκελόπορτα που συνέθλιψε το τανκ μαζίμε τα σώματα των φοιτητών και φοιτητριών στις 17 Νοέμβρη του ’73είναι ακόμα στο προαύλιό μας, εδώ στην οδό Πατησίων. Αυτή η πόρταφυλάχτηκε από γενιές φοιτητών, εργαζομένων και δασκάλων εκεί πουέπεσε, για να μην επιτρέψει να ξεχαστεί ποτέ αυτό που σήμερα μαςεπιβάλλουν να ξεχάσουμε: το Πολυτεχνείο. Εμείς, δεν τη βλέπουμεμόνο στις επετείους, τη βλέπουμε κάθε μέρα, ερχόμενοι και φεύγονταςαπό τη δουλειά μας. Αυτήν τη δουλειά που δεν ξέρουμε αν θα έχουμεαύριο.

Ζούμε –είχαμε την τύχη να ζήσουμε ώς τώρα– σ’ έναν χώρο με μνή-μες συγκλονιστικές, με ιστορία περήφανη. Το Πολυτεχνείο υπάρχειαπό το 1836 – δεν θέλουμε να αφήσουμε να το κλείσουν τώρα, έτσι.Εξακολουθεί να αντανακλά, σ’ αυτούς τους καιρούς τους δυσοίωνους,συμβολισμούς, μνήμες, ίχνη – ψήγματα αλλοτινών, καλύτερων στιγμών.Συνεχίζει να παράγει και να εκπέμπει. Διατηρεί μια ολοζώντανη, δη-μιουργική, δροσερή, γλυκιά καθημερινότητα. Το Πολυτεχνείο δεν είναικέντρο ανομίας, και στην Αρχιτεκτονική θα έχουμε γιορτή. Σας καλούμενα είστε όλοι εκεί.

Εργαζόμενοι Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠΑθήνα, 15 Σεπτεμβρίου 2013.

Αφιέρωμα

: Απεργία

στα

ΑΕΙ

∞¡√πÃΔ∏ ∂¶π™Δ√§∏AÓÔÈÎÙ‹ ÂÈÛÙÔÏ‹ ·fi ÙË °ÂÓÈÎ‹ ™˘Ó¤ÏÂ˘ÛË ÙÔ˘™˘ÏÏfiÁÔ˘ ¢∂¶ ¶·ÓÂÈÛÙËÌ›Ô˘ ∞ÈÁ·›Ô˘ ÚÔ˜ ÙÔ˘˜ Û˘Ó·‰¤ÏÊÔ˘˜, ÌÂ Û˘Ó·‰ÂÏÊÈÎÔ‡˜ Î·È·ÁˆÓÈÛÙÈÎÔ‡˜ ¯·ÈÚÂÙÈÛÌÔ‡˜.

Αγαπητές συναδέλφισσες, αγαπητοί συνάδελφοι,Έχουμε ξεμείνει από λέξεις που να περιγράφουν τη ζοφερή

πραγματικότητα που όλοι ζούμε. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευ-ση, καθώς με πρόσχημα την κρίση μέρα με τη μέρα κλιμα-κώνεται η πίεση, κινδυνεύουμε πλέον να εθιστούμε στη μι-ζέρια στην οποία μας καταδικάζουν οι πολιτικές των αυταρ-χικών ρυθμίσεων και να παραδοθούμε στην νέα εφιαλτική«κανονικότητα» των οριζόντιων απολύσεων και της λειτουρ-γίας του πανεπιστημίου σε εικονικό περιβάλλον.

Ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει τέτοια συσσώρευσηπροβλημάτων. Στο επίπεδο των θεσμών οι συχνές νομοθετι-κές παρεμβάσεις των πρόσφατων κυβερνήσεων έχουν αφήσειμια παρακαταθήκη ρευστότητας, σύγχυσης και μια πικρή γεύ-ση αυθαιρεσίας. Διότι ποιος μπορεί πειστικά να ισχυριστείότι το σχέδιο Αθηνά για συγχωνεύσεις και καταργήσεις Τμη-μάτων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ δεν έγινε με αυθαίρετα και μι-κροπολιτικά κριτήρια; Και ποιος δεν βλέπει το βαθύτερο πε-ριεχόμενο της ολιγαρχικής παλινόρθωσης όταν με τη σημε-ρινή βίαιη και ανορθολογική πολιτική του υπουργείου στο ζή-τημα της διαθεσιμότητας το αυτοδιοίκητο έχει στην κυριολεξίακουρελιαστεί;

Στο υλικό επίπεδο η διαρκής συρρίκνωση των πόρων - ηαυθαίρετη δραστική απομείωση των αποθεματικών των Πα-νεπιστημίων μετά τη μετατροπή τους σε ομόλογα και το «κού-ρεμά» τους, η μείωση της χρηματοδότησης κατά 50% σε διά-στημα τριών χρόνων, το φετινό πάγωμα της χρηματοδότησηςμέσω του τακτικού προϋπολογισμού, οι προσβλητικά χαμηλοίμισθοί - έχουν οδηγήσει σε δραματική υποβάθμιση των όρωνδιεξαγωγής της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας.

Το πιο σημαντικό ωστόσο συμβαίνει στο επίπεδο των αν-θρώπων. Οι παλαιότεροι από εμάς διασυρθήκαμε ως πανε-πιστημιακοί δάσκαλοι, ενώ το έργο μας σκόπιμα απαξιώθηκεστο υψηλότερο επίπεδο. Με νύχια και με δόντια αγωνιζόμαστενα σώσουμε το έργο μιας ζωής. Οι νεότεροι είτε εξακολουθούννα βρίσκονται σε μία πρωτοφανή ομηρία ή σταδιακά (με τηνουσιαστική κατάργηση των διδασκόντων του Π.Δ.407/80) κα-ταδικάζονται σε αποβολή από το ακαδημαϊκό λειτούργημα.Μία ολόκληρη γενιά επιστημόνων ξεκληρίζεται επαγγελμα-τικά, με αποτέλεσμα να απειλείται ευθέως η αναπαραγωγήπανεπιστημιακών τμημάτων και επιστημονικών κλάδων.

Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να πεισθούμε για το προφανές.


Αφιέρω


ΕΙ

¶ƒ√™ ™À¡∞¢∂§º√À™Έχει ξεπεραστεί κάθε όριο. Το πανεπιστήμιο είναι θεσμικά ανο-χύρωτο, υλικά πτωχευμένο, ηθικά απαξιωμένο, ψυχικά εξουθε-νωμένο. Η υποβάθμισή του δεν έχει τέλος. Η οπισθοδρόμηση πουσυμβαίνει είναι ιστορικών διαστάσεων. Ποτέ δεν βρεθήκαμε τόσοχαμηλά!

Όλα αυτά δεν αφορούν τις ζωές των άλλων. Ακόμη και όταν κά-ποια από τα παραπάνω δεινά δεν μας αγγίζουν άμεσα – όπως συ-νέβη πέρσι με τους συμβασιούχους συναδέλφους και φέτος με τηδιαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων – αφορούν τις δικέςμας ζωές. Οι 1349 συνάδελφοι διοικητικοί που απολύονται συνο-λικά από το Πανεπιστήμιο και οι δεκάδες συμβασιούχοι διδάσκον-τες που αποβάλλονται από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου είναι η εικόνατου δικού μας μέλλοντος. Σήμερα αυτοί, αύριο εμείς. Άλλωστε γιαπολλούς λόγους το Πανεπιστήμιο Αιγαίου είναι ιδιαίτερα ευάλωτοκαι ο διοικητικός πραγματισμός ή η στρατηγική της εξαίρεσηςαπλώς εξασφαλίζουν μικρές παρατάσεις χωρίς να αντιμετωπίζουντις πολλαπλές απειλές.

Δεν μπορούμε λοιπόν να είμαστε παθητικοί θεατές στην κατα-στροφή του Πανεπιστημίου που συντελείται μπροστά στα μάτια μας.Είναι ζήτημα επιβίωσης αλλά και αξιοπρέπειας. Οι ατομικές λύ-σεις, η ιδιώτευση, η μετάθεση την προβλημάτων στους ώμους τωνδιπλανών μας μάς καθιστούν συνένοχους στο έγκλημα που συντε-λείται, στη δραματική υποβάθμιση των όρων της δουλειάς μας καιστην ακόμα παραπέρα υπονόμευση του μέλλοντος της νέας γενιάς.

Τι μπορεί να γίνει;Όταν σε κρίσιμες στιγμές όπως η σημερινή οι θεσμοί δοκιμά-

ζονται, οι άνθρωποι που υπηρετούν τους θεσμούς, αυτοί και μόνοναυτοί μπορεί να κάνουν τη διαφορά. Είμαστε το τελευταίο ανάχωμαστην κατρακύλα.

Να ξεκινήσουμε λοιπόν από τους ανθρώπους, από όλους εμάς.Ας μην υπάρχει καμιά αμφιβολία: όσο μας το επιτρέπουν οι συν-θήκες θα εξακολουθήσουμε να τιμούμε το λειτούργημά μας στηδιδασκαλία και την έρευνα. Θα υπερβάλουμε εαυτούς γιατί τοχρωστάμε στους εαυτούς μας, στους φοιτητές μας και τις φοιτή-τριές μας και στους γονείς τους. Παρά τις αντίξοες υλικές συν-θήκες και τα θεσμικά εμπόδια, θα αξιοποιήσουμε και την πιο μι-κρή ευκαιρία για να κρατήσουμε το επίπεδο των σπουδών σε υψη-λό επίπεδο.

Όμως συνάδελφοι αυτά δεν επαρκούν. Η αυτοσυντήρηση και ηαλληλεγγύη είναι πλέον οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Πρέπεινα κάνουμε το βήμα, να αντιμετωπίσουμε χρόνιες αγκυλώσεις γιατις οποίες όλοι ευθυνόμαστε, και ξεπερνώντας τον ατομισμό καιτις πολλαπλές διασπάσεις να δώσουμε δύναμη στις συλλογικότητέςμας. Αν δεν είναι τώρα η ώρα της προσωπικής ευθύνης για τον κα-θένα μας πότε θα είναι;

Με αυτήν την ανοιχτή επιστολή σάς καλούμε να συναντηθούμε όχιμόνο στις Συνελεύσεις των Τμημάτων και των Σχολών αλλά και στοπλαίσιο του Συλλόγου μας για να σκεφθούμε δημιουργικά πάνω σταμεγάλα προβλήματα και να δράσουμε μαζί. Να διαβουλευθούμε μεαυτοκριτική τόλμη διορθώνοντας τα λάθη μας και αυξάνοντας την

αποτελεσματικότητά μας. Και να σταθούμε αλληλέγγυοι, οένας δίπλα στον άλλο. Ολόκληρη η πανεπιστημιακή κοι-νότητα, μέλη ΔΕΠ, συμβασιούχοι διδάσκοντες και διοικη-τικοί μαζί με τους φοιτητές μας να ενώσουμε τις δυνάμειςμας και μέσα από τις συλλογικότητές μας να αγωνιστούμεγια να βάλουμε ένα τέλος στην υποβάθμισή του Πανεπι-στημίου, στον ευτελισμό της ζωής μας.

Τα κοινά αγαθά που μας εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λα-ός, ο δημόσιος χαρακτήρας του λειτουργήματός μας αλλάκαι το πνευματικό περιεχόμενο της επαγγελματικής μαςταυτότητας σε αυτό το δρόμο μας προσανατολίζουν.Η καταστροφή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης συμβαίνει

σήμερα. Σήμερα οφείλουμε και εμείς να αγωνιστούμεόλοι μαζί για να την εμποδίσουμε.

Αν δεν κινηθούμε σήμερα πότε θα το πράξουμε;Όσοι και όσες συμμετείχαμε στη Γενική Συνέλευση

του Συλλόγου ΔΕΠ στις 25.09.13


Τώρα πια όλοι ξέρουμεΤώρα πια όλοι ξέρουμε. Η πολιτική της υπο-

βάθμισης της δημόσιας ανώτατης παιδείαςπου πρώτα στραγγάλισε οικονομικά τα ιδρύ-ματα και επιχείρησε να τα απαξιώσει πολλαπλάμε κατευθυνόμενες δηλώσεις, έφτασε να πλή-ξει συγκεκριμένα και απτά και την ίδια την καρ-διά των ΑΕΙ: το προσωπικό τους, διοικητικό καιεκπαιδευτικό. Οι εργαζόμενοι που θα απολυ-θούν έχουν πια αριθμό, περιγράφονται, και σελίγο, αν δεν ανατρέψουμε αυτήν την πολιτική,θα έχουν όνομα. Αλλά και οι διδάσκοντες έχουνήδη αποψιλωθεί, με τις απώλειες θέσεων πουκαταργούνται μετά τις συνταξιοδοτήσεις, μετην πολιτική των μη-διορισμών εκλεγμένωνσυναδέλφων, με την ουσιαστική κατάργηση τωναναθέσεων διδασκαλίας του Π.Δ. 407/80 καισε Επιστημονικούς Συνεργάτες των ΤΕΙ.

Τώρα πια όλοι ξέρουμε. Αυτοί που στοχο-ποίησαν κάθε τομέα του δημοσίου, εκποιών-τας δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, αυτοί πουκαταστρέφουν τη δημόσια υγεία, τη δημόσιαπαιδεία, τη δημόσια τηλεόραση, αυτοί πουξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία, δε θέλουνδημόσια ανώτατη εκπαίδευση. Γνωρίζουν ότιτα μεγάλα ΑΕΙ, κεντρικά και περιφερειακάπου διακρίνονται διεθνώς για της επιδόσειςτους και αποτελούν φυτώρια νέων επιστημό-νων, ερευνητών, δασκάλων και διανοουμένωνδε θα μπορούν να λειτουργήσουν χάνοντας τομισό προσωπικό τους (διοικητικό, υποστηρι-κτικό της έρευνας και της εκπαίδευσης αλλάκαι εκπαιδευτικό). Γνωρίζουν ότι χωρίς ποι-οτική εκπαίδευση, έρευνα και καινοτομία δενμπορεί να υπάρξει κοινωνική και οικονομικήανασυγκρότηση της χώρας μας. Παρόλα αυτά,αμείλικτοι προχωρούν στο σχέδιο της κατα-στροφής που επινόησαν σε συνεργασία μετους οικονομικούς και πολιτικούς εντολοδό-τες τους: δεν θέλουν δημόσια ανώτατη εκ-παίδευση υψηλού κύρους, θέλουν εκπαιδευ-τήρια επαγγελματικής κατάρτισης εργαζομέ-νων χωρίς ελπίδα για αξιοπρεπή εργασία,χωρίς μόρφωση και κριτική σκέψη.

Τώρα πια όλοι ξέρουμε: για να τους σταμα-τήσουμε εμείς οι ίδιοι πρέπει να αγωνιστούμε.Εμείς, όχι κάποιοι άλλοι στο όνομά μας. Εμείς,για τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας.Σήμερα, όχι αύριο. Δίπλα σε όσους και όσεςαγωνίζονται για δουλειά και αξιοπρέπεια. Γιατην υπεράσπιση του κοινού πλούτου μιας κοι-νωνίας που λεηλατείται. Και δεν θα επιτρέψου-με στους κρατούντες να στρέψουν τον ένα αγώ-να ενάντια στον άλλον, να συκοφαντήσουν τιςδιεκδικήσεις και να δαιμονοποιήσουν τουςδιαφορετικούς κλάδους εργαζομένων κάθεφορά με την ίδια πάντα τακτική του διαίρει καιβασίλευε.

Είναι καιρός να αντιστρέψουμε τα ιδεολο-γήματα που εγκλωβίζουν και δυσφημούν τους

αγώνες της πανεπιστημιακής κοινότητας:Ανοικτό, όχι κλειστό πανεπιστήμιο μας φω-

νάζουν και μας φώναζαν: Αλήθεια πόσο ανοι-κτό θα είναι εκείνο το πανεπιστήμιο που θαχάσει το προσωπικό του, θα έχει δίδακτρα, θαπαρέχει κατάρτιση μόνο και όχι γνώσεις, πουδεν θα κάνει καθόλου έρευνα, που θα είναιπροσβάσιμο μόνο από λίγους και όπου η ελευ-θερία της έκφρασης θα ποινικοποιείται; Ανοι-κτό σε ποιους; Σε τι; Αγωνιζόμαστε για να μηνκλείσουν τα ΑΕΙ, για να μην εκποιηθούν και γιανα παραμείνουν ανοικτά στην κοινωνία, την κρι-τική και την ανάπτυξη της γνώσης.

Σύνεση μας ζητούν. Αίσθηση ευθύνης. Ευ-θύνης απέναντι σε ποιους; Απέναντι σε αυτούςπου παραβιάζουν το σύνταγμα καταστρέφονταςτο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, αποφα-σίζοντας αυθαίρετα περικοπές, συγχωνεύσειςιδρυμάτων και υπηρεσιών, συρρικνώσεις γνω-στικών αντικειμένων; Ευθύνη απέναντι σε αυ-τούς που στέρησαν τα ΑΕΙ από τα αποθεματικάτους και έβγαλαν στην αγορά την περιουσίατους; Ευθύνη απέναντι σε αυτούς που έσπευ-σαν να στελεχώσουν τα ΣΙ επιβάλλοντας βίαιανομοθετικές ρυθμίσεις και σήμερα αν δεν σιω-πούν συνένοχα ψελλίζουν ανεύθυνες ανοησίεςπερί αριστείας και ανάπτυξης; Η ευθύνη μαςως δασκάλων που ορκίστηκαν να υπηρετούντη δημόσια δωρεάν παιδεία είναι πάνω απ' όλανα αποτρέψουμε τη σχεδιασμένη καταστροφή.

Όσοι μιλούν για τη νομιμότητα που δήθενπαραβιάζουν οι αγώνες και οι αποφάσεις τωνδιοικήσεων ας αναλογιστούν οι ίδιοι τι νομι-μοποιεί την κυβέρνηση και τις αποφάσειςτης. Ας μας απαντήσουν αν το καθεστώςέκτακτης ανάγκης που ζούμε έχει κάποιασχέση με τη δημοκρατική νομιμότητα. Η δικήμας ευθύνη είναι σε τούτες τις συνθήκες ευ-θύνη υπεράσπισης ενός υπέρτερου αγαθού,του αγαθού της δημόσιας δωρεάν και ελεύ-θερης παιδείας.

Τώρα πια είναι φανερός ο τρόπος που επι-διώκουν να επιβάλλουν τις πολιτικές της κα-ταστροφής: η κοινωνία δεν πείθεται, δεν συ-ναινεί, μόνος δρόμος τους ο τρόμος και η εν-στάλαξη μιας αίσθησης απελπισίας. «Ξαφνι-κός θάνατος», «fast track», «μηδενική ανοχή».Ο αντιμεταναστευτικός αυταρχισμός και η αν-τεργατική νομοθεσία συνδυάζονται με την κα-ταδίωξη των μικροοφειλετών και την προστα-σία των επισήμων τοκογλύφων. Πόσο απέχουναυτές οι πολιτικές από τον βίαιο και στοχευ-μένο αυταρχισμό του «αποφασίζομεν και δια-τάσσομεν»; Πόσο μακριά είναι από το μίσοςπου ενσταλάζει η Χρυσή Αυγή; Στη σκιά μιαςπολιτικής δολοφονίας που στοχοποιεί και τρο-μάζει όποιον αντιστέκεται, οι επιλογές της κυ-βέρνησης φωτίζονται με καινούργιο φως:αστυνομοκρατούμενες πόλεις, απεργοί που αν-τιμετωπίζονται με τα ΜΑΤ και την επιστράτευ-

ση, αυστηροποίηση της νομοθεσίας, δικαστέςπου σπάνια ξεχωρίζουν από την εκτελεστικήεξουσία. Μια κυβέρνηση που ασκεί βία στηνκοινωνία και ιδιαίτερα τους εργαζόμενους μιλάγια ακραίους, μιλά για άκρα που συναντώνται.Ακραία αντιδημοκρατική και ακραία ταυτισμέ-νη με τα συμφέροντα των ισχυρών (ντόπιων καιξένων) που λεηλατούν μια κοινωνία, η μνημο-νιακή κυβέρνηση αποτελεί σήμερα την πιοακραία απειλή για τη ζωή όλων μας και το μέλ-λον των παιδιών μας.

Τώρα πια κανείς δεν δικαιούται να ισχυρί-ζεται ότι δεν ξέρει. Είμαστε εδώ, στην καμπήενός καθοριστικού αγώνα μακρύ και δύσκολουκαι τα διακυβεύματα είναι πεντακάθαρα. Δενυπάρχουν κρυψώνες να περάσει κανείς απα-ρατήρητος και να μείνει αλώβητος. Όποιος καιόποια ακολουθούν τον ατομισμό και την ιδιώ-τευση ας γνωρίζουν ότι αυτή η στάση είναιάκρως πολιτική. Όποιος και όποια αρνούνταιτην πλευρά του αγώνα υπηρετούν συνειδητά ήασυνείδητα την καταστολή του.

Προτείνουμε: – Άμεση σύγκληση των συνελεύσεων των με-

λών ΔΕΠ/ΕΠ με προοπτική τη συνέχιση τουαγώνα με 5/θήμερη απεργία. Ο στόχος δι-πλός: ενεργή συμπαράσταση στον αγώνα τωνεργαζομένων και διεκδίκηση των δικών μαςαιτημάτων για οικονομική στήριξη των ΑΕΙ,διορισμούς, νέες θέσεις και αξιοπρεπείς μι-σθούς.

– Συντονισμό όλων των συλλόγων των ΑΕΙ πουβρίσκονται σε κινητοποίηση σε πανελλαδικήκλίμακα. Άμεση συνάντηση εκπροσώπων τωνεργαζομένων, των φοιτητών και των μελώνΔΕΠ/ΕΠ με προοπτική την κοινή δράση. Κοι-νές απεργιακές επιτροπές και εκδηλώσειςενημέρωσης ανά ίδρυμα (ή και ανά πόλη).

– Άμεση και σκληρή καταγγελία της διοίκησηςτης ομοσπονδίας μας που αρνείται να αρθείστο ύψος των περιστάσεων. Οι πανεπιστη-μιακοί δάσκαλοι βλέπουν με μεγάλη ανησυ-χία την ΠΟΣΔΕΠ να εξελίσσεται σε φορέα κυ-βερνητικού συνδικαλισμού και σε υπερασπι-στή προνομιούχων καθηγητικών συντεχνιώνελευθέρων επαγγελματιών.

– Στήριξη των αποφάσεων αναστολής της λει-τουργίας των ιδρυμάτων που παίρνονται σεόλα τα επίπεδα της ακαδημαϊκής αυτοδιοί-κησης (Σύγκλητοι, Σχολές, Τμήματα κ.λπ.)Μαζί, με όσους αγωνίζονται για την υπερά-

σπιση των δημόσιων αγαθών και της ζωής τουςθα μπορέσουμε να ανατρέψουμε τις πολιτικέςτης εκποίησης και του εκφασισμού. Τώρα πιαείναι φανερό: ή εμείς ή αυτοί.

Εμείς. Όχι αυτοί.Πανελλαδική Συνάντηση

Πανεπιστημιακών Δασκάλων - 21/09/2013

Αφιέρωμα

: Απεργία

στα

ΑΕΙ ™˘Ó¿ÓÙËÛË ¶·ÓÂÈÛÙËÌÈ·ÎÒÓ ¢·ÛÎ¿ÏˆÓ


Σε ό,τι αφορά καταρχάς στο φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα, πρέπει να αναφερθείότι η περασμένη ακαδημαϊκή χρονιά χρω-ματίστηκε από τους σημαντικούς αγώνεςπου αναπτύχθηκαν στα ΑΕΙ και ΤΕΙ ενάντιαστο σχέδιο «Αθηνά» και την υποβάθμισητης δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.Ένας μεγάλος αριθμός σχολών σε όλη τηνεπικράτεια μπήκε σε κύκλο κινητοποιήσεων.Φοιτητές και σπουδαστές πλαισίωσαν μαζικάτις γενικές συνελεύσεις των σχολών τους καιυπερασπίστηκαν τις σπουδές τους κόντραστις απειλές τού υπουργείου παιδείας για«απώλεια εξεταστικής» και «απώλεια εξα-μήνου». Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώ-σεις, τμήματα που μπόρεσαν να παρου-σιάσουν τη μεγαλύτερη δυνατή μαζι-κότητα και αποφασιστικότητα στοναγώνα τους, πέτυχαν να αλλάξουν κά-ποιες από τις καταστροφικές μεταρ-ρυθμίσεις του αντιεκπαιδευτικού νο-μοσχεδίου, το οποίο τελικά εγκρίθηκετροποποιημένο μέσα στο κατακαλό-καιρο από το ΣτΕ.

Για την προάσπιση της δημόσιας δευ-τεροβάθμιας εκπαίδευσης ιδιαίτερηςαξίας θα πρέπει να θεωρείται ο απεργια-κός αγώνας των καθηγητών στις αρχές τουτρέχοντος σχολικού έτους. Επιτάχθηκαν τονπερασμένο Μάιο, και δεν μπόρεσαν να δώ-σουν στη συγκεκριμένη εκείνη χρονική πε-ρίοδο τη μάχη τους ενάντια στις προωθούμε-νες απολύσεις-κινητικότητες, ενάντια στιςκαταργήσεις δεκάδων ειδικοτήτων στην τε-χνική εκπαίδευση, ενάντια στους αντιεκπαι-δευτικούς σχεδιασμούς για το λεγόμενοΝέο(-φιλελεύθερο) Λύκειο. Οι καθηγητέςόμως επανήλθαν το Σεπτέμβριο για να πα-λέψουν κόντρα στα ίδια προβλήματα, καιέδωσαν για πολλές απεργιακές ημέρες ηχη-ρό αγώνα ενάντια στην κυβερνητική λάσπηκαι συκοφάντηση, ενάντια στις συμβιβα-σμένες ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ, ενάντια στην καλ-λιέργεια ηττοπάθειας και υπόσκαψη τηςαπεργίας από την πλευρά του ΠΑΜΕ. Η δο-λοφονία του αντιφασίστα Φύσσα ασφαλώς εί-χε την επίδρασή της στην εξέλιξη της απερ-γιακής μάχης.

Τις ημέρες που διανύουμε, τη σκυτάλη τωναγωνιστικών κινητοποιήσεων στην εκπαίδευ-ση έχουν πάρει οι διοικητικοί υπάλληλοι τωνπανεπιστημίων. Οκτώ συνεχείς εβδομάδεςαπεργίας είναι η απάντησή τους στα σχέδιατης κυβέρνησης: για περίπου 1.500 από αυ-τούς προβλέπεται άμεσα ο προθάλαμος τηςβέβαιης ανεργίας, αυτό που εύγλωττα ονομά-ζεται από την κυβέρνηση «διαθεσιμότητα». Το

υπουργείο παιδείας και η ηγεσία του, η οποίαέχει γράψει τη δική της αντιπαιδαγωγική ιστο-ρία απειλών και εκβιασμών, όχι μόνο καταπά-τησαν (για μία ακόμη φορά) το Σύνταγμα, πα-ραβιάζοντας το αυτοδιοίκητο το πανεπιστη-μίων, αλλά προχώρησαν σε άσκηση ανοιχτήςτρομοκρατίας προς τους διοικητικούς υπαλ-λήλους: υπό την απειλή τής «αργίας» ανάγκα-σαν ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων νααπογραφεί, και να θέσει έτσι την υποψηφιό-τητά του για ένταξη στις μακρές λίστες ανέρ-γων. Με τροπολογία που πέρασε από τη Βου-λή, όσοι εργαζόμενοι δεν υπέκυψαν στους εκ-βιασμούς, κινδυνεύουν άμεσα με απόλυση.

Ο αγώνας τον διοικητικών ασφαλώς δενέχει τελειώσει! Καμία ευρωπαϊκή επιταγήκαι καμία εγχώρια κοινοβουλευτική τροπο-

λογία δεν στέκεται πάνω από το δικαίωμαστην εργασία! Κανένας κυβερνητικός σχε-διασμός δεν στέκεται πάνω από το δικαίωματων φοιτητών να σπουδάσουν σε πανεπι-στήμια ικανά να ανταποκριθούν στις στοι-χειώδεις εκπαιδευτικές απαιτήσεις, ωςπρος την οργάνωση και λειτουργία τους.

Ζητούμενο στους εκπαιδευτικούς αγώνεςπου έρχονται, οι οποίοι «προκαλούνται» απότην κυβερνητική μνημονιακή, αντι-εκπαιδευ-τική και αντι-κοινωνική πολιτική, είναι ναμπορέσουν να πετύχουν σε οργάνωση, μαζι-κότητα, διάρκεια. Τα αγωνιζόμενα κομμάτιαφοιτητών, δασκάλων και καθηγητών, εργα-

ζομένων στην εκπαίδευση, καλούνται αφε-νός να απομονώσουν τις φωνές, τις πολι-τικές και τις πρακτικές εκείνες που ταδιαιρούν, τα διασπούν και τα αποδυνα-μώνουν, αφετέρου να αναπτύξουν έμ-πρακτα την αλληλεγγύη τους προςόλους τους εμπλεκομένους στην εκπαι-δευτική διαδικασία που επιθυμούν νασυμπορευτούν αγωνιστικά μαζί τους.

Στη συντονισμένη επίθεση τρόικας καικυβέρνησης, ο ελληνικός λαός και η νε-

ολαία, όλα τα κομμάτια της κοινωνίας πουπλήττονται βάναυσα από τις νέο-αποικιακέςμνημονιακές πολιτικές, όλα τα αγωνιζόμενακομμάτια της εκπαίδευσης, πρέπει αντίστοι-χα να απαντήσουν συντονισμένα! Να αναπτύ-ξουν δίκτυο αλληλεγγύης που θα αποτρέπειτην προσαγωγή μαθητών στα δικαστήρια «γιαπαραδειγματισμό και συμμόρφωση», θα εμ-ποδίζει την τιμωρητική και ρεβανσιστικήαπώλεια φοιτητικών εξαμήνων και εξεταστι-κών, θα μπορεί να σταθεί ανάχωμα στις κι-νητικότητες, διαθεσιμότητες και απολύσεις.

Κάτω οι αντιεκπαιδευτικές,αντικοινωνικές πολιτικές!Αγώνας μαζικός, ενιαίος,πανεκπαιδευτικός!Καμία απόλυση-διαθεσιμότητα!Δεν περισσεύει κανείςστην εκπαιδευτική διαδικασία!Να παλέψουμε για δημόσιακαι δωρεάν Παιδεία!

Αφιέρω


ΕΙ

°È· ÙËÓ ÂÓfiÙËÙ· ÙˆÓ ·ÁˆÓÈ˙fiÌÂÓˆÓ ÎÔÌÌ·ÙÈÒÓ ÙË˜ ÂÎ·›‰Â˘ÛË˜°È· ÙËÓ ÂÓfiÙËÙ· ÙˆÓ ·ÁˆÓÈ˙fiÌÂÓˆÓ ÎÔÌÌ·ÙÈÒÓ ÙË˜ ÎÔÈÓˆÓ›·˜

από τις εκατοντάδεςκαταργήσεις νηπιαγωγείων, δημοτικών,

γυμνασίων-λυκείων, μέχρι το οριστικό λουκέτο σε155 (από τα 534) τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ, από τις χιλιάδεςαπολύσεις-μη ανανεώσεις συμβάσεων αναπληρωτών

καθηγητών και τις «κινητικότητες» μόνιμων καθηγητών στηδευτεροβάθμια εκπαίδευση, μέχρι τη «διαθεσιμότητα» 1.500

διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων, από το βαθύ ταξικόσάρωμα των μαθητών στο «Νέο» Λύκειο, και το μικρότερο αριθμό

εισακτέων της 10ετίας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, μέχρι τιςοριστικές διαγραφές φοιτητών που υπερβαίνουν τα «ορισμένα» έτησπουδών, από τα κυβερνητικώς καθοδηγούμενα μαθητοδικεία στα

Γιάννενα και τη Λάρισα, και τις πολιτικές επιστρατεύσεις τωνκαθηγητών πριν καν εξαγγείλουν την απεργία τους, μέχρι τους

εισαγγελείς που ετοιμάζονται να επέμβουν για ναανοίξουν τα πανεπιστήμια, ολόκληρη η

εκπαιδευτική κοινότητα έχει κατανοήσει την«εξυγίανση» των μνημονίων.


Τα τελευταία τρία χρόνια, με την υπογρα-φή των απανωτών υποδουλωτικών μνη-μονίων από τις ντόπιες υποτελείς κυ-

βερνήσεις και την ιμπεριαλιστική τρόικα, ηεπίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πέρα-σε σε μία νέα φάση. Οι τελευταίες εκπαιδευ-τικές μεταρρυθμίσεις, ενταγμένες στο πλαί-σιο των μνημονιακών δεσμεύσεων, δημιουρ-γούν μια καινούρια εικόνα (διάλυσης) στα ΑΕΙκαι ΤΕΙ της χώρας, με την όξυνση των ταξικώνφραγμών και τη δημιουργία ενός πανεπιστη-μίου για λίγους και εκλεκτούς. Η κατάργησητου ασύλου και το χτύπημα στα δημοκρατικάδικαιώματα ολόκληρου του λαού, η εντατικο-ποίηση και αυστηροποίηση των όρων σπου-δών, η εισαγωγή της επιβολής διδάκτρων πουέφερε ο νόμος-πλαίσιο της Διαμαντοπούλου,το κούρεμα των αποθεματικών των πανεπι-στημίων, μία απόλυτη καταλήστευση δηλαδή187 εκ. ευρώ από τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, οι συγ-χωνεύσεις-καταργήσεις 155 τμημάτων πουέφερε το σχέδιο Αθηνά και τέλος οι απολύ-σεις-διαθεσιμότητες 1349 διοικητικών υπαλ-λήλων, συνθέτουν το σκηνικό της διάλυσηςπου επιχειρείται στα δημόσια-δωρεάν τριτο-βάθμια ιδρύματα. Και ενώ η επίθεση στην τρι-τοβάθμια εκπαίδευση τα τελευταία τρία χρό-νια εντείνεται και παρατηρούμε ότι το δημό-σιο-δωρεάν πανεπιστήμιο τείνει να γίνει πα-ρελθόν, το φοιτητικό κίνημα –παρά τους αγώ-νες που έχει στο παρελθόν δώσει- είναι αναν-τίστοιχο της τεράστιας επίθεσης που δέχεται.Κάποιος αφελής θα μπορούσε να πει ότιφταίνε οι ίδιοι οι φοιτητές που κοιμούνται,που είναι στον καναπέ κλπ. Όμως οι φοιτητέςέχουν αποδείξει και στο παρελθόν ότι όχι μό-νο έχουν σημαντικές δυνατότητες, αλλά καιότι μπορούν με το μαζικό και οργανωμένοαγώνα τους να κερδίσουν σημαντικές νίκες.Αν σήμερα οι σύλλογοι είναι απαθείς και δια-λυμένοι, αν ανάμεσα στους φοιτητές επικρα-τεί η ηττοπάθεια και η μοιρολατρία, και αν τοφοιτητικό κίνημα δεν μπορεί να σταθεί αντά-ξιο των σημερινών απαιτήσεων της πάλης,αυτό συμβαίνει γιατί στο κίνημα κυριαρχούνσυγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις και ρεύ-ματα που έχουν επιφέρει την αποσυγκρότησητου φοιτητικού κινήματος και σπέρνουν με τηστάση τους ένα κλίμα υποταγής και συμβιβα-σμού.

Από τη μία, λοιπόν, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, κυ-ρίαρχες μέχρι και σήμερα στο χώρο των ΑΕΙ-ΤΕΙ, δυνάμεις που δεν αποτελούν τίποτ’ άλλοπέρα από τη φωνή της εκάστοτε αστικής κυ-

βέρνησης στα πανεπιστήμια. Κι αν η –άλλοτεκραταιά– ΠΑΣΠ έχει χάσει σημαντικά ερεί-σματα στους φοιτητικούς χώρους, ακολου-θώντας την πτωτική πορεία του ΠΑΣΟΚ, ηΔΑΠ συνεχίζει το έργο του αποπροσανατολι-σμού των φοιτητών από τα πραγματικά τουςπροβλήματα, το έργο του μαρασμού των συλ-λόγων. Φορείς και υποστηρικτές όλων τωναντιδραστικών αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθ-μίσεων που επιβάλλει η αντιλαϊκή πολιτική,εκπρόσωποι της πιο θλιβερής και σάπιαςπροπαγάνδας και ιδεολογίας, κήρυκες τηςμοιρολατρίας και του ατομικού δρόμου, οι δυ-νάμεις αυτές με τις κεντρικές τους πολιτικέςπαρεμβάσεις να είναι τα πάρτι και η διανομήσημειώσεων, με την απουσία τους από τιςσυλλογικές διαδικασίες και την υπόσκαψηκάθε προσπάθειας ανάπτυξης του φοιτητικούκινήματος, υπηρετούν την κυρίαρχη ιδεολο-γία, σπέρνουν την αποπολιτικοποίηση και τονεφησυχασμό και βάζουν ανάχωμα σε κάθεδίκαιη αντίδραση των φοιτητών απέναντι στημνημονιακή λαίλαπα. Χαρακτηριστικά, αξίζεινα αναφέρουμε την επίθεση με μπράβους σεφοιτητές αριστερών παρατάξεων που πραγ-ματοποίησε η ΔΑΠ στη Νομική Κομοτηνής,διαλύοντας τη Γενική Συνέλευση που εκείνητην ώρα πραγματοποιούσε ο φοιτητικός σύλ-λογος, με θέμα τη βία και τη θεωρία των 2άκρων! Μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωσηη ΔΑΠ δεν «καταδικάζει τη βία απ’ όπου κι

αν προέρχεται»...Και αν η στάση των παρατάξεων των αστι-

κών κομμάτων είναι λίγο-πολύ αναμενόμενη(ποιος άλλωστε θα περίμενε κάτι διαφορετικόαπό τους ανοιχτούς υποστηρικτές της μνη-μονιακής πολιτικής;), το πρόβλημα συναντά-ται στις δυνάμεις που αναφέρονται στην αρι-στερά και διακηρυκτικά τουλάχιστον πα-λεύουν για την ανασυγκρότηση και την αγω-νιστική πορεία του φοιτητικού κινήματος.

Πρώτα-πρώτα το ΜΑΣ, η φοιτητική παρά-ταξη του ΚΚΕ, πιστό στη ρεφορμιστική συν-ταγή του συμβιβασμού και της υποταγής, καιενώ στα λόγια πλειοδοτεί σε «αγωνιστικότη-τα» και «επαναστατικότητα», στην πράξηυπονομεύει και βάζει αναχώματα στους αγώ-νες του φοιτητικού κινήματος. Ταυτίζονταςτον εαυτό του με το κίνημα, το ΜΑΣ παίζειακριβώς το ρόλο που παίζει το ΠΑΜΕ στο ερ-γατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Δηλαδή έναρόλο περιχαράκωσης, διάσπασης των συλλό-γων και διαίρεσης των αγώνων. Το ΜΑΣ έχειπολλά να πει για τους εκφυλισμένους συλλό-γους και τις εκφυλισμένες διαδικασίες, αλλάστην πράξη τους εκφυλίζει περισσότερο. Μετη δημιουργία «κόκκινων» συλλόγων και τηδιάσπαση των φοιτητών, όπως στο ΤΕΙ Λαμίαςκαι το Ιστορικό-Αρχαιολογικό Αθήνας. Με τηνπρότασή του για να κάνει ο κάθε σύλλογος τιςδικές του εκλογές, όποτε και όταν αυτός τοαποφασίσει, αφαιρώντας την πολιτική σημα-

Αφιέρωμα

: Απεργία

στα

ΑΕΙ √ÚÈÛÌ¤ÓÂ˜ ÛÎ¤„ÂÈ˜ ÁÈ· ÙÔ ÊÔÈÙËÙÈÎfi Î›ÓËÌ·

γράφει ο Ιάσων Αδριανός


σία της ενιαίας διεξαγωγής των φοιτητικώνεκλογών. Το ΜΑΣ έχει πολλά να πει για τηλαϊκή εξουσία και το «πανεπιστήμιο στηνυπηρεσία του λαού», αλλά ούτε μισή κουβέν-τα για τις άμεσες φοιτητικές διεκδικήσεις.Στην πραγματικότητα το ΜΑΣ πίσω από τηναγωνιστική δημαγωγία και τις υπερεπανα-στατικές φλυαρίες κρύβει την έλλειψη πίστηςστους μαζικούς φοιτητικούς αγώνες, κρύβειτη θέση του ότι το φοιτητικό κίνημα δεν μπο-ρεί να ανασχέσει την κυβερνητική αντιεκπαι-δευτική πολιτική, ότι δεν μπορεί να πετύχεινίκες. Ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει ότιπριν από δύο χρόνια, όταν δινόταν ένας ση-μαντικός αγώνας ενάντια στο νόμο-πλαίσιοτης Διαμαντοπούλου και ενώ ένας μεγάλοςαριθμός συλλόγων βρισκόταν σε τροχιά αγω-νιστικής ανόδου, το ΜΑΣ απ’ την τρίτη κιόλαςεβδομάδα των κινητοποιήσεων εισήγαγε τηνπρόταση για τον τερματισμό των καταλήψεωνκαι την έναρξη της εξεταστικής, μία γραμμήδηλαδή επιστροφής στα έδρανα και στη νο-μιμότητα, λαμβάνοντας τα συγχαρητήρια καιτου τελευταίου αστού δημοσιογράφου;

Από την άλλη, τα ΕΑΑΚ, μία ακόμη δύναμηπου πλειοδοτεί σε επαναστατικό βερμπαλι-σμό και εν τέλει κάνει την ίδια ζημιά στο φοι-τητικό κίνημα, αλλά από «τ’ αριστερά». Πίσωαπό τον κούφιο αντικαπιταλισμό και τις εν-τυπωσιοθηρικές ενέργειες και πρακτικές,όπως η σύγκρουση με τις «κόκκινες ζώνες»των ΜΑΤ, της μόνιμης πρότασης για κατάλη-ψη, ανεξάρτητα από τις διαθέσεις και τις δυ-νατότητες του κόσμου, τα ΕΑΑΚ κρύβουν τημικροαστική ανυπομονησία και το μικροαστι-κό εξεγερτισμό που τα χαρακτηρίζει («Κομ-μουνισμός εδώ και τώρα», «Σεισμός-σει-σμός-κομμουνισμός»). Μπορεί αλήθεια ναείναι επαναστατική γραμμή, η χρεοκοπημένηθεωρία της άμεσης δήθεν δημοκρατίας, πουθέλει να καταργήσει κάθε εκπροσώπηση, δη-λαδή στην πραγματικότητα να μην έχουν οιφοιτητές συλλογικά όργανα και να είναι χύμακαι ανοργάνωτοι (ό,τι ακριβώς επιδιώκει δη-λαδή το αστικό σύστημα); Να μην υπάρχειΕΦΕΕ και ΕΣΕΕ, αλλά μονάχα ένας θολός καιακαθόριστος «συντονισμός». Και έχουν ουκολίγες φορές αποδείξει πόσο αμεσοδημο-κρατικά είναι τα ΕΑΑΚ, όταν φτιάχνουν ταγνωστά συντονιστικά-καπέλα, μακριά και πέ-ρα από τις μάζες, τα οποία εκπροσωπούνυποτίθεται τους συλλόγους, χωρίς οι ίδιοι οισύλλογοι να το έχουν αποφασίσει. Μπορεί ναείναι επαναστατική η γραμμή μιας υπερεπα-ναστατικής –στην πραγματικότητα μιας κού-φιας και ακατάσχετης– λογοκοπίας, που μι-λάει για τους φοιτητές, χωρίς τους φοιτητές;Που λογαριάζει δηλαδή, χωρίς τον ξενοδόχο;Και ξενοδόχος δεν μπορεί να είναι κανείς άλ-λος πέρα από το ίδιο το φοιτητικό κίνημα, καικαμία πρωτοπορία, όσο επαναστατική κι αν

φαίνεται στα λόγια, άλλο τόσο υποταγμένη καισυμβιβασμένη είναι στην πράξη, όταν δενυπολογίζει την πραγματικότητα και αποκό-βεται από τις μάζες.

Τέλος, η ΑΡΕΝ, αν και παρουσιάζει αναν-τιστοιχία σε σχέση με τα εκλογικά ποσοστάκαι την επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία(μόλις 6.5% στα ΑΕΙ και 2.5% στα ΤΕΙ), απο-τελεί τη φωνή της «κυβερνώσας αριστεράς»στις σχολές. Η ΑΡΕΝ, ακριβώς όπως και οιδυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό-λαϊκό κί-νημα, παραπέμπει όλους τους αγώνες στιςεκλογές και στην «κυβέρνηση της αριστεράς»και δεν αρθρώνει ούτε μισή κουβέντα για τηντρόικα, τον ιμπεριαλισμό, την ντόπια ολιγαρ-χία, όλους δηλαδή τους υπαίτιους για τις εκ-παιδευτικές αναδιαρθρώσεις και τη διάλυσητης δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης. Στα πλαί-σια της λογικής αυτής, η οποία μερικές φο-ρές φτάνει στα όρια του εκλογικού και τουκοινοβουλευτικού κρετινισμού, η ΑΡΕΝ συμ-μετέχει ελάχιστα στις μαζικές συλλογικέςδιαδικασίες και συμπλέοντας με τον αναρχο-αυτόνομο και αντιεξουσιαστικό χώρο, προ-τείνει αντι-δομές, όπως οι συλλογικές κου-ζίνες ή τα αυτοοργανωμένα κυλικεία, απο-προσανατολίζοντας τους φοιτητές από ταπραγματικά τους προβλήματα και τον αγώναγια τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους στηδωρεάν μόρφωση, σίτιση, στέγαση κλπ. Όπωςλέει και ο λαός μας «Όποιος δε θέλει να ζυ-μώσει δέκα μέρες κοσκινίζει»…

Οι παραπάνω δυνάμεις, όσο κι αν εμφανί-ζονται με αριστερό προσωπείο έχουν βάλεικαι αυτές το λιθαράκι τους στην αποσυγκρό-τηση του φοιτητικού κινήματος και στην καλ-λιέργεια ενός κλίματος συμβιβασμού καιυποταγής. Το φοιτητικό κίνημα σήμερα έχειανάγκη μια άλλη αριστερά. Μια αριστερά πουθα μιλήσει πάνω στη βάση των πραγματικώναναγκών των φοιτητών. Που θα παλέψει γιατην αγωνιστική συμπόρευση και τη συστρά-τευση του φοιτητικού κινήματος με το εργα-

τικό-λαϊκό κίνημα. Που θα μιλήσει για τηνανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων.Που θα κάνει τους συλλόγους κτήμα όλων τωνφοιτητών. Που θα αγωνιστεί για να έχει τοφοιτητικό κίνημα όργανα δημοκρατικά καιαντιγραφειοκρατικά, και όχι όργανα που θαδρουν αποσπασμένα ή και σε αντίθεση με τιςδιαθέσεις των φοιτητών και σε σύγκρουση μετις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων,όπως συχνά γίνεται σήμερα. Που θα μιλήσειγια τα Πανσπουδαστικά Συνέδρια, για τηνΕΦΕΕ και την ΕΣΕΕ, οι οποίες με τη συνέρ-γεια και την ανοχή όλων των παρατάξεων πα-ραμένουν ανενεργές. Μια αριστερά που θαδώσει πραγματική ελπίδα και προοπτικήστους αγώνες μας. Μια αριστερά που, κόντραστα αστικά και τα μηδενιστικά ιδεολογήματα,θα σηκώσει ψηλά τις σημαίες των μεγάλωναγώνων της νεολαίας, που θα εμπνέεται απ’την πλούσια ιστορία του νεολαιίστικου κινή-ματος στη χώρα μας, από την ΟΚΝΕ και τηνΕΠΟΝ, μέχρι το Πολυτεχνείο και τον αγώναενάντια στον 815. Μια αριστερά που θα ανοί-ξει τα μεγάλα ζητήματα της πάλης για τη μόρ-φωση και τη δουλειά, για τη δημοκρατία καιτην εθνική ανεξαρτησία.

Οι δυνάμεις που συμφωνούν με τις παρα-πάνω εκτιμήσεις, αλλά και κάθε ανένταχτοςαγωνιστής φοιτητής που μοιράζεται κοινούςσκοπούς και στόχους, οφείλουν να συναντη-θούν και να συμπορευτούν, να παρέμβουνενεργητικά και από κοινού πάνω στα προ-βλήματα που απασχολούν τους φοιτητές καισυνολικά την κοινωνία. Κόντρα στη μοιρο-λατρία και τον πεσιμισμό που μας διδάσκειη κυρίαρχη ιδεολογία. Ενάντια στο συμβιβα-σμό, την ηττοπάθεια και τη συνδιαλλαγή. Γιαένα φοιτητικό κίνημα μαζικό, αγωνιστικό καιαντιιμπεριαλιστικό, στο πλευρό της εργατι-κής τάξης και όλου του λαού, για ένα φοιτη-τικό κίνημα πραγματική προφυλακή στουςλαϊκούς αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες.

Αφιέρω


ΕΙ


Μεταρ

ρύθμ

ισηγιαέναακ

όμαπιοΤαξικό

Λύκ

ειο!

√βιδιακές αλλαγές στο χώρο τηςΒ/βάθμιας Εκπαίδευσης (Γυμνάσιο-Γενικό Λύκειο – ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ) επι-

χειρεί το Υπουργείο Παιδείας με κύριοστόχο την οργανωτική αναδιάρθρωση τηςμεταγυμνασιακής εκπαίδευσης, την ανα-κατανομή του μαθητικού πληθυσμού καιτην στροφή από την εκπαίδευση στην κα-τάρτιση. Όλα τα στοιχεία, αλλά και οι ίδιεςοι διακηρύξεις του φανερώνουν ότι επιλέ-γεται ένα εξεταστικοκεντρικό Λύκειο γιαλίγους, ένα Τεχνικό Λύκειο με καθολικήεφαρμογή του θεσμού της μαθητείας καιμεταγυμνασιακές σχολές κατάρτισης (ΙΕΚ)που θα στοχεύουν προοπτικά να απορρο-φήσουν ένα μέρος του μαθητικού πληθυ-σμού μετά το τέλος της 9χρονης υποχρεω-τικής εκπαίδευσης.

Το νήμα που διαπερνά τις νέες ρυθμίσειςστη μεταγυμνασιακή εκπαίδευση είναι ηέμφαση στις εξεταστικές δοκιμασίες στοΓενικό Λύκειο και το στένεμα των διόδων,η μαθητεία στο Τεχνικό Λύκειο, η απλή-ρωτη εργασία μέσα από μορφές «πρακτι-κής άσκησης» και η εναλλαγή από τηναπασχόληση στην ανεργία μέσα από ταλεγόμενα προγράμματα «απασχόλησηςορισμένου χρόνου», τα οποία ουσιαστικάκαι τυπικά προσφέρουν δωρεάν εργατικόδυναμικό στους εργοδότες.

Γενικό Λύκειο για λιγότερουςΤο Υπουργείο Παιδείας επιλέγει ένα Γε-

νικό Λύκειο με περισσότερες και καθορι-στικότερες εξετάσεις. Αυτές φαίνεται νααποτελούν το «παιδαγωγικό ευαγγέλιο» καιπριμοδοτεί την παλινόρθωση» μιας ολο-κληρωτικά εξεταστικοκεντρικής οργάνω-σης του Λυκείου. Οι λόγοι και οι αιτίες ενόςτέτοιου προσανατολισμού δεν κρύβονται.Είναι το κλείσιμο των «διόδων» για το πιοαδύναμο κοινωνικά και οικονομικά τμήματου μαθητικού πληθυσμού, η ρύθμιση τωνροών και η προώθηση στην κατάρτιση ή καιστην έξοδο από τις σπουδές. Η νέα «εκ-παιδευτική ηθική»; Ή έχει κανείς «τις δυ-νατότητες και τις ευκαιρίες» να σπουδάσειμε στόχο ένα επιστημονικό επάγγελμα ήδεν τις έχει οπότε δε χρειάζεται «να προ-χωρήσει στα γράμματα». Έτσι, η μέχρι σή-μερα υποεκπαίδευση θα μεταμορφωθεί,όχι πολύ αργά, σε μεθοδευμένη στροφήενός τμήματος του μαθητικού πληθυσμούστην κατάρτιση ή σε επίσημη και μαζικήεγκατάλειψη του σχολείου.

Η μείωση του μαθητικού πληθυσμού τωνΓενικών Λυκείων συνδέεται με την προοπτι-κή δραστικής μείωσης των εισακτέων σταΠανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Το Υπουργείο Παι-δείας «υφαίνει» μεθοδικά με τρεις μεθο-δεύσεις για να πετύχει το σκοπό του. Η πρώ-τη μεθόδευση αφορά στην παραπέρα συρ-ρίκνωση της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μετη συγχώνευση ή και το κλείσιμο και άλλωντμημάτων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Η δεύτε-ρη αφορά στη μείωση του αριθμού των ει-

σακτέων. Η τρίτη αφορά στην επαναφοράμιας μορφής της βάσης του 10, η οποία, μετους «κατάλληλους» ελιγμούς στο βαθμόδυσκολίας των θεμάτων μπορεί να κόψει τηνείσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση χιλιά-δων υποψηφίων.

Μιλάμε για ταξικό ξεκαθάρισμα!Και αυτό γιατί επιλέγεται ένα εξεταστι-

κοκεντρικό Λύκειο για λίγους, ένα ΤεχνικόΛύκειο με καθολική εφαρμογή του θεσμούτης μαθητείας και μεταγυμνασιακές σχολέςκατάρτισης (ΙΕΚ) που θα στοχεύουν προ-οπτικά να απορροφήσουν ένα μέρος τουμαθητικού πληθυσμού μετά το τέλος της9χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Η«Πρόταση» επιμένει σε μια μονοκαλλιέρ-γεια: Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Λυ-κείου οι μαθητές θα διαγωνίζονται σε εξε-τάσεις τύπου πανελλαδικών και όποιος κα-ταφέρει και «επιζήσει σχολικά», μετά τοτέλος του Λυκείου, θα δίνει εξετάσεις πα-νελλαδικού χαρακτήρα για την εισαγωγήτου στην ανώτατη εκπαίδευση. Με τις πα-νελλαδικού χαρακτήρα εξετάσεις σε όλεςτις τάξεις του Λυκείου επιδιώκεται να καλ-λιεργηθεί η αυταπάτη ότι το σύνολο τηςδιαδικασίας θα είναι απόλυτα αντικειμενι-κό και αξιοκρατικό, αποκρύπτοντας έντε-χνα το γεγονός ότι όσο «αντικειμενικό» κιαν είναι το διαδικαστικό μέρος της διαδι-κασίας, τα υπόλοιπα στοιχεία που «συναρ-μολογούν» τη λογική του, και διαμορφώ-

∂∫¶∞π¢∂ÀΔπ∫√™ √ªπ§√™ - ·ÓÙÈÙÂÙÚ¿‰È· ÙË˜ ÂÎ·›‰Â˘ÛË˜

Δ·ÍÈÎfi ÍÂÎ·ı¿ÚÈÛÌ· ÁÈ· 650.000Ì·ıËÙ¤˜ °˘ÌÓ·Û›ˆÓ Î·È §˘ÎÂ›ˆÓ

ñ Δ· ¡¤· øÚÔÏfiÁÈ· ¶ÚÔÁÚ¿ÌÌ·Ù·ÚÔÁÚ¿ÊÔ˘Ó ¯ÈÏÈ¿‰Â˜ ÂÎ·È‰Â˘ÙÈÎÔ‡˜

ñ §‡ÎÂÈÔ ÁÈ· Ï›ÁÔ˘˜ -∫·Ù¿ÚÙÈÛË Î·È Ì·ıËÙÂ›· ÁÈ· ÙÔ˘˜ ÔÏÏÔ‡˜


Μεταρρύθμιση

γιαένα

ακόμαπιο

ΤαξικόΛύκειο!

νουν την κρίση για την επιλογή / πρόκριση- απόρριψη του μαθητικού πληθυσμού δενμπορούν να «απογαλακτιστούν» από τιςανισωτικές λειτουργίες της εκπαιδευτικήςδιαδικασίας. Η κρυφή ενσωμάτωση του συ-στήματος επιλογής στην καρδιά της Λυ-κειακής Βαθμίδα με τις πανελλαδικού χα-ρακτήρα εξετάσεις από την Α΄ τάξη, πουόλοι γνωρίζουν πόσο εύκολα μπορεί νααπλώσουν τη «σκιά τους» στην ημερήσιαδιάταξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας,μεταμφιέζεται σε «απελευθέρωση του λυ-κείου ως αυτόνομης μορφωτικής βαθμί-δας», «απαλλαγή των μαθητών και των οι-κείων τους από το άγχος της αποτυχίας καιτης ανασφάλειας», «λύκειο που θα δίνειδιέξοδο στις δεξιότητες του μαθητή», «μεί-ωση του διδακτικού χρόνου», «περικοπέςστη διδακτέα ύλη και τις εξετάσεις»…Ωστόσο δεν υπάρχει καλύτερο έδαφος γιανα βαθύνει ακόμη περισσότερο τις ρίζεςτης η εκπαίδευση της ακριβοπληρωμένηςαμάθειας, δεν υπάρχει καλύτερη λωρίδαταχείας κυκλοφορίας για να τρέξουν ακόμηπιο γρήγορα οι εργολάβοι των εξετάσεων,τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα! Χέρι – χέ-ρι, ο πάλαι ποτέ «Μέγας Εξισωτής», όχιμόνο δεν θα ελαφρώνει, αλλά θα επικυρώ-νει και θα νομιμοποιεί με τον πιο «αντικει-μενικό» τρόπο το στένεμα των διόδων!

Αλλαγές στα ΕΠΑΛ,Επαγγελματικές Σχολές και ΙΕΚ:Κατάρτιση και μαθητεία για τους πολλούς

Παράλληλα το Υπουργείο Παιδείας φέρ-νει στη Βουλή το σχέδιο για το νέο ΤεχνικόΛύκειο. Στο non paper που έδωσε στη δη-μοσιότητα, μετά την απόφασή του να θέσεισε διαθεσιμότητα- απόλυση σε μια νύκτα2.000 καθηγητές με τη μέθοδο της κατάρ-γησης των αντίστοιχων ειδικοτήτων σταΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ αναφέρει : «Σχεδιάζουμε μιαΤεχνική Εκπαίδευση που στοχεύει στο ναπροσφέρει Ειδικότητες Επαγγελμάτων, πουκαλύπτουν τις επιλογές των μαθητών καιτις ανάγκες της αγοράς εργασίας, και όχιτους κλάδους και τις ειδικότητες μονίμωνκαθηγητών, οι οποίοι διαμέσου ενός στρε-βλού και νοθευμένου πλαισίου, «βρέθη-καν» να στελεχώνουν τα ΕπαγγελματικάΛύκεια και τις Επαγγελματικές Σχολές».Ξαφνικά, λοιπόν, μαθαίνουμε ότι τους νό-μους για την εκπαίδευση και τις ειδικότη-τες ή τα μαθήματα που διδάσκονται οι μα-

θητές τα αποφάσιζαν εδώ και χρόνια κατάσχολείο οι εκπαιδευτικοί κι όχι οι εκάστοτευπουργοί! Μόνο τα τελευταία 13 χρόνια, θυ-μίζουμε, ότι έχουν ψηφιστεί 2 νόμοι για τηντεχνική εκπαίδευση και ετοιμάζεται τρίτοςχωρίς κανείς απ’ τις κυβερνήσεις να μπορείνα απαντήσει στο γιατί απέτυχαν οι προ-ηγούμενοι. Ο νόμος 2640/98που ίδρυσε ταΤΕΕ και ο νόμος 3475/ 2066 που ίδρυσε ταΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Όλες οι εισηγητικές εκθέσειςαλλά και οι νόμοι 2640/98 και 3475/2006όριζαν ότι οι ειδικότητες καθορίζονται μεβάση τις ανάγκες της αγοράς εργασίας τουκάθε νομού. Με ποια στοιχεία θα οριστούνοι νέες ειδικότητες; Και ποια είναι η αγοράεργασίας σε μια χώρα που ο παραγωγικόςιστός διαλύεται μέρα με τη μέρα εξ’ αιτίαςτης κρίσης, αλλά και του εξαρτημένου απότον ιμπεριαλιισμό χαρακτήρα της καπιτα-λιστικής της οικονομίας; Ποιοι παράγοντεςπροσδιορίζουν τις ανάγκες αυτές;

Ωστόσο όσα πέπλα συσκότισης και ναεπιχειρούνται το Υπουργείο Παιδείας δενμπορεί να κρύψει τα πραγματικά του σχέ-δια, «ένα νέο Τεχνικό Λύκειο που θα πα-ρέχει, θα μεταδίδει, θα εφοδιάζει τουςσπουδαστές του με τις απαιτούμενες τεχνι-κές και επαγγελματικές γνώσεις και δεξιό-τητες, με καθολική εφαρμογή του θεσμούτης μαθητείας» ανακοίνωσε ο Αρβανιτό-πουλος (17/7) στη συζήτηση για το πολυ-νομοσχέδιο. Την ίδια μέρα ο ΥφυπουργόςΠαιδείας Κεδίκογλου τόνισε ότι «Το Υπουρ-γείο Παιδείας έχει προαναγγείλει ότι το νο-μοσχέδιο που θα κατατεθεί για τη δευτε-ροβάθμια εκπαίδευση περιλαμβάνει έναγενικό λύκειο και ένα τύπο τεχνικού λυ-κείου, στο οποίο εφαρμόζεται καθολικά γιαόλους τους μαθητές ο θεσμός της μαθητεί-ας, δηλαδή της πρακτικής άσκησης στηνεπιχείρηση».

Είναι φανερό λοιπόν ότι κέντρο βάρουςστο νέο Τεχνικό Λύκειο αποτελεί η μαθη-τεία, δηλαδή με βάση το λεγόμενο «δυαδι-κό σύστημα» η εκπαίδευση δεν γίνεται μό-νο στο σχολείο αλλά και στο χώρο εργασίας,δηλαδή στις επιχειρήσεις. Έτσι ο σκοπόςτης επαγγελματικής εκπαίδευσης δεν είναιη ολόπλευρη γνώση μιας τέχνης, αλλά η εκ-παίδευση πάνω σε μια συγκεκριμένη θέσηεργασίας. Οι νέοι που εργάζονται αμείβον-ται στα πλαίσια της μαθητείας με μισθούς– φιλοδωρήματα [και αν], ενώ παράλληλαεξασφαλίζεται η φθηνή εργασία και καταρ-

τίζεται το αυριανό εργατικό δυναμικό – λά-στιχο, που θα εναλλάσσεται απ’ την απα-σχόληση στην ανεργία μέσα απ’ τα προ-γράμματα «απασχόλησης» που παραχω-ρούν δωρεάν εργαζόμενους χωρίς δικαιώ-ματα στους εργοδότες κάτω από τον τίτλοτης μαθητείας και της πρακτικής άσκησης.

Την ίδια ώρα πριμοδοτείται το υπάρχονσύστημα κατάρτισης (ΙΕΚ, ΚΕΚ κλπ) με τηστρατολόγηση χιλιάδων μαθητών αποφοί-των Γυμνασίου. Για πρώτη φορά από τηΣυνταγματική κατοχύρωση της 9χρονηςυποχρεωτικής εκπαίδευσης πριν 30 περί-που χρόνια, ωθούνται 15χρονοι μαθητές ναεγκαταλείψουν τις σπουδές στο Γενικό ήΤεχνικό Λύκειο και να ενταχθούν στοναστερισμό της πρόωρης κατάρτισης, πουεκτός των άλλων έχει και δίδακτρα, τόσοστα δημόσια όσο και στα ιδιωτικά ΙΕΚ. Καιόσο κι αν ο Υπουργός Παιδείας εξαγγέλλειεπιδότηση των διδάκτρων για όλους τουςσπουδαστές των δημοσίων ΙΕΚ, από το Σε-πτέμβρη του 2013 και έως το 2020, μέσωτων Ευρωπαϊκών επιδοτήσεων είναι γνω-στό ότι το πρόγραμμα της επιδότησης έχειημερομηνία λήξης το 2015.

Κάτι τελευταίο αλλά πολύ σημαντικό. Στο


Μεταρ

ρύθμ



Λύκ

ειο! νόμο για τη δια βίου εκπαίδευση αντιστοι-

χίζεται η τυπική με την μη τυπική και τηνάτυπη εκπαίδευση. Ανοίγει έτσι ο δρόμοςνα αποκτήσει κάποιος τα διάφορα πτυχίαεπιπέδου 2 και 3 κατ’ αρχήν και μέσα απόάλλα μονοπάτια πέρα από τη δευτεροβάθ-μια επαγγελματική εκπαίδευση. Με λίγαλόγια ωθούνται χιλιάδες νέοι στο κυνήγισεμιναρίων ή πρακτικής εργασίας άνευπληρωμής, προκειμένου να μαζέψουν πι-στωτικές μονάδες, αντί να σπουδάσουν στηδευτεροβάθμια εκπαίδευση.

«Μάθε το πόστο σου!»Οι νέες ρυθμίσεις στο χώρο της εκπαί-

δευσης που στοχεύουν στην έξοδο τωνφτωχών από τα σχολεία, στην αναδιάρ-θρωση της επαγγελματικής εκπαίδευσηςκαι στην ιδιωτικοποίηση του δημοσίου,σχετίζεται σαφώς με την πολιτική τηςφτώχειας, της ανεργίας και της υποτέλει-ας που έχει οδηγήσει σε περιθωριοποί-ηση μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού.

Σ’ όλες τις περιπτώσεις επιστρατεύεται,βέβαια, η γλώσσα της «κρίσης» του σχο-λείου, η «πτώση του επιπέδου σπουδών»,η «αναντιστοιχία πτυχίου και αγοράς εργα-σίας», η «σχολική αποτυχία», η «αδιαφορίατων μαθητών» κ.λπ., έτσι ώστε μέσα απόυπεραπλουστεύσεις να «λιπανθούν» στο«έδαφος» της κοινής γνώμης, ως ανα-γκαίες και επείγουσες οι επιλογές εκείνεςπου η υλοποίησή τους δεν αποτελεί παράμεθόδευση αυτών που διακαώς επιθυμούννα ξεφύγουν από τον κατάλογο των υπευ-θύνων της κρίσης.

Η έννοια «αγορά» αποτελεί το κεντρικόστοιχείο του νέου σχεδιασμού που επιχει-ρείται από το Υπουργείο Παιδείας και είναιαπό αυτή την άποψη το «κλειδί» για να κα-τανοήσουμε το είδος της εκπαίδευσης, τηνποιότητα των σχέσεών της με την κοινωνίακαι το νέο περιεχόμενό της. Η αγοραίαπαιδεία αφαιρεί από το λεξιλόγιό της ακό-μη και την τυπική ισότητα των προηγού-μενων χρόνων στις εκπαιδευτικές ευκαι-ρίες. Τώρα φέρνει πιο κοντά την ατομικήβούληση στον κοινωνικό προσδιορισμό,με στόχο η κοινωνική κατανομή μέσω τουσχολείου να ανταποκρίνεται στις διαγρα-φόμενες προοπτικές μιας κοινωνίας μεκατεστραμμένη παραγωγική βάση, διογ-κωμένη ανεργία, υποαπασχόληση, μαύρηεργασία για το μεγαλύτερο μέρος του πλη-

θυσμού. Προφανώς πάνω από όλα ισχύουντα λόγια που ακούστηκαν κάμποσα χρόνιαπριν στην αγγλική Βουλή από το στόμασυντηρητικού βουλευτή και «συμπύκνω-ναν» τις οδηγίες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ :«Εάν έχουμε έναν ανώτερο και εκπαι-δευμένο αλλά άνεργο πληθυσμό ίσως αν-τιμετωπίσουμε μεγαλύτερες κοινωνικέςσυγκρούσεις. Υπάρχει ανάγκη να αντι-στοιχήσουμε ξανά την κοινωνική θέσηκαι το εκπαιδευτικό επίπεδο. Επιτέλουςοι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν τη θέ-ση τους στην κοινωνία»!

ΓΥΜΝΑΣΙΟ: ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑΚΑΙ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΦΕΔΡΕΙΕΣ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Την ίδια ώρα οι οβιδιακές αλλαγές σταωρολόγια προγράμματα της Β/βάθμιας Εκ-παίδευσης που αφυδατώνουν και ξεγυ-μνώνουν το σχολείο από απαραίτητες γνώ-σεις, την ίδια ακριβώς ώρα, έντεχνα, ρί-χνουν χιλιάδες εκπαιδευτικούς στη δε-ξαμενή των πλεοναζόντων που έχει κα-τασκευάσει το Υπουργείο Παιδείας. Ολό-κληροι κλάδοι μαθημάτων, μειώνονται ήεξαφανίζονται ως δια μαγείας με ένα τρό-πο που φανερώνει ότι το Υπουργείο Παι-δείας χρησιμοποιεί το ωρολόγιο πρό-γραμμα σαν εργαλείο για την κατάργησηοργανικών θέσεων και την παραγωγή«υπεράριθμων» εκπαιδευτικών, που στησυνέχεια θα τεθούν σε διαθεσιμότητα,καθώς είναι ηλίου φαεινότερο ότι όλεςοι αλλαγές του Υπουργείου Παιδείας

υπηρετούν ένα διπλό στόχο: Πρώτον τηνώθηση του μεγαλύτερου μέρους του μα-θητικού πληθυσμού στην πρώιμη φθηνήκατάρτιση και δεύτερον στη δημιουργίατων όρων για έξωση μαζί με τους χιλιά-δες μαθητές και χιλιάδων εκπαιδευτικώναπό τη σχολική εκπαίδευση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα μήνα πριναπό την έναρξη του νέου σχολικού έτους τοΥπουργείο Παιδείας εντελώς αιφνιδιαστικάπροωθεί νέα ωρολόγια προγράμματα στοΓυμνάσιο, στα οποία εξαφανίζεται το μά-θημα της Τεχνολογίας και μαζί με αυτόοδηγεί 1318 εκπαιδευτικούς τεχνικών ει-δικοτήτων στην απώλεια της οργανικήςτους θέσης με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τοεργασιακό τους μέλλον. Παράλληλα εκμη-δενίζει σχεδόν τα Καλλιτεχνικά μαθήματακαι τη Μουσική, ενώ περιορίζει τις ώρεςτης Νεοελληνικής Γλώσσας, της Ιστορίαςκαι της Οικιακής Οικονομίας. Αν σε όλα αυ-τά προσθέσουμε τους Καθηγητές της Πλη-ροφορικής, τους Γυμναστές, τους ξενό-γλωσσους, αλλά και όλους εκείνους, ανε-ξάρτητα από ειδικότητα, που με βάση τακριτήρια διαθεσιμότητας συγκεντρώνουνλιγότερα μόρια (καθηγητές με πολλά χρό-νια, διορισμένοι με επετηρίδα), μπορούμενα καταλάβουμε ότι το Υπουργείο Παιδείαςετοιμάζεται για το δεύτερο γύρο διαθεσι-μοτήτων-απολύσεων, που η ένταση και ηέκτασή του θα κάνει τον πρώτο να μοιάζειμε ανώδυνη δοκιμή…

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2013



γιαένα

ακόμαπιο


Φέτος τα σχολεία θα λειτουργήσουν με 16.000 λιγότερουςκαθηγητές. Το καλοκαίρι καταργήθηκαν βασικότατοι τομείς και ειδι-κότητες στην Επαγγελματική εκπαίδευση όπως ο ΤομέαςΥγείας και Πρόνοιας και ο Τομέας Εφαρμοσμένων Τεχνών.20.000 μαθήτριες και μαθητές στερούνται το δικαίωμα στηδημόσια δωρεάν μόρφωση στους τομείς αυτούς. Οι γονείςτους, με όλα τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν,θα στραφούν στην ακριβή ιδιωτική εκπαίδευση ή τα παιδιάθα εγκαταλείψουν τα όνειρά τους και την επιλογή τους. Μεαυτήν την απόφαση έστειλαν και 2.100 καθηγητές στις δια-θεσιμότητες - απολύσεις!!! Τα σχολεία θα λειτουργήσουν με λειτουργικές δαπάνες μει-ωμένες κατά 60%. Επομένως, χωρίς χρήματα για θέρμανση,ρεύμα, αναλώσιμα κλπ. Οι γονείς καλούνται σε πολλές περι-πτώσεις να πληρώσουν από την τσέπη τους, για να λειτουρ-γήσουν τα σχολεία (μετακίνηση, θέρμανση κ.α.) καθώς οιεξωφρενικοί φόροι που πληρώνουν δεν πάνε στη μόρφωσητων παιδιών τους αλλά στις τσέπες των «δανειστών» και τωντραπεζών. Ο αριθμός των μαθητών στα τμήματα αυξάνεται: Οι μαθητέςθα στοιβάζονται σε 30άρια τμήματα και θα μετακινούνται σεάλλα «κοντινά» σχολεία ώστε να επιτυγχάνεται συνολικά ομικρότερος αριθμός τμημάτων και ο μεγαλύτερος αριθμόςμαθητών σε κάθε τμήμα. Από το 2010 έγιναν 1200 συγχω-νεύσεις και καταργήσεις σχολείων κι ετοιμάζονται άλλες.Φέτος καταργούν τις 102 ΕΠΑΣ, κόβονται αθλητικά, μουσικά,ολοήμερα και σχολεία ειδικής αγωγής.

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟΜε τα νομοσχέδια που έχουν ψηφισθεί μέσα στο καλοκαίρι

από την ξενόφερτη Τρόικα και τη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλουανατρέπεται η ζωή και το μέλλον χιλιάδων μαθητών. Πιο συγ-κεκριμένα:

Φτιάχνουν ένα σχολείο για λίγους, δυσκολεύοντας δραμα-τικά τον τρόπο προαγωγής των μαθητών από τάξη σε τάξη.Ως τώρα ο/η μαθητής/τρια (ΓΕ.Λ. ή ΕΠΑ.Λ.) για να περάσει

την τάξη ή να πάρει απολυτήριο, έπρεπε να έχει μέσο όρο 9,5σε όλα τα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα. Έτσι εάν πχ είχεστην Άλγεβρα στα 2 τετράμηνα από 10 και στις γραπτές εξετά-σεις έγραφε 6, στην Άλγεβρα έπαιρνε 8. Αν όμως είχε στο γενικόμέσο όρο πάνω από 9,5 προαγόταν στην επόμενη τάξη ή έπαιρνεαπολυτήριο χωρίς να παραπεμφθεί το Σεπτέμβρη.

Στα ΓΕ.Λ. με το νέο νόμο (4186/2013, άρθρο 3) για να περάσει

την τάξη ο/η μαθητής/τρια πρέπει να ισχύουν τρεις προϋπο-θέσεις ταυτόχρονα: Πρώτον, στο γενικό μέσο όρο να βγάζει ο μαθητής πάνω από10. Δεύτερον, ταυτόχρονα στον κλάδο των μαθημάτων τηςΓλώσσας (Αρχαία, Γλώσσα και Λογοτεχνία), στον κλάδο τωνΜαθηματικών (Άλγεβρα, Γεωμετρία) και όλων των μαθη-μάτων της Ομάδας Προσανατολισμού (Γ’ τάξη) δηλαδή σταπιο δύσκολα και απαιτητικά μαθήματα να βγάζει στο καθέναπάνω από 10. Τρίτον, να βγάζει πάνω από 8 σε κάθε ένα από τα υπόλοιπαμαθήματα.Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο/η μαθητής/τρια του προηγού-

μενου παραδείγματος με το νέο νόμο παραπέμπεται για το Σε-πτέμβριο. Ακόμη και με 12 ή 13 μέσο όρο, ένας/μια μαθητής/τριαπου δε θα γράψει καλά πχ στην Γεωμετρία ή στα Αρχαία θα πα-ραπέμπεται.

Στα ΕΠΑ.Λ. με το νέο νόμο (4186/2013, άρθρο 11) για να πε-ράσει την τάξη ο/η μαθητής/τρια πρέπει να βγάζει γενικόμέσο όρο πάνω από 10. Στην περίπτωση που δεν επιτύχειγενικό μέσο όρο 10 παραπέμπεται για το Σεπτέμβρη μόνοαν έχει μέχρι και σε 2 μαθήματα κάτω από 10. Δηλαδή με 3μαθήματα κάτω από τη βάση (10) επαναλαμβάνει την τάξη.

Γίνεται επομένως κατανοητό ότι μόνο από αυτή την αλλαγήθα πολλαπλασιαστούν οι μαθητές που θα παραπέμπονταιως μετεξεταστέοι το Σεπτέμβρη αλλά και αυτοί που θα επα-ναλαμβάνουν την ίδια τάξη! Όμως η αποθάρρυνση των μα-θητών και ο αποκλεισμός τους από το δημόσιο δωρεάν σχο-λείο δε σταματάει εδώ.

Με το νέο σύστημα οι μαθητές θα δίνουν πανελλαδικέςεξετάσεις σε πάνω από 30 μαθήματα 4 φορές, αφού ο βαθ-

∫fiÏ·ÛË ÙÔ Ó¤Ô Û¯ÔÏÂ›ÔÁÈ· Ì·ıËÙ¤˜, Î·ıËÁËÙ¤˜ Î·È ÁÔÓÂ›˜!


Μεταρ

ρύθμ



Λύκ

ειο! μός πρόσβασης για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ θα διαμορφώνεται από το

βαθμό προαγωγής της Α’ λυκείου, από το βαθμό προαγωγήςτης Β’ λυκείου, από το βαθμό απόλυσης της Γ’ λυκείου καιμετά από το βαθμό στις πανελλαδικές σε 4 μαθήματα μετάτη Γ’ λυκείου! Η ύλη των εξετάσεων γίνεται μεγάλη καιαπροσδιόριστη.

Πρακτικά οι μαθητές θα δίνουν διαρκώς πανελλαδικές εξε-τάσεις από την Α’ Λυκείου. Το άγχος και η παραπαιδεία τηςΓ’ Λυκείου μεταφέρεται και στην Α’ και στη Β’ Λυκείου. Μετο νέο νόμο οι εξετάσεις σε όλες τις τάξεις των ΓΕ.Λ. (σεόλα τα μαθήματα) και των ΕΠΑ.Λ.(στα μαθήματα γενικήςπαιδείας) θα είναι με θέματα κατά 50% από πανελλαδική«τράπεζα θεμάτων». Τα θέματα αυτά θα ορίζονται από αν-θρώπους που βρίσκονται μακριά από την εκπαιδευτική δια-δικασία και τις πραγματικές ανάγκες και ικανότητες των μα-θητών. Θα καλύπτουν όλη την ύλη, ανεξάρτητα αν την έχουνδιδαχθεί οι μαθητές επειδή πχ το Υπουργείο Παιδείας δεντους έχει στείλει εγκαίρως τον καθηγητή τους. Επιπλέον οεκπαιδευτικός δε θα μπορεί να «βοηθήσει» το μαθητή τουμε τον προφορικό βαθμό, εφόσον, θα αξιολογείται σύμφωναμε τους νέους μνημονιακούς νόμους για τους βαθμούς πουβάζει και για το αν οι μαθητές του από μια φτωχή περιοχήτης επαρχίας ανταποκρίνονται στα ίδια θέματα εξίσου με τουςμαθητές μιας πλούσιας περιοχής της Αττικής.

Το Λύκειο μετατρέπεται σε καθολικό εξεταστικό κέντρο καιο ήδη υποβαθμισμένος μορφωτικός του ρόλος απαξιώνεταιπλήρως. Τα παιδιά μετατρέπονται σε κυνηγούς συντελε-στών και βαθμών, με ότι σημαίνει αυτό για το μυαλό και τηνψυχή τους. Ακόμη περισσότερα φροντιστήρια, ακόμη περισ-σότερα έξοδα για τη λαϊκή οικογένεια, που ήδη αιμορραγείοικονομικά. Πόσοι μπορούν να αντέξουν ένα τέτοιο σκληρόανταγωνιστικό σύστημα;

Γι’ αυτό και στο νέο νόμο γίνεται μια μεγάλη αλλαγή. Ιδρύον-ται μεταγυμνασιακά ΙΕΚ που τα ονομάζει ΣΕΚ και αμέσωςμετά το γυμνάσιο θα υποδέχονται μεγάλο ποσοστό μαθητών,δεν θα δίνουν απολυτήριο Λυκείου, αλλά φτηνή και εφή-μερη κατάρτιση, στηριζόμενες στο θεσμό της μαθητείας. ΤαΣΕΚ όπως και τα δημόσια ΙΕΚ θα έχουν δίδακτρα μετά το2015 και θα βασίζονται σε εκπαιδευτικό προσωπικό χωρίςυποχρεωτική παιδαγωγική κατάρτιση και κυρίως με ωριαίααντιμισθία. Τέλος εισάγεται «προαιρετικό» 4ο έτος στα ΕΠΑ.Λ. 1με τοθεσμό της «μαθητείας». Ουσιαστικά το Υπουργείο Παιδείαςθα στέλνει με τσάμπα και ανασφάλιστη εργασία τους μαθη-τές να κάνουν τσάμπα χαμαλίκι! Για σκέψου πόσες κανονικέςθέσεις εργασίας χάνονται μ’ αυτό τον τρόπο; Όταν τελειώσειη μαθητεία η επιχείρηση θα προσλάβει τον απόφοιτο ή θαπάρει τον αμέσως επόμενο μαθητή;

Τα ΕΠΑ.Λ θα καταργούνται, και θα αλλάζουν ειδικότητες,με βάση τις ανάγκες των επιχειρήσεων και των ιδιωτικώνΙΕΚ. Η αρχή έγινε άλλωστε με τα επαγγέλματα Υγείας πουκατάργησαν τον Ιούλιο. Αρκεί να προσέξουμε ποιες ειδικό-τητες διαφημίζουν τα ιδιωτικά ΙΕΚ στην τηλεόραση. Αρκεί ναπροσέξουμε πόσα καινούργια παραρτήματα ανά την Ελλάδαιδιωτικών ΙΕΚ με αυτές τις ειδικότητες διαφημίζονται, στοναντίποδα των καταργήσεων 100 ΕΠΑ.Σ και 50 ειδικοτήτωνΕΠΑ.Λ από τη δημόσια δωρεάν παιδεία.

Δεν τους ενδιαφέρει η ουσιαστική μόρφωση των νέων. Επιδιώ-κουν να διώξουν από ΓΕΛ και ΕΠΑΛ ένα πολύ μεγάλο κομμάτιμαθητών που αδυνατούν να ανταποκριθούν στο κυνήγι των εξε-τάσεων και οι οικογένειες τους αδυνατούν να πληρώσουν φρον-τιστήρια. Είναι κατανοητό ότι ο νέος νόμος έχει αντιπαιδαγω-γικό και τιμωρητικό χαρακτήρα για τους μαθητές και τουςγονείς τους. Δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες των μαθητών παράμόνο των φροντιστηρίων, των αγορών και των τροϊκανών.Τι χρειάζονται την εκπαίδευση ίσων ευκαιριών προς όλους,

σε μια χώρα με ξεπουλημένο το δημόσιο πλούτο και κατα-στραμμένη παραγωγή; Μια χώρα των Ελεύθερων Οικονομι-κών Ζωνών και της εργασίας χωρίς δικαιώματα;

Ζητάνε από τους μαθητές τα πάντα ώστε να μην τους δίνουντίποτα! Οι δούλοι του 21ου αιώνα που φτιάχνουν καθημερινάτα μνημόνια τους, πρέπει να είναι αμόρφωτοι, χωρίς δικαιώ-ματα και μέλλον!

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ – ΖΕΦΥΡΙΟΥ -ΦΥΛΗΣ

Είναι προφανές ότι χιλιάδες μαθητές θα φύγουναπό τα λύκεια! Το σχέδιο είναι μόρφωση για τουςλίγους – κατάρτιση και τζάμπα εργασία για τους πολ-λούς – ανεργία για όλους.

Σ’ αυτό τον αγώνα ας σταθούμε ο ένας δίπλα στονάλλο. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ, ΜΑΘΗΤΕΣ, ΓΟΝΕΙΣ.

Μόρφωση – 12χρονη εκπαίδευση για όλους, ου-σιαστική, δημόσια και δωρεάν! Σταθερή και μόνιμηδουλειά για όλους! Δημόσια και δωρεάν όλα τα κοι-νωνικά αγαθά! Να φύγουν οι Τροϊκανοί (ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ) και τα μνημόνια τους από τη χώρα!



γιαένα

ακόμαπιο

ΤαξικόΛύκειο!ªε εργαλεία τις αιφνιδιαστικές αλλαγές στο ωρολόγιο

πρόγραμμα και την εξαφάνιση μαθημάτων, τις συγχω-νεύσεις σχολείων την περίοδο 2014/15 και τη συγχώ-

νευση σημαντικού αριθμού τμημάτων, η «ειδική ομάδα» δια-χείρισης του προσωπικού που έχει συγκροτηθεί στο Υπουρ-γείο Παιδείας (έξω και πέρα από τους θεσμοθετημένους εκ-παιδευτικούς φορείς) έχει σχεδιάσει τον εξοστρακισμό20.000 εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιαςεκπαίδευσης, με βασικό κριτήριο το ύψος του μισθού, βάζον-τας στην πρώτη γραμμή στόχευσης τους εκπαιδευτικούς μεπάνω από 20 χρόνια υπηρεσίας.

Η δραστική μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού μέσω τηςδιαθεσιμότητας – απόλυσης, συνδέεται με ένα νήμα με την ου-σιαστική κατάργηση των οργανικών θέσεων και την δραματικήεπιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και των μισθολογικώνδεδομένων των εκπαιδευτικών που θα κρατήσουν τη θέση τους,ενώ την ίδια στιγμή έχει σχεδιαστεί μια παράλληλη πορεία γιατο μαθητικό πληθυσμό ένα μέρος του οποίου θα εξωθηθεί ναεγκαταλείψει τη γενική εκπαίδευση και να στραφεί κυρίως στηνκατάρτιση και τη μαθητεία – απλήρωτη εργασία.

Αλλά ας δούμε τους σχεδιασμούς που έχει κάνει το Υπουργείογια την περίοδο 2013 – 2015 με μια σειρά:

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και το ίδιο και οι προθέσεις τουΚυβερνητικού επιτελείου. Από την επεξεργασία των στοιχείωνπροκύπτει ότι την 1.1.2013 ο αριθμός των υπηρετούντων εκ-παιδευτικών (μόνιμοι, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι) στη δευτερο-βάθμια εκπαίδευση (Γυμνάσια και Λύκεια όλων των τύπων)ανερχόταν σε 86.842. Την 1 Σεπτεμβρίου του 2013, δηλαδή, στηνέναρξη του τρέχοντος σχολικού έτους στη δευτεροβάθμια Εκ-παίδευση υπηρετούν 73.533 καθηγητές όλων των ειδικοτήτων.Δηλαδή, ήδη περίπου 13.300 καθηγητές εξαφανίστηκαν από τοεκπαιδευτικό τοπίο. Πρόκειται για 3.000 περίπου που βγήκανστη σύνταξη, 2.200 που βγήκαν σε διαθεσιμότητα, 3.500 πουεξωθήθηκαν σε μετάταξη στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ή σεδιοικητικές θέσεις, ενώ πάνω από 4.500 αναπληρωτές δεν επα-ναπροσλήφθηκαν. Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (Νηπιαγω-γεία και Δημοτικά Σχολεία) υπηρετούν φέτος 70.243 Δάσκαλοι,Νηπιαγωγοί και Καθηγητές των ειδικοτήτων της Πληροφορικής,Αγγλικής Φιλολογίας, Γαλλικής Φιλολογίας, Γερμανικής Φιλο-λογίας και Καλλιτεχνικών.

Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι πρώτη χρονιά φέτος, μετάτο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν έγινε κανένας διορι-σμός εκπαιδευτικών.

Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣΤΟΥ Υ.ΠΑΙ.Θ ΓΙΑ ΤΑ ΕΤΗ 2013 - 2015

Ο σχεδιασμός του Υπουργείου Παιδείας είναι μέχρι τον Ιούνιοτου 2015 να έχουν μπει σε διαθεσιμότητα – απόλυση χιλιάδεςεκπαιδευτικοί. Ο σχεδιασμός αυτός εντάσσεται στο γενικότεροσχεδιασμό που αφορά στην κινητικότητα, τη διαθεσιμότητα καιτις απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Σε συνέντευξη που παραχώ-ρησε στο «Έθνος της Κυριακής» (6/10/2013), ο υπουργός Διοι-κητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης διαμηνύει ότι“είναι αλήθεια ότι το 2013 και το 2014 θα γίνουν συνολικά 15.000υποχρεωτικές αποχωρήσεις (απολύσεις).

ΑΡΙΘΜΟΣ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ(ΜΟΝΙΜΩΝ ΚΑΙ ΜΗ) Α/ΒΑΘΜΙΑΣ ΚΑΙ Β/ΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

ΑΠΟ ΤΟ 2010 – 2013 ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 2015Β/ΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Α/ΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

1. 1. 2010 102.360 79.8501. 1. 2013 86.842 76.4001. 9. 2013 73.533 70.2431. 9. 2015 60.000 60.000

Πηγή: Χρήστος Κάτσικας, Επιμέλεια στοιχείων ΕΛΣΤΑΤ και ΥΠΑΙΘ,Σεπτέμβριος 2013

™ÙÔ «ÛÊ·ÁÂ›Ô»¯ÈÏÈ¿‰Â˜ ÂÎ·È‰Â˘ÙÈÎÔ› ÌÂ ÔÏÏ¿ ¯ÚfiÓÈ· ˘ËÚÂÛ›·˜

Î·È ∂•ø™∏ 50.000 Ì·ıËÙÒÓ·fi Ù· °ÂÓÈÎ¿ §‡ÎÂÈ· Ì¤¯ÚÈ ÙÔ 2016

Ο σχεδιασμός του Υπουργείου Παιδείας για δραστική μείωση των εκπαιδευτικών μέχρι το 2015

γράφει ο Χρήστος Κάτσικας


Μεταρ

ρύθμ



Λύκ

ειο! Η διαδικασία έχει δύο παραμέτρους

α. Με εργαλείο το ωρολόγιο πρόγραμμα και με τη μέθοδο τουαπόλυτου αιφνιδιασμού, εξαφανίζονται μαθήματα ή ειδικότητεςκαι μαζί με αυτά και το προσωπικό που τα διδάσκει. Με τη μέ-θοδο αυτή το Υπουργείο Παιδείας έσβησε σε μια νύχτα του Ιου-λίου δεκάδες ειδικότητες των Επαγγελματικών Λυκείων και έθε-σε σε διαθεσιμότητα περίπου 2.200 εκπαιδευτικούς. Με την ίδιαμέθοδο, η «ειδική ομάδα» που έχει αναλάβει την επιχείρηση«εξυγίανσης» της διαχείρισης του εκπαιδευτικού προσωπικού,έσβησε στα μέσα Αυγούστου το μάθημα της Τεχνολογίας από ταΓυμνάσια με στόχο τη δημιουργία εφεδρικής δεξαμενής περίπου1.300 Καθηγητών οι οποίοι θα έπαιζαν το ρόλο της ρεζέρβαςστην περίπτωση που κόλλαγε η διαθεσιμότητα των διοικητικώνυπαλλήλων των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ για τους οποίους τοσχέδιο εξοστρακισμού είχε δυσκολότερους όρους υλοποίησης.Καθώς, όμως, πλησίαζε η απειλή της απεργίας διαρκείας στηδευτεροβάθμια εκπαίδευση, απειλή που αρχικά είχε υποτιμηθείαπό το επιτελείο του Υπουργείου Παιδείας, το τελευταίο προτί-μησε να αφήσει για το μέλλον το σχέδιο αυτό.

Και κάτι άλλο. Το Υπουργείο Παιδείας έδωσε στα μέσα τουΣεπτέμβρη τα ωρολόγια προγράμματα όλων των τάξεων του Γυ-μνασίου, του Λυκείου και του ΕΠΑΛ. Καθησυχαστικό; Καθόλου,αν σκεφτεί κανείς δυο πράγματα: πρώτον ότι για φέτος αυτάπου «λειτουργούν» είναι της Α΄ Γυμνασίου, Α΄ Λυκείου καιΑ΄ΕΠΑΛ και δεύτερον ότι η «ειδική ομάδα» έχει κινείται σταπλαίσια δημιουργίας κλίματος εφησυχασμού για να είναι το αιφ-νιδιαστικό της χτύπημα αποτελεσματικότερο.

β. Το δεύτερο εργαλείο δημιουργίας τεχνητών πλεονασμάτωνεκπαιδευτικών είναι η νέα μαζική συγχώνευση σχολείων, κυ-ρίως Δημοτικών και Λυκείων και δευτερευόντως Γυμνασίων ηοποία σχεδιάζεται για την περίοδο 2014 – 2015. Θα έχει προ-ηγηθεί η σταδιακή εξαφάνιση των 100 Επαγγελματικών Σχολών(ΕΠΑΣ) και η συγχώνευση εκατοντάδων τμημάτων στη διάρκειακυρίως του σχολικού έτους 2014/15. Το σχέδιο του ΥπουργείουΠαιδείας ήταν η συγχώνευση τμημάτων να αρχίσει από φέτοςκαι γι αυτό το λόγο εξάλλου έβγαλε στην επιφάνεια και την αύ-ξηση των μαθητών κατά 10% ανά τμήμα σε έκτακτες περιπτώ-σεις, δηλαδή, όποτε το ίδιο όριζε.

Στο σημείο αυτό χρειάζεται να κάνουμε μια ακόμη διευκρίνισηπου αφορά κάποιες φαινομε-νικά «ανεξήγητες» ενέργειεςτου Υπουργείου που είναιόμως εξηγήσιμες. Αναφερό-μαστε στο «πηγαινέλα» τηςανάθεσης του μαθήματος τηςΙστορίας στους ξενόγλωσ-σους καθηγητές που μέσα σετρεις μέρες άλλαξε δυο φο-ρές. Και αυτή η ενέργεια συν-δέεται αποκλειστικά με τηνπρόθεση του ΥπουργείουΠαιδείας και της «ειδικήςομάδας» να «φορτώσει» τηδεξαμενή των πλεοναζόντωνκαθηγητών με «φρέσκο αί-μα» των ξενόγλωσσων εκ-παιδευτικών που αποτελούνσταθερό στόχο. Και πάλι ηαπειλή της απεργίας έκανε

το θαύμα της και το Υπουργείο Παιδείας αναγκάστηκε να ανα-βάλει για «καλύτερη εποχή» τα σχέδιά του.

Παράλληλα ο πρόσφατος νόμος για τη δευτεροβάθμια εκπαί-δευση, με τον οποίο αλλάζει όλη η δομή και η κατεύθυνση τουγενικού Λυκείου και της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κα-τάρτισης, συνδέεται, εκτός των άλλων πολύ σοβαρότερων ζη-τημάτων, και με την επιχείρηση μείωσης του εκπαιδευτικούπροσωπικού.

Με τις πανελλαδικού χαρακτήρα εξετάσεις σε όλες τις τάξειςτου Λυκείου, με άλλα λόγια με την κρυφή ενσωμάτωση του συ-στήματος επιλογής στην καρδιά της Λυκειακής Βαθμίδα οδη-γείται, με μαθηματική ακρίβεια, στην απόρριψη και στον εξο-στρακισμό, τουλάχιστον του 25% του μαθητικού πληθυσμού. Εί-ναι φανερό ότι μέσα σε λιγότερο από μια πενταετία λειτουργίαςτου Γενικού Λυκείου, αυτό θα έχει χάσει περίπου 50.000 μα-θητές από τους 200.000 που φοιτούν σήμερα. Λιγότεροι μαθη-τές, λιγότερα σχολεία, λιγότεροι καθηγητές. Στόχος το μεγαλύ-τερο μέρος από τους μαθητές που θα φεύγουν από το ΓενικόΛύκειο σαν «πλεονάζον προσωπικό» σε επιχείρηση που «εξυ-γιαίνεται», ούτε καν η επαγγελματική εκπαίδευση, αλλά η φθηνήκατάρτιση τύπου ΙΕΚ δημόσιου και ιδιωτικού, στην αρχή φαι-νομενικά δωρεάν και έπειτα κανονικά με δίδακτρα.

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑΣ ΟΛΟΙΟΙ «ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΙ» ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ

Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του Υπουργείου Παιδείας οιομάδες εκπαιδευτικών που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα δεν εί-ναι σταθερές (καθώς ποικίλουν ανάλογα την ειδικότητα) αλλάσταθερότατη είναι η κατεύθυνση για εξοστρακισμό κυρίως εκ-παιδευτικών με πολλά χρόνια υπηρεσίας και υψηλότερο απόμισθό (από τους νεότερους). Ο σχεδιασμός βασίζεται στην πρό-σφατη απόφαση του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισηςγια τα κριτήρια διαθεσιμότητας. Κριτήρια μοριοδότησης για ναμείνουν στην εκπαίδευση οι φθηνότεροι, αυτοί που στοιχίζουνλιγότερο στο κράτος.

Το σχέδιο είναι ως εξής. «Κατασκευάζονται» χιλιάδες πλε-ονάζοντες εκπαιδευτικοί και κατόπιν με τα «κριτήρια διαθεσι-μότητας» φεύγουν αυτοί που έχουν τα λιγότερα μόρια. Ο υπουρ-γός Διοικητικής Μεταρρύθμισης με δήλωσή του στην εφημερίδαGREEK HERALD TRIBUNE, ξεκαθαρίζει την πρόθεση της κυ-βέρνησης να θέσει σε διαθεσιμότητα και να προχωρήσει και σεαπολύσεις, όσων «περισσέψουν». Τα μόρια είναι κομμένα καιραμμένα έτσι ώστε να παίρνουν τα λιγότερα όσοι έχουν περισσό-τερα χρόνια υπηρεσίας και μισθούς που κυμαίνονται από 1100 –1500 ευρώ. Τυχαίο; Καθόλου, αν σκεφτεί κανείς ότι εκτός απότην απαλλαγή του κρατικού προϋπολογισμού από τους «υψηλό-μισθους» των 1200 ή 1300 ευρώ, δίνεται και μια μεγάλη ευκαιρίαστην ηγεσία του Υπουργείου να ξεδιπλώσει την πιο δηλητηριώδηαλλά παράλληλα και πειστική επικοινωνιακή καμπάνια: «Για κά-θε έναν βαριεστημένο, κουρασμένο, αδιάφορο και με χαμηλάπροσόντα εκπαιδευτικό θα προσλαμβάνουμε νέα παιδιά, με φρέ-σκες ιδέες, ορεξάτα, με ξένες γλώσσες και μεταπτυχιακά καιπλήθος επιμορφώσεις». Φυσικά θα ξεχάσει να αναφέρει ότι οινέοι αυτοί πτυχιούχοι θα έχουν μισθό 650-700 ευρώ και εργα-σιακές συνθήκες που θα πλησιάζουν τις αρχές του προηγούμενουαιώνα.



γιαένα

ακόμαπιο


Δροπολογία για τις οργανικές θέσεις τωνεκπαιδευτικών επρόκειτο να καταθέσει τοΥπουργείο Παιδείας το επόμενο χρονικό

διάστημα. Η τροπολογία με τίτλο “Οργανικέςθέσεις εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευ-τεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατά-ξεις” αφορά στην κατανομή όλων των εκπαι-δευτικών σε οργανικές θέσεις σε σχολικές μο-νάδες καθώς σύμφωνα με την τροπολογία συ-νιστώνται 146000 οργανικές θέσεις στηνΑ/βάθμια και στην Β/βάθμια εκπαίδευση.

Την κατοχύρωση της οργανικής θέσης γιακάθε εκπαιδευτικό, την είχε εξαγγείλει ουπουργός Παιδείας και στη Βουλή κατά τησυζήτηση του νομοσχεδίου για το νέο Λύκειο.Με το συνηθισμένο “αναγεννησιακό” του λόγοο Υπουργός Παιδείας παρουσίασε, τότε, τηνπαρέμβασή του αυτή ως μεγάλο δώρο γιατους εκπαιδευτικούς λέγοντας ότι «δίνουμετέλος σε αυτή την ανασφάλεια και κάθε εκ-παιδευτικός θα έχει την οργανική του θέση»(...) «κατοχυρώνουμε την ασφάλεια του εκ-παιδευτικού. Πρόκειται για ένα αίτημα τηςεκπαιδευτικής κοινότητας και κατοχυρώνου-με την οργανική θέση όλων των καθηγητώνκαι δασκάλων».

Προφανώς τα πράγματα δεν είναι καθόλουόπως τα παρουσιάζει ο Υπουργός Παιδείας.Η ρύθμιση αυτή όχι μόνο δεν πρόκειται νακατοχυρώσει την ασφάλεια των εκπαιδευτι-κών αλλά μπορεί να αποτελέσει το εργαλεί-οπου θα χαράξει αριστοτεχνικά το δρόμο τηςδιαθεσιμότητας - απόλυσης χιλιάδων εκπαι-δευτικών.

ΤΟ ΤΥΡΙ ΚΑΙ Η ΦΑΚΑΣτην τροπολογία του Υπουργείου παιδείας

προβλέπεται ότι οι εκπαιδευτικοί που δενέχουν ώρες στο κανονικό πρόγραμμα τουσχολείου μπορούν να απασχολούνται στηνενισχυτική ή στην πρόσθετη διδασκαλία, σεπολιτιστικά προγράμματα και σε διοικητικήεργασία. Είναι παράδοξο! Το ίδιο Υπουργείοπου υποχρεώνει σε πληθωρικά τμήματα 27-30 μαθητών, που κρατάει κλειστές τις σχολι-κές βιβλιοθήκες, που έχει κόψει πολιτιστικάπρογράμματα, που υποχρεώνει εκπαιδευτι-κούς να εργάζονται ακόμη και σε έξι σχολεία,

το ίδιο Υπουργείο που έχει υποχρεώσει εκ-παιδευτικούς με βαριές αρρώστιες, σοβαράκινητικά και ψυχολογικά προβλήματα καιεξαντλούν όλο το διδακτικό ωράριο, αυτό τοίδιο Υπουργείο μετατρέπεται μέσα σε μια μέ-ρα σε large και δίνει τη δυνατότητα στους εκ-παιδευτικούς που το ίδιο <<κατασκεύασε>>χωρίς ωράριο, να μπορούν να κάνουν ενισχυ-τική, προγράμματα, διοικητική εργασία καανακουφιστικά!

Ουσιαστικά με τη ρύθμιση αυτή καταργούν-ται οι οργανικές στο Υπουργείο Παιδείας καιμετατρέπονται σε “οργανικές” στη σχολικήμονάδα για όλους τους εκπαιδευτικούς. ΤοΥπουργείο Παιδείας τοποθετεί όλους τουςεκπαιδευτικούς με “οργανική” σε κάποιοσχολείο άρα δένει την ύπαρξή τους με την πο-ρεία του σχολείου αυτού αποκλειστικά. Η “τύ-χη” του σχολείου θα προσδιορίζει την “τύχη”του εκπαιδευτικού που έχει οργανική στοσχολείο. Δεν υπάρχουν ώρες στο σχολείο γιαόλους; Μειώνονται τα τμήματα; Κάποιοι πε-ρισσεύουν; Κάποιοι χάνουν τη δουλειά τουςμε βάση το υπάρχον νομικό πλαίσιο (πιθανόννα τους δίνεται η δυνατότητα να διεκδικήσουνμια κενή θέση που κάπου μπορεί να δημι-ουργείται π.χ. λόγω σύνταξης, ωστόσο με βά-ση τα σημερινά δεδομένα κάτι τέτοιο κινείταιστα όρια της φαντασίας).

Για να δούμε τώρα λίγο και την υπάρχουσανομοθεσία (Νέος Υπαλληλικός Κώδικας ν.3528/2007, ΦΕΚ 26 Α΄):

Άρθρο 39Δικαίωμα μονιμότητας - Εξαιρέσεις1. Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι υπάλληλοι

των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίουπου κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι,εφόσον αυτές οι θέσεις υπάρχουν.

Άρθρο 101Διαθεσιμότητα λόγω κατάργησης θέσης1. Σε διαθεσιμότητα τίθεται αυτοδίκαια ο

υπάλληλος του οποίου καταργήθηκε η θέση,εφόσον δεν μεταταγεί σύμφωνα με την παρ.4 του άρθρου 154 του παρόντος.

Άρθρο 154Απόλυση λόγω κατάργησης θέσης1. Ο υπάλληλος απολύεται, αν καταργηθεί

η θέση στην οποία υπηρετεί.

2. Αν καταργηθούν ορισμένες μόνο θέσειςτου ίδιου κλάδου, απολύονται οι υπάλληλοιοι οποίοι συγκεντρώνουν τα λιγότερα ουσια-στικά προσόντα, ύστερα από απόφαση τουυπηρεσιακού συμβουλίου.

Η ιστορία έχει και συνέχειαΑφού, λοιπόν, το Υπουργείο Παιδείας, το-

ποθετήσει όλους όπως λέει στα σχολεία μετάθα έχει τη δυνατότητα <<αξιοκρατικά>> ναβγάζει σε διαθεσιμότητα όσους περισσεύουνμε κριτήριο τη βαθμολογία που ήδη έχει βά-λει (ο νόμος για τα κριτήρια διαθεσιμότηταςπου πέρασε το καλοκαίρι : τρόπος διορισμού,χρόνια υπηρεσίας, μεταπτυχιακά, ξένεςγλώσσες, υπολογιστές, διοικητική εμπειρίακλπ συν αξιολόγηση), δηλαδή, θα θέτει σεδιαθεσιμότητα-απόλυση <<αξιοκρατικά>> όχιόποιον έτυχε τώρα να μην έχει ωράριο αλλάόποιον από κάθε σχολείο έχει τα λιγότερα μό-ρια. Με τη ρύθμιση αυτή είναι ευκολότερο καιεπιπλέον νομιμοποιημένο και εξόχως αντα-γωνιστικό. Για σκεφτείτε : δεν φεύγει αυτόςπου τώρα τυχαίνει να μην έχει ωράριο, θέσησε σχολείο, γεγονός που μπορεί να δημιουρ-γεί θέματα νομιμοποίησης, αλλά αυτός απόκάθε σχολείο που έχει τα λιγότερα μόρια. Καιπάλι με βάση την υπάρχουσα νομοθεσία φεύ-γει ο εκπαιδευτικός που έχει μισθό <<υψη-λό>> (1100 - 1400) και στη θέση του τοΥπουργείο Παιδείας υπόσχεται ότι θα προσ-λάβει άλλον με 650 ευρώ!

Είναι κατανοητό ότι η τροπολογία αυτή θαδιευκολύνει το στόχο του Υπουργείου γιααπολύσεις και μείωση του μισθολογικού κό-στους, το νομιμοποιεί και επίσης κάνει τησχολική μονάδα και τους εκπαιδευτικούς τηςανταγωνιστική ζούγκλα. Όλοι εναντίον όλωνγια την εξασφάλιση μιας χαμηλόμισθης θέ-σης και στη μέση ανέπαφος και κυρίαρχος οοργανωτής αυτής της κατάστασης. Μιλάμεουσιαστικά και τυπικά για <<εκτέλεση συμ-βολαίου μετάλλαξης - διάλυσης>>, με αυστη-ρώς λογιστικά κριτήρια, του δημόσιου καιδωρεάν χαρακτήρα (όποιου έχει απομείνει)της σχολικής εκπαίδευσης, των εργασιακώνσχέσεων των εκπαιδευτικών, των διορισμώνκαι των προσλήψεων.

Δ√ À¶√Àƒ°∂π√ ¶∞π¢∂π∞™ ª∂£√¢∂À∂π Δ√À™ √ƒ√À™∞¶√§À™∏™ Ãπ§π∞¢ø¡ ∂∫¶∞π¢∂ÀΔπ∫ø¡

γράφει ο Χρήστος Κάτσικας


Μεταρ

ρύθμ



Λύκ

ειο!

2 Οκτωβρίου 2013, το Λος Άντζελες έχειπερισσότερα σχολεία τσάρτερ από κάθε άλλησχολική περιφέρεια του έθνους, και είναι μιαπολύ κακή ιδέα.

Οι δισεκατομμυριούχοι ευνοούνται από ταιδιωτικά διαχειριζόμενα σχολεία. Οι γονείςδελεάζονται από τις αστραφτερές υποσχέσειςγια ένα σίγουρο για τα παιδιά τους εισιτήριογια το κολλέγιο. Οι πολιτικοί θέλουν, μέσωτων τσάρτερ, να εμφανίζονται ως πρωταθλη-τές της «σχολικής μεταρρύθμισης».

Τα τσάρτερ όμως δεν θα εξαφανίσουν τηνφτώχεια στην οποία ευθύνεται η χαμηλή ακα-δημαϊκή απόδοση, ούτε θα μετατρέψουν τασχολεία του έθνους μας σε ένα σύστημα υψηλήςαπόδοσης. Στα πιο αποδοτικά εκπαιδευτικά συ-στήματα – π.χ. Φιλανδία και Κορέα – δεν υπάρ-χουν σχολεία τσάρτερ. Έχουν ισχυρά δημόσιασχολικά προγράμματα με καλά προετοιμασμέ-νους και έμπειρους καθηγητές και διαχειρι-στές. Τα τσάρτερ και τα άλλα ψευδομεταρρυθ-μιστικά, τα Βάουτσερ (vaouchers) , μετατρέ-πουν το σχολείο σε ένα καταναλωτικό υλικό,στο οποίο η επιλογή αποτελεί την μέγιστη αξία.

Ο αρχικός σκοπός των τσάρτερ, όταν πρω-τοϊδρύθηκαν το 1990 (και όταν εγώ ήμουνυποστηρικτής τους), ήταν να συνεργαστούν μετα δημόσια σχολεία, όχι να τα ανταγωνιστούνή να τα υποβαθμίσουν. Υποτίθεται ότι ιδρύ-θηκαν για να στρατολογήσουν τους πιο αδύ-ναμους μαθητές, αυτούς που το εγκατέλειπανπρόωρα, και να εντοπίσουν μεθόδους με τιςοποίες θα βοηθούσαν τα δημόσια σχολεία νακάνουν καλύτερη δουλειά με εκείνους τουςμαθητές που είχαν χάσει το ενδιαφέρον τουςγια το σχολείο. Αυτός θα έπρεπε να είναι οστόχος τους ακόμη και σήμερα.

Αντί αυτού, η βιομηχανία των τσάρτερ είναιεπιθετική και επιχειρηματική. Τα τσάρτερ ζη-τούν υψηλότερους βαθμούς στα διαγωνίσμα-τα, πολλά εσκεμμένα εγγράφουν ελάχιστοαριθμό σπουδαστών της Αγγλικής γλώσσαςκαι μαθητές με αναπηρίες. Κάποια αποφεύ-γουν τους μαθητές που απειλούν τους μέσους

όρους αποτελεσμάτων τους. Πέρσι, η ομο-σπονδιακή Γενική Υπηρεσίας Λογοδοσίαςεξέδωσε μια έκθεση τιμωρώντας τα τσάρτεργια την αποφυγή μαθητών με ειδικές ανάγκεςκαι η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθε-ριών μηνύει τσάρτερ της Νέας Ορλεάνης γι’αυτό τον λόγο.

Εξαιτίας της χαλαρής ρύθμισής τους, τασχολεία τσάρτερ συχνά ούτε λογοδοτούν ούτεφυσικά χαρακτηρίζονται από διαφάνεια. Το2013, οι ιδρυτές ενός σχολείου τσάρτερ στοΛος Άντζελες με 1.200 μαθητές είχαν καταδι-καστεί για υπεξαίρεση πάνω από 200.000 δο-λάρια σε δημόσιους πόρους. Στο Όκλαντ, απόέναν έλεγχο στα σχολεία τσάρτερ με τις υψη-λότερες επιδόσεις στο κράτος, διαπιστώθηκεη πιθανή κατάχρηση 3.800.000 δολαρίων, ότανο ιδρυτής προσέλαβε άλλες επιχειρήσεις τουγια να δουλέψουν για τα τσάρτερ του.

Τα σχολεία τσάρτερ θεωρούνται «δημόσια»την ώρα της διεκδίκησης δημόσιας χρηματο-δότησης, αλλά στο Ομοσπονδιακό δικαστήριοκαι μπροστά στο Εθνικό Διοικητικό ΣυμβούλιοΕργασιακών Σχέσεων, όταν οι εργαζόμενοίτους αναζητούν την προστασία του κρατικούεργατικού δικαίου, έχουν ισχυριστεί πως είναιιδιωτικές επιχειρήσεις,

Στους Λος Άλτος, μια ομάδα πλουσίων αν-θρώπων, άνοιξε ένα σχολείο τσάρτερ για ταδικά τους παιδιά. Από τους γονείς ζητήθηκεως δωρεά το ποσό των 5.000 δολαρίων το χρό-νο για κάθε παιδί. Οι γονείς των τοπικών δη-μόσιων σχολείων θεωρούν τα τσάρτερ ιδιω-τικά σχολεία που απευθύνονται μόνο στηνελίτ, έστω και αν κατά κύριο λόγο χρηματο-δοτούνται με δημόσιο χρήμα.

Φυσικά υπάρχουν και έντιμα, καλά οργα-νωμένα τσάρτερ τα οποία παρέχουν μια εξαι-ρετική εκπαίδευση. Η συντακτική επιτροπήαυτής της εφημερίδας αναφέρει την ανεξάρ-τητη έρευνα που δείχνει τους μαθητές του ΛοςΆντζελες να αποδίδουν καλύτερα απ’ ότι θααπέδιδαν στα ενιαία σχολεία του Λος Άντζε-λες. Ωστόσο, πολλές άλλες μελέτες δείχνουν

ότι τα τσάρτερ σε γενικές γραμμές δεν είναιπιο επιτυχημένα στο έργο της εκπαίδευσηςτων παιδιών από τα δημόσια σχολεία, αν σεαυτά εγγραφούν οι ίδιες κατηγορίες μαθητών.

Όσο μεγάλο και αν είναι το κόλπο μεταξύ τηςθερμής υποστήριξης των τσάρτερ και της πραγ-ματικότητας των τσάρτερ, δεν αντιπροσωπεύειτο μεγαλύτερο κίνδυνο που ελλοχεύει η ύπαρξηαυτών των σχολείων. Έχουν γίνει η προπορευό-μενη αιχμή της πολυπόθητης ιδεολογικήςσταυροφορίας από την ακροδεξιά να μετατρέ-ψει την εκπαίδευση σε μια καταναλωτική επι-λογή και όχι μια υποχρέωση έναντι του πολίτη.Η εγκατάλειψη των δημόσιων σχολείων για ένασύστημα ελεύθερης αγοράς ξεριζώνει τη βα-σική μας υποχρέωση να υποστηρίξουμε τη δη-μόσια εκπαίδευση, είτε τα δικά μας παιδιά πάνεσε δημόσια, ιδιωτικά ή θρησκευτικά σχολεία,είτε ακόμα και αν δεν έχουμε καθόλου παιδιά.

Η εκστρατεία για την «μεταρρύθμιση» τωνσχολείων με την παράδοση δημοσίου χρήματοςσε ιδιωτικές επιχειρήσεις, είναι ένας μεγάλοςαντιπερισπασμός από τα πραγματικά προβλή-ματα του συστήματός μας: η ακαδημαϊκή επί-δοση είναι χαμηλή όπου η φτώχεια και ο φυ-λετικός διαχωρισμός είναι υψηλός. Δυστυχώς,οι Η.Π.Α οδηγούν και άλλα προηγμένα έθνη τουκόσμου στο ποσοστό των παιδιών που ζουν σεσυνθήκες φτώχειας. Και η εισοδηματική ανι-σότητα στο έθνος μας είναι μεγαλύτερη από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο κατά τον τε-λευταίο αιώνα.

¡Ù¤È‚ÈÓÙ ƒ¿‚ÈÙ˜:Δ· Û¯ÔÏÂ›· ÙÛ¿ÚÙÂÚ* ·ÔÙÂÏÔ‡Ó ¤Ó· ÎÔÏÔÛÛÈ·›Ô Ï¿ıÔ˜∏ ÂÎÛÙÚ·ÙÂ›· ÁÈ· ÙËÓ «ÌÂÙ·ÚÚ‡ıÌÈÛË» ÙˆÓ Û¯ÔÏÂ›ˆÓ ·Ú¤¯ÔÓÙ·˜

‰ËÌfiÛÈÔ ¯Ú‹Ì· ÛÙÈ˜ È‰ÈˆÙÈÎ¤˜ ÂÈ¯ÂÈÚ‹ÛÂÈ˜, Â›Ó·È ¤Ó·˜

·ÓÙÈÂÚÈÛ·ÛÌfi˜ ·fi Ù· Ú·ÁÌ·ÙÈÎ¿ ÚÔ‚Ï‹Ì·Ù·

ÙÔ˘ Û˘ÛÙ‹Ì·Ùfi˜ Ì·˜: ÙË ÊÙÒ¯ÂÈ· Î·È ÙÔ Ê˘ÏÂÙÈÎfi ‰È·¯ˆÚÈÛÌfi.

*τα σχολεία που εισπράττουν κρατική επιχορήγηση αλλά λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, από ιδιώτες, δήμους, ενώσεις γονέων, επιχειρήσεις κ.λπ.

1. Οι επιστημονικές εκθέσεις ως εργαλείοσυκοφάντησης κοινωνικών ομάδων

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ(2013, σελ. 21) «το 2014 οι μισθωτοί στο σύνολό τους, δηλαδή ως κοινω-νική ομάδα, θα έχουν απωλέσει το περίπου το 50% της αγοραστικής δύ-ναμης που είχαν το 2009», ενώ ο πραγματικός κατώτατος μισθός υπολο-γίζεται στα 3/4 αυτού που ήταν πριν από 20 χρόνια. Τα συγκεκριμένα στοι-χεία, που αποτυπώνουν το μέγεθος της επίθεσης που έχει δεχθεί η ερ-γατική τάξη της χώρας μας κατά την περίοδο εφαρμογής της μνημονιακήςπολιτικής, δεν έτυχαν ιδιαίτερης προβολής από τα συνήθως λαλίσταταΜΜΕ. Δε συνέβη βέβαια το ίδιο στο παρελθόν με «ευρήματα» άλλων εκ-θέσεων τα οποία εξυπηρετούσαν την τακτική της ενοχοποίησης κομματιώντης κοινωνίας ή συνηγορούσαν στην ανάγκη λήψης νέων επώδυνων μέ-τρων. Πορίσματα εκθέσεων διεθνών οργανισμών προβλήθηκαν ως θέ-σφατα και αξιοποιήθηκαν στο έπακρο επικοινωνιακά καθώς προσέφερανένα ψεύτικο περιτύλιγμα επιστημονικής εγκυρότητας για το αμπαλάρισμαήδη ειλημμένων, καθαρά ταξικών, πολιτικών αποφάσεων. Πώς θα μπο-ρούσε άλλωστε ο απλός λαός να αμφισβητήσει τα λεγόμενα των τεχνο-κρατών; Το αν οι προβλέψεις αυτές επαληθεύονται ή αν διαψεύδονταιοικτρά, λίγη σημασία έχει. Πόσοι άλλωστε θυμούνται σήμερα ότι κατά τηνψήφιση του πρώτου Μνημονίου οι αναλυτές της Τρόικας προέβλεπαν ύφε-ση έως 6,6%, ανεργία ως 14,8%, πρωτογενές πλεόνασμα ήδη από το 2011και επιστροφή στην ανάπτυξη το 2012(IMF, 2010, σελ. 9); Αυτό που έχεισημασία είναι ότι οι εκτιμήσεις αυτές αξιοποιήθηκαν τη συγκεκριμένηχρονική περίοδο προκειμένου να καλλιεργηθούν στον ελληνικό λαόπροσδοκίες για γρήγορη έξοδο από την κρίση και εφησυχασμός ότι οιθυσίες του «θα πιάσουν τόπο».

Τις προβλέψεις του ΔΝΤ συναγωνίζονται σε επιτυχία μόνο αυτές τουΙΟΒΕ στην μελέτη του για την ελληνική οικονομία και τα κλειστά επαγ-γέλματα τον Ιούλιο του 2010. Εκεί, αφού γίνεται ειδική μνεία στην ανα-γκαιότητα του μόλις ψηφισμένου Μνημονίου (σελ.8), επισημαίνονται μιασειρά από «στρεβλώσεις» και «δυσκαμψίες» της ελληνικής οικονομίας

οι οποίες αν καταπολεμηθούν «θα εξουδετερώσουν – μερικώς τουλάχι-στον– τις βραχυχρόνιες δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομική δραστη-ριότητα και την απασχόληση, της ακολουθούμενης έντονα περιοριστικήςδημοσιονομικής πολιτικής, καθιστώντας το όλο πρόγραμμα περισσότεροαποδεκτό κοινωνικά». Μάλιστα, σε μία χοντροκομμένη ομολογουμένωςπροσπάθεια να ποσοτικοποιήθεί η ελπίδα που πρεσβεύουν οι προσδο-κώμενες μεταρρυθμίσεις, εκτιμάται ότι η απελευθέρωση του «τομέα μηεμπορεύσιμων αγαθών» και της αγορά εργασίας μπορεί να φέρει, μεταξύάλλων, αύξηση μέχρι και 17% στο ΑΕΠ, 12,2% στον πραγματικό μισθόκαι 4,8% στην απασχόληση (Πίνακας 1).1 Βέβαια με τον όρο «στρεβλώσειςστην αγορά εργασίας» οι τεχνοκράτες νεοφιλελεύθεροι αναφέρονται σεότι οι υπόλοιποι συνηθίζουμε να αποκαλούμε εργατικά και επαγγελματικάδικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων των συλλογικών διαπραγματεύσεωνκαι συμβάσεων, των ορίων στις ομαδικές απολύσεις, τις αποζημιώσεις,τη σταθερή δουλειά και ωράριο, το ταμείο ανεργίας, κ.α. Όλα αυτά σήμερααποτελούν σε πολύ μεγάλο βαθμό παρελθόν χωρίς καμία θετική επίπτω-ση να έχει παρατηρηθεί για οποιοδήποτε εργαζόμενο από τη μετατροπήτης αγοράς εργασίας σε ζούγκλα. Τα κλειστά επαγγέλματα από την άλληάνοιξαν ένα-ένα και μια σειρά από επαγγελματικές ομάδες (ιδιοκτήτεςΦΔΧ και ΤΑΞΙ, δικηγόροι, μηχανικοί, φαρμακοποιοί, κ.α.) λοιδορήθηκανως συντεχνίες που υπερασπίζονται τα παράλογα κεκτημένα τους εις βά-ρος της κοινωνίας και βάζουν αναχώματα στην επερχόμενη ανάπτυξη.Τι και αν αντί αύξησης 17% του ΑΕΠ η χώρα μας βιώνει τη χειρότερηύφεση που γνώρισε μεταπολεμικά κράτος το οποίο δεν ενεπλάκει σεπόλεμο; Ο πρόεδρος του ΙΟΒΕ εκείνη την περίοδο και επιβλέπων τησυγκεκριμένη έκθεση ανταμείφθηκε για τις εγκυρότατες προβλέψειςτου με ένα εξαιρετικά επιτελικό αξίωμα: αυτό του Υπουργού Οικονο-μικών. Πρόκειται για το Γιάννη Στουρνάρα ο οποίος έχει αναλάβει σήμερανα βγάλει τη χώρα από το τέλμα και συνεχίζει με το ίδιο πάθος να προ-παγανδίζει την επερχόμενη ανάπτυξη!

Το ρόλο της επιστημονικοφανούς συκοφάντησης στο χώρο της εκπαί-


Μύθοι του ΟΟΣΑ

για την ελληνική εκπαίδευση

1 Για μία εκτενή όσο και καυστική κριτική της συγκεκριμένης έκθεσης βλ. «Ο τσαρλατανισμός του ΙΟΒΕ» στο http://www.techiechan.com/?p=537 ημ.07/08/2010.

√È ·Ï¯ËÌÂ›Â˜ ÙÔ˘ √√™∞ Î·È ÔÈ ‚ÔÏÈÎÔ›Ì‡ıÔÈ ÁÈ· ÙËÓ ÂÏÏËÓÈÎ‹ ÂÎ·›‰Â˘ÛË

γράφει ο Γιάννης Βαρδαλαχάκης

Tομέας μηεμπορευσίμων

Αγοράεργασίας

Μη εμπορεύσιμα καιαγορά εργασίας

ΑΕΠ 13,5 3,2 17,0Ιδ. Κατανάλωση 15,5 3,7 19,6Ιδ. Επένδυση 12,4 2,8 15,6Πραγμ. Μισθός 12,8 -0,6 12,2Απασχόληση 1,5 3,4 4,8Εξαγωγές 8,4 2,0 10,5Εισαγωγές 6,4 1,7 8,3Μερίδιο εργασίας 0,0 1,3 1,3

Πίνακας 1Μακροχρόνιες επιπτώσεις διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στα βασικά

μακροοικονομικά μεγέθη (ποσοστιαίες αποκλίσεις από την προσομοίωσηπρο των μεταρρυθμίσεων)

Πηγή: ΙΟΒΕ (2010)


δευσης έπαιξε η έκθεση που παρήγγειλε από τον ΟΟΣΑ το υπουργείοΠαιδείας επί θητείας Διαμαντοπούλου το 2011. Η οποία, σύμφωνα με όσακατήγγειλε η ΟΛΜΕ με ανακοίνωσή της, κόστισε 127.653 € (χωρίς να υπο-λογιστούν φόροι και κρατήσεις) προκειμένου απλά να αναπαράγει μέροςόσων έτσι και αλλιώς περιλαμβάνονται στις ετήσιες εκθέσεις του οργα-νισμού για την εκπαίδευση στις χώρες μέλη του και με το μεγαλύτερο μέ-ρος της να αποτελεί απλή αντιγραφή της «Εκπαίδευσης με μία ματιά»του 2011. Ενδεικτικό της σπουδής με την οποία συντάχθηκε η συγκεκρι-μένη έκθεση αποτελεί η «παρείσφρηση» ακόμα και διαγράμματος απότο οποίο απουσιάζει η χώρα μας και το οποίο δεν μνημονεύεται πουθενάστο σώμα του κειμένου.2 Παρ’ όλα αυτά, τα πορίσματα και οι προτάσειςτης αποτέλεσαν τη βάση για τις μεταρρυθμίσεις που ισοπέδωσαν τη δη-μόσια εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια. Το κεντρικό συμπέρασμα μπορείνα συνοψιστεί στο ότι «έχουμε υπερβολικά πολλούς καθηγητές (με βά-ση την αναλογία μαθητών/καθηγητών), οι οποίοι μάλιστα δουλεύουνπολύ λιγότερο σε σχέση με τους συναδέλφους τους στις χώρες του ΟΟΣΑ(με βάση τις ετήσιες ώρες διδασκαλίας)». Προτείνεται λοιπόν η αύξησητων εβδομαδιαίων ωραρίων στις 25 διδακτικές ώρες στην Πρωτοβάθμιακαι στις 22 ώρες στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση,3 χωρίς μάλιστα να προ-βλέπεται οποιαδήποτε μείωση ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας, προκει-μένου αυτά να προσεγγίσουν τους μέσους όρους των χωρών της ΕΕ καιτου ΟΟΣΑ (σελ. 30). Αντίθετα, κανένα αντίστοιχο μέτρο σύγκλισης δενπροτείνεται σχετικά με τις χαμηλότερες αμοιβές των Ελλήνων εκπαιδευ-τικών οι οποίες αντιπαραβάλλονται με τις λιγότερες ετήσιες ώρες διδα-σκαλίας και τη χαμηλή αναλογία μαθητών προς καθηγητές για να κατα-λήξουν σε ένα υψηλό κόστος ανά μαθητή, υπονοώντας με απλά λόγια ότι«και πολλά τούς είναι». Για να εξαχθούν τα παραπάνω συμπεράσματααπαιτήθηκαν μια σειρά από μεθοδολογικές ακροβασίες έως καραμπι-νάτες λαθροχειρίες στη συλλογή, την ανάλυση και την παρουσίαση τωνδεδομένων, ώστε τα αποτελέσματα να συνηγορήσουν υπέρ του στερε-ότυπου του «τεμπέλη και προνομιούχου» Έλληνα εκπαιδευτικού. Μίαβολική μυθοπλασία που προετοίμασε το έδαφος για τα μέτρα που ακο-λούθησαν. Στις επόμενες ενότητες θα επιχειρηθεί να ανασκευαστεί η επι-κρατούσα παραπλανητική εικόνα σχετικά με τις συνθήκες εργασίας τωνΕλλήνων εκπαιδευτικών και να παρουσιαστούν τα πραγματικά δεδομένα.

2. Τελικά είμαστε όντως τόσοι πολλοί;Στην έκθεση του ΟΟΣΑ(2011b) σημειώνεται ότι «η Ελλάδα έχει μία από

της χαμηλότερες αναλογίες μαθητών προς καθηγητές ανάμεσα στις χώρεςτου ΟΟΣΑ και τις χώρες της ΕΕ» (σελ. 24). Στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευσημάλιστα καταλαμβάνει την τελευταία θέση με μόλις 7,7 και 7,3 μαθητέςανά καθηγητή στην κατώτερη4 και ανώτερη5 Δευτεροβάθμια Εκπαίδευσηαντίστοιχα (Πίνακας 2). Η συγκεκριμένη αποτύπωση δίνει μια παραπλα-νητική εικόνα για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα για μια σειρά απόλόγους.

Αρχικά λόγω ενός προφανέστατου λάθους κατά την μετατροπή των εκ-

παιδευτικών με μειωμένο ωράριο (part-time personnel) σε ισοδύναμαπλήρους απασχόλησης.6 Στον πίνακα 3 παρατίθενται στοιχεία για το μα-θητικό και εκπαιδευτικό δυναμικό στη χώρας μας την περίοδο 2004-077

όπου μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ότι για το κρίσιμο τελευταίο έτοςκάθε εκπαιδευτικός μερικής απασχόλησης έχει υπολογιστεί ως ισο-δύναμο 2,14 και 1,63 καθηγητών πλήρους απασχόλησης σε κατώτερηκαι ανώτερη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση αντίστοιχα, οδηγώντας σευποεκτίμηση του σχετικού δείκτη. Δεδομένου ότι το σχολικό έτος 2006-07 ήταν και το τελευταίο κατά το οποίο η χώρα μας παρείχε σχετικά στοι-χεία στον ΟΟΣΑ, το λάθος αυτό αναπαράγεται διαρκώς μέχρι σήμερα προ-κειμένου να τεκμηριωθεί η ανάγκη μειώσεως του προσωπικού. Με τηδιόρθωση του συντελεστή με τον οποίο μετατρέπονται οι εκπαιδευτικοίμερικής απασχόλησης σε ισοδύναμα πλήρους απασχόλησης, η σχετικήαναλογία επανεκτιμάται σε 8,23 μαθητές για κάθε καθηγητή γυμνασίουκαι 7,59 μαθητές για κάθε καθηγητή Γενικού Λυκείου ή ΕπαγγελματικήςΕκπαίδευσης.8

Δεύτερον, λόγω της ουσιαστικής ανυπαρξίας βοηθητικού εκπαιδευτι-κού προσωπικού στην ελληνική Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαί-δευση κάτι που καθιστά τη συγκρισιμότητα των στοιχείων εξ αρχής πε-ριορισμένη. Έτσι μπορεί σε κάθε 1.000 μαθητές να αντιστοιχούν 117,4εκπαιδευτικοί έναντι 82,7 του ευρωπαϊκού μέσου όρου, αυτοί όμως ση-κώνουν ουσιαστικά μόνοι τους το βάρος της εκπαίδευσης των Ελλήνωνμαθητών αναλαμβάνοντας παράλληλα το ρόλο του διοικητικού υπαλλήλου,του ψυχολόγου, του τεχνικού, κ.α. Ο συνυπολογισμός όλου του απαραί-τητου για την ορθή εκτέλεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας προσω-πικού (total teaching and non-teaching staff) περιορίζει τη διαφοράσε μόλις 5,3 εκπαιδευτικούς (130,3 για τη χώρα μας έναντι 125 για τηνυπόλοιπη ΕΕ).9

Σύμφωνα με τον ίδιο τον ΟΟΣΑ, οι συγκρίσεις ανάμεσα σε διαφορετικέςχώρες πρέπει να πραγματοποιούνται με μεγάλη προσοχή, καθώς οι δια-φορετικές εκπαιδευτικές δομές, οι ιδιομορφίες του προγράμματος σπου-δών και το γεωγραφικό ανάγλυφο επηρεάζουν σημαντικά την τιμή του

Μύθ

οι το

υ ΟΟ

ΣΑ για

την ελληνική

εκπ

αίδευσ

η

2 Το γράφημα στη σελίδα 21 που αναφέρεται στο μισθό ενός εκπαιδευτικού με 15 έτη υπηρεσίας ως ποσοστό του μέσου μισθού ενός αποφοίτου ΤριτοβάθμιαςΕκπαίδευσης (Ratio of salary after 15 years of experience/minimum training to earnings for full-time full-year workers with tertiary education aged 25 to64) είναι αυτούσια αντεγραμμένο από τη σελίδα 406 της «Εκπαίδευσης με μία Ματιά» του 2011!

3 Το παραπάνω ενισχύει την άποψη ότι η αύξηση του ωραρίου στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση τον περασμένο Μάιο αποτελεί απλά την πρώτη μιας σειράςδιαδοχικών αυξήσεων που πρέπει να αναμένονται τα επόμενα χρόνια.

4 Γυμνάσια.5 Γενικά Λύκεια και Επαγγελματική Εκπαίδευση.6 Σύμφωνα με το σχετικό μεθοδολογικό σημείωμα που συνοδεύει τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ, κάθε εκπαιδευτικός ο οποίος εργάζεται λιγότερο από 90% του

θεσμοθετημένου ωραρίου θεωρείται εκπαιδευτικός μερικής απασχόλησης και συμπεριλαμβάνεται στο συνολικό άθροισμα ανάλογα με τις ώρες που εργαζότανσε σχέση με το πλήρες ωράριο που του αντιστοιχεί. Έτσι π.χ. δύο εκπαιδευτικοί που εργάζονται με το μισό σε σχέση με το κανονικό ωράριο υπολογίζονται ωςένας εκπαιδευτικός πλήρους ωραρίου.

7 Τα στοιχεία έχουν αντληθεί από τη βάση δεδομένων του ΟΟΣΑ: www.stats.oecd.org à Education and Trainingà Education and Skillsà Educationalpersonnel

8 Για τη μετατροπή των μερικώς απασχολούμενων εκπαιδευτικών σε ισοδύναμα πλήρους απασχόλησης χρησιμοποιήθηκε η μέση τιμή των τριών προηγούμενωνετών, όπως φαίνεται στην τελευταία στήλη του πίνακα 3.

9 Τα στοιχεία αφορούν το σύνολο πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κατά τη λήξη της περιόδου 2006-07 (OECD, 2009; ΚΕΜΕΤΕ, 2012).

Greece OECDAverage

EU-19Average

Primary Education 10,1 16,0 14,4

Lower SecondaryEducation 7,7 13,2 11,5

Upper SecondaryEducation 7,3 12,5 11,4

Πίνακας 2Student-teacher ratios by level, Greece compared to OECD and

EU-19 averages (2007)

Note: 2007 was the last year that Greece reported these data to OECD.Πηγή: OECD (2011b)


συγκεκριμένου δείκτη,10 με τα συγκεκριμένα στοιχεία να προσφέρονταικυρίως για σύγκριση των διαχρονικών τάσεων στο εσωτερικό κάθε χώρας.

Συγκρίνοντας τα παραπάνω δεδομένα με αυτά της πλέον πρόσφατης έκ-θεσης (OECD, 2013) 11 διαπιστώνουμε ότι οι περισσότερες ευρωπαϊκέςχώρες έχουν την τάση να αυξάνουν τον αριθμό των εκπαιδευτικών σεσχέση με το μαθητικό δυναμικό στο σύνολο των βαθμίδων της εκπαί-δευσης. Πιο συγκεκριμένα, δύο στις τρεις χώρες που έδωσαν σχετικάστοιχεία και για τις δύο χρονιές παρουσίασαν μείωση της αναλογίας μα-θητών προς εκπαιδευτικούς σε Προσχολική Αγωγή (Γράφημα 1) και κα-τώτερη Δ. Ε. (Γράφημα 3), ενώ αντίστοιχα έπραξαν και τρεις στις τέσσερειςχώρες αναφορικά με την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση (Γράφημα 2). Ισορ-ροπημένη παρατηρήθηκε η τάση στο επίπεδο της ανώτερης Δ.Ε. καθώςη συγκεκριμένη αναλογία αυξήθηκε στις μισές από τις 14 χώρες στιςοποίες μπορούσε να πραγματοποιηθεί η σχετική σύγκριση, ενώ μειώθηκεστις άλλες μισές (Γράφημα 4).

Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση εκτείνονται μέχριτο σχολικό έτος 2006-07. Έτσι για τη μελέτη της διαχρονικής εξέλιξηςτης σχέσης μεταξύ μαθητικού και εκπαιδευτικού δυναμικού αξιοποιήθη-καν τα στοιχεία που συλλέγει και δημοσιεύει η ΕΛ.ΣΤΑΤ. κατά την έναρξηκαι τη λήξη κάθε σχολικής χρονιάς.12 Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχείααναφέρονται στη λήξη του σχολικού έτους 2011-12 και συγκρίθηκαν μεαυτά του 2009-10 προκειμένου να μελετηθεί η επίδραση της μνημονιακήςπολιτικής στην αναλογία μαθητών-εκπαιδευτικών. Προσπαθώντας να μηνπαρεκκλίνουμε από τη μεθοδολογία του ΟΟΣΑ μετατρέπουμε τους πα-ρόντες εκπαιδευτικούς με μειωμένο ωράριο (Διευθυντές, Υποδιευθυντέςκαι ωρομίσθιους) σε ισοδύναμα πλήρους απασχόλησης διαιρώντας το μέ-σο ωράριο κάθε κατηγορίας με το μέσο ωράριο του εκπαιδευτικού πλή-ρους απασχόλησης (18,5 ώρες για δευτεροβάθμια και 22,5 για την πρω-τοβάθμια εκπαίδευση).13 Όπως αποτυπώνεται στο Γράφημα 5 οι ελάχι-στοι διορισμοί και οι μειωμένες προσλήψεις αναπληρωτών για τα σχο-λικά έτη 2010-11 και 2011-12 οδήγησαν σε μία αύξηση του αριθμούτων μαθητών ανά εκπαιδευτικό σε όλες σχεδόν τις βαθμίδες της εκ-παίδευσης, με χαρακτηριστικότερη όλων την επιδείνωση της σχετικήςαναλογίας στην Επαγγελματική Εκπαίδευση κατά 16,7%. Η μικρή πτώσητου σχετικού δείκτη στα Δημοτικά οφείλεται αφενός στη διεύρυνση τωνθεσμών των Ολοημέρων Δημοτικών Σχολείων με ΕΑΕΠ και της Παράλ-ληλης Στήριξης οι οποίες συνοδεύτηκαν από μεγάλο αριθμό προσλήψεωνεκτός κρατικού προϋπολογισμού και αφετέρου σε μία μείωση του μαθη-τικού δυναμικού κατά 2.256 μαθητές σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ(Πίνακας 3). Αν η μείωση των προσλήψεων μονίμων και αναπληρωτώνεκπαιδευτικών για δύο σχολικά έτη είχε τα αποτελέσματα που παρα-τηρούμε, μπορούμε να εκτιμήσουμε βάσιμα ότι τα συγκεκριμένα νού-μερα σήμερα έχουν επιδεινωθεί θεαματικά ως αποτέλεσμα του μηδε-νισμού των διορισμών μονίμων και των προσλήψεων αναπληρωτώνεκπαιδευτικών, των διαθεσιμοτήτων, των μετατάξεων και των μαζικώνσυνταξιοδοτήσεων που ακολούθησαν.

Χρησιμοποιώντας τα ίδια στοιχεία εκτιμήθηκε η γεωγραφική κατα-νομή της αναλογίας μαθητών-καθηγητών στις περιφέρειες και τους νο-μούς της χώρας μας. Τα αποτελέσματα, τα οποία παρατίθενται ανα-λυτικά στους πίνακες 4 και 5, επιβεβαιώνουν αυτό που υποψιαζό-μασταν και που έχει επανειλημμένα επισημανθεί από το εκπαιδευ-τικό κίνημα: ότι η χαμηλή αναλογία μαθητών-καθηγητών που εμφά-νιζε η χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια ήταν πλασματική και οφει-λόταν στη νησιωτικότητα και το έντονο γεωγραφικό ανάγλυφό καιόχι σε ένα «μεγαλύτερο του απαιτούμενου» αριθμό εκπαιδευτικών.



10 Τα μέλη του Δ.Σ. του ΚΕΜΕΤΕ Ελένη Γλαρέντζου και Ανδρέας Παπαδαντωνάκης επισημαίνουν ότι η χαμηλή αναλογία μαθητών προς καθηγητές επηρεάζεταιστη χώρα μας από α) τη γεωγραφική ιδιομορφία της χώρας μας με τα πολλά νησιά και τις ορεινές και δυσπρόσιτες περιοχές, β) την ιδιομορφία του ελληνικούΓενικού Λυκείου με τις κατευθύνσεις στη β’ και γ’ τάξη και τη διαμόρφωση των τμημάτων με βάση αυτές, γ) το πλήθος των σχολικών μονάδων του εξωτερικού,που παρέχουν ελληνική παιδεία στα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών.

11 Αναφέρονται στη λήξη της σχολικής χρονιάς 2010-11.12 Οι σχετικοί πίνακες, η μεθοδολογία και τα ερωτηματολόγια που χρησιμοποιούνται για τη συλλογή των στοιχείων είναι διαθέσιμα στην ιστοσελίδα της

ΕΛ.ΣΤΑΤ.: http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE --> Στατιστικά Θέματαà Εκπαίδευση.13 Ως μέσο ωράριο για κάθε ωρομίσθιο χρησιμοποιήθηκαν οι 6 ώρες, για κάθε Διευθυντή σχολικής μονάδας Δευτεροβάθμιας οι 5 ώρες, για κάθε Υποδιευθυντή

σχολικής μονάδας Δευτεροβάθμιας οι 13 ώρες και τέλος για κάθε Διευθυντή σχολικής μονάδας Πρωτοβάθμιας οι 14 ώρες.

Πηγή: OECD (2009; 2013)

Πηγή: OECD (2009; 2013)

Πηγή: OECD (2009; 2013)

Πηγή: OECD (2009; 2013)


Είναι χαρακτηριστικό ότι οι χαμηλότερες τιμές παρατηρούνται σε ορει-νούς (Γρεβενά, Θεσπρωτία, Ευρυτανία, Φλώρινα, Καστοριά) ή νησιωτι-κούς νομούς (Λέσβος, Χίος, Κυκλάδες, Λευκάδα, Σάμος), ενώ αντίθεταοι υψηλότερες παρατηρούνται ως επί το πλείστον σε νομούς με μεγάλααστικά κέντρα όπως η Αττική, ο Πειραιάς, η Θεσσαλονίκη ή το Ηράκλειο.Στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση οι διαφορές είναι εντονότερες στα Γυ-μνάσια, όπου υπάρχει και μεγαλύτερη διασπορά σχολικών μονάδων,ενώ περιορίζονται αισθητά στα Γενικά Λύκεια τα οποία συγκεντρώνονταικυρίως σε ημιαστικές και αστικές περιοχές. Ανάλογη εικόνα και στηνΠρωτοβάθμια Εκπαίδευση με τις διαφορές να είναι εντονότερες σταΝηπιαγωγεία και να περιορίζονται, αλλά να παραμένουν μεγάλες, σταΔημοτικά σχολεία. Παρ’ όλο που τα στοιχεία δεν είναι ευθέως συγκρί-σιμα, δεδομένου ότι χρησιμοποιείται διαφορετική μεθοδολογία, μπο-ρούμε βάσιμα να υποστηρίξουμε ότι σε πολλές περιοχές της χώρας ηαναλογία μαθητών ανά εκπαιδευτικό είχε ξεπεράσει τον ευρωπαϊκόμέσο όρο ήδη από την προπέρσινη χρονιά.

3. «Από τους πλέον τεμπέληδες της υφηλίου»«Η Ελλάδα διαθέτει από τους πλέον τεμπέληδες εκπαιδευτικούς της

υφηλίου. Τα στατιστικά στοιχεία του ΟΟΣΑ που δείχνουν πως οι Έλληνεςκαθηγητές και δάσκαλοι εργάζονται τις λιγότερες ώρες το χρόνο αποτε-λούν αδιάψευστο μάρτυρα. Προσοχή, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουνεκπαιδευτικοί που δεν κάνουν άριστα τη δουλειά τους, κόντρα στο γενι-κότερο κλίμα που είναι αρνητικό σε κάθε προσπάθεια...

Οι συνδικαλιστές της εκπαίδευσης για πολλοστή φορά απειλούν νααπεργήσουν μέσα στις εξετάσεις. Σαν κοινοί εγκληματίες εκβιάζουν μεόμηρο τα παιδιά και τους γονείς προκειμένου να μην αυξηθούν κατά δυοοι ώρες που εργάζονται εβδομαδιαίως.»14

Αυτά ισχυριζόταν ο κ. Στούπας από το διαδικτυακό τόπο capital.gr τονπερασμένο Μάιο παραθέτοντας το παραπάνω γράφημα προς επικύρωσητων περί τεμπελιάς γραφέντων και συμπυκνώνοντας μέσα σε μερικέςαράδες την επικοινωνιακή στρατηγική της επίκλησης του κοινωνικού αυ-τοματισμού εναντίον όποιας κοινωνικής ομάδας διανοηθεί να αντιδράσει.Βέβαια το ότι οι Έλληνες καθηγητές διδάσκουν λιγότερο σε σχέση με τουςσυναδέλφους τους διεθνώς δεν είναι ψέμα, καθώς οι ετήσιες ώρες διδα-σκαλίας φτάνουν μόλις τις 415, έναντι 664 στις χώρες μέλη του ΟΟΣΑ και635 στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 21.15 Αυτό που θα πρέπει να αναρωτηθείκάποιος είναι πως μπορεί αυτό να συμβαίνει όταν, όπως έχει επισημανθείκαι σε παλαιότερες έρευνες (ΚΕΜΕΤE, 2012), το εβδομαδιαίο διδακτικόωράριο στη χώρα μας βρισκόταν στον ευρωπαϊκό μέσο όρο ακόμα καιπριν τη φετινή αύξηση, ενώ το ίδιο ισχύει και για τις εργάσιμες εβδομάδεςκαι ημέρες κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Πιο συγκεκριμένα το μέσο ωρά-ριο των Ελλήνων εκπαιδευτικών ήταν 18,5 διδακτικές ώρες την εβδομάδαέναντι 18,4 και 19,1 των ευρωπαίων συναδέλφων τους σε Γυμνάσια καιΛύκεια αντίστοιχα, με τις εργάσιμες εβδομάδες να είναι 39 στη χώρα μαςέναντι 38 του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Η παρατηρούμενη διαφορά οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι από τιςσχεδόν 190 εργάσιμες ημέρες κάθε σχολικού έτους16 μόλις 153 αφιερώ-νονται στη διδασκαλία (έναντι 181 του ευρωπαϊκού μέσου όρου) καθώςτις υπόλοιπες μέρες το ελληνικό σχολείο μετατρέπεται σε εξεταστικόκέντρο, στα πλαίσια ενός παράλογου συστήματος το οποίο δεν συναντάταισε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης. Επιπλέον παρατηρώντας προσεκτι-κότερα τα σχετικά στοιχεία της τελευταίας έκθεσης του ΟΟΣΑ (2013,σελ. 401) διαπιστώνουμε ότι αυτά για κάποιες χώρες αναφέρονται στονελάχιστο17, για κάποιες στο μέγιστο18 και για κάποιες άλλες στον συνήθη

Μύθ

οι το

υ ΟΟ

ΣΑ για


εκπ

αίδευσ

η

14 http://www.capital.gr/stoupas/Article.aspx?postid=3753737&threadid=3751059: Οι πιο «τεμπέληδες» του ΟΟΣΑ, Παρασκευή 10/05/2013 06:55.15 Ο υπολογισμός γίνεται με την αναγωγή της συνολικής διάρκειας διαδασκαλίας σε 60λεπτα. Η διάρκεια μίας διδακτική ώρας για τη χώρα μας έχει υπολογιστεί

σε 44 λεπτά.16 To 2012-13 η σχολική χρονιά είχε 188 εργάσιμες ημέρες, ενώ αυτή του 2013-14 είχε 189.17 Ουγγαρία, Φινλανδία.18 Χιλή, Εσθονία, Ν. Κορέα, Ολλανδία, Πορτογαλλία, Σκωτία,

Πηγή: ΕΛ.ΣΤΑΤ., www.statistics.gr





ή πραγματικό χρόνο διδασκαλίας. Έτσι, παρακάμπτοντας κάθε έννοιαμεθοδολογικής συνέπειας, το μέγιστο των 1.120 ωρών της Χιλής και τοελάχιστο των 553 της Φινλανδίας έχουν συμβάλει ισότιμα στην εξαγωγήτου μέσου όρου των 664 ωρών στον ΟΟΣΑ και των 635 στην ΕΕ21. Αφαι-ρώντας τις χώρες των οποίων τα στοιχεία αφορούν το ταβάνι ή το κατώφλιτων ετήσιων ωρών, οι μέσες ετήσιες ώρες διδασκαλίας περιορίζονταικατά 20 ώρες και στις δύο περιπτώσεις (644 ώρες στον ΟΟΣΑ και 615στην ΕΕ21).

Μπαίνοντας στον πειρασμό να εξετάσουμε την αποτελεσματικότητα τηςδίωρης αύξηση του εβδομαδιαίου ωραρίου στην επίτευξη του διακηρυγ-μένου στόχου της σύγκλισης των ετήσιων διδακτικών ωρών με τον ευρω-παϊκό μέσο όρο, διαπιστώνουμε ότι αυτή είναι ελάχιστη μιας και μετά τηναύξηση αυτές αναμένεται να ανέλθουν μετά βίας στις 460 (Γράφημα 12).Αντίθετα η υιοθέτηση του πάγιου εκπαιδευτικού αιτήματος του περιορι-σμού των εξετάσεων και της επέκτασης των ημερών διδασκαλίας (π.χ.στον ευρωπαϊκό μέσο όρο των 181 ημερών) θα είχε πολύ καλύτερα απο-τελέσματα με τις ετήσιες ώρες να φτάνουν τις 491. Αν μάλιστα αυτό συν-δυαζόταν με μία αύξηση της διάρκειας της διδακτικής ώρας στα 50 λεπτά19

τότε οι ώρες διδασκαλίας θα έφταναν τις 558 ετησίως. Βέβαια καμία απότις παραπάνω επιλογές, με τα αναμφίβολα παιδαγωγικά και οικονομικάαποτελέσματα προς όφελος των μαθητών και των γονιών τους, δε θα οδη-γούσε στην εξοικονόμηση προσωπικού και την υπηρέτηση των λογιστικώνεπιδιώξεων της κυβέρνησης και της Task Force. Αντ΄ αυτού η εξεταστι-κοκεντρική δομή του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος όχι μόνο διέ-φυγε του περιβόητου «εξορθολογισμού» του Αρβανιτόπουλου, αλλά ενι-σχύθηκε τόσο θεσμικά στα πλαίσια του «Νέου Λυκείου» με τις πανελλα-δικού τύπου εξετάσεις σε όλες τις τάξεις του Λυκείου και ηθικά-αξιακάανυψούμενο σε «ιερή αγελάδα», η αμφισβήτηση της οποίας, ακόμα καιμέσω της εξάσκησης συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων όπωςη απεργία, ανάγεται σε αμάρτημα καθοσιώσεως.

Όποιος διατηρεί έστω και ελάχιστη επαφή με την αίθουσα γνωρίζειπολύ καλά ότι η δουλειά ενός εκπαιδευτικού δεν περιορίζεται στο χρόνοπου αυτός περνάει εντός αυτής, αλλά περιλαμβάνει και τον υπόλοιπο χρό-νο διάθεσης στο σχολείο, καθώς και τη δουλειά στο σπίτι. Και εδώ σύμ-φωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ(2013, σελ. 401) ο χρόνος διάθεσης τωνΕλλήνων εκπαιδευτικών στο σχολείο φτάνει τις 1.176 ώρες ετησίως,ξεπερνώντας τον αντίστοιχο μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ(1.154 ώρες)και της ΕΕ-21(1.109 ώρες). Μεγαλύτερο όμως ενδιαφέρον παρουσιάζειτο πού αφιερώνονται αυτές οι ώρες αφού, σύμφωνα με την ίδια έκθεση,ο διαθέσιμος χρόνος στο σχολείο περιλαμβάνει «αναθέσεις εργασιών,διορθώσεις, προετοιμασία μαθημάτων και συναντήσεις του προσωπικού(staff meetings)(σελ.398)», ενώ παρακάτω αναφέρονται συναντήσεις μεγονείς, καθοδήγηση/συμβουλευτική μαθητών και «γενικά σχολικά καθή-κοντα» (σελ.400). Σε γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι εκ-παιδευτικοί διεθνώς καταπιάνονται κατά την παραμονή τους στο σχολείομε εργασίες με τις οποίες οι Έλληνες εκπαιδευτικοί ασχολούνται εκτόςεργασιακού τους ωραρίου, καθώς το μη διδακτικό εργασιακό ωράριο δια-τίθεται ως επί το πλείστον σε γραφειοκρατικές και διοικητικές εργασίες,τα γνωστά «εξωδιδακτικά καθήκοντα», λόγω της ανυπαρξίας σχετικούπροσωπικού. Κατά συνέπεια αποδεικνύεται ένας ακόμα μύθος, η επωδόςότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί εργάζονται λιγότερο συγκριτικά με τουςσυναδέλφους τους στο εξωτερικό. Στην πραγματικότητα εργάζονταιπερισσότερο, ενώ διδάσκουν όντως λιγότερο γιατί εξετάζουν πολύ πε-ρισσότερο.

4. Πόσα παίρνεις κύριε καθηγητά;Το ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί είναι κακοπληρωμένοι σε σχέση με

τους συναδέλφους τους διεθνώς ήταν μια κοινή διαπίστωση ακόμα καιπριν την υιοθέτηση του Ενιαίου Μισθολογίου και την εφαρμογή των με-γάλων περικοπών που αυτό συνόδευε. Ενδεικτικά στην τελευταία έκθεση



19 Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είναι 45-50 λεπτά.



Πηγή: ΟΟΣΑ (2012), όπως παρατίθεται στο www.capital.gr

Πηγή: OECD (2013)


του ΟΟΣΑ (2013, σελ. 388-389), και παρά το γεγονός ότι τα μισθολογικάδεδομένα αφορούν την 1/1/2011, η χώρα μας βρίσκεται πολύ κάτω απότον μέσο όρο σε ΟΟΣΑ και ΕΕ21 σε όλες τις περιπτώσεις. Είναι χαρακτη-ριστικό δε, ότι με τη χρήση των ετήσιων μισθών όπως αυτοί διαμορφώ-θηκαν μετά την 1/1/2011 ο νεοδιόριστος καθηγητής Λυκείου στη χώραμας αμείβεται λιγότερο από τον αντίστοιχο συνάδελφό του σε χώρεςόπως η Σλοβενία, η Τουρκία, η Ισλανδία και το Μεξικό, με την Ελλάδανα καταλαμβάνει την 30η θέση σε σύνολο 37 χωρών (Γράφημα 13).20

Μια εικόνα που δε διαφοροποιείται σημαντικά σε όλες τις βαθμίδες τηςεκπαίδευσης και για όλα τα στάδια υπηρεσίας, όπως φαίνεται στο Γρά-φημα 14.

Οι απολαβές των Ελλήνων εκπαιδευτικών δεν υπολείπονται μόνο αυτέςτων συναδέλφων τους στο εξωτερικό, αλλά τους κατατάσσουν χαμηλάστην μισθολογική και εισοδηματική πυραμίδα και στο εσωτερικό της χώ-ρας. Ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός στη χώρα μας αμείβεται μόλις με το69% του μέσου μισθού όπως αυτός είχε διαμορφωθεί το 2011 και χρει-άζεται πάνω από 15 χρόνια υπηρεσίας για να τον υπερβεί. Αντίθετα ο συ-νάδελφος του στις υπόλοιπες χώρες του ΟΟΣΑ ξεκινάει από 82 έως 87%του μέσου μισθού και χρειάζεται περίπου 10 χρόνια για να κλείσει αυτήτην ψαλίδα (Γράφημα 15). Οι διαπιστώσεις αυτές επιβεβαιώνονται στοακέραιο ακόμα και όταν ως μέτρο σύγκρισης χρησιμοποιηθεί το κατά κε-φαλήν ΑΕΠ κάθε χώρας (Γράφημα 16). Συμπερασματικά, ο εκπαιδευτικόςστις υπόλοιπες χώρες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ είναι ένας καλά αμειβόμενοςμισθωτός με ταχύτατη μισθολογική εξέλιξη, ενώ αντίθετα στην Ελλάδαοι εκπαιδευτικοί μειονεκτούν ακόμα και σε σύγκριση με τους υπόλοι-πους, επίσης συγκριτικά χαμηλά αμειβόμενους και δοκιμαζόμενους,μισθωτούς.

5. Σύνοψη συμπερασμάτωνΗ έρευνά μας κινήθηκε σε τρεις άξονες που προσδιορίζουν σε μεγάλο

βαθμό τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών, οι οποίες είναι ταυτό-χρονα και συνθήκες μάθησης των μαθητών: μαθητές ανά εκπαιδευτικό,ωράριο εργασίας και μισθοί. Τα αποτελέσματα μπορούν να συνοψιστούνως εξής:

I. Μαθητές ανά εκπαιδευτικό• Ο «πληθωρισμός εκπαιδευτικών» στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα

και η ανάγκη περιστολής προσωπικού που απορρέει από αυτόν, επι-χειρείται να τεκμηριωθεί με στοιχεία επταετίας, καθώς το 2006-07ήταν η τελευταία χρονιά που η χώρα μας παρείχε σχετικά στοιχεία στονΟΟΣΑ.

• Μαζί με τα στοιχεία αυτά αναπαράγεται και η πρωτοτυπία της εσφαλ-μένης καταμέτρησης των ωρομισθίων εκπαιδευτικών ως ισοδύναμοσχεδόν δύο εκπαιδευτικών πλήρους ωραρίου στη Δευτεροβάθμια Εκ-παίδευση. Το φαινομενικά αθώο αυτό λάθος συντέλεσε στο να κατα-λάβει η χώρα μας την τελευταία θέση στις σχετικές μετρήσεις.

• Η μελέτη της διαχρονικής τάσης της αναλογίας μαθητών ανά εκπαι-δευτικό στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δείχνει ότι οι εκπαιδευ-τικοί αυξάνονται σε σχέση με το μαθητικό πληθυσμό στη συντριπτικήπλειοψηφία των χωρών μελών μεταξύ των ετών 2007 και 2011.

• Αντίθετα στη χώρα μας αντίστοιχη έρευνα για τα έτη 2009-10 και 2011-12 δείχνει ότι η πολιτική των μνημονιακών περικοπών, ακόμα και στιςαπαρχές της, με την επίθεση στη δημόσια εκπαίδευση να μην έχειπάρει ακόμα τις διαστάσεις που ακολούθησαν, οδήγησε σε αρνητικήμεταβολή της σχετικής αναλογίας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευ-σης, πλην των Δημοτικών σχολείων όπου πραγματοποιήθηκαν πολλέςπροσλήψεις εκτός κρατικού προϋπολογισμού.

• Η μελέτη της γεωγραφικής κατανομής της αναλογίας μαθητών προςεκπαιδευτικούς επιβεβαιώνει περίτρανα την υπόθεση ότι η χαμηλήτιμή που παρουσιαζόταν σε προγενέστερες περιόδους οφείλόταν στηννησιωτικότητα της χώρας και στο έντονο γεωγραφικό ανάγλυφο. Η ανα-

Μύθ

οι το

υ ΟΟ

ΣΑ για


εκπ

αίδευσ

η

20 Οι μισθοί έχουν μετατραπεί σε ισοδύναμα αγοραστικής δύναμης(PPP’s) σε US$ ώστε να είναι απόλυτα συγκρίσιμοι.

Πηγή: OECD (2013), www.stats.oecd.org*αφορά την κατώτερη Δ.Ε.

Πηγή: OECD (2013), www.stats.oecd.org




λογία μαθητών εκπαιδευτικών σε νομούς με μεγάλα αστικά κέντραείναι πολλαπλάσια από αυτή σε ορεινούς ή νησιωτικούς νομούς, ενώήδη από το σχολικό έτος 2011-12 φαίνεται να έχει ξεπεράσει τον ευ-ρωπαϊκό μέσο όρο στις περιοχές αυτές.

II. Ωράριο εργασίας• Οι Έλληνες καθηγητές πράγματι διδάσκουν λιγότερες ώρες ετησίως

συγκριτικά με τους συναδέλφους τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τονΟΟΣΑ.

• Αυτό δε σημαίνει ότι διδάσκουν λιγότερο και σε εβδομαδιαία βάση κα-θώς το μέσο ωράριο διδασκαλίας βρισκόταν λίγο κάτω (Γυμνάσια) ήλίγο πάνω (Γ. Λύκεια και Επαγγελματική Εκπαίδευση) από τον ευρω-παϊκό μέσο όρο. Μετά την φετινή αύξηση η χώρα μας καταλαμβάνειμία από τις πρώτες θέσεις στη σχετική κατάταξη.

• Το ίδιο ισχύει και για τις εργάσιμες ημέρες και εβδομάδες για τουςεκπαιδευτικούς, οι οποίες βρίσκονται επίσης στον ευρωπαϊκό μέσοόρο.

• Οι ημέρες διδασκαλίας είναι σημαντικά λιγότερες εξαιτίας της εξετα-στικοκεντικής κατεύθυνσης του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματοςκαι της αφιέρωση σχεδόν δύο μηνών κάθε έτους σε εργασίες σχετικέςμε τις εξετάσεις.

• Ακόμα και έτσι η διαφορά από τον ετήσιο μέσο όρο διδασκαλίας στηνΕΕ21 και τον ΟΟΣΑ είναι μικρότερη από ότι παρουσιάζεται στις σχετικέςεκθέσεις, μιας και στο σχετικό υπολογισμό για κάποιες χώρες έχεισυμπεριληφθεί ο μέγιστος αριθμός ετήσιων ωρών, ο οποίος ενδέχεταινα διαφοροποιείται σημαντικά από τον πραγματικό.

• Καμία «σύγκλιση» δεν επιτυγχάνεται με την αύξηση του εβδομαδιαίουχρόνου διδασκαλίας κατά δύο ώρες, όσο οι ημέρες διδασκαλίας εξα-κολουθούν να υπολείπονται σημαντικά του ευρωπαϊκού μέσουόρου.

• Αντίθετα η κατάργηση των εξετάσεων στο σύνολο ήστην πλειοψηφία των τάξεων της ΔευτεροβάθμιαςΕκπαίδευσης, καθώς και μία ενδεχόμενη επι-μήκυνση της διδακτικής ώρας θα έφερνε τοσυνολικό χρόνο που περνάνε στην τάξη οι Έλ-ληνες εκπαιδευτικοί πολύ κοντά στο μέσο ευ-ρωπαϊκό.

• Καμία από τις παραπάνω πρακτικές δε θα οδη-γούσε στην εξοικονόμηση προσωπικού και γιααυτό δεν επιλέχθηκε, κάτι που επιβεβαιώνει ότιοι επιδιώξεις του Υπουργείου Παιδείας ήταν εξ αρ-χής λογιστικές και όχι παιδαγωγικές όπως το ίδιο επαί-ρεται.

• Ο διαθέσιμος χρόνος στο σχολείο για τους Έλληνες εκπαιδευτικούςυπερβαίνει τον αντίστοιχο μέσο όρο στις χώρες της ΕΕ21 και του ΟΟΣΑ,μια λεπτομέρεια που αποκρύπτεται συστηματικά όταν γίνεται λόγος γιατο φόρτο εργασίας των εκπαιδευτικών.

• Κατά την παραμονή τους στο σχολείο οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μαςεκτελούν κυρίως γραφειοκρατικές και διοικητικές εργασίες, αντίθεταμε το τι συμβαίνει διεθνώς, όπου οι εκπαιδευτικοί ασχολούνται κυρίωςμε καθήκοντα σχετικά με το εκπαιδευτικό τους έργο (προετοιμασία καιδιορθώσεις διαγωνισμάτων και εργασιών, συναντήσεις με γονείς, κλπ).Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ένα μεγαλύτερο φόρτο εργασίας για τουςΈλληνες εκπαιδευτικούς μετά το πέρας του ωραρίου τους, κάτι το οποίοδεν είναι δυνατόν να ποσοτικοποιηθεί και να αποτυπωθεί σε καμίασχετική έρευνα.

III. Μισθοί• Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί είναι από τους χειρότερα αμειβόμενους εκ-

παιδευτικούς διεθνώς, κάτι που συνέβαινε ακόμα και πριν τις περικο-πές του Ενιαίου Μισθολογίου, οι οποίες με τη σειρά τους επιδείνωσανακόμα περισσότερο την κατάσταση.

• Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε συγκρίνοντας το μισθο των εκπαι-δευτικών σε διάφορα στάδια υπηρεσίας με το μέσο μισθό και το κατάκεφαλήν ΑΕΠ κάθε χώρας.

• Οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας ξεκινάνε την καριέρα τους πενιχράαμειβόμενοι, ενώ και η μισθολογική τους εξέλιξη είναι πολύ βραδύτερηαπό αυτή των συναδέλφων τους διεθνώς.

Αντί επιλόγουΗ έρευνα αυτή είχε σα σκοπό να συμβάλει στην αποτύπωση της πραγ-

ματικής εικόνας σχετικά με τις συνθήκες εργασίας των Ελλήνων εκπαι-δευτικών και η οποία όπως αποδείχθηκε διαφοροποιείται σημαντικά αποαυτή που παρουσιάζεται από το Υπουργείο Παιδείας και αναπαράγεταιστην πλειοψηφία των ΜΜΕ. Δεν τρέφουμε βέβαια κάποια αυταπάτη ότι ηεπίθεση που βιώνουμε οφείλεται σε κάποια λάθος εκτίμηση των κρα-τούντων ή ότι η συγκροτημένη αντίκρουση των ψευδοεπιχειρημάτων που

τη συνοδεύουν αρκεί για να τη σταματήσει. Αντίθετα η προσπάθειααυτή εδράζεται στην αντίληψη ότι όπως η επίθεση ξεδιπλώ-

νεται σε πολλά επίπεδα, το ίδιο οφείλει να κάνει και ηαντίσταση. Εν όψει των νέων αγώνων που απαιτούνται,

κάθε ένας από εμάς οφείλει να οπλιστεί με επιχει-ρήματα και να γίνει ανάχωμα στην προσπάθεια ναπαρουσιαστούν οι εκπαιδευτικοί σαν μια ακόμασυντεχνία βολεμένων, ξεκομένων από την υπό-λοιπη κοινωνία.

ΒιβλιογραφίαΓλαρέντζου Ε. και Α. Παπαδαντωνάκης (2012), Ο «ορ-

θολογισμός» στην εκπαίδευση και η ενοχοποίηση τωνεκπαιδευτικών. Αλφαβήτα, εκπαιδευτικό ενημερωτικό δί-

κτυο, 13/12/2012. IMF (2010), Greece: Staff Report on Request for Stand-By Arrangement,

IMF Country Report No. 10/110, May 2010.http://www.imf.org/exter-nal/pubs/ft/scr/2010/cr10110.pdf

ΙΝΕ-ΓΣΕΕ (2013), Η ελληνική οικονομία και η απασχόληση, Ετήσια Έκθεση2013, Αύγουστος 2013. http://www.inegsee.gr/sitefiles/files/ekthesh-15email.pdf

ΙΟΒΕ (2010), Η Ελληνική Οικονομία, τεύχος 02/10, Τριμηνιαία Έκθεση,Αρ. τεύχους 60, Ιούλιος 2010.

ΚΕΜΕΤΕ (2012), Μελέτη στοιχείων για την Εκπαίδευση και τους Εκπαι-δευτικούς στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε άλλες χώρες.

OECD (2009), Education at a Glance 2011: OECD Indicators, OECD Pu-blishing.

OECD (2011a), Education at a Glance 2011: OECD Indicators, OECD Pu-blishing. http://dx.doi.org/10.1787/eag-2011-en

OECD (2011b), Education Policy Advice for Greece, Strong Performersand Successful reformers in Education, OECD Publishing.http://dx.doi.org/10.1787/9789264119581-en

OECD (2012), Education at a Glance 2012: OECD Indicators, OECD Pu-blishing. http://dx.doi.org/10.1787/eag-2012-en

OECD (2013), Education at a Glance 2013: OECD Indicators, OECD Pu-blishing. http://dx.doi.org/10.1787/eag-2013-en




Μύθ

οι το

υ ΟΟ

ΣΑ για


εκπ

αίδευσ

η


Ανεξάρτητα αν η μικρή Μαρία ή η κάθε Μαρία υπήρξε θύμα «κυκλω-μάτων» το πρόβλημα διακίνησης και εμπορίας παιδιών παραμένει. Στις18 Οκτώβρη «Ευρωπαϊκή μέρα κατά της Διακίνησης Ανθρώπων και κατάτης Σκλαβιάς» η τηλεοπτική τρομοκρατία ανακάλυπτε για μία ακόμηφορά τις άθλιες συνθήκες που ζουν οι τσιγγάνοι-Ρομά στη χώρα μαςκαι στα Βαλκάνια. Το γνωστό CNN έδειχνε εικόνες κόλασης από τουςκαταυλισμούς, ενώ η φιλανθρωπία έριξε τόννους δάκρυα για τους δυ-στυχισμένους του κόσμου. Αυτοί που εκμεταλλεύονται τα παιδιά, πουβομβαρδίζουν τα σπίτια τους, κλέβουν το υπέδαφος των χωρών τους,τώρα ως Φαρισαίοι μοιρολογούν. Αυτός είναι ο ιμπεριαλισμός-καπιτα-λισμός και οι κήρυκές τους. Με τόνα χέρι ρίχνουν βόμβες και με τ’ άλλοευλογούν τα θύματά τους...

Στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO) προ επτά ετών υπο-λογίζουν πως πάνω από 158.000.000 παιδιά, ηλικίας 5-14 ετών είναιαναγκασμένα να εργάζονται, εκ των οποίων το 1/3 βρίσκεται στην υπο-σαχάρεια Αφρική. Τα στοιχεία του ILO αναφέρουν ότι περισσότερο απότα δύο τρίτα του συνόλου της παιδικής εργασίας αφορούν στο γεωργικότομέα. Διαπιστώνει, επίσης, ότι τα παιδιά στις αγροτικές περιοχές –κο-ρίτσια κυρίως– αρχίζουν τη γεωργική εργασία στην ηλικία των 5-7 ετών.

ΕμπόριοΗ UNICEF εκτιμά ότι κάθε χρόνο περίπου 1.000 έως 1.500 βρέφη

και παιδιά έως πέντε ετών από τη Γουατεμάλα διακινούνται από τα κυ-κλώματα παράνομων υιοθεσιών με πελάτες πλούσια ζευγάρια από τηΒόρεια Αμερική και Ευρώπη.

Κορίτσια έως 13 ετών από την Ασία και την Ανατολική Ευρώοη δια-κινούνται από τα κυκλώματα σαν «νύφες κατά παραγγελία» από ηλι-κιωμένους, πλούσιος «γαμπρούς».

Εκατομμύρια παιδιά σε Λατινική Αμερική, Αφρική και Ασία διακι-νούνται εντός και εκτός των συνόρων των χωρών τους προκειμένου ναδουλέψουν δωρεάν ως οικιακοί «βοηθοί», πέφτοντας πολύ συχνά καιθύματα σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης. Παιδιά από δυτικοα-φρικανικές χώρες όπως το Τόγκο, το Μάλι και η Γκάνα διακινούνται σεΝιγηρία, Ακτή Ελεφαντοστού, Καμερούν ή ακόμη και σε χώρες της Μέ-σης Ανατολής ή της Ευρώπης.

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (2005), υπολόγισε ότι από 980.000έως 1.250.000 παιδιά (αγόρια και κορίτσια) θύματα της διακίνησης(trafficking) εργάζονται παρά τη θέλησή τους...

Στοιχεία του Γραφείου του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα,δείχνουν ότι περισσότερο από το 20% όλων των θυμάτων trafficking,είτε στο εσωτερικό διαφόρων χωρών είτε και διασυνοριακά, ήταν παιδιά,ενώ για το 2006 η ετήσια έκθεση του Αμερικάνικου Τμήματος ΕμπορίαςΑνθρώπων σημειώνει ότι από τους 600.000-800.000 ανθρώπους πουέπεσαν θύματα trafficking, το 50% ήταν παιδιά.

Στοιχεία (Διεθνής Έκθεση σχετικά με την Εμπορία Ανθρώπων το2009) δείχνουν ότι η σεξουαλική εκμετάλλευση είναι η συνηθέστερηαιτία διακίνησης ανθρώπων (ποσοστό 79%) με επόμενη την καταναγ-καστική εργασία. Το εμπόριο παιδιών μάς γυρίζει χρόνια πίσω. Στη Φε-ουδαρχία! Ο καπιταλισμός που σαπίζει δεν εκμεταλλεύεται «νόμιμα»την εργατική υπεραξία. Εμπορεύεται στυγνά την ανθρώπινη ζωή!

Το γραφείο του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC)εκτιμά ότι μόνον το 2012 περίπου 20.900.000 άνθρωποι (ανάμεσά τουςπολλά παιδιά) έπεσαν θύματα παράνομης διακίνησης.

Το 2007 πάνω από 51.000.000 παιδιά (εκ των οποίων τουλάχιστον ταμισά γεννήθηκαν σε χώρες της Νότιας Ασίας όπως η Ινδία, το Νεπάλ,το Πακιστάν) δεν καταγράφηκαν ποτέ στους καταλόγους των ληξιαρχεί-ων. Μία στις τέσσερις αναπτυσσόμενες χώρες με διαθέσιμα στοιχεία,εμφανίζει ποσοστά καταγραφής των γεννήσεων μικρότερα του 50%. Οιγεννήσεις του έτους 2007 στην υποσαχάρεια Αφρική και τη Νότια Ασίαδεν καταγράφηκαν σε ποσοστό 67%...

Εκθέσεις αναφέρουν ότι κάθε χρόνο περίπου 2.000.000 παιδιά δια-κινούνται διεθνώς με προορισμό κυκλώματα σεξουαλικής εκμετάλ-λευσης είτε στη βιομηχανία πορνό, είτε σε οίκους ανοχής. Χαρακτη-ριστικό του κλίματος ανομίας και ατιμωρησίας των κυκλωμάτων σε-ξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών είναι το γεγονός ότι το 2012, από τις134 χώρες που ενεργοποίησαν νομοθεσίες για την ποινική δίωξη τωνεγκληματιών εμπορίας ανθρώπων, το 16% δεν κατάφερε να επιβάλειούτε μία καταδίκη!

Το παιδικό πρόσωπο του αποκλεισμού, της φτώχειας, της ορφάνειας,της εκμετάλλευσης δεν έπεσε από τον ουρανό. «Τον ξέρουμε τον ένοχοκαι είναι γνωστή η αιτία».

Όποιος θέλει να κλάψει, ας κλάψει.Όποιος θέλει να ελεήσει ας το κάνει.Αλλά όποιος ήσυχα θέλει να κοιμάται τα βράδυα πρέπει ν’ αγωνιστεί.

Με νύχια και δόντια, με αυταπάρνηση και εγκαρτέρηση. Με τους πολλούςγια το δίκιο. Για τα παιδιά όλου του κόσμου και όχι για τον κόσμο ενόςπαιδιού.

Κι ο δάσκαλος, ο πατέρας-μητέρα πολλών παιδιών, έχει χίλιες φορέςτην ανάγκη και το χρέος να ξεριζώσει την καρδιά του κτήνους που γεν-νάει φτώχεια, εμπορία, πορνεία.

¶·È‰›: ¢È·Î›ÓËÛË-∂ÎÌÂÙ¿ÏÏÂ˘ÛË-∂ÌÔÚ›·-¶ÔÚÓÂ›·

∂∫¶∞π¢∂ÀΔπ∫√™ √ªπ§√™


σελίδες διαλόγου

ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ - ΑΞΙΑ“Ο πλούτος των κοινωνιών όπου κυριαρχεί ο κεφαλαιοκρατικός

τρόπος παραγωγής εμφανίζεται σαν ένας “τεράστιος σωρός απόεμπορεύματα”, και το ξεχωριστό εμπόρευμα σαν η στοιχειώδικημορφή του. Γι’αυτό η έρευνά μας αρχίζει με την ανάλυση του εμ-πορεύματος”.(49)1

Η ιδιότητα ενός πράγματος (εμπορεύματος) να ικανοποιεί κάποιαή κάποιες ανάγκες το κάνει αξία χρήσης. Η χρήση ή η κατανάλωσηενός εμπορεύματος πραγματοποιεί την αξία χρήσης του. Έτσι ηαξία χρήσης συνδέεται με τις ιδιότητες, δηλαδή με την ποιότητατου πράγματος.

Ανταλλακτική αξία είναι η ποσοτική σχέση, η αναλογία, με τηνοποία διαφορετικές αξίες χρήσης ανταλλάσσονται μεταξύ τους. Ηανταλλακτική αξία είναι σχετική αφού αλλάζει με το πέρασμα τουχρόνου και στον ίδιο χρόνο από τόπο σε τόπο.

Ένα ορισμένο εμπόρευμα έχει πολλές ανταλλακτικές αξίες, αφούμπορεί να ανταλλαγεί με πολλά άλλα εμπορεύματα και σε διαφο-ρετική κάθε φορά αναλογία. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι οι διά-φορες ανταλλακτικές αξίες ενός εμπορεύματος πρέπει να έχουνκάτι κοινό. Επίσης ότι η ανταλλακτική αξία ίσως είναι μια μορφήμε την οποία εμφανίζεται ένα περιεχόμενο του εμπορεύματος πουδιαφέρει από αυτήν.

Η ανταλλακτική σχέση ανάμεσα σε δύο εμπορεύματα παριστά-νεται με μια εξίσωση όπου στο ένα μέρος της είναι η ποσότητα τουενός εμπορεύματος και στο άλλο μέρος της είναι η ποσότητα τουάλλου εμπορεύματος. Αυτό δείχνει ότι οι ανταλλακτικές αξίες τωνεμπορευμάτων αντιστοιχούν σε κάτι κοινό . Από αυτό το κοινό, τοόμοιο, οι ανταλλακτικές αξίες εκφράζουν κάθε φορά ορισμένη πο-σότητα. Προφανώς αυτό το κοινό δεν μπορεί να συνδέεται με τηναξία χρήσης του εμπορεύματος. “Σαν αξίες χρήσης τα εμπορεύ-ματα διαφέρουν πρώτα απ’ όλα στην ποιότητα, σαν ανταλλακτικέςαξίες μπορούν να διαφέρουν μονάχα στην ποσότητα, δεν περιέχουνεπομένως ούτε ένα μόριο αξίας χρήσης”.(52)

Αν παραβλέψουμε την αξία χρήσης ενός εμπορεύματος, τότε πα-ραβλέπουμε όλες τις ιδιότητες που έχει και το καθιστούν αξία χρή-σης. Τότε όμως τι απομένει; Μονάχα ότι είναι προϊόν ανθρώπινηςεργασίας. Αγνοώντας όμως τη συγκεκριμένη αξία χρήσης , αγνοούμεκαι τη συγκεκριμένη ανθρώπινη εργασία. Έτσι φεύγει από το προ-σκήνιο η ωφελιμότητα της συγκεκριμένης εργασίας που παράγει τη

συγκεκριμένη αξία χρήσης. Με αυτόν τον τρόπο “χάνονται” οι αι-σθητές ιδιότητες του εμπορεύματος. Και τί απομένει άραγε; “ Δεναπόμεινε απ’ αυτά τίποτα άλλο, εκτός από την ίδια φαντασματικήαντικειμενικότητα, ένα απλό πήγμα αδιάκριτης ανθρώπινης εργα-τικής δύναμης άσχετα από τη μορφή που ξοδεύτηκε. Τα πράγματααυτά δείχνουν μονάχα ότι για την παραγωγή τους ξοδεύτηκε ανθρώ-πινη εργατική δύναμη, συσσωρεύτηκε ανθρώπινη εργασία. Σαν απο-κρυσταλλώματα αυτής της ανθρώπινης ουσίας που είναι κοινή σεόλα, οι αξίες είναι αξίες εμπορευμάτων”.(52) Άρα η αξία ενός εμ-πορεύματος είναι το κοινό, το όμοιο, που εκφράζεται στην ανταλ-λακτική σχέση του με τα άλλα εμπορεύματα. Με άλλα λόγια η αν-ταλλακτική αξία είναι η αναγκαία μορφή εμφάνισης της αξίας.

Έτσι ένα αγαθό, μια αξία χρήσης, έχει αξία γιατί σε αυτό περιέ-χεται, έχει αντικειμενοποιηθεί, έχει υλοποιηθεί, αφηρημένη αν-θρώπινη εργασία. Μετράμε δηλαδή την αξία ενός εμπορεύματοςμετρώντας την αφηρημένη εργασία που ενυπάρχει σε αυτό, “την ου-σία που δημιουργεί αξία”. Εδώ όμως ανακύπτει το ερώτημα, πώςμπορούμε να μετρήσουμε την ποσότητα εργασίας όταν γνωρίζουμεότι ο ρυθμός εργασίας είναι διαφορετικός από άνθρωπο σε άνθρωπο;Γι’ αυτό εισάγεται ο όρος της κοινωνικά αναγκαίας εργασίας. “ Κοι-νωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας είναι ο χρόνος εργασίας πουαπαιτείται για να παραχθεί οποιαδήποτε αξία χρήσης με τους υπάρ-χοντες κοινωνικά κανονικούς όρους παραγωγής και με τον κοινωνικάμέσο βαθμό επιδεξιότητας και εντατικότητας της εργασίας”.(53)

“ Επομένως το μέγεθος της αξίας μιας ορισμένης αξίας χρήσηςκαθορίζεται μόνο από την ποσότητα της κοινωνικά αναγκαίας ερ-γασίας ή από το χρόνο εργασίας που είναι κοινωνικά αναγκαίοςγια την παραγωγή της”.(53)

Το μέγεθος της αξίας ενός εμπορεύματος δεν είναι σταθερόαφού ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας για την παραγωγήτου εξαρτάται από την παραγωγική δύναμη της εργασίας που μετη σειρά της εξαρτάται από το μέσο βαθμό δεξιοτεχνίας, από τηνανάπτυξη των επιστημών και των εφαρμογών τους, από τον κοι-νωνικό χαρακτήρα της εργασίας, από τα μέσα παραγωγής κλπ.

“ Αρχικά το εμπόρευμα μάς φάνηκε σαν κάτι το διφυές: σαναξία χρήσης και αξία ανταλλακτική. Μετά είδαμε ότι και η εργασία,εφόσον εκφράζεται στην αξία, δεν έχει πια τα ίδια χαρακτηριστικάπου έχει σαν παραγωγός αξιών χρήσης. Αυτή τη διφυή φύση τηςεργασίας που περιέχεται στο εμπόρευμα την απόδειξα πρώτος

σελίδες

διαλόγου

∫∞ƒ§ ª∞ƒ•

Δ√ ∫∂º∞§∞π√Δ√ª√™ ¶ƒøΔ√™

του Γρηγόρη Πανταζόπουλου

ªÈ¿ ·Ó¿ÁÓˆÛË ÙÔ˘ ¶ÚÒÙÔ˘ Î·È ¢Â‡ÙÂÚÔ˘ ª¤ÚÔ˘˜


εγώ κριτικά”.(55) Έτσι η συγκεκριμένη εργασία που παράγει τησυγκεκριμένη αξία χρήσης λέγεται ωφέλιμη εργασία π.χ. εργασίαπου παράγει ρούχα ή αυτοκίνητα ή υπολογιστές ή αεροπλάνα κλπ.Οι αξίες χρήσης αντιπαρατίθενται μεταξύ τους σαν εμπορεύματαμόνον εφόσον περιέχουν ποιοτικά διαφορετικές ωφέλιμες εργα-σίες. “ Ένα εμπόρευμα μπορεί να είναι το προϊόν της πιο σύνθετηςεργασίας, η αξία του όμως το εξισώνει με το προϊόν της απλήςεργασίας και γι’ αυτό εκφράζει μόνο ορισμένη ποσότητα απλήςεργασίας”.(58) Αυτό συμβαίνει γιατί όταν αντιπαρατίθενται δύοεμπορεύματα , μέσω της ανταλλαγής τους εμφανίζεται η αξία τουςπου δημιουργείται από την αφηρημένη ανθρώπινη εργασία. Ότανλοιπόν λέμε αφηρημένη ανθρώπινη εργασία εννοούμε το ξόδεμαεργασιακής δύναμης γενικά, χωρίς να ενδιαφέρει ο χαρακτήραςτης συγκεκριμένης εργασίας και ως εκ τούτου η παραγόμενη συγ-κεκριμένη αξία χρήσης. Αν λοιπόν σχετικά με την αξία χρήσηςέχει σημασία μόνο η ποιότητα της εργασίας που περιέχεται στοεμπόρευμα, σχετικά με το μέγεθος της αξίας έχει σημασία μόνοη ποσότητά της, αφού αναχθεί πρώτα σε ανθρώπινη εργασία χωρίςκαμιά παραπέρα ποιότητα. Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται γιατο πώς και το τί της εργασίας, στη δεύτερη για το πόσο, για τηχρονική διάρκεια. “ Μια και το μέγεθος της αξίας ενός εμπορεύ-ματος εκφράζει μόνο την ποσότητα της εργασίας που περιέχεταισε αυτό, πρέπει τα εμπορεύματα που παίρνονται σε ορισμένεςαναλογίες να είναι πάντα αξίες ίσου μεγέθους”.(59) Και για ακόμασαφέστερη διάκριση ωφέλιμης-αφηρημένης εργασίας: “ Κάθεεργασία είναι από τη μια ξόδεμα ανθρώπινης εργατικής δύναμηςμε τη φυσιολογική έννοια, και με αυτή την ιδιότητα της όμοιαςανθρώπινης ή αφηρημένης εργασίας αποτελεί την αξία του εμ-πορεύματος. Κάθε εργασία είναι από την άλλη ξόδεμα ανθρώπινηςεργατικής δύναμης με την ιδιαίτερη καθορισμένα σκόπιμη μορφή,και με την ιδιότητα αυτή της συγκεκριμένης ωφέλιμης εργασίαςπαράγει αξίες χρήσης”.(60)

Ο ΦΕΤΙΧΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ

Ένα εμπόρευμα είναι κατά πρώτο μια αξία χρήσης και σαν τέτοιαείναι κάτι απλό και κατανοητό. Εξετάζοντας τη χρήση του εμπο-ρεύματος ανακαλύπτουμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του τα οποίαείναι προφανή. “Μόλις όμως εμφανίζεται σαν εμπόρευμα, μετα-τρέπεται σε αισθητό υπεραισθητό πράγμα”.(84) Προφανώς ο μυ-στικιστικός χαρακτήρας του εμπορεύματος δεν συνδέεται, όπωςείπαμε, με την αξία χρήσης. Επίσης δεν μπορεί να έχει σχέση μετο ότι είναι προϊόν μιας συγκεκριμένης ωφέλιμης εργασίας, όσοκι αν αυτές είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους. “ Από που πη-γάζει λοιπόν ο αινιγματικός χαρακτήρας του προϊόντος της εργα-σίας μόλις το προϊόν αυτό παίρνει τη μορφή του εμπορεύματος;Ολοφάνερα απ’ αυτήν την ίδια τη μορφή. Η ομοιότητα των ανθρώ-πινων εργασιών αποχτάει την εμπράγματη μορφή της όμοιας αξια-κής αντικειμενικότητας των προϊόντων της εργασίας. Το μέτρο τουξοδέματος της ανθρώπινης εργασίας με τη χρονική της διάρκειααποχτάει τη μορφή του μεγέθους της αξίας των προϊόντων της ερ-γασίας. Τέλος οι σχέσεις ανάμεσα στους παραγωγούς, μέσα στιςοποίες πραγματοποιούνται αυτοί οι κοινωνικοί καθορισμοί των ερ-γασιών τους, αποχτούν τη μορφή μιας κοινωνικής σχέσης των προ-ϊόντων της εργασίας”.(85)

H ανταλλακτική αξία εξαρτάται απ’ την αφηρημένη εργασία. Ηομοιότητα της αφηρημένης εργασίας εμφανίζεται σε όλα τα εμ-πορεύματα με τη μορφή της όμοιας αξιακής αντικειμενικότητας.

Η ποσότητα της αφηρημένης εργασίας εμφανίζεται στο εμπό-ρευμα με τη μορφή του μεγέθους της αξίας.

Οι παραγωγοί εμπορευμάτων αλληλοσυσχετίζονται κοινωνικάστην παραγωγική διαδικασία και αυτές οι σχέσεις παίρνουν τη μορ-φή κοινωνικής σχέσης των εμπορευμάτων.

Με αυτόν τον τρόπο τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της ανθρώπι-νης εργασίας, αντανακλώνται πάνω στα εμπορεύματα (προϊόνταεργασίας) σαν δικά τους χαρακτηριστικά. Με άλλα λόγια η κοινω-νική σχέση των παραγωγών παίρνει τη μορφή της κοινωνικής σχέ-σης των εμπορευμάτων, γίνεται δηλαδή κοινωνική σχέση αντικει-μένων έξω από αυτούς (τους παραγωγούς). “ Για να βρούμε λοιπόνμια αναλογία, πρέπει να καταφύγουμε στη νεφελώδικη περιοχήτου θρησκευτικού κόσμου. Εδώ τα προϊόντα του ανθρώπινου κε-φαλιού φαίνονται σαν νάναι προικισμένα με δική τους ζωή, σαναυτοτελείς μορφές που βρίσκονται σε σχέσεις μεταξύ τους και μετους ανθρώπους. Το ίδιο γίνεται και στον κόσμο των εμπορευμάτωνμε τα προϊόντα του ανθρώπινου χεριού. Αυτό το ονομάζω φετιχισμό,που κολάει στα προϊόντα της εργασίας μόλις αρχίσουν να παρά-γονται σαν εμπορεύματα, και που γι’ αυτό είναι αχώριστος από τηνεμπορευματική παραγωγή”.(86)

Όλα τα πιο πάνω συνδέονται με τον κοινωνικό χαρακτήρα τηςεργασίας. Οι διάφοροι ξεχωριστοί παραγωγοί εμπορευμάτων,ασκώντας διαφορετικές ατομικές εργασίες, έρχονται σε επαφήμεταξύ τους μέσω της ανταλλαγής των προϊόντων των εργασιώντους. Όλα αυτά οδηγούν στο να φαίνονται στους ατομικούς παρα-γωγούς οι κοινωνικές σχέσεις τους “ σαν εμπράγματες σχέσειςτων προσώπων και σαν κοινωνικές σχέσεις των πραγμάτων ”.(86)

Οι εργασίες των παραγωγών αποκτούν πλέον διπλό κοινωνικόχαρακτήρα. Από τη μια, η κάθε εργασία ως ωφέλιμη εργασία εξυ-πηρετεί συγκεκριμένη κοινωνική ανάγκη. Απ’ την άλλη, κάθε ξε-χωριστή ωφέλιμη ατομική εργασία εξομοιώνεται με οποιαδήποτεάλλη, αφού μπορούν να ανταλλάσσονται μεταξύ τους.

Όλες οι μορφές που χαρακτηρίζουν το εμπόρευμα αποκτούν στα-θερότητα φυσικών μορφών της κοινωνικής ζωής, δημιουργώνταςτην ανθρώπινη συνείδηση πριν οι άνθρωποι αναζητήσουν το πε-ριεχόμενο αυτών των μορφών.

“ Τέτοιου είδους μορφές αποτελούν ακριβώς τις κατηγορίες τηςαστικής οικονομικής. Είναι κοινωνικά ισχύουσες και επομένωςαντικειμενικές μορφές νόησης για τις σχέσεις παραγωγής αυτούτου ιστορικά καθορισμένου κοινωνικού τρόπου παραγωγής, τηςεμπορευματικής παραγωγής. Γι’ αυτό, μόλις καταφύγουμε σε άλλεςμορφές παραγωγής εξαφανίζεται αμέσως όλος ο μυστικισμός τουκόσμου των εμπορευμάτων, όλη η γοητεία και φαντασματικότηταπου περιβάλλουν σαν μ’ ένα σύννεφο τα προϊόντα της εργασίαςπάνω στη βάση της εμπορευματικής παραγωγής”.(89)

Στο ερώτημα αν το προϊόν της ανθρώπινης εργασίας μπορεί νααντανακλάται σαν αυτό που πραγματικά είναι στην ανθρώπινη συ-νείδηση, ο Μαρξ απαντά καταφατικά: “ Η μορφή του κοινωνικούπροτσές της ζωής, δηλαδή του υλικού προτσές της παραγωγής θααποβάλει τον μυστικιστικό νεφελώδικο πέπλο της μόνο από τηστιγμή που σαν προϊόν μιας ελεύθερης κοινωνικής ένωσης αν-θρώπων θα βρίσκεται κάτω από τον συνειδητό σχεδιασμένο έλεγχότους. Για το σκοπό αυτό απαιτούνται ωστόσο μια υλική βάση της



κοινωνίας ή μια σειρά υλικοί όροι ύπαρξης, που με τη σειρά τουςπάλι είναι το αυθόρμητο προϊόν ενός μακρόχρονου και βασανιστι-κού προτσές ανάπτυξης”.(93)

Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣΉ Η ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ (ΧΡΗΜA)

Κάποια από τα πρώτα ερωτήματα που ανακύπτουν ( πέρα απόκάθε μεταφυσική ανησυχία), έχουν να κάνουν με το τί είναι το χρή-μα, πώς προκύπτει σαν κοινωνική ανάγκη, ποιες είναι οι “κρυφές»ιδιότητές του που το κάνουν περιζήτητο κλπ. “ Ο καθένας ξέρει,κι αν ακόμα δεν ξέρει τίποτα άλλο, ότι τα εμπορεύματα έχουν μιακοινή μορφή αξίας που έρχεται στον ανώ-τατο βαθμό σε χτυπητή αντίθεση με τιςποικίλες μορφές τους- τη χρηματική μορ-φή”.(62)

Η ανταλλαγή όμως δύο εμπορευμάτωνπώς γίνεται; Φυσικά όπως όλοι γνωρίζουν,μέσω του χρήματος. Για να μπορέσουμεόμως να κατανοήσουμε την ανάγκη δημι-ουργίας του χρήματος, θα παρακολουθή-σουμε τη συλλογιστική του Μαρξ που μέσααπό τρία διαδοχικά βήματα εμφάνισης τηςαξίας μάς οδηγεί στο ζητούμενο.

« Α. Η απλή, μεμονωμένη ή τυχαία μορ-φή της αξίας.

Χ εμπόρευμα Α=ψ εμπόρευμα Β, ή: χ εμπόρευμα Α αξίζειόσο ψ εμπόρευμα Β……Το μυστικό κάθε μορφής της αξίας κρύ-βεται σ’ αυτή την απλή μορφή της αξίας……Η αξία του πανιούμπορεί λοιπόν να εκφραστεί μόνο σχετικά, δηλαδή με ένα άλλοεμπόρευμα……Το γεγονός, λοιπόν, αν ένα εμπόρευμα βρίσκεταιστη σχετική μορφή της αξίας ή στην αντίθετη ισοδύναμη μορφή,εξαρτιέται αποκλειστικά από τη θέση που κατέχει κάθε φορά στηνέκφραση της αξίας, δηλαδή από το αν είναι το εμπόρευμα του οποί-ου εκφράζεται η αξία, ή το εμπόρευμα με το οποίο εκφράζεται ηαξία……..”.(62-63)

“ Β. Η ολική ή αναπτυγμένη μορφή της αξίαςΩ εμπόρευμα Α= υ εμπόρευμα Β, ή = φ εμπόρευμα Γ, ή = ψ εμ-

πόρευμα Δ, ή= χ εμπόρευμα Ε, ή =κλπ…..Η αξία ενός εμπορεύμα-τος, λ.χ. του πανιού, εκφράζεται τώρα με απειράριθμα άλλα στοι-χεία του κόσμου των εμπορευμάτων. Κάθε άλλο σώμα εμπορεύ-ματος γίνεται καθρέφτης της αξίας του πανιού. Έτσι μόλις τώρααυτή η ίδια η αξία εμφανίζεται στ’ αλήθεια σαν πήγμα αδιάκριτηςανθρώπινης εργασίας. Γιατί η εργασία που τη δημιουργεί παρα-σταίνεται τώρα ρητά σαν εργασία με την οποία εξισώνεται κάθεάλλη ανθρώπινη εργασία, αδιάφορο ποια είναι η φυσική της μορφήκαι αν αντικειμενοποιείται σε σακάκι ή στάρι ή σίδερο ή χρυσόκ.λπ.. Γι’ αυτό, το πανί με τη μορφή της αξίας του βρίσκεται τώρασε κοινωνική σχέση όχι πια με ένα μονάχα μεμονωμένο διαφορε-τικού είδους εμπόρευμα, μα με όλο τον κόσμο των εμπορευμάτων.Σαν εμπόρευμα είναι πολίτης αυτού του κόσμου. Ταυτόχρονα ηατέλειωτη σειρά των εκφράσεων της αξίας του εμπορεύματος δεί-χνει ότι για την αξία του εμπορεύματος είναι αδιάφορο ποια είναιη ιδιαίτερη μορφή της αξίας χρήσης με την οποία εμφανίζεται…….Γίνεται κατάδηλο ότι δεν ρυθμίζει η ανταλλαγή το μέγεθος τηςαξίας του εμπορεύματος, αλλά αντίστροφα το μέγεθος της αξίαςτου εμπορεύματος ρυθμίζει τις ανταλλακτικές σχέσεις”.(76-77)

“ Γ. Γενική μορφή της αξίας.1 σακάκι =10 λίβρες τσάι =40 λίβρες καφές =1 κουάρτερ στάρι = 20 πήχες πανί2 ουγγιές χρυσός =½ τόνος σίδερο =χ εμπόρευμα Α =κλπ. Εμπόρευμα =Τα εμπορεύματα εκφράζουν τώρα τις αξίες τους: πρώτον απλά,

γιατί τις εκφράζουν με ένα μοναδικό εμπόρευμα, και δεύτερον ενιαίαγιατί τις εκφράζουν με το ίδιο εμπόρευμα. Η μορφή της αξίας τους

είναι απλή και κοινή, και γι’ αυτό γενική….Η καινούργια, η γε-νική μορφή, εκφράζει τις αξίες του κόσμου των εμπορευμάτωνμε ένα και το αυτό είδος εμπορεύματος που αποχωρίστηκε απ’αυτόν, λ.χ. με πανί, και παρασταίνει έτσι τις αξίες όλων των εμ-πορευμάτων εξομοιώνοντάς τα με πανί. Η αξία κάθε εμπορεύ-ματος σαν κάτι που μοιάζει με πανί, δε διαφέρει τώρα μόνο απότη δική του αξία χρήσης, μα από όλες τις αξίες χρήσης, καιακριβώς έτσι εκφράζεται σαν κάτι που το έχει κοινό μαζί με

όλα τα άλλα εμπορεύματα……Η απλή ή μεμονωμένησχετική μορφή της αξίας ενός εμπορεύματοςμετατρέπει ένα άλλο εμπόρευμα σε μεμονω-μένο ισοδύναμο. Η αναπτυγμένη μορφή τηςσχετικής αξίας, αυτή η έκφραση της αξίαςενός εμπορεύματος με όλα τα άλλα εμπορεύ-ματα, προσδίδει σ’ αυτά τη μορφή διαφορε-τικών ιδιαίτερων ισοδυνάμων. Τέλος, ένα ιδι-αίτερο είδος εμπορεύματος αποκτάει τη γε-νική ισοδύναμη μορφή, γιατί όλα τα άλλα εμ-

πορεύματα το μετατρέπουν σε υλικό της ενιαίας γε-νικής τους μορφής της αξίας…… Το ειδικό λοιπόν είδος εμπο-

ρεύματος που με τη φυσική του μορφή συμφύεται κοινωνικά η ισο-δύναμη μορφή, γίνεται χρηματικό εμπόρευμα ή λειτουργεί σαν χρή-μα. Ειδική κοινωνική λειτουργία, κι επομένως κοινωνικό μονοπώλιοαυτού του εμπορεύματος, είναι να παίζει το ρόλο του γενικού ισο-δυνάμου μέσα στον κόσμο των εμπορευμάτων. Την προνομιακή αυτήθέση………την κατάχτησε ιστορικά ένα ορισμένο εμπόρευμα, ο χρυ-σός.» (Καρλ Μαρξ - Το Κεφάλαιο, τόμος πρώτος, σελ.62-83, εκδό-σεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2002).

“ Δ.Χρηματικη μορφή20 πήχες πανί =1 σακάκι =10 λίβρες τσάι =40 λίβρες καφές = 2 ουγγιές χρυσός1 κουάρτερ στάρι =½ τόννος σίδερο =Χ εμπόρευμα Α =Στο πέρασμα από τη μορφή Ι στη μορφή ΙΙ, και από τη μορφή ΙΙ

στη μορφή ΙΙΙ, συντελούνται ουσιαστικές αλλαγές. Αντίθετα η μορφήIV δε διαφέρει σε τίποτα από τη μορφή ΙΙΙ, εκτός από το ότι στηθέση του πανιού τη γενική ισοδύναμη μορφή την έχει ο χρυ-σός”.(83)

Έτσι το εμπόρευμα που τελεσίδικα αποκτά στην αγορά το ρόλοτου γενικού ισοδυνάμου γίνεται χρήμα και η μορφή του γενικούισοδυνάμου αποτελεί χρηματική μορφή.



«Κατάλληλη μορφή εμφάνισης της αξίας ή της υλοποίησης τηςαφηρημένης κι επομένως της όμοιας ανθρώπινης εργασίας, μπο-ρεί να είναι μόνο μια ύλη, που όλα τα αντίτυπά της να έχουν τηνίδια ομοιόμορφη ποιότητα. Από την άλλη, επειδή η διαφορά τουμεγέθους της αξίας είναι καθαρά ποσοτική, πρέπει το χρηματικόεμπόρευμα να είναι σε θέση να δείχνει τις καθαρά ποσοτικές δια-φορές, δηλαδή να μπορεί να διαιρείται κατά βούληση και να μπορείξανά να ανασυντίθεται από τα κομμάτια του. Ο χρυσός και το ασήμιόμως έχουν από τη φύση τους αυτές τις ιδιότητες.» (Καρλ Μαρξ -Το Κεφάλαιο, τόμος πρώτος, σελ.103, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή,Αθήνα 2002).

Η ανταλλαγή συσχετίζει τα εμπορεύματα μεταξύ τους σαν αξίεςκαι ταυτόχρονα τα πραγματοποιεί σαν αξίες. Η πραγματοποίησητης αξίας χρήσης του εμπορεύματος έπεται της ανταλλαγής.

Οι κάτοχοι εμπορευμάτων τα συσχετίζουν μεταξύ τους σαν αξίεςσυγκρίνοντάς τα με ένα άλλο εμπόρευμα που έχει το ρόλο του γε-νικού ισοδυνάμου. Ένα εμπόρευμα γίνεται γενικό ισοδύναμο μέσααπό την κοινωνική πράξη της ανταλλαγής. Η ανάπτυξη της ανταλ-λαγής αυξάνει τη διάσταση αξίας χρήσης- αξίας. Η διάσταση αυτήοδηγεί τελικά στο διχασμό του εμπορεύματος σε εμπόρευμα καιχρήμα. Έτσι καθώς το προϊόν της εργασίας μετατρέπεται σε εμπό-ρευμα, το εμπόρευμα μετατρέπεται σε χρήμα.

“ Το προτσές της ανταλλαγής δεν δίνει στο εμπόρευμα που με-τατρέπει σε χρήμα την αξία του, αλλά την ειδική μορφή της αξίαςτου. Η σύγχυση των δύο αυτών πραγμάτων οδήγησε στην πλάνη ναθεωρούν φανταστική την αξία του χρυσού και του ασημιού. Επειδήσε ορισμένες λειτουργίες του το χρήμα μπορεί ν’ αντικατασταθείμε απλά σύμβολα του εαυτού του, γεννήθηκε η άλλη πλάνη ότι τοχρήμα αποτελεί απλό σύμβολο”.(104)

Όταν ένα εμπόρευμα γίνει γενικό ισοδύναμο, αυτή η μορφή τουγενικού ισοδυνάμου δεν δείχνει από μόνη της την αξία του ίδιου τουισοδυνάμου. Για να δούμε την αξία του θα πρέπει αυτή να εκφραστείσε σχέση με άλλα εμπορεύματα. “ Η δική του η αξία καθορίζεταιαπό το χρόνο εργασίας που απαιτείται για την παραγωγή του και εκ-φράζεται μόνο με το ποσό κάθε άλλου εμπορεύματος, στο οποίοέχει στερεοποιηθεί ίσος εργάσιμος χρόνος. Αυτός ο καθορισμός τουσχετικού μεγέθους της αξίας του χρυσού συντελείται στον τόπο τηςπαραγωγής του με το άμεσο ανταλλακτικό εμπόριο”.(105)

Συμπερασματικά, ένα εμπόρευμα γίνεται χρήμα όταν τα άλλαεμπορεύματα εκφράζουν με αυτό την αξία τους. “ Για λόγους απλο-ποίησης προϋποθέτω παντού σε αυτό το σύγγραμμα ότι χρηματικόεμπόρευμα είναι μόνο ο χρυσός”.(107)

Η εμπορευματική παραγωγή κάνει σύμμετρα μεταξύ τους όλατα εμπορεύματα αφού όλα περιέχουν σε διαφορετικές ποσότητεςαφηρημένη εργασία που αποτελεί την αξία τους. Το χρήμα δίνειτη δυνατότητα στα εμπορεύματα να συγκρίνουν τις αξίες τους καινα ανταλλαγούν μεταξύ τους.

“Δεν κάνει το χρήμα σύμμετρα τα εμπορεύματα. Αντίστροφα.Επειδή όλα τα εμπορεύματα σαν αξίες είναι αντικειμενοποιημένηανθρώπινη εργασία και επομένως αυτά καθαυτά είναι σύμμετρα,μπορούν να μετρούν τις αξίες τους από κοινού με το ίδιο ειδικόεμπόρευμα και να μετατρέπουν έτσι αυτό το εμπόρευμα σε κοινότους μέτρο αξίας ή σε χρήμα. Το χρήμα σαν μέτρο της αξίας είναιη αναγκαία μορφή εμφάνισης του μέτρου της αξίας, του χρόνουεργασίας που ενυπάρχει στα εμπορεύματα”.(107)

Η χρηματική έκφραση της αξίας (της αντικειμενοποιημένης

αφηρημένης- κοινωνικής εργασίας) είναι η χρηματική μορφή τουεμπορεύματος, δηλαδή η τιμή του. Η τιμή των εμπορευμάτων δενείναι κάτι χειροπιαστό όπως η μορφή τους αλλά αντίθετα είναι μιαιδεατή μορφή.

Το χρήμα (χρυσός ή οτιδήποτε άλλο) ως εμπόρευμα που είναιέχει αξία ίση με την ποσότητα της αφηρημένης κοινωνικής εργα-σίας που έχει δαπανηθεί για τη δημιουργία του.

Το χρήμα δεν έχει όμως τιμή κι ούτε μπορεί να αποκτήσει, διότικάτι τέτοιο θα προϋπέθετε τη σύγκριση με τον εαυτό του, πράγμααδύνατο.

Η έκφραση των αξιών των εμπορευμάτων σε χρήμα (χρυσό κλπ)αφού είναι ιδεατή, δίνει τη δυνατότητα χρήσης ιδεατού (φανταστι-κού) χρήματος. Αυτό σημαίνει ότι η αξία μιας ποσότητας εμπορεύ-ματος (δηλαδή η ποσότητα αφηρημένης ανθρώπινης εργασίας)που υπάρχει σε αυτό το εμπόρευμα, εκφράζεται με μια συγκεκρι-μένη ποσότητα του χρηματικού εμπορεύματος που περιέχει ίσηποσότητα αφηρημένης εργασίας.

Αν το ρόλο του χρήματος τον έχουν δύο ή περισσότερα εμπο-ρεύματα, τότε όλα τα άλλα εμπορεύματα θα έχουν δύο ή περισσό-τερες τιμές, κάθε μια εκ των οποίων αντιστοιχεί σε διαφορετικόεμπόρευμα- χρήμα. Όταν τα εμπορεύματα- χρήματα βρίσκονται σεσταθερή αξιακή σχέση, τότε και οι τιμές του κάθε εμπορεύματοςβρίσκονται στην ίδια σχέση μεταξύ τους. Αν όμως αλλάξει η αξιακήσχέση των εμπορευμάτων-χρημάτων, τότε διαταράσσεται η σχέσητων τιμών του κάθε εμπορεύματος.

Το χρήμα λειτουργεί με δύο διαφορετικούς τρόπους. Από τη μιασαν μέτρο των αξιών ενσαρκώνει την αφηρημένη ανθρώπινη ερ-γασία και από την άλλη σαν κλίμακα τιμών αντιπροσωπεύει συγ-κεκριμένη μάζα μετάλλου (χρυσού, ασημιού κλπ). Μια αλλαγή στηναξία του εμπορεύματος-χρήματος, δεν επηρεάζει τη λειτουργίατου ως κλίμακα τιμών. Απλώς μια τέτοια αλλαγή μεταβάλλει τηντιμή κάθε εμπορεύματος με τον ίδιο τρόπο, οπότε οι σχετικές αξίεςτων εμπορευμάτων μένουν σταθερές.

“ Όταν η αξία του χρήματος μένει η ίδια, οι τιμές των εμπορευ-μάτων μπορούν γενικά ν’ ανεβαίνουν μόνο όταν ανεβαίνουν οι αξίεςτων εμπορευμάτων, και όταν οι αξίες των εμπορευμάτων μένουνοι ίδιες, οι τιμές τους μπορούν ν’ ανεβαίνουν όταν πέφτει η αξίατου χρήματος. Αντίστροφα. Όταν η αξία του χρήματος μένει η ίδια,οι τιμές των εμπορευμάτων μπορούν γενικά να πέφτουν μόνο ότανπέφτουν οι αξίες των εμπορευμάτων, και όταν οι αξίες των εμπο-ρευμάτων μένουν οι ίδιες, οι τιμές τους μπορούν να πέφτουν ότανανεβαίνει η αξία του χρήματος”.(111-112)

Η χρηματική μορφή ενός εμπορεύματος, δηλαδή η τιμή του,μπορεί να διαφέρει ποσοτικά από την αξία του (κοινωνικά αναγκαίοχρόνο εργασίας). Αυτό συνδέεται με την ανταλλαγή του εμπορεύ-ματος με το χρηματικό εμπόρευμα. “Επομένως μέσα στη ίδια τημορφή της τιμής υπάρχει η δυνατότητα ποσοτικής ασυμφωνίαςανάμεσα στην τιμή και στο μέγεθος της αξίας. Δεν πρόκειται γιαέλλειψη αυτής της μορφής, αλλά αντίθετα την κάνει έτσι κατάλληλημορφή ενός τρόπου παραγωγής, όπου ο κανόνας μπορεί να επι-βάλλεται μόνο σαν νόμος των μέσων όρων που δρα τυφλά μέσαστο χάος της ακαταστασίας”.(115)

Σημείωση 1: Όλοι οι αριθμοί σε παρένθεση μετά από εισαγωγικάπαραπέμπουν στο ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ,Εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΑΘΗΝΑ 2002




Το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την αξιολόγηση τωνεκπαιδευτικών, που συντάχθηκε στο πλαίσιο των Νόμων4024/2011 και 4072/2012, με βάση τις προτάσεις της Ει-

δικής Ομάδας Εργασίας –Ομάδας Ματσαγγούρα (Νοέμβριος2012) που είχε συσταθεί για το λόγο αυτό, δόθηκε για διαβού-λευση στις Ομοσπονδίες (ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ) και μετά απο-σύρθηκε, ο Ν. 3848/2010 για την αυτοαξιολόγηση της σχολικήςμονάδας, ο οποίος επικαιροποιήθηκε με την ΥΑ (ΦΕΚ614/15-3-2013), καθώς και η σύσταση της ΑΔΙΠΠΔΕ (27/2/2013) συνι-στούν ένα νέο αυστηρά οργανωμένο γραφειοκρατικό πλέγμααξιολόγησης, το οποίο θα οδηγήσει αναπόδραστα στην αποδό-μηση της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης και στη διαμόρφωσηενός πειθαρχημένου, ανελεύθερου και εργασιακά αποδυναμω-μένου εκπαιδευτικού δυναμικού.

Στο πλαίσιο αυτό γίνεται προφανής η στόχευση και η προ-σπάθεια για τη μετάλλαξη του Δημόσιου Νηπιαγωγείου στο ΝέοΝηπιαγωγείο της Αγοράς και του νηπιαγωγού σε πειθήνιο υπάλ-ληλο, διεκπεραιωτή εγκυκλίων οι οποίες καθορίζουν την επί-τευξη των στόχων, της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικήςδια του αναλυτικού προγράμματος και ποικίλλων καινοτόμωνδράσεων.

Μια σύντομη αναφορά στο νομοθετικό πλαίσιο μας φαίνεταιχρήσιμη.

Σκοποθεσία της αξιολόγησης, νόμοι που τη διέπουν: « Σκοπός της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών είναι η βελ-τίωση της ποιότητας του εκπαιδευτικού τους έργου, προςόφελος των μαθητών και της κοινωνίας .» (σχέδιο ΠΔ, άρθ.2) « Στη σημερινή συγκυρία το ενδιαφέρον για την αξιολόγησητης ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου και του έργου τωνεκπαιδευτικών, καθώς και η προοπτική θεσμοθέτησης ενόςσυστήματος αξιολόγησης στην Εκπαίδευση συνδέονται με τησυνολικότερη προσπάθεια αναμόρφωσης των λειτουργιώντου Ελληνικού κράτους προκειμένου να επιτευχθεί, σε ασφυ-κτικά χρονικά περιθώρια και με ό,τι αυτό συνεπάγεται στοκοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο, ηδημοσιονομική προσαρμογή και ο εκσυγχρονισμός της ελ-

ληνικής κοινωνίας » (Πρόταση ομάδας Ματσαγγούρα, Νοέμ-βριος 2012) Ανάγκη νομοθετικής ρύθμισης των ζητημάτων της αξιολόγη-σης των εκπαιδευτικών με σκοπό την προαγωγική τους εξέ-λιξη (Ν. 4072/2012, άρθ. 329 για «Βελτίωση επιχειρηματικούπεριβάλλοντος − Νέα εταιρική μορφή) Tροπολογία με θέμα «Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στηνΠρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (ΑΔΙΠΠΔΕ) Σύνδεση Νέου Μισθολογίου – Βαθμολογίου με την αξιολό-γηση (Ν. 4024/2011) η οποία παραπέμπει τους μη προακτέ-ους προς κρίση για υποβιβασμό ή και απόλυση (Ν. 4024/2011,Ν. 3528/2007) Νέο πειθαρχικό πλαίσιο (Ν. 4093/12-11-2012 μεσοπρόθε-σμο)

Τι προβλέπει το Προεδρικό Διάταγμαγια την αξιολόγηση του εκπαιδευτικούΔιπλή αξιολόγηση:

Εκπαιδευτική διαδικασίακαι εκπαιδευτικός «κομμάτια»….

Τα κριτήρια της αξιολόγησής του εκπαιδευτικού κατατάσ-σονται σε πέντε κατηγορίες με πολλές υποκατηγορίες:

α) Κατηγορία Ι - Εκπαιδευτικό περιβάλλον: αα) Διαπροσω-πικές σχέσεις και προσδοκίες. αβ) Παιδαγωγικό κλίμα στη σχο-λική τάξη. αγ) Οργάνωση της σχολικής τάξης.

Διοικητική που αφορά το «τυπικό υπηρεσιακό έργο» και εκ-παιδευτική που αφορά το διδακτικό και γενικότερα το επιστη-μονικό και παιδαγωγικό έργο. Η διοικητική αξιολόγηση είναιετήσια και διενεργείται από τον Δντ/η της σχολικής μονάδας.Η εκπαιδευτική αξιολόγηση διενεργείται μία, τουλάχιστον,φορά ανά τριετία (άρθρο18, παρ.9), από τον οικείο σχολικόσύμβουλο.

Η εκπαιδευτική αξιολόγηση περιλαμβάνει την παρακολού-θηση δύο (2), τουλάχιστον διδασκαλιών.

γράφει η Μάγια Σταυροπούλου

*Η Μάγια Σταυροπούλου είναι νηπιαγωγός, μέλος της ‘’Εκπαιδευτικής Συσπείρωσης’’ του Συλλόγου Π.Ε. ’’Ο Περικλής’’ και μέλος του Συντονιστικού Νηπιαγωγών.

™˘Á¯·ÚËÙ‹ÚÈ· ÛÙÔ˘˜ ·ÈÛÈfi‰ÔÍÔ˘˜

‹

∏ ∞ÍÈÔÏfiÁËÛË ÛÙÔ ¡ËÈ·ÁˆÁÂ›Ô


β) κατηγορία ΙΙ - Σχεδιασμός, προγραμματισμός και προ-ετοιμασία της διδασκαλίας:

βα) Βαθμός πρόσληψης των δυνατοτήτων και αναγκών τωνμαθητών. ββ) Στόχοι και περιεχόμενο.

βγ) Διδακτικές ενέργειες και εκπαιδευτικά μέσα. γ) Η κατηγορία ΙΙΙ - Διεξαγωγή της διδασκαλίας και αξιο-

λόγηση των μαθητών:γα) Προετοιμασία μαθητών για τη διδασκαλία. γβ) Διδακτικές

ενέργειες και εκπαιδευτικά μέσα.γγ) Ενέργειες μαθητών κατά τη διαδικασία μάθησης. γδ) Εμ-

πέδωση της νέας γνώσης και αξιολόγηση των μαθητών.δ) κατηγορία IV - Υπηρεσιακή συνέπεια και επάρκεια: δα)

Τυπικές υπαλληλικές υποχρεώσεις. δβ) Συμμετοχή στη λει-τουργία της σχολικής μονάδας και στην αυτοαξιολόγησή της.δγ) Επικοινωνία και συνεργασία με γονείς και φορείς.

ε) κατηγορία V - Επιστημονική και επαγγελματική ανάπτυξητου εκπαιδευτικού: εα) Τυπικά προσόντα και επιστημονική ανά-πτυξη. εβ) Επαγγελματική ανάπτυξη».

Τα παραπάνω κριτήρια βαθμολογούνται αριθμητικά με100βαθμη κλίμακα, αθροίζονται κατά κριτήριο και αντιστοιχί-ζονται στην τετράβαθμη αξιολογική/περιγραφική κλίμακα, μεβάση τον τελικό βαθμό που συγκεντρώνουν (από 0 -100 βαθ-μούς) : α) «ελλιπής»: 0 έως 30 βαθμοί, β) «επαρκής»: 31 έως60 βαθμοί, γ) «πολύ καλός»: 61 έως 80 βαθμοί, δ) «εξαιρετι-κός»: 81 έως 100 βαθμοί

Η τετράβαθμη κλίμακα εξυπηρετεί τις ποσοστώσεις του νέουμισθολογίου.

Για τη βαθμολογική και μισθολογική προαγωγή του εκπαι-δευτικού λαμβάνεται υπ’οψιν:

1.Η αξιολόγησή του σε ό,τι αφορά: α. Το βαθμό επίτευξηςτων στόχων από πλευράς του εκπαιδευτικού. β. Τη συμπεριφοράτου ως δημοσίου υπαλλήλου.

2. Το ανώτατο ποσοστό προαγωγής επί τοις 100, το οποίο κα-θορίζεται κάθε φορά ανάλογα με την ετήσια πολιτική πιστώσεωνγια τους μισθούς.

Λειτουργία της Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε.Αυστηρός έλεγχος της υλοποίησης της εκπαιδευτικής πο-

λιτικής και αξιολόγηση της αξιολόγησης!«Αποστολή» της Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε, όπως διατυπώνεται στην τρο-

πολογία είναι :1. «Να παρακολουθεί, να μελετά και να αξιολογεί την εφαρμογή

της εκπαιδευτικής πολιτικής».2. «Να αξιολογεί την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου των

σχολικών μονάδων και των λοιπών αποκεντρωμένων υπηρε-σιών του Υ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α»

3. «Να εποπτεύει της διαδικασίες αξιολόγησης των εκπαιδευ-τικών με σκοπό τη διασφάλιση της εγκυρότητας και της αν-τικειμενικότητας της αξιολόγησης»

4. «Να μετααξιολογεί τα συστήματα αξιολόγησης του εκπαι-δευτικού έργου.»Για το σκοπό αυτό προβλέπεται η ίδρυση πενταμελών επι-

τροπών αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου (Ε.Α.Ε.Ε.)

Ως «αρωγό» σε αυτήν την «προσπάθεια» μπορεί να καλεί«αντίστοιχες αρχές και υπηρεσίες αξιολόγησης και πιστοποί-ησης της ποιότητας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκ-παίδευσης άλλων ευρωπαϊκών χωρών»

Ο εκπαιδευτικός, αποκλειστικός υπεύθυνος για όλα!Τα κριτήρια αξιολόγησης όπως καθορίζονται από την τρο-

πολογία είναι:Τα μαθησιακά αποτελέσματαΗ ποιότητα και αποτελεσματικότητα του διδακτικού και γε-

νικότερα του εκπαιδευτικού έργου όπως τεκμηριώνεται ιδίωςαπό την αξιολόγηση από τους μαθητές και τα πρόσωπα πουασκούν τη γονική τους μέριμνα. Βλέπε γονείς αξιολογητές !

Η καταλληλότητα των προσόντων του διδακτικού προσωπικού.Η ποιότητα των υποστηρικτών υπηρεσιών, βλέπε νηπιαγω-

γός- λάστιχο και επαίτης χορηγιώνΗ ανταπόκριση των σχολικών μονάδων στο στρατηγικό στόχο

για τη μείωση τα μαθητικής διαρροής καθώς και στην αντιμε-τώπιση φαινομένων ρατσισμού, εκφοβισμού και βίας.

Στρατηγικός στόχος:« Οι σχολικές μονάδες …θα υπαχθούν σε καθεστώς διαρκούς

αξιολόγησης…..Θα τίθενται στόχοι, θα υλοποιούνται, θα αξιο-λογείται η πληρότητα της επίτευξής τους και θα επανακαθορί-ζονται. Οι σχολικές μονάδες θα ποσοτικοποιούν στόχους όπωςη μείωση της μαθητικής διαρροής, η βελτίωση του ποσοστούτων μαθητών που λαμβάνουν το ελάχιστο αναγκαίο μαθησιακόαποτέλεσμα κάθε μαθήματος ή σχολικής δράσης, η αντιμετώ-πιση φαινομένων σχολικής βίας,η αύξηση του αριθμού των αρί-στων και η καλλιέργεια το ήθους. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχά-νεται διαρκής εγρήγορση των εκπαιδευτικών και αυτό θα αυ-ξήσει ραγδαία την αποδοτικότητά τους». (!!!)

Ερωτήματα που προκύπτουν:1. Τι σημαίνει ‘’αξιολόγηση΄΄ και ποιος ορίζεται ως ΄΄άξιος΄΄ ως

εκπαιδευτικός, ως μαθητής, ως πολίτης.2. Τι ορίζεται ως ΄΄βελτίωση της ποιότητας της εκπ/σης’’.3. Ποιος αξιολογεί, ποιον αξιολογεί, πως αξιολογεί και γιατί

αξιολογεί.4. Αν η αξιολόγηση είναι η απάντηση, η ερώτηση είναι ΄΄Ποιο

σχολείο για ποια κοινωνία΄΄Ως αξιολόγηση ορίζεται η απόδοση αξίας σε κάποιο πρόσω-

πο, αντικείμενο, πράξη, ενέργεια, διαδικασία με βάση συγκε-κριμένα κριτήρια και μεθόδους αποτίμησης.

Πόσο εφικτή και πόσο αντικειμενική μπορεί να είναι εν προ-κειμένω η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και του έργου τουςοριζόμενη ως η ποσοτική αποτίμηση μιας ποιοτικής διαδικασίας;

Η επίθεση στο δημόσιο Νηπιαγωγείοτην εποχή της καπιταλιστικής κρίσης

Με βάση το προαναφερόμενο νομοθετικό πλαίσιο η αξιολό-γηση των εκπαιδευτικών και η αυτοαξιολόγηση της σχολικήςμονάδας :



Α. Εντάσσεται στα πλαίσια της συρρίκνωσης (σε μέγεθοςκαι κόστος) του δημόσιου τομέα και της παράδοσής του στοιδιωτικό κεφάλαιο5

Αυτό σημαίνει:Νηπιαγωγείο φθηνότερο: Με υποβάθμιση των δομών του,

μείωση των προσλήψεων σε προσωπικό, υποχρηματοδότηση.Νηπιαγωγείο ταξικό: Κατηγοριοποιημένο σε ΄΄καλό΄΄ και ΄΄κα-

κό΄΄με δυνατότητα επιλογής φοίτησης για τους γονείς των νηπίωνμέσω της κατάργησης των γεωγραφικών ορίων των σχολείων.

Νηπιαγωγείο που ιδιωτικοποιείται: Οργανωτική μετάλλαξητης φυσιογνωμίας του με την υιοθέτηση της φιλοσοφίας καιτων πρακτικών επιχειρηματικού management επιδοτούμενοαπό ιδιώτες χορηγούς σε χρήμα ή υλικό, με θέσπιση της « δια-χειριστικής αυτονομίας » του δηλαδή της εμπορευματοποίησήςτου4 και περιεχόμενο σπουδών μεταλλάσοντας ταυτόχρονα τονπροσανατολισμό και την κουλτούρα του5.

Νηπιαγωγείο που χάνει το δωρεάν χαρακτήρα του καθώςπαύει να θεωρείται ως δημόσιο αγαθό που προσφέρεται ισότιμασε όλα τα παιδιά.

Η προσχολική αγωγή παύει να αντιμετωπίζεται ως επένδυσητης κοινωνίας για το παρόν και το μέλλον του αναπτυσσόμενουανθρώπου, αλλά αντιμετωπίζεται ως καταναλωτική δαπάνη μεανταποδοτικό χαρακτήρα.

Κατά την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας:Η/ο νηπιαγωγός καλείται να συναινέσει-συμπράξει στην

αποδόμηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του Νηπια-γωγείου αποδεχόμενος και συμβάλλοντας σε:

• Συγχωνεύσεις τμημάτων ή και Νηπιαγωγείων• Κατάργηση τμημάτων• Αποκλεισμός προνηπίων• Αύξηση αριθμού νηπίων ανά τμήμα • Υπολειτουργία ολοήμερων τμημάτων• Υπολειτουργία Τ.Ε. και Παρ. Στ.• ΥποχρηματοδότησηΚαι διαμορφώνοντας δικά του ΄΄σχέδια δράσης΄΄, όπως:• Λειτουργία ΄΄μικτών τμημάτων΄΄• Υπεραριθμία νηπίων ανά τμήμα• Γονείς χορηγοί• Ιδιώτες χορηγοί• Κάλυψη αναγκών Ειδικής Αγωγής από Νηπιαγωγούς Γενι-

κής Αγωγήςγια την αποτελεσματικότητα των οποίων θα αξιολογηθεί βαθ-

μολογούμενος.1. Η χαμηλή βαθμολογία της σχολικής μονάδας έχει ως συνέ-

πεια την υποχρηματοδότησή της, άρα τη χειροτέρευση τωνσυνθηκών λειτουργίας της, πιθανότατα τη μείωση του αριθ-μού των εγγραφών, καθώς δεν θα μπορεί να ενταχθεί στη λί-στα των ΄΄καλών νηπιαγωγείων΄΄και συνεπώς το ενδεχόμενονα καταργηθεί αφήνοντας νήπια και προνήπια εκτός.

2. Ο νηπιαγωγός καλείται να επωμιστεί επιπλέον φόρτο εργα-σίας για την καταγραφή της σχολικής καθημερινότητας σεό,τι σφορά την οργάνωση και τη διοίκηση του νηπιαγωγείου,αλλά και τη διδασκαλία και τη μάθηση. Φόρμες για συμπλή-ρωση με ερωτηματολόγια και λίστες καταγραφών και φόρμες

αξιολόγησης νηπίων θα ενταχθούν στις υποχρεώσεις του γιανα συμπληρώσουν το εξωδιδακτικό του έργο.

3. Ο νηπιαγωγός καλείται να αποδεχτεί την κατάργηση της παι-δαγωγικής ελευθερίας στο νηπιαγωγείο, καθώς αξιολογούν-ται και βαθμολογούνται οι σχέσεις μεταξύ νηπιαγωγών καινηπίων, αλλά και των νηπίων μεταξύ τους και οι σχέσεις τουνηπιαγωγείου με τους γονείς. Οι από τη φύση της εκπαιδευ-τικής διαδικασίας συνδαιτημόνες και συνεργάτες, νηπιαγω-γός – νήπιο- γονείς τοποθετούνται σε θέσεις ανταγωνισμούκαι αντιπαράθεσης υπό την απειλή μιας τιμωρητικής διαδι-κασίας ή και υπό τον εκβιασμό και το φόβο μιας αυθαίρετηςκαταγγελίας.

4. Η ανάληψη εκπαιδευτικών προγραμμάτων και καινοτομιώνπου θα γεμίζουν τον ατομικό φάκελο του νηπιαγωγού, επι-βουλεύονται στην ουσία το πνεύμα συνεργασίας καθώς δη-μιουργούν συνθήκες ανταγωνισμού μεταξύ των νηπιαγωγών.

5. Η μετάθεση των υποστηρικτικών και αντισταθμιστικών πα-ρεμβάσεων στις πλάτες και την ευθύνη των νηπιαγωγών, κα-θώς η λειτουργία Τ. Ε. και Π.Στ. είναι τραγικά ελλιπής έωςανύπαρκτη, αφήνει ουσιαστικά ολοκληρωτικά ακάλυπτη τηνπλευρά αυτή της παροχής υπηρεσιών στα νήπια από τηνπλευρά της πολιτείας.

6. Το διδακτικό έργο των νηπιαγωγών και οι επιδόσεις των νη-πίων συνδιαμορφώνουν τη βαθμολογία του νηπιαγωγείου.Αυτό προϋποθέτει επιπλέον τη θέσπιση μορφών και τρόπωναξιολόγησης των νηπίων δηλαδή πρώιμης κατηγοριοποί-ησής τους ήδη από την προσχολική ηλικία. Δείγματα αυτήςτης διαδικασίας έχουμε ήδη με τις εκθέσεις καταγραφής καιαξιολόγησης που προωθούν οι σχολικοί σύμβουλοι.

Β. Στοχεύει στη διαμόρφωση πειθαρχημένου δασκάλου καινηπιαγωγού, ιδεολογικά και πολιτικά υποταγμένου, ο οποίοςδια τις οδού τις αξιολόγησης:5

Μπορεί να οδηγείται στην απόλυση (Ν. 4024/2011, Ν.3528/2007) με τη σύνδεση Νέου Μισθολογίου – Βαθμολογίουκαι το νέο πειθαρχικό πλαίσιο (Ν. 4093/2012)



• Θα βρίσκεται σε μια διαρκή εργασιακή περιπλάνηση με τηνκατάργηση των οργανικών θέσεων και της μονιμότητας, μετις αναγκαστικές μετακινήσεις ανά την επικράτεια, (Ν.4093/12-11-2012 μεσοπρόθεσμο), το εργασιακό καθεστώςτου αναπληρωτή και του ωρομίσθιου.

• Θα ζει σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης, καθηλωμένοςμισθολογικά στο όριο της φτώχειας .

• Θα υφίσταται καθεστώς εργασιακής ομηρείας και δεσποτι-σμού μέσα σε ένα αυστηρά δομημένο και ιεραρχημένο πλαίσιοελέγχου, όπου η πειθαρχία εξυπηρετεί τους στόχους της κυ-βερνητικής πολιτικής.

• Θα εργάζεται μέσα σε ένα κλίμα φόβου και απειλής, όπου κα-ταργείται η παιδαγωγική ελευθερία καθώς ο αυθορμητισμός,η πρωτοβουλία, η δυνατότητα του διαφορετικού στην εκπαι-δευτική πράξη, γίνεται παρακινδυνευμένη.

• Θα αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο αυθαιρεσιών εις βάρος τουκαθώς η διοικητική αξιολόγηση συνδέεται με το νέο πειθαρ-χικο πλαίσιο του Δημοσιουπαλ/κού Κώδικα.

• Θα λογοδοτεί και θα ενοχοποιείται ως αποκλειστικός υπεύ-θυνος για όλες τις αδυναμίες και τις ελλείψεις του εκπαιδευ-τικού συστήματος και τις συνέπειες των κοινωνικών παραμέ-τρων που συγκαθορίζουν την ανταπόκριση του νηπίου στιςαπαιτήσεις του Νηπιαγωγείου μέσα από μια λογική « μονα-δοποίησης » και « μεθοδολογικού ατομικισμού »4 η οποία«χτίζει» πάνω στο ατομικό προφίλ του εκπαιδευτικού τόσοστο επίπεδο της συνείδησής του ως εργαζομένου ο οποίοςλειτουργεί ανταγωνιστικά και κατά μόνας όσο και σε εκείνοτης αποδοτικότητάς του. Στο πλαίσιο αυτό η αξιολόγηση ωςτεχνική διοίκησης καθιστά τον εκπαιδευτικό αντικείμενο επι-τήρησης και ελέγχου ως προς την επίτευξη των στόχων της«βελτίωσης της εκπαίδευσης»

• Αποξενώνεται από το ρόλο του ως παραγωγού παιδείας καθώςτου αφαιρείται ουσιαστικά το δικαίωμα να έχει λόγο στο προ-ϊόν της εργασίας που παράγει. Ο νηπιαγωγός και ο δάσκαλοςμετατρέπεται σε «ανθρώπινο πόρο»5 καθώς ο ρόλος του είναιπλέον να αποτελέσει μέσο επίτευξης των στόχων της διοίκη-σης. Τα νέα ΔΕΠΠΣ και ΑΠΣ με τον απίστευτα μεγάλο αριθμόδιδακτικών αντικειμένων επιχειρούν μια τραγική σχολειοποί-ηση του Νηπιαγωγείου και προωθούνται στο πλαίσιο λειτουρ-γίας των ΝΕΑΕΠ από το ερχόμενο σχολικό έτος.Γ. Στοχεύει παράλληλα στην αλλαγή της φυσιογνωμίας και

του προσανατολισμού του σχολείου, αρχής γενομένης από τοΝηπιαγωγείο, αλλά και στη συνολικότερη αλλαγή του κλίμα-τος και της κουλτούρας του

Εισάγεται η λογική, η στρατηγική και η τακτική της επιχείρη-σης, όπου το σχολείο παράγει «εκπαιδευτικά προϊόντα και υπη-ρεσίες» τα οποία «πωλούνται» στο μαθητή-νήπιο «καταναλωτή»με ανταποδοτικούς όρους βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρό-θεσμα και για τα οποία αξιολογείται και κατατάσσεται αναλόγως.

Η «ποιοτική εκπαίδευση» εξαρτάται από την στοχευμένη ενερ-γοποίηση των οργανωτικών παραγόντων του σχολείου, όπως:• Τη δράση της διοίκησης-ηγεσίας του σχολείου (leadership)4

σε ρόλο ελεγκτή-αξιολογητή, που συνεπάγεται θέση διάστα-σης και αντιπαράθεσης με τους συναδέλφους.

• Την επαρκή ανταπόκριση της διοίκησης σε ρόλο manager,βλέπε προϊσταμένες/νους Νηπιαγωγείου- λάστιχο που θαοφείλουν να λειτουργούν στο πλαίσιο και στη λογική της «δια-χειριστικής αυτονομίας»4 που συνεπάγεται ευθέως την εμ-πορευματοποίηση του σχολείου.

• Την πρόοδο των νηπίων που αξιολογούνται μέσω portfolio. • Το σαφή προσδιορισμό των καθηκόντων των εκπαιδευτικών

που αμείβονται με τη μισθολογική και βαθμολογική τους εξέ-λιξη στο επιτρεπόμενο βέβαια πλαίσιο της δημοσιονομικήςπολιτικής.

• Την ανάπτυξη μιας ανταγωνιστικής κουλτούρας μεταξύ τωνίδιων των εκπαιδευτικών, των σχολικών μονάδων και των μα-θητών/νηπίων. 4

Η Γνώση μετατρέπεται σε άθροισμα πληροφοριών προκει-μένου να είναι πρακτικά εφαρμόσιμη σε κατευθυνόμενο καιελεγχόμενο πεδίο απεμπολώντας το χαρακτήρα της κριτικήςδιανοητικής εργασίας και οι δάσκαλοι κάθε βαθμίδας διαμορ-φώνονται πλέον σε υπάκουους διεκπεραιωτές δημοσίους υπαλ-λήλους από επιστήμονες δημιουργικοί παιδαγωγοί –λειτουργοί.4

Επιπλέον απαλείφεται η διάσταση της συμπερίληψης τωνκοινωνικών παραμέτρων που συγκαθορίζουν τη σχολική απο-τυχία ή τις περιορισμένες δυνατότητες ενεργοποίησης του δυ-ναμικού του μαθητή/νηπίου, όπως η οικογενειακή κατάσταση,η κοινωνική προέλευση, οι συνθήκες διαβίωσης, οι γεωγραφι-κές ανισότητες κ.λ.π. Έτσι η αξιολόγηση νομιμοποιώντας, δη-λαδή θεωρώντας φυσιολογικές τις ανισότητες που προκαλούνοι κοινωνικοί καθορισμοί, αποδίδει τα φαινόμενα της μειωμένηςεπίδοσης-απόδοσης στην προσωπική ανεπάρκεια των εκπαι-δευτικών και των μαθητών/νηπίων.

Ο εκπαιδευτικός γίνεται η μοναδική μεταβλητή στην εξίσωσητης αξιολογικής διαδικασίας επωμιζόμενος την αποκλειστικήευθύνη του όποιου αρνητικού αποτελέσματος.

Δ. Πραγματοποιείται με τη θεσμοθέτηση ενός πανοπτικού,γραφειοκρατικού ελεγκτικού, τιμωρητικού συστήματος αξιο-λόγησης που εποπτεύει την υλοποίηση της κυβερνητικής εκ-παιδευτικής πολιτικής

Συμπερασματικά:Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και του έργου του σε όλες



της εκπαιδευτικές βαθμίδες και επομένως και στο Νηπια-γωγείο συνιστά μια ανταποδοτική διαδικασία πειθάρχησηςκαι ελέγχου με όρους ιεραρχικής κατάταξης και ανταγωνι-σμού.

Η τακτική του «πανοπτισμού» απαντά στο ερώτημα «ποιοςαξιολογεί» και η τακτική της «μοναδοποίησης» 4 απαντά στοερώτημα «ποιον αξιολογεί».

Το «πως αξιολογεί» απαντάται με ένα σύστημα ασφυκτι-κού ιεραρχικού γραφειοκρατικού πειθαρχικού ελέγχου πουμεταφέρεται από την κορυφή της διοικητικής πυραμίδας προςτη βάση και εν τέλει συσσωρεύεται σε αυτήν και καταλήγειεκεί για την ενοχοποίησή της και την τιμωρία της ως μοναδι-κού υπευθύνου.

Τέλος η απάντηση στο ερώτημα «γιατί αξιολογεί» παρα-πέμπει στη στόχευση του μοντέλου της κοινωνίας που προ-ωθείται και στη σχέση της με το σχολείο που την προετοιμά-ζει. Πρόκειται για το μοντέλο του τεϋλορισμού στην εκπαί-δευση, σύμφωνα με το οποίο, «το σχολείο δεν πρέπει να προ-σπαθεί να αλλάξει την κοινωνία, αλλά να προετοιμάσει γιατην είσοδο και την ανάθεση ρόλων σε αυτήν».6 Επί της ουσίαςνα αναπαράγει το κοινωνικό ταξικό μοντέλο του καπιταλισμούστην πιο βάρβαρη και αδίστακτη εκδοχή του, όπου ως άξιοςκρίνεται ο αποτελεσματικός διεκπαιρεωτής της.

Το διακύβευμα είναι ιδεολογικό, οικονομικό, κοινωνικό καιπολιτικό.

Το σχολείο και το πρώτο του σκαλοπάτι, το Νηπιαγωγείο,είναι εδώ για να υποδέχεται, να μορφώνει και να διαμορφώνεινήπια ευτυχισμένα, προσφέροντάς τους το αγαθό της προ-σχολικής παιδείας με όρους καθολικότητας και ισοτιμίας, σεένα πλαίσιο παιδαγωγικής ελευθερίας και δημοκρατίας.

Με νηπιαγωγούς που μπορούν να συνδημιουργούν και νασυναπολαμβάνουν το προϊόν του λειτουργήματός τους μεόρους εργασιακής αξιοπρέπειας, παιδαγωγικού και πολιτικούπολιτισμού.

Σημειώσεις1. «Αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού Έργου της Σχολικής Μονάδας – Δια-

δικασία Αυτοαξιολόγησης»2. Υ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α. « Σχέδιο Π.Δ. για την Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών

της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης », 20133. Τροπολογία με θέμα «Αρχή Διασφάλισης στην Πρωτοβάθμια και Δευ-

τεροβάθμια Εκπαίδευση (ΑΔΙΠΠΔΕ)4. Καλημερίδης Γ., « Πειθαρχικός έλεγχος και εξουσία », Αντιτετράδια

της Εκπαίδευσης, τχ. 103, χειμώνας 20135. Ρέπας Χ., « Νεοφιλελεύθερη επίθεση στη Δημόσια Εκπαίδευση »6. Γρόλλιος Γ., Προοδευτική Εκπαίδευση και Αναλυτικό Πρόγραμμα ,

σ.121-133, Εκδ. Επίκεντρο, 2011.

Βιβλιογραφία1. Aronowitz S. – Giroux , « Η διδασκαλία και ο ρόλος του αναμορφωτή

διανοούμενου » in Γούναρη Π.- Γρόλλιος Γ.( Επιμ,) Κριτική Παιδα-γωγική, Συλλογή Κειμένων, Εκδ. Gutemberg,Αθήνα, 2010

2. Ball S. « The Education debate », Bristol: The policy press, 20083. OECD, « Strong Performers αnd Successful Reformers in educa-

tion. Education Police Advice for Greece », Paris,OECD Publishing,2011.

σελίδες διαλόγου™À¡Δ√¡π™Δπ∫√ ¡∏¶π∞°ø°ø¡

™√∫ÛÙËÓ ∂Î·È‰Â˘ÙÈÎ‹ ∫ÔÈÓfiÙËÙ·!

∞ÏÏ¿˙ÂÈ Ô ÙÚfiÔ˜ ÚfiÛÏË„Ë˜ ÙˆÓ ∂Î·È‰Â˘ÙÈÎÒÓ

Δ ο Υπουργείο Παιδείας, ο φορέας που σύμφωνα με τοΣύνταγμα είναι υπεύθυνος για την πρόσληψη των εκ-παιδευτικών στα δημόσια σχολεία, παρανομεί και

ετοιμάζεται να προσλάβει εκπαιδευτικούς μέσω προγράμ-ματος του ΟΑΕΔ (ΦΕΚ 2091/27-8-2013). Πρόκειται για στρα-τηγική που θα δώσει τη δυνατότητα πρόσληψης εκπαιδευ-τικών στο δημόσιο σχολείο από φορείς εκτός Υπουργείου,γεγονός που θα οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση και κατά συ-νέπεια στη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα για Άνεργους/Εργαζόμενους(Ωφελούμενους) στο πλαίσιο της υλοποίησης της Πράξης«Προώθηση της Απασχόλησης Μέσω Προγραμμάτων Κοι-νωφελούς Χαρακτήρα» του ΟΑΕΔ

«… οι προσλήψεις ανέργων συγκεκριμένων ειδικοτήτωνπου δύνανται να απασχοληθούν σε σχολικές μονάδες Πρω-τοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Δημοτικά-Γυ-μνάσια- Λύκεια), σε Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής καιΕκπαίδευσης (ΣΜΕΑΕ), καθώς και σε Κέντρα ΔιάγνωσηςΔιαφοροδιάγνωσης και Υποστήριξης (ΚΕΔΔΥ) και στους Φο-ρείς Επίβλεψης.

Οι ειδικότητες που δύνανται να απασχοληθούν στις ανω-τέρω μονάδες είναι, ενδεικτικά, θα είναι: Νηπιαγωγοί (πρω-τοβάθμια εκπαίδευση). Ψυχολόγοι (Πρωτοβάθμια και Δευ-τεροβάθμια εκπαίδευση, ΣΜΕΑΕ και ΚΕΔΔΥ). ΚοινωνικήςΕργασίας – Κοινωνικοί Λειτουργοί (Πρωτοβάθμια και Δευ-τεροβάθμια εκπαίδευση, ΣΜΕΑΕ και ΚΕΔΔΥ). Επιστάτες(Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ΣΜΕΑΕ) Λο-γοθεραπευτές (ΣΜΕΑΕ και ΚΕΔΔΥ) Εργοθεραπευτές (ΣΜΕ-ΑΕ ) Φυσιοθεραπευτές (ΣΜΕΑΕ ). Σχολικοί νοσηλευτές(ΣΜΕΑΕ ).Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό (ΣΜΕΑΕ ). Οδηγοίσχολικών λεωφορείων (ΣΜΕΑΕ). Συνοδοί σχολικών λεωφο-ρείων (ΣΜΕΑΕ ).»

Το σχέδιοΤο Υπουργείο Παιδείας χρησιμοποίησε το παραπάνω πρό-

γραμμα για να καλύψει την αδυναμία του να στελεχώσει ταΝηπιαγωγεία με μόνιμο προσωπικό και ετοιμάζεται να ανοί-ξει τα κλειστά –όλο το φθινόπωρο- Νηπιαγωγεία με 600άνεργους/ωφελούμενους Νηπιαγωγούς.

Η διαδικασία ξεκίνησε ήδη σε πρώτη φάση με αναστολήλειτουργίας των Νηπιαγωγείων, γεγονός που δημιούργησεστους γονείς πολύ μεγάλα προβλήματα, τα οποία δεν τους

www. nipiagogoi.gr


αφήνουν τα περιθώρια να αντιδράσουν στην πρόσληψη εκπαι-δευτικών που αμείβονται με μισθούς πείνας και στην υποβάθ-μιση της ποιότητας της εκπαίδευσης. Σε δεύτερη φάση άρχισεη αποδόμηση του Ολοήμερου Νηπιαγωγείου με τη δυνατότητααθρόων αποχωρήσεων νηπίων καθόλη τη διάρκεια της β΄ βάρ-διας.

Το Ολοήμερο Νηπιαγωγείο χάνει τον εκπαιδευτικό του ρόλο,μετονομάζεται σε Υποστηρικτική Δομή και αυτό έχει ως απο-τέλεσμα, με μεγάλη ευκολία η λειτουργία του να περάσει στοΔήμο. Περίπου 2.500 Νηπιαγωγοί θα κριθούν σταδιακά υπερά-ριθμοι και θα μετακινηθούν ανά την επικράτεια για κάλυψη κε-νών.

600 άνεργοι Νηπιαγωγοί θα δουλέψουν για 6,5 μήνες, μηέχοντας το δικαίωμα να ξαναπροσληφθούν νωρίτερα από 36μήνες μετά την απόλυσή τους. Το ίδιο ισχύει και σε περίπτωσηπου αρνηθούν να εργαστούν.

Η σχολική χρονιά θα αρχίζει το χειμώνα, την 1η Δεκεμβρίου,αφού από τότε θα αρχίζουν οι συμβάσεις (6 μήνες και 15 μέρες)του ΟΑΕΔ.• Νηπιαγωγοί με μισθό πείνας, με 427 – 490 €, που θα αποδί-

δεται με την ολοκλήρωση του προγράμματος• Νηπιαγωγεία με Νηπιαγωγούς, με διαφορετικές αμοιβές για

την ίδια εργασία• Εργασία που δεν θα μοριοδοτείται και δεν υπολογίζεται ως

συντάξιμη• Νηπιαγωγοί με πτυχία που θα προσλαμβάνονται όπως οι ανει-

δίκευτοι εργάτες του ΟΑΕΔ, με κριτήριο το χρόνο ανεργίαςκαι άλλα κοινωνικά κριτήρια, απαξιώνοντας τελείως τις παι-δαγωγικές και εκπαιδευτικές παραμέτρους (προϋπηρεσίακλπ.) και ακυρώνοντας την εκπαιδευτική νομοθεσία

• Νηπιαγωγοί που θα εργάζονται με καθεστώς κυλιόμενηςανεργίας

• Προσλήψεις με διαμεσολαβητές τους Δήμους και εργασία κα-τά τη διάρκεια των διακοπών των σχολείων

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΞΕΧΝΑ ΟΤΙ ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΤΑ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΥΣ ΣΕΑΛΛΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΑΠΕΤΥΧΕ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ ΚΑΙ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΘΗΚΕ

Να του θυμίσουμε εμείς που δεν ξεχνάμε, γιατί οι αγώνεςμας είναι μέρος της ιστορίας μας, είναι η δύναμη των εκπαι-δευτικών.

1. Παιδικά κέντραΜε το Ν1566/85 είχε γίνει προσπάθεια να οργανωθούν Νη-

πιαγωγεία με την μορφή παιδικών κέντρων. Η προσπάθεια απέ-τυχε, επειδή υπήρξε συντονισμένος αγώνας των Νηπιαγωγών,που αρνήθηκαν να ενταχθούν στα παιδικά κέντρα, γιατί με αυτόντον τρόπο θα υποβαθμιζόταν ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας τουΝηπιαγωγείου και θα περιορίζονταν σε ρόλο φύλαξης των παι-διών1

2. Αποκέντρωση: Νηπιαγωγεία σε ΔήμουςΗ προσπάθεια του 1994, με τους νόμους 2218 και 2240 για

την αποκέντρωση, να μεταφερθούν τα Νηπιαγωγεία στους Δή-

μους, είχε παταγώδη αποτυχία.Σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα αντιστάθηκε και νίκησε.

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΑΝ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ 3. Νηπιαγωγεία σε παιδικούς σταθμούς ΔήμωνΤο Υπουργείο επανήλθε με την τροπολογία (Ν.3577/07, άρθρο

32) για τη λειτουργία τμημάτων Νηπιαγωγείων σε παιδικούςσταθμούς των Δήμων. Για άλλη μια φορά παρανόμησε, αφούδεν έκανε δεκτή την απόφαση του ΣτΕ, με την οποία η διοίκησηκαι λειτουργία της δημόσιας εκπαίδευσης ουδέποτε δύναται ναθεωρηθεί ως «τοπική υπόθεση» (ΔΟΕ Απ.220/20-10-2007). Ηαντισυνταγματική τροπολογία υπήρξε η αφορμή για τη συσπεί-ρωση των Νηπιαγωγών και τη δημιουργία του ΣυντονιστικούΝηπιαγωγών. Νηπιαγωγοί, Σύλλογοι και ΔΟΕ αντέδρασαν δυ-ναμικά με πολλές μορφές δράσης, όπως απεργίες, ανακοινώ-σεις, συναντήσεις με την ηγεσία του Υπουργείου κ.ά. και ανάγ-κασαν το Υπουργείο να οπισθοχωρήσει.

4. 2013: Νηπιαγωγεία με Νηπιαγωγούς «ωφελούμενους»του ΟΑΕΔ

Το Υπουργείο επιτίθεται για μια ακόμα φορά, προσπαθώνταςνα διαλύσει και να υποβαθμίσει το Νηπιαγωγείο. Νηπιαγωγοίμε μισθούς πείνας, σε μόνιμη ανασφάλεια, με τις πιο απαρά-δεκτες μορφές εργασιακών σχέσεων που έχουμε δει μέχριτώρα.

Το Νηπιαγωγείο είναι η αρχή. Όλη η δημόσια εκπαίδευσηκινδυνεύει.

Ζητάμε η ΔΟΕ • Να καλέσει άμεσα το Συντονιστικό Νηπιαγωγών για να με-

ταφέρει στο ΔΣ τη φωνή της βάσης• Να πραγματοποιήσει μέσα στην εβδομάδα κάλεσμα Νηπια-

γωγών για ενημέρωση• Να ζητήσει συνάντηση με όλους τους αρμόδιους φορείς:

Πανεπιστήμια, Υπουργείο, Διευθυντές (ΠρογραμμάτωνΣπουδών, Ολοημέρου, Ειδικής Αγωγής), Ενώσεις Γονέωνκ.ά.

• Να προκηρύξει απεργιακές κινητοποιήσεις • Να χρησιμοποιήσει όλα τα ένδικα μέσα που θα αποτρέψουν

την εφαρμογή των αντισυνταγματικών μέτρων.


1 http://www.pischools.gr/preschool_education/yp_yliko/odig_oloimerou.pdf



ΕισαγωγικάΗ πεμπτουσία του ρόλου του/της δασκάλου/ας, που

θα εργαστεί σε περιοχές κοινωνικού αποκλεισμού καιαπόλυτης φτώχειας, κινείται σε ένα πλαίσιο, μέσα στοοποίο θα κληθεί να αλλάξει πρωταρχικά πολλά από τακυρίαρχα αυτονόητα του ρόλου του , που καθορίζουνπολλές φορές τις στάσεις του, τις αντιλήψεις του καιτην νοοτροπία του. Ο ρόλος-ως δασκάλου/ας- σε αυτέςτις περιοχές δεν περιορίζεται στα στενά όρια της αί-θουσας και του σχολείου, αλλά έχει παρεμβατικό χα-ρακτήρα στην τοπική κοινότητα. Κάτω από συνθήκεςαπόλυτης φτώχειας για «μια αποτελεσματική» διδα-σκαλία δεν αρκεί ο/η δάσκαλος/α να ξέρει μόνο τι θαδιδάξει, αλλά να γνωρίζει εξίσου καλά ποιον/α θα δι-δάξει και πώς αυτός/ή ο/η μαθητής/τρια διαμορφώ-νεται και επηρεάζεται κατά τη διαδικασία της μάθησης από τις συνθήκεςτου περιβάλλοντός του και ιδίως ,όταν η μαθήτριά του είναι ενήλικη γυ-ναίκα, γυναίκα Ρομά και ζει στο Δενδροπόταμο Θεσσαλονίκης. (Σημ 1).

Ιστορικό του Τμήματος γραμματισμού μητέρων ΡομάΤοπικές συνθήκες- Εμπλεκόμενοι φορείς

Σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, δίπλαστον νέο επιβατικό σταθμό των ΚΤΕΛ εδώ και δεκαετίες βρίσκεται ο Δεν-δροπόταμος, συνοικία του δήμου Αμπελοκήπων- Μενεμένης. Στον οικισμόκατοικούν Ρομά και μη Ρομά. Η παρουσία των Ρομά στον Δενδροπόταμοχρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 (Ιωαννίδου, 1990). Απότότε παρατηρείται μια συνεχής αύξηση του πληθυσμού των Ρομά, που έρ-χονται για μόνιμη εγκατάσταση στην περιοχή.

Το σύνολο του πληθυσμού Δενδροποτάμου Ρομά και μη Ρομά βιώνουνκαθημερινά συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Κύριο χα-ρακτηριστικό τους η ανεργία μιας και πολλά παραδοσιακά επαγγέλματατων Ρομά, τα οποία αποτελούσαν πηγή εσόδων τις προηγούμενες δεκαε-τίες (ως τη δεκαετία του 1970) δεν έχουν πλέον αγοραστική ανταπόκρισηστην σύγχρονη τεχνολογικά εξελισσόμενη κοινωνία (όπως τα επαγγέλματατων καλαθοπλεκτών, καρεκλάδων, των γανωματήδων, των εμπόρων ζώωνκλπ). Επιπλέον επαγγέλματα όπως των συλλεκτών ανακυκλώσιμων υλικώνκαι των πλανοδίων εμπόρων, που ασκούν πολλοί/λλες Ρομά, δεν είναιπροσοδοφόρα στις παρούσες συνθήκες οικονομικής κρίσης.

Τις περασμένες δεκαετίες πολλοί Ρομά δεν γινόταν δεκτοί σε αρκετούςδήμους, για να εγγράψουν τις οικογένειές τους με το πρόσχημα ουσιαστικάότι δεν θεωρούνταν Έλληνες πολίτες. Αυτό συνέβαλλε να μην γίνονται δε-κτά τα παιδιά τους στα σχολεία με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην αδυναμίαπαρακολούθησης της αστικής και τεχνολογικής εξέλιξης των τελευταίωνδεκαετιών. Έτσι ολόκληρες γενιές Ρομά –ενήλικες σήμερα- καταγράφονταιως «αναλφάβητες». Πολλοί/ες από αυτούς σήμερα είναι γονείςμαθητών/τριών Ρομά στη σχολική περιφέρεια των 3ου και 5ου Δημ σχολείωνΜενεμένης στη συνοικία του Δενδροποτάμου.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έντονη κινητικότητα γύρω από την

εκπαίδευση των παιδιών Ρομά. Οι συνθήκες όμως της απόλυτης φτώχειας,οι συνθήκες διαβίωσης σε «παράγκες» ή σε σπίτια –αποθήκες των 40-50 τμ πολλές φορές χωρίς ηλεκτρικό, εσωτερική ύδρευση, αποχέτευσηκαι χωρίς την αναγκαία επίπλωση σε συνδυασμό με τον αριθμό των μελλώντων οικογενειών - πολυμελείς οικογένειες- αποτελούσαν και αποτελούντον κυρίαρχο παράγοντα της μη τακτικής φοίτησης με ό,τι αυτό συνεπά-γεται στην σχολική αποτυχία και τον οργανικό και λειτουργικό αναλφα-βητισμό. Έτσι πολλά παιδιά που εγγράφονταν τα προηγούμενα χρόνια (γο-νείς σήμερα) –όπως και πολλά που εγγράφονται μέχρι και σήμερα- στοσχολείο δεν αποφοιτούν εξαιτίας αυτών των παραγόντων. Πολύ λιγότερασυνεχίζουν στο Γυμνάσιο και ακόμη λιγότερα στο Λύκειο. Σ’ αυτά τα παιδιάδεν υπολογίστηκαν ποτέ τα παιδιά ( που σήμερα είναι γονείς), τα οποίαδεν εγγράφηκαν ποτέ στο σχολείο (σημ. 2). Καθοριστικός παράγοντας γιατις απουσίες των παιδιών από το σχολείο ήταν για τις προηγούμενες δε-καετίες και εξακολουθεί είναι μέχρι και σήμερα η παιδική εργασία. Πολλάπαιδιά με ποικίλους τρόπους εργάζονται: μαζεύοντας ανακυκλώσιμα υλικάή αναλαμβάνοντας τη φύλαξη των μικρότερων αδερφών τους στις παράγ-κες και στα σπίτια, για να μπορέσουν να εργαστούν και οι δυο γονείς ωςπλανόδιοι έμποροι, ως συλλέκτες ανακυκλώσιμων. Με αυτόν τον τρόποτα παιδιά Ρομά συνέβαλλαν τα προηγούμενα χρόνια και συμβάλλουν στονοικογενειακό προϋπολογισμό. «Πολλές μητέρες από μας δεν πήγαμε σχο-λείο μικρές ή το σταματήσαμε, γιατί προσέχαμε τα μικρότερα αδέρφιαμας, όταν δουλεύανε οι γονείς μας στις λαϊκές και στο πλανόδιο εμπόριο.Οι γονείς μας δεν πήγαν σχολείο και δεν έμαθαν την αξία των γραμμάτων.Εκείνα τα χρόνια παντού έκαναν σχολεία μόνο εδώ στο Δενδροπόταμο δενέκαναν , γιατί είμαστε Τσιγγάνοι» τονίζουν οι γυναίκες Ρομά σε ανακοί-νωσή του σε ημερίδα του Προγράμματος Εκπαίδευση παιδιών Ρομά τουΑΠΘ (γυναίκες Ρομά) (σημ.3) .

Η μη ολοκλήρωση λοιπόν της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης από τις γυ-ναίκες- μητέρες κατά την παιδική τους ηλικία, οφείλεται κυρίως σε οι-κονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Παραπέμπουμε στο κείμενο τωνγυναικών, γιατί θεωρούμε ουσιαστική την κατάθεση των ίδιων όχι μόνοαπλά ως μαρτυρία, αλλά ως μια ουσιαστική εκπαιδευτική και πολιτικήπαρέμβαση. Γνωρίζουμε από πολλές έρευνες και προγράμματα που ολο-

°Ú·ÌÌ·ÙÈÛÌfi˜ Á˘Ó·ÈÎÒÓ -ÌËÙ¤ÚˆÓ Ì·ıËÙÒÓ/ÙÚÈÒÓƒÔÌ¿ ÛÙÔ ¢ÂÓ‰ÚÔfiÙ·ÌÔ £ÂÛÛ·ÏÔÓ›ÎË˜

των: Άγγελου Χατζηνικολάου* - Γεώργιου Χατζηπαύλου** - Αναστασίας Σμυρνιώτη***

* Δάσκαλος του 5ου Δημοτικού Σχολείου Μενεμένης Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Δρ παιδαγωγικής του ΠΤΔΕ/ΑΠΘ.** Δάσκαλος του 5ου Δημοτικού Σχολείου Μενεμένης Διαπολιτισμικής Εκπαίδευση, κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος του ΠΤΔΕ/ΑΠΘ.

*** Δασκάλα, συνεργάτιδα του προγράμματος Εκπαίδευση Παιδιών Ρομά του ΠΤΔΕ/ΑΠΘ.


κληρώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια για το ρόλο πολλών παραγόντων πουοδηγούν πολλά παιδιά Ρομά εκτός εκπαιδευτικού συστήματος (ΠρόγραμμαΦτώχεια 3 του ΠΤΔΕ/ΑΠΘ, Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Τσιγγανοπαίδων Πα-νεπιστημίου Ιωαννίννων, Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Τσιγγανοπαίδων ΠΤΔΕΠανεπιστημίου Θεσσαλίας) . Επιπλέον γνωρίζουμε το ρόλο και τις επι-πτώσεις του αποκλεισμού από ένα κοινωνικό αγαθό στον αποκλεισμό απότο αγαθό της εκπαίδευσης (Τσιάκαλος 1998). Στην παρούσα όμως θεω-ρούμε σημαντικότερο το γεγονός της κατάθεσης της γνώσης των ίδιωντων γυναικών Ρομά. Με άλλα λόγια αυτή η ενέργεια συνιστά μια πολιτικήπράξη σεβασμού του δικαιώματος της συμμετοχής των ίδιων και του δι-καιώματος να καθορίζουν τη ζωή τους.

Μια επιπλέον προκλητική διάσταση έχει να κάνει με τον τρόπο που αν-τιμετωπίζονται οι Ρομά από τα μέλη της μη Ρομά κοινωνίας. Στην περί-πτωση των Ρομά του Δενδροποτάμου δεν έχει να κάνει τόσο με τις σχέσειςτων Ρομά και των μη Ρομά ντόπιων κατοίκων του Δενδροποτάμου όσο μετην εν γένει αντιμετώπιση του οικισμού του Δενδροποτάμου από τον πλη-θυσμό του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης καθώς καιαπό επίσημους φορείς. Στην εν γένει ρατσιστική αντιμετώπιση των Ρομάέχει συμβάλλει ένα πλέγμα καλά στημένων πληροφοριών κυρίως από ταΜΜΕ (έντυπα και ηλεκτρονικά), τα οποία παρουσιάζουν τον οικισμό ωςένα και το μοναδικό χώρο παρανομίας και εγκληματικότητας (όχι πως δενυφίστανται αυτά, αλλά το πρόβλημα δημιουργείται από τον τρόπο παρου-σίασης ως της μοναδικής και κύριας εγκληματογόνου περιοχής της Θεσ-σαλονίκης) . Αυτή η διαδικασία διαμορφώνει συλλογικές αντιλήψεις, στά-σεις και συμπεριφορές των μη Ρομά εις βάρος των Ρομά, οι οποίες δεσυνδυασμό με θεσμικές παρεμβάσεις διαμορφώνουν ένα πλέγμα ρατσι-σμών και κοινωνικών αποκλεισμών για τον Δενδροπόταμο. Αυτή την κοι-νωνική κατασκευή τα τελευταία χρόνια ήρθε να συμπληρώσει και η πο-λεοδομική ρύθμιση της εισόδου της δυτικής Θεσσαλονίκης. Έτσι η συ-νοικία του Δενδροποτάμου στην ουσία κατασκευάστηκε-πλέχτηκε ως έναςχώρος με χαρακτηριστικά γκέτου, όπου ανατολικά του οικισμού κατα-σκευάστηκε μια λεωφόρος ταχείας κυκλοφορίας κάθετη στην ΠΑΘΕ-νότιο σύνορο του οικισμού- ενώ στο βόρειο μέρος του οικισμού λειτουργείσιδηροδρομική γραμμή. Η επικοινωνία –πρόσβαση- του Δενδροποτάμουμε την υπόλοιπη Θεσσαλονίκη γίνεται μέσω τριών εισόδων: μιας εισόδουστην ΒΑ γωνία αυτού του τετραγώνου μιας άλλης στη ΒΔ., την οποία τέ-μνουν οι ράγες της σιδηροδρομικής γραμμής και μιας ανατολικά. Δενυπάρχει καμιά αερογέφυρα ή διάβαση για τους πεζούς προς το σταθμότων υπεραστικών λεωφορείων, από όπου παρέχεται η δυνατότητα πρό-σβασης με αστικά λεωφορεία σε όλη την υπόλοιπη Θεσσαλονίκη. Υπάρ-χουν οικογένειες Ρομά, που μένουν νότια της ΠΑΘΕ εκτός Δενδροποτάμου.Αυτές οι οικογένειες έχουν αποκοπεί τόσο από τον υπόλοιπο οικισμό,αφού η κατασκευάστρια εταιρεία της ΠΑΘΕ δεν προέβλεψε μια αερογέ-φυρα πεζών όσο και από την υπόλοιπη Θεσσαλονίκη. Έτσι δυο μαθήτριεςτου σχολείου (24.3.2005) καθώς επέστρεφαν στα σπίτια τους διασχίζονταςτην ΠΑΘΕ παρασύρθηκαν από αυτοκίνητο. Αποτέλεσμα να μην φοιτούντα παιδιά αυτής της περιοχής του Δενδροποτάμου στο σχολείο. Ένα έρ-γο –ο Κόμβος Εισόδου Δυτικής Θεσσαλονίκης– που διαφημίστηκε ότι θααναβάθμιζε την αυτοκινούμενη μετακίνηση των πολιτών του συγκροτή-ματος της Θεσσαλονίκης, μετέτρεψε και γεωγραφικά μια περιοχή σε γκέτομόνο και μόνο επειδή είναι Ρομά με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει στο μέλ-λον των κατοίκων Ρομά και μη Ρομά της περιοχής. Μια σειρά λοιπόν απόθεσμικά μέτρα παρέμβασης με στόχο το στιγματισμό της περιοχής τουΔενδροποτάμου και των ανθρώπων που ζουν σε αυτήν στην ουσία κατα-σκευάζουν το γκέτο. Το όλο περιεχόμενο των επιχειρημάτων, που χρησι-μοποιείται, φανερά ή κρυφά διαμορφώνεται γύρω από τη λογική μιας δή-θεν βιολογικής ροπής των Ρομά στην παραβατικότητα, στην αμορφωσιά,κλπ., (Χατζηνικολάου 2006). Σε τέτοιες συνθήκες δημιουργείται πράγματιένας αξεπέραστος «βιοπολιτικός χώρος», όπου το γυμνό από εξωτερικάερεθίσματα και ανώνυμο άτομο Ρομά βρίσκεται στην απόλυτη διάθεσημιας ανεξέλεγκτης δύναμης και διαφόρων τύπου εξουσιών: χωρίς πολιτικάδικαιώματα και χωρίς ηθικές και νομικές διαμεσολαβήσεις – παγιδευμένοθα έλεγε κανείς σε ένα «μη τόπο», όπου μπορεί να συμβεί κυριολεκτικάοτιδήποτε εις βάρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του και κατ’ επέκτασητης ιδιότητάς του ως πολίτης (Χατζηνικολάου 2005 Χατζηνικολάου 2008).

Σε αυτές τις συνθήκες η οργάνωση του τμήματος γραμματισμού στο 5ο

Δημοτικό Σχολείο Μενεμένης στο Δενδροπόταμο δεν προέκυψε ως κε-ραυνός εν αιθρία, αλλά αποτελεί μια διαρκή προσπάθεια-πρόκληση, ηοποία ξεκίνησε από το σχολικό έτος 2004-2005 ως το 2007(από τους δυοδασκάλους της δημοσίευσης) και συνεχίστηκε το διδακτικό έτος 2011-2012 (από το δάσκαλο Άγγελο Χατζηνικολάου και τη δασκάλα του 5ου δημσχολείου Μενεμένης κ Μαρία Βαφειάδου) . Η προσπάθεια αυτή διαμόρ-φωσε σε βάθος χρόνου σχέσεις με τους γονείς και τις «αναλφάβητες»(σημ. 4) μητέρες πολλών μαθητών και μαθητριών του σχολείου μας. Αυτέςεπιτακτικά μας έθεταν και μας θέτουν ζητήματα προσωπικού γραμματι-σμού ως αναγκαιότητα αφενός καθημερινής επιβίωσης και αφετέρου ωςαπόκτηση ειδικών ικανοτήτων προκειμένου να βοηθούν τα παιδιά τουςστη σχολική φοίτηση.

Κατά το διδακτικό έτος 2012-13 οργανώθηκε και πάλι στο Σχολείο μας(5ο Δημ σχολ. Μενεμένης στο Δενδροπόταμο) μας ειδικό Τμήμα γραμμα-τισμού «αναλφάβητων» μητέρων Ρομά. Το τμήμα καταρχήν λειτουργεί σεσυνεργασία με το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Παιδιών Ρομά ΜακεδονίαςΘράκης, του οποίου την ευθύνη έχει το ΠΤΔΕ του ΑΠΘ. Επιπλέον ενημε-ρώθηκε ο Δήμος Αμπελοκήπων-Μενεμένης για τη χρήση αίθουσας τουσχολείου και φυσικά η Δ/νση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσ-σαλονίκης. Άρα το 5ο Δημοτικό Σχολείο Μενεμένης –Διαπολιτισμικής Εκ-παίδευσης ως φορέας υλοποίησης και οι τρεις αυτοί θεσμοί είναι οι ου-σιαστικά εμπλεκόμενοι φορείς, μιας και οι συντάκτες της έκθεσης ωςδιδακτικό προσωπικό τελούν σε άμεσες σχέσεις μαζί τους ως υπάλληλοι.

Εκπαιδευτικοί, χρόνος παρέμβασηςκαι μαθητικός πληθυσμός

Το σχεδιασμό και υλοποίηση του προγράμματος γραμματισμού απόπλευράς του 5ου Δημοτικού Σχολείου Μενεμένης έχουν αναλάβει οι δά-σκαλοι και η δασκάλα της δημοσίευσης.

Τα μαθήματα αναλαμβάνουν να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν- δι-δάξουν οι προαναφερθέντες εκπαιδευτικοί. Αυτά οργανώνονται τρεις φο-ρές την εβδομάδα: Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη από τις 16:30-18:30.

Ο μαθητικός πληθυσμός του τμήματος είναι 20 ενήλικες κυρίως γυ-ναίκες, μητέρες και γιαγιάδες μαθητών και μαθητριών των δυο σχολείωντης συνοικίας του Δενδροποτάμου. Η φοίτησή τους είναι σε γενικά πλαίσιασταθερή. 13 γυναίκες φοιτούν χωρίς καμιά απουσία, ενώ οι υπόλοιπεςδεν έχουν σταθερή φοίτηση λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και κυ-ρίως οικογενειακών προβλημάτων.

Θέσεις και αρχέςγια τις πρακτικές γραμματισμού του τμήματος

Συνηθίζεται και επιβάλλεται ως έννοια για τον γραμματισμό μόνο μιασχολική προσέγγιση, η οποία περιλαμβάνει συνήθως δεξιότητες γραφήςκαι ανάγνωσης. Αυτή η προσέγγιση είναι πολλές φορές παραπλανητικήκαι ως κυρίαρχη προσέγγιση εκλαμβάνεται ως αυτονόητη διαδικασίαςαπό πολλές Ρομά μητέρες- μαθήτριες, όπως καταγραφόταν στις αρχικέςσυζητήσεις μας. Στην κυρίαρχη προσέγγιση γραμματισμού σπάνια ανα-φέρεται η πολιτισμική γνώση, η κοινωνική γνώση, γνώση λειτουργίας τωνθεσμών και των τεχνολογιών. Πολύ δε περισσότερο δεν εκλαμβάνεται ωςμέρος του γραμματισμού η αμφισβήτηση και η κριτική.

Μια πιο εξελιγμένη προσέγγιση γραμματισμού, του Baynham (Baynh-am, 2000) ενέχει την ενοποίηση της ακρόασης, της ομιλίας, της ανάγνω-σης, της γραφής και της κριτικής σκέψης. Αυτός ο γραμματισμός ενσω-ματώνει τον αριθμητισμό (σημ. 5). Περιλαμβάνει την πολιτισμική γνώσηπου επιτρέπει σε έναν/μια ομιλητή/τρια να αναγνωρίζει και να χρησιμο-ποιεί την κατάλληλη γλώσσα σε διαφορετικές κοινωνικές περιστάσεις.Για μια τεχνολογικά προηγμένη κοινωνία στόχος μας επιπλέον είναι έναςενεργός γραμματισμός, που επιτρέπει σε όλους/ες να χρησιμοποιούν τηγλώσσα, προκειμένου να μεγιστοποιούν την ικανότητά τους να σκέφτονται,να αμφισβητούν και να δημιουργούν αποτελεσματικά μέσα επικοινωνίαςκαι σχέσεων μέσα στην κοινωνία (Kalantzis, Cope, 2001).

Από την αρχή λοιπόν της παρέμβασής μας βρεθήκαμε σε ένα δίλημμαεπιλογής του μοντέλου γραμματισμού ανάμεσα:

1. Σε ένα γνωστικό μοντέλο γραμματισμού με αναφορά αποκλειστικάκαι μόνο στις δεξιότητες, που χρειάζεται να αναπτύξουν οι άνθρωποι,



για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις προσαρμογής στο σχολείο. 2. Ή σε κριτικά μοντέλα γραμματισμού, που στοχεύουν στην ενδυνά-

μωση των μητέρων-μαθητριών ως πολιτών απέναντι στις κυρίαρχεςμορφές γραμματισμού..

Η επιλογή ήταν μια επίπονη διαδικασία σε καθημερινό επίπεδο, αφούείχε και έχει για μας σημασία, να αναζητούμε τρόπους και διαλεκτικές,προκειμένου να ενσωματώνουμε τις αυτονόητες αντιλήψεις των μητέρωνμαθητριών σε ένα καθημερινά εναλλασσόμενο κριτικό μοντέλο γραμμα-τισμού.

Η διαδικασία του γραμματισμού για όλες και όλους μας λοιπόν (δα-σκάλους/α και μαθήτριες –μητέρες) είναι μια συγκεκριμένη ανθρώπινηδραστηριότητα και ενδιαφέρεται όχι μόνο για το τι κάνουν οι γυναίκες (οιάνθρωποι) με το γραμματισμό, αλλά και τι πιστεύουν ότι κάνουν. Δηλαδήέχει σημασία ο τρόπος με τον οποίο τοποθετούνται απέναντι «στα γράμ-ματα»- (όπως αποκαλούν το γραμματισμό) πώς κατασκευάζουν και δια-μορφώνουν την αξία του(ς) και ποιες είναι οι ιδεολογίες, που τον (τα) πε-ριβάλλουν. Η έννοια της πρακτικής στην περίπτωσή μας περιλαμβάνει:την καθημερινή διδακτική πράξη, τη γνώση και τη συνειδητοποίηση (Φρέι-ρε, 197α). Στη διαμόρφωση αυτής της τριπλής διαδικασίας σημαντικό πα-ράγοντα διαδραματίζει και η σκοποθεσία απέναντι στην επίλυση των κοι-νωνικών προβλημάτων, που θέτουν οι ίδιες οι γυναίκες Ρομά. Το περιε-χόμενο των σκοπών αφορά τις περισσότερες φορές ζητήματα της ζωήςτους. (κείμενο εισήγησής τους σε ημερίδα του προγράμματος)

Σε αυτή τη τριπλή διαδικασία ο γραμματισμός δεν παρέχει μόνο μιατεχνική κατάρτιση, αλλά και μια σειρά οδηγιών για τη χρήση της γνώσης.Έτσι ως έννοια ο γραμματισμός αποτελεί ένα κοινωνικά δομούμενο φαι-νόμενο και δεν είναι απλά δεξιότητα να διαβάζουμε και να γράφουμε.(Cook-Gumpertz 2008, Κωστούλη-Χατζηνικολάου, 2011). Έχει σημασίαόμως πως θα αξιοποιηθούν οι δεξιότητες, ώστε σε διαφορετικά περι-βάλλοντα να μετατρέπονται σε ικανότητες για παραγωγή γνώσης μέσωτων κειμένων.

Αυτή η διαδικασία γραμματισμού έχει άμεση σχέση με τη χειραφέτηση,αφού διαμορφώνεται –συνειδητοποιείται η αίσθηση του σκοπού του γραμ-ματισμού από τις ίδιες τις μαθήτριες-μητέρες Ρομά. Έτσι θα μπορέσουνσε πρώτη φάση στο μικρόκοσμο του τμήματος να πραγματοποιήσουν τομετασχηματισμό της πραγματικότητας μέσα από τις καθημερινές διδα-κτικές πρακτικές τους, οι οποίες στην συνέχεια έρχονται σε διαλεκτικήκίνηση με την πραγματικότητα. Δεν σημαίνει ότι αυτή η διαδικασία ακόμακαι στο μικρόκοσμο της καθεμιάς μητέρας - μαθήτριας στέφεται πάνταμε επιτυχία. Το παράδειγμα του καπνίσματος είναι το πιο αντιπροσωπευ-τικό, Συνειδητοποιούν οι καπνίστριες μητέρες τις βλαπτικές συνέπειεςτου καπνίσματος χωρίς να σταματούν να καπνίζουν αρκετές από αυτές.Αυτή η συνεχής διαδικασία προσέγγισης του γραμματισμού διαμορφώνειστο τέλος συνθήκες συνειδητοποίησης για όλη την τοπική κοινότητα Ρομάτου Δενδροποτάμου. Η απόκτηση για παράδειγμα απολυτηρίου Δημοτικούσχολείου υπήρξε σημαντική διαδικασία συνειδητοποίησης της κοινότηταςΡομά του Δενδροποτάμου με άμεσες θετικές αντιδράσεις και την εκδή-λωση ενδιαφέροντος από πολλούς και πολλές Ρομά για συμμετοχή σεπρόγραμμα γραμματισμού. Ο τρόπος με τον οποίο αυτές οι πρακτικές λει-τουργούν στην εκπαιδευτική πραγματικότητα βγαίνουν από την κλειστήσχολική κοινότητα και τίθενται σε διαρκή διαλεκτική και αλληλοτροφο-δοτική σχέση με το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον του Δενδροποτάμου.

Στη διαδικασία λοιπόν του γραμματισμού πρώτα -πρώτα διαμορφώνεταιτο υλικό γραμματισμού. Αυτό περιλαμβάνει όλα εκείνα τα ερωτήματα, ταοποία πρέπει να διερευνηθούν από τις ίδιες τις γυναίκες –μητέρες καιστη συνέχεια μέσω του αναστοχασμού να μπορούν να επαναδιατυπώσουντους στόχους του γραμματισμού ως στόχους της δικής τους ζωής (στησχολική κοινότητα και στην κοινωνία). Γι’ αυτό φιλοδοξούμε οι μητέρες-μαθήτριες να δίνουν ιδιαίτερη σημασία στη συνεργασία κατά το σχεδια-σμό της διδασκαλίας καταθέτοντας πρωτίστως υλικά διδασκαλίας (συν-θήκες διαβίωσης, περιγραφές, φωτογραφίες κλπ παραγωγικά θέματακατά Φρέιρε από το δικό τους κόσμο, ώστε να διαμορφώνονται πραγμα-τικές συζητήσεις στην ανάλυση (Φρέιρε 1977 α&β). Η αναγνώριση τηςσημασίας των αντιλήψεων των γυναικών, των ιδεών τους για τη γραφή καιτην ανάγνωση μας αναγκάζει να τις χρησιμοποιούμε ως αφετηρία για ναδιαμορφώνουμε κάθε μαθησιακή διαδικασία. Αυτός ο εκπαιδευτικός αγώ-

νας αφορά σε αξίες ζωής προκειμένου να έχει άμεσα αποτελέσματα καιαλλαγές στις στάσεις και τις αντιλήψεις των ίδιων των γυναικών (πχ γάμοςσε μικρή ηλικία). Η περίπτωση του γάμου των Ρομά σε μικρή ηλικία απο-τέλεσε σημαντικό παράδειγμα συνειδητοποίησης και αμφισβήτησης τόσοτης δικής τους προσέγγισης όσο και του τρόπου προσέγγισης που χρησι-μοποιεί η μη Ρομά κοινωνία, προκειμένου να επιβάλλει κυρίαρχα αυτο-νόητα για τη ζωή των Ρομά. Η συνεχής ανατροφοδότηση θεωρίας και πρα-κτικής την οποία ο Φρέιρε αποκαλεί η διαλεκτική σχέση θεωρίας και κα-θημερινού αγώνα κοινωνικής πρακτικής (στην περίπτωση μας κοινωνικούγραμματισμού) ονομάζεται «ΠΡΑΞΙΣ». Έτσι οι γραμματισμοί στην πρότασήμας περιλαμβάνουν τις ικανότητες ερμηνείας της ζωής και δράσης γιατη ζωή. Δράση χωρίς ερμηνεία (θεωρία) είναι ένας σκληρός και χωρίςσημασία ακτιβισμός (Φρέιρε 1977α, οπ)..

Οι μαθήτριες μητέρες Ρομά του τμήματός μας πρέπει να βλέπουν - ναδιαβάζουν την πραγματικότητα τους και να αισθάνονται την ανάγκη ναγράψουν γι’ αυτήν. Αν το να μαθαίνω να διαβάζω και να γράφω σημαίνεισυγκροτώ μια πράξη γνώσης, τότε οι μητέρες πρέπει από την αρχή νααναλάβουν το ρόλο του δημιουργικού υποκειμένου ως εν δυνάμει- «ανα-δυόμενοι συγγραφείς». Αυτές οι διαδικασίες γραμματισμού είναι που θαδημιουργήσουν αρχές παιδείας και πολιτισμού (Pappas, Barro Zecker2006).

Οι συνηθέστερες – κυρίαρχες πρακτικές γραμματισμού κατατείνουν σελογικές οι οποίες εστιάζονται γύρω από υποθέσεις του τύπου «τι δεν μπο-ρούν να κάνουν οι άνθρωποι» αδιαφορώντας για το τι ξέρουν ή τι δεν ξέ-ρουν. Με βάση αυτό ξεκινούν πολλές προτάσεις διδασκαλίας και μάθησης(κυρίως του γραπτού λόγου). Στην πρότασή μας ξεκινούμε από την αντί-στροφη λογική ότι κάθε άνθρωπος-κάθε μητέρα Ρομα- ξέρει πράγματα(προϋπάρχουσα γνώση) και μπορούμε να ξεκινήσουμε τις διαδικασίεςτης διδασκαλίας με αυτά μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες. Σε αυτήτη διαδικασία η καθεμιά θα συμπληρώνει το υπό επεξεργασία θέμα μετη δική της εμπειρία, γνώση κριτική άποψη κλπ. Έτσι όλα τα μέλη της τά-ξης (μαθήτριες δάσκαλοι και δασκάλα) ως κοινότητα μοιραζόμαστε αξίες,κανόνες και τρόπους γραμματισμού. Θέτουμε νέους κανόνες, διαπραγ-ματευόμαστε νοήματα και χρησιμοποιούμε εργαλεία και μέσα ανάλογαμε τα προβλήματα-προκλήσεις, που εξετάζουμε. Αξιοποιούμε από κοινούτόσο τα υπάρχοντα υλικά: βιβλία, εφημερίδες, ιστοσελίδες, μαθήματα αι-σθητικής (λογοτεχνία, ζωγραφική, τεχνικά, μουσική κλπ) όσο και ό,τιυλικά φέρνουν και κατασκευάζουν οι ίδιες με βάση τις εμπειρίες τους(φυλλάδια του δρόμου ή των φορέων, μπροσούρες, ανακύκλωση, προσω-πικές παρεμβάσεις).

Πώς είναι δυνατόν να θέλουμε να διδάξουμε την σκέψη στο γραπτόλόγο χωρίς να ξεκινάμε από τις ίδιες τις αντιλήψεις των γυναικών, οιοποίες προφανώς δεν είναι έξω από τα κοινωνικά, οικονομικά και πολι-



τικά συμφραζόμενα της εποχής (κοινωνικοί αποκλεισμοί, ρατσισμοί, Δι-καιώματα, καταπιέσεις, εκμεταλλεύσεις, πολιτισμοί, κλπ). Να λοιπόν γιατίχρησιμοποιούμε τη λέξη «αναλφάβητες» με φειδώ και μόνο σε εισαγω-γικά.

Πρωταρχική φροντίδα μας η δημιουργία ενός πλούσιου σε ερεθίσματακοινωνικού μαθησιακού περιβάλλοντος, όπου οι γυναίκες –μαθήτριεςΡομά εύκολα θα αναγνωρίζουν τον εαυτό τους. Ταυτόχρονα το περιεχόμενοαυτού του μαθησιακού περιβάλλοντος θα διαμορφώνει συνθήκες διαλόγουκαι προβληματισμού, τις οποίες θα μπορούν αξιοποιούν οι γυναίκες Ρομάπροκειμένου να δομούν νέες στάσεις, αντιλήψεις και συμπεριφορές ή ναενισχύουν προσωπικές αντιστάσεις (για παράδειγμα απέναντι σε λανθα-σμένες παραδοσιακές αντιλήψεις για τους Ρομά) και θέσεις σεβασμούτης αξιοπρέπειας. Με άλλα λόγια να μπορούν να δομούν και να αναδομούντις ταυτότητες τους βασισμένες σε αξίες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας,της κοινωνικής δικαιοσύνης της διεκδίκησης των Ανθρωπίνων Δικαιω-μάτων, της συνειδητοποίησης και της αλληλεγγύης. Αναμφισβήτητα οικάθε μορφής γραμματισμοί αποτελούν απαραίτητα εφόδια στην σύγχρονημεταμοντέρνα κοινωνία, γι’ αυτό αποτελεί επιστημονική και εκπαιδευτικήπρόκληση το πώς θα συμπεριλάβουμε με τον καλύτερο τρόπο τις σύγ-χρονες θεωρήσεις της κουλτούρας και πρακτικές όλων των ανθρώπωνστο αναλυτικό πρόγραμμα. Και εδώ οι διαστάσεις του κριτικού γραμμα-τισμού έχουν να μας προσφέρουν μια πλειάδα εμπειριών (Κωστούλη -Χα-τζηνικολάου 2011,) (σημ 6). Σε αυτό το πλαίσιο θεωρούμε ότι ο πολιτισμόςκαι η κουλτούρα των ανθρώπων είναι δυναμικές διαδικασίες και συνεχώςεξελίσσονται.

Ταυτόχρονα εμπλουτίζουμε τις θέσεις μας με απόψεις της κριτικήςψυχολογίας, που αναδομούν τις έννοιες της μάθησης ως διαδικασίες κοι-νωνικών σχέσεων (Mezirow, 2006, Fox-Prilleltensky, 2003 Δαφέρμος,2002), οι οποίες διαμορφώνονται στη βάση κοινωνικών, πολιτισμικών,πολιτικών και οικονομικών κυρίως συνθηκών. Έτσι ως προέκταση τηςπαραπάνω θέσης θεωρούμε ότι και το μαθησιακό περιβάλλον του τμή-ματός μας είναι ένα πολιτισμικό πλαίσιο –περιβάλλον- σε διαρκή εξέλιξηκαι εμπλουτισμό. Ιστορικά έχει δομηθεί η κυρίαρχη άποψη περί αυτονο-μίας του σχολείου από την κοινωνία. Για μας έχει σημασία πως θα κατα-φέρουμε να εξισορροπήσουμε την αντίφαση, που έχει δομηθεί ιστορικάμεταξύ της παραπάνω κυρίαρχης αντίληψης από τη μια και της συμμετο-χής εμπειριών των γυναικών σε δραστηριότητες γραμματισμού, τις οποίεςφέρνουν από το στενό τους περιβάλλον (οικογενειακό, γειτονιάς καταυ-λισμού).

Αυτή η προσέγγιση της σχέσης κοινωνίας και σχολείου που περιγράφουμεαποκτά την ιδιαίτερη παιδαγωγική βαρύτητα. Έχει σημασία να καθορίζουμεοι δάσκαλοι και δασκάλα το δικό μας καθημερινό πλαίσιο διδακτικής πα-ρέμβασης προκειμένου να θέτουμε σε λειτουργία διαδικασίες (και όχι τρό-πους, μοντέλα και σχέδια) συν-διαμόρφωσης με τις μητέρες μαθήτριες {μέλητης κοινότητας- τάξης γραμματισμού}: ποικίλες μορφές ανάγνωσης των πα-ραγωγικών θεμάτων, τα οποία θα εμπλουτίζει η κριτική στάση.

Γνωρίζουμε (η δασκάλα και οι δάσκαλοι του άρθρου) χρόνια τώρα τοκοινωνικό πολιτιστικό και οικονομικό περιβάλλον των Ρομά πολλών πε-ριοχών και ιδιαίτερα της περιοχής του Δενδροποτάμου. Επιπλέον γνωρί-ζουμε τη λειτουργία του σχολείου πολλές φορές ως μηχανισμού παρεμ-πόδισης απορρόφησης του πλούτου της εκπαίδευσης για πολλούς/ες Ρο-μά και με ό,τι αυτό σημαίνει στη διαμόρφωση πλαισίου θεσμικού ρατσι-σμού (Τσιάκαλος, 2000, Τσιάκαλος, 2006, Χατζηνικολάου, 2010). Παρόλααυτά ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτά τα περιβάλλοντα δεν είναι αυτονόητασταθερά και δεδομένα, αλλά συνεχώς μεταβάλλονται με αποτέλεσμα συ-νεχώς να μαθαίνουμε καινούργιες διαστάσεις της εκπαιδευτικής διαδι-κασίας της Ρομά κοινότητας (εισήγηση παρέμβασης γυναικών, ΤρέσσουΜητακίδου, 2007). Αυτό έχει μια ιδιαίτερη αξία για μας. Όλα αναδύονταικαθημερινά στην από κοινού έρευνα των συνθηκών στο Δενδροπόταμοπροκειμένου να καταστούμε δάσκαλοι και μητέρες συν-ερευνητές, καισυγγραφείς.

Γνωρίζουμε ότι όλες οι Ρομά μαθήτριες μητέρες χρησιμοποιούν τηνΕλληνική γλώσσα ως δεύτερη μιας και μητρική τους είναι η Ρομανή, Επι-πλέον οι δάσκαλοι γνωρίζουμε στοιχεία της Ρομανή, τα οποία αξιοποι-ούμε, όταν χρειάζεται στην επικοινωνία μας. Με άλλα λόγια αξιοποιούμεβασικές αρχές της διδασκαλίας της δεύτερης γλώσσας. Έτσι στο όλο πλαί-

σιο η γλώσσα αντιμετωπίζεται ως βάση πολιτισμικής αλλαγής. Με την έν-νοια αυτή η γλώσσα είναι ταυτόχρονα μια σχεδιασμένη πηγή, αλλά και τοέδαφος για σχέδια του κοινωνικού μέλλοντος. Γι’ αυτό στη διδασκαλίακατά τη μάθηση και τη χρήση της γλώσσας καθοριστικός παράγοντας είναιη ενεργός συμμετοχή και η υποκειμενικότητα.

Αποτελεί βασική εκπαιδευτική επιδίωξή μας ο τρόπος με τον οποίοκάθε ενέργεια της γλώσσας αντλεί στοιχεία από διαφορετικές γλωσσικέςπηγές και αναπλάθει τον κόσμο σε μια νέα μορφή, που ακριβώς όμοιάτης δεν υπήρχε ποτέ προηγουμένως. Αποκορύφωμα αυτής της επιδίωξηςήταν η απόκτηση απολυτηρίου δημοτικού σχολείου από γυναίκες του τμή-ματος και η συμμετοχή του στην ημερίδα του προγράμματος Ρομά..

Ακόμα για κείμενα, εικόνες και λοιπά υλικά γραμματισμού η μαθήτρια-μητέρα καταθέτει απόψεις, αναπτύσσει επιχειρήματα και αξιολογεί: Ανα-δεικνύει:

1ον ό,τι φέρνει μαζί της ως εμπειρίες που αντιστοιχούν στο κείμενο-θέμα.

2ο ποιος είναι ο λόγος του κειμένου.3ο τι κάνει και τι επιπτώσεις δημιουργεί το περιεχόμενο του κειμένου

– θέματος. 4ο γιατί το κάνει, ποιος είναι ο σκοπός του (φανερός ή κρυφός). 5ο τις λέξεις που επιλέγει ο/η συγγραφέας ή τις λέξεις που χρησιμο-

ποιούν οι άνθρωποι για θέματα ή λεκτικά επιχειρήματα (π.χ. η επιλογήσυγκεκριμένων ουσιαστικών ή επιθέτων ποιες επιπτώσεις ενδεχομένωςέχουν στη διαμόρφωση κοινωνικών σχέσεων).

Και 6ο αρχίζει να σκέφτεται, να διατυπώνει σκέψεις, προτάσεις αντι-μετώπισης, διεκδίκησης, ανάδειξης τυχόν προβλημάτων ή παραβίασηςΔικαιωμάτων.

Αυτά τα εργαλεία ανάλυσης και «κριτικής αναπλαισίωσης» που χρη-σιμοποιούμε στα κείμενα (εφημερίδες, μπροσούρες, διαφημιστικά, ανα-κοινώσεις κλπ) -ως υλικά διδασκαλίας, όπως αναφέρθηκε, συντελούνεπί της ουσίας στην ερμηνεία του κοινωνικού και πολιτισμικού πλαισίουτων συγκεκριμένων κειμένων και της σχέσης τους με τη ζωή των Ρομά -μητέρων. Έχει ιδιαίτερη σημασία για τις μαθήτριες μητέρες Ρομά, γιατίμαθαίνουν με τον τρόπο αυτό νέες δεξιότητες και ικανότητες, για παρά-δειγμα της αποστασιοποίησης από τα κείμενα, η οποία ως διαδικασίαγραμματισμού απαιτεί πολλές φορές επιπλέον νοητικές διεργασίες. Αυτήη διαδικασία είναι μια «ανώτερη νοητική λειτουργία». Η ικανότητα απο-στασιοποίησης σε συνδυασμό με την κριτική θεώρηση δίνει νόημα καιενδυναμώνει τη ζωή των μαθητριών μητέρων και την ταυτότητα τους ωςπολιτών.

Εν κατακλείδι στην πρότασή μας η έννοια του γραμματισμού μελετάταικαι υλοποιείται ως μια πλαισιωμένη διαδικασία, η οποία αναδεικνύεταιαπό τα μέλη της κοινότητας (Μαθήτριες Ρομά και Δάσκαλοι/α) και δενμπορεί να κατανοηθεί παρά μόνο μέσα από τη μελέτη της ίδιας της πραγ-ματικότητας της κοινότητας Ρομά στο Δενδροπόταμο. Ως σημείο εκκίνη-σης εκλαμβάνουμε τη θέση ότι η ανάγνωση και η γραφή συνιστούν ιδεο-λογικές διαδικασίες διαπραγμάτευσης νοημάτων που επηρεάζουν, εμ-πλουτίζουν και σε κάποιες περιπτώσει αναδομούν συνεχώς την ταυτότητατων μελών της κοινότητας του τμήματος (μαθητριών και εκπαιδευτικών).

Με τη τριβή οι διδασκόμενες θα αναπτύξουν μια κριτική μεταγλώσσαόχι μόνο για να μιλούν ή να γράφουν, αλλά περισσότερο για να κατανοούντην κοινωνική και πολιτισμική δύναμη, που εκπορεύεται από τα κείμενακαθώς και τις συναφείς με αυτά κοινωνικές πρακτικές, που υιοθετούνταιή εκπορεύονται από αυτά.

Σκοποί και στόχοι της διδακτικής παρέμβασης.Το σχεδιασμό και την υλοποίηση του προγράμματος: 1. παιδαγωγικές

προθέσεις σκοποί στόχοι διδασκαλίας. 2. Γνωστικό Περιεχόμενο –ύλη.Μέθοδο διδασκαλίας- στρατηγικές κλπ τα στηρίζουμε στις αρχές συνει-δητοποίησης του γραμματισμού ενηλίκων, στη διδασκαλία της ελληνικήςως δεύτερης μιας και μητρική γλώσσα των γυναικών είναι η Ρομανή, καιστην αξιοποίηση των εμπειριών ζωής των γυναικών ως ενηλίκων (Βερ-γίδης 2003) (σημ7). Αναπλαισιώνουμε στο τμήμα τις εμπειρίες, τα προ-βλήματα ζωής, τις συνθήκες διαβίωσης στο Δενδροπόταμο και τις μετα-σχηματίζουμε από κοινού εκπαιδευτικοί και γυναίκες- μαθήτριες- σεγνωστικό-διδακτικό υλικό.



Η μέθοδος της καθημερινής διδακτικής παρέμβασης περιγράφεται μεενάργεια από τις γυναίκες στο κείμενο –εισήγηση, που ανακοινώθηκεστην ημερίδα του Ιουνίου 2013 του Προγράμματος Εκπαίδευση παιδιώνΡομά του ΠΤΔΕ/ΑΠΘ (Παράρτημα).

Γνωρίζουμε ότι οι σκοποί και οι στόχοι της διδασκαλίας διαμορφώ-νονται με βάση κοινωνικές πολιτικές, πολιτισμικές αντιλήψεις και επι-πλέον επηρεάζονται από αρχές σαν κι αυτές, που διατυπώσαμε στο προ-ηγούμενο κεφάλαιο. Στην συνδιαμόρφωση πολλών σκοπών και στόχωνμε τις μητέρες μαθήτριες διαπλέκουμε αναγκαστικά γνωστικούς, κοινω-νικού και πολιτικούς στόχους ως περιεχόμενο. Επιπλέον θέλουμε να το-νίσουμε ότι η κατάθεση και μικρή περιγραφή των σκοπών και στόχων δεντίθεται με ιεράρχηση. Γνωρίζουμε επίσης την ειδοποιό διαφορά της έν-νοιας σκοπού και στόχου, αλλά στην έκθεσή μας δεν θα σταθούμε σε αυτή,γιατί κατά τη διδακτική διαδικασία η διαπλοκή τους ήταν δεδομένη.

Παρουσίαση σκοπών και στόχων.-Εμπέδωση μιας ενεργού ιδιότητας του πολίτη-Εμπέδωση θετικών στάσεων προς τη μάθηση μέσω της προσωπικής

πλήρωσης-Ενίσχυση των ίσων ευκαιριών πρόσβασης στην εκπαίδευση, στην κοι-

νωνική ένταξη και την ενθάρρυνση στην κοινωνική κινητικότητα των Ρομάπου απειλούνται από κοινωνικό αποκλεισμό

-Εμπέδωση και ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης ως προτάγματοςτης εκπαιδευτικής διαδικασίας.

-Απόκτηση της ικανότητας για διαρκή κριτική προσαρμογή στις γνω-στικές απαιτήσεις ενός διαρκώς εξελισσόμενου κοινωνικού και οικονο-μικού χώρου δράσης.

Εξειδικεύοντας λίγο περισσότερο τους προαναφερόμενους σκοπούςκαι στόχους:

-Η διερεύνηση της δημιουργικότητας των μαθητριών-μητέρων μέσααπό την εμβάπτισή τους σε ποικίλες συγγραφικές πρακτικές. Η δημιουρ-γικότητά ορίζεται ως ικανότητα (εδώ έγκειται η διαφορά με τη δεξιότητα)των γυναικών να εκφράζουν μέσα από κείμενα τις ποικίλες κοινωνικέςσχέσεις, αλλά και να δομούν τρόπους αντίστασης απέναντι σε τυποποι-ημένες- κατεστημένες δομές ως εν δυνάμει πολίτες.

-Η καλλιέργεια του κριτικού στοχασμού του τρόπου δηλαδή με τονοποίο οι γυναίκες Ρομά ως πολίτες μέσα από το γραπτό τους λόγο θαμπορούν να: ελέγχουν το περιβάλλον τους, να επεμβαίνουν και να παρεμ-βαίνουν με περιεχόμενο-εργαλείο την αλληλεγγύη και το σεβασμό τηςανθρώπινης αξιοπρέπειας, να διερευνούν με ποιο τρόπο οι κειμενικέςτους επιλογές ενισχύουν, αποδομούν ή αναπαράγουν κοινωνικές ανισό-τητες και ηγεμονικές σχέσεις.

-Να αποκτήσουν βασικές γνώσεις:• των συμβάσεων στα διάφορα γνωστικά πεδία. • των αναμενόμενων τρόπων επικοινωνίας και χρήσης της γλώσσας

στα διάφορα πεδία της γνώσης (κοινωνικά: δημόσιες υπηρεσίες, τύ-πος, διεκδίκηση δικαιωμάτων εργασία, τοπική κοινότητα, κλπ).

-Να ξεφύγουν από τον πολιτισμό της σιωπής στον οποίο βρίσκονταιπολλές φορές εγκλωβισμένες και να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τονευρύτερη σχολική αδράνεια και μονοτονία, που χαρακτηρίζει την σχολικήκοινότητα μέσα από τη συνειδητοποίηση της κατάστασης και τη διεκδί-κηση των δικαιωμάτων τους τόσο του παιδιού όσο και του Ανθρώπου ωςαναδυόμενοι- εν δυνάμει πολίτες.

-Να αναπτύξουν θετικές στάσεις προς τη μάθηση μέσα από τη συνει-δητοποίηση της αναγκαιότητας της ως μοχλού για το μετασχηματισμό τηςπραγματικότητά τους. Μαθαίνοντας να γράφουν και να διαβάζουν πρέπεινα κατανοήσουν ότι συγκροτούν μια πράξη γνώσης, γίνονται δημιουργικάυποκείμενα.

-Να αναπτύξουν ικανότητες κριτικής προσέγγισης της γλώσσας: 1.Απότην ουδέτερη τεχνολογία του γραπτού λόγου στην κριτική πλαισίωση τωννοημάτων που παράγονται στο συνεχές προφορικός και γραπτός λόγος.2. Από την παθητική εκμάθηση του γλωσσικού κανόνα στον κριτικό ανα-στοχασμό των κοινωνικών συμβάσεων που πλαισιώνουν κυρίαρχες καιμη κυρίαρχες επικοινωνιακές πρακτικές.

Στα πλαίσια της εκπαιδευτική πρότασής μας θα μπορούσαμε να στα-θούμε στα εξής

α) Στην τοποθετημένη πρακτική η οποία εμπεριέχει την εμβύθιση στηνπείρα και την αξιοποίηση διαθέσιμων ειδών λόγου συμπεριλαμβανομένωνκαι αυτών που ανήκουν στις ποικίλες οπτικές ζωής των γυναικών Ρομά.

β) Στην ανοιχτή διδασκαλία η οποία ενέχει συστηματική αναλυτική καισυνειδητή κατανόηση.

γ) Στην κριτική πλαισίωση: διαδικασία κατά την οποία ερμηνεύεται τοκοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον των συγκεκριμένων κειμένων, ήδιαφόρων παραγωγικών θεμάτων.

Τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει ο γραμματισμός:Περιεχόμενα μαθημάτων - Υλικό. • Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τα Δικαιώματα του παιδιού.• Εμπειρίες της ζωής τους. • Ανάγκες και αναζητήσεις των γυναικών Ρομά σε συνδυασμό με τους

επιμέρους στόχους του γραμματισμού.• Κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα (ρατσισμός, πόλεμος, ειρήνη, εκπαί-

δευση, φτώχεια, κοινωνικός αποκλεισμός κ.α.).• Επικαιρότητα.• Συμβουλευτική επίλυσης κοινωνικών προβλημάτων που βιώνουν οι οι-

κογένειες Ρομά στους καταυλισμούς πχ έκδοση βιβλιαρίων ασθενεί-ας-η δημόσιων εγγράφων κλπ.

• Κείμενα από βιβλία του δημοτικού.• Συνθήκες διαβίωσης στους καταυλισμούς για την παραγωγή γραπτού

και προφορικού λόγου.• Γεγονότα της επικαιρότητας: εφημερίδες και περιοδικά.. Επιστημονικά

άρθρα και αποσπάσματα λογοτεχνικών κειμένων, ποιήματα, λαϊκοί μύθοικλπ.

Συμμετοχή σε διαδικασία απόκτησης Απολυτηρίου δημοτικού σχολείου

Δάσκαλοι/α και μαθήτριες μητέρες του τμήματος θεωρούμε σημαντικήτη διαδικασία απόκτησης απολυτηρίου Δημοτικού Σχολείου όχι μόνο ωςεπιστέγασμα των προσπαθειών, αλλά επιπλέον ως μια διαδικασία επικύ-ρωσης του γραμματισμού στη βάση: Πρώτον σεβασμού του δικαιώματοςτης εκπαίδευσης και των όποιων πλεονεκτημάτων μικρών ή μεγάλων αν-τιστοιχούν στην απόκτηση του απολυτηρίου. Κατά δεύτερο λόγο ως Δι-καίωμα των γυναικών να συμμετέχουν σε ευκαιρίες ζωής πχ εργασία,συμμετοχή σε επιδοτούμενα σεμινάρια ανέργων γυναικών κλπ. Κατά τρίτολόγο και πιο ουσιαστικό, όπως τον θέτουν και οι ίδιες για το Δικαίωμάτους να συμμετέχουν σε ευκαιρίες συνέχισης σπουδών στο σχολείο δεύ-τερης ευκαιρίας: «Με τα γράμματα ελπίζουμε όλες σε μια καλύτερη ευ-καιρία. Δεν ξέρουμε, αν θα τα καταφέρουμε , όμως αυτό το χρωστάμεόλες στον εαυτό μας. Είναι ο σεβασμός στον εαυτό μας και στα παιδιάμας.. έτσι ετοιμαζόμαστε για εξετάσεις για το απολυτήριο» (κείμενο γυ-ναικών υπό Δημοσίευση σημ.3.ο.π.).

Από τις 20 γυναίκες που παρακολούθησαν τα μαθήματα στη διαδικασίαεξετάσεων για απόκτηση απολυτηρίου Δημοτικού σχολείου συμμετείχαν16 (2 από αυτές συμμετείχαν ως παρατηρήτριες μιας και δεν ήταν έτοιμες).Η διαδικασία των εξετάσεων οργανώθηκε και υλοποιήθηκε σύμφωνα μετις κείμενες διατάξεις του ΠΔ 201 και με την ολοκλήρωσή τους απέκτησαντον τίτλο απολυτηρίου 14 μητέρες-μαθήτριες. Οι μητέρες μαθήτριες εξέ-φραζαν έντονες συλλογικές ανασφάλειες λόγω της απομάκρυνσής τουςαπό τον οικείο χώρο του 5ου Δημοτικού Σχολείου, επειδή έπρεπε να με-ταβούν για τις γραπτές και προφορικές εξετάσεις σε άλλο σχολείο στοΔήμο Συκεών (Δ Θεσσαλονίκης), όπως έχει οριστεί από τη Δνση ΔυτικήςΘεσσαλονίκης, γι’ αυτό και διατύπωσαν γραπτό συλλογικό αίτημα να διε-ξαχθούν οι εξετάσεις στο σχολείο φοίτησής τους (5ο Δημ σχολ Μενεμένης).Ο Δντής Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης και η επιτροπή εξετάσεωνλαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες γραμματισμού καθώς καιτην προσπάθεια των μητέρων Ρομά επέδειξαν ιδιαίτερη ευαισθησία καιενδιαφέρον. Συναίνεσαν στο αίτημα των μητέρων μαθητριών και η επι-τροπή διεξήγαγε τις εξετάσεις στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Μενεμένης. Στηδιαδικασία των εξετάσεων συμμετείχαν με επιτυχία και δυο άνδρες Ρομά,οι οποίοι δεν παρακολούθησαν το πρόγραμμα γραμματισμού.



Μια Γενική εκτίμηση Στο σημείο αυτό της δημοσίευσής μας θα ήταν αρκετό να παρουσιαστεί

το σύνολο της εισήγησης των γυναικών στην ημερίδα του Ιουνίου του προ-γράμματος Εκπαίδευση παιδιών Ρομά. Κρίνουμε όμως αναγκαίο να προ-βούμε σε ορισμένες εκτιμήσεις, οι οποίες καθόρισαν τη διαμόρφωση τωνσχέσεών μας δασκάλων και γυναικών μαθητριών. Επιπλέον κρίνουμε ανα-γκαίο το γεγονός να επισημάνουμε ορισμένες παιδαγωγικές θέσεις, πουβλέπαμε να επιβεβαιώνονται καθημερινά για το ρόλο του κριτικού δα-σκάλου –φίλου. Η πλοκή όλων αυτών φαίνεται να διαμορφώνει μια επι-πλέον παιδαγωγική θεώρηση ως μια πρόταση εμπλουτισμού της υπάρ-χουσας σχολικής πραγματικότητας.

Σε επίπεδο γραμματισμού βλέπαμε καθημερινά να επιβεβαιώνονταικαι να εμπλουτίζονται θέσεις μας κριτικής προσέγγισης, όπως μας τιςκατέθεσε ο Φρέιρε. Ακόμα και ο όρος «ανάγνωση» χρησιμοποιείται μεένα σημαντικό και πρωτότυπο τρόπο για να περιλάβει την «ερμηνεία» τουκόσμου από πλευράς των αναγνωστριών μαθητριών. Εδώ τονίζουμε καιισχυριζόμαστε ότι ο κριτικός τρόπος ανάγνωσης, ο ενεργητικός ρόλος τωνμητέρων μαθητριών, αλλά και η προηγούμενη γνώση του κόσμου πουέφερναν μαζί τους κατά την ανάγνωση του κόσμου, ήταν καθοριστικόςστη διατύπωση επιχειρημάτων. Αυτά με τη σειρά τους εμπλούτισαν καιενίσχυσαν τη δική μας θεώρηση τόσο για τις διαστάσεις της εκπαίδευσηςτων Ρομά, όσο και τις δυνατότητες και τις προκλήσεις της εκπαίδευσηςγενικότερα.

Αυτή η διαδικασία είναι στην πραγματικότητα μια κοινωνική διαδικασίαμάθησης για μας τους δασκάλους και τη δασκάλα και αποκτά ιδιαίτερησημασία στα πλαίσια της «ενσυναίσθησης». Γιατί αν δεν μαθαίνουν καιοι δάσκαλοι/ες από τους/τις μαθητές/τριες, είναι αμφίβολο, αν θα μάθουνκάτι και οι μαθητές/τριες από το δάσκαλο, όπως τονίζει ο Cummmins(Cummmins, 1999). Με άλλα λόγια η διάσταση αυτή εμπλουτίζει την αλ-ληλεγγύη και τη χειραφέτηση και σε επόμενο επίπεδο ενισχύεται μια εκ-παιδευτική πρόταση της κριτικής - πολιτικής συνειδητοποίησης. Όλο αυτότο πλαίσιο μπορεί να αποτελέσει την βασική διαδικασία για την εμπέδωσημιας ενεργού ιδιότητας του πολίτη.

Η εμπλοκή στη διαδικασία γραμματισμού των μητέρων Ρομά είναιπρόκληση σε κάθε μορφή συντηρητισμού του σχολικού τρόπου διακίνη-σης ιδεών, του τρόπου διαμόρφωσης σχέσεων του σχολείου με την κοι-νωνία και την οικογένεια, του τρόπου διαχείρισης του σχολικού χώρουκαι χρόνου και τέλος μια ουσιαστική πρόκληση του τρόπου διαχείρισηςτων πληροφοριών και των γνώσεων. Γνωρίζουμε δυστυχώς τις καθημε-ρινές εκπαιδευτικές διαδικασίες κατά τις οποίες ακόμα και περιπτώσειςκειμένων με κοινωνικοπολιτισμικές δράσεις στο γλωσσικό μάθημα εστιά-ζονται στην εκμάθηση συγκεκριμένων αποπλαισιωμένων «αντικειμενι-κών» δεξιοτήτων, ουδέτερων πολιτιστικών κανόνων και προτύπων κει-μενικών συνθέσεων. Για μας ήταν πρόκληση: απέναντι σε αυτή την στα-τική προσέγγιση να προταθεί η οποιαδήποτε κινητικότητα γύρω από τηδιερεύνηση και την αναγνώριση των σημαινουσών πρακτικών, με τιςοποίες μητέρες-μαθήτριες κι εμείς οι δάσκαλοι και η δασκάλα αλληλε-πιδρούσαμε προβάλλοντας όψεις της ταυτότητάς των Ρομά, της ταυτό-τητας των μητέρων μαθητριών, του κοινωνικού τους ρόλου , αλλά και τουδικού μας ρόλου. Για παράδειγμα μέσα από τη διατύπωση πτυχών τωναποκλεισμών που βιώνουν οι Ρομά και την ταυτόχρονη συζήτηση -διε-ρεύνηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως δικών τους δικαιωμάτων, πουπολλές φορές παραβιάζονται, αναδεικνύεται το κοινωνικό ζήτημα καισε σχέση με αυτό ο ρόλος και οι ευθύνες όλων μας ως πολιτών. Αυτή ηδιαδικασία διαμόρφωσε το πλαίσιο, ώστε η προσωπικότητα των γυναικώνμητέρων Ρομά να γίνει σεβαστή, γεγονός το οποίο ανέδειξαν δυναμικάμε τη συμμετοχή τους στο συνέδριο του προγράμματος. Η συμμετοχήτους συνέβαλε στο να ενισχυθεί από τη μια ο σεβασμός της προσωπικό-τητας της Γυναίκας Ρομά στη συγχρονική και ιστορική διάσταση και απότην άλλη να κλονιστούν κυρίαρχα αυτονόητα περί της δήθεν πολιτισμικήςασυμβατότητας των Ρομά με την εκπαίδευση.

Ο γραμματισμός λοιπόν αφορά τη δυνατότητα του ατόμου να λειτουργείαποτελεσματικά σε διάφορα περιβάλλοντα και καταστάσεις χρησιμοποι-ώντας κείμενα γραπτού και προφορικού λόγου, πολυτροπικά κείμενα ει-κόνες σχεδιαγράμματα χάρτες κλπ και κυρίως τις εμπειρίες του (συνθήκεςδιαβίωσης, η εκπαίδευση, η υγεία, η ανεργία, τα δικαιώματά τους, η συμ-

μετοχή τους στην ανακύκλωση, αναφορές σε παγκόσμιες μέρες κλπ).Έχει ιδιαίτερη σημασία για τους Ρομά αλλά και κάθε μη Ρομά, όταν η

εκπαιδευτική πρόταση δομείται πάνω στους πόρους λόγου καθώς και σταρεπερτόρια της πολιτισμικής πρακτικής, που φέρνουν μαζί τους στις αί-θουσες. Με άλλα λόγια στο πλαίσιο του γραμματισμού το σχολείο μπορείνα αρθρώσει εκείνο το λόγο, όπου η κοινωνική δικαιοσύνη και η αλλη-λεγγύη θα γίνουν τα όπλα καταπολέμησης- τουλάχιστον στο χώρο του-της σχολικής αποτυχίας Ρομά και ταυτόχρονα θα διαμορφώσει για το μέλ-λον συνθήκες αλληλεγγύης κατά της φτώχειας και των ποικίλων μορφώναποκλεισμού. Έτσι ο γραμματισμός αρθρώνει λόγο πολιτικό και ως πολι-τικός γραμματισμός μπορεί να αποτελεί ιδεολογικό πρόταγμα και πολιτικόεργαλείο του σχολείου, προκειμένου να προσεγγίζονται όλες οι διαστάσειςτης γνώσης. Έτσι η όλη προσπάθεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας τείνει(και πρέπει) να πάρει τη μορφή διδασκαλίας με έρευνα δράσης, για ναμετατρέπει το θεωρητικό διδακτικό έργο σε μέρος του πραγματικού κό-σμου των μαθητριών-γυναικών του Δενδροποτάμου.

Η παρέμβαση ως πρόταση καταγράφει το γεγονός ότι όταν το σχολείοανοίγεται προς τις οικογένειες Ρομά αλλά και στις οικογένειες μη Ρομάμπορεί να διαμορφώσει νέες προκλήσεις και σχέσεις , οι οποίες σίγουραθα εμπλουτίσουν τη σχολική ζωή με νέες εμπειρίες και αυτές από μόνεςτους μπορεί να αποτελούν μια καθημερινή διαδικασία πολιτικής αλλαγήςκαι μετασχηματισμού. Οι μητέρες Ρομά στην παρέμβασή τους στην ημε-ρίδα του προγράμματος θα τονίσουν:

«Αυτό είναι το δικό μας σχολικό όνειρο για φέτος. Το όνειρο με ταγράμματα δεν τελειώνει συνεχίζεται σε όλη τη ζωή μας. Πάντα μαθαίνου-με. Όλες μας μέσα στην τάξη μαθαίνουμε η μια από το όνειρο της άλλης.Ακόμα και οι δάσκαλοι ο κ Γιώργος, ο κ Άγγελος και η δασκάλα η κ. Να-τάσα μαθαίνουν από μας κοντά μας.

Κάποτε το όνειρο τελειώνει και ξυπνάμε. Σας παρακαλούμε πάρτε σταδικά σας χέρια το όνειρό μας και συνεχίστε το και με άλλες γυναίκες πουτο έχουν ανάγκη» (ο.π. σημ3).

Σημειώσεις1. Στην δημοσίευση αυτή περιλαμβάνουμε και στοιχεία της έκθεσης, που

καταθέσαμε στο πρόγραμμα Εκπαίδευση Παιδιών Ρομά β Ελλάδος την επι-στημονική ευθύνη του οποίου έχει το ΠΤΔΕ/ΑΠΘ, στην οποία θα παραπέμ-πουμε. Η έκθεσή μας εμπλουτίζεται με κείμενα των γυναικών του τμήματοςγραμματισμού, διάφορα κείμενα εφημερίδων κλπ πηγών, που επεξεργαστή-καμε για συνειδητοποίηση καθώς και φωτογραφίες.

2: Τα τελευταία τρία χρόνια η καταγραφή των παιδιών Ρομά που δεν εγ-γράφηκαν ποτέ σε κάποιο σχολείο αποτέλεσε ειδική δράση του προγράμματοςεκπαίδευση παιδιών Ρομά Β Ελλάδος με σημαντικές παρατηρήσεις και επι-πλέον προσπάθεια εγγραφής αυτών των παιδιών στα κατά τόπους σχολεία.

3. Το κείμενο φέρει τον τίτλο «Εμείς οι γυναίκες Ρομά Μαθαίνουμε γράμ-ματα» και θα συμπεριληφθεί στα υπό έκδοση πρακτικά της ημερίδας του προ-γράμματος εκπαίδευση παιδιών Ρομά, που οργανώθηκε τον Ιούνιο 2013. Επι-πλέον είναι κατατεθημένο στην έκθεση οπ σημ1.

4 Αποφεύγουμε την έννοια αναλφάβητες μητέρες και όσες φορές τη χρη-σιμοποιούμε τη θέτουμε εντός παρενθέσεων για δυο κυρίως λόγους: πρώτονθεωρούμε ότι οι γυναίκες Ρομά , όπως και κάθε ενήλικος άνθρωπος, γνωρί-ζουν πολλά πράγματα και φέρνουν πολύτιμες εμπειρίες μαζί τους. Δεύτερονέχουν άποψη για το γραμματισμό και κάποιες δεν γνωρίζουν τις τεχνικές δια-δικασίες γραφής και ανάγνωσης. Επιπλέον φαίνεται και έχει καταγραφεί ωςγεγονός το αρνητικό περιεχόμενο που φέρει ο όρος «αναλφάβητος-αναλφά-βητη» ως εγγενές στοιχείο της ταυτότητας αυτού ή αυτής που χαρακτηρίζεταιμε αυτόν τον όρο, στην πραγματικότητα ταξινομείται-κατατάσσεται κοινωνικά.Αυτήν την τελευταία διάσταση θέλουμε αποδομήσουμε με την παρέμβασή μαςκαι να τη σπάσουμε κοινωνικά.

5. Στην παρούσα δημοσίευση δεν αναλύουμε διαστάσεις της προσέγγισήςμας για τον αριθμητισμό. Γνωρίζουμε τις ιδιαίτερες προσεγγίσεις θεωρητικές,πρακτικές μεθόδων κλπ. Στην παρέμβασή μας χρησιμοποιήσαμε διαστάσειςτους ως μέρος του ευρύτερου γραμματισμού.

6. Στην βιβλιογραφία κατατίθενται συλλογικές εργασίες γραμματισμού, τηνεπιμέλεια των οποίων έχει η Τριανταφυλλιά Κωστούλη με πολλές αναφορέςκαι μελέτες στον κριτικό γραμματισμό.

7. Αξιοποιήσαμε την εμπειρία συναδέλφων από τα σχολεία δεύτερης ευ-καιρίας όπως αυτή κατατέθηκε στο Βεκρής κ.α (επιμέλεια) της βιβλιογραφίας.



ΒιβλιογραφίαBaynham Mike, (2000). Πρακτικές Γραμματισμού. Αραποποπούλου Μαρία, μεταφραση.

Αθήνα. Μεταίχμιο.Βεργίδης Δ ,(2003). Σχεδιασμός προγραμμάτων Εκπαίδευσης ενηλίκων για ευάλωτες

κοινωνικές ομάδες. Στο Βεργίδης Δ (επιμ). Εκπαίδευση ενηλίκων. Συμβολή στην εξειδί-κευση στελεχών και εκπαιδευτών. Αθήνα. Ελληνικά Γράμματα. 95-122.

Βεκρής Λευτέρης, Χοντολίδου Ελένη, (2003) (επιμ). Προδιαγραφές για τα; Σχολεία Δεύ-τερης ευκαιρίας. Αθήνα. Γενική Γραμματεία Εκπ/σης Ενηλίκων. Ινστιτούτο ΔιαρκούςΕκπ/σης Ενηλίκων.

Cook-Gumpertz Jenny, (2008) Η κοινωνική δόμηση του γραμματισμού. (Συλλογικό).Κωστούλη Τριανταφυλλιά Επιμέλεια. Κοτσυφού Ελένη. Μετάφραση. Θεσσαλονίκη. Επί-κεντρο.

Cummins Jim, (1999). Ταυτότητες υπό διαπραγμάτευση. Εκπαίδευση με σκοπό την εν-δυνάμωση σε μια κοινωνία της ετερότητας. .Αργύρη Σουζάνα, μετ. Σκούρτου Eλένη Επι-μέλεια. Αθήνα. Gutenberg.

Δαφέρμος Μαν. (2002). Η πολιτισμική –ιστορική θεωρία του Vigotsky. Φιλοσοφικές-ψυχολογικές-παιδαγωγικές διαστάσεις. Αθήνα. Ατραπός

Ιωαννίδου Αργ. (1990). Οι Ρομ (Τσιγγάνοι) του Δενδροποτάμου. Στο: Επιστημονική επε-τηρίδα του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης. Θεσσαλονίκη. 2ος τ.431-457.

Kalantzis M, Cope B, (2001). Πολυγραμματισμοί. Στο: Χριστίδης Α και άλλοι (επιμ). Εγ-κυκλοπαιδικός οδηγός για τη γλώσσα. Θεσσαλονίκη. Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

Κωστούλη Τριανταφυλλιά, (2009). Ο γραπτός Λόγος σε κοινωνικοπολιτισμικά πλαίσια.Κειμενικές πρακτικές και διαδικασίες μάθησης.(συλλογικό). Θεσσαλονίκη. Επίκεντρο.

Κωστούλη Τριανταφυλλιά, Άγγελος Χατζηνικολάου (2011). Γλωσσική Εκπαίδευση, γραμ-ματισμός και πρακτικές γραμματισμού σε μικτές τάξεις. Κείμενο στον επιμορφωτικό φά-κελο του Προγράμματος Εκπαίδευση Παιδιών Ρομά του ΠΤΔΕ/ΑΠΘhttp://roma.eled.auth.gr/sites/roma/docs/024.pdf

Λυμπέρης Ηλίας, (1993). Τα Δικαιώματα των παιδιών του κόσμου. Ένα εγχειρίδιο Εκ-παίδευσης για την ανάπτυξη. Αθήνα. Unicef

Mezirow Jack, (2006). Η Μετασχηματίζουσα μάθηση. Κουλαουζίδης Γ. μεταφ. ΚόκκοςΑλέξ. Επιμ. Αθήνα Μετέχμιο

Μητακίδου Σούλα, Τρέσσου Ευαγγελία, (2007). Να σου πω εγώ πώς θα μάθουν γράμματα.Τσιγγάνες μιλούν για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Αθήνα Καλειδοσκόπιο

Pappas Christine, BarroZecker Liliana, (2006). Αναδομώντας τα κειμενικά είδη τουσχολικού γραμματισμού. (Συλλογικό). Κωστούλη Τριανταφυλλιά, επιμέλεια. ΚουρμεντάλαΓιώτα, Μεταφραση. Θεσσαλονίκη. Επίκεντρο.

Fox D., Prilleltensky I (2003). Κριτική Ψυχολογία. Ποταμιάνος επιμ. Αθήνα ΕλληνικάΓράμματα.

Τσιάκαλος Γιώργος, (1998). Κοινωνικός αποκλεισμός: ορισμοί, πλαίσιο και σημασία.στο Κ Κασιμάτη (επιμ). Κοινωνικός αποκλεισμός: Η Ελληνική Εμπειρία. Κεντρο ΚοινωνικήςΜορφολογίας και Κοινωνικής πολιτκιης. Αθήνα.Gutenberg.

Τσάκαλος Γιώργος, (2000). Οδηγός Αντιρατσιστικής Εκπαίδευσης. Αθήνα. ΕλληνικάΓράμματα

Τσιάκαλος Γιώργος (2006). Ελλάδα: Ξενοφοβία των αδύναμων και ρατσισμό των ισχυρών.. Στο: Macedo Donaldo, Gounari Panayota (επιμ). Η Παγκοσμιοποίηση του ρατσισμού.Θεσσαλονίκη. Επίκεντρο. 371-400.

Φρέιρε Πάουλο, (1977α). Αγωγή του καταπιεζομένου. Κριτικός , μεταφ. Αθήνα. Ράπ-πας

Φρέιρε Πάουλο, (1977 β). Πολιτιστική δράση για την κατάκτηση της Ελευθερίας. ΤσάμηςΣωτήρης , μεταφ. Αθήνα. Καστανιώτης.

Χατζηνικολάου Άγγελος, (2010). Ο Διαπολιτισμικός διάλογος εκπαιδευτικό εργαλείοσεβασμού όλων των παιδιών. Στο: Παπαδάτος Γιάννης, Μπαμπούνης Χαράλαμπος (επιμ).1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης. Πρακτικά συνεδρίου 28-31.5.2009. Αθή-να. Σμυρνιωτάκης. 442-453

Χατζηνικολάου Άγγελος (2005). Αλφαβητισμός παιδιών Ρομά μεσα από τη διαδικασίατης διδασκαλίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δυνατότητες και περιορισμοί. Θεσσαλο-νίκη. ΠΤΔΕ, ΑΠΘ. Διδακτορική Διατριβή.

Χατζηνικολάου Άγγελος, (2006). Η προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε συνθήκεςκοινωνικής απαξίωσης και ο ρόλος της εκπαίδευσης. Παραδείγματα με παιδιά Ρομά (Τσιγ-γανόπουλα) και φυλακισμένους νέους. Στο: Κοινοτικό πρόγραμμα δράσης για την καταπο-λέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού 2002-2006. Το εθνικό σχέδιο δράσης για την κοινω-νική ενσωμάτωση ως εργαλείο προώθησης της κοινωνικής συνοχής. Πρακτικά ημερίδας13. 4. 2006. Θεσσαλονίκη. Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας.

Χατζηνικολάου Άγγελος (2008). «Σχολείο ίσο για παιδιά άνισα»: Μια ιδεολογική πρόκλησηστην εκπαίδευση για παιδιά κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων. Ένα παράδειγμα από την εκ-παίδευση των παιδιών Ρομά (παιδιών Τσιγγάνων). Στο Παππάς Αθ. (επιμ) Σχολείο ίσο γιαάνισα παιδιά Πρακτικά Συνεδρίου του ΕΛΛΙΕΠΕΚ. http://www.elliepek.gr/gr_html/gr_pro-ceedings/4th_conference.html Αθήνα. Ατραπός, ΕΛΛΙΕΠΕΚ. 63-70.

σελίδες διαλόγου°È· ÙÈ˜ ÂÍÂÏ›ÍÂÈ˜ ÛÙËÓ∞ÓÒÙ·ÙË ∂Î·›‰Â˘ÛËÎ·È ÙËÓ ÂÂÚ¯fiÌÂÓË·Ó·‰È¿ÚıÚˆÛË

∞πό τις αρχές Σεπτέμβρη, ο χώρος των Πα-νεπιστημίων έχει μετατραπεί σε μεγάλο«αγκάθι» για την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ,

χάρη στη συνεχιζόμενη απεργία διαρκείας τωνεργαζομένων. Έπειτα από την εντεινόμενη επί-θεση, την τελευταία περίοδο, στο δημόσιο Πανε-πιστήμιο, μέσω της οικονομικής ασφυξίας (υπο-χρηματοδότηση, περικοπές, «κούρεμα» ομολό-γων ΕΜΠ, ΕΚΠΑ και άλλων Ιδρυμάτων), των συγ-χωνεύσεων σχολών με το σχέδιο Αθηνά και τηςσυνεχούς προσπάθειας για επιβολή των διατά-ξεων του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπου-λου (νόμος Δ/Α στο εξής), η κυβέρνηση προχώ-ρησε στις μαζικές διαθεσιμότητες-απολύσεις ερ-γαζομένων στα οχτώ μεγαλύτερα πανεπιστημιακάΙδρύματα της χώρας. Ξεκινώντας από τον αριθμότων 1750, η μπίλια «κάθισε» στον αριθμό των1349 εργαζομένων σε πρώτη φάση, οι οποίοι,σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας, οφείλουν ναπεράσουν στο καθεστώς της διαθεσιμότητας ενμία νυκτί. Πρόκειται για διοικητικό και τεχνικόπροσωπικό (Υπάλληλοι Ιδιωτικού Δικαίου Αορί-στου Χρόνου-Ι.Δ.Α.Χ., Ειδικό Τεχνικό Εργαστη-ριακό Προσωπικό-Ε.Τ.Ε.Π., Ειδικό και Εργαστη-ριακό Διδακτικό Προσωπικό-Ε.Ε.ΔΙ.Π.), δηλαδήγια ανθρώπους που εργάζονται σε γραμματείες,στη φύλαξη, σε εργαστήρια, στην έρευνα και σεδιάφορες άλλες θέσεις, προκειμένου να μπορείνα λειτουργήσει εύρυθμα το κάθε Ίδρυμα. Πιοσυγκεκριμένα, απολύεται το 45% του προσωπι-κού του ΕΜΠ, το 37% του ΕΚΠΑ, το 22% του ΑΠΘκαι ακολουθούν τα Πανεπιστήμια Πατρών, Κρή-της, Θεσσαλίας, Ιωαννίνων και το Οικονομικό Πα-νεπιστήμιο. Παράλληλα, αναμένεται η απόλυσητου 40% του καθηγητικού προσωπικού (μέλη Δι-δακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού-ΔΕΠ) μέ-σα στο επόμενο εξάμηνο.

Του Γιώργου Πανταζόπουλου*

* Φοιτητής ΕΜΠ


Στο βάθος εκπαιδευτική αναδιάρθρωσηΟι απολύσεις των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια εντάσσονται

στο πλαίσιο των 12500 διαθεσιμοτήτων-απολύσεων στο δημόσιο το-μέα συνολικά, τις οποίες πρέπει να «επιτύχει» η κυβέρνηση μέσαστο 2013. Πρόκειται για την πάγια στόχευση για κατάργηση της μο-νιμότητας και αναδιάρθρωση των σχέσεων εργασίας στο δημόσιο,ώστε να υπάρξει μία αλληλοτροφοδότηση μεταξύ ιδιωτικού και δη-μοσίου στην κατεύθυνση της ακόμα μεγαλύτερης έντασης της εκ-μετάλλευσης της εργασίας. Πίσω, όμως, από τη σύνδεση αυτή, πρέ-πει να αναγνώσουμε το πώς η κίνηση αυτή εδράζεται στον πυρήνατης στρατηγικής των δυνάμεων του κεφαλαίου για την τριτοβάθμιαεκπαίδευση. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο το γεγονός ότι το ΥπουργείοΠαιδείας δεν επέλεξε να κατανείμει τις απολύσεις στο σύνολο τωνΑΕΙ και ΤΕΙ ανά την Ελλάδα, αλλά, αντίθετα, χτύπησε τα οχτώ μεγα-λύτερα Ιδρύματα και, ιδιαίτερα, το ΕΜΠ και το ΕΚΠΑ, όπου εντοπί-ζονται οι 900 περίπου από τις 1349 απολύσεις. Ο κοινός νους αντι-λαμβάνεται ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε κάλλιστα να έχει προχω-ρήσει σε μία πολύ πιο «λογική» σειρά απολύσεων, προκειμένου ναμην υπάρξουν και έντονες αντιδράσεις από την πλευρά του συνόλουτης ακαδημαϊκής κοινότητας. Εντούτοις, η κυβέρνηση, όπως έκανεκαι τον Ιούνιο με τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας εκπαί-δευσης, έτσι και τώρα επιλέγει τη μετωπική σύγκρουση στο πεδίοτης τριτοβάθμιας, στοχεύοντας να κάμψει κάθε αντίσταση μέσα σταΠανεπιστήμια, ιδιαίτερα στα πιο «ενοχλητικά» από αγωνιστική άπο-ψη, από τη μεριά των φοιτητών, των εργαζομένων σε διοικητικέςκαι τεχνικές θέσεις και, πολύ πιο ήπια, των καθηγητών, ώστε ναλειάνει το έδαφος για την εφαρμογή του συνόλου των πτυχών τηςεκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και να σβήσει κάθε προοπτική τουφοιτητικού κινήματος.

Πιο συγκεκριμένα, δεδομένου και του νομικού πλαισίου που δη-μιουργούν ο νόμος Δ/Α, το σχέδιο Αθηνά και η τροπολογία Αρβα-νιτόπουλου, η αντικειμενική αδυναμία λειτουργίας των Ιδρυμάτωνθα δημιουργήσει εντελώς νέα δεδομένα μέσα στο ελληνικό Πανε-πιστήμιο:

Ο αποδεκατισμός του προσωπικού θα καταστήσει πολύ δύσκοληή και αδύνατη τη λειτουργία νευραλγικών για τα Ιδρύματα τομέων,όπως είναι η γραμματειακή υποστήριξη, οι βιβλιοθήκες, οι δια-δικασίες που σχετίζονται με τα εργαστήρια και την έρευνα και η

φύλαξη. Θα τεθεί τότε η ανάγκη για συγχωνεύσεις σχολών με αν-τικείμενα που, έστω και σε μικρό βαθμό, είναι συναφή, για να μει-ωθούν οι δομές των Ιδρυμάτων και, συνεπώς, οι ανάγκες τους γιαυποστηρικτικό προσωπικό.

Οι συγχωνεύσεις σχολών, όμως, θα ανοίξουν το δρόμο για τη δη-μιουργία ροών και κατευθύνσεων στο εσωτερικό τους. Πρόκειταιγια μία πάγια επιδίωξη των κυβερνήσεων και της αστικής τάξηςεδώ και πολλά χρόνια, η οποία στοχεύει στην κατάτμηση των πτυ-χίων, στα οποία θα αναγράφονται οι ροές-εξειδικεύσεις. Ας μηνξεχνάμε ότι ο νόμος Δ/Α αναφέρεται σαφέστατα στη δημιουργίαδύο κύκλων σπουδών (Bachelor και Master) και στην υιοθέτησητου ευρωπαϊκού συστήματος των πιστωτικών μονάδων (EuropeanCredits Transfer System-ECTS). Επίσης, εκτός από το σχέδιοΑθηνά, το οποίο έκλεισε, συγχώνευσε και δημιούργησε ροές σεδεκάδες σχολές σε όλη τη χώρα, το Υπουργείο διαθέτει και τηντροπολογία Αρβανιτόπουλου. Σύμφωνα με αυτήν, ο εκάστοτεΥπουργός, με ένα απλό προεδρικό διάταγμα, δύναται να ιδρύει,να συγχωνεύει, να κατατέμνει, να μετονομάζει, να καταργεί και ναμεταβάλλει σχολές και τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ, χωρίς καμία άλλη έγ-κριση. Ακόμα, ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αξιολογήσεις πουπραγματοποιήθηκαν τους προηγούμενους μήνες σε μία σειρά σχο-λών, υπό τον έλεγχο της προβλεπόμενης από το νόμο Δ/Α ΑρχήςΔιασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκ-παίδευση (Α.ΔΙ.Π.), τα αποτελέσματα των οποίων ήταν απόλυταευθυγραμμισμένα με τον προαναφερθέντα νόμο και τα ευρωπαϊκάπρότυπα. Στη βάση όλων αυτών, αντιλαμβάνεται κανείς ότι θα οδη-γηθούμε στη διάλυση των πτυχίων και των επαγγελματικών δι-καιωμάτων των αποφοίτων, οι οποίοι θα είναι εξειδικευμένοι,φθηνοί και χωρίς δυνατότητα συλλογικής διαπραγμάτευσης μετην εργοδοσία, αφού θα έχουν στα χέρια τους έναν εντελώς εξα-τομικευμένο φάκελο μετρήσιμων προσόντων και δεξιοτήτων. Δενείναι τυχαίο, εξάλλου, το γεγονός ότι στον οδηγό σπουδών τουΥπουργείου για το νέο Λύκειο, ήδη μία σειρά από σχολές παρου-σιάζονται κατατμημένες σε επιμέρους ειδικότητες (π.χ. στο ΕΜΠξεχωριστά Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί και Μηχανικοί Πληροφορι-κής, Μηχανικοί Ορυκτών Πόρων αντί για Μηχανικούς Μεταλλεί-ων-Μεταλλουργούς κ.λπ.). Σύμφωνα με τα παραπάνω, αλλά και με δεδομένη την υποχρη-ματοδότηση (εξαγγελίες για περαιτέρω μείωση κατά 15% το νέοέτος), θα έρθει σαν ώριμο φρούτο από το Υπουργείο η απαίτησηγια μετακύληση του κόστους σπουδών στις πλάτες των φοιτητώνκαι των οικογενειών τους, μέσω της σταδιακής εισαγωγής δι-δάκτρων (σε πρώτη φάση στο δεύτερο κύκλο σπουδών), της δια-κοπής των δωρεάν βιβλίων (ο νόμος Δ/Α επιτρέπει την παροχήηλεκτρονικών συγγραμμάτων), της υποβάθμισης της φοιτητικήςμέριμνας (σίτιση, στέγαση). Τέλος, καμία διαδικασία αξιολόγησης δε θα αποδεχτεί τους με-γάλους λόγους φοιτητών προς εργαζομένους και καθηγητές,προβάλλοντας ως μονόδρομο τις διαγραφές φοιτητών (πρώτατων «αιωνίων» και μετά στα ν+2 χρόνια) προκειμένου τα ελλη-νικά Πανεπιστήμια να υπακούουν στις ευρωπαϊκές νόρμες.Όπως όλα δείχνουν, θα γίνει προσπάθεια να ενσωματωθούν οιδιαγραφές στους Εσωτερικούς Κανονισμούς των Ιδρυμάτων πουπρόκειται να ψηφιστούν, οι οποίοι προβλέπονται από το νόμοΔ/Α και καθορίζουν τα θέματα εσωτερικής λειτουργίας των Ιδρυ-μάτων. Είναι προφανές ότι μία τέτοια κίνηση θα οδηγήσει πολ-



λούς φοιτητές στην αδυναμία περάτωσης των σπουδών τους καιτους υπολοίπους σε καθεστώς «τρέλας» για να μη διαγραφούν.Η εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών έχει σαφή στόχο τηνιδεολογική χειραγώγηση του φοιτητικού κινήματος, αφού η έλ-λειψη χρόνου δε θα επιτρέπει στο μέσο φοιτητή να ασχοληθείμε τα συλλογικά προβλήματα και την πολιτική.Να σημειωθεί ότι τα παραπάνω σημεία δεν παρουσιάζονται με

χρονική σειρά, καθώς δεν πρόκειται για ένα πλήρως καταστρωμένοσχέδιο της κυβέρνησης. Απλά επιχειρείται μία έκθεση των δεδο-μένων που θα δημιουργηθούν στα πανεπιστήμια, εφόσον εφαρμο-στούν οι απολύσεις, δεδομένα τα οποία θα φέρουν τις μεταρρυθμί-σεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προ των πυλών. Το αν και σε ποιοβαθμό θα συμβούν αυτά θα εξαρτηθεί από την εξέλιξη της απεργίας,τη συμμετοχή ή όχι και άλλων κλάδων, το φοιτητικό κίνημα, το συ-σχετισμό δυνάμεων και, σε τελική ανάλυση, από την πορεία που θαακολουθήσει η πάλη των τάξεων στο επόμενο διάστημα.

Συμπερασματικά, οι απολύσεις των διοικητικών συνδέονται άμεσαμε την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, η οποία βασί-ζεται στις αρχές του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος. Η ευρωπαϊκήστρατηγική για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως αυτή έχει συγ-κεκριμενοποιηθεί μέσα από μία σειρά συνόδων και συνθηκών, μεπιο γνωστές αυτές της Σορβόνης το 1998 και της Μπολόνιας το 1999,αλλά και άλλες, όπως αυτές της Πράγας (2001), του Βερολίνου(2003), του Μπέργκεν (2005), του Λονδίνου (2007), της Λουβέν λαΝεβ (2009) και της Βουδαπέστης-Βιέννης (2010) έχει στον πυρήνατης λογικής της τη δημιουργία ενός Ενιαίου Ευρωπαϊκού ΧώρουΑνώτατης Εκπαίδευσης και τη σύνδεση της εκπαίδευσης με τις«ανάγκες της αγοράς». Πάγια θέση των ελληνικών κυβερνήσεωνείναι η ευθυγράμμιση του εκπαιδευτικού συστήματος με τους βα-σικούς άξονες της ευρωπαϊκής στρατηγικής, στην κατεύθυνση τηςεξυπηρέτησης των συμφερόντων των μερίδων του κεφαλαίου, γε-γονός που καθιστά σαφές το τι γίνεται στη συγκυρία.

Ο αγώνας των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια και η αναγκαιότητα του πανεκπαιδευτικού μετώπου

Μετά την ανακοίνωση του Υπουργείου για τις επερχόμενες απο-λύσεις, η απάντηση των εργαζομένων ήταν άμεση. Μέσα από μαζι-κότατες γενικές συνελεύσεις, αναδείχτηκε η έντονη διάθεση τωνεργαζομένων να αγωνιστούν, σαρώνοντας τις μεσοβέζικες και εκτο-νωτικές προτάσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (ΠΑΣΚΕ,ΠΑΜΕ) του κλάδου. Σε κάθε συνέλευση που γίνεται, η συντριπτικήπλειοψηφία τάσσεται απερίφραστα υπέρ της συνέχισης της απεργίαςδιαρκείας, ακόμα και μετά την ανακοίνωση των απολύσεων. Παράλ-ληλα, πολλοί φοιτητικοί σύλλογοι, με επίκεντρο το ΕΜΠ και το ΕΚΠΑ,έχουν ταχθεί από την πρώτη στιγμή στο πλευρό του δίκαιου αγώνατων εργαζομένων, μέσα από γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις, πο-ρείες και συντονισμό μαζί τους, αντιλαμβανόμενοι ότι οι απολύσειςέρχονται να πλήξουν και τους ίδιους άμεσα. Από την άλλη, η κυβέρ-νηση χρησιμοποιεί κάθε μέσο, όπως είναι η απειλή της εισαγγελικήςπαρέμβασης αλλά και, πρόσφατα, η προσπάθεια διάσπασης τουαπεργιακού μετώπου, μέσω της υποχρέωσης του κάθε εργαζομένουνα προχωρήσει σε αποτίμηση των προσόντων του μόνος του σε ει-δική ηλεκτρονική πλατφόρμα και, ακολούθως, να καταθέσει τα δι-καιολογητικά στη Διεύθυνση Προσωπικού Ανώτατης Εκπαίδευσηςτου Υπουργείου Παιδείας στο Μαρούσι. Παρά την απειλή για αργίαοποιουδήποτε δε συμμορφωθεί με τις χουντικής προέλευσης επι-

ταγές της κυβέρνησης, σύσσωμοι οι εργαζόμενοι παραμένουν ατα-λάντευτοι στον αγώνα τους, με τακτικές γενικές συνελεύσεις, περι-φρουρήσεις, δημιουργία απεργιακών ταμείων, πορείες και πολύ-μορφες εκδηλώσεις. Μάλιστα, ακόμα και οι Σύγκλητοι του ΕΜΠ καιτου ΕΚΠΑ, υπό την πίεση των εργαζομένων και των φοιτητών, έχουνδηλώσει αδυναμία λειτουργίας των Ιδρυμάτων, ενώ υπάρχει έντονοςπροβληματισμός στο χώρο των καθηγητών, οι οποίοι αντιλαμβάνον-ται, έστω και επιφανειακά, τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Όπως όλα δείχνουν, εδώ και δύο μήνες υπάρχουν οι όροι για τηδημιουργία ενός πλατιού πανεκπαιδευτικού μετώπου, το οποίο θασυμπεριλαμβάνει, εργαζομένους, φοιτητές, καθηγητές στην τριτο-βάθμια και καθηγητές, μαθητές, φύλακες κ.λπ. στη δευτεροβάθμια.Εξάλλου, το νέο Λύκειο συνδέεται άμεσα με τις μεταρρυθμίσεις στηνανώτατη εκπαίδευση αλλά και με την κατάσταση στην αγορά εργα-σίας. Το προηγούμενο διάστημα, ύστερα και από τις απολύσεις χι-λιάδων συναδέλφων τους, οι καθηγητές των Λυκείων-Γυμνασίωνδιεξήγαγαν έναν απεργιακό αγώνα διαρκείας χωρίς προηγούμενο,μέσα από μαζικότατες συνελεύσεις όλων των ΕΛΜΕ ανά τη χώρα,ανεπανάληπτα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία, απεργιακές πε-ριφρουρήσεις και δυναμικές πορείες. Επίσης, φάνηκε ότι κάτι γί-νεται και με το μαθητικό κίνημα, όσο και αν προσπαθούν να το τρο-μοκρατήσουν ακόμα και με συλλήψεις. Αυτό που λείπει είναι η σω-στή ανάγνωση των οξυμένων αντιθέσεων στο χώρο της εκπαίδευσηςσυνολικά, προκειμένου να αντιληφθούν όλες οι επιμέρους μερίδεςότι μία συμπόρευσή τους θα μπορούσε να δημιουργήσει εντελώςνέα δεδομένα. Η συμπόρευση αυτή δεν πρέπει να εκλαμβάνεται μεόρους απλής «συγκόλλησης», αλλά, στη βάση των επιμέρους αιτη-μάτων για το Σχολείο και το Πανεπιστήμιο, να γίνει αντιληπτό ότιπρόκειται για μία ενιαία πολιτική, τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τωνμνημονίων και της απότομης φτωχοποίησης της συντριπτικής πλει-οψηφίας της κοινωνίας, προς όφελος των οικονομικών και πολιτικώνσυμφερόντων του κεφαλαίου και, ιδιαίτερα, των ισχυρότερων μερί-δων του. Το μέτωπο στην εκπαίδευση μπορεί να οξύνει τις αντιφά-σεις στους κόλπους του κυρίαρχου συνασπισμού εξουσίας και ναδημιουργήσει τους όρους, στο τώρα και όχι σε κάποιο μακρινό μέλ-λον, για την άσκηση πιέσεων και τη δημιουργία ενός πανδημοσιοϋ-παλληλικού μετώπου, αλλά ακόμα και ενός ευρύτερου μετώπου,μαζί με τον ιδιωτικό τομέα, όλων των κλάδων που πλήττονται απότη σημερινή πολιτική. Ο στόχος θα πρέπει να είναι, κατά βάση, ένας:μέσα από πολύμορφους εργατικούς-λαϊκούς-νεολαιίστικους αγώ-νες να ανατραπεί η συγκυβέρνηση των μνημονίων μαζί με τηντρόικα και, συνολικά, αυτή η ακραία ταξική νεοφιλελεύθερη πο-λιτική του κεφαλαίου.



¶άει καιρός από τότε που η φίλη μου Μάγδα τηλε-φώνησε για να μου πει την εμπειρία που είχε στοτρόλεϋ, πηγαίνοντας από τα Πατήσια στην Ομό-

νοια. Άτομο νεαρής ηλικίας, μόλις αντιλήφθηκε την είσοδοελεγκτή στο τρόλεϋ, προσπάθησε, με επιτυχία, να βγει απότο ανοικτό παράθυρο, ευτυχώς χωρίς να συμβεί τίποτα. Τογεγονός άφησε άναυδους οδηγό και επιβάτες. Από την ιστο-ρία εντυπωσιάστηκα και συγκλονίστηκα ταυτόχρονα. Αφενόςκεντρίστηκε το φωτογραφικό ενδιαφέρον μου για μια τέτοια«εικόνα», αφετέρου πάγωσα στη σκέψη για το ενδεχόμενονα συμβεί το μοιραίο.

Δυστυχώς, οι φόβοι μου επαληθεύτηκαν σε μια παρό-μοια περίπτωση στην Αθήνα, τον Αύγουστο του 2013. Ηιστορία, σκέφτηκα, επαναλαμβάνεται ως φάρσα ή τραγω-δία. Ο νεαρός Θανάσης από το Περιστέρι κάνει το τελευταίοταξίδι της ζωής του χωρίς να ακυρώσει το εισιτήριο. Σεμία καπιταλιστική και απάνθρωπη κοινωνία που στοχεύειμόνο στην παραγωγή πλούτου και πλεονάσματος για τουςλίγους, ενώ αδιαφορεί για τις πραγματικές ανάγκες τωνλαϊκών τάξεων και των ανέργων, ζούσε και ο νεαρός Θανάσης.Ο εφιάλτης της ανεργίας και το οικονομικό αδιέξοδο της «κοι-νωνίας της ευημερίας» έχουν στήσει το σκηνικό για το «τυ-χαίο» και «μοιραίο» συμβάν. Η οικονομική κρίση, γέννημα-θρέμμα του κεφαλαίου και των αόρατων αγορών, πλήττει τιςλαϊκές μάζες και εγκλωβίζει το σύγχρονο άνθρωπο σε ψευ-δαισθήσεις και ψεύτικα διλήμματα.

Από τη μία ο σύγχρονος άνθρωπος προσπαθεί να επιβιώσειμε κομμένα τα φτερά τής ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο, ενώταυτόχρονα ζει με αισθήματα μειονεξίας, μοναξιάς και φόβου.Από την άλλη, στο χάος του ανταγωνισμού ο μοναχικός άνθρω-πος κλεισμένος στην ατομικότητά του τρέφει αυταπάτες καιψευδαισθήσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Ωστόσο, καταλαβαίνεικαλά ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει τη ζωή του αφού καθη-μερινά πείθεται ότι έτσι είναι τα πράγματα για όλον τον κόσμο.Έτσι συνθηκολογεί και συνηθίζει να ζει χωρίς προσδοκίες.

Στην κοινωνία αυτή, ο Θανάσης από τη μία βλέπει την οικο-γένειά του να παλεύει με αξιοπρέπεια για το μεροκάματο, ενώαπό την άλλη αντιμετωπίζει καθημερινά τη βαρβαρότητα τουπολιτισμού. Σ’ αυτό το σκηνικό της αντίφασης και της εξαθλίω-σης εμφανίζεται ο ελεγκτής του Νόμου, που ζει κι αυτός στηνίδια κοινωνία της Αθήνας του 2013 με την αίσθηση ότι επιτελείένα σπουδαίο έργο «κοινωνικού ελέγχου». Δουλειά του είναι ηαποκάλυψη των λαθρεπιβατών. Αυτό του έχουν πει: να συλλαμ-βάνει και να κόβει πρόστιμο σε όσους δεν ακυρώνουν το εισι-τήριο. Ο νόμος είναι νόμος, σκληρός και άδικος, αλλά πρέπεινα τηρείται, για να θυμηθούμε τους φίλους μας τους Ρωμαίους:dura lex, sed lex.

Ο Νόμος και ο Έλεγχος δεν ενδιαφέρεται αν είσαι άνεργος,φτωχός, άπορος, άστεγος, ηλικιωμένος, μαθητής χωρίς παιδεία,ασθενής χωρίς περίθαλψη.

Στην προκειμένη περίπτωση εκείνο που προέχει είναι η εμ-πέδωση της άποψης ότι οι δημόσιες συγκοινωνίες κοστίζουνακριβά και επιβαρύνονται από τους λαθρεπιβάτες. Συνέπειααυτής της άποψης είναι η προαναγγελία ότι τα Μέσα μαζικήςμεταφοράς μελλοντικά θα ιδιωτικοποιηθούν για να σωθούν,όπως και κάθε άλλη δημόσια υπηρεσία. Το Κράτος των Ιδιωτών(με την αρχαιοελληνική και τη σύγχρονη σημασία του όρου) προ-σπαθεί να βγάλει από πάνω του το κοινωνικό άγχος της δημό-σιας παιδείας, υγείας, συγκοινωνίας. Ζούμε μάλλον όχι το τέλοςτής ιστορίας, αλλά το τέλος του Κράτους πρόνοιας.

Βεβαίως, ο πατέρας του Θανάση πληρώνει τους φόρους του,αλλά φαίνεται ότι αυτοί δεν επαρκούν για κανένα δωρεάν δη-μόσιο-κοινωνικό αγαθό. Έτσι ο ελεγκτής «κυνηγάει» το Θανάση,χωρίς να έχει μαζί του κάτι «προσωπικό», κι όταν τον βρίσκειχωρίς ακυρωμένο εισιτήριο «ο υπερβάλλοντας ζήλος» και «ηκακιά η ώρα» ακυρώνουν τη ζωή τού Θανάση. Ο έλεγχος έγινε,ο Θανάσης έφυγε.

Αλλά τι μας διδάσκει αυτή η «καλοκαιρινή» ιστορία; Ως αγα-νακτισμένοι τηλεθεατές τής ζωής βιώσαμε κάποιες αντιδράσειςγια το καημένο το παιδί που έφυγε για ένα εισιτήριο του 1,20€και μετά από λίγο ο καθένας μόνος του σιωπηλός και φοβισμέ-νος στο σπίτι του περιμένει το επόμενο τυχαίο συμβάν.

Πατριώτες, ο καιρός τελειώνει και δεν υπάρχουν άλλα περιθώ-ρια για ανοχή στον υπερβάλλοντα ζήλο της εξουσίας των ιδιω-τών-ηλιθίων. Η ταξισυνειδησία και η δίκαιη ανταπόδοση των ευ-θυνών είναι επιτακτική ανάγκη. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο τηςτάξης, των λαών και των εθνών που παλεύουν για την ανατροπήτής καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής τυραννίας.

Ανδριανή Στράνη2ο Γυμνάσιο Ταύρου «Αθηνά Χατζηεσμέρ»

σελίδες διαλόγου √ ¤ÏÂÁ¯Ô˜ ¤ÁÈÓÂ, Ô £·Ó¿ÛË˜ Ù·Í›‰Â„Â


σελίδες διαλόγουŒχουμε και λέμε: η «κλιμάκωση» της πενθή-μερης απεργίας, με τη μετατροπή της σε48/ωρη, την Παρασκευή 20 Σεπτέμβρη, ξη-

μερώνοντας Σάββατο στις 2 το πρωί, έγινε επιτέ-λους πράξη. Τέτοια «κλιμάκωση» είχαμε να δούμεαπό τότε που περιμέναμε να κλιμακώσουμε στ’ αλή-θεια, μετά από τις τριάντα περίπου 24/ωρες και48/ωρες προειδοποιητικές που κάναμε στα τελευ-ταία τριάμισι χρόνια και που δεν κλιμακώθηκαν πο-τέ. Πρόσφατα δε, «κλιμακώσαμε» πολύ καλά καιμε μια αναστολή. Ας πάρουμε τα πράγματα με τησειρά.

Ερώτηση: Ποιες δυνάμεις στην ΟΛΜΕ, λίγο πριντην πετυχημένη ολοκλήρωση της πρώτης 5/ήμερης,την Πέμπτη 19-9 πρότειναν την μετατροπή της επό-μενης 5/ήμερης σε 48/ωρη και μάλιστα τη βάφτισαν«κλιμάκωση»;

Απάντηση: Οι δυνάμεις ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ και το …ΠΑΜΕ, αλλά πρέπει να πούμε πως το ΠΑΜΕ τη συ-νόδευσε με ένα πολιτικό πλαίσιο ανάλογο της συγ-κυρίας.

Για την ΔΑΚΕ και ό,τι έχει απομείνει από ΠΑΣΚδεν είχαμε καμία αυταπάτη. Οι πολιτικο-συνδικα-λιστικοί αυτοί φορείς είναι το μάτι και το αυτί τηςκυβέρνησης και του υπουργείου μέσα στα σωματείαμας. Πουλώντας ρετάλι από ρουσφέτι συντηρούν τηνύπαρξή τους, προσπαθώντας πάντα να δημιουργή-σουν ρωγμές στο σώμα των συναδέλφων, διαιρών-τας τους σε εκλεκτούς και μη. Εντάξει, γνωστά αυτά.

Για το Κομουνιστικής προέλευσης και «κομου-νιστικής» προοπτικής ΠΑΜΕ, όμως; Πρέπει να μι-λήσουμε οπωσδήποτε γι αυτό. Το ΠΑΜΕ λοιπόν, εί-χε τεράστια ανάγκη να «διαφοροποιηθεί» βάζονταςταξικό, αντιμονοπωλιακό, αντι-Ε.Ε. πλαίσιο-φύλλοσυκής.

Έτσι, μας λέει πως, αν ο αγώνας δεν έχει εκ τωνπροτέρων τον προσανατολισμό που το ΠΑΜΕ επι-θυμεί, δεν είναι διατεθειμένο να «βάλει πλάτη» σ’αυτόν τον αγώνα. Ή, ίσως, θα το σκεφτεί να βάλει«μερική» πλάτη, επιφυλακτικά πάντα, ελέγχονταςκάθε δυο μέρες, κάθε 48 ώρες ακριβώς, με το ρο-λόι, αν ο αγώνας είναι, όπως πρέπει να ‘ναι έναςαγώνας, με τις σωστές «προδιαγραφές», με τουςσωστούς «όρους και προϋποθέσεις».

Οι «ειδικοί» της ταξικής πάλης του ΠΑΜΕ συ-σκέπτονται πάνω από μια εικονική κοινωνία, πουτην βλέπουν σαν σκακιέρα. Στη σκακιέρα τους, στηνπροσομοίωση των ταξικών μαχών που αυτοί φαν-τασιώνονται, δεν «κολλάνε» ποτέ όσοι αποφασίζουννα αγωνιστούν, πιεσμένοι απ’ τη βίαιη ανατροπή τηςζωής τους, αφού οι αγωνιζόμενοι δεν πήραν τηνάδεια πρώτα από τους «επιτελείς».

Βγαίνουν λοιπόν ντοπαρισμένοι απ’ τις σκηνο-θετημένες παρτίδες που παίζουν στον σκακιστικότους όμιλο και κουνάνε με κακεντρέχεια το δάχτυλοεκεί έξω, που έχει πέσει φτώχεια, εξαθλίωση καιάγριο θανατικό και επιπλήττουν όποιον αποφασίζεινα σηκώσει το κεφάλι και λένε: «δεν μετρηθήκατεκαλά! Δεν μπορείτε! Πρέπει να μετριέστε κάθε μέ-

ρα! Άντε σας αφήνω να μετριέστε κάθε δυο μέρες.Δεν είστε σε θέση να αποφασίσετε για τη ζωή σαςεσείς, αν δεν αποφασίσουμε εμείς!».

Μόνο έτσι διασφαλίζεται, κατά τη γνώμη τους, ηαποκλειστικά δική τους, κατά-δική τους απώτερη«κομουνιστική» προοπτική, η οποία, σύμφωνα μετον «αγωνιστικό» χάρτη τους, θα περάσει οπωσδή-ποτε, με … αεροπλάνο μέσα από το … κέντρο τηςλαϊκής εξουσίας και της λαϊκής κυριαρχίας.

Επίσης, μας λένε πως χρειάζεται συντονισμόςκαι παλλαϊκό μέτωπο. Καμιά αντίρρηση επ’ αυτού.Ας βγάλουν μια προκήρυξη, ας κάνουν ένα κάλεσμα,ας φτιάξουν το μέτωπο και, τέλος πάντων, ας μαςπουν πότε θα το ετοιμάσουν το μέτωπο αυτό, μαζίνα βάλουν να ηχήσει στη σωστή ώρα και το ξυπνη-τήρι του συντονισμού, για να μας επιτραπεί να ξα-να-ξεκινήσουμε κι εμείς καμιά φορά, αν ζούμε ωςτότε. Τόση Ιστορία κινημάτων κλεισμένη στα σεν-τούκια τους, σαν να ‘ταν ιδιοκτησία τους, δεν τουςδίδαξε πως μέσα στην κίνηση χτίζονται τα μέτωπα,αφού για να υπάρχει συμπόρευση, πρέπει κάποιοςνα πορεύεται και να αγωνίζεται, να καλεί ανοιχτάτην κοινωνία να τοποθετηθεί, να πάρει θέση, όπωςέγινε και με τους καθηγητές όταν το αποφάσισαν.Το είδαμε με τα μάτια μας άλλωστε.

Με την απεργιακή έκρηξη των καθηγητών κα-τέρρευσαν όλοι οι φόβοι που έσπερναν οι τηλεο-πτικές ταΐστρες της συγκυβέρνησης και προδίκα-ζαν, δήθεν ανήσυχα, πως οι γονείς θα ήταν οπωσ-δήποτε εναντιωμένοι στην απεργία των καθηγητών.

Οι αγώνες για μια ανθρώπινη ζωή με αξιοπρεπήμισθό και κοινωνικές παροχές που υποστηρίζουντη ζωή μας την ίδια, οι αγώνες για Δημοκρατία σ’έναν τόπο που οι φασίστες κυκλοφορούν με το σι-δερολοστό και το λεπίδι στο χέρι, ξυλοκοπώνταςάγρια μέλη του ΚΚΕ (στο Πέραμα) και κλιμακώνον-τας πραγματικά τον τρόμο με τη δολοφονία του Παύ-λου Φύσσα, την ώρα που οι δρόμοι σ’ όλη την Ελ-λάδα βούλιαζαν απ’ το βήμα των απεργών, δεν είναικαλοί αγώνες, σύμφωνα με το κριτήρια του ΠΑΜΕ.

Δεν ανησυχεί κανείς στα γραφεία τους που η 18ηΣεπτέμβρη, ημέρα Τετάρτη, θύμισε την 5η Μάη του2010 και την τραγωδία στη Marfin. Άλλωστε, η συγ-κυβέρνηση μετέρχεται κάθε πρόσφορο μέσο καιγνώριμο ταυτόχρονα. «Μαζεύει τα λουριά», όπωςκαι όποτε βολεύεται. Πρώτα δολοφονεί, εκτρέπειτο βλέμμα της κοινωνίας στο «άλλο» πρόβλημα,διαχέει τον απαραίτητο τρόμο και τέλος έρχεται ωςο μόνος «αρμόδιος τιμωρός» της βίας να βάλει τάξηστα παιδιά της που «ξέφυγαν». Την ίδια ώρα το ΠΑ-ΜΕ μας λέει πως πρέπει να κάτσουμε φρόνιμα καινα «ετοιμαστούμε». Έτσι μας έλεγε πάντα και συ-νεχίζει εκκωφαντικά να διατυμπανίζει τα τελευταίατριάμισι χρόνια που κατασπαράσσονται τα εργασια-κά δικαιώματα από τις ύαινες της «ελεύθερης» αγο-ράς, αυτά τα δικαιώματα που μας κληροδότησε τοΚομμουνιστικό Κίνημα του περασμένου αιώνα.

Όλες αυτές τις απαραίτητες προϋποθέσεις θέτειο μοναδικός «αφέντης» του κινήματος για να μην

καρπωθούν «άλλοι» τον κόπο του. Ποιούς «άλλους»εννοεί; ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ και η ΝΕΟΛΑΙΑ ΜΑΣ είναι «οιάλλοι». Οι εκπαιδευτικοί είναι «οι άλλοι». Με άλλαλόγια, μας λέει καθαρά πως δεν θα ιδρώσει και πο-λύ για το Δημόσιο Σχολείο, αν δεν του υπογράψουμεσυμβόλαιο πως θα ενταχθούμε στις γραμμές τουκαι μόνο σ’ αυτές γιατί, μόνο το ΠΑΜΕ ξέρει πώςακριβώς φτάνουμε, μέσα, πάντα, βεβαίως (βεβαί-ως), από τη λαϊκή εξουσία και κυριαρχία στο Σο-σιαλισμό και από κει στον Κομουνισμό.

Αν δεν μάτωνε ο λαός μας και ο τόπος μας κάθεμέρα, θα μπορούσε να γελάσει κάποιος με τους«ιδιοκτήτες» και συνάμα «αξιολογητές» του Κινή-ματος. Επειδή, λοιπόν, επείγει να βάλουμε ένα«τέρμα πια στις αυταπάτες» και να ταχθούμε «ή μετο κεφάλαιο ή με τους εργάτες», δηλαδή την εργα-ζόμενη πλειοψηφία, τη νεολαία και τους άνεργους,ας συμπεράνουμε, επιτέλους, πως το ΠΑΜΕ δεν θαμπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο για να κλονίσειτην πίστη των απεργών καθηγητών στην δύναμήτους και, μέσω αυτού, να υπηρετήσει την κυβέρνη-ση. Άλλωστε μαζεύει όλα τα συγχαρητήρια-παρά-σημα των μιντιακών σαλίγκαρων για τις «πολιτισμέ-νες», προειδοποιητικές πάντα, διαμαρτυρίες του.

Ας καταλάβει, πως το «κίνημα» που βλέπει στονπροσομοιωτή ταξικής πάλης και που αποτελεί επι-νόηση των θεωρητικών της μόνιμης υποχώρησης,της αναστολής και της αναβολής, δεν αποτελεί απει-λή για τη βαρβαρότητα που μας κυκλώνει, ούτε τααφεντικά εσωτερικού και εξωτερικού το φοβούνται.

Ας βάλουν κάποιον στο μπαλκόνι των γραφείωντους να φυλάει τσίλιες, να τους ειδοποιεί κάθε φοράπου τη φωνή των διαδηλωτών διαταράσσει τις συ-σκέψεις τους και, ίσως, τους το φωνάξει να το ακού-σουν εκεί μέσα, ότι έξω υπάρχει κόσμος που παλεύεικαι προσπαθεί να αντισταθεί.. Γιατί τα γραφεία τουςέχουν πολύ καλή «μόνωση».

Κι ένα ακόμη ερώτημα μένει αναπάντητο: Στιςπόσες χιλιάδες νέες διαθεσιμότητες θα κάνουμεαπεργία διαρκείας και θα αναστείλουμε την … ανα-στολή;

Δεν υπάρχει άλλος χρόνος να παίζουμε τις κουμ-πάρες, γιατί η τρόικα και η συγκυβέρνηση δεναστειεύονται, γιατί παίζονται αληθινές ζωές.

Και επειδή ενδέχεται να μας καλέσει για «κλι-μάκωση» με μια … ποδηλατοδρομία, ας έχει κατάνου πως σκεφτόμαστε να κάνουμε πραγματικό αγώ-να, συνεχίζοντας από κει που μείναμε και να πούμε:«αϊ «κλιμακωθείτε» ρε!»

Υ.Γ. Το ΠΑΜΕ συνηθίζει να απαντά στους «προ-βοκάτορες». Να μην παραλείψει να βάλει μπόλικηταξική, αντιμονοπωλιακή σάλτσα και βέβαια τη σω-στή δόση Μαρξισμού-Λενινισμού στον «αγώνα» πουθα μας προτείνει ως γεύμα, μήπως και καταφέρεινα κρύψει την απουσία του … αγώνα, γιατί έχουμεμείνει νηστικοί από τα αγωνιστικά μενού που μαςσερβίρει.

Λένα Γκαραγκάνη, Καρδίτσα

∞˚ «ÎÏÈÌ·ÎˆıÂ›ÙÂ» ÚÂ! γράφει η Λένα Γκαραγκάνη



Το κακό παράγινε! Μετά τις αδιαφανείς, ρουσφετολογικέςπρώτες αποσπάσεις του υπουργείου σε ΙΕΚ, βιβλιοθήκες, διά-φορες υπηρεσίες του δημοσίου κ .τ.λ., τώρα ακολουθεί ένα δεύ-τερο κύμα, ακόμη προκλητικότερων αποσπάσεων, πάλι με από-φαση του Υπουργού.

Την ώρα που εκατοντάδες συνάδελφοί μας μετακινούνται βι-αίως ανά την Περιφέρεια με άδηλο το εργασιακό τους μέλλονως «πλεονάζοντες», την ώρα που εκατοντάδες άλλοι περιμένουνμε αγωνία και φόβο τη σειρά τους για να ανέλθουν το δικό τουςπαρόμοιο «Γολγοθά», αυτήν ακριβώς την ώρα, ο κ. Αρβανιτό-πουλος αποσπά, με δικά του «γνωστά – άγνωστα κριτήρια», εκα-τοντάδες άλλους, σε μια σειρά υπηρεσίες του υπουργείου Παι-δείας, απ’ τα κεντρικά γραφεία, μέχρι τις Περιφέρειες και τιςΔιευθύνσεις!

Μάλλιασε η γλώσσα μας, ως ΔΣ της ΕΛΜΕ Ημαθίας, να ζητάμεαπ’ το Διευθυντή Β/θμιας εκπαίδευσης του νομού να καλέσει«πλεονάζοντες» εκπαιδευτικούς της Ημαθίας να κάνουν αιτή-σεις, αν επιθυμούν, για τη στελέχωση της Διεύθυνσης. Μαςαπαντούσε ότι χρειαζόταν και περίμενε σχετική νομοθετικήρύθμιση. Αποδεικνύεται τώρα, εμπράκτως, πως τέτοια ρύθμισηδεν πρόκειται να υπάρξει και τα αντίστοιχα κενά θα καλυφθούν,άρχισαν ήδη να καλύπτονται, απ’ τις «προσωπικές « αποσπάσειςτου Καίσαρα, συγγνώμη, του Υπουργού!

Με ποια κριτήρια έγιναν, γιατί αυτοί και όχι άλλοι, κλήθηκανόλοι οι ενδιαφερόμενοι να κάνουν σχετικές αιτήσεις, βγήκαναντίστοιχα κενά στις εν λόγω υπηρεσίες; Ποιος θα απαντήσειστα ερωτήματα αυτά; Και το κυριότερο: Πως γίνεται από μια Δι-εύθυνση να «φεύγουν», χθες, για την Περιφέρεια συνάδελφοικαι αμέσως μετά, σήμερα, να ανακοινώνονται αποσπάσεις απόάλλους νομούς στη Διεύθυνση αυτή; Είναι αυτό λογικό, ηθικό,δίκαιο; Κι αν αύριο, μεθαύριο απομακρυνθούν κι άλλοι «πλεο-νάζοντες» ανά τις Περιφέρειες, ενώ την ίδια ώρα έρθουν κι άλ-λες αρβανιτοπούλιες αποσπάσεις τι γίνεται; Τι είδους ρουσφέτιαείναι αυτά που πατάνε στις ζωές των συναδέλφων μας;

Την ώρα που εκατοντάδες συνάδελφοι παρουσιάζονται ή κα-τασκευάζονται ως πλεονάζοντες και ζουν με την απειλή της με-τακίνησης κι ενώ θα μπορούσαν, το στοιχειωδέστερο, να ανα-πτυχθούν τμήματα πρόσθετης και ενισχυτικής διδασκαλίας μετις αντίστοιχες διδακτικές ώρες, ο κ. Αρβανιτόπουλος προσ-λαμβάνει αναπληρωτές ΕΣΠΑ (κοστίζουν λιγότερο-εξοικονο-μούν περισσότερα για τους Δανειστές), αυξάνει τον αριθμό τωνμαθητών ανά τμήμα στους τριάντα και καταργεί το δεύτερο κα-θηγητή στο μάθημα Πληροφορικής (!) για να κατασκευάσει κι

άλλους πλεονάζοντες, για να υποβαθμίσει κι άλλο το ΔημόσιοΣχολείο. Αυτός δεν είναι υπουργός παιδείας, υπουργός πλεο-νασμού και ρουσφετιού είναι!

Αυτός ο βιασμός, μπροστά στα μάτια μας, κάθε έννοιας δι-καίου και ηθικής, αυτός ο κυνισμός απέναντι σε ανθρώπινεςζωές, αυτή η παπαδοπουλοϊωαννίδειος αυταρχικότητα πρέπεινα σταματήσει εδώ και τώρα! Μας αφορά όλους, είμαστε όλοιπλεονάζοντες, ακόμα και οι αποδέκτες των ρουσφετιών. Γιατίσ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, σε μια τέτοια κοινωνία, χωρίς δίκαιοκαι ηθική, χωρίς κανόνες και φραγμούς, πάντα υπάρχει ένα με-γαλύτερο ψάρι που τρώει το μικρό. Και μια λύση θα ήταν, όλατα μικρά ψάρια να φάνε τον Καρχαρία!

Ανεξάρτητο Σχήμα Εκπαιδευτικών Βέροιαςhttp://anexartitosima.wordpress.com

√π ¶ƒ√™º∞Δ∂™ ∞¶√™¶∞™∂π™ Δ√À Î. ∞ƒμ∞¡πΔ√¶√À§√À

™Î¿Ó‰·ÏÔ Î·È ¿ÏÈ ÛÎ¿Ó‰·ÏÔ Î·È Ì¤Á· ÛÎ¿Ó‰·ÏÔ!

EΦH - antitetradia.gr · Καρλ Μαρξ Το κεφάλαιο. Τόμος πρώτος 67 Γρ....

Documents

Transcript of EΦH - antitetradia.gr · Καρλ Μαρξ Το κεφάλαιο. Τόμος πρώτος 67 Γρ....