Contents · 2019. 4. 2. · Tischendorf's8theditionGreekNewTestament with morphological tags...

ContentsΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 4ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 45ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ 71ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 115ΠΡΑΞΕΙΣ 148ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ 192ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ 208ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β΄ 224ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ 235ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ 241ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 247ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 251ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α΄ 255ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β΄ 259ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α΄ 261ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β΄ 266ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ 270ΠΡΟΣ ΦΙΛΗΜΟΝΑ 272ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ 273ΙΑΚΩΒΟΥ 286ΠΕΤΡΟΥ Α΄ 291ΠΕΤΡΟΥ Β΄ 296ΙΩΑΝΝΟΥ Α΄ 299ΙΩΑΝΝΟΥ Β΄ 304ΙΩΑΝΝΟΥ Γ΄ 305ΙΟΥΔΑ 306ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ 308

Η Καινή Διαθήκη

The New Testament in Koine Greek,based on Tischendorf's 8th edition

Language: Ελληνική (Greek, Ancient)Provided by: Tischendorf, etc.

This print-on-demand edition of Scripture is produced and providedat cost by the Digital Bible Society in partnership with the BibleLeague of Canada, Open Doors International, and other missions andtranslation agencies. To order additional copies of this or other Bibles,please visit www.dbs.org (USA), www.bibleleague.ca (Canada), andwww.opendoors.org (Europe).

Copyright and Permission to CopyThis translation is in the Public Domain.

PDF, ePub, and MOBI Bible covers and design are copyrighted 2017 by theDigital Bible Society (www.dbs.org).

PDF generated on 2019-03-18 from source files dated 2019-03-18.7db672bd-f32b-5c51-a456-da570b9e3178ISBN: 978-1-5313-0262-7

Tischendorf's 8th edition Greek New Testamentwith morphological tags

Version 2.7

Based on G. Clint Yale's Tischendorf text and on Dr. Maurice A.Robinson's Public Domain Westcott-Hort textEdited by Ulrik Sandborg-PetersenThis text and its analysis are in the Public Domain. Copy freely.

Introduction

The present work is Tischendorf's 8th edition of the Greek NewTestament, augmented with morphological tags, Strong's numbers, andlemmas.Even though I am designated as the editor, the bulk of the work in the

preparation of this text was done by two other men, namely G. Clint Yaleand Maurice A. Robinson. Thus they deserve most of the credit for theexistence of this work. Clint Yale provided the base Tischendorf text,while Dr. Robinson provided a fully parsed and lemmatized Westcott-Horttext (with some errors that were mutually corrected in the preparation ofthis edition). I heartily thank them both.

Preparation of the text

Clint Yale has published two Tischendorf texts. The first was publishedin the Public Domain on the Internet in 1997, and only contained thetext — without diacritics, punctuation, or apparatus. Mr. Yale's secondTischendorf text was published later, and contained both diacritics,punctuation, and Tischendorf's apparatus.The basis of the present work was originally Mr. Yale's Public Domain

1997 Tischendorf text, since most of the analysis was carried out usingthat text. However, during the last stages of preparation of the text, Mr.Yale very graciously permitted me to distribute, in the Public Domain, anaccentuated version based on his later Tischendorf, for which I am verygrateful. The Greek NT community owes him a debt of gratitude for thisgenerosity.The text has been corrected (though not thoroughly checked) against

a facsimile copy of Tischendorf. The text thus mostly conforms with theprinted Tischendorf. Even in cases of clear typographical errors, the texthas been retained as it was printed. As Mr. Yale notes in the introductionto his later Tischendorf edition, the printed version was “typographicallychallenged”. Having dealt with the text in detail, I can only confirm Mr.Yale's judgment on this account.

Preparation of the analysis

Westcott-Hort and Tischendorf's 8th edition share a large percentageof common text. Therefore, the decision was made to base the

morphological analysis and lemmatization on Dr. Robinson's PublicDomain Westcott-Hort text.A computer program was written to port over as much as possible

of Dr. Robinson's Westcott-Hort analysis, with manual analyses beingadded where necessary. Only about 10740 words could not be portedover directly. Of these, only about 900 words needed manual analyses,while about another 300 word-forms were merely differences in spelling.An analytical lexicon totalling about 290 word-forms was developed forthose forms which were peculiar to Tischendorf, or which needed otherspecial attention. For the rest, an analytical lexicon was constructedautomatically from the Westcott-Hort text, which was then utilized ingiving parses and Strong's numbers to forms which had a unique analysisin that lexicon.After the analysis was complete, numerous consistency-checks were

made on the analysis. Grammatical relations such as agreement werechecked using the linguistic search engine “Emdros”, with subsequentmanual checking and correction of the cases where agreement had beenbroken by the process of porting the tags over from the Westcott-Horttext. After this, all instances of ambiguity in either the lemma or theparsing of a word were checked, numbering about 1030. In checkingthese instances, linguistic searches were again run in cases that werenot attributable to genuine morphological ambiguity. If it turned out thatthere was a mistake, it was corrected, and the search was run againto ensure that the error was gone. After that, searches were run on allindividual parts of speech (except verbs and nouns), listing all uniqueforms, their Strong's number, and their lemma. The surface forms werecompared to the lemmas, and irregularities were weeded out.Whenever a word-form was found which seemed not to be correct

Greek, it was checked against the facsimile, and corrected if necessary.Finally, all neuter nouns which were present either as nominative or

accusative, but not both, were carefully checked to ensure that thecorrect case had been assigned.

Assignment of lemmas

Two lemmas are provided: One conforms to Strong's dictionary, whilethe other mostly conforms to Friberg, Friberg, and Miller's ANLEX.ANLEX represents more than a century's worth of additional scholarshipcompared to Strong's dictionary. This and other factors entail that ANLEXhas, in some respects, a more fine-grained lemma-division than Strong's.Now, the lemmas were added automatically, based solely on the

assigned Strong's number. Therefore, in a few cases, a distinction whichANLEX makes is lost, since it was not made by Strong. One such exampleis H)=XOS which in ANLEX is two lemmas, one being masculine andthe other being neuter. In Strong's dictionary, there is only one lemma,hence only one number, and hence, since the lemmas are based on theStrong's number, the distinction is lost.

The process was carried out with constant reference to a number ofgrammars and lexica, including BDAG, Thayer, Strong's, Abbott-Smith,Perschbacher, Liddell-Scott, and last, but not least, Friberg, Friberg andMiller's ANLEX. Blass-Debrunner-Rehkopf and Blass-Debrunner-Funk wereconsulted on occasion, as were a number of introductory grammars.During the process described above, the editor had much pleasant

interaction both with Professor Robinson and with Mr. Yale, resulting inmutual correction of our respective databases. All remaining errors are,of course, my own responsibility.

Kethiv/Qere

As of version 2.0 of the text, there is an extra field in the database,namely the “qere” for each word. In Hebrew Masoretic texts, there is adistinction between the “Kethiv” (that which is written) and the “Qere”(that which should be read). This distinction is present in versions 2.0 andabove of this database. The Kethiv is that which is written in the printedTischendorf. The Qere is what the editor thinks it should have been.Most often, this amounts to differences in accentuation or diacritics. In

a few cases, it amounts to a change in the word itself (e.g., Revelation14:18, where the printed text reads TOI|S BO/TRUAS, where this editorthinks it should have been TOU|S BO/TRUAS, on account of the grammar).For the vast majority of words, the Qere is identical to the Kethiv.The parsing always follows the Qere, not the Kethiv.

Feedback

The editor welcomes feedback and suggestions for improvement. Hecan be reached via electronic mail:ulrikp‘write-the-sign’emdros.org

Website

This text has a website:http: morphgnt.org/projects/tischendorf

Ulrik Sandborg-PetersenAalborg, April 2010

Tagging scheme

The tagging scheme is exactly the same as that used by Dr. Robinsonin all of his texts. It is described in the file called “parsing.txt”, availableat http: eBible.org/usfx/parsing.txt.

4 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 1:25

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Βίβλος γενέσεως ἸησοῦΧριστοῦ υἱοῦ Δαυεὶδ υἱοῦ

Ἀβραάμ. 2Ἀβραὰμ ἐγέννησεν τὸνἸσαάκ, Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησεν τὸνἸακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸνἸούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ,3 Ἰούδας δὲ ἐγέννησεν τὸν Φάρεςκαὶ τὸν Ζάρα ἐκ τῆς Θαμάρ, Φάρεςδὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑσρώμ, Ἑσρὼμδὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀράμ, 4Ἀρὰμ δὲἐγέννησεν τὸν Ἀμιναδάβ, Ἀμιναδὰβδὲ ἐγέννησεν τὸν Ναασσών,Ναασσὼν δὲ ἐγέννησεν τὸνΣαλμών, 5Σαλμὼν δὲ ἐγέννησεντὸν Βόες ἐκ τῆς Ῥαχάβ, Βόες δὲἐγέννησεν τὸν Ἰωβὴδ ἐκ τῆς Ῥούθ,Ἰωβὴδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰεσσαί,6 Ἰεσσαὶ δὲ ἐγέννησεν τὸν Δαυεὶδτὸν βασιλέα. Δαυεὶδ δὲ ἐγέννησεντὸν Σολομῶνα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου,7Σολομὼν δὲ ἐγέννησεν τὸνῬοβοάμ, Ῥοβοὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸνἈβιά, Ἀβιὰ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀσάφ,8Ἀσὰφ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσαφάτ,Ἰωσαφὰτ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωράμ,Ἰωρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ὀζείαν,9Ὀζείας δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωαθάμ,Ἰωαθὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀχάζ,Ἀχὰζ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑζεκίαν,10Ἑζεκίας δὲ ἐγέννησεν τὸνΜανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησεντὸν Ἀμώς, Ἀμὼς δὲ ἐγέννησεν τὸνἸωσείαν, 11 Ἰωσείας δὲ ἐγέννησεντὸν Ἰεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺςαὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίαςΒαβυλῶνος. 12μετὰ δὲ τὴνμετοικεσίαν Βαβυλῶνος Ἰεχονίαςἐγέννησεν τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλδὲ ἐγέννησεν τὸν Ζοροβάβελ,13Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησεν τὸνἈβιούδ, Ἀβιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸνἘλιακείμ, Ἐλιακεὶμ δὲ ἐγέννησεντὸν Ἀζώρ, 14Ἀζὼρ δὲ ἐγέννησεν

τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησεντὸν Ἀχείμ, Ἀχεὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸνἘλιούδ, 15Ἐλιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸνἘλεάζαρ, Ἐλεάζαρ δὲ ἐγέννησεντὸν Μαθθάν, Μαθθὰν δὲ ἐγέννησεντὸν Ἰακώβ, 16 Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεντὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενοςΧριστός. 17Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως Δαυεὶδ γενεαὶδεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυεὶδἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνοςγενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆςμετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦΧριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες.18Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γένεσις

οὕτως ἦν. μνηστευθείσης τῆςμητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ,πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθηἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ πνεύματοςἁγίου. 19 Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς,δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴνδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρᾳἀπολῦσαι αὐτήν. 20ταῦτα δὲ αὐτοῦἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος κυρίουκατ’ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων,Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυείδ, μὴ φοβηθῇςπαραλαβεῖν Μαρίαμ τὴν γυναῖκάσου, τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκπνεύματός ἐστιν ἁγίου· 21τέξεταιδὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομααὐτοῦ Ἰησοῦν, αὐτὸς γὰρ σώσειτὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶναὐτῶν. 22τοῦτο δὲ ὅλον γέγονενἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ κυρίουδιὰ τοῦ προφήτου λέγοντος, 23 ἰδοὺἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶτέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσιν τὸὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστινμεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁθεός. 24 ἐγερθεὶς δὲ Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεναὐτῷ ὁ ἄγγελος κυρίου καὶπαρέλαβεν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ·25καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 2:1 5 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 2:22

ἔτεκεν υἱόν· καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομααὐτοῦ Ἰησοῦν.

2 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντοςἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας ἐν

ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως,ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶνπαρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα2λέγοντες, ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶςβασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομενγὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαιαὐτῷ. 3ἀκούσας δὲ ὁ βασιλεὺςἩρῴδης ἐταράχθη καὶ πᾶσαἹεροσόλυμα μετ’ αὐτοῦ, 4καὶσυναγαγὼν πάντας τοὺςἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦλαοῦ ἐπυνθάνετο παρ’ αὐτῶνποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται. 5οἱδὲ εἶπαν αὐτῷ, ἐν Βηθλέεμ τῆςἸουδαίας· οὕτως γὰρ γέγραπταιδιὰ τοῦ προφήτου· 6καὶ σύ,Βηθλέεμ γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶςἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσινἸούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεταιἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸνλαόν μου τὸν Ἰσραήλ. 7τότεἩρῴδης λάθρᾳ καλέσας τοὺςμάγους ἠκρίβωσεν παρ’ αὐτῶν τὸνχρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος,8καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλέεμεἶπεν, πορευθέντες ἐξετάσατεἀκριβῶς περὶ τοῦ παιδίου· ἐπὰνδὲ εὕρητε ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπωςκἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ.9οἱ δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέωςἐπορεύθησαν, καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεναὐτοὺς ἕως ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνωοὗ ἦν τὸ παιδίον. 10 ἰδόντες δὲτὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰνμεγάλην σφόδρα. 11καὶ ἐλθόντεςεἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίονμετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ,καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ,καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺςαὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα,

χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν.12καὶ χρηματισθέντες κατ’ ὄναρμὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην, δι’ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴνχώραν αὐτῶν.13Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν

ἰδοὺ ἄγγελος κυρίου φαίνεταικατ’ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων,ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶτὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰςΑἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπωσοι· μέλλει γὰρ Ἡρώδης ζητεῖν τὸπαιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. 14ὁδὲ ἐγερθεὶς παρέλαβεν τὸ παιδίονκαὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, 15καὶ ἦνἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρώδου·ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ κυρίουδιὰ τοῦ προφήτου λέγοντος, ἐξΑἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου.16Τότε Ἡρώδης ἰδὼν ὅτι

ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων ἐθυμώθηλίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλενπάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐνΒηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοιςαὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω,κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσενπαρὰ τῶν μάγων. 17τότε ἐπληρώθητὸ ῥηθὲν διὰ Ἰερεμίου τοῦπροφήτου λέγοντος· 18φωνὴ ἐνῬαμὰ ἠκούσθη, κλαυθμὸς καὶὀδυρμὸς πολύς· Ῥαχὴλ κλαίουσατὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελενπαρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν.19Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου

ἰδοὺ ἄγγελος κυρίου φαίνεταικατ’ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ20λέγων, ἐγερθεὶς παράλαβε τὸπαιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦκαὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ,τεθνήκασιν γὰρ οἱ ζητοῦντεςτὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου. 21ὁ δὲἐγερθεὶς παρέλαβεν τὸ παιδίον καὶτὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ εἰσῆλθενεἰς γῆν Ἰσραήλ. 22ἀκούσας δὲὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει τῆς


Ἰουδαίας ἀντὶ τοῦ πατρὸς αὐτοῦἩρῴδου ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν·χρηματισθεὶς δὲ κατ’ ὄναρἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆςΓαλιλαίας. 23καὶ ἐλθὼν κατῴκησενεἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέθ·ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰτῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖοςκληθήσεται.

3 Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ἐκείναιςπαραγίνεται Ἰωάννης ὁ

βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳτῆς Ἰουδαίας 2λέγων, μετανοεῖτε,ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶνοὐρανῶν. 3οὗτος γάρ ἐστιν ὁῥηθεὶς διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτουλέγοντος· φωνὴ βοῶντος ἐν τῇἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸνκυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰςτρίβους αὐτοῦ. 4αὐτὸς δὲ ὁἸωάννης εἶχεν τὸ ἔνδυμα αὐτοῦἀπὸ τριχῶν καμήλου καὶ ζώνηνδερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ,ἡ δὲ τροφὴ ἦν αὐτοῦ ἀκρίδες καὶμέλι ἄγριον. 5τότε ἐξεπορεύετοπρὸς αὐτὸν Ἱεροσόλυμα καὶ πᾶσαἡ Ἰουδαία καὶ πᾶσα ἡ περίχωροςτοῦ Ἰορδάνου, 6καὶ ἐβαπτίζοντοἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπ’ αὐτοῦἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίαςαὐτῶν. 7 ἰδὼν δὲ πολλοὺς τῶνΦαρισαίων καὶ Σαδδουκαίωνἐρχομένους ἐπὶ τὸ βάπτισμα εἶπεναὐτοῖς, γεννήματα ἐχιδνῶν, τίςὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆςμελλούσης ὀργῆς; 8ποιήσατε οὖνκαρπὸν ἄξιον τῆς μετανοίας· 9καὶμὴ δόξητε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς,πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ, λέγωγὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ θεὸς ἐκ τῶνλίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷἈβραάμ. 10ἤδη δὲ ἡ ἀξίνη πρὸς τὴνῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται· πᾶν οὖνδένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸνἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται.11 ἐγὼ μὲν ὑμᾶς βαπτίζω ἐν ὕδατι

εἰς μετάνοιαν· ὁ δὲ ὀπίσω μουἐρχόμενος ἰσχυρότερός μού ἐστιν,οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς τὰ ὑποδήματαβαστάσαι· αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσειἐν πνεύματι ἁγίῳ καὶ πυρί· 12οὗτὸ πτύον ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶδιακαθαριεῖ τὴν ἅλωνα αὐτοῦ,καὶ συνάξει τὸν σῖτον αὐτοῦεἰς τὴν ἀποθήκην, τὸ δὲ ἄχυρονκατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ.13Τότε παραγίνεται ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ

τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὸν Ἰορδάνηνπρὸς τὸν Ἰωάννην τοῦ βαπτισθῆναιὑπ’ αὐτοῦ. 14ὁ δὲ διεκώλυεν αὐτὸνλέγων· ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦβαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ πρός με;15ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπενπρὸς αὐτόν, ἄφες ἄρτι, οὕτως γὰρπρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσανδικαιοσύνην. τότε ἀφίησιν αὐτόν.16βαπτισθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εὐθὺςἀνέβη ἀπὸ τοῦ ὕδατος· καὶ ἰδοὺἀνεῴχθησαν οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδενπνεῦμα θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶπεριστερὰν ἐρχόμενον ἐπ’ αὐτόν·17καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶνλέγουσα, οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα.

4 Τότε ὁ Ἰησοῦς ἀνήχθηεἰς τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ

πνεύματος, πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦδιαβόλου. 2καὶ νηστεύσας ἡμέραςτεσσεράκοντα καὶ τεσσεράκοντανύκτας, ὕστερον ἐπείνασεν. 3καὶπροσελθὼν ὁ πειράζων εἶπεν αὐτῷ,εἰ υἱὸς εἶ τοῦ θεοῦ, εἰπὲ ἵνα οἱλίθοι οὗτοι ἄρτοι γένωνται. 4ὁδὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν, γέγραπται,οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁἄνθρωπος, ἀλλ’ ἐπὶ παντὶ ῥήματιἐκπορευομένῳ διὰ στόματος θεοῦ.5τότε παραλαμβάνει αὐτὸν ὁδιάβολος εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν, καὶἔστησεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιοντοῦ ἱεροῦ, 6καὶ λέγει αὐτῷ, εἰυἱὸς εἶ τοῦ θεοῦ, βάλε σεαυτὸν


κάτω· γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖςἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶσοῦ καὶ ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσίν σε,μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸνπόδα σου. 7 ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς,πάλιν γέγραπται, οὐκ ἐκπειράσειςκύριον τὸν θεόν σου. 8πάλινπαραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολοςεἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν, καὶ δείκνυσιναὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τοῦκόσμου καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν,9καὶ εἶπεν αὐτῷ, ταῦτά σοι πάνταδώσω ἐὰν πεσὼν προσκυνήσῃςμοι. 10τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς·ὕπαγε, σατανᾶ· γέγραπται γάρ,κύριον τὸν θεόν σου προσκυνήσειςκαὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις. 11τότεἀφίησιν αὐτὸν ὁ διάβολος, καὶ ἰδοὺἄγγελοι προσῆλθον καὶ διηκόνουναὐτῷ.12Ἀκούσας δὲ ὅτι Ἰωάννης

παρεδόθη ἀνεχώρησεν εἰς τὴνΓαλιλαίαν. 13καὶ καταλιπὼν τὴνΝαζαρὰ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰςΚαφαρναοὺμ τὴν παραθαλασσίανἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ,14 ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰἩσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος·15γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ,ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦἸορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, 16ὁλαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει φῶςεἶδεν μέγα, καὶ τοῖς καθημένοιςἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶςἀνέτειλεν αὐτοῖς. 17Ἀπὸ τότεἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶλέγειν, μετανοεῖτε, ἤγγικεν γὰρ ἡβασιλεία τῶν οὐρανῶν.18Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν

θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδεν δύοἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενονΠέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸναὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρονεἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρἁλεεῖς. 19καὶ λέγει αὐτοῖς, δεῦτεὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς

ἁλεεῖς ἀνθρώπων. 20οἱ δὲ εὐθέωςἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαναὐτῷ. 21Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδενἄλλους δύο ἀδελφούς, Ἰάκωβοντὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννηντὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳμετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶνκαταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν·καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. 22οἱ δὲεὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸνπατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ.23Καὶ περιῆγεν ἐν ὅλῃ τῇ

Γαλιλαίᾳ, διδάσκων ἐν ταῖςσυναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσωντὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείαςκαὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶπᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ. 24καὶἀπῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εἰς ὅληντὴν Συρίαν· καὶ προσήνεγκαναὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχονταςποικίλαις νόσοις καὶ βασάνοιςσυνεχομένους καὶ δαιμονιζομένουςκαὶ σεληνιαζομένους καὶπαραλυτικούς, καὶ ἐθεράπευσεναὐτούς. 25καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷὄχλοι πολλοὶ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας καὶΔεκαπόλεως καὶ Ἱεροσολύμων καὶἸουδαίας καὶ πέραν τοῦ Ἰορδάνου.

5 Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἀνέβηεἰς τὸ ὄρος· καὶ καθίσαντος

αὐτοῦ προσῆλθαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶαὐτοῦ· 2καὶ ἀνοίξας τὸ στόμααὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς λέγων,3μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι,ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶνοὐρανῶν. 4μακάριοι οἱ πραεῖς,ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τήνγῆν. 5μακάριοι οἱ πενθοῦντες,ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται.6μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶδιψῶντες τὴν δικαιοσύνην,ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται.7μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτιαὐτοὶ ἐλεηθήσονται. 8μακάριοιοἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶτὸν θεὸν ὄψονται. 9μακάριοι


οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι υἱοὶ θεοῦκληθήσονται. 10μακάριοι οἱδεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης,ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶνοὐρανῶν. 11μακάριοί ἐστε ὅτανὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσιν καὶεἴπωσιν πᾶν πονηρὸν καθ’ ὑμῶνψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ· 12χαίρετεκαὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸςὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς·οὕτως γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήταςτοὺς πρὸ ὑμῶν. 13Ὑμεῖς ἐστε τὸἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλαςμωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰςοὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθὲν ἔξωκαταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων.14Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου.οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνωὄρους κειμένη· 15οὐδὲ καίουσινλύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸτὸν μόδιον ἀλλ’ ἐπὶ τὴν λυχνίαν,καὶ λάμπει πᾶσιν τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ.16οὕτως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶνἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπωςἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶδοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐντοῖς οὐρανοῖς. 17Μὴ νομίσητε ὅτιἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺςπροφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαιἀλλὰ πληρῶσαι. 18ἀμὴν γὰρ λέγωὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸςκαὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐμὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂνπάντα γένηται. 19ὃς ἐὰν οὖν λύσῃμίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶνἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτως τοὺςἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεταιἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν·ὃς δ’ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ,οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇβασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 20λέγωγὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃὑμῶν ἡ δικαιοσύνη πλεῖον τῶνγραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴεἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶνοὐρανῶν. 21Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη

τοῖς ἀρχαίοις, οὐ φονεύσεις· ὃςδ’ ἂν φονεύσῃ, ἔνοχος ἔσται τῇκρίσει. 22 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτιπᾶς ὁ ὀργιζόμενος τῷ ἀδελφῷαὐτοῦ ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει·ὃς δ’ ἂν εἴπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ,ῥακά, ἔνοχος ἔσται τῷ συνεδρίῳ·ὃς δ’ ἂν εἴπῃ, μωρέ, ἔνοχος ἔσταιεἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός. 23 ἐὰνοὖν προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶτὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇςὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰσοῦ, 24ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σουἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου,καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθιτῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼνπρόσφερε τὸ δῶρόν σου. 25 ἴσθιεὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχὺ ἕωςὅτου εἶ μετ’ αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ,μήποτέ σε παραδῷ ὁ ἀντίδικος τῷκριτῇ, καὶ ὁ κριτὴς τῷ ὑπηρέτῃ,καὶ εἰς φυλακὴν βληθήσῃ· 26ἀμὴνλέγω σοι, οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκεῖθενἕως ἂν ἀποδῷς τὸν ἔσχατονκοδράντην. 27Ἠκούσατε ὅτιἐρρέθη, οὐ μοιχεύσεις. 28 ἐγὼδὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπωνγυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι ἤδηἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳαὐτοῦ. 29 εἰ δὲ ὁ ὀφθαλμός σου ὁδεξιὸς σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸνκαὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· συμφέρει γάρσοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σουκαὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰςγέενναν. 30καὶ εἰ ἡ δεξιά σου χεὶρσκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὴνκαὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· συμφέρει γάρσοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶνσου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου εἰςγέενναν ἀπέλθῃ. 31Ἐρρέθη δέ, ὃςἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ,δότω αὐτῇ ἀποστάσιον. 32 ἐγὼ δὲλέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ἀπολύων τὴνγυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγουπορνείας ποιεῖ αὐτὴν μοιχευθῆναι,καὶ ὃς ἐὰν ἀπολελυμένην γαμήσῃ


μοιχᾶται. 33Πάλιν ἠκούσατεὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις· οὐκἐπιορκήσεις, ἀποδώσεις δὲ τῷκυρίῳ τοὺς ὅρκους σου. 34 ἐγὼδὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως·μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ, ὅτι θρόνοςἐστὶν τοῦ θεοῦ· 35μήτε ἐν τῇ γῇ,ὅτι ὑποπόδιόν ἐστιν τῶν ποδῶναὐτοῦ· μήτε εἰς Ἱεροσόλυμα, ὅτιπόλις ἐστὶν τοῦ μεγάλου βασιλέως·36μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃς,ὅτι οὐ δύνασαι μίαν τρίχα λευκὴνποιῆσαι ἢ μέλαιναν. 37 ἔστω δὲὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ·τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦπονηροῦ ἐστιν. 38Ἠκούσατε ὅτιἐρρέθη, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦκαὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος. 39 ἐγὼδὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷπονηρῷ· ἀλλ’ ὅστις σε ῥαπίζει εἰςτὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷκαὶ τὴν ἄλλην· 40καὶ τῷ θέλοντίσοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνάσου λαβεῖν, ἄφες αὐτῷ καὶ τὸἱμάτιον· 41καὶ ὅστις σε ἀγγαρεύσειμίλιον ἕν, ὕπαγε μετ’ αὐτοῦ δύο.42τῷ αἰτοῦντί σε δός, καὶ τὸνθέλοντα ἀπὸ σοῦ δανίσασθαι μὴἀποστραφῇς. 43Ἠκούσατε ὅτιἐρρέθη, ἀγαπήσεις τὸν πλησίονσου καὶ μισήσεις τὸν ἐχθρόν σου.44 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺςἐχθροὺς ὑμῶν καὶ προσεύχεσθεὑπὲρ τῶν διωκόντων ὑμᾶς, 45ὅπωςγένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶντοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιοναὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίουςκαὶ ἀδίκους. 46 ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητετοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τίνα μισθὸνἔχετε; οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι τὸ αὐτὸποιοῦσιν; 47καὶ ἐὰν ἀσπάσησθετοὺς ἀδελφοὺς ὑμῶν μόνον, τίπερισσὸν ποιεῖτε; οὐχὶ καὶ οἱἐθνικοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσιν; 48 ἔσεσθε

οὖν ὑμεῖς τέλειοι ὡς ὁ πατὴρ ὑμῶνὁ οὐράνιος τέλειός ἐστιν.

6 Προσέχετε δὲ τὴν δικαιοσύνηνὑμῶν μὴ ποιεῖν ἔμπροσθεν

τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸ θεαθῆναιαὐτοῖς· εἰ δὲ μήγε, μισθὸν οὐκἔχετε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν τῷἐν οὐρανοῖς. 2ὅταν οὖν ποιῇςἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃςἔμπροσθέν σου, ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶποιοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶἐν ταῖς ῥύμαις, ὅπως δοξασθῶσινὑπὸ τῶν ἀνθρώπων· ἀμὴν λέγωὑμῖν, ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν.3σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνηνμὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τίποιεῖ ἡ δεξιά σου, 4ὅπως ἡ σοῦἐλεημοσύνη ᾖ ἐν τῷ κρυπτῷ,καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐντῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι. 5καὶὅταν προσεύχησθε, οὐκ ἔσεσθεὡς οἱ ὑποκριταί· ὅτι φιλοῦσινἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖςγωνίαις τῶν πλατειῶν ἑστῶτεςπροσεύχεσθαι, ὅπως φανῶσιντοῖς ἀνθρώποις· ἀμὴν λέγω ὑμῖν,ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν. 6σὺδὲ ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε εἰς τὸταμεῖόν σου καὶ κλείσας τὴν θύρανσου πρόσευξαι τῷ πατρί σου τῷἐν τῷ κρυπτῷ· καὶ ὁ πατήρ σου ὁβλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσεισοι. 7Προσευχόμενοι δὲ μὴβατταλογήσητε ὥσπερ οἱ ἐθνικοί,δοκοῦσιν γὰρ ὅτι ἐν τῇ πολυλογίᾳαὐτῶν εἰσακουσθήσονται. 8μὴοὖν ὁμοιωθῆτε αὐτοῖς, οἶδενγὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὧν χρείανἔχετε πρὸ τοῦ ὑμᾶς αἰτῆσαιαὐτόν. 9οὕτως οὖν προσεύχεσθεὑμεῖς· πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖςοὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομάσου, 10 ἐλθάτω ἡ βασιλεία σου,γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡςἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. 11τὸνἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς


ἡμῖν σήμερον· 12καὶ ἄφες ἡμῖντὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶἡμεῖς ἀφήκαμεν τοῖς ὀφειλέταιςἡμῶν· 13καὶ μὴ εἰσενέγκῃςἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαιἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. 14Ἐὰνγὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰπαραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος·15 ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις,οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰπαραπτώματα ὑμῶν. 16Ὅτανδὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθεὡς οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί,ἀφανίζουσιν γὰρ τὰ πρόσωπααὐτῶν ὅπως φανῶσιν τοῖςἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴνλέγω ὑμῖν, ἀπέχουσιν τὸν μισθὸναὐτῶν. 17σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαίσου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόνσου νίψαι, 18ὅπως μὴ φανῇς τοῖςἀνθρώποις νηστεύων ἀλλὰ τῷπατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυφαίῳ· καὶ ὁπατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυφαίῳἀποδώσει σοι. 19Μὴ θησαυρίζετεὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπουσὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶὅπου κλέπται διορύσσουσιν καὶκλέπτουσιν· 20θησαυρίζετε δὲὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπουοὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει,καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσινοὐδὲ κλέπτουσιν· 21ὅπου γάρ ἐστινὁ θησαυρός σου, ἐκεῖ ἔσται καὶἡ καρδία σου. 22Ὁ λύχνος τοῦσώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός. ἐὰν ᾖὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς, ὅλον τὸσῶμά σου φωτεινὸν ἔσται· 23 ἐὰνδὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ,ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται.εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότοςἐστίν, τὸ σκότος πόσον. 24Οὐδεὶςδύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢγὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερονἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦἑτέρου καταφρονήσει· οὐ δύνασθε

θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. 25Διὰτοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτετῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε, μηδὲ τῷσώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστιν τῆς τροφῆςκαὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος;26 ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦοὐρανοῦ ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲθερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰςἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁοὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖςμᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; 27τίςδὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναταιπροσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦπῆχυν ἕνα; 28καὶ περὶ ἐνδύματος τίμεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνατοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνουσιν· οὐκοπιῶσιν οὐδὲ νήθουσιν· 29λέγωδὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃτῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡςἓν τούτων. 30 εἰ δὲ τὸν χόρτοντοῦ ἀγροῦ σήμερον ὄντα καὶαὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενονὁ θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐπολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι;31μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες,τί φάγωμεν; ἤ, τί πίωμεν; ἤ, τίπεριβαλώμεθα; 32πάντα γὰρ ταῦτατὰ ἔθνη ἐπιζητοῦσιν· οἶδεν γὰρ ὁπατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετετούτων ἁπάντων. 33 ζητεῖτε δὲπρῶτον τὴν βασιλείαν καὶ τὴνδικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦταπάντα προστεθήσεται ὑμῖν. 34μὴοὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον,ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει ἑαυτῆς·ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς.

7Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε.2 ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε

κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳμετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν. 3τίδὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴνδὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸνοὐ κατανοεῖς; 4ἢ πῶς ἐρεῖς τῷἀδελφῷ σου, ἄφες ἐκβάλω τὸ


κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου,καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸς ἐν τῷ ὀφθαλμῷσοῦ; 5ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτονἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ τὴν δοκόν,καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖντὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦἀδελφοῦ σου. 6Μὴ δῶτε τὸ ἅγιοντοῖς κυσίν, μηδὲ βάλητε τοὺςμαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶνχοίρων, μήποτε καταπατήσουσιναὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶνκαὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.7Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν·ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε,καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. 8πᾶςγὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντιἀνοιγήσεται. 9ἢ τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶνἄνθρωπος, ὃν αἰτήσει ὁ υἱὸς αὐτοῦἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ;10ἢ καὶ ἰχθὺν αἰτήσει, μὴ ὄφινἐπιδώσει αὐτῷ; 11 εἰ οὖν ὑμεῖςπονηροὶ ὄντες οἴδατε δόματαἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν,πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐντοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖςαἰτοῦσιν αὐτόν. 12πάντα οὖν ὅσαἐὰν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱἄνθρωποι, οὕτως καὶ ὑμεῖς ποιεῖτεαὐτοῖς· οὗτος γάρ ἐστιν ὁ νόμοςκαὶ οἱ προφῆται. 13 εἰσέλθατε διὰτῆς στενῆς πύλης· ὅτι πλατεῖα[ἡ πύλη] καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶπολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι’αὐτῆς· 14ὅτι στενὴ [ἡ πύλη] καὶτεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσαεἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱεὑρίσκοντες αὐτήν. 15Προσέχετεἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινεςἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασινπροβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσιν λύκοιἅρπαγες. 16ἀπὸ τῶν καρπῶναὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς.μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶνσταφυλὰς ἢ ἀπὸ τριβόλων

σῦκα; 17οὕτως πᾶν δένδρονἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖ,τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺςπονηροὺς ποιεῖ· 18οὐ δύναταιδένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺςἐνεγκεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸνκαρποὺς καλοὺς ἐνεγκεῖν. 19πᾶνδένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸνἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται.20ἄραγε ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶνἐπιγνώσεσθε αὐτούς. 21Οὐπᾶς ὁ λέγων μοι, κύριε κύριε,εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαντῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ ποιῶν τὸθέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν τοῖςοὐρανοῖς. 22πολλοὶ ἐροῦσίν μοι ἐνἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, κύριε κύριε, οὐτῷ σῷ ὀνόματι ἐπροφητεύσαμεν,καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνιαἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματιδυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν;23καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτιοὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτεἀπ’ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴνἀνομίαν. 24Πᾶς οὖν ὅστις ἀκούειμου τοὺς λόγους τούτους καὶποιεῖ αὐτοὺς ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶφρονίμῳ, ὅστις ᾠκοδόμησεν αὐτοῦτὴν οἰκίαν ἐπὶ τὴν πέτραν. 25καὶκατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον οἱποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶπροσέπεσαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶοὐκ ἔπεσεν, τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶτὴν πέτραν. 26καὶ πᾶς ὁ ἀκούωνμου τοὺς λόγους τούτους καὶμὴ ποιῶν αὐτοὺς ὁμοιωθήσεταιἀνδρὶ μωρῷ, ὅστις ᾠκοδόμησεναὐτοῦ τὴν οἰκίαν ἐπὶ τὴν ἄμμον.27καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθονοἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοικαὶ προσέκοψαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ,καὶ ἔπεσεν, καὶ ἦν ἡ πτῶσις αὐτῆςμεγάλη.28Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν

ὁ Ἰησοῦς τοὺς λόγους τούτουςἐξεπλήσσοντο οἱ ὄχλοι ἐπὶ τῇ


διδαχῇ αὐτοῦ· 29ἦν γὰρ διδάσκωναὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων καὶ οὐχὡς οἱ γραμματεῖς αὐτῶν.

8 Καταβάντι δὲ αὐτῷ ἀπὸ τοῦὄρους ἠκολούθησαν αὐτῷ

ὄχλοι πολλοί. 2καὶ ἰδοὺ λεπρὸςπροσελθὼν προσεκύνει αὐτῷλέγων, κύριε, ἐὰν θέλῃς δύνασαίμε καθαρίσαι. 3καὶ ἐκτείναςτὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ λέγων,θέλω, καθαρίσθητι· καὶ εὐθέωςἐκαθερίσθη αὐτοῦ ἡ λέπρα. 4καὶλέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, ὅρα μηδενὶεἴπῃς, ἀλλὰ ὕπαγε σεαυτὸν δεῖξοντῷ ἱερεῖ, καὶ προσένεγκον τὸδῶρον ὃ προσέταξεν Μωϋσῆς, εἰςμαρτύριον αὐτοῖς.5Εἰσελθόντος δὲ αὐτοῦ εἰς

Καφαρναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷἑκατοντάρχης παρακαλῶν αὐτὸν6καὶ λέγων, κύριε, ὁ παῖς μουβέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός,δεινῶς βασανιζόμενος. 7λέγειαὐτῷ· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσωαὐτόν. 8ἀποκριθεὶς δὲ ὁἑκατοντάρχης ἔφη· κύριε, οὐκεἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγηνεἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ,καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. 9καὶ γὰρἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν,ἔχων ὑπ’ ἐμαυτὸν στρατιώτας,καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶπορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησοντοῦτο, καὶ ποιεῖ. 10ἀκούσας δὲὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασεν καὶ εἶπεντοῖς ἀκολουθοῦσιν, ἀμὴν λέγωὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτηνπίστιν εὗρον. 11λέγω δὲ ὑμῖν ὅτιπολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶνἥξουσιν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰἈβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐντῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· 12οἱ δὲυἱοὶ τῆς βασιλείας ἐξελεύσονταιεἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς

τῶν ὀδόντων. 13καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦςτῷ ἑκατοντάρχῃ, ὕπαγε, ὡςἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθηὁ παῖς ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.14Καὶ ἐλθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς

τὴν οἰκίαν Πέτρου εἶδεν τὴνπενθερὰν αὐτοῦ βεβλημένηνκαὶ πυρέσσουσαν· 15καὶ ἥψατοτῆς χειρὸς αὐτῆς, καὶ ἀφῆκεναὐτὴν ὁ πυρετός· καὶ ἠγέρθηκαὶ διηκόνει αὐτῷ. 16ὀψίας δὲγενομένης προσήνεγκαν αὐτῷδαιμονιζομένους πολλούς· καὶἐξέβαλεν τὰ πνεύματα λόγῳ,καὶ πάντας τοὺς κακῶς ἔχονταςἐθεράπευσεν· 17ὅπως πληρωθῇ τὸῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτουλέγοντος· αὐτὸς τὰς ἀσθενείαςἡμῶν ἔλαβεν καὶ τὰς νόσουςἐβάστασεν.18 Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς πολλοὺς

ὄχλους περὶ αὐτὸν ἐκέλευσενἀπελθεῖν εἰς τὸ πέραν. 19καὶπροσελθὼν εἷς γραμματεὺς εἶπεναὐτῷ, διδάσκαλε, ἀκολουθήσωσοι ὅπου ἐὰν ἀπέρχῃ. 20καὶ λέγειαὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, αἱ ἀλώπεκεςφωλεοὺς ἔχουσιν καὶ τὰ πετεινὰτοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲυἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦτὴν κεφαλὴν κλίνῃ. 21 ἕτερος δὲτῶν μαθητῶν εἶπεν αὐτῷ, κύριε,ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶθάψαι τὸν πατέρα μου. 22ὁ δὲ λέγειαὐτῷ, ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφεςτοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶννεκρούς.23Καὶ ἐμβάντι αὐτῷ εἰς τὸ πλοῖον

ἠκολούθησαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶαὐτοῦ. 24καὶ ἰδοὺ σεισμὸς μέγαςἐγένετο ἐν τῇ θαλάσσῃ, ὥστετὸ πλοῖον καλύπτεσθαι ὑπὸ τῶνκυμάτων· αὐτὸς δὲ ἐκάθευδεν.25καὶ προσελθόντες ἤγειραναὐτὸν λέγοντες, κύριε, σῶσον,ἀπολλύμεθα. 26καὶ λέγει αὐτοῖς·


τί δειλοί ἐστε, ὀλιγόπιστοι; τότεἐγερθεὶς ἐπετίμησεν τοῖς ἀνέμοιςκαὶ τῇ θαλάσσῃ, καὶ ἐγένετογαλήνη μεγάλη. 27οἱ δὲ ἄνθρωποιἐθαύμασαν λέγοντες, ποταπόςἐστιν οὗτος ὅτι καὶ οἱ ἄνεμοι καὶ ἡθάλασσα αὐτῷ ὑπακούουσιν;28Καὶ ἐλθόντος αὐτοῦ εἰς

τὸ πέραν εἰς τὴν χώραν τῶνΓαδαρηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύοδαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείωνἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστεμὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆςὁδοῦ ἐκείνης. 29καὶ ἰδοὺ ἔκραξανλέγοντες, τί ἡμῖν καὶ σοί, υἱὲτοῦ θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦβασανίσαι ἡμᾶς; 30ἦν δὲ μακρὰνἀπ’ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶνβοσκομένη. 31οἱ δὲ δαίμονεςπαρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες,εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἀπόστειλονἡμᾶς εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων.32καὶ εἶπεν αὐτοῖς, ὑπάγετε. οἱδὲ ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τοὺςχοίρους· καὶ ἰδοὺ ὥρμησεν πᾶσαἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰςτὴν θάλασσαν, καὶ ἀπέθανον ἐντοῖς ὕδασιν. 33οἱ δὲ βόσκοντεςἔφυγον, καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴνπόλιν ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶνδαιμονιζομένων. 34καὶ ἰδοὺ πᾶσαἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς ὑπάντησιντοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἰδόντες αὐτὸνπαρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸτῶν ὁρίων αὐτῶν.

9 Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖονδιεπέρασεν, καὶ ἦλθεν εἰς

τὴν ἰδίαν πόλιν. 2καὶ ἰδοὺπροσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸνἐπὶ κλίνης βεβλημένον. καὶ ἰδὼνὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεντῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον·ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι. 3καὶἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπονἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ. 4καὶἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις

αὐτῶν εἶπεν, ἱνατί ἐνθυμεῖσθεπονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;5τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον,εἰπεῖν, ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι,ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει;6 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχειὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆςἀφιέναι ἁμαρτίας, τότε λέγει τῷπαραλυτικῷ, ἐγερθεὶς ἆρόν σουτὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόνσου. 7καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸνοἶκον αὐτοῦ. 8 ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοιἐφοβήθησαν καὶ ἐδόξασαν τὸνθεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτηντοῖς ἀνθρώποις.9Καὶ παράγων ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖθεν

εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸτελώνιον, Μαθθαῖον λεγόμενον,καὶ λέγει αὐτῷ, ἀκολούθει μοι. καὶἀναστὰς ἠκολούθει αὐτῷ. 10καὶἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἐν τῇοἰκίᾳ, ἰδοὺ πολλοὶ τελῶναι καὶἁμαρτωλοὶ ἐλθόντες συνανέκειντοτῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ.11καὶ ἰδόντες οἱ Φαρισαῖοι ἔλεγοντοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, διατί μετὰτῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶνἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν; 12ὁ δὲἀκούσας εἶπεν, οὐ χρείαν ἔχουσινοἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ ἀλλ’ οἱ κακῶςἔχοντες. 13πορευθέντες δὲ μάθετετί ἐστιν, ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν·οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίουςἀλλὰ ἁμαρτωλούς.14Τότε προσέρχονται αὐτῷ οἱ

μαθηταὶ Ἰωάννου λέγοντες· διατίἡμεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύομεν,οἱ δὲ μαθηταί σου οὐ νηστεύουσιν;15καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, μὴδύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνοςπενθεῖν ἐφ’ ὅσον μετ’ αὐτῶν ἐστινὁ νυμφίος; ἐλεύσονται δὲ ἡμέραιὅταν ἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίος,καὶ τότε νηστεύσουσιν. 16οὐδεὶςδὲ ἐπιβάλλει ἐπίβλημα ῥάκουςἀγνάφου ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ· αἴρει


γὰρ τὸ πλήρωμα αὐτοῦ ἀπὸ τοῦἱματίου, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται.17οὐδὲ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰςἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μήγε,ῥήγνυνται οἱ ἀσκοί, καὶ ὁ οἶνοςἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπόλλυνται·ἀλλὰ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰςἀσκοὺς καινούς, καὶ ἀμφότεροισυντηροῦνται.18Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος

αὐτοῖς, ἰδοὺ ἄρχων εἰσελθὼνπροσεκύνει αὐτῷ, λέγων· ἡθυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν,ἀλλὰ ἐλθὼν ἐπίθες τὴν χεῖράσου ἐπ’ αὐτήν, καὶ ζήσεται. 19καὶἐγερθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἠκολούθει αὐτῷκαὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. 20καὶ ἰδοὺγυνὴ αἱμορροοῦσα δώδεκα ἔτηπροσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦκρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ·21 ἔλεγεν γὰρ ἐν ἑαυτῇ, ἐὰνμόνον ἅψωμαι τοῦ ἱματίου αὐτοῦσωθήσομαι. 22ὁ δὲ στραφεὶς καὶἰδὼν αὐτὴν εἶπεν· θάρσει θύγατερ,ἡ πίστις σου σέσωκέν σε. καὶ ἐσώθηἡ γυνὴ ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. 23καὶἐλθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν τοῦἄρχοντος καὶ ἰδὼν τοὺς αὐλητὰςκαὶ τὸν ὄχλον θορυβούμενονἔλεγεν· 24ἀναχωρεῖτε· οὐ γὰρἀπέθανεν τὸ κοράσιον ἀλλὰκαθεύδει. καὶ κατεγέλων αὐτοῦ.25ὅτε δὲ ἐξεβλήθη ὁ ὄχλος,εἰσελθὼν ἐκράτησεν τῆς χειρὸςαὐτῆς, καὶ ἠγέρθη τὸ κοράσιον.26καὶ ἐξῆλθεν ἡ φήμη αὕτη εἰςὅλην τὴν γῆν ἐκείνην.27Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ

Ἰησοῦ, ἠκολούθησαν αὐτῷ δύοτυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες·ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὸς Δαυείδ.28 ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίανπροσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶλέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, πιστεύετεὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;λέγουσιν αὐτῷ· ναί, κύριε. 29τότε

ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶνλέγων· Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶνγενηθήτω ὑμῖν. 30καὶ ἀνεῴχθησαναὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί. καὶ ἐνεβριμήθηαὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· ὁρᾶτεμηδεὶς γινωσκέτω. 31οἱ δὲἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐνὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ.32Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων, ἰδοὺ

προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπονκωφὸν δαιμονιζόμενον· 33καὶἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίουἐλάλησεν ὁ κωφός. καὶ ἐθαύμασανοἱ ὄχλοι λέγοντες· οὐδέποτε ἐφάνηοὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ. 34οἱ δὲΦαρισαῖοι ἔλεγον· ἐν τῷ ἄρχοντιτῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰδαιμόνια.35Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς

πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας,διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖςαὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸεὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶθεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσανμαλακίαν. 36 ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλουςἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτιἦσαν ἐσκυλμένοι καὶ ἐρριμμένοιὡσεὶ πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα.37τότε λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ·ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲἐργάται ὀλίγοι· 38δεήθητε οὖν τοῦκυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλῃἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ.

10 Καὶ προσκαλεσάμενοςτοὺς δώδεκα μαθητὰς

αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίανπνευμάτων ἀκαθάρτων, ὥστεἐκβάλλειν αὐτὰ καὶ θεραπεύεινπᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν.2Τῶν δὲ δώδεκα ἀποστόλων

τὰ ὀνόματά ἐστιν ταῦτα· πρῶτοςΣίμων ὁ λεγόμενος Πέτροςκαὶ Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ,καὶ Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίουκαὶ Ἰωάννης ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ,3Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖος,


Θωμᾶς καὶ Μαθθαῖος ὁ τελώνης,Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ἀλφαίου καὶΛεββαῖος, 4Σίμων ὁ Καναναῖοςκαὶ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης ὁ καὶπαραδοὺς αὐτόν.5Τούτους τοὺς δώδεκα

ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς παραγγείλαςαὐτοῖς λέγων· εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴἀπέλθητε, καὶ εἰς πόλιν Σαμαριτῶνμὴ εἰσέλθητε· 6πορεύεσθεδὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατατὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.7πορευόμενοι δὲ κηρύσσετελέγοντες ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλείατῶν οὐρανῶν. 8ἀσθενοῦνταςθεραπεύετε, νεκροὺς ἐγείρετε,λεπροὺς καθαρίζετε, δαιμόνιαἐκβάλλετε· δωρεὰν ἐλάβετε,δωρεὰν δότε. 9μὴ κτήσησθεχρυσὸν μηδὲ ἄργυρον μηδὲ χαλκὸνεἰς τὰς ζώνας ὑμῶν, 10μὴ πήρανεἰς ὁδὸν μηδὲ δύο χιτῶνας μηδὲὑποδήματα μηδὲ ῥάβδον· ἄξιοςγὰρ ὁ ἐργάτης τῆς τροφῆς αὐτοῦ.11 εἰς ἣν δ’ ἂν πόλιν ἢ κώμηνεἰσέλθητε, ἐξετάσατε τίς ἐν αὐτῇἄξιός ἐστιν· κἀκεῖ μείνατε ἕως ἂνἐξέλθητε. 12 εἰσερχόμενοι δὲ εἰςτὴν οἰκίαν ἀσπάσασθε αὐτήν· 13καὶἐὰν μὲν ᾖ ἡ οἰκία ἀξία, ἐλθάτωἡ εἰρήνη ὑμῶν ἐπ’ αὐτήν· ἐὰν δὲμὴ ᾖ ἀξία, ἡ εἰρήνη ὑμῶν πρὸςὑμᾶς ἐπιστραφήτω. 14καὶ ὃς ἂν μὴδέξηται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσῃ τοὺςλόγους ὑμῶν, ἐξερχόμενοι ἔξωτῆς οἰκίας ἢ τῆς πόλεως ἐκείνηςἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν ἐκ τῶνποδῶν ὑμῶν. 15ἀμὴν λέγω ὑμῖν,ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμωνκαὶ Γομόρρων ἐν ἡμέρᾳ κρίσεωςἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ. 16 Ἰδοὺ ἐγὼἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐνμέσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοιὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱπεριστεραί. 17προσέχετε δὲ ἀπὸτῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσιν

γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια, καὶ ἐν ταῖςσυναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσινὑμᾶς· 18καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶβασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦεἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖςἔθνεσιν. 19ὅταν δὲ παραδῶσινὑμᾶς, μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τίλαλήσητε· δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐνἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τί λαλήσητε· 20οὐγὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες ἀλλὰτὸ πνεῦμα τοῦ πατρὸς ὑμῶν τὸλαλοῦν ἐν ὑμῖν. 21παραδώσει δὲἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶπατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονταιτέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιναὐτούς. 22καὶ ἔσεσθε μισούμενοιὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου·ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτοςσωθήσεται. 23ὅταν δὲ διώκωσινὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, φεύγετεεἰς τὴν ἑτέραν· ἀμὴν γὰρ λέγωὑμῖν, οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλειςτοῦ Ἰσραὴλ ἕως ἔλθῃ ὁ υἱὸςτοῦ ἀνθρώπου. 24Οὐκ ἔστινμαθητὴς ὑπὲρ τὸν διδάσκαλονοὐδὲ δοῦλος ὑπὲρ τὸν κύριοναὐτοῦ. 25ἀρκετὸν τῷ μαθητῇἵνα γένηται ὡς ὁ διδάσκαλοςαὐτοῦ, καὶ ὁ δοῦλος ὡς ὁ κύριοςαὐτοῦ. εἰ τὸν οἰκοδεσπότηνΒεελζεβοὺλ ἐπεκάλεσαν, πόσῳμᾶλλον τοὺς οἰκιακοὺς αὐτοῦ.26μὴ οὖν φοβηθῆτε αὐτούς· οὐδὲνγάρ ἐστιν κεκαλυμμένον ὃ οὐκἀποκαλυφθήσεται, καὶ κρυπτὸν ὃοὐ γνωσθήσεται. 27ὃ λέγω ὑμῖν ἐντῇ σκοτίᾳ, εἴπατε ἐν τῷ φωτί· καὶὃ εἰς τὸ οὖς ἀκούετε, κηρύξατε ἐπὶτῶν δωμάτων. 28καὶ μὴ φοβεῖσθεἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα,τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένωνἀποκτεῖναι· φοβεῖσθε δὲ μᾶλλοντὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμαἀπολέσαι ἐν γεέννῃ. 29οὐχὶ δύοστρουθία ἀσσαρίου πωλεῖται; καὶἓν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖται ἐπὶ τὴν


γῆν ἄνευ τοῦ πατρὸς ὑμῶν. 30ὑμῶνδὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆςπᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσίν. 31μὴοὖν φοβεῖσθε· πολλῶν στρουθίωνδιαφέρετε ὑμεῖς. 32Πᾶς οὖν ὅστιςὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεντῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρόςμου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· 33ὅστις δ’ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶνἀνθρώπων, ἀρνήσομαι κἀγὼ αὐτὸνἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦἐν οὐρανοῖς. 34Μὴ νομίσητε ὅτιἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν·οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰμάχαιραν. 35ἦλθον γὰρ διχάσαιἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦκαὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸςαὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆςπενθερᾶς αὐτῆς, 36καὶ ἐχθροὶ τοῦἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ. 37Ὁφιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲοὐκ ἔστιν μου ἄξιος, καὶ ὁ φιλῶνυἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστινμου ἄξιος, 38καὶ ὃς οὐ λαμβάνειτὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖὀπίσω μου, οὐκ ἔστιν μου ἄξιος. 39ὁεὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσειαὐτήν, καὶ ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴναὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν.40Ὁ δεχόμενος ὑμᾶς ἐμὲ δέχεται,καὶ ὁ ἐμὲ δεχόμενος δέχεται τὸνἀποστείλαντά με. 41ὁ δεχόμενοςπροφήτην εἰς ὄνομα προφήτουμισθὸν προφήτου λήμψεται, καὶὁ δεχόμενος δίκαιον εἰς ὄνομαδικαίου μισθὸν δικαίου λήμψεται.42καὶ ὃς ἐὰν ποτίσῃ ἕνα τῶνμικρῶν τούτων ποτήριον ψυχροῦμόνον εἰς ὄνομα μαθητοῦ, ἀμὴνλέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀπολέσῃ τὸνμισθὸν αὐτοῦ.

11 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσενὁ Ἰησοῦς διατάσσων

τοῖς δώδεκα μαθηταῖς αὐτοῦ,

μετέβη ἐκεῖθεν τοῦ διδάσκειν καὶκηρύσσειν ἐν ταῖς πόλεσιν αὐτῶν.2Ὁ δὲ Ἰωάννης ἀκούσας

ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ τὰ ἔργατοῦ Χριστοῦ, πέμψας διὰ τῶνμαθητῶν αὐτοῦ 3 εἶπεν αὐτῷ·σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερονπροσδοκῶμεν; 4καὶ ἀποκριθεὶς ὁἸησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντεςἀπαγγείλατε Ἰωάννῃ ἃ ἀκούετε καὶβλέπετε· 5τυφλοὶ ἀναβλέπουσινκαὶ χωλοὶ περιπατοῦσιν, λεπροὶκαθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσιν,καὶ νεκροὶ ἐγείρονται καὶ πτωχοὶεὐαγγελίζονται· 6καὶ μακάριόςἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐνἐμοί. 7Τούτων δὲ πορευομένωνἤρξατο ὁ Ἰησοῦς λέγειν τοῖς ὄχλοιςπερὶ Ἰωάννου· τί ἐξήλθατε εἰςτὴν ἔρημον θεάσασθαι; κάλαμονὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον; 8ἀλλὰτί ἐξήλθατε ἰδεῖν; ἄνθρωπον ἐνμαλακοῖς ἠμφιεσμένον; ἰδοὺ οἱτὰ μαλακὰ φοροῦντες ἐν τοῖςοἴκοις τῶν βασιλέων. 9ἀλλὰ τίἐξήλθατε; προφήτην ἰδεῖν; ναίλέγω ὑμῖν, καὶ περισσότερονπροφήτου. 10οὗτός ἐστιν περὶ οὗγέγραπται· ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλωτὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπουσου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόνσου ἔμπροσθέν σου. 11ἀμὴν λέγωὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖςγυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦβαπτιστοῦ· ὁ δὲ μικρότερος ἐντῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζωναὐτοῦ ἐστιν. 12ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶνἸωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτιἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται,καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν.13πάντες γὰρ οἱ προφῆται καὶ ὁνόμος ἕως Ἰωάννου ἐπροφήτευσαν,14καὶ εἰ θέλετε δέξασθαι,αὐτός ἐστιν Ἡλείας ὁ μέλλωνἔρχεσθαι. 15ὁ ἔχων ὦτα ἀκουέτω.16Τίνι δὲ ὁμοιώσω τὴν γενεὰν


ταύτην; ὁμοία ἐστὶν παιδίοιςκαθημένοις ἐν ταῖς ἀγοραῖς ἃπροσφωνοῦντα τοῖς ἑτέροις17λέγουσιν· ηὐλήσαμεν ὑμῖν καὶοὐκ ὠρχήσασθε· ἐθρηνήσαμενκαὶ οὐκ ἐκόψασθε. 18ἦλθεν γὰρἸωάννης μήτε ἐσθίων μήτε πίνων,καὶ λέγουσιν, δαιμόνιον ἔχει·19ἦλθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπουἐσθίων καὶ πίνων, καὶ λέγουσιν·ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶοἰνοπότης, τελωνῶν φίλος καὶἁμαρτωλῶν. καὶ ἐδικαιώθη ἡ σοφίαἀπὸ τῶν ἔργων αὐτῆς.20Τότε ἤρξατο ὀνειδίζειν

τὰς πόλεις ἐν αἷς ἐγένοντο αἱπλεῖσται δυνάμεις αὐτοῦ, ὅτι οὐμετενόησαν· 21οὐαί σοι, Χοραζείν,οὐαί σοι, Βηθσαϊδάν, ὅτι εἰ ἐνΤύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγένοντο αἱδυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν,πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷμετενόησαν. 22πλὴν λέγω ὑμῖν,Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερονἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ ὑμῖν.23καὶ σύ, Καφαρναούμ, μὴ ἕωςοὐρανοῦ ὑψωθήσῃ; ἕως ᾅδουκαταβιβασθήσῃ, ὅτι εἰ ἐν Σοδόμοιςἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱγενόμεναι ἐν σοί, ἔμεινεν ἂν μέχριτῆς σήμερον. 24πλὴν λέγω ὑμῖν ὅτιγῇ Σοδόμων ἀνεκτότερον ἔσται ἐνἡμέρᾳ κρίσεως ἢ σοί.25Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἀποκριθεὶς

ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ἐξομολογοῦμαί σοι,πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆςγῆς, ὅτι ἔκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶνκαὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰνηπίοις· 26ναί ὁ πατήρ, ὅτι οὕτωςεὐδοκία ἐγένετο ἔμπροσθέν σου.27Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦπατρός μου, καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκειτὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲτὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰμὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁυἱὸς ἀποκαλύψαι. 28Δεῦτε πρός

με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶπεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσωὑμᾶς. 29ἄρατε τὸν ζυγόν μουἐφ’ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ,ὅτι πραΰς εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇκαρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσινταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· 30ὁ γὰρ ζυγόςμου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μουἐλαφρόν ἐστιν.

12 Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷἐπορεύθη ὁ Ἰησοῦς τοῖς

σάββασιν διὰ τῶν σπορίμων· οἱδὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπείνασαν,καὶ ἤρξαντο τίλλειν στάχυας καὶἐσθίειν. 2οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἰδόντεςεἶπαν αὐτῷ· ἰδοὺ οἱ μαθηταί σουποιοῦσιν ὃ οὐκ ἔξεστιν ποιεῖν ἐνσαββάτῳ. 3ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· οὐκἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυεὶδ, ὅτεἐπείνασεν καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ; 4πῶςεἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ θεοῦκαὶ τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεωςἔφαγον, ὃ οὐκ ἐξὸν ἦν αὐτῷφαγεῖν οὐδὲ τοῖς μετ’ αὐτοῦ, εἰμὴ τοῖς ἱερεῦσιν μόνοις; 5ἢ οὐκἀνέγνωτε ἐν τῷ νόμῳ ὅτι τοῖςσάββασιν οἱ ἱερεῖς ἐν τῷ ἱερῷ τὸσάββατον βεβηλοῦσιν καὶ ἀναίτιοίεἰσιν; 6λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι τοῦ ἱεροῦμεῖζόν ἐστιν ὧδε. 7 εἰ δὲ ἐγνώκειτετί ἐστιν· ἔλεος θέλω καὶ οὐθυσίαν, οὐκ ἂν κατεδικάσατε τοὺςἀναιτίους. 8κύριος γάρ ἐστιν τοῦσαββάτου ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.9Καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν ἦλθεν εἰς

τὴν συναγωγὴν αὐτῶν. 10καὶ ἰδοὺἄνθρωπος χεῖρα ἔχων ξηράν· καὶἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες· εἰἔξεστιν τοῖς σάββασιν θεραπεῦσαι;ἵνα κατηγορήσωσιν αὐτοῦ. 11ὁδὲ εἶπεν αὐτοῖς· τίς ἔσται ἐξὑμῶν ἄνθρωπος ὃς ἕξει πρόβατονἕν, καὶ ἐὰν ἐμπέσῃ τοῦτο τοῖςσάββασιν εἰς βόθυνον, οὐχὶκρατήσει αὐτὸ καὶ ἐγερεῖ; 12πόσῳοὖν διαφέρει ἄνθρωπος προβάτου·


ὥστε ἔξεστιν τοῖς σάββασιν καλῶςποιεῖν. 13τότε λέγει τῷ ἀνθρώπῳ·ἔκτεινόν σου τὴν χεῖρα. καὶἐξέτεινεν, καὶ ἀπεκατεστάθη ὑγιὴςὡς ἡ ἄλλη. 14 ἐξελθόντες δὲ οἱΦαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον κατ’αὐτοῦ, ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσιν.15Ὁ δὲ Ἰησοῦς γνοὺς ἀνεχώρησεν

ἐκεῖθεν. καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷπολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺςπάντας, 16καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖςἵνα μὴ φανερὸν αὐτὸν ποιήσωσιν·17 ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰἩσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος·18 ἰδοὺ ὁ παῖς μου ὃν ᾑρέτισα, ὁἀγαπητός μου εἰς ὃν ηὐδόκησενἡ ψυχή μου· θήσω τὸ πνεῦμά μουἐπ’ αὐτόν, καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσινἀπαγγελεῖ. 19οὐκ ἐρίσει οὐδὲκραυγάσει, οὐδὲ ἀκούσει τις ἐνταῖς πλατείαις τὴν φωνὴν αὐτοῦ.20κάλαμον συντετριμμένον οὐκατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐσβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νῖκοςτὴν κρίσιν. 21καὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦἔθνη ἐλπιοῦσιν.22Τότε προσηνέχθη αὐτῷ

δαιμονιζόμενος τυφλὸς καὶ κωφός·καὶ ἐθεράπευσεν αὐτόν, ὥστετὸν κωφὸν λαλεῖν καὶ βλέπειν.23καὶ ἐξίσταντο πάντες οἱ ὄχλοικαὶ ἔλεγον· μήτι οὗτός ἐστιν ὁυἱὸς Δαυείδ; 24οἱ δὲ Φαρισαῖοιἀκούσαντες εἶπον· οὗτος οὐκἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰ μὴ ἐντῷ Βεελζεβοὺλ ἄρχοντι τῶνδαιμονίων. 25 εἰδὼς δὲ τὰςἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς·πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ’ἑαυτῆς ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλιςἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ’ ἑαυτῆς οὐσταθήσεται. 26καὶ εἰ ὁ σατανᾶςτὸν σατανᾶν ἐκβάλλει, ἐφ’ ἑαυτὸνἐμερίσθη· πῶς οὖν σταθήσεται ἡβασιλεία αὐτοῦ; 27καὶ εἰ ἐγὼ ἐνΒεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια,

οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσιν;διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ἔσονταιὑμῶν. 28 εἰ δὲ ἐν πνεύματι θεοῦ ἐγὼἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασενἐφ’ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ.29ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖνεἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶτὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι, ἐὰν μὴπρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν, καὶτότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσῃ;30ὁ μὴ ὢν μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦἐστιν, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ’ἐμοῦ σκορπίζει. 31Διὰ τοῦτο λέγωὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημίαἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲτοῦ πνεύματος βλασφημία οὐκἀφεθήσεται. 32καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃλόγον κατὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου,ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς δ’ ἂν εἴπῃκατὰ τοῦ πνεύματος τοῦ ἁγίου, οὐκἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τούτῳτῷ αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι.33Ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον καλὸνκαὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ καλόν,ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον σαπρὸνκαὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ σαπρόν·ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρονγινώσκεται. 34γεννήματα ἐχιδνῶν,πῶς δύνασθε ἀγαθὰ λαλεῖν πονηροὶὄντες; ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματοςτῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ.35ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει τὰἀγαθά, καὶ ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκτοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλειπονηρά. 36λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶνῥῆμα ἀργὸν ὃ λαλήσουσιν οἱἄνθρωποι ἀποδώσουσιν περὶ αὐτοῦλόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως. 37 ἐκ γὰρτῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ, καὶ ἐκτῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ.38Τότε ἀπεκρίθησαν αὐτῷ τινες

τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίωνλέγοντες· διδάσκαλε, θέλομενἀπὸ σοῦ σημεῖον ἰδεῖν. 39ὁ δὲἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· γενεὰ


πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖονἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεταιαὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦπροφήτου. 40ὥσπερ γὰρ ἦν Ἰωνᾶςἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖςἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτωςἔσται ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐντῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέραςκαὶ τρεῖς νύκτας. 41ἄνδρεςΝινευεῖται ἀναστήσονται ἐν τῇκρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτηςκαὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτιμετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμαἸωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε.42βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐντῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτηςκαὶ κατακρινεῖ αὐτήν, ὅτι ἦλθενἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαιτὴν σοφίαν Σολομῶνος, καὶ ἰδοὺπλεῖον Σολομῶνος ὧδε. 43Ὅτανδὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι’ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν,καὶ οὐχ εὑρίσκει. 44τότε λέγει·εἰς τὸν οἶκόν μου ἐπιστρέψωὅθεν ἐξῆλθον. καὶ ἐλθὸν εὑρίσκεισχολάζοντα καὶ σεσαρωμένον καὶκεκοσμημένον. 45τότε πορεύεταικαὶ παραλαμβάνει μεθ’ ἑαυτοῦἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότεραἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖἐκεῖ, καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶνπρώτων. οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷταύτῃ τῇ πονηρᾷ.46Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος τοῖς

ὄχλοις, ἰδοὺ ἡ μήτηρ καὶ οἱ ἀδελφοὶαὐτοῦ εἱστήκεισαν ἔξω ζητοῦντεςαὐτῷ λαλῆσαι. 47 [εἶπεν δέ τιςαὐτῷ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶοἱ ἀδελφοί σου ἔξω ἑστήκασινζητοῦντές σοι λαλῆσαι.] 48ὁδὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν τῷ λέγοντιαὐτῷ· τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου,καὶ τίνες εἰσὶν οἱ ἀδελφοί μου;49καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπὶ τοὺς

μαθητὰς αὐτοῦ εἶπεν· ἰδοὺ ἡ μήτηρμου καὶ οἱ ἀδελφοί μου· 50ὅστιςγὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦπατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτόςμου ἀδελφὸς καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρἐστίν.

13 Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελθὼνὁ Ἰησοῦς ἐκ τῆς οἰκίας

ἐκάθητο παρὰ τὴν θάλασσαν· 2καὶσυνήχθησαν πρὸς αὐτὸν ὄχλοιπολλοί, ὥστε αὐτὸν εἰς πλοῖονἐμβάντα καθῆσθαι, καὶ πᾶς ὁὄχλος ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν εἱστήκει.3καὶ ἐλάλησεν αὐτοῖς πολλὰ ἐνπαραβολαῖς λέγων· ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁσπείρων τοῦ σπείρειν. 4καὶ ἐν τῷσπείρειν αὐτὸν ἃ μὲν ἔπεσεν παρὰτὴν ὁδόν, καὶ ἦλθεν τὰ πετεινὰκαὶ κατέφαγεν αὐτά. 5ἄλλα δὲἔπεσεν ἐπὶ τὰ πετρώδη ὅπου οὐκεἶχεν γῆν πολλήν, καὶ εὐθέωςἐξανέτειλεν διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθοςγῆς· 6ἡλίου δὲ ἀνατείλαντοςἐκαυματίσθη καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχεινῥίζαν ἐξηράνθη. 7ἄλλα δὲ ἔπεσενἐπὶ τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱἄκανθαι καὶ ἔπνιξαν αὐτά. 8ἄλλαδὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴνκαὶ ἐδίδου καρπόν, ὃ μὲν ἑκατόν,ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα. 9ὁἔχων ὦτα ἀκουέτω.10Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ

εἶπαν αὐτῷ· διατί ἐν παραβολαῖςλαλεῖς αὐτοῖς; 11ὁ δὲ ἀποκριθεὶςεἶπεν· ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναιτὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶνοὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται.12ὅστις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷκαὶ περισσευθήσεται· ὅστις δὲοὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ’αὐτοῦ. 13διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖςαὐτοῖς λαλῶ, ὅτι βλέποντεςοὐ βλέπουσιν καὶ ἀκούοντεςοὐκ ἀκούουσιν οὐδὲ συνίουσιν.14καὶ ἀναπληροῦται αὐτοῖς ἡπροφητεία Ἡσαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ


ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶβλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε.15 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦτούτου, καὶ τοῖς ὠσὶν βαρέωςἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺςαὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσιντοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶνἀκούσωσιν καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσινκαὶ ἐπιστρέψωσιν, καὶ ἰάσομαιαὐτούς. 16ὑμῶν δὲ μακάριοι οἱὀφθαλμοὶ ὅτι βλέπουσιν, καὶ τὰὦτα ὑμῶν ὅτι ἀκούουσιν. 17ἀμὴνλέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆταικαὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃβλέπετε καὶ οὐκ ἴδαν, καὶ ἀκοῦσαι ἃἀκούετε καὶ οὐκ ἤκουσαν. 18ὑμεῖςοὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦσπείραντος. 19παντὸς ἀκούοντοςτὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴσυνιέντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸςκαὶ ἁρπάζει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇκαρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν ὁ παρὰτὴν ὁδὸν σπαρείς. 20ὁ δὲ ἐπὶ τὰπετρώδη σπαρείς, οὗτός ἐστινὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθὺςμετὰ χαρᾶς λαμβάνων αὐτόν·21οὐκ ἔχει δὲ ῥίζαν ἐν ἑαυτῷἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστιν, γενομένηςδὲ θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸνλόγον εὐθὺς σκανδαλίζεται. 22ὁ δὲεἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς, οὗτόςἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ ἡμέριμνα τοῦ αἰῶνος καὶ ἡ ἀπάτητοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον,καὶ ἄκαρπος γίνεται. 23ὁ δὲ ἐπὶτὴν καλὴν γῆν σπαρείς, οὗτόςἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶσυνιείς, ὃς δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲτριάκοντα.24Ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν

αὐτοῖς λέγων· ὡμοιώθη ἡ βασιλείατῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντικαλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ.25 ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺςἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς

καὶ ἐπέσπειρεν ζιζάνια ἀνὰ μέσοντοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν. 26ὅτεδὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶκαρπὸν ἐποίησεν, τότε ἐφάνηκαὶ τὰ ζιζάνια. 27προσελθόντεςδὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότουεἶπον αὐτῷ· κύριε, οὐχὶ καλὸνσπέρμα ἔσπειρας ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ;πόθεν οὖν ἔχει ζιζάνια; 28ὁ δὲ ἔφηαὐτοῖς· ἐχθρὸς ἄνθρωπος τοῦτοἐποίησεν. οἱ δὲ δοῦλοι λέγουσιναὐτῷ· θέλεις οὖν ἀπελθόντεςσυλλέξωμεν αὐτά; 29ὁ δέ φησίν·οὔ, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνιαἐκριζώσητε ἅμα αὐτοῖς τὸν σῖτον.30ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότεραμέχρι τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἐν καιρῷτοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖς θερισταῖς·συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶδήσατε αὐτὰ εἰς δέσμας πρὸς τὸκατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτονσυναγάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου.31Ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεναὐτοῖς λέγων· ὁμοία ἐστὶν ἡβασιλεία τῶν οὐρανῶν κόκκῳσινάπεως, ὃν λαβὼν ἄνθρωποςἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ· 32ὃμικρότερον μέν ἐστιν πάντων τῶνσπερμάτων, ὅταν δὲ αὐξηθῇ μεῖζοντῶν λαχάνων ἐστὶν καὶ γίνεταιδένδρον, ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰτοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦνἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ. 33Ἄλληνπαραβολὴν ἐλάλησεν αὐτοῖς· ὁμοίαἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶνζύμῃ, ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἐνέκρυψενεἰς ἀλεύρου σάτα τρία ἕως οὗἐζυμώθη ὅλον.34Ταῦτα πάντα ἐλάλησεν ὁ

Ἰησοῦς ἐν παραβολαῖς τοῖς ὄχλοις,καὶ χωρὶς παραβολῆς οὐδὲν ἐλάλειαὐτοῖς· 35ὅπως πληρωθῇ τὸῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου Ἡσαίουλέγοντος· ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸστόμα μου, ἐρεύξομαι κεκρυμμέναἀπὸ καταβολῆς.


36Τότε ἀφεὶς τοὺς ὄχλους ἦλθενεἰς τὴν οἰκίαν. καὶ προσῆλθον αὐτῷοἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· φράσονἡμῖν τὴν παραβολὴν τῶν ζιζανίωντοῦ ἀγροῦ. 37ὁ δὲ ἀποκριθεὶςεἶπεν· ὁ σπείρων τὸ καλὸν σπέρμαἐστὶν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, 38ὁδὲ ἀγρός ἐστιν ὁ κόσμος· τὸ δὲκαλὸν σπέρμα, οὗτοί εἰσιν οἱ υἱοὶτῆς βασιλείας· τὰ δὲ ζιζάνιά εἰσινοἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ, 39ὁ δὲ ἐχθρὸςὁ σπείρας αὐτά ἐστιν ὁ διάβολος·ὁ δὲ θερισμὸς συντέλεια αἰῶνόςἐστιν, οἱ δὲ θερισταὶ ἄγγελοίεἰσιν. 40ὥσπερ οὖν συλλέγεταιτὰ ζιζάνια καὶ πυρὶ κατακαίεται,οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦαἰῶνος· 41ἀποστελεῖ ὁ υἱὸς τοῦἀνθρώπου τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ,καὶ συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείαςαὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶτοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν, 42καὶβαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινοντοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸςκαὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.43τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡςὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸςαὐτῶν. ὁ ἔχων ὦτα ἀκουέτω.44Ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶνοὐρανῶν θησαυρῷ κεκρυμμένῳἐν τῷ ἀγρῷ, ὃν εὑρὼν ἄνθρωποςἔκρυψεν, καὶ ἀπὸ τῆς χαρᾶς αὐτοῦὑπάγει καὶ πωλεῖ πάντα ὅσα ἔχεικαὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον.45Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλείατῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ ἐμπόρῳζητοῦντι καλοὺς μαργαρίτας·46 εὑρὼν δὲ ἕνα πολύτιμονμαργαρίτην ἀπελθὼν πέπρακενπάντα ὅσα εἶχεν καὶ ἠγόρασεναὐτόν. 47Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡβασιλεία τῶν οὐρανῶν σαγήνῃβληθείσῃ εἰς τὴν θάλασσαν καὶἐκ παντὸς γένους συναγαγούσῃ·48ἣν ὅτε ἐπληρώθη ἀναβιβάσαντεςἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καὶ καθίσαντες

συνέλεξαν τὰ καλὰ εἰς ἄγγη, τὰδὲ σαπρὰ ἔξω ἔβαλον. 49οὕτωςἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος·ἐξελεύσονται οἱ ἄγγελοι καὶἀφοριοῦσιν τοὺς πονηροὺς ἐκμέσου τῶν δικαίων, 50καὶ βαλοῦσιναὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός·ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁβρυγμὸς τῶν ὀδόντων. 51συνήκατεταῦτα πάντα; λέγουσιν αὐτῷ, ναί.52ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τοῦτοπᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς τῇβασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν ὅμοιόςἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ, ὅστιςἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦκαινὰ καὶ παλαιά.53Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ

Ἰησοῦς τὰς παραβολὰς ταύτας,μετῆρεν ἐκεῖθεν. 54Καὶ ἐλθὼνεἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ ἐδίδασκεναὐτοὺς ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν,ὥστε ἐκπλήσσεσθαι αὐτοὺς καὶλέγειν· πόθεν τούτῳ ἡ σοφία αὕτηκαὶ αἱ δυνάμεις; 55οὐχ οὗτόςἐστιν ὁ τοῦ τέκτονος υἱός; οὐχἡ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται Μαριὰμκαὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶἸωσὴφ καὶ Σίμων καὶ Ἰούδας; 56καὶαἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ οὐχὶ πᾶσαι πρὸςἡμᾶς εἰσιν; πόθεν οὖν τούτῳ ταῦταπάντα; 57καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐναὐτῷ. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς·οὐκ ἔστιν προφήτης ἄτιμος εἰ μὴἐν τῇ ἰδίᾳ πατρίδι καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳαὐτοῦ. 58καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖδυνάμεις πολλὰς διὰ τὴν ἀπιστίαναὐτῶν.

14 Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἤκουσενἩρώδης ὁ τετραάρχης τὴν

ἀκοὴν Ἰησοῦ, 2καὶ εἶπεν τοῖς παισὶναὐτοῦ· οὗτός ἐστιν Ἰωάννης ὁβαπτιστής· αὐτὸς ἠγέρθη ἀπὸ τῶννεκρῶν, καὶ διὰ τοῦτο αἱ δυνάμειςἐνεργοῦσιν ἐν αὐτῷ. 3ὁ γὰρἩρώδης κρατήσας τὸν Ἰωάννηνἔδησεν καὶ ἐν φυλακῇ ἀπέθετο διὰ


Ἡρωδιάδα τὴν γυναῖκα [Φιλίππου]τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ. 4 ἔλεγεν γὰρὁ Ἰωάννης αὐτῷ· οὐκ ἔξεστίν σοιἔχειν αὐτήν. 5καὶ θέλων αὐτὸνἀποκτεῖναι ἐφοβήθη τὸν ὄχλον,ὅτι ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον.6γενεσίοις δὲ γενομένοις τοῦἩρώδου ὠρχήσατο ἡ θυγάτηρ τῆςἩρῳδιάδος ἐν τῷ μέσῳ καὶ ἤρεσεντῷ Ἡρώδῃ, 7ὅθεν μεθ’ ὅρκουὡμολόγησεν αὐτῇ δοῦναι ὃ ἐὰναἰτήσηται. 8ἡ δὲ προβιβασθεῖσαὑπὸ τῆς μητρὸς αὐτῆς· δός μοι,φησίν, ὧδε ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴνἸωάννου τοῦ βαπτιστοῦ. 9καὶλυπηθεὶς ὁ βασιλεὺς διὰ τοὺςὅρκους καὶ τοὺς συνανακειμένουςἐκέλευσεν δοθῆναι, 10καὶ πέμψαςἀπεκεφάλισεν Ἰωάννην ἐν τῇφυλακῇ· 11καὶ ἠνέχθη ἡ κεφαλὴαὐτοῦ ἐπὶ πίνακι καὶ ἐδόθη τῷκορασίῳ, καὶ ἤνεγκεν τῇ μητρὶαὐτῆς. 12καὶ προσελθόντες οἱμαθηταὶ αὐτοῦ ἦραν τὸ πτῶμακαὶ ἔθαψαν αὐτόν, καὶ ἐλθόντεςἀπήγγειλαν τῷ Ἰησοῦ. 13ἀκούσαςδὲ ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθενἐν πλοίῳ εἰς ἔρημον τόπον κατ’ἰδίαν· καὶ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοιἠκολούθησαν αὐτῷ πεζοὶ ἀπὸ τῶνπόλεων.14Καὶ ἐξελθὼν εἶδεν πολὺν

ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσεν τοὺςἀρρώστους αὐτῶν. 15ὀψίας δὲγενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱμαθηταὶ λέγοντες· ἔρημός ἐστινὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα παρῆλθενἤδη· ἀπόλυσον οὖν τοὺς ὄχλους,ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμαςἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. 16ὁδὲ εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσινἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖςφαγεῖν. 17οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· οὐκἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶδύο ἰχθύας. 18ὁ δὲ εἶπεν· φέρετέ

μοι ὧδε αὐτούς. 19καὶ κελεύσαςτοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοῦχόρτου, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτουςκαὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψαςεἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησεν, καὶκλάσας ἔδωκεν τοῖς μαθηταῖςτοὺς ἄρτους οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖςὄχλοις. 20καὶ ἔφαγον πάντεςκαὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραντὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτωνδώδεκα κοφίνους πλήρεις. 21οἱδὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶπεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶπαιδίων.22Καὶ ἠνάγκασεν τοὺς μαθητὰς

ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶπροάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν,ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.23καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλουςἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ’ ἰδίανπροσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένηςμόνος ἦν ἐκεῖ. 24τὸ δὲ πλοῖονἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦνβασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων·ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος.25τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸςἦλθεν πρὸς αὐτοὺς περιπατῶνἐπὶ τὴν θάλασσαν. 26 ἰδόντεςδὲ αὐτὸν ἐπὶ τῆς θαλάσσηςπεριπατοῦντα ἐταράχθησανλέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστιν, καὶἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν. 27 εὐθὺςδὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων·θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε.28ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτροςεἶπεν· κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν μεἐλθεῖν πρὸς σὲ ἐπὶ τὰ ὕδατα· 29ὁ δὲεἶπεν· ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦπλοίου Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰὕδατα καὶ ἦλθεν πρὸς τὸν Ἰησοῦν.30βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἐφοβήθη,καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαιἔκραξεν λέγων· κύριε, σῶσόν με.31 εὐθέως δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκτείναςτὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶλέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε, εἰς τί


ἐδίστασας; 32καὶ ἀναβάντωναὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασενὁ ἄνεμος. 33οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳπροσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες·ἀληθῶς θεοῦ υἱὸς εἶ.34Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον ἐπὶ

τὴν γῆν εἰς Γεννησαρέτ. 35καὶἐπιγνόντες αὐτὸν οἱ ἄνδρες τοῦτόπου ἐκείνου ἀπέστειλαν εἰςὅλην τὴν περίχωρον ἐκείνην, καὶπροσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺςκακῶς ἔχοντας, 36καὶ παρεκάλουναὐτὸν ἵνα μόνον ἅψωνται τοῦκρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ· καὶὅσοι ἥψαντο διεσώθησαν.

15 Τότε προσέρχονται τῷἸησοῦ ἀπὸ Ἱεροσολύμων

Φαρισαῖοι καὶ γραμματεῖςλέγοντες· 2διατί οἱ μαθηταί σουπαραβαίνουσιν τὴν παράδοσιν τῶνπρεσβυτέρων; οὐ γὰρ νίπτονταιτὰς χεῖρας ὅταν ἄρτον ἐσθίωσιν.3ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς·διατί καὶ ὑμεῖς παραβαίνετετὴν ἐντολὴν τοῦ θεοῦ διὰ τὴνπαράδοσιν ὑμῶν; 4ὁ γὰρ θεὸςἐνετείλατο λέγων· τίμα τὸνπατέρα καὶ τὴν μητέρα, καί ὁκακολογῶν πατέρα ἢ μητέραθανάτῳ τελευτάτω· 5ὑμεῖς δὲλέγετε· ὃς ἂν εἴπῃ τῷ πατρὶ ἢτῇ μητρί· δῶρον ὃ ἐὰν ἐξ ἐμοῦὠφεληθῇς, οὐ μὴ τιμήσει τὸνπατέρα αὐτοῦ ἢ τὴν μητέρα αὐτοῦ.6καὶ ἠκυρώσατε τὸν νόμον τοῦθεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν.7ὑποκριταί, καλῶς ἐπροφήτευσενπερὶ ὑμῶν Ἡσαΐας λέγων· 8ὁ λαὸςοὗτος τοῖς χείλεσίν με τιμᾷ, ἡδὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχειἀπ’ ἐμοῦ· 9μάτην δὲ σέβονταίμε, διδάσκοντες διδασκαλίαςἐντάλματα ἀνθρώπων. 10Καὶπροσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον εἶπεναὐτοῖς· ἀκούετε καὶ συνίετε·11οὐ τὸ εἰσερχόμενον εἰς τὸ

στόμα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον,ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦστόματος, τοῦτο κοινοῖ τὸνἄνθρωπον. 12τότε προσελθόντεςοἱ μαθηταὶ λέγουσιν αὐτῷ· οἶδαςὅτι οἱ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες τὸνλόγον ἐσκανδαλίσθησαν; 13ὁ δὲἀποκριθεὶς εἶπεν· πᾶσα φυτείαἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁοὐράνιος ἐκριζωθήσεται. 14ἄφετεαὐτούς· ὁδηγοί εἰσιν τυφλοίτυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰνὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνονπεσοῦνται. 15ἀποκριθεὶς δὲ ὁΠέτρος εἶπεν αὐτῷ· φράσονἡμῖν τὴν παραβολήν. 16ὁ δὲεἶπεν· ἀκμὴν καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοίἐστε; 17οὐ νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸεἰσπορευόμενον εἰς τὸ στόμα εἰςτὴν κοιλίαν χωρεῖ καὶ εἰς ἀφεδρῶναἐκβάλλεται; 18τὰ δὲ ἐκπορευόμεναἐκ τοῦ στόματος ἐκ τῆς καρδίαςἐξέρχεται, κἀκεῖνα κοινοῖ τὸνἄνθρωπον. 19 ἐκ γὰρ τῆς καρδίαςἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί,φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί,ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι.20ταῦτά ἐστιν τὰ κοινοῦντα τὸνἄνθρωπον· τὸ δὲ ἀνίπτοις χερσὶνφαγεῖν οὐ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.21Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς

ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρουκαὶ Σιδῶνος. 22καὶ ἰδοὺ γυνὴΧαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνωνἐξελθοῦσα ἔκραζεν λέγουσα·ἐλέησόν με, κύριε, υἱὸς Δαυείδ· ἡθυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται.23ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον.καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶαὐτοῦ ἠρώτουν αὐτὸν λέγοντες·ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζειὄπισθεν ἡμῶν. 24ὁ δὲ ἀποκριθεὶςεἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰςτὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκουἸσραήλ. 25ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνειαὐτῷ λέγουσα· κύριε, βοήθει


μοι. 26ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκἔξεστιν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶντέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις.27ἡ δὲ εἶπεν· ναί, κύριε· καὶ γὰρ τὰκυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶνπιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶνκυρίων αὐτῶν. 28τότε ἀποκριθεὶςὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι,μεγάλη σου ἡ πίστις· γενηθήτωσοι ὡς θέλεις. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηραὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.29Καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς

ἦλθεν παρὰ τὴν θάλασσαν τῆςΓαλιλαίας, καὶ ἀναβὰς εἰς τὸ ὄροςἐκάθητο ἐκεῖ. 30καὶ προσῆλθοναὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἔχοντες μεθ’ἑαυτῶν χωλούς, τυφλούς, κωφούς,κυλλούς, καὶ ἑτέρους πολλούς, καὶἔριψαν αὐτοὺς παρὰ τοὺς πόδαςαὐτοῦ· καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς,31ὥστε τὸν ὄχλον θαυμάσαιβλέποντας κωφοὺς λαλοῦντας,κυλλοὺς ὑγιεῖς, καὶ χωλοὺςπεριπατοῦντας καὶ τυφλοὺςβλέποντας· καὶ ἐδόξασαν τὸν θεὸνἸσραήλ.32Ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος

τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ εἶπεν·σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν ὄχλον, ὅτιἤδη ἡμέραι τρεῖς προσμένουσίνμοι καὶ οὐκ ἔχουσιν τί φάγωσιν·καὶ ἀπολῦσαι αὐτοὺς νήστειςοὐ θέλω, μήποτε ἐκλυθῶσιν ἐντῇ ὁδῷ. 33καὶ λέγουσιν αὐτῷ οἱμαθηταί· πόθεν ἡμῖν ἐν ἐρημίᾳἄρτοι τοσοῦτοι ὥστε χορτάσαιὄχλον τοσοῦτον; 34καὶ λέγειαὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, πόσους ἄρτουςἔχετε; οἱ δὲ εἶπον· ἑπτά, καὶὀλίγα ἰχθύδια. 35καὶ παραγγείλαςτῷ ὄχλῳ ἀναπεσεῖν ἐπὶ τὴν γῆν36 ἔλαβεν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους καὶτοὺς ἰχθύας καὶ εὐχαριστήσαςἔκλασεν καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς,οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. 37καὶἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν,

καὶ τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτωνἦραν, ἑπτὰ σπυρίδας πλήρεις. 38οἱδὲ ἐσθίοντες ἦσαν τετρακισχίλιοιἄνδρες χωρὶς παιδίων καὶγυναικῶν. 39καὶ ἀπολύσας τοὺςὄχλους ἐνέβη εἰς τὸ πλοῖον, καὶἦλθεν εἰς τὰ ὅρια Μαγαδάν.

16 Καὶ προσελθόντες οἱΦαρισαῖοι καὶ Σαδδουκαῖοι

πειράζοντες ἐπηρώτησαν αὐτὸνσημεῖον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐπιδεῖξαιαὐτοῖς. 2ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεναὐτοῖς, [ὀψίας γενομένης λέγετε·εὐδία, πυρράζει γὰρ ὁ οὐρανός·3καὶ πρωΐ· σήμερον χειμών,πυρράζει γὰρ στυγνάζων ὁοὐρανός. τὸ μὲν πρόσωπον τοῦοὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν,τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐδύνασθε;] 4γενεὰ πονηρὰ καὶμοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶσημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴτὸ σημεῖον Ἰωνᾶ. καὶ καταλιπὼναὐτοὺς ἀπῆλθεν.5Καὶ ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ εἰς τὸ

πέραν ἐπελάθοντο ἄρτους λαβεῖν.6ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ὁρᾶτεκαὶ προσέχετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶνΦαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων. 7οἱ δὲδιελογίζοντο ἐν ἑαυτοῖς λέγοντεςὅτι ἄρτους οὐκ ἐλάβομεν. 8γνοὺςδὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· τί διαλογίζεσθεἐν ἑαυτοῖς, ὀλιγόπιστοι, ὅτι ἄρτουςοὐκ ἐλάβετε; 9οὔπω νοεῖτε, οὐδὲμνημονεύετε τοὺς πέντε ἄρτουςτῶν πεντακισχιλίων καὶ πόσουςκοφίνους ἐλάβετε; 10οὐδὲ τοὺςἑπτὰ ἄρτους τῶν τετρακισχιλίωνκαὶ πόσας σπυρίδας ἐλάβετε;11πῶς οὐ νοεῖτε ὅτι οὐ περὶ ἄρτωνεἶπον ὑμῖν; προσέχετε δὲ ἀπὸτῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶΣαδδουκαίων. 12τότε συνῆκαν ὅτιοὐκ εἶπεν προσέχειν ἀπὸ τῆς ζύμηςτῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων,


ἀλλὰ ἀπὸ τῆς διδαχῆς τῶνΦαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων.13Ἐλθὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ μέρη

Καισαρείας τῆς Φιλίππου ἠρώτατοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγων· τίναλέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸντοῦ ἀνθρώπου; 14οἱ δὲ εἶπαν· οἱμὲν Ἰωάννην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοιδὲ Ἡλείαν, ἕτεροι δὲ Ἰερεμίαν ἢἕνα τῶν προφητῶν. 15λέγει αὐτοῖς·ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι;16ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτροςεἶπεν· σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦθεοῦ τοῦ ζῶντος. 17ἀποκριθεὶς δὲὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· μακάριος εἶ,Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμαοὐκ ἀπεκάλυψέν σοι ἀλλ’ ὁ πατήρμου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 18κἀγὼδέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος, καὶἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσωμου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾅδουοὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς. 19δώσωσοι τὰς κλεῖδας τῆς βασιλείαςτῶν οὐρανῶν, καὶ ὃ ἐὰν δήσῃςἐπὶ τῆς γῆς ἔσται δεδεμένον ἐντοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὶτῆς γῆς ἔσται λελυμένον ἐν τοῖςοὐρανοῖς. 20τότε διεστείλατο τοῖςμαθηταῖς ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν ὅτιαὐτός ἐστιν ὁ Χριστός.21Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς

δεικνύειν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦὅτι δεῖ αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμαἀπελθεῖν καὶ πολλὰ παθεῖν ἀπὸτῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέωνκαὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναικαὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι.22καὶ προσλαβόμενος αὐτὸν ὁΠέτρος ἤρξατο ἐπιτιμᾶν αὐτῷλέγων· ἵλεώς σοι, κύριε· οὐ μὴἔσται σοι τοῦτο. 23ὁ δὲ στραφεὶςεἶπεν τῷ Πέτρῳ· ὕπαγε ὀπίσω μου,σατανᾶ· σκάνδαλον εἶ ἐμοῦ, ὅτι οὐφρονεῖς τὰ τοῦ θεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶνἀνθρώπων.

24Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπεν τοῖςμαθηταῖς αὐτοῦ· εἴ τις θέλειὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθωἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸναὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι. 25ὃςγὰρ ἐὰν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦσῶσαι ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂνἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκενἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν. 26τί γὰρὠφεληθήσεται ἄνθρωπος, ἐὰντὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ τὴν δὲψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσειἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆςαὐτοῦ; 27μέλλει γὰρ ὁ υἱὸς τοῦἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦπατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλωναὐτοῦ, καὶ τότε ἀποδώσει ἑκάστῳκατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ. 28ἀμὴνλέγω ὑμῖν ὅτι εἰσίν τινες τῶν ὧδεἑστώτων οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνταιθανάτου ἕως ἂν ἴδωσιν τὸν υἱὸντοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῇβασιλείᾳ αὐτοῦ.

17 Καὶ μεθ’ ἡμέρας ἓξπαραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν

Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννηντὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ ἀναφέρειαὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ’ ἰδίαν.2καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεναὐτῶν, καὶ ἔλαμψεν τὸ πρόσωποναὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτιααὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς.3καὶ ἰδοὺ ὤφθη αὐτοῖς Μωϋσῆςκαὶ Ἡλείας συνλαλοῦντες μετ’αὐτοῦ. 4ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτροςεἶπεν τῷ Ἰησοῦ· κύριε, καλόν ἐστινἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις, ποιήσωὧδε τρεῖς σκηνάς, σοὶ μίαν καὶΜωϋσεῖ μίαν καὶ Ἡλείᾳ μίαν. 5 ἔτιαὐτοῦ λαλοῦντος, ἰδοὺ νεφέληφωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς,καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέληςλέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μουὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα·ἀκούετε αὐτοῦ. 6καὶ ἀκούσαντεςοἱ μαθηταὶ ἔπεσαν ἐπὶ πρόσωπον


αὐτῶν καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα.7καὶ προσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶἁψάμενος αὐτῶν εἶπεν· ἐγέρθητεκαὶ μὴ φοβεῖσθε. 8 ἐπάραντες δὲτοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν οὐδέναεἶδον εἰ μὴ τὸν Ἰησοῦν μόνον.9καὶ καταβαινόντων αὐτῶν ἐκ τοῦὄρους ἐνετείλατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦςλέγων· μηδενὶ εἴπητε τὸ ὅραμαἕως οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκνεκρῶν ἐγερθῇ. 10Καὶ ἐπηρώτησαναὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες· τίοὖν οἱ γραμματεῖς λέγουσιν ὅτιἩλείαν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον; 11ὁδὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ἡλείαςμὲν ἔρχεται καὶ ἀποκαταστήσειπάντα. 12λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι Ἡλείαςἤδη ἦλθεν, καὶ οὐκ ἐπέγνωσαναὐτὸν, ἀλλὰ ἐποίησαν ἐν αὐτῷὅσα ἠθέλησαν. οὕτως καὶ ὁ υἱὸςτοῦ ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπ’αὐτῶν. 13τότε συνῆκαν οἱ μαθηταὶὅτι περὶ Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦεἶπεν αὐτοῖς.14Καὶ ἐλθόντων πρὸς τὸν

ὄχλον, προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωποςγονυπετῶν αὐτὸν 15καὶ λέγων·κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτισεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει·πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρκαὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. 16καὶπροσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖςσου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸνθεραπεῦσαι. 17ἀποκριθεὶς δὲ ὁἸησοῦς εἶπεν· ὦ γενεὰ ἄπιστοςκαὶ διεστραμμένη, ἕως πότεμεθ’ ὑμῶν ἔσομαι; ἕως πότεἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτὸνὧδε. 18καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁἸησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ τὸδαιμόνιον, καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖςἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. 19Τότεπροσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦκατ’ ἰδίαν εἶπον· διὰ τί ἡμεῖς οὐκἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; 20ὁ δὲλέγει αὐτοῖς· διὰ τὴν ὀλιγοπιστίαν

ὑμῶν· ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰνἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως,ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ· μετάβαἔνθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶοὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν.22Συστρεφομένων δὲ αὐτῶν

ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ εἶπεν αὐτοῖςὁ Ἰησοῦς, μέλλει ὁ υἱὸς τοῦἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖραςἀνθρώπων, 23καὶ ἀποκτενοῦσιναὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳἐγερθήσεται. καὶ ἐλυπήθησανσφόδρα.24Ἐλθόντων δὲ αὐτῶν εἰς

Καφαρναοὺμ προσῆλθον οἱ τὰδίδραχμα λαμβάνοντες τῷ Πέτρῳκαὶ εἶπαν· ὁ διδάσκαλος ὑμῶνοὐ τελεῖ δίδραχμα; 25λέγει· ναί.καὶ εἰσελθόντα εἰς τὴν οἰκίανπροέφθασεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων·τί σοι δοκεῖ, Σίμων; οἱ Βασιλεῖς τῆςγῆς ἀπὸ τίνων λαμβάνουσιν τέληἢ κῆνσον; ἀπὸ τῶν υἱῶν αὐτῶν ἢἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων; 26 εἰπόντοςδέ· ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων, ἔφη αὐτῷὁ Ἰησοῦς· ἄραγε ἐλεύθεροί εἰσιν οἱυἱοί. 27 ἵνα δὲ μὴ σκανδαλίσωμεναὐτούς, πορευθεὶς εἰς θάλασσανβάλε ἄγκιστρον καὶ τὸν ἀναβάνταπρῶτον ἰχθὺν ἆρον, καὶ ἀνοίξας τὸστόμα αὐτοῦ εὑρήσεις στατῆρα·ἐκεῖνον λαβὼν δὸς αὐτοῖς ἀντὶἐμοῦ καὶ σοῦ.

18 Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ προσῆλθονοἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ

λέγοντες· τίς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐντῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν; 2καὶπροσκαλεσάμενος παιδίον ἔστησεναὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν 3καὶ εἶπεν·ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτεκαὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴεἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶνοὐρανῶν. 4ὅστις οὖν ταπεινώσειἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο,οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇβασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 5καὶ ὃς


ἐὰν δέξηται ἓν παιδίον τοιοῦτο ἐπὶτῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται. 6ὃςδ’ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶντούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ,συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλοςὀνικὸς περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦκαὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγειτῆς θαλάσσης. 7Οὐαὶ τῷ κόσμῳἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκηγὰρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα,πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ δι’ οὗ τὸσκάνδαλον ἔρχεται. 8 εἰ δὲ ἡ χείρσου ἢ ὁ πούς σου σκανδαλίζει σε,ἔκκοψον αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ·καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴνζωὴν κυλλὸν ἢ χωλόν, ἢ δύο χεῖραςἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναιεἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον. 9καὶ εἰ ὁὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε,ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ·καλόν σοί ἐστιν μονόφθαλμονεἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύοὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰςτὴν γέενναν τοῦ πυρός. 10Ὁρᾶτεμὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶνμικρῶν τούτων· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτιοἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰπαντὸς βλέπουσιν τὸ πρόσωποντοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.12Τί ὑμῖν δοκεῖ; ἐὰν γένηταί τινιἀνθρώπῳ ἑκατὸν πρόβατα καὶπλανηθῇ ἓν ἐξ αὐτῶν, οὐχὶ ἀφεὶςτὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐπὶ τὰ ὄρηπορευθεὶς ζητεῖ τὸ πλανώμενον;13καὶ ἐὰν γένηται εὑρεῖν αὐτό,ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι χαίρει ἐπ’ αὐτῷμᾶλλον ἢ ἐπὶ τοῖς ἐνενήκοντα ἐννέατοῖς μὴ πεπλανημένοις. 14οὕτωςοὐκ ἔστιν θέλημα ἔμπροσθεν τοῦπατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς ἵναἀπόληται ἓν τῶν μικρῶν τούτων.15Ἐὰν δὲ ἁμαρτήσῃ ὁ ἀδελφός σου,ὕπαγε ἔλεγξον αὐτὸν μεταξὺ σοῦκαὶ αὐτοῦ μόνου· ἐάν σου ἀκούσῃ,ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου.16 ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ, παράλαβε

μετὰ σεαυτοῦ ἔτι ἕνα ἢ δύο, ἵναἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢτριῶν σταθῇ πᾶν ῥῆμα. 17 ἐὰνδὲ παρακούσῃ αὐτῶν, εἰπὸν τῇἐκκλησίᾳ· ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίαςπαρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης. 18Ἀμὴνλέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆςγῆς ἔσται δεδεμένα ἐν οὐρανῷ καὶὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς ἔσταιλελυμένα ἐν οὐρανῷ. 19Πάλιν λέγωὑμῖν ὅτι ἐὰν δύο συμφωνήσουσινἐξ ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸςπράγματος οὗ ἐὰν αἰτήσωνται,γενήσεται αὐτοῖς παρὰ τοῦ πατρόςμου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 20οὗ γάρεἰσιν δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰςτὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳαὐτῶν.21Τότε προσελθὼν ὁ Πέτρος

εἶπεν αὐτῷ· κύριε, ποσάκιςἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφόςμου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕωςἑπτάκις; 22λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς·οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις, ἀλλ’ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά. 23διὰτοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶνοὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὃςἠθέλησεν συνᾶραι λόγον μετὰτῶν δούλων αὐτοῦ. 24ἀρξαμένουδὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθηεἷς αὐτῷ ὀφειλέτης μυρίωνταλάντων. 25μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦἀποδοῦναι, ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁκύριος πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκακαὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχεν,καὶ ἀποδοθῆναι. 26πεσὼν οὖνὁ δοῦλος ἐκεῖνος προσεκύνειαὐτῷ λέγων· μακροθύμησον ἐπ’ἐμοί, καὶ πάντα ἀποδώσω σοι.27σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦδούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτόν,καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ.28 ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνοςεὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ ὃςὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ


κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγεν λέγων·ἀπόδος εἴ τι ὀφείλεις. 29πεσὼνοὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ παρεκάλειαὐτὸν λέγων, μακροθύμησονἐπ’ ἐμοί, καὶ ἀποδώσω σοι. 30ὁδὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼνἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕωςἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον. 31 ἰδόντεςοὖν οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰγενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα,καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷκυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα.32τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁκύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· δοῦλεπονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνηνἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάςμε· 33οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαιτὸν σύνδουλόν σου, ὡς κἀγὼ σὲἠλέησα; 34καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριοςαὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖςβασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸὀφειλόμενον αὐτῷ. 35οὕτως καὶ ὁπατήρ μου ὁ οὐράνιος ποιήσει ὑμῖν,ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷαὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν.

19 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσενὁ Ἰησοῦς τοὺς λόγους

τούτους, μετῆρεν ἀπὸ τῆςΓαλιλαίας καὶ ἦλθεν εἰς τὰ ὅριατῆς Ἰουδαίας πέραν τοῦ Ἰορδάνου.2καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοιπολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺςἐκεῖ.3Καὶ προσῆλθον αὐτῷ οἱ

Φαρισαῖοι πειράζοντες αὐτὸν καὶλέγοντες· εἰ ἔξεστιν ἀπολῦσαιτὴν γυναῖκα αὐτοῦ κατὰ πᾶσαναἰτίαν; 4ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν·οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ὁ ποιήσας ἀπ’ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεναὐτούς; 5καὶ εἶπεν· ἕνεκα τούτουκαταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρακαὶ τὴν μητέρα καὶ κολληθήσεταιτῇ γυναικὶ αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱδύο εἰς σάρκα μίαν. 6ὥστε οὐκέτιεἰσὶν δύο ἀλλὰ σὰρξ μία. ὃ οὖν

ὁ θεὸς συνέζευξεν ἄνθρωπος μὴχωριζέτω. 7λέγουσιν αὐτῷ· τίοὖν Μωϋσῆς ἐνετείλατο δοῦναιβιβλίον ἀποστασίου καὶ ἀπολῦσαι;8λέγει αὐτοῖς· ὅτι Μωϋσῆςπρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶνἐπέτρεψεν ὑμῖν ἀπολῦσαι τὰςγυναῖκας ὑμῶν· ἀπ’ ἀρχῆς δὲ οὐγέγονεν οὕτως. 9λέγω δὲ ὑμῖνὅτι ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκααὐτοῦ μὴ ἐπὶ πορνείᾳ καὶ γαμήσῃἄλλην, μοιχᾶται. 10λέγουσιν αὐτῷοἱ μαθηταὶ· εἰ οὕτως ἐστὶν ἡαἰτία τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τῆςγυναικός, οὐ συμφέρει γαμῆσαι.11ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· οὐ πάντεςχωροῦσιν τὸν λόγον τοῦτον,ἀλλ’ οἷς δέδοται. 12 εἰσὶν γὰρεὐνοῦχοι οἵτινες ἐκ κοιλίας μητρὸςἐγεννήθησαν οὕτως, καὶ εἰσὶνεὐνοῦχοι οἵτινες εὐνουχίσθησανὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰσὶνεὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισανἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶνοὐρανῶν. ὁ δυνάμενος χωρεῖνχωρείτω.13Τότε προσηνέχθησαν αὐτῷ

παιδία, ἵνα τὰς χεῖρας ἐπιθῇ αὐτοῖςκαὶ προσεύξηται· οἱ δὲ μαθηταὶἐπετίμησαν αὐτοῖς. 14ὁ δὲ Ἰησοῦςεἶπεν αὐτοῖς· ἄφετε τὰ παιδία καὶμὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός ἐμέ·τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλείατῶν οὐρανῶν. 15καὶ ἐπιθεὶς τὰςχεῖρας αὐτοῖς ἐπορεύθη ἐκεῖθεν.16Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν αὐτῷ

εἶπεν· διδάσκαλε, τί ἀγαθὸνποιήσω ἵνα σχῶ ζωὴν αἰώνιον;17ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ, τί με ἐρωτᾷςπερὶ τοῦ ἀγαθοῦ; εἷς ἐστιν ὁἀγαθός. εἰ δὲ θέλεις εἰς τὴν ζωὴνεἰσελθεῖν, τήρησον τὰς ἐντολάς.18ποίας; φησίν ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν·τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις,οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις,19τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα,


καί, ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σουὡς σεαυτόν. 20λέγει αὐτῷ ὁνεανίσκος· πάντα ταῦτα ἐφύλαξα·τί ἔτι ὑστερῶ; 21 ἔφη αὐτῷ ὁἸησοῦς, εἰ θέλεις τέλειος εἶναι,ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντακαὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξειςθησαυρὸν ἐν οὐρανοῖς, καὶ δεῦροἀκολούθει μοι. 22ἀκούσας δὲ ὁνεανίσκος ἀπῆλθεν λυπούμενος· ἦνγὰρ ἔχων κτήματα πολλά.23Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς

μαθηταῖς αὐτοῦ· ἀμὴν λέγωὑμῖν ὅτι πλούσιος δυσκόλωςεἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαντῶν οὐρανῶν. 24πάλιν δὲ λέγω ὑμῖνὅτι εὐκοπώτερόν ἐστιν κάμηλονδιὰ τρυπήματος ῥαφίδος εἰσελθεῖνἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαντῶν οὐρανῶν. 25ἀκούσαντεςδὲ οἱ μαθηταὶ ἐξεπλήσσοντοσφόδρα λέγοντες· τίς ἄρα δύναταισωθῆναι; 26 ἐμβλέψας δὲ ὁ Ἰησοῦςεἶπεν αὐτοῖς· παρὰ ἀνθρώποιςτοῦτο ἀδύνατόν ἐστιν, παρὰ δὲθεῷ δυνατά πάντα.27Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος

εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμενπάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι·τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; 28ὁ δὲ Ἰησοῦςεἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖνὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντέςμοι, ἐν τῇ παλινγενεσίᾳ, ὅτανκαθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶθρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθεκαὶ αὐτοὶ ἐπὶ δώδεκα θρόνουςκρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦἸσραήλ. 29καὶ πᾶς ὅστις ἀφῆκενἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέραἢ μητέρα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἢοἰκίας ἕνεκα τοῦ ἐμοῦ ὀνόματός,πολλαπλασίονα λήμψεται καὶ ζωὴναἰώνιον κληρονομήσει. 30πολλοὶδὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶἔσχατοι πρῶτοι.

20Ὁμοία γάρ ἐστιν ἡ βασιλείατῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ

οἰκοδεσπότῃ, ὅστις ἐξῆλθεν ἅμαπρωῒ μισθώσασθαι ἐργάτας εἰς τὸνἀμπελῶνα αὐτοῦ. 2συμφωνήσαςδὲ μετὰ τῶν ἐργατῶν ἐκ δηναρίουτὴν ἡμέραν ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰςτὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ. 3καὶ ἐξελθὼνπερὶ τρίτην ὥραν εἶδεν ἄλλουςἑστῶτας ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀργούς, 4καὶἐκείνοις εἶπεν· ὑπάγετε καὶ ὑμεῖςεἰς τὸν ἀμπελῶνα, καὶ ὃ ἐὰν ᾖδίκαιον δώσω ὑμῖν. 5οἱ δὲ ἀπῆλθον.πάλιν δὲ ἐξελθὼν περὶ ἕκτην καὶἐνάτην ὥραν ἐποίησεν ὡσαύτως.6περὶ δὲ τὴν ἑνδεκάτην ἐξελθὼνεὗρεν ἄλλους ἑστῶτας, καὶ λέγειαὐτοῖς· τί ὧδε ἑστήκατε ὅλην τὴνἡμέραν ἀργοί; 7λέγουσιν αὐτῷ·ὅτι οὐδεὶς ἡμᾶς ἐμισθώσατο. λέγειαὐτοῖς· ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸνἀμπελῶνα. 8ὀψίας δὲ γενομένηςλέγει ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος τῷἐπιτρόπῳ αὐτοῦ· κάλεσον τοὺςἐργάτας καὶ ἀπόδος τὸν μισθὸνἀρξάμενος ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἕωςτῶν πρώτων. 9καὶ ἐλθόντες οἱπερὶ τὴν ἑνδεκάτην ὥραν ἔλαβονἀνὰ δηνάριον. 10 ἐλθόντες δὲοἱ πρῶτοι ἐνόμισαν ὅτι πλεῖονλήμψονται· καὶ ἔλαβον τὸ ἀνὰδηνάριον καὶ αὐτοί. 11λαβόντες δὲἐγόγγυζον κατὰ τοῦ οἰκοδεσπότου12λέγοντες· οὗτοι οἱ ἔσχατοι μίανὥραν ἐποίησαν, καὶ ἴσους αὐτοὺςἡμῖν ἐποίησας τοῖς βαστάσασιτὸ βάρος τῆς ἡμέρας καὶ τὸνκαύσωνα. 13ὁ δὲ ἀποκριθεὶς ἑνὶαὐτῶν εἶπεν· ἑταῖρε, οὐκ ἀδικῶσε· οὐχὶ δηναρίου συνεφώνησάςμοι; 14ἆρον τὸ σὸν καὶ ὕπαγε.θέλω δὲ τούτῳ τῷ ἐσχάτῳ δοῦναιὡς καὶ σοί· 15ἢ οὐκ ἔξεστίν μοι ὃθέλω ποιῆσαι ἐν τοῖς ἐμοῖς; ἢ ὁὀφθαλμός σου πονηρός ἐστιν ὅτιἐγὼ ἀγαθός εἰμι; 16οὕτως ἔσονται


οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοιἔσχατοι.17Καὶ ἀναβαίνων ὁ Ἰησοῦς

εἰς Ἱεροσόλυμα παρέλαβεν τοὺςδώδεκα κατ’ ἰδίαν, καὶ ἐν τῇ ὁδῷεἶπεν αὐτοῖς· 18 ἰδοὺ ἀναβαίνομενεἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ ὁ υἱὸς τοῦἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖςἀρχιερεῦσιν καὶ γραμματεῦσιν,καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν εἰςθάνατον. 19καὶ παραδώσουσιναὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ ἐμπαῖξαικαὶ μαστιγῶσαι καὶ σταυρῶσαι, καὶτῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται.20Τότε προσῆλθεν αὐτῷ ἡ μήτηρ

τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου μετὰ τῶνυἱῶν αὐτῆς, προσκυνοῦσα καὶαἰτοῦσά τι παρ’ αὐτοῦ. 21ὁ δὲεἶπεν αὐτῇ· τί θέλεις; λέγει αὐτῷ·εἰπὲ ἵνα καθίσωσιν οὗτοι οἱ δύουἱοί μου εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξεὐωνύμων σου ἐν τῇ βασιλείᾳσου. 22ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦςεἶπεν· οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε.δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼμέλλω πίνειν; λέγουσιν αὐτῷ·δυνάμεθα. 23λέγει αὐτοῖς· τὸμὲν ποτήριόν μου πίεσθε, τὸ δὲκαθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξεὐωνύμων, οὐκ ἔστιν ἐμὸν τοῦτοδοῦναι, ἀλλ’ οἷς ἡτοίμασται ὑπὸτοῦ πατρός μου. 24ἀκούσαντεςδὲ οἱ δέκα ἠγανάκτησαν περὶτῶν δύο ἀδελφῶν. 25ὁ δὲ Ἰησοῦςπροσκαλεσάμενος αὐτοὺς εἶπεν·οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶνκατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱμεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν.26οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν· ἀλλ’ ὃςἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαιἔσται ὑμῶν διάκονος, 27καὶ ὃς ἂνθέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος ἔσταιὑμῶν δοῦλος· 28ὥσπερ ὁ υἱὸς τοῦἀνθρώπου οὐκ ἦλθεν διακονηθῆναι,ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴνψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.

29Καὶ ἐκπορευομένων αὐτῶνἀπὸ Ἱερειχὼ ἠκολούθησεν αὐτῷὄχλος πολύς. 30καὶ ἰδοὺ δύοτυφλοὶ καθήμενοι παρὰ τὴν ὁδόν,ἀκούσαντες ὅτι Ἰησοῦς παράγει,ἔκραξαν λέγοντες, ἐλέησονἡμᾶς, υἱὲ Δαυείδ. 31ὁ δὲ ὄχλοςἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα σιωπήσωσιν·οἱ δὲ μεῖζον ἔκραξαν λέγοντες·κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, υἱέ Δαυείδ.32καὶ στὰς ὁ Ἰησοῦς ἐφώνησεναὐτοὺς καὶ εἶπεν· τί θέλετε ποιήσωὑμῖν; 33λέγουσιν αὐτῷ· κύριε,ἵνα ἀνοιγῶσιν οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν.34σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἥψατοτῶν ὀμμάτων αὐτῶν, καὶ εὐθέωςἀνέβλεψαν καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ.

21 Καὶ ὅτε ἤγγισαν εἰςἹεροσόλυμα καὶ ἦλθον

εἰς Βηθφαγὴ εἰς τὸ ὄρος τῶνἐλαιῶν, τότε Ἰησοῦς ἀπέστειλενδύο μαθητὰς 2λέγων αὐτοῖς·πορεύεσθε εἰς τὴν κώμην τὴνκατέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθὺςεὑρήσετε ὄνον δεδεμένην καὶπῶλον μετ’ αὐτῆς· λύσαντεςἀγάγετέ μοι. 3καὶ ἐάν τις ὑμῖνεἴπῃ τι, ἐρεῖτε ὅτι ὁ κύριος αὐτῶνχρείαν ἔχει· εὐθὺς δὲ ἀποστελεῖαὐτούς. 4τοῦτο δὲ γέγονενἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦπροφήτου λέγοντος· 5 εἴπατε τῇθυγατρὶ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σουἔρχεταί σοι, πραῢς καὶ ἐπιβεβηκὼςἐπὶ ὄνον, καὶ ἐπὶ πῶλον υἱὸνὑποζυγίου. 6πορευθέντες δὲ οἱμαθηταὶ καὶ ποιήσαντες καθὼςπροσέταξεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς,7ἤγαγον τὴν ὄνον καὶ τὸν πῶλον,καὶ ἐπέθηκαν ἐπ’ αὐτῶν τὰ ἱμάτια,καὶ ἐπεκάθισεν ἐπάνω αὐτῶν.8ὁ δὲ πλεῖστος ὄχλος ἔστρωσανἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐν τῇ ὁδῷ,ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους ἀπὸ τῶνδένδρων καὶ ἔστρωσαν ἐν τῇ ὁδῷ.9οἱ δὲ ὄχλοι οἱ προάγοντες αὐτὸν


καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζονλέγοντες· ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυείδ,εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐνὀνόματι κυρίου, ὡσαννὰ ἐν τοῖςὑψίστοις. 10Καὶ εἰσελθόντος αὐτοῦεἰς Ἱεροσόλυμα ἐσείσθη πᾶσα ἡπόλις λέγουσα· τίς ἐστιν οὗτος;11οἱ δὲ ὄχλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστινὁ προφήτης Ἰησοῦς ὁ ἀπὸ Ναζαρὲθτῆς Γαλιλαίας.12Καὶ εἰσῆλθεν Ἰησοῦς εἰς τὸ

ἱερόν τοῦ θεοῦ, καὶ ἐξέβαλενπάντας τοὺς πωλοῦντας καὶἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ, καὶτὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶνκατέστρεψεν καὶ τὰς καθέδραςτῶν πωλούντων τὰς περιστεράς,13καὶ λέγει αὐτοῖς· γέγραπται·ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆςκληθήσεται, ὑμεῖς δὲ αὐτὸνποιεῖτε σπήλαιον λῃστῶν. 14Καὶπροσῆλθον αὐτῷ τυφλοὶ καὶ χωλοὶἐν τῷ ἱερῷ, καὶ ἐθεράπευσεναὐτούς. 15 ἰδόντες δὲ οἱ ἀρχιερεῖςκαὶ οἱ γραμματεῖς τὰ θαυμάσιαἃ ἐποίησεν καὶ τοὺς παῖδαςτοὺς κράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ καὶλέγοντας, ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυείδ,ἠγανάκτησαν 16καὶ εἶπαν αὐτῷ·ἀκούεις τί οὗτοι λέγουσιν; ὁ δὲἸησοῦς λέγει αὐτοῖς· ναί· οὐδέποτεἀνέγνωτε ὅτι ἐκ στόματος νηπίωνκαὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον;17καὶ καταλιπὼν αὐτοὺς ἐξῆλθενἔξω τῆς πόλεως εἰς Βηθανίαν, καὶηὐλίσθη ἐκεῖ.18Πρωῒ δὲ ἐπαναγαγὼν εἰς τὴν

πόλιν ἐπείνασεν. 19καὶ ἰδὼν συκῆνμίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ἦλθεν ἐπ’ αὐτήν,καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ εἰ μὴφύλλα μόνον, καὶ λέγει αὐτῇ· οὐμηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηταιεἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἐξηράνθηπαραχρῆμα ἡ συκῆ. 20καὶ ἰδόντεςοἱ μαθηταὶ ἐθαύμασαν λέγοντες·πως παραχρῆμα ἐξηράνθη ἡ συκῆ;

21ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεναὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητεπίστιν καὶ μὴ διακριθῆτε, οὐ μόνοντὸ τῆς συκῆς ποιήσετε, ἀλλὰ κἂντῷ ὄρει τούτῳ εἴπητε· ἄρθητικαὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν,γενήσεται· 22καὶ πάντα ὅσαἂν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇπιστεύοντες λήμψεσθε.23Καὶ ἐλθόντος αὐτοῦ εἰς τὸ

ἱερὸν προσῆλθον αὐτῷ διδάσκοντιοἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροιτοῦ λαοῦ λέγοντες· ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳταῦτα ποιεῖς; καὶ τίς σοι ἔδωκεντὴν ἐξουσίαν ταύτην; 24ἀποκριθεὶςδὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἐρωτήσωὑμᾶς κἀγὼ λόγον ἕνα, ὃν ἐὰν εἴπητέμοι κἀγὼ ὑμῖν ἐρῶ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳταῦτα ποιῶ· 25τὸ βάπτισμα τὸἸωάννου πόθεν ἦν; ἐξ οὐρανοῦ ἢἐξ ἀνθρώπων; οἱ δὲ διελογίζοντοπαρ’ ἑαυτοῖς λέγοντες· 26 ἐὰνεἴπωμεν· ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ ἡμῖν·διὰ τί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ;ἐὰν δὲ εἴπωμεν· ἐξ ἀνθρώπων,φοβούμεθα τὸν ὄχλον· πάντεςγὰρ ὡς προφήτην ἔχουσιν τὸνἸωάννην. 27καὶ ἀποκριθέντες τῷἸησοῦ εἶπαν· οὐκ οἴδαμεν. ἔφηαὐτοῖς καὶ αὐτός· οὐδὲ ἐγὼ λέγωὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ.28Τί δὲ ὑμῖν δοκεῖ; ἄνθρωπος εἶχεντέκνα δύο· προσελθὼν τῷ πρώτῳεἶπεν· τέκνον, ὕπαγε σήμερονἐργάζου ἐν τῷ ἀμπελῶνι. 29ὁδὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐ θέλω,ὕστερον μεταμεληθεὶς ἀπῆλθεν.30προσελθὼν δὲ τῷ ἑτέρῳ εἶπενὡσαύτως. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν·ἐγώ, κύριε· καὶ οὐκ ἀπῆλθεν.31τίς ἐκ τῶν δύο ἐποίησεν τὸθέλημα τοῦ πατρός; λέγουσιν· ὁπρῶτος. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς·ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οἱ τελῶναικαὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶςεἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.


32ἦλθεν γὰρ Ἰωάννης πρὸς ὑμᾶςἐν ὁδῷ δικαιοσύνης, καὶ οὐκἐπιστεύσατε αὐτῷ· οἱ δὲ τελῶναικαὶ αἱ πόρναι ἐπίστευσαν αὐτῷ·ὑμεῖς δὲ ἰδόντες οὐ μετεμελήθητεὕστερον τοῦ πιστεῦσαι αὐτῷ.33Ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε.ἄνθρωπος ἦν οἰκοδεσπότηςὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνακαὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκενκαὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶᾠκοδόμησεν πύργον, καὶ ἐξέδετοαὐτὸν γεωργοῖς, καὶ ἀπεδήμησεν.34ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶνκαρπῶν, ἀπέστειλεν τοὺς δούλουςαὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺςλαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ. 35καὶλαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλουςαὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν.36πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλουςδούλους πλείονας τῶν πρώτων,καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως.37ὕστερον δὲ ἀπέστειλεν πρὸςαὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, λέγων·ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου.38οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸνεἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁκληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεναὐτὸν καὶ σχῶμεν τὴν κληρονομίαναὐτοῦ. 39καὶ λαβόντες αὐτὸνἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶἀπέκτειναν. 40ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁκύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσειτοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; 41λέγουσιναὐτῷ· κακοὺς κακῶς ἀπολέσειαὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶναἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς,οἵτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺςκαρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν.42λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· οὐδέποτεἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς· λίθονὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντεςοὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας·παρὰ κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶἔστιν θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς

ἡμῶν; 43διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτιἀρθήσεται ἀφ’ ὑμῶν ἡ βασιλείατοῦ θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνειποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς.45ἀκούσαντες δὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶοἱ Φαρισαῖοι τὰς παραβολὰς αὐτοῦἔγνωσαν ὅτι περὶ αὐτῶν λέγει·46καὶ ζητοῦντες αὐτὸν κρατῆσαιἐφοβήθησαν τοὺς ὄχλους, ἐπεὶ εἰςπροφήτην αὐτὸν εἶχον.

22 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦςπάλιν εἶπεν ἐν παραβολαῖς

αὐτοῖς, λέγων· 2ὡμοιώθη ἡβασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳβασιλεῖ, ὅστις ἐποίησεν γάμουςτῷ υἱῷ αὐτοῦ. 3καὶ ἀπέστειλεντοὺς δούλους αὐτοῦ καλέσαι τοὺςκεκλημένους εἰς τοὺς γάμους,καὶ οὐκ ἤθελον ἐλθεῖν. 4πάλινἀπέστειλεν ἄλλους δούλουςλέγων· εἴπατε τοῖς κεκλημένοις·ἰδοὺ τὸ ἄριστόν μου ἡτοίμακα,οἱ ταῦροί μου καὶ τὰ σιτιστὰτεθυμένα, καὶ πάντα ἕτοιμα·δεῦτε εἰς τοὺς γάμους. 5οἱ δὲἀμελήσαντες ἀπῆλθον, ὃς μὲν εἰςτὸν ἴδιον ἀγρόν, ὃς δὲ ἐπὶ τὴνἐμπορίαν αὐτοῦ· 6οἱ δὲ λοιποὶκρατήσαντες τοὺς δούλους αὐτοῦὕβρισαν καὶ ἀπέκτειναν. 7ὁ δὲβασιλεὺς ὠργίσθη, καὶ πέμψας τὰστρατεύματα αὐτοῦ ἀπώλεσεντοὺς φονεῖς ἐκείνους καὶ τὴν πόλιναὐτῶν ἐνέπρησεν. 8τότε λέγειτοῖς δούλοις αὐτοῦ· ὁ μὲν γάμοςἕτοιμός ἐστιν, οἱ δὲ κεκλημένοιοὐκ ἦσαν ἄξιοι· 9πορεύεσθε οὖν ἐπὶτὰς διεξόδους τῶν ὁδῶν, καὶ ὅσουςἐὰν εὕρητε καλέσατε εἰς τοὺςγάμους. 10καὶ ἐξελθόντες οἱ δοῦλοιἐκεῖνοι εἰς τὰς ὁδοὺς συνήγαγονπάντας ὅσους εὗρον, πονηρούςτε καὶ ἀγαθούς, καὶ ἐπλήσθη ὁνυμφὼν ἀνακειμένων. 11 εἰσελθὼνδὲ ὁ βασιλεὺς θεάσασθαι τοὺςἀνακειμένους εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον


οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου·12καὶ λέγει αὐτῷ· ἑταῖρε, πωςεἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμαγάμου; ὁ δὲ ἐφιμώθη. 13τότε ὁβασιλεὺς εἶπεν τοῖς διακόνοις·δήσαντες αὐτοῦ πόδας καὶ χεῖραςἐκβάλετε αὐτὸν εἰς τὸ σκότος τὸἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸςκαὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.14πολλοὶ γάρ εἰσιν κλητοὶ ὀλίγοιδὲ ἐκλεκτοί.15Τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι

συμβούλιον ἔλαβον ὅπως αὐτὸνπαγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ. 16καὶἀποστέλλουσιν αὐτῷ τοὺςμαθητὰς αὐτῶν μετὰ τῶνἩρωδιανῶν λέγοντας· διδάσκαλε,οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ τὴν ὁδὸντοῦ θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ διδάσκεις,καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός,οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπονἀνθρώπων· 17 εἰπὸν οὖν ἡμῖν, τίσοι δοκεῖ· ἔξεστιν δοῦναι κῆνσονΚαίσαρι ἢ οὔ; 18γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦςτὴν πονηρίαν αὐτῶν εἶπεν· τί μεπειράζετε, ὑποκριταί; 19 ἐπιδείξατέμοι τὸ νόμισμα τοῦ κήνσου. οἱδὲ προσήνεγκαν αὐτῷ δηνάριον.20καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· τίνοςἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή;21λέγουσιν· Καίσαρος. τότε λέγειαὐτοῖς· ἀπόδοτε οὖν τὰ ΚαίσαροςΚαίσαρι καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ.22καὶ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν, καὶἀφέντες αὐτὸν ἀπῆλθαν.23Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ προσῆλθον

αὐτῷ Σαδδουκαῖοι λέγοντες μὴεἶναι ἀνάστασιν, καὶ ἐπηρώτησαναὐτὸν 24λέγοντες· διδάσκαλε,Μωϋσῆς εἶπεν· ἐάν τις ἀποθάνῃμὴ ἔχων τέκνα, ἐπιγαμβρεύσειὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκααὐτοῦ καὶ ἀναστήσει σπέρμα τῷἀδελφῷ αὐτοῦ. 25ἦσαν δὲ παρ’ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοί, καὶ ὁ πρῶτοςγήμας ἐτελεύτησεν, καὶ μὴ ἔχων

σπέρμα ἀφῆκεν τὴν γυναῖκα αὐτοῦτῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ. 26ὁμοίωςκαὶ ὁ δεύτερος καὶ ὁ τρίτος,ἕως τῶν ἑπτά. 27ὕστερον δὲπάντων ἀπέθανεν ἡ γυνή. 28 ἐν τῇἀναστάσει οὖν τίνος τῶν ἑπτὰἔσται γυνή; πάντες γὰρ ἔσχοναὐτήν. 29ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦςεἶπεν αὐτοῖς· πλανᾶσθε, μὴ εἰδότεςτὰς γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦθεοῦ. 30 ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτεγαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται, ἀλλ’ ὡςἄγγελοι θεοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ εἰσίν.31περὶ δὲ τῆς ἀναστάσεως τῶννεκρῶν οὐκ ἀνέγνωτε τὸ ῥηθὲνὑμῖν ὑπὸ τοῦ θεοῦ λέγοντος· 32 ἐγώεἰμι ὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ θεὸςἸσαὰκ καὶ ὁ θεὸς Ἰακώβ; οὐκ ἔστινθεὸς νεκρῶν ἀλλὰ ζώντων. 33καὶἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἐξεπλήσσοντοἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ.34Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες

ὅτι ἐφίμωσεν τοὺς Σαδδουκαίους,συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό, 35καὶἐπηρώτησεν εἷς ἐξ αὐτῶν νομικὸςπειράζων αὐτόν· 36διδάσκαλε,ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ;37ὁ δὲ ἔφη αὐτῷ· ἀγαπήσεις κύριοντὸν θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳσου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου. 38αὕτηἐστὶν ἡ μεγάλη καὶ πρώτη ἐντολή.39δευτέρα ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσειςτὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 40 ἐνταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλοςὁ νόμος κρέμαται καὶ οἱ προφῆται.41Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων

ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς42λέγων· τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦΧριστοῦ; τίνος υἱός ἐστιν; λέγουσιναὐτῷ· τοῦ Δαυείδ. 43λέγει αὐτοῖς·πῶς οὖν Δαυεὶδ ἐν πνεύματι καλεῖκύριον αὐτὸν, λέγων· 44 εἶπενκύριος τῷ κυρίῳ μου· κάθουἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺςἐχθρούς σου ὑποκάτω τῶν ποδῶν


σου. 45 εἰ οὖν Δαυεὶδ καλεῖ αὐτὸνκύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστιν; 46καὶοὐδεὶς ἐδύνατο ἀποκριθῆναι αὐτῷλόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέν τις ἀπ’ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαιαὐτὸν οὐκέτι.

23 Τότε ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεντοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς

μαθηταῖς αὐτοῦ 2λέγων, ἐπὶ τῆςΜωϋσέως καθέδρας ἐκάθισανοἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι.3πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖνποιήσατε καὶ τηρεῖτε, κατὰ δὲ τὰἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσινγὰρ καὶ οὐ ποιοῦσιν. 4δεσμεύουσινδὲ φορτία βαρέα καὶ ἐπιτιθέασινἐπὶ τοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων,αὐτοὶ δὲ τῷ δακτύλῳ αὐτῶν οὐθέλουσιν κινῆσαι αὐτά. 5πάνταδὲ τὰ ἔργα αὐτῶν ποιοῦσιν πρὸςτὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις·πλατύνουσιν γὰρ τὰ φυλακτήριααὐτῶν καὶ μεγαλύνουσιν τὰκράσπεδα, 6φιλοῦσιν δὲ τὴνπρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοιςκαὶ τὰς πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖςσυναγωγαῖς 7καὶ τοὺς ἀσπασμοὺςἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ καλεῖσθαι ὑπὸτῶν ἀνθρώπων, ῥαββεί. 8ὑμεῖς δὲμὴ κληθῆτε, ῥαββεί, εἷς γάρ ἐστινὑμῶν ὁ διδάσκαλος, πάντες δὲὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε. 9καὶ πατέρα μὴκαλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς γάρἐστιν ὑμῶν ὁ πατὴρ ὁ οὐράνιος.10μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί, ὅτικαθηγητὴς ὑμῶν ἐστιν εἷς ὁΧριστός. 11ὁ δὲ μείζων ὑμῶν ἔσταιὑμῶν διάκονος. 12ὅστις δὲ ὑψώσειἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, καὶ ὅστιςταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.13Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ

Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετετὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶνἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖςγὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺςεἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν.

15οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶΦαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι περιάγετετὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰνποιῆσαι ἕνα προσήλυτον, καὶὅταν γένηται, ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸνγεέννης διπλότερον ὑμῶν. 16οὐαὶὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοὶ οἱ λέγοντες· ὃςἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ, οὐδέν ἐστιν·ὃς δ’ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦναοῦ ὀφείλει. 17μωροὶ καὶ τυφλοί,τίς γὰρ μείζων ἐστίν, ὁ χρυσὸς ἢ ὁναὸς ὁ ἁγιάσας τὸν χρυσόν; 18καί·ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ,οὐδέν ἐστιν· ὃς δ’ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷδώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ ὀφείλει.19τυφλοί, τί γὰρ μεῖζον, τὸ δῶρονἢ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζοντὸ δῶρον; 20ὁ οὖν ὀμόσας ἐντῷ θυσιαστηρίῳ ὀμνύει ἐν αὐτῷκαὶ ἐν πᾶσιν τοῖς ἐπάνω αὐτοῦ·21καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ ναῷ ὀμνύειἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κατοικοῦντιαὐτόν· 22καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷοὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦθεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνωαὐτοῦ. 23οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖςκαὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτιἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶτὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου,τὴν κρίσιν καὶ τὸ ἔλεος καὶ τὴνπίστιν· ταῦτα ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖναμὴ ἀφεῖναι. 24ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱδιϋλίζοντες τὸν κώνωπα τὴν δὲκάμηλον καταπίνοντες. 25οὐαὶὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοιὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆςπαροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξἁρπαγῆς καὶ ἀκρασίας. 26Φαρισαῖετυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸςτοῦ ποτηρίου, ἵνα γένηται καὶτὸ ἐκτὸς αὐτοῦ καθαρόν. 27οὐαὶὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοιὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετετάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες


ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοιἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέωννεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.28οὕτως καὶ ὑμεῖς ἔξωθενμὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποιςδίκαιοι, ἔσωθεν δέ ἐστε μεστοὶὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας. 29οὐαὶὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοιὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺςτάφους τῶν προφητῶν καὶκοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων,30καὶ λέγετε· εἰ ἤμεθα ἐν ταῖςἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκἂν ἤμεθα κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷαἵματι τῶν προφητῶν. 31ὥστεμαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστετῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας.32καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτροντῶν πατέρων ὑμῶν. 33ὄφεις,γεννήματα ἐχιδνῶν, πῶς φύγητεἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;34διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλωπρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺςκαὶ γραμματεῖς· ἐξ αὐτῶνἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖςσυναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετεἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν· 35ὅπωςἔλθῃ ἐφ’ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιονἐκχυννόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦαἵματος Ἅβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦαἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου,ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦκαὶ τοῦ θυσιαστηρίου. 36ἀμὴνλέγω ὑμῖν, ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶτὴν γενεὰν ταύτην. 37 ἹερουσαλὴμἹερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσατοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσατοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν,ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖντὰ τέκνα σου, ὃν τρόπον ὄρνιςἐπισυνάγει τὰ νοσσία αὐτῆς ὑπὸτὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε.38 ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶνἔρημος. 39λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μήμε ἴδητε ἀπ’ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε·

εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐνὀνόματι κυρίου.

24 Καὶ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸτοῦ ἱεροῦ ἐπορεύετο, καὶ

προσῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦἐπιδεῖξαι αὐτῷ τὰς οἰκοδομὰςτοῦ ἱεροῦ· 2ὁ δὲ ἀποκριθεὶςεἶπεν αὐτοῖς· οὐ βλέπετε ταῦταπάντα; ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον, ὃς οὐκαταλυθήσεται. 3καθημένου δὲαὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ὄρους τῶν ἐλαιῶνπροσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ κατ’ἰδίαν λέγοντες· εἰπὲ ἡμῖν, πότεταῦτα ἔσται, καὶ τί τὸ σημεῖοντῆς σῆς παρουσίας καὶ συντελείαςτοῦ αἰῶνος; 4καὶ ἀποκριθεὶς ὁἸησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· βλέπετε μήτις ὑμᾶς πλανήσῃ. 5πολλοὶ γὰρἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μουλέγοντες· ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶπολλοὺς πλανήσουσιν. 6μελλήσετεδὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰςπολέμων· ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε· δεῖγὰρ γενέσθαι, ἀλλ’ οὔπω ἐστὶν τὸτέλος. 7 ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπ’ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν,καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰτόπους· 8πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴὠδίνων. 9τότε παραδώσουσιν ὑμᾶςεἰς θλῖψιν καὶ ἀποκτενοῦσιν ὑμᾶς,καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντωντῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου. 10καὶτότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶκαὶ ἀλλήλους παραδώσουσιν καὶμισήσουσιν ἀλλήλους· 11καὶ πολλοὶψευδοπροφῆται ἐγερθήσονταικαὶ πλανήσουσιν πολλούς· 12καὶδιὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίανψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν.13ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτοςσωθήσεται. 14καὶ κηρυχθήσεταιτοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείαςἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριονπᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν, καὶ τότε ἥξειτὸ τέλος. 15Ὅταν οὖν ἴδητε τὸ


βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ῥηθὲνδιὰ Δανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὸςἐν τόπῳ ἁγίῳ, ὁ ἀναγινώσκωννοείτω, 16τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳφευγέτωσαν ἐπὶ τὰ ὄρη, 17ὁ ἐπὶτοῦ δώματος μὴ καταβάτω ἆραιτὰ ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ, 18καὶὁ ἐν τῷ ἀγρῷ μὴ ἐπιστρεψάτωὀπίσω ἆραι τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ.19οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαιςκαὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναιςταῖς ἡμέραις. 20προσεύχεσθεδὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμῶνχειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ· 21 ἔσταιγὰρ τότε θλῖψις μεγάλη οἵα οὐκἐγένετο ἀπ’ ἀρχῆς κόσμου ἕωςτοῦ νῦν οὐδ’ οὐ μὴ γένηται.22καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθηπᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺςκολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι.23τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ· ἰδοὺ ὧδεὁ Χριστός, ἤ, ὧδε, μὴ πιστεύσητε·24 ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοικαὶ ψευδοπροφῆται, καὶ δώσουσινσημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστεπλανηθῆναι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺςἐκλεκτούς. 25 ἰδοὺ προείρηκα ὑμῖν.26 ἐὰν οὖν εἴπωσιν ὑμῖν· ἰδοὺ ἐν τῇἐρήμῳ ἐστίν, μὴ ἐξέλθητε· ἰδοὺἐν τοῖς ταμείοις, μὴ πιστεύσητε·27ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεταιἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕωςδυσμῶν, οὕτως ἔσται ἡ παρουσίατοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 28ὅπου ἐὰνᾖ τὸ πτῶμα, ἐκεῖ συναχθήσονταιοἱ ἀετοί. 29Εὐθέως δὲ μετὰ τὴνθλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνηοὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶοἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἐκ τοῦοὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶνοὐρανῶν σαλευθήσονται. 30καὶτότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦυἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν οὐρανῷ, καὶκόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς

καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπουἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦοὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξηςπολλῆς. 31καὶ ἀποστελεῖ τοὺςἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγοςμεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσιν τοὺςἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρωνἀνέμων ἀπ’ ἄκρων οὐρανῶν ἕωςἄκρων αὐτῶν. 32Ἀπὸ δὲ τῆς συκῆςμάθετε τὴν παραβολήν. ὅταν ἤδηὁ κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλὸςκαὶ τὰ φύλλα ἐκφύῃ, γινώσκετεὅτι ἐγγὺς τὸ θέρος· 33οὕτως καὶὑμεῖς, ὅταν ἴδητε ταῦτα πάντα,γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶθύραις. 34ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴπαρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως ἂνπάντα ταῦτα γένηται. 35ὁ οὐρανὸςκαὶ ἡ γῆ παρελεύσεται, οἱ δὲ λόγοιμου οὐ μὴ παρέλθωσιν. 36Περὶδὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥραςοὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶνοὐρανῶν οὐδὲ ὁ υἱός, εἰ μὴ ὁ πατὴρμόνος. 37ὥσπερ δὲ αἱ ἡμέραι τοῦΝῶε, οὕτως ἔσται ἡ παρουσίατοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 38ὡςγὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖςπρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντεςκαὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶγαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέραςεἰσῆλθεν Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν,39καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁκατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας,οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσίατοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 40τότεἔσονται δύο ἐν τῷ ἀγρῷ, εἷςπαραλαμβάνεται καὶ εἷς ἀφίεται·41δύο ἀλήθουσαι ἐν τῷ μύλῳ, μίαπαραλαμβάνεται καὶ μία ἀφίεται.42γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατεποίᾳ ἡμέρᾳ ὁ κύριος ὑμῶν ἔρχεται.43Ἐκεῖνο δὲ γινώσκετε, ὅτι εἰ ᾔδειὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ φυλακῇ ὁκλέπτης ἔρχεται, ἐγρηγόρησενἂν καὶ οὐκ ἂν εἴασεν διορυχθῆναιτὴν οἰκίαν αὐτοῦ. 44διὰ τοῦτο


καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτιᾗ οὐ δοκεῖτε ὥρᾳ ὁ υἱὸς τοῦἀνθρώπου ἔρχεται. 45Τίς ἄρα ἐστὶνὁ πιστὸς δοῦλος καὶ φρόνιμος,ὃν κατέστησεν ὁ κύριος ἐπὶτῆς οἰκετείας αὐτοῦ τοῦ δοῦναιαὐτοῖς τὴν τροφὴν ἐν καιρῷ;46μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃνἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσειοὕτως ποιοῦντα. 47ἀμὴν λέγωὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσιν τοῖς ὑπάρχουσιναὐτοῦ καταστήσει αὐτόν. 48 ἐὰνδὲ εἴπῃ ὁ κακὸς δοῦλος ἐν τῇκαρδίᾳ αὐτοῦ· χρονίζει μου ὁκύριος, 49καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺςσυνδούλους αὐτοῦ, ἐσθίῃ δὲ καὶπίνῃ μετὰ τῶν μεθυόντων· 50ἥξειὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐνἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳᾗ οὐ γινώσκει, 51καὶ διχοτομήσειαὐτὸν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰτῶν ὑποκριτῶν θήσει· ἐκεῖ ἔσταιὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶνὀδόντων.

25 Τότε ὁμοιωθήσεται ἡβασιλεία τῶν οὐρανῶν

δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαιτὰς λαμπάδας αὐτῶν ἐξῆλθον εἰςὑπάντησιν τοῦ νυμφίου. 2πέντε δὲἐξ αὐτῶν ἦσαν μωραὶ καὶ πέντεφρόνιμοι. 3αἱ γὰρ μωραὶ λαβοῦσαιτὰς λαμπάδας οὐκ ἔλαβον μεθ’ἑαυτῶν ἔλαιον· 4αἱ δὲ φρόνιμοιἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοιςμετὰ τῶν λαμπάδων ἑαυτῶν.5χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίουἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον.6μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν·ἰδοὺ ὁ νυμφίος, ἐξέρχεσθε εἰςἀπάντησιν. 7τότε ἠγέρθησανπᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν.8αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπαν·δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτιαἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται.9ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι

λέγουσαι· μήποτε οὐκ ἀρκέσῃ ἡμῖνκαὶ ὑμῖν· πορεύεσθε μᾶλλον πρὸςτοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατεἑαυταῖς. 10ἀπερχομένων δὲ αὐτῶνἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος, καὶαἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ’ αὐτοῦεἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθηἡ θύρα. 11ὕστερον δὲ ἔρχονταικαὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι·κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. 12ὁ δὲἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν,οὐκ οἶδα ὑμᾶς. 13γρηγορεῖτε οὖν,ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲτὴν ὥραν. 14Ὥσπερ γὰρ ἄνθρωποςἀποδημῶν ἐκάλεσεν τοὺς ἰδίουςδούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖςτὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, 15καὶ ᾧ μὲνἔδωκεν πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο,ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίανδύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν. εὐθέως16πορευθεὶς ὁ τὰ πέντε τάλανταλαβὼν ἠργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα·17ὡσαύτως ὁ τὰ δύο ἐκέρδησενἄλλα δύο. 18ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼνἀπελθὼν ὤρυξεν γῆν καὶ ἔκρυψεντὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ.19μετὰ δὲ πολὺν χρόνον ἔρχεταιὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶσυναίρει λόγον μετ’ αὐτῶν. 20καὶπροσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλανταλαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντετάλαντα λέγων· κύριε, πέντετάλαντά μοι παρέδωκας, ἴδε ἄλλαπέντε τάλαντα ἐκέρδησα. 21 ἔφηαὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλεἀγαθὲ καὶ πιστέ, ἐπὶ ὀλίγα ἦςπιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω·εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίουσου. 22προσελθὼν καὶ ὁ τὰ δύοτάλαντα εἶπεν· κύριε, δύο τάλαντάμοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύοτάλαντα ἐκέρδησα. 23 ἔφη αὐτῷὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲκαὶ πιστέ, ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶπολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε


εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου.24προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓντάλαντον εἰληφὼς εἶπεν· κύριε,ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος,θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας, καὶσυνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας·25καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸτάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχειςτὸ σόν. 26ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριοςαὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρὲ δοῦλεκαὶ ὀκνηρέ, ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπουοὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐδιεσκόρπισα; 27 ἔδει σε οὖν βαλεῖντὰ ἀργύριά μου τοῖς τραπεζίταις,καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂντὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ. 28ἄρατε οὖνἀπ’ αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότετῷ ἔχοντι τὰ δέκα τάλαντα·29τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεταικαὶ περισσευθήσεται· τοῦ δὲ μὴἔχοντος, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεταιἀπ’ αὐτοῦ. 30καὶ τὸν ἀχρεῖονδοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸςκαὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.31Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ

ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶπάντες οἱ ἄγγελοι μετ’ αὐτοῦ, τότεκαθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ·32καὶ συναχθήσονται ἔμπροσθεναὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφορίσειαὐτοὺς ἀπ’ ἀλλήλων, ὥσπερ ὁποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸτῶν ἐρίφων, 33καὶ στήσει τὰ μὲνπρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰδὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 34τότεἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶναὐτοῦ· δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦπατρός μου, κληρονομήσατε τὴνἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸκαταβολῆς κόσμου. 35 ἐπείνασαγὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν,ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένοςἤμην καὶ συνηγάγετέ με, 36γυμνὸςκαὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησακαὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ

ἤμην καὶ ἤλθατε πρός με. 37τότεἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοιλέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομενπεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν; ἢδιψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; 38πότε δέσε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν;ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; 39πότεδέ σε εἴδομεν ἀσθενοῦντα ἢ ἐνφυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρός σε;40καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺςἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶνἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων,ἐμοὶ ἐποιήσατε. 41τότε ἐρεῖ καὶτοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθεἀπ’ ἐμοῦ κατηραμένοι εἰς τὸπῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένοντῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοιςαὐτοῦ. 42 ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶοὐκ ἐποτίσατέ με, 43ξένος ἤμηνκαὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶοὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέμε. 44τότε ἀποκριθήσονται καὶαὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σεεἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐνφυλακῇ καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;45τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖςλέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσονοὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶνἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε.46καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰςκόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰςζωὴν αἰώνιον.

26 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁἸησοῦς πάντας τοὺς λόγους

τούτους, εἶπεν τοῖς μαθηταῖςαὐτοῦ· 2οἴδατε ὅτι μετὰ δύοἡμέρας τὸ πάσχα γίνεται, καὶ ὁυἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοταιεἰς τὸ σταυρωθῆναι.3Τότε συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς

καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦεἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως


τοῦ λεγομένου Καϊάφα, 4καὶσυνεβουλεύσαντο ἵνα τὸνἸησοῦν δόλῳ κρατήσωσιν καὶἀποκτείνωσιν· 5 ἔλεγον δέ· μὴ ἐντῇ ἑορτῇ, ἵνα μὴ θόρυβος γένηταιἐν τῷ λαῷ.6Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γενομένου

ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνοςτοῦ λεπροῦ, 7προσῆλθεν αὐτῷγυνὴ ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρουπολυτίμου καὶ κατέχεεν ἐπὶ τῆςκεφαλῆς αὐτοῦ ἀνακειμένου.8 ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶἠγανάκτησαν λέγοντες· εἰςτί ἡ ἀπώλεια αὕτη; 9 ἐδύνατογὰρ τοῦτο πραθῆναι πολλοῦκαὶ δοθῆναι πτωχοῖς. 10γνοὺςδὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τίκόπους παρέχετε τῇ γυναικί;ἔργον γὰρ καλὸν ἠργάσατο εἰς ἐμέ.11πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετεμεθ’ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτεἔχετε. 12βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸμύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μουπρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν.13ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰνκηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐνὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνοναὐτῆς.14Τότε πορευθεὶς εἷς τῶν

δώδεκα, ὁ λεγόμενος ἸούδαςἸσκαριώτης, πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς15 εἶπεν· τί θέλετέ μοι δοῦναι, καὶἐγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν; οἱ δὲἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια.16καὶ ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίανἵνα αὐτὸν παραδῷ.17Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων

προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦλέγοντες· ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμένσοι φαγεῖν τὸ πάσχα; 18ὁ δὲεἶπεν· ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν πρὸςτὸν δεῖνα καὶ εἴπατε αὐτῷ· ὁδιδάσκαλος λέγει· ὁ καιρός μουἐγγύς ἐστιν, πρὸς σὲ ποιῶ τὸ

πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου.19καὶ ἐποίησαν οἱ μαθηταὶ ὡςσυνέταξεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, καὶἡτοίμασαν τὸ πάσχα.20Ὀψίας δὲ γενομένης ἀνέκειτο

μετὰ τῶν δώδεκα μαθητῶν. 21καὶἐσθιόντων αὐτῶν εἶπεν· ἀμὴν λέγωὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με.22καὶ λυπούμενοι σφόδρα ἤρξαντολέγειν αὐτῷ εἷς ἕκαστος· μήτι ἐγώεἰμι, κύριε; 23ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν·ὁ ἐμβάψας μετ’ ἐμοῦ τὴν χεῖρα ἐντῷ τρυβλίῳ, οὗτός με παραδώσει.24ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγεικαθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ. οὐαὶδὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι’ οὗ ὁυἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται·καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁἄνθρωπος ἐκεῖνος. 25ἀποκριθεὶςδὲ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸνεἶπεν· μήτι ἐγώ εἰμι, ῥαββεί; λέγειαὐτῷ· σὺ εἶπας. 26Ἐσθιόντων δὲαὐτῶν λαβὼν ὁ Ἰησοῦς ἄρτον καὶεὐλογήσας ἔκλασεν καὶ δοὺς τοῖςμαθηταῖς εἶπεν· λάβετε φάγετε·τοῦτό ἐστιν τὸ σῶμά μου. 27καὶλαβὼν ποτήριον καὶ εὐχαριστήσαςἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· πίετε ἐξαὐτοῦ πάντες· 28τοῦτο γάρ ἐστιντὸ αἷμά μου τῆς διαθήκης τὸ περὶπολλῶν ἐκχυννόμενον εἰς ἄφεσινἁμαρτιῶν. 29λέγω δὲ ὑμῖν, οὐμὴ πίω ἀπ’ ἄρτι ἐκ τούτου τοῦγενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆςἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνωμεθ’ ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳτοῦ πατρός μου.30Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς

τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν. 31τότελέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· πάντεςὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ, γέγραπταιγάρ· πατάξω τὸν ποιμένα, καὶδιασκορπισθήσονται τὰ πρόβατατῆς ποίμνης. 32μετὰ δὲ τὸἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶς εἰς


τὴν Γαλιλαίαν. 33ἀποκριθεὶς δὲὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· εἰ πάντεςσκανδαλισθήσονται ἐν σοί, ἐγὼοὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι.34 ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν λέγωσοι ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶνἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃμε. 35λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος· κἂνδέῃ με σὺν σοὶ ἀποθανεῖν, οὐ μή σεἀπαρνήσομαι. ὁμοίως καὶ πάντεςοἱ μαθηταὶ εἶπον.36Τότε ἔρχεται μετ’ αὐτῶν

ὁ Ἰησοῦς εἰς χωρίον λεγόμενονΓεθσημανεί, καὶ λέγει τοῖςμαθηταῖς, καθίσατε αὐτοῦ ἕωςοὗ ἀπελθὼν ἐκεῖ προσεύξωμαι.37καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶτοὺς δύο υἱοὺς Ζεβεδαίου ἤρξατολυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν. 38τότελέγει αὐτοῖς· περίλυπός ἐστιν ἡψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατεὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ’ ἐμοῦ.39καὶ προσελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶπρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενοςκαὶ λέγων· πάτερ, εἰ δυνατόνἐστιν, παρελθάτω ἀπ’ ἐμοῦ τὸποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡςἐγὼ θέλω ἀλλ’ ὡς σύ. 40καὶἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς καὶεὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας,καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ· οὕτως οὐκἰσχύσατε μίαν ὥραν γρηγορῆσαιμετ’ ἐμοῦ; 41γρηγορεῖτε καὶπροσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητεεἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμαπρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής.42πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼνπροσηύξατο λέγων· πάτερ μου, εἰοὐ δύναται τοῦτο παρελθεῖν ἐὰνμὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημάσου. 43καὶ ἐλθὼν πάλιν εὗρεναὐτοὺς καθεύδοντας· ἦσαν γὰραὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ βεβαρημένοι.44καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς πάλιν ἀπελθὼνπροσηύξατο ἐκ τρίτου, τὸναὐτὸν λόγον εἰπὼν πάλιν. 45τότε

ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰςκαὶ λέγει αὐτοῖς· καθεύδετε τὸλοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε. ἰδοὺἤγγικεν ἡ ὥρα καὶ ὁ υἱὸς τοῦἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖραςἁμαρτωλῶν. 46 ἐγείρεσθε, ἄγωμεν·ἰδοὺ ἤγγικεν ὁ παραδιδούς με.47Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ

Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθενκαὶ μετ’ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰμαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶνἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦλαοῦ. 48ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸνἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων·ὃν ἐὰν φιλήσω αὐτός ἐστιν·κρατήσατε αὐτόν. 49καὶ εὐθέωςπροσελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἶπεν· χαῖρε,ῥαββεί· καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.50ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ, ἑταῖρε,ἐφ’ ὃ πάρει. τότε προσελθόντεςἐπέβαλον τὰς χεῖρας ἐπὶ τὸνἸησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν. 51καὶἰδοὺ εἷς τῶν μετὰ Ἰησοῦ ἐκτείναςτὴν χεῖρα ἀπέσπασεν τὴν μάχαιραναὐτοῦ καὶ πατάξας τὸν δοῦλοντοῦ ἀρχιερέως ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸὠτίον. 52τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς·ἀπόστρεψον τὴν μάχαιράν σου εἰςτὸν τόπον αὐτῆς· πάντες γὰρ οἱλαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρῃἀπολοῦνται. 53ἢ δοκεῖς ὅτι οὐδύναμαι παρακαλέσαι τὸν πατέραμου, καὶ παραστήσει μοι ἄρτι πλείωδώδεκα λεγιώνων ἀγγέλων; 54πῶςοὖν πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ, ὅτιοὕτως δεῖ γενέσθαι; 55 ἐν ἐκείνῃ τῇὥρᾳ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τοῖς ὄχλοις·ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθατε μετὰμαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖνμε· καθ’ ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷἐκαθεζόμην διδάσκων καὶ οὐκἐκρατήσατέ με. 56τοῦτο δὲ ὅλονγέγονεν ἵνα πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶτῶν προφητῶν. τότε οἱ μαθηταὶπάντες ἀφέντες αὐτὸν ἔφυγον.


57Οἱ δὲ κρατήσαντες τὸν Ἰησοῦνἀπήγαγον πρὸς Καϊάφαν τὸνἀρχιερέα, ὅπου οἱ γραμματεῖς καὶοἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν. 58ὁ δὲΠέτρος ἠκολούθει αὐτῷ μακρόθενἕως τῆς αὐλῆς τοῦ ἀρχιερέως, καὶεἰσελθὼν ἔσω ἐκάθητο μετὰ τῶνὑπηρετῶν ἰδεῖν τὸ τέλος.59Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ τὸ

συνέδριον ὅλον ἐζήτουνψευδομαρτυρίαν κατὰ τοῦ Ἰησοῦ,ὅπως αὐτὸν θανατώσουσιν, 60καὶοὐχ εὗρον πολλῶν προσελθόντωνψευδομαρτύρων. ὕστερον δὲπροσελθόντες δύο 61 εἶπον· οὗτοςἔφη· δύναμαι καταλῦσαι τὸνναὸν τοῦ θεοῦ καὶ διὰ τριῶνἡμερῶν αὐτὸν οἰκοδομῆσαι.62καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεναὐτῷ· οὐδὲν ἀποκρίνῃ; τί οὗτοίσου καταμαρτυροῦσιν; 63ὁ δὲἸησοῦς ἐσιώπα. καὶ ἀποκριθεὶς ὁἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ· ἐξορκίζωσε κατὰ τοῦ θεοῦ τοῦ ζῶντος,ἵνα ἡμῖν εἴπῃς εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστὸςὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ. 64λέγει αὐτῷὁ Ἰησοῦς· σὺ εἶπας· πλὴν λέγωὑμῖν, ἀπ’ ἄρτι ὄψεσθε τὸν υἱὸν τοῦἀνθρώπου καθήμενον ἐκ δεξιῶντῆς δυνάμεως καὶ ἐρχόμενον ἐπὶτῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ. 65τότεὁ ἀρχιερεὺς διέρρηξεν τὰ ἱμάτιααὐτοῦ λέγων· ἐβλασφήμησεν· τίἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων; ἴδενῦν ἠκούσατε τὴν βλασφημίαν.66τί ὑμῖν δοκεῖ; οἱ δὲ ἀποκριθέντεςεἶπον· ἔνοχος θανάτου ἐστίν.67Τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ πρόσωποναὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν,οἱ δὲ ἐράπισαν 68λέγοντες·προφήτευσον ἡμῖν, Χριστέ, τίςἐστιν ὁ παίσας σε;69Ὁ δὲ Πέτρος ἐκάθητο ἔξω

ἐν τῇ αὐλῇ· καὶ προσῆλθεν αὐτῷμία παιδίσκη λέγουσα· καὶ σὺἦσθα μετὰ Ἰησοῦ τοῦ Γαλιλαίου.

70ὁ δὲ ἠρνήσατο ἔμπροσθενπάντων λέγων· οὐκ οἶδα τί λέγεις.71 ἐξελθόντα δὲ αὐτὸν εἰς τὸνπυλῶνα, εἶδεν αὐτὸν ἄλλη καὶλέγει τοῖς ἐκεῖ· οὗτος ἦν μετὰἸησοῦ τοῦ Ναζωραίου. 72καὶ πάλινἠρνήσατο μετὰ ὅρκου ὅτι οὐκ οἶδατὸν ἄνθρωπον. 73μετὰ μικρὸν δὲπροσελθόντες οἱ ἑστῶτες εἶπον τῷΠέτρῳ, ἀληθῶς καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ·καὶ γὰρ ἡ λαλιά σου δῆλόν σε ποιεῖ.74τότε ἤρξατο καταθεματίζεινκαὶ ὀμνύειν ὅτι οὐκ οἶδα τὸνἄνθρωπον· καὶ εὐθέως ἀλέκτωρἐφώνησεν. 75καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτροςτοῦ ῥήματος Ἰησοῦ εἰρηκότοςὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶςἀπαρνήσῃ με· καὶ ἐξελθὼν ἔξωἔκλαυσεν πικρῶς.

27 Πρωΐας δὲ γενομένηςσυμβούλιον ἔλαβον πάντες

οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροιτοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ Ἰησοῦ, ὥστεθανατῶσαι αὐτόν. 2καὶ δήσαντεςαὐτὸν ἀπήγαγον καὶ παρέδωκανΠειλάτῳ τῷ ἡγεμόνι.3Τότε ἰδὼν Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς

αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη μεταμεληθεὶςἔστρεψεν τὰ τριάκοντα ἀργύριατοῖς ἀρχιερεῦσιν καὶ πρεσβυτέροις4λέγων· ἥμαρτον παραδοὺς αἷμαἀθῷον. οἱ δὲ εἶπον· τί πρὸςἡμᾶς; σὺ ὄψῃ. 5καὶ ῥίψας τὰἀργύρια εἰς τὸν ναὸν ἀνεχώρησεν,καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο. 6οἱ δὲἀρχιερεῖς λαβόντες τὰ ἀργύριαεἶπαν· οὐκ ἔξεστιν βαλεῖν αὐτὰ εἰςτὸν κορβανᾶν, ἐπεὶ τιμὴ αἵματόςἐστιν. 7συμβούλιον δὲ λαβόντεςἠγόρασαν ἐξ αὐτῶν τὸν ἀγρὸν τοῦκεραμέως εἰς ταφὴν τοῖς ξένοις.8διὸ ἐκλήθη ὁ ἀγρὸς ἐκεῖνοςἀγρὸς αἵματος ἕως τῆς σήμερον.9τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν διὰἸερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος·καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια,


τὴν τιμὴν τοῦ τετιμημένου ὃνἐτιμήσαντο ἀπὸ υἱῶν Ἰσραήλ, 10καὶἔδωκαν αὐτὰ εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦκεραμέως, καθὰ συνέταξέν μοικύριος.11Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐστάθη ἔμπροσθεν

τοῦ ἡγεμόνος· καὶ ἐπηρώτησεναὐτὸν ὁ ἡγεμὼν λέγων· σὺ εἶὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; ὁ δὲἸησοῦς ἔφη, σὺ λέγεις. 12καὶ ἐντῷ κατηγορεῖσθαι αὐτὸν ὑπὸ τῶνἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων οὐδὲνἀπεκρίνατο. 13τότε λέγει αὐτῷὁ Πειλᾶτος· οὐκ ἀκούεις πόσασου καταμαρτυροῦσιν; 14καὶ οὐκἀπεκρίθη αὐτῷ πρὸς οὐδὲ ἓν ῥῆμα,ὥστε θαυμάζειν τὸν ἡγεμόνα λίαν.15Κατὰ δὲ ἑορτὴν εἰώθει ὁ ἡγεμὼνἀπολύειν ἕνα τῷ ὄχλῳ δέσμιον ὃνἤθελον. 16 εἶχον δὲ τότε δέσμιονἐπίσημον, λεγόμενον Βαραββᾶν.17συνηγμένων οὖν αὐτῶν εἶπεναὐτοῖς ὁ Πειλᾶτος· τίνα θέλετεἀπολύσω ὑμῖν, Βαραββᾶν ἢ Ἰησοῦντὸν λεγόμενον Χριστόν; 18ᾔδειγὰρ ὅτι διὰ φθόνον παρέδωκαναὐτόν. 19καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶτοῦ βήματος ἀπέστειλεν πρὸςαὐτὸν ἡ γυνὴ αὐτοῦ λέγουσα·μηδὲν σοὶ καὶ τῷ δικαίῳ ἐκείνῳ·πολλὰ γὰρ ἔπαθον σήμερον κατ’ὄναρ δι’ αὐτόν. 20οἱ δὲ ἀρχιερεῖςκαὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεισαντοὺς ὄχλους ἵνα αἰτήσωνταιτὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ἰησοῦνἀπολέσωσιν. 21ἀποκριθεὶς δὲ ὁἡγεμὼν εἶπεν αὐτοῖς· τίνα θέλετεἀπὸ τῶν δύο ἀπολύσω ὑμῖν; οἱδὲ εἶπαν· τὸν Βαραββᾶν. 22λέγειαὐτοῖς ὁ Πειλᾶτος· τί οὖν ποιήσωἸησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν;λέγουσιν πάντες· σταυρωθήτω.23ὁ δὲ ἔφη· τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν;οἱ δὲ περισσῶς ἔκραζον λέγοντες·σταυρωθήτω. 24 ἰδὼν δὲ ὁ Πειλᾶτοςὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ ἀλλὰ μᾶλλον

θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρἀπενίψατο τὰς χεῖρας ἀπέναντιτοῦ ὄχλου, λέγων· ἀθῷός εἰμι ἀπὸτοῦ αἵματος τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε.25καὶ ἀποκριθεὶς πᾶς ὁ λαὸς εἶπεν·τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ’ ἡμᾶς καὶ ἐπὶτὰ τέκνα ἡμῶν. 26τότε ἀπέλυσεναὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲἸησοῦν φραγελλώσας παρέδωκενἵνα σταυρωθῇ.27Τότε οἱ στρατιῶται τοῦ

ἡγεμόνος παραλαβόντες τὸνἸησοῦν εἰς τὸ πραιτώριονσυνήγαγον ἐπ’ αὐτὸν ὅλην τὴνσπεῖραν. 28καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸνχλαμύδα κοκκίνην περιέθηκαναὐτῷ, 29καὶ πλέξαντες στέφανονἐξ ἀκανθῶν ἐπέθηκαν ἐπὶ τῆςκεφαλῆς αὐτοῦ καὶ κάλαμον ἐν τῇδεξιᾷ αὐτοῦ, καὶ γονυπετήσαντεςἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐνέπαιξαν αὐτῷλέγοντες· χαῖρε ὁ βασιλεὺς τῶνἸουδαίων, 30καὶ ἐμπτύσαντεςεἰς αὐτὸν ἔλαβον τὸν κάλαμονκαὶ ἔτυπτον εἰς τὴν κεφαλὴναὐτοῦ. 31καὶ ὅτε ἐνέπαιξαναὐτῷ, ἐκδύσαντες αὐτὸν τὴνχλαμύδα ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτιααὐτοῦ, καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸσταυρῶσαι.32Ἐξερχόμενοι δὲ εὗρον

ἄνθρωπον Κυρηναῖον, ὀνόματιΣίμωνα· τοῦτον ἠγγάρευσαν ἵναἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ. 33καὶἐλθόντες εἰς τόπον λεγόμενονΓολγοθᾶ, ὅ ἐστιν κρανίου τόποςλεγόμενος, 34 ἔδωκαν αὐτῷ πεῖνοἶνον μετὰ χολῆς μεμιγμένον·καὶ γευσάμενος οὐκ ἠθέλησενπεῖν. 35σταυρώσαντες δὲαὐτὸν διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιααὐτοῦ βαλόντες κλῆρον, 36καὶκαθήμενοι ἐτήρουν αὐτὸν ἐκεῖ.37καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω τῆςκεφαλῆς αὐτοῦ τὴν αἰτίαν αὐτοῦ


γεγραμμένην· οὗτός ἐστιν Ἰησοῦςὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων.38Τότε σταυροῦνται σὺν

αὐτῷ δύο λῃσταί, εἷς ἐκ δεξιῶνκαὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων. 39οἱ δὲπαραπορευόμενοι ἐβλασφήμουναὐτὸν, κινοῦντες τὰς κεφαλὰςαὐτῶν 40καὶ λέγοντες· ὁ καταλύωντὸν ναὸν καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραιςοἰκοδομῶν, σῶσον σεαυτόν, εἰυἱὸς εἶ τοῦ θεοῦ, καὶ κατάβηθιἀπὸ τοῦ σταυροῦ. 41ὁμοίως οἱἀρχιερεῖς ἐμπαίζοντες μετὰ τῶνγραμματέων καὶ πρεσβυτέρωνἔλεγον· 42ἄλλους ἔσωσεν, ἑαυτὸνοὐ δύναται σῶσαι· βασιλεὺςἸσραήλ ἐστιν, καταβάτω νῦν ἀπὸτοῦ σταυροῦ καὶ πιστεύσωμεν ἐπ’αὐτόν· 43πέποιθεν ἐπὶ τὸν θεόν,ῥυσάσθω νῦν εἰ θέλει αὐτόν· εἶπενγὰρ ὅτι θεοῦ εἰμι υἱός. 44τὸ δ’ αὐτὸκαὶ οἱ λῃσταὶ οἱ συσταυρωθέντεςσὺν αὐτῷ ὠνείδιζον αὐτόν.45Ἀπὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος

ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕωςὥρας ἐνάτης. 46περὶ δὲ τὴν ἐνάτηνὥραν ἀνεβόησεν ὁ Ἰησοῦς φωνῇμεγάλῃ λέγων· ἡλεὶ ἡλεὶ λεμὰσαβαχθανεί; τοῦτ’ ἔστιν· θεέ μουθεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες;47τινὲς δὲ τῶν ἐκεῖ ἑστηκότωνἀκούσαντες ἔλεγον ὅτι Ἡλείανφωνεῖ οὗτος. 48καὶ εὐθέως δραμὼνεἷς ἐξ αὐτῶν καὶ λαβὼν σπόγγονπλήσας τε ὄξους καὶ περιθεὶςκαλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν. 49οἱ δὲλοιποὶ ἔλεγον· ἄφες ἴδωμεν εἰἔρχεται Ἡλείας σώσων αὐτόν.50Ὁ δὲ Ἰησοῦς πάλιν κράξας

φωνῇ μεγάλῃ ἀφῆκεν τὸ πνεῦμα.51καὶ ἰδοὺ τὸ καταπέτασμα τοῦναοῦ ἐσχίσθη ἄνωθεν ἕως κάτωεἰς δύο, καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη, καὶαἱ πέτραι ἐσχίσθησαν, 52καὶ τὰμνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰσώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων

ἠγέρθησαν· 53καὶ ἐξελθόντες ἐκτῶν μνημείων μετὰ τὴν ἔγερσιναὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλινκαὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς. 54ὁ δὲἑκατοντάρχης καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦτηροῦντες τὸν Ἰησοῦν ἰδόντεςτὸν σεισμὸν καὶ τὰ γινόμεναἐφοβήθησαν σφόδρα, λέγοντες·ἀληθῶς θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος.55Ἦσαν δὲ ἐκεῖ γυναῖκες πολλαὶἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι, αἵτινεςἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ ἀπὸ τῆςΓαλιλαίας διακονοῦσαι αὐτῷ· 56 ἐναἷς ἦν Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶΜαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Ἰωσὴφμήτηρ καὶ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶνΖεβεδαίου.57Ὀψίας δὲ γενομένης ἦλθεν

ἄνθρωπος πλούσιος ἀπὸἈριμαθαίας, τοὔνομα Ἰωσήφ,ὃς καὶ αὐτὸς ἐμαθητεύθη τῷἸησοῦ· 58οὗτος προσελθὼν τῷΠειλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦἸησοῦ. τότε ὁ Πειλᾶτος ἐκέλευσενἀποδοθῆναι. 59καὶ λαβὼν τὸσῶμα ὁ Ἰωσὴφ ἐνετύλιξεν αὐτὸσινδόνι καθαρᾷ, 60καὶ ἔθηκεναὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳὃ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ, καὶπροσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύρᾳτοῦ μνημείου ἀπῆλθεν. 61ἦν δὲ ἐκεῖΜαριὰμ ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλληΜαρία, καθήμεναι ἀπέναντι τοῦτάφου.62Τῇ δὲ ἐπαύριον, ἥτις ἐστὶν

μετὰ τὴν παρασκευήν, συνήχθησανοἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοιπρὸς Πειλᾶτον 63λέγοντες·κύριε, ἐμνήσθημεν ὅτι ἐκεῖνος ὁπλάνος εἶπεν ἔτι ζῶν, μετὰ τρεῖςἡμέρας ἐγείρομαι. 64κέλευσον οὖνἀσφαλισθῆναι τὸν τάφον ἕως τῆςτρίτης ἡμέρας, μήποτε ἐλθόντεςοἱ μαθηταὶ κλέψωσιν αὐτὸν καὶεἴπωσιν τῷ λαῷ· ἠγέρθη ἀπὸ τῶννεκρῶν, καὶ ἔσται ἡ ἐσχάτη πλάνη


χείρων τῆς πρώτης. 65 ἔφη αὐτοῖςὁ Πειλᾶτος· ἔχετε κουστωδίαν·ὑπάγετε ἀσφαλίσασθε ὡς οἴδατε.66οἱ δὲ πορευθέντες ἠσφαλίσαντοτὸν τάφον, σφραγίσαντες τὸνλίθον μετὰ τῆς κουστωδίας.

28 Ὀψὲ δὲ σαββάτων, τῇἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν

σαββάτων, ἦλθεν Μαριὰμ ἡΜαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρίαθεωρῆσαι τὸν τάφον. 2καὶ ἰδοὺσεισμὸς ἐγένετο μέγας· ἄγγελοςγὰρ κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦκαὶ προσελθὼν ἀπεκύλισεντὸν λίθον καὶ ἐκάθητο ἐπάνωαὐτοῦ. 3ἦν δὲ ἡ εἰδέα αὐτοῦὡς ἀστραπὴ, καὶ τὸ ἔνδυμααὐτοῦ λευκὸν ὡς χιών. 4ἀπὸ δὲτοῦ φόβου αὐτοῦ ἐσείσθησαν οἱτηροῦντες καὶ ἐγενήθησαν ὡςνεκροί. 5ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄγγελοςεἶπεν ταῖς γυναιξίν· μὴ φοβεῖσθεὑμεῖς· οἶδα γὰρ ὅτι Ἰησοῦν τὸνἐσταυρωμένον ζητεῖτε. 6οὐκ ἔστινὧδε· ἠγέρθη γὰρ, καθὼς εἶπεν·δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο.7καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖςμαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπὸτῶν νεκρῶν, καὶ ἰδοὺ προάγειὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν, ἐκεῖ αὐτὸνὄψεσθε. ἰδοὺ εἶπον ὑμῖν. 8καὶἀπελθοῦσαι ταχὺ ἀπὸ τοῦ μνημείουμετὰ φόβου καὶ χαρᾶς μεγάληςἔδραμον ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖςαὐτοῦ. 9καὶ ἰδοὺ Ἰησοῦς ὑπήντησεναὐταῖς λέγων· χαίρετε. αἱ δὲπροσελθοῦσαι ἐκράτησαν αὐτοῦτοὺς πόδας καὶ προσεκύνησαναὐτῷ. 10τότε λέγει αὐταῖς ὁ

Ἰησοῦς· μὴ φοβεῖσθε· ὑπάγετεἀπαγγείλατε τοῖς ἀδελφοῖς μου ἵναἀπέλθωσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, καὶἐκεῖ με ὄψονται.11Πορευομένων δὲ αὐτῶν, ἰδού

τινες τῆς κουστωδίας ἐλθόντεςεἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν τοῖςἀρχιερεῦσιν ἅπαντα τὰ γενόμενα.12καὶ συναχθέντες μετὰ τῶνπρεσβυτέρων συμβούλιόν τελαβόντες ἀργύρια ἱκανὰ ἔδωκαντοῖς στρατιώταις, 13λέγοντες·εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸςἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶνκοιμωμένων. 14καὶ ἐὰν ἀκουσθῇτοῦτο ἐπὶ τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖςπείσομεν καὶ ὑμᾶς ἀμερίμνουςποιήσομεν. 15οἱ δὲ λαβόντες τὰἀργύρια ἐποίησαν ὡς ἐδιδάχθησαν·καὶ ἐφημίσθη ὁ λόγος οὗτος παρὰἸουδαίοις μέχρι τῆς σήμερον.16Οἱ δὲ ἕνδεκα μαθηταὶ

ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίανεἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖςὁ Ἰησοῦς, 17καὶ ἰδόντες αὐτὸνπροσεκύνησαν, οἱ δὲ ἐδίστασαν.18καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦςἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· ἐδόθη μοιπᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶγῆς. 19πορευθέντες μαθητεύσατεπάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντεςαὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸςκαὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίουπνεύματος, 20διδάσκοντες αὐτοὺςτηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμηνὑμῖν. καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶνεἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆςσυντελείας τοῦ αἰῶνος.

45 ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 1:27

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου ἸησοῦΧριστοῦ, 2καθὼς γέγραπται

ἐν τῷ Ἡσαΐᾳ τῷ προφήτῃ· ἰδοὺἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόνμου πρὸ προσώπου σου, ὃςκατασκευάσει τὴν ὁδόν σου·3φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ·ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν κυρίου,εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ.4 ἐγένετο Ἰωάννης ὁ βαπτίζωνἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσωνβάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσινἁμαρτιῶν. 5καὶ ἐξεπορεύετο πρὸςαὐτὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώρα καὶοἱ Ἱεροσολυμεῖται πάντες, καὶἐβαπτίζοντο ὑπ’ αὐτοῦ ἐν τῷἸορδάνῃ ποταμῷ ἐξομολογούμενοιτὰς ἁμαρτίας αὐτῶν. 6καὶ ἦνὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχαςκαμήλου καὶ ζώνην δερματίνηνπερὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, καὶ ἐσθίωνἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον. 7καὶἐκήρυσσεν λέγων· ἔρχεται ὁἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗοὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸνἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ·8 ἐγὼ ἐβάπτισα ὑμᾶς ὕδατι, αὐτὸςδὲ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν πνεύματι ἁγίῳ.9Καὶ ἐγένετο ἐν ἐκείναις ταῖςἡμέραις ἦλθεν Ἰησοῦς ἀπὸ Ναζαρὲττῆς Γαλιλαίας καὶ ἐβαπτίσθη εἰςτὸν Ἰορδάνην ὑπὸ Ἰωάννου. 10καὶεὐθὺς ἀναβαίνων ἐκ τοῦ ὕδατοςεἶδεν σχιζομένους τοὺς οὐρανοὺςκαὶ τὸ πνεῦμα ὡς περιστερὰνκαταβαῖνον εἰς αὐτόν. 11καὶ φωνὴἐκ τῶν οὐρανῶν· σὺ εἶ ὁ υἱός μου ὁἀγαπητός, ἐν σοὶ εὐδόκησα.12Καὶ εὐθὺς τὸ πνεῦμα αὐτὸν

ἐκβάλλει εἰς τὴν ἔρημον. 13καὶ ἦνἐν τῇ ἐρήμῳ τεσσεράκοντα ἡμέραςπειραζόμενος ὑπὸ τοῦ σατανᾶ, καὶ

ἦν μετὰ τῶν θηρίων, καὶ οἱ ἄγγελοιδιηκόνουν αὐτῷ.14Μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι

τὸν Ἰωάννην ἦλθεν ὁ Ἰησοῦςεἰς τὴν Γαλιλαίαν, κηρύσσωντὸ εὐαγγέλιον τοῦ θεοῦ, 15ὅτιπεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡβασιλεία τοῦ θεοῦ· μετανοεῖτε καὶπιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ.16Καὶ παράγων παρὰ τὴν

θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδενΣίμωνα καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸνΣίμωνος ἀμφιβάλλοντας ἐν τῇθαλάσσῃ· ἦσαν γὰρ ἁλεεῖς. 17καὶεἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· δεῦτε ὀπίσωμου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς γενέσθαιἁλεεῖς ἀνθρώπων. 18καὶ εὐθὺςἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαναὐτῷ. 19καὶ προβὰς ὀλίγον εἶδενἸάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶἸωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶαὐτοὺς ἐν τῷ πλοίῳ καταρτίζονταςτὰ δίκτυα, 20καὶ εὐθὺς ἐκάλεσεναὐτούς· καὶ ἀφέντες τὸν πατέρααὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰτῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσωαὐτοῦ.21Καὶ εἰσπορεύονται εἰς

Καφαρναούμ· καὶ εὐθὺς τοῖςσάββασιν ἐδίδασκεν εἰς τὴνσυναγωγήν. 22καὶ ἐξεπλήσσοντοἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ· ἦν γὰρδιδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίανἔχων, καὶ οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς.23Καὶ εὐθὺς ἦν ἐν τῇ συναγωγῇ

αὐτῶν ἄνθρωπος ἐν πνεύματιἀκαθάρτῳ, καὶ ἀνέκραξεν24λέγων· τί ἡμῖν καὶ σοί, ἸησοῦΝαζαρηνέ; ἦλθες ἀπολέσαι ἡμᾶς·οἴδαμέν σε τίς εἶ, ὁ ἅγιος τοῦθεοῦ. 25καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁἸησοῦς· φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἐξαὐτοῦ. 26καὶ σπαράξαν αὐτὸν τὸπνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον καὶ φωνῆσανφωνῇ μεγάλῃ ἐξῆλθεν ἐξ αὐτοῦ.27καὶ ἐθαμβήθησαν ἅπαντες, ὥστε

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 1:28 46 ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 2:10

συζητεῖν αὐτοὺς λέγοντας· τί ἐστιντοῦτο; διδαχὴ καινὴ κατ’ ἐξουσίαν·καὶ τοῖς πνεύμασι τοῖς ἀκαθάρτοιςἐπιτάσσει, καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ.28καὶ ἐξῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εὐθὺςπανταχοῦ εἰς ὅλην τὴν περίχωροντῆς Γαλιλαίας.29Καὶ εὐθὺς ἐκ τῆς συναγωγῆς

ἐξελθόντες ἦλθον εἰς τὴν οἰκίανΣίμωνος καὶ Ἀνδρέου μετὰἸακώβου καὶ Ἰωάννου. 30ἡ δὲπενθερὰ Σίμωνος κατέκειτοπυρέσσουσα, καὶ εὐθὺς λέγουσιναὐτῷ περὶ αὐτῆς. 31καὶ προσελθὼνἤγειρεν αὐτὴν κρατήσας τῆςχειρός· καὶ ἀφῆκεν αὐτὴν ὁπυρετός, καὶ διηκόνει αὐτοῖς.32Ὀψίας δὲ γενομένης, ὅτε ἔδυ ὁἥλιος, ἔφερον πρὸς αὐτὸν πάνταςτοὺς κακῶς ἔχοντας καὶ τοὺςδαιμονιζομένους· 33καὶ ἦν ὅληἡ πόλις ἐπισυνηγμένη πρὸς τὴνθύραν. 34καὶ ἐθεράπευσεν πολλοὺςκακῶς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις,καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλεν, καὶοὐκ ἤφιεν λαλεῖν τὰ δαιμόνια, ὅτιᾔδεισαν αὐτόν.35Καὶ πρωῒ ἔννυχα λίαν ἀναστὰς

ἐξῆλθεν καὶ ἀπῆλθεν εἰς ἔρημοντόπον κἀκεῖ προσηύχετο. 36καὶκατεδίωξεν αὐτὸν Σίμων καὶ οἱμετ’ αὐτοῦ, 37καὶ εὗρον αὐτὸν,καὶ λέγουσιν αὐτῷ ὅτι πάντεςζητοῦσίν σε. 38καὶ λέγει αὐτοῖς·ἄγωμεν ἀλλαχοῦ εἰς τὰς ἐχομέναςκωμοπόλεις, ἵνα κἀκεῖ κηρύξω· εἰςτοῦτο γὰρ ἐξῆλθον. 39καὶ ἦλθενκηρύσσων εἰς τὰς συναγωγὰςαὐτῶν εἰς ὅλην τὴν Γαλιλαίαν καὶτὰ δαιμόνια ἐκβάλλων.40Καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτὸν

λεπρὸς, παρακαλῶν αὐτὸν καὶγονυπετῶν λέγων αὐτῷ ὅτι ἐὰνθέλῃς δύνασαί με καθαρίσαι.41καὶ σπλαγχνισθεὶς ἐκτείναςτὴν χεῖρα αὐτοῦ ἥψατο καὶ λέγει·

θέλω, καθαρίσθητι. 42καὶ εὐθὺςἀπῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ ἡ λέπρα, καὶἐκαθερίσθη. 43καὶ ἐμβριμησάμενοςαὐτῷ εὐθὺς ἐξέβαλεν αὐτόν, 44καὶλέγει αὐτῷ· ὅρα μηδενὶ μηδὲνεἴπῃς, ἀλλὰ ὕπαγε σεαυτὸν δεῖξοντῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκε περὶ τοῦκαθαρισμοῦ σου ἃ προσέταξενΜωϋσῆς, εἰς μαρτύριον αὐτοῖς.45ὁ δὲ ἐξελθὼν ἤρξατο κηρύσσεινπολλὰ καὶ διαφημίζειν τὸν λόγον,ὥστε μηκέτι αὐτὸν δύνασθαι εἰςπόλιν φανερῶς εἰσελθεῖν, ἀλλ’ ἔξωἐπ’ ἐρήμοις τόποις ἦν, καὶ ἤρχοντοπρὸς αὐτὸν πάντοθεν.

2 Καὶ εἰσελθὼν πάλιν εἰςΚαφαρναοὺμ δι’ ἡμερῶν

ἠκούσθη ὅτι ἐν οἴκῳ ἐστίν. 2καὶσυνήχθησαν πολλοὶ, ὥστε μηκέτιχωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν,καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον.3καὶ ἔρχονται φέροντες πρὸςαὐτὸν παραλυτικὸν αἰρόμενονὑπὸ τεσσάρων. 4καὶ μὴ δυνάμενοιπροσενέγκαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλονἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπουἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸνκράβαττον ὅπου ὁ παραλυτικὸςκατέκειτο. 5καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴνπίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ·τέκνον, ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι.6ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέωνἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοιἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· 7τίοὗτος οὕτως λαλεῖ; βλασφημεῖ·τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίαςεἰ μὴ εἷς ὁ θεός; 8καὶ εὐθὺςἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματιαὐτοῦ ὅτι οὕτως διαλογίζονταιἐν ἑαυτοῖς λέγει αὐτοῖς· τί ταῦταδιαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαιςὑμῶν; 9τί ἐστιν εὐκοπώτερον,εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ· ἀφίενταίσου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν· ἔγειρεκαὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶὕπαγε; 10 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν


ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆςγῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας, λέγει τῷπαραλυτικῷ· 11σοὶ λέγω, ἔγειρεἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγεεἰς τὸν οἶκόν σου. 12καὶ ἠγέρθηκαὶ εὐθὺς ἄρας τὸν κράβαττονἐξῆλθεν ἔμπροσθεν πάντων, ὥστεἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειντὸν θεὸν λέγοντας ὅτι οὕτωςοὐδέποτε εἴδαμεν.13Καὶ ἐξῆλθεν πάλιν εἴς τὴν

θάλασσαν· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἤρχετοπρὸς αὐτόν, καὶ ἐδίδασκεν αὐτούς.14καὶ παράγων εἶδεν Λευεὶντὸν τοῦ Ἁλφαίου καθήμενον ἐπὶτὸ τελώνιον, καὶ λέγει αὐτῷ·ἀκολούθει μοι. καὶ ἀναστὰςἠκολούθησεν αὐτῷ. 15καὶ γίνεταικατακεῖσθαι αὐτὸν ἐν τῇ οἰκίᾳαὐτοῦ, καὶ πολλοὶ τελῶναι καὶἁμαρτωλοὶ συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦκαὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἦσανγὰρ πολλοὶ καὶ ἠκολούθουν αὐτῷ16καὶ γραμματεῖς τῶν Φαρισαίων.καὶ ἰδόντες ὅτι ἤσθιεν μετὰ τῶντελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν, ἔλεγοντοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ὅτι μετὰτῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶνἐσθίει καὶ πίνει; 17καὶ ἀκούσαςὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς· οὐ χρείανἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ ἀλλ’ οἱκακῶς ἔχοντες· οὐκ ἦλθον καλέσαιδικαίους ἀλλὰ ἁμαρτωλούς.18Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου

καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύοντες. καὶἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ· διατίοἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ μαθηταὶτῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲσοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύουσιν; 19καὶεἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, μὴ δύνανταιοἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος ἐν ᾧ ὁ νυμφίοςμετ’ αὐτῶν ἐστιν νηστεύειν; ὅσονχρόνον ἔχουσιν τὸν νυμφίον μετ’αὐτῶν, οὐ δύνανται νηστεύειν·20 ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅτανἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίος,

καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείνῃτῇ ἡμέρᾳ. 21Οὐδεὶς ἐπίβλημαῥάκους ἀγνάφου ἐπιράπτει ἐπὶἱμάτιον παλαιόν· εἰ δὲ μή, αἴρει τὸπλήρωμα ἀπ’ αὐτοῦ τὸ καινὸν τοῦπαλαιοῦ, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται.22καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰςἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή, ῥήξειὁ οἶνος τοὺς ἀσκούς, καὶ ὁ οἶνοςἀπόλλυται καὶ οἱ ἀσκοί.23Καὶ ἐγένετο αὐτὸν ἐν τοῖς

σάββασιν παραπορεύεσθαι διὰ τῶνσπορίμων, καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦἤρξαντο ὁδὸν ποιεῖν τίλλοντεςτοὺς στάχυας. 24καὶ οἱ Φαρισαῖοιἔλεγον αὐτῷ· ἴδε τί ποιοῦσιντοῖς σάββασιν ὃ οὐκ ἔξεστιν;25καὶ λέγει αὐτοῖς· οὐδέποτεἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυείδ,ὅτε χρείαν ἔσχεν καὶ ἐπείνασεναὐτὸς καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ; 26πῶςεἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ θεοῦἐπὶ Ἀβιαθὰρ ἀρχιερέως καὶ τοὺςἄρτους τῆς προθέσεως ἔφαγεν,οὓς οὐκ ἔξεστιν φαγεῖν εἰ μὴ τοὺςἱερεῖς, καὶ ἔδωκεν καὶ τοῖς σὺναὐτῷ οὖσιν; 27καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς·τὸ σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπονἐγένετο καὶ οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰτὸ σάββατον· 28ὥστε κύριός ἐστινὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦσαββάτου.

3 Καὶ εἰσῆλθεν πάλιν εἰςσυναγωγήν, καὶ ἦν ἐκεῖ

ἄνθρωπος ἐξηραμμένην ἔχων τὴνχεῖρα· 2καὶ παρετήρουν αὐτὸνεἰ ἐν τοῖς σάββασιν θεραπεύειαὐτόν, ἵνα κατηγορήσωσιν αὐτοῦ.3καὶ λέγει τῷ ἀνθρώπῳ τῷ τὴνξηρὰν χεῖρα ἔχοντι· ἔγειρε εἰς τὸμέσον. 4καὶ λέγει αὐτοῖς· ἔξεστιντοῖς σάββασιν ἀγαθὸν ποιῆσαιἢ κακοποιῆσαι, ψυχὴν σῶσαι ἢἀποκτεῖναι; οἱ δὲ ἐσιώπων. 5καὶπεριβλεψάμενος αὐτοὺς μετ’ὀργῆς, συνλυπούμενος ἐπὶ τῇ


πωρώσει τῆς καρδίας αὐτῶν,λέγει τῷ ἀνθρώπῳ· ἔκτεινοντὴν χεῖρα. καὶ ἐξέτεινεν, καὶἀπεκατεστάθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ. 6καὶἐξελθόντες οἱ Φαρισαῖοι εὐθὺςμετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν συμβούλιονἐποίησαν κατ’ αὐτοῦ ὅπως αὐτὸνἀπολέσωσιν.7Καὶ ὁ Ἰησοῦς μετὰ τῶν

μαθητῶν αὐτοῦ ἀνεχώρησενεἰς τὴν θάλασσαν, καὶ πολὺπλῆθος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας καὶἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἠκολούθησαν,8καὶ ἀπὸ Ἱεροσολύμων καὶ ἀπὸτῆς Ἰδουμαίας καὶ πέραν τοῦἸορδάνου καὶ περὶ Τύρον καὶΣιδῶνα, πλῆθος πολύ, ἀκούοντεςὅσα ἐποίει ἦλθον πρὸς αὐτόν. 9καὶεἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵναπλοιάριον προσκαρτερῇ αὐτῷ διὰτὸν ὄχλον, ἵνα μὴ θλίβωσιν αὐτόν·10πολλοὺς γὰρ ἐθεράπευσεν,ὥστε ἐπιπίπτειν αὐτῷ, ἵνα αὐτοῦἅψωνται, ὅσοι εἶχον μάστιγας.11καὶ τὰ πνεύματα τὰ ἀκάθαρτα,ὅταν αὐτὸν ἐθεώρουν, προσέπιπτοναὐτῷ καὶ ἔκραζον λέγοντες ὅτι σὺεἶ ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ. 12καὶ πολλὰἐπετίμα αὐτοῖς ἵνα μὴ αὐτὸνφανερὸν ποιήσωσιν.13Καὶ ἀναβαίνει εἰς τὸ ὄρος

καὶ προσκαλεῖται οὓς ἤθελεναὐτός, καὶ ἀπῆλθον πρὸς αὐτόν.14καὶ ἐποίησεν δώδεκα, ἵνα ὦσινμετ’ αὐτοῦ, καὶ ἵνα ἀποστέλλῃαὐτοὺς κηρύσσειν 15καὶ ἔχεινἐξουσίαν ἐκβάλλειν τὰ δαιμόνια·16καὶ ἐποίησεν τοὺς δώδεκα, καὶἐπέθηκεν ὄνομα τῷ Σίμωνι Πέτρον·17καὶ Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίουκαὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν τοῦἸακώβου, καὶ ἐπέθηκεν αὐτοῖςὀνόματα Βοανηργές, ὅ ἐστινυἱοὶ βροντῆς· 18καὶ Ἀνδρέαν καὶΦίλιππον καὶ Βαρθολομαῖον καὶΜαθθαῖον καὶ Θωμᾶν καὶ Ἰάκωβον

τὸν τοῦ Ἁλφαίου καὶ Θαδδαῖονκαὶ Σίμωνα τὸν Καναναῖον 19καὶἸούδαν Ἰσκαριώθ, ὃς καὶ παρέδωκεναὐτόν.Καὶ ἔρχεται εἰς οἶκον· 20καὶ

συνέρχεται πάλιν ὄχλος, ὥστεμὴ δύνασθαι αὐτοὺς μήτε ἄρτονφαγεῖν. 21καὶ ἀκούσαντες οἱ παρ’αὐτοῦ ἐξῆλθον κρατῆσαι αὐτόν·ἔλεγον γὰρ ὅτι ἐξέστη. 22καὶ οἱγραμματεῖς οἱ ἀπὸ Ἱεροσολύμωνκαταβάντες ἔλεγον ὅτι Βεελζεβοὺλἔχει, καὶ ὅτι ἐν τῷ ἄρχοντι τῶνδαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια.23καὶ προσκαλεσάμενος αὐτοὺςἐν παραβολαῖς ἔλεγεν αὐτοῖς·πῶς δύναται σατανᾶς σατανᾶνἐκβάλλειν; 24καὶ ἐὰν βασιλείαἐφ’ ἑαυτὴν μερισθῇ, οὐ δύναταισταθῆναι ἡ βασιλεία ἐκείνη. 25καὶἐὰν οἰκία ἐφ’ ἑαυτὴν μερισθῇ, οὐδυνήσεται ἡ οἰκία ἐκείνη σταθῆναι.26καὶ εἰ ὁ σατανᾶς ἀνέστη ἐφ’ἑαυτὸν ἐμερίσθη, καὶ οὐ δύναταιστῆναι ἀλλὰ τέλος ἔχει. 27ἀλλ’οὐ δύναται οὐδεὶς εἰς τὴν οἰκίαντοῦ ἰσχυροῦ εἰσελθὼν τὰ σκεύηαὐτοῦ διαρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτοντὸν ἰσχυρὸν δήσῃ, καὶ τότε τὴνοἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει. 28ἀμὴνλέγω ὑμῖν ὅτι πάντα ἀφεθήσεταιτοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων τὰἁμαρτήματα καὶ αἱ βλασφημίαι,ὅσα ἂν βλασφημήσωσιν· 29ὃς δ’ἂν βλασφημήσῃ εἰς τὸ πνεῦμα τὸἅγιον, οὐκ ἔχει ἄφεσιν εἰς τὸναἰῶνα, ἀλλὰ ἔνοχός ἔσται αἰωνίουἁμαρτήματος 30ὅτι ἔλεγον· πνεῦμαἀκάθαρτον ἔχει.31Καὶ ἔρχεται ἡ μήτηρ αὐτοῦ

καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, καὶ ἔξωστήκοντες ἀπέστειλαν πρὸς αὐτὸνκαλοῦντες αὐτόν. 32καὶ ἐκάθητοπερὶ αὐτὸν ὄχλος, καὶ λέγουσιναὐτῷ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱἀδελφοί σου καὶ αἱ ἀδελφαί σου


ἔξω ζητοῦσίν σε. 33καὶ ἀποκριθεὶςαὐτοῖς λέγει· τίς ἐστιν ἡ μήτηρμου καὶ οἱ ἀδελφοί μου; 34καὶπεριβλεψάμενος τοὺς περὶ αὐτὸνκύκλῳ καθημένους λέγει· ἴδε ἡμήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου. 35ὃςἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ,οὗτος ἀδελφός μου καὶ ἀδελφὴ καὶμήτηρ ἐστίν.

4 Καὶ πάλιν ἤρξατο διδάσκεινπαρὰ τὴν θάλασσαν. καὶ

συνάγεται πρὸς αὐτὸν ὄχλοςπλεῖστος, ὥστε αὐτὸν εἰς πλοῖονἐμβάντα καθῆσθαι ἐν τῇ θαλάσσῃ,καὶ πᾶς ὁ ὄχλος πρὸς τὴν θάλασσανἐπὶ τῆς γῆς ἦσαν. 2καὶ ἐδίδασκεναὐτοὺς ἐν παραβολαῖς πολλά,καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ἐν τῇ διδαχῇαὐτοῦ· 3ἀκούετε. ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁσπείρων σπεῖραι. 4καὶ ἐγένετο ἐντῷ σπείρειν ὃ μὲν ἔπεσεν παρὰτὴν ὁδόν, καὶ ἦλθεν τὰ πετεινὰκαὶ κατέφαγεν αὐτό. 5καὶ ἄλλοἔπεσεν ἐπὶ τὸ πετρῶδες, ὅπουοὐκ εἶχεν γῆν πολλήν, καὶ εὐθὺςἐξανέτειλεν διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθοςγῆς· 6καὶ ὅτε ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος,ἐκαυματίσθη, καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχεινῥίζαν ἐξηράνθη. 7καὶ ἄλλο ἔπεσενεἰς τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαναἱ ἄκανθαι καὶ συνέπνιξαν αὐτό,καὶ καρπὸν οὐκ ἔδωκεν. 8καὶ ἄλλαἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν καλήν,καὶ ἐδίδου καρπὸν ἀναβαίνοντακαὶ αὐξανόμενον, καὶ ἔφερενεἰς τριάκοντα καὶ εἰς ἑξήκοντακαὶ εἰς ἑκατόν. 9καὶ ἔλεγεν·ὃς ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.10Καὶ ὅτε ἐγένετο κατὰ μόνας,ἠρώτουν αὐτὸν οἱ περὶ αὐτὸνσὺν τοῖς δώδεκα τὰς παραβολάς.11καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ὑμῖν τὸμυστήριον δέδοται τῆς βασιλείαςτοῦ θεοῦ· ἐκείνοις δὲ τοῖς ἔξω ἐνπαραβολαῖς πάντα γίνεται, 12 ἵναβλέποντες βλέπωσιν καὶ μὴ ἴδωσιν,

καὶ ἀκούοντες ἀκούωσιν καὶ μὴσυνιῶσιν, μήποτε ἐπιστρέψωσιν καὶἀφεθῇ αὐτοῖς. 13καὶ λέγει αὐτοῖς·οὐκ οἴδατε τὴν παραβολὴν ταύτην,καὶ πῶς πάσας τὰς παραβολὰςγνώσεσθε; 14ὁ σπείρων τὸν λόγονσπείρει. 15οὗτοι δέ εἰσίν οἱ παρὰτὴν ὁδὸν ὅπου σπείρεται ὁ λόγος,καὶ ὅταν ἀκούσωσιν εὐθὺς ἔρχεταιὁ σατανᾶς καὶ αἴρει τὸν λόγοντὸν ἐσπαρμένον ἐν αὐτοῖς. 16καὶοὗτοί ὁμοίως εἰσίν οἱ ἐπὶ τὰπετρώδη σπειρόμενοι, οἳ ὅτανἀκούσωσιν τὸν λόγον εὐθὺς μετὰχαρᾶς λαμβάνουσιν αὐτόν, 17καὶοὐκ ἔχουσιν ῥίζαν ἐν ἑαυτοῖςἀλλὰ πρόσκαιροί εἰσίν, εἶταγενομένης θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰτὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζονται.18καὶ ἄλλοι εἰσὶν οἱ ἐπί τὰςἀκάνθας σπειρόμενοι· οὗτοί εἰσίνοἱ τὸν λόγον ἀκούσαντες, 19καὶαἱ μέριμναι τοῦ αἰῶνος καὶ ἡἀπάτη τοῦ πλούτου καὶ αἱ περὶ τὰλοιπὰ ἐπιθυμίαι εἰσπορευόμεναισυνπνίγουσιν τὸν λόγον, καὶἄκαρπος γίνεται. 20καὶ ἐκεῖνοίεἰσίν οἱ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴνσπαρέντες, οἵτινες ἀκούουσιντὸν λόγον καὶ παραδέχονται καὶκαρποφοροῦσιν ἓν τριάκοντα καὶἓν ἑξήκοντα καὶ ἓν ἑκατόν.21Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι μήτι

ἔρχεται ὁ λύχνος ἵνα ὑπὸ τὸνμόδιον τεθῇ ἢ ὑπὸ τὴν κλίνην;οὐχ ἵνα ἐπὶ τὴν λυχνίαν τεθῇ;22οὐ γάρ ἐστιν τι κρυπτὸν, ἐὰνμὴ ἵνα φανερωθῇ· οὐδὲ ἐγένετοἀπόκρυφον, ἀλλ’ ἵνα ἔλθῃ εἰςφανερόν. 23 εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν,ἀκουέτω.24Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· βλέπετε

τί ἀκούετε. ἐν ᾧ μέτρῳμετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖνκαὶ προστεθήσεται ὑμῖν. 25ὃς γὰρἔχει, δοθήσεται αὐτῷ· καὶ ὃς οὐκ


ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ’αὐτοῦ.26Καὶ ἔλεγεν· οὕτως ἐστὶν ἡ

βασιλεία τοῦ θεοῦ, ὡς ἄνθρωποςβάλῃ τὸν σπόρον ἐπὶ τῆς γῆς, 27καὶκαθεύδῃ καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶἡμέραν, καὶ ὁ σπόρος βλαστᾷ καὶμηκύνηται ὡς οὐκ οἶδεν αὐτός.28αὐτομάτη ἡ γῆ καρποφορεῖ,πρῶτον χόρτον, εἶτεν στάχυν,εἶτεν πλήρης σῖτος ἐν τῷ στάχυϊ.29ὅταν δὲ παραδοῖ ὁ καρπός,εὐθὺς ἀποστέλλει τὸ δρέπανον, ὅτιπαρέστηκεν ὁ θερισμός.30Καὶ ἔλεγεν· πῶς ὁμοιώσωμεν

τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ, ἢ ἐντίνι αὐτὴν παραβολῇ θῶμεν;31ὡς κόκκῳ σινάπεως, ὃς ὅτανσπαρῇ ἐπὶ τῆς γῆς, μικρότερονὂν πάντων τῶν σπερμάτων τῶνἐπὶ τῆς γῆς, 32καὶ ὅταν σπαρῇ,ἀναβαίνει καὶ γίνεται μεῖζονπάντων τῶν λαχάνων, καὶ ποιεῖκλάδους μεγάλους, ὥστε δύνασθαιὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ τὰ πετεινὰτοῦ οὐρανοῦ κατασκηνοῦν.33Καὶ τοιαύταις παραβολαῖς

πολλαῖς ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον,καθὼς ἠδύναντο ἀκούειν· 34χωρὶςδὲ παραβολῆς οὐκ ἐλάλει αὐτοῖς,κατ’ ἰδίαν δὲ τοῖς ἰδίοις μαθηταῖςἐπέλυεν πάντα.35Καὶ λέγει αὐτοῖς ἐν ἐκείνῃ τῇ

ἡμέρᾳ ὀψίας γενομένης· διέλθωμενεἰς τὸ πέραν. 36καὶ ἀφέντες τὸνὄχλον παραλαμβάνουσιν αὐτὸν ὡςἦν ἐν τῷ πλοίῳ, καὶ ἄλλα πλοῖαἦσαν μετ’ αὐτοῦ. 37καὶ γίνεταιλαῖλαψ μεγάλη ἀνέμου, καὶ τὰκύματα ἐπέβαλλεν εἰς τὸ πλοῖον,ὥστε ἤδη γεμίζεσθαι τὸ πλοῖον.38καὶ ἦν αὐτὸς ἐν τῇ πρύμνῃ ἐπὶτὸ προσκεφάλαιον καθεύδων· καὶἐγείρουσιν αὐτὸν καὶ λέγουσιναὐτῷ· διδάσκαλε, οὐ μέλει σοιὅτι ἀπολλύμεθα; 39καὶ διεγερθεὶς

ἐπετίμησεν τῷ ἀνέμῳ καὶ εἶπεν τῇθαλάσσῃ· σιώπα, πεφίμωσο. καὶἐκόπασεν ὁ ἄνεμος, καὶ ἐγένετογαλήνη μεγάλη. 40καὶ εἶπεν αὐτοῖς·τί δειλοί ἐστε οὕτως; πῶς οὐκἔχετε πίστιν; 41καὶ ἐφοβήθησανφόβον μέγαν, καὶ ἔλεγον πρὸςἀλλήλους· τίς ἄρα οὗτός ἐστιν, ὅτικαὶ ὁ ἄνεμος καὶ ἡ θάλασσα αὐτῷὑπακούει;

5 Καὶ ἦλθον εἰς τὸ πέραν τῆςθαλάσσης εἰς τὴν χώραν τῶν

Γερασηνῶν. 2καὶ ἐξελθόντοςαὐτοῦ ἐκ τοῦ πλοίου, εὐθὺςὑπήντησεν αὐτῷ ἐκ τῶν μνημείωνἄνθρωπος ἐν πνεύματι ἀκαθάρτῳ,3ὃς τὴν κατοίκησιν εἶχεν ἐντοῖς μνήμασιν, καὶ οὐδὲ ἁλύσειοὐκέτι οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτὸνδῆσαι, 4διὰ τὸ αὐτὸν πολλάκιςπέδαις καὶ ἁλύσεσιν δεδέσθαι καὶδιεσπάσθαι ὑπ’ αὐτοῦ τὰς ἁλύσειςκαὶ τὰς πέδας συντετρῖφθαι, καὶοὐδεὶς ἴσχυεν αὐτὸν δαμάσαι,5καὶ διαπαντὸς νυκτὸς καὶ ἡμέραςἐν τοῖς μνήμασιν καὶ ἐν τοῖςὄρεσιν ἦν κράζων καὶ κατακόπτωνἑαυτὸν λίθοις. 6καὶ ἰδὼν τὸνἸησοῦν ἀπὸ μακρόθεν ἔδραμενκαὶ προσεκύνησεν αὐτῷ, 7καὶκράξας φωνῇ μεγάλῃ λέγει· τί ἐμοὶκαὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ θεοῦ τοῦὑψίστου; ὁρκίζω σε τὸν θεόν, μήμε βασανίσῃς. 8 ἔλεγεν γὰρ αὐτῷ·ἔξελθε τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτονἐκ τοῦ ἀνθρώπου. 9καὶ ἐπηρώτααὐτόν· τί ὄνομά σοι; καὶ λέγειαὐτῷ· λεγιὼν ὄνομά μοι, ὅτι πολλοίἐσμεν. 10καὶ παρεκάλει αὐτὸνπολλὰ ἵνα μὴ αὐτὰ ἀποστείλῃ ἔξωτῆς χώρας. 11ἦν δὲ ἐκεῖ πρὸςτῷ ὄρει ἀγέλη χοίρων μεγάληβοσκομένη· 12καὶ παρεκάλεσαναὐτὸν λέγοντες· πέμψον ἡμᾶςεἰς τοὺς χοίρους, ἵνα εἰς αὐτοὺςεἰσέλθωμεν. 13καὶ ἐπέτρεψεν


αὐτοῖς. καὶ ἐξελθόντα τὰ πνεύματατὰ ἀκάθαρτα εἰσῆλθον εἰς τοὺςχοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰτοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν,ὡς δισχίλιοι, καὶ ἐπνίγοντο ἐντῇ θαλάσσῃ. 14καὶ οἱ βόσκοντεςαὐτοὺς ἔφυγον καὶ ἀπήγγειλαν εἰςτὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς· καὶἦλθον ἰδεῖν τί ἐστιν τὸ γεγονός.15καὶ ἔρχονται πρὸς τὸν Ἰησοῦν,καὶ θεωροῦσιν τὸν δαιμονιζόμενονκαθήμενον ἱματισμένον καὶσωφρονοῦντα, τὸν ἐσχηκότα τὸνλεγιῶνα, καὶ ἐφοβήθησαν. 16καὶδιηγήσαντο αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶςἐγένετο τῷ δαιμονιζομένῳ καὶπερὶ τῶν χοίρων. 17καὶ ἤρξαντοπαρακαλεῖν αὐτὸν ἀπελθεῖνἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν. 18καὶἐμβαίνοντος αὐτοῦ εἰς τὸ πλοῖονπαρεκάλει αὐτὸν ὁ δαιμονισθεὶςἵνα μετ’ αὐτοῦ ᾖ. 19καὶ οὐκ ἀφῆκεναὐτόν, ἀλλὰ λέγει αὐτῷ· ὕπαγε εἰςτὸν οἶκόν σου πρὸς τοὺς σούς, καὶἀπάγγειλον αὐτοῖς ὅσα ὁ κύριόςσοι πεποίηκεν καὶ ἠλέησέν σε. 20καὶἀπῆλθεν, καὶ ἤρξατο κηρύσσειν ἐντῇ Δεκαπόλει ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁἸησοῦς, καὶ πάντες ἐθαύμαζον.21Καὶ διαπεράσαντος τοῦ Ἰησοῦ

ἐν τῷ πλοίῳ εἰς τὸ πέραν πάλιν,συνήχθη ὄχλος πολὺς ἐπ’ αὐτόν,καὶ ἦν παρὰ τὴν θάλασσαν. 22καὶἔρχεται εἷς τῶν ἀρχισυναγώγων,ὀνόματι Ἰάειρος, καὶ ἰδὼν αὐτὸνπίπτει πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ,23καὶ παρακαλεῖ αὐτὸν πολλὰλέγων ὅτι τὸ θυγάτριόν μουἐσχάτως ἔχει, ἵνα ἐλθὼν ἐπιθῇςτὰς χεῖρας αὐτῇ ἵνα σωθῇ καὶζήσῃ. 24καὶ ἀπῆλθεν μετ’ αὐτοῦ,καὶ ἠκολούθει αὐτῷ ὄχλος πολύς,καὶ συνέθλιβον αὐτόν. 25καὶ γυνὴοὖσα ἐν ῥύσει αἵματος δώδεκαἔτη, 26καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸπολλῶν ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα

τὰ παρ’ ἑαυτῆς πάντα, καὶ μηδὲνὠφεληθεῖσα ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸχεῖρον ἐλθοῦσα, 27ἀκούσασα τὰπερὶ τοῦ Ἰησοῦ, ἐλθοῦσα ἐν τῷὄχλῳ ὄπισθεν ἥψατο τοῦ ἱματίουαὐτοῦ· 28 ἔλεγεν γὰρ ὅτι ἐὰνἅψωμαι κἂν τῶν ἱματίων αὐτοῦσωθήσομαι. 29καὶ εὐθὺς ἐξηράνθηἡ πηγὴ τοῦ αἵματος αὐτῆς, καὶἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται ἀπὸ τῆςμάστιγος. 30καὶ εὐθὺς ὁ Ἰησοῦςἐπιγνοὺς ἐν ἑαυτῷ τὴν ἐξ αὐτοῦδύναμιν ἐξελθοῦσαν, ἐπιστραφεὶςἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγεν· τίς μου ἥψατοτῶν ἱματίων; 31καὶ ἔλεγον αὐτῷ οἱμαθηταὶ αὐτοῦ· βλέπεις τὸν ὄχλονσυνθλίβοντά σε, καὶ λέγεις· τίςμου ἥψατο; 32καὶ περιεβλέπετοἰδεῖν τὴν τοῦτο ποιήσασαν. 33ἡδὲ γυνὴ φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα,εἰδυῖα ὃ γέγονεν αὐτῇ, ἦλθενκαὶ προσέπεσεν αὐτῷ καὶ εἶπεναὐτῷ πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. 34ὁ δὲεἶπεν αὐτῇ· θύγατερ, ἡ πίστις σουσέσωκέν σε· ὕπαγε εἰς εἰρήνην,καὶ ἴσθι ὑγιὴς ἀπὸ τῆς μάστιγόςσου. 35 ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντοςἔρχονται ἀπὸ τοῦ ἀρχισυναγώγουλέγοντες ὅτι ἡ θυγάτηρ σουἀπέθανεν, τί ἔτι σκύλλεις τὸνδιδάσκαλον; 36ὁ δὲ Ἰησοῦςπαρακούσας τὸν λόγον λαλούμενονλέγει τῷ ἀρχισυναγώγῳ· μὴφοβοῦ, μόνον πίστευε. 37καὶοὐκ ἀφῆκεν οὐδένα μετ’ αὐτοῦσυνακολουθῆσαι εἰ μὴ τὸν Πέτρονκαὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸνἀδελφὸν Ἰακώβου. 38καὶ ἔρχονταιεἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀρχισυναγώγου,καὶ θεωρεῖ θόρυβον καὶ κλαίονταςκαὶ ἀλαλάζοντας πολλά, 39καὶεἰσελθὼν λέγει αὐτοῖς· τίθορυβεῖσθε καὶ κλαίετε; τὸ παιδίονοὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει.40καὶ κατεγέλων αὐτοῦ. αὐτὸς δὲἐκβαλὼν πάντας παραλαμβάνει


τὸν πατέρα τοῦ παιδίου καὶ τὴνμητέρα καὶ τοὺς μετ’ αὐτοῦ, καὶεἰσπορεύεται ὅπου ἦν τὸ παιδίον.41καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς τοῦπαιδίου λέγει αὐτῇ· ταλιθὰ κούμ,ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον· τὸκοράσιον, σοὶ λέγω, ἔγειρε. 42καὶεὐθὺς ἀνέστη τὸ κοράσιον καὶπεριεπάτει· ἦν γὰρ ἐτῶν δώδεκα·καὶ ἐξέστησαν εὐθὺς ἐκστάσειμεγάλῃ. 43καὶ διεστείλατο αὐτοῖςπολλὰ ἵνα μηδεὶς γνοῖ τοῦτο, καὶεἶπεν δοθῆναι αὐτῇ φαγεῖν.

6 Καὶ ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν, καὶἔρχεται εἰς τὴν πατρίδα

αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθοῦσιν αὐτῷ οἱμαθηταὶ αὐτοῦ. 2καὶ γενομένουσαββάτου ἤρξατο διδάσκειν ἐν τῇσυναγωγῇ· καὶ οἱ πολλοὶ ἀκούοντεςἐξεπλήσσοντο, λέγοντες· πόθεντούτῳ ταῦτα, καὶ τίς ἡ σοφίαἡ δοθεῖσα τούτῳ; καὶ δυνάμειςτοιαῦται διὰ τῶν χειρῶν αὐτοῦγίνονται; 3οὐχ οὗτός ἐστιν ὁτέκτων, ὁ υἱὸς τῆς Μαρίας καὶἀδελφὸς Ἰακώβου καὶ Ἰωσῆτοςκαὶ Ἰούδα καὶ Σίμωνος; καὶ οὐκεἰσὶν αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ ὧδε πρὸςἡμᾶς; καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ.4καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ὅτιοὐκ ἔστιν προφήτης ἄτιμος εἰμὴ ἐν τῇ πατρίδι ἑαυτοῦ καὶ ἐντοῖς συγγενεῦσιν αὐτοῦ καὶ ἐν τῇοἰκίᾳ αὐτοῦ. 5καὶ οὐκ ἐδύνατοἐκεῖ ποιῆσαι οὐδεμίαν δύναμιν,εἰ μὴ ὀλίγοις ἀρρώστοις ἐπιθεὶςτὰς χεῖρας ἐθεράπευσεν. 6καὶἐθαύμασεν διὰ τὴν ἀπιστίαναὐτῶν.Καὶ περιῆγεν τὰς κώμας κύκλῳ

διδάσκων. 7Καὶ προσκαλεῖταιτοὺς δώδεκα, καὶ ἤρξατο αὐτοὺςἀποστέλλειν δύο δύο, καὶ ἐδίδουαὐτοῖς ἐξουσίαν τῶν πνευμάτωντῶν ἀκαθάρτων, 8καὶ παρήγγειλεναὐτοῖς ἵνα μηδὲν αἴρωσιν εἰς

ὁδὸν εἰ μὴ ῥάβδον μόνον, μὴἄρτον, μὴ πήραν, μὴ εἰς τὴν ζώνηνχαλκόν, 9ἀλλὰ ὑποδεδεμένουςσανδάλια καὶ μὴ ἐνδύσησθε δύοχιτῶνας. 10καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς·ὅπου ἐὰν εἰσέλθητε εἰς οἰκίαν,ἐκεῖ μένετε ἕως ἂν ἐξέλθητεἐκεῖθεν. 11καὶ ὃς ἂν τόπος μὴδέξηται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσωσινὑμῶν, ἐκπορευόμενοι ἐκεῖθενἐκτινάξατε τὸν χοῦν τὸν ὑποκάτωτῶν ποδῶν ὑμῶν εἰς μαρτύριοναὐτοῖς. 12καὶ ἐξελθόντες ἐκήρυξανἵνα μετανοῶσιν, 13καὶ δαιμόνιαπολλὰ ἐξέβαλλον, καὶ ἤλειφονἐλαίῳ πολλοὺς ἀρρώστους καὶἐθεράπευον.14Καὶ ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς

Ἡρώδης, φανερὸν γὰρ ἐγένετοτὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ ἔλεγεν ὅτιἸωάννης ὁ βαπτίζων ἐγήγερται ἐκνεκρῶν, καὶ διὰ τοῦτο ἐνεργοῦσιναἱ δυνάμεις ἐν αὐτῷ. 15ἄλλοιδὲ ἔλεγον ὅτι Ἡλείας ἐστίν·ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι προφήτης ὡςεἷς τῶν προφητῶν. 16ἀκούσαςδὲ ὁ Ἡρώδης ἔλεγεν, ὃν ἐγὼἀπεκεφάλισα Ἰωάννην, οὗτοςἠγέρθη.17Αὐτὸς γὰρ ὁ Ἡρώδης

ἀποστείλας ἐκράτησεν τὸνἸωάννην καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐνφυλακῇ διὰ Ἡρῳδιάδα τὴν γυναῖκαΦιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ὅτιαὐτὴν ἐγάμησεν· 18 ἔλεγεν γὰρ ὁἸωάννης τῷ Ἡρῴδῃ ὅτι οὐκ ἔξεστίνσοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦσου. 19ἡ δὲ Ἡρῳδιὰς ἐνεῖχεν αὐτῷκαὶ ἤθελεν αὐτὸν ἀποκτεῖναι, καὶοὐκ ἠδύνατο· 20ὁ γὰρ Ἡρώδηςἐφοβεῖτο τὸν Ἰωάννην, εἰδὼςαὐτὸν ἄνδρα δίκαιον καὶ ἅγιον,καὶ συνετήρει αὐτόν, καὶ ἀκούσαςαὐτοῦ πολλὰ ἠπόρει, καὶ ἡδέωςαὐτοῦ ἤκουεν. 21καὶ γενομένηςἡμέρας εὐκαίρου, ὅτε Ἡρώδης τοῖς


γενεσίοις αὐτοῦ δεῖπνον ἐποίησεντοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ καὶ τοῖςχιλιάρχοις καὶ τοῖς πρώτοις τῆςΓαλιλαίας, 22καὶ εἰσελθούσης τῆςθυγατρὸς αὐτῆς τῆς Ἡρῳδιάδοςκαὶ ὀρχησαμένης, ἤρεσεν τῷἩρῴδῃ καὶ τοῖς συνανακειμένοις.ὁ δὲ βασιλεὺς εἶπεν τῷ κορασίῳ·αἴτησόν με ὃ ἐὰν θέλῃς, καὶ δώσωσοι· 23καὶ ὤμοσεν αὐτῇ ὅτι ὃἐάν με αἰτήσῃς δώσω σοι ἕωςἡμίσους τῆς βασιλείας μου. 24καὶἐξελθοῦσα εἶπεν τῇ μητρὶ αὐτῆς· τίαἰτήσωμαι; ἡ δὲ εἶπεν· τὴν κεφαλὴνἸωάννου τοῦ βαπτίζοντος. 25καὶεἰσελθοῦσα εὐθὺς μετὰ σπουδῆςπρὸς τὸν βασιλέα ᾐτήσατολέγουσα· θέλω ἵνα ἐξαυτῆς δῷςμοι ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν Ἰωάννουτοῦ βαπτιστοῦ. 26καὶ περίλυποςγενόμενος ὁ βασιλεὺς διὰ τοὺςὅρκους καὶ τοὺς ἀνακειμένουςοὐκ ἠθέλησεν ἀθετῆσαι αὐτήν.27καὶ εὐθὺς ἀποστείλας ὁ βασιλεὺςσπεκουλάτορα ἐπέταξεν ἐνέγκαιτὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 28καὶ ἀπελθὼνἀπεκεφάλισεν αὐτὸν ἐν τῇ φυλακῇ,καὶ ἤνεγκεν τὴν κεφαλὴν αὐτοῦἐπὶ πίνακι καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τῷκορασίῳ, καὶ τὸ κοράσιον ἔδωκεναὐτὴν τῇ μητρὶ αὐτῆς. 29καὶἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦἦλθαν καὶ ἦραν τὸ πτῶμα αὐτοῦ,καὶ ἔθηκαν αὐτὸν ἐν μνημείῳ.30Καὶ συνάγονται οἱ ἀπόστολοι

πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ ἀπήγγειλαναὐτῷ πάντα ὅσα ἐποίησαν καὶἐδίδαξαν. 31καὶ λέγει αὐτοῖς·δεῦτε ὑμεῖς αὐτοὶ κατ’ ἰδίαν εἰςἔρημον τόπον καὶ ἀναπαύσασθεὀλίγον. ἦσαν γὰρ οἱ ἐρχόμενοικαὶ οἱ ὑπάγοντες πολλοί, καὶοὐδὲ φαγεῖν εὐκαίρουν. 32καὶἀπῆλθον εἰς ἔρημον τόπον τῷπλοίῳ κατ’ ἰδίαν. 33καὶ εἶδοναὐτοὺς ὑπάγοντας καὶ ἐπέγνωσαν

αὐτοὺς πολλοί, καὶ πεζῇ ἀπὸ πασῶντῶν πόλεων συνέδραμον ἐκεῖ καὶπροῆλθον αὐτούς.34Καὶ ἐξελθὼν εἶδεν πολὺν ὄχλον,

καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτοὺς, ὅτιἦσαν ὡς πρόβατα μὴ ἔχονταποιμένα, καὶ ἤρξατο διδάσκειναὐτοὺς πολλά. 35καὶ ἤδη ὥραςπολλῆς γινομένης προσελθόντεςοἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἔλεγον ὅτιἔρημός ἐστιν ὁ τόπος, καὶ ἤδηὥρα πολλή· 36ἀπόλυσον αὐτούς,ἵνα ἀπελθόντες εἰς τοὺς κύκλῳἀγροὺς καὶ κώμας ἀγοράσωσινἑαυτοῖς τί φάγωσιν. 37ὁ δὲἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· δότεαὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. καὶ λέγουσιναὐτῷ· ἀπελθόντες ἀγοράσωμενδηναρίων διακοσίων ἄρτους,καὶ δώσομεν αὐτοῖς φαγεῖν; 38ὁδὲ λέγει αὐτοῖς· πόσους ἄρτουςἔχετε; ὑπάγετε ἴδετε. καὶ γνόντεςλέγουσιν· πέντε, καὶ δύο ἰχθύας.39καὶ ἐπέταξεν αὐτοῖς ἀνακλῖναιπάντας συμπόσια συμπόσια ἐπὶτῷ χλωρῷ χόρτῳ. 40καὶ ἀνέπεσανπρασιαὶ πρασιαὶ, κατὰ ἑκατὸν καὶκατὰ πεντήκοντα. 41καὶ λαβὼντοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύοἰχθύας ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸνεὐλόγησεν, καὶ κατέκλασεν τοὺςἄρτους καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖςἵνα παρατιθῶσιν αὐτοῖς, καὶ τοὺςδύο ἰχθύας ἐμέρισεν πᾶσιν. 42καὶἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν·43καὶ ἦραν κλασμάτων δώδεκακοφίνων πληρώματα καὶ ἀπὸ τῶνἰχθύων. 44καὶ ἦσαν οἱ φαγόντεςτοὺς ἄρτους πεντακισχίλιοιἄνδρες.45Καὶ εὐθὺς ἠνάγκασεν τοὺς

μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰςτὸ πλοῖον καὶ προάγειν εἰς τὸπέραν πρὸς Βηθσαϊδάν, ἕωςαὐτὸς ἀπολύει τὸν ὄχλον. 46καὶἀποταξάμενος αὐτοῖς ἀπῆλθεν


εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι. 47καὶὀψίας γενομένης ἦν τὸ πλοῖονἐν μέσῳ τῆς θαλάσσης, καὶαὐτὸς μόνος ἐπὶ τῆς γῆς. 48καὶἰδὼν αὐτοὺς βασανιζομένους ἐντῷ ἐλαύνειν, ἦν γὰρ ὁ ἄνεμοςἐναντίος αὐτοῖς, περὶ τετάρτηνφυλακὴν τῆς νυκτὸς ἔρχεταιπρὸς αὐτοὺς περιπατῶν ἐπὶ τῆςθαλάσσης. καὶ ἤθελεν παρελθεῖναὐτούς· 49οἱ δὲ ἰδόντες αὐτὸνἐπὶ τῆς θαλάσσης περιπατοῦνταἔδοξαν ὅτι φάντασμά ἐστιν, καὶἀνέκραξαν· 50πάντες γὰρ αὐτὸνεἶδαν καὶ ἐταράχθησαν. ὁ δὲεὐθὺς ἐλάλησεν μετ’ αὐτῶν, καὶλέγει αὐτοῖς, θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι,μὴ φοβεῖσθε. 51καὶ ἀνέβη πρὸςαὐτοὺς εἰς τὸ πλοῖον, καὶ ἐκόπασενὁ ἄνεμος· καὶ λίαν ἐκ περισσοῦἐν ἑαυτοῖς ἐξίσταντο. 52οὐ γὰρσυνῆκαν ἐπὶ τοῖς ἄρτοις, ἀλλ’ ἦναὐτῶν ἡ καρδία πεπωρωμένη.53Καὶ διαπεράσαντες ἐπὶ

τὴν γῆν ἦλθον εἰς Γεννησαρὲτκαὶ προσωρμίσθησαν. 54καὶἐξελθόντων αὐτῶν ἐκ τοῦπλοίου εὐθὺς ἐπιγνόντες αὐτὸν55περιέδραμον ὅλην τὴν χώρανἐκείνην καὶ ἤρξαντο ἐπὶ τοῖςκραβάττοις τοὺς κακῶς ἔχονταςπεριφέρειν, ὅπου ἤκουον ὅτι ἐστίν.56καὶ ὅπου ἐὰν εἰσεπορεύετο εἰςκώμας ἢ εἰς πόλεις ἢ εἰς ἀγροὺς,ἐν ταῖς ἀγοραῖς ἐτίθεσαν τοὺςἀσθενοῦντας, καὶ παρεκάλουναὐτὸν ἵνα κἂν τοῦ κρασπέδου τοῦἱματίου αὐτοῦ ἅψωνται· καὶ ὅσοιἂν ἥψαντο αὐτοῦ ἐσώζοντο.

7 Καὶ συνάγονται πρὸς αὐτὸνοἱ Φαρισαῖοι καί τινες τῶν

γραμματέων ἐλθόντες ἀπὸἹεροσολύμων. 2καὶ ἰδόντες τινὰςτῶν μαθητῶν αὐτοῦ ὅτι κοιναῖςχερσίν, τοῦτ’ ἔστιν ἀνίπτοις,ἐσθίουσιν τοὺς ἄρτους 3οἱ

γὰρ Φαρισαῖοι καὶ πάντες οἱἸουδαῖοι ἐὰν μὴ πυκνὰ νίψωνταιτὰς χεῖρας οὐκ ἐσθίουσιν,κρατοῦντες τὴν παράδοσιν τῶνπρεσβυτέρων, 4καὶ ἀπὸ ἀγορᾶςἐὰν μὴ βαπτίσωνται οὐκ ἐσθίουσιν,καὶ ἄλλα πολλά ἐστιν ἃ παρέλαβονκρατεῖν, βαπτισμοὺς ποτηρίωνκαὶ ξεστῶν καὶ χαλκίων 5καὶἐπερωτῶσιν αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοικαὶ οἱ γραμματεῖς· διατί οὐπεριπατοῦσιν οἱ μαθηταί σου κατὰτὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων,ἀλλὰ κοιναῖς χερσὶν ἐσθίουσιν τὸνἄρτον; 6ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· καλῶςἐπροφήτευσεν Ἡσαΐας περὶ ὑμῶντῶν ὑποκριτῶν, ὡς γέγραπται ὅτιοὗτος ὁ λαὸς τοῖς χείλεσίν με τιμᾷ,ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχειἀπ’ ἐμοῦ· 7μάτην δὲ σέβονταίμε διδάσκοντες διδασκαλίαςἐντάλματα ἀνθρώπων. 8ἀφέντεςτὴν ἐντολὴν τοῦ θεοῦ κρατεῖτε τὴνπαράδοσιν τῶν ἀνθρώπων. 9καὶἔλεγεν αὐτοῖς· καλῶς ἀθετεῖτετὴν ἐντολὴν τοῦ θεοῦ, ἵνα τὴνπαράδοσιν ὑμῶν τηρήσητε.10Μωϋσῆς γὰρ εἶπεν· τίμα τὸνπατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου,καί· ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέραθανάτῳ τελευτάτω. 11ὑμεῖςδὲ λέγετε· ἐὰν εἴπῃ ἄνθρωποςτῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί· κορβᾶν,ὅ ἐστιν δῶρον, ὃ ἐὰν ἐξ ἐμοῦὠφεληθῇς, 12οὐκέτι ἀφίετε αὐτὸνοὐδὲν ποιῆσαι τῷ πατρὶ ἢ τῇμητρί, 13ἀκυροῦντες τὸν λόγοντοῦ θεοῦ τῇ παραδόσει ὑμῶνᾗ παρεδώκατε. καὶ παρόμοιατοιαῦτα πολλὰ ποιεῖτε. 14καὶπροσκαλεσάμενος πάλιν τὸνὄχλον ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀκούσατέμου πάντες καὶ σύνετε. 15οὐδένἐστιν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπουεἰσπορευόμενον εἰς αὐτὸν ὃδύναται κοινῶσαι αὐτόν· ἀλλὰ τὰ


ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενάἐστιν τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον.17Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκονἀπὸ τοῦ ὄχλου, ἐπηρώτων αὐτὸνοἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὴν παραβολήν.18καὶ λέγει αὐτοῖς· οὕτως καὶὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε; οὐ νοεῖτε ὅτιπᾶν τὸ ἔξωθεν εἰσπορευόμενον εἰςτὸν ἄνθρωπον οὐ δύναται αὐτὸνκοινῶσαι, 19ὅτι οὐκ εἰσπορεύεταιαὐτοῦ εἰς τὴν καρδίαν ἀλλ’εἰς τὴν κοιλίαν, καὶ εἰς τὸνἀφεδρῶνα ἐκπορεύεται, καθαρίζωνπάντα τὰ βρώματα; 20 ἔλεγενδὲ ὅτι τὸ ἐκ τοῦ ἀνθρώπουἐκπορευόμενον, ἐκεῖνο κοινοῖτὸν ἄνθρωπον. 21 ἔσωθεν γὰρ ἐκτῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱδιαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται,πορνεῖαι, κλοπαί, φόνοι, 22μοιχεῖαι,πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος,ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸς πονηρός,βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη·23πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθενἐκπορεύεται καὶ κοινοῖ τὸνἄνθρωπον.24Ἐκεῖθεν δὲ ἀναστὰς ἀπῆλθεν

εἰς τὰ ὅρια Τύρου. καὶ εἰσελθὼν εἰςοἰκίαν οὐδένα ἠθέλησεν γνῶναι,καὶ οὐκ ἠδυνάσθη λαθεῖν· 25ἀλλὰεὐθὺς ἀκούσασα γυνὴ περὶ αὐτοῦ,ἧς εἶχεν τὸ θυγάτριον αὐτῆςπνεῦμα ἀκάθαρτον, εἰσελθοῦσαπροσέπεσεν πρὸς τοὺς πόδαςαὐτοῦ· 26ἡ δὲ γυνὴ ἦν Ἑλληνίς,Συροφοινίκισσα τῷ γένει· καὶἠρώτα αὐτὸν ἵνα τὸ δαιμόνιονἐκβάλῃ ἐκ τῆς θυγατρὸς αὐτῆς.27καὶ ἔλεγεν αὐτῇ· ἄφες πρῶτονχορτασθῆναι τὰ τέκνα· οὐ γάρἐστιν καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶντέκνων καὶ τοῖς κυναρίοις βαλεῖν.28ἡ δὲ ἀπεκρίθη καὶ λέγει αὐτῷ·ναί, κύριε· καὶ τὰ κυνάρια ὑποκάτωτῆς τραπέζης ἐσθίουσιν ἀπὸ τῶνψιχίων τῶν παιδίων. 29καὶ εἶπεν

αὐτῇ· διὰ τοῦτον τὸν λόγον ὕπαγε,ἐξελήλυθεν ἐκ τῆς θυγατρός σουτὸ δαιμόνιον. 30καὶ ἀπελθοῦσα εἰςτὸν οἶκον αὐτῆς εὗρεν τὸ παιδίονβεβλημένον ἐπὶ τὴν κλίνην καὶ τὸδαιμόνιον ἐξεληλυθός.31Καὶ πάλιν ἐξελθὼν ἐκ τῶν

ὁρίων Τύρου ἦλθεν διὰ Σιδῶνοςεἰς τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίαςἀνὰ μέσον τῶν ὁρίων Δεκαπόλεως.32καὶ φέρουσιν αὐτῷ κωφὸν καὶμογιλάλον, καὶ παρακαλοῦσιναὐτὸν ἵνα ἐπιθῇ αὐτῷ τὴν χεῖρα.33καὶ ἀπολαβόμενος αὐτὸν ἀπὸτοῦ ὄχλου κατ’ ἰδίαν ἔβαλεντοὺς δακτύλους εἰς τὰ ὦτααὐτοῦ καὶ πτύσας ἥψατο τῆςγλώσσης αὐτοῦ, 34καὶ ἀναβλέψαςεἰς τὸν οὐρανὸν ἐστέναξεν, καὶλέγει αὐτῷ· ἐφφαθά, ὅ ἐστιν,διανοίχθητι. 35καὶ ἠνοίγησαναὐτοῦ αἱ ἀκοαί, καὶ εὐθὺς ἐλύθηὁ δεσμὸς τῆς γλώσσης αὐτοῦ, καὶἐλάλει ὀρθῶς. 36καὶ διεστείλατοαὐτοῖς ἵνα μηδενὶ λέγωσιν· ὅσονδὲ αὐτοῖς διεστέλλετο, αὐτοὶμᾶλλον περισσότερον ἐκήρυσσον.37καὶ ὑπερπερισσῶς ἐξεπλήσσοντολέγοντες· καλῶς πάντα πεποίηκεν,καὶ τοὺς κωφοὺς ποιεῖ ἀκούειν καὶἀλάλους λαλεῖν.

8 Ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραιςπάλιν πόλλου ὄχλου ὄντος

καὶ μὴ ἐχόντων τί φάγωσιν,προσκαλεσάμενος τοὺς μαθητὰςλέγει αὐτοῖς· 2σπλαγχνίζομαιἐπὶ τὸν ὄχλον, ὅτι ἤδη ἡμέραιτρεῖς προσμένουσίν μοι καὶ οὐκἔχουσιν τί φάγωσιν. 3καὶ ἐὰνἀπολύσω αὐτοὺς νήστις εἰς οἶκοναὐτῶν, ἐκλυθήσονται ἐν τῇ ὁδῷ·καί τινες αὐτῶν ἀπὸ μακρόθενἥκασιν. 4καὶ ἀπεκρίθησαν αὐτῷοἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι πόθεντούτους δυνήσεταί τις ὧδεχορτάσαι ἄρτων ἐπ’ ἐρημίας;


5καὶ ἠρώτα αὐτούς· πόσους ἔχετεἄρτους; οἱ δὲ εἶπαν· ἑπτά. 6καὶπαραγγέλλει τῷ ὄχλῳ ἀναπεσεῖνἐπὶ τῆς γῆς· καὶ λαβὼν τοὺς ἑπτὰἄρτους εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶἐδίδου τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵναπαρατιθῶσιν· καὶ παρέθηκαν τῷὄχλῳ. 7καὶ εἶχαν ἰχθύδια ὀλίγα·καὶ εὐλογήσας αὐτὰ παρέθηκέν.8καὶ ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν,καὶ ἦραν περισσεύματα κλασμάτωνἑπτὰ σπυρίδας. 9ἦσαν δὲ ὡςτετρακισχίλιοι· καὶ ἀπέλυσεναὐτούς.10Καὶ εὐθὺς ἐμβὰς εἰς τὸ

πλοῖον μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦἦλθεν εἰς τὰ μέρη Δαλμανουθά.11καὶ ἐξῆλθον οἱ Φαρισαῖοικαὶ ἤρξαντο συζητεῖν αὐτῷ,ζητοῦντες παρ’ αὐτοῦ σημεῖονἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, πειράζοντεςαὐτόν. 12καὶ ἀναστενάξας τῷπνεύματι αὐτοῦ λέγει· τί ἡ γενεὰαὕτη ζητεῖ σημεῖον; ἀμὴν λέγωὑμῖν εἰ δοθήσεται τῇ γενεᾷ ταύτῃσημεῖον. 13καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς πάλινἐμβὰς ἀπῆλθεν εἰς τὸ πέραν.14Καὶ ἐπελάθοντο λαβεῖν

ἄρτους, καὶ εἰ μὴ ἕνα ἄρτον οὐκεἶχον μεθ’ ἑαυτῶν ἐν τῷ πλοίῳ.15καὶ διεστέλλετο αὐτοῖς λέγων·ὁρᾶτε, βλέπετε ἀπὸ τῆς ζύμηςτῶν Φαρισαίων καὶ τῆς ζύμηςἩρῴδου. 16καὶ διελογίζοντο πρὸςἀλλήλους ὅτι ἄρτους οὐκ ἔχομεν.17καὶ γνοὺς λέγει αὐτοῖς· τίδιαλογίζεσθε ὅτι ἄρτους οὐκ ἔχετε;οὔπω νοεῖτε οὐδὲ συνίετε; ἔτιπεπωρωμένην ἔχετε τὴν καρδίανὑμῶν; 18ὀφθαλμοὺς ἔχοντες οὐβλέπετε, καὶ ὦτα ἔχοντες οὐκἀκούετε, καὶ οὐ μνημονεύετε,19ὅτε τοὺς πέντε ἄρτους ἔκλασαεἰς τοὺς πεντακισχιλίους, καὶπόσους κοφίνους κλασμάτωνπλήρεις ἤρατε; λέγουσιν αὐτῷ·

δώδεκα. 20ὅτε καὶ τοὺς ἑπτὰεἰς τοὺς τετρακισχιλίους, πόσωνσπυρίδων πληρώματα κλασμάτωνἤρατε; καὶ λέγουσιν· ἑπτά. 21καὶἔλεγεν αὐτοῖς· οὔπω συνίετε;22Καὶ ἔρχονται εἰς Βηθσαϊδάν.

καὶ φέρουσιν αὐτῷ τυφλὸν, καὶπαρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα αὐτοῦἅψηται. 23καὶ ἐπιλαβόμενος τῆςχειρὸς τοῦ τυφλοῦ ἐξήνεγκεναὐτὸν ἔξω τῆς κώμης, καὶ πτύσαςεἰς τὰ ὄμματα αὐτοῦ, ἐπιθεὶς τὰςχεῖρας αὐτῷ, ἐπηρώτα αὐτόν,εἴ τι βλέπει; 24καὶ ἀναβλέψαςἔλεγεν· βλέπω τοὺς ἀνθρώπους,ὅτι ὡς δένδρα ὁρῶ περιπατοῦντας.25 εἶτα πάλιν ἐπέθηκεν τὰς χεῖραςἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, καὶδιέβλεψεν, καὶ ἀπεκατέστη, καὶἐνέβλεπεν δηλαυγῶς ἅπαντα. 26καὶἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς οἶκον αὐτοῦλέγων· μὴ εἰς τὴν κώμην εἰσέλθῃς.27Καὶ ἐξῆλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ

μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὰς κώμαςΚαισαρείας τῆς Φιλίππου· καὶ ἐντῇ ὁδῷ ἐπηρώτα τοὺς μαθητὰςαὐτοῦ λέγων αὐτοῖς· τίνα μελέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;28οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ λέγοντεςὅτι Ἰωάννην τὸν βαπτιστήν, καὶἄλλοι, Ἡλείαν, ἄλλοι δὲ ὅτι εἷςτῶν προφητῶν. 29καὶ αὐτὸςἐπηρώτα αὐτούς· ὑμεῖς δὲ τίνα μελέγετε εἶναι; ἀποκριθεὶς ὁ Πέτροςλέγει αὐτῷ· σὺ εἶ ὁ Χριστός.30καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵναμηδενὶ λέγωσιν περὶ αὐτοῦ. 31Καὶἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺς ὅτι δεῖτὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου πολλὰπαθεῖν, καὶ ἀποδοκιμασθῆναιὑπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ τῶνἀρχιερέων καὶ τῶν γραμματέωνκαὶ ἀποκτανθῆναι καὶ μετὰτρεῖς ἡμέρας ἀναστῆναι. 32καὶπαρρησίᾳ τὸν λόγον ἐλάλει.καὶ προσλαβόμενος ὁ Πέτρος


αὐτὸν ἤρξατο ἐπιτιμᾶν αὐτῷ.33ὁ δὲ ἐπιστραφεὶς καὶ ἰδὼντοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐπετίμησενΠέτρῳ καὶ λέγει· ὕπαγε ὀπίσω μου,σατανᾶ, ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦθεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων.34Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν

ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦεἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσωμου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθωἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸναὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι. 35ὃςγὰρ ἐὰν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦσῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂνἀπολέσει τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκενἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, σώσειαὐτήν. 36τί γὰρ ὠφελεῖ ἄνθρωπονκερδῆσαι τὸν κόσμον ὅλον καὶζημιωθῆναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 37τίγὰρ δοῖ ἄνθρωπος ἀντάλλαγματῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 38ὃς γὰρ ἐὰνἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺςλόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇμοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸςτοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεταιαὐτὸν, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦπατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλωντῶν ἁγίων.

9 καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴνλέγω ὑμῖν ὅτι εἰσίν τινες

ὧδε τῶν ἑστηκότων οἵτινες οὐμὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂνἴδωσιν τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει. 2Καὶ μετὰἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦςτὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβονκαὶ τὸν Ἰωάννην, καὶ ἀναφέρειαὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ’ἰδίαν μόνους, καὶ μετεμορφώθηἔμπροσθεν αὐτῶν, 3καὶ τὰ ἱμάτιααὐτοῦ ἐγένετο στίλβοντα λευκὰλίαν, οἷα γναφεὺς ἐπὶ τῆς γῆς οὐδύναται οὕτως λευκᾶναι. 4καὶὤφθη αὐτοῖς Ἡλείας σὺν Μωϋσεῖ,καὶ ἦσαν συνλαλοῦντες τῷ Ἰησοῦ.5καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος λέγει τῷ

Ἰησοῦ· ῥαββεί, καλόν ἐστιν ἡμᾶςὧδε εἶναι, καὶ ποιήσωμεν τρεῖςσκηνάς, σοὶ μίαν καὶ Μωϋσεῖ μίανκαὶ Ἡλείᾳ μίαν. 6οὐ γὰρ ᾔδει τίἀποκριθῇ· ἔκφοβοι γὰρ ἐγένοντο.7καὶ ἐγένετο νεφέλη ἐπισκιάζουσααὐτοῖς, καὶ ἐγένετο φωνὴ ἐκτῆς νεφέλης, οὗτός ἐστιν ὁ υἱόςμου ὁ ἀγαπητός, ἀκούετε αὐτοῦ.8καὶ ἐξάπινα περιβλεψάμενοιοὐκέτι οὐδένα εἶδον ἀλλὰ τὸνἸησοῦν μόνον μεθ’ ἑαυτῶν. 9Καὶκαταβαινόντων αὐτῶν ἀπὸ τοῦὄρους διεστείλατο αὐτοῖς ἵναμηδενὶ ἃ εἶδον διηγήσωνται, εἰμὴ ὅταν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπουἐκ νεκρῶν ἀναστῇ. 10καὶ τὸνλόγον ἐκράτησαν πρὸς ἑαυτοὺςσυζητοῦντες τί ἐστιν τὸ ἐκ νεκρῶνἀναστῆναι. 11καὶ ἐπηρώτωναὐτὸν λέγοντες· ὅτι λέγουσινοἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖςὅτι Ἡλείαν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον;12ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς· Ἡλείας ἐλθὼνπρῶτον ἀποκαθιστάνει πάντα.καὶ πῶς γέγραπται ἐπὶ τὸν υἱὸντοῦ ἀνθρώπου; ἵνα πολλὰ πάθῃκαὶ ἐξουθενωθῇ. 13ἀλλὰ λέγωὑμῖν ὅτι καὶ Ἡλείας ἐλήλυθεν, καὶἐποίησαν αὐτῷ ὅσα ἤθελον, καθὼςγέγραπται ἐπ’ αὐτόν.14Καὶ ἐλθόντες πρὸς τοὺς

μαθητὰς εἶδον ὄχλον πολὺνπερὶ αὐτοὺς καὶ γραμματεῖςσυζητοῦντας πρὸς αὐτούς. 15καὶεὐθὺς πᾶς ὁ ὄχλος ἰδόντεςαὐτὸν ἐξεθαμβήθησαν, καὶπροστρέχοντες ἠσπάζοντο αὐτόν.16καὶ ἐπηρώτησεν αὐτούς· τίσυζητεῖτε πρὸς αὐτούς; 17καὶἀπεκρίθη αὐτῷ εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου,διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μουπρὸς σέ, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον,18καὶ ὅπου ἐὰν αὐτὸν καταλάβῃῥήσσει, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζειτοὺς ὀδόντας καὶ ξηραίνεται· καὶ


εἶπα τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸἐκβάλωσιν, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. 19ὁδὲ ἀποκριθεὶς αὐτοῖς λέγει· ὦγενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸςὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαιὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με.20καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν.καὶ ἰδὼν αὐτὸν, τὸ πνεῦμα εὐθὺςσυνεσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼνἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων.21καὶ ἐπηρώτησεν τὸν πατέρααὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡςτοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπεν·ἐκ παιδιόθεν· 22καὶ πολλάκιςκαὶ εἰς πῦρ αὐτὸν ἔβαλεν καὶεἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν·ἀλλὰ εἴ τι δύνῃ, βοήθησον ἡμῖνσπλαγχνισθεὶς ἐφ’ ἡμᾶς. 23ὁ δὲἸησοῦς εἶπεν αὐτῷ, τὸ εἰ δύνῃ;πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι.24 εὐθὺς κράξας ὁ πατὴρ τοῦπαιδίου ἔλεγεν· πιστεύω· βοήθειμου τῇ ἀπιστίᾳ. 25 ἰδὼν δὲ ὁἸησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὁ ὄχλος,ἐπετίμησεν τῷ πνεύματι τῷἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· τὸ ἄλαλονκαὶ κωφὸν πνεῦμα, ἐγὼ ἐπιτάσσωσοι, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτιεἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. 26καὶ κράξαςκαὶ πολλὰ σπαράξας ἐξῆλθεν· καὶἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε τοὺςπολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. 27ὁδὲ Ἰησοῦς κρατήσας τῆς χειρὸςαὐτοῦ ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη.28καὶ εἰσελθόντος αὐτοῦ εἰςοἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ κατ’ ἰδίανἐπηρώτων αὐτόν· ὅτι ἡμεῖς οὐκἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; 29καὶεἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐνοὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐνπροσευχῇ.30Κἀκεῖθεν ἐξελθόντες

παρεπορεύοντο διὰ τῆςΓαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνατις γνοῖ· 31 ἐδίδασκεν γὰρ τοὺςμαθητὰς αὐτοῦ, καὶ ἔλεγεν

αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπουπαραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων,καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶἀποκτανθεὶς μετὰ τρεῖς ἡμέραςἀναστήσεται. 32οἱ δὲ ἠγνόουντὸ ῥῆμα, καὶ ἐφοβοῦντο αὐτὸνἐπερωτῆσαι.33Καὶ ἦλθον εἰς Καφαρναούμ. καὶ

ἐν τῇ οἰκίᾳ γενόμενος ἐπηρώτααὐτούς· τί ἐν τῇ ὁδῷ διελογίζεσθε;34οἱ δὲ ἐσιώπων· πρὸς ἀλλήλουςγὰρ διελέχθησαν ἐν τῇ ὁδῷ τίςμείζων. 35καὶ καθίσας ἐφώνησεντοὺς δώδεκα, καὶ λέγει αὐτοῖς·εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσταιπάντων ἔσχατος καὶ πάντωνδιάκονος. 36καὶ λαβὼν παιδίονἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν,καὶ ἐναγκαλισάμενος αὐτὸ εἶπεναὐτοῖς· 37ὃς ἂν ἓν τῶν παιδίωντούτων δέξηται ἐπὶ τῷ ὀνόματίμου, ἐμὲ δέχεται· καὶ ὃς ἂν ἐμὲδέχηται, οὐκ ἐμὲ δέχεται ἀλλὰ τὸνἀποστείλαντά με. 38Ἔφη αὐτῷ ὁἸωάννης· διδάσκαλε, εἴδομέν τιναἐν τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλονταδαιμόνια, ὃς οὐκ ἀκολουθεῖ ἡμῖν,καὶ ἐκωλύομεν αὐτόν, ὅτι οὐκἠκολούθει ἡμῖν. 39ὁ δὲ Ἰησοῦςεἶπεν· μὴ κωλύετε αὐτόν, οὐδεὶςγάρ ἐστιν ὃς ποιήσει δύναμιν ἐπὶτῷ ὀνόματί μου καὶ δυνήσεταιταχὺ κακολογῆσαί με· 40ὃς γὰρ οὐκἔστιν καθ’ ἡμῶν, ὑπὲρ ἡμῶν ἐστιν.41ὃς γὰρ ἂν ποτίσῃ ὑμᾶς ποτήριονὕδατος ἐν ὀνόματι μου ὅτι Χριστοῦἐστε, ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴἀπολέσῃ τὸν μισθὸν αὐτοῦ. 42Καὶὃς ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶντούτων τῶν πιστευόντων, καλόνἐστιν αὐτῷ μᾶλλον εἰ περίκειταιμύλος ὀνικὸς περὶ τὸν τράχηλοναὐτοῦ καὶ βέβληται εἰς τὴνθάλασσαν. 43καὶ ἐὰν σκανδαλίσῃσε ἡ χείρ σου, ἀπόκοψον αὐτήν·καλόν ἐστίν σε κυλλὸν εἰσελθεῖν


εἰς τὴν ζωὴν, ἢ τὰς δύο χεῖραςἔχοντα ἀπελθεῖν εἰς τὴν γέενναν,εἰς τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον. 45καὶ ἐὰν ὁπούς σου σκανδαλίζῃ σε, ἀπόκοψοναὐτόν· καλόν ἐστίν σε εἰσελθεῖνεἰς τὴν ζωὴν χωλὸν ἢ τοὺς δύοπόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴνγέενναν. 47καὶ ἐὰν ὁ ὀφθαλμόςσου σκανδαλίζῃ σε, ἔκβαλε αὐτόν·καλόν σέ ἐστιν μονόφθαλμονεἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦθεοῦ, ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχονταβληθῆναι εἰς τὴν γέενναν, 48ὅπουὁ σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸπῦρ οὐ σβέννυται· 49πᾶς γὰρ πυρὶἁλισθήσεται. 50καλὸν τὸ ἅλα· ἐὰνδὲ τὸ ἅλα ἄναλον γένηται, ἐν τίνιαὐτὸ ἀρτύσετε; ἔχετε ἐν ἑαυτοῖςἅλα, καὶ εἰρηνεύετε ἐν ἀλλήλοις.

10 Καὶ ἐκεῖθεν ἀναστὰςἔρχεται εἰς τὰ ὅρια

τῆς Ἰουδαίας καὶ πέραν τοῦἸορδάνου, καὶ συμπορεύονταιπάλιν ὄχλοι πρὸς αὐτόν, καὶ ὡςεἰώθει πάλιν ἐδίδασκεν αὐτούς.2καὶ προσελθόντες οἱ Φαρισαῖοιἐπηρώτων αὐτὸν εἰ ἔξεστιν ἀνδρὶγυναῖκα ἀπολῦσαι, πειράζοντεςαὐτόν. 3ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεναὐτοῖς· τί ὑμῖν ἐνετείλατοΜωϋσῆς; 4οἱ δὲ εἶπαν· ἐπέτρεψενΜωϋσῆς βιβλίον ἀποστασίουγράψαι καὶ ἀπολῦσαι. 5ὁ δὲἸησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· πρὸς τὴνσκληροκαρδίαν ὑμῶν ἔγραψενὑμῖν τὴν ἐντολὴν ταύτην. 6ἀπὸδὲ ἀρχῆς κτίσεως ἄρσεν καὶ θῆλυἐποίησεν αὐτούς· 7 ἕνεκεν τούτουκαταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρααὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ, 8καὶἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν,ὥστε οὐκέτι εἰσὶν δύο ἀλλὰ μίασάρξ. 9ὃ οὖν ὁ θεὸς συνέζευξεν,ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω. 10καὶ εἰςτὴν οἰκίαν πάλιν οἱ μαθηταὶ περὶτούτου ἐπηρώτων αὐτόν. 11καὶ

λέγει αὐτοῖς· ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴνγυναῖκα αὐτοῦ καὶ γαμήσῃ ἄλλην,μοιχᾶται ἐπ’ αὐτήν· 12καὶ ἐὰναὐτὴ ἀπολύσασα τὸν ἄνδρα αὐτῆςγαμήσῃ ἄλλον, μοιχᾶται.13Καὶ προσέφερον αὐτῷ παιδία

ἵνα ἅψηται αὐτῶν· οἱ δὲ μαθηταὶἐπετίμων τοῖς προσφέρουσιν14 ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ἠγανάκτησενκαὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἄφετε τὰ παιδίαἔρχεσθαι πρός με, μὴ κωλύετεαὐτά· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶνἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ. 15ἀμὴνλέγω ὑμῖν, ὃς ἂν μὴ δέξηται τὴνβασιλείαν τοῦ θεοῦ ὡς παιδίον,οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν. 16καὶἐναγκαλισάμενος αὐτὰ κατευλόγειτιθεὶς τὰς χεῖρας ἐπ’ αὐτά.17Καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ

εἰς ὁδὸν, προσδραμὼν εἷς καὶγονυπετήσας αὐτὸν ἐπηρώτααὐτόν· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσωἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;18ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· τί μελέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴεἷς ὁ θεός. 19τὰς ἐντολὰς οἶδας·μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴκλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, μὴἀποστερήσῃς, τίμα τὸν πατέρασου καὶ τὴν μητέρα σου. 20ὁ δὲἔφη αὐτῷ· διδάσκαλε, ταῦτα πάνταἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου.21ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας αὐτῷἠγάπησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ·ἕν σε ὑστερεῖ· ὕπαγε, ὅσα ἔχειςπώλησον καὶ δὸς τοῖς πτωχοῖς,καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ,καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. 22ὁ δὲστυγνάσας ἐπὶ τῷ λόγῳ ἀπῆλθενλυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματαπολλά. 23καὶ περιβλεψάμενος ὁἸησοῦς λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ·πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματαἔχοντες εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦεἰσελεύσονται. 24οἱ δὲ μαθηταὶἐθαμβοῦντο ἐπὶ τοῖς λόγοις αὐτοῦ.


ὁ δὲ Ἰησοῦς πάλιν ἀποκριθεὶςλέγει αὐτοῖς· τέκνα, πῶς δύσκολόνἐστιν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦεἰσελθεῖν· 25 εὐκοπώτερόν ἐστινκάμηλον διὰ τῆς τρυμαλιᾶς τῆςῥαφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰςτὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ εἰσελθεῖν.26οἱ δὲ περισσῶς ἐξεπλήσσοντολέγοντες πρὸς ἑαυτούς, καὶ τίςδύναται σωθῆναι; 27 ἐμβλέψαςαὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγει· παρὰἀνθρώποις ἀδύνατον, ἀλλ’ οὐ παρὰθεῷ· πάντα γὰρ δυνατὰ παρὰ τῷθεῷ.28Ἤρξατο λέγειν ὁ Πέτρος

αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντακαὶ ἠκολουθήκαμέν σοι. 29 ἔφη ὁἸησοῦς, ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδείςἐστιν ὃς ἀφῆκεν οἰκίαν ἢ ἀδελφοὺςἢ ἀδελφὰς ἢ μητέρα ἢ πατέρα ἢτέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν ἐμοῦ καὶἕνεκεν τοῦ εὐαγγελίου, 30 ἐὰν μὴλάβῃ ἑκατονταπλασίονα νῦν ἐν τῷκαιρῷ τούτῳ οἰκίας καὶ ἀδελφοὺςκαὶ ἀδελφὰς καὶ μητέρας καὶ τέκνακαὶ ἀγροὺς μετὰ διωγμῶν, καὶἐν τῷ αἰῶνι τῷ ἐρχομένῳ ζωὴναἰώνιον. 31πολλοὶ δὲ ἔσονταιπρῶτοι ἔσχατοι καὶ οἱ ἔσχατοιπρῶτοι.32Ἦσαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ

ἀναβαίνοντες εἰς Ἱεροσόλυμα,καὶ ἦν προάγων αὐτοὺς ὁἸησοῦς, καὶ ἐθαμβοῦντο, οἱ δὲἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο. καὶπαραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκαἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντααὐτῷ συμβαίνειν, 33ὅτι ἰδοὺἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα,καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπουπαραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσινκαὶ τοῖς γραμματεῦσιν, καὶκατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳκαὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖςἔθνεσιν 34καὶ ἐμπαίξουσιναὐτῷ καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ

καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶἀποκτενοῦσιν, καὶ μετὰ τρεῖςἡμέρας ἀναστήσεται.35Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ

Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης οἱ υἱοὶΖεβεδαίου, λέγοντες αὐτῷ,διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰναἰτήσωμέν σε ποιήσῃς ἡμῖν. 36ὁ δὲεἶπεν αὐτοῖς· τί θέλετέ με ποιήσωὑμῖν; 37οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ, δὸς ἡμῖνἵνα εἷς σου ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς σουἐξ ἀριστερῶν καθίσωμεν ἐν τῇδόξῃ σου. 38ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεναὐτοῖς· οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε.δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃἐγὼ πίνω, ἢ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼβαπτίζομαι βαπτισθῆναι; 39οἱ δὲεἶπαν αὐτῷ· δυνάμεθα. ὁ δὲ Ἰησοῦςεἶπεν αὐτοῖς· τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼπίνω πίεσθε καὶ τὸ βάπτισμα ὃἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε·40τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου ἢ ἐξεὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι,ἀλλ’ οἷς ἡτοίμασται.41Καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα

ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶἸακώβου καὶ Ἰωάννου. 42καὶπροσκαλεσάμενος αὐτοὺς ὁἸησοῦς λέγει αὐτοῖς· οἴδατε ὅτιοἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶνκατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱμεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιναὐτῶν. 43οὐχ οὕτως δέ ἐστινἐν ὑμῖν· ἀλλ’ ὃς ἂν θέλῃ μέγαςγενέσθαι ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶνδιάκονος, 44καὶ ὃς ἂν θέλῃ ὑμῶνγενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντωνδοῦλος· 45καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦἀνθρώπου οὐκ ἦλθεν διακονηθῆναιἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴνψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.46Καὶ ἔρχονται εἰς Ἰερειχώ. καὶ

ἐκπορευομένου αὐτοῦ ἀπὸ Ἰερειχὼκαὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ὄχλουἱκανοῦ ὁ υἱὸς Τιμαίου Βαρτιμαῖος,τυφλὸς προσαίτης, ἐκάθητο παρὰ


τὴν ὁδόν. 47καὶ ἀκούσας ὅτιἸησοῦς ὁ Ναζαρηνός ἐστιν, ἤρξατοκράζειν καὶ λέγειν· υἱὲ ΔαυεὶδἸησοῦ, ἐλέησόν με. 48καὶ ἐπετίμωναὐτῷ πολλοὶ ἵνα σιωπήσῃ· ὁδὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν, υἱὲΔαυείδ, ἐλέησόν με. 49καὶ στὰςὁ Ἰησοῦς εἶπεν· φωνήσατε αὐτόν.καὶ φωνοῦσιν τὸν τυφλὸν λέγοντεςαὐτῷ· θάρσει, ἔγειρε, φωνεῖ σε.50ὁ δὲ ἀποβαλὼν τὸ ἱμάτιοναὐτοῦ ἀναπηδήσας ἦλθεν πρὸς τὸνἸησοῦν. 51καὶ ἀποκριθεὶς αὐτῷ ὁἸησοῦς εἶπεν· τί σοι θέλεις ποιήσω;ὁ δὲ τυφλὸς εἶπεν αὐτῷ· ῥαββουνί,ἵνα ἀναβλέψω. 52ὁ δὲ Ἰησοῦςεἶπεν αὐτῷ, ὕπαγε, ἡ πίστις σουσέσωκέν σε. καὶ εὐθὺς ἀνέβλεψεν,καὶ ἠκολούθει αὐτῷ ἐν τῇ ὁδῷ.

11 Καὶ ὅτε ἐγγίζουσιν εἰςἹεροσόλυμα καὶ εἰς

Βηθανίαν πρὸς τὸ ὄρος τῶνἐλαιῶν, ἀποστέλλει δύο τῶνμαθητῶν αὐτοῦ 2καὶ λέγειαὐτοῖς· ὑπάγετε εἰς τὴν κώμηντὴν κατέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθὺςεἰσπορευόμενοι εἰς αὐτὴν εὑρήσετεπῶλον δεδεμένον, ἐφ’ ὃν οὐδεὶςἀνθρώπων οὔπω κεκάθικεν· λύσατεαὐτὸν καὶ φέρετε. 3καὶ ἐάν τιςὑμῖν εἴπῃ· τί ποιεῖτε τοῦτο; εἴπατε·ὁ κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει, καὶεὐθὺς αὐτὸν ἀποστέλλει πάλινὧδε. 4καὶ ἀπῆλθον καὶ εὗροντὸν πῶλον δεδεμένον πρὸς τὴνθύραν ἔξω ἐπὶ τοῦ ἀμφόδου, καὶλύουσιν αὐτόν. 5καί τινες τῶνἐκεῖ ἑστηκότων ἔλεγον αὐτοῖς· τίποιεῖτε λύοντες τὸν πῶλον; 6οἱδὲ εἶπαν αὐτοῖς καθὼς εἶπεν ὁἸησοῦς· καὶ ἀφῆκαν αὐτούς. 7καὶφέρουσιν τὸν πῶλον πρὸς τὸνἸησοῦν, καὶ ἐπιβάλλουσιν αὐτῷτὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἐκάθισενἐπ’ αὐτόν. 8καὶ πολλοὶ τὰ ἱμάτιααὐτῶν ἔστρωσαν εἰς τὴν ὁδόν,

ἄλλοι δὲ στιβάδας, κόψαντες ἐκτῶν ἀγρῶν. 9καὶ οἱ προάγοντεςκαὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον·ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενοςἐν ὀνόματι κυρίου· 10 εὐλογημένηἡ ἐρχομένη βασιλεία τοῦ πατρὸςἡμῶν Δαυείδ, ὡσαννὰ ἐν τοῖςὑψίστοις.11Καὶ εἰσῆλθεν εἰς Ἱεροσόλυμα

εἰς τὸ ἱερόν· καὶ περιβλεψάμενοςπάντα, ὀψὲ ἤδη οὔσης τῆς ὥρας,ἐξῆλθεν εἰς Βηθανίαν μετὰ τῶνδώδεκα.12Καὶ τῇ ἐπαύριον ἐξελθόντων

αὐτῶν ἀπὸ Βηθανίας ἐπείνασεν.13καὶ ἰδὼν συκῆν ἀπὸ μακρόθενἔχουσαν φύλλα, ἦλθεν εἰ ἄρα τιεὑρήσει ἐν αὐτῇ, καὶ ἐλθὼν ἐπ’αὐτὴν οὐδὲν εὗρεν εἰ μὴ φύλλα· ὁγὰρ καιρὸς οὐκ ἦν σύκων. 14καὶἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῇ· μηκέτι εἰςτὸν αἰῶνα ἐκ σοῦ μηδεὶς καρπὸνφάγοι. καὶ ἤκουον οἱ μαθηταὶαὐτοῦ.15Καὶ ἔρχονται εἰς Ἱεροσόλυμα.

καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατοἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας καὶτοὺς ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ, καὶτὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶνκαὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντωντὰς περιστερὰς κατέστρεψεν,16καὶ οὐκ ἤφιεν ἵνα τις διενέγκῃσκεῦος διὰ τοῦ ἱεροῦ, 17καὶἐδίδασκεν καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· οὐγέγραπται ὅτι ὁ οἶκός μου οἶκοςπροσευχῆς κληθήσεται πᾶσιν τοῖςἔθνεσιν; ὑμεῖς δὲ πεποιήκατε αὐτὸνσπήλαιον λῃστῶν. 18καὶ ἤκουσανοἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς, καὶἐζήτουν πῶς αὐτὸν ἀπολέσωσιν·ἐφοβοῦντο γὰρ αὐτόν, πᾶς γὰρ ὁὄχλος ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇαὐτοῦ.19Καὶ ὅταν ὀψὲ ἐγένετο,

ἐξεπορεύοντο ἔξω τῆς πόλεως.


20Καὶ παραπορευόμενοι πρωῒεἶδον τὴν συκῆν ἐξηραμμένηνἐκ ῥιζῶν. 21καὶ ἀναμνησθεὶς ὁΠέτρος λέγει αὐτῷ, ῥαββεί, ἴδεἡ συκῆ ἣν κατηράσω ἐξήρανται.22καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς λέγειαὐτοῖς, ἔχετε πίστιν θεοῦ, 23ἀμὴνλέγω ὑμῖν ὅτι ὃς ἂν εἴπῃ τῷ ὄρειτούτῳ· ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰςτὴν θάλασσαν, καὶ μὴ διακριθῇ ἐντῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, ἀλλὰ πιστεύῃὅτι ὃ λαλεῖ γίνεται, ἔσται αὐτῷ.24διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πάνταὅσα προσεύχεσθε καὶ αἰτεῖσθε,πιστεύετε ὅτι ἐλάβετε, καὶἔσται ὑμῖν. 25καὶ ὅταν στήκετεπροσευχόμενοι, ἀφίετε εἴ τι ἔχετεκατά τινος, ἵνα καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶνὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀφῇ ὑμῖν τὰπαραπτώματα ὑμῶν.27Καὶ ἔρχονται πάλιν εἰς

Ἱεροσόλυμα. καὶ ἐν τῷ ἱερῷπεριπατοῦντος αὐτοῦ ἔρχονταιπρὸς αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱγραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι28καὶ ἔλεγον αὐτῷ· ἐν ποίᾳἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς; ἢ τίς σοι τὴνἐξουσίαν ταύτην ἔδωκεν ἵνα ταῦταποιῇς; 29ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς·ἐπερωτήσω ὑμᾶς ἕνα λόγον, καὶἀποκρίθητέ μοι, καὶ ἐρῶ ὑμῖν ἐνποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ· 30τὸβάπτισμα τὸ Ἰωάννου ἐξ οὐρανοῦἦν ἢ ἐξ ἀνθρώπων; ἀποκρίθητέμοι. 31καὶ διελογίζοντο πρὸςἑαυτοὺς λέγοντες· ἐὰν εἴπωμεν·ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ· διατί οὖνοὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ; 32ἀλλὰεἴπωμεν· ἐξ ἀνθρώπων; ἐφοβοῦντοτὸν λαόν· ἅπαντες γὰρ εἶχον τὸνἸωάννην ὄντως ὅτι προφήτηςἦν. 33καὶ ἀποκριθέντες τῷ Ἰησοῦλέγουσιν· οὐκ οἴδαμεν. καὶ ὁ Ἰησοῦςλέγει αὐτοῖς· οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖνἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ.

12 Καὶ ἤρξατο αὐτοῖς ἐνπαραβολαῖς λαλεῖν.

ἀμπελῶνα ἄνθρωπος ἐφύτευσεν,καὶ περιέθηκεν φραγμὸν καὶ ὤρυξενὑπολήνιον καὶ ᾠκοδόμησεν πύργον,καὶ ἐξέδετο αὐτὸν γεωργοῖς, καὶἀπεδήμησεν. 2καὶ ἀπέστειλεν πρὸςτοὺς γεωργοὺς τῷ καιρῷ δοῦλον,ἵνα παρὰ τῶν γεωργῶν λάβῃἀπὸ τῶν καρπῶν τοῦ ἀμπελῶνος·3καὶ λαβόντες αὐτὸν ἔδειρανκαὶ ἀπέστειλαν κενόν. 4καὶ πάλινἀπέστειλεν πρὸς αὐτοὺς ἄλλονδοῦλον· κἀκεῖνον ἐκεφαλίωσαν καὶἠτίμασαν. 5καὶ ἄλλον ἀπέστειλεν·κἀκεῖνον ἀπέκτειναν, καὶ πολλοὺςἄλλους, οὓς μὲν δέροντες, οὓςδὲ ἀποκτέννοντες. 6 ἔτι ἕναεἶχεν, υἱὸν ἀγαπητόν· ἀπέστειλεναὐτὸν ἔσχατον πρὸς αὐτοὺςλέγων ὅτι ἐντραπήσονται τὸνυἱόν μου. 7 ἐκεῖνοι δὲ οἱ γεωργοὶπρὸς ἑαυτοὺς εἶπαν ὅτι οὗτόςἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτεἀποκτείνωμεν αὐτόν, καὶ ἡμῶνἔσται ἡ κληρονομία. 8καὶ λαβόντεςἀπέκτειναν αὐτόν, καὶ ἐξέβαλοναὐτὸν ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος. 9τίποιήσει ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος;ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺςγεωργούς, καὶ δώσει τὸν ἀμπελῶναἄλλοις. 10οὐδὲ τὴν γραφὴν ταύτηνἀνέγνωτε· λίθον ὃν ἀπεδοκίμασανοἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθηεἰς κεφαλὴν γωνίας· 11παρὰ κυρίουἐγένετο αὕτη καὶ ἔστιν θαυμαστὴἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν; 12καὶ ἐζήτουναὐτὸν κρατῆσαι, καὶ ἐφοβήθησαντὸν ὄχλον· ἔγνωσαν γὰρ ὅτι πρὸςαὐτοὺς τὴν παραβολὴν εἶπεν. καὶἀφέντες αὐτὸν ἀπῆλθον.13Καὶ ἀποστέλλουσιν πρὸς αὐτόν

τινας τῶν Φαρισαίων καὶ τῶνἩρῳδιανῶν ἵνα αὐτὸν ἀγρεύσωσινλόγῳ. 14καὶ ἐλθόντες λέγουσιναὐτῷ· διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι


ἀληθὴς εἶ καὶ οὐ μέλει σοι περὶοὐδενός· οὐ γὰρ βλέπεις εἰςπρόσωπον ἀνθρώπων, ἀλλ’ ἐπ’ἀληθείας τὴν ὁδὸν τοῦ θεοῦδιδάσκεις· ἔξεστιν κῆνσον Καίσαριδοῦναι ἢ οὔ; δῶμεν ἢ μὴ δῶμεν;15ὁ δὲ ἰδὼν αὐτῶν τὴν ὑπόκρισινεἶπεν αὐτοῖς· τί με πειράζετε;φέρετέ μοι δηνάριον ἵνα ἴδω. 16οἱδὲ ἤνεγκαν. καὶ λέγει αὐτοῖς· τίνοςἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή; οἱδὲ εἶπαν αὐτῷ· Καίσαρος. 17ὁ δὲἸησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τὰ Καίσαροςἀπόδοτε Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ θεοῦτῷ θεῷ. καὶ ἐξεθαύμαζον ἐπ’ αὐτῷ.18Καὶ ἔρχονται Σαδδουκαῖοι πρὸς

αὐτόν, οἵτινες λέγουσιν ἀνάστασινμὴ εἶναι, καὶ ἐπηρώτων αὐτὸνλέγοντες· 19διδάσκαλε, Μωϋσῆςἔγραψεν ἡμῖν ὅτι ἐάν τινοςἀδελφὸς ἀποθάνῃ καὶ καταλίπῃγυναῖκα καὶ μὴ ἀφῇ τέκνον, ἵναλάβῃ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκακαὶ ἐξαναστήσῃ σπέρμα τῷ ἀδελφῷαὐτοῦ. 20 ἑπτὰ ἀδελφοὶ ἦσαν· καὶὁ πρῶτος ἔλαβεν γυναῖκα, καὶἀποθνῄσκων οὐκ ἀφῆκεν σπέρμα.21καὶ ὁ δεύτερος ἔλαβεν αὐτήν, καὶἀπέθανεν μὴ καταλιπὼν σπέρμα·καὶ ὁ τρίτος ὡσαύτως· 22καὶ οἱἑπτὰ οὐκ ἀφῆκαν σπέρμα. ἔσχατονπάντων καὶ ἡ γυνὴ ἀπέθανεν. 23 ἐντῇ ἀναστάσει, ὅταν ἀναστῶσιν,τίνος αὐτῶν ἔσται γυνή; οἱ γὰρἑπτὰ ἔσχον αὐτὴν γυναῖκα. 24 ἔφηαὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· οὐ διὰ τοῦτοπλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς γραφὰςμηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ θεοῦ;25ὅταν γὰρ ἐκ νεκρῶν ἀναστῶσιν,οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται,ἀλλ’ εἰσὶν ὡς ἄγγελοι ἐν τοῖςοὐρανοῖς. 26περὶ δὲ τῶν νεκρῶν,ὅτι ἐγείρονται οὐκ ἀνέγνωτε ἐντῇ βίβλῳ Μωϋσέως ἐπὶ τοῦ βάτουπῶς εἶπεν αὐτῷ ὁ θεὸς λέγων· ἐγὼὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ θεὸς Ἰσαὰκ

καὶ ὁ θεὸς Ἰακώβ; 27οὐκ ἔστινθεὸς νεκρῶν ἀλλὰ ζώντων. πολὺπλανᾶσθε.28Καὶ προσελθὼν εἷς τῶν

γραμματέων, ἀκούσας αὐτῶνσυζητούντων, ἰδὼν ὅτι καλῶςἀπεκρίθη αὐτοῖς, ἐπηρώτησεναὐτόν· ποία ἐστὶν ἐντολὴ πρώτηπάντων; 29ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦςὅτι πρώτη ἐστίν· ἄκουε Ἰσραήλ,κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν κύριος εἷςἐστιν, 30καὶ ἀγαπήσεις κύριον τὸνθεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σουκαὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξὅλης τῆς ἰσχύος σου. 31δευτέρααὕτη· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σουὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλληἐντολὴ οὐκ ἔστιν. 32καὶ εἶπεν αὐτῷὁ γραμματεύς· καλῶς, διδάσκαλε,ἐπ’ ἀληθείας εἶπες ὅτι εἷς ἐστινκαὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος πλὴν αὐτοῦ·33καὶ τὸ ἀγαπᾶν αὐτὸν ἐξ ὅλης τῆςκαρδίας καὶ ἐξ ὅλης τῆς συνέσεωςκαὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος καὶ τὸἀγαπᾶν τὸν πλησίον ὡς ἑαυτὸνπερισσότερόν ἐστιν πάντων τῶνὁλοκαυτωμάτων καὶ τῶν θυσιῶν.34καὶ ὁ Ἰησοῦς ἰδὼν αὐτὸν ὅτινουνεχῶς ἀπεκρίθη, εἶπεν αὐτῷ·οὐ μακρὰν εἶ ἀπὸ τῆς βασιλείαςτοῦ θεοῦ. καὶ οὐδεὶς οὐκέτι ἐτόλμααὐτὸν ἐπερωτῆσαι.35Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἔλεγεν

διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ· πῶς λέγουσινοἱ γραμματεῖς ὅτι ὁ Χριστὸς υἱὸςΔαυείδ ἐστιν; 36αὐτὸς Δαυεὶδ εἶπενἐν τῷ πνεύματι τῷ ἁγίῳ· εἶπενὁ κύριος τῷ κυρίῳ μου· κάθουἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺςἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶνσου. 37αὐτὸς Δαυεὶδ λέγει αὐτὸνκύριον, καὶ πόθεν αὐτοῦ ἐστιν υἱός;καὶ ὁ πολὺς ὄχλος ἤκουεν αὐτοῦἡδέως.


38Καὶ ἐν τῇ διδαχῇ αὐτοῦ ἔλεγεν·βλέπετε ἀπὸ τῶν γραμματέων τῶνθελόντων ἐν στολαῖς περιπατεῖνκαὶ ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς39καὶ πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖςσυναγωγαῖς καὶ πρωτοκλισίας ἐντοῖς δείπνοις· 40οἱ κατεσθίοντεςτὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶπροφάσει μακρὰ προσευχόμενοι,οὗτοι λήμψονται περισσότερονκρίμα.41Καὶ καθίσας κατέναντι τοῦ

γαζοφυλακίου ἐθεώρει πῶς ὁὄχλος βάλλει χαλκὸν εἰς τὸγαζοφυλάκιον· καὶ πολλοὶ πλούσιοιἔβαλλον πολλά, 42καὶ ἐλθοῦσαμία χήρα πτωχὴ ἔβαλεν λεπτὰδύο, ὅ ἐστιν κοδράντης. 43καὶπροσκαλεσάμενος τοὺς μαθητὰςαὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖνὅτι ἡ χήρα αὕτη ἡ πτωχὴ πλεῖονπάντων βέβληκεν τῶν βαλλόντωνεἰς τὸ γαζοφυλάκιον· 44πάντεςγὰρ ἐκ τοῦ περισσεύοντοςαὐτοῖς ἔβαλον, αὕτη δὲ ἐκ τῆςὑστερήσεως αὐτῆς πάντα ὅσαεἶχεν ἔβαλεν, ὅλον τὸν βίον αὐτῆς.

13 Καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦἐκ τοῦ ἱεροῦ, λέγει αὐτῷ εἷς

τῶν μαθητῶν αὐτοῦ· διδάσκαλε,ἴδε ποταποὶ λίθοι καὶ ποταπαὶοἰκοδομαί. 2καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεναὐτῷ· βλέπεις ταύτας τὰς μεγάλαςοἰκοδομάς; οὐ μὴ ἀφεθῇ λίθοςἐπὶ λίθον. ὃς οὐ μὴ καταλυθῇ.3καὶ καθημένου αὐτοῦ εἰς τὸὄρος τῶν ἐλαιῶν κατέναντιτοῦ ἱεροῦ, ἐπηρώτα αὐτὸν κατ’ἰδίαν ὁ Πέτρος καὶ Ἰάκωβος καὶἸωάννης καὶ Ἀνδρέας· 4 εἰπὸνἡμῖν, πότε ταῦτα ἔσται; καὶ τίτὸ σημεῖον ὅταν μέλλῃ ταῦτασυντελεῖσθαι πάντα; 5ὁ δὲ Ἰησοῦςἤρξατο λέγειν αὐτοῖς· βλέπετεμή τις ὑμᾶς πλανήσῃ. 6πολλοὶἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου,

λέγοντες ὅτι ἐγώ εἰμι, καὶ πολλοὺςπλανήσουσιν. 7ὅταν δὲ ἀκούσητεπολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων,μὴ θροεῖσθε· δεῖ γενέσθαι, ἀλλ’οὔπω τὸ τέλος. 8 ἐγερθήσεται γὰρἔθνος ἐπ’ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶβασιλείαν, ἔσονται σεισμοὶ κατὰτόπους, ἔσονται λιμοί. 9ἀρχὴὠδίνων ταῦτα. Βλέπετε δὲ ὑμεῖςἑαυτούς· παραδώσουσιν ὑμᾶςεἰς συνέδρια καὶ εἰς συναγωγὰςδαρήσεσθε καὶ ἐπὶ ἡγεμόνων καὶβασιλέων σταθήσεσθε ἕνεκενἐμοῦ, εἰς μαρτύριον αὐτοῖς. 10καὶεἰς πάντα τὰ ἔθνη πρῶτον δεῖκηρυχθῆναι τὸ εὐαγγέλιον. 11καὶὅταν ἄγωσιν ὑμᾶς παραδιδόντες,μὴ προμεριμνᾶτε τί λαλήσητε,ἀλλ’ ὃ ἐὰν δοθῇ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃτῇ ὥρᾳ, τοῦτο λαλεῖτε· οὐγάρ ἐστε ὑμεῖς οἱ λαλοῦντες,ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον. 12καὶπαραδώσει ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰςθάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖςκαὶ θανατώσουσιν αὐτούς. 13καὶἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντωνδιὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείναςεἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.14Ὅταν δὲ ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆςἐρημώσεως ἑστηκότα ὅπου οὐ δεῖ,ὁ ἀναγινώσκων νοείτω, τότε οἱἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰὄρη, 15ὁ δὲ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴκαταβάτω μηδὲ εἰσελθάτω ἆραίτι ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ, 16καὶ ὁεἰς τὸν ἀγρὸν μὴ ἐπιστρεψάτω εἰςτὰ ὀπίσω ἆραι τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ.17οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαιςκαὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναιςταῖς ἡμέραις. 18προσεύχεσθεδὲ ἵνα μὴ γένηται χειμῶνος·19 ἔσονται γὰρ αἱ ἡμέραι ἐκεῖναιθλῖψις οἵα οὐ γέγονεν τοιαύτη ἀπ’ἀρχῆς κτίσεως, ἣν ἔκτισεν ὁ θεὸςἕως τοῦ νῦν καὶ οὐ μὴ γένηται.


20καὶ εἰ μὴ ἐκολόβωσεν κύριοςτὰς ἡμέρας, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσασάρξ· ἀλλὰ διὰ τοὺς ἐκλεκτοὺςοὓς ἐξελέξατο ἐκολόβωσεν τὰςἡμέρας. 21καὶ τότε ἐάν τις ὑμῖνεἴπῃ· ἴδε ὧδε ὁ Χριστός, ἴδε ἐκεῖ,μὴ πιστεύετε. 22 ἐγερθήσονται δὲψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆταικαὶ ποιήσουσιν σημεῖα καὶ τέραταπρὸς τὸ ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν,τοὺς ἐκλεκτούς. 23ὑμεῖς δὲβλέπετε· προείρηκα ὑμῖν πάντα.24Ἀλλὰ ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραιςμετὰ τὴν θλῖψιν ἐκείνην ὁ ἥλιοςσκοτισθήσεται, καὶ ἡ σελήνη οὐδώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, 25καὶ οἱἀστέρες ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦπίπτοντες, καὶ αἱ δυνάμεις αἱ ἐντοῖς οὐρανοῖς σαλευθήσονται.26καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸντοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐννεφέλαις μετὰ δυνάμεως πολλῆςκαὶ δόξης. 27καὶ τότε ἀποστελεῖτοὺς ἀγγέλους καὶ ἐπισυνάξειτοὺς ἐκλεκτοὺς ἐκ τῶν τεσσάρωνἀνέμων ἀπ’ ἄκρου γῆς ἕως ἄκρουοὐρανοῦ. 28Ἀπὸ δὲ τῆς συκῆςμάθετε τὴν παραβολήν. ὅταναὐτῆς ἤδη ὁ κλάδος ἁπαλὸςγένηται καὶ ἐκφύῃ τὰ φύλλα,γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τὸ θέροςἐστίν· 29οὕτως καὶ ὑμεῖς ὅτανἴδητε ταῦτα γινόμενα, γινώσκετεὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις. 30ἀμὴνλέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ἡγενεὰ αὕτη μέχρις οὗ ταῦτα πάνταγένηται. 31ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆπαρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μουοὐ μὴ παρελεύσονται. 32Περὶ δὲτῆς ἡμέρας ἐκείνης ἢ τῆς ὥραςοὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοιἐν οὐρανῷ οὐδὲ ὁ υἱός, εἰ μὴ ὁπατήρ. 33βλέπετε ἀγρυπνεῖτε·οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ καιρόςἐστιν. 34ὡς ἄνθρωπος ἀπόδημοςἀφεὶς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ καὶ δοὺς

τοῖς δούλοις αὐτοῦ τὴν ἐξουσίαν,ἑκάστῳ τὸ ἔργον αὐτοῦ, καὶ τῷθυρωρῷ ἐνετείλατο ἵνα γρηγορῇ.35γρηγορεῖτε οὖν· οὐκ οἴδατεγὰρ πότε ὁ κύριος τῆς οἰκίαςἔρχεται, ἢ ὀψὲ ἢ μεσονύκτιον ἢἀλεκτοροφωνίας ἢ πρωΐ· 36μὴἐλθὼν ἐξαίφνης εὕρῃ ὑμᾶςκαθεύδοντας. 37ὃ δὲ ὑμῖν λέγω,πᾶσιν λέγω, γρηγορεῖτε.

14Ἦν δὲ τὸ πάσχα καὶ τὰἄζυμα μετὰ δύο ἡμέρας,

καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶοἱ γραμματεῖς πῶς αὐτὸν ἐνδόλῳ κρατήσαντες ἀποκτείνωσιν·2 ἔλεγον γάρ· μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ,μήποτε ἔσται θόρυβος τοῦ λαοῦ.3Καὶ ὄντος αὐτοῦ ἐν Βηθανίᾳ

ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ,κατακειμένου αὐτοῦ ἦλθεν γυνὴἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου νάρδουπιστικῆς πολυτελοῦς· συντρίψασατὸν ἀλάβαστρον κατέχεεν αὐτοῦτῆς κεφαλῆς. 4ἦσαν δέ τινεςἀγανακτοῦντες πρὸς ἑαυτούς·εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη τοῦμύρου γέγονεν; 5ἠδύνατο γὰρτοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι ἐπάνωδηναρίων τριακοσίων καὶ δοθῆναιτοῖς πτωχοῖς· καὶ ἐνεβριμοῦντοαὐτῇ. 6ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἄφετεαὐτήν· τί αὐτῇ κόπους παρέχετε;καλὸν ἔργον ἠργάσατο ἐν ἐμοί.7πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετεμεθ’ ἑαυτῶν, καὶ ὅταν θέλητεδύνασθε εὖ ποιῆσαι, ἐμὲ δὲ οὐπάντοτε ἔχετε. 8ὃ ἔσχεν ἐποίησεν·προέλαβεν μυρίσαι μου τὸ σῶμάεἰς τὸν ἐνταφιασμόν. 9ἀμὴν δὲλέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸεὐαγγέλιον εἰς ὅλον τὸν κόσμον,καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη λαληθήσεταιεἰς μνημόσυνον αὐτῆς.10Καὶ Ἰούδας Ἰσκαριώθ, ὁ εἷς

τῶν δώδεκα, ἀπῆλθεν πρὸς τοὺςἀρχιερεῖς ἵνα αὐτὸν παραδοῖ


αὐτοῖς. 11οἱ δὲ ἀκούσαντεςἐχάρησαν καὶ ἐπηγγείλαντο αὐτῷἀργύριον δοῦναι· καὶ ἐζήτει πῶςαὐτὸν εὐκαίρως παραδοῖ.12Καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν

ἀζύμων, ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον,λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶαὐτοῦ· ποῦ θέλεις ἀπελθόντεςἑτοιμάσωμεν ἵνα φάγῃς τὸ πάσχα;13καὶ ἀποστέλλει δύο τῶν μαθητῶναὐτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖς· ὑπάγετεεἰς τὴν πόλιν, καὶ ἀπαντήσειὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατοςβαστάζων· ἀκολουθήσατε αὐτῷ,14καὶ ὅπου ἐὰν εἰσέλθῃ εἴπατε τῷοἰκοδεσπότῃ ὅτι ὁ διδάσκαλοςλέγει· ποῦ ἐστιν τὸ κατάλυμά μου,ὅπου τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶνμου φάγω; 15καὶ αὐτὸς ὑμῖνδείξει ἀνάγαιον μέγα ἐστρωμένονἕτοιμον, κἀκεῖ ἑτοιμάσατε ἡμῖν.16καὶ ἐξῆλθον οἱ μαθηταὶ καὶἦλθον εἰς τὴν πόλιν καὶ εὗρονκαθὼς εἶπεν αὐτοῖς, καὶ ἡτοίμασαντὸ πάσχα.17Καὶ ὀψίας γενομένης

ἔρχεται μετὰ τῶν δώδεκα. 18καὶἀνακειμένων αὐτῶν καὶ ἐσθιόντωνὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖνὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με,ὁ ἐσθίων μετ’ ἐμοῦ. 19ἤρξαντολυπεῖσθαι καὶ λέγειν αὐτῷ εἷς κατὰεἷς· μήτι ἐγώ; 20ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς·εἷς τῶν δώδεκα, ὁ ἐμβαπτόμενοςμετ’ ἐμοῦ εἰς τὸ τρύβλιον. 21ὅτιὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει,καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ·οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳδι’ οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπουπαραδίδοται· καλὸν αὐτῷ εἰ οὐκἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος.22Καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν λαβὼνἄρτον εὐλογήσας ἔκλασεν καὶἔδωκεν αὐτοῖς καὶ εἶπεν· λάβετε·τοῦτό ἐστιν τὸ σῶμά μου. 23καὶλαβὼν ποτήριον εὐχαριστήσας

ἔδωκεν αὐτοῖς, καὶ ἔπιον ἐξ αὐτοῦπάντες. 24καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτόἐστιν τὸ αἷμά μου τῆς διαθήκηςτὸ ἐκχυννόμενον ὑπὲρ πολλῶν.25ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐκέτι οὐ μὴπίω ἐκ τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλουἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸπίνω καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦθεοῦ.26Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον

εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν. 27καὶλέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντεςσκανδαλισθήσεσθε, ὅτι γέγραπται·πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ τὰπρόβατα διασκορπισθήσονται.28ἀλλὰ μετὰ τὸ ἐγερθῆναί μεπροάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν.29ὁ δὲ Πέτρος ἔφη αὐτῷ· εἰ καὶπάντες σκανδαλισθήσονται, ἀλλ’οὐκ ἐγώ. 30καὶ λέγει αὐτῷ ὁἸησοῦς· ἀμὴν λέγω σοι ὅτι σὺσήμερον ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἢδὶς ἀλέκτορα φωνῆσαι τρίς μεἀπαρνήσῃ. 31ὁ δὲ ἐκπερισσῶςἐλάλει· ἐὰν με δέῃ συναποθανεῖνσοι, οὐ μή σε ἀπαρνήσωμαι.ὡσαύτως δὲ καὶ πάντες ἔλεγον.32Καὶ ἔρχονται εἰς χωρίον οὗ τὸ

ὄνομα Γεθσημανεί, καὶ λέγει τοῖςμαθηταῖς αὐτοῦ· καθίσατε ὧδε ἕωςπροσεύξωμαι. 33καὶ παραλαμβάνειτὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶἸωάννην μετ’ αὐτοῦ, καὶ ἤρξατοἐκθαμβεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν,34καὶ λέγει αὐτοῖς· περίλυπόςἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου·μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε. 35καὶπροελθὼν μικρὸν ἔπιπτεν ἐπὶτῆς γῆς, καὶ προσηύχετο ἵνα εἰδυνατόν ἐστιν παρέλθῃ ἀπ’ αὐτοῦ ἡὥρα, 36καὶ ἔλεγεν· ἀββᾶ ὁ πατήρ,πάντα δυνατά σοι· παρένεγκετὸ ποτήριον τοῦτο ἀπ’ ἐμοῦ·ἀλλ’ οὐ τί ἐγὼ θέλω ἀλλὰ τί σύ.37καὶ ἔρχεται καὶ εὑρίσκει αὐτοὺςκαθεύδοντας, καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ·


Σίμων, καθεύδεις; οὐκ ἴσχυσας μίανὥραν γρηγορῆσαι; 38γρηγορεῖτεκαὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ ἔλθητεεἰς πειρασμόν. τὸ μὲν πνεῦμαπρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής.39καὶ πάλιν ἀπελθὼν προσηύξατοτὸν αὐτὸν λόγον εἰπών. 40καὶὑποστρέψας εὗρεν αὐτοὺς πάλινκαθεύδοντας· ἦσαν γὰρ αὐτῶνοἱ ὀφθαλμοὶ καταβαρυνόμενοι,καὶ οὐκ ᾔδεισαν τί ἀποκριθῶσιναὐτῷ. 41καὶ ἔρχεται τὸ τρίτον καὶλέγει αὐτοῖς· καθεύδετε τὸ λοιπὸνκαὶ ἀναπαύεσθε· ἀπέχει· ἦλθενἡ ὥρα, ἰδοὺ παραδίδοται ὁ υἱὸςτοῦ ἀνθρώπου εἰς τὰς χεῖρας τῶνἁμαρτωλῶν. 42 ἐγείρεσθε ἄγωμεν·ἰδοὺ ὁ παραδιδούς με ἤγγισεν.43Καὶ εὐθὺς ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος

παραγίνεται Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτηςεἷς τῶν δώδεκα, καὶ μετ’ αὐτοῦὄχλος μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλωνπαρὰ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶνγραμματέων καὶ πρεσβυτέρων.44δεδώκει δὲ ὁ παραδιδοὺς αὐτὸνσύνσημον αὐτοῖς λέγων· ὃν ἂνφιλήσω, αὐτός ἐστιν· κρατήσατεαὐτὸν καὶ ἀπάγετε ἀσφαλῶς. 45καὶἐλθὼν εὐθὺς προσελθὼν αὐτῷλέγει· ῥαββεί, καὶ κατεφίλησεναὐτόν· 46οἱ δὲ ἐπέβαλον τὰςχεῖρας αὐτῷ καὶ ἐκράτησαν αὐτόν.47 εἷς δέ τις τῶν παρεστηκότωνσπασάμενος τὴν μάχαιραν ἔπαισεντὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτάριον. 48καὶἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς·ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθατε μετὰμαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖνμε· 49καθ’ ἡμέραν ἤμην πρὸςὑμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων, καὶοὐκ ἐκρατήσατέ με· ἀλλ’ ἵναπληρωθῶσιν αἱ γραφαί. 50καὶἀφέντες αὐτὸν ἔφυγον πάντες.51Καὶ εἷς τις νεανίσκος

συνηκολούθει αὐτῷ

περιβεβλημένος σινδόνα ἐπὶγυμνοῦ, καὶ κρατοῦσιν αὐτόν· 52ὁδὲ καταλιπὼν τὴν σινδόνα γυμνὸςἔφυγεν.53Καὶ ἀπήγαγον τὸν Ἰησοῦν πρὸς

τὸν ἀρχιερέα, καὶ συνέρχονταιπάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱπρεσβύτεροι καὶ οἱ γραμματεῖς.54καὶ ὁ Πέτρος ἀπὸ μακρόθενἠκολούθησεν αὐτῷ ἕως ἔσω εἰςτὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως, καὶ ἦνσυνκαθήμενος μετὰ τῶν ὑπηρετῶνκαὶ θερμαινόμενος πρὸς τὸ φῶς.55Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ ὅλον

τὸ συνέδριον ἐζήτουν κατὰ τοῦἸησοῦ μαρτυρίαν εἰς τὸ θανατῶσαιαὐτόν, καὶ οὐχ εὕρισκον· 56πολλοὶγὰρ ἐψευδομαρτύρουν κατ’αὐτοῦ, καὶ ἴσαι αἱ μαρτυρίαι οὐκἦσαν. 57καί τινες ἀναστάντεςἐψευδομαρτύρουν κατ’ αὐτοῦλέγοντες 58ὅτι ἡμεῖς ἠκούσαμεναὐτοῦ λέγοντος ὅτι ἐγὼ καταλύσωτὸν ναὸν τοῦτον τὸν χειροποίητονκαὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν ἄλλονἀχειροποίητον οἰκοδομήσω. 59καὶοὐδὲ οὕτως ἴση ἦν ἡ μαρτυρίααὐτῶν. 60καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺςεἰς μέσον ἐπηρώτησεν τὸν Ἰησοῦνλέγων· οὐκ ἀποκρίνῃ οὐδέν τίοὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν; 61ὁδὲ ἐσιώπα καὶ οὐκ ἀπεκρίνατοοὐδέν. πάλιν ὁ ἀρχιερεὺς ἐπηρώτααὐτὸν καὶ λέγει αὐτῷ, σὺ εἶ ὁΧριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ εὐλογητοῦ;62ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἐγώ εἰμι, καὶὄψεσθε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκδεξιῶν καθήμενον τῆς δυνάμεωςκαὶ ἐρχόμενον μετὰ τῶν νεφελῶντοῦ οὐρανοῦ. 63ὁ δὲ ἀρχιερεὺςδιαρρήξας τοὺς χιτῶνας αὐτοῦλέγει· τί ἔτι χρείαν ἔχομενμαρτύρων; 64ἠκούσατε τῆςβλασφημίας· τί ὑμῖν φαίνενεται;οἱ δὲ πάντες κατέκριναν αὐτὸνἔνοχον εἶναι θανάτου.


65Καὶ ἤρξαντό τινες ἐμπτύειναὐτῷ καὶ περικαλύπτειν αὐτοῦ τὸπρόσωπον καὶ κολαφίζεν αὐτὸνκαὶ λέγειν αὐτῷ· προφήτευσον,καὶ οἱ ὑπηρέται ῥαπίσμασιν αὐτὸνἔλαβον.66Καὶ ὄντος τοῦ Πέτρου κάτω ἐν

τῇ αὐλῇ ἔρχεται μία τῶν παιδισκῶντοῦ ἀρχιερέως, 67καὶ ἰδοῦσα τὸνΠέτρον θερμαινόμενον ἐμβλέψασααὐτῷ λέγει· καὶ σὺ μετὰ τοῦΝαζαρηνοῦ ἦσθα τοῦ Ἰησοῦ. 68ὁ δὲἠρνήσατο λέγων· οὔτε οἶδα οὔτεἐπίσταμαι σὺ τί λέγεις. καὶ ἐξῆλθενἔξω εἰς τὸ προαύλιον, καὶ ἀλέκτωρἐφώνησεν. 69καὶ ἡ παιδίσκη ἰδοῦσααὐτὸν ἤρξατο πάλιν λέγειν τοῖςπαρεστῶσιν ὅτι οὗτος ἐξ αὐτῶνἐστιν. 70ὁ δὲ πάλιν ἠρνεῖτο. καὶμετὰ μικρὸν πάλιν οἱ παρεστῶτεςἔλεγον τῷ Πέτρῳ· ἀληθῶς ἐξαὐτῶν εἶ· καὶ γὰρ Γαλιλαῖος εἶ.71ὁ δὲ ἤρξατο ἀναθεματίζειν καὶὀμνύναι ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωποντοῦτον ὃν λέγετε. 72καὶ εὐθὺςἐκ δευτέρου ἀλέκτωρ ἐφώνησεν.καὶ ἀνεμνήσθη ὁ Πέτρος τὸ ῥῆμαὡς εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτι πρὶνἀλέκτορα φωνῆσαι δὶς τρίς μεἀπαρνήσῃ. καὶ ἐπιβαλὼν ἔκλαιεν.

15 Καὶ εὐθὺς πρωῒ συμβούλιονἑτοιμάσαντες οἱ ἀρχιερεῖς

μετὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶτῶν γραμματέων καὶ ὅλον τὸσυνέδριον, δήσαντες τὸν Ἰησοῦνἀπήνεγκαν καὶ παρέδωκανΠειλάτῳ. 2καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸνὁ Πειλᾶτος· σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶνἸουδαίων; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷλέγει· σὺ λέγεις. 3καὶ κατηγόρουναὐτοῦ οἱ ἀρχιερεῖς πολλά. 4ὁ δὲΠειλᾶτος πάλιν ἐπηρώτα αὐτὸν·οὐκ ἀποκρίνῃ οὐδέν; ἴδε πόσα σουκατηγοροῦσιν. 5ὁ δὲ Ἰησοῦς οὐκέτιοὐδὲν ἀπεκρίθη, ὥστε θαυμάζειντὸν Πειλᾶτον.

6Κατὰ δὲ ἑορτὴν ἀπέλυεν αὐτοῖςἕνα δέσμιον ὃν παρῃτοῦντο. 7ἦνδὲ ὁ λεγόμενος Βαραββᾶς μετὰτῶν στασιαστῶν δεδεμένος,οἵτινες ἐν τῇ στάσει φόνονπεποιήκεισαν. 8καὶ ἀναβὰς ὁὄχλος ἤρξατο αἰτεῖσθαι καθὼςἐποίει αὐτοῖς. 9ὁ δὲ Πειλᾶτοςἀπεκρίθη αὐτοῖς λέγων· θέλετεἀπολύσω ὑμῖν τὸν βασιλέα τῶνἸουδαίων; 10 ἐγίνωσκεν γὰρ ὅτι διὰφθόνον παραδεδώκεισαν αὐτὸνοἱ ἀρχιερεῖς. 11οἱ δὲ ἀρχιερεῖςἀνέσεισαν τὸν ὄχλον ἵνα μᾶλλοντὸν Βαραββᾶν ἀπολύσῃ αὐτοῖς.12ὁ δὲ Πειλᾶτος πάλιν ἀποκριθεὶςἔλεγεν αὐτοῖς· τί οὖν θέλετεποιήσω ὃν λέγετε τὸν βασιλέατῶν Ἰουδαίων; 13οἱ δὲ πάλινἔκραξαν· σταύρωσον αὐτόν. 14ὁδὲ Πειλᾶτος ἔλεγεν αὐτοῖς· τί γὰρἐποίησεν κακόν; οἱ δὲ περισσῶςἔκραξαν· σταύρωσον αὐτόν. 15ὁ δὲΠειλᾶτος βουλόμενος ποιῆσαι τὸἱκανὸν τῷ ὄχλῳ ἀπέλυσεν αὐτοῖςτὸν Βαραββᾶν, καὶ παρέδωκεντὸν Ἰησοῦν φραγελλώσας ἵνασταυρωθῇ.16Οἱ δὲ στρατιῶται ἀπήγαγον

αὐτὸν ἔσω τῆς αὐλῆς, ὅ ἐστινπραιτώριον, καὶ συνκαλοῦσιν ὅληντὴν σπεῖραν· 17καὶ ἐνδιδύσκουσιναὐτὸν πορφύραν καὶ περιτιθέασιναὐτῷ πλέξαντες ἀκάνθινονστέφανον· 18καὶ ἤρξαντοἀσπάζεσθαι αὐτόν· χαῖρε, βασιλεῦτῶν Ἰουδαίων· 19καὶ ἔτυπτοναὐτοῦ τὴν κεφαλὴν καλάμῳ καὶἐνέπτυον αὐτῷ, καὶ τιθέντες τὰγόνατα προσεκύνουν αὐτῷ. 20καὶὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαναὐτὸν τὴν πορφύραν καὶ ἐνέδυσαναὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ.Καὶ ἐξάγουσιν αὐτὸν

ἵνα σταυρώσουσιν. 21καὶἀγγαρεύουσιν παράγοντά τινα


Σίμωνα Κυρηναῖον, ἐρχόμενον ἀπ’ἀγροῦ, τὸν πατέρα Ἀλεξάνδρουκαὶ Ῥούφου, ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸναὐτοῦ. 22καὶ φέρουσιν αὐτὸνἐπὶ τὸν Γολγοθᾶν τόπον, ὅ ἐστινμεθερμηνευόμενον κρανίουτόπος. 23καὶ ἐδίδουν αὐτῷἐσμυρνισμένον οἶνον· ὃς δὲ οὐκἔλαβεν. 24καὶ σταυροῦσιν αὐτὸν,καὶ διαμερίζονται τὰ ἱμάτια αὐτοῦ,βάλλοντες κλῆρον ἐπ’ αὐτὰ τίςτί ἄρῃ. 25ἦν δὲ ὥρα τρίτη καὶἐσταύρωσαν αὐτόν. 26καὶ ἦνἡ ἐπιγραφὴ τῆς αἰτίας αὐτοῦἐπιγεγραμμένη· ὁ βασιλεὺς τῶνἸουδαίων.27Καὶ σὺν αὐτῷ σταυροῦσιν

δύο λῃστάς, ἕνα ἐκ δεξιῶν καὶἕνα ἐξ εὐωνύμων αὐτοῦ. 29καὶ οἱπαραπορευόμενοι ἐβλασφήμουναὐτὸν κινοῦντες τὰς κεφαλὰςαὐτῶν καὶ λέγοντες· οὐὰ ὁκαταλύων τὸν ναὸν καὶ οἰκοδομῶντρισὶν ἡμέραις, 30σῶσον σεαυτὸνκαταβὰς ἀπὸ τοῦ σταυροῦ.31ὁμοίως καὶ οἱ ἀρχιερεῖςἐμπαίζοντες πρὸς ἀλλήλους μετὰτῶν γραμματέων ἔλεγον· ἄλλουςἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι·32ὁ Χριστὸς ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλκαταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ,ἵνα ἴδωμεν καὶ πιστεύσωμεν. καὶοἱ συνεσταυρωμένοι σὺν αὐτῷὠνείδιζον αὐτόν.33Καὶ γενομένης ὥρας ἕκτης

σκότος ἐγένετο ἐφ’ ὅλην τὴνγῆν ἕως ὥρας ἐνάτης. 34καὶτῇ ἐνάτῃ ὥρᾳ ἐβόησεν ὁἸησοῦς φωνῇ μεγάλῃ· ἑλωῒἑλωῒ λεμὰ σαβαχθανεί; ὅ ἐστινμεθερμηνευόμενον· ὁ θεός μουὁ θεός μου, εἰς τί ἐγκατέλιπέςμε; 35καί τινες τῶν παρεστώτωνἀκούσαντες ἔλεγον· ἴδε Ἡλείανφωνεῖ. 36δραμὼν δέ τις καὶγεμίσας σπόγγον ὄξους περιθεὶς

καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν, λέγων·ἄφετε ἴδωμεν εἰ ἔρχεται Ἡλείαςκαθελεῖν αὐτόν. 37ὁ δὲ Ἰησοῦςἀφεὶς φωνὴν μεγάλην ἐξέπνευσεν.38καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἄνωθεν ἕωςκάτω. 39 ἰδὼν δὲ ὁ κεντυρίων ὁπαρεστηκὼς ἐξ ἐναντίας αὐτοῦ ὅτιοὕτως ἐξέπνευσεν εἶπεν· ἀληθῶςοὗτος ὁ ἄνθρωπος υἱὸς ἦν θεοῦ.40Ἦσαν δὲ καὶ γυναῖκες ἀπὸ

μακρόθεν θεωροῦσαι, ἐν αἷς καὶΜαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡἸακώβου τοῦ μικροῦ καὶ Ἰωσῆτοςμήτηρ καὶ Σαλώμη, 41αἳ ὅτε ἦνἐν τῇ Γαλιλαίᾳ ἠκολούθουν αὐτῷκαὶ διηκόνουν αὐτῷ, καὶ ἄλλαιπολλαὶ αἱ συναναβᾶσαι αὐτῷ εἰςἹεροσόλυμα.42Καὶ ἤδη ὀψίας γενομένης,

ἐπεὶ ἦν παρασκευή, ὅ ἐστινπροσάββατον, 43 ἐλθὼν Ἰωσὴφὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας εὐσχήμωνβουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦνπροσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦθεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθεν πρὸςτὸν Πειλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸσῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 44ὁ δὲ Πειλᾶτοςἐθαύμαζεν εἰ ἤδη τέθνηκεν, καὶπροσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωναἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαιἀπέθανεν· 45καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦκεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸπτῶμα τῷ Ἰωσήφ. 46καὶ ἀγοράσαςσινδόνα, καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησεντῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸνἐν μνήματι ὃ ἦν λελατομημένον ἐκπέτρας, καὶ προσεκύλισεν λίθονἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. 47ἡ δὲΜαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡἸωσῆτος ἐθεώρουν ποῦ τέθειται.

16 Καὶ διαγενομένου τοῦσαββάτου Μαρία ἡ

Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ Ἰακώβουκαὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα,ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν.


2καὶ λίαν πρωῒ τῇ μιᾷ τῶνσαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνῆμα,ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 3καὶἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσειἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦμνημείου; 4καὶ ἀναβλέψασαιθεωροῦσιν ὅτι ἀνακεκύλισταιὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα.5καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖονεἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖςδεξιοῖς περιβεβλημένον στολὴνλευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 6ὁδὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε.Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸνἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστινὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαναὐτόν. 7ἀλλὰ ὑπάγετε εἴπατε τοῖςμαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτιπροάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν·ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπενὑμῖν. 8καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸτοῦ μνημείου· εἶχεν γὰρ αὐτὰςτρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶοὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.9Ἀναστὰς δὲ πρωῒ πρώτῃ

σαββάτου ἐφάνη πρῶτον Μαρίᾳτῇ Μαγδαληνῇ, ἀφ’ ἧς ἐκβεβλήκειἑπτὰ δαιμόνια. 10 ἐκείνηπορευθεῖσα ἀπήγγειλεν τοῖς μετ’αὐτοῦ γενομένοις, πενθοῦσιν καὶκλαίουσιν. 11κἀκεῖνοι ἀκούσαντεςὅτι ζῇ καὶ ἐθεάθη ὑπ’ αὐτῆς

ἠπίστησαν. 12Μετὰ δὲ ταῦτα δυσὶνἐξ αὐτῶν περιπατοῦσιν ἐφανερώθηἐν ἑτέρᾳ μορφῇ, πορευομένοις εἰςἀγρόν. 13κἀκεῖνοι ἀπελθόντεςἀπήγγειλαν τοῖς λοιποῖς·οὐδὲ ἐκείνοις ἐπίστευσαν.14Ὕστερον ἀνακειμένοις αὐτοῖςτοῖς ἕνδεκα ἐφανερώθη, καὶὠνείδισεν τὴν ἀπιστίαν αὐτῶνκαὶ σκληροκαρδίαν, ὅτι τοῖςθεασαμένοις αὐτὸν ἐγηγερμένονοὐκ ἐπίστευσαν. 15καὶ εἶπεν αὐτοῖς·πορευθέντες εἰς τὸν κόσμονἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιονπάσῃ τῇ κτίσει. 16ὁ πιστεύσαςκαὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁδὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται.17σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύσασινταῦτα παρακολουθήσει· ἐν τῷὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσιν,γλώσσαις λαλήσουσιν καιναῖς,18ὄφεις ἀροῦσιν, κἂν θανάσιμόντι πίωσιν οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψῃ, ἐπὶἀρρώστους χεῖρας ἐπιθήσουσιν καὶκαλῶς ἕξουσιν. 19ὁ μὲν οὖν κύριοςμετὰ τὸ λαλῆσαι αὐτοῖς ἀνελήμφθηεἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐκάθισεν ἐκδεξιῶν τοῦ θεοῦ. 20 ἐκεῖνοι δὲἐξελθόντες ἐκήρυξαν πανταχοῦ,τοῦ κυρίου συνεργοῦντος καὶτὸν λόγον βεβαιοῦντος διὰ τῶνἐπακολουθούντων σημείων.

71 ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ 1:25

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Ἐπειδήπερ πολλοὶ ἐπεχείρησανἀνατάξασθαι διήγησιν περὶ

τῶν πεπληροφορημένων ἐν ἡμῖνπραγμάτων, 2καθὼς παρέδοσανἡμῖν οἱ ἀπ’ ἀρχῆς αὐτόπται καὶὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου,3 ἔδοξε κἀμοὶ παρηκολουθηκότιἄνωθεν πᾶσιν ἀκριβῶς καθεξῆς σοιγράψαι, κράτιστε Θεόφιλε, 4 ἵναἐπιγνῷς περὶ ὧν κατηχήθης λόγωντὴν ἀσφάλειαν.5Ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις

Ἡρῴδου βασιλέως τῆς Ἰουδαίαςἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξἐφημερίας Ἀβιά, καὶ γυνὴ αὐτῷἐκ τῶν θυγατέρων Ἀαρών, καὶτὸ ὄνομα αὐτῆς Ἐλισάβετ. 6ἦσανδὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐναντίοντοῦ θεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαιςταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασιντοῦ κυρίου ἄμεμπτοι. 7καὶ οὐκἦν αὐτοῖς τέκνον, καθότι ἦν ἡἘλισάβετ στεῖρα, καὶ ἀμφότεροιπροβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραιςαὐτῶν ἦσαν. 8 ἐγένετο δὲ ἐν τῷἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆςἐφημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ θεοῦ,9κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἱερατείας ἔλαχετοῦ θυμιᾶσαι εἰσελθὼν εἰς τὸν ναὸντοῦ κυρίου, 10καὶ πᾶν τὸ πλῆθοςἦν τοῦ λαοῦ προσευχόμενον ἔξωτῇ ὥρᾳ τοῦ θυμιάματος. 11ὤφθηδὲ αὐτῷ ἄγγελος κυρίου ἑστὼςἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίουτοῦ θυμιάματος. 12καὶ ἐταράχθηΖαχαρίας ἰδών, καὶ φόβος ἐπέπεσενἐπ’ αὐτόν. 13 εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸνὁ ἄγγελος· μὴ φοβοῦ, Ζαχαρία,διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου,καὶ ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γεννήσειυἱόν σοι, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομααὐτοῦ Ἰωάννην· 14καὶ ἔσται χαράσοι καὶ ἀγαλλίασις, καὶ πολλοὶ

ἐπὶ τῇ γενέσει αὐτοῦ χαρήσονται.15 ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον κυρίου,καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ,καὶ πνεύματος ἁγίου πλησθήσεταιἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ,16καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλἐπιστρέψει ἐπὶ κύριον τὸν θεὸναὐτῶν· 17καὶ αὐτὸς προελεύσεταιἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶδυνάμει Ἡλεία, ἐπιστρέψαι καρδίαςπατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ ἀπειθεῖςἐν φρονήσει δικαίων, ἑτοιμάσαικυρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον.18καὶ εἶπεν Ζαχαρίας πρὸς τὸνἄγγελον· κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο;ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡγυνή μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖςἡμέραις αὐτῆς. 19καὶ ἀποκριθεὶςὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμιΓαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς ἐνώπιοντοῦ θεοῦ, καὶ ἀπεστάλην λαλῆσαιπρὸς σὲ καὶ εὐαγγελίσασθαί σοιταῦτα· 20καὶ ἰδοὺ ἔσῃ σιωπῶνκαὶ μὴ δυνάμενος λαλῆσαι ἄχριἧς ἡμέρας γένηται ταῦτα, ἀνθ’ὧν οὐκ ἐπίστευσας τοῖς λόγοιςμου, οἵτινες πληρωθήσονται εἰςτὸν καιρὸν αὐτῶν. 21καὶ ἦν ὁλαὸς προσδοκῶν τὸν Ζαχαρίαν,καὶ ἐθαύμαζον ἐν τῷ χρονίζειναὐτὸν ἐν τῷ ναῷ. 22 ἐξελθὼν δὲοὐκ ἐδύνατο λαλῆσαι αὐτοῖς, καὶἐπέγνωσαν ὅτι ὀπτασίαν ἑώρακενἐν τῷ ναῷ· καὶ αὐτὸς ἦν διανεύωναὐτοῖς, καὶ διέμενεν κωφός.23καὶ ἐγένετο ὡς ἐπλήσθησαν αἱἡμέραι τῆς λειτουργίας αὐτοῦ,ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.24μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέραςσυνέλαβεν Ἐλισάβετ ἡ γυνὴ αὐτοῦ·καὶ περιέκρυβεν ἑαυτὴν μῆναςπέντε, λέγουσα 25ὅτι οὕτως μοιπεποίηκεν κύριος ἐν ἡμέραις αἷςἐπεῖδεν ἀφελεῖν ὄνειδός μου ἐνἀνθρώποις.

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ 1:26 72 ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ 1:58

26Ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ἀπὸτοῦ θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας ᾗὄνομα Ναζαρὲθ 27πρὸς παρθένονἐμνηστευμένην ἀνδρὶ ᾧ ὄνομαἸωσὴφ ἐξ οἴκου Δαυείδ, καὶ τὸὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ. 28καὶεἰσελθὼν πρὸς αὐτὴν ὁ ἄγγελοςεἶπεν· χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὁκύριος μετὰ σοῦ. 29ἡ δὲ ἐπὶ τῷλόγῳ διεταράχθη, καὶ διελογίζετοποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος.30καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· μὴφοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάρινπαρὰ τῷ θεῷ· 31καὶ ἰδοὺ συλλήμψῃἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶκαλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.32οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸςὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσειαὐτῷ κύριος ὁ θεὸς τὸν θρόνονΔαυεὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, 33καὶβασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰςτοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείαςαὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. 34 εἶπενδὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον·πῶς ἔσται τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδραοὐ γινώσκω; 35καὶ ἀποκριθεὶς ὁἄγγελος εἶπεν αὐτῇ, πνεῦμα ἅγιονἐπελεύσεται ἐπὶ σέ, καὶ δύναμιςὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶτὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται,υἱὸς θεοῦ. 36καὶ ἰδοὺ Ἐλισάβετ ἡσυγγενίς σου καὶ αὐτὴ συνειληφυῖαυἱὸν ἐν γήρει αὐτῆς, καὶ οὗτος μὴνἕκτος ἐστὶν αὐτῇ τῇ καλουμένῃστείρᾳ· 37ὅτι οὐκ ἀδυνατήσειπαρὰ τοῦ θεοῦ πᾶν ῥῆμα. 38 εἶπενδὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη κυρίου·γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου. καὶἀπῆλθεν ἀπ’ αὐτῆς ὁ ἄγγελος.39Ἀναστᾶσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς

ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰςτὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰςπόλιν Ἰούδα, 40καὶ εἰσῆλθεν εἰςτὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατοτὴν Ἐλισάβετ. 41καὶ ἐγένετο ὡς

ἤκουσεν τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίαςἡ Ἐλισάβετ, ἐσκίρτησεν τὸ βρέφοςἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. καὶ ἐπλήσθηπνεύματος ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ, 42καὶἀνεφώνησεν κραυγῇ μεγάλῃ καὶεἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν,καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆςκοιλίας σου. 43καὶ πόθεν μοι τοῦτοἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ κυρίου μουπρὸς ἐμέ; 44 ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετοἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰὦτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσειτὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. 45καὶμακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσταιτελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇπαρὰ κυρίου.46Καὶ εἶπεν Μαριάμ· μεγαλύνει

ἡ ψυχή μου τὸν κύριον, 47καὶἠγαλλίασεν τὸ πνεῦμά μου ἐπὶτῷ θεῷ τῷ σωτῆρί μου, 48ὅτιἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιντῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γὰρ ἀπὸτοῦ νῦν μακαριοῦσίν με πᾶσαι αἱγενεαί, 49ὅτι ἐποίησέν μοι μεγάλα ὁδυνατός. καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ,50καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰςκαὶ γενεὰς τοῖς φοβουμένοιςαὐτόν. 51 ἐποίησεν κράτος ἐνβραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισενὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίαςαὐτῶν· 52καθεῖλεν δυνάστας ἀπὸθρόνων καὶ ὕψωσεν ταπεινούς,53πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶνκαὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλενκενούς. 54ἀντελάβετο Ἰσραὴλπαιδὸς αὐτοῦ, μνησθῆναι ἐλέους,55καθὼς ἐλάλησεν πρὸς τοὺςπατέρας ἡμῶν, τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷσπέρματι αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα.56Ἔμεινεν δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ

ὡς μῆνας τρεῖς, καὶ ὑπέστρεψενεἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.57Τῇ δὲ Ἐλισάβετ ἐπλήσθη ὁ

χρόνος τοῦ τεκεῖν αὐτήν, καὶἐγέννησεν υἱόν. 58καὶ ἤκουσαν οἱπερίοικοι καὶ οἱ συγγενεῖς αὐτῆς


ὅτι ἐμεγάλυνεν κύριος τὸ ἔλεοςαὐτοῦ μετ’ αὐτῆς, καὶ συνέχαιροναὐτῇ. 59καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇὀγδόῃ ἦλθον περιτεμεῖν τὸ παιδίον,καὶ ἐκάλουν αὐτὸ ἐπὶ τῷ ὀνόματιτοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ζαχαρίαν. 60καὶἀποκριθεῖσα ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπεν·οὐχί, ἀλλὰ κληθήσεται Ἰωάννης.61καὶ εἶπαν πρὸς αὐτὴν ὅτι οὐδείςἐστιν ἐκ τῆς συγγενείας σουὃς καλεῖται τῷ ὀνόματι τούτῳ.62 ἐνένευον δὲ τῷ πατρὶ αὐτοῦτὸ τί ἂν θέλοι καλεῖσθαι αὐτό.63καὶ αἰτήσας πινακίδιον ἔγραψενλέγων· Ἰωάννης ἐστὶν τὸ ὄνομααὐτοῦ. καὶ ἐθαύμασαν πάντες.64ἀνεῴχθη δὲ τὸ στόμα αὐτοῦπαραχρῆμα καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ,καὶ ἐλάλει εὐλογῶν τὸν θεόν. 65καὶἐγένετο ἐπὶ πάντας φόβος τοὺςπεριοικοῦντας αὐτούς, καὶ ἐν ὅλῃτῇ ὀρεινῇ τῆς Ἰουδαίας διελαλεῖτοπάντα τὰ ῥήματα ταῦτα, 66καὶἔθεντο πάντες οἱ ἀκούσαντες ἐν τῇκαρδίᾳ αὐτῶν, λέγοντες· τί ἄρα τὸπαιδίον τοῦτο ἔσται; καὶ γὰρ χεὶρκυρίου ἦν μετ’ αὐτοῦ.67Καὶ Ζαχαρίας ὁ πατὴρ αὐτοῦ

ἐπλήσθη πνεύματος ἁγίου καὶἐπροφήτευσεν λέγων· 68 εὐλογητὸςκύριος ὁ θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὅτιἐπεσκέψατο καὶ ἐποίησεν λύτρωσιντῷ λαῷ αὐτοῦ, 69καὶ ἤγειρενκέρας σωτηρίας ἡμῖν ἐν οἴκῳΔαυεὶδ παιδὸς αὐτοῦ, 70καθὼςἐλάλησεν διὰ στόματος τῶν ἁγίωνἀπ’ αἰῶνος προφητῶν αὐτοῦ,71σωτηρίαν ἐξ ἐχθρῶν ἡμῶν καὶἐκ χειρὸς πάντων τῶν μισούντωνἡμᾶς· 72ποιῆσαι ἔλεος μετὰ τῶνπατέρων ἡμῶν καὶ μνησθῆναιδιαθήκης ἁγίας αὐτοῦ, 73ὅρκονὃν ὤμοσεν πρὸς Ἀβραὰμ τὸνπατέρα ἡμῶν, τοῦ δοῦναι ἡμῖν74ἀφόβως ἐκ χειρὸς ἐχθρῶνῥυσθέντας λατρεύειν αὐτῷ 75 ἐν

ὁσιότητι καὶ δικαιοσύνῃ ἐνώπιοναὐτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας ἡμῶν.76καὶ σὺ δέ παιδίον, προφήτηςὑψίστου κληθήσῃ· προπορεύσῃ γὰρπρὸ προσώπου κυρίου ἑτοιμάσαιὁδοὺς αὐτοῦ, 77τοῦ δοῦναι γνῶσινσωτηρίας τῷ λαῷ αὐτοῦ ἐνἀφέσει ἁμαρτιῶν αὐτῶν 78διὰσπλάγχνα ἐλέους θεοῦ ἡμῶν, ἐνοἷς ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἀνατολὴ ἐξὕψους, 79 ἐπιφᾶναι τοῖς ἐν σκότεικαὶ σκιᾷ θανάτου καθημένοις, τοῦκατευθῦναι τοὺς πόδας ἡμῶν εἰςὁδὸν εἰρήνης.80Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανεν καὶ

ἐκραταιοῦτο πνεύματι, καὶ ἦνἐν ταῖς ἐρήμοις ἕως ἡμέραςἀναδείξεως αὐτοῦ πρὸς τὸνἸσραήλ.

2 Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραιςἐκείναις ἐξῆλθεν δόγμα

παρὰ Καίσαρος Αὐγούστουἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴνοἰκουμένην. 2αὕτη ἀπογραφὴἐγένετο πρώτη ἡγεμονεύοντος τῆςΣυρίας Κυρηνίου. 3καὶ ἐπορεύοντοπάντες ἀπογράφεσθαι, ἕκαστοςεἰς τὴν ἑαυτοῦ πόλιν. 4ἀνέβη δὲκαὶ Ἰωσὴφ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐκπόλεως Ναζαρὲθ εἰς τὴν Ἰουδαίανεἰς πόλιν Δαυεὶδ ἥτις καλεῖταιΒηθλέεμ, διὰ τὸ εἶναι αὐτὸνἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαυείδ,5ἀπογράψασθαι σὺν Μαριὰμ τῇἐμνηστευμένῃ αὐτῷ, οὔσῃ ἐγκύῳ.6Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺςἐκεῖ ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦτεκεῖν αὐτήν, 7καὶ ἔτεκεν τὸνυἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον,καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν φάτνῃ, διότιοὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷκαταλύματι.8Καὶ ποιμένες ἦσαν ἐν τῇ

χώρᾳ τῇ αὐτῇ ἀγραυλοῦντες καὶφυλάσσοντες φυλακὰς τῆς νυκτὸς


ἐπὶ τὴν ποίμνην αὐτῶν. 9καὶἄγγελος κυρίου ἐπέστη αὐτοῖς καὶδόξα κυρίου περιέλαμψεν αὐτούς,καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν.10καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος· μὴφοβεῖσθε· ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαιὑμῖν χαρὰν μεγάλην ἥτις ἔσταιπαντὶ τῷ λαῷ, 11ὅτι ἐτέχθη ὑμῖνσήμερον σωτὴρ ὅς ἐστιν Χριστὸςκύριος ἐν πόλει Δαυείδ· 12καὶτοῦτο ὑμῖν τὸ σημεῖον, εὑρήσετεβρέφος ἐσπαργανωμένον ἐν φάτνῃ.13καὶ ἐξαίφνης ἐγένετο σὺν τῷἀγγέλῳ πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίουαἰνούντων τὸν θεὸν καὶ λεγόντων·14δόξα ἐν ὑψίστοις θεῷ καὶ ἐπὶγῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκίας.15Καὶ ἐγένετο ὡς ἀπῆλθονἀπ’ αὐτῶν εἰς τὸν οὐρανὸν οἱἄγγελοι, οἱ ποιμένες ἐλάλουνπρὸς ἀλλήλους· διέλθωμεν δὴ ἕωςΒηθλεὲμ καὶ ἴδωμεν τὸ ῥήμα τοῦτοτὸ γεγονὸς ὃ ὁ κύριος ἐγνώρισενἡμῖν. 16καὶ ἦλθαν σπεύσαντες, καὶἀνεῦραν τήν τε Μαριὰμ καὶ τὸνἸωσὴφ καὶ τὸ βρέφος κείμενον ἐντῇ φάτνῃ· 17 ἰδόντες δὲ ἐγνώρισανπερὶ τοῦ ῥήματος τοῦ λαληθέντοςαὐτοῖς περὶ τοῦ παιδίου τούτου.18καὶ πάντες οἱ ἀκούσαντεςἐθαύμασαν περὶ τῶν λαληθέντωνὑπὸ τῶν ποιμένων πρὸς αὐτούς·19ἡ δὲ Μαρία πάντα συνετήρει τὰῥήματα ταῦτα συνβάλλουσα ἐν τῇκαρδίᾳ αὐτῆς. 20καὶ ὑπέστρεψανοἱ ποιμένες, δοξάζοντες καὶαἰνοῦντες τὸν θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷςἤκουσαν καὶ ἴδον καθὼς ἐλαλήθηπρὸς αὐτούς.21Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι

ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν αὐτόν, καὶἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸκληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦσυλλημφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλίᾳ.22Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι

τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν, κατὰ

τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγοναὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαιτῷ κυρίῳ, 23καθὼς γέγραπταιἐν νόμῳ κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσενδιανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ κυρίῳκληθήσεται, 24καὶ τοῦ δοῦναιθυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν τῷνόμῳ, κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢδύο νοσσοὺς περιστερῶν.25Καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπος ἦν ἐν

Ἱερουσαλὴμ ᾧ ὄνομα Συμεών,καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιοςκαὶ εὐλαβής, προσδεχόμενοςπαράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ, καὶπνεῦμα ἦν ἅγιον ἐπ’ αὐτόν· 26καὶἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸτοῦ πνεύματος τοῦ ἁγίου, μὴἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἂν ἴδῃ τὸνΧριστὸν κυρίου. 27καὶ ἦλθεν ἐντῷ πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐντῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸπαιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺςκατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶαὐτοῦ, 28καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸεἰς τὰς ἀγκάλας καὶ εὐλόγησεντὸν θεὸν καὶ εἶπεν· 29νῦν ἀπολύειςτὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ· 30ὅτι εἶδον οἱὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, 31ὃἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντωντῶν λαῶν, 32φῶς εἰς ἀποκάλυψινἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ.33καὶ ἦν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἡμήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖςλαλουμένοις περὶ αὐτοῦ. 34καὶεὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶεἶπεν πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρααὐτοῦ· ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰςπτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶνἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖονἀντιλεγόμενον. 35καὶ σοῦ δὲ αὐτῆςτὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία,ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶνκαρδιῶν διαλογισμοί. 36Καὶ ἦνἍννα προφῆτις, θυγάτηρ Φανουήλ,ἐκ φυλῆς Ἀσήρ· αὕτη προβεβηκυῖα


ἐν ἡμέραις πολλαῖς, Ζήσασαμετὰ ἀνδρὸς ἔτη ἑπτὰ ἀπὸ τῆςπαρθενίας αὐτῆς, 37καὶ αὐτὴ χήραἕως ἐτῶν ὀγδοήκοντα τεσσάρων, ἣοὐκ ἀφίστατο τοῦ ἱεροῦ νηστείαιςκαὶ δεήσεσι λατρεύουσα νύκτακαὶ ἡμέραν. 38καὶ αὐτῇ τῇ ὥρᾳἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷθεῷ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσιντοῖς προσδεχομένοις λύτρωσινἹερουσαλήμ.39Καὶ ὡς ἐτέλεσαν πάντα κατὰ

τὸν νόμον κυρίου, ἐπέστρεψαν εἰςτὴν Γαλιλαίαν εἰς πόλιν ἑαυτῶνΝαζαρέθ. 40τὸ δὲ παιδίον ηὔξανενκαὶ ἐκραταιοῦτο πληρούμενονσοφίας, καὶ χάρις θεοῦ ἦν ἐπ’ αὐτό.41Καὶ ἐπορεύοντο οἱ γονεῖς

αὐτοῦ κατ’ ἔτος εἰς Ἱερουσαλὴμτῇ ἑορτῇ τοῦ πάσχα. 42καὶὅτε ἐγένετο ἐτῶν δώδεκα,ἀναβαινόντων αὐτῶν κατὰ τὸ ἔθοςτῆς ἑορτῆς, 43καὶ τελειωσάντωντὰς ἡμέρας, ἐν τῷ ὑποστρέφειναὐτοὺς ὑπέμεινεν Ἰησοῦς ὁ παῖςἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ οὐκ ἔγνωσανοἱ γονεῖς αὐτοῦ. 44νομίσαντεςδὲ αὐτὸν εἶναι ἐν τῇ συνοδίᾳἦλθον ἡμέρας ὁδὸν καὶ ἀνεζήτουναὐτὸν ἐν τοῖς συγγενεῦσιν καὶτοῖς γνωστοῖς, 45καὶ μὴ εὑρόντεςὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλὴμἀναζητοῦντες αὐτόν. 46καὶἐγένετο μετὰ ἡμέρας τρεῖς εὗροναὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενονἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶἀκούοντα αὐτῶν καὶ ἐπερωτῶντααὐτούς· 47 ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱἀκούοντες αὐτοῦ ἐπὶ τῇ συνέσεικαὶ ταῖς ἀποκρίσεσιν αὐτοῦ. 48καὶἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν, καὶεἶπεν πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ·τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως;ἰδοὺ ὁ πατήρ σου κἀγὼ ὀδυνώμενοιἐζητοῦμέν σε. 49καὶ εἶπεν πρὸςαὐτούς· τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; οὐκ

ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρόςμου δεῖ εἶναί με; 50καὶ αὐτοὶ οὐσυνῆκαν τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησεναὐτοῖς. 51καὶ κατέβη μετ’ αὐτῶνκαὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρέθ, καὶ ἦνὑποτασσόμενος αὐτοῖς. καὶ ἡμήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰῥήματα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς. 52καὶἸησοῦς προέκοπτεν ἐν τῇ σοφίᾳκαὶ ἡλικίᾳ καὶ χάριτι παρὰ θεῷ καὶἀνθρώποις.

3 Ἐν ἔτει δὲ πεντεκαιδεκάτῳτῆς ἡγεμονίας Τιβερίου

Καίσαρος, ἡγεμονεύοντος ΠοντίουΠειλάτου τῆς Ἰουδαίας, καὶτετρααρχοῦντος τῆς ΓαλιλαίαςἩρῴδου, Φιλίππου δὲ τοῦ ἀδελφοῦαὐτοῦ τετρααρχοῦντος τῆςἸτουραίας καὶ Τραχωνίτιδοςχώρας, καὶ Λυσανίου τῆς Ἀβιληνῆςτετρααρχοῦντος, 2 ἐπὶ ἀρχιερέωςἍννα καὶ Καϊάφα, ἐγένετο ῥῆμαθεοῦ ἐπὶ Ἰωάννην τὸν Ζαχαρίουυἱὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ. 3καὶ ἦλθενεἰς πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦἸορδάνου κηρύσσων βάπτισμαμετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν,4ὡς γέγραπται ἐν βίβλῳ λόγωνἩσαΐου τοῦ προφήτου· φωνὴβοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ· ἑτοιμάσατετὴν ὁδὸν κυρίου, εὐθείας ποιεῖτετὰς τρίβους αὐτοῦ· 5πᾶσα φάραγξπληρωθήσεται καὶ πᾶν ὄρος καὶβουνὸς ταπεινωθήσεται, καὶἔσται τὰ σκολιὰ εἰς εὐθείας καὶαἱ τραχεῖαι εἰς ὁδοὺς λείας·6καὶ ὄψεται πᾶσα σὰρξ τὸσωτήριον τοῦ θεοῦ. 7Ἔλεγενοὖν τοῖς ἐκπορευομένοις ὄχλοιςβαπτισθῆναι ὑπ’ αὐτοῦ· γεννήματαἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖνφυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς;8ποιήσατε οὖν καρποὺς ἀξίουςτῆς μετανοίας· καὶ μὴ ἄρξησθελέγειν ἐν ἑαυτοῖς· πατέρα ἔχομεντὸν Ἀβραάμ· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι


δύναται ὁ θεὸς ἐκ τῶν λίθωντούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ.9ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀξίνη πρὸς τὴνῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται· πᾶν οὖνδένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸνἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται.10Καὶ ἐπηρώτων αὐτὸν οἱ ὄχλοιλέγοντες· τί οὖν ποιήσωμεν;11ἀποκριθεὶς δὲ ἔλεγεν αὐτοῖς· ὁἔχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μὴἔχοντι, καὶ ὁ ἔχων βρώματα ὁμοίωςποιείτω. 12ἦλθον δὲ καὶ τελῶναιβαπτισθῆναι καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν·διδάσκαλε, τί ποιήσωμεν; 13ὁ δὲεἶπεν πρὸς αὐτούς· μηδὲν πλέονπαρὰ τὸ διατεταγμένον ὑμῖνπράσσετε. 14 ἐπηρώτων δὲ αὐτὸνκαὶ στρατευόμενοι λέγοντες· τίποιήσωμεν καὶ ἡμεῖς; καὶ εἶπενπρὸς αὐτούς· μηδένα διασείσητε,μηδένα συκοφαντήσητε, καὶἀρκεῖσθε τοῖς ὀψωνίοις ὑμῶν.15Προσδοκῶντος δὲ τοῦ λαοῦ καὶδιαλογιζομένων πάντων ἐν ταῖςκαρδίαις αὐτῶν περὶ τοῦ Ἰωάννου,μήποτε αὐτὸς εἴη ὁ Χριστός,16ἀπεκρίνατο λέγων πᾶσιν ὁἸωάννης· ἐγὼ μὲν ὕδατι βαπτίζωὑμᾶς· ἔρχεται δὲ ὁ ἰσχυρότερόςμου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς λῦσαι τὸνἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ,αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν πνεύματιἁγίῳ καὶ πυρί· 17οὗ τὸ πτύον ἐν τῇχειρὶ αὐτοῦ διακαθᾶραι τὴν ἅλωνααὐτοῦ καὶ συναγαγεῖν τὸν σῖτον εἰςτὴν ἀποθήκην αὐτοῦ, τὸ δὲ ἄχυρονκατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ.18Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἕτερα

παρακαλῶν εὐηγγελίζετο τὸν λαόν·19ὁ δὲ Ἡρώδης ὁ τετραάρχης,ἐλεγχόμενος ὑπ’ αὐτοῦ περὶἩρῳδιάδος τῆς γυναικὸς τοῦἀδελφοῦ αὐτοῦ καὶ περὶ πάντωνὧν ἐποίησεν πονηρῶν ὁ Ἡρώδης,20προσέθηκεν καὶ τοῦτο ἐπὶ πᾶσιν,

κατέκλεισεν τὸν Ἰωάννην ἐνφυλακῇ.21Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ βαπτισθῆναι

ἅπαντα τὸν λαὸν καὶ Ἰησοῦβαπτισθέντος καὶ προσευχομένουἀνεῳχθῆναι τὸν οὐρανόν, 22καὶκαταβῆναι τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιονσωματικῷ εἴδει ὡς περιστερὰνἐπ’ αὐτόν, καὶ φωνὴν ἐξ οὐρανοῦγενέσθαι, σὺ εἶ ὁ υἱός μου ὁἀγαπητός, ἐν σοὶ εὐδόκησα.23Καὶ αὐτὸς ἦν Ἰησοῦς ἀρχόμενος

ὡσεὶ ἐτῶν τριάκοντα, ὢν υἱός, ὡςἐνομίζετο, Ἰωσὴφ τοῦ Ἡλεὶ 24τοῦΜαθθὰθ τοῦ Λευεὶ τοῦ Μελχεὶ τοῦἸανναὶ τοῦ Ἰωσὴφ 25τοῦ Ματταθίουτοῦ Ἀμὼς τοῦ Ναοὺμ τοῦ Ἐσλεὶτοῦ Ναγγαὶ 26τοῦ Μάαθ τοῦΜατταθίου τοῦ Σεμεεὶν τοῦ Ἰωσὴχτοῦ Ἰωδὰ 27τοῦ Ἰωανὰν τοῦ Ῥησὰτοῦ Ζοροβαβὲλ τοῦ Σαλαθιὴλ τοῦΝηρεὶ 28τοῦ Μελχεὶ τοῦ Ἀδδεὶ τοῦΚωσὰμ τοῦ Ἐλμαδὰμ τοῦ Ἢρ 29τοῦἸησοῦ τοῦ Ἐλιέζερ τοῦ Ἰωρεὶμ τοῦΜαθθὰθ τοῦ Λευεὶ 30τοῦ Συμεὼντοῦ Ἰούδα τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Ἰωνὰμτοῦ Ἐλιακεὶμ 31τοῦ Μελεὰ τοῦΜεννὰ τοῦ Ματταθὰ τοῦ Ναθὰμτοῦ Δαυεὶδ 32τοῦ Ἰεσσαὶ τοῦ Ἰωβὴδτοῦ Βόος τοῦ Σαλὰ τοῦ Ναασσὼν33τοῦ Ἀμιναδὰβ τοῦ Ἀδμεὶν τοῦἈρνεὶ τοῦ Ἐσρὼμ τοῦ Φάρες τοῦἸούδα 34τοῦ Ἰακὼβ τοῦ Ἰσαὰκτοῦ Ἀβραὰμ τοῦ Θάρα τοῦ Ναχὼρ35τοῦ Σεροὺχ τοῦ Ῥαγαῦ τοῦ Φαλὲκτοῦ Ἔβερ τοῦ Σαλὰ 36τοῦ Καϊνὰμτοῦ Ἀρφαξὰδ τοῦ Σὴμ τοῦ Νῶετοῦ Λάμεχ 37τοῦ Μαθουσαλὰ τοῦἘνὼχ τοῦ Ἰάρετ τοῦ Μελελεὴλ τοῦΚαϊνὰμ 38τοῦ Ἐνὼς τοῦ Σὴθ τοῦἈδὰμ τοῦ θεοῦ.

4 Ἰησοῦς δὲ πλήρης πνεύματοςἁγίου ὑπέστρεψεν ἀπὸ τοῦ

Ἰορδάνου, καὶ ἤγετο ἐν τῷπνεύματι ἐν τῇ ἐρήμῳ 2ἡμέραςτεσσεράκοντα πειραζόμενος ὑπὸ


τοῦ διαβόλου. καὶ οὐκ ἔφαγενοὐδὲν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, καὶσυντελεσθεισῶν αὐτῶν ἐπείνασεν.3 εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ διάβολος· εἰ υἱὸςεἶ τοῦ θεοῦ, εἰπὲ τῷ λίθῳ τούτῳἵνα γένηται ἄρτος. 4καὶ ἀπεκρίθηπρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· γέγραπταιὅτι οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεταιὁ ἄνθρωπος. 5καὶ ἀναγαγὼναὐτὸν ἔδειξεν αὐτῷ πάσας τὰςβασιλείας τῆς οἰκουμένης ἐνστιγμῇ χρόνου· 6καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁδιάβολος· σοὶ δώσω τὴν ἐξουσίανταύτην ἅπασαν καὶ τὴν δόξαναὐτῶν, ὅτι ἐμοὶ παραδέδοται καὶᾧ ἐὰν θέλω δίδωμι αὐτήν· 7σὺ οὖνἐὰν προσκυνήσῃς ἐνώπιον ἐμοῦ,ἔσται σοῦ πᾶσα. 8καὶ ἀποκριθεὶςὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· γέγραπται·προσκυνήσεις κύριον τὸν θεόνσου καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις.9ἤγαγεν δὲ αὐτὸν εἰς Ἱερουσαλὴμκαὶ ἔστησεν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦἱεροῦ, καὶ εἶπεν αὐτῷ· εἰ υἱὸς εἶτοῦ θεοῦ, βάλε σεαυτὸν ἐντεῦθενκάτω· 10γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖςἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶσοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε, 11καὶ ὅτιἐπὶ χειρῶν ἀροῦσίν σε, μήποτεπροσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδασου. 12καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεναὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτι εἴρηται· οὐκἐκπειράσεις κύριον τὸν θεόν σου.13καὶ συντελέσας πάντα πειρασμὸνὁ διάβολος ἀπέστη ἀπ’ αὐτοῦ ἄχρικαιροῦ.14Καὶ ὑπέστρεψεν ὁ Ἰησοῦς ἐν

τῇ δυνάμει τοῦ πνεύματος εἰς τὴνΓαλιλαίαν· καὶ φήμη ἐξῆλθεν καθ’ὅλης τῆς περιχώρου περὶ αὐτοῦ.15καὶ αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐν ταῖςσυναγωγαῖς αὐτῶν, δοξαζόμενοςὑπὸ πάντων.16Καὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρά,

οὗ ἦν ἀνατεθραμμένος, καὶεἰσῆλθεν κατὰ τὸ εἰωθὸς αὐτῷ

ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῶν σαββάτωνεἰς τὴν συναγωγήν, καὶ ἀνέστηἀναγνῶναι. 17καὶ ἐπεδόθη αὐτῷβιβλίον τοῦ προφήτου Ἡσαΐου,καὶ ἀναπτύξας τὸ βιβλίον εὗρεντόπον οὗ ἦν γεγραμμένον·18πνεῦμα κυρίου ἐπ’ ἐμέ, οὗ εἵνεκενἔχρισέν με εὐαγγελίσασθαιπτωχοῖς, ἀπέσταλκέν με19κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶτυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαιτεθραυσμένους ἐν ἀφέσει, κηρύξαιἐνιαυτὸν κυρίου δεκτόν. 20καὶπτύξας τὸ βιβλίον ἀποδοὺς τῷὑπηρέτῃ ἐκάθισεν, καὶ πάντων οἱὀφθαλμοὶ ἐν τῇ συναγωγῇ ἦσανἀτενίζοντες αὐτῷ. 21ἤρξατο δὲλέγειν πρὸς αὐτοὺς ὅτι σήμερονπεπλήρωται ἡ γραφὴ αὕτη ἐντοῖς ὠσὶν ὑμῶν. 22καὶ πάντεςἐμαρτύρουν αὐτῷ καὶ ἐθαύμαζονἐπὶ τοῖς λόγοις τῆς χάριτοςτοῖς ἐκπορευομένοις ἐκ τοῦστόματος αὐτοῦ, καὶ ἔλεγον·οὐχὶ υἱός ἐστιν Ἰωσὴφ οὗτος;23καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς· πάντωςἐρεῖτέ μοι τὴν παραβολὴν ταύτην·ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν· ὅσαἠκούσαμεν γενόμενα εἰς τὴνΚαφαρναοὺμ ποίησον καὶ ὧδε ἐν τῇπατρίδι σου. 24 εἶπεν δέ· ἀμὴν λέγωὑμῖν ὅτι οὐδεὶς προφήτης δεκτόςἐστιν ἐν τῇ πατρίδι ἑαυτοῦ. 25 ἐπ’ἀληθείας δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλαὶχῆραι ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις Ἡλείουἐν τῷ Ἰσραήλ, ὅτε ἐκλείσθη ὁοὐρανὸς ἐπὶ ἔτη τρία καὶ μῆνας ἕξ,ὡς ἐγένετο λιμὸς μέγας ἐπὶ πᾶσαντὴν γῆν, 26καὶ πρὸς οὐδεμίαναὐτῶν ἐπέμφθη Ἡλείας εἰ μὴεἰς Σάρεπτα τῆς Σιδωνίας πρὸςγυναῖκα χήραν. 27καὶ πολλοὶ λεπροὶἦσαν ἐν τῷ Ἰσραὴλ ἐπὶ Ἐλισαίουτοῦ προφήτου, καὶ οὐδεὶς αὐτῶνἐκαθαρίσθη εἰ μὴ Ναιμὰν ὁ Σύρος.28καὶ ἐπλήσθησαν πάντες θυμοῦ


ἐν τῇ συναγωγῇ ἀκούοντες ταῦτα,29καὶ ἀναστάντες ἐξέβαλον αὐτὸνἔξω τῆς πόλεως, καὶ ἤγαγον αὐτὸνἕως ὀφρύος τοῦ ὄρους ἐφ’ οὗ ἡπόλις ᾠκοδόμητο αὐτῶν, ὥστεκατακρημνίσαι αὐτόν· 30αὐτὸςδὲ διελθὼν διὰ μέσου αὐτῶνἐπορεύετο.31Καὶ κατῆλθεν εἰς Καφαρναοὺμ

πόλιν τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἦνδιδάσκων αὐτοὺς ἐν τοῖς σάββασιν·32καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇαὐτοῦ, ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ ἦν ὁ λόγοςαὐτοῦ.33Καὶ ἐν τῇ συναγωγῇ ἦν

ἄνθρωπος ἔχων πνεῦμα δαιμονίουἀκαθάρτου, καὶ ἀνέκραξεν φωνῇμεγάλῃ· 34 ἔα, τί ἡμῖν καὶ σοί,Ἰησοῦ Ναζαρηνέ; ἦλθες ἀπολέσαιἡμᾶς; οἶδά σε τίς εἶ, ὁ ἅγιος τοῦθεοῦ. 35καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁἸησοῦς λέγων· φιμώθητι καὶ ἔξελθεἀπ’ αὐτοῦ. καὶ ῥίψαν αὐτὸν τὸδαιμόνιον εἰς τὸ μέσον ἐξῆλθενἀπ’ αὐτοῦ μηδὲν βλάψαν αὐτόν.36καὶ ἐγένετο θάμβος ἐπὶ πάντας,καὶ συνελάλουν πρὸς ἀλλήλουςλέγοντες· τίς ὁ λόγος οὗτος, ὅτιἐν ἐξουσίᾳ καὶ δυνάμει ἐπιτάσσειτοῖς ἀκαθάρτοις πνεύμασιν, καὶἐξέρχονται; 37καὶ ἐξεπορεύετοἦχος περὶ αὐτοῦ εἰς πάντα τόποντῆς περιχώρου.38Ἀναστὰς δὲ ἀπὸ τῆς

συναγωγῆς εἰσῆλθεν εἰς τὴνοἰκίαν Σίμωνος. πενθερὰ δὲ τοῦΣίμωνος ἦν συνεχομένη πυρετῷμεγάλῳ, καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν περὶαὐτῆς. 39καὶ ἐπιστὰς ἐπάνω αὐτῆςἐπετίμησεν τῷ πυρετῷ, καὶ ἀφῆκεναὐτήν· παραχρῆμα δὲ ἀναστᾶσαδιηκόνει αὐτοῖς.40Δύνοντος δὲ τοῦ ἡλίου

πάντες ὅσοι εἶχον ἀσθενοῦνταςνόσοις ποικίλαις ἤγαγον αὐτοὺςπρὸς αὐτόν· ὁ δὲ ἑνὶ ἑκάστῳ

αὐτῶν τὰς χεῖρας ἐπιτιθεὶςἐθεράπευεν αὐτούς. 41 ἐξήρχοντοδὲ καὶ δαιμόνια ἀπὸ πολλῶν,κραυγάζοντα καὶ λέγοντα ὅτι σὺ εἶὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ. καὶ ἐπιτιμῶν οὐκεἴα αὐτὰ λαλεῖν, ὅτι ᾔδεισαν τὸνΧριστὸν αὐτὸν εἶναι.42Γενομένης δὲ ἡμέρας ἐξελθὼν

ἐπορεύθη εἰς ἔρημον τόπον, καὶ οἱὄχλοι ἐπεζήτουν αὐτόν· καὶ ἦλθονἕως αὐτοῦ, καὶ κατεῖχον αὐτὸντοῦ μὴ πορεύεσθαι ἀπ’ αὐτῶν. 43ὁδὲ εἶπεν πρὸς αὐτοὺς ὅτι καὶ ταῖςἑτέραις πόλεσιν εὐαγγελίσασθαίμε δεῖ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ,ὅτι ἐπὶ τοῦτο ἀπεστάλην. 44καὶ ἦνκηρύσσων εἰς τὰς συναγωγὰς τῆςΓαλιλαίας.

5 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τὸνὄχλον ἐπικεῖσθαι αὐτῷ καὶ

ἀκούειν τὸν λόγον τοῦ θεοῦ,καὶ αὐτὸς ἦν ἑστὼς παρὰ τὴνλίμνην Γεννησαρέτ, 2καὶ ἴδενδύο πλοιάρια ἑστῶτα παρὰ τὴνλίμνην· οἱ δὲ ἁλεεῖς ἀπ’ αὐτῶνἀποβάντες ἔπλυναν τὰ δίκτυα.3 ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων,ὃ ἦν Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸνἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον,καθίσας δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐδίδασκεντοὺς ὄχλους. 4ὡς δὲ ἐπαύσατολαλῶν, εἶπεν πρὸς τὸν Σίμωνα·ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶχαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰςἄγραν. 5καὶ ἀποκριθεὶς Σίμωνεἶπεν· ἐπιστάτα, δι’ ὅλης νυκτὸςκοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν·ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὰδίκτυα. 6καὶ τοῦτο ποιήσαντεςσυνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ·διερρήσσετο δὲ τὰ δίκτυα αὐτῶν.7καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοιςἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόνταςσυλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθαν, καὶἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστεβυθίζεσθαι αὐτά. 8 ἰδὼν δὲ Σίμων


Πέτρος προσέπεσεν τοῖς γόνασινἸησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ’ ἐμοῦ,ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, κύριε.9θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶπάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳτῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, 10ὁμοίωςδὲ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην υἱοὺςΖεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷΣίμωνι. καὶ εἶπεν πρὸς τὸν Σίμωναὁ Ἰησοῦς· μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦνἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. 11καὶκαταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴνγῆν, ἀφέντες πάντα ἠκολούθησαναὐτῷ.12Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν

ἐν μιᾷ τῶν πόλεων, καὶ ἰδοὺἀνὴρ πλήρης λέπρας· ἰδὼν δὲτὸν Ἰησοῦν, πεσὼν ἐπὶ πρόσωπονἐδεήθη αὐτοῦ λέγων· κύριε, ἐὰνθέλῃς, δύνασαί με καθαρίσαι.13καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἥψατοαὐτοῦ εἰπών· θέλω, καθαρίσθητι.καὶ εὐθέως ἡ λέπρα ἀπῆλθεν ἀπ’αὐτοῦ. 14καὶ αὐτὸς παρήγγειλεναὐτῷ μηδενὶ εἰπεῖν, ἀλλὰ ἀπελθὼνδεῖξον σεαυτὸν τῷ ἱερεῖ, καὶπροσένεγκε περὶ τοῦ καθαρισμοῦσου καθὼς προσέταξεν Μωϋσῆς,εἰς μαρτύριον αὐτοῖς. 15διήρχετοδὲ μᾶλλον ὁ λόγος περὶ αὐτοῦ,καὶ συνήρχοντο ὄχλοι πολλοὶἀκούειν καὶ θεραπεύεσθαι ἀπὸ τῶνἀσθενειῶν αὐτῶν· 16αὐτὸς δὲ ἦνὑποχωρῶν ἐν ταῖς ἐρήμοις καὶπροσευχόμενος.17Καὶ ἐγένετο ἐν μιᾷ τῶν

ἡμερῶν καὶ αὐτὸς ἦν διδάσκων,καὶ ἦσαν καθήμενοι Φαρισαῖοικαὶ νομοδιδάσκαλοι, οἳ ἦσανἐληλυθότες ἐκ πάσης κώμηςτῆς Γαλιλαίας καὶ Ἰουδαίας καὶἹερουσαλήμ· καὶ δύναμις κυρίουἦν εἰς τὸ ἰᾶσθαι αὐτόν. 18καὶἰδοὺ ἄνδρες φέροντες ἐπὶ κλίνηςἄνθρωπον ὃς ἦν παραλελυμένος,καὶ ἐζήτουν αὐτὸν εἰσενεγκεῖν

καὶ θεῖναι ἐνώπιον αὐτοῦ. 19καὶμὴ εὑρόντες ποίας εἰσενέγκωσιναὐτὸν διὰ τὸν ὄχλον, ἀναβάντεςἐπὶ τὸ δῶμα διὰ τῶν κεράμωνκαθῆκαν αὐτὸν σὺν τῷ κλινιδίῳεἰς τὸ μέσον ἔμπροσθεν τοῦ Ἰησοῦ.20καὶ ἰδὼν τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν·ἄνθρωπε, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαισου. 21καὶ ἤρξαντο διαλογίζεσθαιοἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοιλέγοντες· τίς ἐστιν οὗτος ὃςλαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναταιἁμαρτίας ἀφεῖναι εἰ μὴ μόνος ὁθεός; 22 ἐπιγνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς τοὺςδιαλογισμοὺς αὐτῶν ἀποκριθεὶςεἶπεν πρὸς αὐτούς· τί διαλογίζεσθεἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; 23τί ἐστινεὐκοπώτερον, εἰπεῖν· ἀφέωνταί σοιαἱ ἁμαρτίαι σου, ἢ εἰπεῖν· ἔγειρεκαὶ περιπάτει; 24 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτιὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐξουσίανἔχει ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας,εἶπεν τῷ παραλελυμένῳ· σοὶ λέγω,ἔγειρε καὶ ἄρας τὸ κλινίδιόν σουπορεύου εἰς τὸν οἶκόν σου. 25καὶπαραχρῆμα ἀναστὰς ἐνώπιοναὐτῶν, ἄρας ἐφ’ ὃ κατέκειτο,ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦδοξάζων τὸν θεόν. 26καὶ ἔκστασιςἔλαβεν ἅπαντας, καὶ ἐδόξαζοντὸν θεόν, καὶ ἐπλήσθησαν φόβουλέγοντες ὅτι εἴδομεν παράδοξασήμερον.27Καὶ μετὰ ταῦτα ἐξῆλθεν,

καὶ ἐθεάσατο τελώνην ὀνόματιΛευεὶν καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον,καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀκολούθει μοι.28καὶ καταλιπὼν πάντα ἀναστὰςἠκολούθει αὐτῷ. 29καὶ ἐποίησενδοχὴν μεγάλην Λευεὶς αὐτῷ ἐντῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ· καὶ ἦν ὄχλοςπολὺς τελωνῶν καὶ ἄλλων οἳἦσαν μετ’ αὐτῶν κατακείμενοι.30καὶ ἐγόγγυζον οἱ Φαρισαῖοικαὶ οἱ γραμματεῖς αὐτῶν πρὸςτοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγοντες·


διατί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶἁμαρτωλῶν ἐσθίετε καὶ πίνετε;31καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπενπρὸς αὐτούς· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱὑγιαίνοντες ἰατροῦ ἀλλὰ οἱ κακῶςἔχοντες· 32οὐκ ἐλήλυθα καλέσαιδικαίους ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰςμετάνοιαν.33Οἱ δὲ εἶπαν πρὸς αὐτόν· οἱ

μαθηταὶ Ἰωάννου νηστεύουσινπυκνὰ καὶ δεήσεις ποιοῦνται,ὁμοίως καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων,οἱ δὲ σοὶ ἐσθίουσιν καὶ πίνουσιν.34ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτούς,μὴ δύνασθε τοὺς υἱοὺς τοῦνυμφῶνος, ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ’αὐτῶν ἐστιν, ποιῆσαι νηστεῦσαι;35 ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι, καὶ ὅτανἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίος,τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναιςταῖς ἡμέραις. 36Ἔλεγεν δὲ καὶπαραβολὴν πρὸς αὐτοὺς ὅτιοὐδεὶς ἐπίβλημα ἀπὸ ἱματίουκαινοῦ σχίσας ἐπιβάλλει ἐπὶἱμάτιον παλαιόν· εἰ δὲ μήγε, καὶτὸ καινὸν σχίσει καὶ τῷ παλαιῷ οὐσυμφωνήσει τὸ ἐπίβλημα τὸ ἀπὸτοῦ καινοῦ. 37καὶ οὐδεὶς βάλλειοἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰδὲ μήγε, ῥήξει ὁ οἶνος ὁ νέος τοὺςἀσκούς, καὶ αὐτὸς ἐκχυθήσεται καὶοἱ ἀσκοὶ ἀπολοῦνται· 38ἀλλὰ οἶνοννέον εἰς ἀσκοὺς καινοὺς βλητέον.39καὶ οὐδεὶς πιὼν παλαιὸν θέλεινέον· λέγει γάρ· ὁ παλαιὸς χρηστόςἐστιν.

6 Ἐγένετο δὲ ἐν σαββάτῳδευτεροπρώτῳ διαπορεύεσθαι

αὐτὸν διὰ σπορίμων, καὶ ἔτιλλονοἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τοὺς στάχυαςκαὶ ἤσθιον ψώχοντες ταῖς χερσίν.2τινὲς δὲ τῶν Φαρισαίων εἶπον·τί ποιεῖτε ὃ οὐκ ἔξεστιν ποιεῖντοῖς σάββασιν; 3καὶ ἀποκριθεὶς ὁἸησοῦς πρὸς αὐτοὺς εἶπεν· οὐδὲτοῦτο ἀνέγνωτε ὃ ἐποίησεν Δαυεὶδ

ὁπότε ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱμετ’ αὐτοῦ ὄντες; 4ὡς εἰσῆλθενεἰς τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ καὶ τοὺςἄρτους τῆς προθέσεως ἔλαβεν καὶἔφαγεν καὶ ἔδωκεν καὶ τοῖς μετ’αὐτοῦ, οὓς οὐκ ἔξεστιν φαγεῖν εἰμὴ μόνους τοὺς ἱερεῖς; 5καὶ ἔλεγεναὐτοῖς ὅτι κύριός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου.6Ἐγένετο δὲ ἐν ἑτέρῳ σαββάτῳ

εἰσελθεῖν αὐτὸν εἰς τὴν συναγωγὴνκαὶ διδάσκειν. καὶ ἦν ἄνθρωποςἐκεῖ καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἡ δεξιὰἦν ξηρά· 7παρετηροῦντο δὲ οἱγραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι εἰἐν τῷ σαββάτῳ θεραπεύει, ἵναεὕρωσιν κατηγορεῖν αὐτοῦ. 8αὐτὸςδὲ ᾔδει τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν·εἶπεν δὲ τῷ ἀνδρὶ τῷ ξηρὰν ἔχοντιτὴν χεῖρα· ἔγειρε καὶ στῆθι εἰς τὸμέσον. καὶ ἀναστὰς ἔστη. 9 εἶπενδὲ ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτούς· ἐπερωτῶὑμᾶς, εἰ ἔξεστιν τῷ σαββάτῳἀγαθοποιῆσαι ἢ κακοποιῆσαι,ψυχὴν σῶσαι ἢ ἀπολέσαι. 10καὶπεριβλεψάμενος πάντας αὐτοὺςεἶπεν αὐτῷ· ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου.ὁ δὲ ἐποίησεν, καὶ ἀπεκατεστάθη ἡχεὶρ αὐτοῦ. 11αὐτοὶ δὲ ἐπλήσθησανἀνοίας, καὶ διελάλουν πρὸςἀλλήλους τί ἂν ποιήσαιεν τῷἸησοῦ.12Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις

ταύταις ἐξελθεῖν αὐτὸν εἰςτὸ ὄρος προσεύξασθαι, καὶ ἦνδιανυκτερεύων ἐν τῇ προσευχῇ τοῦθεοῦ. 13καὶ ὅτε ἐγένετο ἡμέρα,προσεφώνησεν τοὺς μαθητὰςαὐτοῦ, καὶ ἐκλεξάμενος ἀπ’ αὐτῶνδώδεκα, οὓς καὶ ἀποστόλουςὠνόμασεν, 14Σίμωνα, ὃν καὶὠνόμασεν Πέτρον, καὶ Ἀνδρέαντὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ Ἰάκωβονκαὶ Ἰωάννην καὶ Φίλιππον καὶΒαρθολομαῖον 15καὶ Μαθθαῖον καὶΘωμᾶν, καὶ Ἰάκωβον Ἀλφαίου, καὶ


Σίμωνα τὸν καλούμενον ζηλωτήν,16καὶ Ἰούδαν Ἰακώβου καὶ ἸούδανἸσκαριώθ, ὃς ἐγένετο προδότης.17καὶ καταβὰς μετ’ αὐτῶν ἔστηἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλοςπολὺς μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθοςπολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆςἸουδαίας καὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ τῆςπαραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναιἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν, 18καὶ οἱἐνοχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτωνἀκαθάρτων ἐθεραπεύοντο· 19καὶπᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτουν ἅπτεσθαιαὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ’ αὐτοῦἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας.20Καὶ αὐτὸς ἐπάρας τοὺς

ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺςμαθητὰς αὐτοῦ ἔλεγεν· μακάριοιοἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡβασιλεία τοῦ θεοῦ. 21μακάριοι οἱπεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε.μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτιγελάσετε. 22μακάριοί ἐστε ὅτανμισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι,καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶὀνειδίσωσιν καὶ ἐκβάλωσιν τὸὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦυἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· 23χάρητε ἐνἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε,ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺςἐν τῷ οὐρανῷ· κατὰ τὰ αὐτὰγὰρ ἐποίουν τοῖς προφήταις οἱπατέρες αὐτῶν. 24Πλὴν οὐαὶὑμῖν τοῖς πλουσίοις, ὅτι ἀπέχετετὴν παράκλησιν ὑμῶν. 25οὐαὶὑμῖν, οἱ ἐμπεπλησμένοι νῦν, ὅτιπεινάσετε. οὐαί, οἱ γελῶντες νῦν,ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε. 26οὐαὶὅταν καλῶς εἴπωσιν ὑμᾶς πάντεςοἱ ἄνθρωποι· κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρἐποίουν τοῖς ψευδοπροφήταις οἱπατέρες αὐτῶν. 27Ἀλλὰ ὑμῖν λέγωτοῖς ἀκούουσιν, ἀγαπᾶτε τοὺςἐχθροὺς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖςμισοῦσιν ὑμᾶς, 28 εὐλογεῖτε τοὺς

καταρωμένους ὑμᾶς, προσεύχεσθεπερὶ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς.29τῷ τύπτοντί σε εἰς τὴν σιαγόναπάρεχε καὶ τὴν ἄλλην, καὶ ἀπὸτοῦ αἴροντός σου τὸ ἱμάτιονκαὶ τὸν χιτῶνα μὴ κωλύσῃς.30παντὶ αἰτοῦντί σε δίδου, καὶ ἀπὸτοῦ αἴροντος τὰ σὰ μὴ ἀπαίτει.31καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσινὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖςποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. 32καὶ εἰἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς,ποία ὑμῖν χάρις ἐστίν; καὶ γὰροἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶνταςαὐτοὺς ἀγαπῶσιν. 33καὶ γὰρ ἐὰνἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦνταςὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστὶν; καὶ οἱἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσιν. 34καὶἐὰν δανίσητε παρ’ ὧν ἐλπίζετελαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστίν; καὶἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανίζουσινἵνα ἀπολάβωσιν τὰ ἴσα. 35Πλὴνἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶνκαὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανίζετεμηδένα ἀπελπίζοντες· καὶ ἔσταιὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθευἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστόςἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶπονηρούς. 36γίνεσθε οἰκτίρμονες,καθὼς ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμωνἐστίν. 37καὶ μὴ κρίνετε, καὶ οὐ μὴκριθῆτε· καὶ μὴ καταδικάζετε, καὶοὐ μὴ καταδικασθῆτε. ἀπολύετε,καὶ ἀπολυθήσεσθε· 38δίδοτε,καὶ δοθήσεται ὑμῖν· μέτρονκαλὸν πεπιεσμένον σεσαλευμένονὑπερεκχυννόμενον δώσουσιν εἰςτὸν κόλπον ὑμῶν· ᾧ γὰρ μέτρῳμετρεῖτε ἀντιμετρηθήσεται ὑμῖν.39Εἶπεν δὲ καὶ παραβολὴν αὐτοῖς.μήτι δύναται τυφλὸς τυφλὸνὁδηγεῖν; οὐχὶ ἀμφότεροι εἰςβόθυνον ἐμπεσοῦνται; 40οὐκ ἔστινμαθητὴς ὑπὲρ τὸν διδάσκαλον·κατηρτισμένος δὲ πᾶς ἔσταιὡς ὁ διδάσκαλος αὐτοῦ. 41τί


δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴνδὲ δοκὸν τὴν ἐν τῷ ἰδίῳ ὀφθαλμῷοὐ κατανοεῖς; 42πῶς δύνασαιλέγειν τῷ ἀδελφῷ σου· ἀδελφέ,ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷὀφθαλμῷ σου, αὐτὸς τὴν ἐν τῷὀφθαλμῷ σοῦ δοκὸν οὐ βλέπων;ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴνδοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ, καὶτότε διαβλέψεις τὸ κάρφος τὸἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σουἐκβαλεῖν. 43οὐ γάρ ἐστιν δένδρονκαλὸν ποιοῦν καρπὸν σαπρόν,οὐδὲ πάλιν δένδρον σαπρὸν ποιοῦνκαρπὸν καλόν. 44 ἕκαστον γὰρδένδρον ἐκ τοῦ ἰδίου καρποῦγινώσκεται· οὐ γὰρ ἐξ ἀκανθῶνσυλλέγουσιν σῦκα, οὐδὲ ἐκ βάτουσταφυλὴν τρυγῶσιν. 45ὁ ἀγαθὸςἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦτῆς καρδίας προφέρει τὸ ἀγαθόν,καὶ ὁ πονηρὸς ἐκ τοῦ πονηροῦπροφέρει τὸ πονηρόν· ἐκ γὰρπερισσεύματος καρδίας λαλεῖ τὸστόμα αὐτοῦ. 46Τί δέ με καλεῖτε,κύριε κύριε, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω;47πᾶς ὁ ἐρχόμενος πρός με καὶἀκούων μου τῶν λόγων καὶ ποιῶναὐτούς, ὑποδείξω ὑμῖν τίνι ἐστὶνὅμοιος· 48ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳοἰκοδομοῦντι οἰκίαν, ὃς ἔσκαψενκαὶ ἐβάθυνεν καὶ ἔθηκεν θεμέλιονἐπὶ τὴν πέτραν· πλημμύρης δὲγενομένης προσέρηξεν ὁ ποταμὸςτῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἴσχυσενσαλεῦσαι αὐτὴν διὰ τὸ καλῶςοἰκοδομῆσθαι αὐτήν. 49ὁ δὲἀκούσας καὶ μὴ ποιήσας ὅμοιόςἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδομήσαντιοἰκίαν ἐπὶ τὴν γῆν χωρὶς θεμελίου,ᾗ προσέρηξεν ὁ ποταμός, καὶ εὐθὺςσυνέπεσεν, καὶ ἐγένετο τὸ ῥῆγματῆς οἰκίας ἐκείνης μέγα.

7 Ἐπειδὴ ἐπλήρωσεν πάντατὰ ῥήματα αὐτοῦ εἰς τὰς

ἀκοὰς τοῦ λαοῦ, εἰσῆλθεν εἰςΚαφαρναούμ.2Ἑκατοντάρχου δέ τινος δοῦλος

κακῶς ἔχων ἤμελλεν τελευτᾶν,ὃς ἦν αὐτῷ ἔντιμος. 3ἀκούσαςδὲ περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἀπέστειλενπρὸς αὐτὸν πρεσβυτέρους τῶνἸουδαίων, ἐρωτῶν αὐτὸν ὅπωςἐλθὼν διασώσῃ τὸν δοῦλον αὐτοῦ.4οἱ δὲ παραγενόμενοι πρὸς τὸνἸησοῦν ἠρώτων αὐτὸν σπουδαίως,λέγοντες ὅτι ἄξιός ἐστιν ᾧ παρέξῃτοῦτο· 5ἀγαπᾷ γὰρ τὸ ἔθνοςἡμῶν, καὶ τὴν συναγωγὴν αὐτὸςᾠκοδόμησεν ἡμῖν. 6ὁ δὲ Ἰησοῦςἐπορεύετο σὺν αὐτοῖς. ἤδη δὲαὐτοῦ οὐ μακρὰν ἀπέχοντοςτῆς οἰκίας ἔπεμψεν φίλους ὁἑκατοντάρχης λέγων· κύριε, μὴσκύλλου· οὐ γὰρ ἱκανός εἰμι ἵνα ὑπὸτὴν στέγην μου εἰσέλθῃς· 7διὸ οὐδὲἐμαυτὸν ἠξίωσα πρὸς σὲ ἐλθεῖν·ἀλλὰ εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήτω ὁ παῖςμου. 8καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμιὑπὸ ἐξουσίαν τασσόμενος, ἔχωνὑπ’ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγωτούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται,καὶ ἄλλῳ· ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶτῷ δούλῳ μου· ποίησον τοῦτο,καὶ ποιεῖ. 9ἀκούσας δὲ ταῦταὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασεν αὐτόν, καὶστραφεὶς τῷ ἀκολουθοῦντι αὐτῷὄχλῳ εἶπεν· λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷἸσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον.10καὶ ὑποστρέψαντες εἰς τὸν οἶκονοἱ πεμφθέντες εὗρον τὸν δοῦλονὑγιαίνοντα.11Καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ἑξῆς

ἐπορεύθη εἰς πόλιν καλουμένηνΝαΐν, καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱμαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλοςπολύς. 12ὡς δὲ ἤγγισεν τῇ πύλῃτῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετοτεθνηκὼς μονογενὴς υἱὸς τῇμητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτὴ ἦν χήρα,καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν


σὺν αὐτῇ. 13καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁκύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτὴνκαὶ εἶπεν αὐτῇ· μὴ κλαῖε. 14καὶπροσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲβαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπεν·νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι.15καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸντῇ μητρὶ αὐτοῦ. 16 ἔλαβεν δὲ φόβοςἅπαντας, καὶ ἐδόξαζον τὸν θεὸνλέγοντες ὅτι προφήτης μέγαςἠγέρθη ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατοὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ. 17καὶἐξῆλθεν ὁ λόγος οὗτος ἐν ὅλῃ τῇἸουδαίᾳ περὶ αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇπεριχώρῳ.18Καὶ ἀπήγγειλαν Ἰωάννει οἱ

μαθηταὶ αὐτοῦ περὶ πάντωντούτων. 19καὶ προσκαλεσάμενοςδύο τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ὁἸωάννης ἔπεμψεν πρὸς τὸν κύριονλέγων· σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἄλλονπροσδοκῶμεν; 20παραγενόμενοιδὲ πρὸς αὐτὸν οἱ ἄνδρες εἶπαν·Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς ἀπέσταλκενἡμᾶς πρὸς σὲ λέγων· σὺ εἶ ὁἐρχόμενος, ἢ ἄλλον προσδοκῶμεν;21 ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ ἐθεράπευσενπολλοὺς ἀπὸ νόσων καὶ μαστίγωνκαὶ πνευμάτων πονηρῶν, καὶτυφλοῖς πολλοῖς ἐχαρίσατοβλέπειν. 22καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεναὐτοῖς· πορευθέντες ἀπαγγείλατεἸωάννει ἃ εἴδετε καὶ ἠκούσατε,ὅτι τυφλοὶ ἀναβλέπουσιν,χωλοὶ περιπατοῦσιν, λεπροὶκαθαρίζονται κωφοὶ ἀκούουσιν,νεκροὶ ἐγείρονται, πτωχοὶεὐαγγελίζονται· 23καὶ μακάριόςἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐνἐμοί.24Ἀπελθόντων δὲ τῶν ἀγγέλων

Ἰωάννου ἤρξατο λέγειν πρὸςτοὺς ὄχλους περὶ Ἰωάννου· τίἐξεληλύθατε εἰς τὴν ἔρημονθεάσασθαι; κάλαμον ὑπὸ

ἀνέμου σαλευόμενον; 25ἀλλὰτί ἐξεληλύθατε ἰδεῖν; ἄνθρωπονἐν μαλακοῖς ἱματίοις ἠμφιεσμένον;ἰδοὺ οἱ ἐν ἱματισμῷ ἐνδόξῳκαὶ τρυφῇ ὑπάρχοντες ἐν τοῖςβασιλείοις εἰσίν. 26ἀλλὰ τίἐξεληλύθατε ἰδεῖν; προφήτην;ναί, λέγω ὑμῖν, καὶ περισσότερονπροφήτου. 27οὗτός ἐστιν περὶοὗ γέγραπται· ἰδοὺ ἀποστέλλωτὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπουσου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόνσου ἔμπροσθέν σου. 28λέγω ὑμῖν,μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶνπροφήτης Ἰωάννου οὐδείς ἐστιν·ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳτοῦ θεοῦ μείζων αὐτοῦ ἐστιν.29καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἀκούσας καὶοἱ τελῶναι ἐδικαίωσαν τὸνθεόν, βαπτισθέντες τὸ βάπτισμαἸωάννου· 30οἱ δὲ Φαρισαῖοικαὶ οἱ νομικοὶ τὴν βουλὴν τοῦθεοῦ ἠθέτησαν εἰς ἑαυτούς, μὴβαπτισθέντες ὑπ’ αὐτοῦ. 31Τίνιοὖν ὁμοιώσω τοὺς ἀνθρώπουςτῆς γενεᾶς ταύτης, καὶ τίνιεἰσὶν ὅμοιοι; 32ὅμοιοί εἰσίνπαιδίοις τοῖς ἐν ἀγορᾷ καθημένοιςκαὶ προσφωνοῦσιν ἀλλήλοις,λέγοντες· ηὐλήσαμεν ὑμῖν καὶοὐκ ὠρχήσασθε, ἐθρηνήσαμεν καὶοὐκ ἐκλαύσατε. 33 ἐλήλυθεν γὰρἸωάννης ὁ βαπτιστὴς μὴ ἐσθίωνἄρτον μηδὲ πίνων οἶνον, καὶλέγετε· δαιμόνιον ἔχει. 34 ἐλήλυθενὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶπίνων, καὶ λέγετε· ἰδοὺ ἄνθρωποςφάγος καὶ οἰνοπότης, φίλοςτελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν. 35καὶἐδικαιώθη ἡ σοφία ἀπὸ τῶν τέκνωναὐτῆς πάντων.36Ἠρώτα δέ τις αὐτὸν τῶν

Φαρισαίων ἵνα φάγῃ μετ’ αὐτοῦ·καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸν οἶκον τοῦΦαρισαίου κατεκλίθη. 37καὶἰδοὺ γυνὴ ἥτις ἦν ἐν τῇ πόλει


ἁμαρτωλός, καὶ ἐπιγνοῦσα ὅτικατάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦΦαρισαίου, κομίσασα ἀλάβαστρονμύρου 38καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰτοὺς πόδας αὐτοῦ κλαίουσα,τοῖς δάκρυσιν ἤρξατο βρέχειντοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ταῖς θριξὶντῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμαξεν,καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦκαὶ ἤλειφεν τῷ μύρῳ. 39 ἰδὼν δὲὁ Φαρισαῖος ὁ καλέσας αὐτὸνεἶπεν ἐν ἑαυτῷ λέγων· οὗτοςεἰ ἦν προφήτης, ἐγίνωσκεν ἂντίς καὶ ποταπὴ ἡ γυνὴ ἥτιςἅπτεται αὐτοῦ, ὅτι ἁμαρτωλόςἐστιν. 40καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦςεἶπεν πρὸς αὐτόν· Σίμων, ἔχωσοί τι εἰπεῖν. ὁ δέ· διδάσκαλε,εἰπέ, φησίν. 41Δύο χρεοφειλέταιἦσαν δανιστῇ τινι· ὁ εἷς ὤφειλενδηνάρια πεντακόσια, ὁ δὲ ἕτεροςπεντήκοντα. 42μὴ ἐχόντων αὐτῶνἀποδοῦναι ἀμφοτέροις ἐχαρίσατο.τίς οὖν αὐτῶν πλεῖον ἀγαπήσειαὐτόν; 43ἀποκριθεὶς Σίμων εἶπεν·ὑπολαμβάνω ὅτι ᾧ τὸ πλεῖονἐχαρίσατο. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ὀρθῶςἔκρινας. 44καὶ στραφεὶς πρὸς τὴνγυναῖκα τῷ Σίμωνι ἔφη· βλέπειςταύτην τὴν γυναῖκα; εἰσῆλθόν σουεἰς τὴν οἰκίαν, ὕδωρ μου ἐπὶ τοὺςπόδας οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ τοῖςδάκρυσιν ἔβρεξέν μου τοὺς πόδαςκαὶ ταῖς θριξὶν αὐτῆς ἐξέμαξεν.45φίλημά μοι οὐκ ἔδωκας· αὕτηδὲ ἀφ’ ἧς εἰσῆλθον οὐ διέλειπενκαταφιλοῦσά μου τοὺς πόδας.46 ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου οὐκἤλειψας· αὕτη δὲ μύρῳ ἤλειψενμου τοὺς πόδας. 47οὗ χάριν, λέγωσοι, ἀφέωνται αὐτῆς αἱ ἁμαρτίαιαἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησεν πολύ· ᾧδὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ.48 εἶπεν δὲ αὐτῇ· ἀφέωνταί σουαἱ ἁμαρτίαι. 49καὶ ἤρξαντο οἱσυνανακείμενοι λέγειν ἐν ἑαυτοῖς·

τίς οὗτός ἐστιν, ὃς καὶ ἁμαρτίαςἀφίησιν; 50 εἶπεν δὲ πρὸς τὴνγυναῖκα· ἡ πίστις σου σέσωκέν σε,πορεύου εἰς εἰρήνην.

8 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ καθεξῆςκαὶ αὐτὸς διώδευεν κατὰ

πόλιν καὶ κώμην κηρύσσων καὶεὐαγγελιζόμενος τὴν βασιλείαντοῦ θεοῦ, καὶ οἱ δώδεκα σὺναὐτῷ, 2καὶ γυναῖκές τινες αἳ ἦσαντεθεραπευμέναι ἀπὸ πνευμάτωνπονηρῶν καὶ ἀσθενειῶν, Μαρίαἡ καλουμένη Μαγδαληνή, ἀφ’ ἧςδαιμόνια ἑπτὰ ἐξεληλύθει, 3καὶἸωάννα γυνὴ Χουζᾶ ἐπιτρόπουἩρῴδου καὶ Σουσάννα καὶ ἕτεραιπολλαί, αἵτινες διηκόνουν αὐτοῖςἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς.4Συνιόντος δὲ ὄχλου πολλοῦ καὶ

τῶν κατὰ πόλιν ἐπιπορευομένωνπρὸς αὐτὸν εἶπεν διὰ παραβολῆς·5 ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραιτὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷσπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσεν παρὰτὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη καὶ τὰπετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεναὐτό· 6καὶ ἕτερον κατέπεσεν ἐπὶτὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰτὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· 7καὶ ἕτερονἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶσυμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαναὐτό· 8καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴνγῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησενκαρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦταλέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούεινἀκουέτω.9Ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ

αὐτοῦ τίς αὕτη εἴη ἡ παραβολή. 10ὁδὲ εἶπεν· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰμυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ θεοῦ,τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς,ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσιν καὶἀκούοντες μὴ συνιῶσιν. 11 ἔστιν δὲαὕτη ἡ παραβολή. ὁ σπόρος ἐστὶνὁ λόγος τοῦ θεοῦ. 12οἱ δὲ παρὰτὴν ὁδόν εἰσίν οἱ ἀκούσαντες, εἶτα


ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸνλόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵναμὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν. 13οἱ δὲἐπὶ τὴν πέτραν οἳ ὅταν ἀκούσωσινμετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον,καὶ οὗτοι ῥίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳπρὸς καιρὸν πιστεύουσιν καὶ ἐνκαιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται.14τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν,οὗτοί εἰσίν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸμεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶντοῦ βίου πορευόμενοι συνπνίγονταικαὶ οὐ τελεσφοροῦσιν. 15τὸδὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσίνοἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσινκαὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ.16Οὐδεὶς δὲ λύχνον ἅψας καλύπτειαὐτὸν σκεύει ἢ ὑποκάτω κλίνηςτίθησιν, ἀλλ’ ἐπὶ λυχνίας τίθησιν,ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι βλέπωσιντὸ φῶς. 17οὐ γάρ ἐστιν κρυπτὸνὃ οὐ φανερὸν γενήσεται, οὐδὲἀπόκρυφον ὃ οὐ μὴ γνωσθῇ καὶ εἰςφανερὸν ἔλθῃ. 18βλέπετε οὖν πῶςἀκούετε· ὃς ἂν γὰρ ἔχῃ, δοθήσεταιαὐτῷ, καὶ ὃς ἂν μὴ ἔχῃ, καὶ ὃ δοκεῖἔχειν ἀρθήσεται ἀπ’ αὐτοῦ.19Παρεγένετο δὲ πρὸς αὐτὸν

ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶαὐτοῦ, καὶ οὐκ ἠδύναντο συντυχεῖναὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον. 20ἀπηγγέληδὲ αὐτῷ ὅτι ἡ μήτηρ σου καὶ οἱἀδελφοί σου ἑστήκασιν ἔξω ἰδεῖνσε θέλοντες. 21ὁ δὲ ἀποκριθεὶςεἶπεν πρὸς αὐτούς· μήτηρ μου καὶἀδελφοί μου οὗτοί εἰσίν οἱ τὸνλόγον τοῦ θεοῦ ἀκούοντες καὶποιοῦντες.22Ἐγένετο δὲ ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν

καὶ αὐτὸς ἐνέβη εἰς πλοῖον καὶοἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ εἶπενπρὸς αὐτούς· διέλθωμεν εἰς τὸπέραν τῆς λίμνης· καὶ ἀνήχθησαν.23πλεόντων δὲ αὐτῶν ἀφύπνωσεν·καὶ κατέβη λαῖλαψ ἀνέμου εἰς

τὴν λίμνην, καὶ συνεπληροῦντοκαὶ ἐκινδύνευον. 24προσελθόντεςδὲ διήγειραν αὐτὸν λέγοντες·ἐπιστάτα ἐπιστάτα, ἀπολλύμεθα. ὁδὲ διεγερθεὶς ἐπετίμησεν τῷ ἀνέμῳκαὶ τῷ κλύδωνι τοῦ ὕδατος· καὶἐπαύσαντο, καὶ ἐγένετο γαλήνη.25 εἶπεν δὲ αὐτοῖς· ποῦ ἡ πίστιςὑμῶν; φοβηθέντες δὲ ἐθαύμασαν,λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· τίςἄρα οὗτός ἐστιν, ὅτι καὶ τοῖςἀνέμοις ἐπιτάσσει καὶ τῷ ὕδατι,καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ;26Καὶ κατέπλευσαν εἰς τὴν

χώραν τῶν Γεργεσηνῶν, ἥτιςἐστὶν ἀντιπέρα τῆς Γαλιλαίας.27 ἐξελθόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴνγῆν ὑπήντησεν ἀνήρ τις ἐκ τῆςπόλεως ἔχων δαιμόνια, καὶ χρόνῳἱκανῷ οὐκ ἐνεδύσατο ἱμάτιον,καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν ἀλλ’ ἐντοῖς μνήμασιν. 28 ἰδὼν δὲ τὸνἸησοῦν ἀνακράξας προσέπεσεναὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπεν· τίἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ θεοῦτοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή μεβασανίσῃς. 29παρήγγελλεν γὰρ τῷπνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖνἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου· πολλοῖς γὰρχρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶἐδεσμεύετο ἁλύσεσιν καὶ πέδαιςφυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰδεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαιμονίουεἰς τὰς ἐρήμους. 30 ἐπηρώτησενδὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· τί σοιὄνομά ἐστιν; ὁ δὲ εἶπεν, λεγιών,ὅτι εἰσῆλθεν δαιμόνια πολλὰ εἰςαὐτόν. 31καὶ παρεκάλουν αὐτὸνἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴνἄβυσσον ἀπελθεῖν. 32ἦν δὲ ἐκεῖἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένωνἐν τῷ ὄρει, καὶ παρεκάλεσαν αὐτὸνἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνουςεἰσελθεῖν. καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς.33 ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸτοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς


χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέληκατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνηνκαὶ ἀπεπνίγη. 34 ἰδόντες δὲ οἱβόσκοντες τὸ γεγονὸς ἔφυγονκαὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλινκαὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. 35 ἐξῆλθονδὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθονπρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ εὗρονκαθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ’ οὗτὰ δαιμόνια ἐξῆλθεν, ἱματισμένονκαὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺςπόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν.36ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντεςπῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. 37καὶἠρώτησεν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθοςτῆς περιχώρου τῶν Γεργεσηνῶνἀπελθεῖν ἀπ’ αὐτῶν, ὅτι φόβῳμεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲἐμβὰς εἰς πλοῖον ὑπέστρεψεν.38 ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνὴρ ἀφ’ οὗἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺναὐτῷ· ἀπέλυσεν δὲ αὐτὸν λέγων·39ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου, καὶδιηγοῦ ὅσα σοι ἐποίησεν ὁ θεός.καὶ ἀπῆλθεν, καθ’ ὅλην τὴν πόλινκηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁἸησοῦς.40Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ὑποστρέφειν

τὸν Ἰησοῦν ἀπεδέξατο αὐτὸνὁ ὄχλος· ἦσαν γὰρ πάντεςπροσδοκῶντες αὐτόν. 41καὶ ἰδοὺἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα Ἰάειρος,καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆςὑπῆρχεν· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺςπόδας Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸνεἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,42ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦναὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα καὶ αὐτὴἀπέθνῃσκεν. ἐν δὲ τῷ ὑπάγειναὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.43καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματοςἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖςπροσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκἴσχυσεν ἀπ’ οὐδενὸς θεραπευθῆναι,44προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατοτοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου

αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. 45καὶεἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενόςμου; ἀρνουμένων δὲ πάντωνεἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ·ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσίν σεκαὶ ἀποθλίβουσιν. 46ὁ δὲ Ἰησοῦςεἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρἔγνων δύναμιν ἐξεληλυθυῖαν ἀπ’ἐμοῦ. 47 ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτιοὐκ ἔλαθεν, τρέμουσα ἦλθεν καὶπροσπεσοῦσα αὐτῷ δι’ ἣν αἰτίανἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν ἐνώπιονπαντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθηπαραχρῆμα. 48ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ·θυγάτερ, ἡ πίστις σου σέσωκένσε· πορεύου εἰς εἰρήνην. 49Ἔτιαὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τιςπαρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγωνὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου,μηκέτι σκύλλε τὸν διδάσκαλον.50ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθηαὐτῷ· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευσον,καὶ σωθήσεται. 51 ἐλθὼν δὲ εἰςτὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖντινα σὺν αὐτῷ εἰ μὴ Πέτρον καὶἸωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸνπατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα.52 ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντοαὐτήν. ὁ δὲ εἶπεν· μὴ κλαίετε· οὐκἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει. 53καὶκατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτιἀπέθανεν. 54αὐτὸς δὲ κρατήσαςτῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησεν λέγων·ἡ παῖς, ἐγείρου. 55καὶ ἐπέστρεψεντὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστηπαραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇδοθῆναι φαγεῖν. 56καὶ ἐξέστησανοἱ γονεῖς αὐτῆς· ὁ δὲ παρήγγειλεναὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.

9 Συνκαλεσάμενος δὲ τοὺςδώδεκα ἔδωκεν αὐτοῖς δύναμιν

καὶ ἐξουσίαν ἐπὶ πάντα τὰ δαιμόνιακαὶ νόσους θεραπεύειν, 2καὶἀπέστειλεν αὐτοὺς κηρύσσειν τὴνβασιλείαν τοῦ θεοῦ καὶ ἰᾶσθαι, 3καὶ


εἶπεν πρὸς αὐτούς· μηδὲν αἴρετεεἰς τὴν ὁδόν, μήτε ῥάβδον μήτεπήραν μήτε ἄρτον μήτε ἀργύριον,μήτε ἀνὰ δύο χιτῶνας ἔχειν. 4καὶεἰς ἣν ἂν οἰκίαν εἰσέλθητε, ἐκεῖμένετε καὶ ἐκεῖθεν ἐξέρχεσθε.5καὶ ὅσοι ἂν μὴ δέχωνται ὑμᾶς,ἐξερχόμενοι ἀπὸ τῆς πόλεωςἐκείνης καὶ τὸν κονιορτὸν ἀπὸτῶν ποδῶν ὑμῶν ἀποτινάσσετεεἰς μαρτύριον ἐπ’ αὐτούς.6 ἐξερχόμενοι δὲ διήρχοντο κατὰτὰς κώμας εὐαγγελιζόμενοι καὶθεραπεύοντες πανταχοῦ.7Ἤκουσεν δὲ Ἡρώδης ὁ

τετραάρχης τὰ γινόμενα πάντα,καὶ διηπόρει διὰ τὸ λέγεσθαιὑπό τινων ὅτι Ἰωάννης ἠγέρθηἐκ νεκρῶν, 8ὑπό τινων δὲὅτι Ἡλείας ἐφάνη, ἄλλων δὲ ὅτιπροφήτης τις τῶν ἀρχαίων ἀνέστη.9 εἶπεν δὲ Ἡρώδης· Ἰωάννην ἐγὼἀπεκεφάλισα· τίς δέ ἐστιν οὗτοςπερὶ οὗ ἀκούω τοιαῦτα; καὶ ἐζήτειἰδεῖν αὐτόν.10Καὶ ὑποστρέψαντες οἱ

ἀπόστολοι διηγήσαντο αὐτῷ ὅσαἐποίησαν. καὶ παραλαβὼν αὐτοὺςὑπεχώρησεν κατ’ ἰδίαν εἰς πόλινκαλουμένην Βηθσαϊδά. 11οἱ δὲὄχλοι γνόντες ἠκολούθησαν αὐτῷ,καὶ ἀποδεξάμενος αὐτοὺς ἐλάλειαὐτοῖς περὶ τῆς βασιλείας τοῦθεοῦ, καὶ τοὺς χρείαν ἔχονταςθεραπείας ἰᾶτο. 12ἡ δὲ ἡμέραἤρξατο κλίνειν· προσελθόντες δὲοἱ δώδεκα εἶπον αὐτῷ· ἀπόλυσοντὸν ὄχλον, ἵνα πορευθέντες εἰςτὰς κύκλῳ κώμας καὶ ἀγροὺςκαταλύσωσιν καὶ εὕρωσινἐπισιτισμόν, ὅτι ὧδε ἐν ἐρήμῳτόπῳ ἐσμέν. 13 εἶπεν δὲ πρὸςαὐτούς· δότε αὐτοῖς φαγεῖνὑμεῖς. οἱ δὲ εἶπαν. οὐκ εἰσὶν ἡμῖνπλεῖον ἢ ἄρτοι πέντε καὶ ἰχθύεςδύο, εἰ μήτι πορευθέντες ἡμεῖς

ἀγοράσωμεν εἰς πάντα τὸν λαὸντοῦτον βρώματα. 14ἦσαν δὲ ὡσεὶἄνδρες πεντακισχίλιοι. εἶπενδὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ·κατακλίνατε αὐτοὺς κλισίαςἀνὰ πεντήκοντα. 15καὶ ἐποίησανοὕτως καὶ κατέκλιναν ἅπαντας.16λαβὼν δὲ τοὺς πέντε ἄρτουςκαὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψαςεἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησεν αὐτοὺςκαὶ κατέκλασεν, καὶ ἐδίδου τοῖςμαθηταῖς παραθεῖναι τῷ ὄχλῳ.17καὶ ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησανπάντες, καὶ ἤρθη τὸ περισσεῦσαναὐτοῖς κλασμάτων, κόφινοιδώδεκα.18Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι

αὐτὸν προσευχόμενον κατὰ μόναςσυνῆσαν αὐτῷ οἱ μαθηταί, καὶἐπηρώτησεν αὐτοὺς λέγων· τίναμε οἱ ὄχλοι λέγουσιν εἶναι; 19οἱδὲ ἀποκριθέντες εἶπαν· Ἰωάννηντὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἡλείαν,ἄλλοι δὲ ὅτι προφήτης τις τῶνἀρχαίων ἀνέστη. 20 εἶπεν δὲαὐτοῖς· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετεεἶναι; Πέτρος δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν·τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ. 21ὁ δὲἐπιτιμήσας αὐτοῖς παρήγγειλενμηδενὶ λέγειν τοῦτο, 22 εἰπὼν ὅτιδεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου πολλὰπαθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ἀπὸτῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέωνκαὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναικαὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι.23Ἔλεγεν δὲ πρὸς πάντας· εἴ

τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι,ἀρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτωτὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ’ ἡμέραν,καὶ ἀκολουθείτω μοι. 24ὃς γὰρἐὰν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι,ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃτὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ,οὗτος σώσει αὐτήν. 25τί γὰρὠφελεῖται ἄνθρωπος κερδήσαςτὸν κόσμον ὅλον, ἑαυτὸν δὲ


ἀπολέσας ἢ ζημιωθείς; 26ὃςγὰρ ἂν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺςἐμοὺς λόγους, τοῦτον ὁ υἱὸς τοῦἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται, ὅτανἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ τοῦπατρὸς καὶ τῶν ἁγίων ἀγγέλων.27λέγω δὲ ὑμῖν ἀληθῶς, εἰσίν τινεςτῶν αὐτοῦ ἑστηκότων οἳ οὐ μὴγεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσιντὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.28Ἐγένετο δὲ μετὰ τοὺς λόγους

τούτους, ὡσεὶ ἡμέραι ὀκτώ, καὶπαραλαβὼν Πέτρον καὶ Ἰωάννηνκαὶ Ἰάκωβον ἀνέβη εἰς τὸ ὄροςπροσεύξασθαι. 29καὶ ἐγένετοἐν τῷ προσεύχεσθαι αὐτὸν τὸεἶδος τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἕτερονκαὶ ὁ ἱματισμὸς αὐτοῦ λευκὸςἐξαστράπτων. 30καὶ ἰδοὺ ἄνδρεςδύο συνελάλουν αὐτῷ, οἵτινεςἦσαν Μωϋσῆς καὶ Ἡλείας, 31οἳὀφθέντες ἐν δόξῃ ἔλεγον τὴνἔξοδον αὐτοῦ, ἣν ἤμελλεν πληροῦνἐν Ἱερουσαλήμ. 32ὁ δὲ Πέτρος καὶοἱ σὺν αὐτῷ ἦσαν βεβαρημένοιὕπνῳ· διαγρηγορήσαντες δὲ εἶδαντὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ τοὺς δύοἄνδρας τοὺς συνεστῶτας αὐτῷ.33καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαχωρίζεσθαιαὐτοὺς ἀπ’ αὐτοῦ εἶπεν ὁ Πέτροςπρὸς τὸν Ἰησοῦν· ἐπιστάτα,καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι, καὶποιήσωμεν σκηνὰς τρεῖς, μίαν σοὶκαὶ μίαν Μωϋσεῖ καὶ μίαν Ἡλείᾳ, μὴεἰδὼς ὃ λέγει. 34ταῦτα δὲ αὐτοῦλέγοντος ἐγένετο νεφέλη καὶἐπεσκίαζεν αὐτούς· ἐφοβήθησανδὲ ἐν τῷ εἰσελθεῖν αὐτοὺς εἰς τὴννεφέλην. 35καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκτῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστινὁ υἱός μου ὁ ἐκλελεγμένος, αὐτοῦἀκούετε. 36καὶ ἐν τῷ γενέσθαιτὴν φωνὴν εὑρέθη Ἰησοῦς μόνος.καὶ αὐτοὶ ἐσίγησαν καὶ οὐδενὶἀπήγγειλαν ἐν ἐκείναις ταῖςἡμέραις οὐδὲν ὧν ἑώρακαν.

37Ἐγένετο δὲ τῇ ἑξῆς ἡμέρᾳκατελθόντων αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ὄρουςσυνήντησεν αὐτῷ ὄχλος πολύς.38καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἀπὸ τοῦ ὄχλουἐβόησεν λέγων· διδάσκαλε, δέομαίσου ἐπιβλέψαι ἐπὶ τὸν υἱόν μου,ὅτι μονογενής μοί ἐστιν, 39καὶἰδοὺ πνεῦμα λαμβάνει αὐτόν καὶἐξαίφνης κράζει καὶ σπαράσσειαὐτὸν μετὰ ἀφροῦ, καὶ μόγιςἀποχωρεῖ ἀπ’ αὐτοῦ συντρῖβοναὐτόν. 40καὶ ἐδεήθην τῶν μαθητῶνσου ἵνα ἐκβάλωσιν αὐτό, καὶ οὐκἠδυνήθησαν. 41ἀποκριθεὶς δὲ ὁἸησοῦς εἶπεν· ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶδιεστραμμένη, ἕως πότε ἔσομαιπρὸς ὑμᾶς καὶ ἀνέξομαι ὑμῶν;προσάγαγε ὧδε τὸν υἱόν σου.42 ἔτι δὲ προσερχομένου αὐτοῦἔρρηξεν αὐτὸν τὸ δαιμόνιονκαὶ συνεσπάραξεν· ἐπετίμησενδὲ ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι τῷἀκαθάρτῳ, καὶ ἰάσατο τὸν παῖδακαὶ ἀπέδωκεν αὐτὸν τῷ πατρὶαὐτοῦ. 43 ἐξεπλήσσοντο δὲ πάντεςἐπὶ τῇ μεγαλειότητι τοῦ θεοῦ.Πάντων δὲ θαυμαζόντων ἐπὶ

πᾶσιν οἷς ἐποίει, εἶπεν πρὸςτοὺς μαθητὰς αὐτοῦ· 44θέσθεὑμεῖς εἰς τὰ ὦτα ὑμῶν τοὺςλόγους τούτους· ὁ γὰρ υἱὸς τοῦἀνθρώπου μέλλει παραδίδοσθαιεἰς χεῖρας ἀνθρώπων. 45οἱ δὲἠγνόουν τὸ ῥῆμα τοῦτο, καὶ ἦνπαρακεκαλυμμένον ἀπ’ αὐτῶν ἵναμὴ αἴσθωνται αὐτό, καὶ ἐφοβοῦντοἐρωτῆσαι αὐτὸν περὶ τοῦ ῥήματοςτούτου.46Εἰσῆλθεν δὲ διαλογισμὸς

ἐν αὐτοῖς, τὸ τίς ἂν εἴη μείζωναὐτῶν. 47ὁ δὲ Ἰησοῦς εἰδὼς τὸνδιαλογισμὸν τῆς καρδίας αὐτῶν,ἐπιλαβόμενος παιδίου ἔστησεναὐτὸ παρ’ ἑαυτῷ, 48καὶ εἶπεναὐτοῖς· ὃς ἐὰν δέξηται τοῦτο τὸπαιδίον ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ


δέχεται· καὶ ὃς ἂν ἐμὲ δέξηται,δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με·ὁ γὰρ μικρότερος ἐν πᾶσιν ὑμῖνὑπάρχων οὗτός ἐστιν μέγας.49Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰωάννης εἶπεν·ἐπιστάτα, εἴδομέν τινα ἐπὶ τῷὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια,καὶ ἐκωλύσαμεν αὐτόν, ὅτι οὐκἀκολουθεῖ μεθ’ ἡμῶν. 50 εἶπεν δὲπρὸς αὐτὸν Ἰησοῦς· μὴ κωλύετε·ὃς γὰρ οὐκ ἔστιν καθ’ ὑμῶν, ὑπὲρὑμῶν ἐστιν.51Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ

συμπληροῦσθαι τὰς ἡμέραςτῆς ἀναλήμψεως αὐτοῦ καὶ αὐτὸςτὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐστήρισεντοῦ πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλήμ,52καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸπροσώπου αὐτοῦ. καὶ πορευθέντεςεἰσῆλθον εἰς πόλιν Σαμαριτῶν,ὥστε ἑτοιμάσαι αὐτῷ· 53καὶοὐκ ἐδέξαντο αὐτόν, ὅτι τὸπρόσωπον αὐτοῦ ἦν πορευόμενονεἰς Ἱερουσαλήμ. 54 ἰδόντες δὲ οἱμαθηταὶ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννηςεἶπαν· κύριε, θέλεις εἴπωμεν πῦρκαταβῆναι ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶἀναλῶσαι αὐτούς; 55στραφεὶςδὲ ἐπετίμησεν αὐτοῖς. 56καὶἐπορεύθησαν εἰς ἑτέραν κώμην.57Καὶ πορευομένων αὐτῶν ἐν

τῇ ὁδῷ εἶπέν τις πρὸς αὐτόν,ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἂν ἀπέρχῃ.58καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς·αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσινκαὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦκατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴνκεφαλὴν κλίνῃ. 59 εἶπεν δὲ πρὸςἕτερον· ἀκολούθει μοι. ὁ δὲ εἶπεν·ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθόντιθάψαι τὸν πατέρα μου. 60 εἶπενδὲ αὐτῷ· ἄφες τοὺς νεκροὺςθάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς, σὺ δὲἀπελθὼν διάγγελλε τὴν βασιλείαντοῦ θεοῦ. 61 εἶπεν δὲ καὶ ἕτερος·

ἀκολουθήσω σοι, κύριε· πρῶτον δὲἐπίτρεψόν μοι ἀποτάξασθαι τοῖςεἰς τὸν οἶκόν μου. 62 εἶπεν δὲ πρὸςαὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· οὐδεὶς ἐπιβαλὼντὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ’ ἄροτρον καὶβλέπων εἰς τὰ ὀπίσω εὔθετός ἐστιντῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ.

10Μετὰ δὲ ταῦτα ἀνέδειξενὁ κύριος καὶ ἑτέρους

ἑβδομήκοντα, καὶ ἀπέστειλεναὐτοὺς ἀνὰ δύο πρὸ προσώπουαὐτοῦ εἰς πᾶσαν πόλιν καὶ τόπονοὗ ἤμελλεν αὐτὸς ἔρχεσθαι.2 ἔλεγεν δὲ πρὸς αὐτούς· ὁ μὲνθερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάταιὀλίγοι· δεήθητε οὖν τοῦ κυρίουτοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐργάταςἐκβάλῃ εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ.3ὑπάγετε· ἰδοὺ ἀποστέλλω ὑμᾶςὡς ἄρνας ἐν μέσῳ λύκων. 4μὴβαστάζετε βαλλάντιον, μὴ πήραν,μὴ ὑποδήματα· μηδένα κατὰ τὴνὁδὸν ἀσπάσησθε. 5 εἰς ἣν δ’ ἂνεἰσέλθητε οἰκίαν, πρῶτον λέγετε·εἰρήνη τῷ οἴκῳ τούτῳ. 6καὶ ἐὰν ᾖἐκεῖ υἱὸς εἰρήνης, ἐπαναπαήσεταιἐπ’ αὐτὸν ἡ εἰρήνη ὑμῶν· εἰ δὲμήγε, ἐφ’ ὑμᾶς ἀνακάμψει. 7 ἐναὐτῇ δὲ τῇ οἰκίᾳ μένετε, ἔσθοντεςκαὶ πίνοντες τὰ παρ’ αὐτῶν·ἄξιος γὰρ ὁ ἐργάτης τοῦ μισθοῦαὐτοῦ. μὴ μεταβαίνετε ἐξ οἰκίαςεἰς οἰκίαν. 8καὶ εἰς ἣν ἂν πόλινεἰσέρχησθε καὶ δέχωνται ὑμᾶς,ἐσθίετε τὰ παρατιθέμενα ὑμῖν, 9καὶθεραπεύετε τοὺς ἐν αὐτῇ ἀσθενεῖς,καὶ λέγετε αὐτοῖς· ἤγγικεν ἐφ’ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ. 10 εἰςἣν δ’ ἂν πόλιν εἰσέλθητε καὶ μὴδέχωνται ὑμᾶς, ἐξελθόντες εἰςτὰς πλατείας αὐτῆς εἴπατε· 11καὶτὸν κονιορτὸν τὸν κολληθένταἡμῖν ἐκ τῆς πόλεως ὑμῶν εἰς τοὺςπόδας ἀπομασσόμεθα ὑμῖν· πλὴντοῦτο γινώσκετε ὅτι ἤγγικεν ἡβασιλεία τοῦ θεοῦ. 12λέγω δὲ


ὑμῖν ὅτι Σοδόμοις ἐν τῇ ἡμέρᾳἐκείνῃ ἀνεκτότερον ἔσται ἢ τῇπόλει ἐκείνῃ. 13Οὐαί σοι, Χοραζείν,οὐαί σοι Βηθσαϊδά· ὅτι εἰ ἐνΤύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγενήθησαν αἱδυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν,πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷκαθήμενοι μετενόησαν. 14πλὴνΤύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερονἔσται ἐν τῇ κρίσει ἢ ὑμῖν.15καὶ σύ, Καφαρναούμ, μὴ ἕωςοὐρανοῦ ὑψωθήσῃ; ἕως ᾅδουκαταβιβασθήσῃ. 16Ὁ ἀκούων ὑμῶνἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶςἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖτὸν ἀποστείλαντά με.17Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα

μετὰ χαρᾶς λέγοντες· κύριε, καὶτὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖνἐν τῷ ὀνόματί σου. 18 εἶπεν δὲαὐτοῖς· ἐθεώρουν τὸν σατανᾶνὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦπεσόντα. 19 ἰδοὺ δέδωκα ὑμῖν τὴνἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεωνκαὶ σκορπίων, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴνδύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲνἡμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσει. 20πλὴν ἐντούτῳ μὴ χαίρετε ὅτι τὰ πνεύματαὑμῖν ὑποτάσσεται, χαίρετε δὲ ὅτιτὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐνγέγραπται ἐντοῖς οὐρανοῖς.21Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο

ἐν τῷ πνεύματι τῷ ἁγίῳ καὶ εἶπεν·ἐξομολογοῦμαί σοι πάτερ, κύριετοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτιἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶσυνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰνηπίοις· ναί ὁ πατήρ, ὅτι οὕτωςἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου.22καὶ στραφεὶς πρὸς τοὺς μαθητὰςεἶπεν· πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦπατρός μου, καὶ οὐδεὶς γινώσκειτίς ἐστιν ὁ υἱὸς εἰ μὴ ὁ πατήρ,καὶ τίς ἐστιν ὁ πατὴρ εἰ μὴ ὁυἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸςἀποκαλύψαι. 23Καὶ στραφεὶς

πρὸς τοὺς μαθητὰς κατ’ ἰδίανεἶπεν· μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ οἱβλέποντες ἃ βλέπετε. 24λέγωγὰρ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶβασιλεῖς ἠθέλησαν ἰδεῖν ἃ ὑμεῖςβλέπετε, καὶ οὐκ ἴδαν, καὶ ἀκοῦσαιἃ ἀκούετε καὶ οὐκ ἤκουσαν.25Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη

ἐκπειράζων αὐτόν, λέγων·διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴναἰώνιον κληρονομήσω; 26ὁ δὲεἶπεν πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τίγέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; 27ὁδὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσειςκύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης τῆςκαρδίας σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σουκαὶ ἐν ὅλῃ τῇ ἰσχύϊ σου καὶ ἐν ὅλῃτῇ διανοίᾳ σου, καὶ τὸν πλησίονσου ὡς σεαυτόν. 28 εἶπεν δὲ αὐτῷ·ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει,καὶ ζήσῃ. 29ὁ δὲ θέλων δικαιῶσαιἑαυτὸν εἶπεν πρὸς τὸν Ἰησοῦν· καὶτίς ἐστίν μου πλησίον; 30ὑπολαβὼνὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ἄνθρωπός τιςκατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰςἹερειχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν, οἳκαὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰςἐπιθέντες ἀπῆλθον, ἀφέντεςἡμιθανῆ. 31κατὰ συγκυρίαν δὲἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸνἀντιπαρῆλθεν. 32ὁμοίως δὲκαὶ Λευείτης γενόμενος κατὰτὸν τόπον. ἐλθὼν καὶ ἰδὼνἀντιπαρῆλθεν. 33Σαμαρίτηςδέ τις ὁδεύων ἦλθεν κατ’αὐτὸν καὶ ἰδὼν ἐσπλαγχνίσθη,34καὶ προσελθὼν κατέδησεν τὰτραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιονκαὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶτὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰςπανδοκίον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ.35καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐκβαλὼνδύο δηνάρια ἔδωκεν τῷ πανδοχεῖκαὶ εἶπεν· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶὅ τι ἂν προσδαπανήσῃς ἐγὼ ἐν


τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσωσοι. 36τίς τούτων τῶν τριῶνπλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; 37ὁδὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ’αὐτοῦ. εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς·πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.38Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι

αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθενεἰς κώμην τινά· γυνὴ δέ τιςὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτόνεἰς τὴν οἰκίαν. 39καὶ τῇδε ἦνἀδελφὴ καλουμένη Μαριάμ, ἣ καὶπαρακαθεσθεῖσα πρὸς τοὺς πόδαςτοῦ κυρίου ἤκουεν τὸν λόγοναὐτοῦ· 40ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτοπερὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσαδὲ εἶπεν· κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡἀδελφή μου μόνην με κατέλιπενδιακονεῖν; εἰπὸν οὖν αὐτῇ ἵνα μοισυναντιλάβηται. 41ἀποκριθεὶς δὲεἶπεν αὐτῇ ὁ κύριος· Μάρθα Μάρθα,μεριμνᾷς καὶ θορυβάζῃ περὶ πολλά,42 ἑνὸς δέ ἐστιν χρεία· Μαρία γὰρτὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτιςοὐκ ἀφαιρεθήσεται αὐτῆς.

11 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναιαὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ

προσευχόμενον, ὡς ἐπαύσατο,εἶπέν τις τῶν μαθητῶν αὐτοῦπρὸς αὐτόν· κύριε, δίδαξονἡμᾶς προσεύχεσθαι, καθὼς καὶἸωάννης ἐδίδαξεν τοὺς μαθητὰςαὐτοῦ. 2 εἶπεν δὲ αὐτοῖς· ὅτανπροσεύχησθε, λέγετε· πάτερ,ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθάτωἡ βασιλεία σου· 3τὸν ἄρτον ἡμῶντὸν ἐπιούσιον δίδου ἡμῖν τὸκαθ’ ἡμέραν· 4καὶ ἄφες ἡμῖν τὰςἁμαρτίας ἡμῶν, καὶ γὰρ αὐτοὶἀφίομεν παντὶ ὀφείλοντι ἡμῖν· καὶμὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν.5Καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς· τίς ἐξ

ὑμῶν ἕξει φίλον, καὶ πορεύσεταιπρὸς αὐτὸν μεσονυκτίου καὶεἴπῃ αὐτῷ· φίλε, χρῆσόν μοι

τρεῖς ἄρτους, 6 ἐπειδὴ φίλος μουπαρεγένετο ἐξ ὁδοῦ πρός μεκαὶ οὐκ ἔχω ὃ παραθήσω αὐτῷ.7κἀκεῖνος ἔσωθεν ἀποκριθεὶςεἴπῃ· μή μοι κόπους πάρεχε· ἤδηἡ θύρα κέκλεισται, καὶ τὰ παιδίαμου μετ’ ἐμοῦ εἰς τὴν κοίτην εἰσίν·οὐ δύναμαι ἀναστὰς δοῦναί σοι.8λέγω ὑμῖν, εἰ καὶ οὐ δώσει αὐτῷἀναστὰς διὰ τὸ εἶναι φίλον αὐτοῦ,διά γε τὴν ἀναιδίαν αὐτοῦ ἐγερθεὶςδώσει αὐτῷ ὅσων χρῄζει. 9Κἀγὼὑμῖν λέγω, αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεταιὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε·κρούετε, καὶ ἀνοιχθήσεται ὑμῖν.10πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει, καὶ ὁζητῶν εὑρίσκει, καὶ τῷ κρούοντιἀνοιχθήσεται. 11τίνα δὲ ἐξ ὑμῶντὸν πατέρα αἰτήσει ὁ υἱὸς ἄρτον,μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ; ἢ καὶἰχθύν, μὴ ἀντὶ ἰχθύος ὄφιν αὐτῷἐπιδώσει; 12ἢ καὶ αἰτήσει ᾠόν, μὴἐπιδώσει αὐτῷ σκορπίον; 13 εἰ οὖνὑμεῖς πονηροὶ ὑπάρχοντες οἴδατεδόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοιςὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὁ ἐξοὐρανοῦ δώσει πνεῦμα ἅγιον τοῖςαἰτοῦσιν αὐτόν.14Καὶ ἦν ἐκβάλλων δαιμόνιον,

καὶ αὐτὸ ἦν κωφόν· ἐγένετο δὲ τοῦδαιμονίου ἐξελθόντος ἐλάλησεν ὁκωφός. καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι·15τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπον· ἐνΒεελζεβοὺλ τῷ ἄρχοντι τῶνδαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια·16 ἕτεροι δὲ πειράζοντες σημεῖονἐξ οὐρανοῦ ἐζήτουν παρ’ αὐτοῦ.17αὐτὸς δὲ εἰδὼς αὐτῶν τὰδιανοήματα εἶπεν αὐτοῖς· πᾶσαβασιλεία διαμερισθεῖσα ἐφ’ ἑαυτὴνἐρημοῦται, καὶ οἶκος ἐπὶ οἶκονπίπτει. 18 εἰ δὲ καὶ ὁ σατανᾶςἐφ’ ἑαυτὸν διεμερίσθη, πῶςσταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ; ὅτιλέγετε ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλεινμε τὰ δαιμόνια. 19 εἰ δὲ ἐγὼ ἐν


Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια,οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσιν;διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ἔσονταιὑμῶν. 20 εἰ δὲ ἐν δακτύλῳ θεοῦἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασενἐφ’ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ.21Ὅταν ὁ ἰσχυρὸς καθωπλισμένοςφυλάσσῃ τὴν ἑαυτοῦ αὐλήν,ἐν εἰρήνῃ ἐστὶν τὰ ὑπάρχοντααὐτοῦ· 22 ἐπὰν δὲ ἰσχυρότεροςαὐτοῦ ἐπελθὼν νικήσῃ αὐτόν,τὴν πανοπλίαν αὐτοῦ αἴρει ἐφ’ᾗ ἐπεποίθει, καὶ τὰ σκῦλα αὐτοῦδιαδίδωσιν. 23ὁ μὴ ὢν μετ’ ἐμοῦκατ’ ἐμοῦ ἐστιν, καὶ ὁ μὴ συνάγωνμετ’ ἐμοῦ σκορπίζει. 24Ὅταν τὸἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦἀνθρώπου, διέρχεται δι’ ἀνύδρωντόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ μὴεὑρίσκον, λέγει· ὑποστρέψω εἰςτὸν οἶκόν μου ὅθεν ἐξῆλθον· 25καὶἐλθὸν εὑρίσκει σεσαρωμένον καὶκεκοσμημένον. 26τότε πορεύεταικαὶ παραλαμβάνει ἕτερα πνεύματαπονηρότερα ἑαυτοῦ ἑπτά, καὶεἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ, καὶγίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπουἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων.27Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν

ταῦτα ἐπάρασά τις φωνὴν γυνὴ ἐκτοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡκοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶοὓς ἐθήλασας. 28αὐτὸς δὲ εἶπεν·μενοῦν μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸνλόγον τοῦ θεοῦ καὶ φυλάσσοντες.29Τῶν δὲ ὄχλων ἐπαθροιζομένων

ἤρξατο λέγειν· ἡ γενεὰ αὕτηγενεὰ πονηρά ἐστιν· σημεῖονζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεταιαὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ.30καθὼς γὰρ ἐγένετο Ἰωνᾶς τοῖςΝινευείταις σημεῖον, οὕτως ἔσταικαὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τῇγενεᾷ ταύτῃ. 31βασίλισσα νότουἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰτῶν ἀνδρῶν τῆς γενεᾶς ταύτης

καὶ κατακρινεῖ αὐτούς· ὅτι ἦλθενἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαιτὴν σοφίαν Σολομῶνος, καὶ ἰδοὺπλεῖον Σολομῶνος ὧδε. 32ἄνδρεςΝινευεῖται ἀναστήσονται ἐν τῇκρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτηςκαὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν· ὅτιμετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ,καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε. 33Οὐδεὶςλύχνον ἅψας εἰς κρύπτην τίθησινοὐδὲ ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ’ ἐπὶ τὴνλυχνίαν, ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι τὸφέγγος βλέπωσιν. 34ὁ λύχνος τοῦσώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός σου.ὅταν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, καὶὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἐστιν·ἐπὰν δὲ πονηρὸς ᾖ, καὶ τὸ σῶμάσου σκοτεινόν. 35σκόπει οὖν μὴ τὸφῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστίν. 36 εἰοὖν τὸ σῶμά σου ὅλον φωτεινόν,μὴ ἔχον τι μέρος σκοτεινόν, ἔσταιφωτεινὸν ὅλον ὡς ὅταν ὁ λύχνοςτῇ ἀστραπῇ φωτίζῃ σε.37Ἐν δὲ τῷ λαλῆσαι ἐρωτᾷ αὐτὸν

Φαρισαῖος ὅπως ἀριστήσῃ παρ’αὐτῷ· εἰσελθὼν δὲ ἀνέπεσεν. 38ὁδὲ Φαρισαῖος ἰδὼν ἐθαύμασεν ὅτιοὐ πρῶτον ἐβαπτίσθη πρὸ τοῦἀρίστου. 39 εἶπεν δὲ ὁ κύριος πρὸςαὐτόν· νῦν ὑμεῖς οἱ Φαρισαῖοιτὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶτοῦ πίνακος καθαρίζετε, τὸ δὲἔσωθεν ὑμῶν γέμει ἁρπαγῆςκαὶ πονηρίας. 40ἄφρονες, οὐχὁ ποιήσας τὸ ἔξωθεν καὶ τὸἔσωθεν ἐποίησεν; 41πλὴν τὰἐνόντα δότε ἐλεημοσύνην, καὶἰδοὺ πάντα καθαρὰ ὑμῖν ἐστιν.42ἀλλὰ οὐαὶ ὑμῖν τοῖς Φαρισαίοις,ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμονκαὶ τὸ πήγανον καὶ πᾶν λάχανον,καὶ παρέρχεσθε τὴν κρίσιν καὶτὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ· ταῦτα ἔδειποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ παρεῖναι.43οὐαὶ ὑμῖν τοῖς Φαρισαίοις, ὅτιἀγαπᾶτε τὴν πρωτοκαθεδρίαν


ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ τοὺςἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς. 44οὐαὶὑμῖν, ὅτι ἐστὲ ὡς τὰ μνημεῖατὰ ἄδηλα, καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱπεριπατοῦντες ἐπάνω οὐκ οἴδασιν.45Ἀποκριθεὶς δέ τις τῶν νομικῶνλέγει αὐτῷ· διδάσκαλε, ταῦταλέγων καὶ ἡμᾶς ὑβρίζεις. 46ὁ δὲεἶπεν· καὶ ὑμῖν τοῖς νομικοῖς οὐαί,ὅτι φορτίζετε τοὺς ἀνθρώπουςφορτία δυσβάστακτα, καὶ αὐτοὶἑνὶ τῶν δακτύλων ὑμῶν οὐπροσψαύετε τοῖς φορτίοις. 47οὐαὶὑμῖν, ὅτι οἰκοδομεῖτε τὰ μνημεῖατῶν προφητῶν, καὶ οἱ πατέρεςὑμῶν ἀπέκτειναν αὐτούς. 48ἄραμάρτυρές ἐστε καὶ συνευδοκεῖτετοῖς ἔργοις τῶν πατέρων ὑμῶν, ὅτιαὐτοὶ μὲν ἀπέκτειναν αὐτοὺς ὑμεῖςδὲ οἰκοδομεῖτε. 49διὰ τοῦτο καὶ ἡσοφία τοῦ θεοῦ εἶπεν· ἀποστελῶ εἰςαὐτοὺς προφήτας καὶ ἀποστόλους,καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενοῦσιν καὶἐκδιώξουσιν, 50 ἵνα ἐκζητηθῇ τὸαἷμα πάντων τῶν προφητῶν τὸἐκχυννόμενον ἀπὸ καταβολῆςκόσμου ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης,51ἀπὸ αἵματος Ἄβελ ἕως αἵματοςΖαχαρίου τοῦ ἀπολομένου μεταξὺτοῦ θυσιαστηρίου καὶ τοῦ οἴκου·ναί λέγω ὑμῖν, ἐκζητηθήσεταιἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης. 52οὐαὶὑμῖν τοῖς νομικοῖς, ὅτι ἤρατε τὴνκλεῖδα τῆς γνώσεως· αὐτοὶ οὐκεἰσήλθατε καὶ τοὺς εἰσερχομένουςἐκωλύσατε.53Κἀκεῖθεν ἐξελθόντος αὐτοῦ

ἤρξαντο οἱ γραμματεῖς καὶ οἱΦαρισαῖοι δεινῶς ἐνέχειν καὶἀποστοματίζειν αὐτὸν περὶπλειόνων, 54 ἐνεδρεύοντες,θηρεῦσαί τι ἐκ τοῦ στόματοςαὐτοῦ.

12 Ἐν οἷς ἐπισυναχθεισῶντῶν μυριάδων τοῦ ὄχλου,

ὥστε καταπατεῖν ἀλλήλους,

ἤρξατο λέγειν πρὸς τοὺς μαθητὰςαὐτοῦ πρῶτον· προσέχετε ἑαυτοῖςἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων,ἥτις ἐστὶν ὑπόκρισις. 2οὐδὲν δὲσυγκεκαλυμμένον ἐστὶν ὃ οὐκἀποκαλυφθήσεται, καὶ κρυπτὸνὃ οὐ γνωσθήσεται. 3ἀνθ’ ὧνὅσα ἐν τῇ σκοτίᾳ εἴπατε, ἐντῷ φωτὶ ἀκουσθήσεται, καὶ ὃπρὸς τὸ οὖς ἐλαλήσατε ἐν τοῖςταμείοις, κηρυχθήσεται ἐπὶ τῶνδωμάτων. 4Λέγω δὲ ὑμῖν τοῖςφίλοις μου, μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶνἀποκτεννόντων τὸ σῶμα καὶ μετὰταῦτα μὴ ἐχόντων περισσότερόντι ποιῆσαι. 5ὑποδείξω δὲ ὑμῖν τίναφοβηθῆτε· φοβήθητε τὸν μετὰτὸ ἀποκτεῖναι ἔχοντα ἐξουσίανἐμβαλεῖν εἰς τὴν γέενναν. ναίλέγω ὑμῖν, τοῦτον φοβήθητε.6οὐχὶ πέντε στρουθία πωλοῦνταιἀσσαρίων δύο; καὶ ἓν ἐξ αὐτῶνοὐκ ἔστιν ἐπιλελησμένον ἐνώπιοντοῦ θεοῦ. 7ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχες τῆςκεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται.μὴ φοβεῖσθε· πολλῶν στρουθίωνδιαφέρετε. 8λέγω δὲ ὑμῖν, πᾶς ὃςἂν ὁμολογήσῃ ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεντῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ υἱὸς τοῦἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ θεοῦ·9ὁ δὲ ἀρνησάμενός με ἐνώπιοντῶν ἀνθρώπων ἀπαρνηθήσεταιἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ θεοῦ.10καὶ πᾶς ὃς ἐρεῖ λόγον εἰς τὸνυἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεταιαὐτῷ· τῷ δὲ εἰς τὸ ἅγιον πνεῦμαβλασφημήσαντι οὐκ ἀφεθήσεται.11ὅταν δὲ εἰσφέρωσιν ὑμᾶς ἐπὶ τὰςσυναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰςἐξουσίας, μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢτί ἀπολογήσησθε ἢ τί εἴπητε· 12τὸγὰρ ἅγιον πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς ἐναὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἃ δεῖ εἰπεῖν.13Εἶπεν δέ τις ἐκ τοῦ ὄχλου

αὐτῷ· διδάσκαλε, εἰπὲ τῷ ἀδελφῷ


μου μερίσασθαι μετ’ ἐμοῦ τὴνκληρονομίαν. 14ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ·ἄνθρωπε, τίς με κατέστησενκριτὴν ἢ μεριστὴν ἐφ’ ὑμᾶς;15 εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς· ὁρᾶτεκαὶ φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσηςπλεονεξίας, ὅτι οὐκ ἐν τῷπερισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ.16Εἶπεν δὲ παραβολὴν πρὸςαὐτοὺς λέγων· ἀνθρώπου τινὸςπλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα.17καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷλέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχωποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου;18καὶ εἶπεν· τοῦτο ποιήσω· καθελῶμου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζοναςοἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖπάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰἀγαθά μου, 19καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου·ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμεναεἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε,πίε, εὐφραίνου. 20 εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁθεός· ἄφρων, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴνψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃδὲ ἡτοίμασας, τίνι ἔσται; 21οὕτωςὁ θησαυρίζων αὐτῷ καὶ μὴ εἰς θεὸνπλουτῶν.22Εἶπεν δὲ πρὸς τοὺς μαθητάς

αὐτοῦ· διὰ τοῦτο ὑμῖν λέγω, μὴμεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ τί φάγητε,μηδὲ τῷ σώματι τί ἐνδύσησθε.23ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστιν τῆς τροφῆςκαὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος.24κατανοήσατε τοὺς κόρακας, ὅτιοὔτε σπείρουσιν οὔτε θερίζουσιν,οἷς οὐκ ἔστιν ταμεῖον οὐδὲἀποθήκη, καὶ ὁ θεὸς τρέφει αὐτούς·πόσῳ μᾶλλον ὑμεῖς διαφέρετε τῶνπετεινῶν. 25τίς δὲ ἐξ ὑμῶνμεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶτὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν; 26 εἰοὖν οὐδὲ ἐλάχιστον δύνασθε,τί περὶ τῶν λοιπῶν μεριμνᾶτε;27κατανοήσατε τὰ κρίνα, πῶςοὔτε νήθει οὔτε ὑφαίνει· λέγω

δὲ ὑμῖν, οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃτῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡςἓν τούτων. 28 εἰ δὲ ἐν ἀγρῷ τὸνχόρτον ὄντα σήμερον καὶ αὔριονεἰς κλίβανον βαλλόμενον ὁ θεὸςοὕτως ἀμφιέζει, πόσῳ μᾶλλονὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι. 29καὶ ὑμεῖς μὴζητεῖτε τί φάγητε καὶ τί πίητε,καὶ μὴ μετεωρίζεσθε· 30ταῦταγὰρ πάντα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμουἐπιζητοῦσιν· ὑμῶν δὲ ὁ πατὴροἶδεν ὅτι χρῄζετε τούτων. 31πλὴνζητεῖτε τὴν βασιλείαν αὐτοῦ, καὶταῦτα προστεθήσεται ὑμῖν. 32Μὴφοβοῦ, τὸ μικρὸν ποίμνιον· ὅτιεὐδόκησεν ὁ πατὴρ ὑμῶν δοῦναιὑμῖν τὴν βασιλείαν. 33Πωλήσατετὰ ὑπάρχοντα ὑμῶν καὶ δότεἐλεημοσύνην· ποιήσατε ἑαυτοῖςβαλλάντια μὴ παλαιούμενα,θησαυρὸν ἀνέκλειπτον ἐν τοῖςοὐρανοῖς, ὅπου κλέπτης οὐκ ἐγγίζειοὐδὲ σὴς διαφθείρει. 34ὅπου γάρἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ καὶἡ καρδία ὑμῶν ἔσται. 35Ἔστωσανὑμῶν αἱ ὀσφύες περιεζωσμέναι καὶοἱ λύχνοι καιόμενοι· 36καὶ ὑμεῖςὅμοιοι ἀνθρώποις προσδεχομένοιςτὸν κύριον ἑαυτῶν, πότε ἀναλύσῃἐκ τῶν γάμων, ἵνα ἐλθόντος καὶκρούσαντος εὐθέως ἀνοίξωσιναὐτῷ. 37μακάριοι οἱ δοῦλοιἐκεῖνοι, οὓς ἐλθὼν ὁ κύριοςεὑρήσει γρηγοροῦντας· ἀμὴνλέγω ὑμῖν ὅτι περιζώσεται καὶἀνακλινεῖ αὐτοὺς καὶ παρελθὼνδιακονήσει αὐτοῖς. 38κἂν ἐν τῇδευτέρᾳ, κἂν ἐν τῇ τρίτῃ φυλακῇἔλθῃ καὶ εὕρῃ οὕτως, μακάριοίεἰσίν. 39τοῦτο δὲ γινώσκετε, ὅτιεἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ ὥρᾳὁ κλέπτης ἔρχεται, οὐκ ἂν ἀφῆκενδιορυχθῆναι τὸν οἶκον αὐτοῦ. 40καὶὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳοὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπουἔρχεται.


41Εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος· κύριε,πρὸς ἡμᾶς τὴν παραβολὴν ταύτηνλέγεις ἢ καὶ πρὸς πάντας; 42καὶεἶπεν ὁ κύριος· τίς ἄρα ἐστὶν ὁπιστὸς οἰκονόμος ὁ φρόνιμος,ὃν καταστήσει ὁ κύριος ἐπὶ τῆςθεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι ἐνκαιρῷ τὸ σιτομέτριον; 43μακάριοςὁ δοῦλος ἐκεῖνος, ὃν ἐλθὼν ὁκύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦνταοὕτως. 44ἀληθῶς λέγω ὑμῖν ὅτιἐπὶ πᾶσιν τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦκαταστήσει αὐτόν. 45 ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁδοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ·χρονίζει ὁ κύριός μου ἔρχεσθαι,καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς παῖδαςκαὶ τὰς παιδίσκας, ἐσθίειν τε καὶπίνειν καὶ μεθύσκεσθαι· 46ἥξειὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐνἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳᾗ οὐ γινώσκει, καὶ διχοτομήσειαὐτόν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰτῶν ἀπίστων θήσει. 47 ἐκεῖνος δὲὁ δοῦλος ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦκυρίου αὐτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας ἢποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦδαρήσεται πολλάς· 48ὁ δὲ μὴγνούς, ποιήσας δὲ ἄξια πληγῶν,δαρήσεται ὀλίγας. παντὶ δὲ ᾧἐδόθη πολύ, πολὺ ζητηθήσεταιπαρ’ αὐτοῦ, καὶ ᾧ παρέθεντοπολύ, περισσότερον αἰτήσουσιναὐτόν. 49Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴνγῆν, καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη.50βάπτισμα δὲ ἔχω βαπτισθῆναι,καὶ πῶς συνέχομαι ἕως ὅτουτελεσθῇ. 51δοκεῖτε ὅτι εἰρήνηνπαρεγενόμην δοῦναι ἐν τῇ γῇ; οὐχί,λέγω ὑμῖν, ἀλλ’ ἢ διαμερισμόν.52 ἔσονται γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν πέντεἐν ἑνὶ οἴκῳ διαμεμερισμένοι,τρεῖς ἐπὶ δυσὶν καὶ δύο ἐπὶ τρισὶν53διαμερισθήσονται, πατὴρ ἐπὶυἱῷ καὶ υἱὸς ἐπὶ πατρί, μήτηρ ἐπὶθυγατέρα καὶ θυγάτηρ ἐπὶ μητέρα,

πενθερὰ ἐπὶ τὴν νύμφην καὶ νύμφηἐπὶ τὴν πενθεράν.54Ἔλεγεν δὲ καὶ τοῖς ὄχλοις·

ὅταν ἴδητε νεφέλην ἀνατέλλουσανἐπὶ δυσμῶν, εὐθέως λέγετε ὅτιὄμβρος ἔρχεται, καὶ γίνεταιοὕτως· 55καὶ ὅταν νότον πνέοντα,λέγετε ὅτι καύσων ἔσται, καὶγίνεται. 56ὑποκριταί, τὸ πρόσωποντῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ οἴδατεδοκιμάζειν, τὸν δὲ καιρὸν τοῦτονπῶς οὐ δοκιμάζετε; 57Τί δὲ καὶ ἀφ’ἑαυτῶν οὐ κρίνετε τὸ δίκαιον; 58ὡςγὰρ ὑπάγεις μετὰ τοῦ ἀντιδίκουσου ἐπ’ ἄρχοντα, ἐν τῇ ὁδῷ δὸςἐργασίαν ἀπηλλάχθαι ἀπ’ αὐτοῦ,μήποτε κατασύρῃ σε πρὸς τὸνκριτήν, καὶ ὁ κριτής σε παραδώσειτῷ πράκτορι, καὶ ὁ πράκτωρ σεβαλεῖ εἰς φυλακήν. 59λέγω σοι,οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκεῖθεν ἕως καὶ τὸἔσχατον λεπτὸν ἀποδῷς.

13 Παρῆσαν δέ τινες ἐν αὐτῷτῷ καιρῷ ἀπαγγέλλοντες

αὐτῷ περὶ τῶν Γαλιλαίων ὧν τὸαἷμα Πειλᾶτος ἔμιξεν μετὰ τῶνθυσιῶν αὐτῶν. 2καὶ ἀποκριθεὶςεἶπεν αὐτοῖς· δοκεῖτε ὅτι οἱΓαλιλαῖοι οὗτοι ἁμαρτωλοὶ παρὰπάντας τοὺς Γαλιλαίους ἐγένοντο,ὅτι ταῦτα πεπόνθασιν; 3οὐχί λέγωὑμῖν, ἀλλ’ ἐὰν μὴ μετανοῆτε,πάντες ὁμοίως ἀπολεῖσθε. 4ἢἐκεῖνοι οἱ δεκαοκτώ, ἐφ’ οὓςἔπεσεν ὁ πύργος ἐν τῷ Σιλωὰμκαὶ ἀπέκτεινεν αὐτούς, δοκεῖτεὅτι αὐτοὶ ὀφειλέται ἐγένοντοπαρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπουςτοὺς κατοικοῦντας ἐν Ἱερουσαλήμ;5οὐχί λέγω ὑμῖν, ἀλλ’ ἐὰν μὴμετανοήσητε, πάντες ὡσαύτωςἀπολεῖσθε.6Ἔλεγεν δὲ ταύτην τὴν

παραβολήν. Συκῆν εἶχέν τιςπεφυτευμένην ἐν τῷ ἀμπελῶνιαὐτοῦ, καὶ ἦλθεν ζητῶν καρπὸν


ἐν αὐτῇ καὶ οὐχ εὗρεν. 7 εἶπεν δὲπρὸς τὸν ἀμπελουργόν· ἰδοὺ τρίαἔτη ἀφ’ οὗ ἔρχομαι ζητῶν καρπὸνἐν τῇ συκῇ ταύτῃ καὶ οὐχ εὑρίσκω·ἔκκοψον αὐτήν· ἱνατί καὶ τὴν γῆνκαταργεῖ; 8ὁ δὲ ἀποκριθεὶς λέγειαὐτῷ· κύριε, ἄφες αὐτὴν καὶ τοῦτοτὸ ἔτος, ἕως ὅτου σκάψω περὶαὐτὴν καὶ βάλω κόπρια· 9κἂν μὲνποιήσῃ καρπὸν εἰς τὸ μέλλον· εἰ δὲμήγε, ἐκκόψεις αὐτήν.10Ἦν δὲ διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν

συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασιν. 11καὶἰδοὺ γυνὴ πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείαςἔτη δεκαοκτώ, καὶ ἦν συνκύπτουσακαὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰςτὸ παντελές. 12 ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁἸησοῦς προσεφώνησεν καὶ εἶπεναὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι ἀπὸ τῆςἀσθενείας σου, 13καὶ ἐπέθηκεναὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμαἀνορθώθη, καὶ ἐδόξαζεν τὸν θεόν.14ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος,ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγεντῷ ὄχλῳ ὅτι ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐναἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν αὐταῖςοὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε καὶμὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου.15ἀπεκρίθη δὲ αὐτῷ ὁ κύριος καὶεἶπεν· ὑποκριταί, ἕκαστος ὑμῶντῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦναὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνηςκαὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; 16ταύτηνδὲ θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣνἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸτοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦσαββάτου; 17καὶ ταῦτα λέγοντοςαὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλοςἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσιν τοῖς ἐνδόξοιςτοῖς γινομένοις ὑπ’ αὐτοῦ.18Ἔλεγεν οὖν· τίνι ὁμοία ἐστὶν

ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ, καὶ τίνιὁμοιώσω αὐτήν; 19ὁμοία ἐστὶν

κόκκῳ σινάπεως, ὃν λαβὼνἄνθρωπος ἔβαλεν εἰς κῆπονἑαυτοῦ, καὶ ηὔξησεν καὶ ἐγένετοεἰς δένδρον, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦοὐρανοῦ κατεσκήνωσεν ἐν τοῖςκλάδοις αὐτοῦ. 20Καὶ πάλιν εἶπεν·τίνι ὁμοιώσω τὴν βασιλείαν τοῦθεοῦ; 21ὁμοία ἐστὶν ζύμῃ, ἣνλαβοῦσα γυνὴ ἔκρυψεν εἰς ἀλεύρουσάτα τρία, ἕως οὗ ἐζυμώθη ὅλον.22Καὶ διεπορεύετο κατὰ πόλεις

καὶ κώμας διδάσκων καὶ πορείανποιούμενος εἰς Ἱεροσόλυμα.23Εἶπεν δέ τις αὐτῷ· κύριε, εἰὀλίγοι οἱ σῳζόμενοι; ὁ δὲ εἶπενπρὸς αὐτούς· 24ἀγωνίζεσθεεἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς θύρας,ὅτι πολλοί, λέγω ὑμῖν, ζητήσουσινεἰσελθεῖν καὶ οὐκ ἰσχύσουσιν. 25ἀφ’οὗ ἂν ἐγερθῇ ὁ οἰκοδεσπότης καὶἀποκλείσῃ τὴν θύραν, καὶ ἄρξησθεἔξω ἑστάναι καὶ κρούειν τὴνθύραν λέγοντες· κύριε, ἄνοιξονἡμῖν, καὶ ἀποκριθεὶς ἐρεῖ ὑμῖν·οὐκ οἶδα ὑμᾶς πόθεν ἐστέ. 26τότεἄρξεσθε λέγειν· ἐφάγομεν ἐνώπιόνσου καὶ ἐπίομεν, καὶ ἐν ταῖςπλατείαις ἡμῶν ἐδίδαξας· 27καὶἐρεῖ· λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶςπόθεν ἐστέ· ἀπόστητε ἀπ’ ἐμοῦπάντες ἐργάται ἀδικίας. 28 ἐκεῖἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸςτῶν ὀδόντων, ὅταν ὄψεσθε Ἀβραὰμκαὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ καὶ πάνταςτοὺς προφήτας ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦθεοῦ, ὑμᾶς δὲ ἐκβαλλομένους ἔξω.29καὶ ἥξουσιν ἀπὸ ἀνατολῶν καὶδυσμῶν καὶ Βορρᾶ καὶ νότου καὶἀνακλιθήσονται ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦθεοῦ. 30καὶ ἰδοὺ εἰσὶν ἔσχατοι οἳἔσονται πρῶτοι, καὶ εἰσὶν πρῶτοιοἳ ἔσονται ἔσχατοι.31Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ προσῆλθάν

τινες Φαρισαῖοι λέγοντες αὐτῷ·ἔξελθε καὶ πορεύου ἐντεῦθεν,ὅτι Ἡρώδης θέλει σε ἀποκτεῖναι.


32καὶ εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντεςεἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ· ἰδοὺἐκβάλλω δαιμόνια καὶ ἰάσειςἀποτελῶ σήμερον καὶ αὔριον,καὶ τῇ τρίτῃ τελειοῦμαι. 33πλὴνδεῖ με σήμερον καὶ αὔριον καὶτῇ ἐχομένῃ πορεύεσθαι, ὅτι οὐκἐνδέχεται προφήτην ἀπολέσθαιἔξω Ἱερουσαλήμ. 34 ἹερουσαλὴμἹερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσατοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσατοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν,ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυνάξαι τὰτέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνιξ τὴνἑαυτῆς νοσσιὰν ὑπὸ τὰς πτέρυγας,καὶ οὐκ ἠθελήσατε. 35 ἰδοὺ ἀφίεταιὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν. λέγω ὑμῖνὅτι οὐ μὴ ἴδητέ με ἕως ἥξει ὅτεεἴπητε· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενοςἐν ὀνόματι κυρίου.

14 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐλθεῖναὐτὸν εἰς οἶκόν τινος

τῶν ἀρχόντων τῶν Φαρισαίωνσαββάτῳ φαγεῖν ἄρτον, καὶ αὐτοὶἦσαν παρατηρούμενοι αὐτόν. 2καὶἰδοὺ ἄνθρωπός τις ἦν ὑδρωπικὸςἔμπροσθεν αὐτοῦ. 3καὶ ἀποκριθεὶςὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς τοὺς νομικοὺςκαὶ Φαρισαίους λέγων· ἔξεστιντῷ σαββάτῳ θεραπεῦσαι ἢ οὔ; οἱδὲ ἡσύχασαν. 4καὶ ἐπιλαβόμενοςἰάσατο αὐτὸν καὶ ἀπέλυσεν.5καὶ ἀποκριθεὶς πρὸς αὐτοὺςεἶπεν· τίνος ὑμῶν υἱὸς ἢ βοῦς εἰςφρέαρ πεσεῖται, καὶ οὐκ εὐθέωςἀνασπάσει αὐτὸν ἐν ἡμέρᾳ τοῦσαββάτου; 6καὶ οὐκ ἴσχυσανἀνταποκριθῆναι πρὸς ταῦτα.7Ἔλεγεν δὲ πρὸς τοὺς

κεκλημένους παραβολήν,ἐπέχων πῶς τὰς πρωτοκλισίαςἐξελέγοντο, λέγων πρὸς αὐτούς·8ὅταν κληθῇς ὑπό τινος εἰςγάμους, μὴ κατακλιθῇς εἰς τὴνπρωτοκλισίαν, μήποτε ἐντιμότερόςσου ᾖ κεκλημένος ὑπ’ αὐτοῦ, 9καὶ

ἐλθὼν ὁ σὲ καὶ αὐτὸν καλέσαςἐρεῖ σοι· δὸς τούτῳ τόπον, καὶτότε ἄρξῃ μετὰ αἰσχύνης τὸνἔσχατον τόπον κατέχειν. 10ἀλλ’ὅταν κληθῇς πορευθεὶς ἀνάπεσεεἰς τὸν ἔσχατον τόπον, ἵνα ὅτανἔλθῃ ὁ κεκληκώς σε ἐρεῖ σοι·φίλε, προσανάβηθι ἀνώτερον·τότε ἔσται σοι δόξα ἐνώπιονπάντων τῶν συνανακειμένωνσοι. 11ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸνταπεινωθήσεται, καὶ ὁ ταπεινῶνἑαυτὸν ὑψωθήσεται.12Ἔλεγεν δὲ καὶ τῷ κεκληκότι

αὐτόν· ὅταν ποιῇς ἄριστον ἢδεῖπνον, μὴ φώνει τοὺς φίλουςσου μηδὲ τοὺς ἀδελφούς σου μηδὲτοὺς συγγενεῖς σου μηδὲ γείτοναςπλουσίους, μήποτε καὶ αὐτοὶἀντικαλέσωσίν σε καὶ γένηταιἀνταπόδομά σοι. 13ἀλλ’ ὅταν ποιῇςδοχήν, κάλει πτωχούς, ἀναπήρους,χωλούς, τυφλούς, 14καὶ μακάριοςἔσῃ, ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδοῦναίσοι· ἀνταποδοθήσεται δέ σοι ἐν τῇἀναστάσει τῶν δικαίων.15Ἀκούσας δέ τις τῶν

συνανακειμένων ταῦτα εἶπεναὐτῷ· μακάριος ὅστις φάγεταιἄρτον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ.16ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ, ἄνθρωπός τιςἐποίει δεῖπνον μέγα, καὶ ἐκάλεσενπολλούς, 17καὶ ἀπέστειλεν τὸνδοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνουεἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε,ὅτι ἤδη ἕτοιμά εἰσιν. 18καὶ ἤρξαντοἀπὸ μιᾶς πάντες παραιτεῖσθαι.ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ἀγρὸνἠγόρασα καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθὼνἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε μεπαρῃτημένον. 19καὶ ἕτερος εἶπεν·ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε καὶπορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶσε, ἔχε με παρῃτημένον. 20καὶἕτερος εἶπεν· γυναῖκα ἔγημα καὶδιὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν.


21καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλοςἀπήγγειλεν τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα.τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότηςεἶπεν τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθεταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ῥύμαςτῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺςκαὶ ἀναπήρους καὶ τυφλοὺς καὶχωλοὺς εἰσάγαγε ὧδε. 22καὶ εἶπεν ὁδοῦλος· κύριε, γέγονεν ὃ ἐπέταξας,καὶ ἔτι τόπος ἐστίν. 23καὶ εἶπεν ὁκύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ἔξελθεεἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇμου ὁ οἶκος· 24λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτιοὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶνκεκλημένων γεύσεταί μου τοῦδείπνου.25Συνεπορεύοντο δὲ αὐτῷ ὄχλοι

πολλοί, καὶ στραφεὶς εἶπεν πρὸςαὐτούς· 26 εἴ τις ἔρχεται πρός μεκαὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα αὐτοῦκαὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκακαὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺςκαὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι δὲ καὶ τὴνἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ δύναται εἶναίμου μαθητής. 27ὅστις οὐ βαστάζειτὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεταιὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μουμαθητής. 28Τίς γὰρ ἐξ ὑμῶν θέλωνπύργον οἰκοδομῆσαι οὐχὶ πρῶτονκαθίσας ψηφίζει τὴν δαπάνην,εἰ ἔχει εἰς ἀπαρτισμόν; 29 ἵναμήποτε θέντος αὐτοῦ θεμέλιον καὶμὴ ἰσχύοντος ἐκτελέσαι πάντεςοἱ θεωροῦντες ἄρξωνται αὐτῷἐμπαίζειν, 30λέγοντες ὅτι οὗτοςὁ ἄνθρωπος ἤρξατο οἰκοδομεῖνκαὶ οὐκ ἴσχυσεν ἐκτελέσαι. 31Ἢτίς βασιλεὺς πορευόμενος ἑτέρῳβασιλεῖ συμβαλεῖν εἰς πόλεμονοὐχὶ καθίσας πρῶτον βουλεύσεταιεἰ δυνατός ἐστιν ἐν δέκα χιλιάσινὑπαντῆσαι τῷ μετὰ εἴκοσι χιλιάδωνἐρχομένῳ ἐπ’ αὐτόν; 32 εἰ δὲ μήγε,ἔτι αὐτοῦ πόρρω ὄντος πρεσβείανἀποστείλας ἐρωτᾷ τὰ πρὸς

εἰρήνην. 33οὕτως οὖν πᾶς ἐξ ὑμῶνὃς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσιν τοῖςἑαυτοῦ ὑπάρχουσιν οὐ δύναταιεἶναί μου μαθητής. 34Καλὸν οὖν τὸἅλα· ἐὰν δὲ καὶ τὸ ἅλα μωρανθῇ, ἐντίνι ἀρτυθήσεται; 35οὔτε εἰς γῆνοὔτε εἰς κοπρίαν εὔθετόν ἐστιν·ἔξω βάλλουσιν αὐτό. ὁ ἔχων ὦταἀκουέτω.

15Ἦσαν δὲ αὐτῷ ἐγγίζοντεςπάντες οἱ τελῶναι καὶ

οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀκούειν αὐτοῦ.2καὶ διεγόγγυζον οἵ τε Φαρισαῖοικαὶ οἱ γραμματεῖς λέγοντες ὅτιοὗτος ἁμαρτωλοὺς προσδέχεταικαὶ συνεσθίει αὐτοῖς. 3 εἶπεν δὲπρὸς αὐτοὺς τὴν παραβολὴνταύτην λέγων· 4τίς ἄνθρωποςἐξ ὑμῶν ἔχων ἑκατὸν πρόβατακαὶ ἀπολέσας ἐξ αὐτῶν ἓν οὐκαταλείπει τὰ ἐνενήκοντα ἐννέαἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ πορεύεται ἐπὶτὸ ἀπολωλός, ἕως εὕρῃ αὐτό;5καὶ εὑρὼν ἐπιτίθησιν ἐπὶ τοὺςὤμους αὐτοῦ χαίρων, 6καὶ ἐλθὼνεἰς τὸν οἶκον συνκαλεῖ τοὺςφίλους καὶ τοὺς γείτονας, λέγωναὐτοῖς· συνχάρητέ μοι, ὅτι εὗροντὸ πρόβατόν μου τὸ ἀπολωλός.7λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτως χαρὰ ἐν τῷοὐρανῷ ἔσται ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷμετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκονταἐννέα δικαίοις οἵτινες οὐ χρείανἔχουσιν μετανοίας. 8Ἢ τίς γυνὴδραχμὰς ἔχουσα δέκα, ἐὰν ἀπολέσῃδραχμὴν μίαν, οὐχὶ ἅπτει λύχνονκαὶ σαροῖ τὴν οἰκίαν καὶ ζητεῖἐπιμελῶς ἕως ὅτου εὕρῃ; 9καὶεὑροῦσα συνκαλεῖ τὰς φίλας καὶγείτονας λέγουσα· συνχάρητέμοι, ὅτι εὗρον τὴν δραχμὴν ἣνἀπώλεσα. 10οὕτως, λέγω ὑμῖν,γίνεται χαρὰ ἐνώπιον τῶν ἀγγέλωντοῦ θεοῦ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷμετανοοῦντι.


11Εἶπεν δέ· ἄνθρωπός τις εἶχενδύο υἱούς. 12καὶ εἶπεν ὁ νεώτεροςαὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοιτὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας.καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον.13καὶ μετ’ οὐ πολλὰς ἡμέραςσυναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτεροςυἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώρανμακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισεντὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως.14δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάνταἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὰ κατὰ τὴνχώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατοὑστερεῖσθαι. 15καὶ πορευθεὶςἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆςχώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεναὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦβόσκειν χοίρους· 16καὶ ἐπεθύμειγεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶνκερατίων ᾧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶοὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ. 17 εἰς ἑαυτὸνδὲ ἐλθὼν ἔφη· πόσοι μίσθιοι τοῦπατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων·ἐγὼ δὲ λιμῷ ὧδε ἀπόλλυμαι.18ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸνπατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ,ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶἐνώπιόν σου, 19οὐκέτι εἰμὶ ἄξιοςκληθῆναι υἱός σου· ποίησόν μεὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. 20καὶἀναστὰς ἦλθεν πρὸς τὸν πατέρααὐτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰνἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴραὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶδραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλοναὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.21 εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ υἱός· πάτερ,ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶἐνώπιόν σου, οὐκέτι εἰμὶ ἄξιοςκληθῆναι υἱός σου. 22 εἶπεν δὲ ὁπατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ·ἐξενέγκατε στολὴν τὴν πρώτηνκαὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότεδακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦκαὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας,23καὶ φέρετε τὸν μόσχον τὸν

σιτευτόν, θύσατε καὶ φαγόντεςεὐφρανθῶμεν, 24ὅτι οὗτος ὁ υἱόςμου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησεν,ἦν ἀπολωλὼς καὶ εὑρέθη. καὶἤρξαντο εὐφραίνεσθαι. 25ἦν δὲὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐνἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισεντῇ οἰκίᾳ, ἤκουσεν συμφωνίας καὶχορῶν, 26καὶ προσκαλεσάμενοςἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τίεἴη ταῦτα. 27ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτιὁ ἀδελφός σου ἥκει, καὶ ἔθυσενὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸνσιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸνἀπέλαβεν. 28ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκἤθελεν εἰσελθεῖν· ὁ δὲ πατὴραὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν.29ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν τῷ πατρί·ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶοὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον,καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφονἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ·30ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος ὁκαταφαγών σου τὸν βίον μετὰπορνῶν ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸνσιτευτὸν μόσχον. 31ὁ δὲ εἶπεναὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ’ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν·32 εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει,ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸςἦν καὶ ἔζησεν, καὶ ἀπολωλὼς καὶεὑρέθη.

16Ἔλεγεν δὲ καὶ πρὸς τοὺςμαθητάς· ἄνθρωπός τις

ἦν πλούσιος ὃς εἶχεν οἰκονόμον,καὶ οὗτος διεβλήθη αὐτῷ ὡςδιασκορπίζων τὰ ὑπάρχοντααὐτοῦ. 2καὶ φωνήσας αὐτὸνεἶπεν αὐτῷ· τί τοῦτο ἀκούωπερὶ σοῦ; ἀπόδος τὸν λόγον τῆςοἰκονομίας σου· οὐ γὰρ δύνῃ ἔτιοἰκονομεῖν. 3 εἶπεν δὲ ἐν ἑαυτῷ ὁοἰκονόμος· τί ποιήσω, ὅτι ὁ κύριόςμου ἀφαιρεῖται τὴν οἰκονομίανἀπ’ ἐμοῦ; σκάπτειν οὐκ ἰσχύω,ἐπαιτεῖν αἰσχύνομαι. 4 ἔγνων τί


ποιήσω, ἵνα ὅταν μετασταθῶἐκ τῆς οἰκονομίας δέξωνταί μεεἰς τοὺς οἴκους ἑαυτῶν. 5καὶπροσκαλεσάμενος ἕνα ἕκαστοντῶν χρεοφειλετῶν τοῦ κυρίουἑαυτοῦ ἔλεγεν τῷ πρώτῳ· πόσονὀφείλεις τῷ κυρίῳ μου; 6ὁ δὲ εἶπεν·ἑκατὸν βάτους ἐλαίου. ὁ δὲ εἶπεναὐτῷ· δέξαι σου τὰ γράμματακαὶ καθίσας ταχέως γράψονπεντήκοντα. 7 ἔπειτα ἑτέρῳ εἶπεν·σὺ δὲ πόσον ὀφείλεις; ὁ δὲ εἶπεν·ἑκατὸν κόρους σίτου. λέγει αὐτῷ·δέξαι σου τὰ γράμματα καὶ γράψονὀγδοήκοντα. 8καὶ ἐπῄνεσεν ὁκύριος τὸν οἰκονόμον τῆς ἀδικίαςὅτι φρονίμως ἐποίησεν· ὅτι οἱ υἱοὶτοῦ αἰῶνος τούτου φρονιμώτεροιὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτὸς εἰςτὴν γενεὰν τὴν ἑαυτῶν εἰσίν. 9καὶἐγὼ ὑμῖν λέγω, ἑαυτοῖς ποιήσατεφίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας,ἵνα ὅταν ἐκλίπῃ δέξωνται ὑμᾶς εἰςτὰς αἰωνίους σκηνάς. 10ὁ πιστὸςἐν ἐλαχίστῳ καὶ ἐν πολλῷ πιστόςἐστιν, καὶ ὁ ἐν ἐλαχίστῳ ἄδικοςκαὶ ἐν πολλῷ ἄδικός ἐστιν. 11 εἰοὖν ἐν τῷ ἀδίκῳ μαμωνᾷ πιστοὶοὐκ ἐγένεσθε, τὸ ἀληθινὸν τίς ὑμῖνπιστεύσει; 12καὶ εἰ ἐν τῷ ἀλλοτρίῳπιστοὶ οὐκ ἐγένεσθε, τὸ ὑμέτεροντίς δώσει ὑμῖν; 13οὐδεὶς οἰκέτηςδύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢγὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερονἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθεθεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ.14Ἤκουον δὲ ταῦτα πάντα οἱ

Φαρισαῖοι φιλάργυροι ὑπάρχοντες,καὶ ἐξεμυκτήριζον αὐτόν. 15καὶεἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς ἐστε οἱδικαιοῦντες ἑαυτοὺς ἐνώπιον τῶνἀνθρώπων, ὁ δὲ θεὸς γινώσκειτὰς καρδίας ὑμῶν· ὅτι τὸ ἐνἀνθρώποις ὑψηλὸν βδέλυγμαἐνώπιον τοῦ θεοῦ. 16ὁ νόμος

καὶ οἱ προφῆται μέχρι Ἰωάννου·ἀπὸ τότε ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦεὐαγγελίζεται καὶ πᾶς εἰς αὐτὴνβιάζεται. 17 εὐκοπώτερον δέ ἐστιντὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν παρελθεῖνἢ τοῦ νόμου μίαν κεραίανπεσεῖν. 18πᾶς ὁ ἀπολύων τὴνγυναῖκα αὐτοῦ καὶ γαμῶν ἑτέρανμοιχεύει, καὶ ὁ ἀπολελυμένηνἀπὸ ἀνδρὸς γαμῶν μοιχεύει.19Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος,καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶβύσσον εὐφραινόμενος καθ’ἡμέραν λαμπρῶς. 20πτωχὸς δέ τιςὀνόματι Λάζαρος ἐβέβλητο πρὸςτὸν πυλῶνα αὐτοῦ εἱλκωμένος21καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸτῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζηςτοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνεςἐρχόμενοι ἐπέλειχον τὰ ἕλκηαὐτοῦ. 22 ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖντὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναιαὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸνκόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανεν δὲ καὶὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. 23καὶ ἐντῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺςαὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷἈβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρονἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. 24καὶ αὐτὸςφωνήσας εἶπεν· πάτερ Ἀβραάμ,ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρονἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλουαὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴνγλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇφλογὶ ταύτῃ. 25 εἶπεν δὲ Ἀβραάμ·τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβεςτὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶΛάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι.26καὶ ἐν πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶνκαὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται,ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθενπρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν.27 εἶπεν δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ,ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον


τοῦ πατρός μου· 28 ἔχω γὰρ πέντεἀδελφούς, ὅπως διαμαρτύρηταιαὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσινεἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου.29λέγει δὲ αὐτῷ Ἀβραάμ· ἔχουσιΜωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας·ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. 30ὁ δὲ εἶπεν·οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ’ ἐάν τιςἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς,μετανοήσουσιν. 31 εἶπεν δὲ αὐτῷ·εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶνἀναστῇ πεισθήσονται.

17 Εἶπεν δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰςαὐτοῦ· ἀνένδεκτόν ἐστιν

τοῦ τὰ σκάνδαλα μὴ ἐλθεῖν, οὐαὶδὲ δι’ οὗ ἔρχεται· 2λυσιτελεῖαὐτῷ εἰ λίθος μυλικὸς περίκειταιπερὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶἔρριπται εἰς τὴν θάλασσαν, ἢ ἵνασκανδαλίσῃ τῶν μικρῶν τούτωνἕνα. 3προσέχετε ἑαυτοῖς. ἐὰνἁμάρτῃ ὁ ἀδελφός σου, ἐπιτίμησοναὐτῷ, καὶ ἐὰν μετανοήσῃ, ἄφεςαὐτῷ· 4καὶ ἐὰν ἑπτάκις τῆςἡμέρας ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ καὶἑπτάκις ἐπιστρέψῃ πρὸς σὲ λέγων·μετανοῶ, ἀφήσεις αὐτῷ.5Καὶ εἶπαν οἱ ἀπόστολοι τῷ

κυρίῳ· πρόσθες ἡμῖν πίστιν. 6 εἶπενδὲ ὁ κύριος· εἰ ἔχετε πίστιν ὡςκόκκον σινάπεως, ἐλέγετε ἂν τῇσυκαμίνῳ ταύτῃ· ἐκριζώθητι καὶφυτεύθητι ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶὑπήκουσεν ἂν ὑμῖν. 7Τίς δὲ ἐξὑμῶν δοῦλον ἔχων ἀροτριῶνταἢ ποιμαίνοντα, ὃς εἰσελθόντι ἐκτοῦ ἀγροῦ ἐρεῖ αὐτῷ· εὐθέωςπαρελθὼν ἀνάπεσε; 8ἀλλ’ οὐχὶἐρεῖ αὐτῷ· ἑτοίμασον τί δειπνήσω,καὶ περιζωσάμενος διακόνει μοιἕως φάγω καὶ πίω, καὶ μετὰ ταῦταφάγεσαι καὶ πίεσαι σύ; 9μὴ ἔχειχάριν τῷ δούλῳ ὅτι ἐποίησεντὰ διαταχθέντα; 10οὕτως καὶὑμεῖς, ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ

διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτιδοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὃ ὠφείλομενποιῆσαι πεποιήκαμεν.11Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ πορεύεσθαι

εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ αὐτὸς διήρχετοδιὰ μέσον Σαμαρίας καὶ Γαλιλαίας.12καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴςτινα κώμην ὑπήντησαν αὐτῷδέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησανπόρρωθεν, 13καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴνλέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησονἡμᾶς. 14καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς·πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺςτοῖς ἱερεῦσιν. καὶ ἐγένετο ἐν τῷὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν.15 εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη,ὑπέστρεψεν μετὰ φωνῆς μεγάληςδοξάζων τὸν θεόν, 16καὶ ἔπεσενἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδαςαὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶαὐτὸς ἦν Σαμαρίτης. 17ἀποκριθεὶςδὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· οὐχὶ οἱ δέκαἐκαθαρίσθησαν; οἱ ἐννέα ποῦ;18οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντεςδοῦναι δόξαν τῷ θεῷ εἰ μὴ ὁἀλλογενὴς οὗτος; 19καὶ εἶπεναὐτῷ· ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστιςσου σέσωκέν σε.20Ἐπερωτηθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν

Φαρισαίων πότε ἔρχεται ἡ βασιλείατοῦ θεοῦ, ἀπεκρίθη αὐτοῖς καὶεἶπεν· οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦθεοῦ μετὰ παρατηρήσεως, 21οὐδὲἐροῦσιν· ἰδοὺ ὧδε ἤ, ἐκεῖ· ἰδοὺ γὰρἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ ἐντὸς ὑμῶνἐστιν.22Εἶπεν δὲ πρὸς τοὺς

μαθητάς· ἐλεύσονται· ἡμέραιὅτε ἐπιθυμήσετε μίαν τῶν ἡμερῶντοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἰδεῖν, καὶοὐκ ὄψεσθε. 23καὶ ἐροῦσιν ὑμῖν·ἰδοὺ ἐκεῖ, ἰδοὺ ὧδε· μὴ ἀπέλθητεμηδὲ διώξητε. 24ὥσπερ γὰρ ἡἀστραπὴ ἀστράπτουσα ἐκ τῆς ὑπὸτὸν οὐρανὸν εἰς τὴν ὑπ’ οὐρανὸνλάμπει, οὕτως ἔσται ὁ υἱὸς τοῦ


ἀνθρώπου ἐν τῇ ἡμέρᾳ αὐτοῦ.25πρῶτον δὲ δεῖ αὐτὸν πολλὰπαθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ἀπὸτῆς γενεᾶς ταύτης. 26καὶ καθὼςἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Νῶε,οὕτως ἔσται καὶ ἐν ταῖς ἡμέραιςτοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· 27ἤσθιον,ἔπινον, ἐγάμουν, ἐγαμίζοντο, ἄχριἧς ἡμέρας εἰσῆλθεν Νῶε εἰς τὴνκιβωτόν, καὶ ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸςκαὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας. 28ὁμοίωςκαθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραιςΛώτ· ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον,ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν·29ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθεν Λὼτ ἀπὸΣοδόμων, ἔβρεξεν πῦρ καὶ θεῖον ἀπ’οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας.30κατὰ τὰ αὐτὰ ἔσται ᾗ ἡμέρᾳ ὁυἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτεται.31 ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὃς ἔσταιἐπὶ τοῦ δώματος καὶ τὰ σκεύηαὐτοῦ ἐν τῇ οἰκίᾳ, μὴ καταβάτωἆραι αὐτά, καὶ ὁ ἐν ἀγρῷ ὁμοίωςμὴ ἐπιστρεψάτω εἰς τὰ ὀπίσω.32μνημονεύετε τῆς γυναικὸς Λώτ.33ὃς ἐὰν ζητήσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦπεριποιήσασθαι, ἀπολέσει αὐτήν,καὶ ὃς ἐὰν ἀπολέσει, ζῳογονήσειαὐτήν. 34λέγω ὑμῖν, ταύτῃ τῇνυκτὶ ἔσονται δύο ἐπὶ κλίνηςμιᾶς, εἷς παραλημφθήσεται καὶὁ ἕτερος ἀφεθήσεται· 35 ἔσονταιδύο ἀλήθουσαι ἐπὶ τὸ αὐτό, ἡμία παραλημφθήσεται ἡ δὲ ἑτέραἀφεθήσεται. 37καὶ ἀποκριθέντεςλέγουσιν αὐτῷ· ποῦ, κύριε; ὁ δὲεἶπεν αὐτοῖς· ὅπου τὸ σῶμα, ἐκεῖκαὶ οἱ ἀετοὶ ἐπισυναχθήσονται.

18Ἔλεγεν δὲ παραβολὴναὐτοῖς πρὸς τὸ δεῖν

πάντοτε προσεύχεσθαι αὐτοὺςκαὶ μὴ ἐνκακεῖν, 2λέγων· κριτήςτις ἦν ἔν τινι πόλει τὸν θεὸν μὴφοβούμενος καὶ ἄνθρωπον μὴἐντρεπόμενος. 3χήρα δὲ ἦν ἐντῇ πόλει ἐκείνῃ, καὶ ἤρχετο πρὸς

αὐτὸν λέγουσα· ἐκδίκησόν με ἀπὸτοῦ ἀντιδίκου μου. 4καὶ οὐκ ἤθελενἐπὶ χρόνον· μετὰ δὲ ταῦτα εἶπεν ἐνἑαυτῷ· εἰ καὶ τὸν θεὸν οὐ φοβοῦμαιοὐδὲ ἄνθρωπον ἐντρέπομαι, 5διάγε τὸ παρέχειν μοι κόπον τὴν χήρανταύτην, ἐκδικήσω αὐτήν, ἵνα μὴεἰς τέλος ἐρχομένη ὑπωπιάζῃ με.6 εἶπεν δὲ ὁ κύριος, ἀκούσατε τίὁ κριτὴς τῆς ἀδικίας λέγει· 7ὁ δὲθεὸς οὐ μὴ ποιήσῃ τὴν ἐκδίκησιντῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ τῶν βοώντωναὐτῷ ἡμέρας καὶ νυκτός, καὶμακροθυμεῖ ἐπ’ αὐτοῖς; 8λέγω ὑμῖνὅτι ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ἐντάχει. πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπουἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶτῆς γῆς;9Εἶπεν δὲ καὶ πρός τινας τοὺς

πεποιθότας ἐφ’ ἑαυτοῖς ὅτι εἰσὶνδίκαιοι καὶ ἐξουθενοῦντας τοὺςλοιποὺς τὴν παραβολὴν ταύτην·10Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰςτὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷςΦαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης.11ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς ταῦταπροσηύχετο· ὁ θεός, εὐχαριστῶσοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶτῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι,μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης·12νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου,ἀποδεκατεύω πάντα ὅσα κτῶμαι.13ὁ δὲ τελώνης μακρόθεν ἑστὼςοὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺςἐπᾶραι εἰς τὸν οὐρανόν, ἀλλ’ἔτυπτεν τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁθεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.14λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτοςδεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶνἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.15Προσέφερον δὲ αὐτῷ καὶ τὰ

βρέφη ἵνα αὐτῶν ἅπτηται· ἰδόντεςδὲ οἱ μαθηταὶ ἐπετίμων αὐτοῖς. 16ὁδὲ Ἰησοῦς προσεκαλέσατο αὐτὰ


λέγων· ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαιπρός με καὶ μὴ κωλύετε αὐτά· τῶνγὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦθεοῦ. 17ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὃς ἂν μὴδέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ ὡςπαιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν.18Καὶ ἐπηρώτησέν τις αὐτὸν

ἄρχων λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ,τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιονκληρονομήσω; 19 εἶπεν δὲαὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τί με λέγειςἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴεἷς θεός. 20τὰς ἐντολὰς οἶδας·μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴκλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς,τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴνμητέρα σου. 21ὁ δὲ εἶπεν· ταῦταπάντα ἐφύλαξα ἐκ νεότητος.22ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεναὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάνταὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδοςπτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐνοὐρανοῖς, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.23ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυποςἐγενήθη, ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα.24 ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς εἶπεν·πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματαἔχοντες εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦεἰσπορεύονται· 25 εὐκοπώτερονγάρ ἐστιν κάμηλον διὰ τρήματοςβελόνης εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰςτὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ εἰσελθεῖν.26 εἶπαν δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίςδύναται σωθῆναι; 27ὁ δὲ εἶπεν· τὰἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰπαρὰ τῷ θεῷ ἐστιν. 28Εἶπεν δὲΠέτρος· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφέντες τὰ ἴδιαἠκολουθήσαμέν σοι. 29ὁ δὲ εἶπεναὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδείςἐστιν ὃς ἀφῆκεν οἰκίαν ἢ γυναῖκα ἢἀδελφοὺς ἢ γονεῖς ἢ τέκνα ἕνεκεντῆς βασιλείας τοῦ θεοῦ, 30ὃς οὐχὶμὴ ἀπολάβῃ πολλαπλασίονα ἐν τῷκαιρῷ τούτῳ, καὶ ἐν τῷ αἰῶνι τῷἐρχομένῳ ζωὴν αἰώνιον.

31Παραλαβὼν δὲ τοὺς δώδεκαεἶπεν πρὸς αὐτούς· ἰδοὺἀναβαίνομεν εἰς Ἱερουσαλήμ,καὶ τελεσθήσεται πάντα τὰγεγραμμένα διὰ τῶν προφητῶντῷ υἱῷ τοῦ ἀνθρώπου·32παραδοθήσεται γὰρ τοῖςἔθνεσιν καὶ ἐμπαιχθήσεται καὶὑβρισθήσεται καὶ ἐμπτυσθήσεται,33καὶ μαστιγώσαντεςἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ ἡμέρᾳτῇ τρίτῃ ἀναστήσεται. 34καὶ αὐτοὶοὐδὲν τούτων συνῆκαν, καὶ ἦντὸ ῥῆμα τοῦτο κεκρυμμένον ἀπ’αὐτῶν, καὶ οὐκ ἐγίνωσκον τὰλεγόμενα.35Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἐγγίζειν

αὐτὸν εἰς Ἱερειχὼ τυφλόςτις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸνἐπαιτῶν. 36ἀκούσας δὲ ὄχλουδιαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴητοῦτο· 37ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτιἸησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται.38καὶ ἐβόησεν λέγων· Ἰησοῦ υἱὲΔαυείδ, ἐλέησόν με. 39καὶ οἱπροάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνασιγήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλονἔκραζεν· υἱὲ Δαυείδ, ἐλέησόν με.40σταθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκέλευσεναὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν.ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεναὐτόν· 41τί σοι θέλεις ποιήσω;ὁ δὲ εἶπεν· κύριε, ἵνα ἀναβλέψω.42καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ·ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκένσε. 43καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψεν,καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸνθεόν. καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεναἶνον τῷ θεῷ.

19 Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴνἹερειχώ. 2καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ

ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος,καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης καὶ ἦνπλούσιος. 3καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸνἸησοῦν τίς ἐστιν, καὶ οὐκ ἠδύνατοἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ


μικρὸς ἦν. 4καὶ προδραμὼν εἰς τὸἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν,ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλενδιέρχεσθαι. 5καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸντόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶπενπρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσαςκατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷοἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. 6καὶσπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατοαὐτὸν χαίρων. 7καὶ ἰδόντεςπάντες διεγόγγυζον, λέγοντες ὅτιπαρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθενκαταλῦσαι. 8σταθεὶς δὲ Ζακχαῖοςεἶπεν πρὸς τὸν κύριον· ἰδοὺ τὰἡμίσειά μου τῶν ὑπαρχόντων,κύριε, τοῖς πτωχοῖς δίδωμι, καὶ εἴτινός τι ἐσυκοφάντησα ἀποδίδωμιτετραπλοῦν. 9 εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸνὁ Ἰησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷοἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶαὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ· 10ἦλθεν γὰρὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶσῶσαι τὸ ἀπολωλός.11Ἀκουόντων δὲ αὐτῶν ταῦτα

προσθεὶς εἶπεν παραβολήν,διὰ τὸ ἐγγὺς εἶναι Ἱερουσαλὴμαὐτὸν καὶ δοκεῖν αὐτοὺς ὅτιπαραχρῆμα μέλλει ἡ βασιλείατοῦ θεοῦ ἀναφαίνεσθαι. 12 εἶπενοὖν· ἄνθρωπός τις εὐγενὴςἐπορεύθη εἰς χώραν μακράν,λαβεῖν ἑαυτῷ βασιλείαν καὶὑποστρέψαι. 13καλέσας δὲ δέκαδούλους ἑαυτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖςδέκα μνᾶς, καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς·πραγματεύσασθε ἐν ᾧ ἔρχομαι.14οἱ δὲ πολῖται αὐτοῦ ἐμίσουναὐτόν, καὶ ἀπέστειλαν πρεσβείανὀπίσω αὐτοῦ λέγοντες· οὐ θέλομεντοῦτον βασιλεῦσαι ἐφ’ ἡμᾶς. 15καὶἐγένετο ἐν τῷ ἐπανελθεῖν αὐτὸνλαβόντα τὴν βασιλείαν, καὶ εἶπενφωνηθῆναι αὐτῷ τοὺς δούλουςτούτους οἷς δεδώκει τὸ ἀργύριον,ἵνα γνοῖ τίς τί διεπραγματεύσαντο.16παρεγένετο δὲ ὁ πρῶτος

λέγων· κύριε, ἡ μνᾶ σου δέκαπροσηργάσατο μνᾶς. 17καὶ εἶπεναὐτῷ· εὖγε, ἀγαθὲ δοῦλε, ὅτιἐν ἐλαχίστῳ πιστὸς ἐγένου, ἴσθιἐξουσίαν ἔχων ἐπάνω δέκα πόλεων.18καὶ ἦλθεν ὁ δεύτερος λέγων·ἡ μνᾶ σου, κύριε, ἐποίησεν πέντεμνᾶς. 19 εἶπεν δὲ καὶ τούτῳ· καὶ σὺἐπάνω γίνου πέντε πόλεων. 20καὶὁ ἕτερος ἦλθεν λέγων· κύριε, ἰδοὺἡ μνᾶ σου, ἣν εἶχον ἀποκειμένηνἐν σουδαρίῳ· 21 ἐφοβούμην γάρ σε,ὅτι ἄνθρωπος αὐστηρὸς εἶ, αἴρειςὃ οὐκ ἔθηκας, καὶ θερίζεις ὃ οὐκἔσπειρας. 22λέγει αὐτῷ· ἐκ τοῦστόματός σου κρίνω σε, πονηρὲδοῦλε. ᾔδεις ὅτι ἐγὼ ἄνθρωποςαὐστηρός εἰμι, αἴρων ὃ οὐκ ἔθηκα,καὶ θερίζων ὃ οὐκ ἔσπειρα; 23καὶδιατί οὐκ ἔδωκάς μου τὸ ἀργύριονἐπὶ τράπεζαν; κἀγὼ ἐλθὼν σὺντόκῳ ἂν αὐτὸ ἔπραξα. 24καὶ τοῖςπαρεστῶσιν εἶπεν· ἄρατε ἀπ’ αὐτοῦτὴν μνᾶν καὶ δότε τῷ τὰς δέκαμνᾶς ἔχοντι. 25καὶ εἶπαν αὐτῷ·κύριε, ἔχει δέκα μνᾶς. 26λέγω ὑμῖνὅτι παντὶ τῷ ἔχοντι δοθήσεται,ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχειἀρθήσεται. 27πλὴν τοὺς ἐχθρούςμου τούτους τοὺς μὴ θελήσαντάςμε βασιλεῦσαι ἐπ’ αὐτοὺς ἀγάγετεὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺςἔμπροσθέν μου.28Καὶ εἰπὼν ταῦτα ἐπορεύετο

ἔμπροσθεν ἀναβαίνων, εἰςἹεροσόλυμα. 29καὶ ἐγένετο ὡςἤγγισεν εἰς Βηθφαγὴ καὶ Βηθανίανπρὸς τὸ ὄρος τὸ καλούμενονἐλαιῶν, ἀπέστειλεν δύο τῶνμαθητῶν 30 εἰπών· ὑπάγετε εἰςτὴν κατέναντι κώμην, ἐν ᾗεἰσπορευόμενοι εὑρήσετε πῶλονδεδεμένον, ἐφ’ ὃν οὐδεὶς πώποτεἀνθρώπων ἐκάθισεν, καὶ λύσαντεςαὐτὸν ἀγάγετε. 31καὶ ἐάν τιςὑμᾶς ἐρωτᾷ· διατί λύετε; οὕτως


ἐρεῖτε· ὅτι ὁ κύριος αὐτοῦχρείαν ἔχει. 32ἀπελθόντες δὲοἱ ἀπεσταλμένοι εὗρον καθὼςεἶπεν αὐτοῖς. 33λυόντων δὲαὐτῶν τὸν πῶλον εἶπαν οἱ κύριοιαὐτοῦ πρὸς αὐτούς· τί λύετετὸν πῶλον; 34οἱ δὲ εἶπαν· ὅτι ὁκύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει. 35καὶἤγαγον αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν,καὶ ἐπιρίψαντες αὐτῶν τὰ ἱμάτιαἐπὶ τὸν πῶλον ἐπεβίβασαν τὸνἸησοῦν. 36πορευομένου δὲ αὐτοῦὑπεστρώννυον τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἐντῇ ὁδῷ. 37 ἐγγίζοντος δὲ αὐτοῦ ἤδηπρὸς τῇ καταβάσει τοῦ ὄρους τῶνἐλαιῶν ἤρξαντο ἅπαν τὸ πλῆθοςτῶν μαθητῶν χαίροντες αἰνεῖντὸν θεὸν φωνῇ μεγάλῃ περὶ πασῶνὧν εἶδον δυνάμεων, 38λέγοντες·εὐλογημένος ὁ βασιλεὺς ἐνὀνόματι κυρίου· ἐν οὐρανῷ εἰρήνη,καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις. 39Καί τινεςτῶν Φαρισαίων ἀπὸ τοῦ ὄχλουεἶπαν πρὸς αὐτόν· διδάσκαλε,ἐπιτίμησον τοῖς μαθηταῖς σου.40καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν· λέγω ὑμῖν,ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσουσιν, οἱ λίθοικράξουσιν.41Καὶ ὡς ἤγγισεν, ἰδὼν τὴν πόλιν

ἔκλαυσεν ἐπ’ αὐτήν, λέγων 42ὅτιεἰ ἔγνως καὶ σὺ καίγε ἐν τῇ ἡμέρᾳσου ταύτῃ τὰ πρὸς εἰρήνην σου·νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶνσου. 43ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σέ,καὶ παρεμβαλοῦσιν οἱ ἐχθροί σουχάρακά σοι καὶ περικυκλώσουσίνσε καὶ συνέξουσίν σε πάντοθεν,44καὶ ἐδαφιοῦσίν σε καὶ τὰ τέκνασου ἐν σοί, καὶ οὐκ ἀφήσουσινλίθον ἐπὶ λίθον ἐν σοί, ἀνθ’ ὧν οὐκἔγνως τὸν καιρὸν τῆς ἐπισκοπῆςσου.45Καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸ ἱερὸν

ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας,46λέγων αὐτοῖς· γέγραπται· καὶἔσται ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς·

ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιονλῃστῶν.47Καὶ ἦν διδάσκων τὸ καθ’

ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ· οἱ δὲ ἀρχιερεῖςκαὶ οἱ γραμματεῖς ἐζήτουν αὐτὸνἀπολέσαι καὶ οἱ πρῶτοι τοῦλαοῦ, 48καὶ οὐχ εὕρισκον τὸ τίποιήσωσιν· ὁ λαὸς γὰρ ἅπαςἐξεκρέμετο αὐτοῦ ἀκούων.

20 Καὶ ἐγένετο ἐν μιᾷ τῶνἡμερῶν διδάσκοντος

αὐτοῦ τὸν λαὸν ἐν τῷ ἱερῷ καὶεὐαγγελιζομένου ἐπέστησαν οἱἱερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς σὺν τοῖςπρεσβυτέροις, 2καὶ εἶπαν λέγοντεςπρὸς αὐτόν· εἰπὸν ἡμῖν ἐν ποίᾳἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς, ἢ τίς ἐστινὁ δούς σοι τὴν ἐξουσίαν ταύτην.3ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν πρὸς αὐτούς·ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ λόγον,καὶ εἴπατέ μοι· 4τὸ βάπτισματὸ Ἰωάννου ἐξ οὐρανοῦ ἦν ἢ ἐξἀνθρώπων; 5οἱ δὲ συνελογίσαντοπρὸς ἑαυτοὺς λέγοντες ὅτι ἐὰνεἴπωμεν· ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ· διατίοὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ; 6 ἐὰνδὲ εἴπωμεν· ἐξ ἀνθρώπων, ὁλαὸς ἅπας καταλιθάσει ἡμᾶς·πεπεισμένος γάρ ἐστιν Ἰωάννηνπροφήτην εἶναι. 7καὶ ἀπεκρίθησανμὴ εἰδέναι πόθεν. 8καὶ ὁ Ἰησοῦςεἶπεν αὐτοῖς· οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖνἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ.9Ἤρξατο δὲ πρὸς τὸν λαὸν

λέγειν τὴν παραβολὴν ταύτην.ἄνθρωπός ἐφύτευσεν ἀμπελῶνακαὶ ἐξέδετο αὐτὸν γεωργοῖς, καὶἀπεδήμησεν χρόνους ἱκανούς.10καὶ καιρῷ ἀπέστειλεν πρὸς τοὺςγεωργοὺς δοῦλον, ἵνα ἀπὸ τοῦκαρποῦ τοῦ ἀμπελῶνος δώσουσιναὐτῷ· οἱ δὲ γεωργοὶ ἐξαπέστειλαναὐτὸν δείραντες κενόν. 11καὶπροσέθετο ἕτερον πέμψαι δοῦλον·οἱ δὲ κἀκεῖνον δείραντες καὶἀτιμάσαντες ἐξαπέστειλαν κενόν.


12καὶ προσέθετο τρίτον πέμψαι·οἱ δὲ καὶ τοῦτον τραυματίσαντεςἐξέβαλον. 13 εἶπεν δὲ ὁ κύριοςτοῦ ἀμπελῶνος· τί ποιήσω; πέμψωτὸν υἱόν μου τὸν ἀγαπητόν· ἴσωςτοῦτον ἐντραπήσονται. 14 ἰδόντεςδὲ αὐτὸν οἱ γεωργοὶ διελογίζοντοπρὸς ἀλλήλους λέγοντες· οὗτόςἐστιν ὁ κληρονόμος· ἀποκτείνωμεναὐτόν, ἵνα ἡμῶν γένηται ἡκληρονομία. 15καὶ ἐκβαλόντεςαὐτὸν ἔξω τοῦ ἀμπελῶνοςἀπέκτειναν. τί οὖν ποιήσειαὐτοῖς ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος;16 ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺςγεωργοὺς τούτους, καὶ δώσει τὸνἀμπελῶνα ἄλλοις. ἀκούσαντες δὲεἶπαν· μὴ γένοιτο. 17ὁ δὲ ἐμβλέψαςαὐτοῖς εἶπεν· τί οὖν ἐστιν τὸγεγραμμένον τοῦτο· λίθον ὃνἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες,οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας;18πᾶς ὁ πεσὼν ἐπ’ ἐκεῖνον τὸνλίθον συνθλασθήσεται· ἐφ’ ὃν δ’ἂν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν. 19καὶἐζήτησαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱἀρχιερεῖς ἐπιβαλεῖν ἐπ’ αὐτὸντὰς χεῖρας ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ, καὶἐφοβήθησαν τὸν λαόν· ἔγνωσανγὰρ ὅτι πρὸς αὐτοὺς εἶπεν τὴνπαραβολὴν ταύτην.20Καὶ παρατηρήσαντες

ἀπέστειλαν ἐνκαθέτουςὑποκρινομένους ἑαυτοὺς δικαίουςεἶναι, ἵνα ἐπιλάβωνται αὐτοῦλόγου, ὥστε παραδοῦναι αὐτὸν τῇἀρχῇ καὶ τῇ ἐξουσίᾳ τοῦ ἡγεμόνος.21καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες·διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ὀρθῶςλέγεις καὶ διδάσκεις καὶ οὐλαμβάνεις πρόσωπον, ἀλλ’ ἐπ’ἀληθείας τὴν ὁδὸν τοῦ θεοῦδιδάσκεις· 22 ἔξεστιν ἡμᾶς Καίσαριφόρον δοῦναι ἢ οὔ; 23κατανοήσαςδὲ αὐτῶν τὴν πανουργίαν εἶπενπρὸς αὐτούς· 24δείξατέ μοι

δηνάριον. τίνος ἔχει εἰκόνα καὶἐπιγραφήν; οἱ δὲ εἶπαν· Καίσαρος.25ὁ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτούς· τοίνυνἀπόδοτε τὰ Καίσαρος Καίσαρικαὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ. 26καὶοὐκ ἴσχυσαν ἐπιλαβέσθαι αὐτοῦῥήματος ἐναντίον τοῦ λαοῦ, καὶθαυμάσαντες ἐπὶ τῇ ἀποκρίσειαὐτοῦ ἐσίγησαν.27Προσελθόντες δέ τινες τῶν

Σαδδουκαίων, οἱ ἀντιλέγοντεςἀνάστασιν μὴ εἶναι, ἐπηρώτησαναὐτὸν 28λέγοντες· διδάσκαλε,Μωϋσῆς ἔγραψεν ἡμῖν, ἐάν τινοςἀδελφὸς ἀποθάνῃ ἔχων γυναῖκα,καὶ οὗτος ἄτεκνος ᾖ, ἵνα λάβῃ ὁἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα καὶἐξαναστήσῃ σπέρμα τῷ ἀδελφῷαὐτοῦ. 29 ἑπτὰ οὖν ἀδελφοὶ ἦσαν.καὶ ὁ πρῶτος λαβὼν γυναῖκαἀπέθανεν ἄτεκνος· 30καὶ ὁδεύτερος 31καὶ ὁ τρίτος ἔλαβεναὐτήν, ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ ἑπτὰοὐ κατέλιπον τέκνα καὶ ἀπέθανον.32ὕστερον καὶ ἡ γυνὴ ἀπέθανεν.33ἡ γυνὴ οὖν ἐν τῇ ἀναστάσει τίνοςαὐτῶν γίνεται γυνή; οἱ γὰρ ἑπτὰἔσχον αὐτὴν γυναῖκα. 34καὶ εἶπεναὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνοςτούτου γαμοῦσιν καὶ γαμίσκονται,35οἱ δὲ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνοςἐκείνου τυχεῖν καὶ τῆς ἀναστάσεωςτῆς ἐκ νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν οὔτεγαμίζονται· 36οὔτε γὰρ ἀποθανεῖνἔτι δύνανται, ἰσάγγελοι γάρ εἰσίν,καὶ υἱοί εἰσίν θεοῦ τῆς ἀναστάσεωςυἱοὶ ὄντες. 37ὅτι δὲ ἐγείρονται οἱνεκροί, καὶ Μωϋσῆς ἐμήνυσεν ἐπὶτῆς βάτου, ὡς λέγει κύριον τὸνθεὸν Ἀβραὰμ καὶ θεὸν Ἰσαὰκ καὶθεὸν Ἰακώβ· 38θεὸς δὲ οὐκ ἔστιννεκρῶν ἀλλὰ ζώντων· πάντεςγὰρ αὐτῷ ζῶσιν. 39ἀποκριθέντεςδέ τινες τῶν γραμματέων εἶπαν·διδάσκαλε, καλῶς εἶπας· 40οὐκέτι


γὰρ ἐτόλμων ἐπερωτᾶν αὐτὸνοὐδέν.41Εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς· πῶς

λέγουσιν τὸν Χριστὸν εἶναιΔαυεὶδ υἱόν, 42αὐτὸς γὰρ Δαυεὶδλέγει ἐν βίβλῳ ψαλμῶν· εἶπεν ὁκύριος τῷ κυρίῳ μου· κάθου ἐκδεξιῶν μου 43 ἕως ἂν θῶ τοὺςἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶνσου; 44Δαυεὶδ οὖν κύριον αὐτὸνκαλεῖ, καὶ πῶς αὐτοῦ υἱός ἐστιν;45Ἀκούοντος δὲ παντὸς τοῦ λαοῦεἶπεν τοῖς μαθηταῖς· 46προσέχετεἀπὸ τῶν γραμματέων τῶνθελόντων περιπατεῖν ἐν στολαῖςκαὶ φιλούντων ἀσπασμοὺς ἐν ταῖςἀγοραῖς καὶ πρωτοκαθεδρίας ἐνταῖς συναγωγαῖς καὶ πρωτοκλισίαςἐν τοῖς δείπνοις, 47οἳ κατεσθίουσιντὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶπροφάσει μακρὰ προσεύχονται·οὗτοι λήμψονται περισσότερονκρίμα.

21 Ἀναβλέψας δὲ εἶδεντοὺς βάλλοντας εἰς τὸ

γαζοφυλάκιον τὰ δῶρα αὐτῶνπλουσίους. 2 εἶδεν δέ τινα χήρανπενιχρὰν βάλλουσαν ἐκεῖ δύολεπτά, 3καὶ εἶπεν· ἀληθῶς λέγωὑμῖν ὅτι ἡ χήρα ἡ πτωχὴ αὕτηπλείω πάντων ἔβαλεν· 4ἅπαντεςγὰρ οὗτοι ἐκ τοῦ περισσεύοντοςαὐτοῖς ἔβαλον εἰς τὰ δῶρα, αὕτηδὲ ἐκ τοῦ ὑστερήματος αὐτῆςἅπαντα τὸν βίον ὃν εἶχεν ἔβαλεν.5Καί τινων λεγόντων περὶ

τοῦ ἱεροῦ, ὅτι λίθοις καλοῖς καὶἀναθέμασιν κεκόσμηται, εἶπεν·6ταῦτα ἃ θεωρεῖτε, ἐλεύσονταιἡμέραι ἐν αἷς οὐκ ἀφεθήσεται λίθοςἐπὶ λίθῳ, ὃς οὐ καταλυθήσεται.7 ἐπηρώτησαν δὲ αὐτὸν λέγοντες·διδάσκαλε, πότε οὖν ταῦτα ἔσται;καὶ τί τὸ σημεῖον ὅταν μέλλῃταῦτα γίνεσθαι; 8ὁ δὲ εἶπεν·βλέπετε μὴ πλανηθῆτε· πολλοὶ

γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματίμου, λέγοντες· ἐγώ εἰμι, καί ὁκαιρὸς ἤγγικεν· μὴ πορευθῆτεὀπίσω αὐτῶν. 9ὅταν δὲ ἀκούσητεπολέμους καὶ ἀκαταστασίας, μὴπτοηθῆτε· δεῖ γὰρ ταῦτα γενέσθαιπρῶτον, ἀλλ’ οὐκ εὐθέως τὸ τέλος.10τότε ἔλεγεν αὐτοῖς· ἐγερθήσεταιἔθνος ἐπ’ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶβασιλείαν, 11σεισμοί τε μεγάλοικαὶ κατὰ τόπους λιμοὶ καὶ λοιμοὶἔσονται, φόβητρά τε καὶ σημεῖαἀπ’ οὐρανοῦ μεγάλα ἔσται. 12Πρὸδὲ τούτων πάντων ἐπιβαλοῦσινἐφ’ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶδιώξουσιν, παραδιδόντες εἰςτὰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς,ἀπαγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματόςμου· 13ἀποβήσεται ὑμῖν εἰςμαρτύριον. 14θέτε οὖν ἐν ταῖςκαρδίαις ὑμῶν μὴ προμελετᾶνἀπολογηθῆναι· 15 ἐγὼ γὰρ δώσωὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐδυνήσονται ἀντιστῆναι ἢ ἀντειπεῖνἅπαντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν.16παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸγονέων καὶ ἀδελφῶν καὶ συγγενῶνκαὶ φίλων, καὶ θανατώσουσιν ἐξὑμῶν, 17καὶ ἔσεσθε μισούμενοιὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου.18καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶνοὐ μὴ ἀπόληται· 19 ἐν τῇ ὑπομονῇὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.20Ὅταν δὲ ἴδητε κυκλουμένην ὑπὸστρατοπέδων Ἱερουσαλήμ, τότεγνῶτε ὅτι ἤγγικεν ἡ ἐρήμωσιςαὐτῆς. 21τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳφευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη, καὶ οἱ ἐνμέσῳ αὐτῆς ἐκχωρείτωσαν, καὶ οἱἐν ταῖς χώραις μὴ εἰσερχέσθωσανεἰς αὐτήν, 22ὅτι ἡμέραι ἐκδικήσεωςαὗταί εἰσίν τοῦ πλησθῆναι πάντατὰ γεγραμμένα. 23οὐαὶ ταῖςἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖςθηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς


ἡμέραις· ἔσται γὰρ ἀνάγκη μεγάληἐπὶ τῆς γῆς καὶ ὀργὴ τῷ λαῷτούτῳ, 24καὶ πεσοῦνται στόματιμαχαίρης καὶ αἰχμαλωτισθήσονταιεἰς τὰ ἔθνη πάντα, καὶ Ἱερουσαλὴμἔσται πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν,ἄχρι οὗ πληρωθῶσιν καιροὶἐθνῶν. 25Καὶ ἔσονται σημεῖα ἐνἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ ἄστροις,καὶ ἐπὶ τῆς γῆς συνοχὴ ἐθνῶνἐν ἀπορίᾳ ἤχους θαλάσσης καὶσάλου, 26ἀποψυχόντων ἀνθρώπωνἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίας τῶνἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ, αἱγὰρ δυνάμεις τῶν οὐρανῶνσαλευθήσονται. 27καὶ τότε ὄψονταιτὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενονἐν νεφέλῃ μετὰ δυνάμεως καὶδόξης πολλῆς. 28ἀρχομένων δὲτούτων γίνεσθαι ἀνακύψατε καὶἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν, διότιἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν.29Καὶ εἶπεν παραβολὴν αὐτοῖς.ἴδετε τὴν συκῆν καὶ πάντα τὰδένδρα· 30ὅταν προβάλωσιν ἤδη,βλέποντες ἀφ’ ἑαυτῶν γινώσκετεὅτι ἤδη ἐγγὺς τὸ θέρος ἐστίν.31οὕτως καὶ ὑμεῖς, ὅταν ἴδητεταῦτα γινόμενα, γινώσκετε ὅτιἐγγύς ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ.32ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴπαρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως ἂνπάντα γένηται. 33ὁ οὐρανὸς καὶ ἡγῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μουοὐ μὴ παρελεύσονται. 34Προσέχετεδὲ ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσινὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καὶμέθῃ καὶ μερίμναις βιωτικαῖς, καὶἐπιστῇ ἐφ’ ὑμᾶς αἰφνίδιος ἡ ἡμέραἐκείνη 35ὡς παγίς· ἐπεισελεύσεταιγὰρ ἐπὶ πάντας τοὺς καθημένουςἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς.36ἀγρυπνεῖτε δὲ ἐν παντὶ καιρῷδεόμενοι ἵνα κατισχύσητε ἐκφυγεῖνταῦτα πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι,

καὶ σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦτοῦ ἀνθρώπου.37Ἦν δὲ τὰς ἡμέρας ἐν τῷ

ἱερῷ διδάσκων, τὰς δὲ νύκταςἐξερχόμενος ηὐλίζετο εἰς τὸ ὄροςτὸ καλούμενον ἐλαιῶν. 38καὶ πᾶς ὁλαὸς ὤρθριζεν πρὸς αὐτὸν ἐν τῷἱερῷ ἀκούειν αὐτοῦ.

22Ἤγγιζεν δὲ ἡ ἑορτὴ τῶνἀζύμων ἡ λεγομένη πάσχα,

2καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶοἱ γραμματεῖς τὸ πῶς ἀνέλωσιναὐτόν· ἐφοβοῦντο γὰρ τὸν λαόν.3Εἰσῆλθεν δὲ σατανᾶς εἰς Ἰούδαν

τὸν καλούμενον Ἰσκαριώτην, ὄνταἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα·4καὶ ἀπελθὼν συνελάλησεν τοῖςἀρχιερεῦσιν καὶ στρατηγοῖςτὸ πῶς αὐτοῖς παραδῷ αὐτόν.5καὶ ἐχάρησαν, καὶ συνέθεντοαὐτῷ ἀργύριον δοῦναι· 6καὶἐξωμολόγησεν, καὶ ἐζήτειεὐκαιρίαν τοῦ παραδοῦναι αὐτὸνἄτερ ὄχλου αὐτοῖς.7Ἦλθεν δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων,

ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα,8καὶ ἀπέστειλεν Πέτρον καὶἸωάννην εἰπών· πορευθέντεςἑτοιμάσατε ἡμῖν τὸ πάσχα ἵναφάγωμεν. 9οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ·ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμεν; 10ὁ δὲεἶπεν αὐτοῖς· ἰδοὺ εἰσελθόντωνὑμῶν εἰς τὴν πόλιν συναντήσειὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατοςβαστάζων· ἀκολουθήσατε αὐτῷεἰς τὴν οἰκίαν εἰς ἣν εἰσπορεύεται.11καὶ ἐρεῖτε τῷ οἰκοδεσπότῃ τῆςοἰκίας· λέγει σοι ὁ διδάσκαλος·ποῦ ἔστιν τὸ κατάλυμα ὅπου τὸπάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μουφάγω; 12κἀκεῖνος ὑμῖν δείξειἀνάγαιον μέγα ἐστρωμένον· ἐκεῖἑτοιμάσατε. 13ἀπελθόντες δὲεὗρον καθὼς εἰρήκει αὐτοῖς, καὶἡτοίμασαν τὸ πάσχα.


14Καὶ ὅτε ἐγένετο ἡ ὥρα,ἀνέπεσεν, καὶ οἱ ἀπόστολοι σὺναὐτῷ. 15καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς·ἐπιθυμίᾳ ἐπεθύμησα τοῦτο τὸπάσχα φαγεῖν μεθ’ ὑμῶν πρὸ τοῦμε παθεῖν· 16λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτιοὐκέτι οὐ μὴ φάγω αὐτὸ ἕωςὅτου πληρωθῇ ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦθεοῦ. 17καὶ δεξάμενος ποτήριονεὐχαριστήσας εἶπεν· λάβετε τοῦτοκαὶ διαμερίσατε εἰς ἑαυτούς·18λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ πίωἀπὸ τοῦ νῦν ἀπὸ τοῦ γενήματοςτῆς ἀμπέλου ἕως ὅτου ἡ βασιλείατοῦ θεοῦ ἔλθῃ. 19Καὶ λαβὼν ἄρτονεὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ ἔδωκεναὐτοῖς λέγων· τοῦτό ἐστιν τὸσῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον·τοῦτο ποιεῖτε εἰς ἐμὴν ἀνάμνησιν.20καὶ τὸ ποτήριον ὡσαύτως μετὰτὸ δειπνῆσαι, λέγων· τοῦτο τὸποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐντῷ αἵματί μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶνἐκχυννόμενον. 21Πλὴν ἰδοὺ ἡ χεὶρτοῦ παραδιδόντος με μετ’ ἐμοῦ ἐπὶτῆς τραπέζης· 22ὅτι ὁ υἱὸς μὲντοῦ ἀνθρώπου κατὰ τὸ ὡρισμένονπορεύεται, πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳἐκείνῳ δι’ οὗ παραδίδοται. 23καὶαὐτοὶ ἤρξαντο συζητεῖν πρὸςἑαυτοὺς τὸ τίς ἄρα εἴη ἐξ αὐτῶν ὁτοῦτο μέλλων πράσσειν.24Ἐγένετο δὲ καὶ φιλονεικία ἐν

αὐτοῖς, τὸ τίς αὐτῶν δοκεῖ εἶναιμείζων. 25ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· οἱβασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιναὐτῶν, καὶ οἱ ἐξουσιάζοντες αὐτῶνεὐεργέται καλοῦνται. 26ὑμεῖς δὲοὐχ οὕτως, ἀλλ’ ὁ μείζων ἐν ὑμῖνγινέσθω ὡς ὁ νεώτερος, καὶ ὁἡγούμενος ὡς ὁ διακονῶν. 27τίςγὰρ μείζων, ὁ ἀνακείμενος ἢ ὁδιακονῶν; οὐχὶ ὁ ἀνακείμενος;ἐγὼ δὲ ἐν μέσῳ ὑμῶν εἰμι ὡςὁ διακονῶν. 28ὑμεῖς δέ ἐστε οἱδιαμεμενηκότες μετ’ ἐμοῦ ἐν τοῖς

πειρασμοῖς μου· 29κἀγὼ διατίθεμαιὑμῖν καθὼς διέθετό μοι ὁ πατήρμου βασιλείαν, 30 ἵνα ἔσθητε καὶπίνητε ἐπὶ τῆς τραπέζης μου ἐντῇ βασιλείᾳ μου, καὶ καθήσεσθεἐπὶ θρόνων κρίνοντες τὰς δώδεκαφυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 31Σίμων Σίμων,ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶςτοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον· 32 ἐγὼδὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡπίστις σου. καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψαςστήρισον τοὺς ἀδελφούς σου.33ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· κύριε, μετὰσοῦ ἕτοιμός εἰμι καὶ εἰς φυλακὴνκαὶ εἰς θάνατον πορεύεσθαι. 34ὁδὲ εἶπεν· λέγω σοι, Πέτρε, οὐφωνήσει σήμερον ἀλέκτωρ ἕωςτρίς ἀπαρνήσῃ μὴ εἰδέναι με.35Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὅτε

ἀπέστειλα ὑμᾶς ἄτερ βαλλαντίουκαὶ πήρας καὶ ὑποδημάτων, μήτινος ὑστερήσατε; οἱ δὲ εἶπαν·οὐθενός. 36ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἀλλὰνῦν ὁ ἔχων βαλλάντιον ἀράτω,ὁμοίως καὶ πήραν, καὶ ὁ μὴ ἔχωνπωλησάτω τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ καὶἀγορασάτω μάχαιραν. 37λέγω γὰρὑμῖν ὅτι τοῦτο τὸ γεγραμμένον δεῖτελεσθῆναι ἐν ἐμοί, τό· καὶ μετὰἀνόμων ἐλογίσθη· καὶ γὰρ τὸ περὶἐμοῦ τέλος ἔχει. 38οἱ δὲ εἶπαν·κύριε, ἰδοὺ μάχαιραι ὧδε δύο. ὁ δὲεἶπεν αὐτοῖς· ἱκανόν ἐστιν.39Καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη κατὰ

τὸ ἔθος εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν·ἠκολούθησαν δὲ αὐτῷ καὶ οἱμαθηταί. 40γενόμενος δὲ ἐπὶ τοῦτόπου εἶπεν αὐτοῖς· προσεύχεσθεμὴ εἰσελθεῖν εἰς πειρασμόν. 41καὶαὐτὸς ἀπεσπάσθη ἀπ’ αὐτῶνὡσεὶ λίθου βολήν, καὶ θεὶς τὰγόνατα προσηύχετο 42λέγων·πάτερ, εἰ βούλει παρενέγκαιτοῦτο τὸ ποτήριον ἀπ’ ἐμοῦ·πλὴν μὴ τὸ θέλημά μου ἀλλὰ τὸσὸν γινέσθω. 43ὤφθη δὲ αὐτῷ


ἄγγελος ἀπ’ οὐρανοῦ ἐνισχύωναὐτόν. 44καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳἐκτενέστερον προσηύχετο· καὶἐγένετο ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡσεὶθρόμβοι αἵματος καταβαίνοντοςἐπὶ τὴν γῆν. 45καὶ ἀναστὰς ἀπὸτῆς προσευχῆς ἐλθὼν πρὸς τοὺςμαθητὰς εὗρεν κοιμωμένουςαὐτοὺς ἀπὸ τῆς λύπης, 46καὶ εἶπεναὐτοῖς· τί καθεύδετε; ἀναστάντεςπροσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰςπειρασμόν.47Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ

ὄχλος, καὶ ὁ λεγόμενος Ἰούδας εἷςτῶν δώδεκα προήρχετο αὐτούς,καὶ ἤγγισεν τῷ Ἰησοῦ φιλῆσαιαὐτόν. 48 Ἰησοῦς δὲ εἶπεν αὐτῷ·Ἰούδα, φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦἀνθρώπου παραδίδως; 49 ἰδόντεςδὲ οἱ περὶ αὐτὸν τὸ ἐσόμενονεἶπαν· κύριε, εἰ πατάξομεν ἐνμαχαίρῃ; 50καὶ ἐπάταξεν εἷς τιςἐξ αὐτῶν τοῦ ἀρχιερέως τὸνδοῦλον καὶ ἀφεῖλεν τὸ οὖς αὐτοῦτὸ δεξιόν. 51ἀποκριθεὶς δὲ ὁἸησοῦς εἶπεν· ἐᾶτε ἕως τούτου.καὶ ἁψάμενος τοῦ ὠτίου ἰάσατοαὐτόν. 52 εἶπεν δὲ Ἰησοῦς πρὸςτοὺς παραγενομένους πρὸς αὐτὸνἀρχιερεῖς καὶ στρατηγοὺς τοῦἱεροῦ καὶ πρεσβυτέρους· ὡςἐπὶ λῃστὴν ἐξεληλύθατε μετὰμαχαιρῶν καὶ ξύλων· 53καθ’ἡμέραν ὄντος μου μεθ’ ὑμῶν ἐν τῷἱερῷ οὐκ ἐξετείνατε τὰς χεῖρας ἐπ’ἐμέ. ἀλλ’ αὕτη ἐστὶν ὑμῶν ἡ ὥρακαὶ ἡ ἐξουσία τοῦ σκότους.54Συλλαβόντες δὲ αὐτὸν ἤγαγον

καὶ εἰσήγαγον εἰς τὴν οἰκίαν τοῦἀρχιερέως· ὁ δὲ Πέτρος ἠκολούθειμακρόθεν. 55περιαψάντων δὲπῦρ ἐν μέσῳ τῆς αὐλῆς καὶσυνκαθισάντων ἐκάθητο ὁ Πέτροςμέσος αὐτῶν. 56 ἰδοῦσα δὲ αὐτὸνπαιδίσκη τις καθήμενον πρὸςτὸ φῶς καὶ ἀτενίσασα αὐτῷ

εἶπεν· καὶ οὗτος σὺν αὐτῷ ἦν.57ὁ δὲ ἠρνήσατο αὐτὸν λέγων·οὐκ οἶδα αὐτόν, γύναι. 58καὶμετὰ βραχὺ ἕτερος ἰδὼν αὐτὸνἔφη· καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ. ὁ δὲΠέτρος ἔφη· ἄνθρωπε, οὐκ εἰμί.59καὶ διαστάσης ὡσεὶ ὥρας μιᾶςἄλλος τις διϊσχυρίζετο λέγων· ἐπ’ἀληθείας καὶ οὗτος μετ’ αὐτοῦἦν· καὶ γὰρ Γαλιλαῖός ἐστιν.60 εἶπεν δὲ ὁ Πέτρος· ἄνθρωπε,οὐκ οἶδα ὃ λέγεις. καὶ παραχρῆμαἔτι λαλοῦντος αὐτοῦ ἐφώνησενἀλέκτωρ, 61καὶ στραφεὶς ὁκύριος ἐνέβλεψεν τῷ Πέτρῳ, καὶὑπεμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ λόγουτοῦ κυρίου, ὡς εἶπεν αὐτῷ ὅτιπρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι σήμερονἀπαρνήσῃ με τρίς. 62καὶ ἐξελθὼνἔξω ἔκλαυσεν πικρῶς.63Καὶ οἱ ἄνδρες οἱ συνέχοντες

αὐτὸν ἐνέπαιζον αὐτῷ δέροντες,64καὶ περικαλύψαντες αὐτὸνἐπηρώτων λέγοντες· προφήτευσον,τίς ἐστιν ὁ παίσας σε; 65καὶ ἕτεραπολλὰ βλασφημοῦντες ἔλεγον εἰςαὐτόν.66Καὶ ὡς ἐγένετο ἡμέρα,

συνήχθη τὸ πρεσβυτέριον τοῦλαοῦ, ἀρχιερεῖς τε καὶ γραμματεῖς,καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸσυνέδριον αὐτῶν, λέγοντες· εἰσὺ εἶ ὁ Χριστός, εἰπὸν ἡμῖν.67 εἶπεν δὲ αὐτοῖς· ἐὰν ὑμῖνεἴπω οὐ μὴ πιστεύσητε· 68 ἐὰνδὲ ἐρωτήσω, οὐ μὴ ἀποκριθῆτε.69ἀπὸ τοῦ νῦν δὲ ἔσται ὁ υἱὸς τοῦἀνθρώπου καθήμενος ἐκ δεξιῶντῆς δυνάμεως τοῦ θεοῦ. 70 εἶπαν δὲπάντες· σὺ οὖν εἶ ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ; ὁδὲ πρὸς αὐτοὺς ἔφη· ὑμεῖς λέγετε,ὅτι ἐγώ εἰμι. 71οἱ δὲ εἶπαν· τί ἔτιἔχομεν μαρτυρίας χρείαν; αὐτοὶγὰρ ἠκούσαμεν ἀπὸ τοῦ στόματοςαὐτοῦ.


23 Καὶ ἀναστὰν ἅπαν τὸπλῆθος αὐτῶν ἤγαγον

αὐτὸν ἐπὶ τὸν Πειλᾶτον. 2ἤρξαντοδὲ κατηγορεῖν αὐτοῦ λέγοντες·τοῦτον εὕραμεν διαστρέφοντα τὸἔθνος ἡμῶν καὶ κωλύοντα φόρουςΚαίσαρι διδόναι, καὶ λέγονταἑαυτὸν Χριστὸν βασιλέα εἶναι.3ὁ δὲ Πειλᾶτος ἠρώτησεν αὐτὸνλέγων· σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶνἸουδαίων; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷἔφη· σὺ λέγεις. 4ὁ δὲ Πειλᾶτοςεἶπεν πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶτοὺς ὄχλους· οὐδὲν εὑρίσκω αἴτιονἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ. 5οἱ δὲἐπίσχυον λέγοντες ὅτι ἀνασείειτὸν λαόν, διδάσκων καθ’ ὅλης τῆςἸουδαίας καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ τῆςΓαλιλαίας ἕως ὧδε. 6Πειλᾶτοςδὲ ἀκούσας ἐπηρώτησεν εἰ ὁἄνθρωπος Γαλιλαῖός ἐστιν, 7καὶἐπιγνοὺς ὅτι ἐκ τῆς ἐξουσίαςἩρῴδου ἐστίν, ἀνέπεμψεν αὐτὸνπρὸς Ἡρῴδην, ὄντα καὶ αὐτὸνἐν Ἱεροσολύμοις ἐν ταύταις ταῖςἡμέραις. 8ὁ δὲ Ἡρώδης ἰδὼν τὸνἸησοῦν ἐχάρη λίαν· ἦν γὰρ ἐξἱκανῶν χρόνων θέλων ἰδεῖν αὐτὸνδιὰ τὸ ἀκούειν περὶ αὐτοῦ, καὶἤλπιζέν τι σημεῖον ἰδεῖν ὑπ’ αὐτοῦγινόμενον. 9 ἐπηρώτα δὲ αὐτὸν ἐνλόγοις ἱκανοῖς· αὐτὸς δὲ οὐδὲνἀπεκρίνατο αὐτῷ. 10 εἱστήκεισανδὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖςεὐτόνως κατηγοροῦντες αὐτοῦ.11 ἐξουθενήσας δὲ αὐτὸν καὶ ὁἩρώδης σὺν τοῖς στρατεύμασιναὐτοῦ καὶ ἐμπαίξας περιβαλὼνἐσθῆτα λαμπρὰν ἀνέπεμψεν αὐτὸντῷ Πειλάτῳ. 12 ἐγένοντο δὲ φίλοιὅ τε Ἡρώδης καὶ ὁ Πειλᾶτος ἐναὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ μετ’ ἀλλήλων·προϋπῆρχον γὰρ ἐν ἔχθρᾳ ὄντεςπρὸς αὐτούς.13Πειλᾶτος δὲ συνκαλεσάμενος

τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἄρχοντας

καὶ τὸν λαὸν 14 εἶπεν πρὸς αὐτούς·προσηνέγκατέ μοι τὸν ἄνθρωποντοῦτον ὡς ἀποστρέφοντα τὸνλαόν, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐνώπιονὑμῶν ἀνακρίνας οὐθὲν εὗρον ἐντῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ αἴτιον ὧνκατηγορεῖτε κατ’ αὐτοῦ, 15ἀλλ’οὐδὲ Ἡρώδης· ἀνέπεμψεν γὰραὐτὸν πρὸς ἡμᾶς· καὶ ἰδοὺ οὐδὲνἄξιον θανάτου ἐστὶν πεπραγμένοναὐτῷ. 16παιδεύσας οὖν αὐτὸνἀπολύσω. 18ἀνέκραγον δὲπαμπληθεὶ λέγοντες· αἶρε τοῦτον,ἀπόλυσον δὲ ἡμῖν τὸν Βαραββᾶν·19ὅστις ἦν διὰ στάσιν τινὰγενομένην ἐν τῇ πόλει καὶ φόνονβληθεὶς ἐν τῇ φυλακῇ. 20πάλινδὲ ὁ Πειλᾶτος προσεφώνησεν,θέλων ἀπολῦσαι τὸν Ἰησοῦν.21οἱ δὲ ἐπεφώνουν λέγοντες·σταύρου, σταύρου αὐτόν. 22ὁδὲ τρίτον εἶπεν πρὸς αὐτούς· τίγὰρ κακὸν ἐποίησεν οὗτος; οὐδὲναἴτιον θανάτου εὗρον ἐν αὐτῷ·παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω.23οἱ δὲ ἐπέκειντο φωναῖς μεγάλαιςαἰτούμενοι αὐτὸν σταυρωθῆναι,καὶ κατίσχυον αἱ φωναὶ αὐτῶν.24καὶ Πειλᾶτος ἐπέκρινεν γενέσθαιτὸ αἴτημα αὐτῶν· 25ἀπέλυσενδὲ τὸν διὰ στάσιν καὶ φόνονβεβλημένον εἰς φυλακήν, ὃνᾐτοῦντο, τὸν δὲ Ἰησοῦν παρέδωκεντῷ θελήματι αὐτῶν.26Καὶ ὡς ἀπήγαγον αὐτόν,

ἐπιλαβόμενοι Σίμωνά τιναΚυρηναῖον ἐρχόμενον ἀπ’ ἀγροῦἐπέθηκαν αὐτῷ τὸν σταυρὸν φέρεινὄπισθεν τοῦ Ἰησοῦ. 27ἠκολούθειδὲ αὐτῷ πολὺ πλῆθος τοῦ λαοῦκαὶ γυναικῶν, αἳ ἐκόπτοντο καὶἐθρήνουν αὐτόν. 28στραφεὶςδὲ πρὸς αὐτὰς Ἰησοῦς εἶπεν·θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, μὴ κλαίετεἐπ’ ἐμέ· πλὴν ἐφ’ ἑαυτὰς κλαίετεκαὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ὑμῶν, 29ὅτι ἰδοὺ


ἔρχονται ἡμέραι ἐν αἷς ἐροῦσιν·μακάριαι αἱ στεῖραι καὶ αἱ κοιλίαιαἳ οὐκ ἐγέννησαν, καὶ μαστοὶ οἳ οὐκἔθρεψαν. 30τότε ἄρξονται λέγειντοῖς ὄρεσιν· πέσατε ἐφ’ ἡμᾶς,καὶ τοῖς βουνοῖς· καλύψατε ἡμᾶς·31ὅτι εἰ ἐν τῷ ὑγρῷ ξύλῳ ταῦταποιοῦσιν, ἐν τῷ ξηρῷ τί γένηται;32ἤγοντο δὲ καὶ ἕτεροι δύοκακοῦργοι σὺν αὐτῷ ἀναιρεθῆναι.33Καὶ ὅτε ἀπῆλθον ἐπὶ τὸν

τόπον τὸν καλούμενον Κρανίον,ἐκεῖ ἐσταύρωσαν αὐτὸν καὶτοὺς κακούργους, ὃν μὲν ἐκδεξιῶν, ὃν δὲ ἀριστερῶν. 34ὁδὲ Ἰησοῦς ἔλεγεν· πάτερ, ἄφεςαὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασιν τί ποιοῦσιν.διαμεριζόμενοι δὲ τὰ ἱμάτια αὐτοῦἔβαλον κλήρους. 35καὶ εἱστήκειὁ λαὸς θεωρῶν. ἐξεμυκτήριζονδὲ οἱ ἄρχοντες λέγοντες· ἄλλουςἔσωσεν, σωσάτω ἑαυτόν, εἰοὗτός ἐστιν ὁ Χριστὸς τοῦ θεοῦὁ ἐκλεκτός. 36 ἐνέπαιξαν δὲ αὐτῷκαὶ οἱ στρατιῶται προσερχόμενοι,ὄξος προσφέροντες αὐτῷ 37καὶλέγοντες· εἰ σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶνἸουδαίων, σῶσον σεαυτόν. 38ἦν δὲκαὶ ἐπιγραφὴ ἐπ’ αὐτῷ· ὁ βασιλεὺςτῶν Ἰουδαίων οὗτος. 39Εἷς δὲτῶν κρεμασθέντων κακούργωνἐβλασφήμει αὐτόν· οὐχὶ σὺ εἶ ὁΧριστός; σῶσον σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς.40ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἕτερος ἐπιτιμῶναὐτῷ ἔφη· οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸνθεόν, ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι εἶ;41καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως, ἄξια γὰρὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν·οὗτος δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξεν.42καὶ ἔλεγεν· Ἰησοῦ, μνήσθητίμου ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳσου. 43καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀμήν σοιλέγω, σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷπαραδείσῳ.44Καὶ ἦν ἤδη ὡσεὶ ὥρα ἕκτη

καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ’ ὅλην τὴν

γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης, 45τοῦἡλίου ἐκλιπόντος· ἐσχίσθη δὲ τὸκαταπέτασμα τοῦ ναοῦ μέσον.46καὶ φωνήσας φωνῇ μεγάλῃ ὁἸησοῦς εἶπεν· πάτερ, εἰς χεῖράςσου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου.τοῦτο δὲ εἰπὼν ἐξέπνευσεν. 47 ἰδὼνδὲ ὁ ἑκατοντάρχης τὸ γενόμενονἐδόξαζεν τὸν θεὸν λέγων· ὄντωςὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος ἦν.48καὶ πάντες οἱ συνπαραγενόμενοιὄχλοι ἐπὶ τὴν θεωρίαν ταύτην,θεωρήσαντες τὰ γενόμενα,τύπτοντες τὰ στήθη ὑπέστρεφον.49 εἱστήκεισαν δὲ πάντες οἱγνωστοὶ αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν,καὶ γυναῖκες αἱ συνακολουθοῦσαιαὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας, ὁρῶσαιταῦτα.50Καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι Ἰωσὴφ

βουλευτὴς ὑπάρχων, καὶ ἀνὴρἀγαθὸς καὶ δίκαιος 51οὗτοςοὐκ ἦν συνκατατιθειμένος τῇβουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν, ἀπὸἈριμαθαίας πόλεως τῶν Ἰουδαίων,ὃς προσεδέχετο τὴν βασιλείαντοῦ θεοῦ, 52οὗτος προσελθὼν τῷΠειλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦἸησοῦ, 53καὶ καθελὼν ἐνετύλιξεναὐτὸ σινδόνι, καὶ ἔθηκεν αὐτὸν ἐνμνήματι λαξευτῷ οὗ οὐκ ἦν οὐδεὶςοὐδέπω κείμενος. 54καὶ ἡμέραἦν παρασκευῆς, καὶ σάββατονἐπέφωσκεν.55Κατακολουθήσασαι δὲ

γυναῖκες, αἵτινες ἦσανσυνεληλυθυῖαι ἐκ τῆς Γαλιλαίαςαὐτῷ, ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖονκαὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ,56ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασανἀρώματα καὶ μύρα· καὶ τὸ μὲνσάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴνἐντολήν.

24 Τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτωνὄρθρου βαθέως ἐπὶ

τὸ μνῆμα ἦλθον φέρουσαι ἃ


ἡτοίμασαν ἀρώματα. 2 εὗρον δὲτὸν λίθον ἀποκεκυλισμένον ἀπὸτοῦ μνημείου, 3 εἰσελθοῦσαι δὲ οὐχεὗρον τὸ σῶμα τοῦ κυρίου Ἰησοῦ.4καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἀπορεῖσθαιαὐτὰς περὶ τούτου, καὶ ἰδοὺἄνδρες δύο ἐπέστησαν αὐτοῖς ἐνἐσθῆτι ἀστραπτούσῃ· 5 ἐμφόβων δὲγενομένων αὐτῶν καὶ κλινουσῶντὰ πρόσωπα εἰς τὴν γῆν εἶπαν πρὸςαὐτάς· τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰτῶν νεκρῶν; 6οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλὰἠγέρθη. μνήσθητε ὡς ἐλάλησενὑμῖν ἔτι ὢν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ, 7λέγωντὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ὅτι δεῖπαραδοθῆναι εἰς χεῖρας ἀνθρώπωνἁμαρτωλῶν καὶ σταυρωθῆναικαὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι.8καὶ ἐμνήσθησαν τῶν ῥημάτωναὐτοῦ, 9καὶ ὑποστρέψασαι ἀπὸ τοῦμνημείου ἀπήγγειλαν πάντα ταῦτατοῖς ἕνδεκα καὶ πᾶσιν τοῖς λοιποῖς.10ἦσαν δὲ ἡ Μαγδαληνὴ Μαρίακαὶ Ἰωάννα καὶ Μαρία ἡ Ἰακώβου,καὶ αἱ λοιπαὶ σὺν αὐταῖς ἔλεγονπρὸς τοὺς ἀποστόλους ταῦτα.11καὶ ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶνὡσεὶ λῆρος τὰ ῥήματα ταῦτα, καὶἠπίστουν αὐταῖς.13Καὶ ἰδοὺ δύο ἐξ αὐτῶν ἐν

αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ἦσαν πορευόμενοιεἰς κώμην ἀπέχουσαν σταδίουςἑξήκοντα ἀπὸ Ἱερουσαλήμ, ᾗ ὄνομαἘμμαοῦς, 14καὶ αὐτοὶ ὡμίλουνπρὸς ἀλλήλους περὶ πάντων τῶνσυμβεβηκότων τούτων. 15καὶἐγένετο ἐν τῷ ὁμιλεῖν αὐτοὺςκαὶ συνζητεῖν, καὶ αὐτὸς Ἰησοῦςἐγγίσας συνεπορεύετο αὐτοῖς· 16οἱδὲ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντοτοῦ μὴ ἐπιγνῶναι αὐτόν. 17 εἶπεν δὲπρὸς αὐτούς· τίνες οἱ λόγοι οὗτοι,οὓς ἀντιβάλλετε πρὸς ἀλλήλουςπεριπατοῦντες; καὶ ἐστάθησανσκυθρωποί. 18ἀποκριθεὶς δὲ εἷς, ᾧὄνομα Κλεοπᾶς, εἶπεν πρὸς αὐτόν·

σὺ μόνος παροικεῖς Ἱερουσαλὴμ καὶοὐκ ἔγνως τὰ γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐνταῖς ἡμέραις ταύταις; 19καὶ εἶπεναὐτοῖς· ποῖα; οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ·τὰ περὶ Ἰησοῦ τοῦ Ναζαρηνοῦ, ὃςἐγένετο ἀνὴρ προφήτης δυνατὸςἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ ἐναντίον τοῦθεοῦ καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ, 20ὅπωςτε παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖςκαὶ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν εἰς κρίμαθανάτου καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν.21ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ὅτι αὐτόςἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸνἸσραήλ· ἀλλά γε καὶ σὺν πᾶσιντούτοις τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγειἀφ’ οὗ ταῦτα ἐγένετο. 22ἀλλὰ καὶγυναῖκές τινες ἐξ ἡμῶν ἐξέστησανἡμᾶς, γενόμεναι ὀρθριναὶ ἐπὶ τὸμνημεῖον, 23καὶ μὴ εὑροῦσαι τὸσῶμα αὐτοῦ ἦλθον λέγουσαι καὶὀπτασίαν ἀγγέλων ἑωρακέναι, οἳλέγουσιν αὐτὸν ζῆν. 24καὶ ἀπῆλθόντινες τῶν σὺν ἡμῖν ἐπὶ τὸ μνημεῖον,καὶ εὗρον οὕτως καθὼς καὶ αἱγυναῖκες εἶπον, αὐτὸν δὲ οὐκ εἶδον.25καὶ αὐτὸς εἶπεν πρὸς αὐτούς· ὦἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦπιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱπροφῆται. 26οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖντὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴνδόξαν αὐτοῦ; 27καὶ ἀρξάμενοςἀπὸ Μωϋσέως καὶ ἀπὸ πάντωντῶν προφητῶν διερμήνευσεναὐτοῖς ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖςτὰ περὶ ἑαυτοῦ. 28καὶ ἤγγισαν εἰςτὴν κώμην οὗ ἐπορεύοντο, καὶαὐτὸς προσεποιήσατο πορρωτέρωπορεύεσθαι· 29καὶ παρεβιάσαντοαὐτὸν λέγοντες· μεῖνον μεθ’ἡμῶν, ὅτι πρὸς ἑσπέραν ἐστὶν καὶκέκλικεν ἤδη ἡ ἡμέρα. καὶ εἰσῆλθεντοῦ μεῖναι σὺν αὐτοῖς. 30καὶἐγένετο ἐν τῷ κατακλιθῆναι αὐτὸνμετ’ αὐτῶν, λαβὼν τὸν ἄρτονεὐλόγησεν καὶ κλάσας ἐπεδίδουαὐτοῖς· 31αὐτῶν δὲ διηνοίχθησαν


οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἐπέγνωσαν αὐτόν·καὶ αὐτὸς ἄφαντος ἐγένετο ἀπ’αὐτῶν. 32καὶ εἶπαν πρὸς ἀλλήλους·οὐχὶ ἡ καρδία ἡμῶν καιομένη ἦνἐν ἡμῖν, ὡς ἐλάλει ἡμῖν ἐν τῇ ὁδῷ,ὡς διήνοιγεν ἡμῖν τὰς γραφάς;33Καὶ ἀναστάντες αὐτῇ τῇ ὥρᾳὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ, καὶεὗρον ἠθροισμένους τοὺς ἕνδεκακαὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς, 34λέγονταςὅτι ὄντως ἠγέρθη ὁ κύριοςκαὶ ὤφθη Σίμωνι. 35καὶ αὐτοὶἐξηγοῦντο τὰ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὡςἐγνώσθη αὐτοῖς ἐν τῇ κλάσει τοῦἄρτου.36Ταῦτα δὲ αὐτῶν λαλούντων

αὐτὸς ἔστη ἐν μέσῳ αὐτῶν.37πτοηθέντες δὲ καὶ ἔμφοβοιγενόμενοι ἐδόκουν πνεῦμαθεωρεῖν. 38καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τίτεταραγμένοι ἐστέ, καὶ διατίδιαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν τῇκαρδίᾳ ὑμῶν; 39 ἴδετε τὰς χεῖράςμου καὶ τοὺς πόδας μου, ὅτιἐγώ εἰμι αὐτός· ψηλαφήσατέ μεκαὶ ἴδετε, ὅτι πνεῦμα σάρκαςκαὶ ὀστέα οὐκ ἔχει καθὼς ἐμὲθεωρεῖτε ἔχοντα. 41 ἔτι δὲἀπιστούντων αὐτῶν ἀπὸ τῆς χαρᾶςκαὶ θαυμαζόντων εἶπεν αὐτοῖς·ἔχετέ τι βρώσιμον ἐνθάδε; 42οἱδὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύος ὀπτοῦ

μέρος· 43καὶ λαβὼν ἐνώπιον αὐτῶνἔφαγεν.44Εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς· οὗτοι

οἱ λόγοι μου οὓς ἐλάλησα πρὸςὑμᾶς ἔτι ὢν σὺν ὑμῖν, ὅτι δεῖπληρωθῆναι πάντα τὰ γεγραμμέναἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως καὶπροφήταις καὶ ψαλμοῖς περὶ ἐμοῦ.45τότε διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦντοῦ συνιέναι τὰς γραφάς. 46καὶεἶπεν αὐτοῖς ὅτι οὕτως γέγραπταιπαθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ ἀναστῆναιἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, 47καὶκηρυχθῆναι ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦμετάνοιαν εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶνεἰς πάντα τὰ ἔθνη, ἀρξάμενοι ἀπὸἹερουσαλήμ. 48ὑμεῖς μάρτυρεςτούτων. 49κἀγὼ ἐξαποστέλλωτὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρός μουἐφ’ ὑμᾶς· ὑμεῖς δὲ καθίσατε ἐν τῇπόλει ἕως οὗ ἐνδύσησθε ἐξ ὕψουςδύναμιν.50Ἐξήγαγεν δὲ αὐτοὺς ἕως πρὸς

Βηθανίαν, καὶ ἐπάρας τὰς χεῖραςαὐτοῦ εὐλόγησεν αὐτούς. 51καὶἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸναὐτοὺς διέστη ἀπ’ αὐτῶν 52καὶαὐτοὶ ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλὴμμετὰ χαρᾶς μεγάλης, 53καὶ ἦσανδιαπαντὸς ἐν τῷ ἱερῷ αἰνοῦντεςτὸν θεόν.

115 ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:32

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος, καὶ ὁλόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν, καὶ

θεὸς ἦν ὁ λόγος. 2οὗτος ἦν ἐνἀρχῇ πρὸς τὸν θεόν. 3πάντα δι’αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦἐγένετο οὐδὲ ἕν ὃ γέγονεν 4 ἐναὐτῷ ζωὴ ἐστιν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸφῶς τῶν ἀνθρώπων. 5καὶ τὸ φῶςἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτίααὐτὸ οὐ κατέλαβεν. 6Ἐγένετοἄνθρωπος, ἀπεσταλμένος παρὰθεοῦ, ὄνομα αὐτῷ Ἰωάννης·7οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν, ἵναμαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός, ἵναπάντες πιστεύσωσιν δι’ αὐτοῦ.8οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλ’ ἵναμαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός. 9Ἦντὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζειπάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰςτὸν κόσμον. 10 ἐν τῷ κόσμῳ ἦν,καὶ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ ἐγένετο,καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω.11 εἰς τὰ ἴδια ἦλθεν, καὶ οἱ ἴδιοιαὐτὸν οὐ παρέλαβον. 12ὅσοι δὲἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖςἐξουσίαν τέκνα θεοῦ γενέσθαι,τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομααὐτοῦ, 13οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων οὐδὲἐκ θελήματος σαρκὸς οὐδὲ ἐκθελήματος ἀνδρὸς ἀλλ’ ἐκ θεοῦἐγεννήθησαν. 14καὶ ὁ λόγοςσὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐνἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαναὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦςπαρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶἀληθείας. 15 Ἰωάννης μαρτυρεῖπερὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγεν λέγων·οὗτος ἦν ὃν εἶπον· ὁ ὀπίσω μουἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν,ὅτι πρῶτός μου ἦν. 16ὅτι ἐκ τοῦπληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντεςἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος·17ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη,

ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ ἸησοῦΧριστοῦ ἐγένετο. 18θεὸν οὐδεὶςἑώρακεν πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸςὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός,ἐκεῖνος ἐξηγήσατο.19Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ μαρτυρία

τοῦ Ἰωάννου, ὅτε ἀπέστειλαν οἱἸουδαῖοι ἐξ Ἱεροσολύμων ἱερεῖς καὶΛευείτας ἵνα ἐρωτήσωσιν αὐτόν·σὺ τίς εἶ; 20καὶ ὡμολόγησεν καὶοὐκ ἠρνήσατο, καὶ ὡμολόγησενὅτι ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ὁ Χριστός.21καὶ ἠρώτησαν αὐτόν· τί οὖν;Ἡλείας εἶ; λέγει· οὐκ εἰμί. ὁπροφήτης εἶ σύ; καὶ ἀπεκρίθη·οὔ. 22 εἶπαν οὖν αὐτῷ· τίς εἶ; ἵναἀπόκρισιν δῶμεν τοῖς πέμψασινἡμᾶς· τί λέγεις περὶ σεαυτοῦ;23 ἔφη· ἐγὼ φωνὴ βοῶντος ἐν τῇἐρήμῳ· εὐθύνατε τὴν ὁδὸν κυρίου,καθὼς εἶπεν Ἡσαΐας ὁ προφήτης.24καὶ ἀπεσταλμένοι ἦσαν ἐκ τῶνΦαρισαίων. 25καὶ ἠρώτησαν αὐτὸνκαὶ εἶπαν αὐτῷ· τί οὖν βαπτίζεις,εἰ σὺ οὐκ εἶ ὁ Χριστὸς οὐδὲ Ἡλείαςοὐδὲ ὁ προφήτης; 26ἀπεκρίθηαὐτοῖς ὁ Ἰωάννης λέγων· ἐγὼβαπτίζω ἐν ὕδατι· μέσος ὑμῶνστήκει, ὃν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε, 27ὁὀπίσω μου ἐρχόμενος, οὗ οὐκ εἰμὶἐγὼ ἄξιος ἵνα λύσω αὐτοῦ τὸνἱμάντα τοῦ ὑποδήματος. 28ταῦταἐν Βηθανίᾳ ἐγένετο πέραν τοῦἸορδάνου, ὅπου ἦν ὁ Ἰωάννηςβαπτίζων.29Τῇ ἐπαύριον βλέπει τὸν Ἰησοῦν

ἐρχόμενον πρὸς αὐτόν, καὶ λέγει·ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ θεοῦ ὁ αἴρων τὴνἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. 30οὗτόςἐστιν ὑπὲρ οὗ ἐγὼ εἶπον· ὀπίσωμου ἔρχεται ἀνὴρ ὃς ἔμπροσθένμου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μουἦν. 31κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν,ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τῷ Ἰσραήλ,διὰ τοῦτο ἦλθον ἐγὼ ἐν ὕδατιβαπτίζων. 32καὶ ἐμαρτύρησεν

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:33 116 ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 2:8

Ἰωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸπνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰνἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ’ αὐτόν.33κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ’ ὁπέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι,ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ’ ὃν ἂν ἴδῃςτὸ πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένονἐπ’ αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζωνἐν πνεύματι ἁγίῳ. 34κἀγὼ ἑώρακα,καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁυἱὸς τοῦ θεοῦ.35Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει

ὁ Ἰωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶναὐτοῦ δύο, 36καὶ ἐμβλέψας τῷἸησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁἀμνὸς τοῦ θεοῦ. 37ἤκουσαν οἱ δύομαθηταὶ αὐτοῦ λαλοῦντος, καὶἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ. 38στραφεὶςὁ Ἰησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺςἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς·39τί ζητεῖτε; οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ·ῥαββεί, ὃ λέγεται ἑρμηνευόμενονδιδάσκαλε, ποῦ μένεις; 40λέγειαὐτοῖς· ἔρχεσθε καὶ ὄψεσθε.ἦλθαν οὖν καὶ εἶδαν ποῦ μένει, καὶπαρ’ αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέρανἐκείνην· ὥρα ἦν ὡς δεκάτη. 41ἦνἈνδρέας ὁ ἀδελφὸς ΣίμωνοςΠέτρου εἷς ἐκ τῶν δύο τῶνἀκουσάντων παρὰ Ἰωάννου καὶἀκολουθησάντων αὐτῷ· 42 εὑρίσκειοὗτος πρῶτος τὸν ἀδελφὸν τὸνἴδιον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ·εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν, ὅ ἐστινμεθερμηνευόμενον Χριστός.43ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν.ἐμβλέψας αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν·σὺ εἶ Σίμων ὁ υἱὸς Ἰωάννου, σὺκληθήσῃ Κηφᾶς, ὃ ἑρμηνεύεταιΠέτρος.44Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ἐξελθεῖν

εἰς τὴν Γαλιλαίαν, καὶ εὑρίσκειΦίλιππον. καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς,ἀκολούθει μοι. 45ἦν δὲ ὁ Φίλιπποςἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεωςἈνδρέου καὶ Πέτρου. 46 εὑρίσκει

Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγειαὐτῷ· ὃν ἔγραψεν Μωϋσῆς ἐν τῷνόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν,Ἰησοῦν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸΝαζαρέτ. 47 εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ·ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸνεἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος·ἔρχου καὶ ἴδε. 48 εἶδεν Ἰησοῦς τὸνΝαθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸνκαὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶςἸσραηλείτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκἔστιν. 49λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ·πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθηἸησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σεΦίλιππον φωνῆσαι ὄντα ὑπὸ τὴνσυκῆν εἶδόν σε. 50ἀπεκρίθη αὐτῷΝαθαναήλ· ῥαββεί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦθεοῦ, σὺ βασιλεὺς εἶ τοῦ Ἰσραήλ.51ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ·ὅτι εἶπόν σοι ὅτι εἶδόν σε ὑποκάτωτῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζωτούτων ὄψῃ. 52καὶ λέγει αὐτῷ·ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὄψεσθετὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα καὶ τοὺςἀγγέλους τοῦ θεοῦ ἀναβαίνονταςκαὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸντοῦ ἀνθρώπου.

2 Καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ γάμοςἐγένετο ἐν Κανὰ τῆς Γαλιλαίας,

καὶ ἦν ἡ μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ ἐκεῖ·2 ἐκλήθη δὲ καὶ ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱμαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὸν γάμον. 3καὶοἶνον οὐκ εἶχον, ὅτι συνετελέσθηὁ οἶνος τοῦ γάμου. εἶτα λέγει ἡμήτηρ τοῦ Ἰησοῦ πρὸς αὐτόν· οἶνοςοὐκ ἔστιν. 4λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς·τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι; οὔπω ἥκειἡ ὥρα μου. 5λέγει ἡ μήτηρ αὐτοῦτοῖς διακόνοις· ὅ τι ἂν λέγῃ ὑμῖν,ποιήσατε. 6ἦσαν δὲ ἐκεῖ λίθιναιὑδρίαι ἓξ κατὰ τὸν καθαρισμὸντῶν Ἰουδαίων κείμεναι, χωροῦσαιἀνὰ μετρητὰς δύο ἢ τρεῖς. 7λέγειαὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· γεμίσατε τὰςὑδρίας ὕδατος. καὶ ἐγέμισαναὐτὰς ἕως ἄνω. 8καὶ λέγει αὐτοῖς·


ἀντλήσατε νῦν καὶ φέρετε τῷἀρχιτρικλίνῳ. οἱ δὲ ἤνεγκαν. 9ὡςδὲ ἐγεύσατο ὁ ἀρχιτρίκλινος τὸὕδωρ οἶνον γεγενημένον, καὶ οὐκᾔδει πόθεν ἐστίν, οἱ δὲ διάκονοιᾔδεισαν οἱ ἠντληκότες τὸ ὕδωρ,φωνεῖ τὸν νυμφίον ὁ ἀρχιτρίκλινος10καὶ λέγει αὐτῷ· πᾶς ἄνθρωποςπρῶτον τὸν καλὸν οἶνον τίθησιν,καὶ ὅταν μεθυσθῶσιν τὸν ἐλάσσω·σὺ τετήρηκας τὸν καλὸν οἶνον ἕωςἄρτι. 11ταύτην ἐποίησεν ἀρχὴντῶν σημείων ὁ Ἰησοῦς ἐν Κανὰτῆς Γαλιλαίας καὶ ἐφανέρωσεν τὴνδόξαν αὐτοῦ, καὶ ἐπίστευσαν εἰςαὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. 12Μετὰτοῦτο κατέβη εἰς Καφαρναοὺμαὐτὸς καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ οἱ μαθηταὶαὐτοῦ, καὶ ἐκεῖ ἔμειναν οὐ πολλὰςἡμέρας.13Καὶ ἐγγὺς ἦν τὸ πάσχα τῶν

Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη εἰς Ἱεροσόλυμαὁ Ἰησοῦς. 14καὶ εὗρεν ἐν τῷ ἱερῷτοὺς πωλοῦντας βόας καὶπρόβατα καὶ περιστερὰς καὶ τοὺςκερματιστὰς καθημένους, 15καὶποιήσας φραγέλλιον ἐκ σχοινίωνπάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ, τάτε πρόβατα καὶ τοὺς βόας, καὶ τῶνκολλυβιστῶν ἐξέχεεν τὸ κέρμα καὶτὰς τραπέζας ἀνέστρεψεν, 16καὶτοῖς τὰς περιστερὰς πωλοῦσινεἶπεν· ἄρατε ταῦτα ἐντεῦθεν, μὴποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μουοἶκον ἐμπορίου. 17 ἐμνήσθησαν οἱμαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι γεγραμμένονἐστίν· ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σουκαταφάγεταί με. 18ἀπεκρίθησανοὖν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ εἶπαν αὐτῷ·τί σημεῖον δεικνύεις ἡμῖν, ὅτιταῦτα ποιεῖς; 19ἀπεκρίθη Ἰησοῦςκαὶ εἶπεν αὐτοῖς· λύσατε τὸν ναὸντοῦτον, καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραιςἐγερῶ αὐτόν. 20 εἶπαν οὖν οἱἸουδαῖοι· τεσσεράκοντα καὶ ἓξ

ἔτεσιν οἰκοδομήθη ὁ ναὸς οὗτος,καὶ σὺ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερεῖςαὐτόν; 21 ἐκεῖνος δὲ ἔλεγεν περὶτοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ.22ὅτε οὖν ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν,ἐμνήσθησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦὅτι τοῦτο ἔλεγεν, καὶ ἐπίστευσαντῇ γραφῇ καὶ τῷ λόγῳ ὃν εἶπενὁ Ἰησοῦς. 23Ὡς δὲ ἦν ἐν τοῖςἹεροσολύμοις ἐν τῷ πάσχα ἐν τῇἑορτῇ, πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸὄνομα αὐτοῦ, θεωροῦντες αὐτοῦτὰ σημεῖα ἃ ἐποίει· 24αὐτὸς δὲἸησοῦς οὐκ ἐπίστευεν αὐτὸν αὐτοῖςδιὰ τὸ αὐτὸν γινώσκειν πάντας,25καὶ ὅτι οὐ χρείαν εἶχεν ἵνα τιςμαρτυρήσῃ περὶ τοῦ ἀνθρώπου·αὐτὸς γὰρ ἐγίνωσκεν τί ἦν ἐν τῷἀνθρώπῳ.

3Ἦν δὲ ἄνθρωπος ἐκ τῶνΦαρισαίων, Νικόδημος ὄνομα

αὐτῷ, ἄρχων τῶν Ἰουδαίων·2οὗτος ἦλθεν πρὸς αὐτὸν νυκτὸςκαὶ εἶπεν αὐτῷ· ῥαββεί, οἴδαμεν ὅτιἀπὸ θεοῦ ἐλήλυθας διδάσκαλος·οὐδεὶς γὰρ δύναται ταῦτα τὰσημεῖα ποιεῖν ἃ σὺ ποιεῖς, ἐὰν μὴᾖ ὁ θεὸς μετ’ αὐτοῦ. 3ἀπεκρίθηἸησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴνλέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇἄνωθεν, οὐ δύναται ἰδεῖν τὴνβασιλείαν τοῦ θεοῦ. 4λέγει πρὸςαὐτὸν ὁ Νικόδημος· πῶς δύναταιἄνθρωπος γεννηθῆναι γέρων ὤν;μὴ δύναται εἰς τὴν κοιλίαν τῆςμητρὸς αὐτοῦ δεύτερον εἰσελθεῖνκαὶ γεννηθῆναι; 5ἀπεκρίθη Ἰησοῦς·ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τιςγεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ πνεύματος,οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴνβασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 6τὸγεγεννημένον ἐκ τῆς σαρκὸς σάρξἐστιν, καὶ τὸ γεγεννημένον ἐκτοῦ πνεύματος πνεῦμά ἐστιν. 7μὴθαυμάσῃς ὅτι εἶπόν σοι· δεῖ ὑμᾶςγεννηθῆναι ἄνωθεν. 8τὸ πνεῦμα


ὅπου θέλει πνεῖ, καὶ τὴν φωνὴναὐτοῦ ἀκούεις, ἀλλ’ οὐκ οἶδαςπόθεν ἔρχεται καὶ ποῦ ὑπάγει·οὕτως ἐστὶν πᾶς ὁ γεγεννημένοςἐκ τοῦ πνεύματος. 9ἀπεκρίθηΝικόδημος καὶ εἶπεν αὐτῷ·πῶς δύναται ταῦτα γενέσθαι;10ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ·σὺ εἶ ὁ διδάσκαλος τοῦ Ἰσραὴλ καὶταῦτα οὐ γινώσκεις; 11ἀμὴν ἀμὴνλέγω σοι ὅτι ὃ οἴδαμεν λαλοῦμενκαὶ ὃ ἑωράκαμεν μαρτυροῦμεν, καὶτὴν μαρτυρίαν ἡμῶν οὐ λαμβάνετε.12 εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐπιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖντὰ ἐπουράνια πιστεύσετε; 13καὶοὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸνεἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς,ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷοὐρανῷ. 14καὶ καθὼς Μωϋσῆςὕψωσεν τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ,οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦἀνθρώπου, 15 ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων ἐναὐτῷ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. 16οὕτωςγὰρ ἠγάπησεν ὁ θεὸς τὸν κόσμον,ὥστε τὸν υἱὸν τὸν μονογενῆἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰςαὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴναἰώνιον. 17οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁθεὸς τὸν υἱὸν εἰς τὸν κόσμον ἵνακρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σωθῇ ὁκόσμος δι’ αὐτοῦ. 18ὁ πιστεύων εἰςαὐτὸν οὐ κρίνεται· ὁ μὴ πιστεύωνἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκενεἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦτοῦ θεοῦ. 19αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις,ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸνκόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποιμᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ἦνγὰρ αὐτῶν πονηρὰ τὰ ἔργα. 20πᾶςγὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶςκαὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵναμὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· 21ὁ δὲποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸςτὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰἔργα, ὅτι ἐν θεῷ ἐστιν εἰργασμένα.

22Μετὰ ταῦτα ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶοἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὴν Ἰουδαίανγῆν, καὶ ἐκεῖ διέτριβεν μετ’ αὐτῶνκαὶ ἐβάπτιζεν. 23ἦν δὲ καὶ Ἰωάννηςβαπτίζων ἐν Αἰνὼν ἐγγὺς τοῦΣαλείμ, ὅτι ὕδατα πολλὰ ἦν ἐκεῖ,καὶ παρεγίνοντο καὶ ἐβαπτίζοντο·24οὔπω γὰρ ἦν βεβλημένος εἰς τὴνφυλακὴν Ἰωάννης. 25 ἐγένετο οὖνζήτησις ἐκ τῶν μαθητῶν Ἰωάννουμετὰ Ἰουδαίου περὶ καθαρισμοῦ.26καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰωάννην καὶεἶπον αὐτῷ· ῥαββεί, ὃς ἦν μετὰσοῦ πέραν τοῦ Ἰορδάνου, ᾧ σὺμεμαρτύρηκας, ἴδε οὗτος βαπτίζεικαὶ πάντες ἔρχονται πρὸς αὐτόν.27ἀπεκρίθη Ἰωάννης καὶ εἶπεν·οὐ δύναται ἄνθρωπος λαμβάνεινοὐδέν ἐὰν μὴ ᾖ δεδομένον αὐτῷἐκ τοῦ οὐρανοῦ. 28αὐτοὶ ὑμεῖς μοιμαρτυρεῖτε ὅτι εἶπον· οὐκ εἰμὶ ἐγὼὁ Χριστός, ἀλλ’ ὅτι ἀπεσταλμένοςεἰμὶ ἔμπροσθεν ἐκείνου. 29ὁ ἔχωντὴν νύμφην νυμφίος ἐστίν· ὁ δὲφίλος τοῦ νυμφίου, ὁ ἑστηκὼς καὶἀκούων αὐτοῦ, χαρᾷ χαίρει διὰ τὴνφωνὴν τοῦ νυμφίου. αὕτη οὖν ἡχαρὰ ἡ ἐμὴ πεπλήρωται. 30 ἐκεῖνονδεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι.31ὁ ἄνωθεν ἐρχόμενος ἐπάνωπάντων ἐστίν· ὁ ὢν ἐκ τῆς γῆς ἐκτῆς γῆς ἐστιν καὶ ἐκ τῆς γῆς λαλεῖ.ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐρχόμενος 32ὃἑώρακεν καὶ ἤκουσεν μαρτυρεῖ,καὶ τὴν μαρτυρίαν αὐτοῦ οὐδεὶςλαμβάνει. 33ὁ λαβὼν αὐτοῦ τὴνμαρτυρίαν ἐσφράγισεν ὅτι ὁ θεὸςἀληθής ἐστιν. 34ὃν γὰρ ἀπέστειλενὁ θεός, τὰ ῥήματα τοῦ θεοῦ λαλεῖ·οὐ γὰρ ἐκ μέτρου δίδωσιν τὸπνεῦμα. 35ὁ πατὴρ ἀγαπᾷ τὸν υἱόν,καὶ πάντα δέδωκεν ἐν τῇ χειρὶαὐτοῦ. 36ὁ πιστεύων εἰς τὸν υἱὸνἔχει ζωὴν αἰώνιον· ὁ ἀπειθῶν τῷυἱῷ οὐκ ὄψεται ζωήν, ἀλλ’ ἡ ὀργὴτοῦ θεοῦ μένει ἐπ’ αὐτόν,


4Ὡς οὖν ἔγνω ὁ Ἰησοῦς ὅτιἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι ὅτι

Ἰησοῦς πλείονας μαθητὰς ποιεῖκαὶ βαπτίζει ἢ Ἰωάννης, 2καίτοιγεἸησοῦς αὐτὸς οὐκ ἐβάπτιζεν ἀλλ’οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, 3ἀφῆκεν τὴνἸουδαίαν καὶ ἀπῆλθεν πάλιν εἰςτὴν Γαλιλαίαν. 4 ἔδει δὲ αὐτὸνδιέρχεσθαι διὰ τῆς Σαμαρίας.5 ἔρχεται οὖν εἰς πόλιν τῆςΣαμαρίας λεγομένην Συχάρ,πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκενἸακὼβ Ἰωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ. 6ἦν δὲἐκεῖ πηγὴ τοῦ Ἰακώβ. ὁ οὖν Ἰησοῦςκεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίαςἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥραἦν ὡς ἕκτη. 7 ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆςΣαμαρίας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγειαὐτῇ ὁ Ἰησοῦς, δός μοι πεῖν· 8οἱ γὰρμαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰςτὴν πόλιν, ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσιν.9λέγει αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρῖτις·πῶς σὺ Ἰουδαῖος ὢν παρ’ ἐμοῦπεῖν αἰτεῖς γυναικὸς Σαμαρίτιδοςοὔσης; 10ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶεἶπεν αὐτῇ· εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰντοῦ θεοῦ, καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγωνσοι· δός μοι πεῖν, σὺ ἂν ᾔτησαςαὐτὸν καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν.11λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· κύριε, οὔτεἄντλημα ἔχεις καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶνβαθύ· πόθεν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν;12μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶνἸακώβ, ὃς ἔδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ,καὶ αὐτὸς ἐξ αὐτοῦ ἔπιεν καὶ οἱυἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ;13ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ·πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτουδιψήσει πάλιν· 14ὃς δ’ ἂν πίῃ ἐκτοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐμὴ διψήσει εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸὕδωρ ὃ ἐγὼ δώσω αὐτῷ γενήσεταιἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένουεἰς ζωὴν αἰώνιον. 15λέγει πρὸςαὐτὸν ἡ γυνή· κύριε, δός μοιτοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ διψῶ μηδὲ

διέρχωμαι ἐνθάδε ἀντλεῖν. 16λέγειαὐτῇ· ὕπαγε φώνησον τὸν ἄνδρασου καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε. 17ἀπεκρίθηἡ γυνὴ καὶ εἶπεν· ἄνδρα οὐκ ἔχω.λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· καλῶς εἶπεςὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω· 18πέντε γὰρἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχειςοὐκ ἔστιν σου ἀνήρ· τοῦτο ἀληθὲςεἴρηκας. 19λέγει αὐτῷ ἡ γυνή·κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ.20οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρειτούτῳ προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖςλέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶνὁ τόπος ὅπου προσκυνεῖν δεῖ.21λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· πίστευέμοι, γύναι, ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτεοὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐνἹεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷπατρί. 22ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκοἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃοἴδαμεν, ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶνἸουδαίων ἐστίν· 23ἀλλὰ ἔρχεταιὥρα καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶπροσκυνηταὶ προσκυνήσουσιν τῷπατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶγὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺςπροσκυνοῦντας αὐτόν. 24πνεῦμα ὁθεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας ἐνπνεύματι καὶ ἀληθείᾳ προσκυνεῖνδεῖ. 25λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· οἶδαὅτι Μεσσίας ἔρχεται, ὁ λεγόμενοςΧριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος,ἀναγγελεῖ ἡμῖν ἅπαντα. 26λέγειαὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι, ὁ λαλῶνσοι. 27Καὶ ἐπὶ τούτῳ ἦλθαν οἱμαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐθαύμαζονὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει· οὐδεὶςμέντοι εἶπεν· τί ζητεῖς ἤ τίλαλεῖς μετ’ αὐτῆς; 28ἀφῆκεν οὖντὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνὴ καὶἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ λέγειτοῖς ἀνθρώποις· 29δεῦτε ἴδετεἄνθρωπον ὃς εἶπέν μοι πάνταἃ ἐποίησα· μήτι οὗτός ἐστινὁ Χριστός; 30 ἐξῆλθον ἐκ τῆςπόλεως, καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν.


31Ἐν τῷ μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱμαθηταὶ λέγοντες· ῥαββεί, φάγε.32ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐγὼ βρῶσινἔχω φαγεῖν ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε.33 ἔλεγον οὖν οἱ μαθηταὶ πρὸςἀλλήλους, μή τις ἤνεγκεν αὐτῷφαγεῖν; 34λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς·ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸθέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶτελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον. 35οὐχὑμεῖς λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνόςἐστιν καὶ ὁ θερισμὸς ἔρχεται;ἰδοὺ λέγω ὑμῖν, ἐπάρατε τοὺςὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθετὰς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσίν πρὸςθερισμόν. 36ἤδη ὁ θερίζων μισθὸνλαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰςζωὴν αἰώνιον, ἵνα καὶ ὁ σπείρωνὁμοῦ χαίρῃ καὶ ὁ θερίζων. 37 ἐν γὰρτούτῳ ὁ λόγος ἐστὶν ἀληθινός, ὅτιἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλοςὁ θερίζων. 38 ἐγὼ ἀπέσταλκα ὑμᾶςθερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε·ἄλλοι κεκοπιάκασιν, καὶ ὑμεῖς εἰςτὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε.39Ἐκ δὲ τῆς πόλεως ἐκείνηςπολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶνΣαμαριτῶν διὰ τὸν λόγον τῆςγυναικὸς μαρτυρούσης ὅτι εἶπένμοι πάντα ἃ ἐποίησα. 40ὡς οὖνἦλθον πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρῖται,ἠρώτων αὐτὸν μεῖναι παρ’ αὐτοῖς·καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ δύο ἡμέρας. 41καὶπολλῷ πλείους ἐπίστευσαν διὰτὸν λόγον αὐτοῦ, 42τῇ τε γυναικὶἔλεγον ὅτι οὐκέτι διὰ τὴν σὴνλαλιὰν πιστεύομεν· αὐτοὶ γὰρἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτόςἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου.43Μετὰ δὲ τὰς δύο ἡμέρας

ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν·44αὐτὸς γὰρ Ἰησοῦς ἐμαρτύρησενὅτι προφήτης ἐν τῇ ἰδίᾳ πατρίδιτιμὴν οὐκ ἔχει. 45ὡς οὖν ἦλθενεἰς τὴν Γαλιλαίαν, ἐδέξαντο αὐτὸνοἱ Γαλιλαῖοι, πάντα ἑωρακότες ἅ

ἐποίησεν ἐν Ἱεροσολύμοις ἐν τῇἑορτῇ· καὶ αὐτοὶ γὰρ ἦλθον εἰς τὴνἑορτήν. 46ἦλθεν οὖν πάλιν εἰς τὴνΚανὰ τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ἐποίησεντὸ ὕδωρ οἶνον.Ἦν δέ βασιλικός, οὗ ὁ υἱὸς

ἠσθένει, ἐν Καφαρναούμ· 47οὗτοςἀκούσας ὅτι Ἰησοῦς ἥκει ἐκτῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν,ἀπῆλθεν πρὸς αὐτόν, καὶ ἠρώταἵνα καταβῇ καὶ ἰάσηται αὐτοῦ τὸνυἱόν· ἤμελλεν γὰρ ἀποθνῄσκειν.48 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτόν·ἐὰν μὴ σημεῖα καὶ τέρατα ἴδητε,οὐ μὴ πιστεύσητε. 49λέγει πρὸςαὐτὸν ὁ βασιλικός· κύριε, κατάβηθιπρὶν ἀποθανεῖν τὸ παιδίον μου.50λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· πορεύου·ὁ υἱός σου ζῇ. ἐπίστευσεν ὁἄνθρωπος τῷ λόγῳ ὃν εἶπεν αὐτῷὁ Ἰησοῦς καὶ ἐπορεύετο. 51ἤδη δὲαὐτοῦ καταβαίνοντος οἱ δοῦλοιὑπήντησαν αὐτῷ καὶ ἤγγειλανὅτι ὁ παῖς αὐτοῦ ζῇ. 52 ἐπύθετοοὖν τὴν ὥραν παρ’ αὐτῶν ἐν ᾗκομψότερον ἔσχεν· εἶπον οὖν αὐτῷὅτι ἐχθὲς ὥραν ἑβδόμην ἀφῆκεναὐτὸν ὁ πυρετός. 53 ἔγνω οὖν ὁπατὴρ ὅτι ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ ἐν ᾗ εἶπεναὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὁ υἱός σου ζῇ· καὶἐπίστευσεν αὐτὸς καὶ ἡ οἰκία αὐτοῦὅλη. 54Τοῦτο πάλιν δεύτερονσημεῖον ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐλθὼνἐκ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν.

5Μετὰ ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶνἸουδαίων, καὶ ἀνέβη Ἰησοῦς

εἰς Ἱεροσόλυμα. 2 ἔστιν δὲ ἐν τοῖςἹεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇκολυμβήθρα, τὸ λεγόμενονἙβραϊστὶ Βηθζαθά, πέντε στοὰςἔχουσα. 3 ἐν ταύταις κατέκειτοπλῆθος τῶν ἀσθενούντων,τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν. 5ἦν δέτις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳαὐτοῦ· 6τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς


κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺνἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ·θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; 7ἀπεκρίθηαὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· κύριε, ἄνθρωπονοὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρβάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν·ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγὼ ἄλλος πρὸἐμοῦ καταβαίνει. 8λέγει αὐτῷ ὁἸησοῦς· ἔγειρε ἆρον τὸν κράβαττόνσου καὶ περιπάτει. 9καὶ ἐγένετοὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρεν τὸνκράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει·ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇἡμέρᾳ. 10 ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοιτῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόνἐστιν, καὶ οὐκ ἔξεστίν σοι ἆραι τὸνκράβαττόν. 11ἀπεκρίθη αὐτοῖς·ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοιεἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σουκαὶ περιπάτει. 12ἠρώτησαν αὐτόν·τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπώνσοι· ἆρον καὶ περιπάτει; 13ὁ δὲἀσθενῶν οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρἸησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐντῷ τόπῳ. 14μετὰ ταῦτα εὑρίσκειαὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶεἶπεν αὐτῷ· ἴδε ὑγιὴς γέγονας·μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοίτι γένηται. 15ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωποςκαὶ εἶπεν τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦςἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ. 16καὶδιὰ τοῦτο ἐδίωκον οἱ Ἰουδαῖοιτὸν Ἰησοῦν, ὅτι ταῦτα ἐποίει ἐνσαββάτῳ. 17ὁ δὲ ἀπεκρίνατοαὐτοῖς· ὁ πατήρ μου ἕως ἄρτιἐργάζεται, κἀγὼ ἐργάζομαι. 18διὰτοῦτο μᾶλλον ἐζήτουν αὐτὸνοἱ Ἰουδαῖοι ἀποκτεῖναι, ὅτι οὐμόνον ἔλυεν τὸ σάββατον, ἀλλὰκαὶ πατέρα ἴδιον ἔλεγεν τὸνθεόν, ἴσον ἑαυτὸν ποιῶν τῷ θεῷ.19Ἀπεκρίνατο οὖν ὁ Ἰησοῦς καὶἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν ἀμὴν λέγωὑμῖν, οὐ δύναται ὁ υἱὸς ποιεῖν ἀφ’ἑαυτοῦ οὐδέν, ἂν μή τι βλέπῃ τὸνπατέρα ποιοῦντα· ἃ γὰρ ἂν ἐκεῖνος

ποιῇ, ταῦτα καὶ ὁ υἱὸς ποιεῖ ὁμοίως.20ὁ γὰρ πατὴρ φιλεῖ τὸν υἱὸν καὶπάντα δείκνυσιν αὐτῷ ἃ αὐτὸςποιεῖ, καὶ μείζονα τούτων δείξειαὐτῷ ἔργα, ἵνα ὑμεῖς θαυμάζετε.21ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ ἐγείρειτοὺς νεκροὺς καὶ ζῳοποιεῖ, οὕτωςκαὶ ὁ υἱὸς οὓς θέλει ζῳοποιεῖ.22οὐδὲ γὰρ ὁ πατὴρ κρίνει οὐδένα,ἀλλὰ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκεντῷ υἱῷ, 23 ἵνα πάντες τιμῶσι τὸνυἱὸν καθὼς τιμῶσι τὸν πατέρα.ὁ μὴ τιμῶν τὸν υἱὸν οὐ τιμᾷ τὸνπατέρα τὸν πέμψαντα αὐτόν.24ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸνλόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύωντῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον,καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται ἀλλὰμεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰςτὴν ζωήν. 25ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖνὅτι ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστιν,ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσουσιν τῆςφωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ καὶ οἱἀκούσαντες ζήσουσιν. 26ὥσπεργὰρ ὁ πατὴρ ἔχει ζωὴν ἐν ἑαυτῷ,οὕτως καὶ τῷ υἱῷ ἔδωκεν ζωὴνἔχειν ἐν ἑαυτῷ· 27καὶ ἐξουσίανἔδωκεν αὐτῷ κρίσιν ποιεῖν,ὅτι υἱὸς ἀνθρώπου ἐστίν. 28μὴθαυμάζετε τοῦτο, ὅτι ἔρχεται ὥραἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοιςἀκούσουσιν τῆς φωνῆς αὐτοῦ,29καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱτὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασινκρίσεως. 30οὐ δύναμαι ἐγὼ ποιεῖνἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐδέν· καθὼς ἀκούωκρίνω, καὶ ἡ κρίσις ἡ ἐμὴ δικαίαἐστίν, ὅτι οὐ ζητῶ τὸ θέληματὸ ἐμὸν ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦπέμψαντός με 31 ἐὰν ἐγὼ μαρτυρῶπερὶ ἐμαυτοῦ, ἡ μαρτυρία μου οὐκἔστιν ἀληθής· 32ἄλλος ἐστὶν ὁμαρτυρῶν περὶ ἐμοῦ, καὶ οἴδατεὅτι ἀληθής ἐστιν ἡ μαρτυρίαἣν μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ. 33ὑμεῖς


ἀπεστάλκατε πρὸς Ἰωάννην,καὶ μεμαρτύρηκεν τῇ ἀληθείᾳ·34 ἐγὼ δὲ οὐ παρὰ ἀνθρώπουτὴν μαρτυρίαν λαμβάνω, ἀλλὰταῦτα λέγω ἵνα ὑμεῖς σωθῆτε.35 ἐκεῖνος ἦν ὁ λύχνος ὁ καιόμενοςκαὶ φαίνων, ὑμεῖς δὲ ἠθελήσατεἀγαλλιαθῆναι πρὸς ὥραν ἐν τῷφωτὶ αὐτοῦ. 36 ἐγὼ δὲ ἔχω τὴνμαρτυρίαν μείζω τοῦ Ἰωάννου·τὰ γὰρ ἔργα ἃ δέδωκέν μοι ὁπατὴρ ἵνα τελειώσω αὐτά, αὐτὰτὰ ἔργα ἃ ποιῶ μαρτυρεῖ περὶἐμοῦ ὅτι ὁ πατήρ με ἀπέσταλκεν.37καὶ ὁ πέμψας με πατήρ, ἐκεῖνοςμεμαρτύρηκεν περὶ ἐμοῦ. οὔτεφωνὴν αὐτοῦ πώποτε ἀκηκόατε,οὔτε εἶδος αὐτοῦ ἑωράκατε, 38καὶτὸν λόγον αὐτοῦ οὐκ ἔχετε ἐνὑμῖν μένοντα, ὅτι ὃν ἀπέστειλενἐκεῖνος, τούτῳ ὑμεῖς οὐ πιστεύετε.39 ἐραυνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτιὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴναἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσίν αἱμαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ· 40καὶ οὐθέλετε ἐλθεῖν πρός με ἵνα ζωὴνἔχητε. 41δόξαν παρὰ ἀνθρώπωνοὐ λαμβάνω, 42ἀλλὰ ἔγνωκα ὑμᾶςὅτι οὐκ ἔχετε τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦἐν ἑαυτοῖς. 43 ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷὀνόματι τοῦ πατρός μου, καὶ οὐλαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνονλήμψεσθε. 44πῶς δύνασθε ὑμεῖςπιστεῦσαι, δόξαν παρὰ ἀλλήλωνλαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξαν τὴνπαρὰ τοῦ μόνου θεοῦ οὐ ζητεῖτε;45μὴ δοκεῖτε ὅτι ἐγὼ κατηγορήσωὑμῶν πρὸς τὸν πατέρα· ἔστινὁ κατηγορῶν ὑμῶν Μωϋσῆς,εἰς ὃν ὑμεῖς ἠλπίκατε. 46 εἰ γὰρἐπιστεύετε Μωϋσεῖ, ἐπιστεύετεἂν ἐμοί· περὶ γὰρ ἐμοῦ ἐκεῖνοςἔγραψεν. 47 εἰ δὲ τοῖς ἐκείνουγράμμασιν οὐ πιστεύετε, πῶς τοῖςἐμοῖς ῥήμασιν πιστεύσετε;

6Μετὰ ταῦτα ἀπῆλθεν ὁἸησοῦς πέραν τῆς θαλάσσης

τῆς Γαλιλαίας τῆς Τιβεριάδος·2ἠκολούθει δὲ αὐτῷ ὄχλος πολύς,ὅτι ἑώρων τὰ σημεῖα ἃ ἐποίειἐπὶ τῶν ἀσθενούντων. 3ἀνῆλθενδὲ εἰς τὸ ὄρος Ἰησοῦς, καὶ ἐκεῖἐκαθέζετο μετὰ τῶν μαθητῶναὐτοῦ. 4ἦν δὲ ἐγγὺς τὸ πάσχα,ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων. 5 ἐπάραςοὖν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὁ Ἰησοῦςκαὶ θεασάμενος ὅτι πολὺς ὄχλοςἔρχεται πρὸς αὐτὸν λέγει πρὸςΦίλιππον· πόθεν ἀγοράσωμενἄρτους ἵνα φάγωσιν οὗτοι; 6τοῦτοδὲ ἔλεγεν πειράζων αὐτόν· αὐτὸςγὰρ ᾔδει τί ἔμελλεν ποιεῖν.7ἀποκρίνεται αὐτῷ ὁ Φίλιππος,διακοσίων δηναρίων ἄρτοι οὐκἀρκοῦσιν αὐτοῖς, ἵνα ἕκαστοςβραχύ τι λάβῃ. 8λέγει αὐτῷεἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ,Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς ΣίμωνοςΠέτρου· 9 ἔστιν παιδάριον ὧδεὃς ἔχει πέντε ἄρτους κριθίνουςκαὶ δύο ὀψάρια· ἀλλὰ ταῦτα τίἐστιν εἰς τοσούτους; 10 εἶπεν ὁἸησοῦς· ποιήσατε τοὺς ἀνθρώπουςἀναπεσεῖν. ἦν δὲ χόρτος πολὺς ἐντῷ τόπῳ. ἀνέπεσαν οὖν οἱ ἄνδρεςτὸν ἀριθμὸν ὡς πεντακισχίλιοι.11 ἔλαβεν οὖν τοὺς ἄρτους ὁἸησοῦς καὶ εὐχαρίστησεν καὶἔδωκεν τοῖς ἀνακειμένοις, ὁμοίωςκαὶ ἐκ τῶν ὀψαρίων ὅσον ἤθελον.12ὡς δὲ ἐνεπλήσθησαν, λέγει τοῖςμαθηταῖς αὐτοῦ· συναγάγετε τὰπερισσεύσαντα κλάσματα, ἵνα μήτι ἀπόληται. 13συνήγαγον οὖν,καὶ ἐγέμισαν δώδεκα κοφίνουςκλασμάτων ἐκ τῶν πέντε ἄρτωντῶν κριθίνων, ἃ ἐπερίσσευσαν τοῖςβεβρωκόσιν.14Οἱ οὖν ἄνθρωποι ἰδόντες ὃ

ἐποίησεν σημεῖον ἔλεγον ὅτι οὗτόςἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης ὁ εἰς


τὸν κόσμον ἐρχόμενος. 15 Ἰησοῦςοὖν γνοὺς ὅτι μέλλουσιν ἔρχεσθαικαὶ ἁρπάζειν αὐτὸν ἵνα ποιήσωσινβασιλέα, φεύγει πάλιν εἰς τὸ ὄροςαὐτὸς μόνος.16Ὡς δὲ ὀψία ἐγένετο, κατέβησαν

οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπὶ τὴνθάλασσαν, 17καὶ ἐμβάντες εἰςπλοῖον ἤρχοντο πέραν τῆςθαλάσσης εἰς Καφαρναούμ.κατέλαβεν δὲ αὐτοὺς ἡ σκοτίακαὶ οὔπω ἐληλύθει Ἰησοῦς πρὸςαὐτοὺς, 18ἥ τε θάλασσα ἀνέμουμεγάλου πνέοντος διεγείρετο.19 ἐληλακότες οὖν ὡς στάδια εἴκοσιπέντε ἢ τριάκοντα θεωροῦσιν τὸνἸησοῦν περιπατοῦντα ἐπὶ τῆςθαλάσσης καὶ ἐγγὺς τοῦ πλοίουγινόμενον, καὶ ἐφοβήθησαν. 20ὁδὲ λέγει αὐτοῖς· ἐγώ εἰμι, μὴφοβεῖσθε. 21ἤθελον οὖν λαβεῖναὐτὸν εἰς τὸ πλοῖον, καὶ εὐθέωςἐγένετο τὸ πλοῖον ἐπὶ τὴν γῆν εἰςἣν ὑπῆγον.22Τῇ ἐπαύριον ὁ ὄχλος ὁ ἑστηκὼς

πέραν τῆς θαλάσσης εἶδον ὅτιπλοιάριον ἄλλο οὐκ ἦν ἐκεῖ εἰμὴ ἕν, καὶ ὅτι οὐ συνεισῆλθεντοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὁ Ἰησοῦςεἰς τὸ πλοῖον ἀλλὰ μόνοι οἱμαθηταὶ αὐτοῦ ἀπῆλθον· 23ἄλλαἦλθεν πλοιάρια ἐκ Τιβεριάδοςἐγγὺς τοῦ τόπου ὅπου ἔφαγοντὸν ἄρτον εὐχαριστήταντος τοῦκυρίου. 24ὅτε οὖν εἶδεν ὁ ὄχλοςὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ἐκεῖ οὐδὲοἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, ἐνέβησαναὐτοὶ εἰς τὰ πλοιάρια καὶ ἦλθον εἰςΚαφαρναοὺμ ζητοῦντες τὸν Ἰησοῦν.25καὶ εὑρόντες αὐτὸν πέραν τῆςθαλάσσης εἶπον αὐτῷ· ῥαββεί,πότε ὧδε γέγονας; 26ἀπεκρίθηαὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· ἀμὴνἀμὴν λέγω ὑμῖν, ζητεῖτέ με οὐχ ὅτιεἴδετε σημεῖα, ἀλλ’ ὅτι ἐφάγετεἐκ τῶν ἄρτων καὶ ἐχορτάσθητε.

27 ἐργάζεσθε μὴ τὴν βρῶσιν τὴνἀπολλυμένην, ἀλλὰ τὴν βρῶσιντὴν μένουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἣνὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου δίδωσιν ὑμῖν·τοῦτον γὰρ ὁ πατὴρ ἐσφράγισεν,ὁ θεός. 28 εἶπον οὖν πρὸς αὐτόν·τί ποιῶμεν ἵνα ἐργαζώμεθα τὰἔργα τοῦ θεοῦ; 29ἀπεκρίθη Ἰησοῦςκαὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτό ἐστιν τὸἔργον τοῦ θεοῦ, ἵνα πιστεύητε εἰςὃν ἀπέστειλεν ἐκεῖνος. 30 εἶπον οὖναὐτῷ· τί οὖν ποιεῖς σὺ σημεῖον,ἵνα ἴδωμεν καὶ πιστεύσωμέν σοι;τί ἐργάζῃ; 31οἱ πατέρες ἡμῶν τὸμάννα ἔφαγον ἐν τῇ ἐρήμῳ, καθώςἐστιν γεγραμμένον· ἄρτον ἐκ τοῦοὐρανοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς φαγεῖν.32 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς·ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ Μωϋσῆςδέδωκεν ὑμῖν τὸν ἄρτον ἐκ τοῦοὐρανοῦ, ἀλλ’ ὁ πατήρ μου δίδωσινὑμῖν τὸν ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦτὸν ἀληθινόν. 33ὁ γὰρ ἄρτοςτοῦ θεοῦ ἐστιν ὁ καταβαίνων ἐκτοῦ οὐρανοῦ καὶ ζωὴν διδοὺς τῷκόσμῳ. 34 εἶπον οὖν πρὸς αὐτόν·κύριε, πάντοτε δὸς ἡμῖν τὸν ἄρτοντοῦτον. 35 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁἸησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆςζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρός ἐμὲ οὐμὴ πεινάσῃ, καὶ ὁ πιστεύων εἰςἐμὲ οὐ μὴ διψήσει πώποτε. 36ἀλλ’εἶπον ὑμῖν ὅτι καὶ ἑωράκατέ καὶοὐ πιστεύετε. 37πᾶν ὃ δίδωσίνμοι ὁ πατὴρ πρὸς ἐμὲ ἥξει, καὶτὸν ἐρχόμενον πρὸς ἐμὲ οὐ μὴἐκβάλω ἔξω, 38ὅτι καταβέβηκαἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ οὐχ ἵνα ποιήσωτὸ θέλημα τὸ ἐμὸν ἀλλὰ τὸ θέληματοῦ πέμψαντός με· 39τοῦτο δέἐστιν τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με,ἵνα πᾶν ὃ δέδωκέν μοι μὴ ἀπολέσωἐξ αὐτοῦ, ἀλλὰ ἀναστήσω αὐτὸἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. 40τοῦτογάρ ἐστιν τὸ θέλημα τοῦ πατρόςμου, ἵνα πᾶς ὁ θεωρῶν τὸν υἱὸν


καὶ πιστεύων εἰς αὐτὸν ἔχῃ ζωὴναἰώνιον καὶ ἀναστήσω αὐτὸν ἐγὼἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. 41Ἐγόγγυζονοὖν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ, ὅτιεἶπεν· ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ καταβὰςἐκ τοῦ οὐρανοῦ, 42καὶ ἔλεγον·οὐχ οὗτός ἐστιν Ἰησοῦς ὁ υἱὸςἸωσήφ, οὗ ἡμεῖς οἴδαμεν τὸνπατέρα καὶ τὴν μητέρα; πῶς νῦνλέγει οὗτος, ὅτι ἐκ τοῦ οὐρανοῦκαταβέβηκα; 43ἀπεκρίθη Ἰησοῦςκαὶ εἶπεν αὐτοῖς· μὴ γογγύζετε μετ’ἀλλήλων. 44οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖνπρός με ἐὰν μὴ ὁ πατὴρ ὁ πέμψαςμε ἑλκύσῃ αὐτόν, κἀγὼ ἀναστήσωαὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. 45 ἔστινγεγραμμένον ἐν τοῖς προφήταις·καὶ ἔσονται πάντες διδακτοὶ θεοῦ·πᾶς ὁ ἀκούσας παρὰ τοῦ πατρὸςκαὶ μαθὼν ἔρχεται πρὸς ἐμέ.46οὐχ ὅτι τὸν πατέρα ἑώρακέντις, εἰ μὴ ὁ ὢν παρὰ τοῦ θεοῦ,οὗτος ἑώρακεν τὸν θεόν. 47ἀμὴνἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων ἔχειζωὴν αἰώνιον. 48 ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτοςτῆς ζωῆς. 49οἱ πατέρες ὑμῶνἔφαγον ἐν τῇ ἐρήμῳ τὸ μάννα καὶἀπέθανον· 50οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτοςὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνων, ἵνατις ἐξ αὐτοῦ φάγῃ καὶ μὴ ἀποθάνῃ.51 ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦοὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃἐκ τοῦ ἐμοῦ ἄρτου, ζήσει εἰς τὸναἰῶνα· καὶ ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσωὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς, ἡ σάρξμου ἐστίν. 52Ἐμάχοντο οὖν πρὸςἀλλήλους οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντες·πῶς δύναται ἡμῖν οὗτος δοῦναι τὴνσάρκα φαγεῖν; 53 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁἸησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰνμὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα,οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς. 54ὁτρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνωνμου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον,κἀγὼ ἀναστήσω αὐτὸν τῇ ἐσχάτῃ

ἡμέρᾳ. 55ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθήςἐστιν βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μουἀληθής ἐστιν πόσις. 56ὁ τρώγωνμου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸαἷμα ἐν ἐμοὶ μένει κἀγὼ ἐν αὐτῷ.57καθὼς ἀπέστειλέν με ὁ ζῶνπατὴρ κἀγὼ ζῶ διὰ τὸν πατέρα,καὶ ὁ τρώγων με κἀκεῖνος ζήσειδι’ ἐμέ. 58οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁἐξ οὐρανοῦ καταβάς, οὐ καθὼςἔφαγον οἱ πατέρες καὶ ἀπέθανον·ὁ τρώγων τοῦτον τὸν ἄρτονζήσει εἰς τὸν αἰῶνα. 59ταῦταεἶπεν ἐν συναγωγῇ διδάσκων ἐνΚαφαρναούμ.60Πολλοὶ οὖν ἀκούσαντες ἐκ τῶν

μαθητῶν αὐτοῦ εἶπον· σκληρόςἐστιν ὁ λόγος οὗτος· τίς δύναταιαὐτοῦ ἀκούειν; 61 εἰδὼς δὲ ὁ Ἰησοῦςἐν ἑαυτῷ ὅτι γογγύζουσιν περὶτούτου οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἶπεναὐτοῖς· τοῦτο ὑμᾶς σκανδαλίζει;62 ἐὰν οὖν θεωρῆτε τὸν υἱὸν τοῦἀνθρώπου ἀναβαίνοντα ὅπουἦν τὸ πρότερον; 63τὸ πνεῦμάἐστιν τὸ ζῳοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼλελάληκα ὑμῖν πνεῦμά ἐστιν καὶζωή ἐστιν. 64ἀλλ’ εἰσὶν ἐξ ὑμῶντινες οἳ οὐ πιστεύουσιν. ᾔδει γὰρἐξ ἀρχῆς ὁ Ἰησοῦς τίνες εἰσὶν οἱμὴ πιστεύοντες καὶ τίς ἐστιν ὁπαραδώσων αὐτόν. 65καὶ ἔλεγεν·διὰ τοῦτο εἴρηκα ὑμῖν ὅτι οὐδεὶςδύναται ἐλθεῖν πρός ἐμὲ ἐὰν μὴ ᾖδεδομένον αὐτῷ ἐκ τοῦ πατρός.66Ἐκ τούτου οὖν πολλοὶ τῶν

μαθητῶν αὐτοῦ ἀπῆλθον εἰς τὰὀπίσω καὶ οὐκέτι μετ’ αὐτοῦπεριεπάτουν. 67 εἶπεν οὖν ὁἸησοῦς τοῖς δώδεκα· μὴ καὶὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν; 68ἀπεκρίθηαὐτῷ Σίμων Πέτρος· κύριε, πρὸςτίνα ἀπελευσόμεθα; ῥήματαζωῆς αἰωνίου ἔχεις· 69καὶ ἡμεῖςπεπιστεύκαμεν καὶ ἐγνώκαμεν ὅτι


σὺ εἶ ὁ ἅγιος τοῦ θεοῦ. 70ἀπεκρίθηαὐτοῖς· οὐκ ἐγὼ ὑμᾶς τοὺς δώδεκαἐξελεξάμην; καὶ ἐξ ὑμῶν εἷςδιάβολός ἐστιν. 71 ἔλεγεν δὲ τὸνἸούδαν Σίμωνος Ἰσκαριώτου· οὗτοςγὰρ ἔμελλεν αὐτὸν παραδιδόναι,εἷς ὢν ἐκ τῶν δώδεκα.

7Μετὰ ταῦτα περιεπάτει ὁἸησοῦς ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ· οὐ γὰρ

ἤθελεν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ περιπατεῖν,ὅτι ἐζήτουν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοιἀποκτεῖναι. 2ἦν δὲ ἐγγὺς ἡ ἑορτὴτῶν Ἰουδαίων ἡ σκηνοπηγία. 3 εἶπονοὖν πρὸς αὐτὸν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ·μετάβηθι ἐντεῦθεν καὶ ὕπαγε εἰςτὴν Ἰουδαίαν, ἵνα καὶ οἱ μαθηταίσου θεωρήσουσιν τὰ ἔργα σου ἃποιεῖς· 4οὐδεὶς γάρ τι ἐν κρυπτῷποιεῖ καὶ ζητεῖ αὐτὸς ἐν παρρησίᾳεἶναι. εἰ ταῦτα ποιεῖς, φανέρωσονσεαυτὸν τῷ κόσμῳ. 5οὐδὲ γὰροἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἐπίστευον εἰςαὐτόν. 6λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς·ὁ καιρὸς ὁ ἐμὸς οὔπω πάρεστιν,ὁ δὲ καιρὸς ὁ ὑμέτερος πάντοτέἐστιν ἕτοιμος. 7οὐ δύναται ὁκόσμος μισεῖν ὑμᾶς, ἐμὲ δὲ μισεῖ,ὅτι ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ αὐτοῦ ὅτιτὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρά ἐστιν.8ὑμεῖς ἀνάβητε εἰς τὴν ἑορτήν·ἐγὼ οὐκ ἀναβαίνω εἰς τὴν ἑορτὴνταύτην, ὅτι ὁ ἐμὸς καιρὸς οὔπωπεπλήρωται. 9ταῦτα εἰπὼν αὐτὸςἔμεινεν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ. 10ὡς δὲἀνέβησαν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ εἰςτὴν ἑορτήν, τότε καὶ αὐτὸς ἀνέβη,οὐ φανερῶς ἀλλ’ ἐν κρυπτῷ. 11οἱοὖν Ἰουδαῖοι ἐζήτουν αὐτὸν ἐντῇ ἑορτῇ καὶ ἔλεγον· ποῦ ἐστινἐκεῖνος; 12καὶ γογγυσμὸς ἦν περὶαὐτοῦ πολὺς ἐν τῷ ὄχλῳ· οἱ μὲνἔλεγον ὅτι ἀγαθός ἐστιν· ἄλλοιἔλεγον· οὔ, ἀλλὰ πλανᾷ τὸν ὄχλον.13οὐδεὶς μέντοι παρρησίᾳ ἐλάλειπερὶ αὐτοῦ διὰ τὸν φόβον τῶνἸουδαίων.

14Ἤδη δὲ τῆς ἑορτῆς μεσούσηςἀνέβη Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν καὶἐδίδασκεν. 15 ἐθαύμαζον οὖν οἱἸουδαῖοι λέγοντες· πῶς οὗτοςγράμματα οἶδεν μὴ μεμαθηκώς;16ἀπεκρίθη οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦςκαὶ εἶπεν· ἡ ἐμὴ διδαχὴ οὐκἔστιν ἐμὴ ἀλλὰ τοῦ πέμψαντόςμε· 17 ἐάν τις θέλῃ τὸ θέλημααὐτοῦ ποιεῖν, γνώσεται περὶ τῆςδιδαχῆς πότερον ἐκ θεοῦ ἐστὶν ἢἐγὼ ἀπ’ ἐμαυτοῦ λαλῶ. 18ὁ ἀφ’ἑαυτοῦ λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίανζητεῖ· ὁ δὲ ζητῶν τὴν δόξαν τοῦπέμψαντος αὐτόν, οὗτος ἀληθήςἐστιν καὶ ἀδικία ἐν αὐτῷ οὐκἔστιν. 19οὐ Μωϋσῆς δέδωκεν ὑμῖντὸν νόμον; καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶνποιεῖ τὸν νόμον. τί με ζητεῖτεἀποκτεῖναι; 20ἀπεκρίθη ὁ ὄχλος·δαιμόνιον ἔχεις· τίς σε ζητεῖἀποκτεῖναι; 21ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶεἶπεν αὐτοῖς· ἓν ἔργον ἐποίησα καὶπάντες θαυμάζετε. 22ὁ Μωϋσῆςδέδωκεν. ὑμῖν τὴν περιτομήν,οὐχ ὅτι ἐκ τοῦ Μωϋσέως ἐστίν,ἀλλ’ ἐκ τῶν πατέρων, καὶ ἐνσαββάτῳ περιτέμνετε ἄνθρωπον.23 εἰ περιτομὴν λαμβάνει ἄνθρωποςἐν σαββάτῳ ἵνα μὴ λυθῇ ὁ νόμοςὁ Μωϋσέως, ἐμοὶ χολᾶτε ὅτιὅλον ἄνθρωπον ὑγιῆ ἐποίησαἐν σαββάτῳ; 24μὴ κρίνετε κατ’ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσινκρίνατε. 25Ἔλεγον οὖν τινες ἐκτῶν Ἱεροσολυμειτῶν· οὐχ οὗτόςἐστιν ὃν ζητοῦσιν ἀποκτεῖναι;26καὶ ἴδε παρρησίᾳ λαλεῖ, καὶοὐδὲν αὐτῷ λέγουσιν. μήποτεἀληθῶς ἔγνωσαν οἱ ἄρχοντες ὅτιοὗτός ἐστιν ὁ Χριστός; 27ἀλλὰτοῦτον οἴδαμεν πόθεν ἐστίν· ὁδὲ Χριστὸς ὅταν ἔρχηται, οὐδεὶςγινώσκει πόθεν ἐστίν. 28 ἔκραξενοὖν ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων ὁ Ἰησοῦςκαὶ λέγων· κἀμὲ οἴδατε καὶ οἴδατε


πόθεν εἰμί· καὶ ἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐκἐλήλυθα, ἀλλ’ ἔστιν ἀληθινὸς ὁπέμψας με, ὃν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε·29 ἐγὼ οἶδα αὐτόν, ὅτι παρ’ αὐτοῦεἰμι κἀκεῖνός με ἀπέσταλκεν.30 ἐζήτουν οὖν αὐτὸν πιάσαι, καὶοὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ’ αὐτὸν τὴνχεῖρα, ὅτι οὔπω ἐληλύθει ἡ ὥρααὐτοῦ. 31Πολλοὶ δὲ ἐπίστευσαν ἐκτοῦ ὄχλου εἰς αὐτόν, καὶ ἔλεγον·ὁ Χριστὸς ὅταν ἔλθῃ μὴ πλείονασημεῖα ποιήσει ὧν οὗτος ποιεῖ;32ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι τοῦ ὄχλουγογγύζοντος περὶ αὐτοῦ ταῦτα, καὶἀπέστειλαν ὑπηρέτας οἱ ἀρχιερεῖςκαὶ οἱ Φαρισαῖοι ἵνα πιάσωσιναὐτόν. 33 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς· ἔτιχρόνον μικρὸν μεθ’ ὑμῶν εἰμι καὶὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά με.34 ζητήσετέ με καὶ οὐχ εὑρήσετε,καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγὼ ὑμεῖς οὐ δύνασθεἐλθεῖν. 35 εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοιπρὸς ἑαυτούς· ποῦ μέλλει οὗτοςπορεύεσθαι, ὅτι οὐχ εὑρήσομεναὐτόν; μὴ εἰς τὴν διασπορὰν τῶνἙλλήνων μέλλει πορεύεσθαι καὶδιδάσκειν τοὺς Ἕλληνας; 36τίςἐστιν ὁ λόγος οὗτος ὃν εἶπεν·ζητήσετέ με καὶ οὐχ εὑρήσετέ, καὶὅπου εἰμὶ ἐγὼ ὑμεῖς οὐ δύνασθεἐλθεῖν;37Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ

μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁἸησοῦς καὶ ἔκραξεν λέγων· ἐάντις διψᾷ, ἐρχέσθω καὶ πινέτω.38ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼςεἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆςκοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατοςζῶντος. 39τοῦτο δὲ εἶπεν περὶ τοῦπνεύματος οὗ ἤμελλον λαμβάνεινοἱ πιστεύσοντες εἰς αὐτόν· οὔπωγὰρ ἦν πνεῦμα, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπωἐδοξάσθη. 40Ἐκ τοῦ ὄχλου οὖνἀκούσαντες τῶν λόγων τούτωνἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁπροφήτης· 41ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός

ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴγὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸςἔρχεται; 42οὐχ ἡ γραφὴ εἶπενὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυεὶδ καὶἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης ὅπουἦν Δαυείδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται;43σχίσμα οὖν ἐγένετο ἐν τῷ ὄχλῳδι’ αὐτόν· 44τινὲς δὲ ἤθελον ἐξαὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ’ οὐδεὶςἔβαλεν ἐπ’ αὐτὸν τὰς χεῖρας.45Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς

τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους,καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι, διατί οὐκἠγάγετε αὐτόν; 46ἀπεκρίθησανοἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε ἐλάλησενοὕτως ἄνθρωπος, ὡς οὗτος λαλεῖὁ ἄνθρωπος. 47ἀπεκρίθησαναὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖςπεπλάνησθε; 48μή τις ἐκ τῶνἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢἐκ τῶν Φαρισαίων; 49ἀλλὰ ὁ ὄχλοςοὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμονἐπάρατοί εἰσίν. 50λέγει Νικόδημοςπρὸς αὐτούς, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν· 51μὴὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπονἐὰν μὴ ἀκούσῃ πρῶτον παρ’ αὐτοῦκαὶ γνῷ τί ποιεῖ; 52ἀπεκρίθησανκαὶ εἶπαν αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆςΓαλιλαίας εἶ; ἐραύνησον καὶ ἴδεὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίαςοὐκ ἐγείρεται. 53και επορευθησανεκαστος εις τον οικον αυτου.

8 Ἰησοῦς δὲ ἐπορεύθη εἰς τὸὄρος τῶν ἐλαιῶν. 2ὄρθρου δὲ

πάλιν παρεγένετο εἰς τὸ ἱερόν,καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἤρχετο πρὸςαὐτόν, καὶ καθίσας ἐδίδασκεναὐτούς. 3ἄγουσι δὲ οἱ γραμματεῖςκαὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς αὐτὸνγυναῖκα ἐν μοιχείᾳ κατειλημμένην,καὶ στήσαντες αὐτὴν ἐν μέσῳ4λέγουσιν αὐτῷ· διδάσκαλε, αὕτηἡ γυνὴ κατειλήφθη ἐπαυτοφώρῳμοιχευομένη. 5 ἐν δὲ τῷ νόμῳΜωϋσῆς ἡμῖν ἐνετείλατο τὰςτοιαύτας λιθοβολεῖσθαι· σὺ οὖν


τί λέγεις; 6τοῦτο δὲ ἔλεγονπειράζοντες αὐτόν, ἵνα ἔχωσικατηγορεῖν αὐτοῦ. ὁ δὲ Ἰησοῦςκάτω κύψας τῷ δακτύλῳ ἔγραφενεἰς τὴν γῆν. 7ὡς δὲ ἐπέμενονἐρωτῶντες αὐτόν, ἀνακύψας εἶπεπρὸς αὐτούς· ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶνπρῶτος τὸν λίθον ἐπ’ αὐτῇ βαλέτω.8καὶ πάλιν κάτω κύψας ἔγραφενεἰς τὴν γῆν. 9οἱ δὲ ἀκούσαντες καὶὑπὸ τῆς συνειδήσεως ἐλεγχόμενοιἐξήρχοντο εἷς καθ’ εἷς, ἀρξάμενοιἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων ἕως τῶνἐσχάτων, καὶ κατελείφθη μόνοςὁ Ἰησοῦς καὶ ἡ γυνὴ ἐν μέσῳἑστῶσα. 10ἀνακύψας δὲ ὁ Ἰησοῦςκαὶ μηδένα θεασάμενος πλὴν τῆςγυναικός, εἶπεν αὐτῇ· ἡ γυνή,ποῦ εἰσίν ἐκεῖνοι οἱ κατήγοροίσου; οὐδείς σε κατέκρινεν; 11ἡ δὲεἶπεν· οὐδείς, κύριε. εἶπε δὲ αὐτῇὁ Ἰησοῦς· οὐδὲ ἐγώ σε κατακρίνω·πορεύου καὶ μηκέτι ἁμάρτανε.12Πάλιν οὖν αὐτοῖς ἐλάλησεν ὁἸησοῦς λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶςτοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐμὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. 13 εἶπονοὖν αὐτῷ οἱ Φαρισαῖοι· σὺ περὶσεαυτοῦ μαρτυρεῖς· ἡ μαρτυρίασου οὐκ ἔστιν ἀληθής. 14ἀπεκρίθηἸησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς, κἂν ἐγὼμαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ, ἀληθήςἐστιν ἡ μαρτυρία μου, ὅτι οἶδαπόθεν ἦλθον καὶ ποῦ ὑπάγω· ὑμεῖςοὐκ οἴδατε πόθεν ἔρχομαι ἢ ποῦὑπάγω. 15ὑμεῖς κατὰ τὴν σάρκακρίνετε, ἐγὼ οὐ κρίνω οὐδένα.16καὶ ἐὰν κρίνω δὲ ἐγώ, ἡ κρίσιςἡ ἐμὴ ἀληθινή ἐστιν, ὅτι μόνοςοὐκ εἰμί, ἀλλ’ ἐγὼ καὶ ὁ πέμψαςμε. 17καὶ ἐν τῷ νόμῳ δὲ τῷὑμετέρῳ γεγραμμένον ἐστὶν ὅτιδύο ἀνθρώπων ἡ μαρτυρία ἀληθήςἐστιν. 18 ἐγώ εἰμι ὁ μαρτυρῶν περὶἐμαυτοῦ, καὶ μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ

ὁ πέμψας με πατήρ. 19 ἔλεγον οὖναὐτῷ· ποῦ ἔστιν ὁ πατήρ σου;ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὔτε ἐμὲ οἴδατεοὔτε τὸν πατέρα μου· εἰ ἐμὲ ᾔδειτε,καὶ τὸν πατέρα μου ἂν ᾔδειτε.20ταῦτα τὰ ῥήματα ἐλάλησεν ἐντῷ γαζοφυλακίῳ διδάσκων ἐν τῷἱερῷ· καὶ οὐδεὶς ἐπίασεν αὐτόν, ὅτιοὔπω ἐληλύθει ἡ ὥρα αὐτοῦ.21Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς· ἐγὼ

ὑπάγω καὶ ζητήσετέ με, καὶ ἐντῇ ἁμαρτίᾳ ὑμῶν ἀποθανεῖσθε·ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐ δύνασθεἐλθεῖν. 22 ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι·μήτι ἀποκτενεῖ ἑαυτόν, ὅτι λέγει·ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐ δύνασθεἐλθεῖν; 23καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ὑμεῖςἐκ τῶν κάτω ἐστέ, ἐγὼ ἐκ τῶνἄνω εἰμί· ὑμεῖς ἐκ τοῦ κόσμουτούτου ἐστέ, ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦκόσμου τούτου. 24 εἶπον οὖν ὑμῖνὅτι ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαιςὑμῶν· ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσητε ὅτιἐγώ εἰμι, ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖςἁμαρτίαις ὑμῶν. 25 ἔλεγον οὖναὐτῷ· σὺ τίς εἶ; εἶπεν αὐτοῖς ὁἸησοῦς· τὴν ἀρχὴν ὅ τι καὶ λαλῶὑμῖν. 26πολλὰ ἔχω περὶ ὑμῶνλαλεῖν καὶ κρίνειν· ἀλλ’ ὁ πέμψαςμε ἀληθής ἐστιν, κἀγὼ ἃ ἤκουσαπαρ’ αὐτοῦ, ταῦτα λαλῶ εἰς τὸνκόσμον. 27οὐκ ἔγνωσαν ὅτι τὸνπατέρα αὐτοῖς ἔλεγεν. 28 εἶπεν οὖνὁ Ἰησοῦς· ὅταν ὑψώσητε τὸν υἱὸντοῦ ἀνθρώπου, τότε γνώσεσθε ὅτιἐγώ εἰμι, καὶ ἀπ’ ἐμαυτοῦ ποιῶοὐδέν, ἀλλὰ καθὼς ἐδίδαξέν με ὁπατὴρ ταῦτα λαλῶ. 29καὶ ὁ πέμψαςμε μετ’ ἐμοῦ ἐστιν· οὐκ ἀφῆκέν μεμόνον, ὅτι ἐγὼ τὰ ἀρεστὰ αὐτῷποιῶ πάντοτε.30Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος πολλοὶ

ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν. 31 ἔλεγεν οὖνὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς πεπιστευκόταςαὐτῷ Ἰουδαίους· ἐὰν ὑμεῖς μείνητεἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς


μαθηταί μού ἐστε, 32καὶ γνώσεσθετὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθειαἐλευθερώσει ὑμᾶς. 33ἀπεκρίθησανπρὸς αὐτόν· σπέρμα Ἀβραάμ ἐσμεν,καὶ οὐδενὶ δεδουλεύκαμεν πώποτε·πῶς σὺ λέγεις ὅτι ἐλεύθεροιγενήσεσθε; 34ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁἸησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτιπᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλόςἐστιν τῆς ἁμαρτίας. 35ὁ δὲ δοῦλοςοὐ μένει ἐν τῇ οἰκίᾳ εἰς τὸν αἰῶνα·ὁ υἱὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα. 36 ἐὰνοὖν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ,ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε. 37οἶδαὅτι σπέρμα Ἀβραάμ ἐστε· ἀλλὰζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ὅτι ὁ λόγοςὁ ἐμὸς οὐ χωρεῖ ἐν ὑμῖν. 38 ἐγὼ ἃἑώρακα παρὰ τῷ πατρὶ λαλῶ· καὶὑμεῖς οὖν ἃ ἠκούσατε παρὰ τοῦπατρὸς ποιεῖτε. 39ἀπεκρίθησαν καὶεἶπαν αὐτῷ· ὁ πατὴρ ἡμῶν Ἀβραάμἐστιν. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· εἰτέκνα τοῦ Ἀβραάμ ἐστε, τὰ ἔργατοῦ Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε· 40νῦν δὲζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ἄνθρωπονὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα,ἣν ἤκουσα παρὰ τοῦ θεοῦ· τοῦτοἈβραὰμ οὐκ ἐποίησεν. 41ὑμεῖςποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν.εἶπαν αὐτῷ· ἡμεῖς ἐκ πορνείας οὐγεγεννήμεθα, ἕνα πατέρα ἔχομεντὸν θεόν. 42 εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς·εἰ ὁ θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν, ἠγαπᾶτεἂν ἐμέ· ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ θεοῦἐξῆλθον καὶ ἥκω· οὐδὲ γὰρ ἀπ’ἐμαυτοῦ ἐλήλυθα, ἀλλ’ ἐκεῖνός μεἀπέστειλεν. 43διατί τὴν λαλιὰντὴν ἐμὴν οὐ γινώσκετε; ὅτι οὐδύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸνἐμόν. 44ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦδιαβόλου ἐστὲ καὶ τὰς ἐπιθυμίαςτοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν.ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ’ἀρχῆς, καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκἔστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐναὐτῷ. ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ

τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶνκαὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. 45 ἐγὼ δὲ ὅτιτὴν ἀλήθειαν λέγω, οὐ πιστεύετέμοι. 46τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει μεπερὶ ἁμαρτίας; εἰ ἀλήθειαν λέγω,διατί ὑμεῖς οὐ πιστεύετέ μοι; 47ὁὢν ἐκ τοῦ θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦθεοῦ ἀκούει· διὰ τοῦτο ὑμεῖς οὐκἀκούετε, ὅτι ἐκ τοῦ θεοῦ οὐκ ἐστέ.48ἀπεκρίθησαν οἱ Ἰουδαῖοι καὶεἶπαν αὐτῷ· οὐ καλῶς λέγομενἡμεῖς ὅτι Σαμαρίτης εἶ σὺ καὶδαιμόνιον ἔχεις; 49ἀπεκρίθηἸησοῦς· ἐγὼ δαιμόνιον οὐκ ἔχω,ἀλλὰ τιμῶ τὸν πατέρα μου, καὶὑμεῖς ἀτιμάζετέ με. 50 ἐγὼ δὲοὐ ζητῶ τὴν δόξαν μου· ἔστιν ὁζητῶν καὶ κρίνων. 51ἀμὴν ἀμὴνλέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν ἐμὸν λόγοντηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃεἰς τὸν αἰῶνα. 52 εἶπαν αὐτῷοἱ Ἰουδαῖοι· νῦν ἐγνώκαμεν ὅτιδαιμόνιον ἔχεις. Ἀβραὰμ ἀπέθανενκαὶ οἱ προφῆται, καὶ σὺ λέγεις· ἐάντις τὸν λόγον μου τηρήσῃ, οὐ μὴγεύσηται θανάτου εἰς τὸν αἰῶνα·53μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶνἈβραάμ, ὅστις ἀπέθανεν; καὶ οἱπροφῆται ἀπέθανον· τίνα σεαυτὸνποιεῖς; 54ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· ἐὰν ἐγὼδοξάσω ἐμαυτόν, ἡ δόξα μου οὐδένἐστιν· ἔστιν ὁ πατήρ μου ὁ δοξάζωνμε, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι θεὸς ἡμῶνἐστιν, 55καὶ οὐκ ἐγνώκατε αὐτόν,ἐγὼ δὲ οἶδα αὐτόν. κἂν εἴπω ὅτιοὐκ οἶδα αὐτόν, ἔσομαι ὅμοιος ὑμῖνψεύστης· ἀλλὰ οἶδα αὐτὸν καὶ τὸνλόγον αὐτοῦ τηρῶ. 56Ἀβραὰμ ὁπατὴρ ὑμῶν ἠγαλλιάσατο ἵνα εἴδῃτὴν ἡμέραν τὴν ἐμήν, καὶ εἶδενκαὶ ἐχάρη. 57 εἶπαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοιπρὸς αὐτόν· πεντήκοντα ἔτηοὔπω ἔχεις καὶ Ἀβραὰμ ἑώρακας;58 εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴνλέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαιἐγὼ εἰμί. 59ἦραν οὖν λίθους ἵνα


βάλωσιν ἐπ’ αὐτόν· Ἰησοῦς δὲἐκρύβη καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ.

9 Καὶ παράγων εἶδεν ἄνθρωποντυφλὸν ἐκ γενετῆς. 2καὶ

ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦλέγοντες· ῥαββεί, τίς ἥμαρτεν,οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸςγεννηθῇ; 3ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὔτεοὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖςαὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τὰἔργα τοῦ θεοῦ ἐν αὐτῷ. 4ἡμᾶς δεῖἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντόςἡμᾶς ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι.5ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ὦ, φῶς εἰμιτοῦ κόσμου. 6ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσενχαμαὶ καὶ ἐποίησεν πηλὸν ἐκ τοῦπτύσματος, καὶ ἐπέχρισεν αὐτοῦτὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς,7καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰςτὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ,ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος.ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθενβλέπων. 8Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱθεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον,ὅτι προσαίτης ἦν, ἔλεγον· οὐχοὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶπροσαιτῶν; 9ἄλλοι ἔλεγον ὅτιοὗτός ἐστιν· ἄλλοι ἔλεγον· οὐχί,ἀλλὰ ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν. ἐκεῖνοςἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι. 10 ἔλεγον οὖναὐτῷ· πῶς οὖν ἠνεῴχθησάν σουοἱ ὀφθαλμοί; 11ἀπεκρίθη ἐκεῖνος·ὁ ἄνθρωπος ὁ λεγόμενος Ἰησοῦςπηλὸν ἐποίησεν καὶ ἐπέχρισένμου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπένμοι ὅτι ὕπαγε εἰς τὸν Σιλωὰμ καὶνίψαι· ἀπελθὼν οὖν καὶ νιψάμενοςἀνέβλεψα. 12 εἶπαν αὐτῷ· ποῦ ἔστινἐκεῖνος; λέγει· οὐκ οἶδα.13Ἄγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς

Φαρισαίους, τόν ποτε τυφλόν.14ἦν δὲ σάββατον ἐν ᾗ ἡμέρᾳτὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς καὶἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς.15πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ

Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲεἶπεν αὐτοῖς· πηλὸν ἐπέθηκέν μουἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην,καὶ βλέπω. 16 ἔλεγον οὖν ἐκ τῶνΦαρισαίων τινές· οὐκ ἔστιν οὗτοςπαρὰ θεοῦ ὁ ἄνθρωπος, ὅτι τὸσάββατον οὐ τηρεῖ. ἄλλοι ἔλεγον·πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸςτοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν; καὶ σχίσμαἦν ἐν αὐτοῖς. 17λέγουσιν οὖντῷ τυφλῷ πάλιν· σὺ τί λέγειςπερὶ αὐτοῦ, ὅτι ἤνοιξέν σουτοὺς ὀφθαλμούς; ὁ δὲ εἶπεν ὅτιπροφήτης ἐστίν. 18οὐκ ἐπίστευσανοὖν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἦντυφλὸς καὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτουἐφώνησαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦἀναβλέψαντος, 19καὶ ἠρώτησαναὐτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁυἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτιτυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν βλέπειἄρτι; 20ἀπεκρίθησαν οὖν οἱ γονεῖςαὐτοῦ καὶ εἶπαν· οἴδαμεν ὅτι οὗτόςἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸςἐγεννήθη· 21πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκοἴδαμεν, ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺςὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν·αὐτὸν ἐρωτήσατε, ἡλικίαν ἔχει,αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ λαλήσει.22ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ ὅτιἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους· ἤδηγὰρ συνετέθειντο οἱ Ἰουδαῖοι ἵναἐάν τις αὐτὸν ὁμολογήσῃ Χριστόν,ἀποσυνάγωγος γένηται. 23διὰτοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπαν ὅτιἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐπερωτήσατε.24Ἐφώνησαν οὖν τὸν ἄνθρωπον ἐκδευτέρου, ὃς ἦν τυφλός, καὶ εἶπαναὐτῷ· δὸς δόξαν τῷ θεῷ· ἡμεῖςοἴδαμεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτοςἁμαρτωλός ἐστιν. 25ἀπεκρίθηοὖν ἐκεῖνος· εἰ ἁμαρτωλός ἐστινοὐκ οἶδα· ἓν οἶδα, ὅτι τυφλὸς ὢνἄρτι βλέπω. 26 εἶπον οὖν αὐτῷ· τίἐποίησέν σοι; πῶς ἤνοιξέν σου τοὺςὀφθαλμούς; 27ἀπεκρίθη αὐτοῖς·


εἶπον ὑμῖν ἤδη καὶ οὐκ ἠκούσατε· τίπάλιν θέλετε ἀκούειν; μὴ καὶ ὑμεῖςθέλετε αὐτοῦ μαθηταὶ γενέσθαι;28 ἐλοιδόρησαν αὐτὸν καὶ εἶπαν· σὺμαθητὴς εἶ ἐκείνου, ἡμεῖς δὲ τοῦΜωϋσέως ἐσμὲν μαθηταί· 29ἡμεῖςοἴδαμεν ὅτι Μωϋσεῖ λελάληκεν ὁθεός, τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν πόθενἐστίν. 30ἀπεκρίθη ὁ ἄνθρωπος καὶεἶπεν αὐτοῖς· ἐν τούτῳ γὰρ τὸθαυμαστόν ἐστιν, ὅτι ὑμεῖς οὐκοἴδατε πόθεν ἐστίν, καὶ ἤνοιξένμου τοὺς ὀφθαλμούς. 31οἴδαμενὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ θεὸς οὐκ ἀκούει,ἀλλ’ ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸθέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει.32 ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτιἤνοιξέν τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦγεγεννημένου· 33 εἰ μὴ ἦν οὗτοςπαρὰ θεοῦ, οὐκ ἠδύνατο ποιεῖνοὐδέν. 34ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαναὐτῷ· ἐν ἁμαρτίαις σὺ ἐγεννήθηςὅλος, καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς; καὶἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω.35Ἤκουσεν Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον

αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπεν·σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦἀνθρώπου; 36ἀπεκρίθη ἐκεῖνοςκαὶ εἶπεν· καὶ τίς ἐστιν, κύριε, ἵναπιστεύσω εἰς αὐτόν; 37 εἶπεν αὐτῷὁ Ἰησοῦς· καὶ ἑώρακας αὐτόν,καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνόςἐστιν. 38ὁ δὲ ἔφη· πιστεύω, κύριε·καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ. 39καὶεἶπεν ὁ Ἰησοῦς· εἰς κρίμα ἐγὼ εἰςτὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵναοἱ μὴ βλέποντες βλέπωσιν καὶοἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται.40ἤκουσαν ἐκ τῶν Φαρισαίων οἱμετ’ αὐτοῦ ὄντες, καὶ εἶπαν αὐτῷ·μὴ καὶ ἡμεῖς τυφλοί ἐσμεν; 41 εἶπεναὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετεὅτι βλέπομεν· ἡ ἁμαρτία ὑμῶνμένει.

10 Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ μὴεἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας

εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων ἀλλὰἀναβαίνων ἀλλαχόθεν, ἐκεῖνοςκλέπτης ἐστὶν καὶ λῃστής· 2ὁδὲ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύραςποιμήν ἐστιν τῶν προβάτων.3τούτῳ ὁ θυρωρὸς ἀνοίγει, καὶ τὰπρόβατα τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούει,καὶ τὰ ἴδια πρόβατα φωνεῖ κατ’ὄνομα καὶ ἐξάγει αὐτά. 4ὅταν τὰἴδια πάντα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεναὐτῶν πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατααὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασιν τὴνφωνὴν αὐτοῦ· 5ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴἀκολουθήσουσιν, ἀλλὰ φεύξονταιἀπ’ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασιν τῶνἀλλοτρίων τὴν φωνήν. 6Ταύτηντὴν παροιμίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁἸησοῦς· ἐκεῖνοι δὲ οὐκ ἔγνωσαντίνα ἦν ἃ ἐλάλει αὐτοῖς. 7 εἶπεν οὖνὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτιἐγώ εἰμι ἡ θύρα τῶν προβάτων.8πάντες ὅσοι ἦλθον κλέπται εἰσὶνκαὶ λῃσταί, ἀλλ’ οὐκ ἤκουσαναὐτῶν τὰ πρόβατα. 9 ἐγώ εἰμι ἡθύρα· δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ,σωθήσεται καὶ εἰσελεύσεται καὶἐξελεύσεται καὶ νομὴν εὑρήσει.10ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ·ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσιν καὶπερισσὸν ἔχωσιν. 11 ἐγώ εἰμι ὁποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸςτὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρτῶν προβάτων· 12ὁ μισθωτὸς καὶοὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ ἐστὶν τὰπρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκονἐρχόμενον καὶ ἀφίησιν τὰ πρόβατακαὶ φεύγει, καὶ ὁ λύκος ἁρπάζειαὐτὰ καὶ σκορπίζει· 13ὅτι μισθωτόςἐστιν, καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶνπροβάτων. 14 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁκαλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμά, καὶγινώσκουσί με τὰ ἐμά, 15καθὼςγινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω


τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχήν μουτίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. 16καὶἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστινἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνα δεῖμε ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μουἀκούσουσιν, καὶ γενήσεται μίαποίμνη, εἷς ποιμήν. 17διὰ τοῦτό μεὁ πατὴρ ἀγαπᾷ, ὅτι ἐγὼ τίθημι τὴνψυχήν μου, ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν.18οὐδεὶς αἴρει αὐτὴν ἀπ’ ἐμοῦ, ἀλλ’ἐγὼ τίθημι αὐτὴν ἀπ’ ἐμαυτοῦ.ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι αὐτήν, καὶἐξουσίαν ἔχω πάλιν λαβεῖν αὐτήν·ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔλαβον παρὰτοῦ πατρός μου. 19σχίσμα πάλινἐγένετο ἐν τοῖς Ἰουδαίοις διὰτοὺς λόγους τούτους. 20 ἔλεγονοὖν πολλοὶ ἐξ αὐτῶν· δαιμόνιονἔχει καὶ μαίνεται· τί αὐτοῦἀκούετε; 21ἄλλοι ἔλεγον· ταῦτα τὰῥήματα οὐκ ἔστιν δαιμονιζομένου·μὴ δαιμόνιον δύναται τυφλῶνὀφθαλμοὺς ἀνοῖξαι;22Ἐγένετο δὲ τὰ ἐνκαίνια ἐν

τοῖς Ἱεροσολύμοις· χειμὼν ἦν·23καὶ περιεπάτει ὁ Ἰησοῦς ἐντῷ ἱερῷ ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶνος.24 ἐκύκλωσαν οὖν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοικαὶ ἔλεγον αὐτῷ· ἕως πότε τὴνψυχὴν ἡμῶν αἴρεις; εἰ σὺ εἶ ὁΧριστός, εἰπὸν ἡμῖν παρρησίᾳ.25ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· εἶπον ὑμῖν,καὶ οὐ πιστεύετε· τὰ ἔργα ἃ ἐγὼποιῶ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρόςμου, ταῦτα μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ·26ἀλλὰ ὑμεῖς οὐ πιστεύετε, ὅτιοὐκ ἐστὲ ἐκ τῶν προβάτων τῶνἐμῶν. 27τὰ πρόβατα τὰ ἐμὰ τῆςφωνῆς μου ἀκούουσιν, κἀγὼγινώσκω αὐτά, καὶ ἀκολουθοῦσίνμοι, 28κἀγὼ δίδωμι αὐτοῖς ζωὴναἰώνιον, καὶ οὐ μὴ ἀπόλωνται εἰςτὸν αἰῶνα, καὶ οὐχ ἁρπάσει τιςαὐτὰ ἐκ τῆς χειρός μου. 29ὁ πατήρὃ δέδωκέν μοι πάντων μεῖζόν ἐστιν,καὶ οὐδεὶς δύναται ἁρπάζειν ἐκ

τῆς χειρὸς τοῦ πατρός. 30 ἐγὼ καὶὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν. 31Ἐβάστασανπάλιν λίθους οἱ Ἰουδαῖοι ἵναλιθάσωσιν αὐτόν. 32ἀπεκρίθηαὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, πολλὰ ἔργα καλὰἔδειξα ὑμῖν ἐκ τοῦ πατρός· διὰποῖον αὐτῶν ἔργον ἐμὲ λιθάζετε;33ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι·περὶ καλοῦ ἔργου οὐ λιθάζομέν σεἀλλὰ περὶ βλασφημίας, καὶ ὅτι σὺἄνθρωπος ὢν ποιεῖς σεαυτὸν θεόν.34ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· οὐκἔστιν γεγραμμένον ἐν τῷ νόμῳὑμῶν ὅτι ἐγὼ εἶπα· θεοί ἐστε; 35 εἰἐκείνους εἶπεν θεούς, πρὸς οὓς ὁλόγος ἐγένετο τοῦ θεοῦ, καὶ οὐδύναται λυθῆναι ἡ γραφή· 36ὃνὁ πατὴρ ἡγίασεν καὶ ἀπέστειλενεἰς τὸν κόσμον ὑμεῖς λέγετε ὅτιβλασφημεῖς, ὅτι εἶπον· υἱὸς θεοῦεἰμι; 37 εἰ οὐ ποιῶ τὰ ἔργα τοῦπατρός μου, μὴ πιστεύετέ μοι· 38 εἰδὲ ποιῶ, κἂν ἐμοὶ μὴ πιστεύητε,τοῖς ἔργοις πιστεύετε, ἵνα γνῶτεκαὶ γινώσκητε ὅτι ἐν ἐμοὶ ὁ πατὴρκἀγὼ ἐν τῷ πατρί. 39Ἐζήτουν οὖναὐτὸν πιάσαι, καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τῆςχειρὸς αὐτῶν.40Καὶ ἀπῆλθεν πάλιν πέραν τοῦ

Ἰορδάνου εἰς τὸν τόπον ὅπου ἦνἸωάννης τὸ πρῶτον βαπτίζων, καὶἔμεινεν ἐκεῖ. 41καὶ πολλοὶ ἦλθονπρὸς αὐτὸν καὶ ἔλεγον ὅτι Ἰωάννηςμὲν σημεῖον ἐποίησεν οὐδέν, πάνταδὲ ὅσα εἶπεν Ἰωάννης περὶ τούτουἀληθῆ ἦν. 42καὶ πολλοὶ ἐπίστευσανεἰς αὐτὸν ἐκεῖ.

11Ἦν δέ τις ἀσθενῶν,Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ

τῆς κώμης τῆς Μαρίας καὶ Μάρθαςτῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. 2ἦν δὲ Μαρίαἡ ἀλείψασα τὸν κύριον μύρῳκαὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸςΛάζαρος ἠσθένει. 3ἀπέστειλαν οὖναἱ ἀδελφαὶ πρὸς αὐτὸν λέγουσαι·


κύριε, ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ.4ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· αὕτηἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστιν πρὸς θάνατονἀλλ’ ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ θεοῦ, ἵναδοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ δι’ αὐτῆς.5ἠγάπα δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν Μάρθανκαὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς καὶ τὸνΛάζαρον. 6ὡς οὖν ἤκουσεν ὅτιἀσθενεῖ, τότε μὲν ἔμεινεν ἐν ᾧ ἦντόπῳ δύο ἡμέρας· 7 ἔπειτα μετὰτοῦτο λέγει τοῖς μαθηταῖς· ἄγωμενεἰς τὴν Ἰουδαίαν πάλιν. 8λέγουσιναὐτῷ οἱ μαθηταί· ῥαββεί, νῦνἐζήτουν σε λιθάσαι οἱ Ἰουδαῖοι,καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ; 9ἀπεκρίθηἸησοῦς· οὐχὶ δώδεκα ὧραί εἰσίντῆς ἡμέρας; ἐάν τις περιπατῇ ἐντῇ ἡμέρᾳ, οὐ προσκόπτει, ὅτι τὸφῶς τοῦ κόσμου τούτου βλέπει·10 ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί,προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς οὐκ ἔστινἐν αὐτῷ. 11ταῦτα εἶπεν, καὶ μετὰτοῦτο λέγει αὐτοῖς· Λάζαρος ὁφίλος ἡμῶν κεκοίμηται· ἀλλὰπορεύομαι ἵνα ἐξυπνίσω αὐτόν.12 εἶπον οὖν αὐτῷ οἱ μαθηταὶκύριε, εἰ κεκοίμηται σωθήσεται.13 εἰρήκει δὲ ὁ Ἰησοῦς περὶ τοῦθανάτου αὐτοῦ. ἐκεῖνοι δὲ ἔδοξανὅτι περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνουλέγει. 14τότε οὖν εἶπεν αὐτοῖςὁ Ἰησοῦς παρρησίᾳ· Λάζαροςἀπέθανεν, 15καὶ χαίρω δι’ ὑμᾶς,ἵνα πιστεύσητε, ὅτι οὐκ ἤμην ἐκεῖ·ἀλλὰ ἄγωμεν πρὸς αὐτόν. 16 εἶπενοὖν Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμοςτοῖς συνμαθηταῖς· ἄγωμεν καὶἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετ’ αὐτοῦ.17Ἐλθὼν οὖν ὁ Ἰησοῦς εὗρεν

αὐτὸν τέσσαρας ἡμέρας ἔχονταἐν τῷ μνημείῳ. 18ἦν δὲ Βηθανίαἐγγὺς τῶν Ἱεροσολύμων ὡς ἀπὸσταδίων δεκαπέντε. 19πολλοὶ δὲἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐληλύθεισαν πρὸςτὰς περὶ Μάρθαν καὶ Μαριάμ,ἵνα παραμυθήσωνται αὐτὰς περὶ

τοῦ ἀδελφοῦ. 20ἡ οὖν Μάρθαὡς ἤκουσεν ὅτι Ἰησοῦς ἔρχεται,ὑπήντησεν αὐτῷ· Μαρία δὲ ἐν τῷοἴκῳ ἐκαθέζετο. 21 εἶπεν οὖν ἡΜάρθα πρὸς Ἰησοῦν· κύριε, εἰ ἦςὧδε, οὐκ ἂν ἀπέθανεν ὁ ἀδελφόςμου· 22καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂναἰτήσῃ τὸν θεόν, δώσει σοι ὁθεός. 23λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς·ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου.24λέγει αὐτῷ ἡ Μάρθα· οἶδα ὅτιἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐντῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. 25 εἶπεν αὐτῇὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασιςκαὶ ἡ ζωή· ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲκἂν ἀποθάνῃ ζήσεται, 26καὶ πᾶςὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα· πιστεύειςτοῦτο; 27λέγει αὐτῷ· ναί, κύριε·ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸςὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ ὁ εἰς τὸν κόσμονἐρχόμενος. 28καὶ τοῦτο εἰποῦσαἀπῆλθεν καὶ ἐφώνησεν Μαριὰμ τὴνἀδελφὴν αὐτῆς λάθρᾳ εἰποῦσα· ὁδιδάσκαλος πάρεστιν καὶ φωνεῖ σε.29 ἐκείνη ὡς ἤκουσεν, ἐγείρεταιταχὺ καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτόν·30οὔπω δὲ ἐληλύθει ὁ Ἰησοῦςεἰς τὴν κώμην, ἀλλ’ ἦν ἐν τῷτόπῳ ὅπου ὑπήντησεν αὐτῷ ἡΜάρθα. 31οἱ οὖν Ἰουδαῖοι οἱὄντες μετ’ αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶπαραμυθούμενοι αὐτήν, ἰδόντεςτὴν Μαριὰμ ὅτι ταχέως ἀνέστηκαὶ ἐξῆλθεν, ἠκολούθησαν αὐτῇ,δόξαντες ὅτι ὑπάγει εἰς τὸμνημεῖον ἵνα κλαύσῃ ἐκεῖ. 32ἡοὖν Μαριὰμ ὡς ἦλθεν ὅπου ἦνἸησοῦς, ἰδοῦσα αὐτὸν ἔπεσεναὐτοῦ πρὸς τοὺς πόδας, λέγουσααὐτῷ· κύριε, εἰ ἦς ὧδε, οὐκ ἄνμου ἀπέθανεν ὁ ἀδελφός. 33 Ἰησοῦςοὖν ὡς εἶδεν αὐτὴν κλαίουσαν καὶτοὺς συνελθόντας αὐτῇ Ἰουδαίουςκλαίοντας, ἐνεβριμήσατο τῷπνεύματι καὶ ἐτάραξεν ἑαυτόν,


34καὶ εἶπεν· ποῦ τεθείκατε αὐτόν;λέγουσιν αὐτῷ· κύριε, ἔρχουκαὶ ἴδε. 35 ἐδάκρυσεν ὁ Ἰησοῦς.36 ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι· ἴδεπῶς ἐφίλει αὐτόν. 37τινὲς δὲ ἐξαὐτῶν εἶπον· οὐκ ἐδύνατο οὗτοςὁ ἀνοίξας τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦτυφλοῦ ποιῆσαι ἵνα καὶ οὗτοςμὴ ἀποθάνῃ; 38 Ἰησοῦς οὖν πάλινἐμβριμώμενος ἐν ἑαυτῷ ἔρχεταιεἰς τὸ μνημεῖον· ἦν δὲ σπήλαιον,καὶ λίθος ἐπέκειτο ἐπ’ αὐτῷ.39λέγει ὁ Ἰησοῦς· ἄρατε τὸνλίθον. λέγει αὐτῷ ἡ ἀδελφὴ τοῦτετελευτηκότος Μάρθα· κύριε,ἤδη ὄζει· τεταρταῖος γάρ ἐστιν.40λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· οὐκ εἶπόνσοι ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς ὄψῃ τὴνδόξαν τοῦ θεοῦ; 41ἦραν οὖν τὸνλίθον· ὁ δὲ Ἰησοῦς ἦρεν τοὺςὀφθαλμοὺς ἄνω καὶ εἶπεν· πάτερ,εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου.42 ἐγὼ δὲ ᾔδειν ὅτι πάντοτέ μουἀκούεις· ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸνπεριεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσινὅτι σύ με ἀπέστειλας. 43καὶ ταῦταεἰπὼν φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασεν·Λάζαρε, δεῦρο ἔξω. 44 ἐξῆλθεν ὁτεθνηκὼς δεδεμένος τοὺς πόδαςκαὶ τὰς χεῖρας κειρίαις, καὶ ἡὄψις αὐτοῦ σουδαρίῳ περιεδέδετο.λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· λύσατεαὐτὸν καὶ ἄφετε αὐτὸν ὑπάγειν.45Πολλοὶ οὖν ἐκ τῶν Ἰουδαίων,

οἱ ἐλθόντες πρὸς τὴν Μαριὰμ καὶθεασάμενοι ἃ ἐποίησεν, ἐπίστευσανεἰς αὐτόν· 46τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶνἀπῆλθον πρὸς τοὺς Φαρισαίους καὶεἶπαν αὐτοῖς ἃ ἐποίησεν Ἰησοῦς.47Συνήγαγον οὖν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ

οἱ Φαρισαῖοι συνέδριον, καὶ ἔλεγον·τί ποιοῦμεν, ὅτι οὗτος ὁ ἄνθρωποςπολλὰ ποιεῖ σημεῖα; 48 ἐὰν ἀφῶμεναὐτὸν οὕτως, πάντες πιστεύσουσινεἰς αὐτόν, καὶ ἐλεύσονται οἱῬωμαῖοι καὶ ἀροῦσιν ἡμῶν καὶ

τὸν τόπον καὶ τὸ ἔθνος. 49 εἷς δέτις ἐξ αὐτῶν Καϊάφας, ἀρχιερεὺςὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου, εἶπεναὐτοῖς· ὑμεῖς οὐκ οἴδατε οὐδέν,50οὐδὲ λογίζεσθε ὅτι συμφέρει ὑμῖνἵνα εἷς ἄνθρωπος ἀποθάνῃ ὑπὲρτοῦ λαοῦ καὶ μὴ ὅλον τὸ ἔθνοςἀπόληται. 51τοῦτο δὲ ἀφ’ ἑαυτοῦοὐκ εἶπεν, ἀλλὰ ἀρχιερεὺς ὢν τοῦἐνιαυτοῦ ἐκείνου ἐπροφήτευσενὅτι ἤμελλεν Ἰησοῦς ἀποθνῄσκεινὑπὲρ τοῦ ἔθνους, 52καὶ οὐχ ὑπὲρτοῦ ἔθνους μόνον, ἀλλ’ ἵνα καὶ τὰτέκνα τοῦ θεοῦ τὰ διεσκορπισμένασυναγάγῃ εἰς ἕν. 53ἀπ’ ἐκείνηςοὖν τῆς ἡμέρας ἐβουλεύσαντο ἵναἀποκτείνωσιν αὐτόν.54 Ἰησοῦς οὖν οὐκέτι παρρησίᾳ

περιεπάτει ἐν τοῖς Ἰουδαίοις, ἀλλὰἀπῆλθεν ἐκεῖθεν εἰς τὴν χώρανἐγγὺς τῆς ἐρήμου, εἰς Ἐφραὶμλεγομένην πόλιν, κἀκεῖ διέτριβενμετὰ τῶν μαθητῶν. 55ἦν δὲ ἐγγὺςτὸ πάσχα τῶν Ἰουδαίων, καὶἀνέβησαν πολλοὶ εἰς Ἱεροσόλυμαἐκ τῆς χώρας πρὸ τοῦ πάσχα, ἵναἁγνίσωσιν ἑαυτούς. 56 ἐζήτουνοὖν τὸν Ἰησοῦν καὶ ἔλεγαν μετ’ἀλλήλων ἐν τῷ ἱερῷ ἑστηκότες·τί δοκεῖ ὑμῖν, ὅτι οὐ μὴ ἔλθῃ εἰςτὴν ἑορτήν; 57δεδώκεισαν δὲ οἱἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἐντολὰςἵνα ἐάν τις γνῷ ποῦ ἔστιν μηνύσῃ,ὅπως πιάσωσιν αὐτόν.

12Ὁ οὖν Ἰησοῦς πρὸ ἓξἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν

εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος,ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν Ἰησοῦς.2 ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ,καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει, ὁ δὲ Λάζαροςεἷς ἦν ἐκ τῶν ἀνακειμένων σὺναὐτῷ. 3ἡ οὖν Μαρία λαβοῦσαλίτραν μύρου νάρδου πιστικῆςπολυτίμου ἤλειψεν τοὺς πόδας τοῦἸησοῦ καὶ ἐξέμαξεν ταῖς θριξὶναὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία


ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου.4λέγει δὲ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης,εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ὁμέλλων αὐτὸν παραδιδόναι, 5διατίτοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθητριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθηπτωχοῖς; 6 εἶπεν δὲ τοῦτο οὐχὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεναὐτῷ ἀλλ’ ὅτι κλέπτης ἦν καὶ τὸγλωσσόκομον ἔχων τὰ βαλλόμεναἐβάσταζεν. 7 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς·ἄφες αὐτήν, ἵνα εἰς τὴν ἡμέραν τοῦἐνταφιασμοῦ μου τηρήσῃ αὐτό·8τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετεμεθ’ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτεἔχετε.9Ἔγνω οὖν ὁ ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν

Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστιν, καὶ ἦλθονοὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον, ἀλλ’ ἵνακαὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν, ὃν ἤγειρενἐκ νεκρῶν. 10 ἐβουλεύσαντο δὲοἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρονἀποκτείνωσιν, 11ὅτι πολλοὶ δι’αὐτὸν ὑπῆγον τῶν Ἰουδαίων καὶἐπίστευον εἰς τὸν Ἰησοῦν.12Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ

ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντεςὅτι ἔρχεται Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα,13 ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶἐκραύγαζον· ὡσαννά· εὐλογημένοςὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου, καὶὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. 14 εὑρὼνδὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ’αὐτό, καθώς ἐστιν γεγραμμένον·15μὴ φοβοῦ, θυγάτηρ Σιών· ἰδοὺ ὁβασιλεύς σου ἔρχεται, καθήμενοςἐπὶ πῶλον ὄνου. 16ταῦτα οὐκἔγνωσαν αὐτοῦ οἱ μαθηταὶ τὸπρῶτον, ἀλλ’ ὅτε ἐδοξάσθη Ἰησοῦςτότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦνἐπ’ αὐτῷ γεγραμμένα καὶ ταῦταἐποίησαν αὐτῷ. 17 ἐμαρτύρει οὖνὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ’ αὐτοῦ ὅτιτὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦμνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ

νεκρῶν. 18διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεναὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτοαὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον. 19οἱοὖν Φαρισαῖοι εἶπαν πρὸς ἑαυτούς·θεωρεῖτε ὅτι οὐκ ὠφελεῖτε οὐδέν·ἴδε ὁ κόσμος ὀπίσω αὐτοῦ ἀπῆλθεν.20Ἦσαν δὲ Ἕλληνές τινες

ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵναπροσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ·21οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳτῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας,καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες·κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν.22 ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγειτῷ Ἀνδρέᾳ, ἔρχεται Ἀνδρέαςκαὶ Φίλιππος καὶ λέγουσιν τῷἸησοῦ. 23ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀποκρίνεταιαὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵναδοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.24ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁκόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴνγῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει·ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸνφέρει. 25ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦἀπολλύει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴνψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳεἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν.26 ἐὰν ἐμοί τις διακονῇ, ἐμοὶἀκολουθείτω, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγώ,ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται·ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσειαὐτὸν ὁ πατήρ. 27νῦν ἡ ψυχή μουτετάρακται, καὶ τί εἴπω; πάτερ,σῶσόν με ἐκ τῆς ὥρας ταύτης;ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἦλθον εἰς τὴνὥραν ταύτην· 28πάτερ, δόξασόνσου τὸ ὄνομα. ἦλθεν οὖν φωνὴἐκ τοῦ οὐρανοῦ· καὶ ἐδόξασα καὶπάλιν δοξάσω. 29ὁ οὖν ὄχλος ὁἑστὼς ἀκούσας ἔλεγεν βροντὴνγεγονέναι· ἄλλοι ἔλεγον· ἄγγελοςαὐτῷ λελάληκεν. 30ἀπεκρίθηἸησοῦς καὶ εἶπεν· οὐ δι’ ἐμὲ ἡ φωνὴαὕτη γέγονεν ἀλλὰ δι’ ὑμᾶς. 31νῦνκρίσις ἐστὶν τοῦ κόσμου τούτου·νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου


ἐκβληθήσεται ἔξω, 32κἀγὼ ἐὰνὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσωπρὸς ἐμαυτόν. 33τοῦτο δὲ ἔλεγενσημαίνων ποίῳ θανάτῳ ἤμελλενἀποθνῄσκειν. 34ἀπεκρίθη οὖναὐτῷ ὁ ὄχλος, ἡμεῖς ἠκούσαμενἐκ τοῦ νόμου ὅτι ὁ Χριστὸς μένειεἰς τὸν αἰῶνα, καὶ πῶς λέγεις σὺὅτι δεῖ ὑψωθῆναι τὸν υἱὸν τοῦἀνθρώπου; τίς ἐστιν οὗτος ὁ υἱὸςτοῦ ἀνθρώπου; 35 εἶπεν οὖν αὐτοῖςὁ Ἰησοῦς· ἔτι μικρὸν χρόνον τὸφῶς ἐν ὑμῖν ἐστιν. περιπατεῖτε ὡςτὸ φῶς ἔχετε, ἵνα μὴ σκοτία ὑμᾶςκαταλάβῃ· καὶ ὁ περιπατῶν ἐν τῇσκοτίᾳ οὐκ οἶδεν ποῦ ὑπάγει. 36ὡςτὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸφῶς, ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε.Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς, καὶ

ἀπελθὼν ἐκρύβη ἀπ’ αὐτῶν.37τοσαῦτα δὲ αὐτοῦ σημεῖαπεποιηκότος ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκἐπίστευον εἰς αὐτόν, 38 ἵνα ὁ λόγοςἩσαΐου τοῦ προφήτου πληρωθῇ,ὃν εἶπεν· κύριε, τίς ἐπίστευσεν τῇἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων κυρίουτίνι ἀπεκαλύφθη; 39διὰ τοῦτο οὐκἠδύναντο πιστεύειν, ὅτι πάλιν εἶπενἩσαΐας· 40τετύφλωκεν αὐτῶν τοὺςὀφθαλμοὺς καὶ ἐπώρωσεν αὐτῶντὴν καρδίαν, ἵνα μὴ ἴδωσιν τοῖςὀφθαλμοῖς καὶ νοήσωσιν τῇκαρδίᾳ καὶ στραφῶσιν, καὶ ἰάσομαιαὐτούς. 41ταῦτα εἶπεν Ἡσαΐας,ὅτι εἶδεν τὴν δόξαν αὐτοῦ, καὶἐλάλησεν περὶ αὐτοῦ. 42ὅμωςμέντοι καὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ διὰτοὺς Φαρισαίους οὐχ ὡμολόγουν,ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται·43ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶνἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαντοῦ θεοῦ. 44 Ἰησοῦς δὲ ἔκραξενκαὶ εἶπεν· ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐπιστεύει εἰς ἐμὲ ἀλλὰ εἰς τὸνπέμψαντά με, 45καὶ ὁ θεωρῶν ἐμὲ

θεωρεῖ τὸν πέμψαντά με. 46 ἐγὼφῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα,ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇσκοτίᾳ μὴ μείνῃ. 47καὶ ἐάν τίςμου ἀκούσῃ τῶν ῥημάτων καὶ μὴφυλάξῃ, ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν· οὐγὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον,ἀλλ’ ἵνα σώσω τὸν κόσμον. 48ὁἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰῥήματά μου ἔχει τὸν κρίνοντααὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνοςκρινεῖ αὐτὸν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ·49ὅτι ἐγὼ ἐξ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλάλησα,ἀλλ’ ὁ πέμψας με πατὴρ αὐτός μοιἐντολὴν δέδωκεν τί εἴπω καὶ τίλαλήσω. 50καὶ οἶδα ὅτι ἡ ἐντολὴαὐτοῦ ζωὴ αἰώνιός ἐστιν. ἃ οὖνἐγὼ λαλῶ, καθὼς εἴρηκέν μοι ὁπατήρ, οὕτως λαλῶ.

13 Πρὸ δὲ τῆς ἑορτῆς τοῦπάσχα εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ὅτι

ἦλθεν αὐτοῦ ἡ ὥρα ἵνα μεταβῇἐκ τοῦ κόσμου τούτου πρὸς τὸνπατέρα, ἀγαπήσας τοὺς ἰδίους τοὺςἐν τῷ κόσμῳ, εἰς τέλος ἠγάπησεναὐτούς. 2καὶ δείπνου γινομένου,τοῦ διαβόλου ἤδη βεβληκότος εἰςτὴν καρδίαν ἵνα παραδοῖ αὐτὸνἸούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης,3 εἰδὼς ὅτι πάντα ἔδωκεν αὐτῷ ὁπατὴρ εἰς τὰς χεῖρας καὶ ὅτι ἀπὸθεοῦ ἐξῆλθεν καὶ πρὸς τὸν θεὸνὑπάγει, 4 ἐγείρεται ἐκ τοῦ δείπνουκαὶ τίθησιν τὰ ἱμάτια, καὶ λαβὼνλέντιον διέζωσεν ἑαυτόν· 5 εἶταβάλλει ὕδωρ εἰς τὸν νιπτῆρα, καὶἤρξατο νίπτειν τοὺς πόδας τῶνμαθητῶν καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳᾧ ἦν διεζωσμένος. 6 ἔρχεται οὖνπρὸς Σίμωνα Πέτρον· λέγει αὐτῷ·κύριε, σύ μου νίπτεις τοὺς πόδας;7ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ·ὃ ἐγὼ ποιῶ σὺ οὐκ οἶδας ἄρτι,γνώσῃ δὲ μετὰ ταῦτα. 8λέγει αὐτῷΠέτρος· οὐ μὴ νίψῃς μου τοὺςπόδας εἰς τὸν αἰῶνα. ἀπεκρίθη


Ἰησοῦς αὐτῷ· ἐὰν μὴ νίψω σε, οὐκἔχεις μέρος μετ’ ἐμοῦ. 9λέγει αὐτῷΣίμων Πέτρος· κύριε, μὴ τοὺςπόδας μου μόνον ἀλλὰ καὶ τὰςχεῖρας καὶ τὴν κεφαλήν. 10λέγειαὐτῷ Ἰησοῦς· ὁ λελουμένος οὐκἔχει χρείαν νίψασθαι, ἀλλ’ ἔστινκαθαρὸς ὅλος· καὶ ὑμεῖς καθαροίἐστε, ἀλλ’ οὐχὶ πάντες. 11ᾔδει γὰρτὸν παραδιδόντα αὐτόν· διὰ τοῦτοεἶπεν ὅτι οὐχὶ πάντες καθαροίἐστε.12Ὅτε οὖν ἔνιψεν τοὺς πόδας

αὐτῶν καὶ ἔλαβεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦκαὶ ἀνέπεσεν πάλιν, εἶπεν αὐτοῖς·γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν;13ὑμεῖς φωνεῖτέ με· ὁ διδάσκαλοςκαὶ ὁ κύριος, καὶ καλῶς λέγετε·εἰμὶ γάρ. 14 εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψαὑμῶν τοὺς πόδας ὁ κύριος καὶ ὁδιδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετεἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας·15ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν,ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν καὶὑμεῖς ποιῆτε. 16ἀμὴν ἀμὴν λέγωὑμῖν, οὐκ ἔστιν δοῦλος μείζωντοῦ κυρίου αὐτοῦ οὐδὲ ἀπόστολοςμείζων τοῦ πέμψαντος αὐτόν.17 εἰ ταῦτα οἴδατε, μακάριοίἐστε ἐὰν ποιῆτε αὐτά. 18οὐ περὶπάντων ὑμῶν λέγω· ἐγὼ οἶδα τίναςἐξελεξάμην· ἀλλ’ ἵνα ἡ γραφὴπληρωθῇ· ὁ τρώγων μετ’ ἐμοῦ τὸνἄρτον ἐπῆρκεν ἐπ’ ἐμὲ τὴν πτέρναναὐτοῦ. 19ἀπάρτι λέγω ὑμῖν πρὸτοῦ γενέσθαι, ἵνα πιστεύσητε ὅτανγένηται ὅτι ἐγώ εἰμι. 20ἀμὴν ἀμὴνλέγω ὑμῖν, ὁ λαμβάνων ἄν τιναπέμψω ἐμὲ λαμβάνει, ὁ δὲ ἐμὲλαμβάνων λαμβάνει τὸν πέμψαντάμε.21Ταῦτα εἰπὼν Ἰησοῦς ἐταράχθη

τῷ πνεύματι καὶ ἐμαρτύρησενκαὶ εἶπεν· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖνὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσειμε. 22 ἔβλεπον εἰς ἀλλήλους οἱ

μαθηταί, ἀπορούμενοι περὶ τίνοςλέγει. 23ἦν ἀνακείμενος εἷς ἐκτῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἐν τῷ κόλπῳτοῦ Ἰησοῦ, ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς·24νεύει οὖν τούτῳ Σίμων Πέτροςκαὶ λέγει αὐτῷ· εἰπὲ τίς ἐστινπερὶ οὗ λέγει. 25 ἐπιπεσὼν οὖνἐκεῖνος οὕτως ἐπὶ τὸ στῆθοςτοῦ Ἰησοῦ λέγει αὐτῷ· κύριε, τίςἐστιν; 26ἀποκρίνεται ὁ Ἰησοῦς,ἐκεῖνός ἐστιν ᾧ ἐγὼ βάψω τὸψωμίον καὶ δώσω αὐτῷ. βάψας οὖντὸ ψωμίον λαμβάνει καὶ δίδωσινἸούδᾳ Σίμωνος Ἰσκαριώτου. 27καὶμετὰ τὸ ψωμίον, τότε εἰσῆλθενεἰς ἐκεῖνον ὁ σατανᾶς. λέγει οὖναὐτῷ Ἰησοῦς· ὃ ποιεῖς ποίησοντάχιον. 28τοῦτο δὲ οὐδεὶς ἔγνωτῶν ἀνακειμένων πρὸς τί εἶπεναὐτῷ· 29τινὲς γὰρ ἐδόκουν, ἐπεὶτὸ γλωσσόκομον εἶχεν Ἰούδας, ὅτιλέγει αὐτῷ Ἰησοῦς, ἀγόρασον ὧνχρείαν ἔχομεν εἰς τὴν ἑορτήν, ἢτοῖς πτωχοῖς ἵνα τι δῷ. 30λαβὼνοὖν τὸ ψωμίον ἐκεῖνος ἐξῆλθενεὐθύς· ἦν δὲ νύξ.31Ὅτε οὖν ἐξῆλθεν λέγει Ἰησοῦς·

νῦν ἐδοξάσθη ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου,καὶ ὁ θεὸς ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ. 32 εἰὁ θεὸς ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ, καὶ ὁθεὸς δοξάσει αὐτὸν ἐν αὐτῷ, καὶεὐθὺς δοξάσει αὐτόν. 33τεκνία, ἔτιμικρὸν μεθ’ ὑμῶν εἰμί· ζητήσετέμε, καὶ καθὼς εἶπον τοῖς Ἰουδαίοιςὅτι ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐδύνασθε ἐλθεῖν, καὶ ὑμῖν λέγωἄρτι. 34 ἐντολὴν καινὴν δίδωμιὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους·καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. 35 ἐντούτῳ γνώσονται πάντες ὅτιἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπηνἔχητε ἐν ἀλλήλοις. 36Λέγει αὐτῷΣίμων Πέτρος· κύριε, ποῦ ὑπάγεις;ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· ὅπου ἐγὼ ὑπάγωοὐ δύνασαί μοι νῦν ἀκολουθῆσαι,


ἀκολουθήσεις δὲ ὕστερον. 37λέγειαὐτῷ Πέτρος· κύριε, διατί οὐδύναμαί σοι ἀκολουθῆσαι ἄρτι;τὴν ψυχήν μου ὑπὲρ σοῦ θήσω.38ἀποκρίνεται Ἰησοῦς· τὴν ψυχήνσου ὑπὲρ ἐμοῦ θήσεις; ἀμὴν ἀμὴνλέγω σοι, οὐ μὴ ἀλέκτωρ φωνήσῃἕως οὗ ἀρνήσῃ με τρίς.

14Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡκαρδία· πιστεύετε εἰς τὸν

θεόν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε. 2 ἐν τῇοἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαίεἰσίν· εἰ δὲ μή, εἶπον ἂν ὑμῖν· ὅτιπορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν·3καὶ ἐὰν πορευθῶ καὶ ἑτοιμάσωτόπον ὑμῖν, πάλιν ἔρχομαι καὶπαραλήμψομαι ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν,ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ καὶ ὑμεῖς ἦτε.4καὶ ὅπου ἐγὼ ὑπάγω οἴδατε τὴνὁδόν. 5Λέγει αὐτῷ Θωμᾶς· κύριε,οὐκ οἴδαμεν ποῦ ὑπάγεις, καὶ πῶςοἴδαμεν τὴν ὁδόν; 6λέγει αὐτῷἸησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεταιπρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι’ ἐμοῦ. 7 εἰἐγνώκατέ ἐμέ, καὶ τὸν πατέρα μουγνώσεσθε· καὶ ἀπάρτι γινώσκετεαὐτὸν καὶ ἑωράκατε αὐτόν. 8Λέγειαὐτῷ Φίλιππος· κύριε, δεῖξον ἡμῖντὸν πατέρα, καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν. 9λέγειαὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τοσούτῳ χρόνῳμεθ’ ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ ἔγνωκάς με,Φίλιππε; ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακεντὸν πατέρα· πῶς σὺ λέγεις· δεῖξονἡμῖν τὸν πατέρα; 10οὐ πιστεύειςὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρἐν ἐμοί ἐστιν; τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼλέγω ὑμῖν ἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ· ὁδὲ πατὴρ ἐν ἐμοὶ μένων ποιεῖ τὰἔργα αὐτοῦ. 11πιστεύετέ μοι ὅτιἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐνἐμοί· εἰ δὲ μή, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰπιστεύετε. 12ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν,ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶμείζονα τούτων ποιήσει· ὅτι ἐγὼ

πρὸς τὸν πατέρα πορεύομαι· 13καὶὅ τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματίμου τοῦτο ποιήσω, ἵνα δοξασθῇὁ πατὴρ ἐν τῷ υἱῷ· 14 ἐάν τιαἰτήσητέ με ἐν τῷ ὀνόματί μουἐγὼ ποιήσω. 15Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με,τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσετε·16κἀγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν,ἵνα μεθ’ ὑμῶν ᾖ εἰς τὸν αἰῶνα,17τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁκόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐθεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτό·ὑμεῖς γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ’ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται. 18οὐκἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς, ἔρχομαιπρὸς ὑμᾶς. 19 ἔτι μικρὸν καὶ ὁκόσμος με οὐκέτι θεωρεῖ· ὑμεῖςδὲ θεωρεῖτέ με, ὅτι ἐγὼ ζῶ καὶὑμεῖς ζήσετε. 20 ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳγνώσεσθε ὑμεῖς ὅτι ἐγὼ ἐν τῷπατρί μου καὶ ὑμεῖς ἐν ἐμοὶ κἀγὼἐν ὑμῖν. 21ὁ ἔχων τὰς ἐντολάςμου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνόςἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶνμε ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρόςμου, κἀγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν. 22Λέγειαὐτῷ Ἰούδας, οὐχ ὁ Ἰσκαριώτης·κύριε, καὶ τί γέγονεν ὅτι ἡμῖνμέλλεις ἐμφανίζειν σεαυτὸν καὶοὐχὶ τῷ κόσμῳ; 23ἀπεκρίθη Ἰησοῦςκαὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐάν τις ἀγαπᾷμε, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁπατήρ μου ἀγαπήσει αὐτὸν, καὶπρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴνπαρ’ αὐτῷ ποιησόμεθα. 24ὁ μὴἀγαπῶν με τοὺς λόγους μου οὐτηρεῖ· καὶ ὁ λόγος ὃν ἀκούετε οὐκἔστιν ἐμὸς ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός μεπατρός.25Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν παρ’

ὑμῖν μένων· 26ὁ δὲ παράκλητος,τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ὃ πέμψει ὁπατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνοςὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει


ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν. 27 εἰρήνηνἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴνδίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμοςδίδωσιν ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν. μὴταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲδειλιάτω. 28ἠκούσατε ὅτι ἐγὼεἶπον ὑμῖν· ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸςὑμᾶς. εἰ ἠγαπᾶτέ με ἐχάρητε ἄν,ὅτι πορεύομαι πρὸς τὸν πατέρα,ὅτι ὁ πατὴρ μείζων μού ἐστιν. 29καὶνῦν εἴρηκα ὑμῖν πρὶν γενέσθαι, ἵναὅταν γένηται πιστεύσητε. 30οὐκέτιπολλὰ λαλήσω μεθ’ ὑμῶν· ἔρχεταιγὰρ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων, καὶ ἐνἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν, 31ἀλλ’ ἵνα γνῷὁ κόσμος ὅτι ἀγαπῶ τὸν πατέρα,καὶ καθὼς ἐνετείλατο μοι ὁ πατήρ,οὕτως ποιῶ. ἐγείρεσθε, ἄγωμενἐντεῦθεν.

15 Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου

ὁ γεωργός ἐστιν. 2πᾶν κλῆμα ἐνἐμοὶ μὴ φέρον καρπόν, αἴρει αὐτό,καὶ πᾶν τὸ καρπὸν φέρον, καθαίρειαὐτὸ ἵνα καρπὸν πλείονα φέρῃ.3ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε διὰ τὸνλόγον ὃν λελάληκα ὑμῖν· 4μείνατεἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν. καθὼς τὸκλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρεινἀφ’ ἑαυτοῦ ἐὰν μὴ μένῃ ἐν τῇἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς ἐὰνμὴ ἐν ἐμοὶ μένητε. 5 ἐγώ εἰμι ἡἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁμένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτοςφέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶςἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.6 ἐὰν μή τις μένῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθηἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη,καὶ συνάγουσιν αὐτὸ καὶ εἰς τὸπῦρ βάλλουσιν, καὶ καίεται. 7 ἐὰνμείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ τὰ ῥήματάμου ἐν ὑμῖν μείνῃ, ὃ ἐὰν θέλητεαἰτήσασθε, καὶ γενήσεται ὑμῖν.8 ἐν τούτῳ ἐδοξάσθη ὁ πατήρμου, ἵνα καρπὸν πολὺν φέρητεκαὶ γενήσεσθε ἐμοὶ μαθηταί.

9καθὼς ἠγάπησέν με ὁ πατήρ,κἀγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς· μείνατε ἐν τῇἀγάπῃ τῇ ἐμῇ. 10 ἐὰν τὰς ἐντολάςμου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃμου, καθὼς κἀγὼ τοῦ πατρόςμου τὰς ἐντολὰς τετήρηκα καὶμένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ. 11ταῦταλελάληκα ὑμῖν ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐνὑμῖν ᾖ καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν πληρωθῇ.12αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵναἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησαὑμᾶς· 13μείζονα ταύτης ἀγάπηνοὐδεὶς ἔχει ἵνα τὴν ψυχὴν αὐτοῦθῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ. 14ὑμεῖςφίλοι μού ἐστε, ἐὰν ποιῆτε ἃ ἐγὼἐντέλλομαι ὑμῖν. 15οὐκέτι λέγωὑμᾶς δούλους, ὅτι ὁ δοῦλος οὐκοἶδεν τί ποιεῖ αὐτοῦ ὁ κύριος·ὑμᾶς δὲ εἴρηκα φίλους, ὅτι πάνταἃ ἤκουσα παρὰ τοῦ πατρός μουἐγνώρισα ὑμῖν. 16οὐχ ὑμεῖς μεἐξελέξασθε, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμηνὑμᾶς καὶ ἔθηκα ὑμᾶς ἵνα ὑμεῖςὑπάγητε καὶ καρπὸν φέρητε καὶὁ καρπὸς ὑμῶν μένῃ, ἵνα ὅ τιἂν αἰτήσητε τὸν πατέρα ἐν τῷὀνόματί μου δῷ ὑμῖν. 17ταῦταἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτεἀλλήλους.18Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ,

γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτονμεμίσηκεν. 19 εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε,ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ’ ἐγὼἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου,διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος.20μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼεἶπον ὑμῖν· οὐκ ἔστιν δοῦλοςμείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμὲἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰτὸν λόγον μου ἐτήρησαν, καὶ τὸνὑμέτερον τηρήσουσιν. 21ἀλλὰταῦτα πάντα ποιήσουσιν εἰς ὑμᾶςδιὰ τὸ ὄνομά μου, ὅτι οὐκ οἴδασιντὸν πέμψαντά με. 22 εἰ μὴ ἦλθονκαὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν


οὐκ εἴχοσαν· νῦν δὲ πρόφασιν οὐκἔχουσιν περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν.23ὁ ἐμὲ μισῶν καὶ τὸν πατέρα μουμισεῖ. 24 εἰ τὰ ἔργα μὴ ἐποίησα ἐναὐτοῖς ἃ οὐδεὶς ἄλλος ἐποίησεν,ἁμαρτίαν οὐκ εἴχοσαν· νῦν δὲκαὶ ἑωράκασιν καὶ μεμισήκασινκαὶ ἐμὲ καὶ τὸν πατέρα μου.25ἀλλ’ ἵνα πληρωθῇ ὁ λόγος ὁἐν τῷ νόμῳ αὐτῶν γεγραμμένοςὅτι ἐμίσησάν με δωρεάν. 26ὅτανἔλθῃ ὁ παράκλητος ὃν ἐγὼπέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός,τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ παρὰτοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνοςμαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ· 27καὶ ὑμεῖςδὲ μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς μετ’ἐμοῦ ἐστε.

16 Ταῦτα λελάληκα ὑμῖνἵνα μὴ σκανδαλισθῆτε.

2ἀποσυναγώγους ποιήσουσινὑμᾶς· ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα ἵνα πᾶς ὁἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείανπροσφέρειν τῷ θεῷ. 3καὶ ταῦταποιήσουσιν ὅτι οὐκ ἔγνωσαν τὸνπατέρα οὐδὲ ἐμέ. 4ἀλλὰ ταῦταλελάληκα ὑμῖν ἵνα ὅταν ἔλθῃ ἡ ὥραμνημονεύητε αὐτῶν, ὅτι ἐγὼ εἶπονὑμῖν. ταῦτα δὲ ὑμῖν ἐξ ἀρχῆς οὐκεἶπον, ὅτι μεθ’ ὑμῶν ἤμην. 5νῦνδὲ ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά με,καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ἐρωτᾷ με· ποῦὑπάγεις; 6ἀλλ’ ὅτι ταῦτα λελάληκαὑμῖν ἡ λύπη πεπλήρωκεν ὑμῶν τὴνκαρδίαν. 7ἀλλ’ ἐγὼ τὴν ἀλήθειανλέγω ὑμῖν, συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼἀπέλθω. ἐὰν γὰρ μὴ ἀπέλθω, ὁπαράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸςὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψωαὐτὸν πρὸς ὑμᾶς. 8καὶ ἐλθὼνἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶπερὶ κρίσεως· 9περὶ ἁμαρτίας μέν,ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ· 10περὶδικαιοσύνης δέ, ὅτι πρὸς τὸνπατέρα ὑπάγω καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ

με· 11περὶ δὲ κρίσεως, ὅτι ὁ ἄρχωντοῦ κόσμου τούτου κέκριται. 12 ἔτιπολλὰ ἔχω ὑμῖν λέγειν, ἀλλ’ οὐδύνασθε βαστάζειν ἄρτι· 13ὅτανδὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ πνεῦμα τῆςἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς ἐν τῇἀληθείᾳ πάσῃ· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ’ἑαυτοῦ, ἀλλ’ ὅσα ἀκούει λαλήσει,καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν.14 ἐκεῖνος ἐμὲ δοξάσει, ὅτι ἐκ τοῦἐμοῦ λήμψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν.15πάντα ὅσα ἔχει ὁ πατὴρ ἐμάἐστιν· διὰ τοῦτο εἶπον ὅτι ἐκ τοῦἐμοῦ λαμβάνει καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν.16μικρὸν καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με,καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με.17Εἶπον οὖν ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦπρὸς ἀλλήλους· τί ἐστιν τοῦτο ὃλέγει ἡμῖν· μικρὸν καὶ οὐ θεωρεῖτέμε, καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με;καί ὅτι ὑπάγω πρὸς τὸν πατέρα;18 ἔλεγον οὖν· τοῦτο τί ἐστιν ὃλέγει, τὸ μικρόν; οὐκ οἴδαμεν τίλαλεῖ. 19 ἔγνω Ἰησοῦς ὅτι ἤθελοναὐτὸν ἐρωτᾶν, καὶ εἶπεν αὐτοῖς·περὶ τούτου ζητεῖτε μετ’ ἀλλήλωνὅτι εἶπον, μικρὸν καὶ οὐ θεωρεῖτέμε, καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέμε; 20ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτικλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς,ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖςλυπηθήσεσθε, ἀλλ’ ἡ λύπη ὑμῶν εἰςχαρὰν γενήσεται. 21ἡ γυνὴ ὅταντίκτῃ λύπην ἔχει, ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρααὐτῆς· ὅταν δὲ γεννήσῃ τὸ παιδίον,οὐκέτι μνημονεύει τῆς θλίψεως διὰτὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθη ἄνθρωποςεἰς τὸν κόσμον. 22καὶ ὑμεῖς οὖν νῦνμὲν λύπην ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαιὑμᾶς, καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡκαρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶςαἴρει ἀφ’ ὑμῶν. 23καὶ ἐν ἐκείνῃτῇ ἡμέρᾳ ἐμὲ οὐκ ἐρωτήσετεοὐδέν. ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἄν τιαἰτήσητε τὸν πατέρα, δώσει ὑμῖνἐν τῷ ὀνόματί μου. 24 ἕως ἄρτι οὐκ


ᾐτήσατε οὐδὲν ἐν τῷ ὀνόματί μου·αἰτεῖτε καὶ λήμψεσθε, ἵνα ἡ χαρὰὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη.25Ταῦτα ἐν παροιμίαις λελάληκα

ὑμῖν· ἔρχεται ὥρα ὅτε οὐκέτιἐν παροιμίαις λαλήσω ὑμῖν,ἀλλὰ παρρησίᾳ περὶ τοῦ πατρὸςἀπαγγελῶ ὑμῖν. 26 ἐν ἐκείνῃτῇ ἡμέρᾳ ἐν τῷ ὀνόματί μουαἰτήσεσθε, καὶ οὐ λέγω ὑμῖν ὅτιἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα περὶὑμῶν· 27αὐτὸς γὰρ ὁ πατὴρ φιλεῖὑμᾶς, ὅτι ὑμεῖς ἐμὲ πεφιλήκατεκαὶ πεπιστεύκατε ὅτι ἐγὼ παρὰτοῦ θεοῦ ἐξῆλθον. 28 ἐξῆλθον ἐκτοῦ πατρὸς καὶ ἐλήλυθα εἰς τὸνκόσμον· πάλιν ἀφίημι τὸν κόσμονκαὶ πορεύομαι πρὸς τὸν πατέρα.29Λέγουσιν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ·ἴδε νῦν ἐν παρρησίᾳ λαλεῖς, καὶπαροιμίαν οὐδεμίαν λέγεις. 30νῦνοἴδαμεν ὅτι οἶδας πάντα καὶ οὐχρείαν ἔχεις ἵνα τίς σε ἐρωτᾷ·ἐν τούτῳ πιστεύομεν ὅτι ἀπὸθεοῦ ἐξῆλθες. 31ἀπεκρίθη αὐτοῖςἸησοῦς· ἄρτι πιστεύετε; 32 ἰδοὺἔρχεται ὥρα καὶ ἐλήλυθεν ἵνασκορπισθῆτε ἕκαστος εἰς τὰ ἴδιακἀμὲ μόνον ἀφῆτε· καὶ οὐκ εἰμὶμόνος, ὅτι ὁ πατὴρ μετ’ ἐμοῦ ἐστιν.33ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐνἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε. ἐν τῷ κόσμῳθλῖψιν ἔχετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼνενίκηκα τὸν κόσμον.

17 Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς,καὶ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς

αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν εἶπεν·πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόνσου τὸν υἱόν, ἵνα ὁ υἱὸς δοξάσῃσέ, 2καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίανπάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκαςαὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον.3αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵναγινώσκωσιν σὲ τὸν μόνον ἀληθινὸνθεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας ἸησοῦνΧριστόν. 4 ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ

τῆς γῆς, τὸ ἔργον τελειώσας ὃδέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· 5καὶνῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰσεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸτοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί.6Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖςἀνθρώποις οὓς ἔδωκάς μοι ἐκτοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶαὐτοὺς ἔδωκας, καὶ τὸν λόγονσου τετήρηκαν· 7νῦν ἔγνωκαν ὅτιπάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦεἰσίν· 8ὅτι τὰ ῥήματα ἃ ἔδωκάςμοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶἔλαβον, καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτιπαρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσανὅτι σύ με ἀπέστειλας. 9 ἐγὼ περὶαὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμουἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάςμοι, ὅτι σοί εἰσίν, 10καὶ τὰ ἐμὰπάντα σά ἐστιν καὶ τὰ σὰ ἐμά,καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. 11καὶοὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ αὐτοὶἐν τῷ κόσμῳ εἰσίν, κἀγὼ πρὸςσὲ ἔρχομαι. πάτερ ἅγιε, τήρησοναὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧδέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼςἡμεῖς. 12ὅτε ἤμην μετ’ αὐτῶν ἐγὼἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματίσου ᾧ δέδωκάς μοι, καὶ ἐφύλαξα,καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰμὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡγραφὴ πληρωθῇ. 13νῦν δὲ πρὸς σὲἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷκόσμῳ ἵνα ἔχωσιν τὴν χαρὰν τὴνἐμὴν πεπληρωμένην ἐν ἑαυτοῖς.14 ἐγὼ δέδωκα αὐτοῖς τὸν λόγονσου, καὶ ὁ κόσμος ἐμίσησεν αὐτούς,ὅτι οὐκ εἰσὶν ἐκ τοῦ κόσμου καθὼςἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου. 15οὐκἐρωτῶ ἵνα ἄρῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦκόσμου ἀλλ’ ἵνα τηρήσῃς αὐτοὺςἐκ τοῦ πονηροῦ. 16 ἐκ τοῦ κόσμουοὐκ εἰσὶν καθὼς ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκτοῦ κόσμου. 17ἁγίασον αὐτοὺς ἐντῇ ἀληθείᾳ· ὁ λόγος ὁ σὸς ἀλήθειάἐστιν. 18καθὼς ἐμὲ ἀπέστειλας


εἰς τὸν κόσμον, κἀγὼ ἀπέστειλααὐτοὺς εἰς τὸν κόσμον· 19καὶ ὑπὲραὐτῶν ἁγιάζω ἐμαυτόν, ἵνα ὦσινκαὶ αὐτοὶ ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ.20Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον,ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντωνδιὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, 21 ἵναπάντες ἓν ὦσιν, καθὼς σύ πατὴρἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶἐν ἡμῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύῃὅτι σύ με ἀπέστειλας. 22κἀγὼ τὴνδόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκααὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖςἕν· 23 ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί,ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς ἕν,ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ μεἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺςκαθὼς ἐμὲ ἠγάπησας. 24πατήρ, ὃδέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσιν μετ’ ἐμοῦ, ἵναθεωρῶσιν τὴν δόξαν τὴν ἐμήν,ἣν δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς μεπρὸ καταβολῆς κόσμου. 25πατήρδίκαιε, καὶ ὁ κόσμος σε οὐκἔγνω, ἐγὼ δέ σε ἔγνων, καὶ οὗτοιἔγνωσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας·26καὶ ἐγνώρισα αὐτοῖς τὸ ὄνομάσου καὶ γνωρίσω, ἵνα ἡ ἀγάπη ἣνἠγάπησάς με ἐν αὐτοῖς ᾖ κἀγὼ ἐναὐτοῖς.

18 Ταῦτα εἰπὼν Ἰησοῦς ἐξῆλθενσὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ

πέραν τοῦ χειμάρρου τοῦ κέδρου,ὅπου ἦν κῆπος, εἰς ὃν εἰσῆλθεναὐτὸς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. 2ᾔδειδὲ καὶ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸντὸν τόπον, ὅτι πολλάκις συνήχθηἸησοῦς ἐκεῖ μετὰ τῶν μαθητῶναὐτοῦ. 3ὁ οὖν Ἰούδας λαβὼν τὴνσπεῖραν καὶ ἐκ τῶν ἀρχιερέωνκαὶ ἐκ τῶν Φαρισαίων ὑπηρέταςἔρχεται ἐκεῖ μετὰ φανῶν καὶλαμπάδων καὶ ὅπλων. 4 Ἰησοῦςοὖν εἰδὼς πάντα τὰ ἐρχόμενα ἐπ’αὐτὸν ἐξῆλθεν καὶ λέγει αὐτοῖς·τίνα ζητεῖτε; 5ἀπεκρίθησαν αὐτῷ

Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον. λέγειαὐτοῖς Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι. εἱστήκειδὲ καὶ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸνμετ’ αὐτῶν. 6ὡς οὖν εἶπεν αὐτοῖς·ἐγώ εἰμι, ἀπῆλθον εἰς τὰ ὀπίσω καὶἔπεσαν χαμαί. 7πάλιν οὖν αὐτούςἐπηρώτησεν· τίνα ζητεῖτε; οἱ δὲεἶπον· Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον.8ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· εἶπον ὑμῖνὅτι ἐγώ εἰμι· εἰ οὖν ἐμὲ ζητεῖτε,ἄφετε τούτους ὑπάγειν. 9 ἵναπληρωθῇ ὁ λόγος ὃν εἶπεν, ὅτιοὓς δέδωκάς μοι, οὐκ ἀπώλεσα ἐξαὐτῶν οὐδένα. 10Σίμων οὖν Πέτροςἔχων μάχαιραν εἵλκυσεν αὐτὴν καὶἔπαισεν τὸν τοῦ ἀρχιερέως δοῦλονκαὶ ἀπέκοψεν αὐτοῦ τὸ ὠτάριοντὸ δεξιόν· ἦν δὲ ὄνομα τῷ δούλῳΜάλχος. 11 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς τῷΠέτρῳ· βάλε τὴν μάχαιραν εἰς τὴνθήκην· τὸ ποτήριον ὃ δέδωκέν μοιὁ πατήρ, οὐ μὴ πίω αὐτό;12Ἡ οὖν σπεῖρα καὶ ὁ χιλίαρχος

καὶ οἱ ὑπηρέται τῶν Ἰουδαίωνσυνέλαβον τὸν Ἰησοῦν καὶ ἔδησαναὐτόν, 13καὶ ἤγαγον πρὸς Ἅννανπρῶτον· ἦν γὰρ πενθερὸς τοῦΚαϊάφα, ὃς ἦν ἀρχιερεὺς τοῦἐνιαυτοῦ ἐκείνου· 14ἦν δὲ Καϊάφαςὁ συμβουλεύσας τοῖς Ἰουδαίοις ὅτισυμφέρει ἕνα ἄνθρωπον ἀποθανεῖνὑπὲρ τοῦ λαοῦ. 15Ἠκολούθει δὲτῷ Ἰησοῦ Σίμων Πέτρος καὶ ἄλλοςμαθητής. ὁ δὲ μαθητὴς ἐκεῖνοςἦν γνωστὸς τῷ ἀρχιερεῖ, καὶσυνεισῆλθεν τῷ Ἰησοῦ εἰς τὴναὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως, 16ὁ δὲΠέτρος εἱστήκει πρὸς τῇ θύρᾳ ἔξω.ἐξῆλθεν οὖν ὁ μαθητὴς ὁ ἄλλος ὁγνωστὸς τοῦ ἀρχιερέως καὶ εἶπεντῇ θυρωρῷ, καὶ εἰσήγαγεν τὸνΠέτρον. 17λέγει οὖν τῷ Πέτρῳ ἡπαιδίσκη ἡ θυρωρός, μὴ καὶ σὺἐκ τῶν μαθητῶν εἶ τοῦ ἀνθρώπουτούτου; λέγει ἐκεῖνος· οὐκ εἰμί.18 εἱστήκεισαν δὲ οἱ δοῦλοι καὶ οἱ


ὑπηρέται ἀνθρακιὰν πεποιηκότες,ὅτι ψῦχος ἦν, καὶ ἐθερμαίνοντο·ἦν δὲ καὶ ὁ Πέτρος μετ’ αὐτῶνἑστὼς καὶ θερμαινόμενος. 19Ὁ οὖνἀρχιερεὺς ἠρώτησεν τὸν Ἰησοῦνπερὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ περὶτῆς διδαχῆς αὐτοῦ. 20ἀπεκρίθηαὐτῷ Ἰησοῦς· ἐγὼ παρρησίᾳλελάληκα τῷ κόσμῳ· ἐγὼ πάντοτεἐδίδαξα ἐν συναγωγῇ καὶ ἐν τῷἱερῷ, ὅπου πάντες οἱ Ἰουδαῖοισυνέρχονται, καὶ ἐν κρυπτῷἐλάλησα οὐδέν. 21τί με ἐρωτᾷς;ἐρώτησον τοὺς ἀκηκοότας τίἐλάλησα αὐτοῖς· ἴδε οὗτοι οἴδασινἃ εἶπον ἐγώ. 22ταῦτα δὲ αὐτοῦεἰπόντος εἷς παρεστηκὼς τῶνὑπηρετῶν ἔδωκεν ῥάπισμα τῷἸησοῦ εἰπών· οὕτως ἀποκρίνῃ τῷἀρχιερεῖ; 23ἀπεκρίθη αὐτῷ Ἰησοῦς·εἰ κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησονπερὶ τοῦ κακοῦ· εἰ δὲ καλῶς, τί μεδέρεις; 24ἀπέστειλεν οὖν αὐτὸνὁ Ἅννας δεδεμένον πρὸς Καϊάφαντὸν ἀρχιερέα. 25Ἦν δὲ ΣίμωνΠέτρος ἑστὼς καὶ θερμαινόμενος.εἶπον οὖν αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκτῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶ; ἠρνήσατοἐκεῖνος καὶ εἶπεν· οὐκ εἰμί. 26λέγειεἷς ἐκ τῶν δούλων τοῦ ἀρχιερέως,συγγενὴς ὢν οὗ ἀπέκοψεν Πέτροςτὸ ὠτίον· οὐκ ἐγώ σε εἶδον ἐντῷ κήπῳ μετ’ αὐτοῦ; 27πάλιν οὖνἠρνήσατο Πέτρος· καὶ εὐθέωςἀλέκτωρ ἐφώνησεν.28Ἄγουσιν οὖν τὸν Ἰησοῦν ἀπὸ

τοῦ Καϊάφα εἰς τὸ πραιτώριον· ἦνδὲ πρωΐ· καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσῆλθον εἰςτὸ πραιτώριον, ἵνα μὴ μιανθῶσινἀλλὰ φάγωσιν τὸ πάσχα. 29 ἐξῆλθενοὖν ὁ Πειλᾶτος ἔξω πρὸς αὐτοὺςκαὶ φησίν· τίνα κατηγορίανφέρετε τοῦ ἀνθρώπου τούτου;30ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν αὐτῷ· εἰμὴ ἦν οὗτος κακὸν ποιῶν, οὐκ ἄνσοι παρεδώκαμεν αὐτόν. 31 εἶπεν

οὖν αὐτοῖς ὁ Πειλᾶτος· λάβετεαὐτὸν ὑμεῖς καὶ κατὰ τὸν νόμονὑμῶν κρίνατε. εἶπον οὖν αὐτῷοἱ Ἰουδαῖοι· ἡμῖν οὐκ ἔξεστινἀποκτεῖναι οὐδένα. 32 ἵνα ὁ λόγοςτοῦ Ἰησοῦ πληρωθῇ, ὃν εἶπενσημαίνων ποίῳ θανάτῳ ἤμελλενἀποθνῄσκειν. 33Εἰσῆλθεν οὖν εἰςτὸ πραιτώριον πάλιν ὁ Πειλᾶτοςκαὶ ἐφώνησεν τὸν Ἰησοῦν καὶεἶπεν αὐτῷ· σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶνἸουδαίων; 34ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· ἀφ’ἑαυτοῦ σὺ τοῦτο λέγεις, ἢ ἄλλοισοι εἶπόν περὶ ἐμοῦ; 35ἀπεκρίθη ὁΠειλᾶτος· μήτι ἐγὼ Ἰουδαῖός εἰμι;τὸ ἔθνος τὸ σὸν καὶ οἱ ἀρχιερεῖςπαρέδωκάν σε ἐμοί· τί ἐποίησας;36ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· ἡ βασιλείαἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμουτούτου· εἰ ἐκ τοῦ κόσμου τούτουἦν ἡ βασιλεία ἡ ἐμή, οἱ ὑπηρέταιἂν οἱ ἐμοὶ ἠγωνίζοντο, ἵνα μὴπαραδοθῶ τοῖς Ἰουδαίοις· νῦνδὲ ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστινἐντεῦθεν. 37 εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁΠειλᾶτος· οὐκοῦν βασιλεὺς εἶ σύ;ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· σὺ λέγεις,ὅτι βασιλεύς εἰμι. ἐγὼ εἰς τοῦτογεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθαεἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇἀληθείᾳ· πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείαςἀκούει μου τῆς φωνῆς. 38λέγειαὐτῷ ὁ Πειλᾶτος· τί ἐστιν ἀλήθεια;καὶ τοῦτο εἰπὼν πάλιν ἐξῆλθενπρὸς τοὺς Ἰουδαίους, καὶ λέγειαὐτοῖς· ἐγὼ οὐδεμίαν εὑρίσκω ἐναὐτῷ αἰτίαν. 39 ἔστιν δὲ συνήθειαὑμῖν ἵνα ἕνα ἀπολύσω ὑμῖν ἐν τῷπάσχα· βούλεσθε οὖν ἀπολύσωὑμῖν τὸν βασιλέα τῶν Ἰουδαίων;40 ἐκραύγασαν οὖν πάλιν λέγοντες·μὴ τοῦτον, ἀλλὰ τὸν Βαραββᾶν. ἦνδὲ ὁ Βαραββᾶς λῃστής.

19 Τότε οὖν ἔλαβεν ὁΠειλᾶτος τὸν Ἰησοῦν καὶ

ἐμαστίγωσεν. 2καὶ οἱ στρατιῶται


πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶνἐπέθηκαν αὐτοῦ τῇ κεφαλῇ, καὶἱμάτιον πορφυροῦν περιέβαλοναὐτόν, 3καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτὸνκαὶ ἔλεγον· χαῖρε, ὁ βασιλεὺςτῶν Ἰουδαίων· καὶ ἐδίδοσαν αὐτῷῥαπίσματα. 4Ἐξῆλθεν πάλιν ὁΠειλᾶτος ἔξω καὶ λέγει αὐτοῖς·ἴδε ἄγω ὑμῖν αὐτὸν ἔξω, ἵναγνῶτε ὅτι αἰτίαν οὐχ εὑρίσκω.5 ἐξῆλθεν οὖν ὁ Ἰησοῦς ἔξω, φορῶντὸν ἀκάνθινον στέφανον καὶ τὸπορφυροῦν ἱμάτιον. καὶ λέγειαὐτοῖς· ἰδοὺ ὁ ἄνθρωπος. 6ὅτεοὖν ἴδον αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱὑπηρέται, ἐκραύγασαν· σταύρωσονσταύρωσον. λέγει αὐτοῖς ὁΠειλᾶτος· λάβετε αὐτὸν ὑμεῖς καὶσταυρώσατε, ἐγὼ γὰρ οὐχ εὑρίσκωἐν αὐτῷ αἰτίαν. 7ἀπεκρίθησανοἱ Ἰουδαῖοι· ἡμεῖς νόμον ἔχομεν,καὶ κατὰ τὸν νόμον ὀφείλειἀποθανεῖν, ὅτι υἱὸν θεοῦ ἑαυτὸνἐποίησεν. 8Ὅτε οὖν ἤκουσενὁ Πειλᾶτος τοῦτον τὸν λόγον,μᾶλλον ἐφοβήθη, 9καὶ εἰσῆλθενεἰς τὸ πραιτώριον πάλιν καὶ λέγειτῷ Ἰησοῦ· πόθεν εἶ σύ; ὁ δὲ Ἰησοῦςἀπόκρισιν οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ.10λέγει αὐτῷ ὁ Πειλᾶτος· ἐμοὶ οὐλαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίανἔχω ἀπολῦσαί σε καὶ ἐξουσίανἔχω σταυρῶσαί σε; 11ἀπεκρίθηἸησοῦς· οὐκ ἔχεις ἐξουσίαν κατ’ἐμοῦ οὐδεμίαν εἰ μὴ ἦν δεδομένονσοι ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδούςμέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει. 12 ἐκτούτου ὁ Πειλᾶτος ἐζήτει ἀπολῦσαιαὐτόν· οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ἐκραύγαζονλέγοντες· ἐὰν τοῦτον ἀπολύσῃς,οὐκ εἶ φίλος τοῦ Καίσαρος· πᾶς ὁβασιλέα ἑαυτὸν ποιῶν ἀντιλέγει τῷΚαίσαρι. 13ὁ οὖν Πειλᾶτος ἀκούσαςτῶν λόγων τούτων ἤγαγεν ἔξω τὸνἸησοῦν, καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ βήματοςεἰς τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον,

Ἑβραϊστὶ δὲ Γαββαθᾶ. 14ἦν δὲπαρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα ἦν ὡςἕκτη. καὶ λέγει τοῖς Ἰουδαίοις· ἴδεὁ βασιλεὺς ὑμῶν. 15 ἐκραύγασανοὖν ἐκεῖνοι· ἆρον ἆρον, σταύρωσοναὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πειλᾶτος·τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω;ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα.16τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸναὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ.Παρέλαβον οὖν τὸν Ἰησοῦν,

17καὶ βαστάζων ἑαυτῷ τὸνσταυρὸν ἐξῆλθεν εἰς τὸνλεγόμενον Κρανίου τόπον, ὃλέγεται Ἑβραϊστὶ Γολγοθᾶ, 18ὅπουαὐτὸν ἐσταύρωσαν, καὶ μετ’ αὐτοῦἄλλους δύο ἐντεῦθεν καὶ ἐντεῦθεν,μέσον δὲ τὸν Ἰησοῦν. 19 ἔγραψενδὲ καὶ τίτλον ὁ Πειλᾶτος καὶἔθηκεν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ· ἦν δὲγεγραμμένον, Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖοςὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων. 20τοῦτονοὖν τὸν τίτλον πολλοὶ ἀνέγνωσαντῶν Ἰουδαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν ὁ τόποςτῆς πόλεως ὅπου ἐσταυρώθη ὁἸησοῦς· καὶ ἦν γεγραμμένονἙβραϊστί, Ῥωμαϊστί, Ἑλληνιστί.21 ἔλεγον οὖν τῷ Πειλάτῳ οἱἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων· μὴ γράφε·ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων, ἀλλ’ ὅτιἐκεῖνος εἶπεν· βασιλεύς εἰμι τῶνἸουδαίων. 22ἀπεκρίθη ὁ Πειλᾶτος·ὃ γέγραφα, γέγραφα.23Οἱ οὖν στρατιῶται, ὅτε

ἐσταύρωσαν τὸν Ἰησοῦν, ἔλαβοντὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἐποίησαντέσσαρα μέρη, ἑκάστῳ στρατιώτῃμέρος, καὶ τὸν χιτῶνα. ἦν δὲ ὁχιτὼν ἄραφος, ἐκ τῶν ἄνωθενὑφαντὸς δι’ ὅλου. 24 εἶπαν οὖν πρὸςἀλλήλους· μὴ σχίσωμεν αὐτόν,ἀλλὰ λάχωμεν περὶ αὐτοῦ, τίνοςἔσται. ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ·διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μουἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν


μου ἔβαλον κλῆρον. Οἱ μὲν οὖνστρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν.25 εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷτοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ,Μαρίαμ ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρίαμἡ Μαγδαληνή. 26 Ἰησοῦς οὖν ἰδὼντὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴνπαρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇμητρί· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου. 27 εἶταλέγει τῷ μαθητῇ· ἴδε ἡ μήτηρσου. καὶ ἀπ’ ἐκείνης τῆς ὥραςἔλαβεν αὐτὴν ὁ μαθητὴς εἰς τὰἴδια. 28Μετὰ τοῦτο εἰδὼς ὁ Ἰησοῦςὅτι ἤδη πάντα τετέλεσται, ἵνατελειωθῇ ἡ γραφή, λέγει· διψῶ.29σκεῦος ἔκειτο ὄξους μεστόν·σπόγγον οὖν μεστὸν ὄξους ὑσσώπῳπεριθέντες προσήνεγκαν αὐτοῦ τῷστόματι. 30ὅτε οὖν ἔλαβεν τὸ ὄξοςεἶπεν· τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴνκεφαλὴν παρέδωκεν τὸ πνεῦμα.31Οἱ οὖν Ἰουδαῖοι, ἐπεὶ

παρασκευὴ ἦν, ἵνα μὴ μείνῃἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷσαββάτῳ, ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέραἐκείνου τοῦ σαββάτου, ἠρώτησαντὸν Πειλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιναὐτῶν τὰ σκέλη καὶ ἀρθῶσιν.32ἦλθον οὖν οἱ στρατιῶται,καὶ τοῦ μὲν πρώτου κατέαξαντὰ σκέλη καὶ τοῦ ἄλλου τοῦσυνσταυρωθέντος αὐτῷ· 33 ἐπὶ δὲτὸν Ἰησοῦν ἐλθόντες, ὡς εἶδον ἤδηαὐτὸν τεθνηκότα, οὐ κατέαξαναὐτοῦ τὰ σκέλη, 34ἀλλ’ εἷς τῶνστρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴνπλευρὰν ἔνυξεν, καὶ ἐξῆλθεν εὐθὺςαἷμα καὶ ὕδωρ. 35καὶ ὁ ἑωρακὼςμεμαρτύρηκεν, καὶ ἀληθινὴ αὐτοῦἐστιν ἡ μαρτυρία, κἀκεῖνος οἶδενὅτι ἀληθῆ λέγει, ἵνα καὶ ὑμεῖςπιστεύητε. 36 ἐγένετο γὰρ ταῦταἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ· ὀστοῦν οὐσυντριβήσεται αὐτοῦ. 37καὶ πάλιν

ἑτέρα γραφὴ λέγει· ὄψονται εἰς ὃνἐξεκέντησαν.38Μετὰ δὲ ταῦτα ἠρώτησεν

τὸν Πειλᾶτον Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸἈριμαθαίας, ὢν μαθητὴς τοῦ Ἰησοῦκεκρυμμένος δὲ διὰ τὸν φόβον τῶνἸουδαίων, ἵνα ἄρῃ τὸ σῶμα τοῦἸησοῦ· καὶ ἐπέτρεψεν ὁ Πειλᾶτος.ἦλθεν οὖν καὶ ἦραν αὐτόν. 39ἦλθενδὲ καὶ Νικόδημος, ὁ ἐλθὼν πρὸςαὐτὸν νυκτὸς τὸ πρῶτον, φέρωνμίγμα σμύρνης καὶ ἀλόης ὡςλίτρας ἑκατόν. 40 ἔλαβον οὖν τὸσῶμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἔδησαν αὐτὸὀθονίοις μετὰ τῶν ἀρωμάτων,καθὼς ἔθος ἐστὶν τοῖς Ἰουδαίοιςἐνταφιάζειν. 41ἦν δὲ ἐν τῷ τόπῳὅπου ἐσταυρώθη κῆπος, καὶ ἐντῷ κήπῳ μνημεῖον καινόν, ἐν ᾧοὐδέπω οὐδεὶς ἐτέθη· 42 ἐκεῖ οὖνδιὰ τὴν παρασκευὴν τῶν Ἰουδαίων,ὅτι ἐγγὺς ἦν τὸ μνημεῖον, ἔθηκαντὸν Ἰησοῦν.

20 Τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτωνΜαρίαμ ἡ Μαγδαληνὴ

ἔρχεται πρωῒ σκοτίας ἔτι οὔσηςεἰς τὸ μνημεῖον, καὶ βλέπει τὸνλίθον ἠρμένον ἐκ τοῦ μνημείου.2τρέχει οὖν καὶ ἔρχεται πρὸςΣίμωνα Πέτρον καὶ πρὸς τὸν ἄλλονμαθητὴν ὃν ἐφίλει ὁ Ἰησοῦς, καὶλέγει αὐτοῖς· ἦραν τὸν κύριον ἐκτοῦ μνημείου, καὶ οὐκ οἴδαμενποῦ ἔθηκαν αὐτόν. 3 ἐξῆλθεν οὖνὁ Πέτρος καὶ ὁ ἄλλος μαθητής,καὶ ἤρχοντο εἰς τὸ μνημεῖον.4 ἔτρεχον δὲ οἱ δύο ὁμοῦ· καὶ ὁἄλλος μαθητὴς προέδραμεν τάχιοντοῦ Πέτρου καὶ ἦλθεν πρῶτοςεἰς τὸ μνημεῖον, 5καὶ παρακύψαςβλέπει κείμενα τὰ ὀθόνια, οὐμέντοι εἰσῆλθεν. 6 ἔρχεται οὖνΣίμων Πέτρος ἀκολουθῶν αὐτῷ,καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ μνημεῖον,καὶ θεωρεῖ τὰ ὀθόνια κείμενα,7καὶ τὸ σουδάριον, ὃ ἦν ἐπὶ τῆς


κεφαλῆς αὐτοῦ, οὐ μετὰ τῶνὀθονίων κείμενον ἀλλὰ χωρὶςἐντετυλιγμένον εἰς ἕνα τόπον.8τότε οὖν εἰσῆλθεν καὶ ὁ ἄλλοςμαθητὴς ὁ ἐλθὼν πρῶτος εἰς τὸμνημεῖον, καὶ εἶδεν καὶ ἐπίστευσεν·9οὐδέπω γὰρ ᾔδεισαν τὴν γραφὴνὅτι δεῖ αὐτὸν ἐκ νεκρῶν ἀναστῆναι.10ἀπῆλθον οὖν πάλιν πρὸς αὐτοὺςοἱ μαθηταί. 11Μαρὶαμ δὲ εἱστήκειπρὸς τῷ μνημείῳ ἔξω κλαίουσα.ὡς οὖν ἔκλαιεν παρέκυψεν εἰςτὸ μνημεῖον, 12καὶ θεωρεῖ δύοἀγγέλους ἐν λευκοῖς καθεζομένους,ἕνα πρὸς τῇ κεφαλῇ καὶ ἕνα πρὸςτοῖς ποσίν, ὅπου ἔκειτο τὸ σῶματοῦ Ἰησοῦ. 13λέγουσιν αὐτῇἐκεῖνοι· γύναι, τί κλαίεις; λέγειαὐτοῖς ὅτι ἦραν τὸν κύριόν μου,καὶ οὐκ οἶδα ποῦ ἔθηκαν αὐτόν.14ταῦτα εἰποῦσα ἐστράφη εἰςτὰ ὀπίσω, καὶ θεωρεῖ τὸν Ἰησοῦνἑστῶτα, καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι Ἰησοῦςἐστιν. 15λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς· γύναι,τί κλαίεις; τίνα ζητεῖς; ἐκείνηδοκοῦσα ὅτι ὁ κηπουρός ἐστιν,λέγει αὐτῷ· κύριε, εἰ σὺ ἐβάστασαςαὐτόν, εἰπέ μοι ποῦ ἔθηκας αὐτόν,κἀγὼ αὐτὸν ἀρῶ. 16λέγει αὐτῇἸησοῦς· Μαριάμ. στραφεῖσα ἐκείνηλέγει αὐτῷ Ἑβραϊστί· Ῥαββουνί, ὃλέγεται διδάσκαλε. 17λέγει αὐτῇἸησοῦς· μή μου ἅπτου· οὔπω γὰρἀναβέβηκα πρὸς τὸν πατέρα·πορεύου δὲ πρὸς τοὺς ἀδελφούςμου καὶ εἰπὲ αὐτοῖς· ἀναβαίνωπρὸς τὸν πατέρα μου καὶ πατέραὑμῶν καὶ θεόν μου καὶ θεὸν ὑμῶν.18 ἔρχεται Μαριὰμ ἡ Μαγδαληνὴἀγγέλλουσα τοῖς μαθηταῖς ὅτιἑώρακα τὸν κύριον, καὶ ταῦταεἶπεν αὐτῇ.19Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ

ἐκείνῃ τῇ μιᾷ σαββάτων, καὶτῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπουἦσαν οἱ μαθηταὶ διὰ τὸν φόβον

τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦςκαὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγειαὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. 20καὶ τοῦτοεἰπὼν ἔδειξεν τὰς χεῖρας καὶ τὴνπλευρὰν αὐτοῖς. ἐχάρησαν οὖνοἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν κύριον.21 εἶπεν οὖν αὐτοῖς πάλιν· εἰρήνηὑμῖν· καθὼς ἀπέσταλκέν με ὁπατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. 22καὶτοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησεν καὶλέγει αὐτοῖς· λάβετε πνεῦμαἅγιον. 23ἄν τινων ἀφῆτε τὰςἁμαρτίας ἀφέωνται αὐτοῖς· ἄντινων κρατῆτε, κεκράτηνται.24Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα,

ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ’αὐτῶν ὅτε ἦλθεν Ἰησοῦς. 25 ἔλεγονοὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί·ἑωράκαμεν τὸν κύριον. ὁ δὲ εἶπεναὐτοῖς· ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶναὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων καὶβάλω μου τὸν δάκτυλον εἰς τὸντόπον τῶν ἥλων καὶ βάλω μου τὴνχεῖρα εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴπιστεύσω. 26καὶ μεθ’ ἡμέρας ὀκτὼπάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ,καὶ Θωμᾶς μετ’ αὐτῶν. ἔρχεται ὁἸησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων,καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν·εἰρήνη ὑμῖν. 27 εἶτα λέγει τῷΘωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σουὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶφέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰςτὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνουἄπιστος ἀλλὰ πιστός. 28ἀπεκρίθηΘωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ κύριόςμου καὶ ὁ θεός μου. 29λέγειαὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάςμε, πεπίστευκας; μακάριοι οἱ μὴἰδόντες καὶ πιστεύσαντες.30Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα

ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶνμαθητῶν, ἃ οὐκ ἔστιν γεγραμμέναἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· 31ταῦταδὲ γέγραπται ἵνα πιστεύητε ὅτιἸησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ


θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴνἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.

21Μετὰ ταῦτα ἐφανέρωσενἑαυτὸν πάλιν Ἰησοῦς τοῖς

μαθηταῖς ἐπὶ τῆς θαλάσσης τῆςΤιβεριάδος· ἐφανέρωσεν δὲ οὕτως.2ἦσαν ὁμοῦ Σίμων Πέτρος καὶΘωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμοςκαὶ Ναθαναὴλ ὁ ἀπὸ Κανᾶ τῆςΓαλιλαίας καὶ οἱ τοῦ Ζεβεδαίουκαὶ ἄλλοι ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦδύο. 3λέγει αὐτοῖς Σίμων Πέτρος·ὑπάγω ἁλιεύειν. λέγουσιν αὐτῷ·ἐρχόμεθα καὶ ἡμεῖς σὺν σοί.ἐξῆλθον καὶ ἐνέβησαν εἰς τὸπλοῖον, καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶἐπίασαν οὐδέν. 4πρωΐας δὲ ἤδηγινομένης ἔστη Ἰησοῦς ἐπὶ τὸναἰγιαλόν· οὐ μέντοι ᾔδεισαν οἱμαθηταὶ ὅτι Ἰησοῦς ἐστίν. 5λέγειοὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς· παιδία, μή τιπροσφάγιον ἔχετε; ἀπεκρίθησαναὐτῷ· οὔ. 6λέγει αὐτοῖς· βάλετεεἰς τὰ δεξιὰ μέρη τοῦ πλοίου τὸδίκτυον, καὶ εὑρήσετε. ἔβαλον οὖν,καὶ οὐκέτι αὐτὸ ἑλκύσαι ἴσχυον ἀπὸτοῦ πλήθους τῶν ἰχθύων. 7λέγειοὖν ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος ὃν ἠγάπα ὁἸησοῦς τῷ Πέτρῳ· ὁ κύριός ἐστιν.Σίμων οὖν Πέτρος, ἀκούσας ὅτιὁ κύριός ἐστιν, τὸν ἐπενδύτηνδιεζώσατο, ἦν γὰρ γυμνός, καὶἔβαλεν ἑαυτὸν εἰς τὴν θάλασσαν·8οἱ δὲ ἄλλοι μαθηταὶ τῷ πλοιαρίῳἦλθον, οὐ γὰρ ἦσαν μακρὰν ἀπὸ τῆςγῆς ἀλλὰ ὡς ἀπὸ πηχῶν διακοσίων,σύροντες τὸ δίκτυον τῶν ἰχθύων.9ὡς οὖν ἀπέβησαν εἰς τὴν γῆν,βλέπουσιν ἀνθρακιὰν κειμένην καὶὀψάριον ἐπικείμενον καὶ ἄρτον.10λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐνέγκατεἀπὸ τῶν ὀψαρίων ὧν ἐπιάσατενῦν. 11ἀνέβη Σίμων Πέτρος καὶεἵλκυσεν τὸ δίκτυον εἰς τὴν γῆνμεστὸν ἰχθύων μεγάλων ἑκατὸνπεντήκοντα τριῶν· καὶ τοσούτων

ὄντων οὐκ ἐσχίσθη τὸ δίκτυον.12λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· δεῦτεἀριστήσατε. οὐδεὶς δὲ ἐτόλματῶν μαθητῶν ἐξετάσαι αὐτόν· σὺτίς εἶ; εἰδότες ὅτι ὁ κύριός ἐστιν.13 ἔρχεται Ἰησοῦς καὶ λαμβάνειτὸν ἄρτον καὶ δίδωσιν αὐτοῖς, καὶτὸ ὀψάριον ὁμοίως. 14τοῦτο ἤδητρίτον ἐφανερώθη Ἰησοῦς τοῖςμαθηταῖς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν.15Ὅτε οὖν ἠρίστησαν, λέγει τῷ

Σίμωνι Πέτρῳ ὁ Ἰησοῦς, ΣίμωνἸωάννου, ἀγαπᾷς με πλέον τούτων;λέγει αὐτῷ· ναί κύριε, σὺ οἶδαςὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· βόσκετὰ ἀρνία μου. 16λέγει αὐτῷ πάλινδεύτερον· Σίμων Ἰωάννου, ἀγαπᾷςμε; λέγει αὐτῷ· ναί κύριε, σὺ οἶδαςὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· ποίμαινετὰ προβάτιά μου. 17λέγει αὐτῷ τὸτρίτον· Σίμων Ἰωάννου, φιλεῖς με;ἐλυπήθη ὁ Πέτρος ὅτι εἶπεν αὐτῷτὸ τρίτον· φιλεῖς με; καὶ λέγειαὐτῷ· κύριε, πάντα σὺ οἶδας, σὺγινώσκεις ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ·βόσκε τὰ προβάτιά μου. 18ἀμὴνἀμὴν λέγω σοι, ὅτε ἦς νεώτερος,ἐζώννυες σεαυτὸν καὶ περιεπάτειςὅπου ἤθελες· ὅταν δὲ γηράσῃς,ἐκτενεῖς τὰς χεῖράς σου, καὶἄλλος σε ζώσει καὶ οἴσει ὅπου οὐθέλεις. 19τοῦτο δὲ εἶπεν σημαίνωνποίῳ θανάτῳ δοξάσει τὸν θεόν.καὶ τοῦτο εἰπὼν λέγει αὐτῷ·ἀκολούθει μοι. 20 ἐπιστραφεὶς ὁΠέτρος βλέπει τὸν μαθητὴν ὃνἠγάπα ὁ Ἰησοῦς ἀκολουθοῦντα, ὃςκαὶ ἀνέπεσεν ἐν τῷ δείπνῳ ἐπὶ τὸστῆθος αὐτοῦ καὶ εἶπεν· κύριε, τίςἐστιν ὁ παραδιδούς σε; 21τοῦτονοὖν ἰδὼν ὁ Πέτρος λέγει τῷ Ἰησοῦ·κύριε οὗτος δὲ τί; 22λέγει αὐτῷὁ Ἰησοῦς· ἐὰν αὐτὸν θέλω μένεινἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ; σύ μοιἀκολούθει. 23 ἐξῆλθεν οὖν οὗτοςὁ λόγος εἰς τοὺς ἀδελφοὺς ὅτι ὁ


μαθητὴς ἐκεῖνος οὐκ ἀποθνήσκει·καὶ οὐκ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτιοὐκ ἀποθνήσκει, ἀλλ’· ἐὰν αὐτὸνθέλω μένειν ἕως ἔρχομαι.

24Οὗτός ἐστιν ὁ μαθητὴς ὁμαρτυρῶν περὶ τούτων καὶ γράψαςταῦτα, καὶ οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴςαὐτοῦ ἡ μαρτυρία ἐστίν.

148 ΠΡΑΞΕΙΣ 1:20

ΠΡΑΞΕΙΣ

1 Τὸν μὲν πρῶτον λόγονἐποιησάμην περὶ πάντων, ὦ

Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς ποιεῖντε καὶ διδάσκειν 2ἄχρι ἧς ἡμέραςἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰπνεύματος ἁγίου οὓς ἐξελέξατοἀνελήμφθη· 3οἷς καὶ παρέστησενἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖναὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις,δι’ ἡμερῶν τεσσεράκονταὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγωντὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ θεοῦ.4καὶ συναλιζόμενος παρήγγειλεναὐτοῖς ἀπὸ Ἱεροσολύμων μὴχωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειντὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸς ἣνἠκούσατέ μου· 5ὅτι Ἰωάννης μὲνἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δὲ ἐνπνεύματι βαπτισθήσεσθε ἁγίῳοὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας.6οἱ μὲν οὖν συνελθόντες ἠρώτωναὐτὸν λέγοντες· κύριε, εἰ ἐν τῷχρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις τὴνβασιλείαν τῷ Ἰσραήλ; 7 εἶπεν πρὸςαὐτούς, οὐχ ὑμῶν ἐστιν γνῶναιχρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ πατὴρἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ, 8ἀλλὰλήμψεσθε δύναμιν ἐπελθόντοςτοῦ ἁγίου πνεύματος ἐφ’ ὑμᾶς,καὶ ἔσεσθέ μου μάρτυρες ἔντε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇἸουδαίᾳ καὶ Σαμαρίᾳ καὶ ἕωςἐσχάτου τῆς γῆς. 9καὶ ταῦταεἰπὼν βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη,καὶ νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτὸν ἀπὸτῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν. 10καὶ ὡςἀτενίζοντες ἦσαν εἰς τὸν οὐρανὸνπορευομένου αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺἄνδρες δύο παρειστήκεισαν αὐτοῖςἐν ἐσθήσεσι λευκαῖς, 11οἳ καὶ εἶπαν·ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατεβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; οὗτοςὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναλημφθεὶς ἀφ’ ὑμῶν

εἰς τὸν οὐρανὸν οὕτως ἐλεύσεταιὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸνπορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν.12Τότε ὑπέστρεψαν εἰς

Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ ὄρους τοῦκαλουμένου ἐλαιῶνος, ὅ ἐστινἐγγὺς Ἱερουσαλὴμ σαββάτουἔχον ὁδόν. 13καὶ ὅτε εἰσῆλθον,εἰς τὸ ὑπερῷον ἀνέβησανοὗ ἦσαν καταμένοντες, ὅ τεΠέτρος καὶ Ἰωάννης καὶ Ἰάκωβοςκαὶ Ἀνδρέας, Φίλιππος καὶΘωμᾶς, Βαρθολομαῖος καὶΜαθθαῖος, Ἰάκωβος Ἀλφαίου καὶΣίμων ὁ ζηλωτὴς καὶ ἸούδαςἸακώβου. 14οὗτοι πάντες ἦσανπροσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸντῇ προσευχῇ σὺν γυναιξὶν καὶΜαριὰμ τῇ μητρὶ τοῦ Ἰησοῦ καὶτοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ.15Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις

ἀναστὰς Πέτρος ἐν μέσῳ τῶνἀδελφῶν εἶπεν ἦν τε ὄχλοςὀνομάτων ἐπὶ τὸ αὐτὸ ὡσεὶἑκατὸν εἴκοσι, 16ἄνδρες ἀδελφοί,ἔδει πληρωθῆναι τὴν γραφὴνἣν προεῖπεν τὸ πνεῦμα τὸἅγιον διὰ στόματος Δαυεὶδ περὶἸούδα τοῦ γενομένου ὁδηγοῦτοῖς συλλαβοῦσιν Ἰησοῦν, 17ὅτικατηριθμημένος ἦν ἐν ἡμῖν καὶἔλαχεν τὸν κλῆρον τῆς διακονίαςταύτης. 18οὗτος μὲν οὖν ἐκτήσατοχωρίον ἐκ μισθοῦ τῆς ἀδικίας,καὶ πρηνὴς γενόμενος ἐλάκησενμέσος, καὶ ἐξεχύθη πάντα τὰσπλάγχνα αὐτοῦ. 19ὃ καὶ γνωστὸνἐγένετο πᾶσι τοῖς κατοικοῦσινἹερουσαλήμ, ὥστε κληθῆναι τὸχωρίον ἐκεῖνο τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳαὐτῶν Ἀχελδαμάχ, τοῦτ’ ἔστιν,χωρίον αἵματος. 20γέγραπταιγὰρ ἐν βίβλῳ ψαλμῶν, γενηθήτωἡ ἔπαυλις αὐτοῦ ἔρημος καὶ μὴἔστω ὁ κατοικῶν ἐν αὐτῇ, καί, τὴνἐπισκοπὴν αὐτοῦ λαβέτω ἕτερος.

ΠΡΑΞΕΙΣ 1:21 149 ΠΡΑΞΕΙΣ 2:20

21δεῖ οὖν τῶν συνελθόντωνἡμῖν ἀνδρῶν ἐν παντὶ χρόνῳ ᾧεἰσῆλθεν καὶ ἐξῆλθεν ἐφ’ ἡμᾶς ὁκύριος Ἰησοῦς, 22ἀρξάμενος ἀπὸτοῦ βαπτίσματος Ἰωάννου ἄχριτῆς ἡμέρας ἧς ἀνελήμφθη ἀφ’ἡμῶν, μάρτυρα τῆς ἀναστάσεωςαὐτοῦ σὺν ἡμῖν γενέσθαι ἕνατούτων. 23Καὶ ἔστησαν δύο, Ἰωσὴφτὸν καλούμενον Βαρσαββᾶν, ὃςἐπεκλήθη Ἰοῦστος, καὶ Μαθθίαν.24καὶ προσευξάμενοι εἶπαν, σὺκύριε, καρδιογνῶστα πάντων,ἀνάδειξον ὃν ἐξελέξω ἐκ τούτωντῶν δύο ἕνα 25λαβεῖν τὸντόπον τῆς διακονίας ταύτηςκαὶ ἀποστολῆς, ἀφ’ ἧς παρέβηἸούδας πορευθῆναι εἰς τὸν τόποντὸν ἴδιον. 26καὶ ἔδωκαν κλήρουςαὐτοῖς, καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆρος ἐπὶΜαθθίαν, καὶ συνκατεψηφίσθημετὰ τῶν ἕνδεκα ἀποστόλων.

2 Καὶ ἐν τῷ συνπληροῦσθαι τὴνἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν

πάντες ὁμοῦ ἐπὶ τὸ αὐτό. 2καὶἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆςβιαίας καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸνοἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· 3καὶὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναιγλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, καὶ ἐκάθισενἐφ’ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, 4καὶἐπλήσθησαν πάντες πνεύματοςἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραιςγλώσσαις καθὼς τὸ πνεῦμα ἐδίδουἀποφθέγγεσθαι αὐτοῖς. 5Ἦσανδὲ εἰς Ἱερουσαλὴμ κατοικοῦντεςἸουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸπαντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸνοὐρανόν· 6γενομένης δὲ τῆςφωνῆς ταύτης συνῆλθεν τὸπλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουονεἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳλαλούντων αὐτῶν. 7 ἐξίσταντο δὲπάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες,οὐχ ἰδοὺ ἅπαντες οὗτοί εἰσιν

οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; 8καὶπῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστοςτῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗἐγεννήθημεν; 9Πάρθοι καὶ Μῆδοικαὶ Ἐλαμεῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντεςτὴν Μεσοποταμίαν, Ἰουδαίαν τεκαὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶτὴν Ἀσίαν, 10Φρυγίαν τε καὶΠαμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρητῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶοἱ ἐπιδημοῦντες Ῥωμαῖοι, Ἰουδαῖοίτε καὶ προσήλυτοι, 11Κρῆτες καὶἌραβες, ἀκούομεν λαλούντωναὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαιςτὰ μεγαλεῖα τοῦ θεοῦ. 12 ἐξίσταντοδὲ πάντες καὶ διηποροῦντο,ἄλλος πρὸς ἄλλον λέγοντες,τί θέλει τοῦτο εἶναι; 13 ἕτεροιδὲ διαχλευάζοντες ἔλεγον ὅτιγλεύκους μεμεστωμένοι εἰσίν.14Σταθεὶς δὲ ὁ Πέτρος σὺν τοῖς

ἕνδεκα ἐπῆρεν τὴν φωνὴν αὐτοῦκαὶ ἀπεφθέγξατο αὐτοῖς, ἄνδρεςἸουδαῖοι καὶ οἱ κατοικοῦντεςἹερουσαλὴμ πάντες, τοῦτο ὑμῖνγνωστὸν ἔστω καὶ ἐνωτίσασθε τὰῥήματά μου. 15οὐ γὰρ ὡς ὑμεῖςὑπολαμβάνετε οὗτοι μεθύουσιν,ἔστιν γὰρ ὥρα τρίτη τῆς ἡμέρας,16ἀλλὰ τοῦτό ἐστιν τὸ εἰρημένονδιὰ τοῦ προφήτου Ἰωήλ, 17καὶἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις,λέγει ὁ θεός, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦπνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα,καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶνκαὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱνεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται,καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνυπνίοιςἐνυπνιασθήσονται· 18καίγε ἐπὶτοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰςδούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραιςἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματόςμου, καὶ προφητεύσουσιν. 19καὶδώσω τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνωκαὶ σημεῖα ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, αἷμακαὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ· 20ὁ


ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς σκότοςκαὶ ἡ σελήνη εἰς αἷμα. πρὶν ἐλθεῖνἡμέραν κυρίου τὴν μεγάλην. 21καὶἔσται πᾶς ὃς ἂν ἐπικαλέσηταιτὸ ὄνομα κυρίου σωθήσεται.22Ἄνδρες Ἰσραηλεῖται, ἀκούσατετοὺς λόγους τούτους· Ἰησοῦν τὸνΝαζωραῖον, ἄνδρα ἀποδεδειγμένονἀπὸ τοῦ θεοῦ εἰς ὑμᾶς δυνάμεσι καὶτέρασι καὶ σημείοις οἷς ἐποίησενδι’ αὐτοῦ ὁ θεὸς ἐν μέσῳ ὑμῶν,καθὼς αὐτοὶ οἴδατε, 23τοῦτον τῇὡρισμένῃ βουλῇ καὶ προγνώσειτοῦ θεοῦ ἔκδοτον διὰ χειρὸςἀνόμων προσπήξαντες ἀνείλατε,24ὃν ὁ θεὸς ἀνέστησεν λύσας τὰςὠδῖνας τοῦ θανάτου, καθότι οὐκἦν δυνατὸν κρατεῖσθαι αὐτὸν ὑπ’αὐτοῦ· 25Δαυεὶδ γὰρ λέγει εἰςαὐτόν, προορώμην τὸν κύριονμου ἐνώπιόν μου διαπαντός,ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν ἵνα μὴσαλευθῶ. 26διὰ τοῦτο ηὐφράνθημου ἡ καρδία καὶ ἠγαλλιάσατο ἡγλῶσσά μου, ἔτι δὲ καὶ ἡ σάρξ μουκατασκηνώσει ἐφ’ ἐλπίδι· 27ὅτιοὐκ ἐνκαταλείψεις τὴν ψυχήν μουεἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόνσου ἰδεῖν διαφθοράν. 28 ἐγνώρισάςμοι ὁδοὺς ζωῆς, πληρώσεις μεεὐφροσύνης μετὰ τοῦ προσώπουσου. 29Ἄνδρες ἀδελφοί, ἐξὸν εἰπεῖνμετὰ παρρησίας πρὸς ὑμᾶς περὶτοῦ πατριάρχου Δαυείδ, ὅτι καὶἐτελεύτησεν καὶ ἐτάφη καὶ τὸμνῆμα αὐτοῦ ἔστιν ἐν ἡμῖν ἄχριτῆς ἡμέρας ταύτης· 30προφήτηςοὖν ὑπάρχων, καὶ εἰδὼς ὅτι ὅρκῳὤμοσεν αὐτῷ ὁ θεὸς ἐκ καρποῦτῆς ὀσφύος αὐτοῦ καθίσαι ἐπὶτὸν θρόνον αὐτοῦ, 31προϊδὼνἐλάλησεν περὶ τῆς ἀναστάσεωςτοῦ Χριστοῦ ὅτι οὔτε ἐνκατελείφθηεἰς ᾅδην οὔτε ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδενδιαφθοράν. 32τοῦτον τὸν Ἰησοῦνἀνέστησεν ὁ θεός, οὗ πάντες

ἡμεῖς ἐσμεν μάρτυρες. 33τῇ δεξιᾷοὖν τοῦ θεοῦ ὑψωθεὶς τήν τεἐπαγγελίαν τοῦ πνεύματος τοῦἁγίου λαβὼν παρὰ τοῦ πατρὸςἐξέχεεν τοῦτο ὃ ὑμεῖς καὶ βλέπετεκαὶ ἀκούετε. 34οὐ γὰρ Δαυεὶδἀνέβη εἰς τοὺς οὐρανούς, λέγειδὲ αὐτός, εἶπεν κύριος τῷ κυρίῳμου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου 35 ἕωςἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιοντῶν ποδῶν σου. 36ἀσφαλῶς οὖνγινωσκέτω πᾶς οἶκος Ἰσραὴλ ὅτικαὶ κύριον αὐτὸν καὶ Χριστὸνἐποίησεν ὁ θεός, τοῦτον τὸνἸησοῦν ὃν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε.37Ἀκούσαντες δὲ κατενύγησαν

τὴν καρδίαν, εἶπόν τε πρὸςτὸν Πέτρον καὶ τοὺς λοιποὺςἀποστόλους· τί ποιήσωμεν, ἄνδρεςἀδελφοί; 38Πέτρος δὲ πρὸςαὐτούς, μετανοήσατε, φησίν, καὶβαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπὶτῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰςἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ὑμῶν, καὶλήμψεσθε τὴν δωρεὰν τοῦ ἁγίουπνεύματος· 39ὑμῖν γάρ ἐστιν ἡἐπαγγελία καὶ τοῖς τέκνοις ὑμῶνκαὶ πᾶσιν τοῖς εἰς μακρὰν ὅσουςἂν προσκαλέσηται κύριος ὁ θεὸςἡμῶν. 40 ἑτέροις τε λόγοις πλείοσινδιεμαρτύρατο, καὶ παρεκάλειαὐτοὺς λέγων, σώθητε ἀπὸ τῆςγενεᾶς τῆς σκολιᾶς ταύτης.41οἱ μὲν οὖν ἀποδεξάμενοι τὸνλόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν, καὶπροσετέθησαν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃψυχαὶ ὡσεὶ τρισχίλιαι. 42ἦσανδὲ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇτῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ,τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖςπροσευχαῖς.43Ἐγίνετο δὲ πάσῃ ψυχῇ

φόβος· πολλά δὲ τέρατα καὶσημεῖα διὰ τῶν ἀποστόλωνἐγίνετο ἐν Ἱερουσαλήμ, φόβοςτε ἦν μέγας ἐπὶ πάντας. 44καὶ


πάντες δὲ οἱ πιστεύσαντες ἦσανἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ εἶχον ἅπαντακοινά, 45καὶ τὰ κτήματα καὶτὰς ὑπάρξεις ἐπίπρασκον καὶδιεμέριζον αὐτὰ πᾶσιν καθότι ἄντις χρείαν εἶχεν· 46καθ’ ἡμέραν τεπροσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν ἐντῷ ἱερῷ, κλῶντές τε κατ’ οἶκονἄρτον, μετελάμβανον τροφῆςἐν ἀγαλλιάσει καὶ ἀφελότητικαρδίας, 47αἰνοῦντες τὸν θεὸνκαὶ ἔχοντες χάριν πρὸς ὅλον τὸνλαόν. ὁ δὲ κύριος προσετίθει τοὺςσῳζομένους καθ’ ἡμέραν ἐπὶ τὸαὐτό.

3 Πέτρος δὲ καὶ Ἰωάννηςἀνέβαινον εἰς τὸ ἱερὸν ἐπὶ

τὴν ὥραν τῆς προσευχῆς τὴνἐνάτην. 2καί τις ἀνὴρ χωλὸς ἐκκοιλίας μητρὸς αὐτοῦ ὑπάρχωνἐβαστάζετο, ὃν ἐτίθουν καθ’ἡμέραν πρὸς τὴν θύραν τοῦἱεροῦ τὴν λεγομένην ὡραίαν τοῦαἰτεῖν ἐλεημοσύνην παρὰ τῶνεἰσπορευομένων εἰς τὸ ἱερόν·3ὃς ἰδὼν Πέτρον καὶ Ἰωάννηνμέλλοντας εἰσιέναι εἰς τὸ ἱερὸνἠρώτα ἐλεημοσύνην λαβεῖν.4ἀτενίσας δὲ Πέτρος εἰς αὐτὸν σὺντῷ Ἰωάννῃ εἶπεν· βλέψον εἰς ἡμᾶς.5ὁ δὲ ἐπεῖχεν αὐτοῖς προσδοκῶντι παρ’ αὐτῶν λαβεῖν. 6 εἶπεν δὲΠέτρος· ἀργύριον καὶ χρυσίονοὐχ ὑπάρχει μοι· ὃ δὲ ἔχω τοῦτόσοι δίδωμι· ἐν τῷ ὀνόματι ἸησοῦΧριστοῦ τοῦ Ναζωραίου περιπάτει.7καὶ πιάσας αὐτὸν τῆς δεξιᾶςχειρὸς ἤγειρεν αὐτόν· παραχρῆμαδὲ ἐστερεώθησαν αἱ βάσεις αὐτοῦκαὶ τὰ σφυδρά, 8καὶ ἐξαλλόμενοςἔστη καὶ περιεπάτει, καὶ εἰσῆλθενσὺν αὐτοῖς εἰς τὸ ἱερὸν περιπατῶνκαὶ ἁλλόμενος καὶ αἰνῶν τὸνθεόν. 9καὶ εἶδεν πᾶς ὁ λαὸς αὐτὸνπεριπατοῦντα καὶ αἰνοῦντα τὸνθεόν, 10 ἐπεγίνωσκον δὲ αὐτὸν ὅτι

αὐτὸς ἦν ὁ πρὸς τὴν ἐλεημοσύνηνκαθήμενος ἐπὶ τῇ ὡραίᾳ πύλῃ τοῦἱεροῦ, καὶ ἐπλήσθησαν θάμβουςκαὶ ἐκστάσεως ἐπὶ τῷ συμβεβηκότιαὐτῷ.11Κρατοῦντος δὲ αὐτοῦ

τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰωάννηνσυνέδραμεν πᾶς ὁ λαὸς πρὸςαὐτοὺς ἐπὶ τῇ στοᾷ τῇ καλουμένῃΣολομῶντος ἔκθαμβοι. 12 ἰδὼν δὲ ὁΠέτρος ἀπεκρίνατο πρὸς τὸν λαόν,ἄνδρες Ἰσραηλεῖται, τί θαυμάζετεἐπὶ τούτῳ, ἢ ἡμῖν τί ἀτενίζετεὡς ἰδίᾳ δυνάμει ἢ εὐσεβείᾳπεποιηκόσιν τοῦ περιπατεῖν αὐτόν;13ὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ θεὸς Ἰσαὰκκαὶ ὁ θεὸς Ἰακώβ, ὁ θεὸς τῶνπατέρων ἡμῶν, ἐδόξασεν τὸνπαῖδα αὐτοῦ Ἰησοῦν, ὃν ὑμεῖς μὲνπαρεδώκατε καὶ ἠρνήσασθε κατὰπρόσωπον Πειλάτου, κρίναντοςἐκείνου ἀπολύειν· 14ὑμεῖς δὲ τὸνἅγιον καὶ δίκαιον ἠρνήσασθε, καὶᾐτήσασθε ἄνδρα φονέα χαρισθῆναιὑμῖν, 15τὸν δὲ ἀρχηγὸν τῆς ζωῆςἀπεκτείνατε, ὃν ὁ θεὸς ἤγειρεν ἐκνεκρῶν, οὗ ἡμεῖς μάρτυρές ἐσμεν.16καὶ ἐπὶ τῇ πίστει τοῦ ὀνόματοςαὐτοῦ τοῦτον ὃν θεωρεῖτε καὶοἴδατε ἐστερέωσεν τὸ ὄνομααὐτοῦ, καὶ ἡ πίστις ἡ δι’ αὐτοῦἔδωκεν αὐτῷ τὴν ὁλοκληρίανταύτην ἀπέναντι πάντων ὑμῶν.17καὶ νῦν, ἀδελφοί, οἶδα ὅτι κατὰἄγνοιαν ἐπράξατε, ὥσπερ καὶ οἱἄρχοντες ὑμῶν· 18ὁ δὲ θεὸς ἃπροκατήγγειλεν διὰ στόματοςπάντων τῶν προφητῶν παθεῖντὸν Χριστὸν αὐτοῦ ἐπλήρωσενοὕτως. 19μετανοήσατε οὖν καὶἐπιστρέψατε πρὸς τὸ ἐξαλειφθῆναιὑμῶν τὰς ἁμαρτίας, ὅπως ἂνἔλθωσιν καιροὶ ἀναψύξεως ἀπὸπροσώπου τοῦ κυρίου 20καὶἀποστείλῃ τὸν προκεχειρισμένονὑμῖν Χριστόν, Ἰησοῦν, 21ὃν δεῖ


οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνωνἀποκαταστάσεως πάντων ὧνἐλάλησεν ὁ θεὸς διὰ στόματοςτῶν ἁγίων ἀπ’ αἰῶνος αὐτοῦπροφητῶν. 22Μωϋσῆς μὲν εἶπεν ὅτιπροφήτην ὑμῖν ἀναστήσει κύριος ὁθεὸς ἡμῶν ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶνὡς ἐμέ· αὐτοῦ ἀκούσεσθε κατὰπάντα ὅσα ἂν λαλήσῃ πρὸς ὑμᾶς.23 ἔσται δὲ πᾶσα ψυχὴ ἥτις ἐὰνμὴ ἀκούσῃ τοῦ προφήτου ἐκείνουἐξολεθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ.24καὶ πάντες δὲ οἱ προφῆται ἀπὸΣαμουὴλ καὶ τῶν καθεξῆς ὅσοιἐλάλησαν καὶ κατήγγειλαν τὰςἡμέρας ταύτας. 25ὑμεῖς ἐστεοἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν καὶ τῆςδιαθήκης ἧς διέθετο ὁ θεὸς πρὸςτοὺς πατέρας ἡμῶν, λέγων πρὸςἈβραάμ, καὶ ἐν τῷ σπέρματίσου ἐνευλογηθήσονται πᾶσαι αἱπατριαὶ τῆς γῆς. 26ὑμῖν πρῶτονἀναστήσας ὁ θεὸς τὸν παῖδα αὐτοῦἀπέστειλεν αὐτὸν εὐλογοῦνταὑμᾶς ἐν τῷ ἀποστρέφειν ἕκαστονἀπὸ τῶν πονηριῶν ὑμῶν.

4 Λαλούντων δὲ αὐτῶν πρὸςτὸν λαὸν ἐπέστησαν αὐτοῖς οἱ

ἱερεῖς καὶ ὁ στρατηγὸς τοῦ ἱεροῦκαὶ οἱ Σαδδουκαῖοι, 2διαπονούμενοιδιὰ τὸ διδάσκειν αὐτοὺς τὸν λαὸνκαὶ καταγγέλλειν ἐν τῷ Ἰησοῦ τὴνἀνάστασιν τὴν ἐκ νεκρῶν, 3καὶἐπέβαλον αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶἔθεντο εἰς τήρησιν εἰς τὴν αὔριον·ἦν γὰρ ἑσπέρα ἤδη. 4πολλοὶδὲ τῶν ἀκουσάντων τὸν λόγονἐπίστευσαν, καὶ ἐγενήθη ἀριθμὸςτῶν ἀνδρῶν χιλιάδες πέντε.5Ἐγένετο δὲ ἐπὶ τὴν αὔριον

συναχθῆναι αὐτῶν τοὺς ἄρχονταςκαὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺςγραμματεῖς εἰς Ἱερουσαλήμ 6καὶἌννας ὁ ἀρχιερεὺς καὶ Καϊάφας καὶἸωάννης καὶ Ἀλέξανδρος καὶ ὅσοιἦσαν ἐκ γένους ἀρχιερατικοῦ 7καὶ

στήσαντες αὐτοὺς ἐν τῷ μέσῳἐπυνθάνοντο, ἐν ποίᾳ δυνάμει ἢἐν ποίῳ ὀνόματι τοῦτο ἐποιήσατεὑμεῖς; 8τότε Πέτρος πλησθεὶςπνεύματος ἁγίου εἶπεν πρὸςαὐτούς, ἄρχοντες τοῦ λαοῦ καὶπρεσβύτεροι, 9 εἰ ἡμεῖς σήμερονἀνακρινόμεθα ἐπὶ εὐεργεσίᾳἀνθρώπου ἀσθενοῦς, ἐν τίνι οὗτοςσέσωται, 10γνωστὸν ἔστω πᾶσινὑμῖν καὶ παντὶ τῷ λαῷ Ἰσραὴλ ὅτιἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦΝαζωραίου, ὃν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε,ὃν ὁ θεὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, ἐντούτῳ οὗτος παρέστηκεν ἐνώπιονὑμῶν ὑγιής. 11οὗτός ἐστιν ὁλίθος ὁ ἐξουθενηθεὶς ὑφ’ ὑμῶντῶν οἰκοδόμων, ὁ γενόμενοςεἰς κεφαλὴν γωνίας. 12καὶ οὐκἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία,οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερονὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένονἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναιἡμᾶς. 13Θεωροῦντες δὲ τὴν τοῦΠέτρου παρρησίαν καὶ Ἰωάννου,καὶ καταλαβόμενοι ὅτι ἄνθρωποιἀγράμματοί εἰσιν καὶ ἰδιῶται,ἐθαύμαζον ἐπεγίνωσκόν τε αὐτοὺςὅτι σὺν τῷ Ἰησοῦ ἦσαν· 14τόν τεἄνθρωπον βλέποντες σὺν αὐτοῖςἑστῶτα τὸν τεθεραπευμένον οὐδὲνεἶχον ἀντειπεῖν. 15κελεύσαντες δὲαὐτοὺς ἔξω τοῦ συνεδρίου ἀπελθεῖνσυνέβαλλον πρὸς ἀλλήλους16λέγοντες, τί ποιήσωμεν τοῖςἀνθρώποις τούτοις; ὅτι μὲν γὰργνωστὸν σημεῖον γέγονεν δι’αὐτῶν πᾶσιν τοῖς κατοικοῦσινἹερουσαλὴμ φανερόν, καὶ οὐδυνάμεθα ἀρνεῖσθαι· 17ἀλλ’ ἵναμὴ ἐπὶ πλεῖον διανεμηθῇ εἰςτὸν λαόν, ἀπειλησώμεθα αὐτοῖςμηκέτι λαλεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματιτούτῳ μηδενὶ ἀνθρώπων. 18καὶκαλέσαντες αὐτοὺς παρήγγειλανκαθόλου μὴ φθέγγεσθαι μηδὲ


διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦἸησοῦ. 19ὁ δὲ Πέτρος καὶ Ἰωάννηςἀποκριθέντες εἶπον πρὸς αὐτούς·εἰ δίκαιόν ἐστιν ἐνώπιον τοῦθεοῦ ὑμῶν ἀκούειν μᾶλλονἢ τοῦ θεοῦ, κρίνατε· 20οὐδυνάμεθα γὰρ ἡμεῖς ἃ εἴδαμενκαὶ ἠκούσαμεν μὴ λαλεῖν. 21οἱδὲ προσαπειλησάμενοι ἀπέλυσαναὐτούς, μηδὲν εὑρίσκοντες τὸπῶς κολάσωνται αὐτούς, διὰ τὸνλαόν, ὅτι πάντες ἐδόξαζον τὸνθεὸν ἐπὶ τῷ γεγονότι· 22 ἐτῶνγὰρ ἦν πλειόνων τεσσεράκονταὁ ἄνθρωπος ἐφ’ ὃν γεγόνει τὸσημεῖον τοῦτο τῆς ἰάσεως.23Ἀπολυθέντες δὲ ἦλθον πρὸς

τοὺς ἰδίους καὶ ἀπήγγειλανὅσα πρὸς αὐτοὺς οἱ ἀρχιερεῖςκαὶ οἱ πρεσβύτεροι εἶπαν. 24οἱδὲ ἀκούσαντες ὁμοθυμαδὸνἦραν φωνὴν πρὸς τὸν θεὸν καὶεἶπαν, δέσποτα, σὺ ὁ ποιήσαςτὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶτὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐναὐτοῖς, 25ὁ τοῦ πατρὸς ἡμῶν διὰπνεύματος ἁγίου στόματος Δαυεὶδπαιδός σου εἰπών, ἱνατί ἐφρύαξανἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;26παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆςκαὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸαὐτὸ κατὰ τοῦ κυρίου καὶ κατὰ τοῦΧριστοῦ αὐτοῦ. 27συνήχθησαν γὰρἐπ’ ἀληθείας ἐν τῇ πόλει ταύτῃἐπὶ τὸν ἅγιον παῖδά σου Ἰησοῦν, ὃνἔχρισας, Ἡρῴδης τε καὶ ΠόντιοςΠειλᾶτος σὺν ἔθνεσιν καὶ λαοῖςἸσραήλ, 28ποιῆσαι ὅσα ἡ χείρσου καὶ ἡ βουλή σου προώρισενγενέσθαι. 29καὶ τὰ νῦν, κύριε, ἔπιδεἐπὶ τὰς ἀπειλὰς αὐτῶν, καὶ δὸςτοῖς δούλοις σου μετὰ παρρησίαςπάσης λαλεῖν τὸν λόγον σου, 30 ἐντῷ τὴν χεῖρά σου ἐκτείνειν σεεἰς ἴασιν καὶ σημεῖα καὶ τέραταγίνεσθαι διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ

ἁγίου παιδός σου Ἰησοῦ. 31καὶδεηθέντων αὐτῶν ἐσαλεύθη ὁτόπος ἐν ᾧ ἦσαν συνηγμένοι, καὶἐπλήσθησαν ἅπαντες τοῦ ἁγίουπνεύματος, καὶ ἐλάλουν τὸν λόγοντοῦ θεοῦ μετὰ παρρησίας.32Τοῦ δὲ πλήθους τῶν

πιστευσάντων ἦν καρδία καὶψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶνὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιονεἶναι, ἀλλ’ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά.33καὶ δυνάμει μεγάλῃ ἀπεδίδουντὸ μαρτύριον οἱ ἀπόστολοι τῆςἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦκυρίου, χάρις τε μεγάλη ἦν ἐπὶπάντας αὐτούς. 34οὐδὲ γὰρἐνδεής τις ἦν ἐν αὐτοῖς· ὅσοιγὰρ κτήτορες χωρίων ἢ οἰκιῶνὑπῆρχον, πωλοῦντες ἔφεροντὰς τιμὰς τῶν πιπρασκομένων35καὶ ἐτίθουν παρὰ τοὺς πόδαςτῶν ἀποστόλων· διεδίδετο δὲἑκάστῳ καθότι ἄν τις χρείανεἶχεν. 36 Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἐπικληθεὶςΒαρναβᾶς ἀπὸ τῶν ἀποστόλων,ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον υἱὸςπαρακλήσεως, Λευείτης, Κύπριοςτῷ γένει, 37ὑπάρχοντος αὐτῷἀγροῦ πωλήσας ἤνεγκεν τὸ χρῆμακαὶ ἔθηκεν πρὸς τοὺς πόδας τῶνἀποστόλων.

5 Ἀνὴρ δέ τις Ἀνανίας ὀνόματισὺν Σαπφείρῃ τῇ γυναικὶ

αὐτοῦ ἐπώλησεν κτῆμα 2καὶἐνοσφίσατο ἀπὸ τῆς τιμῆς,συνειδυίης καὶ τῆς γυναικός,καὶ ἐνέγκας μέρος τι παρὰ τοὺςπόδας τῶν ἀποστόλων ἔθηκεν.3 εἶπεν δὲ ὁ Πέτρος· Ἀνανία, διατίἐπλήρωσεν ὁ σατανᾶς τὴν καρδίανσου, ψεύσασθαί σε τὸ πνεῦμα τὸἅγιον καὶ νοσφίσασθαι ἀπὸ τῆςτιμῆς τοῦ χωρίου; 4οὐχὶ μένονσοὶ ἔμενεν καὶ πραθὲν ἐν τῇ σῇἐξουσίᾳ ὑπῆρχεν; τί ὅτι ἔθου ἐν τῇκαρδίᾳ σου τὸ πρᾶγμα τοῦτο; οὐκ


ἐψεύσω ἀνθρώποις ἀλλὰ τῷ θεῷ.5ἀκούων δὲ ὁ Ἀνανίας τοὺς λόγουςτούτους πεσὼν ἐξέψυξεν· καὶἐγένετο φόβος μέγας ἐπὶ πάνταςτοὺς ἀκούοντας. 6ἀναστάντες δὲοἱ νεώτεροι συνέστειλαν αὐτὸν καὶἐξενέγκαντες ἔθαψαν. 7Ἐγένετοδὲ ὡς ὡρῶν τριῶν διάστημα καὶ ἡγυνὴ αὐτοῦ μὴ εἰδυῖα τὸ γεγονὸςεἰσῆλθεν. 8ἀπεκρίθη δὲ πρὸς αὐτὴνΠέτρος, εἰπέ μοι, εἰ τοσούτου τὸχωρίον ἀπέδοσθε; ἡ δὲ εἶπεν, ναί,τοσούτου. 9ὁ δὲ Πέτρος πρὸςαὐτήν, τί ὅτι συνεφωνήθη ὑμῖνπειράσαι τὸ πνεῦμα κυρίου; ἰδοὺ οἱπόδες τῶν θαψάντων τὸν ἄνδρασου ἐπὶ τῇ θύρᾳ καὶ ἐξοίσουσίνσε. 10 ἔπεσεν δὲ παραχρῆμα πρὸςτοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἐξέψυξεν·εἰσελθόντες δὲ οἱ νεανίσκοι εὗροναὐτὴν νεκράν, καὶ ἐξενέγκαντεςἔθαψαν πρὸς τὸν ἄνδρα αὐτῆς.11καὶ ἐγένετο φόβος μέγας ἐφ’ὅλην τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἐπὶ πάνταςτοὺς ἀκούοντας ταῦτα.12Διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν

ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶτέρατα πολλὰ ἐν τῷ λαῷ· καὶἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐντῇ στοᾷ Σολομῶντος· 13τῶν δὲλοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαιαὐτοῖς, ἀλλ’ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁλαός· 14μᾶλλον δὲ προσετίθεντοπιστεύοντες τῷ κυρίῳ πλήθηἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, 15ὥστεκαὶ εἰς τὰς πλατείας ἐκφέρειντοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶκλιναρίων καὶ κραβάττων, ἵναἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. 16συνήρχετοδὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεωνἹερουσαλήμ, φέροντες ἀσθενεῖςκαὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτωνἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντοἅπαντες.

17Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺςκαὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ, ἡοὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων,ἐπλήσθησαν ζήλου 18καὶ ἐπέβαλοντὰς χεῖρας ἐπὶ τοὺς ἀποστόλουςκαὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσειδημοσίᾳ. 19ἄγγελος δὲ κυρίουδιὰ νυκτὸς ἀνοίξας τὰς θύραςτῆς φυλακῆς ἐξαγαγών τε αὐτοὺςεἶπεν, 20πορεύεσθε καὶ σταθέντεςλαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντατὰ ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης.21ἀκούσαντες δὲ εἰσῆλθον ὑπὸ τὸνὄρθρον εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκον.παραγενόμενος δὲ ὁ ἀρχιερεὺςκαὶ οἱ σὺν αὐτῷ συνεκάλεσαν τὸσυνέδριον καὶ πᾶσαν τὴν γερουσίαντῶν υἱῶν Ἰσραήλ, καὶ ἀπέστειλανεἰς τὸ δεσμωτήριον ἀχθῆναιαὐτούς. 22οἱ δὲ παραγενόμενοιὑπηρέται οὐχ εὗρον αὐτοὺςἐν τῇ φυλακῇ, ἀναστρέψαντεςδὲ ἀπήγγειλαν 23λέγοντεςὅτι τὸ δεσμωτήριον εὕρομενκεκλεισμένον ἐν πάσῃ ἀσφαλείᾳκαὶ τοὺς φύλακας ἑστῶτας ἐπὶ τῶνθυρῶν, ἀνοίξαντες δὲ ἔσω, οὐδέναεὕρομεν. 24ὡς δὲ ἤκουσαν τοὺςλόγους τούτους ὅ τε στρατηγὸςτοῦ ἱεροῦ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς,διηπόρουν περὶ αὐτῶν τί ἂνγένοιτο τοῦτο. 25παραγενόμενοςδέ τις ἀπήγγειλεν αὐτοῖς ὅτιἰδοὺ οἱ ἄνδρες οὓς ἔθεσθε ἐν τῇφυλακῇ εἰσὶν ἐν τῷ ἱερῷ ἑστῶτεςκαὶ διδάσκοντες τὸν λαόν.26Τότε ἀπελθὼν ὁ στρατηγὸςσὺν τοῖς ὑπηρέταις ἦγεν αὐτούς,οὐ μετὰ βίας, ἐφοβοῦντο γὰρτὸν λαόν, ἵνα μὴ λιθασθῶσιν·27ἀγαγόντες δὲ αὐτοὺς ἔστησανἐν τῷ συνεδρίῳ. καὶ ἐπηρώτησεναὐτοὺς ὁ ἀρχιερεὺς 28λέγων,παραγγελίᾳ παρηγγείλαμεν ὑμῖνμὴ διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματιτούτῳ; καὶ ἰδοὺ πεπληρώκατε τὴν


Ἱερουσαλὴμ τῆς διδαχῆς ὑμῶν,καὶ βούλεσθε ἐπαγαγεῖν ἐφ’ ἡμᾶςτὸ αἷμα τοῦ ἀνθρώπου τούτου.29ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος καὶ οἱἀπόστολοι εἶπαν, πειθαρχεῖν δεῖθεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις. 30ὁθεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν ἤγειρενἸησοῦν, ὃν ὑμεῖς διεχειρίσασθεκρεμάσαντες ἐπὶ ξύλου· 31τοῦτονὁ θεὸς ἀρχηγὸν καὶ σωτῆραὕψωσεν τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ, τοῦ δοῦναιμετάνοιαν τῷ Ἰσραὴλ καὶ ἄφεσινἁμαρτιῶν. 32καὶ ἡμεῖς ἐσμενμάρτυρες τῶν ῥημάτων τούτων,καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ὃ ἔδωκενὁ θεὸς τοῖς πειθαρχοῦσιν αὐτῷ.33οἱ δὲ ἀκούσαντες διεπρίοντοκαὶ ἐβουλεύοντο ἀνελεῖν αὐτούς.34Ἀναστὰς δέ τις ἐν τῷ συνεδρίῳΦαρισαῖος ὀνόματι Γαμαλιήλ,νομοδιδάσκαλος τίμιος παντὶ τῷλαῷ, ἐκέλευσεν ἔξω βραχὺ τοὺςἀνθρώπους ποιῆσαι, 35 εἶπέν τεπρὸς αὐτούς, ἄνδρες Ἰσραηλεῖται,προσέχετε ἑαυτοῖς ἐπὶ τοῖςἀνθρώποις τούτοις τί μέλλετεπράσσειν. 36πρὸ γὰρ τούτων τῶνἡμερῶν ἀνέστη Θευδᾶς, λέγωνεἶναί τινα ἑαυτόν, ᾧ προσεκλίθηἀνδρῶν ἀριθμὸς ὡς τετρακοσίων·ὃς ἀνῃρέθη, καὶ πάντες ὅσοιἐπείθοντο αὐτῷ διελύθησαν καὶἐγένοντο εἰς οὐδέν. 37μετὰ τοῦτονἀνέστη Ἰούδας ὁ Γαλιλαῖος ἐνταῖς ἡμέραις τῆς ἀπογραφῆς καὶἀπέστησεν λαὸν ὀπίσω αὐτοῦ·κἀκεῖνος ἀπώλετο, καὶ πάντες ὅσοιἐπείθοντο αὐτῷ διεσκορπίσθησαν.38καὶ τὰ νῦν λέγω ὑμῖν, ἀπόστητεἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τούτωνκαὶ ἄφετε αὐτούς· ὅτι ἐὰν ᾖ ἐξἀνθρώπων ἡ βουλὴ αὕτη ἢ τὸἔργον τοῦτο, καταλυθήσεται· 39 εἰδὲ ἐκ θεοῦ ἐστιν, οὐ δυνήσεσθεκαταλῦσαι αὐτούς, μήποτε καὶθεομάχοι εὑρεθῆτε. 40 ἐπείσθησαν

δὲ αὐτῷ, καὶ προσκαλεσάμενοιτοὺς ἀποστόλους δείραντεςπαρήγγειλαν μὴ λαλεῖν ἐπὶ τῷὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἀπέλυσαν.41Οἱ μὲν οὖν ἐπορεύοντο χαίροντεςἀπὸ προσώπου τοῦ συνεδρίου ὅτικατηξιώθησαν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματοςἀτιμασθῆναι· 42πᾶσάν τε ἡμέρανἐν τῷ ἱερῷ καὶ κατ’ οἶκονοὐκ ἐπαύοντο διδάσκοντες καὶεὐαγγελιζόμενοι τὸν Χριστόν,Ἰησοῦν.

6 Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραιςταύταις πληθυνόντων τῶν

μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸςτῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺςἙβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντοἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱχῆραι αὐτῶν. 2προσκαλεσάμενοιδὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶνμαθητῶν εἶπαν, οὐκ ἀρεστόν ἐστινἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγοντοῦ θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις·3 ἐπισκέψασθε δέ, ἀδελφοί, ἄνδραςἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτὰπλήρεις πνεύματος καὶ σοφίας,οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆςχρείας ταύτης· 4ἡμεῖς δὲ τῇπροσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦλόγου προσκαρτερήσομεν. 5καὶἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸςτοῦ πλήθους, καὶ ἐξελέξαντοΣτέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεωςκαὶ πνεύματος ἁγίου, καὶ Φίλιππονκαὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶΤίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαονπροσήλυτον Ἀντιοχέα, 6οὓςἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων,καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαναὐτοῖς τὰς χεῖρας.7Καὶ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ηὔξανεν,

καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶνμαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα,πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέωνὑπήκουον τῇ πίστει.


8Στέφανος δὲ πλήρης χάριτος καὶδυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖαμεγάλα ἐν τῷ λαῷ. 9ἀνέστησανδέ τινες τῶν ἐκ τῆς συναγωγῆςτῶν λεγομένων Λιβερτίνων καὶΚυρηναίων καὶ Ἀλεξανδρέωνκαὶ τῶν ἀπὸ Κιλικίας καὶ Ἀσίαςσυζητοῦντες τῷ Στεφάνῳ, 10καὶοὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ σοφίᾳκαὶ τῷ πνεύματι ᾧ ἐλάλει. 11τότεὑπέβαλον ἄνδρας λέγοντας ὅτιἀκηκόαμεν αὐτοῦ λαλοῦντοςῥήματα βλάσφημα εἰς Μωϋσῆν καὶτὸν θεόν· 12συνεκίνησάν τε τὸνλαὸν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶτοὺς γραμματεῖς, καὶ ἐπιστάντεςσυνήρπασαν αὐτὸν καὶ ἤγαγονεἰς τὸ συνέδριον, 13 ἔστησάν τεμάρτυρας ψευδεῖς λέγοντας, ὁἄνθρωπος οὗτος οὐ παύεται λαλῶνῥήματα κατὰ τοῦ τόπου τοῦ ἁγίουκαὶ τοῦ νόμου· 14ἀκηκόαμεν γὰραὐτοῦ λέγοντος ὅτι Ἰησοῦς ὁΝαζωραῖος οὗτος καταλύσει τὸντόπον τοῦτον καὶ ἀλλάξει τὰ ἔθηἃ παρέδωκεν ἡμῖν Μωϋσῆς. 15καὶἀτενίσαντες εἰς αὐτὸν πάντεςοἱ καθεζόμενοι ἐν τῷ συνεδρίῳεἶδον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεὶπρόσωπον ἀγγέλου.

7 Εἶπεν δὲ ὁ ἀρχιερεύς· εἶταῦτα οὕτως ἔχει; 2ὁ δὲ ἔφη,

ἄνδρες ἀδελφοὶ καὶ πατέρες,ἀκούσατε. ὁ θεὸς τῆς δόξηςὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν Ἀβραὰμὄντι ἐν τῇ Μεσοποταμίᾳ πρὶν ἢκατοικῆσαι αὐτὸν ἐν Χαρράν, 3καὶεἶπεν πρὸς αὐτόν, ἔξελθε ἐκ τῆςγῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείαςσου, καὶ δεῦρο εἰς τὴν γῆν ἣν ἄνσοι δείξω. 4τότε ἐξελθὼν ἐκ γῆςΧαλδαίων κατῴκησεν ἐν Χαρράν.κἀκεῖθεν μετὰ τὸ ἀποθανεῖν τὸνπατέρα αὐτοῦ μετῴκισεν αὐτὸν εἰςτὴν γῆν ταύτην εἰς ἣν ὑμεῖς νῦνκατοικεῖτε, 5καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ

κληρονομίαν ἐν αὐτῇ οὐδὲ βῆμαποδός, καὶ ἐπηγγείλατο δοῦναιαὐτῷ εἰς κατάσχεσιν αὐτὴν καὶ τῷσπέρματι αὐτοῦ μετ’ αὐτόν, οὐκὄντος αὐτῷ τέκνου. 6 ἐλάλησεν δὲοὕτως ὁ θεὸς ὅτι ἔσται τὸ σπέρμααὐτοῦ πάροικον ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ, καὶδουλώσουσιν αὐτὸ καὶ κακώσουσινἔτη τετρακόσια· 7καὶ τὸ ἔθνοςᾧ ἐὰν δουλεύσουσιν κρινῶ ἐγώ,ὁ θεὸς εἶπεν, καὶ μετὰ ταῦταἐξελεύσονται καὶ λατρεύσουσίν μοιἐν τῷ τόπῳ τούτῳ. 8καὶ ἔδωκεναὐτῷ διαθήκην περιτομῆς· καὶοὕτως ἐγέννησεν τὸν Ἰσαὰκ καὶπεριέτεμεν αὐτὸν τῇ ἡμέρᾳ τῇὀγδόῃ, καὶ Ἰσαὰκ τὸν Ἰακώβ, καὶἸακὼβ τοὺς δώδεκα πατριάρχας.9Καὶ οἱ πατριάρχαι ζηλώσαντεςτὸν Ἰωσὴφ ἀπέδοντο εἰς Αἴγυπτον·καὶ ἦν ὁ θεὸς μετ’ αὐτοῦ, 10καὶἐξείλατο αὐτὸν ἐκ πασῶν τῶνθλίψεων αὐτοῦ, καὶ ἔδωκεναὐτῷ χάριν καὶ σοφίαν ἔναντιΦαραὼ βασιλέως Αἰγύπτου, καὶκατέστησεν αὐτὸν ἡγούμενον ἐπ’Αἴγυπτον καὶ ἐφ’ ὅλον τὸν οἶκοναὐτοῦ. 11ἦλθεν δὲ λιμὸς ἐφ’ ὅληντὴν Αἴγυπτον καὶ Χανάαν καὶθλῖψις μεγάλη, καὶ οὐχ εὕρισκονχορτάσματα οἱ πατέρες ἡμῶν.12ἀκούσας δὲ Ἰακὼβ ὄντα σιτίαεἰς Αἴγυπτον ἐξαπέστειλεν τοὺςπατέρας ἡμῶν πρῶτον· 13καὶ ἐντῷ δευτέρῳ ἀνεγνωρίσθη Ἰωσὴφτοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ, καὶ φανερὸνἐγένετο τῷ Φαραὼ τὸ γένοςαὐτοῦ. 14ἀποστείλας δὲ Ἰωσὴφμετεκαλέσατο Ἰακὼβ τὸν πατέρααὐτοῦ καὶ πᾶσαν τὴν συγγένειανἐν ψυχαῖς ἑβδομήκοντα πέντε,15καὶ κατέβη Ἰακὼβ εἰς Αἴγυπτον.καὶ ἐτελεύτησεν αὐτὸς καὶ οἱπατέρες ἡμῶν, 16καὶ μετετέθησανεἰς Συχὲμ καὶ ἐτέθησαν ἐν τῷμνήματι ᾧ ὠνήσατο Ἀβραὰμ τιμῆς


ἀργυρίου παρὰ τῶν υἱῶν Ἑμμὼρἐν Συχέμ. 17καθὼς δὲ ἤγγιζενὁ χρόνος τῆς ἐπαγγελίας ἧςὡμολόγησεν ὁ θεὸς τῷ Ἀβραάμ,ηὔξησεν ὁ λαὸς καὶ ἐπληθύνθηἐν Αἰγύπτῳ, 18ἄχρι οὗ ἀνέστηβασιλεὺς ἕτερος ἐπ’ Αἴγυπτονὃς οὐκ ᾔδει τὸν Ἰωσήφ. 19οὗτοςκατασοφισάμενος τὸ γένος ἡμῶνἐκάκωσεν τοὺς πατέρας τοῦποιεῖν τὰ βρέφη ἔκθετα αὐτῶνεἰς τὸ μὴ ζῳογονεῖσθαι. 20 ἐν ᾧκαιρῷ ἐγεννήθη Μωϋσῆς, καὶ ἦνἀστεῖος τῷ θεῷ· ὃς ἀνετράφημῆνας τρεῖς ἐν τῷ οἴκῳ τοῦπατρός· 21 ἐκτεθέντος δὲ αὐτοῦἀνείλατο αὐτὸν ἡ θυγάτηρ Φαραὼκαὶ ἀνεθρέψατο αὐτὸν ἑαυτῇ εἰςυἱόν. 22καὶ ἐπαιδεύθη Μωϋσῆςἐν πάσῃ σοφίᾳ Αἰγυπτίων, ἦν δὲδυνατὸς ἐν λόγοις καὶ ἔργοιςαὐτοῦ. 23ὡς δὲ ἐπληροῦτο αὐτῷτεσσερακονταετὴς χρόνος,ἀνέβη ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦἐπισκέψασθαι τοὺς ἀδελφοὺςαὐτοῦ τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ. 24καὶἰδών τινα ἀδικούμενον ἠμύνατοκαὶ ἐποίησεν ἐκδίκησιν τῷκαταπονουμένῳ πατάξας τὸνΑἰγύπτιον. 25 ἐνόμιζεν δὲ συνιέναιτοὺς ἀδελφοὺς ὅτι ὁ θεὸς διὰχειρὸς αὐτοῦ δίδωσιν σωτηρίαναὐτοῖς, οἱ δὲ οὐ συνῆκαν. 26τῇτε ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ ὤφθη αὐτοῖςμαχομένοις καὶ συνήλλασσεναὐτοὺς εἰς εἰρήνην εἰπών, ἄνδρες,ἀδελφοί ἐστε· ἱνατί ἀδικεῖτεἀλλήλους; 27ὁ δὲ ἀδικῶν τὸνπλησίον ἀπώσατο αὐτὸν εἰπών,τίς σε κατέστησεν ἄρχοντακαὶ δικαστὴν ἐφ’ ἡμῶν; 28μὴἀνελεῖν με σὺ θέλεις ὃν τρόπονἀνεῖλες ἐχθὲς τὸν Αἰγύπτιον;29 ἔφυγεν δὲ Μωϋσῆς ἐν τῷ λόγῳτούτῳ, καὶ ἐγένετο πάροικος ἐνγῇ Μαδιάμ, οὗ ἐγέννησεν υἱοὺς

δύο. 30Καὶ πληρωθέντων ἐτῶντεσσεράκοντα ὤφθη αὐτῷ ἐν τῇἐρήμῳ τοῦ ὄρους Σινᾶ ἄγγελοςἐν φλογὶ πυρὸς βάτου. 31ὁ δὲΜωϋσῆς ἰδὼν ἐθαύμαζεν τὸὅραμα· προσερχομένου δὲ αὐτοῦκατανοῆσαι ἐγένετο φωνὴ κυρίου,32 ἐγὼ ὁ θεὸς τῶν πατέρων σου,ὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶἸακώβ. ἔντρομος δὲ γενόμενοςΜωϋσῆς οὐκ ἐτόλμα κατανοῆσαι.33 εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ κύριος, λῦσοντὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου, ὁγὰρ τόπος ἐφ’ ᾧ ἕστηκας γῆ ἁγίαἐστίν. 34 ἰδὼν εἶδον τὴν κάκωσιντοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ, καὶτοῦ στεναγμοῦ αὐτῶν ἤκουσα,καὶ κατέβην ἐξελέσθαι αὐτούς·καὶ νῦν δεῦρο ἀποστείλω σε εἰςΑἴγυπτον. 35Τοῦτον τὸν Μωϋσῆν,ὃν ἠρνήσαντο εἰπόντες, τίς σεκατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστήν;τοῦτον ὁ θεὸς καὶ ἄρχοντα καὶλυτρωτὴν ἀπέσταλκεν σὺν χειρὶἀγγέλου τοῦ ὀφθέντος αὐτῷἐν τῇ βάτῳ. 36οὗτος ἐξήγαγεναὐτοὺς ποιήσας τέρατα καὶ σημεῖαἐν γῇ Αἰγύπτῳ καὶ ἐν ἐρυθρᾷθαλάσσῃ καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἔτητεσσεράκοντα. 37οὗτός ἐστιν ὁΜωϋσῆς ὁ εἴπας τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ,προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει ὁ θεὸςἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ.38οὗτός ἐστιν ὁ γενόμενος ἐν τῇἐκκλησίᾳ ἐν τῇ ἐρήμῳ μετὰ τοῦἀγγέλου τοῦ λαλοῦντος αὐτῷ ἐντῷ ὄρει Σινᾶ καὶ τῶν πατέρωνἡμῶν, ὃς ἐδέξατο λόγια ζῶνταδοῦναι ἡμῖν, 39ᾧ οὐκ ἠθέλησανὑπήκοοι γενέσθαι οἱ πατέρες ἡμῶνἀλλὰ ἀπώσαντο καὶ ἐστράφησαν ἐνταῖς καρδίαις αὐτῶν εἰς Αἴγυπτον,40 εἰπόντες τῷ Ἀαρών· ποίησονἡμῖν θεοὺς οἳ προπορεύσονταιἡμῶν· ὁ γὰρ Μωϋσῆς οὗτος, ὃςἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου,


οὐκ οἴδαμεν τί ἐγένετο αὐτῷ. 41καὶἐμοσχοποίησαν ἐν ταῖς ἡμέραιςἐκείναις καὶ ἀνήγαγον θυσίαντῷ εἰδώλῳ, καὶ εὐφραίνοντοἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶναὐτῶν. 42 ἔστρεψεν δὲ ὁ θεὸς καὶπαρέδωκεν αὐτοὺς λατρεύειντῇ στρατιᾷ τοῦ οὐρανοῦ,καθὼς γέγραπται ἐν βίβλῳτῶν προφητῶν, μὴ σφάγια καὶθυσίας προσηνέγκατέ μοι ἔτητεσσεράκοντα ἐν τῇ ἐρήμῳ,οἶκος Ἰσραήλ; 43καὶ ἀνελάβετετὴν σκηνὴν τοῦ Μολὸχ καὶ τὸἄστρον τοῦ θεοῦ Ῥομφάν, τοὺςτύπους οὓς ἐποιήσατε προσκυνεῖναὐτοῖς; καὶ μετοικιῶ ὑμᾶς ἐπέκειναΒαβυλῶνος. 44Ἡ σκηνὴ τοῦμαρτυρίου ἦν τοῖς πατράσιν ἡμῶνἐν τῇ ἐρήμῳ, καθὼς διετάξατο ὁλαλῶν τῷ Μωϋσῇ ποιῆσαι αὐτὴνκατὰ τὸν τύπον ὃν ἑωράκει, 45ἣνκαὶ εἰσήγαγον διαδεξάμενοι οἱπατέρες ἡμῶν μετὰ Ἰησοῦ ἐν τῇκατασχέσει τῶν ἐθνῶν ὧν ἐξῶσενὁ θεὸς ἀπὸ προσώπου τῶν πατέρωνἡμῶν ἕως τῶν ἡμερῶν Δαυείδ,46ὃς εὗρεν χάριν ἐνώπιον τοῦθεοῦ καὶ ᾐτήσατο εὑρεῖν σκήνωματῷ οἴκῳ Ἰακώβ. 47Σαλωμῶν δὲοἰκοδόμησεν αὐτῷ οἶκον. 48ἀλλ’οὐχ ὁ ὕψιστος ἐν χειροποιήτοιςκατοικεῖ· καθὼς ὁ προφήτηςλέγει, 49ὁ οὐρανός μοι θρόνος,ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶνμου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέμοι, λέγει κύριος, ἢ τίς τόποςτῆς καταπαύσεώς μου; 50οὐχὶ ἡχείρ μου ἐποίησεν ταῦτα πάντα;51Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοικαρδίαις καὶ τοῖς ὠσίν, ὑμεῖς ἀεὶτῷ πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε,ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ὑμεῖς.52τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξανοἱ πατέρες ὑμῶν; καὶ ἀπέκτειναντοὺς προκαταγγείλαντας περὶ

τῆς ἐλεύσεως τοῦ δικαίου οὗνῦν ὑμεῖς προδόται καὶ φονεῖςἐγένεσθε, 53οἵτινες ἐλάβετε τὸννόμον εἰς διαταγὰς ἀγγέλων, καὶοὐκ ἐφυλάξατε.54Ἀκούοντες δὲ ταῦτα

διεπρίοντο ταῖς καρδίαις αὐτῶνκαὶ ἔβρυχον τοὺς ὀδόντας ἐπ’αὐτόν. 55ὑπάρχων δὲ πλήρηςπνεύματος ἁγίου ἀτενίσας εἰςτὸν οὐρανὸν εἶδεν δόξαν θεοῦκαὶ Ἰησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦθεοῦ, 56καὶ εἶπεν, ἰδοὺ θεωρῶτοὺς οὐρανοὺς διηνοιγμένους καὶτὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶνἑστῶτα τοῦ θεοῦ. 57κράξαντεςδὲ φωνῇ μεγάλῃ συνέσχον τὰ ὦτααὐτῶν, καὶ ὥρμησαν ὁμοθυμαδὸνἐπ’ αὐτόν, 58καὶ ἐκβαλόντεςἔξω τῆς πόλεως ἐλιθοβόλουν.καὶ οἱ μάρτυρες ἀπέθεντο τὰἱμάτια αὐτῶν παρὰ τοὺς πόδαςνεανίου καλουμένου Σαύλου.59καὶ ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανονἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα, κύριεἸησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου. 60θεὶςδὲ τὰ γόνατα ἔκραξεν φωνῇμεγάλῃ· κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖςτὴν ἁμαρτίαν ταύτην. καὶ τοῦτοεἰπὼν ἐκοιμήθη.

8 Σαῦλος δὲ ἦν συνευδοκῶντῇ ἀναιρέσει αὐτοῦ. Ἐγένετο

δὲ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ διωγμὸςμέγας ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν τὴν ἐνἹεροσολύμοις· πάντες διεσπάρησανκατὰ τὰς χώρας τῆς Ἰουδαίας καὶΣαμαρίας πλὴν τῶν ἀποστόλων.2συνεκόμισαν δὲ τὸν Στέφανονἄνδρες εὐλαβεῖς καὶ ἐποίησανκοπετὸν μέγαν ἐπ’ αὐτῷ. 3Σαῦλοςδὲ ἐλυμαίνετο τὴν ἐκκλησίανκατὰ τοὺς οἴκους εἰσπορευόμενος,σύρων τε ἄνδρας καὶ γυναῖκαςπαρεδίδου εἰς φυλακήν.4Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες

διῆλθον εὐαγγελιζόμενοι τὸν


λόγον. 5Φίλιππος δὲ κατελθὼν εἰςτὴν πόλιν τῆς Σαμαρίας ἐκήρυσσεναὐτοῖς τὸν Χριστόν. 6προσεῖχονδὲ οἱ ὄχλοι τοῖς λεγομένοις ὑπὸτοῦ Φιλίππου ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷἀκούειν αὐτοὺς καὶ βλέπειν τὰσημεῖα ἃ ἐποίει· 7πολλοὶ γὰρ τῶνἐχόντων πνεύματα ἀκάθαρταβοῶντα φωνῇ μεγάλῃ ἐξήρχοντο,πολλοὶ δὲ παραλελυμένοι καὶχωλοὶ ἐθεραπεύθησαν· 8 ἐγένετοδὲ πολλὴ χαρὰ ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ.9Ἀνὴρ δέ τις ὀνόματι Σίμωνπροϋπῆρχεν ἐν τῇ πόλει μαγεύωνκαὶ ἐξιστάνων τὸ ἔθνος τῆςΣαμαρίας, λέγων εἶναί τινα ἑαυτὸνμέγαν, 10ᾧ προσεῖχον πάντες ἀπὸμικροῦ ἕως μεγάλου λέγοντες,οὗτός ἐστιν ἡ δύναμις τοῦ θεοῦ ἡκαλουμένη μεγάλη. 11προσεῖχονδὲ αὐτῷ διὰ τὸ ἱκανῷ χρόνῳταῖς μαγίαις ἐξεστακέναι αὐτούς.12ὅτε δὲ ἐπίστευσαν τῷ Φιλίππῳεὐαγγελιζομένῳ περὶ τῆς βασιλείαςτοῦ θεοῦ καὶ τοῦ ὀνόματος ἸησοῦΧριστοῦ, ἐβαπτίζοντο ἄνδρεςτε καὶ γυναῖκες. 13ὁ δὲ Σίμωνκαὶ αὐτὸς ἐπίστευσεν, καὶβαπτισθεὶς ἦν προσκαρτερῶντῷ Φιλίππῳ, θεωρῶν τε σημεῖακαὶ δυνάμεις μεγάλας γινομέναςἐξίστατο. 14ἀκούσαντες δὲ οἱἐν Ἱεροσολύμοις ἀπόστολοι ὅτιδέδεκται ἡ Σαμάρια τὸν λόγοντοῦ θεοῦ ἀπέστειλαν πρὸς αὐτοὺςΠέτρον καὶ Ἰωάννην, 15οἵτινεςκαταβάντες προσηύξαντο περὶαὐτῶν ὅπως λάβωσιν πνεῦμαἅγιον· 16οὐδέπω γὰρ ἦν ἐπ’ οὐδενὶαὐτῶν ἐπιπεπτωκός, μόνον δὲβεβαπτισμένοι ὑπῆρχον εἰς τὸὄνομα τοῦ κυρίου Ἰησοῦ. 17τότεἐπετίθεσαν τὰς χεῖρας ἐπ’ αὐτούς,καὶ ἐλάμβανον πνεῦμα ἅγιον.18 ἰδὼν δὲ ὁ Σίμων ὅτι διὰ τῆςἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῶν

ἀποστόλων δίδοται τὸ πνεῦμα,προσήνεγκεν αὐτοῖς χρήματα19λέγων, δότε κἀμοὶ τὴν ἐξουσίανταύτην ἵνα ᾧ ἐὰν ἐπιθῶ τὰς χεῖραςλαμβάνῃ πνεῦμα ἅγιον. 20Πέτροςδὲ εἶπεν πρὸς αὐτόν, τὸ ἀργύριόνσου σὺν σοὶ εἴη εἰς ἀπώλειαν, ὅτιτὴν δωρεὰν τοῦ θεοῦ ἐνόμισαςδιὰ χρημάτων κτᾶσθαι. 21οὐκἔστιν σοι μερὶς οὐδὲ κλῆρος ἐντῷ λόγῳ τούτῳ, ἡ γὰρ καρδίασου οὐκ ἔστιν εὐθεῖα ἔναντι τοῦθεοῦ. 22μετανόησον οὖν ἀπὸ τῆςκακίας σου ταύτης, καὶ δεήθητιτοῦ κυρίου εἰ ἄρα ἀφεθήσεταί σοιἡ ἐπίνοια τῆς καρδίας σου· 23 εἰςγὰρ χολὴν πικρίας καὶ σύνδεσμονἀδικίας ὁρῶ σε ὄντα. 24ἀποκριθεὶςδὲ ὁ Σίμων εἶπεν, δεήθητε ὑμεῖςὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν κύριον ὅπωςμηδὲν ἐπέλθῃ ἐπ’ ἐμὲ ὧν εἰρήκατε.25Οἱ μὲν οὖν διαμαρτυράμενοι

καὶ λαλήσαντες τὸν λόγον τοῦκυρίου ὑπέστρεφον εἰς Ἱεροσόλυμα,πολλάς τε κώμας τῶν Σαμαριτῶνεὐηγγελίζοντο.26Ἄγγελος δὲ κυρίου ἐλάλησεν

πρὸς Φίλιππον λέγων· ἀνάστηθικαὶ πορεύου κατὰ μεσημβρίανἐπὶ τὴν ὁδὸν τὴν καταβαίνουσανἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Γάζαν· αὕτηἐστὶν ἔρημος. 27καὶ ἀναστὰςἐπορεύθη· καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ Αἰθίοψεὐνοῦχος δυνάστης Κανδάκηςβασιλίσσης Αἰθιόπων, ὃς ἦν ἐπὶπάσης τῆς γάζης αὐτῆς, ἐληλύθειπροσκυνήσων εἰς Ἱερουσαλήμ, 28ἦντε ὑποστρέφων καὶ καθήμενος ἐπὶτοῦ ἅρματος αὐτοῦ ἀνεγίνωσκεντὸν προφήτην Ἠσαΐαν. 29 εἶπενδὲ τὸ πνεῦμα τῷ Φιλίππῳ,πρόσελθε καὶ κολλήθητι τῷἅρματι τούτῳ. 30προσδραμὼνδὲ ὁ Φίλιππος ἤκουσεν αὐτοῦἀναγινώσκοντος Ἠσαΐαν τὸνπροφήτην, καὶ εἶπεν· ἆράγε


γινώσκεις ἃ ἀναγινώσκεις; 31ὁ δὲεἶπεν, πῶς γὰρ ἂν δυναίμην ἐὰν μήτις ὁδηγήσει με; παρεκάλεσέν τετὸν Φίλιππον ἀναβάντα καθίσαισὺν αὐτῷ. 32ἡ δὲ περιοχὴ τῆςγραφῆς ἣν ἀνεγίνωσκεν ἦν αὕτη·ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη,καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦκείραντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτωςοὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ. 33 ἐντῇ ταπεινώσει ἡ κρίσις αὐτοῦἤρθη· τὴν γενεὰν αὐτοῦ τίςδιηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆςγῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ. 34ἀποκριθεὶςδὲ ὁ εὐνοῦχος τῷ Φιλίππῳ εἶπεν,δέομαί σου, περὶ τίνος ὁ προφήτηςλέγει τοῦτο; περὶ ἑαυτοῦ ἢ περὶἑτέρου τινός; 35ἀνοίξας δὲ ὁΦίλιππος τὸ στόμα αὐτοῦ καὶἀρξάμενος ἀπὸ τῆς γραφῆς ταύτηςεὐηγγελίσατο αὐτῷ τὸν Ἰησοῦν.36ὡς δὲ ἐπορεύοντο κατὰ τὴνὁδόν, ἦλθον ἐπί τι ὕδωρ, καίφησιν ὁ εὐνοῦχος· ἰδοὺ ὕδωρ· τίκωλύει με βαπτισθῆναι; 38καὶἐκέλευσεν στῆναι τὸ ἅρμα, καὶκατέβησαν ἀμφότεροι εἰς τὸ ὕδωρὅ τε Φίλιππος καὶ ὁ εὐνοῦχος,καὶ ἐβάπτισεν αὐτόν. 39ὅτε δὲἀνέβησαν ἐκ τοῦ ὕδατος, πνεῦμακυρίου ἥρπασεν τὸν Φίλιππον,καὶ οὐκ εἶδεν αὐτὸν οὐκέτι ὁεὐνοῦχος· ἐπορεύετο γὰρ τὴνὁδὸν αὐτοῦ χαίρων. 40Φίλιπποςδὲ εὑρέθη εἰς Ἄζωτον, καὶδιερχόμενος εὐηγγελίζετο τὰςπόλεις πάσας ἕως τοῦ ἐλθεῖν αὐτὸνεἰς Καισάριαν.

9Ὁ δὲ Σαῦλος, ἔτι ἐμπνέωνἀπειλῆς καὶ φόνου εἰς τοὺς

μαθητὰς τοῦ κυρίου, προσελθὼντῷ ἀρχιερεῖ 2ᾐτήσατο παρ’ αὐτοῦἐπιστολὰς εἰς Δαμασκὸν πρὸςτὰς συναγωγάς, ὅπως ἄν τιναςεὕρῃ ὄντας τῆς ὁδοῦ, ἄνδραςτε καὶ γυναῖκας, δεδεμένους

ἀγάγῃ εἰς Ἱερουσαλήμ. 3 ἐν δὲτῷ πορεύεσθαι ἐγένετο αὐτὸνἐγγίζειν τῇ Δαμασκῷ, ἐξαίφνηςτε αὐτὸν περιήστραψεν φῶς ἐκτοῦ οὐρανοῦ, 4καὶ πεσὼν ἐπὶ τὴνγῆν ἤκουσεν φωνὴν λέγουσαναὐτῷ, Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις;5 εἶπεν δέ· τίς εἶ, κύριε; ὁ δέ·ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς ὃν σὺ διώκεις·6ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ εἴσελθε εἰςτὴν πόλιν, καὶ λαληθήσεταί σοι ὅτί σε δεῖ ποιεῖν. 7οἱ δὲ ἄνδρες οἱσυνοδεύοντες αὐτῷ εἱστήκεισανἐνεοί, ἀκούοντες μὲν τῆς φωνῆςμηδένα δὲ θεωροῦντες. 8ἠγέρθη δὲΣαῦλος ἀπὸ τῆς γῆς, ἠνοιγμένωνδὲ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ οὐδὲνἔβλεπεν· χειραγωγοῦντες δὲ αὐτὸνεἰσήγαγον εἰς Δαμασκόν. 9καὶ ἦνἡμέρας τρεῖς μὴ βλέπων, καὶ οὐκἔφαγεν οὐδὲ ἔπιεν.10Ἦν δέ τις μαθητὴς ἐν Δαμασκῷ

ὀνόματι Ἀνανίας, καὶ εἶπεν πρὸςαὐτὸν ἐν ὁράματι ὁ κύριος· Ἀνανία.ὁ δὲ εἶπεν, ἰδοὺ ἐγώ, κύριε. 11ὁδὲ κύριος πρὸς αὐτόν, ἀναστὰςπορεύθητι ἐπὶ τὴν ῥύμην τὴνκαλουμένην εὐθεῖαν καὶ ζήτησονἐν οἰκίᾳ Ἰούδα Σαῦλον ὀνόματιΤαρσέα· ἰδοὺ γὰρ προσεύχεται,12καὶ εἶδεν ἄνδρα Ἀνανίανὀνόματι εἰσελθόντα καὶ ἐπιθέντααὐτῷ χεῖρας, ὅπως ἀναβλέψῃ.13ἀπεκρίθη δὲ Ἀνανίας· κύριε,ἤκουσα ἀπὸ πολλῶν περὶ τοῦἀνδρὸς τούτου, ὅσα κακὰ τοῖςἁγίοις σου ἐποίησεν ἐν Ἱερουσαλήμ·14καὶ ὧδε ἔχει ἐξουσίαν παρὰ τῶνἀρχιερέων δῆσαι πάντας τοὺςἐπικαλουμένους τὸ ὄνομά σου.15 εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ κύριος,πορεύου, ὅτι σκεῦος ἐκλογῆςἐστίν μοι οὗτος τοῦ βαστάσαι τὸὄνομά μου ἐνώπιον ἐθνῶν τε καὶβασιλέων υἱῶν τε Ἰσραήλ· 16 ἐγὼγὰρ ὑποδείξω αὐτῷ ὅσα δεῖ αὐτὸν


ὑπὲρ τοῦ ὀνόματός μου παθεῖν.17Ἀπῆλθεν δὲ Ἀνανίας καὶ εἰσῆλθενεἰς τὴν οἰκίαν, καὶ ἐπιθεὶς ἐπ’αὐτὸν τὰς χεῖρας εἶπεν· Σαοὺλἀδελφέ, ὁ κύριος ἀπέσταλκέν με,Ἰησοῦς ὁ ὀφθείς σοι ἐν τῇ ὁδῷᾗ ἤρχου, ὅπως ἀναβλέψῃς καὶπλησθῇς πνεύματος ἁγίου. 18καὶεὐθέως ἀπέπεσαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶνὀφθαλμῶν ὡς λεπίδες, ἀνέβλεψέντε, καὶ ἀναστὰς ἐβαπτίσθη, 19καὶλαβὼν τροφὴν ἐνίσχυσεν.Ἐγένετο δὲ μετὰ τῶν ἐν

Δαμασκῷ μαθητῶν ἡμέρας τινάς,20καὶ εὐθέως ἐν ταῖς συναγωγαῖςἐκήρυσσεν τὸν Ἰησοῦν ὅτι οὗτόςἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ. 21 ἐξίσταντοδὲ πάντες οἱ ἀκούοντες καὶ ἔλεγον,οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ πορθήσας εἰςἹερουσαλὴμ τοὺς ἐπικαλουμένουςτὸ ὄνομα τοῦτο, καὶ ὧδε εἰςτοῦτο ἐληλύθει ἵνα δεδεμένουςαὐτοὺς ἀγάγῃ ἐπὶ τοὺς ἀρχιερεῖς;22Σαῦλος δὲ μᾶλλον ἐνεδυναμοῦτοκαὶ συνέχυννεν Ἰουδαίους τοὺςκατοικοῦντας ἐν Δαμασκῷ,συμβιβάζων ὅτι οὗτός ἐστιν ὁΧριστός. 23Ὡς δὲ ἐπληροῦντοἡμέραι ἱκαναί, συνεβουλεύσαντο οἱἸουδαῖοι ἀνελεῖν αὐτόν· 24 ἐγνώσθηδὲ τῷ Σαύλῳ ἡ ἐπιβουλὴ αὐτῶν.παρετηροῦντο δὲ καὶ τὰς πύλαςἡμέρας τε καὶ νυκτὸς ὅπωςαὐτὸν ἀνέλωσιν· 25λαβόντεςδὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸςδιὰ τοῦ τείχους καθῆκαν αὐτὸνχαλάσαντες ἐν σπυρίδι.26Παραγενόμενος δὲ εἰς

Ἱερουσαλὴμ ἐπείραζεν κολλᾶσθαιτοῖς μαθηταῖς· καὶ πάντεςἐφοβοῦντο αὐτόν, μὴ πιστεύοντεςὅτι ἐστὶν μαθητής. 27Βαρναβᾶς δὲἐπιλαβόμενος αὐτὸν ἤγαγεν πρὸςτοὺς ἀποστόλους, καὶ διηγήσατοαὐτοῖς πῶς ἐν τῇ ὁδῷ εἶδεν τὸνκύριον καὶ ὅτι ἐλάλησεν αὐτῷ, καὶ

πῶς ἐν Δαμασκῷ ἐπαρρησιάσατοἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ. 28καὶ ἦνμετ’ αὐτῶν εἰσπορευόμενος καὶἐκπορευόμενος εἰς Ἱερουσαλήμ,παρρησιαζόμενος ἐν τῷ ὀνόματιτοῦ κυρίου, 29 ἐλάλει τε καὶσυνεζήτει πρὸς τοὺς Ἑλληνιστάς·οἱ δὲ ἐπεχείρουν ἀνελεῖν αὐτόν.30 ἐπιγνόντες δὲ οἱ ἀδελφοὶκατήγαγον αὐτὸν εἰς Καισάριανκαὶ ἐξαπέστειλαν αὐτὸν εἰςΤαρσόν.31Ἡ μὲν οὖν ἐκκλησία καθ’

ὅλης τῆς Ἰουδαίας καὶ Γαλιλαίαςκαὶ Σαμαρίας εἶχεν εἰρήνην,οἰκοδομουμένη καὶ πορευομένητῷ φόβῳ τοῦ κυρίου, καὶ τῇπαρακλήσει τοῦ ἁγίου πνεύματοςἐπληθύνετο. 32 ἐγένετο δὲ Πέτρονδιερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖνκαὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺςκατοικοῦντας Λύδδα. 33 εὗρεν δὲἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα ὀνόματι Αἰνέανἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶκραβάττου, ὃς ἦν παραλελυμένος.34καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος, Αἰνέα,ἰᾶταί σε Ἰησοῦς Χριστός· ἀνάστηθικαὶ στρῶσον σεαυτῷ. καὶ εὐθέωςἀνέστη. 35καὶ εἶδαν αὐτὸν πάντεςοἱ κατοικοῦντες Λύδδα καὶ τὸνΣαρῶνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶτὸν κύριον.36Ἐν Ἰόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια

ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένηλέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρηςἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶνὧν ἐποίει. 37 ἐγένετο δὲ ἐν ταῖςἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαναὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντεςδὲ ἔθηκαν αὐτὴν ἐν ὑπερῴῳ.38 ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδας τῇἸόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντεςὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸςαὐτὸν παρακαλοῦντες, μὴ ὀκνήσῃςδιελθεῖν ἕως ἡμῶν. 39ἀναστὰς


δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃνπαραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷπᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτιαὅσα ἐποίει μετ’ αὐτῶν οὖσα ἡΔορκάς. 40 ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάνταςὁ Πέτρος καὶ θεὶς τὰ γόναταπροσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸςτὸ σῶμα εἶπεν, Ταβιθά, ἀνάστηθι. ἡδὲ ἤνοιξεν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς,καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισεν.41δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεναὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίουςκαὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴνζῶσαν. 42γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ’ὅλης τῆς Ἰόππης, καὶ ἐπίστευσανπολλοὶ ἐπὶ τὸν κύριον. 43 ἐγένετοδὲ ἡμέρας ἱκανὰς μεῖναι ἐν Ἰόππῃπαρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ.

10 Ἀνὴρ δέ τις ἐν Καισαρίᾳὀνόματι Κορνήλιος,

ἑκατοντάρχης ἐκ σπείρης τῆςκαλουμένης Ἰταλικῆς, 2 εὐσεβὴςκαὶ φοβούμενος τὸν θεὸν σὺνπαντὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, ποιῶνἐλεημοσύνας πολλὰς τῷ λαῷ καὶδεόμενος τοῦ θεοῦ διαπαντός,3 εἶδεν ἐν ὁράματι φανερῶς ὡσεὶπερὶ ὥραν ἐνάτην τῆς ἡμέραςἄγγελον τοῦ θεοῦ εἰσελθόντα πρὸςαὐτὸν καὶ εἰπόντα αὐτῷ, Κορνήλιε.4ὁ δὲ ἀτενίσας αὐτῷ καὶ ἔμφοβοςγενόμενος εἶπεν, τί ἐστιν, κύριε;εἶπεν δὲ αὐτῷ, αἱ προσευχαί σουκαὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησανεἰς μνημόσυνον ἔμπροσθεν τοῦθεοῦ. 5καὶ νῦν πέμψον ἄνδρας εἰςἸόππην καὶ μετάπεμψαι Σίμωνά τιναὃς ἐπικαλεῖται Πέτρος· 6οὗτοςξενίζεται παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ,ᾧ ἐστιν οἰκία παρὰ θάλασσαν.7ὡς δὲ ἀπῆλθεν ὁ ἄγγελος ὁλαλῶν αὐτῷ, φωνήσας δύο τῶνοἰκετῶν καὶ στρατιώτην εὐσεβῆτῶν προσκαρτερούντων αὐτῷ,

8καὶ ἐξηγησάμενος ἅπαντα αὐτοῖςἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὴν Ἰόππην.9Τῇ δὲ ἐπαύριον ὁδοιπορούντων

αὐτῶν καὶ τῇ πόλει ἐγγιζόντωνἀνέβη Πέτρος ἐπὶ τὸ δῶμαπροσεύξασθαι περὶ ὥραν ἕκτην.10 ἐγένετο δὲ πρόσπεινοςκαὶ ἤθελεν γεύσασθαι·παρασκευαζόντων δὲ αὐτῶνἐγένετο ἐπ’ αὐτὸν ἔκστασις, 11καὶθεωρεῖ τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένονκαὶ καταβαῖνον σκεῦός τι ὡςὀθόνην μεγάλην τέσσαρσιν ἀρχαῖςκαθιέμενον ἐπὶ τῆς γῆς, 12 ἐν ᾧὑπῆρχεν πάντα τὰ τετράποδα καὶἑρπετὰ τῆς γῆς καὶ πετεινὰ τοῦοὐρανοῦ. 13καὶ ἐγένετο φωνὴ πρὸςαὐτόν, ἀναστάς, Πέτρε, θῦσονκαὶ φάγε. 14ὁ δὲ Πέτρος εἶπεν,μηδαμῶς, κύριε, ὅτι οὐδέποτεἔφαγον πᾶν κοινὸν καὶ ἀκάθαρτον.15καὶ φωνὴ πάλιν ἐκ δευτέρουπρὸς αὐτόν, ἃ ὁ θεὸς ἐκαθάρισενσὺ μὴ κοίνου. 16τοῦτο δὲ ἐγένετοἐπὶ τρίς, καὶ εὐθὺς ἀνελήμφθη τὸσκεῦος εἰς τὸν οὐρανόν. 17ὡς δὲ ἐνἑαυτῷ διηπόρει ὁ Πέτρος τί ἂν εἴητὸ ὅραμα ὃ εἶδεν, ἰδοὺ οἱ ἄνδρες οἱἀπεσταλμένοι ὑπὸ τοῦ Κορνηλίουδιερωτήσαντες τὴν οἰκίαν τοῦΣίμωνος ἐπέστησαν ἐπὶ τὸνπυλῶνα, 18καὶ φωνήσαντεςἐπυνθάνοντο εἰ Σίμων ὁἐπικαλούμενος Πέτρος ἐνθάδεξενίζεται. 19τοῦ δὲ Πέτρουδιενθυμουμένου περὶ τοῦ ὁράματοςεἶπεν τὸ πνεῦμα αὐτῷ, ἰδοὺ ἄνδρεςζητοῦντές σε· 20ἀλλὰ ἀναστὰςκατάβηθι καὶ πορεύου σὺν αὐτοῖςμηδὲν διακρινόμενος, ὅτι ἐγὼἀπέσταλκα αὐτούς. 21καταβὰςδὲ Πέτρος πρὸς τοὺς ἄνδραςεἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ εἰμι ὃν ζητεῖτε·τίς ἡ αἰτία δι’ ἣν πάρεστε; 22οἱ δὲεἶπαν· Κορνήλιος ἑκατοντάρχης,ἀνὴρ δίκαιος καὶ φοβούμενος


τὸν θεὸν μαρτυρούμενός τε ὑπὸὅλου τοῦ ἔθνους τῶν Ἰουδαίων,ἐχρηματίσθη ὑπὸ ἀγγέλου ἁγίουμεταπέμψασθαί σε εἰς τὸν οἶκοναὐτοῦ καὶ ἀκοῦσαι ῥήματα παρὰσοῦ. 23 εἰσκαλεσάμενος οὖν αὐτοὺςἐξένισεν.Τῇ δὲ ἐπαύριον ἀναστὰς

ἐξῆλθεν σὺν αὐτοῖς, καί τινεςτῶν ἀδελφῶν τῶν ἀπὸ Ἰόππηςσυνῆλθον αὐτῷ. 24τῇ δὲ ἐπαύριονεἰσῆλθεν εἰς τὴν Καισάριαν· ὁ δὲΚορνήλιος ἦν προσδοκῶν αὐτούς,συνκαλεσάμενος τοὺς συγγενεῖςαὐτοῦ καὶ τοὺς ἀναγκαίους φίλους.25ὡς δὲ ἐγένετο τοῦ εἰσελθεῖντὸν Πέτρον, συναντήσας αὐτῷ ὁΚορνήλιος πεσὼν ἐπὶ τοὺς πόδαςπροσεκύνησεν. 26ὁ δὲ Πέτροςἤγειρεν αὐτὸν λέγων, ἀνάστηθι·καὶ ἐγὼ αὐτὸς ἄνθρωπός εἰμι.27καὶ συνομιλῶν αὐτῷ εἰσῆλθεν,καὶ εὑρίσκει συνεληλυθόταςπολλούς, 28 ἔφη τε πρὸς αὐτούς,ὑμεῖς ἐπίστασθε ὡς ἀθέμιτόνἐστιν ἀνδρὶ Ἰουδαίῳ κολλᾶσθαι ἢπροσέρχεσθαι ἀλλοφύλῳ· κἀμοὶἔδειξεν ὁ θεὸς μηδένα κοινὸνἢ ἀκάθαρτον λέγειν ἄνθρωπον·29διὸ καὶ ἀναντιρρήτως ἦλθονμεταπεμφθείς. πυνθάνομαι οὖντίνι λόγῳ μετεπέμψασθέ με; 30καὶὁ Κορνήλιος ἔφη, ἀπὸ τετάρτηςἡμέρας μέχρι ταύτης τῆς ὥραςἤμην τὴν ἐνάτην προσευχόμενοςἐν τῷ οἴκῳ μου, καὶ ἰδοὺ ἀνὴρἔστη ἐνώπιόν μου ἐν ἐσθῆτιλαμπρᾷ 31καὶ φησίν, Κορνήλιε,εἰσηκούσθη σου ἡ προσευχὴ καὶαἱ ἐλεημοσύναι σου ἐμνήσθησανἐνώπιον τοῦ θεοῦ. 32πέμψον οὖνεἰς Ἰόππην καὶ μετακάλεσαι Σίμωναὃς ἐπικαλεῖται Πέτρος· οὗτοςξενίζεται ἐν οἰκίᾳ Σίμωνοςβυρσέως παρὰ θάλασσαν.33 ἐξαυτῆς οὖν ἔπεμψα πρὸς

σέ, σύ τε καλῶς ἐποίησαςπαραγενόμενος. νῦν οὖν πάντεςἡμεῖς ἐνώπιον τοῦ θεοῦ πάρεσμενἀκοῦσαι πάντα τὰ προστεταγμένασοι ὑπὸ τοῦ κυρίου. 34Ἀνοίξαςδὲ Πέτρος τὸ στόμα εἶπεν· ἐπ’ἀληθείας καταλαμβάνομαι ὅτιοὐκ ἔστιν προσωπολήμπτηςὁ θεός, 35ἀλλ’ ἐν παντὶἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτὸςαὐτῷ ἐστιν. 36τὸν λόγον ὃνἀπέστειλεν τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλεὐαγγελιζόμενος εἰρήνην διὰἸησοῦ Χριστοῦ· οὗτός ἐστινπάντων κύριος· 37ὑμεῖς οἴδατε,τὸ γενόμενον ῥῆμα καθ’ ὅληςτῆς Ἰουδαίας, ἀρξάμενοςἀπὸ τῆς Γαλιλαίας μετὰ τὸβάπτισμα ὃ ἐκήρυξεν Ἰωάννης,38 Ἰησοῦν τὸν ἀπὸ Ναζαρέθ, ὡςἔχρισεν αὐτὸν ὁ θεὸς πνεύματιἁγίῳ καὶ δυνάμει, ὃς διῆλθενεὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάνταςτοὺς καταδυναστευομένους ὑπὸτοῦ διαβόλου, ὅτι ὁ θεὸς ἦν μετ’αὐτοῦ. 39καὶ ἡμεῖς μάρτυρεςπάντων ὧν ἐποίησεν ἔν τε τῇ χώρᾳτῶν Ἰουδαίων καὶ ἐν Ἱερουσαλήμ,ὃν καὶ ἀνεῖλαν κρεμάσαντες ἐπὶξύλου. 40τοῦτον ὁ θεὸς ἤγειρενἐν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ καὶ ἔδωκεναὐτὸν ἐμφανῆ γενέσθαι, 41οὐπαντὶ τῷ λαῷ ἀλλὰ μάρτυσιν τοῖςπροκεχειροτονημένοις ὑπὸ τοῦθεοῦ, ἡμῖν, οἵτινες συνεφάγομενκαὶ συνεπίομεν αὐτῷ μετὰ τὸἀναστῆναι αὐτὸν ἐκ νεκρῶν·42καὶ παρήγγειλεν ἡμῖν κηρύξαιτῷ λαῷ καὶ διαμαρτύρασθαι ὅτιαὐτός ἐστιν ὁ ὡρισμένος ὑπὸ τοῦθεοῦ κριτὴς ζώντων καὶ νεκρῶν.43τούτῳ πάντες οἱ προφῆταιμαρτυροῦσιν, ἄφεσιν ἁμαρτιῶνλαβεῖν διὰ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦπάντα τὸν πιστεύοντα εἰς αὐτόν.


44Ἔτι λαλοῦντος τοῦ Πέτρουτὰ ῥήματα ταῦτα ἐπέπεσεν τὸπνεῦμα τὸ ἅγιον ἐπὶ πάντας τοὺςἀκούοντας τὸν λόγον. 45καὶἐξέστησαν οἱ ἐκ περιτομῆς πιστοὶὅσοι συνῆλθαν τῷ Πέτρῳ, ὅτι καὶἐπὶ τὰ ἔθνη ἡ δωρεὰ τοῦ ἁγίουπνεύματος ἐκκέχυται· 46ἤκουονγὰρ αὐτῶν λαλούντων γλώσσαιςκαὶ μεγαλυνόντων τὸν θεόν.τότε ἀπεκρίθη Πέτρος, 47μήτι τὸὕδωρ δύναται κωλῦσαί τις τοῦ μὴβαπτισθῆναι τούτους οἵτινες τὸπνεῦμα τὸ ἅγιον ἔλαβον ὡς καὶἡμεῖς; 48προσέταξεν δὲ αὐτοῖςἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦβαπτισθῆναι. τότε ἠρώτησαναὐτὸν ἐπιμεῖναι ἡμέρας τινάς.

11Ἤκουσαν δὲ οἱ ἀπόστολοικαὶ οἱ ἀδελφοὶ οἱ ὄντες

κατὰ τὴν Ἰουδαίαν ὅτι καὶ τὰἔθνη ἐδέξαντο τὸν λόγον τοῦθεοῦ. 2ὅτε δὲ ἀνέβη Πέτροςεἰς Ἱερουσαλήμ, διεκρίνοντοπρὸς αὐτὸν οἱ ἐκ περιτομῆς3λέγοντες ὅτι εἰσῆλθες πρὸςἄνδρας ἀκροβυστίαν ἔχοντας καὶσυνέφαγες αὐτοῖς. 4ἀρξάμενος δὲΠέτρος ἐξετίθετο αὐτοῖς καθεξῆςλέγων, 5 ἐγὼ ἤμην ἐν πόλει Ἰόππῃπροσευχόμενος καὶ εἶδον ἐνἐκστάσει ὅραμα, καταβαῖνονσκεῦός τι ὡς ὀθόνην μεγάληντέσσαρσιν ἀρχαῖς καθιεμένην ἐκτοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἦλθεν ἄχρι ἐμοῦ·6 εἰς ἣν ἀτενίσας κατενόουν καὶεἶδον τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶτὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰπετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ. 7ἤκουσα δὲκαὶ φωνῆς λεγούσης μοι, ἀναστάς,Πέτρε, θῦσον καὶ φάγε. 8 εἶπονδέ, μηδαμῶς, κύριε, ὅτι κοινὸν ἢἀκάθαρτον οὐδέποτε εἰσῆλθεν εἰςτὸ στόμα μου. 9ἀπεκρίθη δὲ φωνὴἐκ δευτέρου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἃὁ θεὸς ἐκαθάρισεν σὺ μὴ κοίνου.

10τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ τρίς,καὶ ἀνεσπάσθη πάλιν ἅπαντα εἰςτὸν οὐρανόν. 11καὶ ἰδοὺ ἐξαυτῆςτρεῖς ἄνδρες ἐπέστησαν ἐπὶ τὴνοἰκίαν ἐν ᾗ ἦμεν, ἀπεσταλμένοιἀπὸ Καισαρίας πρός με. 12 εἶπεν δὲτὸ πνεῦμά μοι συνελθεῖν αὐτοῖςμηδὲν διακρίναντα. ἦλθον δὲσὺν ἐμοὶ καὶ οἱ ἓξ ἀδελφοὶ οὗτοι,καὶ εἰσήλθομεν εἰς τὸν οἶκοντοῦ ἀνδρός· 13ἀπήγγειλεν δὲἡμῖν πῶς εἶδεν τὸν ἄγγελον ἐντῷ οἴκῳ αὐτοῦ σταθέντα καὶεἰπόντα, ἀπόστειλον εἰς Ἰόππηνκαὶ μετάπεμψαι Σίμωνα τὸνἐπικαλούμενον Πέτρον, 14ὃςλαλήσει ῥήματα πρὸς σὲ ἐν οἷςσωθήσῃ σὺ καὶ πᾶς ὁ οἶκός σου.15 ἐν δὲ τῷ ἄρξασθαί με λαλεῖνἐπέπεσεν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐπ’αὐτοὺς ὥσπερ καὶ ἐφ’ ἡμᾶς ἐνἀρχῇ. 16 ἐμνήσθην δὲ τοῦ ῥήματοςτοῦ κυρίου ὡς ἔλεγεν, Ἰωάννηςμὲν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δὲβαπτισθήσεσθε ἐν πνεύματιἁγίῳ. 17 εἰ οὖν τὴν ἴσην δωρεὰνἔδωκεν αὐτοῖς ὁ θεὸς ὡς καὶ ἡμῖνπιστεύσασιν ἐπὶ τὸν κύριον ἸησοῦνΧριστόν, ἐγὼ τίς ἤμην δυνατὸςκωλῦσαι τὸν θεόν; 18ἀκούσαντεςδὲ ταῦτα ἡσύχασαν καὶ ἐδόξασαντὸν θεὸν λέγοντες, ἄρα καὶ τοῖςἔθνεσιν ὁ θεὸς τὴν μετάνοιαν εἰςζωὴν ἔδωκεν.19Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ

τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶΣτεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκηςκαὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας,μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰμὴ μόνον Ἰουδαίοις. 20ἦσαν δέτινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶΚυρηναῖοι, οἵτινες ἐλθόντες εἰςἈντιόχειαν ἐλάλουν καὶ πρὸς τοὺςἙλληνάς, εὐαγγελιζόμενοι τὸνκύριον Ἰησοῦν. 21καὶ ἦν χεὶρ κυρίουμετ’ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς


ὁ πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸνκύριον. 22Ἠκούσθη δὲ ὁ λόγοςεἰς τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας τῆςοὔσης ἐν Ἱερουσαλὴμ περὶ αὐτῶν,καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρναβᾶν ἕωςἈντιοχείας· 23ὃς παραγενόμενοςκαὶ ἰδὼν τὴν χάριν τὴν τοῦ θεοῦἐχάρη καὶ παρεκάλει πάντας τῇπροθέσει τῆς καρδίας προσμένειντῷ κυρίῳ, 24ὅτι ἦν ἀνὴρ ἀγαθὸςκαὶ πλήρης πνεύματος ἁγίου καὶπίστεως. καὶ προσετέθη ὄχλοςἱκανὸς τῷ κυρίῳ. 25 ἐξῆλθενδὲ εἰς Ταρσὸν ἀναζητῆσαιΣαῦλον, καὶ εὑρὼν ἤγαγεν εἰςἈντιόχειαν. 26 ἐγένετο δὲ αὐτοῖςκαὶ ἐνιαυτὸν ὅλον συναχθῆναι ἐντῇ ἐκκλησίᾳ καὶ διδάξαι ὄχλονἱκανόν, χρηματίσαι τε πρώτωςἐν Ἀντιοχείᾳ τοὺς μαθητὰςΧριστιανούς.27Ἐν ταύταις δὲ ταῖς ἡμέραις

κατῆλθον ἀπὸ Ἱεροσολύμωνπροφῆται εἰς Ἀντιόχειαν·28ἀναστὰς δὲ εἷς ἐξ αὐτῶνὀνόματι Ἄγαβος ἐσήμανεν διὰ τοῦπνεύματος λιμὸν μεγάλην μέλλεινἔσεσθαι ἐφ’ ὅλην τὴν οἰκουμένην·ἥτις ἐγένετο ἐπὶ Κλαυδίου. 29τῶνδὲ μαθητῶν καθὼς εὐπορεῖτότις ὥρισαν ἕκαστος αὐτῶν εἰςδιακονίαν πέμψαι τοῖς κατοικοῦσινἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἀδελφοῖς· 30ὃ καὶἐποίησαν ἀποστείλαντες πρὸς τοὺςπρεσβυτέρους διὰ χειρὸς Βαρναβᾶκαὶ Σαύλου.

12 Κατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸνἐπέβαλεν ὁ βασιλεὺς

Ἡρῴδης τὰς χεῖρας κακῶσαίτινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.2ἀνεῖλεν δὲ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸνἸωάννου μαχαίρῃ. 3 ἰδὼν δὲ ὅτιἀρεστόν ἐστιν τοῖς Ἰουδαίοιςπροσέθετο συλλαβεῖν καὶ Πέτρονἦσαν δὲ ἡμέραι τῶν ἀζύμων, 4ὃνκαὶ πιάσας ἔθετο εἰς φυλακήν,

παραδοὺς τέσσαρσιν τετραδίοιςστρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν,βουλόμενος μετὰ τὸ πάσχαἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ. 5ὁμὲν οὖν Πέτρος ἐτηρεῖτο ἐν τῇφυλακῇ· προσευχὴ δὲ ἦν ἐκτενῶςγινομένη ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας πρὸςτὸν θεὸν περὶ αὐτοῦ. 6ὅτε δὲἤμελλεν προαγαγεῖν αὐτὸν ὁἩρῴδης, τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ ἦν ὁΠέτρος κοιμώμενος μεταξὺ δύοστρατιωτῶν δεδεμένος ἁλύσεσινδυσίν, φύλακές τε πρὸ τῆς θύραςἐτήρουν τὴν φυλακήν. 7καὶ ἰδοὺἄγγελος κυρίου ἐπέστη, καὶ φῶςἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι· πατάξαςδὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἤγειρεναὐτὸν λέγων, ἀνάστα ἐν τάχει.καὶ ἐξέπεσαν αὐτοῦ αἱ ἁλύσεις ἐκτῶν χειρῶν. 8 εἶπεν τε ὁ ἄγγελοςπρὸς αὐτόν, ζῶσαι καὶ ὑπόδησαιτὰ σανδάλιά σου. ἐποίησεν δὲοὕτως. καὶ λέγει αὐτῷ, περιβαλοῦτὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθειμοι. 9καὶ ἐξελθὼν ἠκολούθει,καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι ἀληθές ἐστιν τὸγινόμενον διὰ τοῦ ἀγγέλου, ἐδόκειδὲ ὅραμα βλέπειν. 10διελθόντεςδὲ πρώτην φυλακὴν καὶ δευτέρανἦλθαν ἐπὶ τὴν πύλην τὴν σιδηρᾶντὴν φέρουσαν εἰς τὴν πόλιν, ἥτιςαὐτομάτη ἠνοίγη αὐτοῖς, καὶἐξελθόντες προῆλθον ῥύμην μίαν,καὶ εὐθέως ἀπέστη ὁ ἄγγελοςἀπ’ αὐτοῦ. 11καὶ ὁ Πέτρος ἐνἑαυτῷ γενόμενος εἶπεν, νῦνοἶδα ἀληθῶς ὅτι ἐξαπέστειλενκύριος τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶἐξείλατό με ἐκ χειρὸς Ἡρῴδουκαὶ πάσης τῆς προσδοκίας τοῦλαοῦ τῶν Ἰουδαίων. 12συνιδώντε ἦλθεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τῆςΜαρίας τῆς μητρὸς Ἰωάννουτοῦ ἐπικαλουμένου Μάρκου, οὗἦσαν ἱκανοὶ συνηθροισμένοι καὶπροσευχόμενοι. 13κρούσαντος δὲ


αὐτοῦ τὴν θύραν τοῦ πυλῶνοςπροσῆλθεν παιδίσκη ὑπακοῦσαιὀνόματι Ῥόδη· 14καὶ ἐπιγνοῦσατὴν φωνὴν τοῦ Πέτρου ἀπὸ τῆςχαρᾶς οὐκ ἤνοιξεν τὸν πυλῶνα,εἰσδραμοῦσα δὲ ἀπήγγειλενἑστάναι τὸν Πέτρον πρὸ τοῦπυλῶνος. 15οἱ δὲ πρὸς αὐτὴν εἶπαν,μαίνῃ. ἡ δὲ διϊσχυρίζετο οὕτωςἔχειν. οἱ δὲ ἔλεγον, ὁ ἄγγελόςἐστιν αὐτοῦ. 16ὁ δὲ Πέτροςἐπέμενεν κρούων· ἀνοίξαντεςδὲ εἶδαν αὐτὸν καὶ ἐξέστησαν.17κατασείσας δὲ αὐτοῖς τῇ χειρὶσιγᾶν διηγήσατο πῶς ὁ κύριοςαὐτὸν ἐξήγαγεν ἐκ τῆς φυλακῆς,εἶπέν τε, ἀπαγγείλατε Ἰακώβῳ καὶτοῖς ἀδελφοῖς ταῦτα. καὶ ἐξελθὼνἐπορεύθη εἰς ἕτερον τόπον.18γενομένης δὲ ἡμέρας ἦν τάραχοςοὐκ ὀλίγος ἐν τοῖς στρατιώταις,τί ἄρα ὁ Πέτρος ἐγένετο.19Ἡρώδης δὲ ἐπιζητήσας αὐτὸνκαὶ μὴ εὑρών, ἀνακρίνας τοὺςφύλακας ἐκέλευσεν ἀπαχθῆναι,καὶ κατελθὼν ἀπὸ τῆς Ἰουδαίαςεἰς τὴν Καισάριαν διέτριβεν.20ἦν δὲ θυμομαχῶν Τυρίοις καὶΣιδωνίοις· ὁμοθυμαδὸν δὲ παρῆσανπρὸς αὐτόν, καὶ πείσαντεςΒλάστον τὸν ἐπὶ τοῦ κοιτῶνος τοῦβασιλέως ᾐτοῦντο εἰρήνην, διὰτὸ τρέφεσθαι αὐτῶν τὴν χώρανἀπὸ τῆς βασιλικῆς. 21τακτῇ δὲἡμέρᾳ ὁ Ἡρῴδης ἐνδυσάμενοςἐσθῆτα βασιλικὴν καθίσας ἐπὶτοῦ βήματος ἐδημηγόρει πρὸςαὐτούς· 22ὁ δὲ δῆμος ἐπεφώνει,θεοῦ φωνὴ καὶ οὐκ ἀνθρώπου.23παραχρῆμα δὲ ἐπάταξεν αὐτὸνἄγγελος κυρίου ἀνθ’ ὧν οὐκ ἔδωκεντὴν δόξαν τῷ θεῷ, καὶ γενόμενοςσκωληκόβρωτος ἐξέψυξεν.24Ὁ δὲ λόγος τοῦ θεοῦ ηὔξανεν

καὶ ἐπληθύνετο. 25Βαρνάβας δὲ καὶΣαῦλος ὑπέστρεψαν ἐξ Ἱερουσαλὴμ

πληρώσαντες τὴν διακονίαν,συνπαραλαβόντες Ἰωάννην τὸνἐπικληθέντα Μᾶρκον.

13Ἦσαν δὲ ἐν Ἀντιοχείᾳκατὰ τὴν οὖσαν ἐκκλησίαν

προφῆται καὶ διδάσκαλοι ὅτε Βαρναβᾶς καὶ Συμεὼν ὁκαλούμενος Νίγερ, καὶ Λούκιος ὁΚυρηναῖος, Μαναήν τε Ἡρῴδουτοῦ τετραάρχου σύντροφος καὶΣαῦλος. 2λειτουργούντων δὲαὐτῶν τῷ κυρίῳ καὶ νηστευόντωνεἶπεν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον,ἀφορίσατε δή μοι τὸν Βαρνάβανκαὶ Σαῦλον εἰς τὸ ἔργον ὃπροσκέκλημαι αὐτούς. 3τότενηστεύσαντες καὶ προσευξάμενοικαὶ ἐπιθέντες τὰς χεῖρας αὐτοῖςἀπέλυσαν. 4αὐτοὶ μὲν οὖνἐκπεμφθέντες ὑπὸ τοῦ ἁγίουπνεύματος κατῆλθον εἰς Σελευκίαν,ἐκεῖθέν τε ἀπέπλευσαν εἰς Κύπρον,5καὶ γενόμενοι ἐν Σαλαμῖνικατήγγελλον τὸν λόγον τοῦθεοῦ ἐν ταῖς συναγωγαῖς τῶνἸουδαίων· εἶχον δὲ καὶ Ἰωάννηνὑπηρέτην. 6διελθόντες δὲ ὅληντὴν νῆσον ἄχρι Πάφου εὗρονἄνδρα τινὰ μάγον ψευδοπροφήτηνἸουδαῖον ᾧ ὄνομα Βαριησοῦ, 7ὃςἦν σὺν τῷ ἀνθυπάτῳ ΣεργίῳΠαύλῳ, ἀνδρὶ συνετῷ. οὗτοςπροσκαλεσάμενος Βαρναβᾶν καὶΣαῦλον ἐπεζήτησεν ἀκοῦσαι τὸνλόγον τοῦ θεοῦ· 8ἀνθίστατο δὲαὐτοῖς Ἐλύμας ὁ μάγος, οὕτως γὰρμεθερμηνεύεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ,ζητῶν διαστρέψαι τὸν ἀνθύπατονἀπὸ τῆς πίστεως. 9Σαῦλος δέ, ὁκαὶ Παῦλος, πλησθεὶς πνεύματοςἁγίου ἀτενίσας εἰς αὐτὸν 10 εἶπεν,ὦ πλήρης παντὸς δόλου καὶ πάσηςῥᾳδιουργίας, υἱὲ διαβόλου, ἐχθρὲπάσης δικαιοσύνης, οὐ παύσῃδιαστρέφων τὰς ὁδοὺς κυρίουτὰς εὐθείας; 11καὶ νῦν ἰδοὺ χεὶρ


κυρίου ἐπὶ σέ, καὶ ἔσῃ τυφλὸς μὴβλέπων τὸν ἥλιον ἄχρι καιροῦ.παραχρῆμά τε ἔπεσεν ἐπ’ αὐτὸνἀχλὺς καὶ σκότος, καὶ περιάγωνἐζήτει χειραγωγούς. 12τότε ἰδὼν ὁἀνθύπατος τὸ γεγονὸς ἐπίστευσενἐκπλησσόμενος ἐπὶ τῇ διδαχῇ τοῦκυρίου.13Ἀναχθέντες δὲ ἀπὸ τῆς

Πάφου οἱ περὶ Παῦλον ἦλθονεἰς Πέργην τῆς Παμφυλίας·Ἰωάννης δὲ ἀποχωρήσας ἀπ’αὐτῶν ὑπέστρεψεν εἰς Ἱεροσόλυμα.14αὐτοὶ δὲ διελθόντες ἀπὸτῆς Πέργης παρεγένοντο εἰςἈντιόχειαν τὴν Πισιδίαν, καὶἐλθόντες εἰς τὴν συναγωγὴν τῇἡμέρᾳ τῶν σαββάτων ἐκάθισαν.15μετὰ δὲ τὴν ἀνάγνωσιντοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶνἀπέστειλαν οἱ ἀρχισυνάγωγοιπρὸς αὐτοὺς λέγοντες, ἄνδρεςἀδελφοί, εἴ τίς ἐστιν ἐν ὑμῖν λόγοςπαρακλήσεως πρὸς τὸν λαόν,λέγετε. 16ἀναστὰς δὲ Παῦλος καὶκατασείσας τῇ χειρὶ εἶπεν· ἄνδρεςἸσραηλεῖται καὶ οἱ φοβούμενοιτὸν θεόν, ἀκούσατε. 17ὁ θεὸς τοῦλαοῦ τούτου Ἰσραὴλ ἐξελέξατοτοὺς πατέρας ἡμῶν, καὶ τὸν λαὸνὕψωσεν ἐν τῇ παροικίᾳ ἐν γῇΑἰγύπτου, καὶ μετὰ βραχίονοςὑψηλοῦ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐξ αὐτῆς,18καὶ ὡς τεσσερακονταετῆ χρόνονἐτροποφόρησεν αὐτοὺς ἐν τῇἐρήμῳ, 19καὶ καθελὼν ἔθνη ἑπτὰἐν γῇ Χανάαν κατεκληρονόμησεντὴν γῆν αὐτῶν 20ὡς ἔτεσιντετρακοσίοις καὶ πεντήκοντα. καὶμετὰ ταῦτα ἔδωκεν κριτὰς ἕωςΣαμουὴλ προφήτου. 21κἀκεῖθενᾐτήσαντο βασιλέα, καὶ ἔδωκεναὐτοῖς ὁ θεὸς τὸν Σαοὺλ υἱὸν Κείς,ἄνδρα ἐκ φυλῆς Βενιαμείν, ἔτητεσσεράκοντα. 22καὶ μεταστήσαςαὐτὸν ἤγειρεν τὸν Δαυεὶδ

αὐτοῖς εἰς βασιλέα, ᾧ καὶ εἶπενμαρτυρήσας, εὗρον Δαυεὶδ τὸν τοῦἸεσσαί, ἄνδρα κατὰ τὴν καρδίανμου, ὃς ποιήσει πάντα τὰ θελήματάμου. 23τούτου ὁ θεὸς ἀπὸ τοῦσπέρματος κατ’ ἐπαγγελίανἤγαγεν τῷ Ἰσραὴλ σωτῆρα Ἰησοῦν,24προκηρύξαντος Ἰωάννου πρὸπροσώπου τῆς εἰσόδου αὐτοῦβάπτισμα μετανοίας παντὶ τῷλαῷ Ἰσραήλ. 25ὡς δὲ ἐπλήρουὁ Ἰωάννης τὸν δρόμον, ἔλεγεν·τί ἐμὲ ὑπονοεῖτε εἶναι, οὐκ εἰμὶἐγώ· ἀλλ’ ἰδοὺ ἔρχεται μετ’ ἐμὲοὗ οὐκ εἰμὶ ἄξιος τὸ ὑπόδηματῶν ποδῶν λῦσαι. 26ἄνδρεςἀδελφοί, υἱοὶ γένους Ἀβραὰμκαὶ οἱ ἐν ὑμῖν φοβούμενοι τὸνθεόν, ἡμῖν ὁ λόγος τῆς σωτηρίαςταύτης ἐξαπεστάλη. 27οἱ γὰρκατοικοῦντες ἐν Ἱερουσαλὴμκαὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῶν τοῦτονἀγνοήσαντες καὶ τὰς φωνὰς τῶνπροφητῶν τὰς κατὰ πᾶν σάββατονἀναγινωσκομένας κρίναντεςἐπλήρωσαν, 28καὶ μηδεμίαν αἰτίανθανάτου εὑρόντες ᾐτήσαντοΠειλᾶτον ἀναιρεθῆναι αὐτόν· 29ὡςδὲ ἐτέλεσαν πάντα τὰ περὶ αὐτοῦγεγραμμένα, καθελόντες ἀπὸτοῦ ξύλου ἔθηκαν εἰς μνημεῖον.30ὁ δὲ θεὸς ἤγειρεν αὐτὸν ἐκνεκρῶν· 31ὃς ὤφθη ἐπὶ ἡμέραςπλείους τοῖς συναναβᾶσιν αὐτῷἀπὸ τῆς Γαλιλαίας εἰς Ἱερουσαλήμ,οἵτινες νῦν εἰσιν μάρτυρες αὐτοῦπρὸς τὸν λαόν. 32καὶ ἡμεῖς ὑμᾶςεὐαγγελιζόμεθα τὴν πρὸς τοὺςπατέρας ἐπαγγελίαν γενομένην,ὅτι ταύτην ὁ θεὸς ἐκπεπλήρωκεντοῖς τέκνοις ἡμῶν ἀναστήσαςἸησοῦν, 33ὡς καὶ ἐν τῷ πρώτῳψαλμῷ γέγραπται· υἱός μου εἶ σύ,ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε. 34ὅτιδὲ ἀνέστησεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶνμηκέτι μέλλοντα ὑποστρέφειν εἰς


διαφθοράν, οὕτως εἴρηκεν ὅτιδώσω ὑμῖν τὰ ὅσια Δαυεὶδ τὰπιστά. 35διότι καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει,οὐ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖνδιαφθοράν. 36Δαυεὶδ μὲν γὰρ ἰδίᾳγενεᾷ ὑπηρετήσας τῇ τοῦ θεοῦβουλῇ ἐκοιμήθη καὶ προσετέθηπρὸς τοὺς πατέρας αὐτοῦ καὶ εἶδενδιαφθοράν, 37ὃν δὲ ὁ θεὸς ἤγειρενοὐκ εἶδεν διαφθοράν. 38γνωστὸνοὖν ἔστω ὑμῖν, ἄνδρες ἀδελφοί, ὅτιδιὰ τούτου ὑμῖν ἄφεσις ἁμαρτιῶνκαταγγέλλεται 39ἀπὸ πάντων ὧνοὐκ ἠδυνήθητε ἐν νόμῳ Μωϋσέωςδικαιωθῆναι ἐν τούτῳ πᾶς ὁπιστεύων δικαιοῦται. 40βλέπετεοὖν μὴ ἐπέλθῃ τὸ εἰρημένονἐν τοῖς προφήταις, 41 ἴδετε, οἱκαταφρονηταί, καὶ θαυμάσατε καὶἀφανίσθητε, ὅτι ἔργον ἐργάζομαιἐγὼ ἐν ταῖς ἡμέραις ὑμῶν, ἔργονὃ οὐ μὴ πιστεύσητε ἐάν τιςἐκδιηγῆται ὑμῖν.42Ἐξιόντων δὲ αὐτῶν

παρεκάλουν εἰς τὸ μεταξὺσάββατον λαληθῆναι αὐτοῖς τὰῥήματα ταῦτα. 43λυθείσης δὲ τῆςσυναγωγῆς ἠκολούθησαν πολλοὶτῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν σεβομένωνπροσηλύτων τῷ Παύλῳ καὶ τῷΒαρναβᾷ, οἵτινες προσλαλοῦντεςαὐτοῖς ἔπειθον αὐτοὺς προσμένειντῇ χάριτι τοῦ θεοῦ. 44τῷ δὲἐρχομένῳ σαββάτῳ σχεδὸν πᾶσαἡ πόλις συνήχθη ἀκοῦσαι τὸνλόγον τοῦ κυρίου. 45 ἰδόντεςδὲ οἱ Ἰουδαῖοι τοὺς ὄχλουςἐπλήσθησαν ζήλου, καὶ ἀντέλεγοντοῖς ὑπὸ Παύλου λαλουμένοιςἀντιλέγοντες καὶ βλασφημοῦντες.46παρρησιασάμενοί τε ὁ Παῦλοςκαὶ ὁ Βαρναβᾶς εἶπαν· ὑμῖν ἦνἀναγκαῖον πρῶτον λαληθῆναι τὸνλόγον τοῦ θεοῦ· ἐπειδὴ ἀπωθεῖσθεαὐτὸν καὶ οὐκ ἀξίους κρίνετεἑαυτοὺς τῆς αἰωνίου ζωῆς, ἰδοὺ

στρεφόμεθα εἰς τὰ ἔθνη. 47οὕτωςγὰρ ἐντέταλται ἡμῖν ὁ κύριος,τέθεικά σε εἰς φῶς ἐθνῶν τοῦεἶναί σε εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτουτῆς γῆς. 48ἀκούοντα δὲ τὰ ἔθνηἔχαιρον καὶ ἐδόξαζον τὸν λόγοντοῦ κυρίου, καὶ ἐπίστευσαν ὅσοιἦσαν τεταγμένοι εἰς ζωὴν αἰώνιον·49διεφέρετο δὲ ὁ λόγος τοῦκυρίου καθ’ ὅλης τῆς χώρας.50οἱ δὲ Ἰουδαῖοι παρώτρυναντὰς σεβομένας γυναῖκας τὰςεὐσχήμονας καὶ τοὺς πρώτους τῆςπόλεως καὶ ἐπήγειραν διωγμὸνἐπὶ τὸν Παῦλον καὶ Βαρναβᾶν, καὶἐξέβαλον αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ὁρίωναὐτῶν. 51οἱ δὲ ἐκτιναξάμενοι τὸνκονιορτὸν τῶν ποδῶν ἐπ’ αὐτοὺςἦλθον εἰς Ἰκόνιον· 52οἱ δὲ μαθηταὶἐπληροῦντο χαρᾶς καὶ πνεύματοςἁγίου.

14 Ἐγένετο δὲ ἐν Ἰκονίῳ κατὰτὸ αὐτὸ εἰσελθεῖν αὐτοὺς

εἰς τὴν συναγωγὴν τῶν Ἰουδαίωνκαὶ λαλῆσαι οὕτως ὥστε πιστεῦσαιἸουδαίων τε καὶ Ἑλλήνων πολὺπλῆθος. 2οἱ δὲ ἀπειθήσαντεςἸουδαῖοι ἐπήγειραν καὶ ἐκάκωσαντὰς ψυχὰς τῶν ἐθνῶν κατὰ τῶνἀδελφῶν. 3 ἱκανὸν μὲν οὖν χρόνονδιέτριψαν παρρησιαζόμενοι ἐπὶτῷ κυρίῳ τῷ μαρτυροῦντι ἐπὶ τῷλόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ, διδόντοςσημεῖα καὶ τέρατα γίνεσθαι διὰτῶν χειρῶν αὐτῶν. 4 ἐσχίσθη δὲτὸ πλῆθος τῆς πόλεως, καὶ οἱμὲν ἦσαν σὺν τοῖς Ἰουδαίοις οἱδὲ σὺν τοῖς ἀποστόλοις. 5ὡς δὲἐγένετο ὁρμὴ τῶν ἐθνῶν τε καὶἸουδαίων σὺν τοῖς ἄρχουσιν αὐτῶνὑβρίσαι καὶ λιθοβολῆσαι αὐτούς,6συνιδόντες κατέφυγον εἰς τὰςπόλεις τῆς Λυκαονίας Λύστραν καὶΔέρβην καὶ τὴν περίχωρον, 7κἀκεῖεὐαγγελιζόμενοι ἦσαν.


8Καί τις ἀνὴρ ἐν Λύστροιςἀδύνατος τοῖς ποσὶν ἐκάθητο,χωλὸς ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ,ὃς οὐδέποτε περιεπάτησεν. 9οὗτοςἤκουσεν τοῦ Παύλου λαλοῦντος,ὃς ἀτενίσας αὐτῷ καὶ ἰδὼν ὅτιἔχει πίστιν τοῦ σωθῆναι, 10 εἶπενμεγάλῃ φωνῇ· ἀνάστηθι ἐπὶ τοὺςπόδας σου ὀρθός. καὶ ἥλατο καὶπεριεπάτει. 11οἵ τε ὄχλοι ἰδόντεςὃ ἐποίησεν Παῦλος ἐπῆραν τὴνφωνὴν αὐτῶν Λυκαονιστὶ λέγοντες,οἱ θεοὶ ὁμοιωθέντες ἀνθρώποιςκατέβησαν πρὸς ἡμᾶς· 12 ἐκάλουντε τὸν Βαρναβᾶν Δία, τὸν δὲΠαῦλον Ἑρμῆν, ἐπειδὴ αὐτὸς ἦνὁ ἡγούμενος τοῦ λόγου. 13ὅ τεἱερεὺς τοῦ Διὸς τοῦ ὄντος πρὸ τῆςπόλεως ταύρους καὶ στέμματα ἐπὶτοὺς πυλῶνας ἐνέγκας σὺν τοῖςὄχλοις ἤθελεν θύειν. 14ἀκούσαντεςδὲ οἱ ἀπόστολοι Βαρναβᾶς καὶΠαῦλος, διαρρήξαντες τὰ ἱμάτιααὐτῶν ἐξεπήδησαν εἰς τὸν ὄχλον,κράζοντες 15καὶ λέγοντες, ἄνδρες,τί ταῦτα ποιεῖτε; καὶ ἡμεῖςὁμοιοπαθεῖς ἐσμεν ὑμῖν ἄνθρωποι,εὐαγγελιζόμενοι ὑμᾶς ἀπὸ τούτωντῶν ματαίων ἐπιστρέφειν ἐπὶθεὸν ζῶντα ὃς ἐποίησεν τὸνοὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴνθάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς·16ὃς ἐν ταῖς παρῳχημέναιςγενεαῖς εἴασεν πάντα τὰ ἔθνηπορεύεσθαι ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν·17καίτοι οὐκ ἀμάρτυρον αὐτὸνἀφῆκεν ἀγαθουργῶν, οὐρανόθενὑμῖν ὑετοὺς διδοὺς καὶ καιροὺςκαρποφόρους, ἐμπιπλῶν τροφῆςκαὶ εὐφροσύνης τὰς καρδίαςὑμῶν. 18καὶ ταῦτα λέγοντες μόλιςκατέπαυσαν τοὺς ὄχλους τοῦ μὴθύειν αὐτοῖς.19Ἐπῆλθαν δὲ ἀπὸ Ἀντιοχείας

καὶ Ἰκονίου Ἰουδαῖοι, καὶ πείσαντεςτοὺς ὄχλους καὶ λιθάσαντες τὸν

Παῦλον ἔσυρον ἔξω τῆς πόλεως,νομίζοντες αὐτὸν τεθνηκέναι.20κυκλωσάντων δὲ τῶν μαθητῶναὐτὸν ἀναστὰς εἰσῆλθεν εἰς τὴνπόλιν. καὶ τῇ ἐπαύριον ἐξῆλθενσὺν τῷ Βαρναβᾷ εἰς Δέρβην.21 εὐαγγελιζόμενοί τε τὴν πόλινἐκείνην καὶ μαθητεύσαντεςἱκανοὺς ὑπέστρεψαν εἰς τὴνΛύστραν καὶ εἰς Ἰκόνιον καὶ εἰςἈντιόχειαν, 22 ἐπιστηρίζοντεςτὰς ψυχὰς τῶν μαθητῶν,παρακαλοῦντες ἐμμένειν τῇπίστει, καὶ ὅτι διὰ πολλῶνθλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖνεἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.23χειροτονήσαντες δὲ αὐτοῖςκατ’ ἐκκλησίαν πρεσβυτέρουςπροσευξάμενοι μετὰ νηστειῶνπαρέθεντο αὐτοὺς τῷ κυρίῳ εἰς ὃνπεπιστεύκεισαν. 24καὶ διελθόντεςτὴν Πισιδίαν ἦλθον εἰς τὴνΠαμφυλίαν, 25καὶ λαλήσαντες εἰςτὴν Πέργην τὸν λόγον κατέβησανεἰς Ἀτταλίαν. 26κἀκεῖθενἀπέπλευσαν εἰς Ἀντιόχειαν,ὅθεν ἦσαν παραδεδομένοι τῇχάριτι τοῦ θεοῦ εἰς τὸ ἔργον ὃἐπλήρωσαν. 27παραγενόμενοι δὲκαὶ συναγαγόντες τὴν ἐκκλησίανἀνήγγελλον ὅσα ἐποίησεν ὁθεὸς μετ’ αὐτῶν καὶ ὅτι ἤνοιξεντοῖς ἔθνεσιν θύραν πίστεως.28διέτριβον δὲ χρόνον οὐκ ὀλίγονσὺν τοῖς μαθηταῖς.

15 Καί τινες κατελθόντες ἀπὸτῆς Ἰουδαίας ἐδίδασκον

τοὺς ἀδελφοὺς ὅτι ἐὰν μὴπεριτμηθῆτε τῷ ἔθει τῷ Μωϋσέως,οὐ δύνασθε σωθῆναι. 2γενομένηςδὲ στάσεως καὶ ζητήσεως οὐκὀλίγης τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Βαρνάβᾳπρὸς αὐτούς, ἔταξαν ἀναβαίνεινΠαῦλον καὶ Βαρνάβαν καί τιναςἄλλους ἐξ αὐτῶν πρὸς τοὺςἀποστόλους καὶ πρεσβυτέρους εἰς


Ἱερουσαλὴμ περὶ τοῦ ζητήματοςτούτου. 3οἱ μὲν οὖν προπεμφθέντεςὑπὸ τῆς ἐκκλησίας διήρχοντο τήντε Φοινίκην καὶ Σαμάριανἐκδιηγούμενοι τὴν ἐπιστροφὴντῶν ἐθνῶν, καὶ ἐποίουν χαρὰνμεγάλην πᾶσιν τοῖς ἀδελφοῖς.4παραγενόμενοι δὲ εἰς Ἱερουσαλὴμπαρεδέχθησαν ὑπὸ τῆς ἐκκλησίαςκαὶ τῶν ἀποστόλων καὶ τῶνπρεσβυτέρων, ἀνήγγειλάν τεὅσα ὁ θεὸς ἐποίησεν μετ’ αὐτῶν.5 ἐξανέστησαν δέ τινες τῶν ἀπὸτῆς αἱρέσεως τῶν Φαρισαίωνπεπιστευκότες, λέγοντες ὅτι δεῖπεριτέμνειν αὐτοὺς παραγγέλλειντε τηρεῖν τὸν νόμον Μωϋσέως.6Συνήχθησαν δὲ οἱ ἀπόστολοι καὶ

οἱ πρεσβύτεροι ἰδεῖν περὶ τοῦ λόγουτούτου. 7πολλῆς δὲ ζητήσεωςγενομένης ἀναστὰς Πέτρος εἶπενπρὸς αὐτούς, ἄνδρες ἀδελφοί,ὑμεῖς ἐπίστασθε ὅτι ἀφ’ ἡμερῶνἀρχαίων ἐν ὑμῖν ἐξελέξατο ὁ θεὸςδιὰ τοῦ στόματός μου ἀκοῦσαι τὰἔθνη τὸν λόγον τοῦ εὐαγγελίου καὶπιστεῦσαι· 8καὶ ὁ καρδιογνώστηςθεὸς ἐμαρτύρησεν αὐτοῖς δοὺς τὸπνεῦμα τὸ ἅγιον καθὼς καὶ ἡμῖν,9καὶ οὐθὲν διέκρινεν μεταξὺ ἡμῶντε καὶ αὐτῶν, τῇ πίστει καθαρίσαςτὰς καρδίας αὐτῶν. 10νῦν οὖντί πειράζετε τὸν θεόν, ἐπιθεῖναιζυγὸν ἐπὶ τὸν τράχηλον τῶνμαθητῶν ὃν οὔτε οἱ πατέρες ἡμῶνοὔτε ἡμεῖς ἰσχύσαμεν βαστάσαι;11ἀλλὰ διὰ τῆς χάριτος τοῦ κυρίουἸησοῦ πιστεύομεν σωθῆναι καθ’ ὃντρόπον κἀκεῖνοι. 12 ἐσίγησεν δὲ πᾶντὸ πλῆθος, καὶ ἤκουον Βαρναβᾶ καὶΠαύλου ἐξηγουμένων ὅσα ἐποίησενὁ θεὸς σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τοῖςἔθνεσιν δι’ αὐτῶν. 13Μετὰ δὲ τὸσιγῆσαι αὐτοὺς ἀπεκρίθη Ἰάκωβοςλέγων, ἄνδρες ἀδελφοί, ἀκούσατέμου. 14Συμεὼν ἐξηγήσατο καθὼς

πρῶτον ὁ θεὸς ἐπεσκέψατο λαβεῖνἐξ ἐθνῶν λαὸν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.15καὶ τούτῳ συμφωνοῦσιν οἱ λόγοιτῶν προφητῶν, καθὼς γέγραπται,16μετὰ ταῦτα ἀναστρέψω καὶἀνοικοδομήσω τὴν σκηνὴνΔαυεὶδ τὴν πεπτωκυῖαν, καὶτὰ κατεστραμμένα αὐτῆςἀνοικοδομήσω καὶ ἀνορθώσωαὐτήν, 17ὅπως ἂν ἐκζητήσωσινοἱ κατάλοιποι τῶν ἀνθρώπων τὸνκύριον, καὶ πάντα τὰ ἔθνη ἐφ’οὓς ἐπικέκληται τὸ ὄνομά μουἐπ’ αὐτούς, λέγει κύριος ποιῶνταῦτα 18γνωστὰ ἀπ’ αἰῶνος. 19διὸἐγὼ κρίνω μὴ παρενοχλεῖν τοῖςἀπὸ τῶν ἐθνῶν ἐπιστρέφουσινἐπὶ τὸν θεόν, 20ἀλλὰ ἐπιστεῖλαιαὐτοῖς τοῦ ἀπέχεσθαι τῶνἀλισγημάτων τῶν εἰδώλων καὶτῆς πορνείας καὶ τοῦ πνικτοῦ καὶτοῦ αἵματος· 21Μωϋσῆς γὰρ ἐκγενεῶν ἀρχαίων κατὰ πόλιν τοὺςκηρύσσοντας αὐτὸν ἔχει ἐν ταῖςσυναγωγαῖς κατὰ πᾶν σάββατονἀναγινωσκόμενος.22Τότε ἔδοξε τοῖς ἀποστόλοις

καὶ τοῖς πρεσβυτέροις σὺν ὅλῃ τῇἐκκλησίᾳ ἐκλεξαμένους ἄνδραςἐξ αὐτῶν πέμψαι εἰς Ἀντιόχειανσὺν τῷ Παύλῳ καὶ Βαρναβᾷ,Ἰούδαν τὸν καλούμενον Βαρσαββᾶνκαὶ Σιλᾶν, ἄνδρας ἡγουμένουςἐν τοῖς ἀδελφοῖς, 23γράψαντεςδιὰ χειρὸς αὐτῶν, οἱ ἀπόστολοικαὶ οἱ πρεσβύτεροι ἀδελφοὶτοῖς κατὰ τὴν Ἀντιόχειαν καὶΣυρίαν καὶ Κιλικίαν ἀδελφοῖςτοῖς ἐξ ἐθνῶν χαίρειν. 24 ἐπειδὴἠκούσαμεν ὅτι τινὲς ἐξ ἡμῶνἐξελθόντες ἐτάραξαν ὑμᾶς λόγοιςἀνασκευάζοντες τὰς ψυχὰς ὑμῶν,οἷς οὐ διεστειλάμεθα, 25 ἔδοξενἡμῖν γενομένοις ὁμοθυμαδόν,ἐκλεξαμένους ἄνδρας πέμψαιπρὸς ὑμᾶς σὺν τοῖς ἀγαπητοῖς


ἡμῶν Βαρναβᾷ καὶ Παύλῳ,26ἀνθρώποις παραδεδωκόσιτὰς ψυχὰς αὐτῶν ὑπὲρ τοῦὀνόματος τοῦ κυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ. 27ἀπεστάλκαμεν οὖνἸούδαν καὶ Σιλᾶν, καὶ αὐτοὺςδιὰ λόγου ἀπαγγέλλονταςτὰ αὐτά. 28 ἔδοξεν γὰρ τῷπνεύματι τῷ ἁγίῳ καὶ ἡμῖν μηδὲνπλέον ἐπιτίθεσθαι ὑμῖν βάροςπλὴν τούτων τῶν ἐπάναγκες,29ἀπέχεσθαι εἰδωλοθύτων καὶαἵματος καὶ πνικτῶν καὶ πορνείας·ἐξ ὧν διατηροῦντες ἑαυτοὺς εὖπράξετε. ἔρρωσθε.30Οἱ μὲν οὖν ἀπολυθέντες

κατῆλθον εἰς Ἀντιόχειαν, καὶσυναγαγόντες τὸ πλῆθος ἐπέδωκαντὴν ἐπιστολήν· 31ἀναγνόντες δὲἐχάρησαν ἐπὶ τῇ παρακλήσει.32 Ἰούδας τε καὶ Σιλᾶς, καὶ αὐτοὶπροφῆται ὄντες, διὰ λόγου πολλοῦπαρεκάλεσαν τοὺς ἀδελφοὺς καὶἐπεστήριξαν· 33ποιήσαντες δὲχρόνον ἀπελύθησαν μετ’ εἰρήνηςἀπὸ τῶν ἀδελφῶν πρὸς τοὺςἀποστείλαντας αὐτούς.35Παῦλος δὲ καὶ Βαρναβᾶς

διέτριβον ἐν Ἀντιοχείᾳδιδάσκοντες καὶ εὐαγγελιζόμενοιμετὰ καὶ ἑτέρων πολλῶν τὸνλόγον τοῦ κυρίου. 36Μετὰ δέτινας ἡμέρας εἶπεν πρὸς ΒαρναβᾶνΠαῦλος, ἐπιστρέψαντες δὴἐπισκεψώμεθα τοὺς ἀδελφοὺς κατὰπόλιν πᾶσαν ἐν αἷς κατηγγείλαμεντὸν λόγον τοῦ κυρίου, πῶςἔχουσιν. 37Βαρναβᾶς δὲ ἐβούλετοσυνπαραλαβεῖν καὶ τὸν Ἰωάννηντὸν καλούμενον Μᾶρκον· 38Παῦλοςδὲ ἠξίου τὸν ἀποστάντα ἀπ’αὐτῶν ἀπὸ Παμφυλίας καὶ μὴσυνελθόντα αὐτοῖς εἰς τὸ ἔργον,μὴ συνπαραλαμβάνειν τοῦτον.39 ἐγένετο δὲ παροξυσμὸς ὥστεἀποχωρισθῆναι αὐτοὺς ἀπ’

ἀλλήλων, τόν τε Βαρναβᾶνπαραλαβόντα τὸν Μᾶρκονἐκπλεῦσαι εἰς Κύπρον.40Παῦλος δὲ ἐπιλεξάμενος

Σιλᾶν ἐξῆλθεν παραδοθεὶς τῇχάριτι τοῦ κυρίου ὑπὸ τῶνἀδελφῶν, 41διήρχετο δὲ τὴνΣυρίαν καὶ Κιλικίαν ἐπιστηρίζωντὰς ἐκκλησίας.

16 Κατήντησεν δὲ εἰς Δέρβηνκαὶ εἰς Λύστραν. καὶ ἰδοὺ

μαθητής τις ἦν ἐκεῖ ὀνόματιΤιμόθεος, υἱὸς γυναικὸς Ἰουδαίαςπιστῆς πατρὸς δὲ Ἕλληνος, 2ὃςἐμαρτυρεῖτο ὑπὸ τῶν ἐν Λύστροιςκαὶ Ἰκονίῳ ἀδελφῶν. 3τοῦτονἠθέλησεν ὁ Παῦλος σὺν αὐτῷἐξελθεῖν, καὶ λαβὼν περιέτεμεναὐτὸν διὰ τοὺς Ἰουδαίους τοὺςὄντας ἐν τοῖς τόποις ἐκείνοις,ᾔδεισαν γὰρ ἅπαντες τὸν πατέρααὐτοῦ ὅτι Ἕλλην ὑπῆρχεν.4Ὡς δὲ διεπορεύοντο τὰς πόλεις,

παρεδίδοσαν αὐτοῖς φυλάσσειν τὰδόγματα τὰ κεκριμένα ὑπὸ τῶνἀποστόλων καὶ πρεσβυτέρων τῶνἐν Ἱεροσολύμοις.5Αἱ μὲν οὖν ἐκκλησίαι

ἐστερεοῦντο τῇ πίστει καὶἐπερίσσευον τῷ ἀριθμῷ καθ’ἡμέραν. 6διῆλθον δὲ τὴν Φρυγίανκαὶ Γαλατικὴν χώραν, κωλυθέντεςὑπὸ τοῦ ἁγίου πνεύματος λαλῆσαιτὸν λόγον ἐν τῇ Ἀσίᾳ· 7 ἐλθόντεςδὲ κατὰ τὴν Μυσίαν ἐπείραζονεἰς τὴν Βιθυνίαν πορευθῆναι, καὶοὐκ εἴασεν αὐτοὺς τὸ πνεῦμαἸησοῦ· 8παρελθόντες δὲ τὴνΜυσίαν κατέβησαν εἰς Τρῳάδα.9καὶ ὅραμα διὰ νυκτὸς τῷ Παύλῳὤφθη, ἀνὴρ Μακεδών τις ἦν ἑστὼςκαὶ παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων,διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησονἡμῖν. 10ὡς δὲ τὸ ὅραμα εἶδεν,εὐθέως ἐζητήσαμεν ἐξελθεῖνεἰς Μακεδονίαν, συμβιβάζοντες


ὅτι προσκέκληται ἡμᾶς ὁ θεὸςεὐαγγελίσασθαι αὐτούς.11Ἀναχθέντες δὲ ἀπὸ Τρῳάδος

εὐθυδρομήσαμεν εἰς Σαμοθρᾴκην,τῇ δὲ ἐπιούσῃ εἰς Νέαν πόλιν,12κἀκεῖθεν εἰς Φιλίππους,ἥτις ἐστὶν πρώτη τῆς μερίδοςΜακεδονίας πόλις, κολωνία. ἦμενδὲ ἐν ταύτῃ τῇ πόλει διατρίβοντεςἡμέρας τινάς. 13τῇ τε ἡμέρᾳτῶν σαββάτων ἐξήλθομεν ἔξωτῆς πύλης παρὰ ποταμὸν οὗἐνομίζομεν προσευχὴν εἶναι,καὶ καθίσαντες ἐλαλοῦμεν ταῖςσυνελθούσαις γυναιξίν. 14καί τιςγυνὴ ὀνόματι Λυδία, πορφυρόπωλιςπόλεως Θυατείρων σεβομένητὸν θεόν, ἤκουεν, ἧς ὁ κύριοςδιήνοιξεν τὴν καρδίαν προσέχειντοῖς λαλουμένοις ὑπὸ Παύλου.15ὡς δὲ ἐβαπτίσθη καὶ ὁ οἶκοςαὐτῆς, παρεκάλεσεν λέγουσα, εἰκεκρίκατέ με πιστὴν τῷ κυρίῳεἶναι, εἰσελθόντες εἰς τὸν οἶκόνμου μένετε· καὶ παρεβιάσατο ἡμᾶς.16Ἐγένετο δὲ πορευομένων

ἡμῶν εἰς τὴν προσευχὴν παιδίσκηντινὰ ἔχουσαν πνεῦμα πύθωναὑπαντῆσαι ἡμῖν, ἥτις ἐργασίανπολλὴν παρεῖχεν τοῖς κυρίοιςαὐτῆς μαντευομένη. 17αὕτηκατακολουθοῦσα τῷ Παύλῳκαὶ ἡμῖν ἔκραζεν λέγουσα,οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦθεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινεςκαταγγέλλουσιν ὑμῖν ὁδὸνσωτηρίας. 18τοῦτο δὲ ἐποίειἐπὶ πολλὰς ἡμέρας. διαπονηθεὶςδὲ Παῦλος καὶ ἐπιστρέψας τῷπνεύματι εἶπεν· παραγγέλλω σοι ἐνὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξελθεῖνἀπ’ αὐτῆς· καὶ ἐξῆλθεν αὐτῇτῇ ὥρᾳ. 19 ἰδόντες δὲ οἱ κύριοιαὐτῆς ὅτι ἐξῆλθεν ἡ ἐλπὶς τῆςἐργασίας αὐτῶν ἐπιλαβόμενοι τὸνΠαῦλον καὶ τὸν Σιλᾶν εἵλκυσαν εἰς

τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας,20καὶ προσαγαγόντες αὐτοὺςτοῖς στρατηγοῖς εἶπαν· οὗτοι οἱἄνθρωποι ἐκταράσσουσιν ἡμῶν τὴνπόλιν Ἰουδαῖοι ὑπάρχοντες, 21καὶκαταγγέλλουσιν ἔθη ἃ οὐκ ἔξεστινἡμῖν παραδέχεσθαι οὐδὲ ποιεῖνῬωμαίοις οὖσιν. 22καὶ συνεπέστη ὁὄχλος κατ’ αὐτῶν, καὶ οἱ στρατηγοὶπεριρήξαντες αὐτῶν τὰ ἱμάτιαἐκέλευον ῥαβδίζειν, 23πολλάς τεἐπιθέντες αὐτοῖς πληγὰς ἔβαλονεἰς φυλακήν, παραγγείλαντες τῷδεσμοφύλακι ἀσφαλῶς τηρεῖναὐτούς· 24ὃς παραγγελίαντοιαύτην λαβὼν ἔβαλεν αὐτοὺςεἰς τὴν ἐσωτέραν φυλακὴν καὶτοὺς πόδας ἠσφαλίσατο αὐτῶνεἰς τὸ ξύλον. 25κατὰ δὲ τὸμεσονύκτιον Παῦλος καὶ Σιλᾶςπροσευχόμενοι ὕμνουν τὸν θεόν,ἐπηκροῶντο δὲ αὐτῶν οἱ δέσμιοι·26ἄφνω δὲ σεισμὸς ἐγένετο μέγαςὥστε σαλευθῆναι τὰ θεμέλιατοῦ δεσμωτηρίου, ἠνοίχθησαν δὲπαραχρῆμα αἱ θύραι πᾶσαι, καὶπάντων τὰ δεσμὰ ἀνέθη. 27 ἔξυπνοςδὲ γενόμενος ὁ δεσμοφύλαξ καὶἰδὼν ἀνεῳγμένας τὰς θύρας τῆςφυλακῆς, σπασάμενος μάχαιρανἤμελλεν ἑαυτὸν ἀναιρεῖν, νομίζωνἐκπεφευγέναι τοὺς δεσμίους.28 ἐφώνησεν δὲ φωνῇ μεγάλῃΠαῦλος λέγων, μηδὲν πράξῃςσεαυτῷ κακόν, ἅπαντες γάρἐσμεν ἐνθάδε. 29αἰτήσας δὲφῶτα εἰσεπήδησεν, καὶ ἔντρομοςγενόμενος προσέπεσεν τῷ Παύλῳκαὶ τῷ Σιλᾷ, 30καὶ προαγαγὼναὐτοὺς ἔξω ἔφη, κύριοι, τί μεδεῖ ποιεῖν ἵνα σωθῶ; 31οἱ δὲεἶπαν· πίστευσον ἐπὶ τὸν κύριονἸησοῦν, καὶ σωθήσῃ σὺ καὶ ὁοἶκός σου. 32καὶ ἐλάλησαν αὐτῷτὸν λόγον τοῦ κυρίου σὺν πᾶσιντοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. 33καὶ


παραλαβὼν αὐτοὺς ἐν ἐκείνῃ τῇὥρᾳ τῆς νυκτὸς ἔλουσεν ἀπὸ τῶνπληγῶν, καὶ ἐβαπτίσθη αὐτὸς καὶοἱ αὐτοῦ ἅπαντες παραχρῆμα,34ἀναγαγών τε αὐτοὺς εἰς τὸνοἶκον παρέθηκεν τράπεζαν, καὶἠγαλλιάσατο πανοικεὶ πεπιστευκὼςτῷ θεῷ. 35Ἡμέρας δὲ γενομένηςἀπέστειλαν οἱ στρατηγοὶ τοὺςῥαβδούχους λέγοντες, ἀπόλυσοντοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους.36ἀπήγγειλεν δὲ ὁ δεσμοφύλαξτοὺς λόγους τούτους πρὸςτὸν Παῦλον, ὅτι ἀπέσταλκανοἱ στρατηγοὶ ἵνα ἀπολυθῆτε·νῦν οὖν ἐξελθόντες πορεύεσθεἐν εἰρήνῃ. 37ὁ δὲ Παῦλοςἔφη πρὸς αὐτούς, δείραντεςἡμᾶς δημοσίᾳ ἀκατακρίτους,ἀνθρώπους Ῥωμαίους ὑπάρχοντας,ἔβαλαν εἰς φυλακήν· καὶ νῦνλάθρᾳ ἡμᾶς ἐκβάλλουσιν; οὐγάρ, ἀλλὰ ἐλθόντες αὐτοὶ ἡμᾶςἐξαγαγέτωσαν. 38ἀπήγγειλαν τετοῖς στρατηγοῖς οἱ ῥαβδοῦχοι τὰῥήματα ταῦτα. ἐφοβήθησαν δὲἀκούσαντες ὅτι Ῥωμαῖοί εἰσιν,39καὶ ἐλθόντες παρεκάλεσαναὐτούς, καὶ ἐξαγαγόντες ἠρώτωνἀπελθεῖν ἀπὸ τῆς πόλεως.40 ἐξελθόντες δὲ ἀπὸ τῆς φυλακῆςεἰσῆλθον πρὸς τὴν Λυδίαν,καὶ ἰδόντες παρεκάλεσαν τοὺςἀδελφοὺς καὶ ἐξῆλθαν.

17 Διοδεύσαντες δὲτὴν Ἀμφίπολιν καὶ

τὴν Ἀπολλωνίαν ἦλθον εἰςΘεσσαλονίκην, ὅπου ἦν συναγωγὴτῶν Ἰουδαίων. 2κατὰ δὲ τὸεἰωθὸς τῷ Παύλῳ εἰσῆλθεν πρὸςαὐτοὺς καὶ ἐπὶ σάββατα τρίαδιελέξατο αὐτοῖς ἀπὸ τῶν γραφῶν,3διανοίγων καὶ παρατιθέμενοςὅτι τὸν Χριστὸν ἔδει παθεῖν καὶἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν, καὶ ὅτιοὗτός ἐστιν Χριστός, Ἰησοῦς,

ὃν ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν. 4καίτινες ἐξ αὐτῶν ἐπείσθησαν καὶπροσεκληρώθησαν τῷ Παύλῳκαὶ τῷ Σιλᾷ, τῶν τε σεβομένωνἙλλήνων πλῆθος πολὺ γυναικῶντε τῶν πρώτων οὐκ ὀλίγαι.5 ζηλώσαντες δὲ οἱ Ἰουδαῖοι καὶπροσλαβόμενοι τῶν ἀγοραίωντινὰς ἄνδρας πονηροὺς καὶὀχλοποιήσαντες ἐθορύβουντὴν πόλιν, καὶ ἐπιστάντες τῇοἰκίᾳ Ἰάσονος ἐζήτουν αὐτοὺςπροαγαγεῖν εἰς τὸν δῆμον. 6μὴεὑρόντες δὲ αὐτοὺς ἔσυρον Ἰάσονακαί τινας ἀδελφοὺς ἐπὶ τοὺςπολιτάρχας, βοῶντες ὅτι οἱ τὴνοἰκουμένην ἀναστατώσαντεςοὗτοι καὶ ἐνθάδε πάρεισιν, 7οὓςὑποδέδεκται Ἰάσων· καὶ οὗτοιπάντες ἀπέναντι τῶν δογμάτωνΚαίσαρος πράσσουσιν, βασιλέαἕτερον λέγοντες εἶναι Ἰησοῦν.8 ἐτάραξαν δὲ τὸν ὄχλον καὶ τοὺςπολιτάρχας ἀκούοντας ταῦτα,9καὶ λαβόντες τὸ ἱκανὸν παρὰ τοῦἸάσονος καὶ τῶν λοιπῶν ἀπέλυσαναὐτούς.10Οἱ δὲ ἀδελφοὶ εὐθέως διὰ

νυκτὸς ἐξέπεμψαν τόν τε Παῦλονκαὶ τὸν Σιλᾶν εἰς Βέροιαν, οἵτινεςπαραγενόμενοι εἰς τὴν συναγωγὴντῶν Ἰουδαίων ἀπῄεσαν. 11οὗτοιδὲ ἦσαν εὐγενέστεροι τῶν ἐνΘεσσαλονίκῃ, οἵτινες ἐδέξαντο τὸνλόγον μετὰ πάσης προθυμίας, καθ’ἡμέραν ἀνακρίνοντες τὰς γραφὰςεἰ ἔχοι ταῦτα οὕτως. 12πολλοὶμὲν οὖν ἐξ αὐτῶν ἐπίστευσαν,καὶ τῶν Ἑλληνίδων γυναικῶντῶν εὐσχημόνων καὶ ἀνδρῶν οὐκὀλίγοι. 13ὡς δὲ ἔγνωσαν οἱ ἀπὸτῆς Θεσσαλονίκης Ἰουδαῖοι ὅτι καὶἐν τῇ Βεροίᾳ κατηγγέλη ὑπὸ τοῦΠαύλου ὁ λόγος τοῦ θεοῦ, ἦλθονκἀκεῖ σαλεύοντες καὶ ταράσσοντεςτοὺς ὄχλους. 14 εὐθέως δὲ τότε


τὸν Παῦλον ἐξαπέστειλαν οἱἀδελφοὶ πορεύεσθαι ἕως ἐπὶ τὴνθάλασσαν· ὑπέμεινάν τε ὅ τεΣιλᾶς καὶ ὁ Τιμόθεος ἐκεῖ. 15οἱδὲ καθιστάνοντες τὸν Παῦλονἤγαγον ἕως Ἀθηνῶν, καὶ λαβόντεςἐντολὴν πρὸς τὸν Σιλᾶν καὶ τὸνΤιμόθεον ἵνα ὡς τάχιστα ἔλθωσινπρὸς αὐτὸν ἐξῄεσαν.16Ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις

ἐκδεχομένου αὐτοὺς τοῦ Παύλου,παρωξύνετο τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐναὐτῷ θεωροῦντος κατείδωλονοὖσαν τὴν πόλιν. 17διελέγετομὲν οὖν ἐν τῇ συναγωγῇ τοῖςἸουδαίοις καὶ τοῖς σεβομένοις καὶἐν τῇ ἀγορᾷ κατὰ πᾶσαν ἡμέρανπρὸς τοὺς παρατυγχάνοντας.18τινὲς δὲ καὶ τῶν Ἐπικουρίων καὶΣτοϊκῶν φιλοσόφων συνέβαλλοναὐτῷ, καί τινες ἔλεγον· τί ἂνθέλοι ὁ σπερμολόγος οὗτος λέγειν;οἱ δέ, ξένων δαιμονίων δοκεῖκαταγγελεὺς εἶναι, ὅτι τὸν Ἰησοῦνκαὶ τὴν ἀνάστασιν εὐηγγελίζετο.19 ἐπιλαβόμενοί τε αὐτοῦ ἐπὶ τὸνἌριον πάγον ἤγαγον, λέγοντες·δυνάμεθα γνῶναι τίς ἡ καινὴ αὕτηἡ ὑπὸ σοῦ λαλουμένη διδαχή;20ξενίζοντα γάρ τινα εἰσφέρειςεἰς τὰς ἀκοὰς ἡμῶν· βουλόμεθαοὖν γνῶναι τίνα θέλει ταῦταεἶναι. 21Ἀθηναῖοι δὲ πάντες καὶοἱ ἐπιδημοῦντες ξένοι εἰς οὐδὲνἕτερον ηὐκαίρουν ἢ λέγειν τι ἢἀκούειν τι καινότερον. 22Σταθεὶςδὲ Παῦλος ἐν μέσῳ τοῦ Ἀρίουπάγου ἔφη· Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κατὰπάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρουςὑμᾶς θεωρῶ· 23διερχόμενος γὰρκαὶ ἀναθεωρῶν τὰ σεβάσματαὑμῶν εὗρον καὶ βωμὸν ἐν ᾧἐπεγέγραπτο, ἀγνώστῳ θεῷ.ὃ οὖν ἀγνοοῦντες εὐσεβεῖτε,τοῦτο ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν. 24ὁθεὸς ὁ ποιήσας τὸν κόσμον καὶ

πάντα τὰ ἐν αὐτῷ, οὗτος οὐρανοῦκαὶ γῆς ὑπάρχων κύριος οὐκ ἐνχειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ25οὐδὲ ὑπὸ χειρῶν ἀνθρωπίνωνθεραπεύεται προσδεόμενός τινος,αὐτὸς διδοὺς πᾶσιν ζωὴν καὶ πνοὴνκαὶ τὰ πάντα· 26 ἐποίησέν τε ἐξ ἑνὸςπᾶν ἔθνος ἀνθρώπων κατοικεῖνἐπὶ παντὸς προσώπου τῆς γῆς,ὁρίσας προστεταγμένους καιροὺςκαὶ τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίαςαὐτῶν, 27 ζητεῖν τὸν θεὸν εἰ ἄραγεψηλαφήσειαν αὐτὸν καὶ εὕροιεν,καίγε οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστουἡμῶν ὑπάρχοντα. 28 ἐν αὐτῷ γὰρζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡςκαί τινες τῶν καθ’ ὑμᾶς ποιητῶνεἰρήκασιν, τοῦ γὰρ καὶ γένοςἐσμέν. 29γένος οὖν ὑπάρχοντεςτοῦ θεοῦ οὐκ ὀφείλομεν νομίζεινχρυσῷ ἢ ἀργύρῳ ἢ λίθῳ, χαράγματιτέχνης καὶ ἐνθυμήσεως ἀνθρώπου,τὸ θεῖον εἶναι ὅμοιον. 30τοὺς μὲνοὖν χρόνους τῆς ἀγνοίας ὑπεριδὼνὁ θεὸς τὰ νῦν ἀπαγγέλλει τοῖςἀνθρώποις πάντας πανταχοῦμετανοεῖν, 31καθότι ἔστησενἡμέραν ἐν ᾗ μέλλει κρίνειν τὴνοἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ ἐν ἀνδρὶᾧ ὥρισεν, πίστιν παρασχὼν πᾶσινἀναστήσας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν.32ἀκούσαντες δὲ ἀνάστασιννεκρῶν οἱ μὲν ἐχλεύαζον, οἱδὲ εἶπαν, ἀκουσόμεθά σου περὶτούτου καὶ πάλιν. 33οὕτως ὁΠαῦλος ἐξῆλθεν ἐκ μέσου αὐτῶν.34τινὲς δὲ ἄνδρες κολληθέντεςαὐτῷ ἐπίστευσαν, ἐν οἷς καὶΔιονύσιος ὁ Ἀρεοπαγείτης καὶ γυνὴὀνόματι Δάμαρις καὶ ἕτεροι σὺναὐτοῖς.

18Μετὰ ταῦτα χωρισθεὶςἐκ τῶν Ἀθηνῶν ἦλθεν

εἰς Κόρινθον. 2καὶ εὑρών τιναἸουδαῖον ὀνόματι Ἀκύλαν,Ποντικὸν τῷ γένει, προσφάτως


ἐληλυθότα ἀπὸ τῆς Ἰταλίας καὶΠρίσκιλλαν γυναῖκα αὐτοῦ διὰ τὸτεταχέναι Κλαύδιον χωρίζεσθαιπάντας τοὺς Ἰουδαίους ἀπὸ τῆςῬώμης, προσῆλθεν αὐτοῖς, 3καὶδιὰ τὸ ὁμότεχνον εἶναι ἔμενεν παρ’αὐτοῖς καὶ ἠργάζοντο· ἦσαν γὰρσκηνοποιοὶ τῇ τέχνῃ. 4διελέγετοδὲ ἐν τῇ συναγωγῇ κατὰ πᾶνσάββατον, ἔπειθέν τε Ἰουδαίουςκαὶ Ἕλληνας.5Ὡς δὲ κατῆλθον ἀπὸ τῆς

Μακεδονίας ὅ τε Σιλᾶς καὶ ὁΤιμόθεος, συνείχετο τῷ λόγῳ ὁΠαῦλος, διαμαρτυρόμενος τοῖςἸουδαίοις εἶναι τὸν Χριστόν Ἰησοῦν.6ἀντιτασσομένων δὲ αὐτῶν καὶβλασφημούντων ἐκτιναξάμενοςτὰ ἱμάτια εἶπεν πρὸς αὐτούς, τὸαἷμα ὑμῶν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ὑμῶν·καθαρὸς ἐγώ· ἀπὸ τοῦ νῦν εἰς τὰἔθνη πορεύσομαι. 7καὶ μεταβὰςἐκεῖθεν εἰσῆλθεν εἰς οἰκίαντινὸς ὀνόματι Τιτίου Ἰούστουσεβομένου τὸν θεόν, οὗ ἡ οἰκίαἦν συνομοροῦσα τῇ συναγωγῇ.8Κρίσπος δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγοςἐπίστευσεν τῷ κυρίῳ σὺν ὅλῳτῷ οἴκῳ αὐτοῦ, καὶ πολλοὶ τῶνΚορινθίων ἀκούοντες ἐπίστευονκαὶ ἐβαπτίζοντο. 9 εἶπεν δὲ ὁκύριος ἐν νυκτὶ δι’ ὁράματος τῷΠαύλῳ, μὴ φοβοῦ, ἀλλὰ λάλει καὶμὴ σιωπήσῃς, 10διότι ἐγώ εἰμιμετὰ σοῦ καὶ οὐδεὶς ἐπιθήσεταίσοι τοῦ κακῶσαί σε, διότι λαόςἐστίν μοι πολὺς ἐν τῇ πόλειταύτῃ. 11 ἐκάθισεν δὲ ἐνιαυτὸνκαὶ μῆνας ἓξ διδάσκων ἐν αὐτοῖςτὸν λόγον τοῦ θεοῦ. 12Γαλλίωνοςδὲ ἀνθυπάτου ὄντος τῆς Ἀχαΐαςκατεπέστησαν ὁμοθυμαδὸν οἱἸουδαῖοι τῷ Παύλῳ καὶ ἤγαγοναὐτὸν ἐπὶ τὸ βῆμα, 13λέγοντεςὅτι παρὰ τὸν νόμον ἀναπείθειοὗτος τοὺς ἀνθρώπους σέβεσθαι

τὸν θεόν. 14μέλλοντος δὲ τοῦΠαύλου ἀνοίγειν τὸ στόμα εἶπεν ὁΓαλλίων πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, εἰμὲν ἦν ἀδίκημά τι ἢ ῥᾳδιούργημαπονηρόν, ὦ Ἰουδαῖοι, κατὰ λόγον ἂνἀνεσχόμην ὑμῶν· 15 εἰ δὲ ζητήματάἐστιν περὶ λόγου καὶ ὀνομάτωνκαὶ νόμου τοῦ καθ’ ὑμᾶς, ὄψεσθεαὐτοί· κριτὴς ἐγὼ τούτων οὐβούλομαι εἶναι. 16καὶ ἀπήλασεναὐτοὺς ἀπὸ τοῦ βήματος.17 ἐπιλαβόμενοι δὲ πάντεςΣωσθένην τὸν ἀρχισυνάγωγονἔτυπτον ἔμπροσθεν τοῦ βήματος·καὶ οὐδὲν τούτων τῷ Γαλλίωνιἔμελεν.18Ὁ δὲ Παῦλος ἔτι προσμείνας

ἡμέρας ἱκανὰς τοῖς ἀδελφοῖςἀποταξάμενος ἐξέπλει εἰς τὴνΣυρίαν, καὶ σὺν αὐτῷ Πρίσκιλλακαὶ Ἀκύλας, κειράμενος ἐνΚενχρεαῖς τὴν κεφαλήν, εἶχενγὰρ εὐχήν. 19κατήντησαν δὲ εἰςἜφεσον, κἀκείνους κατέλιπεναὐτοῦ, αὐτὸς δὲ εἰσελθὼνεἰς τὴν συναγωγὴν διελέξατοτοῖς Ἰουδαίοις. 20 ἐρωτώντωνδὲ αὐτῶν ἐπὶ πλείονα χρόνονμεῖναι οὐκ ἐπένευσεν, 21ἀλλὰἀποταξάμενος καὶ εἰπών· πάλινἀνακάμψω πρὸς ὑμᾶς τοῦ θεοῦθέλοντος, ἀνήχθη ἀπὸ τῆς Ἐφέσου·22καὶ κατελθὼν εἰς Καισάριαν,ἀναβὰς καὶ ἀσπασάμενος τὴνἐκκλησίαν, κατέβη εἰς Ἀντιόχειαν,23καὶ ποιήσας χρόνον τινὰἐξῆλθεν, διερχόμενος καθεξῆς τὴνΓαλατικὴν χώραν καὶ Φρυγίαν,στηρίζων πάντας τοὺς μαθητάς.24 Ἰουδαῖος δέ τις Ἀπολλῶς

ὀνόματι, Ἀλεξανδρεὺς τῷ γένει,ἀνὴρ λόγιος, κατήντησεν εἰςἜφεσον, δυνατὸς ὢν ἐν ταῖςγραφαῖς. 25οὗτος ἦν κατηχημένοςτὴν ὁδὸν τοῦ κυρίου, καὶ ζέων τῷπνεύματι ἐλάλει καὶ ἐδίδασκεν


ἀκριβῶς τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ,ἐπιστάμενος μόνον τὸ βάπτισμαἸωάννου. 26οὗτός τε ἤρξατοπαρρησιάζεσθαι ἐν τῇ συναγωγῇ·ἀκούσαντες δὲ αὐτοῦ Πρίσκιλλακαὶ Ἀκύλας προσελάβοντο αὐτὸνκαὶ ἀκριβέστερον αὐτῷ ἐξέθεντοτὴν ὁδὸν τοῦ θεοῦ. 27βουλομένουδὲ αὐτοῦ διελθεῖν εἰς τὴν Ἀχαΐαν,προτρεψάμενοι οἱ ἀδελφοὶ ἔγραψαντοῖς μαθηταῖς ἀποδέξασθαι αὐτόν.ὃς παραγενόμενος συνεβάλετοπολὺ τοῖς πεπιστευκόσιν διὰ τῆςχάριτος. 28 εὐτόνως γὰρ τοῖςἸουδαίοις διακατηλέγχετο δημοσίᾳἐπιδεικνὺς διὰ τῶν γραφῶν εἶναιτὸν Χριστὸν Ἰησοῦν.

19 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τὸνἈπολλῶ εἶναι ἐν Κορίνθῳ

Παῦλον διελθόντα τὰ ἀνωτερικὰμέρη κατελθεῖν εἰς Ἔφεσον καὶεὑρεῖν τινας μαθητάς, 2 εἶπέν τεπρὸς αὐτούς, εἰ πνεῦμα ἅγιονἐλάβετε πιστεύσαντες; οἱ δὲ πρὸςαὐτόν, ἀλλ’ οὐδ’ εἰ πνεῦμα ἅγιονἔστιν ἠκούσαμεν. 3ὁ δὲ εἶπέν· εἰςτί οὖν ἐβαπτίσθητε; οἱ δὲ εἶπαν,εἰς τὸ Ἰωάννου βάπτισμα. 4 εἶπενδὲ Παῦλος· Ἰωάννης ἐβάπτισενβάπτισμα μετανοίας, τῷ λαῷλέγων εἰς τὸν ἐρχόμενον μετ’αὐτὸν ἵνα πιστεύσωσιν, τοῦτ’ἔστιν εἰς τὸν Ἰησοῦν. 5ἀκούσαντεςδὲ ἐβαπτίσθησαν εἰς τὸ ὄνοματοῦ κυρίου Ἰησοῦ, 6καὶ ἐπιθέντοςαὐτοῖς τοῦ Παύλου χεῖραςἦλθε τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐπ’αὐτούς, ἐλάλουν τε γλώσσαις καὶἐπροφήτευον. 7ἦσαν δὲ οἱ πάντεςἄνδρες ὡσεὶ δώδεκα.8Εἰσελθὼν δὲ εἰς τὴν συναγωγὴν

ἐπαρρησιάζετο ἐπὶ μῆνας τρεῖςδιαλεγόμενος καὶ πείθων τὰ περὶτῆς βασιλείας τοῦ θεοῦ. 9ὡς δέτινες ἐσκληρύνοντο καὶ ἠπείθουνκακολογοῦντες τὴν ὁδὸν ἐνώπιον

τοῦ πλήθους, ἀποστὰς ἀπ’ αὐτῶνἀφώρισεν τοὺς μαθητάς, καθ’ἡμέραν διαλεγόμενος ἐν τῇ σχολῇΤυράννου. 10τοῦτο δὲ ἐγένετοἐπὶ ἔτη δύο, ὥστε πάντας τοὺςκατοικοῦντας τὴν Ἀσίαν ἀκοῦσαιτὸν λόγον τοῦ κυρίου, Ἰουδαίους τεκαὶ Ἕλληνας.11Δυνάμεις τε οὐ τὰς τυχούσας ὁ

θεὸς ἐποίει διὰ τῶν χειρῶν Παύλου,12ὥστε καὶ ἐπὶ τοὺς ἀσθενοῦνταςἀποφέρεσθαι ἀπὸ τοῦ χρωτὸςαὐτοῦ σουδάρια ἢ σιμικίνθια καὶἀπαλλάσσεσθαι ἀπ’ αὐτῶν τὰςνόσους, τά τε πνεύματα τὰ πονηρὰἐκπορεύεσθαι. 13 ἐπεχείρησαν δέτινες καὶ τῶν περιερχομένωνἸουδαίων ἐξορκιστῶν ὀνομάζεινἐπὶ τοὺς ἔχοντας τὰ πνεύματατὰ πονηρὰ τὸ ὄνομα τοῦ κυρίουἸησοῦ λέγοντες, ὁρκίζω ὑμᾶςτὸν Ἰησοῦν ὃν Παῦλος κηρύσσει.14ἦσαν δέ τινες Σκευᾶ Ἰουδαίουἀρχιερέως ἑπτὰ υἱοὶ τοῦτοποιοῦντες. 15ἀποκριθὲν δὲ τὸπνεῦμα τὸ πονηρὸν εἶπεν αὐτοῖς,τὸν Ἰησοῦν γινώσκω καὶ τὸνΠαῦλον ἐπίσταμαι, ὑμεῖς δὲτίνες ἐστέ; 16καὶ ἐφαλόμενοςὁ ἄνθρωπος ἐπ’ αὐτοὺς ἐνᾧ ἦν τὸ πνεῦμα τὸ πονηρὸνκατακυριεύσας ἀμφοτέρωνἴσχυσεν κατ’ αὐτῶν, ὥστε γυμνοὺςκαὶ τετραυματισμένους ἐκφυγεῖνἐκ τοῦ οἴκου ἐκείνου. 17τοῦτοδὲ ἐγένετο γνωστὸν πᾶσινἸουδαίοις τε καὶ Ἕλλησιν τοῖςκατοικοῦσιν τὴν Ἔφεσον, καὶἐπέπεσεν φόβος ἐπὶ πάνταςαὐτούς, καὶ ἐμεγαλύνετοτὸ ὄνομα τοῦ κυρίου Ἰησοῦ,18πολλοί τε τῶν πεπιστευκότωνἤρχοντο ἐξομολογούμενοι καὶἀναγγέλλοντες τὰς πράξεις αὐτῶν.19 ἱκανοὶ δὲ τῶν τὰ περίεργαπραξάντων συνενέγκαντες τὰς


βίβλους κατέκαιον ἐνώπιονπάντων· καὶ συνεψήφισαν τὰςτιμὰς αὐτῶν καὶ εὗρον ἀργυρίουμυριάδας πέντε.20Οὕτως κατὰ κράτος τοῦ

κυρίου ὁ λόγος ηὔξανεν καὶ ἴσχυεν.21Ὡς δὲ ἐπληρώθη ταῦτα, ἔθετο

ὁ Παῦλος ἐν τῷ πνεύματι διελθὼντὴν Μακεδονίαν καὶ Ἀχαΐανπορεύεσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα, εἰπὼνὅτι μετὰ τὸ γενέσθαι με ἐκεῖ δεῖμε καὶ Ῥώμην ἰδεῖν. 22ἀποστείλαςδὲ εἰς τὴν Μακεδονίαν δύο τῶνδιακονούντων αὐτῷ, Τιμόθεον καὶἜραστον, αὐτὸς ἐπέσχεν χρόνονεἰς τὴν Ἀσίαν.23Ἐγένετο δὲ κατὰ τὸν καιρὸν

ἐκεῖνον τάραχος οὐκ ὀλίγος περὶτῆς ὁδοῦ. 24Δημήτριος γάρ τιςὀνόματι, ἀργυροκόπος, ποιῶνναοὺς ἀργυροῦς Ἀρτέμιδοςπαρείχετο τοῖς τεχνίταιςοὐκ ὀλίγην ἐργασίαν, 25οὓςσυναθροίσας καὶ τοὺς περὶ τὰτοιαῦτα ἐργάτας εἶπεν, ἄνδρες,ἐπίστασθε ὅτι ἐκ ταύτης τῆςἐργασίας ἡ εὐπορία ἡμῖν ἐστιν,26καὶ θεωρεῖτε καὶ ἀκούετε ὅτιοὐ μόνον Ἐφέσου ἀλλὰ σχεδὸνπάσης τῆς Ἀσίας ὁ Παῦλος οὗτοςπείσας μετέστησεν ἱκανὸν ὄχλον,λέγων ὅτι οὐκ εἰσὶν θεοὶ οἱ διὰχειρῶν γινόμενοι. 27οὐ μόνονδὲ τοῦτο κινδυνεύει ἡμῖν τὸμέρος εἰς ἀπελεγμὸν ἐλθεῖν, ἀλλὰκαὶ τὸ τῆς μεγάλης θεᾶς ἱερὸνἈρτέμιδος εἰς οὐθὲν λογισθῆναι,μέλλειν τε καὶ καθαιρεῖσθαι τῆςμεγαλειότητος αὐτῆς, ἣν ὅλη ἡἈσία καὶ ἡ οἰκουμένη σέβεται.28ἀκούσαντες δὲ καὶ γενόμενοιπλήρεις θυμοῦ ἔκραζον λέγοντες,μεγάλη ἡ Ἄρτεμις Ἐφεσίων. 29καὶἐπλήσθη ἡ πόλις τῆς συγχύσεως,ὥρμησάν τε ὁμοθυμαδὸν εἰς τὸθέατρον συναρπάσαντες Γάϊον

καὶ Ἀρίσταρχον Μακεδόνας,συνεκδήμους Παύλου. 30Παύλουδὲ βουλομένου εἰσελθεῖν εἰς τὸνδῆμον οὐκ εἴων αὐτὸν οἱ μαθηταί·31τινὲς δὲ καὶ τῶν Ἀσιαρχῶν,ὄντες αὐτῷ φίλοι, πέμψαντεςπρὸς αὐτὸν παρεκάλουν μὴ δοῦναιἑαυτὸν εἰς τὸ θέατρον. 32ἄλλοιμὲν οὖν ἄλλο τι ἔκραζον, ἦν γὰρἡ ἐκκλησία συγκεχυμένη, καὶ οἱπλείους οὐκ ᾔδεισαν τίνος ἕνεκασυνεληλύθεισαν. 33 ἐκ δὲ τοῦὄχλου συνεβίβασαν Ἀλέξανδρον,προβαλόντων αὐτὸν τῶν Ἰουδαίων·ὁ δὲ Ἀλέξανδρος κατασείσαςτὴν χεῖρα ἤθελεν ἀπολογεῖσθαιτῷ δήμῳ. 34 ἐπιγνόντες δὲ ὅτιἸουδαῖός ἐστιν φωνὴ ἐγένετομία ἐκ πάντων ὡς ἐπὶ ὥρας δύοκράζοντες· μεγάλη ἡ ἌρτεμιςἘφεσίων. 35καταστείλας δὲ ὁγραμματεὺς τὸν ὄχλον φησίν,ἄνδρες Ἐφέσιοι, τίς γάρ ἐστινἀνθρώπων ὃς οὐ γινώσκει τὴνἘφεσίων πόλιν νεωκόρον οὖσαντῆς μεγάλης Ἀρτέμιδος καὶ τοῦδιοπετοῦς; 36ἀναντιρρήτωνοὖν ὄντων τούτων δέον ἐστὶνὑμᾶς κατεσταλμένους ὑπάρχεινκαὶ μηδὲν προπετὲς πράσσειν.37ἠγάγετε γὰρ τοὺς ἄνδραςτούτους οὔτε ἱεροσύλους οὔτεβλασφημοῦντας τὴν θεὸν ἡμῶν.38 εἰ μὲν οὖν Δημήτριος καὶ οἱσὺν αὐτῷ τεχνῖται ἔχουσι πρόςτινα λόγον, ἀγοραῖοι ἄγονται καὶἀνθύπατοί εἰσιν· ἐγκαλείτωσανἀλλήλοις. 39 εἰ δέ τι περὶ ἑτέρωνἐπιζητεῖτε, ἐν τῇ ἐννόμῳἐκκλησίᾳ ἐπιλυθήσεται. 40καὶγὰρ κινδυνεύομεν ἐγκαλεῖσθαιστάσεως περὶ τῆς σήμερον,μηδενὸς αἰτίου ὑπάρχοντος περὶοὗ οὐ δυνησόμεθα ἀποδοῦναιλόγον τῆς συστροφῆς ταύτης.


41καὶ ταῦτα εἰπὼν ἀπέλυσεν τὴνἐκκλησίαν.

20Μετὰ δὲ τὸ παύσασθαι τὸνθόρυβον μεταπεμψάμενος

ὁ Παῦλος τοὺς μαθητὰς καὶπαρακαλέσας, ἀσπασάμενοςἐξῆλθεν πορεύεσθαι εἰςΜακεδονίαν. 2διελθὼν δὲ τὰμέρη ἐκεῖνα καὶ παρακαλέσαςαὐτοὺς λόγῳ πολλῷ ἦλθεν εἰς τὴνἙλλάδα, 3ποιήσας τε μῆνας τρεῖςγενομένης ἐπιβουλῆς αὐτῷ ὑπὸτῶν Ἰουδαίων μέλλοντι ἀνάγεσθαιεἰς τὴν Συρίαν ἐγένετο γνώμηςτοῦ ὑποστρέφειν διὰ Μακεδονίας.4συνείπετο δὲ αὐτῷ ΣώπατροςΠύρρου Βεροιαῖος, Θεσσαλονικέωνδὲ Ἀρίσταρχος καὶ Σεκοῦνδος,καὶ Γάϊος Δερβαῖος καὶ Τιμόθεος,Ἀσιανοὶ δὲ Τυχικὸς καὶ Τρόφιμος.5οὗτοι δὲ προελθόντες ἔμενονἡμᾶς ἐν Τρῳάδι· 6ἡμεῖς δὲἐξεπλεύσαμεν μετὰ τὰς ἡμέραςτῶν ἀζύμων ἀπὸ Φιλίππων, καὶἤλθομεν πρὸς αὐτοὺς εἰς τὴνΤρῳάδα ἄχρι ἡμερῶν πέντε, ὅπουδιετρίψαμεν ἡμέρας ἑπτά.7Ἐν δὲ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων

συνηγμένων ἡμῶν κλάσαι ἄρτονὁ Παῦλος διελέγετο αὐτοῖς,μέλλων ἐξιέναι τῇ ἐπαύριον,παρέτεινέν τε τὸν λόγον μέχριμεσονυκτίου. 8ἦσαν δὲ λαμπάδεςἱκαναὶ ἐν τῷ ὑπερῴῳ οὗ ἦμενσυνηγμένοι· 9καθεζόμενος δέτις νεανίας ὀνόματι Εὔτυχοςἐπὶ τῆς θυρίδος, καταφερόμενοςὕπνῳ βαθεῖ διαλεγομένου τοῦΠαύλου ἐπὶ πλεῖον, κατενεχθεὶςἀπὸ τοῦ ὕπνου ἔπεσεν ἀπὸ τοῦτριστέγου κάτω καὶ ἤρθη νεκρός.10καταβὰς δὲ ὁ Παῦλος ἐπέπεσεναὐτῷ καὶ συμπεριλαβὼν εἶπεν, μὴθορυβεῖσθε, ἡ γὰρ ψυχὴ αὐτοῦἐν αὐτῷ ἐστιν. 11ἀναβὰς δὲ καὶκλάσας τὸν ἄρτον καὶ γευσάμενος

ἐφ’ ἱκανόν τε ὁμιλήσας ἄχρι αὐγῆςοὕτως ἐξῆλθεν. 12ἤγαγον δὲ τὸνπαῖδα ζῶντα, καὶ παρεκλήθησαν οὐμετρίως.13Ἡμεῖς δὲ προελθόντες

ἐπὶ τὸ πλοῖον ἀνήχθημεν ἐπὶτὴν Ἄσσον, ἐκεῖθεν μέλλοντεςἀναλαμβάνειν τὸν Παῦλον·οὕτως γὰρ διατεταγμένος ἦνμέλλων αὐτὸς πεζεύειν. 14ὡςδὲ συνέβαλλεν ἡμῖν εἰς τὴνἌσσον, ἀναλαβόντες αὐτὸνἤλθομεν εἰς Μιτυλήνην. 15κἀκεῖθενἀποπλεύσαντες τῇ ἐπιούσῃκατηντήσαμεν ἄντικρυς Χίου,τῇ δὲ ἑτέρᾳ παρεβάλομεν εἰςΣάμον, τῇ δὲ ἐχομένῃ ἤλθομεν εἰςΜίλητον· 16κεκρίκει γὰρ ὁ Παῦλοςπαραπλεῦσαι τὴν Ἔφεσον, ὅπως μὴγένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇἈσίᾳ, ἔσπευδεν γὰρ εἰ δυνατὸν εἴηαὐτῷ τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆςγενέσθαι εἰς Ἱερουσαλήμ.17Ἀπὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας

εἰς Ἔφεσον μετεκαλέσατο τοὺςπρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας.18ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτὸνεἶπεν αὐτοῖς, ὑμεῖς ἐπίστασθε ἀπὸπρώτης ἡμέρας ἀφ’ ἧς ἐπέβηνεἰς τὴν Ἀσίαν πῶς μεθ’ ὑμῶντὸν πάντα χρόνον ἐγενόμην,19δουλεύων τῷ κυρίῳ μετὰ πάσηςταπεινοφροσύνης καὶ δακρύων καὶπειρασμῶν τῶν συμβάντων μοιἐν ταῖς ἐπιβουλαῖς τῶν Ἰουδαίων·20ὡς οὐδὲν ὑπεστειλάμην τῶνσυμφερόντων τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαιὑμῖν καὶ διδάξαι ὑμᾶς δημοσίᾳ καὶκατ’ οἴκους, 21διαμαρτυρόμενοςἸουδαίοις τε καὶ Ἕλλησιν τὴνεἰς θεὸν μετάνοιαν καὶ πίστινεἰς τὸν κύριον ἡμῶν ἸησοῦνΧριστόν. 22καὶ νῦν ἰδοὺ δεδεμένοςἐγὼ τῷ πνεύματι πορεύομαιεἰς Ἱερουσαλήμ, τὰ ἐν αὐτῇσυναντήσοντά ἐμοὶ μὴ εἰδώς,


23πλὴν ὅτι τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιονκατὰ πόλιν διαμαρτύρεταί μοιλέγον ὅτι δεσμὰ καὶ θλίψεις μεμένουσιν. 24ἀλλ’ οὐδενὸς λόγουποιοῦμαι τὴν ψυχὴν τιμίαν ἐμαυτῷὡς τελειῶσαι τὸν δρόμον μου καὶτὴν διακονίαν ἣν ἔλαβον παρὰτοῦ κυρίου Ἰησοῦ, διαμαρτύρασθαιτὸ εὐαγγέλιον τῆς χάριτος τοῦθεοῦ. 25καὶ νῦν ἰδοὺ ἐγὼ οἶδαὅτι οὐκέτι ὄψεσθε τὸ πρόσωπόνμου ὑμεῖς πάντες ἐν οἷς διῆλθονκηρύσσων τὴν βασιλείαν· 26διότιμαρτύρομαι ὑμῖν ἐν τῇ σήμερονἡμέρᾳ ὅτι καθαρός εἰμι ἀπὸτοῦ αἵματος πάντων, 27οὐ γὰρὑπεστειλάμην τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαιπᾶσαν τὴν βουλὴν τοῦ θεοῦὑμῖν. 28προσέχετε ἑαυτοῖς καὶπαντὶ τῷ ποιμνίῳ, ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸπνεῦμα τὸ ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους,ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦκυρίου, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦαἵματος τοῦ ἰδίου. 29 ἐγὼ οἶδα ὅτιεἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίνμου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴφειδόμενοι τοῦ ποιμνίου, 30καὶἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονταιἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένατοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰςὀπίσω ἑαυτῶν. 31διὸ γρηγορεῖτε,μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτακαὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰδακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον.32καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶςτῷ θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτοςαὐτοῦ τῷ δυναμένῳ οἰκοδομῆσαικαὶ δοῦναι τὴν κληρονομίαν ἐν τοῖςἡγιασμένοις πᾶσιν. 33ἀργυρίουἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ οὐδενὸςἐπεθύμησα· 34αὐτοὶ γινώσκετε ὅτιταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς οὖσιν μετ’ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται.35πάντα ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτωςκοπιῶντας δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαιτῶν ἀσθενούντων, μνημονεύειν

τε τῶν λόγων τοῦ κυρίου Ἰησοῦ,ὅτι αὐτὸς εἶπεν· μακάριόν ἐστινμᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν. 36καὶταῦτα εἰπὼν θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦσὺν πᾶσιν αὐτοῖς προσηύξατο.37 ἱκανὸς δὲ κλαυθμὸς ἐγένετοπάντων, καὶ ἐπιπεσόντες ἐπὶ τὸντράχηλον τοῦ Παύλου κατεφίλουναὐτόν, 38ὀδυνώμενοι μάλιστα ἐπὶτῷ λόγῳ ᾧ εἰρήκει ὅτι οὐκέτιμέλλουσιν τὸ πρόσωπον αὐτοῦθεωρεῖν. προέπεμπον δὲ αὐτὸν εἰςτὸ πλοῖον.

21Ὡς δὲ ἐγένετο ἀναχθῆναιἡμᾶς ἀποσπασθέντας

ἀπ’ αὐτῶν, εὐθυδρομήσαντεςἤλθομεν εἰς τὴν Κῶ, τῇ δὲ ἑξῆςεἰς τὴν Ῥόδον, κἀκεῖθεν εἰςΠάταρα· 2καὶ εὑρόντες πλοῖονδιαπερῶν εἰς Φοινίκην ἐπιβάντεςἀνήχθημεν. 3ἀναφάναντες δὲ τὴνΚύπρον καὶ καταλιπόντες αὐτὴνεὐώνυμον ἐπλέομεν εἰς Συρίαν,καὶ κατήλθομεν εἰς Τύρον· ἐκεῖσεγὰρ τὸ πλοῖον ἦν ἀποφορτιζόμενοντὸν γόμον. 4ἀνευρόντες δὲ τοὺςμαθητὰς ἐπεμείναμεν αὐτοῦἡμέρας ἑπτά, οἵτινες τῷ Παύλῳἔλεγον διὰ τοῦ πνεύματος μὴἐπιβαίνειν εἰς Ἱεροσόλυμα. 5ὅτεδὲ ἐγένετο ἡμᾶς ἐξαρτίσαι τὰςἡμέρας, ἐξελθόντες ἐπορευόμεθαπροπεμπόντων ἡμᾶς πάντων σὺνγυναιξὶ καὶ τέκνοις ἕως ἔξω τῆςπόλεως, καὶ θέντες τὰ γόναταἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν προσευξάμενοι6ἀπησπασάμεθα ἀλλήλους, καὶἀνέβημεν εἰς τὸ πλοῖον, ἐκεῖνοι δὲὑπέστρεψαν εἰς τὰ ἴδια.7Ἡμεῖς δὲ τὸν πλοῦν διανύσαντες

ἀπὸ Τύρου κατηντήσαμεν εἰςΠτολεμαΐδα, καὶ ἀσπασάμενοιτοὺς ἀδελφοὺς ἐμείναμεν ἡμέρανμίαν παρ’ αὐτοῖς. 8τῇ δὲ ἐπαύριονἐξελθόντες ἤλθομεν εἰς Καισαρίαν,καὶ εἰσελθόντες εἰς τὸν οἶκον


Φιλίππου τοῦ εὐαγγελιστοῦὄντος ἐκ τῶν ἑπτὰ ἐμείναμενπαρ’ αὐτῷ. 9τούτῳ δὲ ἦσανθυγατέρες τέσσαρες παρθένοιπροφητεύουσαι. 10 ἐπιμενόντων δὲἡμέρας πλείους κατῆλθέν τις ἀπὸτῆς Ἰουδαίας προφήτης ὀνόματιἌγαβος, 11καὶ ἐλθὼν πρὸς ἡμᾶςκαὶ ἄρας τὴν ζώνην τοῦ Παύλου,δήσας ἑαυτοῦ τοὺς πόδας καὶτὰς χεῖρας εἶπεν· τάδε λέγει τὸπνεῦμα τὸ ἅγιον· τὸν ἄνδρα οὗἐστιν ἡ ζώνη αὕτη οὕτως δήσουσινἐν Ἱερουσαλὴμ οἱ Ἰουδαῖοι καὶπαραδώσουσιν εἰς χεῖρας ἐθνῶν.12ὡς δὲ ἠκούσαμεν ταῦτα,παρεκαλοῦμεν ἡμεῖς τε καὶ οἱἐντόπιοι τοῦ μὴ ἀναβαίνειν αὐτὸνεἰς Ἱερουσαλήμ. 13τότε ἀπεκρίθηὁ Παῦλος καὶ εἶπεν· τί ποιεῖτεκλαίοντες καὶ συνθρύπτοντές μουτὴν καρδίαν; ἐγὼ γὰρ οὐ μόνονδεθῆναι ἀλλὰ καὶ ἀποθανεῖν εἰςἹερουσαλὴμ ἑτοίμως ἔχω ὑπὲρ τοῦὀνόματος τοῦ κυρίου Ἰησοῦ. 14μὴπειθομένου δὲ αὐτοῦ ἡσυχάσαμενεἰπόντες, τοῦ κυρίου τὸ θέλημαγινέσθω.15Μετὰ δὲ τὰς ἡμέρας ταύτας

ἐπισκευασάμενοι ἀνεβαίνομεν εἰςἹεροσόλυμα· 16συνῆλθον δὲ καὶτῶν μαθητῶν ἀπὸ Καισαρίας σὺνἡμῖν, ἄγοντες παρ’ ᾧ ξενισθῶμενΜνάσωνί τινι Κυπρίῳ, ἀρχαίῳμαθητῇ.17Γενομένων δὲ ἡμῶν εἰς

Ἱεροσόλυμα ἀσμένως ἀπεδέξαντοἡμᾶς οἱ ἀδελφοί. 18τῇ τε ἐπιούσῃεἰσῄει ὁ Παῦλος σὺν ἡμῖν πρὸςἸάκωβον, πάντες τε παρεγένοντο οἱπρεσβύτεροι. 19καὶ ἀσπασάμενοςαὐτοὺς ἐξηγεῖτο καθ’ ἓν ἕκαστονὧν ἐποίησεν ὁ θεὸς ἐν τοῖς ἔθνεσινδιὰ τῆς διακονίας αὐτοῦ. 20οἱδὲ ἀκούσαντες ἐδόξαζον τὸνθεόν, εἶπάν τε αὐτῷ, θεωρεῖς,

ἀδελφέ, πόσαι μυριάδες εἰσὶντῶν πεπιστευκότων, καὶ πάντεςζηλωταὶ τοῦ νόμου ὑπάρχουσιν·21κατηχήθησαν δὲ περὶ σοῦὅτι ἀποστασίαν διδάσκεις ἀπὸΜωϋσέως τοὺς κατὰ τὰ ἔθνηπάντας Ἰουδαίους, λέγων μὴπεριτέμνειν αὐτοὺς τὰ τέκναμηδὲ τοῖς ἔθεσιν περιπατεῖν.22τί οὖν ἐστιν; πάντως δεῖσυνελθεῖν πλῆθος· ἀκούσονταιγὰρ ὅτι ἐλήλυθας. 23τοῦτο οὖνποίησον ὅ σοι λέγομεν· εἰσὶνἡμῖν ἄνδρες τέσσαρες εὐχὴνἔχοντες ἐφ’ ἑαυτῶν. 24τούτουςπαραλαβὼν ἁγνίσθητι σὺναὐτοῖς καὶ δαπάνησον ἐπ’ αὐτοῖςἵνα ξυρήσονται τὴν κεφαλήν,καὶ γνώσονται πάντες ὅτι ὧνκατήχηνται περὶ σοῦ οὐδένἐστιν, ἀλλὰ στοιχεῖς καὶ αὐτὸςφυλάσσων τὸν νόμον. 25περὶδὲ τῶν πεπιστευκότων ἐθνῶνἡμεῖς ἐπεστείλαμεν κρίναντεςφυλάσσεσθαι αὐτοὺς τό τεεἰδωλόθυτον καὶ αἷμα καὶ πνικτὸνκαὶ πορνείαν. 26τότε ὁ Παῦλοςπαραλαβὼν τοὺς ἄνδρας, τῇἐχομένῃ ἡμέρᾳ σὺν αὐτοῖςἁγνισθεὶς εἰσῄει εἰς τὸ ἱερόν,διαγγέλλων τὴν ἐκπλήρωσιν τῶνἡμερῶν τοῦ ἁγνισμοῦ ἕως οὗπροσηνέχθη ὑπὲρ ἑνὸς ἑκάστουαὐτῶν ἡ προσφορά.27Ὡς δὲ ἔμελλον αἱ ἑπτὰ ἡμέραι

συντελεῖσθαι, οἱ ἀπὸ τῆς ἈσίαςἸουδαῖοι θεασάμενοι αὐτὸν ἐντῷ ἱερῷ συνέχεον πάντα τὸνὄχλον καὶ ἐπέβαλον ἐπ’ αὐτὸντὰς χεῖρας, 28κράζοντες, ἄνδρεςἸσραηλεῖται, βοηθεῖτε· οὗτόςἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ κατὰ τοῦλαοῦ καὶ τοῦ νόμου καὶ τοῦ τόπουτούτου πάντας πανταχῇ διδάσκων,ἔτι τε καὶ Ἕλληνας εἰσήγαγενεἰς τὸ ἱερὸν καὶ κεκοίνωκεν τὸν


ἅγιον τόπον τοῦτον. 29ἦσαν γὰρπροεωρακότες Τρόφιμον τὸνἘφέσιον ἐν τῇ πόλει σὺν αὐτῷ,ὃν ἐνόμιζον ὅτι εἰς τὸ ἱερὸνεἰσήγαγεν ὁ Παῦλος. 30 ἐκινήθη τεἡ πόλις ὅλη καὶ ἐγένετο συνδρομὴτοῦ λαοῦ, καὶ ἐπιλαβόμενοι τοῦΠαύλου εἷλκον αὐτὸν ἔξω τοῦἱεροῦ, καὶ εὐθέως ἐκλείσθησαναἱ θύραι. 31 ζητούντων τε αὐτὸνἀποκτεῖναι ἀνέβη φάσις τῷχιλιάρχῳ τῆς σπείρης ὅτι ὅλησυνχύννεται Ἱερουσαλήμ, 32ὃςἐξαυτῆς παραλαβὼν στρατιώταςκαὶ ἑκατοντάρχας κατέδραμεν ἐπ’αὐτούς· οἱ δὲ ἰδόντες τὸν χιλίαρχονκαὶ τοὺς στρατιώτας ἐπαύσαντοτύπτοντες τὸν Παῦλον. 33τότεἐγγίσας ὁ χιλίαρχος ἐπελάβετοαὐτοῦ καὶ ἐκέλευσεν δεθῆναιἁλύσεσι δυσί, καὶ ἐπυνθάνετοτίς εἴη καὶ τί ἐστιν πεποιηκώς.34ἄλλοι δὲ ἄλλο τι ἐπεφώνουνἐν τῷ ὄχλῳ· μὴ δυναμένου δὲαὐτοῦ γνῶναι τὸ ἀσφαλὲς διὰτὸν θόρυβον ἐκέλευσεν ἄγεσθαιαὐτὸν εἰς τὴν παρεμβολήν. 35ὅτεδὲ ἐγένετο ἐπὶ τοὺς ἀναβαθμούς,συνέβη βαστάζεσθαι αὐτὸν ὑπὸτῶν στρατιωτῶν διὰ τὴν βίαντοῦ ὄχλου, 36ἠκολούθει γὰρ τὸπλῆθος τοῦ λαοῦ κράζοντες, αἶρεαὐτόν. 37μέλλων τε εἰσάγεσθαιεἰς τὴν παρεμβολὴν ὁ Παῦλοςλέγει τῷ χιλιάρχῳ· εἰ ἔξεστίνμοι εἰπεῖν τι πρὸς σέ; ὁ δὲ ἔφη·ἑλληνιστὶ γινώσκεις; 38οὐκ ἄρασὺ εἶ ὁ Αἰγύπτιος ὁ πρὸ τούτωντῶν ἡμερῶν ἀναστατώσας καὶἐξαγαγὼν εἰς τὴν ἔρημον τοὺςτετρακισχιλίους ἄνδρας τῶνσικαρίων; 39 εἶπεν δὲ ὁ Παῦλος,ἐγὼ ἄνθρωπος μέν εἰμι Ἰουδαῖος,Ταρσεύς, τῆς Κιλικίας, οὐκἀσήμου πόλεως πολίτης· δέομαιδέ σου, ἐπίτρεψόν μοι λαλῆσαι

πρὸς τὸν λαόν. 40 ἐπιτρέψαντοςδὲ αὐτοῦ ὁ Παῦλος ἑστὼς ἐπὶτῶν ἀναβαθμῶν κατέσεισεν τῇχειρὶ τῷ λαῷ· πολλῆς δὲ σιγῆςγενομένης προσεφώνησεν τῇἙβραΐδι διαλέκτῳ λέγων·

22 Ἄνδρες ἀδελφοὶ καὶπατέρες, ἀκούσατέ μου

τῆς πρὸς ὑμᾶς νυνὶ ἀπολογίας2ἀκούσαντες δὲ ὅτι τῇ Ἑβραΐδιδιαλέκτῳ προσεφώνει αὐτοῖςμᾶλλον παρέσχον ἡσυχίαν. καὶφησίν· 3 ἐγώ εἰμι ἀνὴρ Ἰουδαῖος,γεγεννημένος ἐν Ταρσῷ τῆςΚιλικίας, ἀνατεθραμμένος δὲἐν τῇ πόλει ταύτῃ, παρὰ τοὺςπόδας Γαμαλιὴλ πεπαιδευμένοςκατὰ ἀκρίβειαν τοῦ πατρῴουνόμου, ζηλωτὴς ὑπάρχων τοῦθεοῦ καθὼς πάντες ὑμεῖς ἐστεσήμερον· 4ὃς ταύτην τὴν ὁδὸνἐδίωξα ἄχρι θανάτου, δεσμεύωνκαὶ παραδιδοὺς εἰς φυλακὰςἄνδρας τε καὶ γυναῖκας, 5ὡς καὶὁ ἀρχιερεὺς μαρτυρεῖ μοι καὶπᾶν τὸ πρεσβυτέριον· παρ’ ὧνκαὶ ἐπιστολὰς δεξάμενος πρὸςτοὺς ἀδελφοὺς εἰς Δαμασκὸνἐπορευόμην ἄξων καὶ τοὺςἐκεῖσε ὄντας δεδεμένους εἰςἹερουσαλὴμ ἵνα τιμωρηθῶσιν.6 ἐγένετο δέ μοι πορευομένῳκαὶ ἐγγίζοντι τῇ Δαμασκῷ περὶμεσημβρίαν ἐξαίφνης ἐκ τοῦοὐρανοῦ περιαστράψαι φῶς ἱκανὸνπερὶ ἐμέ, 7 ἔπεσά τε εἰς τὸ ἔδαφοςκαὶ ἤκουσα φωνῆς λεγούσης μοι,Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις; 8 ἐγὼδὲ ἀπεκρίθην, τίς εἶ, κύριε; εἶπέντε πρός ἐμέ, ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς ὁΝαζωραῖος ὃν σὺ διώκεις. 9οἱδὲ σὺν ἐμοὶ ὄντες τὸ μὲν φῶςἐθεάσαντο τὴν δὲ φωνὴν οὐκἤκουσαν τοῦ λαλοῦντός μοι.10 εἶπον δέ, τί ποιήσω, κύριε; ὁ δὲκύριος εἶπεν πρός με, ἀναστὰς


πορεύου εἰς Δαμασκόν, κἀκεῖ σοιλαληθήσεται περὶ πάντων ὧντέτακταί σοι ποιῆσαι. 11ὡς δὲοὐκ ἐνέβλεπον ἀπὸ τῆς δόξης τοῦφωτὸς ἐκείνου, χειραγωγούμενοςὑπὸ τῶν συνόντων μοι ἦλθονεἰς Δαμασκόν. 12Ἀνανίας δέ τις,ἀνὴρ εὐλαβὴς κατὰ τὸν νόμον,μαρτυρούμενος ὑπὸ πάντων τῶνκατοικούντων Ἰουδαίων, 13 ἐλθὼνπρός ἐμὲ καὶ ἐπιστὰς εἶπέν μοι·Σαοὺλ ἀδελφέ, ἀνάβλεψον· κἀγὼαὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἀνέβλεψα εἰς αὐτόν.14ὁ δὲ εἶπεν, ὁ θεὸς τῶν πατέρωνἡμῶν προεχειρίσατό σε γνῶναιτὸ θέλημα αὐτοῦ καὶ ἰδεῖν τὸνδίκαιον καὶ ἀκοῦσαι φωνὴν ἐκ τοῦστόματος αὐτοῦ, 15ὅτι ἔσῃ μάρτυςαὐτῷ πρὸς πάντας ἀνθρώπουςὧν ἑώρακας καὶ ἤκουσας. 16καὶνῦν τί μέλλεις; ἀναστὰς βάπτισαικαὶ ἀπόλυσαι τὰς ἁμαρτίας σουἐπικαλεσάμενος τὸ ὄνομα αὐτοῦ.17 ἐγένετο δέ μοι ὑποστρέψαντι εἰςἹερουσαλὴμ καὶ προσευχομένουμου ἐν τῷ ἱερῷ γενέσθαι με ἐνἐκστάσει 18καὶ ἴδον αὐτὸν λέγοντάμοι, σπεῦσον καὶ ἔξελθε ἐν τάχει ἐξἹερουσαλήμ, διότι οὐ παραδέξονταίσου μαρτυρίαν περὶ ἐμοῦ. 19κἀγὼεἶπον, κύριε, αὐτοὶ ἐπίστανταιὅτι ἐγὼ ἤμην φυλακίζων καὶδέρων κατὰ τὰς συναγωγὰς τοὺςπιστεύοντας ἐπὶ σέ· 20καὶ ὅτεἐξεχύννετο τὸ αἷμα Στεφάνουτοῦ μάρτυρός σου, καὶ αὐτὸςἤμην ἐφεστὼς καὶ συνευδοκῶνκαὶ φυλάσσων τὰ ἱμάτια τῶνἀναιρούντων αὐτόν. 21καὶ εἶπενπρός με, πορεύου, ὅτι ἐγὼ εἰςἔθνη μακρὰν ἐξαποστελῶ σε.22Ἤκουον δὲ αὐτοῦ ἄχρι τούτουτοῦ λόγου καὶ ἐπῆραν τὴν φωνὴναὐτῶν λέγοντες, αἶρε ἀπὸ τῆςγῆς τὸν τοιοῦτον, οὐ γὰρ καθῆκεναὐτὸν ζῆν. 23κραυγαζόντων

δὲ αὐτῶν καὶ ῥιπτούντων τὰἱμάτια καὶ κονιορτὸν βαλλόντωνεἰς τὸν ἀέρα, 24 ἐκέλευσεν ὁχιλίαρχος εἰσάγεσθαι αὐτὸν εἰςτὴν παρεμβολήν, εἴπας μάστιξινἀνετάζεσθαι αὐτὸν ἵνα ἐπιγνῷδι’ ἣν αἰτίαν οὕτως ἐπεφώνουναὐτῷ. 25ὡς δὲ προέτειναναὐτὸν τοῖς ἱμᾶσιν εἶπεν πρὸςτὸν ἑστῶτα ἑκατόνταρχον ὁΠαῦλος· εἰ ἄνθρωπον Ῥωμαῖονκαὶ ἀκατάκριτον ἔξεστιν ὑμῖνμαστίζειν; 26ἀκούσας δὲ ὁἑκατοντάρχης προσελθὼν τῷχιλιάρχῳ ἀπήγγειλεν λέγων· τίμέλλεις ποιεῖν; ὁ γὰρ ἄνθρωποςοὗτος Ῥωμαῖός ἐστιν. 27προσελθὼνδὲ ὁ χιλίαρχος εἶπεν αὐτῷ· λέγεμοι, σὺ Ῥωμαῖος εἶ; ὁ δὲ ἔφη, ναί.28ἀπεκρίθη δὲ ὁ χιλίαρχος· ἐγὼπολλοῦ κεφαλαίου τὴν πολιτείανταύτην ἐκτησάμην. ὁ δὲ Παῦλοςἔφη· ἐγὼ δὲ καὶ γεγέννημαι.29 εὐθέως οὖν ἀπέστησαν ἀπ’ αὐτοῦοἱ μέλλοντες αὐτὸν ἀνετάζειν· καὶὁ χιλίαρχος δὲ ἐφοβήθη ἐπιγνοὺςὅτι Ῥωμαῖός ἐστιν καὶ ὅτι αὐτὸνἦν δεδεκώς. 30Τῇ δὲ ἐπαύριονβουλόμενος γνῶναι τὸ ἀσφαλὲς τὸτί κατηγορεῖται ὑπὸ τῶν Ἰουδαίωνἔλυσεν αὐτόν, καὶ ἐκέλευσενσυνελθεῖν τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ πᾶντὸ συνέδριον, καὶ καταγαγὼν τὸνΠαῦλον ἔστησεν εἰς αὐτούς.

23 ἀτενίσας δὲ τῷ συνεδρίῳὁ Παῦλος εἶπεν, ἄνδρες

ἀδελφοί, ἐγὼ πάσῃ συνειδήσειἀγαθῇ πεπολίτευμαι τῷ θεῷἄχρι ταύτης τῆς ἡμέρας. 2ὁ δὲἀρχιερεὺς Ἀνανίας ἐπέταξεν τοῖςπαρεστῶσιν αὐτῷ τύπτειν αὐτοῦ τὸστόμα. 3τότε ὁ Παῦλος πρὸς αὐτὸνεἶπεν· τύπτειν σε μέλλει ὁ θεός,τοῖχε κεκονιαμένε· καὶ σὺ κάθῃκρίνων με κατὰ τὸν νόμον, καὶπαρανομῶν κελεύεις με τύπτεσθαι;


4οἱ δὲ παρεστῶτες εἶπαν, τὸνἀρχιερέα τοῦ θεοῦ λοιδορεῖς; 5 ἔφητε ὁ Παῦλος, οὐκ ᾔδειν, ἀδελφοί,ὅτι ἐστὶν ἀρχιερεύς· γέγραπταιγὰρ ὅτι ἄρχοντα τοῦ λαοῦ σου οὐκἐρεῖς κακῶς. 6γνοὺς δὲ ὁ Παῦλοςὅτι τὸ ἓν μέρος ἐστὶν Σαδδουκαίωντὸ δὲ ἕτερον Φαρισαίων ἔκραζεν ἐντῷ συνεδρίῳ, ἄνδρες ἀδελφοί, ἐγὼΦαρισαῖός εἰμι, υἱὸς Φαρισαίων·περὶ ἐλπίδος καὶ ἀναστάσεωςνεκρῶν ἐγὼ κρίνομαι. 7τοῦτοδὲ αὐτοῦ λαλήσαντος ἐγένετοστάσις τῶν Φαρισαίων καὶΣαδδουκαίων, καὶ ἐσχίσθη τὸπλῆθος. 8Σαδδουκαῖοι μὲν γὰρλέγουσιν μὴ εἶναι ἀνάστασινμήτε ἄγγελον μήτε πνεῦμα,Φαρισαῖοι δὲ ὁμολογοῦσιν τὰἀμφότερα. 9 ἐγένετο δὲ κραυγὴμεγάλη, καὶ ἀναστάντες τινὲςτῶν γραμματέων τοῦ μέρουςτῶν Φαρισαίων διεμάχοντολέγοντες, οὐδὲν κακὸν εὑρίσκομενἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ· εἰ δὲπνεῦμα ἐλάλησεν αὐτῷ ἢ ἄγγελος10πολλῆς δὲ γινομένης στάσεωςφοβηθεὶς ὁ χιλίαρχος μὴ διασπασθῇὁ Παῦλος ὑπ’ αὐτῶν ἐκέλευσεντὸ στράτευμα καταβὰν ἁρπάσαιαὐτὸν ἐκ μέσου αὐτῶν, ἄγειν τε εἰςτὴν παρεμβολήν. 11τῇ δὲ ἐπιούσῃνυκτὶ ἐπιστὰς αὐτῷ ὁ κύριος εἶπεν·θάρσει· ὡς γὰρ διεμαρτύρω τὰπερὶ ἐμοῦ εἰς Ἱερουσαλήμ, οὕτω σεδεῖ καὶ εἰς Ῥώμην μαρτυρῆσαι.12Γενομένης δὲ ἡμέρας

ποιήσαντες συστροφὴν οἱ Ἰουδαῖοιἀνεθεμάτισαν ἑαυτοὺς, λέγοντεςμήτε φαγεῖν μήτε πιεῖν ἕως οὗἀποκτείνωσιν τὸν Παῦλον. 13ἦσανδὲ πλείους τεσσεράκοντα οἱ ταύτηντὴν συνωμοσίαν ποιησάμενοι·14οἵτινες προσελθόντες τοῖςἀρχιερεῦσιν καὶ τοῖς πρεσβυτέροιςεἶπαν, ἀναθέματι ἀνεθεματίσαμεν

ἑαυτοὺς μηδενὸς γεύσασθαι ἕως οὗἀποκτείνωμεν τὸν Παῦλον. 15νῦνοὖν ὑμεῖς ἐμφανίσατε τῷ χιλιάρχῳσὺν τῷ συνεδρίῳ ὅπως καταγάγῃαὐτὸν εἰς ὑμᾶς ὡς μέλλονταςδιαγινώσκειν ἀκριβέστερον τὰπερὶ αὐτοῦ· ἡμεῖς δὲ πρὸ τοῦἐγγίσαι αὐτὸν ἕτοιμοί ἐσμεν τοῦἀνελεῖν αὐτόν. 16Ἀκούσας δὲ ὁ υἱὸςτῆς ἀδελφῆς Παύλου τὴν ἐνέδρανπαραγενόμενος καὶ εἰσελθὼν εἰςτὴν παρεμβολὴν ἀπήγγειλεν τῷΠαύλῳ. 17προσκαλεσάμενος δὲ ὁΠαῦλος ἕνα τῶν ἑκατονταρχῶνἔφη, τὸν νεανίαν τοῦτον ἄπαγεπρὸς τὸν χιλίαρχον, ἔχει γὰρ τιἀπαγγεῖλαι αὐτῷ. 18ὁ μὲν οὖνπαραλαβὼν αὐτὸν ἤγαγεν πρὸςτὸν χιλίαρχον καὶ φησίν, ὁ δέσμιοςΠαῦλος προσκαλεσάμενός μεἠρώτησεν τοῦτον τὸν νεανίσκονἀγαγεῖν πρὸς σέ, ἔχοντά τι λαλῆσαίσοι. 19 ἐπιλαβόμενος δὲ τῆς χειρὸςαὐτοῦ ὁ χιλίαρχος καὶ ἀναχωρήσαςκατ’ ἰδίαν ἐπυνθάνετο, τί ἐστινὃ ἔχεις ἀπαγγεῖλαί μοι; 20 εἶπενδὲ ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι συνέθεντοτοῦ ἐρωτῆσαί σε ὅπως αὔριοντὸν Παῦλον καταγάγῃς εἰςτὸ συνέδριον ὡς μέλλων τιἀκριβέστερον πυνθάνεσθαι περὶαὐτοῦ. 21σὺ οὖν μὴ πεισθῇς αὐτοῖς·ἐνεδρεύουσιν γὰρ αὐτὸν ἐξ αὐτῶνἄνδρες πλείους τεσσεράκοντα,οἵτινες ἀνεθεμάτισαν ἑαυτοὺςμήτε φαγεῖν μήτε πιεῖν ἕως οὗἀνέλωσιν αὐτόν, καὶ νῦν εἰσινἕτοιμοι προσδεχόμενοι τὴν ἀπὸσοῦ ἐπαγγελίαν. 22ὁ μὲν οὖνχιλίαρχος ἀπέλυσε τὸν νεανίσκονπαραγγείλας μηδενὶ ἐκλαλῆσαιὅτι ταῦτα ἐνεφάνισας πρόςἐμέ. 23Καὶ προσκαλεσάμενοςτινας δύο τῶν ἑκατονταρχῶνεἶπεν, ἑτοιμάσατε στρατιώταςδιακοσίους ὅπως πορευθῶσιν ἕως


Καισαρίας, καὶ ἱππεῖς ἑβδομήκοντακαὶ δεξιολάβους διακοσίους, ἀπὸτρίτης ὥρας τῆς νυκτός, 24κτήνητε παραστῆσαι ἵνα ἐπιβιβάσαντεςτὸν Παῦλον διασώσωσι πρὸςΦήλικα τὸν ἡγεμόνα, 25γράψαςἐπιστολὴν ἔχουσαν τὸν τύποντοῦτον· 26Κλαύδιος Λυσίας τῷκρατίστῳ ἡγεμόνι Φήλικι χαίρειν.27τὸν ἄνδρα τοῦτον συλλημφθένταὑπὸ τῶν Ἰουδαίων καὶ μέλλονταἀναιρεῖσθαι ὑπ’ αὐτῶν ἐπιστὰς σὺντῷ στρατεύματι ἐξειλάμην, μαθὼνὅτι Ῥωμαῖός ἐστιν· 28βουλόμενόςτε ἐπιγνῶναι τὴν αἰτίαν δι’ ἣνἐνεκάλουν αὐτῷ κατήγαγον εἰςτὸ συνέδριον αὐτῶν· 29ὃν εὗρονἐγκαλούμενον περὶ ζητημάτωντοῦ νόμου αὐτῶν, μηδὲν δὲ ἄξιονθανάτου ἢ δεσμῶν ἔχοντα ἔγκλημα.30μηνυθείσης δέ μοι ἐπιβουλῆςεἰς τὸν ἄνδρα ἔσεσθαι, ἐξ αὐτῶν,ἔπεμψα πρὸς σέ, παραγγείλας καὶτοῖς κατηγόροις λέγειν αὐτοὺς ἐπὶσοῦ.31Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται

κατὰ τὸ διατεταγμένον αὐτοῖςἀναλαβόντες τὸν Παῦλον ἤγαγονδιὰ νυκτὸς εἰς τὴν Ἀντιπατρίδα·32τῇ δὲ ἐπαύριον ἐάσαντες τοὺςἱππεῖς ἀπέρχεσθαι σὺν αὐτῷὑπέστρεψαν εἰς τὴν παρεμβολήν·33οἵτινες εἰσελθόντες εἰς τὴνΚαισάριαν καὶ ἀναδόντες τὴνἐπιστολὴν τῷ ἡγεμόνι παρέστησανκαὶ τὸν Παῦλον αὐτῷ. 34ἀναγνοὺςδὲ καὶ ἐπερωτήσας ἐκ ποίαςἐπαρχείας ἐστὶν καὶ πυθόμενοςὅτι ἀπὸ Κιλικίας, 35διακούσομαίσου, ἔφη, ὅταν καὶ οἱ κατήγοροίσου παραγένωνται· κελεύσαςἐν τῷ πραιτωρίῳ τοῦ Ἡρῴδουφυλάσσεσθαι αὐτόν.

24Μετὰ δὲ πέντε ἡμέραςκατέβη ὁ ἀρχιερεὺς

Ἀνανίας μετὰ πρεσβυτέρων τινῶν

καὶ ῥήτορος Τερτύλλου τινός,οἵτινες ἐνεφάνισαν τῷ ἡγεμόνικατὰ τοῦ Παύλου. 2κληθέντοςδὲ αὐτοῦ ἤρξατο κατηγορεῖνὁ Τέρτυλλος λέγων, 3πολλῆςεἰρήνης τυγχάνοντες διὰ σοῦ καὶδιορθωμάτων γινομένων τῷ ἔθνειτούτῳ διὰ τῆς σῆς προνοίας, πάντῃτε καὶ πανταχοῦ ἀποδεχόμεθα,κράτιστε Φῆλιξ, μετὰ πάσηςεὐχαριστίας. 4 ἵνα δὲ μὴ ἐπὶ πλεῖόνσε ἐνκόπτω, παρακαλῶ ἀκοῦσαί σεἡμῶν συντόμως τῇ σῇ ἐπιεικείᾳ.5 εὑρόντες γὰρ τὸν ἄνδρα τοῦτονλοιμὸν καὶ κινοῦντα στάσειςπᾶσιν τοῖς Ἰουδαίοις τοῖς κατὰτὴν οἰκουμένην πρωτοστάτην τετῆς τῶν Ναζωραίων αἱρέσεως,6ὃς καὶ τὸ ἱερὸν ἐπείρασενβεβηλῶσαι, ὃν καὶ ἐκρατήσαμεν,8παρ’ οὗ δυνήσῃ αὐτὸς ἀνακρίναςπερὶ πάντων τούτων ἐπιγνῶναιὧν ἡμεῖς κατηγοροῦμεν αὐτοῦ.9συνεπέθεντο δὲ καὶ οἱ Ἰουδαῖοιφάσκοντες ταῦτα οὕτως ἔχειν.10Ἀπεκρίθη τε ὁ Παῦλος νεύσαντοςαὐτῷ τοῦ ἡγεμόνος λέγειν, ἐκπολλῶν ἐτῶν ὄντα σε κριτὴν τῷἔθνει τούτῳ ἐπιστάμενος εὐθύμωςτὰ περὶ ἐμαυτοῦ ἀπολογοῦμαι,11δυναμένου σου ἐπιγνῶναι ὅτι οὐπλείους εἰσίν μοι ἡμέραι δώδεκαἀφ’ ἧς ἀνέβην προσκυνήσωνεἰς Ἱερουσαλήμ, 12καὶ οὔτεἐν τῷ ἱερῷ εὗρόν με πρός τιναδιαλεγόμενον ἢ ἐπίστασιν ποιοῦνταὄχλου οὔτε ἐν ταῖς συναγωγαῖςοὔτε κατὰ τὴν πόλιν, 13οὐδὲπαραστῆσαι δύνανταί σοι περὶὧν νυνὶ κατηγοροῦσίν μου.14ὁμολογῶ δὲ τοῦτό σοι ὅτι κατὰτὴν ὁδὸν ἣν λέγουσιν αἵρεσινοὕτως λατρεύω τῷ πατρῴῳ θεῷ,πιστεύων πᾶσι τοῖς κατὰ τὸννόμον καὶ τοῖς ἐν τοῖς προφήταιςγεγραμμένοις, 15 ἐλπίδα ἔχων


πρὸς τὸν θεόν, ἣν καὶ αὐτοὶοὗτοι προσδέχονται, ἀνάστασινμέλλειν ἔσεσθαι δικαίων τε καὶἀδίκων. 16 ἐν τούτῳ καὶ αὐτὸςἀσκῶ ἀπρόσκοπον συνείδησινἔχειν πρὸς τὸν θεὸν καὶ τοὺςἀνθρώπους διαπαντός. 17δι’ ἐτῶνδὲ πλειόνων ἐλεημοσύνας ποιήσωνεἰς τὸ ἔθνος μου παρεγενόμηνκαὶ προσφοράς, 18 ἐν αἷς εὗρόνμε ἡγνισμένον ἐν τῷ ἱερῷ, οὐμετὰ ὄχλου οὐδὲ μετὰ θορύβου·τινὲς δὲ ἀπὸ τῆς Ἀσίας Ἰουδαῖοι,19οὓς ἔδει ἐπὶ σοῦ παρεῖναι καὶκατηγορεῖν εἴ τι ἔχοιεν πρὸςἐμέ. 20ἢ αὐτοὶ οὗτοι εἰπάτωσαντί εὗρον ἀδίκημα στάντος μουἐπὶ τοῦ συνεδρίου 21ἢ περὶ μιᾶςταύτης φωνῆς ἧς ἐκέκραξα ἐναὐτοῖς ἑστὼς ὅτι περὶ ἀναστάσεωςνεκρῶν ἐγὼ κρίνομαι σήμερον ἐφ’ὑμῶν. 22Ἀνεβάλετο δὲ αὐτοὺς ὁΦῆλιξ, ἀκριβέστερον εἰδὼς τὰπερὶ τῆς ὁδοῦ εἴπας, ὅταν Λυσίαςὁ χιλίαρχος καταβῇ διαγνώσομαιτὰ καθ’ ὑμᾶς, 23διαταξάμενοςτῷ ἑκατοντάρχῃ τηρεῖσθαι αὐτὸνἔχειν τε ἄνεσιν καὶ μηδένα κωλύειντῶν ἰδίων αὐτοῦ ὑπηρετεῖν αὐτῷ.24Μετὰ δὲ ἡμέρας τινὰς

παραγενόμενος ὁ Φῆλιξ σὺνΔρουσίλλῃ τῇ ἰδίᾳ γυναικὶ οὔσῃἸουδαίᾳ μετεπέμψατο τὸν Παῦλονκαὶ ἤκουσεν αὐτοῦ περὶ τῆςεἰς Χριστὸν Ἰησοῦν πίστεως.25διαλεγομένου δὲ αὐτοῦ περὶδικαιοσύνης καὶ ἐγκρατείας καὶ τοῦκρίματος τοῦ μέλλοντος ἔμφοβοςγενόμενος ὁ Φῆλιξ ἀπεκρίθη,τὸ νῦν ἔχον πορεύου, καιρὸν δὲμεταλαβὼν μετακαλέσομαί σε·26ἅμα καὶ ἐλπίζων ὅτι χρήματαδοθήσεται αὐτῷ ὑπὸ τοῦ Παύλου·διὸ καὶ πυκνότερον αὐτὸνμεταπεμπόμενος ὡμίλει αὐτῷ.27διετίας δὲ πληρωθείσης ἔλαβεν

διάδοχον ὁ Φῆλιξ Πόρκιον Φῆστον·θέλων τε χάριτα καταθέσθαι τοῖςἸουδαίοις ὁ Φῆλιξ κατέλιπε τὸνΠαῦλον δεδεμένον.

25 Φῆστος οὖν ἐπιβὰς τῇἐπαρχείῳ μετὰ τρεῖς

ἡμέρας ἀνέβη εἰς Ἱεροσόλυμαἀπὸ Καισαρίας, 2 ἐνεφάνισάντε αὐτῷ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱπρῶτοι τῶν Ἰουδαίων κατὰ τοῦΠαύλου, καὶ παρεκάλουν αὐτὸν3αἰτούμενοι χάριν κατ’ αὐτοῦὅπως μεταπέμψηται αὐτὸν εἰςἹερουσαλήμ, ἐνέδραν ποιοῦντεςἀνελεῖν αὐτὸν κατὰ τὴν ὁδόν.4ὁ μὲν οὖν Φῆστος ἀπεκρίθητηρεῖσθαι τὸν Παῦλον εἰςΚαισάριαν, ἑαυτὸν δὲ μέλλεινἐν τάχει ἐκπορεύεσθαι· 5οἱοὖν ἐν ὑμῖν, φησίν, δυνατοὶσυνκαταβάντες εἴ τί ἐστιν ἐν τῷἀνδρὶ ἄτοπον κατηγορείτωσαναὐτοῦ. 6διατρίψας δὲ ἐν αὐτοῖςἡμέρας οὐ πλείους ὀκτὼ ἢδέκα, καταβὰς εἰς Καισάριαν,τῇ ἐπαύριον καθίσας ἐπὶ τοῦβήματος ἐκέλευσεν τὸν Παῦλονἀχθῆναι. 7παραγενομένου δὲαὐτοῦ περιέστησαν αὐτὸν οἱ ἀπὸἹεροσολύμων καταβεβηκότεςἸουδαῖοι, πολλὰ καὶ βαρέααἰτιώματα καταφέροντες ἃ οὐκἴσχυον ἀποδεῖξαι, 8τοῦ Παύλουἀπολογουμένου ὅτι οὔτε εἰς τὸννόμον τῶν Ἰουδαίων οὔτε εἰςτὸ ἱερὸν οὔτε εἰς Καίσαρά τιἥμαρτον. 9ὁ Φῆστος δὲ θέλωντοῖς Ἰουδαίοις χάριν καταθέσθαιἀποκριθεὶς τῷ Παύλῳ εἶπεν,θέλεις εἰς Ἱεροσόλυμα ἀναβὰςἐκεῖ περὶ τούτων κριθῆναι ἐπ’ἐμοῦ; 10 εἶπεν δὲ ὁ Παῦλος· ἑστὼςἐπὶ τοῦ βήματος Καίσαρός εἰμι,οὗ με δεῖ κρίνεσθαι. Ἰουδαίουςοὐδὲν ἠδίκηκα, ὡς καὶ σὺ κάλλιονἐπιγινώσκεις. 11 εἰ μὲν οὖν ἀδικῶ


καὶ ἄξιον θανάτου πέπραχά τι, οὐπαραιτοῦμαι τὸ ἀποθανεῖν· εἰ δὲοὐδέν ἐστιν ὧν οὗτοι κατηγοροῦσίνμου, οὐδείς με δύναται αὐτοῖςχαρίσασθαι· Καίσαρα ἐπικαλοῦμαι.12τότε ὁ Φῆστος συνλαλήσας μετὰτοῦ συμβουλίου ἀπεκρίθη, Καίσαραἐπικέκλησαι, ἐπὶ Καίσαρα πορεύσῃ.13Ἡμερῶν δὲ διαγενομένων

τινῶν Ἀγρίππας ὁ βασιλεὺςκαὶ Βερνίκη κατήντησαν εἰςΚαισάριαν ἀσπασάμενοι τὸνΦῆστον. 14ὡς δὲ πλείους ἡμέραςδιέτριβον ἐκεῖ, ὁ Φῆστος τῷβασιλεῖ ἀνέθετο τὰ κατὰ τὸνΠαῦλον λέγων, ἀνήρ τίς ἐστινκαταλελειμμένος ὑπὸ Φήλικοςδέσμιος, 15περὶ οὗ γενομένου μουεἰς Ἱεροσόλυμα ἐνεφάνισαν οἱἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τῶνἸουδαίων, αἰτούμενοι κατ’ αὐτοῦκαταδίκην· 16πρὸς οὓς ἀπεκρίθηνὅτι οὐκ ἔστιν ἔθος Ῥωμαίοιςχαρίζεσθαί τινα ἄνθρωπον πρὶν ἢ ὁκατηγορούμενος κατὰ πρόσωπονἔχοι τοὺς κατηγόρους τόποντε ἀπολογίας λάβοι περὶ τοῦἐγκλήματος. 17συνελθόντων οὖναὐτῶν ἐνθάδε ἀναβολὴν μηδεμίανποιησάμενος τῇ ἑξῆς καθίσας ἐπὶτοῦ βήματος ἐκέλευσα ἀχθῆναιτὸν ἄνδρα· 18περὶ οὗ σταθέντεςοἱ κατήγοροι οὐδεμίαν αἰτίανἔφερον ὧν ἐγὼ ὑπενόουν πονηράν,19 ζητήματα δέ τινα περὶ τῆς ἰδίαςδεισιδαιμονίας εἶχον πρὸς αὐτὸνκαὶ περί τινος Ἰησοῦ τεθνηκότος,ὃν ἔφασκεν ὁ Παῦλος ζῆν.20ἀπορούμενος δὲ ἐγὼ τὴν περὶτούτων ζήτησιν ἔλεγον εἰ βούλοιτοπορεύεσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα κἀκεῖκρίνεσθαι περὶ τούτων. 21τοῦ δὲΠαύλου ἐπικαλεσαμένου τηρηθῆναιαὐτὸν εἰς τὴν τοῦ Σεβαστοῦδιάγνωσιν, ἐκέλευσα τηρεῖσθαιαὐτὸν ἕως οὗ ἀναπέμψω αὐτὸν

πρὸς Καίσαρα. 22Ἀγρίππας δὲ πρὸςτὸν Φῆστον, ἐβουλόμην καὶ αὐτὸςτοῦ ἀνθρώπου ἀκοῦσαι. αὔριον,φησίν, ἀκούσῃ αὐτοῦ.23Τῇ οὖν ἐπαύριον ἐλθόντος

τοῦ Ἀγρίππα καὶ τῆς Βερνίκηςμετὰ πολλῆς φαντασίας καὶεἰσελθόντων εἰς τὸ ἀκροατήριονσύν τε χιλιάρχοις καὶ ἀνδράσιντοῖς κατ’ ἐξοχὴν τῆς πόλεως, καὶκελεύσαντος τοῦ Φήστου ἤχθη ὁΠαῦλος. 24καί φησιν ὁ Φῆστος·Ἀγρίππα βασιλεῦ καὶ πάντεςοἱ συνπαρόντες ἡμῖν ἄνδρες,θεωρεῖτε τοῦτον περὶ οὗ ἅπαν τὸπλῆθος τῶν Ἰουδαίων ἐνέτυχόν μοιἔν τε Ἱεροσολύμοις καὶ ἐνθάδε,βοῶντες μὴ δεῖν αὐτὸν ζῆν μηκέτι.25 ἐγὼ δὲ κατελαβόμην μηδὲν ἄξιοναὐτὸν θανάτου πεπραχέναι, αὐτοῦδὲ τούτου ἐπικαλεσαμένου τὸνΣεβαστὸν ἔκρινα πέμπειν. 26περὶοὗ ἀσφαλές τι γράψαι τῷ κυρίῳοὐκ ἔχω· διὸ προήγαγον αὐτὸν ἐφ’ὑμῶν καὶ μάλιστα ἐπὶ σοῦ, βασιλεῦἈγρίππα, ὅπως τῆς ἀνακρίσεωςγενομένης σχῶ τί γράψω· 27ἄλογονγάρ μοι δοκεῖ πέμποντα δέσμιον μὴκαὶ τὰς κατ’ αὐτοῦ αἰτίας σημᾶναι.

26 Ἀγρίππας δὲ πρὸς τὸνΠαῦλον ἔφη· ἐπιτρέπεταί σοι

περὶ σεαυτοῦ λέγειν. τότε ὁ Παῦλοςἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπελογεῖτο,2περὶ πάντων ὧν ἐγκαλοῦμαι ὑπὸἸουδαίων, βασιλεῦ Ἀγρίππα, ἥγημαιἐμαυτὸν μακάριον ἐπὶ σοῦ μέλλωνσήμερον ἀπολογεῖσθαι, 3μάλισταγνώστην σε ὄντα πάντων τῶν κατὰἸουδαίους ἐθῶν τε καὶ ζητημάτων·διὸ δέομαι μακροθύμως ἀκοῦσαίμου. 4τὴν μὲν οὖν βίωσίν μουτὴν ἐκ νεότητος τὴν ἀπ’ ἀρχῆςγενομένην ἐν τῷ ἔθνει μου ἔντε Ἱεροσολύμοις ἴσασι πάντες οἱἸουδαῖοι, 5προγινώσκοντές μεἄνωθεν, ἐὰν θέλωσι μαρτυρεῖν, ὅτι


κατὰ τὴν ἀκριβεστάτην αἵρεσιντῆς ἡμετέρας θρησκίας ἔζησαΦαρισαῖος. 6καὶ νῦν ἐπ’ ἐλπίδιτῆς εἰς τοὺς πατέρας ἡμῶνἐπαγγελίας γενομένης ὑπὸ τοῦθεοῦ ἕστηκα κρινόμενος, 7 εἰς ἣντὸ δωδεκάφυλον ἡμῶν ἐν ἐκτενείᾳνύκτα καὶ ἡμέραν λατρεῦον ἐλπίζεικαταντῆσαι· περὶ ἧς ἐλπίδοςἐγκαλοῦμαι ὑπὸ Ἰουδαίων, βασιλεῦ.8τί ἄπιστον κρίνεται παρ’ ὑμῖνεἰ ὁ θεὸς νεκροὺς ἐγείρει; 9 ἐγὼμὲν οὖν ἔδοξα ἐμαυτῷ πρὸς τὸὄνομα Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου δεῖνπολλὰ ἐναντία πρᾶξαι· 10ὃ καὶἐποίησα ἐν Ἱεροσολύμοις, καὶπολλούς τε τῶν ἁγίων ἐγὼ ἐνφυλακαῖς κατέκλεισα, τὴν παρὰτῶν ἀρχιερέων ἐξουσίαν λαβών,ἀναιρουμένων τε αὐτῶν κατήνεγκαψῆφον, 11καὶ κατὰ πάσας τὰςσυναγωγὰς πολλάκις τιμωρῶναὐτοὺς ἠνάγκαζον βλασφημεῖν,περισσῶς τε ἐμμαινόμενος αὐτοῖςἐδίωκον ἕως καὶ εἰς τὰς ἔξωπόλεις. 12Ἐν οἷς πορευόμενος εἰςτὴν Δαμασκὸν μετ’ ἐξουσίας καὶἐπιτροπῆς τῆς τῶν ἀρχιερέων13ἡμέρας μέσης κατὰ τὴν ὁδὸνεἶδον, βασιλεῦ, οὐρανόθεν ὑπὲρτὴν λαμπρότητα τοῦ ἡλίουπεριλάμψαν με φῶς καὶ τοὺς σὺνἐμοὶ πορευομένους· 14πάντων τεκαταπεσόντων ἡμῶν εἰς τὴν γῆνἤκουσα φωνὴν λέγουσαν πρός μετῇ Ἑβραΐδι διαλέκτῳ, Σαοὺλ Σαούλ,τί με διώκεις; σκληρόν σοι πρὸςκέντρα λακτίζειν. 15 ἐγὼ δὲ εἶπα,τίς εἶ, κύριε; ὁ δὲ κύριος εἶπεν, ἐγώεἰμι Ἰησοῦς ὃν σὺ διώκεις. 16ἀλλὰἀνάστηθι καὶ στῆθι ἐπὶ τοὺςπόδας σου· εἰς τοῦτο γὰρ ὤφθηνσοι, προχειρίσασθαί σε ὑπηρέτηνκαὶ μάρτυρα ὧν τε εἶδές ὧν τεὀφθήσομαί σοι, 17 ἐξαιρούμενός σεἐκ τοῦ λαοῦ καὶ ἐκ τῶν ἐθνῶν, εἰς

οὓς ἐγὼ ἀποστέλλω σε 18ἀνοῖξαιὀφθαλμοὺς αὐτῶν, τοῦ ἐπιστρέψαιἀπὸ σκότους εἰς φῶς καὶ τῆςἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ τὸνθεόν, τοῦ λαβεῖν αὐτοὺς ἄφεσινἁμαρτιῶν καὶ κλῆρον ἐν τοῖςἡγιασμένοις πίστει τῇ εἰς ἐμέ.19ὅθεν, βασιλεῦ Ἀγρίππα, οὐκἐγενόμην ἀπειθὴς τῇ οὐρανίῳὀπτασίᾳ, 20ἀλλὰ τοῖς ἐν Δαμασκῷπρῶτόν τε καὶ Ἱεροσολύμοις,πᾶσάν τε τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίαςκαὶ τοῖς ἔθνεσιν ἀπήγγελλονμετανοεῖν καὶ ἐπιστρέφειν ἐπὶ τὸνθεόν, ἄξια τῆς μετανοίας ἔργαπράσσοντας. 21 ἕνεκα τούτων μεἸουδαῖοι συλλαβόμενοι ὄντα ἐν τῷἱερῷ ἐπειρῶντο διαχειρίσασθαι.22 ἐπικουρίας οὖν τυχὼν τῆςἀπὸ τοῦ θεοῦ ἄχρι τῆς ἡμέραςταύτης ἕστηκα μαρτυρόμενοςμικρῷ τε καὶ μεγάλῳ, οὐδὲνἐκτὸς λέγων ὧν τε οἱ προφῆταιἐλάλησαν μελλόντων γίνεσθαικαὶ Μωϋσῆς, 23 εἰ παθητὸς ὁΧριστός, εἰ πρῶτος ἐξ ἀναστάσεωςνεκρῶν φῶς μέλλει καταγγέλλειντῷ τε λαῷ καὶ τοῖς ἔθνεσιν.24ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἀπολογουμένουὁ Φῆστος μεγάλῃ τῇ φωνῇ φησίν·μαίνῃ, Παῦλε· τὰ πολλά σεγράμματα εἰς μανίαν περιτρέπει.25ὁ δὲ Παῦλος· οὐ μαίνομαι,φησίν, κράτιστε Φῆστε, ἀλλὰἀληθείας καὶ σωφροσύνης ῥήματαἀποφθέγγομαι. 26 ἐπίσταται γὰρπερὶ τούτων ὁ βασιλεύς, πρὸςὃν καὶ παρρησιαζόμενος λαλῶ·λανθάνειν γὰρ αὐτὸν τι τούτωνοὐ πείθομαι οὐθέν, οὐ γάρ ἐστινἐν γωνίᾳ πεπραγμένον τοῦτο.27πιστεύεις, βασιλεῦ Ἀγρίππα, τοῖςπροφήταις; οἶδα ὅτι πιστεύεις. 28ὁδὲ Ἀγρίππας πρὸς τὸν Παῦλον,ἐν ὀλίγῳ με πείθεις Χριστιανὸνποιῆσαι. 29ὁ δὲ Παῦλος, εὐξαίμην


ἂν τῷ θεῷ καὶ ἐν ὀλίγῳ καὶ ἐνμεγάλῳ οὐ μόνον σὲ ἀλλὰ καὶπάντας τοὺς ἀκούοντάς μουσήμερον γενέσθαι τοιούτουςὁποῖος κἀγώ εἰμι, παρεκτὸς τῶνδεσμῶν τούτων. 30ἀνέστη τεὁ βασιλεὺς καὶ ὁ ἡγεμὼν ἥ τεΒερνίκη καὶ οἱ συνκαθήμενοιαὐτοῖς, 31καὶ ἀναχωρήσαντεςἐλάλουν πρὸς ἀλλήλους λέγοντεςὅτι οὐδὲν θανάτου ἢ δεσμῶν ἄξιοντι πράσσει ὁ ἄνθρωπος οὗτος.32Ἀγρίππας δὲ τῷ Φήστῳ ἔφη·ἀπολελύσθαι ἐδύνατο ὁ ἄνθρωποςοὗτος εἰ μὴ ἐπεκέκλητο Καίσαρα.

27Ὡς δὲ ἐκρίθη τοῦ ἀποπλεῖνἡμᾶς εἰς τὴν Ἰταλίαν,

παρεδίδουν τόν τε Παῦλονκαί τινας ἑτέρους δεσμώταςἑκατοντάρχῃ ὀνόματι Ἰουλίῳσπείρης Σεβαστῆς. 2 ἐπιβάντεςδὲ πλοίῳ Ἀδραμυττηνῷ μέλλοντιπλεῖν εἰς τοὺς κατὰ τὴν Ἀσίαντόπους ἀνήχθημεν, ὄντος σὺνἡμῖν Ἀριστάρχου ΜακεδόνοςΘεσσαλονικέως· 3τῇ τε ἑτέρᾳκατήχθημεν εἰς Σιδῶνα,φιλανθρώπως τε ὁ Ἰούλιος τῷΠαύλῳ χρησάμενος ἐπέτρεψενπρὸς τοὺς φίλους πορευθέντιἐπιμελείας τυχεῖν. 4κἀκεῖθενἀναχθέντες ὑπεπλεύσαμεν τὴνΚύπρον διὰ τὸ τοὺς ἀνέμους εἶναιἐναντίους, 5τό τε πέλαγος τὸκατὰ τὴν Κιλικίαν καὶ Παμφυλίανδιαπλεύσαντες κατήλθαμενεἰς Μύρρα τῆς Λυκίας. 6Κἀκεῖεὑρὼν ὁ ἑκατοντάρχης πλοῖονἈλεξανδρῖνον πλέον εἰς τὴνἸταλίαν ἐνεβίβασεν ἡμᾶς εἰςαὐτό. 7 ἐν ἱκαναῖς δὲ ἡμέραιςβραδυπλοοῦντες καὶ μόλιςγενόμενοι κατὰ τὴν Κνίδον, μὴπροσεῶντος ἡμᾶς τοῦ ἀνέμου,ὑπεπλεύσαμεν τὴν Κρήτηνκατὰ Σαλμώνην, 8μόλις τε

παραλεγόμενοι αὐτὴν ἤλθομεν εἰςτόπον τινὰ καλούμενον Καλοὺςλιμένας, ᾧ ἐγγὺς πόλις ἦν Λασαία.9 ἱκανοῦ δὲ χρόνου διαγενομένουκαὶ ὄντος ἤδη ἐπισφαλοῦς τοῦπλοὸς διὰ τὸ καὶ τὴν νηστείανἤδη παρεληλυθέναι, παρῄνει ὁΠαῦλος 10λέγων αὐτοῖς, ἄνδρες,θεωρῶ ὅτι μετὰ ὕβρεως καὶπολλῆς ζημίας οὐ μόνον τοῦφορτίου καὶ τοῦ πλοίου ἀλλὰ καὶτῶν ψυχῶν ἡμῶν μέλλειν ἔσεσθαιτὸν πλοῦν. 11ὁ δὲ ἑκατοντάρχηςτῷ κυβερνήτῃ καὶ τῷ ναυκλήρῳμᾶλλον ἐπείθετο ἢ τοῖς ὑπὸΠαύλου λεγομένοις. 12ἀνευθέτουδὲ τοῦ λιμένος ὑπάρχοντος πρὸςπαραχειμασίαν οἱ πλείονες ἔθεντοβουλὴν ἀναχθῆναι ἐκεῖθεν, εἴπωςδύναιντο καταντήσαντες εἰςΦοίνικα παραχειμάσαι, λιμένα τῆςΚρήτης βλέποντα κατὰ λίβα καὶκατὰ χῶρον. 13ὑποπνεύσαντος δὲνότου δόξαντες τῆς προθέσεωςκεκρατηκέναι, ἄραντες ἆσσονπαρελέγοντο τὴν Κρήτην.14μετ’ οὐ πολὺ δὲ ἔβαλενκατ’ αὐτῆς ἄνεμος τυφωνικὸςὁ καλούμενος εὐρακύλων·15συναρπασθέντος δὲ τοῦ πλοίουκαὶ μὴ δυναμένου ἀντοφθαλμεῖντῷ ἀνέμῳ ἐπιδόντες ἐφερόμεθα.16νησίον δέ τι ὑποδραμόντεςκαλούμενον Κλαῦδα ἰσχύσαμενμόλις περικρατεῖς γενέσθαι τῆςσκάφης, 17ἣν ἄραντες βοηθείαιςἐχρῶντο ὑποζωννύντες τὸ πλοῖον·φοβούμενοί τε μὴ εἰς τὴν Σύρτινἐκπέσωσιν, χαλάσαντες τὸ σκεῦος,οὕτως ἐφέροντο. 18σφοδρῶςδὲ χειμαζομένων ἡμῶν τῇ ἑξῆςἐκβολὴν ἐποιοῦντο, 19καὶ τῇ τρίτῃαὐτόχειρες τὴν σκευὴν τοῦ πλοίουἔριψαν· 20μήτε δὲ ἡλίου μήτεἄστρων ἐπιφαινόντων ἐπὶ πλείοναςἡμέρας, χειμῶνός τε οὐκ ὀλίγου


ἐπικειμένου, λοιπὸν περιῃρεῖτοἐλπὶς πᾶσα τοῦ σώζεσθαι ἡμᾶς.21πολλῆς τε ἀσιτίας ὑπαρχούσης,τότε σταθεὶς ὁ Παῦλος ἐν μέσῳαὐτῶν εἶπεν· ἔδει μέν, ὦ ἄνδρες,πειθαρχήσαντάς μοι μὴ ἀνάγεσθαιἀπὸ τῆς Κρήτης κερδῆσαί τε τὴνὕβριν ταύτην καὶ τὴν ζημίαν. 22καὶτὰ νῦν παραινῶ ὑμᾶς εὐθυμεῖν;ἀποβολὴ γὰρ ψυχῆς οὐδεμίαἔσται ἐξ ὑμῶν πλὴν τοῦ πλοίου.23παρέστη γάρ μοι ταύτῃ τῇνυκτὶ τοῦ θεοῦ οὗ εἰμὶ ἐγώ, ᾧκαὶ λατρεύω, ἄγγελος 24λέγων·μὴ φοβοῦ, Παῦλε· Καίσαρί σε δεῖπαραστῆναι, καὶ ἰδοὺ κεχάρισταίσοι ὁ θεὸς πάντας τοὺς πλέονταςμετὰ σοῦ. 25διὸ εὐθυμεῖτε, ἄνδρες·πιστεύω γὰρ τῷ θεῷ ὅτι οὕτωςἔσται καθ’ ὃν τρόπον λελάληταίμοι. 26 εἰς νῆσον δέ τινα δεῖ ἡμᾶςἐκπεσεῖν.27Ὡς δὲ τεσσαρεσκαιδεκάτη

νὺξ ἐγένετο διαφερομένων ἡμῶνἐν τῷ Ἀδρίᾳ, κατὰ μέσον τῆςνυκτὸς ὑπενόουν οἱ ναῦταιπροσάγειν τινὰ αὐτοῖς χώραν.28καὶ βολίσαντες εὗρον ὀργυιὰςεἴκοσι, βραχὺ δὲ διαστήσαντεςκαὶ πάλιν βολίσαντες εὗρονὀργυιὰς δεκαπέντε· 29φοβούμενοίτε μήπου κατὰ τραχεῖς τόπουςἐκπέσωμεν, ἐκ πρύμνης ῥίψαντεςἀγκύρας τέσσαρας εὔχοντοἡμέραν γενέσθαι. 30τῶν δὲ ναυτῶνζητούντων φυγεῖν ἐκ τοῦ πλοίου καὶχαλασάντων τὴν σκάφην εἰς τὴνθάλασσαν προφάσει ὡς ἐκ πρῴρηςἀγκύρας μελλόντων ἐκτείνειν,31 εἶπεν ὁ Παῦλος τῷ ἑκατοντάρχῃκαὶ τοῖς στρατιώταις· ἐὰν μὴοὗτοι μείνωσιν ἐν τῷ πλοίῳ,ὑμεῖς σωθῆναι οὐ δύνασθε.32τότε ἀπέκοψαν οἱ στρατιῶταιτὰ σχοινία τῆς σκάφης καὶεἴασαν αὐτὴν ἐκπεσεῖν. 33Ἄχρι

δὲ οὗ ἡμέρα ἔμελλεν γίνεσθαι,παρεκάλει ὁ Παῦλος ἅπανταςμεταλαβεῖν τροφῆς λέγων·τεσσαρεσκαιδεκάτην σήμερονἡμέραν προσδοκῶντες ἄσιτοιδιατελεῖτε, μηθὲν προσλαβόμενοι.34διὸ παρακαλῶ ὑμᾶς μεταλαβεῖντροφῆς, τοῦτο γὰρ πρὸς τῆςὑμετέρας σωτηρίας ὑπάρχει·οὐδενὸς γὰρ ὑμῶν θρὶξ ἀπὸτῆς κεφαλῆς ἀπολεῖται. 35 εἴπαςδὲ ταῦτα καὶ λαβὼν ἄρτονεὐχαρίστησεν τῷ θεῷ ἐνώπιονπάντων καὶ κλάσας ἤρξατο ἐσθίειν.36 εὔθυμοι δὲ γενόμενοι πάντεςκαὶ αὐτοὶ προσελάβοντο τροφῆς.37ἤμεθα δὲ αἱ πᾶσαι ψυχαὶ ἐν τῷπλοίῳ διακόσιαι ἑβδομήκονταἕξ. 38κορεσθέντες δὲ τροφῆςἐκούφιζον τὸ πλοῖον ἐκβαλλόμενοιτὸν σῖτον εἰς τὴν θάλασσαν.39Ὅτε δὲ ἡμέρα ἐγένετο, τὴνγῆν οὐκ ἐπεγίνωσκον, κόλπον δέτινα κατενόουν ἔχοντα αἰγιαλὸνεἰς ὃν ἐβουλεύοντο εἰ δύναιντοἐξῶσαι τὸ πλοῖον. 40καὶ τὰςἀγκύρας περιελόντες εἴων εἰςτὴν θάλασσαν, ἅμα ἀνέντεςτὰς ζευκτηρίας τῶν πηδαλίων,καὶ ἐπάραντες τὸν ἀρτέμωνατῇ πνεούσῃ κατεῖχον εἰς τὸναἰγιαλόν. 41περιπεσόντες δὲ εἰςτόπον διθάλασσον ἐπέκειλαν τὴνναῦν, καὶ ἡ μὲν πρῷρα ἐρείσασαἔμεινεν ἀσάλευτος, ἡ δὲ πρύμναἐλύετο ὑπὸ τῆς βίας. 42τῶν δὲστρατιωτῶν βουλὴ ἐγένετο ἵνατοὺς δεσμώτας ἀποκτείνωσιν,μή τις ἐκκολυμβήσας διαφύγῃ·43ὁ δὲ ἑκατοντάρχης βουλόμενοςδιασῶσαι τὸν Παῦλον ἐκώλυσεναὐτοὺς τοῦ βουλήματος, ἐκέλευσέντε τοὺς δυναμένους κολυμβᾶνἀπορίψαντας πρώτους ἐπὶ τὴν γῆνἐξιέναι, 44καὶ τοὺς λοιποὺς οὓς μὲνἐπὶ σανίσιν οὓς δὲ ἐπί τινων τῶν


ἀπὸ τοῦ πλοίου· καὶ οὕτως ἐγένετοπάντας διασωθῆναι ἐπὶ τὴν γῆν.

28 Καὶ διασωθέντες τότεἐπέγνωμεν ὅτι Μελίτη ἡ

νῆσος καλεῖται. 2οἵ τε βάρβαροιπαρεῖχαν οὐ τὴν τυχοῦσανφιλανθρωπίαν ἡμῖν, ἅψαντες γὰρπυρὰν προσελάβοντο πάντας ἡμᾶςδιὰ τὸν ὑετὸν τὸν ἐφεστῶτα καὶδιὰ τὸ ψῦχος. 3συστρέψαντοςδὲ τοῦ Παύλου φρυγάνων τιπλῆθος καὶ ἐπιθέντος ἐπὶ τὴνπυράν, ἔχιδνα ἀπὸ τῆς θέρμηςἐξελθοῦσα καθῆψεν τῆς χειρὸςαὐτοῦ. 4ὡς δὲ εἶδον οἱ βάρβαροικρεμάμενον τὸ θηρίον ἐκ τῆςχειρὸς αὐτοῦ, πρὸς ἀλλήλουςἔλεγον, πάντως φονεύς ἐστιν ὁἄνθρωπος οὗτος ὃν διασωθένταἐκ τῆς θαλάσσης ἡ δίκη ζῆν οὐκεἴασεν. 5ὁ μὲν οὖν ἀποτινάξας τὸθηρίον εἰς τὸ πῦρ ἔπαθεν οὐδὲνκακόν· 6οἱ δὲ προσεδόκων αὐτὸνμέλλειν ἐμπιπρᾶσθαι ἢ καταπίπτεινἄφνω νεκρόν. ἐπὶ πολὺ δὲ αὐτῶνπροσδοκώντων καὶ θεωρούντωνμηδὲν ἄτοπον εἰς αὐτὸν γινόμενον,μεταβαλλόμενοι ἔλεγον αὐτὸνεἶναι θεόν. 7 ἐν δὲ τοῖς περὶ τὸντόπον ἐκεῖνον ὑπῆρχεν χωρία τῷπρώτῳ τῆς νήσου ὀνόματι Ποπλίῳ,ὃς ἀναδεξάμενος ἡμᾶς τρεῖςἡμέρας φιλοφρόνως ἐξένισεν.8 ἐγένετο δὲ τὸν πατέρα τοῦΠοπλίου πυρετοῖς καὶ δυσεντερίῳσυνεχόμενον κατακεῖσθαι, πρὸςὃν ὁ Παῦλος εἰσελθὼν καὶπροσευξάμενος, ἐπιθεὶς τὰς χεῖραςαὐτῷ ἰάσατο αὐτόν. 9τούτουδὲ γενομένου καὶ οἱ λοιποὶ οἱἐν τῇ νήσῳ ἔχοντες ἀσθενείαςπροσήρχοντο καὶ ἐθεραπεύοντο,10οἳ καὶ πολλαῖς τιμαῖς ἐτίμησανἡμᾶς καὶ ἀναγομένοις ἐπέθεντο τὰπρὸς τὰς χρείας.

11Μετὰ δὲ τρεῖς μῆναςἀνήχθημεν ἐν πλοίῳπαρακεχειμακότι ἐν τῇ νήσῳἈλεξανδρίνῳ, παρασήμῳΔιοσκούροις. 12καὶ καταχθέντεςεἰς Συρακούσας ἐπεμείναμενἡμέρας τρεῖς, 13ὅθεν περιελθόντεςκατηντήσαμεν εἰς Ῥήγιον. καὶμετὰ μίαν ἡμέραν ἐπιγενομένουνότου δευτεραῖοι ἤλθομενεἰς Ποτιόλους, 14οὗ εὑρόντεςἀδελφοὺς παρεκλήθημεν παρ’αὐτοῖς ἐπιμεῖναι ἡμέρας ἑπτά· καὶοὕτως εἰς τὴν Ῥώμην ἤλθαμεν.15κἀκεῖθεν οἱ ἀδελφοὶ ἀκούσαντεςτὰ περὶ ἡμῶν ἦλθαν εἰς ἀπάντησινἡμῖν ἄχρι Ἀππίου φόρου καὶ Τριῶνταβερνῶν, οὓς ἰδὼν ὁ Παῦλοςεὐχαριστήσας τῷ θεῷ ἔλαβεθάρσος.16Ὅτε δὲ εἰσήλθομεν εἰς τὴν

Ῥώμην, ἐπετράπη τῷ Παύλῳ μένεινκαθ’ ἑαυτὸν σὺν τῷ φυλάσσοντιαὐτὸν στρατιώτῃ. 17 ἐγένετο δὲμετὰ ἡμέρας τρεῖς συνκαλέσασθαιαὐτὸν τοὺς ὄντας τῶν Ἰουδαίωνπρώτους· συνελθόντων δὲαὐτῶν ἔλεγεν πρὸς αὐτούς· ἐγώ,ἄνδρες ἀδελφοί, οὐδὲν ἐναντίονποιήσας τῷ λαῷ ἢ τοῖς ἔθεσι τοῖςπατρῴοις, δέσμιος ἐξ Ἱεροσολύμωνπαρεδόθην εἰς τὰς χεῖρας τῶνῬωμαίων, 18οἵτινες ἀνακρίναντέςμε ἐβούλοντο ἀπολῦσαι διὰτὸ μηδεμίαν αἰτίαν θανάτουὑπάρχειν ἐν ἐμοί· 19ἀντιλεγόντωνδὲ τῶν Ἰουδαίων ἠναγκάσθηνἐπικαλέσασθαι Καίσαρα, οὐχὡς τοῦ ἔθνους μου ἔχων τικατηγορεῖν. 20διὰ ταύτην οὖντὴν αἰτίαν παρεκάλεσα ὑμᾶςἰδεῖν καὶ προσλαλῆσαι· εἵνεκενγὰρ τῆς ἐλπίδος τοῦ Ἰσραὴλ τὴνἅλυσιν ταύτην περίκειμαι. 21οἱδὲ πρὸς αὐτὸν εἶπαν, ἡμεῖς οὔτεγράμματα περὶ σοῦ ἐδεξάμεθα ἀπὸ


τῆς Ἰουδαίας, οὔτε παραγενόμενόςτις τῶν ἀδελφῶν ἀπήγγειλεν ἢἐλάλησέν τι περὶ σοῦ πονηρόν.22ἀξιοῦμεν δὲ παρὰ σοῦ ἀκοῦσαιἃ φρονεῖς, περὶ μὲν γὰρ τῆςαἱρέσεως ταύτης γνωστὸν ἡμῖνἐστιν ὅτι πανταχοῦ ἀντιλέγεται.23ταξάμενοι δὲ αὐτῷ ἡμέραν ἦλθονπρὸς αὐτὸν εἰς τὴν ξενίαν πλείονες,οἷς ἐξετίθετο διαμαρτυρόμενοςτὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ πείθων τεαὐτοὺς περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἀπό τε τοῦνόμου Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶνἀπὸ πρωῒ ἕως ἑσπέρας. 24καὶ οἱμὲν ἐπείθοντο τοῖς λεγομένοις,οἱ δὲ ἠπίστουν· 25ἀσύμφωνοι τεὄντες πρὸς ἀλλήλους ἀπελύοντο,εἰπόντος τοῦ Παύλου ῥῆμα ἓνὅτι καλῶς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιονἐλάλησεν διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτουπρὸς τοὺς πατέρας ὑμῶν 26λέγων,

πορεύθητι πρὸς τὸν λαὸν τοῦτονκαὶ εἰπόν, ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐμὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετεκαὶ οὐ μὴ ἴδητε· 27 ἐπαχύνθη γὰρ ἡκαρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖςὠσὶν βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺςὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν·μήποτε ἴδωσιν τοῖς ὀφθαλμοῖςκαὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσιν καὶ τῇκαρδίᾳ συνῶσιν καὶ ἐπιστρέψωσιν,καὶ ἰάσομαι αὐτούς. 28γνωστὸνοὖν ἔστω ὑμῖν ὅτι τοῖς ἔθνεσινἀπεστάλη τοῦτο τὸ σωτήριον τοῦθεοῦ· αὐτοὶ καὶ ἀκούσονται.30Ἐνέμεινεν δὲ διετίαν ὅλην ἐν

ἰδίῳ μισθώματι, καὶ ἀπεδέχετοπάντας τοὺς εἰσπορευομένουςπρὸς αὐτόν, 31κηρύσσων τὴνβασιλείαν τοῦ θεοῦ καὶ διδάσκωντὰ περὶ τοῦ κυρίου Ἰησοῦ μετὰπάσης παρρησίας ἀκωλύτως.

192 ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1:26

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Παῦλος δοῦλος ΧριστοῦἸησοῦ, κλητὸς ἀπόστολος

ἀφωρισμένος εἰς εὐαγγέλιονθεοῦ, 2ὃ προεπηγγείλατο διὰτῶν προφητῶν αὐτοῦ ἐν γραφαῖςἁγίαις, 3περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ τοῦγενομένου ἐκ σπέρματος Δαυεὶδκατὰ σάρκα, 4τοῦ ὁρισθέντοςυἱοῦ θεοῦ ἐν δυνάμει κατὰ πνεῦμαἁγιωσύνης ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν,Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν,5δι’ οὗ ἐλάβομεν χάριν καὶἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν πίστεωςἐν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν ὑπὲρ τοῦὀνόματος αὐτοῦ, 6 ἐν οἷς ἐστε καὶὑμεῖς κλητοὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ, 7πᾶσιντοῖς οὖσιν ἐν Ῥώμῃ ἀγαπητοῖςθεοῦ, κλητοῖς ἁγίοις· χάρις ὑμῖνκαὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶνκαὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.8Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τῷ

θεῶ μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ περὶπάντων ὑμῶν, ὅτι ἡ πίστις ὑμῶνκαταγγέλλεται ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ.9μάρτυς γάρ μού ἐστιν ὁ θεός, ᾧλατρεύω ἐν τῷ πνεύματί μου ἐντῷ εὐαγγελίῳ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὡςἀδιαλείπτως μνείαν ὑμῶν ποιοῦμαι10πάντοτε ἐπὶ τῶν προσευχῶνμου, δεόμενος εἴπως ἤδη ποτὲεὐοδωθήσομαι ἐν τῷ θελήματι τοῦθεοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς. 11 ἐπιποθῶγὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς, ἵνα τι μεταδῶχάρισμα ὑμῖν πνευματικὸν εἰς τὸστηριχθῆναι ὑμᾶς, 12τοῦτο δέἐστιν συνπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖνδιὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶντε καὶ ἐμοῦ. 13οὐ θέλω δὲ ὑμᾶςἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὅτι πολλάκιςπροεθέμην ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς, καὶἐκωλύθην ἄχρι τοῦ δεῦρο, ἵνα τινὰκαρπὸν σχῶ καὶ ἐν ὑμῖν καθὼς καὶἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν. 14Ἕλλησίν

τε καὶ βαρβάροις, σοφοῖς τε καὶἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμί· 15οὕτωςτὸ κατ’ ἐμὲ πρόθυμον καὶ ὑμῖν τοῖςἐν Ῥώμῃ εὐαγγελίσασθαι. 16οὐγὰρ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον,δύναμις γὰρ θεοῦ ἐστιν εἰςσωτηρίαν παντὶ τῷ πιστεύοντι,Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι.17δικαιοσύνη γὰρ θεοῦ ἐν αὐτῷἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰςπίστιν, καθὼς γέγραπται, ὁ δὲδίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται.18Ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ

θεοῦ ἀπ’ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσανἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπωντῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳκατεχόντων, 19διότι τὸ γνωστὸντοῦ θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐναὐτοῖς· ὁ θεὸς γὰρ αὐτοῖςἐφανέρωσεν. 20τὰ γὰρ ἀόρατααὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖςποιήμασιν νοούμενα καθορᾶται,ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶθειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺςἀναπολογήτους· 21διότι γνόντεςτὸν θεὸν οὐχ ὡς θεὸν ἐδόξασαν ἢηὐχαρίστησαν, ἀλλ’ ἐματαιώθησανἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν καὶἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶνκαρδία. 22φάσκοντες εἶναι σοφοὶἐμωράνθησαν, 23καὶ ἤλλαξαντὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου θεοῦἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶτετραπόδων καὶ ἑρπετῶν. 24διὸπαρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς ἐν ταῖςἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰςἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰσώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς, 25οἵτινεςμετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ θεοῦἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸνκτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰςτοὺς αἰῶνας· ἀμήν. 26διὰ τοῦτοπαρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς πάθηἀτιμίας· αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1:27 193 ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ 2:20

μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσινεἰς τὴν παρὰ φύσιν, 27ὁμοίωςτε καὶ οἱ ἄρρενες ἀφέντες τὴνφυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείαςἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶνεἰς ἀλλήλους, ἄρρενες ἐν ἄρρεσιντὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοικαὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδειτῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖςἀπολαμβάνοντες. 28καὶ καθὼς οὐκἐδοκίμασαν τὸν θεὸν ἔχεινἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεναὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς ἀδόκιμοννοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα,29πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳπονηρίᾳ κακίᾳ πλεονεξίᾳ, μεστοὺςφθόνου φόνου ἔριδος δόλουκακοηθείας, 30ψιθυριστάς,καταλάλους, θεοστυγεῖς,ὑβριστάς, ὑπερηφάνους,ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν,γονεῦσιν ἀπειθεῖς, 31ἀσυνέτους,ἀσυνθέτους, ἀστόργους,ἀνελεήμονας· 32οἵτινες τὸδικαίωμα τοῦ θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτιοἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοιθανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰποιοῦσιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσιντοῖς πράσσουσιν.

2 Διὸ ἀναπολόγητος εἶ, ὦἄνθρωπε πᾶς ὁ κρίνων·

ἐν ᾧ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον,σεαυτὸν κατακρίνεις, τὰ γὰρ αὐτὰπράσσεις ὁ κρίνων. 2οἴδαμεν γὰρὅτι τὸ κρίμα τοῦ θεοῦ ἐστιν κατὰἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαῦταπράσσοντας. 3λογίζῃ δὲ τοῦτο, ὦἄνθρωπε ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦταπράσσοντας καὶ ποιῶν αὐτά, ὅτισὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρίμα τοῦ θεοῦ;4ἢ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητοςαὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆςμακροθυμίας καταφρονεῖς, ἀγνοῶνὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ θεοῦ εἰςμετάνοιάν σε ἄγει; 5κατὰ δὲ τὴνσκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον

καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργὴνἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεωςδικαιοκρισίας τοῦ θεοῦ, 6ὃςἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργααὐτοῦ, 7τοῖς μὲν καθ’ ὑπομονὴνἔργου ἀγαθοῦ δόξαν καὶ τιμὴν καὶἀφθαρσίαν ζητοῦσιν, ζωὴν αἰώνιον·8τοῖς δὲ ἐξ ἐριθείας καὶ ἀπειθοῦσιτῇ ἀληθείᾳ πειθομένοις δὲ τῇἀδικίᾳ, ὀργὴ καὶ θυμός. 9θλῖψιςκαὶ στενοχωρία ἐπὶ πᾶσαν ψυχὴνἀνθρώπου τοῦ κατεργαζομένουτὸ κακόν, Ἰουδαίου τε πρῶτον καὶἝλληνος· 10δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶεἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶἝλληνι·11Οὐ γάρ ἐστιν προσωπολημψία

παρὰ τῷ θεῷ. 12ὅσοι γὰρἀνόμως ἥμαρτον, ἀνόμως καὶἀπολοῦνται· καὶ ὅσοι ἐν νόμῳἥμαρτον, διὰ νόμου κριθήσονται·13οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ νόμουδίκαιοι παρὰ τῷ θεῷ, ἀλλ’ οἱποιηταὶ νόμου δικαιωθήσονται.14ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμονἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμουποιῶσιν, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντεςἑαυτοῖς εἰσιν νόμος· 15οἵτινεςἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμουγραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν,συνμαρτυρούσης αὐτῶν τῆςσυνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλωντῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢκαὶ ἀπολογουμένων, 16 ἐν ἡμέρᾳὅτε κρινεῖ ὁ θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶνἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόνμου διὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ. 17 εἰδὲ σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ καὶἐπαναπαύῃ νόμῳ καὶ καυχᾶσαι ἐνθεῷ 18καὶ γινώσκεις τὸ θέλημακαὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντακατηχούμενος ἐκ τοῦ νόμου,19πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸνεἶναι τυφλῶν, φῶς τῶν ἐνσκότει, 20παιδευτὴν ἀφρόνων,


διδάσκαλον νηπίων, ἔχοντα τὴνμόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆςἀληθείας ἐν τῷ νόμῳ. 21ὁ οὖνδιδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐδιδάσκεις; ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτεινκλέπτεις; 22ὁ λέγων μὴ μοιχεύεινμοιχεύεις; ὁ βδελυσσόμενος τὰεἴδωλα ἱεροσυλεῖς; 23ὃς ἐν νόμῳκαυχᾶσαι, διὰ τῆς παραβάσεωςτοῦ νόμου τὸν θεὸν ἀτιμάζεις;24τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ θεοῦ δι’ ὑμᾶςβλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσιν,καθὼς γέγραπται. 25περιτομὴ μὲνγὰρ ὠφελεῖ ἐὰν νόμον πράσσῃς·ἐὰν δὲ παραβάτης νόμου ᾖς, ἡπεριτομή σου ἀκροβυστία γέγονεν.26 ἐὰν οὖν ἡ ἀκροβυστία τὰδικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ,οὐχ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰςπεριτομὴν λογισθήσεται; 27καὶκρινεῖ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστίατὸν νόμον τελοῦσα σὲ τὸνδιὰ γράμματος καὶ περιτομῆςπαραβάτην νόμου. 28οὐ γὰρ ὁ ἐντῷ φανερῷ Ἰουδαῖός ἐστιν, οὐδὲ ἡἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή·29ἀλλ’ ὁ ἐν τῷ κρυπτῷ Ἰουδαῖος,καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματιοὐ γράμματι, οὗ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξἀνθρώπων ἀλλ’ ἐκ τοῦ θεοῦ.

3 Τί οὖν τὸ περισσὸν τοῦἸουδαίου, ἢ τίς ἡ ὠφέλεια τῆς

περιτομῆς; 2πολὺ κατὰ πάντατρόπον. πρῶτον μὲν γὰρ ὅτιἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ.3τί γὰρ εἰ ἠπίστησάν τινες; μὴἡ ἀπιστία αὐτῶν τὴν πίστιν τοῦθεοῦ καταργήσει; 4μὴ γένοιτο·γινέσθω δὲ ὁ θεὸς ἀληθής, πᾶςδὲ ἄνθρωπος ψεύστης, καθάπεργέγραπται, ὅπως ἂν δικαιωθῇςἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσειςἐν τῷ κρίνεσθαί σε. 5 εἰ δὲ ἡἀδικία ἡμῶν θεοῦ δικαιοσύνηνσυνίστησιν, τί ἐροῦμεν; μὴ ἄδικοςὁ θεὸς ὁ ἐπιφέρων τὴν ὀργήν; κατὰ

ἄνθρωπον λέγω. 6μὴ γένοιτο· ἐπεὶπῶς κρινεῖ ὁ θεὸς τὸν κόσμον;7 εἰ δὲ ἡ ἀλήθεια τοῦ θεοῦ ἐν τῷἐμῷ ψεύσματι ἐπερίσσευσεν εἰςτὴν δόξαν αὐτοῦ, τί ἔτι κἀγὼὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι; 8καὶμὴ καθὼς βλασφημούμεθα καὶκαθώς φασίν τινες ἡμᾶς λέγειν ὅτιποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ τὰἀγαθά; ὧν τὸ κρίμα ἔνδικόν ἐστιν.9Τί οὖν; προεχόμεθα; οὐ πάντως·

προῃτιασάμεθα γὰρ Ἰουδαίους τεκαὶ Ἕλληνας πάντας ὑφ’ ἁμαρτίανεἶναι, 10καθὼς γέγραπται ὅτι οὐκἔστιν δίκαιος οὐδὲ εἷς, 11οὐκ ἔστινὁ συνίων, οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶντὸν θεόν. 12πάντες ἐξέκλιναν, ἅμαἠχρεώθησαν· οὐκ ἔστιν ὁ ποιῶνχρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.13τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξαὐτῶν, ταῖς γλώσσαις αὐτῶνἐδολιοῦσαν, ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰχείλη αὐτῶν, 14ὧν τὸ στόμα ἀρᾶςκαὶ πικρίας γέμει· 15ὀξεῖς οἱ πόδεςαὐτῶν ἐκχέαι αἷμα, 16σύντριμμακαὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖςαὐτῶν, 17καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκἔγνωσαν. 18οὐκ ἔστιν φόβος θεοῦἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.19οἴδαμεν δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγειτοῖς ἐν τῷ νόμῳ λαλεῖ, ἵνα πᾶνστόμα φραγῇ καὶ ὑπόδικος γένηταιπᾶς ὁ κόσμος τῷ θεῷ· 20διότι ἐξἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεταιπᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ, διὰ γὰρνόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας.21Νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου

δικαιοσύνη θεοῦ πεφανέρωται,μαρτυρουμένη ὑπὸ τοῦ νόμου καὶτῶν προφητῶν, 22δικαιοσύνη δὲθεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ,εἰς πάντας τοὺς πιστεύοντας· οὐγάρ ἐστιν διαστολή· 23πάντεςγὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆςδόξης τοῦ θεοῦ, 24δικαιούμενοιδωρεὰν τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς


ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν ΧριστῷἸησοῦ· 25ὃν προέθετο ὁ θεὸςἱλαστήριον διὰ πίστεως ἐν τῷαὐτοῦ αἵματι εἰς ἔνδειξιν τῆςδικαιοσύνης αὐτοῦ διὰ τὴν πάρεσιντῶν προγεγονότων ἁμαρτημάτων26 ἐν τῇ ἀνοχῇ τοῦ θεοῦ, πρὸς τὴνἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐντῷ νῦν καιρῷ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸνδίκαιον καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκπίστεως Ἰησοῦ.27Ποῦ οὖν ἡ καύχησις;

ἐξεκλείσθη. διὰ ποίου νόμου;τῶν ἔργων; οὐχί, ἀλλὰ διὰ νόμουπίστεως. 28λογιζόμεθα γὰρδικαιοῦσθαι πίστει ἄνθρωπονχωρὶς ἔργων νόμου. 29ἢ Ἰουδαίωνὁ θεὸς μόνον; οὐχὶ καὶ ἐθνῶν; ναὶκαὶ ἐθνῶν, 30 εἴπερ εἷς ὁ θεός, ὃςδικαιώσει περιτομὴν ἐκ πίστεωςκαὶ ἀκροβυστίαν διὰ τῆς πίστεως.31νόμον οὖν καταργοῦμεν διὰ τῆςπίστεως; μὴ γένοιτο, ἀλλὰ νόμονἱστάνομεν.

4 Τί οὖν ἐροῦμεν εὑρηκέναιἈβραὰμ τὸν προπάτορα ἡμῶν

κατὰ σάρκα; 2 εἰ γὰρ Ἀβραὰμ ἐξἔργων ἐδικαιώθη, ἔχει καύχημα·ἀλλ’ οὐ πρὸς θεόν. 3τί γὰρ ἡ γραφὴλέγει; ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμτῷ θεῷ, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰςδικαιοσύνην. 4τῷ δὲ ἐργαζομένῳὁ μισθὸς οὐ λογίζεται κατὰ χάρινἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα· 5τῷ δὲ μὴἐργαζομένῳ, πιστεύοντι δὲ ἐπὶ τὸνδικαιοῦντα τὸν ἀσεβήν, λογίζεταιἡ πίστις αὐτοῦ εἰς δικαιοσύνην,6καθάπερ καὶ Δαυεὶδ λέγει τὸνμακαρισμὸν τοῦ ἀνθρώπου ᾧ ὁθεὸς λογίζεται δικαιοσύνην χωρὶςἔργων, 7μακάριοι ὧν ἀφέθησαναἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαναἱ ἁμαρτίαι· 8μακάριος ἀνὴροὗ οὐ μὴ λογίσηται κύριοςἁμαρτίαν. 9ὁ μακαρισμὸς οὖνοὗτος ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἢ καὶ

ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν; λέγομενγάρ, ἐλογίσθη τῷ Ἀβραὰμ ἡπίστις εἰς δικαιοσύνην. 10πῶςοὖν ἐλογίσθη; ἐν περιτομῇ ὄντι ἢἐν ἀκροβυστίᾳ; οὐκ ἐν περιτομῇἀλλ’ ἐν ἀκροβυστίᾳ· 11καὶ σημεῖονἔλαβεν περιτομῆς, σφραγῖδα τῆςδικαιοσύνης τῆς πίστεως τῆς ἐντῇ ἀκροβυστίᾳ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸνπατέρα πάντων τῶν πιστευόντωνδι’ ἀκροβυστίας, εἰς τὸ λογισθῆναιαὐτοῖς δικαιοσύνην, 12καὶ πατέραπεριτομῆς τοῖς οὐκ ἐκ περιτομῆςμόνον ἀλλὰ καὶ τοῖς στοιχοῦσιντοῖς ἴχνεσιν τῆς ἐν ἀκροβυστίᾳπίστεως τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ.13οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῷἈβραὰμ ἢ τῷ σπέρματι αὐτοῦ, τὸκληρονόμον αὐτὸν εἶναι κόσμου,ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως·14 εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι,κεκένωται ἡ πίστις καὶ κατήργηταιἡ ἐπαγγελία· 15ὁ γὰρ νόμοςὀργὴν κατεργάζεται· οὗ δὲ οὐκἔστιν νόμος, οὐδὲ παράβασις.16διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως, ἵνα κατὰχάριν, εἰς τὸ εἶναι βεβαίαν τὴνἐπαγγελίαν παντὶ τῷ σπέρματι, οὐτῷ ἐκ τοῦ νόμου μόνον ἀλλὰ καὶτῷ ἐκ πίστεως Ἀβραάμ ὅς ἐστινπατὴρ πάντων ἡμῶν, 17καθὼςγέγραπται ὅτι πατέρα πολλῶνἐθνῶν τέθεικά σε κατέναντι οὗἐπίστευσεν θεοῦ τοῦ ζῳοποιοῦντοςτοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντοςτὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα· 18ὃς παρ’ἐλπίδα ἐπ’ ἐλπίδι ἐπίστευσεν εἰςτὸ γενέσθαι αὐτὸν πατέρα πολλῶνἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον, οὕτωςἔσται τὸ σπέρμα σου· 19καὶ μὴἀσθενήσας τῇ πίστει κατενόησεντὸ ἑαυτοῦ σῶμα νενεκρωμένον,ἑκατονταετής που ὑπάρχων, καὶτὴν νέκρωσιν τῆς μήτρας Σάρρας·20 εἰς δὲ τὴν ἐπαγγελίαν τοῦθεοῦ οὐ διεκρίθη τῇ ἀπιστίᾳ ἀλλ’


ἐνεδυναμώθη τῇ πίστει, δοὺς δόξαντῷ θεῷ 21καὶ πληροφορηθεὶς ὅτιὃ ἐπήγγελται δυνατός ἐστιν καὶποιῆσαι. 22διὸ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷεἰς δικαιοσύνην. 23οὐκ ἐγράφη δὲδι’ αὐτὸν μόνον ὅτι ἐλογίσθη αὐτῷ,24ἀλλὰ καὶ δι’ ἡμᾶς οἷς μέλλειλογίζεσθαι, τοῖς πιστεύουσιν ἐπὶτὸν ἐγείραντα Ἰησοῦν τὸν κύριονἡμῶν ἐκ νεκρῶν, 25ὃς παρεδόθηδιὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν.

5 Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεωςεἰρήνην ἔχωμεν πρὸς τὸν

θεὸν διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ, 2δι’ οὗ καὶ τὴνπροσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇπίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐνᾗ ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπ’ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ θεοῦ. 3οὐμόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθαἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡθλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται,4ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲδοκιμὴ ἐλπίδα· 5ἡ δὲ ἐλπὶς οὐκαταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦθεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαιςἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦδοθέντος ἡμῖν, 6 ἔτι γὰρ Χριστὸςὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν ἔτι κατὰκαιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανεν.7μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τιςἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦτάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν·8συνίστησιν δὲ τὴν ἑαυτοῦἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ θεὸς ὅτι ἔτιἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸςὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν. 9πολλῷοὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νῦν ἐντῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθαδι’ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς. 10 εἰγὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεντῷ θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦυἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλονκαταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇζωῇ αὐτοῦ· 11οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ

καὶ καυχώμενοι ἐν τῷ θεῷ διὰ τοῦκυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗνῦν τὴν καταλλαγὴν ἐλάβομεν.12Διὰ τοῦτο ὥσπερ δι’ ἑνὸς

ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τὸνκόσμον εἰσῆλθεν καὶ διὰ τῆςἁμαρτίας ὁ θάνατος, καὶ οὕτωςεἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατοςδιῆλθεν, ἐφ’ ᾧ πάντες ἥμαρτον13ἄχρι γὰρ νόμου ἁμαρτίαἦν ἐν κόσμῳ, ἁμαρτία δὲ οὐκἐλλογεῖται μὴ ὄντος νόμου· 14ἀλλὰἐβασίλευσεν ὁ θάνατος ἀπὸ Ἀδὰμμέχρι Μωϋσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μὴἁμαρτήσαντας ἐπὶ τῷ ὁμοιώματιτῆς παραβάσεως Ἀδάμ, ὅς ἐστιντύπος τοῦ μέλλοντος. 15ἀλλ’ οὐχὡς τὸ παράπτωμα, οὕτως καὶτὸ χάρισμα· εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸςπαραπτώματι οἱ πολλοὶ ἀπέθανον,πολλῷ μᾶλλον ἡ χάρις τοῦ θεοῦκαὶ ἡ δωρεὰ ἐν χάριτι τῇ τοῦἑνὸς ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰςτοὺς πολλοὺς ἐπερίσσευσεν. 16καὶοὐχ ὡς δι’ ἑνὸς ἁμαρτήσαντοςτὸ δώρημα· τὸ μὲν γὰρ κρίμα ἐξἑνὸς εἰς κατάκριμα, τὸ δὲ χάρισμαἐκ πολλῶν παραπτωμάτων εἰςδικαίωμα. 17 εἰ γὰρ τῷ τοῦἑνὸς παραπτώματι ὁ θάνατοςἐβασίλευσεν διὰ τοῦ ἑνός, πολλῷμᾶλλον οἱ τὴν περισσείαν τῆςχάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆςδικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐνζωῇ βασιλεύσουσιν διὰ τοῦ ἑνὸςἸησοῦ Χριστοῦ. 18Ἄρα οὖν ὡς δι’ἑνὸς παραπτώματος εἰς πάνταςἀνθρώπους εἰς κατάκριμα, οὕτωςκαὶ δι’ ἑνὸς δικαιώματος εἰςπάντας ἀνθρώπους εἰς δικαίωσινζωῆς· 19ὥσπερ γὰρ διὰ τῆςπαρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπουἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱπολλοί, οὕτως καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆςτοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονταιοἱ πολλοί. 20νόμος δὲ παρεισῆλθεν


ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωμα·οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία,ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις, 21 ἵναὥσπερ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία ἐντῷ θανάτῳ, οὕτως καὶ ἡ χάριςβασιλεύσῃ διὰ δικαιοσύνης εἰςζωὴν αἰώνιον διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦτοῦ κυρίου ἡμῶν.

6 Τί οὖν ἐροῦμεν; ἐπιμένωμεντῇ ἁμαρτίᾳ, ἵνα ἡ χάρις

πλεονάσῃ; 2μὴ γένοιτο· οἵτινεςἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶς ἔτιζήσομεν ἐν αὐτῇ; 3ἢ ἀγνοεῖτε ὅτιὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς ΧριστὸνἸησοῦν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦἐβαπτίσθημεν; 4συνετάφημεν οὖναὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰςτὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθηΧριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξηςτοῦ πατρός, οὕτως καὶ ἡμεῖς ἐνκαινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν.5 εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεντῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτουαὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεωςἐσόμεθα· 6τοῦτο γινώσκοντες,ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωποςσυνεσταυρώθη, ἵνα καταργηθῇ τὸσῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτιδουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ· 7ὁγὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸτῆς ἁμαρτίας. 8 εἰ δὲ ἀπεθάνομενσὺν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καὶσυζήσομεν αὐτῷ· 9 εἰδότες ὅτιΧριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτιἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτικυριεύει. 10ὃ γὰρ ἀπέθανεν, τῇἁμαρτίᾳ ἀπέθανεν ἐφάπαξ· ὃδὲ ζῇ, ζῇ τῷ θεῷ. 11οὕτως καὶὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς εἶναινεκροὺς μὲν τῇ ἁμαρτίᾳ ζῶνταςδὲ τῷ θεῷ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 12μὴοὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία ἐντῷ θνητῷ ὑμῶν σώματι εἰς τὸὑπακούειν ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ,13μηδὲ παριστάνετε τὰ μέληὑμῶν ὅπλα ἀδικίας τῇ ἁμαρτίᾳ,

ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς τῷθεῷ ὡσεὶ ἐκ νεκρῶν ζῶντας καὶτὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δικαιοσύνηςτῷ θεῷ· 14ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐκυριεύσει, οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόμονἀλλὰ ὑπὸ χάριν.15Τί οὖν; ἁμαρτήσωμεν ὅτι οὐκ

ἐσμὲν ὑπὸ νόμον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν;μὴ γένοιτο. 16οὐκ οἴδατε ὅτι ᾧπαριστάνετε ἑαυτοὺς δούλους εἰςὑπακοήν, δοῦλοί ἐστε ᾧ ὑπακούετε,ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον ἢὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην; 17χάριςδὲ τῷ θεῷ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆςἁμαρτίας ὑπηκούσατε δὲ ἐκκαρδίας εἰς ὃν παρεδόθητε τύπονδιδαχῆς, 18 ἐλευθερωθέντες δὲἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇδικαιοσύνῃ· 19ἀνθρώπινον λέγωδιὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸςὑμῶν. ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰμέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳκαὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν,οὕτως νῦν παραστήσατε τὰ μέληὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰςἁγιασμόν. 20ὅτε γὰρ δοῦλοιἦτε τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθεροιἦτε τῇ δικαιοσύνῃ. 21τίνα οὖνκαρπὸν εἴχετε τότε ἐφ’ οἷς νῦνἐπαισχύνεσθε; τὸ γὰρ τέλοςἐκείνων θάνατος. 22νυνὶ δέ,ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίαςδουλωθέντες δὲ τῷ θεῷ, ἔχετετὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸδὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον. 23τὰ γὰρὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸδὲ χάρισμα τοῦ θεοῦ ζωὴ αἰώνιοςἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν.

7Ἢ ἀγνοεῖτε, ἀδελφοί,γινώσκουσιν γὰρ νόμον

λαλῶ, ὅτι ὁ νόμος κυριεύει τοῦἀνθρώπου ἐφ’ ὅσον χρόνον ζῇ; 2ἡγὰρ ὕπανδρος γυνὴ τῷ ζῶντι ἀνδρὶδέδεται νόμῳ· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁἀνήρ, κατήργηται ἀπὸ τοῦ νόμουτοῦ ἀνδρός. 3ἄρα οὖν ζῶντος


τοῦ ἀνδρὸς μοιχαλὶς χρηματίσειἐὰν γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ· ἐὰνδὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνήρ, ἐλευθέραἐστὶν ἀπὸ τοῦ νόμου, τοῦ μὴ εἶναιαὐτὴν μοιχαλίδα γενομένην ἀνδρὶἑτέρῳ. 4ὥστε, ἀδελφοί μου, καὶὑμεῖς ἐθανατώθητε τῷ νόμῳδιὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ,εἰς τὸ γενέσθαι ὑμᾶς ἑτέρῳ,τῷ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι, ἵνακαρποφορήσωμεν τῷ θεῷ. 5ὅτεγὰρ ἦμεν ἐν τῇ σαρκί, τὰ παθήματατῶν ἁμαρτιῶν τὰ διὰ τοῦ νόμουἐνηργεῖτο ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶνεἰς τὸ καρποφορῆσαι τῷ θανάτῳ·6νυνὶ δὲ κατηργήθημεν ἀπὸτοῦ νόμου, ἀποθανόντες ἐν ᾧκατειχόμεθα, ὥστε δουλεύειν ἡμᾶςἐν καινότητι πνεύματος καὶ οὐπαλαιότητι γράμματος.7Τί οὖν ἐροῦμεν; ὁ νόμος

ἁμαρτία; μὴ γένοιτο· ἀλλὰ τὴνἁμαρτίαν οὐκ ἔγνων εἰ μὴ διὰνόμου, τήν τε γὰρ ἐπιθυμίανοὐκ ᾔδειν εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν,οὐκ ἐπιθυμήσεις. 8ἀφορμὴν δὲλαβοῦσα ἡ ἁμαρτία διὰ τῆςἐντολῆς κατηργάσατο ἐν ἐμοὶπᾶσαν ἐπιθυμίαν· χωρὶς γὰρ νόμουἁμαρτία νεκρά. 9 ἐγὼ δὲ ἔζωνχωρὶς νόμου ποτέ· ἐλθούσης δὲτῆς ἐντολῆς ἡ ἁμαρτία ἀνέζησεν,10 ἐγὼ δὲ ἀπέθανον, καὶ εὑρέθημοι ἡ ἐντολὴ ἡ εἰς ζωὴν αὕτηεἰς θάνατον· 11ἡ γὰρ ἁμαρτίαἀφορμὴν λαβοῦσα διὰ τῆς ἐντολῆςἐξηπάτησέν με καὶ δι’ αὐτῆςἀπέκτεινεν. 12ὥστε ὁ μὲν νόμοςἅγιος, καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαίακαὶ ἀγαθή. 13τὸ οὖν ἀγαθὸν ἐμοὶἐγένετο θάνατος; μὴ γένοιτο· ἀλλὰἡ ἁμαρτία, ἵνα φανῇ ἁμαρτία, διὰτοῦ ἀγαθοῦ μοι κατεργαζομένηθάνατον· ἵνα γένηται καθ’ὑπερβολὴν ἁμαρτωλὸς ἡ ἁμαρτίαδιὰ τῆς ἐντολῆς. 14οἴδαμεν γὰρ

ὅτι ὁ νόμος πνευματικός ἐστιν·ἐγὼ δὲ σάρκινός εἰμι, πεπραμένοςὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν. 15ὃ γὰρκατεργάζομαι οὐ γινώσκω· οὐγὰρ ὃ θέλω τοῦτο πράσσω, ἀλλ’ὃ μισῶ τοῦτο ποιῶ. 16 εἰ δὲ ὃ οὐθέλω τοῦτο ποιῶ, σύμφημι τῷνόμῳ ὅτι καλός. 17νυνὶ δὲ οὐκέτιἐγὼ κατεργάζομαι αὐτὸ ἀλλὰ ἡἐνοικοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία. 18οἶδαγὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί, τοῦτ’ἔστιν ἐν τῇ σαρκί μου, ἀγαθόν· τὸγὰρ θέλειν παράκειταί μοι, τὸ δὲκατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὔ· 19οὐγὰρ ὃ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλὰὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω.20 εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω ἐγὼ τοῦτοποιῶ, οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαιαὐτὸ ἀλλὰ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶἁμαρτία. 21 εὑρίσκω ἄρα τὸν νόμοντῷ θέλοντι ἐμοὶ ποιεῖν τὸ καλὸνὅτι ἐμοὶ τὸ κακὸν παράκειται·22συνήδομαι γὰρ τῷ νόμῳ τοῦθεοῦ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον,23βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖςμέλεσίν μου ἀντιστρατευόμενοντῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶαἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆςἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσίνμου. 24ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος·τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦθανάτου τούτου; 25χάρις δὲ τῷθεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίουἡμῶν. ἄρα οὖν αὐτὸς ἐγὼ τῷ νοῒδουλεύω νόμῳ θεοῦ, τῇ δὲ σαρκὶνόμῳ ἁμαρτίας.

8 Οὐδὲν ἄρα νῦν κατάκριματοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 2ὁ γὰρ

νόμος τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆςἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσέν σεἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶτοῦ θανάτου. 3τὸ γὰρ ἀδύνατοντοῦ νόμου, ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆςσαρκός, ὁ θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸνπέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸςἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας


κατέκρινεν τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇσαρκί, 4 ἵνα τὸ δικαίωμα τοῦ νόμουπληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖς μὴ κατὰσάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰπνεῦμα. 5οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντεςτὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν, οἱ δὲκατὰ πνεῦμα τὰ τοῦ πνεύματος.6τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸςθάνατος, τὸ δὲ φρόνημα τοῦπνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη· 7διότιτὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰςθεόν, τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ θεοῦ οὐχὑποτάσσεται, οὐδὲ γὰρ δύναται·8οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες θεῷ ἀρέσαιοὐ δύνανται. 9ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐστὲἐν σαρκὶ ἀλλὰ ἐν πνεύματι, εἴπερπνεῦμα θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν. εἰ δέ τιςπνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτοςοὐκ ἔστιν αὐτοῦ. 10 εἰ δὲ Χριστὸςἐν ὑμῖν, τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν διὰἁμαρτίαν, τὸ δὲ πνεῦμα ζωὴ διὰδικαιοσύνην. 11 εἰ δὲ τὸ πνεῦμα τοῦἐγείραντος τὸν Ἰησοῦν ἐκ νεκρῶνοἰκεῖ ἐν ὑμῖν, ὁ ἐγείρας ἐκ νεκρῶνΧριστὸν Ἰησοῦν ζῳοποιήσει καὶτὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν διὰ τοῦἐνοικοῦντος αὐτοῦ πνεύματος ἐνὑμῖν.12Ἄρα οὖν, ἀδελφοί, ὀφειλέται

ἐσμέν, οὐ τῇ σαρκὶ τοῦ κατὰσάρκα ζῆν· 13 εἰ γὰρ κατὰ σάρκαζῆτε μέλλετε ἀποθνῄσκειν, εἰδὲ πνεύματι τὰς πράξεις τοῦσώματος θανατοῦτε ζήσεσθε.14ὅσοι γὰρ πνεύματι θεοῦ ἄγονται,οὗτοι υἱοὶ εἰσιν θεοῦ. 15οὐ γὰρἐλάβετε πνεῦμα δουλίας πάλινεἰς φόβον, ἀλλὰ ἐλάβετε πνεῦμαυἱοθεσίας, ἐν ᾧ κράζομεν, Ἀββᾶὁ πατήρ· 16αὐτὸ τὸ πνεῦμασυνμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶνὅτι ἐσμὲν τέκνα θεοῦ. 17 εἰ δὲτέκνα, καὶ κληρονόμοι· κληρονόμοιμὲν θεοῦ, συνκληρονόμοι δὲΧριστοῦ, εἴπερ συνπάσχομεν ἵνακαὶ συνδοξασθῶμεν.

18Λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰπαθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴνμέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναιεἰς ἡμᾶς. 19ἡ γὰρ ἀποκαραδοκίατῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιντῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ ἀπεκδέχεται·20τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσιςὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα ἀλλὰ διὰ τὸνὑποτάξαντα, ἐφ’ ἐλπίδι 21διότι καὶαὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεταιἀπὸ τῆς δουλίας τῆς φθορᾶς εἰςτὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶντέκνων τοῦ θεοῦ. 22οἴδαμεν γὰρὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶσυνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν· 23οὐ μόνονδέ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴντοῦ πνεύματος ἔχοντες ἡμεῖςκαὶ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομενυἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι, τὴνἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν.24τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν· ἐλπὶςδὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς· ὃγὰρ βλέπει τίς, τί καὶ ἐλπίζει; 25 εἰδὲ ὃ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν, δι’ὑπομονῆς ἀπεκδεχόμεθα.26Ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ πνεῦμα

συναντιλαμβάνεται τῇ ἀσθενείᾳἡμῶν· τὸ γὰρ τί προσευξώμεθακαθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλὰ αὐτὸ τὸπνεῦμα ὑπερεντυγχάνει στεναγμοῖςἀλαλήτοις· 27ὁ δὲ ἐραυνῶν τὰςκαρδίας οἶδεν τί τὸ φρόνηματοῦ πνεύματος, ὅτι κατὰ θεὸνἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων. 28οἴδαμενδὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσιν τὸν θεὸνπάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖςκατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν.29ὅτι οὓς προέγνω, καὶ προώρισενσυμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦυἱοῦ αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸνπρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς·30οὓς δὲ προώρισεν, τούτουςκαὶ ἐκάλεσεν· καὶ οὓς ἐκάλεσεν,τούτους καὶ ἐδικαίωσεν· οὓς δὲἐδικαίωσεν, τούτους καὶ ἐδόξασεν.


31Τί οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα;εἰ ὁ θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ’ἡμῶν; 32ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦοὐκ ἐφείσατο, ἀλλὰ ὑπὲρ ἡμῶνπάντων παρέδωκεν αὐτόν, πῶςοὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάνταἡμῖν χαρίσεται; 33τίς ἐγκαλέσεικατὰ ἐκλεκτῶν θεοῦ; θεὸς ὁδικαιῶν· 34τίς ὁ κατακρινῶν;Χριστὸς Ἰησοῦς ὁ ἀποθανών,μᾶλλον δὲ ἐγερθείς, ὃς ἐστιν ἐνδεξιᾷ τοῦ θεοῦ, ὃς καὶ ἐντυγχάνειὑπὲρ ἡμῶν. 35τίς ἡμᾶς χωρίσειἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ;θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸςἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢμάχαιρα; 36καθὼς γέγραπται ὅτιἕνεκεν σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴνἡμέραν, ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατασφαγῆς. 37ἀλλ’ ἐν τούτοις πᾶσινὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντοςἡμᾶς. 38πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτεθάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοιοὔτε ἀρχαὶ οὔτε ἐνεστῶτα οὔτεμέλλοντα οὔτε δυνάμεις 39οὔτεὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσιςἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαιἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ τῆς ἐνΧριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν.

9 Ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, οὐψεύδομαι, συνμαρτυρούσης μοι

τῆς συνειδήσεώς μου ἐν πνεύματιἁγίῳ, 2ὅτι λύπη μοί ἐστιν μεγάληκαὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῇ καρδίᾳμου. 3ηὐχόμην γὰρ ἀνάθεμα εἶναιαὐτὸς ἐγὼ ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρτῶν ἀδελφῶν μου τῶν συγγενῶνμου κατὰ σάρκα, 4οἵτινές εἰσινἸσραηλεῖται, ὧν ἡ υἱοθεσία καὶἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡνομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱἐπαγγελίαι, 5ὧν οἱ πατέρες, καὶἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα· ὁὢν ἐπὶ πάντων θεὸς εὐλογητὸς εἰςτοὺς αἰῶνας, ἀμήν. 6Οὐχ οἷον δὲὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ.

οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραήλ, οὗτοιἸσραήλ· 7οὐδ’ ὅτι εἰσὶν σπέρμαἈβραάμ, πάντες τέκνα, ἀλλ’, ἐνἸσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα.8τοῦτ’ ἔστιν, οὐ τὰ τέκνα τῆςσαρκὸς ταῦτα τέκνα τοῦ θεοῦ,ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίαςλογίζεται εἰς σπέρμα· 9 ἐπαγγελίαςγὰρ ὁ λόγος οὗτος, κατὰ τὸνκαιρὸν τοῦτον ἐλεύσομαι καὶ ἔσταιτῇ Σάρρᾳ υἱός. 10οὐ μόνον δέ,ἀλλὰ καὶ Ῥεβέκκα ἐξ ἑνὸς κοίτηνἔχουσα, Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν·11μήπω γὰρ γεννηθέντων μηδὲπραξάντων τι ἀγαθὸν ἢ φαῦλον,ἵνα ἡ κατ’ ἐκλογὴν πρόθεσις τοῦθεοῦ μένῃ, οὐκ ἐξ ἔργων ἀλλ’ ἐκτοῦ καλοῦντος, 12 ἐρρέθη αὐτῇ ὅτιὁ μείζων δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι,13καθὼς γέγραπται, τὸν Ἰακὼβἠγάπησα, τὸν δὲ Ἠσαῦ ἐμίσησα.14Τί οὖν ἐροῦμεν; μὴ ἀδικία παρὰ

τῷ θεῷ; μὴ γένοιτο. 15τῷ Μωϋσεῖγὰρ λέγει· ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ,καὶ οἰκτειρήσω ὃν ἂν οἰκτείρω.16ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲτοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεῶντοςθεοῦ. 17λέγει γὰρ ἡ γραφὴτῷ Φαραὼ ὅτι εἰς αὐτὸ τοῦτοἐξήγειρά σε ὅπως ἐνδείξωμαι ἐνσοὶ τὴν δύναμίν μου, καὶ ὅπωςδιαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃτῇ γῇ. 18ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλεεῖ,ὃν δὲ θέλει σκληρύνει. 19Ἐρεῖςμοι οὖν, τί ἔτι μέμφεται; τῷ γὰρβουλήματι αὐτοῦ τίς ἀνθέστηκεν;20ὦ ἄνθρωπε, μενοῦνγε σὺ τίςεἶ ὁ ἀνταποκρινόμενος τῷ θεῷ;μὴ ἐρεῖ τὸ πλάσμα τῷ πλάσαντι,τί με ἐποίησας οὕτως; 21ἢ οὐκἔχει ἐξουσίαν ὁ κεραμεὺς τοῦπηλοῦ ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματοςποιῆσαι ὃ μὲν εἰς τιμὴν σκεῦος,ὃ δὲ εἰς ἀτιμίαν; 22 εἰ δὲ θέλωνὁ θεὸς ἐνδείξασθαι τὴν ὀργὴνκαὶ γνωρίσαι τὸ δυνατὸν αὐτοῦ


ἤνεγκεν ἐν πολλῇ μακροθυμίᾳσκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰςἀπώλειαν, 23καὶ ἵνα γνωρίσῃ τὸνπλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ ἐπὶ σκεύηἐλέους, ἃ προητοίμασεν εἰς δόξαν,24οὓς καὶ ἐκάλεσεν ἡμᾶς οὐ μόνονἐξ Ἰουδαίων ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐθνῶν;25ὡς καὶ ἐν τῷ Ὡσηὲ λέγει, καλέσωτὸν οὐ λαόν μου λαόν μου καὶτὴν οὐκ ἠγαπημένην ἠγαπημένην·26καὶ ἔσται ἐν τῷ τόπῳ οὗ ἐρρέθηαὐτοῖς, οὐ λαός μου ὑμεῖς, ἐκεῖκληθήσονται υἱοὶ θεοῦ ζῶντος.27Ἡσαΐας δὲ κράζει ὑπὲρ τοῦἸσραήλ, ἐὰν ᾖ ὁ ἀριθμὸς τῶν υἱῶνἸσραὴλ ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης,τὸ ὑπόλειμμα σωθήσεται· 28λόγονγὰρ συντελῶν καὶ συντέμνωνποιήσει κύριος ἐπὶ τῆς γῆς. 29καὶκαθὼς προείρηκεν Ἡσαΐας· εἰ μὴκύριος Σαβαὼθ ἐνκατέλιπεν ἡμῖνσπέρμα, ὡς Σόδομα ἂν ἐγενήθημενκαὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν.30Τί οὖν ἐροῦμεν; ὅτι ἔθνη τὰ μὴ

διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβενδικαιοσύνην, δικαιοσύνην δὲτὴν ἐκ πίστεως, 31 Ἰσραὴλ δὲδιώκων νόμον δικαιοσύνης εἰςνόμον οὐκ ἔφθασεν. 32διατί;ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως ἀλλ’ ὡς ἐξἔργων· προσέκοψαν τῷ λίθῳτοῦ προσκόμματος, 33καθὼςγέγραπται· ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼνλίθον προσκόμματος καὶ πέτρανσκανδάλου, καὶ ὁ πιστεύων ἐπ’αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται.

10 Ἀδελφοί, ἡ μὲν εὐδοκία τῆςἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις

πρὸς τὸν θεὸν ὑπὲρ αὐτῶν εἰςσωτηρίαν. 2μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖςὅτι ζῆλον θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ’ οὐκατ’ ἐπίγνωσιν· 3ἀγνοοῦντες γὰρτὴν τοῦ θεοῦ δικαιοσύνην, καὶτὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντεςστῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ θεοῦοὐχ ὑπετάγησαν· 4τέλος γὰρ

νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνηνπαντὶ τῷ πιστεύοντι. 5Μωϋσῆςγὰρ γράφει ὅτι τὴν δικαιοσύνηντὴν ἐκ νόμου ὁ ποιήσας ἄνθρωποςζήσεται ἐν αὐτῇ. 6ἡ δὲ ἐκ πίστεωςδικαιοσύνη οὕτως λέγει, μὴ εἴπῃςἐν τῇ καρδίᾳ σου, τίς ἀναβήσεταιεἰς τὸν οὐρανόν; τοῦτ’ ἔστινΧριστὸν καταγαγεῖν· 7ἤ, τίςκαταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον;τοῦτ’ ἔστιν Χριστὸν ἐκ νεκρῶνἀναγαγεῖν. 8ἀλλὰ τί λέγει; ἐγγύςσου τὸ ῥῆμά ἐστιν, ἐν τῷ στόματίσου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· τοῦτ’ἔστιν τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως ὃκηρύσσομεν. 9ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃςἐν τῷ στόματί σου κύριον Ἰησοῦν,καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτιὁ θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν,σωθήσῃ· 10καρδίᾳ γὰρ πιστεύεταιεἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν. 11λέγειγὰρ ἡ γραφή, πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ’αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται. 12οὐγάρ ἐστιν διαστολὴ Ἰουδαίου τεκαὶ Ἕλληνος, ὁ γὰρ αὐτὸς κύριοςπάντων, πλουτῶν εἰς πάνταςτοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν·13πᾶς γὰρ ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸὄνομα κυρίου σωθήσεται. 14πῶςοὖν ἐπικαλέσωνται εἰς ὃν οὐκἐπίστευσαν; πῶς δὲ πιστεύσωσιν οὗοὐκ ἤκουσαν; πῶς δὲ ἀκούσονταιχωρὶς κηρύσσοντος; 15πῶς δὲκηρύξωσιν ἐὰν μὴ ἀποσταλῶσιν;καθὼς γέγραπται, ὡς ὡραῖοι οἱπόδες τῶν εὐαγγελιζομένων τὰἀγαθά.16Ἀλλ’ οὐ πάντες ὑπήκουσαν

τῷ εὐαγγελίῳ· Ἡσαΐας γὰρ λέγει,κύριε, τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇἡμῶν; 17ἄρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς,ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος Χριστοῦ.18ἀλλὰ λέγω, μὴ οὐκ ἤκουσαν;μενοῦνγε, εἰς πᾶσαν τὴν γῆνἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν, καὶ


εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰῥήματα αὐτῶν. 19ἀλλὰ λέγω, μὴἸσραὴλ οὐκ ἔγνω; πρῶτος Μωϋσῆςλέγει, ἐγὼ παραζηλώσω ὑμᾶςἐπ’ οὐκ ἔθνει, ἐπ’ ἔθνει ἀσυνέτῳπαροργιῶ ὑμᾶς. 20Ἡσαΐας δὲἀποτολμᾷ καὶ λέγει, εὑρέθηντοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν, ἐμφανὴςἐγενόμην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσιν.21πρὸς δὲ τὸν Ἰσραὴλ λέγει, ὅληντὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα τὰς χεῖράςμου πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶἀντιλέγοντα.

11 Λέγω οὖν, μὴ ἀπώσατο ὁθεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ; μὴ

γένοιτο· καὶ γὰρ ἐγὼ Ἰσραηλείτηςεἰμί, ἐκ σπέρματος Ἀβραάμ, φυλῆςΒενιαμείν. 2οὐκ ἀπώσατο ὁ θεὸςτὸν λαὸν αὐτοῦ ὃν προέγνω. ἢ οὐκοἴδατε ἐν Ἠλείᾳ τί λέγει ἡ γραφή;ὡς ἐντυγχάνει τῷ θεῷ κατὰ τοῦἸσραήλ, 3κύριε, τοὺς προφήταςσου ἀπέκτειναν, τὰ θυσιαστήριάσου κατέσκαψαν, κἀγὼ ὑπελείφθηνμόνος, καὶ ζητοῦσιν τὴν ψυχήνμου. 4ἀλλὰ τί λέγει αὐτῷ ὁχρηματισμός; κατέλιπον ἐμαυτῷἑπτακισχιλίους ἄνδρας, οἵτινεςοὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ. 5οὕτωςοὖν καὶ ἐν τῷ νῦν καιρῷ λεῖμμακατ’ ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν· 6 εἰδὲ χάριτι, οὐκέτι ἐξ ἔργων, ἐπεὶἡ χάρις οὐκέτι γίνεται χάρις. 7Τίοὖν; ὃ ἐπιζητεῖ Ἰσραήλ, τοῦτο οὐκἐπέτυχεν, ἡ δὲ ἐκλογὴ ἐπέτυχεν· οἱδὲ λοιποὶ ἐπωρώθησαν, 8καθάπεργέγραπται, ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ θεὸςπνεῦμα κατανύξεως, ὀφθαλμοὺςτοῦ μὴ βλέπειν καὶ ὦτα τοῦμὴ ἀκούειν, ἕως τῆς σήμερονἡμέρας. 9καὶ Δαυεὶδ λέγει·γενηθήτω ἡ τράπεζα αὐτῶν εἰςπαγίδα καὶ εἰς θήραν καὶ εἰςσκάνδαλον καὶ εἰς ἀνταπόδομααὐτοῖς, 10σκοτισθήτωσαν οἱὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν,

καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διαπαντὸςσύνκαμψον.11Λέγω οὖν, μὴ ἔπταισαν ἵνα

πέσωσιν; μὴ γένοιτο· ἀλλὰ τῷαὐτῶν παραπτώματι ἡ σωτηρίατοῖς ἔθνεσιν, εἰς τὸ παραζηλῶσαιαὐτούς. 12 εἰ δὲ τὸ παράπτωμααὐτῶν πλοῦτος κόσμου καὶ τὸἥττημα αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν,πόσῳ μᾶλλον τὸ πλήρωμα αὐτῶν.13ὑμῖν δὲ λέγω τοῖς ἔθνεσιν. ἐφ’ὅσον μὲν οὖν εἰμι ἐγὼ ἐθνῶνἀπόστολος, τὴν διακονίαν μουδοξάζω, 14 εἴπως παραζηλώσωμου τὴν σάρκα καὶ σώσω τινὰςἐξ αὐτῶν. 15 εἰ γὰρ ἡ ἀποβολὴαὐτῶν καταλλαγὴ κόσμου, τίς ἡπρόσλημψις εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν;16 εἰ δὲ ἡ ἀπαρχὴ ἁγία, καὶ τὸφύραμα· καὶ εἰ ἡ ῥίζα ἁγία, καὶ οἱκλάδοι.17Εἰ δέ τινες τῶν κλάδων

ἐξεκλάσθησαν, σὺ δὲ ἀγριέλαιοςὢν ἐνεκεντρίσθης ἐν αὐτοῖςκαὶ συνκοινωνὸς τῆς ῥίζης τῆςπιότητος τῆς ἐλαίας ἐγένου, 18μὴκατακαυχῶ τῶν κλάδων· εἰ δὲκατακαυχᾶσαι, οὐ σὺ τὴν ῥίζανβαστάζεις ἀλλὰ ἡ ῥίζα σέ. 19 ἐρεῖςοὖν, ἐξεκλάσθησαν κλάδοι ἵναἐγὼ ἐγκεντρισθῶ. 20καλῶς· τῇἀπιστίᾳ ἐξεκλάσθησαν, σὺ δὲ τῇπίστει ἕστηκας. μὴ ὑψηλὰ φρόνει,ἀλλὰ φοβοῦ· 21 εἰ γὰρ ὁ θεὸς τῶνκατὰ φύσιν κλάδων οὐκ ἐφείσατο,οὐδὲ σοῦ φείσεται. 22 ἴδε οὖνχρηστότητα καὶ ἀποτομίαν θεοῦ·ἐπὶ μὲν τοὺς πεσόντας ἀποτομία,ἐπὶ δὲ σὲ χρηστότης θεοῦ, ἐὰνἐπιμένῃς τῇ χρηστότητι, ἐπεὶκαὶ σὺ ἐκκοπήσῃ. 23κἀκεῖνοι δέ,ἐὰν μὴ ἐπιμένωσιν τῇ ἀπιστίᾳ,ἐνκεντρισθήσονται· δυνατὸς γάρἐστιν ὁ θεὸς πάλιν ἐνκεντρίσαιαὐτούς. 24 εἰ γὰρ σὺ ἐκ τῆς κατὰφύσιν ἐξεκόπης ἀγριελαίου καὶ


παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθης εἰςκαλλιέλαιον, πόσῳ μᾶλλον οὗτοι οἱκατὰ φύσιν ἐνκεντρισθήσονται τῇἰδίᾳ ἐλαίᾳ.25Οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν,

ἀδελφοί, τὸ μυστήριον τοῦτο, ἵναμὴ ἦτε παρ’ ἑαυτοῖς φρόνιμοι,ὅτι πώρωσις ἀπὸ μέρους τῷἸσραὴλ γέγονεν ἄχρις οὗ τὸπλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ, 26καὶοὕτως πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται·καθὼς γέγραπται, ἥξει ἐκ Σιὼν ὁῥυόμενος, ἀποστρέψει ἀσεβείαςἀπὸ Ἰακώβ· 27καὶ αὕτη αὐτοῖς ἡπαρ’ ἐμοῦ διαθήκη, ὅταν ἀφέλωμαιτὰς ἁμαρτίας αὐτῶν. 28κατὰ μὲντὸ εὐαγγέλιον ἐχθροὶ δι’ ὑμᾶς,κατὰ δὲ τὴν ἐκλογὴν ἀγαπητοὶδιὰ τοὺς πατέρας· 29ἀμεταμέληταγὰρ τὰ χαρίσματα καὶ ἡ κλῆσιςτοῦ θεοῦ. 30ὥσπερ γὰρ ὑμεῖςποτε ἠπειθήσατε τῷ θεῷ, νῦν δὲἠλεήθητε τῇ τούτων ἀπειθείᾳ,31οὕτως καὶ οὗτοι νῦν ἠπείθησαντῷ ὑμετέρῳ ἐλέει ἵνα καὶ αὐτοὶ νῦνἐλεηθῶσιν· 32συνέκλεισεν γὰρ ὁθεὸς τοὺς πάντας εἰς ἀπείθειαν ἵνατοὺς πάντας ἐλεήσῃ. 33Ὦ βάθοςπλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεωςθεοῦ· ὡς ἀνεξεραύνητα τὰ κρίματααὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶαὐτοῦ. 34τίς γὰρ ἔγνω νοῦν κυρίου;ἢ τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;35ἢ τίς προέδωκεν αὐτῷ, καὶἀνταποδοθήσεται αὐτῷ; 36ὅτι ἐξαὐτοῦ καὶ δι’ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸντὰ πάντα· αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺςαἰῶνας· ἀμήν.

12 Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς,ἀδελφοί, διὰ τῶν οἰκτιρμῶν

τοῦ θεοῦ, παραστῆσαι τὰ σώματαὑμῶν θυσίαν ζῶσαν ἁγίαν τῷ θεῷεὐάρεστον, τὴν λογικὴν λατρείανὑμῶν· 2καὶ μὴ συνσχηματίζεσθε τῷαἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθετῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός, εἰς τὸ

δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦθεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστονκαὶ τέλειον. 3λέγω γὰρ διὰ τῆςχάριτος τῆς δοθείσης μοι παντὶτῷ ὄντι ἐν ὑμῖν μὴ ὑπερφρονεῖνπαρ’ ὃ δεῖ φρονεῖν, ἀλλὰ φρονεῖνεἰς τὸ σωφρονεῖν, ἑκάστῳ ὡς ὁθεὸς ἐμέρισεν μέτρον πίστεως.4καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματιπολλὰ μέλη ἔχομεν, τὰ δὲ μέληπάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν,5οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμενἐν Χριστῷ, τὸ δὲ καθ’ εἷς ἀλλήλωνμέλη, 6 ἔχοντες δὲ χαρίσματακατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖνδιάφορα· εἴτε προφητείαν, κατὰτὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, 7 εἴτεδιακονίαν, ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁδιδάσκων ἐν τῇ διδασκαλίᾳ· 8 εἴτεὁ παρακαλῶν, ἐν τῇ παρακλήσει·ὁ μεταδιδοὺς ἐν ἁπλότητι, ὁπροϊστάμενος ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶνἐν ἱλαρότητι.9Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος.

ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν,κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, 10τῇφιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλουςφιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλουςπροηγούμενοι, 11τῇ σπουδῇ μὴὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες,τῷ κυρίῳ δουλεύοντες, 12τῇἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψειὑπομένοντες, τῇ προσευχῇπροσκαρτεροῦντες, 13ταῖς χρείαιςτῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴνφιλοξενίαν διώκοντες. 14 εὐλογεῖτετοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτεκαὶ μὴ καταρᾶσθε. 15χαίρεινμετὰ χαιρόντων, κλαίειν μετὰκλαιόντων. 16τὸ αὐτὸ εἰςἀλλήλους φρονοῦντες, μὴ τὰὑψηλὰ φρονοῦντες ἀλλὰ τοῖςταπεινοῖς συναπαγόμενοι. μὴγίνεσθε φρόνιμοι παρ’ ἑαυτοῖς.17μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦἀποδιδόντες· προνοούμενοι καλὰ


ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· 18 εἰδυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντωνἀνθρώπων εἰρηνεύοντες· 19μὴἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί,ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ,γέγραπται γάρ, ἐμοὶ ἐκδίκησις,ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει κύριος.20ἀλλὰ ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου,ψώμιζε αὐτόν· ἐὰν διψᾷ, πότιζεαὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακαςπυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴναὐτοῦ. 21μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ,ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.

13 Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαιςὑπερεχούσαις

ὑποτασσέσθω. οὐ γὰρ ἔστινἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ θεοῦ, αἱ δὲ οὖσαιὑπὸ θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν· 2ὥστεὁ ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ τῇτοῦ θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν, οἱδὲ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρίμαλήμψονται. 3οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκεἰσὶν φόβος τῷ ἀγαθῷ ἔργῳ ἀλλὰτῷ κακῷ. θέλεις δὲ μὴ φοβεῖσθαιτὴν ἐξουσίαν; τὸ ἀγαθὸν ποίει, καὶἕξεις ἔπαινον ἐξ αὐτῆς· 4θεοῦ γὰρδιάκονός ἐστιν σοὶ εἰς τὸ ἀγαθόν.ἐὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇς, φοβοῦ· οὐγὰρ εἰκῇ τὴν μάχαιραν φορεῖ· θεοῦγὰρ διάκονός ἐστιν, ἔκδικος εἰςὀργὴν τῷ τὸ κακὸν πράσσοντι.5διὸ ἀνάγκη ὑποτάσσεσθαι, οὐμόνον διὰ τὴν ὀργὴν ἀλλὰ καὶ διὰτὴν συνείδησιν. 6διὰ τοῦτο γὰρκαὶ φόρους τελεῖτε, λειτουργοὶγὰρ θεοῦ εἰσιν εἰς αὐτὸ τοῦτοπροσκαρτεροῦντες. 7ἀπόδοτεπᾶσιν τὰς ὀφειλάς, τῷ τὸν φόροντὸν φόρον, τῷ τὸ τέλος τὸ τέλος,τῷ τὸν φόβον τὸν φόβον, τῷτὴν τιμὴν τὴν τιμήν. 8Μηδενὶμηδὲν ὀφείλετε, εἰ μὴ τὸ ἀλλήλουςἀγαπᾶν· ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτεροννόμον πεπλήρωκεν. 9τὸ γὰρ οὐμοιχεύσεις, οὐ φονεύσεις, οὐκλέψεις, οὐκ ἐπιθυμήσεις, καὶ εἴ

τις ἑτέρα ἐντολή, ἐν τῷ λόγῳτούτῳ ἀνακεφαλαιοῦται, ἐν τῷἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡςσεαυτόν. 10ἡ ἀγάπη τῷ πλησίονκακὸν οὐκ ἐργάζεται· πλήρωμαοὖν νόμου ἡ ἀγάπη. 11Καὶ τοῦτοεἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἤδηὑμᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι, νῦνγὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρίαἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. 12ἡ νὺξπροέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν.ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦσκότους, ἐνδυσώμεθα δὲ τὰὅπλα τοῦ φωτός. 13ὡς ἐν ἡμέρᾳεὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴκώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ·14ἀλλὰ ἐνδύσασθε τὸν κύριονἸησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸςπρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας.

14 Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇπίστει προσλαμβάνεσθε,

μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν.2ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα,ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει.3ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴἐξουθενείτω, ὁ δὲ μὴ ἐσθίων τὸνἐσθίοντα μὴ κρινέτω, ὁ θεὸς γὰραὐτὸν προσελάβετο. 4σὺ τίς εἶ ὁκρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳκυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεταιδέ, δυνατεῖ γὰρ ὁ κύριος στῆσαιαὐτόν. 5ὃς μὲν γὰρ κρίνει ἡμέρανπαρ’ ἡμέραν, ὃς δὲ κρίνει πᾶσανἡμέραν· ἕκαστος ἐν τῷ ἰδίῳ νοῒπληροφορείσθω. 6ὁ φρονῶν τὴνἡμέραν κυρίῳ φρονεῖ· καὶ ὁ ἐσθίωνκυρίῳ ἐσθίει, εὐχαριστεῖ γὰρ τῷθεῷ· καὶ ὁ μὴ ἐσθίων κυρίῳ οὐκἐσθίει, καὶ εὐχαριστεῖ τῷ θεῷ.7οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν ἑαυτῷ ζῇ, καὶοὐδεὶς ἑαυτῷ ἀποθνῄσκει· 8 ἐάντε γὰρ ζῶμεν, τῷ κυρίῳ ζῶμεν,ἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν, τῷ κυρίῳἀποθνῄσκομεν. ἐάν τε οὖν ζῶμενἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν, τοῦ κυρίου


ἐσμέν. 9 εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸςἀπέθανεν καὶ ἔζησεν ἵνα καὶνεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ. 10σὺδὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου; ἢκαὶ σὺ τί ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφόνσου; πάντες γὰρ παραστησόμεθατῷ βήματι τοῦ θεοῦ· 11γέγραπταιγάρ, ζῶ ἐγώ, λέγει κύριος, ὅτι ἐμοὶκάμψει πᾶν γόνυ, καὶ πᾶσα γλῶσσαἐξομολογήσεται τῷ θεῷ. 12ἄραοὖν ἕκαστος ἡμῶν περὶ ἑαυτοῦλόγον δώσει τῷ θεῷ.13Μηκέτι οὖν ἀλλήλους

κρίνωμεν, ἀλλὰ τοῦτο κρίνατεμᾶλλον, τὸ μὴ τιθέναι πρόσκομματῷ ἀδελφῷ ἢ σκάνδαλον. 14οἶδακαὶ πέπεισμαι ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ ὅτιοὐδὲν κοινὸν δι’ ἑαυτοῦ· εἰ μὴτῷ λογιζομένῳ τι κοινὸν εἶναι,ἐκείνῳ κοινόν. 15 εἰ γὰρ διὰ βρῶμαὁ ἀδελφός σου λυπεῖται, οὐκέτικατὰ ἀγάπην περιπατεῖς. μὴ τῷβρώματί σου ἐκεῖνον ἀπόλλυεὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανεν. 16μὴβλασφημείσθω οὖν ὑμῶν τὸἀγαθόν. 17οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλείατοῦ θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰδικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰἐν πνεύματι ἁγίῳ· 18ὁ γὰρ ἐντούτῳ δουλεύων τῷ Χριστῷεὐάρεστος τῷ θεῷ καὶ δόκιμοςτοῖς ἀνθρώποις. 19ἄρα οὖν τὰτῆς εἰρήνης διώκομεν καὶ τὰτῆς οἰκοδομῆς τῆς εἰς ἀλλήλους·20μὴ ἕνεκεν βρώματος κατάλυετὸ ἔργον τοῦ θεοῦ. πάντα μὲνκαθαρά, ἀλλὰ κακὸν τῷ ἀνθρώπῳτῷ διὰ προσκόμματος ἐσθίοντι.21καλὸν τὸ μὴ φαγεῖν κρέαμηδὲ πιεῖν οἶνον μηδὲ ἐν ᾧ ὁἀδελφός σου προσκόπτει. 22σὺπίστιν ἣν ἔχεις κατὰ σεαυτὸν ἔχεἐνώπιον τοῦ θεοῦ. μακάριος ὁ μὴκρίνων ἑαυτὸν ἐν ᾧ δοκιμάζει·23ὁ δὲ διακρινόμενος ἐὰν φάγῃκατακέκριται, ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως·

πᾶν δὲ ὃ οὐκ ἐκ πίστεως ἁμαρτίαἐστίν.

15 Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱδυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα

τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶμὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν. 2 ἕκαστοςἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν· 3καὶ γὰρὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν· ἀλλὰκαθὼς γέγραπται, οἱ ὀνειδισμοὶτῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσανἐπ’ ἐμέ. 4ὅσα γὰρ προεγράφη,εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίανἐγράφη, ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆςκαὶ διὰ τῆς παρακλήσεως τῶνγραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν. 5ὁδὲ θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆςπαρακλήσεως δῴη ὑμῖν τὸ αὐτὸφρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ ΧριστὸνἸησοῦν, 6 ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶστόματι δοξάζητε τὸν θεὸν καὶπατέρα τοῦ κυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ. 7διὸ προσλαμβάνεσθεἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸςπροσελάβετο ὑμᾶς, εἰς δόξαν τοῦθεοῦ. 8λέγω γὰρ Χριστὸν διάκονονγεγενῆσθαι περιτομῆς ὑπὲρἀληθείας θεοῦ, εἰς τὸ βεβαιῶσαιτὰς ἐπαγγελίας τῶν πατέρων, 9τὰδὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέους δοξάσαι τὸνθεόν, καθὼς γέγραπται· διὰ τοῦτοἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσιν,καὶ τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ. 10καὶπάλιν λέγει, εὐφράνθητε, ἔθνη,μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ. 11καὶ πάλιν,αἰνεῖτε, πάντα τὰ ἔθνη, τὸν κύριον,καὶ ἐπαινεσάτωσαν αὐτὸν πάντεςοἱ λαοί. 12καὶ πάλιν Ἡσαΐας λέγει,ἔσται ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαί, καὶ ὁἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν· ἐπ’αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσιν. 13ὁ δὲ θεὸςτῆς ἐλπίδος πληρώσαι ὑμᾶς πάσηςχαρᾶς καὶ εἰρήνης ἐν τῷ πιστεύειν,εἰς τὸ περισσεύειν ὑμᾶς ἐν τῇἐλπίδι ἐν δυνάμει πνεύματος ἁγίου.


14Πέπεισμαι δέ, ἀδελφοί μου,καὶ αὐτὸς ἐγὼ περὶ ὑμῶν, ὅτι καὶαὐτοὶ μεστοί ἐστε ἀγαθωσύνης,πεπληρωμένοι πάσης τῆς γνώσεως,δυνάμενοι καὶ ἀλλήλους νουθετεῖν.15τολμηρότερον δὲ ἔγραψα ὑμῖνἀπὸ μέρους, ὡς ἐπαναμιμνῄσκωνὑμᾶς διὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάνμοι ἀπὸ τοῦ θεοῦ 16 εἰς τὸ εἶναί μελειτουργὸν Χριστοῦ Ἰησοῦ εἰς τὰἔθνη, ἱερουργοῦντα τὸ εὐαγγέλιοντοῦ θεοῦ, ἵνα γένηται ἡ προσφορὰτῶν ἐθνῶν εὐπρόσδεκτος,ἡγιασμένη ἐν πνεύματι ἁγίῳ.17 ἔχω οὖν τὴν καύχησιν ἐν ΧριστῷἸησοῦ τὰ πρὸς τὸν θεόν· 18οὐγὰρ τολμήσω τι λαλεῖν ὧν οὐκατειργάσατο Χριστὸς δι’ ἐμοῦ εἰςὑπακοὴν ἐθνῶν, λόγῳ καὶ ἔργῳ,19 ἐν δυνάμει σημείων καὶ τεράτων,ἐν δυνάμει πνεύματος θεοῦ, ὥστεμε ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ μέχριτοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκέναι τὸεὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. 20οὕτωςδὲ φιλοτιμούμενον εὐαγγελίζεσθαιοὐχ ὅπου ὠνομάσθη Χριστός, ἵνα μὴἐπ’ ἀλλότριον θεμέλιον οἰκοδομῶ,21ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, οἷς οὐκἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ ὄψονται, καὶοἳ οὐκ ἀκηκόασιν συνήσουσιν.22Διὸ καὶ ἐνεκοπτόμην τὰ πολλὰ

τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς· 23νυνὶδὲ μηκέτι τόπον ἔχων ἐν τοῖςκλίμασι τούτοις, ἐπιποθίαν δὲἔχων τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἀπὸπολλῶν ἐτῶν, 24ὡς ἂν πορεύωμαιεἰς τὴν Σπανίαν· ἐλπίζω γὰρδιαπορευόμενος θεάσασθαι ὑμᾶςκαὶ ὑφ’ ὑμῶν προπεμφθῆναι ἐκεῖ,ἐὰν ὑμῶν πρῶτον ἀπὸ μέρουςἐμπλησθῶ. 25νυνὶ δὲ πορεύομαι εἰςἹερουσαλὴμ διακονῶν τοῖς ἁγίοις.26ηὐδόκησαν γὰρ Μακεδονία καὶἈχαΐα κοινωνίαν τινὰ ποιήσασθαιεἰς τοὺς πτωχοὺς τῶν ἁγίωντῶν ἐν Ἱερουσαλήμ. 27ηὐδόκησαν

γάρ, καὶ ὀφειλέται εἰσὶν αὐτῶν·εἰ γὰρ τοῖς πνευματικοῖς αὐτῶνἐκοινώνησαν τὰ ἔθνη, ὀφείλουσινκαὶ ἐν τοῖς σαρκικοῖς λειτουργῆσαιαὐτοῖς. 28τοῦτο οὖν ἐπιτελέσας,καὶ σφραγισάμενος αὐτοῖς τὸνκαρπὸν τοῦτον, ἀπελεύσομαιδι’ ὑμῶν εἰς Σπανίαν· 29οἶδαδὲ ὅτι ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς ἐνπληρώματι εὐλογίας Χριστοῦἐλεύσομαι. 30παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς,ἀδελφοί, διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τῆς ἀγάπηςτοῦ πνεύματος, συναγωνίσασθαίμοι ἐν ταῖς προσευχαῖς ὑπὲρ ἐμοῦπρὸς τὸν θεόν, 31 ἵνα ῥυσθῶ ἀπὸτῶν ἀπειθούντων ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ καὶἡ διακονία μου ἡ εἰς Ἱερουσαλὴμεὐπρόσδεκτος τοῖς ἁγίοις γένηται,32 ἵνα ἐλθὼν ἐν χαρᾷ πρὸς ὑμᾶς διὰθελήματος θεοῦ συναναπαύσωμαιὑμῖν. 33ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης μετὰπάντων ὑμῶν· ἀμήν.

16 Συνίστημι δὲ ὑμῖν Φοίβηντὴν ἀδελφὴν ἡμῶν,

οὖσαν διάκονον τῆς ἐκκλησίαςτῆς ἐν Κενχρεαῖς, 2 ἵνα αὐτὴνπροσδέξησθε ἐν κυρίῳ ἀξίως τῶνἁγίων, καὶ παραστῆτε αὐτῇ ἐν ᾧἂν ὑμῶν χρῄζῃ πράγματι, καὶ γὰραὐτὴ προστάτις πολλῶν ἐγενήθηκαὶ ἐμοῦ αὐτοῦ.3Ἀσπάσασθε Πρίσκαν καὶ Ἀκύλαν

τοὺς συνεργούς μου ἐν ΧριστῷἸησοῦ, 4οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μουτὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν,οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶνἐθνῶν, 5καὶ τὴν κατ’ οἶκον αὐτῶνἐκκλησίαν. ἀσπάσασθε Ἐπαινετὸντὸν ἀγαπητόν μου, ὅς ἐστινἀπαρχὴ τῆς Ἀσίας εἰς Χριστόν.6ἀσπάσασθε Μαρίαμ, ἥτις πολλὰἐκοπίασεν εἰς ὑμᾶς. 7ἀσπάσασθεἈνδρόνικον καὶ Ἰουνιᾶν τοὺςσυγγενεῖς μου καὶ συναιχμαλώτους


μου, οἵτινές εἰσιν ἐπίσημοι ἐντοῖς ἀποστόλοις, οἳ καὶ πρὸ ἐμοῦγέγοναν ἐν Χριστῷ. 8ἀσπάσασθεἈμπλιᾶτον τὸν ἀγαπητόν μου ἐνκυρίῳ. 9ἀσπάσασθε Οὐρβανὸντὸν συνεργὸν ἡμῶν ἐν Χριστῷκαὶ Στάχυν τὸν ἀγαπητόν μου.10ἀσπάσασθε Ἀπελλῆν τὸνδόκιμον ἐν Χριστῷ. ἀσπάσασθετοὺς ἐκ τῶν Ἀριστοβούλου.11ἀσπάσασθε Ἡρῳδίωνα τὸνσυγγενῆ μου. ἀσπάσασθε τοὺς ἐκτῶν Ναρκίσσου τοὺς ὄντας ἐνκυρίῳ. 12ἀσπάσασθε Τρύφαινανκαὶ Τρυφῶσαν τὰς κοπιώσας ἐνκυρίῳ. ἀσπάσασθε Περσίδα τὴνἀγαπητήν, ἥτις πολλὰ ἐκοπίασενἐν κυρίῳ. 13ἀσπάσασθε Ῥοῦφον τὸνἐκλεκτὸν ἐν κυρίῳ καὶ τὴν μητέρααὐτοῦ καὶ ἐμοῦ. 14ἀσπάσασθεἈσύνκριτον, Φλέγοντα, Ἑρμῆν,Πατροβᾶν, Ἑρμᾶν, καὶ τοὺς σὺναὐτοῖς ἀδελφούς. 15ἀσπάσασθεΦιλόλογον καὶ Ἰουλίαν, Νηρέα καὶτὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ, καὶ Ὀλυμπᾶν,καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς πάνταςἁγίους. 16ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐνφιλήματι ἁγίῳ. ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱἐκκλησίαι πᾶσαι τοῦ Χριστοῦ.17Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί,

σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας καὶτὰ σκάνδαλα παρὰ τὴν διδαχὴνἣν ὑμεῖς ἐμάθετε ποιοῦντας, καὶἐκκλίνετε ἀπ’ αὐτῶν· 18οἱ γὰρτοιοῦτοι τῷ κυρίῳ ἡμῶν Χριστῷ

οὐ δουλεύουσιν ἀλλὰ τῇ ἑαυτῶνκοιλίᾳ, καὶ διὰ τῆς χρηστολογίαςκαὶ εὐλογίας ἐξαπατῶσιν τὰςκαρδίας τῶν ἀκάκων. 19ἡ γὰρὑμῶν ὑπακοὴ εἰς πάντας ἀφίκετο·ἐφ’ ὑμῖν οὖν χαίρω, θέλω δὲὑμᾶς σοφοὺς εἶναι εἰς τὸ ἀγαθόν,ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν. 20ὁ δὲθεὸς τῆς εἰρήνης συντρίψει τὸνσατανᾶν ὑπὸ τοὺς πόδας ὑμῶν ἐντάχει.Ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ

μεθ’ ὑμῶν.21Ἀσπάζεται ὑμᾶς Τιμόθεος

ὁ συνεργός μου, καὶ Λούκιοςκαὶ Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος οἱσυγγενεῖς μου. 22ἀσπάζομαιὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴνἐπιστολὴν ἐν κυρίῳ. 23ἀσπάζεταιὑμᾶς Γάϊος ὁ ξένος μου καὶ ὅληςτῆς ἐκκλησίας. ἀσπάζεται ὑμᾶςἜραστος ὁ οἰκονόμος τῆς πόλεωςκαὶ Κούαρτος ὁ ἀδελφός.25Τῷ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι

κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου καὶτὸ κήρυγμα Ἰησοῦ Χριστοῦ,κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίουχρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου26φανερωθέντος δὲ νῦν διά τεγραφῶν προφητικῶν κατ’ ἐπιταγὴντοῦ αἰωνίου θεοῦ εἰς ὑπακοὴνπίστεως εἰς πάντα τὰ ἔθνηγνωρισθέντος, 27μόνῳ σοφῷ θεῷ,διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰςτοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

208 ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ 1:27

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄

1 Παῦλος κλητὸς ἀπόστολοςΧριστοῦ Ἰησοῦ διὰ θελήματος

θεοῦ, καὶ Σωσθένης ὁ ἀδελφός,2τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐνΚορίνθῳ, ἡγιασμένοις ἐν ΧριστῷἸησοῦ, κλητοῖς ἁγίοις, σὺν πᾶσιντοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνοματοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦἐν παντὶ τόπῳ, αὐτῶν καὶ ἡμῶν·3χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦπατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου ἸησοῦΧριστοῦ.4Εὐχαριστῶ τῷ θεῷ μου πάντοτε

περὶ ὑμῶν ἐπὶ τῇ χάριτι τοῦ θεοῦτῇ δοθείσῃ ὑμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,5ὅτι ἐν παντὶ ἐπλουτίσθητε ἐναὐτῷ, ἐν παντὶ λόγῳ καὶ πάσῃγνώσει, 6καθὼς τὸ μαρτύριοντοῦ Χριστοῦ ἐβεβαιώθη ἐν ὑμῖν,7ὥστε ὑμᾶς μὴ ὑστερεῖσθαι ἐνμηδενὶ χαρίσματι, ἀπεκδεχομένουςτὴν ἀποκάλυψιν τοῦ κυρίου ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ· 8ὃς καὶ βεβαιώσειὑμᾶς ἕως τέλους ἀνεγκλήτους ἐντῇ ἡμέρᾳ τοῦ κυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ. 9πιστὸς ὁ θεὸς δι’ οὗἐκλήθητε εἰς κοινωνίαν τοῦ υἱοῦαὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίουἡμῶν.10Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί,

διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ κυρίουἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸλέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖνσχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοιἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇγνώμῃ. 11 ἐδηλώθη γάρ μοι περὶὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶνΧλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσιν.12λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστοςὑμῶν λέγει, ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου,ἐγὼ δὲ Ἀπολλῶ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ,ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. 13μεμέρισται ὁΧριστός; μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη

ὑπὲρ ὑμῶν, ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλουἐβαπτίσθητε; 14 εὐχαριστῶ ὅτιοὐδένα ὑμῶν ἐβάπτισα εἰ μὴΚρίσπον καὶ Γάϊον, 15 ἵνα μήτις εἴπῃ ὅτι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομαἐβαπτίσθητε. 16 ἐβάπτισα δὲ καὶτὸν Στεφανᾶ οἶκον· λοιπὸν οὐκοἶδα εἴ τινα ἄλλον ἐβάπτισα.17οὐ γὰρ ἀπέστειλέν με Χριστὸςβαπτίζειν ἀλλὰ εὐαγγελίζεσθαι,οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῇὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. 18ὁλόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖςμὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστίν,τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμιςθεοῦ ἐστιν. 19γέγραπται γάρ,ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν,καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶνἀθετήσω. 20ποῦ σοφός; ποῦγραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦαἰῶνος τούτου; οὐχὶ ἐμώρανενὁ θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου;21 ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦθεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆςσοφίας τὸν θεόν, εὐδόκησεν ὁ θεὸςδιὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματοςσῶσαι τοὺς πιστεύοντας. 22 ἐπειδὴκαὶ Ἰουδαῖοι σημεῖα αἰτοῦσινκαὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν,23ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸνἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲνσκάνδαλον ἔθνεσιν δὲ μωρίαν,24αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοιςτε καὶ Ἕλλησιν, Χριστὸν θεοῦδύναμιν καὶ θεοῦ σοφίαν· 25ὅτιτὸ μωρὸν τοῦ θεοῦ σοφώτεροντῶν ἀνθρώπων ἐστίν, καὶ τὸἀσθενὲς τοῦ θεοῦ ἰσχυρότεροντῶν ἀνθρώπων. 26Βλέπετε γὰρτὴν κλῆσιν ὑμῶν, ἀδελφοί, ὅτιοὐ πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα,οὐ πολλοὶ δυνατοί, οὐ πολλοὶεὐγενεῖς· 27ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦκόσμου ἐξελέξατο ὁ θεὸς ἵνακαταισχύνῃ τοὺς σοφούς, καὶ τὰἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ 1:28 209 ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ 3:9

θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά,28καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶτὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁθεός, τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντακαταργήσῃ, 29ὅπως μὴ καυχήσηταιπᾶσα σὰρξ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. 30 ἐξαὐτοῦ δὲ ὑμεῖς ἐστὲ ἐν ΧριστῷἸησοῦ, ὃς ἐγενήθη σοφία ἡμῖν ἀπὸθεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸςκαὶ ἀπολύτρωσις, 31 ἵνα καθὼςγέγραπται, ὁ καυχώμενος ἐν κυρίῳκαυχάσθω.

2 Κἀγὼ ἐλθὼν πρὸς ὑμᾶς,ἀδελφοί, ἦλθον οὐ καθ’

ὑπεροχὴν λόγου ἢ σοφίαςκαταγγέλλων ὑμῖν τὸ μαρτύριοντοῦ θεοῦ. 2οὐ γὰρ ἔκρινά εἰδέναιτι ἐν ὑμῖν εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστὸνκαὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον. 3κἀγὼἐν ἀσθενείᾳ καὶ ἐν φόβῳ καὶ ἐντρόμῳ πολλῷ ἐγενόμην πρὸς ὑμᾶς,4καὶ ὁ λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμάμου οὐκ ἐν πειθοῖς σοφίας λόγοιςἀλλ’ ἐν ἀποδείξει πνεύματος καὶδυνάμεως, 5 ἵνα ἡ πίστις ὑμῶνμὴ ᾖ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων ἀλλ’ ἐνδυνάμει θεοῦ.6Σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν

τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐτοῦ αἰῶνος τούτου οὐδὲ τῶνἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶνκαταργουμένων· 7ἀλλὰ λαλοῦμενθεοῦ σοφίαν ἐν μυστηρίῳ, τὴνἀποκεκρυμμένην, ἣν προώρισεν ὁθεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δόξανἡμῶν· 8ἣν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντωντοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν, εἰγὰρ ἔγνωσαν, οὐκ ἂν τὸν κύριοντῆς δόξης ἐσταύρωσαν. 9ἀλλὰκαθὼς γέγραπται· ἃ ὀφθαλμὸς οὐκεἶδεν καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν καὶ ἐπὶκαρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃἡτοίμασεν ὁ θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιναὐτόν. 10ἡμῖν δὲ ἀπεκάλυψεν ὁθεὸς διὰ τοῦ πνεύματος· τὸ γὰρπνεῦμα πάντα ἐραυνᾷ, καὶ τὰ

βάθη τοῦ θεοῦ. 11τίς γὰρ οἶδενἀνθρώπων τὰ τοῦ ἀνθρώπου εἰμὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸἐν αὐτῷ; οὕτως καὶ τὰ τοῦ θεοῦοὐδεὶς ἔγνωκεν εἰ μὴ τὸ πνεῦματοῦ θεοῦ. 12ἡμεῖς δὲ οὐ τὸ πνεῦματοῦ κόσμου ἐλάβομεν ἀλλὰ τὸπνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ, ἵνα εἰδῶμεντὰ ὑπὸ τοῦ θεοῦ χαρισθέντα ἡμῖν·13ἃ καὶ λαλοῦμεν οὐκ ἐν διδακτοῖςἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις ἀλλ’ ἐνδιδακτοῖς πνεύματος, πνευματικοῖςπνευματικὰ συνκρίνοντες.14ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεταιτὰ τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ,μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστιν, καὶ οὐδύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶςἀνακρίνεται· 15ὁ δὲ πνευματικὸςἀνακρίνει πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ’οὐδενὸς ἀνακρίνεται. 16τίς γὰρἔγνω νοῦν κυρίου, ὃς συμβιβάσειαὐτόν; ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦἔχομεν.

3 Κἀγώ, ἀδελφοί, οὐκ ἠδυνήθηνλαλῆσαι ὑμῖν ὡς πνευματικοῖς

ἀλλ’ ὡς σαρκίνοις, ὡς νηπίοις ἐνΧριστῷ. 2γάλα ὑμᾶς ἐπότισα οὐβρῶμα· οὔπω γὰρ ἐδύνασθε. ἀλλ’οὐδὲ ἔτι νῦν δύνασθε· 3 ἔτι γὰρσαρκικοί ἐστε. ὅπου γὰρ ἐν ὑμῖνζῆλος καὶ ἔρις, οὐχὶ σαρκικοί ἐστεκαὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε;4ὅταν γὰρ λέγῃ τις, ἐγὼ μέν εἰμιΠαύλου, ἕτερος δέ, ἐγὼ Ἀπολλῶ,οὐκ ἄνθρωποί ἐστε; 5τί οὖν ἐστινἈπολλῶς; τί δέ ἐστιν Παῦλος;διάκονοι δι’ ὧν ἐπιστεύσατε, καὶἑκάστῳ ὡς ὁ κύριος ἔδωκεν. 6 ἐγὼἐφύτευσα, Ἀπολλὼς ἐπότισεν, ἀλλὰὁ θεὸς ηὔξανεν· 7ὥστε οὔτε ὁφυτεύων ἐστίν τι οὔτε ὁ ποτίζων,ἀλλ’ ὁ αὐξάνων θεός. 8ὁ φυτεύωνδὲ καὶ ὁ ποτίζων ἕν εἰσιν, ἕκαστοςδὲ τὸν ἴδιον μισθὸν λήμψεται κατὰτὸν ἴδιον κόπον. 9θεοῦ γάρ ἐσμεν


συνεργοί· θεοῦ γεώργιον, θεοῦοἰκοδομή ἐστε.10Κατὰ τὴν χάριν τοῦ θεοῦ

τὴν δοθεῖσάν μοι ὡς σοφὸςἀρχιτέκτων θεμέλιον ἔθηκα,ἄλλος δὲ ἐποικοδομεῖ. ἕκαστοςδὲ βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ·11θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶςδύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον,ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός. 12 εἰ δέτις ἐποικοδομεῖ ἐπὶ τὸν θεμέλιονχρυσίον, ἀργύριον, λίθους τιμίους,ξύλα, χόρτον, καλάμην, 13 ἑκάστουτὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται, ἡγὰρ ἡμέρα δηλώσει· ὅτι ἐν πυρὶἀποκαλύπτεται, καὶ ἑκάστου τὸἔργον ὁποῖόν ἐστιν τὸ πῦρ αὐτὸδοκιμάσει. 14 εἴ τινος τὸ ἔργονμενεῖ ὃ ἐποικοδόμησεν, μισθὸνλήμψεται· 15 εἴ τινος τὸ ἔργονκατακαήσεται, ζημιωθήσεται,αὐτὸς δὲ σωθήσεται, οὕτως δὲ ὡςδιὰ πυρός.16Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς θεοῦ

ἐστε καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ θεοῦοἰκεῖ ἐν ὑμῖν; 17 εἴ τις τὸν ναὸντοῦ θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτονὁ θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ θεοῦἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς.18Μηδεὶς ἑαυτὸν ἐξαπατάτω· εἴτις δοκεῖ σοφὸς εἶναι ἐν ὑμῖν ἐντῷ αἰῶνι τούτῳ, μωρὸς γενέσθω,ἵνα γένηται σοφός. 19ἡ γὰρ σοφίατοῦ κόσμου τούτου μωρία παρὰτῷ θεῷ ἐστιν· γέγραπται γάρ,ὁ δρασσόμενος τοὺς σοφοὺςἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν· 20καὶπάλιν, κύριος γινώσκει τοὺςδιαλογισμοὺς τῶν σοφῶν ὅτι εἰσὶνμάταιοι. 21ὥστε μηδεὶς καυχάσθωἐν ἀνθρώποις· πάντα γὰρ ὑμῶνἐστιν, 22 εἴτε Παῦλος εἴτε Ἀπολλῶςεἴτε Κηφᾶς εἴτε κόσμος εἴτε ζωὴεἴτε θάνατος εἴτε ἐνεστῶτα εἴτεμέλλοντα, πάντα ὑμῶν, 23ὑμεῖς δὲΧριστοῦ, Χριστὸς δὲ θεοῦ.

4 Οὕτως ἡμᾶς λογιζέσθωἄνθρωπος ὡς ὑπηρέτας

Χριστοῦ καὶ οἰκονόμους μυστηρίωνθεοῦ. 2ὧδε λοιπὸν ζητεῖται ἐντοῖς οἰκονόμοις ἵνα πιστός τιςεὑρεθῇ. 3 ἐμοὶ δὲ εἰς ἐλάχιστόνἐστιν ἵνα ὑφ’ ὑμῶν ἀνακριθῶ ἢὑπὸ ἀνθρωπίνης ἡμέρας· ἀλλ’ οὐδὲἐμαυτὸν ἀνακρίνω· 4οὐδὲν γὰρἐμαυτῷ σύνοιδα, ἀλλ’ οὐκ ἐν τούτῳδεδικαίωμαι, ὁ δὲ ἀνακρίνων μεκύριός ἐστιν. 5ὥστε μὴ πρὸκαιροῦ τι κρίνετε, ἕως ἂν ἔλθῃ ὁκύριος, ὃς καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰτοῦ σκότους καὶ φανερώσει τὰςβουλὰς τῶν καρδιῶν· καὶ τότε ὁἔπαινος γενήσεται ἑκάστῳ ἀπὸ τοῦθεοῦ.6Ταῦτα δέ, ἀδελφοί,

μετεσχημάτισα εἰς ἐμαυτὸνκαὶ Ἀπολλῶν δι’ ὑμᾶς, ἵνα ἐν ἡμῖνμάθητε τὸ μὴ ὑπὲρ ἃ γέγραπται,ἵνα μὴ εἷς ὑπὲρ τοῦ ἑνὸς φυσιοῦσθεκατὰ τοῦ ἑτέρου. 7τίς γάρ σεδιακρίνει; τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες;εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡςμὴ λαβών; 8ἤδη κεκορεσμένοιἐστέ· ἤδη ἐπλουτήσατε· χωρὶςἡμῶν ἐβασιλεύσατε· καὶ ὄφελόνγε ἐβασιλεύσατε, ἵνα καὶἡμεῖς ὑμῖν συμβασιλεύσωμεν.9δοκῶ γάρ, ὁ θεὸς ἡμᾶς τοὺςἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξενὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρονἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ καὶἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. 10ἡμεῖςμωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲφρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖςἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖςἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. 11ἄχριτῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶδιψῶμεν καὶ γυμνιτεύομεν καὶκολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν12καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖςἰδίαις χερσίν· λοιδορούμενοιεὐλογοῦμεν, διωκόμενοι


ἀνεχόμεθα, 13δυσφημούμενοιπαρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματατοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντωνπερίψημα, ἕως ἄρτι.14Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω

ταῦτα, ἀλλ’ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰνουθετῶν. 15 ἐὰν γὰρ μυρίουςπαιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ,ἀλλ’ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρΧριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίουἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. 16παρακαλῶοὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.17διὰ τοῦτο αὐτὸ ἔπεμψα ὑμῖνΤιμόθεον, ὅς ἐστίν μου τέκνονἀγαπητὸν καὶ πιστὸν ἐν κυρίῳ, ὃςὑμᾶς ἀναμνήσει τὰς ὁδούς μου τὰςἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, καθὼς πανταχοῦἐν πάσῃ ἐκκλησίᾳ διδάσκω. 18ὡςμὴ ἐρχομένου δέ μου πρὸς ὑμᾶςἐφυσιώθησάν τινες· 19 ἐλεύσομαιδὲ ταχέως πρὸς ὑμᾶς, ἐὰν ὁ κύριοςθελήσῃ, καὶ γνώσομαι οὐ τὸνλόγον τῶν πεφυσιωμένων ἀλλὰτὴν δύναμιν, 20οὐ γὰρ ἐν λόγῳ ἡβασιλεία τοῦ θεοῦ ἀλλ’ ἐν δυνάμει.21τί θέλετε; ἐν ῥάβδῳ ἔλθω πρὸςὑμᾶς, ἢ ἐν ἀγάπῃ πνεύματί τεπραΰτητος;

5Ὅλως ἀκούεται ἐν ὑμῖνπορνεία, καὶ τοιαύτη πορνεία

ἥτις οὐδὲ ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὥστεγυναῖκά τινα τοῦ πατρὸς ἔχειν.2καὶ ὑμεῖς πεφυσιωμένοι ἐστέ,καὶ οὐχὶ μᾶλλον ἐπενθήσατε,ἵνα ἀρθῇ ἐκ μέσου ὑμῶν ὁ τὸἔργον τοῦτο πράξας; 3 ἐγὼ μὲνγάρ, ἀπὼν τῷ σώματι παρὼνδὲ τῷ πνεύματι, ἤδη κέκρικαὡς παρὼν τὸν οὕτως τοῦτοκατεργασάμενον 4 ἐν τῷ ὀνόματιτοῦ κυρίου Ἰησοῦ, συναχθέντωνὑμῶν καὶ τοῦ ἐμοῦ πνεύματος σὺντῇ δυνάμει τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ,5παραδοῦναι τὸν τοιοῦτον τῷσατανᾷ εἰς ὄλεθρον τῆς σαρκός,ἵνα τὸ πνεῦμα σωθῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ

τοῦ κυρίου Ἰησοῦ. 6Οὐ καλὸντὸ καύχημα ὑμῶν. οὐκ οἴδατεὅτι μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμαζυμοῖ; 7 ἐκκαθάρατε τὴν παλαιὰνζύμην, ἵνα ἦτε νέον φύραμα,καθώς ἐστε ἄζυμοι· καὶ γὰρ τὸπάσχα ἡμῶν ἐτύθη Χριστός· 8ὥστεἑορτάζωμεν, μὴ ἐν ζύμῃ παλαιᾷμηδὲ ἐν ζύμῃ κακίας καὶ πονηρίας,ἀλλ’ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινίας καὶἀληθείας.9Ἔγραψα ὑμῖν ἐν τῇ ἐπιστολῇ

μὴ συναναμίγνυσθαι πόρνοις, 10οὐπάντως τοῖς πόρνοις τοῦ κόσμουτούτου ἢ τοῖς πλεονέκταις καὶἅρπαξιν ἢ εἰδωλολάτραις, ἐπεὶὠφείλετε ἄρα ἐκ τοῦ κόσμουἐξελθεῖν. 11νυνὶ δὲ ἔγραψα ὑμῖνμὴ συναναμίγνυσθαι ἐάν τιςἀδελφὸς ὀνομαζόμενος ᾖ πόρνοςἢ πλεονέκτης ἢ εἰδωλολάτρης ἢλοίδορος ἢ μέθυσος ἢ ἅρπαξ, τῷτοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν. 12τί γάρμοι τοὺς ἔξω κρίνειν; οὐχὶ τοὺςἔσω ὑμεῖς κρίνετε; 13τοὺς δὲ ἔξω ὁθεὸς κρινεῖ. ἐξάρατε τὸν πονηρὸνἐξ ὑμῶν αὐτῶν.

6 Τολμᾷ τις ὑμῶν πρᾶγμα ἔχωνπρὸς τὸν ἕτερον κρίνεσθαι

ἐπὶ τῶν ἀδίκων, καὶ οὐχὶ ἐπὶ τῶνἁγίων; 2ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἅγιοιτὸν κόσμον κρινοῦσιν; καὶ εἰ ἐνὑμῖν κρίνεται ὁ κόσμος, ἀνάξιοίἐστε κριτηρίων ἐλαχίστων; 3οὐκοἴδατε ὅτι ἀγγέλους κρινοῦμεν,μήτιγε βιωτικά; 4βιωτικὰ μὲνοὖν κριτήρια ἐὰν ἔχητε, τοὺςἐξουθενημένους ἐν τῇ ἐκκλησίᾳτούτους καθίζετε; 5πρὸς ἐντροπὴνὑμῖν λέγω. οὕτως οὐκ ἔνι ἐνὑμῖν οὐδεὶς σοφὸς ὃς δυνήσεταιδιακρῖναι ἀνὰ μέσον τοῦ ἀδελφοῦαὐτοῦ; 6ἀλλὰ ἀδελφὸς μετὰἀδελφοῦ κρίνεται, καὶ τοῦτοἐπὶ ἀπίστων; 7ἤδη μὲν ὅλωςἥττημα ὑμῖν ἐστίν, ὅτι κρίματα


ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν. διατί οὐχὶμᾶλλον ἀδικεῖσθε; διατί οὐχὶμᾶλλον ἀποστερεῖσθε; 8ἀλλὰ ὑμεῖςἀδικεῖτε καὶ ἀποστερεῖτε, καὶτοῦτο ἀδελφούς. 9ἢ οὐκ οἴδατεὅτι ἄδικοι θεοῦ βασιλείαν οὐκληρονομήσουσιν; μὴ πλανᾶσθε·οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραιοὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτεἀρσενοκοῖται 10οὔτε κλέπταιοὔτε πλεονέκται, οὐ μέθυσοι,οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγεςβασιλείαν θεοῦ κληρονομήσουσιν.11καὶ ταῦτά τινες ἦτε· ἀλλὰἀπελούσασθε, ἀλλὰ ἡγιάσθητε,ἀλλὰ ἐδικαιώθητε ἐν τῷ ὀνόματιτοῦ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐντῷ πνεύματι τοῦ θεοῦ ἡμῶν.12Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ’ οὐ

πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν,ἀλλ’ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπότινος. 13τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ, καὶἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ θεὸςκαὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει.τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ ἀλλὰ τῷκυρίῳ, καὶ ὁ κύριος τῷ σώματι· 14ὁδὲ θεὸς καὶ τὸν κύριον ἤγειρεν καὶἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεωςαὐτοῦ. 15οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματαὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ἄραςοὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσωπόρνης μέλη; μὴ γένοιτο. 16ἢοὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇπόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; ἔσονταιγάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκαμίαν. 17ὁ δὲ κολλώμενος τῷκυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστιν. 18φεύγετετὴν πορνείαν· πᾶν ἁμάρτημα ὃἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦσώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύωνεἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. 19ἢοὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶνναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ἁγίου πνεύματόςἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ θεοῦ, καὶ οὐκἐστὲ ἑαυτῶν; 20ἠγοράσθητε γὰρ

τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν θεὸν ἐν τῷσώματι ὑμῶν.

7 Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατε, καλὸνἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ

ἅπτεσθαι· 2διὰ δὲ τὰς πορνείαςἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκαἐχέτω, καὶ ἑκάστη τὸν ἴδιον ἄνδραἐχέτω. 3τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴνὀφειλὴν ἀποδιδότω, ὁμοίως δὲ καὶἡ γυνὴ τῷ ἀνδρί. 4ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίουσώματος οὐκ ἐξουσιάζει ἀλλὰ ὁἀνήρ· ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ τοῦἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζειἀλλὰ ἡ γυνή. 5μὴ ἀποστερεῖτεἀλλήλους, εἰ μήτι ἂν ἐκ συμφώνουπρὸς καιρὸν ἵνα σχολάσητε τῇπροσευχῇ καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸἦτε, ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁσατανᾶς διὰ τὴν ἀκρασίαν ὑμῶν.6τοῦτο δὲ λέγω κατὰ συγγνώμην,οὐ κατ’ ἐπιταγήν. 7θέλω δὲ πάνταςἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν·ἀλλὰ ἕκαστος ἴδιον ἔχει χάρισμαἐκ θεοῦ, ὁ μὲν οὕτως, ὁ δὲ οὕτως.8Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς

χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσινὡς κἀγώ· 9 εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονταιγαμησάτωσαν· κρεῖττον γάρ ἐστινγαμεῖν ἢ πυροῦσθαι. 10τοῖς δὲγεγαμηκόσιν παραγγέλλω, οὐκἐγὼ ἀλλὰ ὁ κύριος, γυναῖκα ἀπὸἀνδρὸς μὴ χωρισθῆναι, 11 ἐὰν δὲκαὶ χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος ἢ τῷἀνδρὶ καταλλαγήτω, καὶ ἄνδραγυναῖκα μὴ ἀφιέναι. 12τοῖς δὲλοιποῖς λέγω ἐγώ, οὐχ ὁ κύριος· εἴτις ἀδελφὸς γυναῖκα ἔχει ἄπιστον,καὶ αὕτη συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ’αὐτοῦ, μὴ ἀφιέτω αὐτήν· 13καὶγυνὴ εἴ τις ἔχει ἄνδρα ἄπιστονκαὶ οὗτος συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ’αὐτῆς, μὴ ἀφιέτω τὸν ἄνδρα.14ἡγίασται γὰρ ὁ ἀνὴρ ὁ ἄπιστοςἐν τῇ γυναικί, καὶ ἡγίασται ἡ γυνὴἡ ἄπιστος ἐν τῷ ἀδελφῷ· ἐπεὶἄρα τὰ τέκνα ὑμῶν ἀκάθαρτά


ἐστιν, νῦν δὲ ἅγιά ἐστιν. 15 εἰ δὲὁ ἄπιστος χωρίζεται, χωριζέσθω·οὐ δεδούλωται ὁ ἀδελφὸς ἢἡ ἀδελφὴ ἐν τοῖς τοιούτοις·ἐν δὲ εἰρήνῃ κέκληκεν ὑμᾶς ὁθεός. 16τί γὰρ οἶδας, γύναι, εἰτὸν ἄνδρα σώσεις; ἢ τί οἶδας,ἄνερ, εἰ τὴν γυναῖκα σώσεις;17 εἰ μὴ ἑκάστῳ ὡς μεμέρικεν ὁκύριος, ἕκαστον ὡς κέκληκεν ὁθεός, οὕτως περιπατείτω· καὶοὕτως ἐν ταῖς ἐκκλησίαις πάσαιςδιατάσσομαι. 18περιτετμημένοςτις ἐκλήθη; μὴ ἐπισπάσθω. ἐνἀκροβυστίᾳ κέκληταί τις; μὴπεριτεμνέσθω. 19ἡ περιτομὴ οὐδένἐστιν, καὶ ἡ ἀκροβυστία οὐδένἐστιν, ἀλλὰ τήρησις ἐντολῶνθεοῦ. 20 ἕκαστος ἐν τῇ κλήσει ᾗἐκλήθη ἐν ταύτῃ μενέτω. 21δοῦλοςἐκλήθης; μή σοι μελέτω· ἀλλ’ εἰκαὶ δύνασαι ἐλεύθερος γενέσθαι,μᾶλλον χρῆσαι. 22ὁ γὰρ ἐν κυρίῳκληθεὶς δοῦλος ἀπελεύθεροςκυρίου ἐστίν· ὁμοίως ὁ ἐλεύθεροςκληθεὶς δοῦλός ἐστιν Χριστοῦ.23τιμῆς ἠγοράσθητε· μὴ γίνεσθεδοῦλοι ἀνθρώπων. 24 ἕκαστος ἐν ᾧἐκλήθη, ἀδελφοί, ἐν τούτῳ μενέτωπαρὰ θεῷ.25Περὶ δὲ τῶν παρθένων

ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ ἔχω, γνώμηνδὲ δίδωμι ὡς ἠλεημένος ὑπὸ κυρίουπιστὸς εἶναι. 26νομίζω οὖν τοῦτοκαλὸν ὑπάρχειν διὰ τὴν ἐνεστῶσανἀνάγκην, ὅτι καλὸν ἀνθρώπῳ τὸοὕτως εἶναι. 27δέδεσαι γυναικί; μὴζήτει λύσιν· λέλυσαι ἀπὸ γυναικός;μὴ ζήτει γυναῖκα. 28 ἐὰν δὲ καὶγαμήσῃς, οὐχ ἥμαρτες· καὶ ἐὰνγήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτεν.θλῖψιν δὲ τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱτοιοῦτοι, ἐγὼ δὲ ὑμῶν φείδομαι.29τοῦτο δέ φημι, ἀδελφοί, ὁκαιρὸς συνεσταλμένος ἐστίν· τὸλοιπὸν ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας

ὡς μὴ ἔχοντες ὦσιν, 30καὶ οἱκλαίοντες ὡς μὴ κλαίοντες, καὶ οἱχαίροντες ὡς μὴ χαίροντες, καὶ οἱἀγοράζοντες ὡς μὴ κατέχοντες,31καὶ οἱ χρώμενοι τὸν κόσμον ὡςμὴ καταχρώμενοι· παράγει γὰρτὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου.32θέλω δὲ ὑμᾶς ἀμερίμνουςεἶναι. ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦκυρίου, πῶς ἀρέσῃ τῷ κυρίῳ·33ὁ δὲ γαμήσας μεριμνᾷ τὰ τοῦκόσμου, πῶς ἀρέσῃ τῇ γυναικί,34καὶ μεμέρισται. καὶ ἡ γυνὴ καὶ ἡπαρθένος ἡ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦκυρίου, ἵνα ᾖ ἁγία καὶ τῷ σώματικαὶ τῷ πνεύματι· ἡ δὲ γαμήσασαμεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου, πῶς ἀρέσῃτῷ ἀνδρί. 35τοῦτο δὲ πρὸς τὸὑμῶν αὐτῶν σύμφορον λέγω, οὐχἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω, ἀλλὰπρὸς τὸ εὔσχημον καὶ εὐπάρεδροντῷ κυρίῳ ἀπερισπάστως. 36 εἰ δέτις ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένοναὐτοῦ νομίζει ἐὰν ᾖ ὑπέρακμος,καὶ οὕτως ὀφείλει γίνεσθαι, ὃθέλει ποιείτω· οὐχ ἁμαρτάνει·γαμείτωσαν. 37ὃς δὲ ἕστηκενἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἑδραῖος, μὴἔχων ἀνάγκην, ἐξουσίαν δὲ ἔχειπερὶ τοῦ ἰδίου θελήματος, καὶτοῦτο κέκρικεν ἐν τῇ ἰδίᾳ καρδίᾳ,τηρεῖν τὴν ἑαυτοῦ παρθένον,καλῶς ποιήσει· 38ὥστε καὶ ὁγαμίζων τὴν ἑαυτοῦ παρθένονκαλῶς ποιεῖ, καὶ ὁ μὴ γαμίζωνκρεῖσσον ποιήσει. 39γυνὴ δέδεταιἐφ’ ὅσον χρόνον ζῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς·ἐὰν δὲ κοιμηθῇ ὁ ἀνήρ, ἐλευθέραἐστὶν ᾧ θέλει γαμηθῆναι, μόνον ἐνκυρίῳ. 40μακαριωτέρα δέ ἐστινἐὰν οὕτως μείνῃ, κατὰ τὴν ἐμὴνγνώμην, δοκῶ δὲ κἀγὼ πνεῦμαθεοῦ ἔχειν.

8 Περὶ δὲ τῶν εἰδωλοθύτων,οἴδαμεν ὅτι πάντες γνῶσιν

ἔχομεν. ἡ γνῶσις φυσιοῖ, ἡ δὲ


ἀγάπη οἰκοδομεῖ. 2 εἴ τις δοκεῖἐγνωκέναι τι, οὔπω ἔγνω καθὼςδεῖ γνῶναι· 3 εἰ δέ τις ἀγαπᾷ τὸνθεόν, οὗτος ἔγνωσται ὑπ’ αὐτοῦ.4περὶ τῆς βρώσεως οὖν τῶνεἰδωλοθύτων οἴδαμεν ὅτι οὐδὲνεἴδωλον ἐν κόσμῳ, καὶ ὅτι οὐδεὶςθεὸς εἰ μὴ εἷς. 5καὶ γὰρ εἴπερ εἰσὶνλεγόμενοι θεοὶ εἴτε ἐν οὐρανῷ εἴτεἐπὶ γῆς, ὥσπερ εἰσὶν θεοὶ πολλοὶκαὶ κύριοι πολλοί, 6ἀλλ’ ἡμῖν εἷςθεὸς ὁ πατήρ, ἐξ οὗ τὰ πάντα καὶἡμεῖς εἰς αὐτόν, καὶ εἷς κύριοςἸησοῦς Χριστός, δι’ οὗ τὰ πάντακαὶ ἡμεῖς δι’ αὐτοῦ. 7ἀλλ’ οὐκἐν πᾶσιν ἡ γνῶσις· τινὲς δὲ τῇσυνηθείᾳ ἕως ἄρτι τοῦ εἰδώλουὡς εἰδωλόθυτον ἐσθίουσιν, καὶ ἡσυνείδησις αὐτῶν ἀσθενὴς οὖσαμολύνεται. 8βρῶμα δὲ ἡμᾶς οὐπαραστήσει τῷ θεῷ· οὔτε ἐὰνφάγωμεν περισσεύομεν, οὔτεἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα.9βλέπετε δὲ μήπως ἡ ἐξουσίαὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηταιτοῖς ἀσθενέσιν. 10 ἐὰν γάρ τιςἴδῃ σὲ τὸν ἔχοντα γνῶσιν ἐνεἰδωλίῳ κατακείμενον, οὐχὶἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦςὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰεἰδωλόθυτα ἐσθίειν; 11ἀπόλλυταιγὰρ ὁ ἀσθενῶν ἐν τῇ σῇ γνώσει, ὁἀδελφὸς δι’ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν.12οὕτως δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺςἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶντὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰςΧριστὸν ἁμαρτάνετε. 13διόπερ εἰβρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόνμου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸναἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μουσκανδαλίσω.

9 Οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; οὐκ εἰμὶἀπόστολος; οὐχὶ Ἰησοῦν τὸν

κύριον ἡμῶν ἑόρακα; οὐ τὸ ἔργονμου ὑμεῖς ἐστὲ ἐν κυρίῳ; 2 εἰἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά

γε ὑμῖν εἰμί· ἡ γὰρ σφραγίς μουτῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστὲ ἐνκυρίῳ. 3ἡ ἐμὴ ἀπολογία τοῖς ἐμὲἀνακρίνουσίν ἐστιν αὕτη. 4μὴ οὐκἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πεῖν;5μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴνγυναῖκα περιάγειν, ὡς καὶ οἱ λοιποὶἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῦκυρίου καὶ Κηφᾶς; 6ἢ μόνος ἐγὼκαὶ Βαρναβᾶς οὐκ ἔχομεν ἐξουσίανμὴ ἐργάζεσθαι; 7τίς στρατεύεταιἰδίοις ὀψωνίοις ποτέ; τίς φυτεύειἀμπελῶνα καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦοὐκ ἐσθίει; ἢ τίς ποιμαίνει ποίμνηνκαὶ ἐκ τοῦ γάλακτος τῆς ποίμνηςοὐκ ἐσθίει; 8μὴ κατὰ ἄνθρωπονταῦτα λαλῶ, ἢ καὶ ὁ νόμος ταῦταοὐ λέγει; 9 ἐν γὰρ τῷ Μωϋσέωςνόμῳ γέγραπται, οὐ κημώσειςβοῦν ἀλοῶντα. μὴ τῶν βοῶν μέλειτῷ θεῷ; 10ἢ δι’ ἡμᾶς πάντωςλέγει; δι’ ἡμᾶς γὰρ ἐγράφη, ὅτιὀφείλει ἐπ’ ἐλπίδι ὁ ἀροτριῶνἀροτριᾶν, καὶ ὁ ἀλοῶν ἐπ’ ἐλπίδιτοῦ μετέχειν. 11Εἰ ἡμεῖς ὑμῖν τὰπνευματικὰ ἐσπείραμεν, μέγα εἰἡμεῖς ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν;12 εἰ ἄλλοι τῆς ὑμῶν ἐξουσίαςμετέχουσιν, οὐ μᾶλλον ἡμεῖς; ἀλλ’οὐκ ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ,ἀλλὰ πάντα στέγομεν ἵνα μή τιναἐκκοπὴν δῶμεν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦΧριστοῦ. 13οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ τὰἱερὰ ἐργαζόμενοι τὰ ἐκ τοῦ ἱεροῦἐσθίουσιν, οἱ τῷ θυσιαστηρίῳπαρεδρεύοντες τῷ θυσιαστηρίῳσυμμερίζονται; 14οὕτως καὶ ὁκύριος διέταξεν τοῖς τὸ εὐαγγέλιονκαταγγέλλουσιν ἐκ τοῦ εὐαγγελίουζῆν. 15 ἐγὼ δὲ οὐ κέχρημαι οὐδενὶτούτων. οὐκ ἔγραψα δὲ ταῦταἵνα οὕτως γένηται ἐν ἐμοί, καλὸνγάρ μοι μᾶλλον ἀποθανεῖν ἤ τὸκαύχημά μου οὐδεὶς κενώσει.16 ἐὰν γὰρ εὐαγγελίζωμαι, οὐκἔστιν μοι καύχημα· ἀνάγκη γάρ


μοι ἐπίκειται· οὐαὶ γάρ μοί ἐστινἐὰν μὴ εὐαγγελίζωμαι. 17 εἰ γὰρἑκὼν τοῦτο πράσσω, μισθὸνἔχω· εἰ δὲ ἄκων, οἰκονομίανπεπίστευμαι. 18τίς οὖν μού ἐστινὁ μισθός; ἵνα εὐαγγελιζόμενοςἀδάπανον θήσω τὸ εὐαγγέλιον,εἰς τὸ μὴ καταχρήσασθαι τῇἐξουσίᾳ μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ.19Ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντωνπᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, ἵνα τοὺςπλείονας κερδήσω· 20καὶ ἐγενόμηντοῖς Ἰουδαίοις ὡς Ἰουδαῖος, ἵναἸουδαίους κερδήσω· τοῖς ὑπὸνόμον ὡς ὑπὸ νόμον, μὴ ὢν αὐτὸςὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμονκερδήσω· 21τοῖς ἀνόμοις ὡςἄνομος, μὴ ὢν ἄνομος θεοῦ ἀλλ’ἔννομος Χριστοῦ, ἵνα κερδάνωτοὺς ἀνόμους· 22 ἐγενόμην τοῖςἀσθενέσιν ἀσθενής, ἵνα τοὺςἀσθενεῖς κερδήσω· τοῖς πᾶσινγέγονα πάντα, ἵνα πάντως τινὰςσώσω. 23πάντα δὲ ποιῶ διὰ τὸεὐαγγέλιον, ἵνα συνκοινωνὸςαὐτοῦ γένωμαι. 24οὐκ οἴδατεὅτι οἱ ἐν σταδίῳ τρέχοντεςπάντες μὲν τρέχουσιν, εἷς δὲλαμβάνει τὸ βραβεῖον; οὕτωςτρέχετε ἵνα καταλάβητε. 25πᾶςδὲ ὁ ἀγωνιζόμενος πάνταἐγκρατεύεται, ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἵναφθαρτὸν στέφανον λάβωσιν, ἡμεῖςδὲ ἄφθαρτον. 26 ἐγὼ τοίνυν οὕτωςτρέχω ὡς οὐκ ἀδήλως, οὕτωςπυκτεύω ὡς οὐκ ἀέρα δέρων·27ἀλλὰ ὑπωπιάζω μου τὸ σῶμακαὶ δουλαγωγῶ, μήπως ἄλλοιςκηρύξας αὐτὸς ἀδόκιμος γένωμαι.

10 Οὐ θέλω γὰρ ὑμᾶς ἀγνοεῖν,ἀδελφοί, ὅτι οἱ πατέρες

ἡμῶν πάντες ὑπὸ τὴν νεφέληνἦσαν καὶ πάντες διὰ τῆς θαλάσσηςδιῆλθον, 2καὶ πάντες εἰς τὸνΜωϋσῆν ἐβαπτίσθησαν ἐν τῇνεφέλῃ καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ, 3καὶ

πάντες τὸ αὐτὸ πνευματικὸνβρῶμα ἔφαγον, 4καὶ πάντες τὸαὐτὸ πνευματικὸν ἔπιον πόμα·ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματικῆςἀκολουθούσης πέτρας, ἡ πέτραδὲ ἦν ὁ Χριστός. 5ἀλλ’ οὐκ ἐντοῖς πλείοσιν αὐτῶν εὐδόκησενὁ θεός, κατεστρώθησαν γὰρ ἐντῇ ἐρήμῳ. 6ταῦτα δὲ τύποι ἡμῶνἐγενήθησαν, εἰς τὸ μὴ εἶναι ἡμᾶςἐπιθυμητὰς κακῶν, καθὼς κἀκεῖνοιἐπεθύμησαν. 7μηδὲ εἰδωλολάτραιγίνεσθε, καθώς τινες αὐτῶν· ὥσπεργέγραπται, ἐκάθισεν ὁ λαὸς φαγεῖνκαὶ πεῖν, καὶ ἀνέστησαν παίζειν.8μηδὲ πορνεύωμεν, καθώς τινεςαὐτῶν ἐπόρνευσαν, καὶ ἔπεσαν μιᾷἡμέρᾳ εἴκοσιτρεῖς χιλιάδες. 9μηδὲἐκπειράζωμεν τὸν κύριον, καθώςτινες αὐτῶν ἐξεπείρασαν, καὶ ὑπὸτῶν ὄφεων ἀπώλλυντο. 10μηδὲγογγύζετε, καθάπερ τινὲς αὐτῶνἐγόγγυσαν, καὶ ἀπώλοντο ὑπὸ τοῦὀλοθρευτοῦ. 11ταῦτα δὲ τυπικῶςσυνέβαινεν ἐκείνοις, ἐγράφη δὲπρὸς νουθεσίαν ἡμῶν, εἰς οὓς τὰτέλη τῶν αἰώνων κατήντηκεν.12ὥστε ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτωμὴ πέσῃ. 13πειρασμὸς ὑμᾶς οὐκεἴληφεν εἰ μὴ ἀνθρώπινος· πιστὸςδὲ ὁ θεός, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶςπειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴνἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑπενεγκεῖν.14Διόπερ, ἀγαπητοί μου, φεύγετε

ἀπὸ τῆς εἰδωλολατρείας. 15ὡςφρονίμοις λέγω· κρίνατε ὑμεῖς ὅφημι. 16τὸ ποτήριον τῆς εὐλογίαςὃ εὐλογοῦμεν, οὐχὶ κοινωνία τοῦαἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐστιν; τὸνἄρτον ὃν κλῶμεν, οὐχὶ κοινωνίατοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ ἐστιν;17ὅτι εἷς ἄρτος, ἓν σῶμα οἱ πολλοίἐσμεν· οἱ γὰρ πάντες ἐκ τοῦἑνὸς ἄρτου μετέχομεν. 18βλέπετετὸν Ἰσραὴλ κατὰ σάρκα· οὐχ οἱ


ἐσθίοντες τὰς θυσίας κοινωνοὶτοῦ θυσιαστηρίου εἰσίν; 19τί οὖνφημί; ὅτι εἰδωλόθυτόν τί ἐστιν;ἢ ὅτι εἴδωλόν τί ἐστιν; 20ἀλλ’ὅτι ἃ θύουσιν, δαιμονίοις καὶ οὐθεῷ θύουσιν, οὐ θέλω δὲ ὑμᾶςκοινωνοὺς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι.21οὐ δύνασθε ποτήριον κυρίουπίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων·οὐ δύνασθε τραπέζης κυρίουμετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων.22ἢ παραζηλοῦμεν τὸν κύριον; μὴἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐσμεν;23Πάντα ἔξεστιν, ἀλλ’ οὐ πάντα

συμφέρει· πάντα ἔξεστιν, ἀλλ’οὐ πάντα οἰκοδομεῖ. 24μηδεὶςτὸ ἑαυτοῦ ζητείτω ἀλλὰ τὸ τοῦἑτέρου. 25πᾶν τὸ ἐν μακέλλῳπωλούμενον ἐσθίετε μηδὲνἀνακρίνοντες διὰ τὴν συνείδησιν,26τοῦ κυρίου γὰρ ἡ γῆ καὶ τὸπλήρωμα αὐτῆς. 27 εἴ τις καλεῖὑμᾶς τῶν ἀπίστων καὶ θέλετεπορεύεσθαι, πᾶν τὸ παρατιθέμενονὑμῖν ἐσθίετε μηδὲν ἀνακρίνοντεςδιὰ τὴν συνείδησιν. 28 ἐὰν δέτις ὑμῖν εἴπῃ, τοῦτο ἱερόθυτόνἐστιν, μὴ ἐσθίετε δι’ ἐκεῖνον τὸνμηνύσαντα καὶ τὴν συνείδησιν29συνείδησιν δὲ λέγω οὐχὶ τὴνἑαυτοῦ ἀλλὰ τὴν τοῦ ἑτέρου. ἱνατίγὰρ ἡ ἐλευθερία μου κρίνεταιὑπὸ ἄλλης συνειδήσεως; 30 εἰ ἐγὼχάριτι μετέχω, τί βλασφημοῦμαιὑπὲρ οὗ ἐγὼ εὐχαριστῶ; 31 εἴτεοὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτετι ποιεῖτε, πάντα εἰς δόξανθεοῦ ποιεῖτε. 32ἀπρόσκοποι καὶἸουδαίοις γίνεσθε καὶ Ἕλλησιν καὶτῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ θεοῦ, 33καθὼςκἀγὼ πάντα πᾶσιν ἀρέσκω, μὴζητῶν τὸ ἐμαυτοῦ σύμφορον ἀλλὰτὸ τῶν πολλῶν, ἵνα σωθῶσιν.

11Μιμηταί μου γίνεσθε,καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ.

2Ἐπαινῶ δὲ ὑμᾶς, ὅτι πάντα μου

μέμνησθε καὶ καθὼς παρέδωκαὑμῖν τὰς παραδόσεις κατέχετε.3θέλω δὲ ὑμᾶς εἰδέναι ὅτι παντὸςἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστός ἐστιν,κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ,κεφαλὴ δὲ τοῦ Χριστοῦ ὁ θεός.4πᾶς ἀνὴρ προσευχόμενος ἢπροφητεύων κατὰ κεφαλῆς ἔχωνκαταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ·5πᾶσα δὲ γυνὴ προσευχομένη ἢπροφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳτῇ κεφαλῇ καταισχύνει τὴνκεφαλὴν αὐτῆς· ἓν γάρ ἐστινκαὶ τὸ αὐτὸ τῇ ἐξυρημένῃ. 6 εἰγὰρ οὐ κατακαλύπτεται γυνή,καὶ κειράσθω· εἰ δὲ αἰσχρὸνγυναικὶ τὸ κείρασθαι ἢ ξυρᾶσθαι,κατακαλυπτέσθω. 7ἀνὴρ μὲν γὰροὐκ ὀφείλει κατακαλύπτεσθαι τὴνκεφαλήν, εἰκὼν καὶ δόξα θεοῦὑπάρχων· ἡ γυνὴ δὲ δόξα ἀνδρόςἐστιν. 8οὐ γάρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκγυναικός, ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός·9καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνὴρ διὰτὴν γυναῖκα, ἀλλὰ γυνὴ διὰ τὸνἄνδρα. 10διὰ τοῦτο ὀφείλει ἡ γυνὴἐξουσίαν ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆςδιὰ τοὺς ἀγγέλους. 11πλὴν οὔτεγυνὴ χωρὶς ἀνδρὸς οὔτε ἀνὴρχωρὶς γυναικὸς ἐν κυρίῳ· 12ὥσπεργὰρ ἡ γυνὴ ἐκ τοῦ ἀνδρός, οὕτωςκαὶ ὁ ἀνὴρ διὰ τῆς γυναικός· τὰδὲ πάντα ἐκ τοῦ θεοῦ. 13 ἐν ὑμῖναὐτοῖς κρίνατε· πρέπον ἐστὶνγυναῖκα ἀκατακάλυπτον τῷ θεῷπροσεύχεσθαι; 14οὐδὲ ἡ φύσις αὐτὴδιδάσκει ὑμᾶς ὅτι ἀνὴρ μὲν ἐὰνκομᾷ ἀτιμία αὐτῷ ἐστιν, 15γυνὴδὲ ἐὰν κομᾷ δόξα αὐτῇ ἐστιν; ὅτιἡ κόμη ἀντὶ περιβολαίου δέδοταιαὐτῇ.16Εἰ δέ τις δοκεῖ φιλόνεικος

εἶναι, ἡμεῖς τοιαύτην συνήθειανοὐκ ἔχομεν, οὐδὲ αἱ ἐκκλησίαι τοῦθεοῦ.


17Τοῦτο δὲ παραγγέλλων οὐκἐπαινῶ ὅτι οὐκ εἰς τὸ κρεῖσσονἀλλὰ εἰς τὸ ἧσσον συνέρχεσθε.18πρῶτον μὲν γὰρ συνερχομένωνὑμῶν ἐν ἐκκλησίᾳ ἀκούω σχίσματαἐν ὑμῖν ὑπάρχειν, καὶ μέρος τιπιστεύω. 19δεῖ γὰρ καὶ αἱρέσεις ἐνὑμῖν εἶναι, ἵνα οἱ δόκιμοι φανεροὶγένωνται ἐν ὑμῖν. 20συνερχομένωνοὖν ὑμῶν ἐπὶ τὸ αὐτὸ οὐκἔστιν κυριακὸν δεῖπνον φαγεῖν,21 ἕκαστος γὰρ τὸ ἴδιον δεῖπνονπρολαμβάνει ἐν τῷ φαγεῖν, καὶ ὃςμὲν πεινᾷ, ὃς δὲ μεθύει. 22μὴ γὰροἰκίας οὐκ ἔχετε εἰς τὸ ἐσθίειν καὶπίνειν; ἢ τῆς ἐκκλησίας τοῦ θεοῦκαταφρονεῖτε, καὶ καταισχύνετετοὺς μὴ ἔχοντας; τί εἴπω ὑμῖν;ἐπαινέσω ὑμᾶς; ἐν τούτῳ οὐκἐπαινῶ. 23 ἐγὼ γὰρ παρέλαβονἀπὸ τοῦ κυρίου, ὃ καὶ παρέδωκαὑμῖν, ὅτι ὁ κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇνυκτὶ ᾗ παρεδίδετο ἔλαβεν ἄρτον24καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶεἶπεν, τοῦτό μού ἐστιν τὸ σῶμα τὸὑπὲρ ὑμῶν· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴνἐμὴν ἀνάμνησιν. 25ὡσαύτως καὶτὸ ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι,λέγων, τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴδιαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι·τοῦτο ποιεῖτε, ὁσάκις ἐὰν πίνητε,εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν. 26ὁσάκιςγὰρ ἐὰν ἐσθίητε τὸν ἄρτον τοῦτονκαὶ τὸ ποτήριον πίνητε, τὸνθάνατον τοῦ κυρίου καταγγέλλετε,ἄχρι οὗ ἔλθῃ. 27ὥστε ὃς ἂν ἐσθίῃτὸν ἄρτον ἢ πίνῃ τὸ ποτήριοντοῦ κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσταιτοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματοςτοῦ κυρίου. 28δοκιμαζέτω δὲἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκτοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦποτηρίου πινέτω· 29ὁ γὰρ ἐσθίωνκαὶ πίνων κρίμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶπίνει μὴ διακρίνων τὸ σῶμα. 30διὰτοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ

ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί.31 εἰ δὲ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκἂν ἐκρινόμεθα· 32κρινόμενοι δὲ ὑπὸτοῦ κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺντῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν. 33ὥστε,ἀδελφοί μου, συνερχόμενοι εἰς τὸφαγεῖν ἀλλήλους ἐκδέχεσθε. 34 εἴτις πεινᾷ, ἐν οἴκῳ ἐσθιέτω, ἵνα μὴεἰς κρίμα συνέρχησθε. τὰ δὲ λοιπὰὡς ἂν ἔλθω διατάξομαι.

12 Περὶ δὲ τῶν πνευματικῶν,ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς

ἀγνοεῖν. 2οἴδατε ὅτι ὅτε ἔθνη ἦτεπρὸς τὰ εἴδωλα τὰ ἄφωνα ὡς ἂνἤγεσθε ἀπαγόμενοι. 3διὸ γνωρίζωὑμῖν ὅτι οὐδεὶς ἐν πνεύματι θεοῦλαλῶν λέγει, ἀνάθεμα Ἰησοῦς,καὶ οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν, κύριοςἸησοῦς, εἰ μὴ ἐν πνεύματι ἁγίῳ.4Διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων

εἰσίν, τὸ δὲ αὐτὸ πνεῦμα· 5καὶδιαιρέσεις διακονιῶν εἰσιν, καὶὁ αὐτὸς κύριος· 6καὶ διαιρέσειςἐνεργημάτων εἰσίν, ὁ δὲ αὐτὸςθεός, ὁ ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐνπᾶσιν. 7 ἑκάστῳ δὲ δίδοται ἡφανέρωσις τοῦ πνεύματος πρὸςτὸ συμφέρον. 8ᾧ μὲν γὰρ διὰ τοῦπνεύματος δίδοται λόγος σοφίας,ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως κατὰτὸ αὐτὸ πνεῦμα, 9 ἑτέρῳ πίστιςἐν τῷ αὐτῷ πνεύματι, ἄλλῳ δὲχαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ ἑνὶπνεύματι, 10ἄλλῳ δὲ ἐνεργήματαδυνάμεων, ἄλλῳ δὲ προφητεία,ἄλλῳ δὲ διάκρισις πνευμάτων,ἑτέρῳ γένη γλωσσῶν, ἄλλῳ δὲἑρμηνεία γλωσσῶν· 11πάντα δὲταῦτα ἐνεργεῖ τὸ ἓν καὶ τὸ αὐτὸπνεῦμα, διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳκαθὼς βούλεται.12Καθάπερ γὰρ τὸ σῶμα ἕν ἐστιν

καὶ μέλη πολλὰ ἔχει, πάντα δὲ τὰμέλη τοῦ σώματος πολλὰ ὄντα ἕνἐστιν σῶμα, οὕτως καὶ ὁ Χριστός·13καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ πνεύματι ἡμεῖς


πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν,εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες, εἴτεδοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καὶ πάντεςἓν πνεῦμα ἐποτίσθημεν. 14καὶγὰρ τὸ σῶμα οὐκ ἔστιν ἓν μέλοςἀλλὰ πολλά. 15 ἐὰν εἴπῃ ὁ πούς,ὅτι οὐκ εἰμὶ χείρ, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦσώματος, οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστινἐκ τοῦ σώματος· 16καὶ ἐὰν εἴπῃτὸ οὖς, ὅτι οὐκ εἰμὶ ὀφθαλμός,οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος, οὐ παρὰτοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος·17 εἰ ὅλον τὸ σῶμα ὀφθαλμός,ποῦ ἡ ἀκοή; εἰ ὅλον ἀκοή, ποῦ ἡὄσφρησις; 18νυνὶ δὲ ὁ θεὸς ἔθετοτὰ μέλη, ἓν ἕκαστον αὐτῶν, ἐντῷ σώματι καθὼς ἠθέλησεν. 19 εἰδὲ ἦν τὰ πάντα ἓν μέλος, ποῦτὸ σῶμα; 20νῦν δὲ πολλὰ μὲνμέλη, ἓν δὲ σῶμα. 21οὐ δύναταιδὲ ὁ ὀφθαλμὸς εἰπεῖν τῇ χειρί,χρείαν σου οὐκ ἔχω, ἢ πάλιν ἡκεφαλὴ τοῖς ποσίν, χρείαν ὑμῶνοὐκ ἔχω· 22ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλοντὰ δοκοῦντα μέλη τοῦ σώματοςἀσθενέστερα ὑπάρχειν ἀναγκαῖάἐστιν, 23καὶ ἃ δοκοῦμεν ἀτιμότεραεἶναι τοῦ σώματος, τούτοις τιμὴνπερισσοτέραν περιτίθεμεν, καὶτὰ ἀσχήμονα ἡμῶν εὐσχημοσύνηνπερισσοτέραν ἔχει, 24τὰ δὲεὐσχήμονα ἡμῶν οὐ χρείαν ἔχει.ἀλλὰ ὁ θεὸς συνεκέρασεν τὸ σῶμα,τῷ ὑστερουμένῳ περισσοτέρανδοὺς τιμήν, 25 ἵνα μὴ ᾖ σχίσματαἐν τῷ σώματι, ἀλλὰ τὸ αὐτὸὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνῶσιν τὰμέλη. 26καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος,συνπάσχει πάντα τὰ μέλη· εἴτεδοξάζεται μέλος, συνχαίρει πάντατὰ μέλη. 27ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμαΧριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους.28καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ θεὸς ἐντῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους,δεύτερον προφήτας, τρίτονδιδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις,

ἔπειτα χαρίσματα ἰαμάτων,ἀντιλήμψεις, κυβερνήσεις,γένη γλωσσῶν. 29μὴ πάντεςἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται;μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντεςδυνάμεις; 30μὴ πάντες χαρίσματαἔχουσιν ἰαμάτων; μὴ πάντεςγλώσσαις λαλοῦσιν; μὴ πάντεςδιερμηνεύουσιν; 31 ζηλοῦτε δὲ τὰχαρίσματα τὰ μείζονα. καὶ ἔτι καθ’ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι.

13 Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶνἀνθρώπων λαλῶ καὶ

τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢκύμβαλον ἀλαλάζον. 2καὶ ἐὰν ἔχωπροφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήριαπάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν,καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστινὥστε ὄρη μεθιστάναι, ἀγάπηνδὲ μὴ ἔχω, οὐθέν εἰμι. 3καὶ ἐὰνψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου,καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μουἵνα καυθήσομαι, ἀγάπην δὲ μὴἔχω, οὐθὲν ὠφελοῦμαι. 4ἡ ἀγάπημακροθυμεῖ, χρηστεύεται ἡ ἀγάπη,οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται,οὐ φυσιοῦται, 5οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται,οὐ λογίζεται τὸ κακόν, 6οὐ χαίρειἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συνχαίρει δὲ τῇἀληθείᾳ· 7πάντα στέγει, πάνταπιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάνταὑπομένει.8Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε πίπτει· εἴτε

δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται·εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτεγνῶσις, καταργηθήσεται. 9 ἐκμέρους γὰρ γινώσκομεν καὶ ἐκμέρους προφητεύομεν· 10ὅταν δὲἔλθῃ τὸ τέλειον, τὸ ἐκ μέρουςκαταργηθήσεται. 11ὅτε ἤμηννήπιος, ἐλάλουν ὡς νήπιος,ἐφρόνουν ὡς νήπιος, ἐλογιζόμηνὡς νήπιος· ὅτε γέγονα ἀνήρ,κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου.


12βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι’ ἐσόπτρουἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπονπρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκωἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαικαθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. 13νυνὶ δὲμένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρίαταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.

14 Διώκετε τὴν ἀγάπην,ζηλοῦτε δὲ τὰ πνευματικά,

μᾶλλον δὲ ἵνα προφητεύητε. 2ὁγὰρ λαλῶν γλώσσῃ οὐκ ἀνθρώποιςλαλεῖ ἀλλὰ θεῷ, οὐδεὶς γὰρ ἀκούει,πνεύματι δὲ λαλεῖ μυστήρια· 3ὁδὲ προφητεύων ἀνθρώποις λαλεῖοἰκοδομὴν καὶ παράκλησιν καὶπαραμυθίαν. 4ὁ λαλῶν γλώσσῃἑαυτὸν οἰκοδομεῖ· ὁ δὲ προφητεύωνἐκκλησίαν οἰκοδομεῖ. 5θέλω δὲπάντας ὑμᾶς λαλεῖν γλώσσαις,μᾶλλον δὲ ἵνα προφητεύητε·μείζων δὲ ὁ προφητεύων ἢ ὁ λαλῶνγλώσσαις, ἐκτὸς εἰ μὴ διερμηνεύῃ,ἵνα ἡ ἐκκλησία οἰκοδομὴν λάβῃ.6νῦν δέ, ἀδελφοί, ἐὰν ἔλθω πρὸςὑμᾶς γλώσσαις λαλῶν, τί ὑμᾶςὠφελήσω, ἐὰν μὴ ὑμῖν λαλήσω ἢἐν ἀποκαλύψει ἢ ἐν γνώσει ἢ ἐνπροφητείᾳ ἢ διδαχῇ; 7ὅμως τὰἄψυχα φωνὴν διδόντα, εἴτε αὐλὸςεἴτε κιθάρα, ἐὰν διαστολὴν τοῖςφθόγγοις μὴ δῷ, πῶς γνωσθήσεταιτὸ αὐλούμενον ἢ τὸ κιθαριζόμενον;8καὶ γὰρ ἐὰν ἄδηλον σάλπιγξφωνὴν δῷ, τίς παρασκευάσεταιεἰς πόλεμον; 9οὕτως καὶ ὑμεῖςδιὰ τῆς γλώσσης ἐὰν μὴ εὔσημονλόγον δῶτε, πῶς γνωσθήσεται τὸλαλούμενον; ἔσεσθε γὰρ εἰς ἀέραλαλοῦντες. 10τοσαῦτα εἰ τύχοιγένη φωνῶν εἰσιν ἐν κόσμῳ, καὶοὐδὲν ἄφωνον· 11 ἐὰν οὖν μὴ εἰδῶτὴν δύναμιν τῆς φωνῆς, ἔσομαι τῷλαλοῦντι βάρβαρος καὶ ὁ λαλῶν ἐνἐμοὶ βάρβαρος. 12οὕτως καὶ ὑμεῖς,ἐπεὶ ζηλωταί ἐστε πνευμάτων,πρὸς τὴν οἰκοδομὴν τῆς ἐκκλησίας

ζητεῖτε ἵνα περισσεύητε. 13διὸὁ λαλῶν γλώσσῃ προσευχέσθωἵνα διερμηνεύῃ. 14 ἐὰν γὰρπροσεύχωμαι γλώσσῃ, τὸ πνεῦμάμου προσεύχεται, ὁ δὲ νοῦςμου ἄκαρπός ἐστιν. 15τί οὖνἐστιν; προσεύξομαι τῷ πνεύματι,προσεύξομαι δὲ καὶ τῷ νοΐ· ψαλῶτῷ πνεύματι, ψαλῶ δὲ καὶ τῷνοΐ. 16 ἐπεὶ ἐὰν εὐλογῇς πνεύματι,ὁ ἀναπληρῶν τὸν τόπον τοῦἰδιώτου πῶς ἐρεῖ τὸ ἀμήν ἐπὶ τῇσῇ εὐχαριστίᾳ, ἐπειδὴ τί λέγειςοὐκ οἶδεν; 17σὺ μὲν γὰρ καλῶςεὐχαριστεῖς, ἀλλ’ ὁ ἕτερος οὐκοἰκοδομεῖται. 18 εὐχαριστῶ τῷθεῷ, πάντων ὑμῶν μᾶλλον γλώσσῃλαλῶ· 19ἀλλὰ ἐν ἐκκλησίᾳ θέλωπέντε λόγους τῷ νοΐ μου λαλῆσαι,ἵνα καὶ ἄλλους κατηχήσω, ἢμυρίους λόγους ἐν γλώσσῃ.20Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε

ταῖς φρεσίν, ἀλλὰ τῇ κακίᾳνηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶν τέλειοιγίνεσθε. 21 ἐν τῷ νόμῳ γέγραπταιὅτι ἐν ἑτερογλώσσοις καὶ ἐνχείλεσιν ἑτέρων λαλήσω τῷλαῷ τούτῳ, καὶ οὐδ’ οὕτωςεἰσακούσονταί μου, λέγει κύριος.22ὥστε αἱ γλῶσσαι εἰς σημεῖόνεἰσιν οὐ τοῖς πιστεύουσιν ἀλλὰ τοῖςἀπίστοις, ἡ δὲ προφητεία οὐ τοῖςἀπίστοις ἀλλὰ τοῖς πιστεύουσιν.23 ἐὰν οὖν συνέλθῃ ἡ ἐκκλησίαὅλη ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ πάντεςλαλῶσιν γλώσσαις, εἰσέλθωσινδὲ ἰδιῶται ἢ ἄπιστοι, οὐκ ἐροῦσινὅτι μαίνεσθε; 24 ἐὰν δὲ πάντεςπροφητεύωσιν, εἰσέλθῃ δέ τιςἄπιστος ἢ ἰδιώτης, ἐλέγχεται ὑπὸπάντων, ἀνακρίνεται ὑπὸ πάντων,25τὰ κρυπτὰ τῆς καρδίας αὐτοῦφανερὰ γίνεται, καὶ οὕτως πεσὼνἐπὶ πρόσωπον προσκυνήσει τῷθεῷ, ἀπαγγέλλων ὅτι ὄντως θεὸςἐν ὑμῖν ἐστιν.


26Τί οὖν ἐστίν, ἀδελφοί; ὅτανσυνέρχησθε, ἕκαστος ψαλμὸν ἔχει,διδαχὴν ἔχει, ἀποκάλυψιν ἔχει,γλῶσσαν ἔχει, ἑρμηνείαν ἔχει·πάντα πρὸς οἰκοδομὴν γινέσθω.27 εἴτε γλώσσῃ τις λαλεῖ, κατὰδύο ἢ τὸ πλεῖστον τρεῖς, καὶ ἀνὰμέρος, καὶ εἷς διερμηνευέτω·28 ἐὰν δὲ μὴ ᾖ διερμηνευτής,σιγάτω ἐν ἐκκλησίᾳ, ἑαυτῷ δὲλαλείτω καὶ τῷ θεῷ. 29προφῆταιδὲ δύο ἢ τρεῖς λαλείτωσαν, καὶοἱ ἄλλοι διακρινέτωσαν· 30 ἐὰν δὲἄλλῳ ἀποκαλυφθῇ καθημένῳ, ὁπρῶτος σιγάτω. 31δύνασθε γὰρκαθ’ ἕνα πάντες προφητεύειν, ἵναπάντες μανθάνωσιν καὶ πάντεςπαρακαλῶνται, 32καὶ πνεύματαπροφητῶν προφήταις ὑποτάσσεται·33οὐ γάρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁθεὸς ἀλλὰ εἰρήνης.Ὡς ἐν πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις

τῶν ἁγίων, 34αἱ γυναῖκες ἐνταῖς ἐκκλησίαις σιγάτωσαν, οὐγὰρ ἐπιτρέπεται αὐταῖς λαλεῖν·ἀλλὰ ὑποτασσέσθωσαν, καθὼςκαὶ ὁ νόμος λέγει. 35Εἰ δέ τιμαθεῖν θέλουσιν, ἐν οἴκῳ τοὺςἰδίους ἄνδρας ἐπερωτάτωσαν,αἰσχρὸν γάρ ἐστιν γυναικὶ λαλεῖνἐν ἐκκλησίᾳ. 36ἢ ἀφ’ ὑμῶν ὁ λόγοςτοῦ θεοῦ ἐξῆλθεν, ἢ εἰς ὑμᾶςμόνους κατήντησεν;37Εἴ τις δοκεῖ προφήτης εἶναι

ἢ πνευματικός, ἐπιγινωσκέτωἃ γράφω ὑμῖν ὅτι κυρίου ἐστίν·38 εἰ δέ τις ἀγνοεῖ, ἀγνοεῖται.39ὥστε, ἀδελφοί μου, ζηλοῦτετὸ προφητεύειν, καὶ τὸ λαλεῖνμὴ κωλύετε γλώσσαις· 40πάνταδὲ εὐσχημόνως καὶ κατὰ τάξινγινέσθω.

15 Γνωρίζω δὲ ὑμῖν,ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον

ὃ εὐηγγελισάμην ὑμῖν, ὃ καὶπαρελάβετε, ἐν ᾧ καὶ ἑστήκατε,

2δι’ οὗ καὶ σῴζεσθε, τίνι λόγῳεὐηγγελισάμην ὑμῖν εἰ κατέχετε,ἐκτὸς εἰ μὴ εἰκῇ ἐπιστεύσατε.3παρέδωκα γὰρ ὑμῖν ἐν πρώτοις,ὃ καὶ παρέλαβον, ὅτι Χριστὸςἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶνἡμῶν κατὰ τὰς γραφάς, 4καὶὅτι ἐτάφη, καὶ ὅτι ἐγήγερται τῇἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ κατὰ τὰς γραφάς,5καὶ ὅτι ὤφθη Κηφᾷ, ἔπειτα τοῖςδώδεκα· 6 ἔπειτα ὤφθη ἐπάνωπεντακοσίοις ἀδελφοῖς ἐφάπαξ,ἐξ ὧν οἱ πλείονες μένουσιν ἕωςἄρτι, τινὲς δὲ ἐκοιμήθησαν·7 ἔπειτα ὤφθη Ἰακώβῳ, ἔπειτα τοῖςἀποστόλοις πᾶσιν· 8 ἔσχατον δὲπάντων ὡσπερεὶ τῷ ἐκτρώματιὤφθη κἀμοί. 9 ἐγὼ γάρ εἰμι ὁἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων, ὃς οὐκεἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος,διότι ἐδίωξα τὴν ἐκκλησίαν τοῦθεοῦ· 10χάριτι δὲ θεοῦ εἰμι ὅ εἰμι,καὶ ἡ χάρις αὐτοῦ ἡ εἰς ἐμὲ οὐκενὴ ἐγενήθη, ἀλλὰ περισσότεροναὐτῶν πάντων ἐκοπίασα, οὐκ ἐγὼδὲ ἀλλὰ ἡ χάρις τοῦ θεοῦ σὺνἐμοί. 11 εἴτε οὖν ἐγὼ εἴτε ἐκεῖνοι,οὕτως κηρύσσομεν καὶ οὕτωςἐπιστεύσατε.12Εἰ δὲ Χριστὸς κηρύσσεται

ὅτι ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, πῶςλέγουσιν ἐν ὑμῖν τινες ὅτιἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν; 13 εἰδὲ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν,οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται· 14 εἰ δὲΧριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸνἄρα καὶ τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴκαὶ ἡ πίστις ὑμῶν· 15 εὑρισκόμεθαδὲ καὶ ψευδομάρτυρες τοῦ θεοῦ,ὅτι ἐμαρτυρήσαμεν κατὰ τοῦθεοῦ ὅτι ἤγειρεν τὸν Χριστόν,ὃν οὐκ ἤγειρεν εἴπερ ἄρα νεκροὶοὐκ ἐγείρονται. 16 εἰ γὰρ νεκροὶοὐκ ἐγείρονται, οὐδὲ Χριστὸςἐγήγερται· 17 εἰ δὲ Χριστὸς οὐκἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν,


ἔτι ἐστὲ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν.18ἄρα καὶ οἱ κοιμηθέντες ἐνΧριστῷ ἀπώλοντο. 19 εἰ ἐν τῇζωῇ ταύτῃ ἐν Χριστῷ ἠλπικότεςἐσμὲν μόνον, ἐλεεινότεροι πάντωνἀνθρώπων ἐσμέν. 20Νυνὶ δὲΧριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν,ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων.21 ἐπειδὴ γὰρ δι’ ἀνθρώπουθάνατος, καὶ δι’ ἀνθρώπουἀνάστασις νεκρῶν· 22ὥσπερ γὰρἐν τῷ Ἀδὰμ πάντες ἀποθνῄσκουσιν,οὕτως καὶ ἐν τῷ Χριστῷ πάντεςζῳοποιηθήσονται. 23 ἕκαστος δὲ ἐντῷ ἰδίῳ τάγματι· ἀπαρχὴ Χριστός,ἔπειτα οἱ τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇπαρουσίᾳ αὐτοῦ, 24 εἶτα τὸ τέλος,ὅταν παραδιδοῖ τὴν βασιλείαν τῷθεῷ καὶ πατρί, ὅταν καταργήσῃπᾶσαν ἀρχὴν καὶ πᾶσαν ἐξουσίανκαὶ δύναμιν. 25δεῖ γὰρ αὐτὸνβασιλεύειν ἄχρι οὗ θῇ πάντας τοὺςἐχθροὺς ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ.26 ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁθάνατος· 27πάντα γὰρ ὑπέταξενὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ. ὅταν δὲεἴπῃ ὅτι πάντα ὑποτέτακται, δῆλονὅτι ἐκτὸς τοῦ ὑποτάξαντος αὐτῷτὰ πάντα. 28ὅταν δὲ ὑποταγῇ αὐτῷτὰ πάντα, τότε καὶ αὐτὸς ὁ υἱὸςὑποταγήσεται τῷ ὑποτάξαντι αὐτῷτὰ πάντα, ἵνα ᾖ ὁ θεὸς τὰ πάντα ἐνπᾶσιν.29Ἐπεὶ τί ποιήσουσιν οἱ

βαπτιζόμενοι ὑπὲρ τῶν νεκρῶν; εἰὅλως νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, τί καὶβαπτίζονται ὑπὲρ αὐτῶν; 30τί καὶἡμεῖς κινδυνεύομεν πᾶσαν ὥραν;31καθ’ ἡμέραν ἀποθνῄσκω, νὴτὴν ὑμετέραν καύχησιν, ἀδελφοί,ἣν ἔχω ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷκυρίῳ ἡμῶν. 32 εἰ κατὰ ἄνθρωπονἐθηριομάχησα ἐν Ἐφέσῳ, τί μοι τὸὄφελος; εἰ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται,φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρἀποθνῄσκομεν. 33μὴ πλανᾶσθε·

φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαικακαί. 34 ἐκνήψατε δικαίως καὶ μὴἁμαρτάνετε, ἀγνωσίαν γὰρ θεοῦτινες ἔχουσιν· πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖνλαλῶ.35Ἀλλὰ ἐρεῖ τις· πῶς ἐγείρονται

οἱ νεκροί; ποίῳ δὲ σώματιἔρχονται; 36ἄφρων, σὺ ὃ σπείρεις,οὐ ζῳοποιεῖται ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ·37καὶ ὃ σπείρεις, οὐ τὸ σῶμα τὸγενησόμενον σπείρεις ἀλλὰ γυμνὸνκόκκον εἰ τύχοι σίτου ἤ τινοςτῶν λοιπῶν· 38ὁ δὲ θεὸς δίδωσιναὐτῷ σῶμα καθὼς ἠθέλησεν, καὶἑκάστῳ τῶν σπερμάτων ἴδιονσῶμα. 39οὐ πᾶσα σὰρξ ἡ αὐτὴσάρξ, ἀλλὰ ἄλλη μὲν ἀνθρώπων,ἄλλη δὲ σὰρξ κτηνῶν, ἄλλη δὲσὰρξ πτηνῶν, ἄλλη δὲ ἰχθύων.40καὶ σώματα ἐπουράνια, καὶσώματα ἐπίγεια· ἀλλὰ ἑτέρα μὲν ἡτῶν ἐπουρανίων δόξα, ἑτέρα δὲ ἡτῶν ἐπιγείων. 41ἄλλη δόξα ἡλίου,καὶ ἄλλη δόξα σελήνης, καὶ ἄλληδόξα ἀστέρων· ἀστὴρ γὰρ ἀστέροςδιαφέρει ἐν δόξῃ. 42οὕτως καὶ ἡἀνάστασις τῶν νεκρῶν. σπείρεταιἐν φθορᾷ, ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ·43σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ, ἐγείρεταιἐν δόξῃ· σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ,ἐγείρεται ἐν δυνάμει· 44σπείρεταισῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμαπνευματικόν. εἰ ἔστιν σῶμαΨυχικόν, ἔστιν καὶ πνευματικόν.45οὕτως καὶ γέγραπται, ἐγένετο ὁπρῶτος ἄνθρωπος Ἀδὰμ εἰς ψυχὴνζῶσαν· ὁ ἔσχατος Ἀδὰμ εἰς πνεῦμαζῳοποιοῦν. 46ἀλλ’ οὐ πρῶτον τὸπνευματικὸν ἀλλὰ τὸ ψυχικόν,ἔπειτα τὸ πνευματικόν. 47ὁπρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοϊκός,ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ἐξ οὐρανοῦ.48οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καὶ οἱχοϊκοί, καὶ οἷος ὁ ἐπουράνιος,τοιοῦτοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι· 49καὶκαθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ


χοϊκοῦ, φορέσωμεν καὶ τὴν εἰκόνατοῦ ἐπουρανίου.50Τοῦτο δέ φημι, ἀδελφοί, ὅτι

σὰρξ καὶ αἷμα βασιλείαν θεοῦκληρονομῆσαι οὐ δύναται, οὐδὲ ἡφθορὰ τὴν ἀφθαρσίαν κληρονομεῖ.51 ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω·πάντες οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντεςδὲ ἀλλαγησόμεθα, 52 ἐν ἀτόμῳ,ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃσάλπιγγι· σαλπίσει γάρ, καὶ οἱνεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι,καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα. 53δεῖγὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαιἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτοἐνδύσασθαι ἀθανασίαν. 54ὅτανδὲ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηταιἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτοἐνδύσηται ἀθανασίαν, τότεγενήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος,κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος.55ποῦ σου, θάνατε, τὸ νῖκος; ποῦσου, θάνατε, τὸ κέντρον; 56τὸ δὲκέντρον τοῦ θανάτου ἡ ἁμαρτία, ἡδὲ δύναμις τῆς ἁμαρτίας ὁ νόμος.57τῷ δὲ θεῷ χάρις τῷ διδόντιἡμῖν τὸ νῖκος διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ. 58ὥστε, ἀδελφοίμου ἀγαπητοί, ἑδραῖοι γίνεσθε,ἀμετακίνητοι, περισσεύοντες ἐντῷ ἔργῳ τοῦ κυρίου πάντοτε,εἰδότες ὅτι ὁ κόπος ὑμῶν οὐκ ἔστινκενὸς ἐν κυρίῳ.

16 Περὶ δὲ τῆς λογίας τῆς εἰςτοὺς ἁγίους, ὥσπερ διέταξα

ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Γαλατίας,οὕτως καὶ ὑμεῖς ποιήσατε. 2κατὰμίαν σαββάτου ἕκαστος ὑμῶν παρ’ἑαυτῷ τιθέτω θησαυρίζων ὅ τιἂν εὐοδῶται, ἵνα μὴ ὅταν ἔλθωτότε λογίαι γίνωνται. 3ὅταν δὲπαραγένωμαι, οὓς ἐὰν δοκιμάσητε,δι’ ἐπιστολῶν τούτους πέμψωἀπενεγκεῖν τὴν χάριν ὑμῶν εἰςἹερουσαλήμ· 4 ἐὰν δὲ ᾖ ἄξιοντοῦ κἀμὲ πορεύεσθαι, σὺν ἐμοὶ

πορεύσονται. 5 ἐλεύσομαι δὲ πρὸςὑμᾶς ὅταν Μακεδονίαν διέλθω·Μακεδονίαν γὰρ διέρχομαι, 6πρὸςὑμᾶς δὲ τυχὸν παραμενῶ ἢκαὶ παραχειμάσω, ἵνα ὑμεῖς μεπροπέμψητε οὗ ἐὰν πορεύωμαι. 7οὐθέλω γὰρ ὑμᾶς ἄρτι ἐν παρόδῳἰδεῖν, ἐλπίζω γὰρ χρόνον τινὰἐπιμεῖναι πρὸς ὑμᾶς, ἐὰν ὁ κύριοςἐπιτρέψῃ. 8 ἐπιμενῶ δὲ ἐν Ἐφέσῳἕως τῆς πεντηκοστῆς· 9θύρα γάρμοι ἀνέῳγεν μεγάλη καὶ ἐνεργής,καὶ ἀντικείμενοι πολλοί.10Ἐὰν δὲ ἔλθῃ Τιμόθεος, βλέπετε

ἵνα ἀφόβως γένηται πρὸς ὑμᾶς,τὸ γὰρ ἔργον κυρίου ἐργάζεταιὡς κἀγώ· 11μή τις οὖν αὐτὸνἐξουθενήσῃ. προπέμψατε δὲ αὐτὸνἐν εἰρήνῃ, ἵνα ἔλθῃ πρός με,ἐκδέχομαι γὰρ αὐτὸν μετὰ τῶνἀδελφῶν.12Περὶ δὲ Ἀπολλὼ τοῦ ἀδελφοῦ,

πολλὰ παρεκάλεσα αὐτὸν ἵνα ἔλθῃπρὸς ὑμᾶς μετὰ τῶν ἀδελφῶν·καὶ πάντως οὐκ ἦν θέλημα ἵνανῦν ἔλθῃ, ἐλεύσεται δὲ ὅτανεὐκαιρήσῃ.13Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ

πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε·14πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω.15Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί·

οἴδατε τὴν οἰκίαν Στεφανᾶ,ὅτι ἔστιν ἀπαρχὴ τῆς Ἀχαΐαςκαὶ εἰς διακονίαν τοῖς ἁγίοιςἔταξαν ἑαυτούς· 16 ἵνα καὶ ὑμεῖςὑποτάσσησθε τοῖς τοιούτοις καὶπαντὶ τῷ συνεργοῦντι καὶ κοπιῶντι.17χαίρω δὲ ἐπὶ τῇ παρουσίᾳΣτεφανᾶ καὶ Φορτουνάτου καὶἈχαϊκοῦ, ὅτι τὸ ὑμέτερον ὑστέρημαοὗτοι ἀνεπλήρωσαν, 18ἀνέπαυσανγὰρ τὸ ἐμὸν πνεῦμα καὶ τὸ ὑμῶν.ἐπιγινώσκετε οὖν τοὺς τοιούτους.19Ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι

τῆς Ἀσίας. ἀσπάζεται ὑμᾶς ἐνκυρίῳ πολλὰ Ἀκύλας καὶ Πρίσκα


σὺν τῇ κατ’ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίᾳ.20ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀδελφοὶπάντες. ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐνφιλήματι ἁγίῳ.21Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ

Παύλου. 22 εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν

κύριον, ἤτω ἀνάθεμα. μαρὰν ἀθά.23ἡ χάρις τοῦ κυρίου Ἰησοῦ μεθ’ὑμῶν. 24ἡ ἀγάπη μου μετὰ πάντωνὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

224 ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β΄ 1:22

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β΄

1 Παῦλος ἀπόστολος ΧριστοῦἸησοῦ διὰ θελήματος θεοῦ, καὶ

Τιμόθεος ὁ ἀδελφός, τῇ ἐκκλησίᾳτοῦ θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ, σὺντοῖς ἁγίοις πᾶσιν τοῖς οὖσιν ἐν ὅλῃτῇ Ἀχαΐᾳ· 2χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνηἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίουἸησοῦ Χριστοῦ.3Εὐλογητὸς ὁ θεὸς καὶ πατὴρ

τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶθεὸς πάσης παρακλήσεως, 4ὁπαρακαλῶν ἡμᾶς ἐπὶ πάσῃ τῇθλίψει ἡμῶν, εἰς τὸ δύνασθαιἡμᾶς παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃθλίψει διὰ τῆς παρακλήσεως ἧςπαρακαλούμεθα αὐτοὶ ὑπὸ τοῦθεοῦ· 5ὅτι καθὼς περισσεύει τὰπαθήματα τοῦ Χριστοῦ εἰς ἡμᾶς,οὕτως διὰ τοῦ Χριστοῦ περισσεύεικαὶ ἡ παράκλησις ἡμῶν. 6 εἴτεδὲ θλιβόμεθα, ὑπὲρ τῆς ὑμῶνπαρακλήσεως καὶ σωτηρίας· εἴτεπαρακαλούμεθα, ὑπὲρ τῆς ὑμῶνπαρακλήσεως τῆς ἐνεργουμένηςἐν ὑπομονῇ τῶν αὐτῶν παθημάτωνὧν καὶ ἡμεῖς πάσχομεν. καὶ ἡἐλπὶς ἡμῶν βεβαία ὑπὲρ ὑμῶν,7 εἰδότες ὅτι ὡς κοινωνοί ἐστετῶν παθημάτων, οὕτως καὶ τῆςπαρακλήσεως.8Οὐ γὰρ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν,

ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶντῆς γενομένης ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὅτικαθ’ ὑπερβολὴν ὑπὲρ δύναμινἐβαρήθημεν, ὥστε ἐξαπορηθῆναιἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν· 9ἀλλὰ αὐτοὶ ἐνἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτουἐσχήκαμεν, ἵνα μὴ πεποιθότεςὦμεν ἐφ’ ἑαυτοῖς ἀλλ’ ἐπὶ τῷθεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς·10ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτουἐρρύσατο ἡμᾶς καὶ ῥύσεται, εἰς

ὃν ἠλπίκαμεν ὅτι καὶ ἔτι ῥύσεται,11συνυπουργούντων καὶ ὑμῶνὑπὲρ ἡμῶν τῇ δεήσει, ἵνα ἐκπολλῶν προσώπων τὸ εἰς ἡμᾶςχάρισμα διὰ πολλῶν εὐχαριστηθῇὑπὲρ ἡμῶν. 12ἡ γὰρ καύχησιςἡμῶν αὕτη ἐστίν, τὸ μαρτύριοντῆς συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐνἁγιότητι καὶ εἰλικρινίᾳ τοῦ θεοῦ,οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ ἀλλ’ ἐνχάριτι θεοῦ, ἀνεστράφημεν ἐν τῷκόσμῳ, περισσοτέρως δὲ πρὸςὑμᾶς. 13οὐ γὰρ ἄλλα γράφομενὑμῖν ἀλλ’ ἢ ἃ ἀναγινώσκετε ἢ καὶἐπιγινώσκετε, ἐλπίζω δὲ ὅτι ἕωςτέλους ἐπιγνώσεσθε, 14καθὼς καὶἐπέγνωτε ἡμᾶς ἀπὸ μέρους, ὅτικαύχημα ὑμῶν ἐσμεν καθάπερ καὶὑμεῖς ἡμῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ κυρίουἡμῶν Ἰησοῦ.15Καὶ ταύτῃ τῇ πεποιθήσει

ἐβουλόμην πρότερον πρὸς ὑμᾶςἐλθεῖν, ἵνα δευτέραν χάρινσχῆτε, 16καὶ δι’ ὑμῶν διελθεῖνεἰς Μακεδονίαν, καὶ πάλιν ἀπὸΜακεδονίας ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶὑφ’ ὑμῶν προπεμφθῆναι εἰς τὴνἸουδαίαν. 17τοῦτο οὖν βουλόμενοςμήτι ἄρα τῇ ἐλαφρίᾳ ἐχρησάμην;ἢ ἃ βουλεύομαι κατὰ σάρκαβουλεύομαι, ἵνα ᾖ παρ’ ἐμοὶ τὸναὶ ναὶ καὶ τὸ οὒ οὔ; 18πιστὸς δὲὁ θεὸς ὅτι ὁ λόγος ἡμῶν ὁ πρὸςὑμᾶς οὐκ ἔστιν ναὶ καὶ οὔ. 19ὁ τοῦθεοῦ γὰρ υἱὸς Χριστὸς Ἰησοῦς ὁἐν ὑμῖν δι’ ἡμῶν κηρυχθείς, δι’ἐμοῦ καὶ Σιλουανοῦ καὶ Τιμοθέου,οὐκ ἐγένετο ναὶ καὶ οὔ, ἀλλὰναὶ ἐν αὐτῷ γέγονεν. 20ὅσαι γὰρἐπαγγελίαι θεοῦ, ἐν αὐτῷ τὸ ναί·διὸ καὶ δι’ αὐτοῦ τὸ ἀμὴν τῷθεῷ πρὸς δόξαν δι’ ἡμῶν. 21ὁ δὲβεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸνκαὶ χρίσας ἡμᾶς θεός, 22ὁ καὶσφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β΄ 1:23 225 ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β΄ 3:8

ἀραβῶνα τοῦ πνεύματος ἐν ταῖςκαρδίαις ἡμῶν.23Ἐγὼ δὲ μάρτυρα τὸν θεὸν

ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν,ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι ἦλθονεἰς Κόρινθον. 24οὐχ ὅτι κυριεύομενὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλὰ συνεργοίἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν, τῇ γὰρπίστει ἑστήκατε.

2Ἔκρινα δὲ ἐμαυτῷ τοῦτο,τὸ μὴ πάλιν ἐν λύπῃ πρὸς

ὑμᾶς ἐλθεῖν· 2 εἰ γὰρ ἐγὼ λυπῶὑμᾶς, καὶ τίς ὁ εὐφραίνων με εἰμὴ ὁ λυπούμενος ἐξ ἐμοῦ; 3καὶἔγραψα τοῦτο αὐτὸ ἵνα μὴ ἐλθὼνλύπην σχῶ ἀφ’ ὧν ἔδει με χαίρειν,πεποιθὼς ἐπὶ πάντας ὑμᾶς ὅτι ἡἐμὴ χαρὰ πάντων ὑμῶν ἐστιν. 4 ἐκγὰρ πολλῆς θλίψεως καὶ συνοχῆςκαρδίας ἔγραψα ὑμῖν διὰ πολλῶνδακρύων, οὐχ ἵνα λυπηθῆτε ἀλλὰτὴν ἀγάπην ἵνα γνῶτε ἣν ἔχωπερισσοτέρως εἰς ὑμᾶς.5Εἰ δέ τις λελύπηκεν, οὐκ ἐμὲ

λελύπηκεν, ἀλλὰ ἀπὸ μέρους,ἵνα μὴ ἐπιβαρῶ, πάντας ὑμᾶς.6 ἱκανὸν τῷ τοιούτῳ ἡ ἐπιτιμίααὕτη ἡ ὑπὸ τῶν πλειόνων,7ὥστε τοὐναντίον μᾶλλον ὑμᾶςχαρίσασθαι καὶ παρακαλέσαι,μήπως τῇ περισσοτέρᾳ λύπῃκαταποθῇ ὁ τοιοῦτος. 8διὸπαρακαλῶ ὑμᾶς κυρῶσαι εἰς αὐτὸνἀγάπην· 9 εἰς τοῦτο γὰρ καὶ ἔγραψαἵνα γνῶ τὴν δοκιμὴν ὑμῶν, εἰ εἰςπάντα ὑπήκοοί ἐστε. 10ᾧ δέ τιχαρίζεσθε, κἀγώ· καὶ γὰρ ἐγὼὃ κεχάρισμαι, εἴ τι κεχάρισμαι,δι’ ὑμᾶς ἐν προσώπῳ Χριστοῦ,11 ἵνα μὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ τοῦσατανᾶ· οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματαἀγνοοῦμεν.12Ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν Τρῳάδα εἰς

τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, καὶθύρας μοι ἀνεῳγμένης ἐν κυρίῳ,13οὐκ ἔσχηκα ἄνεσιν τῷ πνεύματί

μου τῷ μὴ εὑρεῖν με Τίτον τὸνἀδελφόν μου, ἀλλὰ ἀποταξάμενοςαὐτοῖς ἐξῆλθον εἰς Μακεδονίαν.14Τῷ δὲ θεῷ χάρις τῷ πάντοτε

θριαμβεύοντι ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷκαὶ τὴν ὀσμὴν τῆς γνώσεως αὐτοῦφανεροῦντι δι’ ἡμῶν ἐν παντὶ τόπῳ·15ὅτι Χριστοῦ εὐωδία ἐσμὲν τῷθεῷ ἐν τοῖς σῳζομένοις καὶ ἐν τοῖςἀπολλυμένοις, 16οἷς μὲν ὀσμὴ ἐκθανάτου εἰς θάνατον, οἷς δὲ ὀσμὴἐκ ζωῆς εἰς ζωήν. καὶ πρὸς ταῦτατίς ἱκανός; 17οὐ γάρ ἐσμεν ὡς οἱπολλοὶ καπηλεύοντες τὸν λόγοντοῦ θεοῦ, ἀλλ’ ὡς ἐξ εἰλικρινίας,ἀλλ’ ὡς ἐκ θεοῦ κατέναντι θεοῦ ἐνΧριστῷ λαλοῦμεν.

3 Ἀρχόμεθα πάλιν ἑαυτοὺςσυνιστάνειν; ἢ μὴ χρῄζομεν

ὥς τινες συστατικῶν ἐπιστολῶνπρὸς ὑμᾶς ἢ ἐξ ὑμῶν; 2ἡ ἐπιστολὴἡμῶν ὑμεῖς ἐστε, ἐνγεγραμμένη ἐνταῖς καρδίαις ἡμῶν, γινωσκομένηκαὶ ἀναγινωσκομένη ὑπὸ πάντωνἀνθρώπων· 3φανερούμενοι ὅτι ἐστὲἐπιστολὴ Χριστοῦ διακονηθεῖσαὑφ’ ἡμῶν, ἐνγεγραμμένη οὐ μέλανιἀλλὰ πνεύματι θεοῦ ζῶντος, οὐκἐν πλαξὶν λιθίναις ἀλλ’ ἐν πλαξὶνκαρδίαις σαρκίναις. 4πεποίθησινδὲ τοιαύτην ἔχομεν διὰ τοῦΧριστοῦ πρὸς τὸν θεόν. 5οὐχὅτι ἀφ’ ἑαυτῶν ἱκανοί ἐσμενλογίσασθαί τι ὡς ἐξ ἑαυτῶν, ἀλλ’ἡ ἱκανότης ἡμῶν ἐκ τοῦ θεοῦ,6ὃς καὶ ἱκάνωσεν ἡμᾶς διακόνουςκαινῆς διαθήκης, οὐ γράμματοςἀλλὰ πνεύματος· τὸ γὰρ γράμμαἀποκτέννει, τὸ δὲ πνεῦμα ζῳοποιεῖ.7 εἰ δὲ ἡ διακονία τοῦ θανάτου ἐνγράμμασιν ἐντετυπωμένη λίθοιςἐγενήθη ἐν δόξῃ, ὥστε μὴ δύνασθαιἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ εἰςτὸ πρόσωπον Μωϋσέως διὰ τὴνδόξαν τοῦ προσώπου αὐτοῦ τὴνκαταργουμένην, 8πῶς οὐχὶ μᾶλλον


ἡ διακονία τοῦ πνεύματος ἔσταιἐν δόξῃ; 9 εἰ γὰρ τῇ διακονίᾳτῆς κατακρίσεως δόξα, πολλῷμᾶλλον περισσεύει ἡ διακονίατῆς δικαιοσύνης δόξῃ. 10καὶ γὰροὐ δεδόξασται τὸ δεδοξασμένονἐν τούτῳ τῷ μέρει εἵνεκεν τῆςὑπερβαλλούσης δόξης. 11 εἰ γὰρ τὸκαταργούμενον διὰ δόξης, πολλῷμᾶλλον τὸ μένον ἐν δόξῃ.12Ἔχοντες οὖν τοιαύτην ἐλπίδα

πολλῇ παρρησίᾳ χρώμεθα, 13καὶοὐ καθάπερ Μωϋσῆς ἐτίθεικάλυμμα ἐπὶ τὸ πρόσωπονἑαυτοῦ, πρὸς τὸ μὴ ἀτενίσαιτοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ εἰς τὸ τέλοςτοῦ καταργουμένου. 14ἀλλὰἐπωρώθη τὰ νοήματα αὐτῶν.ἄχρι γὰρ τῆς σήμερον ἡμέρας τὸαὐτὸ κάλυμμα ἐπὶ τῇ ἀναγνώσειτῆς παλαιᾶς διαθήκης μένει μὴἀνακαλυπτόμενον, ὅτι ἐν Χριστῷκαταργεῖται· 15ἀλλ’ ἕως σήμερονἡνίκα ἂν ἀναγινώσκηται Μωϋσῆςκάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶνκεῖται· 16ἡνίκα δὲ ἐὰν ἐπιστρέψῃπρὸς κύριον, περιαιρεῖται τὸκάλυμμα. 17ὁ δὲ κύριος τὸ πνεῦμάἐστιν· οὗ δὲ τὸ πνεῦμα κυρίου,ἐλευθερία. 18ἡμεῖς δὲ πάντεςἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴνδόξαν κυρίου κατοπτριζόμενοι τὴναὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθαἀπὸ δόξης εἰς δόξαν, καθάπερ ἀπὸκυρίου πνεύματος.

4 Διὰ τοῦτο ἔχοντες τὴνδιακονίαν ταύτην, καθὼς

ἠλεήθημεν, οὐκ ἐγκακοῦμεν,2ἀλλὰ ἀπειπάμεθα τὰ κρυπτὰ τῆςαἰσχύνης, μὴ περιπατοῦντες ἐνπανουργίᾳ μηδὲ δολοῦντες τὸνλόγον τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ τῇ φανερώσειτῆς ἀληθείας συνιστάντες ἑαυτοὺςπρὸς πᾶσαν συνείδησιν ἀνθρώπωνἐνώπιον τοῦ θεοῦ. 3 εἰ δὲ καὶἔστιν κεκαλυμμένον τὸ εὐαγγέλιον

ἡμῶν, ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐστὶνκεκαλυμμένον, 4 ἐν οἷς ὁ θεὸςτοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσεντὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸμὴ αὐγάσαι τὸν φωτισμὸν τοῦεὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ,ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ θεοῦ. 5οὐ γὰρἑαυτοὺς κηρύσσομεν ἀλλὰ ΧριστὸνἸησοῦν κύριον, ἑαυτοὺς δὲ δούλουςὑμῶν διὰ Ἰησοῦν. 6ὅτι ὁ θεὸς ὁεἰπών, ἐκ σκότους φῶς λάμψει, ὃςἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶνπρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεωςτῆς δόξης τοῦ θεοῦ ἐν προσώπῳΧριστοῦ.7Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν

τοῦτον ἐν ὀστρακίνοιςσκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆςδυνάμεως ᾖ τοῦ θεοῦ καὶ μὴἐξ ἡμῶν· 8 ἐν παντὶ θλιβόμενοιἀλλ’ οὐ στενοχωρούμενοι,ἀπορούμενοι ἀλλ’ οὐκἐξαπορούμενοι, 9διωκόμενοιἀλλ’ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι,καταβαλλόμενοι ἀλλ’ οὐκἀπολλύμενοι, 10πάντοτε τὴννέκρωσιν τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματιπεριφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦἸησοῦ ἐν τοῖς σώμασιν ἡμῶνφανερωθῇ. 11ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθαδιὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦἸησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇσαρκὶ ἡμῶν. 12ὥστε ὁ θάνατοςἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴἐν ὑμῖν. 13 ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸπνεῦμα τῆς πίστεως, κατὰ τὸγεγραμμένον, ἐπίστευσα, διὸ καὶἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν,διὸ καὶ λαλοῦμεν, 14 εἰδότες ὅτι ὁἐγείρας τὸν κύριον Ἰησοῦν καὶ ἡμᾶςσὺν Ἰησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσεισὺν ὑμῖν. 15τὰ γὰρ πάντα δι’ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰτῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν


περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦθεοῦ.16Διὸ οὐκ ἐγκακοῦμεν, ἀλλ’

εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωποςδιαφθείρεται, ἀλλ’ ὁ ἔσω ἡμῶνἀνακαινοῦται ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ.17τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆςθλίψεως ἡμῶν καθ’ ὑπερβολὴνεἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάροςδόξης κατεργάζεται ἡμῖν, 18μὴσκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμεναἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα· τὰ γὰρβλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴβλεπόμενα αἰώνια.

5 Οἴδαμεν γὰρ ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειοςἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους

καταλυθῇ, οἰκοδομὴν ἐκ θεοῦἔχομεν οἰκίαν ἀχειροποίητοναἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 2καὶγὰρ ἐν τούτῳ στενάζομεν, τὸοἰκητήριον ἡμῶν τὸ ἐξ οὐρανοῦἐπενδύσασθαι ἐπιποθοῦντες,3 εἴγε καὶ ἐνδυσάμενοι οὐ γυμνοὶεὑρεθησόμεθα. 4καὶ γὰρ οἱὄντες ἐν τῷ σκήνει στενάζομενβαρούμενοι, ἐφ’ ᾧ οὐ θέλομενἐκδύσασθαι ἀλλ’ ἐπενδύσασθαι,ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆςζωῆς. 5ὁ δὲ κατεργασάμενος ἡμᾶςεἰς αὐτὸ τοῦτο θεός, ὁ δοὺς ἡμῖντὸν ἀρραβῶνα τοῦ πνεύματος.6θαρροῦντες οὖν πάντοτε καὶεἰδότες ὅτι ἐνδημοῦντες ἐντῷ σώματι ἐκδημοῦμεν ἀπὸτοῦ κυρίου, 7διὰ πίστεως γὰρπεριπατοῦμεν οὐ διὰ εἴδους8θαρροῦμεν δὲ καὶ εὐδοκοῦμενμᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματοςκαὶ ἐνδημῆσαι πρὸς τὸν κύριον.9διὸ καὶ φιλοτιμούμεθα, εἴτεἐνδημοῦντες εἴτε ἐκδημοῦντες,εὐάρεστοι αὐτῷ εἶναι. 10τοὺςγὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναιδεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦΧριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ

διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν,εἴτε ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον.11Εἰδότες οὖν τὸν φόβον τοῦ

κυρίου ἀνθρώπους πείθομεν,θεῷ δὲ πεφανερώμεθα· ἐλπίζωδὲ καὶ ἐν ταῖς συνειδήσεσινὑμῶν πεφανερῶσθαι. 12οὐ γὰρπάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνομενὑμῖν, ἀλλὰ ἀφορμὴν διδόντεςὑμῖν καυχήματος ὑπὲρ ἡμῶν, ἵναἔχητε πρὸς τοὺς ἐν προσώπῳκαυχωμένους καὶ μὴ ἐν καρδίᾳ.13 εἴτε γὰρ ἐξέστημεν, θεῷ·εἴτε σωφρονοῦμεν, ὑμῖν. 14ἡγὰρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχειἡμᾶς, 15κρίναντας τοῦτο, ὅτι εἷςὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν· ἄρα οἱπάντες ἀπέθανον· καὶ ὑπὲρ πάντωνἀπέθανεν ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτιἑαυτοῖς ζῶσιν ἀλλὰ τῷ ὑπὲραὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι.16ὥστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδέναοἴδαμεν κατὰ σάρκα· εἰ καὶἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα Χριστόν,ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν.17ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινὴκτίσις· τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺγέγονεν καινά· 18τὰ δὲ πάνταἐκ τοῦ θεοῦ τοῦ καταλλάξαντοςἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ Χριστοῦ καὶδόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆςκαταλλαγῆς, 19ὡς ὅτι θεὸς ἦνἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσωνἑαυτῷ, μὴ λογιζόμενος αὐτοῖςτὰ παραπτώματα αὐτῶν, καὶθέμενος ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆςκαταλλαγῆς. 20ὑπὲρ Χριστοῦοὖν πρεσβεύομεν ὡς τοῦ θεοῦπαρακαλοῦντος δι’ ἡμῶν· δεόμεθαὑπὲρ Χριστοῦ, καταλλάγητε τῷθεῷ. 21τὸν μὴ γνόντα ἁμαρτίανὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν, ἵναἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη θεοῦἐν αὐτῷ.

6 Συνεργοῦντες δὲ καὶπαρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν


τὴν χάριν τοῦ θεοῦ δέξασθαιὑμᾶς 2λέγει γάρ, καιρῷ δεκτῷἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳσωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺνῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺνῦν ἡμέρα σωτηρίας 3μηδεμίανἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν,ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, 4ἀλλ’ἐν παντὶ συνίσταντες ἑαυτοὺςὡς θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇπολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις,ἐν στενοχωρίαις, 5 ἐν πληγαῖς,ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις,ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐννηστείαις, 6 ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει,ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι,ἐν πνεύματι ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃἀνυποκρίτῳ, 7 ἐν λόγῳ ἀληθείας,ἐν δυνάμει θεοῦ· διὰ τῶν ὅπλωντῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶἀριστερῶν, 8διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας,διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας·ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, 9ὡςἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι,ὡς ἀποθνῄσκοντες καὶ ἰδοὺζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴθανατούμενοι, 10ὡς λυπούμενοι ἀεὶδὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺςδὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντεςκαὶ πάντα κατέχοντες.11Τὸ στόμα ἡμῶν ἀνέῳγεν πρὸς

ὑμᾶς, Κορίνθιοι, ἡ καρδία ἡμῶνπεπλάτυνται· 12οὐ στενοχωρεῖσθεἐν ἡμῖν, στενοχωρεῖσθε δὲ ἐν τοῖςσπλάγχνοις ὑμῶν· 13τὴν δὲ αὐτὴνἀντιμισθίαν, ὡς τέκνοις λέγω,πλατύνθητε καὶ ὑμεῖς.14Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες

ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴδικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; ἢ τίςκοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; 15τίςδὲ συμφώνησις Χριστοῦ πρὸςΒελιάρ, ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰἀπίστου; 16τίς δὲ συνκατάθεσιςναῷ θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ἡμεῖςγὰρ ναὸς θεοῦ ἐσμεν ζῶντος·

καθὼς εἶπεν ὁ θεὸς ὅτι ἐνοικήσωἐν αὐτοῖς καὶ ἐνπεριπατήσω, καὶἔσομαι αὐτῶν θεός, καὶ αὐτοὶἔσονταί μου λαός. 17Διὸ ἐξέλθατεἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε,λέγει κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴἅπτεσθε· κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς,18καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα,καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺςκαὶ θυγατέρας, λέγει κύριοςπαντοκράτωρ.

7 Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰςἐπαγγελίας, ἀγαπητοί,

καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸςμολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος,ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳθεοῦ.2Χωρήσατε ἡμᾶς· οὐδένα

ἠδικήσαμεν, οὐδένα ἐφθείραμεν,οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν. 3πρὸςκατάκρισιν οὐ λέγω, προείρηκαγὰρ ὅτι ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶνἐστε εἰς τὸ συναποθανεῖν καὶσυνζῆν. 4πολλή μοι παρρησία πρὸςὑμᾶς, πολλή μοι καύχησις ὑπὲρὑμῶν· πεπλήρωμαι τῇ παρακλήσει,ὑπερπερισσεύομαι τῇ χαρᾷ ἐπὶπάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν. 5Καὶ γὰρἐλθόντων ἡμῶν εἰς Μακεδονίανοὐδεμίαν ἔσχηκεν ἄνεσιν ἡ σὰρξἡμῶν, ἀλλ’ ἐν παντὶ θλιβόμενοιἔξωθεν μάχαι, ἔσωθεν φόβοι. 6ἀλλ’ὁ παρακαλῶν τοὺς ταπεινοὺςπαρεκάλεσεν ἡμᾶς ὁ θεὸς ἐν τῇπαρουσίᾳ Τίτου· 7οὐ μόνον δὲ ἐντῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ ἀλλὰ καὶ ἐντῇ παρακλήσει ᾗ παρεκλήθη ἐφ’ὑμῖν, ἀναγγέλλων ἡμῖν τὴν ὑμῶνἐπιπόθησιν, τὸν ὑμῶν ὀδυρμόν,τὸν ὑμῶν ζῆλον ὑπὲρ ἐμοῦ, ὥστεμε μᾶλλον χαρῆναι. 8ὅτι εἰ καὶἐλύπησα ὑμᾶς ἐν τῇ ἐπιστολῇ, οὐμεταμέλομαι· εἰ καὶ μετεμελόμηνβλέπω γὰρ ὅτι ἡ ἐπιστολὴ ἐκείνηεἰ καὶ πρὸς ὥραν ἐλύπησεν ὑμᾶς,9νῦν χαίρω, οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε,


ἀλλ’ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν·ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ θεόν, ἵνα ἐνμηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν. 10ἡγὰρ κατὰ θεὸν λύπη μετάνοιανεἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητονἐργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπηθάνατον κατεργάζεται. 11 ἰδοὺγὰρ αὐτὸ τοῦτο τὸ κατὰ θεὸνλυπηθῆναι πόσην κατηργάσατοὑμῖν σπουδήν, ἀλλὰ ἀπολογίαν,ἀλλὰ ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον,ἀλλὰ ἐπιπόθησιν, ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλὰἐκδίκησιν· ἐν παντὶ συνεστήσατεἑαυτοὺς ἁγνοὺς εἶναι τῷ πράγματι.12ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν, οὐκἕνεκεν τοῦ ἀδικήσαντος οὐδὲἕνεκεν τοῦ ἀδικηθέντος, ἀλλ’ἕνεκεν τοῦ φανερωθῆναι τὴνσπουδὴν ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸςὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. 13διὰτοῦτο παρακεκλήμεθα. ἐπὶ δὲ τῇπαρακλήσει ἡμῶν περισσοτέρωςμᾶλλον ἐχάρημεν ἐπὶ τῇ χαρᾷΤίτου, ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμααὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν· 14ὅτιεἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαιοὐ κατῃσχύνθην, ἀλλ’ ὡς πάνταἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν,οὕτως καὶ ἡ καύχησις ἡμῶν ἐπὶΤίτου ἀλήθεια ἐγενήθη. 15καὶ τὰσπλάγχνα αὐτοῦ περισσοτέρως εἰςὑμᾶς ἐστιν ἀναμιμνῃσκομένου τὴνπάντων ὑμῶν ὑπακοήν, ὡς μετὰφόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν.16χαίρω ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶ ἐνὑμῖν.

8 Γνωρίζομεν δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί,τὴν χάριν τοῦ θεοῦ τὴν

δεδομένην ἐν ταῖς ἐκκλησίαιςτῆς Μακεδονίας, 2ὅτι ἐν πολλῇδοκιμῇ θλίψεως ἡ περισσεία τῆςχαρᾶς αὐτῶν καὶ ἡ κατὰ βάθουςπτωχεία αὐτῶν ἐπερίσσευσεν εἰςτὸ πλοῦτος τῆς ἁπλότητος αὐτῶν·3ὅτι κατὰ δύναμιν, μαρτυρῶ, καὶπαρὰ δύναμιν, αὐθαίρετοι 4μετὰ

πολλῆς παρακλήσεως δεόμενοιἡμῶν τὴν χάριν καὶ τὴν κοινωνίαντῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους5καὶ οὐ καθὼς ἠλπίσαμεν ἀλλὰἑαυτοὺς ἔδωκαν πρῶτον τῷ κυρίῳκαὶ ἡμῖν διὰ θελήματος θεοῦ, 6 εἰςτὸ παρακαλέσαι ἡμᾶς Τίτον ἵνακαθὼς προενήρξατο οὕτως καὶἐπιτελέσῃ εἰς ὑμᾶς καὶ τὴν χάρινταύτην. 7ἀλλ’ ὥσπερ ἐν παντὶπερισσεύετε, πίστει καὶ λόγῳ καὶγνώσει καὶ πάσῃ σπουδῇ καὶ τῇἐξ ὑμῶν ἐν ἡμῖν ἀγάπῃ, ἵνα καὶἐν ταύτῃ τῇ χάριτι περισσεύητε.8οὐ κατ’ ἐπιταγὴν λέγω, ἀλλὰδιὰ τῆς ἑτέρων σπουδῆς καὶ τὸτῆς ὑμετέρας ἀγάπης γνήσιονδοκιμάζων· 9γινώσκετε γὰρτὴν χάριν τοῦ κυρίου ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ, ὅτι δι’ ὑμᾶςἐπτώχευσεν πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖςτῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε.10καὶ γνώμην ἐν τούτῳ δίδωμι·τοῦτο γὰρ ὑμῖν συμφέρει, οἵτινεςοὐ μόνον τὸ ποιῆσαι ἀλλὰ καὶτὸ θέλειν προενήρξασθε ἀπὸπέρυσι· 11νυνὶ δὲ καὶ τὸ ποιῆσαιἐπιτελέσατε, ὅπως καθάπερ ἡπροθυμία τοῦ θέλειν οὕτως καὶ τὸἐπιτελέσαι ἐκ τοῦ ἔχειν. 12 εἰ γὰρ ἡπροθυμία πρόκειται, καθὸ ἂν ἔχῃεὐπρόσδεκτος, οὐ καθὸ οὐκ ἔχει.13οὐ γὰρ ἵνα ἄλλοις ἄνεσις, ὑμῖνθλῖψις, ἀλλ’ ἐξ ἰσότητος· ἐν τῷ νῦνκαιρῷ τὸ ὑμῶν περίσσευμα εἰς τὸἐκείνων ὑστέρημα, 14 ἵνα καὶ τὸἐκείνων περίσσευμα γένηται εἰςτὸ ὑμῶν ὑστέρημα, ὅπως γένηταιἰσότης· 15καθὼς γέγραπται, ὁ τὸπολὺ οὐκ ἐπλεόνασεν, καὶ ὁ τὸὀλίγον οὐκ ἠλαττόνησεν.16Χάρις δὲ τῷ θεῷ τῷ διδόντι

τὴν αὐτὴν σπουδὴν ὑπὲρ ὑμῶνἐν τῇ καρδίᾳ Τίτου, 17ὅτιτὴν μὲν παράκλησιν ἐδέξατο,σπουδαιότερος δὲ ὑπάρχων


αὐθαίρετος ἐξῆλθεν πρὸς ὑμᾶς.18συνεπέμψαμεν δὲ τὸν ἀδελφὸνμετ’ αὐτοῦ, οὗ ὁ ἔπαινος ἐντῷ εὐαγγελίῳ διὰ πασῶν τῶνἐκκλησιῶν 19οὐ μόνον δὲ ἀλλὰκαὶ χειροτονηθεὶς ὑπὸ τῶνἐκκλησιῶν συνέκδημος ἡμῶν σὺντῇ χάριτι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃὑφ’ ἡμῶν πρὸς τὴν αὐτοῦ τοῦκυρίου δόξαν καὶ προθυμίανἡμῶν, 20στελλόμενοι τοῦτομή τις ἡμᾶς μωμήσηται ἐν τῇἁδρότητι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃὑφ’ ἡμῶν· 21προνοοῦμεν γὰρκαλὰ οὐ μόνον ἐνώπιον κυρίουἀλλὰ καὶ ἐνώπιον ἀνθρώπων.22συνεπέμψαμεν δὲ αὐτοῖς τὸνἀδελφὸν ἡμῶν ὃν ἐδοκιμάσαμενἐν πολλοῖς πολλάκις σπουδαῖονὄντα, νυνὶ δὲ πολὺ σπουδαιότερονπεποιθήσει πολλῇ τῇ εἰς ὑμᾶς.23 εἴτε ὑπὲρ Τίτου, κοινωνὸςἐμὸς καὶ εἰς ὑμᾶς συνεργός·εἴτε ἀδελφοὶ ἡμῶν, ἀπόστολοιἐκκλησιῶν, δόξα Χριστοῦ. 24τὴνοὖν ἔνδειξιν τῆς ἀγάπης ὑμῶνκαὶ ἡμῶν καυχήσεως ὑπὲρ ὑμῶνεἰς αὐτοὺς ἐνδεικνύμενοι εἰςπρόσωπον τῶν ἐκκλησιῶν.

9 Περὶ μὲν γὰρ τῆς διακονίαςτῆς εἰς τοὺς ἁγίους περισσόν

μοί ἐστιν τὸ γράφειν ὑμῖν, 2οἶδαγὰρ τὴν προθυμίαν ὑμῶν ἣν ὑπὲρὑμῶν καυχῶμαι Μακεδόσιν ὅτιἈχαΐα παρεσκεύασται ἀπὸ πέρυσι,καὶ τὸ ὑμῶν ζῆλος ἠρέθισεντοὺς πλείονας. 3 ἔπεμψα δὲ τοὺςἀδελφούς, ἵνα μὴ τὸ καύχημαἡμῶν τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κενωθῇ ἐν τῷμέρει τούτῳ, ἵνα καθὼς ἔλεγονπαρεσκευασμένοι ἦτε, 4μήπως ἐὰνἔλθωσιν σὺν ἐμοὶ Μακεδόνες καὶεὕρωσιν ὑμᾶς ἀπαρασκευάστουςκαταισχυνθῶμεν ἡμεῖς, ἵναμὴ λέγωμεν ὑμεῖς, ἐν τῇὑποστάσει ταύτῃ. 5ἀναγκαῖον

οὖν ἡγησάμην παρακαλέσαι τοὺςἀδελφοὺς ἵνα προέλθωσιν εἰςὑμᾶς καὶ προκαταρτίσωσιν τὴνπροεπηγγελμένην εὐλογίαν ὑμῶν,ταύτην ἑτοίμην εἶναι οὕτως ὡςεὐλογίαν, μὴ ὡς πλεονεξίαν.6Τοῦτο δέ, ὁ σπείρων φειδομένως

φειδομένως καὶ θερίσει, καὶὁ σπείρων ἐπ’ εὐλογίαις ἐπ’εὐλογίαις καὶ θερίσει. 7 ἕκαστοςκαθὼς προῄρηται τῇ καρδίᾳ,μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης,ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ θεός.8δυνατεῖ δὲ ὁ θεὸς πᾶσαν χάρινπερισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐνπαντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειανἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶνἔργον ἀγαθόν, 9καθὼς γέγραπται,ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν τοῖς πένησιν,ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰςτὸν αἰῶνα. 10ὁ δὲ ἐπιχορηγῶνσπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτονεἰς βρῶσιν χορηγήσει καὶ πληθυνεῖτὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσει τὰγενήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν·11 ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσανἁπλότητα, ἥτις κατεργάζεται δι’ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ θεῷ 12ὅτι ἡδιακονία τῆς λειτουργίας ταύτηςοὐ μόνον ἐστὶν προσαναπληροῦσατὰ ὑστερήματα τῶν ἁγίων, ἀλλὰκαὶ περισσεύουσα διὰ πολλῶνεὐχαριστιῶν τῷ θεῷ 13διὰ τῆςδοκιμῆς τῆς διακονίας ταύτηςδοξάζοντες τὸν θεὸν ἐπὶ τῇὑποταγῇ τῆς ὁμολογίας ὑμῶν εἰςτὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶἁπλότητι τῆς κοινωνίας εἰς αὐτοὺςκαὶ εἰς πάντας, 14καὶ αὐτῶν δεήσειὑπὲρ ὑμῶν ἐπιποθούντων ὑμᾶς διὰτὴν ὑπερβάλλουσαν χάριν τοῦ θεοῦἐφ’ ὑμῖν. 15χάρις τῷ θεῷ ἐπὶ τῇἀνεκδιηγήτῳ αὐτοῦ δωρεᾷ.

10 Αὐτὸς δὲ ἐγὼ Παῦλοςπαρακαλῶ ὑμᾶς διὰ τῆς

πραΰτητος καὶ ἐπιεικείας τοῦ


Χριστοῦ, ὃς κατὰ πρόσωπονμὲν ταπεινὸς ἐν ὑμῖν, ἀπὼν δὲθαρρῶ εἰς ὑμᾶς· 2δέομαι δὲ τὸμὴ παρὼν θαρρῆσαι τῇ πεποιθήσειᾗ λογίζομαι τολμῆσαι ἐπί τιναςτοὺς λογιζομένους ἡμᾶς ὡςκατὰ σάρκα περιπατοῦντας. 3 ἐνσαρκὶ γὰρ περιπατοῦντες οὐκατὰ σάρκα στρατευόμεθα 4τὰγὰρ ὅπλα τῆς στρατιᾶς ἡμῶν οὐσαρκικὰ ἀλλὰ δυνατὰ τῷ θεῷπρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων,5λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶπᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰτῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ, καὶαἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰςτὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ, 6καὶ ἐνἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσανπαρακοήν, ὅταν πληρωθῇ ὑμῶν ἡὑπακοή.7Τὰ κατὰ πρόσωπον βλέπετε;

εἴ τις πέποιθεν ἑαυτῷ Χριστοῦεἶναι, τοῦτο λογιζέσθω πάλινἐφ’ ἑαυτοῦ, ὅτι καθὼς αὐτὸςΧριστοῦ, οὕτως καὶ ἡμεῖς. 8 ἐάν τεγὰρ περισσότερόν τι καυχήσομαιπερὶ τῆς ἐξουσίας ἡμῶν, ἧςἔδωκεν ὁ κύριος εἰς οἰκοδομὴνκαὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν ὑμῶν, οὐκαἰσχυνθήσομαι, 9 ἵνα μὴ δόξωὡς ἂν ἐκφοβεῖν ὑμᾶς διὰ τῶνἐπιστολῶν· 10ὅτι, αἱ ἐπιστολαὶ μέν,φησίν, βαρεῖαι καὶ ἰσχυραί, ἡ δὲπαρουσία τοῦ σώματος ἀσθενὴςκαὶ ὁ λόγος ἐξουθενημένος.11τοῦτο λογιζέσθω ὁ τοιοῦτος,ὅτι οἷοί ἐσμεν τῷ λόγῳ δι’ἐπιστολῶν ἀπόντες, τοιοῦτοι καὶπαρόντες τῷ ἔργῳ. 12οὐ γὰρτολμῶμεν ἐνκρῖναι ἢ συνκρῖναιἑαυτούς τισιν τῶν ἑαυτοὺςσυνιστανόντων· ἀλλὰ αὐτοὶ ἐνἑαυτοῖς ἑαυτοὺς μετροῦντες καὶσυνκρίνοντες ἑαυτοὺς ἑαυτοῖςοὐ συνιᾶσιν. 13ἡμεῖς δὲ οὐκ εἰςτὰ ἄμετρα καυχησόμεθα, ἀλλὰ

κατὰ τὸ μέτρον τοῦ κανόνος οὗἐμέρισεν ἡμῖν ὁ θεὸς μέτρου,ἐφικέσθαι ἄχρι καὶ ὑμῶν. 14οὐγὰρ ὡς μὴ ἐφικνούμενοι εἰς ὑμᾶςὑπερεκτείνομεν ἑαυτούς, ἄχριγὰρ καὶ ὑμῶν ἐφθάσαμεν ἐν τῷεὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ· 15οὐκεἰς τὰ ἄμετρα καυχώμενοι ἐνἀλλοτρίοις κόποις, ἐλπίδα δὲἔχοντες αὐξανομένης τῆς πίστεωςὑμῶν ἐν ὑμῖν μεγαλυνθῆναικατὰ τὸν κανόνα ἡμῶν εἰςπερισσείαν, 16 εἰς τὰ ὑπερέκειναὑμῶν εὐαγγελίσασθαι, οὐκ ἐνἀλλοτρίῳ κανόνι εἰς τὰ ἕτοιμακαυχήσασθαι. 17ὁ δὲ καυχώμενοςἐν κυρίῳ καυχάσθω· 18οὐ γὰρὁ ἑαυτὸν συνιστάνων, ἐκεῖνόςἐστιν δόκιμος, ἀλλ’ ὃν ὁ κύριοςσυνίστησιν.

11Ὄφελον ἀνείχεσθέ μουμικρόν τι ἀφροσύνης·

ἀλλὰ καὶ ἀνέχεσθέ μου. 2 ζηλῶγὰρ ὑμᾶς θεοῦ ζήλῳ, ἡρμοσάμηνγὰρ ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένονἁγνὴν παραστῆσαι τῷ Χριστῷ·3φοβοῦμαι δὲ μήπως, ὡς ὁ ὄφιςἐξηπάτησεν Εὔαν ἐν τῇ πανουργίᾳαὐτοῦ, φθαρῇ τὰ νοήματα ὑμῶνἀπὸ τῆς ἁπλότητος τῆς εἰςΧριστόν. 4 εἰ μὲν γὰρ ὁ ἐρχόμενοςἄλλον Ἰησοῦν κηρύσσει ὃν οὐκἐκηρύξαμεν, ἢ πνεῦμα ἕτερονλαμβάνετε ὃ οὐκ ἐλάβετε, ἢεὐαγγέλιον ἕτερον ὃ οὐκ ἐδέξασθε,καλῶς ἀνέχεσθε. 5λογίζομαι γὰρμηδὲν ὑστερηκέναι τῶν ὑπερλίανἀποστόλων· 6 εἰ δὲ καὶ ἰδιώτηςτῷ λόγῳ, ἀλλ’ οὐ τῇ γνώσει,ἀλλ’ ἐν παντὶ φανερώσαντεςἐν πᾶσιν εἰς ὑμᾶς. 7ἢ ἁμαρτίανἐποίησα ἐμαυτὸν ταπεινῶν ἵναὑμεῖς ὑψωθῆτε, ὅτι δωρεὰν τὸ τοῦθεοῦ εὐαγγέλιον εὐηγγελισάμηνὑμῖν; 8ἄλλας ἐκκλησίας ἐσύλησαλαβὼν ὀψώνιον πρὸς τὴν ὑμῶν


διακονίαν, καὶ παρὼν πρὸς ὑμᾶςκαὶ ὑστερηθεὶς οὐ κατενάρκησαοὐθενός· 9τὸ γὰρ ὑστέρημά μουπροσανεπλήρωσαν οἱ ἀδελφοὶἐλθόντες ἀπὸ Μακεδονίας· καὶ ἐνπαντὶ ἀβαρῆ ἐμαυτὸν ὑμῖν ἐτήρησακαὶ τηρήσω. 10 ἔστιν ἀλήθειαΧριστοῦ ἐν ἐμοὶ ὅτι ἡ καύχησιςαὕτη οὐ φραγήσεται εἰς ἐμὲ ἐν τοῖςκλίμασιν τῆς Ἀχαΐας. 11διατί; ὅτιοὐκ ἀγαπῶ ὑμᾶς; ὁ θεὸς οἶδεν. 12ὃδὲ ποιῶ καὶ ποιήσω, ἵνα ἐκκόψω τὴνἀφορμὴν τῶν θελόντων ἀφορμήν,ἵνα ἐν ᾧ καυχῶνται εὑρεθῶσινκαθὼς καὶ ἡμεῖς. 13οἱ γὰρτοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάταιδόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰςἀποστόλους Χριστοῦ. 14καὶ οὐθαῦμα, αὐτὸς γὰρ ὁ σατανᾶςμετασχηματίζεται εἰς ἄγγελονφωτός. 15οὐ μέγα οὖν εἰ καὶ οἱδιάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονταιὡς διάκονοι δικαιοσύνης· ὧν τὸτέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν.16Πάλιν λέγω, μή τίς με δόξῃ

ἄφρονα εἶναι· εἰ δὲ μήγε, κἂνὡς ἄφρονα δέξασθέ με, ἵνακἀγὼ μικρόν τι καυχήσωμαι. 17ὃλαλῶ οὐ κατὰ κύριον λαλῶ, ἀλλ’ὡς ἐν ἀφροσύνῃ, ἐν ταύτῃ τῇὑποστάσει τῆς καυχήσεως. 18 ἐπεὶπολλοὶ καυχῶνται κατὰ σάρκα,κἀγὼ καυχήσομαι. 19ἡδέως γὰρἀνέχεσθε τῶν ἀφρόνων φρόνιμοιὄντες· 20ἀνέχεσθε γὰρ εἴ τις ὑμᾶςκαταδουλοῖ, εἴ τις κατεσθίει, εἴτις λαμβάνει, εἴ τις ἐπαίρεται,εἴ τις εἰς πρόσωπον ὑμᾶς δέρει.21κατὰ ἀτιμίαν λέγω, ὡς ὅτιἡμεῖς ἠσθενήκαμεν· ἐν ᾧ δ’ ἄν τιςτολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶκἀγώ. 22Ἑβραῖοί εἰσιν; κἀγώ.Ἰσραηλεῖταί εἰσιν; κἀγώ. σπέρμαἈβραάμ εἰσιν; κἀγώ. 23διάκονοιΧριστοῦ εἰσιν; παραφρονῶν λαλῶ,ὑπὲρ ἐγώ· ἐν κόποις περισσοτέρως,

ἐν πληγαῖς περισσοτέρως,ἐν φυλακαῖς ὑπερβαλλόντως,ἐν θανάτοις πολλάκις· 24ὑπὸἸουδαίων πεντάκις τεσσεράκονταπαρὰ μίαν ἔλαβον, 25τρὶςἐραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶςἐναυάγησα, νυχθήμερον ἐν τῷβυθῷ πεποίηκα· 26ὁδοιπορίαιςπολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν,κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοιςἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν,κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐνἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ,κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις,27κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαιςπολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐννηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶγυμνότητι· 28χωρὶς τῶν παρεκτὸςἡ ἐπίστασίς μοι ἡ καθ’ ἡμέραν, ἡμέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν.29τίς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ;τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼπυροῦμαι; 30 εἰ καυχᾶσθαι δεῖ, τὰτῆς ἀσθενείας μου καυχήσομαι.31ὁ θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ κυρίουἸησοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰςτοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι.32 ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἁρέτατοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν πόλινΔαμασκηνῶν πιάσαι με, 33καὶ διὰθυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθηνδιὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰςχεῖρας αὐτοῦ.

12 Καυχᾶσθαι δεῖ, οὐ συμφέρονμέν, ἐλεύσομαι δὲ εἰς

ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις κυρίου.2οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸἐτῶν δεκατεσσάρων εἴτε ἐνσώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦσώματος οὐκ οἶδα, ὁ θεὸς οἶδενἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕωςτρίτου οὐρανοῦ. 3καὶ οἶδα τὸντοιοῦτον ἄνθρωπον εἴτε ἐν σώματιεἴτε χωρὶς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα,ὁ θεὸς οἶδεν 4ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸνπαράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα


ῥήματα ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳλαλῆσαι. 5ὑπὲρ τοῦ τοιούτουκαυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦοὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖςἀσθενείαις μου. 6 ἐὰν γὰρ θελήσωκαυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων,ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δέ,μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃβλέπει με ἢ ἀκούει ἐξ ἐμοῦ 7καὶ τῇὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵναμὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψτῇ σαρκί, ἄγγελος σατανᾶ, ἵναμε κολαφίζῃ, ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι.8ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν κύριονπαρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ’ ἐμοῦ·9καὶ εἴρηκέν μοι, ἀρκεῖ σοι ἡ χάριςμου· ἡ γὰρ δύναμις ἐν ἀσθενείᾳτελεῖται. ἥδιστα οὖν μᾶλλονκαυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαιςμου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ’ ἐμὲἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ. 10διὸεὐδοκῶ ἐν ἀσθενείαις, ἐν ὕβρεσιν,ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς καὶστενοχωρίαις, ὑπὲρ Χριστοῦ· ὅτανγὰρ ἀσθενῶ, τότε δυνατός εἰμι.11Γέγονα ἄφρων· ὑμεῖς με

ἠναγκάσατε. ἐγὼ γὰρ ὤφειλονὑφ’ ὑμῶν συνίστασθαι· οὐδὲνγὰρ ὑστέρησα τῶν ὑπερλίανἀποστόλων, εἰ καὶ οὐδέν εἰμι.12τὰ μὲν σημεῖα τοῦ ἀποστόλουκατειργάσθη ἐν ὑμῖν ἐν πάσῃὑπομονῇ, σημείοις τε καὶ τέρασινκαὶ δυνάμεσιν. 13τί γάρ ἐστινὃ ἡσσώθητε ὑπὲρ τὰς λοιπὰςἐκκλησίας, εἰ μὴ ὅτι αὐτὸς ἐγὼοὐ κατενάρκησα ὑμῶν; χαρίσασθέμοι τὴν ἀδικίαν ταύτην. 14 ἰδοὺτρίτον τοῦτο ἑτοίμως ἔχω ἐλθεῖνπρὸς ὑμᾶς, καὶ οὐ καταναρκήσω·οὐ γὰρ ζητῶ τὰ ὑμῶν ἀλλὰὑμᾶς, οὐ γὰρ ὀφείλει τὰ τέκνατοῖς γονεῦσιν θησαυρίζειν,ἀλλὰ οἱ γονεῖς τοῖς τέκνοις.15 ἐγὼ δὲ ἥδιστα δαπανήσω καὶἐκδαπανηθήσομαι ὑπὲρ τῶν ψυχῶν

ὑμῶν. εἰ περισσοτέρως ὑμᾶςἀγαπῶ, ἧττον ἀγαπῶμαι;16Ἔστω δέ, ἐγὼ οὐ κατεβάρησα

ὑμᾶς· ἀλλὰ ὑπάρχων πανοῦργοςδόλῳ ὑμᾶς ἔλαβον. 17μή τινα ὧνἀπέσταλκα πρὸς ὑμᾶς, δι’ αὐτοῦἐπλεονέκτησα ὑμᾶς; 18παρεκάλεσαΤίτον καὶ συναπέστειλα τὸνἀδελφόν· μήτι ἐπλεονέκτησενὑμᾶς Τίτος; οὐ τῷ αὐτῷ πνεύματιπεριεπατήσαμεν; οὐ τοῖς αὐτοῖςἴχνεσιν;19Πάλαι δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν

ἀπολογούμεθα; κατέναντι θεοῦἐν Χριστῷ λαλοῦμεν· τὰ δὲπάντα, ἀγαπητοί, ὑπὲρ τῆς ὑμῶνοἰκοδομῆς. 20φοβοῦμαι γὰρ μήπωςἐλθὼν οὐχ οἵους θέλω εὕρωὑμᾶς κἀγὼ εὑρεθῶ ὑμῖν οἷον οὐθέλετε, μήπως ἔρις, ζῆλος, θυμοί,ἐριθείαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί,φυσιώσεις, ἀκαταστασίαι· 21μὴπάλιν ἐλθόντος μου ταπεινώσει μεὁ θεός μου πρὸς ὑμᾶς, καὶ πενθήσωπολλοὺς τῶν προημαρτηκότωνκαὶ μὴ μετανοησάντων ἐπὶ τῇἀκαθαρσίᾳ καὶ πορνείᾳ καὶἀσελγείᾳ ᾗ ἔπραξαν.

13 Τρίτον τοῦτο ἔρχομαι πρὸςὑμᾶς· ἐπὶ στόματος δύο

μαρτύρων καὶ τριῶν σταθήσεταιπᾶν ῥῆμα. 2προείρηκα καὶ προλέγωὡς παρὼν τὸ δεύτερον καὶ ἀπὼννῦν τοῖς προημαρτηκόσιν καὶ τοῖςλοιποῖς πᾶσιν, ὅτι ἐὰν ἔλθω εἰς τὸπάλιν οὐ φείσομαι, 3 ἐπεὶ δοκιμὴνζητεῖτε τοῦ ἐν ἐμοὶ λαλοῦντοςΧριστοῦ· ὃς εἰς ὑμᾶς οὐκ ἀσθενεῖἀλλὰ δυνατεῖ ἐν ὑμῖν. 4καὶ γὰρἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείας, ἀλλὰζῇ ἐκ δυνάμεως θεοῦ. καὶ γὰρἡμεῖς ἀσθενοῦμεν ἐν αὐτῷ, ἀλλὰζήσομεν σὺν αὐτῷ ἐκ δυνάμεωςθεοῦ εἰς ὑμᾶς. 5 ἑαυτοὺς πειράζετεεἰ ἐστὲ ἐν τῇ πίστει, ἑαυτοὺςδοκιμάζετε· ἢ οὐκ ἐπιγινώσκετε


ἑαυτοὺς ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦςἐν ὑμῖν; εἰ μήτι ἀδόκιμοί ἐστε.6 ἐλπίζω δὲ ὅτι γνώσεσθε ὅτι ἡμεῖςοὐκ ἐσμὲν ἀδόκιμοι. 7 εὐχόμεθαδὲ πρὸς τὸν θεὸν μὴ ποιῆσαιὑμᾶς κακὸν μηδέν, οὐχ ἵνα ἡμεῖςδόκιμοι φανῶμεν, ἀλλ’ ἵνα ὑμεῖςτὸ καλὸν ποιῆτε, ἡμεῖς δὲ ὡςἀδόκιμοι ὦμεν. 8οὐ γὰρ δυνάμεθάτι κατὰ τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ ὑπὲρτῆς ἀληθείας. 9χαίρομεν γὰρὅταν ἡμεῖς ἀσθενῶμεν, ὑμεῖς δὲδυνατοὶ ἦτε· τοῦτο καὶ εὐχόμεθα,τὴν ὑμῶν κατάρτισιν. 10διὰ τοῦτοταῦτα ἀπὼν γράφω, ἵνα παρὼν

μὴ ἀποτόμως χρήσωμαι κατὰτὴν ἐξουσίαν ἣν ὁ κύριος ἔδωκένμοι, εἰς οἰκοδομὴν καὶ οὐκ εἰςκαθαίρεσιν.11Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε,

καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τὸαὐτὸ φρονεῖτε, εἰρηνεύετε, καὶ ὁθεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσταιμεθ’ ὑμῶν. 12ἀσπάσασθε ἀλλήλουςἐν ἁγίῳ φιλήματι. ἀσπάζονται ὑμᾶςοἱ ἅγιοι πάντες.13Ἡ χάρις τοῦ κυρίου Ἰησοῦ

Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ καὶἡ κοινωνία τοῦ ἁγίου πνεύματοςμετὰ πάντων ὑμῶν.

235 ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ 2:4

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ

1 Παῦλος ἀπόστολος, οὐκ ἀπ’ἀνθρώπων οὐδὲ δι’ ἀνθρώπου

ἀλλὰ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ θεοῦπατρὸς τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκνεκρῶν, 2καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ πάντεςἀδελφοί, ταῖς ἐκκλησίαις τῆςΓαλατίας· 3χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνηἀπὸ θεοῦ πατρὸς καὶ κυρίουἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 4τοῦ δόντοςἑαυτὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶνὅπως ἐξέληται ἡμᾶς ἐκ τοῦ αἰῶνοςτοῦ ἐνεστῶτος πονηροῦ κατὰ τὸθέλημα τοῦ θεοῦ καὶ πατρὸς ἡμῶν,5ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶναἰώνων· ἀμήν.6Θαυμάζω ὅτι οὕτως ταχέως

μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντοςὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερονεὐαγγέλιον, 7ὃ οὐκ ἔστιν ἄλλο·εἰ μή τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντεςὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαιτὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ.8ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελοςἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίσηται παρ’ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμαἔστω. 9ὡς προειρήκαμεν, καὶἄρτι πάλιν λέγω, εἴ τις ὑμᾶςεὐαγγελίζεται παρ’ ὃ παρελάβετε,ἀνάθεμα ἔστω. 10ἄρτι γὰρἀνθρώπους πείθω ἢ τὸν θεόν;ἢ ζητῶ ἀνθρώποις ἀρέσκειν; εἰἔτι ἀνθρώποις ἤρεσκον, Χριστοῦδοῦλος οὐκ ἂν ἤμην.11Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί,

τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲνὑπ’ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστιν κατὰἄνθρωπον· 12οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό, οὔτεἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι’ ἀποκαλύψεωςἸησοῦ Χριστοῦ. 13ἠκούσατε γὰρτὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷἸουδαϊσμῷ, ὅτι καθ’ ὑπερβολὴνἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ

θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, 14καὶπροέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷγένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴςὑπάρχων τῶν πατρικῶν μουπαραδόσεων. 15ὅτε δὲ εὐδόκησενὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρόςμου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτοςαὐτοῦ 16ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸναὐτοῦ ἐν ἐμοὶ ἵνα εὐαγγελίζωμαιαὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐπροσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι,17οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμαπρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους,ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶπάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν.18 ἔπειτα μετὰ τρία ἔτη ἀνῆλθονεἰς Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Κηφᾶν,καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέραςδεκαπέντε· 19 ἕτερον δὲ τῶνἀποστόλων οὐκ εἶδον, εἰ μὴἸάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ κυρίου.20ἃ δὲ γράφω ὑμῖν, ἰδοὺ ἐνώπιοντοῦ θεοῦ ὅτι οὐ ψεύδομαι. 21 ἔπειταἦλθον εἰς τὰ κλίματα τῆς Συρίαςκαὶ τῆς Κιλικίας. 22ἤμην δὲἀγνοούμενος τῷ προσώπῳ ταῖςἐκκλησίαις τῆς Ἰουδαίας ταῖς ἐνΧριστῷ, 23μόνον δὲ ἀκούοντεςἦσαν ὅτι ὁ διώκων ἡμᾶς ποτε νῦνεὐαγγελίζεται τὴν πίστιν ἥν ποτεἐπόρθει, 24καὶ ἐδόξαζον ἐν ἐμοὶτὸν θεόν.

2Ἔπειτα διὰ δεκατεσσάρωνἐτῶν πάλιν ἀνέβην εἰς

Ἱεροσόλυμα μετὰ Βαρναβᾶ,συνπαραλαβὼν καὶ Τίτον· 2ἀνέβηνδὲ κατὰ ἀποκάλυψιν· καὶ ἀνεθέμηναὐτοῖς τὸ εὐαγγέλιον ὃ κηρύσσωἐν τοῖς ἔθνεσιν, κατ’ ἰδίαν δὲτοῖς δοκοῦσιν, μήπως εἰς κενὸντρέχω ἢ ἔδραμον. 3ἀλλ’ οὐδὲΤίτος ὁ σὺν ἐμοί, Ἕλλην ὤν,ἠναγκάσθη περιτμηθῆναι· 4διὰ δὲτοὺς παρεισάκτους ψευδαδέλφους,οἵτινες παρεισῆλθον κατασκοπῆσαι

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ 2:5 236 ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ 3:10

τὴν ἐλευθερίαν ἡμῶν ἣν ἔχομενἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἵνα ἡμᾶςκαταδουλώσουσιν· 5οἷς οὐδὲ πρὸςὥραν εἴξαμεν τῇ ὑποταγῇ, ἵνα ἡἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου διαμείνῃπρὸς ὑμᾶς. 6ἀπὸ δὲ τῶν δοκούντωνεἶναί τι, ὁποῖοί ποτε ἦσαν οὐδένμοι διαφέρει· πρόσωπον ὁ θεὸςἀνθρώπου οὐ λαμβάνει ἐμοὶ γὰρ οἱδοκοῦντες οὐδὲν προσανέθεντο,7ἀλλὰ τοὐναντίον ἰδόντες ὅτιπεπίστευμαι τὸ εὐαγγέλιον τῆςἀκροβυστίας καθὼς Πέτρος τῆςπεριτομῆς, 8ὁ γὰρ ἐνεργήσαςΠέτρῳ εἰς ἀποστολὴν τῆςπεριτομῆς ἐνήργησεν καὶ ἐμοὶ εἰςτὰ ἔθνη, 9καὶ γνόντες τὴν χάριντὴν δοθεῖσάν μοι, Ἰάκωβος καὶΚηφᾶς καὶ Ἰωάννης, οἱ δοκοῦντεςστῦλοι εἶναι, δεξιὰς ἔδωκανἐμοὶ καὶ Βαρναβᾷ κοινωνίας,ἵνα ἡμεῖς εἰς τὰ ἔθνη, αὐτοὶ δὲεἰς τὴν περιτομήν· 10μόνον τῶνπτωχῶν ἵνα μνημονεύωμεν, ὃ καὶἐσπούδασα αὐτὸ τοῦτο ποιῆσαι.11Ὅτε δὲ ἦλθεν Κηφᾶς εἰς

Ἀντιόχειαν, κατὰ πρόσωπον αὐτῷἀντέστην, ὅτι κατεγνωσμένοςἦν. 12πρὸ τοῦ γὰρ ἐλθεῖντινας ἀπὸ Ἰακώβου μετὰ τῶνἐθνῶν συνήσθιεν· ὅτε δὲ ἦλθον,ὑπέστελλεν καὶ ἀφώριζεν ἑαυτόν,φοβούμενος τοὺς ἐκ περιτομῆς.13καὶ συνυπεκρίθησαν αὐτῷ καὶοἱ λοιποὶ Ἰουδαῖοι, ὥστε καὶΒαρναβᾶς συναπήχθη αὐτῶντῇ ὑποκρίσει. 14ἀλλ’ ὅτε εἶδονὅτι οὐκ ὀρθοποδοῦσιν πρὸς τὴνἀλήθειαν τοῦ εὐαγγελίου, εἶποντῷ Κηφᾷ ἔμπροσθεν πάντων, εἰσὺ Ἰουδαῖος ὑπάρχων ἐθνικῶς καὶοὐχ Ἰουδαϊκῶς ζῇς, πῶς τὰ ἔθνηἀναγκάζεις ἰουδαΐζειν; 15ἡμεῖςφύσει Ἰουδαῖοι καὶ οὐκ ἐξ ἐθνῶνἁμαρτωλοί, 16 εἰδότες δὲ ὅτι οὐδικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων

νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ΧριστοῦἸησοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦνἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκπίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργωννόμου, ὅτι ἐξ ἔργων νόμου οὐδικαιωθήσεται πᾶσα σάρξ. 17 εἰ δὲζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷεὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί,ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος;μὴ γένοιτο. 18 εἰ γὰρ ἃ κατέλυσαταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτηνἐμαυτὸν συνιστάνω. 19 ἐγὼ γὰρδιὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον ἵνα θεῷζήσω. 20Χριστῷ συνεσταύρωμαι·ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶΧριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐνπίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ τοῦἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντοςἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ. 21οὐκ ἀθετῶτὴν χάριν τοῦ θεοῦ· εἰ γὰρ διὰνόμου δικαιοσύνη, ἄρα Χριστὸςδωρεὰν ἀπέθανεν.

3Ὦ ἀνόητοι Γαλάται, τίς ὑμᾶςἐβάσκανεν, οἷς κατ’ ὀφθαλμοὺς

Ἰησοῦς Χριστὸς προεγράφηἐσταυρωμένος; 2τοῦτο μόνονθέλω μαθεῖν ἀφ’ ὑμῶν, ἐξ ἔργωννόμου τὸ πνεῦμα ἐλάβετε ἢ ἐξἀκοῆς πίστεως; 3οὕτως ἀνόητοίἐστε; ἐναρξάμενοι πνεύματι νῦνσαρκὶ ἐπιτελεῖσθε; 4τοσαῦταἐπάθετε εἰκῇ; εἴγε καὶ εἰκῇ. 5ὁοὖν ἐπιχορηγῶν ὑμῖν τὸ πνεῦμακαὶ ἐνεργῶν δυνάμεις ἐν ὑμῖν ἐξἔργων νόμου ἢ ἐξ ἀκοῆς πίστεως;6καθὼς Ἀβραὰμ ἐπίστευσεν τῷθεῷ, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰςδικαιοσύνην. 7γινώσκετε ἄραὅτι οἱ ἐκ πίστεως, οὗτοι υἱοίεἰσιν Ἀβραάμ. 8προϊδοῦσα δὲ ἡγραφὴ ὅτι ἐκ πίστεως δικαιοῖ τὰἔθνη ὁ θεὸς προευηγγελίσατο τῷἈβραὰμ ὅτι ἐνευλογηθήσονται ἐνσοὶ πάντα τὰ ἔθνη. 9ὥστε οἱ ἐκπίστεως εὐλογοῦνται σὺν τῷ πιστῷἈβραάμ. 10ὅσοι γὰρ ἐξ ἔργων


νόμου εἰσὶν ὑπὸ κατάραν εἰσίν·γέγραπται γὰρ ὅτι ἐπικατάρατοςπᾶς ὃς οὐκ ἐμμένει πᾶσιν τοῖςγεγραμμένοις ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦνόμου τοῦ ποιῆσαι αὐτά. 11ὅτι δὲἐν νόμῳ οὐδεὶς δικαιοῦται παρὰτῷ θεῷ δῆλον, ὅτι ὁ δίκαιος ἐκπίστεως ζήσεται· 12ὁ δὲ νόμοςοὐκ ἔστιν ἐκ πίστεως, ἀλλὰ ὁποιήσας αὐτὰ ζήσεται ἐν αὐτοῖς.13Χριστὸς ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκτῆς κατάρας τοῦ νόμου γενόμενοςὑπὲρ ἡμῶν κατάρα, ὅτι γέγραπται,ἐπικατάρατος πᾶς ὁ κρεμάμενοςἐπὶ ξύλου, 14 ἵνα εἰς τὰ ἔθνη ἡεὐλογία τοῦ Ἀβραὰμ γένηται ἐνΧριστῷ Ἰησοῦ, ἵνα τὴν ἐπαγγελίαντοῦ πνεύματος λάβωμεν διὰ τῆςπίστεως.15Ἀδελφοί, κατὰ ἄνθρωπον λέγω·

ὅμως ἀνθρώπου κεκυρωμένηνδιαθήκην οὐδεὶς ἀθετεῖ ἢἐπιδιατάσσεται. 16τῷ δὲ Ἀβραὰμἐρρέθησαν αἱ ἐπαγγελίαι καὶ τῷσπέρματι αὐτοῦ. οὐ λέγει, καὶ τοῖςσπέρμασιν, ὡς ἐπὶ πολλῶν, ἀλλ’ ὡςἐφ’ ἑνός, καὶ τῷ σπέρματί σου, ὅςἐστιν Χριστός. 17τοῦτο δὲ λέγω·διαθήκην προκεκυρωμένην ὑπὸτοῦ θεοῦ ὁ μετὰ τετρακόσια καὶτριάκοντα ἔτη γεγονὼς νόμος οὐκἀκυροῖ, εἰς τὸ καταργῆσαι τὴνἐπαγγελίαν. 18 εἰ γὰρ ἐκ νόμου ἡκληρονομία, οὐκέτι ἐξ ἐπαγγελίας·τῷ δὲ Ἀβραὰμ δι’ ἐπαγγελίαςκεχάρισται ὁ θεός. 19τί οὖν ὁνόμος; τῶν παραβάσεων χάρινπροσετέθη, ἄχρις οὗ ἔλθῃ τὸσπέρμα ᾧ ἐπήγγελται, διαταγεὶςδι’ ἀγγέλων ἐν χειρὶ μεσίτου. 20ὁδὲ μεσίτης ἑνὸς οὐκ ἔστιν, ὁ δὲθεὸς εἷς ἐστιν. 21ὁ οὖν νόμοςκατὰ τῶν ἐπαγγελιῶν τοῦ θεοῦ;μὴ γένοιτο· εἰ γὰρ ἐδόθη νόμος ὁδυνάμενος ζῳοποιῆσαι, ὄντως ἐκνόμου ἦν ἂν ἡ δικαιοσύνη· 22ἀλλὰ

συνέκλεισεν ἡ γραφὴ τὰ πάνταὑπὸ ἁμαρτίαν ἵνα ἡ ἐπαγγελίαἐκ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ δοθῇτοῖς πιστεύουσιν. 23πρὸ τοῦδὲ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμονἐφρουρούμεθα συνκλειόμενοιεἰς τὴν μέλλουσαν πίστινἀποκαλυφθῆναι. 24ὥστε ὁνόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονενεἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεωςδικαιωθῶμεν· 25 ἐλθούσης δὲ τῆςπίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόνἐσμεν. 26πάντες γὰρ υἱοὶ θεοῦἐστὲ διὰ τῆς πίστεως ἐν ΧριστῷἸησοῦ. 27ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸνἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε.28οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην,οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος,οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· ἅπαντεςγὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστὲ ἐν ΧριστῷἸησοῦ. 29 εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρατοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστέ, κατὰἐπαγγελίαν κληρονόμοι.

4 Λέγω δέ, ἐφ’ ὅσον χρόνονὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν,

οὐδὲν διαφέρει δούλου κύριοςπάντων ὤν, 2ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπουςἐστὶν καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆςπροθεσμίας τοῦ πατρός. 3οὕτωςκαὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸτὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἤμεθαδεδουλωμένοι· 4ὅτε δὲ ἦλθεν τὸπλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλενὁ θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενονἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον,5 ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ,ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.6ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλενὁ θεὸς τὸ πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦεἰς τὰς καρδίας ἡμῶν, κρᾶζον·Ἀββᾶ ὁ πατήρ. 7ὥστε οὐκέτι εἶδοῦλος ἀλλὰ υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶκληρονόμος διὰ θεοῦ.8Ἀλλὰ τότε μὲν οὐκ εἰδότες

θεὸν ἐδουλεύσατε τοῖς φύσει μὴοὖσιν θεοῖς· 9νῦν δὲ γνόντες θεόν,


μᾶλλον δὲ γνωσθέντες ὑπὸ θεοῦ,πῶς ἐπιστρέφετε πάλιν ἐπὶ τὰἀσθενῆ καὶ πτωχὰ στοιχεῖα, οἷςπάλιν ἄνωθεν δουλεῦσαι θέλετε;10ἡμέρας παρατηρεῖσθε καὶμῆνας καὶ καιροὺς καὶ ἐνιαυτούς.11φοβοῦμαι ὑμᾶς μήπως εἰκῇκεκοπίακα εἰς ὑμᾶς.12Γίνεσθε ὡς ἐγώ, ὅτι κἀγὼ

ὡς ὑμεῖς, ἀδελφοί, δέομαι ὑμῶν.οὐδέν με ἠδικήσατε· 13οἴδατεδὲ ὅτι δι’ ἀσθένειαν τῆς σαρκὸςεὐηγγελισάμην ὑμῖν τὸ πρότερον,14καὶ τὸν πειρασμὸν ὑμῶν ἐν τῇσαρκί μου οὐκ ἐξουθενήσατε οὐδὲἐξεπτύσατε, ἀλλὰ ὡς ἄγγελονθεοῦ ἐδέξασθέ με, ὡς ΧριστὸνἸησοῦν. 15ποῦ οὖν ὁ μακαρισμὸςὑμῶν; μαρτυρῶ γὰρ ὑμῖν ὅτι εἰδυνατὸν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶνἐξορύξαντες ἐδώκατέ μοι. 16ὥστεἐχθρὸς ὑμῶν γέγονα ἀληθεύωνὑμῖν; 17 ζηλοῦσιν ὑμᾶς οὐ καλῶς,ἀλλὰ ἐκκλεῖσαι ὑμᾶς θέλουσιν,ἵνα αὐτοὺς ζηλοῦτε. 18καλὸν δὲζηλοῦσθαι ἐν καλῷ πάντοτε, καὶμὴ μόνον ἐν τῷ παρεῖναί με πρὸςὑμᾶς, 19τέκνα μου, οὓς πάλινὠδίνω μέχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸςἐν ὑμῖν, 20ἤθελον δὲ παρεῖναι πρὸςὑμᾶς ἄρτι, καὶ ἀλλάξαι τὴν φωνήνμου, ὅτι ἀποροῦμαι ἐν ὑμῖν.21Λέγετέ μοι, οἱ ὑπὸ νόμον

θέλοντες εἶναι, τὸν νόμον οὐκἀκούετε; 22γέγραπται γὰρ ὅτιἈβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕναἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκτῆς ἐλευθέρας. 23ἀλλ’ ὁ μὲνἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκαγεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέραςδιὰ τῆς ἐπαγγελίας. 24ἅτινά ἐστινἀλληγορούμενα· αὗται γάρ εἰσινδύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρουςΣινᾶ, εἰς δουλίαν γεννῶσα, ἥτιςἐστὶν Ἄγαρ. 25τὸ γὰρ Σινᾶ ὄροςἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ· συνστοιχεῖ

δὲ τῇ νῦν Ἱερουσαλήμ, δουλεύειγὰρ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς.26ἡ δὲ ἄνω Ἱερουσαλὴμ ἐλευθέραἐστίν, ἥτις ἐστὶν μήτηρ ἡμῶν·27γέγραπται γάρ, εὐφράνθητι,στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα· ῥῆξον καὶβόησον, ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰτὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆςἐχούσης τὸν ἄνδρα. 28ὑμεῖς δέ,ἀδελφοί, κατὰ Ἰσαὰκ ἐπαγγελίαςτέκνα ἐστέ. 29ἀλλ’ ὥσπερ τότεὁ κατὰ σάρκα γεννηθεὶς ἐδίωκεντὸν κατὰ πνεῦμα, οὕτως καὶ νῦν.30ἀλλὰ τί λέγει ἡ γραφή; ἔκβαλετὴν παιδίσκην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς,οὐ γὰρ μὴ κληρονομήσει ὁ υἱὸςτῆς παιδίσκης μετὰ τοῦ υἱοῦ τῆςἐλευθέρας. 31διό, ἀδελφοί, οὐκἐσμὲν παιδίσκης τέκνα ἀλλὰ τῆςἐλευθέρας.

5 Τῇ ἐλευθερίᾳ ἡμᾶς Χριστὸςἠλευθέρωσεν. στήκετε οὖν καὶ

μὴ πάλιν ζυγῷ δουλίας ἐνέχεσθε.2Ἴδε ἐγὼ Παῦλος λέγω ὑμῖν ὅτι

ἐὰν περιτέμνησθε, Χριστὸς ὑμᾶςοὐδὲν ὠφελήσει. 3μαρτύρομαιδὲ πάλιν παντὶ ἀνθρώπῳπεριτεμνομένῳ ὅτι ὀφειλέτηςἐστὶν ὅλον τὸν νόμον ποιῆσαι.4κατηργήθητε ἀπὸ Χριστοῦ οἵτινεςἐν νόμῳ δικαιοῦσθε, τῆς χάριτοςἐξεπέσατε. 5ἡμεῖς γὰρ πνεύματιἐκ πίστεως ἐλπίδα δικαιοσύνηςἀπεκδεχόμεθα. 6 ἐν γὰρ ΧριστῷἸησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύειοὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ πίστις δι’ἀγάπης ἐνεργουμένη.7Ἐτρέχετε καλῶς· τίς ὑμᾶς

ἐνέκοψεν ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι; 8ἡπεισμονὴ οὐκ ἐκ τοῦ καλοῦντοςὑμᾶς. 9μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμαζυμοῖ. 10 ἐγὼ πέποιθα εἰς ὑμᾶς ἐνκυρίῳ ὅτι οὐδὲν ἄλλο φρονήσετε·ὁ δὲ ταράσσων ὑμᾶς βαστάσειτὸ κρίμα, ὅστις ἐὰν ᾖ. 11 ἐγὼ δέ,ἀδελφοί, εἰ περιτομὴν ἔτι κηρύσσω,


τί ἔτι διώκομαι; ἄρα κατήργηται τὸσκάνδαλον τοῦ σταυροῦ. 12ὄφελονκαὶ ἀποκόψονται οἱ ἀναστατοῦντεςὑμᾶς.13Ὑμεῖς γὰρ ἐπ’ ἐλευθερίᾳ

ἐκλήθητε, ἀδελφοί· μόνον μὴ τὴνἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν τῇ σαρκί,ἀλλὰ διὰ τῆς ἀγάπης δουλεύετεἀλλήλοις. 14ὁ γὰρ πᾶς νόμοςἐν ἑνὶ λόγῳ πεπλήρωται, ἐν τῷἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡςσεαυτόν. 15 εἰ δὲ ἀλλήλους δάκνετεκαὶ κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπ’ἀλλήλων ἀναλωθῆτε.16Λέγω δέ, πνεύματι περιπατεῖτε

καὶ ἐπιθυμίαν σαρκὸς οὐ μὴτελέσητε. 17ἡ γὰρ σὰρξ ἐπιθυμεῖκατὰ τοῦ πνεύματος, τὸ δὲ πνεῦμακατὰ τῆς σαρκός· ταῦτα γὰρἀλλήλοις ἀντίκειται, ἵνα μὴ ἃἐὰν θέλητε ταῦτα ποιῆτε. 18 εἰδὲ πνεύματι ἄγεσθε, οὐκ ἐστὲὑπὸ νόμον. 19φανερὰ δέ ἐστιντὰ ἔργα τῆς σαρκός, ἅτινά ἐστινπορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια,20 εἰδωλολατρία, φαρμακεία,ἔχθραι, ἔρις, ζῆλος, θυμοί,ἐριθείαι, διχοστασίαι, αἱρέσεις,21φθόνοι, μέθαι, κῶμοι, καὶτὰ ὅμοια τούτοις, ἃ προλέγωὑμῖν καθὼς προεῖπον ὅτι οἱ τὰτοιαῦτα πράσσοντες βασιλείανθεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν. 22ὁδὲ καρπὸς τοῦ πνεύματός ἐστινἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία,χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις,23πραΰτης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶντοιούτων οὐκ ἔστιν νόμος. 24οἱδὲ τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ τὴν σάρκαἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασινκαὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. 25 εἰ ζῶμενπνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν.26μὴ γινώμεθα κενόδοξοι,ἀλλήλους προκαλούμενοι,ἀλλήλοις φθονοῦντες.

6 Ἀδελφοί, ἐὰν καὶ προλημφθῇἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι,

ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετετὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματιπραΰτητος, σκοπῶν σεαυτόν,μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. 2ἀλλήλωντὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτωςἀναπληρώσετε τὸν νόμον τοῦΧριστοῦ. 3 εἰ γὰρ δοκεῖ τις εἶναίτι μηδὲν ὤν, φρεναπατᾷ ἑαυτόν·4τὸ δὲ ἔργον ἑαυτοῦ δοκιμαζέτωἕκαστος, καὶ τότε εἰς ἑαυτὸνμόνον τὸ καύχημα ἕξει καὶ οὐκ εἰςτὸν ἕτερον· 5 ἕκαστος γὰρ τὸ ἴδιονφορτίον βαστάσει.6Κοινωνείτω δὲ ὁ κατηχούμενος

τὸν λόγον τῷ κατηχοῦντι ἐνπᾶσιν ἀγαθοῖς. 7μὴ πλανᾶσθε,θεὸς οὐ μυκτηρίζεται· ὃ γὰρἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶθερίσει· 8ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὴνσάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸςθερίσει φθοράν, ὁ δὲ σπείρωνεἰς τὸ πνεῦμα ἐκ τοῦ πνεύματοςθερίσει ζωὴν αἰώνιον. 9τὸ δὲκαλὸν ποιοῦντες μὴ ἐνκακῶμεν·καιρῷ γὰρ ἰδίῳ θερίσομεν μὴἐκλυόμενοι. 10ἄρα οὖν ὡς καιρὸνἔχωμεν, ἐργαζώμεθα τὸ ἀγαθὸνπρὸς πάντας, μάλιστα δὲ πρὸςτοὺς οἰκείους τῆς πίστεως.11 ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν

ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. 12ὅσοιθέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐνσαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶςπεριτέμνεσθαι, μόνον ἵνα τῷσταυρῷ τοῦ Χριστοῦ μὴ διώκονται.13οὐδὲ γὰρ οἱ περιτεμνόμενοιαὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰθέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι ἵναἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται.14 ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαιεἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ κυρίουἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοὶκόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ κόσμῳ.15οὔτε γὰρ περιτομή τί ἐστιν


οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴκτίσις. 16καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳστοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ’ αὐτοὺςκαὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τοῦθεοῦ. 17τοῦ λοιποῦ κόπους μοιμηδεὶς παρεχέτω, ἐγὼ γὰρ τὰ

στίγματα τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματίμου βαστάζω.18Ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ

Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν,ἀδελφοί· ἀμήν.

241 ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ 2:3

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ

1 Παῦλος ἀπόστολος ΧριστοῦἸησοῦ διὰ θελήματος θεοῦ τοῖς

ἁγίοις τοῖς οὖσιν [ἐν Ἐφέσῳ] καὶπιστοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 2χάριςὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸςἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.3Εὐλογητὸς ὁ θεὸς καὶ πατὴρ

τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁεὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳπνευματικῇ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐνΧριστῷ, 4καθὼς ἐξελέξατο ἡμᾶςἐν αὐτῷ πρὸ καταβολῆς κόσμου,εἶναι ἡμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμουςκατενώπιον αὐτοῦ ἐν ἀγάπῃ,5προορίσας ἡμᾶς εἰς υἱοθεσίανδιὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτόν,κατὰ τὴν εὐδοκίαν τοῦ θελήματοςαὐτοῦ, 6 εἰς ἔπαινον δόξης τῆςχάριτος αὐτοῦ ἧς ἐχαρίτωσενἡμᾶς ἐν τῷ ἠγαπημένῳ, 7 ἐν ᾧἔχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν διὰτοῦ αἵματος αὐτοῦ, τὴν ἄφεσιντῶν παραπτωμάτων, κατὰ τὸπλοῦτος τῆς χάριτος αὐτοῦ, 8ἧςἐπερίσσευσεν εἰς ἡμᾶς ἐν πάσῃσοφίᾳ καὶ φρονήσει 9γνωρίσαςἡμῖν τὸ μυστήριον τοῦ θελήματοςαὐτοῦ, κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ ἣνπροέθετο ἐν αὐτῷ 10 εἰς οἰκονομίαντοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν,ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐντῷ Χριστῷ, τὰ ἐπὶ τοῖς οὐρανοῖςκαὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς· ἐν αὐτῷ, 11 ἐνᾧ καὶ ἐκληρώθημεν προορισθέντεςκατὰ πρόθεσιν τοῦ τὰ πάνταἐνεργοῦντος κατὰ τὴν βουλὴν τοῦθελήματος αὐτοῦ, 12 εἰς τὸ εἶναιἡμᾶς εἰς ἔπαινον δόξης αὐτοῦτοὺς προηλπικότας ἐν τῷ Χριστῷ·13 ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς ἀκούσαντες τὸνλόγον τῆς ἀληθείας, τὸ εὐαγγέλιοντῆς σωτηρίας ὑμῶν, ἐν ᾧ καὶπιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε

τῷ πνεύματι τῆς ἐπαγγελίαςτῷ ἁγίῳ, 14ὅς ἐστιν ἀρραβὼντῆς κληρονομίας ἡμῶν, εἰςἀπολύτρωσιν τῆς περιποιήσεως,εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ.15Διὰ τοῦτο κἀγώ, ἀκούσας

τὴν καθ’ ὑμᾶς πίστιν ἐν τῷ κυρίῳἸησοῦ καὶ τὴν ἀγάπην τὴν εἰςπάντας τοὺς ἁγίους, 16οὐ παύομαιεὐχαριστῶν ὑπὲρ ὑμῶν μνείανποιούμενος ἐπὶ τῶν προσευχῶνμου, 17 ἵνα ὁ θεὸς τοῦ κυρίουἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῆςδόξης, δώῃ ὑμῖν πνεῦμα σοφίας καὶἀποκαλύψεως ἐν ἐπιγνώσει αὐτοῦ,18πεφωτισμένους τοὺς ὀφθαλμοὺςτῆς καρδίας ὑμῶν εἰς τὸ εἰδέναιὑμᾶς τίς ἐστιν ἡ ἐλπὶς τῆς κλήσεωςαὐτοῦ, τίς ὁ πλοῦτος τῆς δόξηςτῆς κληρονομίας αὐτοῦ ἐν τοῖςἁγίοις, 19καὶ τί τὸ ὑπερβάλλονμέγεθος τῆς δυνάμεως αὐτοῦ εἰςἡμᾶς τοὺς πιστεύοντας κατὰ τὴνἐνέργειαν τοῦ κράτους τῆς ἰσχύοςαὐτοῦ 20ἣν ἐνήργηκεν ἐν τῷΧριστῷ ἐγείρας αὐτὸν ἐκ νεκρῶνκαὶ καθίσας αὐτὸν ἐν δεξιᾷ αὐτοῦἐν τοῖς ἐπουρανίοις 21ὑπεράνωπάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶδυνάμεως καὶ κυριότητος καὶπαντὸς ὀνόματος ὀνομαζομένουοὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ ἀλλὰκαὶ ἐν τῷ μέλλοντι· 22καὶ πάνταὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ,καὶ αὐτὸν ἔδωκεν κεφαλὴν ὑπὲρπάντα τῇ ἐκκλησίᾳ, 23ἥτις ἐστὶντὸ σῶμα αὐτοῦ, τὸ πλήρωμα τοῦτὰ πάντα ἐν πᾶσιν πληρουμένου.

2 Καὶ ὑμᾶς ὄντας νεκροὺςτοῖς παραπτώμασιν καὶ

ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν, 2 ἐν αἷς ποτεπεριεπατήσατε κατὰ τὸν αἰῶνα τοῦκόσμου τούτου, κατὰ τὸν ἄρχοντατῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦπνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐντοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας· 3 ἐν οἷς

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ 2:4 242 ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ 3:8

καὶ ἡμεῖς πάντες ἀνεστράφημένποτε ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῆς σαρκὸςἡμῶν, ποιοῦντες τὰ θελήματα τῆςσαρκὸς καὶ τῶν διανοιῶν, καὶἤμεθα τέκνα φύσει ὀργῆς ὡς καὶοἱ λοιποί· 4ὁ δὲ θεὸς πλούσιοςὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴνἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς,5καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖςπαραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τῷΧριστῷ χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι6καὶ συνήγειρεν καὶ συνεκάθισενἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν ΧριστῷἸησοῦ, 7 ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖςαἰῶσιν τοῖς ἐπερχομένοις τὸὑπερβάλλον πλοῦτος τῆς χάριτοςαὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ’ ἡμᾶςἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 8τῇ γὰρ χάριτίἐστε σεσῳσμένοι διὰ πίστεως·καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, θεοῦ τὸδῶρον· 9οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τιςκαυχήσηται. 10αὐτοῦ γάρ ἐσμενποίημα, κτισθέντες ἐν ΧριστῷἸησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς οἷςπροητοίμασεν ὁ θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖςπεριπατήσωμεν.11Διὸ μνημονεύετε ὅτι ποτὲ ὑμεῖς

τὰ ἔθνη ἐν σαρκί, οἱ λεγόμενοιἀκροβυστία ὑπὸ τῆς λεγομένηςπεριτομῆς ἐν σαρκὶ χειροποιήτου,12ὅτι ἦτε τῷ καιρῷ ἐκείνῳ χωρὶςΧριστοῦ ἀπηλλοτριωμένοι τῆςπολιτείας τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ξένοιτῶν διαθηκῶν τῆς ἐπαγγελίας,ἐλπίδα μὴ ἔχοντες καὶ ἄθεοι ἐντῷ κόσμῳ· 13νυνὶ δὲ ἐν ΧριστῷἸησοῦ ὑμεῖς οἵ ποτε ὄντες μακρὰνἐγενήθητε ἐγγὺς ἐν τῷ αἵματιτοῦ Χριστοῦ. 14αὐτὸς γάρ ἐστινἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχοντοῦ φραγμοῦ λύσας, 15τὴν ἔχθραν,ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶνἐντολῶν ἐν δόγμασιν καταργήσας,ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν αὐτῷεἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν

εἰρήνην, 16καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺςἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷθεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείναςτὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ. 17καὶ ἐλθὼνεὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖςμακρὰν καὶ εἰρήνην τοῖς ἐγγύς,18ὅτι δι’ αὐτοῦ ἔχομεν τὴνπροσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐνἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα.19ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶπάροικοι, ἀλλὰ ἐστὲ συνπολῖταιτῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ θεοῦ,20 ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷθεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶπροφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίουαὐτοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ, 21 ἐν ᾧπᾶσα οἰκοδομὴ συναρμολογουμένηαὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν κυρίῳ,22 ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθεεἰς κατοικητήριον τοῦ θεοῦ ἐνπνεύματι.

3 Τούτου χάριν ἐγὼ Παῦλος ὁδέσμιος τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ

ὑμῶν τῶν ἐθνῶν 2 εἴγε ἠκούσατετὴν οἰκονομίαν τῆς χάριτοςτοῦ θεοῦ τῆς δοθείσης μοι εἰςὑμᾶς, 3ὅτι κατὰ ἀποκάλυψινἐγνωρίσθη μοι τὸ μυστήριον,καθὼς προέγραψα ἐν ὀλίγῳ, 4πρὸςὃ δύνασθε ἀναγινώσκοντες νοῆσαιτὴν σύνεσίν μου ἐν τῷ μυστηρίῳτοῦ Χριστοῦ, 5ὃ ἑτέραις γενεαῖςοὐκ ἐγνωρίσθη τοῖς υἱοῖς τῶνἀνθρώπων ὡς νῦν ἀπεκαλύφθητοῖς ἁγίοις ἀποστόλοις αὐτοῦ καὶπροφήταις ἐν πνεύματι, 6 εἶναι τὰἔθνη συνκληρονόμα καὶ σύνσωμακαὶ συνμέτοχα τῆς ἐπαγγελίας ἐνΧριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου,7οὗ ἐγενήθην διάκονος κατὰ τὴνδωρεὰν τῆς χάριτος τοῦ θεοῦ τῆςδοθείσης μοι κατὰ τὴν ἐνέργειαντῆς δυνάμεως αὐτοῦ. 8 ἐμοὶ τῷἐλαχιστοτέρῳ πάντων ἁγίωνἐδόθη ἡ χάρις αὕτη, τοῖς ἔθνεσινεὐαγγελίσασθαι τὸ ἀνεξιχνίαστον


πλοῦτος τοῦ Χριστοῦ, 9καὶ φωτίσαιτίς ἡ οἰκονομία τοῦ μυστηρίου τοῦἀποκεκρυμμένου ἀπὸ τῶν αἰώνωνἐν τῷ θεῷ τῷ τὰ πάντα κτίσαντι,10 ἵνα γνωρισθῇ νῦν ταῖς ἀρχαῖς καὶταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοιςδιὰ τῆς ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλοςσοφία τοῦ θεοῦ, 11κατὰ πρόθεσιντῶν αἰώνων ἣν ἐποίησεν ἐν τῷΧριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν,12 ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν παρρησίαν καὶπροσαγωγὴν ἐν πεποιθήσει διὰ τῆςπίστεως αὐτοῦ.13Διὸ αἰτοῦμαι μὴ ἐνκακεῖν ἐν

ταῖς θλίψεσίν μου ὑπὲρ ὑμῶν,ἥτις ἐστὶν δόξα ὑμῶν. 14τούτουχάριν κάμπτω τὰ γόνατά μουπρὸς τὸν πατέρα, 15 ἐξ οὗ πᾶσαπατριὰ ἐν οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ γῆςὀνομάζεται, 16 ἵνα δῷ ὑμῖν κατὰτὸ πλοῦτος τῆς δόξης αὐτοῦδυνάμει κραταιωθῆναι διὰ τοῦπνεύματος αὐτοῦ εἰς τὸν ἔσωἄνθρωπον, 17κατοικῆσαι τὸνΧριστὸν διὰ τῆς πίστεως ἐνταῖς καρδίαις ὑμῶν, 18 ἐν ἀγάπῃἐρριζωμένοι καὶ τεθεμελιωμένοι,ἵνα ἐξισχύσητε καταλαβέσθαι σὺνπᾶσιν τοῖς ἁγίοις τί τὸ πλάτοςκαὶ μῆκος καὶ βάθος καὶ ὕψος,19γνῶναί τε τὴν ὑπερβάλλουσαντῆς γνώσεως ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ,ἵνα πληρωθῆτε εἰς πᾶν τὸ πλήρωματοῦ θεοῦ.20Τῷ δὲ δυναμένῳ ὑπὲρ πάντα

ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ ὧναἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν κατὰ τὴνδύναμιν τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἡμῖν,21αὐτῷ ἡ δόξα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς πάσας τὰςγενεὰς τοῦ αἰῶνος τῶν αἰώνων·ἀμήν.

4 Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐγὼὁ δέσμιος ἐν κυρίῳ ἀξίως

περιπατῆσαι τῆς κλήσεωςἧς ἐκλήθητε, 2μετὰ πάσης

ταπεινοφροσύνης καὶ πραΰτητος,μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοιἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, 3σπουδάζοντεςτηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ πνεύματοςἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης·4 ἓν σῶμα καὶ ἓν πνεῦμα, καθὼςκαὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆςκλήσεως ὑμῶν· 5 εἷς κύριος, μίαπίστις, ἓν βάπτισμα· 6 εἷς θεὸςκαὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντωνκαὶ διὰ πάντων καὶ ἐν πᾶσιν. 7 ἑνὶδὲ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάριςκατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦΧριστοῦ. 8διὸ λέγει, ἀναβὰς εἰςὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν,ἔδωκεν δόματα τοῖς ἀνθρώποις.9τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶκατέβη εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆςγῆς; 10ὁ καταβὰς αὐτός ἐστιν καὶὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶνοὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα.11καὶ αὐτὸς ἔδωκεν τοὺς μὲνἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας,τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲποιμένας καὶ διδασκάλους, 12πρὸςτὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰςἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴντοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, 13μέχρικαταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴνἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆςἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ,εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρονἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦΧριστοῦ, 14 ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι,κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοιπαντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίαςἐν τῇ κυβίᾳ τῶν ἀνθρώπων ἐνπανουργίᾳ πρὸς τὴν μεθοδίαν τῆςπλάνης 15ἀληθεύοντες δὲ ἐν ἀγάπῃαὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅςἐστιν ἡ κεφαλή, Χριστός, 16 ἐξ οὗπᾶν τὸ σῶμα συναρμολογούμενονκαὶ συνβιβαζόμενον διὰ πάσηςἁφῆς τῆς ἐπιχορηγίας κατ’ἐνέργειαν ἐν μέτρῳ ἑνὸς ἑκάστουμέρους τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος


ποιεῖται εἰς οἰκοδομὴν αὐτοῦ ἐνἀγάπῃ.17Τοῦτο οὖν λέγω καὶ

μαρτύρομαι ἐν κυρίῳ, μηκέτιὑμᾶς περιπατεῖν καθὼς καὶ τὰἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦνοὸς αὐτῶν, 18 ἐσκοτωμένοι τῇδιανοίᾳ ὄντες, ἀπηλλοτριωμένοιτῆς ζωῆς τοῦ θεοῦ, διὰ τὴνἄγνοιαν τὴν οὖσαν ἐν αὐτοῖς,διὰ τὴν πώρωσιν τῆς καρδίαςαὐτῶν, 19οἵτινες ἀπηλγηκότεςἑαυτοὺς παρέδωκαν τῇ ἀσελγείᾳεἰς ἐργασίαν ἀκαθαρσίας πάσης ἐνπλεονεξίᾳ. 20ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτωςἐμάθετε τὸν Χριστόν, 21 εἴγε αὐτὸνἠκούσατε καὶ ἐν αὐτῷ ἐδιδάχθητε,καθώς ἐστιν ἀλήθεια ἐν τῷ Ἰησοῦ,22ἀποθέσθαι ὑμᾶς κατὰ τὴνπροτέραν ἀναστροφὴν τὸν παλαιὸνἄνθρωπον τὸν φθειρόμενονκατὰ τὰς ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης,23ἀνανεοῦσθαι δὲ τῷ πνεύματιτοῦ νοὸς ὑμῶν, 24καὶ ἐνδύσασθαιτὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰθεὸν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καὶὁσιότητι τῆς ἀληθείας.25Διὸ ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος

λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰτοῦ πλησίον αὐτοῦ, ὅτι ἐσμὲνἀλλήλων μέλη. 26ὀργίζεσθε καὶ μὴἁμαρτάνετε· ὁ ἥλιος μὴ ἐπιδυέτωἐπὶ παροργισμῷ ὑμῶν, 27μηδὲδίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ. 28ὁκλέπτων μηκέτι κλεπτέτω, μᾶλλονδὲ κοπιάτω ἐργαζόμενος ταῖςἰδίαις χερσὶν τὸ ἀγαθόν, ἵνα ἔχῃμεταδιδόναι τῷ χρείαν ἔχοντι.29πᾶς λόγος σαπρὸς ἐκ τοῦστόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω,ἀλλὰ εἴ τις ἀγαθὸς πρὸς οἰκοδομὴντῆς χρείας, ἵνα δῷ χάριν τοῖςἀκούουσιν. 30καὶ μὴ λυπεῖτετὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον τοῦ θεοῦ,ἐν ᾧ ἐσφραγίσθητε εἰς ἡμέρανἀπολυτρώσεως. 31πᾶσα πικρία

καὶ θυμὸς καὶ ὀργὴ καὶ κραυγὴκαὶ βλασφημία ἀρθήτω ἀφ’ ὑμῶνσὺν πάσῃ κακίᾳ. 32γίνεσθε δὲ εἰςἀλλήλους χρηστοί, εὔσπλαγχνοι,χαριζόμενοι ἑαυτοῖς καθὼς καὶ ὁθεὸς ἐν Χριστῷ ἐχαρίσατο ὑμῖν.

5 Γίνεσθε οὖν μιμηταὶ τοῦ θεοῦ,ὡς τέκνα ἀγαπητά, 2καὶ

περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ, καθὼς καὶὁ Χριστὸς ἠγάπησεν ὑμᾶς καὶπαρέδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶνπροσφορὰν καὶ θυσίαν τῷ θεῷ εἰςὀσμὴν εὐωδίας.3Πορνεία δὲ καὶ ἀκαθαρσία πᾶσα

ἢ πλεονεξία μηδὲ ὀνομαζέσθωἐν ὑμῖν, καθὼς πρέπει ἁγίοις,4καὶ αἰσχρότης ἢ μωρολογία ἢεὐτραπελία, ἃ οὐκ ἀνῆκεν, ἀλλὰμᾶλλον εὐχαριστία. 5τοῦτο γὰρἴστε γινώσκοντες ὅτι πᾶς πόρνοςἢ ἀκάθαρτος ἢ πλεονέκτης, ὅἐστιν εἰδωλολάτρης, οὐκ ἔχεικληρονομίαν ἐν τῇ βασιλείᾳτοῦ Χριστοῦ καὶ θεοῦ. 6μηδεὶςὑμᾶς ἀπατάτω κενοῖς λόγοις,διὰ ταῦτα γὰρ ἔρχεται ἡ ὀργὴτοῦ θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆςἀπειθείας. 7μὴ οὖν γίνεσθεσυνμέτοχοι αὐτῶν· 8ἦτε γάρ ποτεσκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν κυρίῳ·ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε,9ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ φωτὸς ἐνπάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃκαὶ ἀληθείᾳ, 10δοκιμάζοντες τίἐστιν εὐάρεστον τῷ κυρίῳ, 11καὶμὴ συνκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοιςτοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους,μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε. 12τὰγὰρ κρυφῇ γινόμενα ὑπ’ αὐτῶναἰσχρόν ἐστιν καὶ λέγειν· 13τὰδὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦφωτὸς φανεροῦται, πᾶν γὰρ τὸφανερούμενον φῶς ἐστιν. 14διὸλέγει, ἔγειρε, ὁ καθεύδων, καὶἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός.


15Βλέπετε οὖν ἀκριβῶς πῶςπεριπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι ἀλλ’ὡς σοφοί, 16 ἐξαγοραζόμενοι τὸνκαιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσιν.17διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες,ἀλλὰ συνίετε τί τὸ θέλημα τοῦκυρίου. 18καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ,ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθεἐν πνεύματι, 19λαλοῦντες ἑαυτοῖςψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖςπνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶψάλλοντες τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷκυρίῳ, 20 εὐχαριστοῦντες πάντοτεὑπὲρ πάντων ἐν ὀνόματι τοῦ κυρίουἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τῷ θεῷ καὶπατρί, 21ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοιςἐν φόβῳ Χριστοῦ. 22αἱ γυναῖκεςτοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὡς τῷ κυρίῳ,23ὅτι ἀνήρ ἐστιν κεφαλὴ τῆςγυναικὸς ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴτῆς ἐκκλησίας, αὐτὸς σωτὴρ τοῦσώματος. 24ἀλλὰ ὡς ἡ ἐκκλησίαὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτωςκαὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἀνδράσιν ἐνπαντί. 25Οἱ ἄνδρες, ἀγαπᾶτε τὰςγυναῖκας, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸςἠγάπησεν τὴν ἐκκλησίαν καὶἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς,26 ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷλουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ῥήματι,27 ἵνα παραστήσῃ αὐτὸς ἑαυτῷἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσανσπίλον ἢ ῥυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων,ἀλλ’ ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος.28οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρεςἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡςτὰ ἑαυτῶν σώματα. ὁ ἀγαπῶν τὴνἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ,29οὐδεὶς γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦσάρκα ἐμίσησεν, ἀλλὰ ἐκτρέφεικαὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁΧριστὸς τὴν ἐκκλησίαν, 30ὅτι μέληἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ. 31ἀντὶτούτου καταλείψει ἄνθρωποςτὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα καὶπροσκολληθήσεται τῇ γυναικί, καὶ

ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν. 32τὸμυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼδὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴνἐκκλησίαν. 33πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ’ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκαοὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲγυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα.

6 Τὰ τέκνα, ὑπακούετε τοῖςγονεῦσιν ὑμῶν ἐν κυρίῳ, τοῦτο

γάρ ἐστιν δίκαιον. 2τίμα τὸνπατέρα σου καὶ τὴν μητέρα, ἥτιςἐστὶν ἐντολὴ πρώτη ἐν ἐπαγγελίᾳ,3 ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ ἔσῃμακροχρόνιος ἐπὶ τῆς γῆς. 4Καὶ οἱπατέρες, μὴ παροργίζετε τὰ τέκναὑμῶν, ἀλλὰ ἐκτρέφετε αὐτὰ ἐνπαιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ κυρίου.5Οἱ δοῦλοι, ὑπακούετε τοῖς

κατὰ σάρκα κυρίοις μετὰφόβου καὶ τρόμου ἐν ἁπλότητικαρδίας ὑμῶν ὡς τῷ Χριστῷ,6μὴ κατ’ ὀφθαλμοδουλίαν ὡςἀνθρωπάρεσκοι ἀλλ’ ὡς δοῦλοιΧριστοῦ ποιοῦντες τὸ θέληματοῦ θεοῦ ἐκ ψυχῆς, 7μετ’ εὐνοίαςδουλεύοντες, ὡς τῷ κυρίῳ καὶοὐκ ἀνθρώποις, 8 εἰδότες ὅτιἕκαστος, ἐάν τι ποιήσῃ ἀγαθόν,τοῦτο κομίσεται παρὰ κυρίου,εἴτε δοῦλος εἴτε ἐλεύθερος. 9Καὶοἱ κύριοι, τὰ αὐτὰ ποιεῖτε πρὸςαὐτούς, ἀνιέντες τὴν ἀπειλήν,εἰδότες ὅτι καὶ αὐτῶν καὶ ὑμῶνὁ κύριός ἐστιν ἐν οὐρανοῖς, καὶπροσωπολημψία οὐκ ἔστιν παρ’αὐτῷ.10Τοῦ λοιποῦ ἐνδυναμοῦσθε

ἐν κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆςἰσχύος αὐτοῦ. 11 ἐνδύσασθε τὴνπανοπλίαν τοῦ θεοῦ πρὸς τὸδύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸςτὰς μεθοδίας τοῦ διαβόλου·12ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάληπρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸςτὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας,πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας


τοῦ σκότους τούτου, πρὸς τὰπνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐντοῖς ἐπουρανίοις. 13διὰ τοῦτοἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦθεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐντῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντακατεργασάμενοι στῆναι. 14στῆτεοὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺνὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοιτὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης,15καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδαςἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆςεἰρήνης, 16 ἐν πᾶσιν ἀναλαβόντεςτὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐνᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλητοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένασβέσαι· 17καὶ τὴν περικεφαλαίαντοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴνμάχαιραν τοῦ πνεύματος, ὅ ἐστινῥῆμα θεοῦ, 18διὰ πάσης προσευχῆςκαὶ δεήσεως προσευχόμενοιἐν παντὶ καιρῷ ἐν πνεύματι,καὶ εἰς αὐτὸ ἀγρυπνοῦντες

ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει καὶδεήσει περὶ πάντων τῶν ἁγίων,19καὶ ὑπὲρ ἐμοῦ, ἵνα μοι δοθῇλόγος ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματόςμου, ἐν παρρησίᾳ γνωρίσαι τὸμυστήριον τοῦ εὐαγγελίου 20ὑπὲροὗ πρεσβεύω ἐν ἁλύσει, ἵνα ἐναὐτῷ παρρησιάσωμαι ὡς δεῖ μελαλῆσαι.21Ἵνα δὲ καὶ ὑμεῖς εἰδῆτε τὰ κατ’

ἐμέ, τί πράσσω, πάντα γνωρίσειὑμῖν Τυχικὸς ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸςκαὶ πιστὸς διάκονος ἐν κυρίῳ,22ὃν ἔπεμψα πρὸς ὑμᾶς εἰς αὐτὸτοῦτο ἵνα γνῶτε τὰ περὶ ἡμῶν καὶπαρακαλέσῃ τὰς καρδίας ὑμῶν.23Εἰρήνη τοῖς ἀδελφοῖς καὶ

ἀγάπη μετὰ πίστεως ἀπὸ θεοῦπατρὸς καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.24ἡ χάρις μετὰ πάντων τῶνἀγαπώντων τὸν κύριον ἡμῶνἸησοῦν Χριστὸν ἐν ἀφθαρσίᾳ.

247 ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 1:27

ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ

1 Παῦλος καὶ Τιμόθεος δοῦλοιΧριστοῦ Ἰησοῦ πᾶσιν τοῖς

ἁγίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τοῖς οὖσινἐν Φιλίπποις σὺν ἐπισκόποις καὶδιακόνοις. 2χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνηἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίουἸησοῦ Χριστοῦ.3Εὐχαριστῶ τῷ θεῷ μου ἐπὶ

πάσῃ τῇ μνείᾳ ὑμῶν, 4πάντοτεἐν πάσῃ δεήσει μου ὑπὲρ πάντωνὑμῶν μετὰ χαρᾶς τὴν δέησινποιούμενος, 5 ἐπὶ τῇ κοινωνίᾳ ὑμῶνεἰς τὸ εὐαγγέλιον ἀπὸ πρώτηςἡμέρας ἄχρι τοῦ νῦν, 6πεποιθὼςαὐτὸ τοῦτο, ὅτι ὁ ἐναρξάμενος ἐνὑμῖν ἔργον ἀγαθὸν ἐπιτελέσει ἄχριἡμέρας Χριστοῦ Ἰησοῦ· 7καθώςἐστιν δίκαιον ἐμοὶ τοῦτο φρονεῖνὑπὲρ πάντων ὑμῶν, διὰ τὸ ἔχεινμε ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμᾶς, ἔν τε τοῖςδεσμοῖς μου καὶ ἐν τῇ ἀπολογίᾳκαὶ βεβαιώσει τοῦ εὐαγγελίουσυνκοινωνούς μου τῆς χάριτοςπάντας ὑμᾶς ὄντας. 8μάρτυς γάρμου ὁ θεός, ὡς ἐπιποθῶ πάνταςὑμᾶς ἐν σπλάγχνοις Χριστοῦ Ἰησοῦ.9καὶ τοῦτο προσεύχομαι, ἵνα ἡἀγάπη ὑμῶν ἔτι μᾶλλον καὶ μᾶλλονπερισσεύῃ ἐν ἐπιγνώσει καὶ πάσῃαἰσθήσει, 10 εἰς τὸ δοκιμάζεινὑμᾶς τὰ διαφέροντα, ἵνα ἦτεεἰλικρινεῖς καὶ ἀπρόσκοποι εἰςἡμέραν Χριστοῦ, 11πεπληρωμένοικαρπὸν δικαιοσύνης τὸν διὰ ἸησοῦΧριστοῦ εἰς δόξαν καὶ ἔπαινονθεοῦ.12Γινώσκειν δὲ ὑμᾶς βούλομαι,

ἀδελφοί, ὅτι τὰ κατ’ ἐμὲ μᾶλλονεἰς προκοπὴν τοῦ εὐαγγελίουἐλήλυθεν, 13ὥστε τοὺς δεσμούςμου φανεροὺς ἐν Χριστῷ γενέσθαιἐν ὅλῳ τῷ πραιτωρίῳ καὶ τοῖςλοιποῖς πᾶσιν, 14καὶ τοὺς πλείονας

τῶν ἀδελφῶν ἐν κυρίῳ πεποιθόταςτοῖς δεσμοῖς μου περισσοτέρωςτολμᾶν ἀφόβως τὸν λόγον τοῦ θεοῦλαλεῖν. 15τινὲς μὲν καὶ διὰ φθόνονκαὶ ἔριν, τινὲς δὲ καὶ δι’ εὐδοκίαντὸν Χριστὸν κηρύσσουσιν· 16οἱμὲν ἐξ ἀγάπης, εἰδότες ὅτι εἰςἀπολογίαν τοῦ εὐαγγελίου κεῖμαι,17οἱ δὲ ἐξ ἐριθείας τὸν Χριστὸνκαταγγέλλουσιν, οὐχ ἁγνῶς,οἰόμενοι θλῖψιν ἐγείρειν τοῖςδεσμοῖς μου. 18τί γάρ; πλὴν ὅτιπαντὶ τρόπῳ, εἴτε προφάσει εἴτεἀληθείᾳ, Χριστὸς καταγγέλλεται,καὶ ἐν τούτῳ χαίρω. ἀλλὰ καὶχαρήσομαι· 19οἶδα γὰρ ὅτι τοῦτόμοι ἀποβήσεται εἰς σωτηρίαν διὰτῆς ὑμῶν δεήσεως καὶ ἐπιχορηγίαςτοῦ πνεύματος Ἰησοῦ Χριστοῦ,20κατὰ τὴν ἀποκαραδοκίανκαὶ ἐλπίδα μου ὅτι ἐν οὐδενὶαἰσχυνθήσομαι, ἀλλ’ ἐν πάσῃπαρρησίᾳ ὡς πάντοτε καὶ νῦνμεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷσώματί μου, εἴτε διὰ ζωῆς εἴτεδιὰ θανάτου. 21Ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆνΧριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος.22 εἰ δὲ τὸ ζῆν ἐν σαρκί, τοῦτό μοικαρπὸς ἔργου· καὶ τί αἱρήσομαιοὐ γνωρίζω. 23συνέχομαι δὲ ἐκτῶν δύο, τὴν ἐπιθυμίαν ἔχωνεἰς τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷεἶναι, πολλῷ γὰρ μᾶλλον κρεῖσσον·24τὸ δὲ ἐπιμένειν τῇ σαρκὶἀναγκαιότερον δι’ ὑμᾶς. 25καὶτοῦτο πεποιθὼς οἶδα ὅτι μενῶ καὶπαραμενῶ πᾶσιν ὑμῖν εἰς τὴν ὑμῶνπροκοπὴν καὶ χαρὰν τῆς πίστεως,26 ἵνα τὸ καύχημα ὑμῶν περισσεύῃἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐν ἐμοὶ διὰ τῆςἐμῆς παρουσίας πάλιν πρὸς ὑμᾶς.27Μόνον ἀξίως τοῦ εὐαγγελίου

τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθε, ἵναεἴτε ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ὑμᾶς εἴτεἀπὼν ἀκούω τὰ περὶ ὑμῶν, ὅτιστήκετε ἐν ἑνὶ πνεύματι, μιᾷ

ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 1:28 248 ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 2:28

ψυχῇ συναθλοῦντες τῇ πίστει τοῦεὐαγγελίου, 28καὶ μὴ πτυρόμενοι ἐνμηδενὶ ὑπὸ τῶν ἀντικειμένων, ἥτιςἐστὶν αὐτοῖς ἔνδειξις ἀπωλείας,ὑμῶν δὲ σωτηρίας, καὶ τοῦτοἀπὸ θεοῦ· 29ὅτι ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰςαὐτὸν πιστεύειν ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲραὐτοῦ πάσχειν, 30τὸν αὐτὸν ἀγῶναἔχοντες οἷον εἴδετε ἐν ἐμοὶ καὶ νῦνἀκούετε ἐν ἐμοί.

2 Εἴ τις οὖν παράκλησις ἐνΧριστῷ, εἴ τι παραμύθιον

ἀγάπης, εἴ τις κοινωνία πνεύματος,εἴ τις σπλάγχνα καὶ οἰκτιρμοί,2πληρώσατέ μου τὴν χαρὰν ἵνατὸ αὐτὸ φρονῆτε, τὴν αὐτὴνἀγάπην ἔχοντες, σύνψυχοι, τὸἓν φρονοῦντες, 3μηδὲν κατ’ἐριθείαν μηδὲ κατὰ κενοδοξίαν,ἀλλὰ τῇ ταπεινοφροσύνῃἀλλήλους ἡγούμενοι ὑπερέχονταςἑαυτῶν, 4μὴ τὰ ἑαυτῶν ἕκαστοισκοποῦντες, ἀλλὰ καὶ τὰ ἑτέρωνἕκαστοι. 5τοῦτο φρονεῖτε ἐν ὑμῖνὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 6ὃς ἐνμορφῇ θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸνἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα θεῷ, 7ἀλλὰἑαυτὸν ἐκένωσεν μορφὴν δούλουλαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπωνγενόμενος· καὶ σχήματι εὑρεθεὶςὡς ἄνθρωπος 8 ἐταπείνωσενἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχριθανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ.9διὸ καὶ ὁ θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσενκαὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ τὸ ὄνοματὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν τῷὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶκαταχθονίων, 11καὶ πᾶσα γλῶσσαἐξομολογήσηται ὅτι κύριος ἸησοῦςΧριστὸς εἰς δόξαν θεοῦ πατρός.12Ὥστε, ἀγαπητοί μου, καθὼς

πάντοτε ὑπηκούσατε, μὴ ὡς ἐντῇ παρουσίᾳ μου μόνον ἀλλὰ νῦνπολλῷ μᾶλλον ἐν τῇ ἀπουσίᾳ μου,

μετὰ φόβου καὶ τρόμου τὴν ἑαυτῶνσωτηρίαν κατεργάζεσθε· 13θεὸςγάρ ἐστιν ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καὶ τὸθέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆςεὐδοκίας. 14πάντα ποιεῖτε χωρὶςγογγυσμῶν καὶ διαλογισμῶν, 15 ἵναγένησθε ἄμεμπτοι καὶ ἀκέραιοι,τέκνα θεοῦ ἄμωμα μέσον γενεᾶςσκολιᾶς καὶ διεστραμμένης, ἐν οἷςφαίνεσθε ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ,16λόγον ζωῆς ἐπέχοντες, εἰςκαύχημα ἐμοὶ εἰς ἡμέραν Χριστοῦ,ὅτι οὐκ εἰς κενὸν ἔδραμον οὐδὲεἰς κενὸν ἐκοπίασα. 17ἀλλὰ εἰκαὶ σπένδομαι ἐπὶ τῇ θυσίᾳ καὶλειτουργίᾳ τῆς πίστεως ὑμῶν,χαίρω καὶ συνχαίρω πᾶσιν ὑμῖν·18τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ὑμεῖς χαίρετε καὶσυνχαίρετέ μοι.19Ἐλπίζω δὲ ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ

Τιμόθεον ταχέως πέμψαι ὑμῖν, ἵνακἀγὼ εὐψυχῶ γνοὺς τὰ περὶ ὑμῶν.20οὐδένα γὰρ ἔχω ἰσόψυχον ὅστιςγνησίως τὰ περὶ ὑμῶν μεριμνήσει,21οἱ πάντες γὰρ τὰ ἑαυτῶνζητοῦσιν, οὐ τὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ.22τὴν δὲ δοκιμὴν αὐτοῦ γινώσκετε,ὅτι ὡς πατρὶ τέκνον σὺν ἐμοὶἐδούλευσεν εἰς τὸ εὐαγγέλιον.23τοῦτον μὲν οὖν ἐλπίζω πέμψαιὡς ἂν ἀφίδω τὰ περὶ ἐμὲ ἐξαυτῆς·24πέποιθα δὲ ἐν κυρίῳ ὅτι καὶαὐτὸς ταχέως ἐλεύσομαι.25Ἀναγκαῖον δὲ ἡγησάμην

Ἐπαφρόδιτον τὸν ἀδελφὸν καὶσυνεργὸν καὶ συνστρατιώτην μου,ὑμῶν δὲ ἀπόστολον καὶ λειτουργὸντῆς χρείας μου, πέμψαι πρὸς ὑμᾶς,26 ἐπειδὴ ἐπιποθῶν ἦν πάντας ὑμᾶς,καὶ ἀδημονῶν διότι ἠκούσατε ὅτιἠσθένησεν. 27καὶ γὰρ ἠσθένησενπαραπλήσιον θανάτῳ· ἀλλὰ ὁ θεὸςἠλέησεν αὐτόν, οὐκ αὐτὸν δὲ μόνονἀλλὰ καὶ ἐμέ, ἵνα μὴ λύπην ἐπὶλύπην σχῶ. 28σπουδαιοτέρως οὖνἔπεμψα αὐτὸν ἵνα ἰδόντες αὐτὸν


πάλιν χαρῆτε κἀγὼ ἀλυπότεροςὦ. 29προσδέχεσθε οὖν αὐτὸνἐν κυρίῳ μετὰ πάσης χαρᾶς,καὶ τοὺς τοιούτους ἐντίμουςἔχετε, 30ὅτι διὰ τὸ ἔργονΧριστοῦ μέχρι θανάτου ἤγγισεν,παραβολευσάμενος τῇ ψυχῇ ἵναἀναπληρώσῃ τὸ ὑμῶν ὑστέρηματῆς πρός με λειτουργίας.

3 Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί μου, χαίρετεἐν κυρίῳ. τὰ αὐτὰ γράφειν

ὑμῖν ἐμοὶ μὲν οὐκ ὀκνηρόν, ὑμῖνδὲ ἀσφαλές. 2βλέπετε τοὺς κύνας,βλέπετε τοὺς κακοὺς ἐργάτας,βλέπετε τὴν κατατομήν. 3ἡμεῖςγάρ ἐσμεν ἡ περιτομή, οἱ πνεύματιθεοῦ λατρεύοντες καὶ καυχώμενοιἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ οὐκ ἐν σαρκὶπεποιθότες, 4καίπερ ἐγὼ ἔχωνπεποίθησιν καὶ ἐν σαρκί. εἴ τις δοκεῖἄλλος πεποιθέναι ἐν σαρκί, ἐγὼμᾶλλον· 5περιτομῇ ὀκταήμερος, ἐκγένους Ἰσραήλ, φυλῆς Βενιαμείν,Ἑβραῖος ἐξ Ἑβραίων, κατὰ νόμονΦαρισαῖος, 6κατὰ ζῆλος διώκωντὴν ἐκκλησίαν, κατὰ δικαιοσύνηντὴν ἐν νόμῳ γενόμενος ἄμεμπτος.7ἅτινα ἦν μοι κέρδη, ταῦταἥγημαι διὰ τὸν Χριστὸν ζημίαν.8ἀλλὰ μενοῦνγε καὶ ἡγοῦμαιπάντα ζημίαν εἶναι διὰ τὸὑπερέχον τῆς γνώσεως ΧριστοῦἸησοῦ τοῦ κυρίου μου, δι’ ὃν τὰπάντα ἐζημιώθην, καὶ ἡγοῦμαισκύβαλα ἵνα Χριστὸν κερδήσω9καὶ εὑρεθῶ ἐν αὐτῷ, μὴ ἔχωνἐμὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ νόμουἀλλὰ τὴν διὰ πίστεως Χριστοῦ,τὴν ἐκ θεοῦ δικαιοσύνην ἐπὶ τῇπίστει, 10τοῦ γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴνδύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦκαὶ κοινωνίαν παθημάτων αὐτοῦ,συνμορφιζόμενος τῷ θανάτῳαὐτοῦ, 11 εἴπως καταντήσω εἰς τὴνἐξανάστασιν τὴν ἐκ νεκρῶν.

12Οὐχ ὅτι ἤδη ἔλαβον ἢἤδη τετελείωμαι, διώκω δὲ εἰκαταλάβω, ἐφ’ ᾧ καὶ κατελήμφθηνὑπὸ Χριστοῦ Ἰησοῦ. 13ἀδελφοί,ἐγὼ ἐμαυτὸν οὔπω λογίζομαικατειληφέναι· 14 ἓν δέ, τὰ μὲνὀπίσω ἐπιλανθανόμενος τοῖς δὲἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος, κατὰσκοπὸν διώκω εἰς τὸ βραβεῖοντῆς ἄνω κλήσεως τοῦ θεοῦ ἐνΧριστῷ Ἰησοῦ. 15ὅσοι οὖν τέλειοι,τοῦτο φρονῶμεν· καὶ εἴ τι ἑτέρωςφρονεῖτε, καὶ τοῦτο ὁ θεὸςὑμῖν ἀποκαλύψει· 16πλὴν εἰς ὃἐφθάσαμεν, τῷ αὐτῷ στοιχεῖν.17Συνμιμηταί μου γίνεσθε,

ἀδελφοί, καὶ σκοπεῖτε τοὺς οὕτωςπεριπατοῦντας καθὼς ἔχετε τύπονἡμᾶς. 18πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσινοὓς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν, νῦν δὲκαὶ κλαίων λέγω, τοὺς ἐχθροὺςτοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, 19ὧν τὸτέλος ἀπώλεια, ὧν ὁ θεὸς ἡ κοιλίακαὶ ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν, οἱτὰ ἐπίγεια φρονοῦντες. 20ἡμῶν γὰρτὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει,ἐξ οὗ καὶ σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθακύριον Ἰησοῦν Χριστόν, 21ὃςμετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆςταπεινώσεως ἡμῶν σύνμορφον τῷσώματι τῆς δόξης αὐτοῦ κατὰ τὴνἐνέργειαν τοῦ δύνασθαι αὐτὸν καὶὑποτάξαι αὐτῷ τὰ πάντα.

4Ὥστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοὶκαὶ ἐπιπόθητοι, χαρὰ καὶ

στέφανός μου, οὕτως στήκετε ἐνκυρίῳ, ἀγαπητοί.2Εὐοδίαν παρακαλῶ καὶ

Συντύχην παρακαλῶ τὸ αὐτὸφρονεῖν ἐν κυρίῳ. 3ναὶ ἐρωτῶ καὶσέ, γνήσιε σύνζυγε, συνλαμβάνουαὐταῖς, αἵτινες ἐν τῷ εὐαγγελίῳσυνήθλησάν μοι μετὰ καὶΚλήμεντος καὶ τῶν λοιπῶνσυνεργῶν μου, ὧν τὰ ὀνόματα ἐνβίβλῳ ζωῆς.


4Χαίρετε ἐν κυρίῳ πάντοτε·πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. 5τὸ ἐπιεικὲςὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις.ὁ κύριος ἐγγύς. 6μηδὲν μεριμνᾶτε,ἀλλ’ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶτῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰαἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸςτὸν θεόν. 7καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ θεοῦ ἡὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσειτὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματαὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.8Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν

ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσαἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα,εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος,ταῦτα λογίζεσθε· 9ἃ καὶ ἐμάθετεκαὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶεἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε·καὶ ὁ θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ὑμῶν.10Ἐχάρην δὲ ἐν κυρίῳ μεγάλως

ὅτι ἤδη ποτὲ ἀνεθάλετε τὸὑπὲρ ἐμοῦ φρονεῖν, ἐφ’ ᾧ καὶἐφρονεῖτε ἠκαιρεῖσθε δέ. 11οὐχὅτι καθ’ ὑστέρησιν λέγω, ἐγὼ γὰρἔμαθον ἐν οἷς εἰμι αὐτάρκης εἶναι.12οἶδα καὶ ταπεινοῦσθαι, οἶδακαὶ περισσεύειν· ἐν παντὶ καὶ ἐνπᾶσιν μεμύημαι καὶ χορτάζεσθαικαὶ πεινᾶν, καὶ περισσεύειν καὶὑστερεῖσθαι. 13πάντα ἰσχύω ἐν τῷ

ἐνδυναμοῦντί με. 14πλὴν καλῶςἐποιήσατε συνκοινωνήσαντέςμου τῇ θλίψει. 15οἴδατε δὲ καὶὑμεῖς, Φιλιππήσιοι, ὅτι ἐν ἀρχῇτοῦ εὐαγγελίου, ὅτε ἐξῆλθον ἀπὸΜακεδονίας, οὐδεμία μοι ἐκκλησίαἐκοινώνησεν εἰς λόγον δόσεωςκαὶ λήμψεως εἰ μὴ ὑμεῖς μόνοι·16ὅτι καὶ ἐν Θεσσαλονίκῃ καὶἅπαξ καὶ δὶς εἰς τὴν χρείαν μοιἐπέμψατε. 17οὐχ ὅτι ἐπιζητῶ τὸδόμα, ἀλλὰ ἐπιζητῶ τὸν καρπὸντὸν πλεονάζοντα εἰς λόγον ὑμῶν.18ἀπέχω δὲ πάντα καὶ περισσεύω·πεπλήρωμαι δεξάμενος παρὰἘπαφροδίτου τὰ παρ’ ὑμῶν,ὀσμὴν εὐωδίας, θυσίαν δεκτήν,εὐάρεστον τῷ θεῷ. 19ὁ δὲ θεόςμου πληρώσει πᾶσαν χρείαν ὑμῶνκατὰ τὸ πλοῦτος αὐτοῦ ἐν δόξῃἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 20τῷ δὲ θεῷ καὶπατρὶ ἡμῶν ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶναςτῶν αἰώνων· ἀμήν.21Ἀσπάσασθε πάντα ἅγιον ἐν

Χριστῷ Ἰησοῦ. ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱσὺν ἐμοὶ ἀδελφοί. 22ἀσπάζονταιὑμᾶς πάντες οἱ ἅγιοι, μάλιστα δὲοἱ ἐκ τῆς Καίσαρος οἰκίας.23Ἡ χάρις τοῦ κυρίου Ἰησοῦ

Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν.

251 ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 1:24

ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ

1 Παῦλος ἀπόστολος ΧριστοῦἸησοῦ διὰ θελήματος θεοῦ

καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφὸς 2τοῖςἐν Κολοσσαῖς ἁγίοις καὶ πιστοῖςἀδελφοῖς ἐν Χριστῷ· χάρις ὑμῖν καὶεἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν.3Εὐχαριστοῦμεν τῷ θεῷ καὶ

πατρὶ τοῦ κυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ πάντοτε περὶ ὑμῶνπροσευχόμενοι, 4ἀκούσαντες τὴνπίστιν ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦκαὶ τὴν ἀγάπην ἣν ἔχετε εἰςπάντας τοὺς ἁγίους 5διὰ τὴνἐλπίδα τὴν ἀποκειμένην ὑμῖν ἐντοῖς οὐρανοῖς, ἣν προηκούσατεἐν τῷ λόγῳ τῆς ἀληθείας τοῦεὐαγγελίου 6τοῦ παρόντος εἰςὑμᾶς, καθὼς καὶ ἐν παντὶ τῷκόσμῳ ἐστὶν καρποφορούμενον καὶαὐξανόμενον καθὼς καὶ ἐν ὑμῖν, ἀφ’ἧς ἡμέρας ἠκούσατε καὶ ἐπέγνωτετὴν χάριν τοῦ θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ·7καθὼς ἐμάθετε ἀπὸ Ἐπαφρᾶ τοῦἀγαπητοῦ συνδούλου ἡμῶν, ὅςἐστιν πιστὸς ὑπὲρ ὑμῶν διάκονοςτοῦ Χριστοῦ, 8ὁ καὶ δηλώσας ἡμῖντὴν ὑμῶν ἀγάπην ἐν πνεύματι.9Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς, ἀφ’ ἧςἡμέρας ἠκούσαμεν, οὐ παυόμεθαὑπὲρ ὑμῶν προσευχόμενοι καὶαἰτούμενοι ἵνα πληρωθῆτε τὴνἐπίγνωσιν τοῦ θελήματος αὐτοῦἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ συνέσειπνευματικῇ, 10περιπατῆσαιἀξίως τοῦ κυρίου εἰς πᾶσανἀρεσκείαν, ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷκαρποφοροῦντες καὶ αὐξανόμενοιτῇ ἐπιγνώσει τοῦ θεοῦ, 11 ἐν πάσῃδυνάμει δυναμούμενοι κατὰ τὸκράτος τῆς δόξης αὐτοῦ εἰςπᾶσαν ὑπομονὴν καὶ μακροθυμίαν,μετὰ χαρᾶς 12 εὐχαριστοῦντεςτῷ πατρὶ τῷ ἱκανώσαντι ὑμᾶς

εἰς τὴν μερίδα τοῦ κλήρου τῶνἁγίων ἐν τῷ φωτί· 13ὃς ἐρύσατοἡμᾶς ἐκ τῆς ἐξουσίας τοῦ σκότουςκαὶ μετέστησεν εἰς τὴν βασιλείαντοῦ υἱοῦ τῆς ἀγάπης αὐτοῦ, 14 ἐνᾧ ἔχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν, τὴνἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν· 15ὅς ἐστινεἰκὼν τοῦ θεοῦ τοῦ ἀοράτου,πρωτότοκος πάσης κτίσεως, 16ὅτιἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα ἐντοῖς οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, τὰὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, εἴτε θρόνοιεἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαὶ εἴτεἐξουσίαι· τὰ πάντα δι’ αὐτοῦ καὶεἰς αὐτὸν ἔκτισται, 17καὶ αὐτόςἐστιν πρὸ πάντων καὶ τὰ πάνταἐν αὐτῷ συνέστηκεν. 18καὶ αὐτόςἐστιν ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος,τῆς ἐκκλησίας· ὅς ἐστιν ἀρχή,πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵναγένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων,19ὅτι ἐν αὐτῷ εὐδόκησεν πᾶν τὸπλήρωμα κατοικῆσαι 20καὶ δι’αὐτοῦ ἀποκαταλλάξαι τὰ πάνταεἰς αὐτόν, εἰρηνοποιήσας διὰ τοῦαἵματος τοῦ σταυροῦ αὐτοῦ, δι’αὐτοῦ εἴτε τὰ ἐπὶ τῆς γῆς εἴτετὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 21καὶ ὑμᾶςποτε ὄντας ἀπηλλοτριωμένουςκαὶ ἐχθροὺς τῇ διανοίᾳ ἐντοῖς ἔργοις τοῖς πονηροῖς,νυνὶ δὲ ἀποκατήλλαξεν 22 ἐντῷ σώματι τῆς σαρκὸς αὐτοῦδιὰ τοῦ θανάτου, παραστῆσαιὑμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμους καὶἀνεγκλήτους κατενώπιον αὐτοῦ,23 εἴγε ἐπιμένετε τῇ πίστειτεθεμελιωμένοι καὶ ἑδραῖοι καὶ μὴμετακινούμενοι ἀπὸ τῆς ἐλπίδοςτοῦ εὐαγγελίου οὗ ἠκούσατε, τοῦκηρυχθέντος ἐν πάσῃ κτίσει τῇὑπὸ τὸν οὐρανόν, οὗ ἐγενόμην ἐγὼΠαῦλος διάκονος.24Νῦν χαίρω ἐν τοῖς παθήμασιν

ὑπὲρ ὑμῶν, καὶ ἀνταναπληρῶ τὰὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ

ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 1:25 252 ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 2:20

Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου ὑπὲρτοῦ σώματος αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἡἐκκλησία, 25ἧς ἐγενόμην ἐγὼδιάκονος κατὰ τὴν οἰκονομίαν τοῦθεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι εἰς ὑμᾶςπληρῶσαι τὸν λόγον τοῦ θεοῦ, 26τὸμυστήριον τὸ ἀποκεκρυμμένονἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶνγενεῶν νῦν δὲ ἐφανερώθη τοῖςἁγίοις αὐτοῦ, 27οἷς ἠθέλησεν ὁθεὸς γνωρίσαι τί τὸ πλοῦτος τῆςδόξης τοῦ μυστηρίου τούτου ἐντοῖς ἔθνεσιν, ὅς ἐστιν Χριστὸς ἐνὑμῖν, ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης, 28ὃν ἡμεῖςκαταγγέλλομεν νουθετοῦντεςπάντα ἄνθρωπον καὶ διδάσκοντεςπάντα ἄνθρωπον ἐν πάσῃ σοφίᾳ, ἵναπαραστήσωμεν πάντα ἄνθρωποντέλειον ἐν Χριστῷ· 29 εἰς ὃ καὶκοπιῶ ἀγωνιζόμενος κατὰ τὴνἐνέργειαν αὐτοῦ τὴν ἐνεργουμένηνἐν ἐμοὶ ἐν δυνάμει.

2 Θέλω γὰρ ὑμᾶς εἰδέναι ἡλίκονἀγῶνα ἔχω ὑπὲρ ὑμῶν καὶ τῶν

ἐν Λαοδικίᾳ καὶ ὅσοι οὐχ ἑόρακαντὸ πρόσωπόν μου ἐν σαρκί, 2 ἵναπαρακληθῶσιν αἱ καρδίαι αὐτῶν,συμβιβασθέντες ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰςπᾶν πλοῦτος τῆς πληροφορίαςτῆς συνέσεως, εἰς ἐπίγνωσιν τοῦμυστηρίου τοῦ θεοῦ, Χριστοῦ, 3 ἐνᾧ εἰσιν πάντες οἱ θησαυροὶ τῆςσοφίας καὶ γνώσεως ἀπόκρυφοι.4τοῦτο λέγω ἵνα μηδεὶς ὑμᾶςπαραλογίζηται ἐν πιθανολογίᾳ.5 εἰ γὰρ καὶ τῇ σαρκὶ ἄπειμι, ἀλλὰτῷ πνεύματι σὺν ὑμῖν εἰμι, χαίρωνκαὶ βλέπων ὑμῶν τὴν τάξιν καὶ τὸστερέωμα τῆς εἰς Χριστὸν πίστεωςὑμῶν. 6Ὡς οὖν παρελάβετε τὸνΧριστὸν Ἰησοῦν τὸν κύριον, ἐναὐτῷ περιπατεῖτε, 7 ἐρριζωμένοικαὶ ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷκαὶ βεβαιούμενοι τῇ πίστει καθὼςἐδιδάχθητε, περισσεύοντες ἐνεὐχαριστίᾳ. 8βλέπετε μή τις

ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆςφιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης κατὰτὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων,κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμουκαὶ οὐ κατὰ Χριστόν, 9ὅτι ἐναὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωματῆς θεότητος σωματικῶς, 10καὶἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι, ὅςἐστιν ἡ κεφαλὴ πάσης ἀρχῆς καὶἐξουσίας, 11 ἐν ᾧ καὶ περιετμήθητεπεριτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῆςσαρκός, ἐν τῇ περιτομῇ τοῦΧριστοῦ, 12συνταφέντες αὐτῷἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶσυνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆςἐνεργείας τοῦ θεοῦ τοῦ ἐγείραντοςαὐτὸν ἐκ νεκρῶν· 13καὶ ὑμᾶςνεκροὺς ὄντας τοῖς παραπτώμασινκαὶ τῇ ἀκροβυστίᾳ τῆς σαρκὸςὑμῶν, συνεζωοποίησεν ὑμᾶς σὺναὐτῷ, χαρισάμενος ἡμῖν πάντατὰ παραπτώματα, 14 ἐξαλείψαςτὸ καθ’ ἡμῶν χειρόγραφον τοῖςδόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν,καὶ αὐτὸ ἦρκεν ἐκ τοῦ μέσουπροσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ·15ἀπεκδυσάμενος τὰς ἀρχὰς καὶτὰς ἐξουσίας ἐδειγμάτισεν ἐνπαρρησίᾳ, θριαμβεύσας αὐτοὺς ἐναὐτῷ.16Μὴ οὖν τις ὑμᾶς κρινέτω

ἐν βρώσει ἢ ἐν πόσει ἢ ἐν μέρειἑορτῆς ἢ νουμηνίας ἢ σαββάτων,17ἅ ἐστιν σκιὰ τῶν μελλόντων, τὸδὲ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. 18μηδεὶςὑμᾶς καταβραβευέτω θέλων ἐνταπεινοφροσύνῃ καὶ θρησκίᾳ τῶνἀγγέλων, ἃ ἑόρακεν ἐμβατεύων,εἰκῇ φυσιούμενος ὑπὸ τοῦ νοὸςτῆς σαρκὸς αὐτοῦ, 19καὶ οὐκρατῶν τὴν κεφαλήν, ἐξ οὗπᾶν τὸ σῶμα διὰ τῶν ἁφῶν καὶσυνδέσμων ἐπιχορηγούμενον καὶσυνβιβαζόμενον αὔξει τὴν αὔξησιντοῦ θεοῦ. 20 εἰ ἀπεθάνετε σὺν


Χριστῷ ἀπὸ τῶν στοιχείων τοῦκόσμου, τί ὡς ζῶντες ἐν κόσμῳδογματίζεσθε, 21μὴ ἅψῃ μηδὲγεύσῃ μηδὲ θίγῃς, 22ἅ ἐστιν πάνταεἰς φθορὰν τῇ ἀποχρήσει, κατὰτὰ ἐντάλματα καὶ διδασκαλίαςτῶν ἀνθρώπων; 23ἅτινά ἐστινλόγον μὲν ἔχοντα σοφίας ἐνἐθελοθρησκίᾳ καὶ ταπεινοφροσύνῃκαὶ ἀφειδίᾳ σώματος, οὐκ ἐν τιμῇτινι πρὸς πλησμονὴν τῆς σαρκός.

3 Εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ,τὰ ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός

ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ θεοῦ καθήμενος·2τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆςγῆς· 3ἀπεθάνετε γάρ, καὶ ἡ ζωὴὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷἐν τῷ θεῷ. 4ὅταν ὁ Χριστὸςφανερωθῇ, ἡ ζωὴ ὑμῶν, τότε καὶὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐνδόξῃ.5Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη

τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν,ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίανκακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν ἥτιςἐστὶν εἰδωλολατρεία, 6δι’ ἃἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ θεοῦ. 7 ἐνοἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέποτε ὅτε ἐζῆτε ἐν τούτοις·8νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰπάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν,βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦστόματος ὑμῶν· 9μὴ ψεύδεσθεεἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοιτὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖςπράξεσιν αὐτοῦ, 10καὶ ἐνδυσάμενοιτὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενονεἰς ἐπίγνωσιν κατ’ εἰκόνα τοῦκτίσαντος αὐτόν, 11ὅπου οὐκ ἔνιἝλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης,δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰπάντα καὶ ἐν πᾶσιν Χριστός.12Ἐνδύσασθε οὖν ὡς ἐκλεκτοὶτοῦ θεοῦ ἅγιοι καὶ ἠγαπημένοισπλάγχνα οἰκτιρμοῦ, χρηστότητα,

ταπεινοφροσύνην, πραΰτητα,μακροθυμίαν, 13ἀνεχόμενοιἀλλήλων καὶ χαριζόμενοι ἑαυτοῖςἐάν τις πρός τινα ἔχῃ μομφήν·καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἐχαρίσατοὑμῖν οὕτως καὶ ὑμεῖς· 14 ἐπὶ πᾶσινδὲ τούτοις τὴν ἀγάπην, ὅ ἐστινσύνδεσμος τῆς τελειότητος. 15καὶἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ βραβευέτωἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, εἰς ἣνκαὶ ἐκλήθητε ἐν ἑνὶ σώματι·καὶ εὐχάριστοι γίνεσθε. 16ὁλόγος τοῦ Χριστοῦ ἐνοικείτω ἐνὑμῖν πλουσίως, ἐν πάσῃ σοφίᾳδιδάσκοντες καὶ νουθετοῦντεςἑαυτοὺς ψαλμοῖς, ὕμνοις, ᾠδαῖςπνευματικαῖς, ἐν τῇ χάριτι ᾄδοντεςἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν τῷ θεῷ·17καὶ πᾶν ὅ τι ἂν ποιῆτε ἐν λόγῳ ἢἐν ἔργῳ, πάντα ἐν ὀνόματι κυρίουἸησοῦ, εὐχαριστοῦντες τῷ θεῷπατρὶ δι’ αὐτοῦ.18Αἱ γυναῖκες, ὑποτάσσεσθε τοῖς

ἀνδράσιν, ὡς ἀνῆκεν ἐν κυρίῳ. 19οἱἄνδρες, ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας καὶμὴ πικραίνεσθε πρὸς αὐτάς. 20τὰτέκνα, ὑπακούετε τοῖς γονεῦσινκατὰ πάντα, τοῦτο γὰρ εὐάρεστόνἐστιν ἐν κυρίῳ. 21οἱ πατέρες, μὴἐρεθίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν, ἵνα μὴἀθυμῶσιν. 22οἱ δοῦλοι, ὑπακούετεκατὰ πάντα τοῖς κατὰ σάρκακυρίοις, μὴ ἐν ὀφθαλμοδουλίαιςὡς ἀνθρωπάρεσκοι, ἀλλ’ ἐνἁπλότητι καρδίας, φοβούμενοιτὸν κύριον. 23ὃ ἐὰν ποιῆτε, ἐκψυχῆς ἐργάζεσθε, ὡς τῷ κυρίῳκαὶ οὐκ ἀνθρώποις, 24 εἰδότεςὅτι ἀπὸ κυρίου ἀπολήμψεσθε τὴνἀνταπόδοσιν τῆς κληρονομίας. τῷκυρίῳ Χριστῷ δουλεύετε· 25ὁ γὰρἀδικῶν κομιεῖται ὃ ἠδίκησεν, καὶοὐκ ἔστιν προσωπολημψία.

4 οἱ κύριοι, τὸ δίκαιον καὶτὴν ἰσότητα τοῖς δούλοις

παρέχεσθε, εἰδότες ὅτι καὶ ὑμεῖς


ἔχετε κύριον ἐν οὐρανῷ. 2Τῇπροσευχῇ προσκαρτερεῖτε,γρηγοροῦντες ἐν αὐτῇ ἐνεὐχαριστίᾳ, 3προσευχόμενοιἅμα καὶ περὶ ἡμῶν, ἵνα ὁ θεὸςἀνοίξῃ ἡμῖν θύραν τοῦ λόγου,λαλῆσαι τὸ μυστήριον τοῦΧριστοῦ, δι’ ὃ καὶ δέδεμαι, 4 ἵναφανερώσω αὐτὸ ὡς δεῖ με λαλῆσαι.5Ἐν σοφίᾳ περιπατεῖτε πρὸς τοὺςἔξω, τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι.6ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι,ἅλατι ἠρτυμένος, εἰδέναι πῶς δεῖὑμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι.7Τὰ κατ’ ἐμὲ πάντα γνωρίσει

ὑμῖν Τυχικὸς ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸςκαὶ πιστὸς διάκονος καὶ σύνδουλοςἐν κυρίῳ, 8ὃν ἔπεμψα πρὸς ὑμᾶςεἰς αὐτὸ τοῦτο, ἵνα γνῶτε τὰ περὶἡμῶν καὶ παρακαλέσῃ τὰς καρδίαςὑμῶν, 9σὺν Ὀνησίμῳ τῷ πιστῷκαὶ ἀγαπητῷ ἀδελφῷ, ὅς ἐστιν ἐξὑμῶν· πάντα ὑμῖν γνωρίσουσιν τὰὧδε.10Ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἀρίσταρχος ὁ

συναιχμάλωτός μου, καὶ Μᾶρκος ὁἀνεψιὸς Βαρναβᾶ περὶ οὗ ἐλάβετεἐντολάς, ἐὰν ἔλθῃ πρὸς ὑμᾶςδέξασθε αὐτόν, 11καὶ Ἰησοῦς ὁ

λεγόμενος Ἰοῦστος, οἱ ὄντες ἐκπεριτομῆς οὗτοι μόνοι συνεργοὶεἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ,οἵτινες ἐγενήθησάν μοι παρηγορία.12ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἐπαφρᾶς ὁἐξ ὑμῶν, δοῦλος Χριστοῦ Ἰησοῦ,πάντοτε ἀγωνιζόμενος ὑπὲρ ὑμῶνἐν ταῖς προσευχαῖς, ἵνα σταθῆτετέλειοι καὶ πεπληροφορημένοιἐν παντὶ θελήματι τοῦ θεοῦ.13μαρτυρῶ γὰρ αὐτῷ ὅτι ἔχειπολὺν πόνον ὑπὲρ ὑμῶν καὶ τῶνἐν Λαοδικίᾳ καὶ τῶν ἐν Ἱεραπόλει.14ἀσπάζεται ὑμᾶς Λουκᾶς ὁἰατρὸς ὁ ἀγαπητὸς καὶ Δημᾶς.15ἀσπάσασθε τοὺς ἐν Λαοδικίᾳἀδελφοὺς καὶ Νυμφᾶν καὶ τὴν κατ’οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν. 16καὶ ὅτανἀναγνωσθῇ παρ’ ὑμῖν ἡ ἐπιστολή,ποιήσατε ἵνα καὶ ἐν τῇ Λαοδικέωνἐκκλησίᾳ ἀναγνωσθῇ, καὶ τὴν ἐκΛαοδικίας ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀναγνῶτε.17καὶ εἴπατε Ἀρχίππῳ, βλέπε τὴνδιακονίαν ἣν παρέλαβες ἐν κυρίῳ,ἵνα αὐτὴν πληροῖς.18Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ

Παύλου. μνημονεύετέ μου τῶνδεσμῶν. ἡ χάρις μεθ’ ὑμῶν.

255 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α΄ 2:12

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α΄

1 Παῦλος καὶ Σιλουανὸςκαὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ

Θεσσαλονικέων ἐν θεῷ πατρὶ καὶκυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ. χάρις ὑμῖνκαὶ εἰρήνη.2Εὐχαριστοῦμεν τῷ θεῷ

πάντοτε περὶ πάντων ὑμῶν,μνείαν ποιούμενοι ἐπὶ τῶνπροσευχῶν ἡμῶν, 3ἀδιαλείπτωςμνημονεύοντες ὑμῶν τοῦ ἔργουτῆς πίστεως καὶ τοῦ κόπου τῆςἀγάπης καὶ τῆς ὑπομονῆς τῆςἐλπίδος τοῦ κυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ ἔμπροσθεν τοῦ θεοῦκαὶ πατρὸς ἡμῶν, 4 εἰδότες,ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ τοῦθεοῦ, τὴν ἐκλογὴν ὑμῶν, 5ὅτι τὸεὐαγγέλιον ἡμῶν οὐκ ἐγενήθηεἰς ὑμᾶς ἐν λόγῳ μόνον ἀλλὰ καὶἐν δυνάμει καὶ ἐν πνεύματι ἁγίῳκαὶ πληροφορίᾳ πολλῇ, καθὼςοἴδατε οἷοι ἐγενήθημεν ἐν ὑμῖνδι’ ὑμᾶς. 6καὶ ὑμεῖς μιμηταὶἡμῶν ἐγενήθητε καὶ τοῦ κυρίου,δεξάμενοι τὸν λόγον ἐν θλίψειπολλῇ μετὰ χαρᾶς πνεύματοςἁγίου, 7ὥστε γενέσθαι ὑμᾶς τύπονπᾶσιν τοῖς πιστεύουσιν ἐν τῇΜακεδονίᾳ καὶ ἐν τῇ Ἀχαΐᾳ. 8ἀφ’ὑμῶν γὰρ ἐξήχηται ὁ λόγος τοῦκυρίου οὐ μόνον ἐν τῇ Μακεδονίᾳκαὶ ἐν τῇ Ἀχαΐᾳ, ἀλλ’ ἐν παντὶτόπῳ ἡ πίστις ὑμῶν ἡ πρὸς τὸνθεὸν ἐξελήλυθεν, ὥστε μὴ χρείανἔχειν ἡμᾶς λαλεῖν τι· 9αὐτοὶ γὰρπερὶ ἡμῶν ἀπαγγέλλουσιν ὁποίανεἴσοδον ἔσχομεν πρὸς ὑμᾶς, καὶπῶς ἐπεστρέψατε πρὸς τὸν θεὸνἀπὸ τῶν εἰδώλων δουλεύειν θεῷζῶντι καὶ ἀληθινῷ, 10καὶ ἀναμένειντὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐκ τῶν οὐρανῶν, ὃνἤγειρεν ἐκ τῶν νεκρῶν, Ἰησοῦν τὸν

ῥυόμενον ἡμᾶς ἐκ τῆς ὀργῆς τῆςἐρχομένης.

2 Αὐτοὶ γὰρ οἴδατε, ἀδελφοί,τὴν εἴσοδον ἡμῶν τὴν πρὸς

ὑμᾶς ὅτι οὐ κενὴ γέγονεν, 2ἀλλὰπροπαθόντες καὶ ὑβρισθέντεςκαθὼς οἴδατε ἐν Φιλίπποιςἐπαρρησιασάμεθα ἐν τῷ θεῷ ἡμῶνλαλῆσαι πρὸς ὑμᾶς τὸ εὐαγγέλιοντοῦ θεοῦ ἐν πολλῷ ἀγῶνι. 3ἡ γὰρπαράκλησις ἡμῶν οὐκ ἐκ πλάνηςοὐδὲ ἐξ ἀκαθαρσίας οὐδὲ ἐν δόλῳ,4ἀλλὰ καθὼς δεδοκιμάσμεθαὑπὸ τοῦ θεοῦ πιστευθῆναι τὸεὐαγγέλιον οὕτως λαλοῦμεν,οὐχ ὡς ἀνθρώποις ἀρέσκοντεςἀλλὰ θεῷ τῷ δοκιμάζοντι τὰςκαρδίας ἡμῶν. 5οὔτε γάρ ποτεἐν λόγῳ κολακίας ἐγενήθημεν,καθὼς οἴδατε, οὔτε ἐν προφάσειπλεονεξίας, θεὸς μάρτυς, 6οὔτεζητοῦντες ἐξ ἀνθρώπων δόξαν,οὔτε ἀφ’ ὑμῶν οὔτε ἀπ’ ἄλλων,δυνάμενοι ἐν βάρει εἶναι ὡςΧριστοῦ ἀπόστολοι· 7ἀλλὰἐγενήθημεν ἤπιοι ἐν μέσῳ ὑμῶν,ὡς ἐὰν τροφὸς θάλπῃ τὰ ἑαυτῆςτέκνα, 8οὕτως ὁμειρόμενοι ὑμῶνεὐδοκοῦμεν μεταδοῦναι ὑμῖν οὐμόνον τὸ εὐαγγέλιον τοῦ θεοῦἀλλὰ καὶ τὰς ἑαυτῶν ψυχάς,διότι ἀγαπητοὶ ἡμῖν ἐγενήθητε.9μνημονεύετε γάρ, ἀδελφοί, τὸνκόπον ἡμῶν καὶ τὸν μόχθον·νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἐργαζόμενοιπρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶνἐκηρύξαμεν εἰς ὑμᾶς τὸ εὐαγγέλιοντοῦ θεοῦ. 10ὑμεῖς μάρτυρες καὶὁ θεός, ὡς ὁσίως καὶ δικαίως καὶἀμέμπτως ὑμῖν τοῖς πιστεύουσινἐγενήθημεν, 11καθάπερ οἴδατεὡς ἕνα ἕκαστον ὑμῶν ὡς πατὴρτέκνα ἑαυτοῦ παρακαλοῦντεςὑμᾶς καὶ παραμυθούμενοι,12καὶ μαρτυρόμενοι εἰς τὸπεριπατεῖν ὑμᾶς ἀξίως τοῦ θεοῦ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α΄ 2:13 256 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α΄ 4:1

τοῦ καλοῦντος ὑμᾶς εἰς τὴν ἑαυτοῦβασιλείαν καὶ δόξαν.13Καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς

εὐχαριστοῦμεν τῷ θεῷἀδιαλείπτως, ὅτι παραλαβόντεςλόγον ἀκοῆς παρ’ ἡμῶν τοῦ θεοῦἐδέξασθε οὐ λόγον ἀνθρώπωνἀλλὰ καθώς ἐστιν ἀληθῶς λόγονθεοῦ, ὃς καὶ ἐνεργεῖται ἐν ὑμῖντοῖς πιστεύουσιν. 14ὑμεῖς γὰρμιμηταὶ ἐγενήθητε, ἀδελφοί, τῶνἐκκλησιῶν τοῦ θεοῦ τῶν οὐσῶνἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,ὅτι τὰ αὐτὰ ἐπάθετε καὶ ὑμεῖς ὑπὸτῶν ἰδίων συμφυλετῶν καθὼς καὶαὐτοὶ ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων, 15τῶνκαὶ τὸν κύριον ἀποκτεινάντωνἸησοῦν καὶ τοὺς προφήτας, καὶἡμᾶς ἐκδιωξάντων, καὶ θεῷ μὴἀρεσκόντων, καὶ πᾶσιν ἀνθρώποιςἐναντίων, 16κωλυόντων ἡμᾶς τοῖςἔθνεσιν λαλῆσαι ἵνα σωθῶσιν,εἰς τὸ ἀναπληρῶσαι αὐτῶν τὰςἁμαρτίας πάντοτε. ἔφθασεν δὲ ἐπ’αὐτοὺς ἡ ὀργὴ εἰς τέλος.17Ἡμεῖς δέ, ἀδελφοί,

ἀπορφανισθέντες ἀφ’ ὑμῶν πρὸςκαιρὸν ὥρας, προσώπῳ οὐ καρδίᾳ,περισσοτέρως ἐσπουδάσαμεν τὸπρόσωπον ὑμῶν ἰδεῖν ἐν πολλῇἐπιθυμίᾳ. 18διότι ἠθελήσαμενἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς, ἐγὼ μὲν Παῦλοςκαὶ ἅπαξ καὶ δίς, καὶ ἐνέκοψεν ἡμᾶςὁ σατανᾶς. 19τίς γὰρ ἡμῶν ἐλπὶς ἢχαρὰ ἢ στέφανος καυχήσεως ἢ οὐχὶκαὶ ὑμεῖς ἔμπροσθεν τοῦ κυρίουἡμῶν Ἰησοῦ ἐν τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ;20ὑμεῖς γάρ ἐστε ἡ δόξα ἡμῶν καὶἡ χαρά.

3 Διὸ μηκέτι στέγοντεςεὐδοκήσαμεν καταλειφθῆναι

ἐν Ἀθήναις μόνοι, 2καὶ ἐπέμψαμενΤιμόθεον, τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν καὶδιάκονον τοῦ θεοῦ ἐν τῷ εὐαγγελίῳτοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸ στηρίξαι ὑμᾶςκαὶ παρακαλέσαι ὑπὲρ τῆς πίστεως

ὑμῶν 3τὸ μηδένα σαίνεσθαι ἐν ταῖςθλίψεσιν ταύταις. αὐτοὶ γὰρ οἴδατεὅτι εἰς τοῦτο κείμεθα· 4καὶ γὰρ ὅτεπρὸς ὑμᾶς ἦμεν, προελέγομεν ὑμῖνὅτι μέλλομεν θλίβεσθαι, καθὼς καὶἐγένετο καὶ οἴδατε. 5διὰ τοῦτοκἀγὼ μηκέτι στέγων ἔπεμψα εἰςτὸ γνῶναι τὴν πίστιν ὑμῶν, μήπωςἐπείρασεν ὑμᾶς ὁ πειράζων καὶ εἰςκενὸν γένηται ὁ κόπος ἡμῶν. 6Ἄρτιδὲ ἐλθόντος Τιμοθέου πρὸς ἡμᾶςἀφ’ ὑμῶν καὶ εὐαγγελισαμένου ἡμῖντὴν πίστιν καὶ τὴν ἀγάπην ὑμῶν,καὶ ὅτι ἔχετε μνείαν ἡμῶν ἀγαθὴνπάντοτε, ἐπιποθοῦντες ἡμᾶς ἰδεῖνκαθάπερ καὶ ἡμεῖς ὑμᾶς, 7διὰτοῦτο παρεκλήθημεν, ἀδελφοί,ἐφ’ ὑμῖν ἐπὶ πάσῃ τῇ ἀνάγκῃ καὶθλίψει ἡμῶν διὰ τῆς ὑμῶν πίστεως,8ὅτι νῦν ζῶμεν ἐὰν ὑμεῖς στήκετεἐν κυρίῳ. 9τίνα γὰρ εὐχαριστίανδυνάμεθα τῷ θεῷ ἀνταποδοῦναιπερὶ ὑμῶν ἐπὶ πάσῃ τῇ χαρᾷ ᾗχαίρομεν δι’ ὑμᾶς ἔμπροσθεν τοῦθεοῦ ἡμῶν, 10νυκτὸς καὶ ἡμέραςὑπερεκπερισσοῦ δεόμενοι εἰςτὸ ἰδεῖν ὑμῶν τὸ πρόσωπον καὶκαταρτίσαι τὰ ὑστερήματα τῆςπίστεως ὑμῶν;11Αὐτὸς δὲ ὁ θεὸς καὶ πατὴρ

ἡμῶν καὶ ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦςκατευθύναι τὴν ὁδὸν ἡμῶνπρὸς ὑμᾶς· 12ὑμᾶς δὲ ὁ κύριοςπλεονάσαι καὶ περισσεύσαι τῇἀγάπῃ εἰς ἀλλήλους καὶ εἰςπάντας, καθάπερ καὶ ἡμεῖς εἰςὑμᾶς, 13 εἰς τὸ στηρίξαι ὑμῶν τὰςκαρδίας ἀμέμπτους ἐν ἁγιωσύνῃἔμπροσθεν τοῦ θεοῦ καὶ πατρὸςἡμῶν ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ κυρίουἡμῶν Ἰησοῦ μετὰ πάντων τῶνἁγίων αὐτοῦ. ἀμήν.

4 Λοιπὸν οὖν, ἀδελφοί, ἐρωτῶμενὑμᾶς καὶ παρακαλοῦμεν

ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ, ἵνα καθὼςπαρελάβετε παρ’ ἡμῶν τὸ πῶς


δεῖ ὑμᾶς περιπατεῖν καὶ ἀρέσκεινθεῷ, καθὼς καὶ περιπατεῖτε, ἵναπερισσεύητε μᾶλλον. 2οἴδατε γὰρτίνας παραγγελίας ἐδώκαμεν ὑμῖνδιὰ τοῦ κυρίου Ἰησοῦ. 3τοῦτο γάρἐστιν θέλημα τοῦ θεοῦ, ὁ ἁγιασμὸςὑμῶν, ἀπέχεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ τῆςπορνείας, 4 εἰδέναι ἕκαστον ὑμῶντὸ ἑαυτοῦ σκεῦος κτᾶσθαι ἐνἁγιασμῷ καὶ τιμῇ, 5μὴ ἐν πάθειἐπιθυμίας καθάπερ καὶ τὰ ἔθνητὰ μὴ εἰδότα τὸν θεόν, 6τὸ μὴὑπερβαίνειν καὶ πλεονεκτεῖν ἐντῷ πράγματι τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ,διότι ἔκδικος κύριος περὶ πάντωντούτων, καθὼς καὶ προείπαμενὑμῖν καὶ διεμαρτυράμεθα. 7οὐγὰρ ἐκάλεσεν ἡμᾶς ὁ θεὸς ἐπὶἀκαθαρσίᾳ ἀλλ’ ἐν ἁγιασμῷ.8τοιγαροῦν ὁ ἀθετῶν οὐκἄνθρωπον ἀθετεῖ ἀλλὰ τὸν θεὸντὸν καὶ διδόντα τὸ πνεῦμα αὐτοῦτὸ ἅγιον εἰς ὑμᾶς.9Περὶ δὲ τῆς φιλαδελφίας οὐ

χρείαν ἔχετε γράφειν ὑμῖν, αὐτοὶγὰρ ὑμεῖς θεοδίδακτοί ἐστε εἰςτὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους· 10καὶ γὰρποιεῖτε αὐτὸ εἰς πάντας τοὺςἀδελφοὺς ἐν ὅλῃ τῇ Μακεδονίᾳ.παρακαλοῦμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί,περισσεύειν μᾶλλον, 11καὶφιλοτιμεῖσθαι ἡσυχάζειν καὶπράσσειν τὰ ἴδια καὶ ἐργάζεσθαιταῖς χερσὶν ὑμῶν, καθὼς ὑμῖνπαρηγγείλαμεν, 12 ἵνα περιπατῆτεεὐσχημόνως πρὸς τοὺς ἔξω καὶμηδενὸς χρείαν ἔχητε.13Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν,

ἀδελφοί, περὶ τῶν κοιμωμένων, ἵναμὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶοἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα. 14 εἰ γὰρπιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανενκαὶ ἀνέστη, οὕτως καὶ ὁ θεὸς τοὺςκοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺναὐτῷ. 15τοῦτο γὰρ ὑμῖν λέγομεν ἐνλόγῳ κυρίου, ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ

περιλειπόμενοι εἰς τὴν παρουσίαντοῦ κυρίου οὐ μὴ φθάσωμεντοὺς κοιμηθέντας· 16ὅτι αὐτὸςὁ κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι θεοῦ,καταβήσεται ἀπ’ οὐρανοῦ, καὶ οἱνεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονταιπρῶτον, 17 ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντεςοἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖςἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰςἀπάντησιν τοῦ κυρίου εἰς ἀέρα· καὶοὕτως πάντοτε σὺν κυρίῳ ἐσόμεθα.18ὥστε παρακαλεῖτε ἀλλήλους ἐντοῖς λόγοις τούτοις.

5 Περὶ δὲ τῶν χρόνων καὶ τῶνκαιρῶν, ἀδελφοί, οὐ χρείαν

ἔχετε ὑμῖν γράφεσθαι· 2αὐτοὶγὰρ ἀκριβῶς οἴδατε ὅτι ἡμέρακυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ οὕτωςἔρχεται. 3ὅταν λέγωσιν, εἰρήνη καὶἀσφάλεια, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖςἐπίσταται ὄλεθρος ὥσπερ ἡ ὠδὶντῇ ἐν γαστρὶ ἐχούσῃ, καὶ οὐ μὴἐκφύγωσιν. 4ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί,οὐκ ἐστὲ ἐν σκότει, ἵνα ἡ ἡμέραὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβῃ,5πάντες γὰρ ὑμεῖς υἱοὶ φωτόςἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας. οὐκ ἐσμὲννυκτὸς οὐδὲ σκότους· 6ἄρα οὖνμὴ καθεύδωμεν ὡς οἱ λοιποί, ἀλλὰγρηγορῶμεν καὶ νήφωμεν. 7οἱ γὰρκαθεύδοντες νυκτὸς καθεύδουσιν,καὶ οἱ μεθυσκόμενοι νυκτὸςμεθύουσιν· 8ἡμεῖς δὲ ἡμέραςὄντες νήφωμεν, ἐνδυσάμενοιθώρακα πίστεως καὶ ἀγάπης καὶπερικεφαλαίαν ἐλπίδα σωτηρίας·9ὅτι οὐκ ἔθετο ἡμᾶς ὁ θεὸςεἰς ὀργὴν ἀλλὰ εἰς περιποίησινσωτηρίας διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶνἸησοῦ Χριστοῦ, 10τοῦ ἀποθανόντοςπερὶ ἡμῶν ἵνα εἴτε γρηγορῶμενεἴτε καθεύδωμεν ἅμα σὺν αὐτῷζήσωμεν. 11διὸ παρακαλεῖτεἀλλήλους καὶ οἰκοδομεῖτε εἷς τὸνἕνα, καθὼς καὶ ποιεῖτε.


12Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί,εἰδέναι τοὺς κοπιῶντας ἐν ὑμῖν καὶπροϊσταμένους ὑμῶν ἐν κυρίῳ καὶνουθετοῦντας ὑμᾶς, 13καὶ ἡγεῖσθαιαὐτοὺς ὑπερεκπερισσοῦ ἐν ἀγάπῃδιὰ τὸ ἔργον αὐτῶν. εἰρηνεύετεἐν αὐτοῖς. 14παρακαλοῦμεν δὲὑμᾶς, ἀδελφοί, νουθετεῖτε τοὺςἀτάκτους, παραμυθεῖσθε τοὺςὀλιγοψύχους, ἀντέχεσθε τῶνἀσθενῶν, μακροθυμεῖτε πρὸςπάντας. 15ὁρᾶτε μή τις κακὸν ἀντὶκακοῦ τινι ἀποδοῖ, ἀλλὰ πάντοτετὸ ἀγαθὸν διώκετε εἰς ἀλλήλουςκαὶ εἰς πάντας. 16πάντοτε χαίρετε,17ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, 18 ἐνπαντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρθέλημα θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰςὑμᾶς. 19τὸ πνεῦμα μὴ σβέννυτε,

20προφητείας μὴ ἐξουθενεῖτε·21πάντα δὲ δοκιμάζετε, τὸ καλὸνκατέχετε, 22ἀπὸ παντὸς εἴδουςπονηροῦ ἀπέχεσθε. 23Αὐτὸς δὲ ὁθεὸς τῆς εἰρήνης ἁγιάσαι ὑμᾶςὁλοτελεῖς, καὶ ὁλόκληρον ὑμῶντὸ πνεῦμα καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸσῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳτοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦτηρηθείη. 24πιστὸς ὁ καλῶν ὑμᾶς,ὃς καὶ ποιήσει.25Ἀδελφοί, προσεύχεσθε

περὶ ἡμῶν. 26ἀσπάσασθε τοὺςἀδελφοὺς πάντας ἐν φιλήματιἁγίῳ. 27 ἐνορκίζω ὑμᾶς τὸν κύριονἀναγνωσθῆναι τὴν ἐπιστολὴνπᾶσιν τοῖς ἀδελφοῖς.28Ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ

Χριστοῦ μεθ’ ὑμῶν.

259 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β΄ 2:12

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β΄

1 Παῦλος καὶ Σιλουανὸςκαὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ

Θεσσαλονικέων ἐν θεῷ πατρὶ ἡμῶνκαὶ κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ. 2χάριςὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸςἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.3Εὐχαριστεῖν ὀφείλομεν τῷ

θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί,καθὼς ἄξιόν ἐστιν, ὅτι ὑπεραυξάνειἡ πίστις ὑμῶν καὶ πλεονάζει ἡἀγάπη ἑνὸς ἑκάστου πάντων ὑμῶνεἰς ἀλλήλους, 4ὥστε αὐτοὺςἡμᾶς ἐν ὑμῖν ἐνκαυχᾶσθαι ἐν ταῖςἐκκλησίαις τοῦ θεοῦ ὑπὲρ τῆςὑπομονῆς ὑμῶν καὶ πίστεως ἐνπᾶσιν τοῖς διωγμοῖς ὑμῶν καὶ ταῖςθλίψεσιν αἷς ἀνέχεσθε, 5 ἔνδειγματῆς δικαίας κρίσεως τοῦ θεοῦ,εἰς τὸ καταξιωθῆναι ὑμᾶς τῆςβασιλείας τοῦ θεοῦ, ὑπὲρ ἧς καὶπάσχετε, 6 εἴπερ δίκαιον παρὰ θεῷἀνταποδοῦναι τοῖς θλίβουσιν ὑμᾶςθλῖψιν 7καὶ ὑμῖν τοῖς θλιβομένοιςἄνεσιν μεθ’ ἡμῶν ἐν τῇ ἀποκαλύψειτοῦ κυρίου Ἰησοῦ ἀπ’ οὐρανοῦμετ’ ἀγγέλων δυνάμεως αὐτοῦ 8 ἐνπυρὶ φλογός, διδόντος ἐκδίκησιντοῖς μὴ εἰδόσιν θεὸν καὶ τοῖςμὴ ὑπακούουσιν τῷ εὐαγγελίῳτοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ, 9οἵτινεςδίκην τίσουσιν ὄλεθρον αἰώνιονἀπὸ προσώπου τοῦ κυρίου καὶἀπὸ τῆς δόξης τῆς ἰσχύος αὐτοῦ,10ὅταν ἔλθῃ ἐνδοξασθῆναι ἐν τοῖςἁγίοις αὐτοῦ καὶ θαυμασθῆναιἐν πᾶσιν τοῖς πιστεύσασιν, ὅτιἐπιστεύθη τὸ μαρτύριον ἡμῶνἐφ’ ὑμᾶς, ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.11Εἰς ὃ καὶ προσευχόμεθα πάντοτεπερὶ ὑμῶν, ἵνα ὑμᾶς ἀξιώσῃ τῆςκλήσεως ὁ θεὸς ἡμῶν καὶ πληρώσῃπᾶσαν εὐδοκίαν ἀγαθωσύνης καὶἔργον πίστεως ἐν δυνάμει, 12ὅπως

ἐνδοξασθῇ τὸ ὄνομα τοῦ κυρίουἡμῶν Ἰησοῦ ἐν ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ἐναὐτῷ, κατὰ τὴν χάριν τοῦ θεοῦἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

2 Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί,ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου

ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶνἐπισυναγωγῆς ἐπ’ αὐτόν, 2 εἰς τὸμὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸτοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι μήτε διὰπνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτεδι’ ἐπιστολῆς ὡς δι’ ἡμῶν, ὡς ὅτιἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου.3μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰμηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας, ὁ υἱὸςτῆς ἀπωλείας, 4ὁ ἀντικείμενοςκαὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάνταλεγόμενον θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστεαὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦκαθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸνὅτι ἔστιν θεός. 5Οὐ μνημονεύετεὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦταἔλεγον ὑμῖν; 6καὶ νῦν τὸ κατέχονοἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναιαὐτὸν ἐν τῷ αὐτοῦ καιρῷ. 7τὸγὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖταιτῆς ἀνομίας· μόνον ὁ κατέχωνἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται. 8καὶτότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος,ὃν ὁ κύριος Ἰησοῦς ἀνελεῖ τῷπνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦκαὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳτῆς παρουσίας αὐτοῦ, 9οὗ ἐστινἡ παρουσία κατ’ ἐνέργειαν τοῦσατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶσημείοις καὶ τέρασιν ψεύδους10καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ ἀδικίας τοῖςἀπολλυμένοις, ἀνθ’ ὧν τὴν ἀγάπηντῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸσωθῆναι αὐτούς. 11καὶ διὰ τοῦτοπέμπει αὐτοῖς ὁ θεὸς ἐνέργειανπλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷψεύδει, 12 ἵνα κριθῶσιν ἅπαντες οἱ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β΄ 2:13 260 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β΄ 3:18

μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ ἀλλὰεὐδοκήσαντες τῇ ἀδικίᾳ.13Ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν

εὐχαριστεῖν τῷ θεῷ πάντοτεπερὶ ὑμῶν, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοιὑπὸ κυρίου, ὅτι εἵλατο ὑμᾶς ὁθεὸς ἀπ’ ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν ἐνἁγιασμῷ πνεύματος καὶ πίστειἀληθείας, 14 εἰς ὃ καὶ ἐκάλεσενὑμᾶς διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἡμῶν,εἰς περιποίησιν δόξης τοῦ κυρίουἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 15ἄρα οὖν,ἀδελφοί, στήκετε, καὶ κρατεῖτετὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητεεἴτε διὰ λόγου εἴτε δι’ ἐπιστολῆςἡμῶν. 16αὐτὸς δὲ ὁ κύριος ἡμῶνἸησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ θεὸς ὁ πατὴρἡμῶν, ὁ ἀγαπήσας ἡμᾶς καὶ δοὺςπαράκλησιν αἰωνίαν καὶ ἐλπίδαἀγαθὴν ἐν χάριτι, 17παρακαλέσαιὑμῶν τὰς καρδίας καὶ στηρίξαι ἐνπαντὶ ἔργῳ καὶ λόγῳ ἀγαθῷ.

3 Τὸ λοιπὸν προσεύχεσθε,ἀδελφοί, περὶ ἡμῶν, ἵνα ὁ

λόγος τοῦ κυρίου τρέχῃ καὶδοξάζηται καθὼς καὶ πρὸς ὑμᾶς,2καὶ ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπὸ τῶνἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων·οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις. 3πιστὸςδέ ἐστιν ὁ κύριος, ὃς στηρίξειὑμᾶς καὶ φυλάξει ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.4πεποίθαμεν δὲ ἐν κυρίῳ ἐφ’ ὑμᾶς,ὅτι ἃ παραγγέλλομεν ποιεῖτε καὶποιήσετε. 5ὁ δὲ κύριος κατευθύναιὑμῶν τὰς καρδίας εἰς τὴν ἀγάπηντοῦ θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦΧριστοῦ.6Παραγγέλλομεν δὲ ὑμῖν,

ἀδελφοί, ἐν ὀνόματι τοῦ κυρίουἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στέλλεσθαι

ὑμᾶς ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτωςπεριπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴνπαράδοσιν ἣν παρελάβοσανπαρ’ ἡμῶν. 7αὐτοὶ γὰρ οἴδατεπῶς δεῖ μιμεῖσθαι ἡμᾶς, ὅτι οὐκἠτακτήσαμεν ἐν ὑμῖν 8οὐδὲ δωρεὰνἄρτον ἐφάγομεν παρά τινος, ἀλλ’ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ νυκτὸς καὶἡμέρας ἐργαζόμενοι πρὸς τὸ μὴἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν· 9οὐχ ὅτιοὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν, ἀλλ’ ἵναἑαυτοὺς τύπον δῶμεν ὑμῖν εἰς τὸμιμεῖσθαι ἡμᾶς. 10καὶ γὰρ ὅτε ἦμενπρὸς ὑμᾶς, τοῦτο παρηγγέλλομενὑμῖν, ὅτι εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαιμηδὲ ἐσθιέτω. 11ἀκούομεν γάρτινας περιπατοῦντας ἐν ὑμῖνἀτάκτως, μηδὲν ἐργαζομένουςἀλλὰ περιεργαζομένους· 12τοῖςδὲ τοιούτοις παραγγέλλομενκαὶ παρακαλοῦμεν ἐν κυρίῳἸησοῦ Χριστῷ ἵνα μετὰ ἡσυχίαςἐργαζόμενοι τὸν ἑαυτῶν ἄρτονἐσθίωσιν. 13ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί,μὴ ἐγκακήσητε καλοποιοῦντες.14 εἰ δέ τις οὐχ ὑπακούει τῷ λόγῳἡμῶν διὰ τῆς ἐπιστολῆς, τοῦτονσημειοῦσθε, μὴ συναναμίγνυσθεαὐτῷ, ἵνα ἐντραπῇ· 15καὶ μὴ ὡςἐχθρὸν ἡγεῖσθε, ἀλλὰ νουθετεῖτεὡς ἀδελφόν. 16αὐτὸς δὲ ὁ κύριοςτῆς εἰρήνης δῴη ὑμῖν τὴν εἰρήνηνδιαπαντὸς ἐν παντὶ τρόπῳ. ὁκύριος μετὰ πάντων ὑμῶν.17Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ

Παύλου, ὅ ἐστιν σημεῖον ἐν πάσῃἐπιστολῇ· οὕτως γράφω. 18ἡ χάριςτοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦμετὰ πάντων ὑμῶν.

261 ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α΄ 2:7

ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α΄

1 Παῦλος ἀπόστολος ΧριστοῦἸησοῦ κατ’ ἐπιταγὴν θεοῦ

σωτῆρος ἡμῶν καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦτῆς ἐλπίδος ἡμῶν 2Τιμοθέῳγνησίῳ τέκνῳ ἐν πίστει· χάρις,ἔλεος, εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς καὶΧριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν.3Καθὼς παρεκάλεσά σε

προσμεῖναι ἐν Ἐφέσῳ πορευόμενοςεἰς Μακεδονίαν, ἵνα παραγγείλῃςτισὶν μὴ ἑτεροδιδασκαλεῖν4μηδὲ προσέχειν μύθοις καὶγενεαλογίαις ἀπεράντοις, αἵτινεςἐκζητήσεις παρέχουσιν μᾶλλονἢ οἰκονομίαν θεοῦ τὴν ἐν πίστει·5τὸ δὲ τέλος τῆς παραγγελίαςἐστὶν ἀγάπη ἐκ καθαρᾶς καρδίαςκαὶ συνειδήσεως ἀγαθῆς καὶπίστεως ἀνυποκρίτου, 6ὧν τινεςἀστοχήσαντες ἐξετράπησαν εἰςματαιολογίαν, 7θέλοντες εἶναινομοδιδάσκαλοι, μὴ νοοῦντεςμήτε ἃ λέγουσιν μήτε περὶ τίνωνδιαβεβαιοῦνται. 8οἴδαμεν δὲ ὅτικαλὸς ὁ νόμος ἐάν τις αὐτῷνομίμως χρῆται, 9 εἰδὼς τοῦτο,ὅτι δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται,ἀνόμοις δὲ καὶ ἀνυποτάκτοις,ἀσεβέσι καὶ ἁμαρτωλοῖς, ἀνοσίοιςκαὶ Βεβήλοις, πατρολῴαις καὶμητρολῴαις, ἀνδροφόνοις,10πόρνοις, ἀρσενοκοίταις,ἀνδραποδισταῖς, ψεύσταις,ἐπιόρκοις, καὶ εἴ τι ἕτερον τῇὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ ἀντίκειται,11κατὰ τὸ εὐαγγέλιον τῆςδόξης τοῦ μακαρίου θεοῦ, ὃἐπιστεύθην ἐγώ. 12χάριν ἔχω τῷἐνδυναμώσαντί με Χριστῷ Ἰησοῦτῷ κυρίῳ ἡμῶν, ὅτι πιστόν μεἡγήσατο θέμενος εἰς διακονίαν,13τὸ πρότερον ὄντα βλάσφημονκαὶ διώκτην καὶ ὑβριστήν· ἀλλὰ

ἠλεήθην, ὅτι ἀγνοῶν ἐποίησαἐν ἀπιστίᾳ, 14ὑπερεπλεόνασενδὲ ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶνμετὰ πίστεως καὶ ἀγάπης τῆςἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 15πιστὸς ὁλόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος,ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰςτὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι,ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ· 16ἀλλὰδιὰ τοῦτο ἠλεήθην, ἵνα ἐν ἐμοὶπρώτῳ ἐνδείξηται Ἰησοῦς Χριστὸςτὴν ἅπασαν μακροθυμίαν, πρὸςὑποτύπωσιν τῶν μελλόντωνπιστεύειν ἐπ’ αὐτῷ εἰς ζωὴναἰώνιον. 17τῷ δὲ βασιλεῖ τῶναἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳθεῷ, τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶναςτῶν αἰώνων· ἀμήν.18Ταύτην τὴν παραγγελίαν

παρατίθεμαί σοι, τέκνον Τιμόθεε,κατὰ τὰς προαγούσας ἐπὶ σὲπροφητείας, ἵνα στρατεύῃ ἐναὐταῖς τὴν καλὴν στρατείαν,19 ἔχων πίστιν καὶ ἀγαθὴνσυνείδησιν, ἥν τινες ἀπωσάμενοιπερὶ τὴν πίστιν ἐναυάγησαν· 20ὧνἐστιν Ὑμέναιος καὶ Ἀλέξανδρος,οὓς παρέδωκα τῷ σατανᾷ ἵναπαιδευθῶσιν μὴ βλασφημεῖν.

2 Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντωνποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς,

ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπὲρπάντων ἀνθρώπων, 2ὑπὲρβασιλέων καὶ πάντων τῶν ἐνὑπεροχῇ ὄντων, ἵνα ἤρεμον καὶἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃεὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι. 3τοῦτοκαλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦσωτῆρος ἡμῶν θεοῦ, 4ὃς πάνταςἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰςἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν. 5 εἷςγὰρ θεός, εἷς καὶ μεσίτης θεοῦκαὶ ἀνθρώπων, ἄνθρωπος ΧριστὸςἸησοῦς, 6ὁ δοὺς ἑαυτὸν ἀντίλυτρονὑπὲρ πάντων, τὸ μαρτύριον καιροῖςἰδίοις· 7 εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κῆρυξ

ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α΄ 2:8 262 ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α΄ 4:5

καὶ ἀπόστολος ἀλήθειαν λέγω, οὐψεύδομαι διδάσκαλος ἐθνῶν ἐνπίστει καὶ ἀληθείᾳ.8Βούλομαι οὖν προσεύχεσθαι

τοὺς ἄνδρας ἐν παντὶ τόπῳ,ἐπαίροντας ὁσίους χεῖραςχωρὶς ὀργῆς καὶ διαλογισμοῦ·9ὡσαύτως καὶ γυναῖκας ἐνκαταστολῇ κοσμίῳ μετὰ αἰδοῦςκαὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς,μὴ ἐν πλέγμασιν καὶ χρυσῷἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷπολυτελεῖ, 10ἀλλ’ ὃ πρέπει γυναιξὶνἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι’ἔργων ἀγαθῶν. 11Γυνὴ ἐν ἡσυχίᾳμανθανέτω ἐν πάσῃ ὑποταγῇ·12διδάσκειν δὲ γυναικὶ οὐκἐπιτρέπω, οὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρός,ἀλλ’ εἶναι ἐν ἡσυχίᾳ. 13Ἀδὰμγὰρ πρῶτος ἐπλάσθη, εἶτα Εὔα·14καὶ Ἀδὰμ οὐκ ἠπατήθη, ἡ δὲγυνὴ ἐξαπατηθεῖσα ἐν παραβάσειγέγονεν, 15σωθήσεται δὲ διὰ τῆςτεκνογονίας, ἐὰν μείνωσιν ἐνπίστει καὶ ἀγάπῃ καὶ ἁγιασμῷ μετὰσωφροσύνης.

3 Πιστὸς ὁ λόγος· εἴ τιςἐπισκοπῆς ὀρέγεται, καλοῦ

ἔργου ἐπιθυμεῖ. 2δεῖ οὖν τὸνἐπίσκοπον ἀνεπίλημπτον εἶναι,μιᾶς γυναικὸς ἄνδρα, νηφάλιον,σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον,διδακτικόν, 3μὴ πάροινον, μὴπλήκτην, ἀλλὰ ἐπιεικῆ, ἄμαχον,ἀφιλάργυρον, 4τοῦ ἰδίου οἴκουκαλῶς προϊστάμενον, τέκναἔχοντα ἐν ὑποταγῇ μετὰ πάσηςσεμνότητος· 5 εἰ δέ τις τοῦ ἰδίουοἴκου προστῆναι οὐκ οἶδεν, πῶςἐκκλησίας θεοῦ ἐπιμελήσεται;6μὴ νεόφυτον, ἵνα μὴ τυφωθεὶςεἰς κρίμα ἐμπέσῃ τοῦ διαβόλου.7δεῖ δὲ καὶ μαρτυρίαν καλὴνἔχειν ἀπὸ τῶν ἔξωθεν, ἵναμὴ εἰς ὀνειδισμὸν ἐμπέσῃ καὶπαγίδα τοῦ διαβόλου. 8διακόνους

ὡσαύτως σεμνούς, μὴ διλόγους,μὴ οἴνῳ πολλῷ προσέχοντας,μὴ αἰσχροκερδεῖς, 9 ἔχονταςτὸ μυστήριον τῆς πίστεως ἐνκαθαρᾷ συνειδήσει. 10καὶ οὗτοιδὲ δοκιμαζέσθωσαν πρῶτον, εἶταδιακονείτωσαν ἀνέγκλητοι ὄντες.11γυναῖκας ὡσαύτως σεμνάς, μὴδιαβόλους, νηφαλίους, πιστὰςἐν πᾶσιν. 12διάκονοι ἔστωσανμιᾶς γυναικὸς ἄνδρες, τέκνωνκαλῶς προϊστάμενοι καὶ τῶνἰδίων οἴκων· 13οἱ γὰρ καλῶςδιακονήσαντες βαθμὸν ἑαυτοῖςκαλὸν περιποιοῦνται καὶ πολλὴνπαρρησίαν ἐν πίστει τῇ ἐν ΧριστῷἸησοῦ.14Ταῦτά σοι γράφω, ἐλπίζων

ἐλθεῖν πρὸς σὲ τάχιον· 15 ἐὰν δὲβραδύνω, ἵνα εἰδῇς πῶς δεῖ ἐν οἴκῳθεοῦ ἀναστρέφεσθαι, ἥτις ἐστὶνἐκκλησία θεοῦ ζῶντος, στῦλοςκαὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας. 16καὶὁμολογουμένως μέγα ἐστὶν τὸτῆς εὐσεβείας μυστήριον· ὃςἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθηἐν πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις,ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐνκόσμῳ, ἀνελήμφθη ἐν δόξῃ.

4 Τὸ δὲ πνεῦμα ῥητῶς λέγειὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς

ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως,προσέχοντες πνεύμασιν πλάνοιςκαὶ διδασκαλίαις δαιμονίων,2 ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων,κεκαυστηριασμένων τὴν ἰδίανσυνείδησιν, 3κωλυόντων γαμεῖν,ἀπέχεσθαι βρωμάτων ἃ ὁ θεὸςἔκτισεν εἰς μετάλημψιν μετὰεὐχαριστίας τοῖς πιστοῖς καὶἐπεγνωκόσι τὴν ἀλήθειαν. 4ὅτιπᾶν κτίσμα θεοῦ καλόν, καὶ οὐδὲνἀπόβλητον μετὰ εὐχαριστίαςλαμβανόμενον, 5ἁγιάζεται γὰρ διὰλόγου θεοῦ καὶ ἐντεύξεως.


6Ταῦτα ὑποτιθέμενος τοῖςἀδελφοῖς καλὸς ἔσῃ διάκονοςΧριστοῦ Ἰησοῦ, ἐντρεφόμενος τοῖςλόγοις τῆς πίστεως καὶ τῆς καλῆςδιδασκαλίας ᾗ παρηκολούθηκας·7τοὺς δὲ βεβήλους καὶ γραώδειςμύθους παραιτοῦ. γύμναζε δὲσεαυτὸν πρὸς εὐσέβειαν· 8ἡ γὰρσωματικὴ γυμνασία πρὸς ὀλίγονἐστὶν ὠφέλιμος, ἡ δὲ εὐσέβεια πρὸςπάντα ὠφέλιμός ἐστιν, ἐπαγγελίανἔχουσα ζωῆς τῆς νῦν καὶ τῆςμελλούσης. 9πιστὸς ὁ λόγος καὶπάσης ἀποδοχῆς ἄξιος· 10 εἰς τοῦτογὰρ κοπιῶμεν καὶ ἀγωνιζόμεθα,ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ θεῷ ζῶντι, ὅςἐστιν σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων,μάλιστα πιστῶν.11Παράγγελλε ταῦτα καὶ

δίδασκε. 12μηδείς σου τῆςνεότητος καταφρονείτω, ἀλλὰτύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ,ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πίστει,ἐν ἁγνείᾳ. 13 ἕως ἔρχομαι πρόσεχετῇ ἀναγνώσει, τῇ παρακλήσει,τῇ διδασκαλίᾳ. 14μὴ ἀμέλει τοῦἐν σοὶ χαρίσματος, ὃ ἐδόθη σοιδιὰ προφητείας μετὰ ἐπιθέσεωςτῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτερίου.15ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι,ἵνα σου ἡ προκοπὴ φανερὰ ᾖ πᾶσιν.16 ἔπεχε σεαυτῷ καὶ τῇ διδασκαλίᾳ·ἐπίμενε αὐτοῖς· τοῦτο γὰρ ποιῶνκαὶ σεαυτὸν σώσεις καὶ τοὺςἀκούοντάς σου.

5 Πρεσβυτέρῳ μὴ ἐπιπλήξῃς,ἀλλὰ παρακάλει ὡς πατέρα,

νεωτέρους ὡς ἀδελφούς,2πρεσβυτέρας ὡς μητέρας,νεωτέρας ὡς ἀδελφὰς ἐν πάσῃἁγνείᾳ. 3Χήρας τίμα τὰς ὄντωςχήρας. 4 εἰ δέ τις χήρα τέκναἢ ἔκγονα ἔχει, μανθανέτωσανπρῶτον τὸν ἴδιον οἶκον εὐσεβεῖνκαὶ ἀμοιβὰς ἀποδιδόναι τοῖςπρογόνοις, τοῦτο γάρ ἐστιν

ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. 5ἡδὲ ὄντως χήρα καὶ μεμονωμένηἤλπικεν ἐπὶ θεὸν καὶ προσμένειταῖς δεήσεσιν καὶ ταῖς προσευχαῖςνυκτὸς καὶ ἡμέρας· 6ἡ δὲσπαταλῶσα ζῶσα τέθνηκεν.7καὶ ταῦτα παράγγελλε, ἵναἀνεπίλημπτοι ὦσιν. 8 εἰ δέ τιςτῶν ἰδίων καὶ μάλιστα οἰκείων οὐπρονοεῖται, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶἔστιν ἀπίστου χείρων.9Χήρα καταλεγέσθω μὴ ἔλαττον

ἐτῶν ἑξήκοντα γεγονυῖα, ἑνὸςἀνδρὸς γυνή, 10 ἐν ἔργοις καλοῖςμαρτυρουμένη, εἰ ἐτεκνοτρόφησεν,εἰ ἐξενοδόχησεν, εἰ ἁγίωνπόδας ἔνιψεν, εἰ θλιβομένοιςἐπήρκεσεν, εἰ παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷἐπηκολούθησεν. 11νεωτέραςδὲ χήρας παραιτοῦ· ὅταν γὰρκαταστρηνιάσωσιν τοῦ Χριστοῦ,γαμεῖν θέλουσιν, 12 ἔχουσαι κρίμαὅτι τὴν πρώτην πίστιν ἠθέτησαν·13ἅμα δὲ καὶ ἀργαὶ μανθάνουσιν,περιερχόμεναι τὰς οἰκίας, οὐ μόνονδὲ ἀργαὶ ἀλλὰ καὶ φλύαροι καὶπερίεργοι, λαλοῦσαι τὰ μὴ δέοντα.14βούλομαι οὖν νεωτέρας γαμεῖν,τεκνογονεῖν, οἰκοδεσποτεῖν,μηδεμίαν ἀφορμὴν διδόναι τῷἀντικειμένῳ λοιδορίας χάριν·15ἤδη γάρ τινες ἐξετράπησανὀπίσω τοῦ σατανᾶ. 16 εἴ τις πιστὴἔχει χήρας, ἐπαρκείσθω αὐταῖς,καὶ μὴ βαρείσθω ἡ ἐκκλησία, ἵναταῖς ὄντως χήραις ἐπαρκέσῃ.17Οἱ καλῶς προεστῶτες

πρεσβύτεροι διπλῆς τιμῆςἀξιούσθωσαν, μάλιστα οἱκοπιῶντες ἐν λόγῳ καὶ διδασκαλίᾳ·18λέγει γὰρ ἡ γραφή, βοῦνἀλοῶντα οὐ φιμώσεις· καί, ἄξιοςὁ ἐργάτης τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ.19κατὰ πρεσβυτέρου κατηγορίανμὴ παραδέχου, ἐκτὸς εἰ μὴ ἐπὶδύο ἢ τριῶν μαρτύρων. 20Τοὺς


ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντωνἔλεγχε, ἵνα καὶ οἱ λοιποὶ φόβονἔχωσιν.21Διαμαρτύρομαι ἐνώπιον

τοῦ θεοῦ καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶτῶν ἐκλεκτῶν ἀγγέλων, ἵνα ταῦταφυλάξῃς χωρὶς προκρίματος, μηδὲνποιῶν κατὰ πρόσκλισιν. 22Χεῖραςταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει, μηδὲκοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις·σεαυτὸν ἁγνὸν τήρει. 23μηκέτιὑδροπότει, ἀλλὰ οἴνῳ ὀλίγῳ χρῶδιὰ τὸν στόμαχον καὶ τὰς πυκνάςσου ἀσθενείας. 24τινῶν ἀνθρώπωναἱ ἁμαρτίαι πρόδηλοί εἰσιν,προάγουσαι εἰς κρίσιν, τισὶν δὲκαὶ ἐπακολουθοῦσιν· 25ὡσαύτωςκαὶ τὰ ἔργα τὰ καλὰ πρόδηλα,καὶ τὰ ἄλλως ἔχοντα κρυβῆναι οὐδύνανται.

6Ὅσοι εἰσὶν ὑπὸ ζυγὸν δοῦλοι,τοὺς ἰδίους δεσπότας πάσης

τιμῆς ἀξίους ἡγείσθωσαν, ἵναμὴ τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ καὶ ἡδιδασκαλία βλασφημῆται. 2οἱ δὲπιστοὺς ἔχοντες δεσπότας μὴκαταφρονείτωσαν, ὅτι ἀδελφοίεἰσιν· ἀλλὰ μᾶλλον δουλευέτωσαν,ὅτι πιστοί εἰσιν καὶ ἀγαπητοὶ οἱτῆς εὐεργεσίας ἀντιλαμβανόμενοι.Ταῦτα δίδασκε καὶ παρακάλει.

3 εἴ τις ἑτεροδιδασκαλεῖ καὶ μὴπροσέρχεται ὑγιαίνουσιν λόγοις,τοῖς τοῦ κυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ, καὶ τῇ κατ’ εὐσέβειανδιδασκαλίᾳ, 4τετύφωται, μηδὲνἐπιστάμενος, ἀλλὰ νοσῶν περὶζητήσεις καὶ λογομαχίας, ἐξ ὧνγίνεται φθόνος, ἔρις, βλασφημίαι,ὑπόνοιαι πονηραί, 5διαπαρατριβαὶδιεφθαρμένων ἀνθρώπων τὸν νοῦνκαὶ ἀπεστερημένων τῆς ἀληθείας,νομιζόντων πορισμὸν εἶναι τὴνεὐσέβειαν. 6 ἔστιν δὲ πορισμὸςμέγας ἡ εὐσέβεια μετὰ αὐταρκείας·7οὐδὲν γὰρ εἰσηνέγκαμεν εἰς τὸν

κόσμον, ὅτι οὐδὲ ἐξενεγκεῖντι δυνάμεθα· 8 ἔχοντες δὲδιατροφὰς καὶ σκεπάσματα,τούτοις ἀρκεσθησόμεθα. 9οἱ δὲβουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσινεἰς πειρασμὸν καὶ παγίδα καὶἐπιθυμίας πολλὰς ἀνοήτους καὶβλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσιντοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶἀπώλειαν· 10ῥίζα γὰρ πάντων τῶνκακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧςτινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησανἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺςπεριέπειραν ὀδύναις πολλαῖς.11Σὺ δέ, ὦ ἄνθρωπε θεοῦ, ταῦτα

φεῦγε· δίωκε δὲ δικαιοσύνην,εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην,ὑπομονήν, πραϋπαθίαν. 12ἀγωνίζουτὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως,ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰςἣν ἐκλήθης καὶ ὡμολόγησαςτὴν καλὴν ὁμολογίαν ἐνώπιονπολλῶν μαρτύρων. 13παραγγέλλωἐνώπιον θεοῦ τοῦ ζῳογονοῦντοςτὰ πάντα καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦτοῦ μαρτυρήσαντος ἐπὶ ΠοντίουΠειλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν,14τηρῆσαί σε τὴν ἐντολὴν ἄσπιλονἀνεπίλημπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείαςτοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,15ἣν καιροῖς ἰδίοις δείξει ὁμακάριος καὶ μόνος δυνάστης,ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλευόντωνκαὶ κύριος τῶν κυριευόντων,16ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶςοἰκῶν ἀπρόσιτον, ὃν εἶδεν οὐδεὶςἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται· ᾧτιμὴ καὶ κράτος αἰώνιον· ἀμήν.17Τοῖς πλουσίοις ἐν τῷ νῦν αἰῶνι

παράγγελλε μὴ ὑψηλὰ φρονεῖν μηδὲἠλπικέναι ἐπὶ πλούτου ἀδηλότητι,ἀλλ’ ἐπὶ θεῷ τῷ παρέχοντι ἡμῖνπάντα πλουσίως εἰς ἀπόλαυσιν,18ἀγαθοεργεῖν, πλουτεῖν ἐν ἔργοιςκαλοῖς, εὐμεταδότους εἶναι,κοινωνικούς, 19ἀποθησαυρίζοντας


ἑαυτοῖς θεμέλιον καλὸν εἰς τὸμέλλον, ἵνα ἐπιλάβωνται τῆςὄντως ζωῆς.20Ὦ Τιμόθεε, τὴν παραθήκην

φύλαξον, ἐκτρεπόμενος τὰςβεβήλους κενοφωνίας καὶ

ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμουγνώσεως, 21ἥν τινεςἐπαγγελλόμενοι περὶ τὴν πίστινἠστόχησαν.Ἡ χάρις μεθ’ ὑμῶν.

266 ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β΄ 2:10

ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β΄

1 Παῦλος ἀπόστολος ΧριστοῦἸησοῦ διὰ θελήματος θεοῦ κατ’

ἐπαγγελίαν ζωῆς τῆς ἐν ΧριστῷἸησοῦ 2Τιμοθέῳ ἀγαπητῷ τέκνῳ·χάρις, ἔλεος, εἰρήνη ἀπὸ θεοῦπατρὸς καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦκυρίου ἡμῶν.3Χάριν ἔχω τῷ θεῷ, ᾧ λατρεύω

ἀπὸ προγόνων ἐν καθαρᾷσυνειδήσει, ὡς ἀδιάλειπτονἔχω τὴν περὶ σοῦ μνείαν ἐνταῖς δεήσεσίν μου νυκτὸς καὶἡμέρας, 4 ἐπιποθῶν σε ἰδεῖν,μεμνημένος σου τῶν δακρύων,ἵνα χαρᾶς πληρωθῶ, 5ὑπόμνησινλαβὼν τῆς ἐν σοὶ ἀνυποκρίτουπίστεως, ἥτις ἐνῴκησεν πρῶτονἐν τῇ μάμμῃ σου Λωΐδι καὶ τῇμητρί σου Εὐνίκῃ, πέπεισμαι δὲὅτι καὶ ἐν σοί. 6Δι’ ἣν αἰτίανἀναμιμνῄσκω σε ἀναζωπυρεῖν τὸχάρισμα τοῦ θεοῦ, ὅ ἐστιν ἐν σοὶδιὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶνμου· 7οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ θεὸςπνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεωςκαὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ. 8μὴοὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦκυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιοναὐτοῦ, ἀλλὰ συνκακοπάθησον τῷεὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν θεοῦ, 9τοῦσώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντοςκλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατὰ τὰ ἔργαἡμῶν ἀλλὰ κατὰ ἰδίαν πρόθεσινκαὶ χάριν, τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐνΧριστῷ Ἰησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων,10φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆςἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶνΧριστοῦ Ἰησοῦ, καταργήσαντος μὲντὸν θάνατον φωτίσαντος δὲ ζωὴνκαὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου,11 εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κῆρυξ καὶἀπόστολος καὶ διδάσκαλος. 12δι’ἣν αἰτίαν καὶ ταῦτα πάσχω, ἀλλ’

οὐκ ἐπαισχύνομαι, οἶδα γὰρ ᾧπεπίστευκα, καὶ πέπεισμαι ὅτιδυνατός ἐστιν τὴν παραθήκην μουφυλάξαι εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν.13ὑποτύπωσιν ἔχε ὑγιαινόντωνλόγων ὧν παρ’ ἐμοῦ ἤκουσας ἐνπίστει καὶ ἀγάπῃ τῇ ἐν ΧριστῷἸησοῦ· 14τὴν καλὴν παραθήκηνφύλαξον διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν.15Οἶδας τοῦτο, ὅτι

ἀπεστράφησάν με πάντες οἱἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὧν ἐστιν Φύγελος καὶἙρμογένης. 16δῴη ἔλεος ὁ κύριοςτῷ Ὀνησιφόρου οἴκῳ, ὅτι πολλάκιςμε ἀνέψυξεν καὶ τὴν ἅλυσίν μουοὐκ ἐπαισχύνθη, 17ἀλλὰ γενόμενοςἐν Ῥώμῃ σπουδαίως ἐζήτησέν μεκαὶ εὗρεν 18δῴη αὐτῷ ὁ κύριοςεὑρεῖν ἔλεος παρὰ κυρίου ἐνἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. καὶ ὅσα ἐν Ἐφέσῳδιηκόνησεν, Βέλτιον σὺ γινώσκεις.

2 Σὺ οὖν, τέκνον μου, ἐνδυναμοῦἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ

Ἰησοῦ, 2καὶ ἃ ἤκουσας παρ’ ἐμοῦδιὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦταπαράθου πιστοῖς ἀνθρώποις,οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρουςδιδάξαι. 3συνκακοπάθησονὡς καλὸς στρατιώτηςΧριστοῦ Ἰησοῦ. 4οὐδεὶςστρατευόμενος ἐμπλέκεταιταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷστρατολογήσαντι ἀρέσῃ· 5 ἐὰν δὲκαὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται ἐὰνμὴ νομίμως ἀθλήσῃ. 6τὸν κοπιῶνταγεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶνμεταλαμβάνειν. 7νόει ὃ λέγω·δώσει γάρ σοι ὁ κύριος σύνεσινἐν πᾶσιν. 8Μνημόνευε ἸησοῦνΧριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν,ἐκ σπέρματος Δαυείδ, κατὰ τὸεὐαγγέλιόν μου· 9 ἐν ᾧ κακοπαθῶμέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος, ἀλλὰὁ λόγος τοῦ θεοῦ οὐ δέδεται. 10διὰτοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς

ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β΄ 2:11 267 ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β΄ 3:11

ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίαςτύχωσιν τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦμετὰ δόξης αἰωνίου. 11Πιστὸς ὁλόγος· εἰ γὰρ συναπεθάνομεν, καὶσυζήσομεν· 12 εἰ ὑπομένομεν, καὶσυμβασιλεύσομεν· εἰ ἀρνησόμεθα,κἀκεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς· 13 εἰἀπιστοῦμεν, ἐκεῖνος πιστὸςμένει, ἀρνήσασθαι γὰρ ἑαυτὸν οὐδύναται.14Ταῦτα ὑπομίμνῃσκε,

διαμαρτυρόμενος ἐνώπιοντοῦ θεοῦ μὴ λογομαχεῖν, ἐπ’οὐδὲν χρήσιμον, ἐπὶ καταστροφῇτῶν ἀκουόντων. 15σπούδασονσεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷθεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον,ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆςἀληθείας. 16τὰς δὲ βεβήλουςκενοφωνίας περιΐστασο· ἐπὶ πλεῖονγὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας, 17καὶὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινανομὴν ἕξει· ὧν ἐστιν Ὑμέναιοςκαὶ Φίλητος, 18οἵτινες περὶ τὴνἀλήθειαν ἠστόχησαν, λέγοντεςἀνάστασιν ἤδη γεγονέναι, καὶἀνατρέπουσιν τήν τινων πίστιν.19ὁ μέντοι στερεὸς θεμέλιος τοῦθεοῦ ἕστηκεν, ἔχων τὴν σφραγῖδαταύτην· ἔγνω κύριος τοὺς ὄνταςαὐτοῦ, καί, ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίαςπᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα κυρίου.20 ἐν μεγάλῃ δὲ οἰκίᾳ οὐκ ἔστινμόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα,καὶ ἃ μὲν εἰς τιμὴν ἃ δὲ εἰςἀτιμίαν· 21 ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃἑαυτὸν ἀπὸ τούτων, ἔσταισκεῦος εἰς τιμήν, ἡγιασμένον,εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶνἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον.22τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίαςφεῦγε, δίωκε δὲ δικαιοσύνην,πίστιν, ἀγάπην, εἰρήνην μετὰτῶν ἐπικαλουμένων τὸν κύριονἐκ καθαρᾶς καρδίας. 23τὰς δὲ

μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσειςπαραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι γεννῶσινμάχας· 24δοῦλον δὲ κυρίου οὐ δεῖμάχεσθαι, ἀλλὰ ἤπιον εἶναι πρὸςπάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον,25 ἐν πραΰτητι παιδεύοντα τοὺςἀντιδιατιθεμένους, μήποτεδώῃ αὐτοῖς ὁ θεὸς μετάνοιανεἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας, 26καὶἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλουπαγίδος, ἐζωγρημένοι ὑπ’ αὐτοῦεἰς τὸ ἐκείνου θέλημα.

3 Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐνἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται

καιροὶ χαλεποί· 2 ἔσονται γὰρ οἱἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι,ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι,γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι,ἀνόσιοι, 3ἄστοργοι, ἄσπονδοι,διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι,ἀφιλάγαθοι, 4προδόται, προπετεῖς,τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλονἢ φιλόθεοι, 5 ἔχοντες μόρφωσινεὐσεβείας τὴν δὲ δύναμιναὐτῆς ἠρνημένοι· καὶ τούτουςἀποτρέπου. 6 ἐκ τούτων γάρ εἰσινοἱ ἐνδύνοντες εἰς τὰς οἰκίαςκαὶ αἰχμαλωτίζοντες γυναικάριασεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμεναἐπιθυμίαις ποικίλαις, 7πάντοτεμανθάνοντα καὶ μηδέποτε εἰςἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖνδυνάμενα. 8ὃν τρόπον δὲ Ἰάννηςκαὶ Ἰαμβρῆς ἀντέστησαν Μωϋσεῖ,οὕτως καὶ οὗτοι ἀνθίστανται τῇἀληθείᾳ, ἄνθρωποι κατεφθαρμένοιτὸν νοῦν, ἀδόκιμοι περὶ τὴν πίστιν·9ἀλλ’ οὐ προκόψουσιν ἐπὶ πλεῖον,ἡ γὰρ ἄνοια αὐτῶν ἔκδηλοςἔσται πᾶσιν, ὡς καὶ ἡ ἐκείνωνἐγένετο. 10Σὺ δὲ παρηκολούθησάςμου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ,τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇμακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇὑπομονῇ, 11τοῖς διωγμοῖς, τοῖςπαθήμασιν, οἷά μοι ἐγένετο ἐν


Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις·οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα, καὶἐκ πάντων με ἐρύσατο ὁ κύριος.12καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντεςζῆν εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦδιωχθήσονται. 13Πονηροὶ δὲἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσινἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶπλανώμενοι. 14σὺ δὲ μένε ἐν οἷςἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼςπαρὰ τίνων ἔμαθες, 15καὶ ὅτιἀπὸ βρέφους ἱερὰ γράμματαοἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαιεἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆςἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 16πᾶσα γραφὴθεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸςδιδασκαλίαν, πρὸς ἐλεγμόν, πρὸςἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐνδικαιοσύνῃ, 17 ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦθεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργονἀγαθὸν ἐξηρτισμένος.

4 Διαμαρτύρομαι ἐνώπιον τοῦθεοῦ καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ, τοῦ

μέλλοντος κρίνειν ζῶντας καὶνεκρούς, καὶ τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦκαὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ· 2κήρυξοντὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρωςἀκαίρως, ἔλεγξον, παρακάλεσον,ἐπιτίμησον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳκαὶ διδαχῇ. 3 ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτετῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἰδίαςἐπιθυμίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσινδιδασκάλους κνηθόμενοι τὴνἀκοήν, 4καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείαςτὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲτοὺς μύθους ἐκτραπήσονται. 5σὺδὲ νῆφε ἐν πᾶσιν, κακοπάθησον,ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴνδιακονίαν σου πληροφόρησον.6 ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶὁ καιρὸς τῆς ἀναλύσεώς μουἐφέστηκεν. 7τὸν καλὸν ἀγῶναἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα,τὴν πίστιν τετήρηκα· 8λοιπὸνἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης

στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁκύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁδίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοὶἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴνἐπιφάνειαν αὐτοῦ.9Σπούδασον ἐλθεῖν πρός

με ταχέως. 10Δημᾶς γάρ μεἐγκατέλιπεν ἀγαπήσας τὸννῦν αἰῶνα, καὶ ἐπορεύθη εἰςΘεσσαλονίκην, Κρήσκης εἰςΓαλλίαν, Τίτος εἰς Δαλματίαν·11Λουκᾶς ἐστιν μόνος μετ’ ἐμοῦ.Μᾶρκον ἀναλαβὼν ἄγε μετὰσεαυτοῦ, ἔστιν γάρ μοι εὔχρηστοςεἰς διακονίαν. 12Τυχικὸν δὲἀπέστειλα εἰς Ἔφεσον. 13τὸνφελόνην, ὃν ἀπέλιπον ἐν Τρῳάδιπαρὰ Κάρπῳ, ἐρχόμενος φέρε, καὶτὰ βιβλία, μάλιστα τὰς μεμβράνας.14Ἀλέξανδρος ὁ χαλκεὺς πολλά μοικακὰ ἐνεδείξατο· ἀποδώσει αὐτῷ ὁκύριος κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ· 15ὃνκαὶ σὺ φυλάσσου, λίαν γὰρ ἀντέστητοῖς ἡμετέροις λόγοις. 16 ἐν τῇπρώτῃ μου ἀπολογίᾳ οὐδείς μοιπαρεγένετο, ἀλλὰ πάντες μεἐγκατέλιπον· μὴ αὐτοῖς λογισθείη·17ὁ δὲ κύριός μοι παρέστη καὶἐνεδυνάμωσέν με, ἵνα δι’ ἐμοῦτὸ κήρυγμα πληροφορηθῇ καὶἀκούσωσιν πάντα τὰ ἔθνη, καὶἐρύσθην ἐκ στόματος λέοντος.18ῥύσεταί με ὁ κύριος ἀπὸ παντὸςἔργου πονηροῦ καὶ σώσει εἰς τὴνβασιλείαν αὐτοῦ τὴν ἐπουράνιον,ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶναἰώνων· ἀμήν.19Ἄσπασαι Πρίσκαν καὶ Ἀκύλαν

καὶ τὸν Ὀνησιφόρου οἶκον.20Ἔραστος ἔμεινεν ἐν Κορίνθῳ,Τρόφιμον δὲ ἀπέλιπον ἐν Μιλήτῳἀσθενοῦντα. 21σπούδασον πρὸχειμῶνος ἐλθεῖν. ἀσπάζεταί σεΕὔβουλος καὶ Πούδης καὶ Λίνος καὶΚλαυδία καὶ οἱ ἀδελφοὶ πάντες.


22Ὁ κύριος μετὰ τοῦ πνεύματόςσου. ἡ χάρις μεθ’ ὑμῶν.

270 ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ 2:12

ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ

1 Παῦλος δοῦλος θεοῦ,ἀπόστολος δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ

κατὰ πίστιν ἐκλεκτῶν θεοῦ καὶἐπίγνωσιν ἀληθείας τῆς κατ’εὐσέβειαν 2 ἐπ’ ἐλπίδι ζωῆςαἰωνίου, ἣν ἐπηγγείλατο ὁ ἀψευδὴςθεὸς πρὸ χρόνων αἰωνίων,3 ἐφανέρωσεν δὲ καιροῖς ἰδίοιςτὸν λόγον αὐτοῦ ἐν κηρύγματι ὃἐπιστεύθην ἐγὼ κατ’ ἐπιταγὴν τοῦσωτῆρος ἡμῶν θεοῦ, 4Τίτῳ γνησίῳτέκνῳ κατὰ κοινὴν πίστιν· χάριςκαὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς καὶΧριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν.5Τούτου χάριν ἀπέλιπόν σε

ἐν Κρήτῃ, ἵνα τὰ λείπονταἐπιδιορθώσῃ καὶ καταστήσῃςκατὰ πόλιν πρεσβυτέρους, ὡςἐγώ σοι διεταξάμην, 6 εἴ τίς ἐστινἀνέγκλητος, μιᾶς γυναικὸς ἀνήρ,τέκνα ἔχων πιστά, μὴ ἐν κατηγορίᾳἀσωτίας ἢ ἀνυπότακτα. 7δεῖ γὰρτὸν ἐπίσκοπον ἀνέγκλητον εἶναιὡς θεοῦ οἰκονόμον, μὴ αὐθάδη, μὴὀργίλον, μὴ πάροινον, μὴ πλήκτην,μὴ αἰσχροκερδῆ, 8ἀλλὰ φιλόξενον,φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον,ὅσιον, ἐγκρατῆ, 9ἀντεχόμενον τοῦκατὰ τὴν διδαχὴν πιστοῦ λόγου,ἵνα δυνατὸς ᾖ καὶ παρακαλεῖν ἐν τῇδιδασκαλίᾳ τῇ ὑγιαινούσῃ καὶ τοὺςἀντιλέγοντας ἐλέγχειν. 10Εἰσὶν γὰρπολλοὶ ἀνυπότακτοι, ματαιολόγοικαὶ φρεναπάται, μάλιστα οἱἐκ τῆς περιτομῆς, 11οὓς δεῖἐπιστομίζειν, οἵτινες ὅλους οἴκουςἀνατρέπουσιν διδάσκοντες ἃμὴ δεῖ αἰσχροῦ κέρδους χάριν.12 εἶπέν τις ἐξ αὐτῶν, ἴδιος αὐτῶνπροφήτης, Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται,κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί. 13ἡμαρτυρία αὕτη ἐστὶν ἀληθής. δι’ ἣναἰτίαν ἔλεγχε αὐτοὺς ἀποτόμως,

ἵνα ὑγιαίνωσιν ἐν τῇ πίστει,14μὴ προσέχοντες Ἰουδαϊκοῖςμύθοις καὶ ἐντολαῖς ἀνθρώπωνἀποστρεφομένων τὴν ἀλήθειαν.15πάντα καθαρὰ τοῖς καθαροῖς·τοῖς δὲ μεμιαμμένοις καὶ ἀπίστοιςοὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανταιαὐτῶν καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις.16θεὸν ὁμολογοῦσιν εἰδέναι, τοῖςδὲ ἔργοις ἀρνοῦνται, βδελυκτοὶὄντες καὶ ἀπειθεῖς καὶ πρὸς πᾶνἔργον ἀγαθὸν ἀδόκιμοι.

2 Σὺ δὲ λάλει ἃ πρέπει τῇὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ.

2πρεσβύτας νηφαλίους εἶναι,σεμνούς, σώφρονας, ὑγιαίνονταςτῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ.3πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐνκαταστήματι ἱεροπρεπεῖς, μὴδιαβόλους μὴ οἴνῳ πολλῷδεδουλωμένας, καλοδιδασκάλους,4 ἵνα σωφρονίζωσιν τὰς νέαςφιλάνδρους εἶναι, φιλοτέκνους,5σώφρονας, ἁγνάς, οἰκουργούςἀγαθάς, ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοιςἀνδράσιν, ἵνα μὴ ὁ λόγος τοῦ θεοῦβλασφημῆται. 6Τοὺς νεωτέρουςὡσαύτως παρακάλει σωφρονεῖν7περὶ πάντα, σεαυτὸν παρεχόμενοςτύπον καλῶν ἔργων, ἐν τῇδιδασκαλίᾳ ἀφθορίαν, σεμνότητα,8λόγον ὑγιῆ ἀκατάγνωστον, ἵνα ὁἐξ ἐναντίας ἐντραπῇ μηδὲν ἔχωνλέγειν περὶ ἡμῶν φαῦλον. 9Δούλουςἰδίοις δεσπόταις ὑποτάσσεσθαιἐν πᾶσιν, εὐαρέστους εἶναι,μὴ ἀντιλέγοντας, 10μὴνοσφιζομένους, ἀλλὰ πᾶσανπίστιν ἐνδεικνυμένους ἀγαθήν, ἵνατὴν διδασκαλίαν τὴν τοῦ σωτῆροςἡμῶν θεοῦ κοσμῶσιν ἐν πᾶσιν.11Ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις

τοῦ θεοῦ σωτήριος πᾶσινἀνθρώποις, 12παιδεύουσα ἡμᾶς ἵναἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰςκοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ

ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ 2:13 271 ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ 3:15

δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐντῷ νῦν αἰῶνι, 13προσδεχόμενοι τὴνμακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαντῆς δόξης τοῦ μεγάλου θεοῦ καὶσωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ Ἰησοῦ,14ὃς ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶνἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπὸ πάσηςἀνομίας καὶ καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαὸνπεριούσιον, ζηλωτὴν καλῶν ἔργων.15Ταῦτα λάλει καὶ παρακάλει

καὶ ἔλεγχε μετὰ πάσης ἐπιταγῆς·μηδείς σου περιφρονείτω.

3 Ὑπομίμνῃσκε αὐτοὺς ἀρχαῖςἐξουσίαις ὑποτάσσεσθαι,

πειθαρχεῖν, πρὸς πᾶν ἔργονἀγαθὸν ἑτοίμους εἶναι, 2μηδέναβλασφημεῖν, ἀμάχους εἶναι,ἐπιεικεῖς, πᾶσαν ἐνδεικνυμένουςπραΰτητα πρὸς πάντας ἀνθρώπους.3ἦμεν γάρ ποτε καὶ ἡμεῖς ἀνόητοι,ἀπειθεῖς, πλανώμενοι, δουλεύοντεςἐπιθυμίαις καὶ ἡδοναῖς ποικίλαις,ἐν κακίᾳ καὶ φθόνῳ διάγοντες,στυγητοί, μισοῦντες ἀλλήλους.4ὅτε δὲ ἡ χρηστότης καὶ ἡφιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦσωτῆρος ἡμῶν θεοῦ, 5οὐκ ἐξἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνῃ ἃἐποιήσαμεν ἡμεῖς ἀλλὰ κατὰτὸ αὐτοῦ ἔλεος ἔσωσεν ἡμᾶςδιὰ λουτροῦ παλινγενεσίας καὶἀνακαινώσεως πνεύματος ἁγίου,6οὗ ἐξέχεεν ἐφ’ ἡμᾶς πλουσίως διὰ

Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν,7 ἵνα δικαιωθέντες τῇ ἐκείνουχάριτι κληρονόμοι γενηθῶμενκατ’ ἐλπίδα ζωῆς αἰωνίου.8πιστὸς ὁ λόγος, καὶ περὶ τούτωνβούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι,ἵνα φροντίζωσιν καλῶν ἔργωνπροΐστασθαι οἱ πεπιστευκότεςθεῷ. ταῦτά ἐστιν καλὰ καὶὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· 9μωρὰςδὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶἔριν καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο,εἰσὶν γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι.10αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίανκαὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ,11 εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁτοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει, ὢναὐτοκατάκριτος.12Ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρὸς

σὲ ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖνπρός με εἰς Νικόπολιν, ἐκεῖγὰρ κέκρικα παραχειμάσαι.13Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ Ἀπολλῶνσπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲναὐτοῖς λείπῃ. 14μανθανέτωσανδὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργωνπροΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίαςχρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι.15Ἀσπάζονταί σε οἱ μετ’ ἐμοῦ

πάντες. ἄσπασαι τοὺς φιλοῦνταςἡμᾶς ἐν πίστει.Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν.

272 ΠΡΟΣ ΦΙΛΗΜΟΝΑ 1:25

ΠΡΟΣ ΦΙΛΗΜΟΝΑ

1 Παῦλος δέσμιος ΧριστοῦἸησοῦ καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφὸς

Φιλήμονι τῷ ἀγαπητῷ καὶ συνεργῷἡμῶν 2καὶ Ἀπφίᾳ τῇ ἀδελφῇ καὶἈρχίππῳ τῷ συστρατιώτῃ ἡμῶνκαὶ τῇ κατ’ οἶκόν σου ἐκκλησίᾳ·3χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦπατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου ἸησοῦΧριστοῦ.4Εὐχαριστῶ τῷ θεῷ μου πάντοτε

μνείαν σου ποιούμενος ἐπὶ τῶνπροσευχῶν μου, 5ἀκούων σου τὴνἀγάπην καὶ τὴν πίστιν ἣν ἔχεις πρὸςτὸν κύριον Ἰησοῦν καὶ εἰς πάνταςτοὺς ἁγίους, 6ὅπως ἡ κοινωνίατῆς πίστεώς σου ἐνεργὴς γένηταιἐν ἐπιγνώσει παντὸς ἀγαθοῦ τοῦἐν ἡμῖν εἰς Χριστόν· 7χαρὰν γὰρπολλὴν ἔσχον καὶ παράκλησιν ἐπὶτῇ ἀγάπῃ σου, ὅτι τὰ σπλάγχνατῶν ἁγίων ἀναπέπαυται διὰ σοῦ,ἀδελφέ. 8Διό, πολλὴν ἐν Χριστῷπαρρησίαν ἔχων ἐπιτάσσειν σοι τὸἀνῆκον, 9διὰ τὴν ἀγάπην μᾶλλονπαρακαλῶ, τοιοῦτος ὢν ὡς Παῦλοςπρεσβύτης, νυνὶ δὲ καὶ δέσμιοςΧριστοῦ Ἰησοῦ, 10παρακαλῶ σεπερὶ τοῦ ἐμοῦ τέκνου, ὃν ἐγέννησαἐν τοῖς δεσμοῖς, Ὀνήσιμον, 11τόνποτέ σοι ἄχρηστον νυνὶ δὲ καὶ σοὶκαὶ ἐμοὶ εὔχρηστον, ὃν ἀνέπεμψάσοι, 12αὐτόν, τοῦτ’ ἔστιν τὰ ἐμὰ

σπλάγχνα. 13ὃν ἐγὼ ἐβουλόμηνπρὸς ἐμαυτὸν κατέχειν, ἵνα ὑπὲρσοῦ μοι διακονῇ ἐν τοῖς δεσμοῖςτοῦ εὐαγγελίου, 14χωρὶς δὲτῆς σῆς γνώμης οὐδὲν ἠθέλησαποιῆσαι, ἵνα μὴ ὡς κατὰ ἀνάγκηντὸ ἀγαθόν σου ᾖ ἀλλὰ κατὰἑκούσιον. 15τάχα γὰρ διὰ τοῦτοἐχωρίσθη πρὸς ὥραν ἵνα αἰώνιοναὐτὸν ἀπέχῃς, 16οὐκ ἔτι ὡςδοῦλον ἀλλὰ ὑπὲρ δοῦλον, ἀδελφὸνἀγαπητόν, μάλιστα ἐμοί, πόσῳ δὲμᾶλλον σοὶ καὶ ἐν σαρκὶ καὶ ἐνκυρίῳ. 17 εἰ οὖν με ἔχεις κοινωνόν,προσλαβοῦ αὐτὸν ὡς ἐμέ. 18 εἰ δέτι ἠδίκησέν σε ἢ ὀφείλει, τοῦτοἐμοὶ ἐλλόγα· 19 ἐγὼ Παῦλος ἔγραψατῇ ἐμῇ χειρί, ἐγὼ ἀποτίσω· ἵναμὴ λέγω σοι ὅτι καὶ σεαυτόν μοιπροσοφείλεις. 20ναί, ἀδελφέ, ἐγώσου ὀναίμην ἐν κυρίῳ· ἀνάπαυσόνμου τὰ σπλάγχνα ἐν Χριστῷ.21Πεποιθὼς τῇ ὑπακοῇ σου

ἔγραψά σοι, εἰδὼς ὅτι καὶ ὑπὲρἃ λέγω ποιήσεις. 22ἅμα δὲ καὶἑτοίμαζέ μοι ξενίαν· ἐλπίζω γὰρὅτι διὰ τῶν προσευχῶν ὑμῶνχαρισθήσομαι ὑμῖν.23Ἀσπάζεταί σε Ἐπαφρᾶς ὁ

συναιχμάλωτός μου ἐν ΧριστῷἸησοῦ, 24Μάρκος, Ἀρίσταρχος,Δημᾶς, Λουκᾶς, οἱ συνεργοί μου.25Ἡ χάρις τοῦ κυρίου Ἰησοῦ

Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν.

273 ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ 2:10

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

1 Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπωςπάλαι ὁ θεὸς λαλήσας τοῖς

πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις ἐπ’ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτωνἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, 2ὃν ἔθηκενκληρονόμον πάντων, δι’ οὗκαὶ ἐποίησεν τοὺς αἰῶνας· 3ὃςὢν ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶχαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ,φέρων τε τὰ πάντα τῷ ῥήματι τῆςδυνάμεως αὐτοῦ, καθαρισμὸν τῶνἁμαρτιῶν ποιησάμενος ἐκάθισενἐν δεξιᾷ τῆς μεγαλωσύνης ἐνὑψηλοῖς, 4τοσούτῳ κρείττωνγενόμενος τῶν ἀγγέλων ὅσῳδιαφορώτερον παρ’ αὐτοὺςκεκληρονόμηκεν ὄνομα. 5τίνι γὰρεἶπέν ποτε τῶν ἀγγέλων, υἱός μουεἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε;καὶ πάλιν, ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰςπατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰςυἱόν; 6ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸνπρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην,λέγει, καὶ προσκυνησάτωσαναὐτῷ πάντες ἄγγελοι θεοῦ. 7καὶπρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει,ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦπνεύματα, καὶ τοὺς λειτουργοὺςαὐτοῦ πυρὸς φλόγα· 8πρὸς δὲτὸν υἱόν, ὁ θρόνος σου, ὁ θεός,εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, καὶ ἡῥάβδος τῆς εὐθύτητος ῥάβδοςτῆς βασιλείας σου. 9ἠγάπησαςδικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀδικίαν·διὰ τοῦτο ἔχρισέν σε ὁ θεός, ὁ θεόςσου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰτοὺς μετόχους σου· 10καί, σὺ κατ’ἀρχάς, κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας,καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσινοἱ οὐρανοί· 11αὐτοὶ ἀπολοῦνται,σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡςἱμάτιον παλαιωθήσονται, 12καὶὡσεὶ περιβόλαιον ἀλλάξεις αὐτούς,

καὶ ἀλλαγήσονται, σὺ δὲ ὁ αὐτὸςεἶ καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν.13πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλωνεἴρηκέν ποτε, κάθου ἐκ δεξιῶνμου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σουὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; 14οὐχὶπάντες εἰσὶν λειτουργικὰ πνεύματαεἰς διακονίαν ἀποστελλόμεναδιὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖνσωτηρίαν;

2 Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρωςπροσέχειν ἡμᾶς τοῖς

ἀκουσθεῖσιν, μήποτε παραρυῶμεν.2 εἰ γὰρ ὁ δι’ ἀγγέλων λαληθεὶςλόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσαπαράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβενἔνδικον μισθαποδοσίαν, 3πῶςἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτηςἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις,ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαιδιὰ τοῦ κυρίου, ὑπὸ τῶνἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη,4συνεπιμαρτυροῦντος τοῦ θεοῦσημείοις τε καὶ τέρασιν καὶποικίλαις δυνάμεσιν καὶ πνεύματοςἁγίου μερισμοῖς κατὰ τὴν αὐτοῦθέλησιν.5Οὐ γὰρ ἀγγέλοις ὑπέταξεν τὴν

οἰκουμένην τὴν μέλλουσαν, περὶ ἧςλαλοῦμεν. 6διεμαρτύρατο δέ πούτις λέγων, τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτιμιμνῄσκῃ αὐτοῦ, ἢ υἱὸς ἀνθρώπουὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν; 7ἠλάττωσαςαὐτὸν βραχύ τι παρ’ ἀγγέλους,δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν,8πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶνποδῶν αὐτοῦ. ἐν τῷ γὰρ ὑποτάξαιαὐτῷ τὰ πάντα οὐδὲν ἀφῆκεν αὐτῷἀνυπότακτον. νῦν δὲ οὔπω ὁρῶμεναὐτῷ τὰ πάντα ὑποτεταγμένα·9τὸν δὲ βραχύ τι παρ’ ἀγγέλουςἠλαττωμένον βλέπομεν Ἰησοῦνδιὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου δόξῃκαὶ τιμῇ ἐστεφανωμένον, ὅπωςχάριτι θεοῦ ὑπὲρ παντὸς γεύσηταιθανάτου. 10 ἔπρεπεν γὰρ αὐτῷ, δι’

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ 2:11 274 ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ 3:19

ὃν τὰ πάντα καὶ δι’ οὗ τὰ πάντα,πολλοὺς υἱοὺς εἰς δόξαν ἀγαγόντατὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας αὐτῶνδιὰ παθημάτων τελειῶσαι. 11ὁ τεγὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοιἐξ ἑνὸς πάντες· δι’ ἣν αἰτίαν οὐκἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺςκαλεῖν, 12λέγων, ἀπαγγελῶ τὸὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐνμέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε· 13καὶπάλιν, ἐγὼ ἔσομαι πεποιθὼς ἐπ’αὐτῷ· καὶ πάλιν, ἰδοὺ ἐγὼ καὶτὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ θεός.14 ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκεναἵματος καὶ σαρκός, καὶ αὐτὸςπαραπλησίως μετέσχεν τῶν αὐτῶν,ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃτὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου,τοῦτ’ ἔστιν τὸν διάβολον, 15καὶἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳθανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοιἦσαν δουλίας. 16οὐ γὰρ δήπουἀγγέλων ἐπιλαμβάνεται, ἀλλὰσπέρματος Ἀβραὰμ ἐπιλαμβάνεται.17ὅθεν ὤφειλεν κατὰ πάντα τοῖςἀδελφοῖς ὁμοιωθῆναι, ἵνα ἐλεήμωνγένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς τὰπρὸς τὸν θεόν, εἰς τὸ ἱλάσκεσθαιτὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ· 18 ἐν ᾧγὰρ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς,δύναται τοῖς πειραζομένοιςβοηθῆσαι.

3Ὅθεν, ἀδελφοὶ ἅγιοι,κλήσεως ἐπουρανίου μέτοχοι,

κατανοήσατε τὸν ἀπόστολον καὶἀρχιερέα τῆς ὁμολογίας ἡμῶνἸησοῦν, 2πιστὸν ὄντα τῷ ποιήσαντιαὐτὸν ὡς καὶ Μωϋσῆς ἐν ὅλῳ τῷοἴκῳ αὐτοῦ. 3πλείονος γὰρ οὗτοςδόξης παρὰ Μωϋσῆν ἠξίωται καθ’ὅσον πλείονα τιμὴν ἔχει τοῦ οἴκουὁ κατασκευάσας αὐτόν. 4πᾶς γὰροἶκος κατασκευάζεται ὑπό τινος,ὁ δὲ πάντα κατασκευάσας θεός.5καὶ Μωϋσῆς μὲν πιστὸς ἐν ὅλῳτῷ οἴκῳ αὐτοῦ ὡς θεράπων εἰς

μαρτύριον τῶν λαληθησομένων,6Χριστὸς δὲ ὡς υἱὸς ἐπὶ τὸν οἶκοναὐτοῦ, οὗ οἶκός ἐσμεν ἡμεῖς, ἐάντὴν παρρησίαν καὶ τὸ καύχηματῆς ἐλπίδος μέχρι τέλους βεβαίανκατάσχωμεν.7Διό, καθὼς λέγει τὸ πνεῦμα τὸ

ἅγιον· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆςαὐτοῦ ἀκούσητε, 8μὴ σκληρύνητετὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷπαραπικρασμῷ, κατὰ τὴν ἡμέραντοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ,9οὗ ἐπείρασαν οἱ πατέρες ὑμῶνἐν δοκιμασίᾳ καὶ εἶδον τὰ ἔργαμου τεσσεράκοντα ἔτη· 10διὸπροσώχθισα τῇ γενεᾷ ταύτῃ καὶεἶπον, ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ·αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούςμου, 11ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου, εἰεἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίνμου. 12βλέπετε, ἀδελφοί, μήποτεἔσται ἔν τινι ὑμῶν καρδία πονηρὰἀπιστίας ἐν τῷ ἀποστῆναι ἀπὸθεοῦ ζῶντος, 13ἀλλὰ παρακαλεῖτεἑαυτοὺς καθ’ ἑκάστην ἡμέραν,ἄχρις οὗ τὸ σήμερον καλεῖται, ἵναμὴ σκληρυνθῇ τις ἐξ ὑμῶν ἀπάτῃτῆς ἁμαρτίας· 14μέτοχοι γὰρ τοῦΧριστοῦ γεγόναμεν, ἐάνπερ τὴνἀρχὴν τῆς ὑποστάσεως μέχριτέλους βεβαίαν κατάσχωμεν,15 ἐν τῷ λέγεσθαι, σήμερον ἐὰντῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴσκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶνὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ. 16τίνεςγὰρ ἀκούσαντες παρεπίκραναν;ἀλλ’ οὐ πάντες οἱ ἐξελθόντες ἐξΑἰγύπτου διὰ Μωϋσέως; 17τίσινδὲ προσώχθισεν τεσσεράκονταἔτη; οὐχὶ τοῖς ἁμαρτήσασιν, ὧν τὰκῶλα ἔπεσεν ἐν τῇ ἐρήμῳ; 18τίσινδὲ ὤμοσεν μὴ εἰσελεύσεσθαι εἰςτὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ εἰ μὴ τοῖςἀπειθήσασιν; 19καὶ βλέπομεν ὅτιοὐκ ἠδυνήθησαν εἰσελθεῖν δι’ἀπιστίαν.


4 Φοβηθῶμεν οὖν μήποτεκαταλειπομένης ἐπαγγελίας

εἰσελθεῖν εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦδοκῇ τις ἐξ ὑμῶν ὑστερηκέναι· 2καὶγάρ ἐσμεν εὐηγγελισμένοι καθάπερκἀκεῖνοι, ἀλλ’ οὐκ ὠφέλησεν ὁλόγος τῆς ἀκοῆς ἐκείνους, μὴσυνκεκερασμένος τῇ πίστει τοῖςἀκούσασιν. 3 εἰσερχόμεθα γὰρ εἰςτὴν κατάπαυσιν οἱ πιστεύσαντες,καθὼς εἴρηκεν, ὡς ὤμοσα ἐν τῇὀργῇ μου, εἰ εἰσελεύσονται εἰςτὴν κατάπαυσίν μου, καίτοι τῶνἔργων ἀπὸ καταβολῆς κόσμουγενηθέντων. 4 εἴρηκεν γάρ πουπερὶ τῆς ἑβδόμης οὕτως, καὶκατέπαυσεν ὁ θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳτῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν ἔργωναὐτοῦ· 5καὶ ἐν τούτῳ πάλιν, εἰεἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίνμου. 6 ἐπεὶ οὖν ἀπολείπεταιτινὰς εἰσελθεῖν εἰς αὐτήν, καὶ οἱπρότερον εὐαγγελισθέντες οὐκεἰσῆλθον δι’ ἀπείθειαν, 7πάλιν τινὰὁρίζει ἡμέραν, σήμερον, ἐν Δαυεὶδλέγων μετὰ τοσοῦτον χρόνον,καθὼς προείρηται, σήμερον ἐὰντῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴσκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν. 8 εἰγὰρ αὐτοὺς Ἰησοῦς κατέπαυσεν,οὐκ ἂν περὶ ἄλλης ἐλάλει μετὰταῦτα ἡμέρας. 9ἄρα ἀπολείπεταισαββατισμὸς τῷ λαῷ τοῦ θεοῦ· 10ὁγὰρ εἰσελθὼν εἰς τὴν κατάπαυσιναὐτοῦ καὶ αὐτὸς κατέπαυσεν ἀπὸτῶν ἔργων αὐτοῦ ὥσπερ ἀπὸ τῶνἰδίων ὁ θεός.11Σπουδάσωμεν οὖν εἰσελθεῖν

εἰς ἐκείνην τὴν κατάπαυσιν, ἵναμὴ ἐν τῷ αὐτῷ τις ὑποδείγματιπέσῃ τῆς ἀπειθείας. 12 ζῶν γὰρ ὁλόγος τοῦ θεοῦ καὶ ἐνεργὴς καὶτομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιρανδίστομον καὶ διϊκνούμενος ἄχριμερισμοῦ ψυχῆς καὶ πνεύματος,ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν, καὶ κριτικὸς

ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν καρδίας·13καὶ οὐκ ἔστιν κτίσις ἀφανὴςἐνώπιον αὐτοῦ, πάντα δὲ γυμνὰ καὶτετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖςαὐτοῦ, πρὸς ὃν ἡμῖν ὁ λόγος.14Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν

διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς,Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ,κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας· 15οὐγὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενονσυνπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαιςἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰπάντα καθ’ ὁμοιότητα χωρὶςἁμαρτίας. 16προσερχώμεθα οὖνμετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆςχάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεοςκαὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρονβοήθειαν.

5 Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ

ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸςτὸν θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶράτε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν,2μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖςἀγνοοῦσιν καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶκαὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν,3καὶ δι’ αὐτὴν ὀφείλει καθὼςπερὶ τοῦ λαοῦ οὕτως καὶ περὶἑαυτοῦ προσφέρειν περὶ ἁμαρτιῶν.4καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνειτὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸτοῦ θεοῦ, καθώσπερ καὶ Ἀαρών.5οὕτως καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸνἐδόξασεν γενηθῆναι ἀρχιερέα,ἀλλ’ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν, υἱόςμου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκάσε· 6καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει,σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰτὴν τάξιν Μελχισέδεκ. 7ὃς ἐνταῖς ἡμέραις τῆς σαρκὸς αὐτοῦ,δεήσεις τε καὶ ἱκετηρίας πρὸςτὸν δυνάμενον σῴζειν αὐτὸν ἐκθανάτου μετὰ κραυγῆς ἰσχυρᾶςκαὶ δακρύων προσενέγκας καὶεἰσακουσθεὶς ἀπὸ τῆς εὐλαβείας,8καίπερ ὢν υἱὸς ἔμαθεν ἀφ’


ὧν ἔπαθεν τὴν ὑπακοήν· 9καὶτελειωθεὶς ἐγένετο πᾶσιν τοῖςὑπακούουσιν αὐτῷ αἴτιος σωτηρίαςαἰωνίου, 10προσαγορευθεὶς ὑπὸτοῦ θεοῦ ἀρχιερεὺς κατὰ τὴν τάξινΜελχισέδεκ.11Περὶ οὗ πολὺς ἡμῖν ὁ λόγος καὶ

δυσερμήνευτος λέγειν, ἐπεὶ νωθροὶγεγόνατε ταῖς ἀκοαῖς. 12καὶ γὰρὀφείλοντες εἶναι διδάσκαλοι διὰτὸν χρόνον, πάλιν χρείαν ἔχετε τοῦδιδάσκειν ὑμᾶς τινὰ τὰ στοιχεῖατῆς ἀρχῆς τῶν λογίων τοῦ θεοῦ,καὶ γεγόνατε χρείαν ἔχοντεςγάλακτος, οὐ στερεᾶς τροφῆς.13πᾶς γὰρ ὁ μετέχων γάλακτοςἄπειρος λόγου δικαιοσύνης, νήπιοςγάρ ἐστιν· 14τελείων δέ ἐστιν ἡστερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰαἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντωνπρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ.

6 Διὸ ἀφέντες τὸν τῆς ἀρχῆςτοῦ Χριστοῦ λόγον ἐπὶ

τὴν τελειότητα φερώμεθα, μὴπάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοιμετανοίας ἀπὸ νεκρῶν ἔργων, καὶπίστεως ἐπὶ θεόν, 2βαπτισμῶνδιδαχῆς, ἐπιθέσεώς τε χειρῶν,ἀναστάσεώς τε νεκρῶν, καὶκρίματος αἰωνίου. 3καὶ τοῦτοποιήσομεν ἐάνπερ ἐπιτρέπῃ ὁθεός. 4ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξφωτισθέντας, γευσαμένους τετῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶμετόχους γενηθέντας πνεύματοςἁγίου 5καὶ καλὸν γευσαμένουςθεοῦ ῥῆμα δυνάμεις τε μέλλοντοςαἰῶνος, 6καὶ παραπεσόντας,πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν,ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸντοῦ θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας.7γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα τὸν ἐπ’ αὐτῆςἐρχόμενον πολλάκις ὑετόν,καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετονἐκείνοις δι’ οὓς καὶ γεωργεῖται,μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ

θεοῦ· 8 ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶτριβόλους ἀδόκιμος καὶ κατάραςἐγγύς, ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν.9Πεπείσμεθα δὲ περὶ ὑμῶν,

ἀγαπητοί, τὰ κρείσσονα καὶἐχόμενα σωτηρίας, εἰ καὶοὕτως λαλοῦμεν· 10οὐ γὰρἄδικος ὁ θεὸς ἐπιλαθέσθαι τοῦἔργου ὑμῶν καὶ τῆς ἀγάπης ἧςἐνεδείξασθε εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ,διακονήσαντες τοῖς ἁγίοις καὶδιακονοῦντες. 11 ἐπιθυμοῦμενδὲ ἕκαστον ὑμῶν τὴν αὐτὴνἐνδείκνυσθαι σπουδὴν πρὸς τὴνπληροφορίαν τῆς ἐλπίδος ἄχριτέλους, 12 ἵνα μὴ νωθροὶ γένησθε,μιμηταὶ δὲ τῶν διὰ πίστεως καὶμακροθυμίας κληρονομούντων τὰςἐπαγγελίας. 13τῷ γὰρ Ἀβραὰμἐπαγγειλάμενος ὁ θεός, ἐπεὶκατ’ οὐδενὸς εἶχεν μείζονοςὀμόσαι, ὤμοσεν καθ’ ἑαυτοῦ,14λέγων· εἰ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσωσε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε·15καὶ οὕτως μακροθυμήσαςἐπέτυχεν τῆς ἐπαγγελίας.16ἄνθρωποι γὰρ κατὰ τοῦ μείζονοςὀμνύουσιν, καὶ πάσης αὐτοῖςἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσινὁ ὅρκος· 17 ἐν ᾧ περισσότερονβουλόμενος ὁ θεὸς ἐπιδεῖξαι τοῖςκληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦἐμεσίτευσεν ὅρκῳ, 18 ἵνα διὰ δύοπραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷςἀδύνατον ψεύσασθαι τὸν θεόν,ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν οἱκαταφυγόντες κρατῆσαι τῆςπροκειμένης ἐλπίδος· 19ἣν ὡςἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς,ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶεἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτεροντοῦ καταπετάσματος, 20ὅπουπρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθενἸησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισέδεκ


ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸναἰῶνα.

7 Οὗτος γὰρ ὁ Μελχισέδεκ,βασιλεὺς Σαλήμ, ἱερεὺς τοῦ

θεοῦ τοῦ ὑψίστου, ὁ συναντήσαςἈβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸτῆς κοπῆς τῶν βασιλέων καὶεὐλογήσας αὐτόν, 2ᾧ καὶ δεκάτηνἀπὸ πάντων ἐμέρισεν Ἀβραάμ,πρῶτον μὲν ἑρμηνευόμενοςβασιλεὺς δικαιοσύνης ἔπειταδὲ καὶ βασιλεὺς Σαλήμ, ὅ ἐστινβασιλεὺς εἰρήνης, 3ἀπάτωρ,ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητος, μήτεἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλοςἔχων, ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷτοῦ θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸδιηνεκές.4Θεωρεῖτε δὲ πηλίκος οὗτος ᾧ

καὶ δεκάτην Ἀβραὰμ ἔδωκεν ἐκτῶν ἀκροθινίων ὁ πατριάρχης.5καὶ οἱ μὲν ἐκ τῶν υἱῶν Λευεὶ τὴνἱερατείαν λαμβάνοντες ἐντολὴνἔχουσιν ἀποδεκατοῦν τὸν λαὸνκατὰ τὸν νόμον, τοῦτ’ ἔστιντοὺς ἀδελφοὺς αὐτῶν, καίπερἐξεληλυθότας ἐκ τῆς ὀσφύοςἈβραάμ· 6ὁ δὲ μὴ γενεαλογούμενοςἐξ αὐτῶν δεδεκάτωκεν Ἀβραάμ,καὶ τὸν ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίαςεὐλόγηκεν. 7χωρὶς δὲ πάσηςἀντιλογίας τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦκρείττονος εὐλογεῖται. 8καὶ ὧδεμὲν δεκάτας ἀποθνῄσκοντεςἄνθρωποι λαμβάνουσιν, ἐκεῖ δὲμαρτυρούμενος ὅτι ζῇ. 9καὶ ὡςἔπος εἰπεῖν, διὰ Ἀβραὰμ καὶ Λευεὶςὁ δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται·10 ἔτι γὰρ ἐν τῇ ὀσφύϊ τοῦ πατρὸςἦν ὅτε συνήντησεν αὐτῷ ὁΜελχισεδέκ.11Εἰ μὲν οὖν τελείωσις διὰ τῆς

Λευειτικῆς ἱερωσύνης ἦν, ὁ λαὸςγὰρ ἐπ’ αὐτῆς νενομοθέτηται,τίς ἔτι χρεία κατὰ τὴν τάξινΜελχισεδὲκ ἕτερον ἀνίστασθαι

ἱερέα καὶ οὐ κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼνλέγεσθαι; 12μετατιθεμένης γὰρτῆς ἱερωσύνης ἐξ ἀνάγκης καὶνόμου μετάθεσις γίνεται. 13 ἐφ’ὃν γὰρ λέγεται ταῦτα φυλῆςἑτέρας μετέσχηκεν, ἀφ’ ἧς οὐδεὶςπροσέσχηκεν τῷ θυσιαστηρίῳ·14πρόδηλον γὰρ ὅτι ἐξ Ἰούδαἀνατέταλκεν ὁ κύριος ἡμῶν, εἰς ἣνφυλὴν περὶ ἱερέων οὐδὲν Μωϋσῆςἐλάλησεν. 15καὶ περισσότερονἔτι κατάδηλόν ἐστιν, εἰ κατὰ τὴνὁμοιότητα Μελχισέδεκ ἀνίσταταιἱερεὺς ἕτερος, 16ὃς οὐ κατὰ νόμονἐντολῆς σαρκίνης γέγονεν ἀλλὰκατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου,17μαρτυρεῖται γὰρ ὅτι σὺ ἱερεὺςεἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξινΜελχισέδεκ.18Ἀθέτησις μὲν γὰρ γίνεται

προαγούσης ἐντολῆς διὰ τὸαὐτῆς ἀσθενὲς καὶ ἀνωφελές,19οὐδὲν γὰρ ἐτελείωσεν ὁ νόμος,ἐπεισαγωγὴ δὲ κρείττονος ἐλπίδος,δι’ ἧς ἐγγίζομεν τῷ θεῷ. 20καὶκαθ’ ὅσον οὐ χωρὶς ὁρκωμοσίας,οἱ μὲν γὰρ χωρὶς ὁρκωμοσίας εἰσὶνἱερεῖς γεγονότες, 21ὁ δὲ μετὰὁρκωμοσίας διὰ τοῦ λέγοντοςπρὸς αὐτόν, ὤμοσεν κύριος, καὶοὐ μεταμεληθήσεται, σὺ ἱερεὺςεἰς τὸν αἰῶνα· 22κατὰ τοσοῦτοκαὶ κρείττονος διαθήκης γέγονενἔγγυος Ἰησοῦς. 23καὶ οἱ μὲνπλείονές εἰσιν γεγονότες ἱερεῖς διὰτὸ θανάτῳ κωλύεσθαι παραμένειν·24ὁ δὲ διὰ τὸ μένειν αὐτὸν εἰςτὸν αἰῶνα ἀπαράβατον ἔχει τὴνἱερωσύνην· 25ὅθεν καὶ σῴζεινεἰς τὸ παντελὲς δύναται τοὺςπροσερχομένους δι’ αὐτοῦ τῷ θεῷ,πάντοτε ζῶν εἰς τὸ ἐντυγχάνεινὑπὲρ αὐτῶν.26Τοιοῦτος γὰρ ὑμῖν καὶ

ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος,ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν


ἁμαρτωλῶν, καὶ ὑψηλότεροςτῶν οὐρανῶν γενόμενος, 27ὃςοὐκ ἔχει καθ’ ἡμέραν ἀνάγκην,ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερονὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίαςἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ·τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸνπροσενέγκας. 28ὁ νόμος γὰρἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖςἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆςὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμονυἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον.

8 Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖςλεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν

ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷτοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνηςἐν τοῖς οὐρανοῖς, 2τῶν ἁγίωνλειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆςἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ κύριος, οὐκἄνθρωπος. 3πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺςεἰς τὸ προσφέρειν δῶρά τεκαὶ θυσίας καθίσταται· ὅθενἀναγκαῖον ἔχειν τι καὶ τοῦτον ὃπροσενέγκῃ. 4 εἰ μὲν οὖν ἦν ἐπὶγῆς, οὐδ’ ἂν ἦν ἱερεύς, ὄντων τῶνπροσφερόντων κατὰ νόμον τὰδῶρα· 5οἵτινες ὑποδείγματι καὶσκιᾷ λατρεύουσιν τῶν ἐπουρανίων,καθὼς κεχρημάτισται Μωϋσῆςμέλλων ἐπιτελεῖν τὴν σκηνήν· ὅραγάρ φησίν ποιήσεις πάντα κατὰτὸν τύπον τὸν δειχθέντα σοι ἐντῷ ὄρει· 6νυνὶ δὲ διαφορωτέραςτέτυχεν λειτουργίας, ὅσῳ καὶκρείττονός ἐστιν διαθήκηςμεσίτης, ἥτις ἐπὶ κρείττοσινἐπαγγελίαις νενομοθέτηται. 7Εἰγὰρ ἡ πρώτη ἐκείνη ἦν ἄμεμπτος,οὐκ ἂν δευτέρας ἐζητεῖτο τόπος·8μεμφόμενος γὰρ αὐτοὺς λέγει,ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγεικύριος, καὶ συντελέσω ἐπὶ τὸνοἶκον Ἰσραὴλ καὶ ἐπὶ τὸν οἶκονἸούδα διαθήκην καινήν, 9οὐκατὰ τὴν διαθήκην ἣν ἐποίησατοῖς πατράσιν αὐτῶν ἐν ἡμέρᾳ

ἐπιλαβομένου μου τῆς χειρὸςαὐτῶν ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ γῆςΑἰγύπτου, ὅτι αὐτοὶ οὐκ ἐνέμεινανἐν τῇ διαθήκῃ μου, κἀγὼ ἠμέλησααὐτῶν, λέγει κύριος. 10ὅτι αὕτη ἡδιαθήκη ἣν διαθήσομαι τῷ οἴκῳἸσραὴλ μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας,λέγει κύριος, διδοὺς νόμους μουεἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν, καὶ ἐπὶκαρδίαν αὐτῶν ἐπιγράψω αὐτούς,καὶ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς θεὸν καὶαὐτοὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν. 11καὶοὐ μὴ διδάξωσιν ἕκαστος τὸνπολίτην αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸνἀδελφὸν αὐτοῦ, λέγων, γνῶθι τὸνκύριον, ὅτι πάντες εἰδήσουσίν μεἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου αὐτῶν.12ὅτι ἵλεως ἔσομαι ταῖς ἀδικίαιςαὐτῶν, καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶνοὐ μὴ μνησθῶ ἔτι. 13 ἐν τῷ λέγεινκαινὴν πεπαλαίωκεν τὴν πρώτην·τὸ δὲ παλαιούμενον καὶ γηράσκονἐγγὺς ἀφανισμοῦ.

9 Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτηδικαιώματα λατρείας τό τε

ἅγιον κοσμικόν. 2σκηνὴ γὰρκατεσκευάσθη ἡ πρώτη ἐν ᾗ ἥτε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡπρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεταιἅγια· 3μετὰ δὲ τὸ δεύτερονκαταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένηἅγια ἁγίων, 4χρυσοῦν ἔχουσαθυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸντῆς διαθήκης περικεκαλυμμένηνπάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνοςχρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶαἱ πλάκες τῆς διαθήκης, 5ὑπεράνωδὲ αὐτῆς Χερουβεὶν δόξηςκατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον·περὶ ὧν οὐκ ἔστιν νῦν λέγεινκατὰ μέρος. 6Τούτων δὲ οὕτωςκατεσκευασμένων, εἰς μὲν τὴνπρώτην σκηνὴν διαπαντὸςεἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείαςἐπιτελοῦντες, 7 εἰς δὲ τὴν


δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνοςὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃπροσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶντοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων, 8τοῦτοδηλοῦντος τοῦ πνεύματος τοῦἁγίου, μήπω πεφανερῶσθαι τὴντῶν ἁγίων ὁδὸν ἔτι τῆς πρώτηςσκηνῆς ἐχούσης στάσιν, 9ἥτιςπαραβολὴ εἰς τὸν καιρὸν τὸνἐνεστηκότα, καθ’ ἣν δῶρά τε καὶθυσίαι προσφέρονται μὴ δυνάμεναικατὰ συνείδησιν τελειῶσαιτὸν λατρεύοντα, 10μόνον ἐπὶβρώμασιν καὶ πόμασιν καὶδιαφόροις βαπτισμοῖς, δικαιώματασαρκὸς μέχρι καιροῦ διορθώσεωςἐπικείμενα.11Χριστὸς δὲ παραγενόμενος

ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶνδιὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέραςσκηνῆς οὐ χειροποιήτου, τοῦτ’ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως,12οὐδὲ δι’ αἵματος τράγων καὶμόσχων διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος,εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ ἅγια,αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. 13 εἰγὰρ τὸ αἷμα τράγων καὶ ταύρωνκαὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσατοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸςτὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα,14πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦΧριστοῦ, ὃς διὰ πνεύματος αἰωνίουἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷθεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησινὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸλατρεύειν θεῷ ζῶντι.15Καὶ διὰ τοῦτο διαθήκης καινῆς

μεσίτης ἐστίν, ὅπως θανάτουγενομένου εἰς ἀπολύτρωσιντῶν ἐπὶ τῇ πρώτῃ διαθήκῃπαραβάσεων τὴν ἐπαγγελίανλάβωσιν οἱ κεκλημένοι τῆς αἰωνίουκληρονομίας. 16ὅπου γὰρ διαθήκη,θάνατον ἀνάγκη φέρεσθαι τοῦδιαθεμένου· 17διαθήκη γὰρ ἐπὶνεκροῖς βεβαία, ἐπεὶ μήποτε ἰσχύει

ὅτε ζῇ ὁ διαθέμενος. 18ὅθενοὐδ’ ἡ πρώτη χωρὶς αἵματοςἐνκεκαίνισται· 19λαληθείσης γὰρπάσης ἐντολῆς κατὰ νόμον ὑπὸΜωϋσέως παντὶ τῷ λαῷ, λαβὼντὸ αἷμα τῶν μόσχων καὶ τῶντράγων μετὰ ὕδατος καὶ ἐρίουκοκκίνου καὶ ὑσσώπου αὐτό τετὸ βιβλίον καὶ πάντα τὸν λαὸνἐράντισεν, 20λέγων, τοῦτο τὸαἷμα τῆς διαθήκης ἧς ἐνετείλατοπρὸς ὑμᾶς ὁ θεός· 21καὶ τὴνσκηνὴν δὲ καὶ πάντα τὰ σκεύητῆς λειτουργίας τῷ αἵματι ὁμοίωςἐράντισεν. 22καὶ σχεδὸν ἐν αἵματιπάντα καθαρίζεται κατὰ τὸννόμον, καὶ χωρὶς αἱματεκχυσίαςοὐ γίνεται ἄφεσις. 23ἀνάγκη οὖντὰ μὲν ὑποδείγματα τῶν ἐν τοῖςοὐρανοῖς τούτοις καθαρίζεσθαι,αὐτὰ δὲ τὰ ἐπουράνια κρείττοσινθυσίαις παρὰ ταύτας. 24οὐ γὰρεἰς χειροποίητα εἰσῆλθεν ἅγιαΧριστός, ἀντίτυπα τῶν ἀληθινῶν,ἀλλ’ εἰς αὐτὸν τὸν οὐρανόν,νῦν ἐμφανισθῆναι τῷ προσώπῳτοῦ θεοῦ ὑπὲρ ἡμῶν· 25οὐδ’ ἵναπολλάκις προσφέρῃ ἑαυτόν, ὥσπερὁ ἀρχιερεὺς εἰσέρχεται εἰς τὰ ἅγιακατ’ ἐνιαυτὸν ἐν αἵματι ἀλλοτρίῳ,26 ἐπεὶ ἔδει αὐτὸν πολλάκις παθεῖνἀπὸ καταβολῆς κόσμου· νυνὶ δὲἅπαξ ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων εἰςἀθέτησιν ἁμαρτίας διὰ τῆς θυσίαςαὐτοῦ πεφανέρωται. 27καὶ καθ’ὅσον ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποιςἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ τοῦτοκρίσις, 28οὕτως καὶ ὁ Χριστός,ἅπαξ προσενεχθεὶς εἰς τὸ πολλῶνἀνενεγκεῖν ἁμαρτίας, ἐκ δευτέρουχωρὶς ἁμαρτίας ὀφθήσεταιτοῖς αὐτὸν ἀπεκδεχομένοις εἰςσωτηρίαν.

10 Σκιὰν γὰρ ἔχων ὁ νόμοςτῶν μελλόντων ἀγαθῶν,

οὐκ αὐτὴν τὴν εἰκόνα τῶν


πραγμάτων, κατ’ ἐνιαυτὸν ταῖςαὐταῖς θυσίαις αἷς προσφέρουσινεἰς τὸ διηνεκὲς οὐδέποτεδύναται τοὺς προσερχομένουςτελειῶσαι· 2 ἐπεὶ οὐκ ἂν ἐπαύσαντοπροσφερόμεναι, διὰ τὸ μηδεμίανἔχειν ἔτι συνείδησιν ἁμαρτιῶντοὺς λατρεύοντας ἅπαξκεκαθαρισμένους; 3ἀλλ’ ἐναὐταῖς ἀνάμνησις ἁμαρτιῶν κατ’ἐνιαυτόν, 4ἀδύνατον γὰρ αἷματαύρων καὶ τράγων ἀφαιρεῖνἁμαρτίας. 5διὸ εἰσερχόμενος εἰςτὸν κόσμον λέγει, θυσίαν καὶπροσφορὰν οὐκ ἠθέλησας, σῶμα δὲκατηρτίσω μοι· 6ὁλοκαυτώματακαὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ηὐδόκησας·7τότε εἶπον, ἰδοὺ ἥκω, ἐν κεφαλίδιβιβλίου γέγραπται περὶ ἐμοῦ, τοῦποιῆσαι, ὁ θεός, τὸ θέλημά σου.8ἀνώτερον λέγων ὅτι θυσίας καὶπροσφορὰς καὶ ὁλοκαυτώματακαὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ἠθέλησαςοὐδὲ ηὐδόκησας, αἵτινες κατὰνόμον προσφέρονται, 9τότεεἴρηκεν, ἰδοὺ ἥκω τοῦ ποιῆσαι τὸθέλημά σου. ἀναιρεῖ τὸ πρῶτονἵνα τὸ δεύτερον στήσῃ· 10 ἐν ᾧθελήματι ἡγιασμένοι ἐσμὲν διὰ τῆςπροσφορᾶς τοῦ σώματος ἸησοῦΧριστοῦ ἐφάπαξ.11Καὶ πᾶς μὲν ἱερεὺς ἕστηκεν

καθ’ ἡμέραν λειτουργῶν καὶτὰς αὐτὰς πολλάκις προσφέρωνθυσίας, αἵτινες οὐδέποτε δύνανταιπεριελεῖν ἁμαρτίας. 12οὗτος δὲμίαν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν προσενέγκαςθυσίαν εἰς τὸ διηνεκὲς ἐκάθισενἐν δεξιᾷ τοῦ θεοῦ, 13τὸ λοιπὸνἐκδεχόμενος ἕως τεθῶσιν οἱἐχθροὶ αὐτοῦ ὑποπόδιον τῶνποδῶν αὐτοῦ· 14μιᾷ γὰρ προσφορᾷτετελείωκεν εἰς τὸ διηνεκὲς τοὺςἁγιαζομένους. 15μαρτυρεῖ δὲ ἡμῖνκαὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον· μετὰ γὰρτὸ εἰρηκέναι, 16αὕτη ἡ διαθήκη

ἣν διαθήσομαι πρὸς αὐτοὺς μετὰτὰς ἡμέρας ἐκείνας, λέγει κύριος,διδοὺς νόμους μου ἐπὶ καρδίαςαὐτῶν, καὶ ἐπὶ τὴν διάνοιαν αὐτῶνἐπιγράψω αὐτούς, 17καὶ τῶνἁμαρτιῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἀνομιῶναὐτῶν οὐ μὴ μνησθήσομαι ἔτι.18ὅπου δὲ ἄφεσις τούτων, οὐκέτιπροσφορὰ περὶ ἁμαρτίας.19Ἔχοντες οὖν, ἀδελφοί,

παρρησίαν εἰς τὴν εἴσοδοντῶν ἁγίων ἐν τῷ αἵματι Ἰησοῦ,20ἣν ἐνεκαίνισεν ἡμῖν ὁδὸνπρόσφατον καὶ ζῶσαν διὰ τοῦκαταπετάσματος, τοῦτ’ ἔστιντῆς σαρκὸς αὐτοῦ, 21καὶ ἱερέαμέγαν ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ,22προσερχώμεθα μετὰ ἀληθινῆςκαρδίας ἐν πληροφορίᾳ πίστεως,ῥεραντισμένοι τὰς καρδίαςἀπὸ συνειδήσεως πονηρᾶς23καὶ λελουσμένοι τὸ σῶμαὕδατι καθαρῷ, κατέχωμεν τὴνὁμολογίαν τῆς ἐλπίδος ἀκλινῆ,πιστὸς γὰρ ὁ ἐπαγγειλάμενος,24καὶ κατανοῶμεν ἀλλήλους εἰςπαροξυσμὸν ἀγάπης καὶ καλῶνἔργων, 25μὴ ἐγκαταλείποντες τὴνἐπισυναγωγὴν ἑαυτῶν, καθὼς ἔθοςτισίν, ἀλλὰ παρακαλοῦντες, καὶτοσούτῳ μᾶλλον ὅσῳ βλέπετεἐγγίζουσαν τὴν ἡμέραν.26Ἑκουσίως γὰρ ἁμαρτανόντων

ἡμῶν μετὰ τὸ λαβεῖν τὴνἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, οὐκέτιπερὶ ἁμαρτιῶν ἀπολείπεται θυσία,27φοβερὰ δέ τις ἐκδοχὴ κρίσεωςκαὶ πυρὸς ζῆλος ἐσθίειν μέλλοντοςτοὺς ὑπεναντίους. 28ἀθετήσας τιςνόμον Μωϋσέως χωρὶς οἰκτιρμῶνἐπὶ δυσὶν ἢ τρισὶν μάρτυσινἀποθνῄσκει· 29πόσῳ δοκεῖτεχείρονος ἀξιωθήσεται τιμωρίας ὁτὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ καταπατήσας,καὶ τὸ αἷμα τῆς διαθήκης κοινὸνἡγησάμενος ἐν ᾧ ἡγιάσθη, καὶ τὸ


πνεῦμα τῆς χάριτος ἐνυβρίσας;30οἴδαμεν γὰρ τὸν εἰπόντα, ἐμοὶἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω· καὶπάλιν, κρινεῖ κύριος τὸν λαὸναὐτοῦ. 31φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰςχεῖρας θεοῦ ζῶντος.32Ἀναμιμνῄσκεσθε δὲ τὰς

πρότερον ἡμέρας, ἐν αἷςφωτισθέντες πολλὴν ἄθλησινὑπεμείνατε παθημάτων, 33τοῦτομὲν ὀνειδισμοῖς τε καὶ θλίψεσινθεατριζόμενοι, τοῦτο δὲ κοινωνοὶτῶν οὕτως ἀναστρεφομένωνγενηθέντες· 34καὶ γὰρ τοῖςδεσμίοις συνεπαθήσατε, καὶτὴν ἁρπαγὴν τῶν ὑπαρχόντωνὑμῶν μετὰ χαρᾶς προσεδέξασθε,γινώσκοντες ἔχειν ἑαυτοὺςκρείσσονα ὕπαρξιν καὶ μένουσαν.35μὴ ἀποβάλητε οὖν τὴνπαρρησίαν ὑμῶν, ἥτις ἔχει μεγάληνμισθαποδοσίαν, 36ὑπομονῆς γὰρἔχετε χρείαν ἵνα τὸ θέλημα τοῦθεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τὴνἐπαγγελίαν. 37 ἔτι γὰρ μικρὸνὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξεικαὶ οὐ χρονίσει· 38ὁ δὲ δίκαιόςμου ἐκ πίστεως ζήσεται, καὶ ἐὰνὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχήμου ἐν αὐτῷ. 39ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲνὑποστολῆς εἰς ἀπώλειαν, ἀλλὰπίστεως εἰς περιποίησιν ψυχῆς.

11Ἔστιν δὲ πίστιςἐλπιζομένων ὑπόστασις,

πραγμάτων ἔλεγχος οὐβλεπομένων. 2 ἐν ταύτῃ γὰρἐμαρτυρήθησαν οἱ πρεσβύτεροι.3Πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺςαἰῶνας ῥήματι θεοῦ, εἰς τὸ μὴἐκ φαινομένων τὸ βλεπόμενονγεγονέναι. 4Πίστει πλείονα θυσίανἌβελ παρὰ Κάϊν προσήνεγκεντῷ θεῷ, δι’ ἧς ἐμαρτυρήθηεἶναι δίκαιος, μαρτυροῦντος ἐπὶτοῖς δώροις αὐτοῦ τοῦ θεοῦ,καὶ δι’ αὐτῆς ἀποθανὼν ἔτι

λαλεῖ. 5Πίστει Ἐνὼχ μετετέθητοῦ μὴ ἰδεῖν θάνατον, καὶ οὐχηὑρίσκετο διότι μετέθηκεν αὐτὸνὁ θεός. πρὸ γὰρ τῆς μεταθέσεωςμεμαρτύρηται εὐαρεστηκέναιτῷ θεῷ· 6χωρὶς δὲ πίστεωςἀδύνατον εὐαρεστῆσαι, πιστεῦσαιγὰρ δεῖ τὸν προσερχόμενον θεῷ,ὅτι ἔστιν καὶ τοῖς ἐκζητοῦσιναὐτὸν μισθαποδότης γίνεται.7Πίστει χρηματισθεὶς Νῶεπερὶ τῶν μηδέπω βλεπομένωνεὐλαβηθεὶς κατεσκεύασεν κιβωτὸνεἰς σωτηρίαν τοῦ οἴκου αὐτοῦ,δι’ ἧς κατέκρινεν τὸν κόσμον,καὶ τῆς κατὰ πίστιν δικαιοσύνηςἐγένετο κληρονόμος. 8Πίστεικαλούμενος Ἀβραὰμ ὑπήκουσενἐξελθεῖν εἰς τόπον ὃν ἤμελλενλαμβάνειν εἰς κληρονομίαν, καὶἐξῆλθεν μὴ ἐπιστάμενος ποῦἔρχεται. 9πίστει παρῴκησενεἰς γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡςἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσαςμετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶνσυνκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίαςτῆς αὐτῆς· 10 ἐξεδέχετο γὰρ τὴντοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν,ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸςὁ θεός. 11Πίστει καὶ αὐτὴΣάρρα δύναμιν εἰς καταβολὴνσπέρματος ἔλαβεν καὶ παρὰ καιρὸνἡλικίας, ἐπεὶ πιστὸν ἡγήσατοτὸν ἐπαγγειλάμενον. 12διὸ καὶἀφ’ ἑνὸς ἐγεννήθησαν, καὶ ταῦτανενεκρωμένου, καθὼς τὰ ἄστρατοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει καὶ ὡςἡ ἄμμος ἡ παρὰ τὸ χεῖλος τῆςθαλάσσης ἡ ἀναρίθμητος.13Κατὰ πίστιν ἀπέθανον οὗτοι

πάντες, μὴ κομισάμενοι τὰςἐπαγγελίας, ἀλλὰ πόρρωθεν αὐτὰςἰδόντες καὶ ἀσπασάμενοι, καὶὁμολογήσαντες ὅτι ξένοι καὶπαρεπίδημοί εἰσιν ἐπὶ τῆς γῆς·14οἱ γὰρ τοιαῦτα λέγοντες


ἐμφανίζουσιν ὅτι πατρίδαἐπιζητοῦσιν. 15καὶ εἰ μὲν ἐκείνηςμνημονεύουσιν ἀφ’ ἧς ἐξέβησαν,εἶχον ἂν καιρὸν ἀνακάμψαι·16νῦν δὲ κρείττονος ὀρέγονται,τοῦτ’ ἔστιν ἐπουρανίου. διὸ οὐκἐπαισχύνεται αὐτοὺς ὁ θεὸς θεὸςἐπικαλεῖσθαι αὐτῶν, ἡτοίμασενγὰρ αὐτοῖς πόλιν.17Πίστει προσενήνοχεν Ἀβραὰμ

τὸν Ἰσαὰκ πειραζόμενος, καὶτὸν μονογενῆ προσέφερεν ὁτὰς ἐπαγγελίας ἀναδεξάμενος,18πρὸς ὃν ἐλαλήθη ὅτι ἐνἸσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα,19λογισάμενος ὅτι καὶ ἐκ νεκρῶνἐγείρειν δυνατὸς ὁ θεός· ὅθεναὐτὸν καὶ ἐν παραβολῇ ἐκομίσατο.20πίστει περὶ μελλόντωνεὐλόγησεν Ἰσαὰκ τὸν Ἰακὼβκαὶ τὸν Ἠσαῦ. 21πίστει Ἰακὼβἀποθνῄσκων ἕκαστον τῶνυἱῶν Ἰωσὴφ εὐλόγησεν, καὶπροσεκύνησεν ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆςῥάβδου αὐτοῦ. 22πίστει Ἰωσὴφτελευτῶν περὶ τῆς ἐξόδου τῶν υἱῶνἸσραὴλ ἐμνημόνευσεν, καὶ περὶ τῶνὀστέων αὐτοῦ ἐνετείλατο.23Πίστει Μωϋσῆς γεννηθεὶς

ἐκρύβη τρίμηνον ὑπὸ τῶν πατέρωναὐτοῦ, διότι εἶδον ἀστεῖον τὸπαιδίον, καὶ οὐκ ἐφοβήθησαντὸ διάταγμα τοῦ βασιλέως.24πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενοςἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸςΦαραώ, 25μᾶλλον ἑλόμενοςσυνκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ θεοῦἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίαςἀπόλαυσιν, 26μείζονα πλοῦτονἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτουθησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦΧριστοῦ, ἀπέβλεπεν γὰρ εἰςτὴν μισθαποδοσίαν. 27πίστεικατέλιπεν Αἴγυπτον, μὴ φοβηθεὶςτὸν θυμὸν τοῦ βασιλέως, τὸν γὰρἀόρατον ὡς ὁρῶν ἐκαρτέρησεν.

28πίστει πεποίηκεν τὸ πάσχα καὶτὴν πρόσχυσιν τοῦ αἵματος, ἵναμὴ ὁ ὀλοθρεύων τὰ πρωτότοκαθίγῃ αὐτῶν. 29πίστει διέβησαντὴν ἐρυθρὰν θάλασσαν ὡς διὰξηρᾶς γῆς, ἧς πεῖραν λαβόντεςοἱ Αἰγύπτιοι κατεπόθησαν.30πίστει τὰ τείχη Ἱερειχὼ ἔπεσανκυκλωθέντα ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας.31πίστει Ῥαὰβ ἡ πόρνη οὐσυναπώλετο τοῖς ἀπειθήσασιν,δεξαμένη τοὺς κατασκόπους μετ’εἰρήνης.32Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει

με γὰρ διηγούμενον ὁ χρόνοςπερὶ Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών,Ἰεφθάε, Δαυείδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶτῶν προφητῶν, 33οἳ διὰ πίστεωςκατηγωνίσαντο βασιλείας,ἠργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχονἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματαλεόντων, 34 ἔσβεσαν δύναμινπυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρης,ἐδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας,ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ,παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων·35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεωςτοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοιτὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονοςἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροιδὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγωνπεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶνκαὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν,ἐπειράσθησαν, ἐπρίσθησαν,ἐν φόνῳ μαχαίρης ἀπέθανον,περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐναἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι,θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38ὧνοὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐπὶἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσινκαὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖςτῆς γῆς. 39καὶ οὗτοι πάντεςμαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεωςοὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν,40τοῦ θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν


τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶςἡμῶν τελειωθῶσιν.

12 Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς,τοσοῦτον ἔχοντες

περικείμενον ἡμῖν νέφοςμαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοιπάντα καὶ τὴν εὐπερίστατονἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεντὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα,2ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεωςἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν, ὃςἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷχαρᾶς ὑπέμεινεν σταυρὸναἰσχύνης καταφρονήσας, ἐνδεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ θεοῦκεκάθικεν. 3ἀναλογίσασθε γὰρ τὸντοιαύτην ὑπομεμενηκότα ὑπὸ τῶνἁμαρτωλῶν εἰς ἑαυτὸν ἀντιλογίαν,ἵνα μὴ κάμητε ταῖς ψυχαῖς ὑμῶνἐκλυόμενοι.4Οὔπω μέχρις αἵματος

ἀντικατέστητε πρὸς τὴνἁμαρτίαν ἀνταγωνιζόμενοι,5καὶ ἐκλέλησθε τῆς παρακλήσεως,ἥτις ὑμῖν ὡς υἱοῖς διαλέγεται,υἱέ μου, μὴ ὀλιγώρει παιδίαςκυρίου, μηδὲ ἐκλύου ὑπ’ αὐτοῦἐλεγχόμενος· 6ὃν γὰρ ἀγαπᾷκύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲπάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται. 7 εἰςπαιδίαν ὑπομένετε· ὡς υἱοῖς ὑμῖνπροσφέρεται ὁ θεός· τίς γὰρ υἱὸςὃν οὐ παιδεύει πατήρ; 8 εἰ δὲ χωρίςἐστε παιδίας, ἧς μέτοχοι γεγόνασινπάντες, ἄρα νόθοι καὶ οὐχ υἱοίἐστε. 9 εἶτα τοὺς μὲν τῆς σαρκὸςἡμῶν πατέρας εἴχομεν παιδευτὰςκαὶ ἐνετρεπόμεθα· οὐ πολὺ μᾶλλονὑποταγησόμεθα τῷ πατρὶ τῶνπνευμάτων καὶ ζήσομεν; 10οἱ μὲνγὰρ πρὸς ὀλίγας ἡμέρας κατὰ τὸδοκοῦν αὐτοῖς ἐπαίδευον, ὁ δὲ ἐπὶτὸ συμφέρον εἰς τὸ μεταλαβεῖντῆς ἁγιότητος αὐτοῦ. 11πᾶσα μὲνπαιδία πρὸς μὲν τὸ παρὸν οὐ δοκεῖχαρᾶς εἶναι ἀλλὰ λύπης, ὕστερον

δὲ καρπὸν εἰρηνικὸν τοῖς δι’αὐτῆς γεγυμνασμένοις ἀποδίδωσινδικαιοσύνης.12Διὸ τὰς παρειμένας χεῖρας

καὶ τὰ παραλελυμένα γόναταἀνορθώσατε, 13καὶ τροχιὰς ὀρθὰςποιεῖτε τοῖς ποσὶν ὑμῶν, ἵναμὴ τὸ χωλὸν ἐκτραπῇ, ἰαθῇ δὲμᾶλλον. 14 εἰρήνην διώκετε μετὰπάντων, καὶ τὸν ἁγιασμόν, οὗχωρὶς οὐδεὶς ὄψεται τὸν κύριον,15 ἐπισκοποῦντες μή τις ὑστερῶνἀπὸ τῆς χάριτος τοῦ θεοῦ, μή τιςῥίζα πικρίας ἄνω φύουσα ἐνοχλῇκαὶ διὰ ταύτης μιανθῶσιν οἱπολλοί, 16μή τις πόρνος ἢ βέβηλοςὡς Ἠσαῦ, ὃς ἀντὶ βρώσεως μιᾶςἀπέδετο τὰ πρωτοτόκια ἑαυτοῦ.17 ἴστε γὰρ ὅτι καὶ μετέπειταθέλων κληρονομῆσαι τὴν εὐλογίανἀπεδοκιμάσθη, μετανοίας γὰρτόπον οὐχ εὗρεν, καίπερ μετὰδακρύων ἐκζητήσας αὐτήν.18Οὐ γὰρ προσεληλύθατε

ψηλαφωμένῳ καὶ κεκαυμένῳ πυρὶκαὶ γνόφῳ καὶ ζόφῳ καὶ θυέλλῃ19καὶ σάλπιγγος ἤχῳ καὶ φωνῇῥημάτων, ἧς οἱ ἀκούσαντεςπαρῃτήσαντο μὴ προστεθῆναιαὐτοῖς λόγον· 20οὐκ ἔφερον γὰρτὸ διαστελλόμενον, κἂν θηρίονθίγῃ τοῦ ὄρους, λιθοβοληθήσεται·21καί, οὕτω φοβερὸν ἦν τὸφανταζόμενον, Μωϋσῆς εἶπεν·ἔκφοβός εἰμι καὶ ἔντρομος. 22ἀλλὰπροσεληλύθατε Σιὼν ὄρει καὶπόλει θεοῦ ζῶντος, Ἱερουσαλὴμἐπουρανίῳ, καὶ μυριάσιν ἀγγέλων23πανηγύρει, καὶ ἐκκλησίᾳπρωτοτόκων ἀπογεγραμμένωνἐν οὐρανοῖς, καὶ κριτῇ θεῷπάντων, καὶ πνεύμασι δικαίωντετελειωμένων, 24καὶ διαθήκηςνέας μεσίτῃ Ἰησοῦ, καὶ αἵματιῥαντισμοῦ κρεῖττον λαλοῦντιπαρὰ τὸν Ἄβελ. 25βλέπετε μὴ


παραιτήσησθε τὸν λαλοῦντα· εἰγὰρ ἐκεῖνοι οὐκ ἐξέφυγον ἐπὶ γῆςπαραιτησάμενοι τὸν χρηματίζοντα,πολὺ μᾶλλον ἡμεῖς οἱ τὸν ἀπ’οὐρανῶν ἀποστρεφόμενοι· 26οὗἡ φωνὴ τὴν γῆν ἐσάλευσεντότε, νῦν δὲ ἐπήγγελται λέγων,ἔτι ἅπαξ ἐγὼ σείσω οὐ μόνοντὴν γῆν ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν.27τὸ δέ, ἔτι ἅπαξ δηλοῖ τὴντῶν σαλευομένων μετάθεσιν ὡςπεποιημένων, ἵνα μείνῃ τὰ μὴσαλευόμενα. 28διὸ βασιλείανἀσάλευτον παραλαμβάνοντεςἔχωμεν χάριν, δι’ ἧς λατρεύωμενεὐαρέστως τῷ θεῷ μετὰ εὐλαβείαςκαὶ δέους· 29καὶ γὰρ ὁ θεὸς ἡμῶνπῦρ καταναλίσκον.

13Ἡ φιλαδελφία μενέτω.2τῆς φιλοξενίας μὴ

ἐπιλανθάνεσθε· διὰ ταύτηςγὰρ ἔλαθόν τινες ξενίσαντεςἀγγέλους. 3μιμνῄσκεσθε τῶνδεσμίων ὡς συνδεδεμένοι, τῶνκακουχουμένων ὡς καὶ αὐτοὶὄντες ἐν σώματι. 4τίμιος ὁ γάμοςἐν πᾶσιν καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος,πόρνους γὰρ καὶ μοιχοὺς κρινεῖὁ θεός. 5ἀφιλάργυρος ὁ τρόπος,ἀρκούμενοι τοῖς παροῦσιν· αὐτὸςγὰρ εἴρηκεν, οὐ μή σε ἀνῶ οὐδ’οὐ μή σε ἐγκαταλείπω, 6ὥστεθαρροῦντας ἡμᾶς λέγειν, κύριοςἐμοὶ βοηθός, οὐ φοβηθήσομαι· τίποιήσει μοι ἄνθρωπος;7Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων

ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸνλόγον τοῦ θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντεςτὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆςμιμεῖσθε τὴν πίστιν. 8 ἸησοῦςΧριστὸς ἐχθὲς καὶ σήμερον ὁαὐτός, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας.9διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴπαραφέρεσθε· καλὸν γὰρ χάριτιβεβαιοῦσθαι τὴν καρδίαν, οὐ

βρώμασιν, ἐν οἷς οὐκ ὠφελήθησανοἱ περιπατοῦντες.10Ἔχομεν θυσιαστήριον ἐξ οὗ

φαγεῖν οὐκ ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱτῇ σκηνῇ λατρεύοντες. 11ὧν γὰρεἰσφέρεται ζώων τὸ αἷμα περὶἁμαρτίας εἰς τὰ ἅγια διὰ τοῦἀρχιερέως, τούτων τὰ σώματακατακαίεται ἔξω τῆς παρεμβολῆς.12διὸ καὶ Ἰησοῦς, ἵνα ἁγιάσῃδιὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τὸν λαόν,ἔξω τῆς πύλης ἔπαθεν. 13τοίνυνἐξερχώμεθα πρὸς αὐτὸν ἔξωτῆς παρεμβολῆς, τὸν ὀνειδισμὸναὐτοῦ φέροντες· 14οὐ γὰρ ἔχομενὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴνμέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν. 15Δι’αὐτοῦ οὖν ἀναφέρωμεν θυσίαναἰνέσεως διαπαντὸς τῷ θεῷ,τοῦτ’ ἔστιν καρπὸν χειλέωνὁμολογούντων τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.16τῆς δὲ εὐποιΐας καὶ κοινωνίαςμὴ ἐπιλανθάνεσθε, τοιαύταις γὰρθυσίαις εὐαρεστεῖται ὁ θεός.17Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις

ὑμῶν καὶ ὑπείκετε, αὐτοὶ γὰρἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶνὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες, ἵναμετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσιν καὶ μὴστενάζοντες, ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖντοῦτο.18Προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν,

πειθόμεθα γὰρ ὅτι καλὴνσυνείδησιν ἔχομεν, ἐν πᾶσινκαλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι.19περισσοτέρως δὲ παρακαλῶτοῦτο ποιῆσαι ἵνα τάχιονἀποκατασταθῶ ὑμῖν.20Ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης, ὁ

ἀναγαγὼν ἐκ νεκρῶν τὸν ποιμένατῶν προβάτων τὸν μέγαν ἐν αἵματιδιαθήκης αἰωνίου, τὸν κύριονἡμῶν Ἰησοῦν, 21καταρτίσαι ὑμᾶςἐν παντὶ ἀγαθῷ εἰς τὸ ποιῆσαιτὸ θέλημα αὐτοῦ, ποιῶν ἐν ἡμῖντὸ εὐάρεστον ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ


Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺςαἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.22Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς,

ἀδελφοί, ἀνέχεσθε τοῦ λόγουτῆς παρακλήσεως, καὶ γὰρδιὰ βραχέων ἐπέστειλα ὑμῖν.23γινώσκετε τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν

Τιμόθεον ἀπολελυμένον, μεθ’οὗ ἐὰν τάχιον ἔρχηται ὄψομαιὑμᾶς. 24ἀσπάσασθε πάντας τοὺςἡγουμένους ὑμῶν καὶ πάντας τοὺςἁγίους. ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀπὸτῆς Ἰταλίας.25Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν.

286 ΙΑΚΩΒΟΥ 1:27

ΙΑΚΩΒΟΥ

1 Ἰάκωβος θεοῦ καὶ κυρίου ἸησοῦΧριστοῦ δοῦλος ταῖς δώδεκα

φυλαῖς ταῖς ἐν τῇ διασπορᾷχαίρειν.2Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε,

ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖςπεριπέσητε ποικίλοις,3γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιονὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεταιὑπομονήν. 4ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργοντέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καὶὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι.5 εἰ δέ τις ὑμῶν λείπεται σοφίας,αἰτείτω παρὰ τοῦ διδόντος θεοῦπᾶσιν ἁπλῶς καὶ μὴ ὀνειδίζοντος,καὶ δοθήσεται αὐτῷ. 6αἰτείτω δὲἐν πίστει, μηδὲν διακρινόμενος·ὁ γὰρ διακρινόμενος ἔοικενκλύδωνι θαλάσσης ἀνεμιζομένῳκαὶ ῥιπιζομένῳ. 7μὴ γὰρ οἰέσθω ὁἄνθρωπος ἐκεῖνος ὅτι λήμψεταί τιπαρὰ τοῦ κυρίου, 8ἀνὴρ δίψυχος,ἀκατάστατος ἐν πάσαις ταῖςὁδοῖς αὐτοῦ. 9Καυχάσθω δὲ ὁἀδελφὸς ὁ ταπεινὸς ἐν τῷ ὕψειαὐτοῦ, 10ὁ δὲ πλούσιος ἐν τῇταπεινώσει αὐτοῦ, ὅτι ὡς ἄνθοςχόρτου παρελεύσεται. 11ἀνέτειλενγὰρ ὁ ἥλιος σὺν τῷ καύσωνι καὶἐξήρανεν τὸν χόρτον, καὶ τὸ ἄνθοςαὐτοῦ ἐξέπεσεν καὶ ἡ εὐπρέπειατοῦ προσώπου αὐτοῦ ἀπώλετο·οὕτως καὶ ὁ πλούσιος ἐν ταῖςπορείαις αὐτοῦ μαρανθήσεται.12Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει

πειρασμόν, ὅτι δόκιμος γενόμενοςλήμψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς,ὃν ἐπηγγείλατο τοῖς ἀγαπῶσιναὐτόν. 13μηδεὶς πειραζόμενοςλεγέτω ὅτι ἀπὸ θεοῦ πειράζομαι·ὁ γὰρ θεὸς ἀπείραστός ἐστινκακῶν, πειράζει δὲ αὐτὸς οὐδένα.14 ἕκαστος δὲ πειράζεται ὑπὸ τῆς

ἰδίας ἐπιθυμίας ἐξελκόμενος καὶδελεαζόμενος· 15 εἶτα ἡ ἐπιθυμίασυλλαβοῦσα τίκτει ἁμαρτίαν, ἡ δὲἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκύειθάνατον.16Μὴ πλανᾶσθε, ἀδελφοί μου

ἀγαπητοί. 17πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶπᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστιν,καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶνφώτων, παρ’ ᾧ οὐκ ἔνι παραλλαγὴἢ τροπῆς ἀποσκίασμα. 18βουληθεὶςἀπεκύησεν ἡμᾶς λόγῳ ἀληθείας,εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς ἀπαρχήν τινατῶν αὐτοῦ κτισμάτων.19Ἴστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί.

ἔστω δὲ πᾶς ἄνθρωπος ταχὺςεἰς τὸ ἀκοῦσαι, βραδὺς εἰς τὸλαλῆσαι, βραδὺς εἰς ὀργήν· 20ὀργὴγὰρ ἀνδρὸς δικαιοσύνην θεοῦ οὐκἐργάζεται. 21διὸ ἀποθέμενοι πᾶσανῥυπαρίαν καὶ περισσείαν κακίαςἐν πραΰτητι δέξασθε τὸν ἔμφυτονλόγον τὸν δυνάμενον σῶσαι τὰςψυχὰς ὑμῶν. 22γίνεσθε δὲ ποιηταὶλόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταὶπαραλογιζόμενοι ἑαυτούς. 23ὅτιεἴ τις ἀκροατὴς λόγου ἐστὶν καὶοὐ ποιητής, οὗτος ἔοικεν ἀνδρὶκατανοοῦντι τὸ πρόσωπον τῆςγενέσεως αὐτοῦ ἐν ἐσόπτρῳ·24κατενόησεν γὰρ ἑαυτὸν καὶἀπελήλυθεν καὶ εὐθέως ἐπελάθετοὁποῖος ἦν. 25ὁ δὲ παρακύψας εἰςνόμον τέλειον τὸν τῆς ἐλευθερίαςκαὶ παραμείνας, οὐκ ἀκροατὴςἐπιλησμονῆς γενόμενος ἀλλὰποιητὴς ἔργου, οὗτος μακάριοςἐν τῇ ποιήσει αὐτοῦ ἔσται. 26 εἴτις δοκεῖ θρησκὸς εἶναι, μὴχαλιναγωγῶν γλῶσσαν αὐτοῦ ἀλλὰἀπατῶν καρδίαν αὐτοῦ, τούτουμάταιος ἡ θρησκία. 27θρησκίακαθαρὰ καὶ ἀμίαντος παρὰ θεῷ καὶπατρὶ αὕτη ἐστίν, ἐπισκέπτεσθαιὀρφανοὺς καὶ χήρας ἐν τῇ θλίψει

ΙΑΚΩΒΟΥ 2:1 287 ΙΑΚΩΒΟΥ 3:2

αὐτῶν, ἄσπιλον ἑαυτὸν τηρεῖν ἀπὸτοῦ κόσμου.

2 Ἀδελφοί μου, μὴ ἐνπροσωπολημψίαις ἔχετε

τὴν πίστιν τοῦ κυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ τῆς δόξης. 2 ἐὰν γὰρεἰσέλθῃ εἰς συναγωγὴν ὑμῶν ἀνὴρχρυσοδακτύλιος ἐν ἐσθῆτι λαμπρᾷ,εἰσέλθῃ δὲ καὶ πτωχὸς ἐν ῥυπαρᾷἐσθῆτι, 3καὶ ἐπιβλέψητε ἐπὶ τὸνφοροῦντα τὴν ἐσθῆτα τὴν λαμπρὰνκαὶ εἴπητε, σὺ κάθου ὧδε καλῶς,καὶ τῷ πτωχῷ εἴπητε, σὺ στῆθι ἐκεῖἢ κάθου ὑπὸ τὸ ὑποπόδιόν μου, 4οὐδιεκρίθητε ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐγένεσθεκριταὶ διαλογισμῶν πονηρῶν;5Ἀκούσατε, ἀδελφοί μου

ἀγαπητοί. οὐχ ὁ θεὸς ἐξελέξατοτοὺς πτωχοὺς τῷ κόσμῳ πλουσίουςἐν πίστει καὶ κληρονόμους τῆςβασιλείας ἧς ἐπηγγείλατο τοῖςἀγαπῶσιν αὐτόν; 6ὑμεῖς δὲἠτιμάσατε τὸν πτωχόν. οὐχ οἱπλούσιοι καταδυναστεύουσινὑμᾶς, καὶ αὐτοὶ ἕλκουσινὑμᾶς εἰς κριτήρια; 7οὐκ αὐτοὶβλασφημοῦσιν τὸ καλὸν ὄνομα τὸἐπικληθὲν ἐφ’ ὑμᾶς; 8 εἰ μέντοινόμον τελεῖτε βασιλικὸν κατὰ τὴνγραφήν, ἀγαπήσεις τὸν πλησίονσου ὡς σεαυτόν, καλῶς ποιεῖτε· 9 εἰδὲ προσωπολημπτεῖτε, ἁμαρτίανἐργάζεσθε, ἐλεγχόμενοι ὑπὸ τοῦνόμου ὡς παραβάται. 10ὅστις γὰρὅλον τὸν νόμον τηρήσῃ, πταίσῃ δὲἐν ἑνί, γέγονεν πάντων ἔνοχος. 11ὁγὰρ εἰπών, μὴ μοιχεύσῃς, εἶπεν καί,μὴ φονεύσῃς· εἰ δὲ οὐ μοιχεύεις,φονεύεις δέ, γέγονας παραβάτηςνόμου. 12οὗτως λαλεῖτε καὶ οὕτωςποιεῖτε ὡς διὰ νόμου ἐλευθερίαςμέλλοντες κρίνεσθαι. 13ἡ γὰρκρίσις ἀνέλεος τῷ μὴ ποιήσαντιἔλεος· κατακαυχᾶται ἔλεοςκρίσεως.

14Τί τὸ ὄφελος, ἀδελφοί μου,ἐὰν πίστιν λέγῃ τις ἔχειν, ἔργαδὲ μὴ ἔχῃ; μὴ δύναται ἡ πίστιςσῶσαι αὐτόν; 15 ἐὰν ἀδελφὸς ἢἀδελφὴ γυμνοὶ ὑπάρχωσιν καὶλειπόμενοι τῆς ἐφημέρου τροφῆς,16 εἴπῃ δέ τις αὐτοῖς ἐξ ὑμῶν,ὑπάγετε ἐν εἰρήνῃ, θερμαίνεσθεκαὶ χορτάζεσθε, μὴ δῶτε δὲ αὐτοῖςτὰ ἐπιτήδεια τοῦ σώματος, τί τὸὄφελος; 17οὕτως καὶ ἡ πίστις, ἐὰνμὴ ἔχῃ ἔργα, νεκρά ἐστιν καθ’ἑαυτήν. 18ἀλλ’ ἐρεῖ τις, σὺ πίστινἔχεις κἀγὼ ἔργα ἔχω. δεῖξόν μοιτὴν πίστιν σου χωρὶς τῶν ἔργων,κἀγώ σοι δείξω ἐκ τῶν ἔργωνμου τὴν πίστιν. 19σὺ πιστεύεις ὅτιεἷς ἐστιν ὁ θεός; καλῶς ποιεῖς·καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσιν καὶφρίσσουσιν. 20θέλεις δὲ γνῶναι, ὦἄνθρωπε κενέ, ὅτι ἡ πίστις χωρὶςτῶν ἔργων ἀργή ἐστιν; 21Ἀβραὰμὁ πατὴρ ἡμῶν οὐκ ἐξ ἔργωνἐδικαιώθη, ἀνενέγκας Ἰσαὰκ τὸνυἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον;22βλέπεις ὅτι ἡ πίστις συνήργειτοῖς ἔργοις αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶνἔργων ἡ πίστις ἐτελειώθη, 23καὶἐπληρώθη ἡ γραφὴ ἡ λέγουσα·ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμ τῷ θεῷ, καὶἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην,καὶ φίλος θεοῦ ἐκλήθη. 24ὁρᾶτε ὅτιἐξ ἔργων δικαιοῦται ἄνθρωπος καὶοὐκ ἐκ πίστεως μόνον. 25ὁμοίωςδὲ καὶ Ῥαὰβ ἡ πόρνη οὐκ ἐξἔργων ἐδικαιώθη, ὑποδεξαμένητοὺς ἀγγέλους καὶ ἑτέρᾳ ὁδῷἐκβαλοῦσα; 26ὥσπερ γὰρ τὸ σῶμαχωρὶς πνεύματος νεκρόν ἐστιν,οὕτως καὶ ἡ πίστις χωρὶς ἔργωννεκρά ἐστιν.

3Μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε,ἀδελφοί μου, εἰδότες ὅτι

μεῖζον κρίμα λημψόμεθα. 2πολλὰγὰρ πταίομεν ἅπαντες. εἴ τις ἐνλόγῳ οὐ πταίει, οὗτος τέλειος


ἀνήρ, δυνατὸς χαλιναγωγῆσαι καὶὅλον τὸ σῶμα. 3 εἰ δὲ τῶν ἵππωντοὺς χαλινοὺς εἰς τὰ στόματαβάλλομεν εἰς τὸ πείθεσθαι αὐτοὺςἡμῖν, καὶ ὅλον τὸ σῶμα αὐτῶνμετάγομεν. 4 ἰδοὺ καὶ τὰ πλοῖα,τηλικαῦτα ὄντα καὶ ὑπὸ ἀνέμωνσκληρῶν ἐλαυνόμενα, μετάγεταιὑπὸ ἐλαχίστου πηδαλίου ὅπου ἡὁρμὴ τοῦ εὐθύνοντος βούλεται·5οὕτως καὶ ἡ γλῶσσα μικρὸνμέλος ἐστὶν καὶ μεγάλα αὐχεῖ. ἰδοὺἡλίκον πῦρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει·6ἡ γλῶσσα πῦρ, ὁ κόσμος τῆςἀδικίας, ἡ γλῶσσα καθίσταται ἐντοῖς μέλεσιν ἡμῶν, ἡ σπιλοῦσαὅλον τὸ σῶμα καὶ φλογίζουσατὸν τροχὸν τῆς γενέσεως καὶφλογιζομένη ὑπὸ τῆς γεέννης.7πᾶσα γὰρ φύσις θηρίων τε καὶπετεινῶν ἑρπετῶν τε καὶ ἐναλίωνδαμάζεται καὶ δεδάμασται τῇ φύσειτῇ ἀνθρωπίνῃ· 8τὴν δὲ γλῶσσανοὐδεὶς δύναται ἀνθρώπωνδαμάσαι· ἀκατάστατον κακόν,μεστὴ ἰοῦ θανατηφόρου. 9 ἐν αὐτῇεὐλογοῦμεν τὸν κύριον καὶ πατέρα,καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα τοὺςἀνθρώπους τοὺς καθ’ ὁμοίωσινθεοῦ γεγονότας· 10 ἐκ τοῦ αὐτοῦστόματος ἐξέρχεται εὐλογία καὶκατάρα. οὐ χρή, ἀδελφοί μου,ταῦτα οὕτως γίνεσθαι. 11μήτι ἡπηγὴ ἐκ τῆς αὐτῆς ὀπῆς βρύει τὸγλυκὺ καὶ τὸ πικρόν; 12μὴ δύναται,ἀδελφοί μου, συκῆ ἐλαίας ποιῆσαι ἢἄμπελος σῦκα; οὔτε ἁλυκὸν γλυκὺποιῆσαι ὕδωρ.13Τίς σοφὸς καὶ ἐπιστήμων

ἐν ὑμῖν; δειξάτω ἐκ τῆς καλῆςἀναστροφῆς τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐνπραΰτητι σοφίας. 14 εἰ δὲ ζῆλονπικρὸν ἔχετε καὶ ἐριθείαν ἐν τῇκαρδίᾳ ὑμῶν, μὴ κατακαυχᾶσθετῆς ἀληθείας καὶ ψεύδεσθε.15οὐκ ἔστιν αὕτη ἡ σοφία ἄνωθεν

κατερχομένη, ἀλλὰ ἐπίγειος,ψυχική, δαιμονιώδης· 16ὅπουγὰρ ζῆλος καὶ ἐριθεία, ἐκεῖἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλονπρᾶγμα. 17ἡ δὲ ἄνωθεν σοφίαπρῶτον μὲν ἁγνή ἐστιν, ἔπειταεἰρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής,μεστὴ ἐλέους καὶ καρπῶνἀγαθῶν, ἀδιάκριτος, ἀνυπόκριτος·18καρπὸς δὲ δικαιοσύνης ἐν εἰρήνῃσπείρεται τοῖς ποιοῦσιν εἰρήνην.

4 Πόθεν πόλεμοι καὶ πόθεν μάχαιἐν ὑμῖν; οὐκ ἐντεῦθεν, ἐκ τῶν

ἡδονῶν ὑμῶν τῶν στρατευομένωνἐν τοῖς μέλεσιν ὑμῶν; 2 ἐπιθυμεῖτε,καὶ οὐκ ἔχετε· φονεύετε καὶζηλοῦτε, καὶ οὐ δύνασθε ἐπιτυχεῖν·μάχεσθε καὶ πολεμεῖτε. καὶ οὐκἔχετε διὰ τὸ μὴ αἰτεῖσθαι ὑμᾶς·3αἰτεῖτε καὶ οὐ λαμβάνετε,διότι κακῶς αἰτεῖσθε, ἵνα ἐνταῖς ἡδοναῖς ὑμῶν δαπανήσητε.4μοιχαλίδες, οὐκ οἴδατε ὅτι ἡφιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα ἐστὶν τῷθεῷ; ὃς ἐὰν οὖν βουληθῇ φίλοςεἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦθεοῦ καθίσταται. 5ἢ δοκεῖτε ὅτικενῶς ἡ γραφὴ λέγει, πρὸς φθόνονἐπιποθεῖ τὸ πνεῦμα ὃ κατῴκισεν ἐνἡμῖν; 6μείζονα δὲ δίδωσιν χάριν·διὸ λέγει, ὁ θεὸς ὑπερηφάνοιςἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲδίδωσιν χάριν. 7ὑποτάγητεοὖν τῷ θεῷ· ἀντίστητε δὲ τῷδιαβόλῳ, καὶ φεύξεται ἀφ’ ὑμῶν·8 ἐγγίσατε τῷ θεῷ, καὶ ἐγγιεῖ ὑμῖν.καθαρίσατε χεῖρας, ἁμαρτωλοί,καὶ ἁγνίσατε καρδίας, δίψυχοι.9ταλαιπωρήσατε καὶ πενθήσατε,κλαύσατε· ὁ γέλως ὑμῶν εἰςπένθος μετατραπήτω καὶ ἡ χαρὰεἰς κατήφειαν. 10ταπεινώθητεἐνώπιον κυρίου, καὶ ὑψώσει ὑμᾶς.11Μὴ καταλαλεῖτε ἀλλήλων,

ἀδελφοί· ὁ καταλαλῶν ἀδελφοῦἢ κρίνων τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ


καταλαλεῖ νόμου καὶ κρίνει νόμον·εἰ δὲ νόμον κρίνεις, οὐκ εἶ ποιητὴςνόμου ἀλλὰ κριτής. 12 εἷς ἐστιν ὁνομοθέτης καὶ κριτής, ὁ δυνάμενοςσῶσαι καὶ ἀπολέσαι· σὺ δὲ τίς εἶ, ὁκρίνων τὸν πλησίον;13Ἄγε νῦν οἱ λέγοντες, σήμερον

ἢ αὔριον πορευσόμεθα εἰς τήνδετὴν πόλιν καὶ ποιήσομεν ἐκεῖἐνιαυτὸν καὶ ἐμπορευσόμεθακαὶ κερδήσομεν· 14οἵτινες οὐκἐπίστασθε τὸ τῆς αὔριον ποία γὰρἡ ζωὴ ὑμῶν. ἀτμὶς γάρ ἐστε ἡπρὸς ὀλίγον φαινομένη, ἔπειτα καὶἀφανιζομένη· 15ἀντὶ τοῦ λέγεινὑμᾶς· ἐὰν ὁ κύριος θελήσῃ, καὶζήσομεν καὶ ποιήσομεν τοῦτο ἢἐκεῖνο. 16νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖςἀλαζονίαις ὑμῶν· πᾶσα καύχησιςτοιαύτη πονηρά ἐστιν. 17 εἰδότιοὖν καλὸν ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντι,ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν.

5 Ἄγε νῦν οἱ πλούσιοι,κλαύσατε ὀλολύζοντες ἐπὶ

ταῖς ταλαιπωρίαις ὑμῶν ταῖςἐπερχομέναις. 2ὁ πλοῦτος ὑμῶνσέσηπεν καὶ τὰ ἱμάτια ὑμῶνσητόβρωτα γέγονεν, 3ὁ χρυσὸςὑμῶν καὶ ὁ ἄργυρος κατίωται, καὶὁ ἰὸς αὐτῶν εἰς μαρτύριον ὑμῖνἔσται καὶ φάγεται τὰς σάρκαςὑμῶν ὡς πῦρ· ἐθησαυρίσατε ἐνἐσχάταις ἡμέραις. 4 ἰδοὺ ὁ μισθὸςτῶν ἐργατῶν τῶν ἀμησάντων τὰςχώρας ὑμῶν ὁ ἀφυστερημένοςἀφ’ ὑμῶν κράζει, καὶ αἱ βοαὶτῶν θερισάντων εἰς τὰ ὦτακυρίου σαβαὼθ εἰσελήλυθαν.5 ἐτρυφήσατε ἐπὶ τῆς γῆς καὶἐσπαταλήσατε, ἐθρέψατε τὰςκαρδίας ὑμῶν ἐν ἡμέρᾳ σφαγῆς.6κατεδικάσατε, ἐφονεύσατε τὸνδίκαιον. οὐκ ἀντιτάσσεται ὑμῖν.7Μακροθυμήσατε οὖν, ἀδελφοί,

ἕως τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου.ἰδοὺ ὁ γεωργὸς ἐκδέχεται

τὸν τίμιον καρπὸν τῆς γῆς,μακροθυμῶν ἐπ’ αὐτῷ ἕωςλάβῃ πρόϊμον καὶ ὄψιμον.8μακροθυμήσατε καὶ ὑμεῖς,στηρίξατε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὅτιἡ παρουσία τοῦ κυρίου ἤγγικεν.9μὴ στενάζετε κατ’ ἀλλήλων,ἀδελφοί, ἵνα μὴ κριθῆτε· ἰδοὺ ὁκριτὴς πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκεν.10ὑπόδειγμα λάβετε, ἀδελφοί, τῆςκακοπαθείας καὶ τῆς μακροθυμίαςτοὺς προφήτας, οἳ ἐλάλησανἐν τῷ ὀνόματι κυρίου. 11 ἰδοὺμακαρίζομεν τοὺς ὑπομείναντας·τὴν ὑπομονὴν Ἰὼβ ἠκούσατε,καὶ τὸ τέλος κυρίου εἴδετε, ὅτιπολύσπλαγχνός ἐστιν ὁ κύριος καὶοἰκτίρμων.12Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου,

μὴ ὀμνύετε, μήτε τὸν οὐρανὸνμήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰὅρκον· ἤτω δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ ναὶ καὶτὸ οὒ οὔ, ἵνα μὴ ὑπὸ κρίσιν πέσητε.13Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν;

προσευχέσθω· εὐθυμεῖ τις;ψαλλέτω. 14ἀσθενεῖ τις ἐνὑμῖν; προσκαλεσάσθω τοὺςπρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας,καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ’ αὐτὸνἀλείψαντες ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματιτοῦ κυρίου· 15καὶ ἡ εὐχὴ τῆςπίστεως σώσει τὸν κάμνοντα,καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ κύριος· κἂνἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς, ἀφεθήσεταιαὐτῷ. 16 ἐξομολογεῖσθε οὖνἀλλήλοις τὰς ἁμαρτίας καὶεὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπωςἰαθῆτε. πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίουἐνεργουμένη. 17Ἠλείας ἄνθρωποςἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, καὶ προσευχῇπροσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶοὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺςτρεῖς καὶ μῆνας ἕξ· 18καὶ πάλινπροσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ἔδωκενὑετὸν καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησεν τὸνκαρπὸν αὐτῆς.


19Ἀδελφοί μου, ἐάν τις ἐν ὑμῖνπλανηθῇ ἀπὸ τῆς ἀληθείας καὶἐπιστρέψῃ τις αὐτόν, 20γινωσκέτωὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ

πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴναὐτοῦ ἐκ θανάτου καὶ καλύψειπλῆθος ἁμαρτιῶν.

291 ΠΕΤΡΟΥ Α΄ 1:24

ΠΕΤΡΟΥ Α΄

1 Πέτρος ἀπόστολοςἸησοῦ Χριστοῦ ἐκλεκτοῖς

παρεπιδήμοις διασπορᾶς Πόντου,Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ἀσίας, καὶΒιθυνίας, 2κατὰ πρόγνωσιν θεοῦπατρός, ἐν ἁγιασμῷ πνεύματος,εἰς ὑπακοὴν καὶ ῥαντισμὸν αἵματοςἸησοῦ Χριστοῦ· χάρις ὑμῖν καὶεἰρήνη πληθυνθείη.3Εὐλογητὸς ὁ θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ

κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ κατὰτὸ πολὺ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσαςἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι’ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦἐκ νεκρῶν, 4 εἰς κληρονομίανἄφθαρτον καὶ ἀμίαντον καὶἀμάραντον, τετηρημένην ἐνοὐρανοῖς εἰς ὑμᾶς 5τοὺς ἐνδυνάμει θεοῦ φρουρουμένους διὰπίστεως εἰς σωτηρίαν ἑτοίμηνἀποκαλυφθῆναι ἐν καιρῷ ἐσχάτῳ.6 ἐν ᾧ ἀγαλλιᾶσθε, ὀλίγον ἄρτιεἰ δέον λυπηθέντες ἐν ποικίλοιςπειρασμοῖς, 7 ἵνα τὸ δοκίμιονὑμῶν τῆς πίστεως πολυτιμότερονχρυσίου τοῦ ἀπολλυμένου, διὰπυρὸς δὲ δοκιμαζομένου, εὑρεθῇεἰς ἔπαινον καὶ δόξαν καὶ τιμὴνἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ.8ὃν οὐκ ἰδόντες ἀγαπᾶτε, εἰς ὃνἄρτι μὴ ὁρῶντες πιστεύοντες δὲἀγαλλιᾶσθε χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳκαὶ δεδοξασμένῃ, 9κομιζόμενοιτὸ τέλος τῆς πίστεως ὑμῶνσωτηρίαν ψυχῶν. 10περὶ ἧςσωτηρίας ἐξεζήτησαν καὶἐξηραύνησαν προφῆται οἱ περὶ τῆςεἰς ὑμᾶς χάριτος προφητεύσαντες,11 ἐραυνῶντες εἰς τίνα ἢ ποῖονκαιρὸν ἐδήλου τὸ ἐν αὐτοῖς πνεῦμαΧριστοῦ προμαρτυρόμενον τὰ εἰςΧριστὸν παθήματα καὶ τὰς μετὰταῦτα δόξας· 12οἷς ἀπεκαλύφθη

ὅτι οὐχ ἑαυτοῖς ὑμῖν δὲ διηκόνουναὐτά, ἃ νῦν ἀνηγγέλη ὑμῖν διὰ τῶνεὐαγγελισαμένων ὑμᾶς ἐν πνεύματιἁγίῳ ἀποσταλέντι ἀπ’ οὐρανοῦ, εἰςἃ ἐπιθυμοῦσιν ἄγγελοι παρακύψαι.13Διὸ ἀναζωσάμενοι τὰς

ὀσφύας τῆς διανοίας ὑμῶν,νήφοντες, τελείως ἐλπίσατεἐπὶ τὴν φερομένην ὑμῖν χάρινἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ.14ὡς τέκνα ὑπακοῆς, μὴσυσχηματιζόμενοι ταῖς πρότερονἐν τῇ ἀγνοίᾳ ὑμῶν ἐπιθυμίαις,15ἀλλὰ κατὰ τὸν καλέσαντα ὑμᾶςἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν πάσῃἀναστροφῇ γενήθητε, 16διότιγέγραπται ἅγιοι ἔσεσθε, διότι ἐγὼἅγιος. 17καὶ εἰ πατέρα ἐπικαλεῖσθετὸν ἀπροσωπολήμπτως κρίνοντακατὰ τὸ ἑκάστου ἔργον, ἐν φόβῳτὸν τῆς παροικίας ὑμῶν χρόνονἀναστράφητε, 18 εἰδότες ὅτι οὐφθαρτοῖς, ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳἐλυτρώθητε ἐκ τῆς ματαίας ὑμῶνἀναστροφῆς πατροπαραδότου,19ἀλλὰ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ,20προεγνωσμένου μὲν πρὸκαταβολῆς κόσμου, φανερωθέντοςδὲ ἐπ’ ἐσχάτου τῶν χρόνων δι’ὑμᾶς 21τοὺς δι’ αὐτοῦ πιστοὺςεἰς θεὸν τὸν ἐγείραντα αὐτὸν ἐκνεκρῶν καὶ δόξαν αὐτῷ δόντα,ὥστε τὴν πίστιν ὑμῶν καὶ ἐλπίδαεἶναι εἰς θεόν.22Τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἡγνικότες

ἐν τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας εἰςφιλαδελφίαν ἀνυπόκριτον, ἐκκαρδίας ἀλλήλους ἀγαπήσατεἐκτενῶς, 23ἀναγεγεννημένοιοὐκ ἐκ σπορᾶς φθαρτῆς ἀλλὰἀφθάρτου, διὰ λόγου ζῶντος θεοῦκαὶ μένοντος· 24διότι πᾶσα σὰρξὡς χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα αὐτῆςὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁχόρτος, καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσεν·

ΠΕΤΡΟΥ Α΄ 1:25 292 ΠΕΤΡΟΥ Α΄ 2:25

25τὸ δὲ ῥῆμα κυρίου μένει εἰς τὸναἰῶνα. τοῦτο δέ ἐστιν τὸ ῥῆμα τὸεὐαγγελισθὲν εἰς ὑμᾶς.

2 Ἀποθέμενοι οὖν πᾶσαν κακίανκαὶ πάντα δόλον καὶ ὑποκρίσεις

καὶ φθόνους καὶ πάσας καταλαλιάς,2ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη τὸ λογικὸνἄδολον γάλα ἐπιποθήσατε, ἵναἐν αὐτῷ αὐξηθῆτε εἰς σωτηρίαν,3 εἰ ἐγεύσασθε ὅτι χρηστὸς ὁκύριος. 4πρὸς ὃν προσερχόμενοι,λίθον ζῶντα, ὑπὸ ἀνθρώπων μὲνἀποδεδοκιμασμένον παρὰ δὲ θεῷἐκλεκτὸν ἔντιμον, 5καὶ αὐτοὶὡς λίθοι ζῶντες οἰκοδομεῖσθεοἶκος πνευματικὸς εἰς ἱεράτευμαἅγιον, ἀνενέγκαι πνευματικὰςθυσίας εὐπροσδέκτους θεῷ διὰἸησοῦ Χριστοῦ. 6διότι περιέχει ἐνγραφῇ, ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθονἀκρογωνιαῖον ἐκλεκτὸν ἔντιμον,καὶ ὁ πιστεύων ἐπ’ αὐτῷ οὐ μὴκαταισχυνθῇ. 7ὑμῖν οὖν ἡ τιμὴ τοῖςπιστεύουσιν· ἀπιστοῦσιν δὲ λίθονὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντεςοὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίαςκαὶ λίθος προσκόμματος καὶ πέτρασκανδάλου, 8οἳ προσκόπτουσιντῷ λόγῳ ἀπειθοῦντες, εἰς ὃκαὶ ἐτέθησαν. 9ὑμεῖς δὲ γένοςἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα,ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν,ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰςτὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς· 10οἵποτε οὐ λαὸς νῦν δὲ λαὸς θεοῦ, οἱοὐκ ἠλεημένοι νῦν δὲ ἐλεηθέντες.11Ἀγαπητοί, παρακαλῶ ὡς

παροίκους καὶ παρεπιδήμουςἀπέχεσθαι τῶν σαρκικῶνἐπιθυμιῶν, αἵτινες στρατεύονταικατὰ τῆς ψυχῆς, 12τὴν ἀναστροφὴνὑμῶν ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἔχοντεςκαλήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσινὑμῶν ὡς κακοποιῶν, ἐκ τῶν καλῶν

ἔργων ἐποπτεύοντες δοξάσωσιντὸν θεὸν ἐν ἡμέρᾳ ἐπισκοπῆς.13Ὑποτάγητε πάσῃ ἀνθρωπίνῃ

κτίσει διὰ τὸν κύριον, εἴτε βασιλεῖὡς ὑπερέχοντι, 14 εἴτε ἡγεμόσινὡς δι’ αὐτοῦ πεμπομένοις εἰςἐκδίκησιν κακοποιῶν, ἔπαινονδὲ ἀγαθοποιῶν· 15ὅτι οὕτωςἐστὶν τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ,ἀγαθοποιοῦντας φιμοῦν τὴν τῶνἀφρόνων ἀνθρώπων ἀγνωσίαν·16ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μὴ ὡςἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς κακίαςτὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ’ ὡς θεοῦδοῦλοι. 17πάντας τιμήσατε, τὴνἀδελφότητα ἀγαπᾶτε, τὸν θεὸνφοβεῖσθε, τὸν βασιλέα τιμᾶτε.18Οἱ οἰκέται ὑποτασσόμενοι ἐνπαντὶ φόβῳ τοῖς δεσπόταις, οὐμόνον τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσινἀλλὰ καὶ τοῖς σκολιοῖς. 19τοῦτογὰρ χάρις εἰ διὰ συνείδησιν θεοῦὑποφέρει τις λύπας πάσχων ἀδίκως.20ποῖον γὰρ κλέος εἰ ἁμαρτάνοντεςκαὶ κολαφιζόμενοι ὑπομενεῖτε; ἀλλ’εἰ ἀγαθοποιοῦντες καὶ πάσχοντεςὑπομενεῖτε, τοῦτο χάρις παρὰ θεῷ.21 εἰς τοῦτο γὰρ ἐκλήθητε, ὅτικαὶ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν,ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸνἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιναὐτοῦ· 22ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησενοὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματιαὐτοῦ· 23ὃς λοιδορούμενοςοὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντιδικαίως· 24ὃς τὰς ἁμαρτίαςἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷσώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵναταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇδικαιοσύνῃ ζήσωμεν· οὗ τῷ μώλωπιἰάθητε. 25ἦτε γὰρ ὡς πρόβαταπλανώμενοι, ἀλλ’ ἐπεστράφητε νῦνἐπὶ τὸν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τῶνψυχῶν ὑμῶν.


3Ὁμοίως γυναῖκεςὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις

ἀνδράσιν, ἵνα καὶ εἴ τινεςἀπειθοῦσιν τῷ λόγῳ διὰ τῆςτῶν γυναικῶν ἀναστροφῆςἄνευ λόγου κερδηθήσονται2 ἐποπτεύσαντες τὴν ἐν φόβῳἁγνὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν. 3ὧνἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκῆςτριχῶν καὶ περιθέσεως χρυσίωνἢ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος,4ἀλλ’ ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίαςἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦπραέως καὶ ἡσυχίου πνεύματος, ὅἐστιν ἐνώπιον τοῦ θεοῦ πολυτελές.5οὕτως γάρ ποτε καὶ αἱ ἅγιαιγυναῖκες αἱ ἐλπίζουσαι εἰς θεὸνἐκόσμουν ἑαυτάς, ὑποτασσόμεναιτοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, 6ὡς Σάρραὑπήκουσεν τῷ Ἀβραάμ, κύριοναὐτὸν καλοῦσα· ἧς ἐγενήθητετέκνα ἀγαθοποιοῦσαι καὶ μὴφοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν. 7οἱἄνδρες ὁμοίως συνοικοῦντες κατὰγνῶσιν, ὡς ἀσθενεστέρῳ σκεύειτῷ γυναικείῳ ἀπονέμοντες τιμήν,ὡς καὶ συνκληρονόμοις χάριτοςζωῆς, εἰς τὸ μὴ ἐνκόπτεσθαι τὰςπροσευχὰς ὑμῶν.8Τὸ δὲ τέλος πάντες ὁμόφρονες,

συμπαθεῖς, φιλάδελφοι,εὔσπλαγχνοι, ταπεινόφρονες,9μὴ ἀποδιδόντες κακὸν ἀντὶκακοῦ ἢ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας,τοὐναντίον δὲ εὐλογοῦντες, ὅτιεἰς τοῦτο ἐκλήθητε ἵνα εὐλογίανκληρονομήσητε. 10ὁ γὰρ θέλωνζωὴν ἀγαπᾶν καὶ ἰδεῖν ἡμέραςἀγαθὰς παυσάτω τὴν γλῶσσαν ἀπὸκακοῦ καὶ χείλη τοῦ μὴ λαλῆσαιδόλον, 11 ἐκκλινάτω ἀπὸ κακοῦκαὶ ποιησάτω ἀγαθόν, ζητησάτωεἰρήνην καὶ διωξάτω αὐτήν, 12ὅτιὀφθαλμοὶ κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν,

πρόσωπον δὲ κυρίου ἐπὶ ποιοῦνταςκακά.13Καὶ τίς ὁ κακώσων ὑμᾶς ἐὰν

τοῦ ἀγαθοῦ ζηλωταὶ γένησθε;14ἀλλ’ εἰ καὶ πάσχοιτε διὰδικαιοσύνην, μακάριοι. τὸνδὲ φόβον αὐτῶν μὴ φοβηθῆτεμηδὲ ταραχθῆτε, 15κύριον δὲτὸν Χριστὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖςκαρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι ἀεὶ πρὸςἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντιὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖνἐλπίδος, ἀλλὰ μετὰ πραΰτητοςκαὶ φόβου, 16συνείδησιν ἔχοντεςἀγαθήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλεῖσθεκαταισχυνθῶσιν οἱ ἐπηρεάζοντεςὑμῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν Χριστῷἀναστροφήν. 17κρεῖττον γὰρἀγαθοποιοῦντας, εἰ θέλοι τὸθέλημα τοῦ θεοῦ, πάσχειν ἢκακοποιοῦντας. 18ὅτι καὶ Χριστὸςἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἀπέθανεν,δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ὑμᾶςπροσαγάγῃ τῷ θεῷ, θανατωθεὶςμὲν σαρκὶ ζῳοποιηθεὶς δὲπνεύματι· 19 ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐνφυλακῇ πνεύμασιν πορευθεὶςἐκήρυξεν, 20ἀπειθήσασίν ποτεὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ θεοῦμακροθυμία ἐν ἡμέραις Νῶεκατασκευαζομένης κιβωτοῦ,εἰς ἣν ὀλίγοι, τοῦτ’ ἔστιν ὀκτὼψυχαί, διεσώθησαν δι’ ὕδατος.21ὃ καὶ ὑμᾶς ἀντίτυπον νῦνσῴζει βάπτισμα, οὐ σαρκὸςἀπόθεσις ῥύπου ἀλλὰ συνειδήσεωςἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς θεόν, δι’ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, 22ὅςἐστιν ἐν δεξιᾷ θεοῦ, πορευθεὶςεἰς οὐρανόν, ὑποταγέντωναὐτῷ ἀγγέλων καὶ ἐξουσιῶν καὶδυνάμεων.

4 Χριστοῦ οὖν παθόντοςσαρκὶ καὶ ὑμεῖς τὴν αὐτὴν

ἔννοιαν ὁπλίσασθε, ὅτι ὁ παθὼνσαρκὶ πέπαυται ἁμαρτίας,


2 εἰς τὸ μηκέτι ἀνθρώπωνἐπιθυμίαις ἀλλὰ θελήματι θεοῦ τὸνἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ βιῶσαι χρόνον.3ἀρκετὸς γὰρ ὁ παρεληλυθὼςχρόνος τὸ βούλημα τῶν ἐθνῶνκατειργάσθαι, πεπορευμένουςἐν ἀσελγείαις, ἐπιθυμίαις,οἰνοφλυγίαις, κώμοις, πότοις, καὶἀθεμίτοις εἰδωλολατρίαις. 4 ἐνᾧ ξενίζονται μὴ συντρεχόντωνὑμῶν εἰς τὴν αὐτὴν τῆς ἀσωτίαςἀνάχυσιν, βλασφημοῦντες· 5οἳἀποδώσουσιν λόγον τῷ ἑτοίμωςἔχοντι κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς.6 εἰς τοῦτο γὰρ καὶ νεκροῖςεὐηγγελίσθη ἵνα κριθῶσι μὲν κατὰἀνθρώπους σαρκὶ ζῶσι δὲ κατὰθεὸν πνεύματι.7Πάντων δὲ τὸ τέλος ἤγγικεν.

σωφρονήσατε οὖν καὶ νήψατεεἰς προσευχάς· 8πρὸ πάντωντὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆἔχοντες, ὅτι ἀγάπη καλύπτειπλῆθος ἁμαρτιῶν· 9φιλόξενοιεἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμοῦ·10 ἕκαστος καθὼς ἔλαβεν χάρισμα,εἰς ἑαυτοὺς αὐτὸ διακονοῦντεςὡς καλοὶ οἰκονόμοι ποικίληςχάριτος θεοῦ. 11 εἴ τις λαλεῖ, ὡςλόγια θεοῦ· εἴ τις διακονεῖ, ὡςἐξ ἰσχύος ἧς χορηγεῖ ὁ θεός· ἵναἐν πᾶσιν δοξάζηται ὁ θεὸς διὰἸησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἐστιν ἡ δόξα καὶτὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶναἰώνων· ἀμήν.12Ἀγαπητοί, μὴ ξενίζεσθε τῇ

ἐν ὑμῖν πυρώσει πρὸς πειρασμὸνὑμῖν γινομένῃ ὡς ξένου ὑμῖνσυμβαίνοντος, 13ἀλλὰ καθὸκοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦπαθήμασιν χαίρετε, ἵνα καὶἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξηςαὐτοῦ χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι.14 εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματιΧριστοῦ, μακάριοι, ὅτι τὸ τῆςδόξης καὶ τὸ τοῦ θεοῦ πνεῦμα

ἐφ’ ὑμᾶς ἀναπαύεται. 15μὴ γάρτις ὑμῶν πασχέτω ὡς φονεὺςἢ κλέπτης ἢ κακοποιὸς ἢ ὡςἀλλοτριεπίσκοπος· 16 εἰ δὲ ὡςΧριστιανός, μὴ αἰσχυνέσθω,δοξαζέτω δὲ τὸν θεὸν ἐν τῷὀνόματι τούτῳ. 17ὅτι καιρὸς τοῦἄρξασθαι τὸ κρίμα ἀπὸ τοῦ οἴκουτοῦ θεοῦ· εἰ δὲ πρῶτον ἀφ’ ἡμῶν,τί τὸ τέλος τῶν ἀπειθούντων τῷτοῦ θεοῦ εὐαγγελίῳ; 18καὶ εἰ ὁδίκαιος μόλις σῴζεται, ὁ ἀσεβὴςκαὶ ἁμαρτωλὸς ποῦ φανεῖται;19ὥστε καὶ οἱ πάσχοντες κατὰ τὸθέλημα τοῦ θεοῦ πιστῷ κτίστῃπαρατιθέσθωσαν τὰς ψυχὰς αὐτῶνἐν ἀγαθοποιΐᾳ.

5 Πρεσβυτέρους οὖν τοὺς ἐν ὑμῖνπαρακαλῶ ὁ συμπρεσβύτερος

καὶ μάρτυς τῶν τοῦ Χριστοῦπαθημάτων, ὁ καὶ τῆς μελλούσηςἀποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός·2ποιμάνατε τὸ ἐν ὑμῖν ποίμνιοντοῦ θεοῦ, μὴ ἀναγκαστῶς ἀλλὰἑκουσίως κατὰ θεόν, μηδὲαἰσχροκερδῶς ἀλλὰ προθύμως,3μηδ’ ὡς κατακυριεύοντες τῶνκλήρων ἀλλὰ τύποι γινόμενοιτοῦ ποιμνίου· 4καὶ φανερωθέντοςτοῦ ἀρχιποίμενος κομιεῖσθε τὸνἀμαράντινον τῆς δόξης στέφανον.5Ὁμοίως νεώτεροι ὑποτάγητε

πρεσβυτέροις, πάντες δὲἀλλήλοις τὴν ταπεινοφροσύνηνἐγκομβώσασθε, ὅτι ὁ θεὸςὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται,ταπεινοῖς δὲ δίδωσιν χάριν.6ταπεινώθητε οὖν ὑπὸ τὴνκραταιὰν χεῖραν τοῦ θεοῦ, ἵναὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ, 7πᾶσαν τὴνμέριμναν ὑμῶν ἐπιρίψαντες ἐπ’αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν.8Νήψατε, γρηγορήσατε. ὁ

ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέωνὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνακαταπιεῖν· 9ᾧ ἀντίστητε στερεοὶ


τῇ πίστει, εἰδότες τὰ αὐτὰ τῶνπαθημάτων τῇ ἐν τῷ κόσμῳ ὑμῶνἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι. 10ὁ δὲθεὸς πάσης χάριτος, ὁ καλέσαςὑμᾶς εἰς τὴν αἰώνιον αὐτοῦ δόξανἐν Χριστῷ, ὀλίγον παθόντας αὐτὸςκαταρτίσει, στηρίξει, σθενώσει,θεμελιώσει. 11αὐτῷ τὸ κράτος εἰςτοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν.12Διὰ Σιλουανοῦ ὑμῖν τοῦ

πιστοῦ ἀδελφοῦ, ὡς λογίζομαι, δι’

ὀλίγων ἔγραψα, παρακαλῶν καὶἐπιμαρτυρῶν ταύτην εἶναι ἀληθῆχάριν τοῦ θεοῦ· εἰς ἣν στῆτε.13ἀσπάζεται ὑμᾶς ἡ ἐν Βαβυλῶνισυνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος ὁ υἱόςμου. 14ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐνφιλήματι ἀγάπης.Εἰρήνη ὑμῖν πᾶσιν τοῖς ἐν

Χριστῷ.

296 ΠΕΤΡΟΥ Β΄ 2:1

ΠΕΤΡΟΥ Β΄

1 Συμεὼν Πέτρος δοῦλος καὶἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῖς

ἰσότιμον ἡμῖν λαχοῦσιν πίστιν ἐνδικαιοσύνῃ τοῦ θεοῦ ἡμῶν καὶσωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. 2χάριςὑμῖν καὶ εἰρήνη πληθυνθείη ἐνἐπιγνώσει τοῦ θεοῦ καὶ Ἰησοῦ τοῦκυρίου ἡμῶν.3Ὡς τὰ πάντα ἡμῖν τῆς θείας

δυνάμεως αὐτοῦ τὰ πρὸς ζωὴνκαὶ εὐσέβειαν δεδωρημένης διὰτῆς ἐπιγνώσεως τοῦ καλέσαντοςἡμᾶς ἰδίᾳ δόξῃ καὶ ἀρετῇ, 4δι’ὧν τὰ τίμια ἡμῖν καὶ μέγισταἐπαγγέλματα δεδώρηται, ἵνα διὰτούτων γένησθε θείας κοινωνοὶφύσεως, ἀποφυγόντες τῆς ἐν τῷκόσμῳ ἐν ἐπιθυμίᾳ φθορᾶς. 5καὶαὐτὸ τοῦτο δὲ σπουδὴν πᾶσανπαρεισενέγκαντες ἐπιχορηγήσατεἐν τῇ πίστει ὑμῶν τὴν ἀρετήν, ἐνδὲ τῇ ἀρετῇ τὴν γνῶσιν, 6 ἐν δὲτῇ γνώσει τὴν ἐγκράτειαν, ἐν δὲτῇ ἐγκρατείᾳ τὴν ὑπομονήν, ἐν δὲτῇ ὑπομονῇ τὴν εὐσέβειαν, 7 ἐνδὲ τῇ εὐσεβείᾳ τὴν φιλαδελφίαν,ἐν δὲ τῇ φιλαδελφίᾳ τὴν ἀγάπην.8ταῦτα γὰρ ὑμῖν ὑπάρχοντακαὶ πλεονάζοντα οὐκ ἀργοὺςοὐδὲ ἀκάρπους καθίστησιν εἰςτὴν τοῦ κυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ ἐπίγνωσιν· 9ᾧ γὰρ μὴπάρεστιν ταῦτα, τυφλός ἐστινμυωπάζων, λήθην λαβὼν τοῦκαθαρισμοῦ τῶν πάλαι αὐτοῦἁμαρτημάτων. 10διὸ μᾶλλον,ἀδελφοί, σπουδάσατε βεβαίανὑμῶν τὴν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴνποιεῖσθαι· ταῦτα γὰρ ποιοῦντες οὐμὴ πταίσητέ ποτε· 11οὕτως γὰρπλουσίως ἐπιχορηγηθήσεται ὑμῖν ἡεἴσοδος εἰς τὴν αἰώνιον βασιλείαν

τοῦ κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆροςἸησοῦ Χριστοῦ.12Διὸ μελλήσω ἀεὶ ὑμᾶς

ὑπομιμνῄσκειν περὶ τούτων, καίπερεἰδότας καὶ ἐστηριγμένους ἐν τῇπαρούσῃ ἀληθείᾳ. 13δίκαιον δὲἡγοῦμαι, ἐφ’ ὅσον εἰμὶ ἐν τούτῳτῷ σκηνώματι, διεγείρειν ὑμᾶςἐν ὑπομνήσει, 14 εἰδὼς ὅτι ταχινήἐστιν ἡ ἀπόθεσις τοῦ σκηνώματόςμου, καθὼς καὶ ὁ κύριος ἡμῶνἸησοῦς Χριστὸς ἐδήλωσέν μοι·15σπουδάσω δὲ καὶ ἑκάστοτεἔχειν ὑμᾶς μετὰ τὴν ἐμὴν ἔξοδοντὴν τούτων μνήμην ποιεῖσθαι.16οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοιςἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμενὑμῖν τὴν τοῦ κυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν,ἀλλ’ ἐπόπται γενηθέντες τῆςἐκείνου μεγαλειότητος. 17λαβὼνγὰρ παρὰ θεοῦ πατρὸς τιμὴν καὶδόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷτοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦςδόξης· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁἀγαπητός, εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα.18καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖςἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσανσὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷἁγίῳ. 19καὶ ἔχομεν βεβαιότεροντὸν προφητικὸν λόγον, ᾧ καλῶςποιεῖτε προσέχοντες ὡς λύχνῳφαίνοντι ἐν αὐχμηρῷ τόπῳ, ἕωςοὗ ἡμέρα διαυγάσῃ καὶ φωσφόροςἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν·20τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες,ὅτι πᾶσα προφητεία γραφῆς ἰδίαςἐπιλύσεως οὐ γίνεται· 21οὐ γὰρθελήματι ἀνθρώπου ἠνέχθη ποτέπροφητεία, ἀλλὰ ὑπὸ πνεύματοςἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἀπὸθεοῦ ἄνθρωποι.

2 Ἐγένοντο δὲ καὶψευδοπροφῆται ἐν τῷ

λαῷ, ὡς καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονταιψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες

ΠΕΤΡΟΥ Β΄ 2:2 297 ΠΕΤΡΟΥ Β΄ 3:1

παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας,καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺςδεσπότην ἀρνούμενοι, ἐπάγοντεςἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν. 2καὶπολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶνταῖς ἀσελγείαις, δι’ οὓς ἡ ὁδὸςτῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται·3καὶ ἐν πλεονεξίᾳ πλαστοῖς λόγοιςὑμᾶς ἐμπορεύσονται· οἷς τὸ κρίμαἔκπαλαι οὐκ ἀργεῖ, καὶ ἡ ἀπώλειααὐτῶν οὐ νυστάζει. 4 εἰ γὰρ ὁθεὸς ἀγγέλων ἁμαρτησάντωνοὐκ ἐφείσατο, ἀλλὰ σιροῖς ζόφουταρταρώσας παρέδωκεν εἰς κρίσιντηρουμένους, 5καὶ ἀρχαίου κόσμουοὐκ ἐφείσατο, ἀλλὰ ὄγδοον Νῶεδικαιοσύνης κήρυκα ἐφύλαξεν,κατακλυσμὸν κόσμῳ ἀσεβῶνἐπάξας, 6καὶ πόλεις Σοδόμων καὶΓομόρρας τεφρώσας καταστροφῇκατέκρινεν, ὑπόδειγμα μελλόντωνἀσεβεῖν τεθεικώς, 7καὶ δίκαιονΛὼτ καταπονούμενον ὑπὸ τῆς τῶνἀθέσμων ἐν ἀσελγείᾳ ἀναστροφῆςἐρρύσατο· 8βλέμματι γὰρ καὶ ἀκοῇὁ δίκαιος ἐνκατοικῶν ἐν αὐτοῖςἡμέραν ἐξ ἡμέρας ψυχὴν δικαίανἀνόμοις ἔργοις ἐβασάνιζεν· 9οἶδενκύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμῶνῥύεσθαι, ἀδίκους δὲ εἰς ἡμέρανκρίσεως κολαζομένους τηρεῖν,10μάλιστα δὲ τοὺς ὀπίσω σαρκὸςἐν ἐπιθυμίᾳ μιασμοῦ πορευομένουςκαὶ κυριότητος καταφρονοῦντας.τολμηταί, αὐθάδεις, δόξας οὐτρέμουσιν βλασφημοῦντες, 11ὅπουἄγγελοι ἰσχύϊ καὶ δυνάμει μείζονεςὄντες οὐ φέρουσιν κατ’ αὐτῶν παρὰκυρίῳ βλάσφημον κρίσιν. 12οὗτοιδέ, ὡς ἄλογα ζῷα γεγεννημέναφυσικὰ εἰς ἅλωσιν καὶ φθοράν, ἐνοἷς ἀγνοοῦσιν βλασφημοῦντες, ἐντῇ φθορᾷ αὐτῶν καὶ φθαρήσονται,13κομιούμενοι μισθὸν ἀδικίας·ἡδονὴν ἡγούμενοι τὴν ἐν ἡμέρᾳτρυφήν, σπίλοι καὶ μῶμοι

ἐντρυφῶντες ἐν ταῖς ἀπάταιςαὐτῶν συνευωχούμενοι ὑμῖν,14ὀφθαλμοὺς ἔχοντες μεστοὺςμοιχαλίδος καὶ ἀκαταπαύστουςἁμαρτίας, δελεάζοντεςψυχὰς ἀστηρίκτους, καρδίανγεγυμνασμένην πλεονεξίαςἔχοντες, κατάρας τέκνα,15καταλείποντες εὐθεῖαν ὁδὸνἐπλανήθησαν, ἐξακολουθήσαντεςτῇ ὁδῷ τοῦ Βαλαὰμ τοῦ Βοσόρ, ὃςμισθὸν ἀδικίας ἠγάπησεν 16 ἔλεγξινδὲ ἔσχεν ἰδίας παρανομίας·ὑποζύγιον ἄφωνον ἐν ἀνθρώπουφωνῇ φθεγξάμενον ἐκώλυσεντὴν τοῦ προφήτου παραφρονίαν.17οὗτοί εἰσιν πηγαὶ ἄνυδροικαὶ ὁμίχλαι ὑπὸ λαίλαποςἐλαυνόμεναι, οἷς ὁ ζόφος τοῦσκότους τετήρηται. 18ὑπέρογκαγὰρ ματαιότητος φθεγγόμενοιδελεάζουσιν ἐν ἐπιθυμίαιςσαρκὸς ἀσελγείαις τοὺς ὀλίγωςἀποφεύγοντας τοὺς ἐν πλάνῃἀναστρεφομένους, 19 ἐλευθερίαναὐτοῖς ἐπαγγελλόμενοι, αὐτοὶδοῦλοι ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς·ᾧ γάρ τις ἥττηται, τούτῳδεδούλωται. 20 εἰ γὰρ ἀποφυγόντεςτὰ μιάσματα τοῦ κόσμου ἐνἐπιγνώσει τοῦ κυρίου ἡμῶν καὶσωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ τούτοιςδὲ πάλιν ἐμπλακέντες ἡττῶνται,γέγονεν αὐτοῖς τὰ ἔσχαταχείρονα τῶν πρώτων. 21κρεῖσσονγὰρ ἦν αὐτοῖς μὴ ἐπεγνωκέναιτὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης ἢἐπιγνοῦσιν ὑποστρέψαι ἐκ τῆςπαραδοθείσης αὐτοῖς ἁγίαςἐντολῆς. 22συμβέβηκεν αὐτοῖςτὸ τῆς ἀληθοῦς παροιμίας, κύωνἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα,καί, ὗς λουσαμένη εἰς κυλισμὸνβορβόρου.

3 Ταύτην ἤδη, ἀγαπητοί,δευτέραν ὑμῖν γράφω

ΠΕΤΡΟΥ Β΄ 3:2 298 ΠΕΤΡΟΥ Β΄ 3:18

ἐπιστολήν, ἐν αἷς διεγείρω ὑμῶν ἐνὑπομνήσει τὴν εἰλικρινῆ διάνοιαν,2μνησθῆναι τῶν προειρημένωνῥημάτων ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶνκαὶ τῆς τῶν ἀποστόλων ὑμῶνἐντολῆς τοῦ κυρίου καὶ σωτῆρος·3τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες,ὅτι ἐλεύσονται ἐπ’ ἐσχάτων τῶνἡμερῶν ἐν ἐμπαιγμονῇ ἐμπαῖκταικατὰ τὰς ἰδίας αὐτῶν ἐπιθυμίαςπορευόμενοι 4καὶ λέγοντες, ποῦἐστιν ἡ ἐπαγγελία τῆς παρουσίαςαὐτοῦ; ἀφ’ ἧς γὰρ οἱ πατέρεςἐκοιμήθησαν, πάντα οὕτωςδιαμένει ἀπ’ ἀρχῆς κτίσεως.5λανθάνει γὰρ αὐτοὺς τοῦτοθέλοντας, ὅτι οὐρανοὶ ἦσανἔκπαλαι καὶ γῆ ἐξ ὕδατος καὶ δι’ὕδατος συνεστῶσα τῷ τοῦ θεοῦλόγῳ, 6δι’ ὧν ὁ τότε κόσμοςὕδατι κατακλυσθεὶς ἀπώλετο·7οἱ δὲ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ τῷαὐτῷ λόγῳ τεθησαυρισμένοιεἰσὶν πυρί, τηρούμενοι εἰς ἡμέρανκρίσεως καὶ ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶνἀνθρώπων. 8 ἓν δὲ τοῦτο μὴλανθανέτω ὑμᾶς, ἀγαπητοί, ὅτιμία ἡμέρα παρὰ κυρίῳ ὡς χίλια ἔτηκαὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία. 9οὐβραδύνει κύριος τῆς ἐπαγγελίας,ὥς τινες βραδύτητα ἡγοῦνται,ἀλλὰ μακροθυμεῖ δι’ ὑμᾶς, μὴβουλόμενός τινας ἀπολέσθαι ἀλλὰπάντας εἰς μετάνοιαν χωρῆσαι.10Ἥξει δὲ ἡμέρα κυρίου ὡς

κλέπτης, ἐν ᾗ οἱ οὐρανοὶ ῥοιζηδὸνπαρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ

καυσούμενα λυθήσεται, καὶ γῆ καὶτὰ ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται.11τούτων οὖν πάντων λυομένωνποταποὺς δεῖ ὑπάρχειν ὑμᾶςἐν ἁγίαις ἀναστροφαῖς καὶεὐσεβείαις, 12προσδοκῶνταςκαὶ σπεύδοντας τὴν παρουσίαντῆς τοῦ θεοῦ ἡμέρας, δι’ ἣνοὐρανοὶ πυρούμενοι λυθήσονταικαὶ στοιχεῖα καυσούμενα τήκεται.13καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ καινὴνγῆν κατὰ τὰ ἐπαγγέλματα αὐτοῦπροσδοκῶμεν, ἐν οἷς δικαιοσύνηκατοικεῖ.14Διό, ἀγαπητοί, ταῦτα

προσδοκῶντες σπουδάσατεἄσπιλοι καὶ ἀμώμητοι αὐτῷεὑρεθῆναι ἐν εἰρήνῃ, 15καὶ τὴντοῦ κυρίου ἡμῶν μακροθυμίανσωτηρίαν ἡγεῖσθε, καθὼς καὶ ὁἀγαπητὸς ἡμῶν ἀδελφὸς Παῦλοςκατὰ τὴν δοθεῖσαν αὐτῷ σοφίανἔγραψεν ὑμῖν, 16ὡς καὶ ἐν πάσαιςταῖς ἐπιστολαῖς λαλῶν ἐν αὐταῖςπερὶ τούτων, ἐν αἷς ἐστιν δυσνόητάτινα, ἃ οἱ ἀμαθεῖς καὶ ἀστήρικτοιστρεβλοῦσιν ὡς καὶ τὰς λοιπὰςγραφὰς πρὸς τὴν ἰδίαν αὐτῶνἀπώλειαν. 17ὑμεῖς οὖν, ἀγαπητοί,προγινώσκοντες φυλάσσεσθεἵνα μὴ τῇ τῶν ἀθέσμων πλάνῃσυναπαχθέντες ἐκπέσητε τοῦἰδίου στηριγμοῦ, 18αὐξάνετε δὲἐν χάριτι καὶ γνώσει τοῦ κυρίουἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ.αὐτῷ ἡ δόξα καὶ νῦν καὶ εἰς ἡμέραναἰῶνος.

299 ΙΩΑΝΝΟΥ Α΄ 2:14

ΙΩΑΝΝΟΥ Α΄

1Ὃ ἦν ἀπ’ ἀρχῆς, ὃ ἀκηκόαμεν,ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς

ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρεςἡμῶν ἐψηλάφησαν, περὶ τοῦ λόγουτῆς ζωῆς 2καὶ ἡ ζωὴ ἐφανερώθη,καὶ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμενκαὶ ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τὴν ζωὴντὴν αἰώνιον ἥτις ἦν πρὸς τὸνπατέρα καὶ ἐφανερώθη ἡμῖν3ὃ ἑωράκαμεν καὶ ἀκηκόαμενἀπαγγέλλομεν καὶ ὑμῖν, ἵνα καὶὑμεῖς κοινωνίαν ἔχητε μεθ’ ἡμῶν.καὶ ἡ κοινωνία δὲ ἡ ἡμετέρα μετὰτοῦ πατρὸς καὶ μετὰ τοῦ υἱοῦαὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 4καὶ ταῦταγράφομεν ἡμεῖς ἵνα ἡ χαρὰ ἡμῶν ᾖπεπληρωμένη.5Καὶ ἔστιν αὕτη ἡ ἀγγελία

ἣν ἀκηκόαμεν ἀπ’ αὐτοῦ καὶἀναγγέλλομεν ὑμῖν, ὅτι ὁ θεὸςφῶς ἐστιν καὶ σκοτία ἐν αὐτῷοὐκ ἔστιν οὐδεμία. 6 ἐὰν εἴπωμενὅτι κοινωνίαν ἔχομεν μετ’ αὐτοῦκαὶ ἐν τῷ σκότει περιπατῶμεν,ψευδόμεθα καὶ οὐ ποιοῦμεν τὴνἀλήθειαν· 7 ἐὰν δὲ ἐν τῷ φωτὶπεριπατῶμεν ὡς αὐτός ἐστιν ἐντῷ φωτί, κοινωνίαν ἔχομεν μετ’ἀλλήλων καὶ τὸ αἷμα Ἰησοῦ τοῦυἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸπάσης ἁμαρτίας. 8 ἐὰν εἴπωμενὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺςπλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστινἐν ἡμῖν. 9 ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰςἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστιν καὶδίκαιος ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίαςκαὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσηςἀδικίας. 10 ἐὰν εἴπωμεν ὅτι οὐχἡμαρτήκαμεν, ψεύστην ποιοῦμεναὐτὸν καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ οὐκ ἔστινἐν ἡμῖν.

2 Τεκνία μου, ταῦτα γράφωὑμῖν ἵνα μὴ ἁμάρτητε. καὶ ἐάν

τις ἁμάρτῃ, παράκλητον ἔχομενπρὸς τὸν πατέρα, Ἰησοῦν Χριστὸνδίκαιον· 2καὶ αὐτὸς ἱλασμός ἐστινπερὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, οὐ περὶτῶν ἡμετέρων δὲ μόνον ἀλλὰ καὶπερὶ ὅλου τοῦ κόσμου. 3καὶ ἐντούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐγνώκαμεναὐτόν, ἐὰν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦτηρῶμεν. 4ὁ λέγων ὅτι ἔγνωκααὐτόν, καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦμὴ τηρῶν, ψεύστης ἐστίν, καὶἐν τούτῳ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν·5ὃς δ’ ἂν τηρῇ αὐτοῦ τὸν λόγον,ἀληθῶς ἐν τούτῳ ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦτετελείωται. ἐν τούτῳ γινώσκομενὅτι ἐν αὐτῷ ἐσμεν· 6ὁ λέγων ἐναὐτῷ μένειν ὀφείλει καθὼς ἐκεῖνοςπεριεπάτησεν καὶ αὐτὸς οὕτωςπεριπατεῖν.7Ἀγαπητοί, οὐκ ἐντολὴν καινὴν

γράφω ὑμῖν, ἀλλ’ ἐντολὴν παλαιὰνἣν εἴχετε ἀπ’ ἀρχῆς· ἡ ἐντολὴ ἡπαλαιά ἐστιν ὁ λόγος ὃν ἠκούσατε.8πάλιν ἐντολὴν καινὴν γράφωὑμῖν, ὅ ἐστιν ἀληθὲς ἐν αὐτῷ καὶἐν ὑμῖν, ὅτι ἡ σκοτία παράγεταικαὶ τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν ἤδη φαίνει.9ὁ λέγων ἐν τῷ φωτὶ εἶναι καὶτὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῶν ἐν τῇσκοτίᾳ ἐστὶν ἕως ἄρτι. 10ὁ ἀγαπῶντὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶμένει, καὶ σκάνδαλον οὐκ ἔστιν ἐναὐτῷ· 11ὁ δὲ μισῶν τὸν ἀδελφὸναὐτοῦ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶν καὶ ἐν τῇσκοτίᾳ περιπατεῖ, καὶ οὐκ οἶδεν ποῦὑπάγει, ὅτι ἡ σκοτία ἐτύφλωσεντοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ.12Γράφω ὑμῖν, τεκνία, ὅτι

ἀφέωνται ὑμῖν αἱ ἁμαρτίαι διὰτὸ ὄνομα αὐτοῦ. 13γράφω ὑμῖν,πατέρες, ὅτι ἐγνώκατε τὸν ἀπ’ἀρχῆς. γράφω ὑμῖν, νεανίσκοι, ὅτινενικήκατε τὸν πονηρόν. ἔγραψαὑμῖν, παιδία, ὅτι ἐγνώκατε τὸνπατέρα. 14 ἔγραψα ὑμῖν, πατέρες,ὅτι ἐγνώκατε τὸν ἀπ’ ἀρχῆς.

ΙΩΑΝΝΟΥ Α΄ 2:15 300 ΙΩΑΝΝΟΥ Α΄ 3:9

ἔγραψα ὑμῖν, νεανίσκοι, ὅτι ἰσχυροίἐστε καὶ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ἐν ὑμῖνμένει καὶ νενικήκατε τὸν πονηρόν.15μὴ ἀγαπᾶτε τὸν κόσμον μηδὲ τὰἐν τῷ κόσμῳ. ἐάν τις ἀγαπᾷ τὸνκόσμον, οὐκ ἔστιν ἡ ἀγάπη τοῦπατρὸς ἐν αὐτῷ· 16ὅτι πᾶν τὸ ἐντῷ κόσμῳ, ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸςκαὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶἡ ἀλαζονία τοῦ βίου, οὐκ ἔστιν ἐκτοῦ πατρὸς ἀλλ’ ἐκ τοῦ κόσμουἐστίν. 17καὶ ὁ κόσμος παράγεταικαὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ, ὁ δὲ ποιῶντὸ θέλημα τοῦ θεοῦ μένει εἰς τὸναἰῶνα.18Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστίν, καὶ

καθὼς ἠκούσατε ὅτι ἀντίχριστοςἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶγεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτιἐσχάτη ὥρα ἐστίν. 19 ἐξ ἡμῶνἐξῆλθαν, ἀλλ’ οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν· εἰγὰρ ἦσαν ἐξ ἡμῶν, μεμενήκεισαν ἂνμεθ’ ἡμῶν· ἀλλ’ ἵνα φανερωθῶσινὅτι οὐκ εἰσὶν πάντες ἐξ ἡμῶν. 20καὶὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ ἁγίου,καὶ οἴδατε πάντες. 21οὐκ ἔγραψαὑμῖν ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἀλήθειαν,ἀλλ’ ὅτι οἴδατε αὐτήν, καὶ ὅτιπᾶν ψεῦδος ἐκ τῆς ἀληθείας οὐκἔστιν. 22τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰμὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκἔστιν ὁ Χριστός; οὗτός ἐστιν ὁἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸνπατέρα καὶ τὸν υἱόν. 23πᾶς ὁἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸνπατέρα ἔχει· ὁ ὁμολογῶν τὸνυἱὸν καὶ τὸν πατέρα ἔχει. 24ὑμεῖςὃ ἠκούσατε ἀπ’ ἀρχῆς ἐν ὑμῖνμενέτω· ἐὰν ἐν ὑμῖν μείνῃ ὃ ἀπ’ἀρχῆς ἠκούσατε, καὶ ὑμεῖς ἐν τῷυἱῷ καὶ ἐν τῷ πατρὶ μενεῖτε. 25καὶαὕτη ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία ἣν αὐτὸςἐπηγγείλατο ἡμῖν, τὴν ζωὴν τὴναἰώνιον.26Ταῦτα ἔγραψα ὑμῖν περὶ τῶν

πλανώντων ὑμᾶς. 27καὶ ὑμεῖς τὸ

χρῖσμα ὃ ἐλάβετε ἀπ’ αὐτοῦ μένειἐν ὑμῖν, καὶ οὐ χρείαν ἔχετε ἵνατις διδάσκῃ ὑμᾶς· ἀλλ’ ὡς τὸαὐτοῦ χρῖσμα διδάσκει ὑμᾶς περὶπάντων, καὶ ἀληθές ἐστιν καὶ οὐκἔστιν ψεῦδος, καὶ καθὼς ἐδίδαξενὑμᾶς, μένετε ἐν αὐτῷ. 28Καὶ νῦν,τεκνία, μένετε ἐν αὐτῷ, ἵνα ἐὰνφανερωθῇ σχῶμεν παρρησίαν καὶμὴ αἰσχυνθῶμεν ἀπ’ αὐτοῦ ἐν τῇπαρουσίᾳ αὐτοῦ. 29 ἐὰν εἰδῆτε ὅτιδίκαιός ἐστιν, γινώσκετε ὅτι καὶπᾶς ὁ ποιῶν τὴν δικαιοσύνην ἐξαὐτοῦ γεγέννηται.

3 Ἴδετε ποταπὴν ἀγάπην δέδωκενἡμῖν ὁ πατὴρ ἵνα τέκνα θεοῦ

κληθῶμεν· καὶ ἐσμέν. διὰ τοῦτο ὁκόσμος οὐ γινώσκει ἡμᾶς ὅτι οὐκἔγνω αὐτόν.2Ἀγαπητοί, νῦν τέκνα θεοῦ

ἐσμεν, καὶ οὔπω ἐφανερώθητί ἐσόμεθα. οἴδαμεν ὅτι ἐὰνφανερωθῇ ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα,ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστιν.3καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτηνἐπ’ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτὸν καθὼςἐκεῖνος ἁγνός ἐστιν. 4πᾶς ὁ ποιῶντὴν ἁμαρτίαν καὶ τὴν ἀνομίανποιεῖ, καὶ ἡ ἁμαρτία ἐστὶν ἡ ἀνομία.5καὶ οἴδατε ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθηἵνα τὰς ἁμαρτίας ἄρῃ, καὶ ἁμαρτίαἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν. 6πᾶς ὁ ἐναὐτῷ μένων οὐχ ἁμαρτάνει· πᾶςὁ ἁμαρτάνων οὐχ ἑώρακεν αὐτὸνοὐδὲ ἔγνωκεν αὐτόν.7Τεκνία, μηδεὶς πλανάτω ὑμᾶς·

ὁ ποιῶν τὴν δικαιοσύνην δίκαιόςἐστιν, καθὼς ἐκεῖνος δίκαιόςἐστιν· 8ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίανἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, ὅτι ἀπ’ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει.εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ υἱὸςτοῦ θεοῦ, ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦδιαβόλου. 9πᾶς ὁ γεγεννημένοςἐκ τοῦ θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ,ὅτι σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει·


καὶ οὐ δύναται ἁμαρτάνειν, ὅτι ἐκτοῦ θεοῦ γεγέννηται. 10 ἐν τούτῳφανερά ἐστιν τὰ τέκνα τοῦ θεοῦκαὶ τὰ τέκνα τοῦ διαβόλου· πᾶς ὁμὴ ποιῶν δικαιοσύνην οὐκ ἔστινἐκ τοῦ θεοῦ, καὶ ὁ μὴ ἀγαπῶν τὸνἀδελφὸν αὐτοῦ. 11ὅτι αὕτη ἐστὶνἡ ἀγγελία ἣν ἠκούσατε ἀπ’ ἀρχῆς,ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους· 12οὐκαθὼς Κάϊν ἐκ τοῦ πονηροῦ ἦν καὶἔσφαξεν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· καὶχάριν τίνος ἔσφαξεν αὐτόν; ὅτι τὰἔργα αὐτοῦ πονηρὰ ἦν, τὰ δὲ τοῦἀδελφοῦ αὐτοῦ δίκαια.13Καὶ μὴ θαυμάζετε, ἀδελφοί,

εἰ μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. 14ἡμεῖςοἴδαμεν ὅτι μεταβεβήκαμεν ἐκτοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν, ὅτιἀγαπῶμεν τοὺς ἀδελφούς· ὁ μὴἀγαπῶν μένει ἐν τῷ θανάτῳ.15πᾶς ὁ μισῶν τὸν ἀδελφὸναὐτοῦ ἀνθρωποκτόνος ἐστίν, καὶοἴδατε ὅτι πᾶς ἀνθρωποκτόνοςοὐκ ἔχει ζωὴν αἰώνιον ἐν ἑαυτῷμένουσαν. 16 ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεντὴν ἀγάπην, ὅτι ἐκεῖνος ὑπὲρ ὑμῶντὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκεν· καὶ ἡμεῖςὀφείλομεν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰςψυχὰς θεῖναι. 17ὃς δ’ ἂν ἔχῃ τὸνβίον τοῦ κόσμου καὶ θεωρῇ τὸνἀδελφὸν αὐτοῦ χρείαν ἔχοντα καὶκλείσῃ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ ἀπ’αὐτοῦ, πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ μένειἐν αὐτῷ;18Τεκνία, μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ

μηδὲ τῇ γλώσσῃ ἀλλὰ ἐν ἔργῳκαὶ ἀληθείᾳ. 19καὶ ἐν τούτῳγνωσόμεθα ὅτι ἐκ τῆς ἀληθείαςἐσμέν, καὶ ἔμπροσθεν αὐτοῦπείσομεν τὰς καρδίας ἡμῶν· 20ὅτιἐὰν καταγινώσκῃ ἡμῶν ἡ καρδία,ὅτι μείζων ἐστὶν ὁ θεὸς τῆςκαρδίας ἡμῶν καὶ γινώσκει πάντα.21Ἀγαπητοί, ἐὰν ἡ καρδία ἡμῶν

μὴ καταγινώσκῃ ἡμῶν, παρρησίανἔχομεν πρὸς τὸν θεόν, 22καὶ ὃ ἐὰν

αἰτῶμεν λαμβάνομεν ἀπ’ αὐτοῦ,ὅτι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηροῦμενκαὶ τὰ ἀρεστὰ ἐνώπιον αὐτοῦποιοῦμεν. 23καὶ αὕτη ἐστὶν ἡἐντολὴ αὐτοῦ, ἵνα πιστεύσωμεντῷ ὀνόματι τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ἸησοῦΧριστοῦ καὶ ἀγαπῶμεν ἀλλήλους,καθὼς ἔδωκεν ἐντολὴν ἡμῖν. 24καὶὁ τηρῶν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἐναὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐν αὐτῷ· καὶἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι μένει ἐνἡμῖν, ἐκ τοῦ πνεύματος οὗ ἡμῖνἔδωκεν.

4 Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματιπιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε

τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ θεοῦἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆταιἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον. 2 ἐντούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦθεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ ἸησοῦνΧριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα ἐκτοῦ θεοῦ ἐστιν, 3καὶ πᾶν πνεῦμαὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν ἐκ τοῦθεοῦ οὐκ ἔστιν· καὶ τοῦτό ἐστιν τὸτοῦ ἀντιχρίστου, ὃ ἀκηκόατε ὅτιἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶνἤδη.4Ὑμεῖς ἐκ τοῦ θεοῦ ἐστέ, τεκνία,

καὶ νενικήκατε αὐτούς, ὅτι μείζωνἐστὶν ὁ ἐν ὑμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ.5αὐτοὶ ἐκ τοῦ κόσμου εἰσίν· διὰτοῦτο ἐκ τοῦ κόσμου λαλοῦσιν καὶὁ κόσμος αὐτῶν ἀκούει. 6ἡμεῖς ἐκτοῦ θεοῦ ἐσμεν· ὁ γινώσκων τὸνθεὸν ἀκούει ἡμῶν, ὃς οὐκ ἔστινἐκ τοῦ θεοῦ οὐκ ἀκούει ἡμῶν. ἐκτούτου γινώσκομεν τὸ πνεῦματῆς ἀληθείας καὶ τὸ πνεῦμα τῆςπλάνης.7Ἀγαπητοί, ἀγαπῶμεν ἀλλήλους,

ὅτι ἡ ἀγάπη ἐκ τοῦ θεοῦ ἐστιν,καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶν ἐκ τοῦ θεοῦγεγέννηται καὶ γινώσκει τὸν θεόν.8ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω τὸν θεόν,ὅτι ὁ θεὸς ἀγάπη ἐστίν. 9 ἐν τούτῳἐφανερώθη ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ


ἐν ἡμῖν, ὅτι τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸνμονογενῆ ἀπέσταλκεν ὁ θεὸς εἰςτὸν κόσμον ἵνα ζήσωμεν δι’ αὐτοῦ.10 ἐν τούτῳ ἐστὶν ἡ ἀγάπη, οὐχὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τὸν θεόν,ἀλλ’ ὅτι αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶἀπέστειλεν τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἱλασμὸνπερὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν.11Ἀγαπητοί, εἰ οὕτως ὁ θεὸς

ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ἡμεῖςὀφείλομεν ἀλλήλους ἀγαπᾶν.12θεὸν οὐδεὶς πώποτε τεθέαται·ἐὰν ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὁ θεὸςἐν ἡμῖν μένει καὶ ἡ ἀγάπη αὐτοῦτετελειωμένη ἐν ἡμῖν ἐστιν. 13 ἐντούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷμένομεν καὶ αὐτὸς ἐν ἡμῖν, ὅτιἐκ τοῦ πνεύματος αὐτοῦ δέδωκενἡμῖν. 14καὶ ἡμεῖς τεθεάμεθακαὶ μαρτυροῦμεν ὅτι ὁ πατὴρἀπέσταλκεν τὸν υἱὸν σωτῆρα τοῦκόσμου. 15ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ὅτιἸησοῦς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ, ὁθεὸς ἐν αὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐντῷ θεῷ. 16καὶ ἡμεῖς ἐγνώκαμεν καὶπεπιστεύκαμεν τὴν ἀγάπην ἣν ἔχειὁ θεὸς ἐν ἡμῖν. ὁ θεὸς ἀγάπη ἐστίν,καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ θεῷμένει καὶ ὁ θεὸς ἐν αὐτῷ μένει.17Ἐν τούτῳ τετελείωται ἡ

ἀγάπη μεθ’ ἡμῶν, ἵνα παρρησίανἔχωμεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως,ὅτι καθὼς ἐκεῖνός ἐστιν καὶἡμεῖς ἐσμεν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ.18φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ,ἀλλ’ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸνφόβον, ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει,ὁ δὲ φοβούμενος οὐ τετελείωταιἐν τῇ ἀγάπῃ. 19ἡμεῖς ἀγαπῶμεν,ὅτι αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς.20 ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸνθεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦμισῇ, Ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ὃνἑώρακεν, τὸν θεὸν ὃν οὐχ ἑώρακενοὐ δύναται ἀγαπᾶν. 21καὶ ταύτην

τὴν ἐντολὴν ἔχομεν ἀπ’ αὐτοῦ, ἵναὁ ἀγαπῶν τὸν θεὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸνἀδελφὸν αὐτοῦ.

5 Πᾶς ὁ πιστεύων ὅτι Ἰησοῦςἐστιν ὁ Χριστὸς ἐκ τοῦ θεοῦ

γεγέννηται, καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶντὸν γεννήσαντα ἀγαπᾷ καὶ τὸνγεγεννημένον ἐξ αὐτοῦ. 2 ἐν τούτῳγινώσκομεν ὅτι ἀγαπῶμεν τὰ τέκνατοῦ θεοῦ, ὅταν τὸν θεὸν ἀγαπῶμενκαὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ποιῶμεν.3αὕτη γάρ ἐστιν ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ,ἵνα τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν·καὶ αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ βαρεῖαι οὐκεἰσίν, 4ὅτι πᾶν τὸ γεγεννημένονἐκ τοῦ θεοῦ νικᾷ τὸν κόσμον· καὶαὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸνκόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν. 5τίς ἐστιν ὁνικῶν τὸν κόσμον εἰ μὴ ὁ πιστεύωνὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ;6Οὗτός ἐστιν ὁ ἐλθὼν δι’ ὕδατος

καὶ αἵματος, Ἰησοῦς Χριστός· οὐκἐν τῷ ὕδατι μόνον ἀλλ’ ἐν τῷ ὕδατικαὶ ἐν τῷ αἵματι· καὶ τὸ πνεῦμάἐστιν τὸ μαρτυροῦν, ὅτι τὸ πνεῦμάἐστιν ἡ ἀλήθεια. 7ὅτι τρεῖς εἰσινοἱ μαρτυροῦντες, 8τὸ πνεῦμα καὶτὸ ὕδωρ καὶ τὸ αἷμα, καὶ οἱ τρεῖςεἰς τὸ ἕν εἰσιν. 9 εἰ τὴν μαρτυρίαντῶν ἀνθρώπων λαμβάνομεν, ἡμαρτυρία τοῦ θεοῦ μείζων ἐστίν,ὅτι αὕτη ἐστὶν ἡ μαρτυρία τοῦθεοῦ, ὅτι μεμαρτύρηκεν περὶ τοῦυἱοῦ αὐτοῦ. 10ὁ πιστεύων εἰς τὸνυἱὸν τοῦ θεοῦ ἔχει τὴν μαρτυρίανἐν αὐτῷ· ὁ μὴ πιστεύων τῷ θεῷψεύστην πεποίηκεν αὐτόν, ὅτι οὐπεπίστευκεν εἰς τὴν μαρτυρίανἣν μεμαρτύρηκεν ὁ θεὸς περὶτοῦ υἱοῦ αὐτοῦ. 11καὶ αὕτη ἐστὶνἡ μαρτυρία, ὅτι ζωὴν αἰώνιονἔδωκεν ἡμῖν ὁ θεός, καὶ αὕτη ἡζωὴ ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἐστιν. 12ὁἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν· ὁ μὴἔχων τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ τὴν ζωὴνοὐκ ἔχει.


13Ταῦτα ἔγραψα ὑμῖν ἵνα εἰδῆτεὅτι ζωὴν ἔχετε αἰώνιον, τοῖςπιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα τοῦυἱοῦ τοῦ θεοῦ. 14καὶ αὕτη ἐστὶν ἡπαρρησία ἣν ἔχομεν πρὸς αὐτόν,ὅτι ἐάν τι αἰτώμεθα κατὰ τὸθέλημα αὐτοῦ ἀκούει ἡμῶν. 15καὶἐὰν οἴδαμεν ὅτι ἀκούει ἡμῶν ὃ ἐὰναἰτώμεθα, οἴδαμεν ὅτι ἔχομεν τὰαἰτήματα ἃ ᾐτήκαμεν ἀπ’ αὐτοῦ.16 ἐάν τις ἴδῃ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦἁμαρτάνοντα ἁμαρτίαν μὴ πρὸςθάνατον, αἰτήσει, καὶ δώσει αὐτῷζωήν, τοῖς ἁμαρτάνουσιν μὴ πρὸςθάνατον. ἔστιν ἁμαρτία πρὸςθάνατον· οὐ περὶ ἐκείνης λέγω ἵναἐρωτήσῃ. 17πᾶσα ἀδικία ἁμαρτία

ἐστίν, καὶ ἔστιν ἁμαρτία οὐ πρὸςθάνατον.18Οἴδαμεν ὅτι πᾶς ὁ

γεγεννημένος ἐκ τοῦ θεοῦ οὐχἁμαρτάνει, ἀλλ’ ὁ γεννηθεὶς ἐκ τοῦθεοῦ τηρεῖ αὐτόν, καὶ ὁ πονηρὸςοὐχ ἅπτεται αὐτοῦ. 19οἴδαμενὅτι ἐκ τοῦ θεοῦ ἐσμεν, καὶ ὁκόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται.20οἴδαμεν δὲ ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦἥκει, καὶ δέδωκεν ἡμῖν διάνοιανἵνα γινώσκομεν τὸν ἀληθινόν· καὶἐσμὲν ἐν τῷ ἀληθινῷ, ἐν τῷ υἱῷαὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ. οὗτός ἐστιν ὁἀληθινὸς θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνιος.21Τεκνία, φυλάξατε ἑαυτὰ ἀπὸ

τῶν εἰδώλων.

304 ΙΩΑΝΝΟΥ Β΄ 1:13

ΙΩΑΝΝΟΥ Β΄

1Ὁ πρεσβύτερος ἐκλεκτῇ κυρίᾳκαὶ τοῖς τέκνοις αὐτῆς, οὓς

ἐγὼ ἀγαπῶ ἐν ἀληθείᾳ, καὶ οὐκἐγὼ μόνος ἀλλὰ καὶ πάντες οἱἐγνωκότες τὴν ἀλήθειαν, 2διὰτὴν ἀλήθειαν τὴν μένουσαν ἐνἡμῖν, καὶ μεθ’ ἡμῶν ἔσται εἰς τὸναἰῶνα. 3 ἔσται μεθ’ ἡμῶν χάριςἔλεος εἰρήνη παρὰ θεοῦ πατρός,καὶ παρὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦτοῦ πατρός, ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἀγάπῃ.4Ἐχάρην λίαν ὅτι εὕρηκα ἐκ

τῶν τέκνων σου περιπατοῦντας ἐνἀληθείᾳ, καθὼς ἐντολὴν ἐλάβομενπαρὰ τοῦ πατρός. 5καὶ νῦν ἐρωτῶσε, Κυρία, οὐχ ὡς ἐντολὴν καινὴνγράφων σοι ἀλλὰ ἣν εἴχαμεν ἀπ’ἀρχῆς, ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους.6καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἀγάπη, ἵναπεριπατῶμεν κατὰ τὰς ἐντολὰςαὐτοῦ· αὕτη ἡ ἐντολή ἐστιν,ἵνα καθὼς ἠκούσατε ἀπ’ ἀρχῆς,

ἵνα ἐν αὐτῇ περιπατῆτε. 7ὅτιπολλοὶ πλάνοι ἐξῆλθαν εἰς τὸνκόσμον, οἱ μὴ ὁμολογοῦντεςἸησοῦν Χριστὸν ἐρχόμενον ἐνσαρκί· οὗτός ἐστιν ὁ πλάνος καὶὁ ἀντίχριστος. 8βλέπετε ἑαυτούς,ἵνα μὴ ἀπολέσητε ἃ εἰργάσασθε,ἀλλὰ μισθὸν πλήρη ἀπολάβητε.9πᾶς ὁ προάγων καὶ μὴ μένων ἐντῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ θεὸν οὐκἔχει· ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ, οὗτοςκαὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱὸν ἔχει.10 εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴλαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν καὶχαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε· 11ὁ λέγωνγὰρ αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖςἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς.12Πολλὰ ἔχων ὑμῖν γράφειν οὐκ

ἐβουλήθην διὰ χάρτου καὶ μέλανος,ἀλλὰ ἐλπίζω γενέσθαι πρὸς ὑμᾶςκαὶ στόμα πρὸς στόμα λαλῆσαι,ἵνα ἡ χαρὰ ἡμῶν πεπληρωμένηᾖ. 13ἀσπάζεταί σε τὰ τέκνα τῆςἀδελφῆς σου τῆς ἐκλεκτῆς.

305 ΙΩΑΝΝΟΥ Γ΄ 1:15

ΙΩΑΝΝΟΥ Γ΄

1Ὁ πρεσβύτερος Γαΐῳ τῷἀγαπητῷ, ὃν ἐγὼ ἀγαπῶ ἐν

ἀληθείᾳ.2Ἀγαπητέ, περὶ πάντων εὔχομαί

σε εὐοδοῦσθαι καὶ ὑγιαίνειν, καθὼςεὐοδοῦταί σου ἡ ψυχή. 3 ἐχάρηνλίαν ἐρχομένων ἀδελφῶν καὶμαρτυρούντων σου τῇ ἀληθείᾳ,καθὼς σὺ ἐν ἀληθείᾳ περιπατεῖς.4μειζοτέραν τούτων οὐκ ἔχωχαράν, ἵνα ἀκούω τὰ ἐμὰ τέκνα ἐντῇ ἀληθείᾳ περιπατοῦντα.5Ἀγαπητέ, πιστὸν ποιεῖς

ὃ ἐὰν ἐργάσῃ εἰς τοὺςἀδελφοὺς καὶ τοῦτο ξένους,6οἳ ἐμαρτύρησάν σου τῇ ἀγάπῃἐνώπιον ἐκκλησίας, οὓς καλῶςποιήσεις προπέμψας ἀξίως τοῦθεοῦ· 7ὑπὲρ γὰρ τοῦ ὀνόματοςἐξῆλθαν μηδὲν λαμβάνοντες ἀπὸτῶν ἐθνικῶν. 8ἡμεῖς οὖν ὀφείλομενὑπολαμβάνειν τοὺς τοιούτους, ἵνασυνεργοὶ γινώμεθα τῇ ἀληθείᾳ.

9 ἔγραψά τι τῇ ἐκκλησίᾳ· ἀλλ’ ὁφιλοπρωτεύων αὐτῶν Διοτρέφηςοὐκ ἐπιδέχεται ἡμᾶς. 10διὰτοῦτο, ἐὰν ἔλθω, ὑπομνήσωαὐτοῦ τὰ ἔργα ἃ ποιεῖ, λόγοιςπονηροῖς φλυαρῶν ἡμᾶς· καὶ μὴἀρκούμενος ἐπὶ τούτοις οὔτεαὐτὸς ἐπιδέχεται τοὺς ἀδελφοὺςκαὶ τοὺς βουλομένους κωλύει καὶτῆς ἐκκλησίας ἐκβάλλει.11Ἀγαπητέ, μὴ μιμοῦ τὸ κακὸν

ἀλλὰ τὸ ἀγαθόν. ὁ ἀγαθοποιῶν ἐκτοῦ θεοῦ ἐστιν· ὁ κακοποιῶν οὐχἑώρακεν τὸν θεόν. 12Δημητρίῳμεμαρτύρηται ὑπὸ πάντων καὶ ὑπὸαὐτῆς τῆς ἀληθείας· καὶ ἡμεῖςδὲ μαρτυροῦμεν, καὶ οἶδας ὅτι ἡμαρτυρία ἡμῶν ἀληθής ἐστιν.13Πολλὰ εἶχον γράψαι σοι,

ἀλλ’ οὐ θέλω διὰ μέλανος καὶκαλάμου σοι γράφειν· 14 ἐλπίζω δὲεὐθέως σε ἰδεῖν, καὶ στόμα πρὸςστόμα λαλήσομεν. 15 εἰρήνη σοι.ἀσπάζονταί σε οἱ φίλοι. ἀσπάζουτοὺς φίλους κατ’ ὄνομα.

306 ΙΟΥΔΑ 1:20

ΙΟΥΔΑ

1 Ἰούδας Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλος,ἀδελφὸς δὲ Ἰακώβου, τοῖς ἐν

θεῷ πατρὶ ἠγαπημένοις καὶ ἸησοῦΧριστῷ τετηρημένοις κλητοῖς·2 ἔλεος ὑμῖν καὶ εἰρήνη καὶ ἀγάπηπληθυνθείη.3Ἀγαπητοί, πᾶσαν σπουδὴν

ποιούμενος γράφειν ὑμῖν περὶτῆς κοινῆς ἡμῶν σωτηρίαςἀνάγκην ἔσχον γράψαι ὑμῖνπαρακαλῶν ἐπαγωνίζεσθαιτῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖςἁγίοις πίστει. 4παρεισέδυσανγάρ τινες ἄνθρωποι, οἱ πάλαιπρογεγραμμένοι εἰς τοῦτο τὸκρίμα, ἀσεβεῖς, τὴν τοῦ θεοῦ ἡμῶνχάριτα μετατιθέντες εἰς ἀσέλγειανκαὶ τὸν μόνον δεσπότην καὶ κύριονἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ἀρνούμενοι.5Ὑπομνῆσαι δὲ ὑμᾶς βούλομαι,

εἰδότας ἅπαξ πάντα, ὅτι κύριοςλαὸν ἐκ γῆς Αἰγύπτου σώσας τὸδεύτερον τοὺς μὴ πιστεύσαντεςἀπώλεσεν, 6ἀγγέλους τε τοὺςμὴ τηρήσαντας τὴν ἑαυτῶνἀρχὴν ἀλλὰ ἀπολιπόντας τὸ ἴδιονοἰκητήριον εἰς κρίσιν μεγάληςἡμέρας δεσμοῖς ἀϊδίοις ὑπὸζόφον τετήρηκεν· 7ὡς Σόδομακαὶ Γόμορρα καὶ αἱ περὶ αὐτὰςπόλεις, τὸν ὅμοιον τρόπον τούτοιςἐκπορνεύσασαι καὶ ἀπελθοῦσαιὀπίσω σαρκὸς ἑτέρας, πρόκεινταιδεῖγμα πυρὸς αἰωνίου δίκηνὑπέχουσαι. 8ὁμοίως μέντοι καὶοὗτοι ἐνυπνιαζόμενοι σάρκαμὲν μιαίνουσιν, κυριότηταδὲ ἀθετοῦσιν, δόξας δὲβλασφημοῦσιν. 9ὁ δὲ Μιχαὴλὁ ἀρχάγγελος, ὅτε τῷ διαβόλῳδιακρινόμενος διελέγετο περὶ τοῦΜωϋσέως σώματος, οὐκ ἐτόλμησενκρίσιν ἐπενεγκεῖν βλασφημίας,

ἀλλὰ εἶπεν, ἐπιτιμήσαι σοι κύριος.10οὗτοι δὲ ὅσα μὲν οὐκ οἴδασινβλασφημοῦσιν, ὅσα δὲ φυσικῶςὡς τὰ ἄλογα ζῷα ἐπίστανται, ἐντούτοις φθείρονται. 11οὐαὶ αὐτοῖς,ὅτι τῇ ὁδῷ τοῦ Κάϊν ἐπορεύθησαν,καὶ τῇ πλάνῃ τοῦ Βαλαὰμ μισθοῦἐξεχύθησαν, καὶ τῇ ἀντιλογίᾳ τοῦΚόρε ἀπώλοντο. 12Οὗτοί εἰσιν οἱἐν ταῖς ἀγάπαις ὑμῶν σπιλάδεςσυνευωχούμενοι ἀφόβως, ἑαυτοὺςποιμαίνοντες, νεφέλαι ἄνυδροιὑπὸ ἀνέμων παραφερόμεναι,δένδρα φθινοπωρινὰ ἄκαρπαδὶς ἀποθανόντα ἐκριζωθέντα,13κύματα ἄγρια θαλάσσηςἐπαφρίζοντα τὰς ἑαυτῶν αἰσχύνας,ἀστέρες πλανῆται οἷς ὁ ζόφοςτοῦ σκότους εἰς αἰῶνα τετήρηται.14 ἐπροφήτευσεν δὲ καὶ τούτοιςἕβδομος ἀπὸ Ἀδὰμ Ἑνὼχ λέγων,ἰδοὺ ἦλθεν κύριος ἐν ἁγίαιςμυριάσιν αὐτοῦ, 15ποιῆσαι κρίσινκατὰ πάντων καὶ ἐλέγξαι πάνταςτοὺς ἀσεβεῖς αὐτῶν περὶ πάντωντῶν ἔργων ἀσεβείας αὐτῶν ὧνἠσέβησαν καὶ περὶ πάντων τῶνσκληρῶν λόγων ὧν ἐλάλησαν κατ’αὐτοῦ ἁμαρτωλοὶ ἀσεβεῖς. 16οὗτοίεἰσιν γογγυσταί, μεμψίμοιροι, κατὰτὰς ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι,καὶ τὸ στόμα αὐτῶν λαλεῖὑπέρογκα, θαυμάζοντες πρόσωπαὠφελείας χάριν.17Ὑμεῖς δέ, ἀγαπητοί, μνήσθητε

τῶν ῥημάτων τῶν προειρημένωνὑπὸ τῶν ἀποστόλων τοῦ κυρίουἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 18ὅτι ἔλεγονὑμῖν· ἐπ’ ἐσχάτου τοῦ χρόνουἔσονται ἐμπαῖκται κατὰ τὰςἑαυτῶν ἐπιθυμίας πορευόμενοιτῶν ἀσεβειῶν. 19οὗτοί εἰσινοἱ ἀποδιορίζοντες, ψυχικοί,πνεῦμα μὴ ἔχοντες. 20ὑμεῖςδέ, ἀγαπητοί, ἐποικοδομοῦντεςἑαυτοὺς τῇ ἁγιωτάτῃ ὑμῶν πίστει,

ΙΟΥΔΑ 1:21 307 ΙΟΥΔΑ 1:25

ἐν πνεύματι ἁγίῳ προσευχόμενοι,21 ἑαυτοὺς ἐν ἀγάπῃ θεοῦτηρήσατε, προσδεχόμενοι τὸ ἔλεοςτοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦεἰς ζωὴν αἰώνιον. 22καὶ οὓς μὲνἐλέγχετε διακρινομένους, 23οὓς δὲσῴζετε ἐκ πυρὸς ἁρπάζοντες, οὓςδὲ ἐλεᾶτε ἐν φόβῳ, μισοῦντες καὶτὸν ἀπὸ τῆς σαρκὸς ἐσπιλωμένονχιτῶνα.

24Τῷ δὲ δυναμένῳ φυλάξαι ὑμᾶςἀπταίστους καὶ στῆσαι κατενώπιοντῆς δόξης αὐτοῦ ἀμώμους ἐνἀγαλλιάσει, 25μόνῳ θεῷ σωτῆριἡμῶν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίουἡμῶν δόξα μεγαλωσύνη κράτος καὶἐξουσία πρὸ παντὸς τοῦ αἰῶνος καὶνῦν καὶ εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας·ἀμήν.

308 ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ 1:20

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἣνἔδωκεν αὐτῷ ὁ θεός, δεῖξαι

τοῖς δούλοις αὐτοῦ ἃ δεῖ γενέσθαιἐν τάχει, καὶ ἐσήμανεν ἀποστείλαςδιὰ τοῦ ἀγγέλου αὐτοῦ τῷ δούλῳαὐτοῦ Ἰωάννῃ, 2ὃς ἐμαρτύρησεντὸν λόγον τοῦ θεοῦ καὶ τὴνμαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅσαἴδεν. 3μακάριος ὁ ἀναγινώσκωνκαὶ οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τῆςπροφητείας καὶ τηροῦντες τὰ ἐναὐτῇ γεγραμμένα, ὁ γὰρ καιρὸςἐγγύς.4 Ἰωάννης ταῖς ἑπτὰ ἐκκλησίαις

ταῖς ἐν τῇ Ἀσίᾳ· χάρις ὑμῖνκαὶ εἰρήνη ἀπὸ ὁ ὢν καὶ ὁ ἦνκαὶ ὁ ἐρχόμενος, καὶ ἀπὸ τῶνἑπτὰ πνευμάτων ἃ ἐνώπιον τοῦθρόνου αὐτοῦ, 5καὶ ἀπὸ ἸησοῦΧριστοῦ, ὁ μάρτυς ὁ πιστός, ὁπρωτότοκος τῶν νεκρῶν καὶ ὁἄρχων τῶν βασιλέων τῆς γῆς.τῷ ἀγαπῶντι ἡμᾶς καὶ λύσαντιἡμᾶς ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἐν τῷαἵματι αὐτοῦ, 6καὶ ἐποίησεν ἡμᾶςβασιλείαν, ἱερεῖς τῷ θεῷ καὶ πατρὶαὐτοῦ, αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτοςεἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.7 Ἰδοὺ ἔρχεται μετὰ τῶν νεφελῶν,

καὶ ὄψεται αὐτὸν πᾶς ὀφθαλμὸςκαὶ οἵτινες αὐτὸν ἐξεκέντησαν, καὶκόψονται ἐπ’ αὐτὸν πᾶσαι αἱ φυλαὶτῆς γῆς. ναί, ἀμήν. 8 ἐγώ εἰμι τὸἄλφα καὶ τὸ ω, λέγει κύριος ὁ θεός,ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁπαντοκράτωρ.9Ἐγὼ Ἰωάννης, ὁ ἀδελφὸς ὑμῶν

καὶ συνκοινωνὸς ἐν τῇ θλίψει καὶβασιλείᾳ καὶ ὑπομονῇ ἐν Ἰησοῦ,ἐγενόμην ἐν τῇ νήσῳ τῇ καλουμένῃΠάτμῳ διὰ τὸν λόγον τοῦ θεοῦκαὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ.10 ἐγενόμην ἐν πνεύματι ἐν τῇ

κυριακῇ ἡμέρᾳ, καὶ ἤκουσα ὀπίσωμου φωνὴν μεγάλην ὡς σάλπιγγος11λεγούσης, ὃ βλέπεις γράψονεἰς βιβλίον καὶ πέμψον ταῖς ἑπτὰἐκκλησίαις, εἰς Ἔφεσον καὶ εἰςΖμύρναν καὶ εἰς Πέργαμον καὶεἰς Θυάτειρα καὶ εἰς Σάρδειςκαὶ εἰς Φιλαδελφίαν καὶ εἰςΛαοδίκιαν. 12καὶ ἐπέστρεψαβλέπειν τὴν φωνὴν ἥτις ἐλάλειμετ’ ἐμοῦ· καὶ ἐπιστρέψας εἶδονἑπτὰ λυχνίας χρυσᾶς, 13καὶ ἐνμέσῳ τῶν λυχνιῶν ὅμοιον υἱὸνἀνθρώπου, ἐνδεδυμένον ποδήρηκαὶ περιεζωσμένον πρὸς τοῖςμασθοῖς ζώνην χρυσᾶν· 14ἡ δὲκεφαλὴ αὐτοῦ καὶ αἱ τρίχεςλευκαὶ ὡς ἔριον λευκόν, ὡςχιών, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦὡς φλὸξ πυρός, 15καὶ οἱ πόδεςαὐτοῦ ὅμοιοι χαλκολιβάνῳ ὡςἐν καμίνῳ πεπυρωμένῳ, καὶ ἡφωνὴ αὐτοῦ ὡς φωνὴ ὑδάτωνπολλῶν, 16καὶ ἔχων ἐν τῇ δεξιᾷχειρὶ αὐτοῦ ἀστέρας ἑπτά, καὶἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ῥομφαίαδίστομος ὀξεῖα ἐκπορευομένη, καὶἡ ὄψις αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος φαίνει ἐντῇ δυνάμει αὐτοῦ. 17καὶ ὅτε εἶδοναὐτόν, ἔπεσα πρὸς τοὺς πόδαςαὐτοῦ ὡς νεκρός· καὶ ἔθηκεν τὴνδεξιὰν αὐτοῦ ἐπ’ ἐμὲ λέγων, μὴφοβοῦ· ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καὶ ὁἔσχατος, 18καὶ ὁ ζῶν, καὶ ἐγενόμηννεκρὸς καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺςαἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ ἔχω τὰςκλεῖς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ᾅδου.19γράψον οὖν ἃ εἶδες καὶ ἃ εἰσὶνκαὶ ἃ μέλλει γενέσθαι μετὰ ταῦτα.20τὸ μυστήριον τῶν ἑπτὰ ἀστέρωνοὓς εἶδες ἐπὶ τῆς δεξιᾶς μου, καὶτὰς ἑπτὰ λυχνίας τὰς χρυσᾶς· οἱἑπτὰ ἀστέρες ἄγγελοι τῶν ἑπτὰἐκκλησιῶν εἰσιν, καὶ αἱ λυχνίαι αἱἑπτὰ ἑπτὰ ἐκκλησίαι εἰσίν.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ 2:1 309 ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ 2:21

2 Τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Ἐφέσῳἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγει

ὁ κρατῶν τοὺς ἑπτὰ ἀστέραςἐν τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ, ὁ περιπατῶνἐν μέσῳ τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν τῶνχρυσῶν· 2οἶδα τὰ ἔργα σου καὶτὸν κόπον καὶ τὴν ὑπομονήν σου,καὶ ὅτι οὐ δύνῃ βαστάσαι κακούς,καὶ ἐπείρασας τοὺς λέγονταςἑαυτοὺς ἀποστόλους καὶ οὐκ εἰσίν,καὶ εὗρες αὐτοὺς ψευδεῖς· 3καὶὑπομονὴν ἔχεις, καὶ ἐβάστασας διὰτὸ ὄνομά μου, καὶ οὐ κεκοπίακες.4ἀλλὰ ἔχω κατὰ σοῦ ὅτι τὴνἀγάπην σου τὴν πρώτην ἀφῆκες.5μνημόνευε οὖν πόθεν πέπτωκες,καὶ μετανόησον καὶ τὰ πρῶτα ἔργαποίησον· εἰ δὲ μή, ἔρχομαί σοι καὶκινήσω τὴν λυχνίαν σου ἐκ τοῦτόπου αὐτῆς, ἐὰν μὴ μετανοήσῃς.6ἀλλὰ τοῦτο ἔχεις, ὅτι μισεῖς τὰἔργα τῶν Νικολαϊτῶν, ἃ κἀγὼμισῶ. 7ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τίτὸ πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις.τῷ νικῶντι δώσω αὐτῷ φαγεῖν ἐκτοῦ ξύλου τῆς ζωῆς, ὅ ἐστιν ἐν τῷπαραδείσῳ τοῦ θεοῦ.8Καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Ζμύρνῃ

ἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ὁπρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ὃς ἐγένετονεκρὸς καὶ ἔζησεν· 9Οἶδά σου τὴνθλῖψιν καὶ τὴν πτωχείαν, ἀλλὰπλούσιος εἶ, καὶ τὴν βλασφημίανἐκ τῶν λεγόντων Ἰουδαίους εἶναιἑαυτούς, καὶ οὐκ εἰσὶν ἀλλὰσυναγωγὴ τοῦ σατανᾶ. 10μηδὲνφοβοῦ ἃ μέλλεις πάσχειν. ἰδοὺμέλλει βαλεῖν ὁ διάβολος ἐξ ὑμῶνεἰς φυλακὴν ἵνα πειρασθῆτε, καὶἕξετε θλῖψιν ἡμερῶν δέκα. γίνουπιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσωσοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς. 11ὁἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ πνεῦμαλέγει ταῖς ἐκκλησίαις. ὁ νικῶν οὐμὴ ἀδικηθῇ ἐκ τοῦ θανάτου τοῦδευτέρου.

12Καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Περγάμῳἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ὁἔχων τὴν ῥομφαίαν τὴν δίστομοντὴν ὀξεῖαν· 13οἶδα ποῦ κατοικεῖς,ὅπου ὁ θρόνος τοῦ Σατανᾶ, καὶκρατεῖς τὸ ὄνομά μου, καὶ οὐκἠρνήσω τὴν πίστιν μου ἐν ταῖςἡμέραις Ἀντείπας ὁ μάρτυς μουὁ πιστός μου, ὃς ἀπεκτάνθη παρ’ὑμῖν, ὅπου ὁ Σατανᾶς κατοικεῖ.14ἀλλ’ ἔχω κατὰ σοῦ ὀλίγα,ὅτι ἔχεις ἐκεῖ κρατοῦντας τὴνδιδαχὴν Βαλαάμ, ὃς ἐδίδασκεντῷ Βαλὰκ βαλεῖν σκάνδαλονἐνώπιον τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, φαγεῖνεἰδωλόθυτα καὶ πορνεῦσαι.15οὕτως ἔχεις καὶ σὺ κρατοῦνταςτὴν διδαχὴν τῶν Νικολαϊτῶνὁμοίως. 16μετανόησον· εἰ δὲ μή,ἔρχομαί σοι ταχὺ καὶ πολεμήσωμετ’ αὐτῶν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦστόματός μου. 17ὁ ἔχων οὖςἀκουσάτω τί τὸ πνεῦμα λέγει ταῖςἐκκλησίαις· τῷ νικοῦντι δώσωαὐτῷ τοῦ μάννα τοῦ κεκρυμμένου,καὶ δώσω αὐτῷ ψῆφον λευκήν,καὶ ἐπὶ τὴν ψῆφον ὄνομα καινὸνγεγραμμένον, ὃ οὐδεὶς οἶδεν εἰ μὴὁ λαμβάνων.18Καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν

Θυατείροις ἐκκλησίας γράψον·τάδε λέγει ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ, ὁ ἔχωντοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ὡς φλὸξπυρός, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὅμοιοιχαλκολιβάνῳ· 19οἶδά σου τὰ ἔργακαὶ τὴν ἀγάπην καὶ τὴν πίστιν καὶτὴν διακονίαν καὶ τὴν ὑπομονήν,καὶ τὰ ἔργα σου τὰ ἔσχατα πλείονατῶν πρώτων. 20ἀλλ’ ἔχω κατὰ σοῦὅτι ἀφεῖς τὴν γυναῖκα Ἰεζάβελ,ἡ λέγουσα αὐτὴν προφῆτιν, καὶδιδάσκει καὶ πλανᾷ τοὺς ἐμοὺςδούλους πορνεῦσαι καὶ φαγεῖνεἰδωλόθυτα. 21καὶ ἔδωκα αὐτῇχρόνον ἵνα μετανοήσῃ, καὶ οὐθέλει μετανοῆσαι ἐκ τῆς πορνείας


αὐτῆς. 22 ἰδοὺ βάλλω αὐτὴν εἰςκλίνην, καὶ τοὺς μοιχεύονταςμετ’ αὐτῆς εἰς θλῖψιν μεγάλην,ἐὰν μὴ μετανοήσουσιν ἐκ τῶνἔργων αὐτῆς· 23καὶ τὰ τέκνααὐτῆς ἀποκτενῶ ἐν θανάτῳ· καὶγνώσονται πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι ὅτιἐγώ εἰμι ὁ ἐραυνῶν νεφροὺς καὶκαρδίας, καὶ δώσω ὑμῖν ἑκάστῳκατὰ τὰ ἔργα ὑμῶν. 24ὑμῖν δὲ λέγωτοῖς λοιποῖς τοῖς ἐν Θυατείροις,ὅσοι οὐκ ἔχουσιν τὴν διδαχὴνταύτην, οἵτινες οὐκ ἔγνωσαν τὰβαθέα τοῦ σατανᾶ, ὡς λέγουσιν,οὐ βάλλω ἐφ’ ὑμᾶς ἄλλο βάρος·25πλὴν ὃ ἔχετε κρατήσατε ἄχρι οὗἂν ἥξω. 26καὶ ὁ νικῶν καὶ ὁ τηρῶνἄχρι τέλους τὰ ἔργα μου, δώσωαὐτῷ ἐξουσίαν ἐπὶ τῶν ἐθνῶν,27καὶ ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳσιδηρᾷ, ὡς τὰ σκεύη τὰ κεραμικὰσυντρίβεται, ὡς κἀγὼ εἴληφα παρὰτοῦ πατρός μου, 28καὶ δώσω αὐτῷτὸν ἀστέρα τὸν πρωϊνόν. 29ὁ ἔχωνοὖς ἀκουσάτω τί τὸ πνεῦμα λέγειταῖς ἐκκλησίαις.

3 Καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Σάρδεσινἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγει

ὁ ἔχων τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ θεοῦκαὶ τοὺς ἑπτὰ ἀστέρας· οἶδά σουτὰ ἔργα, ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς,καὶ νεκρὸς εἶ. 2γίνου γρηγορῶν,καὶ στήρισον τὰ λοιπὰ ἃ ἔμελλονἀποθανεῖν, οὐ γὰρ εὕρηκά σουτὰ ἔργα πεπληρωμένα ἐνώπιοντοῦ θεοῦ μου· 3μνημόνευε οὖνπῶς εἴληφας καὶ ἤκουσας, καὶτήρει καὶ μετανόησον. ἐὰν οὖν μὴγρηγορήσῃς, ἥξω ὡς κλέπτης, καὶοὐ μὴ γνώσῃ ποίαν ὥραν ἥξω ἐπὶσέ. 4ἀλλὰ ὀλίγα ἔχεις ὀνόματαἐν Σάρδεσιν ἃ οὐκ ἐμόλυναν τὰἱμάτια αὐτῶν, καὶ περιπατήσουσινμετ’ ἐμοῦ ἐν λευκοῖς, ὅτι ἄξιοίεἰσιν. 5ὁ νικῶν οὕτως περιβαλεῖταιἐν ἱματίοις λευκοῖς, καὶ οὐ μὴ

ἐξαλείψω τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκ τῆςβίβλου τῆς ζωῆς, καὶ ὁμολογήσωτὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐνώπιον τοῦπατρός μου καὶ ἐνώπιον τῶνἀγγέλων αὐτοῦ. 6ὁ ἔχων οὖςἀκουσάτω τί τὸ πνεῦμα λέγει ταῖςἐκκλησίαις.7Καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν

Φιλαδελφίᾳ ἐκκλησίας γράψον·τάδε λέγει ὁ ἅγιος ὁ ἀληθινός, ὁἔχων τὴν κλεῖν Δαυείδ, ὁ ἀνοίγωνκαὶ οὐδεὶς κλείσει, καὶ κλείωνκαὶ οὐδεὶς ἀνοίξει· 8οἶδά σου τὰἔργα· ἰδοὺ δέδωκα ἐνώπιόν σουθύραν ἠνεῳγμένην, ἣν οὐδεὶςδύναται κλεῖσαι αὐτήν· ὅτι μικρὰνἔχεις δύναμιν, καὶ ἐτήρησάς μουτὸν λόγον καὶ οὐκ ἠρνήσω τὸὄνομά μου. 9 ἰδοὺ διδῶ ἐκ τῆςσυναγωγῆς τοῦ σατανᾶ, τῶνλεγόντων ἑαυτοὺς Ἰουδαίους εἶναι,καὶ οὐκ εἰσὶν ἀλλὰ ψεύδονται·ἰδοὺ ποιήσω αὐτοὺς ἵνα ἥξουσινκαὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιον τῶνποδῶν σου, καὶ γνῶσιν ὅτι ἐγὼἠγάπησά σε. 10ὅτι ἐτήρησαςτὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου,κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦπειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαιἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης πειράσαιτοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς.11 ἔρχομαι ταχύ· κράτει ὃ ἔχεις,ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου.12ὁ νικῶν ποιήσω αὐτὸν στῦλονἐν τῷ ναῷ τοῦ θεοῦ μου, καὶ ἔξωοὐ μὴ ἐξέλθῃ ἔτι, καὶ γράψω ἐπ’αὐτὸν τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ μου καὶτὸ ὄνομα τῆς πόλεως τοῦ θεοῦμου, τῆς καινῆς Ἱερουσαλήμ, ἡκαταβαίνουσα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸτοῦ θεοῦ μου, καὶ τὸ ὄνομά μου τὸκαινόν. 13ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τίτὸ πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις.14Καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Λαοδικίᾳ

ἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγειὁ ἀμήν, ὁ μάρτυς ὁ πιστὸς καὶ


ἀληθινός, ἡ ἀρχὴ τῆς κτίσεως τοῦθεοῦ· 15οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτεψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός. ὄφελονψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός. 16οὕτως, ὅτιχλιαρὸς εἶ καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτεψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦστόματός μου. 17ὅτι λέγεις ὅτιπλούσιός εἰμι καὶ πεπλούτηκα καὶοὐδὲν χρείαν ἔχω, καὶ οὐκ οἶδας ὅτισὺ εἶ ὁ ταλαίπωρος καὶ ἐλεεινὸςκαὶ πτωχὸς καὶ τυφλὸς καὶ γυμνός,18συμβουλεύω σοι ἀγοράσαιπαρ’ ἐμοῦ χρυσίον πεπυρωμένονἐκ πυρὸς ἵνα πλουτήσῃς, καὶἱμάτια λευκὰ ἵνα περιβάλῃ καὶμὴ φανερωθῇ ἡ αἰσχύνη τῆςγυμνότητός σου, καὶ κολλύριονἔγχρισαι τοὺς ὀφθαλμούς σου ἵναβλέπῃς. 19 ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶἐλέγχω καὶ παιδεύω· ζήλευε οὖνκαὶ μετανόησον. 20 ἰδοὺ ἕστηκαἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τιςἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃτὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸςαὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ’ αὐτοῦκαὶ αὐτὸς μετ’ ἐμοῦ. 21ὁ νικῶνδώσω αὐτῷ καθίσαι μετ’ ἐμοῦ ἐντῷ θρόνῳ μου, ὡς κἀγὼ ἐνίκησακαὶ ἐκάθισα μετὰ τοῦ πατρός μουἐν τῷ θρόνῳ αὐτοῦ. 22ὁ ἔχων οὖςἀκουσάτω τί τὸ πνεῦμα λέγει ταῖςἐκκλησίαις.

4Μετὰ ταῦτα ἴδον, καὶ ἰδοὺ θύραἠνεῳγμένη ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ

ἡ φωνὴ ἡ πρώτη ἣν ἤκουσα ὡςσάλπιγγος λαλούσης μετ’ ἐμοῦ,λέγων· ἀνάβα ὧδε, καὶ δείξω σοι ἃδεῖ γενέσθαι μετὰ ταῦτα. 2 εὐθέωςἐγενόμην ἐν πνεύματι· καὶ ἰδοὺθρόνος ἔκειτο ἐν τῷ οὐρανῷ,καὶ ἐπὶ τὸν θρόνον καθήμενος,3καὶ ὁ καθήμενος ὅμοιος ὁράσειλίθῳ ἰάσπιδι καὶ σαρδίῳ, καὶἶρις κυκλόθεν τοῦ θρόνου ὅμοιοςὁράσει σμαραγδίνῳ. 4καὶ κυκλόθεντοῦ θρόνου θρόνους εἴκοσι

τέσσαρας, καὶ ἐπὶ τοὺς θρόνουςεἴκοσι τέσσαρας πρεσβυτέρουςκαθημένους περιβεβλημένουςἐν ἱματίοις λευκοῖς, καὶ ἐπὶτὰς κεφαλὰς αὐτῶν στεφάνουςχρυσοῦς. 5καὶ ἐκ τοῦ θρόνουἐκπορεύονται ἀστραπαὶ καὶ φωναὶκαὶ βρονταί· καὶ ἑπτὰ λαμπάδεςπυρὸς καιόμεναι ἐνώπιον τοῦθρόνου, ἅ εἰσιν τὰ ἑπτὰ πνεύματατοῦ θεοῦ, 6καὶ ἐνώπιον τοῦθρόνου ὡς θάλασσα ὑαλίνη ὁμοίακρυστάλλῳ. καὶ ἐν μέσῳ τοῦθρόνου καὶ κύκλῳ τοῦ θρόνουτέσσερα ζῷα γέμοντα ὀφθαλμῶνἔνπροσθεν καὶ ὄπισθεν· 7καὶ τὸζῷον τὸ πρῶτον ὅμοιον λέοντι,καὶ τὸ δεύτερον ζῷον ὅμοιονμόσχῳ, καὶ τὸ τρίτον ζῷον ἔχωντὸ πρόσωπον ὡς ἀνθρώπου,καὶ τὸ τέταρτον ζῷον ὅμοιονἀετῷ πετομένῳ. 8καὶ τὰ τέσσεραζῷα, ἓν καθ’ ἓν αὐτῶν ἔχων ἀνὰπτέρυγας ἕξ, κυκλόθεν καὶ ἔσωθενγέμουσιν ὀφθαλμῶν· καὶ ἀνάπαυσινοὐκ ἔχουσιν ἡμέρας καὶ νυκτὸςλέγοντες, ἅγιος ἅγιος ἅγιοςκύριος ὁ θεὸς ὁ παντοκράτωρὁ ἦν καὶ ὁ ὢν καὶ ὁ ἐρχόμενος.9καὶ ὅταν δώσουσιν τὰ ζῷαδόξαν καὶ τιμὴν καὶ εὐχαριστίαντῷ καθημένῳ ἐπὶ τῷ θρόνῳ,τῷ ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶναἰώνων, 10πεσοῦνται οἱ εἴκοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι ἐνώπιοντοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶπροσκυνήσουσιν τῷ ζῶντι εἰς τοὺςαἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ βαλοῦσιντοὺς στεφάνους αὐτῶν ἐνώπιοντοῦ θρόνου λέγοντες, 11ἄξιος εἶ,ὁ κύριος καὶ ὁ θεὸς ἡμῶν, λαβεῖντὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν καὶ τὴνδύναμιν, ὅτι σὺ ἔκτισας τὰ πάντα,καὶ διὰ τὸ θέλημά σου ἦσαν καὶἐκτίσθησαν.


5 Καὶ εἶδον ἐπὶ τὴν δεξιὰν τοῦκαθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου

βιβλίον γεγραμμένον ἔσωθενκαὶ ὄπισθεν, κατεσφραγισμένονσφραγῖσιν ἑπτά. 2καὶ εἶδονἄγγελον ἰσχυρὸν κηρύσσοντα ἐνφωνῇ μεγάλῃ, τίς ἄξιος ἀνοῖξαι τὸβιβλίον καὶ λῦσαι τὰς σφραγῖδαςαὐτοῦ; 3καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο ἐντῷ οὐρανῷ οὔτε ἐπὶ τῆς γῆςοὔτε ὑποκάτω τῆς γῆς ἀνοῖξαιτὸ βιβλίον οὔτε βλέπειν αὐτό.4καὶ ἔκλαιον πολὺ ὅτι οὐδεὶςἄξιος εὑρέθη ἀνοῖξαι τὸ βιβλίονοὔτε βλέπειν αὐτό. 5καὶ εἷς ἐκτῶν πρεσβυτέρων λέγει μοι, μὴκλαῖε· ἰδοὺ ἐνίκησεν ὁ λέων ὁ ἐκτῆς φυλῆς Ἰούδα, ἡ ῥίζα Δαυείδ,ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον καὶ τὰς ἑπτὰσφραγῖδας αὐτοῦ.6Καὶ εἶδον ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου

καὶ τῶν τεσσάρων ζώων καὶ ἐνμέσῳ τῶν πρεσβυτέρων ἀρνίονἑστηκὼς ὡς ἐσφαγμένον, ἔχωνκέρατα ἑπτὰ καὶ ὀφθαλμοὺςἑπτά, οἵ εἰσιν τὰ ἑπτὰ πνεύματατοῦ θεοῦ ἀπεσταλμένα εἰςπᾶσαν τὴν γῆν. 7καὶ ἦλθενκαὶ εἴληφεν ἐκ τῆς δεξιᾶς τοῦκαθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου. 8καὶὅτε ἔλαβεν τὸ βιβλίον, τὰ τέσσεραζῷα καὶ οἱ εἴκοσι τέσσαρεςπρεσβύτεροι ἔπεσαν ἐνώπιον τοῦἀρνίου, ἔχοντες ἕκαστος κιθάρανκαὶ φιάλας χρυσᾶς γεμούσαςθυμιαμάτων, αἵ εἰσιν αἱ προσευχαὶτῶν ἁγίων. 9καὶ ᾄδουσιν ᾠδὴνκαινὴν λέγοντες, ἄξιος εἶ λαβεῖν τὸβιβλίον καὶ ἀνοῖξαι τὰς σφραγῖδαςαὐτοῦ, ὅτι ἐσφάγης καὶ ἠγόρασαςτῷ θεῷ ἐν τῷ αἵματί σου ἐκπάσης φυλῆς καὶ γλώσσης καὶλαοῦ καὶ ἔθνους, 10καὶ ἐποίησαςαὐτοὺς τῷ θεῷ ἡμῶν βασιλείανκαὶ ἱερεῖς, καὶ βασιλεύσουσιν ἐπὶτῆς γῆς. 11καὶ εἶδον, καὶ ἤκουσα

ὡς φωνὴν ἀγγέλων πολλῶν κύκλῳτοῦ θρόνου καὶ τῶν ζώων καὶ τῶνπρεσβυτέρων, καὶ ἦν ὁ ἀριθμὸςαὐτῶν μυριάδες μυριάδων καὶχιλιάδες χιλιάδων, 12λέγοντεςφωνῇ μεγάλῃ, ἄξιός ἐστιν τὸἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον λαβεῖν τὴνδύναμιν καὶ πλοῦτον καὶ σοφίανκαὶ ἰσχὺν καὶ τιμὴν καὶ δόξανκαὶ εὐλογίαν. 13καὶ πᾶν κτίσμαὃ ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆςκαὶ ὑποκάτω τῆς γῆς καὶ ἐπὶτῆς θαλάσσης, καὶ τὰ ἐν αὐτοῖςπάντα καὶ ἤκουσα λέγοντας,τῷ καθημένῳ ἐπὶ τῷ θρόνῳ καὶτῷ ἀρνίῳ ἡ εὐλογία καὶ ἡ τιμὴκαὶ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰςτοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 14καὶτὰ τέσσερα ζῷα ἔλεγον, ἀμήν·καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεσαν καὶπροσεκύνησαν.

6 Καὶ ἴδον ὅτε ἤνοιξεν τὸ ἀρνίονμίαν ἐκ τῶν ἑπτὰ σφραγίδων,

καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρωνζώων λέγοντος ὡς φωνὴ βροντῆς,ἔρχου. 2καὶ ἴδον, καὶ ἰδοὺ ἵπποςλευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ’ αὐτὸνἔχων τόξον, καὶ ἐδόθη αὐτῷστέφανος, καὶ ἐξῆλθεν νικῶν καὶἵνα νικήσῃ.3Καὶ ὅτε ἤνοιξεν τὴν σφραγῖδα

τὴν δευτέραν, ἤκουσα τοῦδευτέρου ζώου λέγοντος, ἔρχου.4καὶ ἐξῆλθεν ἄλλος ἵππος πυρρός,καὶ τῷ καθημένῳ ἐπ’ αὐτὸν ἐδόθηαὐτῷ λαβεῖν τὴν εἰρήνην ἐκ τῆςγῆς καὶ ἵνα ἀλλήλους σφάξουσιν,καὶ ἐδόθη αὐτῷ μάχαιρα μεγάλη.5Καὶ ὅτε ἤνοιξεν τὴν σφραγῖδα

τὴν τρίτην, ἤκουσα τοῦ τρίτουζώου λέγοντος· ἔρχου. καὶ ἴδον,καὶ ἰδοὺ ἵππος μέλας, καὶ ὁκαθήμενος ἐπ’ αὐτὸν ἔχων ζυγὸνἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ. 6καὶ ἤκουσαὡς φωνὴν ἐν μέσῳ τῶν τεσσάρωνζώων λέγουσαν, χοῖνιξ σίτου


δηναρίου, καὶ τρεῖς χοίνικεςκριθῶν δηναρίου· καὶ τὸ ἔλαιον καὶτὸν οἶνον μὴ ἀδικήσῃς.7Καὶ ὅτε ἤνοιξεν τὴν σφραγῖδα

τὴν τετάρτην, ἤκουσα φωνὴν τοῦτετάρτου ζώου λέγοντος, ἔρχου.8καὶ ἴδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος χλωρός,καὶ ὁ καθήμενος ἐπάνω αὐτοῦὄνομα αὐτῷ θάνατος, καὶ ὁ ᾅδηςἠκολούθει μετ’ αὐτοῦ· καὶ ἐδόθηαὐτοῖς ἐξουσία ἐπὶ τὸ τέταρτοντῆς γῆς, ἀποκτεῖναι ἐν ῥομφαίᾳκαὶ ἐν λιμῷ καὶ ἐν θανάτῳ καὶ ὑπὸτῶν θηρίων τῆς γῆς.9Καὶ ὅτε ἤνοιξεν τὴν πέμπτην

σφραγῖδα, ἴδον ὑποκάτω τοῦθυσιαστηρίου τὰς ψυχὰς τῶνἐσφαγμένων διὰ τὸν λόγον τοῦθεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν ἣνεἶχον. 10καὶ ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃλέγοντες, ἕως πότε, ὁ δεσπότηςὁ ἅγιος καὶ ἀληθινός, οὐ κρίνειςκαὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκτῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς;11καὶ ἐδόθη αὐτοῖς ἑκάστῳ στολὴλευκή, καὶ ἐρρέθη αὐτοῖς ἵναἀναπαύσωνται ἔτι χρόνον μικρόν,ἕως πληρώσωσιν καὶ οἱ σύνδουλοιαὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν οἱμέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ὡς καὶαὐτοί.12Καὶ ἴδον ὅτε ἤνοιξεν τὴν

σφραγῖδα τὴν ἕκτην, καὶ σεισμὸςμέγας ἐγένετο, καὶ ὁ ἥλιος μέλαςἐγένετο ὡς σάκκος τρίχινος, καὶἡ σελήνη ὅλη ἐγένετο ὡς αἷμα,13καὶ οἱ ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦἔπεσαν εἰς τὴν γῆν, ὡς συκῆβάλλουσα τοὺς ὀλύνθους αὐτῆςὑπὸ ἀνέμου μεγάλου σειομένη,14καὶ ὁ οὐρανὸς ἀπεχωρίσθη ὡςβιβλίον ἑλισσόμενον, καὶ πᾶν ὄροςκαὶ νῆσος ἐκ τῶν τόπων αὐτῶνἐκινήθησαν. 15καὶ οἱ βασιλεῖςτῆς γῆς καὶ οἱ μεγιστᾶνες καὶοἱ χιλίαρχοι καὶ οἱ πλούσιοι καὶ

οἱ ἰσχυροὶ καὶ πᾶς δοῦλος καὶἐλεύθερος ἔκρυψαν ἑαυτοὺς εἰς τὰσπήλαια καὶ εἰς τὰς πέτρας τῶνὀρέων· 16καὶ λέγουσιν τοῖς ὄρεσινκαὶ ταῖς πέτραις, πέσετε ἐφ’ ἡμᾶςκαὶ κρύψατε ἡμᾶς ἀπὸ προσώπουτοῦ καθημένου ἐπὶ τῷ θρόνῳ καὶἀπὸ τῆς ὀργῆς τοῦ ἀρνίου, 17ὅτιἦλθεν ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη τῆς ὀργῆςαὐτῶν, καὶ τίς δύναται σταθῆναι;

7 Καὶ μετὰ τοῦτο ἴδον τέσσαραςἀγγέλους ἑστῶτας ἐπὶ τὰς

τέσσαρας γωνίας τῆς γῆς,κρατοῦντας τοὺς τέσσαραςἀνέμους τῆς γῆς, ἵνα μὴ πνέῃἄνεμος ἐπὶ τῆς γῆς μήτε ἐπὶτῆς θαλάσσης μήτε ἐπὶ πᾶνδένδρον. 2καὶ ἴδον ἄλλον ἄγγελονἀναβαίνοντα ἀπὸ ἀνατολῆςἡλίου, ἔχοντα σφραγῖδα θεοῦζῶντος, καὶ ἔκραξεν φωνῇ μεγάλῃτοῖς τέσσαρσιν ἀγγέλοις οἷςἐδόθη αὐτοῖς ἀδικῆσαι τὴν γῆνκαὶ τὴν θάλασσαν, 3λέγων, μὴἀδικήσητε τὴν γῆν μήτε τὴνθάλασσαν μήτε τὰ δένδρα ἄχρισφραγίσωμεν τοὺς δούλους τοῦθεοῦ ἡμῶν ἐπὶ τῶν μετώπωναὐτῶν. 4καὶ ἤκουσα τὸν ἀριθμὸντῶν ἐσφραγισμένων, ἑκατὸντεσσεράκοντα τέσσαρες χιλιάδεςἐσφραγισμένοι ἐκ πάσης φυλῆςυἱῶν Ἰσραήλ· 5 ἐκ φυλῆς Ἰούδαδώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι,ἐκ φυλῆς Ῥουβὴν δώδεκα χιλιάδες,ἐκ φυλῆς Γὰδ δώδεκα χιλιάδες,6 ἐκ φυλῆς Ἀσὴρ δώδεκα χιλιάδες,ἐκ φυλῆς Νεφθαλεὶμ δώδεκαχιλιάδες, ἐκ φυλῆς Μανασσῆδώδεκα χιλιάδες, 7 ἐκ φυλῆςΣυμεὼν δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆςΛευεὶ δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆςἸσσαχὰρ δώδεκα χιλιάδες, 8 ἐκφυλῆς Ζαβουλὼν δώδεκα χιλιάδες,ἐκ φυλῆς Ἰωσὴφ δώδεκα χιλιάδες,


ἐκ φυλῆς Βενιαμεὶν δώδεκαχιλιάδες ἐσφραγισμένοι.9Μετὰ ταῦτα ἴδον, καὶ ἰδοὺ

ὄχλος πολύς, ὃν ἀριθμῆσαιαὐτὸν οὐδεὶς ἐδύνατο, ἐκ παντὸςἔθνους καὶ φυλῶν καὶ λαῶν καὶγλωσσῶν, ἑστῶτες ἐνώπιον τοῦθρόνου καὶ ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου,περιβεβλημένους στολὰς λευκάς,καὶ φοίνικας ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν·10καὶ κράζουσιν φωνῇ μεγάλῃλέγοντες, ἡ σωτηρία τῷ θεῷἡμῶν τῷ καθημένῳ ἐπὶ τῷ θρόνῳκαὶ τῷ ἀρνίῳ. 11καὶ πάντες οἱἄγγελοι εἱστήκεισαν κύκλῳ τοῦθρόνου καὶ τῶν πρεσβυτέρωνκαὶ τῶν τεσσάρων ζώων, καὶἔπεσαν ἐνώπιον τοῦ θρόνου ἐπὶ τὰπρόσωπα αὐτῶν καὶ προσεκύνησαντῷ θεῷ, 12λέγοντες, ἀμήν· ἡεὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφίακαὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶἡ δύναμις καὶ ἡ ἰσχὺς τῷ θεῷἡμῶν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων·ἀμήν. 13καὶ ἀπεκρίθη εἷς ἐκ τῶνπρεσβυτέρων λέγων μοι, οὗτοι οἱπεριβεβλημένοι τὰς στολὰς τὰςλευκὰς τίνες εἰσὶν καὶ πόθεν ἦλθον;14καὶ εἴρηκα αὐτῷ, κύριέ μου, σὺοἶδας. καὶ εἶπέν μοι, οὗτοί εἰσινοἱ ἐρχόμενοι ἐκ τῆς θλίψεως τῆςμεγάλης, καὶ ἔπλυναν τὰς στολὰςαὐτῶν καὶ ἐλεύκαναν αὐτὰς ἐν τῷαἵματι τοῦ ἀρνίου. 15διὰ τοῦτόεἰσιν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ θεοῦ,καὶ λατρεύουσιν αὐτῷ ἡμέρας καὶνυκτὸς ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ, καὶ ὁκαθήμενος ἐπὶ τῷ θρόνῳ σκηνώσειἐπ’ αὐτούς. 16οὐ πεινάσουσιν ἔτιοὐδὲ διψήσουσιν ἔτι, οὐδὲ μὴ πέσῃἐπ’ αὐτοὺς ὁ ἥλιος οὐδὲ πᾶν καῦμα,17ὅτι τὸ ἀρνίον τὸ ἀνὰ μέσοντοῦ θρόνου ποιμανεῖ αὐτούς, καὶὁδηγήσει αὐτοὺς ἐπὶ ζωῆς πηγὰςὑδάτων· καὶ ἐξαλείψει ὁ θεὸς πᾶνδάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.

8 Καὶ ὅταν ἤνοιξεν τὴν σφραγῖδατὴν ἑβδόμην, ἐγένετο σιγὴ

ἐν τῷ οὐρανῷ ὡς ἡμιώριον.2καὶ ἴδον τοὺς ἑπτὰ ἀγγέλους οἳἐνώπιον τοῦ θεοῦ ἑστήκασιν, καὶἐδόθησαν αὐτοῖς ἑπτὰ σάλπιγγες.3καὶ ἄλλος ἄγγελος ἦλθεν καὶἐστάθη ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου ἔχωνλιβανωτὸν χρυσοῦν, καὶ ἐδόθηαὐτῷ θυμιάματα πολλὰ ἵνα δώσειταῖς προσευχαῖς τῶν ἁγίων πάντωνἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὸ χρυσοῦντὸ ἐνώπιον τοῦ θρόνου. 4καὶἀνέβη ὁ καπνὸς τῶν θυμιαμάτωνταῖς προσευχαῖς τῶν ἁγίων ἐκχειρὸς τοῦ ἀγγέλου ἐνώπιον τοῦθεοῦ. 5καὶ εἴληφεν ὁ ἄγγελος τὸνλιβανωτόν, καὶ ἐγέμισεν αὐτὸν ἐκτοῦ πυρὸς τοῦ θυσιαστηρίου καὶἔβαλεν εἰς τὴν γῆν· καὶ ἐγένοντοβρονταὶ καὶ φωναὶ καὶ ἀστραπαὶκαὶ σεισμός.6Καὶ οἱ ἑπτὰ ἄγγελοι οἱ ἔχοντες

τὰς ἑπτὰ σάλπιγγας ἡτοίμασαναὐτοὺς ἵνα σαλπίσωσιν. 7καὶ ὁπρῶτος ἐσάλπισεν· καὶ ἐγένετοχάλαζα καὶ πῦρ μεμιγμένον ἐναἵματι, καὶ ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν· καὶτὸ τρίτον τῆς γῆς κατεκάη, καὶ τὸτρίτον τῶν δένδρων κατεκάη, καὶπᾶς χόρτος χλωρὸς κατεκάη.8Καὶ ὁ δεύτερος ἄγγελος

ἐσάλπισεν· καὶ ὡς ὄρος μέγαπυρὶ καιόμενον ἐβλήθη εἰς τὴνθάλασσαν· καὶ ἐγένετο τὸ τρίτοντῆς θαλάσσης αἷμα, 9καὶ ἀπέθανεντὸ τρίτον τῶν κτισμάτων τῶν ἐν τῇθαλάσσῃ, τὰ ἔχοντα ψυχάς, καὶ τὸτρίτον τῶν πλοίων διεφθάρησαν.10Καὶ ὁ τρίτος ἄγγελος

ἐσάλπισεν· καὶ ἔπεσεν ἐκ τοῦοὐρανοῦ ἀστὴρ μέγας καιόμενοςὡς λαμπάς, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὸτρίτον τῶν ποταμῶν καὶ ἐπὶ τὰςπηγὰς τῶν ὑδάτων. 11καὶ τὸ ὄνοματοῦ ἀστέρος λέγεται ὁ ἄψινθος. καὶ


ἐγένετο τὸ τρίτον τῶν ὑδάτων εἰςἄψινθον, καὶ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπωνἀπέθανον ἐκ τῶν ὑδάτων, ὅτιἐπικράνθησαν.12Καὶ ὁ τέταρτος ἄγγελος

ἐσάλπισεν· καὶ ἐπλήγη τὸ τρίτοντοῦ ἡλίου καὶ τὸ τρίτον τῆςσελήνης καὶ τὸ τρίτον τῶνἀστέρων, ἵνα σκοτισθῇ τὸ τρίτοναὐτῶν καὶ ἡ ἡμέρα μὴ φάνῃ τὸτρίτον αὐτῆς, καὶ ἡ νὺξ ὁμοίως.13καὶ ἴδον, καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἀετοῦπετομένου ἐν μεσουρανήματιλέγοντος φωνῇ μεγάλῃ, οὐαὶ οὐαὶοὐαὶ τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆςγῆς ἐκ τῶν λοιπῶν φωνῶν τῆςσάλπιγγος τῶν τριῶν ἀγγέλων τῶνμελλόντων σαλπίζειν.

9 Καὶ ὁ πέμπτος ἄγγελοςἐσάλπισεν· καὶ ἴδον ἀστέρα

ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεπτωκότα εἰςτὴν γῆν, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἡ κλεὶςτοῦ φρέατος τῆς ἀβύσσου. 2καὶἤνοιξεν τὸ φρέαρ τῆς ἀβύσσου,καὶ ἀνέβη καπνὸς ἐκ τοῦ φρέατοςὡς καπνὸς καμίνου μεγάλης, καὶἐσκοτώθη ὁ ἥλιος καὶ ὁ ἀὴρ ἐκτοῦ καπνοῦ τοῦ φρέατος. 3καὶ ἐκτοῦ καπνοῦ ἐξῆλθον ἀκρίδες εἰςτὴν γῆν, καὶ ἐδόθη αὐτοῖς ἐξουσίαὡς ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ σκορπίοιτῆς γῆς. 4καὶ ἐρρέθη αὐτοῖς ἵναμὴ ἀδικήσουσιν τὸν χόρτον τῆςγῆς οὐδὲ πᾶν χλωρὸν οὐδὲ πᾶνδένδρον, εἰ μὴ τοὺς ἀνθρώπουςοἵτινες οὐκ ἔχουσιν τὴν σφραγῖδατοῦ θεοῦ ἐπὶ τῶν μετώπων. 5καὶἐδόθη αὐτοῖς ἵνα μὴ ἀποκτείνωσιναὐτούς, ἀλλ’ ἵνα βασανισθήσονταιμῆνας πέντε· καὶ ὁ βασανισμὸςαὐτῶν ὡς βασανισμὸς σκορπίου,ὅταν παίσῃ ἄνθρωπον. 6καὶ ἐνταῖς ἡμέραις ἐκείναις ζητήσουσινοἱ ἄνθρωποι τὸν θάνατον καὶοὐ μὴ εὑρήσουσιν αὐτόν, καὶἐπιθυμήσουσιν ἀποθανεῖν καὶ

φεύγει ὁ θάνατος ἀπ’ αὐτῶν.7καὶ τὰ ὁμοιώματα τῶν ἀκρίδωνὅμοιοι ἵπποις ἡτοιμασμένοις εἰςπόλεμον, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰςαὐτῶν ὡς στέφανοι ὅμοιοι χρυσῷ,καὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὡςπρόσωπα ἀνθρώπων, 8καὶ εἶχαντρίχας ὡς τρίχας γυναικῶν, καὶοἱ ὀδόντες αὐτῶν ὡς λεόντωνἦσαν, 9καὶ εἶχον θώρακας ὡςθώρακας σιδηροῦς, καὶ ἡ φωνὴτῶν πτερύγων αὐτῶν ὡς φωνὴἁρμάτων ἵππων πολλῶν τρεχόντωνεἰς πόλεμον. 10καὶ ἔχουσιν οὐρὰςὁμοίας σκορπίοις καὶ κέντρα, καὶἐν ταῖς οὐραῖς αὐτῶν ἡ ἐξουσίααὐτῶν ἀδικῆσαι τοὺς ἀνθρώπουςμῆνας πέντε. 11 ἔχουσιν ἐπ’ αὐτῶνβασιλέα τὸν ἄγγελον τῆς ἀβύσσου·ᾧ ὄνομα αὐτῷ Ἑβραϊστὶ Ἀβαδδὼνκαὶ ἐν τῇ Ἑλληνικῇ ὄνομα ἔχειἈπολλύων. 12Ἡ οὐαὶ ἡ μία ἀπῆλθεν·ἰδοὺ ἔρχεται ἔτι δύο οὐαὶ μετὰταῦτα.13Καὶ ὁ ἕκτος ἄγγελος ἐσάλπισεν·

καὶ ἤκουσα φωνὴν μίαν ἐκτῶν τεσσάρων κεράτων τοῦθυσιαστηρίου τοῦ χρυσοῦ τοῦἐνώπιον τοῦ θεοῦ, 14λέγοντατῷ ἕκτῳ ἀγγέλῳ, ὁ ἔχων τὴνσάλπιγγα, λῦσον τοὺς τέσσαραςἀγγέλους τοὺς δεδεμένους ἐπὶτῷ ποταμῷ τῷ μεγάλῳ Εὐφράτῃ.15καὶ ἐλύθησαν οἱ τέσσαρεςἄγγελοι οἱ ἡτοιμασμένοι εἰς τὴνὥραν καὶ ἡμέραν καὶ μῆνα καὶἐνιαυτόν, ἵνα ἀποκτείνωσιν τὸτρίτον τῶν ἀνθρώπων. 16καὶ ὁἀριθμὸς τῶν στρατευμάτων τοῦἱππικοῦ δισμυριάδες μυριάδων·ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν. 17καὶοὕτως ἴδον τοὺς ἵππους ἐν τῇὁράσει καὶ τοὺς καθημένους ἐπ’αὐτῶν, ἔχοντας θώρακας πυρίνουςκαὶ ὑακινθίνους καὶ θειώδεις· καὶαἱ κεφαλαὶ τῶν ἵππων ὡς κεφαλαὶ


λεόντων, καὶ ἐκ τῶν στομάτωναὐτῶν ἐκπορεύεται πῦρ καὶ καπνὸςκαὶ θεῖον. 18ἀπὸ τῶν τριῶν πληγῶντούτων ἀπεκτάνθησαν τὸ τρίτοντῶν ἀνθρώπων, ἐκ τοῦ πυρὸς καὶτοῦ καπνοῦ καὶ τοῦ θείου τοῦἐκπορευομένου ἐκ τῶν στομάτωναὐτῶν. 19ἡ γὰρ ἐξουσία τῶν ἵππωνἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἐστιν καὶ ἐνταῖς οὐραῖς αὐτῶν· αἱ γὰρ οὐραὶαὐτῶν ὅμοιαι ὄφεσιν, ἔχουσαικεφαλάς, καὶ ἐν αὐταῖς ἀδικοῦσιν.20καὶ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, οἳοὐκ ἀπεκτάνθησαν ἐν ταῖς πληγαῖςταύταις, οὐδὲ μετενόησαν ἐκ τῶνἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν, ἵνα μὴπροσκυνήσουσιν τὰ δαιμόνια καὶτὰ εἴδωλα τὰ χρυσᾶ καὶ τὰ ἀργυρᾶκαὶ τὰ χαλκᾶ καὶ τὰ λίθινα καὶ τὰξύλινα, ἃ οὔτε βλέπειν δύνανταιοὔτε ἀκούειν οὔτε περιπατεῖν,21καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνωναὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμακιῶναὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὐτῶνοὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν.

10 Καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελονἰσχυρὸν καταβαίνοντα ἐκ

τοῦ οὐρανοῦ, περιβεβλημένοννεφέλην, καὶ ἡ ἶρις ἐπὶ τὴν κεφαλὴναὐτοῦ, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡςὁ ἥλιος, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡςστῦλοι πυρός, 2καὶ ἔχων ἐν τῇ χειρὶαὐτοῦ βιβλαρίδιον ἠνεῳγμένον.καὶ ἔθηκεν τὸν πόδα αὐτοῦ τὸνδεξιὸν ἐπὶ τῆς θαλάσσης, τὸνδὲ εὐώνυμον ἐπὶ τῆς γῆς, 3καὶἔκραξεν φωνῇ μεγάλῃ ὥσπερλέων μυκᾶται. καὶ ὅτε ἔκραξεν,ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταὶ τὰςἑαυτῶν φωνάς. 4καὶ ὅτε ἐλάλησαναἱ ἑπτὰ βρονταί, ἔμελλον γράφειν·καὶ ἤκουσα φωνὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦλέγουσαν, σφράγισον ἃ ἐλάλησαναἱ ἑπτὰ βρονταί, καὶ μὴ αὐτὰγράψῃς. 5καὶ ὁ ἄγγελος ὃν εἶδονἑστῶτα ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ

τῆς γῆς ἦρεν τὴν χεῖρα αὐτοῦτὴν δεξιὰν εἰς τὸν οὐρανὸν 6καὶὤμοσεν ἐν τῷ ζῶντι εἰς τοὺςαἰῶνας τῶν αἰώνων, ὃς ἔκτισεντὸν οὐρανὸν καὶ τὰ ἐν αὐτῷ καὶτὴν γῆν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ καὶ τὴνθάλασσαν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ, ὅτιχρόνος οὐκέτι ἔσται, 7ἀλλ’ ἐν ταῖςἡμέραις τῆς φωνῆς τοῦ ἑβδόμουἀγγέλου, ὅταν μέλλῃ σαλπίζειν,καὶ ἐτελέσθη τὸ μυστήριοντοῦ θεοῦ, ὡς εὐηγγέλισεν τοὺςἑαυτοῦ δούλους τοὺς προφήτας.8καὶ ἡ φωνὴ ἣν ἤκουσα ἐκ τοῦοὐρανοῦ, πάλιν λαλοῦσαν μετ’ἐμοῦ καὶ λέγουσαν, ὕπαγε λάβετὸ βιβλαρίδιον τὸ ἠνεῳγμένονἐν τῇ χειρὶ τοῦ ἀγγέλου τοῦἑστῶτος ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶἐπὶ τῆς γῆς. 9καὶ ἀπῆλθα πρὸςτὸν ἄγγελον λέγων αὐτῷ δοῦναίμοι τὸ βιβλαρίδιον. καὶ λέγει μοι,λάβε καὶ κατάφαγε αὐτό, καὶπικρανεῖ σου τὴν κοιλίαν, ἀλλ’ ἐντῷ στόματί σου ἔσται γλυκὺ ὡςμέλι. 10καὶ ἔλαβον τὸ βιβλαρίδιονἐκ τῆς χειρὸς τοῦ ἀγγέλου καὶκατέφαγον αὐτό, καὶ ἦν ἐν τῷστόματί μου ὡς μέλι γλυκύ· καὶὅτε ἔφαγον αὐτό, ἐπικράνθη ἡκοιλία μου. 11καὶ λέγουσίν μοι· δεῖσε πάλιν προφητεῦσαι ἐπὶ λαοῖςκαὶ ἐπὶ ἔθνεσιν καὶ γλώσσαις καὶβασιλεῦσιν πολλοῖς.

11 Καὶ ἐδόθη μοι κάλαμοςὅμοιος ῥάβδῳ, λέγων·

ἔγειρε καὶ μέτρησον τὸν ναὸντοῦ θεοῦ καὶ τὸ θυσιαστήριον καὶτοὺς προσκυνοῦντας ἐν αὐτῷ.2καὶ τὴν αὐλὴν τὴν ἔξωθεν τοῦναοῦ ἔκβαλε ἔξωθεν καὶ μὴαὐτὴν μετρήσῃς, ὅτι ἐδόθη τοῖςἔθνεσιν, καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίανπατήσουσιν μῆνας τεσσεράκονταδύο. 3καὶ δώσω τοῖς δυσὶνμάρτυσίν μου, καὶ προφητεύσουσιν


ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκονταπεριβεβλημένοι σάκκους. 4οὗτοίεἰσιν αἱ δύο ἐλαῖαι καὶ αἱ δύολυχνίαι αἱ ἐνώπιον τοῦ κυρίου τῆςγῆς ἑστῶτες. 5καὶ εἴ τις αὐτοὺςθέλει ἀδικῆσαι, πῦρ ἐκπορεύεται ἐκτοῦ στόματος αὐτῶν καὶ κατεσθίειτοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν· καὶ εἴ τιςθελήσῃ αὐτοὺς ἀδικῆσαι, οὕτωςδεῖ αὐτὸν ἀποκτανθῆναι. 6οὗτοιἔχουσιν ἐξουσίαν κλεῖσαι τὸνοὐρανόν, ἵνα μὴ ὑετὸς βρέχῃ τὰςἡμέρας τῆς προφητείας αὐτῶν, καὶἐξουσίαν ἔχουσιν ἐπὶ τῶν ὑδάτωνστρέφειν αὐτὰ εἰς αἷμα καὶ πατάξαιτὴν γῆν ἐν πάσῃ πληγῇ ὁσάκις ἐὰνθελήσωσιν. 7καὶ ὅταν τελέσωσιντὴν μαρτυρίαν αὐτῶν, τὸ θηρίον τὸἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου ποιήσειμετ’ αὐτῶν πόλεμον καὶ νικήσειαὐτοὺς καὶ ἀποκτενεῖ αὐτούς. 8καὶτὸ πτῶμα αὐτῶν ἐπὶ τῆς πλατείαςτῆς πόλεως τῆς μεγάλης, ἥτιςκαλεῖται πνευματικῶς Σόδομα καὶΑἴγυπτος, ὅπου καὶ ὁ κύριος αὐτῶνἐσταυρώθη. 9καὶ βλέπουσιν ἐκ τῶνλαῶν καὶ φυλῶν καὶ γλωσσῶν καὶἐθνῶν τὸ πτῶμα αὐτῶν ἡμέραςτρεῖς καὶ ἥμισυ, καὶ τὰ πτώματααὐτῶν οὐκ ἀφίουσιν τεθῆναι εἰςμνῆμα. 10καὶ οἱ κατοικοῦντεςἐπὶ τῆς γῆς χαίρουσιν ἐπ’ αὐτοῖςκαὶ εὐφραίνονται, καὶ δῶραπέμπουσιν ἀλλήλοις, ὅτι οὗτοι οἱδύο προφῆται ἐβασάνισαν τοὺςκατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς. 11καὶμετὰ τὰς τρεῖς ἡμέρας καὶ ἥμισυπνεῦμα ζωῆς ἐκ τοῦ θεοῦ εἰσῆλθενἐν αὐτοῖς, καὶ ἔστησαν ἐπὶ τοὺςπόδας αὐτῶν, καὶ φόβος μέγαςἐπέπεσεν ἐπὶ τοὺς θεωροῦνταςαὐτούς. 12καὶ ἤκουσαν φωνὴνμεγάλην ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαναὐτοῖς· ἀνάβατε ὧδε· καὶ ἀνέβησανεἰς τὸν οὐρανὸν ἐν τῇ νεφέλῃ,καὶ ἐθεώρησαν αὐτοὺς οἱ ἐχθροὶ

αὐτῶν. 13καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳἐγένετο σεισμὸς μέγας, καὶ τὸδέκατον τῆς πόλεως ἔπεσεν,καὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῷ σεισμῷὀνόματα ἀνθρώπων χιλιάδες ἑπτά,καὶ οἱ λοιποὶ ἔμφοβοι ἐγένοντοκαὶ ἔδωκαν δόξαν τῷ θεῷ τοῦοὐρανοῦ. 14Ἡ οὐαὶ ἡ δευτέραἀπῆλθεν· ἰδοὺ ἡ οὐαὶ ἡ τρίτηἔρχεται ταχύ.15Καὶ ὁ ἕβδομος ἄγγελος

ἐσάλπισεν· καὶ ἐγένοντο φωναὶμεγάλαι ἐν τῷ οὐρανῷ λέγοντες,ἐγένετο ἡ βασιλεία τοῦ κόσμουτοῦ κυρίου ἡμῶν καὶ τοῦ Χριστοῦαὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει εἰς τοὺςαἰῶνας τῶν αἰώνων. 16καὶ οἱεἴκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι οἱἐνώπιον τοῦ θεοῦ οἳ κάθηνταιἐπὶ τοὺς θρόνους αὐτῶν, ἔπεσανἐπὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν καὶπροσεκύνησαν τῷ θεῷ, 17λέγοντες·εὐχαριστοῦμέν σοι, κύριε ὁ θεὸςὁ παντοκράτωρ, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν,καὶ ὅτι εἴληφας τὴν δύναμίν σουτὴν μεγάλην καὶ ἐβασίλευσας,18καὶ τὰ ἔθνη ὠργίσθησαν, καὶἦλθεν ἡ ὀργή σου καὶ ὁ καιρὸςτῶν νεκρῶν κριθῆναι καὶ δοῦναιτὸν μισθὸν τοῖς δούλοις σου τοῖςπροφήταις καὶ τοῖς ἁγίοις καὶ τοῖςφοβουμένοις τὸ ὄνομά σου, τοῖςμικροῖς καὶ τοῖς μεγάλοις, καὶδιαφθεῖραι τοὺς διαφθείρονταςτὴν γῆν. 19καὶ ἠνοίγη ὁ ναὸς τοῦθεοῦ ὁ ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὤφθη ἡκιβωτὸς τῆς διαθήκης αὐτοῦ ἐν τῷναῷ αὐτοῦ· καὶ ἐγένοντο ἀστραπαὶκαὶ φωναὶ καὶ βρονταὶ καὶ σεισμὸςκαὶ χάλαζα μεγάλη.

12 Καὶ σημεῖον μέγα ὤφθηἐν τῷ οὐρανῷ, γυνὴ

περιβεβλημένη τὸν ἥλιον, καὶἡ σελήνη ὑποκάτω τῶν ποδῶναὐτῆς, καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆςστέφανος ἀστέρων δώδεκα, 2καὶ


ἐν γαστρὶ ἔχουσα, καὶ κράζειὠδίνουσα καὶ βασανιζομένη τεκεῖν.3καὶ ὤφθη ἄλλο σημεῖον ἐν τῷοὐρανῷ, καὶ ἰδοὺ δράκων πυρρόςμέγας, ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶκέρατα δέκα καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰςαὐτοῦ ἑπτὰ διαδήματα, 4καὶ ἡοὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶνἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἔβαλεναὐτοὺς εἰς τὴν γῆν. καὶ ὁ δράκωνἕστηκεν ἐνώπιον τῆς γυναικὸςτῆς μελλούσης τεκεῖν, ἵνα ὅταντέκῃ τὸ τέκνον αὐτῆς καταφάγῃ.5καὶ ἔτεκεν υἱόν ἄρσεν, ὃς μέλλειποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐνῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶ ἡρπάσθη τὸτέκνον αὐτῆς πρὸς τὸν θεὸν καὶπρὸς τὸν θρόνον αὐτοῦ. 6καὶ ἡγυνὴ ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπουἔχει ἐκεῖ τόπον ἡτοιμασμένονἀπὸ τοῦ θεοῦ, ἵνα ἐκεῖ τρέφουσιναὐτὴν ἡμέρας χιλίας διακοσίαςἑξήκοντα. 7καὶ ἐγένετο πόλεμοςἐν τῷ οὐρανῷ, ὁ Μιχαὴλ καὶ οἱἄγγελοι αὐτοῦ πολεμῆσαι μετὰτοῦ δράκοντος. καὶ ὁ δράκωνἐπολέμησεν καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ,8καὶ οὐκ ἴσχυσαν, οὐδὲ τόποςεὑρέθη αὐτῶν ἔτι ἐν τῷ οὐρανῷ.9καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων ὁ μέγας,ὁ ὄφις ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενοςδιάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶντὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰςτὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ’αὐτοῦ ἐβλήθησαν. 10καὶ ἤκουσαφωνὴν μεγάλην ἐν τῷ οὐρανῷλέγουσαν, ἄρτι ἐγένετο ἡ σωτηρίακαὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ βασιλείατοῦ θεοῦ ἡμῶν καὶ ἡ ἐξουσίατοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, ὅτι ἐβλήθη ὁκατήγωρ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, ὁκατηγορῶν αὐτοὺς ἐνώπιον τοῦθεοῦ ἡμῶν ἡμέρας καὶ νυκτός.11καὶ αὐτοὶ ἐνίκησαν αὐτὸν διὰτὸ αἷμα τοῦ ἀρνίου καὶ διὰ τὸνλόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν,

καὶ οὐκ ἠγάπησαν τὴν ψυχὴναὐτῶν ἄχρι θανάτου. 12διὰ τοῦτοεὐφραίνεσθε, οὐρανοὶ καὶ οἱ ἐναὐτοῖς σκηνοῦντες· οὐαὶ τὴν γῆνκαὶ τὴν θάλασσαν, ὅτι κατέβη ὁδιάβολος πρὸς ὑμᾶς ἔχων θυμὸνμέγαν, εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸνἔχει.13Καὶ ὅτε εἶδεν ὁ δράκων ὅτι

ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, ἐδίωξεν τὴνγυναῖκα ἥτις ἔτεκεν τὸν ἄρσενα.14καὶ ἐδόθησαν τῇ γυναικὶ αἱδύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦμεγάλου, ἵνα πέτηται εἰς τὴνἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, ὅπουτρέφεται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺςκαὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπουτοῦ ὄφεως. 15καὶ ἔβαλεν ὁ ὄφιςἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆςγυναικὸς ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνααὐτὴν ποταμοφόρητον ποιήσῃ.16καὶ ἐβοήθησεν ἡ γῆ τῇ γυναικί,καὶ ἤνοιξεν ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆςκαὶ κατέπιεν τὸν ποταμὸν ὃνἔβαλεν ὁ δράκων ἐκ τοῦ στόματοςαὐτοῦ. 17καὶ ὠργίσθη ὁ δράκωνἐπὶ τῇ γυναικί, καὶ ἀπῆλθεν ποιῆσαιπόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦσπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντωντὰς ἐντολὰς τοῦ θεοῦ καὶ ἐχόντωντὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ· 18Καὶἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆςθαλάσσης.

13 καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσηςθηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον

κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά,καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκαδιαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰςαὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας. 2καὶτὸ θηρίον ὃ εἶδον ἦν ὅμοιονπαρδάλει, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡςἄρκου, καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡςστόμα λεόντων· καὶ ἔδωκεν αὐτῷὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶτὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίανμεγάλην. 3καὶ μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν


αὐτοῦ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον,καὶ ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦἐθεραπεύθη. καὶ ἐθαύμασεν ὅληἡ γῆ ὀπίσω τοῦ θηρίου, 4καὶπροσεκύνησαν τῷ δράκοντι ὅτιἔδωκεν τὴν ἐξουσίαν τῷ θηρίῳ, καὶπροσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες,τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ, καὶ τίςδύναται πολεμῆσαι μετ’ αὐτοῦ;5καὶ ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦνμεγάλα καὶ βλασφημίας, καὶ ἐδόθηαὐτῷ ἐξουσία ποιῆσαι μῆναςτεσσεράκοντα δύο. 6καὶ ἤνοιξεντὸ στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαςπρὸς τὸν θεόν, βλασφημῆσαιτὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴναὐτοῦ, τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷσκηνοῦντας. 7καὶ ἐδόθη αὐτῷποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν ἁγίωνκαὶ νικῆσαι αὐτούς, καὶ ἐδόθηαὐτῷ ἐξουσία ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶλαὸν καὶ γλῶσσαν καὶ ἔθνος. 8καὶπροσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντεςοἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, οὗοὐ γέγραπται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐντῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίουτοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆςκόσμου. 9 εἴ τις ἔχει οὖς ἀκουσάτω.10 εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν, εἰςαἰχμαλωσίαν ὑπάγει· εἴ τις ἐνμαχαίρῃ ἀποκτενεῖ, δεῖ αὐτὸν ἐνμαχαίρῃ ἀποκτανθῆναι. ὧδέ ἐστινἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστις τῶν ἁγίων.11Καὶ εἶδον ἄλλο θηρίον

ἀναβαῖνον ἐκ τῆς γῆς, καὶ εἶχενκέρατα δύο ὅμοια ἀρνίῳ, καὶἐλάλει ὡς δράκων. 12καὶ τὴνἐξουσίαν τοῦ πρώτου θηρίου πᾶσανποιεῖ ἐνώπιον αὐτοῦ. καὶ ποιεῖ τὴνγῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ κατοικοῦνταςἵνα προσκυνήσουσιν τὸ θηρίον τὸπρῶτον, οὗ ἐθεραπεύθη ἡ πληγὴτοῦ θανάτου αὐτοῦ. 13καὶ ποιεῖσημεῖα μεγάλα, ἵνα καὶ πῦρ ποιῇκαταβαίνειν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ εἰςτὴν γῆν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων.

14καὶ πλανᾷ τοὺς κατοικοῦνταςἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὰ σημεῖα ἃἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι ἐνώπιον τοῦθηρίου, λέγων τοῖς κατοικοῦσινἐπὶ τῆς γῆς ποιῆσαι εἰκόνα τῷθηρίῳ ὃς ἔχει τὴν πληγὴν τῆςμαχαίρης καὶ ἔζησεν. 15καὶ ἐδόθηαὐτῷ δοῦναι πνεῦμα τῇ εἰκόνι τοῦθηρίου, ἵνα καὶ λαλήσῃ ἡ εἰκὼντοῦ θηρίου καὶ ποιήσῃ ὅσοι ἐὰνμὴ προσκυνήσουσιν τῇ εἰκόνι τοῦθηρίου ἀποκτανθῶσιν. 16καὶ ποιεῖπάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺςμεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίουςκαὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺςἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵναδῶσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆςχειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶτὸ μέτωπον αὐτῶν, 17 ἵνα μή τιςδύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰμὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνοματοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦὀνόματος αὐτοῦ. 18ὧδε ἡ σοφίαἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸνἀριθμὸν τοῦ θηρίου, ἀριθμὸς γὰρἀνθρώπου ἐστίν· καὶ ὁ ἀριθμὸςαὐτοῦ χξϛʹ.

14 Καὶ ἴδον, καὶ ἰδοὺ τὸ ἀρνίονἑστὸς ἐπὶ τὸ ὄρος Σιών, καὶ

μετ’ αὐτοῦ ἑκατὸν τεσσεράκοντατέσσαρες χιλιάδες ἔχουσαι τὸὄνομα αὐτοῦ καὶ τὸ ὄνομα τοῦπατρὸς αὐτοῦ γεγραμμένονἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν. 2καὶἤκουσα φωνὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦὡς φωνὴν ὑδάτων πολλῶν καὶ ὡςφωνὴν βροντῆς μεγάλης, καὶ ἡφωνὴ ἣν ἤκουσα ὡς κιθαρῳδῶνκιθαριζόντων ἐν ταῖς κιθάραιςαὐτῶν. 3καὶ ᾄδουσιν ᾠδὴν καινὴνἐνώπιον τοῦ θρόνου καὶ ἐνώπιοντῶν τεσσάρων ζώων καὶ τῶνπρεσβυτέρων· καὶ οὐδεὶς ἐδύνατομαθεῖν τὴν ᾠδὴν εἰ μὴ αἱ ἑκατὸντεσσεράκοντα τέσσαρες χιλιάδες,οἱ ἠγορασμένοι ἀπὸ τῆς γῆς.


4οὗτοί εἰσιν οἳ μετὰ γυναικῶν οὐκἐμολύνθησαν, παρθένοι γάρ εἰσιν.οὗτοι οἱ ἀκολουθοῦντες τῷ ἀρνίῳὅπου ἂν ὑπάγῃ. οὗτοι ἠγοράσθησανἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀπαρχὴ τῷ θεῷκαὶ τῷ ἀρνίῳ, 5καὶ ἐν τῷ στόματιαὐτῶν οὐχ εὑρέθη ψεῦδος· ἄμωμοίγάρ εἰσιν.6Καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελον

πετόμενον ἐν μεσουρανήματι,ἔχοντα εὐαγγέλιον αἰώνιονεὐαγγελίσαι ἐπὶ τοὺς καθημένουςἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ πᾶν ἔθνοςκαὶ φυλὴν καὶ γλῶσσαν καὶ λαόν,7λέγων ἐν φωνῇ μεγάλῃ· φοβήθητετὸν θεὸν καὶ δότε αὐτῷ δόξαν,ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς κρίσεωςαὐτοῦ, καὶ προσκυνήσατε τῷποιήσαντι τὸν οὐρανὸν καὶ τὴνγῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πηγὰςὑδάτων. 8Καὶ ἄλλος ἄγγελοςδεύτερος ἠκολούθησεν λέγων,ἔπεσεν, ἔπεσεν Βαβυλὼν ἡ μεγάλη,ἣ ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆςπορνείας αὐτῆς πεπότικεν πάντατὰ ἔθνη. 9Καὶ ἄλλος ἄγγελοςτρίτος ἠκολούθησεν αὐτοῖς λέγωνἐν φωνῇ μεγάλῃ· εἴ τις προσκυνεῖτὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶλαμβάνει χάραγμα ἐπὶ τοῦ μετώπουαὐτοῦ ἢ ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ, 10καὶαὐτὸς πίεται ἐκ τοῦ οἴνου τοῦθυμοῦ τοῦ θεοῦ τοῦ κεκερασμένουἀκράτου ἐν τῷ ποτηρίῳ τῆς ὀργῆςαὐτοῦ, καὶ βασανισθήσεται ἐν πυρὶκαὶ θείῳ ἐνώπιον ἀγγέλων ἁγίωνκαὶ ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου. 11καὶ ὁκαπνὸς τοῦ βασανισμοῦ αὐτῶνεἰς αἰῶνας αἰώνων ἀναβαίνει, καὶοὐκ ἔχουσιν ἀνάπαυσιν ἡμέραςκαὶ νυκτός, οἱ προσκυνοῦντες τὸθηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶεἴ τις λαμβάνει τὸ χάραγμα τοῦὀνόματος αὐτοῦ. 12ὧδε ἡ ὑπομονὴτῶν ἁγίων ἐστίν, οἱ τηροῦντες τὰςἐντολὰς τοῦ θεοῦ καὶ τὴν πίστιν

Ἰησοῦ. 13καὶ ἤκουσα φωνῆς ἐκτοῦ οὐρανοῦ λεγούσης, γράψον·μακάριοι οἱ νεκροὶ οἱ ἐν κυρίῳἀποθνῄσκοντες ἀπάρτι. ναί, λέγειτὸ πνεῦμα, ἵνα ἀναπαήσονται ἐκτῶν κόπων αὐτῶν· τὰ γὰρ ἔργααὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ’ αὐτῶν.14Καὶ ἴδον, καὶ ἰδοὺ νεφέλη

λευκή, καὶ ἐπὶ τὴν νεφέληνκαθήμενον ὅμοιον υἱὸν ἀνθρώπου,ἔχων ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦστέφανον χρυσοῦν καὶ ἐν τῇχειρὶ αὐτοῦ δρέπανον ὀξύ. 15καὶἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν ἐκ τοῦναοῦ, κράζων ἐν φωνῇ μεγάλῃ τῷκαθημένῳ ἐπὶ τῆς νεφέλης, πέμψοντὸ δρέπανόν σου καὶ θέρισον,ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα θερίσαι, ὅτιἐξηράνθη ὁ θερισμὸς τῆς γῆς.16καὶ ἔβαλεν ὁ καθήμενος ἐπὶτῆς νεφέλης τὸ δρέπανον αὐτοῦἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἐθερίσθη ἡ γῆ.17καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν ἐκτοῦ ναοῦ τοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ, ἔχωνκαὶ αὐτὸς δρέπανον ὀξύ. 18καὶἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν ἐκ τοῦθυσιαστηρίου, ἔχων ἐξουσίαν ἐπὶτοῦ πυρός, καὶ ἐφώνησεν φωνῇμεγάλῃ τῷ ἔχοντι τὸ δρέπανοντὸ ὀξὺ λέγων, πέμψον σου τὸδρέπανον τὸ ὀξὺ καὶ τρύγησοντοὺς βότρυας τῆς ἀμπέλου τῆςγῆς, ὅτι ἤκμασαν αἱ σταφυλαὶαὐτῆς. 19καὶ ἔβαλεν ὁ ἄγγελοςτὸ δρέπανον αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν,καὶ ἐτρύγησεν τὴν ἄμπελον τῆςγῆς καὶ ἔβαλεν εἰς τὴν ληνὸντοῦ θυμοῦ τοῦ θεοῦ τὸν μέγαν.20καὶ ἐπατήθη ἡ ληνὸς ἔξωθεν τῆςπόλεως, καὶ ἐξῆλθεν αἷμα ἐκ τῆςληνοῦ ἄχρι τῶν χαλινῶν τῶν ἵππωνἀπὸ σταδίων χιλίων ἑξακοσίων.

15 Καὶ ἴδον ἄλλο σημεῖονἐν τῷ οὐρανῷ μέγα καὶ

θαυμαστόν, ἀγγέλους ἑπτὰἔχοντας πληγὰς ἑπτὰ τὰς ἐσχάτας,


ὅτι ἐν αὐταῖς ἐτελέσθη ὁ θυμὸςτοῦ θεοῦ. 2καὶ ἴδον ὡς θάλασσανὑαλίνην μεμιγμένην πυρί, καὶ τοὺςνικῶντας ἐκ τοῦ θηρίου καὶ ἐκ τῆςεἰκόνος αὐτοῦ καὶ ἐκ τοῦ ἀριθμοῦτοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἑστῶταςἐπὶ τὴν θάλασσαν τὴν ὑαλίνην,ἔχοντας κιθάρας τοῦ θεοῦ. 3καὶᾄδουσιν τὴν ᾠδὴν Μωϋσέως τοῦδούλου τοῦ θεοῦ καὶ τὴν ᾠδὴντοῦ ἀρνίου λέγοντες, μεγάλα καὶθαυμαστὰ τὰ ἔργα σου, κύριε ὁθεὸς ὁ παντοκράτωρ· δίκαιαι καὶἀληθιναὶ αἱ ὁδοί σου, ὁ βασιλεὺςτῶν ἐθνῶν. 4τίς οὐ μὴ φοβηθῇ,κύριε, καὶ δοξάσει τὸ ὄνομά σου;ὅτι μόνος ὅσιος, ὅτι πάντα τὰἔθνη ἥξουσιν καὶ προσκυνήσουσινἐνώπιόν σου, ὅτι τὰ δικαιώματάσου ἐφανερώθησαν.5Καὶ μετὰ ταῦτα ἴδον, καὶ ἠνοίγη

ὁ ναὸς τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίουἐν τῷ οὐρανῷ, 6καὶ ἐξῆλθον οἱἑπτὰ ἄγγελοι οἱ ἔχοντες τὰς ἑπτὰπληγὰς ἐκ τοῦ ναοῦ, ἐνδεδυμένοιλίνον καθαρὸν λαμπρὸν καὶπεριεζωσμένοι περὶ τὰ στήθηζώνας χρυσᾶς. 7καὶ ἓν ἐκ τῶντεσσάρων ζώων ἔδωκεν τοῖς ἑπτὰἀγγέλοις ἑπτὰ φιάλας χρυσᾶςγεμούσας τοῦ θυμοῦ τοῦ θεοῦτοῦ ζῶντος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶναἰώνων. 8καὶ ἐγεμίσθη ὁ ναὸςκαπνοῦ ἐκ τῆς δόξης τοῦ θεοῦ καὶἐκ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, καὶ οὐδεὶςἐδύνατο εἰσελθεῖν εἰς τὸν ναὸνἄχρι τελεσθῶσιν αἱ ἑπτὰ πληγαὶτῶν ἑπτὰ ἀγγέλων.

16 Καὶ ἤκουσα μεγάλης φωνῆςἐκ τοῦ ναοῦ λεγούσης

τοῖς ἑπτὰ ἀγγέλοις, ὑπάγετε καὶἐκχέετε τὰς ἑπτὰ φιάλας τοῦθυμοῦ τοῦ θεοῦ εἰς τὴν γῆν. 2καὶἀπῆλθεν ὁ πρῶτος καὶ ἐξέχεεντὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν· καὶἐγένετο ἕλκος κακὸν καὶ πονηρὸν

ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἔχονταςτὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺςπροσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ.3Καὶ ὁ δεύτερος ἐξέχεεν τὴν

φιάλην αὐτοῦ εἰς τὴν θάλασσαν·καὶ ἐγένετο αἷμα ὡς νεκροῦ, καὶπᾶσα ψυχὴ ζωῆς ἀπέθανεν, τὰ ἐντῇ θαλάσσῃ.4Καὶ ὁ τρίτος ἐξέχεεν τὴν φιάλην

αὐτοῦ εἰς τοὺς ποταμοὺς καὶ τὰςπηγὰς τῶν ὑδάτων· καὶ ἐγένετοαἷμα. 5καὶ ἤκουσα τοῦ ἀγγέλουτῶν ὑδάτων λέγοντος, δίκαιοςεἶ, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν, ὁ ὅσιος, ὅτιταῦτα ἔκρινας, 6ὅτι αἵματα ἁγίωνκαὶ προφητῶν ἐξέχεαν, καὶ αἷμααὐτοῖς ἔδωκας πεῖν· ἄξιοί εἰσιν.7καὶ ἤκουσα τοῦ θυσιαστηρίουλέγοντος, ναί, κύριε ὁ θεὸς ὁπαντοκράτωρ, ἀληθιναὶ καὶ δίκαιαιαἱ κρίσεις σου.8Καὶ ὁ τέταρτος ἐξέχεεν τὴν

φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ἥλιον·καὶ ἐδόθη αὐτῷ καυματίσαιτοὺς ἀνθρώπους ἐν πυρί. 9καὶἐκαυματίσθησαν οἱ ἄνθρωποικαῦμα μέγα, καὶ ἐβλασφήμησαν τὸὄνομα τοῦ θεοῦ τοῦ ἔχοντος τὴνἐξουσίαν ἐπὶ τὰς πληγὰς ταύτας,καὶ οὐ μετενόησαν δοῦναι αὐτῷδόξαν.10Καὶ ὁ πέμπτος ἐξέχεεν τὴν

φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν θρόνον τοῦθηρίου· καὶ ἐγένετο ἡ βασιλείααὐτοῦ ἐσκοτωμένη, καὶ ἐμασῶντοτὰς γλώσσας αὐτῶν ἐκ τοῦ πόνου,11καὶ ἐβλασφήμησαν τὸν θεὸντοῦ οὐρανοῦ ἐκ τῶν πόνων αὐτῶνκαὶ ἐκ τῶν ἑλκῶν αὐτῶν, καὶ οὐμετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων αὐτῶν.12Καὶ ὁ ἕκτος ἐξέχεεν τὴν φιάλην

αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὸν μέγανΕὐφράτην· καὶ ἐξηράνθη τὸ ὕδωραὐτοῦ, ἵνα ἑτοιμασθῇ ἡ ὁδὸς τῶνβασιλέων τῶν ἀπὸ ἀνατολῆς ἡλίου.13καὶ ἴδον ἐκ τοῦ στόματος τοῦ


δράκοντος καὶ ἐκ τοῦ στόματοςτοῦ θηρίου καὶ ἐκ τοῦ στόματοςτοῦ ψευδοπροφήτου πνεύματα τρίαἀκάθαρτα ὡς βάτραχοι· 14 εἰσὶνγὰρ πνεύματα δαιμονίων ποιοῦντασημεῖα, ἃ ἐκπορεύεται ἐπὶ τοὺςβασιλεῖς τῆς οἰκουμένης ὅλης,συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμοντῆς ἡμέρας τῆς μεγάλης τοῦ θεοῦτοῦ παντοκράτορος. 15 ἰδοὺἔρχομαι ὡς κλέπτης. μακάριος ὁγρηγορῶν καὶ τηρῶν τὰ ἱμάτιααὐτοῦ, ἵνα μὴ γυμνὸς περιπατῇ καὶβλέπωσιν τὴν ἀσχημοσύνην αὐτοῦ.16καὶ συνήγαγεν αὐτοὺς εἰς τὸντόπον τὸν καλούμενον ἙβραϊστὶἉρμαγεδών.17Καὶ ὁ ἕβδομος ἐξέχεεν τὴν

φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ἀέρα· καὶἐξῆλθεν φωνὴ μεγάλη ἐκ τοῦ ναοῦἀπὸ τοῦ θρόνου λέγουσα, γέγονεν.18καὶ ἐγένοντο ἀστραπαὶ καὶφωναὶ καὶ βρονταί, καὶ σεισμὸςἐγένετο μέγας οἷος οὐκ ἐγένετοἀφ’ οὗ ἄνθρωπος ἐγένετο ἐπὶ τῆςγῆς τηλικοῦτος σεισμὸς οὕτωμέγας. 19καὶ ἐγένετο ἡ πόλις ἡμεγάλη εἰς τρία μέρη, καὶ αἱ πόλειςτῶν ἐθνῶν ἔπεσαν. καὶ Βαβυλὼν ἡμεγάλη ἐμνήσθη ἐνώπιον τοῦ θεοῦδοῦναι αὐτῇ τὸ ποτήριον τοῦ οἴνουτοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς αὐτοῦ. 20καὶπᾶσα νῆσος ἔφυγεν, καὶ ὄρη οὐχεὑρέθησαν. 21καὶ χάλαζα μεγάληὡς ταλαντιαία καταβαίνει ἐκ τοῦοὐρανοῦ ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους· καὶἐβλασφήμησαν οἱ ἄνθρωποι τὸνθεὸν ἐκ τῆς πληγῆς τῆς χαλάζης,ὅτι μεγάλη ἐστὶν ἡ πληγὴ αὐτῆςσφόδρα.

17 Καὶ ἦλθεν εἷς ἐκ τῶν ἑπτὰἀγγέλων τῶν ἐχόντων

τὰς ἑπτὰ φιάλας, καὶ ἐλάλησενμετ’ ἐμοῦ λέγων· δεῦρο, δείξωσοι τὸ κρίμα τῆς πόρνης τῆςμεγάλης τῆς καθημένης ἐπὶ τῶν

ὑδάτων τῶν πολλῶν, 2μεθ’ ἧςἐπόρνευσαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς,καὶ ἐμεθύσθησαν οἱ κατοικοῦντεςτὴν γῆν ἐκ τοῦ οἴνου τῆς πορνείαςαὐτῆς. 3καὶ ἀπήνεγκέν με εἰςἔρημον ἐν πνεύματι. καὶ εἶδονγυναῖκα καθημένην ἐπὶ θηρίονκόκκινον, γέμοντα ὀνόματαβλασφημίας, ἔχοντα κεφαλὰς ἑπτὰκαὶ κέρατα δέκα. 4καὶ ἡ γυνὴ ἦνπεριβεβλημένη πορφυροῦν καὶκόκκινον, καὶ κεχρυσωμένη χρυσῷκαὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις,ἔχουσα ποτήριον χρυσοῦν ἐν τῇχειρὶ αὐτῆς γέμων βδελυγμάτωνκαὶ τὰ ἀκάθαρτα τῆς πορνείαςαὐτῆς, 5καὶ ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῆςὄνομα γεγραμμένον, μυστήριον,Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἡ μήτηρ τῶνπορνῶν καὶ τῶν βδελυγμάτωντῆς γῆς. 6καὶ εἶδα τὴν γυναῖκαμεθύουσαν ἐκ τοῦ αἵματος τῶνἁγίων καὶ ἐκ τοῦ αἵματος τῶνμαρτύρων Ἰησοῦ. καὶ ἐθαύμασαἰδὼν αὐτὴν θαῦμα μέγα. 7Καὶ εἶπένμοι ὁ ἄγγελος, διατί ἐθαύμασας;ἐγὼ σοι ἐρῶ τὸ μυστήριον τῆςγυναικὸς καὶ τοῦ θηρίου τοῦβαστάζοντος αὐτήν, τοῦ ἔχοντοςτὰς ἑπτὰ κεφαλὰς καὶ τὰ δέκακέρατα· 8τὸ θηρίον ὃ εἶδες ἦν καὶοὐκ ἔστιν, καὶ μέλλει ἀναβαίνεινἐκ τῆς ἀβύσσου καὶ εἰς ἀπώλειανὑπάγειν· καὶ θαυμάσονται οἱκατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧνοὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐπὶ τὸβιβλίον τῆς ζωῆς ἀπὸ καταβολῆςκόσμου, βλεπόντων τὸ θηρίον ὅτιἦν καὶ οὐκ ἔστιν καὶ παρέσται.9ὧδε ὁ νοῦς ὁ ἔχων σοφίαν. αἱἑπτὰ κεφαλαὶ ἑπτὰ ὄρη εἰσίν,ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπ’ αὐτῶν.10καὶ βασιλεῖς ἑπτά εἰσιν· οἱ πέντεἔπεσαν, ὁ εἷς ἔστιν, ὁ ἄλλος οὔπωἦλθεν, καὶ ὅταν ἔλθῃ ὀλίγον αὐτὸνδεῖ μεῖναι. 11καὶ τὸ θηρίον ὃ ἦν


καὶ οὐκ ἔστιν, καὶ αὐτὸς ὄγδοόςἐστιν καὶ ἐκ τῶν ἑπτά ἐστιν,καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει. 12καὶτὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες δέκαβασιλεῖς εἰσιν, οἵτινες βασιλείανοὔπω ἔλαβον, ἀλλὰ ἐξουσίαν ὡςβασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσινμετὰ τοῦ θηρίου. 13οὗτοι μίανγνώμην ἔχουσιν, καὶ τὴν δύναμινκαὶ τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ θηρίῳδιδόασιν. 14οὗτοι μετὰ τοῦ ἀρνίουπολεμήσουσιν, καὶ τὸ ἀρνίοννικήσει σὐτούς, ὅτι κύριος κυρίωνἐστὶν καὶ βασιλεὺς βασιλέων, καὶ οἱμετ’ αὐτοῦ κλητοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ καὶπιστοί. 15καὶ λέγει μοι, τὰ ὕδατα ἃεἶδες, οὗ ἡ πόρνη κάθηται, λαοὶ καὶὄχλοι εἰσὶν καὶ ἔθνη καὶ γλῶσσαι.16καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδεςκαὶ τὸ θηρίον, οὗτοι μισήσουσιντὴν πόρνην, καὶ ἠρημωμένηνποιήσουσιν αὐτὴν καὶ γυμνήν, καὶτὰς σάρκας αὐτῆς φάγονται, καὶαὐτὴν κατακαύσουσιν πυρί· 17ὁγὰρ θεὸς ἔδωκεν εἰς τὰς καρδίαςαὐτῶν ποιῆσαι τὴν γνώμην αὐτοῦ,καὶ ποιῆσαι μίαν γνώμην καὶ δοῦναιτὴν βασιλείαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ,ἄχρι τελεσθήσονται οἱ λόγοι τοῦθεοῦ. 18καὶ ἡ γυνὴ ἣν εἶδες ἔστιν ἡπόλις ἡ μεγάλη ἡ ἔχουσα βασιλείανἐπὶ τῶν βασιλέων τῆς γῆς.

18Μετὰ ταῦτα εἶδον ἄλλονἄγγελον καταβαίνοντα ἐκ

τοῦ οὐρανοῦ, ἔχοντα ἐξουσίανμεγάλην, καὶ ἡ γῆ ἐφωτίσθη ἐκτῆς δόξης αὐτοῦ. 2καὶ ἔκραξενἐν ἰσχυρᾷ φωνῇ λέγων· ἔπεσεν,ἔπεσεν Βαβυλὼν ἡ μεγάλη,καὶ ἐγένετο κατοικητήριονδαιμονίων καὶ φυλακὴ παντὸςπνεύματος ἀκαθάρτου καὶ φυλακὴπαντὸς ὀρνέου ἀκαθάρτου καὶμεμισημένου, 3ὅτι ἐκ τοῦ οἴνουτοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆςπέπωκαν πάντα τὰ ἔθνη, καὶ οἱ

βασιλεῖς τῆς γῆς μετ’ αὐτῆςἐπόρνευσαν, καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆςἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ στρήνουςαὐτῆς ἐπλούτησαν. 4καὶ ἤκουσαἄλλην φωνὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦλέγουσαν, ἐξέλθατε, ὁ λαός μου,ἐξ αὐτῆς, ἵνα μὴ συνκοινωνήσητεταῖς ἁμαρτίαις αὐτῆς, καὶ ἐκ τῶνπληγῶν αὐτῆς ἵνα μὴ λάβητε·5ὅτι ἐκολλήθησαν αὐτῆς αἱἁμαρτίαι ἄχρι τοῦ οὐρανοῦ, καὶἐμνημόνευσεν ὁ θεὸς τὰ ἀδικήματααὐτῆς. 6ἀπόδοτε αὐτῇ ὡς καὶαὐτὴ ἀπέδωκεν, καὶ διπλώσατετὰ διπλᾶ κατὰ τὰ ἔργα αὐτῆς· ἐντῷ ποτηρίῳ ᾧ ἐκέρασεν κεράσατεαὐτῇ διπλοῦν· 7ὅσα ἐδόξασεναὐτὴν καὶ ἐστρηνίασεν, τοσοῦτονδότε αὐτῇ βασανισμὸν καὶ πένθος.ὅτι ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς λέγειὅτι κάθημαι βασίλισσα, καὶ χήραοὐκ εἰμί, καὶ πένθος οὐ μὴ ἴδω·8διὰ τοῦτο ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ἥξουσιναἱ πληγαὶ αὐτῆς, θάνατος καὶπένθος καὶ λιμός, καὶ ἐν πυρὶκατακαυθήσεται· ὅτι ἰσχυρὸςκύριος ὁ θεὸς ὁ κρίνας αὐτήν.9Καὶ κλαύσουσιν καὶ κόψονται

ἐπ’ αὐτὴν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆςοἱ μετ’ αὐτῆς πορνεύσαντες καὶστρηνιάσαντες, ὅταν βλέπωσιντὸν καπνὸν τῆς πυρώσεως αὐτῆς,10ἀπὸ μακρόθεν ἑστηκότες διὰτὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς,λέγοντες, οὐαὶ οὐαί, ἡ πόλιςἡ μεγάλη, Βαβυλὼν ἡ πόλις ἡἰσχυρά, ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἦλθεν ἡκρίσις σου. 11καὶ οἱ ἔμποροι τῆςγῆς κλαίουσιν καὶ πενθοῦσιν ἐπ’αὐτήν, ὅτι τὸν γόμον αὐτῶν οὐδεὶςἀγοράζει οὐκέτι, 12γόμον χρυσοῦκαὶ ἀργύρου καὶ λίθου τιμίουκαὶ μαργαριτῶν καὶ βυσσίνουκαὶ πορφύρας καὶ σιρικοῦ καὶκοκκίνου, καὶ πᾶν ξύλον θύϊον καὶπᾶν σκεῦος ἐλεφάντινον καὶ πᾶν


σκεῦος ἐκ ξύλου τιμιωτάτου καὶχαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ μαρμάρου,13καὶ κιννάμωμον καὶ ἄμωμονκαὶ θυμιάματα καὶ μύρον καὶλίβανον καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον καὶσεμίδαλιν καὶ σῖτον καὶ κτήνη καὶπρόβατα, καὶ ἵππων καὶ ῥεδῶν καὶσωμάτων, καὶ ψυχὰς ἀνθρώπων.14καὶ ἡ ὀπώρα σου τῆς ἐπιθυμίαςτῆς ψυχῆς ἀπῆλθεν ἀπὸ σοῦ, καὶπάντα τὰ λιπαρὰ καὶ τὰ λαμπρὰἀπώλοντο ἀπὸ σοῦ, καὶ οὐκέτι οὐμὴ αὐτὰ εὑρήσουσιν. 15οἱ ἔμποροιτούτων, οἱ πλουτήσαντες ἀπ’αὐτῆς, ἀπὸ μακρόθεν στήσονταιδιὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦαὐτῆς, κλαίοντες καὶ πενθοῦντες,16λέγοντες· οὐαὶ οὐαί, ἡ πόλις ἡμεγάλη, ἡ περιβεβλημένη βύσσινονκαὶ πορφυροῦν καὶ κόκκινον, καὶκεχρυσωμένη ἐν χρυσῷ καὶ λίθῳτιμίῳ καὶ μαργαρίτῃ, ὅτι μιᾷ ὥρᾳἠρημώθη ὁ τοσοῦτος πλοῦτος.17καὶ πᾶς κυβερνήτης καὶ πᾶς ὁἐπὶ τόπον πλέων καὶ ναῦται καὶὅσοι τὴν θάλασσαν ἐργάζονταιἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν 18καὶἔκραζον βλέποντες τὸν καπνὸντῆς πυρώσεως αὐτῆς λέγοντες,τίς ὁμοία τῇ πόλει τῇ μεγάλῃ;19καὶ ἔβαλον χοῦν ἐπὶ τὰς κεφαλὰςαὐτῶν, καὶ ἔκραζον κλαίοντες καὶπενθοῦντες, λέγοντες· οὐαὶ οὐαί, ἡπόλις ἡ μεγάλη, ἐν ᾗ ἐπλούτησανπάντες οἱ ἔχοντες τὰ πλοῖα ἐν τῇθαλάσσῃ ἐκ τῆς τιμιότητος αὐτῆς,ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη. 20 εὐφραίνουἐπ’ αὐτῇ, οὐρανέ, καὶ οἱ ἅγιοι καὶοἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ προφῆται, ὅτιἔκρινεν ὁ θεὸς τὸ κρίμα ὑμῶν ἐξαὐτῆς.21Καὶ ἦρεν εἷς ἄγγελος ἰσχυρὸς

λίθον ὡς μύλον μέγαν καὶ ἔβαλενεἰς τὴν θάλασσαν λέγων, οὕτωςὁρμήματι βληθήσεται Βαβυλὼν ἡμεγάλη πόλις, καὶ οὐ μὴ εὑρεθῇ

ἔτι. 22καὶ φωνὴ κιθαρῳδῶνκαὶ μουσικῶν καὶ αὐλητῶν καὶσαλπιστῶν οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶἔτι, καὶ πᾶς τεχνίτης πάσης τέχνηςοὐ μὴ εὑρεθῇ ἐν σοὶ ἔτι, καὶ φωνὴμύλου οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι,23καὶ φῶς λύχνου οὐ μὴ φάνῃ ἐν σοὶἔτι, καὶ φωνὴ νυμφίου καὶ νύμφηςοὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι· ὅτι οἱἔμποροί σου ἦσαν οἱ μεγιστᾶνεςτῆς γῆς, ὅτι ἐν τῇ φαρμακίᾳ σουἐπλανήθησαν πάντα τὰ ἔθνη,24καὶ ἐν αὐτῇ αἷμα προφητῶν καὶἁγίων εὑρέθη καὶ πάντων τῶνἐσφαγμένων ἐπὶ τῆς γῆς.

19Μετὰ ταῦτα ἤκουσα ὡςφωνὴν μεγάλην ὄχλου

πολλοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ λεγόντων,ἁλληλουϊά· ἡ σωτηρία καὶ ἡ δόξακαὶ ἡ δύναμις τοῦ θεοῦ ἡμῶν, 2ὅτιἀληθιναὶ καὶ δίκαιαι αἱ κρίσειςαὐτοῦ· ὅτι ἔκρινεν τὴν πόρνηντὴν μεγάλην ἥτις ἔφθειρεν τὴνγῆν ἐν τῇ πορνείᾳ αὐτῆς, καὶἐξεδίκησεν τὸ αἷμα τῶν δούλωναὐτοῦ ἐκ χειρὸς αὐτῆς. 3καὶδεύτερον εἴρηκαν, ἁλληλουϊά·καὶ ὁ καπνὸς αὐτῆς ἀναβαίνει εἰςτοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 4καὶἔπεσαν οἱ πρεσβύτεροι οἱ εἴκοσιτέσσαρες καὶ τὰ τέσσερα ζῷα,καὶ προσεκύνησαν τῷ θεῷ τῷκαθημένῳ ἐπὶ τῷ θρόνῳ, λέγοντες,ἀμήν, ἁλληλουϊά. 5καὶ φωνὴ ἐκτοῦ θρόνου ἐξῆλθεν λέγουσα,αἰνεῖτε τῷ θεῷ ἡμῶν, πάντεςοἱ δοῦλοι αὐτοῦ, οἱ φοβούμενοιαὐτόν, οἱ μικροὶ καὶ οἱ μεγάλοι.6καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ὄχλουπολλοῦ καὶ ὡς φωνὴν ὑδάτωνπολλῶν καὶ ὡς φωνὴν βροντῶνἰσχυρῶν λεγόντων, ἁλληλουϊά,ὅτι ἐβασίλευσεν κύριος ὁ θεὸςἡμῶν ὁ παντοκράτωρ. 7χαίρωμενκαὶ ἀγαλλιῶμεν, καὶ δῶμεν τὴνδόξαν αὐτῷ, ὅτι ἦλθεν ὁ γάμος


τοῦ ἀρνίου, καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦἡτοίμασεν ἑαυτήν· 8καὶ ἐδόθηαὐτῇ ἵνα περιβάληται βύσσινονλαμπρὸν καθαρόν, τὸ γὰρ βύσσινοντὰ δικαιώματα τῶν ἁγίων ἐστίν.9καὶ λέγει μοι, γράψον· μακάριοιοἱ εἰς τὸ δεῖπνον τοῦ γάμου τοῦἀρνίου κεκλημένοι. καὶ λέγει μοι,οὗτοι οἱ λόγοι ἀληθινοὶ τοῦ θεοῦεἰσιν. 10καὶ ἔπεσα ἔμπροσθεν τῶνποδῶν αὐτοῦ προσκυνῆσαι αὐτῷ.καὶ λέγει μοι, ὅρα μή· σύνδουλόςσού εἰμι καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶνἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ·τῷ θεῷ προσκύνησον. ἡ γὰρμαρτυρία Ἰησοῦ ἐστιν τὸ πνεῦματῆς προφητείας.11Καὶ εἶδον τὸν οὐρανὸν

ἠνεῳγμένον, καὶ ἰδοὺ ἵπποςλευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ’ αὐτὸνκαλούμενος πιστὸς καὶ ἀληθινός,καὶ ἐν δικαιοσύνῃ κρίνει καὶπολεμεῖ. 12οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦφλὸξ πυρός, καὶ ἐπὶ τὴν κεφαλὴναὐτοῦ διαδήματα πολλά, ἔχωνὄνομα γεγραμμένον ὃ οὐδεὶς οἶδενεἰ μὴ αὐτός, 13καὶ περιβεβλημένοςἱμάτιον περιρεραμμένον αἵματι, καὶκέκληται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ὁ λόγοςτοῦ θεοῦ. 14καὶ τὰ στρατεύματαἐν τῷ οὐρανῷ ἠκολούθει αὐτῷἐφ’ ἵπποις λευκοῖς, ἐνδεδυμένοιβύσσινον λευκὸν καθαρόν. 15καὶ ἐκτοῦ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύεταιῥομφαία ὀξεῖα, ἵνα ἐν αὐτῇ πατάξῃτὰ ἔθνη, καὶ αὐτὸς ποιμανεῖαὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶαὐτὸς πατεῖ τὴν ληνὸν τοῦ οἴνουτοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς τοῦ θεοῦ τοῦπαντοκράτορος. 16καὶ ἔχει ἐπὶ τὸἱμάτιον καὶ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦὄνομα γεγραμμένον· βασιλεὺςβασιλέων καὶ κύριος κυρίων.17Καὶ εἶδον ἕνα ἄγγελον ἑστῶτα

ἐν τῷ ἡλίῳ, καὶ ἔκραξεν ἐν φωνῇμεγάλῃ λέγων πᾶσιν τοῖς ὀρνέοις

τοῖς πετομένοις ἐν μεσουρανήματι,δεῦτε συνάχθητε εἰς τὸ δεῖπνοντὸ μέγα τοῦ θεοῦ, 18 ἵνα φάγητεσάρκας βασιλέων καὶ σάρκαςχιλιάρχων καὶ σάρκας ἰσχυρῶν καὶσάρκας ἵππων καὶ τῶν καθημένωνἐπ’ αὐτῶν καὶ σάρκας πάντωνἐλευθέρων τε καὶ δούλων καὶμικρῶν καὶ μεγάλων. 19καὶ ἴδοντὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆςγῆς καὶ τὰ στρατεύματα αὐτῶνσυνηγμένα ποιῆσαι τὸν πόλεμονμετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππουκαὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ.20καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ μετ’αὐτοῦ ὁ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσαςτὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ, ἐν οἷςἐπλάνησεν τοὺς λαβόντας τὸχάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺςπροσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ·ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴνλίμνην τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης ἐνθείῳ. 21καὶ οἱ λοιποὶ ἀπεκτάνθησανἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ καθημένου ἐπὶτοῦ ἵππου τῇ ἐξελθούσῃ ἐκ τοῦστόματος αὐτοῦ, καὶ πάντα τὰὄρνεα ἐχορτάσθησαν ἐκ τῶνσαρκῶν αὐτῶν.

20 Καὶ ἴδον ἄγγελονκαταβαίνοντα ἐκ τοῦ

οὐρανοῦ, ἔχοντα τὴν κλεῖν τῆςἀβύσσου καὶ ἅλυσιν μεγάλην ἐπὶτὴν χεῖρα αὐτοῦ. 2καὶ ἐκράτησεντὸν δράκοντα, ὁ ὄφις ὁ ἀρχαῖος,ὅ ἐστιν διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς,καὶ ἔδησεν αὐτὸν χίλια ἔτη, 3καὶἔβαλεν αὐτὸν εἰς τὴν ἄβυσσον καὶἔκλεισεν καὶ ἐσφράγισεν ἐπάνωαὐτοῦ ἵνα μὴ πλανήσῃ ἔτι τὰ ἔθνηἄχρι τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη· μετὰταῦτα δεῖ αὐτὸν λυθῆναι μικρὸνχρόνον.4Καὶ ἴδον θρόνους, καὶ ἐκάθισαν

ἐπ’ αὐτούς, καὶ κρίμα ἐδόθη αὐτοῖς,καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πεπελεκισμένωνδιὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ καὶ διὰ


τὸν λόγον τοῦ θεοῦ, καὶ οἵτινεςοὐ προσεκύνησαν τὸ θηρίον οὐδὲτὴν εἰκόνα αὐτοῦ καὶ οὐκ ἔλαβοντὸ χάραγμα ἐπὶ τὸ μέτωπον καὶἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτῶν· καὶ ἔζησανκαὶ ἐβασίλευσαν μετὰ τοῦ Χριστοῦχίλια ἔτη. 5οἱ λοιποὶ τῶν νεκρῶνοὐκ ἔζησαν ἄχρι τελεσθῇ τὰ χίλιαἔτη. αὕτη ἡ ἀνάστασις ἡ πρώτη.6μακάριος καὶ ἅγιος ὁ ἔχων μέροςἐν τῇ ἀναστάσει τῇ πρώτῃ· ἐπὶτούτων ὁ δεύτερος θάνατος οὐκἔχει ἐξουσίαν, ἀλλὰ ἔσονται ἱερεῖςτοῦ θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ, καὶβασιλεύσουσιν μετ’ αὐτοῦ τὰ χίλιαἔτη.7Καὶ ὅταν τελεσθῇ τὰ χίλια

ἔτη, λυθήσεται ὁ Σατανᾶς ἐκ τῆςφυλακῆς αὐτοῦ, 8καὶ ἐξελεύσεταιπλανῆσαι τὰ ἔθνη τὰ ἐν ταῖςτέσσαρσιν γωνίαις τῆς γῆς, τὸνΓὼγ καὶ Μαγώγ, συναγαγεῖναὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον, ὧν ὁἀριθμὸς αὐτῶν ὡς ἡ ἄμμος τῆςθαλάσσης. 9καὶ ἀνέβησαν ἐπὶ τὸπλάτος τῆς γῆς καὶ ἐκύκλευσαντὴν παρεμβολὴν τῶν ἁγίων καὶ τὴνπόλιν τὴν ἠγαπημένην. καὶ κατέβηπῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγεναὐτούς· 10καὶ ὁ διάβολος ὁ πλανῶναὐτοὺς ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνηντοῦ πυρὸς καὶ τοῦ θείου, ὅπου καὶτὸ θηρίον καὶ ὁ ψευδοπροφήτης,καὶ βασανισθήσονται ἡμέραςκαὶ νυκτὸς εἰς τοὺς αἰῶνας τῶναἰώνων.11Καὶ εἶδον θρόνον μέγαν λευκὸν

καὶ τὸν καθήμενον ἐπ’ αὐτόν, οὗἀπὸ τοῦ προσώπου ἔφυγεν ἡ γῆ καὶὁ οὐρανός, καὶ τόπος οὐχ εὑρέθηαὐτοῖς. 12καὶ εἶδον τοὺς νεκρούς,τοὺς μεγάλους καὶ τοὺς μικρούς,ἑστῶτας ἐνώπιον τοῦ θρόνου,καὶ βιβλία ἠνοίχθησαν· καὶ ἄλλοβιβλίον ἠνοίχθη, ὅ ἐστιν τῆς ζωῆς·καὶ ἐκρίθησαν οἱ νεκροὶ ἐκ τῶν

γεγραμμένων ἐν τοῖς βιβλίοις κατὰτὰ ἔργα αὐτῶν. 13καὶ ἔδωκεν ἡθάλασσα τοὺς νεκροὺς τοὺς ἐναὐτῇ, καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾅδηςἔδωκαν τοὺς νεκροὺς τοὺς ἐναὐτοῖς, καὶ ἐκρίθησαν ἕκαστοςκατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν. 14καὶ ὁθάνατος καὶ ὁ ᾅδης ἐβλήθησανεἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός. οὗτος ὁθάνατος ὁ δεύτερός ἐστιν, ἡ λίμνητοῦ πυρός. 15καὶ εἴ τις οὐχ εὑρέθηἐν τῇ βίβλῳ τῆς ζωῆς γεγραμμένοςἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός.

21 Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸνκαὶ γῆν καινήν· ὁ γὰρ

πρῶτος οὐρανὸς καὶ ἡ πρώτηγῆ ἀπῆλθαν, καὶ ἡ θάλασσα οὐκἔστιν ἔτι. 2καὶ τὴν πόλιν τὴνἁγίαν Ἱερουσαλὴμ καινὴν εἶδονκαταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸτοῦ θεοῦ, ἡτοιμασμένην ὡς νύμφηνκεκοσμημένην τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς.3καὶ ἤκουσα φωνῆς μεγάλης ἐκτοῦ θρόνου λεγούσης, ἰδοὺ ἡ σκηνὴτοῦ θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, καὶσκηνώσει μετ’ αὐτῶν, καὶ αὐτοὶλαοὶ αὐτοῦ ἔσονται, καὶ αὐτὸςὁ θεὸς ἔσται μετ’ αὐτῶν, 4καὶἐξαλείψει πᾶν δάκρυον ἐκ τῶνὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ θάνατοςοὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος οὔτεκραυγὴ οὔτε πόνος οὐκ ἔσταιἔτι· ὅτι τὰ πρῶτα ἀπῆλθαν. 5καὶεἶπεν ὁ καθήμενος ἐπὶ τῷ θρόνῳ·ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα. καὶ λέγει·γράψον, ὅτι οὗτοι οἱ λόγοι πιστοὶκαὶ ἀληθινοί εἰσιν. 6καὶ εἶπέν μοι·γέγοναν. ἐγώ τὸ ἄλφα καὶ τὸ ω, ἡἀρχὴ καὶ τὸ τέλος. ἐγὼ τῷ διψῶντιδώσω αὐτῷ ἐκ τῆς πηγῆς τοῦὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν. 7ὁ νικῶνκληρονομήσει ταῦτα, καὶ ἔσομαιαὐτῷ θεὸς καὶ αὐτὸς ἔσται μοιυἱός. 8τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοιςκαὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσινκαὶ πόρνοις καὶ φαρμάκοις καὶ


εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσιν τοῖςψευδέσιν τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇλίμνῃ τῇ καιομένῃ πυρὶ καὶ θείῳ, ὅἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος.9Καὶ ἦλθεν εἷς ἐκ τῶν ἑπτὰ

ἀγγέλων τῶν ἐχόντων τὰς ἑπτὰφιάλας, τῶν γεμόντων τῶνἑπτὰ πληγῶν τῶν ἐσχάτων, καὶἐλάλησεν μετ’ ἐμοῦ λέγων, δεῦρο,δείξω σοι τὴν νύμφην τὴν γυναῖκατοῦ ἀρνίου. 10καὶ ἀπήνεγκέν με ἐνπνεύματι ἐπὶ ὄρος μέγα καὶ ὑψηλόν,καὶ ἔδειξέν μοι τὴν πόλιν τὴν ἁγίανἹερουσαλὴμ καταβαίνουσαν ἐκ τοῦοὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ θεοῦ, 11 ἔχουσαντὴν δόξαν τοῦ θεοῦ· ὁ φωστὴραὐτῆς ὅμοιος λίθῳ τιμιωτάτῳ,ὡς λίθῳ ἰάσπιδι κρυσταλλίζοντι·12 ἔχουσα τεῖχος μέγα καὶ ὑψηλόν,ἔχουσα πυλῶνας δώδεκα, καὶ ἐπὶτοῖς πυλῶσιν ἀγγέλους δώδεκα,καὶ ὀνόματα ἐπιγεγραμμένα ἅἐστιν τῶν δώδεκα φυλῶν υἱῶνἸσραήλ. 13ἀπὸ ἀνατολῆς πυλῶνεςτρεῖς, καὶ ἀπὸ βορρᾶ πυλῶνεςτρεῖς, καὶ ἀπὸ νότου πυλῶνεςτρεῖς, καὶ ἀπὸ δυσμῶν πυλῶνεςτρεῖς. 14καὶ τὸ τεῖχος τῆς πόλεωςἔχων θεμελίους δώδεκα, καὶ ἐπ’αὐτῶν δώδεκα ὀνόματα τῶνδώδεκα ἀποστόλων τοῦ ἀρνίου.15καὶ ὁ λαλῶν μετ’ ἐμοῦ εἶχενμέτρον κάλαμον χρυσοῦν, ἵναμετρήσῃ τὴν πόλιν καὶ τοὺςπυλῶνας αὐτῆς καὶ τὸ τεῖχοςαὐτῆς. 16καὶ ἡ πόλις τετράγωνοςκεῖται, καὶ τὸ μῆκος αὐτῆς ὅσον τὸπλάτος. καὶ ἐμέτρησεν τὴν πόλιντῷ καλάμῳ ἐπὶ σταδίων δώδεκαχιλιάδων· τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτοςκαὶ τὸ ὕψος αὐτῆς ἴσα ἐστίν.17καὶ ἐμέτρησεν τὸ τεῖχος αὐτῆςἑκατὸν τεσσεράκοντα τεσσάρωνπηχῶν, μέτρον ἀνθρώπου, ὅ ἐστινἀγγέλου. 18καὶ ἡ ἐνδώμησιςτοῦ τείχους αὐτῆς ἴασπις, καὶ ἡ

πόλις χρυσίον καθαρὸν ὅμοιονὑάλῳ καθαρῷ. 19οἱ θεμέλιοι τοῦτείχους τῆς πόλεως παντὶ λίθῳτιμίῳ κεκοσμημένοι· ὁ θεμέλιοςὁ πρῶτος ἴασπις, ὁ δεύτεροςσάπφειρος, ὁ τρίτος χαλκεδών, ὁτέταρτος σμάραγδος, 20ὁ πέμπτοςσαρδόνυξ, ὁ ἕκτος σάρδιον, ὁἕβδομος χρυσόλιθος, ὁ ὄγδοοςβήρυλλος, ὁ ἔνατος τοπάζιον,ὁ δέκατος χρυσόπρασος, ὁἑνδέκατος ὑάκινθος, ὁ δωδέκατοςἀμέθυστος. 21καὶ οἱ δώδεκαπυλῶνες δώδεκα μαργαρῖται, ἀνὰεἷς ἕκαστος τῶν πυλώνων ἦν ἐξἑνὸς μαργαρίτου. καὶ ἡ πλατεῖατῆς πόλεως χρυσίον καθαρὸν ὡςὕαλος διαυγής. 22καὶ ναὸν οὐκεἶδον ἐν αὐτῇ, ὁ γὰρ κύριος ὁ θεὸςὁ παντοκράτωρ ναὸς αὐτῆς ἐστιν,καὶ τὸ ἀρνίον. 23καὶ ἡ πόλις οὐχρείαν ἔχει τοῦ ἡλίου οὐδὲ τῆςσελήνης, ἵνα φαίνωσιν αὐτῇ, ἡ γὰρδόξα τοῦ θεοῦ ἐφώτισεν αὐτήν, καὶὁ λύχνος αὐτῆς τὸ ἀρνίον. 24καὶπεριπατήσουσιν τὰ ἔθνη διὰ τοῦφωτὸς αὐτῆς· καὶ οἱ βασιλεῖς τῆςγῆς φέρουσιν τὴν δόξαν αὐτῶν εἰςαὐτήν· 25καὶ οἱ πυλῶνες αὐτῆς οὐμὴ κλεισθῶσιν ἡμέρας, νὺξ γὰροὐκ ἔσται ἐκεῖ· 26καὶ οἴσουσιν τὴνδόξαν καὶ τὴν τιμὴν τῶν ἐθνῶνεἰς αὐτήν. 27καὶ οὐ μὴ εἰσέλθῃεἰς αὐτὴν πᾶν κοινὸν καὶ ὁ ποιῶνβδέλυγμα καὶ ψεῦδος, εἰ μὴ οἱγεγραμμένοι ἐν τῷ βιβλίῳ τῆςζωῆς τοῦ ἀρνίου.

22 Καὶ ἔδειξέν μοι ποταμὸνὕδατος ζωῆς λαμπρὸν ὡς

κρύσταλλον, ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦθρόνου τοῦ θεοῦ καὶ τοῦ ἀρνίου.2 ἐν μέσῳ τῆς πλατείας αὐτῆςκαὶ τοῦ ποταμοῦ ἐντεῦθεν καὶἐκεῖθεν ξύλον ζωῆς ποιῶν καρποὺςδώδεκα, κατὰ μῆνα ἕκαστονἀποδιδοὺς τὸν καρπὸν αὐτοῦ, καὶ


τὰ φύλλα τοῦ ξύλου εἰς θεραπείαντῶν ἐθνῶν. 3καὶ πᾶν κατάθεμαοὐκ ἔσται ἔτι. καὶ ὁ θρόνος τοῦθεοῦ καὶ τοῦ ἀρνίου ἐν αὐτῇ ἔσται,καὶ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ λατρεύσουσιναὐτῷ, 4καὶ ὄψονται τὸ πρόσωποναὐτοῦ, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶτῶν μετώπων αὐτῶν. 5καὶ νὺξ οὐκἔσται ἔτι, καὶ οὐκ ἔχουσιν χρείανφωτὸς λύχνου καὶ φωτὸς ἡλίου, ὅτικύριος ὁ θεὸς φωτιεῖ ἐπ’ αὐτούς,καὶ βασιλεύσουσιν εἰς τοὺς αἰῶναςτῶν αἰώνων. 6καὶ εἶπέν μοι, οὗτοιοἱ λόγοι πιστοὶ καὶ ἀληθινοί, καὶ ὁκύριος, ὁ θεὸς τῶν πνευμάτων τῶνπροφητῶν, ἀπέστειλεν τὸν ἄγγελοναὐτοῦ δεῖξαι τοῖς δούλοις αὐτοῦἃ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει. 7καὶ ἰδοὺἔρχομαι ταχύ. μακάριος ὁ τηρῶντοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦβιβλίου τούτου.8Κἀγὼ Ἰωάννης ὁ βλέπων καὶ

ἀκούων ταῦτα. καὶ ὅτε ἤκουσακαὶ ἔβλεψα, ἔπεσα προσκυνῆσαιἔμπροσθεν τῶν ποδῶν τοῦ ἀγγέλουτοῦ δεικνύοντός μοι ταῦτα. 9καὶλέγει μοι, ὅρα μή· σύνδουλός σούεἰμι καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶνπροφητῶν καὶ τῶν τηρούντωντοὺς λόγους τοῦ βιβλίου τούτου·τῷ θεῷ προσκύνησον. 10καὶ λέγειμοι, μὴ σφραγίσῃς τοὺς λόγους τῆςπροφητείας τοῦ βιβλίου τούτου,ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν. 11ὁἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁῥυπαρὸς ῥυπανθήτω ἔτι, καὶ ὁδίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι,καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι.12 Ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ

μισθός μου μετ’ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι

ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἐστὶν αὐτοῦ.13 ἐγὼ τὸ ἄλφα καὶ τὸ ω, ὁ πρῶτοςκαὶ ὁ ἔσχατος, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸτέλος. 14μακάριοι οἱ πλύνοντεςτὰς στολὰς αὐτῶν, ἵνα ἔσται ἡἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆςζωῆς καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσινεἰς τὴν πόλιν. 15 ἔξω οἱ κύνες καὶοἱ φάρμακοι καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱφονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶςποιῶν καὶ φιλῶν ψεῦδος. 16 ἐγὼἸησοῦς ἔπεμψα τὸν ἄγγελόν μουμαρτυρῆσαι ὑμῖν ταῦτα ἐπὶ ταῖςἐκκλησίαις. ἐγώ εἰμι ἡ ῥίζα καὶ τὸγένος Δαυείδ, ὁ ἀστὴρ ὁ λαμπρὸςὁ πρωϊνός. 17καὶ τὸ πνεῦμα καὶἡ νύμφη λέγουσιν, ἔρχου. καὶ ὁἀκούων εἰπάτω, ἔρχου. καὶ ὁ διψῶνἐρχέσθω, ὁ θέλων λαβέτω ὕδωρζωῆς δωρεάν.18Μαρτυρῶ ἐγὼ παντὶ τῷ

ἀκούοντι τοὺς λόγους τῆςπροφητείας τοῦ βιβλίου τούτου·ἐάν τις ἐπιθῇ ἐπ’ αὐτά, ἐπιθήσειἐπ’ αὐτὸν ὁ θεὸς τὰς πληγὰς τὰςγεγραμμένας ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ·19καὶ ἐάν τις ἀφέλῃ ἀπὸ τῶνλόγων τοῦ βιβλίου τῆς προφητείαςταύτης, ἀφελεῖ ὁ θεὸς τὸ μέροςαὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆςκαὶ ἐκ τῆς πόλεως τῆς ἁγίας, τῶνγεγραμμένων ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ.20Λέγει ὁ μαρτυρῶν ταῦτα· ναί,

ἔρχομαι ταχύ. Ἀμήν, ἔρχου κύριεἸησοῦ.21Ἡ χάρις τοῦ κυρίου Ἰησοῦ μετὰ

πάντων.

Contents · 2019. 4. 2. · Tischendorf's8theditionGreekNewTestament with morphological tags...

Documents

Transcript of Contents · 2019. 4. 2. · Tischendorf's8theditionGreekNewTestament with morphological tags...