∆ΟΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗdiocles.civil.duth.gr/links/home/veltiomeno/nees/SDEXY/...-1- DRAIN-...

-1-

DRAIN- 2DX

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΒΑΣΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

ΚΑΙ Ο∆ΗΓΟΣ ΧΡΗΣΤΗ

ΕΚ∆ΟΣΗ 1.10

Από τους:

V. PRAKASH

G. H. POWEL

και

S. CAMPBELL

Εργασία Νο : ∆ΟΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ

UCB/SEMM-93/17 ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΥΛΙΚΑ

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1993 ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑΣ

ΜΠΕΡΚΛΕΪ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑΣ

-2-

DRAIN -2DX

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΒΑΣΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο∆ΗΓΟΣ ΧΡΗΣΤΗ

ΕΚ∆ΟΣΗ 1.10

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1993

V.PRAKASH

G.H.POWELL

S.CAMBELL

-3-

DRAIN-2DX, DRAIN-3DX KAI DRAIN-BUILDING

Αυτό το πρόγραµµα παρέχεται από τα µέλη του διοικητικού

συµβουλίου και τους συνεργάτες “As is” και οποιαδήποτε έκφραση ή

συνεπαγόµενες εγγυήσεις, οι οποίες συµπεριλαµβάνονται, αλλά δεν

περιορίζονται στις συνεπαγόµενες εγγυήσεις της εµπορευσιµότητας και της

ικανότητας για ένα συγκεκριµένο σκοπό αποποιούνται. Σε καµιά περίπτωση

τα µέλη του διοικητικού συµβουλίου ή οι συνεργάτες δεν είναι υπεύθυνοι για

οποιεσδήποτε άµεσες, έµµεσες, τυχαίες, ειδικές, υποδειγµατικές ή

συµπερασµατικές ζηµιές (οι οποίες συµπεριλαµβάνονται, αλλά δεν

περιορίζονται, σε προµήθεια υποκατάστατων εµπορευµάτων ή βοηθειών,

απώλεια χρήσης, δεδοµένων, ή ωφελειών: ή διακοπή δραστηριότητας)

ωστόσο προκαλούµενες και για οποιαδήποτε θεωρία υπευθυνότητας, είτε σε

συµβόλαιο, αυστηρή υπευθυνότητα, ή βλάβη (συµπεριλαµβανοµένης

απροσεξίας ή κάτι διαφορετικό) που προκύπτει µε οποιονδήποτε τρόπο εκτός

της χρήσης του προγράµµατος, ακόµη και αν συνιστάται σε περίπτωση

πιθανότητας µιας τέτοιας ζηµιάς.

Ανακατανοµή και χρήση in source και δυαδικών µορφών, µε ή χωρίς

τροποποιήσεις, επιτρέπονται δεδοµένου ότι ισχύουν οι παρακάτω

προϋποθέσεις:

1. Ανακατανοµές του κώδικα πηγής πρέπει να διατηρήσουν την παραπάνω

αποκλειστική παρατήρηση, τη λίστα των προϋποθέσεων και την

παραπάνω διακήρυξη.

2. Ανακατανοµές στην δυαδική µορφή πρέπει να αποδώσουν την παραπάνω

αποκλειστική παρατήρηση, τη λίστα των προϋποθέσεων και την ανώτερη

διακήρυξη στην τεκµηρίωση και / ή άλλα υλικά παρέχονται µε τη διανοµή.

3. Όλα τα αναφερόµενα χαρακτηριστικά των διαφηµιζόµενων υλικών ή η

χρήση αυτού του προγράµµατος πρέπει να φανερώνουν την ακόλουθη

παραδοχή.

Αυτό το προϊόν συµπεριλαµβάνει πρόγραµµα που αναπτύσσεται από

το πανεπιστήµιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ και τους συνεργάτες

του.

-4-

4. Ούτε το όνοµα του πανεπιστηµίου ούτε τα ονόµατα των συνεργατών

µπορούν να χρησιµοποιηθούν για να επικυρώσουν ή να προάγουν τα

προϊόντα που παράγονται από το πρόγραµµα χωρίς προηγούµενη

συγκεκριµένη γραπτή άδεια.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Η ανάπτυξη των προγραµµάτων DRAIN έχει υποστηριχτεί από τους

ακόλουθους χορηγούς:

-5-

1. Το Εθνικό Επιστηµονικό Ίδρυµα υπό την δωρεά της εταιρείας

Προκατασκευασµένα Σεισµικά ∆οµικά Συστήµατα (PRESSS).

2. Το Τµήµα Μεταφορών της Καλιφόρνιας.

3. Την Εταιρεία Kajima της Ιαπωνίας υπό την δωρεά της CUREE-KAJIMA .

Η υποστήριξη των χορηγών είναι αναγνωρισµένη.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

1. ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ∆ΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΤΩΝ

∆ΙΑ∆ΙΚΑΣΙΩΝ…………………………………………………………………..

-6-

1.1 ∆ΟΜΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ……………………………………………………………..

1.2 ΤΥΠΟΙ ΑΝΑΛΥΣΗΣ…………………………………………………………..

1.3 ΦΟΡΤΙΑ…………………………………………………………………………….

1.4 ∆ΙΑ∆ΙΚΑΣΙΑ… ΑΝΑΛΥΣΗΣ ……………………………………………………..

1.5 ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ 2ΗΣ ΤΑΞΗΣ…………………………………………………….

1.6 ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΑΝΟΧΩΝ ΣΥΜΒΑΝΤΟΣ

1.7 ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

1.8 ΣΦΑΛΜΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ (ΜΗ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΑ ΦΟΡΤΙΑ)

1.9 ΤΜΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ……………………………………………………….

1.10 ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ.……………………………………………

1.11 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ OUTPUT…………………………………………..………..

2. ΜΟΝΙΜΑ

ΑΡΧΕΙΑ………………………………………………………………

3. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΡΕΧΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ………………………………..

3.1 ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ∆ΙΑ∆ΙΚΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ

ΑΡΧΕΙΩΝ…………………………………………………………………………..

3.2 ΥΠΟ∆ΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗ………………………….

3.2.1 NOTABS………………………………………………………………………

3.2.2 ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΑΡΧΕΙΑ………………………………………………………

3.2.3 ΑΡΧΕΙΑ LONG OUTPUT……………………………………………………

3.2.4 ΑΡΙΘΜΗΣΗ ΚΟΜΒΩΝ…..…………………………………………………..

3.2.5 ΕΛΕΓΧΟΣ ∆Ε∆ΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΚΙΝΗΣΗ……………..………….

3.2.6 ΜΕΤΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ..…………………………..…………………………..

3.2.7 ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ…………………………………………….

3.2.8 ΑΠΟΚΛΙΣΗ ΣΥΜΒΑΝΤΟΣ………………………………………………

3.2.9 ∆ΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ……….…………………………………………….

3.2.10 ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΑ ∆Ε∆ΟΜΕΝΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ

4. ΑΡΧΕΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ∆Ε∆ΟΜΕΝΩΝ………………………………………..

*START / *STARTΧΧ / *RESTART: ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ……....

*COMPOUND: ΤΥΠΟΙ ΣΥΝΘΕΤΟΥ ΚΟΜΒΟΥ…..……..………..………….

*NODECOORDS: ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ ΚΟΜΒΟΥ……………….

*NODETYPES: ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΥΠΟΥ ΚΟΜΒΟΥ……………………

*RESTRAINTS: ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΚΟΜΒΟΙ…………………………….

*SLAVING: ΚΟΜΒΙΚΟΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΙ…………….

*MASSES: ΚΟΜΒΙΚΕΣ ΜΑΖΕΣ….……………………………………………

*ELEMENTGROUP: ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΟΜΑ∆ΑΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ……………

-7-

(α) ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΟΜΑ∆ΑΣ

(b) ∆Ε∆ΟΜΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

*SECTION: ΠΡΟΣ∆ΙΟΡΙΣΜΟΣ ∆ΟΜΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ.………………….. (α1) ΤΙΤΛΟΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ…………………………………………………………….

(b1) CUT ΣΤΟΙΧΕΙΑ…………….……………………………………………………..

(b2) ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ∆ΥΝΑΜΗΣ………….……………………………………………

*GENDISP : ΠΡΟΣ∆ΙΟΡΙΣΜΟΣ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗΣ……….

*RESULTS: ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ OUTPUT…………… (α) ΚΟΜΒΟΙ…………………………………………………………………………….

(b) ΣΤΟΙΧΕΙΑ…………………………………………………………………………..

(c) ∆ΟΜΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ……………………………………………………………….

(d) ΓΕΝΙΚΕΣ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΕΙΣ………………………………………………………..

*ELEMLOAD: ΠΡΟΤΥΠΟ ΣΤΑΤΙΚΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ....………… (α) ΟΝΟΜΑ ………………………………………………………..

(b1) ΟΜΑ∆Α ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ……………………………………………………………..

(b2) ΦΟΡΤΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ ………………………………………………………

*NODALOAD: ΠΡΟΤΥΠΑ ΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΒΙΚΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ……………

(α) ΟΝΟΜΑ ΠΡΟΤΥΠΟΥ ……………………………………………………….

(b) ΚΟΜΒΙΚΑ ΦΟΡΤΙΑ………………………………………………………………..

*ACCNREC: ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗΣ Ε∆ΑΦΟΥΣ…………………… (α) ΟΝΟΜΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ….……………………………………………………….

(b) ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ……………………………………………………..

(c) ΤΙΜΕΣ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗΣ…………………………………………………………….

*SPECTRUM : ΦΑΣΜΑ ΑΠΟΚΡΙΣΗΣ……………………………………. (α) ΟΝΟΜΑ ΦΑΣΜΑΤΟΣ….….………………………………………………………. (b) ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ …………………………………………………….. (c) ΤΙΜΕΣ ΑΠΟΚΡΙΣΗΣ….……………………………………………………….

*NODALVEL: ΠΡΟΤΥΠΑ ΑΡΧΙΚΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ…………………………. (α) ΟΝΟΜΑ ΠΡΟΤΥΠΟΥ ……………………………………………………….. …..

(b) ΚΟΜΒΙΚΕΣ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ…………………………………………………………

*DISPREC: ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗΣ Ε∆ΑΦΟΥΣ……………………. (α) ΟΝΟΜΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ….………………………………………………………. (b) ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ……………………………………………………... (c) ΤΙΜΕΣ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗΣ…..……………………………………………………….

*FORCREC: ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ∆ΥΝΑΜΙΚΗΣ ∆ΥΝΑΜΗΣ……………………… (α) ΟΝΟΜΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ….……………………………………………………….

-8-

(b) ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ …………………………………………………….. (c) ΤΙΜΕΣ ∆ΥΝΑΜΗΣ…...…………………………………………………………….

*PARAMETERS: ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΑΝΑΛΥΣΗΣ………………………………. (α) ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ ΙΞΩ∆ΟΥΣ ΑΠΟΣΒΕΣΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ………

(b) ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΙΞΩ∆ΟΥΣ ΑΠΟΣΒΕΣΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ………………………..

(c) ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΕΙΣ ΛΟΓΩ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ………………………………………..

(d) ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ ΑΠΟΚΛΙΣΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ………………………

(e) ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ………………………………………………………

(f) ∆ΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΠΟ∆ΟΣΗΣ ΓΙΑ ΣΤΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ…..………………….

(g) ∆ΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΠΟ∆ΟΣΗΣ ΓΙΑ ∆ΥΝΑΜΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ…………………..

(h) ∆ΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΠΟ∆ΟΣΕΙΣ ΧΡΗΣΕΩΣ …………………………………..

(I) ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΕΛΕΓΧΟΥ ΓΙΑ ∆ΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ………………………..

(j) ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΧΡΟΝΙΚΩΝ ΒΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ∆ΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ………….

(k) ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΧΕ∆ΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑΒΛΗΤΩΝ ΧΡΟΝΙΚΩΝ

ΒΗΜΑΤΩΝ ΕΠΙΛΥΣΗΣ…………………………………………………………….

*GRAV: ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΤΑΤΙΚΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ……………………………….. (α) ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ………………………………………………………………

(b) ΦΟΡΤΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ……………………………………………………………….

(c) ΚΟΜΒΙΚΑ ΦΟΡΤΙΑ…………………………………………………………………

(d) Α∆ΡΑΝΕΙΑΚΑ ΦΟΡΤΙΑ……………………………………………………………

*STAT: ΣΤΑΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ………………………………………………….. (α) ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ………………………………………………………………

(b) ΚΟΜΒΙΚΑ ΦΟΡΤΙΑ…………………………………………………………………

(c) Α∆ΡΑΝΕΙΑΚΑ ΦΟΡΤΙΑ……………………………………………………………

(d) ΕΛΕΓΧΟΣ ΦΟΡΤΙΟΥ……………………………………………………………….

(e) ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗΣ………………………………………………………..

*REST: ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ…………………......... (α) ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ………………………………………………………………

*MODE: Ι∆ΙΟΣΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟ∆ΟΙ................…………………………. (α) ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ………………………………………………………………

(b) ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ …………………………………………………….

*SPEC: ΑΝΑΛΥΣΗ ΦΑΣΜΑΤΟΣ ΑΠΟΚΡΙΣΗΣ........………………………… (α) ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ………………………………………………………………

(b) ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ………………………………………………………

*ACCN: ΝΕΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗΣ Ε∆ΑΦΟΥΣ………………………. (α) ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ………………………………………………………………

-9-


(c) ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΕΩΣ Ε∆ΑΦΟΥΣ……………………………………

*ACCR: ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗΣ

Ε∆ΑΦΟΥΣ

(α) ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ………………………………………………………………


*VELN: ΝΕΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΡΧΙΚΗΣ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ…………………………… (α) ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ………………………………………………………………

(b) ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ……………………………………………………….

(c) ΠΡΟΤΥΠΑ ΑΡΧΙΚΗΣ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ……………………………………………….

*VELR: ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΡΧΙΚΗΣ

ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ…...

(α) ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ………………………………………………………………


*DISN: ΝΕΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗΣ Ε∆ΑΦΟΥΣ……………………….. (α) ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ………………………………………………………………


(c) ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗΣ Ε∆ΑΦΟΥΣ……………………………………..

(d) ΒΑΘΜΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ……………………………………………………………

*DISR: ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗΣ Ε∆ΑΦΟΥΣ (α) ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ………………………………………………………………


*FORN: ΝΕΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ∆ΥΝΑΜΙΚΗΣ ∆ΥΝΑΜΗΣ…..…………………….. (α) ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ……………………………………………………………..


(c) ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣ ∆ΥΝΑΜΙΚΗΣ ∆ΥΝΑΜΗΣ..……………………………………..

(d) ΒΑΘΜΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ……………………………………………………………

*FORR: ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ∆ΥΝΑΜΙΚΗΣ

∆ΥΝΑΜΗΣ…

(α) ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ……………………………………………………………..


*STOP: ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟ∆ΟΥ ΑΝΑΛΥΣΗΣ .......…………………………

ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ………………………………………………………….

ΕΙ∆ΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ…................…………………………………………… *START / *STARTΧΧ / *RESTART: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ…………..………….…………..

*COMPOUND: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ …………………………………..……………………..

-10-

*NODECOORDS: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ………………………………………………………

*NODETYPES: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ …………………………………………………………

*RESTRAINTS: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ………………………………….. …………………..

*SLAVING ... ... ... ... ... ... ……………. …………………………………………….

*ΜΑSSES: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ……………………………………………………….……..

*ELEMENTGROUP: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ …………………………………………………..

*SECTION: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ.………………..……………………………………………

*GENDISP: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ………………………………………………………………

*RESULTS: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ……………..……………………………………………….

*ELEMLOAD: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ……………………………………………………………

*ACCNREC: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ……………………………………………………………..

*SPECTRUM: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ.……………..……………………………………………

*NODALVEL: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ……………………………………………………………

*DISPREC: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ………………………………………………………………

*PARAMETERS: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ………………………………………………………..

*STAT: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ……………………………………………………………………

1. ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ∆ΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ KAI ΤΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ∆ΙΑ∆ΙΚΑΣΙΩΝ

1.1 ∆ΟΜΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ

Η κατασκευή έχει προσοµοιωθεί ως δισδιάστατη συνάθροιση µη γραµµικών στοιχείων συνδεδεµένων σε κόµβους.

Οι κόµβοι αναγνωρίζονται µε αριθµούς και δεν χρειάζεται να αριθµούνται διαδοχικά.

Εκτός αν καθορίζεται διαφορετικά, κάθε κόµβος έχει τρεις βαθµούς ελευθερίας (σφαιρικές X

-11-

και Y µεταφορές και περιστροφή R γύρω από τον άξονα Z). Αν ένας κόµβος περιορίζεται ή είναι εξαρτηµένος από έναν άλλο κόµβο θα έχει λιγότερους από τρεις βαθµούς ελευθερίας.

Τα στοιχεία πρέπει να ταξινοµούνται σε οµάδες. Όλα τα στοιχεία σε µια οµάδα πρέπει

να είναι του ίδιου τύπου. Παρ’ όλ’ αυτά, όλα τα στοιχεία ενός δοσµένου τύπου δεν χρειάζεται να είναι µόνο σε µια οµάδα. Τα στοιχεία πρέπει να αριθµούνται διαδοχικά εντός της κάθε οµάδας. Κάθε στοιχείο αναγνωρίζεται από τον αριθµό της οµάδας και τον αριθµό του στοιχείου.

Η µάζα της κατασκευής είναι συγκεντρωµένη στους κόµβους, και το µητρώο µάζας

είναι διαγώνιο. Όταν ένας κόµβος είναι εξαρτηµένος από έναν ανώτερο κόµβο, οι µάζες του µεταφέρονται σε ισοδύναµες µάζες στον ανώτερο κόµβο και γι’ αυτόν τον λόγο, ο κύριος κόµβος µπορεί να έχει µη-διαγώνιο µητρώο µάζας. Αν είναι έτσι, οι µη-διαγώνιοι όροι αγνοούνται.

Ένα µητρώο ιξώδους απόσβεσης που είναι ανάλογο στις δυσκαµψίες του στοιχείου

και στις κοµβικές µάζες µπορεί να καθοριστεί (δηλαδή ο τύπος αυτού του µητρώου είναι C M K= +∑ ∑α β β ). Ουσιαστικά, η εξαρτηµένη απόσβεση µάζας εισάγει µεταφορικούς και/ή στροφικούς αποσβέστες σε κάθε κόµβο, µε συντελεστές απόσβεσης αΜ. ∆ιαφορετικές τιµές του α µπορούν να καθοριστούν για κάθε κόµβο αν είναι επιθυµητό. Η εξαρτηµένη απόσβεση δυσκαµψίας εισάγει αποσβέστες παράλληλα µε τα στοιχεία. ∆ιαφορετικές τιµές του β µπορούν να καθοριστούν για κάθε οµάδα στοιχείου. Το µητρώο απόσβεσης, Kβ , για οποιοδήποτε στοιχείο, παρ’ όλ’ αυτά, παραµένει σταθερή. Στην παρούσα έκδοση πολλών στοιχείων, ο Kβ είναι τοποθετηµένος ισοδύναµα µε την αρχική δυσκαµψία του στοιχείου,

Ko . Όταν προσδιορίζεται το β για τέτοια στοιχεία πρέπει να δοθεί προσοχή στην άσκηση. Aν ένα τέτοιο στοιχείο έχει µηδενική αρχική δυσκαµψία η οποία στη συνέχεια αυξάνει (π.χ. ένα στοιχείο στήριξης µε αρχικά ανοιχτή ρωγµή) θα έχει πάντα µηδενικό µητρώο Kβ . Αν ένα τέτοιο στοιχείο έχει πολύ µεγάλη αρχική δυσκαµψία η οποία στη συνέχεια ελαττώνεται (π.χ. ένα άκαµπτο στοιχείο στήριξης το οποίο διαρρέει), θα έχει πάντα ένα µεγάλο µητρώο Kβ . Αν είναι επιθυµητό οι τιµές των α και β µπορούν να κλιµακωθούν σφαιρικά µεταξύ των αναλύσεων.

Η τεκµηρίωση του προγράµµατος λαµβάνει υπόψη και τους συµβατικούς κόµβους και

τους “σύνθετους” κόµβους. Ένας σύνθετος κόµβος αποτελείται από ένα κύριο κόµβο συν έναν αριθµό από υπό-κόµβους. Οι σύνθετοι κόµβοι συµπεριλαµβάνονται για να κάνουν πιο απλή, µελλοντικά, τη διευκρίνιση των σύνθετων στοιχείων σύνδεσης. Σύνθετοι κόµβοι δεν έχουν ακόµη πλήρως υλοποιηθεί, και δεν χρησιµοποιούνται σήµερα από κανένα τύπο στοιχείου. Εποµένως δεν χρειάζεται να καθοριστούν. 1.2 ΤΥΠΟΙ ΑΝΑΛΥΣΗΣ Η ανάλυση των παρακάτω τύπων µπορεί να εκτελεστεί. Βαρύτητα: Στατική ανάλυση για σύνθετα φορτία στοιχείων και φορτία κόµβων. Στην παρούσα έκδοση του προγράµµατος η κατασκευή πρέπει να παραµείνει γραµµική γι ‘αυτόν τον τύπο της ανάλυσης. Στατική : Μη γραµµική στατική ανάλυση, µόνο για κοµβικά φορτία. Επαναφορά στη στατική κατάσταση: Στο τέλος µιας δυναµικής ανάλυσης, η κατασκευή θα µπορεί γενικά ακόµα να κινείται, και συνεπώς δεν θα βρίσκεται σε στατική ισορροπία. Αυτή η ανάλυση επαναφέρει την κατασκευή σε µια κατάσταση στατικής ισορροπίας. Μέθοδος ιδιοσχηµάτων και περιόδων: Υπολογισµός των ιδιοσχηµάτων και των περιόδων, στην αρχική κατάσταση ή σε οποιαδήποτε κατοπινή κατάσταση.

-12-

Φάσµα απόκρισης: Γραµµική ανάλυση για συγκεκριµένα Χ, Ψ και/ή Z φάσµατα απόκρισης, χρησιµοποιώντας ιδιοσχήµατα και περιόδους για την αρχική κατάσταση. Νέα επιτάχυνση του εδάφους: Μη γραµµική δυναµική ανάλυση των καταγραφών επιτάχυνσης κινήσεων του εδάφους για Χ, Ψ, Z µεταφορικές και/ή Χ, Ψ, Z περιστροφικές. Όλες οι στηρίξεις πρέπει να move in-phase. Επανάληψη επιτάχυνσης εδάφους: Συνέχεια της προηγούµενης ανάλυσης επιτάχυνσης εδάφους για ένα επιπρόσθετο χρονικό διάστηµα. Αν είναι επιθυµητό, τα ιδιοσχήµατα και οι περίοδοι µπορούν να υπολογιστούν µεταξύ των δύο αναλύσεων. Νέα µετακίνηση εδάφους: Η µη γραµµική δυναµική ανάλυση των µετακινήσεων του εδάφους καθορίζεται από καταγραφές των µετακινήσεων για τις µεταφορικές Χ, Ψ, Z και/ή περιστροφικές Χ, Ψ, Z στα σηµεία στήριξης, συµπεριλαµβανοµένου διαφορετικές κινήσεις (εκτός φάσης) σε διαφορετικές στηρίξεις. Επανάληψη µετακίνησης εδάφους: Συνέχεια της προηγούµενης ανάλυσης επιτάχυνσης εδάφους για ένα επιπρόσθετο χρονικό διάστηµα. Αν είναι επιθυµητό, τα ιδιοσχήµατα και οι περίοδοι µπορούν να υπολογιστούν µεταξύ των δύο αναλύσεων. Νέα δυναµική δύναµη: Η µη γραµµική δυναµική ανάλυση για δυναµικές δυνάµεις καθορίζεται από τις καταγραφές της δύναµης για τις µεταφορικές Χ, Ψ, Z και/ή περιστροφικές Χ, Ψ, Z στους κόµβους. Επανάληψη της δυναµικής δύναµης: Συνέχεια της προηγούµενης ανάλυσης επιτάχυνσης εδάφους για ένα επιπρόσθετο χρονικό διάστηµα. Αν είναι επιθυµητό, τα ιδιοσχήµατα και οι περίοδοι µπορούν να υπολογιστούν µεταξύ των δύο αναλύσεων. Νέα αρχική ταχύτητα: Μη γραµµική δυναµική ανάλυση για καθορισµένες αρχικές κοµβικές ταχύτητες. Αυτή η ανάλυση µπορεί να χρησιµοποιηθεί στον υπολογισµό της απόκρισης ακολουθούµενη από ένα αποτέλεσµα ή για την εκτίµηση της χωρητικότητας ενεργειακής απορρόφησης. Επανάληψη αρχικής ταχύτητας: Συνέχεια της προηγούµενης ανάλυσης επιτάχυνσης εδάφους για ένα επιπρόσθετο χρονικό διάστηµα. Αν είναι επιθυµητό, τα ιδιοσχήµατα και οι περίοδοι µπορούν να υπολογιστούν µεταξύ των δύο αναλύσεων. Μία κατασκευή τυπικά θα αναλυθεί για πολλές διαφορετικές φορτίσεις, εκτελώντας έναν αριθµό “περιόδων ανάλυσης”. Σε οποιαδήποτε περίοδο ανάλυσης, αναλύσεις µπορούν να εκτελεστούν για οποιονδήποτε αριθµό “τµηµάτων ανάλυσης”, κάθε τµήµα αποτελείται είτε από µια αύξηση στατικού φορτίου ή την εφαρµογή ενός δυναµικού φορτίου για µια χρονική περίοδο. Τα τµήµατα ανάλυσης είναι αριθµηµένα στη σειρά, µαζί µε την αρχική κατάσταση να προσδιορίζει έναν αριθµό τµήµατος 0. Η κατάσταση της κατασκευής στο τέλος κάθε τµήµατος ανάλυσης µπορεί να σωθεί σε ένα µόνιµο αρχείο, αν είναι επιθυµητό.

Σε οποιαδήποτε περίοδο ανάλυσης, η αρχική κατάσταση της πρώτης περιόδου ανάλυσης µπορεί να είναι µια οποιαδήποτε προηγούµενη σωσµένη κατάσταση (αναγνωρισµένη από τον αριθµό των περιόδων ανάλυσης), όχι αναγκαία η προηγούµενη κατάσταση. Αν υπάρχουν αρκετά τµήµατα ανάλυσης σε µια περίοδο, η αρχική κατάσταση για κάθε τµήµα (εκτός από την πρώτη) είναι πάντα η κατάσταση στο τέλος του προηγούµενου τµήµατος. Αυτό το χαρακτηριστικό επιτρέπει απεριόριστη ευκαµψία στην επιλογή σειρών φορτίων. Ειδικότερα, στατικά και δυναµικά τµήµατα µπορούν να ανακατευτούν εσωτερικά. Εντούτοις, ένα τµήµα στατικής βαρύτητας πρέπει να αρχίσει από την αρχική κατάσταση.

1.3 ΦΟΡΤΙΑ

Τα φορτία εισάγονται ως πρότυπα (για στατικά φορτία) ή ως καταγραφές (για δυναµικά φορτία). Τα φορτία για οποιοδήποτε τµήµα ανάλυσης καθορίζονται ως συνδυασµοί προτύπων ή καταγραφών. Αν είναι επιθυµητό, νέα πρότυπα και καταγραφές µπορούν να προστεθούν σε οποιαδήποτε περίοδο ανάλυσης.

-13-

Εφτά διαφορετικοί τύποι φορτίων µπορούν να καθοριστούν ως ακολούθως: Πρότυπα φορτίου στατικού στοιχείου: Τα φορτία του στοιχείου τα οποία συνθέτουν οποιοδήποτε πρότυπο καθορίζονται ως οµάδα στοιχείου από οµάδα στοιχείου. Οι τύποι του φορτίου (βαρύτητα, προένταση, κ.λ.π.) που παρέχονται εξαρτώνται από τον τύπο του στοιχείου. Μερικοί τύποι στοιχείων δεν έχουν προβλέψεις για φορτία στοιχείων. Τα φορτία των στοιχείων εφαρµόζονται µόνο σε τµήµατα ανάλυσης βαρύτητας, και η συµπεριφορά πρέπει να είναι γραµµική. Πρότυπα στατικού κοµβικού φορτίού: Κάθε πρότυπο αποτελείται από φορτία που εφαρµόζονται στους κόµβους. Στατικά κοµβικά φορτία µπορούν να εφαρµοστούν στα τµήµατα ανάλυσης βαρύτητας και/ή στατικής. Η φόρτιση για οποιοδήποτε τµήµα ανάλυσης µπορεί να είναι οποιοσδήποτε συνδυασµός των διαθέσιµων προτύπων. Καταγραφές επιτάχυνσης του εδάφους: Καταγραφές µεταφορών και/ή περιστροφών µπορούν να καθοριστούν. Μπορούν να καθοριστούν όσες καταγραφές επιθυµούνται, αλλά µε ανώτατο όριο έξι µπορούν να χρησιµοποιηθούν για µια ανάλυση εδαφικής επιτάχυνσης. Καταγραφές εδαφικών µετακινήσεων: Καταγραφές εδαφικών µετακινήσεων µπορούν να καθοριστούν για µεταφορές και/ή περιστροφές. Είναι σηµαντικό να σηµειωθεί ότι υπάρχουν δύο τύποι στήριξης, δηλαδή άκαµπτα συνδεδεµένη και στηριγµένη σε ελατήρια. Οι εδαφικές επιταχύνσεις εφαρµόζονται σε στηρίξεις και των δύο τύπων, αλλά οι εδαφικές µετακινήσεις εφαρµόζονται µόνο σε στηρίξεις σε ελατήρια. Αποτελέσµατα εκτός φάσης µπορούν να παραχθούν είτε καθορίζοντας διαφορετικές καταγραφές σε διαφορετικά σηµεία στήριξης ή καθορίζοντας διαφορετικές χρονικές καθυστερήσεις. Σ’ αυτήν τη δεύτερη διαδικασία, κάθε καταγραφή µετακίνησης καθορίζει µία σειρά κυµάτων η οποία µετακινείται δίπλα από την κατασκευή. Όσες καταγραφές επιθυµούνται µπορούν να καθοριστούν αλλά µε ανώτατο όριο 36 µπορούν να χρησιµοποιηθούν σε οποιαδήποτε ανάλυση. Καταγραφές δυναµικής δύναµης: Οι καταγραφές δυναµικής δύναµης αποτελούνται από ζεύγη χρόνου-δύναµης που ενεργούν στους κόµβους, και µπορούν να εφαρµοστούν στις αναλύσεις δυναµικής δύναµης. Όσες καταγραφές επιθυµούνται µπορούν να καθοριστούν, αλλά µε ανώτατο όριο 36 µπορούν να χρησιµοποιηθούν σε οποιαδήποτε ανάλυση. Πρότυπα αρχικής ταχύτητας: Τα πρότυπα αρχικής ταχύτητας αποτελούνται από ranslational και rotational κοµβικές ταχύτητες. Οι αρχικές ταχύτητες για ανάλυση µπορεί να είναι οποιοσδήποτε συνδυασµός των διαθέσιµων προτύπων, και ο συνδυασµός αυτός µπορεί να κλιµακωθεί για να παρέχει µια δοσµένη αρχική κινητική ενέργεια. Φάσµατα απόκρισης: Φάσµατα απόκρισης µετακίνησης, ταχύτητας, επιτάχυνσης µπορούν να καθοριστούν. Μπορούν να καθοριστούν όσα περισσότερα φάσµατα απόκρισης επιθυµούνται, αλλά µε ανώτατο όριο 3 (στις Χ, Ψ, Ζ διευθύνσεις) µπορούν να χρησιµοποιηθούν για µια ανάλυση φάσµατος απόκρισης. 1.4 ∆ΙΑ∆ΙΚΑΣΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗΣ

Σε µια στατική ανάλυση το φορτίο τυπικά θα εφαρµοστεί σε έναν αριθµό βηµάτων.

Εντός οποιουδήποτε βήµατος το πρόγραµµα συλλέγει επιπρόσθετα ένα µέγεθος υποβήµατος φορτίου, καθορίζοντας πότε η επόµενη αλλαγή δυσκαµψίας (συµβάν) θα συµβεί, και τελειώνοντας το υποβήµα σ’ αυτό το συµβάν. Τότε η δυσκαµψία της κατασκευής αλλάζει, και µία ανάλυση εκτελείται για το επόµενο υποβήµα. Το τµήµα της ανάλυσης τελειώνει όταν όλα τα φορτία έχουν εφαρµοστεί, ή εναλλακτικά όταν έχει γίνει µία καθορισµένη µετακίνηση.

Σε µία δυναµική ανάλυση το χρονικό βήµα µπορεί να καθοριστεί να είναι σταθερό ή

µεταβλητό. Αν το χρονικό βήµα ποικίλλει, πρέπει να καθοριστούν ανώτερες και κατώτερες ανοχές σφαλµάτων για τον έλεγχο του µεγέθους του βήµατος. Το πρόγραµµα υπολογίζει το µέτρο του λάθους σε κάθε βήµα. Αν αυτό το µέτρο υπερβεί την ανώτερη ανοχή σε οποιοδήποτε βήµα, το χρονικό βήµα µειώνεται και το βήµα επαναλαµβάνεται. Αν το µέτρο είναι πιο µικρό από την κατώτερη ανοχή για κάποιο συγκεκριµένο αριθµό βηµάτων (τυπικά

-14-

2), το χρονικό βήµα αυξάνεται στο επόµενο βήµα. Οι παράγοντες που µειώνουν ή αυξάνουν τον χρόνο του βήµατος µπορούν να καθοριστούν. Τυπικά θα είναι 0.5 και 2.0 αντίστοιχα.

Άλλες επιλογές είναι διαθέσιµες για δυναµική ανάλυση, συµπεριλαµβανοµένου α)

υπολογισµοί συµβάντων εντός των χρονικών βηµάτων (στην οποία περίπτωση κάθε χρονικό βήµα µπορεί να χωριστεί σε υποβήµατα) και β) διορθώσεις στο τέλος κάθε χρονικού βήµατος για να βελτιώσει την ενεργειακή balance και/ή equilibrium. Για λεπτοµέρειες σε µια δυναµική βήµα προς βήµα στρατηγική, γίνεται παραποµπή στη θεωρητική τεκµηρίωση. 1.5 ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ 2ης ΤΑΞΗΣ

Τα φαινόµενα 2ης τάξης µπορούν να ληφθούν σοβαρά υπόψη αν αυτό είναι επιθυµητό. Αυτό γίνεται προσθέτοντας ένα µητρώο γεωµετρικής δυσκαµψίας στο µητρώο δυσκαµψίας για κάθε στοιχείο, και ερµηνεύοντας τα φαινόµενα 2ης τάξης στον υπολογισµό της δύναµης αντοχής. Η γεωµετρική δυσκαµψία αλλάζει σε κάθε συµβάν σε µια στατική ανάλυση. Μπορεί να κρατηθεί σταθερή για δυναµική ανάλυση, ή εναλλακτικά επιτρέπεται να αλλάξει. Για λεπτοµέρειες πάνω στα φαινόµενα 2ης τάξης, γίνεται παραποµπή στη θεωρητική τεκµηρίωση.

Κανένα από τα διαθέσιµα στοιχεία σήµερα δεν αιτιολογεί τα πραγµατικά µεγάλα

αποτελέσµατα µετακινήσεων. Αυτό θα µπορούσε να γίνει. Παρ’ όλ’ αυτά, βλέπε την παράγραφο 1.8. 1.6 ΑΠΟΚΛΙΣΗ ΑΝΟΧΗΣ ΣΥΜΒΑΝΤΟΣ

Αποκλίσεις ανοχών συµβάντος µπορούν να καθοριστούν για κάθε στοιχείο. Ο

παράγοντας συµβάντος υπολογίζεται τότε για το ανηγµένο συµβάν συν την ανοχή. Αυτό µπορεί να µειώσει το χρόνο εκτέλεσης του προγράµµατος επιτρέποντας αρκετά στοιχεία να διαρρεύσουν ή να αποφορτιστούν αµέσως, έτσι ώστε το µητρώο δυσκαµψία της κατασκευής να τροποποιηθεί λιγότερες φορές. Μεγάλες αποκλίσεις ανοχών, παρ’ όλ’ αυτά, θα οδηγήσουν σε µεγάλα ανισόρροπα φορτία (βλέπε παράγραφο 1.8).

Οι αποκλίσεις ανοχών που καθορίζονται µε τα δεδοµένα εισαγωγής στοιχείου είναι

ανηγµένες τιµές, οι οποίες, αν είναι επιθυµητό, µπορούν αργότερα να µειωθούν ή να αυξηθούν. Αυτό γίνεται µέσω συντελεστών κλίµακας απόκλισης ανοχής, οι οποίοι µπορούν να αλλάξουν χωρίς να εισαχθούν πάλι τα δεδοµένα. ∆ιαφορετικοί συντελεστές κλίµακας µπορούν να καθοριστούν για κάθε οµάδα στοιχείων, και για στατικές και δυναµικές φορτίσεις. 1.7 ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Υπολογισµοί ενέργειας µπορούν να εκτελεστούν και για στατικές και για δυναµικές αναλύσεις. Οι υπολογισµοί γίνονται για εξωτερική εργασία στους κόµβους, στατική ελαστο- πλαστική εργασία στα στοιχεία, κινητική ενέργεια και εργασία ιξώδους απόσβεσης. Αν υπάρχει σηµαντική ενεργειακή ανισορροπία, τα αποτελέσµατα της ανάλυσης πιθανόν να είναι ανακριβή. 1.8 ΣΦΑΛΜΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ (ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΑ ΦΟΡΤΙΑ)

Η στρατηγική λύσης ‘συµβάν προς συµβάν’ για στατική ανάλυση χρησιµοποιείται γιατί είναι η πιο αξιόπιστη και ευκολότερη στη χρήση. Αν όλα τα στοιχεία έχουν πολυγραµµικές σχέσεις δράσης-παραµόρφωσης, αν καθορίζονται µικρές αποκλίσεις ανοχών, και αν οι γεωµετρικές δυσκαµψίες των στοιχείων δεν αλλάζουν ακαριαία, η λύση θα µείνει κοντά στην πορεία ισορροπίας και θα υπάρξουν µικρά λάθη ανισόρροπων φορτίων. Παρ ‘ όλ’ αυτά, αν κάποια στοιχεία έχουν καµπυλόγραµµη συµπεριφορά, αν επιτρέπονται µεγάλες ανοχές, ή αν οι αξονικές δυνάµεις των στοιχείων (και άρα οι γεωµετρικές τους δυσκαµψίες) αλλάζουν ακαριαία, µπορεί να υπάρξουν σηµαντικές ανισορροπίες. Το πρόγραµµα υπολογίζει τις ανισορροπίες στο τέλος κάθε βήµατος φορτίου, και τις εφαρµόζει ως διορθώσεις στο επόµενο βήµα, αλλά δεν επαναλαµβάνεται η ανισορροπία. Αν τα αποτελέσµατα δείχνουν σηµαντικά φορτία ανισορροπίας στο τέλος µιας ανάλυσης, είτε α)

-15-

επαναλαµβάνεται η ανάλυση µε µεγαλύτερο αριθµό βηµάτων φορτίου (στην οποία περίπτωση η διόρθωση του µη ισορροπηµένου φορτίου γίνεται συχνότερα), ή β) προστίθεται µια τεχνητή στατική ανάλυση µε µηδενικό φορτίο (το οποίο, ουσιαστικά, επαναλαµβάνεται στην ανισορροπία). 1.9 ΤΜΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ

Επίπεδα τµήµατα της κατασκευής µπορούν να καθοριστούν, και οι συνισταµένες δυνάµεις και ροπές µπορούν να υπολογιστούν για κάθε τµήµα. Η διαδικασία για τον καθορισµό τµηµάτων της κατασκευής µπορεί να µη δείχνει εύχρηστη, αλλά είναι απαραίτητη για τη γενίκευση, και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι εύκολη η παροχή των δεδοµένων εισαγωγής που απαιτούνται. 1.10 ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ

Περισσότερες από οκτώ µετακινήσεις µπορούν να συνδυαστούν στη διαµόρφωση µιας single-valued “γενικευµένης” µετακίνησης, για την οποία τα αποτελέσµατα αποδίδονται. Για παράδειγµα, α) µια interstory κίνηση µπορεί να επιτευχθεί καθορίζοντας µια γενικευµένη µετακίνηση ως οριζόντια µετακίνηση του ανωτέρου πατώµατος πλην αυτό του κατώτερου πατώµατος, και β) ένα πιο ακριβή µέτρο interstory παραµόρφωσης µπορεί να επιτευχθεί καθορίζοντας µια γενικευµένη µετακίνηση η οποία υπολογίζει την διατµητική παραµόρφωση of the story. 1.11 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΠΟ∆ΟΣΗΣ

Τα αποτελέσµατα για επιλεγµένους κόµβους, αποκρίσεις στοιχείου, τµήµατα κατασκευής και γενικευµένες µετακινήσεις µπορούν να γραφτούν στο αρχείο printout (.OUT), αν είναι επιθυµητό. Αυτό το αρχείο µπορεί µετά να εκτυπωθεί. Τα ιδιοσχήµατα, οι περίοδοι και τα αποτελέσµατα των αναλύσεων του φάσµατος απόκρισης είναι επίσης γραµµένα σ’ αυτό το αρχείο.

Τα αποτελέσµατα έχουν γραφτεί σ’ έναν αριθµό µη φορµαρισµένων αρχείων, για να

εξελιχθούν από ένα πρόγραµµα µετεπεξεργασίας (DRAIN-POST). Αυτό το πρόγραµµα αναπτύσσεται, αλλά δεν έχει ακόµη ολοκληρωθεί.

Τα αποτελέσµατα µπορούν επίσης να γραφτούν και στο αρχείo χρήσης output

(.USR). Για το αρχείo χρήσης output, ο χρήστης πρέπει να εφοδιάσει τις παρακάτω υπορουτίνες.

α) USRHED για να γραφεί ο τίτλος ανάλυσης. β) USRNOD για να γραφούν τα αποτελέσµατα κόµβου. γ) USER## για να γραφούν τα αποτελέσµατα στοιχείου για τον τύπο στοιχείου ##. δ) USRSEC για να γραφούν τα αποτελέσµατα τµήµατος. ε) USRGDS για να γραφούν τα αποτελέσµατα γενικευµένης µετακίνησης.

Οι τεχνητές υπορουτίνες USRHED, USRNOD, USER##, USRSEC και USRGDS

εφοδιάζονται µε το βασικό πρόγραµµα.

2. ΜΟΝΙΜΑ ΑΡΧΕΙΑ

Ένας αριθµός µόνιµων αρχείων έχει δηµιουργηθεί για κάθε πρόβληµα. Όλα τα αρχεία έχουν ονόµατα από τον τύπο PROBNAME .EXT, όπου PROBNAME είναι το όνοµα του προβλήµατος και EXT µια προέκταση τριών χαρακτήρων. Οι προεκτάσεις έχουν τις ακόλουθες έννοιες:

ACC: Ένα µη φορµαρισµένο αρχείο το οποίο περιέχει καταγραφές εδαφικής επιτάχυνσης. DPG: Ένα µη φορµαρισµένο αρχείο το οποίο περιέχει µητρώα απόσβεσης στοιχείου beta-

Κ. DIS: Ένα µη φορµαρισµένο αρχείο το οποίο περιέχει καταγραφές εδαφικής µετακίνησης. ECH: Ένα φορµαρισµένο (κείµενο) αρχείο το οποίο περιέχει µία ανάγνωση των

δεδοµένων εισαγωγής συν ένα αρχείο ανάλυσης. Το αρχείο ανάλυσης αποτελείται από πληροφορίες για το συµβάν και το µη ισορροπηµένο αρχείο. Αν το αρχείο

-16-

υπάρχει στην αρχή του τµήµατος της ανάλυσης, το νέο αποτέλεσµα προσαρτείται. ELD: Ένα µη φορµαρισµένο αρχείο το οποίο περιέχει πρότυπα φορτίου στοιχείου. EXX: Ένα µη φορµαρισµένο αρχείο µετεπεξεργασίας το οποίο περιέχει φάκελο

αποτελεσµάτων για το τµήµα ανάλυσης ΧΧ. Αυτά τα αρχεία χρησιµοποιούνται για µετεπεξεργασία αποτελεσµάτων του DRAIN-POST. Σηµειώνεται ότι ένα ξεχωριστό αρχείο δηµιουργείται για κάθε τµήµα ανάλυσης.

FRC: Ένα µη φορµαρισµένο αρχείο το οποίο περιέχει καταγραφές δυναµικής δύναµης. GEO: Ένα µη φορµαρισµένο αρχείο το οποίο περιέχει πληροφορίες γεωµετρίας, όπως

συντεταγµένες όλων των κόµβων, τους αριθµούς των κόµβων για όλα τα στοιχεία, και άλλα δεδοµένα. Αυτό το αρχείο χρησιµοποιείται για το DRAIN-POST.

LST: Ένα φορµαρισµένο (κείµενο) αρχείο το οποίο δίνει το αρχείο των τµηµάτων ανάλυσης και το οποίο κατατάσσει σε λίστα τα στοιχεία για το οποίο τα αρχεία .EXX, .MXX, .RXX, .SXX, .MXX και .UXX έχουν δηµιουργηθεί.

MXX: Ένα µη φορµαρισµένο αρχείο το οποίο περιέχει ιδιοσχήµάτα και περιόδους για την κατάσταση στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης ΧΧ.

OUT: Ένα φορµαρισµένο (κείµενο) αρχείο το οποίο περιέχει ιστορικά αποτελεσµάτων και φακέλους κόµβων, στοιχείων, τµηµάτων κατασκευής και γενικευµένων µετακινήσεων για το τελευταίο τµήµα ανάλυσης. Αυτό το αρχείο περιέχει επίσης την εκτύπωση των ιδιοσχηµάτων και περιόδων της ανάλυσης και την ανάλυση του φάσµατος απόκρισης. Αν το αρχείο υπάρχει από την αρχή οποιουδήποτε τµήµατος ανάλυσης, το νέο αποτέλεσµα προσαρτείται.

RXX: Ένα µη φορµαρισµένο αρχείο µετεπεξεργασίας το οποίο περιέχει αποτελέσµατα για το τµήµα ανάλυσης ΧΧ. Αυτά τα αρχεία χρησιµοποιούνται για µετεπεξεργασία αποτελεσµάτων του DRAIN-POST. Σηµειώνεται ότι ένα ξεχωριστό αρχείο δηµιουργείται για κάθε τµήµα ανάλυσης.

SLO: Ένα φορµαρισµένο (κείµενο) αρχείο το οποίο περιέχει ένα αρχείο λύσης του τελευταίου τµήµατος. Αυτό το αρχείο αποτελείται από πληροφορίες για ενεργειακή ισορροπία και µη ισορροπηµένο φορτίο. Αν αυτό το αρχείο υπάρχει από την αρχή οποιουδήποτε τµήµατος ανάλυσης, το νέο αποτέλεσµα προσαρτείται.

SPC: Ένα µη φορµαρισµένο αρχείο το οποίο περιέχει φάσµατα σεισµικής απόκρισης. STA: Ένα µη φορµαρισµένο αρχείο το οποίο περιέχει πρότυπα στατικού κοµβικού

φορτίού. SXX: Ένα µη φορµαρισµένο αρχείο το οποίο περιέχει την κατάσταση της κατασκευής στο

τέλος του τµήµατος ανάλυσης XX. Αυτά τα αρχεία χρησιµοποιούνται για νέο ξεκίνηµα.

UXX: Ένα µη φορµαρισµένο αρχείο το οποίο περιέχει αποτελέσµατα µοναδιαίας απόκρισης φάσµατος του τµήµατος ανάλυσης XX.

VEL: Ένα µη φορµαρισµένο αρχείο το οποίο περιέχει πρότυπα αρχικής ταχύτητας. Για λεπτοµερειακές περιγραφές των µη φορµαρισµένων αρχείων, βλέπε την τεκµηρίωση σχεδιασµού του προγράµµατος.

3. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΡΕΧΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ 3.1 ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝH ∆ΙΑ∆ΙΚΑΣΙA ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΕΙΩΝ 1. ∆ηµιουργία ενός υπο-καταλόγου του καταλόγου EXAMPLES για κάθε νέο πρόβληµα. Για

παράδειγµα, αν το όνοµα του προβλήµατος είναι SAMPLE, δηµιουργείται ένας υπο-κατάλογος SAMPLE ή SAMPLE.DIR.

2. Σχηµατισµός αρχείων εισαγωγής για το πρόβληµα στον κατάλογο προβληµάτων. Για παράδειγµα, το αρχείο SAMPLE-G.INP θα µπορούσε να είναι τα γεωµετρικά δεδοµένα εισαγωγής, το SAMPLE-S.INP θα µπορούσε να είναι τα δεδοµένα εισαγωγής για την στατική ανάλυση, και το SAMPLE-D.INP θα µπορούσε να είναι τα δεδοµένα εισαγωγής για τη δυναµική ανάλυση.

3. Για να τρέξει οποιοδήποτε αρχείο εισαγωγής, πρέπει να αντιγραφεί στο DRAIN.INP. Για παράδειγµα, στο DOS δίνεται η εντολή COPY SAMPLE-G.INP DRAIN.INP.

-17-

4. Το εκτελέσιµο πρόγραµµα είναι στο κατάλογο ..\..\EXE. Στο DOS το πρόγραµµα µπορεί να τρέξει δίνοντας την εντολή ..\..\EXE\D3DX. Είναι ευκολότερο, παρ’ όλ’ αυτά, να δηµιουργηθεί ένα αρχείο οµάδας DRAIN.BAT (το οποίο περιέχει τη µονή γραµµή ..\..\EXE\D2DX ) και να δοθεί η εντολή DRAIN. Το αρχείο DRAIN.BAT µπορεί να αντιγραφεί από τον κατάλογο EXAMPLES. Όλα τα αρχεία που δηµιουργούνται από το πρόγραµµα θα είναι στον κατάλογο προβληµάτων.

3.2 ΥΠΟ∆ΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗ 3.2.1 Notabs

Μερικοί διορθωτές κειµένου αντικαθιστούν διαδοχικά κενά µε χαρακτήρες ετικέτας. Να γίνει βέβαιο ότι έχουν σωθεί τα αρχεία DRAIN.INP χωρίς ετικέτες. 3.2.2 Υπάρχοντα αρχεία

Μερικά αρχεία (π.χ. τα αρχεία .ECH, .OUT κ.λ.π.) πρέπει να είναι καινούρια αρχεία στην αρχή ενός νέου προβλήµατος (*START ή *STARTXX). Αν ένα από αυτά τα αρχεία υπάρχει ήδη για ένα νέο πρόβληµα, η ανάλυση σταµατά αν χρησιµοποιηθεί το *START. Αν το αρχείο πρόκειται να κρατηθεί πρέπει να µετονοµαστεί. Αν όχι πρέπει να διαγραφεί. Με το *STARTXX, τέτοια αρχεία αυτοµάτως διαγράφονται και νέα αρχεία δηµιουργούνται όπως απαιτείται. Αν αυτά τα αρχεία υπάρχουν ήδη για µια συνεχιζόµενη ανάλυση (*RESTART) το νέο αποτέλεσµα προσαρτείται.

3.2.3 Μεγάλα αρχεία αποτελεσµάτων

Αν τα αποτελέσµατα ενός τµήµατος ανάλυσης αποδίδονται στο αρχείο κειµένου .OUT, αυτό µπορεί να είναι ένα πολύ µεγάλο αρχείο και ίσως απαιτεί µεγάλο χρόνο υπολογισµού. Για να αποφευχθούν µεγάλα αρχεία και για να ελαχιστοποιηθεί ο χρόνος υπολογισµού, θα ήταν σοφό να γίνουν τα ακόλουθα:

1. Επιλογή λιγότερων θεµάτων για εκτύπωση (βλέπε *RESULTS). 2. Επιλογή µεγάλου βήµατος ή χρονικών διαστηµάτων για εκτύπωση αποτελεσµάτων

ιστορικού χρόνου (βλέπε *PARAMETERS/OS και /OD δεδοµένα). 3. Επιλογή µεγάλου βήµατος ή χρονικών διαστηµάτων για εκτύπωση φακέλου (βλέπε

*PARAMETERS/OS και /OD δεδοµένα). Συνήθως δε χρειάζεται να διατηρούνται φάκελοι σε κλειστά διαστήµατα. Ιδιαίτερα δεν απαιτούνται εκτυπώσεις φακέλων σε κάθε χρονικό βήµα - το αρχείο .OUT και ο χρόνος υπολογισµού θα είναι υπερβολικά µεγάλος.

4. Τρέξιµο µεγάλων δυναµικών αναλύσεων σε έναν αριθµό τµηµάτων ανάλυσης, και µετονοµασία του αρχείου .OUT µετά από κάθε τµήµα. Αυτό δηµιουργεί έναν αριθµό από πιο σύντοµα αρχεία.

Αν αποτελέσµατα παράγονται σε µη φορµαρισµένα αρχεία (για την πορεία του

προσεχούς προγράµµατος DRAIN-POST) ίσως είναι σοφό να τρέξουν µεγαλύτερες δυναµικές αναλύσεις σε πολλά τµήµατα (segments) (όχι πολλά τµήµατα, sessions), εφόσον ένα ξεχωριστό αρχείο (π.χ. RXX) δηµιουργηθεί για κάθε τµήµα.

3.2.4 Αρίθµηση κόµβων

Οι κόµβοι δεν πρέπει να αριθµούνται διαδοχικά. Είναι συνήθως καλή ιδέα να σχηµατίζεται πλέγµα γραµµών για την παραγωγή κόµβων και στοιχείων. Οι κόµβοι βρίσκονται στις διασταυρώσεις των γραµµών του πλέγµατος, και οι αριθµοί των κόµβων εξασφαλίζονται συνδυάζοντας τους αριθµούς των γραµµών του πλέγµατος. Για παράδειγµα βλέπε το πρόβληµα του παραδείγµατος HMRFRM.

-18-

Τα αρχεία εισαγωγής επιτρέπουν µέχρι 10 ψηφία για τους αριθµούς κόµβων. Αυτό επιτρέπει 3 χαρακτήρες για κάθε ένα από τις 3 γραµµές πλέγµατος σε ένα τρισδιάστατο προσοµοίωµα (δηλαδή DRAIN-3DX).

Το πρόγραµµα σήµερα δεν αριθµεί ξανά κόµβους, αλλά τους κατατάσσει σε

αυξανόµενη αριθµητική σειρά. Για αποδοτικότητα, είναι επιθυµητό να αριθµούνται οι κόµβοι για την ελαχιστοποίηση του πλάτους της λωρίδας. Συνήθως αυτό θα συµβεί φυσικά αν χρησιµοποιηθούν οι γραµµές πλεγµάτων. 3.2.5 Έλεγχος δεδοµένων και νέο ξεκίνηµα

Τα µεγέθη των αρχείων εισαγωγής, και ο χρόνος εκτέλεσης, µπορούν να µειωθούν αν χρησιµοποιηθεί η επιλογή *RESTART. Μια προτεινόµενη διαδικασία είναι η ακόλουθη:

1. Χρησιµοποίηση του *START ή *STARTXX µε τον κώδικα εκτέλεσης (KEXE) set=1, µέχρι

τα δεδοµένα εισαγωγής γεωµετρίας και ιδιότητας να είναι σωστά. Με το *START, το πρόγραµµα σταµατά, αν αρχεία µε προεκτάσεις, .ACC, .DIS, .DPG, .ECH, .FRC, .ELD, .LST, .OUT, .SLO, .SPC, .STA, ή .VEL υπάρχουν για το πρόβληµα. Μετονοµάζονται ή σβήνονται αυτά τα αρχεία προτού γίνει χρήση της επιλογής *START. Εναλλακτικά, χρησιµοποιείται η επιλογή *STARTXX για να σβηστούν κάποια αρχεία αυτόµατα. Παρατηρείται ότι το πρόγραµµα θα συνεχίσει να εκτελείται αν βρεθεί ένα λάθος εισαγωγής, και ίσως σταµατήσει ή σπάσει λίγο αργότερα. Τοποθετείται ο κώδικας ανάγνωσης στο 1, έτσι ώστε να γίνει γνωστό πόσο έχει προχωρήσει το πρόγραµµα µέσω του αρχείου DRAIN.INP, και να ελεγχθεί το αρχείο .ECH για µηνύµατα σφάλµατος και προειδοποίησης. Πρότυπα και καταγραφές φορτίου ίσως να εισάγονται σ’ αυτό το στάδιο ή ίσως εισάγονται αργότερα.

2. Όταν τα δεδοµένα είναι σωστά, τίθεται KEXE=0 και τρέχει το πρόγραµµα για να σωθούν

τα δεδοµένα γεωµετρίας και ιδιότητας (αυτό θα είναι η αρχική κατάσταση ή η κατάσταση 0).

3. Προετοιµασία διαδοχικών αρχείων DRAIN.INP µόνο µε δεδοµένα φορτίων και ανάλυσης,

ξεκινώντας από την προηγούµενη σωσµένη κατάσταση (κατάσταση 0 ή λίγο αργότερα σωσµένη κατάσταση).

Για παράδειγµα, βλέπε το πρόβληµα του παραδείγµατος HMRFRM. Σηµειώνεται ότι

νέα φορτία µπορούν να προστεθούν, και παράµετροι ελέγχου µπορούν να αλλάξουν, σε οποιοδήποτε τµήµα. Παρ’ όλ’ αυτά, η γεωµετρία και οι ιδιότητες δεν µπορούν να αλλάξουν. 3.2.6 Μετεπεξεργασία

Το πρόγραµµα µετεπεξεργασίας δεν έχει ακόµη ολοκληρωθεί. Γι’ αυτό το λόγο, για το σχεδιασµό των αποτελεσµάτων είναι απαραίτητο να αποσπαστούν πίνακες δεδοµένων από το αρχείο .OUT, χρησιµοποιώντας ένα διορθωτή κειµένου, και για τον σχεδιασµό των πινάκων να χρησιµοποιηθεί, όπως λέγεται, ένα πρόγραµµα spreadsheet. Βλέπε τα προβλήµατα των παραδειγµάτων CNNFRM και HMRFRM για παραδείγµατα πινάκων τα οποία µπορεί να έχουν αποσπαστεί από το αρχείο .OUT. Αυτό είναι, οµολογουµένως, µια διαδικασία κατανάλωσης χρόνου. 3.2.7 Έλεγχος αποτελεσµάτων

Το αρχείο .ECH περιέχει ένα εισαγώµενο αρχείο ανάγνωσης, και τα αρχεία .ECH και .SLO περιέχουν λογαρίθµους των βηµάτων ανάλυσης. Να ελεγχθούν οπωσδήποτε αυτά τα αρχεία. Ιδιαιτέρως, να ελεγχθούν τα µη ισορροπηµένα φορτία, στα αρχεία .ECH ή .SLO. Μια µεγάλη ανισορροπία δηλώνει κάποια ανακριβή ανάλυση. Είναι συνετό να εκτελεστούν ενεργειακοί υπολογισµοί (βλέπε την γραµµή *START) και να ελεγχθεί το αρχείο .SLO για να εξασφαλιστεί ότι δεν υπάρχει ενεργειακό σφάλµα. Ένα σηµαντικό ενεργειακό σφάλµα δηλώνει κάποια ανακριβή ανάλυση.

-19-

3.2.8 Ανοχή συµβάντος

Το πρόγραµµα χρησιµοποιεί µια συµβάν προς συµβάν στρατηγική για να λύσει το µη γραµµικό πρόβληµα, όπου ένα συµβάν ανταποκρίνεται σε µια σηµαντική αλλαγή στη δυσκαµψία. Το πρόγραµµα διορθώνει τα λάθη ισορροπίας, αλλά δεν επαναλαµβάνεται στην ανισορροπία (δηλαδή, δεν εκτελεί επανάληψη τύπου Newton).

Είναι συνετό να αποφεύγονται µεγάλες ανισορροπίες ανοίγοντας την επιλογή υπολογισµού του συµβάντος. Είναι αναγκαίο να γίνει αυτό:

1. Να τεθεί KEVE =1 στις γραµµές *ELEMENTGROUP. 2. Να καθοριστούν λογικές αποκλίσεις ανοχών ως τµήµα των δεδοµένων ιδιοτήτων του

στοιχείου. Αν η απόκλιση ανοχής είναι µικρή, ένα συµβάν θα συµβεί σχεδόν ακριβώς όταν η δυσκαµψία του στοιχείου αλλάξει (π.χ. κατά την ονοµαστική αντοχή του στοιχείου ή αµέσως µετά την αποφόρτιση του στοιχείου), και το σηµείο αστάθειας θα µικρύνει. Αν η απόκλιση ανοχής είναι µεγάλη (ή αν KEVE =0), θα υπάρξει ανοχή πριν συµβεί το συµβάν, και το σηµείο αστάθειας µπορεί να γίνει µεγάλο.

3. Για στατική ανάλυση τα συµβάντα πάντα υπολογίζονται. Για δυναµική ανάλυση, ο

υπολογισµός των συµβάντων είναι µια επιλογή, και η σταθερά είναι “no”. Μέχρι να αρχίσει ο υπολογισµός του συµβάντος για δυναµική ανάλυση, βάζουµε KEVNT=1 στο *PARAMETERS/DC.

Η ανοχή που είναι καθορισµένη µε τις ιδιότητες του στοιχείου µπορεί να αλλάξει σε

*PARAMETERS/F, αν είναι επιθυµητό. Βλέπε το πρόβληµα του παραδείγµατος HMRFRM, όπου µια ανοχή µονάδας είναι καθορισµένη µε τις ιδιότητες του στοιχείου, και τότε εκτελείται η ανάλυση µε δύο διαφορετικές τιµές. Με µικρή ανοχή η ανάλυση είναι πιο ακριβής. Με µεγαλύτερη ανοχή υπάρχουν λιγότερα συµβάντα (και γι’ αυτό το λόγο η ανάλυση παίρνει λίγο λιγότερο χρόνο), επειδή δύο ή περισσότερα στοιχεία µπορούν να αλλάξουν δυσκαµψία στο ίδιο συµβάν. Παρ’ όλ’ αυτά η ανάλυση είναι λιγότερο ακριβής.

Όπως ήδη έχει σηµειωθεί, αν όλα αυτά τα στοιχεία έχουν πολυγραµµικές σχέσεις

δράσης-παραµόρφωσης, αν καθορίζονται µικρές αποκλίσεις ανοχών, και αν οι γεωµετρικές δυσκαµψίες των στοιχείων δεν αλλάζουν ακαριαία, η λύση θα µείνει κοντά στην ισορροπηµένη πορεία και θα υπάρξουν µικρά σηµεία αστάθειας. Παρ’ όλ’ αυτά, αν κάποια στοιχεία έχουν καµπυλόγραµµη συµπεριφορά, αν επιτρέπονται µεγάλες ανοχές, ή αν οι αξονικές δυνάµεις των στοιχείων (και άρα η γεωµετρικές τους δυσκαµψίες) αλλάζουν ακαριαία, µπορεί να υπάρξουν σηµαντικές ανισορροπίες. Το πρόγραµµα υπολογίζει τις ανισορροπίες στο τέλος κάθε βήµατος του φορτίου, και τα εφαρµόζει ως διορθώσεις στο επόµενο βήµα, αλλά δεν επαναλαµβάνει την ανισορροπία. Αν τα αποτελέσµατα δείχνουν σηµαντικά µη ισορροπηµένα φορτία στο τέλος µιας ανάλυσης, είτε α) επαναλαµβάνεται η ανάλυση µε µεγαλύτερο αριθµό βηµάτων φορτίου (όπου στην περίπτωση αυτή η διόρθωση του µη ισορροπηµένου φορτίου γίνεται συχνότερα), ή β) προστίθεται µια τεχνητή στατική ανάλυση µε µηδενικό φορτίο (το οποίο, ουσιαστικά, επαναλαµβάνεται στην ανισορροπία). 3.2.9 ∆υναµική ανάλυση

Εκτός από την αλλαγή του συνόλου των ανοχών και/ή την αλλαγή του αριθµού των βηµάτων ανάλυσης, ο αναλυτής έχει λίγο έλεγχο της στρατηγικής της στατικής ανάλυσης. Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχουν περισσότερες επιλογές για δυναµική ανάλυση, συµπεριλαµβάνοντας τα ακόλουθα:

1. Συµβάντα µπορεί ή δεν µπορεί να ληφθούν υπόψη. Συνήθως προτείνεται αυτά τα

συµβάντα να ληφθούν υπόψη (βλέπε *PARAMETERS/DC). Ο χρόνος εκτέλεσης µπορεί να εξοικονοµηθεί αυξάνοντας τις αποκλίσεις ανοχών στο *PARAMETRES/F, αλλά εις βάρος της ακρίβειας.

2. Χρονικά βήµατα µπορεί να είναι σταθερά ή µεταβλητά. Η επιλογή σταθερού χρονικού

βήµατος µπορεί να χρησιµοποιηθεί συχνά. Παρ’ όλ’ αυτά, αν υπάρχουν στοιχεία τύπου

-20-

ρωγµής, η επιλογή σταθερού βήµατος πρέπει οπωσδήποτε να χρησιµοποιηθεί. Αυτό συµβαίνει επειδή το κλείσιµο ρωγµής έχει ως συνέπεια σύγκρουση, και ένα πολύ µικρό χρονικό βήµα ίσως χρειαστεί για µία µικρή χρονική περίοδο αµέσως µετά τη σύγκρουση. Η επιλογή µεταβλητού χρονικού βήµατος είναι πολύ αποτελεσµατική γι’ αυτόν τον σκοπό. Προτείνεται ότι η επιλογή “σφάλµα ισορροπίας ενδιαµέσου βήµατος” (‘στατικό σφάλµα’) µπορεί να χρησιµοποιηθεί, και όχι η επιλoγή ‘ώθηση’. Βλέπε *PARAMETERS/DA και *PAREMETERS/DT.

3. Το πρόγραµµα περιλαµβάνει επιλογές για “διόρθωση ταχύτητας” και για “διόρθωση

επιτάχυνσης”. Αυτές οι διορθώσεις ίσως βοηθήσουν σε µερικές περιπτώσεις, αλλά γενικώς προτείνεται ότι αυτές µπορούν να παραβλέπονται. Βλέπε *PARAMETERS/DC.

3.2.9 Σχόλια στα δεδοµένα εισαγωγής

Το αρχείο DRAIN.INP µπορεί να περιέχει οποιοδήποτε αριθµό σχολίων (προεισαγώµενα µε “!”). Είναι καλή ιδέα να χρησιµοποιούνται σχόλια, µιας και αυτά είναι πολύ χρήσιµα στην εξήγηση της εισαγωγής.

4. ΑΡΧΕΙΟ ∆Ε∆ΟΜΕΝΩΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ

Τα ακόλουθα τµήµατα περιγράφουν τα απαιτούµενα δεδοµένα εισαγωγής. Εκτός όπως σηµειώθηκε, οι µονάδες πρέπει να είναι σταθερές παντού.

Αυτός είναι ένας οδηγός µόνο για το κύριο πρόγραµµα. Οδηγοί χρήσεως για τα στοιχεία βρίσκονται σε ξεχωριστές εργασίες.

Το όνοµα του αρχείου εισαγωγής πρέπει να είναι DRAIN.INP (µε κεφαλαία γράµµατα).

Είδη δεδοµένων είναι τύπου C, I ή R. Ο τύπος C είναι δεδοµένα χαρακτήρα (µετατροπή FORTRAN “Α”), ο τύπος I είναι ακέραιος αριθµός, και ο τύπος R είναι πραγµατικός αριθµός (µετατροπή FORTRAN ”F” ή “E”).

Σχόλια µπορούν να προστεθούν χρησιµοποιώντας θαυµαστικό (!). Αν το θαυµαστικό (!) είναι στην πρώτη στήλη από µια γραµµή εισαγωγής, ολόκληρη η γραµµή θεωρείται ως σχόλιο και αγνοείται. Αυτό είναι χρήσιµο για µεγάλα, πολλών γραµµών σχόλια. Αν το

-21-

θαυµαστικό (!) δεν είναι στην πρώτη στήλη από µια γραµµή εισαγωγής, η πληροφορία στα δεξιά από το θαυµαστικό (!) είναι ένα σχόλιο και αγνοείται. Αυτό είναι χρήσιµο για µικρότερα σχόλια.

Στο αρχείο εισαγωγής χρησιµοποιούνται “γραµµές διαχωρισµού” για να διαιρέσουν τα δεδοµένα σε λογικές οµάδες. Οι διαχωριστές πρέπει να είναι µε κεφαλαία γράµµατα και πρέπει να αρχίζουν από την στήλη 1.

Επεξηγηµατικές σηµειώσεις υπάρχουν στο τέλος αυτού του οδηγού. Σηµειώσεις “G” αναφέρονται σε διάφορα τµήµατα του οδηγού, και µπορούν να βρεθούν στο τµήµα ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ (GENERAL NOTES). Σηµειώσεις “S” είναι συγκεκριµένες σε ιδιαίτερα τµήµατα του οδηγού, και σε ξεχωριστά τµήµατα αναγνωρίζονται από τους διαχωριστές τµήµατος (π.χ. *NOTECOORDS : NOTES για σηµειώσεις στο καθορισµό συντεταγµένης κόµβου). Οι διαχωριστές είναι οι ακόλουθοι: *START/*STARTXX/*RESTART: Καθορισµός προβλήµατος Καθορισµός ονόµατος προβλήµατος, αρχική κατάσταση και παράµετροι για το τµήµα ανάλυσης. *START ή *STARTXX χρησιµοποιούνται για ένα νέο πρόβληµα. *RESTART χρησιµοποιείται για ένα παλιό πρόβληµα. *COMPOUND : Τύποι σύνθετου κόµβου. Προσδιορισµός ενός τύπου σύνθετου κόµβου. Οι πληροφορίες τύπου σύνθετου κόµβου αποτελούνται από τον αριθµό των υποκόµβων, τις συντεταγµένες τους σε σχέση µε τον κύριο κόµβο και τους δικούς του βαθµούς ελευθερίας. Επαναλαµβάνεται για κάθε τύπο σύνθετου κόµβου. *NODECOORDS: Συντεταγµένες κόµβου Καθορισµός ή δηµιουργία θέσεων συντεταγµένων για όλους τους κόµβους. *NODETYPES : Καθορισµός τύπου κόµβου. Καθορισµός τύπου κόµβου για κάθε σύνθετο κόµβο *RESTRAINTS: Περιορισµένοι κόµβοι *SLAVING:Περιορισµοί κόµβου *MASSES: Κοµβικές µάζες *ELEMENTGROUP: Προσδιοριστική οµάδα στοιχείου Προσδιορισµός οµάδας στοιχείου. Επαναλαµβάνεται για κάθε οµάδα στοιχείου. *SECTION: Προσδιορισµός δοµικού τµήµατος Προσδιορισµός ενός δοµικού τµήµατος. Επαναλαµβάνεται για κάθε δοµικό τµήµα. *GENDISP: Προσδιορισµός γενικευµένης µετατόπισης Προσδιορισµός µιας γενικευµένης µετατόπισης. Επαναλαµβάνεται για κάθε γενικευµένη µετατόπιση. *RESULTS: Καθορισµός απόδοσης αποτελεσµάτων Καθορισµός των αποτελεσµάτων τα οποία µπορούν να γραφούν στα αρχεία .USR, .RXX και .OUT. Αυτά µπορούν να αλλάξουν σε κάθε τµήµα ανάλυσης, αν επιθυµείται. *ELEMLOAD: Πρότυπο φορτίου στατικού στοιχείου Καθορισµός ενός πρότυπου φορτίου στοιχείου. Επαναλαµβάνεται για κάθε νέο πρότυπο φορτίο στοιχείου. *NODALOAD: Πρότυπο στατικού κοµβικού φορτιού Καθορισµός ενός πρότυπου κοµβικού φορτίου. Επαναλαµβάνεται για κάθε νέο πρότυπο κοµβικό φορτίο. *ACCNREC: Καταγραφή επιτάχυνσης εδάφους Καθορισµός µιας καταγραφής επιτάχυνσης εδάφους. Επαναλαµβάνεται για κάθε νέα καταγραφή επιτάχυνσης εδάφους. *SPECREC: Φάσµα απόκρισης Καθορισµός ενός φάσµατος απόκρισης επιτάχυνσης, ταχύτητας ή µετατόπισης. Επαναλαµβάνεται για κάθε νέο φάσµα απόκρισης. *DISPREC: Καταγραφή µετατόπισης εδάφους Καθορισµός µιας καταγραφής δυναµικής δύναµης. Επαναλαµβάνεται για κάθε νέα καταγραφή δυναµικής δύναµης. *PARAMETERS: Παράµετροι ανάλυσης Καθορισµός παραµέτρων ελέγχου για στατική και δυναµική ανάλυση. *GRAV: Ανάλυση στατικής βαρύτητας *STAT: Στατική ανάλυση *REST: Επαναφορά στη στατική κατάσταση *MODE: Ιδιοσχήµατα και περίοδοι *SPEC: Ανάλυση φάσµατος απόκρισης *ACCN: Ανάλυση νέας επιτάχυνσης εδάφους

-22-

*ACCR: Ανάλυση επαναλαµβανόµενης επιτάχυνσης εδάφους *VELN: Ανάλυση νέας αρχικής ταχύτητας *VELR: Ανάλυση επαναλαµβανόµενης αρχικής ταχύτητας *DISN: Ανάλυση νέας εδαφικής µετατόπισης *DISR: Ανάλυση επαναλαµβανόµενης εδαφικής µετατόπισης *FORN: Ανάλυση νέας δυναµικής δύναµης *FORR: Ανάλυση επαναλαµβανόµενης δυναµικής δύναµης *STOP: Τέλος τµήµατος ανάλυσης *START/*STARTXX/*RESTART: Εισαγωγή προβλήµατος Με *START, το πρόγραµµα σταµατά αν αρχεία µε προεκτάσεις, .ACC, .DIS, .DPG, .ECH, .ELD, .FRG, .GEO, .LST, .OUT, .SLO, .STA ή .VEL υπάρχουν για το πρόβληµα. Μετονοµάζονται ή σβήνονται αυτά τα αρχεία πριν χρησιµοποιηθεί η επιλογή *START. Εναλλακτικά, χρησιµοποιείται η επιλογή *STARTXX για να σβηστούν τέτοια αρχεία αυτόµατα. Μια γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 3-10(C) S1 NSTAT Όνοµα προβλήµατος (1 ως 8 χαρακτήρες). 14-15(I) S2 KEXE Αριθµός κατάστασης νέου ξεκινήµατος

(*RESTART µόνο: αφήνεται κενό για *START ή *STARXX). (α) 0: ξεκίνηµα από την µη προεντεταµένη κατάσταση (β) n: ξεκίνηµα από την κατάσταση στο τέλος του

-23-

τµήµατος ανάλυσης “n”. 20(I) S3 Κώδικας εκτέλεσης.

(α) 0: εκτέλεση (β) 1: µόνο έλεγχος δεδοµένων (γ) 2: εκτέλεση αν τα δεδοµένα στοιχείου µπορούν όλα να κρατηθούν στη µνήµη, αλλιώς µόνο έλεγχος δεδοµένων

22(I) S4 KPDEL Κώδικας αρχείου ανάγνωσης εισαγωγής (α) 0: δεν εισάγονται γραµµές ανάγνωσης, ούτε φαίνεται η πρόοδος της ανάλυσης (β) 1: διαβάζεται κάθε εισαγόµενη γραµµή στην οθόνη όπως διαβάζεται και δείχνει την πρόοδο της ανάλυσης (γ) 2: δε διαβάζονται γραµµές εισαγωγής, αλλά φαίνεται η πρόοδος της ανάλυσης

24(I) S5 Κώδικας ανάλυσης φαινοµένων 2ης τάξης. Αγνοείται για *RESTART αν NSTANT≠ 0. (α) 0: αγνοούνται τα φαινόµενα 2ης τάξης (β) 1: λαµβάνονται υπόψη τα φαινόµενα 2ης τάξης

26(I) S6 Κώδικας υπολογισµού ενέργειας. Αγνοείται για *RESTART αν NSTANT≠ 0. (α) 0: παραλείπονται οι υπολογισµοί (β) 1: εκτελούνται οι υπολογισµοί

30(C) Χρήση τύπου αρχείου output .OUT. (α) ”F”: φορµαρισµένο αρχείο FORTRAN (β) “U”: µη φορµαρισµένο αρχείο FORTRAN (γ) “Β”: δυαδικό αρχείο Αφήνεται κενό αν δεν υπάρχει απόδοση χρήστη. Σηµείωση: µερικοί compilers δεν υποστηρίζουν τα δυαδικά αρχεία.

41-80(C) Τίτλος προβλήµατος ή τµήµατος ανάλυσης. *COMPOUND: Τύποι σύνθετου κόµβου ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σύνθετοι κόµβοι έχουν συµπεριληφθεί για χρήση σε µελλοντικές εκδόσεις. Αυτοί δεν έχουν υλοποιηθεί πλήρως σ’ αυτήν την έκδοση. ∆εν περιλαµβάνεται αυτός ο διαχωριστής. Παραβλέπεται για *RESTART. Παραβλέπεται αν δεν υπάρχουν σύνθετοι κόµβοι. Βλέπε σηµείωση S1 για χαρακτηριστικά σύνθετου κόµβου. Κάθε *COMPOUND διαχωριστής ξεκινάει ένα νέο τύπο σύνθετου κόµβου. Επαναλαµβάνεται ο *COMPOUND διαχωριστής για κάθε τύπο σύνθετου κόµβου. Στα µετέπειτα τµήµατα, τύποι σύνθετου κόµβου αναφέρονται µε τον αριθµό του τύπου. Οι τύποι είναι αριθµηµένοι στη σειρά µε την οποία έχουν εισαχθεί. Ένα σύνολο από γραµµές για κάθε τύπο σύνθετου κόµβου. Κάθε γραµµή καθορίζει έναν υποκόµβο. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-10(R) Χ µετατόπιση του υποκόµβου από τον κύριο κόµβο.

-24-

11-20(R) Υ µετατόπιση του υποκόµβου από τον κύριο κόµβο.23(I) Κώδικας περιορισµού για βαθµό ελευθερίας 1.

(α) 0: απόλυτη µεταφορική X, µη περιορισµένη (β) 1: περιορισµένος (όχι βαθµός ελευθερίας) (γ) 2: σχετική µεταφορική X, µη περιορισµένη (δ) 3: ειδικός βαθµός ελευθερίας, µη περιορισµένος

24(I) Κώδικας περιορισµού για βαθµό ελευθερίας 2 (µεταφορική Υ, εκτός ενός ειδικού βαθµού ελευθερίας).

25(I) Κώδικας περιορισµού για βαθµό ελευθερίας 3 (περιστροφική R, εκτός ενός ειδικού βαθµού ελευθερίας).

*NODECOORDS: Συντεταγµένες κόµβου Παραλείπεται για *RESTART. Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται για να καθοριστούν οι συντεταγµένες όλων των κόµβων. Οι γραµµές “C”, “L”, “F” και “G” µπορούν να αναµειχθούν σε οποιαδήποτε σειρά. Κόµβοι που καθορίστηκαν µια φορά δεν µπορούν να ξανακαθοριστούν. “C” Γραµµές: Κόµβοι ελέγχου Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) S1 “C”, για να δηλωθεί ο έλεγχος του κόµβου. 2-10(I) Αριθµός κόµβου. 11-20(R) Χ µετατόπιση συντεταγµένης. 21-30(R) Υ µετατόπιση συντεταγµένης. 31-40(R) Αριθµός µετατόπισης κόµβου.

Σταθερά = απόλυτες συντεταγµένες -1= προηγούµενος “C” κόµβος

“L” Γραµµές: ∆ηµιουργία ευθείας γραµµής Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) S2 “L”, για να δηλωθεί γραµµική δηµιουργία.

-25-

2-10(I) NB Αριθµός κόµβου στο ξεκίνηµα της γραµµής δηµιουργίας.

11-20(I) NE Αριθµός κόµβου στο τέλος της γραµµής δηµιουργίας.

21-30(I) ND ∆ιαφορά αριθµού κόµβου µεταξύ διαδοχικών κόµβων. Σταθερά=1.

31-35(I) NG Αριθµός των κόµβων που δηµιουργούνται. Σταθερά=( ΝΕ - ΝΒ - 1) / ND.

36-45(R) SP ∆ιάστηµα µεταξύ κόµβων. (α) 0.0: εξίσου διαστήµατα κατά µήκος της γραµµής δηµιουργίας (β) <1.0: συµµετρία στο µήκος της γραµµής δηµιουργίας (γ) >1.0: ακριβής διαστήµατα

“F” Γραµµές : Μετωπική συµπερασµατική εξαγωγή (Fronal Extrapolation) Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) S3 “F”, για να δηλωθεί η µετωπική (Fronal

Extrapolation). 2-10(I) NB Αριθµός κόµβου στην αρχή του πλέγµατος (grid

origin). 11-20(I) NE1 Αριθµός κόµβου στο τέλος του πλέγµατος του 1-

άξονα (grid 1-axis). 21-30(I) ND1 ∆ιαφορά αριθµού κόµβων µεταξύ διαδοχικών

κόµβων κατά µήκος του 1-άξονα. Σταθερά=ΝΕ1 - ΝΒ.

31-40(I) NE2 Αριθµός των κόµβων στο τέλος του πλέγµατος του 2-άξονα (grid 2-axis).

41-50(Ι) ND2 ∆ιαφορά αριθµού κόµβου µεταξύ διαδοχικών κόµβων κατά µήκος του 2-άξονα. Σταθερά=ΝΕ2 - ΝΒ

“G” Γραµµές: Παρεµβολή πλέγµατος (grid) Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) S4 “G”, για να δηλωθεί η παρεµβολή πλέγµατος. 2-10(I) N1 Αριθµός κόµβου στην γωνία 1 του πλέγµατος. 11-20(I) N2 Αριθµός κόµβου στην γωνία 2 του πλέγµατος. 21-30(I) N3 Αριθµός κόµβου στην γωνία 3 του πλέγµατος. 31-40(I) N4 Αριθµός κόµβου στην γωνία 4 του πλέγµατος. 41-50(Ι) ND12 ∆ιαφορά αριθµού κόµβου µεταξύ διαδοχικών

κόµβων κατά µήκος του 1-2 άξονα. 51-60(Ι) ND14 ∆ιαφορά αριθµού κόµβου µεταξύ διαδοχικών

κόµβων κατά µήκος του 1-4 άξονα.

-26-

*NODETYPES: Καθορισµός τύπου κόµβου Παραλείπεται για *RESTART. Παραλείπεται αν δεν υπάρχουν σύνθετοι κόµβοι. Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται για να καθοριστούν οι αριθµοί τύπων όλων των κόµβων. Οι γραµµές “S” και “G” µπορούν να αναµειχθούν σε οποιαδήποτε σειρά. Αν ένας κόµβος έχει καθοριστεί περισσότερο από µία φορά, τότε ο τελευταίος καθορισµός υπερισχύει. Σταθερά αριθµού τύπου κόµβου = 0, δηλαδή ένας κόµβος χωρίς υποκόµβους. “S” Γραµµές: ∆ιαδοχική δηµιουργία Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C ) G1 “S”, για να δηλωθεί διαδοχική δηµιουργία. 6-10(I) S1 NT Αριθµός τύπου κόµβου. 11-20(I) NF Πρώτος κόµβος. 21-30(I) NL Τελευταίος κόµβος.

Σταθερά=NF. 31-40(I) ND ∆ιαφορά αριθµού κόµβου µεταξύ διαδοχικών

κόµβων . Σταθερά = όλοι οι ενδιάµεσοι κόµβοι µεταξύ NF και NL.

-27-

“G” Γραµµές: ∆ηµιουργία πλέγµατος (grid) Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C ) G2 “G”, για να δηλωθεί η δηµιουργία πλέγµατος. 6-10(I) S1 NT Αριθµός τύπου κόµβου. 11-20(I) NΒ Αριθµός κόµβου στην αρχή του πλέγµατος. 21-30(I) NΕ1 Αριθµός κόµβου στο τέλος του πλέγµατος του 1-

άξονα. Σταθερά=NΒ.

31-40(I) ND1 ∆ιαφορά αριθµού κόµβου µεταξύ διαδοχικών κόµβων κατά µήκος του πλέγµατος του 1-άξονα Σταθερά=ΝΕ1 - ΝΒ.

41-50(Ι) NE2 Αριθµός κόµβου στο τέλος του πλέγµατος του 2-άξονα.

51-60(Ι) ND2 ∆ιαφορά αριθµού κόµβου µεταξύ διαδοχικών κόµβων κατά µήκος του πλέγµατος του 2-άξονα Σταθερά=ΝΕ2 - ΝΒ.

*RESTRAINTS: Περιορισµός κόµβων Παραλείπεται για *RESTART. Παραλείπεται αν δεν υπάρχουν κοµβικοί περιορισµοί. Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται για να καθοριστούν οι κώδικες περιορισµού όλων των κόµβων. Οι γραµµές “S” και “G” µπορούν να αναµειχθούν σε οποιαδήποτε σειρά. Αν ένας κόµβος έχει καθοριστεί περισσότερο από µία φορά, τότε ο τελευταίος καθορισµός υπερισχύει. Σταθερά κώδικα περιορισµού = 0, δηλαδή ελεύθερος (χωρίς περιορισµό). Για σύνθετους κόµβους, οι περιορισµοί εφαρµόζονται στον κύριο κόµβο. “S” Γραµµές: ∆ιαδοχική δηµιουργία Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C ) G1 “S”, για να δηλωθεί η διαδοχική δηµιουργία. 3(I) S1 Κώδικας περιορισµού για µεταφορική Χ.

(α) 0: ελεύθερος, δηλ., χωρίς περιορισµό (β) 1: σταθερός (γ) 2: στηριγµένος σε ελατήρια (βλέπε σηµείωση) (δ) 3: χωρίς αλλαγή

4(I) Κώδικας περιορισµού για µεταφορική Υ. 5(Ι) Κώδικας περιορισµού για περιστροφική R. 6-15(Ι) NF Πρώτος κόµβος. 16-25(Ι) NL Τελευταίος κόµβος.

-28-

Σταθερά=NF. 26-35(Ι) ND ∆ιαφορά αριθµού κόµβου µεταξύ διαδοχικών


“G” Γραµµές: ∆ηµιουργία πλέγµατος (grid) Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C ) G2 “G”, για να δηλωθεί η δηµιουργία πλέγµατος. 3(I) S1 Κώδικας περιορισµού για µεταφορική Χ.

(α) 0: ελεύθερος, δηλ., χωρίς περιορισµό (β) 1: σταθερός (γ) 2: στηριγµένος σε ελατήρια (βλέπε σηµείωση) (δ) 3: καµία αλλαγή

4(I) Κώδικας περιορισµού για µεταφορική Υ. 5(I) Κώδικας περιορισµού για περιστροφική R. 6-15(Ι) NB Αριθµός κόµβου στην αρχή του πλέγµατος. 16-25(Ι) NE1 Αριθµός κόµβου στο τέλος του πλέγµατος του 1-





*SLAVING: Κοµβικοί εξαρτηµένοι περιορισµοί Παραλείπεται για *RESTART. Παραλείπεται αν δεν υπάρχουν κοµβικοί εξαρτηµένοι περιορισµοί. Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται για να καθοριστούν όλοι οι κοµβικοί εξαρτηµένοι περιορισµοί. Οι γραµµές “S” και “G” µπορούν να αναµειχθούν σε οποιαδήποτε σειρά. Μια µετατόπιση που έχει εξαρτηθεί µια φορά δεν µπορεί να είναι µη εξαρτηµένη. Οι µετατοπίσεις για να είναι εξαρτηµένες πρέπει να είναι ελεύθερες (δηλαδή µη περιορισµένες). Οι µετατοπίσεις του κυρίου κόµβου δεν µπορούν να είναι οι ίδιες εξαρτηµένες (δηλαδή, επιτρέπεται εξάρτηση µόνο “απλού επιπέδου”). Για σύνθετους κόµβους, οι εξαρτηµένοι περιορισµοί εφαρµόζονται στον κύριο κόµβο. “S” Γραµµές: ∆ιαδοχική δηµιουργία Στήλες Σηµειώσει

ς Μεταβλητή ∆εδοµένα

1(C ) G1 “S”, για να δηλωθεί η διαδοχική δηµιουργία. 3(I) S1 Κώδικας εξάρτησης για µεταφορική Χ.

(α) 0: καµιά αλλαγή (β) 1: εξαρτηµένος

4(I) Κώδικας εξάρτησης για µεταφορική Υ. 5(Ι) Κώδικας εξάρτησης για περιστροφική R. 6-15(Ι) Αριθµός κύριου κώδικα.

-29-

16-25(Ι) NF Πρώτος κόµβος. 26-35(Ι) NL Τελευταίος κόµβος


κόµβων . Σταθερά=όλοι οι ενδιάµεσοι κόµβοι µεταξύ NF και NL.

“G” Γραµµές: ∆ηµιουργία πλέγµατος (grid) Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C ) G2 “G”, για να δηλωθεί η δηµιουργία πλέγµατος. 3(I) S1 Κώδικας εξάρτησης για µεταφορική Χ.

(α) 0: καµιά αλλαγή (β) 1: εξαρτηµένος

4(I) Κώδικας εξάρτησης για µεταφορική Υ. 5(I) Κώδικας εξάρτησης για περιστροφική R. 6-15(Ι) Αριθµός κύριου κώδικα. 16-25(Ι) NB Αριθµός κόµβου στην αρχή του πλέγµατος. 26-35(Ι) NE1 Αριθµός κόµβου στο τέλος του πλέγµατος του 1-


36-45(Ι) ND1 ∆ιαφορά αριθµού κόµβου µεταξύ διαδοχικών κόµβων κατά µήκος του πλέγµατος του 1-άξονα. Σταθερά=ΝΕ1 - ΝΒ.



*MASSES: Κοµβικές µάζες Παραλείπεται για *RESTART. Παραλείπεται αν δεν υπάρχουν κοµβικές µάζες. Χρησιµοποιούνται όσες περισσότερες γραµµές χρειάζονται για να καθοριστούν όλες οι κοµβικές µάζες. Οι γραµµές “S” και “G” µπορούν να αναµειχθούν σε οποιαδήποτε σειρά. Αν ένας κόµβος έχει καθοριστεί περισσότερο από µία φορά σ’ αυτές τις γραµµές, τότε η µάζα του είναι το άθροισµα των µαζών που καθορίστηκαν στις ξεχωριστές γραµµές. “S” Γραµµές: ∆ιαδοχική δηµιουργία Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C ) G1 “S”, για να δηλωθεί η διαδοχική δηµιουργία. 3(I) S1 Κώδικας για Χ µάζα.

(α) 0: όχι (β) 1: ναι

4(I) Κώδικας για Υ µάζα. 5(I) Κώδικας για R µάζα. 6-15(R) Τιµή µάζας. 16-25(Ι) NF Πρώτος κόµβος. 26-35(I) NL Τελευταίος κόµβος.


κόµβων . Σταθερά=όλοι οι ενδιάµεσοι κόµβοι µεταξύ NF και

-30-

NL. 46-65 ∆ε χρησιµοποιείται. 66-70(R)

Παράγοντας τροποποίησης µέσω του οποίου οι τιµές της µάζας διαιρούνται. Τυπικά “g”, για µετατροπή από οκτώ µονάδες σε µονάδες µάζας. Σταθερά ως ακολούθως: (α) 1η γραµµή: 1.0 (β) επακόλουθες γραµµές: όπως στην προηγούµενη γραµµή

71-80(R)

Ανάλογος συντελεστής απόσβεσης µάζας (α) γι’ αυτές τις µάζες. Σταθερά ως ακολούθως: (α) 1η γραµµή: 0.0 (β) επακόλουθες γραµµές: όπως στην προηγούµενη γραµµή

“G” Γραµµές: ∆ηµιουργία πλέγµατος (grid) Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C ) G1 “G”, για να δηλωθεί η δηµιουργία πλέγµατος. 3(I) S1 Κώδικας για Χ µάζα.

(α) 0: όχι (β) 1: ναι

4(I) Κώδικας για Υ µάζα. 5(I) Κώδικας για R µάζα. 6-15(R) Τιµή µάζας. 16-25(Ι) NB Αριθµός κόµβου στην αρχή του πλέγµατος. 26-35(I) NE1 Αριθµός κόµβου στο τέλος του πλέγµατος του 1-



46-55(Ι) NE2 Αριθµός κόµβου στο τέλος του πλέγµατος του 2-άξονα. Σταθερά=NΒ.


66-70(R) Παράγοντας τροποποίησης µέσω του οποίου οι τιµές της µάζας διαιρούνται.

-31-

Τυπικά “g”, για µετατροπή από οκτώ µονάδες σε µονάδες µάζας. Σταθερά ως ακολούθως: (α) 1η γραµµή: 1.0 (β) επακόλουθες γραµµές: όπως στην προηγούµενη γραµµή

71-80(R) S2 Ανάλογος συντελεστής απόσβεσης µάζας (α) γι’ αυτές τις µάζες. Σταθερά ως ακολούθως: (α) 1η γραµµή: 0.0 (β) επακόλουθες γραµµές: όπως στην προηγούµενη γραµµή

*ELEMENTGROUP: Προσδιορισµός οµάδας στοιχείων Παραλείπεται για *RESTART. Κάθε διαχωριστής *ELEMENTGROUP ξεκινάει µια νέα οµάδα στοιχείων (βλέπε σηµείωση S1). Επαναλαµβάνεται ο διαχωριστής *ELEMENTGROUP για κάθε οµάδα στοιχείων. Οι οµάδες των στοιχείων αριθµούνται µε την σειρά που εισάγονται. Μια οµάδα γραµµών για οµάδα. (α) Οµάδα πληροφοριών Μια γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-5(Ι) S2 Αριθµός τύπου στοιχείου. 10(Ι) S3 KEVE Κώδικας υπολογισµού συµβάντος.

(α) 0: σταµάτηµα του υπολογισµού του παράγοντα συµβάντος (β) 1: υπολογισµός των παραγόντων συµβάντος για στοιχεία σ’ αυτήν την οµάδα

15(Ι) S4 KGEM Κώδικας ανάλυσης φαινοµένων 2ης τάξης. (α) 0: αγνοούνται τα φαινόµενα 2ης τάξης (β) 1: λαµβάνονται υπόψη τα φαινόµενα 2ης τάξης:

-32-

επιτρέπεται να µεταβληθεί η γεωµετρική δυσκαµψία για στατική ανάλυση (γ) 2: λαµβάνονται υπόψη τα φαινόµενα 2ης τάξης: επιτρέπεται να µεταβληθεί η γεωµετρική δυσκαµψία και για στατική και για δυναµική ανάλυση (δε συνιστάται, βλέπε σηµείωση)

21-30(R) S5 Ανάλογος παράγοντας απόσβεσης δυσκαµψίας (β).

41-80(C) Τίτλος οµάδας. (β) Στοιχεία δεδοµένων Βλέπε ξεχωριστά τους Οδηγούς Χρήστη Στοιχείου για λεπτοµέρειες. *SECTION: Προσδιορισµός δοµικού τµήµατος Παραλείπεται για *RESTART. Παραλείπεται αν δεν υπάρχουν δοµικά τµήµατα. Βλέπε σηµείωση S1 για εξήγηση δοµικού τµήµατος. Κάθε διαχωριστής *SECTION ξεκινάει ένα νέο προσδιορισµό δοµικού τµήµατος. Επαναλαµβάνεται ο διαχωριστής *SECTION για κάθε δοµικό τµήµα. Τα τµήµατα αριθµούνται µε την σειρά που εισάγονται. Μια οµάδα γραµµών για κάθε δοµικό τµήµα. (α) Τίτλος τµήµατος Μία γραµµή. Αυτή η γραµµή ίσως ακολουθηθεί από µία καθορισµένη γραµµή προσανατολισµού τµήµατος. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-10(R) Γωνία κλίσης διατοµής (αντιωρολογιακά από τον

άξονα Χ στον άξονα της διατοµής). 41-80(C) Τίτλος τµήµατος.

(β1) Cut στοιχεία Μία γραµµή για κάθε στοιχείο cut στο τµήµα. Κάθε γραµµή ίσως ακολουθηθείτε από γραµµές που προσδιορίζουν µια µετατροπή δύναµης. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα

-33-

1-5(Ι) Αριθµός οµάδας στοιχείου. 6-10(Ι) Αριθµός στοιχείου σε οµάδα. 11-20(R) Απόσταση το κέντρο της διατοµή στο σηµείο

τοµής του στοιχείου. 25(I) KODF Κώδικας µετατροπής δύναµης.

(α) 0: µετατροπή εισάγεται στις αµέσως ακόλουθες γραµµές (β) 1: χρησιµοποιείται η ίδια µετατροπή όπως για το προηγούµενο cut στοιχείο (γ) 2: χρησιµοποιείται η ίδια µετατροπή όπως για το ανταποκρινόµενο cut στοιχείο του προηγούµενου τµήµατος.

(β2) Μετατροπή δύναµης Συµπεριλαµβάνονται µόνο αν KODF = 0. NDOF γραµµές, όπου NDOF = αριθµός των βαθµών ελευθερίας (dofs) για κάθε cut στοιχείο. Κάθε γραµµή προσδιορίζει µία στήλη του µητρώου µετατροπής δύναµης. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-10(R) S2 Συντελεστής µετατροπής για Χ δύναµη. 11-20(R) Συντελεστής µετατροπής για Υ δύναµη. 21-30(R) Συντελεστής µετατροπής για R ροπή.

*GENDISP: Προσδιορισµός γενικευµένης µετατόπισης Παραλείπεται για *RESTART. Παραλείπεται αν δεν υπάρχουν γενικευµένες µετατοπίσεις. Κάθε διαχωριστής *GENDISP ξεκινάει ένα νέο προσδιορισµό γενικευµένης µετατόπισης (βλέπε σηµείωση S1). Επαναλαµβάνεται ο διαχωριστής *GENDISP για κάθε γενικευµένη µετατόπιση. Οι γενικευµένες µετατοπίσεις αριθµούνται µε την σειρά που εισάγονται. Μια οµάδα γραµµών για κάθε γενικευµένη µετατόπιση, µέγιστο 8 γραµµές για κάθε οµάδα. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-10(Ι) Αριθµός κόµβου. 15(Ι) ∆ιεύθυνση µετατόπισης.

(α) 1: µεταφορική Χ (β) 2: µεταφορική Υ (γ) 3: περιστροφική R

16-25(R) Συντελεστής συµµετοχής για την µετατόπιση. 41-80(C) Τίτλος γενικευµένης µετατόπισης.

Περιλαµβάνεται µόνο µε την πρώτη µετατόπιση που συνθέτει (making up) την οµάδα (set).

-34-

*RESULTS: Καθορισµός απόδοσης αποτελεσµάτων Προαιρετικά. Ίσως συµπεριλαµβάνονται σε κάποιο τµήµα ανάλυσης, είτε *START, *STARTXX ή *RESTART. Αν δεν καθοριστούν για *START ή *STARTXX, ο κώδικας απόδοσης = 0 (δηλαδή, δεν υπάρχει απόδοση χρήστη, δεν σώζεται για µετεπεξεργασία και δεν τυπώνεται). Αυτές είναι οι εφαρµογές για κόµβους, στοιχεία, δοµικά τµήµατα και γενικευµένες µετατοπίσεις. Αν δεν καθοριστούν για *RESTART, ο καθορισµός από το προηγούµενο τµήµα ανάλυσης εφαρµόζεται. Αν ένας κώδικας απόδοσης καθοριστεί περισσότερο από µία φορά για οποιοδήποτε κόµβο, στοιχείο κ.λ.π. τότε ο τελευταίος καθορισµός υπερισχύει (βλέπε σηµείωση S1). (α) Κόµβοι Προαιρετικά. Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται. Οι γραµµές S” και “G” µπορούν να αναµειχθούν σε οποιαδήποτε σειρά. Αν ένας κόµβος έχει καθοριστεί περισσότερο από µία φορά, τότε ο τελευταίος καθορισµός υπερισχύει. “S” Γραµµές: ∆ιαδοχική δηµιουργία Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-2(C) G1 “NS”, για να φανούν τα κοµβικά αποτελέσµατα και η

διαδοχική δηµιουργία. 3(C) Τύπος αποτελεσµάτων.

(α) “D”: µετατοπίσεις (β) “V”: ταχύτητες

-35-

(γ) “A”: επιταχύνσεις 8(I) Κώδικας απόδοσης χρήστη (αποτελέσµατα

γραµµένα στο αρχείο .USR). (α) 0: να µη γίνει απόδοση (β) 1: να γίνει απόδοση (γ) 2: καµία αλλαγή από προηγούµενο καθορισµό Αρχική σταθερά = 0.

9(I) Κώδικας µετεπεξεργασίας (αποτελέσµατα γραµµένα στο αρχείο .RXX). (α) 0: δεν σώζονται για µετεπεξεργασία (β) 1: σώζονται (γ) 2: καµία αλλαγή από προηγούµενο καθορισµό Αρχική σταθερά = 0.

10(Ι) Κώδικας εκτύπωσης (αποτελέσµατα γραµµένα στο αρχείο .OUT). (α) 0: δεν τυπώνονται (β) 1: τυπώνονται (γ) 2: καµία αλλαγή από προηγούµενο καθορισµό Αρχική σταθερά = 0.

11-20(Ι) S2 NF Πρώτος κόµβος. Σταθερά = όλοι οι κόµβοι. NL και ND αγνοούνται.

21-30(I) NL Τελευταίος κόµβος. Σταθερά=NF.

31-40(Ι) ND ∆ιαφορά αριθµού κόµβου µεταξύ διαδοχικών κόµβων . Σταθερά = όλοι οι ενδιάµεσοι κόµβοι µεταξύ NF και NL.

Συνεχίζεται *RESULTS: Συνέχεια “G” Γραµµές: ∆ηµιουργία πλέγµατος (grid) Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-2(C ) G2 “NG”, για να δηλωθούν τα κοµβικά αποτελέσµατα

και την δηµιουργία πλέγµατος. 3(C) Τύπος αποτελεσµάτων

(α) “D” : µετατοπίσεις (β) “V” : ταχύτητες (γ) “A” : επιταχύνσεις

8(I) Κώδικας απόδοσης χρήστη (αποτελέσµατα γραµµένα στο αρχείο .USR). (α) 0: να µη γίνει απόδοση (β) 1: να γίνει απόδοση (γ) 2: καµία αλλαγή από προηγούµενο καθορισµό Αρχική σταθερά = 0.


10(Ι) Κώδικας εκτύπωσης (αποτελέσµατα γραµµένα στο αρχείο .OUT). (α) 0: δεν τυπώνονται

-36-

(β) 1: τυπώνονται (γ) 2: καµία αλλαγή από προηγούµενο καθορισµό Αρχική σταθερά = 0.

11-20(Ι) S2 NB Αριθµός κόµβου στην αρχή του πλέγµατος. 21-30(I) NE1 Αριθµός κόµβου στο τέλος του πλέγµατος του 1-




51-60(Ι) ND2 ∆ιαφορά αριθµού κόµβου µεταξύ διαδοχικών κόµβων κατά µήκος του πλέγµατος του 2-άξονα. Σαθερά=ΝΕ2 - ΝΒ.

Συνεχίζεται *RESULTS: Συνέχεια (β) Στοιχεία Προαιρετικά. Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται. Αν ένα στοιχείο έχει καθοριστεί περισσότερο από µία φορά, τότε ο τελευταίος καθορισµός υπερισχύει. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) “Ε”, για να δηλωθούν τα αποτελέσµατα του

στοιχείου. 8(C) Κώδικας απόδοσης χρήστη (αποτελέσµατα



10(I) Κώδικας εκτύπωσης (αποτελέσµατα γραµµένα στο αρχείο .OUT).

-37-

(α) 0: δεν τυπώνονται (β) 1: τυπώνονται (γ) 2: καµία αλλαγή από προηγούµενο καθορισµό Αρχική σταθερά = 0.

11-15(Ι) Αριθµός οµάδας στοιχείου. Σταθερά = όλα τα στοιχεία σε όλες τις οµάδες. NF, NL και ND αγνοούνται.

16-20(Ι) NF Αριθµός πρώτου στοιχείου. Σταθερά = όλα τα στοιχεία σ’ αυτήν την οµάδα. NL και ND αγνοούνται.

21-25(I) NL Αριθµός τελευταίου στοιχείου. Σταθερά=NF.

26-30(Ι) ND ∆ιαφορά αριθµού στοιχείου µεταξύ διαδοχικών στοιχείων. Σταθερά=1.

Συνεχίζεται *RESULTS: Συνέχεια (γ) ∆οµικά τµήµατα Παραλείπεται για *RESTART. Παραλείπεται αν δεν υπάρχουν δοµικά τµήµατα. Προαιρετικά. Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται. Αν ένα τµήµα έχει καθοριστεί περισσότερο από µία φορά, τότε ο τελευταίος καθορισµός υπερισχύει. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) “S”, για να δηλωθούν τα αποτελέσµατα των

δοµικών τµηµάτων. 8(C) Κώδικας απόδοσης χρήστη (αποτελέσµατα



-38-

10(I) Κώδικας εκτύπωσης (αποτελέσµατα γραµµένα στο αρχείο .OUT). (α) 0: δεν τυπώνονται (β) 1: τυπώνονται (γ) 2: καµία αλλαγή από προηγούµενο καθορισµό Αρχική σταθερά = 0.

11-15(Ι) NF Αριθµός πρώτου τµήµατος. Σταθερά = όλα τα τµήµατα. NL & ND αγνοούνται.

16-20(Ι) NL Αριθµός Τελευταίου τµήµατος. Σταθερά=NF.

21-25(I) ND ∆ιαφορά αριθµού τµήµατος µεταξύ διαδοχικών τµηµάτων. Σταθερά=1.

Συνεχίζεται *RESULTS: Συνέχεια (δ) Γενικευµένες µετατοπίσεις Παραλείπεται αν δεν υπάρχουν γενικευµένες µετατοπίσεις. Προαιρετικά. Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται. Αν µία γενικευµένη µετατόπιση έχει καθοριστεί περισσότερο από µία φορά, τότε ο τελευταίος καθορισµός υπερισχύει. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) G1 “G”, για να δηλωθούν τα αποτελέσµατα των

γενικευµένων µετατοπίσεων. 2(C) Τύπος αποτελεσµάτων.

(α) “D” : µετατοπίσεις (β) “V” : ταχύτητες (γ) “A” : επιταχύνσεις

8(I) Κώδικας απόδοσης χρήστη (αποτελέσµατα γραµµένα στο αρχείο .USR). (α) 0: να µη γίνει απόδοση (β) 1: να γίνει απόδοση (γ) 2: καµία αλλαγή από προηγούµενο καθορισµό Αρχική σταθερά = 0.

9(I) Κώδικας µετεπεξεργασίας (αποτελέσµατα γραµµένα στο αρχείο .RXX). (α) 0: δεν σώζονται για µετεπεξεργασία

-39-

(β) 1: σώζονται (γ) 2: καµία αλλαγή από προηγούµενο καθορισµό Αρχική σταθερά = 0.

10(Ι) Κώδικας εκτύπωσης (αποτελέσµατα γραµµένα στο αρχείο .OUT). (α) 0: δεν τυπώνονται (β) 1: τυπώνονται (γ) 2: καµία αλλαγή από προηγούµενο καθορισµό Αρχική σταθερά = 0.

11-15(Ι) NF Αριθµός πρώτης γενικευµένης µετατόπισης. Σταθερά = όλες οι γενικευµένες µετατοπίσεις. NL και ND αγνοούνται.

16-20(I) NL Αριθµός τελευταίας γενικευµένης µετατόπισης. Σταθερά=NF.

21-25(Ι) ND ∆ιαφορά αριθµού γενικευµένης µετατόπισης µεταξύ διαδοχικών γενικευµένων µετατοπίσεων. Σταθερά=1.

*ELEMLOAD: Πρότυπο φορτίου στατικού στοιχείου Προαιρετικά. Ίσως συµπεριλαµβάνονται µε *START, *STARTXX και *RESTART. Αν κάποια πρότυπα φορτίου στοιχείου έχουν ήδη καθοριστεί, τα νέα πρότυπα προσαρτούνται στο .ELD αρχείο. Κάθε διαχωριστής *ELEMLOAD ξεκινάει ένα νέο πρότυπο φορτίου στοιχείου. Βλέπε σηµείωση S1. Μία οµάδα από γραµµές για κάθε πρότυπο. Κάθε οµάδα αποτελείται από ένα όνοµα προτύπου συν µια υποοµάδα γραµµών για κάθε επιτηδευµένη οµάδα στοιχείου. Τα δεδοµένα χρειάζεται να καθορίσουν τα φορτία για µία οµάδα στοιχείου που εξαρτάται από τον τύπο του στοιχείου. Σηµειώνεται ότι αυτά τα πρότυπα φορτίου στοιχείου µπορούν να χρησιµοποιηθούν µόνο για την ανάλυση βαρυτικού φορτίου και όχι για την γενική στατική ανάλυση. (α) Όνοµα προτύπου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 2-5(C) G3 Όνοµα προτύπου. 41-80(C) Τίτλος προτύπου.

(β1) Οµάδα στοιχείου

-40-

Μία γραµµή, µέχρι να ξεκινήσει µία οµάδα στοιχείου. Επαναλαµβάνεται αυτή η γραµµή για κάθε επιτηδευµένη οµάδα. Οι οµάδες πρέπει να είναι σε αύξουσα αριθµητική σειρά. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) “G”, για να δηλωθεί το ξεκίνηµα από µία

επιτηδευµένη οµάδα στοιχείου. 2-5(I) S2 Αριθµός οµάδας στοιχείου. 6-10(I) S3 NLOD Αριθµός sets φορτίου στοιχείου (µέγιστο 40) γι’

αυτήν την οµάδα. (β2) Φορτία στοιχείου Τα δεδοµένα φορτίου στοιχείου εξαρτώνται από το τύπο του στοιχείου. Βλέπε ξεχωριστά τους Οδηγούς Χρήστη Στοιχείου για λεπτοµέρειες.

*NODALOAD: Πρότυπα στατικού κοµβικού φορτίου Προαιρετικά. Ίσως συµπεριλαµβάνονται µε *START, *STARTXX και *RESTART. Αν κάποια πρότυπα κοµβικού φορτίου έχουν ήδη καθοριστεί, τα νέα πρότυπα προσαρτούνται στο .STA αρχείο. Κάθε διαχωριστής *NODALOAD ξεκινάει ένα νέο πρότυπο κοµβικού φορτίου. Μία οµάδα από γραµµές για κάθε πρότυπο. Κάθε οµάδα αποτελείται από ένα όνοµα προτύπου συν όσες περισσότερες γραµµές απαιτούνται για να καθοριστούν τα κοµβικά φορτία. (α) Όνοµα προτύπου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 2-5(C) G3 Όνοµα προτύπου. 41-80(C) Τίτλος προτύπου.

(β) Κοµβικά φορτία Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται. Οι γραµµές S” και “G” µπορούν να αναµειχθούν σε οποιαδήποτε σειρά. Αν ένας κόµβος έχει καθοριστεί περισσότερο από µία φορά, τότε ο τελευταίος καθορισµός υπερισχύει. “S” Γραµµές: ∆ιαδοχική δηµιουργία Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) G1 “S”, για να δηλωθεί η διαδοχική δηµιουργία. 2-10(R) Χ φορτίο.

-41-

11-20(R) Υ φορτίο. 21-30(R) R φορτίο. 31-40(Ι) NF Πρώτος κόµβος. 41-50(I) NL Τελευταίος κόµβος.



“G” Γραµµές: ∆ηµιουργία πλέγµατος (grid) Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) G2 “G”, για να δηλωθεί η δηµιουργία πλέγµατος. 2-10(R) Χ φορτίο. 11-20(R) Υ φορτίο. 21-30(R) R φορτίο. 31-40(Ι) NB Αριθµός κόµβου στην αρχή του πλέγµατος. 41-50(I) NE1 Αριθµός κόµβου στο τέλος του πλέγµατος του 1-





*ACCNREC: Καταγραφή επιτάχυνσης εδάφους Προαιρετικά. Ίσως συµπεριλαµβάνονται µε *START, *STARTXX και *RESTART. Αν κάποιες καταγραφές επιτάχυνσης έχουν ήδη καθοριστεί, οι νέες καταγραφές προσαρτούνται στο .ACC αρχείο. Κάθε διαχωριστής *ACCNREC ξεκινάει µία νέα καταγραφή εδαφικής επιτάχυνσης. Μία οµάδα από γραµµές για κάθε καταγραφή. (α) Όνοµα καταγραφής Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 2-5(C) G3 Όνοµα καταγραφής. 6-20(C) Όνοµα του αρχείου (µεγ. 12 χαρακτήρες) από

όποιο δεδοµένα θα διαβαστεί. Σταθερά = διαβάζεται από εισαγόµενο αρχείο.

21-40(C) FORM Μορφοποίηση δεδοµένων. Π.χ., (8f10.0), [4(f8.5, f12.5)] κ.λ.π. Αφήνεται κενό για ανάγνωση από τα µη φορµαρισµένα αρχεία. Χρησιµοποιείται ένας ‘*’ χαρακτήρα στο FORM για να διαβαστούν τα δεδοµένα σε ελεύθερη µορφοποίηση. Σηµείωση: αν χρησιµοποιείται ελεύθερη εισαγωγή τύπου, σχόλια δεν πρέπει να παρουσιαστούν πριν και

-42-

εντός των δεδοµένων καταγραφής. 41-80(C) Τίτλος καταγραφής.

(β) Έλεγχος πληροφοριών Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-5(Ι) NVAL Συνολικός αριθµός των τιµών επιτάχυνσης που

θα διαβαστούν. 6-10(Ι) NVLIN Αριθµός των τιµών επιταχύνσεων για κάθε

γραµµή δεδοµένων εισαγωγής (µεγ. 20). 15(Ι) KODE Κώδικας δεδοµένων.

(α) 0: τιµές επιτάχυνσης µόνο, θεωρείται σε σταθερή παύση DT (β) 1: ζεύγη χρόνου - επιτάχυνσης (γ) 2: ζεύγη επιτάχυνσης - χρόνου

20(Ι) Κώδικας εκτύπωσης. (α) 0: εκτύπωση όπως εισήχθει (β) 1: εκτύπωση όπως κλιµακώνεται (γ) 2: καµία εκτύπωση

21-30(R) S1 Χρονικός συντελεστής κλίµακας. Σταθερά=1.0. Όλοι οι χρόνοι εισαγωγής πολλαπλασιάζονται µε αυτόν τον παράγοντα.

31-40(R) S2 Συντελεστής κλίµακας επιτάχυνσης. Σταθερά=1.0. Όλες οι επιταχύνσεις εισαγωγής πολλαπλασιάζονται µε αυτόν τον παράγοντα.

41-50(R) DT Χρονική παύση αν KODE = 0.

-43-

Σταθερά=1.0. Αγνοείται αν KODE ≠ 0.

51-60(R) Έναρξη χρόνου αν KODE = 0. Αγνοείται αν KODE ≠ 0.

(γ) Τιµές επιτάχυνσης Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται για να καθοριστούν οι τιµές επιτάχυνσης NVAL στη µορφοποίηση και στο αρχείο που καθορίζεται στο (α). Κάθε γραµµή θα πρέπει να έχει NVLIΝ (µεγ. 20) τιµές επιτάχυνσης. Το µεγαλύτερο µήκος γραµµής είναι 160 χαρακτήρες για µορφοποιηµένα δεδοµένα. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητές ∆εδοµένα Ζεύγη χρόνου - επιτάχυνσης ή τιµές

επιτάχυνσης. *SPECTRUM: Φάσµα απόκρισης Προαιρετικά. Ίσως συµπεριλαµβάνονται µε *START, *STARTXX και *RESTART. Αν κάποια φάσµατα έχουν ήδη καθοριστεί, τα νέα φάσµατα προσαρτούνται στο .SPC αρχείο. Κάθε διαχωριστής *SPECTRUM ξεκινάει ένα νέο φάσµα απόκρισης. Μία οµάδα από γραµµές για κάθε φάσµα. (α) Όνοµα φάσµατος Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 2-5(C) G3 Όνοµα φάσµατος. 6-20(C) Όνοµα αρχείου (µεγ. 12 χαρακτήρες) από το

όποιο θα διαβαστούν τα δεδοµένα. Σταθερά = ανάγνωση από αρχείο εισαγωγής.

21-40(C) FORM Μορφοποίηση δεδοµένων. Π.χ., (8f10.0), [4(f8.5, f12.5)] κ.λ.π. Αφήνουµε κενό για να διαβαστούν από τα µη φορµαρισµένα αρχεία. Χρησιµοποιείται ένας ‘*’ χαρακτήρας στο FORM µέχρι να διαβαστούν τα δεδοµένα σε ελεύθερη µορφοποίηση. Σηµείωση: αν χρησιµοποιείται ελεύθερη εισαγωγή τύπου, σχόλια δεν πρέπει να παρουσιαστούν πριν και εντός των δεδοµένων του

-44-

φάσµατος. 41-80(C) Τίτλος φάσµατος.

Συνεχίζεται *SPECTRUM: Συνέχεια (β) Πληροφορίες ελέγχου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-5(Ι) NVAL Συνολικός αριθµός των τιµών απόκρισης που

θα διαβαστούν (µεγ. 141) 6-10(Ι) NVLIN Αριθµός των τιµών επιταχύνσεων για κάθε

γραµµή δεδοµένων εισαγωγής (µεγ. 20) 15(Ι) Κώδικας τύπου φάσµατος.

(α) 0: επιτάχυνση (β) 1: ταχύτητα (γ) 2: µετατόπιση

20(Ι) KODE Κώδικας δεδοµένων. (α) 0: τιµές απόκρισης µόνο, θεωρούνται σταθερές περίοδοι παύσης. (β) 1: Ζεύγη περιόδου - απόκρισης (γ) 2: Ζεύγη απόκρισης - περιόδου (δ) 3: Τιµές απόκρισης µόνο, θεωρείται σταθερή συχνότητα παύσης (ε) 4: Ζεύγη συχνότητας - απόκρισης (ζ) 5: Ζεύγη απόκρισης - συχνότητας

25(Ι) Κώδικας εκτύπωσης. (α) 0: εκτύπωση όπως εισήχθει (β) 1: εκτύπωση όπως κλιµακώθηκε (γ) 2: καµία εκτύπωση

26-35(R) S1 Συντελεστής κλίµακας περιόδου αν KODE=0.1

-45-

ή 2. Συντελεστής κλίµακας συχνότητας αν KODE=3.4 ή 5. Σταθερά=1.0. Όλες οι περίοδοι ή συχνότητες εισαγωγής πολλαπλασιάζονται µε αυτόν τον συντελεστή.

36-45(R) S2 Συντελεστής κλίµακας απόκρισης. Σταθερά=1.0. Όλες οι αποκρίσεις πολλαπλασιάζονται µε αυτόν τον συντελεστή.

46-55(R) Παύση περιόδου αν KODE = 0. Παύση συχνότητας αν KODE = 3. Σταθερά=1.0. Αγνοείται αν KODE ≠ 0 ή 3.

56-65(R) Έναρξη περιόδου αν KODE = 0. Έναρξη περιόδου αν KODE = 3. Αγνοείται αν KODE ≠ 0 ή3.

(γ) Τιµές απόκρισης Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται για να καθοριστούν οι NVAL τιµές απόκρισης στη µορφοποίηση και στο αρχείο που καθορίζεται στο (α). Κάθε γραµµή θα πρέπει να έχει NVLIΝ (µεγ. 20) τιµές απόκρισης. Το µεγαλύτερο µήκος γραµµής είναι 160 χαρακτήρες για µορφοποιηµένα δεδοµένα. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα Ζεύγη χρόνου (ή συχνότητας) - απόκρισης ή

τιµές απόκρισης. *NODALVEL: Πρότυπα αρχικής ταχύτητας Προαιρετικά. Ίσως συµπεριλαµβάνονται µε *START, *STARTXX και *RESTART. Αν κάποια πρότυπα αρχικής ταχύτητας έχουν ήδη καθοριστεί, τα νέα πρότυπα προσαρτούνται στο .VEL αρχείο. Κάθε διαχωριστής *NODALVEL ξεκινάει ένα νέο πρότυπο αρχικής ταχύτητας. Βλέπε σηµείωση S1 για χρήση των αρχικών ταχυτήτων. Μία οµάδα από γραµµές για κάθε πρότυπο. Κάθε οµάδα αποτελείται από ένα όνοµα προτύπου συν όσες γραµµές απαιτούνται για να καθοριστούν οι κοµβικές ταχύτητες. (α) Όνοµα προτύπου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 2-5(C) G3 Όνοµα προτύπου. 41-80(C) Τίτλος προτύπου.

(β) Κοµβικές ταχύτητες Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται. Οι γραµµές S” και “G” µπορούν να αναµειχθούν σε οποιαδήποτε σειρά. Αν ένας κόµβος έχει καθοριστεί περισσότερο από µία φορά, τότε ο τελευταίος καθορισµός υπερισχύει. “S” Γραµµές: ∆ιαδοχική δηµιουργία Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα

-46-

1(C) G1 “S”, για να δηλωθεί η διαδοχική δηµιουργία. 2(C) Κώδικας για τύπο ταχύτητας.

(α) T: µεταφορική (β) R: περιστροφική

3-10(R) Χ ταχύτητα. 11-20(R) Υ ταχύτητα. 21-30(R) Ζ ταχύτητα. 31-40(Ι) NF Πρώτος κόµβος. 41-50(I) NL Τελευταίος κόµβος.



“G” Γραµµές: ∆ηµιουργία πλέγµατος (grid) Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) G2 “G”, για να δηλωθεί η δηµιουργία πλέγµατος. 2(C) Κώδικας για τύπο ταχύτητας.

(α) T: µεταφορική (β) R: περιστροφική

3-10(R) Χ ταχύτητα. 11-20(R) Υ ταχύτητα. 21-30(R) Ζ ταχύτητα. 31-40(Ι) S2 NB Αριθµός κόµβου στην αρχή του πλέγµατος. 41-50(I) NE1 Αριθµός κόµβου στο τέλος του πλέγµατος του

1- άξονα. Σταθερά=NΒ.




-47-

*DISPREC: Καταγραφή µετατόπισης εδάφους Προαιρετικά. Ίσως συµπεριλαµβάνονται µε *START, *STARTXX και *RESTART. Αν κάποιες καταγραφές επιτάχυνσης έχουν ήδη καθοριστεί, οι νέες καταγραφές προσαρτούνται στο .DIS αρχείο. Κάθε διαχωριστής *DISPREC ξεκινάει µία νέα καταγραφή εδαφικής επιτάχυνσης. Βλέπε σηµείωση S1 για χρήση της καταγραφής της µετατόπισης. Μία οµάδα από γραµµές για κάθε καταγραφή. (α) Όνοµα καταγραφής Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 2-5(C) G3 Όνοµα καταγραφής. 6-20(C) Όνοµα αρχείου (µεγ. 12 χαρακτήρες) από το

οποίο θα διαβαστούν τα δεδοµένα. Σταθερά = διαβάζεται από αρχείο εισαγωγής.

21-40(C) FORM Μορφοποίηση δεδοµένων. Π.χ., (8f10.0), [4(f8.5, f12.5)] κ.λ.π. Αφήνεται κενό για να διαβαστούν από τα µη φορµαρισµένα αρχεία. Χρησιµοποιείται ένας ‘*’ χαρακτήρας στο FORM µέχρι να διαβαστούν τα δεδοµένα σε ελεύθερο µορφοποίηση. Σηµείωση: αν χρησιµοποιείται ελεύθερη εισαγωγή τύπου, σχόλια δεν πρέπει να παρουσιαστούν πριν

-48-

και εντός των δεδοµένων της καταγραφής.

41-80(C) Τίτλος καταγραφής. Συνεχίζεται *DISPREC: Συνέχεια (β) Πληροφορίες ελέγχου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-5(Ι) NVAL Συνολικός αριθµός των τιµών µετατόπισης που

θα διαβαστούν. 6-10(Ι) NVLIN Αριθµός των τιµών µετατοπίσης για κάθε γραµµή

δεδοµένων εισαγωγής (µεγ. 20). 15(Ι) KODE Κώδικας δεδοµένων.

(α) 0: τιµές µετατόπισης µόνο, υποτείθεται σταθερή παύση DT (β) 1: ζεύγη χρόνου - µετατόπισης (γ) 2: ζεύγη µετατόπισης - χρόνου


21-30(R) S2 Χρονικός συντελεστής κλίµακας. Σταθερά=1.0. Όλοι οι χρόνοι εισαγωγής πολλαπλασιάζονται µε αυτόν τον συντελεστή.

31-40(R) S3 Συντελεστής κλίµακας µετατόπισης. Σταθερά=1.0 Όλες οι µετατοπίσεις εισαγωγής πολλαπλασιάζονται µε αυτόν τον συντελεστή.

41-50(R) DT Χρονική παύση αν KODE = 0. Σταθερά=1.0.

-49-

Αγνοείται αν KODE ≠ 0. 51-60(R) Χρόνος έναρξης αν KODE = 0.

Αγνοείται αν KODE ≠ 0. (γ) Τιµές µετατόπισης Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται για να καθοριστούν οι NVAL τιµές µετατόπισης στη µορφοποίηση και στο καθορισµένο αρχείο στο (α). Κάθε γραµµή θα πρέπει να έχει NVLIΝ (µεγ. 20) τιµές µετατόπισης. Το µεγαλύτερο µήκος γραµµής είναι 160 χαρακτήρες για µορφοποιηµένα δεδοµένα. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα Ζεύγη χρόνου - µετατόπισης ή τιµές µετατόπισης.

*FORCREC: Καταγραφή δυναµικής δύναµης Προαιρετικά. Ίσως συµπεριλαµβάνονται µε *START, *STARTXX και *RESTART. Αν κάποιες καταγραφές δύναµης έχουν ήδη καθοριστεί, οι νέες καταγραφές προστίθενται. Κάθε διαχωριστής *FORCREC ξεκινάει µία νέα καταγραφή δυναµικής δύναµης. Μία οµάδα από γραµµές για κάθε καταγραφή. (α) Όνοµα καταγραφής Mία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 2-5(C) G3 Όνοµα καταγραφής. 6-20(C) Όνοµα αρχείου (µεγ. 12 χαρακτήρες) από το

οποίο θα διαβαστούν τα δεδοµένα. Σταθερά = διαβάζεται από αρχείο εισαγωγής.

21-40(C) FORM Μορφοποίηση δεδοµένων. Π.χ., (8f10.0), [4(f8.5, f12.5)] κ. λ.π. Αφήνεται κενό για να διαβαστούν από τα µη φορµαρισµένα αρχεία. Χρησιµοποιείται ένας ‘*’ χαρακτήρας στο FORM µέχρι να διαβαστούν τα δεδοµένα σε ελεύθερο µορφοποίηση. Σηµείωση: αν χρησιµοποιείται ελεύθερη εισαγωγή τύπου, σχόλια δεν πρέπει να παρουσιαστούν πριν και εντός των δεδοµένων της καταγραφής.

-50-

41-80(C) Τίτλος καταγραφής. (β) Πληροφορίες ελέγχου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-5(Ι) NVAL Συνολικός αριθµός των τιµών δύναµης που θα

διαβαστούν. 6-10(Ι) NVLIN Αριθµός των τιµών δύναµης για κάθε γραµµή

δεδοµένων εισαγωγής (µεγ. 20). 15(Ι) KODE Κώδικας δεδοµένων.

(α) 0: τιµές δύναµης µόνο, θεωρείται σταθερή παύση DT (β) 1: ζεύγη χρόνου - δύναµης (γ) 2: ζεύγη δύναµης - χρόνου


21-30(R) S2 Συντελεστής κλίµακας δύναµης. Σταθερά=1.0. Όλοι οι χρόνοι εισαγωγής πολλαπλασιάζονται µε αυτόν τον συντελεστή.

31-40(R) S3 Συντελεστής κλίµακας δύναµης. Σταθερά=1.0 Όλες οι δυνάµεις εισαγωγής πολλαπλασιάζονται µε αυτόν τον συντελεστή.

41-50(R) DT Χρονική παύση αν KODE = 0. Σταθερά=1.0. Αγνοείται αν KODE ≠ 0.

51-60(R) Χρόνος έναρξης αν KODE = 0.

-51-

Αγνοείται αν KODE ≠ 0. (γ) Τιµές δύναµης Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται για να καθοριστούν οι NVAL τιµές δύναµης στη µορφοποίηση και στο καθορισµένο αρχείο στο (α). Κάθε γραµµή θα πρέπει να έχει NVLIΝ (µεγ. 20) τιµές δύναµης. Το µεγαλύτερο µήκος γραµµής είναι 160 χαρακτήρες για µορφοπιηµένα δεδοµένα. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα Ζεύγη χρόνου - δύναµης ή τιµές δύναµης.

*PARAMETERS: Ανάλυση παραµέτρων Προαιρετικά. Ίσως συµπεριλαµβάνονται µε *START, *STARTXX και *RESTART. Αν δεν συµπεριλαµβάνονται για *START ή *STARTXX, χρησιµοποιούνται οι αρχικές σταθερές. Αν δεν συµπεριλαµβάνονται για *RESTART εφαρµόζονται οι προδιαγραφές της προηγούµενης ανάλυσης. Αυτοί οι παράµετροι µπορούν να αλλάξουν πριν το πρώτο τµήµα ανάλυσης σε οποιοδήποτε αναλυτικό τµήµα ή ανάµεσα στα τµήµατα ανάλυσης, αν αυτό είναι επιθυµητό. Οι παράµετροι ανάλυσης χρησιµοποιούνται για να ελέγχουν τη στατική και δυναµική µη γραµµική ανάλυση. Αυτοί οι παράµετροι θα δηµιουργούνται µια φορά για µία κατασκευή, και θα χρησιµοποιούνται για όλες τις επόµενες αναλύσεις αυτής της κατασκευής. Παρ’ όλ’ αυτά, ίσως είναι απαραίτητο να αλλάξουµε τις παραµέτρους ανάµεσα στα τµήµατα ανάλυσης. (α) Παράµετροι κλίµακας ιξώδους απόσβεσης της κατασκευής Προαιρετικά. Οι τιµές απόσβεσης [α] και [β] ίσως κλιµακωθούν µόνο αν η κατασκευή βρίσκεται σε στατική κατάσταση. Η παράµετροι κλίµακας εφαρµόζονται για όλες τις τρέχοντες τιµές των [α] και [β]. Οι τρέχουσες τιµές [α] είναι αυτές που καθορίζονται στο *MASSES. Οι τρέχουσες τιµές [β] είναι ή: α) οι τιµές που καθορίστηκαν στο *ELEMENTGROUP, ή β) οι τιµές που καθορίστηκαν στο *PARAMETERS/VE. Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα

-52-

1-2(C) “VS”, για να δηλωθούν παράγοντες κλίµακας ιξώδους απόσβεσης.

11-20(R) Συντελεστής κλίµακας για τιµές [α]. Αρχική σταθερά=1.0.

21-30(R) Συντελεστής κλίµακας για τιµές [β]. Αρχική σταθερά=1.0.

(β) Παράγοντες ιξώδους απόσβεσης στοιχείου Προαιρετικά. Οι τιµές της απόσβεσης [β] για κάθε οµάδα στοιχείου είναι αρχικά καθορισµένες στο *ELEMENTGROUP. Οι τιµές αυτές µπορούν να αλλάξουν µόνο αν η κατασκευή βρίσκεται σε στατική κατάσταση. Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται. Ο τελευταίος καθορισµός για οποιαδήποτε οµάδα στοιχείου υπερισχύει. Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-2(C) “VΕ”, για να δηλωθούν συντελεστές κλίµακας

ιξώδους απόσβεσης του στοιχείου. 6-10(Ι) Αριθµός οµάδας στοιχείου.

Σταθερά = όλες οι οµάδες. 11-20(R) Συντελεστής απόσβεσης, β, για την οµάδα.

Συνεχίζεται *PARAMETERS: Συνέχεια (γ) Μετατοπίσεις λόγω κατάρρευσης Προαιρετικά. Χρησιµοποιούνται για να αλλάξουν τις τιµές των µετατοπίσεων κατά την οποία ίσως θεωρείται κατάρρευση της κατασκευής και τερµατιστεί η ανάλυση. Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) “C”, για να δηλωθούν οι µετατοπίσεις λόγω

κατάρρευσης. 2-10(R) Μεταφορά κατάρρευσης για στατική ανάλυση.

Σταθερά = κανένα όριο. Αν οι µεταφορικές Χ ή Υ σε οποιονδήποτε κόµβο υπερβαίνει αυτή την τιµή, η ανάλυση σταµατάει.

11-20(R) Περιστροφή κατάρρευσης για στατική ανάλυση. Σταθερά = κανένα όριο. Αν η περιστροφική R σε οποιονδήποτε κόµβο υπερβαίνει αυτή την τιµή, η ανάλυση σταµατάει.

21-30(R) Μεταφορά κατάρρευσης για δυναµική ανάλυση. Σταθερά = κανένα όριο. Αν οι µεταφορικές Χ ή Υ σε οποιονδήποτε κόµβο υπερβαίνει αυτή την τιµή, η ανάλυση σταµατάει.

31-40(R) Περιστροφή κατάρρευσης για δυναµική

-53-

ανάλυση. Σταθερά = κανένα όριο. Αν η περιστροφική R σε οποιονδήποτε κόµβο υπερβαίνει αυτή την τιµή, η ανάλυση σταµατάει.

(δ) Συντελεστές κλίµακας απόκλισης συµβάντος Προαιρετικά. Χρησιµοποιούνται για να αλλάξουν τους συντελεστές κλίµακας απόκλισης συµβάνος για οµάδες στοιχείων. Καθορίζονται αποκλίσεις ανοχών ως τµήµα των δεδοµένων του στοιχείου. Αυτές οι ανοχές µπορούν να κλιµακωθούν για κάθε οµάδα στοιχείου καθορίζοντας συντελεστές κλίµακας απόκλισης. Η απόκλιση ανοχής για ανάλυση είναι η τιµή εισαγωγής µε δεδοµένα στοιχείου πολλαπλασιασµένα µε το συντελεστή κλίµακας απόκλισης. Η αρχική σταθερά είναι 1.0 για όλες τις οµάδες στοιχείων. Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται. Ο τελευταίος καθορισµός για οποιαδήποτε οµάδα στοιχείου υπερισχύει. Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητές ∆εδοµένα 1(C) “F”, για να δηλωθούν οι συντελεστές κλίµακας

απόκλισης του συµβάντος. 2-5(Ι) Αριθµός οµάδας στοιχείου.

Σταθερά=όλες οι οµάδες. 6-15(R) Συντελεστής κλίµακας απόκλισης στοιχείου

για στατικές αναλύσεις. Αρχικό σταθερά=1.0.

16-25(R) Συντελεστής κλίµακας απόκλισης στοιχείου για δυναµικές αναλύσεις. Αρχικό σταθερά=1.0.

-54-

(ε) Παράµετροι στοιχείου Προαιρετικά. Χρησιµοποιούνται για να αλλάξουν οι παράµετροι του στοιχείου για οµάδες στοιχείου. Η αρχική σταθερά είναι µηδέν για όλες τις παραµέτρους του στοιχείου για όλες τις οµάδες στοιχείου. Η διάταξη γίνεται καθορίζοντας ως µέγιστο 2 ακέριους αριθµούς και 2 πραγµατικές παραµέτρους για κάθε οµάδα στοιχείου. Η χρήση αυτών των παραµέτρων εξαρτάται από τον τύπο του στοιχείου. Βλέπε τους οδηγούς χρήσης στοιχείου για το αν χρησιµοποιούνται ή όχι αυτές οι παράµετροι, και τη σηµασία τους. Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται. Ο τελευταίος καθορισµός για οποιαδήποτε οµάδα στοιχείου υπερισχύει. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητές ∆εδοµένα 1(C) “E”, για να δηλωθούν οι παράµετροι του

στοιχείου. 6-10(I) Αριθµός οµάδας στοιχείου.

Σταθερά=όλες οι οµάδες. 11-15(I) 1η παράµετρος ακεραίου αριθµού. 16-20(I) 2η παράµετρος ακεραίου αριθµού. 21-30(R) 1η παράµετρος πραγµατικού αριθµού. 31-40(R) 2η παράµετρος πραγµατικού αριθµού.

Συνεχίζεται *PARAMETERS: Συνέχεια (ζ) ∆ιαστήµατα απόδοσης για στατικές αναλύσεις Προαιρετικά. Χρησιµοποιούνται για να θέσουµε τα διαστήµατα για σώσιµο της δοµικής κατάστασης, σώσιµο των αποτελεσµάτων για µετεπεξεργασία, εκτύπωση αποτελεσµάτων, σώσιµο φακέλλων για µετεπεξεργασία, και εκτύπωση φακέλλων για στατικές αναλύσεις (*GRAV, *STAT, και *REST). Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-2(C) “OS”, για να δηλωθούν τα διαστήµατα απόδοσης

για στατικές αναλύσεις. 6-10(I) S1 ISAVES ∆ιάστηµα βήµατος φορτίου για σώσιµο δοµικής

κατάστασης (στο αρχείο .SXX). (α) 0: δε σώζεται (β) +n: σώζονται κάθε ”n” βήµατα, και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=+∞.

11-15(I) S2 IPPSVS ∆ιάστηµα βήµατος φορτίου για σώσιµο αποτελεσµάτων για µετεπεξεργασία (στο αρχείο .RXX). (α) -1: σώζεται κάθε γεγονός (β) 0: δε σώζεται (γ) +n: σώζονται κάθε ”n” βήµατα, και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=1.

16-20(I) S3 IPOUTS ∆ιάστηµα βήµατος φορτίου για εκτύπωση αποτελεσµάτων (στο αρχείο .OUT).

-55-

(α) -1: εκτυπώνεται κάθε γεγονός (β) 0: δεν εκτυπώνεται (γ) +n: εκτυπώνονται κάθε ”n” βήµατα, και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=0.

21-25(I) S4 IENVSS ∆ιάστηµα βήµατος φορτίου για σώσιµο φακέλλων για µετεπεξεργασία (στο αρχείο .ΕXX). (α) 0: δε σώζεται (β) +n: σώζονται κάθε ”n” βήµατα, και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=+∞.

26-30(I) S5 IENVPS ∆ιάστηµα βήµατος φορτίου για εκτύπωση φακέλλων ( στο αρχείο .OUT). (α) 0: δεν εκτυπώνεται (β) +n: εκτυπώνονται κάθε ”n” βήµατα, και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=+∞.

*PARAMETERS: Συνέχεια (η) ∆ιαστήµατα απόδοσης για δυναµικές αναλύσεις Προαιρετικά. Χρησιµοποιούνται για να θέσουµε τα διαστήµατα για σώσιµο στατικής κατάστασης, σώσιµο αποτελεσµάτων για µετεπεξεργασία, εκτύπωση αποτελεσµάτων, σώσιµο φακέλων για µετεπεξεργασία, και εκτύπωση φακέλων για δυναµικές αναλύσεις (*ACCN, *ACCR, *VELN, *VELR, *DISN, *DISR, *FORN και *FORR). Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-2(C) “OD”, για να δηλωθούν τα διαστήµατα απόδοσης

για δυναµικές αναλύσεις. 6-10(I) S1 ISAVED ∆ιάστηµα βήµατος για σώσιµο δοµικής

κατάστασης (στο αρχείο .SXX). (α) 0: δε χρησιµοποιείται (β) +n: σώζονται κάθε ”n” βήµατα, εκτός αν τα TSAVED συντάσσονται και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=+∞.

11-20(R) TSAVED ∆ιάστηµα χρόνου για σώσιµο δοµικής κατάστασης (στο αρχείο .SXX). (α) 0: δε χρησιµοποιείται (γ) +v: σώζονται σ’ αυτό το χρονικό βήµα, εκτός αν τα ISAVED συντάσσονται και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=0.0. Αν και τα δυο ISAVED & TSAVED είναι µηδέν, η

-56-

κατάσταση δε σώζεται. 21-25(I) S2 IPPSVD ∆ιάστηµα βήµατος για σώσιµο αποτελεσµάτων

για µετεπεξεργασία (στο αρχείο .RXX). (α) 0: δε χρησιµοποιείται (β) +n: σώζονται κάθε ”n” βήµατα, εκτός αν τα TPPSVD συνάσσονται και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=1.

26-35(R) TPPSVD ∆ιάστηµα βήµατος για σώσιµο αποτελεσµάτων για µετεπεξεργασία (στο αρχείο .RXX). (α) 0: δε χρησιµοποιείται (β) +v: σώζονται σ’ αυτό το χρονικό βήµα, εκτός αν τα IPPSVD συντάσσονται και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχικό default = 0.0 Αρχική σταθερά=+∞. Αν και τα δυο IPPSVD & TPPSVD είναι µηδέν, τα αποτελέσµατα δε σώζονται.

36-40 S3 IPOUTD ∆ιάστηµα βήµατος για εκτύπωση αποτελεσµάτων (στο αρχείο .OUT). (α) 0: δε χρησιµοποιείται (β) +n: εκτυπώνονται κάθε ”n” βήµατα, εκτός αν τα TPOUTD συντάσσονται και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=0.

41-50 TPOUTD ∆ιάστηµα χρόνου για εκτύπωση αποτελεσµάτων (στο αρχείο .OUT). (α) 0: δε χρησιµοποιείται (γ) +v: εκτυπώνουµε σ’ αυτό το χρονικό βήµα, εκτός αν τα IPOUTD συντάσσονται και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=0.0. Αν και τα δυο IPOUTD & TPOUTD είναι µηδέν, τα αποτελέσµατα δεν τυπώνονται.

51-55 S4 IENVSD ∆ιάστηµα βήµατος για σώσιµο φακέλλων για µετεπεξεργασία (στο αρχείο .ΕXX). (α) 0: δε χρησιµοποιείται (β) +n: σώζονται κάθε ”n” βήµατα, εκτός αν τα TENVSD συντάσσονται και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=+∞.

56-65 TENVSD ∆ιάστηµα χρόνου για σώσιµο φακέλων για µετεπεξεργασία (στο αρχείο .ΕXX). (α) 0: δε χρησιµοποιείται (γ) +v: σώζονται σ’ αυτό το χρονικό βήµα, εκτός αν τα IENVSD συντάσσονται και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=0.0. Αν και τα δυο IENVSD & TENVSD είναι µηδέν, οι φάκελοι δε σώζονται.

66-70 S5 IENVPD ∆ιάστηµα βήµατος για εκτύπωση φακέλων (στο αρχείο .OUT). (α) 0: δε χρησιµοποιείται (β) +n: τυπώνονται κάθε ”n” βήµατα, εκτός αν τα TENVΡD συνάσσονται και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=+∞.

71-80 TENVPD ∆ιάστηµα χρόνου για εκτύπωση φακέλων (στο αρχείο .OUT). (α) 0: δε χρησιµοποιείται (γ) +v: τυπώνουµε σ’ αυτό το χρονικό βήµα, εκτός αν τα IENVΡD συντάσσονται και στο

-57-

τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=0.0. Αν και τα δυο IENVΡD & TENVPD είναι µηδέν, οι φάκελοι δεν τυπώνονται.

*PARAMETERS: Συνέχεια (θ) ∆ιαστήµατα για αποτελέσµατα χρήστη Παραλείπεται αν δεν υπάρχουν αποτελέσµατα χρήστη (βλέπε *START / *STARTXX / *RESTART). Προαιρετικά. Χρησιµοποιούνται για να τεθούν τα διαστήµατα για αποτελέσµατα χρήστη (στο αρχείο .USR). Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-2(C) “OU”, για να δηλωθούν τα διαστήµατα για

αποτελέσµατα χρήστη. 6-10(I) IUOUTS ∆ιάστηµα βήµατος φορτίου για αποτελέσµατα

χρήστη για στατικές αναλύσεις. (α) -1: αποτέλεσµα κάθε συµβάντος (β) 0: να µη δοθεί αποτέλεσµα (γ) +n: αποτέλεσµα κάθε ”n” βηµάτων, και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=0.

11-15(I) IUOUTD ∆ιάστηµα χρονικού βήµατος για αποτελέσµατα χρήστη για δυναµικές αναλύσεις. (α) 0: δε χρησιµοποιείται (β) +n: αποτέλεσµα κάθε ”n” βηµάτων, εκτός αν τα TUOUTD συντάσσονται και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=0.

16-25(R) TUOUTD Χρονικό διάστηµα για αποτελέσµατα χρήστη για δυναµικές αναλύσεις.

-58-

(α) 0: δε χρησιµοποιείται (β) +v: αποτέλεσµα σ’ αυτό το χρονικό βήµα, εκτός αν τα ΙUOUTD συντάσσονται και στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης Αρχική σταθερά=0.0. Αν και τα δύο IUOUTD & TUOUTD είναι µηδέν, δεν υπάρχει αποτέλεσµα χρήστη.

Συνεχίζεται : *PARAMETERS: Συνέχεια (ι) Παράµετροι ελέγχου για δυναµική ανάλυση Προαιρετικά. Χρησιµοποιούνται για να αλλάξουν µερικοί παράµετροι ελέγχου για δυναµικές αναλύσεις (*ACCN, *ACCR, *VELN, *VELR, *DISN, *DISR, *FORN και *FORR). Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-2(C) “DC”, για να δηλωθούν οι παράµετροι ελέγχου

δυναµικής ανάλυσης. 5(Ι) S8 KEVNT Κώδικας υπολογισµού συµβάντος.

(α) 0: αγνοούνται τα συµβάντα (β) 1: λαµβάνονται υπόψη τα συµβάντα εντός των χρονικών βηµάτων Αρχική σταθερά=0.

10(Ι) S6 KENRC Κώδικας διόρθωσης ταχύτητας. Χρησιµοποιείται µόνο αν KEVNT = 1. (α) 0: δεν αλλάζουν οι ταχύτητες (β) 1: αλλαγή ταχυτήτων ( για να ικανοποιηθεί η ενεργειακή ισορροπία). Αρχική σταθερά=0. KENRC αγνοείται αν KEVNT = 0.

15(Ι) S6 KEQBC Κώδικας διόρθωσης επιτάχυνσης. (α) 0: δεν αλλάζουν οι επιταχύνσεις (β) 1: αλλαγή επιταχύνσεων (για να αποδειχθεί η ισορροπία). Αρχική σταθερά=0.

16-20(Ι) S7 MAXEV Μέγιστος αριθµός συµβάντων που επιτρέπονται για κάθε χρονικό βήµα. (α) -n: σταµάτηµα ελέγχου συµβάντων, αν

-59-

υπάρχουν παραπάνω από ‘n’ συµβάντα για το ισχύων βήµα, αλλά συνεχίζεται η εκτέλεση (β) 0: κανένα όριο (γ) +n: σταµατά η εκτέλεση αν υπάρχουν παραπάνω από ‘n’ συµβάντα σε κάθε βήµα Αρχική σταθερά=0. MAXEV αγνοείται αν KEVNT = 0.

Συνεχίζεται *PARAMETERS: Συνέχεια (κ) Παράµετροι χρονικών βηµάτων για δυναµική ανάλυση Προαιρετικά. Χρησιµοποιούνται για να τεθούν τα χρονικά βήµατα για δυναµικές αναλύσεις (*ACCN, *ACCR, *VELN, *VELR, *DISN, *DISR, *FORN και *FORR). Βλέπε σηµείωση S8. Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-2(C) “DT”, για να δηλωθούν οι παράµετροι χρονικού

βήµατος δυναµικής ανάλυσης 3-10(R) Χρονικό βήµα για το σχεδιασµό επίλυσης

σταθερού χρονικού βήµατος. Σταθερά = 1.0.

11-20(R) Αρχικό χρονικό βήµα για τον σχεδιασµό επίλυσης µεταβλητού χρονικού βήµατος. Σταθερά = 1.0.

21-30(R) DTMAX Μέγιστο επιτρεπτό χρονικό βήµα για τον σχεδιασµό επίλυσης µεταβλητού χρονικού βήµατος. Σταθερά = κανένα όριο.

31-40(R) DTMIN Ελάχιστο επιτρεπτό χρονικό βήµα για τον σχεδιασµό επίλυσης µεταβλητού χρονικού βήµατος. Σταθερά = 0.0.

-60-

(λ) Παράµετροι για τον σχεδιασµό επίλυσης µεταβλητών χρονικών βηµάτων Προαιρετικά. Χρησιµοποιούνται για να τεθούν οι παράµετροι ελέγχου για το σχεδιασµό επίλυσης µεταβλητού χρονικού βήµατος (KAUTO = 2) (*ACCN, *ACCR, *VELN, *VELR, *DISN, *DISR, *FORN και *FORR). Βλέπε σηµείωση S8. Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-2(C) “DA”, για να δηλωθούν οι παράµετροι µεταβλητού

χρονικού βήµατος δυναµικής ανάλυσης. 6-15(R) TOLHIS Ανοχή λάθους της ανώτερης στατικής δύναµης.

Σταθερά = κανένα όριο . 16-25(R) TOLHII Ανοχή λάθους της ανώτερης impulse δύναµης.

Σταθερά = κανένα όριο . 26-35(R) DTRED Παράγοντας ελάττωσης χρονικού βήµατος

(υπέρβαση των TOLHIS ή TOLHII). Σταθερά=0.5. Το χρονικό βήµα δεν ελαττώνεται πέρα του DTMIN (βλέπε *PARAMETERS/DT).

36-45(R) TOLLOS Ανοχή λάθους της κατώτερης στατικής δύναµης. Σταθερά=0.9 * TOLHIS * DTRED * DTRED.

46-55(R) TOLLOI Ανοχή λάθους της κατώτερης impulse δύναµης. Σταθερά=0.9 * TOLHII * DTRED * DTRED.

56-60(I) NSINC Αριθµός βηµάτων πέρα του TOLLOS και TOLLOI πριν αυξηθεί το χρονικό βήµα. Σταθερά=2.

61-70(R) DTINC Παράγοντας αύξησης του χρονικού βήµατος. Σταθερά=1/ DTRED. Το χρονικό βήµα δεν αυξάνεται πέρα του DTMAX (βλέπε *PARAMETERS/DT).

71-80(R) TOLMX Ανοχή λάθους µέγιστης δύναµης. Η ανάλυση

-61-

σταµατά αν υπάρχει. Σταθερά = κανένα όριο.

*GRAV: Ανάλυση στατικής βαρύτητας Αν εκτελείται ανάλυση βαρύτητας, πρέπει να αρχίσει µε τη µη εντατική κατάσταση (unstressed state). Επίσης η συµπεριφορά κάτω από τα φορτία βαρύτητας πρέπει να είναι γραµµική. Η *STAT ανάλυση επιτρέπει µη γραµµική συµπεριφορά, αλλά µπορεί να χρησιµοποιηθεί µόνο αν δεν υπάρχουν φορτία στοιχείου. (α) Ανάλυση τίτλου Ο τίτλος τοποθετείται στις στήλες 41-80 της *GRAV γραµµής. (β) Φορτία στοιχείου Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται για να καθοριστούν τα φορτία του στοιχείου, ένα πρότυπο στοιχείου για κάθε γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C ) “N”, για να δηλωθούν τα φορτία του στοιχείου. 7-10(C) Όνοµα προτύπου φορτίου στοιχείου (βλέπε

*ELEMLOAD). 11-20(R) Συντελεστής κλίµακας προτύπου.

Σταθερά=1.0. (γ) Κοµβικά φορτία Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται για να καθοριστούν τα κοµβικά φορτία, ένα πρότυπο κοµβικού στοιχείου για κάθε γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C ) “N”, για να δηλωθούν τα κοµβικά φορτία. 7-10(C) Όνοµα προτύπου κοµβικού φορτίου (βλέπε

*NODALOAD). 11-20(R) Συντελεστής κλίµακας προτύπου.

Σταθερά=1.0.

-62-

(δ) Αδρανειακά φορτία Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) “Ι”, για να δηλωθούν τα αδρανειακά φορτία. 2-10(R) Παράγοντας τροποποίησης µε τον οποίο οι

τιµές της µάζας είναι πολλαπλασιασµένες. Τυπικά “g”, για να τις µετατρέψουµε από µονάδες µάζας σε µονάδες βάρους. Σταθερά=1.0.

11-20(R) Συντελεστής κλίµακας διεύθυνσης Χ. Τυπικά 0., αν η διεύθυνση Χ είναι οριζόντια.

21-30(R) Συντελεστής κλίµακας διεύθυνσης Υ. Τυπικά -1, αν η διεύθυνση Υ είναι κατακόρυφη και θετική προς τα πάνω.

*STAT: Στατική ανάλυση Η κατασκευή πρέπει να βρίσκεται σε στατική κατάσταση στην αρχή αυτής της ανάλυσης (το προηγούµενο τµήµα ανάλυσης, αν υπάρχει, θα πρέπει να ήταν *REST ή *STAT ή *GRAV). Η φόρτιση γι’ αυτό το τµήµα ανάλυσης θα εφαρµόζεται σε έναν αριθµό βηµάτων, ελεγχόµενη από φορτίο και / ή αύξηση των µετατοπίσεων. Μέσα σε κάθε βήµα, χρησιµοποιείται µία στρατηγικής επίλυσης συµβάν προς συµβάν, διαιρώντας κάθε βήµα σε υποβήµατα σε κάθε συµβάν. Τα φορτία που ανταποκρίνονται σ’ έναν παράγοντα φορτίου της ενότητας είναι πρώτα ορισµένα (τµήµα (β) και (γ) ). Τα ίδια φορτία όσο για την προηγούµενη (*STAT) στατική ανάλυση µπορούν να καθοριστούν αν αυτό είναι επιθυµητό. Η ανάλυση προχωράει υπό τον έλεγχο φορτίου (τµήµα(δ)) και/ή υπό τον έλεγχο µετατόπισης (τµήµα(ε)). Το τµήµα ανάλυσης είναι ολοκληρωµένο όταν επιτυγχάνεται είτε η αύξηση του παράγοντα φορτίου (υπό τον έλεγχο του φορτίου), ή η αύξηση της µετατόπισης για το τµήµα. Για να αποφευχθεί η σπατάλη του χρόνου υπολογισµού αν η λύση flip-flops (flip-flop = µονάδα µνήµης), επιπρόσθετα όρια µπορούν να τοποθετηθούν στον αριθµό των συµβάντων σε οποιοδήποτε τµήµα, µέγιστος αριθµός βηµάτων (χρήσιµο µόνο αν και τα δυο, έλεγχος φορτίου και έλεγχος µετατόπισης, είναι καθορισµένα), και στον αριθµό των διαδοχικών αλλαγών των κατευθύνσεων (υπό τον έλεγχο των µετατοπίσεων µόνο). Η ανάλυση σταµατά αν αυτές οι τιµές έχουν ξεπεραστεί. (α) Τίτλος ανάλυσης Ο τίτλος τοποθετείται στις στήλες 41-80 της *STAT γραµµής. (β) Κοµβικά φορτία Προαιρετικά. Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται για να καθοριστούν τα κοµβικά φορτία, ένας τύπος κοµβικού φορτίου για κάθε γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C ) “N”, για να δηλωθούν τα κοµβικά φορτία. 7-10(C) S1 Όνοµα προτύπου κοµβικού φορτίου (βλέπε

-63-

*NODALOAD). Αφήνεται κενό στην πρώτη γραµµή, για να χρησιµοποιηθούν φορτία από την προηγούµενη στατική ανάλυση - βλέπε σηµείωση για σηµασία.

11-20(R) Συντελεστής κλίµακας προτύπου. Σταθερά=1.0.

(γ) Αδρανειακά φορτία Προαιρετικά. Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) “Ι”, για να δηλωθούν τα αδρανειακά φορτία. 2-10(R) Παράγοντας τροποποίησης µε τον οποίο οι

τιµές της µάζας πολλαπλασιαστούν. Τυπικά “g”, για να µετατραπούν από µονάδες µάζας σε µονάδες βάρους. Σταθερά=1.0.

11-20(R) Συντελεστής κλίµακας διεύθυνσης Χ. Τυπικά 0., αν η διεύθυνση Χ είναι οριζόντια.

21-30(R) S1 Συντελεστής κλίµακας διεύθυνσης Υ. Τυπικά -1., αν η διεύθυνση Υ είναι κατακόρυφη και θετική προς τα πάνω.

Συνεχίζεται *STAT: Συνέχεια (δ) Έλεγχος φορτίου Προαιρετικά αν ο έλεγχος µετατόπισης είναι καθορισµένος (τµήµα (ε)). Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) “L”, για να δηλωθεί ο έλεγχος του φορτίου. 2-10(R) S2 STPLF Αύξηση παράγοντα φορτίου για κάθε βήµα

ανάλυσης. Πρέπει να είναι θετική. Σταθερά=1.0.

11-20(R) SEGLF Αύξηση παράγοντα φορτίου για τµήµα ανάλυσης. Σταθερά=1.0.

21-25(I) MAXEV Μέγιστος αριθµός των συµβάντων σε οποιοδήποτε βήµα του φορτίου (η ανάλυση σταµατά αν υπερβαίνεται). Σταθερά = κανένα όριο.

Συνεχίζεται

-64-

*STAT: Συνέχεια (ε) Έλεγχος µετατόπισης Προαιρετικά αν ο έλεγχος του φορτίου είναι καθορισµένος (τµήµα (δ)). Αν ένας έλεγχος µετατόπισης είναι καθορισµένος, η αύξηση εφαρµόζεται σε µια καθορισµένη “ελεγχόµενη µετατόπιση”, η οποία είναι ίση µε τη µετατόπιση του 1ου κόµβου πλην τη µετατόπιση του 2ου κόµβου. Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C ) S3 “D”, για τον έλεγχο µετατόπισης. 2-10(I) Αριθµός κόµβου για τον 1ο κόµβο.

Σταθερά=να χρησιµοποιηθεί πλην η µετατόπιση του 2ου κόµβου.

11-20(I) Αριθµός κόµβου για τον 2ο κόµβο. Σταθερά = χρησιµοποιείται η µετατόπιση του 1ου κόµβου.

25(I) Κώδικας διεύθυνσης µετατόπισης. (α) 1: Χ translation (β) 2: Y translation (γ) 3: R rotation

26-35(R ) STPDI Αύξηση µετατόπισης για κάθε βήµα. Πρέπει να είναι θετική. Σταθερά ως ακολούθως. (α) µε έλεγχο φορτίου: κανένα όριο (β) χωρίς έλεγχο φορτίου: καθόλου Σύµβολο και µέγεθος του παράγοντα φορτίου επιλέγονται έτσι ώστε η ελεγχόµενη µετατόπιση να αυξάνεται µε αυτό το ποσό σε κάθε βήµα. Παρ’ όλ’ αυτά, αν ο έλεγχος του φορτίου είναι επίσης καθορισµένος (τµήµα(δ)), τότε το µέγεθος του παράγοντα φορτίου δε θα υπερβαίνει την

-65-

καθορισµένη τιµή σ’ αυτό το σηµείο. 36-45(R ) SEGDI Αύξηση µετατόπισης για τµήµα ανάλυσης.

Σταθερά ως ακολούθως. (α) µε έλεγχο φορτίου: κανένα όριο (β) χωρίς έλεγχο φορτίου: καθόλου

46-50(I) MAXEV Μέγιστος αριθµός των συµβάντων σε οποιοδήποτε βήµα (η ανάλυση σταµατά αν υπερβαίνεται). Σταθερά ως ακολούθως. (α) µε έλεγχο φορτίου: όπως στον έλεγχο φορτίου (β) χωρίς έλεγχο φορτίου: κανένα όριο

51-55(I) S4 MAXFP Ο µέγιστος αριθµός των διαδοχικών κατευθύνσεων αλλάζει για αύξηση του φορτίου (έλεγχος µονάδας µνήµης (flip-flop) - η ανάλυση σταµατά αν υπερβαίνεται). Σταθερά=3.

56-60(I) S5 NSTEPS Μέγιστος αριθµός των βηµάτων (η ανάλυση σταµατά αν υπερβαίνεται). Παραλείπεται αν ο έλεγχος του φορτίου δεν είναι καθορισµένος. Σταθερά=1 + µέγιστο του SEGLF / STPLF και SEGDI / STPDI.

*REST: Επαναφορά στη στατική κατάσταση Το προηγούµενο τµήµα ανάλυσης θα πρέπει να ήταν µία δυναµική ανάλυση (*ACCN, *ACCR, *VELN, *VELR, *DISN, *DISR, *FORN και *FORR). Η αδράνεια και οι δυνάµεις απόσβεσης που δρουν στο τέλος του προηγούµενου τµήµατος εφαρµόζονται σε στατικά φορτία, για να έρθει η κατασκευή σε µία κατάσταση στατικής ισορροπίας. (α) Τίτλος ανάλυσης Ο τίτλος τοποθετείται στις στήλες 41-80 της *REST γραµµής. ∆εν υπάρχουν άλλα δεδοµένα εισαγωγής γι ‘αυτό το τµήµα ανάλυσης. *MODE: Ιδιοσχήµατα και περίοδοι Τα ιδιοσχήµατα και οι περίοδοι µπορεί να υπολογιστούν για οποιαδήποτε κατάσταση της κατασκευής. Η προηγούµενη ανάλυση µπορεί να είναι στατική ή δυναµική. Μία *MODE ανάλυση δεν είναι ένα τµήµα ανάλυσης. Αν η εκλογή αποθήκευσης επιλέγεται, τότε το αρχείο *MXX θα δηµιουργηθεί για µετεπεξεργασία και για ανάλυση φάσµατος απόκρισης, όπου το Μ δηλώνει ένα αρχείο ιδιοσχήµατος και ΧΧ είναι ο αριθµός των προηγούµενων τµηµάτων ανάλυσης. (α) Τίτλος ανάλυσης Ο τίτλος τοποθετείται στις στήλες 41-80 της *MODE γραµµής. (β) Πληροφορίες ελέγχου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-5(Ι) NVEC Μέγιστος αριθµός ιδιοσχηµάτων που µπορούν να

υπολογιστούν.

-66-

Σταθερά = ελεγχόµενος από TMIN. 6-15(R) TMIN Μικρότερη σηµαντική περίοδος. Ιδιοσχήµατα µε

περιόδους < TMIN δεν υπολογίζονται. 20(I) Κώδικας εκτύπωσης.

(α) 0: εκτύπωση ιδιοσχηµάτων (στο αρχείο .OUT), δείχνοντας όλες τις κοµβικές µετατοπίσεις. (β) 1: δεν εκτυπώνονται (γ) 2: εκτυπώνονται, αλλά δείχνονται µόνο οι µετατοπίσεις στους κόµβους µε µη µηδενικές µάζες.

25(I) Κώδικας αποθήκευσης. (α) 0: αποθήκευση ιδιοσχηµάτων (στο αρχείο .MXX) (β) 1: δε γίνεται αποθήκευση

30(I) Κώδικας για εκτύπωση τυπικών λόγων απόσβεσης (modal damping ratios). (α) 0: εκτύπωση (β) 1: όχι εκτύπωση

*SPEC: Ανάλυση φάσµατος απόκρισης Αυτή η ανάλυση µπορεί να χρησιµοποιηθεί για να παρουσιαστεί µία γραµµική ανάλυση φάσµατος απόκρισης. Ως γενικός κανόνας, µόνο τα υπολογισµένα ιδιοσχήµατα και συχνοτήτων για ή (α) τη µη εντατική κατάσταση (unstressed state) ή (β) την κατάσταση υπό φορτία βαρύτητας θα χρησιµοποιείται. Τα αποτελέσµατα πιθανότατα να γίνουν ασήµαντα για ιδιοσχήµατα βασισµένα σε άλλες καταστάσεις. Τα ιδιοσχήµατα και οι ιδιοσυχνότητες πρέπει να είναι υπολογισµένα και σωσµένα πριν απ’ αυτό το τµήµα ανάλυσης. Η τετραγωνική ρίζα του αθροίσµατος των συνδυασµών των τετραγώνων (SRSS) χρησιµοποιείται για να συνδυαστούν οι τυπικές αποκρίσεις. Μία *SPEC ανάλυση δεν είναι ένα τµήµα ανάλυσης. (α) Τίτλος ανάλυσης Ο τίτλος τοποθετείται στις στήλες 41-80 της *SPEC γραµµής. (β)Πληροφορίες ελέγχου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-5(Ι) KSEG Αριθµός τµήµατος ανάλυσης για το οποίο

υπολογίζονται τα ιδιοσχήµατα και οι περίοδοι. 10(Ι) Κώδικας εκτύπωσης.

(α) 0: τυπώνονται τα αποτελέσµατα για όλους τους κόµβους, στοιχεία, τµήµατα και γενικευµένες µετατοπίσεις (στο αρχείο .OUT) (β) 1: τυπώνονται τα αποτελέσµατα καθορισµένα από κώδικες µετεπεξεργασίας στο τµήµα *RESULTS (γ) 2: τυπώνονται τα αποτελέσµατα καθορισµένα από κώδικες εκτύπωσης στο τµήµα

-67-

*RESULTS 17-20(C) Όνοµα του φάσµατος διεύθυνσης Χ (βλέπε

*SPECTRUM). Σταθερά = καµία.

21-30(R) Συντελεστής κλίµακας φάσµατος Χ. Σταθερά=1.0.

32-35(C) Όνοµα του φάσµατος διεύθυνσης Υ (βλέπε *SPECTRUM). Σταθερά = καµία.

36-45(R) Συντελεστής κλίµακας φάσµατος Υ. Σταθερά= 1.0.

*ACCN: Νέα ανάλυση επιτάχυνσης εδάφους Η κατασκευή πρέπει να βρίσκεται σε στατική κατάσταση στην αρχή αυτής της ανάλυσης (το προηγούµενο αναλυτικό τµήµα, αν υπάρχει, θα πρέπει να ήταν *REST ή *STAT ή *GRAV). Αυτή η ανάλυση εκτελείται βήµα - βήµα κατά τη διάρκεια του χρόνου. Το χρονικό βήµα ίσως έχει µία καθορισµένη σταθερή τιµή, ή ίσως αυτόµατα να ποικίλλει καθώς η ανάλυση προχωράει. Μέσα σε κάθε χρονικό βήµα µια συµβάν προς συµβάν στρατηγική µπορεί να καθοριστεί αν αυτό είναι επιθυµητό. (α) Τίτλος ανάλυσης Ο τίτλος τοποθετείται στις στήλες 41-80 της *ACCN γραµµής. (β) Πληροφορίες ελέγχου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-10(R) SEGTM Αύξηση χρόνου γι’ αυτό το τµήµα ανάλυσης.

Καµία σταθερά. Το τµήµα αρχίζει την χρονική στιγµή 0 και τελειώνει την χρονική στιγµή SEGTM.

11-15(I) NSTEPS Μέγιστος αριθµός των χρονικών βηµάτων (η ανάλυση σταµατά αν υπερβαίνεται). Σταθερά=1000.

20(I) KAUTO Κώδικας χρονικού βήµατος. (α) 0: σταθερό χρονικό βήµα (β) 1: µεταβλητό χρονικό βήµα

21-30(R) DT Προαιρετικά χρονικά βήµατα, ως ακολούθως. (α) αν KAUTO = 1: σταθερό χρονικό βήµα γι΄ αυτό το τµήµα ανάλυσης (β) αν KAUTO = 2: αρχικό χρονικό βήµα Σταθερά = τιµή καθορισµένη στο *PARAMETERS/DT.

-68-

31-40(R) Χ συντεταγµένη στο κέντρο περιστροφής. Χρησιµοποιείται µόνο αν στροφικές επιταχύνσεις επιβάλλονται.

41-50(R) Υ συντεταγµένη στο κέντρο περιστροφής. Χρησιµοποιείται µόνο αν στροφικές επιταχύνσεις επιβάλλονται.

(γ) Καταγραφές επιταχύνσεως εδάφους Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται για να καθοριστούν οι εδαφικές επιταχύνσεις (µέγιστο 3 γραµµές). Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(Ι) KDIR Κώδικας διεύθυνσης επιτάχυνσης.

(α) 1: µεταφορική Χ (β) 2: µεταφορική Y (γ) 3: R περιστροφή

7-10(C) Όνοµα της καταγραφής επιτάχυνσης (βλέπε *ACCNREC).

11-20(R) Συντελεστής κλίµακας επιτάχυνσης. Σταθερά=1.0.

21-30(R) Συντελεστής κλίµακας χρόνου. Σταθερά=1.0.

*ACCR: Επανάληψη ανάλυσης επιτάχυνσης εδάφους Το προηγούµενο τµήµα ανάλυσης πρέπει να ήταν *ACCN ή *ACCR. Οι ίδιες καταγραφές επιτάχυνσης του εδάφους, όπως για την προηγούµενη ανάλυση *ACCN ή *ACCR χρησιµοποιούνται. (α) Τίτλος ανάλυσης Ο τίτλος ανάλυσης τοποθετείται στις στήλες 41-80 της *ACCR γραµµής. (β) Πληροφορίες ελέγχου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-10(R) SEGTM Αύξηση χρόνου γι’ αυτό το τµήµα ανάλυσης.

Καµία σταθερά. Ο χρόνος στο τέλος του τµήµατος θα είναι ο χρόνος στο ξεκίνηµα συν την αύξηση.


20(I) KAUTO Κώδικας χρονικού βήµατος (α) 0: συνεχίζεται το ίδιο KAUTO και το ίδιο χρονικό βήµα όπως στην προηγούµενη ανάλυση (β) 1: αλλάζει σε σταθερό χρονικό βήµα (γ) 2: αλλάζει σε µεταβλητό χρονικό βήµα

21-30(R) DT Προαιρετικά χρονικά βήµατα, ως ακολούθως (KAUTO = 1 ή 2 µόνο). (α) αν KAUTO = 1: σταθερό χρονικό βήµα γι΄ αυτό το τµήµα ανάλυσης (β) αν KAUTO = 2: αρχικό χρονικό βήµα Σταθερά = τιµή καθορισµένη στο *PARAMETERS/DT.

-69-

*VELN: Νέα ανάλυση αρχικής ταχύτητας Η κατασκευή πρέπει να βρίσκεται σε στατική κατάσταση στην αρχή αυτής της ανάλυσης (το προηγούµενο αναλυτικό τµήµα, αν υπάρχει, θα πρέπει να ήταν *REST ή *STAT ή *GRAV). Αυτή η ανάλυση εκτελείται βήµα - βήµα κατά τη διάρκεια του χρόνου. Το χρονικό βήµα ίσως έχει µία καθορισµένη σταθερή τιµή, ή ίσως αυτόµατα να ποικίλλει καθώς η ανάλυση προχωράει. Μέσα σε κάθε χρονικό βήµα µια συµβάν προς συµβάν στρατηγική µπορεί να καθοριστεί αν αυτό είναι επιθυµητό. (α) Τίτλος ανάλυσης Ο τίτλος τοποθετείται στις στήλες 41-80 της *VELN γραµµής. (β) Πληροφορίες ελέγχου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-10(R) SEGTM Αύξηση χρόνου γι’ αυτό το τµήµα ανάλυσης.




21-30(R) DT Προαιρετικά χρονικά βήµατα, ως ακολούθως. (α) αν KAUTO = 1: σταθερό χρονικό βήµα γι΄αυτό το τµήµα ανάλυσης (β) αν KAUTO = 2: αρχικό χρονικό βήµα Σταθερά=τιµή καθορισµένη στο *PARAMETERS/DT.

31-40(R) ΕΚΙΝ Αρχική κινητική ενέργεια (προαιρετικά).

-70-

Σταθερά = πρότυπα όπως καθορίζονται στο τµήµα (γ) χρησιµοποιούνται άµεσα. Αν ΕΚΙΝ > 0.0, τα πρότυπα είναι συνδυασµένα, τότε όλες οι ταχύτητες κλιµακώνονται για να δώσουν την καθορισµένη αρχική κινητική ενέργεια.

(γ) Πρότυπα αρχικής ταχύτητας Χρησιµοποιούνται όσες γραµµές χρειάζονται για να καθοριστούν οι αρχικές κοµβικές ταχύτητες, ένα πρότυπο ταχύτητας για κάθε γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 2-5(C) Όνοµα προτύπου αρχικής ταχύτητας

(βλέπε *NODALVEL). 6-15(R) Συντελεστής κλίµακας προτύπου.

Σταθερά=1.0. *VELR: Επανάληψη ανάλυσης αρχικής ταχύτητας Το προηγούµενο τµήµα ανάλυσης πρέπει να ήταν *VELN ή *VELR. Οι αρχικές ταχύτητες στο τέλος της προηγούµενης ανάλυσης χρησιµοποιούνται. (α) Τίτλος ανάλυσης Ο τίτλος τοποθετείται στις στήλες 41-80 της *VELR γραµµής. (β) Πληροφορίες ελέγχου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-10(R) SEGTM Αύξηση χρόνου γι’ αυτό το τµήµα ανάλυσης.



20(I) KAUTO Κώδικας χρονικού βήµατος. (α) 0: συνεχίζεται το ίδιο KAUTO και το ίδιο χρονικό βήµα όπως στην προηγούµενη ανάλυση (β) 1: αλλάζει σε σταθερό χρονικό βήµα (γ) 2: αλλάζει σε µεταβλητό χρονικό βήµα


-71-

*DISN: Νέα ανάλυση µετατόπισης εδάφους Η κατασκευή πρέπει να βρίσκεται σε στατική κατάσταση στην αρχή αυτής της ανάλυσης (το προηγούµενο αναλυτικό τµήµα, αν υπάρχει, θα πρέπει να ήταν *REST ή *STAT ή *GRAV). Αυτό η ανάλυση εκτελείται βήµα - βήµα κατά τη διάρκεια του χρόνου. Το χρονικό βήµα ίσως έχει µία καθορισµένη σταθερή τιµή, ή ίσως αυτόµατα να ποικίλλει καθώς η ανάλυση προχωράει. Μέσα σε κάθε χρονικό βήµα µια συµβάν προς συµβάν στρατηγική µπορεί να καθοριστεί αν αυτό είναι επιθυµητό. (α) Τίτλος ανάλυσης Ο τίτλος τοποθετείται στις στήλες 41-80 της *DISN γραµµής. (β) Πληροφορίες ελέγχου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-10(R) SEGTM Αύξηση χρόνου γι’ αυτό το τµήµα ανάλυσης.




21-30(R) DT Προαιρετικά χρονικά βήµατα, ως ακολούθως. (α) αν KAUTO = 1 : σταθερό χρονικό βήµα γι΄ αυτό το τµήµα ανάλυσης (β) αν KAUTO = 2 : αρχικό χρονικό βήµα Σταθερά=τιµή καθορισµένη στο *PARAMETERS/DT.

-72-

(γ) Καταγραφές µετατόπισης εδάφους Μία γραµµή για κάθε εφαρµοσµένη καταγραφή εδαφικής µετατόπισης (µέγιστο 36). Κάθε γραµµή µπορεί να σχετίζεται µε έναν ή περισσότερους βαθµούς ελευθερίας στο (δ). Για να παρουσιαστεί ένα εδαφικό κύµα, χρησιµοποιείται η ίδια καταγραφή µε διαφορετικές χρονικές καθυστερήσεις. Οι εφαρµοσµένες καταγραφές είναι αριθµηµένες στην σειρά ης εισαγωγής. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) “R”, για να δηλωθεί η καταγραφή της

µετατόπισης του εδάφους. 7-10(C) Όνοµα καταγραφής (βλέπε *DISPREC). 11-20(R) Συντελεστής κλίµακας χρόνου.

Σταθερά=1.0. 21-30(R) Συντελεστής κλίµακας µετατόπισης για την

καταγραφή. Σταθερά=1.0.

31-40(R) DTIME Χρονική καθυστέρηση. *DISN: Συνέχεια (δ) Βαθµοί ελευθερίας Αυτοί οι βαθµοί ελευθερίας πρέπει να υποστηρίζονται µε ελατήρια (κώδικας περιορισµού = 2 στο *RESTRAINTS). Αν ένας βαθµός ελευθερίας είναι καθορισµένος παραπάνω από µία φορά, τότε η µετατόπισή του είναι το άθροισµα των καθορισµένων σε ξεχωριστές γραµµές. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) “D”, για να δηλωθούν οι βαθµοί ελευθερίας. 4-5(I) Αριθµός καταγραφής µετατόπισης εδάφους. 10(I) Κώδικας διεύθυνσης.

(α) 1: µεταφορική Χ (β) 2: µεταφορική Y (γ) 3: R περιστροφή

11-20(R) Συντελεστής κλίµακας για καθορισµένες µετατοπίσεις σ’ αυτήν την γραµµή. Σταθερά=1.0.

21-30(I) NF Πρώτος κόµβος. 31-40(I) NL Τελευταίος κόµβος.

Σταθερά=NF. 41-50(I) ND ∆ιαφορά αριθµού κόµβου για διαδοχικούς

κόµβους. Σταθερά = όλοι οι ενδιάµεσοι κόµβοι µεταξύ NF και NL.

-73-

*DISR: Επανάληψη ανάλυσης µετατόπισης εδάφους Το προηγούµενο τµήµα ανάλυσης πρέπει να ήταν *DISN ή *DISR. Οι ίδιες καταγραφές µετατόπισης του εδάφους, όπως για την προηγούµενη ανάλυση *DISN ή *DISR χρησιµοποιούνται. (α) Τίτλος ανάλυσης Ο τίτλος τοποθετείται στις στήλες 41-80 της *DISR γραµµής. (β) Πληροφορίες ελέγχου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-10(R) SEGTM Αύξηση χρόνου γι’ αυτό το τµήµα ανάλυσης.



20(I) KAUTO Κώδικας χρονικού βήµατος. (α) 0: συνεχίζεται το ίδιο KAUTO και το ίδιο χρονικό βήµα όπως στην προηγούµενη ανάλυση (β) 1: αλλάζει σε σταθερό χρονικό βήµα (γ) 2: αλλάζει σε µεταβλητό χρονικό βήµα


-74-

*FORN: Νέα ανάλυση δυναµικής δύναµης Η κατασκευή πρέπει να βρίσκεται σε στατική κατάσταση στην αρχή αυτής της ανάλυσης (το προηγούµενο αναλυτικό τµήµα, αν υπάρχει, θα πρέπει να ήταν *REST ή *STAT ή *GRAV). Αυτό η ανάλυση εκτελείται βήµα - βήµα κατά τη διάρκεια του χρόνου. Το χρονικό βήµα ίσως έχει µία καθορισµένη σταθερή τιµή, ή ίσως αυτόµατα να ποικίλλει καθώς η ανάλυση προχωράει. Μέσα σε κάθε χρονικό βήµα µια συµβάν προς συµβάν στρατηγική µπορεί να καθοριστεί αν αυτό είναι επιθυµητό. (α) Τίτλος ανάλυσης Ο τίτλος τοποθετείται στις στήλες 41-80 της *FORN γραµµής. (β) Πληροφορίες ελέγχου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-10(R) SEGTM Αύξηση χρόνου γι’ αυτό το τµήµα ανάλυσης.




21-30(R) DT Προαιρετικά χρονικά βήµατα, ως ακολούθως. (α) αν KAUTO = 1: σταθερό χρονικό βήµα γι΄ αυτό το τµήµα ανάλυσης (β) αν KAUTO = 2: αρχικό χρονικό βήµα Σταθερά = τιµή καθορισµένη στο *PARAMETERS/DT.

-75-

(γ) Καταγραφές δυναµικής δύναµης Μία γραµµή για κάθε εφαρµοσµένη καταγραφή δυναµικής δύναµης (µέγιστο 36). Κάθε γραµµή µπορεί να σχετίζεται µε έναν ή περισσότερους βαθµούς ελευθερίας στο (δ). Για να παρουσιαστεί ένα περιοδεύων κύµα, χρησιµοποιείται η ίδια καταγραφή µε διαφορετικές χρονικές καθυστερήσεις. Οι εφαρµοσµένες καταγραφές είναι αριθµηµένες στην σειρά της εισαγωγής. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) “R”, για να δηλωθεί η καταγραφή της δυναµικής

δύναµης. 7-10(C) Όνοµα καταγραφής (βλέπε *FORCREC). 11-20(R) Συντελεστής κλίµακας χρόνου.

Σταθερά=1.0. 21-30(R) Συντελεστής κλίµακας δύναµης για την

καταγραφή. Σταθερά=1.0.

31-40(R) DTIME Χρονική καθυστέρηση. *FORN: Συνέχεια (δ) Βαθµοί ελευθερίας Αυτοί οι βαθµοί ελευθερίας πρέπει υποστηρίζονται µε ελατήρια (κώδικας περιορισµού = 0 στο *RESTRAINTS). Αν ένας βαθµός ελευθερίας είναι καθορισµένος παραπάνω από µία φορά, τότε αυτή η µετατόπιση είναι το άθροισµα αυτών που καθορίζονται σε ξεχωριστές γραµµές. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1(C) “D”, για να δηλωθούν οι βαθµοί ελευθερίας. 4-5(I) Αριθµός καταγραφής µετατόπισης εδάφους. 10(I) Κώδικας διεύθυνσης.

(α) 1 : µεταφορική Χ (β) 2 : µεταφορική Y (γ) 3 : R περιστροφή

11-20(R) Συντελεστής κλίµακας για καθορισµένες δυνάµεις σ’ αυτήν την γραµµή.

21-30(I) NF Πρώτος κόµβος. 31-40(I) NL Τελευταίος κόµβος.

Σταθερά=NF. 41-50(I) ND ∆ιαφορά αριθµού κόµβων για διαδοχικούς

κόµβους. Σταθερά = όλοι οι ενδιάµεσοι κόµβοι µεταξύ NF και NL.

-76-

*FORR: Επανάληψη της ανάλυσης της δυναµικής δύναµης Το προηγούµενο τµήµα ανάλυσης πρέπει να ήταν *FORN ή *FORR. Οι ίδιες καταγραφές δυναµικής δύναµης, όπως για την προηγούµενη ανάλυση *FORN ή *FORR χρησιµοποιούνται. (α) Τίτλος ανάλυσης Ο τίτλος τοποθετείται στις στήλες 41-80 της *FORR γραµµής. (β) Πληροφορίες ελέγχου Μία γραµµή. Στήλες Σηµειώσεις Μεταβλητή ∆εδοµένα 1-10(R) SEGTM Αύξηση χρόνου γι’ αυτό το τµήµα ανάλυσης.


11-15(I) NSTEPS Μέγιστος αριθµός των χρονικών βηµάτων (η ανάλυση σταµατά όταν υπερβαίνεται). Σταθερά=1000.

20(I) KAUTO Κώδικας χρονικού βήµατος. (α) 0: συνεχίζεται το ίδιο KAUTO και το ίδιο χρονικό βήµα όπως στο προηγούµενο τµήµα ανάλυσης (β) 1: αλλάζει σε σταθερό χρονικό βήµα (γ) 2: αλλάζει σε µεταβλητό χρονικό βήµα


-77-

*STOP: Τέλος του τµήµατος ανάλυσης Εδώ σηµειώνεται το τέλος του τµήµατος ανάλυσης.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ G1. Η διαδοχική δηµιουργία είναι χρήσιµη για τον καθορισµό όλων των κόµβων µεταξύ

NF και NL ελλείψει ND. Στην περίπτωση που δε χρησιµοποιείται ελλείψει ND, η δυνατότητά του µπορεί να αντιγραφεί και στην πραγµατικότητα να αντικατασταθεί από την επιλογή δηµιουργίας grid. Τυπικά, εποµένως αυτή η επιλογή θα χρησιµοποιηθεί πρώτα για να τεθεί ένας καθορισµός για όλους τους κόµβους, µετά τον οποίο για τους αποκλίνοντες κόµβους θα ξανατεθεί χρησιµοποιώντας την επιλογή δηµιουργίας grid.

G2. Η δηµιουργία grid είναι απλή για κόµβους που βρίσκονται στις διασταυρώσεις του φυσικού grid. Παρ’ όλ’ αυτά, το πρόγραµµα θεωρεί τον grid ως αναλυτικό κατά κάποιο τρόπο παρά φυσικό και πλεονέκτηµα µπορεί να παρθεί απ’ αυτό στον καθορισµό. Στην περίπτωση που ο τελευταίος καθορισµός υπερισχύει, ίσως είναι χρήσιµο να καθορίζεται πρώτα σε finer grids, κι έπειτα σε progressively coarser grids.

0901 0905 0909 4 1 1 1 4 1 1 1 4 2 0 0 0 2 0 0 0 2 2 0 0 0 2 0 0 0 2 2 0 0 0 2 0 0 0 2

0501 4 1 1 1 4 1 1 1 4 0509 2 0 0 0 2 0 0 0 2 2 0 0 0 2 0 0 0 2 2 0 0 0 2 0 0 0 2 4 1 1 1 4 1 1 1 4

0101 0105 0109

-78-

Στο παραπάνω παράδειγµα πρέπει να είναι καθορισµένοι τύποι κόµβου. Οι κόµβοι

είναι τύπου 0, 1, 2 ή 4. Οι κόµβοι του τύπου 0 είναι αυτόµατα καθορισµένοι µε αρχική σταθερά. Οι ακόλουθες σειρές καθορίζουν τον κόµβο των τύπων 1, 2 και 4.

NT NB NE1 ND1 NE2 ND2 1 0101 0109 1 0901 400 2 0101 0109 4 0901 100 4 0101 0109 4 0901 400 G3. Ένα πρότυπο ή µία καταγραφή αναγνωρίζεται από τον τύπο της (π.χ. φορτίο

στατικού στοιχείου) και τους 4 χαρακτήρες του ονόµατός του. Το όνοµα πρέπει να είναι µοναδικό εντός του τύπου, αλλά ίσως ξαναχρησιµοποιείται αν είναι επιθυµητό για έναν διαφορετικό τύπο.

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

*START/STARTXX/RESTART: Σηµειώσεις S1. Κάθε πρόβληµα πρέπει να είναι προσδιορισµένο ως µοναδικό όνοµα µε 1-8

χαρακτήρες. Αρκετά µόνιµα αρχεία δηµιουργούνται για το κάθε πρόβληµα, µε ονόµατα αρχείου τύπου PROBNAME.EXT, όπου PROBNAME είναι το όνοµα του προβλήµατος, και EXT είναι µία προέκταση 3 χαρακτήρων καθορίζοντας τον τύπο των δεδοµένων στο αρχείο.

S2. Μία κατασκευή τυπικά θα αναλυθεί για αρκετά διαφορετικές φορτίσεις, που επιτυγχάνονται µε έναν αριθµό τµηµάτων ανάλυσης (sessions). Σε οποιοδήποτε τµήµα ανάλυσης, αναλύσεις µπορούν να εκτελεστούν για οποιοδήποτε αριθµό τµηµάτων ανάλυσης (segments), κάθε τµήµα ανταποκρίνεται σε µία αύξηση στατικού φορτίου ή εφαρµογή δυναµικού φορτίου για µία χρονική περίοδο. Τα τµήµατα ανάλυσης είναι αριθµηµένα µε την σειρά, µε τη µη δυναµική κατάσταση να προσδιορίζει έναν αριθµό τµήµατος 0.Η δοµική κατάσταση στο τέλος οποιουδήποτε τµήµατος ανάλυσης µπορεί να σωθεί σε ένα µόνιµο αρχείο, αν είναι επιθυµητό. Σε οποιαδήποτε τµήµα ανάλυσης, η αρχική κατάσταση για κάθε τµήµα ανάλυσης εκτός του πρώτου είναι πάντα η κατάσταση στο τέλος του προηγούµενου τµήµατος. Η αρχική κατάσταση για το πρώτο τµήµα ανάλυσης µπορεί να είναι οποιαδήποτε προηγούµενη σωσµένη κατάσταση (αναγνωρίζεται από τον αριθµό του τµήµατος ανάλυσης), όχι απαραίτητα η τελευταία κατάσταση. Αυτό το χαρακτηριστικό επιτρέπει απεριόριστη ευκαµψία στην επιλογή σειρών φορτίου. Συγκεκριµένα, στατικά και δυναµικά τµήµατα µπορούν να αναµειχθούν. Παρ’ όλ’ αυτά, ένα τµήµα στατικής βαρύτητας πρέπει να αρχίζει από τη µη δυναµική κατάσταση (NSTAT = 0).

S3. Η επιλογή ΚΕΧΕ = 1 παρέχεται για έλεγχο δεδοµένων. Τα δεδοµένα διαβάζονται, ελέγχονται και echo printed, αλλά οι αναλύσεις δεν εκτελούνται. Το ελάχιστο απαιτούµενο κενό κοινού µήκους (blank common length) είναι υπολογισµένο, και επίσης το κενό κοινό µήκος (blank common length) για “in-core” εκτέλεση. Η επιλογή ΚΕΧΕ = 1 είναι για να αποφεύγεται ανεπαρκής εκτέλεση αν δεν υπάρχει αρκετή µνήµη για “in-core” εκτέλεση. Κατά την διάρκεια της εκτέλεσης του προγράµµατος, τα δεδοµένα είναι αποθηκευµένα για κάθε στοιχείο για την παρακολούθηση της µη γραµµικής συµπεριφοράς. Αν τα δεδοµένα για όλα τα στοιχεία µπορούν να αποθηκευθούν στην µνήµη, τότε το πρόγραµµα θα εκτελεστεί πιο γρήγορα. Αν υπάρχει ανεπαρκής µνήµη, τα δεδοµένα µπλοκάρονται, και τα εµπόδια θα πρέπει να ανακληθούν από τον δίσκο για κάθε βήµα της ανάλυσης. Το

-79-

επιπλέον Ι/Ο κόστος µπορεί να είναι σηµαντικό, και ο χρόνος εκτέλεσης µπορεί να είναι σηµαντικά αυξανόµενος. Για να αυξηθεί το κενό κοινού µήκος (blank common length) είναι απαραίτητο για να αλλάξουν οι ακόλουθες εντολές στο MAIN.FOR αρχείο.

PARAMETER (NTSTP = N)

όπου Ν = ο αριθµός των ακέραιων αριθµών λέξεων της µνήµης που θα προσδιοριστούν. Σ’ ένα ουσιαστικό σύστηµα µνήµης, συνήθως θα είναι πιο αποτελεσµατικό να καθορίζεται το NTSTP αρκετά µεγάλο για να εξασφαλιστεί η “in-core” εκτέλεση (δηλαδή, ουσιαστική σελιδοποίηση µνήµης στο δίσκο συνήθως θα είναι πιο αποτελεσµατική παρά FORTRAN input - output στο δίσκο).

S4. Οι εισαγόµενες γραµµές είναι πάντα αναγνώσιµες στο αρχείο .ECH. Παρ’ όλ’ αυτά, αν συµβεί ένα µοιραίο λάθος, το πρόγραµµα µπορεί να σπάσει και τα τρέχοντα περιεχόµενα output buffer µπορεί να µη γραφτούν στο αρχείο .ECH. Σε τέτοια περίπτωση, ίσως είναι δύσκολο να βρεθεί ποια εισαγόµενη γραµµή προκάλεσε το σπάσιµο. Αν ο κώδικας ανάγνωσης εισαγωγής είναι τοποθετηµένος στο 1, κάθε εισαγόµενη γραµµή είναι αναγνώσιµη στην οθόνη, καθώς επίσης γράφεται και στο αρχείο .ECH, όπως διαβάζεται. Η τελευταία γραµµή διαβάζεται πριν το σπάσιµο γίνει έτσι γνωστό. Προσοχή - αυτό το χαρακτηριστικό ίσως δεν είναι χρήσιµο στον τρόπο οµαδοποίησης, όπως η απόδοση “οθόνης” θα ανακατευθύνεται σε ένα αρχείο, το οποίο ίσως να buffered. Συνιστάται αυτό το χαρακτηριστικό να µην χρησιµοποιείται στον τρόπο οµαδοποίησης.

S5. Αυτός ο κώδικας θεωρείται µόνο για ανάλυση τµηµάτων (sessions) ξεκινώντας από τη µη δυναµική κατάσταση. Για τµήµατα (sessions) ανάλυσης τα οποία ξεκινάνε από µία άλλη οποιαδήποτε κατάσταση, ο κώδικας από το προηγούµενο τµήµα αυτόµατα χρησιµοποιείται (δηλαδή, όταν ανοίγουν, τα φαινόµενα 2ης τάξης δεν µπορούν να κλείσουν, και αντιστρόφως). Τα φαινόµενα 2ης τάξης λαµβάνονται υπόψη µόνο για οµάδες στοιχείου µε KGEM µεγαλύτερο από το µηδέν (βλέπε *ELEMENTGROUP).

S6. Αυτός ο κώδικας λαµβάνεται υπόψη µόνο για ανάλυση τµηµάτων (sessions) ξεκινώντας από τη µη δυναµική κατάσταση. Για τµήµατα (sessions) ανάλυσης τα οποία ξεκινάνε από µια άλλη οποιαδήποτε κατάσταση, ο κώδικας του προηγούµενου τµήµατος αυτόµατα χρησιµοποιείται (δηλαδή, όταν ανοίγουν, ο υπολογισµός ενέργειας δεν µπορεί να κλείσει, και αντιστρόφως). Λαµβάνοντας υπόψη αποτελέσµατα υπολογισµού ενέργειας στη δηµιουργία ενός αρχείου .SLO, περιέχοντας ένα log που δείχνει την ενεργειακή ισορροπία και τα µη ισορροπηµένα φορτία.

*COMPOUND: Σηµειώσεις S1. Ένας σύνθετος κόµβος αποτελείται από έναν κύριο κόµβο και έναν ή περισσότερους

υποκόµβους. Ένας τύπος σύνθετου κόµβου καθορίζει τις θέσεις των υποκόµβων σχετικά µε τον κύριο κόµβο, και επίσης καθορίζει πληροφορίες για τους βαθµούς ελευθερίας του υποκόµβου. Ο κύριος κόµβος αναγνωρίζεται από κάθε παράδειγµα σύνθετου κόµβου, και δεν είναι τµήµα του καθορισµού τύπου. Οι σύνθετοι κόµβοι τυπικά θα χρησιµοποιηθούν για στοιχεία σύνδεσης (π.χ., σύνθετες συνδέσεις δοκού-υποστυλώµατος λαµβάνοντας υπόψη φαινόµενα όπως παραµόρφωση ζώνης φατνώµατος, ολίσθηση δεσµού κ.λ.π.). Πρόβλεψη γίνεται για διαφορετικούς τύπους των βαθµών ελευθερίας (dofs) των υποκόµβων για να ληφθούν υπόψη τα µοντέλα διαφορετικής σύνδεσης στοιχείου.

-80-

Τυπικά ο κώδικας περιορισµού σταθεράς (=0) θα καθοριστεί για βαθµούς ελευθερίας (dofs) των υποκόµβων. Παρ’ όλ’ αυτά, το µοντέλο σύνδεσης στοιχείου ίσως βασίζεται στις µετατοπίσεις του κυρίου κόµβου για ελαχιστοποίηση της αριθµητικής ευαισθησίας όταν η σύνδεση είναι πολύ άκαµπτη. Μια σύνδεση στοιχείου ίσως επίσης να βασίζεται σε βαθµούς ελευθερίας (dofs) οι οποίοι δεν είναι απλές translations και rotations, για παράδειγµα, παραµορφωµένοι dofs για τη µοντελοποίηση στρέψης. Κώδικες περιορισµού ίσοι µε 2-3 ερµηνεύουν αυτές τις πιθανότητες. Ο τύπος του στοιχείου σύνδεσης που θα χρησιµοποιηθεί πρέπει να είναι γνωστός όταν ο τύπος του σύνθετου κόµβου καθορίζεται. Αν οι τύποι των βαθµών ελευθερίας (dofs) που ορίζονται για έναν σύνθετο κόµβο δεν συµφωνούν µε τους τύπους των βαθµών ελευθερίας (dofs) που χρησιµοποιούνται από ένα στοιχείο το οποίο συνδέεται µε τον κόµβο, ένα λάθος θα φανεί.

Τυπικά σε ένα κτίριο ο σύνθετος κόµβος θα χρησιµοποιηθεί για να καθορίσει µία περιοχή ολόκληρης άρθρωσης (π.χ. άρθρωση δοκού-υποστυλώµατος). Η άρθρωση αποτελείται από έναν κόµβο ο οποίος είναι εγκατεστηµένος στο επίπεδο του διαγράµµατος του ορόφου, και έναν αριθµό από υποκόµβους οι οποίοι είναι εγκατεστηµένοι στις όψεις των υποστυλωµάτων και των δοκαριών.

Ο αναλυτής τυπικά θα ακολουθήσει µια συµφωνία για αρίθµηση των υποκόµβων γύρω από τον κόµβο. Παράδειγµα : Ο κόµβος θα αναφέρεται από έναν αριθµό κόµβου, ο οποίος τυπικά δείχνει τη θέση του στην κατασκευή. Παράδειγµα : 4 1 4 1 4 0501 0502 0503 0504

0505

2 0 2 0 2 0401 0402 0403 0404

0405

4 1 4 1 4 0301 0302 0303 0304

0305

2 0 2 0 2 0201 0202 0203 0203

0205

4 1 4 1 4 0101 0102 0103 0104 0105

Στο παραπάνω παράδειγµα, τα πρώτα δύο ψηφία του αριθµού του κόµβου αυξάνονται κατά την Υ διεύθυνση και τα τελευταία δύο ψηφία αυξάνονται κατά την Χ διεύθυνση. Γι’ αυτό το λόγο ο αριθµός του κόµβου µπορεί να δώσει µια ιδέα της

-81-

φυσικής θέσης του κόµβου στην κατασκευή. *NODECOORDS: Σηµειώσεις S1. Για “κόµβους ελέγχου” καθεµιά από τις σχετικές συντεταγµένες (µετατοπίσεις) από

ένα προηγούµενο καθορισµένο κόµβο µπορεί να εισαχθεί .

S2. ∆ηµιουργία ευθείας γραµµής είναι χρήσιµη για την δηµιουργία εξ’ ίσου τοποθετηµένων κατά διαστήµατα κόµβων κατά µήκος µιας ευθείας γραµµής διερχοµένης µέσω NB και NE.

ΠΑΡΑ∆ΕΙΓΜΑΤΑ ∆ΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΥΘΕΙΑΣ ΓΡΑΜΜΗΣ

S3. Η µετωπιαία εξαγωγή συµπερασµάτων (extrapolation) επιτρέπει οι κόµβοι κατά µήκος µιας σειράς από παράλληλες γραµµές πλέγµατος (grid) να δηµιουργούνται από δεδοµένα κόµβου προσδιορίζοντας δύο γειτονικές πλευρές του (grid). Αυτή η επιλογή µπορεί να είναι χρήσιµη αν οι κόµβοι ακολουθούν ένα ορθογώνιο πρότυπο (grid). Παρ’ όλ’ αυτά, η µέθοδος δεν περιορίζεται σ’ έναν τετραγωνικό (grid). Αυτό δείχνουν τα παραδείγµατα παρακάτω. Στο παράδειγµα παρακάτω οι κόµβοι 101, 102,…,106 καθορίζουν τον 1ο άξονα του (grid), και οι κόµβοι 101, 201,…,801 καθορίζουν τον 2ο άξονα του (grid). Στην 1η περίπωση οι κόµβοι ακολουθούν ένα ορθογώνιο πρότυπο (grid), και στην άλλη όχι.

ΠΑΡΑ∆ΕΙΓΜΑΤΑ ΜΕΤΩΠΙΑΙΑΣ ΕΞΑΓΩΓΗΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΩΝ (EXTRAPOLATION)

Οι συντεταγµένες ενός κόµβου σε θέση (grid) (i, j) υπολογίζονται ως εξής : X(i, j) = X(i, 0) + X(0, j) - X(0, 0) για i = 1,2,…,(NE1 - NB) / ND1 Y(i, j) = Y(i, 0) + Y(0, j) - Y(0, 0) και j = 1,2,…,(NE2 - NB) / ND2 Z(i, j) = Z(i, 0) + Z(0, j) - Z(0, 0) όπου : X(0, 0), Y(0, 0) & Z(0, 0) είναι συντεταγµένες του (grid) ΝΒ X(i, 0), Υ(i, 0) & Ζ(i, 0) είναι συντεταγµένες του κόµβου (ΝΒ + i*ND1) του 1ου άξονα του (grid) και Χ(0, j), Υ(0, j) & Ζ(0, j) είναι συντεταγµένες του κόµβου (ΝΒ + j*ND2) του 2ου άξονα του (grid) Ο 1ος και ο 2ος άξονας τυπικά θα είναι οριζόντιοι και / ή κάθετοι. Παρόλ’ αυτά, αν είναι επιθυµητό, µπορεί να είναι κατά µήκος κεκλιµένων διευθύνσεων.

S4. Grid interpolation επιτρέπει µια σειρά κόµβων να δηµιουργούνται µέσα σ’ ένα τετράπλευρο, δίνοντας τους κόµβους στις τέσσερις γωνίες. Οι κόµβοι που δηµιουργούνται κατά µήκος των πλευρών του τετραπλεύρου είναι ισοδύναµα τοποθετηµένοι κατά διαστήµατα. Οι κόµβοι που δηµιουργούνται µέσα στο τετράπλευρο βρίσκονται στις διασταυρώσεις των γραµµών του grid ενώνοντας αντίστοιχους κόµβους των απέναντι πλευρών του τετραπλεύρου.

-82-

ΠΑΡΑ∆ΕΙΓΜΑ GRID INTERPOLATION *NODETYPES: Σηµειώσεις S1. Όλοι οι κόµβοι εκτός από τους σύνθετους κόµβους έχουν έναν αριθµό τύπου κόµβου

ίσο µε 0. Σύνθετοι κόµβοι έχουν αριθµούς τύπου κόµβου µεταξύ του 1 και του αριθµού των τύπων σύνθετου κόµβου. Οι τύποι σύνθετου κόµβου καθορίζονται χρησιµοποιώντας τον διαχωριστή *COMPOUND και αριθµούνται µε σειρά εισαγωγής.

*RESTRAINTS: Σηµειώσεις S1. Ένας κώδικας περιορισµού = 1 σηµαίνει ότι το µέγεθος της µετατόπισης είναι

πανοµοιότυπα 0 (η µετατόπιση δεν είναι βαθµός ελευθερίας της κατασκευής). Ένας κώδικας = 2 σηµαίνει ότι η µετατόπιση είναι περιορισµένη από άκαµπτη υποστήριξη µε ελατήρια (η οποία προστίθεται αυτόµατα). Η διαφορά είναι σηµαντική µόνο για δυναµικές αναλύσεις µετατόπισης του εδάφους (DISN ή DISR ανάλυση). Γι’ αυτές τις αναλύσεις, κώδικας = 1 σηµαίνει µηδενική απόλυτη µετατόπιση, ενώ κώδικας = 2 σηµαίνει βασική µηδενική µετατόπιση σχετική µε το έδαφος. Σηµεία υποστήριξης µέσω των οποίων η µετατόπιση του εδάφους θα εισαχθεί µέσα στην κατασκευή πρέπει να έχουν κώδικα = 2, και όχι κώδικα = 1. Σ΄ ένα τυπικό πλαίσιο µε επιβαλλόµενες δυναµικές µετατοπίσεις, οι κώδικες περιορισµού σε όλα τα σηµεία υποστήριξης will = 2, και σε όλα τ’ άλλα σηµεία = 0. Παρ’ όλ’ αυτά, για ένα δικτυωτό πλαίσιο, µε στοιχεία τα οποία δεν παρέχουν στροφική ακαµψία στους κόµβους, όλοι οι στροφικοί βαθµοί ελευθερίας θα έχουν κώδικες περιορισµού = 1, και στα σηµεία στήριξης οι µεταφορικοί βαθµοί ελευθερίας θα έχουν κώδικες περιορισµού = 2.

*SLAVING: Σηµειώσεις S1. Εξαρτηµένες µετατοπίσεις ενός κόµβου επιτυγχάνονται από τις µετατοπίσεις του

κυρίου κόµβου, υποθέτοντας έναν άκαµπτο κρίκο µεταξύ των δύο. Κύριοι κόµβοι δεν µπορούν να γίνουν εξαρτηµένοι (δηλαδή, µόνο η εξάρτηση “µονού επιπέδου” επιτρέπεται. Αν ένας εξαρτηµένος βαθµός ελευθερίας έχει µάζα, αυτή η µάζα µεταφέρεται αυτόµατα στον κύριο κόµβο, ως ακολούθως. (α) Μεταφορική Χ µάζα σε εξαρτηµένο βαθµό ελευθερίας Προσθέτω Χ µάζα στην µεταφορική Χ µάζα του κύριου κόµβου. Προσθέτω Χ µάζα times square of the Y offset to the rotational R mass του κυρίου κόµβου. (β) Μεταφορική Υ µάζα σε εξαρτηµένο βαθµό ελευθερίας Προσθέτω Υ µάζα στην µεταφορική Υ µάζα του κύριου κόµβου. Προσθέτω Υ µάζα times square of the Ζ offset to the rotational R mass του κυρίου κόµβου. (γ) Μεταφορική R µάζα σε εξαρτηµένο βαθµό ελευθερίας

-83-

Προσθέτω R µάζα στην µεταφορική Ζ µάζα του κύριου κόµβου. (δ) Στροφική Χ µάζα σε εξαρτηµένο βαθµό ελευθερίας Προσθέτω Χ µάζα στην στροφική R µάζα του κύριου κόµβου. (ε) Στροφική Υ µάζα σε εξαρτηµένο βαθµό ελευθερίας Προσθέτω Υ µάζα στην στροφική Υ µάζα του κύριου κόµβου. (ζ) Στροφική Ζ µάζα σε εξαρτηµένο βαθµό ελευθερίας Προσθέτω Ζ µάζα στην στροφική Ζ µάζα του κύριου κόµβου. Σηµειώνεται ότι η µεταφορά της µάζας για µεταφορικούς βαθµούς ελευθερίας δεν είναι αυστηρά σωστή, επειδή αγνοεί τις εκτός διαγώνιους συνεισφορές στο µητρώο µάζας του κύριου κόµβου. Άρα, όταν επιλέγεται ένας κύριος κόµβος, θα πρέπει να είναι (ή τουλάχιστον κοντά) στο κέντρο της µάζας των εξαρτηµένων κόµβων.

*MASSES: Σηµειώσεις S1. Η µάζα της κατασκευής θεωρείται συσσωρευµένη στους κόµβους µε ένα διαγώνιο

µητρώο µάζα.

S2. Αν είναι επιθυµητό, µια διαφορετική µάζα ανάλογου συντελεστή απόσβεσης [α] µπορεί να καθοριστεί για κάθε µάζα. Τυπικά, ο ίδιος συντελεστής θα χρησιµοποιηθεί για όλες τις µάζες, και αυτός ο συντελεστής χρειάζεται τότε να καθοριστεί µόνο στην 1η γραµµή. Αν ένας κόµβος εµφανίζεται περισσότερο από µία φορά σ’ αυτές τις γραµµές, το αΜ είναι το άθροισµα των τιµών για τις ξεχωριστές γραµµές. Για τους εξαρτηµένους βαθµούς ελευθερίας, το αΜ µεταφέρεται στον κύριο κόµβο, µε τον ίδιο τρόπο που µεταφέρεται και η µάζα (βλέπε *SLAVING).

*ELEMENTGROUP: Σηµειώσεις S1. Για input και output, τα στοιχεία πρέπει να διαιρεθούν σε οµάδες. Όλα τα στοιχεία σε

οποιαδήποτε οµάδα πρέπει να είναι του ίδιου τύπου, και τυπικά όλα τα στοιχεία οποιουδήποτε τύπου θα συµπεριληφθούν σε µία απλή οµάδα. Παρ’ όλ’ αυτά, στοιχεία του ίδιου τύπου µπορούν να διαιρεθούν σε χωριστές οµάδες, αν είναι επιθυµητό ( π.χ. να χωριστούν τα στοιχεία για σκοπούς απόδοσης, να επιτραπεί να καθοριστούν διαφορετικά ποσά απόσβεσης κ.τ.λ.)

S2. Κάθε τύπος στοιχείου στην βιβλιοθήκη στοιχείου εξακριβώνεται από έναν τύπου αριθµό. Για παράδειγµα, στοιχείο τύπου 1 είναι στοιχείο δικτυώµατος (truss) και στοιχείο τύπου 2 είναι στοιχείο δοκού-υποστυλώµατος. Βλέπε τους οδηγούς χρήστη ξεχωριστού στοιχείου για λεπτοµέρειες. Όλα τα στοιχεία σε µία οµάδα πρέπει να είναι του ίδιου τύπου. Οµάδες στοιχείων µπορούν να είναι τακτοποιηµένες σε οποιαδήποτε βολική σειρά. Μέσα σε κάθε οµάδα τα στοιχεία πρέπει να αριθµούνται στην σειρά, αρχίζοντας από το 1.

S3. Μία στρατηγική λύσης συµβάν προς συµβάν αυτόµατα χρησιµοποιείται για στατική ανάλυση, και µπορεί να καθοριστεί ως µία επιλογή για δυναµική ανάλυση. Σ’ αυτήν τη στρατηγική, η ακαµψία της κατασκευής εκσυγχρονίζεται κάθε φορά που υπάρχει µια σηµαντική αλλαγή στην ακαµψία για οποιοδήποτε στοιχείο (δηλαδή, ένα ”συµβάν”). Η επιλογή KEVE = 0 καταστέλλει τους υπολογισµούς του συµβάντος για όλα τα στοιχεία σ’ αυτήν την οµάδα, και για τις στατικές και για τις δυναµικές αναλύσεις. Γενικά αυτό πρέπει να γίνει µόνο για τα στοιχεία τα οποία καθορίζονται να είναι πολύ δυνατά για να τα εξαναγκαστούν να παραµείνουν γραµµικά. Σηµαντικός χρόνος υπολογισµού µπορεί να σωθεί, αφού ο υπολογισµός του συντελεστή συµβάντος παραλείπεται γι’ αυτά τα στοιχεία.

S4. Τα φαινόµενα 2ης τάξης τυπικά θα είναι αµελητέα στις κύριες δοκούς, αλλά µπορεί να είναι σηµαντικά για τα υποστυλώµατα. Αυτά τα φαινόµενα συµπεριλαµβάνονται στην ανάλυση προσθέτοντας γεωµετρική ακαµψία. Η επιλογή KGEM =1 επιτρέπει στη γεωµετρική ακαµψία να αλλάξει προοδευτικά κατά την διάρκεια στατικής ανάλυσης

-84-

αλλά την κρατά σταθερή για δυναµική ανάλυση. Αυτό συχνά θα είναι ακριβές για πλαίσια κτιρίων µε φαινόµενα 2ης τάξης µόνο στα υποστυλώµατα, αφού η µεταφορική γεωµετρική ακαµψία για έναν όροφο εξαρτάται µόνο από το άθροισµα των αξονικών δυνάµεων σε όλα τα υποστυλώµατα του ορόφου, πράγµα που είναι σταθερά ίσο µε το φορτίο βαρύτητας αν δεν υπάρχει κάθετη αδράνεια και / ή κάθετος σεισµός. Η µεταφορική γεωµετρική ακαµψία του ορόφου αλλάζει αν υπάρχει κάθετη αδράνεια, αλλά οι αλλαγές µπορούν πιθανώς να αγνοηθούν. Η στρεπτική γεωµετρική ακαµψία του ορόφου για τρισδιάστατα κτίρια όντως εξαρτάται από τις ξεχωριστές δυνάµεις των υποστυλωµάτων. Παρ’ όλ’ αυτά, αυτό το αποτέλεσµα είναι πιθανώς µικρό, και µπορεί πιθανώς να αγνοηθεί. Αν KGEM = 1, οι γεωµετρικές δυσκαµψίες που χρησιµοποιούνται για δυναµική ανάλυση βασίζονται στις αξονικές δυνάµεις του στοιχείου στο τέλος της τελευταίας στατικής ανάλυσης. Αν KGEM = 2, οι γεωµετρικές ακαµψίες ανασχηµατίζονται, αλλά µόνο για εκείνα τα στοιχεία τα οποία έχουν συµβάντα αλλαγής δυσκαµψίας. ∆ηλαδή, αν δεν υπάρχει συµβάντα αλλαγής δυσκαµψίας σε οποιοδήποτε χρονικό βήµα, η γεωµετρική δυσκαµψία δεν έχει τροποποιηθεί. Αν κάποια στοιχεία έχουν συµβάντα αλλαγής δυσκαµψίας, η γεωµετρική δυσκαµψία µεταβάλλεται µόνο γι ‘αυτά τα στοιχεία. Αν είναι αναγκαίο να µεταβληθεί η γεωµετρική δυσκαµψία σε κάθε χρονικό βήµα, θα είναι αναγκαίο να χρησιµοποιούνται στοιχεία για τα οποία µία αλλαγή στην αξονική δύναµη θεωρείται να είναι ένα γεγονός. Τα περισσότερα στοιχεία δεν κάνουν αυτή την υπόθεση. Αν είναι επιθυµητό, φαινόµενα 2ης τάξης µπορεί να κατασταλούν, ακόµα και αν το KGEM δεν είναι µηδενικό για µερικές ή όλες τις οµάδες στοιχείων (βλέπε KPDEL στο *START/ *STARTXX/ *RESTART).

S5. Κάθε στοιχείο έχει ένα σταθερό µητρώο ιξώδους απόσβεσης ίσο µε βKβ , όπου Kβ είναι το µητρώο αποσβέστη δυσκαµψίας του στοιχείου. Η τιµή του β είναι ίδια για όλα τα στοιχεία σε οποιαδήποτε οµάδα, αλλά µπορεί να ποικίλλει από οµάδα σε οµάδα (π.χ. να επιτρέπει διαφορετική απόσβεση να καθορίζεται για διαφορετικά υλικά). Στην τρεχούµενη έκδοση πολλών στοιχείων, [ Kβ ], είναι τοποθετηµένη ισοδύναµα µε την

αρχική δυσκαµψία του στοιχείου, [ Ko ]. Πρέπει να δοθεί προσοχή κατά τον προσδιορισµό του [β] για τέτοια στοιχεία. Aν ένα τέτοιο στοιχείο έχει µηδενική αρχική δυσκαµψία η οποία περιοδικά αυξάνει (π.χ. ένα στοιχείο υποστήριξης µε αρχική ανοιχτή ρωγµή) θα έχει πάντα µηδενικό µητρώο [ Kβ ]. Αν ένα τέτοιο στοιχείο έχει πολύ µεγάλη αρχική δυσκαµψία η οποία παροδικά ελαττώνεται (π.χ. ένα δύσκαµπτο στοιχείο στήριξης το οποίο διαρρέει), θα έχει πάντα µεγάλο µητρώο [ Kβ ]. Αν είναι επιθυµητό οι τιµές του [β] µπορούν ν’ αλλάξουν για οποιαδήποτε οµάδα στοιχείου στο *PARAMETERS/VE, ή οι τιµές για όλες τις οµάδες µπορούν να κλιµακώνονται ολοκληρωτικά στο *PARAMETERS/VS.

*SECTION: Σηµειώσεις S1. Η διαδικασία για τον καθορισµό ενός δοµικού τµήµατος είναι η ακόλουθη:

1. Σχεδιασµός µιας ευθείας γραµµής µέσω της κατασκευής για να εξυπηρετήσει ως άξονας της διατοµής. Να καθοριστεί η γωνία από τον Χ άξονα σ’ αυτόν τον άξονα της διατοµής. Αναγνώριση των στοιχείων που τέµνονται από τον άξονα της διατοµής και τη θέση των τοµών.

2. Ορίζεται το “κέντρο” του τµήµατος. Οι ροπές του τµήµατος θα υπολογιστούν γύρω απ’ αυτό το σηµείο.

3. Υπολογισµός των αποστάσεων από το κέντρο του τµήµατος της κάθε τοµής του στοιχείου, κατά µήκος του άξονα της διατοµής. Όλες οι διαστάσεις µετρούνται από το κέντρο του τµήµατος ως την τοµή του στοιχείου, θετικά στις θετικές διευθύνσεις των αξόνων του τµήµατος.

4. Σε κάθε τοµή του στοιχείου θα υπάρχει, για οποιαδήποτε κατάσταση της κατασκευής, µια οµάδα 3 δυνάµεων στοιχείου. Αυτές αποτελούνται από 2δυνάµεις και 1 ροπή στο γενικό σύστηµα συντεταγµένων Χ & Υ. Οι δυνάµεις και οι ροπές

-85-

του τµήµατος αποκτούνται από (α) τη µεταφορά αυτών των στοιχείων στο κέντρο του στοιχείου και (β) το άθροισµα όλων των τεµνόµενων στοιχείων.

5. Οι 3 δυνάµεις µιας τοµής ενός στοιχείου εξαρτώνται από τις δυνάµεις του άκρου του στοιχείου (ή τις κοµβικές δυνάµεις για ένα συµπαγές στοιχείο) και τη θέση της τοµής στο στοιχείο. Όταν υπολογίζονται οι δυνάµεις στην τοµή, το πρόγραµµα αυτοµάτως τις µεταφέρει στο κέντρο της τοµής και τις αθροίζει για να πάρει τις δυνάµεις της διατοµής. Εντούτοις, οι δυνάµεις στην τοµή δεν καθορίζονται αυτοµάτως. Αντιθέτως, ένας µετασχηµατισµός δύναµης η οποία δίνει τις 3 δυνάµεις στην τοµή από την άποψη των δυνάµεων στα άκρα του στοιχείου, πρέπει να εισαχθεί. Το µέγεθος του µητρώου µετασχηµατισµού για οποιοδήποτε στοιχείο είναι 3*NDOF, όπου NDOF είναι ο αριθµός των βαθµών ελευθερίας του στοιχείου (π.χ. για ένα στοιχείο δοκού-υποστυλώµατος το µέγεθος του µετασχηµατισµού είναι 3*6). Συνήθως ο µετασχηµατισµός είναι ο ίδιος για πολλά στοιχεία, και µόνο ένας µικρός αριθµός µετασχηµατισµών θα χρειάζεται να εισαχθεί. Επίσης, αφού οι οπές γίνονται κοντά στους κόµβους, τα µητρώα µετασχηµατισµού θα είναι συνήθως αρκετά απλά. Βλέπε σηµείωση 2 για περισσότερες λεπτοµέρειες.

S2. Ο µετασχηµατισµός πρέπει να µεταφέρει κοµβικές δυνάµεις (X,Y δυνάµεις και R ροπή) οι οποίες ενεργούν στο στοιχείο στις δυνάµεις (X,Y δυνάµεις και R ροπή) οι οποίες ενεργούν στη διατοµή του στοιχείου στην τοµή. Στοιχεία θα τέµνονται τυπικά στους κόµβους, στην οποία περίπτωση οι συντελεστές µετασχηµατισµού θα είναι ή µονάδα ή µηδέν. Εφόσον υπάρχουν δύο πλευρές στην τοµή του στοιχείου, τα σύµβολα των συντελεστών µετασχηµατισµού θα εξαρτώνται από την πλευρά που θεωρείται να αντέχει και που µετακινείται. Συστήνεται το τµήµα της κατασκευής στο θετικό άξονα Z να θεωρείται συγκρατούµενο και οι δυνάµεις στην τοµή του στοιχείου να είναι δυνάµεις που ενεργούν στο συγκρατούµενο τµήµα του στοιχείου. Οι δυνάµεις της διατοµής είναι εποµένως δυνάµεις που ενεργούν στο συγκρατούµενο τµήµα της κατασκευής. *GENDISP: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ S1. Μια γενικευµένη µετατόπιση θα καθορίσει τυπικά µια σχετική µετατόπιση µεταξύ των

δύο κόµβων, ή µια παραµόρφωση βασισµένη στη σχετική µετατόπιση πολλών κόµβων. Για παράδειγµα, κίνηση ορόφου κατά τη X κατεύθυνση ίσως να καθορίζεται καθώς η X µετατόπιση ενός κόµβου στον πάνω όροφο µείον τη X µετατόπιση του κόµβου στον κάτω όροφο. Εντούτοις, αυτός ο καθορισµός κίνησης αγνοεί την επίδραση της µείωσης του υποστυλώµατος, και µπορεί να υπερβεί την πραγµατική παραµόρφωση ορόφου. Έτσι, η κίνηση ορόφου ίσως εναλλακτικά να καθορίζεται ως µια ενεργή διατµητική παραµόρφωση ενός ορόφου, όπως φαίνεται στο επόµενο σχήµα: Μια γενικευµένη µετατόπιση µπορεί επίσης να χρησιµοποιηθεί για τη µέτρηση των διατµητικών παραµορφώσεων από ένα διάγραµµα µη άκαµπτου ορόφου. Η απαιτούµενη ποσότητα παραµόρφωσης είναι υπολογισµένη ως το άθροισµα των µετατοπίσεων ενός αριθµού (το µέγιστο µέχρι 8) βαθµών ελευθερίας που πολλαπλασιάζονται µε αντίστοιχους συντελεστές συµµετοχής. Αυτά τα διαστήµατα καθορίζονται από τον καθορισµό του αριθµού και της διεύθυνσης του κόµβου.

*RESULTS: Σηµειώσεις

-86-

S1. Αυτός ο διαχωριστής ορίζει τα ιστορικά αποτελέσµατος τα οποία θα γραφούν στο

.USR αρχείο απόδοσης χρήστη, στο .RXX αρχείο µετεπεξεργασίας, στο .OUT αρχείο εκτύπωσης, όπου ΧΧ είναι ο αριθµός του τµήµατος ανάλυσης. Μετεπεξεργασία των αποτελεσµάτων που είναι γραµµένα στο αρχείο .RXX ίσως γίνει χρησιµοποιώντας το πρόγραµµα DRAIN - POST. Το βήµα ή τα χρονικά διαστήµατα στα οποία αυτά τα αποτελέσµατα γράφηκαν µπορεί να διαφέρουν. Αυτά τα διαστήµατα καθορίζονται στο *PARAMETERS/OS, *PARAMETERS/OD και *PARAMETERS/OU.

S2. Για σύνθετους κόµβους, µόνο οι µετατοπίσεις του κυρίου κόµβου τυπώνονται. Παρόλα αυτά, οι µετατοπίσεις του κύριου κόµβου και του υποκόµβου σώζονται για µετεπεξεργασία.

*ELEMLOAD: Σηµειώσεις S1. Τα φορτία στοιχείου τυπικά θα λάβουν υπόψη φορτία βαρύτητας (µη ενεργά φορτία ή

ενεργά φορτία) που δρουν κατά µήκος του µήκους του στοιχείου. Παρόλα αυτά, µπορούν επίσης να λάβουν υπόψη θερµικά αποτελέσµατα, ή οποιαδήποτε άλλα αποτελέσµατα τα οποία δηµιουργούνται µέσα στα στοιχεία. Τα φορτία του στοιχείου µπορούν να εφαρµόζονται µόνο σε τµήµατα ανάλυσης “στατικής βαρύτητας”. Αυτά πρέπει να αρχίσουν µε τη µη δυναµική κατάσταση, και στην παρούσα έκδοση του προγράµµατος µη γραµµική συµπεριφορά δεν επιτρέπεται.

S2. Επειδή η φύση της φόρτισης και τα αποτελέσµατά της σε ένα στοιχείο εξαρτώνται από τον τύπο του στοιχείου, διαφορετικά δεδοµένα εισαγωγής χρειάζονται για κάθε τύπο στοιχείου. Κάποιοι τύποι στοιχείου δεν προβλέπουν φορτία στοιχείου. Να γίνει παραποµπή στους οδηγούς χρήστη στοιχείου για λεπτοµέρειες.

S3 Ένα στοιχείο ”οµάδες φορτίου ” τυπικά θα αποκριθεί σε µερικές διανοµές του φορτίου κατά µήκος ενός στοιχείου (π.χ., σταθερό φορτίο πάνω στο µήκος ενός στοιχείου δοκού). Το πρότυπο φορτίου στοιχείο ορίζεται καθορίζοντας ποια οµάδα φορτίου δρα σε ποια στοιχεία. Σε οποιοδήποτε πρότυπο, αρκετές οµάδες φορτίων ενεργούν σε ένα απλό στοιχείο, και τα µεγέθη της οµάδας του φορτίου µπορούν να κλιµακωθούν. Να γίνει παραποµπή στους οδηγούς χρήστη στοιχείου για λεπτοµέρειες.

*ACCREC: Σηµειώσεις S1. Οι εισαγόµενοι χρόνοι πολλαπλασιάζονται µε τον συντελεστή f i . Το αποτέλεσµα είναι

να αυξηθούν οι εδαφικές ταχύτητες κατά f i , να αυξηθούν οι εδαφικές µετατοπίσεις κατά f i

2, και να µεταβληθεί το περιεχόµενο συχνότητας του σεισµού. Ο χρόνος δεν πρέπει να κλιµακωθεί χωρίς να ληφθεί υπόψη προσεκτικά η επίδραση της κίνησης του εδάφους.

S2. Οι εισαγόµενες επιταχύνσεις πολλαπλασιάζονται µε αυτόν τον συντελεστή. Αυτός ο συντελεστής φυσιολογικά θα χρησιµοποιηθεί για να µετατρέψει τις µονάδες των τιµών επιτάχυνσης (π.χ. από πολλαπλάσιο του “g” σε in/sec2). Επί πλέον κλιµάκωση µπορεί να καθοριστεί όταν µια ανάλυση ιστορικού χρόνου έχει πραγµατικά εκτελεστεί.

*SPECTRUM: Σηµειώσεις S1. Οι εισαγόµενες περίοδοι ή συχνότητες πολλαπλασιάζονται µε αυτόν τον συντελεστή.

Αυτός ο συντελεστής φυσιολογικά θα χρησιµοποιηθεί για να µετατρέψει τις µονάδες Hz (cps) αν οι συχνότητες καθορίζονται και τις µονάδες των δεύτερων αν οι περίοδοι καθορίζονται.

S2. Οι εισαγόµενες τιµές απόκρισης πολλαπλασιάζονται µε αυτόν τον συντελεστή. Αυτός ο συντελεστής φυσιολογικά θα χρησιµοποιηθεί για να µετατρέψει τις µονάδες των τιµών ανταπόκρισης. Επί πλέον κλιµάκωση µπορεί να καθοριστεί όταν µία ανάλυση φάσµατος απόκρισης έχει πραγµατικά εκτελεστεί.

-87-

*NODALVEL: Σηµειώσεις S1. Πρότυπα αρχικής ταχύτητας µπορούν να χρησιµοποιηθούν για να δοκιµάσουν την

ικανότητα απορροφητικής ενέργειας και / ή την απόκριση επιρροής µιας κατασκευής. Αρχικές ταχύτητες που ανταποκρίνονται σε µία γνωστή κινητική ενέργεια ή µία οµάδα από γνωστές ωθήσεις µπορεί να καθοριστούν. Με τις ταχύτητες ως αρχικές καταστάσεις, µία δυναµική ανάλυση µπορεί να εκτελεστεί. Η ανάλυση πρέπει να αρχίζει από µία στατική, αλλά όχι απαραίτητα µη δυναµική κατάσταση.

S2. Αρχικές ταχύτητες δεν µπορούν να καθοριστούν για εξαναγκασµένες µετατοπίσεις. *DISREC: Σηµειώσεις S1. Καταγραφές εδαφικής µετατόπισης χρησιµοποιούνται για δυναµικές αναλύσεις µε

υποστηρίξεις κινούµενες εκτός φάσης. ∆εν υπάρχουν περιορισµοί στις σειρές µε τις οποίες εφαρµόζονται οι εδαφικές µετατοπίσεις, ή είτε ή είτε όχι η κατασκευή παραµένει γραµµική. Συµφασικές κινήσεις υποστήριξης µπορούν να µελετηθούν ως µία ειδική περίπτωση.

S2. Οι εισαγόµενοι χρόνοι πολλαπλασιάζονται µε αυτόν το συντελεστή f i . Το αποτέλεσµα είναι να ελαχιστοποιηθούν οι εδαφικές ταχύτητες κατά f i , να ελαχιστοποιηθούν οι εδαφικές επιταχύνσεις κατά f i

2, και να µεταβληθεί το περιεχόµενο των συχνοτήτων του σεισµού. Ο χρόνος δεν πρέπει να κλιµακωθεί χωρίς να ληφθεί υπόψη προσεκτικά η επίδραση της κίνησης του εδάφους.

S3. Οι εισαγόµενες µετατοπίσεις πολλαπλασιάζονται µε αυτόν το συντελεστή. Αυτός ο συντελεστής φυσιολογικά θα χρησιµοποιηθεί για να µετατρέψει τις µονάδες των τιµών µετατόπισης. Επί πλέον κλιµάκωση µπορεί να καθοριστεί όταν µία ανάλυση ιστορικού χρόνου µετατόπισης έχει πραγµατικά εκτελεστεί.

*PARAMETERS: Σηµειώσεις S1. Η κατάσταση της κατασκευής µπορεί να σωθεί στο τέλος οποιουδήποτε τµήµατος

ανάλυσης. Η κατάσταση είναι σωσµένη στο αρχείο .SXX, όπου το S δηλώνει ένα αρχείο κατάστασης, και ΧΧ είναι ο αριθµός του τµήµατος ανάλυσης. Τα τµήµατα ανάλυσης είναι αριθµηµένα στη σειρά, ανεξάρτητα από αν αυτά σώζονται ή όχι. Για µη γραµµικές στατικές και δυναµικές αναλύσεις, η κατάσταση µπορεί επίσης να σωθεί στα διαστήµατα βήµατος και/ή στα χρονικά διαστήµατα µέσα σε ένα τµήµα ανάλυσης. Αν αυτό γίνει, ένα καινούργιο αρχείο δεν δηµιουργείται κάθε φορά που η κατάσταση σώζεται. Αντιθέτως, ένα νέο αρχείο δηµιουργείται την πρώτη φορά που µία κατάσταση σώζεται, αλλά σε κάθε διαδοχικό χρόνο αυτό το αρχείο επαναδιατυπώνεται και γράφεται ξανά. Γι’ αυτό το λόγο, αν το τµήµα ανάλυσης ολοκληρώνεται, το αρχείο θα περιέχει την κατάσταση στο τέλος του τµήµατος. Αν παρ’ όλ’ αυτά, η εκτέλεση τερµατιστεί για κάποιο λόγο πριν το τµήµα ολοκληρωθεί, το αρχείο θα περιέχει την πιο πρόσφατη σωσµένη κατάσταση.

S2. Το αρχείο .RXX µπορεί να δηµιουργηθεί για µετεπεξεργασία των αποτελεσµάτων από το πρόγραµµά DRAIN-POST, όπου το R δηλώνει ένα αποτέλεσµα αρχείου µετεπεξεργασίας και ΧΧ είναι ο αριθµός του τµήµατος ανάλυσης. Αυτό το αρχείο περιέχει αποτελέσµατα για επιλεγµένους κόµβους, στοιχεία, γενικευµένες µετατοπίσεις και τµήµατα κατασκευής (βλέπε *RESULTS). Για δυναµική ανάλυση, αποτελέσµατα µπορούν να σωθούν στα διαστήµατα χρονικών βηµάτων IPPSVD ή στα χρονικά διαστήµατα TPPSVD, ενώ για στατική ανάλυση τα αποτελέσµατα µπορούν να σωθούν στα IPPSVS διαστήµατα βήµατος φορτίου ή σε κάθε γεγονός (IPPSVS = -1). Γι’ αυτό το λόγο, το αρχείο µπορεί να είναι µεγάλο. Ίσως είναι απαραίτητο να τρέξει (και να µετεπεξεργαστεί) ένα µεγάλο πρόβληµα σε αρκετά µικρά τµήµατα ανάλυσης.

S3. Αποτελέσµατα για επιλεγµένες κοµβικές µετατοπίσεις, στοιχεία, γενικευµένες

-88-

µετατοπίσεις και τµήµατα κατασκευής (βλέπε *RESULTS) µπορούν να τυπωθούν στο αρχείο .OUT για κάθε τµήµα ανάλυσης. Για δυναµική ανάλυση, αποτελέσµατα µπορούν να τυπωθούν στα διαστήµατα χρονικών βηµάτων IPOUTD ή στα χρονικά διαστήµατα TPOUTD, ενώ για στατική ανάλυση τα αποτελέσµατα µπορούν να τυπωθούν στα IPOUTS διαστήµατα βήµατος φορτίου ή σε κάθε γεγονός (IPOUTS = -1). Για να εκτυπωθούν τα αποτελέσµατα στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης µόνο, εισάγονται µεγάλες τιµές για IPOUTS, IPOUTD και TPOUTD.

S4. Ένα αρχείο .EXX µπορεί να δηµιουργηθεί για µετεπεξεργασία των αποτελεσµάτων από το πρόγραµµά DRAIN-POST, όπου το E δηλώνει ένα αρχείο φακέλου µετεπεξεργασίας και ΧΧ είναι ο αριθµός του τµήµατος ανάλυσης. Οι τιµές φακέλου περιέχουν µέγιστες θετικές και αρνητικές τιµές για όλες τις µετατοπίσεις κόµβου, επιλεγµένες ποσότητες απόκρισης για όλα τα στοιχεία (ποικίλλουν ανάλογα µε τον τύπο του στοιχείου), όλες τις γενικευµένες µετατοπίσεις και όλες τις δυνάµεις του τµήµατος κατασκευής. Ο χρόνος ή το βήµα του φορτίου στο οποίο το µέγιστο λαµβάνει χώρα αποδίδεται επίσης για κάθε τιµή. Για δυναµική ανάλυση, αποτελέσµατα µπορούν να σωθούν, στα διαστήµατα χρονικών βηµάτων IENVSD ή στα χρονικά διαστήµατα TENVSD, ενώ για στατική ανάλυση τα αποτελέσµατα µπορούν να σωθούν στα IENVSS διαστήµατα βήµατος φορτίου. Για να σωθούν οι φάκελοι στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης µόνο, εισάγονται µεγάλες τιµές για IENVSD, TENVSD και IENVSS.

S5. Φάκελοι για όλες τις κοµβικές µετατοπίσεις, στοιχεία, γενικευµένες µετατοπίσεις και τµήµατα κατασκευής µπορούν να τυπωθούν στο αρχείο .OUT για κάθε τµήµα ανάλυσης. Για δυναµική ανάλυση, οι φάκελοι µπορούν να τυπωθούν στα διαστήµατα χρονικών βηµάτων IENVSD ή στα χρονικά διαστήµατα TENVSD, δεδοµένου ότι για στατική ανάλυση οι φάκελοι µπορούν να τυπωθούν στα IENVSS διαστήµατα βήµατος φορτίου ή σε κάθε γεγονός (IPOUTS = -1). Για να εκτυπωθούν οι φάκελοι στο τέλος του τµήµατος ανάλυσης µόνο, εισάγονται µεγάλες τιµές για IENVSD, TENVSD και IENVSS.

S6. Σε µια βήµα προς βήµα δυναµική ανάλυση, η ισορροπία ενέργειας και / ή ισορροπία ίσως να µην µπορούν να ικανοποιηθούν στο τέλος του χρονικού βήµατος. Ενεργειακή ισορροπία µπορεί να ικανοποιηθεί τροποποιώντας τις ταχύτητες στο τέλος του χρονικού βήµατος, και ισορροπία µπορεί να ικανοποιηθεί τροποποιώντας τις επιταχύνσεις. Αυτές οι διορθώσεις συνήθως θα βελτιώσουν την ορθότητα. Για περισσότερες λεπτοµέρειες, βλέπε την αναφορά της θεωρίας. Συµβάντα δεν υπολογίζονται απαραίτητα για όλες τις οµάδες του στοιχείου (βλέπε *ELEMENTGROUP).

S7. Σ’ ένα σχέδιο λύσης µε υπολογισµούς συµβάντος, ένας µεγάλος αριθµός συµβάντων σε ένα απλό χρονικό βήµα ίσως δηλώσει µία flip-flop κατάσταση. Αν MAXEV υπερβαίνεται, η ανάλυση ίσως τερµατιστεί ή ίσως συνεχιστεί παραλείποντας τον υπολογισµό οποιουδήποτε επί πλέον συµβάντος. Ο τερµατισµός συνήθως συστήνεται, εφ’ όσον ένας µεγάλος αριθµός συµβάντων σε ένα χρονικό βήµα δηλώνει ένα µακράς διάρκειας χρονικό βήµα ή άλλα προβλήµατα.

S8. Τέσσερα σχέδια δυναµικής λύσης είναι διαθέσιµα, δηλαδή σταθερό (KAUTO=0) χρονικό βήµα µε (KEVNT = 1) και χωρίς (KEVNT =0) υπολογισµό συµβάντος, και µεταβλητό (KAUTO=1) χρονικό βήµα µε (KEVNT = 1) και χωρίς (KEVNT =0) υπολογισµό συµβάντος. KAUTO είναι ορισµένο για κάθε τµήµα δυναµικής ανάλυσης. Στο µεταβλητό σχέδιο χρονικού βήµατος, το χρονικό βήµα είναι ελεγχόµενο από ανώτερες και χαµηλότερες ανοχές στα λάθη “στατικής δύναµης” και “δύναµης αδράνειας” (βλέπε αναφορά θεωρίας DRAIN-2DX). Αν ή TOLHIS ή TOLHII (βλέπε *PARAMETERS/DA) υπερβαίνονται σε ένα βήµα, το χρονικό βήµα ελαττώνεται πολλαπλασιάζοντας το ισχύων χρονικό βήµα µε DTRED, και το βήµα επαναλαµβάνεται. Το χρονικό βήµα δε µειώνεται κάτω από µία καθορισµένη ελάχιστη τιµή (DTMIN). Αν και τα δύο τα λάθη είναι µικρότερα από τις χαµηλότερες ανοχές για IICONT συνεχόµενα βήµατα, το χρονικό βήµα πολλαπλασιάζεται µε DTINC (για το επόµενο χρονικό βήµα). Το χρονικό βήµα δεν αυξάνεται πάνω από την καθορισµένη µέγιστη τιµή (DTMAX). DTMAX πρέπει να επιλεγεί για να εξασφαλιστεί ότι οι εδαφικές επιταχύνσεις ή άλλα δυναµικά φορτία παρουσιάζονται επακριβώς. Βλέπε την

-89-

αναφορά της θεωρίας για καθοδήγηση στην επιλογή ανοχών. *STAT: Σηµειώσεις S1. Κάθε πρότυπο φορτίο πολλαπλασιάζεται µε το συντελεστή κλίµακας, και προστίθεται

στην αύξηση του φορτίου. Η αύξηση του φορτίου ορίζει µία µονάδα φόρτισης, δηλαδή, ένα φορτίο σχετικό µ’ έναν συντελεστή φορτίου ίσο µε τη µονάδα. Η αύξηση του φορτίου τοποθετείται αρχικά στο 0 για την πρώτη ανάλυση *STAT, ή αν η προηγούµενη ανάλυση δεν ήταν µία *STAT ανάλυση, ή αν το πρώτο όνοµα πρότυπου συνεισφερόµενου φορτίου δεν είναι κενό. Αν η προηγούµενη ανάλυση είναι µία *STAT ανάλυση, και το πρώτο όνοµα του προτύπου είναι κενό, τότε η αύξηση του φορτίο τοποθετείται αρχικά στην µονάδα φόρτισης για την προηγούµενη *STAT ανάλυση πολλαπλασιαζόµενη από καθορισµένο πρότυπο συντελεστή κλίµακας.

S2. Αν δεν υπάρχει έλεγχος µετατόπισης, αυξήσεις του συντελεστή φορτίου αυτού του µεγέθους θα εφαρµόζονται µέχρι η αύξηση του συντελεστή φορτίου για το τµήµα ανάλυσης να επιτευχθεί. Αν ο έλεγχος µετατόπισης είναι επίσης καθορισµένος, τότε το σήµα του συντελεστή του βήµατος του φορτίου τερµατίζεται µε τον έλεγχο µετατόπισης.

S3. Ο έλεγχος µετατόπισης είναι χρήσιµος αν η κατασκευή αρχίζει να γίνεται πολύ εύκαµπτη, και είναι ουσιώδης αν η κατασκευή φορτίζεται µέσα σε post buckling range. Αν η κατασκευή αρχίζει να γίνεται ασταθής, µια θετική αύξηση του φορτίου µπορεί να προκαλέσει µια αρνητική µετατόπιση, οδηγώντας σε µια flip-flop κατάσταση (επιτυχηµένη φόρτιση-επαναφόρτιση). Ο έλεγχος µετατοπίσεων µπορεί να χρησιµοποιηθεί για να αναγκάσει την κατασκευή να συνεχίσει τη µετατόπιση σε θετική διεύθυνση, ακόµη και µέσω της µείωσης του φορτίου. Αν δεν υπάρχει έλεγχος µετατοπίσεων, η ανάλυση σταµατά, αν η κατασκευή γίνεται ασταθής.

S4. Ακόµη και αν ο έλεγχος µετατόπισης είναι καθορισµένος, η λύση µπορεί να flip-flop. Αυτό θα σηµειωθεί από επιτυχηµένες αλλαγές στο σήµα της αύξησης του φορτίου που απαιτείται για να γίνει η αύξηση της ελεγχόµενης µετατόπισης προοδευτικά. Αυτό το flip-flop όριο µπορεί να συντελέσει στην αποφυγή σπατάλης του χρόνου υπολογισµού.

S5. Αν και ο έλεγχο φορτίου και ο έλεγχος µετατόπισης καθοριστούν, τότε ο αριθµός των βηµάτων για την ολοκλήρωση της ανάλυσης δεν µπορεί γενικά να υπολογιστεί προκαταβολικά, καθώς το µέγεθος του συντελεστή φορτίου βήµατος είναι ελάχιστο αυτού που απαιτείται από τον έλεγχο φορτίου και τον έλεγχο µετατόπισης. Επίσης το σήµα του συντελεστή του φορτίου ίσως µερικές φορές να είναι θετικό και µερικές φορές αρνητικό έτσι ώστε η ελεγχόµενη µετατόπιση πάντοτε να αυξάνεται. Έτσι ένας µεγάλος αριθµός βηµάτων πρέπει να παρθεί προτού οι αυξήσεις του τµήµατος για το συντελεστή του φορτίου ή µετατόπισης επεκταθεί για ολοκλήρωση της ανάλυσης. Αυτός ο µέγιστος αριθµός ορίου των βηµάτων µπορεί να αποφύγει τη σπατάλη του χρόνου υπολογισµού.

∆ΟΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗdiocles.civil.duth.gr/links/home/veltiomeno/nees/SDEXY/...-1- DRAIN-...

Documents

Transcript of ∆ΟΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗdiocles.civil.duth.gr/links/home/veltiomeno/nees/SDEXY/...-1- DRAIN-...