Diabetes Mellitus and Heart Failure: Beyond Ischemic Heart ... · 1.51, 95% CI 1.14, 1.99; diabetes...
Transcript of Diabetes Mellitus and Heart Failure: Beyond Ischemic Heart ... · 1.51, 95% CI 1.14, 1.99; diabetes...
Diabetes Mellitus and Heart
Failure:
Beyond Ischemic Heart Disease
Τριαντάφυλλος Π. Διδάγγελος
Επίκουρος Καθηγητής ΑΠΘΠαθολογίας-Διαβητολογίας,
Υπεύθυνος Διαβητολογικού ΚέντρουΑ΄Προπ. Παθολογικής Κλινικής, Π.Γ.Ν.Θ. ΄΄ΑΧΕΠΑ΄΄
“the very essence of cardiovascularpractice is the early detection of heart
failure.”Sir Thomas Lewis 1933
Heart Failure
The frequent, forgotten, and often fatal complication of diabetes Bell D.S.H. 2003
Case report
Patient 65 years old, duration of DMT2 17 years, poor controlled (mean HbA1c 10.5%), without hypertension
Treatment: metformin, sulfonylurea
Diagnosis in emergency room: pulmonary edema, without ischemia
Blood glucose 456 mg%, creatinine 2,5 mg%
Retinopathy and neuropathy
Final diagnosis: Left Ventricular Diastolic Dysfunction
Παθοφυσιολογία Διαστολικής ΚΑ
Μείωση ελαστικών ιδιοτήτων μυοκαρδίου
Διαταραχή ενεργού χάλασης μυοκαρδίου κατά την διαστολή
Αυξημένες πιέσεις πλήρωσης
Μειωμένη αντοχή στην άσκηση
Μικρή περαιτέρω αύξηση στον EDV, πιθανόν να οδηγήσει σε πνευμονικό οίδημα
Ιδιαιτερότητες στην ρύθμιση του διαβήτη
Σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια
Σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο για τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας
Διαβητική νευροπάθεια του αυτονόμου νευρικού συστήματος –
ανεπίγνωστη Υ, Σιωπηλή ισχαιμία
DM and HF
Heart failure and its management is the main and seriously growing up medical problem and heath problem for the entire population
Disorders of hyperglycemia, hypertension, obesity and dyslipidemia occur more often in either alone or in various combinations in patients with Diabetes Mellitus and they increase substantially the risk of developing diastolic or/and systolic Left Ventricular Dysfunction. The final result is the occurrence of the Heart Failure (HF)
Many of the antidiabetic drugs used to control hyperglycemia are relatively ‘contraindicated’ in HF as has been reported from large international multicenter studies. Some of them could cause or/and precipitate cardiac dysfunction, although others have a beneficial effect.
DM and HF
Ischemic heart disease is the main cause of HF-REF
Morbidity and mortality of HF-PEF are similar to those of heart failure with systolic dysfunction
Diabetes control and duration have been considered as risk factors for HF
Increased HbA1c 1% associated with increased risk for HF 30% in DMT1, indepenedent of smoking, hypertension, obesity
In UKPDS decreased HbA1c 1%, associated with decreased risk for HF 16% in DMT2
Lancet (2011) 378:140–146, BMJ (2000) 321:405–412
Diabetic cardiomyopathy
Diabetic cardiomyopathy is initially characterized by myocardial fibrosis, dysfunctional remodeling, and associated diastolic dysfunction, later by systolic dysfunction, and eventually by clinical heart failure
Impaired cardiac insulin metabolic signaling, mitochondrial dysfunction, increases in oxidative stress, reduced nitric oxide bioavailability, elevations in advanced glycation end products and collagen-based cardiomyocyte and extracellular matrix stiffness, impaired mitochondrial and cardiomyocyte calcium handling, inflammation, renin–angiotensin–aldosterone system activation, cardiac autonomic neuropathy, endoplasmic reticulum stress, microvascular dysfunction, and a myriad of cardiac metabolic abnormalities have all been implicated in the development and progression of diabetic cardiomyopathy
FA-INSULIN-GLUCOSEHeart muscle can be regarded as a transducer that receives energy in the form of substrates (chemical energy) and delivers energy in the form of pumped blood to the rest of the body (mechanical energy). The principal mediator of that energy transformation is adenosine triphosphate (ATP). ATP, receiving the energy from substrates breakdown, transports it to the sites of mechanical function
Τhe resulting increase in intracellular FA concentration does not result in the increase in FA oxidation but in the storage of this excess into the intracellular pool of lipids
Glucose oxidation demands 12% less oxygen than FA oxidation in order to produce equivalent amounts of ATP. Thus, the ratio of ATP production/O2 consumption favours glucose (3.17) than FA (palmitic acid: 2.8 – oleic acid: 2.86) usage. Taken together, insulin, promoting glucose as the main cardiac energy substrate, reduces myocardial O2 consumption and increases cardiac efficiency (cardiac performance/oxygen consumption).
Diabetes Res Clin Pract. 2011 Aug;93 Suppl 1:S86-91
Σακχαρώδης Διαβήτης και καρδιαγγειακό σύστημα
Ισχαιμία - Έμφραγμα μυοκαρδίου
Διαβητική μυοκαρδιοπάθεια
Διαβητική νευροπάθεια του αυτονόμου νευρικού συστήματος
Υπέρταση σε ΣΔΤ2
Σακχαρώδης Διαβήτης και καρδιαγγειακό σύστημα
Διαβητική νευροπάθεια του αυτονόμου νευρικού συστήματος
Διαβητική μυοκαρδιοπάθεια
Έμφραγμα μυοκαρδίου - Ισχαιμία
The Prognostic Significance of Diabetes and Microvascular
Complications in Patients With Heart Failure With Preserved
Ejection Fraction
1,109 subjects (32%) with diabetes, 352 (32%) had at least one microvascular complication (hospitalization for heart failure (no diabetes: referent; diabetes + no microvascular complication: HR 1.51, 95% CI 1.14, 1.99; diabetes + microvascular complications: HR 1.97, 95% CI 1.38, 2.80; P-trend <0.001)
Participants who reported prior hospitalization for heart failure (n = 2,449), a higher risk of rehospitalization for heart failure was observed across diabetes categories (no diabetes: referent; diabetes + no microvascular complication: HR 1.40, 95% CI 1.01, 1.96; diabetes + microvascular complications: HR 1.78, 95% CI 1.18, 2.70; P-trend = 0.0036).
Diabetes Care 2018 Jan; 41(1): 150-155
Συσχέτιση δυσλειτουργίας ΑΚ και διάρκειας ΣΔΤ1
Raev DC. Diabetes Care1994;17:633–9
J.E. Liu et al. The Impact of Diabetes on Left Ventricular Filling Pattern in Normotensive and Hypertensive Adults: The Strong Heart Study.
JAAC 2001; 37:1943-1949
Μέθοδοι εκτίμησης καρδιακής λειτουργίας
Υπερηχογράφημα καρδιάς
Ιστικό Υπερηχογράφημα καρδιάς
Speckle Υπερηχογράφημα καρδιάς
Ραδιοϊσοτοπική κοιλιογραφία
Μαγνητική τομογραφία
Διαβητική νευροπάθεια ΑΝΣ
Η νευροπάθεια του ΑΝΣ είναι πρώιμη διαταραχή στην διάρκεια του ΣΔ
Προσβάλλει όλα τα όργανα και συστήματα του ανθρωπίνου σώματοςΗ εξέταση της λειτουργίας του ΑΝΣ μπορεί να μας προσφέρει χρήσιμες πληροφορίες στην καθ΄ημέρακλινική πράξη
Η συχνότητα της ΔΝΑΝΣ είναι συνάρτηση της διάρκειας και της ρύθμισης του ΣΔ
Αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα από το καρδιαγγειακό σύστημα
Κλινική σημασία ΔΝΑΝΣ
1) Αντοχή στην άσκηση
2) Αυξημένη περιεγχειρητική νοσηρότητα και θνητότητα
3) Αυξημένος καρδιαγγειακός κίνδυνος θανάτου
Καρδιαγγειακό σύστημα και ΔΝΑΝΣ –κλινικές εκδηλώσεις
• Ταχυκαρδία ηρεμίας
• Μειωμένη μεταβλητότητα καρδιακής συχνότητας
• Διαβητική μυοκαρδιοπάθεια (διαστολική ή και συστολική δυσλειτουργία αριστεράς κοιλίας)
• Μειωμένη αντοχή στην άσκηση
• Σιωπηλή ισχαιμία μυοκαρδίου / έμφραγμα
• Αυξημένος κίνδυνος αιφνίδιου θανάτου λόγω εμφάνισης κακοήθων κοιλιακών αρρυθμιών
• Ορθοστατική υπόταση
• Διαταραχή στην ημερονύκτια διακύμανση της καρδιακής συχνότητας και της αρτηριακής πίεσης
Diabetes Vasc Dis Res 2008;5:336–44
Yποεκτιμάται παρά την αυξημένη
συχνότητα, την μεγάλη κλινική σημασία
και την προγνωστική αξία
Διαταραχές στον έλεγχο του καρδιακού ρυθμού και στη δυναμική των αγγείων
DiaCAN Multicenter Study
1,7
8,5
12,2
0
16,8
22,1
0
5
10
15
20
25Control (n=120)
Type 1 (n=647)
Type 2 (n=524)
Borderline CAN Definite CAN(2 of 6 tests abnormal) (3 of 6 tests abnormal)
Ziegler et al., Diabetes Metabolism, 1993
Συχνότητα ΔΝΑΝΣΚ
Diabetes Care. 2003;6:1895–1901.
Θνητότητα σε ΔΝΑΝΣ
DIAD Study
Ανίχνευση ισχαιμίας σε ασυμπτωματικούς διαβητικούς
ασθενείς
Wackers et al., Diabetes Care 2004; 27: 1954-61
Predictors: OR (95% CI)
HRV (Valsalva) 5,6 (2,6-12,4)
Male sex 2,5 (1,1-5,7)
Silent ischemia (Adenosine Sestamibi SPECT):
22% (113/522)Valsalva Maneuver
CAN+
CAN-
%
0
10
20
30
40
27.6
10.1
Vinik et al., Diabetes Care 26: 1553-79, 2003
Συχνότητα σιωπηλής ισχαιμίας μυοκαρδίου σε διαβητικούς ασθενείς με ή χωρίς ΚΑΝ ασθενείς
n=110/399 n=108/1069
Aύξηση ορίου αντίληψης στηθαγχικού πόνου σε διαβητικούς ασθενείς
Ambepityia et al., JACC, 1990
Αιτίες αυξημένου καρδιαγγειακού θανάτου στη ΔΝΑΝΣ
1.Ασυμπτωματική ισχαιμία, έμφραγμα
θανατηφόρες αρρυθμίες
2. Παράταση QT διαστήματος
3. Αυξημένος τόνος συμπαθητικού
κακοήθεις κοιλιακές αρρυθμίες
4. Επεισόδια άπνοιας κατά τον ύπνο
5. Καρδιοαναπνευστική ανακοπή
6. Άλλες επιπλοκές Νεφροπάθεια
Autonomic Nerve Testing Predicts theDevelopment of Complications (DMT1)
A 12-year follow-up study
Diabetes Care 30:77–82, 2007
Risk factors for cardiac autonomic
neuropathy in type 1 diabetes mellitus
✓ Ηλικία (OR =1.3)
✓ HbA1c (OR=1.2)
✓ Συστολική ΑΠ (OR=1.1)
✓ Περιφερική νευροπάθεια (OR=1.9)
✓ Αμφιβληστροειδοπάθεια (OR=1.7)
Diabetologia 2005; 48: 164-71
Pop-Busui et al., JACC 2004; 44: 2368-74
Συσχέτιση της δυσλειτουργίας του συμπαθητικού με διαταραχές των εφεδρειών της στεφανιαίας κυκλοφορίας και διαστολικής
δυσλειτουργίας11C-HED
Retention
Deficits (%)
Myocardial
Blood flow
Reserve
Control0
0.3
0.6
0.9
1.2
1.5
Diabetic
Microangiopathy+
Control Diabetic
control
DMA+0
100
200
300
400*
E/A ratio Norepinephrine response to CPT
*
pg
/ml
E A
T. Didangelos et al, Diabetes Care 26: 1955 – 1960, 2003
Left Ventricular Systolic and Diastolic Function in Normotensive Type 1 Diabetic Patients With or Without Autonomic Neuropathy
r p
Peak emptying rate
(EDV/sec)
0.311 <0.05
Peak filling rate
(EDV/sec)
-0.336 <0.01
First third filling fraction
(%SV)
-0.419 =0.01
Time to peak filling
(msec)
0.309 <0.05
Συσχέτιση αριθμού παθολογικών ΚΑΔ με τις διαστολικές παραμέτρους
r, μη παραμετρικός συντελεστής συσχέτισης, Spearman
Καρδιακή λειτουργία σε ΣΔ τύπου 2
No of tests <2 >=2 P (Mann-Whitney)
No of patients 25 34
Systolic
EF% 68.1 6.5 68.5 7.9 0.926, ns
Diastolic
AV (%) 26.5 5.1 30.1 8.2 0.031*
PFR (EDV/sec) 3.12 0.67 2.99 0.53 0.550, ns
1/3 FF (%SV) 39.1 13.1 35.7 11.0 0.269, ns
TPF/FT (%) 32.67.8 33.9 6.9 0.349
T. Didangelos et al, Angiology2014, Vol. 65(10) 877-882
Ιστικό Doppler και ΔΝΑΝΣΚ
1=E/A, 2=E, 3=A, Em/Am=4.
*,p<0,05 vs control, #, p,0.05 vs KAN+ και ΚΑΝ-
Τ.D.Karamitsos et al. Diabetes Care 2008,31:325–327
0
0,5
1
1,5
2
2,5
1 2 3 4
ΚΑΝ+
ΚΑΝ-
Control
*
*
*,#
Άλλες μελέτες
Abnormal left ventricular torsion and cardiac autonomic dysfunction in subjects with type 1 diabetes mellitus
M E T A B O L I S M C L I N I C A L A N D E X P E R I M E N T A L ( 2 0 1 1 )
Autonomic neuropathy predisposes to rosiglitazone-induced vascular leakage in insulin-treated patients with type 2diabetes: a randomised, controlled trialon thiazolidinedione-induced vascular leakage
Diabetologia (2010) 53:1856–1866
Διαγνωστικές δοκιμασίες ΔΝΑΝΣΚ
Καρδιαγγειακές Ανακλαστικές Δοκιμασίες (ΚΑΔ) ελέγχου της λειτουργίας του ΑΝΣ
1. Μεταβλητότητα ΚΣ κατά την α) βαθιά αναπνοή β) Valsalva γ) ορθόσταση
2. Ορθοστατική υπόταση
24ωρη Δοκιμασία Μεταβλητότητας ΚΣ
1. Στατιστική ανάλυση
2. Φασματική ανάλυση (spectral analysis
Χαμηλή Σ=συμπαθητικό, Υψηλή Σ= παρασυμπαθητικό)
Απεικόνιση συμπαθητικής νεύρωσης μυοκαρδίου με ραδιονουκλίδια (MIBG, PET)
Ευαισθησία ανακλαστικών τασεοϋποδοχέων
Πρώιμη διαταραχή ΔΝΑΝΣΚ
Μειωμένη δυνατότητα μεταβολής της καρδιακής συχνότητας
Μεταβλητότητα ΚΣ: Σημείο υγιούς καρδιακής λειτουργίας
Weckenbach KF. Die Unregelmassige Hertztatigkeit und Ihre Klinische Bedeutung. Berlin:Verlag von Wilhelm Engelmann,1914
Diabetologia (2000)
43: 1455 – 1469
Η νευροπάθεια του ΑΝΣ αυξάνει τους κινδύνους από την άσκηση με πολλούς τρόπους: όπως με τη μειωμένη καρδιακή μεταβλητότητα, την ορθοστατική υπόταση, Την διαστολική δυσλειτουργίατην διαταραχή θερμορύθμισης, την διαταραχή νυχτερινής όρασης και την απρόβλεπτη απορρόφηση υδατανθράκων λόγω γαστροπάρεσης που μπορεί να οδηγήσει σε υπογλυκαιμία. Επιπροσθέτως σχετίζεται με αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο. Τέτοιοι ασθενείς θα πρέπει να υποβληθούν σε καρδιολογικό έλεγχο πριν ξεκινήσουν εντατικά προγράμματα ασκήσεις.
Άσκηση και ΔΝΑΝΣ
Αγγειακές διαταραχές σε ΔΝΑΝΣΚ
Αυξημένη φλεβική κυκλοφορία – άκρο θερμό
Διάνοιξη αρτηριοφλεβικών αναστομώσεων και οιδηματώδεις φλέβες
Αυξημένη φλεβική πίεση και οίδημα
Απώλεια των δερματικών αγγειοκινητικών ανακλαστικών ως απάντηση σε θερμικά ερεθίσματα και τραυματισμούς
Απώλεια του αρτηριοφλεβικού ανακλαστικού με οίδημα και βλάβη των μικρών αγγείων
Αυξημένη διαβατότητα τριχοειδών
Mοnckeberg sclerosis
Συσχέτιση MIBG με τη λειτουργία της αριστεράς κοιλίας της καρδιάς σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη
τύπου 1
Τριαντάφυλλος Διδάγγελος1, Ευστράτιος Μωραλίδης2, Σοφία Μουράτογλου3, Θεόδωρος Καραμήτσος3, Φώτιος Ηλιάδης1,
Ανέστης Ζαντίδης1, Άννα Γκοτζαμάνη-Ψαρράκου2, Χαράλαμπος Καρβούνης3 Απόστολος Χατζητόλιος1
1) Διαβητολογικό Κέντρο, Α΄ Προπαιδευτική Παθολογική κλινική, ΑΠΘ, Περιφερειακό Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης ΄΄ΑΧΕΠΑ΄΄.
2) Εργαστήριο Πυρηνικής Ιατρικής, Ιατρική Σχολή, Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. ‘’ΑΧΕΠΑ’’ .
3) Α΄ Καρδιολογική Κλινική, Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. ‘’ΑΧΕΠΑ’’ .
MIBG AND LVDD
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το MIBG είναι περισσότερο ευαίσθητο στην ανίχνευση διαστολικής καρδιακής δυσλειτουργίας της αριστεράς κοιλίας έναντι των ΚΑΔ σε ασθενείς με ΣΔΤ1.
Συνεπώς το MIBG μπορεί να ανιχνεύσει την δυσλειτουργία της αριστεράς κοιλίας πρώιμα στην διάρκεια του ΣΔ.
T.Didangelos et al., Diabetes, 2014, Suppl.1, A150
2013 ACCF/AHA Guideline for the Management of
Heart Failure: Executive Summary: A Report of the
American College of Cardiology
Foundation/American Heart Association Task Force
on Practice Guidelines
Circulation. 2013;128
Μελέτη STENO-2. Θεραπευτικοί στόχοι ομάδας
εντατικής παρακολούθησης
•Δίαιτα και άσκηση
• HbA1c < 6.5%
• Αντιμετώπιση υπέρτασης. ΑΠ < 130/80 mmHg. 1η επιλογή ΑΜΕΑ
• Μικρολευκωματουρία: Προσθήκη ΑΜΕΑ ή ΑΤ1 αποκλειστές ανεξαρτήτως ΑΠ
• Δυσλιπιδαιμία: Ατορβαστατίνη για αυξ. Χολ. ή μικτή υπερλιπιδαιμία, φιμπράτες για
αυξ. Τριγλ.
• Διακοπή καπνίσματος
• Χορήγηση ασπιρίνης
Άλλες μελέτες
Abnormal left ventricular torsion and cardiac autonomic dysfunction in subjects with type 1 diabetes mellitus
M E T A B O L I S M C L I N I C A L A N D E X P E R I M E N T A L ( 2 0 1 1 )
Autonomic neuropathy predisposes to rosiglitazone-induced vascular leakage in insulin-treated patients with type 2diabetes: a randomised, controlled trialon thiazolidinedione-induced vascular leakage
Diabetologia (2010) 53:1856–1866
Μελέτη Proactive
Lancet 2005; 366: 1279 -1289
Pioglitazone Use and Heart Failure in Patients With Type 2
Diabetes and Preexisting Cardiovascular Disease
Data from the PROactive Study (PROactive 08)
149 [5.7%] vs. 108 [4.1%] patients, respectively; HR 1.41 [95% CI 1.10 –1.80]; P = 0.007. Diabetes Care 30:2773–2778, 2007
Empagliflozin, Cardiovascular Outcomes,
and Mortality in Type 2 Diabetes
NEJM. September 17, 2015
Μελέτη STENO-2. Θεραπευτικοί στόχοι ομάδας
εντατικής παρακολούθησης
•Δίαιτα και άσκηση
• HbA1c < 6.5%
• Αντιμετώπιση υπέρτασης. ΑΠ < 130/80 mmHg. 1η επιλογή ΑΜΕΑ
• Μικρολευκωματουρία: Προσθήκη ΑΜΕΑ ή ΑΤ1 αποκλειστές ανεξαρτήτως ΑΠ
• Δυσλιπιδαιμία: Ατορβαστατίνη για αυξ. Χολ. ή μικτή υπερλιπιδαιμία, φιμπράτες για
αυξ. Τριγλ.
• Διακοπή καπνίσματος
• Χορήγηση ασπιρίνης
Steno-2. Σχετικός κίνδυνος εμφάνισης επιπλοκών ΣΔ
ΕπιπλοκήΣχετικός κίνδυνος
(95% CI)Τιμή P
Νεφροπάθεια 0,39 (0,17-0,87) 0,003
Αμφιβληστρο-ειδοπάθεια
0,42 (0,21-0,86) 0,02
Νευροπάθεια αυτονόμου ΝΣ
0,37 (0,18-0,79) 0,002
Περιφερική νευροπάθεια
1,09 (0,54-2,22) 0,66
Εντατικοποιημένηθεραπεία
Συμβατικήθεραπεία
0,0 0,5 1,0 1,5 2,0 2,5
Steno-2. Number needed to treat (ΝΝΤ)
Αριθμός ασθενών με ΣΔ τύπου 2 και μικρολευκωματουρία που είναι απαραίτητο να θεραπευθεί για 13 χρόνια για να αποφευχθεί ένας
• Θάνατος 5 ασθενείς
• Καρδιαγγειακός θάνατος 8 ασθενείς
• Μείζον καρδιαγγειακό επεισόδιο 3 ασθενείς
• Εξέλιξη σε νεφροπάθεια 5 ασθενείς
• Αιμοκάθαρση 16 ασθενείς
• Θεραπεία αμφ/θειας με laser 7 ασθενείς
Gaede et al, N Engl J Med 2008;358:580-91
Risk of heart failure in
intensively treated
patients with type 2
diabetes and
microalbuminuria: 21
years follow-up in the
multifactorial Steno-2
intervention
EASD, 2017
Θεραπεία της διαστολικής δυσλειτουργίας της αριστεράς κοιλίαςEccentric LV remodeling and ischemic heart disease
Concentric LV remodeling and arterial hypertension
V-HeFT II (Vasodilator in Heart Failure Trial II), which compared enalapril with the combination of hydralazine andisosorbide dinitrate
CHARM-Preserved trial failed to demonstrate a significanteffect on cardiovascular death, but fewer HF hospitalizationsin the candesartan-treated patients were observed
The I-PRESERVE trial is so far the largest reported trial for HFNEF. Mortality or rates of hospitalizations for cardiovascularcauses were not improved by irbesartan.
Didangelos et al., J Diab Comp 2006; 20: 1-7
Mean circular resultant (MCR)
Q+LLQ
MC
R50
40
30
20
10
0
Baseline
1 Year
*
**
Q = Quinapril; L = Losartan; *p<0.05
Effect of ACE-I, ARB or Both on HRV after 1 Year in Diabetic CAN
Didangelos et al., J Diab Comp 2006; 20: 1-7
Q+LLQ
1/3
FF
(%
LV
SV
)
60
50
40
30
20
10
0
*
**
Q = Quinapril; L = Losartan; *p<0.05
Baseline
1 Year
Effect of ACE-I, ARB or Both on First Third Filling Fraction after 1 Year
Συμπεράσματα
Η νευροπάθεια του ΑΝΣ είναι πρώιμη διαταραχή στην διάρκεια του ΣΔ και μπορεί να προκαλέσει διαστολική και στη συνέχεια και συστολική δυσλειτουργία ΑΚ
Η εξέταση της λειτουργίας του ΑΝΣ μπορεί να μας προσφέρει χρήσιμες πληροφορίες στην καθ΄ημέρα κλινική πράξη
Αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα από το καρδιαγγειακό σύστημα
Ο άριστος μεταβολικός έλεγχος προλαμβάνει την εμφάνιση και καθυστερεί την εξέλιξη της ΔΝΑΝΣΚ
Η χορήγηση α-ΜΕΑ πιθανόν να αποτελεί την σύγχρονη και διαθέσιμη θεραπευτική πρόταση. Επίσης, η χορήγηση νεότερων β-blockers μπορεί να είναι ωφέλιμη
Short- and Long-term Prognosis of Patients With Acute Heart
Failure With and Without Diabetes: Changes Over the Last
Three Decades
This prospective registry included all consecutive patients aged 18 years and older admitted to the Intensive Coronary Care Unit with acute HF in the period of 1985–2008. A total of 1,810 patients were included; 384 patients (21%) had diabetes. The outcome measure was the composite of all-cause mortality, heart transplantation, and left ventricular assist device implantation after 10-year follow-up
The long-term outcome of patients with diabetes is worse than that of patients without diabetes. However, the long-term prognosis improved over time in both groups. Importantly, this improvement in long-term prognosis was comparable in patients with and without diabetes.
Diabetes Care 2018 Jan; 41(1): 143-149
ΤΕΛΟΣ
Ευχαριστώ για την
προσοχή σας