έτος

12o -

χειµώνα

ς 2009

ôéìÞ:

€ 8x1

0-3

δυτικώςÜποψη για τον Kόσµο

ΕΤΗΣΙΟ ΤΕΥΧΟΣ 2009

Χρόνια Πολλά!!!

6ο χλμ Θεσσαλονίκης - ΩραιοκάστρουΔευτέρα - Παρασκευή 8:00 - 19:00 και Σάββατο 8:00 - 16:00

info@eurokteo.com

Έλα Λόλα,να ένα μήλο!

Ναυάρχου Βότση 48, Άνω Ηλιούπολη, Τηλ.: 2310 587 440 • email: epicedro@otenet.gr, www.epikentro.edu.gr

Τμήματα Γυμνασίου & Λυκείου • Κατεύθυνση Θετική, Θεωρητική, Τεχνολογική

να ένα μήλο!

Μόνο αυτό, δεν αρκεί για να γράψεις καλά στις εξετάσεις.για να γράψεις καλά στις εξετάσεις.

ww

w.m

etal

lus.g

r

>>

4

Πάντοτε τέτοιες μέρες λειτουργώ και σκέφτομαι λίγο δια-φορετικά απ’ ότι τον υπόλοιπο χρόνο. Λίγο οι γιορτές που μας χτυπάνε την πόρτα, λίγο ο νέος χρόνος που έρχεται και συμβολίζει πάντοτε για μένα την αλλαγή και την ανανέωση και λίγο η γέννηση του Ιησού –που και αυτή συμβολικά έχει να κάνει με την αναγέννηση της ελπίδας- με κάνουν να σκέ-φτομαι διαφορετικά.

Έτσι, με γνώμονα και τα παραπάνω, βγήκαμε στη Σταυ-ρούπολη με μερικούς φίλους να ενημερώσουμε τον κόσμο για το ρεύμα υπερυψηλής τάσης που πρόκειται να περάσει μέσα από τα χώματα του τόπου που ζούμε. Ο κόσμος δε γνωρίζει γιατί σκάβει η ΔΕΗ, νομίζοντας ότι πρόκειται για την υπογειοποίηση των καλωδίων του ρεύματος για την οικιακή χρήση. Κάποιοι διαμαρτύρονται για τις λακκούβες και ειδι-κότερα οι καταστηματάρχες, που, γιορτινές μέρες, εκτός από την κρίση στην αγορά, έχουν να αντιμετωπίσουν μια σκαμμένη Σταυρούπολη (Α. Ηλιούπολη, Ομόνοια, Νεόχτιστα κ.ά.), που σίγουρα δεν συμβάλλει στο να βγει ο κόσμος και να ψωνίσει. Μπαίνω σε ένα κατάστημα και ενημερώνω με φυλλάδιο την ιδιοκτήτρια. Αναφέρομαι στην υψηλή τάση (μέχρι και 150.000 Volt!!), στη σύνδεση σε δίκτυο των 4 υπο-σταθμών της ΔΕΗ που βρίσκονται εδώ γύρω (Αγ. Δημητρίου, Εύοσμος, στρατόπεδο Π. Μελά, τέρμα Μακρυγιάννη- εξ ου και τα 150.000 Volt) και στους πιθανούς κινδύνους που εμπε-ριέχει (με τους αγωγούς του αερίου από δίπλα και την τερά-στια ακτινοβολία της υπερυψηλής τάσης). Η κυρία μου λέει για τις αναδουλειές και τις λακκούβες και επιμένει σε αυτό. Φαίνεται πως ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΤΑ 150.000 Volt, παρά μόνο οι λακκούβες…

Όλα αυτά τα αναφέρω για να ξεκαθαρίσω στον εαυτό μου πρώτα, πως ζούμε σε μια χώρα που οι κάτοικοί της δεν έχουν επίπεδο, δεν τους ενδιαφέρει η ευημερία, παρά μόνο η βρα-χυπρόθεσμη «κονόμα». Για το λόγο αυτό έχουμε και τη δικομ-ματική «δικτατορία» των τελευταίων 35 χρόνων, για το λόγο αυτό υπάρχουν τόσα πολλά σκάνδαλα, λαδώματα, «ωχαδελ-φισμός», χαβαλές εκεί που δεν πρέπει, προχειρότητα στις υπηρεσίες και όλα τα δεινά που όλοι μας γνωρίζουμε.

Πιστεύω όμως πως αυτό πραγματικά αξίζουμε αγαπητοί μου φίλοι, γιατί όταν έξω από το σπίτι μας συμβαίνει κάτι, αδιαφορούμε νομίζοντας πως δεν μας αφορά, αλλά δεν είναι έτσι. Η Δημοκρατία είναι μια συμμετοχική διαδικασία, πρέπει να ενδιαφερόμαστε για τον διπλανό μας, πρέπει να μας νοιά-ζει η δημόσια υγεία και πρέπει οι πολιτικοί άρχοντες και οι εκάστοτε διευθυντάδες – πρόεδροι να το γνωρίζουν αυτό. Τη δύναμη την έχει ο λαός και όχι οι 300 κουστουμαρισμένοι της βουλής. Αυτό θα πει Δημοκρατία, η οποία για μένα ξεκινά από το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, και όχι στην κάλπη. Η κάλπη είναι το τελευταίο στάδιο της

Δημοκρατίας, μέχρι εκεί έχει όμως πολλά που πρέπει να κάνουμε ως πολίτες για να λέμε ότι ζούμε σε Δημοκρατία.

Όταν μιλάς έξω σε ανθρώπους, συναντώντας τους σε λαϊκές αγορές ή μέσα σε καταστήματα, καταλαβαίνεις από τις αντιδράσεις τους τι πραγματικά τους ενδιαφέρει. Έχουμε εδώ ένα μεγάλο θέμα, την υπερυψηλή και υψηλή τάση (150.000 & 20.000 Volt) που θα περνούν μόλις 1 μέτρο κάτω από τα πόδια μας και προσπαθούμε να ενημερώσουμε τον κόσμο. Δεν ξέρω πόση ακτινοβολία θα προκύψει και σε πόση απόσταση από το έδαφος θα υπάρχει αυτή (θα το διαπιστώ-σουμε αυτό όταν τεθεί σε λειτουργία το δίκτυο κάνοντας μετρήσεις), αλλά από την αντίδραση και το ενδιαφέρον του κόσμου καταλαβαίνεις σε ποια χώρα ζούμε. Και ας υποθέ-σουμε πως μετά τις μετρήσεις αποφαίνεται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και πως οι τιμές είναι κάτω από τα όρια, ΣΗΜΕΡΑ ΟΜΩΣ δεν ξέρουμε ακόμη τίποτα για αυτό και πρέπει να ανησυχούμε, όχι για τις λακκούβες αλλά για αυτό που θα μείνει: την ακτινοβολία.

Ελάχιστοι δείχνουν ενδιαφέρον. Ένας δημοτικός σύμβου-λος που τυχαία συναντάμε στο δρόμο και ανήκει στην παρά-ταξη του νυν δημάρχου υπερασπίζεται το έργο με φανατι-σμό, χωρίς να έχει πραγματικά ιδέα για το τι γίνεται, στηριζό-μενος μόνο στις βεβαιώσεις της ΔΕΗ και του δημάρχου του. Αλλά έτσι για το «γαμώτο» και μόνο φωνάζει, ισχυριζόμενος πως δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτό θα το δούμε όμως μετά τις μετρήσεις κ. δήμαρχε και κ.κ. της ΔΕΗ.

Πότε θα βγει ο Έλληνας άραγε από το λήθαργο; Πότε θα ξυπνήσει και «εξοστρακίσει» τους απατεώνες και τους κλέ-φτες που υπάρχουν πλέον παντού; Απορώ πως κανένας δημοσιογράφος δεν έχει κάνει ακόμη θέμα τα 150.000Volt που θα περάσουν μέσα από την πόλη μας. Έτσι χωρίς φανα-τισμό, απλά να αναφερθεί, να ξέρει και ο κόσμος (ο οποίος έπρεπε από πλευράς δημάρχου να είχε ενημερωθεί ή καλύ-τερα να γινόταν κάτι σαν δημοψήφισμα) για αυτή την τρο-μακτική ενέργεια που θα περάσει 1 μέτρο κάτω από τη γη, δίπλα από σχολεία, σπίτια, φυσικό αέριο…

Σας εύχομαι καλή ανάγνωση του περιοδικού, το οποίο όπως πάντα έχει πολλά και ενδιαφέροντα θέματα να διαβά-σετε. Ξέρω πως το περιοδικό μας απευθύνεται σε αυτούς που σκέφτονται, πράττουν και ελπίζουν. Κόντρα στο «ρεύμα» της εποχής…

Ως το επόμενο ραντεβού μας να’στε όλοι καλά.ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΝΑ ΥΓΙΕΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΟ 2010.

ορατότης μηδέν...

Υπεύθυνος έκδοσης - Αρχισυντάκτης: Αλέξης Αλαματίδης

Ειδικός σύμβουλος έκδοσης: Άγγελος Παμπουκίδης

Συνεργάτες τεύχους:Βασίλης Αβράμογλου

Γκακίδης ΓιάννηςΔάνος Δανιηλίδης

Δάντης ΧαράλαμποςΗλιάνα Κυνηγοπούλου

Μπάμπης ΙμβρίδηςΠασχάλης Μητρακούδης

Μελανία ΜιλκάκηΙωάννα ΜπάμπηΕιρήνη Μπούρα

Κυριακή ΠαναγιωτίδουΚώστας ΠοτακίδηςΘεοδώρα Ρούμκου

Τάνια ΡούμκουΓιώργος Στάμκος

Συνεργάτες: Άννα Ακριτίδου

Λευτέρης ΑκριτίδηςΘόδωρος ΕλευθεριάδηςΦώτης Κουτσαμπάρης

Λία ΠαπαδράγκαΟδυσσέας Σταυράκης

Κατερίνα ΤερζοπούλουΑλέξανδρος Υδάτης

Παραγωγή: adaction A.E.

Πλ. Ιπποδρομίου 21, 546 21 Θεσσαλονίκη, τηλ: 2310 256.974-5

email: creative@adaction.gr

Γραφιστική: Γιώργος Παπαδόπουλος

Διαφημίσεις: 2310 606.928

Σκίτσα: Δημήτρης Νικολαΐδης

Διεύθυνση Περιοδικού: Ευζώνων 7, Άνω Ηλιούπολη, 564 31 Θεσσαλονίκη,

2310 606.928, Φαξ: 2310 642.055Hλεκτρονικό ταχυδρομείο: dytikos@gmail.com,

dytikos@the.forthnet.grΤιράζ:

7.000. Διανέμεται δωρεάν σε πάνω από 300 σημεία στην πόλη.

Τα άρθρα εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους

ÁãáðçôÝò áíáãíþóôñéåò,áãáðçôïß áíáãíþóôåò,

ãéá óõíäñïìÝòεπικοινωνήστε στο τηλέφωνο: 2310 606.928αποστείλετε: • για 10 τεύχη 18,00€ • για 5 τεύχη 9,00€

Φωτογραφία εξωφύλλου:Αλέξης Αλαματίδης

Λιτόχωρο 2008

editorial

Σήμερα τα όνειρα είναι πολύ σημαντικότερα από ποτέ άλλοτε. Ειδικά στην Ελλάδα, την αλλοτινή κοιτίδα της δημοκρατίας και της φιλοσοφίας, η οποία κινδυνεύει πλέον να χάσει το φως της και να μετατραπεί σε μια «γκρίζα» χώρα, κατοικημένη από ανθρώπους που εκπέμπουν «μιζερόνια» (σωματίδια μιζέριας). Δεν αστειεύομαι. Η κατάσταση είναι τραγική. Και θα ήταν ακόμη τραγικότερη, αν δεν ήταν αστεία.

Από πού να ξεκινήσει κανείς… Εκατομμύρια συμπατριώτες μου είναι εγκλω-βισμένοι σε μια ζωή επί πιστώσει. Άλλοι τόσο αναλώνονται σε μια «φραπεργία» διαρκείας ή καίνε τις εγκεφαλικές τους συνάψεις μπροστά στο χαζοκούτι που λέγεται ελληνική τηλεόραση. Παρά την επέλαση της οικονομικής κρίσης, που στριμώχνει βίαια πολλούς συμπολίτες μας στο περιθώριο, η αποβλάκωση κυρι-αρχεί και η μόνη «ταξική σύγκρουση» κατέληξε στις μέρες μας να είναι μεταξύ «φραπεδόμαγκων» και «Freddoφλώρων»…

του Γιώργου Στάμκουstamkos@post.com

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ Survivors στη «Νεοσυντηρητική Έρημο»

των τελευταίων 5,5 χρόνων…«Επανάσταση είναι να γκρεμίζεις μια σαπισμένη

πόρτα. Η εξέλιξη μοιάζει περισσότερο με το να σπρώχνεις την πέτρα που φράζει τον τάφο σου».

Σέιμουνς Χίνι

Η πολιτική έχασε το νόημα της, έχασε σχεδόν κάθε επαφή με τις ιδεολογίες, κι έγινε παράρτημα του lifestyle. Ο ατομικισμός, σε συνδυασμό με τον ηδονιστικό και εγωιστικό καταναλωτισμό, θριαμβεύει λυσσαλέα παντού σε βάρος των συλλογικών οραμάτων που κάποτε μας συνέπαιρναν. Το ίδιο και ο εθνολαϊκισμός που τσαλαβουτά ακόμη και στα πιο λεπτεπίλεπτα μυαλά, προχωρώντας με το σύνθημα «όπισθεν ολοταχώς». Αντί για διανο-ούμενους με κριτική σκέψη, γεμίσαμε με κουφιοκέφαλους «Επώνυμους», αξιοθρήνητους συνωμοσιοπαρανοϊκούς, Ελληναράδες με εμμονικά σύνδρομα και ιδεοψυχαναγκασμούς, καθώς και αδίστακτους τηλεμάρκετινγκ εθνικιστές, που θα πουλούσαν ακόμη και τη μάνα τους για λίγα ευρώ. Η ακροδεξιά δηλητηριάζει με συνθήματα μίσους την κοινωνία μας, ενώ η Αριστερά συνεχίζει να τρώει τις ίδιες τις σάρκες της…

Τα σχολεία μας, αντί να δημιουργούν ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους, παράγουν μηχανικά εξαρτήματα της καπιταλιστικής μεγα-μηχανής, που εκτονώνουν την καταπί-εσή τους σε computer games και ομαδικούς βιασμούς, τους οποίους επιδεικνύουν με τα κινητά τους…

Εναλλακτικός σημαίνει

πάνω απ’ όλα να είσαι

ο Εαυτός σου, να

αφουγκράζεσαι τις

εσωτερικές φωνές της

συνείδησής σου, να

σκέφτεσαι ελεύθερα και

να πράττεις υπεύθυνα

έξω από το «κυρίαρχο

ρεύμα» (mainsteram).

>>

6

Ελλάδα

Από τη φιλόδοξα κυοφορούμενη «κοινωνία των πολι-τών» των αρχών της δεκαετίας του 1990, που με τη δημο-κρατική της αλληλεγγύη υποτίθεται πως θα άλλαζε την κοινωνία μας, περάσαμε σχεδόν αμαχητί στην «κοινωνία των κολλητών», όπου οι κατάλληλες γνωριμίες θεω-ρούνται πλέον το κλειδί του ασανσέρ που οδηγεί στην κοινωνική ανέλιξη. Βλέπουμε γύρω μας να προκόβουν μόνον όσοι πουλούν φούμαρα και ψεύτικα όνειρα, με άλλα λόγια οι απατεώνες. Στα προηγούμενα 5,5 χρόνια της περίφημης «Νέας Διακυβέρνησης» της ΝΔ γεμίσαμε «νταβατζήδες», λαμόγια και διαπλεκόμενους, χάρη και στην ανοχή και στην ανικανότητα μιας νεοσυντηρητικής κυβέρνησης που στην αρχή ηθικολογούσε μιλώντας για «επανίδρυση του κράτους» και στη συνέχεια συνθηκο-λογούσε στο μεγάλο κεφάλαιο και στη διαφθορά. Μιας κυβέρνησης που επανακατέλαβε το κράτος, λες και ήταν το «εκλογικό έπαθλο» του 2004, το παραγέμισε με τα «δικά της παιδιά» και τελικά το εγκατέλειψε οικονομικά κατεστραμμένο, με ένα έλλειμμα που έφτασε στο 12,7% του ΑΕΠ.

Η ΣΑΚΑΤΕΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ 700 ΕΥΡΩΠαρασυρμένη από τη δίνη του τουρμποκαπιταλισμού

η Ελλάδα έμαθε να καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα παράγει. Η οικονομία της βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην κατανάλωση και αυτή η κατανάλωση τροφοδοτεί-ται και συντηρείται από τον διαρκή δανεισμό, ο οποίος οδηγεί στην υπερχρέωση. Τόσο το κράτος, όσο και οι πολίτες δανείζονται για να μπορούν να καταναλώνουν. Δεν παράγουν πλέον… Γι’ αυτό και το οικονομικό μέλλον της χώρας μας είναι δυσοίωνο.

Η κοινωνία μας γέμισε με ανασφάλεια, τα καλώς εννοούμενα «κεκτημένα δικαιώματα» αμφισβητούνται ανοικτά και η μεσαία τάξη γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και φτωχότερη. Σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού της χώρας είναι βυθισμένο στην εξαθλίωση –εντάξει, «δεν πεινάνε» ακόμη, αλλά υποφέρουν τα πάνδεινα για να τα κερδίσουν τα προς το ζειν. Μια καινούργια στρατιά νέων ηλεκτρονικών προλετάριων με πτυχία πανεπιστημίου –η περίφημη Γενιά των 700 Ευρώ– συνωστίζονται σε φτηνά διαμερισματάκια μέσα στο πολεοδομικό χάος της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όπου το πράσινο σπανίζει κι όποιος κυκλοφορεί με ποδήλατο, όλοι τον κοιτάζουν σαν εξωγήινο. Στους δρόμους των ελληνικών πόλεων το κυρίαρχο είδος είναι οι «Νεάντερταλ με γραβάτες», ανθρωπάρια χωρίς συνείδηση, ευαισθησίες και κριτική σκέψη. Άνθρωποι με προκάτ αντιλήψεις που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η επιτυχία και το χρήμα.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣΣ’ αυτό το σκηνικό, νέες αλλόκοτες πολιτικές «αλχη-

μείες» έχουν κάνει την εμφάνισή τους, συγχέοντας ακόμη περισσότερο τα πράγματα: Οικολόγοι neocons και «λάιτ λεφτ» καπιταλιστές. Κόκκινοι εθνικιστές και αντιαμερι-κανοί ακροδεξιοί. Υπερ-ορθόδοξοι κομμουνιστές και αρχαιολάτρες φασίστες. Συντηρητικοί gay και θεοσεβού-μενοι «αριστεροί». Φαλλοκράτες φεμινιστές και οπαδοί της παγκοσμιοποίησης που πίνουν κόκα κόλα…

Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες δεν είναι περίεργο που αμέτρητοι Έλληνες είναι καταθλιπτικοί –οι περισσότεροι χωρίς καν να το γνωρίζουν, γι’ αυτό ίσως είναι και πιο επικίνδυνοι– και ξυπνούν με το φόβο ότι θα ζήσουν. Η ψυχή τους έχει καταντήσει «σκυθική έρημος», που λεη-λατείται από φόβους κατασκευασμένους από τα Media. Τα ίδια τα Media και οι κλειδοκράτορές τους έχουν επι-δοθεί σ’ έναν ανελέητο αγώνα δρόμου για τη συντριβή της οποιαδήποτε νοήμονος ζωής που εμφανίζεται, έστω και σε περιορισμένους θύλακες, στην Ελλάδα. Η έλλειψη του παραμικρού είδους ηρωισμού και οράματος απο-δεικνύονται πλέον θριαμβευτικά. Ζώντας χωρίς όραμα για το μέλλον έχουμε πλέον μάθει όχι να ζούμε, αλλά να επιβιώνουμε…

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η «ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ»;Έπειτα από τα προηγούμενα, προφανώς θα αναρωτιέ-

στε: Όλο αυτό το μίζερο και ελευθεροκτόνο πράγμα είναι η σημερινή Ελλάδα; Ευτυχώς όχι! Δεν υπάρχει μόνον η «γκρίζα» Ελλάδα. Υπάρχει και η άλλη Ελλάδα, εκείνη που αντιστέκεται δημιουργικά –το ξέρω σας έχουμε κουρά-σει με την έκφραση «δημιουργική αντίσταση», αλλά τι να κάνουμε, αυτή είναι μια από τις λύσεις για τα αδιέξοδα της εποχής μας! Η Ελλάδα που δεν έχει προδώσει ακόμη τον εαυτό της, που σκέφτεται, δρα και δημιουργεί ελεύ-θερα, πληρώνοντας βέβαια και το ανάλογο τίμημα για την ελευθερία της. Μια πολύχρωμη Ελλάδα που πασχίζει να βγει από τον διανοητικό της λήθαργο και να ανακτή-σει το χαμένο έδαφος δουλεύοντας τριπλοβάρδια. Είναι η εναλλακτική Ελλάδα, που αντιπροσωπεύει και την ελπίδα για μια νέα πνευματική αναγέννηση την οποία η χώρα μας δεν είχε ποτέ την τύχη να γνωρίσει, εφόσον, όταν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες συμμετείχαν στην Αναγέννηση, εμείς ήμασταν βυθισμένοί στην ασιατική ομίχλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτή η εναλ-λακτική Ελλάδα για την οποία γίνεται λόγος δεν είναι κάτι το αφηρημένο. Αποτελείται από συγκεκριμένους ανθρώπους, ομάδες ανθρώπων και διάφορα κινήματα, που αντιστέκονται με τον τρόπο τους σ’ αυτή την «κουλ-τούρα της παράνοιας» που περιέγραψα προηγουμένως. Αντιστέκονται, προτείνοντας ταυτόχρονα τρόπους διε-ξόδου και νέα οράματα ή απλά δίνοντας με τη στάση και το έργο τους ένα ζωντανό παράδειγμα ότι η Ελλάδα δεν έχει ακόμη ηττηθεί…

7

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ»;Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω μια απαραίτητη

διευκρίνιση: Εναλλακτικός δεν σημαίνει απλά να φοράς μπλουζάκια με τον Τσε Γκεβάρα, να καπνίζεις «χόρτο», να ακούς ψαγμένη ροκ ή alternative μουσική, να δια-βάζεις Adbusters, να αγοράζεις βιολογικά φρούτα και να πετάς τις εφημερίδες σου στους κάδους ανακύκλω-σης χαρτιού, να έχεις μια «χαλαρή» και ελευθεριάζουσα συμπεριφορά, οικολογικές ευαισθησίες, να δηλώνεις αντι-Μπουσικός, να διαδηλώνεις κατά της παγκοσμι-οποίησης και του πολέμου στο Ιράκ, να είσαι υπέρ του γάμου μεταξύ των gay, υπέρ των δικαιωμάτων των μετα-ναστών και των μειονοτήτων, και να έχεις «άποψη» για τα διεθνή ζητήματα –όλα τα προηγούμενα θα μπορού-σαν κάλλιστα να χαρακτηρίζουν έναν δήθεν Αριστερό, όχι όμως κι έναν εναλλακτικό. Εναλλακτικός σημαίνει πάνω απ’ όλα να είσαι ο Εαυτός σου, να αφουγκράζεσαι τις εσωτερικές φωνές της συνείδησής σου, να σκέφτεσαι ελεύθερα και να πράττεις υπεύθυνα έξω από το «κυρί-αρχο ρεύμα» (mainsteram). Σημαίνει να αμφιβάλλεις και να προτείνεις ταυτόχρονα. Να επαναστατείς και να συναινείς εκεί όπου υπάρχει θετικό αποτέλεσμα. Να καταστρέφεις το παλιό αλλά και να δημιουργείς το νέο. Να κόβεις ένα δένδρο αλλά και να φυτεύεις ένα άλλο. Να μην κτίζεις την ταυτότητά σου πάνω σε μια άρνηση, αλλά να είσαι θετικός εκεί που χρειάζεται.

ΑΠΟ ΤΗ «ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ» ΣΤΗΝ «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ»

Λένε πως το σκοτάδι είναι πιο πυκνό λίγο πριν από την αυγή. Ζούμε στο αχνορόδινο φως της αυγής ενός νέου κόσμου. Ο παλιός κόσμος δύει αλλά έχει συσσω-ρεύσει πολλά προβλήματα που είναι βαρίδια για τις επό-

μενες γενιές. Τα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα είναι προβλήματα κακής διαχείρισης στην οικονομία, στην πολιτική, στα κοινωνικά ζητήματα και ιδιαίτερα στο περιβάλλον. Για να τα αντιμετωπίσουμε και να τα διαχειριστούμε συνετά θα πρέπει να αλλάξουμε τις συμπεριφορές μας και να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας. Εγωϊστικές συμπεριφορές, κερδοσκοπία, κοινωνική αναλγησία, ξενοφοβία και καταστροφή του περιβάλλοντος, θα πρέπει να εγκαταλειφθούν εγκαίρως προτού μας καταστρέψουν. Πρέπει να συνειδητοποιή-σουμε πάνω απ΄ όλα πως δεν είμαστε αγορά, είμαστε λαός. Δεν είμαστε προϊόντα, είμαστε άνθρωποι. Δεν είμαστε μόνο υλικά αλλά και πνευματικά όντα, και ως τέτοια επιθυμούμε διακαώς να δούμε την ψυχή μας ν’ ανθίζει και τη φαντασία μας να εκτινάσσεται σ’ έναν κόσμο δίχως όρια…

Είναι πλέον ξεκάθαρο πως η νεοσυντηρητική αναδί-πλωση, η νεοπλουτίστικη κακοδιαχείριση, η απληστία, η διαφθορά και τα φοβικά εθνολαϊκιστικά σύνδρομα των προηγούμενων 5,5 χρόνων μόνο προβλήματα έχουν δημιουργήσει στην Ελλάδα και στον ελληνικό λαό.

Είναι προφανές πως η κατάσταση στην Ελλάδα πρέπει ν’ αλλάξει. Όχι με επανάσταση, αλλά με εξέλιξη. Η λύση βρίσκεται στην προοδευτική Εξέλιξη και όχι στην βίαιη Επανάσταση, που τρώει πάντα τα παιδιά της και κατα-

ναλώνει πολύ περισσότερη ενέργεια απ’ όση παράγει. Ο καθένας μας μπορεί να βοηθήσει σ’ αυτό με τις ιδέες του, τις επιλογές και τις πράξεις του. Χρειαζόμαστε νέα οράματα και φωτεινά παραδείγματα για να μας δείξουν το δρόμο προς ένα καλύτερο μέλλον. Η Ελλάδα της Ελπίδας είναι η πολύχρωμη εναλλακτική Ελλάδα και όχι το ξαναζέσταμα γνωστών νεοσυντηρητικών και φοβι-κών αντιλήψεων που ξανασερβίρονται μ’ ένα υποτιθέ-μενο πιο «ηθικό» προσωπείο, που βγήκε από τη Σιβηρία της «πολιτικής ερήμου» του. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως ο πολιτικός συντηρητισμός είναι καταδικασμένος από την Ιστορία να αποτυχαίνει διότι βασίζεται πάντα στην κλειστοφοβική «διαχείριση του φόβου» και όχι στη δημιουργική διαχείριση της Ελπίδας…

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΚΟΣ είναι ο δημιουργός και διευθυ-ντής του περιοδικού ΖΕΝΙΘ και συγγραφέας των βιβλίων ΝΙΚΟΛΑ ΤΕΣΛΑ, ΜΥΣΤΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΓΚΡΙΖΑ ΕΛΛΑΔΑ: Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ «ΕΛΛΗ-ΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ», Ο ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΕΣΛΑ, MIND CONTROL, ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ κ.α. που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΑΓΝΩΣΤΟ.

>>

8

Ελλάδα

Ξενοδοχείο 100 κλινών

Πεθαίνω σαν χώρα…

Το τι έλαβε χώρα στην εγχώρια κοινωνικοπολιτική σκηνή αυτή τη χρονιά, έκανε τους ειδικούς των διεθνών οργανισμών να ρίξουν την Ελλάδα στη θέση 71 στο παγκόσμιο δείκτη διαφθοράς που καταρτίζει η οργά-νωση «Διεθνής Διαφάνεια» για ένα σύνολο 180 χωρών. Θρίαμβος! 16 θέσεις πιο κάτω από εκεί που ήμασταν πέρυσι! Η Ελλάδα πέραν του ότι βρίσκεται στην τελευ-ταία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μαζί με τα Σκόπια, που όμως δεν ανήκουν στην Ε.Ε., βρίσκεται χαμηλό-τερα από τη Ναμίμπια, το Μπανγκλαντές και το Μπου-τάν. Σύμφωνα πάντα με τους παγκόσμιους δείκτες η διαφθορά και η ατιμωρησία στην Ελλάδα, όπως και στο Μπαχρέιν, το Ιράν, τη Μαλαισία και τη Μάλτα, αυξάνε-ται και επιδεινώνεται, ενώ αντίθετα στο Μπαγκλαντές, Λευκορωσία, Γουατεμάλα, Λιθουανία, Μολδαβία, Μαυ-ροβούνιο, Πολωνία και Συρία, εμφανίζει σημαντική βελτίωση. Αξίζει να αναφέρουμε πως η γειτονική μας Τουρκία βρίσκεται 10 θέσεις πάνω από την Ελλάδα.

Ειδικότερα, σύμφωνα με παγκόσμια έρευνα που πραγματοποίησε η Pricewaterhouse Coopers (PwC), σε συνεργασία με τη σχολή επιχειρηματικών σπου-δών INSEAD, για το οικονομικό έγκλημα και δόθηκε στη δημοσιότητα την Πέμπτη (19/11), στην Ελλάδα, τα βασικά σημεία που χαρακτηρίζουν το οικονομικό έγκλημα και το διαφοροποιούν από τις δυτικοευρω-παϊκές οικονομίες, είναι δωροδοκία, διαφθορά, φορο-λογική αδιαφάνεια, καθώς και έλλειψη εμπιστοσύνης

και συνεργασίας με τις Αρχές. Έως και σήμερα δεν

υπάρχει στον ορίζοντα ένα σαφές και αξιόπιστο πλάνο που να δείχνει ότι το κακό μπορεί να αντιμετωπιστεί. Δεν έχουμε να δείξουμε πειστικές προτάσεις για το πώς μπορεί να παταχθεί η διαφθορά ούτε στη διεθνή οικονομική κοινότητα ούτε στην κοινωνία των πολιτών. Το γεγονός αυτό, παίζει αρνητικό ρόλο και στην προ-σπάθεια προσέλκυσης νέων επενδύσεων στη χώρα μας. Αλλά για ποιες επενδύσεις μιλάμε όταν και για την πλέον απλούστατη επιχειρηματική κίνηση ο κάθε υπο-ψήφιος πρέπει να σκεφτεί τον κυκεώνα και τον σκόπελο της γραφειοκρατίας που έχει να περάσει. Όταν πριν από οποιαδήποτε κίνηση, πρέπει να σκεφτεί το «φίλο» εφο-ριακό, τον «κουμπάρο» στην πολεοδομία, τον «μπατζα-νάκη» στην τάδε δημόσια υπηρεσία. Όταν πρέπει να εφεύρει μια «κοινωνία κολλητών», για την διεκπεραί-ωση του αυτονόητου, όταν η ανοχή, η συμμετοχή και η συνενοχή με την αυθαιρεσία γίνεται καθεστώς, όταν η πλειονότητα του λαού έχει εθιστεί στα σκάνδαλα, στα λαδώματα, στα μπαλώματα. Τότε παύεις να υφίστασαι ως ευρωπαϊκή χώρα.

Έτυχε να περάσω ένα μαραθώνιο γραφειοκρατικής διαδικασίας τον τελευταίο μήνα. Ώρες ατέλειωτες με ένα χαρτί προτεραιότητας στο χέρι. Ατέλειωτες ουρές στη ΔΕΗ στην Αγίου Δημητρίου για την πληρωμή του λογαριασμού. Στην ίδια υπηρεσία στην οδό Σαπφούς στο Βαρδάρη, για να κάνεις μια αίτηση παίρνεις το χαρτί προτεραιότητας και είσαι αναγκασμένος, μαζί με τους υπαλλήλους να βλέπεις τα πρωϊνάδικα στην τηλεόραση

η οποία είναι τοποθετημένη έτσι ώστε όλοι οι υπάλ-ληλοι να έχουν σωστή οπτική επαφή. Τον πρώτο λόγο εκεί έχει η τηλεόραση και όχι ο πολίτης. Τελειώνοντας από τον έναν όροφο θα σε στείλουν στον επόμενο για να αρχίσει η ίδια διαδικασία από την αρχή, αριθμός προ-τεραιότητας, ώρες υπομονής, μετά σε άλλο όροφο, στο ταμείο και πάλι από την αρχή. Στην Ε.Υ.Α.Θ. μια από τα ίδια, ξεκινάς από το ισόγειο –πάντα με χαρτί προτεραι-ότητας και υπομονή - συνεχίζεις στον δεύτερο και μετά στον τρίτο. Τρεις ορόφους για να καταθέσεις μια αίτηση υδροδότησης και όταν μετά από μια εβδομάδα, μετά από πολλαπλές προσπάθειες καταφέρνεις να τους ενο-χλήσεις τηλεφωνικά – μια βαριεστημένη φωνή θα σου απαντήσει «θα δούμε την αίτησή σας μετά από ενάμιση μήνα». Αν περάσει κάποιος από το κατάστημα των ΕΛΤΑ της Νεάπολης, στην οδό Βενιζέλου, θα δει - σχεδόν σε καθημερινή βάση - μια τεράστια ουρά έξω από το κατά-στημα. Και όταν πλέον έρθει η στιγμή που θα εισέλθεις εντός του καταστήματος, αποζημιώνεσαι ακούγοντας τα τελευταία σουξεδιάρικα σκυλάδικα που επιλέγουν οι ενημερωμένοι υπάλληλοι της υπηρεσίας. Το μεγαλείο της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Πως μπορεί να αντι-δράσει κανείς; Να τρέχει στους προέδρους, στους διευ-θυντές, στις καταγγελίες, στο συνήγορο του πολίτη, να απειλεί, να βάζει βόμβες; Άραγε πως αλλάζει ένα τέτοιο καθεστώς; Αλλάζει ή γκρεμίζεται;

Την ώρα που όλα αυτά τα θέματα σε οποιαδήποτε δυτικοευρωπαϊκή πόλη έχουν λυθεί ψηφιακά, όλα

Μπάμπης ΙμβρίδηςΓράφει ο

imxa@in.gr

Η χρονιά που τελειώνει αποτέλεσε για τη χώρα μας μια από τις πλέον αρνητικές εμπει-ρίες ζωής των τελευταίων δεκαετιών. Είμαστε το όνειδος της Ενωμένης Ευρώπης. Γραικύλων άγος. Η Ελλάδα έπιασε πάτο, δεν μπορεί να πάει άλλο πιο κάτω. Ο τελευταίος χρόνος ήταν η βουτιά, η κατρακύλα παντού. Ξεφτύλα, αγα-νάκτηση, απελπισία και ανάποδα. Ο βούρκος των σκανδάλων, της διαφθοράς και της σήψης, μας έκαναν γνωστούς σ’ όλο τον πλανήτη.

>>

10

κοινωνία

γίνονται μέσα από το διαδίκτυο, εμείς εξακολουθούμε να σπαταλούμε δεκάδες εργατοώρες και αποθέματα υπομονής. Άρα δικαίως μας κατατάσσουν με το Ιράν, τη Μαλαισία και το Μπαγκλαντές. Μόνο που αυτές οι χώρες έχουν και τους ανάλογους δείκτες τιμών κατα-ναλωτή. Εμείς εκεί πρωτεύουμε. Τις υψηλότερες τιμές στην «Ευρώπη των 27» σε μία σειρά προϊόντων ευρείας κατανάλωσης είχε τον Οκτώβριο του 2009 η Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία και διαπιστώσεις από το Ελληνικό Κέντρο Καταναλωτών. Ακόμα, η Ελλάδα έχει τον υψη-λότερο δείκτη τιμών καταναλωτή (1,2%) όταν ο μέσος όρος στους «27» είναι αρνητικός (-0,1%). Η διαφορά στους τομείς: ένδυσης, υπόδησης, στα καύσιμα, στις μεταφορές και στην επισκευή οικιακών συσκευών υπο-λογίζεται περί το 4%-5%. Άντε μετά από αυτά να περι-μένουμε τουρίστες από έξω, μα ακόμα και οι Έλληνες το εξωτερικό επιλέγουν για τις διακοπές τους. Αφού είναι οικονομικότερα, με καλύτερες υπηρεσίες και φυσικά με λιγότερη διαφθορά.

Πολυθεσίτες, συνταξιούχοι, προκλητικά αμειβόμενοι.

Μπορεί κανείς να διαμαρτυρηθεί για το μηνιαίο χαράτσι της ΕΡΤ που πληρώνεται μέσα από το λογα-ριασμό της ΔΕΗ; Κανένας. Μπορεί όμως να μάθει που πηγαίνουν τα λεφτά αυτά. Η συνταξιούχα δημοσιογρά-φος που την ανασύρανε από τη σύνταξη για να αναλά-βει τη διεύθυνση της ΕΤ3 αμειβόταν με το ποσό των 240.000 ευρώ μεικτά! Η μεγάλη της καριέρα στην εφη-μερίδα «Ελληνικός Βοράς» και η τιμωρία της από την

Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδο-νίας Θράκης (ΕΣΗΕΜΘ) με διετή διαγραφή, ήταν μερικά από τα ατού του βιογραφικού της που την έκριναν ικανή να μετατρέψει το τρίτο κανάλι της κρατικής τηλε-όρασης σε τσίρκο, σε τέτοια κατάντια που δεν υπάρχει προηγούμενο στην ιστορία του. Άξια μπορεί να χαρα-κτηριστεί η ΕΤ3 ως το κανάλι των συνταξιούχων.

Γιατί άραγε η εμμονή της διοίκησης με όλα αυτά τα παπούδια; Υπάρχουν τόσοι νέοι άνθρωποι άνεργοι, σπουδαγμένοι με πτυχία, μεταπτυχιακά στα media και ντοκτορά, με μεράκι για δουλειά, με φρέσκες ζωντα-νές ιδέες. Κι όμως η διοίκηση επιμένει στον γαλάζιο σύντροφο Τέρενς Κουίκ, στους Βασιλικό, Φέρη, Μαμα-λάκη, Λευτέρη Παπαδόπουλο –έως πέρσι– Βέγγο φέτος, όλοι τους καλοί και άξιοι, αλλά συνταξιούχοι. Ο Λευτέρης Κογκαλίδης δουλεύει στο ραδιόφωνο από το 1964 και στην τηλεόραση από το 1966, σήμερα συνεχί-ζει ως διευθυντής δημοσίων και διεθνών σχέσεων στην ΕΤ3, νισάφι πια, φτάνει. Ας χαρούν τη σύνταξή τους και ας αφήσουν καμιά θέση για έναν νέο άνθρωπο.

Στο απέναντι δε δημοτικό τηλεοπτικό παραμάγαζο, ο Δημοσιογράφος του Δημάρχου και Διευθυντής της Δημοτικής Τηλεόρασης φιγουράρει σε λίστα αργό-μισθων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Το όνομα του Αντώνη Οραήλογλου, βρίσκεται σε λίστες αργομισθιών του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, λίστες με ιλιγγιώδη ποσά, διαθέσιμα (1 εκατομμύριο ευρώ για το 2008!) για μικροπολιτικά συμφέροντα που πλήρωσε ο ελληνικός λαός. Ο κ. Οραήλογλου είναι ο μόνος δημοσιογράφος από τη Θεσσαλονίκη που για

το 2008 εισέπραξε 40.492 ευρώ για ανύπαρκτες υπη-ρεσίες που προσέφερε σε έναν οργανισμό-σφραγίδα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Κι ενώ όλα αυτά τα πλήρωσε ο ελληνικός λαός, οι δημότες της Θεσσαλονίκης χρυσοπληρώνουν τον κ. Οραήλο-γλου με το ποσό των 75.000 περίπου ετησίως, για την απασχόλησή του στην TV100 και το δημοτικό ραδιό-φωνο FM100, όταν η μηνιαία σύμβασή του προβλέπει το ποσό των 1.690 ευρώ+20% για επίδομα θέσεως. Άραγε πως είναι δυνατόν ο διευθυντής του δημοτι-κού καναλιού, που βεβαίως έχει υπογράψει σύμβαση αποκλειστικής και πλήρους εργασίας με το κανάλι να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε έναν άλλο δημόσιο οργανισμό και μάλιστα εκτός Θεσσαλονίκης; Παρεμπί-πτοντος στην ίδια λίστα φιγουράρουν: το όνομα του σκηνοθέτη της Κρατικής Τηλεόρασης, Αντώνη Μπα-κόλα, ο οποίος εισέπραξε από το Υπουρ. Αγρ. Ανάπτυ-ξης 44.487,30 ευρώ, ενώ ο συνταξιούχος πολυθεσίτης, Τέρενς Κουίκ, - από πόσες μεριές τα παίρνει άραγε - εισέπραξε 57.517,28 ευρώ, για το 2008.

Τελικά γνωρίζουμε πόσους χιλιάδες αργόμισθους πληρώνει το ελληνικό δημόσιο; Πόσους χιλιάδες προ-έδρους, διευθυντές και διοικητικά συμβούλια σε ιδρύ-ματα, οργανισμούς και διάφορους φορείς. Ας μπει σε ισχύ επιτέλους η κατά καιρούς αναγγελία και δέσμευση της παρούσας κυβέρνησης για «πλαφόν» στις αποδο-χές που εισπράττουν τα χρυσοπληρωμένα στελέχη των ΔΕΚΟ και διαφόρων ακόμα οργανισμών.

11

Για μια νέα πολιτική με

«Πόλεις χωρίς αυτοκίνητα»Με την ημέρα χωρίς αυτοκίνητο, που άρχισε να γιορ-

τάζεται και στη χώρα μας πριν από μερικά χρόνια, εισα-γάγαμε για πρώτη φορά, έναν ελάχιστο επικοινωνιακό συμβολισμό, της σύγχρονης αντίληψης, που ορίζει τη λειτουργία των βιώσιμων πόλεων μόνο υπό την προϋπό-θεση του δραστικού περιορισμού των αυτοκινήτων.

Η αντίληψη αυτή εκδηλώνεται με αποφασιστικότητα, σε πρακτικό επίπεδο στην Ευρώπη και την Αμερική και καταλαμβάνει μάλιστα υψηλή θέση στην πολιτική ατζέ-ντα των κυβερνήσεων και του ενδιαφέροντος της κοινω-νίας. Μερικά μόνο χαρακτηριστικά πρόσφατα παραδείγ-ματα, είναι η επιτυχημένη ανάπτυξη ενός διευρυμένου δικτύου ποδηλατοδρόμων στο Παρίσι και η παράλληλη προσφορά δημοτικών ποδηλάτων στους πολίτες, οι εντυπωσιακές εκτεταμένες παρεμβάσεις μείωσης του χώρου των δρόμων, υπέρ των πεζών στην καρδιά της Ν. Υόρκης (με πρόδηλο συμβολικό χαρακτήρα), η έναρξη πιλοτικού προγράμματος για την εξαρχής δημιουργία πόλεων χωρίς αυτοκίνητα στη Μ. Βρετανία και τέλος οι αρχιτεκτονικοί και πολεοδομικοί διαγωνισμοί που διε-νεργήθηκαν με πρωτοβουλία του ίδιου του Προέδρου Σαρκοζί στο Παρίσι.

Στην Ελλάδα η αντιμετώπιση και επίλυση του συγκοι-νωνιακού προβλήματος ταυτίζονται συστηματικά με τη δημιουργία οδικών υποδομών ή ημιτελών διοικητικών

μέτρων (μονά – ζυγά παλιότερα, δακτύλιος για πράσινα οχήματα πρόσφατα). Τα τελευταία πέντε χρόνια χάθηκαν άσκοπα, παρόλο οι Ολυμπιακοί Αγώνες προσφέρθηκαν ως μια μοναδική αφετηρία να χτιστεί μια νέα συγκοινωνι-ακή πολιτική. Αντί αυτού, η έλλειψη πολιτικής και ενδια-φέροντος της εκπνέουσας τότε κυβέρνησης της Ν.Δ. μάς παρέσυρε σε μεγαλύτερα αδιέξοδα.

Η χώρα χρειάζεται μια νέα αρχή και οι εκλογές με την αλλαγή της κυβέρνησης προσφέρουν την καλύτερη ευκαιρία. Ένα νέο εθνικό σχέδιο για το κυκλοφοριακό πρόβλημα με βασικό πυρήνα τη φιλοσοφία των «πόλεων χωρίς αυτοκίνητο», θα μπορούσε να αποτελεί ένα από τα περιβαλλοντικά προστάγματα των πρώτων 100 ημερών της νέας κυβέρνησης. Ένα τέτοιο σχέδιο στο θεωρη-τικό και ιδεολογικό σκέλος, περιλαμβάνει τη λογική των εκτεταμένων πεζοδρομήσεων στις κεντρικές περιο-χές, την αναγόρευση του πεζού ως την κρίσιμη μονάδα αναφοράς και σχεδιασμού, την αλληλεγγύη -δια μέσω της πολεοδομικής και συγκοινωνιακής πρόνοιας- στις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες (παιδιά, τρίτη ηλικία, ΑμΕΑ, μητέρες) και στοχευμένα προγράμματα ανάπλα-

σης ως απάντηση στη γκετοποίηση υποβαθμισμένων περιοχών. Στο τεχνικό σκέλος τα μέτρα είναι γνωστά από την παγκόσμια εμπειρία. Ενδυνάμωση όλων των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς σε συνδυασμό με την προσφορά εναλλακτικών τρόπων μετακίνησης (ποδηλατόδρομοι σε όλες τις πόλεις και θαλάσσια συγκοινωνία όπου προσφέ-ρεται) και σύγχρονα διαχειριστικά μέτρα. Ευέλικτα μικρά και μεσαία υπόγεια πάρκινγκ με χρηματοδότηση στους ΟΤΑ και εξομάλυνση των συγκρουόμενων συντεχνιακών συμφερόντων (Ταξί, Φορτηγά, Φορτοεκφορτώσεις, του-ριστικά και σχολικά λεωφορεία).

Τέλος, το κυκλοφοριακό είναι από τη φύση του ένα πολυπαραμετρικό πρόβλημα. Απαιτεί επομένως μια πολιτική που θα αξιολογεί συνεχώς και θα αναπροσαρ-μόζεται με ταχύτητα και ευελιξία. Κυρίως όμως μια πολι-τική, που θα βρίσκεται σε μια διαλεκτική σχέση με τους πολίτες, θα αναδεικνύει το συλλογικό και δημόσιο συμ-φέρον της πόλης και των πολιτών, έναντι της εξατομικευ-μένης στάσης.

Ο Σταύρος Κωνσταντινίδης είναι Συγκοινωνιολόγος – Πολιτικός Μηχανικός και πρώην διοικητής ΥΠΑ

>>

Σταύρος ΚωνσταντινίδηςΓράφει η

Ενοικιαζόμενα ποδήλατα στο κέντρο της Κολωνίας

Άμστερνταμ: Μάταια ψάχνει κανείς για αυτοκίνητα...

Ταξί στο κέντρο της Κολωνίας

>>

12

πόλη

Εύοσμος Μεγάλου Αλεξάνδρου 30 ( 2310 759.377

Νέες Gourmet γεύσειςμε αγνά τοπικά υλικά

Στο φαγητό, στις σούπες, στον πατσά, ανεβάζουμε ολοένα τον πήχη ψηλότερα.

Στην ποιότητα, στην καθαριότητα, στη νοστιμιά, δίνοντας μία άλλη διάσταση στη γαστρονομία του σπιτικού φαγητού.

Η γρίπηΑγωνία για την πολυδιαφημισμένη από τα κανάλια της

τηλεόρασης γρίπη Η1Ν1, που αποτελεί πλέον μια πραγ-ματικότητα σκληρή, αφού έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα μας και εγκυμονεί τον κίνδυνο του θανάτου. Παρωδία όλου αυτού του σκηνικού, ο επιστημονικός κόσμος, που διχασμένος όσο ποτέ άλλοτε, κλονίζει το κύρος και την αξιοπιστία του καθώς με ασάφειες και επιστημονικά φλη-ναφήματα εμπνέει μόνον ανασφάλεια και σύγχυση στους πολίτες, αφήνοντάς τους έρμαιους στην αβεβαιότητα και σε μουδιασμένα ερωτηματικά. «Να κάνω εμβόλιο; Κι αν έχω παρενέργειες; Αν πάλι νοσήσω και κινδυνεύσει η ζωή μου; Μήπως βρήκαν τελικά ένα νέο όπλο να μειώσουν τον πληθυσμό της γης, τα εμβόλια; Αν αρρωστήσει όλη η γειτονιά σου, τότε πάρε μου τηλέφωνο μου είπε ο γιατρός μου». Σκέψεις και σενάρια, που φτάνουν και στα άκρα, τριγυρνάνε καθημερινά σαν άγρια μελίσσια στις γωνιές του μυαλού του καθενός μας.

Και η αγωνία στις οικογένειες στο κατακόρυφο, όπως και στα σχολεία, που κάθε μέρα κλείνουν, στις δημόσιες υπηρεσίες, στα νοσοκομεία, παντού. Πριν δέκα χρόνια, είχα διαβάσει ένα άρθρο που έλεγε: «ο άνθρωπος του μέλλοντος θα παλεύει για τη ζωή του με τους ιούς». Σκέ-φτομαι πως ο πρωτόγονος πρόγονός μας ήταν σε καλύ-τερη μοίρα, αφού διέθετε τουλάχιστον ένα ρόπαλο απέ-ναντι στα θηρία για ν αμυνθεί. Εμείς;

Οι σίτοι που δεν αλέσαμεΚι ούτε βέβαια φανταζόμουν πως θα χάναμε τόσο

γρήγορα την εμπιστοσύνη και την πίστη μας σε όλες τις αξίες, που το ανθρώπινο γένος θεμελίωσε με τόσο κόπο και αγώνες. Γιατί πέρα από την οικονομική κρίση, την κρίση των κοινωνικών και ηθικών αξιών, την έλλειψη σεβασμού στην πρώτη ανάσα -τη φύση που μας γέννησε- «τη δυσκαμψία του έρωτα» στις σχέσεις των δύο φύλων, που με αθυμία κρύβεται τώρα πίσω από τις γλάστρες, η μεγαλύτερη κρίση του ανθρώπου είναι όταν αδειάζει από ελπίδα και χάνει την πίστη του! Γίναμε τόσο καχύπο-πτοι και δύσπιστοι, ώστε και τα ορθά λόγια να τα στοχα-ζόμαστε με ερωτηματικά που μας ταλαιπωρούν, καθώς

βρίσκουν χώρο και στρογγυλοκάθονται ως ανεπιθύμητοι συγγενείς που δεν τους πολυλογαριάσαμε.

Και μέσα σ αυτό το συνάζι της ψυχής μας, η αγωνία της μοναξιάς πάλι ορθώνεται με γιγάντιο πείσμα, απλώ-νοντας αργά και σταθερά τα πλοκάμια της, κυρίως στους νέους, που αποτελούν την ελπίδα αυτού του τόπου δίχως να έχουν ελπίδα. Από πού να πιαστούν όταν μυριάδες απειλές πολιορκούν την ευαίσθητη και τρυφερή ψυχή τους; Πώς να ονειρευτούν για το μέλλον, όταν η ίδια η γη απειλείται με καταστροφή; Σε ποιον να πιστέψουν, όταν γύρω τους βλέπουν αδιαφορία, μιζέρια κι απογοήτευση. «Γιατί υπάρχει τόση βία σε τούτη τη νέα γενιά;» πολλοί αναρωτιούνται. Μήπως της δώσαμε μια κληρονομιά από σίτους που εμείς ποτέ μας δεν αλέσαμε;

Οι φίλοιΑγωνία γιατί χάνονται ολοένα οι φίλοι. Άνθρωποι που

κάποτε μοιραζόσουν τη ζωή σου μαζί τους και τώρα τους χαιρετάς μ ένα ξερό «γεια» στο δρόμο, ή χάνονται στην αχλή της ανυπαρξίας λες και δεν τους γνώρισες ποτέ! Είναι τρομακτικό αν το σκεφτεί αυτό κανείς αλλά μήπως έτσι δεν είναι η ζωή, κύκλοι που κλείνουν και δεν ξανα-

νοίγουν, όσο κι αν κάποια στιγμή ενδόμυχα θα θέλαμε να έμενε μία χαραμάδα.

Κάποτε ο Γιάννης Ξανθούλης, αυτός ο ευφυέστατος συγγραφέας, μου είπε πως τους φίλους τους συνδέει η καθημερινότητα. Χρειάζεται λοιπόν χρόνο στην κάθε μέρα για να έχεις φίλους; Γιατί τους φίλους τους αναζη-τάμε συνήθως τα Σαββατοκύριακα ή κάθε δεκαπενθή-μερο αφού είμαστε πολυάσχολοι και θύματα του χρόνου που μας κυνηγά. Ένας γιατρός ογκολόγος, προχθές στην τηλεόραση, είπε κάτι, που ειλικρινά μ εντυπωσίασε. «Οι φιλίες των ανθρώπων για να σωθούν, πρέπει πλέον να στηριχτούν στη σχέση μάνας - παιδιού. Πώς η μάνα σκοτώνεται με το παιδί και σε λίγα λεπτά της ώρας αγα-πιέται, έτσι πρέπει να δεχτούμε τις σχέσεις μας με τους άλλους για να μην χτυπούν την πόρτα μας τα εγκεφαλικά, οι καρκίνοι, τα εμφράγματα...». Πόσοι από μας μπορούν να το αποδεχτούν αυτό, όταν από το φίλο περιμένουμε τα καλύτερα!

Καμιά φορά, έχω την υποψία πως κάνουμε φίλους για να δημιουργήσουμε μια καινούρια ιδανική οικο-γένεια, έτσι όπως δεν τα καταφέραμε με τη βιολογική μας οικογένεια. Γι αυτό και από το πρώτο ταρακούνημα ακόμη δεν αντέχουμε, μιας και γκρεμίζεται η ελπίδα που επενδύσαμε κι αυτό φέρνει μαζί του μεγάλο πόνο. Όμως ο αληθινός φίλος είναι αυτός που στο πρώτο σου «όχι» εξακολουθεί να σ αναζητά. Αλλά η αγωνία κορυφώνεται πάλι. Θα ξαναβρώ φίλους;

Η ΒαγγελίτσαΤο τηλέφωνο χτυπά επίμονα. Η φίλη μας η Βαγγελίτσα

πέθανε από εγκεφαλικό στα πενήντα! Η Βαγγελίτσα! Απί-στευτο! Το σοκ που παθαίνουμε όλοι μας μπροστά σ έναν αδόκητο θάνατο είναι σαν μια καυτή κεραμίδα που πέφτει πάνω στο κεφάλι μας. Η Βαγγελίτσα, η εξαιρετική νοικο-κυρά, η καταπληκτική μαγείρισσα, το αστέρι της γειτο-νιάς όπως την προσφώνησε ο άντρας της στο μοιρολόι του. Η αιώνια έφηβη Βαγγελίτσα, που σκούπιζε τις αυλές της μ ένα λαμπερό χαμόγελο γεμάτο υποσχέσεις και με κείνη την κοριτσίστικη μελαμψή αλογοουρά, ίδια όπως ήταν και στο φέρετρο σκεπασμένη με ροδοπέταλα και

Ψάχνοντας... θέμα

Θεοδώρα ΡούμκουΓράφει η

Εκπαιδευτικός✉ ars1top@yahoo.gr

Ψάχνοντας εναγωνίως θέμα γι΄αυτό το τεύχος με κίνδυνο την πρόδηλη καθυστέρησή μου και τον εκδότη να παραπονιέται για άλλη μια φορά-που εδώ που τα λέμε έχει τα δίκαια του- ένα συναίσθημα βαθιάς αγωνίας με κυρίευε όσο περνούσαν οι μέρες, που με καθιστούσε ανή-μπορη σε όσα ήθελα να πράξω. Έτσι η αγωνία δολιχοδρομούσε κι απλωνόταν σε όλους εκεί-νους τους παράδρομους, που θα μου επέτρεπαν να ξεφύγω. Γιατί όπου κι αν στεκόμουν, όπου κι αν μιλούσα, ένιωθα την ίδια αγωνία που με ταλάνιζε χωρίς συμπόνια, να διαχέεται παντού με κύριο άξονα τα βλέμματα των ανθρώπων γύρω μου.

>>

14

αφιέρωμα

μ ένα χρυσαφένιο χνούδι στα ματόκλαδα. Η Βαγγελίτσα, που εκτελούσε και χρέη νοσοκόμας στη γειτονιά -αφού είχε πάντα χρόνο για τους άλλους- βάζοντας ενέσεις δίχως να παίρνει χρήματα από κανέναν. Ήξερε βλέπεις να στάζει ανθρωπιά στις ψυχές των συνανθρώπων της, όχι μόνο εν ζωή αλλά και μετά θάνατον δωρίζοντας κάποια όργανα, -τα μάτια και την καρδιά της- φως δηλαδή και ζωή που χτυπά με παλμό.

Προχθές, σκαλίζοντας τα συρτάρια βρήκα μια συνταγή δική της που πολύ παινευόταν γι αυτήν: «κατσικάκι τυλιγ-μένο σε φύλλο» και από κάτω το νούμερο του τηλεφώνου της. Κάθισα κι έκλαψα πολύ κι η αγωνία ξέχειλη με πήρε από κάτω. «Εμάς άραγε τι μας περιμένει;» φώναξα άθελά μου κι ο μικρός μου γιος, ο Αντώνης, που μ άκουσε, μου είπε: «εμάς μαμά, ένα κάκου (τραινάκι) μας περιμένει με τον Αη Βασίλη!» Τότε γέλασα και ξεχάστηκα....

15 Ευρώ αύξησηΗ αγωνία πάλι του πατέρα μου μπερδεύεται με τη δική

μου. Συνταξιούχος με σύνταξη υψηλόμισθη για τα δεδο-μένα της εποχής (700 ευρώ!), μετρά ξαναμετρά αν θα πάρει το επίδομα αλληλεγγύης. Τελικά δεν το δικαιούται και η απογοήτευση στο βλέμμα του με συνθλίβει. Μέσα από την καθαρότητα της ματιάς του, περνούν τα περή-φανα γηρατειά αυτού του τόπου. Όλοι οι συνταξιούχοι αν προσέξετε, έχουν το πιο άφθαρτο βλέμμα της κοινωνίας γιατί ζητούν τόσα λίγα πια από τη ζωή τους ζώντας την κάθε μέρα χωρίς ιδιαίτερη τριβή. Μόνο ένα βαθιά χαραγ-μένο ερωτηματικό στις σκαφτές ρυτίδες του μετώπου τους, τους ακολουθεί στο κάθε βήμα: «πρόσφερα τόσα μία ολόκληρη ζωή και πήρα ψίχουλα;»

Ξηλώνει ράβει, ο κ. Παπακωνσταντίνου με πρόθεση καλή, ποιος το αμφισβητεί άλλωστε, αλλά επί του πρα-κτέου ουδέν. 15 Ευρώ αύξηση στους συνταξιούχους, ε! να μην πάρουν κι ένα δυο κουνουπίδια παραπάνω το

χειμώνα; Γιατί κ. Υπουργέ; Βάλτε κάτι παραπάνω. Ο γέρος ήταν κάποτε λεβέντης! Κι η αγωνία στάζοντας πίκρα συνεχίζει το δρόμο της.

Η ανθρωπιά ενός δήμουΡούχα παλιάαααααααααα! η τσιριχτή φωνή αυτής της

τσιγγάνας κάθε απομεσήμερο μου τρυπά σαν σειρήνα τ αυτιά. Θαρρείς και προμηνύει κακά μελλούμενα με αποκορύφωμα τον ήχο του κάδου, «μπαμ!» που κλείνει με μανία αφού πρώτα έχει χωθεί ολόκληρη μέσα στα σκουπίδια ψάχνοντας. Τελευταία αυξάνουν ολοένα και περισσότερο στους δρόμους οι ενδεείς και οι ρακένδυ-τοι. Γι αυτούς ποιος θα μιλήσει; Υπάρχει κάποια νομοθε-σία, μέριμνα, προστασία; Μήπως είναι οι ανώνυμοι, οι ανύπαρκτοι πολίτες αυτής της χώρας αφού το κράτος δεν έχει τίποτα πια να απομυζήσει απ αυτούς;

Ένας δήμος, ο δήμος Μενεμένης δίνει απάντηση

ανθρωπιάς με μια συγκινητική προσπάθεια να μαζέψει ρούχα, υποδήματα, βιβλία, παραμύθια και παιχνίδια για παιδιά. Θα μου πείτε και τι έγινε; Πρώτη φορά; Όχι. Αλλά είναι η πρώτη φορά που όλα αυτά τα αγαθά, που σε μας μπορεί να περισσεύουν αλλά σε κάποιους συνανθρώ-πους μας είναι αδήριτη ανάγκη, συγκεντρώνονται σ έναν χώρο όπου θυμίζει πολυκατάστημα πολυτελείας. Με πάστρα, οργάνωση και σεβασμό επιτέλους στον συνάν-θρωπό μας. Κι αν αποφασίσετε να χαρίσετε κάτι που σας είναι περιττό, έτσι να το προσφέρετε, σαν δώρο στον καλύτερό σας φίλο.

Η ΑριάδνηΈτσι σκέφτομαι πως ο ήλιος στην Ελλάδα είναι ακόμη

λαμπερός και μοιράζει ελπίδες κάθε φορά που τον κοιτάμε. Κι αν όλοι μας έχουμε τυλιχτεί σ ένα σκληρό κουβάρι με μπερδεμένους κόμπους, δε χρειάζεται να ψάχνουμε το μίτο μιας Αριάδνης. Γιατί η Αριάδνη είμαστε εμείς οι ίδιοι με το απόθεμα της ανθρωπιάς, που ξεπηδά ακόμη -ευτυχώς- από το κουράγιο του καθενός μας κι από τα λόγια μας που είναι παιδιά πολλών ανθρώπων.

Αυτό άλλωστε είναι και η ουσιαστική σημασία της γιορτής των Χριστουγέννων που πλησιάζει, η κοινωνία δηλαδή με τον άλλον ως σκαλί μιας γέννησης, όχι μόνο του Θεανθρώπου αλλά και προσωπικής του καθενός από μας. Σας εύχομαι Καλά Χριστούγεννα! Χαρίστε ένα παι-δικό παιχνίδι στους ενήλικες για δώρο τώρα στις γιορτές. Φέρνει τόση χαρά! Και σας αφιερώνω κάποιους στίχους από ένα καινούριο τραγούδι της Χαρούλας Αλεξίου.

«Πάντα γι άλλους μιλάμε, έτσι δεν πονάμε, έτσι ξεχνάμε.Μεγάλωσα, μα το παιδάκι κλαίει, δεν ξέρει γιατί φταίει,

δεν ξέρει πού να πάει, τα νύχια του μασάει. Πάντα γι άλλα μιλάμε, έτσι δεν πονάμε, έτσι ξεχνάμε.

Μεγάλωσα. Αυτό όμως εγώ θέλω, να μιλάμε για μας.»

15

σύγχ

ρονη

κοι

νωνί

ασύγχρονη κοινωνία

ΚΕ.Π.ΚΑ.Η φωνή των καταναλωτών

Συνολικά 12.050 καταγγελίες έλαβε το Κέντρο Προ-στασίας Καταναλωτών το 2008, ενώ την περίοδο Ιανου-άριος – Αύγουστος 2009 έφτασαν τις 8.477. Αν και τα παραπάνω νούμερα φαίνονται πολύ υψηλά δεν αποτε-λούν παρά μόνο ένα μικρό ποσοστό από τα παράπονα των καταναλωτών.

«Το γραφείο δέχεται κλήσεις μόνο τις πρωινές ώρες, οπότε δεν καταλήγουν σε εμάς οι καταγγελίες, όσων καλούν το απόγευμα. Ο καταναλωτής επίσης πολλές φορές πιστεύει ότι δεν θα δοθεί λύση στο πρόβλημα του και δεν προβαίνει σε καταγγελία», είπε ο πρόεδρος του ΚΕ.Π.ΚΑ. κ. Νικόλαος Τσεμπερλίδης. Εκτός από την πεποίθηση ότι δεν θα δικαιωθεί και η έλλειψη ενημέ-ρωσης αποτελεί αιτία για τη σιωπή των καταναλωτών. «Αγόρασα καινούργιο κινητό και δύο εβδομάδες μετά παρουσίασε προβλήματα. Απευθύνθηκα στο κατάστημα και υποστήριξαν πως, επειδή πέρασε μία εβδομάδα από την αγορά, δεν έχω δικαίωμα αντικατάστασης αλλά μόνο επισκευής. Δεν γνωρίζω κατά πόσο ισχύει, αλλά δέχτηκα τη λύση που μου πρότειναν, εφόσον θα διόρθωναν το πρόβλημα», εξήγησε η Μαρία Γούλα, νηπιαγωγός.

Η Αλεξάνδρα Καραμάνη, καθηγήτρια πληροφορικής διηγήθηκε πως πλήρωνε σε γνωστή εταιρία τηλεπικοι-νωνιών μία υπηρεσία που δεν έλαβε ποτέ για μεγάλο χρονικό διάστημα. «Δεν με ενημέρωσαν πως το σήμα στην περιοχή μου είναι οριακό με αποτέλεσμα να μην έχω τελικά ασύρματο internet. Το συμβόλαιο περιείχε ετήσια δέσμευση και έκανα υπομονή ένα χρόνο μέχρι να το διακόψω. Δεν απευθύνθηκα σε κάποια καταναλω-τική οργάνωση γιατί δεν γνωρίζω τη δράση τους και τι βήματα θα ακολουθούσα. Νομικώς το θεωρούσα μάταιο, δαπανηρό και χρονοβόρο».

Εκτός από τα ελαττωματικά προϊόντα και τις υπηρε-σίες κακής ποιότητας άλλες φορές η παραπλανητική διαφήμιση παγιδεύει τους καταναλωτές. Ο Παναγιώτης Μπερτές, πολιτικός μηχανικός έπεσε θύμα της και ήρθε αντιμέτωπος με μία δυσάρεστη έκπληξη στις καλοκαιρι-νές του διακοπές. «Αν και στο site του ξενοδοχείου ανέ-φερε την ύπαρξη air condition, κάτι που μου επιβεβαίω-σαν τηλεφωνικώς, διαπίστωσα όταν έφτασα στο δωμά-τιο ότι δεν υπήρχε κλιματιστικό, παρά μόνο μία συσκευή που έμοιαζε με ανεμιστήρα και ανακύκλωνε το ζεστό αέρα. Έκανα υπομονή ένα βράδυ και την επόμενη πλή-ρωσα τη διανυκτέρευση και έψαξα άλλο ξενοδοχείο».

Οι καταγγελίεςΑπό τα λόγια των καταναλωτών διαπιστώνεται ότι ο

δρόμος που επιλέγουν πολλές φορές είναι υπομονή και υποχώρηση, όμως, ένα ποσοστό αποφασίζει να δράσει. Το ΚΕ.Π.ΚΑ. μεσολαβεί κυρίως εξωδικαστικώς για την επίλυση των διαφορών μεταξύ καταναλωτών και προ-μηθευτών. Από τα 12.050 παράπονα – καταγγελίες που κατέγραψε το 2008 το 99,76% επιλύθηκαν προς όφελος των καταναλωτών χάρη στις παρεμβάσεις του. Με απο-τέλεσμα να ωφεληθούν με το ποσό των 260.644,86 ευρώ από αντικατάσταση ελαττωματικών προϊόντων, ακυρώ-σεις συμβολαίων ινστιτούτων αδυνατίσματος και γυμνα-στηρίων, αποζημιώσεις από τουριστικές υπηρεσίες, επι-στροφές προκαταβολών κτλ.

Στο α΄ οχτάμηνο του 2009 οι περισσότερες καταγγε-λίες που έλαβε αφορούσαν ελαττωματικά προϊόντα και

εγγυήσεις. Με βάση τη νομοθεσία σε περίπτωση αγοράς ελαττωματικού προϊόντος ο καταναλωτής μπορεί να επι-λέξει, ανάμεσα στη διόρθωση, στην αντικατάσταση, στη μείωση τιμής και στην επιστροφή των χρημάτων του. Στην πράξη όμως επιβάλλεται η διόρθωση του προϊό-ντος. Ακολουθούν άλλες κατηγορίες, όπως τηλεπικοινω-νίες, ΕΥΑΘ, φυσικό αέριο, τουριστικές υπηρεσίες κυρίως την καλοκαιρινή περίοδο, τράπεζες κ.α. Το «χαράτσι» της Χαλκιδικής που επιβλήθηκε με απόφαση του Νομαρχια-κού Συμβουλίου και προέβλεπε τον παράνομο φόρο β΄ κατοικίας απασχολεί, ακόμα, τους καταναλωτές αν και έχει από το 2008 και μετά καταργηθεί η επιβολή του, χάρη στην αντίδραση του ΚΕ.Π.ΚΑ. που κινήθηκε στη συγκεκριμένη περίπτωση δικαστικώς.

Τα μέλη της οργάνωσης. έχουν άμεση διαμεσολάβηση σε κάθε προσωπικό πρόβλημα με τους προμηθευτές μέσω του Γραφείου Νομικής Στήριξης και άμεση πρό-σβαση στις Επιτροπές Φιλικού Διακανονισμού. Όταν δέχεται μία καταγγελία το ΚΕ.Π.ΚΑ. εξετάζει πρώτα το νομοθετικό πλαίσιο και αν έχει δίκαιο ο καταναλωτής παρεμβαίνει αρχικά τηλεφωνικώς, έπειτα με επιστολές και τέλος σε διάφορες επιτροπές. Οι καταγγελίες στη συνέχεια αποτελούν αποδείξεις και ενισχύουν τις προ-σπάθειες που γίνονται σε συλλογικό επίπεδο. «Διαπι-στώνουμε, λόγω του μεγάλου αριθμού καταγγελιών σε συγκεκριμένους τομείς της αγοράς, ότι υπάρχει κάποιο κενό στο θεσμικό πλαίσιο και αγωνιζόμαστε να καλυ-φθεί. Παρεμβαίνουμε στα κέντρα λήψης αποφάσεων και διεκδικούμε αλλαγή της νομοθεσίας και καλύτερες ρυθ-μίσεις», διευκρίνισε ο κ. Τσεμπερλίδης.

Η ΈνωσηΤο ΚΕ.Π.ΚΑ έχει έδρα τη Θεσσαλονίκη, ιδρύθηκε το

1982 και είναι μη κυβερνητική πανελλαδική Ένωση Καταναλωτών. Αγωνίζεται για την προστασία των δικαι-ωμάτων των καταναλωτών, την προστασία του περιβάλ-λοντος και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Παρεμβαίνει σε όλους τους αρμόδιους φορείς σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο. Δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα, τα έσοδα για τη λειτουργία του προέρχονται από τις συν-δρομές των μελών, εθνικές και κοινοτικές επιχορηγήσεις και έσοδα από πωλήσεις των εκδόσεών του. Λειτουργεί με περιορισμένο αμειβόμενο προσωπικό, ενώ το διοικη-τικό συμβούλιο και οι αναπληρωτές είναι εθελοντές. Το 1999 δημιούργησε την Ο.Ε.Κ.Ε. – Ομοσπονδία Ενώσεων Καταναλωτών Ελλάδος, με μέλη οργανώσεις σε επτά πόλεις της χώρας.

Αριθμεί 7.500 μέλη, εκ των οποίων 2.300 ενεργά. Επι-θυμεί στο μέλλον να κάνει συγκριτικά τεστ προϊόντων, έλεγχο ασφάλειας τροφίμων και προϊόντων, εξυπη-ρέτηση περισσότερων καταναλωτών, όμως για να το καταφέρει χρειάζεται περισσότερη ενίσχυση. Πραγμα-τοποίησε για αυτό το λόγο εκστρατεία μαζικοποίησης, ώστε να αποκτήσει νέα μέλη. Η συνδρομή είναι ετήσια και ανέρχεται στο ποσό των 25 ευρώ και 10 ευρώ για την εγγραφή. Δυστυχώς πολλοί εγγράφονται, όταν αντιμε-τωπίζουν κάποιο πρόβλημα και μόλις δικαιωθούν ζητούν τη διαγραφή τους. Το 2008, ζήτησαν διαγραφή 411 μέλη, τα περισσότερα των οποίων είχαν λάβει υπηρεσίες από το ΚΕ.Π.ΚΑ.

Ειρήνη ΜπούραΓράφει η

eirini_mp@yahoo.gr

Διατροφικά σκάνδαλα, γενετικά τροποποι-ημένα τρόφιμα, ανεπάρκεια ελέγχων για ποι-ότητα και ασφάλεια προϊόντων, αποτελούν μία ζοφερή πραγματικότητα, η αντιμετώ-πιση της οποίας κρύβεται στο σύνθημα του ΚΕ.Π.ΚΑ.: Γνωρίζω – Συνειδητοποιώ – Οργα-νώνομαι – Προστατεύομαι. «Το συντηρητικό μοντέλο αγοράς που οι καταναλωτές ήταν απροστάτευτοι απέναντι στους ισχυρούς προμηθευτές, απέτυχε. Η πολιτεία πλέον θεσμοθετεί ανεξάρτητες αρχές ελέγχου και σε αυτό το νέο σχήμα είναι απαραίτητη η συλλογική έκφραση των καταναλωτών», τόνισε ο κ. Νικόλαος Τσεμπερλίδης, πρόε-δρος του ΚΕ.Π.ΚΑ.

>>

16

αφιέρωμα

Στο πλαίσιο της δράσης του ενημερώνει για διάφορα καταναλωτικά θέματα με δελτία τύπου, μέσω του διμη-νιαίου περιοδικού με τίτλο «Καταναλωτικά Βήματα» που εκδίδει, ημερίδες με ειδικούς επιστήμονες, επισκέψεις σε σχολεία, έρευνες, ενημερωτικές εκστρατείες και παρεμ-βάσεις στα ΜΜΕ. «Παρά την προσπάθεια που κάνουμε οι Έλληνες να μάθουν να διεκδικούν τα δικαιώματα τους ως καταναλωτές, υλοποιώντας εκπαιδευτικά προγράμματα με γονείς, δασκάλους, μαθητές, δεν έχουμε φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο», τόνισε ο κ. Τσεμπερλίδης.

Το καταναλωτικό κίνημα στην ΕλλάδαΤα δικαιώματα του καταναλωτή έχουν αναγνωρι-

σθεί από τον Ο.Η.Ε. ως βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και έχουν θεσμοθετηθεί στις εθνικές νομοθεσίες των περισσότερων χωρών του κόσμου. Η Διεθνής των Κατα-ναλωτών, εκπρόσωπος του παγκόσμιου καταναλωτικού κινήματος, δίνει καθημερινά μάχες προκειμένου να υπε-ρασπιστεί τα συμφέροντα των καταναλωτών στα κέντρα λήψης των αποφάσεων και σε κοινοτικό επίπεδο υπάρχει αντίστοιχα η Ευρωπαϊκή Οργάνωση Καταναλωτών.

Στην Ελλάδα το καταναλωτικό κίνημα αναδείχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες και δεν είναι αρκετά οργανωμένο. Πολλοί προσπάθησαν να βιοποριστούν μέσω της δράσης τους σε αυτό, γεγονός που εμποδίζει την ανεξαρτησία τους. «Στο εξωτερικό σε χώρες με πληθυσμό αντίστοιχο με την Ελλάδα οι καταναλωτικές οργανώσεις αριθμούν 1.000.030 μέλη, ενώ εδώ είναι 50.000 τα μέλη όλων των οργανώσεων. Ιδιαίτερα στη Βόρεια Ευρώπη οι κατανα-λωτές είναι πιο συνειδητοποιημένοι και ενισχύουν τις προσπάθειες που γίνονται», ανέφερε ο κ. Τσεμπερλίδης.

Εκτός από το ΚΕ.Π.ΚΑ. παρόμοια δράση αναπτύσσουν στη Θεσσαλονίκη το ΙΝΚΑ Μακεδονίας και η ΕΚ.ΠΟΙ.ΖΩ.

Ένωση Καταναλωτών – Η ποιότητα της ζωής, μη κυβερ-νητική και μη κερδοσκοπική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1988, προασπίζει τα δικαιώματα των καταναλωτών, η έδρα της είναι στην Αθήνα και έχει παράρτημα στην πόλη μας. Το ΚΕ.Π.ΚΑ. είναι η μοναδική οργάνωση που κάνει οικονομικό απολογισμό και η πρώτη που πιστοποι-ήθηκε με βάση το Ν. 2251/1994 και Ν. 3587/2007 μετά την αναμόρφωση του. «Οι καταναλωτικές οργανώσεις για να πιστοποιηθούν πρέπει να πληρούνε τέσσερα κριτήρια: διαφάνεια, δημοκρατική νομιμοποίηση, εθελοντισμός διοικητικού συμβουλίου και αποδεδειγμένες δράσεις. Από τη στιγμή της αναμόρφωσης του νόμου και έκτοτε, μειώθηκαν από 80 περίπου σε 35 γιατί δεν πληρούσαν τα κριτήρια. Η στέγη επίσης των οργανώσεων στο παρελ-θόν παρατηρήθηκε πως ήταν παράλληλα δικηγορικό γραφείο, όμως δεν επιτρέπεται να εξυπηρετεί άλλο σκοπό», πρόσθεσε ο κ. Τσεμπερλίδης.

Το συμπέρασμα της δημοσιογραφικής μας έρευνας είναι πως η δύναμη των καταναλωτών στη σύγχρονη κοινωνία μπορεί να γίνει αισθητή, αν είναι ενημερωμέ-

νοι, συνειδητοποιημένοι, ευαισθητοποιημένοι και ενερ-γοί στο παγκόσμιο καταναλωτικό κίνημα. Μόνο τότε δεν θα είναι απροστάτευτοι στη ζούγκλα της ελεύθερης αγοράς.

ΚΕ.Π.ΚΑ.Βασιλέως Ηρακλείου 32, 54624, Θεσσαλονίκη Τηλέφωνα: 2310 233333 - 2310 269449 Φαξ: 2310 242211 www.kepka.org Email: consumers@kepka.org Κέντρο Εξυπηρέτησης Καταναλωτών (αστική χρέωση): 801 - 11 - 17200

Επωφεληθείτε από τις χειμερινές προσφορές

ΦΩΤΟΑΠΟΤΡΙΧΩΣΗΜόνιμη απομάκρυνση τριχοφυΐας

σε πρόσωπο και σώμα

ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΠΡΟΣΩΠΟΥ•Καθαρισμός •Phytopeeling •Ενυδάτωση

•Αντιγήρανση•Αισθητικό Lifting •Φωτοανάπλαση

Στοχευμένη λιποδιάλυση• Οριστική καταπολέμηση της • κυτταρίτιδαςΕπιδερμική σύσφιξη•

Ο πρόεδρος του ΚΕΠΚΑ κος Ν. Τσεμπερλίδης

17

Αξιοθέατα που δεν πρέπει να χάσετεΒαριά μυρωδιά από μπαχαρικά και ένα ετερόκλητο

πλήθος που κινείται ανάμεσα στα στενά δρομάκια, δοκιμάζοντας λουκούμια και ξηρούς καρπούς. Μαγαζά-τορες που διαλαλούν την πραμάτεια τους και πικάντικες γεύσεις που τρυπούν τις μύτες μας. Βρισκόμαστε στην Αγορά των Μπαχαρικών ή Αιγυπτιακή Αγορά, γιατί χτί-στηκε με χρήματα που πληρώθηκαν ως τέλη από αιγυ-πτιακές εισαγωγές. Τα μαγαζιά ξεχειλίζουν από τσου-βάλια και βαρελάκια γεμάτα πολύχρωμα μπαχαρικά, κι ακόμη βότανα, διάφορες γεύσεις τσαγιού, αποξηραμένα φρούτα, κανέλα, σαλέπι, κρεμασμένοι παστουρμάδες, ξερές πιπεριές και ντομάτες, ζαχαρωτά, γλυκά, τουρσιά, μέλι, χαβιάρι… μέχρι και εξωτικά αφροδισιακά!

Η μεγαλύτερη όμως εμπορική αγορά της πόλης είναι το φημισμένο Capali Carsi, ο παράδεισος των «μαϊμού» προϊόντων. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σκεπαστή αγορά της πόλης με περισσότερα από 4.000 μαγαζάκια στριμωγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, απ’ όπου ξεχειλί-ζουν διαφορετικών ειδών προϊόντα σε τιμές συνήθως εξωφρενικές, γι’ αυτό και θα χρειαστεί να έχετε υπο-μονή και πυγμή στο παζάρεμα μέχρι να πάρετε κάτι σε αρκετά χαμηλή τιμή.

Αν όμως ψάχνετε για ευρωπαϊκή μόδα, κινηθείτε προς την οδό Ιστικλάλ, που ξεκινάει από την πλατεία Ταξίμ, που θεωρείται η καρδιά του σύγχρονου κέντρου της πόλης. Πρόκειται για έναν μεγάλο πεζόδρομο με αναρίθμητο κόσμο, ενώ κατά μήκος του υπάρχουν επώ-νυμα εμπορικά καταστήματα, ζαχαροπλαστεία, προξε-νεία, τράπεζες, εστιατόρια και καφετέριες. Αυτή είναι και η σύγχρονη πλευρά της πόλης, που θα σας κάνει να νομίσετε πως βρίσκεστε σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύ-

ουσα. Αν όμως χωθείτε στα κάθετα στενά δρομάκια, θα ανακαλύψετε τα τούρκικα καφέ με τους ναργιλέδες και τις μεγάλες πολύχρωμες μαξιλάρες και τα χαλιά που χρησιμοποιούν αντί για καρέκλες και τα παραδοσιακά μεζεδοπωλεία με τις ανατολίτικες μουσικές.

Μνημεία και παλάτιαΤώρα κινούμαστε στην περιοχή της παλιάς πόλης ή

Sultanahmet, όπου βρίσκονται μερικά από τα σπου-δαιότερα μνημεία, όπως η Αγία Σοφία, ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς,

προστατευόμενο από την UNESCO. Αυτό το θαύμα της αρχιτεκτονικής χτίστηκε τον 6ο αι. μ.Χ., ενώ το 1453 μετά την Άλωση της Πόλης μετατράπηκε σε τζαμί -εξ ου και οι τέσσερις μιναρέδες- και σήμερα είναι μουσείο και χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων.

Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το Μπλε Τζαμί, χτι-σμένο σε παρεμφερές στυλ με αυτό της Αγίας Σοφίας και με σκοπό να την ξεπεράσει σε ομορφιά. Διαθέτει έξι μιναρέδες (το μοναδικό στον κόσμο, με το τζαμί της Μέκκας να διαθέτει επτά μιναρέδες) και είναι το μεγαλύ-τερο τζαμί της Κωνσταντινούπολης, όμως σε τίποτα δεν μπορεί να επισκιάσει την ομορφιά της Αγίας Σοφίας.

Συνεχίζουμε με μια επίσκεψη στο TopKapi και στο Dolmabahce. Είναι δύο από τα ωραιότερα παλάτια σουλτάνων που θα σας μεταφέρουν σε άλλες εποχές και κρύβουν πλούτο και ιστορία αιώνων και πολιτισμών. Διαθέτουν θησαυρούς ανεκτίμητης αξίας, προσωπικά αντικείμενα των σουλτάνων και πολύ όμορφους και περιποιημένους κήπους.

Λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά βρίσκεται η παλιά ελλη-νική συνοικία Φανάρι, όπου εδρεύει το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αν σας δοθεί η ευκαιρία και βρεθείτε εδώ τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων, θα παρα-κολουθήσετε την Πατριαρχική και Συνοδική Λειτουργία με συγκίνηση και μαζί με τους λιγοστούς, ηλικιωμένους κυρίως, Έλληνες που ζουν ακόμη εδώ. Όλες οι λειτουρ-γίες τηρούνται ευλαβικά με όλα τα τελετουργικά τους και μάλιστα από τον ίδιο τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Φεύγοντας από το Πατριαρχείο, μην παραλείψετε να επισκεφθείτε τη Μονή της Χώρας με τα περίφημα ψηφι-δωτά και τον ιερό ναό της Παναγίας των Βλαχερνών με τις θαυμάσιες τοιχογραφίες.

Πασχάλης ΜητρακούδηςΚείμενο - Φωτογραφίες:

paskalis98@yahoo.com

Η Κωνσταντινούπολη, ένα μοναδικό σταυροδρόμι πολι-τισμών και ηπείρων. Βυζαντινά μνημεία, παλάτια σουλτά-νων, γραφικά παζάρια με μεθυστικά αρώματα της Ανατολής, θαλασσινές μυρωδιές στις όχθες του Βόσπορου και της θάλασσας του Μαρμαρά. Όλα αυτά μπερδεύονται με την θορυβώδη καθημερινότητα μιας πόλης με μακραίωνη ιστο-ρία, που κατά το παρελθόν αποτέλεσε πρωτεύουσα τριών αυτοκρατοριών, διατηρώντας ακόμη και σήμερα τη λάμψη της.

Παρότι δεν είναι η πρωτεύουσα της Τουρκίας, είναι η πόλη της Τουρκίας με τον μεγαλύτερο πληθυσμό που ξεπερνά τα 16 εκατ. κατοίκους. Παγκοσμίως είναι γνωστή με το όνομα Istanbul, που αποτελεί φωνητική παραφθορά της ελληνικής φράσης «Εις την Πόλιν». Εκτείνεται ανάμεσα σε δύο ηπεί-ρους, την Ευρώπη και την Ασία, και είναι χτισμένη στις όχθες του Βόσπορου, πάνω σε επτά λόφους.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΑνάμεσα σε Ανατολή και ΔύσηΑνάμεσα σε Ανατολή και ΔύσηΑνάμεσα σε Ανατολή και ΔύσηΑνάμεσα σε Ανατολή και ΔύσηΑνάμεσα σε Ανατολή και ΔύσηΑνάμεσα σε Ανατολή και ΔύσηΑνάμεσα σε Ανατολή και ΔύσηΑνάμεσα σε Ανατολή και ΔύσηΑνάμεσα σε Ανατολή και Δύση

Υπαίθριος πωλητής τοπικού ποτού.

>> ταξίδι

18

Κρουαζιέρα στο Βόσπορο και γαστρονομία

Οι Τούρκοι έχουν αναπτύξει αρκετά τη θαλάσσια συγκοινωνία και δεκάδες καραβάκια πηγαινοέρχο-νται καθημερινά σε δρομολόγια γραμμής ή ημερήσιες κρουαζιέρες στο Βόσπορο. Μπορείτε να ακολουθήσετε κάποια οργανωμένη περιήγηση διάρκειας 2 ωρών ή να ταξιδέψετε με τις τούρκικες ναυτικές γραμμές που φτάνουν μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα και κάνουν στάσεις σε διάφορα χωριά. Στη διαδρομή αυτή θα περάσετε μπροστά από παλάτια σουλτάνων, αρχαίους πύργους και κάστρα, γραφικά ψαροχώρια και παλιά αρχοντικά. Η αφετηρία είναι από το λιμάνι Eminonu και η διάρκεια της είναι δεν ξεπερνά τις τρεις ώρες με την επιστροφή με στάση 2 ωρών σε όποιο χωριό επιλέξετε.

Οι Τούρκοι που εργάζονται στις αγορές και τα παζά-ρια δουλεύουν πολλές ώρες καθημερινά, γι’ αυτό τρώνε πάντα στο δρόμο και «στο πόδι». Έτσι επιβιώνουν οι πολλές μικρές κινητές καντίνες που θα βρείτε παντού, όπου πωλούν ρύζι πιλάφι και αριάνι, ένα τονωτικό ξινό-γαλο που είναι ιδιαίτερα δημοφιλές. Επίσης, σε υπαί-θριους πάγκους πωλούνται μύδια με το κέλυφος τους γεμισμένα με ρύζι, όπως και τηγανισμένα μύδια ψίχα σε σουβλάκι.

Πουθενά όμως στην Τουρκία δεν θα βρείτε χοιρινό κρέας, καθώς θεωρείται απαγορευμένο από τη θρη-σκεία. Παρ’ όλα αυτά μη θεωρήσετε πως θα μείνετε νηστικοί, καθώς η ποικιλία είναι τεράστια. Στις ταβέρ-νες σερβίρουν κυρίως κεμπάπ που μπορεί να είναι από κρέας, ψάρι ή λαχανικά. Οι πιο δημοφιλείς ποικιλίες είναι το ντόνερ (γύρος από αρνί, μοσχάρι ή κοτόπουλο), το κρέας σουβλάκι και ο κιμάς σουβλάκι. Από ροφήματα, παντού θα βρείτε να πωλούν φυσικούς χυμούς σε ποι-κιλία φρούτων που τους φτιάχνουν επιτόπου, όπως και καυτό τσάι μήλου ή φασκόμηλου που το πίνουν συνεχώς όλες τις ώρες της ημέρας. Μην παραλείψετε να δοκιμά-σετε και τα εκπληκτικά πολίτικα γλυκά, όπως μπακλαβά, εκμέκ με καϊμάκι, καζάν - ντιμπί, μαλεμπί, ταβούκ - γκιο-γκσού κ.α.

AÚÌÂÓÔÔ‡ÏÔ˘ 32, 546 35 £∂™™∞§ONIKH ñ TËÏ. 2310 208731, Fax 216647 ñ E-mail: info@universitystudiopress.gr ™TOA TOY BIB§IOY - ¶ÂÛÌ·˙fiÁÏÔ˘ 5, 105 64 A£HNA ñ TËÏ. & Fax 210 3211097

UNIVERSITY STUDIO PRESS EΉfiÛÂȘ EÈÛÙËÌÔÓÈÎÒÓ BÈ‚Ï›ˆÓ & ¶ÂÚÈÔ‰ÈÎÒÓ

Û¯‹Ì

·: 2

1x28

, ÛÂÏ

. 466

, ÙÈÌ

‹: €

42,0

0

ƒÀ™πO-∞ƒ∂Δ™√À-DARICA °ÂˆÁÚ·ÊÈ΋ Î·È ÈÛÙÔÚÈ΋ ÌÂϤÙË Ù˘ ‚Èı˘Óȷ΋˜ fiÏ˘°ÚËÁfiÚ˘ ∞. √ÈÎÔÓÔÌ›‰Ë˜

Û¯‹Ì

·: 1

4x21

, ÛÂÏ

. 254

, ÙÈÌ

‹: €

16,0

0

∞¡Δπ§∏æ∂π™ °π∞ Δ∞ ∞Δ√ª∞ ª∂ ∞¡∞¶∏ƒπ∞ ∞Ó¿Ï˘ÛË ÙÔ˘ Û¯ÔÏÈÎÔ‡ ÏfiÁÔ˘ Î·È ÙÔ˘ Û¯ÔÏÈÎÔ‡ ȯÓÔÁÚ·Ê‹Ì·ÙÔ˜¶È›ÓË ∂. ∂Ï¢ıÂÚ›Ô˘

Û¯‹Ì

·: 1

7x24

, ÛÂÏ

. 318

, ÙÈÌ

‹: €

20,0

0

Δ∂Δƒ∞¢π∞ ª¡∏ª∏™∏ ‚ÈÔÁÚ·Ê›· ÌÔ˘ – ∫›ÌÂÓ· Miscellanea™‡ÚÔ˜ ∫. ∞Ú‚·ÓÈÙ¿Î˘EÈÌ.: ∫ˆÓ/ÓÔ˜ ™. ∞Ú‚·ÓÈÙ¿Î˘

Û¯‹Ì

·: 1

7x24

, ÛÂÏ

. 196

, ÙÈÌ

‹: €

14,0

0

º∞¡√π ¶√ƒ∂π∞™¡›ÎÔ˜ ª¤ÚÙ˙Ô˜

www.universitystudiopress.gr

Η Αγία Σοφία, το σημαντικότερο αξιοθέατο της Κωνσταντινούπολης για τον ελληνισμό. Αυτός ο βυζαντινός ναός του 6ου αιώνα υπήρξε για περίπου 1.000 χρόνια το καμάρι της χριστιανοσύνης και σήμερα λειτουργεί ως μουσείο.

Στη μεγάλη σκεπαστή αγορά Καπαλί Τσαρσί μπορείτε να βρείτε τα πάντα. Το παζάρεμα όμως

θέλει υπομονή και τέχνη, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά οι Τούρκοι μαγαζάτορες.

Στην Αιγυπτιακή Αγορά ξεχειλίζουν μυρωδιές και γεύσεις από παστουρμάδες, μπαχαρικά,

λουκούμια, καφέδες, ξηρούς καρπούς και ό,τι άλλο βάλει ο νους σας.

Πληροφορίες για το ταξίδιΠώς να φτάσετε: Μπορείτε άφοβα να ταξιδέψετε με το ΙΧ σας, με την Εγνατία Οδό μέχρι τα σύνορα Κήπων (360 χλμ.)

και άλλα 230 χλμ. σε πολύ καλό οδικό δίκτυο μέχρι την Κωνσταντινούπολη. Πινακίδες υπάρχουν παντού και δεκάδες auto parking μέσα στην πόλη. Εναλλακτικά, μπορείτε να ταξιδέψετε με λεωφορείο, αεροπλάνο ή τρένο.

Το διαβατήριο δεν είναι απαραίτητο, αρκεί να έχετε νέα ταυτότητα. Το νόμισμα της Τουρκίας είναι η λίρα και ισούται περίπου με 0,5 ευρώ. Το κόστος ζωής της χώρας είναι αρκετά χαμηλό. Μην ξεχνάτε πως τα πάντα παζαρεύονται (από την τιμή του ξενοδοχείου μέχρι το κόμιστρο των ταξί).

19

Πολιτιστικές Προτάσεις, Δράσεις & Άλλα ΘεάματαÃéá ïðïéáäÞðïôå áëëáãÞ ðñïãñáììáôéóìÝíçò åêäÞëùóçò ôï «Äõôéêþò» äå öÝñåé êáìéÜ åõèýíç.

Στους εκθεσιακούς χώρους της Αγιορείτικης Εστίας φιλοξενούνται από τις 15 Οκτωβρίου πίνακες ζωγραφικής, σχέδια, χαρακτικά, χάρτινες εικόνες και εικονογραφήσεις από βιβλία του Μάρκου Καμπάνη. Το Άγιο Όρος αποτελεί τον κεντρικό θεματικό πυρήνα της έκθεσης. Ο Μάρκος Καμπάνης γεν-νήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε ζωγρα-φική στο Wimbledon και στο St Martin’s School of Art στο Λονδίνο. Παρακολούθησε μαθήματα στο εργαστήριο συντήρησης του Σταύρου Μιχα-λαριά στο Λονδίνο και στο εργαστήριο χαρα-κτικής Apollo Etching Studio. Ασχολείται με τη ζωγραφική, τη χαρακτική, την εικονογράφηση βιβλίων, την αγιογράφηση ναών, ενώ παλαιό-τερα ασχολήθηκε και με τη σκηνογραφία. Είναι επιμελητής της Αγιορείτικης Πινακοθήκης της Ι.Μ.Σίμωνος Πέτρας, η οποία ενδιαφέρεται για το εικαστικό έργο σύγχρονων καλλιτεχνών, που έχουν εμπνευστεί από το Άγιο Όρος καθώς και από την ιστορία της θρησκευτικής χαρακτικής. Η αναδρομική έκθεση, την οποία επιμελήθηκε ο Αναστάσιος Ντούρος, θα διαρκέσει έως τις 15 Ιανουαρίου 2010. Αγιορειτική Εστία, Εγνατίας 109, Τηλ:2310 263308.

Από τα Ελληνικά Ταχυδρομεία και την Υπηρεσία Φιλοτελισμού κυκλοφόρησε πρόσφατα η ειδική σειρά γραμματοσήμων με θέμα «Αστρονομία». Τα γραμματόσημα θα διατίθενται από τα Ταχυ-δρομικά καταστήματα μέχρι 10 Μαΐου 2010. Διεύθυνση Φιλοτελισμού, Βύσσης 2 και Αιόλου, Αθήνα Τηλ.210 3353680.

Ο εκδοτικός οίκος «Οξύ» σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου εξέδωσαν δύο καλαίσθητα λευκώματα. Το πρώτο φέρει τον τίτλο: «Why Cinema Now?». Την επιμέλεια της έκδοσης ανέλαβαν η Δέσποινα Μουζάκη και η Σοφία Αγγελίδου. Το δεύτερο λεύ-κωμα καλείται «Γκράτσια Παγκανέλλι, Σημάδια ζωής-Βέρνερ Χέρτσογκ και ο κινηματογράφος». Ο Θωμάς Λιναράς επιμελήθηκε την ελληνική και αγγλική απόδοση των κειμένων.

«Θέατρο έξω από τα Τείχη »Πρόσκληση σε δείπνο από δύο υποψήφιους δολοφόνους; Ο κος Κόλπερτ το κύριο πρόσωπο της βραδιάς είναι παρών ή απών; Ζωντανός ή νεκρός; Ή μήπως τεμαχισμένος μέσα στο μπα-ούλο; Τι σχέση έχει η Μόνα Λίζα με έναν ερευ-νητή του χάους; Εσείς πάτε οπλισμένοι στη δου-λειά; Πώς «σκοτώνετε» τον ελεύθερο χρόνο σας;Ο Δαμιανός Κωνσταντινίδης σκηνοθετεί με «ακραίο τρόπο», τη μαύρη κωμωδία μυστηρίου Χερ Κόλπερτ, του Γερμανού θεατρικού συγγρα-φέα Νταβίντ Γκίζελμαν. Το έργο γραμμένο στα τέλη της δεκαετίας του ΄90 αποτελεί μια πικρή διαπίστωση για την ωμή βία ως αποτέλεσμα της μικροαστικής ανίας και πλήξης. Οι εξωφρενικές κωμικές στιγμές αναδεικνύουν την κενότητα της καθημερινότητας, το αδηφάγο κυνήγι της επιτυχίας και την ανικανότητα διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου μας. Το Θέατρο έξω από τα Τείχη μάς καλεί να μπούμε σε ένα παιχνίδι τρόμου και ίντριγκας ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό και να δια-σκεδάσουμε τις φοβίες της σύγχρονης ζωής μας με γέλιο… μέχρι θανάτου. Αξίζει να σημει-ωθεί ότι το έργο έχει παρουσιαστεί και παίζεται ακόμη σε πολλές χώρες, όπως η Αγγλία, οι Η.Π.Α., η Αυστραλία, η Γαλλία, η Ουγγαρία, η Λιθουανία, η Τουρκία και άλλες, με μεγάλη επιτυχία. Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε πρώτη φορά 2001 από το Θέατρο του Νότου.ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:Συγγραφέας: Νταβίντ Γκίζελμαν, Διασκευ-ή-Μετάφραση: Ερμής Συμεών, Σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης, Σκηνικά- κοστούμια: Απόστολος Αποστολίδης, Φωτισμοί: Χαρίτων Παπαδόπουλος, Παίζουν: Καίτη Σαμαρά, Γιάν-νης Περδίκης, Βάλια Μωραϊτοπούλου, Μπάμπης Τίγκας, Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:Πρεμιέρα: Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009 μέχρι 31/1/2010, Ημέρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρα-σκευή, Σάββατο, Κυριακή, Ώρα: 21:15, Εισιτήρια: 15€ και 10€ φοιτητικό, Χώρος: Θέατρο Έξω από τα Τείχη, Πανεπιστημίου 2 ΕυαγγελίστριαΠληροφορίες – Κρατήσεις: 2310210308, 6937234894Οργάνωση παραγωγής: Art Minds, Γιάννης Γκουντάρας, Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Art Minds, Δάφνη Μουστακλίδου, 6972294695, dafni.artminds@gmail.com, dafni73@gmail.com

Σχέδια, ελαιογραφίες και μακέτες του Σπύρου Παπαλουκά παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο φιλότεχνο κοινό, στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Θεοχαράκη. Η έκθεση, η οποία προέρχεται από τη δωρεά της κόρης του Παπαλουκά, επικεντρώνεται στην αγιογραφική του δράση, αποκαλύπτο-ντας το έργο του σημαντικού ανανεωτή της βυζαντινής παράδοσης. Ο Σπύρος Παπαλουκάς ιστόρησε πολλές εκκλησίες και τη Μητρόπολη της Άμφισσας (1927-1932). Μέχρι σήμερα προ-καλούν εντύπωση οι ενότητες της δουλειάς του από το Άγιο Όρος (1923-1935), τα ψηφιδωτά του Οσίου Λουκά, τα οποία μελέτησε και αντέγραψε το 1925, η εικονογράφηση του ναού της Σχολής Νομικού και η διακόσμηση της Μονής Μεγάλου Σπηλαίου (1937-1939). Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 17 Δεκεμβρίου έως τις 7 Μαρτίου 2010.Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη, Βασ.Σοφίας 9, Αθήνα, Τηλ. 210 3611206.

Η 8η Διεθνής Συνάντηση Αρχαιολογικής Ταινίας του Μεσογειακού Χώρου θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα από 11 έως 16 Μαΐου 2010. Η Διεθνής Συνάντηση «ΑΓΩΝ» διεξάγεται κάθε δύο χρόνια και οργανώνεται από την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ΑΓΩΝ σε συνεργασία με το περιοδικό «Αρχαιολογία και Τέχνες». Ο ΑΓΩΝ είναι ιδρυτικό μέλος της Ομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Φεστιβάλ Ταινίας Αρχαιολογικού περιεχομένου και Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αναζητήσουν πλη-ροφορίες στο τηλ.210 3312990, 3312991.

18η Διεθνής Έκθεση Τηλεκάρτας και Νομισμάτων.Ο κόσμος των πάσης φύσεως συλλογών έδωσε και πάλι το τακτικό ραντεβού του στη Θεσσα-λονίκη, το Σαββατοκύριακο 28-29 Νοεμβρίου. Χιλιάδες γραμματόσημα, νομίσματα, ευρωνομί-σματα και χαρτονομίσματα, τηλεκάρτες, παλιές καρτποστάλ, καρφίτσες πέτου, στρατιωτικά παράσημα και μετάλλια φιλοξενήθηκαν στους

χώρους 700τ.μ. της 18ης «Card Collect & Coin Expo», στο ξενοδοχείο Mediterranean Palace. Στην έκθεση συμμετείχαν τα ΕΛΤΑ και δεκάδες εμπορικοί οίκοι συλλεκτικών ειδών από την Ελλάδα και το εξωτερικό (Κύπρος, Βουλγαρία, Γερμανία). Και φέτος εκδόθηκε το αναμνηστικό γραμματόσημο της έκθεσης, δύο αναμνηστικές συλλεκτικές τηλεκάρτες, ενώ γερμανικός οίκος αντάλλασε τα σκονισμένα παλιά μας εθνικά νομίσματα (δραχμές, μάρκα, φράγκα κλπ.) δίνο-ντας ευρώ. Η μεγάλη φετινή καινοτομία ήταν η έκδοση των «Μακεδονικών Τάλαντων», τριών συλλεκτικών αναμνηστικών χαρτονομισμάτων της έκθεσης (σε 333 αντίτυπα το καθένα). Τηλ. πληροφοριών: 6936.908010. Η επόμενη διοργά-νωση θα γίνει στις 24-25 Απριλίου στην Αθήνα και η μεθεπόμενη το φθινόπωρο του 2010 στη Θεσσαλονίκη.

«Η Αρχιτεκτονική ως Εικόνα. Πρόσληψη και αναπαράσταση της αρχιτεκτο-νικής στη βυζαντινή τέχνη» είναι ο τίτλος της ενδιαφέρουσας έκθεσης, η οποία θα παραμεί-νει στους εκθεσιακούς χώρους του Βυζαντινού Μουσείου έως τις 31 Ιανουαρίου 2010. Η έκθεση διοργανώθηκε με τη συνεργασία του Ευρω-παϊκού Κέντρου Βυζαντινών και Μεταβυζαντι-νών Μνημείων και του Μουσείου Τέχνης του Princeton University.Την επιμέλεια της έκθεσης ανέλαβε η Ευαγγελία Χατζητρύφωνος.Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, Λεωφ. Στρα-τού 2, Τηλ.2310 868570

Η γκαλερί ΤinT παρουσιάζει από τις 10 Δεκεμβρίου 2009 ως τις 30 Ιανουαρίου 2010 τη δεύτερη ατομική έκθεση της Χαράς Αδαμοπούλου.Τα υπερμεγέθη πορτρέτα της Χαράς Αδαμο-πούλου, με την αναγλυφότητα του υλικού τους, ορίζουν χάρτες – ψυχογραφήματα. Παράλληλα, στον πίσω χώρο της γκαλερί, θα πραγματοποιη-

>> ατζέντα

20

θεί φέτος σε συνεργασία με το Σύλλογο Συνδρό-μου Down Ελλάδας το καθιερωμένο πλέον ΧΡΙΣ-ΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ BAZAAR με μικρά έργα τέχνης σε πολύ προσιτές τιμές, που έφτιαξαν γνωστοί και αξιόλογοι καλλιτέχνες ειδικά για τα Χριστού-γεννα. Το 20% από τα έσοδα του ΒΑΖΑΑR θα δια-τεθεί στο Σύλλογο Συνδρόμου Down Ελλάδας.Γκαλερί TinT, Χρυσ. Σμύρνης 13, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310 235 689, 220 191 - tint@otenet.gr - www.tintgallery.gr

Πρόγραμμα παραστάσεων «Πολιτείας Θεάτρου», Ολύμπου 88, τηλ. 2310 272909Παρασκευή 4/11/18-Δεκεμβρίου: «Ιωσήφ ή Αλβέρτος» του Ιωσήφ Αναστασίου. Ερμηνεία: Χάρης Δεληνικόπουλος. «Η Μπουχάρα» του Κώστα Μουρσελά. Ερμηνεία:Γεωργία Μπαλτα-τζή-Πέτρος Τάτσης.Σάββατο 5/12/19-12: «Με το Νόμο» της Κωστού-λας Μητροπούλου. Ερμηνεία:Μαρία Μπαλτατζή. «Η Αληθινά Δυνατή» της Μαρίας Μπαλτατζή. Ερμηνεία: Παναγιώτα Γαλαζούλα-Μαρία Μπαλ-τατζήΚυριακή 6/13/20-12: «Facebook» του Δημήτρη Αδαμίδη. Ερμηνεία:Δημήτρης Αδαμίδης. «Γνωρι-μίες» της ‘Εφης Βούρα. Ερμηνεία: Έφη Βούρα. «Το Ρολόι» του Κώστα Μουρσελά. Ερμηνεία: Χάρης Δεληνικόπουλος-Μαρία Μπαλτατζή

Θεάτρου Τέχνης «ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ»ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «Κάλπικη Μοίρα» από 18 Νοεμβρίου 2009 και κάθε Τετάρτη στις 22:30 στο ΚΑΦΩΔΕΙΟ «ΤΟ ΕΛΛΗ-ΝΙΚΟ», Ιουστινιανού 4 (πίσω από το δημαρχείο), Κρατήσεις: 2310 237 016Οι μουσικοθεατρικές παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης «ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ» στο Καφωδείο συνεχί-ζονται και φέτος (μετά το «ΜΟΥ ΛΕΝ…ΡΟΥΖ» 2007-2008 και τους «ΑΧΤΑΡΜΙΞ» 2008-2009), με την παράσταση «Κάλπικη Μοίρα» - ένα μουσικό, χιουμοριστικό θρίλερ με πρωτότυπα κείμενα, πολλή μουσική και τραγούδι!Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:Στην πόλη των Φαντασμάτων, στο κέντρο των νεκρών του Κάτω – Κόσμου, στη γειτονιά του Υπό-Κόσμου, οι ψυχές που δεν αναπαύτηκαν μένουν άυπνες, σπάνε την σιωπή τους και όταν δεν ονειρεύονται παίζουν και τραγουδούν…! Αν η ζωή έχει μόνο δύο πόρτες, στον Κάτω – Κόσμο είναι πολλές. Νεκροί, φρικιά, κόμισσες, κλόουν, πανκιά και άλλες «μορφές», τις ανοιγοκλείνουν με θόρυβο, σιωπές, τραγούδια, διαφημίσεις

και πολύ χιούμορ! Μία πόλη που συμβαίνουν τα πάντα και δεν συμβαίνει τίποτα. Το Ghost Boulevard δεν κοιμάται ποτέ…!ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:Κείμενα: Ακτίς Αελίου, Σκηνοθετική Επιμέλεια: Θεανώ Αμοιρίδου, Μουσική Επιμέλεια: Γιάν-νης Μόμτσιος, Εικαστική Επιμέλεια: Μαρίνα Γκούμλα, Τεχνική Υποστήριξη: Πολύβιος Σερδά-ρης. Παίζουν και τραγουδούν: Θεανώ Αμοιρίδου, Θωμάς Βελισσάρης, Δέσποινα Καλπενίδου, Γιάν-νης Μόμτσιος, Γρηγόρης Παπαδόπουλος

Φωτογραφικό Kέντρο Θεσσαλονίκης www.fkth.grΣάββατο 12-12-2009 – 15-1-2010To CHEAP-PHOTO, ΦΘΗΝΗ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ σας δίνει την ευκαιρία να αγοράσετε μια φωτογραφία σε φτηνή τιμή, με την έκθεση που εγκαινιάζεται από το Φ.Κ.Θ. Το Σάββατο 12/12/09 στη γκαλερί

TETTIX, Τσιμισκή και Διαλέττη 3, τηλ.2310243304 (Ώρες λειτουργίας Δε-Πα 6-10μμ και Σα 12-2 και 6-10μμ). «…Η τέχνη είναι σαν το γλυκό ψωμί. Η τέχνη είναι σαν τα καταπράσινα δένδρα. Δεν ανήκει στις τράπεζες, δεν ανήκει σε επιτήδειους επενδυτές, δε μπορεί να είναι μόνο προνόμιο των μουσείων και των πλουσίων. Η τέχνη είναι τροφή. Δε μπο-ρείς να τη φας αλλά σε τρέφει…»Η ανάγκη βέβαια για τέχνη προσιτή στον καθένα υπήρχε σε όλο τον κόσμο από παλιά και υπάρχει φυσικά και στη σημερινή εποχή σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Στην Ελλάδα η Cheap Art ήρθε (επίσημα τουλάχιστον) το 1995 από την ομώνυμη μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα εται-ρία, που φρόντισε να κατοχυρώσει νομικά και το όνομα. Φυσικά από παλιά είχε καθιερωθεί να γίνονται εκθέσεις με αυτό το σκεπτικό, μεταξύ άλλων από γκαλερί, μουσεία, φιλανθρωπικούς συλλόγους, φοιτητικές ενώσεις και ομάδες καλ-λιτεχνών. Γιατί η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια αλλά αναγκαι-ότητα.info:Γκαλερί TETTIX, Τσιμισκή και Διαλέττη 3, Τηλ.2310243304 ή 6973221887 Θανάσης Ράπτης. Εγκαίνια: Σάββατο 12-12-2009, Διάρκεια: Μέχρι 15-1-2010. Δείτε στο Internet:www.fkth.gr•www.breadandpuppet.org•http://en.wikipedia.org/wiki/Art_•manifesto#Cheap_Art_Manifesto_1984www.aisling.net/am/cheapart.htm•www.arts-careers.com/misc/•cheapartmanifesto.htm

21

Ãéá ïðïéáäÞðïôå áëëáãÞ ðñïãñáììáôéóìÝíçò åêäÞëùóçò ôï «Äõôéêþò» äå öÝñåé êáìéÜ åõèýíç.

εκθέσεις φωτογραφίαςΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Α’ 1ος

όροφος, 1η προβλήτα, Λιμάνι Θεσσαλονίκης. Τηλ. 2310566716

«Εξέλιξη στα άκρα»Φωτογραφικές «σημειώσεις» για τη

ρευματοειδή αρθρίτιδα Από 20/11 έως 12/12/09

Σύλληψη, σχεδιασμός και υλοποίηση έκθε-σης: Ελίνα Δάλλα, Επιμέλεια έκθεσης: Βαγγέ-λης Ιωακειμίδης, Διοργάνωση: ΜΦΘ, Mindwork E.Π.Ε Με την ευγενική χορηγία της Roche (Hellas) A.Ε.

Στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης (ΕΒΕΘ, Τσιμισκή 29, τηλ.: 2310 370100) παρουσιάζεται η έκθεση, με έργα τριών Ελλήνων καλλιτεχνών, τoυ Κωστή Βελώνη, τoυ Γιώργου Μάκκα και της Μαριλένας Σταφυλίδου. Οι δημιουργοί φωτογραφίζουν ασθενείς που πάσχουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα, προσπα-θώντας να αποτυπώσουν ο καθένας με το δικό του ύφος και μέσα από τη δική του οπτική την καθημερινότητα των ασθενών. Το εγχείρημα τους δεν έχει τεκμηριωτική, αλλά καλλιτεχνική χρήση μέσα από ασπρόμαυρα και έγχρωμα ρεαλι-στικά έργα, καθώς και μέσα από αφαιρετικές συνθέσεις. Σκοπός της έκθεσης είναι να περιγραφεί η ασθένεια, η οποία κατόπιν φαρμακευτικής αγωγής θα αποτελεί «μουσειακό είδος».

Η έκθεση θα παρουσιαστεί επίσης στη Λάρισα, στο Κτίριο Κατσίγρα του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Δεκέμβριος 2009-Φεβρουάριος 2010).

Εκθεσιακός κύκλος: Τα τέσσερα στοιχεία της φύσης και ο άνθρωπος

«Γη-Ίχνη»Από 19/12/09 έως 28/02/10

Στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης παρουσιάζει η δεύτερη έκθεση του κύκλου «Τα τέσσερα στοιχεία της φύσης και ο άνθρωπος», ο οποίος εγκαινιάστηκε πέρυσι με την έκθεση «Νερό-Ρεύματα».

Η έκθεση φωτογραφίας «Γη-Ίχνη» διοργανώνεται από το ΜΦΘ σε συνεργασία με την ελβετική τράπεζα Pictet και την Candlestar (Λονδίνο), φορέα υλοποίησης του Βραβείου Pictet. Η επιμέλεια της έκθεσης είναι των Gabriel Bauret και Βαγγέλη Ιωακειμίδη.

Η έκθεση περιλαμβάνει 100 έργα 25 καλλιτεχνών από 19 χώρες. και αποτελείται από δύο μέρη:

- Στο ένα περιλαμβάνονται έργα των 12 φωτογράφων που επιλέχτηκαν για την τελική φάση του Βραβείου. Η παραγωγή των έργων αυτού του μέρους της έκθεσης χρηματοδοτείται από την ελβετική τράπεζα «Pictet & Cie», διοργανωτή του βραβείου Pictet, το οποίο είναι ένα παγκόσμιο βραβείο φωτο-γραφίας αφιερωμένο αποκλειστικά στη βιώσιμη ανάπτυξη. Το πρώτο βραβείο (100.000 ελβετικά φράγκα) απονεμήθηκε στον Nadav Kander (www.prixpictet.com).

Στο τμήμα του Prix Pictet περιλαμβάνονται έργα που περι-γράφουν μέρη από κάθε άκρη του πλανήτη, όπως και τις αλλαγές που υφίστανται στην προσπάθεια αστικής και γεω-πολιτικής εκμετάλλευσής του.

- Στο άλλο τμήμα της έκθεσης, παραγωγή του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, περιλαμβάνονται έργα 13 Ελλήνων και ξένων δημιουργών, οι οποίοι «συνδιαλέγονται», ο καθένας μέσα από το δικό του προσωπικό και ιδιαίτερο ύφος, με τους φωτογράφους του βραβείου Pictet επάνω στο θέμα της «Γης». Εδώ αγγίζεται το θέμα της ιστορικότητας, της παγκοσμιοποίησης, της σκηνοθετημένης ομορφιάς, του ίδιου του περιβάλλοντος ως πρωτογενούς υλικού δημιουργίας. Η οργανική σχέση που συνδέει τους δημιουργούς με τη γη και η οπτική που επιλέγουν για να παρατηρήσουν αυτό που τους περιβάλλει, λειτουργούν ως στοιχεία που χαρακτηρίζουν το έργο και τη γραφή τους.

Μαριλένα Σταφυλίδου

Κωστής Βελώνης

Abbas Kowsari

Chris Steele-Perkins

E.Dimisianos

Edward Burtynsky

Ed-Kashi

>> ατζέντα

22

«Oι νέες επιχειρήσεις για να ξεχωρίσουν πρέπει να προσφέρουν καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες καλής ποιότητας, κάνοντας χρήση των νέων τεχνο-λογιών», τόνισε στη συζήτηση μας η κα. Φρειδερίκη Βούκαλη, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του ΣΕΓΕ. Η ίδια δυναμική και ειλικρινής δεν ωραιοποιεί την ενασχόληση με τις επιχειρήσεις, όπως λέει χαρα-κτηριστικά: «Θέλει αγώνα η ζωή, τίποτα δεν είναι εύκολο…».

Πότε ιδρύθηκε ο ΣΕΓΕ και ποιοι είναι οι στόχοι του;

Ιδρύθηκε το 1997, έχει έδρα τη Θεσσαλονίκη, αριθμεί περίπου 400 μέλη και απευθύνεται σε γυναίκες επιχει-ρηματίες από όλη την Ελλάδα, αρκεί να κατέχουν ή να διοικούν μία επιχείρηση ανεξαρτήτως αντικειμένου και μεγέθους και να είναι εγγεγραμμένες σε κάποιο από τα τρία επιμελητήρια, Εμπορικό και Βιομηχανικό, Βιοτεχνικό ή στο Επαγγελματικό. Η ετήσια συνδρομή ανέρχεται στο ποσό των 60 ευρώ και η εγγραφή 15. Ο ΣΕΓΕ στηρίζει τα μέλη του σε πολλά επίπεδα, προώθηση της συνεργασίας μεταξύ τους, ενημέρωση για τα επιδοτούμενα προγράμ-ματα, διοργάνωση ημερίδων, σεμιναρίων κ.α. Μεγάλη προσπάθεια έγινε στην αρχή για την καταπολέμηση των στερεοτύπων του φύλου που ήθελαν τη γυναίκα κυρίως στην επαρχία να μην ασχολείται με τις επιχειρήσεις. Στο πλαίσιο των δράσεων του αναπτύσσουμε συνεργασίες και με γυναίκες επιχειρηματίες εκτός Ελλάδος. Έχουμε την αντιπροεδρία στη Συνομοσπονδία Γυναικείων Οργα-νώσεων των χωρών της Μεσογείου με έδρα τη Βαρκε-λώνη και στη Βαλκανική Ένωση Γυναικών Επιχειρηματιών που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Συνδέσμου πριν τρία χρόνια. Στη συγκεκριμένη Ένωση συμμετέχουν χώρες της Βαλκανικής και η Τουρκία.

Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει μία επιχειρηματίας στη χώρα μας;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι συγκεκριμένο. Η εμπει-ρία μου δίδαξε ότι η παιδεία κάνει τη διαφορά, είτε είσαι άντρας, είτε γυναίκα για να γίνεις σωστός επιχειρηματίας χρειάζεται μόρφωση. Άλλες αποφάσεις λαμβάνει ένας μορφωμένος και άλλες κάποιος που δεν έχει εκπαίδευση. Απλά η γυναίκα επιχειρηματίας δεν χαλαρώνει ποτέ. Έχει ένα δεύτερο ωράριο να φέρει εις πέρας, λόγω της οικογένειας, είναι παράλληλα επαγγελματίας, μητέρα, δασκάλα, νοικοκυρά και ευχάριστη σύντροφος.

Πόσο δύσκολο είναι το πάντρεμα όλων αυτών των ρόλων;

Δεν μπορείς να τα κάνεις όλα άψογα, κάτι θα χωλαίνει. Δεν πιστεύω τον ισχυρισμό μερικών γυναικών ότι, αν και είναι λίγες ώρες στο σπίτι, αφιερώνουν ποιοτικό χρόνο στα παιδιά τους. Δεν μπορείς να προσφέρεις ποιοτικό χρόνο, όταν δουλεύεις δέκα ή δώδεκα ώρες την ημέρα, θα κάνεις μόνο τα αναγκαία. Υπήρξα μητέρα με μικρό παιδί και επειδή ήμουν πολλές ώρες μακριά του, αισθά-νομαι ότι έχω χάσει πολλά από εκείνο και εκείνο από εμένα… θέλει αγώνα η ζωή, τίποτα δεν είναι εύκολο!

Πώς είναι το προφίλ της γυναίκας που μπορεί να πετύχει επιχειρηματικά;

Πρέπει να είναι δυναμική, εργατική, με έντονη αυτο-πεποίθηση, την οποία θα έχει αποκτήσει από την οικογέ-νεια της και να ξεχάσει τη σχέση της με το ρολόι. Φυσικά να είναι κοινωνική γιατί αυτό το χαρακτηριστικό θα τη βοηθήσει τόσο στην προσωπική της ζωή, όσο και στην επαγγελματική της δραστηριότητα. Τέλος να σέβεται τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεται, είτε είναι προσωπικό, είτε πελάτες, είτε προμηθευτές.

Η οικονομική κρίση που μας ταλαιπωρεί αφήνει περιθώρια σε μία γυναίκα αυτή την περίοδο να ανοίξει τη δική της επιχείρηση;

Τα βήματα της πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά. Σήμερα μπορεί να λάβεις μία επιταγή από ένα πελάτη και σε λίγους μήνες να μην υπάρχει η επιχείρηση του. Απαραίτητη είναι η έρευνα αγοράς και ο έλεγχος των οικονομικών της, επειδή τα τρία πρώτα χρόνια δεν θα σημειώσει κέρδη. Αν θέλει να πετύχει, πρέπει να διαφο-ροποιηθεί, να κάνει χρήση της καινοτομίας, να αποφύγει συνεπώς τον υπερεπαγγελματισμό που υπάρχει έντονα στη χώρα μας. Βλέπουμε πολλές φορές όμοια μαγαζιά το ένα δίπλα στο άλλο!

Ακούγοντας σας κάποιος διαπιστώνει μία έντονη παρουσία στα επιχειρηματικά δρώμενα.

Όνειρο μου είναι να πραγματοποιηθεί μία προσπά-θεια των τελευταίων ετών που γίνεται σε συνεργασία με το Α.Π.Θ. και χρηματοδοτείται από τα δύο Υπουργεία Εξωτερικών, Ελλάδας και Αιγύπτου. Η κα. Μουμπάρακ, σύζυγος του προέδρου της Αιγύπτου κάθε χρόνο διορ-γανώνει Παναραβικό και Παναφρικανικό Συνέδριο στο Κάιρο. Εκπροσωπώ τον ΣΕΓΕ μαζί με κάποιο μέλος του διοικητικού συμβουλίου και είμαστε η μοναδική παρου-σία από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναπτύσσουμε εκεί έντονη δραστηριότητα και δεχόμαστε πολλές ερωτήσεις για το τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Αποτέλεσμα αυτών των επαφών ήταν η υπογραφή με τον Σύνδεσμο του Καΐρου ενός μνημονίου συνεργασίας, στο πλαίσιο του οποίου θα πάμε στην Αίγυπτο να εκπαιδεύσουμε 30 γυναίκες επι-χειρηματίες, οι οποίες θα έρθουν στη συνέχεια στη χώρα μας για να εκπαιδευτούν στις επιχειρήσεις των μελών μας.

Τι θα συμβουλεύατε στις νέες πτυχιούχους της γενιάς των 700 ευρώ που έρχονται αντιμέτωπες με το πρόβλημα της ανεργίας;

Αισθάνομαι την απογοήτευση τους. Δυστυχώς τα πανεπιστήμια μας παράγουν άνεργους και όλοι θέλουν να μπουν στο δημόσιο. Είναι δύσκολη η κατάσταση, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να προσλάβουν ανθρώπους και το δημόσιο έχει γίνει ένα καρκίνωμα που απορ-ροφά πολλά χρήματα αντί να διοχετεύονται σε άλλους τομείς. Θα πρότεινα να σκεφτούν να ανοίξουν τη δική τους επιχείρηση με τη βοήθεια προγραμμάτων. Το ΕΣΠΑ αποτελεί μία καλή ευκαιρία να μπουν στο παιχνίδι των επιχειρήσεων και να αναπτύξουν την εξωστρέφεια τους. Το Υπουργείο Ανάπτυξης προκηρύσσει προγράμματα γυναικείας και νεανικής επιχειρηματικότητας, τα οποία υλοποιεί ο ΟΕΜΜΕΧ με μέγιστο ποσό επιδότησης 50%, υποχρεωτική ίδια συμμετοχή 20% και μέχρι 30% τραπεζι-κός δανεισμός. Μία άλλη επιλογή είναι να στραφούν στα προγράμματα του ΟΑΕΔ που αφορούν άνεργες γυναίκες και η επιδότηση φτάνει μέχρι τις 18.000 ευρώ.

ΣΕΓΕΔιεύθυνση: Ερμού 36

Τ.Κ. 54623, ΘεσσαλονίκηΤηλέφωνο: 2310 224440

Φαξ: 2310 224475Site: www.sege.gr

Email: info@sege.gr

Ειρήνη ΜπούραΓράφει η

eirini_mp@yahoo.gr

23

>> οικονομία

Σύνδεσμος Επιχειρηματιών Γυναικών Ελλάδος

Η γυναικεία τέχνη του επιχειρείν

Στο «Κτήμα στο μπαΐρι» στην Αξιούπολη Κιλκίς

Αναζητώντας αυθεντικές εμπειρίες, χωρίς περιττές πολυτέλειες, το «Δυτικώς» φορά τις γαλότσες του και ανηφορίζει λίγο πιο πάνω από την Αξιούπολη Κιλκίς, στη γαλήνια ελληνοσκοπιανή μεθόριο, με τους χαμη-λούς λόφους, τα αμπέλια και τα νερά του Αξιού ποτα-μού.

«Το ΄΄Κτήμα στο μπαΐρι ΄ σήκωσε μπαϊράκι ενάντια στη λήθη», είναι η πρώτη φράση που μου αναφέρει ο Κώστας Γιάντσης. Και διευκρινίζει: «μια σειρά αγρο-τικών εργασιών, που γίνονταν εδώ και αιώνες στην ελληνική ύπαιθρο, ξαναγεννιούνται στο χώρο μας και οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να τις παρακο-λουθήσουν, αλλά και να συμμετάσχουν σε αυτές. Από τη σπορά του σιταριού μέχρι το ψήσιμο του ψωμιού. Από τη διαδικασία παραγωγής μελιού και κρασιού, μέχρι το τάϊσμα των ζώων, τη γνωριμία με το γειτο-νικό δάσος και την ιππασία σε δασώδη μονοπάτια».

Ο 50χρονος Κώστας Γιάντσης πριν 10 χρόνια κου-ρασμένος από τη ζωή της πόλης, άφησε τη δουλειά του στη Θεσσαλονίκη και πήγε να κατοικήσει στο μέχρι τότε παραμελημένο χωράφι του πατέρα του, στο 2ο χλμ. της επαρχιακής οδού Αξιούπολης-Φανού. Σιγά-σιγά άρχισε μόνος του -χωρίς κανένα επιδοτού-μενο πρόγραμμα- να φτιάχνει από πέτρα και ξύλο το σπίτι στο οποίο θα κατοικούσε, καθώς και όλες εκεί-νες τις απαραίτητες υποδομές που θα μετέτρεπαν το χωράφι σε επισκέψιμο αγρόκτημα. Ήταν το όνειρό του, το οποίο σταδιακά έπαιρνε σάρκα και οστά, παρά τις πολλές αντιξοότητες εξαιτίας της γραφειοκρα-τίας. Αντιξοότητες που έφτασαν τον Κώστα να πάρει ένα γαϊδουράκι και πεζός να κατεβεί στην Αθήνα για να διαμαρτυρηθεί. Το 2005 το «Κτήμα στο μπαΐρι» (σημαίνει «ύψωμα») άνοιξε επιτέλους τις πόρτες

του στους πρώτους επισκέπτες του. Από τότε μέχρι σήμερα πολλά σχολεία, γκρουπ, αλλά και μεμονω-μένοι επισκέπτες, έχουν γνωρίσει τη φιλοξενία του Κώστα και έχουν δει και συμμετάσχει οι ίδιοι σε αγρο-τικές εργασίες που γίνονται με τον παλιό τρόπο, τότε που η τεχνολογία –και φυσικά τα φυτοφάρμακα- δεν είχαν καμία θέση μέσα στο χωράφι και τις αγροτικές εργασίες.

Οι υποδομές του αγροκτήματοςΤο αγρόκτημα είναι ανοικτό όλο το χρόνο, αφού

ο Κώστας ζει εδώ, μαζί με 10 γάτες, 3 σκύλους και 8 άλογα. Μέχρι πέρσι, μάλιστα, δεν διέθετε ούτε ρεύμα, όπως μου «παραπονιέται» η σύντροφός του. Στο θεα-τράκι 200 ατόμων οι επισκέπτες παρακολουθούν την αναβίωση των παραδοσιακών μεθόδων καλλιέργειας της γης και αν θέλουν συμμετέχουν και οι ίδιοι. Στην ξύλινη ανοιχτή τραπεζαρία μπορεί κανείς να φάει το φαγητό ή το ποτό που θα φέρει μαζί του, ενώ είναι πολύ πιθανόν να του… τρυπά τη μύτη η μυρουδιά από το ψωμί που θα ψήνεται στον παρακείμενο παραδοσι-ακό φούρνο (από πηλό και κεραμίδι), από τον Κώστα. Μέσα στο αγρόκτημα συναντούμε και ένα μικρό λαο-γραφικό μουσείο με παλιά αγροτικά, κυρίως, αντικεί-μενα, που μάζεψε ο ιδιοκτήτης του από γνωστούς και φίλους. Η ξύλινη παιδική χαρά, το γήπεδο μπάσκετ και το γήπεδο ποδοσφαίρου 5Χ5, είναι άλλοι τρεις υπαίθριοι χώροι που ποτέ δεν μένουν άδειοι, όχι μόνο από μικρά, αλλά και… μεγαλύτερα παιδιά. Το κτήμα περιτριγυρίζεται από ποικιλία μεσογειακής βλάστη-σης, με θέα τον Αξιό ποταμό. Η πρόσβαση στο κτήμα είναι εύκολη. Ο χώρος είναι ασφαλής για τα παιδιά, περιφραγμένος και καθαρός. Τα ζώα είναι σε άριστη κατάσταση και παρακολουθούνται από κτηνίατρο.

Δάνος ΔανιηλίδηςΓράφει ο

danospress@gmail.com

Μια πετυχημένη εφαρμογή βιωματικού αγροτουρισμού βασισμένη σε πολύ μεράκι, αγάπη για τη φύση και πολύ λίγα χρήματα

>> ταξίδι

24

Δραστηριότητες

Α) Ο κύκλος του ψωμιούΟι εργασίες της σποράς ξεκινούσαν

νωρίς το φθινόπωρο, δουλειά δύσκολη και κοπιαστική, τόσο για τα ζώα που έσερναν το αλέτρι, όσο και για τον γεωργό. Το σπόρο τον έριχναν με το χέρι. Ακολουθούσε το σβάρνι-σμα για να στρώσει το χωράφι και να σκε-παστεί ομοιόμορφα ο σπόρος. Στις αρχές του καλοκαιριού, τα γεννήματα ωρίμαζαν και άρχιζε το θέρος. Τα στάχια θερίζονταν με τα δρεπάνια, γίνονταν δεμάτια και μετα-φέρονταν στα αλώνια. Στο αλώνι άπλωναν τα στάχια και με την «λοκάνα» (ένα ξύλο που είχε αιχμηρές πέτρες προσαρμοσμένες στο κάτω μέρος του) που έσερνε το ζώο πάνω στα στάχια, χωριζόταν ο καρπός από το άχυρο. Ακολουθούσε το «λίχνισμα». Με τη βοήθεια του αέρα, ο καρπός καθαριζόταν από κάθε λογής σκουπίδια. Η αποθήκευση του καρπού γινόταν στα αμπάρια, ενώ κάποια ποσότητά του έπαιρνε το δρόμο για το μύλο. Ο φούρνος καμένος καλά περίμενε τα πρώτα ψωμιά της νέας σοδιάς, ολοκλη-ρώνοντας έτσι τον κύκλο των αγροτικών εργασιών που έπρεπε να κάνει μια οικογέ-νεια για να μπορέσει να φάει ψωμί.

Β) Η μέλισσα και το μέλιΟ επισκέπτης μπορεί, επίσης, να παρακο-

λουθήσει τη διαδικασία παραγωγής μελιού, τη ζωή των μελισσών και τα προϊόντα που αυτές παράγουν. Η μέλισσα η μελισσοφάγος είναι το σημαντικότερο είδος των μελισσο-ειδών και ζει σε κοινωνία που περιλαμβάνει τη βασίλισσα, τις εργάτριες και τους κηφή-νες. Το μέλι αποθηκεύεται στις κερήθρες και σφραγίζεται με ένα λεπτό στρώμα κεριού, που ονομάζεται λέπι. Για την εξαγωγή του μελιού απολεπίζεται η κερήθρα και τοποθε-τείται στο μελιτοεξαγωγέα. Εκεί με τη βοή-θεια της φυγόκεντρου δύναμης εξάγεται το μέλι από αυτές.

Γ) Γνωρίζοντας το δάσοςΔίπλα ακριβώς από το κτήμα ξεδιπλώ-

νεται ένα πανέμορφο μονοπάτι που ξεκινά από τη μια άκρη του κτήματος και καταλή-γει στην άλλη, οδηγώντας τους επισκέπτες στην καρδιά του δάσους. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο δάσος μεσογειακής βλά-στησης που περιλαμβάνει το μεγαλύτερο

αριθμό των ειδών της μεσογειακής πανίδας. Εκεί θα συναντήσετε έναν καταρράκτη, έργο της φύσης και ξύλινα γεφυράκια.

Δ) Κατοικίδια ζώαΠαιδιά και ενήλικες μπορούν να έρθουν

σε επαφή με τα κατοικίδια ζώα του αγρο-κτήματος, τα οποία για αιώνες συμπαρα-στάθηκαν τον άνθρωπο με τα προϊόντα και την εργασία τους.

Ε) Διαδικασία παραγωγής κρασιού και τσίπουρου

Την περίοδο συλλογής των σταφυλιών, οι επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν τη διαδικασία παραγωγής κρασιού και τσί-πουρου, με τον πλέον παραδοσιακό τρόπο απόσταξης.

ΣΤ) ΙππασίαΕιδικά τώρα το χειμώνα η κυριότερη

δραστηριότητα είναι η ιππασία. Τα μικρά παιδιά μπορούν να κάνουν βόλτες μέσα στο περιφραγμένο αγρόκτημα, ενώ τα μεγα-λύτερα παιδιά και οι ενήλικες μπορούν να κάνουν ολιγόωρες ή και πολύωρες διαδρο-μές μέσα στο δάσος, επισκεπτόμενοι και τα διάφορα αξιοθέατα της περιοχής, τα οποία ο Κώστας και οι συνεργάτες του γνωρίζουν πολύ καλά. Μάλιστα υπάρχει η δυνατότητα και για ολοήμερη απόδραση με τα άλογα, με κατάληξη δίπλα στο ποτάμι για υπαίθριο μπάρμπεκιου.

Δίπλα ακριβώς από το αγρόκτημα βρί-σκεται το Κτήμα/Οινοποιείο Αρχοντάκη, το οποίο είναι επισκέψιμο, διαθέτοντας ταβέρνα και καφέ.

Νομίζω πως είναι μια πολύ όμορφη και ουσιαστική εικόνα το να βλέπεις νεαρά ζευ-γάρια να επιλέγουν ως κυριακάτικη μορφή διασκέδασης την απόδραση σε έναν τέτοιο χώρο, παρά σε μια… μπαρουτοκαπνισμένη –από τον καπνό- ταβέρνα στην πόλη. Επιτέ-λους και στη χώρα μας, αργά αλλά σταθερά, οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού απο-κτούν ολοένα και περισσότερους φίλους.

Ιnfo Το «κτήμα στο μπαΐρι» είναι επισκέψιμο,

κατόπιν συνεννόησης με τον ιδιοκτήτη στα τηλέφωνα: 23430.31363 & 6974.456.252. Τιμή εισόδου: 5 ευρώ για μικρούς και μεγά-λους. Κτήμα Αρχοντάκη τηλ. 23430.31197.

25

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με το ραδιόφωνο;

Σοφοκλής: Ήταν κάτι που ξεκίνησε για πλάκα. Είδαμε ότι ήταν εύκολο, μπορούσαμε να το κάνουμε και από το σπίτι μας. Επίσης, μας άρεσε γιατί ήταν συμμετοχικό, ο καθένας μπορούσε να πάρει μέρος σε αυτό.

Βασίλης: Στην αρχή θέλαμε να παίζουμε τη μουσική που μας αρέσει. Μετά καταλάβαμε ότι με αυτό μπορεί κανείς να έρθει σε επαφή με τον κόσμο και έτσι να δημιουργηθούν και-νούργιες σχέσεις.

Από τότε έχουν περάσει έξι μήνες. Τι έχει αλλάξει στο Radio on fire;

Βασίλης: Οι ακροατές έχουν αυξηθεί. Εμείς έχουμε μάθει περισσότερα πράγματα για το πώς θα βγαίνει μια εκπομπή στον αέρα. Από τότε που ξεκινήσαμε μάθαμε πολλά, πώς να χειριζόμαστε καλύτερα τα προγράμματα, πως θα γίνο-νται πιο σωστά οι εκπομπές. Ψάξαμε μόνοι μας, ρωτήσαμε ανθρώπους που ήξεραν.

Οι στόχοι σας έχουν αλλάξει;Σοφοκλής: Αυτό που ονειρευόμασταν γι αυτό το ραδιό-

φωνο δεν έχει αλλάξει. Θέλουμε να ακούγονται πολλές από-ψεις, πολλές μουσικές. Nα προωθούνται καινούργια πράγ-ματα, ακυκλοφόρητα τραγούδια, τραγούδια από μπάντες παιδιών… Βέβαια δε θέλουμε να υπάρχουν ακρότητες. Δεν μπορεί κάποιος στην εκπομπή του να μιλάει μόνο για την αθλητική του ομάδα ή για τις πολιτικές του απόψεις. Τώρα βλέπουμε το ραδιόφωνο πιο σοβαρά και έχουμε περισσότε-ρες απαιτήσεις σχετικά με το πώς βγαίνει μια εκπομπή στον αέρα.

Ιντερνετικοί σταθμοί υπάρχουν πολλοί. Γιατί να ακούσει κάποιος το δικό σας ραδιόφωνο; Και ποιοι είναι αυτοί στους οποίους απευθύνεστε;

Μπάμπης: Ο ακροατής του Radio on fire θα ακούσει κάτι διαφορετικό, αβίαστο και αυθόρμητο. Αυτός που κάνει εκπο-μπή είναι πολύ ελεύθερος. Όταν είναι στον αέρα δεν έχει τη δυνατότητα να δει τον αριθμό των ακροατών για να μην επη-ρεαστεί. Έτσι δεν υπάρχει άγχος, και αυτό που βγαίνει είναι πιο αληθινό, όχι κάτι τυποποιημένο.

Βασίλης: Μέσα από το ραδιόφωνο, προσπαθούμε να απευθυνόμαστε σε ένα ευρύτερο κοινό. Εξάλλου, εκπομπές δεν κάνουν μόνο άτομα τις περιοχής, αλλά και από Αλεξάν-δρεια, από Αθήνα, οι οποίοι ασχολούνται ενεργά με το ραδι-όφωνο, το προωθούν μέσω του facebook…

Αυτό που θέλετε είναι να αυξήσετε το κοινό σας; Η ποσότητα είναι αυτό που σας ενδιαφέρει;

Σοφοκλής: Αν μας ενδιέφερε αυτό θα απευθυνόμασταν σε άτομα τα οποία παίζουν συγκεκριμένη μουσική, θα αντι-γράφαμε κάποιο μεγάλο ραδιόφωνο και θα προσπαθού-σαμε έτσι να φέρουμε κόσμο. Δε θα λέγαμε ότι μπορεί να κάνει εκπομπή όποιος θέλει.

Άρα, αυτό που σας ενδιαφέρει είναι η ποικιλία των απόψεων που ακούγονται στο ραδιόφωνο. Θέλετε να γίνει ένας μεγάλος διάλογος από ανθρώπους που ζούνε διαφορετικά πράγματα.

Σοφοκλής: Ναι. Θέλουμε να ακούγονται νέοι της ομογέ-

νειας, μάλιστα έχουμε πλησιάσει τους νέους της Γερμανίας, που μεταδίδουν μια δική τους εκπομπή, ομάδες φοιτη-τών από διάφορα πανεπιστήμια, και από το εξωτερικό κ.α. Κάπως έτσι το ονειρευόμαστε. Θέλουμε κάποτε να κάνει εκπομπή κάποιος και να λέει «καλημέρα από το χιονισμένο Μπρίστολ»!!

Σήμερα υπάρχουν ένα σωρό τρόποι για να επικοι-νωνούμε, αλλά χωρίς αυτό να γίνεται ουσιαστικά. Πιστεύετε ότι μέσα από το ραδιόφωνο, η επικοινω-νία με τους άλλους μπορεί να γίνει ποιοτική;

Βασίλης: Σίγουρα η επικοινωνία μέσω internet είναι λίγο απρόσωπη. Εμείς δε λέμε ότι αντί να βγούμε βόλτα κάνουμε εκπομπή. Απλά αντί να παίζουμε κάποιο videogame ή να συζητάμε σε chatroom, που θα ήταν πιο απρόσωπο, κάνουμε εκπομπή. Η εκπομπή είναι δημιουργική, συζητάμε, ανταλ-λάσσουμε ιδέες, επιλέγουμε μουσική…

Μου κάνει, επίσης, εντύπωση, ότι και εμείς περά-σαμε από αυτήν την ηλικία, των 17 και 18 χρονών, αλλά ήταν η καθημερινότητά μας τόσο αυστηρά οργανωμένη, που δεν είχαμε το χρόνο να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Τι είναι αυτό που άλλαξε σε σας; Γιατί εμείς δεν κάναμε κάτι τέτοιο, ενώ εσείς το κάνετε; Εμείς δεν ασχολούμασταν με τίποτα άλλο παράλληλα με το σχολείο και το φροντιστήριο. Εσείς πως καταφέρατε να κάνετε κάτι που θέλει φαντα-σία, διάθεση και δημιουργικότητα; Τι έπαιξε ρόλο, η ευκολία του μέσου που είχατε στη διάθεσή σας ή η ιδέα του ραδιοφώνου;

Σοφοκλής: Τότε το internet δεν ήταν διαδεδομένο, τώρα υπάρχει σε κάθε σπίτι. Βρήκαμε στο internet την τεχνολογία, και σκεφτήκαμε ότι αν καταφέρουμε να τη χρησιμοποιή-σουμε, τότε έχουμε ραδιόφωνο.

Μπάμπης: Έχει σημασία και το μέσο και η ιδέα. Το internet

είναι ένα μέσο που μπορεί να συγκεντρώσει περισσότερο κόσμο. Πηγαίνω 25 χρόνια πίσω, όταν ο πατέρας μου είχε ένα πειρατικό ραδιόφωνο. Οι συνθήκες ήταν άλλες, δεν υπήρχε το internet, αλλά έκανε και αυτός ότι και εμείς. Και πριν από 25 χρόνια υπήρχε αυτή η ιδέα, αλλά έγινε με συχνότητα και όχι με δίκτυο.

Μήπως εσείς έχετε αρχίσει να καταλαβαίνετε ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα πέρα από το στόχο του πανεπιστημίου; Μήπως, με αυτά που βλέπετε γύρω σας, έχετε αποδομήσει την εικόνα του πανεπι-στήμιου ή πιστεύεται ότι αυτό είναι το σημαντικό;

Σοφοκλής: Σίγουρα όλοι έχουμε στόχο να περάσουμε σε κάποια σχολή, αλλά τα πράγματα έχουν χαλαρώσει. Δεν υπάρχει πλέον τόση πίεση ως προς αυτό. Επίσης, βλέ-πουμε ότι το διαδίκτυο είναι ένας χώρος που έχει προοπτι-κές. Ακόμα, υπάρχουν έρευνες που δείχνουν ότι το internet κάποια στιγμή θα αντικαταστήσει τα fm, που θα γίνουν αυτό που σήμερα είναι τα μεσαία. Γενικά, βλέπουμε ότι υπάρχει ένας νέος δρόμος και εμείς θέλουμε να τον ακολουθήσουμε.

_______________//______________

Γίναμε, τελικά, και εμείς μεγάλοι, και κοιτάμε με απορία τι κάνουν οι νεώτεροι και ζητάμε να μάθουμε από αυτούς και να «κλέψουμε» λίγο από την αισιοδοξία τους. Και μπορεί εμείς να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι είμαστε η γενιά των πολλών πτυχίων και της ελλιπώς αμειβόμενης, ανασφάλι-στης εργασίας, αυτά τα παιδιά, όμως, που έρχονται, όταν θα φτάσουν στην ηλικία μας ποια γενιά θα είναι;

Infohttp://www.e-radioonfire.tkhttp://radioonfire.listen2myshow.comhttp://radioofire.blogspot.com

Μελανία ΜιλκάκηΓράφει η

mela_mg23@hotmail.com

Πριν από έξι μήνες, μία παρέα παιδιών, 17 χρονών, αποφασίζει να φτιάξει ένα διαδικτυακό ραδιόφωνο, ξεκινώντας από το μηδέν και μην έχοντας καμία εμπει-ρία ή γνώση πάνω σε αυτό, αποδεικνύοντας ότι το inter-net και η τεχνολογία έχουν τελικά θετικές πλευρές.

Συνάντησα, με μία από τους παραγωγούς του σταθ-μού, τη Μαρία Σαριπανίδου, τρία παιδιά από την ομάδα του Radio on fire, τον Σοφοκλή Σαριπανίδη, τον Μπάμπη Χρυσίδη και τον Βασίλη Σαλονικίδη, για μία συνέντευξη. Μία συνέντευξη που κατέληξε σε μία συζή-τηση τριών παιδιών 18 ετών, και δύο 27 χρονών, με τους μεγαλύτερους από εμάς να αναρωτιόμαστε τι είναι αυτό που άλλαξε από τότε που ήμασταν εμείς μαθητές.

26

πρόσωπα >>

Ένας χρόνος ακόμα ήρθε κι έκατσε στους ώμους μας. Μεγαλώνουμε φίλοι μου, μεγα-λώνουμε και όπως λέει κι ο λαός γινόμαστε σοφότεροι, πλουσιότεροι σε γνώσεις κι εμπειρίες, σοβαρότεροι, πετυχημένοι κλπ κλπ.

Κουραφέξαλα. Και ποιος μας ρώτησε αν τα θέλουμε όλα αυτά;. Ο λαός, μου φαίνεται δεν ξέρει τι λέει. Όχι ρε συ εγώ δε γουστάρω να αποκτήσω εμπειρίες που δεν θα μπορώ να επαναλάβω στο μέλλον και απλά να τις έχω για να τις συγκρίνω με τα τωρινά μου χάλια. Δε θέλω να μεγαλώνω και να βλέπω ότι δεν κατάφερα τίποτα στη ζωή μου γιατί δε μ αφήσανε να τα καταφέρω. Δε θέλω να σοβαρεύω και να χάσω την τρέλα μου, μαμώ

την τρέλα μου. Δε θέλω ν’ αράζω στον καναπέ μου, ν’ ανοίγω την τηλεόραση και να βλέπω τον Ευαγγελάτο να μου λέει για τη νέα γρίπη και πόσους έστειλε να δουν τα ραδί-κια από κάτω. θέλω να παίρνω το ποδήλατο μου και να κάνω τις βόλτες μου με ασφάλεια στον υπέροχο (μη χέσω) ποδηλατοδρόμο που μου χάρισε ο Δήμαρχος σας. Θέλω να ζω τη ζωή μου χωρίς TV τρομοκρατία, χωρίς εκλογές και κόμματα, χωρίς διαφημίσεις, χωρίς Χατζηγιάννη. Μπορώ;

Ε αφού δε μπορώ δείτε τις παρακάτω ταινίες που κυκλοφόρησαν σε DVD και τα ξανα-λέμε.

Κατα(σκοπεύοντας) Ο Βίνσεντ είναι ένας χαρισματικός νέος που εργάζεται

στις αποθήκες ενός αεροδρομίου. Εκεί μαζί μ’ έναν συνά-δελφο του τον Γκεράλτ βάζουν χέρι στις αποσκευές των επιβατών, σουφρώνοντας πολύτιμα και μη αντικείμενα. Μια μέρα θ’ ανοίξουν μια βαλίτσα ενός διπλωμάτη που περιείχε εκρηκτική ύλη, με αποτέλεσμα να εκραγεί και να χάσει τη ζωή του ο Γκεράλτ . Ο Βίνσεντ συλλαμβάνε-ται με την κατηγορία κλοπής. Για ν’ αποφύγει τη φυλακή, του προτείνουν να συνεργαστεί με τις μυστικές υπηρε-σίες και ν’ αναλάβει μια αποστολή ώστε να εξαρθρωθεί το κύκλωμα τρομοκρατών που βρίσκεται πίσω απ’ την εκρηκτική βαλίτσα. Πρόκειται για ένα καλοστημένο νέο-νουαρ κατασκοπίας που ξεφεύγει απ’ τα τετριμμένα σενάρια του είδους, καταφέρνοντας να συνδυάσει αρμο-νικά μια ερωτική ιστορία με ένα κατασκοπικό θρίλερ.

Ο Καλός, ο κακός και ο περίεργος Ένας παλιός χάρτης θησαυρού θα γίνει το επίκεντρο

τριών τυχοδιωκτών που θα βρεθούν αντιμέτωποι ανα-μεταξύ τους αλλά και με ολάκερη στρατιά από παρανό-μους, σε μια ξέφρενη καταδίωξη με σκηνές που κόβουν την ανάσα. Ένα ασυνήθιστο Κορεάτικο φιλμ που μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως περιπέτεια δράσης, παρω-δία γουέστερν, cult κωμωδία κλπ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι απολαυστικότατη και θ’ αποζημιώσει όποιον θα την επιλέξει.

Σκλάβοι στα Δεσμά τουςΠρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά του

κύκνειου άσματος του Κωνσταντίνου Θεοτόκη στη μεγάλη οθόνη. Ένα βιβλίο που για μια ολόκληρη δεκαε-τία ο συγγραφέας πάσχιζε να ολοκληρώσει αποδίδοντας τελικά σ’ αυτό μια πραγματική κατάθεση ψυχής Ένας μεγάλος έρωτας που διώκεται χάριν της οικονομικής κρίσης που επήλθε στην οικογένεια της κοπέλας. Ο γάμος με τον πλούσιο και πρόσφατα πολιτευόμενο γιατρό του νησιού, φαντάζει η μοναδική σωτηρία απ’ τα χρέη για τον Κόντε Οφιομάχου. Πρόκειται για την ταινία που απέ-σπασε 10 κρατικά βραβεία στο περσινό Φεστιβάλ Θεσ-σαλονίκης και προτάθηκε ως η ελληνική συμμετοχή στα επερχόμενα Οscar. Εξαιρετικός ο Γιάννης Φέρτης στον ρόλο Κόντε Οφιομάχου. Μαζί του οι Άκης Σακκελαρίου, Δήμητρα Ματσούκα, Χρήστος Λούλης και στον τελευταίο του ρόλο ο αδικοχαμένος Κωνσταντίνος Παπαχρόνης.

Γιορτινές αναζητήσεις

>> κινηματογράφος

Κώστας ΠοτακίδηςΓράφει ο

info@sevengroup.gr

Οι πρόσφατες ταινίες τριών Ευρωπαίων σκηνοθε-τών, Λαρς Φον Τρίερ, Πέδρο Αλμοδόβαρ και Μίχαελ Χάνεκε, εστιάζουν στο ψυχολογικό υπόβαθρο ως απαρχή των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, τόσο σε ατομικό επίπεδο όπως ο έρωτας, όσο και σε συλλο-γικό, όπως η κοινωνική συμπεριφορά με τις προ-βολές της στo πολιτικό γίγνεσθαι. Οι δύο πρώτοι μιλούν για τον έρωτα και τις προεκτάσεις του, ενώ ο Χάνεκε ασχολείται με την περιρρέουσα κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα, όπως αυτή δημιουργείται και οικοδομείται μέσα από τη θρησκευτική αγωγή και την κοινωνική ανοχή.

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣΥπάρχει αντίχριστος; Κι αν υπάρχει είναι γυναίκα ή

άνδρας; Και τις ενοχές ποιος μας τις δημιουργεί; Η θρη-σκεία ή η προσωπική ηθική; Ο Λαρς Φον Τρίερ ξεκινά με μια εντυπωσιακή σεκάνς σε slow motion. Πρώτα το πούρο πάθος της ερωτικής συνεύρεσης ανάμεσα στη

μητέρα και στον πατέρα, ύστερα η αθέλητη μαρτυρία του μικρού παιδιού τους, το ασυνείδητο σάλτο μορτάλε του μικρού και η τιμωρία. Τιμωρία για ποιον; Είναι ένοχος ο έρωτας ή η ανεπαρκής γονική φροντίδα και επίβλεψη; Μήπως ήταν ο διάολος μέσα τους; Μα δεν υπάρχουν δαί-μονες, παρά μόνο στην φαντασία μας. Αλλά και τούτο αρκεί, είναι σα να υπάρχουν. Θλίψη, πόνος και ενοχές. Ενοχές που βαραίνουν τη φέρουσα τη μητρότητα. Απέ-ναντι ο πατέρας θεραπευτής και κυρίαρχος, με τη συν-δρομή του ρεαλισμού και της επιστήμης. Αρχίζει η μάχη, ανάμεσα σε θήλυ και άρρεν, άνδρα και γυναίκα, καλό και κακό. Θα νικήσει άραγε κανείς; Κι αν νικήσει ποιο το όφελος. Η νίκη θα είναι πύρρειος. Μα θα κυριαρχήσει το καλό διατείνονται οι μεν. Και ποιο είναι το κακό αντιτεί-νουν οι δε;

Η διαδρομή της ταινίας περνά από σκληρές σκηνές βίας και πόνου, μα και περίσσειας θλίψης. Σκηνές «ασύ-νειρμες», όπως τα όνειρα, με πιθανούς συμβολισμούς, αλλά και τυχαιότητα. Ότι κατάλαβες, κατάλαβες. Νομι-μοποιείσαι για κάθε ερμηνεία, όπως και ο Τρίερ για την επιλογή των σκηνών του. Κάποια στιγμή θα γίνει ευνου-χισμός, κλειτοριδεκτομή, όπως ο Μάρκο Φερέρι έκαμε πεοκτομή στην «Τελευταία Γυναίκα».

Λίγο πριν ένα τρυπάνι είχε καρφωθεί στην κνήμη του Νταφόε κάτι σαν από τις αμέτρητες ταινίες τρόμου. Μα και δω πρόκειται για ταινία τρόμου, αλλά μικρό το κακό. Στο τέλος όποιος μείνει, δεν θα είναι μόνος. Οι ερινύες, θα τον περιτριγυρίζουν. Ή μήπως δεν είναι ερινύες, αλλά το ποίμνιο που πλησιάζει το νικητή ποιμένα του; Όποιος κι αν είναι αυτός το καλό ή το κακό, ο Χριστός ή ο Αντί-χριστος. Αλλά φίλοι μου ο αντίχριστος δεν υπάρχει, για κάθε εχέφρονα και εραστή της διερεύνησης δια της επι-στημονικής σκέψης και όχι δια των Γραφών. Όπως και ο Χριστός που υπήρξε, αλλά ουδείς γνωρίζει επακριβώς με ποια ιδιότητα και τι χαρακτηριστικά. Ο Λαρς Φον Τρίερ, προκλητικός και μισογύνης, ανάκατος και μπερδεμένος, όπως τα όνειρά του, αλλά και τα όνειρά μας. Ο έρωτας πνιγμένος σε σαδομαζοχιστικό ναρκισσισμό. Αυτά, από τη Δανία του βορρά.

ΡΑΓΙΣΜΕΝΕΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣΣτη γλυκύτητα της Μεσογείου, στην Ισπανία ο Πέδρο

Αλμοδόβαρ έχει την μελαγχολία της νοσταλγίας, αλλά είναι εύχαρις τουλάχιστον στη διάρκεια της διαδρομής, πλην το επώδυνο τέλος («Ραγισμένες Καρδιές»). Εδώ ο ναρκισσισμός του Πέδρο, παίζει με τη γυναικεία ομορ-φιά, την εξυψώνει, την υμνεί δρέποντας και προσφέρο-ντας τους καρπούς μιας ηδονοβλεπτικής σχέσης. Είναι ωραίο πράγμα οι γυναίκες, όχι ως το αρχαίο «ρες», αλλά ως ζωντανή αυτάρκης παρουσία, που συμπληρώνει τα κενά της ζωής ενός άντρα. Ως μητρική παρουσία, ως φίλη ή ως ερωμένη, η γυναίκα δίνει χρώμα με την παρουσία της και γίνεται κινητήριος μοχλός της ενίοτε σκουρια-

σμένης μηχανής του άνδρα. Ο Αλμοδόβαρ παιχνιδίζει με τον αφηγηματικό και τον πραγματικό χρόνο, αφού ο ένας παρεισφρέει στα δρώμενα του άλλου. Γιατί μέσα στην ταινία έχουμε μιαν άλλη γυριζόμενη ταινία. Η ανδρική παρουσία στην εκδοχή του πατέρα είναι κυρίαρχη και καταπιεστική. Αλλά και στην εκδοχή του εραστή αρκού-ντως πιεστική. Ο έρωτας είναι παθιασμένος σε κάθε εκδοχή του.

Η ΛΕΥΚΗ ΚΟΡΔΕΛΑΟ τρίτος ευρωπαίος είναι ο Μίκαελ Χάνεκε με τη

«Λευκή Κορδέλα», που ορμάται από το παρελθόν για να μας μιλήσει για το παρόν και το μέλλον. Έχουμε μια κορυ-φαία στιγμή του αυστριακού σκηνοθέτη που, διακρίνεται για τον πολιτικό προβληματισμό του και την ενδελεχή διερεύνηση των κοινωνικών δρώμενων. Τα παράξενα συμβάντα, με ατυχήματα και κακοποιήσεις παιδιών έρχονται να ταράξουν τη ζωή μιας κωμόπολης της Γερ-μανίας λίγο πριν τον μεγάλο πόλεμο. Ποιος ο ένοχος; Παρότι δεν θα διευκρινιστεί απόλυτα ο δράστης, εντού-τοις θα διαφανεί ότι παιδικά χέρια «οπλίστηκαν» για τις εγκληματικές ενέργειες στο χωριό. Ο Χάνεκε δακτυλο-δεικτεί τους ενήλικες, όχι μόνο για ηθική αυτουργία των συγκεκριμένων ενεργειών, αλλά και για την μετεξέλιξη των παιδιών αυτών στην ενηλικίωσή τους, σε ζωντανό υλικό τροφοδοσίας της ναζιστικής ιδεολογικής μηχανής. Η Χριστιανική αγωγή, στην περίπτωση μας, η αυστηρή προτεσταντική, έχοντας σε σημαίνουσα θέση τις ενοχές και την τιμωρία, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία της ναζιστικής λογικής, αλλά και κάθε πιθανής φασιστι-κής αντίληψης. Αλλά και η ένοχη σιωπή των υπολοίπων ενηλίκων, συνέδραμε στην διαδικασία εκκόλαψης εν είδη αυγού του φιδιού, μελλοντικών θιασωτών του ρατσισμού και της βίας ως μέσο επιβολής της ιδεολογίας. Εξ όλων των κατοίκων, μόνο ο δάσκαλος προσπάθησε να αποκα-λύψει την οδυνηρή πραγματικότητα, αλλά κι αυτός στο τέλος παραιτήθηκε μη μπορώντας να αντιπαρατεθεί με θεσμούς όπως η εκκλησία, αλλά και «ευυπόληπτους» πολίτες της καθεστηκυίας τάξης.

Ο χωρόχρονος των γεγονότων μοιάζει μακριά μας, αλλά οι προβολές τους φτάνουν στο σήμερα και στο αύριο. Και όπως είδαμε στο περσινό «Το Κύμα», απαιτεί-ται επαγρύπνηση, γιατί όλοι μας είμαστε επιρρεπής να εξοκέλλουμε σε νερά του φασισμού, ανεξάρτητα τόπου και χρόνου. Εκτός των προαναφερθέντων, ο Χάνεκε έφτιαξε μιαν υψηλής εικαστικής ομορφιάς ασπρόμαυρη ταινία και καθοδήγησε όλους τους ηθοποιούς του σε εκπληκτικές ερμηνείες.

Γιάννης Ν. Γκακίδης

το ψυχολογικό

υπόβαθρο στον έρωτα

και στην κοινωνία

Γιάννης Ν. ΓκακίδηςΓράφει ο

>> κινηματογράφος

28

«ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ»

Ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό δράμα έντονης ψυχολογικής φόρ-τισης, ανάμεσα σε μάνα και την εγκα-ταλειμμένη κόρη. Κάποτε η μητέρα της ήθελε να αλλά-ξει τον κόσμο συμ-μετέχοντας στην RAF και σε ένοπλες δραστηριότητες. Επικηρυγμένη από

το γερμανικό κράτος, εγκατέλειψε την κορούλα της, για να ζήσει με άλλη ταυ-τότητα σε ένα χωριό της Γαλλίας, δημιουργώντας καινούργια οικογένεια. Όταν ενηλικιώθηκε η κόρη, εμφανίστηκε ως άγγελος τιμωρός, κραδαίνοντας στα χέρια ένα ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένο «γιατί». Αμφότερες φέρουν ένα περίσσιο βάρος και ήλθε η ώρα να απαλλαγούν απ’ αυτό. Όμως οι άνθρω-ποι δεν απαλλάσσονται εύκολα από το βάρος των επιλογών τους, ειδικά όταν καθορίζουν και την μοίρα των παιδιών τους. Παρά την φαινομενική συμφιλί-ωση, οι ενοχές παραμένουν μόνιμος σύντροφος-τιμωρός. Η κάθαρση δεν θα έλθει ποτέ. Πολύ καλή σκηνοθεσία από την Σουζάνε Σνάιντερ και η ερμηνεία ζωής από την τηλεοπτική σταρ Ίρις Μπέρμπεν.

ΣΥ

ΓΧ

ΡΟ

ΝΕ

Σ Σ

ΧΟ

ΛΕ

Σ Ο

ΔΗ

ΓΩ

Ν

ΦΩΤΙΝΙΑΣ Α.Ε.

η σιγουριά

Άνω Ηλιούπολη Ωραιοκάστρου 67 2310 -669505 -603413

Εύοσμος Αριστοτέλους 23 2310 -707550 -707551

Σίνδος Χρυστοστόμου Σμύρνης 3 2310 -797445 -796000

Φαξ: 2310-603413Κιν: 6944 442419

50ο Φεστιβάλ

ΚινηματογράφουΘεσσαλονίκης

Διαγωνιστικό & Βαλκάνιοι ΑρέσανεΗ ελληνική παρουσία περιορισμένη, αλλά το διεθνές διαγωνιστικό είχε να

επιδείξει καλές ταινίες, όπως και το βαλκανικό.

ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΤΙΜΗΣ

Η ρακένδυτη Ρουμανία μάς κάνει κινηματογραφικά μαθήματα. Και το λέω αυτό γιατί το σινεμά απαιτεί πολλά χρήματα. Όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να είναι περή-φανα γι’ αυτούς. Ο συνταξιούχος Ίον

ζει με τη σύζυγό του σε μια βουβή ατμόσφαιρα, που υποδηλώνει απόρριψη. Τόσο η γυναίκα του, όσο και ο μετανάστης στον Καναδά γιος του, αποφεύγουν να συνδιαλλαγούν μαζί του. Κάποτε «κάρφωσε» το γιο του, για να μην διαφύγει στην Δύση. Έκτοτε έχει την περιφρόνηση αμφοτέρων. Όταν κάποια στιγμή το υπουρ-γείο άμυνας θα του απονείμει ένα μετάλλιο, για ανδραγαθία στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, θα πιστέψει πως είναι η ευκαιρία της καταξίωσης και της αποδοχής, αλλά και της συγχώρεσης από το γιο του. Ο σκηνοθέτης Κολίν Πέτερ Νέτσερ, σε μια εξαιρετική σεκάνς, της συγκεντρωμένης γύρω από το τραπέζι οικογένειας και των φίλων, θα μας δώσει με τόσο γλαφυρό, εικαστικά, τρόπο τις ανθρώπινες σχέ-σεις και κυρίως αυτήν πατέρα-γιου, υπό το πρίσμα της συμφιλίωσης σε ένα κλίμα αμηχανίας, πολύ δυνατό.

ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ Η ΒΡΟΧΗ

Από τη μακρινή Κολομβία με την εγνωσμένη εγκλη-ματικότητα, ο Χόρχε Νάβας, μας φέρνει ένα αστυνομικό θρίλερ που σπάει κόκαλα. Η βία εκδηλώνεται εκτός πλάνου, αλλά η δύναμη και η έντασή της αντικατοπτρί-ζεται τόσο έντονα από τα πάσχοντα πρόσωπα εντός πλάνου. Ο χρόνος δράσης είναι μια βροχερή νύχτα, γεμάτη ένταση, σασπένς και αγωνία. Δύο νέοι από συγκυ-ρία μοιράζονται τη δύσκολη αυτή νύχτα. Αυτός μόνος και

φορτισμένος από την πρόσφατη δολοφονία του αδελφού του, αυτή μόνη και με όλους, πνίγει την καλυμμένη μοναξιά της στον κόκα. Δύο ετερόκλητες φυσιογνωμίες, αλλά με κοινή παράμετρο τη μοναξιά και τον πόνο.

29

Ο Χριστός ξαναγεννιέται Και ανέκλινεν αυτόν εν φάτνη διότι ουκ ην εν αυτοίς τόπος. Πού να ’βρεις τόπο να σταθείς σε τούτη την πόλη Έρωτα; Ήρθε η Μαρία νύχτα να χτυ-

πήσει την πόρτα του Νομάρχη, μα τη σταμάτησαν οι αστυνόμοι. Είχε λέει δεξίωση Χρι-στουγέννων με πολλούς επισήμους και δεν υπήρχε χρόνος ν’ ασχοληθεί με την κοπέλα. Και πήγε και στο σπίτι του Δημάρχου μα κι εκεί τα ίδια. Μάλιστα εκεί θα ερχόταν κι ο Μητροπολίτης και θα μιλούσε για το «μήνυμα των Χριστουγέννων» και για το «ποιοί δε θέλουν το Χριστό ανάμεσά μας». Και γύρισε όλη την πόλη μαζί με τον Ιωσήφ μα κανείς δε τους άνοιγε γιατί φοβόταν. Σ’ ένα διαμέρισμα στον Εύοσμο μονάχα άνοιξε την πόρτα μια νεαρή κοπέλα και μόλις είδε την έφηβη ετοιμόγεννη άρχισε να γελά: «Καλά, δεν υπάρχει, έμεινε έγκυος σε τέτοια ηλικία και το κράτησε! Αντί να ζήσει τη ζωή της…».

Και βγήκε στο δρόμο η Μαρία για να φύγει κι όλοι την κοίταγαν περίεργα. Είχε χρόνια σ’ αυτή την πόλη να γεννηθεί παιδί, τον Έρωτα τον είχαν πια ξεχάσει. Ήτανε άλλωστε δια νόμου απαγορευμένος και για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα η Υπουργός Παι-δείας «ανείλε πάντας τους παίδας», που ήταν κι οι πιο ανυπάκουοι. Κι όσους δεν μπόρεσε τους δώρισε laptop με επιδότηση 500 Ευρώ, συγχρηματοδοτούμενη απ’ το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «δια βίου θάνατος», κι ήτανε βέβαια πια πως δε θα ξανάβλεπε νέο στους δρόμους.

Αφού, λοιπόν, βγήκε απ’ την πόλη η Μαρία και πέρασε το καμένο δάσος απ’ το Δερ-βένι είδε στην πλαγιά ποιμένες αγραυλούντες και φυλάσσοντες φυλακάς της νυκτός και στον κάμπο αγρότες με αναμμένα τα φωτάκια στην τέντα του τρακτέρ να χταλεύουνε τη γη τους. Έτρεξε τότε ο Ιωσήφ σ’ ένα μαντρί κι αφού είπε πώς έχουνε τα πράματα βγήκαν δυο παραγιοί του τσομπάνη, ο Νικολάκης κι ο Ηλίας, να φέρουν μέσα τη Μαρία και να φωνάξουν απ’ το χωριό την Κρυστάλλη τη μαμή.

Του δε Ιησού Χριστού η Γέννησις ούτως ην, μέσα στη φάτνη γεννήθηκε το βρέφος. Και ήλθον σπεύσαντες οι ποιμένες και οι αγρότες και ανεύρον το βρέφος. Οι δε ζητού-ντες την ψυχήν του βρέφους τεθνήκασιν το ίδιο βράδυ χτυπημένοι από σφαίρες αντιε-ξουσιαστών. Και είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή, ότι το φως εν τη σκοτία φαίνει και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν!

Καλά Χριστούγεννα σ’ όλους τους αγνούς ανθρώπους, τους πρώτους που έσπευσαν εν τη φάτνη!

Δάντης Χαράλαμπος

Ένας συνεργάτης του «Δυτικώς» από την 1η Δεκεμβρίου δεν είναι πια μαζί μας. Η Κατερίνα Τερζοπούλου μετά από 16μηνη σκληρή μάχη, απόρροια αυτοκι-νητιστικού δυστυχήματος, κατέληξε σε κλινική της Θεσσαλονίκης.

Η Κατερίνα γεννήθηκε πριν 58 χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε σπουδές ιατρικής στην Ιταλία, τις παράτησε, όμως, για να σπουδάσει δημοσιογρα-φία στο πανεπιστήμιο του Kieti στην Ιταλία. Σπούδασε, επίσης, σχέδιο μόδας και ενδυματολογία στο «Centro de Estu-dios CEAC», στη Βαρκελώνη, από όπου αποφοίτησε με άριστα. Επέστρεψε στη γενέτειρά της και εργάστηκε ως πολι-τιστική συντάκτρια σε εφημερίδες και περιοδικά της Θεσσαλονίκης («Επιλο-γές» εφημερίδας «Μακεδονία», «High-lights», «Vip Norel», «Ποιότητα Ζωής», Sorbet, εφημερίδα «Εγνατία», «Δυτι-κώς» κ.ά.). Από το Σεπτέμβριο του 2002 εργάζονταν στον 102 FM της ΕΡΤ, έχο-ντας την επιμέλεια και παρουσίαση της Σαββατιάτικης (09.00-10.00) παιδικής-παιδαγωγικής εκπομπής «Μικροί μεγά-λοι εν δράσει για ένα παιδικό χαμόγελο». Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, πραγμα-τοποιώντας εκθέσεις στη Θεσσαλονίκη, τη Σύρο, το Λονδίνο κ.ά. Σπούδασε για τέσσερα χρόνια την υποκριτική τέχνη δίπλα στον Αχιλλέα Ψαλτόπουλο και τον Γρηγόρη Μήττα. Η μεγάλη της αγάπη για τα παιδιά εκφράστηκε με τη συγγραφή παραμυθιών, αφήνοντας μας τέσσερα βιβλία: α) Ο καημός της πριγκίπισσας Αννέτας, β) Μια πρωτοχρονιά αλλιώ-τικη από τις άλλες, γ) Στο δρόμο μ’ έναν καλό Σαμαρείτη και δ) Ήταν κάποτε ένας άσωτος γιος. Παράλληλα με τη συγγραφή παραμυθιών, η ίδια ανέβαινε σόλο πάνω σε παιδικές σκηνές και διη-γούνταν και συγχρόνως δραματοποι-ούσε παραμύθια, χρησιμοποιώντας μάσκες που έβγαιναν από το περίφημο βαλιτσάκι της. Για τους πολλούς μικρούς της φίλους ήταν η «Κάτια με τα παραμύ-θια». Για σειρά ετών εμφανίζονταν στο Βαφοπούλειο, σε σχολεία και νηπιαγω-γεία. Η Κατερίνα έγραφε στίχους, ενώ συνεργάστηκε ως λιμπρετίστα με το διακεκριμένο συνθέτη και αρχιμουσικό Δημήτρη Αγραφιώτη.

Η Κατερίνα λάτρευε να παρακολου-θεί συναυλίες κλασσικής μουσικής, θεατρικές παραστάσεις και εικαστικά. Η έμφυτη καλλιέργειά της, πήγαινε χέρι-χέρι με την ευγένεια και τη φινέτσα της, τις προσεκτικές επιλογές της και τους χαμηλούς της τόνους. Λάτρευε τη δουλειά της, είτε επρόκειτο για τη ραδι-οφωνική εκπομπή, είτε για το θέατρο. Παρασκευή βράδυ δεν έβγαινε ποτέ έξω. Απόλυτη προτεραιότητα είχε η προετοιμασία της εκπομπής. Παρά τη μεγάλη εμπειρία της, έγραφε πάντοτε όλα τα κείμενα της εκπομπής της στο χαρτί. Ήταν εργασιομανής και τελειο-μανής. Το μικροκαμωμένο λιπόσαρκο κορμί της συχνά καταβάλλονταν από τις παραστάσεις, επιστρέφοντας εξου-θενωμένο στο σπίτι. Όχι όμως και το υπέροχο πνεύμα της.

Η Κατερίνα είχε γούστο και πολλές ευαισθησίες. Λάτρευε τα λουλούδια, τις πεταλούδες, τις νεράιδες και τα ξωτικά. Αλλά και την… κολόνια τριαντάφυλλο. Συχνά τα παραπάνω αποτελούσαν την πρώτη ύλη για τους πίνακες της.

Με τίμησε με τη φιλία της την τελευ-ταία δεκαετία. Μου εκμυστηρεύονταν τους φόβους, τις αγωνίες, τα όνειρά της. Έβλεπα τους δύσκολους αγώνες που έδινε. Τις περισσότερες φορές υπό αντί-ξοες συνθήκες. Σε προσωπικό και επαγ-γελματικό επίπεδο. Παρέμενε πάντοτε αξιοπρεπής και συνεπής στους στόχους της. Αποτελούσε παράδειγμα για όλους μας. Τα τελευταία χρόνια οι επαγγελ-ματικοί αγώνες άρχισαν να στέφονται από επιτυχία. Και πάνω που η Κατερίνα άρχισε να χαλαρώνει, να απολαμβάνει τους καρπούς των προσπαθειών της, η μοίρα της είχε άλλα σχέδια…

Κρατώ τη γαλήνια εικόνα σου κάτω από τα πλατάνια της Σαμοθράκης. Και θαρρώ πως σε βλέπω ήδη εκεί στις παι-δικές σκηνές και στα FM του Παραδεί-σου να διηγείσαι παραμύθια…

Καλό σου ταξίδι Κατερινούλα… Εις το επανιδείν.

Δάνος Δανιηλίδης

Για την Κατερίνα Τερζοπούλου…

>> απόψεις

30

«Ήρθα δάσκαλε, γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πώς μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;»

Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε:«Πόσο λυπάμαι αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω

γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά ίσως…» και ύστερα από μια παύση συνέχισε: «αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω».

«Ε,… μετά χαράς, δάσκαλε» είπε διστακτικά ο νεαρός, νιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν γι’ άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του.

«Ωραία» συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε ένα δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας: «πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυ-λίδι για να πληρώσω ένα χρέος. Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς γι’ αυτό. Και με κανέ-ναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς.»

Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι και έφυγε. Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι’ αυτό.

Όταν το παιδί έλεγε «ένα χρυσό φλουρί» όλοι γελού-σαν. Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στο δρόμο του στην αγορά –και σίγουρα θα ήταν πάνω από 100 άτομα-, παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω.

Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο και να τον γλιτώσει από το πρό-βλημά του. Έτσι θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια του δασκάλου.

«Δάσκαλε» είπε, «λυπάμαι. Είναι αδύνατον να τα κατα-φέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού.»

«Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε» απάντησε ο δάσκαλος. «Πρέπει πρώτα να μάθουμε την

αληθινή αξία του δαχτυλιδιού. Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στον κοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησε πόσα μπορεί να πιάσει. Όμως, μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι.»

Ο νεαρός ανέβηκε στο άλογο και έφυγε πάλι.Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως

του κεριού, το κοίταξε με τον φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί:

«Πες στο δάσκαλο αγόρι μου, ότι αν θέλει να το που-λήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του.»

«Πενήντα οχτώ χρυσά;» Φώναξε το παιδί.«Ναι» απάντησε ο κοσμηματοπώλης. Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκά-

λου να του πει τα καθέκαστα.«Κάθισε» του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. «είσαι

κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. Ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο, πρέπει να σε εκτιμήσει ένας αληθινά ειδικός. Γιατί στη ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;»

Και μ’ αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό δάχτυλο του αριστερού του χεριού.

Η ιστορία που διαβάσατε μου αρέσει πολύ και τη λέω όταν συζητώ με την κόρη μου ή με παιδιά που ξεκινούν τα πρώτα τους βήματα στη ζωή έξω από την προστασία του σπιτιού τους, ακόμη και σε μεγάλους που χάνουν την αυτοπεποίθησή τους. Είναι από το βιβλίο «Να σου πω μια ιστορία» του αγαπημένου μου Αργεντινού συγγραφέα Χόρχε Μπουκάι.

Πόσο εύκολο είναι να χάσουμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, να πέσουμε σε συγκυρίες τέτοιες, στο φροντι-στήριο ή στο σχολείο ή στην δουλειά μας όταν κάποιος βρεθεί και μας πει «μα καλά, δεν ξέρεις τι σου γίνεται;» Και αμέσως να νιώσουμε άχρηστοι, αδέξιοι και χαζοί όπως το αγόρι της ιστορίας μας.

Και πόσο εύκολο είναι να παρασυρθούμε από τη στιγ-μιαία απογοήτευση και να κάνουμε μια λανθασμένη επι-λογή που όμως θα αποβεί μοιραία για την υπόλοιπη ζωή μας!

Βλέπω τα νέα παιδιά πόσο προβληματίζονται για την κατεύθυνση που θα επιλέξουν στις σπουδές τους. Που καταπιέζουν τα ταλέντα τους και τις επιθυμίες τους για να μην κακοκαρδίσουν τους γονείς τους, γιατί παρασύ-ρονται από τους φίλους τους ή τα μέσα μαζικής ενημέ-ρωσης, ή γιατί απλά δεν πιστεύουν στον εαυτό τους ότι θα τα καταφέρουν.

Ζούμε πιστεύοντας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, απλά γιατί μια φορά, πριν πολύ καιρό, όταν ήμασταν μικροί, προσπαθήσαμε και δεν τα κατα-φέραμε. Και αυτό «έγραψε» στη μνήμη μας και από τότε δεν ξαναπροσπαθήσαμε να ελευθερωθούμε από αυτά τα δεσμά. Και όταν έρχεται μια ευκαιρία ή η πρόκληση στη ζωή μας την κοιτάμε και λέμε: «Μα …δεν μπορώ και ποτέ δεν θα μπορέσω.»

Ο μοναδικός τρόπος να μάθουμε αν μπορούμε είναι να προσπαθήσουμε με όλη μας την ψυχή.

Τίποτε δεν πετυχαίνει με τον καταναγκασμό. Όταν επιλέγουμε μια δουλειά για να είμαστε πετυχημένοι σ’ αυτήν, το βασικό που έχουμε να κάνουμε είναι να την αγαπάμε. Αν όμως βουλιάζουμε στα «πρέπει» που μας φορτώνει το περιβάλλον μας και ξεκινάμε την ζωή μας με κλισέ όπως «πρέπει να σπουδάσω και να πάρω ένα πτυχίο» ή «ας πάω σε μια στρατιωτική σχολή που έχει σίγουρη δουλειά» δεν υπάρχει περίπτωση να απολαύ-σουμε τίποτε, ούτε τις σπουδές μας ούτε τη δουλειά μας γιατί δεν θα κάνουμε αυτό που θέλει η ψυχή μας, δεν θα χρησιμοποιήσουμε τις ικανότητες και τα ταλέντα μας.

Όσο για τις σίγουρες δουλειές ή την οικονομική κρίση και την ανεργία; Σε κάθε οικονομικό περιβάλλον όσο επι-σφαλές και να είναι υπάρχουν ευκαιρίες. Είναι πολύ καλύ-τερα να επιλέξουμε αυτό που μας ταιριάζει, παρά κάτι άσχετο επειδή είναι της μόδας ή επειδή μας το επιβάλ-λουν. Και για να επιστρέψουμε στην ιστορία μας, φτάνει να αναγνωρίσουμε τις κλίσεις, τα ταλέντα μας, τις ικανό-τητες, τις αδυναμίες μας, τα δυνατά μας σημεία και να πιστέψουμε στον εαυτό μας για να προχωρήσουμε στην ζωή μας με δύναμη και στόχο την επιτυχία, την ευημερία ή ότι άλλο θέλουμε. Τι είπε ο δάσκαλος στο παιδί; «Είσαι κι εσύ ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Γιατί στη ζωή σου γυρίζεις εδώ και εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;»

Η σελίδα είναι μια προσφορά της

Ηλιάνα Κυνηγοπούλου mscΣύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης και επιχειρηματικότηταςLife, business and executive coach«Be Alive» Φραγκίνη 7, 546 24 ΘσσαλονικηΤΗΛ.2310926618,6944418624•info@bealive.gr•www.bealive.gr

η Αληθινή αξία του Εαυτού μου

Ηλιάνα ΚυνηγοπούλουΓράφει η

info@bealive.gr

>> μοντέρνα ζωή

31

Ποδηλατόδρομοι & κυκλοφοριακή αγωγή*

Άμστερνταμ, εάν δεν το έχετε επισκεφτεί να το κάνετε. Μία πανέμορφη πόλη, με πολύ πράσινο, ησυχία, όμορ-φους και ευχάριστους ανθρώπους. Η πόλη που φημίζε-ται για τα ποδήλατα και τους ποδηλατοδρόμους της. Υπάρχουν και δρόμοι για αυτοκίνητα, αλλά χρησιμοποι-ούνται και αυτοί από τα ποδήλατα. Οι μετακινήσεις με αυτοκίνητο στο Άμστερνταμ είναι ελάχιστες. Ένα άλλο πιο πρόσφατο παράδειγμα, πράσινης πόλης και φιλικής στο ποδήλατο, είναι η Κοπεγχάγη (εκεί δυστυχώς δεν έχω πάει ακόμα, για να σας πώς τις εντυπώσεις μου, αλλά που θα μου πάει θα πάω και εκεί). Τώρα θα μου πείτε «και τι μας νοιάζει ρε μεγάλε ποιες πόλεις έχεις επισκεφτεί», ο πραγματικός λόγος όμως που το κάνω αυτό είναι για να έρθω εδώ, στην δική μας πόλη, τη Θεσσαλονίκη και να συγκρίνω. Άλλωστε ένας από τους λόγους για τους οποί-ους ταξιδεύω είναι αυτός, να συγκρίνω. Να δω πως είναι η ζωή σε αυτές τις πόλεις, πως είναι η καθημερινότητα.

Έτσι γίνομαι για λίγο κάτοικος αυτών των πόλεων και προσπαθώ να μπω στην καθημερινότητα τους και να ζήσω και εγώ για λίγο στους δικούς τους ρυθμούς στη δική τους πόλη. Και πιστέψτε με, δεν έχουν καμία σχέση με τη δική μας καθημερινότητα.

Η Θεσσαλονίκη μία πόλη που έχει ανοικοδομηθεί στους πρόποδες του Χορτιάτη και κατά μήκος του Θερ-μαϊκού κόλπου ενδείκνυται για το ποδήλατο. Παρόμοιο παράδειγμα είναι και η Βαρκελώνη. Εκεί υπάρχουν τελε-φερίκ με καλάθια που όταν τα πράγματα δυσκολεύουν για να κινηθείς με το ποδήλατο απλά το βάζεις στο καλάθι και ανεβαίνεις με το τελεφερίκ. Πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν και εδώ. Και δε μιλάω για εναέ-ριο τελεφερίκ αλλά επίγειο με γραμμές, σαν τραμ.

Οπότε πάμε παρακάτω, στο θέμα μας, ποδηλατοδρό-μοι και την κίνηση γενικότερα με ποδήλατο. Ένα αισιό-δοξο εγχείρημα από πλευράς του δήμου που κρίνοντας από την έως τώρα λειτουργία του, δυστυχώς δεν βλέπω να έχει μέλλον σε αυτόν τον τόπο.

Γιατί το λέω αυτό; Πρόχειρη μελέτη, κακοτεχνίες, καμία οργάνωση στην κατασκευή των ποδηλατοδρό-μων, ελλιπής σήμανση, δεν πρόκειται βασικά για δίκτυο ποδηλατοδρόμων αλλά για κομμάτια που υπάρχουν σε διάφορα σημεία και χαρακτηρίζονται σαν ποδηλατο-δρόμοι, πάνω σε πεζοδρόμια, πάνω στο πλακόστρωτο της παραλίας, δίπλα από καφετέριες, γεμάτοι παρκα-ρισμένα αυτοκίνητα, κάδοι μέσα στους ποδηλατοδρό-μους, πεζοί κινούνται μέσα σε αυτούς, αστυνομικοί με κλούβες παρκαρισμένες πάνω σε αυτούς, ακόμα και μηχανές. Το κυριότερο όμως είναι η έλλειψη παιδείας από μεριάς των Ελλήνων οδηγών. Δυστυχώς, όλα τα άλλα είναι αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης. Εάν υπήρχε παιδεία σε αυτόν τον τόπο δεν θα χρειαζόμασταν τους ποδηλατοδρόμους για να κινηθούμε, θα το κάναμε στους δρόμους. Τώρα φοβάσαι ακόμα και σαν πεζός να κινηθείς και όχι μόνο στους δρόμους. Όλα αυτά μπορεί κάποιος να τα διαπιστώσει κάνοντας μία βόλτα στους ποδηλατοδρόμους της Θεσσαλονίκης ή και εκτός αυτών. Τελικά είναι ποδηλατοδρόμοι ή κάτι άλλο;

Εάν ο Έλληνας οδηγός είχε μάθει να σέβεται τους συνανθρώπους που κινούνται γύρω του δεν θα χρεια-ζόμασταν ούτε ποδηλατοδρόμους, ούτε διαβάσεις και όσο και αν ακούγεται παράξενο, ούτε φανάρια. Αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη: κορναρίσματα, παράνομες στάθμευσης πάνω σε διαβάσεις μπροστά από στάσεις των αστικών, πάνω σε πεζοδρόμια, σε κήπους, παρα-βιάσεις του κόκκινου σηματοδότη, ύβρεις, παράνομη στάθμευση πάνω στους ποδηλατοδρόμους, σε μπάρες για διάβαση ατόμων με κινητικά προβλήματα και πολλά ακόμα που για να τα γράψω δεν μου φτάνει μία σελίδα. Δυστυχώς δεν υπάρχει σεβασμός -δεν θέλω να γενι-κεύω τα πράγματα- άλλα η εμπειρία μου ως ποδηλάτης και οδηγός μοτοσικλέτας και αυτοκινήτου, αυτό μου έχει δείξει.

Όλα αυτά όμως θέλω να πιστεύω ότι δεν αφορούν το σύνολο των οδηγών, θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει γενι-κότερα μια ελπίδα για βελτίωση. Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία, δεν είμαστε μόνοι μας, υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι γύρο μας, τους οποίος πρέπει να σεβαστούμε. Εάν κάποτε ο Έλληνας σταματήσει να κοιτάει μόνο τον εαυτό του και κοιτάξει και λίγο τον συνάνθρωπο του, τότε θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα ως άνθρωποι! Αλλάξτε νοοτροπία, σκεφτείτε!!! Δεν είστε μόνοι.

Βασίλης ΑβράμογλουΓράφει ο

*άγνωστες λέξεις στην Ελλάδα

>> ποδήλατο

32

Τα λειτουργικά τρόφιμα (functional foods) έχουν μπει τα τελευταία χρόνια δυναμικά στη ζωή μας και διεκδι-κούν ένα υπολογίσιμο κομμάτι της αγοράς. Τι ακριβώς περικλείει όμως ο όρος «λειτουργικά τρόφιμα» και πως προέκυψαν; Σε πολύ γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για κλασσικά τρόφιμα στα οποία έχουν προστεθεί συστατικά όπως βιταμίνες, φυτικές ίνες, ιχνοστοιχεία, μέταλλα (σίδηρος-ασβέστιο), λιπαρά ω3 κτλ με σκοπό την αποτελεσματικότερη δράση στη διασφάλιση της υγείας ή την πρόληψη ακόμα και τον έλεγχο κάποιων ασθενειών (καρδιοπάθειες, διαβήτης, χοληστερίνη) για όσους τα καταναλώνουν.

Τα λειτουργικά τρόφιμα ήρθαν στο προσκήνιο σαν αποτέλεσμα των αλμάτων που έχει κάνει η βιοτεχνο-λογία και η τεχνολογία τροφίμων σε συνδυασμό με την ολοένα μεγαλύτερη επένδυση της βιομηχανίας τροφίμων σε έρευνα και ανάπτυξη νέων προϊόντων με συνδυαστικά οφέλη για την υγεία για την προσέγ-γιση μεγαλύτερης μερίδας καταναλωτών και επομένως κερδών.

Στην πράξη τα λειτουργικά τρόφιμα έρχονται να καλύψουν την απαίτηση των καταναλωτών να ρυθ-μίζουν την υγεία τους μέσω της διατροφής και δίνουν σε πρώτη ανάγνωση εύκολες προσιτές και γρήγορες λύσεις. Τα προϊόντα που κυκλοφορούν στην αγορά είναι άπειρα και περιέχουν μια ατελείωτη σειρά από δρα-στικά συστατικά. Στην ελληνική αγορά τα λειτουργικά τρόφιμα είναι κυρίως εστιασμένα σε τρόφιμα εμπλου-τισμένα με πρεβιοτικά και προβιοτικά, φυτικές στερό-λες για τον έλεγχο της χοληστερίνης, ω3 λιπαρά οξέα, φυτικές ίνες, μέταλλα και ενισχυμένες παιδικές τροφές. Η προβολή των ευεργετικών τους συστατικών για την

υγεία και ευεξία του οργανισμού τα κάνουν ιδιαίτερα δημοφιλή και δημιουργούν ένα θετικό κλίμα γύρω από την ύπαρξη τους σε μια εποχή που η στροφή σε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής βρίσκεται σε μεγάλη άνοδο.

Μπορούν όμως τα λειτουργικά τρόφιμα να αντικα-ταστήσουν τα οφέλη από μια ισορροπημένη δίαιτα; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι αρκετά περίπλοκη για να αναλυθεί. Μπορούμε ωστόσο να ερευνήσουμε λίγο βαθύτερα τη φύση των λειτουργικών τροφίμων.

Υπάρχουν από τη μια ομάδες λειτουργικών τροφί-μων που είναι φυσικά προϊόντα όπως για παράδειγμα τα ζυμούμενα γαλακτοκομικά (ξινόγαλο, αριάνι, κεφίρ, φρέσκο γιαούρτι), τα δημητριακά ολικής άλεσης, τα λιπαρά ψάρια και ο βασιλικός πολτός που είναι από μόνα τους φορείς πολύ σημαντικών για την υγεία θρε-πτικών συστατικών όπως τα πρεβιοτικά και προβιοτικά βακτήρια και οι φυτικές ίνες, τα ω3 λιπαρά οξέα και πλήθος βιταμινών και ιχνοστοιχείων.

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν τρόφιμα κυρίως υψηλής βιομηχανικής επεξεργασίας που συνδυάζουν ετερογενή συστατικά μεταξύ τους με σκοπό ένα προϊόν που θα μας βοηθήσει να προσλάβουμε περισσότερα θρεπτικά από ένα τρόφιμο ευρείας αποδοχής όπως ένα ποτό ή ένα αρτοσκεύασμα ή γλύκισμα και να μη τα αναζητήσουμε σε άλλα τρόφιμα που το περιέχουν από τη φύση τους. Τέτοια προϊόντα μπορεί να έχουν το πλεονέκτημα ότι είναι πρακτικά και εύκολα στη χρήση αλλά δεν παύουν να συνδυάζουν ετερόκλητα πράγματα μεταξύ τους που παραμένουν στο τρόφιμο με τη βοήθεια της τεχνολογίας και πολλών προσθέτων συστατικών (τα γνωστά Ε) που μπορεί να κάνουν μεγα-λύτερο κακό ή να ακυρώνουν τις ευεργετικές ιδιότητες του τροφίμου αυτού.

Μεγάλο ρόλο στο κατά πόσο ένα τέτοιο τρόφιμο μάς είναι απαραίτητο παίζουν και τα συστατικά με τα οποία είναι εμπλουτισμένο και σε ποια συγκέντρωση, καθώς και η αξιολόγηση των προσωπικών μας αναγκών. Λίγο ή πολύ η σύγχρονη διατροφή καλύπτει τις ημερήσιες ανάγκες του οργανισμού σε θρεπτικά συστατικά τουλά-χιστον στο ελάχιστο. Η προσπάθεια να υπερβεί κανείς την συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη σε κάποιο από αυτά δεν οδηγεί πάντα σε καλύτερο για τον οργανισμό αποτέλεσμα. Σε περίπτωση που συμβαίνει κάτι τέτοιο, κάποια θρεπτικά απλώς αποβάλλονται από τον οργανι-σμό, κάποια όμως, όπως π.χ. οι λιποδιαλυτές βιταμίνες Α, Ε & F αποθηκεύονται και μπορούν να εμφανίσουν ακόμη και τοξική δράση. Το μέτρο είναι πάντα μια καλή επιλογή.

Και να μην ξεχνάμε ότι μιλάμε πάντα για τρόφιμα και όχι φάρμακα. Η οποιαδήποτε θετική τους δράση οφεί-λει να αποδεικνύεται αντικειμενικά και αξιολογείται αυστηρά πριν διατυπωθεί ο οποιοσδήποτε διατροφι-κός ισχυρισμός με βάση ευρωπαϊκούς κανονισμούς (EU 1924/2006,983/2009) που συνεχώς συμπληρώνονται και ανανεώνονται. Και για τα περισσότερα, εκδηλώνε-ται πάντα στα πλαίσια μιας αν όχι ισορροπημένης, του-λάχιστον προσεγμένης διατροφής.

Αυτό είναι τελικά το ζητούμενο όλων είτε κατανα-λώνουν είτε όχι λειτουργικά τρόφιμα. Η σχέση μας με τη διατροφή είναι ένα εξαιρετικά περίπλοκο αλλά και ενδιαφέρον ζήτημα στο οποίο αξίζει να αφιερώσουμε λίγο περισσότερο από το χρόνο μας για τη σωστή και υπεύθυνη ενημέρωση μας, γιατί πραγματικά αφορά ότι πολυτιμότερο έχουμε, τη ζωή μας.

Παναγιωτίδου ΚυριακήΓράφει η

Τεχνολόγος Τροφίμων MSckiriakipanagiotidou@gmail.com

>> διατροφή

Λειτουργικά Τρόφιμα (Functi onal Foods)

Η σελίδα είναι προσφορά:

33

Επίσκεψη στην Αθήνα στο Πνευματικό Κέντρο των

Μπράχμα Κουμάρις(Brahma Kumaris)

Τον συναντάω ένα κυριακάτικο πρωινό μετά το μάθημα στο πνευματικό κέντρο των Brahma Kumaris της Αθήνας.

Αν και είναι Κυριακή νωρίς το πρωί, που συνήθως οι άνθρωποι χουχουλιάζονται στα κρεβάτια τους, υπάρχει αρκετός κόσμος. Ο χώρος που γίνεται το μάθημα έχει εκπληκτική ενέργεια, μοναδική γαλήνη, και δε σου κάνει καρδιά να φύγεις από εκεί. Η συνέντευξη γίνεται στον επάνω όροφο του κτιρίου, συγκεκριμένα στο ινδικό σαλόνι, όπως το ονομάζουν γιατί ο χώρος αυτός είναι διακοσμημένος με ινδικό στυλ και είναι πολύ όμορφος και εμπνευσμένος. Συναντάω έναν άνθρωπο με καθαρό βλέμμα, φωτεινό και λαμπερό πρόσωπο, απίστευτα γαλήνιο. Είναι ντυμένος στα λευκά και εκπέμπει κάτι αιθέριο και αλλόκοσμο.

Όση ώρα μου μιλάει, πολλές φορές στρέφει το βλέμμα του προς τα επάνω και άλλοτε είναι σε διαλογισμό, έχο-ντας τα μάτια κλειστά, σαν να προσπαθεί να συγκεντρω-θεί και να πάρει απαντήσεις από μέσα του ή από ψηλά. Ιδιαίτερα όταν αναφέρεται στην Πηγή και στην ψυχή.

Αυτός είναι Ο Άντονυ Στράνο, Ιταλοαυστραλικής καταγωγής, ένα ον φερμένο, ίσως από τον κόσμο Των Αγγέλων! Kαι μέσα σε ένα κλίμα βαθιάς γαλήνης η συνέ-ντευξη ξεκινάει…

Κύριε Στράνο, είστε Δάσκαλος και υπεύθυνος του πνευματικού κέντρου των Βrahma Kumaris της Αθήνας στην Ελλάδα. Πείτε μας λίγα λόγια αρχικά για την ιστορία των Βrahma Kumaris και το πνευ-ματικό πανεπιστήμιο που υπάρχει στην Ινδία. Ποιος είναι ο Ιδρυτής του;

Το 1936 στην Ινδία ο ιδρυτής της Ράτζα-Γιόγκα που αργότερα πήρε το όνομα Βrahma που σημαίνει φωτι-σμένος, άρχισε να έχει βαθύτερες συνειδητοποιήσεις του αληθινού εσωτερικού του εαυτού, μέσα από έντονο δια-λογισμό. Πολλοί άνθρωποι με τις ίδιες συνειδητοποιήσεις τον ακολούθησαν σε αυτή την πνευματική του πορεία και έτσι δημιουργήθηκε μία κοινότητα, που για πολλά χρόνια είχε ως στόχο της να γνωρίσει βαθύτερα τον εαυτό της και το Δημιουργό της.

Το 1951 ο Brahma Baba (Φωτισμένος Δάσκαλος), μαζί με την κοινότητα μεταφέρθηκαν από το Καράτσι στο Mount Abu που βρίσκεται βορειοδυτικά της Ινδίας, στο Rajastan.

Αργότερα ιδρύθηκε εκεί το πνευματικό πανεπιστήμιο των Βrahma Kumaris (νεαρά κορίτσια) και είναι ένα μέρος που σήμερα φιλοξενεί χιλιάδες κόσμο από όλα τα μέρη της γης και έχει μόνιμους αφοσιωμένους κατοίκους σε αυτό το έργο, που προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους. Μπορούμε να πούμε ότι είναι κάτι σαν «πνευματικό ashram» που διδάσκει το διαλογισμό της Ράτζα-Γιόγκα καθώς και σεμινάρια αυτογνωσίας. Είναι ένα πανέμορφο μέρος ψηλά στο βουνό και θεωρείται ένα από τα πιο αγνά ενεργειακά μέρη πάνω στη γη.

Ο Βrahma Baba έζησε εκεί μέχρι το 1969, όπου και πέθανε στις 18 Ιανουαρίου σε ηλικία 93 ετών, έχοντας καταφέρει ένα υψηλό πνευματικό στάδιο.

Κύριε Στράνο ασκείστε με το διαλογισμό της Ράτζα- Γιόγκα 33 χρόνια και ταξιδεύετε σε πολλές χώρες, κάνοντας ομιλίες και διαλέξεις πάνω στην αυτογνωσία. Εσείς πότε ξεκινήσατε την πνευ-ματική σας προσπάθεια και πότε σκεφτήκατε να μεταδώσετε το διαλογισμό της Ράτζα-Γιόγκα στην Ελλάδα;

Η δική μου πρώτη επαφή με τη Ράτζα-Γιόγκα έγινε το 1977 στο Λονδίνο αλλά η πρώτη επαφή με την Ελλάδα και συγκεκριμένα την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έγινε το 1980. Μετά πήγα στο Λονδίνο και σε άλλες χώρες. Το 1981 ξαναήρθα στην Αθήνα, γύρισα πάλι στο Λονδίνο για έξι μήνες και επιστροφή πάλι στην Αθήνα, όπου δημιουρ-γήθηκε και το πρώτο κέντρο διαλογισμού το1984.

Πείτε μας λίγα λόγια για το τι ακριβώς είναι ο δια-λογισμός της Ράτζα-Γιόγκα.

Ο διαλογισμός ξεκινάει όταν αρχίζω να θυμάμαι ποιος αληθινά είμαι. Αρχίζω να χρησιμοποιώ την αρχική δύναμη της ψυχής, ιδιαίτερα τη γαλήνη. Στο διαλογισμό της Ράτζα-Γιόγκα χαλαρώνουμε και ανανεώνουμε τον εαυτό μας και ελευθερωνόμαστε από άχρηστες σκέψεις και συναισθήματα. Σε ένα υψηλότερο στάδιο, Ράτζα-

Γιόγκα σημαίνει ελευθερία από ιδιοτελείς επιθυμίες.Ο στόχος αυτού του διαλογισμού είναι να γίνω αυτο-

κυρίαρχος. Βασιλιάς του εαυτού μου. Και για να φτάσω εκεί, χρειάζομαι τη συνεργασία από την Πηγή.

Όταν λέτε Πηγή εννοείτε Το Θεό; Πείτε μας αν θέλετε τη γνώμη σας για Το Θεό.

Ναι. Πηγή είναι άλλο όνομα για Το Θεό, Το Δημιουργό. Το Θεό τον καταλαβαίνω σαν Φως. Και μέσα από Αυτό Το Φως υπάρχει αγάπη, γαλήνη και πολλή φροντίδα. Ο Θεός είναι Παγκόσμιος Πατέρας, Μητέρα και Φίλος. Ο Θεός είναι Ένα Αγνό Ον. Αγνός σημαίνει πέρα από ταμπέ-λες. Ανήκει σε όλους και ο κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει επαφή μαζί του. Αυτό που χρειάζεται μόνο είναι να έχει καθαρά κίνητρα για να δημιουργήσει αυτή τη σχέση.

Ασχολείστε 33 χρόνια με την πνευματική εργα-σία του εαυτού σας. Μια ολόκληρη ζωή θα έλεγε κανείς! Ποια είναι η εμπειρία σας από όλη αυτή την προσωπική σας πορεία;

Το θαύμα της μάθησης. Μαθαίνω καθημερινά. Αυτό δε σταματά. Είναι σημαντικό να είσαι ανοιχτός και να μαθαί-νεις από διαφορετικές πλευρές. Αυτό βοηθάει στις καθη-μερινές σχέσεις. Ακόμη η στάση του παρατηρητή είναι πολύ σπουδαία. Όταν είναι κανείς παρατηρητής, μπορεί να έχει διαύγεια και να κρίνει τα πράγματα πιο σωστά.

Σαν υπεύθυνος του πνευματικού κέντρου της Ράτζα-Γιόγκα στην Ελλάδα, συναναστρέφεστε με πολύ κόσμο καθημερινά, καθώς πολύ άνθρωποι ζητούν τη γνώμη και τη συμβουλή σας σε πνευ-ματικά θέματα. Τι έχετε μάθει όλα αυτά τα χρόνια από τους ανθρώπους;

Όλοι προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο. Μπορεί να είναι μία αρετή, ή μπορεί να είναι κάτι αρνητικό που μεταμορ-φώνεται. Για να είσαι δάσκαλος, πρέπει να τους δέχεσαι όλους σαν δασκάλους. Το βλέμμα σου πρέπει να ανανε-ώνεται καθημερινά. Και όταν πάμε βαθιά στην ωριμό-τητα δεν υπάρχει λάθος και σωστό, αλλά αυτό που είναι κατάλληλο αυτή τη στιγμή. Όταν κολλάμε με ταμπέλες «λάθος ή σωστό» δεν είμαστε ανοιχτοί.

Χρειάζεται να καταλαβαίνουμε τον παλμό της κάθε κατάστασης. Χρειάζεται συνέχεια να έχουμε καινούρια μάτια.

Τι συστήνετε στους ανθρώπους που ξεκινάνε την πνευματική τους προσπάθεια με το διαλογισμό της Ράτζα-Γιόγκα;

Να κάνουν μικρά και σταθερά βήματα κάθε μέρα. Δε μας βοηθάει να κάνουμε για παράδειγμα πολύ διαλο-γισμό την μία ημέρα και καθόλου την άλλη. Ένα μικρό βήμα καθημερινά βοηθάει πολύ περισσότερο. Με αυτό τον τρόπο η προσπάθειά μας γίνεται φυσική και η πρόο-δός μας πιο εύκολη. Η σταθερότητα και η συστηματικό-τητα είναι που λείπουν πολλές φορές και αυτές είναι που πρέπει να αναπτυχθούν περισσότερο.

Συνέντευξη του

Άντονι Στράνο

Τάνια ΡούμκουΓράφει η

✉ bktaniagreece@yahoo.gr

>>

34

πνευματική υγεία

Το έργο που προσφέρετε, εσείς και η ομάδα του πνευματικού κέντρου της Αθήνας είναι εθελο-ντικό. Κάνετε καθημερινά πρωινά και απογευμα-τινά μαθήματα, σεμινάρια, και ενίοτε εξωτερικές εκδηλώσεις εκτός του χώρου σας. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που προσφέρουν τις υπηρε-σίες τους εθελοντικά σε αυτό το σπουδαίο έργο;

Ό,τι κάνουμε και ό,τι προσφέρουμε γίνεται μόνο εθε-λοντικά. Υπάρχουν κάποια σταθερά μέλη της ομάδας που πιστεύουν βαθιά σε αυτό το έργο και προσφέρουν σταθερά τη βοήθειά τους. Όταν υπάρχουν μεγάλες εκδηλώσεις και προγράμματα αρκετοί βοηθάνε, αλλά όπως ίσως σε όλες τις ομάδες, πάντα είναι οι λιγότεροι που κάνουν την περισσότερη δουλειά. Ωστόσο όλοι που έρχονται στο χώρο μας εκτιμούν τη δουλειά που γίνεται και ο καθένας κάνει πραγματικά ό,τι καλύτερο μπορεί, ανάλογα και με τις υποχρεώσεις και τις ανάγκες του.

Σύμφωνα με τη φιλοσοφία σας, η ζωή αυτή είναι σαν ένα σχολείο που ο καθένας μας παίρνει τα μαθήματά του. Υπάρχει κάποιο μάθημα για εσάς, που είναι πιο δύσκολο από τα άλλα;

Να υπάρχει σωστή διάκριση. Για αυτή τη δύναμη χρει-άζεται συγχρόνως πολύ σταθερότητα και ευελιξία. Και τα δύο είναι απαραίτητα. Διαφορετικά γίνονται λάθη. Με την ευελιξία μόνο πάμε στα άκρα και μόνο με την υπερ-βολική σταθερότητα, γινόμαστε δογματικοί και ισχυρο-γνώμονες. Χρειάζεται ισορροπία μεταξύ τους.

Ταξιδεύετε συχνά στην Ινδία. Πώς είναι οι άνθρω-ποι εκεί; Υπάρχει αληθινά τόση μεγάλη πνευμα-τικότητα σε αυτή τη χώρα, όσο ακούμε;

Το ίδιο ακριβώς όπως και στην Ελλάδα. Δεν είναι όλοι Σωκράτης και Πλάτωνας. Δεν είναι όλοι πνευματι-κοί, αλλά υπάρχει μία παράδοση που οι ξένοι συνήθως την καταλαβαίνουν καλύτερα. Αλλά σίγουρα υπάρχουν άτομα εκεί που πάνε στην ουσία των πραγμάτων και έχουν εξυψωμένη πνευματικότητα.

Σε όλα σχεδόν τα πνευματικά μονοπάτια, όπως και στο δικό σας, τονίζεται έντονα ότι αυτή η εποχή είναι πολύ σημαντική για την πνευματική πορεία της ανθρωπότητας. Θέλετε να μας το ανα-λύσετε λίγο περισσότερο αυτό;

Αυτή η εποχή είναι η γέφυρα από το παλιό στο και-νούριο. Το πέρασμα από τον υλισμό προς την πνευμα-τικότητα. Υπάρχουν πολλά είδη κρίσης σήμερα αλλά στην Κίνα υπάρχει το ρητό: «Κρίση είναι η άλλη όψη της ευκαιρίας». Γιατί μερικά πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Εναλλακτικά πράγματα χρειάζονται τώρα. Δηλαδή η βία, η έλλειψη σεβασμού προς τη φύση, όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν. Η εποχή αυτή μας δίνει το μήνυμα ότι η φύση μας δεν είναι φυσική, αλλά πνευματική. Έχω πνευματική ταυτότητα. Είμαι μία ψυχή. Ένα αιώνιο ον. Και χρειάζεται τώρα να ανακαλύψω ποιος αληθινά είμαι και σε συνερ-γασία με Την Πηγή του σύμπαντος να φέρω βαθιά μετα-μόρφωση στον εαυτό μου.

Είναι η εποχή να επιστρέψω στην αρχική αγνή κατά-σταση της ψυχής.

Κύριε Στράνο κλείνοντας τη συνέντευξη θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πολύτιμη γνώση που μοιραστήκατε μαζί μας και να ενη-μερώσουμε τους αναγνώστες μας, εάν υπάρχουν και άλλα κέντρα διαλογισμού της Ράτζα-Γιόγκα στην Ελλάδα, ώστε, εάν θελήσουν κάποιοι να τα επισκεφτούν.

Βεβαίως. Υπάρχουν δύο Σημεία Επικοινωνίας ακόμα στην Αθήνα, στην Αγία Παρασκευή και στην Κηφισιά. Υπάρχει το κέντρο των Brahma Kumaris στη Θεσσαλο-νίκη και στην Ξάνθη και τα Σημεία Επικοινωνίας στην Καβάλα, στην Κόρινθο, στη Χίο, στην Κρήτη, στην Πάτρα και στη Λάρισα.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ BRAHMA KUMARIS ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ΕΔΡΑ ΑΘΗΝΑ)Θάσου 12α, Πλατεία Αμερικής Κυψέλη, Τηλ: 210 8671551

ΣΗΜΕΙΟ ΣΙΩΠΗΣΒιβλιοπωλείο-Χώρος εκδηλώσεων, Πανεπιστημίου 57, Στοά Μάντακα, Αθήνα. Τηλ:210 3249206Παράρτημα Θεσσαλονίκης: Ειρήνης 2, Πανόραμα, Τηλ-φαξ: 2310 828491Παράρτημα Ξάνθης: Αθηνών 2 κ Πανόρμου, Τηλ-φαξ: 25410 68078

ΣΗΜΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣΑγία Παρασκευή, Αθήνα Τηλ: 210 6544826, Κηφισιά, Αθήνα Τηλ:210 8070676, Καβάλα Τηλ: 6981091261, Κόρινθος Τηλ:27410 20297, Κρήτη Τηλ: 6908626343, Λάρισα Τηλ:6934284386, Πάτρα Τηλ: 6946044261, Χίος Τηλ: 22710 20612

35

βιβλιοπαρουσίαση«Μεταξύ σφύρας και Αλιάκμονος» του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, εκδ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.

Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων, γραμμένων από το 2004 έως τα μέσα του 2009 όπου κυριαρχούν και επανέρχονται θέματα από το οικείο σύμπαν του συγγραφέα. Σταθερά θέματα που φεύγουν, επανέρχονται μεταμφιεσμένα κι αντανακλούν σε 27 διηγήματα υφα-σμένα πάνω σε σταθερές, αόρατες γραμμές και σε ρευστά σχέδια.

«Όπως ήθελα να ζήσω» της Ελένης Πριοβόλου, εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ.

Ελλάδα, τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα. Δικομματισμός, φαυ-λοκρατία, πολιτευτές, τραμπούκοι, «χρυσοκάνθαροι» και τραπεζίτες καθορίζουν το πολιτικό και το οικονομικό σκηνικό. Ένα μυθιστόρημα εποχής για όλους εκείνους που έζησαν «όπως ήθελαν να ζήσουν», κληροδοτώντας στους επόμενους τους σπόρους της ουτοπίας.

«Γιατί δεν αυτοκτόνησες;» του Βλάση Γωγούση, εκδ. ΙΑΝΟΣ.

Στο συγγραφέα απευθύνονταν το ερώτημα, ο οποίος την εποχή εκείνη, ήταν δεν ήταν 20 χρονών. Τότε, δεν καταλάβαινε γιατί ζητού-σαν τη ζωή του, οι πρώην συναγωνιστές, οι σύντροφοί του. Τώρα 60 χρόνια αργότερα, ξεσπάει και εξιστορεί. Με συγκλονιστικές περιγρα-φές που κόβουν την ανάσα, δίνει μια καινούργια διάσταση σ’ αυτό που οι σύγχρονοι το λεν εμφύλιο πόλεμο.

«Προσωπικό ημερολόγιο ανεκδοτολόγιο 2010» του Γιάννη Σερβετά, εκδ. ΙΑΝΟΣ.

Όπως γράφει και ο συγγραφέας «αυτή την στιγμή διαβάζετε τον πρόλογο του τέταρτου ημερολόγιού μου. Φέτος, το ξέρω… δεν έχω δικαιολογίες. Έχω την αίσθηση ότι τελείωσαν οι δικαιολογίες σας. Φέτος δίνω εξετάσεις και ελπίζω να τις περάσω. Όμως μια και το κρα-τάτε στα χέρια σας, διαβάστε το. Μέσα στις σελίδες του θα βρείτε από άχρηστες πληροφορίες και στατιστικές, μέχρι και συναισθήματα όλων των αποχρώσεων».

«Αθώα εγκλήματα» του Άγγελου Λιάπη, εκδ. ΙΑΝΟΣ. Ο Άρης είναι ένας πολίτης του κόσμου με πρωτόγονη ιδιοσυγκρα-

σία, χωρίς υποκριτικούς ηθικούς φραγμούς και παρωχημένες κοι-νωνικές προκαταλήψεις. Τα ταξίδια του σε κάθε γωνιά του πλανήτη αποτελούν γι’ αυτόν τον ιδανικό τρόπο ζωής. Μέσα από τις εναλλαγές των εικόνων και των εντυπώσεων αναζητεί την απόδραση από την καθημερινότητα. Παράλληλα όμως διαθέτει έναν ευρηματικό και πρωτότυπο τρόπο να ανακουφίζει τους αδυνάτους, επωφελούμενος από τα λάθη των δυνατών.

«50 χρόνια ζωγραφική» του Θανάση Μπακογιώργου, εκδ. ΙΑΝΟΣ.

Πρόκειται για το λεύκωμα «όπου καταγράφεται η πορεία του καλ-λιτέχνη απ’ τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα μέχρι σήμερα. Παρου-σιάζονται πολλά απ’ τα έργα του μέσα από διάφορες θεματικές ενό-τητες: τοπία, Βυζαντίου μνήμες (Βυζαντινή Θεσσαλονίκη, Μετέωρα, Κωνσταντινούπολη, Άγιο Όρος), μορφές, διακοσμητική ζωγραφική (ταβάνια, καθρέφτες) κ.α. Αντλώντας από τη λαϊκή τέχνη και τα παι-δικά του βιώματα, εξελίχθηκε σε συνεχιστή της ελληνικής εικονογρα-φικής παράδοσης.

25

ΙΑΝΟΣ 1984-2009ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΝΟΣ

Το συγκεκριμένο επε-τειακό λεύκωμα αναφέ-ρεται στα 25 χρόνια λει-τουργίας του βιβλιοπω-λείου «Ιανός». Στις σελί-δες του προβάλλεται η πολύπτυχη προσφορά του στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης,

μέσα από εκδηλώσεις λόγου, μουσικής, θεατρικών παραστάσεων και ζωγραφικών εκθέσεων. Συγγραφείς, πανεπιστημιακοί καθηγη-τές και διανοούμενοι καταθέτουν τις ευχές τους για τη δημιουργική πορεία του. Ο τόμος περιλαμβάνει φωτογραφίες από παρουσιάσεις βιβλίων, καταλόγους εκδόσεων, τα ετήσια ημερολόγια και καλαί-σθητους σελιδοδείκτες. Την έκδοση προλογίζει ο εκδότης Νίκος Καρατζάς. Το εισαγωγικό σημείωμα επιμελήθηκε ο Λέων Ναρ.

Το λεύκωμα συνοδεύεται από ένα dvd, στο οποίο περιέχονται στιγμιότυπα από παρουσιάσεις βιβλίων, από μουσικές, θεατρικές παραστάσεις και αποσπάσματα από διάφορες εκδηλώσεις.

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΝΟΣ

Στην παρούσα έκδοση ο καθηγητής Χρήστος Γιαννα-ράς παρεμβαίνει στην πολι-τική και κοινωνική επικαι-ρότητα και ασκεί γόνιμη και δημιουργική κριτική, μέσα από τα δημοσιευμένα κεί-μενά του. Στο συγκεκριμένο βιβλίο τα ενδιαφέροντα κεί-

μενα αναφέρονται στην «Μεταπολίτευση», στην έννοια της «Αξι-οπρέπειας», στην «Κατά κεφαλήν καλλιέργεια», στις «Κοινωνιοκε-ντρικές προτεραιότητες», στην «Απομυθοποίηση ιδεολογημάτων» κ.ά. Η έκδοση περιλαμβάνει επίσης τη συνέντευξη του Χρήστου Γιανναρά στον Θανάση Νιάρχο, με κύριο θέμα την εκπαίδευση και το εκπαιδευτικό σύστημα.

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Δίδαξε Φιλοσοφία, Πολιτιστική Διπλωματία και Συγκριτική Οντολογία σε Πανεπιστήμια της Γαλλίας, της Ελβετίας και της Ελλάδας.

Ι.Μ.

>> βιβλίο

36

ROBIN SIEGERΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ

Το βιβλίο «Γεννημένοι νικητές» είναι αναμ-φίβολα γνωστό στους κύκλους των βιβλίων αυτογνωσίας, τα δικαιώματα του οποίου έχουν πουληθεί σε περισσότερες από 60 ξένες χώρες. Ο συγγραφέας γράφει με έναν τρόπο απλό και μοναδικό και μέσα από προσωπι-κές του εμπειρίες και παραδείγματα άλλων ανθρώπων, καταφέρνει να μεταφέρει με όλο του το είναι, το μήνυμα ότι όλοι κρύβουμε έναν Μεγάλο Νικητή μέσα μας, ακόμα και αν δεν τον έχουμε ανακαλύψει ακόμη. Χρειάζεται απλά να το πιστέψουμε.

Ο ίδιος ο συγγραφέας σε ηλικία 30 ετών έμαθε ότι έπασχε από καρκίνο και κατάφερε μέσα από τη δύναμη της πίστης και των απο-φασιστικών του σκέψεων, να αναστρέψει αυτή την κατάσταση και να τη μεταμορφώσει σε προσωπικό απόσταγμα και σοφία. Ο Robin Sieger παραθέτει και αναλύει με απόλυτη σαφήνεια τις επτά αρχές της επιτυχίας που είναι:

1. Ο ξεκάθαρος στόχος 2. Ένα συγκεκρι-μένο πλάνο 3. Η Αυτοπεποίθηση 4. Ο Σκοπός 5. Η Έλλειψη φόβου αποτυχίας 6. Η Δέσμευση στο στόχο και 7. Ο Εορτασμός.

Ο συγγραφέας καθορίζει τη σπουδαιότητα του καθορισμού ξεκάθαρων στόχων, οι οποίοι επιτυγχάνονται μέσα από συγκεκριμένα πλάνα και στρατηγικές, αλλά και σταθερά συστηματικά βήματα που κάνουμε. Ακόμη τονίζει πόσο σημαντικό είναι να νιώθουμε εμπνευσμένοι και ενθουσιασμένοι από τους στόχους που θέτουμε, αλλά και να δεσμευό-μαστε με υπευθυνότητα σε αυτούς. Σχετικά με το τρίτο βήμα της επιτυχίας, που είναι η Αυτοπεποίθηση, ο συγγραφέας επισημαίνει: «Η σχέση που έχετε με τον εαυτό σας είναι η σημαντικότερη σχέση που θα έχετε ποτέ. Είναι η βάση πάνω στην οποία θα μπορείτε να οικοδομήσετε όλες τις άλλες σχέσεις. Η αυτο-πεποίθηση είναι ο άμεσος δείκτης για το πώς αισθανόμαστε για τον εαυτό μας.»

Το βιβλίο αυτό, σε συνδυασμό με τα ανα-ρίθμητα σοφά γνωμικά που εμπεριέχει και τις εμπνευσμένες ιστορίες αλλά και προσωπικές εμπειρίες του ίδιου του συγγραφέα, κάνουν τον αναγνώστη να νιώθει συνεπαρμένος διαβάζοντας το, μένοντας με το αίσθημα στο τέλος της ανάγνωσής του, ότι είναι πραγμα-τικά Γεννημένος Νικητής και έτοιμος να κατα-φέρει τα πάντα.

ΡΟΥΜΚΟΥ ΤΑΝΙΑ bktaniagreece@yahoo.gr

ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣΙΣΤΟΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΒΙΒΛΙΑ Γ'- Δ'ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΖΗΤΡΟΣ

Στον παρόντα τόμο εντάσσονται το τρίτο και τέταρτο βιβλίο από την «Ιστορική Βιβλιοθήκη» του Διοδώρου του Σικελιώτη. Το τρίτο βιβλίο περιλαμβάνει πληροφο-ρίες για τους Αιθίοπες, που κατοικούσαν πέρα από τη Λιβύη, τα μεταλλεία και την κατασκευή χρυσού στην Αίγυπτο, τα έθιμα που επικρατούσαν στα έθνη του Αραβικού κόλπου και σ’ ολόκληρη την περιοχή του ωκεανού ως την Ινδική. Επίσης παρουσι-άζονται δοξασίες από την Αιθιοπική και Λυβική μυθολογία. Στο τέταρτο βιβλίο της ιστορικής βιβλιοθήκης παρουσιάζονται στοιχεία σχετικά με το θεό Διόνυσο, τον Ηρακλή και τους άθλους του, τους Αργο-ναύτες, το Θησέα, τους Λαπίθες και τους Κενταύρους, τον Ασκληπιό και τους απο-γόνους του και πολλά ακόμη πρόσωπα της Ελληνικής Μυθολογίας.

Το εισαγωγικό σημείωμα, τη μετάφραση και τα σχόλια επιμελήθηκε ο φιλόλογος Θεόδωρος Μαυρόπουλος.

Ιωάννα Μπάμπη

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΛΑΚΑΣΟΙ ΑΓΩΝΙΕΣ ΤΗΣ «ΜΕΣΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ» ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΧΩΣ ΓΩΝΙΕΣΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗ

Το βιβλίο αποτυπώνει και κάνει μια πρώτη αποτίμηση της διακυβέρνησης της Ν.Δ. από την νίκη και εντολή που έλαβε στις εθνικές εκλογές του 2004 ως το μήνυμα της νέας πορείας που εισέπραξε στις ευρωεκλογές του 2009. Υπό το βλέμμα του μέσου πολίτη ή του πολίτη που ανήκει στη «Μέση Πολιτεία» του Αριστοτέλη ή στο «μεσαίο χώρο» του Καραμανλή, παρακολουθεί την κυβερνητική πορεία εντάσσοντάς την στο γενικό πολιτικό και κοινωνικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί και επιχειρεί να διερευνήσει αν υλοποιήθη-καν οι δεσμεύσεις της Ν.Δ., με πρώτες αυτές της «επανίδρυσης του κράτους» και της προ-ώθησης των μεταρρυθμίσεων. Επίσης κατα-γράφει τις «χαμένες ευκαιρίες», το επικοινω-νιακό έλλειμμα, τις εσωτερικές διαφωνίες, καθώς και αναζητεί το ιδεολογικοπολιτικό στίγμα πίσω από την πολιτική τακτική του «μεσαίου χώρου» και τον επικοινωνιακό όρο «μεταρρυθμίσεις».

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣΡΥΣΙΟ/ ΑΡΕΤΣΟΥ/ DARICAΕΚΔΟΣΕΙΣ UNIVERSITY STUDIO PRESS

Το βιβλίο αποτελεί μια γεωγραφική και ιστορική πραγματεία της βιθυνιακής πόλης της Αρετσούς. Παρουσιάζονται τα σημαντικότερα γεγονότα που επηρέασαν την ιστορική εξέλιξη της περιοχής, κατά την αρχαιότητα, το Βυζάντιο και την οθωμα-νική περίοδο, γίνεται αναφορά στους περιηγητές που πέρασαν από την περιοχή (16ος – 19ος αιώνας), αλλά και στις εξελίξεις κατά τον α’ παγκόσμιο πόλεμο και τη μικρασιατική εκστρατεία. Στη συνέ-χεια ακολουθεί η εξέλιξη του ονόματος του Ρυσίου, η γεωμορφολογία της περιοχής, η συγκοινωνιακή σύνδεση και η αρχιτεκτονική της παράδοση. Διεξο-δικά παρουσιάζεται η θρησκευτική ζωή, η παιδεία, η σχέση των κατοίκων με τη θάλασσα, τα επαγγέλ-ματα, η κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου, αλλά και στοιχεία για τη διοικητική οργάνωση της κοινότητας, τα προϊόντα, καθώς και λαογραφικό υλικό, με έμφαση στο μουσικό ιδίωμα. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην πυρκαγιά του 1910 και την εσπευσμένη εγκατάλειψη της πόλης κατά τη Μικρασιατική καταστροφή (1922).

Τέλος παρουσιάζεται η νεότερη ιστορία της Αρε-τσούς, από την εφαρμογή της συνθήκης της Λωζά-νης περί ανταλλαγής πληθυσμών μέχρι σήμερα, με αναφορά τόσο στους τόπους όπου κατέληξαν οι πρόσφυγες (Αρετσού Καλαμαριάς, Νέο Ρύσιο Θεσσαλονίκης, Αρετσού Αναβύσσου Η.Π.Α.), όσο και στην Αρετσού της Μικράς Ασίας, την Ντάριτσα (Darica), όπως ονομάζεται σήμερα από τους Τούρ-κους.

37

>>

>> κόμικ

38