Μετά το εορταστικό διήμερο, το αφιε-ρωμένο στους

πολεμιστές του 1940 και στην ηρωίδα αγρότισσα μάνα (24 και 25 Οκτωβρίου 2015), την επομένη ακολού-θησε η όμορφη θρησκευτι-κή εορτή του Αγίου Δημητρίου στο ομώνυμο εκκλησάκι, στον χώρο του κοιμητηρίου μας.

Όσοι συγχωριανοί δεν είχαν επιστρέψει στην Αθήνα, όπως επίσης και όλοι οι εκεί διαμένοντας μόνιμα, συγκεντρώθηκαν στον ιερό μας εκείνο χώρο για την παρακολούθηση της θείας λειτουργίας. Ο και-ρός θαυμάσιος φθινο-πωρινός και το τοπίο πανέμορ-φο, με φόντο τα γύρω κατα-πράσινα βουνά και κάτω χαμη-λά η λαγκαδιά του άλλοτε

Ιάρδανου ποταμού με τα πολλά πλατάνια της. Το εκκλη-

σάκι κατάμεστο από κόσμο, με τους δύο ιερείς μας – τους παπα-ΓΙΩΡΓΗΔΕΣ, μαζί με τους καλλίφωνους ψ α λ τ ά δ ε ς μ α ς (Δημητράκη ΣΜΥΡΝΗ

και Γιώρη-ΠΕΤΡΟ) να μας χαρί-ζουν την όμορφη ψαλμωδία τους.

Όργανο επικοινωνίας Συνδέσμου Αποδήμων Λυνιστιάνων Ολυμπίας

ETOΣ 20o - AP. ΦΥΛΛΟΥ 82 - OKTΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2015 - AIOΛOY 100 AΘHNA, T.θ. 4043 - T.K. 102 10 - (AΘHNA) • ΕMAIL: lynistaina1@gmail.com

(by Socratis Smyrnis)*We express our cordial feelings to all of you.

We know that Lynistaina has been remained very far behind us, but instead of that, if we return our face to its direction we will see a real civilized city of 2500 and more persons in all the world. Also, we are lucky because our family names have been born there. For that reason no one ends up to “… opoulos”, except six who came from second or third generation, as Agelopoulos, G i a n n o p o u l o s , D i m i t r a k o p o u l o s , Calogeropoulos, Lampropoulos, Nikolopoulos.

Meanwhile Lampropoulos and Agelopoulos with the names, Lampros and Ioannis (families leaders), were brothers from the

same mother and different father. Both they were leaders during 1821-1827. Giannis Agelopoulos mil itar y leader of the rest Lynistianon and Lampros Lampropoulos to civil branches. They used to sign as Ioannis Lynistianos and Lampros Lynistianos. That helped us to find many interesting things related to our history about Lynistaina.

*These 3 last months, although passed in bad conditions, luckily we had and some good

continued on page 6

lynistaina.wordpress.comιστοσελίδα • και στο www.facebook.com/lynistainaKKA

750

αρ. αδείας01-4666

- Συνέχεια στη σελίδα 6

Εξαιρετική είναι η συγκίνηση που αισθάνονται όλοι οι Έλληνες, όταν καλούν στη μνήμη τους αναμνήσεις από τα ένδοξα γεγονότα του

1940. Το Ελληνικό Έθνος αισθάνεται ιδιαίτερη περηφάνεια για το μεγάλο ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940. Τα γεγονότα έχουν καταγραφεί από Ιστορικούς, ώστε οι ενδιαφερόμενοι να ανατρέξουν σε συγγράμματα προς γνώσιν και εξαγωγή συμπερασμάτων.

Ο ΕλληνοΪταλικός πόλεμος 1940 – 41 ή ( Έπος του 40 ) όπως αναφέρεται, ήταν η πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, η οποία διήρκησε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 έως 31 Μαίου 1941, όταν και ολοκληρώθηκε η κατάληψη της Χώρας από τις Γερμανικές δυνάμεις, οι οποίες επιτέθηκαν στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941.

Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, ως είναι γνωστό, παρέδωσε στον Ιωάννη Μεταξά τελεσίγραφο του Μουσολίνι, με το οποίο απαιτούσε την κατάληψη ορισμένων στρατηγικών σημείων της Χώρας από τον Ιταλικό στρατό. Ο Μεταξάς αρνήθηκε το τελεσίγραφο.

Και ο Εμανουέλε Γκράτσι γράφει στα απομνημονεύματά του. Επέδωσα ιδιοχείρως στις 3 τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 το τελεσίγραφο του Μουσολίνι στον Ιωάννη Μεταξά, στην κατοικία του, στην Κηφισιά . Όταν το διάβασε μου απάντησε με

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 40 - 41

Dear Lyn i s t i ansΚαι η δεύτερη

ημέρα για τη γ ι ορτ ή μ α ς

προς «τις Μανάδες και τους πατεράδες μας», ήταν αντάξια τ η ς πρ ώ τ η ς , κ ι ακόμα παραπάνω. Η έναρξή της με τον κ α τ α ν υ κ τ ι κ ό εκκλησιασμό στον άγιο Νικόλα της Πανώβρυσης, που στέκει, εκεί, ατάραχος κι αγέρω-χος για τις αδιάκοπες ευλογίες του 120, ως τώρα, χρόνια. Όχι μονάχα για το χωριό μας, αλλά και για όλους τους περαστικούς, από το 1964 που η επικοινωνία άρχισε με τον πολιτισμό του

αυτοκινήτου, που, επιτέλους, έφθασε έως κι εμάς. Παρόντες σ’ αυτή την ξεχωριστή κατάνυξη, ως συνέχεια της βραδιάς που πριν λίγο είχε τελειώσει, κι όλοι οι ενορίτες. Όμως μαζί τους και

Ο εκκλησιασμός και η κατάθεση των στεφάνων στο ηρώο μας, ως δεύτερη φάση,

στην όλη γιορτή της Μάνας

- Συνέχεια στη σελίδα 6

- Συνέχεια στη σελίδα 7

Ευχές απ’ το ΔΣ του Συλλόγου μας

Αγαπητοί συμπατριώτες και φίλοι. Το νέο διοικητικό συμβούλιο του

Συλλόγου μας , ανανεωμένο απ’ τ ις αρχαιρεσίες της 1ης Νοεμβρίου 2015, εύχεται σε όλους τους συμπατριώτες και φίλους, καλές γιορτές και κάθε ευτυχία, στον καθένα σας , γ ια το 2016 . Ολόκληρο το συμβού-λιο , όπως και κάθε προηγούμενο, ενωμέ-νο θα συνεχίσε ι να υλοποιεί το πρόγραμ-μα με τις υποχρεώ-σεις του. Κι αυτές οι υποχρεώσε ι ς πάντα υιοθετημένες κι απ’ την αντίστοιχή τους Γενική μας Συνέλευση. Μια σεβαστή κι αποδεκτή παρακαταθήκη, που έχει την αρχή της στην αναβίωσή του, το ιστορικό έτος 1970 με το τότε άξιο συμβούλιο και πρόεδρό του τον πάντα δυναμικό κι αξιαγάπητο Αντώνη Γ. Μιχελή που του θεμελίωσε τις καταξι-ωμένες αρχές και με τις νομικές του γνώσεις.- Είναι, επίσης, αλήθεια πως η γενικότερη για τη χώρα μας κρίση επηρέ-ασε όλους μας. Μακάρι να σταματήσει εδώ. .Ομως, ό,τι αφήνουμε λησμονείται, χάνεται, και γίνεται ερειπωμένο παρελ-θόν. Θα το παλέψουμε όλοι μαζί και θα κρατήσουμε τα πάντα όρθια., γιατί είναι το μόνο που μας έχει απομείνει. Για το χωριό μας, την ιστορία μας, εμάς τους ίδιους, γι’ αυτούς που θάρχονται.. Και σαν αρχή σας προσκαλούμε να το εμψυ-χώσουμε με το χορό μας στ ι ς 14

Φεβρουαρίου 2016. Ημέρα ξεχωρι-στή. Δηλώστε συμμετοχή, θα είναι ημέρα χαράς και ξεφαντώματος.

Και πάλι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.Για το διοικητικό

συμβούλιο ΚΩΝ. ΤΖ.

ΣΜΎΡΝΗΣ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Η γιορτή της «Μάνας και των πολεμιστών μας» 1940-41

Τελικά κι αυτόν το χρόνο, η γιορτή της «Μάνας» τιμήθηκε στη Λυνίσταινα με τη μεγαλοπρέπεια που της άξιζε. Μαζί της, βέβαια, κι ο κάθε πατέ-ρας αφού, κι εκείνοι, σχεδόν όλοι, πήγαν στον

πόλεμο και οι περισσότεροι στην πρώτη γραμμή. Όμως κι όσοι δεν τους έλαχε να πολεμήσουν και στο χωριό αγώνα και πόλεμο έκαναν. Είχαν στρατευτεί από μόνοι τους, κατά ρούγες και οικογένειες, να βοηθούν «έργο» όλες τις οικογένειες του χωριού μας, με μπροστάρηδες τους γέροντες και γερόντισσες. Γι’ αυτούς τα παιδιά του χωριού ήταν όλα υπό την προστασία τους. Δικά τους εγγόνια. Αυτή και η ουσιαστική αλληλεγγύη, γι’ αυτό και δεν αντιμετώπισαν κανένα κακό κι ας είχαν κακουχίες εκείνο το χρόνο. Έτσι κι ο Σύλλογος, ο μεγάλος κρίκος χωριού κι αποδήμων, θεώρησε πως άξιζε να τρώνε, να τραγουδάνε, ακόμα και να μεθάνε όλοι αγκαλιασμένοι μια φορά το χρόνο. Να ξεπερνάνε τον εαυτόν τους, κι αυτό οργανωμένο απ’ τα δικά τους παιδιά και τα δικά τους εγγόνια. Να γίνονται όλοι μια παρέα, μια πελώρια αγκαλιά. Τα παλιότερα χρόνια έκλαιγαν κιόλας, αλλά με δάκρια χαράς. Κατέβαιναν απρόσκλητα γιατί τα έσπρω-χναν τα ολοζώντανα βιώματα και οι φορτικές αναμνήσεις που ήθελαν πρώτη θέση «πίστα» εκείνη τη βραδιά. Συγκινητικό κι όσοι έρχονται χωρίς πλέον δικούς τους

Η ΓΣ, όπως είναι γνωστό, διορ-γανώνεται για

την πρώτη Κυριακή Νοεμβρίου΄, και για φέτος. συνέπεσε την 1η του, μ’ αποτέλε-σμα, για το Σύλλογο, να’ναι η πιο καλή του ημέρα. Συναντώνται οι συμπατριώτες για ν’ αναβιώσουν θυμήμα-τα, ν’ ακούσουν απο-λογισμό πεπραγμένων, και το σημαντικότερο, μαζί με τις δικές τους εισηγήσεις, να διαπιστώσουν ανησυχίες και των άλλων συμπα-τριωτών. Να βοηθήσουν έτσι, ώστε να ληφθούν οι καλύτερες αποφά-σεις ενεργειών για το ΔΣ του συλ-λόγου. Αυτές οι αποφάσεις έχουν ξεχωριστή σημασία, γιατί δεν

ξεφεύγουν απ’ το πνεύμα του εγκε-κριμένου καταστατικού μας. Παράλληλα, κάθε δεύτερο χρόνο, όπως φέτος, έχουμε κι ανανέωση Διοικητικού Συμβουλίου. Κι’ αυτή η φετινή ανανέωση, έγινε με τροπο-ποιημένο καταστατικό, για να τονι-στεί ο «μη κερδοσκοπικός σκο-

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ

Γενική Συνέλευση της 1ης Νοεμ. 2015

- Συνέχεια στη σελίδα 5

- Συνέχεια στη σελίδα 7

Κων. Σμυρνής, πρόεδροςΜια εικόνα απ’ την κατάμεστη αίθουσα με συμπατριώτες

Ο πρόεδρος του Τ.Δ μας Ντίνος Ν. Σμυρνής καταθέτει στεφάνι.

2 937 αρ. φύλλου 82Λυνιστιάνικη Φωνή

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ OKTΩΒΡΙΟΥ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

1) 0509 Μιχελής Π. Ιωάννης .....................................402) 0510 Μιχελή – Γιαννίτσα Αιμιλία .........................203) 0511 Λυμπερά Παναγιώτα ................................... 204) 0512 Σκουμπούρης Γ. Γρηγόρης .........................1005) 0513 Γιαννόπουλος Π. Γρηγόρης ......................... 206) 0514 Λαμπρόπουλος Β. Ιωάννης .........................307) 0515 Λαμπρόπουλος Β. Νικόλαος ........................308) 0516 Ηλιόπουλος Γεώργιος .................................309) 0517 Σμυρνής Π. Κων/νος ....................................2010) 0518 Καλογερόπουλος Ν. Βασίλειος .................. 2011) 0519 Γρίβα Βασιλική ............................................ 3012) 0520 Γιαννόπουλος Δ. Παναγιώτης .................... 3013) 0521 Γκουγκούσης Ν. Γεώργιος ...........................2014) 0522 Παναγούλιας Αγγ. Παναγιώτης ...................3015) 0523 Σκουμπούρης Π. Τζανέτος ...........................1016) 0524 Σμυρνής Γ. Μάρκος ..................................... 1017) 0525 Σμυρνή Γιώτα .............................................. 1018) 0526 Μαλέρου Μαρία ......................................... 1019) 0527 Βασιλούλης Γεώργιος ..................................5020) 0528 Σμυρνής Τζ. Σωκράτης ................................5021) 0529 Μαγκούτα Ντίνα ..........................................2022) 0530 Δημητρακοπούλου Γωγώ ...........................5023) 0531 Αγγελόπουλος Αγγ. Αντώνης ......................3024) 0532 Κορκολή Ι. Νικολέτα ....................................1025) 0533 Βάγιας Παναγιώτης .....................................1026) 0534 Σμυρνής . (Ιερ.) Δημήτρης ..........................2527) 0535 Λαμπροπούλου Αρ. Γιαννούλα ...................2528) 0536 Αγγελόπουλος Δ. Κων/νος ..........................2029) 0537 Μιχελή Πορφύρη Γλυκερία .........................3030) 0538 Γιαννοπούλου Γ. Αικατερίνη ........................5031) 0539 Γιαννοπούλου Γ. Φωτούλα ..........................5032) 0540 Γιαννόπουλος Γ. Στέλιος ..............................5033) 0541 Θεοφιλόπουλος Κων/νος ............................2534) 0542 Σμυρνή Μάριου Μαρία ................................2535) 0543 Κορκολής Πετ. Νικόλαος .............................3036) 0544 Κορκολής Ν. Πέτρος ....................................2037) 0545 Γιαννόπουλος Γ. Πέτρος ..............................2038) 0546 Σκουμπούρης Ζ. Κων/νος ...........................1039) 0547 Σκουμπούρη Ζ. Γεωργία ..............................1040) 0548 Σκουμπούρης Ι. Κων/νος ............................2541) 0549 Σκουμπούρη Ι. Αιμιλία ................................2542) 0550 Μιχελής Π. Δημήτριος .................................2043) 0562 Σμυρνής Π. Γρηγόρης ..................................2044) 0563 Παπανδρέου Ν. Ανδρέας ............................4045) 0564 Γκουγκούση Σιδέρη Βαγγελιώ ....................2046) 0565 Γκουγκούση – Τράπαλη Αθαν. ....................2047) 0566 Γκουγκούση Κάρνου Γιαννούλα ..................2048) 0567 Σμυρνής Γ. (ΙΕΡ.) Σταύρος .............................4049) 0568 Παναγούλια Καπλάνη Γεωργία ..................20050) 0569 Μιχελής Ανδρ. Γεώργιος .............................5051) 0570 Κουρούβανη Σταθούλα ................................552) 0571 Κορκολή Κ. Γεωργία ....................................5053) 0572 Γιαννόπουλος Ι. Δημήτριος ........................4054) 0573 Σμυρνής Γ. Βασίλειος ...................................2055) 0574 Παναγούλιας Γ. Φώτης ................................2056) 0575 Λαμπρόπουλος Β. Δημήτριος......................2057) 0576 Λαμπροπούλου Δ. Γεωργία .........................2058) 0577 Λαμπροπούλου Δ. Δήμητρα .......................2059) 0578 Σμυρνής Π, Αθανάσιος ................................3060) 0579 Λαμπρόπουλος Κ. Χρήστος ........................2061) 0580 Λαμπρόπουλος Γ. Κώστας ...........................20

62) 0581 Μιχελή Ανδ. Κων/να ....................................3063) 0582 Γιαννόπουλος Στ. Δημήτριος ......................5064) 0583 Παναγούλια Αθ. Παναγιώτα ........................1065) 0584 Παναγούλια Αθ. Κων/να , .............................1066) 0585 Στασιμιώτης Β. Κώστας ...............................2067) 0586 Μιχελής Χαρ. Πέτρος ..................................5068) 0587 Αγγελόπουλος Δ. Παναγιώτης ...................3069) 0588 Κορκολής Π. Ιωάννης ..................................3070) 0589 Σμυρνής Γ. Κώστας ......................................2071) 0590 Καλογερόπουλος Αντ. Γιώργος ..................1072) 0591 Καλογερόπουλος Γ. Αντώνης ......................1073) 0592 Καλογερόπουλος Γ. Αλέκος ........................1074) 0593 Καλογερόπουλος Γ. Κώστας .......................1075) 0594 Καλογεροπούλου Πηνελόπη ......................1076) 0595 Καλογερόπουλος Ν. Γεώργιος ....................1077) 0596 Καλογερόπουλος Ν. Ιωάννης .....................1078) 0597 Σπανίδη Ι. Παυλίνα ......................................1079) 0598 Μιχελή- Πολίτη Ιωάννα ...............................2080) 0599 Πανταλέων Γεώργιος ................................... 581) 0600 Πανταλέων Αντιγόνη ....................................582) 0601 Μιχελής Π. Ζαχαρίας .................................. 1083) 0602 Μιχελή Ντούμη Βαρβάρα ...........................1084) 0603 Δράκος Γ. Ανδρέας .......................................3085) 0604 Κωστάρα Χ, Χριστίνα ..................................5086) 0605 Μιχελή Βασιλάκου Γιώτα ............................3087) 0606 Σκουμπούρης Ζ. Κώστας ............................2088) 0607 Σκουμπούρης Ζ. Αποστόλης ......................2089) 0608 Κορκολή Αλεξοπούλου Αιμιλία ..................1090) 0609 Κορκολής Μεν. Ιωάννης ..............................1091) 0610 Κορκολή Μεν. Ντίνα ....................................1092) 0611 Γιαννοπούλου Π. Σωτηρία ..........................1093) 0612 Γαρίνης Αθανάσιος ......................................1094) 0613 Καλογερόπουλος Γ. Σταύρος ......................2095) 0614 Κορκολής Π. Γεώργιος .................................2096) 0615 Γιαννόπουλος Στ. Βασίλειος .......................2097) 0616 Λαμπροπούλου Δ. Παναγιώτα ....................2098) 0617 Κεράστας Αντώνης ......................................1099) 0618 Μιχελή Κ. Ευδοξία .......................................10100) 0619 Μιχελή Κ. Μαρία ...........................................10101) 0620 Μιχελή Κ. Αθηνά ...........................................10102) 0621 Παπαματθαίου Δ. Γεώργιος .........................50103) 0622 Περαμερίτη Ι Κων/να ....................................10104) 0623 Καλογεροπούλου Στεφάτου Τασία .............50105) 0624 Σμυρνής Τζ. Κων/νος ....................................20106) 0625 Λυμπεροπούλου Ζαχαρούλα ......................50107) 0626 Κοντός Γεώργιος .........................................100 108) 0651 Αγγελοπούλου Γ. Δήμητρα ( Μιμίκα) ..........20109) 0652 Δημητρακόπουλος Δημ. Σταύρος ...............50110) 0627 Αγγελόπουλος Κωνσταντίνος ....................100

Όποιος συμπατριώτης και φίλος επιθυμεί να στείλει συνδρομή στο υπ αριθ. <<12959466629>> βιβλιάριο κατάθεσης της Ε.Τ.Ε. Από οποιαδήποτε άλλη τράπεζα

και εξωτερικό ( abroad) στο <ΙΒΑΝ ........................GR 590110290000012959466629>

<ETHNGRAA>.Μετά την καταβολή, για ενημέρωση και αποστολή της

αντίστοιχης απόδειξης γνωστοποίηση στην ηλεκτρονι-κή Δ/ νση του Ταμία dimitmichelis@gmail.com.. H στα

πιο κάτω τηλέφωνα 2298092714 καιΚιν. 6979592070.

Σας ευχαριστούμε για τις συνδρομές σαςΟ ΤΑΜΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΔΗΜ. Π. ΜΙΧΕΛΗΣ

Οι συμπατριώτες μας Ιω-άννης Περαμερίτης και η

σύζυγός του Ντίνα διαθέτουν αγνό λάδι παραγωγής του για κάθε ενδιαφερόμενο από περι-οχή Παλιοβαρβάσαινα Ηλείας, όπου ο ελαιώνας τους. Τηλέφωνα επικοινωνίας για περαιτέρω πληροφορίες και παραγγελίες 210 5057028 και 6977208320

ΔΩΡΟΘΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΣΣΑΣ

ΜΑΝΑΣ 24 - 10—2015Όπως γνωρίζετε αγαπητοί συμπατριώτες κάθε εκδήλωση

έχει και ένα κόστος το οποίο καλυπτεται από διάφορες προσφορές και από την λαχειοφόρα αγορά. Πολλοί πατριώτες προσφέρουν δικά τους προιόντα για αυτό το σκοπό. Για την εκδήλωση της αγρότισσας μάνας και των αγωνιστών του 40- 41 που έγινε στην αίθουσα εκδηλώσεων στην Λυνίσταινα και ήταν μία μαγευτική φθινοπωρινή βραδιά ,τα έξοδα καλύφθηκαν από την λαχειοφόρο αγορά. Τα δώρα που προσέφεραν οι αγαπητοί πατριώτες ήταν τα πιο κάτω.

1) Δύο κιλά παστό προσφορά του Συλλόγου.2) Δύο πεντόκιλα κρασί προσφορά του Πέτρου Γ.

Γιαννόπουλου3) Μία μυζήθρα προσφορά του Βασιλείου Θεοδωρόπουλου

(Ανδρίτσαινα)4) Δύο μηζήθρες προσφορά του Ανδρέα Παν. Μιχελή

(Μεγαλόπολη)5)Δύο κουλούρες της "νύφης" προσφορά των αδελφών

Γεωργίας και Νίκης Τζανέτου Σκουμπούρη.‘Όλα τα δώρα ήταν παραδοσιακά και ντόπιας παραγωγής.

Ευχαριστούμε όλους τους διαθέτες. Τους ευχόμαστε παντοτινή υγεία και ευτυχία στη ζωή τους και του χρόνου με περισσότερα δώρα και από πολλούς πατριώτες. Για το Δ. Σ. του Συλλόγου

Ο Ταμίας

Το τουριστικό μας περίπτερο ενοικιάζεται

Λόγω επιστροφής του «Σπύρου» στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Τουριστικό μας κατάστημα ενοικιάζεται. Σκοπός του να εξυπηρετούνται οι

συμπατριώτες όλο το χρόνο, συνέχεια και αδιάλειπτα. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν με το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου μας. Τηλέφωνα επικοινωνία 210 3837005 και 6936919776

Ουρανο-ΞύστεςΑιώνιο ,<Άνω θρώσκον ον>,φιλόδοξα πύργους της Βαβέλ,ματαιοπονώντας, χτίζεις,μα, μοίρα βαβέλ, εσύ τους καιςή τους γκρεμίζειςκαι ξαναχτίζεις,ουρανοξύστες πιο ψηλούς.Τον ουρανό ποτέ δεν φθάνεις,ούτε αγγίζεις,ω! θλιβερό <άνω θρώσκον ον>,ουρανοξύστες της αγάπης να υψώνεις, δεν φροντίζεις!Από την Γη,στέλνεις διαστημόπλοια και ψάχνεις κοιτάς τον <0υρανό> που χάνεις,υπόδουλος α-νοησίας σου και πλάνης!

ΕΛΕΝΗ ΣΑΡΓΕΝΗΗ κα Ελένη Σαργένη ποιήτρια, συγγραφέας, αρθρογράφος, πολλά απ’ τα οποία κοσμούν και τη «Λ.Φ», απ’ τα πρώτα φύλλα της. Παράλληλα και του Συλλόγου μας, τόσο η ίδια, όσο κι ο σύζυγός της κ. Νικόλαος Σαργένης

Ο ετήσιος χορός μας, η αρχή των νέων εκδηλώσεών μας

Η έναρξη των νέων εκδηλώσεών μας για το 2016, θα ξεκινήσει με τη μεσημεριανή συνάντησή μας, δηλαδή το χορό μας. Να το διασκεδάσουμε, να το

ευχαριστηθούμε, να συναντήσουμε συμπατριώτες, να είναι μια ημέρα Λυνιστιάνικη στην Αθήνα. Τότε θα τιμήσουμε και τα παιδιά μας με το αναμνηστικό μας δίπλωμα για την επιτυχία τους στα πανεπιστήμια και τις σχολές. Με απόφαση του Δ.Σ. ο ετήσιος χορός μας θα γίνει την 14η Φεβρουαρίου 2016 ημέρα Κυριακή και ώρα 12 μ.μ. στο κέντρο << Το αδιαχώρητο>> στους Αμπελοκήπους και στην διεύθινση Πανόρμου και Δ. Πλακεντίας 84 με ζωντανή μουσική. Παρακαλείσθε να δηλώσετε για θέσεις κράτησης στα τηλέφωνα του προέδρου κ. Κων/νου Σμυρνή 2103837005, στον Αντιπρόεδρο κ. Κων/νο Μιχελή κιν 6944947609, στην Γραμματέα του Συλλόγου κ. Μαγδαληνή Μιχελή- Παναγούλια τηλ. 2114089343 . Σας περιμένουμε και σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την συμμετοχή σας.

Κ α λ ή σ υ ν ά ν τ η σ η . Εκ του ΔΣ του Συλλόγου

3 938 αρ. φύλλου 82 Λυνιστιάνικη Φωνή

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ( Του Κων/νου Δημ. Μιχελή)

Η εικόνα της Κοίμησης της Θεοτόκου που βρίσκεται στο εικονοστάσι προσκυνήματος του ομώνυμου Ναού στο χωριό μας, φέρει μία μικρή

συγκινητική ιστορία που αφορά τον δωρητή της εικόνας και κατ’ επέκταση και τους απογόνους της.

Η αφήγηση έγινε από την γιαγιά μου Παναγιώτα Μιχελή συζ. Κων/νου (Ντίνη) Μιχελή και αφορά πραγμα-τικά περιστατικά και γεγονότα. Θα σας την μεταφέρω όσο πιο πιστά μπορώ, χωρίς να ξεφεύγω από την αφήγηση και χωρίς να εκφέρω καμία γνώμη, για να διαμορφώσει ο καθένας ελεύθερα την άποψή του χωρίς επηρεασμό.

Ένα μεσημέρι , αφού είχε τελειώσει νωρίς ο θέρος στο χωράφι στην Πανίτσα, ο Ντίνη Μιχελής και η γυναίκα του Παναγιώτα καβάλησαν ο ένας το μουλάρι και η άλλη το γαϊδούρι για να επιστρέψουν στο χωριό. Όταν πέρασαν το ποτάμι (ρεμαντάνι) , στραβοπατάει το μουλάρι και ο Ντίνης πέφτει και χτυπάει στο κεφάλι σοβαρά με μεγάλο αιμάτωμα στον εγκέφαλο.

Η ιατρική βοήθεια την εποχή εκείνη 1939-1940 ήταν μηδαμινή έως ανύπαρκτη. Τελικά μετά 2-3 ημέρες τον μεταφέρανε στο νοσοκομείο της Τρίπολης, όπου οι γιατροί γνωμάτευσαν και διαπίστωσαν βαρύ αιμάτωμα χωρίς

όμ ως να έχουν δυνατό τ ητα οποιασδήποτε ιατρικής βοήθειας . Σύστησαν δε στην οικογένεια να επιστρέψουν στο χωριό για ‘’να πεθάνει στο σπίτι’’.

Με την απογοήτευση να έχει κ υ ρ ι ε ύ σ ε ι τ η ν ο ι κ ο γ έ ν ε ι α διανυκτέρευσαν στην Ανδρίτσαινα στο σπίτι του Αποστόλη Σκουμπούρη, αδελφικού φίλου του Ντίνη και Λυνιστιάνου. Στο σπίτι βρισκόταν ένας φοιτητής της ιατρικής ονόματι Ασημακόπουλος, μετέπειτα γνωστός ιατρός της Ανδρίτσαινας και των περιχώρων, ο οποίος σύστησε στην

οικογένεια να τοποθετούν στο κεφάλι του Ντίνη συνεχώς κρύες κομπρέσες και εάν θέλει ο Θεός μπορεί να τον βοηθήσει!

Πέρασαν 4-5 ημέρες ,ο Ντίνης δεν είχε καμία βελτίωση η επιδείνωση της κατάστασή του ραγδαία και όλοι περίμεναν το μοιραίο!

Ήρθε η Κυριακή που στη γειτονιά γινόταν ο γάμος του Χαράλαμπου (;) Μιχελή και όλοι βρισκόταν στα γλέντια και στις χαρές των νεονύμφων, εκτός του Ντίνη και της γυναίκας του . Αυτή είχε βάλει το κεφάλι του Ντίνη πάνω στην ποδιά της, του έβαζε τις κρύες κομπρέσες κλαίγοντας γιατί έβλεπε ότι η κατάσταση του Ντίνη είχε ‘’βαρύνει’’ πολύ και πλέον δεν αντιδρούσε σε τίποτα. Ήταν έτοιμη να σηκωθεί να φωνάξει τα παιδιά τους που ήταν στον γάμο, ‘’ να προλάβουν τον πατέρα τους ζωντανό’’, πριν όμως σηκωθεί, ακούγοντας την καμπάνα της εκκλησίας του χωριού να χτυπάει , προσευχήθηκε δυνατά λέγοντας «Παναγία μου, σε παρακαλώ κάνε τον Ντίνη μου καλά και θα σου φέρω τα’ άρματά του».

Τότε έγινε το αναπάντεχο! Βλέπει τον ακίνητο Ντίνη να σηκώνει το χέρι του, να σκουπίζει τα δάκρυα της γυναίκας του που είχα πέσει από τα μάτια της στο μάγουλό του και της λέει με σταθερή φωνή! ‘’Γιώτα που γλεντάνε’’;

Η Παναγιώτα πάγωσε , δεν ήξερε τι έβλεπε , ήταν αλήθεια ήταν όνειρο; βρισκόταν σε πλήρη σύγχυση. Τελικά με μηχανικές κινήσεις τον έντυσε με καλά ρούχα και εκείνη επίσης και πήγανε στο γάμο, με τους συγχωριανούς καλεσμένους να χαίρονται για την ίαση του Ντίνη.

Αφού καταλάγιασαν οι χαρές της ίασης και αφού έμαθε τα πάντα γύρω από την περιπέτειά του, ο Ντίνης θέλησε να πάει για κυνήγι που ήταν και ‘’η μεγάλη του αγάπη’’ , παρά τις χλιαρές αντιρρήσεις της και μικρογκρίνιες της γυναίκας του, γιατί δεν είχαν εκπληρώσει το ‘’τάμα’’ προς την Παναγία. Φεύγει και της λέει με καλοσύνη ‘’Καλά βρε Παναγιώτα δεν ξέρεις ότι η Παναγία δεν τρώει πέρδικες; Δεν έταζες κανένα ζωντανό’’; Και φεύγει βιαστικά!

Δεν πέρασε πολύ ώρα και ο Ντίνης γύρισε γεμάτος αίματα, στο πρόσωπο και χωρίς περιστροφές λέει στη γυναίκα του:

‘’Γιώτα έχεις δίκιο η Παναγία τρώει πέρδικες και εγώ Της το αρνήθηκα, πάμε το όπλο μου στην εκκλησία να το βγάλουμε σε δημοπρασία να παραγγείλω την εικόνα της στο Άγιο Όρος και να Της ζητήσω συγνώμη για την ασέβειά μου’’.

Τι είχε συμβεί; Ντουφέκισε μία πέρδικα αλλά ο επικρουστήρας του καψυλλίου αποκολλήθηκε και σφηνώθηκε στο δεξί του μάτι όπου και του το κατέστρεψε!

Αυτή είναι η ιστορία της εικόνα της Παναγίας της εκκλησίας του χωριού μας. Παραγγελία του Κων/νου Θεοδ. Μιχελή στο Άγιο Όρος , όπως άλλωστε επιβε-βαιώνεται από την σχετική αφιέρωση στο κάτω δεξί μέρος της.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τόσο τον ιερέα πατέρα Γεώργιο

Λυμπερόπουλο όσο και την Αιμιλία Κορκολή, για την αποκατάσταση της εικόνας στην θέση της στο προσκυνητάρι και για την βοήθεια που προσέφεραν!

Ο Κώστας Καρανάνος συμμαθητής στα γυμνασιακά μας χρόνια, έγραψε to υπέροχο βιβλίο για το χωριό του,

το «Καστρούγκαινα Ηλείας», το οποίο απ’ την πρώτη στιγμή της κυκλοφορί-ας του έγινε αποδεκτό με καταξίω-ση. Κι αυτό τόσο απ’ την αγάπη του Κώστα ως συγγραφέας ως προς την Καστρούγκαινα, όσο κι απ’ το πρωτόγνωρο περιεχόμενό του. Μ’ αυτό αναζωογονεί μνήμες, καταγράφει συναισθήματα, αλλά κι όλα τα πεπραγμένα του χρόνου, μες στους δυο αιώνες της ύπαρξής του ως χωριό. Κύριο προτέρημά του πως αποτυπώνει αληθινά γεγονότα και μ’ αυτά δίνει ξανά πνοή στο χωριό, την οποία χρειά-ζεται κάθε Καστρουγκαιναίος, ντόπιος ή απόδημος, γιατί αυτό το βιβλίο θα παραμέ-νει το ίδιο σεβαστό για τη χρησιμότητά του, όχι μονάχα στο παρόν, αλλά κυρίως για το μέλλον, που θάρχονται και θα φεύγουν, κατά σειρά, οι γενιές της. Οι δυο σχολιαστές στις πρώτες σελίδες του, Δημήτρης Δημητρου-λόπουλος-Καράμπελας συντοπί-τ η ς τ ο υ κ ι ο λ ό γ ι ο ς Σ τ ά θ η ς Παρασκευόπουλος απ’ τη γειτονική Κυπαρισσία προσυπογράφουν, με το δικό τους ενθουσιασμό, αυτή την καταξιωμένη πληρότητά του. Αναντίρρητα, μ’ αυτό το βιβλίο. όπως κι εκείνοι έχουν αποφανθεί, ο Κώστας Καρανάνος τιμά, μ’ αιώνιο μνημό-συνο. τους συμπατριώτες που ρίζωσαν σ’ αυτή την πλαγιά, μ’ απώτερο σκοπό τους,

απ’ τη μια να εκχερσώνουν άγριους κι απά-τητους τόπους, ενισχύοντάς τους με γρέκια και «ξαμώνια» κι απ’ την άλλη με το όπλο και το γιαταγάνι στο χέρι να πολεμούν αδιάκο-

πα τον κάθε εχθρό, που έφθανε ως εκεί, ως προπύργιο των κάμπων και των περασμάτων που διαφέ-ντευαν. Εκτός αυτού και η δομή του βιβλίου, με τα κεφάλαια και τις ενότητες καταδεικνύει και την υπέ-ροχη επιμέλειά του, ώστε ν’ απο-φεύγονται παρανοήσεις, αλλά και να προλαμβάνονται τυχόν ασάφει-ε ς ή κ ε ν ά π ρ ο σ έ γ γ ι σ η ς .

Συγκεκριμενοποιεί μ’ αποδελτίωση κάθε δυσνόητη έννοια και προπαντός λέξεις γεωργίας και κτηνοτροφίας, που άρχισαν να μπαίνουν στο χώρο της λήθης, μαζί με τις υπόλοιπες ντοπιολαλιές μας. Βιβλίο που φέρνει αναμνήσεις, αλλά κι ευχαρίστηση γιατί ο καθένας μπορεί να βρει τα πάντα, απ’ τα χρειαζούμενα σε κάθε χωριό, παρόμοιο με την Καστρούγκαινα. Ένα μπράβο, ως μικρότερο έπαινο γι’ αυτή την τόσο πετυχη-μένη σ’ ανάγκη προσφορά του.

Η Καστρούγκαινα, όπως το αναφέρει και ο Κώστας Καρανάνος ήταν πάντα οικισμός στο Δραγώγι, αλλά διοικητικά και τα δυο μαζί ανήκαν στη Λυνίσταινα για 85 χρόνια. Απ’ το 1835 έως το 1919. Παράλληλα έχουμε πάρει και δώσει νιφάδες κι έτσι οι σχέσεις μας πάντοτε εξακολουθούν να διατηρού-νται θερμές..

Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής.

Πληροφορηθήκαμε ότι ο εξαίρετος συμπατριώτης μας από τα ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ (ΒΕΡΒΙΤΣΑ) κ.

Μιχάλης Κ. ΒΗΛΑΡΑΣ, σύμβουλος Επικρατείας, εξελέγη πρόσφατα και μάλιστα για δεύτερη φορά ως Ευρωδικαστής, δηλαδή ως εκπρόσωπος της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό δικαστή-ριο, με εξαετή θητεία (2015-2021).

Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο λαμβάνει κρίσιμες και πολύ σημαντικές αποφάσεις στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμμετέχουν ως δικαστές κορυ-φαίοι νομικοί ανά ένας από τις είκοσι οκτώ (28) σήμερα χώρες μέλη της Ε.Ε. Η επιλογή γίνεται κατά τρόπο απόλυτα αξιο-κρατικό, ύστερα από αυστηρή και ενδελεχή εξέταση της κάθε υπο-ψηφιότητας, από τα αρμόδια προς τούτο όργανα, τόσο σε Εθνικό επί-πεδο, της χώρας δηλαδή του υπο-ψηφίου, όσο και σε Ευρωπαϊκό.

Η συγκεκριμένη υποψηφιότη-τα του ως άνω συμπατριώτη μας προκρίθηκε ΟΜΟΦΩΝΑ από το Ελληνικό Υπουργικό Συμβούλιο και από Επιτροπή, στην οποία συμμετέχουν εκάστοτε οι Πρόεδροι του Συμβουλίου Επικρατείας και του Αρείου Πάγου, όπως επίσης και ένας Πρόεδρος από τις Νομικές Σχολές των Ελληνικών Πανεπιστημίων, ύστερα από σχε-τική κλήρωση.

Σε δεύτερο, Ευρωπαϊκό δηλαδή επίπε-δο, η υποψηφιότητα αυτή εξετάσθηκε από ειδική Επιτροπή, η οποία εδρεύει στις ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ και η οποία αποτελείτο από το υ ς Π ρ ο έ δρ ο υ ς τ ω ν Αν ω τά τ ω ν Δικαστηρίων της Γερμανίας, Φιλανδίας, Ουγγαρίας και Αγγλίας, από έναν Ευρωβουλευτή και από πρώην δικαστές του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Η εν λόγω Επιτροπή, ύστερα και από σχετική ακρόα-ση, έκρινε ΟΜΟΦΩΝΑ, ότι στο πρόσωπο του κ. ΒΗΛΑΡΑ πληρούνται απόλυτα όλες οι προϋποθέσεις για την ως άνω τιμητική θέση.

Σύμφ ων α με σ χόλια έ γκριτων

Αθηναϊκών εφημερίδων, ο εν λόγω συμπα-τριώτης μας θεωρείται ως ένας από τους περισσότερο νομικά καταρτισμένους Έλληνες δικαστές.

Η ΟΜΟΦΩΝΗ επιλογή του κ. Μιχάλη ΒΗΛΑΡΑ για την τόσο τιμητική αυτή θέση, μάλιστα δε για δεύτερη φορά, τιμά τη γενέ-τειρά του τη ΒΕΡΒΙΤΣΑ (Πετράλωνα), με την οποία μας συνδέουν πατροπαράδοτοι δεσμοί φιλίας και καλής γειτονίας. Τιμά την επαρχία μας, την πανέμορφη και ιστορική ΟΛΥΜΠΙΑ, τιμά των ΠΑΤΡΙΔΑ μας γενικότε-ρα.

Πρόκειται για έναν λαμπρό επιστήμονα, για έναν εκλεκτό συμπατριώτη, που έχει

μαθητεύσει στο ιστορικό μας Γυμνάσιο της ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑΣ. Έχει και αυτός υποστεί, όπως και όλοι μας, αφάνταστες ταλαιπωρίες, για να μπορέσουμε να μάθουμε «πέντε αράδες γράμματα», που ήταν και το μόνο μέσον για την επι-βίωσή μας. Έχει γευθεί τις παγερές νύχτες της ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑΣ, το αβά-

σταχτο κρύο, τα χιόνια, τα κρύσταλλα να κρέμονται από τις στέγες των σπιτιών, τη «βύκα» με το νερό να γίνεται κομμάτια από πάγο, αν την ξεχνούσαμε έξω. Το μαγγαλάκι με τα ξυλοκάρβουνα από το χωριό, ως μόνο θερμαντικό μέσον, με τα δάχτυλα να μην μπορούν να κλείσουν από το πολύ κρύο, για να πιάσουν το μολύβι. Τις ατέλειωτες λάσπες, τις βροχές, τα χιονόνερα, για να πάμε στα χωριά μας, με τα «σακούλια» στην πλάτη και τόσα ακόμη άλλα, που ήσαν τότε ο «κοινός παρονομαστής» για όλα τα αγρο-τόπαιδα της ορεινής μας Επαρχίας.

Πορεύθηκε τόσο μακρυά, ανέβηκε τόσο ψηλά, στηριζόμενος αποκλειστικά και μόνο στις ΔΙΚΕΣ του δυνάμεις, στην εργατικότη-τα, την τιμιότητα και στις πολύτιμες ευχές των φτωχών γονέων.

Μαζί με τα θερμά ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ μας, του διαβιβάζουμε τις πιο ειλικρινείς και εγκάρδιες ευχές μας για μια καλή και επιτυ-χή θητεία στα σοβαρά καθήκοντά του.

Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος

Το βιβλίο του Κώστα Καρανάνου απ’ την ΚαστρούγκαιναΆξιο συγχαρητηρίων

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ Κ. ΒΗΛΑΡΑΣ από τα ΠΕΤΡΑΛΩΝΑΓια δεύτερη φορά Ευρωδικαστής

Ο συνονόματος παππούς

Λυνιστιάνικη Φωνή 4 939αρ. φύλλου 82

Οντως, το πρωινό της 6ης Δεκέμβρη, 2015, που έγινε η παρουσίαση στο βιβλίο του Γιώργου Βασιλούλη, « Η

δεκαετία της φωτιάς 1912-1922» με υπότιτλο « από τον θρίαμβο στην κατα-στροφή», ήταν, συγχρόνως, και ημέρα ξεχωριστής χαράς, αλλά και υπερηφά-νειας για τα δυο χωριά μας. το Μορφοβούνι Καρδίτσας από τη μια και η Λυνίσταινα Ολυμπίας απ’ την άλλη. Οι απόδημοί τους στην Αθήνα κατέκλει-σαν από νωρίς την αίθουσα «Τρίτση», στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, αφού πρώτα τους είχε ήδη υποδεχθεί ένας φανταστικά υπέροχος μπουφές, που συνέβαλε ακόμα περισ-σότερο στις σχέσεις γνωριμίας των, αλλά και στην προδιάθεση για το βιβλίο. Το πάνελ γνωστό κι αντάξιο για την παρουσίαση του, στ’ οποίο ο συγ-γραφέας του, ξετυλίγει τα γεγονότα, με περίσσια αντικειμενική προσέγγιση, για να μην αδικήσει -και προπαντός- να μη μεροληπτήσει, μια και δεν έχουμε απο-μακρυνθεί σε χρόνο απ’ αυτά τα γεγο-νότα. Συντονίστρια η Αντωνία (Νίνα) Διονυσίου και Μαρίας Δράκου, που κατέπληξε με τις γνώσεις, την ευφρά-δεια, τον τρόπο παρουσίασης τού κάθε ομιλητή, ενώ, αντίστοιχα, η κατάμεστη αίθουσα την αντάμειβε αυθόρμητα, έντονα κι εγκάρδια με τα θερμά και παρατεταμένα χειροκροτήματά της, γι’ αυτά που έλεγε, τον τρόπο που χρησι-μοποιούσε, και κυρίως για την άνεση της όλης παραστάσεώς της. Η Φωτεινή Μάριου και Τούλας Σμυρνή, ως πρώτη στην όλη παρουσίαση, με την εμπειρία πλέον της απόμαχης φιλολόγου και ιστορικού απ’ τα σχολικά έδρανα, κατέ-δειξε τις καταξιωμένες ικανότητές της ακόμα και με το ξεκίνημά της και για έναν επιπρόσθετο λόγο. Το βιβλίο, το είχε βιώσει και κατά τη δημιουργία του, μια και της είχε ζητηθεί η αντάξια επι-μέλειά του, όπως το επισημαίνει και η ίδια, τόσο εύστοχα κατά τη διάρκεια τ η ς π α ρ ο υ σ ί α σ ή ς τ ο υ : « … Παρακολούθησα, είπε, κυριολεκτικά την κυοφορία και τη γένεσή του σε μια ολοκληρωμένη και πλήρη μελέτη της δεκαετίας 1912-22. Είναι φανερό ότι όσο ο Γιώργος εντρυφούσε στην ιστο-ρία και τις πηγές της, τόσο τον συνάρ-παζε η ίδια του η μελέτη, καθώς και το πλήθος των πληροφοριών που ανακά-λυπτε γι’ αυτή την κρίσιμη περίοδο».

Και πρόσθεσε με την απλότητα που τη διακρίνει: «Κι αυτό το πνευματικό του παιδί το ονόμασε «Η δεκαετία της φωτιάς 1912-22» κι έθεσε όχι τυχαία ως υπότιτλο « από τον θρίαμβο στην κατα-στροφή», στα δυο καίρια κι αξιοπρόσε-κτα ερωτήματα, του βιβλίου. «Γιατί βρε-θήκαμε στη Μ. Ασία και για ποιους λόγους οδηγηθήκαμε σε πανωλεθρία;», ακολουθώντας συγχρόνως και τις μ εσ τ ές σ κ έ ψ ει ς το υ Γι ώ ργ ο υ Βασιλούλη, τις οποίες και υιοθέτησε, μ’ εκείνο το ήπιο ύφος και την φιλολογική της πειστικότητα.. Και τα δυο έτρεχαν σαν τ’ αθόρυβο ανοιξιάτικο ρυάκι κάτω απ’ τα «ροδαμιασμένα» δέντρα, που θέλεις και να τ’ ακούς και να το βλέπεις, αλλά και να το πατάς για να αισθάνεσαι την προσμενόμενη γαργαρότητά του.

Κι ο στρατηγός Αντώνης Άγγ. κι Αγγελικής Αγγελόπουλος, προσέγγισε ως άξιζε αυτό το βιβλίο του Γιώργου Βασιλούλη, όπως άλλωστε το είχε επι-βεβαιώσει και με το σχολιασμό του στη «Λ.Φ» φ. 81ο. Ως αξιωματικός της Ελληνικής μας Αστυνομίας, που επάξια τίμησε τον Κλάδο του έως κι επίτιμος υπαρχηγός του, τέτοια και παρόμοια διακρατικά θέματα είχε ταχθεί να δια-χειρίζεται για χρόνια πολλά, μ’ επιτόπια ταξίδια κι αδιάκοπες συνεδριάσεις. Γι’ αυτό, ως ο πλέον επαϊων, αφού συνεχά-ρη το συγγραφέα, τόνισε, πως «ο Γιώργης Βασιλούλης, με την πνευματι-κή αυτή δημιουργία εισέρχεται πλέον στα βαθιά στο χώρο της Ιστορίας» και πως « ο τίτλος του βιβλίου ταυτίζεται απόλυτα με το περιεχόμενό του. Ταυτίζεται απόλυτα με τη σκληρή πραγματικότητα εκείνης της εποχής», για να καταλήξει, με βάση το βιβλίο, πως για μεν τους ένδοξους βαλκανι-κούς πολέμους, υπήρχε σύμπνοια και κατανόηση, για δε τη Μικρά Ασία, αν κι ο στρατός μας πολέμησε το ίδιο γεν-ναία, όλοι οι υπόλοιποι με πρώτους τους πολιτικούς, δεν μπόρεσαν να κρα-τηθούν στο ύψος των περιστάσεων, απαριθμώντας μερικά απ’ τα λάθη τους. Κυριότερα οι εκλογές του 1920 από τη μια, και η αλλαγή του πολιτειακού απ’ την άλλη, τα οποία εμφανώς και με κοινή αποδοχή, εξυπηρέτησαν τα συμ-φέροντα των επίδοξων ξένων, που επι-ζητούσαν τη δική τους απαγκίστρωση υπέρ του ανερχόμενου νεοτουρκισμού, με τα γνωστά αποτελέσματα. Οι σκέ-ψεις και οι συνειρμοί των εκφράσεών

του, διήγειραν και τις πιο συγκαταβατι-κές αισθήσεις μας, που συντεταγμένες, άλλοτε στόχευαν εκδίκηση, κι’ άλλοτε συνοφρυωμένες απ’ το σκεπτικισμό και την απογοήτευση, την κατάντια της φυλής μας, που απ’ τα χρόνια τα παλιά, το μόνο μέλημά της.. «να παραμένουμε μικροί και πάντα διαιρεμένοι!». Μα πάνω απ’ όλα, οι δυο παρουσιαστές, επιπρόσθετα και με την προσωπική καταξίωσή τους, κατάφεραν να καθη-λώσουν όλο τον κόσμο της αίθουσας στα καθίσματά του και προπαντός μ’ ακραία άφωνη σιγή, για να μην χάσουν ούτε λέξη του συλλογισμού των όσων έλεγαν, με τόση προσοχή, αυτοπεποί-θηση κι επιμελημένη περίσκεψη.

Τέλος, μες σ’ αυτό το πέλαγος της ικανοποίησης απ’ το, εν λόγω, βιβλίο «της 10ετίας της φωτιάς….», όπου, τα όποια, συναισθήματά μας χτυπούσαν ακόμα και τα άκρα της αντοχής των πάνω στον καθένα μας, απ’ όσα άρχισε να εκστομίζει ο συγγραφέας του Γεώργιος Βασιλούλης. Πρώτα οι πηγαί-ες ευχαριστίες του, τόσο για τη μεγάλη ανταπόκριση των συμπατριωτών και φίλων, όσο και για τους Λυνιστιάνους παρουσιαστές του, π ’όλοι τους μαζί, αλλά κι ο καθένας τους ξεχωριστά, είχαν ήδη συμβάλει ώστε να γίνει κατα-νοητό το μεγαλείο του περιεχομένου του. Συνέχεια δε, ως ενισχυτικό μέσα σ’ αυτή την ήδη ανεβασμένη με ζωντάνια και καλλιέπεια περιρρέουσα ατμόσφαι-ρα, εμπιστεύτηκε ως εξομολόγηση, τα αίτια και τα κίνητρα για να φθάσει στη συγγραφή του, που είχαν απήχηση και σε συγκεκριμένες προσωπικότητες της εποχής εκείνης, για να κλείσει «τιμής ένεκεν» με το συμπατριώτη του Νικόλαο Πλαστήρα, το γνωστό σ’ όλους μας κι ως «Μαύρος Καβαλάρης». Όμως, αυτά, τα δικά του λόγια, με γλώσσα και ύφος, βέβαια, της αδέκαστης πλέον ιστορίας, έδωσαν στον εξίσου δυναμι-κό κι αποδεκτό επίλογό του κάτι ακόμα. Τ η ν α δ ι α π ρ α γ μ ά τ ε υ τ η «ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ»μας, ως παρακαταθήκη προς τις επόμενες γενιές μας. Έτσι, και μ’ αυτή την εύστοχη προτροπή του, η όλη παρουσίαση του βιβλίου ήταν υπέ-ροχη, είχε περιεχόμενο, αλλά και εικό-νες γι’ αναμνήσεις. Μπράβο σε όλους και η προτροπή τους για ένα καινούρ-γιο βιβλίο, ευχόμαστε να γίνει γρήγορα πραγματικότητα. Εμείς θα το αναμέ-νουμε! Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής.

Η ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΑΣΜΑ

Το σπίτι έλαμπε από ομορφιά ! Το μεγάλο τραπέζι στρωμένο με το καλύτερο τραπεζομάντηλο, με κάτι κόκκινα κεντήματα στις άκρες που κατέληγαν σε μια πράσινη ουρά, σκέτο λιβάδι, φρεσκοπλυμένο με το απαλό άρωμα της αλισίβας να είναι

απλωμένο παντού και ασφαλώς σιδερωμένο με το καρβουνοσίδερο, που είχαν εκείνη την εποχή, που ήταν το αναθεματισμένο και βαρύ, που αν έπεφτε πάνω σου ….έπρεπε πρώτα να έχεις κάνει την προσευχή σου!

Το κρεβάτι καλοστρωμένο με την καμηλό κουβέρτα και το σάισμα (στρωσίδι από μαλλί γίδας) από κάτω, για να φαίνεται το στρώμα με τα φλίτσια (τα φύλλα που περιβάλουν τον καρπό του καλαμποκιού) πιο παχύ.

Οι γυάλινες λάμπες με το πετρέλαιο , καλοσκουπισμένες και γυαλισμένες με τα λαμπόγυαλα να λάμπουν, ήταν κρεμασμένες δύο από τον ένα τοίχο , που ήταν και το τραπέζι του φαγητού και δυο στον απέναντι τοίχο ήταν έτοιμες για τον βραδινό φωτισμό.

Το τζάκι να σιγοκαίει και πάνω στη σιδεροστιά ο τέντζερης, με το φαγητό να σιγομαγυρεύεται και οι μυρωδιές των μυρωδικών να δίνουν μια ευωδία σε όλο το σπίτι , προοίμιο του βραδινού φαγητού.

Ο Μήτσος να έχει φορέσει τα καλύτερα ρούχα του, τα παιδιά τα καλοσιδερωμένα ρουχαλάκια τους, λίγο μικρά βέβαια γιατί τα φορούσαν τρία χρόνια τουλάχιστον ανεξάρτητα αν τα παιδιά μεγάλωναν , περίμεναν τους επισκέπτες για τις ευχές τους στο Μήτσο μια και είχε την ονομαστική του εορτή .

Όλα στην ‘’πένα’’ για την γιορτή του Μήτσου , εκτός από την Μήτσαινα που κοίταζε όλα να είναι σωστά και όμορφα να μην υπάρχει κανένα ψεγάδι.

Είχε βασιλέψει ο ήλιος στη ‘’ροντακιά’’ (τοπωνύμιο) και η Μήτσαινα σκέφτηκε ότι πλέον ήρθε η ώρα να ετοιμαστεί και εκείνη, γιατί πλησίαζε επικίνδυνα η ώρα που θα άρχιζαν να έρχονταν οι επισκέπτες.

Ξαφνικά διαπιστώνει ότι το πετρέλαιο για τις λάμπες ήταν λίγο και δεν θα έφτανε για το βράδυ. Σχεδόν φωνάζοντας μου λέει: Τρέξε να φέρεις πετρέλαιοοοοο ! Παίρνω και εγώ ένα γυάλινο λευκό μπουκάλι σαν αυτό που βάζαμε την ρακί, αγοράζω πετρέλαιο και επιστρέφω αφήνοντάς το στο τραπέζι της κουζίνας.

Στο τσακ τα προλάβαμε όλα !Οι πρώτοι επισκέπτες άρχιζαν να καταφθάνουν και μάλιστα ήταν η

‘’ελιτ’’ του χωριού, δηλαδή ο δάσκαλος, ο ιερέας, ο πρόεδρος και άλλα δέκα άτομα περίπου. Αφού χαιρέτησαν και έδωσαν τις καθιερωμένες ευχές στον εορτάζοντα κάθισαν στις καρέκλες αναμένοντας το αρχικό κέρασμα με τον περίφημο κουραμπιέ της Μήτσαινας, για τον οποίο ήταν υπερήφανη όπως έλεγε γιατί ήταν ‘’σμίξιμο’’ δυο συνταγών, που τις έμαθε από την μάννα της και την πεθερά της. Μετά το τρατάρισμα των κουραμπιέδων, ήρθε η σειρά του ποτού, που δεν ήταν τίποτα καλύτερο από το τσίπουρο, παραγωγή του Μήτσου που εθεωρείτο αυθεντία στην απόσταξη των πατημένων σταφυλιών (στέμφυλων- τσίπουρων) για την παραγωγή του ποτού.

Καμαρωτή-καμαρωτή η Μήτσαινα αφού γέμισε τα ποτήρια τσίπουρο τα τοποθέτησε με τάξη σε ένα μεγάλο δίσκο , στρωμένο μάλιστα με ένα ωραιότατο κέντημα και άρχισε το σερβίρισμα. Παρατήρησε όμως ότι οι επισκέπτες αφού έδωσαν τις καθιερωμένες ευχές δεν δοκίμαζαν το ποτό που με τόση ανυπομονησία περίμεναν , είχε δε και τα νεύρα της γιατί άφησα το μπουκάλι με το πετρέλαιο πάνω στο τραπέζι της κουζίνας και είχε βρωμίσει ‘’πετρελαιήλας’’ η κουζίνα. Ξαφνικά γυρίζει ο δάσκαλος και της λέει με το πραγματικό της όνομα και όχι με του άντρα της:

- Μαρία στις λάμπες αντί για πετρέλαιο βάζεις τσίπουρο; Τον κοιτά-ζει τον βλέπει σοβαρό και λίγο ενοχλημένη του απαντά:

- Τι λες δάσκαλε, για καμιά χαζή με περνάς ; και γυρίζει να φύγει προς την κουζίνα να ανακατέψει το φαγητό που ακόμη σιγομαγείρευε.

- Μη με παρεξηγείς βρε Μαρία, λέει πάλι ο δάσκαλος, αφού μας κέρασες….. πετρέλαιο, σκέφτηκα ότι το τσίπουρο το έβαλες στις λάμπες για να ….φέγγουν περισσότερο!

Τον κοιτάζει με έκπληξη, κατάλαβε , την ‘’γκάφα’’ της που αντί να πάρει το μπουκάλι με το τσίπουρο να κεράσει, πήρε το μπουκάλι με το πετρέλαιο ! Ζητάει συγνώμη και γυρίζει αγριεμένη με γυρισμένα από αγριάδα μάτια της προς το μέρος μου! Μη περιμένετε να σας πω τι έκανα εγώ ή τι της είπα, γιατί ήδη είχα πηδήξει από το μπαλκόνι στην αυλή έφτασα στην κατώβρυση τρέχοντας , μέχρι να έρθει….ο προστάτης μου, ο Μήτσος να με …μαζέψει και να με γλυτώσει από τα χέρια της Μαρίας, όπως και έγινε.

KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜ. ΜΙΧΕΛΗΣ Κάθε εκδήλωση για να έχει επιτυχία, δεν αρκεί μόνο ο επικεφαλής να

έχει τις πρωτοβουλίες, να καθοδηγεί και να κατευθύνει τις οποιεσδήποτε εργασίες.

Χρειάζονται άτομα με πρωτοβουλίες και εθελοντισμό, που να έχουν θέληση να προσφέρουν και να βάλλουν το δικό τους λιθαράκι για να έχει μια εκδήλωση επιτυχία. Στην εκδήλωση για την αγρότισσα μάνα και τους αγωνιστές του 40 – 41, σαν επικεφαλής της όλης οργάνωσης της εκδήλωσης, είχα την τύχη να έχω εθελόντριες τρείς άξιες και ικανές γυναίκες από το χωριό μας, που επί δύο μέρες εργάζονταν αδιάκοπα από την Παρασκευή έως και το Σάββατο το βράδυ για να είναι όλα στην εντέλεια με τάξη και αρμονία. Πρόκειται για 1) την Μαίρη Ν. Σμυρνή, που όλα τα φαγητά εκτός από το ψητό ετοιμάστηκαν με κάθε λεπτο-μέρια στο σπίτι της. 2) Την Ελευθερία ( Ρίτσα ) Γ.

Αγγελοπούλου και 3) τ η ν Μ α γ δ α λ η ν ή Μιχελή – Παναγούλια. Τους αξίζουν πολλά μ π ρ ά β ο κ α ι τ ι ς ευχαρισ τώ για τις πολύτιμες εργασίες και υ π η ρ ε σ ί ε ς π ο υ προσέφεραν για να έχει

επιτυχία η εκδήλωσή μας. Επίσης ευχαριστώ και τις άλλες γυναίκες που πρόσφεραν και αυτές βοήθεια όσο ήταν δυνατό και είχαν διάθεση να προσφέρουν.

Θέλω να πω επί πλέον για την Ρίτσα Αγγελοπούλου πολλά συγχαρητήρια και μπράβο που με πρωτοβουλία δική της αγόρασε τα χρώματα και έβαψε μόνη της τα κάγκελα στο Σχολείο.

Και πάλι μπράβο της. Για το Δ. Σ. του Συλλόγου

Ο Ταμίας Δημ. Π. Μιχελής

ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ!Κύριε ΣμυρνήΕκπροσωπώ τις θεατρικές επιχειρήσεις ΑΦΟΙ ΤΑΓΑΡΗ που

διαχειρίζονται τα θέατρα ΒΕΜΠΟ, ΖΙΝΑ, ΑΚΡΟΠΟΛ και ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ.

Οι επιχειρηματίες αδέλφια Θύμιος και Μάρκος Τάγαρης κατάγονται από τη Ζούρτσα και έχουν γεννηθεί στο Γιαννιτσοχώρι Ηλείας.

Υπηρετούν το καλό θέατρο πάνω από 30 χρόνια με σεβασμό στον θεατή.

Σας προωθώ τις παραστάσεις μας που μπορούν να παρακολουθήσουν σύλλογοι με χαμηλότερες τιμές σε γκρουπ πάνω από 20 άτομα.

Εάν το θεωρείτε σκόπιμο παρακαλώ δημοσιεύστε το, στην εφημερίδα σας.

Με εκτίμησηΑναστασία Σεραφοπούλου Τάγαρη (6977360244)

ΓΛΥ Κ Ε Σ ΕΥ Χ Α Ρ Ι ΣΤ Ι Ε Σ Α Π Ο Κ Α ΡΔ Ι Α Σ

Γιορτινή η παρουσίαση στο βιβλίο του Γιώργ.

Βασιλούλη

-Ο συγγραφέας Γεώργ. Βασιλούλης , συντονίστρια Νίνα Διον. Δράκου. και οι παρουσιαστές Φωτεινή Σμυρνή και Αντών. Άγγ. Αγγελόπουλος

(Από αρ) Ρίτσα Γ. Αγγελοπούλου, Μαίρη σύζ. Νικ. Σμυρνή, Μαγδαληνή Μιχελή-Παναγούλια

5 940Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 82

στη Λυνίσταινα. Όμως, τους οδηγούν εκεί οι αναμνήσεις τους, τις οποίες θέλουν και να τις αφυπνίσουν, αλλά και να τις ενισχύσουν, γιατί και οι σημερι-νοί πατεράδες και οι μανάδες, εκείνη τη βραδιά, ανήκουν σ’ όλους αδιακρίτως, όπως και τα παρόντα παιδιά για εκείνους. . Το ίδιο και οι φίλοι μας οι προ-σκεκλημένοι. Νιώθουν την όλη ατμόσφαιρα, ζούνε σε παρόμοι-ους κόσμους ευτυχίας. Στα πρό-σωπά τους βρίσκουν τους δικούς τους πατεράδες και μανάδες. Κι έρχεται μέσα στην υπέροχη νύχτα η ώρα με τις πολλές στιγμές των στοχασμών- όπου οι ζωντανοί της μιας αγκα-λιάς- να πιστεύουν, πως οι από-ντες τους, τους ζεσταίνουν με τη δική τους παρουσία πάνω από τη σκεπή αυτού του σχολεί-ου. Αυτό έγινε κι αυτή τη χρο-νιά. Όλα μ’ άριστη προετοιμα-σία, αλλά και με παράθεση μαζί, απ’ τους εθελοντές και τους υπεύθυνους π’ αναφέρονται σ’ άλλη σελίδα της Λυνιστιάνικης Φωνής, μ’ αποτέλεσμα όλο το γλέντι να’χει την εικόνα και τη δυναμική όπως και των προη-γούμενων χρόνων. Γι’ αυτό κι αυτή η βραδιά διατηρείται ως τρανή παρακαταθήκη ποιότη-τας για το παρελθόν και προσ-δοκίας για το μέλλον. Το έναυ-σμα και η παρακίνηση γι’ αυτή την παραδοσιακή γιορτή δόθη-κε κι από όσους μίλησαν ή απηύθυναν χαιρετισμό, όπως: Ο ιερέας μας π. Γεώργιος

Λυμπερόπουλος, ο οποίος έκανε και την έναρξη με τις ευχές και το τυπικό της εκκλησί-ας μας, οι πρόεδροι συλλόγου και κοινότητας Κώστας Τζαν. και Ντίνος Νικ. Σμυρνής, εκ μέρους το υ Δ η μ άρχο υ κ . Σά κ η Μπαλιούκου ο Αντιδήμαρχος Α ν δ ρ ί τ σ α ι ν α ς Μ ί λτ . Φ. Γεωργακόπουλος, ο Κώστας Δημ. (Ντίνη) Μιχελής αντιπρ. Συλλόγου μας, ο ν.δ/ντής Λ.Φ Δημήτρης Π(Δ). Μιχελής με τον π α ν η γ υ ρ ι κ ό τ η ς 2 8 η ς Οκτωβρίου κι ως ανιψιός του πεσόντος θείου του στις πρώτες γραμμές του πολέμου Ανδρέα Δημ. Μιχελή, τα παπαδοπαίδια Σμυρνή και δάσκαλοι, ο μεν Σταύρος απ’ τον Πύργο με το γαμπρό του Παναγιώτη Βλάχο σύζυγο της κόρης του Μαρίνας, και τον ανιψιό του Γιώργο γιο του Δαμασκηνού στις ΗΠΑ, ο δε Νίκος απ’ την Κυπαρισσία με τη σύζυγό του Φώφη, ο δάσκαλος Πέτρος Γ. Γιαννόπουλος, ο Γεώργιος Βασιλούλης πρόεδρος αποδήμων του χωριού του

Μορφοβουνίου (εκ του οποίου κι ο Νικ. Πλαστήρας), οι Πετραλωνίτες, παραδοσιακοί φίλοι μας, όπως ο δικηγόρος και πρόεδρος Αποδήμων των Δημ. Τσιούτας, (Λυνιστιάνος εκ μητρός, της Γεωργίας Ανδρ. Κορκολή <Φράγκος>), ο τ. πρό-εδρ. Νικ. Κουρούβανης και ο Χαράλαμπος Παναγόπουλος, αλλά και οι δυναμικοί δημοσιο-γράφοι Θάνος Χουλιάρας εκ Ν. Φ ι γ α λ ε ί α ς κ α ι Μ α ί ρ η Νικολοπούλου διευθύντρια του τηλεοπτικού σταθμού ΗΛΕΚΤΡΑ Κορίνθου, όπως σ’ άλλη σελίδα κ. ά. Του χρόνου ακόμα πιο ψηλά.

Σωκρ. Τζαν Σμυρνής

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΤΟΜΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΣΣΑ ΜΑΝΑ

Πατήρ Λυμπερόπουλος Γεώργιος, Αγγελόπουλος Αγγ. Αντώνης με την σύζυγό του Φωτεινή, Αγγελόπουλος Αγγ. Γεώργιος με την σύζυγό του Μαρία, Αγγελόπουλος Λ.

Νικόλαος με την σύζυγό του, Α γ γε λο πο ύ λο υ Γ. Ρ ί τσ α , Αγγελόπουλος Σταύρος με την σ ύ ζ υ γ ό τ ο υ Κ ρ ι ν ι ώ , Αγγελοπούλου Στ. Ελένη, Αγγελοπούλου Ανδ. Αιμιλία με τον σύζυγός της Δημήτρη Κύζηλη, Βασιλούλης Γεώργιος με την σύζυγό του Βασιλική Ν. Σμυρνή, Γιαννόπουλος Γ. Πέτρος με την σύζυγό του Ελένη, Γιαννοπούλου Αν. Νικολέτα ,Γκουγκούση – Σιδέρη Βαγγελιώ με τον γιό της, Γκ ο υ γ κ ο ύ σ η – Κ ά ρ ν ο υ Γιαννούλα με τον συζυγό της Κάρνο Νίκο, Γκουγκούση – Τράπαλη Αθανασία, Δράκος Σ. Γεώργιος, Δράκου Σ. Νίτσα, Δ ρ ά κ ο υ Σ . Δ η μ ή τ ρ ω , Δημητρακοπούλου Γωγώ με τον σύζυγό της Χρήσ το Κουτσογιώργη, Κορκολής, Γ. Ιωάννης, Κορκολή Φωτεινή με τον σύζυγό της Γεώργιο Παπαματθαίου, Κορκολής Δ. Νικόλαος, Κορκολή Μεν. Ντίνα, Κορκολή Αλεξοπούλου Αιμιλία, Κορκολής Ι Αντώνης, Κορκολή Γ. Σταθούλα (γέν. Γ.Γκουγκούση), Κορκολή Ι. Νικολέτα με τον σύζυγό της Τάκη Βάγια, Λαμπροπούλου Αρ. Γιαννούλα, Λαμπρόπουλος Β. Δημήτρης, Μ ι χ ε λ ή – Π α ν α γ ο ύ λ ι α Μ α γ δ α λ η ν ή , Μ ι χ ε λ ή Ν . Παναγιώτα, Μιχελής Ανδρ. Γεώργιος με την σύζυγό του Σοφία, Μιχελής Π. Δημήτριος, Μιχελή Μιχ. Γαρυφαλιά ,Μιχελής Δ. Κων/νος, Μιχελής Ν. Κώστας, Π α ν α γ ο ύ λ ι α ς Γ. Φ ώ τ η ς , Π α ν α γ ο ύ λ ι α ς Κ . Ν ί κ ο ς , Π α ν α γ ο ύ λ ι α Ι . Ν τ ί ν α ,

Σκουμπούρη – Ηλιοπούλου Ιωάννα με τον σύζυγό της Η λ ι ό π ο υ λ ο Γ ε ώ ρ γ ι ο , Σκουμπούρης Π. Τζανέτος, Σμυρνής Λεωνίδας με την σύζυ-γό του Πολίτω, Σμυρνής Ν. Ντίνος, Σμυρνή Ν. Μαίρη, Σμυρνής Γ. (Ιερ.) Νικόλαος με την σύζυγό του Φώφη, Σμυρνής Γ. (Ιερ.) Σταύρος, Σμυρνής Γ (Ιερ.) Κώστας, Σμυρνής Γ. (Ιερ.) Δημήτιος, Σμυρνής Τζ. Κων/νος, Σ μ υ ρ ν ή ς Τ ζ . Σ ω κρ ά τ η ς , Σ μ υ ρ ν ή ς Γε ώ ρ γ ι ο ς γ ι ο ς Δαμασκηνού κ.ά

Μαγδαληνή Ν. Μιχελή-Παναγούλια

Η γ ι ο ρ τ ή τ η ς « Μ ά ν α ς κ α ι τ ω ν π ο λ ε μ ι σ τ ώ ν μ α ς » 1 9 4 0 - 4 1 Συνέχεια από τη σελίδα 1

ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ

Σύνδεσμος Αποδήμων ΛυνιστιάνωνΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

ΑΙΟΛΟΥ 100 Τ.Θ. 4043,10210ΕΚΔΟΤΗΣ:

Κων/νος Τζαν. Σμυρνής(Πρόεδρος)

Πορταριάς 22, Αμπελόκηποι 11523,

Τηλ.210-3837005 - 693.6919776

Διευθυντής-Αρχισυντάκτης και υπεύθυνος έναντι του νόμου

Δημήτρης Π. Μιχελής Γυμναστηρίου 48, Δάφνη 17237email: lynistaina1@gmail.com

Συντακτική Επιτροπή: Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής

Κωνσταντίνος Δημ. Μιχελής

Συνδρομή:-Για τον Σύλλογο 15 ευρώ

(εξωτερικού 30 ευρώ)- Για την εφημερίδα 10 ευρώ

(Εξωτερικού 50 ευρώ)Επιταγές-Εμβάσματα

Τ αχ. Θυρίδα 4043.10210

Επιταγές ΕξωτερικούΔημήτριος Π. Μιχελής

Αιόλου 100

Υπεύθυνοι Συνδρομών Όλα τα μέλη του του Δ.Σ.

(Τα δημοσιευμένα κείμενα εκφράζουν απόψεις των συγγραφέων κι όχι του Συνδέσμου)

1. Όλγα Πέτρ. Γιαννόπουλου, καθηγήτρια, διδάσκει και ζει μόνιμα στο Λονδίνο.Διδάσκει φυσικές επιστή-μες (βιολ-χημ-φυσική) στην αντίστοιχη δευτεροβάθ-

μια εκπαίδευση, ασχολείται επίσης με παιδιά με μαθη-σιακές δυσκολίες. Χόμπι της η ποιοτική φωτογραφία

2. Αντώνιος Άγγ. Αγγελόπουλος στρατηγός ΕΛ.ΑΣ εα, καλλίφωνος λάτρης του δημοτικού τραγουδιού. Συμμετείχε σε σχετική εκδήλωση στην Καλαμάτα,

όπου διαμένει μόνιμα με την οικογένειά του.

3. Η Βασιλική Ζήσιμου και Μαρίας Σκουμπού-ρη με τον αδελφό της Απόστολο (Βενιαμίν

στα 6 αδέλφια, 3 και 3). Συνεχείς συνεργάτες στις ηλεκτρονικές μας σελίδες

4. Ιφιγένεια Κ. Σμυρνή-Βάππα, φιλόλογος από την αποφοίτηση του 2ου Μεταπτυχιακού στο

πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

5.Ο Ιωάννης Παπαγεωργίου, γιος της αείμνηστης Παναγιώτας Πέτρ. Κορκολή

κατά τον φετινό Μαραθώνιο.

6.Μαρία Γρ. και Αιμιλίας Π. Μιχελή. Το μικρό γιο της τον έμαθε να διαβάζει τη

Λ.Φ

7. Χριστίνα Τριανταφυλλοπούλου κόρης της Ελέ-νης Νικ. Παναγούλια, κατά την εισαγωγή της στο πανεπιστήμιο στο ΜίσιγκανΗνωμένω Πολιτειών

8. Χρήστος και Χριστιάνα Σμυρνή, απ’ τη συμ-μετοχή τους στο φετινό μικρό Μαραθώνιο.

Έκοψαν εισιτήριο για τον μεγάλο

9. Η Νεκταρία, φοιτήτρια στο Harvard στην αγκαλιά της μητέρας της Ολυμπίας

Ν. Παναγούλια Μίσιγκαν ΗΠΑ.

10. Ο Δημήτρης Βασιλ. και Απαρεσίντας Παναγούλιας (Βραζιλία) με τη σύζυγο Χριστίνα και κόρη Αριάδνη. Κι αυτά

γνήσια ελληνόπουλα!11. (από δεξ) (κατά πληροφορίες) Γιώτα Ι. Δράκου, Ανδρ. Γ. Κορκολής, Θεώνη Γ Σμυρνή,

Θανάσω Ι. Δράκου, Βαςσίλ. Γ. Σμύρνης, Σταθούλ. Π. Σμυρνή, Στέλ. Π. Σμύρνης, Γιαννούλα Αντ. Σκουμπούρη (Οι λοιποί απροσδιόριστοι) (ΔΕΚΑΕΤΙΑ '50)

Αυτός είναι ο κόσμος της ΛυνίσταιναςΌλες οι φωτογραφίες, πλην τελευταίας από ηλεκτρονικές σελίδες

Το κέφι ξεχωριστό απ’ την ολονύχτια γιορτή

6 941 Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 82

moments also. F.ex. The first one was the last weekend of October. We went to Lynistaina, for the ceremony about “Mothers and our fathers who reacted against the epithetical Italy and Germany too” Some of them went to East Makedonia and Thrace to war against the offensive Boulgaria . Totally they were 82. We’re lucky because two of them are still alive. 104 and 99 years old. We blessed, as Association Council, to be between us many years yet. Except them we had seven wounded and 2 killed at the fist war’s lines. All the names are written on the monument erected to soldiers killed in the wars, offered by Antonis G. Kalogeropoulos. Its official unveilings May 25th 1997.

* Our compatriots for the ceremony arrived the morning hours of Saturday. Opened their houses, were met with locals, went to touristic center and the night for the ceremony dinner to the mass hall of elementary school which doesn’t work since 1994. The few students are transferred to Andritsaina’s school by government. Since then, we spend that weekend with the locals. Almost 20 years. So, and that year, we had a very happy Octobrian night. The compatriots were all together. A huge company. All sang, all danced, all told histories and all meals prepared and serviced by Lynistian hands. But the most important the locals enjoyed “their own weekend” . Among the others there were (from Michigan) Georgia Panagoulia with her husband Dimitri Kaplanis from neighbor Koufopoulou village), who postponed their vacations to be found there. They visit Lynistaina and Koufopoulou almost every year. (Koufopoulou one klp out of Andritsaina). Their returning to USA a few days after that ceremony.

*Also that night we had a real surprise. We met George, the first son of Damaskinos Smyrnis. He with his wife Ageliki Deliopoulou from city Pyrgos with their 4 children (3 sons and one daughter) are living in Michigan too. George after his universities studies visited, for one more time, his parents countries, city Pyrgos where is living his uncle Stavros Smyrnis (rd schoolmaster), and village Lynistaina, where found, for the ceremony, his uncles Nickos (Kyparissia, rd schoolmaster), Kostas (Agrinio city), Dimitris (Athens) and aunt Giannoula Smyrni-Lampropoulou (Athens).In addition to Damaskinos, These two brothers lived for many years in Denver USA, called by late Aristidis (Art) Lampropoulos and their sister Giannoula, Art’s wife. So, George into that Lynistianiki warm armful danced excellent folk dances with an excellent Greek language . Furthermore, based to his studies, he liked to have better connections with “mother land”, as told us one of his uncles.

*Moreover, Sunday morning the church was full of compatriots and from Petralona also. The village had a different view. A vivid life to all places, for one more reason. There was the annual requiem Mass honor to Tasos Lolos. As it is known, he was born to the next village Petralona (Berbitsa), but was brought to Lynistaina by his mother Triantafyllia, when she -as widow- got married there for second time, where a third brother was born. George Antonis Smyrnis.

* Tasos although remained only 5 years,(13-18 years old) was loved by Lynistians and especially by his stepfather Antonios Smyrnis (Ntelmpenteris nickname). So, when he returned to the village after the war 1940-41 it was natural to help that new country. With three Lynistians kept the inhabitants out of Italians-Germans and Greek opposite groups (1941-45). For them, he went to Athens to buy a big radio in order to be heard hot and world news. That was the critical point for Lynistians. Every night they

knew all the news. Based to that, no-one killed, no one had any problem, no-one house was burnt, and no- one child remained without father or mother.

* Also, Tasos Lolos when retired, left his great properties-building actions- to his children, ( children and grand children architects and civil engineers), in order to help his father’s village Petralona (Berbitsa). Really as president or member of local government for 20 years reshaped and redeveloped the village. He passed away October 26, 2014, years 96. He asked to be settled at a quite place of Lynistainas cemetery. So, on one hand it is honor to us with his decision for our cemetery, while on the other one to his face we’ll see our fathers comrades. Finally, that ceremony finished with the wreaths to our war memorial.

* Novemper 1st (Sunday) we had General Meeting of our members in Athens. It was a nice day, because we met compatriots even from other districts of Greece. The council’s president presented all their actions, reporting parallel the difficulties and the problems which they found on their route.

* The same Sunday we had elections for new council with 4 members more, totally 13. A nice number for association council, because 13 compatriots singed the first “memorandum of association” at 1936.. The most important between the others there are and young persons. The new elected names there are on another page. We wish for the new council “good luck”.

* The same weekend the council had prepared a surprise. He had organized to be created a DVD by a TV canal of Korinthos. They were presented by the canal Elektra, mainly for Peloponnisos. These 4 DVDs will become just one, in order to be untired.

* We wish a happy new year for all of you.

Dear Lynist ians continued from page 1

Κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας τελέσθηκε μνημό-συνο στη μνήμη της αγαπημέ-νης μας συγχωριανής της ΤΟΥΛΑΣ Αθαν. ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΗ και του συζύγου της του Χρήστου ΚΟΛΩΝΙΑ, οι οποίοι απεβίωσαν πρόσφατα στην Αμερική όπου ζούσαν, σε διά-στημα έξι μόλις μηνών ο ένας από τον άλλο (11-8-14 η ΤΟΥΛΑ και 5-3-15 ο ΧΡΗΣΤΟΣ).

Όπως είναι γνωστό οι άνθρωποι αυτοί, μαζί με τον αδερφό της ΤΟΥΛΑΣ τον ΣΤΕΛΙΟ, κινούμενοι από αισθή-ματα αγάπης προς το χωριό μας, το έτος 2000 είχαν χρημα-τοδοτήσει με σεβαστό τότε χρηματικό ποσό τα αξιόλογα έργα που έγιναν στον χώρο του κοιμητηρίου μας, για τα οποία έχει γίνει εκτενώς ανα-φορά στο παρελθόν (υδροδό-τηση χώρου κ.λπ., κ.λπ.).

Μετά την κατανυκτική θεία λειτουργία και την ανταλλαγή ευχών, όλοι οι παρευρισκόμε-νοι έσπευσαν να τελέσουν ένα τρισάγιο, να ανάψουν ένα κεράκι ή να αφήσουν ένα λου-λούδι στους τάφους των αγα-πημένων τους προσώπων, που αναπαύονται εκεί. Τρισάγιο επίσης τελέσαμε και στον τάφο όπου αναπαύονται οι γονείς της ΤΟΥΛΑΣ, ο σεβαστός μας μπαρπα-ΘΑΝΑΣΗΣ και η σύζυ-γός του η ΜΑΡΙΚΑ, οι οποίοι, αν και είχαν ζήσει ελάχιστα στη

ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ (η σύζυγος μάλιστα δεν καταγόταν

καν από εκεί), είχαν ζητήσει και ενταφιάσθηκαν και οι δύο στο χωριό μας, πράγμα το οποίο αποδεικνύει περίτρανα την αγάπη τους για τη γενέτει-ρα του μπαρπα-ΘΑΝΑΣΗ. Η αγάπη, η νοσταλγία αυτή είχε μεταλαμπαδευθεί και στα παι-διά τους, όπως απέδειξαν τα έργα τους.

Ο άγιος ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ είναι το τρίτο κατά σειρά εξωκλήσι του χωριού μας, μετά τους αγί-ους ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ και τον άγιο ΓΕΩΡΓΙΟ, ακριβώς απένα-ντι. Και τα τρία αυτά εξωκκλή-σια μας ευρίσκονται σε πανο-ραμική θέση, αστράφτουν δε και τα τρία από καθαριότητα και ευταξία.

Το χαρακτηριστικότερο απ’ όλα είναι το γεγονός, ότι στην κορυφή και των τριών αυτών εκκλησιών λάμπει τη νύχτα ο φωτεινός Σταυρός, με φωτο-βολταϊκή εγκατάσταση, προ-σφορά ευσεβών συγχωριανών μας και έργο του δραστήριου σ υ γ χ ω ρ ι α ν ο ύ μ α ς , το υ Γεωργίου Σωτηρίου ΔΡΑΚΟΥ.

ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ όπως οι φωτεινοί αυτοί Σταυροί φωτί-ζουν τον δρόμο της ζωής όλων των συμπατριωτών μας, ο δε άγιος ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ να είναι πάντα οδηγός και προ-στάτης στη ζωή τους.

Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

πολλοί απ’ τα γειτονικά μας Πετράλωνα, όπως και το προηγούμενο βράδυ, με πρώτους τον πρόεδρο του Συλλόγου των κ. Δημήτριο Τσιούτα δικηγόρο και τον ιερέα τους σεβαστό κι άξιο κάθε αγάπης μας παπα- Αντώνη, λόγω των μνημοσύνων των αείμνηστων Τάσου Αγγ. Λώλου και Γεωργίου Αριστ. Παναγούλα, όπως αναφέρεται σ’ σελίδα, με ιδιαίτερα άρθρα. Ο ιερέας μας π. Γεώργιος Λυμπερόπουλος, με συλλειτουργούς τον παπα-Αντώνη και το συμπατριώτη μας παπα-Γιώργη Αγγελόπουλο, αλλά και με τα λόγια που ανέφερε στο τέλος, εκτός απ’ το Τρισάγιο που έκανε για τον Παναγιώτη Κων. Σκουμπούρη, έδωσε την πλήρη, την ολοκληρωμένη, αλλά και την ολόζεστη ικανοποίηση σ’ όλο το εκκλησίασμα, το οποίο αν δεν ήταν χώρος εκκλησίας, θα ξεσπούσε σε χειροκροτήματα. Βέβαια σ’ αυτό συνέβαλε κι ο Νικόλαος ιερ. (Γ) Σμυρνής, ιεροψάλτης στην Ευαγγελίστρια Κυπαρισσίας, με τους υπόλοιπους

συμπατριώτες στο αναλόγιο, Μάριο Νικ. Σμυρνή, Δημήτρ. Ιερ. Σμυρνή κ.ά. Η γλυκύτητα της φωνής, το χορωδιακό ύφος και οι χαμηλές του βάσεις, σε συνδυασμό με την όλη κατάνυξη απ’ το ιερό, έδινε την ολοκληρωμένη τελειότητα. Παράλληλα αυτή η Κυριακή, η τελευταία, του Οκτωβρίου, έχει και το κλίμα της γιορτινής «28ης Οκτωβρίου». Σ’ αρκετούς ακόμα φέρνει αναμνήσεις, απ’ τις αφηγήσεις των παππούδων των, αλλά και πολλές ξεδιπλώθηκαν στα γρήγορα, τόσο απ’ τον πρόεδρο του Συλλόγου, όσο κι απ’ τον παπα-Αγγελόπουλο. Κι όσο για την τελετή ολοκληρώθη-κε μπροστά απ’ τα ηρώα, με την κατάθεση «των τιμής ένεκεν» στεφάνων και τον εθνικό μας ύμνο.

Μια γιορτή που τα είχε όλα. Αντάμωμα, αναμνήσεις, γλέντι, αδελφοποίηση συμπατριωτών και φίλων, σεβασμό και τιμή προς τις παλιότερες γενιές, αλλά και την πηγαία αγάπη μας προς κι αυτές που θα΄ρχονται και θα φεύγουν με την καταξιωμένη, πιστεύω, σειρά τους. Σ.Σ.

Συνέχεια από τη σελίδα 1 Συνέχεια από τη σελίδα 1

Ο εκκλησιασμός και η κατάθεση των στεφάνων στο ηρώο μας, ως δεύτερη φάση, στην όλη γιορτή της Μάνας

Η καστανιά μας μετά την Σ τ α φ υ λ λ α π η δ ι ά εξακολουθεί να τιμάται απ’

την αγάπη των φίλων της. (αλλά ρ ω το ύ ν : Δ ε ν υ πάρ χει έ να ς γεωπόνος;)

Όταν λέμε πως στη Λυνίσταινα μάς αγαπάνε και οι πέτρες, όπως κι εμείς το ίδιο, δεν είναι υπερβολή, ούτε κι από απαισιοδοξία το λέμε, αλλά μόνο για το πόσο εξακολουθεί να υπάρχει αυτό το δυνατό δέσιμο με το χωριό, αλλά και ειδικότερα με τ’ άσβηστα βιώματά μας.. Απόδειξη η καστανιά πάνω στο δρόμο, μετά τη Σταφυλλαπηδιά. Όλη η περιοχή επί Ενετών, ήταν γεμάτη καστανιές, που συνεχώς ελαττώνονται και για τις πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα, αναφέρεται σε τετράδιο βιβλίο πως υπήρχαν γύρω στις 70. Ειδικά αυτή η συγκεκριμένη καστανιά ήταν

και χώρος νεροπροστασίας για πολλά παιδιά από τα συνεχόμενα χωριά μας για το γυμνάσιο της Ανδρίτσαινας. Έτσι, έχοντας τις καλές αναμνήσεις τους, τη θέλουν κι εκείνη στις τότε δόξες της. Μάλιστα δε κάποια απ’ αυτά τα παιδιά, πέρασαν όταν περνών τας γ νώρισαν κι έ να Λυνιστιάνικο γλέντι μ’ εργασία μαζί. Καμιά 40ριά άτομα, μικρά και μεγάλα, βρισκόντουσαν εκεί να μαζέψουν τα κάστανα. Άλλοι ήταν επάνω της και οι περισσότεροι κάτω, είχαν όμως ένα καλό γλέντι στήσει, με γέλια και χαρές. Οι εικόνες δεν φεύγουν από μπροστά μου, είπε ο συμμαθητής Γεώργιος. Τάγαρης. Πέρασαν τα χρόνια, αλλά εκείνος προτιμούσε να περνάει από τις παλιές αναμνήσεις . Το χωριό μας πάντα τον γοήτευε. Χαιρετούσε και την καστα-νιά του την αγαπημένη, αλλά όταν

έβρεχε απολάμβανε τη βροχή πάνω της, μέσα απ’ το αυτοκίνητό του βέβαια. Πέρασε και τις δυο τελευταίες χρονιές και στενοχωρέθηκε. Η καστανιά πνέει τα λοίσθια της. Ουσιαστικά απονεκρώνεται. Και ρωτάει. Δεν μπορεί να ρωτηθεί ένας γεωπόνος; Αυτές οι καστανιές είναι η ιστορία, ένα πραγματικό κημείλιο που καταδυκνύει ένα άσβεστο παρελθόν

Η ΚΑ ΣΤΑΝΙΑ

Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 82 7 942

τα λόγια.<< Alors, c est la guerre>> γαλλικά. <<Λοιπόν έχουμε

πόλεμο>>. Του είπα να ρωτήσουμε και τον Στρατηγό Παπάγο. Μου απάντησε με αυστηρό ύφος . Είπα ΟΧΙ: Σκεπτικός έφυγα από την οικεία του.

Εντός ολίγων ωρών ξεκίνησε η Ιταλική επίθεση, ενώ ο Μεταξάς απηύθυνε διάγγελμα προς τον Ελληνικό λαό, το οποίο κατέληγε με τα εξής λόγια. << Όλον το Έθνος, ας εγερθεί σύσσωμων. Αγωνισθείτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τας Ιεράς μας παραδόσεις . Νυν υπέρ Πάντων ο Αγών.>>

Με την έναρξη των εχθροπραξιών κηρύσσεται γενική επιστράτευση. Από κάθε σημείο της Ελληνικής

γης τα Ελληνόπουλα δίνουν το παρών στο κάλεσμα της Πατρίδας και με το σύνθημα ΑΕΡΑ ρίχνονται στην μάχη γράφοντας χρυσές σελίδες στην Ιστορία. Δεν μπορούν να δεχθούν την ταπείνωση και την υποδούλωση, δεν θέλουν να δουν τη γενέτειρα του πολιτισμού, των γραμμάτων και της δημοκρατίας να είναι υπόδουλη στον εχθρό. Μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου ο Ελληνικός στρατός έχει προωθηθεί στο ένα τέταρτο του εδάφους της Αλβανίας.

Η 28η Οκτωβρίου 1940 είναι μία μεγάλη ημέρα της Ελληνικής Ιστορίας, η μεγαλύτερη μετά την 25η Μαρτίου 1821, μία επέτειος, ένας θρύλος, μία μνήμη, ένα χρέος. Το ΟΧΙ του 1940 θα μείνει ένα φωτεινό μετέωρο στους αιώνες για να δείχνει στους λαούς όλου του κόσμου τον δρόμο προς την Ελευθερία.

Οι νίκες αυτές του Ελληνικού στρατού είναι οι πρώτες απέναντι στις δυνάμεις του άξονα και οι σύμμαχοι άρχισαν να πιστεύουν πως οι

δυνάμεις του άξονα δεν είναι ανίκητες. Ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Ουίνστων Τσώρτσιλ θαυμάζοντας τα κατορθώματα του Ελληνικού στρατού αναφωνεί στη Βουλή των λόρδων το περιβόητο ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.

Στον πόλεμο αυτό μεγάλη ήταν και η συμμετοχή και του γυναικείου πληθυσμού της πατρίδας μας. Πολλές να πλέκουν φανέλες και κάλτσες για τους φαντάρους, άλλες στην πρώτη γραμμή σαν νοσηλεύτριες και άλλες να τους εμψυχώνουν με τα τραγούδια τους, όπως η Σοφία Βέμπο με τα πολεμικά τραγούδια της, Παιδιά της Ελλάδος παιδιά, Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του, κορόϊδο Μουσολίνι.

Ξανάνθισαν οι δάφνεςΤης δάφνης ξανάνθισαν τα κλωνάριααπάνω στης Ηπείρου τις πλαγιές,τα νέα για να στολίσουν παλικάρια.Που απ όλες της Ελλάδος τις μεριέςτραβούν με ορμή, με θάρρος και μ ελπίδαγια να δοξάσουν τη γλυκιά πατρίδα.Ο βάρβαρος εχθρός τώρα ας το μάθεικι ας φύγει ντροπιασμένος , ταπεινωμένος ?Η δάφνη στην Ελλάδα δεν ξεράθει,Της Λευτεριάς δεν σβήστει ο αυγερινός .Κρατάει η Ελλάδα κλώνο ελιάς, μα ξέρειΝα σπέρνει κεραυνούς με τα άλλο χέρι.Η 28η Οκτωβρίου 1940 γιορτάζεται κάθε χρόνο με

στρατιωτική παρέλαση στην Θεσσαλονίκη η οποία συμπίπτει με την απελευθέρωση τις πόλης την 26η Οκτωβρίου 1912, τιμώντας δε και το Πολιούχο Άγιο της Δημήτριο και με παρελάσεις σε όλες τις πόλεις και χωριά

από τους μαθητές νηπιαγωγείου, δημοτικού ,γυμνασίου και λυκείου.

Όμως, εξ ίσου σημαντικό είναι και αυτό που είπε ο Έλληνας αντιπρόσωπος στην Κοινωνία Των Εθνών, Αθανάσιος Αγνίδης προς τον Ιταλό συνάδελφό του, τον Μάρτιο του 1941

Ο ι σ υ μ π α τ ρ ι ώ τ ε ς μ ο υ ε ί ν α ι ανυποχώρητοι και αδιάλλακτοι σε ζητήματα που έχουν σχέση με την ανεξαρτησία και την

τιμή της χώρας. Ίσως εξαφανισθώμεν ως έθνος, όπως φαίνεται να υπονοείτε. Θα ήταν προτιμότερο για τους

Έλληνες που θα απομείνουν να γνωρίζουν ότι διέσωσαν ακέραια την τιμή τους και ότι η νεότερη Ελλάς δικαίωσε τις αρχαίες καταβολές της και το λόγο υπάρξεώς της, παρά να ζουν ατιμασμένοι και καταφρονεμένοι. Τίποτε πράγματι δεν θα έχει χαθεί και το παράδειγμά μας θα είναι χρήσιμο στον κόσμο, επειδή εμπνέει τους ανθρώπους να κάνουν το χρέος τους, ανεξάρτητα από τις συνέπειες.

Ο Χίτλερ αναβάλει την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης και στις 6 Απριλίου 1941 επιτίθεται κατά της Ελλάδας . Ο Ελληνικός στρατός δεν μπορεί να αντέξει

την π ί εση του πολυαριθμότερου γερμανικού στρατού και υποχωρεί για να δώσει την μάχη για την ελευθερία από

άλλα μετερίζια. Η Ελλάδα που δεν ηττήθηκε στον πόλεμο αυτό είναι τώρα υπόδουλη και μάλιστα υπό τριπλή κατοχή. Γερμανική, Ιταλική και Βουλγαρική.

Η περήφανη Λυνίσταινα έστειλε στον πόλεμο 79 παλικάρια. Σημείο αναχώρησης ο Αϊ Γιάννης. Τραγουδώντας και σε κλίμα φόρτισης και συγκίνησης αναχωρούσαν για το μέτωπο αφήνοντας πίσω, μανάδες, γυναίκες, παιδιά, δίνοντας ελπίδα και κουράγιο, ότι θα γυρίσουν πίσω νικητές . Με την λήξη του πολέμου επέστρεψαν στο χωριό, άλλοι τραυματίες και άλλοι με κρυοπαγήματα. Στο προσκλητήριο που δόθηκε απουσίαζαν δύο 25χρονα παλικάρια. Είχαν μείνει εκεί ψηλά στα βουνά της βόρειας Ηπείρου. Πρόκειται για τον ανθυπολοχαγό Σμυρνή Μενέλαο του Δημητρίου που υπηρετούσε στο 53ο σύνταγμα πεζικού και σκοτώθηκε στο Γκούρι Τοπίτ στις 20 Φεβρουαρίου 1941 και τον στρατιώτη Μιχελή Ανδρέα του Δημητρίου που υπηρετούσε στο 12ο σύνταγμα πεζικού και βαριά τραυματισμένος πέθανε στις 14 Μαρτίου 1941 στο ορεινό νοσηλευτικό τμήμα του Δέλβινου.

Δόξα και τιμή σ αυτούς τους ήρωες , που δεν τους έπλεξαν στεφάνι, δεν τους άναψαν κερί, δεν τους έκαψαν λιβάνι.

ΟΙ ήρωες δεν πεθαίνουν ποτέ. Μόνο όταν τους ξεχνάμε

Επιμέλεια, έρευνα Δημήτρης Παν. Μιχελής

πός» του, αλλά και να διευρυνθούν τα μέλη του ΔΣ του συλλόγου, από 9 σε 13. Τα εννέα τακτικά και τα τέσσερα αναπληρωματικά. Κι αυτός ο αριθμός 13 έχει το συμβολισμό του. Όσοι και οι αείμνηστοι ιδρυτές του το 1936. Δηλαδή, τότε, πριν 79 χρόνια από τους 30 απλωμένους σ’ Αθήνα και Πειραιά, οι 13 με πρόεδρο το Διονύση Θωμά Σκουμπούρη έκαναν την καλή τους αρχή. Η φετινή συνέλευση έγινε όπως και τα προηγούμενα τελευταία χρόνια, στην υπέ-ροχη αίθουσα Σαμοθρακών, Πατησίων και Γλάβδστωνος 10. Το ξεκίνημά της, σχεδόν 11:00, με πρόεδρο το Σωκράτη Τζ. Σμυρνή και γραμματέα τη Μαγδαληνή Ν. Μιχελή-Παναγούλια, όπου αμέσως καταδείχθηκε και η άριστη πορεία του συλλόγου από πλευράς οικονομικών, δια της σχετικής ανάγνωσης του πρακτικού απ’ την εξελεγκτική επιτροπή. Και τούτο, προκειμένου δοθεί και η προβλεπόμενη «απαλλαγή» του ΔΣ, απ’ τις διοικητικές ευθύνες, αλλά το ίδιο βεβαίωσε κι ο ταμίας του Συλλόγου Δημ. Π.Μιχελής, ο οποίος συγχρόνως έχει αναλάβει και την όλη διακίνησή της, ως νέος διευθυντής της. Στη συνέχεια κι ο πρόε-δρος του Κων. Τζαν. Σμυρνής, εκ μέρους του διοικητικού συμβουλίου, αναφέρθηκε σ’όλα τα πεπραγμένα τους για τον παρελθόντα χρόνο. Τα οποία σε συνδυασμό μ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες, αντάξια χαρακτηρίστηκαν, κατά κοινή αποδοχή, ως άριστα, γιατί, εκτός της εφη-μερίδα κάθε 3 μήνες και με 10 σελίδες, έγιναν όλες οι ετήσιες εκδηλώσεις, τόσο στη Λυνίσταινα, όσο και στην Αθήνα. Όσοι μίλησαν ήταν αξιοπρόσεκτοι με προτάσεις καλές και εισηγήσεις ουσιαστικές, βάσει των οποίων χαράχθηκε και η γραμμή πλεύσης για τον επό-μενο χρόνο. Εκείνο όμως που τονίστηκε, η πάντα άριστη συνερ-γασία και κυρίως η επι-κοινωνία με την εκεί Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως, άλλωστε, γίνεται κάθε χρόνο, με την όποια ως τώρα μορφή της. Ευχόμαστε και

στους 13΄, πιο κάτω, επιτυχόντες, πρώτα απ’ όλα καλή συνεργασία, διάθεση, παρουσία κι αδιάκοπη επιδίωξη. Χρόνια πολλά σε όλους

Με τις καλύτερες ευχές του προεδρείου της

Σωκράτης Τζαν. Σμύρνης(πρόεδρος)Μαγδαληνή Ν. Μιχελή –Παναγούλια

(γραμματέας)

Τα νέα μέλη απ’ τις αρχαιρεσίες για το ΔΣ του Συλλόγου

Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Πολιτιστικού Συλλόγου αποδήμων Λινιστιάνων «Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ» που προέκυψε από τις αρχαιρεσίες, οι οποίες διεξήχθησαν μετά τη γενική συνέλευση των μελών του συλλόγου στην Αθήνα, την Κυριακή 1η΄Νορμβρίου 2015, συγκροτήθηκαν σε σώμα, που έχει ως εξής:Σμυρνής Τζαν. Κωνσταντίνος, ΠρόεδροςΜιχελής Δ. Κωνσταντίνος, Αντιπρόεδρος Μιχελή Μαγδαληνή, Γενική ΓραμματέαςΜιχελής Δημήτριος, ΤαμίαςΚαλογερόπουλος Νικόλαος, μέλοςΛαμπρόπουλος Δημήτριος, μέλοςΣκουμπούρη Αιμιλία, μέλοςΣκουμπούρη Γιάννα, μέλοςΣμυρνής Μάρκος, μέλος Δημητρακοπούλου Γεωργία, αναπ. μέλοςΜιχελής Ανδρέα Κωνσταντίνος, αναπ. μέλος Περαμερίτης Ιωάννης, αναπ. μέλοςΣμυρνή Αγγελική, αναπ. μέλος

Ευχόμεθα καλή τους επιτυχία

Γενική Συνέλευση της 1ης Νοεμ. 2015

Συνέχεια από τη σελίδα 1

Συνέχεια από τη σελίδα 1

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 40 - 41

Η γιορτή της «Μάνας» είχε δυναμισμό κι από τις 4 μανάδες αδελφές, οι κόρες του Γεωργ. Αντ.

ΓκουγκούσηΑυτές οι 4 κόρες

του Γεωργίου και Ο λ υ μ π ί α ς Γκουγκούση, έδω-σαν ξεχωριστή νότα τ η βρ α δ ι ά τ η ς «Μάνας». Τις θυμό-μαστε μικρά και χαριτωμένα κορι-τσάκια, ευγενικά και γλυκομίλητα, που μεγάλωναν με τις αρχές και τις παραδόσεις των υπέροχων γονιών τους. Τις συναντούσαμε μεμονωμέ-να, αλλά μαθαίναμε και για όλες τις οικογένειες τους, που πλέον είχαν μεγα-λώσει με παιδιά πολλά κι εγγόνια περισσότερα. Έτσι, η χαρά μας μεγάλη που τις συναντήσαμε και τις 4 μαζί. Κι αυτή τη χαρά τη διατράνωσε ο Γιώργος Σωτ. Δράκος πρόθυμα έβγαλε αυτή τη φωτογραφία. Οι αναμνήσεις πολλές και η σύμπτωση να μας δώσουν αυτή τη χαρά μαζί, ακόμα μεγαλύτερη. Τους ευχό-μαστε να είναι όλες ευτυχισμένες κι εγγόνια πολύ περισσότερα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΩΤ. ΔΡΑΚΟΣΘέλω μέσα από την Λυνιστιάνικη Φωνή να

ευχαριστήσω και να συγχαρώ τον άξιο και αγαπητό συμπατριώτη μας Γιώργο Σωτ. Δράκο, που με τις ηλε-κτρολογικές και ηλεκτρονικές του γνώσεις και ικανότη-τες έδωσε μια ευχάριστη και εκπληκτική νότα στην εκδή-λωση για την αγρότισσα μάνα που έγινε στην Λυνίσταινα την 24η Οκτωβρίου 2015. Αφού έκανε όλες τις απαραίτητες ηλεκτρολογικές και ηλεκτρονικές εγκαταστάσεις, εγκατέστησε προβολέα και έδειξε τα πιο ωραία στιγμιότυπα από παλαιότερες εκδηλώσεις. Παρακολουθήσαμε ομιλίες απόν τις πραγματικές αγρότισσες μανάδες, οι οποίες δεν είναι πιά κοντά μας και είδαμε αγαπημένα μας πρόσωπα, που τόσο πολύ μας λείπουν.

Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.Ότι και να γράψω για το Γιώργο Δράκο θα είναι πάρα πολύ λίγο. Γιώργο να

είσαι πάντα καλά και να προσφέρεις στο Σύλλογό μας τις δικές σου γνώσεις. Το έχουμε ανάγκη. Σε ευχαριστούμε. Για το Δ. Σ.

Ο Ταμίας του ΣυλλόγουΔημ. Π. Μιχελής

Στρατιώτες μας πεζοπορούσαν για την πρώτη γραμμή του αλβανικού μετώπου

(Από αρ) Ιωάννα, Αθανασία, Βαγγελιώ, Ευσταθία

ο πεσών στην Αλβανία θείος του αρθρογράφου

Ανδρέας Δ. Μιχελής

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΩΝ. ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΗΣ (ετών 58)

Στις 17 Οκτωβρίου tου τρέχοντος έτους έφυγε από τη ζωή ο Παναγιώτης Κ. Σκουμπούρης, νικημένος από την επάρα-τη αρρώστια, μετά από δίμηνη

μάχη στο νοσοκομείο Αγίων Αναργύρων Κηφισιάς. Η επικήδειος τελετή έγινε την μεθεπομένη, από το κοιμητήριο Μεταμόρφωσης Αττικής, όπου παρέ-στησαν πολλοί συγχωριανοί, συγγενείς και φίλοι του. Γεννήθηκε στη Λυνίσταινα από τους ενάρετους γονείς, τον αείμνηστο Κώστα και την Ανδριάνα Σκουμπούρη. Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, εγκα-ταστάθηκε στη Νέα Ιωνία, όπου εργάστηκε στον ομώνυμο δήμο και σε διάφορες ιδιωτικές επιχειρήσεις για μεγάλο χρονι-κό διάστημα. Ο Παναγιώτης, προ εξαετίας επανέκαμψε στη γενέτειρα Λυνίσταινα, για μόνιμη διαμονή, κοντά στους γονείς του, με κύρια ενασχόληση τη γεωργία. Το κενό που άφησε στην οικογένειά του και τους συντοπίτες του, είναι μεγάλο και δυσα-ναπλήρωτο . Η απουσία από την πλατεία της πανώβρυσης, που ήταν ο τόπος αντάμωσης των μελών της παρέας του, θα γίνει αισθητή. Ήταν νέος άνθρωπος με λεβέντικο παράστημα, κοινω-νικός, πράος, γλυκομίλητος και χαμογελαστός. Ευαίσθητος στα αισθήματα, φιλικός και αγαπητός στους συντοπίτες του. Έφυγε άδικα και άγουρα. Άφησε πίσω του τεράστια θλίψη και πόνο, στη μητέρα του, τα αδέλφια του και τους λοιπούς συγγενείς του.

Αξιομακάριστε και αείμνηστε Παναγιώτη, δε θα σε λησμονήσουμε. Καλό ταξίδι και μακαρία η οδός που οδηγεί σε εκείνους τους τόπους που η ζωή είναι ατελεύτητη και δεν υπάρχει λύπη και στεναγμός.

Είθε, ο Πανάγαθος Θεός, να δίνει παρηγορία και δύναμη ψυχής στην πολυαγαπημένη σου μητέρα και τα άλλα μέλη της πατρικής σου οικογένειας.

Αιωνία σου η μνήμηΠαναγιώτης Παναγούλιας, εξάδελφος

Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 828 943

Την 27 Οκτωβ. 2015 έφυγε από κοντά μας ο Γεώργιος Κων/νου και Μαντώς

Δράκου κι ετάφη, μετά 2 ημέ-ρες, την 29 του αυτού μηνός στο κοιμητήριο Δάφνης. Ο θάνατός του λύπησε και στενο-χώρησε, γιατί ήταν άκαιρος για την ηλικία των 45 χρόνων του. Ήταν παιδί θαυμάσιο με ξεχωρι-στές αρχές, με ήθος καταπληκτι-κό και απέραντο σεβασμό και κυρίως στις ελληνοχριστιανικές

αξίες μας. Δεν είχε την τύχη να χαρεί και τον πατέρα του, τον Κώστα, γιατί κι εκείνος έχει φύγει απ’ τη ζωή πριν 16 ολόκληρα χρόνια, πάνω στην πλήρη ανάπτυξή του. Εκ μέρους της οικογε-νείας ο θείος του Ανδρέα, αδελφός του πατέρα του, που είχε έλθει στη Γενική

μας Συνέλευση, της 1η Νοεμβρίου, αφ’ ενός μας ανήγγειλε το θάνατό του για όσους δεν το γνώριζαν κι αφ’ ετέρου ευχαρίστησε όσους συμμετείχαν στην εξόδιο τελετή του, αλλά κι όλους εκείνους που καθοιον-δήποτε τρόπο εκδήλω-

σαν τη συμπαράστασή τους. Ας είναι αιώνια η μνήμη του.

Πέρασαν κιόλας τρία ολόκληρα χρόνια αφ΄ ότου έφυγε από κοντά μας ο «δάσκαλος» Γεώργιος Αγγελόπουλος. Όμως, συγχρόνως

και παράλληλα μ’ αυτόν το χρόνο πολλοί κι εκείνοι που τον σκέπτονται, τον μακαρίζουν, αλλά και θέλουν να τον μιμηθούν, γιατί ό,τι έκανε ήταν άδολο και με την καρδιά του. Όλοι έχουν να πουν ένα αντάξιό του λόγο. Τα χρόνια που παρέμεινε στο χωριό, εκτός απ’ τα κύρια καθήκοντά του που αν τα δούμε από τ’ αποτέλεσμα ήταν θετικά και πετυχημένα, αναμφίβολα αποτελούσε τον πιο ζωντανό πόλο γι’ αυτό το χωριό. Συνέχεια με προσφορά και οράματα, και μάλιστα εκείνα τα δύσκολα χρόνια των δεκαετιών 1940 και 1950, όταν ζούσαν στην απομόνωση, χωρίς δρόμους, τηλέφωνα, ηλεκτρικό, νερό, αλλά κι όλες τις τόσες άλλες στοιχειώδεις ευκολίες. Όπως φαίνεται κι από πολλά φύλλα της «Λ.Φ», ο δάσκαλος Γ.Α, γεννημένος και μεγαλωμένος μέσα σ’ αυτό το χωριό-όπου ολοκλήρωσε και τον κύκλο της οικογένειάς του με την επίσης Λυνιστιάνα Γεωργία Νικολ. Κορκολή, βίωσε μέσα στην επιβεβλημένη ανάγκη για αναγέννηση της Λυνίσταινας , ώστε να μπορεί να συνυπάρξει στο ίδιο επίπεδο με την άλλη περιοχή. Έτσι βάλθηκε να συμβάλει στις επικείμενες προσπάθειες με τις δικές του δυνάμεις και τα μέσα που διέθετε, όπως τα αναφέρει κι ο πατέρας μου Τζανέτος Σμυρνής «… εις αυτόν τον

δρόμον εδούλεψε πολύ και ο δάσκαλος Γεώργιος Αγγελόπουλος. Μόνος του έπαιρνε τα παιδιά, κουβαλούσαν πέτρες, έφτιαναν μάντρες, συντηρούσε έξοδα στους μπολτοζεραίους,.. κατά προσπάθειά του στην Αμερική έλαβε 100 χιλιάδες

τότε δραχμές από τον Παναγιώτη Δ, Κορκολή και αδελφόν αυτού Κανέλλον άλλες 115 χιλιάδες όπου έφτιασε την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην Βρύση, δηλαδή την σήκωσε, τη σκέπασε με νέα ξυλεία, την ταβάνωσε και όλα καλά. Επίσης

και στην Παναγιά πολλές θυσίες. Είχε οικότροφους τους ζωγράφους των εικόνων και για τις δύο εκκλησίες, χωρίς να τους πάρει δίφραγκο μέχρι

χρωματισμούς. Επίσης για το νέο σχολείο, όπου θα το βρούμε στο κεφάλαιο σχολείον». Κι όταν ήλθε στην Αθήνα ήταν παντού και πάντα κοντά. Σε γάμους, σε βαφτίσια, σε ταξιδέματα. Παντού παρών και μέσα απ’ το Σύλλογο, στο ΔΣ του κι αργότερα στις εκδηλώσεις, αλλά και με την εφημε-ρίδα μας. Όλα για το καλό της Λυνίσταινας και των Λυνιστιάνων. Ήταν ο συμπατριώτης που βίωσε και τις δυο όψεις της Λυνίσταινας, αλλά κι ο τυχερός που μπόρεσε να δει τους κόπους του με δυνατή απόδοση. Αυτές οι γραμμές ως ελάχιστη αντιπρο-σφορά στην αιώνια μνήμη του, που υπήρξα σε δυο τάξεις μαθητής του.

Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής

Προς Δ.Σ. Συλλόγου Αποδήμων, για το μνημόσυνο που πραγματοποίησε στη μνήμη του.

Αγαπητοί συμπατριώτες, συγγενείς και φίλοι

Όπως με πληροφόρησε το Δ.Σ. του Συλλόγου είχε πάρει απόφαση για να τιμήσει τον σύζυγό μου Γιώργο Αρ. Παναγούλια τελώντας ένα μνημόσυνο σ το χωριό της καταγωγής του, Λυνίσταινα, στις 24-10-2015, ημέρα εορ-τασμού της «μάννας Αγρότισσας» και των πολεμιστών του 1940. Λόγοι υγείας, δεν μου επέτρεψαν να παρευρεθώ και να ευχαριστήσω τους πατριώτες, για την ανωτέρω τιμή, στη μνήμη του συζύγου μου. Από τις στήλες της Λ.Φ., ευχαρι-στώ εκ βάθους καρδίας, όλους όσους συντέλεσαν να πραγματοποιηθεί αυτή η τελετή, για την ανά-παυση της ψυχής του Γιώργου και ελπίζω ότι από εκεί ψιλά που βρίσκεται θα ευχαριστήθηκε και αυτός, για την αναγνώριση και μετά τοα θάνατό του, για τις ωραίες στιγμές διασκέδασης και χαράς που προσέφερε. Εγώ, ο γιός μου Άρης και η εγγονή μου Μαρία, σας ευχαριστούμε και πάλι και

ευχαριστούμε το Δ.Σ. του συλλόγου, που πραγματοποίησε την αξιόλογη αυτή τελετή, σαν ένα φάρο τιμής, στον καλλιτέχνη εκλιπόντα Γιώργο, που προσέφερε με τον τρόπο του, στους πατριώτες χαρά και διασκέδαση, πιστός στην παραδοσιακή μουσική και στον πολιτισμό.

Σε μας τους συγγενείς η πρωτο-βουλία σας προσέφερε, μια ικανοποίη-ση, έστω και πικρή ένεκα της απώλειας του αγαπημένου μας Γιώργου.

Με εκτίμησηΧρυσάνθη Γ. Παναγούλια

Άρης Γ. ΠαναγούλιαςΜαρία Α. Παναγούλια

Αθήνα 24- Νοεμβρίου 2015ΥΓ: Ευχαριστούμε θερμά, ο Γιώργος, μπορεί να

μην πολέμησε, λόγω ηλικίας, σ’ αυτό τον πόλεμο, όμως τον τραγουδούσε με τη φωνή και τα τραγούδια του, που διάνθιζαν επί σειρά ετών και την ιστορία και την παράδοσή μας, σχεδόν σ’ όλες τις εκδηλώσεις μας.

Κι ο παπα-Τσουκαλάς, τον ερχόμενο Φεβρουάριο συμπληρώνει 4 χρόνια, που ξαφνικά έφυγε από

κοντά μας, σε πρόωρη για την εποχή ηλικία. Ήταν πάνω στην ακμή του για ιερατικά καθήκοντα. Τα 30 χρόνια ιεροσύνης του ήταν αρκετά να συνδε-θεί με τη Λυνίσταινα, δηλαδή τόσο με τους ντόπιους, όσο και με τους απόδη-μους. Επιπρόσθετα με αυτά εξυπηρε-τούσε και πολλούς απ’ τους συμπατρι-ώτες, ρίχνοντας μια ματιά στα κλειδω-

μένα σπίτια τους ή να επιδεικνύει ενδιαφέρον ανή-μπορους γονείς κ.ο.κ. Ήταν ο δικός τους άνθρωπος. Εκτός αυτού μες σ ’αυτά τα χρόνια πολλά είχαν μεταβληθεί κι αλλάξει κι από κοινωνικής πλευράς των, που τους είχε δέσει ακόμα περισσότερο. Κι όταν αποτιμηθεί το έργο του, τόσο π ε ρ ι σ σ ό τ ε ρ ο θ α σ υ νε χ ί σ ε ι ν α αναγνωρίζεται η όλη προσφορά του κι απ’ τις επόμενες γενιές μας. Ας είναι αιώνια η ανάμνησή του.

AYTOI ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝ. ΔΡΑΚΟΣ (ετών 45 )

Ο «Δάσκαλος» ΑΠΩΝ τρία χρόνια

Ευχαριστίες από οικογένεια Γεώρ. Αρ. Παναγούλια

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΠ’ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ολόκληρη η οικογένεια μου κι εγώ προσωπικά, θέλουμε να εκφράσουμε και μέσα απ’ τη «Λ.Φ» τις πιο θερμές ευχαριστίες μας, προς όλους τους συγγενείς, πατριώτες

και φίλους για την καθοιανδήποτε συμπαράστασή τους, στο βαρύ πένθος μας απ’ το θάνατο του δευτερότοκου Παναγιώτη μας. Εκτός αυτού, να σας γνωρίσουμε πως κι εκείνος αγαπούσε τόσο τους συγγενείς και πατριώτες μας, όσο και τους πολλούς φίλους που ανταποκρίθηκαν κατά τον ίδιο τρόπο. Να είναι όλοι ευτυχισμένοι. Για όλη την οικογένεια

Η μητέρα και γιαγιάΑνδριάνα Κ. Σκουμπούρη

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΟΝ Διά του θανάτου του εκλεκτού μας φίλου Θεόδωρου Π. Βάγια

δικηγόρου από Την Φιγαλία τους οικείους του συλλυπούμεθα εγκαρδίως. Οι φίλοι του

Γρηγόρης και Ελένη Σμυρνή.

Τα 30χρονα έργα του παπα-Τσουκαλά να μην γίνουν ξεχασμένο παρελθόν

ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

Αγαπητοί πατριώτες , φίλοι του Συλλόγου αποδήμων Λυνιστάνων και αναγνώστες της εφημερίδας μας ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ, εκτιμώντας τη δυσκολία των καιρών και συνάμα την προσπάθεια όλων σας κατά καιρούς να στηρίξετε τον Σύλλογο των αποδήμων Λυνιστιάνων για την έκδοση της εφημερίδας

<< ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ>>, σας παρακαλούμε να συνεχίσετε την προσπάθεια αυτή για να διατηρήσουμε και να αναβαθμίσουμε την εκτύπωση της εφημερίδας μας καταβάλλοντας τη συνδρομή σας. Μπορείτε να αποστέλ-λετε την συνδρομή σας ταχυδρομικώς στην δ/νση ΑΙΟΛΟΥ 100 Τ.Θ. 4043 Τ.Κ. 10210 – ΑΘΗΝΑ η στο λογαριασμό που διατηρεί ο Σύλλογος στην Εθνική Τράπεζα Ελλάδος αριθ. Λογ. 12959466629. Αυτή η εφημερίδα είναι ανοιχτή σε όλους τους πατριώτες και φίλους του Συλλόγου, καθώς και για τους αναγνώστες της. Στείλτε τα κείμενά σας για δημοσίευσει που να ανταποκρίνονται στο ύφος της εφημερίδας στην ηλεκτρονική διεύθινση dimitmichelis@gmail.com.

Σας ευχαριστούμε θερμά για την στήριξής σας μέχρι τώρα.

Ο Ταμίας του ΣυλλόγουΔημ. Παν. Μιχελής

Λυνιστιάνικη Φωνή 9 944αρ. φύλλου 82

ΓΑ Μ Ο Ι

Αυτοί οι δυο γάμοι, με Σμυρνήδες γαμπρούς, ήταν και στο προηγούμενο τεύχος (ν.81), αλλά ο «δαίμων του τυπογραφείου» τοποθέτησε λανθασμένα τις φωτογραφίες απ’ το γάμο τους. Όσοι την έλαβαν

και ηλεκτρονικά το πληροφορήθηκαν την ίδια ημέρα. Τους ευχόμαστε να είναι πάντα αγαπημένοι κι ευτυχισμένοι στη ζωή τους. Κι όπως έχουμε διαπιστώσει απ’ τις ηλεκτρονικές σελίδες, αυτές τις προοπτι-κές ακολουθούν. Τα συγχαίρουμε, και τους το ευχόμαστε μ’ ένα αδιάκοπο μπράβο τους.

ΠΑΝΟΣ ΚΑΙ ΕΥΘΑΛΙΑΤην 11η Ιουλ. 2015, χαρήκαμε έναν υπέροχο γάμο, μέσα απ’ τις ηλεκτρο-

νικές σελίδες. Γαμπρός ο Πάνος Αθανασίου και Ξένιας Σμυρνή, δηλαδή Λυνι-στιανάκι δεύτερης γενιάς και η νύφη η όμορφη, υπέροχη και γεμάτη επικοινω-νιακή χαρά Ευθαλία Ξαγαρά του Γεωργίου και της Μαρίας απ’ την Άμφισσα Φωκίδας, τα ηρωικά Σάλωνα . Ο γάμος έγινε στο Μητροπολιτικό Ναό Αμ-φίσσης ενώπιον των συγγενών και κυρίως των πολλών φίλων, που ενίσχυσαν το μυστήριο με ξεχωριστή χαρά απ’ τις πολλές κι από καρδιάς, έκδηλες ευχές των. Όμως και η καλή γιορτή με το γλέντι για το καλό ξεκίνημα συνεχίστη-κε κοντά στην Ιτέα, όπου και η μόνιμη διαμονή τους. Στην παραθαλάσσια ταβέρνα ο «Φάρος», λίγο πιο έξω απ’ την Ιτέα, την αρχαία Κίρρα με τους 1400 κατοίκους και πάντα στο επίνειο των Δελφών, με την πλούσια ιστορία απ’ τους χρόνους εκείνους, τους παλιούς κι ωραίους, όπως τους αποκαλούν. Το γλέντησαν, το ευχαριστήθηκαν ως τα ξημερώματα και προπαντός και οι υπέροχοι γονείς των, που έλαμπαν απ’ τη δικαιολογημένη υπερλαμπρή τους ευτυχία. Ο Πάνος ζει μόνιμα κι αναδεικνύεται στην Άμφισσα γι’ αυτό κι όλες οι εκδηλώσεις για τη ζωή του αρχίζουν μ’ επιτυχία σ’ αυτόν το χώρο. Πάντα ευτυχισμένοι.

Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής

Γ Ι Ώ Ρ Γ Ο Σ Κ Α Ι Σ Ο Φ Ι ΑΤην Παρασκευή 4 του μηνός Σεπτεμβρίου 2015 και ώρα 5:30 μμ,

δυο νέοι αποφάσισαν να ενώσουν τα όνειρα τους και να ζήσουν μαζί το υπόλοιπο της ζωής τους. Έτσι, λοιπόν, με τις ευλογίες της εκκλησίας μας συνδέθηκαν με τα δεσμά του γάμου. Ευτυχής γαμπρός ο Γιώργος Σμυρνής του Σταύρου και της Αγγελικής από τον Πύργο Ηλείας και νύφη η πανέμορφη Σοφία Λίβανος,αγαπημένη κόρη του Λεωνιδα και της Γεωργίας Λιβάνου από το Plymouth Michigan(καταγωγή από Χίο).Το μυστήριο ετελέσθη στον ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελέ-νης στο Plymouth Michigan από τον πατέρα Νικόλαο Κωτση και χο-ροστατούντος του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Detroit κ. Νικολάου. Κουμπάροι οι αξιότιμοι Νίκος και Στέλλα Σταματοπούλου. Το μυστή-ριο ακολούθησε δεξίωση στο πολυτελέστατο Hellenic culture center. Πλήθος καλεσμένων τίμησαν δια της παρουσίας των τους νεόνυμφους .πολλοί συγγενείς και φίλοι από Ελλαδα (γονείς, αδελφές, γαμπρός, ανί-ψια), Καναδά και από όλα τα μέρη της Αμερικής.Το φαγητό εύγευστο και άφθονο, πολλά γλυκά (σπιτίσια) και φρούτα. .Το κέφι και ο χορός μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες και ως συνήθως και πάνω στα τραπέζια. .Εύχομαι η νέα κοινή τους πορεία να είναι γεμάτη από υγεία, χαρά, αγά-πη, ευτυχία και ...πολλούς απογόνους.

Με αγάπη και εκτίμηση, ο θείος Δαμασκηνός Σμυρνής

Το μνημόσυνο του Τάσου Λώλου κι ως

τρίτο μέρος της γιορτής μας

Για τον Τάσο έχουμε ξαναγράψει πως η θεία μοίρα, εκτός απ’ τα χρόνια που του χάρισε, τ’ αποδεκτά ως πολλά, διάλεξε και

ημέρα αντάξια της ιστορίας του. Τον πήρε απ’ αυτή τη ζωή την 26η Οκτωβρίου πριν ένα

χρόνο, δηλαδή το 2 0 1 4 . Η μ έ ρ α σημαδιακή ως προς τη γ ι ορτ ή τ η ς 2 8 η ς Οκτωβρίου, γ ιατί , τότε, ο πόλεμος τον είχε βρει «φαντάρο της κλάσεώς» του. Έτσι απ’ την Καλαμάτα, όπου υπηρετούσε, βρέθηκε στη Χιμάρα, γ ι α τ α τ ά γ μ α τ α

υποστήριξης των επιχειρησιακών μονάδων του Στρατού μας. Κατασκεύαζαν ή κατέστρεφαν γέφυρες κι αναχώματα για την εύρυθμη κι απρόσκοπτη προσπέλασή των. Όμως, επειδή επέλεξε το κοιμητήριο της Λυνίσταινας, όπως το είχε καταθέσει και στον επίλογο του ποιήματός του «Αναμνήσεις από τη Λυνίσταινα, τη δεύτερη πατρίδα μου»!!! με τους στίχους «… Λυνίσταινα δεν σε ξεχνώ/θα έλθω στου Κούλη τη Ράχη/για να κοιμηθώ/».η μνήμη του-με την αντάξια τιμή του- θ’ ανανεώνεται σε κάθε γιορτή για τη “μάνα και τους πολεμιστές μας του 1940-41”. Κι όσο για το ετήσιο μνημόσυνό του, που έγινε με κάθε επιμέλεια αγάπης, ξεδίπλωσε κι αντάξιες αναμνήσεις απ’ όλους τους παρόντες. Ανάμεσά τους και οι Πετραλωνίτες μ’ επικεφα-λής- εκτός απ’ τον ιερέα μας παπα-Γιώργη (Λυμπερόπουλο) -τόσο ο ιερέας τους π. Αντώνιος Νικολόπουλος, όσο κι ο πρόεδρος των αποδήμων δικηγόρος Δημήτρης Τσιούτας- μητέρα του απ’ τη Λυνίσταινα. Παράλληλα, κι αρκετοί φίλοι της «ευγνωμοσύ-νης», δηλαδή από εκείνους που εργάζονταν στη δούλεψή του για χρόνια πολλά. Όλοι τους είχαν να πουν με ξεχωριστή ευχαρίστηση, κάτω από τα όμορφα κι επιβλητικά πλατάνια της πανώβρυσης, για την εγκάρδια εκτίμηση με την οποία τους περιέβαλλε, την πηγαία βοήθειά του και κυρίως για τα ψυχικά χαρί-σματα που καθημερινά βίωνε. Και γι’ αυτούς τους άγνωστους, να προσθέσουμε και τις δικές μας μαρτυρίες, πως κατά καιρούς, λόγω της «Λυνιστιάνικης Φωνής», αρκετοί ρωτούσαν, μ’ επαινετά λόγια κι άσβηστες αναμνήσεις, για την τύχη, όχι μονάχα του ιδίου, αλλά κι ολόκληρης της οικογένειάς του, έναν προς ένα!!. Ίσως κι αυτά να του ενίσχυαν το γονίδιο της μητέρας του αείμνηστης Τριανταφυλλιάς, για να πάρει μ’ όλες τις αισθήσεις του και τα 96 χρόνια της.. Όμως κι ο Τάσος, παρά τα χρόνια που είχαν παρέλθει, όλους τους θυμόταν με παρόμοια αίσθηση ικανοποίησης, εκεί στις όμορφες και καταπράσινες παρυφές της Ραφήνας, όπου είχε επιλέξει να ριζώσει, την επίσης, πανάξια φαμίλια του.

Έτσι, την 25η. Οκτωβρίου 2015, τα δυο χωριά μας ξαναενώθηκαν και χάρηκαν την «ενοποίησή» τους. Οι ώρες της συνύπαρξης ιστορικές κι ανεπανάληπτες. Τον έφεραν ανά-μεσά τους, μίλησαν ΟΛΟΙ γι’ αυτόν. Για το χαρακτήρα, τις ηθικές αρχές, την πονοψυχιά του κι όλα τα υπόλοιπα, που συνθέτουν την ξεχωριστή κι επαινετή προσωπικότητά του. Όσο για εμάς, πάντοτε τον αγαπούσαμε, γιατί απ΄ τα 13 του χρόνια, που ήλθε στη Λυνίσταινα, δέθηκε με τους κατοίκους, αλλά και συνέχισε το ίδιο στην Αθήνα, όπως το γρά-φει μ’ ευκρίνεια και γλαφυρότητα σε σχετικό πόνημα αυτοβιογραφίας του. Ως τέλος, συγ-χαίρουμε την οικογένειά του, την αξιότιμη σύζυγό του κυρία Μερόπη, τα τρία παιδιά του-Γιώργο, Ευαγγελία και Νίκο- τον αδελφό του Γιώργο, καθώς κι όλους τους λοιπούς συγγε-νείς των, που πορεύονται στο δρόμο που πρωτοχάραξε ο Τάσος. Να είναι όλοι τους καλά να τον θυμούνται. Όλοι μας θα τον θυμόμαστε.

Σωκρ. Σμυρνής

Β ΑΦ Τ Ι Σ Η

Στις 29 Αυγούστου 2015 έγινε η βάφτιση του εγγονού της συμπα-τ ρ ι ώ τ ι σ σ α ς Ι ω ά ν ν α ς

Ντίνου Σμυρνή και του Παντελή Καλατζαντωνάκη από τον γιό τους Πάνο και την νύφη τους Άννα Μπέλλου στον Βυζαντινό Ναό Αγίου Γεωργίου στον παραδοσιακό οικισμό Βρασνών Θεσσαλονίκης. Το όνομά του Παντελής - Θησέας. Το μυστήριο παρακολούθησαν πολλοί συγγενείς και φίλοι της οικογένειας. Μετά την βάφτιση ακολούθησε δεξίωση στην πλατεία του χωριού σε πέτρινο κτήριο κάτω από τα δροσερά και βαθύσκια πλατάνια και το τρεχούμενο και γάργαρο νερό έδινε την δική του νότα στο γλέντι που ακολουθούσε για το νέο όνομα του νεαρού Παντελή – Θησέα και οι καλεσμένοι με πολύ κέφι και διάθεση από καρδιάς έδιναν τις δικές τους ευχές για το νέο όνομα. Στους γονείς του Παντελή – Θησέα ευχόμαστε να το καμαρώνουν όπως επιθυμούν και ο Παντοδύναμος Θεός να του χαρίσει σωματική και ψυχική υγεία.

Ο Παντελής-Θησέας

Οι εευτυχείς γονείς

ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Β. ΜΙΧΕΛΗ

Η Κωνσταντίνα Μιχελή, κόρη του Βασιλείου Ιωάννου Μιχελή, μαθηματικού και της Μαρίας Κυριακοπούλου, Ιατρού αρίστευσε στις φετινές Πανελλαδικές εξετάσεις.

Πέτυχε την υψηλότατη βαθμολογία ανάμεσα σε όλους τους υποψηφίους του σχολείου της, όλων των κατευθύνσεων, στις πανελλαδικές εξετάσεις του 2015.

Έτσι πέτυχε 3η στο Μαθηματικό τμήμα της Αθήνας που ήταν και μοναδική της επιλογή.

Της ευχόμαστε ολόψυχα θερμά συγχαρητήρια, καλές σπουδές και πάντα να έχει υγεία και επιτυχίες.

Με αγάπηΑπό την οικογένειά της.

Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 8210 945

Συγχαρητήρια στην Νικολίνα Γ. ΠαπαματθαίουΗ Νικολίνα Παπαματθαίου κόρη του Γιώργου

Παπαματθαίου και της Φωτεινής Κορκολή τελείωσε την Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών, το τμήμα παιδαγωγικών στο Μητροπολιτικό κολέγιο Αθηνών. Η ορκωμοσία των αποφοίτων σπουδαστών έγινε την 25η -11- 2015 στο Μέγαρο Μουσικής σε μια σεμνή και συγκινητική τελετή με την παρουσία γονέων και φίλων και την ομιλία των καθηγητών του κολεγίου. Η Νικολίνα συνεχίζει το μεταπτυχιακό της στο ίδιο κολέγιο.

Νικολίνα μπράβο για τις επιτυχίες σου, μας κάνεις όλους περήφανους και ιδιέτερα τους γονείς σου, να έχεις πάντα επιτυχίες στη ζωή σου και ότι επιθυμεί η καρδούλα σου να χαρείς.

Όσο για τους γονείς της Γιώργο και Φωτεινή να την χαίροντα και να την καμαρόνουν όπως επιθυμούν. Της αξίζει.

Με πολλή αγάπηΟ θείος σου Δημ. Π. Μιχελής

Ο Γιώργος του Δαμασκηνού (Σμυρνή) όλους μας συγκίνησε

(στη γιορτή της Μάνας)Η γιορτή της «Μάνας και των

πολεμιστών 1940-41», σε κάθε χρονιά της, μας δίνει και συγκινήσεις. Κι αυτές είναι που ενισχύουν τη θέληση για κάτι καλύτερο, δυνατότερο, αλλά κι αποτελεσματικότερο. Φέτος είχαμε τη χαρά να βρίσκεται ανάμεσά μας κι ο Γιώργος του Δαμασκηνού Σμυρνή στο Μίτσιγκαν των Ηνωμένων Πολιτειών. Βρέθηκε στην Ελλάδα και ήρθε με το θείο του το Σταύρο απ’ τον Πύργο. Τα ελληνικά του τέλεια, η τοπική συμπεριφορά του υποδειγματική και οι ελληνικοί χοροί προκάλεσαν το θαυμασμό όλων. Όλοι είπαν μπράβο στους γονείς του. Μπράβο λέμε κι εμείς, Μπράβο όμως εκφράζουμε και προς αυτά τα νέα παιδιά, που την υπερηφάνεια τους για την ελληνική συνέχειά τους, την εκδηλώνουν με πράξεις. Ο Γιώργος, πρώτος σε τρία ακόμα αδέλφια -δυο αγόρια και μια κόρη- έχει δώσει το καλό παράδειγμα. Σπούδασε, αλλά και συνεχίζει να διευρύνει τις γνώσεις του. Τέτοια παιδιά σαν τον Γιώργο μακάρι να γυρίζουν πίσω, στα «πάτρια» εδάφη. Είναι ικανά να προχωρούν μ’ επιτυχία και καταξίωση όπου κι αν βρεθούν. Απ’ το θαυμασμό και την ικανοποίηση της όλης παρουσίασής του, έκανα και μια τέτοια ευχή!!. Να’ναι καλά πάντα όλα τα παιδιά μας. Μας αρκεί να είναι ευχαριστημένα και προκομμένα, όπου κι αν θα βρίσκονται.

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΡΑΝΙΑΣ ΚΑΛΑΝΤΖΑΝΤΩΝΑΚΗ ΣΤΗ ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ

Η Ράνια Καλαντζαντωνάκη, δικαστής, εγγονή του Ντίνου Σμυρνή, κόρη της Ιωάννας, έκανε ολιγοήμερες διακοπές στο χωριό μας, μαζί με τον σύζυγό της Αθανάσιο

Καραπαύλο και τα δύο χαριτομένα αγοράκια της Παύλο – Ορφέα και Ιωάννη – Ερμή. Κατά την παραμονή τους επισκέφθηκαν αξιοθέ-ατα μέρη της περιοχής , όπως τον Επικούρειο Απόλλωνα ,την

Ανδρίτσαινα, τους καταρράκτες της Νέδα, το Λενικό, το παλιό νεκροταφείο , τα διάφορα αξιοθέα-τα του χωριού μας καθώς και μερικά από τα κτήματα του παππού της. Κατά την παραμονή τους έμει-ν α ν π ά ρ α π ο λύ

ενθουσιασμένοι από τις ομορφιές του χωριού μας και όταν έφυγαν αποχαιρετώντας τους συγγενής και φίλους τους υποσχέθηκαν πως σε τακτικά χρονικά διαστήματα θα επισκέπτονται την γενέτειρα των παππούδων τους.

ΣΥΝΑΝΤHΣΗ ΠΑΛΙΩΝ ΣΥΜΑΘΗΤΩΝ

Στις 20 Δεκεμβρίου 2015 πραγματοποιήθηκε συνάντηση των αποφοίτων του Λυκείου Ανδρίτσαινας το 1965 στην Αθήνα. Περισσότερα και με φωτογραφίες στο επόμενο

φύλλο της Λ. Φ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΙΟ Γ. ΣΜΥΡΝΗΠολλά απ’ τα Λυνιστιανόπουλα έχουν

βοηθήσει το σύλλογο, και μάλιστα πολλές φορές και πάντα χωρίς τη βαρυγκώμηση ή οικονομική επιβάρυνση. Μεταξύ αυτών κι ο Αντώνης Γεωρ, Σμυρνής πολιτικός μηχανικός, που έχει βοηθήσει για το τουριστικό περίπτερό μας. Το ίδιο έκανε και πρόσφατα. Μερίμνησε να βελτιωθούν οι δυνατότητες λειτουργίας του, με σχέδια, εκθέσεις κι όλες τις υπόλοιπες ενέργειες που προβλεπόντουσαν, ώστε το περίπτερό μας να βρίσκεται εις το μέγιστο της απόδοσής του. Το ΔΣ του συλλόγου και τον ευχαριστεί και τον συγχαίρει.

Άξιος πολλών συγχαρητηρίων ο Ιωάννης Ανδρ. Μιχελή

Ο Γιάννης γιός του Ανδρέα Ιωαν. Μιχελή αφού αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο Δυτικής Ε λ λ ά δ α ς σ τ ο Αγρίνιο και σ το τμήμα Διαχείριση Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων συνέχισε το μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστήμιο Πειραιά Τμήμα Βιομηχανικής Διοίκησης, Τεχνολογίας, Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Όπως πληροφορηθήκαμε τελείωσε με άριστα και η ορκωμοσία των αποφοίτων έγινε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά στις 10 Δεκεμβρίου 2015, παρουσία συγγενών και φίλων σε μια σεμνή εκδήλωση με την ομιλία των καθηγητών σχετικά με το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους. Ευχόμαστε στον Γιάννη καλή σταδιοδρομία και επαγγελματική αποκατάσταση. Στους δε γονείς Ανδρέα και Λέτα να τον χαίρονται κα να τον καμαρώνουν όπως επιθυμούν.

Συγχαρητήρια στην οικογένεια

του Βασιλείου και Ρίας Νικ. Γούναρη(για τον νεογέννη-

το εγγονό)

Συ γ χ α ρ η τ ή ρ ι α , πολλά κι από καρ-διάς να εκφράσου-με, η σύζυγός μου

κι εγώ, προς ολόκληρη την οικογένεια, του Βασίλη Νικ. Γούναρη-συμμαθητή μου και με καλές αναμνήσεις, απ’ τα γυμνασιακά μας χρόνια, σ’ αυτό το ακόμα ξεχωριστό σχολείο της Ανδρίτσαινας. Ο νέος Γούναρης!, που μας έκανε όλους ευτυχισμένους, ήλθε ανάμεσά μας στις αρχές Νοεμβρίου 2015, απ’ το γιο τους Νικόλαο- Αντιπλοίαρχο της Σχολής Δοκίμων- και τη νύφη τους, τ ην υ π έ ρ οχ η Ε λ έ ν η Καββαδία. Οι ευχές μας και προς τα δυο αυτά παιδιά πηγαίες και μ’ αντίστοιχη αγάπη. Να καμαρώνουν το γιο τους σ’ επιτυχίες, ψυχι-κά χαρίσματα κι αδιάκοπη υγεία. Γρήγορα και για τα επόμενα. . Χώρος για πολλά ακόμα.!! Η οικογέ-νεια χαίρεται επίσης, κι απ’ τ ο ν ά λ λ ο γ ι ο , τ ο Χρυσόστομο (Τόμης) και τ η Θ ε όν η Α θ α ν α σ α -κοπούλου απ’ την Πάτρα, την Πουλχερία. Κόρη χαρι-τωμένη, προκομμένη στα γυμνασιακά, τώρα, θρανία, αλλά και η αντάξια της συνέχειας!. Να ζήσουν και να ευτυχήσουν, όμως κι ο Βασίλης με τη δικιά του Πουλχερία (Ρία), να τους χαίρονται για πολλά-πολ-λά ακόμα χρόνια.

Με όλη την αγάπη μας Σωκράτης-Ευδοκία

Το Λυνιστιανοκουφοπλαίικο αντρόγυνο Ανάμεσα στους άλλους στη γιορτή της «Μάνας και η

Γεωργία του Δημήτρη Π.Παναγούλια με τον σύζυγό της Μπάμπη Καπλάνη απ’ του Κουφόπουλου, που μένουν μόνι-μα στο Μίσιγκαν της Αμερικής. Εκεί δημιούργησαν την οικο-γένειά τους κι αποκατέστησαν τα παιδιά τους. Όμως δεν ξέχασαν και την κοινή πατρίδα τους, αφού και οι δυο είναι από «κολλητά» χωριά. Τα επισκέπτονται πολύ συχνά, αλλά και στη γιορτή της «μάνας» τα ρυθμίζουν ώστε να βρίσκο-νται εκεί παρόντες κι ευδιάθετοι. Βλέπουν, όπως λένε, τους συμπατριώτες, ζουν λυνιστιανοκουφοπλαίικα ήθη κι έθιμα, αλλά κι αισθάνονται πως δεν αποκόπηκαν ποτέ απ’τον τόπο τους. Τους συγχαίρουμε και τους ευχόμαστε να συνεχίσουν αυτή την υπέροχη συνήθεια. Συνήθεια αγαθή!!!

Οι Ευχές της Απαρεσίντας σύζ. Βασιλείου Παναγούλια(αντιγραφή του, με διαφορά τη λατινική γραφή)

Καλό μήνα! Καλές Γιορτές!Ήρθε ο Δεκέμβριος ξανά!. Ευχαριστούμε το Θεό,

που φθάσαμε μέχρι εδώ και είμαστε με παιδιά και εγγόνια.

Δεκέμβριος! Μήνας γιορτινός που μοιράζουμε δώρα και ευχές. Όμως μας φέρνει και πολλές αναμνήσεις με νοσταλγία. Κάποιος που αγαπάμε θα μας λείψει στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Έτσι τα έφερε η ζωή και δεν έχουμε δυνάμεις να αλλάξουμε το σχέδιο του Θεού. Ανάβουμε φώτα, κεριά και λαμπάδες. Το καντήλι που έχουμε απέναντι στης «Μεγάλης Μητέρας» πάντα αναμμένο, δίνει τη φλόγα, που ποτέ δε σβήνει στη μνήμη και στην καρδιά μας.

Σωκράτη, αγαπημένε μου ξάδελφε, στα χέρια σου αφήνω τις ευχές που θα αντιγράψεις στους φίλους και στους συγγενείς, που τόσο πολύ τους αγαπάμε.

Η οικογένεια Απαρεσίντας συζ. Βασιλ. Παναγούλια.**

ΥΓ. Την ευχαριστούμε θερμά κι ευχόμαστε στην ίδια και στις οικογένειες των τριών παιδιών της χαρούμενες γιορτές και κάθε ευτυχία για το 2016

Η Απαρεσίντα, είναι μια απ’ τις κορυφαίες νύφες μας. Αν και γνήσια Βραζιλιανοπούλα τα τρία παιδιά της τα μεγάλωσε ελληνορθόδοξα, η ελληνική σημαία παντού παρούσα, αλλά και η αντίστοιχη ελληνική παιδεία καταξιωμένη και ολοκληρωμένη. Όσον αφορά την ίδια, επικεφαλής σε κάθε κίνηση της ελληνοβραζιλιάνικης

κοινότητας και της ελληνορθόδοξης εκκλησίας. Έτσι ο Βασίλης ανεπηρέαστος φρόντιζε τις επιχειρήσεις του που συνεχώς ανέβαιναν, όπως έχουμε γράψει και σε φύλλα της Λ.Φ. Κι όλα προχωρούσαν θαυμάσια, χαρούμενα κι ευτυχισμένα, μέχρις εκείνο το πρωινό της 17ης Δεκεμβρ. 1997. Ενώ ετοιμαζόταν ν’ αναχωρήσει την επόμενη για την Ελλάδα, τον πρόδωσε η καρδιά του ξαφνικά κι ανέλπιστα. Έτσι, δεν πρόφθασε να ξαναδεί την αγαπημένη του πατρίδα.

Ήταν μόλις 63 χ ρόνων, η Απαρεσίντα 55-56 και τα δυο μικρό-τερα παιδιά στην πορεία της αποκα-τάστασής των. Κι όμως εκείνη, ανα-διπλωμένη- με το καθήκον στη μνήμη του- κατάφερε όλα να τα αξιο-ποιήσει, αλλά κι όλα να τα συγκρα-τήσει στο επίπεδο που τους έπρεπε. Δύναμή της, όπως έλεγε αργότερα, η ανάμνηση της πρώτης τυχαίας

συνάντησής των έξω απ’ το εργοστάσιο ξυλείας διεθνούς παραδοχής, που μόλις είχε προσληφθεί, ενώ εκείνη είχε ξεκι-νήσει τον 13ο χρόνο της ζωής της. Ο νεαρός Βασίλης Δ. Παναγούλιας είχε δυναμισμό κι αυτοπεποίθηση για τη ζωή που θα συνέχιζε πλέον σ’ εκείνη τη φιλόξενη χώρα. Και το απέδειξε πολύ γρήγορα, πριν ακόμα αποφοιτήσει και η Απαρεσίντα από τα πανεπιστημιακά της θρανία. Αυτό το καταξιωμένο έργο, όταν ο Βασίλης έφυγε, έπρεπε να το σ υνεχίσει «εκείνη» μ’ αφοσίωση , πίσ τ η και αυτοπεποίθηση. Αυτό όμως κάνουν ως οικογένεια και τώρα. Του αφιερώνουν κάθε χρόνο αυτή την ημέρα του μεγάλου ταξιδιού προς την αθανασία του, αλλά και να αισθάνονται υπερήφανοι μ’ αυτά που άφησε σε λειτουργία. Κυρίως όμως την ελληνική γλώσσα.. και ιδού η απόδειξη!!. Να είναι όλοι τους καλά.

Σωκράτης Τζαν. Σμυρνήςαδελφόπαιδο

Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 82 11 810

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΑγαπητοί πατριώτες όποιοι έχετε παιδιά που εισήχθησαν στα

ανώτατα και ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα ή απεφοίτησαν από αυτά, παρακαλείσθε όπως μας ενημερώσετε το συντομότερο δυνατό για να δημοσιευθεί στην εφημερίδα Λ.Φ. και να γίνει η βράβευση στην χοροεσπερίδα του Συλλόγου μας .

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.

Πρόσκληση στη Λυνίσταινα καλών φίλων, από τον πρόεδρο του Συλλόγου

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΑγαπητοί πατριώτες και αναγνώστες της Λυνιστιάνικης Φωνής, σας παρακαλώ εάν θέλετε να δημοσιεύονται άρθρα σας στην Λ.Φ. να τα στέλνετε στην ηλεκτρονι-κή διεύθυνση dimitmichelis@gmail.com και ενημέρωση στα πιο κάτω τηλέφω-να Κιν. 6979592070 και 2298092714.

Ο δ/ντής της Λ.Φ. Δημ. Π. Μιχελής

Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 8212 811

Το τουριστικό περίπτερο, η νέα όαση του χωριού μας