ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΑντιδημαρχία Παιδείας, Αθλητισμού,

Πολιτισμού Νεολαίας & Δια Βίου Μάθησης

City of kalamariaCULTURE DEPARTMENT

Deputy of Education, Sports, Culture, Youth & Lifelong learning

ISBN: 978-960-86134-2-3

© Καλαμαριά, Θεσσαλονίκη, 2014-2015 ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣΠΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΚΟΔΡΑ

Ο κατάλογος τυπώθηκε σε 1000 αντίτυπα.

Απαγορεύεται η αναπαραγωγή ή αναδημοσίευση του συνόλου ή μέρους του βιβλίου σε οποιαδήποτε μορφή και με οποιοδήποτε μέσο, ηλεκτρονικό, μηχανικό, ή οποιοδήποτε σύστημα αποθήκευσης και ανάκτησης δεδομένων, χωρίς τη γραπτή άδεια του εκδότη.

Καλαμαριά 2014.

© Kalamaria, Thessaloniki, 2014-2015 CITY OF KALAMARIAACTION FIELD KODRA

The catalog was printed in 1000 copies.

All rights reserved. No part of this book may be reproduced in any form or by any means, electronic or mechanical, or by any information stor-age and retrieval system, without written permission by the publisher.

Κalamaria 2014.

14 η ΕΚΘΕΣΗ Σ Υ Γ Χ ΡΟΝΗΣ ΤΕ Χ ΝΗΣ14th EXHIBITION OF CONTEMPORARY ART

ΠΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΚΟΔΡΑ 2014 | ACTION FIELD KODRA 2014

44

ΠΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΚΟΔΡΑ2014 ACTION FIELD ΚΟDRΑ2014

Δήμος ΚαλαμαριάςΔήμαρχος Καλαμαριάς: Θεοδόσης ΜπακογλίδηςΠρώην Εντεταλμένος Δημοτικός Σύμβουλος για θέματα Πολιτισμού: Νίκος ΖαχαριάδηςΚαλλιτεχνικός Διευθυντής: Γιώργος ΚαζαντζήςΔιευθυντής Τεχνικής Υποστήριξης: Χαραλαμπος ΜπελόκαςΥπεύθυνη Χορηγιών: Μαρία ΧατζηθεοδώρουΥπεύθυνη Θεάτρου και Κοιτώνων: Αγγέλα Σαπάτρα

Πεδίο Δράσης ΚόδραΔιευθυντής Πεδίου Δράσης Κόδρα/ Κεντρικός επιμελητής: Δημήτρης ΜιχάλαροςΚεντρικοί Επιμελητές - συντονιστές: Ανθή Αργυρίου, Παναγής ΚουτσοκώσταςΥπεύθυνη για την διασφάλιση των καλλιτεχνικών εργασιών/Βοηθός επί θεμάτων Δημιουργικού: Χριστίνα ΚυπαρισσάΥπεύθυνη για την διασφάλιση των διοικητικών θεμάτων: Χριστίνα ΖαρογιάννηΥπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων: Janet KostrovskiΝομική Σύμβουλος: Άννα ΧρηστίδουΤεχνολογική Υποστήριξη Cyber Art Space: Minotaur Digital Arts (MDA), KatArt-e - Art & Tech LabYπεύθυνος Επικοινωνίας: Psari Visual ProductionsΣυντονιστής Εθελοντών: Μάκης ΑνανιάδηςΥπηρεσίες διερμηνίας Συνεδρίου/ Ασύρματος ακουστικός εξοπλισμός: Show TecΔιευθυντής Παραγωγής ΠΔΚ: Γιώργος ΑγγελόπουλοςΒοηθός Διευθυντή Παραγωγής: Γιώργος ΠαπακαρμέζηςΒοηθοί Παραγωγής: Μαρία Γουναρίδου, Βαγγέλης Μπολάνος, Ησαΐα Σαββίδου, Φωτεινή ΤσακίρηΤεχνική Υποστήριξη Παραγωγής: Εθελοντική Εργασία Θεσσαλονίκης (Δημήτρης Κουρδής, Θανάσης Μακρής, Παναγιώτης Μακρής, Δημήτρης Σαλτάς) Στατιστικά/ αξιολόγηση συμμετοχήςκαλλιτεχνών, κοινού & εθελοντών: Αικατερίνη ΧατζηλάκουΦωτισμοί: Ζήνων Τσίμινας, Άρης ΔελήςΉχος: Παύλος Γαβριηλίδης, Λεωνίδας ΜπεϊλήςΜεταφορά Έργων: Αθηναϊκή Μεταφορική Α.Ε.Οπτικοακουστικός Εξοπλισμός: M-Spirit, DiapasonΕκτυπώσεις Banners: Genesis AdvertisingΠρακτική Άσκηση: Ελένη Κουκατσίκα

Δημιουργικό/Οπτική ταυτότητα/Κατάλογος Oπτική ταυτότητα ΠΔΚ 2014: katArt-eVideo production/ Φωτογραφική Κάλυψη: Psari Visual Productions - Λάζαρος Γραικός Καλλιτεχνική επιμέλεια καταλόγου: Δημήτρης ΜιχάλαροςΣυντονισμός Έκδοσης: Δημήτρης Μιχάλαρος, katArt-eΒοηθοί επιμέλειας: Ανθή Αργυρίου, Παναγής Κουτσοκώστας, Δημήτρης ΜιχάλαροςΣχεδιασμός/Γραφιστική Επιμέλεια καταλόγου & επικοινωνιακού υλικού: Κατερίνα ΣταφυλίδουΜεταφράσεις κειμένων: Φαίη Μαγκούτη, Νίκολας Ρουμπέκας, Σάκης ΚυρατζήςΕπιμέλεια Αγγλικών κειμένων: Φαίη ΜαγκούτηΕπιμέλεια Ελληνικών κειμένων: Χριστίνα ΚυπαρισσάΜεταφράσεις βιογραφικών/ Επιμέλεια Αγγλικών βιογραφικών: Χριστίνα ΚυπαρισσάΔιαχωρισμοί - Εκτύπωση καταλόγου: ThessPrint

Municipality of KalamariaΜayor of Kalamaria: Theodosis BakoglidisFormer appointe city councilman for Culture: Nikos ZachariadisArt Director: Yorgos KazantzisManager of Technical Support: Haralampos BelokasSponsorship Consultant: Maria ChatzitheodorouBarracks and Theater Supervisor: Angela Sapatra

Action Field KodraDirector of Action Field Kodra/ Main Curator: Dimitris MichalarosΜain Curators - Coordinators: Anthi Argyriou, Panagis KoutsokostasPerson in charge of artistic tasks assurance/Assistant on artistic affairs: Christina KyparissaPerson in charge of administration tasks assurance: Christina ZarogianniPublic Relations Coordinator: Janet KostrovskiLegal Advisor: Anna ChristidouTechnical Support of Cyber Art Space: Minotaur, Digital Arts (MDA) KatArt-e - Art & Tech Lab Communication: Psari Visual ProductionsVolunteers Coordinator: Makis AnaniadisConference Interpreting Services/ Wireless Audio Equipment : Show Tec Production Manager AFK: Yiorgos AngelopoulosΑrt Production Manager Assistant: Yorgos PapakarmezisProduction Assistands: Maria Gounaridou, Vagelis Bolanos, Isaia Savvidou, Fotini TsakiriSpecial constructions: Volunteers Workshop of Thessaloniki (Dimitris Kourdis, Thanasis Makris, Panagiotis Makris, DImitris Saltas)Statistics / participation evaluation of artists, public & volunteers: Ekaterini ChatzilakouLighting: Zinon Tsiminas, Aris DelisSound: Pavlos Gavrielidis, Leonidas BeilisTransportation of art works: Athinaiki Transortation S.A.Technical Equipment: M-Spirit, DiapasonBanners - Prints: Genesis AdvertisingInternship: Eleni Koukatsika

Creative Production/Visual Identity/CatalogVisual Identity AFK 2014: katArt-eVideo production/ Photo coverage: Psari Visual Productions - Lazaros GrekosArtistic Editor of the Catalog: Dimitris MichalarosCoordination: Dimitris Michalaros, katArt-eAssistant Editors: Anthi Argyriou, Panagis Koutsokostas, Dimitris MichalarosGraphic Design/Graphics of thecatalog & communication material: Katerina StafilidouTranslations: Faye Magkouti, Nicolas Roubekas, Sakis KyratzisEnglish text edition: Faye MagkoutiGreek text edition: Christina KyparissaCVs translation/ English Cvs editing: Christina KyparissaPrinting / Films / Binding: ThessPrint

5

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΧαιρετισμοίΔήμαρχος Καλαμαριάς

Καλλιτεχνικός Διευθυντής Δήμου Καλαμαριάς

Κύριο πρόγραμμα / I Need A HeroΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΥΛΕΣ ΣΕ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ

ΚΟΔΡΑ FRESH: ΟΙ ΗΡωΕΣ ΠΕΘΑΝΑΝ. ΖΗΤω ΟΙ ΗΡωΕΣ!ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΑ

ONE STORY AT A TIMEΑΟΡΑΤΗ ΠΟΛΗ

PANKCYBER ART SPACE

Παράλληλες εκδηλώσειςSUPER FOOD

UN-TITLEDVIOLENT SILK

Συνέδριο"TΕΧΝΗ - ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ: ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΥΛΗΣ"

ΕυχαριστίεςΧάρτης

CONTENTS

Welcome NotesMayor of Kalamaria

Artistic Director of the Municipality of Kalamaria

Main Exhibition Program / I Need A HeroVALUABLE MATTERS IN VALUABLE TIMES

KODRA FRESH: HEROES ARE DEAD. LONG LIVE THE HEROES!APOTROPAIA

ONE STORY AT A TIMEINVISIBLE CITY

PANKCYBER ART SPACE

Parallel EventsSUPER FOOD

UN-TITLEDVIOLENT SILK

Conference"ART - AESTHETIC - POLITICS: MATERIAL MATTER

AcknowledgementsMap

67

1060

132142154 162172

188194228

240

252255

67

1060

132142154162172

188194228

240

252255

6

THIS YEAR, Action Field Kodra 2014 chooses to palpate and outline, through the artworks of this years participating artists, the identity of the he-roes, as this has been reflected over the time in any social stratification in Greece.

We create positive reflexes, towards the collective national memory and against the acute amnesia that has been born through this crisis we experi-ence with the multiple aspects.

The concepts of “National Identity”, “Overcom-ing once Ego”, “collective responsibility” and the resistance against a global environment ruled by the requisitions of the markets, acquire a meaning and a valuable load – a value – at this transitional phase that we are going through. We give birth to a primary culture, we seek for a new modern Greek identity with values deeply rooted in the past and with a universal nature in the future.

The Municipality of Kalamaria has embraced and promoted the institution of Kodra Fresh, incorpor-ing it in its cultural policy, while striving in order to make it a national issue.

Only when we have culture and education to lead us, only then we can leave as a nation our historic footprint for the societies of tomorrow.

Theodosis Mpakoglidis MAYOR OF KALAMARIA

TΟ ΠΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΚΟΔΡΑ 2014, επιλέγει για την φετινή διοργάνωση, να ψηλαφίσει και να σκιαγραφήσει μέσα από τις εικαστικές δημιουργίες των καλλιτεχνών που θα συμμετέχουν στην διοργάνωση, την ταυτότητα των ηρώων όπως αυτή αποτυπώθηκε διαχρονικά σε κάθε κοινωνική διαστρωμάτωση στον ελλαδικό χώρο.

Δημιουργούμε θετικά αντανακλαστικά, στην Εθνική συλλογική μνήμη απέναντι στην οξυμένη αμνησία γέννημα της πολύπλευρης κρίσης που βιώνουμε.

Οι έννοιες «Εθνική ενότητα», «Υπέρβαση του Εγώ», «η συλλογική ευθύνη» και η αντίσταση απέναντι σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον κυριαρχίας των επιταγών των αγορών αποκτούν νόημα και πολύτιμες αποσκευές – αξίες – στην μεταβατική φάση που διανύουμε. Γεννούμε πρωτογενή πολιτισμό, αναζητούμε τη νέα σύγχρονη ταυτότητα του Έλληνα με αξίες που έχουν βαθιές ρίζες στο παρελθόν και οικουμενικό χαρακτήρα στο μέλλον.Η Καλαμαριά και συγκεκριμένα η Τοπική Αυτοδιοίκηση αγκάλιασε και προώθησε το θεσμό του fresh-Κόδρα, τον ενσωμάτωσε στην πολιτιστική πολιτική της και παλεύει να γίνει εθνική υπόθεση.

Μόνο με οδηγό τον πολιτισμό και την παιδεία, αφήνουμε ως λαός το ιστορικό μας αποτύπωμα στις κοινωνίες του αύριο.

Θεοδόσης ΜπακογλίδηςΔΗΜΑΡΧΟΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ

7

IT GIVES ME GREAT JOY to see the visual arts festival Action Field Kodra taking place for another year; a fact that fills me with hope in light of the unsettled future in the field of culture that seems to be balefully approaching. Despite the aggravat-ing conditions that the world of art and culture must face today, Kodra manages to stand equal to the expectations of those who, every year, wait for its opening day.This year the festival emits a breath of fresh air, renewal, and youth, with new people filled with en-ergy and ready to create; with the reintroduction for the second time in its history of the Residencies program; and with its spread in the city via the col-laboration with important cultural, historical, and artistic bodies.Being perfectly tuned with the socio-political situa-tion in the country and, at the same time, acting as a tool for the revival of human consciousness, this year’s Action Field Kodra theme scarifies, as an-other memory sapper, among the debris of the na-tional history and of the self, which in some cases they reshape while in others they are born anew, in order to discover the hero of the new day.By expressing my gratitude, I would like before con-cluding this text to thank the organizational team of the Municipality of Kalamaria, the artists, the scien-tific and administrational colleagues, and the volun-teers of the festival for all their tireless, methodical, and joint action. It goes without saying that nothing would have happened without their hard work.

Yorgos Kazantzis ARTISTIC DIRECTOR OF KALAMARIA

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ, η οποία μου δίνει ελπίδα για το αβέβαιο μέλλον στο χώρο του πολιτισμού που πλησιάζει όλο και πιο απειλητικό, όταν βλέπω να πραγματοποιείται για ακόμη μια χρονιά το φεστιβάλ εικαστικών του Πεδίου Δράσης Κόδρα. Παρά τις δυσμενείς συνθήκες που έχει να αντιμετωπίσει σήμερα ο κόσμος της τέχνης και του πολιτισμού, το Κόδρα καταφέρνει να σταθεί αντάξιο τον προσδοκιών, όσων με δίψα προσμένουν κάθε χρόνο να ανοίξει τις πύλες του.

Φέτος, το φεστιβάλ αποπνέει αέρα ζωντάνιας, ανανέωσης και νεότητας με φρέσκους ανθρώπους στις επάλξεις, γεμάτους όρεξη για δημιουργία και πράξη, με την επαναφορά για δεύτερη χρονιά στην ιστορία του, του προγράμματος των Resi-dencies και με την εξάπλωσή του στην πόλη, χάρη στη συνεργασία του με σημαντικούς φορείς του πολιτισμού, της ιστορίας και της τέχνης.

Άψογα εναρμονισμένη με την κοινωνικο-πολιτική κατάσταση στη χώρα και ταυτόχρονα ως εργαλείο αφύπνησης της συνείδησης, η φετινή θεματικού του Πεδίου Δράσης Κόδρα ανασκαλεύει, σαν άλλος σκαπανέας της μνήμης, ανάμεσα στα θεμέλια και τα απομεινάρια της ιστορίας του έθνους και του εαυτού, που άλλες φορές αναδιαμορφώνονται και άλλες γεννιόνται εξ αρχής, για να ανακαλύψουν τον ήρωα της νέας ημέρας.

Θα ήθελα να ολοκληρώσω το παρόν κείμενο, ευχαριστώντας για την ακούραστη, μεθοδική και συντονισμένη συνεργασία τους την ομάδα διοργάνωσης του Δήμου Καλαμαριάς, τους καλλιτέχνες, τους επιστημονικούς και διοικητικούς συνεργάτες του και τους εθελοντές του φεστιβάλ, δίχως τους οποίους τίποτε από τα παραπάνω δε θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα.

Γιώργος ΚαζαντζήςΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ

ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΥΛΕΣ ΣΕ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ | VALUABLE MATTERS IN VALUABLE TIMES

ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ MAIN PROGRAMM

ΕΠ

ΙΜΕ

ΛΗ

ΤΕΣ

Ανθή Αργυρίου Παναγής ΚουτσοκώσταςΔημήτρης Μιχάλαρος C

UR

AT

OR

S

Anthi ArgiriouPanagis Koutsokostas

Dimitris Michalaros

ΚΑ

ΛΛ

ΙΤΕ

ΧΝ

ΕΣΓιώργος Αγγελόπουλος Χρήστος ΒαγιάταςΧρύσα Βαλσαμάκη Άκης ΚαράνοςΚλεομένης ΚωστόπουλοςΟρέστης ΛάζοςΑλέξανδρος ΜαγκανιώτηςΔημήτρης ΜεράντζαςΑντώνης ΠαπαδόπουλοςΓιώργος ΠαπακαρμέζηςΑλέξανδρος Πλωμαρίτης & Μαρία ΚρεμέτηΘανάσης ΤαταύλαληςΒούλα Φρασιόλα

Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Φλώρινας

Ομαδική έκθεση Group Exhibition

Yiorgos AngelopoulosChristos Vagiatas Chrysa Valsamaki

Akis KaranosKleomenis Kostopoulos

Orestis LazosAlexandros Maganiotis

Dimitris MerantzasAntonis PapadopoulosYorgos Papakarmezis

Alexandros Plomaritis & Maria Kremeti, Thanasis Tatavlalis

Voula Frasiola

Department of Fine and Applied Arts Florina

AR

TIS

TS

Κοιτώνες πρώην στρατοπέδου Κόδρα Barracks οf ex-military camp Kodra

10

12

Δεν θα γίνεις ήρωας ποτέ… (μια αναφορά στις σκιές του φαντασιακού)

«Στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».

Η φράση αυτή αποδόθηκε στον Sir Winston Leonard Spencer Churchill κατά την περίοδο της Ελληνικής αντίστασης στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο, ποτέ όμως δεν επιβεβαιώθηκε επίσημα από κά-ποια έγκυρη ιστορική πηγή ή κάποιον διεθνή φορέα τεκμηρίωσης. Το νόημα μιας τέτοιας προβοκατόρικης φράσης, που εμφανίζει τον Έλληνα στρατιώτη στα βουνά της Αλβανίας, ταυτισμένο πλήρως με τη φιγούρα του ήρωα, δεν προέκυψε μόνο για λόγους εμψύχω-σης, αλλά κυρίως για λόγους τόνωσης μιας εθνικής ταυτότητας, που στην συγκεκριμένη συγκυρία στε-ρούνταν συνοχής. Η εθνική ταυτότητα αποτελεί την πλέον βασική υπαρκτική ιδιότητα ενός λαού, η οποία συγκροτεί-ται από την ιστορική διαδρομή αλλά και από φαντα-σιακές σημασίες που δημιουργούμε οι ίδιοι.Ο ανθρώπινος παράγοντας πάντα χρειάζεται ένα λόγο ή έστω μια πρόφαση για να δώσει τη μάχη. Για την εμπλοκή σ’ αυτή τη μάχη χρειάζεται το κίνητρο που θα τον κάνει να υπερβεί εαυτόν. Χρειάζεται κάτι που θα του εμφυσήσει την έννοια του ηρωικού και το οποίο με την σειρά του θα μετατραπεί σε ανα-γκαία πράξη για την προάσπιση ενός σκοπού, ενός ιδανικού, μιας ιδέας˙ ακόμα και μπροστά σε κάτι που εκ πρώτης όψεως μπορεί να φαντάζει ανίκητο.

Πρόκειται για μία σημειολογία που την συναντάμε και σε άλλους κοινωνικούς θεσμούς. Ο ρόλος του ήρωα από την ιστορία, μετατρέπεται σε ρόλο μάρ-τυρα στη θρησκεία, οραματιστή ηγέτη στη πολιτική, πρωτοπόρου στις επιστήμες, κτλ. Είναι τα πρότυπα από τα οποία επέρχεται η λύτρωση σε δύσκολες κα-ταστάσεις ή στιγμές αμφισβήτησης.Η θεματική του Πεδίου Δράσης Κόδρα 2014 εστιάζει σε όλες τις παραπάνω σημειολογίες που ενυπάρ-χουν στην έννοια του ήρωα και του ηρωικού ως το αντικείμενο της πράξης που μετουσιώνει τον ήρωα.Ο ήρωας και το ηρωικό, είναι αφηρημένες έννοιες, με πολύ συγκεκριμένα όμως χαρακτηριστικά Ήθος, αρετή και αυτοθυσία για έναν ανώτερο σκοπό. Κάθε ταύτιση αντικειμένου, υποκειμένου ή έννοιας με την πράξη αυτή, αποκτά μία ιδιαίτερη αναφορά και αυτόματα μετατρέπεται σε σύμβολο. Τα σύμβολα γύρω από τα οποία δημιουργούνται μύθοι, θρύλοι, δεισιδαιμονίες, που με την σειρά τους διαμορφώ-νουν θεσμούς, κουλτούρες, αλλά και αντιλήψεις. Πολύτιμες ύλες που καθόριζαν και καθορίζουν πο-λιτισμικά και ιστορικά την ταυτότητα ενός ατόμου, ενός λαού ή ενός έθνους.Το φαντασιακό ως έννοια πια, αποκτά μια διπλή ερ-μηνεία: ως φαντασία- ψευδαίσθηση ή "φάντασμα"- χρήσιμη πρακτική στη διαπραγμάτευση της συνθή-κης ενός θρύλου, όπως αυτός παραποιείται κι από την διάδοσή του από στόμα σε στόμα. Η δεύτερη ερμηνεία επικαλείται την φαντασία ως μνήμη μέσα από την διαπραγμάτευση της εικόνας κι ως συνθή-κης ενός μύθου, όπου δια της προφορικής ιστορι-κής αφήγησης διαμορφώνει αντίστοιχα ενδείξεις κοινωνικών αξιών. Το φαντασιακό εν τέλει, είτε ως μύθος είτε ως θρύ-Π

ΟΛΥ

ΤΙΜ

ΕΣ Υ

ΛΕΣ

ΣΕ

ΣΠΟ

ΥΔΑ

ΙΟΥ

Σ Κ

ΑΙΡ

ΟΥ

Σ V

ALU

AB

LE M

ATTE

RS

IN V

ALU

AB

LE T

IMES

13

λος, αποτελεί ένα εργαλείο με το οποίο μπορούμε να διαμορφώσουμε ή ακόμα και να δημιουργήσου-με από την αρχή ταυτότητες. Στην τέχνη και την πα-ράδοση συναντάμε κατά κόρον τέτοια εργαλεία ανά τους αιώνες. Μια συνθήκη που πρέπει να λαμβά-νεται σοβαρά υπόψη, είναι ότι με αυτά τα εργαλεία δεν πρέπει να δημιουργούνται συναισθηματικοί δε-σμοί, κυρίως προς αποφυγή ακραίων ιδεολογημά-των, διότι μία τέτοια ενέργεια ενέχει τον κίνδυνο πα-ρερμηνείας της σημειολογίας που πραγματεύεται. Γι’ αυτό χρειάζεται να δημιουργούμε όρους. Όρος σημαίνει όριο και σημείο αναφοράς.Η φιγούρα στην οποία συσσωρεύεται κάθε έννοια ηρωικού στην ελληνική λαογραφία είναι ο Καραγκι-όζης. Είναι ο καθ’ εαυτό Έλληνας ήρωας, κι ίσως ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά παραδείγματα αυτής της διττής σημασίας. Αν ψάξουμε στις δομές του, μπορούμε να δούμε όλη αυτή τη ζύμωση: την πάλη της φαντασίωσης ως θέληση κι επιθυμία με την ιστορική μνήμη και πώς αυτή μορφώνεται ώστε να μιλήσει στο συλλογικό ασυνείδητο ενός λαού και να το εκφράσει στην εκάστοτε χρονική στιγμή. Σε αυτό το μοτίβο, μία ακόμη εμβληματική και ηρω-ική φιγούρα, αυτή του τσολιά, από τα αντάρτικα των βουνών έρχεται να λυτρώσει τον δοκιμαζόμε-νο ελληνικό λαό που καθρεφτίζεται στο πρόσωπο του Καραγκιόζη. Ο τσολιάς ως Μπάρμπα Γιώργος, ο ανυπόταχτος Έλληνας του βουνού, με τη δωρι-κή και πελώρια κορμοστασιά του, υποκαθιστούσε πλήρως την εικόνα του ραγιά στην ψυχή του κάθε Έλληνα της εποχής και τον ανήγαγε απευθείας στα ηρωικά του πρότυπα που συνδέονταν με την ιστο-ρία του, αλλά και τους θρύλους που είχε ακούσει κι υποδαύλιζε συνεχώς στο φαντασιακό του. Χαρα-κτηριστικό παράδειγμα σε αυτό είναι η πρώτη εμ-φάνιση της φιγούρας του Μπαρμπα - Γιώργου στο πανί, το 1897. Στην εισαγωγή ενός έργου, ο Καρα-γκιόζης, ως συνήθως καταφέρνει να εξοργίσει τον πασά και τελικά να φάει ξύλο από τον Δερβέναγα. Μέχρι τότε, η μόνη μορφή που ρίχνει το ξύλο είναι ο Δερβέναγας. Η μόνη διέξοδος του Καραγκιόζη και κατ’ επέκταση του υποδουλωμένου ραγιά, είναι η επινοητικότητα και το χιούμορ του. Σε ένα τέτοιο περιστατικό μπαίνει μέσα στη σκηνή ο Μπαρμπα - Γιώργος. Ήδη στην εμφάνισή του το κοινό διαισθά-νεται με μεγάλη λαχτάρα την είσοδο ενός άλλου κομ-ματιού της ψυχής και της μνήμης του που είχε καιρό να συναντήσει. Ο Δερβέναγας προσπαθεί να τον συμμορφώσει με τους κανόνες, κάτι που δεν καταλα-βαίνει καθόλου ο άνθρωπος των βουνών. Η επιμονή του Δερβέναγα οδηγεί στην κωμική ανακούφιση του ξύλου, που αυτή τη φορά εκλαμβάνεται από το κοινό ως ψυχική ανακούφιση και μέσα σε χαρές και ζη-

τωκραυγές η παράσταση διακόπτεται και ο κόσμος βγαίνει έξω να γλεντήσει. Τόσο δυνατή ήταν η νότα ενθύμησης της ελευθερίας στις ψυχές τους, που ως τότε παρέμενε στη σφαίρα του φαντασιακού.Στα τέλη του 19ου αιώνα παρουσιάζεται το πρώτο ελληνικό έργο Καραγκιόζη στην Ήπειρο, με τίτλο ο "Μέγας Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι". Εκεί, το ιστορικό πρόσωπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου παίρνει το ρόλο του ήρωα - σωτήρα, που βγάζει το έθνος από το σκοτάδι και μάλιστα, στη λόγχη του πάνω είναι σκαλισμένος ο σταυρός, άλλη μία ανα-παραστατική αναφορά στην οικεία μορφή του Άγιου Γεωργίου. Στοιχείο της χριστιανικής μας ταυτότητας που υπερβατικά συνδέεται με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό στην ακμή του. Όταν ο αγράμματος Αντώνης Μόλλας, «πατέρας» του νεοελληνικού Καραγκιόζη, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με μελανόμορφα αγγεία, αμέσως αναγνώρισε την απεικονιστική και τη θεματολογική σχέση που είχαν με την αισθητική του Καραγκιόζη. Μέσα σε όλο αυτόν τον «οραματικό» χώρο του πα-νιού, αυτόν που οι Κινέζοι ονομάζουν το «πανί του ονείρου», το φαντασιακό σαν θέληση κι όνειρο και το φαντασιακό σαν ιστορική μνήμη, παρουσιάζο-νταν σε μία διαρκή συνύπαρξη. Εδώ χρειάζεται να συμπληρώσουμε ότι σημεία ανα-φοράς του χαρακτήρα του Καραγκιόζη σε αυτά τα έργα ήταν ο Σωκράτης, ο Διογένης και ο Αίσωπος, γι’ αυτό τα έργα συχνά είχαν φιλοσοφική και πολιτι-κή χροιά. Ο Καραγκιόζης δεν είχε στην ακμή του ως σημείο αναφοράς τον μπουφόνο τυχοδιώκτη, όπως είναι πιθανώς ευρέως γνωστό στις μέρες μας σε άλ-λες προσεγγίσεις. Από το παράδειγμα του Καραγκιόζη, μπορούμε να ανοίξουμε μία πολύ σημαντική θεματική για τον προβληματισμό μας. Στο ηρωικό έργο "Αθανάσιος Διάκος" το ποιητικό σημείο που βαραίνει είναι η έν-νοια του όμορφου. Λίγο πριν την τελική μάχη, ένας καπετάνιος προσπαθεί να πείσει τον ήρωα, να σω-θεί. Ο ήρωας δίνει λόγους γι’ αυτή την απόφαση, που έχουν έντονο το στοιχείο του λυρισμού, της ομορφιάς και της αναγκαιότητας αυτού του αποχω-ρισμού. Μία σκηνή που κάνει τον θεατή - πέρα από την αγωνία του έργου - να ταξιδέψει για λίγο στο όραμα, αλλά και μέσα στον εαυτό ενός προσώπου που δεν έχει γνωρίσει από αυτή την οπτική. Δεν εί-ναι τυχαίο επίσης, ότι τα γνωστά σε όλους μας τε-λευταία λόγια του Αθανάσιου Διάκου, δεν παραπέ-μπουν στον θάνατο, αλλά στην ομορφιά ("Για ιδές καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, τώρα π’ ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι") και όχι σε καμία άλλη από τις συνθήκες που εμφανίζονται στο έργο, όπως για παράδειγμα την πάλη καλού και

14

κακού, την αυτοθυσία, την τόλμη κ.ά. Όλα αυτά συ-νυπάρχουν, για να τονιστεί, αυτό που η παράδοση πολύ καλά συλλαμβάνει και σκιαγραφεί: Την έννοια του όμορφου. Συνακολούθως, κάθε έργο τέχνης, όταν ερευνά το θέμα του, προσπαθεί να βρει ποιο είναι εκείνο το σημείο που βαραίνει ποιητικά και δίνει στον θεατή όλο το υπερβατικό και την κατανόηση ταυτόχρο-να, που θέλει να λάβει από τον κεντρικό ήρωά του. Έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα από τον Ιαπω-νικό και τον Ρωσικό κινηματογράφο, καθώς κι από ανεβάσματα θεατρικών κειμένων, όπου δουλειά του σκηνοθέτη ή του εκάστοτε καλλιτέχνη, είναι να βρει ποιο σημείο είναι αυτό που βαραίνει στην θεματο-λογία του και να το αναδείξει άμεσα. Τότε μόνο δεν συγχέεται με το φαντασιακό η συμβολική του έργου, καθώς στην οπτική του θεατή υπάρχουν τα κατάλ-ληλα σημεία - κλειδιά για να γίνει σωστά η ανάγνω-ση. Ειδάλλως, εστιάζει στα επιμέρους στοιχεία και παραμορφώνεται η ψυχική εικόνα που θέλει να δι-αμορφώσει.Αξίζει να τονίσουμε ότι όταν γίνονται τέτοιες συγ-χύσεις, συχνά ένα σύμβολο γίνεται το ίδιο σημείο αναφοράς και δεν εξετάζεται το σημείο κλειδί στο οποίο αναφέρεται. Έτσι, κάθε επιπόλαιη, απόλυτη και γενική λύση είναι ερμηνευτικά εφικτή. Κάθε πα-ρανόηση των συμβόλων και φαντασιωσική προβο-λή είναι προ των πυλών. Δεν είναι μόνο ελληνικό χαρακτηριστικό αυτό: Εδώ ίσως είναι χρήσιμο να παραθέσουμε δύο παραδείγματα:Ο Ρόμπερτ Πίρσινγκ στο βιβλίο του «Το Ζεν και η τέ-χνη της επισκευής της μοτοσικλέτας» αναφέρει ότι η σχολή όπου σπούδασε φιλοσοφία, έπαιρνε σαν μο-ναδική σωστή γραμμή τα πλατωνικά κείμενα και τα γενίκευε σε φιλοσοφικές απόψεις. Αν τα καθιστούμε αυτά καθ’ αυτά σημεία αναφοράς, χωρίς να δίνουμε χώρο στην πραγματικότητα να διαμορφώνει τα ερω-τήματά μας, τότε τα αποστειρώνουμε από την αξία τους, καθώς αυτή βρίσκεται στα θέματα στα οποία αναφέρονται και διαπραγματεύονται κι όχι μόνο στην εξαγωγή συμπερασμάτων μέσα από αυτά. Και συνεχίζει ο συγγραφέας, ότι έτσι χανόταν η οπτική τους, καθώς κι η πολύ γόνιμη διαμάχη με-ταξύ σωκρατικής και προσωκρατικής φιλοσοφίας, που τροφοδότησε τον δυτικό πολιτισμό για να ορί-σει ξανά το ανθρώπινο υποκείμενο μέσα από την πάροδο πολύ σημαντικών και σκληρών γεγονότων στον αιώνα που πέρασε.ως δεύτερο παράδειγμα, μπορούμε να εξετάσουμε τον Ντοστογιέφσκι στον "λόγο του για τον Πούσκιν", που καταφέρνει για πρώτη και μοναδική φορά να σμίξει τους υποστηρικτές του πολιτισμού της Δύ-σης, με αυτούς του ρωσικού πολιτισμού στη χώρα

του, καθώς δεν χάνει τις συνθήκες της πραγματι-κότητας που επικρατούν, τα σημεία αναφοράς που χρειαζόταν για να εκφραστεί η ρωσική ψυχή, ώστε να μην παλινδρομεί σε χιμαιρικές φαντασιώσεις, καθώς και να περιγράψει τη μεγάλη μορφοπλαστι-κή ικανότητα και τεχνική που παρέλαβε από τον Πούσκιν, ώστε πραγματικότητα και ψυχή να συνθέ-τουν από κοινού την έννοια της ταυτότητας. Μέσα από τα δύο παραδείγματα και σε συνδυασμό με τα παραπάνω, οδηγούμαστε σταδιακά και στα εξής συμπεράσματα: Και στις δύο περιπτώσεις βλέπουμε τα όρια που είχαν αγγίξει κάποιοι τρόποι αντιμετώπισης προ-βλημάτων της εποχής. Αυτό που έκαναν οι μεγάλοι στοχαστές σε αυτό τον αιώνα κι αντίστοιχα ο Ντο-στογιέφσκι κι άλλοι στη Ρωσία του 1850 περίπου, ήταν το ότι πήραν τα πραγματικά όρια, τα αναγνώ-ρισαν και δημιούργησαν νέους καθολικούς όρους για την επαναδιαπραγμάτευση της πραγματικότη-τας μέσα από τα σημεία αναφοράς που επιλέγει ο κάθε λαός ή η εποχή να πρεσβεύει. Ειδάλλως, αν δεν αναγνωρίζεις την πραγματικότητα και παίζεις με όρους παρελθόντος, κάνοντας ουσιαστικά τις ίδιες τις ιστορικές επιτυχίες ή τις αξίες σου, σημεία αναφοράς, χάνεις το πεδίο που μπορεί να οριστεί εν δυνάμει το ηρωικό (ως πράξη- δημιουργική κίνηση) και, εν κατακλείδι, τον ήρωα που θα σε φέρει ξανά στον πραγματικό ιστορικό χρόνο.Στην φετινή μας θεματική προσπαθούμε να φέρου-με κοντά τα στοιχεία που "γυρίζουν γύρω" από την έννοια του ήρωα, να αναδείξουμε τα αιτήματα και τα μορφώματα τους, ώστε να κατανοήσουμε τις πολι-τισμικές προτάσεις που προκύπτουν σε κοινωνικό επίπεδο, κρατώντας τα παραπάνω σημεία αναφο-ράς, διατηρώντας και αναδεικνύοντας τα διαλεκτικά στοιχεία που διαθέτουν. Πάντα υπό τον ευρύ ορίζο-ντα της αναζήτησης της ταυτότητας.

Δημήτρης ΜιχάλαροςΔιευθυντής - Κεντρικός επιμελητής

& συντονιστής Πεδίου Δράσης Κόδρα

Eπιμέλεια κειμένου: Κώστας Θεοδώρου

Βιβλιογραφία

Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας, Κορνήλιος Καστορι-άδης, 1978, εκδόσεις Κέδρος.

Το Ζεν και η τέχνη της συντήρησης της μοτοσικλέτας, Πίρ-σιγκ Πόμπερτ, 1994, εκδόσεις Κάκτος.

Kαραγκιόζης μας. Ελληνικό Θέατρο Σκιών, Δημήτρης Μόλ-λας, 2002, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.

Λόγος για τον Πούσκιν (1821-1881), Dostojevskij, Fedor Michajlovic, μετάφραση: Δημήτριος Β. Τριανταφυλλίδης, επιμέλεια σειράς: Στέλιος Ράμφος, 2001, εκδόσεις Αρμός.Π

ΟΛΥ

ΤΙΜ

ΕΣ Υ

ΛΕΣ

ΣΕ

ΣΠΟ

ΥΔΑ

ΙΟΥ

Σ Κ

ΑΙΡ

ΟΥ

Σ V

ALU

AB

LE M

ATTE

RS

IN V

ALU

AB

LE T

IMES

15

You Shall Never be a Hero…(a reference to the shadows of the imaginary)

“Hence we will not say that Greeks fight like heroes, but that heroes fight like Greeks.”

The above-mentioned phrase was attributed to Sir Winston Leonard Spencer Churchill during the Greek resistance in the Second World War, but no reliable historical source or international body of documentation ever officially confirmed it.The meaning of such an agent provocateur phrase that presents the Greek soldier on the mountains of Albania fully identified as a heroic figure did not emerge solely to encourage but, primarily, to reinforce a national identity, which at that historical circumstance lacked any coherence.National identity constitutes a peoples’ most fundamental existential quality, which is formed by the historical conducts as well as the imaginary institutions we ourselves create.Humans always need a reason, or even a pretext, to fight their battles. In order to engage into those battles they need the motive that will make them surpass their own selves. They need something that will inspire them the notion of the heroic, which, in turn, will be transformed into a necessary action for defending a purpose, an ideal, an idea; even when confronted with something that prima facie might seem invincible.It is a typology that one also encounters in other social institutions. The hero’s role from history is transformed into the role the martyr holds in religion, the visionary leader in politics, the pioneer in sciences, et cetera. It is through the paragons that redemption comes in difficult situations or in times of doubt.The thematic of Action Field KODRA 2014 focuses on all the above typologies inherent in the notion of the hero and the heroic as the subject of the action that denatures the hero.The hero and the heroic are abstract notions with nevertheless specific features: Ethos, virtue, and self-sacrifice for a noble purpose. Any identification of an object, subject, or concept with this action acquires a special reference and is immediately transformed into a symbol. It is around the symbols that myths, legends, and superstitions are created and, in turn, shape institutions, cultures, and views. They are valuable materials that defined and keep defining both culturally and historically the identity

of a person, a people, or a nation.

Thus, now the imaginary as a concept acquires a twofold interpretation: as imagination-illusion or “ghost” – a useful usage in the negotiation of a legend’s condition, which is also garbled by its verbal dissemination from one person to another. The second interpretation adduces the imagination as memory through the negotiation of the image and as a condition of a myth, which through the verbal historical narration it shapes instances of social values.Ultimately, the imaginary – either as a myth or as a legend – constitutes a tool with which we can shape or even create identities ex nihilo. It is in art and tradition that, over the course of the centuries, we encounter such tools in abundance. A condition that must be seriously taken into account is the very fact that with those tools one should not create emotional bonds, mainly in order to avoid extreme ideological constructions because, such an action, threatens to misinterpret the very semiology it treats. This is why we need to create terms. A term denotes the existence of a boundary and a point of reference.The figure that encompasses every notion of the heroic in Greek folklore is the character of Karagiozis. He is the par excellence Greek hero and, perhaps, one of the most representative examples of such twofold meaning. If we search into the way he is presented, we can view all this molding: the struggle of daydreaming as will and desire against the historical memory and how the latter is being cultivated in order to speak to a peoples’ collective unconsciousness and express it every single time.In the same motif, another emblematic and heroic figure, that of the Greek tsolias1, is coming from the partisans located on the mountains in order to save the struggling Greek people and he is reflected on the figure of Karagiozis. The tsolias named Uncle Giorgos, the undisciplined Greek living on the mountains, with his Doric and tremendous build, was fully replacing the image of the subservient in the soul of every Greek of that time elevating him straight towards the heroic models that were connected to his history and to his legends, which he had heard and constantly instigated his imagination. A characteristic example is the first appearance of Uncle Giorgos in 1897. In the introduction of a play, Karagiozis as usually manages to infuriate the pasha that led to his

[1] From the Turkish word ‘cul’ = bumped fabric; tat; petty.

16

eventual beating by Dervenagas. Until that moment, it is always Dervenagas who beats the other figures. Karagiozis’s only way out is his creativity and humor – as is the case with the subjugated subservient. It is during such an incident that Uncle Giorgos enters the scene. Already with his appearance the spectators are with great avidity sensing the entrance of another part of their soul and memory that hadn’t encountered for a long time. Dervenagas tries to discipline Uncle Giorgos reminding him the rules, something that is unconceivable for the man coming from the mountains. Dervenagas insists which results to a funny and amusing beating by Uncle Giorgos, which is felt by the spectators as a comical relief and, amidst cheers and joy, the play is interrupted and the people go out to celebrate. The note of freedom’s remembrance in their souls was so loud that, till then, remained in the sphere of the imaginary.At the end of the 19th century, the first play with Karagiozis is presented in Epirus, entitled “Alexander the Great and the cursed serpent”. In the play the historical figure of Alexander the Great adopts the role of the hero-savior, who helps the nation to get out from the darkness; on his spear one encounters the engraved cross, yet another representational reference to the known figure of St. George. This is an element of our Christian identity, which is transcendentally linked to the ancient Greek culture while it was at its heyday.When the illiterate Antonis Mollas, ‘father’ of Karagiozis, encountered black figured vessels for the first time he immediately recognized the visual and thematic links they had with the aesthetics surrounding Karagiozis. In this whole “visionary” aspect of the perde,2 what the Chinese call the “cloth of dream”, the imaginary as will and dream as well as historical memory were presented in a continuous coexistence.What needs to be mentioned at this point is that, in all those plays, the points of reference in Karagiozis’s character were the figures of Socrates, Diogenes, and Aesop; this is why those plays often had a philosophical and political due. At his heyday, Karagiozis did not have as point of reference the buffoon fortune hunter as he is most likely known in contemporary representations. Based on the example of Karagiozis, we can open a very important theme pertaining to our issue. In the heroic work “Athanasios Diakos”, the central

and crucial poetic element is that of beauty. Just before the final battle, a captain tries to convince the hero to save himself. The hero, in turn, cites various reasons for his decision, which are loaded with the elements of lyricism, beauty, and necessity for such separation. It is a scene that forces the spectator, for a moment and in addition to his/her agony, to travel in the vision as well as within one’s inner world and an aspect of his/her, which till then, was completely unknown. It is not accidental that Athanasios Diakos’s known last words do not refer to death, or to any other of the conditions prevailing in the play, i.e., the struggle between good and evil, self-sacrifice, bravery, et cetera, but to beauty (“Look at the moment the angel of death chose to take me, now that the trees are blossoming and the grass is slowly coming out of the earth”). All coexist in order to stress what tradition grasps and sketches: The notion of beauty.Consequently, each visual artwork, when examining its topic, struggles to find the central poetic element that gives to the spectator both the transcendent and the understanding, which seeks to receive from its central hero. One finds many examples as such from the Japanese and Russian movie industry as well as from the presentation of theatrical scripts, in which the director’s or each actor’s mission is to find the vital element of the work’s theme and candidly bring it out. It is only in that moment that the imaginary and the symbolisms of the play do not intertwine, since from the spectator’s view the appropriate points/keys are in place in order to proceed to the correct reading. If not, then the spectator concentrates his/her attention to the individual elements that distorts the mental image that s/he wants to create.It is worth pointing out that when such confusions occur then often a symbol is transformed into the focal point, and the key element, to which the symbol refers to, is not examined. Thus, every frivolous, absolute, and general solution is hermeneutically feasible. Each misconception of the symbols and every imaginary projection are then imminent. But this is not solely a Greek characteristic; two examples could help us here:In his book Zen and the Art of Motorcycle Maintenance: An Inquiry into Values, Robert M. Pirsig mentions that at the school where he studied philosophy, the platonic texts were deemed the only valid line of thought and were generalized into the proper philosophical ideas. If we make the texts themselves a point of reference, without allowing to reality to shape our questions, then we virtually sterilize them from their own value, since the latter [2] Turkish = cloth, curtain.Π

ΟΛΥ

ΤΙΜ

ΕΣ Υ

ΛΕΣ

ΣΕ

ΣΠΟ

ΥΔΑ

ΙΟΥ

Σ Κ

ΑΙΡ

ΟΥ

Σ V

ALU

AB

LE M

ATTE

RS

IN V

ALU

AB

LE T

IMES

17

is located in the topics those texts mention and address and not solely in the conclusions drawn through them.As Pirsig goes on to argue, it is through this practice that their viewpoint was lost as was the case with the fruitful debate between the Socratic and Presocratic philosophy, which nurtured Western civilization in order to redefine the human subject through the sequence of very important and harsh events that took place during the previous century.As a second example we can examine Fyodor Dostoyevsky’s “Pushkin Speech”, where he manages for the first and only time to bring together the advocates of Western civilization and the supporters of the Russian culture of his own country, since he does not neglect the prevailing conditions of the existing reality; i.e., the points of reference that the Russian soul needed in order to express itself so as to not reciprocate in chimeric illusions. In addition, Dostoyevsky manages to describe the great formational ability and technique he inherited from Pushkin in order to have both reality and soul as the constitutional elements of the notion of identity.Through these two examples and the aforementioned narration, we are gradually led towards the following conclusions:In both cases, we see the limits that some ways of resolving problems of different ages had managed to reach. What the great thinkers of this century and, respectively, Dostoyevsky and others in Russia during the 1850’s managed to do was to detect the actual limits, acknowledge them, and created new universal terms for the renegotiation of reality through the reference points that each people or age supports. Otherwise, if one does not identify reality and play with terms of the past, thus transforming the historical achievements or his/her values into the points of reference, then s/he looses the very field that may potentially be defined as the heroic (as an action/creative force) and, lastly, the hero himself that will bring her/him back to the real historical time.In this year’s theme we are trying to bring together the elements that hem around the notion of the hero, bring out their requests and formations, so as to realize the cultural propositions that emerge at the social level by enduring the aforementioned points of reference, maintaining, and highlighting the dialectic elements that they possess. Always based on the wide horizon of pursuing identity.

Dimitris MichalarosDirector - Chief curator and coordinator

of Action Field Kodra

Proofreading: Kostas Theodorou

References

L’Institution imaginaire de la société, Cornelius Castoriadis, Seuil, 1975. Greek edition: Η φαντασιακή θέσμιση της κοι-νωνίας, εκδόσεις Κέδρος, 1978.

Zen and the Art of Motorcycle Maintenance: An Inquiry into Values, Robert M. Pirsig, 1974, William Morrow & Company. Greek edition: Το Ζεν και η τέχνη της συντήρη-σης της μοτοσικλέτας, 1994, εκδόσεις Κάκτος.

Kαραγκιόζης μας. Ελληνικό Θέατρο Σκιών, Δημήτρης Μόλλας, 2002, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή [Our Karagiozis. Greek Galanty Show, Dimitris Mollas, 2002].

Pushkin Speech (1821-1881), Dostojevskij, Fedor Michajlovic. Greek edition: Λόγος για τον Πούσκιν (1821-1881), μετάφραση: Δημήτριος Β. Τριανταφυλλίδης, επιμέ-λεια σειράς: Στέλιος Ράμφος, 2001, εκδόσεις Αρμός.

18

Άσμα ηρωϊκό και πένθιμο

«Ο κενός τόπος του απόντος σαν μη κενός τόπος, ιδού τι είναι η εικόνα.

...η εικόνα ως τόπος […] τόπος μιας μετατόπισης, μεταφορά…» [1]

Ο Αντόνιο Γκράμσι ισχυρίστηκε ότι η αδιαφορία εί-ναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Μορφές και αφη-γήσεις που έχουν καθιερωθεί ως ηρωϊκές στέκονται στον αντίποδα ακριβώς της αποστασιοποίησης που μέμφεται ο Γκράμσι. Στο όνομά τους οργανώ-νεται μία τέτοια συμπύκνωση νοημάτων και συμ-βολικού φορτίου που τις καθιστά ένα πολυεπίπε-δο αντικείμενο έρευνας αλλά και αντιπαράθεσης. Σχεδόν 25 χρόνια μετά την κυκλοφορία του Τέλους της Ιστορίας και του Τελευταίου Ανθρώπου του της Ιστορίας και του Τελευταίου Ανθρώπου του της Ιστορίας και του Τελευταίου ΑνθρώπουΦράνσις Φουκουγιάμα, στην αναμέτρησή μας με το ελληνικό περιβάλλον της κρίσης αλλά και του δυ-σανάλογου ιστορικού εκτοπίσματος, κι ενώ το ταυ-τοτικό ζήτημα εξακολουθεί παγκόσμια να βρίσκεται στον πυρήνα της καλλιτεχνικής δημιουργίας και του κοινωνικού προβληματισμού, αποφασίσαμε να θέ-σουμε ως πλαίσιο του Πεδίου Δράσης Κόδρα ‘14 το ερώτημα του ηρωϊκού: λακωνική διατύπωση για το ερώτημα της εικαστικής διαχείρισης της μνήμης και της κληρονομιάς, για την εισβολή ψηγμάτων του παρελθόντος, συμβολισμών και μύθων στην σύγ-χρονη πολιτισμική δραστηριότητα. Στο σύντομο διήγημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ “Ο στρατιώτης της Λα Σιότα”, ένα ασυνήθιστο θέαμα έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον των κατοίκων της μικρής πόλης. Πλήθος κόσμου έχει συγκεντρωθεί γύρω από το μπρούτζινο άγαλμα του γάλλου στρατι-ώτη που στέκεται στο κέντρο της πλατείας «με κρά-νος στο κεφάλι και μια μπαγιονέτα στο χέρι, πάνω σε μαρμαρένιο βάθρο» [2]. Ο Μπρεχτ διηγείται:

«Μπροστά στα πόδια του… απλωνόταν ένα κομ-μάτι χαρτόνι και πάνω του διάβαζε ο περαστικός: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΓΑΛΜΑ (L’ HOMME STATUE)… Εγώ, ο Σαρλ-Λουί Φρανσάρ, στρατιώτης του …στού Συντάγματος, απόχτησα την ιδιαίτερα εξαι-ρετική ικανότητα, από μια καταστροφή στα οχυρά του Βερνταίν, να στέκω ακίνητος και να παρασταί-νω, όσην ώρα θέλω, το άγαλμα. Αυτή μου η ικα-νότητα εξετάστηκε από πολλούς καθηγητές και χαρακτηρίστηκε σαν ανεξήγητη αρρώστια. Δώστε, σας παρακαλώ, σ’ έναν άνεργο πατέρα, μια μικρή βοήθεια…».

Οι περαστικοί προσφέρουν την ελεημοσύνη τους και ο Μπρεχτ συνεχίζει:

«Εδώ λοιπόν βρίσκεται οπλισμένος μέχρι τα δόντια ο από χιλιάδες χρόνια ακατάβλητος στρατιώτης, αυτός που με τη βοήθειά του φτιάξανε ιστορία, που επραγματοποίησε όλα εκείνα τα μεγάλα επιτεύγμα-τα του Αλέξανδρου, του Καίσαρα, του Ναπολέοντα, για τα οποία διαβάσαμε στα σχολικά μας βιβλία. Αυτός είναι. Δεν πεταρίζουν τα βλέφαρά του. Αυ-τός είναι ο τοξότης του Κύρου, ο ηνίοχος του δρε-πανηφόρου άρματος του Καμβύση, που τελικά δεν μπόρεσε να τον σκεπάσει η άμμος της ερήμου, ο λεγεωνάριος του Καίσαρα, ο κονταροφόρος του Τσέγκις Χαν, ο Ελβετός του Λουδοβίκου 16ου και του Ναπολέοντα γρεναδιέρος… (Αυτός) που είναι οπλισμένος με την απαίσια κλήρα να υπομένει, μουλιασμένος απ’ την αγιάτρευτην αρρώστια της απάθειας… Τι κατάπτωση να’ ναι τούτη – σκεφτή-καμε- που αυτός να φτάνει στο σημείο να ευγνω-μονεί, κι αυτή την τρομερή, τερατώδικη και τόσο μεταδοτικήν αρρώστια;» [3]μεταδοτικήν αρρώστια;» [3]μεταδοτικήν αρρώστια;»Π

ΟΛΥ

ΤΙΜ

ΕΣ Υ

ΛΕΣ

ΣΕ

ΣΠΟ

ΥΔΑ

ΙΟΥ

Σ Κ

ΑΙΡ

ΟΥ

Σ V

ALU

AB

LE M

ATTE

RS

IN V

ALU

AB

LE T

IMES

19

Ο «ακατάβλητος στρατιώτης» του Μπρεχτ είναι η μεταφορά μιας ηρωϊκής αναπαράστασης που έχει εκπέσει από το βάθρο της δόξας της και, σε μια μάλλον ανορθόδοξη πορεία, έχει περιέλθει από το βασίλειο της ελευθερίας στο βασίλειο της ανά-γκης. Το οξύμωρο ενός βετεράνου στρατιώτη που για να επιβιώσει ζητάει ελεημοσύνη μιμούμενος το άγαλμα ενός ηρωϊκού πεσόντα, καθότι εφοδι-ασμένος με την αμφίσημη ασθένεια της ακινησίας και της απάθειας, μας φέρνει μπροστά στην πρώτη όψη του ηρωϊκού: τους μηχανισμούς κατασκευής και ανάδειξης της κυρίαρχης μνήμης στο δημόσιο χώρο και κατ’ επέκταση στη συλλογική μνήμη και το κοινωνικό φαντασιακό. Αμφισβητώντας τις βεβαιότητες αυτής της όψης, ο Αλέξανδρος Κακλαμάνος και η Εριφύλλη Μπάλλα επιχειρούν να επανεγγράψουν στην ιστορία ένα στιγμιότυπο μιας αναίμακτης αποκα-θήλωσης: στην Αόρατη Πόλη ένα άλογο βόσκει ανέμελο χωρίς τον περήφανο καβαλάρη, η πόλη τολμάει να απεικονιστεί χωρίς τα σύμβολά της. Ο Κακλαμάνος σημειώνει: «Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, ως θεατής και κοινω-νικό ον, να δηλώσει παρών ... εγκαταλείποντας για λίγο τον εφησυχασμό που προκαλεί η μεγάλη ιστορία, το επίκτητο της ιστορίας, το σημαίνον και το σημαινόμενο το μνημείων. Το τέλος ως αρχή, ως ανάγκη επαναπροσδιορισμού, το μηδέν ως σημείο εκκίνησης και ανόδου». Στην εικαστική πρόταση της Μπάλλα τα Αποτρόπαια των νικη-τών κατατροπώνονται από μια μυγοσκοτώστρα. Το status quo του ήρωα υπονομεύεται, το αρχετυ-πικό κύπελλο του νικητή υποχωρεί κάτω από το βάρος μιας ανεπαίσθητης επίθεσης. Η Μπάλλα υπογραμμίζει: «Η δημιουργία γλυπτικών ομοιω-μάτων … θέτει προβληματισμούς για τα ιστορικά πλαίσια που ορίζουν μια ταυτότητα και υποδει-κνύει μεθοδεύσεις που στόχο έχουν να αναταρά-ξουν και να ξεδιπλώσουν το ‘ευαίσθητο’ της απο-λυτότητας του προτύπου». Δίχως να υπονοείται μία βολική άρνηση της ιστο-ρικότητας χάριν ενός αιώνιου, ανέμελου παρό-ντος, οι δύο εικαστικοί δεν διστάζουν να αμφι-σβητήσουν το κυρίαρχο καθεστώς αλήθειας που συγκροτεί τόσο τις παραστάσεις του σύγχρονου αστικού τοπίου όσο και τα έπαθλα των φανταστι-κών, καταγωγικών μας θριάμβων. Οι κατασκευές του εθνικού φαντασιακού θα επανέλθουν με πολ-λαπλούς τρόπους, συνεπώς η διαχείρισή τους μπορεί να ορίσει έναν πρώτο εννοιολογικό άξονα που διατρέχει το σύνολο των εικαστικών προτά-σεων της φετινής διοργάνωσης, μία πρώτη όψη του ερωτήματος του ηρωϊκού.

Ωστόσο, η συλλογική ιστορία δεν κατορθώνει να εξοβελίσει τους μηχανισμούς παραγωγής και πρόσβασης στις προσωπικές μνήμες. Η Ράνια Μπέλλου υφαίνει το νήμα χαμένων αναμνήσεων συνθέτοντας νέες αφηγήσεις μέσα από πραγμα-τικά αρχεία, προσωπικά άλμπουμ φωτογραφιών και οικογενειακά κειμήλια. Η υλικότητα των objets trouvés που χρησιμοποιεί σε ορισμένα έργα της, σε αντίστιξη με τα ευαίσθητα σχέδια από μολύβι σε ημιδιαφανές χαρτί, προδίδει την ένταση ακόμη και αυτής της προσωπικής μνημονικής διαδικασί-ας. Ο ιστός της μνήμης συγκροτείται σε επάλληλες στρώσεις: τα φύλλα του ειδικού χαρτιού σχεδίασης στα βιβλία της εικαστικού, διαδέχονται το ένα το άλλο δημιουργώντας ένα παλίμψηστο δέρμα, έναν ζωντανό οργανισμό που μεταγράφει στο καλλιτε-χνικό της ιδίωμα την δαιδαλώδη δραστηριότητα που αναπτύσσουν οι νευρώνες του εγκεφάλου σε κάθε απόπειρα ενθύμησης. Ο χειρονομιακός χα-ρακτήρας αυτής της συγκινητικής ανασύνθεσης διασώζει κάτι από την ευθραυστότητα της μνήμης, την νοσταλγία της παιδικής ηλικίας, την προνο-μιακή ασφάλεια που προσφέρει ένα παρελθόν το οποίο μπορεί κανείς να επισκέπτεται και να επινοεί ξανά και ξανά με τους δικούς του κάθε φορά όρους. Γραφή, σχέδιο και κινούμενη εικόνα, αντικείμενο και ήχος, όλα όσα συγκροτούν την ιδιαίτερη έκφραση της Μπέλλου, συντονίζουν τις ευαίσθητες χορδές μιας σχεδόν συναισθητικής τελετουργίας μνήμης σε αυτή την δεύτερη όψη. Επιστρέφοντας στην δίνη των ιστορικών μετασχη-ματισμών, ο Κώστας Χριστόπουλος μέσα από την εικαστική του δημιουργία επιχειρεί να διασώσει από την έντυπη οπτική πληροφορία την ελάχιστη ύλη που συγκροτεί την παρουσία της. Συλλέγει εικόνες μέσα από εφημερίδες και περιοδικά, από το διαδίκτυο και από δικό του φωτογραφικό υλικό, τις τυπώνει σε μεγάλες διαστάσεις, τις τοποθετεί αντίστροφα και αφαιρεί το μέσο της τεχνικής τους αναπαραγωγής. Στην εποχή της σχεδόν ολοκλη-ρωτικής επικράτησης του άϋλου ψηφιακού μέσου, τουλάχιστον στο πεδίο της κυκλοφορίας της πληρο-φορίας, ο Χριστόπουλος επιμένει να μετέρχεται πα-ραδοσιακές καλλιτεχνικές πρακτικές (λάδι, collage, décollage) την ίδια στιγμή που βασικό του μέλημα είναι παραδόξως η εξαφάνιση της υλικότητάς τους. Στα μικρότερων διαστάσεων έργα του συνθέτει ετερόκλητα στοιχεία εικόνας και κειμένου με την τεχνική του collage, χωρίς να χάνει την προσήλω-σή του σε ζητήματα πολιτικής και κοινωνικής επι-καιρότητας. Η εξαΰλωση του μέσου του χαρτιού σε συνδυασμό με την θεματογραφία που συνήθως επι-λέγει, μας υπενθυμίζει τον πρωταρχικό ρόλο που ο

20

Benedict Anderson αποδίδει στην ανακάλυψη της τυπογραφίας για την συγκρότηση των εθνών-κρα-τών. Ο Anderson ισχυρίστηκε ότι η εδραίωση του νεωτερικού κράτους επιτεύχθηκε, μεταξύ άλλων, μέσω της εκθρόνισης του ανορθολογικού ιερού λό-γου των παραδοσιακών, προνεωτερικών κοινοτή-των και της αντικατάστασής του με την θεσμοποι-ημένη κρατική έντυπη γλώσσα ως πρωταρχικού φορέα του νέου συνανήκειν (Φαντασιακές Κοι-νότητες, Νεφέλη, 1997, 70-3). Αυτή η οργάνωση του συμβολικού και φαντασιακού πλαισίου από κοινού με τους εκάστοτε μηχανισμούς που επι-στρατεύει, δεν αφορούν φυσικά μόνο την εθνική ταυτότητα, αλλά ως διαδικασία συγκρότησης του υποκειμένου θεμελιώνουν κάθε σύστημα απόδο-σης νοήματος. Μελετώντας τα σχήματα αυτών των σημασιοδο-τήσεων, ο Χριστόπουλος ενδιαφέρεται κυρίως για τις ρήξεις και τις ασυνέχειες που τα κλυδωνί-ζουν. Είναι ένας αυτόπτης μάρτυρας της ιστορί-ας, πρώτα και κύρια της πρόσφατης ευρωπαϊκής ιστορίας: η κατάρρευση του ‘αντίπαλου δέους’ και ο θρίαμβος της έτερης αφήγησης που ακολούθη-σε από την πτώση του τείχους του Βερολίνου και έπειτα, σφράγισε την συνθήκη της ύστερης νε-ωτερικότητας. Στην καρδιά αυτής της συνθήκης, οι διαρκείς μεταβολές και οι αλληλοτεμνόμενες διαιρέσεις είχαν ως αποτέλεσμα υβριδικές, συ-γκουσιακές ταυτότητες. [4] Στο in situ έργο του Χριστόπουλου, Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor (Πρόταση για μία τοιχογραφία), η ζωγραφική χειρονομία επανενδύεται τον ιεροποιημένο της χαρακτήρα κυριολεκτικά και σημειολογικά, μέσω της μνημειακής τοιχογραφίας και της χρήσης του καπνού του κεριού στη θέση του χρωστήρα αντί-στοιχα, για να τον ανακαλέσει ευθύς αμέσως με την σύνθεση των επεισοδίων που αναπαριστά. Τόσο στα έργα της ατομικής του έκθεσης, όσο και στην τοιχογραφία του, η αίσθηση ιλίγγου που δη-μιουργείται από τις αλλεπάλληλες εισβολές ετε-ρόκλητων αναφορών και παραδόσεων, από τα ίχνη κοινωνικών συγκρούσεων και των θυμάτων τους που μοιάζουν να επιζητούν μια εκκοσμικευ-μένη λύτρωση, μοιάζει να συναντά ιδανικά την φράση του Άμλετ που ο Derrida επικαλέστηκε στα Φαντάσματα του Μαρξ: “The time is out of joint”, ο χρόνος μοιάζει αναχρονιστικός, διαταραγμένος, ασυνεχής, εξαρθρωμένος (ΕΚΚΡΕΜΕΣ, 2000, 31-5). Αν η πρωταρχική λειτουργία του ήρωα είναι η διαδικασία της ταύτισης, ο Χριστόπουλος δεν παύει να υπογραμμίζει την αδυνατότητά της, την τρίτη όψη του ερωτήματός μας. Ωστόσο, ταραγμένες ιστορικές περίοδοι δεν

έχουν παράγει μόνο σύγχυση και αντιφατικές ταυτότητες. Έχουν συμβάλει επίσης στην ανάδυ-ση ηρωϊκών μορφών σε πραγματικό και σε μυθο-πλαστικό επίπεδο. Ο Σούπερμαν, εμβληματικός υπερήρωας του δυτικού πολιτισμού, ενσάρκωνε για δεκαετίες την επικράτηση της αμερικανικής αισθητικής και της αντίστοιχης προπαγάνδας, συμβολίζοντας τον ισχυρό αλλά αφανή (αμερικα-νό) ήρωα που υπερασπίζεται με ανιδιοτέλεια το δίκαιο των αδύνατων. Ο Σάββας Μιχαήλ αναφέ-ρεται στην μάλλον άγνωστη, αρχική σύλληψη της ιστορίας του από τους δύο Εβραίους συγγραφείς, Jerry Siegel και Joe Shuster, στην όχι και τόσο ευτυχή συγκυρία του 1933 (4 μόλις χρόνια από την Μαύρη Πέμπτη του αμερικανικού Κραχ και με τον Χίτλερ ήδη Καγκελάριο της Γερμανίας). Σύμ-φωνα με τον Μιχαήλ, η πρωτόλεια ιστορία του Σούπερμαν δεν αποδίδει την εμφάνισή του στην καταστροφή ενός μακρινού πλανήτη από όπου και προήλθε, αλλά τον θέλει να παίρνει σάρκα και οστά «από την ανθρώπινη σκόνη των ανέργων που συσσωρεύει η Μεγάλη Ύφεση….Είναι από το απόρριμα της κρίσης, τον κονιορτό των αποκλει-σμένων…που αναδύεται ως υποκείμενο…χάρη στην ένεση μιας ουσίας» [5]. Η άγνωστη προέ-λευση της ιστορίας του διασημότερου υπερήρωα κόμικς είναι μία ακόμη ένδειξη της αμφισημίας του ηρωϊκού: μεταφορά και συμβολοποίηση, ιε-ροποίηση και ιδεολογία, αναίρεση και βεβήλωση, ανάδυση αποσιωπημένων κοινωνικών εντάσεων και επιβίωση προηγούμενων σχημάτων ατομικής και συλλογικής συγκρότησης, η τέταρτη όψη φέρ-νει στο προσκήνιο απωθημένες αφηγήσεις του ηρωϊκού.Στην ίδια γραμμή σκέψης, δεν θα ήταν άστοχο να παρατηρήσουμε ότι αυτή η αμφισημία κατα-σκευής και ανάδειξης του ηρωϊκού οργανώνεται γύρω από ένα παράδοξο παρόμοιο με αυτό του homo sacer [6]. Φονεύσιμη αλλά άθυτη, αυτή η φιγούρα του ρωμαϊκού δικαίου, προσέφερε στον Agamben μια ιδανική συμπύκνωση της ζωής σε εξαίρεση, που μέσω μιας διττής χειρονομίας αποκλείεται και ταυτόχρονα περιλαμβάνεται από την κυριαρχία. Η ανάλυση του Ιταλού στοχαστή πάνω στη νεωτερική συνθήκη του περιληπτικού αποκλεισμού συνέθεσε μια ανατομία του ειδικού καθεστώτος που περιβάλει τους σύγχρονους homines sacri: οικονομικούς μετανάστες, εκτο-πισμένους, απάτριδες, άπορους, ληστές, απο-κλίνοντα υποκείμενα κάθε είδους. Ποια όψη του ηρωϊκού όμως συνδέει τα δύο σχήματα; Ο Άκης Γαβριηλίδης ισχυρίζεται ότι η επιτέλεση μιας πα-ραδειγματικής λειτουργίας, όπως αυτή του ήρωα, Π

ΟΛΥ

ΤΙΜ

ΕΣ Υ

ΛΕΣ

ΣΕ

ΣΠΟ

ΥΔΑ

ΙΟΥ

Σ Κ

ΑΙΡ

ΟΥ

Σ V

ALU

AB

LE M

ATTE

RS

IN V

ALU

AB

LE T

IMES

21

τον καθιστά «ταυτόχρονα μέσα και έξω», μετα-τρέπει την εικόνα του σε «σύμβολο ή τοτέμ, με-μιάς εξατομικευμένη και οικουμενική» (162). Στην ομαδική performance Θεσσαλονίκη Ανάμεσα επιχειρείται να αναδειχτεί η μορφή ενός σύγχρο-νου αντι-ήρωα, συνυφασμένη με το απωθημένο τραύμα της μετανάστευσης και της απώλειας. Το μότο της ελληνικής καμπάνιας για τον τουρισμό, “Live your Myth in Greece”, αντηχεί σταδιακά το-ποθεσίες βασανισμού και εξορίας, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τουριστικά θέρετρα που έγιναν σκηνικά μαρτυρικών θανάτων. Επι-σφαλείς ζωές σε ειδικό καθεστώς, μία ακόμη κα-τηγορία ηρωϊκών -και πένθιμων- παραστάσεων που επιμένουν να επανεμφανίζονται στον ρου της ιστορίας. Τέλος, οι εικαστικές προσεγγίσεις της ομαδικής έκθεσης Πολύτιμες Ύλες σε Σπουδαίους Καιρούς διαρθρώνουν μία επιπλέον αφήγηση που συ-γκεράζει όλες τις προηγούμενες όψεις: ο εθνικός εαυτός, περήφανος για τους ένδοξους καταγωγι-κούς του μύθους, ανατρέπεται και αποκαθηλώνε-ται (Γιώργος Αγγελόπουλος, Χρήστος Βαγιά-τας, Ορέστης Λάζος, Γιώργος Παπακαρμέζης) μέσα από ποικίλες οπτικές, ενώ μια πληθώρα ετερόκλητων ηρώων και αναπαραστάσεων του εθνικού φαντασιακού (Άκης Καράνος, Κλεομέ-νης Κωστόπουλος, Αλέξανδρος Μαγκανιώ-της, Βούλα Φρασιόλα) παρουσιάζεται με διαφο-ρετικά καλλιτεχνικά μέσα για να καταλήξει σε μια εγκατάσταση απόδοσης τιμών (Χρύσα Βαλσα-μάκη) και σε μία εγκατάσταση κατάλυσης των ει-δώλων (Αντώνης Παπαδόπουλος). Ο Αλέξαν-δρος Πλωμαρίτης και η Μαρία Κρεμέτη, με την performance Στερεά Συχνότητα, αποδίδουν την αμφιθυμία απέναντι στην πορεία του ανθρώπου στον χρόνο χρησιμοποιώντας την ταλάντωση και την αιώρηση του ανθρώπινου σώματος από τη μία και το βάρος φυσικών υλικών από την άλλη. Ο Θανάσης Ταταύλαλης σκηνοθετεί τον μύθο της αναζήτησης της ουτοπίας σε μια ιδανική πόλη και καταδεικνύει την δυστοπία της συμβίωσης σε μια πραγματική πόλη. Ολοκληρώνοντας αυτή τη συνοπτική διαδρομή, τόσο τα έργα της ομαδικής έκθεσης, όσο και τα υπόλοιπα εικαστικά γεγονότα της φετινής διοργά-νωσης, επιχειρούν να αναστοχαστούν πάνω στο συμβολικό φορτίο της ιστορίας, της μνήμης και της παράδοσης ως κληρονομιά, ως ευχή και ως ανά-θεμα. Επιλέξαμε να προσκαλέσουμε και να παρου-σιάσουμε εκείνες τις καλλιτεχνικές προτάσεις που αντί να εφησυχάζουν και να λειαίνουν, αντίθετα αναδεικνύουν τις εντάσεις και τις ανακολουθίες,

[1] Jean Luc Nancy, Au fond des images, Galilée, 2003, 128 (όπως αναφέρεται στο: Σάββας Μιχαήλ, Γκόλεμ ή Περί Υποκειμένου και Άλλων Φαντασμάτων, ΑΓΡΑ, 2010, 289).

[2] Διηγήματα, Κοροντζή, 2007, 25.

[3] Ό.π., 26 -8.

[4] Stuart Hall, Η Νεωτερικότητα Σήμερα, Σαββάλας, 404 -5.

[5] Σάββας Μιχαήλ, Γκόλεμ ή Περί Υποκειμένου και Άλλων Φαντασμάτων, ΑΓΡΑ, 2010, 19. Ο ίδιος ο συγ-γραφέας παραπέμπει στο Men of Tomorrow, Geeks, Gangsters and the Birth of the Comic Book του Gerard Jones (Basic Books, 2004, 82-3) ως πηγή της συγκεκρι-μένης πληροφορίας (51).

[6] Η συγκεκριμένη παρατήρηση του Γαβριηλίδη συμπε-ριλαμβάνεται στην ανάλυσή του για τους «ευτυχισμένους θανάτους» των ηρώων και τις διαδικασίες ταύτισης μαζί τους, με την αφορμή της δολοφονίας του Γρηγόρη Αυξε-ντίου, μέλους της ΕΟΚΑ, από τους Άγγλους στην Κύπρο το 1957 (Η Αθεράπευτη Νεκροφιλία του Ριζοσπαστικού Πατριωτισμού, futura, 2006, 161 -2).

φωτίζουν τις ρήξεις και τις συγκρούσεις, πιστεύο-ντας ότι η σύγχρονη τέχνη μπορεί να διανοίξει ένα πρόσφορο πεδίο προσέγγισης, ανάλυσης αλλά και μεταμόρφωσης του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε.

Ανθή ΑργυρίουΘεωρητικός Τέχνης

Κεντρική επιμελήτρια & συντονίστρια Πεδίου Δράσης Κόδρα

22

eyelash. This is Cyrus’ archer, Cambyses’ scythe-wheeled charioteer whom the sands of the desert could not bury for all eternity, Caesar’s legionary, Jenghis Khan’s mounted lancer, Louis XIV’s Swiss Guard. He remains (he says) like a stone, without feeling, when he is sent to his death… What sort of burying alive is this, we thought, to which he owes this disease, this frightful, monstrous, supremely infectious disease?” [3]Brecht’s ‘indomitable soldier’ is the metaphor of a heroic representation that has fallen from the plinth of its glory and, in a rather unorthodox course, has moved from the kingdom of freedom to the kingdom of being in need. The oxymoron of a veteran who, in order to survive, asks for help mimicking the statue of a hero who died in a glorious way, being Napoleon I's grenadier… (He) who is armed with that monstrous and ambiguous disease of stillness and apathy, he is the one who brings us in front of the first aspect of the heroic: the mechanisms that construct and bring out the dominant memory in the public sphere and, by extension, in the collective memory and the social imaginary.By calling in question the certainties of that aspect, Alexandros Kaklamanos and Erifyli Balla try to re-write in the story a scene of a bloodless removal: in the Invisible City, a horse browses insouciantly without its proud rider; the city dares to be depicted without its symbols. Kaklamanos notes: “What interests me is the man himself, as a spectator and a social being, to declare his presence … abandoning for once the quiescence caused by the long history, the accomplishment of history, the influential and the signified of the monuments. The end as a new beginning; as a need for redefinition; the zero as a point of departure and ascension”. In Balla’s pictorial proposal, the Gruesome(s) of the winners are flattened by a swatter. The hero’s status quo is undermined; the archetypical winner’s cup gives way to an imperceptible attack. Balla notes: “The creation of sculptural models … creates puzzlements regarding the historical frameworks that define an identity and indicates implementations that aim to stir and unfold the ‘sensitive aspect’ of the prototype’s absoluteness”.Without implying a convenient denial of historicity in favor of an eternal and insouciant present, the two artists do not hesitate to doubt the dominant status quo of truth, which forms both the representations of the contemporary urban landscape and the trophies of our imaginary ancestral triumphs. The constructions of the national imaginary will come around in various ways; thus, their administration can define the primary

Heroic and Mournful Song

“The empty space of the absent as a non-empty space, this is what the image is.

… the image as space […] a place of displacement, a metaphor…” [1]

Antonio Gramsci argued that indifference constitutes the dead weight of history. Forms and narrations that are established as heroic stand against the detachment that Gramsci reprehends. In their name, a condensation of meanings and symbolic load is organized that turns them into a multi-level object of examination but also of controversy. Almost 25 years after the publication of Francis Fukuyama’s The End of History and the Last Man, in our struggle within the Greek recession and in presence of the incommensurable historical displacement (while the identity issue remains world-wide at the core of artistic creation and social reflection), we decided for Action Field Kodra ’14 to set as the main framework the question of the heroic: a laconic formulation related to the issue of the pictorial management of memory and inheritance, the invasion of flecks of the past, symbolisms and myths in contemporary cultural activity.

In Bertolt Brecht’s short story “The Soldier of La Ciotat”, an unusual show has grabbed the attention of the residents of a small city. A big crowd has come together around the brass statue of a French soldier standing at the center of the square with “a tin hat on his head, his bayonet fixed, motionless on a plinth” [2] Brecht narrates: “At his feet a piece of cardboard was propped against the plinth with the following legend:

Human Statue(L'Homme Statue)I, Charles Louis Franchard, private in the -th regiment, as a result of being buried alive at Verdun, have acquired the unusual faculty of remaining completely motionless and comporting myself for any length of time like a statue. This skill of mine has been tested by many professors and described as an inexplicable disease. Please contribute a small donation to the unemployed father of a family…”

The passers-by offer their alms and Brecht goes on with his narration: “So here he stands, we thought, armed to the teeth, the indestructible soldier of the long millennia, he with whom history was made, he who enabled Alexander, Caesar and Napoleon to perform those great deeds of which we read in school text-books. This is he. He does not flicker an Π

ΟΛΥ

ΤΙΜ

ΕΣ Υ

ΛΕΣ

ΣΕ

ΣΠΟ

ΥΔΑ

ΙΟΥ

Σ Κ

ΑΙΡ

ΟΥ

Σ V

ALU

AB

LE M

ATTE

RS

IN V

ALU

AB

LE T

IMES

23

accomplished, among other reasons, through the deposition of the irrational sacred speech of the traditional pre-modern communities and its replacement by the institutionalized national printed language as the primal agent of the new status quo (Imagined Communities, Greek translation, Athens: Nefeli, 1997, 70-3). This organization of the symbolic and imaginary framework with the, at the time, mechanisms that it adopts is not, as it becomes clear, only about national identity; but also, as a process of the subject’s formation, it involves the establishment of every system of signification.Studying these systems of signification, Christopoulos is mainly interested in the breaches and discontinuities that shake them. He is an eye-witness of history, above all, recent European history: the collapse of the ‘rivals’ camp’ and the triumph of a different narration that followed after the destruction of the Berlin Wall sealed the covenant of late modernity. In the heart of this covenant, the constant changes and the intersected divisions resulted to hybrid, conflictual identities. [4] In Christopoulos’ in situ work, Exoriare aliquis nostris exossibus ultor, the painting gesture puts on anew its sanctified character literally and semiologically, through the monumental mural and the use of candle smoke in place of the paint-brush, only to retract it immediately after due to the composition of events that he depicts. Both in the works of his individual exhibition and in his mural, the sense of vertigo created by the consecutive invasions of returns and deliveries, the trails of social conflicts and their victims that look like they are looking for a secular redemption, seems to ideally come to terms with Hamlet’s phrase that Derrida appealed to in Specters of Marx: “The time is out of joint”; time seems anachronistic, disturbed, discontinuous, dislocated (Greek translation, Athens: Ekkremes, 2000, 31-5). If the hero’s primal function is the process of consonance, Christopoulos does not stop emphasizing its impossibility, the third aspect of our issue.However, troubled historical periods have produced more than mere confusion and contradictory identities. They have also contributed to the emergence of heroic figures in both the real and the mythical level. Superman, an emblematic superhero of Western culture, had for decades been personating the prevalence of American aesthetics and the relative propaganda, symbolizing the powerful but hidden (American) hero, who unselfishly sticks up for the right of those in need. Savvas Michail refers to the rather unknown, original birth of Superman’s story by two Jewish writers, Jerry

conceptual pivot that governs all of the visual and pictorial suggestions of this year’s organization: an initial aspect of the issue of the heroic.However, communal history does not succeed in expelling the mechanisms of production of and access into personal memories. Rania Bellou weaves the thread of lost memories by composing new narrations that come from real archives, personal photo albums, and family heirlooms. The materiality of the objets trouvés that she uses in some of her works, in contrast to the sensitive pencil drawings on semi-opaque paper, betrays the intenseness of even the personal mnemonic process itself. The web of memory is comprised by various layers: the sheets of the special drawing paper the artist uses in her books succeed one another, thus creating a palimpsest skin; a living organism that transcribes in her artistic idiom the crisscrossed activity, which emerges when human brain neurons are activated during every process of remembering. The gestural nature of this emotive reconstruction rescues something of the memory’s fragileness, the nostalgia for childhood, the preferential security offered by a past that one may visit and invent over and over again with his/her own terms. Everything that comprise Bellou’s expression, i.e., writing, drawing and animation, object and sound, co-ordinate the heart strings of a pretty much synaesthetic ritual in this second aspect.Returning back to the whirl of historical transformations, Kostas Christopoulos is attempting to rescue the minimal matter from the printed visual information, which comprises its presence. Christopoulos collects images from newspapers and magazines, the World Wide Web, and his personal photographic material, prints them in big dimensions, places them inversely, and removes the medium of their technical reproduction. In an era of an almost complete prevalence of the non-material digital medium – at least at the level of information circulation – Christopoulos insists on employing traditional artistic practices (oil, collage, décollage) while, oddly enough, his primary concern is the disappearance of their materiality. In his smaller-scale works, he composes miscellaneous elements of image and text by using the collage technic, without loosing his concentration on matters related to politics and social current events. The dematerialization of the paper as a medium combined with the composition that he usually chooses, remind us the fundamental role that Benedict Anderson attributes to the invention of typography in the formation of nations-states. Anderson argued that the establishment of the modern state was

articulates another narration that compounds all the previous aspects: the national self, proud for his/her glorious myths of origin, is now overturned and unfixed (Yiorgos Angelopoulos, Christos Vagiatas, Orestis Lazos, Yiorgos Papakarmezis) through diverse perspectives, while a overabundance of incondite heroes and representations of the national imaginary (Akis Karakanos, Kleomenis Kostopoulos, Alexandros Magkaniotis, Voula Frasiola) is presented with different pictorial mediums, resulting into two installations: one of attribution of honors (Chrisa Valsamaki) and one of abolition of idols (Antonis Papadopoulos). Alexandros Plomaritis and Maria Kremeti, with their performance, Solid Frequency, convey the ambivalence against man’s journey in time by using the human body’s oscillation and swinging as well as the weight of natural materials. Thanasis Tataulalis stages the myth of searching for utopia within an ideal city and shows the dystopia of cohabitation in a real city. Wrapping up this short summary, both the works of the collective exhibition and the other visual and pictorial events of this year’s festival seek to think anew based on the symbolic burden of history, memory, and tradition as inheritance, wish, and anathema. We chose to invite and present those artistic suggestions that, rather than promoting quiescence and rounding off, they highlight the tensions and the contradictions, emphasize the breaches and conflicts, by maintaining that contemporary art can open up a new fertile area of approach, analysis but also transformation of the world as we know it.

Anthi ArgiriouArt theorist

Chief curator and coordinator of Action Field Kodra

Siegel and Joe Shuster, during the concurrence of unfortunate events in 1933 (just 4 years before the Black Tuesday of the Great Depression and with Hitler already being the German Chancellor). According to Michail, the initial story of Superman does not place his arrival from a distant planet after its destruction, but presents him becoming a person “from the human dust of the unemployed people accumulated due to the Great Depression… He is made by the orts of the financial crisis, by the dust of the excluded… that emerges as a subject… due to an injection of a substance” [5].The unknown origin of the story behind the most popular superhero is another indication of the ambiguity of the heroic: metaphor and symbolization; sanctification and ideology; negation and profanation; emergence of hushed social conflicts and survival of previous forms of individual and communal formulation; the fourth aspect brings on stage the repressed narrations of the heroic.In the same line of thought, it wouldn’t be inaccurate to observe that this ambiguity of constructing and bringing out the heroic unfolds around a paradox, similar to that of the homo sacer. [6] Prone to get murdered but without somebody to be accused for it, this figure of the Roman law, offered to Agamben an ideal condensation of life as exception, which through a twofold gesture is simultaneously excluded and included by the dominant rule. The discussion by the Italian thinker regarding the modern condition of the synoptic exclusion resulted in an anatomy of the special order that encircles contemporary homines sacri: economic immigrants, displaced persons, stateless people, indigents, robbers, and other individuals with deviant behavior. But which aspect of the heroic connects the two schemes? Akis Gavrielidis asserts that the actualization of a paradigmatic function, like that of the hero, places him “simultaneously both inside and outside”, turns his image into a “symbol or totem, both personal and ecumenical” (162).In the collective performance Thessaloniki In Between, the emergence of a figure of a contemporary anti-hero is attempted, which is closely interwoven to the repressed trauma of immigration and loss. The motto of the Greek tourism campaign, “Live your Myth in Greece”, gradually echoes locations of torture and exile, immigrant concentration camps, touristic resorts that turned into sites of agonizing deaths. Unsecure lives with a special status, another category of heroic – and mournful – depictions that insist on reappearing in the course of history.Finally, the artistic approaches of the group exhibition Valuable Matters in Important Times

[1] Jean Luc Nancy, Au fond des images, Galilée, 2003, 128.

[2] Greek translation, Athens: Korontzi, 2007, 25.

[3] op. cited, 26-8.

[4] Stuart Hall, Formations of Modernity, Greek translation, Athens: Savvalas, 404-5.

[5] Savvas Michail, Γκόλεμ ή Περί Υποκειμένου και Άλ-λων Φαντασμάτων, Athens: Agra, 2010, 19. The writer cites Gerard Jones, Men of Tomorrow, Geeks, Gangsters and the Birth of the Comic Book, Basic Books, 2004, 82-3 as his source (51).

[6] This observation by Gavrielidis is also found in his analysis of the ‘happy deaths’ of the heroes and the process of identifying oneself with them, drawing from the murder of Grigoris Afxentiou, a member of EOKA, by the English in Cyprus in 1957 (Η Αθεράπευτη Νεκροφιλία του Ριζοσπα-στικού Πατριωτισμού, Athens: Futura, 2006, 161-2).

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

24

Η Μόνη μας Κληρονομιά *

Ο τρόπος με τον οποίο αφηγούμαστε το παρελθόν μας ως Έλληνες έχει τα ερείσματά του στην «περή-φανη», στην αρχαιοπρεπή, στην «ένδοξη» καταγω-γή μας πριν από χιλιάδες χρόνια. Ασχέτως με το αν η προγονολατρεία ή οποιαδήποτε ανακολουθία δη-μιουργείται σε αυτήν την εθνική αφήγηση και ο τρό-πος που αυτή επανοριοθετείται και επαναπροσδιο-ρίζεται από πολιτικά ή αρχαιολογικά γεγονότα είναι λανθασμένη ή όχι, οπωσδήποτε κατέχει περίοπτη θέση και πάντα είναι ενεργή. Αυτόματα και πριν από οποιαδήποτε προσπάθεια αποδόμησης του παρα-πάνω φαινομένου, που πολύ αδρά περιγράφεται παραπάνω, πρέπει να τεθεί μία σειρά από ερωτή-ματα: είναι πράγματι ο ελληνικός λαός άμεσος συ-νεχιστής της ένδοξης ιστορίας που δημιουργήθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια μέσα σε ένα ορισμένο γεωγραφικό μήκος και πλάτος; Πόσο η δημιουργία του ελληνικού κράτους πρέπει να φέρει κάποια πολύ συγκεκριμένα στοιχεία, προκειμένου να δημιουργή-σει την έννοια του έθνους; Πώς μπορούμε να ορί-σουμε την έννοια της εθνικής ταυτότητας, τη στιγμή που η Ελλάδα και πολλές ακόμη χώρες είναι μέλη μίας ομοσπονδίας κρατών; Και τέλος, πόσο αλήθεια χρειαζόμαστε την ίδια την έννοια του έθνους; Αν προσπαθήσουμε να κάνουμε μία μικρή ιστορική αναδρομή και μεταβούμε στη στιγμή της δημιουργί-ας και σύστασης του ελληνικού κράτους στα πρώ-τα μετεπαναστατικά χρόνια, θα παρατηρήσουμε αυτόματα, πως καίριες αξίες και αρχές που σήμερα αποτελούν δεδομένα, δεν είναι τελικά καθόλου αυ-τονόητα. Σε αυτό το σημείο πιθανόν να εντοπίσου-με και τα πρώτα λογικά σφάλματα που με τον καιρό κακοφόρμισαν και δημιούργησαν εθνικά ερείσματα και αφορμές, κυρίως κοινωνικών και πολιτικών εντά-σεων. Από το 1830 και λίγο νωρίτερα, σχεδόν ταυτό-χρονα με την ίδρυση του ελληνικού κράτους δηλαδή, γεννήθηκε η ανάγκη προστασίας των αρχαιοτήτων, της πολιτισμικής κληρονομιάς όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, με σκοπό αυτή να πλαισιώσει τη δημιουργία μίας νέας εθνικής ταυτότητας, με παράλληλη δημι-ουργία νέων συμβόλων και δεσμών. Εξάλλου, δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το πολύ πρόσκαιρο εν-διαφέρον του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια για τη διαφύλαξη των αρχαιοτήτων, όταν ήδη από το 1929 και κατά τη Δ’ Εθνοσυνέλευση θεσπίστηκαν μέτρα που περιόριζαν και ήλεγχαν την εξαγωγή αρχαίων από τη χώρα, ενώ και τον Οκτώβριο της ίδιας χρο-νιάς δημιουργείται στην Αίγινα το πρώτο Εθνικό Αρ-χαιολογικό Μουσείο, ως επίσημος φορέας προστα-σίας της πολιτιστικής κληρονομιάς των Ελλήνων. Η συνείδηση της δημιουργίας του νέου ελληνικού κρά-

τους στηρίχθηκε σχεδόν αποκλειστικά στο λαμπρό αρχαιοελληνικό παρελθόν. Η πολύτιμη ύλη που θα μπορούσε να αφηγηθεί το μέλλον της χώρας και να συνδράμει καταλυτικά στην προσπάθεια εθνικής συ-νάφειας και ιστορικής συνέχειας ήταν όλα τα ιερά λεί-ψανα και ερείπια που βρίσκονταν κατακερματισμένα και διάσπαρτα σε όλη τη σύγχρονη ελληνική περιφέ-ρεια, όπως την αναγνωρίζουμε σήμερα. Η κοινή κα-ταγωγή, η κοινή γλώσσα, αλλά και η κοινή θρησκεία συνέδραμαν ως στοιχεία που συγκροτούν μία ενιαία εθνική ταυτότητα. Σε αυτό το συγκεκριμένο πολιτικό, κοινωνικό, γεω-γραφικό, αλλά και ιδεολογικό πλαίσιο που καταρ-τίζεται αυτήν την περίοδο με ηθικές, αλλά κυρίως ιδεολογικές προτεραιότητες έχει τις ρίζες της η νέα εθνική ελληνική ταυτότητα: στη συνέχεια ενός πο-λύτιμου και «ιερού» παρελθόντος που πρέπει πάση θυσία να διαφυλαχτεί και να συγκροτήσει ένα νέο έθνος μέσα από ίχνη, θραύσματα, σπαράγματα, αρχαιότητες, ερείπια, στρωματογραφίες, αλλά και ηρωικά πρότυπα και στο μέλλον την ίδια την αρχαι-ολογία ως επιστήμη.

25

* Ο τίτλος αποτελεί παράφραση του τίτλου της συλλογής πεζών του Γιώργου Ιωάννου, Η Μόνη Κληρονομιά (1974)

26

Χρειάζομαι Έναν Ήρωα (;) Έχοντας ως θεωρητική αφετηρία τη θέσπιση και συγκρότηση της εθνικής ταυτότητας και των ιδεο-λογικών εργαλείων που χρησιμοποιούνται προκει-μένου να δημιουργηθεί μία ιστορική συνέχεια και κατ’ επέκταση το ελληνικό κράτος, το Πεδίο Δρά-σης Κόδρα 2015, με τον τίτλο I NEED A HERO: Πολύτιμες Ύλες σε Σπουδαίους Καιρούς δανεί-ζεται όλα τα εργαλεία που παίζουν σημαντικό ή δευτερεύοντα ρόλο στη σήμανση του ιστορικού παρόντος και στη δημιουργία αφήγησης του μέλλοντος μέσω των «πολύτιμων υλών» από το παρελθόν. Ασφαλώς, ο σύγχρονος εικαστικός λόγος δεν παρουσιάζεται στις εκθέσεις του Πε-δίου Δράσης Κόδρα για τη φετινή χρονιά ως ένα αφηγηματικό επιστημονικό εργαλείο, αλλά ως ένα μέσον διαπραγμάτευσης, προβληματισμού και κυρίως ερωτημάτων που προκύπτουν και που άλλες επιστήμες δεν έχουν τη δυνατότητα να εκφράσουν ή ακόμα πιο συγκεκριμένα να συμμετάσχουν στις κοινωνικές διεργασίες. Σε αυτή τη φέτα χρόνου που ορίζεται κατά κύ-ριο λόγο από την οικονομική κρίση, η εθνική ταυτότητα διαδραματίζει ένα κεντρικό ρόλο στην Ελλάδα και δημιουργεί μία ιστορική κρίση. Αυτή η καμπή έγινε ολοφάνερη με την ύπαρξη μίας ολοκληρωτικής ρητορικής στον δημόσιο χώρο και λόγο, που ασφαλώς προϋπήρχε και πολύ απλά με αφορμή την οικονομική κρίση φαίνεται πως βρήκε το πρόσφορο έδαφος που αναζητού-σε από τη μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα. Τα φαντάσματα από το παρελθόν αναμοχλεύθηκαν με ένα εθνικό παραλήρημα, που ενώ υπάρχουν κάποιες αναφορές στην ιστορία ή στην αρχαιο-λογία, πολύ λίγο έχουν να κάνουν με την εγκυρό-τητα ή την επιστημονικότητα των πληροφοριών που συχνά αναπαράγονται. Η ίδια η εθνική ταυ-τότητα μοιάζει πια με σκύβαλο που κάθε φορά αναδύεται και περιπλέκεται με γεγονότα και πρό-σωπα που λίγη συνάφεια έχουν μεταξύ τους και που τελικά η ταυτότητα γίνεται έρμαιο καπηλείας. Πολύ πιθανόν, η ίδια η εποχή να αναζητά νέους ήρωες, γιατί τα προηγούμενα ηρωικά πρότυπα, είτε πρέπει να επαναπροσδιοριστούν, είτε είναι πλέον ανεπίκαιρα, είτε δημιουργήθηκαν κάτω από πολύ συγκεκριμένες πολιτικές η αφηγημα-τικές ανάγκες. Στην έκθεση με τίτλο Οι Ήρωες Πέθαναν. Ζήτω οι Ήρωες! προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε αν πράγματι το ηρωικό πρότυπο αναπαράγεται μέσα από την εικαστική αφήγη-ση. Μέσα από την αναζήτηση των «πολύτιμων υλών» της κεντρικής θεματικής των εκθέσεων, αναζητήσαμε τα «πολύτιμα υλικά» που πρέπει

να έχει ένας ήρωας. Ξεκινώντας από το παρελ-θόν και πάνω στην ιστορική γραμμικότητα, εντο-πίσαμε πως το ηρωικό παράδειγμα εμφανίζεται στην τέχνη διαχρονικά και ακλόνητα. Ο ήρωας, ως φορέας αξιών επανεμφανίζεται με τον ίδιο στερεοτυπικό τρόπο, πολλές φορές ενδεδυμένος με ηθικοπλαστικά χαρακτηριστικά ανάλογα με το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο που βρίσκεται ή δημιουργήθηκε. Έτσι, ξεκινώντας από τις ιστο-ρίες της Παλαιάς Διαθήκης, τα ομηρικά έπη, τις βυζαντινές τοιχογραφίες και καταλήγοντας στα Αναγεννησιακά πορτρέτα, στους ήρωες της Ελ-ληνικής Επανάστασης, αλλά και στα κόμιξ, είδαμε πως αξιολογικά ποιοτικά χαρακτηριστικά αναπα-ράγονται διαρκώς, στην προσπάθεια αποτύπω-σης ηρωικών εμβληματικών προσωπικοτήτων, προτύπων, αλλά και συμβόλων. Παράλληλα και σύμφωνα με την κεντρική θεματι-κή, προσπαθήσαμε να αφηγηθούμε επιμελητικά και τις «πολύτιμες ύλες» του καλλιτεχνικού έργου, καθώς και τις απαρχές του υλικού που χρησιμο-ποιείται εικαστικά. Έτσι, στη βιντεοεγκατάσταση της Αναστασίας Αγάθου συμπλέκονται πρωτο-γενή υλικά (χώμα, νερό, τσιμεντένιες πέτρες) με ηλεκτρονικά μέσα προβολής, περιγράφοντας μία αρχαϊκή συνθήκη, ενώ οι εγκαταστάσεις των Μαρία Ανδρικοπούλου, Κωνσταντίνας Δούνια και Ιουλίας Χαραλάμπους και το έργο του Γιώργου Παπαφίγκου και του Νίκου Παναγιωτόπουλου πε-ριγράφουν την αρχέγονη ανάγκη πίστης σε κάτι υπερβατικό και ταυτόχρονα γήινο. Σε πολλά από τα έργα της έκθεσης Κόδρα Fresh οι καλλιτέχνες πραγματεύθηκαν το ηρωικό πρό-τυπο, όπως η Μαργαρίτα Στέφου, η οποία αντι-στρέφει τους ρόλους και δημιουργεί μία μικρή ηρωική προτομή σε ένα μεγάλο βάθρο, ενώ οι Sol Archer, Γιώργος Γεροντίδης, Δημήτρης Γκέ-τσις, Έιντζι Κορόνα, Παναγιώτης Κεφαλάς, Δή-μητρα Μπαϊρακτάρη, Δάφνη Μοναστηριώτη, Κωνσταντίνος Γκράτσας, Ζωή Σκλέπα, Ισμήνη Τελιγιορίδου, Δημήτρης Φραγκάκης και Μάγδα Χριστοπούλου περιγράφουν και αφηγούνται με διαφορετικά υλικά μία αποδομημένη ηρωική συν-θήκη που πλαισιώνεται από το ηχητικό έργο της Δήμητρας Κούτσιανου. Ο Γιώργος Τρύφων, η Λία Κατόπη, ο Θωμάς Κοντός και ο Γιάννης Δελατόλ-λας αναπαράγουν τις θρηκευτικές και λατρευτικές ηρωικές αποδόσεις, ενώ ο Nicolas Paradiselo και η Ελεάννα Αντωνάκη στηρίζονται στη δημιουργία περσόνας και στα ποιοτικά χαρακτηριστικά που πρέπει ή μπορεί να έχει μία εμβληματική προ-σωπικότητα. Με τον δημόσιο χώρο και τις απο-τυπώσεις του ηρωικού παραδείγματος και με τις Π

ΟΛΥ

ΤΙΜ

ΕΣ Υ

ΛΕΣ

ΣΕ

ΣΠΟ

ΥΔΑ

ΙΟΥ

Σ Κ

ΑΙΡ

ΟΥ

Σ V

ALU

AB

LE M

ATTE

RS

IN V

ALU

AB

LE T

IMES

27

δυναμικές που αναπτύσσονται σε αυτόν ασχολή-θηκαν οι Χριστόφορος Κατσαδιώτης, Κωνσταντί-νος Κώτσης, Ελεάννα Μπαλέση, Δημήτρης Τζι-κόπουλος και Πυθαγόρας Χατζηανδρέου, ενώ η Μαίρη Θηβαίου, ο Χρήστος Σκούρτης, ο Βασίλης Αλεξάνδρου και ο Φανούρης Μωραΐτης καταδει-κνύουν ένα νέο πρότυπο ήρωα με ποιοτικά χαρα-κτηριστικά που διαφέρουν από την πεπατημένη και μας κάνουν να αναρωτηθούμε κατά πόσον χρειαζόμαστε ήρωες.

Πολύτιμες Ύλες σε Άϋλους Καιρούς Παραπάνω, αναφέρθηκαν πολύ σύντομα τα στοι-χεία εκείνα που χρησιμοποιούμε, προκειμένου να αφηγηθούμε το παρόν και το μέλλον μας ως έθνος και τα οποία αντλούμε από το παρελθόν. Τα στοιχεία αυτά οι επιμελητές της κεντρικής θε-ματικής με τον τίτλο I NEED A HERO: Πολύτιμες Ύλες σε Σπουδαίους Καιρούς τα περιγράψαμε ως «πολύτιμα», για να αμφισβητήσουμε την ίδια στιγμή τον ιερό και μοναδικό τους χαρακτήρα. Βέ-βαια, η ασφάλεια που προσδίδει η χρονική απο-στασιοποίηση στην κρίση των ιστορικών στιγμών είναι αναντικατάστατη, αλλά θέλαμε να ορίσου-με τη χρονική συγκυρία που πραγματοποιήθηκε η έκθεση ως σπουδαία (Σπουδαίοι Καιροί). Όχι φυσικά με πρόθεση εξύψωσης και αποθέωσης, αλλά με σκοπό να περιγράψουμε ετυμολογικά, πως αυτή η χρονική στιγμή είναι στιγμή σπουδής και μελέτης. Ταυτόχρονα, και οι τρεις επιμελητές προσπαθήσαμε να σηματοδοτήσουμε και να νο-ηματοδοτήσουμε στις τέσσερις ατομικές εκθέσεις (συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Ράνια Μπέλλου, Κώστας Χριστόπουλος, Εριφύλη Μπάλλα, Αλέ-ξανδρος Κακλαμάνος), αλλά και στην ομαδική έκθεση τον ρόλο που διαδραματίζει το αρχαιολο-γικό παρελθόν στην εικαστική πράξη και αφήγη-ση, ενώ παράλληλα προσπαθήσαμε να διερευ-νήσουμε και την ίδια την αρχαιολογία του υλικού που χρησιμοποιούν οι εικαστικοί. Ο Αλέξανδρος Κακλαμάνος και η Εριφύλη Μπάλ-λα στις επιμέρους εικαστικές τους εκθέσεις πα-ρουσίασαν έργα που έχουν επίκεντρο την κα-τασκευή και παραγωγή ηρωικών προτύπων. Η Εριφύλη Μπάλλα στην έκθεση με τίτλο Αποτρό-παια επαναφέρει τον αποτροπαϊκό χαρακτήρα του βραβείου (τροπαίου). Στηριζόμενη η ίδια στη μορφή των αρχαίων αγγείων και στη φύση του ήρωα ως νικητή, κατασκευάζει πήλινα κύπελλα-αγγεία αποκαθηλώνοντας την απόλυτη ηρωική υπόσταση. Ο Αλέξανδρος Κακλαμάνος, στην ατομική του έκθεση με τίτλο Αόρατη Πόλη, τίτλος που αναπτύσσει μία σχέση διακειμενικότητας με

το έργο του Ίταλο Καλβίνο, Οι Αόρατες Πόλεις, δανείζεται γνώριμες εικόνες και τοπόσημα της πόλης της Θεσσαλονίκης με σκοπό να αντιστρέ-ψει τη μνήμη και τα σύμβολα. Η Ράνια Μπέλλου και ο Κώστας Χριστόπουλος παρουσίασαν στις ατομικές τους εκθέσεις έργα με αναφορές στη μνήμη και στην αφήγηση (προ-σωπική και εθνική) και με άξονα τη δημιουργία της προσωπικής τους ιδιότυπης συλλογής από αρχεία εικόνων και κειμένων. Η Ράνια Μπέλλου στην έκθεσή της με τίτλο One Story at a Time, συνθέτει θραυσματικές προσωπικές ιστορίες και δημιουργεί έργα σε επάλληλες στρώσεις, διαρρη-γνύοντας τη χρονική γραμμικότητα της ιστορίας. Η αφηγηματική αυτή στρωματογραφία που απο-τυπώνεται μέσα από ιδιωτικές στιγμές (άλμπουμ φωτογραφιών, καρτ-ποστάλ, οικογενειακά κειμή-λια) δημιουργείται από ευαίσθητα υλικά, όσο ευ-αίσθητη είναι για όλους μας η ατομική μνήμη. Από την άλλη, ο Κώστας Χριστόπουλος στην έκθεση με τίτλο Pank!, αλλά και στην in situ εγκατάσταση Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor (Πρόταση για μία τοιχογραφία), δανείζεται θραύσματα της συλλογικής μνήμης και τα συνθέτει, προκειμένου να παράξει ένα έργο με αναφορές στον ανταγωνι-σμό που προκύπτει στον δημόσιο χώρο, με έντο-νο πολιτικό χαρακτήρα. Στην εγκατάστασή του δημιουργεί με το αποτύπωμα που αφήνει η αιθά-λη του κεριού μία στρωματογραφία συμβόλων με τον χαρακτήρα της τοιχογραφίας. Λαογραφικά και παραδοσιακά μοτίβα, αλλά και φράσεις με πολι-τικό συμφραζόμενο εμφανίζονται στις αποτυπώ-σεις του έργου του, άλλοτε με τον χαρακτήρα της επιτηδευμένης διακόσμησης και άλλοτε με τον χαρακτήρα της επιβολής του νικητή. Ο Κώστας Χριστόπουλος αποδίδει μία εικαστική στιγμή μνήμης απέναντι στη νωχελικότητα της παρατή-ρησης του ίδιου του έργου από τον θεατή. Τα βασικά επιμελητικά ερωτήματα που τέθηκαν στη φετινή διοργάνωση, συνοψίζονται στην ομα-δική έκθεση με τίτλο Πολύτιμες Ύλες σε Σπου-δαίους. Σκοπός ήταν να ανιχνευθούν μέσω του εικαστικού έργου των καλλιτεχνών οι σχέσεις μεταξύ ταυτότητας και παρελθόντος και συγκε-κριμένα να διαφανεί ο τρόπος με τον οποίο απο-τυπώνονται όψεις του εθνικού φαντασιακού και της αρχαιολογίας στο σύγχρονο εικαστικό έργο. Έτσι, αξίες και σύμβολα αυτονόητα εξυψωμένα, αποκαθηλώνονται στα έργα των Αλέξανδρου Μαγκανιώτη, Γιώργου Αγγελόπουλου, Χρήστου Βαγιάτα, Κλεομένη Κωστόπουλου, Δημήτρη Με-ράντζα, Ορέστη Λάζου, Γιώργου Παπακαρμέζη και Χρύσας Βαλσαμάκη, ενώ οι στρωματογρα-

28

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

φικές βαβελικές αποτυπώσεις ηρώων στο έργο του Άκη Καράνου, καθώς και η καταστροφή ει-δωλίων του Αντώνη Παπαδόπουλου, αλλά και ο περιπαικτικός χαρακτήρας του υπερήρωα στα σχέδια της Βούλας Φρασιόλα και του Αντώνη Πα-παδόπουλου, καθιστούν έκδηλη την κριτική στά-ση της τέχνης απέναντι σε οτιδήποτε θεωρείται ως πρότυπο, εξειδανικευμένο και ιερό. Επίσης, η περφόρμανς των Αλέξανδρου Πλωμαρίτη και Μαρίας Κρεμέτη σχολιάζει το ειδικό βάρος του μαρμάρου ως πολύτιμο υλικό κατά κυριολεξία, αλλά και μεταφορικά, ενώ τέλος οι αφηγήσεις των ταινιών του Θανάση Ταταύλαλη παρουσι-άζουν μία αντιηρωική συνθήκη επιβίωσης στο σύγχρονο αστικό τοπίο. Οι ίδιες οι εκθέσεις δεν αποτελούν απαντήσεις στα βασικά επιμελητικά ερωτήματα που τέθηκαν, αλλά αντιθέτως δημιούργησαν μία ακόμη σειρά καίριων ερωτημάτων. Σε αυτόν λοιπόν τον Σπου-δαίο Καιρό, οι εκθέσεις και οι δράσεις του Πεδίου Δράσης Κόδρα επιχείρησαν να περιγράψουν ει-καστικά μία στιγμή αντιστροφής του αυτονόητου. Πως τα πρότυπα και τα ιδανικά μεταλλάσονται, πως η ιστορική συνέχεια μπορεί να είναι ένα απλό κατασκεύασμα, πως η ουτοπία μπορεί να παραλλαχθεί σε δυστοπία.

Παναγής Κουτσοκώστας Ιστορικός τέχνης, μουσειολόγος

Κεντρικός επιμελητής & συντονιστής Πεδίου Δράσης Κόδρα

29

and scattered throughout the present-day Greek region were the valuable materials that could narrate the future of the state and catalytically aid the attempt to present historical continuity and national relevance. The common ancestry, language, and religion aided as elements that form a cohesive national identity.The new Greek national identity has its roots in that specific political, social, geographical as well as ideological framework, which is being formulated during that period with moral but mainly ideological priorities: a continuation of a cherished and ‘sacred’ past that must be protected at any cost and form a new nation through traces, debris, fragments, antiques, remains, stratigraphy as well as heroic models and, in the future, the discipline of archaeology itself.

I Need a Hero (?)Taking as its theoretical point of departure the establishment and formation of the national identity and the ideological tools used in order to create a historical continuity and, as such, the Greek state itself, Action Field KODRA 2015, with its main theme I NEED A HERO: Valuable Materials in Critical Times, borrows all the tools that hold a primary or secondary role in marking the historical present and creating the narration of the future through the ‘valuable materials’ of the past. The contemporary visual art speech, of course, is not presented in the exhibitions of this year’s Action Field KODRA as a narrative and a scientific tool but as a means of negotiation, examination, and mainly of questions that emerge and for which other disciplines cannot express or, even more specifically, are not in a position to participate in the social developments.In this historical moment, which is primarily defined by the financial crisis, national identity plays a key role in Greece and creates a historical crisis. This turn became evident through the existence of a totalitarian rhetoric in the public sector and speech, which of course preexisted and simply seemed to have encountered the fertile soil, which it sought since the political changeover, due to the financial crisis. The ghosts of the past were stirred with a national frenzy; even though some references in history and archaeology do exist, they have little to do with the validity or the scientific basis of the

Our Only Heritage *

As Greeks, the way we narrate our past relies upon our ‘proud’, archaistic, and ‘glorious’ ancestry that goes back several millennia. Regardless of whether such an ancestor worship – or whatever other discrepancy comes about in such a national narration as well as the way it is redefined and delimited anew by political or archaeological facts – is right or wrong, it nevertheless holds a prominent place and is always active. Thus a series of questions needs to be posed before any attempt is undertaken to deconstruct this coarsely described phenomenon: Are indeed the Greek people the direct propagator of the glorious history created during the previous centuries within a certain geographical longitude and latitude? How essential is it for the creation of the Greek state to carry some specific elements so as to produce the notion of the nation? How can we define the concept of national identity whilst Greece and many other countries are members of a federation of states? And, lastly, how much do we actually need the notion of the nation?If we attempt a brief historical flashback and find ourselves at the moment of the creation and establishment of the Greek state during the first post revolutionary years, we will immediately observe that fundamental values and principles taken for granted today are not indeed so self-evident. It is also at that specific moment that we will likely detect the first reasonable mistakes, which in the long run misshaped and produced national entitlements and causes mainly of social and political tensions. Since 1830 and a little earlier, that is, almost simultaneously with the establishment of the Greek state, we encounter the birth of the need to protect the antiques – the cultural heritage as we now know it – with a view to support the creation of a new national identity with the simultaneous formation of new symbols and bonds. After all, Governor Ioannis Kapodistrias’s initial interest for the protection of the antiques cannot be deemed merely accidental as, already since 1929 and the 4th National Assembly, measures were taken to restrain and control the exportation of antiques. In addition, in October of 1929, the first National Archaeological Museum was established in the island Aigina as the official agent for the protection of the Greeks’ cultural heritage. The very creation of the new Greek state was founded almost exclusively on the glorious ancient Greek past. All the holy remnants and remains found fragmented

* The title is a paraphrase of the title of the collection of prosaic texts by Yiorgos Ioannou, The Only Heritage (1974)

30

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

Monastirioti, Konstantinos Gratsas, Zoe Sklepa, Ismini Teligioridou, Dimitris Fragakis, and Magda Christopoulou describe and narrate with different materials a deconstructed heroic condition, which is surrounded by the audio work of Dimitra Koutsianou. Giorgos Tryfon, Lia Katopi, Thomas Kontos, and Giannis Delatollas reproduce the religious and cultic heroic versions, while Nicolas Paradiselo and Eleanna Antonaki base their works on the creation of a persona and the qualitative characteristics an emblematic personality needs to or must have. Christophoros Katsadiotis, Konstantinos Kotsis, Eleanna Balesi, Dimitris Tzikopoulos, and Pythagoras Chatziandreou were preoccupied with the public sphere and the imprints of the heroic paradigm, as well as the dynamics that develop within it. Mary Thivaiou, Christos Skourtis, Vasilis Alexandrou, and Fanouris Moraitis point towards a new ideal hero with qualitative characteristics that differ from the well-beaten track and make us wonder whether we actually need heroes.

Valuable Materials in Incorporeal TimesPreviously, all those elements that we use in order to narrate our present and future as a nation and from which we deduce our past, were briefly mentioned. As curators of the central theme I NEED A HERO: Valuable Materials in Critical Times we described these elements as ‘valuable’ in order to dispute both their sacred and unique character. However, the security offered by the chronological alienation in evaluating the historical moments is irreplaceable, but we wanted to define the chronological moment this exhibition was organized as an important one (Critical Times). Of course, not because there was an intention to exalt and apotheosize but in order to etymologically describe in what ways this historical moment is one of analysis and examination. At the same time, in all four individual (participating artists: Rania Bellou, Kostas Christopoulos, Erifyli Balla, Alexandros Kaklamanos) and in the collective exhibition, all three curators tried to signal out and give meaning to the role held by the archaeological past in the visual art action and narration, while we simultaneously attempted to explore the very archaeology of the material used by the artists.In their respective exhibitions, Alexandros Kaklamanos and Erifyli Balla presented works centered on the construction and production of heroic prototypes. In the exhibition entitled Apotropaia, Erifyli Balla restores the apotropaic character of the prize (trophy). Relying upon the

information that is often reproduced. National identity itself now seems like a trinket that, each time it emerges, ravels itself with facts and people that have little relevance among them whatsoever thus leading to the eventual transformation of identity into an exploited waif.It is very likely that the present day itself seeks for new heroes, since the previous heroic examples must be either redefined, are simply inopportune, or were created under very specific political or narrative needs. In the exhibition The Heroes Are Dead. Long Live the Heroes! we tried to trace whether the heroic prototype is reproduced through the visual art narration. Through the search for the ‘valuable materials’ of the central theme of all exhibitions, we sought the ‘valuable materials’ that a hero must have. Beginning with the past and based on the historical linearity, we detected that the heroic paradigm appears in art both diachronically and steadily. As an agent of values, the hero reemerges with the same stereotypical manner, often dressed with moral and inspirational characteristics that depend on the social and political framework in which he finds himself or in which he was created. Thus, taking as a point of departure the stories of the Old Testament, the Homeric epics, the Byzantine murals and eventuate in the portraits of the Renaissance, the heroes of the Greek Revolution, but also those of the comic books, we observed that evaluative and qualitative characteristics are constantly reproduced in an attempt to portray emblematic heroic figures and models as well as symbols.In addition, and according to the main theme, we tried to curatively narrate the ‘valuable materials’ of the artistic creation as well as the beginnings of the material that is figuratively used. As such, in the video installation by Anastasia Agathou, one finds raw materials (soil, water, cement stones) interlocked with electronic means of projection, describing an archaic condition, while the installations by Maria Andrikopoulou, Konstantina Dounia, and Ioulia Haralampous as well as the works of Giorgos Papafigkos and Nikos Panagiotopoulos describe the primordial need to believe in something transcendental and at the same time terrestrial.In many of the works in the Kodra Fresh exhibition the artists treated the heroic model, like Margarita Stefou, who reversed the roles by creating a small heroic bust on a big pedestal, while Sol Archer, Giorgos Gerontidis, Dimitris Getsis, Angie Korona, Panagiotis Kefalas, Dimitra Bairaktari, Daphne

31

form of the ancient vessels and on the nature of the hero as a winner, she constructs clay cups-vessels unfreezing the absolute heroic hypostasis. In his individual exhibition Invisible City, a title that develops an intertextuality with the work by Italo Calvino Le città invisibili, Alexandros Kaklamanos borrows known images and landmarks of the city of Thessaloniki so as to reverse both memory and symbols.Rania Bellou and Kostas Christopoulos presented in their individual exhibitions works with references to memory and narration (both personal and national), their pivot being the creation of their personal idiomorphic collection of archives of images and texts. In her exhibition One Story at a Time, Rania Bellou composes fragmentary personal stories and creates works on successive layers violating the chronological linearity of history. This stratigraphy in narrative form that is imprinted through private moments (photography albums, postcards, family heirlooms) is produced with the use of delicate materials – in the same manner our personal memory is sensitive. On the other hand, in the exhibition Pank! as well as in the in situ installation Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor, Kostas Christopoulos borrows fragments of the collective memory and synthesizes them in order to produce a work with references to the competition that emerges within the public sphere and which has an intense political nature. In his installation, and with the help of the imprint left by the candle’s soot, he creates a stratigraphy of symbols that takes the form of a mural. Folkloric and traditional motifs as well as phrases with political collocations appear on the imprints of his work, in some cases having the character of a pretentious decoration while, in other instances, having the character of the victor’s imposition. Kostas Christopoulos yields an artistic moment of memory against the drowsiness that accompanies the observation of the work by the spectator him/herself.The basic curatorial issues that were raised in this year’s organization are summarized in the collective exhibition entitled Valuable Materials in Critical Times. The aim was to examine via the visual artwork of the artists the relationships between identity and past and, more specifically, to demonstrate the way with which aspects of the national imaginary and the archaeology in the contemporary artistic work are imprinted. Thus, values and symbols that are unreflectively exalted they are now unfixed in the works by Alexandros Maganiotis, Giorgos Aggelopoulos,

Christos Bagiatas, Kleomenis Kostopoulos, Dimitris Merantzas, Orestis Lazos, Giorgos Papakarmezis, and Chrisa Valsamaki. At the same time, the stratigraphic babel-like outlines of heroes in the work by Akis Karanos and the destruction of figurines by Antonis Papadopoulos, as well as the wantonness of the superhero in the drawings of Voula Frasiola and Antonis Papadopoulos demonstrate in an explicit way the critical stance employed by art against anything that is deemed an idealized and sacred norm. Also, the performance by Alexandros Plomaritis and Maria Kremeti discussed the relative density of marble, both literally as a valuable material and metaphorically. Lastly, the narrations of films by Thanasis Tataulalis present an anti-heroic condition of survival in the contemporary urban landscape.The exhibitions themselves do not constitute answers to the main curatorial issues that were posed; on the contrary, they produced another series of crucial issues. Hence, in these Critical Times, exhibitions and the Action Field KODRA activities attempted to artistically describe a moment of reversal of truism. How the norms and ideals are being transformed; how historical continuity can be a mere construction; how utopia may transform into a dystopia.

Panagiotis KoutsokostasArt Historian, Museologist

Chief curator and coordinator of Action Field Kodra

32

Γιώργος Αγγελόπουλος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978, όπου ζει και εργάζεται. Αποφοίτησε με Άρι-στα το 2007 από τη Σχολή Καλών Τε-χνών, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρ-μοσμένων Τεχνών Α.Π.Θ.Έχει πραγματοποιήσει δύο ατο-μικές εκθέσεις: Intro-spectres στη γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου στη Θεσσαλονίκη το 2014 και PEARLS στη γκαλερί Τεχνο-χώρος στην Αθήνα το 2011.Έχει λάβει μέρος σε διά-φορες ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξω-τερικό.

Yiorgos Angelopoulos

Βorn in Athens in 1978, where he lives and works. He graduated with honors from the Faculty of Fine Arts, School of Visual and Applied Arts, Aristotle

University of Thessaloniki,His solo exhibitions are Intro-spectres, Zina Athanassiadou Gallery,

Thessaloniki (2014) and PEARLS, Technohoros Art Gallery, Athens (2011). He has participated in various group exhibitions in Greece and abroad.

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

33

Untitled, 2014300 x 440 cm.

Digital print.

Χωρίς τίτλο, 2014300 x 440 εκ.Ψηφιακή εκτύπωση.

34

Στη δουλειά του διαπραγματεύεται την έννοια του ορίου, ως προς την αναπαράσταση και την σημασία του.Από την μια χρησιμοποιώντας το όριο ως δομικό στοιχείο, θέτει όρια στον χώρο, επεμβαίνοντας και δημιουργώντας με την χρήση γραμμικών στοιχείων και τις απλές φόρμες αναγνωρίσιμων συμβόλων, νέες χωρικές συνθήκες.Από την άλλη η μορφή του ορίου γίνεται κωδικοποιη-μένος λόγος θέτοντας ερωτήματα και προβληματισμούς σχετικά με την αντίληψη της φύσης του ορίου ως βίωμα.

Χρήστος Βαγιάταςvagiatas.blogspot.com

Γεννήθηκε το 1990 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Τμήμα Πλαστικών τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ως προ-πτυχιακός και μεταπτυχιακός φοιτητής. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, workshops και συμπόσια γλυπτικής μερικές από τις οποίες είναι: Εκ νέου. Μία νέα γενιά καλλιτε-χνών, ΕΜΣΤ, 2013-2014, Αθήνα, Boundaries, Artscape and Snehta, 2014, Αθήνα, Gradient from the gray to color scale, 2014 , Ioannina, uP, metamatic:taf, 2014, Αθήνα, ΤΙΠΟΤΑ, Tint gallery, 2013, Θεσσαλονίκη, REMAP 4, LOXODROME, 2013, Αθήνα, Deja vecu, ομαδική έκθεση ,αν[α]μεσα, 2013, Αθήνα, RE:ACT VOL II, BLOCK 33, 2013 Θεσ-σαλονίκη, Message in a bottle, Δημο-τική Πινακοθήκη Μήθυμνας, 2013, Λέ-σβος, ACTION FIELD Κodra, What We Want, 2012, Θεσσαλονίκη, INSPIRE festival, Μακεδονικό Μουσείο Σύγ-χρονης Τέχνης, 2012, Θεσσαλονίκη, In-set, galerie pontoporos, 2012 Πάρος, XV BIENNALE DE LA MEDITERRANEE “Symbiosis?”, 2011 Θεσσαλονίκη, ACTION FIELD Κodra - Κόδρα Fresh, 2011, Θεσσαλονίκη, ATHENS VIDEO*/ART FESTIVAL (video-installation), 2011, Αθήνα.

He is working with the concept of the limit on its representation and its meaning. On the one hand using the limit as a structural element, he sets limits to space, by intervening and creating with the use of linear elements and simple forms of recognized symbols, new spatial conditions. On the other hand the form of the limit becomes a codified code by asking questions about the perception of the limit as an experience.

Christos Vagiatasvagiatas.blogspot.com

Βorn in 1990 in Athens. He granted his bachelor and master diploma at the Department of Fine Arts and Sciences of Art

at the University of Ioannina. He has participated in group exhibitions, workshops and sculpting symposiums, some of which are: Afresh. A New Generation of Greek Artists, National Museum of Contemporary Art, 2013-2014, Athens,

Boundaries, Artscape and Snehta, 2014, Athens, Gradient from the gray to color scale, 2014 , Ioannina, uP, metamatic:taf, 2014, Athens, NOTHING, Tint gallery, 2013, Thessaloniki, REMAP 4

LOXODROME, 2013, Athens, Deja vecu, group exhibition, αν[α]μεσα, 2013, Athens, RE:ACT VOL II, BLOCK 33, 2013, Thessaloniki, Message in a bottle, Municipal Gallery Mithymnas, 2013, Mytilene,

ACTION FIELD Κodra, What We Want, 2012, Thessaloniki, INSPIRE festival, Macedonian Museum of Contemporary Art, 2012, Thessaloniki, In-set, galerie pontoporos, 2012, Paros, XV BIENNALE

DE LA MEDITERRANEE “Symbiosis?”, 2011, Thessaloniki, ACTION FIELD Κodra - Kodra Fresh, 2011, Thessaloniki, ATHENS VIDEO*/ART FESTIVAL (video-installation), 2011, Athens.

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

35

Μνημείο του αγνώστου αυτόχειρα, 2014Μεταβλητές διαστάσεις. Μάρμαρο, τσιμέντο, καθρέπτης.

Monument of the unknown suicide, 2014Variable dimensions.

Μarble, cement, mirror.

36

Τι χρειάζεται για να συγκροτηθεί ο μύθος του ήρωα και η δημόσια εικόνα του; Τι προσφέρει στην εθνική διαπαι-δαγώγηση και πως αναλαμβάνει να ανα-συγκροτήσει το παρελθόν ως εθνικό, ανά-λογα με τις εκάστοτε επιταγές; Πέρα από την ιστορική κ ιδεολογική του συγκρότηση, ο ήρωας χρειάζεται την υλική του επιβεβαίω-ση, την μνεία του. Χρειάζεται ένα μνημείο και ένα στεφάνι. Το μνημείο εγκαθιστά, δημιουργεί έναν τόπο μνήμης στον χώρο. Το στεφάνι είναι ένα σύμβολο μνήμης. Θα τιμήσει αυτόν τον τόπο. Επέλεξα να ασχοληθώ με αυτό, γιατί είναι εκείνο που επισημαίνει το μνημείο. Είναι εκείνο που με την τελετή, συμπληρώνει, επιβεβαιώνει και υπο-γραμμίζει την αδιάσειστη ιστορικότητα εκείνου που έλαβε χώρα, του γεγονότος.Όμως ποιών την ιστορία διαπραγματεύεται η πλειονό-τητα μνημείων στον δημόσιο χώρο;Η εγκατάσταση στρέφεται στις λέξεις αποκαθήλωση- βανδαλισμός- εναπόθεση και χρησιμοποιεί αντι- ηρωι-κές προσωπικότητες, διαστάσεις και υλικά.

Βαλσαμάκη Χρύσαhttp://chrisavalsamaki.com/

Γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το τμήμα Γραφικών Τεχνών του ΕΠΛ. Αθήνας. Από το 2002 έως το 2008 φοίτησε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας στο εργαστήριο του Γ. Ψυχοπαίδη. Από το 2010 έως το 2012 φοίτησε στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ). Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 2013 συμμετείχε στην έκθεση «Eκ νέου» στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης υπό την επιμέλεια της Δ. Βιτάλη, Τ. Πανδή και Δ. Δραγώνα. Πρόσφατα συμμετείχε στην έκθεση “No country for young men”, υπό την επιμέλεια της K. Γρέγου στο Palais de Beaux Arts στις Βρυξέλλες.Το 2014 ήταν υποψήφια για το βραβείο Hydra for Artists of the Mediterranean που οργανώθηκε από την P. Simons και το ίδρυμα Lagardere.

What it takes to form the myth of the hero and his public image?What does this offer to the national education and how does it undertake the restructuring of the past as national (based on the at the time related behests)?Apart from his historical and ideological formation, the hero needs material confirmation, his allusion. He needs a monument and a garland.The monument establishes, creates a locus of memory within space. The garland is a symbol of memory. It will honor the location. I chose to engage with it because it is the garland that signalizes the monument.It is the garland, which, via the ritual, fills up, reaffirms, and highlights the irrefutable historicity of what took place, i.e., the actual fact.But whose history do the majority of the monuments negotiate in the public space?The installation turns towards the words ‘reestablishment – vandalism – deposition’ and utilizes anti-heroic figures, dimensions, and materials.

Chrisa Valsamakihttp://chrisavalsamaki.com/

Βorn in Athens in 1981. She graduated from EPL school, where she attended the Graphic Arts Department. From

2002 to 2008 she studied at Athens School of Fine Arts, at the studio of J. Psychopaidis. Awarded a scholarship from the States Scholarship Foundation (IKY), she followed post gradute

studies at Athens School of Fine Arts from 2010 to 2012. She has participated in numerous group exhibitions in Greece and

abroad including “Α fresh” at the National Museum of Contemporary Art curated by D. Vitali, T. Pandi, D. Dragona, and “No country

for young men” at the Palais de Beaux Arts Brussels curated by K. Gregos. Recently she was candidate for the Hydra for Artists of

the Mediterranean prize project, organized by Pauline Simons and Lagardere Foundation. She lives and works in Athens.

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

37

Χωρίς τίτλο, 2014Εγκατάσταση και προβολή βίντεο.

Untitled, 2014Installation and video projection.

38

Άκης Καράνοςhttp://www.cargocollective.com/karanoshttp://akk-kaak.tumblr.comΓεννήθηκε το 1980 στη Θεσσαλονίκη.Αποφοίτησε από την Ecole des Beaux-Arts του Saint-Etienne το 2003.Επιλεγμένες εκθέσεις: "Statement made", Αrt Athina, επιμέλεια: Άρτεμις Ποταμιάνου. "Rooms 2014", Kappatos Gallery, Aθήνα, επιμέλεια: Παναγής Κουτσοκώστας. 'Άσπρο - Μαύρο: Η Ασκη-τική της Ζωγραφικής", Eιρμός, Θεσσαλονίκη. "Παρενέργειες", Κalos&Klio Showroom, Θεσσαλονίκη. "Αrtificialia", Kalos&Klio Showroom, επιμέλεια: Παναγής Κουτσοκώστας, Θεσσαλονί-κη. "Υφή-Λόγος-Γραφή" (Ανδριάκαινα-Καράνος-Σταμενίτης), Χώρος 18, Θεσσαλονίκη. Ζει και εργάζεται στην Ολλανδία.

HOW TO: ΕΥΤΕΛΙΣMOΣ ΜΑΡΜΑΡΥΓΗΣ

δε ξέρω δε μ’αρέσει να βλέπω ζωγράφους να μιλάνε για εικόνες, σαν να προσπαθουν πολύ σκληρά να πείσoυν σαν πλασιέ ευσέβειας που δε θα φύγει αν δε γίνεις προσήλυτος (δε ξέρω δε μ’ αρέσει) να ακούγω ποιητές να αναλύσκουν ποιήματα, να φτιάχνουν σωστότερες προτάσεις από καλύτερες δυνατότερες ανθεκτικότερες λέ-ξεις σαν εργολάβοι που μπογιατάνε τη γυψοσανί-δα να φαίνεται μαρμάρινη, αλλά πολλές λέξεις μου ξεφεύγουνε, έχω ανοίξει δυο μέτωπα έναν σημει-ολογικό ανταρτοπόλεμο, με σένα με τον πολιτισμό με το ωραίο, το υψηλό, το ενδιαφέρον, το αληθινό και βέβαιο, και ένα με μένα, με μένα, ένα με μένα.Διάλεξα να μιλάω με εικόνες αλλά πολλές λέξεις μου ξεφεύγουν, σαν ενα πετρόνι που το πατάς και είσαι μια ανάσα κοντύτερα στον ψυχαγωγο1 αλλά κάπως μου φαίνεται τώρα σα πεπόνι που το πατάς και είσαι ένα βηματάκι πιο μέσα στο σαλόνι. Αλλά άμα είναι να με μπω στο σαλόνι σου, θα φέρω και τους λύκους μου και αυτό ακούγεται κάπως επικό αλλά οι λύκοι τρώνε πολύ και χέζουν πολύ και ουρούνε ασταμάτητα στις γω-νίες του χαλιού και τους την σπάει ο καναπές, και αλυ-χτάνε αλυχτάνε, όλο αλυχτάνε2, σου λέω είναι μαλάκες μεγάλοι και μένα με ξεβολεύουν στ΄αλήθεια θα θελα όλοι να μ’ αγαπάνε και να περνάω και να λένε "ε, Ακη έλα για μια μπύρα ρε μαλάκα, για μια μπύρα είσαι εντάξει" και κά-ποτε το είχα αυτό, αλλά τώρα έχω τους μαλάκες τους λύ-κους μαζί, και έτσι λιγοστέψανε οι φίλοι αλλά και τι μ’αυτό, τάχα μου είχε ο Στάλιν φίλους, αν δεν τους χρειαζότανε ο Στάλιν γιατί να τους χρειάζομαι εγώ ή πόσο μάλλον εσύ.Θέλω να πω και ένα μυστικό τώρα για να μην τρώγω χώρο απο τις εικόνες με βρωμερές λέξεις, πριν από πολλά χρόνια, όταν βγήκε στους κινηματογράφους η ταινία του Σαμ Πέκι-νπα Άγρια συμμορία, μια γυναίκα δημοσιογράφος σήκωσε το χέρι της στη συνέντευξη τύπου και ρώτησε το εξής:"Για ποιο λόγο αισθάνεστε αναγκασμένος να δείξετε όλο αυτό το αίμα;" Ακουγόταν πραγματικά ενοχλημένη.Ένας απο τους ηθοποιούς, ο Έρνστ Μποργκνάιν, έδειξε απο-ρημένος και ανέλαβε να απαντήσει στην ερώτηση. "Κυρία μου, έχετε δει ποτέ πληγή από σφαίρα να μη ματώνει;" 3

Μνημόσυνα ανθρώπων που έχουν δίκιο1 Θεόφραστος (4ος-3ος αιώνας π.Χ.) στο έργο του «περί Πυρός» η λέξη «ψυχαγωγείον» σημαίνει το ειδικό πηγάδι σε ένα μεταλλείο που σκοπό του είχε να τροφοδοτεί τους Δούλους στα έγκατα της γης με αέρα και κατ’ επέκταση κάθε οπή προς ανανέωση του αέρα (αεριστήριον).2 εκ του ‘υλακτώ’ - μεταχειρίζομαι απρεπή γλώσσα3 Xαρούκι Μουρακάμι- Σπούτνικ Αγαπημένη

HOW TO: DEBASEMENT OF CORUSCATION

I don’t know, I don’t like to see painters talking about images, like they are exceedingly trying to persuade just like a peddler of piety, who will not go away unless you become a convert. (I don’t know, I don’t like) to listen to poets analyzing poems, making more accurate sentences comprised by better, stronger, and more durable words like contractors, who paint a floating screed to make it look like marble. But many words are escaping from my mouth; I am engaged into two fronts: a typological guerilla war against you, who has that culture that demonstrates a high and noble interest to the real and certain; and another against me; against me; one against me.I chose to speak with images but many words escape from my mouth, like a little stone that you step on it and you are extremely close to the entertainer1 but, now, it seems to me like a little groan that you make and you find yourself a step closer to your living-room. But if I am to enter into your living-room, I will also bring along my wolves, and this sounds somehow epic; but the wolves eat a lot, crap a lot, and pee continuously at the edges of the carpet and they hate the couch and howl, howl, they howl;2 they are big jerks, I am telling you, and they really discommode me. I would like to know that everybody loves me and when I pass by they would say “Akis, come over for a beer man; you’re ok”; I used to have that but, now, I have those mother-fucker wolves with me. And so, my friends run short. But, who cares? Did Stalin had friends? If Stalin did not need them why should I need them – or even more so, why should you need them?Now I’d like to share a secret because I don’t want to take time and space from the images by using dirty words: Many years ago, when Sam Peckinpah’s movie The Wild Bunch premiered, a female journalist raised her hand during the press conference and asked:“Why do you have the need to show all that blood?”She sounded really annoyed.One of the actors, Ernest Borgnine, seemed puzzled and decided to answer the question himself.“Ma’am, have you ever seen a non-bleeding wound caused by a bullet?”3

Memorial services of people who are right1 In Theophrastus’ (4th-3rd century BC) work On Fire the word ‘ψυχαγωγείον’ means the special well in a mine, which served as a means of providing fresh air to the slaves situated in the center of the earth and, thus, acted as a mechanism of air circulation (ventilation system).2 In ancient Greek, to ‘howl’ also meant to use uncomely language.3 Haruki Murakami – Sputnik Sweetheart.

Akis Karanoshttp://www.cargocollective.com/karanos

http://akk-kaak.tumblr.comBorn in 1980 in Thessaloniki.

He graduated from Ecole des Beaux-Arts of Saint-Etienne in 2003.Selected exhibitions: "Statement made", Αrt Athina, curated by

Artemis Potamianou. "Rooms 2014", Kappatos Gallery, Athens, curated by Panagis Koutsokostas. "Αrtificialia", Kalos&Klio

Showroom, curated by Panagis Koutsokostas, Thessaloniki. "Black and White": the Ascetics of Painting', Eirmos Thessaloniki. "Side

Effects", Κalos&Klio Showroom, Thessaloniki. "'Yfos-Graphḗ-Lógos" (Andriakena, Karanos, Stamenitis), Choros 18, Thessaloniki. He lives

and works in the Netherlands.

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

39

Ηρωϊκή έξοδος - είσοδος, 201470 x 100 εκ. και 20 x 15 x 10 εκ.Ακρυλικά σε acid-free 100% cotton fabriano, γύψος, πλαστικά άνθη.

Ηeroic exit - entry, 201470 x 100cm and 20 x 15 x 10 cm.

Αcrylics on acid-free 100% cotton fabriano, plaster, plastic flowers.

40

Συνολικά η εργασία αυτή είναι το επιστέγασμα 20 χρόνων μελέτης του καλλιτέχνη στην ζωγραφική διαδικασία. Διερευνώντας την ευρωπαϊκή και αμερικά-νικη ζωγραφική από την ακαδημαϊκή μέχρι και την πιο σύγχρονή της έκφανση η συγκε-κριμένη καλλιτεχνική δουλειά αντιπροσωπεύει μια απελευθερωμένη, σχεδόν επαναστατική μορφολογικά, σύγχρονη ζωγραφική, δίνοντας την προοπτική μιας πλούσιας εκφραστικότητας. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί εικόνες συνειρμικές και εμπνευσμένες από την επικαιρότητα, την μνήμη του αστικού τοπίου, τα αρχεία, το μύθο, τη θεολογία, τα κόμικς, την street art κ.α. και συντίθενται με έναν θε-ατρικό τρόπο. Μέρη από τις εικόνες είναι επεξεργασμένες σε υπολο-γιστή, άλλα προκύπτουν από ζωγραφική παρατήρηση εκ του φυσικού και άλλα δουλεμένα από αρχεία. Στη συνέχεια γίνονται προσχέδια ή κάποια σπουδή και στην πορεία αναδιαμορφώνονται σε καμβά μεγάλων διαστάσε-ων. Δουλεύονται παράλληλα πολλές εικόνες και λόγω του μεγέθους τους ολοκληρώνονται σε μακρύ χρονικό διάστημα. Οι πίνακες που δημιουργεί ο καλλιτέχνης είναι ζωγραφική σε καμβά με οικολογικά χρώματα λαδιού (oil H2O).

Κλεομένης Κωστόπουλοςwww.kleomenis.com

Γεννήθηκε το 1973 στην Πάτρα. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών με ειδικότητα στη ζωγραφική. Το 2000 του απονεμήθηκε το πρώτο βρα-βείο εικαστικών, στον πανελλήνιο δια-γωνισμό της Robert Bosch Stiftung. Το 2007 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στη Γερμανία, στον τομέα της ζωγραφικής και της γραφιστικής με υποτροφίες από τη Robert Bosch Stiftung, την DAAD και την Α.Σ.Κ.Τ. Από το 2012 είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του διεθνούς εικαστι-κού φεστιβάλ Πάτρας “RE-culture”.Έργα του Κλεομένη Κωστόπουλου υπάρχουν σε πολλές ελληνικές και ξένες ιδιωτικές συλλογές. Έχει στο ενεργητικό του 8 ατομικές εκθέσεις και πολλές ομαδικές σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Overall, this work is the capstone of 20 years of the artist’s study of the painting process. Exploring the European and American painting from the academic to its more contemporary expression, this particular artistic work represents a liberated and morphologically almost revolutionary contemporary painting, attributing the perspective of an opulent expressiveness.The artist creates associational images inspired by the current developments, the remembrance of the urban landscape, archives, myth, theology, comics, street art etc. that are composed in a theatrical manner.Parts of the images are edited with the use of a PC, others emerge from painting observation in a natural way, while others are the result of working with archives. Next, many images are simultaneously processed and, due to their size, they are completed within a long interval of time. The paintings the artist creates are painting on a canvas using ecological oil colors (oil H20).

Kleomenis Kostopouloswww.kleomenis.com

Βorn in Patra in 1973. He graduated from Athens School of Fine Arts, majoring in painting. In 2000, he was awarded with the first arts prize of the contest of the Robert Bosch Stiftung. In 2007 he completed his painting and graphic design postgraduate studies in Germany with scholarships granted to him by Robert Bosch Stiftung, the DAAD and ASFA. Since 2012 he has been the chief director of Patra’s international festival of visual arts “RE-culture”. Works by Kleomenis Kostopoulos can be found in many Greek and foreign private collections. He has presented his work in 8 individual and in various collective exhibitions in Greece and abroad.

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

41

Woman, 2013-14200 x 300 εκ.Λάδι H2O σε καμβά.

Woman, 2013-14200 x 300 cm.

Oil H2O on canvas.

For Sale, 2014200 x 380 εκ.Λάδι H2O σε καμβά.

For Sale, 2014200 x 380 cm.

Oil H2O on canvas.

42

Ορέστης Λάζος

Γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Τμήμα Εικαστι-κών και Εφαρμοσμένων Τε-χνών του Α.Π.Θ. με καθηγητή τον Μάκη Θεοφυλακτόπου-λο και τον Κυριάκο Κατζου-ράκη. Αποφοίτησε επιτυ-χώς από το Μεταπτυχιακό της Ανώτατης Σχολής Κα-λών Τεχνών της Αθήνας με κατεύθυνση τις Ψη-φιακές Μορφές Τέχνης. Συμμετείχε σε επιλεγ-μένες ομαδικές εκθέ-σεις, σεμινάρια και workshop σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Orestis Lazos

Born in 1983 in Athens. He studied at the School of Visual and Applied Arts of Aristotle University of Thessaloniki with professors Makis Theofilaktopoulos and Kyriakos Katzourakis. During his Masters studies at Athens School of Fine Arts, he specialized in Digital Arts and graduated with honors. He has participated in selected group exhibitions, seminars and workshops in Greece and abroad.

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

43

Street Fight, 2013Βίντεο.Διάρκεια 1’1”.

The flag, 2013Βίντεο.Διάρκεια 59”.

Street Fight, 2013HD video.

Duration 1’1” .

The flag, 2013HD video.

Duration 59” .

44

Έχοντας σπουδάσει κινηματογράφο, μια τέχνη που περιέχει μέσα της με ιδιαίτερο τρόπο το σύνολο των τεχνών, μοιραία αντιμετωπίζω ως καλλιτέχνης την εικαστική πραγματικότητα με πολλούς τρόπους.Είναι απαραίτητο για μένα να έχω την άνεση και την πολυτέλεια να χρησιμοποιώ συνδυαστικά όλα τα διαθέσιμα μέσα της εποχής μου.Μου είναι επίσης αναγκαίο, λόγω της ψυχοσύνθεσής μου, να ανανεώνω συχνά τα εκφραστικά μου εργαλεία προσεγγίζοντας τα θέματα μου από διαφορετικές κατευθύνσεις.Έχω με αυτό τον τρόπο εξασφαλισμένη τη χαρά κατά τη διαδικασία παραγωγής του έργου, κάτι που μου είναι απολύτως απαραίτητο για να νοιώθω ελεύθερος και αποτελεσματικός .Ενδιαφέρομαι για οτιδήποτε έχει άμεση ή έμμεση σχέση με τον άνθρωπο, είτε αυτό αφορά το άτομο αντιμέτωπο με την μοναξιά του είτε τις κοινωνικές σχέσεις και ισορροπίες.Θεωρώ τη φόρμα απολύτως σημαντική σε ένα έργο τέχνης τόσο όσο και την συγκίνηση που οφείλει να απορρέει από αυτό.Ακόμη και σ’ ένα ακραία εννοιολογικό έργο θ’ αναζητήσω τις απαραίτητες αναλογίες συνάντησης με την φόρμα.

Αλέξανδρος Μαγκανιώτης

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές Master(M.Arch) στον Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό στην “The Bartlett” του U.C.L. στο Λονδίνο.Η πιο πρόσφατη ατομική του με τίτλο: “id: mythologies of unconsciousness” έγινε τον Ιούνιο στην γκαλερί Open C.A.S.E. 303, στην Κηφισιά, ενώ στην αρχή της χρονιάς συμετείχε στα Rooms 2014 που διορ-γανώνει η γκαλερί Καππάτος στο Ξενοδοχείο St. George Lycabettus, στην Αθήνα.Έχει παρουσιάσει το εικαστικό του έργο σε τρεις ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και από το 2005 έχει συμετάσχει σε ομαδικές εκθέ-σεις σε Αυστρία, Ελλάδα, Βέλγιο, Ιαπωνία, Κύπρο, Ολλανδία, Ρωσία, Τουρκία, Ηνω-μένο Βασίλειο και Η.Π.Α.Έργα του βρίσκονται στην συλλογή του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, του Μουσείου των Ονείρων του Freud στην Αγ. Πετρούπολη, στο Μουσείο Λευκάδιου Χερν στην Ιαπωνία, στην Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, στο Ίδρυμα Α. & Λ. Κατακουζηνού και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές.Σήμερα ζει και δημιουργεί στην Αθήνα.

Having studied cinema which combines in a unique way all forms of art, I approach visual arts in multiple ways.It is therefore, necessary for me to be able to combine all means available in order to express myself. I constantly renew my expressive tools, so that I can approach my theme from different points of view.I take pleasure and joy through this process and this is absolutely essential for me in order to feel productive and free.I am interested in whatever has direct or indirect relation with human, whether it concerns an individual facing his solitude or in his social relations and interaction.I think that form is absolutely substantial to a work of art, as much as the emotion that flows from it.

Alexandros Maganiotis

Βorn in Athens in 1972. He studied Architecture at the National Technical University of Athens.

He completed his postgraduate studies and received a Master in Architectural Design (M.Arch) from “The

Bartlett” Faculty of the Built Environment, U.C.L. LondonHis latest solo show was titled: “id: mythologies of

unconsciousness” and was presented in June at Open C.A.S.E. 303, in Kifisia, while in February he took part in

the exhibition: Rooms 2014 held by Kappatos Gallery at St. George Lycabettus hotel, in Athens.

As a visual artist he had three solo exhibitions and since 2005 he took part in many international group shows in Austria, Belgium,

Cyprus, Greece, Holland, Japan, Russia, Turkey, UK and USA.Some of his works are included in the Collection of the American

College of Greece (ACG), Freud’s Dream Museum in St. Petersburg, Chania Municipal Gallery (Crete, Greece), A&L Katakouzenos House

Museum in Athens, Lafcadio Hearn’s Memorial Museum in Japan and other private collections. He currently lives and works in Athens, Greece.

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

45

Ασπιρίνη (σβήνει... τον πόνο), 2014115 x 80 εκ. (κορνίζα).

Mαρκαδόροι σε ημιδιαφανές φιλμ.

Aspirin (releives... every pain), 2014115 x 80 cm (framed).

Markers on semi transparent film.

Ολυμπιακή Τραγωδία, 2014115 x 90 εκ.

Mαρκαδόροι σε ημιδιαφανές φιλμ.

Olympic Tragedy, 2014115 x 90 cm.

Markers on semi transparent film.

46

Η εγκατάσταση ονομάζεται "Άσημοι ήρωες - Διάσημοι ήρωες". Κατεστραμένα πιστό-λια που έχουν παραμορφωθεί βίαια και πο-ζάρουν ως ανθρώπινα θύματα πολέμου. Οι ήρωες που δεν ξαναγύρισαν πίσω. Κάποιοι, οι άσημοι, μείνανε άταφοι κάτω από το δυνατό λυ-τρωτικό φως του ήλιου. Άλλοι, οι διάσημοι, ανα-παύονται με τιμές ταφικές ξαπλωμένοι στο χώμα. Δύο Ολυμπιακά βάθρα νικητών συμπληρώνουν την εγκατάσταση δίνοντας μία ειρωνική διάσταση στην επιτυχία και τη χαρά της νίκης.

Δημήτρης Μεράντζαςhttp://www.merantzas.gr

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967, όπου ζει και εργάζεται. Από το 1993 έχει παρουσιάσει πλήθος ατομικών εκθέ-σεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. 2014, « Αναζητώντας τον Κοινό Τόπο », The Blender Gallery. Αθήνα. 2011, « Άσημοι ήρωες - Διάσημοι ήρωες», Εγκατάσταση, Γκαλερί Elika, Αθήνα. 2009, « Διασταυρώσεις», Δη-μήτρης Μεράντζας- Irfan Onurmen. «Η πραγματικό-τητα είναι πληροφοριοδότης της φαντασίας» -” New Baghdad Museum “ & “Terror Factory “, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Επιμέλεια Γιάννης Μπόλης, Θεσσαλονίκη. 2008, Επιλογή έργων από την ενότητα « Η πραγματικότητα είναι πλη-ροφοριοδότης της φαντασίας», Tsatsis projects/ Artforum, Θεσσαλονίκη. 2006, «Χωρίς τίτλο», Φωτοχημική Ζωγραφική, Γκαλερί Qbox, Αθή-να. 2000, Ανδρέας Βάης - Δημήτρης Μερά-ντζας, γενικός τίτλος έκθεσης «Άνοιξη ’00», Γκαλερί Cheap Art, Αθήνα. 1998, «Οίνο-πνεύματα», σε συνεργασία με το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, γενικός τίτλος έκθεσης « Εργαλεία απελευθέρω-σης», Αθήνα. 1996, Έκθεση σε δύο ενό-τητες «Χρήσιμα τριψήφια τηλέφωνα» και «Φανταστικά σήματα», Κέντρο Σύγ-χρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, Αθήνα. 1993, « Καλημέρα», Κέντρο Σύγχρο-νης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, Αθήνα.

The installation is called “Unknown heroes – Renown heroes”. Destroyed pistols, that have been violently distorted, pose as human war victims. The heroes that have never returned home. Some, the unknown, have stayed unburied under the strong redemptive sunlight. Others, the renown, are resting with honorary burials in the ground.

Dimitris Merantzashttp://www.merantzas.gr

Born in Athens in 1967, where he currently lives and works. Since 1993 he has presented numerous solo

exhibitions in Athens and Thessaloniki. 2014, “Seeking the Common Ground” is the title of an exhibition with a

retrospective character (1993-2013), curator: Megakles Rogakos, The Blender Gallery, Athens. 2011, “Unknown

heroes, Renown heroes”, installation, Elika Gallery, Athens. 2009 “Intersections”, Dimitris Merantzas “Reality is the

informer of Imagination”, State Museum of Contemporary Art, curated by Yannis Bolis, Thessaloniki. 2006, “Untitled”, Qbox

gallery, Athens. 2000Andreas Vais - Dimitris Merantzas, “Spring ‘00”, Cheap Art

space, Athens. 1996, Exhibition in two units: “Useful Three- Digit Numbers” and “Fantastic Signals”, Ileana Tounta Contemporary

Art Centre, Athens. 1993, “Good morning”, Ileana Tounta Contemporary Art Centre, Athens.

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

47

αποκαθήλωση, 2012185 Χ 75 Χ 33 εκ.

Τραπέζι κρεοπωλείου με ελαιογραφία Ελληνικής σημαίας.

pieta, 2012185 Χ 75 Χ 33 cm

Butcher block with Greek flag oil painting.

Άσημοι ήρωες - Διάσημοι ήρωες, 2011Εγκατάσταση.

Ψηφιακές αρχειακές εκτυπώσεις και γλυπτά.

Unknown heroes – Renown heroes, 2011Installation.

Digital archival prints and sculptures.

Λεπτομέρειες εγκατάστασης.Installations details.

TRUST, 2013140 X 44 X 28 εκ.Μάρμαρο, πολυβόλο MG 34.

Trust, 2014140 X 44 X 28 cmMarble, machine gun MG 34.

48

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

Αντώνης Παπαδόπουλος

Γεννήθηκε το 1972 από γονείς οικονομικούς μετανάστες στο Vestervik της Σουηδίας. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ανώτατη Σχολή Τέχνης και Βιομηχανικού Σχεδια-σμού (Ecole Superieur d’Art et design) στο Saint Etienne της Γαλλίας. Απέκτησε το Εθνικό δίπλωμα Πλαστικών Τεχνών (Diplome National d’Art Plastique) το 1997 και το Ανώτατο Εθνικό Δίπλωμα Πλαστικής Έκφρασης (Diplome National Superieur d’ expression plastique – Master ) to 1999. Από το 2000 μένει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη και στο Κιλκίς. Είναι μέλος και πρόεδρος της πολιτιστι-κής και καλλιτεχνικής ομάδος «Ίριδα» στο Κιλκίς. Έργα του υπάρχουν στο Κ.Μ.Σ.Τ. της Θεσσαλονί-κης, σε μεγάλες ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.Έχει πραγματοποιήσει 9 Ατομικές Εκθέσεις (Επι-λογή : 2004 Αίθουσα Τέχνης Ζεύξις, Θεσσαλονίκη / 2009 «Ins and outs» Αίθουσα Τέχνης Αστρολά-βος Δεξαμενή, Αθήνα / 2012 «Διπλές Αντανα-κλάσεις» Ασττολάβος Δεξαμενή, Αθήνα / 2013 Αllegoria Cube Gallery, Πάτρα. Έχει πάρει μέ-ρος σε περισσότερες από 30 ομαδικές εκθέσεις (Επιλογή: 2007 «Μετ΄επιστροφής», Γαλλικό Ινσιτούτο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη / 2007 «Δείπνο», Αθλητικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη / 2008 «Περιβάλλον Δράση 08» , Βίλα Καζούλη, Αθήνα / 2009 «Σημει-ώσεις για ένα δέντρο», πολιτιστικό κέντρο Μελίνα, Αθήνα / 2009 «urbulent time» The art foundation, Aθήνα, / 2012 «Bonjour και καληνύχτα» Αίθουσα Τέχνης Artis Causa , Θεσσαλονίκη / 2012 «Cross Roads» Αί-θουσα Τέχνης ARKA , Βίλνιους Λιθουα-νία / 2012 «Schadenfreude» (χαίρομαι με τη λύπη σου), CAMP Contemporary Art Meeting Point, Aθήνα / 2012 «Cross Roads», Σουηδία / 2013 «Εξωστρέφεια» Ελληνικό Προξενείο Κωνσταντινού-πολη / 2013 «Vanitas» Άγιος Ρόκκος Χανιά Κρήτης / 2014 «Μετάβαση», Δημοτική Πινακοθήκη Αθήνα / 2014 «Vanitas» Παλιά Λουτρά Πάτρας.

Antonis Papadopoulos

He was born in 1972 from Greek parents economic migrants at Vestervik, Sweden. He completed his studies at Ecole Superieur d’Art et design of Saint Etienne in France. He gained his Diplome National d’Art Plastique in 1997 and his Diplome National Superieur d’ expression plastique – Master in 1999. Since 2000 he lives and works in Thessaloniki and Kilkis. He is a member and the president of the cultural and artistic team “Iris” in Kilkis. Artworks of his can be found at the State Museum of Contemporary Art of Thessaloniki and in private collections in Greece and abroad. He has showed 9 solo exhibitions including: 2004 Art Space Zefxis, Thessaloniki, 2009 “Ins and outs” Art Space Astrolavos Dexameni, Athens, 2012 “Double Reflections” Astrolavos Dexameni, Athens, 2013 Αllegoria Cube Gallery, Patras. He has participated in more than 300 group exhibitions including: 2007 “Roundtrip”, Institut Français de Thessalonique, Thessaloniki, 2007 “Dinner”, Thessaloniki Sports Museum, Thessaloniki, 2009 “urbulent time” The art foundation, Athens, 2012 “Bonjour and goodnight” Artis Causa Gallery, Thessaloniki, 2012 “Cross Roads” Art Space ARKA, Vilnius Lithuania, 2012 “Schadenfreude” CAMP Contemporary Art Meeting Point, Athens, 2012 “Cross Roads”, Sweden, 2013 “Εxtraversion” Greek Consulate in Istanbul, 2013 “Vanitas”, Chania Crete, 2014 “Transition”, Municipal Gallery of Athens, 2014 “Vanitas”, Old Hamam Patras.

49

Χωρίς τίτλο, 2014Moλύβια σε χαρτί.

The Decay of, 2014Διαδραστική εγκατάσταση

Χωρίς τίτλο, 2014Moλύβια σε χαρτί.

Untitled, 2014Pencils on paper.

The Decay of, 2014Interactive installation.

Untitled, 2014Pencils on paper.

50

Γιώργος Παπακαρμέζης

Γεννήθηκε στα Γιαννιτσά τον Μάιο του 1982. To 2003 εισάγεται στη Σχολή Καλών Τεχνών, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σπουδάζει ζωγραφική με καθηγητές τους Μάκη Θεοφυλακτόπουλο (Α’ και Β’ έτος) και Γιώργο Γκολφίνο (Γ’ - Ε’ έτος). Παρακολουθεί μαθήματα φωτογραφίας με καθηγητή τον Γιώργο Κατσάγγελο καθώς και μαθήματα χαρακτικής με καθηγητή τον Ξενή Σαχίνη. Το τρίμηνο Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου 2004 φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Βελιγραδίου μέσω προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών, στα πλαίσια της διμερούς συμφωνίας των πανεπιστημίων, με καθηγητή τον Velizar Krstic. Το 2008 αποφοιτεί από τη Σχολή Καλών Τεχνών με Άριστα. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις. UNDER|STAND|ATLAS, Γκαλερί Αστρολάβος - Δεξαμενή, Αθήνα, 2014. Χώρος Τέχνης Ορφέως 20, Ξάνθη, 2010. Γκαλερί Artis Causa, Θεσσαλονίκη, 2010.

Yorgos Papakarmezis

Βorn in Giannitsa, Greece in May 1982. In 2003 he enrolled in the Faculty of Fine Arts (School of Visual and Applied Arts) of the Aristotle University of Thessaloniki. He studied painting under professors Makis Theofylaktopoulos (1st and 2nd year) and Yorgos Gofinos (3rd – 5th year), and he has also attended photography courses under Yorgos Katsaggelos as well as engraving courses under Xenis Sahinis. In the trimester of October-December 2004, he studied in the Belgrade School of Fine Arts under Velizar Krstic, via the student’s exchange program agreed between the two universities. In 2008 he graduated from the school of Fine Arts of Thessaloniki with distinction. He has participated in several exhibitions in Greece and abroad and he has showed three solo exhibitions. UNDER|STAND|ATLAS, Astrolavos-Dexameni, Athens, 2014. Art galery Orfeos 20, Xanthi, 2010. Artis Causa Gallery, Thessaloniki, 2010.

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

51

Inferior, 2014150 x 140 εκ.Λάδι σε λινό.

Inferior, 2014, 150 x 140 cm.

Oil on linen.

Κύκλος II,, 2014150 x 140 εκ.Λάδι σε λινό.

Circle Il, 2014150 x 140 cm.

Oil on linen.

52

Το «Στερεά Συχνότητα» πρόκειται για τη δεύτε-ρη δουλειά των Α. Πλωμαρίτη και Μ. Κρεμέτη. Το performance αυτό επιθυμεί να υπογραμμίσει την διαδρομή της επιβίωσης του ατόμου μέσα από το χρόνο. Μια διαδρομή ανάδειξης ενός ήρωα που δεν μπορεί να κάνει χωρίς τον αντί-ήρωα του. Η χρήση του σώματος αποτελεί σημείο πορείας. Πρό-κειται για μια ταλάντωση που έχει αρχή το έδαφος και τέλος τον αέρα. Χρησιμοποιούν το μάρμαρο ως κανόνα και την τάση του σχοινιού ως άξονα της βαρύτητας κά-θετο στη γη. Με το performance αυτό προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα καινούριο κώδικα επικοινωνίας απαλ-λαγμένο από ρόλους.

Κρεμέτη ΜαρίαΓεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, σπούΓεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, σπούΓ -δασε στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγω-γής και Εκπαίδευση του Αριστοτέλειου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκης. Παράλληλα με τις σπουδές της ανέπτυξε τις δεξιότητες της στη ζωγραφική και στην τέχνη της performance .Τα τελευταία δυο χρόνια συνεργάζεται με τον performance artist Αλέξανδρο Πλω-μαρίτη. Συμμετείχε στην 4η Μπιενάλλε Σύγχρονης Τέχνης (της Θεσσαλονίκης) και στο 3ο Φεστιβάλ Περφόρμανς στο πλευρό του Ron Athey. Ζει κι εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.

Αλέξανδρος ΠλωμαρίτηςΓεννήθηκε στην Καστοριά. Μετακόμισε στο Λον-δίνο, όπου σπούδασε θέατρο και Aγγλική λογο-τεχνία στο London Metropolitan University και Δραματουργία στο Queen’s Mary University του Λονδίνου. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Brunel University με θέμα την περφόρμανς. Το 2008 παρουσίασε την πρώ-τη του περφόρμανς με τους ιδρυτές της Leibniz Live Art Company, οι οποιοι άσκη-σαν και ασκουν μεγάλη επιρροή στο μετέ-πειτα έργο του, στο φεστιβάλ NRLA της Γλασκόβης. Έχει παρουσιάσει δουλειές του σε φεστιβάλ, γκαλερί και σε εξωτε-ρικούς χώρους στο Λονδίνο, τη Γλα-σκόβη, τη Ρώμη, τη Λευκωσία, τη Πάτρα και τη Θεσσαλονίκη. Ζεί και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.

He is working with the concept of the limit on its representation and its meaning. On the one hand using the limit as a structural element, he sets limits to space, by intervening and creating with the use of linear elements and simple forms of recognized symbols, new spatial conditions. On the other hand the form of the limit becomes a codified code by asking questions about the perception of the limit as an experience.

Kremeti MariaΒorn and raised in Thessaloniki. She studied Education at

Aristotle University of Thessaloniki. During her studies she evolved her skills in performance art and painting. During the past two years

she has been collaborating with the performance artist Alexandros Plomaritis. She has taken part at the 4th Thessaloniki Biennale of

Contemporary Art and the 3rd Thessaloniki Performance Festival participating in Ron Athey’s performance incorruptible flesh: Messianic

Remains. Lives and works in Thessaloniki.

Alexandros PlomaritisΒorn in Kastoria. He moved to the United Kingdom to study Theatre

and English Literature at London Metropolitan University. He has also received a Diploma on Dramaturgy from Queen Mary University

of London. Later on he completed his Master Degree on Contemporary Performance Making at Brunel University. Ιn 2008 he staged his first

performance with the performance company Leibniz Live Art Company, whose work have deeply influenced his performances, at the NRLA Festival

of Glasgow. He has presented a number of performances in Festivals, galleries and in public spaces in London, Glasgow, Rome, Nicosia, Patra and

Thessaloniki. He lives and works in Thessaloniki.

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

53

Solid FrequencyPerformance. Διάρκεια: 40 Λεπτά.

Στερεά ΣυχνότηταPerformance.

Duration: 40 min.

54

WEASTΤο βίντεο αυτό τραβήχτηκε ξαφνικά, χωρίς προετοιμασία, χωρις μυθοπλασία και πραγματεύεται τη βία και το ρατσισμό ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση. Στην περίπτωσή μας παρακολουθούμε την περιπέτεια ενός ανθρώπου από την Ανατολή.

THE FALL AND THE RISE AND THE FALLΗ ταινία είναι μια έρευνα πάνω στις ομοιότητες της ιδανικής πόλης του Mahagonny και μιας νέας ‘γης της επαγγελίας’. Είναι πρότζεκτ μεγάλου μήκους, που βασίζεται σε ένα τραγούδι και μια οπερέτα, που περιγράφει την μαζική μετακίνηση ανθρώπων σε μια ιδανική γη.

Θανάσης Ταταύλαλης Γεννήθηκε στις 17/01/1981, στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε υποκρι-τική στο Εθνικό Θέατρο και έκανε την πρώτη του ταινία μικρού μή-κους το 2003. Από τότε δημιούρ-γησε και συμμετείχε σε δεκάδες ταινίες μικρού μήκους.Η πρώτη του μεγάλου μή-κους ταινία “The fall and the rise and the fall” ολοκλη-ρώθηκε το 2013. Αυτή τη στιγμή, το επόμενο ντοκι-μαντέρ του «Roots in the Heart - A European Folk Magic Documentary», βρίσκεται στο μοντάζ.

WEASTThe video was taken without any preparation or myth and discusses the violence and the racism between East and West. In our case we watch the adventures of a man from the East.

THE FALL AND THE RISE AND THE FALLThis movie is a statement and a research about the similarities between the ideal city of Mahagonny and a new ‘promise land- utopia’. It is a feature docu-drama project based on a song and also on an operetta dealing with the migration of a mass of people to an ideal land.

Thanasis Tatavlalis

Born on 17/01/1981, in Thessaloniki. He studied acting in the National Theater and made his first short movie in 2003.

He created and participated in many short films. His first full length movie is called “The fall and the rise and the fall”, completed in 2013.

He is currently editing his next documentary “Roots in the Heart - A European Folk Magic Documentary”.

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

55

THE FALL AND THE RISE AND THE FALLΈτος Παραγωγής: 2010

Σκηνοθεσία: Θανάσης ΤαταύλαληςΗθοποιοί:Jimmy Trash, Ανδρέας Κωνσταντίνου

Χώρες παραγωγής: Ελλάδα, Γερμανία

Year: 2013Country of production: Greece, Germany

Director: Athanasios TatavlalisCast: Jimmy Trash, Andreas Konstantinou

Screenplay: Thanasis TatavlalisEditor: Zan Tot, Nicola Powell

Director of photography: Thanasis TatavlalisMusic: Athanasios Tatavlalis, Constantinos Kontos,

Tahsso Ifantis, Jimmy Trash and the Gunpowder Tem-ple of Heaven, Alexandros Drossos

Sound Mix: Orestis KamperidisAssistants: Eleni Angelopoulos, Ewa Kniaziak

Video Artists: Eva Papamargariti, Konstantinos PeppasTrailer: https://vimeo.com/30012868

Συντελεστές WEASTΣκηνοθεσία-σύλληψη: Θανάσης ΤαταύλαληςΗθοποιοί: Γιούλη Τάσιου, DulalΠρωτότυπη μουσική: Κωνσταντίνος ΚόντοςΜοντάζ: Γιώργος Καστάνης Έτος Παραγωγής: 2010Διάρκεια: 7:13 λεπτά

By WEASTConcept-Director: Thanasis TatavlalisCast: Giouli Tasiou, DulalOriginal music : Konstantinos KontosMontage: George KastanisYear: 2010Duration: 7-13 minutes

56

Το αρχέτυπο του Ήρωα1

H μητέρα είναι παρθένος βασιλικής καταγωγήςΟ πατέρας είναι βασιλιάςΟ πατέρας έχει συγγένεια με τη μητέραΥπερφυσική σύλληψηΟ ήρωας φέρεται πως είναι ο υιός του ΘεούΑπόπειρα δολοφονίας του Ήρωα σε βρεφική ηλικία, συνήθως από τον πατέραΟ Ήρωας φυγαδεύεται ως νήπιοΑνατρέφεται από θετούς γονείς σε μακρινή χώραΔεν υπάρχουν στοιχεία από την παιδική ηλικίαΕπιστρέφει ή πηγαίνει στο μελλοντικό βασίλειοΘριαμβεύει κατά του Βασιλιά, Δράκου, Γίγαντα, ΘηρίουΠαντρεύεται πριγκίπισσα (συχνά τη κόρη του προκατόχου)Στέφεται βασιλιάςΓια μία χρονική περίοδο βασιλεύει ειρηνικάΕπιβάλλει την έννομη τάξηΧάνει την εύνοια των θεών ή των υπηκόωνΑπομακρύνεται από το θρόνο και την πόληΒρίσκει μυστηριώδη θάνατο συχνά στη κορυφή ενός λόφουΟι απόγονοι του, αν υπάρχουν, δεν τον διαδέχονται (δεν ιδρύεται δυναστεία)Η σωρός του δεν θάβεται παρ’ όλα αυτά υπάρχει ένα ή και περισ-σότερα ταφικά μνημείαΣημειώστε x στις προσωπικές σας συσχετίσεις.

1 Διαθέσιμο στο Wikipedia http://en.wikipedia.org/wiki/Hero[accessed 06/08/2014].

Βούλα Φρασιόλα

Γεννήθηκε το 1979 και είναι απόφοιτη της Σχολής Καλών Τεχνών, Tμήμα Εικαστι-κών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ-σαλονίκης και μεταπτυχιακή φοιτή-τρια του Frank Mohr Institute. Ζει και εργάζεται στην Ολλανδία. Επιλο-γή ομαδικών εκθέσεων: Rooms, St George Lycabettus, Kappatos Gallery, Αθήνα,παρουσίαση με Άκη Καράνο, επιμέλεια Παναγής Κουτσοκώστας. Άσπρο- Μαύ-ρο: η ασκητική της ζωγραφικής, Ειρμός Gallery, Θεσσαλονί-κη. Side Effects, Kalos&Klio Showroom, Θεσσαλονίκη. What we want, Πεδίο Δρά-σης Κόδρα, Θεσσαλονίκη.

Hero archetype1

Mother is a royal virginFather is a kingFather is related to motherUnusual conceptionHero reputed to be son of godAttempt to kill hero as an infant, often by father or maternal grandfatherHero spirited away as a childReared by foster parents in a far countryNo details of childhood Returns or goes to future kingdom Is victor over king, giant, dragon or beastMarries a princess (often daughter of predecessor)Becomes king For a time he reigns uneventfullyHe prescribes laws Later loses favor with gods or his subjectsDriven from throne and city Meets with mysterious death often at the top of a hillHis children, if any, do not succeed him [i.e., does not found a dynasty]His body is not buriedNonetheless has one or more holy sepulchers or tombsCheck if you find a personal association with the above

1 From Wikipedia, the free encyclopedia.Available from http://en.wikipedia.org/wiki/Hero[accessed 06/08/2014].

Voula Frasiola

Born in 1979, she graduated the Faculty of Fine Arts, School of Visual and Applied Arts, Aristotle University with post graduate

studies at Frank Mohr Institute. She lives and works in the Netherlands. Selected Exhibitions: Rooms 2014, Kappatos Gallery, St Gorge

Lycabettus, Athens, Collaboration with Akis Karanos, curated by Panagis Koutsokostas. Black and White, the ascetic of painting, Eirmos Gallery,

Thessaloniki. Side Effects, Kalos&Klio Showroom, Thessaloniki. What we want, Kodra Fresh, Action Field Kodra, Thessaloniki.

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

57

Χωρίς τίτλο, 2014Βίντεο εγκατάσταση.Μεταβλητές διαστάσεις. Χώμα, νερό, τσιμέντο.

Untitled, 2014Video installation.

Variable dimensions. Soil, water, concrete.

58

ΠΟ

ΛΥΤΙ

ΜΕΣ

ΥΛ

ΕΣ Σ

Ε ΣΠ

ΟΥΔ

ΑΙΟ

ΥΣ

ΚΑ

ΙΡΟ

ΥΣ

VA

LUA

BLE

MAT

TER

S IN

VA

LUA

BLE

TIM

ES

Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών ΦλώριναςΠανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας - Σχολή Καλών Τεχνών

Greece, welcome home!Τα τελευταία χρόνια ο Ελληνικός τουρισμός έχει καθιερωθεί στον Τα τελευταία χρόνια ο Ελληνικός τουρισμός έχει καθιερωθεί στον Τπαγκόσμιο τουριστικό χάρτη.Ελλάδα ένα ταξίδι στον πολιτισμό.Το εφήμερο εμπεριέχει το τέλος, μια συνθήκη προσωρινής ύπαρξης• η συνθήκη της δημόσιας παρουσίας εμπεριέχει την έκθεση, άρα και τη διακινδύνευση ενώ η έννοια του ζωντανού θεάματος το τυχαίο και την ανατροπή. Η ευάλωτη αυτή θέση του performer στο αστικό τοπίο προσφέρει όμως ακόμη την αμεσότητα της επικοινωνίας, τη δυναμική της πράξης και τη συμμετοχή στη δημόσια σφαίρα.Καλώς ήλθατε στη γενέτειρα της δημοκρατίας.Ελλάδα σταθερή αξία.Η χρήση του δημόσιου χώρου, η κίνηση και η συμπεριφορά μας σ’ αυτόν, η οικειοποίησή του, καθώς και η ταυτότητά μας ως προσδιοριζόμενη μερικά από τη θέση μας σ’ αυτόν, αποτελούν σήμερα σημεία αφετηρίας για την επανεξέτα-ση της έννοιας του δημόσιου πέρα από τα συνηθισμένα δίπολα.Οι μεγάλες πόλεις όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, υποδέχονται κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες με μεγάλες προσδοκίες απ' όλο τον πλανήτη.Αφήστε μας να σας ταξιδέψουμε.Ζούμε στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου.Η αυξανόμενη επιτήρηση, ο αποκλεισμός, η γκετο-ποίηση περιοχών, η ανασφάλεια και ο φόβος, είναι μερικές από τις νέες συνθήκες ύπαρξης στο δημόσιο χώρο. Ο δημόσιος χώρος ως χώρος έκφρασης της δημόσιας σφαίρας, συνάντησης, συνύπαρξης και αποδοχής του διαφορετικού, έχει μετατραπεί σε χώρο αλλοτρίωσης, αντιπαράθεσης και σύγκρου-σης με τον άλλο.Σταυροδρόμι Ανατολής-Δύσης.Ιθαγένεια.Παλιννόστηση.Γηγενής.Για την performance “Θεσσαλονίκη ανάμεσα” οι φοιτητές και φοιτήτριες του μαθήματος της “Performance: Θεωρία και Πράξη” ερεύνησαν καταρχήν την πόλη της Θεσσαλονίκης ως τόπο συνάντησης εθνοτήτων και πολιτισμών. Η performance που προέκυψε είναι έργο για τον ξένο γύρω μας και τον “ξένο μέσα μας”.1 στους 4.Παγκόσμια κυκλοφορία.2 προς 10.ΖΗΣΕ ΤΟ ΜΥΘΟ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Xρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το βιβλίο “Performance now v.1: Επιτελεστικές πρακτικές στην τέχνη και δράσεις in situ”, Α. Αυγητίδου & Ι. Βαβακίδου (Επιμ.) καθώς και το κείμενο της performance.

Department of Fine and Applied Arts Florina

University of Western Macedonia - School of Fine Arts

Greece, welcome home!During the last years, Greek tourism has established its own share at the global map of tourism.Greece, a journey to civilization.The ending is an integral part of the notion of ephemeral, a condition of temporary existence; the condition of public presence makes allowance for exposure, therefore also imperilment, while the notion of live show includes randomness and inversion. However, this vulnerable position of the performer in the urban environment contributes to the direct character of communication, the dynamic of the action and the participation to the public sphere.Welcome to the cradle of democracyGreece, a point of referenceOur use of public space, our movement and behaviour in it, its appropriation, as well as our identity as partly determined by our position in it, are nowadays the pivotal points for reconsidering of the meaning of ‘public’ beyond the usual dipoles.Large cities such as Athens and Thessaloniki, host every year thousands of tourists coming with great expectations from all around the planet.Let us take you on a journey.We live in the richest country in the world.Increasing surveillance, exclusion, ghettoization of regions, insecurity and fear are some of the new conditions of being in the public space. The public space as space for the expression of the public sphere, as space of meeting, coexisiting and accepting difference, has turned into a space of alienation, controversy and conflict with the other.Crossroad of East and West.NationalityRepatriationIndigenousFor the performance ‘Thessaloniki InBetween’ the students of the class ‘Performance: Theory and Practice’ investigated primarily the city of Thessaloniki as a place where ethnicities and cultures meet with each other. The performance that resulted is a work for the stranger around us and the "stranger inside us". 1 out of 4Global circulation2 to 10LIVE YOUR MYTH IN GREECE

Excerpts of the book "Performance now v.1 Performative practices in art and in situ actions"(A. Avgitidou & I. Vavakidou [editor]) as well as the performance text were used.

59

Θεσσαλονίκη ΑνάμεσαPerformance.

Συντονισμός: Αγγελική Αυγητίδου, Επίκ.Καθηγήτρια.Σύλληψη: Αγγελική Αυγητίδου και φοιτητές/φοιτήτριες Τ.Ε.Ε.Τ.

PerformersΙωαννίδης Αβέτικ Γιώργος, Καλογήρου Φίλιππος, Καρακάντζου Θεώνη, Μηλιτσοπούλου Αναστασία, Περδικάρη Παναγιώτα, Ρούσσου Αγνή, Σαμαρά Άννα-Μαρία, Σκούρτης Χρήστος, Σκουρτσίδης Παναγιώτης, Τασχουνίδου Σοφία, Τζάνη Χριστίνα, Τόπακας Νικόλαος, Τσαμκόσογλου Άννα.

Thessaloniki InBetweenPerformance.

Coordination: Angeliki Avgitidou, Assistant Professor.

Concept: Angeliki Avgitidou and students of the department.

PerformersIoannidis Avetik Giorgos, Kalogiros Filippos,

Karakantzou Theoni, Militsopoulou Anastasia, Perdikari Panagiota, Rousou Agni, Samara Anna-Maria, Skourtis Christos, Skourtsidis

Panagiotis, Tashounidou Sofia, Tzani Christina, Topakas Nikolaos, Tsamkosoglou Anna.

ΕΠΙΜ

ΕΛΗ

ΤΕΣ

Ανθή Αργυρίου Παναγής Κουτσοκώστας CU

RAT

ORS

Anthi ArgiriouPanagis Koutsokostas

ΚΑ

ΛΛΙ

ΤΕΧΝ

ΕΣΑναστασία ΑγάθουΒασίλης ΑλεξάνδρουΜαρία ΑνδρικοπούλουΕλεάνα ΑντωνάκηSol ArcherΓιώργος ΓεροντίδηςΔημήτρης ΓκέτσιςΚωνσταντίνος ΓκράτσαςΓιάννης ΔελατόλλαςΚωνσταντίνα Δούνια & Ιουλία ΧαραλάμπουςΜαίρη ΘηβαίουΛία ΚατόπηΧριστόφορος ΚατσαδιώτηςΠαναγιώτης ΚεφαλάςΘωμάς ΚοντόςΈιντζι ΚορόναΔήμητρα ΚούτσιανουΚωνσταντίνος ΚωτσήςΔήμητρα ΜπαϊρακτάρηΕλεάννα ΜπαλέσηΔάφνη Μοναστηριώτη Φανούρης ΜωραϊτηςΝίκος ΠαναγιωτόπουλοςΓιώργος ΠαπαφίγκοςNicolas ParadiseloΖωή ΣκλέπαΧρήστος ΣκούρτηςΜαργαρίτα ΣτέφουΙσμήνη ΤελιγιορίδουΔημήτρης Τζικόπουλος- Μποσδίκης Γιώργος ΤρύφωνΔημήτρης ΦραγκάκηςΠυθαγόρας Χατζηανδρέου Μάγδα Χριστοπούλου

Anastasia Agathou Vassilis Alexandrou

Maria Andrikopoulou Eleana Antonaki

Sol Archer Yiorgos Gerontidis

Dimitris Getsis Konstantinos Gratsas

Yiannis Delatollas Konstantina Dounia & Julia Charalabous

Maria ThivaiouLia Katopi

Christoforos Katsadiotis Panayiotis Kefalas

Thomas Kontos Konstantinos Kotsis

Angie KoronaDimitra Koutsianou

Dimitra BairaktariEleanna Balesi

Dafnie MonastiriotiFanouris Moraitis

Nikos PanayiotopoulosYorgos Papafigos

Nicolas ParadiseloZoi Sklepa

Christos SkourtisMargarita Stefow

Ismini TeliyioridouDimitris Tzikopoulos- Bosdikis

Yiorgos TryfonDimitris Fragakis

Pythagoras ChatziandreouMagda Christopoulou

ARTI

STS

Μάγδα Χριστοπούλου Magda Christopoulou

Ομαδική έκθεση KODRA FRESH Group Exhibition

Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Μacedonian Museum of Contemporary ArtState Museum of Contemporary Art

62

KO

DR

A F

RE

SH

Έκθεση Κόδρα Fresh: Οι ήρωες πέθαναν. Ζήτω οι ήρωες!

Από τι είναι φτιαγμένος ένας ήρωας; Πώς διαμορφώνεται σε εποχές κρίσης και σύγχυσης η ανάγκη, η κατασκευή και η χρήση ηρώων και συμβόλων; Ποια είναι η συμβολή της ιδεολογίας στη διαμόρφωση των ηρώων και ποια είναι τα υλικά κατάλοιπα που αφήνουν πίσω τους στην ιστορία και στη δημόσια σφαίρα; Ποια στοιχεία κρατάμε σήμερα ως «πολύτιμες ύλες», προκειμένου να αφηγηθούμε το παρελθόν; Με ποιους τρόπους διαπραγματεύεται η καλλιτεχνική πρακτική την κληρονομιά που κάθε φορά επιλέγει και πώς συγκροτείται ή συγκαλύπτεται σε ένα έργο τέχνης μια γενεαλογία επιρροών, συμβολισμών και προτύπων; Πώς διαχειρίζεται ο ίδιος ο καλλιτέχνης την αρχαιολογία του υλικού του και πώς εκφράζονται οι ασυνέχειες, οι ρήξεις και οι ανακολουθίες αυτής της κληρονομιάς στο εικαστικό αποτέλεσμα;

Η ανάγκη δημιουργίας αλλά και βεβήλωσης ηρώων και συμβόλων εδράζεται σε αξίες που αναδύονται ή κατακρημνίζονται, στη διαπλοκή της ιστορίας, της μνήμης και της ταυτότητας, αλλά και σε μηχανισμούς προπαγάνδας, πολιτικής και διακυβέρνησης. Η γοητεία που ασκεί το ηρωικό οφείλεται στη στενή του συνάφεια με την υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων και στις υπαρξιακές, ηθικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις όσον αφορά στην αναμέτρηση με τη θνητή συνθήκη. Η περιβολή του ηρωικού διακρίνει αυτόματα το αντίστοιχο πρόσωπο από το ανώνυμο πλήθος, αναγάγοντάς το σε θεό ή ημίθεο στις αρχαϊκές κοινωνίες και μνημονεύοντας αιώνια το όνομα και την ιστορία του στη δημόσια σφαίρα και στην ιστορική καταγραφή στις μεταγενέστερες κοινωνίες. Για παράδειγμα, οι ήρωες των ομηρικών επών, οι άθλοι του Ηρακλή, οι αρχαϊκές ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης, τα ηγεμονικά πορτρέτα της Αναγέννησης, οι ήρωες του ’21 του ελληνικού έθνους-κράτους, η αναπαράσταση αγίων και θεοτήτων στη βυζαντινή και στην παγκόσμια λατρευτική παράδοση αντίστοιχα, τα μνημεία των πεσόντων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και οι υπερήρωες των κόμικς και του κινηματογράφου, δημιουργούν ένα ετερόκλητο και πολυδιάστατο φάσμα ηρωικής εικονογραφίας που αντανακλά κάθε φορά το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτισμικό τους πλαίσιο.Με «πολύτιμη ύλη» την πολυσημία και τα

ερμηνευτικά σχήματα του ηρωικού συμβολισμού και των υλικών του αναπαραστάσεων, σε μία κλίμακα που εκτείνεται από τη λατρεία έως την αποκαθήλωση, χαρτογραφούμε ένα ευρύ τοπίο έρευνας και πειραματισμού. Νέοι καλλιτέχνες προσεγγίζουν μέσα από τα έργα τους τα ίχνη του ηρωικού παραδείγματος και τη ρήξη μαζί του, διαπραγματεύονται τις ασυνέχειες των μύθων, των ιστορικών αφηγήσεων και του υλικού αποθέματος και προτείνουν νέες στρωματογραφίες με γνώμονα την αποτύπωση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.

Ανθή Αργυρίου Παναγής Κουτσοκώστας

Επιμελητές έκθεσης Κόδρα Fresh 2014

63

Heroes are dead. Long live the heroes!

What is a hero made of? At times of crisis and confusion, how are the need, the creation and the use of heroes and symbols formed? How does ideology contribute in shaping heroes and what kind of ‘heroic’ material residue is left behind in history and in the public sphere? Which elements are kept today as “valuable matters” in order to narrate the past? How does artistic practice negotiate the legacy it opts for each time and how is a genealogy of influences, symbolisms and patterns constituted or concealed in a work of art? In what ways do artists come to grips with the archaeology of their primary material and how are discrepancies, ruptures and breaches of this ancestry expressed in the final artistic result?

The need to create as well as to desecrate heroes and symbols rests in values and principles that emerge from or collapse, in the interweaving of history, memory and identity but also in power mechanisms of propaganda, control and governance. Heroism fascinates due to its close affinity with the overcoming of human limits and the existential, ethical and philosophical connotations when it comes to the confrontation with mortality. The guise of heroism automatically elevates a person from the historical anonymous mass, raising him to god or demigod in archaic societies and citing his name and story in the public sphere and in historical records in later societies. For instance, the Homeric epic heroes, the deeds of Hercules, Old Testament archaic stories, Renaissance royal portraits, Greek War of Independence heroes, the representation of saints and deities in Byzantine and world devotional tradition, the WWII monuments as well as comics and superheroes films, generate an incongruous and multidimensional range of heroic iconography which respectively reflects their historical, social and cultural context.

Considering both polysemy and the interpretative patterns of heroic symbolism with its material impressions as “valuable matter”, we seek to map a broad field of research and experimentation in a range extending from worship to disestablishment. Young artists approach through their artworks the traces of

the heroic paradigm and the rupture with it, they negotiate the inconsistencies of myths, of historical narratives and material residue and they propose new stratigraphies grounded on the imprint of the past, present and future.

Anthi ArgyriouPanagis Koutsokostas

Curators of exhibition Kodra Fresh 2014

64

KO

DR

A F

RE

SH

Τι σημαίνει κατοικώ;Ποια είναι η κατοικία σου; Η ανεστιότητα(;).Παρουσιάζεται μια κατασκευή, μια τελε-τουργία με αρχή τη γη και το νερό (η Ζωή) και με αναφορά στην αρχική κατάσταση, στη φυσικότητα, προτάσσοντας την αποανάπτυξη ως ανάγκη και τρόπο βίωσης.Ρωτά για την προέλευση και τον προορισμό.Για την αναζήτηση της ουσίας του οικείν, του διαμένειν.Κάθε εσωτερικό κατοικίας ή δημόσιος αστικός χώ-ρος μπορεί να προσφέρει την εξής μετατόπιση: να διαρρηχθεί η θέση του κατοίκου-χρήστη με αυτή της ουσιαστικής κατοίκησης.Στο όνομα της κοινότητας.Ποιες οι αρχές της αρχιτεκτονικής; Και ποιες οι νέες ανά-γκες στο ζήτημα της δόμησης σήμερα;

What does inhabit mean?Which is your dwelling? Homelessness(?).A structure is exhibited, a ritual that begins with soil and water (Life) and with reference to the primary situation, to naturalness, giving precedence to degrowth as a need and way of living.It asks about the origin and the destination.About the quest of the essence of inhabiting, of dwelling.Every interior of a dwelling or of a public urban space can offer the following shift: the thesis of the inhabitant-user to be ruptured by that of the essential habitation.In the name of commonness.What are the principles of architecture? And what are the new needs on the matter of construction today?

Anastasia Agathou

Born in 1992 in Athens. She studies at the Department of Plastic Arts and Sciences of Art of the School of Fine Arts of the University of Ioannina.

She participated in Athens Video Art Festival 2013 exhibiting a video and in «Paraliart - Ephemeral art between the city and the sea» action (Thessaloniki,

June 2014) with a sculpture installation.

Αναστασία Αγάθου

Γεννήθηκε το 1992 στην Αθήνα. Φοιτά στο Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επι-στημών της Τέχνης της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχει συμμετάσχει στο Athens Video Art Festival 2013 με ένα βίντεο και στην δράση «Paraliart - Εφήμερη τέχνη μεταξύ πόλης και θάλασσας» (Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2014) με μία γλυπτική εγκατάσταση.

65

Χωρίς τίτλο, 2014Βίντεο εγκατάσταση.Μεταβλητές διαστάσεις. Χώμα, νερό, τσιμέντο.

Untitled, 2014Video installation.

Variable dimensions. Soil, water, concrete.

66

KO

DR

A F

RE

SH

Στη συγκεκριμένη εγκατάσταση, αυ-τοσχέδια ξύλινα σπαθιά που ίπτανται σχεδόν μεταφυσικά παραπέμπουν στα ανάλογα παιδικά παιχνίδια, με τη βοήθεια των οποίων πολλοί από εμάς υποδύθηκαν ρόλους ηρώων. Τα ομοιώματα όπλων έρχονται σε αντιπαρά-θεση με πραγματικά τουφέκια, σπασμένα από τη χρήση (κοντάκια), τα οποία είναι καρφωμένα σε πλάτες καθισμάτων, χρηστικών αντικειμένων που αποτελούν στην ουσία υπόμνηση της αν-θρώπινης παρουσίας. Η εγκατάσταση βασίζεται στην επανάχρηση παλιών υλικών που βρίσκω σε χώρους που το αστικό περιβάλ-λον έχει απορρίψει. Ο ανοικτός διάλογος ανάμεσα στα παιχνίδια και τα όπλα των οποίων η χρήση έχει ακυρωθεί με την εγκατάστασή τους στις πλάτες των καθισμάτων σχολιάζει ουσιαστικά την ενηλικίωση και την απομυθοποίηση ηρώων και συμβόλων.

Βασίλης Αλεξάνδρου

Γεννήθηκε το 1990 στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει και εργάζεται.Αποφοίτησε με άριστα από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσαλονίκης (εργαστήρι του Γιώργου Τσακίρη, 2014). Στο ενεργητικό του καταγράφεται μια ατομική, καθώς και πάνω από είκοσι ομαδικές εκθέσεις.

In this installation he improvised wooden swords which fly in an almost metaphysical fashion, echoing the depiction of familiar childhood toys, which for many of us portray roles of heroism. Dummy weapons are contrasted to real rifles, used and broken (rifled butts); these are nailed to seatbacks, objects that function as a reminder of the human presence. The installation is based on the reuse of old materials found in spaces that urban environments have rejected. The open dialogue between the toys and weapons which are used, has been cancelled out by their installation seatback which can be seen to commentate on adulthood and the demystification of heroes and symbols.

Vassilis Alexandrou

Born in 1990, Vassilis Alexandrou lives and works in Thessaloniki. He graduated (First-Class Honours) from the School of Fine Arts (studio under the supervision

of Giorgos Tsakiris), Aristotle University of Thessaloniki in 2014. He has presented his work in a solo exhibition and has participated in more than

twenty group exhibitions.

67

Άτιτλο, 2014Εγκατάσταση.Διαστάσεις μεταβλητές.Απορρίμματα πόλης και ξύλο.

Untitled, 2014Ιnstallation.

Variable dimensions.Urban garbage and wood.

68

Μαρία Ανδρικοπούλου

Γεννήθηκε το 1990 στα Καλάβρυτα Αχαΐας. Σπουδάζει στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ με καθηγητές τον Γ. Γκολφίνο , Γ. Διβάρη και Λ. Ψυρράκη. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Maria Andrikopoulou

Βorn in Kalavryta, Achaia in 1990. She is studying at School of Visual and Applied Arts of Thessaloniki, AUTH with professor G. Golfinos, G. Divaris, L.

Psyrrakis . She has participated in group exhibitions in Greece and abroad.

KO

DR

A F

RE

SH

69

Άτιτλο, 2014230 x 210 εκ.

Μικτή τεχνική.

Untitled, 2014230 x 210 cm.Mixed media.

70

H Louise Bourgeois σε μεγάλη ηλικία και σύμβολο πλέον της φεμινιστικής τέχνης επιλέγει να φωτογραφηθεί το 1982 σε στάση αναγεννησιακής αυτοκράτειρας κρατώντας το φαλικού σχηματισμού γλυπτό της “Fillette”. Ξαναπροτείνει με αυτόν τον τρόπο τον εαυτό της και κλείνει ειρωνικά το μάτι στην ιστορία της τέχνης. Από την άλλη, κατά την αποκάλυψη του δωματίου της βασίλισσας Αικατερίνης φωτογραφίζονται με αρχειακό τρόπο ένα προς ένα τα διακοσμημένα με παραστάσεις σεξουαλικών πράξεων έπιπλα του δωματίου, δίνοντάς μας μια σαφή εικόνα για το χώρο καθώς και το περιθώριο να κατασκευάσουμε το προφίλ της σεξουαλικής της ζωής.Στο έργο “I love Renaissance and Renaissance loves me back” το Αναγεννησιακού τύπου πορτραίτο της Louise Bourgeois παρόμοιο με αυτό που δημιούργησε με εκείνη ο R. Mapplethorpe έρχεται να συνομιλήσει με το πορτραίτο της Αναγεννησιακού διάκοσμου καρέκλας που βρέθηκε στο κρυφό δωμάτιο οργίων της βασίλισσας Αικατερίνης της Ρωσίας. Οι δύο εικόνες επιχειρούν στην μεταξύ τους αντίστιξη να θέσουν ερωτήματα σε σχέση με τον τρόπο κατασκευής της ταυτότητας των γυναικών αλλά και των εμβληματικών ανθρώπων γενικότερα μέσα στην ιστορία, σχολιάζοντας παράλληλα τον τρόπο κατασκευής της ίδιας της ιστορίας.

Ελεάνα Αντωνάκη

Γεννήθηκε το 1989 στο Βόλο. Το 2012 αποφοίτη-σε από το Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστη-μών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Από το 2014 κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στα εικαστικά στο Parsons The New School For Design στη Νέα Υόρκη. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις ορισμένες εκ των οποίων το“In Art” στη Zina Athanassiadou Gallery και το “Mediterranean temperament? Regional stereotypes and other myths” στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης στα πλαίσια της 4ης Μπιενάλε Θεσσαλονίκης και του Εργαστηρίου Νέων Καλλιτεχνών, κατα το 2014 και στο Inspire, The World Is Not Enough, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης κατά το 2012. Έχει εκδώσει το 2012 zine με τίτλο “This is what I remember of me”, σε περιορι-σμένο αριθμό αντιτύπων. Έργα της υπάρχουν στη συλλογή του Κρατι-κού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και σε ιδιωτικές συλλογές. Ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη και στην Ελλάδα.

Louise Bourgeois chooses at a late age, while already being a symbol of feminist art, to get photographed in 1982 in a typical renaissance pose holding her phallic shaped sculpture “Fillette”. In that way she introduces herself again and also makes an ironic comment on art history. On the other hand, during the reveal of queen Catherine’s of Russia room, all the furniture is photographed one by one in an archival way. The decorated with sexual scenes objects give us a very clear picture of the room and at the same time the opportunity to build the profile of queen’s sex life.In “I love Renaissance and Renaissance loves me back” the renaissance style portrait of Louise Bourgeois, similar to the one of R. Mapplethore comes to a dialogue with the renaissance style chair of the queen, which is found in the orgy room. Through their juxtaposition the images attempt to raise questions about the way feminine identity, but also great people’s identity is constructed within the history as well as about the ways in which history attempts to construct herself.

Eleana Antonaki

Βorn in 1989 in Volos, Greece. She graduated with a B.F.A degree in 2012 from the Department of Fine Arts and the Sciences

of Arts, of the University of Ioannina. Since 2014 she attends a Master in Fine Arts program at Parsons The New School For

Design in New York. She has participated in several group shows including“In art” at Zina Athanassiadou Gallery, “Mediterranean

temperament? Regional stereotypes and other myths” at the Centre of Contemporary Art of Thessaloniki within the 4th Biennale of

Thessaloniki and Young Artist’s Workshop during 2014 and in Inspire, The world is not enough at Macedonian Museum of Contemporary Art during 2012. She has also edited a zine titled “This is what I remember

of me” in a limited edition of ten during 2012. There are works of her in the collection of the State Museum of Modern Art as well as in private

collections. She lives and works in New York and in Greece.

KO

DR

A F

RE

SH

71

I love Renaissance and Renaissance loves me back, 201470 x 100 εκ. Μολύβι σε χαρτί

I love Renaissance and Renaissance loves me back, 2014

70 x 100 εκ. Pencil on paper

72

Sol Archer

Eίναι φοιτητής του Piet Zwart Institute.Πρόσφατες εκθέσεις στις οποίες συμμετείχε μετα-ξύ άλλων είναι η Μπιενάλε του Σύδνεϋ 2014 με τίτλο “If I had it I would give it to you”, Upominki Gallery, Rotterdam, ‘Wendell, open your door!’, Cafe Gallery Projects, London. ‘AAG Curating the Cosmos’, American Association of Geographers, L.A.

Sol Archer

Sol Archer is currently enrolled at the Piet Zwart Institute. Recent exhibitions include the 2014 Sydney Biennial, “If I had it I would give it to you”, Upominki

Gallery, Rotterdam, ‘Wendell, open your door!’, Cafe Gallery Projects, London. ‘AAG Curating the Cosmos’, American Association of Geographers, L.A.

KO

DR

A F

RE

SH

Το Μάρτιο του 1962, ένα πειραματικό αεριωθούμενο αεροπλάνο, που είχε κατασκευαστεί προκειμένου να μεταφέρει μια ατομική βόμβα, κατέπεσε σε ένα κατοικούμενο αγρόκτημα στην αγγλική επαρχία. Χρησιμοποιώντας το ντοκιμαντέρ ‘Death Comes Home to Farm’ ξεκινά μια διαλογική πορεία μέσω ιστορικών μετα-αφηγημάτων που σχετίζονται με τον Ψυχρό Πόλεμο, τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και την εμφάνιση και εξέλιξη στρατιωτικών και αγροτικών τεχνολογιών. Ένας διασωθείς και ένας μάρτυρας του αεροπορικού ατυχήματος, καθώς και ένας πρώην στρατιωτικός πιλότος, περιγράφουν από μνήμης τις εμπειρίες τους. Οι περιγραφές τους περιλαμβάνουν τη στρατιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου, τις κοινές μνήμες, το τονικό χαρακτήρα όταν είναι κανείς μάρτυρας του εαυτού του και τις διαφορετικές μεθόδους απεικόνισης της μακροπρόθεσμης μνήμης σε σχέση με την ενσώματη μνήμη.

In March 1962 in rural England and experimental jet, built to carry the atom bomb crashed landed into an occupied farmhouse. Utilising documentary film form ‘Death comes home to farm’ walks a conversational line through global metanarratives of the Cold War, World War II, the growth of the EU, and the development of military and agricultural technologies. A survivor and a witness of the crash, and a former military pilot speak from memory about their experiences. Touching on the militarisation of civic space, shared memory, the tonal character of bearing witness for oneself and the differing modalities of archival against embodied memory.

73

Death comes home to farm, 2014Βίντεο εγκατάσταση.Διάρκεια 27:27.

Death comes home to farm, 2014HD Video and installation.

Duration 27:27.

74

Γιώργος Γεροντίδης

Ο Γιώργος Γεροντίδης ειναι Κύπριος, γεννήθηκε το 1987 στη Αθήνα. Απο-φοίτησε το 2012 από το Εργαστήριο Ζωγραφικής, του Τμήματος Εικαστι-κών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Έχει λάβει μέρος σε δι-άφορες ομαδικές εκθέσεις, workshop και residencies στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 2012 κέρδισε το πρώτο βρα-βείο συμμετοχής για την έκθεση Art Laguna prizes 2013 στο Αrsenale της Βε-νετίας. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.

Υiorgos Gerontides

Υiorgos Gerontides is a Cypriot, born in 1987 in Athens. In 2012 he graduated from the Painting Studio of the Department of Fine and Applied Arts, Faculty

of Fine Arts AUTH. He has participated in various group exhibitions, workshop and residencies in Greece and abroad. In 2012 he won the first prize for his

participation in the exhibition Art Laguna prizes 2013 at the Arsenale of Venice. Lives and works in Thessaloniki.

KO

DR

A F

RE

SH

75

“against nature looting”, 2013Βίντεο.Διάρκεια: 1:5

“against nature looting”, 2013Video.

Duration: 1:5

76

Δημήτρης Γκέτσις

Γεννήθηκε το 1993 στην Αλβανία. Σπουδάζει γλυπτική και νέα μέσα στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας. Το 2013 έγινε δεκτός από την σχολή Aka-demie der bildenden kunste Munchen στην Γερμανία με το πρόγραμμα υποτροφιών του Ι.Κ.Υ.. Κατά την περίοδο 2011- 2014 έλαβε μέρος σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Dimitris Getsis

Born in Albania in 1993 and he is currently studing of sculpture and new media in the Athens’ School of Fine Arts. In 2013 he was accepted as an

exchange student at Akademie der Bildenden Kunste Munchen in Germany. During 2011- 2014 he participated in a number of group exhibitions.

Lives and work in athens,Greece

KO

DR

A F

RE

SH

77

Πεσμένοι Ήρωες, 2012120 x 80 εκ. τρίπτυχο. Εκτύπωση σε πολυεστερικό ύφασμα, πλαστικά πηχάκια. “φωτογραφίες απο το εγκαταλελειμένο εργαστήριο του γλύπτη Νικόλαου Ικάρη στην Αθήνα”

Fallen Heroes, 201220 x 80 cm triptych

print on polyester fabric, plastic slats “photos from the abandoned workshops of the sculptor

Nikolas Ikaris in Athens”

78

KO

DR

A F

RE

SH

Κωνσταντίνος Γκράτσας

Γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη σχολή Καλών Τεχνών της Φλώρινας τον Ιούνιο του 2014. Κατά τη διάρκεια φοίτησής του συμμετείχε σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις της σχολής, ενώ σε κά-ποιες από αυτές είχε και διακρίσεις. Ενδιαφέροντα του Κωνσταντίνου αποτελούν το 3d animation, η σκηνογραφία, η σκηνοθεσία, η ζωγραφική, και το video/ game editing. Ο ίδιος, από το 2011 έως το 2014, δημιούργησε μικρού μήκους ταινίες χρησιμοποιώντας τα νέα τεχνολογικά μέσα επεξεργασίας εικόνας, μέσο της χρήσης υπο-λογιστή. Ενδεικτικά, το Μάρτιο του 2013 πα-ρουσίασε την ταινία του με τίτλο «ΜΟΙΡΑ», στο Πολιτιστικό Κέντρο της Φλώρινας αλλά και στην Πτολεμαίδα στα πλαίσια της έκθε-σης «Διαδρομές του χρώματος του γκρι», υπό την αιγίδα της οργάνωσης Giuseppe Sacca και την παρουσία του σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή, ενώ τον Ιούνιο του 2014 παρουσίασε την ταινία του με τίτλο «S32», ως πτυχιακή εργασία στο Πολι-τιστικό Κέντρο της Φλώρινας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Konstantinos Gratsas

Born in 1988 in Athens. He graduated from the School of Fine Arts in Florina, in June 2014. During his studies,

he took part in many group exhibitions, in some of which he was awarded. His interests vary between 3D animation,

scenography, director, painting and video game editing. From 2011 until today he has created short films using the latest technological picture rendering software. Some of his

movies are “FATE” which was showed in the Cultural Center of Florina and in Ptolemaida as part of the “Routes of gray color” exhibition under the aid of the organization Giuseppe Sacca, in

presence of director John Smaragdi. In June 2014 he presented his movie “S32”, as his final essay for his degree in Cultural

Centre of Florina. He lives and works in Athens.

79

S32, 2014Ταινία.Διάρκεια: 30'3D Animation

S32, 2014Movie.

Duration: 30'3D Animation.

80

KO

DR

A F

RE

SH

Γιάννης Δελλατόλας

Γεννήθηκε τον Μάιο του 93’ και μέχρι τα 18 του ζούσε μόνιμα στο νησί της Τήνου. Το 2011 ξε-κίνησε τις σπουδές του στο τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης της σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Την ίδια χρονιά συμμετείχε ως εθελοντής στο «Ioannina Street Theater Festival» αναλαμ-βάνοντας μέρος των εικαστικών. Τα επόμενα δυο χρόνια συμμετείχε ως βοηθός στο 3ο και στο 4ο Συμπόσιο Γλυπτικής που οργάνω-σε το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης «Θ. Πα-παγιάννης», την δεύτερη φορά ως κύριος βοηθός του Κωνσταντίνου Δικέφαλου και του Χρήστου Σκαλκότου. Τον Μάρτιο του 2013 και τον Φεβρουάριο του 2014 συ-νεργάστηκε με την καλλιτεχνική ομάδα «Νomaδes_artcore» ως εικαστικός στο «Project 2 - Θυμός» και στο ‘’Project 3 - Θλίψη’’ για δυο από τα πέντε μέρη του θεατρικού Ντοκιμαντέρ με τίτλο “από το Εγώ στο Εμένα + από το Εμείς στο Μαζί” το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη. Τον Ιούνιο του 2014 εξέθεσε το έργο του “Κύμα” στην ομαδική έκθεση ‘’Parali-art’’ που έγινε στα πλαίσια εικαστικών παρεμβάσεων στη Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης. Μετά το πέρας της έκθεσης, το έργο πα-ρέμεινε ως μόνιμη εγκατάσταση στον Κήπο των Γλύπτών.

Jiannis Dellatolas

Βorn in May ‘93 and up to the age of 18 he used to live permanently in Tinos island. In 2011 he began his studies at the “Plastic Arts and Art Sciences” department of “Fine Arts” at the University of Ioannina. During the same year he participated as a volunteer in the “Ioannina Street Theater Festival” as an art assistant. The next two years, he worked as an assistant participated in the 3rd and 4th Sculpture Symposium, organized by the Museum of Contemporary Art “Th. Papayannis”, the second time as assistant principal of Constantine Dikefalos and Christos Skalkotos. In March 2013 and February 2014, he worked with the artistic group “Nomades_artcore” as an artist in “Project 2 - Anger” and “Project 3 - Sadness” the two of the five parts of the theatrical documentary entitled “of the ego to me + from we to together”, which is in progress. In June 2014 he exhibited his artwork in the “Wave” in the group exhibition "Parali-art", which was part of an artistic intervention in Thessaloniki’s sea front. After the exhibition, his work remained as a permanent installation in the Garden of Sculptures.

81

Χωρίς τίτλο, 2014Εγκατάσταση.40 x 40 x 40 εκ. Ξύλο, καρφιά, σκεύη χημείου, λάδι, νερό, φιτίλι, tablet.

Untitled, 2014Installation.

40 x 40 x 40 cm. Wood, nails, chemistry laboratory equipment, oil, water, wick, table.

82

KO

DR

A F

RE

SH

Φθορά-ΑθανασίαΔημιουργήσαμε έναν στοχασμό πάνω στις διαχρονικές τραγωδίες του Ευριπίδη «Η Μήδεια», στην οποία μας αναλύει την ανθρώπινη φύση, τα ένστικτα της, τα πάθη της και τα κίνητρα της και του Σοφοκλή «Η Αντιγόνη», όπου παρατηρούμε τον άνθρωπο να είναι κυρίαρχος της μοίρας του.Με άξονες το πρωτόγονο και το αρχέγονο, δια-πραγματευόμαστε τις έννοιες της επανάληψης, της εμμονής, της βίας, της σήψης, της δημιουργίας, της γέννησης, του θανάτου και της φθοράς της ύλης.Οι δύο τραγικές ηρωίδες μας φέρνουν σε επαφή με τα ορ-μέμφυτα ένστικτα, την άμεση δράση, την ανυπακοή στην εξουσία και την ακόρεστη θέληση για δικαιοσύνη.Βλέπουμε ότι η ανάγκη για απόδοση της δικαιοσύνης υπερ-βαίνει τα ανθρώπινα όρια, καθιστώντας τις ηρωίδες αθάνατες.Άραγε, ο άνθρωπος θα καταφέρει να απαλλαγεί και εν συνεχεία να υπερβεί τα όρια που οι εκατοστές εξουσίες θέτουν και να ακολουθήσει τις ανάγκες, τις παρορμήσεις που του υπαγορεύει η φύση του και τα ένστικτά του σήμερα;

Κωνσταντίνα ΔούνιαΓεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Το 2013 αποφοίτησε από το Εργαστήριο Ζωγραφικής, του Τμ. Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, της Σχολής Καλών Τε-χνών, του Α.Π.Θ. Το 2012 πήρε τιμητικό βραβείο στην 1η Μπιενάλε Ελλήνων Σπουδαστών Χαρακτικής 2 για Ex Libris με θεματολογία «Οδύσσεια και Ιλιά-δα», γκαλερί XOTARIS ART FORUM, Αρχανές, Κρήτη. Έχει λάβει μέρος σε διάφορες εκθέσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, όπου ζει και εργά-ζεται. Από τις τελευταίες της εκθέσεις είναι η ομαδική έκθεση στο Βυζαντινό Μουσείο Πο-λιτισμού Θεσσαλονίκης (2014).

Ιουλία ΧαραλάμπουςΓεννήθηκε στην Κύπρο το 1989. Το 2013 αποφοί-τησε από την Σχολή Καλών Τεχνών, Τμ. Εικαστι-κών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ, από το Έ Εργαστήριο ζωγραφικής. To 2006 πήρε τιμητικό βραβείο στον διαγωνισμό σχολείων της Ευρώπης, υπό την αιγίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης. Έχει λάβει μέρος σε διάφορες εκθέσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όπου ζει και εργάζεται. Το 2013 πήρε μέρος στο Φεστιβάλ Eco Art «Tra(n)shformation – Περιττά Περίτεχνα» στο Εθνικό Μου-σείο Σύγχρονης Τέχνης (Ωδείο) Αθηνά. Ακολούθως το 2014 έλαβε μέρος στην ομαδική έκθεση στο Βυζαντινού Μου-σείου Πολιτισμού Θεσσαλονίκης.

Decay-ImmortalityWe created a meditation on the timeless tragedy: Euripides ‘Medea’, in which we analyze human nature, instincts, passions and motivations and Sophocles ‘Antigone’, where we observe ‘man’ to be master of fate. With axes primitive and primal, negotiate the following meanings: repetition, obsession, violence, decay, creation, birth, death and decay of matter.The two tragic heroines bring us together to deeper instincts, direct action, disobedience to authority and the insatiable desire for justice. We see that the need for the administrations towards the justice of the human nature, limits making immortal heroines. Will man be able to escape and accomplish reaching beyond the one hundredth power setting and following ‘his’ needs, impulses which dictate the nature and the instincts of today?Will man be able to escape and accomplish reaching beyond the maximum potential that has been set before him. Following his needs and impulses which dictate the nature of our instincts today?

Konstantina DouniaΒorn in 1983 in Athens. In 2013 she graduated from the

Department of Fine and Applied Arts, Aristotle University of Thessaloniki. During 2012 she had been granted with an honorary

award in Biennale of Printmaking Student 2 Ex Libris themed "Iliad and Odyssey", gallery XOTARIS ART FORUM, Arhanes, Crete. She

has participated in various exhibitions in Thessaloniki and Athens where she lives and works. Her latest exhibition took place at the

Museum of Byzantine Culture in Thessaloniki

Julia CharalabousBorn in Cyprus in 1989. In 2013 she graduated from the Faculty

of Fine Arts, Aristotle University of Thessaloniki. In 2006 she was awarded with the honorary prize by the European school in an art

competition under the auspices of the European Council. She has participated in various exhibitions in Athens and Thessaloniki where

she currently lives and works.In 2013 she took part in the Festival of Eco Art "Tra (n) shformation-Elaborate

Unnecessary" at the National Museum of Contemporary Art in Athens and in a group exhibition at the Museum of Byzantine Culture of Thessaloniki in 2014.

83

Φθορά-Αθανασία, 2014.Μεταβλητές διαστάσεις. Μικτή Τεχνική.

Decay-Immortality, 2014Variable dimensions.

Mixed Media.

KO

DR

A F

RE

SH

84

Στην βιντεοεγκατάσταση Waiting in a line προβάλλονται στιγμιότυπα από το κοινό ψυχαγωγικών θεαμάτων. Στιγμιότυπα τα οποία αντιστοιχούν σε τρεις διαφορετικές περιόδους οικονομικής κρίσης της Αμερικής. Μέσω της εκ των πραγμάτων αλληλεπίδρασης της εικόνας με τον θεατή γεννιέται ένας νέος ήρωας. Η ίδια η κατασκευή του ήρωα εξαρτάται από τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες στις οποίες υπόκεινται το κοινό που τελικά τον διαμορφώνει και καθορίζεται καίρια από την επιλεγμένη χρονική στιγμή. Ποιος είναι τελικά ο ήρωας και ποια η σχέση του με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες; Ποια η σχέση με το κοινό που το διαμορφώνει; Ποια είναι η λειτουργία του μύθου και πως αλλάζει ανάλογα με τις στιγμές;

Μαρία Θηβαίου

Γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Απο-φοίτησε από το τμήμα συντήρησης αρχαιοτήτων και έργων τέχνης του Τ.Ε.Ι. Αθήνας το 2007. Το 2006 πήρε υποτροφία από το Leonardo da Vinci program στο Ταλλίν, Εσθονία. Στην συνέχεια πέρασε στην Καλών Tεχνών της Αθή-νας (2010) ενώ το 2012 πήρε υποτροφία από το Erasmus program για το πανεπιστή-μιο Paris 8 στην σχολή Art at Plastique στο Παρίσι. Έχει παρακολουθήσει σε-μινάρια Film, Video & New Media. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξω-τερικό. Ζει και εργάζε-ται στην Αθήνα.

In the video installation Waiting in a line are presented highlights from public entertainment spectacles. Snapshots corresponding to three different periods of economic crisis in America. Through the de facto image interaction with the viewer a new hero is being born. The construction of the hero itself depends on sociopolitical conditions, subject to which is the audience, which is finally shaped and defined by the key selected time. Who is ultimately the hero and its relation with the sociopolitical conditions? What is its relation with the audience that forms it? What is the function of myth and how does it change depending on the time?

Maria Thivaiou

Βorn in 1983 in Athens. She graduated from the maintenance department of antiquities and works of art of the T.E.I. of Athens in 2007. In 2006 she

received a scholarship from the Leonardo da Vinci program in Tallinn, Estonia. She then moved on to Athens’ School of Fine Arts (2010) and in 2012

she received a scholarship from the Erasmus program by the University of Paris 8 Art at Plastique in France. She has attended seminars themed after Film,

Video & New Media. She has participated in group exhibitions in Greece as well as abroad. She lives and works in Athens.

85

Waiting in a line, 2014Βίντεο.Διάρκεια: 03:22.

Waiting in a line, 2014Video.

Duration: 03:22.

KO

DR

A F

RE

SH

86

Χρησιμοποιώντας τα χαρτόκουτα ως βάση πραγματεύομαι το θέμα της φθοράς ή και της αξίας που ο χρόνος επιφέρει στα αντικείμενα αλλά και στα ανθρώπινα σώματα.Αντιγράφω σχέδια του Ντύρερ και του Ντα Βίντσι πάνω σε χρησιμοποιημένα χαρτόκουτα γιατί με ενδιαφέρει η αντιπαράθεση ανάμεσα σε κάτι το ευτελές και σε κάτι που θεωρείται πολύτιμο. Από τη μια το χαρτόκουτο, που δεν έχει καμία αξία από μόνο του καθώς κατασκευάστηκε μόνο ως συσκευασία προκειμένου ένα αντικείμενο να μεταφερθεί κάπου και από την άλλη, τα σχέδια του Ντύρερ και Ντα Βίντσι που θεωρούνται υπέρτατες αξίες στο χώρο της τέχνης.

Λία Κατόπη

Γεννήθηκε το 1970 στο Πρίνστον των Η.Π.Α. Σπούδασε ζωγραφική και ιστορία της τέ-χνης στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ από όπου αποφοίτησε το 1992. Από το 1995 έως το 1999 σπούδασε συ-ντήρηση έργων τέχνης στη Ρώμη και στην Κωνσταντινούπολη. Το 2014 αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανε-πιστημίου Θεσσαλονίκης από το τμήμα Εικαστικών και Εφαρμο-σμένων Τεχνών. Έχει παρου-σιάσει το έργο της σε μία ατο-μική και πολλές ομαδικές εκθέσεις. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.

Using cardboard boxes as a starting point I study the subject of decay or value that time effects upon objects as well as human bodies.On used cardboard boxes I copy drawings by Dürer and Da Vinci to show the contrast between something of practically no value and something considered precious.On one side, the cardboard box that has no value of its own as it was made as pure packaging for something to be transported. On the other side the drawings of the masters Dürer and Da Vinci which are considered supreme values in art.

Lia Katopi

Βorn in Princeton, U.S.A. in 1970. She studied art and art history in the University of Maryland from which she graduated in 1992. Between

1995 and 1999 she studied art conservation in Rome and Istanbul. In 2014 she graduated from the School of Fine Arts of the Aristotle University

of Thessaloniki. She has presented her work in one solo and many group exhibitions. She lives and works in Thessaloniki.

87

Χωρίς τίτλο, 2014Βίντεο εγκατάσταση.Μεταβλητές διαστάσεις. Χαρτόκουτο, φύλλο χρυσού, μελάνη.

Untitled, 2014Video installation.

Variable dimensions. Cardboard box, gold leaf, ink.

Λεπτομέρεια εγκατάστασης / Installation detail

KO

DR

A F

RE

SH

88

Χριστόφορος Κατσαδιώτης

Γεννήθηκε το 1971. Σχολή Καλών Τε-χνών Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει πραγματοποιή-σει επτά ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές. Οι σημαντικότερες από αυτές είναι: Δι-εθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης «Αrt Athina» 2011, 1η Τριεναλε Χαρακτικής, Σερβία 2011. 5η Μπι-ενάλε de l΄Estampe de Saint Maur des Fosses, Γαλλία, 2011, 16η Μπιενάλε Χαρακτικής Φοιτητών, Σερβία, 2012, “Transform 2012”, Έκθεση Πανεπιστημίων Βαλ-κανικών Χωρών, Θεσ/νικη, 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Χαρακτικής «Athens Print Fest», Aθήνα, 2012, 1η Διεθνής Έκθεση Χαρακτικής Μικρής Διάστα-σης, Landerhill Arts Center, Αμερική, 2012, 1η Μπιε-νάλε Ex-Libris, Eλλήνων Σπουδαστών Χαρακτών, Ελλάδα και Κίνα, 2013.

Christophoros Katsadiotis

Βorn in1971. Fine Arts and Applied Arts Department, Aristotle University of Thessaoniki. From 1999 when he first started exhibiting his work, he has presented 7 solo exhibitions and has participated in

many group exhibitions including International Contemporary Art Fair of Athens “Art Athina” 2011, 1st International Printmaking Trienale, Belgrade,

5e Biennale be L Estampe de Saint-Maur-des-Fosses, France, 2011, 16th Biennale of Graphic Art, Belgrade, 2012, “Transform 2012”, Exhibition of

the Faculties and Academies art of the Balcans States, Thessaloniki, 2012, 2nd International Print Festival, Athens 2012, 1st International Exhibition of

Contemporary Miniprint at Lauderhill Arts Center, Florida, USA, 2012, 1st Biennale Ex Libris for Greek Engraving Stubents, Greece, China, 2013.

89

Μαθήματα συμπεριφοράς, 2012Oξυγραφία, κολάζ, χρώμα.

Courses of conduct, 2014Εtching, collage, color.

KO

DR

A F

RE

SH

90

Παναγιώτης Κεφαλάς

Γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα. Απο-φοίτησε το 2006 από το ΤΕΙ Αθήνας. Το 2008-2013 σπούδασε ζωγραφι-κή στην ΑΣΚΤ με καθηγητή τον Αναστάσιο Χριστάκη. Το 2011 με υποτροφία του ΙΚΥ (Erasmus) σπούδασε ζωγραφική και ανα-τομία στην Accademia di belle arti di Firenze. Έχει συμμε-τάσχει σε διάφορες ομαδι-κές εκθέσεις. Τον Απρίλιο του 2014 παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθε-ση στην gallery Genesis, με τίτλο «Εντροπία και Άρνηση». Ζει και εργά-ζεται στην Αθήνα.

Panayiotis Kefalas

Βorn in Athens,1980. He graduated from the Technological Institute of Athens in 2006, and during 2008-2013 he studied painting in Athens

School of Fine Arts under professor Anastasios Christakis. During 2011, he studied painting and anatomy at Accademia di Belle Arti di Firenze (Erasmus

scholarship). He has participated in many group shows and in April 2014 he presented his first solo show, “Entropy and denial’’, at Genesis gallery.

91

Ανάγνωση, 201420 x 28 εκ. Λάδι σε ξύλο.Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη και της Γκαλερί Genesis.

Reading, 201420 x 28 cm.

Οil on wood. Courtesy of the artist and Genesis gallery.

KO

DR

A F

RE

SH

92

"Το σώμα (μου) είναι ο κεντρικός (μου) άξονας. Είναι αυτό που με βοηθάει. Με καθοδηγεί".Θ.Κ.

Θωμάς Κοντός

Γεννήθηκε το 1992 στην Λάρισα. Σπουδάζει στο Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχει συμμετάσχει στις εκθέσεις Athens Video Art Festival 2012, Αθήνα, Vio-lence Against Women / Per-lence Against Women / Per-lence Against Women / Performance 2012 , Ιωάννινα, Project Almiro / Perfor-Project Almiro / Perfor-Project Almiro / Performance, Ιωάννινα 2013, La La Marte 2013, Portugal / Event, Gradient, From Gray To color Scale 2014, Ιωάννινα.

"(My) body is (my) central axis. It is what helps me. It is what guides me".Τ.Κ.

Thomas Kontos

Born in Larissa in 1992. He is a student at the School of Fine Arts and Sciences of Art, University of Ioannina, Greece.

He has participated in several exhibitions and art festivals including, Athens Video Art Festival 2012, Athens, Violence Against Women / Performance,

Ioannina, 2012, Project Almiro / Performance, Ioannina, 2013, La La Marte, Porugal 2013 / Event Gradient , From Gray To Color Scale, Ioannina, 2014.

93

Τρως Φως, 2014 Performance.

Eat Light, 2014Performance.

94

KO

DR

A F

RE

SH

Έιντζι Κορόνα

Γεννημένη στο Ελμπασάν της Αλβανίας και μεγαλωμένη στην Αθήνα. Φοιτήτρια στη Σχολή Καλών Τεχνών, τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστήμιου Ιωαννίνων. Έχει συμ-μετάσχει στην έκθεση «Φοβος», που πραγ-ματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Ιωαν-νίνων.

Angie Korona

Born in Elbasan of Albania and raised in Athens. She studies at the School of Fine Arts, department of Fine Arts and Art Sciences, University of Ioannina. She

has participated in the exhibition named “Fovos” (“Fear”) that took place at the University of Ioannina.

95

Χωρίς τίτλο, 201436 x 33 εκ.Ξηρή χάραξη σε πλαστική διαφάνεια.

Untitled, 201436 x 33 cm.

Dry printing on plastic transparent material.

KO

DR

A F

RE

SH

96

Το “Web Salute” εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σύνολο δουλειάς που διερευνά την αλλαγή παραδείγματος αναφορικά με τους τρόπους κοινωνικής δράσης και διεκδίκησης των συλλογικών συμφερόντων. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζει τη μορφή που αποκτά ο ακτιβισμός, στην εποχή του διαδικτύου.Η παρέμβαση των τεχνολογιών μαζικής ενημέρωσης και επικοινωνίας στην πολιτική, βρίσκει πλέον το πιο πρόσφορο έδαφος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η άσκηση της πολιτικής εξαρτάται πλέον από τα μέσα, όποια μορφή και αν έχουν αυτά. Το πιο άμεσο αποτέλεσμα αυτής της εξάρτησης, της «μεσοποίησης» είναι η «αισθητικοποίηση της πολιτικής ζωής». Η ιδέα της αισθητικοποίησης ξεκινά από τον Walter Benjamin, την οποία αποδίδει εξ’ αρχής στα πεπραγμένα της Ναζιστικής περιόδου. Περνώντας από τη λεγόμενη «τηλεοπτική δημοκρατία» των προηγούμενων δεκαετιών, συναντά σήμερα την ψηφιακή εκδοχή της. Ο ολοκληρωτισμός αποτελεί συνδήλωση της «μεσοποίησης» και της «αισθητικοίησης» ήδη από τον Benjamin. Αυτή τη συνδήλωση επιχειρεί να μεταφέρει σε εικαστικούς όρους και το έργο.

Κωνσταντίνος Κωτσής

Γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Πλαστικών Τεχνών και Επι-στημών της Τέχνης του Πα-νεπιστημίου Ιωαννίνων, ενώ ακολουθεί και τον μεταπτυ-χιακό κύκλο σπουδών του τμήματος, στην κατεύθυν-ση Εικαστικών Τεχνών. Zει και εργάζεται στην Αθήνα.

The intervention of technologies of mass media and communication in politics finds its most fertile soil in social networking. How politics functions now depends on the media, regardless of their kind or type. The most direct result of this dependence, i.e., the ‘media-ization’, is the “aesthetization of the political life”. The idea of aesthetization starts with Walter Benjamin, who traces it in the works and days of the Nazi period. Going through the so-called “TV democracy” of the previous decades, democracy finds today its digital version. Totalitarianism constitutes a connotation of this ‘media-ization’ and ‘aesthetization’ already found in Benjamin’s work. This project attempts to translate this connotation in visual and pictorial terms.

Konstantinos Kotsis

Born in 1989 in Athens. He is a graduate of the Department of Plastic Arts & Sciences of the University of Ioannina. He is currently pursuing his MA in Fine

Arts in Ioannina and he lives and works in Athens.

97

Web Salute, 2014Eγκατάσταση.3 x 1,20 x 2 μ.Ξύλο, χαρτόνι, τύπωμα σε ύφασμα.

Web Salute, 2014Ιnstallation.

3 x 1,20 x 2 m.Wood, cardboard, print on fabric.

98

KO

DR

A F

RE

SH

Η μεταβολή των κοινωνικο-πολιτικών συνό-ρων μεταξύ της Δύσης και του αναπτυσσό-μενου κόσμου είχε επιπτώσεις, εκτός από το κοινωνικό ή το πολιτισμικό πεδίο, στην απτή κα-θημερινότητα του ανθρώπου, που με τρόμο πλέον βλέπει να έχει καταρρεύσει ότι θεωρούσε ως όρια μιας πραγματικότητας μόλις λίγες δεκαετίες πριν.Παράλληλα, έχω αποδεχθεί ότι, η αντίληψη που σχηματίζει ο καθένας μας για το τι εντάσσεται μέσα στην πραγματικότητα και τι υπάρχει εκτός αυτής, εί-ναι το αποτέλεσμα μιας συνεχούς διαδικασίας μετα-βολών, καταρρεύσεων και αναδιατάξεων.Επέλεξα η θέση αυτή να αποτελέσει τον βασικό άξονα των εικαστικών μου αναζητήσεων ώστε να μπορέσω να τη συν-δέσω με έναν συγγενικό χώρο, το χώρο της μουσικής, εξ ίσου οικείο για μένα και να αναζητήσω συνάφειες και αλληλουχίες.Επέλεξα τον Εθνικό Ύμνο, ως μια συγκρότηση ιστορικών γεγονότων στην οποία διαπλέκονται σύμβολα και ιδέες και είναι άρρηκτα δεμένος με το εθνικό μας ιστορικό/εθνικό αφή-γημα. Του αφαίρεσα τη μελωδία προσθέτοντας μια καινούργια δική μου ηχητική σύνθεση που είναι η αποτύπωση ηχητικών σημείων ή οπτικοποιημένων ηχητικών ερεθισμάτων που εξυφαί-νουν το είδωλο της σημερινής μέρας.

Δήμητρα Κούτσιανου

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1981. Το 2014 αποφοίτησε από το τμήμα των Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ από το εργαστήριο του κυρίου Ι. Φωκά με άριστα. Τον Μάιο- Ιούνιο του 2010 συμμετείχε στη Φοιτητική Εβδομάδα. Τον Ιουνιο του 2011 συμμετείχε με την ομάδα art racing team του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο σχεδιασμό του εξωτερικού κελύφους του μονοθέσιου αγωνιστικού αυτοκινήτου art, ενώ το 2011 πήρε αριστείο για την παραπάνω συμμετοχή. Τον Οκτώβριο-Νοέμβριο του 2011 πήρε μέρος στην XV Biennale de la mediterranee applied arts, industrial design lab, ενώ εντός του 2012 συμμετείχε στο design ark στο κέντρο αρχιτεκτονικής του Δήμου Θεσσαλονίκης, στο Vom Photo re-edit Thessaloniki στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης στην αποθήκη Α και στο Ανάκατα 4 στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονικη.

The change in socio-political borders between the West and the developing world has affected peoples’ everyday life, as they realize the collapse of what they though that composed the reality a few decades ago.At the same time, the perception which everyone has about what constitutes or not our reality is a result of a continuous process of changes.I chose this thesis to become the path of my artistic quest, seeking to connect it with a relative field, equally familiar to me, the music field and to search affinities and sequences.I chose the National Anthem of Greece as an assembly of historical events intertwined with symbols and ideas that is inextricably tied to our national history / national narrative. I removed the melody, adding a new sound composition of mine, which is the mapping of sound signs or visualized acoustic stimuli that concoct the image of the current day.

Dimitra Koutsianou

Born in Thessaloniki in 1981. In 2014 she graduated from the studio of prof. I. Fokas with a destinction, Department of

Fine and Applied Arts, School of Fine Arts, Aristotle University of Thessaloniki. During 2011, she joined the A.U.TH’s art racing

team, and participated at the designing of the racing car’s, named ART, shell, while later that year her team won an award

for its project. She has participated in several group exhibitions and workshops including the XV Biennale de la mediterranee

applied arts, industrial design lab, 2011, the Design Ark at the Center of Architecture in Thessaloniki, 2012, at the Vom Photo re-edit

Thessaloniki at the Photography Museum and at the “Anakata 4” at Pavlou Mela Camp, Thessaloniki.

99

Ύμνος εις την ελευθερία, 2014Ηχητική εγκατάσταση - ψηφιακή εκτύπωση.100 x 400 εκ.

National Anthem of Greece, 2014Sound installation - Digital Print.

100 x 400 cm.

KO

DR

A F

RE

SH

100

Παίζοντας με την έννοια του πλήθους και της μονάδας η σχηματοποιημένη μορφή του στρατιώτη πολλαπλασιάζεται και ενοποιείται με αποτέλεσμα τη δημιουργία ανθρώπινων τοπίων.Καθρεπτίζοντας τη σύγχρονη κοινωνική συνθήκη, ο άνθρωπος φαίνεται ανήμπορος να ξεφύγει από τη μηχανοποιημένη κοινωνία και έναν ομαδοποιημένο κόσμο.Έναν κόσμο χωρίς αυτόνομες προσωπικότητες, ελεγχόμενες μέσω μιας απροσδιόριστης ανώτερης δύναμης η όποια επιβάλει την ποσότητα έναντι της ποιότητας.

Δήμητρα Μπαϊρακτάρη

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κολωνία της Γερμανίας. Φοιτά στο 3ο εργαστή-ριο ζωγραφικής του Τμήματος Εικα-στικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Φλώρινας με συντονιστή τον Χάρη Κοντοσφύρη. Από το 2013 είναι μέλος της εικαστικής ομά-δας Εν Φλω. Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές εκ-θέσεις σε Φλώρινα, Θεσσα-λονίκη και Αθήνα. Ζει και ερ-γάζεται στη Θεσσαλονίκη.

Playing with the concepts of crowd and unit, the shaped form of the soldier multiplies and unifies itself resulting to the creation of human landscapes. Reflecting the contemporary social treaty, the person seems helpless in its attempt to escape from the mechanised society and a clustered world. A world without any autonomous personality, controlled by an unspecified higher power which imposes quantity over quality.

Dimitra Bairaktari

Βorn and raised in Cologne, Germany. She studies at the Department of Visual and Applied Arts in Florina under the supervision of professor

Harris Kondosphyris. Since 2013 she is a member of the artist collective En Flo. She has participated at many group exhibitions in Florina,

Thessaloniki and Athens. She lives and works in Thessaloniki.

101

Χωρίς τίτλο, 2014Εγκατάσταση.45 x 45 εκ. Mdf, ακρυλικό, πλαστικά στατιωτάκια.

Untitled, 2014Ιnstallation.45 x 45 cm.

Mdf, acrylic paint, toy soldiers.

KO

DR

A F

RE

SH

102

Γλυπτική εγκατάσταση από μπουκάλια αλκοολούχων ποτών. Τρία σημεία αναφοράς, τα ίχνη του στομίου σε πηλό, ο πάτος από το μπουκάλι (το κατακάθι) και το ρούχο μέσα στο στόμιο δημιουργώντας την αρχή μιας Μολότοφ.

Ελεάννα Μπαλέση

Γεννήθηκε το 1993 στον Πειραιά. Ζει και εργάζεται στα Ιωάννινα. Σπουδά-ζει στην σχολή Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπι-στημίου Ιωαννίνων από το 2011. Έχει συμμετάσχει στο 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Ψηφιακών Τεχνών και Νέων Μέσων (Athens Video Art Festival) καθώς και στις ει-καστικές παρεμβάσεις στην Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης (Paral iar t ,Thessalonik i). Ακόμη, έχει ολοκληρώσει την πρακτική της άσκη-ση στην διαφημιστική εταιρεία ENERGY LINE στον Πειραιά, ως εικα-στική επιμελήτρια δι-αφημιστικού υλικού.

A sculptural installation made out of bottles of alcoholic drinks. Three points of reference, the trace of a bottle in clay, the bottom part of a bottle and the cloth into the bottle mouth, the beggining of creating a Molotof.

Eleanna Balesi

Βorn in Peiraius, greece in 1993. She lives and works in Ioannina. She studies at the Department of Fine Art and Art Sciences, Univercity of

Ioannina, since 2011. She has participated at the 9th International Festival of Digital Arts and New

Media, Athens Video Art Festival and also at the “Paraliart” at Nea Paralia, Thessaloniki. She has completed her internship as an art curator of advertising

material at the advertising agencies ENERGY LINE in Peiraius.

103

Κενό, 2013-2014Eγκατάσταση.Μεταβλητές διαστάσεις. Στόμια,πάτοι μπουκαλιών, ύφασμα από ρούχα,πηλός.

Hiatus, 2013-2014Installation.

Variable dimensions. Bottle top,insoles, fabric in clothing, clay.

KO

DR

A F

RE

SH

104

Στο κομμάτι αυτό αντικαθιστώ το μάρμαρο με πολυστυρένιο ή αλλιώς φελιζόλ και δηλώνω τα μεγέθη διατηρώντας τα γραπτώς πάνω στα βάθρα. Με την πράξη αυτή αφαιρείται η αξία του βάθρου καθώς χρησιμοποιώ ένα ευτελές προϊόν για να αποδώσει την σημαντικότητα ενός μνημείου και ταυτόχρονα οριοθετώ την τιμή του ήρωα. Επάνω στα βάθρα υπάρχουν προτομές οι οποίες έχουν φτιαχτεί και αυτές από ανάλογα υλικά με σκοπό να σαρκάσουν ακόμη μια φορά τα τιμώμενα φανταστικά πρόσωπα, χωρίς όμως να τα καταδικάζουν, αφού οι ελαφριές μυρωδιές του λιβανιού και του κεριού με τα οποία έχουν φτιαχτεί τα εξαγνίζουν

Δάφνη Μοναστηριώτη

Γεννήθηκε το 1991. Φοίτησε στο Τμήμα Πλαστικών τεχνών και επιστημών της τέχνης, γλυπτική. Εκθέσεις: Παρακολούθηση σεμιναρίου perfor-mance της ομάδας NonGrata και συμμετοχή σε ομαδική performance. ΑΣΚΤ Αθήνα 2014. Συμμετοχή σε performative theater ‘’Κασσάνδρα’’. Ιωάννινα. 2014. 2013 Φόβος. H εικαστική πραγμάτευση / Fear: The art negotiation / Conference centre ‘ Κάρολος Παπούλιας’ Ioannina,Greece 2012 Athens Video Art Festival / Internation-al Festival of Digital Arts and New media Athens,Greece 2011 Pina Bausch / Εικαστικό Εργαστήρι Corfu,Greece 2010 ΠΟΖΑ Ονείρα[τα]/ Εικαστικό Εργαστήρι Corfu, Greece. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

In this artwork I have replaced the marble with polysterene, also known as asstyrofoam, while I declare the sizes of my sculpures on the pedestals. With this act I attempt to abstract the value of the pedestal, by using a worthless material, in order to attach the significance of a monument, while at the same time I delimit the price of the heroes. The busts, that stand on the pedestals have been made by similar, trivial meterials, with a mood to sarcastically annotate, once again, the imaginary heroes. The scent of incense and wax, purify themwithout sentenced them since.

Dafnie Μonastirioti

Βorn in 1991. She studied at the Department of fine arts and Sciences of Art. University Of Ioannina/School of Fine arts. Exibitions: Participation

in NonGrata seminar and group performance/Asfa Athens 2014. Participation in performative theater ‘’Kassandra” Ioannina 2014. 2013

Fear: The art negotiation / Conference centre ‘Κάρολος Παπούλιας’ Ioannina,Greece. 2012 Athens Video Art Festival / International Festival

of Digital Arts and New media Athens,Greece. 2011 Pina Bausch / Art workshop Corfu, Greece, 2010 Poza Dreams[the]/ Art Workshop

Corfu,Greece. Lives and works in Athens.

105

2.00m*0.30*0.30/1.70*0.40*0.40/1.80*0.30*0.20/1.50*0.40*0.40/0.80*0.20*0.20, 2014Εγκατάσταση.Πολυστυρένιο, πολυουρεθάνη, κερί, λιβάνι.

2.00m*0.30*0.30/1.70*0.40*0.40/1.80*0.30*0.20/1.50*0.40*0.40/

0.80*0.20*0.20, 2014 Installation.

Polystyrene, polyurethane, wax, incense.

KO

DR

A F

RE

SH

106

“I need a hero, I'm holding out for a hero /Til the end of the night /She's gotta be slim/And she's gotta be blue /And she's gotta be fresh from the pipe”Διασκευή από το τραγούδι “I need a hero” της Bonnie Tyler.

Φανούρης Μωραΐτης

Γεννήθηκε το 1980 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η εικαστική του πρακτική τον τοποθετεί στην περιοχή όπου η τέχνη και η τεχνολογία συναντώνται. Χρησιμοποιεί πλαστική, χρώμα και αλγοριθμικές διαδικασίες. Είναι πτυχιούχος Μη-χανικός Υπολογιστών του Πολυτε-χνείου Κρήτης και απέκτησε MSc. στην Τέχνη και Τεχνολογία από το Chalmers University of Technology στη Σουηδία με υποτροφία του ιδρυματος Α.Σ. Ωνάση, επίσης παρακολούθησε μαθήματα στο Art Students League of New York και συνεχίζει τις σπου-δές του στη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας.Εχει εκθέσει στην Αθήνα, Κωνσταντινούπολη και στο Göteborg.

“I need a hero, I'm holding out for a hero /Til the end of the night /She's gotta be slim/And she's gotta be blue /And she's gotta be fresh from the pipe”Cover from Bonnie Tyler's song “I need a hero”.

Fanouris Moraitis

Βorn in 1992. He is an Athens based artist that works within the area of art and technology. In his work he uses sculpture, color and algorithmic

processes. He holds a MSc. in Art and Technology from Chalmers University of Technology in Sweden, that was supported with a scholarship

from the A.S. Onassis foundation, and a Bsc. in Electronic and Computer Engineering from the Technical university of Crete. He also studied at the Art

Students League of New York and now continues his studies at the Athens School of Fine Arts. His work has been shown in Athens, Istanbul and Göteborg.

107

I need a hero!, 2013Εγκατάσταση.160 εκ. πλάτος, 30 εκ. βάθος.Tρισδιάστατη εκτύπωση πολυαμίδης, μπλε χρώμα, άσπροι PVC σωλήνες.

I need a hero!, 2013Installation.

160 cm length, 30 cm depth. Polyamide 3d print, blue dye, white PVC pipes.

KO

DR

A F

RE

SH

108

Το έργο του χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια να ενσωματώσει την τεχνολογία στην τέχνη χρησιμοποιώντας ασυνήθιστα- καινοτόμα υλικά τα οποία επηρεάζονται από μαγνητικά πεδία καθώς επίσης και χρώματα τα οποία αλληλεπιδρούν με την αλλαγή θερμοκρασίας.

Νίκος Παναγιωτόπουλος

Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1991. Το 2009 ει-σήχθη στην σχολή Πλαστικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και στη συνέχεια στη Σχολή Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστήμιου Δυτικής Μακε-δονίας από την οποία και αποφοιτεί το έτος 2014. Στα παιδικά του χρόνια παρακολού-θησε μαθήματα στο Εικαστικό Εργαστήρι του Δήμου Πατρών και συμμετείχε σε εκθέσεις. Στη συνέχεια ως έφηβος μαθή-τευσε στο εργαστήριο του Χαράλαμπου Θεμιστοκλέους και διακρίθηκε στον Πανελλήνιο διαγωνισμό Σχολικού Σχε-δίου. Επίσης κατά την διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων, πήρε το δεύτερο ομαδικό βραβείο στον Πα-νελλαδικό διαγωνισμό τηλεοπτικού σποτ του ΚΕΘΕΑ. Έχει συμμετά-σχει σε πολλές εκθέσεις εκ των οποίων σημαντικές είναι: Pandora Box στο Κόδρα στα πλαίσια της Βαλκανιάδας, Θυμάσαι; στην Beton 7 και η Έκθεση δρόμου Αγίου Ανδρέου.

His work is characterized by the attempt to integrate technology in unusual art, using innovative materials that are affected by magnetic fields and also colors that interact with the temperature change.

Nikos Panagiotopoulos

Βorn in Patras in 1991, In 2009 he was accepted in the school of Plastic Arts of the University of Ioannina and then in the School of Fine and Applied Arts of the University of Western Macedonia, from which he graduated with honors in 2014. In his childhood he attended classes at the Art Workshop of the Municipality of Patras and participated in exhibitions. Αs a teenager, he studied

at the atelier of Charalambos Themistocleous and excelled at the National School Drawing Competition. Also during his student years, he took the second prize in the team competition of the Nationwide TV commercials for KETHEA. Nikos Panagiotopoulos has participated in

group exhibitions in Greece. He lives and works in Patras.

109

Ένστικτο, 2014Γλυπτό.20x30x21 & 45x35 εκ.

Instict, 2014Sculpture.

20x30x21 & 45x35 cm.

110

KO

DR

A F

RE

SH

Η δουλειά μου έχει την τάση να επικεντρώ-νεται στην Eλληνική παράδοση και πνευμα-τικότητα με τις σύγχρονες αντιλήψεις, κάπου ανάμεσα στο λαϊκό παραμύθι και τη φαντασία.

Γιώργος Παπαφίγκος

Γεννήθηκε το 1989 στη Λάρισα. Είναι τελειόφοιτος της Sχολής Kαλών Tεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο 4ο εργαστήριο ζωγραφικής. Εχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Επιλογές πρόσφατων ομαδικών εκθέσεων: Φύσις 2013 Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού Βερολίνου (2013), Ομαδική έκθεση, Kappatos gallery, (2013), Rooms2013+plus St. George Ly-cabettus hotel, Transform 2012, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Tέχνης Θεσσαλονίκη (2012).Ζεί και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.

My work tends to focus on greek tradition and spirituality with modern concepts, somewhere between folk-tale and fantasy.

Yorgos Papafigos

Βorn in 1989. He is an undergraduate student at the School of Fine Arts, Aristotle University of Thessaloniki. Selection of group exhibitions:

2013 Physis Griechischen kulturstiftung-Berlin (2013), Group show- Kappatos gallery, (2013), Rooms2013 + plus St. George Lycabettus hotel

(2013), Transform 2012, State Museum of Contemporary Art (2012). Lives and works in Thessaloniki.

111

Τελετουργικό 2, 2013Ψηφιακό σχέδιο και κολάζ. 150 x160 εκ.Eκτύπωση σε αρχειακό χαρτί Hahnemuhle.

Ritual 2, 2013Digital drawing and collage.

150 x 160 cm.Print on archival paper.

KO

DR

A F

RE

SH

112

Ο Nicolas Paradiselo ( Ν. Τζίμας ) στο έργο “I need a hero ?!” εκθέτει τέσσερις εικόνες. Στις πρώτες τρεις αναφέρεται στα ονόματα τριών πολύ σημαντικών χώρων τέχνης. Απέναντι βρίσκεται το αυτοπορτραίτο του, στο οποίο παρουσιάζει τον εαυτό του σαν ήρωα, σαν ένα πρόσωπο που αξίζει να τοποθετηθεί σε βάθρο, να μνημονεύεται και να υπάρχει στην ιστορία. Παραθέτει τους προβληματισμούς του πάνω στη σημερινή έννοια του ήρωα για το ποιος είναι και πώς δημιουργείται, τις προσδοκίες ενός νέου που έρχεται αντιμέτωπος μ’ ένα κόσμο που κινείται πολύ συγκεκριμένα, στοχευμένα και κατευθυνόμενα υπό όρους μάρκετινγκ καθώς και στην ανάγκη για κατασκευή ή εύρεση ενός προτύπου, ενός ήρωα.

Nicolas Paradiselo(Ν. Τζίμας)

Γεννήθηκε το 1992 στην Αθήνα. Είναι τελειόφοιτος του προπτυχιακού προγράμματος της Σχολής Καλών Τεχνών Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης. Τα "In-spire 2013, Εικαστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ΜΜΣΤ" και "T.A.M.A. Superflow, Μουσείο Άλεξ Μυλωνά" είναι μερικές από τις συμμετοχές του. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Nicolas Paradiselo (N. Tzimas) in the project “I need a hero?! “ exposes four drawings. In the first three he refers to the names of three major art places. In the other hand there is his self-portrait, presenting himself as a hero, as a person who deserves to be placed on a pedestal, to be remembered and to have a place in history. He quotes his concerns over the current concept of the hero about who he is and how he can be created, the expectations of a young man who confronts a world that moves too specific, targeted and directed by marketing terms and also the need for making or finding a role model, a hero.

Nicolas Paradiselo (N. Tzimas)

Βorn in 1992 in Athens. He is a senior at the undergraduate program of the School of Fine Arts Plastic Arts and Art Sciences. “INSPIRE 2013

Thessaloniki Arts Festival MMCA" and “TAMA Superflow, Museum Alex Mylona” are some of his participations. He lives and works in Athens.

113

I need a hero ?!, 2014Μεταβλητές διαστάσεις. Μολύβι σε χαρτί.

I need a hero ?!, 2014Variable dimensions.

Pencil on paper.

114

KO

DR

A F

RE

SH

Η ιδέα γεννήθηκε πάνω στην ασάφεια της τύχης του πτώματος του Αδόλφου Χίτλερ. Ένα προσωπικό αξεσουάρ καλλωπισμού του χαρακτηριστικού της εμφάνισής του αποτελεί αλληγορικό κατάλοιπο υπαινισσόμενο μια στοιχειωμένη παρουσία στη σύγχρονη κουλτούρα. Μια Πρωτεϊκή αρχή του κακού που διαποτίζει το παρόν. Ακόμα και σήμερα κάποια ιδεώδη γεμάτα παραπλανητικά ψεύδη επιβιώνουν οδηγώντας στη μαζοποίηση του ανθρώπου μετατρέποντας τον σε “βουβό υπνοβάτη‘’ με ακραία δουλικότητα.

‘’…Είναι ανάγκη να επανερμηνευτεί η σκοτεινή πραγματικότητα και να επανεπινοηθεί η αξία του ανθρώπου ! ‘’ Susan Sontag

Ζωή Σκλέπα

Γεννηθηκε το 1970. Είναι απόφοιτος των ΤΕΙ Αθήνας (Νοσηλευτική). Εργάστηκε στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο και στο Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά (Χειρουργείο). Από το 2011 είναι φοιτή-τρια της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τε-χνών της Αθήνας. Έχει συμμετάσχει στις εξής ομαδικές εκθέσεις: στην Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά το 2007 , στον Πολυχώρο BIOS (Β Ερ-γαστήριο Ζωγραφικής της ΑΣΚΤ) το 2012, στη Πινακοθήκη Γρηγοριάδη (Α΄ Εργαστηρίου Γλυπτικής ) το 2014, στο Μουσείο Τσαλαπάτα στο Βόλο (Πολιτιστικό ‘Ιδρυμα Ομίλου Πειραιώς) το 2014 και στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών & Μουσικής του αΟΠλιτιστικού Ιδρύματος του ν Θεοχαράκη (7η Μπιενάλε των Σχολών Καλών Τεχνών της Ελλάδας) το 2014.

The idea was born following the uncertainty of the whearabouts of Adolph Hitler’s body. A personal grooming accessory for the most characteristic part of his appearance constitutes an allegorical residue suggesting a haunted presence in the modern culture. A Proteus origin of evil which pervades the present time. Even in our days, some ideals full of misleading lies, survive, leading to the massification of the person turning him into a “dump sleepwalker” with extreme servility .

‘’ …There is an urgent need to reinterpret the dark reality and reinvent the human value’’Susan Sontag

Zoi Sklepa

Βorn in 1970. She graduated from the nursing department of TEI of Athens . She worked at the Onassis Cardiac Surgery Center and

at the Hospital Tzanio Piraeus (Department of Surgery). Since 2011 she has been a student of the Athens School of Fine Arts. She has

participated in the following group exhibitions: at the Municipal Gallery of Piraeus in 2007, at Polychoros BIOS (exibition of ASFA - B Painting workshop) in 2012, at Gallery Grigoriadis (exibition of ASFA - A Sculpture

Workshop) in 2014, at Museum Tsalapata Volos (exibition of the Cultural Foundation of Piraeus Bank Group) in 2014 and at the B & M Theoharakis

Foundation for the Fine Arts and Music (7th Biennale of Schools of Fine Arts of Greece) in 2014.

115

"ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΠΟΤΕ", 2012Εγκατάσταση επιτοίχια.3,5 x 38 εκ.Έτοιμο αντικείμενο και πηλός μοντελοποίησης.

"THE CORPSE WAS NEVER FOUND’’, 2012Ιnstallation.

3,5 x 38 cm. Ready made and modelling clay.

KO

DR

A F

RE

SH

116

Η ελπίδαΣτον μύθο της Πανδώρας δεν μπορείς να είσαι απολύτως σίγουρος τι ακριβώς αντι-προσώπευε η ελπίδα μέσα στο κουτί. Ήταν το φάρμακο που θα έσωζε τους ανθρώπους από τα δεινά τους ή ήταν άλλο ένα κακό κλει-σμένο μαζί με όλα τα άλλα; Είναι καλό να ελπί-ζουμε ή πρέπει να ζούμε χωρίς να περιμένουμε τίποτα και από κανέναν; Πρέπει να περιμένουμε ένα καλύτερο αύριο ή να μην τρέφουμε ελπίδες για τίποτα; Οι κοινωνίες σήμερα χρειάζεται να ελπίζουν σε έναν ήρωα για να σωθούν από τα κακά του κου-τιού ή τα μέλη τους πρέπει να γίνουν οι ίδιοι ήρωες;

Χρήστος Σκούρτης

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε με Άριστα από το Ιδιωτικό Ινστιτούτο Επαγ-γελματικής Κατάρτισης Ιπποκράτειος το 2002 με την ειδικότητα του οδοντοτεχνί-τη πορσελάνης και ορθοδοντικού Το 2005 συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό πρό-γραμμα επαγγελματικής εκπαίδευ-σης και κατάρτισης Λεονάρντο Ντα Βίντσι στην Ιρλανδία. Μεταξύ 2006 και 2007 παρακολούθησε σεμινά-ρια και απέκτησε γνώσεις πάνω σε σχεδιαστικά προγράμματα AutoCad και Mastercam. Από το 2007 έως το 2010 εργάστηκε ως σχεδιαστής προσθετικών με-λών σε φαρμακευτική εταιρία και από το 2010 έως σήμερα είναι φοιτητής του 3ου εργα-στηρίου, της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

The hope.In the myth of Pandora’s box you can not be sure what exactly hope represent in the box. It was the drug that would save people from their suffering or was it another curse from the gods trapped along with all the others? Is it good to hope or should we live with no expectations from others? Should we expect a better tomorrow or just live for the moment? Does our society need to believe or to hope for a hero in noways or is its members who have to be the heroes for themselves?

Christos Skourtis

Βorn in Athens. He graduated from the Privet Training Institute Ippokratios with a distinction in 2002, with the specialization of dental technician and orthodontics. In 2005 he took part in the Leonardo Da Vinci European program in Ireland. Between 2006 and 2007, he attended various design courses and he gained knowledge in programs such as Autocad and Mastercam. From 2007 until 2010 he worked for a pharmaceutical company as prosthetic designer and since 2010, he is a full time student in the 3rd Lab of the Faculty of Fine Arts in the University of Western Macedonia in Florina.

117

Η ελπίδα, 2012250 x 220 x 220εκ.Video-προβολή πάνω σε πλάκες από εξηλασμένη πολυστερίνη τύπου Dow.

The hope, 2012250 x 220 x 220 cm.

Video-projection onto styrofoam plates type Dow.

KO

DR

A F

RE

SH

118

Το έργο αυτό αποτελεί μία αποτύπωση του συναισθήματος της προσωπικής επιτυχίας. Της στιγμής εκείνης που για λίγο στέκουμε πάνω από τις προσπάθειές μας και αναλογιζόμαστε με ανακούφιση το κενό που υπερβήκαμε. Το κενό εκείνο που κάποτε μας χωρίζε, και τώρα μας ενώνει με όλα όσα επιδιώξαμε. Μοιάζουμε τόσο μεγάλοι κι όμως είμαστε τόσο μικροί.... Πώς νιώθουμε άραγε όταν βρισκόμαστε στην κορφή των επιδιώξεών μας; Περήφανοι ή εγκλωβισμένοι στο εγώ μας; Πως φτάσαμε ως εκεί; Είμαστε όντως ήρωες; και αν ναι ποιός είναι εκεί για να το κρίνει;

Μαργαρίτα Στέφου

Γεννήθηκε το 1992 στα Ιωάννινα. Σπουδάζει στη σχολή πλαστικών τεχνών και επιστημών της τέχνης στα Ιωάννινα. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη ραπτική ενώ κατα τη διάρκεια των σπουδών της μελέτησε βιβλία ενδυματο-λογίας. Ασχολήθηκε ερασιτε-χνικά με το θέατρο ενώ υπήρ-ξε βοηθός του σκηνογράφου Τάκη Στεφάνου στην πα-ράσταση "Δον Περλιμπλίν και Μπελίσσα" του Φ. Γκ. Λόρκα. Στις καλλιτεχνικές της δημιουργίες επηρεάζε-ται από την παρατήρηση της φύσης και τα συναι-σθήματα που βιώνει η ανθρώπινη ψυχή μέσα σ’αυτήν.

This piece of work expresses my feelings of personal achievement. It represents the moment we pause and reflect with relief on the vacuum we have filled. This vacuum that once divided us now unifies us in the achievement of our hopes and dreams.We seem so important but we are so insignificant...So how do we feel when we have achieved the pinnacle of our dreams?Proud or trapped in our egos? How did we arrive at this point? In fact, are we heroes? And if we are who is the judge?

Margarita Stephos

Βorn in Ioannina in 1992. She is now studying at the Fine Art and Art Sciences Department in Ioannina.From a very early age she has been interested in costumery and she has developed this interest further during her university studies.

She has been involved in amateur theatre productions and has assisted the scenery artist Takis Stephanou for the production of "Don Perlimplin and Belisa" by Federico Garcia Lorca.She takes artistic inspiration from the observation of nature and the intimate emotions it provokes in the human soul.

119

Επίτευξη, 2014Εγκατάσταση.60 εκ.Ξύλο, σιλικόνη, κλωστή, αποξηραμένες φλούδες αβοκάντο.

Achievement, 2014Installation.

60 cm.Wood, silicone, thread, sun-dried peel of avocado.

KO

DR

A F

RE

SH

120

Περί ασχήμιαςΗ σειρά “Περί ασχήμιας” επιχειρεί να προσεγγίσει την ανθρώπινη ασχήμια, τόσο ως φυσιογνωμικό χαρακτηριστι-κό, όσο και ως καθαυτό χαρακτηριστικό. Ως άσχημο έχει οριστεί αυτό που εξαιτίας της εμφάνισής του μας δημιουργεί μια δυ-σάρεστη εντύπωση ή που απλώς δεν αντα-ποκρίνεται στο ιδεώδες που έχουμε για την ομορφιά, αυτό που παραβαίνει τις αρχές της ηθικής ή της ευπρέπειας, που προκαλεί απέ-χθεια, περιφρόνηση, δυσαρέσκεια, ή ό,τι προ-καλεί ένα συναίσθημα απέχθειας, δυσαρέσκειας, δυσφορίας. Στην σειρά “Περί ασχήμιας” έννοιες όπως η τερατογέννεση, το γκροτέσκ, η εγκλημα-τικότητα, τα γηρατειά ή ο θάνατος προσωποποιού-νται, στην προσπάθεια ορισμού και κατανόησης του όρου «ασχήμια».

Ισμήνη Τελιγιορίδου

Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1990 και μεγάλωσε στην Καστοριά. Το 2008 εισήχθη στο Τμήμα Εικαστι-κών και Εφαρμοσμένων Εεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. στο εργαστήριο ζωγραφικής του I. Φωκά, και αποφοίτησε το 2014. Έχει παρακολου-θήσει μαθήματα στην Bellas artes του Universidad Complutense της Μαδρίτης στα πλαίσια του προγράμματος Erasmus. Έχει συμμετάσχει στο Demo#4: residensy και ομαδική έκθεση στο Dynamo project space στην Θεσσαλονίκη. Πήρε μέρος στην ομαδική έκθεση του 4ου εργαστη-ρίου ζωγραφικής του τμήματος εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών στον πολυχώρο «Αγ-γέλων βήμα» στην Αθήνα, και στο εικαστικό κέντρο «Ήλιος» στην Θεσσαλονίκη. Ακόμα πήρε μέρος στην Cheap art Θεσσαλονί-κης. Τέλος, συμμετείχε στο πρόγραμμα «Φύσις» του Ελληνικού Iδρύματος Πο-λιτισμού του Βερολίνου, στην Καστανιά Βέροιας, και ακολούθησαν εκθέσεις στην Βέροια, στο ινστιτούτο Goethe της Αθήνας και στο Ελληνικό ίδρυμα πολιτισμού στο Βερολίνο. Ζει και ερ-γάζεται στην Θεσσαλονίκη.

On uglinessThe series ‘On Ugliness’ is an attempt to approach human ugliness as a physical characteristic, as well as a trait per se. We characterise as ugly something which, on account of its appearance, provokes an uncomfortable feeling or something that simply doesn’t conform to our ideal of beauty, contravenes our principles of morality and decorum, causes aversion, contempt, displeasure or whatever causes feelings of aversion, displeasure or discomfort. In the series ‘On Ugliness’, notions such us teratogenesis, the grotesque, crime, aging or death are personified in an attempt to define and understand the concept of ‘ugliness’.

Ismini Teligioridou

Βorn in Thessaloniki in 1990 and raised in Kastoria. She is a graduate of the painting studio of prof. I. Fokas, Department

of of Visual and Applied Arts, School of Fine Arts, Aristotle University of Thessaloniki. She has attended art courses at the Bellas artes του Universidad Complutense of Madrid (Erasmus

program). She has taked part in the Demo#4: residensy and group exhibition at Dynamo project space, Thessaloniki and the

group exhibition of the 4th painting studio in Athens as well as at the “Ilios” art center in Thessaloniki. She has also participated at

“Cheap Art” exhibition and the Hellenic Foundation’s for Culture program “Fysis” in Berlin , Veroia and Athen’s Goethe Institute. Lives

and works in Thessaloniki.

121

1. Περί ασχήμιας, 201355 x 75 εκ.Λάδι σε καμβά.

2. Περί ασχήμιας, 201350 x 65 εκ.Λάδι σε καμβά.

1. On ugliness, 201355 x 75 cm.

Oil on canvas.

2. On ugliness, 201350 x 65 cm.

Oil on canvas.

KO

DR

A F

RE

SH

122

Δημήτρης Τζικόπουλος

Γεννήθηκε το 1992 στην Θεσ-σαλονίκη. Είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Τεχνών και Επι-στήμων της Τέχνης, Ιωάννι-να. Από το 2011 συμμετέχει με το εικαστικό του έργο στην ομάδα Nomades rtcore σε μια σειρά από project βιω-ματικού θεάτρου που έχουν ως σκοπό να γίνουν ένα θεατρικό ντοκιμαντέρ έως το 2015.

Dimitris Tzikopoulos

Βorn in 1992 in Thessaloniki. He is a graduate student of the School of Plastic Arts and Art Sciences in Ioannina.f Since 2011 he participates in

the artistic group Nomades Artcore which works on a series of experiential theater projects whose purpose is to make a theatrical documentary in 2015.

123

1. Στήλη σε χειρονομία, 2013185 x 9 x 9 εκ.Γύψος, Plaster.

2. Χτύπησε τους πίσω, 201330 x 17 x 17 εκ.Γύψος, Plaster.

1. Gesture in column, 2013185 x 9 x 9 cm.

Gesture in column.

2. Hit back, 201330 x 17 x 17 cm.

Gesture in column.

KO

DR

A F

RE

SH

124

Γιώργος Τρύφων

Γεννήθηκε το 1985 στη Θεσσαλο-νίκη. Σπούδασε γραφιστική στο Mediterranean College. Αποφοίτησε από την Σχολή καλών τεχνών του Α.Π.Θ. το 2014. Μεταξύ 2009 - 2012 διδάσκει ζωγραφική και φωτο-γραφία στο Δήμο Ωραιοκάστρου και στο Σύλλογο αποφοίτων του Αμερικανικού κολλεγίου Ανα-τόλια. Ασχολείται ενεργά με τα κοινά, είναι Γενικός γραμματέας του Συλλόγου προστασίας πε-ριβάλλοντος των Ανθόκηπων Ωραιοκάστρου και μέλλος σε επιτροπές που αφορούν τον Πολιτισμό, την Παιδεία και το Περιβάλλον της τοπικής κοι-νωνίας του Ωραιοκάστρου όπου ζει και εργάζεται.

Υiorgos Trifon

Βorn in 1985 in Thessaloniki. He studied graphic design at Mediterranean College. He graduated from the School of Fine Arts of the Aristotle University in 2014. Between 2009-2012 he was teaching painting and photography in the municipality of Oreokastro and the Alumni Association of the American College Anatolia. He is active in politics, he is the General Secretary of the Association of Environmental Protection of Anthokipi Oreokastrou and future committees on Culture, Education and Environment of Oreokastro the local community where he lives and works.

125

Χωρίς τίτλο, 2014Eκτύπωση σε αυτόφωτη κατασκευή αλουμινίου.200 x 300 εκ.

Untitled, 2014Print on light emitting aluminum construction.

200 x 300 cm.

126

KO

DR

A F

RE

SH

Άνθρωποι, Χαρακτήρες, Ήρωες. Όταν ξεπεράσουν το στάδιο του γνώθι σαυτόν, αρχίζουν να μοιάζουν με γίγαντες, ο μικρότερος φαίνεται τεράστιος. Αναζητούν την μετάβαση και μερικές φορές συμβιβάζονται μόνο με την αλλαγή. Έχουν συνειδητοποιήσει το εφικτό και γνωρίζουν ότι αυτός που θα αντέξει είναι εκείνος με το ισχυρότερο όραμα. Θέτουν υψηλούς στόχους, που για πολλούς μοιάζουν άπιαστοι ή ακόμη και ουτοπικοί, και μισούν τα πισωγυρίσματα. Με έντονο το αίσθημα του πρωτογονισμού, χαράσσουν τον κύκλο της δικής τους Οδύσσειας δημιουργώντας μία πορεία αλλά και μια περαίωση. Προετοιμάζουν τις συνθήκες που οδηγούν σε ένα πεδίο σίγουρα ανώτερο και μάλλον φωτεινό. Σε τέτοια μέρη υπάρχει μια περίεργη ησυχία που αν την ταράξεις, θα βρεις τον μπελά σου.

Δημήτρης Φραγκάκης

Γεννήθηκε το 1982, στη Θεσσαλονίκη. Αποφοί-τησε από το τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του Τ.Ε.Ι Καβάλας το 2006. Το 2008 εισάγε-ται στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμέ-νων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ αποφοιτώντας το 2014. Έχει παρου-σιάσει την δουλειά του σε εκθέσεις όπως: 2014: 7η BIENALLE Σχολών Καλών Τε-χνών Ελλάδος, Ίδρυμα Θεοχαράκη, Αθή-να / 2012: "TRANSFORM" (Pandora’s box), Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, Θεσ-σαλονίκη / "no more real than you are", Dynamo Project Space, Θεσ-σαλονίκη / 2011: XV BIENALLE DI MEDITERANNEO, "SYMBIOSIS?", Θεσσαλονίκη / "ΑΝΑ-ΚΑΤΑ", Δι-εθνής συνάντηση νέων καλλιτε-χνών, Στρατόπεδο Παύλου Μελά, Θεσσαλονίκη / 2010: 2η ΕΝΟΤΗ-ΤΑ, ArtForum Gallery, Tsatsis Projects, Θεσσαλονίκη. Ζει και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη.

People, Characters, Heroes. When they outreach the stage of self-awareness, they begin to look like giants. Even the smallest seems huge. They are looking for this transition although sometimes, they are consistent just with a change. They have realized what is possible and they know that only the one who has the strongest vision will last. They set high goals that seem unfeasible or utopian for the rest people and they hate setbacks. Having developed a strong instinct of primitivism, they carve the circle of their own Odyssey, marking a route and the same time a completion. They prepare the conditions leading to a definitely higher and probably bright field. In such fields, there is a strange silence and if you disturb it you will find yourself in trouble.

Dimitris Fragakis

Βorn in Thessaloniki in 1982. He graduated from the Mechanical Engineering dpt. at T.E.I Kavala, in 2006. In 2014 he recieved his BA from the School of Fine and Applied Arts, Aristotle University of Thessaloniki. He has presented his work in several exhibitions including: 2014, 7th BIENALLE of Schools of Fine Arts in Greece, Theocharakis Foundation, Athens / 2012, "TRANSFORM"

(Pandora’s box), Teloglio Arts Foundation, Thessaloniki / "no more real than you are", Dynamo Project Space, Thessaloniki / 2011, XV BIENALLE DI MEDITERANNEO, "SYMBIOSIS?", Thessaloniki / International Festival for young Artists, "ΑΝΑ-ΚΑΤΑ", Pavlos Melas Field, Thessaloniki / 2010: 2nd UNIT, ArtForum Gallery, Tsatsis Projects, Thessaloniki. He lives and works in Thessaloniki.

127

Μαύρος Γίγαντας, 2013240 x 88 εκ.Λάδι και γραφίτης σε μουσαμά.

Black Giant, 2013240 x 88 cm.

Oil and graphite on canvas.

KO

DR

A F

RE

SH

128

Πυθαγόρας Χατζηανδρέου

Γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Το 2005 απέκτησε πτυχίο BA Visual Arts and Music Technology από το πανεπιστή-μιο του Keele, στο Ηνωμένο Βασίλειο. Tο 2012, αποφοίτησε από το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τε-χνών, Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκ-θέσεις όπως τη Bienalle Βαλκανι-κών Σχολών Καλών Τεχνών (Σό-φια, 2011), «Ύλη ως Αφήγηση» (Camp!, Αθήνα, 2013), Rooms 2013 (Kappatos Gallery, 2013) και Inspire Festival (Μ.Μ.Σ.Τ, Θεσσαλονίκη, 2013). Ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, ως εκπαιδευτικός εικαστικών.

Pythagoras Chatziandreou

Βorn in Athens in 1981. In 2005, he graduated from Keele University (UK) with a BA in Visual Arts and Music Technology. In 2012, he graduated

from School of Fine Arts, Faculty of Fine and Applied Arts, A.U.TH. He has participated in several group exhibitions, including “Transform”,

Balkans Fine Arts Student Biennial (Sofia, Bulgaria 2011), “Medium as Narrative” (CAMP!, Athens, Greece, 2013), Rooms 2013 (Kappatos

Gallery, Athens, Greece), “Inspire Festival”, (Macedonian Museum of Contemporary Art, Thessaloniki, Greece, 2013). Lives and works in Greece

as an Arts educator.

129

Πεδίο Δόξης, 2014Βίντεο εγκατάσταση.320 x 320 εκ. Τσιμεντένια πλακίδια.Με την ευγενική χορηγία της TsourlakisTiles

Field of Glory, 2014Video installation.

320 x 320 cm. Soil, water, concrete.

Sponsored by TsourlakisTiles

130

KO

DR

A F

RE

SH

Μάγδα Χριστοπούλου

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977 και κατάγεται από την Πρέβεζα. Από την παιδική της ηλικία ασχολείται με τη ζωγραφική και την ποίηση. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα. «Η Πρόσοψη του βλέμμα-τος» ήταν η πρώτη ποιητική της συλλογή. Έλαβε μέρος στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Λο-γοτεχνών, που διοργάνω-σε το ΕΚΕΒΙ τον Δεκέμ-βριο του 2011, μετά από πρόταση του περιοδικού “Μανδραγόρας”. Ζει κι εργάζεται στη Φλώρινα.

Magda Christopoulou

Born in Athens in 1977. She paints and writes poetry from an early age. In June 2014, she graduated from the Department of Fine and Applied Arts,

University of Western Macedonia.In 2008 she published her first poetry book titled “The facade of the glance”. In

2011 she took part in the 1st Festival of new writers of the National Book Center of Greece (ΕΚΕΒΙ).

She lives and works Florina.

131

Αυτόχειρες, 2014Tοιχογραφία με πλαστικό χρώμα και σοβά πάνω σε καμβά.

Suicide, 2014Wall painting with plastic color

and plaster on canvas.

ΕΠ

ΙΜΕ

ΛΗ

ΤΕΣ

Ανθή Αργυρίου Παναγής ΚουτσοκώσταςΔημήτρης Μιχάλαρος C

UR

AT

OR

S

Anthi ArgiriouPanagis Koutsokostas

Dimitris Michalaros

ΚΑ

ΛΛ

ΙΤΕ

ΧΝ

HΣ Εριφύλη Μπάλλα

Ατομική έκθεση

Αρχαία Αγορά ΘεσσαλονίηςΑρχαία Αγορά Θεσσαλονίης

Solo Exhibition

Ancient Agora of Thessaloniki

Erifyli Balla

AR

TIS

TΙΣΤ΄ Εφορεία Προϊστορικών καιΚλασικών Αρχαιοτήτων

16th Ephorate of Prehistoric and Classical Antiquities

134

Εριφύλη Μπάλλα

ΓεννήΓεννήΓ θηκε το 1979 στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτη-σε από το Ecole des Beaux-Arts στη Γαλλία το 2002 και στη συνέχεια κέρδισε υποτροφία για τη Σχολή Καλών Τεχνών του University College of Northampton της Μεγάλης Βρετανίας. Μεταξύ 2003 και 2009 απέκτησε το δεύτερο πτυχίο της από την ESADSE ecole des Βeaux arts στις πλαστικές τέχνες και το Master professionelle cinema/senario/production από το Sorbonne universite Paris 1. Έχει επίσης παρακολου-θήσει σεμινάρια Film,Video & New Media με υποτροφία στο School of the Art institute of Chicago. Έχει εργαστεί σε δύο ταινίες μικρού μήκους σε συνεργασία με τον Frederic Sojcher και την Katia Mendez Best, υπήρξε βοηθός του καθηγητή Frederic Sojcher, ενώ μέχρι το 2012 δίδασκε ανεξάρτητα ζωγραφική και σχέδιο με χρήση Η/Υ. Ζει και εργά-ζεται στη Θεσσαλονίκη.

Erifyli Balla

Βorn in Thessaloniki in 1979. She graduated from the Ecole des Beaux-Arts in France in 2002, following

with a scholarship from the School of Fine Arts in the University College of Northampton, UK. Between

2003 and 2009 she obtained her second degree of performing arts from ESADSE ecole des Veaux arts

and the Master professionelle cinema/senario/production from Sorbonne university Paris 1. She has also attended

Film,Video & New Media seminars with a scholarship at the School of the Art institute of Chicago. She has participated

at the production of two short films along Frederic Sojcher and Katia Mendez Best, and she has also assisted next to

professor Frederic Sojcher in other projects. Until 2012 she had been teaching painting and drawing with the use of H/Y as a free

lancer. She currently lives and works in Thessaloniki.

ΑΠ

ΟΤ

ΡΟ

ΠΑ

ΙΑ

ΑP

OT

RO

PAIA

135

Στο επίκεντρο των καλλιτεχνικών μου αναζητήσεων είναι ο τρόπος που το αντι-κείμενο ασκεί μια εφαρμοσμένη αισθητική και οι ευρύτερες διακοσμητικές του δράσεις.Η έρευνα μου επικεντρώνεται σε μια αναζή-τηση των πολλαπλών νοημάτων πάνω στο χρηστικο αντικείμενο, μέσα από το κοινωνιο-λογικο, ιστορικο, ιδεολογικο αλλά και αισθητικο τους φάσμα.Αυτή η προσέγγιση γίνεται μέσα από την επανε-ξέταση κάποιον αρχέτυπων σχημάτων τα οποία μορφοδωτουνται μέσα από τη τεχνική της κεραμι-κής (slip casting).Μέσα από αυτή την έρευνα εξετάζεται το αντικεί-μενο ως κοινωνικο πρότυπο, ως εργαλείο πολιτικής εξουσίας, ιδεολογικο σύμβολο, επίδειξη της οικονο-μικής εξουσίας και της πολυτέλειας(luxe). Επίσης ο τρόπος που ενσαρκώνονται σ’ αυτά συναισθήματα και εμπειρίες.Έτσι επανεξετάζω το χρονικό του τροπαίου μελετώντας σε βάθος χρόνου την πορεία του αγγείου - επάθλου δο-κιμάζοντας τα ορια της αυθεντικότητας του προτύπου και την ιστορία του αντικειμένου’ αποδoμώντας το και αντι-στρέφοντας τον αρχικο του χαρακτήρα, μολύνοντας τη συμβατική εικόνα της μορφής και την καθιέρωση της ως ιδε-ολογικο πρότυπο.Αυτες οι μορφικές φθορές επανεκτιμούν τις ιστορικές, κοινω-νικές, πολιτικές και αισθητικές αξίες του αντικειμένου αποκαλύ-πτοντας τη διφορούμενη σχέση μεταξύ τους.

At the core of my artistic pursuits one can find the way the object wields an applied aesthetics as well as its broader decorative actions. My investigation is focused on the search for the manifold meanings of the utilitarian object through the sociological, historical, ideological and aesthetical spectrum. This approach takes place through the reexamination of some archetypal schemes, which are receiving their form through the slip casting technique. Through this investigation the object is being examined as a social model, a tool of political power, an ideological symbol, the means for economical power and luxury display (luxe). In addition, the investigation includes the study of how emotions and experiences are embodied in them. In this way, I am reexamining the chronicle of the trophy by studying in depth the course of the vessel/trophy, challenging the limits of the prototype’s authenticity and the history of the object by deconstructing it and reversing its original character, thus contaminating the conventional image of the form and its establishment as an ideological model. These morphic corrosions reevaluate the historical, social, political, and aesthetical values of the object by revealing the ambiguous relationship among them.

136

ΑΠ

ΟΤ

ΡΟ

ΠΑ

ΙΑ

ΑP

OT

RO

PAIA

Αποτρόπαια, 2014Υαλοποιημένος πηλός.

Apotropaia, 2014Glazed stoneware.

137

Κλίμακα Επιβίωσης, 2014Yαλοποιημένος πηλός, πολυαιθυλένιο και αλουμίνιο.

Surviving Scale, 2014 Glazed stoneware,

polyethylene and aluminum.

ΑΠ

ΟΤ

ΡΟ

ΠΑ

ΙΑ

ΑP

OT

RO

PAIA

Γλυφιτζούρι, 2014Υαλοποιημένος πηλός, ζάχαρη, γλυκόζη, χρώμα τροφής και ξύλο.

Lollipop, 2014Glazed stoneware, sugar, glucose,

food coloring and wood.

138

Γλυφιτζούρι, 2014Δράση-Performance.

Lollipop, 2014Action-Performance.

139

140

ΑΠ

ΟΤ

ΡΟ

ΠΑ

ΙΑ

ΑP

OT

RO

PAIA

Ρομαντικό Δείπνο, 2007Μορφοπλαστική βιντεοσκόπηση και υαλοποιημένη πορσελάνη.

Romantic Dinner, 2007Sculptural video documentation

and glazed porcelain.

141

Γαιοφάγος, 2008Mορφοπλαστική βιντεοσκόπηση, υαλοποιημένος πηλόs και χάρτινο κουτί.

Terravore, 2008Sculptural video documentation,

glazed stoneware and cardboard box.

ΕΠ

ΙΜΕ

ΛΗ

ΤΕΣ

Ανθή Αργυρίου Παναγής Κουτσοκώστας C

UR

AT

OR

S

Anthi ArgiriouPanagis Koutsokostas

ΚΑ

ΛΛ

ΙΤΕ

ΧΝ

HΣ Ράνια Μπέλλου

Ατομική έκθεση

Κοιτώνες πρώην στρατοπέδου Κόδρα

Solo Exhibition

Barracks οf ex-military camp Kodra

Rania Bellou

AR

TIS

T

143143

ON

E S

TO

RY

AT

A T

IME

144

Ράνια Μπέλλου

Γεννήθηκε το 1982 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε ζω-γραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. και το 2006 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο Central Saint Martins College of Art and Design του Λονδίνου. Έχει βραβευθεί με το 1ο έπαθλο Γιάννη Σπυρόπουλου από το Ίδρυμα Γιάννη και Ζωής Σπυροπούλου και είναι υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Ελλάδος και του Ιδρύματος Ωνάση. To 2014 ήταν finalist για το βραβείο Young Mediterranean Artistic Scene Prize. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως στη 2η και 3η Διεθνή Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών της Μόσχας και σε εκθέσεις του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και του Κέ-ντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονί-κης. Το 2012 φιλοξενήθηκε στο Europe House (Λονδίνο) η ατομική της έκθεση με τίτλο “Between I and Me”, ενώ έχει πραγματοποιήσει τρεις ακόμη ατομι-κές εκθέσεις στις Kalfayan Galleries σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ζει και εργάζεται στο Λονδίνο και εκ-προσωπείται από τις Kalfayan Galleries, Αθήνα – Θεσσαλονίκη.

Rania Bellou

Born in Thessaloniki in 1982. She studied painting at the School of Fine Arts of the Aristotle University, Thessaloniki

and in 2006 she completed her postgraduate studies in Central Saint Martins College of Art and Design, London. She

has been awarded 1st Prize of the Yiannis and Zoe Spiropoulou Foundation and she is also a recipient of the Scholarship

Foundation of Greece and the Onasis Foundation. In 2014 she was a finalist for the Young Mediterranean Artistic Scene

Prize. She has participated in exhibitions in Greece and abroad, including the 2nd and 3rd International Biennale of Young Artists of

Moscow and exhibitions of the National Museum of Contemporary Art and the Contemporary Art Center of Thessaloniki. In 2012 her

solo exhibition entitled “Between I and Me” was presented at the Europe House (London), while she has shown three solo exhibitions

at Kalfayan Galleries in Athens and Thessaloniki. She currently lives and works in London and is represented by Kalfayan Galleries, Athens-Thessaloniki.

145

Στα έργα μου μετατρέπομαι σε πολιτισμικό αρχαιολόγο, σε αρχειοφύλακα δημιουργώντας νέους συσχετισμούς ανάμεσα σε όσα συνέβησαν στο παρελθόν, έτσι ώστε να γεννηθούν απροσδόκητες ιστορίες.

Μέσω της ενασχόλησής μου με την εύθραυστη φύση της μνήμης, η οποία διαποτίζεται από τον μύθο και την φαντασία, επιζητώ να παρουσιάσω έναν τεχνητό κόσμο τον οποίο συνθέτουν τα διάτρητα, αλληλένδετα και πολυεπίπεδα θραύσματα σχεδίων, πολυμέσων, κινούμενου σχεδίου και φωτογραφίας. Μέσα από μία χειρωνακτική διαδικασία κατακερματισμού, επεξεργασίας και αναταξινόμησης, μετατρέπω την οπτική πληροφορία σε μία αλληλουχία φανταστικών γεγονότων και σεναρίων.

Τα έργα μου, έχοντας ως αφετηρία το μοντέλο της υποκειμενικής μνήμης όπως διατυπώθηκε από τον Προυστ, ‘επιβάλλουν’ την επιστροφή στις ‘προσωπικές’ αναμνήσεις. Αυτού του είδους η επιστροφή δεν αποτελεί ακριβή αναπαράσταση του παρελθόντος, αλλά ένα ‘ελεύθερο’ ταξίδι ανάμεσα σε συγκεχυμένες και ασαφείς νοητικές εικόνες με την ηθελημένη λήθη που αυτό συνεπάγεται.

Η ζωγραφική σειρά ‘Ghost of my Shadow’ για παράδειγμα βασίστηκε σε φωτογραφικό αρχείο των δεκαετιών 1900 – 1920 από τις περιοχές της Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής. H σειρά διερευνά πολιτισμικές αφηγήσεις και δομές, και αναφέρεται σε θέματα μνήμης, αυθεντικότητας και ταυτότητας.

Στην ‘ερωτική’ αλληλογραφία της σειράς ‘Port Said’, κάποιος θα μπορούσε να ταυτιστεί με τον Reggie ή την Winkie, ή και με τους δυο σε διαφορετικές φάσεις της ζωής τους. Κάποιος άλλος θα μπορούσε, αποστασιοποιημένος για να προστατευθεί συναισθηματικά, να παρατηρήσει απλά το πάθος και την καταστροφή. Κάθε άνθρωπος ταυτίζεται με τους χαρακτήρες με διαφορετικό τρόπο, καθώς η μετάθεση συμπεριφοράς και χαρακτηριστικών της προσωπικότητας εξαρτάται κυρίως από τις προσωπικές εμπειρίες.

Η συλλογή αρχειακού υλικού δημιουργεί ένα μονοπάτι μνήμης, καθιστώντας το πέρασμα του χρόνου ορατό, αποκαλύπτοντας τα διάφορα χρονικά-πολιτισμικά επίπεδα σαν γραμμές ενός παλίμψηστου. Η πραγματική πρόκληση για μένα είναι να ‘διαβάσω’ μία εικόνα ως παράσταση η οποία δύναται να δημιουργήσει νέες αφηγήσεις ή – στην περίπτωση που κάποιος αποστασιοποιηθεί από την ερμηνεία – νέες παραμέτρους.

In my artworks, I become a cultural archaeologist, an archivist trying to draw new links between what was deposited there, giving birth to unpredictable stories.

Engaging with the fragility of memory and its permeability by fantasy and imagination, I seek to offer a synthetic world created from the perforated, interwoven and layered fragments of drawing, animation, multimedia and photography. Manually dissecting, manipulating and re-arranging that visual information, I transform it into a series of implausible events and scenarios.

Based on the Proustian model of subjective memory, my works ‘force’ the return to ‘personal’ memories. Such a return however cannot be equal to a thorough recreation of a past situation, but is a ‘free’ journey among blurred and vague mental images with its intentional forgetfulness.

In the drawing series ‘Ghost of my Shadow’, which is composed of a photographic archive from 1900 - 1920s Europe, Asia and Africa, the artist explores cultural narratives and structures, and negotiates issues of memory, authenticity and identity.

In the ‘love’ letters of the ‘Port Said’ series, anyone could be either Reggie or Winkie, or even both of them in different instances of their life. Some could even stay distant just to observe the passion and the destruction and protect themselves from feelings. Each person will identify with the characters in a completely different manner, as transference of behaviors and personality traits depends mainly on the individual’s experience.

The collection of these old photo images creates a memory trace, making the passage of time visible; revealing the different time cultural layers like lines drawn on a palimpsest. My real challenge is to read an image as a presentation that is capable of creating new contexts, or - if one distances himself from the contextual reading- new configurations.

146

Ghost of My Shadows I, 2012196 x 97,5 εκ.Mολύβι σε γιαπωνέζικο χαρτί .Με την ευγενική παραχώρηση των Kalfayan Galleries, Αθήνα – Θεσσαλονίκη.

Ghost of My Shadows I, 2012196 x 97,5 cm.

Pencil on Japanese tissue paper.Courtesy of Kalfayan Galleries,

Athens - ThessalonikiON

E S

TO

RY

AT

A T

IME

147

Ghost of My Shadows II, 2012160 x 97,5 εκ.Mολύβι σε γιαπωνέζικο χαρτί .Με την ευγενική παραχώρηση των Kalfayan Galleries, Αθήνα – Θεσσαλονίκη.

Ghost of My Shadows II, 2012160 x 97,5 cm.

Pencil on Japanese tissue paper.Courtesy of Kalfayan Galleries,

Athens - Thessaloniki

148

Ghost of My Shadows III, 2013160 x 97,5 εκ.Mολύβι σε γιαπωνέζικο χαρτί.Με την ευγενική παραχώρηση των Kalfayan Galleries, Αθήνα – Θεσσαλονίκη.

Ghost of My Shadows III, 2013160 x 97,5 cm.

Pencil on Japanese tissue paper.Courtesy of Kalfayan Galleries,

Athens - ThessalonikiON

E S

TO

RY

AT

A T

IME

149

Ghost of My Shadows IV, 2013153 x 98,5 εκ.Mολύβι σε γιαπωνέζικο χαρτί Με την ευγενική παραχώρηση των Kalfayan Galleries, Αθήνα – Θεσσαλονίκη.

Ghost of My Shadows IV, 2013153 x 98,5 cm.

Pencil on Japanese tissue paper.Courtesy of Kalfayan Galleries,

Athens - Thessaloniki

150

Ghost of My Shadows VI, 2013153 x 98.5 εκMολύβι σε γιαπωνέζικο χαρτί.Με την ευγενική παραχώρηση των Kalfayan Galleries, Αθήνα – Θεσσαλονίκη.

Ghost of My Shadows VI, 2013153 x 98.5 cm.

Pencil on Japanese tissue paper.Courtesy of Kalfayan Galleries,

Athens - ThessalonikiON

E S

TO

RY

AT

A T

IME

151

Ghost of My Shadows V, 201398,5 x 150 εκ.Mολύβι σε γιαπωνέζικο χαρτί.Με την ευγενική παραχώρηση των Kalfayan Galleries, Αθήνα – Θεσσαλονίκη.

A Short History or A Short Story I, 2014Βιντεο προβολή του Artist's BookΔιάρκεια: 05:25 minsΜε την ευγενική παραχώρηση τωνKalfayan Galleries Αθήνα- Θεσσαλονίκη

Ghost of My Shadows V, 201398,5 x 150 cm.

Pencil on Japanese tissue paper.Courtesy of Kalfayan Galleries,

Athens - Thessaloniki

Ghost of My Shadows V, 2014aArtist's book video projection

Duration 05:25 minsCourtesy of Kalfayan Galleries,

Athens - Thessaloniki

152

ON

E S

TO

RY

AT

A T

IME

Loosing the Trail between Myths I, 2014

Loosing the Trail between Myths II, 2014

Loosing the Trail between Myths III, 2014

Loosing the Trail between Myths IV, 2014

38 x 23.5 cmPencil drawing on Kozo paper

In situ artwork, Artist-in-Residence, AFK 2014Courtesy of Kalfayan Galleries,

Athens-Thessaloniki

Loosing the Trail between Myths I, 2014

Loosing the Trail between Myths II, 2014

Loosing the Trail between Myths III, 2014

Loosing the Trail between Myths IV, 201438 x 23.5 cmΜολύβι σε χαρτί KozoΈργο in situ, Artist-in-Residence του ΠΔΚ 2014 Με την ευγενική παραχώρηση των Kalfayan Galleries, Αθήνα-Θεσσαλονίκη

I.

III.

II.

IV.

153

A Doorway to Imagination V, 2012180 x 60 εκ. εκάστηΜολύβι σε γιαπωνέζικο χαρτί σε καρτ-ποστάλ από το Port Said (1910-1936 περίπου)Με την ευγενική παραχώρησητων Kalfayan Galleries, Αθήνα – Θεσσαλονίκη.

A Doorway to Imagination V, 2012180 x 60 cm each

Pencil on Japanese tissue paper on postcards from Port Said (ca. 1910-1936)

Courtesy of Kalfayan Galleries, Athens – Thessaloniki.

Between I and Me, 20124 αρχειακές εκτυπώσεις.

Λεπτομέρεια του "Between I and Me" Με την ευγενική παραχώρησητων Kalfayan Galleries, Αθήνα – Θεσσαλονίκη.

Between I and Me, 20124 archival prints.

Detail of "Between I and Me"Courtesy of Kalfayan Galleries, Athens – Thessaloniki.

An Object of Memory, 2011Αudio visual installation

Courtesy of Kalfayan Galleries, Athens - Thessaloniki

An Object of Memory, 2011Οπτικοακουστική εγκατάστασηΜε την ευγενική παραχώρηση των Kalfayan Galleries, Αθήνα - Θεσσαλονίκη

ΕΠ

ΙΜΕ

ΛΗ

ΤΕΣ

CU

RA

TO

RS

ΚΑ

ΛΛ

ΙΤΕ

ΧΝ

HΣ Αλέξανδρος Κακλαμάνος

Ατομική έκθεση

Μπέη ΧαμάμΜπέη Χαμάμ

Solo Exhibition

Bey Hamam

Alexandros Kaklamanos

AR

TIS

T

Ανθή Αργυρίου Παναγής ΚουτσοκώσταςΔημήτρης Μιχάλαρος

Anthi ArgiriouPanagis Koutsokostas

Dimitris Michalaros

Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων &Πολιτιστικής Κληρονομιάς9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων

General Directorate of Antiquities & Cultural Heritage 9th Ephorate

of Byzantine Antiquities

155

156

ΑΟ

ΡΑΤ

Η Π

ΟΛ

Η

INV

ISIB

LE C

ITY

Αλέξανδρος Κακλαμάνος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1999, από το τμή-μα Οικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θ. το 2005 και από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών το 2011. Το 2010 φοίτησε με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. για το πρόγραμμα Erasmus, στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας. Τον Σεπτέμβριο του 2012 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Αγ-γλία στο “World Event of Young Artists’’ στα πλαίσια της πολιτιστικής Ολυμπιάδας, στο Νότινγχαμ. Στη συνέχεια επιλέχθηκε για την υποτροφία της ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ HELLAS, με την οποία σπούδασε στο μεταπτυχιακό τμήμα εικαστικών τεχνών στην Ακαδημία Sint Joost, του AVANS Πανεπιστημίου Εφαρ-μοσμένων Επιστημών στην πόλη Ντεν Μπος. Ζει και εργάζεται ανάμεσα στην Αμβέρσα και το Λονδίνο και έχει συμ-μετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Alexandros Kaklamanos

Born in Athens in 1982. He graduated from Deutsche Schule Athen in 1999, from the School of Economics of Aristotle University of Thessaloniki in 2005 and from

Athens School of Fine Arts in 2011. In 2010 he studied with an Erasmus program scholarship from the State Scholarships Foundation, at the Royal Academy of Fine Arts

in Antwerp. In September 2012 he represented Greece at the “World Event of Young Artists’’ in the U.K., during the cultural Olympiad in Nottingham. Later on, he was awarded with the

MOTOR OIL HELLAS Scholarship for the Master of Fine Arts at the Academy Sint Joost of Avans University of Applied Sciences in Hertogenbosch. He lives and works between Antwerp and

London and he has participated in a number of exhibitions in Greece and abroad.

157

#2 Ταυτοποίηση, 2014Bίντεο 3’35’’. Σε διάλογο με το Λευκό Πύργο Θεσσαλονίκης.

#1 Α. Ελάσσων, 2014Bίντεο 8’23’’. Σε διάλογο με το άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου.

Invisible City, 2014Video installation at Bei Hamam in Thessaloniki.

Variable dimensions.

#3 Αντικατάσταση, 2014Bίντεο, 1’43’’Σε διάλογο με το άγαλμα του Ελ. Βενιζέλου.

Αόρατη πόλη, 2014Bίντεο εγκατάσταση στο Μπέη Χαμάμ Θεσσαλονίκης. Μεταβλητές διαστάσεις.

#2 Identity, 2014Video 3’35’’. Ιn dialogue with the White Tower of Thessaloniki.

#1 A. Minor, 2014Video 8’23’’. Ιn dialogue with the statue of G.Alexander.

#3 Replacement, 2014Video, 1’43''In dialogue with the statue of El.Venizelos.

158

Full Circle, 2013Tαινία Μικρού Μήκους 5’07’’.

Στιγμιότυπο του "Full Circle"Still frame of the "Full Circle"

Full Circle, 2013Short Film 5’07’’.

Λεπτομέρεια από το έργο "Full Circle"Close-up detail of the artwork "Full Circle"

Φωτογραφία από το έργο στο χώρο του Μπέη Χαμάμ Θεσσαλονίκης.

Photo from the artwork' s display at Bei Hamam in Thessaloniki.Α

ΟΡΑ

ΤΗ

ΠΟ

ΛΗ

IN

VIS

IBLE

CIT

Y

159

MiCROCOSM, 2014Tαινία Μικρού Μήκους 12’28’’.

MiCROCOSM, 2014Short Film 12’28’’.

160

Φωτογραφία από το έργο στο χώρο του Μπέη Χαμάμ Θεσσαλονίκης.

norizon, 2013Bίντεο, 12'55''.

#2 norizon (mnmd), 2013Bίντεο, 5’08’’.

norizon, 2013Video, 12'55''.

#2 norizon (mnmd), 2013Video, 5’08’’.

Photo from the artwork' s display at Bei Hamam in Thessaloniki.Α

ΟΡΑ

ΤΗ

ΠΟ

ΛΗ

IN

VIS

IBLE

CIT

Y

161

Τwo Little Weeks, 2014Short Film 06’29’’

Τwo Little Weeks, 2014Tαινία Μικρού Μήκους 06’29’’

ΕΠ

ΙΜΕ

ΛΗ

ΤΕΣ

Δημήτρης ΜιχάλαροςΑνθή Αργυρίου Παναγής Κουτσοκώστας C

UR

AT

OR

S

Dimitris Michalaros Anthi Argiriou

Panagis Koutsokostas

ΚΑ

ΛΛ

ΙΤΕ

ΧΝ

HΣ Κώστας Χριστόπουλος

Ατομική έκθεση Solo Exhibition

Kostas Christopoulos

AR

TIS

T

Ατομική έκθεση

Κοιτώνες πρώην στρατοπέδου ΚόδραΚοιτώνες πρώην στρατοπέδου Κόδρα

Διοικητήριο πρώην στρατοπέδου Κόδρα

Barracks οf ex-military camp Kodra

Headquarters οf ex-military camp Kodra

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ EXORIARE ALIQUIS NOSTRIS EX OSSIBUS ULTOR (ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ)

EXORIARE ALIQUIS NOSTRIS EX OSSIBUS ULTOR (PROPOSAL FOR A MURAL)

ΙΝSTALLATION

164

Κώστας Χριστόπουλος Website: www.kostaschristopoulos.com

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Σπούδασε ζωγραφική (εργ. Γιάννη Ψυχοπαίδη) και χαρα-κτική στην Α.Σ.Κ.Τ.. Το 2008 ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ίδιας σχολής και από το 2010 είναι υποψήφιος διδάκτορας του τμήματος Πολιτικής Επι-στήμης του Α.Π.Θ. Έχει πραγματοποιή-σει δύο ατομικές (Γκαλερί Ζουμπουλάκη 2006 και 2010) και έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλά-δα και το εξωτερικό. Είναι μέλος της καλλιτεχνικής Ομάδας Φιλοπάππου και συνδιοργανωτής της πλατφόρμας σύγχρονης τέχνης και λογοτεχνί-ας The Symptom Projects με έδρα την Άμφισσα. Αρθρογραφεί στον ημερήσιο και διαδικτυακό τύπο, συμμετέχοντας στη συντακτι-κή ομάδα των «Αναγνώσεων» της Κυριακάτικης Αυγής. Έχει συνεπιμεληθεί, ανάμεσα σε άλλες, την έκθεση Αναφορά / Αναπαράσταση στο Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης το 2011 και υπήρξε μέλος της ομάδας επιμέλειας της 4ης Μπιενάλε της Αθήνας.

Η έκθεση επιδιώκει να μεταφέρει την αίσθηση αστάθειας και επισφάλει-ας που ακολούθησε την εποχή του ψυχρού πολέμου και τα γεγονότα του 1989, την εποχή δηλαδή του μονοπολισμού, του «μεταεθνικού αστερισμού» και της κατίσχυσης της μετανεωτερικής συνθήκης. Το σύγχρονο υποκείμενο υιοθετεί πολλαπλές, διαφορετικές, ενδε-χομένως και αντίθετες μεταξύ τους ταυτότητες. Ζητήματα φύ-λου, ιθαγένειας και υπηκοότητας, θρησκείας, επαγγελματικής ιδιότητας, ιδεολογίας και πολιτικής θέσης, μεταξύ άλλων, δι-ασταυρώνονται ονομάζοντας χώρους που συχνά τίθενται σε σύγκρουση μέσα στον ίδιο άνθρωπο. Μια τέτοια διαπί-στωση αναφέρεται σε μια εποχή χωρίς ήρωες, χωρίς τις εξέχουσες εκείνες- πολιτικές και μη- προσωπικότητες που υπήρξαν εμβληματικές ως προς τη διατύπωση ή τη διάδοση ιστορικών, εθνικών και άλλων αφηγη-μάτων. Τα έργα της έκθεσης, επιλεγμένα από τη συνολική παραγωγή της τελευταίας οκταετίας, αναδιανέμονται στον εκθεσιακό χώρο συνθέ-τοντας με ελλειπτικό και συμβολικό τρόπο μιαν ακόμα αφήγηση του σύγχρονου, αυ-τού δηλαδή που συντίθεται από την πλη-θώρα τέτοιων ριζικά αποσπασματικών και πάντοτε προσωπικών αναπαρα-στάσεών του.

Kostas Christopoulos www.kostaschristopoulos.com

Kostas Christopoulos was born in Athens in 1976. He studied painting (studio of J. Psychopaidis) and engraving at Athens School of Fine Arts. In 2008 he completed his Master in Fine Arts degree

at ASFA and since 2010 he is a PhD candidate at the Department of Political Sciences at Aristotle University of Thessaloniki. He has

shown two solo exhibitions at Zoumboulakis Galleries in 2006 and 2010, and he has also participated in several group exhibitions both in Greece and abroad. He is a member of the artistic Team Filopappou

and the co-organizer of the platform of contemporary art and literature The Symptom Projects, based in Amfissa. He works as a columnist

being a part of the editors team “Anagnoseis”, the book and arts issue of Kyriakatiki Avgi. Amongst others, he has been the co-curator of the exhibition Reference/Representation at the Jewish Museum of Thessaloniki

(2011), and he was also a member of the curatorial team of the 4th Athens Biennale.

The exhibition seeks to convey the feeling of insecurity and

precariousness that was evident after the cold war era and the events

of 1989, the era, that is, of unipolarity, of the “postnational constellation” and the

enforcement of the postmodern condition. The contemporary subject adopts multiple,

different and sometimes even conflicting identities. Matters of sex, nationality and

citizenship, religion, profession, ideology and political views, among others, overlap by creating

spaces that more often than not collide within the person itself. Such a determination refers to an era

without heroes, without those prominent,- political or not- iconic persons, who established or spread historical,

national and other narratives. The artworks were chosen by the total production of the last eight years, are placed in the

exhibition area and form symbolically and elliptically another narrative of the contemporary, that is, what is composed by

the plethora of such radically fragmented and always personal representations.

PAN

K!

165

Χωρίς τίτλο, 2008Ξύλινο πάτωμα.

160 x 45 εκ. (περ.)

Untitled, 2008Wooden parquet.

160 x 45 cm (apprοx.)

Χωρίς τίτλο, 2010Χαρτί εφημερίδας.

Μεταβλητές διαστάσεις.

Untitled, 2010Newspaper.

Variable dimensions.

Χωρίς τίτλο, 2008Ξύλινο πάτωμα και κλαδιά.150 x 220 x 150 εκ. (περ.)

Untitled, 2008Wooden parquet and twigs.150 x 220 x 150 cm (approx.)

Χωρίς τίτλο, 2008Εικονοστάσι και κλαδιά.65 x 55 x 15 εκ.

Untitled, 2008Shrine and twigs.65 x 55 x 15 cm.

Φωτογραφία από την έκθεση στους Κοιτώνες του πρώην Στρατοπέδου Κόδρα.

Photo from the exhibition at the barracks of ex-military camp of Kodra.

166

PAN

K!

e.g.k.e.d.g., 2012Οil on canvas.

90 x 160 cm.

e.g.k.e.d.g., 2012Λάδι σε καμβά.90 x 160 εκ.

Φωτογραφία από την έκθεση στους Κοιτώνες του πρώην Στρατοπέδου Κόδρα.

Photo from the exhibition at the barracks of ex-military camp of Kodra.

167

Χωρίς τίτλο, 2013Χαρτί εφημερίδας, τύπωμα και de-collage.16,5 x 33 εκ.

Untitled, 2013Νewspaper, imprint and de-collage.16,5cm x 33 cm.

Untitled, 2013De- collage and mixed media on canvas.

190 cm x 280 cm.

Χωρίς τίτλο, 2013De- collage και μικτή τεχνική σε καμβά.190 x 280 εκ.

Χωρίς τίτλο, 2013Χαρτί εφημερίδας, collage και de-collage.

21,5 x 30 εκ.

Untitled, 2013Νewspaper, collage and de-collage.

21,5cm x 30 cm.

168

PAN

K!

Untitled, 2013Νewspaper, collage and de-collage.

25,5cm x 39,5 cm.

Χωρίς τίτλο, 2013Χαρτί εφημερίδας, collage και de-collage.25,5 x 39,5 εκ.

169

Untitled, 2007De- collage and mixed media on canvas.

190 x 280 cm.

Untitled, 2007De- collage and mixed media on canvas.

155 x 230 cm.

Χωρίς τίτλο, 2007De-collage και μικτή τεχνική σε καμβά.190 x 280 εκ.

Χωρίς τίτλο, 2007De-collage και μικτή τεχνική σε καμβά.155 x 230 εκ.

170

PAN

K!

Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor (Proposal for a mural), 2014

Installation view.

Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor(Πρόταση για μία τοιχογραφία), 2014Άποψη εγκατάστασης.

171

Λεπτομέρειες εγκατάστασης Details of the installation

Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor (Πρόταση για μία τοιχογραφία) Μια φράση του Βιργίλιου, η οποία αποτελεί και τον τίτ-λο της εγκατάστασης, βρίσκεται κάτω από την αφιέ-ρωση στο Ρήγα Φεραίο του Ανωνύμου του Έλληνος, συγγραφέα της Ελληνικής Νομαρχίας. Το εν λόγω κείμενο θεωρείται εύλογα ένα από τα σημαντικότερα εθνεγερτικά κείμενα της ελληνικής επανάστασης, αλλά και ένα από τα πρώτα- αν όχι το πρώτο και ιδρυτικό- του νεοελληνικού διαφωτισμού. Το κείμε-νο είναι γραμμένο κατά την ιστορική εκείνη περίοδο που μορφοποιούνται τα σύγχρονα έθνη- κράτη. H πλειονότητα των σχετικών θεωρήσεων βλέπει το έθνος ως αποτέλεσμα των διαδικασιών της νεωτερικότητας. «Διαδικασιών» καθότι η ίδια η νεωτερικότητα συνιστά μια τέτοια. Η εθνική ταυ-τότητα, όπως και κάθε ταυτότητα, συγκροτείται εν μέσω μιας διαρκούς διαδικασίας, μη απο-τελώντας κάτι στατικό και σταθερό στο χώρο και το χρόνο. Η συγκρότηση αυτή είναι άλλοτε το αποτέλεσμα μια σύνθεσης διαφορετικών, ενδεχομένως και αντιφατικών μεταξύ τους, παραδόσεων, τάσεων και επιμέρους ιδιοτή-των ενώ άλλοτε μιας αντιπαράθεσής ή μιας σύγκρουσης σημείων που σε ένα προηγού-μενο στάδιο έμοιαζαν συμβατικά μεταξύ τους. Μια θεώρηση της ταυτότητας είναι αδύνατο να αποσυνδεθεί από την εκάστο-τε ιστορική στιγμή Το έργο, παίρνοντας τη μορφή μιας τοιχογραφίας με χρωστήρα τον καπνό του κεριού, θέλει να αναδείξει μια τέτοια συγκρουσιακή διάσταση στη συγκρότηση της ταυτότητας ή να επι-σημάνει πως το εκάστοτε υποκείμενο διαμορφώνεται εν μέσω μιας διαρκούς κρίσης, όπως η σημερινή.

Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor (Proposal for a stencil) This quote by Virgil, which is also the title of the installation, can be found in the Hellenic Nomarchy, after the dedication to Rigas Feraios, by its writer “Anonymous the Greek”. This book is rightly considered to be one of the most important texts, which propagated the revolutionary spirit and the awakening of the Greek people, as well as one of the first, if not the very first and the one who marked the birth of the Greek Enlightment. The text was written during the period of the creation of the modern nation-state. The majority of the relevant approaches understand the nation as a result of the processes of modernity. We say “processes” since modernity itself is a process. National identity, as every other form of identity, is constructed as part of a constantly evolving process; it is not something static or stable within time and space. This construction is at times the result of a synthesis of various, sometimes even conflicting, traditions, trends and individual attributes while some times it is the result of a confrontation or a clash of points, which at a previous level seemed to have been compatible with each other. Identities cannot be examined out of their historical context. The artwork, as a stencil, painted with the smoke of a candle, seeks to underline this confronting aspect of the construction of identity or to stress that each subject is shaped within an ongoing crisis, such as the present.

ΕΠ

ΙΜΕ

ΛΗ

ΤΕΣ

Δημήτρης ΜιχάλαροςΜπάμπης ΒενετόπουλοςΠαναγής Κουτσοκώστας C

UR

AT

OR

S

Dimitris MichalarosBabis Venetopoulos

Panagis Koutsokostas

ΚΑ

ΛΛ

ΙΤΕ

ΧΝ

ΕΣΚατερίνα ΑθανασοπούλουΝικόλας Αλμπάνης & Νίκη ΧαλκιαδάκηΚωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος

Ομαδική έκθεση Group Exhibition

Katerina AthanasopoulouNikolas Almpanis & Niki Chalkiadaki

Konstantinos Papamichalopoulos

AR

TIS

TS

w w w . C y b e r A r t S p a c e . n e t

Group Exhibition

173

174

CY

BE

R A

RT

SPA

CE

.NE

T

175

Κατερίνα Αθανασοπούλου

Σπούδασε Ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστο-τελείου στην Θεσσαλονίκη και κατόπιν Animation στο Royal College of Art στο Λονδίνο.Το έργο της, υβρίδιο Αnimation και Βίντεο, συνδυάζει το χειρο-ποίητο με το ψηφιακό, μέσω έντονου πειραματισμού και μιας αλχημικής μίξης πραγματικών απεικονίσεων και φανταστι-κών τοπίων και χαρακτήρων.Οι ταινίες της προβάλλονται σε διεθνή φεστιβάλ, σε χώρους τέχνης και την τηλεόραση, (European Media Art Festival, Istanbul Modern, Clermont-Ferrand International Short Film Festival, Zagreb’s Museum of Contemporary Art, Channel 4 και άλλα).Στην Ελλάδα συμμετείχε με την ταινία της Engine Angelic στη Biennale 3 της Θεσσαλονίκης το 2011, με την Αποδημία στους Εικαστικούς Διαλόγους της Στέ-γης Γραμμάτων και Τεχνών το 2012, ενώ οι ταινίες της έχουν παρουσιαστεί στο φεστιβάλ Ανιμασύρος, στο Πλατφόρμα Βίντεο, στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Θεσσαλονίκης, στο Αthens Video Art Festival, στο Animacall και στο Kalos&Klio Showroom.Με την ταινία της Αποδημία/Apodemy (ανάθεση από την Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών) κέρδισε το παγκόσμιο βραβείο ψηφιακής τέχνης The Lumen Prize to 2013, Ειδική Μνεία για Ελληνικό Animation στο φεστιβάλ Ανιμασύρος, Πρώτο Βραβείο Animation στο London Greek Film Festival. Ηταν επίσης φιναλίστ «Καλύτερης Ταινίας με Ανάθεση» (Best Commissioned Animation) στα Βρεττανικά Βραβεία Animation (British Animation Awards), το 2014. Στον ίδιο διαγωνισμό κλήθηκε να δημιουργήσει και ένα από τα βραβεία.Ζεί στο Λονδίνο όπου κάνει ταινίες, συνεργάζεται με άλλους καλλιτέχνες σαν Animator/ειδική σύμβουλος και διδάσκει στο London College of Communication.

Katerina Athanasopoulou

Studied Painting at the School of Fine Arts in Thessaloniki and completed an Animation MA

at the Royal College of Art in London.Her short films are a hybrid of live action

and animation, forming richly layered worlds with a strong feel for colour and texture: video, photographs and animation coming together in a

process akin to alchemy, embracing chance and experimentation.

Her work has been screened in international film festivals and art galleries, including Thessaloniki Biennale 3, Istanbul Modern, Clermont-Ferrand

International Short Film Festival, Zagreb’s Museum of Contemporary Art, Channel 4 and others.Her 2012 film Apodemy, commissioned by The Onassis

Cultural Foundation, has been screened in many international film festivals, won the International Digital

Art Award “Lumen Prize”, was a finalist for the Best Commissioned Film category at the British Animation Awards and got a Special Mention in Animasyros festival

and Best Animation at the London Greek Film Festival. Her work has also been exhibited at the Thessaloniki Short Film Festival, Athens Video Art Festival, Animacall and Kalos&Klio

Showroom.She has recently completed a commission from the London

College of Fashion, to be presented at the Venice Architecture Biennale in Autumn 2014 and lives in London, working as an Animation Director, collaborating with other artists and teaching

at London College of Communication.

176

CY

BE

R A

RT

SPA

CE

.NE

T

Untitled, 2014Video installation.Variable dimensions. Soil, water, concrete.

Apodemy Bridge

Η Αποδημία είναι μια ταινία για την μετανάστευση και την οικονομική κρίση, βασισμένη στην Πλατω-νική ιδέα της ψυχής σαν κλουβί: γεννιόμαστε με το κλουβί άδειο και το γεμίζουμε με γνώσεις/πουλιά που θυμόμαστε/αρπάζουμε αργότερα. Η ταινία, ανάθεση της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών το 2012, ακολουθεί ένα τρόλεϊ-κλουβί που κινείται απο μεταναστευτικά πουλιά που ψάχνουν διέξοδο από μια πόλη μισοτε-λειωμένη και εγκαταλελειμένη. Η οικονομική μετανά-στευση είναι μια πράξη κοινωνικής εξάρθρωσης, όπου το ταξίδι μοιάζει σαν αποκόλληση από το σημείο προέ-λευσης, διαταράσσοντας την προσωπική και κοινωνική ζωή. Τα κτήρια της πόλης είναι οστέινα, ο δρόμος ραγι-σμένος και ο χώρος αποσυντίθεται.Γι’ αυτή την νέα διερεύνηση του έργου, το μόνο που μένει από την Αποδημία είναι η σπασμένη γέφυρα, ένα χαώ-δες μπέρδεμα στροφών και ανυψώσεων, που μεταφρά-στηκε σε δρόμο προς ανακάλυψη και εξερεύνηση με τη βοήθεια των Μπάμπη και Γιωργου Βενετόπουλου για το Πεδίο Δράσης Κόδρα. Αυτό είναι ένα νεό ταξίδι και για την ίδια την ταινία: για πρώτη φορά, ο θεατής μπορεί να ορίσει το δικό του δρόμο και να αισθανθεί πως ήταν για την δημιουργό του να μπεί μέσα στο έργο της.

Apodemy Bridge

Apodemy is a film about emigration and the economic crisis, based on Plato’s metaphor of the mind as a birdcage: we’re born with the cage empty and fill it with knowledge/birds to be recalled/grabbed at a later time. The film, commissioned by Stegi (the Onassis Foundation) in 2012, follows a caged tram that’s moved by migratory birds, seeking escape from a city half-finished and abandoned. Economic emigration is an act of dislocation, where the journey taken is felt as a breakaway from the point of origin, disrupting personal and social life. The buildings of the city are skeletal, the road is cracked and the space is breaking apart.For this new examination of the work, all that remains from Apodemy is the broken bridge, a chaotic tangle of turns and elevations, which was translated into a road to explore and navigate with the help of Babis and Giorgos Venetopoulos for Action Field Kodra. This is a new journey for the film itself: for the first time, the viewer can define their own path and experience what it felt like for its creator to enter her own vision.

Apodemy Bridge, 2014Εγκατάσταση σε 3D διαδικτυακό περιβάλλον.

Μεταβλητές διαστάσεις.

Apodemy Bridge, 2014Installation in 3D internet inviroment.

Variable dimensions.

177

Apodemy Bridge, 2014Εγκατάσταση σε 3D διαδικτυακό περιβάλλον.Μεταβλητές διαστάσεις.

Apodemy Bridge, 2014Installation in 3D internet inviroment.

Variable dimensions.

178

CY

BE

R A

RT

SPA

CE

.NE

T

Νικόλας Αλμπάνης Σπούδασε Ζωγραφική στην Academia di Belle Arti di Firenze, Ιταλία και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στις Ψηφιακές Τέχνες: ΜΑ Digital Arts στο University Arts London του Λονδίνου, όπως επίσης και στην Ψηφιακή Μετα-παραγωγή: MA Digital Post Production στο National Film & Television School του Λονδίνου. Το 2008 συμμετείχε στην έκθεση «The Big Draw», της National Gallery του Λονδίνου. Το 2010 ανέλαβε την εποπτεία των ψηφιακών εφέ του animated short film «Stanley Pickle», το οποίο απέ-σπασε 33 διεθνή βραβεία. Ενδεικτικά: Chicago International Festival, USA 2010 (WINNER Best Animation) (Academy Recognized), Outstanding Visual Achievement Van D’or Awards, Cannes in a Van 2011, Vision Innovation Award, New York Digital Short Film Festival 2011.

Νίκη Χαλκιαδάκη Σπούδασε Γλωσσολογία στο τμήμα Φιλολογίας του Αρι-στοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ολοκλή-ρωσε τις Μεταπτυχιακές τις Σπουδές (με υποτροφία) στη Δημιουργική Γραφή του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Η ποιητική της συλλογή, «ανάσκελη με πυρετό» (εκδόσεις Μανδραγόρας, 2012) απέ-σπασε το πρώτο βραβείο καλύτερης ποιητικής συλλογής νέου ποιητή στο Πανελλήνιο Συμπό-σιο Πάτρας 2013, και ήταν υποψήφια για τα Κρατικά Βραβεία Ποίησης 2014.

Nikolas Almpanis Nikolas Almpanis and Niki Chalkiadaki are two artists from different origins and from different art fields. Nikolas studied Painting at the Academia di Belle Arti di Firenze, Italy and completed his graduate studies with MA in Digital Arts, University Arts London, London, UK and MA in Digital Post Production, National Film & Television School, London, UK. In 2008 he participated in the exhibition “The Big Draw”, National Gallery, London. In 2010 he was the lead Visual Effect supervisor of the animated short film: “Stanley Pickle”, which won 33 international awards. Selected: Chicago International Festival, USA 2010 (WINNER Best Animation) (Academy Recognised), Outstanding Visual Achievement Van D’or Awards, Cannes in a Van 2011, Vision Innovation Award, New York Digital Short Film Festival 2011.

Niki Chalkiadaki

Niki studied Greek Literature and Linguistics at the Aristotle University of Thessaloniki, Greece

and completed her graduate studies with MA (awarded an academic scholarship) in Creative

Writing, University of Western Macedonia, Greece. Her poetry book “on my back with fever” (published

in 2012) won the first prize-award for the new poet’s best poetry book, National Symposium of Patras, 2013,

Greece, and was shortlisted for the National Poetry Awards, 2014, Greece.

179

Η ανάγκη για δημιουργία τέχνης μέσω νέων αναζητήσεων και η επιθυμία για σύμπραξη μέσω του πειραματισμού και της συνεργασίας έτερων μορφών της τέχνης, ώθησε τους δύο συ-νεργάτες να θέλουν να εξερευνήσουν τη δυναμι-κή του λόγου, της εικόνας και του ήχου μέσω του είδους της βιντεοποίησης για να συμβάλλουν στη ζύμωση ενός νέου είδους. Tην άνοιξη του 2013, αποφασίζουν - σχεδόν ακαριαία και ενστικτωδώς- να εμπιστευτούν την καλλιτεχνική τους συνεύρεση και δημιουργούν πέντε ψηφιακά έργα με σκοπό να γεννήσουν κόσμους νέων συγκινήσεων και νέας συγκομιδής εμπειριών. Τον Οκτώβριο του 2013, συμ-μετείχαν στο Πρώτο Διεθνές Συνέδριο Δημιουργικής Γραφής που έγινε στην Αθήνα, με τίτλο της εισήγησής τους «ένα ποίημα στην οθόνη» και την προβολή του ψηφιακού τους έργου «Νανούρισμα» (Lullaby).

The necessity of creating art through new quests and the desire for partnership through experimentation and collaboration through new forms of art, led both partners to share the same volition of exploring the dynamics of speech, image and sound through videopoetry, in order to make their own contribution to a new form of art. In spring of 2013 they both decided -almost instantly and instinctively- to trust their artistic intercourse and create five digital works in order to give birth to new worlds of art and harvest new experiences. In October 2013, they participated in the First International Conference of Creative Writing, held in Athens, with the case study “a poem on the screen” and the screening of their digital artwork “Lullaby”.

Λεπτομέρειες από την εγκατάσταση Video Poetry 1984.

Details of the Installation Video Poetry 1984.

180

CY

BE

R A

RT

SPA

CE

.NE

T

1984Το ψηφιακά σχεδιασμένο περιβάλλον του 1984 εξαίρει το εμ-βόλιμο της συνειρμικής καταβύθισης με αφορμή έναν χώρο εγκαταλειμμένο, έναν χώρο νοσταλγικό και τραχύ από τον οποίο δεν υπάρχει διαφυγή, τη στιγμή που το αποτύπω-μα του χρόνου είναι καταφανώς αμείλικτο. Οι τοίχοι, κα-τασκευές αδιαπέραστες, ορίζουν μία άλλοτε εστία ως αφετηρία και τέλμα, προστατεύουν και περιορίζουν ταυ-τόχρονα, ενισχύουν την ανασφάλεια μιας υποτιθέμενης παρεχόμενης ασφάλειας εντός των τειχών, ενώ η έλλειψη οροφής επιτρέπει στη διάσταση του ύψους να λειτουρ-γήσει ως μια λανθάνουσα αίσθηση ελευθερίας, ως μια κάποια λύση εγκλεισμού που απεγνωσμένα ή βιβλικά αναμένεται σχεδόν πάντα από τον ουρανό. Το δέντρο, σύμβολο της οικογένειας, της ζωής και της κοσμογονι-κής σοφίας πολεμά τη φθορά και την απομόνωση, αντι-στέκεται στην έννοια της ακινησίας, του τετελεσμένου, και ως εκ τούτου και του θανάτου, ωστόσο φυτεμένο και ριζωμένο εντός. Ο τοίχος της προβολής τοποθε-τεί τον περιηγητή απέναντι από ένα κέντρο δηλωτι-κής και σημειωτικής σημαντικότητας, όπως έκανε σε αλλοτινές εποχές η φωτιά, η προσευχή, η θυσία, το αρχαίο δράμα ή κατοπινά η ισοπεδωτική δύναμη της οθόνης. Η προοπτική της προβολής -σαν ανάμνηση μιας κάποτε αθωότητας- έχει σκωπτική χωροθέτη-ση δημιουργώντας την ψευδαίσθηση της διαφυγής από ασφυκτικό περιβάλλον, την απατηλή αίσθηση εισόδου σε επόμενη ‘πίστα’. Ο περιηγητής τοποθε-τείται στους υπό χωροχρονικούς όρους της εικονι-κής πραγματικότητας στην οποία βρίσκεται, έχει το φυσικό ύψος ενός νηπίου, του ποιητικού υποκει-μένου, το οποίο αρνείται να ενηλικιωθεί, κουβαλά προσωπικά βιώματα και προπατορικά τραύματα και αποκηρύσσει εκούσια την απόδραση από το οικείο. Η ελευθερία ή η καταδίκη του περιηγητή ορίζεται οξύμωρα τόσο από τους περιορισμούς της ύλης του (δεν διαπερνά τους τοίχους, έχει περιορισμένη οπτική δυνατότητα, διαθέτει ακοή) όσο και από τα ψυχικά και πνευματικά του χαρακτηριστικά (είναι συμμέτοχος σε έργο τέχνης, ατενίζει τον ψηφιακό ουρανό, περιφέ-ρεται άσκοπα, πατάει exit). Λίγα πλασματικά τετραγωνικά αρκούν για να μάχονται αενάως τα δίπολα ζωή-θάνατος, παρουσία-απουσία, φυσικό-τεχνητό, ελευθερία-εγκλεισμός, θάρ-ρος-δειλία, οικείο-ανοίκειο.

1984The digitally designed environment of 1984 praises the interstitial nature of the associative precipitation triggered by an abandoned site, a place that is nostalgic and rugged from which there is no escape, while the imprint of time is apparently relentless. The walls, impermeable constructions, define what used to be a focal point as now the departure point and ultimate finish; they protect and simultaneously bound; they reinforce the insecurity of a presumed security offered within the walls; the absence of a roof allows to the dimension of height to act as a latent sense of freedom, as a kind of confinement solution, which is desperately – or even biblically – almost always anticipated from the skies. The tree, a symbol of family, life, and cosmogonic wisdom fights against corrosion and isolation, stands out against the notions of stillness and accomplished fact and, thus, against death; however, the tree remains planted and crusted. The projection wall places the observer across a center of declaratory and semiotic grandness, as fire, prayer, sacrifice, and ancient drama did in the past or the leveling power of the screen did later on. The outlook of the projection – as a memory of a long-lost innocence – has a satirical placement that creates the illusion of escapement from a suffocating surrounding, the deceitful sense of entering into the next ‘level’. The sightseer is placed within the virtual reality (regulated by space-time terms) in which she is located, has the natural height of a toddler – the poetic subject – that refuses to grow up, carries personal experiences and original traumas, and voluntarily renounces the escape from what is familiar. The sightseer’s freedom or condemnation is restricted both by the limitations of her material nature (cannot go through walls; has restricted visual ability; can hear) and her mental and spiritual features (actively participating to an artwork; gazing into the digital sky; wandering around aimlessly; pressing the ‘exit’ button). A few fictional square meters are enough to preserve the eternal battle between life and death, presence and absence, natural and artificial, freedom and confinement, courage and cowardice, familiar and alien.

181

Video Poetry 1984, 2014Εγκατάσταση σε 3D διαδικτυακό περιβάλλον.Μεταβλητές διαστάσεις.

Video Poetry 1984, 2014Installation in 3D internet inviroment.

Variable dimensions.

182

CY

BE

R A

RT

SPA

CE

.NE

T

Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε ζωγρα-φική στην Α.Σ.Κ.Τ. με τη Ρένα Παπασπύρου και χαρακτική με το Μιχάλη Αρφαρά. Το 2012- 2013 φοίτησε στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Ψηφια-κές Μορφές Τέχνης της Α.Σ.Κ.Τ. Συνεργάστηκε με τα περιοδικό Βαβέλ και MovMag, τις εκδό-σεις 9 και Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας και ως εικονογράφος στην εφημερίδα «Το Βήμα». Συνεργάζεται με τη μηνιαία επιθε-ώρηση βιβλίου «Athens Review of Books» σχεδιάζοντας όλα τα εξώφυλλά της. Το 2000 εξεδόθη το κόμικς- άλμπουμ του «Ο Γιάπωνας», το 2009 «Ο Γιάπωνας-Δευτε-ρονόμιον» και η «Επιλαρχία!» το 2011. Το 2003 το Μουσείο Μπενάκη του πα-ρήγγειλε πορτρέτο του Αντώνη Μπενά-κη. Από το 2004 το έργο ανήκει στις μόνιμες συλλογές του Μουσείου. Είναι συνιδρυτής της White Island Works. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές Ελλάδος και εξωτερικού. Ζει και εργάζεται μετα-ξύ Αθηνών και Φολεγάνδρου.

Konstantinos Papamichalopoulos

Born in 1975 - Athens, Greece. Studied painting and printmaking in the Athens School of Fine Arts with

professors Rena Papaspirou and Michalis Arfaras. He is currently a postgraduate student in the Digital Forms of Art

program of the Athens School of Fine Arts. He is the cover artist of the Athens Review of Books. In 2003 he received

a commission by the Benaki Museum for a portrait of the benefactor Andonis Benakis. In 2004 the work has become

part of the Benaki Museum permanent collections. He is co-founder of White Island Works. His works are in various public

and private collections both in Greece and abroad. Lives and works between Athens and the island of Folegandros.

183

The Internet and especially the social media pose anew the question of what is a persona, its relation with the allegedly “real self” and whatever influence the technologies that we have at our disposal theoretically impose on us. There exists a stable and persisting obsession related to a mistaken conviction we maintain regarding identity and self. We deem self and human nature unalterable and an eternal constant repeatedly ignoring our own experience. There is something lurking behind the various technologies that define the human nature (which, eventually, is anything but “natural”), the way we observe our surroundings – even the way we look at the things themselves.Human civilization was expressed differently when typography was the dominant technology, then again differently when electricity became the prevailing one, while we behave differently over the phone and, again, in another manner when in person. Ultimately, as human beings we behave in one way when in the company of friends, in another when with colleagues, elders, or with our employer – or while being naked with the employer and, later on, naked and married with the employer but also involved in a secret relation with the gardener. Many people pity ways of communication and long gone finite notions of the self, which all now belong to the past and are wiped out, instead of concentrating on the new emerging structures that replace this gap. We no longer encounter individual authorities or their offices but only the emerging telematic society preached by Vilem Flusser. This telematic society is the first in the course of history that will acknowledge that the production of information is virtually the foremost function a society is asked to embrace, and will cultivate and systematize this kind of production.Thus, it will be the first society in full self-consciousness and, for that reason, the first free society. The single unambiguous self does not exist. In reality, it never did.

Το διαδίκτυο και πιο συγκεκριμένα τα social media θέτουν εκ νέου το ζήτημα περί του τι είναι μια persona, τη σχέ-ση της με τον δήθεν «πραγματικό εαυτό» και την όποια επιρροή θεωρητικώς ασκούν επάνω μας οι τεχνολογίες που έχουμε στη διάθεσή μας. Υπάρχει κάποια σταθε-ρή και επίμονη εμμονή σε μια λάθος πεποίθησή μας γύρω από την ταυτότητα και τον εαυτό. Θεωρούμε τον εαυτό καθώς και την ανθρώπινη φύση αναλλοίωτες και αιώνιες σταθερές αγνοώντας κατ’ εξακολούθησιν την ίδια μας την εμπειρία. Κάτι συμβαίνει με τις εκά-στοτε τεχνολογίες οι οποίες ορίζουν την ανθρώπινη φύση (που εν τέλει είναι κάθε άλλο παρά «φύση»), τον τρόπο που παρατηρούμε τα πράγματα - ακό-μη και τα ίδια τα πράγματα. Άλλη ήταν η έκφραση του ανθρώπινου πολιτισμού όταν κυρίαρχη τεχνο-λογία ήταν η τυπογραφία, άλλη με τον ηλεκτρι-σμό, διαφορετική είναι η συμπεριφορά μας στο τηλέφωνο και είμαστε εντελώς αλλιώτικοι δια ζώσης. Εν τέλει ως άνθρωποι αλλιώς είμαστε με φίλους, αλλιώς φερόμαστε με συνεργάτες, με πρεσβύτερους, με εργοδότη - ή γυμνοί με τον εργοδότη και αργότερα γυμνοί και παντρε-μένοι με τον εργοδότη παίρνοντας στα κρυφά και τον κηπουρό. Πολλοί οικτίρουν τρόπους επικοινωνίας και προ πολλού πεπερασμένες έννοιες του εαυτού που ανήκουν πια στο πα-ρελθόν και εξαλείφονται αντί να επικεντρω-θούν στις νέες δομές που αναδύονται και αντικαθιστούν αυτό το κενό. Δεν υπάρχουν πλέον μεμονωμένες αυ-θεντίες ή οι εξουσίες τους παρά μόνο η αναδυόμενη τηλεματική κοινωνία που ευαγγελιζόταν ο Vilem Flusser. Αυτή η τηλεματική κοινωνία είναι η πρώτη στην ιστορία που θα αναγνωρίσει πως η πα-ραγωγή πληροφορίας είναι στην πραγ-ματικότητα η πρώτιστη λειτουργία που καλείται μια κοινωνία να επιτελέσει και που θα καλλιεργήσει και θα συστη-ματοποιήσει αυτού του είδους την παραγωγή. Θα είναι κατ’ αυτό τον τρόπο η πρώτη κοινωνία εν πλήρει αυτοσυνειδησία και γι’ αυτό η πρώ-τη ελεύθερη κοινωνία. Δεν υπάρχει ο ένας μονοσήμαντος εαυτός. Στην πραγματικότητα ουδέποτε υπήρξε.

184

@militaryRaiden, 2014Εγκατάσταση σε 3D διαδικτυακό περιβάλλον.Μεταβλητές διαστάσεις.

@militaryRaiden, 2014Installation in 3D internet inviroment.

Variable dimensions. CY

BE

R A

RT

SPA

CE

.NE

T

185

ΠΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΚΟΔΡΑ 2014 | ACTION FIELD KODRA 2014

14 η ΕΚΘΕΣΗ Σ Υ Γ Χ ΡΟΝΗΣ ΤΕ Χ ΝΗΣ14th EXHIBITION OF CONTEMPORARY ART

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ PARALLEL PROGRAMM

ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΥΛΕΣ ΣΕ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ | VALUABLE MATTERS IN VALUABLE TIMES

ΕΠΙΜ

ΕΛΗΤΕΣ

Μάρω Ψύρρα Κατερίνα ΣύρογλουΙωάννα ΣουρούδηΕπιμελητές Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης C

UR

AT

OR

S

Maro Psyrra Katerina SiroglouIoanna Souroudi

Curators of the Macedonian Museum of Contemporary Art

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝHΣ Κωστής Σπανόπουλος

Ατομική έκθεση

Πολύγωνο πρώην Στρατοπέδου Κόδρα

Solo Exhibition

Polygonal room ex-military camp Kodra

Kostis Spanopoulos

AR

TIS

T

190

Κωστής Σπανόπουλος

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη τo 1981. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης και απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ., κατεύ-θυνση Χαρακτική με καθηγητή τον Ξενή Σαχίνη. Έχει διδά-ξει σε δημόσιο ΙΕΚ κατασκευή κοσμήματος και συμμετείχε ως εισηγητής σε σεμινάρια χαρακτικής από το 2012 έως το 2014 στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Έχει πραγματοποιήσει 2 ατομικές εκθέσεις (Σεπτέμ-βριος 2011 ‘’Künstleraustausch mit Griechenland’’ Alte Feuerwache Loschwitz e. Kunst- und Kulturverein, Dresden, Germany/ Ιούνιος 2011 «Πλάσματα (;) της ελληνικής μυθολογίας» Κέντρο Χαρακτικής ΗΛΙΟΣ, Νεάπολη, Θεσσαλονίκη), residences (RESIDENCE Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2011 Grafikwerkstatt Dresden Fine Art Printmaking Workshop/ Alte Feuerwache Loschwitz/ Αύ-γουστος 2011 Εργαστήριο Χαρακτικής Με-στών Χίου) και έχει πάρει μέρος σε δεκάδες ομαδικές. Έργα του βρίσκονται στις συλλο-γές του Κέντρου χαρακτικής Ήλιος, στο εργαστήριο χαρακτικής Μεστών Χίου, στο Grafikwerkstatt της Δρέσδης και σε ιδιω-τικές συλλογές.

Kostis Spanopoulos

He was born in Thessaloniki, in 1981. He holds a degree from the School of Silver and

Goldsmithery in Oreokastro, Thessaloniki and from the Faculty of Fine Arts of the A.U.Th.,

at the Engraving workshop taught by Professor Xenis Sachinis. He has taught jewellery-

making at a public IEK (Institute of Vocational Training) and participated as an instructor to the

engraving seminars of the Macedonian Museum of Contemporary Art (2012-2014). He has had two solo

exhibitions (September 2011 ‘’Künstleraustausch mit Griechenland’’ Alte Feuerwache Loschwitz e.

Kunst- und Kulturverein, Dresden, Germany, June 2011 ‘’Creatures of Greek Mythology’’Helios Engraving

Centre, Neapoli, Thessaloniki), residences (RESIDENCE September-October 2011 Grafikwerkstatt Dresden Fine

Art Printmaking Workshop, Alte Feuerwache Loschwitz, August 2011 Engraving Workshop in Mesta, Chios island)

and has participated in dozens of group exhibitions. Works of his are found in the collections of the Helios Engraving

Centre, the engraving workshop at Mesta in Chios, at the Grafikwerstatt in Dresden and in private collections.

SU

PE

R F

OO

D

191

Super food του Κωστή Σπανόπουλου Η προφανής καταγωγή του έργου Super Food του Κωστή Σπανόπουλου είναι η pop αισθητική, η κα-τανάλωση και η διαφήμιση. Συσκευασίες αναψυ-κτικών, γλυκισμάτων και τροφών παρουσιάζονται σε πολλαπλές επαναλήψεις, στοιβαγμένες σε ρά-φια, σαν να ακολουθούν τη λογική τοποθέτησης ενός supermarket. Πέρα από το προφανές, ωστόσο, σε μια δεύτερη ανάγνωση, αποκαλύπτονται διαφορε-τικές καταγωγικές αναφορές, που δεν αφορούν στην pop των 1960s αλλά περισσότερο σχολιάζουν το σύγ-χρονο κοινωνικό και πολιτιστικό συγκείμενο. Ο Σπα-νόπουλος βασίστηκε περισσότερο σε έναν ιδιαίτερο και συγκαιρινό διατροφικό συρμό: τα υπέρ-τρόφιμα, σκευάσματα που υπόσχονται εξαιρετική υγεία και σω-ματικές δυνατότητες. Με αφετηρία τη σύγχρονη «μυ-θολογία» των ενεργειακών ποτών (energy drinks) που προσφέρουν προσωρινή ευεξία και βελτιώνουν πρό-σκαιρα τον ανθρώπινο οργανισμό, ο καλλιτέχνης προχώρησε σε ένα εννοιολογικό πάζλ, συνδέοντας τα συγκεκριμένα προϊόντα με την ιδεολογική παρακ-μή της τρέχουσας πραγματικότητας.Η ανάγκη για ήρωες στην εποχή της κρίσης γέννησε -ή καλύτερα επανέφερε- έναν απολιτικό λόγο ο οποί-ος ενίσχυσε τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον σεξισμό. Αυτή η φασιστική ρητορεία, που από πολ-λούς μεταφράστηκε ως «ηρωική στάση» απέναντι στην παρούσα κατάσταση, μαγνήτισε («ντόπαρε») τον ευκολόπιστο ακροατή-θεατή των μέσων μαζικής ενημέρωσης και τον μετέτρεψε, για άλλη μια φορά, σε προϊόν κατανάλωσης. Σύμβολα όπως η σβάστι-κα, ο στόχος ή ο φλεγόμενος φοίνικας επανήλθαν στη λαϊκή κουλτούρα (μπλουζάκια, κονκάρδες και άλλα αντικείμενα), εξοικειώνοντας τους πολίτες με την «πολιτιστική» εικόνα του φασισμού.Το Energy food –ή Super food όπως ονομάζει το έργο του ο καλλιτέχνης- είναι ένα κριτικό σχόλιο πάνω σε αυτού του είδους τη σύγχρονη ιδεολογική κατανάλω-ση. Η προπαγάνδα των νέων «ηρώων» γίνεται μέσω της τροφής, που προσφέρεται όμως όχι για σκέψη, αλλά για την ανάγκη μιας εφήμερης κατανάλωσης, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα energy drinks. Τα γαριδάκια περιέχουν σφαίρες, τα ζαχαρωτά δια-κοσμούνται με κέλτικους σταυρούς, ενώ υπάρχουν αποκλειστικά snacks για τη λευκή φυλή. Πρόκειται για την τροφή των υπερ-ανθρώπων των ΜΜΕ και όχι της πραγματικότητας, για βοήθημα πλασματικών χα-ρακτήρων, για «τροφές» απεικόνισης κι όχι θρέψης. Το σύγχρονο πολιτικό σκηνικό λειτουργεί, εξάλλου, με βάση την εικόνα της πραγματικότητας κι όχι την πραγματικότητα καθεαυτή.

Μάρω ΨύρραΙστορικός τέχνης-επιμελήτρια ΜΜΣΤ

Super food by Kostis Spanopoulos

Kostis Spanopoulos’ Super Food is obviously drawn from pop aesthetics, consumption, and advertisement. Soft drink cans, pastry and food wrappings are depicted in multiple repetitions, stacked on shelves, following the logic of how goods are placed in supermarkets. However, besides the obvious image and when observed anew, different origin-related references are presented that have little to do with the 1960s pop but, rather, they are commenting upon the contemporary social and cultural context. Spanopoulos has mainly relied on a special and contemporaneous dietary style: the super-consumables, preparations that promise exceptional health and physical capabilities. With contemporary “mythology” regarding the energy drinks as the departure point, which offer temporary wellness and enhance the human body awhile, the artist created a conceptual puzzle by combining these specific products with the ideological decline of current reality.The need for heroes in the age of crisis gave birth – or, to put it better brought back – an apolitical oration that reinforced racism, xenophobia, and sexism. This fascist rhetoric, which many translated as a “heroic stance” against the current situation, magnetized (“doped”) the simple listener/spectator of the mass media and, once again, transformed him into a consumption commodity. Symbols such as the swastika, the target or the burning phoenix reappeared into the folk culture (t-shirts, badges, and other items), familiarizing the citizens with the “cultural” image of fascism.Energy food – or Super food as the artist calls his work – constitutes a critical remark of this kind of contemporary ideological consumption. The new “heroes” propaganda is articulated via food that is offered not as ‘food for thought’ but as a need for a transient consumption, in the same way as with energy drinks. Chips contain bullets; goodies are decorated with Celtic crosses; while one finds snacks exclusively for the white race. It is the food of the super-humans of the mass media and not of the real people; they are aids of fictitious characters; display “goods” rather than food related to nutrition. After all, the contemporary political arena functions on the basis of the representations of reality rather than reality itself.

Maro PsyrraArt Historian, Curator of the Macedonian Museum

of Contemporary Art

192

Super Food, 2014Installation view.

Super Food, 2014Άποψη εγκατάστασης.S

UP

ER

FO

OD

193

Λεπτομέρειες εγκατάστασης Details of the installation

ΕΠ

ΙΜΕ

ΛΗ

ΤH

Σ

Βασίλης Βασιλακάκης CU

RA

TO

R

Vasilis Vasilakakis

ΚΑ

ΛΛ

ΙΤΕ

ΧΝ

ΕΣΣταυρούλα ΔημοπούλουΚώστας ΓκουρτζήςAλέξανδρος Καραγιάννης & Ειρήνη ΚωνσταντίνουΣοφία ΚορκοριάδουΓιάννης Κοτινόπουλος Αιμιλία ΚούφαΦίλη ΟλσέφσκιΦίλιππος ΠαπαδόπουλοςΕλεάνα ΠαππάΙωάννα ΣιβρήΝίκος ΤαχματζίδηςΙωάννα ΤαϊγανίδουΓιώργος ΤόγιαςΈμη ΤσούγκαρηΆννα Τζώρτζη

Ομαδική έκθεση

Φοιτητές του τμήματος Εικαστικών &Εφαρμοσμένων Τεχνών Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου

Group Exhibition

Students of the Department of Visual & Applied ArtsFine Arts School of Aristotle

Univercity Thessaloniki

Headquarters of ex-military camp Kodra

Stavroula DimopoulouKostas Gourtzis

Alexandros Karagiannis & Eirini Constantinou

Sofia KorkoriadouYiannis Kotinopoulos

Emilia KoufaFili Olsefski

Filippos Papadopoulos Eleana Pappa

Ioanna SivriNikos TachmazidisIoanna Taiganidou

Yiorgos ToyasEmi TsougariAnna Tzortzi

AR

TIS

TS

Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου

Διοικητήριο πρώην Στρατοπέδου Κόδρα Headquarters of ex-military camp Kodra

196

UN

-TIT

LED

Είναι τοις πάσι γνωστό ότι από την πρώτη στιγμή το εικαστικό ενεργειακό ΠΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΚΟΔΡΑ χαρακτηρίστηκε από την ποικιλία και την μεταβλη-τότητα των δυνάμεων που το ορίζουν. Η μεταβλη-τότητα όμως σε καμία περίπτωση δεν αναφέρεται στην ποιότητα του στρατηγικού σχεδιασμού της διοργάνωσης αλλά στον εκάστοτε, ανά χρόνο, αντικειμενικό της σκοπό. Η ποιότητα είναι πάντοτε δεδομένη και χαρακτηρίζει διαχρονικά το γεγονός του ΚΟΔΡΑ. Από την πρώτη στιγμή, επίσης, ο παρατηρητής του φαινομένου, παρατηρεί ότι οι διοργανωτές είχαν συνάψει μια ιδιαίτερη σχέση με το Τμήμα Εικαστι-κών Τεχνών του Α.Π.Θ. Και για να είμαστε αντικει-μενικοί αυτή η σχέση επεκτάθηκε αργότερα και με άλλους φορείς εικαστικής εκπαίδευσης. Η φετινή διοργάνωση έχει ως ένα από τους στόχους της την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της διδακτικής διαδικασίας των εργαστηρίων και καλλιτεχνικών μαθημάτων του Τμήματος Εικαστικών του Α.Π.Θ. Η οργάνωση αυτού του σκέλους της έκθεσης βαρύ-νει αποκλειστικά το Τμήμα Εικαστικών του Α.Π.Θ. , το οποίο φιλοδοξεί να παρουσιάσει στο κοινό την πολυμορφία των ιδεολογικών κατευθύνσεων , σύμ-φωνα με τις οποίες χτίζει τη συνολική του εικόνα. Τα αποτελέσματα της εξωτερικής αξιολόγησης του Τμήματος καταδεικνύουν ότι η αυτή η πολυμορφία είναι το κύριο χαρακτηριστικό του και μπορεί η διδα-κτική διαδικασία να μη καταλήγει σε μια ομοιομορ-φία η οποία τελικά να στερεί τους διδάσκοντες και τους διδασκομένους από την προσωπική αντίληψη και τη διαίσθηση για τη λειτουργία και τη δημιουργία της Τέχνης. Η επιλογή των φοιτητών που εκθέτουν τα έργα τους αποφασίσθηκε από τους Διευθυντές των Εργαστηρίων.

Προσωπικά, είμαι σίγουρος για την επιτυχία του παρούσης διοργάνωσης και θέλω να πιστεύω ότι και το κοινό θα έχει την ίδια εκτίμηση με μένα. Όσον αφορά την παρουσίαση του Τμήματος, αυτό για άλλη μία φορά εκτίθεται στα όμματα των φιλότε-χνων και να είστε σίγουροι ότι θα αντλήσει με τον καλύτερο τρόπο την καλόπιστη κριτική.

Καθηγητής Ξενής ΣαχίνηςΠρόεδρος του Τμήματος Εικαστικών του Α.Π.Θ.

It is well known that, ever since its conception, the visual arts and energetic ACTION FIELD KODRA was defined by the diversity and fluidity of the powers that define it. However, that fluidity is not whatsoever related to the quality of the strategic organization of the event but derives from its objective goal, which changes each year. As such, quality remains a given and diachronically characterizes KODRA.In addition, even since the beginning, one can witness the special relationship the hosts have had with the Department of Visual Arts of the Aristotle University of Thessaloniki – a relationship which was later on expanded to include other agents active in visual arts education. One of the aims of this year’s event is to present the results of the educative process taking place in the workshops and the visual arts courses of the Department of Visual Arts of the Aristotle University of Thessaloniki. The organization of this part of the exhibition is exclusively planned and run by the Department of Visual Arts, looking forward to presenting to the public the polymorphism of the ideological orientations according to which the Department constructs its overall image. The results of the external evaluation of the Department reaffirm that this polymorphism is the Department’s key characteristic, which means that the educative process may not reach to a uniformity that can eventually deprive both tutors and tutees of their personal perspective and the intuition regarding the function and the making of Art. The students exhibiting their works have been chosen by the directors of the workshops.Personally, I am confident that this will be a very successful event and my hope is that the public will ultimately agree with this prediction. With regards to the Department’s participation, once more it presents its work to the eyes of arts enthusiasts and, be assured, will accept in the best possible way any bona fide criticism.

Professor Xenophon SachinisHead of the Department of Visual Arts

Aristotle University of Thessaloniki

197

198

Σταυρούλα Δημοπούλου

Γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Απόφοιτη του Ερ-γαστηρίου Χαρακτικής του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τε-χνών του Α.Π.Θ. με κα-θηγητή τον Μανώλη Γιανναδάκη.

Stavroula Dimopoulou

Βorn in Athens in 1978. She studied printmaking with professor Manolis Giannadakis, at the School of Visual and Applied Arts, Faculty of Fine Arts,

Aristotle University of Thessaloniki .

UN

-TIT

LED

199

Άτιτλο, 2014Τύπωμα σε χαρτί με την τεχνική της οξυγραφίας.

Untitled, 2014Print on paper with the

technique of etching.

200

Κώστας Γκουρτζής

Γεννήθηκε το 1980 στην Κα-βάλα. Εισήχθη το ακαδημαϊκό έτος 2010-2011 στο Τμήμα Ει-καστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ και είναι φοιτητής στο Δεύτερο Ερ-γαστήριο Ζωγραφικής με καθηγητές τον Δ. Ζουρού-δη και τον Κ. Μορταράκο. Είναι επίσης Πτυχιούχος Γραφιστικής. Έχει δείξει δουλεία του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.

Kostas Gourtzis

Born in 1980 in Kavala, Greece. Since the academing year 2010-2011 he has been stuyding Painting in the second painting studio at the School of Visual and

Applied Arts, Faculty of Fine Arts, Aristotle University of Thessaloniki, under professors D. Zouroudis and K. Mortarakos. He is also a graphic design school

graduate. He presented his works participating in solo and group exhibitions.

UN

-TIT

LED

201

Άτιτλο, 2014Aκρυλικό σε καμβά.

Untitled, 2014Acrylic colors on canvas.

202

Αλέξανδρος Καραγιάννης

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1988. Εί-ναι προπτυχιακός φοιτητής του 1ου εργαστηρίου του I. Σκυλογιάννη στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρ-μοσμένων Τεχνών, Σχολής Καλών Τεχνών, ΑΠΘ. Έχει παρακολου-θήσει τον κύκλο Μαθημάτων Πολιτισμού 2013 Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης: Διάλογος των Τεχνών με την φιλοσοφία, την ιστορία, την φωτογραφία, την ψυχολο-γία και την αρχιτεκτονική Επίσης έχει εργαστεί για 3 χρόνια ως σχεδιαστής αρ-χαιολογικών ανασκαφών στο Αρχαιολογικό Μου-σείο Αιανής.

Ειρήνη Κωνσταντίνου

Γεννήθηκε το 1991 στη Λάρνακα της Κύπρου. Είναι προπτυχιακή φοιτήτρια του εργαστηρίου του Ι. Σκυλογιάννη στο Τμήμα Ει-καστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, ΑΠΘ. Έχει συμμετά-σχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις και workshops.

Alexandros Karagiannis

Βorn in Athens in 1988. He is currently a senior level undergraduate student in I. Skiloyiannis studio at the School of Visual and Applied Arts, Faculty of

Fine Arts, AUTH. He attended the Civilization Course 2013 at Macedonian Museum of Contemporaty Art: Diaglogue of Arts with philosophy, history,

photography, psychology and architecture. He has 3 years of experience as an archaeological illustrator and designer at the Archaelogical Museum of

Aiani, Kozani.

Eirini Constantinou

Βorn in Larnaca, Cyprus in 1991. She is currently asenior level undergraduate student in Ι. Skiloyiannis studio at the School of

Visual and Applied Arts, Faculty of Fine Arts of AUTH. She has participated in multiple group exhibitions and workshops.

UN

-TIT

LED

203

Όταν η Aνθρώπινη Παρέμβαση Δημιουργεί την Αλήθεια της Ιστορίας, 2014Βιντεοπροβολή και εγκατάσταση με χώμα, τηλεοράσεις και ντουλάπα.

When the Human Intervention Creates the Truth of our History, 2014

Video projection and installation with soil, tv devices and closet

204

Κορκοριάδου Σοφία

Γεννήθηκε το 1993 στη Θεσ-σαλονίκη. Εισήχθη το ακα-δημαΪκό έτος 2011 - 2012 στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τε-χνών του Α.Π.Θ. Είναι φοιτήτρια στο εργαστή-ριο γλυπτικής με διευ-θυντή εργαστηρίου τον Γιώργο Τσάρα.

Korkoriadou Sofia

Born in 1993 in Thessaloniki. In 2011 she enrolled at the School of Visual and Applied Arts, Faculty of Fine Arts, Aristotle University of Thessaloniki. She is a

student at the Sculpture Studio under professor George Tsaras.

UN

-TIT

LED

205

Μπλε Ριγέ, 2014Eγκατάσταση με εξηλασμένη πολυστερίνη (fibran).

Blue Stripped, 2014Ιnstallation with extruded

polystyrene (fibran).

206

Γιάννης Κοτινόπουλος

Γεννήθηκε το 1988 στο Βόλο. Τα τε-λευταία τέσσερα χρόνια ζει στη Θεσ-σαλονίκη, όπου φοιτά στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανε-πιστημίου. Έχει λάβει μέρος στα καλλιτεχνικά δρώμενα: «Ο Goya στο Τελλόγλειο. Ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα» Τελλό-γλειο, ομαδική έκθεση, 2011. ΣΧΕΔΙΑ Artis Causa, ομα-δική έκθεση, 2012. Aντι-κειμενικό πάρτυ(ο), στο χώρο του Dynamo project space, σε συνεργασία με τον εικαστικό Γιώργο Γε-ροντίδη, 2014.

Yiannis Kotinopoulos

Βorn in Volos in 1988. The last four years he lives in Thessaloniki and studies at School of Visual and Applied Arts, Faculty of Fine Arts, Aristotle

University of Thessaloniki. He has participated in the following artistic events: “Goya in Telogleio. The sleep of reason generates monsters”, Telogleio,

group exhibition, 2011. DRAWINGS – Artis Causa, group exhibition, 2012. Antikeimeniko party(o), Dynamo project space, in collaboration with the artist

George Gerontides, 2014.

UN

-TIT

LED

207

Σκαρπ (αποσπασματικό), 2014Eγκατάσταση.Διαστάσεις μεταβλητές.Χαλκός, μπρούντζος, πλαστικό, ξύλο, χαρτόνι, νάιλον, πέτρες.

Scarp (fraction), 2014Installation.

Variable dimensions.Copper, bronze, plastic, wood,

cardboard, nylon, stones.

208

Αιμιλία Κούφα

Γεννήθηκε το 1991 στη Θεσσαλο-νίκη. Εισήχθη το ακαδημαϊκό έτος 2009 2010 στo Τμήμα Εικαστι-κών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Φοίτησε στο 4o Eργα-στήριο Zωγραφικής με διδά-σκοντες τους Γιάννη Φωκά, Βαγγέλη Πλοιαρίδη και Μπά-μπη Βενετόπουλο. Από το Φεβρουάριο έως τον Ιού-νιο του 2013 φοίτησε στην Σχολή Καλών Τεχνών της Ζυρίχης, ZHDK. Το 2015 θα ξεκινήσει το μεταπτυ-χιακό της στο Central Saint Martins.

Emilia Koufa

Βorn in 1991 in Thessaloniki. She enrolled at the School of Visual and Applied Arts, Faculty of Fine Arts, Aristotle University of Thessaloniki in 2009. She studied at the 4th painting studio under proffesors Giannis Fokas,

Vagelis Pliaridis and Babis Venetopoulos. In 2013 from February to June, she studied at the School of Fine Arts, ZHDK, Zurich, Switzerland. She is going to

follow a master’s program at Central Saint Martins in January 2015.

UN

-TIT

LED

209

Doll Reality, 2014Διαστάσεις μεταβλητές.Βίντεο- Εγκατάσταση 2’ 33’’.

Doll Reality, 2014Variable dimensions.

Video Installation 2’ 33’’.

210

Φίλη Ολσέφσκι

Γεννήθηκε το 1986 στο Λοτζ της Πολωνίας. Το ακαδημαϊ-κό έτος 2009 – 2010 εισήχθη στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, Σχολή Καλών Τεχνών, Αριστοτέλειο Πανεπιστή-μιο Θεσσαλονίκης. Είναι φοιτήτρια στο 3ο εργα-στήριο Ζωγραφικής με διδάσκοντες τους Γιώρ-γο Τσακίρη και Βασίλη Βασιλακάκη.

Fili Olsefski

Born in 1986 in Lodz, Poland. In 2009 she enrolled at the School of Visual and Applied Arts, Faculty of Fine Arts, Aristotle University of Thessaloniki. She

studies at the 3rd Painting Studio under professors George Tsakiris and Vasilis Vasilakakis.

UN

-TIT

LED

211

Dusk, 2014Βίντεο, 57’.

Dusk, 2014Video, 57’.

212

Γεννήθηκε το 1989 στη Φλώρινα. Είναι φοιτητής του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τε-χνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτε-λείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο ερ-γαστήρι του καθηγητή Γιάννη Φωκά. Ζει και εργάζεται στη Θεσ-σαλονίκη.

Filippos Papadopoulos

Βorn in 1989 in Florina, Greece. He is a student at the studio of professor Giannis Fokas at the School of Visual and Applied Arts, Faculty of Fine Arts, AUTH. Lives and works in Thessaloniki.

UN

-TIT

LED

Φίλιππος Παπαδόπουλος

213

Άτιτλο, 2014100 x 100 εκ.Λάδι σε καμβά.

Untitled, 2014100 x 100 cm.

Oil colors on canvas.

214

Ελεάνα Παππά

Γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1988. Το ακαδημαϊκό έτος 2011-12 εισήχθη στη Σχο-λή Καλων Τεχνων ΑΠΘ. Είναι φοιτήτρια στο ερ-γαστηριο Γλυπτικής με καθηγητή τον Γ. Τσάρα, ενώ παράλληλα συμ-μετέχει όλα αυτά τα χρόνια ενεργά στις δραστηριότητες του εργαστηρίου Χαρα-κτικής με καθηγητή τον Μ. Γιανναδάκη.

Eleana Pappa

Born in Preveza in 1988. She enrolled at the Faculty of Fine Arts, AUTH in 2011-12. She has been studying Sculpting under professor G.Tsaras, while at the same

time she has been participating in the activities of the Printmaking Workshop under professor M. Giannadakis.

UN

-TIT

LED

215

Ο ήρωας μέσα σου, 2014145 x 145 x 120 εκ.Εγκατάσταση με κατασκευή και μικτή τεχνική.Αφρολέξ, σύρμα πολυεστέρας, ακρυλικό χρώμα, άμμος.

The hero inside you, 2014145 x 145 x 120 cm.

Installation and mixed media construction.Foams, Polyester wire, acrylic paint, sand.

216

Ιωάννα Σιβρή

Γεννήθηκε το 1990 στη Θεσ-σαλονίκη. Εισήχθη το ακα-δημαϊκό έτος 2009 - 2010 στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τε-χνών της Σχολής Καλών Τεχνών, Α.Π.Θ. Είναι τελειόφοιτη στο 5ο Ερ-γαστήριο Ζωγραφικής με διδάσκοντες τους Γ. Γκολφίνο ,Γ. Διβάρη και Λ.Ψυρράκη. Το 2014 συμμετείχε στην 7η Μπιενάλε Φοιτητών των Σχολών Κάλων Τεχνών Ελλάδος στην Αθήνα.

Ioanna Sivri

Βorn in 1990 in Thessaloniki. In 2009 she enrolled at the School of Visual and Applied Arts, Faculty of Fine Arts, AUTH. She is a senior undergraduate

student of the 5th studio of Painting, under proffesors G. Golfino, G. Divari and L. Psyrraki. In 2014 she participated in the 7th Student Biennale of the Schools of

the Fine Arts of Greece in Athens.

UN

-TIT

LED

217

Άτιτλο, 201425 x 35 εκ.Κλωστή, ακρυλικό και ρυζόχαρτο σε καμβά.

Untitled, 201425 x 35 cm.

Thread, acrylic and rice paper on canvas.

218

Νίκος Ταχμαζίδης

Γεννήθηκε το 1991 στην Θεσσαλονίκη. Εισήχθη το ακαδημαϊκό έτος 2009- 2010 στo Τμήμα Εικαστι-κών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Κα-λών Τεχνών του Α.Π.Θ. Είναι φοιτητής του 2ου Εργαστηρίου με διδάσκοντες τους Κ. Μορταράκο και Δ. Ζουρούδη.

Nikos Tachmazidis

Born in 1991 in Thessaloniki. Since 2009 he has been stuyding at the School of Visual and Applied Arts, Faculty of Fine Arts, AUTH under the professors K.

Mortarakos and D.Zouroudis.

UN

-TIT

LED

219

Μετάβαση, 201394 x 50 εκ.Λάδι σε ξύλο.

Transition, 201394 x 50 cm.

Oil colors on wood.

220

Ιωάννα Ταϊγανίδου

Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1985. Σπούδασε γραφιστική στη Σχολή Γραφικών Τεχνών και Καλλι-τεχνικών Σπουδών, στο ΤΕΙ Αθη-νών. Η πτυχιακή της εργασία είχε θέμα το καλλιτεχνικό βιβλίο (livre d’artiste). Σπουδάζει ζωγραφική με καθηγητές τους Γεώργιος Τσακίρη και Βασίλειος Βασι-λακάκης και χαρακτική με τον καθηγητή Εμμανουήλ Γιαν-ναδάκη, στο Τμήμα Εικα-στικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ioanna Taiganidou

Born in Thessaloniki in 1985. She studied graphic design at the Athens Technological Institute [TEI]. Her graduation thesis was on artist book (livre

d’ artiste). She studies painting under professors Tsakiris Georgios and Vasilakakis Vasilios and printmaking, under professor Yannadakis Emmanuel

at the Visual and Applied Arts of the School of Fine Arts, AUTH. She has participated in group exhibitions in Greece and abroad.

UN

-TIT

LED

221

Λεπτομέρεια έργου Αrtwork detail

Μortuus, 201466 x 66 εκ.Στάχτη, κόλλα, ξύλο.

Μortuus, 201466 x 66 cm.

Ash, glue, wood.

222

Γιώργος Τόγιας

Γεννήθηκε το 1993 στην Αθήνα. Εισήχθη στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένης Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. το 2011. Είναι φοι-τητής στο 3ο Εργαστήριο Ζωγραφικής με διδάσκο-ντες τους Γιώργο Τσακίρη και Βασίλη Βασιλακάκη. Το χειμερινό εξάμηνο του 2013 φοίτησε στην École Supérieure D’art de Clermont Métropole (ESACM) στη Γαλλία. Έχει συμμετάσχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις.

Yiorgos Toyas

Βorn in Athens in 1993. In 2011 he enrolled at the School of Visual and Applied Arts, Faculty of Fine Arts, Aristotle University of Thessaloniki. He is a student at the 3rd painting studio with professors George Tsakiris and Vasilis Vasilakakis.

During the fall-winter semester of 2013 he studied at École Supérieure D’art de Clermont Métropole (ESACM) in France. He has participated in several group

exhibitions.

UN

-TIT

LED

223

Άτιτλο, 2014Διαστάσεις μεταβλητές.Ξύλο, πέτρα, φύλλα ψευδόχρυσου, μαξιλάρι.

Untitled, 2014Variable dimensions.

Wood, stone, ormolu foil, pillow.

224

Έμη Τσούγκαρη

Γεννήθηκε το 1983 στη Θεσσαλονίκη. Το 2008 εισήχθη στο Τμήμα Ει-καστικών και Εφαρμο-σμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τε-χνών του ΑΠΘ. Είναι φοιτήτρια στο 3ο Ερ-γαστήριο Ζωγραφι-κής με διδάσκοντες τους Γ. Τσακίρη και Β. Βασιλακάκη.

Emi Tsougari

Born in 1983 in Thessaloniki. Since 2008 she has been studying at the School of Visual and Applied Arts, Faculty of Fine Arts, AUTH. She is a student in the 3rd painting studio under the proffesors G. Tsakiris and V. Vasilakakis.

UN

-TIT

LED

225

Άτιτλο, 2014Διαστάσεις μεταβλητές.Κινούμενη ψηφιακή εικόνα και μολύβι σε χαρτί.

Untitled, 2014Variable dimensions.

Digital motion picture and pencil on paper.

226

Άννα Τζώρτζη

Γεννήθηκε το 1989 στην Αθή-να. Φοίτησε για ένα χρόνο στο τμήμα θεωρητικών σπουδών τέχνης της ΑΣΚΤ. Εισήχθη το ακαδημαϊκό έτος 2008 2009 στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ. Είναι φοιτή-τρια στο 5ο Εργαστήριο Ζωγραφικής με διδά-σκοντες τους Γιώργο Γκολφίνο, Γιώργο Δι-βάρη και Λάμπρο Ψυρράκη.

Anna Tzortzi

Born in Athens in 1989. She studied for a year at the Department of Art Theory and History, Athens School of Fine Arts and in 2008 she enrolled at the School of

Visual and Applied Arts, Faculty of Fine Arts, Aristotle University of Thessaloniki. She is a senior undergraduate student at the 5th Painting Studio under professors

G. Golfinos, G. Divaris and L. Psyrrakis.

UN

-TIT

LED

227

Άτιτλο, 2014Γλυπτική Εγκατάσταση.Διαστάσεις μεταβλητές.Ξύλο.

Untitled, 2014Sculpture Installation. Variable dimensions.

Wood.

ΕΠ

ΙΜΕ

ΛΗ

ΤH

Σ

Παναγής Κουτσοκώστας CU

RA

TO

R

Panagis Koutsokostas

ΚΑ

ΛΛ

ΙΤΕ

ΧΝ

ΕΣKalos&Klio Kalos&Klio

AR

TIS

TS

Ατομική έκθεση

Αρχαιολογικό Μουσείο ΘεσσαλονίκηςΑρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Solo Exhibition

Ancient Museum of Thessaloniki

230

Kalos&KlioΟι Kalos&Klio (Χρήστος Καλός, Κλειώ Τανταλίδης) είναι εικαστικό δίδυμο με έδρα τη γενέτειρα τους τη Θεσσαλονίκη, όπου ζουν και εργάζονται. Το ζευ-γάρι έχει ενώσει τις δυνάμεις του από το 2005 και από τότε λειτουργεί με συμπληρωματικό τρόπο, θεωρώντας ότι το να εργάζεται ως ένα, είναι μια διαδικασία από την οποία προκύπτει μια πιο εν-διαφέρουσα διαδρομή.

Kalos&Klio

Kalos&Klio (Christos Kalos, Klio Tantalidis) is an artist duo born in Thessaloniki, Greece, where they live and work. The pair has joined forces since 2005 and operates in a complementary fashion, considering the process of working as one, a path more intriguing.

Για μια Αποκάλυψη της Βίας

Πώς θα ήταν ο κόσμος μας αν η βία ήταν μία απο-λύτως άγνωστη έννοια; Τι ακριβώς δημιούργησε την ανάγκη ύπαρξης της βίας και κατά πόσον είμα-στε ικανοί να ισχυριστούμε πως υπάρχουν διαβαθ-μίσεις της; Γιατί ο άνθρωπος καταφεύγει σε βίαιες μεθοδεύσεις, προκειμένου να περιχαρακώσει το ατομικό ή το συλλογικό συμφέρον και ποια είναι τα βίαια εκείνα εργαλεία που χρησιμοποιεί, τα οποία αρθρώνονται σε μία κλίμακα που ξεκινά από την ενστικτώδη αδυναμία και προστασία και καταλήγει στην απολυταρχική επιβολή; Η φιλόσοφος Χάννα Άρεντ υποστηρίζει στο δο-κίμιό της Περί Βίας, πως η βία διαχωρίζεται από τη δύναμη, ενώ η κάθε πράξη βίας προϋποθέτει τη χρήση και τη δυναμική του εκάστοτε εργαλείου. Ο εργαλειακός-τεχνολoγικός χαρακτήρας της βίας αποτυπώνεται καθαρά, όταν πλαισιωθεί ακόμα και από την πρωταρχική έκφραση ανθρώπινης βίας,

For a certain unveiling of violence

How would our world be if violence was an absolutely unknown concept? What did exactly create the need of violence and could we suggest that there are graduations? Why do humans seek to use violence in order to safeguard their individual or collective interest and which are the violent instruments they use, graded in a scale starting from instinctive vulnerability and protection and ending to the authoritarian enforcement? The philosopher Hanna Arendt in her essay “On violence” argues that violence is distinct from power, and that any violent action presupposes the use and the dynamics of an instrument. The instrumental- technological character of violence becomes more evident, if it is seen within the framework of the primary expression of human violence, that of the human’s enforcement against nature. This is an accurately measurable enforcement. We use, for example, a specific tool to subdue the ground, another to kill an animal and another one or more to skin it. Β

ΙΑΙΟ

ΜΕ

ΤΑΞ

Ι

VIO

LEN

T S

ILK

231

αυτήν της επιβολής του ανθρώπου απέναντι στη φύση. Και αυτή η επιβολή είναι καθόλα μετρήσιμη. Για παράδειγμα, χρησιμοποιούμε ένα συγκεκριμέ-νο εργαλείο για να υποτάξουμε το φυσικό έδαφος, ένα άλλο για να σκοτώσουμε κάποιο ζώο, και ένα ή περισσότερα για να αφαιρέσουμε το δέρμα του. Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε λοιπόν, πως η δη-μιουργία τεχνολογικών εργαλείων είναι αυτή που ορίζει τη φύση κάθε βίαιης συμπεριφοράς και για να αποδώσουμε συνοπτικά τη θέση της Άρεντ, η βία απαιτεί την ύπαρξη της τεχνολογίας. Ο Μάρσαλ ΜακΛούαν, φιλόσοφος και θεωρητικός σε ζητήματα επικοινωνίας, υποστήριξε πως η τε-χνολογία είναι μία μορφή βίας. Στην τελευταία του τηλεοπτική παρουσία το 1977 αναφέρει, πως η ίδια η βία (είτε φυσική, είτε ψυχική) είναι μία αναζήτηση πάνω στην απώλεια της ταυτότητας. Η σχέση που αναπτύσσεται κατά τον ίδιο μεταξύ βίας και ταυτό-τητας είναι απόλυτα στενή. Η ταυτότητα συνοδεύ-εται πάντοτε από τη βία: όσο εντονότερη είναι η αίσθηση της έλλειψης ταυτότητας, τόσο εντονότε-ρη είναι η άσκηση βίας. Αν για παράδειγμα βρεθεί κάποιος σε ανοίκειο ή ξένο περιβάλλον, η αίσθηση πως δεν καλύπτεται από τα χαρακτηριστικά της ταυτότητάς του τον μετατρέπουν σε αγρίμι. Το πέ-πλο του αυτοπροσδιορισμού και της διαφορετικό-τητας εκλείπει, δίνοντας τη θέση του στην αδήριτη ανάγκη για κάλυψη αυτού του ελλείμματος. Οι Kalos&Klio στην εγκατάσταση Βίαιο Μετάξι: Πένθιμα Πέπλα ως Αντικείμενα Μνήμης παραθέ-τουν δώδεκα διαφορετικά παραδείγματα βίας, τα οποία εκδηλώνονται σε παγκόσμιο επίπεδο, δώ-δεκα περιπτώσεις βίας που αποτυπώνονται σε δώδεκα ξεχωριστά μεταξωτά πέπλα. Η μορφή του κάθε έργου έχει την υπόσταση του πέπλου, ορίζο-ντας εικαστικά και συμβολικά το στοιχείο της από-κρυψης, της αγνότητας και της προστασίας. Η ίδια η υλικότητα του κάθε έργου, το ακριβό ζωικό μετάξι, αποκαλύπτει τον βίαιο εργαλειακό τρόπο εξαγω-γής αυτού του πολύτιμου υλικού και τη συμβολική και διαλεκτική του αξία ως το μέσον αποτύπωσης των έργων. Η ίδια η παραγωγή του μεταξιού απο-τελεί την αρχική πράξη βίας, αφού ο μεταξοσκώ-ληκας βράζεται, με σκοπό να γίνει η εξαγωγή της πρώτης ύλης. Η χρήση της πολύτιμης ύλης του μεταξιού δεν υφίσταται στα έργα ως εξύμνηση της βίας, με τη μορφή αισθητικοποιημένης αφήγησης. Εδώ, η πορεία ανάγνωσης των έργων ξεκινά με την αισθητική αυτονόμηση, συνεχίζει με τη συμβολική εξύψωση κάθε θύματος βίας που έχει εκτοπιστεί ή αποσιωποιηθεί και ολοκληρώνεται με την τελική δημιουργία του κάθε πέπλου υπό τη μορφή ενός είδους αφιερωματικού μνημείου.

Therefore, one could suggest that the manufacture of technological instruments is the factor that defines the nature of every violent behavior. If we would like to summarize Arendt’s opinion, violence requires technology.

Marshall McLuhan was a philosopher and communication theorist, who argued that technology is a form of violence. At his last TV interview in 1977, he suggested, that violence itself (either physical or psychological) is a response to the loss of identity. The relation, according to McLuhan, between violence and identity is a very close one. Identity is always accompanied by violence; the less identity, the more violence. If for example, someone finds himself on a foreign, threatening environment, the feeling that he is not protected by the characteristics of his identity, transform him in a wild animal. The missing veil of self-determination and difference, gives way to the overwhelming need to cover this deficit. Kalos&Klio at their installation “Violent Silk: Mourning Veils as Memory Objects” use twelve examples of violence, which are manifested worldwide, twelve case of violence, which are imprinted to twelve silk veils. Every work of art is a single veil, defining thus both visually and symbolically the element of concealment, purity and protection. The corporeality of the veils, the expensive natural silk, reveals the violent instrumental way of harvesting this valuable material and its symbolic and dialectic value as means of imprinting the works. The production of silk is the initial act of violence, since the silkworm is boiled, in order the raw material to be extracted. Silk, this valuable matter is not used here in order to glorify violence, as an aestheticized narrative. The course towards understanding the works starts with the aesthetic autonomy, continues with the symbolic homage of every victim of violence, who has been displaced or suppressed and finishes with the final creation of every veil as a kind of votive monument.

Violent Silk was created by collecting and rearranging digital fragments, coming from an online research. The digital arrangement in every Kalos&Klio work creates ipso facto a particular archive-collection. For the first time, the artistic duo incorporates a parallel archive to the presentation of their works. This archive, consisting of images, pictures, diagrams and articles from on-line and printed media, which were fished on the internet, is not something separate from the works, but it accompanies it, it documents and gives us a more complete, raw picture of the violence as a means of control, enforcement, power, revenge and instinct in

232

ΒΙΑ

ΙΟ Μ

ΕΤΑ

ΞΙ

V

IOLE

NT

SIL

K

Το Βίαιο Μετάξι δημιουργήθηκε από τη συλλογή και ανασύνθεση εικονικών αποσπασμάτων που προέρχονται από διαδικτυακή έρευνα. Η ψηφιακή διαρύθμιση σε όλα τα έργα των Kalos&Klio διαμορ-φώνουν αυτόματα ένα ιδιότυπο αρχείο-συλλογή. Για πρώτη φορά, το εικαστικό δίδυμο ενσωματώνει στην παρουσίαση του έργου του ένα παράλληλο αρχείο. Το αρχείο αυτό, το οποίο προέκυψε από τη διαδικτυακή αναζήτηση εικόνων, φωτογραφιών, δι-αγραμμάτων και δημοσιευμάτων από ηλεκτρονικά και έντυπα Μέσα, δεν διαχωρίζεται από το έργο, αλλά συνοδεύει, τεκμηριώνει και συμπληρώνει με τον πιο ωμό και κατηγορηματικό τρόπο τη βία που εκδηλώνεται με τη μορφή ελέγχου, επιβολής, εξουσίας, εκδίκησης και ενστίκτου σε δημόσιο και ιδιωτικό χώρο. Άλλες φορές ως έκφραση επίσημης κρατικής πρακτικής και άλλες φορές ως παράνομη και εγκληματική πράξη. Στα δώδεκα αυτά μεταξωτά πέπλα εικονογραφού-νται δώδεκα εκφάνσεις βίας. Τα παραδείγματα που χρησιμοποιούνται, άλλοτε περιγράφουν με άμεσο και άλλοτε με έμμεσο τρόπο κάποια βίαιη συνθήκη που έχει διαμορφωθεί αποκλειστικά από άνθρω-πο ενάντια σε άνθρωπο. Σε όλες τις περιπτώσεις όμως, αναφέρονται σε θραυσματικές αφηγήσεις, οι οποίες απαρτίζονται από διυλισμένες εικόνες από τον χώρο του διαδικτύου και διαμορφώνουν έναν ασυνήθιστο αρχειακό κατάλογο, ο οποίος εκχωρεί τη θέση του στις συμμετρικές και καλειδοσκοπικές κατασκευές των Kalos&Klio. Τα έργα μετουσιώνο-νται σε ποιητική, σε εργαλείο, σε προοπτική και θέαση ενός καταστρεπτικού παρόντος. Το Βίαιο Μετάξι έχει έναν αμφίθυμο χαρακτήρα. Το πολύτιμο υλικό με τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα και τα έντονα χρώματα αποκρύπτει σε πρώτο επί-πεδο οποιαδήποτε συνάφεια με φαινόμενα βίας. Το βλέμμα μαγνητίζεται από τα πολύπλοκα σχέδια και τη στιλπνότητα του υλικού και η αφήγηση μοιάζει να εξαφανίζεται. Όμως, η διαλεκτική που αναπτύσ-σεται μεταξύ υλικού και περιεχομένου αποκαλύ-πτει τη βιαιότητα που βρίσκεται στον πυρήνα του έργου. Αυτό που επιδαψιλεύει το Βίαιο Μετάξι είναι μία ειλικρινή διέξοδο, μία αποκάλυψη της βίας σε κάθε πέπλο ξεχωριστά, έναν καγχασμό σε κάθε ανθρώπινη βιαιότητα. Στο τέλος, το εικαστικό έργο είναι μία μετατροπή κάθε βίαιης πράξης σε ένα με-ταξένιο δάκρυ μνήμης.

Παναγής ΚουτσοκώσταςΙστορικός τέχνης-μουσειολόγος

Κεντρικός επιμελητής & συντονιστής Πεδίου Δράσης Κόδρα

both public and private space. Sometimes violence is the expression of an official state practice and some others an illegal and criminal act. Twelve forms of violence are illustrated on those twelve silk veils. The examples used describe sometimes directly and sometimes more subtly a violent condition which has been created from a human being against another human being. However, every case refers to fragmented narratives, which consist of images distilled from the internet and forming an unusual archive, which signs over to the symmetrical, kaleidoscopic constructions of Kalos&Klio. Works are transfigured in poetic, in instruments, in perspective and view of a destructive present. The Violent Silk is ambiguous. The valuable material with the repeated patterns and the bold colors hides at a first level every relation to violence. The eye is mesmerized by the complex shapes and the shimmer of the material and the narrative seems to disappear. The dialectic however between the material and the content unveils the violence which lies at the core of the work. Violent Silk offers above all a true way out, an unveiling of violence with each different veil, a jeer to every human violent act. Finally, the work of art is a transformation of every violent act to a silk tear of memory.

Panagis KoutsokostasArt historian-museologist Main Curator &

coordinator of Action Field Kodra

233

An eye for an eye, 2015100 × 100 εκ.Εκτύπωση σε οργανικό μετάξι.

An eye for an eye, 2015100 × 100 cm.

Print on organic silk.

234

ΒΙΑ

ΙΟ Μ

ΕΤΑ

ΞΙ

V

IOLE

NT

SIL

K

Bitter Candy, 2015100 × 100 εκ.Εκτύπωση σε οργανικό μετάξι.

Bitter Candy, 2015100 × 100 cm.

Print on organic silk.

235

Exodus, 2015100 × 100 cm.

Print on organic silk.

Heads on trails, 2015100 × 100 cm.

Print on organic silk.

Exodus, 2015100 × 100 εκ.

Εκτύπωση σε οργανικό μετάξι.

Heads on trails, 2015100 × 100 εκ.

Εκτύπωση σε οργανικό μετάξι.

236

ΒΙΑ

ΙΟ Μ

ΕΤΑ

ΞΙ

V

IOLE

NT

SIL

K

The last meal, 2015100 × 100 cm.

Print on organic silk.

Paradise lost, 2015100 × 100 cm.

Print on organic silk.

The last meal, 2015100 × 100 εκ.

Εκτύπωση σε οργανικό μετάξι.

Heads on trails, 2015100 × 100 εκ.

Εκτύπωση σε οργανικό μετάξι.

237

Pearls & Stones, 2015100 × 100 cm.

Print on organic silk.

Precious Matters, 2015100 × 100 cm.

Print on organic silk.

Pearls & Stones, 2015100 × 100 εκ.

Εκτύπωση σε οργανικό μετάξι.

Precious Matters, 2015100 × 100 εκ.

Εκτύπωση σε οργανικό μετάξι.

238

ΒΙΑ

ΙΟ Μ

ΕΤΑ

ΞΙ

V

IOLE

NT

SIL

K

Supply & Demand, 2015100 × 100 cm.

Print on organic silk.

Toys & Robots, 2015100 × 100 cm.

Print on organic silk.

Supply & Demand, 2015100 × 100 εκ.

Εκτύπωση σε οργανικό μετάξι.

Toys & Robots, 2015100 × 100 εκ.

Εκτύπωση σε οργανικό μετάξι.

239239

Unveil, 2015100 × 100 cm.

Print on organic silk.

War Carousel, 2015100 × 100 cm.

Print on organic silk.

Unveil, 2015100 × 100 εκ.

Εκτύπωση σε οργανικό μετάξι.

War carousel, 2015100 × 100 εκ.

Εκτύπωση σε οργανικό μετάξι.

ΕΙΣ

ΗΓΗ

ΤΕΣ

ΕΠ

ΙΜΕ

ΛΗ

ΤE

Σ

Δάφνη ΔραγώναMirjana DragosavljevićΠαναγής ΚουτσοκώσταςVladiya MichaylovaΔημήτρης ΜιχάλαροςΣυραγώ Τσιάρα C

UR

AT

OR

S

SP

EA

KE

RS

Daphne DragonaMirjana DragosavljevićPanagis Koutsokostas

Vladiya MihaylovaDimitris Michalaros

Syrago Tsiara

Καλός και ΚλειώΓιώργος Τσεριώνης Μαρία Τσάγκαρη Ρίτσαρντ ΓουίτλοκΑλέξανδρος Πλωμαρίτης

Kalos & KlioGiorgos Tserionis

Maria TsagkariRichard Whitlock

Alexandros Plomaritis

AR

TIS

TS

SP

EA

KE

RS

ΕΙΣ

ΗΓΗ

ΤΕΣ

ΚΑ

ΛΛ

ΙΤΕ

ΧΝ

ΕΣ

Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς Μελίνα ΜερκούρηΣάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2015

Municipal Theatre of Kalamaria Melina MerkouriSaturday, September 13th 2015

«ΤΕΧΝΗ-ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ: ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΥΛΗΣ»“ART-AESTHETIC-POLITICS: MATERIAL MATTER”

241

242

«ΤΕ

ΧΝ

Η-Α

ΙΣΘ

ΗΤ

ΙΚΗ

-ΠΟ

ΛΙΤ

ΙΚΗ

: ΖΗ

ΤΗ

ΜΑ

ΤΑ Υ

ΛΗ

Σ»

“A

RT-

AE

ST

HE

TIC

-PO

LIT

ICS

: MA

TE

RIA

L M

AT

TE

R”

Ζητήματα Ύλης

Η απτική σχέση με τα πράγματα, η διαρκής διε-ρώτηση πάνω στην υφή, το υλικό, το ποιόν και τη συμπεριφορά του υλικού στο χρόνο είναι βασικές λειτουργίες της τέχνης. Μέσα στην υφή του έργου τέχνης -είτε πρόκειται για μετρήσιμη υλική δημιουρ-γία που καταλαμβάνει συγκεκριμένο χώρο, είτε για έργο που αναπτύσσεται μέσω της τεχνολογίας σε πεδία μη ελέγξιμα και μετρήσιμα- αποτυπώνεται και διαφυλάσσεται η ιδιαίτερη χειρονομιακή ταυτότητα του δημιουργού. Στο μανιφέστο που εξέδωσε το 1931 ο Γκούσταβ Κλούτσις για το φωτομοντάζ ως την πλέον κατάλ-ληλη μορφή τέχνης για την οικοδόμηση του σοσι-αλισμού υποστήριξε ότι η ζωγραφική και το σχέδιο πρέπει να αντικατασταθούν από τη φωτογραφική κάμερα και το φωτομοντάζ, διότι: «Αντικαθιστώντας η φωτογραφική μηχανή το σχέδιο, επιτρέπει στον καλλιτέχνη να δώσει στις μάζες έργο αληθινότερο, ζωντανότερο και κατανοητότερο σε σύγκριση με οποιονδήποτε άλλον τρόπο». Για τον πρωτοπόρο του κονστρουκτιβισμού η ζωγραφική όφειλε να δώ-σει τη θέση της στη φωτογραφία γιατί η εποχή δεν απαιτούσε ένα απλό σκιτσάρισμα των γεγονότων αλλά την ακριβή παγίωση και την άμεση επικοινω-νία. Τον ενδιέφερε η δύναμη πειστικότητας που διέ-θετε ο φωτογραφικός φακός σε μεγαλύτερο βαθμό από οποιοδήποτε άλλο μέσο, γνωστό μέχρι τότε.

Η ηρωική εποχή που οι καλλιτέχνες διεκδικούσαν με μαχητικό τρόπο την απόλυτη αναπαραστατική επάρκεια του ενός ή του άλλου υλικού ή μέσου για να αφηγηθούν με τον ιδανικότερο τρόπο την κοινω-νική πραγματικότητα που βίωναν ή οραματίζονταν και αποκήρυσσαν οποιαδήποτε διαφορετική επιλο-γή παρήλθε, μαζί με την παρακμή των ιστορικών πρωτοποριών, δίνοντας τη θέση της στον πλουρα-λισμό, την ισοτιμία και τη διαλεκτική των εκφραστι-κών μέσων στις οπτικές τέχνες. Όσο κι αν αλλάζουν οι εποχές, τα μέσα και οι τεχνολογίες της δημιουργί-ας των εικόνων, εκείνο που παραμένει αναλλοίωτο είναι η αγωνία του καλλιτέχνη να εκφράσει αυθεντι-κά την προσωπική του πρόσληψη και ερμηνεία του κόσμου μέσα από το καταλληλότερο για εκείνον/εκείνη υλικό. Ποια είναι λοιπόν η σημασία που διατηρούν τα υλικά ως εργαλεία ερμηνείας και αναπαράστασης σε μια αντιηρωική εποχή κρίσης και κατακερματισμού ; Τι είδους ιστορικές και πολιτισμικές μαρτυρίες αποτε-λούν για την εποχή τους; Πως φύονται στο ρεπερ-τόριο των επιλογών, ανθίζουν και παρακμάζουν; Τι

σημασία αποκτούν στο πλαίσιο της αγοράς, προ-βολής και διακίνησης του έργου τέχνης σήμερα; Τι λογής απτικές και μνημονικές αξίες διασώζει η ίδια η ύλη; Ποια είναι η σχέση της ύλης με την μη – ύλη στη δημιουργία του έργου τέχνης;

Με άξονα το έργο καλλιτεχνών που εργάζονται κυρίως στην Ελλάδα, όπως η Μαρία Τσάγκαρη, ο Αλέξανδρος Πλωμαρίτης, ο Γιώργος Τσεριώνης, οι Καλός και Κλειώ, ο Αναστάσης Στρατάκης, και ο Ρίτσαρντ Γουίτλοκ και την κριτική προσέγγιση ιστο-ρικών τέχνης-επιμελητών επιδιώκουμε να θέσουμε ευρύτερα ζητήματα που άπτονται του περιεχομέ-νου, των μορφών και των λειτουργιών της ύλης. Μιλώντας για υλικά μέσα και χρήσεις ο κατάλογος δεν περιορίζεται σε όσα έχουν απτή μορφή, όπως ο πηλός, το χρώμα, η πέτρα, κλπ. Ευτελή και καθη-μερινά υλικά που αποσπώνται από το αρχικό τους πλαίσιο για να ανανοηματοδοτηθούν εικαστικά συ-νυπάρχουν σ’ ένα ευρύ πεδίο επιλογών με τη φω-τογραφία, το βίντεο, τα γραπτά και οπτικά αρχειακά ντοκουμέντα, τον κόσμο του διαδικτύου, τη στάχτη, το χώμα, αλλά και το ίδιο το σώμα του καλλιτέχνη ως πρωτογενές μέσο αναπαράστασης. Με στόχο να αναδείξουμε και να προβάλουμε την παραγνωρισμένη εν πολλοίς δυναμική του υλικού ως καλλιτεχνικής επιλογής που έχει τη δική της ιστορία και σημασία οργανώνουμε αυτή τη συνά-ντηση εργασίας στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρί-ου του Πεδίου Δράσης Κόδρα. Σε μια εποχή που η αποϋλοποίηση του έργου τέχνης διεκδικεί την προσοχή μας εξίσου με την επιβολή της ισχυρής παρουσίας του υλικού στις μνημειακών προθέσεων και διαστάσεων εγκαταστάσεις σύγχρονης τέχνης, η διερώτηση πάνω σε ζητήματα ύλης ανακύπτει ανανεωμένη.

Σκεπτικό – ΕπιμέλειαΣυραγώ Τσιάρα

243

Material Matters

Tactile relationship with objects, continuous questioning of the texture, quality and behaviour of the material over time are some of the main factors that signify the choices artists make. Artistic identity is captured in the gesture that might take the form of a temporal intervention in space, the shape of a more permanent construction, or even expand in fields than are not easily defined, measured or controlled, such as the cyberspace.Speaking of materials and their significance, Gustav Klucis published a manifesto in 1921 claiming that photomontage was the most appropriate art form for the building of socialism and that photographic camera should replace painting and drawing, since: ‘Replacing a drawing of a hand with a photograph of it, the artist represents this or that moment more truthfully, more vitally, and more understandably for the masses’. For Klucis, the pioneer of constructivism, it was the time itself that demanded the precise fixation and not the sketch of the visual facts. Photography and photomontage provided the accuracy of the document that had the power to persuade the viewer more than any other media could ever do.

The heroic era of absolute confidence about the representative or instrumental value of one single material against all others and the militant propagation of one ideology that would ensure a future society of social justice and emancipation has long disappeared together with the demise of historical avant-guards or, the latest, with the fall of the Berlin Wall. At least for the last decades we live in an art world with no hierarchical distinction between materials and media. Plurality and dialectics are essential postmodern premises. Nevertheless, in spite of the time changes and the new image technologies, what remains intact is the agony of the artist to express his/her personal view of the world in an authentic way employing the most suitable material for him/her. Following questions arise:What is the significance of the materials as instruments for the interpretation and representation of an anti-heroic time of crisis and fragmentation?What kind of historic and cultural testimonies do materials provide for their era?How do they grow in a repertoire of choices, and how do they bloom and decline?What is their significance as commodities in the

context of the art market evaluation, promotion and trafficking of the art work? Does matter convey any kind of historical or cultural meaning? Is there any relationship between material and dematerialization?

Working around the axis of certain contemporary artists who mainly live and work in Greece, such as Maria Tsaggari, Alexandros Plomaritis, Giorgos Tserionis, Kalos and Klio, Kostis Velonis and Richard Whitlock, together with curators/art historians, we aim to address issues of form, content, function and social significance of materials. A variety of materials will enter our discussion, including clay, ash, stone, everyday objects diverted from their original context in order to embody new values. Video, drawing, visual and textual records, photography, internet archives and prints, even the body of the artist itself, may also find their place in such a broad approach of today’s visual imagery. Initially, the goal of this symposium is to introduce the largely unappreciated dynamics of the material as an artistic choice imbedded with its own history and meaning. The symposium is organised in the context of the Action Field Kodra 2014. Although it may seem paradoxical that we question material matters in times of dematerialization of the art work, it’s even more interesting to examine this evolution together with the appearance of such monumental and spectacular installations of contemporary art. This only paradox makes us think material matters anew.

CuratorSyrago Tsiara

244

«ΤΕ

ΧΝ

Η-Α

ΙΣΘ

ΗΤ

ΙΚΗ

-ΠΟ

ΛΙΤ

ΙΚΗ

: ΖΗ

ΤΗ

ΜΑ

ΤΑ Υ

ΛΗ

Σ»

“A

RT-

AE

ST

HE

TIC

-PO

LIT

ICS

: MA

TE

RIA

L M

AT

TE

R”

Κ Α Λ Λ Ι Τ Ε Χ Ν Ε Σ

Kalos & Klio kalosklio.showroom@gmail.com kalosklio.showroom@gmail.com http://www.kalosklio.com/http://www.kalosklio.com/

Ποια είναι η σχέση μεταξύ του υλικού κόσμου και των αμέτρητων εικόνων των ετερογενών, περιττών, θραυσμάτων του ψηφιακού πολιτισμού που παράγονται καθημερινά από εκατομμύρια χρηστών; Πώς η συνδεσιμότητα, η διάδραση και η άμεση ματιά των χρηστών του διαδικτύου κατασκευάζουν μία νέα ανθρωπολογική κατάσταση, εξίσου εποικοδομητική για την κοινωνική ζωή και την τέχνη; Σε αυτή τη σχετικά νέα και ανεξερεύνητη περιοχή του Διαδικτύου, τα έργα μας κινούνται διαδραστικά στη δυικότητα του ψηφιακού και του υλικού. Σε μία προσπάθεια να σχηματοποιήσουμε και να νοηματοδοτήσουμε την κατακερματισμένη, μεταβλητή εμπειρία του Διαδικτύου, αποσπούμε πρώτη ύλη κατευθείαν από την ψηφιακή του μήτρα. Με τη χρήση της γεωμετρικής φόρμας στο έργο μας, θέλουμε να βρούμε το νήμα που διαπερνά την παγκόσμια εικονογραφία των οπτικών σχεδίων που διαμορφώνουν το φυσικό μας κόσμο. Καθώς ιχνηλατούμε το χρυσό κανόνα μεταξύ του ψηφιακού και του φυσικού, φιλοδοξούμε να δημιουργήσουμε ένα υβριδικό έργο, το οποίο θα έχει μια πολλαπλή ύπαρξη, που θα μας ωθήσει να ξανασκεφτούμε την υλικότητα, κάτι σαν τον χρήση και το άβατάρ του στον κυβερνοχώρο.

Alexandros Plomaritisp_alekos@yahoo.comp_alekos@yahoo.comhttp://www.cact.gr/en/cact_e_studio/Plomaritis_http://www.cact.gr/en/cact_e_studio/Plomaritis_Alekos

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θάσο, στην Ελλάδα. Το έργο του Αλέξανδρου Πλωμαρίτη διακατέχεται από μια ισχυρή κοινωνικό-πολιτική ποιότητα, δημιουργεί ισχυρές εικόνες μέσω της πρακτικής της περφόρμανς. Συχνά εξερευνεί ζητήματα σχετικά με την τρέχουσα πολιτική συγκυρία,

την ιστορία και την ταυτότητα αλλά πάντα επιστρέφει στις προσωπικές του εμπειρίες στις οποίες μοτίβα και σύμβολα από την καθημερινή ζωή διαδρούν και ταυτοποιούνται, ψάχνοντας να ταυτιστούν και να βρουν κοινό έδαφος με το κοινό του. Με την καλλιτεχνική του πρακτική, ο Πλωμαρίτης αφηγείται προσωπικές ιστορίες και μνήμες, οι οποίες δεν είναι απλά πράξεις προσωπικής έκφρασης αλλά προσκαλούν το θεατή σε μία διαδικασία συλλεκτικής εμπειρίας. Στις περφόρμανς του στις οποίες συχνά εμπλέκεται και ο ίδιος, χρησιμοποιεί το κορμί του ως υποκείμενο βασανισμού και εσκεμμένης βίας για να δώσει έμφαση στις καλλιτεχνικές διαστάσεις του σώματος, που γίνεται εργαλείο εξαγνισμού και κάθαρσης.

Maria Tsagkaritsagarimaria@hotmail.comtsagarimaria@hotmail.comhttp://www.mariatsagkari.com/http://www.mariatsagkari.com/

Η Μαρία Τσαγκάρη γεννήθηκε στον Πειραιά το 1981. Σχετικά με την επιλογή της στάχτης ως υλικού στο έργο της «Ευχαριστώ» λέει: «Στο έργο αυτό επέλεξα τη στάχτη ακριβώς εξαιτίας της εφήμερης φύσης της και της ιδιότητας να αναγεννιέται από τη φωτιά. Η αποτέφρωση συμβολίζει το θάνατο και η στάχτη το εφήμερο, την παροδικότητα της ανθρώπινης ζωής, το ένστικτο του θανάτου και πάνω απ’ όλα το φόβο της «απειλής της επιστροφής στην ανόργανη ύλη». Το ίχνος είναι η αέναη παρουσία της απουσίας, αυτό που μεμιάς γράφεται και σβήνεται και γίνεται αναφορά κάθε παρόντος στοιχείου σε κάθε απών. Με λίγα λόγια, είναι η παρουσία στις απουσίες των άλλων- η ολοκληρωτική απουσία κάθε παρουσίας κάθε απόντος στοιχείου, με άλλα λόγια, η απουσία της απουσίας, η λήθη της λήθης. Από τη στιγμή που η έννοια της στάχτης γίνεται μια ρητορική αναφορά σε κάτι που χάνει το σχήμα του μέσω της αποτέφρωσης και συνεπώς και στην απώλεια της στήριξης ή του σώματος η μνήμη του οποίου διατηρείται μέσω της στάχτης, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, η στάχτη σταματά να είναι μια συγκεκριμένη έννοια. Μεταμορφώνεται

Συμμετέχοντες / Participants

245

σε ρητορικό σχήμα που αντιπροσωπεύει οτιδήποτε εξαφανίζεται χωρίς να αφήνει πίσω του κάποιο αναγνωρίσιμο ίχνος. Η στάχτη είναι το σχήμα ενός πράγματος από το οποίο δεν απομένει τίποτε, εκτός ίσως από μια εικόνα, η οποία δεν μας λέει τίποτε, απλά μας ζητά να πιστέψουμε σε κάτι που ήδη ξέραμε ότι εμφανίστηκε. Η ίδια η εικόνα δεν είναι σωστή ούτε λάθος, αλλά όταν ξεπροβάλλει η αλήθεια τότε δημιουργείται μια ματιά που σχετίζεται με μία μετάβαση, μια μετάβαση που απαιτεί πίστη σε ένα μηχανισμό, όπου το αόρατο κατοικεί με το ορατό.

Giorgos Tserionistserionisgiorgos.blogspot.comtserionisart@yahoo.com

Ο Γιώργος Τσεριώνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Η συνύπαρξη διαφορετικών εκφραστικών μέσων (εγκαταστάσεων, σχεδίων, γλυπτών, φωτογράφων και κολάζ) καθορίζει το εικαστικό λεξιλόγιο του Γιώργου Τσεριώνη. Στην τελευταία του εγκατάσταση στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, με τον τίτλο ‘Not me – mu-seum of self-esteem’, χρησιμοποιεί ένα μείγμα αντικειμένων, γλυπτών, κατασκευών και αρχειακών εγγράφων γύρω από τον άξονα της συνάντησης ενός ανθρώπου με την καταιγίδα της ιστορίας και τις στιγμές της ρήξης της συνάντησης αυτής. Σκηνοθετεί μια εικόνα της κοινωνίας σε «ταραγμένους καιρούς» καυστική και αιρετική συνάμα, βάζοντας επαναστάτες ηγέτες δίπλα σε δικτάτορες, λαϊκές φιγούρες, σκηνές της επανάστασης, σύμβολα πάλης, εθνικά εμβλήματα και θύματα πολιτικής βίας. Στην εγκατάστασή του συμπεριλαμβάνει δύο κατηγορίες ευρημάτων- σαγόνια και μάσκες- τα οποία αναφέρονται στη βιολογική και πολιτισμική εξέλιξη της ανθρώπινης ύπαρξης και πιθανώς συνοψίζουν την υπερβατική σημασία χρόνου και τόπου. Η ανάγκη αυτή καλύπτεται από ένα άλλο τύπο «ευρημάτων», όπως η προτομή του Λένιν και του Μάο Τσε Τουνγκ ή του έλληνα δικτάτορα Παπαδόπουλου.

Richard Whitlockwhitlock@otenet.grhttp://richardwhitlock.gr/cv.phphttp://richardwhitlock.gr/The-Street.php

Ο Richard Whitlock γεννήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1952 και ζει στη Θεσσαλονίκη, στην Ελλάδα. Μην όντας ευχαριστημένος με τη φωτογραφία ως μέσο επαρκούς αναπαράστασης, ξεκίνησε να αναζητά άλλους τρόπους αναδόμησης της φωτογραφικής εικόνας, εκτός της συνηθισμένης, οικείας οπτικής του φακού. Η δευτερεύουσα αυτή δουλειά έγινε η μοναδική του ανησυχία και οδήγησε σε μία σειρά μη προοπτικών φωτογραφικών εκτυπώσεων και βίντεο τα οποία έχουν εκτεθεί στο Ελσίνκι, στη Γκρενόμπλ, την Κριμαία και την Ταϊπέι και έχουν παρουσιαστεί στην Εθνική Ακαδημία Τεχνών της Φινλανδίας, την Ταινιοθήκη της Ελλάδας και το Queen’s Col-lege στη Νέα Υόρκη. Η πρώτη του εντελώς μη προοπτική «ταινία» The Street παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης το 2012.

A R T I S T S

Kalos & Klio kalosklio.showroom@gmail.com http://www.kalosklio.com/

What is the connection between the material world and its immeasurable icons of heteroge-neous, superfluous, digital cultural fragments produced in a daily base by millions of Internet users? How the connectivity, interaction and the unmediated gaze of the internet users con-structs a new anthropological condition, equally fruitful for social life and art?In this fairly new and unexplored territory of the Net, our artwork shifts interactively in the dual-ity of the virtual and the material; In an attempt to give shape and meaning to the fragmented, variable experience of the Net we extract the raw material directly from its virtual womb. Through the use of geometrical form in our work we are seeking the thread that “weaves” the uni-versal iconography of visual patterns that shape our physical world. As we track the golden mean

246

«ΤΕ

ΧΝ

Η-Α

ΙΣΘ

ΗΤ

ΙΚΗ

-ΠΟ

ΛΙΤ

ΙΚΗ

: ΖΗ

ΤΗ

ΜΑ

ΤΑ Υ

ΛΗ

Σ»

“A

RT-

AE

ST

HE

TIC

-PO

LIT

ICS

: MA

TE

RIA

L M

AT

TE

RS

”

between virtual and the physical we aspire to create a hybrid work that claims a multiple ex-istence, urging us to reconsider corporeality like the user and his/her avatar in cyberspace.

Alexandros Plomaritisp_alekos@yahoo.comhttp://www.cact.gr/en/cact_e_studio/Plomaritis_Alekos

Born and raised in Thasos, Greece.Alexandros Plomaritis’ work governed by a strong socio-political quality, creates powerful images through the practice of performance. Frequently he explores issues of current po-litical state of events, identity and history how-ever he always returns to his very personal experiences in which motifs and symbols from the everyday interact and are identified, seek-ing identification and common grounds with his audience. Through his artistic practice Plo-maritis narrates personal stories and memories that are not only actions of individual expres-sion but rather invite the viewer to a process of collective experience. In his performances, in which he often gets self inflicted, he uses his body as a subject of torture and deliberate vio-lence to emphasize on the artistic aspects and dimensions of the body, which becomes a tool of purification and catharsis.

Maria Tsagkaritsagarimaria@hotmail.comhttp://www.mariatsagkari.com/

Maria Tsagkari was born in Piraeus in 1981. About the choice of ash as a material in her work ‘Thank You’ she says: ‘In this artwork ash was chosen exactly for its ephemeral nature and its ability to be reborn through burning. Incineration symbolises death and ash stands for the ephemeral, the transience of human life, the instinct of death and above all the fear before the ‘threat of going back to inorganic matter”. The trace is the perpetual presence of absence, what is at once inscribed and deleted and becomes the reference of any present ele-ment to any absent element; in short, it is the presence of the other’s absence—the total ab-sence of any presence of any absent element or, in other words, the absence of absence, the

oblivion of oblivion. Once the concept of ash becomes a rhetorical allusion to something that loses its shape through incineration, and hence to the loss of the support or the body whose memory is preserved by the ash, at that very moment ash ceases to be a concrete concept. It becomes a rhetorical scheme that takes the place of anything which disappears without leaving an identifiable trace. Ash is the shape of a thing of which nothing remains: not even ash itself, in a way. There remains nothing ex-cept, perhaps, an image which tells us nothing; it merely asks of us to believe in something we already knew when the image appeared. The image itself is neither true nor false, but when truth emerges then a gaze is constructed which is associated with a transition; a transition that requires faith in a mechanism where the invis-ible abides by the visible.

Giorgos Tserionistserionisgiorgos.blogspot.comtserionisart@yahoo.com

Giorgos Tserionis was born in Athens in 1967.The coexistence of different expressive me-dia (installations, drawings, sculptures, pho-tographs, collages) defines Giorgos Tserionis visual vocabulary. In his latest installation at the Contemporary Art Center of Thessaloniki, un-der the title ‘Not me – museum of self-esteem’, he orchestrates a mixture of objects, sculp-tures, constructions and archival documents around the axis of man’s encounter with the storm of history and the moments of rupture in this meeting. He directs an image of the society in ‘fractured times’ both caustically and hereti-cally by putting in the same field revolutionary leaders together with dictators, folk figures, scenes of rebellion, fighting symbols, national emblems and victims of police violence. He in-cludes two categories of ‘findings’ in his instal-lation –jaws and masques- which refer to the biological and cultural evolution of human be-ing and potentially summarize the exceeding of time and space signification. This need is cov-ered by another type of ‘findings’, such as the busts of Lenin and Mao Tse-tung, or the Greek dictator’s Papadopoulos.

247

Richard Whitlockwhitlock@otenet.grhttp://richardwhitlock.gr/cv.phphttp://richardwhitlock.gr/The-Street.php

Richard Whitlock was born in the United King-dom in 1952 and lives in Thessaloniki, Greece. Dissatisfied with photography as a means of adequately representing these works, he be-gan looking for ways of restructuring the photo-graphic image outside the usual, all too familiar perspective of the lens. This by-work became a major preoccupation, leading to a series of non-perspectival photographic prints and videos that have been exhibited in Helsinki, Grenoble, the Crimea and Taipei and presented at the Finn-ish National Academy of Art, the Greek National Film Archive and Queen’s College in New York. His first completely non-perspectival ‘mov-ing picture’ The Street was firstly presented at CACT in 2012.

Ε Π Ι Μ Ε Λ Η Τ Ε Σ

Δάφνη Δραγώνα daphne.dragona@gmail.com

Η Δάφνη Δραγώνα είναι επιμελήτρια me-dia arts και ερευνήτρια και ζει στην Αθήνα και το Βερολίνο. Έχει σπουδάσει Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιων των Αθηνών και Μουσειολογία στο Univer-sity College του Λονδίνου. Από το 2001 ως το 2007 εργάστηκε ως επιμελήτρια του προγράμματος του Φεστιβάλ Medi@ter-ra του Κέντρου για τον ψηφιακό πολιτισμό Φούρνος. Από τότε εργάζεται ως ανεξάρτητη επιμελήτρια και έχει συνεργαστεί στα πλαίσια εκθέσεων, εργαστηρίων και εκδηλώσεων media art με κέντρα, μουσεία και φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα, το κέντρο Alta Technologia Andina στη Λίμα, το κέντρο LAB-oral στη Χιχόν και το φεστιβάλ Transmediale στο Βερολίνο. Έχει συμμετάσχει με διαλέξεις και παρουσιάσεις σε διάφορα συνέδρια και φεστιβάλ και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε βιβλία και περιοδικά σε διάφορες χώρες. Τα ενδιαφέροντά της εστιάζονται στο πεδίο της ομότιμης παραγωγής, της διασυνδεδεμένης δημιουργικότητας και σε μορφές κριτικής αντίστασης προερχόμενες από καλλιτεχνικές πρακτικές στην εποχή της κυριαρχίας των δεδομένων και της ποσοτικοποίησης των πάντων. Είναι υποψήφια διδάκτωρ στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Mirjana Dragosavljevic mirjanna4@gmail.com

(1984. Κοπρίβνιτσα, Κροατία) Μεταπτυχιακό (MA) στο τμήμα Ιστορίας της Τέχνης, στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου. Εργάστηκε στη γκαλερί “Grafički kolektiv” στο Βελιγράδι από το 2008 ως το 2010. Υπήρξε μέλος της επιμελητικής κολεκτίβας “Kontekst kole-ktv” του Βελιγραδίου (2010-2013) και μέλος του καλλιτεχνικού πρότζεκτ “Working Group Four Fac-

248

«ΤΕ

ΧΝ

Η-Α

ΙΣΘ

ΗΤ

ΙΚΗ

-ΠΟ

ΛΙΤ

ΙΚΗ

: ΖΗ

ΤΗ

ΜΑ

ΤΑ Υ

ΛΗ

Σ»

“A

RT-

AE

ST

HE

TIC

-PO

LIT

ICS

: MA

TE

RIA

L M

AT

TE

R”

es of Omarska” καθώς και μία από τους ιδρυτές της «Πρωτοβουλίας για τη Σύγχρονη Τέχνη και Θεωρία» του Βελιγραδίου. Ζει και εργάζεται στο Βελιγράδι, στη Σερβία. Τα ενδιαφέροντα της εστιάζονται στον κριτικό συλλογισμό σχετικά με την πολιτική, την ταυτότητα, το δημόσιο χώρο, την πολιτιστική μνήμη κτλ, μέσω της πρακτικής της σύγχρονης τέχνης.

Παναγής Κουτσοκώστας(Edessa, Greece 1983)pakoutso@gmail.compakoutso@gmail.com

Ο Παναγής Κουτσοκώστας σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας (M.Sc. στην Πολιτισμική Πληροφορική και Μουσειολογία) του Πανεπιστήμιου του Αιγαίου με υποτροφία. Εργάζεται στον τομέα της επιμέλειας εκθέσεων και ως επιμελητής βιβλίων τέχνης. Το 2013 συμμετείχε στην ομάδα που εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 55η Μπιενάλε της Βενετίας ως ερευνητής και βοηθός επιμελητή στο ελληνικό περίπτερο. Έχει επίσης συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα για τη χρήση νέων τεχνολογιών σε μουσεία καθώς και σε έρευνες σε πρωτογενές αρχειακό υλικό και σε συλλογές μουσείων, βιβλιοθηκών και ιδιωτικών και δημόσιων αρχείων. Ασχολείται με θέματα τεκμηρίωσης και ερμηνείας του υλικού πολιτισμού και πολιτισμικής κληρονομιάς μέσω της Τεχνολογίας Πληροφοριών, ζητήματα εικονογραφίας και εικονογραφίας της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης καθώς και με το ρόλο της δημόσιας τέχνης στην αστική αναγέννηση και το σχηματισμό της συλλογικής μνήμης.

Δημήτρης Μιχάλαρος (http://www.dimitrismichalaros.com/)(http://www.dimitrismichalaros.com/)

Ο Δημήτρης Μιχάλαρος γεννήθηκε στα Μέγαρα το 1981. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Από το 2008 είναι κάτοχος Master Fine Arts (MFA) του School of the Art Institute of Chicago με έμφαση στην τεχνολογία της τέχνης (art & technology).Το 2005 αποφοίτησε από το Τμήμα Εικαστικών Το 2005 αποφοίτησε από το Τμήμα Εικαστικών Τ

και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών (Κατεύθυνση Ζωγραφικής, Εργαστήριο: Γ. Γκολφίνου) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Το 2006 παρακολούθησε σειρά σεμιναρίων τύπου Masterclass στο International Academy Media & Arts, στο Halle της Γερμανίας. Έχει διδάξει σαν Instructor στο School of the Art Institute of Chicago. Είναι ο συνεπιμελητής του CyberArtSpace.net (www.CyberArtSpace.net) και ο Διευθυντής του Πεδίου Δράσης Κόδρα (www.ActionFieldKodra.gr).Πέραν του καλλιτεχνικού του έργου ασχολείται και με τις επιμέλειες εκθέσεων. Τα ενδιαφέροντά και η έρευνά του μεταξύ άλλων επικεντρώνονται στις εφαρμογές της τεχνολογίας στη Τέχνη.

Vladiya Mihaylova (1981, Sofia, Bulgaria)vladiya@gmail.com vladiya@gmail.com

2007-2012, Υποψήφια διδάκτωρ, Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σόφια “St. Kliment Ohridski” (Τίτλος διδακτορικής διατριβής: Το πρόβλημα της Ιστορίας της Τέχνης στο δεύτερο μισό του 20ου Αιώνα: Η Ανατολική Ευρώπη μετά το 1989- Η περίπτωση της Βουλγαρίας); 2003 - 2006, Μεταπτυχιακό στη Σύγχρονη Τέχνη, Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σόφια “St. Kliment Ohridski”; 1999 - 2003, Πτυχίο στις Πολιτισμικές Σπουδές Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σόφια “St. Kliment Ohridski”Από το 2007- επιμελήτρια, στη Γκαλερί Vas-ka Emanouilova, στο υποκατάστημα So-fia Art Gallery, στη Σόφια της Βουλγαρίας (επιμελήτρια προγραμμάτων της γκαλερί για τη σύγχρονη τέχνη: Meeting Point Platform και του προγράμματος Γλυπτικής); 2013 – Βοηθός επικεφαλής (μαζί με τον Luche-zar Boyadjiev) του διεπιστημονικού “Εικαστικού Σεμιναρίου”, που διοργανώθηκε από το Πολιτισμικό Κέντρο του Πανεπιστήμιου της Σόφια; Focus of the seminar for 2013 is Hans Belting’s “Visual Anthropology”; 2010 – 2012 – Βοηθός καθηγητή, Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Η τέχνη στον10ο και 11ο αιώνα», Τμήμα Ιστορίας και Θεωρίας της Τέχνης, Πανεπιστήμιο της Σόφια; 2010 – 2012 – Επιμελήτρια του περιοδικού Piron – διαδικτυακό περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισμό (στη Βουλγαρία)

249

Συραγώ Τσιάραsyragotsiara@gmail.comwww.cact.grwww.greekstatemuseum.com

Η Συραγώ Τσιάρα γεννήθηκε στη Λάρισα το 1968, ενώ ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Είναι επιμελήτρια, ιστορικός τέχνης και διευθύντρια του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, το οποίο αποτελεί μέρος του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης- Συλλογή Κωστάκη. Η Συραγώ σπούδασε Ιστορία της Τέχνης στο Αριστοτέλειο Μουσείο της Θεσσαλονίκης, Κοινωνική Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Leeds και ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στη δημόσια τέχνη και την εθνική μνήμη στην Ελλάδα. Συνεπιμελήθηκε την 2η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης το 2009, «Praxis, Η τέχνη σε αβέβαιους καιρούς». Στις εκθέσεις που έχει επιμεληθεί στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης συμπεριλαμβάνονται οι εξής: Μεταμφιέσεις: Θηλυκότητα, Ανδροπρέπεια και άλλες βεβαιότητες (2006), Ανησυχητικές Μούσες (2011), και Τόποι της μνήμης- Πεδία οραμάτων (2012). Έχει διδάξει δημόσια τέχνη, ιστορικές πρωτοπορίες και θεωρία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (2004-2007). Πέρυσι ήταν η επιμελήτρια του Ελληνικού Περιπτέρου της 55ης Μπιενάλε της Βενετίας. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα συμπεριλαμβάνουν το γένος, τη μνήμη, τη δημόσια τέχνη και την πολιτική.

C U R ATO R S

Daphne Dragona daphne.dragona@gmail.com

Daphne Dragona is a media arts curator and researcher based in Athens and Berlin. She studied Archeaology and History of Art at the University of Athens and Museum Studies at University College London. From 2001 to 2007 she worked as a program curator of Medi@terra Festival at the Center for Digital Culture Fournos. Since then she has been working as independent curator and she has collabo-rated for exhibitions, workshops and media art events with centers, museums and festivals in Greece and abroad. Among them are the Na-tional Museum of Contemporary Art of Athens, the center Alta Technologia Andina in Lima, the center LABoral in Gijon and the festival Trans-mediale in Berlin. She has participated with lectures and presentations in different confer-ences and festivals and articles of hers have been published in books and magazines of dif-ferent countries. Her interest lies in the fields of commons based peer production, networked creativity and in forms critical resistance emerg-ing from artistic practices in the era of datafica-tion and quantification of everything. She is a PhD candidate in the Faculty of Communica-tion & Media Studies of the National and Kapo-distrian University of Athens.

Mirjana Dragosavljevic mirjanna4@gmail.com

(1984. Koprivnica, Croatia) MA at Art History department, Faculty of Philosophy, Belgrade University. She worked at the Grafički kolek-tiv gallery in Belgrade from 2008 until 2010. She was a member of the curatorial collective Kontekst kolektv, Belgrade (2010-2013) and member of the art project Working Group Four Faces of Omarska, also one of the founders of the Initiative for Contemporary Art and Theory, in Belgrade. She lives and works in Belgrade, Serbia. Her special interests focus on critical reflections on politics, identity, public space, cultural memory e.t.c. through the practices of contemporary art.

250

«ΤΕ

ΧΝ

Η-Α

ΙΣΘ

ΗΤ

ΙΚΗ

-ΠΟ

ΛΙΤ

ΙΚΗ

: ΖΗ

ΤΗ

ΜΑ

ΤΑ Υ

ΛΗ

Σ»

“A

RT-

AE

ST

HE

TIC

-PO

LIT

ICS

: MA

TE

RIA

L M

AT

TE

R”

Panagis Koutsokostas(Edessa, Greece 1983)pakoutso@gmail.com

Panagis Koutsokostas completed his graduate studies at the Department of History, Archae-ology and Social Anthropology of the Univer-sity of Thessaly and his postgraduate studies at the Department of Cultural Technology and Communication (M.Sc. in Cultural Informatics & Museology) of the Aegean University on a scholarship. He is working in the field of curat-ing exhibitions and as an editor of art books. In 2013 he participated in the national repre-sentation of Greece in the 55th Venice Bien-nale as a researcher and assistant curator for the Greek Pavilion. Also he has participated in research programms on the usage of new technologies in museums and in researches in primal archival materials and collections from museums, libraries, private and public records. He is engaged in issues of documentation and interpretation of material culture and cultural heritage through Information Technologies, is-sues of iconography and iconology of modern and contemporary art and the role of the public art in urban regeneration and the formation of collective memory.

Dimitris Michalaros (http://www.dimitrismichalaros.com/)

Dimitris Michalaros was born in 1981 in Mega-ra, Greece. He currently lives and works in Chi-cago, USA and Megara, Greece. He graduated with a Master in Fine Arts from the School of The Art Institute of Chicago, with emphasis in Art and Technological Studies, in 2008. He ob-tained his Bachelor in Painting from the School of Visual and Applied Arts (Painting division, Supervising professor: G. Gkolfinos), at the Aristotle University of Thessaloniki, Greece. He acquired a certificate in European Animation Masterclass, from International Academy of Media and Arts Halle, Germany. He has taught as an instructor at the School of the Art Institute of Chicago. He is the co- curator of CyberAr-tSpace.net (www.CyberArtSpace.net) and the Chief Director of Action Field Kodra (www.Ac-tionFieldKodra.gr). Other than his artistic work, Michalaros is working as a curator, too. His in-terest and research is focusing in the applica-tions of Technology in arts.

Vladiya Mihaylova (1981, Sofia, Bulgaria) vladiya@gmail.com

2007-2012, PhD Candidate, Faculty of Philoso-phy, Sofia University “St. Kliment Ohridski” (Title of the dissertation: The Problem of Art History in the Second Half of 20th Century: Eastern Eu-rope After 1989 – Case Study Bulgaria.); 2003-2006, Master Degree in Contemporary Art, Faculty of Philosophy, Sofia University “St. Kliment Ohridski”; 1999-2003, Bachelor Degree in Cultural Stud-ies, Faculty of Philosophy, Sofia University “St. Kliment Ohridski”.Since 2007 - curator, Vaska Emanouilova Gal-lery, branch of Sofia Art Gallery, Sofia, Bulgaria (curator of the two programs for contemporary art of the gallery: Meeting Point Platform and Sculpture Program); 2013 – Assistant leader (together with Luchezar Boyadjiev) of the interdisciplinary “Visual Semi-nar”, organized by the Cultural Center of the So-fia University; Focus of the seminar for 2013 is Hans Belting’s “Visual Anthropology”; 2010-2012 – Part time teaching assistant, Mas-ter Degree Program “Art in XX-XXI centuries”, Department History and Theory of Culture, So-fia University; 2010-2012 – Editor of Piron Journal – an online journal for art and culture (in Bulgarian)

Syrago Tsiarasyragotsiara@gmail.comwww.cact.grwww.greekstatemuseum.com

Born in Larissa in 1968, Syrago Tsiara lives and works in Thessaloniki. She is a curator, art his-torian and director of the Thessaloniki Center of Contemporary Art, part of the State Museum of Contemporary Art - Costakis Collection. Tsiara studied Art History at the Aristotle University of Thessaloniki, Social History of Art at the Univer-sity of Leeds and completed a PhD on public art and national memory in Greece. She co-curat-ed the 2nd Thessaloniki Biennale, Praxis. Art in times of Uncertainty (2009). Shows which she has curated at the Thessaloniki Center of Con-temporary Art include Masquerades: Femininity, Masculinity and Other Certainties (2006); Dis-quieting Muses (2011); and Places of Memory – Fields of Vision (2012). She taught public art,

251

historical avant-gardes and art theory at the Uni-versity of Thessaly (2004-2007). Last year she curated the Greek Pavilion for the 55th Venice Biennale. Her research interests include gender, memory, public art and politics.

252

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τους παρακάτω για κάθε προσπάθεια ή βοήθεια που κατέβαλαν για την φετινή διοργάνωση του ΠΔΚ:

Regina Roland, Nemanja Marunic, Sonja Marunic, Γεωργία Χατζηαποστολίδου, Κώστα Περήφανο, Γιάννη Οικονομόπουλο, Βασιλική Μι-σαηλίδου-Δεσποτίδου, Δέσποινα Μακροπούλου, Γεώργιο Γεωργιάδη, Χαράλαμπο Σαπάτρα, Τένια Ζαχαριάδου, Δεσπινα Θεολόγου, Μαρία Νάκη, Δήμητρα Αξατζίδου, Γιάννη Τεζαψίδη, Γιώργος Χαρβαλιάς, Κλεομένη Κωστόπουλο, Βασίλη Βλασταρά, Χριστόφορο Μιχάλαρο, Γιώργο Βε-νετόπουλο, Νίκο Αρβανίτη, Θόδωρο Άξιο, Χρύ-σα Ζαρκαλή, Χάρη Πάλλα, Μαρία Καγιαδάκη, Σταμάτη Χατζητουλούση, Νίκος Δελής, Βασίλης Σιάγκος, Γιώργος Δημητριάδης, Παναγιώτης Λα-ζαρίδης, Τάσος Τασιώνας, Κωνσταντίνο Γκόγκος, Σαββα Παρθενιάδη.

Επίσης ευχαριστούμε το προσωπικό των υπη-ρεσιών του Δήμου Καλαμαριάς, του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, του Κέντρου Σύγ-χρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, της 9ης εφορείας Βυζαντινών αρχαιότητων, της ΙΣΤ΄ Εφορεία Προ-ϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, της Θεσ-σαλονίκη - Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014, τις γραμματείες της Ανωτάτης Σχολών Κα-λών Τεχνών, του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρ-μοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμέ-νων Τεχνών Φλώρινας, του Τμήματος Πλαστικών Τεχνών & Επιστημών της Τέχνης Ιωαννίνων και του τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονί-ου πανεπιστημίου.

Θα θέλαμε επίσης να ευχαριστήσουμε θερμά για τον χρόνο τους, τις γνώσεις τους, και την αμείωτη διάθεσή τους την Μίνα Ανανιάδου, την Μαριλένα Κατρανίδου και την Αγάπη Κυνηγοπούλου για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση του καινοτόμου βιωματικού προγράμματος των εθελοντών, τους εθελοντές - υπεύθυνους των υποομάδων Κων-σταντίνα Ορφανάκου - Μινούδη, Γιώργο Κασσι-τερίδη και Κατερίνα Βουγιούκα και την Ιφιγένεια Κύρτση για την πολύτιμη συμβολή της στην επι-μέλεια των κειμένων του καταλόγου. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Έλενα Σταυριανίδου για τον χρόνο της, ιδιαίτερα κατά τη προετοιμασία του εθελοντικού προγράμματος.

Οι εθελοντές που πήραν μέρος είναι οι παρακά-τω: Αδαλόγλου Χριστίνα, Αδάμ Μυρτώ, Αλσούλα Τζενίλντα, Αντωνάκη Ειρήνη, Αντωνιάδη Κων-σταντίνα, Αποστολούδη Εύα, Αργυρίου Αργύρης, Αρβανιτίδου Ευαγγελία, Αυγητίδου Ισμήνη-Άννα, Βάνου Μαργαρίτα, Βασιλειάδου Στυλιανή, Βα-σιλείου Βασιλική, Βέης Γιώργος, Βλάση Ελένη, Βουγιούκα Κατερίνα, Γεροβασιλείου Χρυσουλα, Γιαννέλη Μαρία, Δαγγίλα Λένια, Δάρδα Ευαγ-γελία, Δήμου Λευκοθέα, Δημητριάδης Γεώρ-γιος, Δίνα Ευαγγελία, Ζαχαρούδη Σταυρούλα, Ζουρνατζή Ιωάννα, Θαμνοπούλου Αναστασία, Θεοδωρίδου Ειρήνη, Θεοδωρίδου Ελένη, Θεο-δωρούδης Θωμάς, Καμινάρη Cecilia, Καναβού Σοφία, Καρκανιά Σάνυ, Κασσιτερίδης Γεώργιος, Κέλπης Αναστάσιος, Κεντρώτη Νίκη, Κεσανίδου Ευθυμία, Κιζλάρη Δήμητρα, Κόρακας Αθανάσιος, Κουκατσίκα Ελένη, Κυριάκου Χρυστάλλα, Κυρ-σταυρίδου Κυριακή, Κύρτση Ιφιγένεια, Κωνστα-ντινίδου Κατερίνα Μαρία, Λιακοπούλου Ραφαέλα, Λιόλιου Ελισάβετ, Marinov Yuriy, Μαυροπούλου Σοφία, Μινούδη Κωνσταντίνα, Μπατσιλά Χριστί-να, Μπογογιαννίδου Καλλιόπη, Μωυσίδου Μα-ριάννα, Νικολοπούλου Ευτυχία, Παναγουλάκου Νικολέτα, Παπαδοπούλου Δήμητρα, Παπαδο-πούλου Μαρία, Παπακωνσταντίνου Γραμματή, Παρασκευοπούλου Ευσταθία, Περπερά Στέλλα, Περτσινίδης Αλέξανδρος, Πετσάνη Έλενα, Πιστο-φίδου Θεοδώρα, Πιτσάκη Ειρήνη, Ρακή Λυδία, Ρουμιαντσεύα Ναταλία, Ρούσσου Χριστίνα, Σαβ-βάκη Νικολέτα, Σαλονικίδου Ελένη, Σαμαντζο-πούλου Ελένη, Σιάγκος Βασίλειος, Σουγιουλτζής Γιώργος, Σταυριανού Δανάη, Στρίγγα Χαρίκλεια, Σωτηρίου Λουίζα, Ταρταμπούκα Χριστίνα, Τόμ-τσης Ιωάννης, Τσακλή Βασιλεία, Τσαντεκίδου Γιάννα, Τσίντζου Λυδία, Τσιριοπούλου Έλενα, Τσιτσανοπούλου Σταματία, Υφαντίδου Βενετία, Φακάλη Αναστασία, Φελέκη Αθηνά, Φράγκου-Τοπάλογλου Ζαφειρία, Χαλάς Ιωάννης, Χατζούδη Μερόπη.

ΕΥΧΑρΙΣΤΙΕΣ

253

We would like to especially thank all the following for every effort or assistance at this year’s organization of AFK:

Regina Roland, Nemanja Marunic, Sonja Marunic, Georgia Chatziapostolidou, Kostas Perifanos, Yiannis Ikonomopoulos, Vasiliki Misailidou – Despotidou, Despina Makropooulou, Georgios Georgiadis, Charalabos Sapatras, Tenia Zahariadou, Despina Theologou, Maria Naki, Dimitra Axatzidou, Yiannis Tezapsidis, Yiorgos Harvalias, Kleomenis Kostopoulos, Vasilis Vlastaras, Christophoros Michalaros, Yiorgos Venetopoulos, Nikos Arvanitis, Thodoros Axios, Chrysa Zarkali, Haris Pallas, Maria Kagiadaki, Stamatis Hatzitoulousis, Nikos Delis, Vasilis Siagos, Dimitris Dimitriadis, Panagiotis Lazaridis, Tasos Tasionas, Konstantinos Gogos, Savvas Partheniadis

We would also like to thank the personnel of the Municipality of Kalamaria services, of the State Museum of Contemporary Art, the Macedonian Museum of Contemporary Art, Thessaloniki’s Center of Contemporary Art, the 9th Ephorate of Byzantine Antiquities, the XVI Ephorate of Prehistoric and Classical Antiquities, Thessaloniki 2014: European Youth Capital City and the secretariats of Athens School of Fine Arts, the School of Visual and Applied Arts of the Faculty of Fine Arts of AUTH, the Department of Visual and Applied Arts University of Western Macedonia, the Department of Fine Arts and Sciences of Art School of Fine Arts University of Ioannina and the Department of Audio and Visual Arts Ionian University.

We would like to kindly thanκ for their time, their knowledge and their unabated disposal, Mina Ananiadou, Marilena Katranidou and Agapi Kynigopoulou for the design and implementation of the innovative experiential program for our volunteers. And also to thank our volunteers in charge of the subgroups, Konstantina Orfanakou - Minoudi, Yiorgos Kassiteridis and Katerina Vougiouka and Ifigenia Kyrtsi for her valuable contribution at the catalogue’s editing. Finally, We would like to thank Elena Stavrianidou for her time, especially during the preparation of our volunteers program.

The volunteers are: Adaloglou Christina, Adam Myrto, Alsoula Tzenilda, Antonaki Eirini, Antoniadis Konstantina, Apostoloudi Eva, Agiriou Argiris, Arvanitidou Evagelia, Avgitidou Ismini-Anna, Vanou Margarita, Vasiliadou Styliani, Vasiliou Vasiliki, Veis Giorgos, Vlasi Eleni, Vougiouka Katerina, Gerovasiliou Chrysoula, Gianneli Maria, Dagila Lenia, Darda Evagelia, Dimou Lefkothea, Dimitriadis Georgios, Dina Evagelia, ZacharoudiI Stavroula, Zournatzi Ioanna, Thamnopoulou Anastasia, Theodoridou Eirini, Theodoridou Eleni, Theodoroudis Thomas, KaminariI Cecilia, Kanavou Sofia, Karkania Sany, Kassiteridis Georgios, Kelpis Anastasios, Kentroti Niki, Kesanidou Efthymia, Kizlari Dimitra, Korakas Athanasios, Koukatsika Eleni, Kyriakou Chrystalla, Kyrstavridou Kyriaki, Kyrtsi Ifigenia, Konstantinidou Katerina Maria, Liakopoulou Rafaela, Lioliou Elisavet, Marinov Yuriy, Mavropoulou Sofia, Minoudi Konstantina, Mpatsila Christina, Mpogogiannidou Kalliopi, Moysidou Marianna, Nikolopoulou Eftychia, PanagoulakiI Nikoleta, Papadopoulou Dimitra, Papadopoulou Maria, Papakonstantinou Grammati, Paraskevopoulou Efstathia, Perpera Stella, Pertsinids Alexandros, Petsani Elena, Pistofidou Theodora, Pitsaki Eirini, Raki Lydia, Roumiantseva Natalia, Roussou Christina, SavvakiI Nikoleta, Salonikidou Eleni, Samantzopoulou Eleni, Siagkos Vasileios, Sougioultzis Giorgos, Stavrianou Danai, Striga Charikleia, Sotiriou Luisa, Tartampouka Christina, Tomtsis Ioanna, TsakliI Vasileia, Tsantekidou Gianna, Tsintzou Lydia, Tsiriopoulou Elena, Tsitsanopoulou Stamatia, Yfantidou Venetia, Fakali Anastasia, FelekiI Athina, Fragkou-Topaloglou Zafeiria, Chalas Ioannis, ChatzoudiI Meropi.

ACknOwLEdgEMEnTS

254

255

14 η ΕΚΘΕΣΗ Σ Υ Γ Χ ΡΟΝΗΣ ΤΕ Χ ΝΗΣ14 th EXHIBITION OF CONTEMPORARY ART

ΠΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΚΟΔΡΑ 2014 | ACTION FIELD KODRA 2014

ISBN: 978-960-86134-2-3