http://rapan-safn.blogspot.com/

ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΕΥΧΟΣ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΓΙΑ:

#ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ : μια ανάλυση της αναδιάρθρωσης και η στρατηγική του κινήματος.#30 ΧΡΟΝΙΑ Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν. ΑΓΩΝΕΣ ΝΙΚΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ μια αναδρομή της πορείας του σχήματος στη σχολή #ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ- ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ# ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ # ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ 2009#ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΟΜΙΚΗ ΤΙ; (πώς διαμορφώνεται η κατάσταση στον κλάδο)#ΙΕΡΑ ΕΞΕΤΑ...ΣΤΙΚΗ #ΔΙΕΘΝΗ (Ομπάμα... όταν οι μύθοι διαψεύδονται)

ΤΙΜΗ: η τιμή, τιμή δεν έχει

ΕΚΛΟΓΕΣ, ΚΟΜΜΑΤΑ ΜΕ ΦΡΟΥ, ΦΡΟΥ… «…τι είχες Γιάννη , τι είχα πάντα…!!!»

Όλη την προηγούμενη χρονιά παρακολουθήσαμε- νιώσαμεστο πετσί μας δηλαδή!!!-την πρώτη περίοδο της οικονομικής κρίσης, της μεγαλύτερης μάλιστα από το κραχ της Αμερικής του 1927. Τότε μιλούσαμε για μια οικονομική αστάθεια που έφθασε απ’το να καταρρέουν παγκόσμιοι τραπεζικοί και ασφαλιστικοί κολοσσοί, μεγάλες βιομηχανίες ,εώς και ολόκληρα κράτη να κυρρήσσουν πτωχευση (βλ Ισλανδία).

Σήμερα διεθνώς οι οικονομολόγοι αποφαίνονται ότι έχουμε περάσει σε μια φάση ύφεση της οικονομικής κρίσης. Τώρα κατά πόσον μια τέτοια θέση ευσταθεί, όταν χιλιάδες εργαζόμενοι απολύονται καθημερινά, όταν οι δημόσιες δαπάνες συνεχίζουν να περιορίζονται δραστικά ενώ ταυτόχρονα χαρίζονται επιδοτήσεις σε αυτούς που ευθύνονται για την κρίση (βλ 28δις στις τράπεζες), ένα είναι σεφές ότι η αστάθεια των οικονομιών είναι περισσότερο υπαρκτή από ποτέ , ενώ τα σχέδια για την επανάκαμψή τους δεν αποτελούν παρά ασκήσεις επί χάρτου. Στα δικά μας τώρα … Μπορεί διεθνώς η κατάστασει να είναι σε γενικές γραμμές όπως την περιγράφουμε αυτό όμως δε συμαίνει ότι στην Ελλάδα δεν εκφράζεται και με έναν διαφοροποιημένο-ιδιαίτερο τρόπο. Συγκεκριμένα η εγχώρια συγκυρία επικαθορίζεται από την προκύρηξη πρόωρων εκλογών.Το δόγμα σεμνά και ταπεινά που αποτέλεσε το κυρίαρχο πρόταγμα συνολικά της ΝΔ κατέρρευσε με τα διαδοχικά σκάνδαλα του Παυλίδη , της Ζίμενς (συγγνώμη … Μιζενς εννοούσαμε!), των Βατοπεδινών, των ομολόγων, των κουμπάρων (και ενός σωρού άλλων που οι συντάκτες του κειμένου δεν μπορούμε να ανακαλέσουμε στη μνήμη…!). Ενώ οι αυξανόμενες πιέσεις στην κοινοβουλευτική της δύναμη (πχ Τατούλης) στέρησαν τη δυνατότητα προώθησης των των διαρθρωτικών αλλαγών που είχε εξαγγείλει (ευτυχώς σε ότι αφορά την ήδη ασφυκτική καθημερινότητά μας).Επιπλέον εμφανής τους τελευταίους μήνες είναι η αδυναμία διαχείρισης του ελλείματος και συνεπώς αδυναμία σύνταξης προϋπολογισμού που κινδυνεύει να βάλλει τη χώρα σε επιτήρηση για δεύτερη φορά και σε νομιμοποίηση των πολιτικών λιτότητας με ευρωπαϊκή υπογραφή. Από τα παραπάνω είναι σαφές ότι το ζήτημα της επανεκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν αποτελεί παρά μόνο την πρόφαση για την αναγγελία εκλογών.Αν θα πρέπει να ψάξουμε κάπου την αληθινή αιτία είναι όχι σε ένα μελλοντικό γεγονός, αλλά στην ίδια τη σκληρή πραγματικότητα. Η κυβέρνηση αδυνατώντας στο έδαφος της κρίσης να συνεχίσει τις παροχές καθιστώντας όλο και πιο δύσκολη τη διατήρηση των κοινωνικών της συμμαχιών. Ενώ αυτό το γεγονός σε συνδιασμό με τις εσωτερικές της αντιφάσεις, αλλά και πολλές φορές την πίεση των δυναμικών λαϊκών κινητοποιήσεων ( για παράδειγμα η αστάθεια εντάθηκε και από τις κινητοποιήσεις της νεολαίας) έκανε αδύνατη την υλοποίηση σημαντικών για τους κρατούντες μεταρρυθμίσεων.

ΩΣΤΌΣΌ ΚΑΙ ΤΗΝ ΎΣΤΑΤΗ ΩΡΑ Ό ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΌΎΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ…

Από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης και παρά την πολιορκία του από χιλιάδες διαδηλωτές τοποθέτησε πλάι στις ήδη επιχειρούμενες αναδιαρθρώσεις το πάγωμα των μισθών , την αύξηση της φορολογίας κάνοντας επίσης ιδιαίτερη μνεία στην αναγκαιότητα καθυπόταξης της νεολαίας – «να τελειώνουμε με τους ταραχοποιούς των ΑΕΙ». Και αν η αδυναμία του να προτάξει οποιδήποτε θετικό όραμα έστω τάζοντας λαγούς με πετραχηλια εκλαμβάνεται από πολλούς ως παραδοχή της ήττας του, αυτή είναι μια λανθασμένη τοποθέτηση. Αν κάτι καταφέρνει είναι να μετατοπίζει τον προεκλογικό διάλογο σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση στα πλαίσια μιας αντιλαϊκής πολιτικής που επιδιώκει την κρίση να πληρώσουν οι έργαζόμενοι και όχι όσοι πραγματικά τη γέννησαν.Η παραπάνω διαπίστωση γίνεται αντιληπτή και από τις προεκλογικές διακηρρύξεις του ΠΑΣΟΚ που αποδέχεται τους ίδιους άξονες κουβέντας που έθεσε ο πρωθυπουργός , ενώ η αντιπολιτευτική του δραστηριότητα περιορίζεται σε γενικολογίες για διαφάνεια και και πράσινη ανάπτυξη και οι υποσχέσεις του ξεκινούν από τα 30 λεπτά αυξηση την ημέρα και καταλήγουν στην ανακύκλωση!!! ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΤΗΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΕΩΝ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ!!!

ΛΙΤΌΤΗΤΑ, ΑΝΕΡΓΙΑ Από τα παραπάνω είναι εμφανές ότι για την πολιτική τους ένας είναι ο δρόμος για το ξεπέρασμα της κρίσης : να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Μια τέτοια λογική εξυπηρετείται

2009

από το προχώρημα των αναδιαρθρώσεων σε όλα τα επίπεδα. Την ίδια ώρα που η πραγματική ανεργία φτάνει το 18%(800.000 άτομα), αριθμός που διαρκώς μεγαλώνει, η προτασή τους είναι ΠΑΓΩΜΑ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ. Παράλληλα στη βάση της ανασφάλειας που νιώθουν εργαζόμενοι και άνεργοι οι ελαστικές και επισφαλείς σχέσεις εργασίας διαρκώς διευρύνονται φτανοντας

να αποτελούν τον κανόνα για πολλούς κλάδους της οικονομίας.

ΙΔΙΩΤΙΚΌΠΌΙΗΣΕΙΣ : ΘΑ ΠΌΎΜΕ ΤΌ ΝΕΡΌ…ΝΕΡΑΚΙ.

Η κατεύθυνση ενίσχισης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων περνά και μέσα από την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων προσοδοφόρων εταιρειών του δημοσίου τομέα . Αυτό, τόσο θέτει υπό αίρεση τις κατακτήσεις δεκαετιών των εκεί εργαζομένων, όσο και υποβαθμίζει κοινωνικά αγαθά που μέχρι σήμερα ήταν δεδομένο ότι θα παρέχονται στην ποιότητα και την ποσότητα που είναι απαραίτητη για ανθρώπινους όρους διαβίωσης με το κράτος να αναλαμβάνει μερίδα του κόστους. Για παράδειγμα η αποκρατικοποίηση της ΕΥΑΘ στη Θεσσαλονίκη εντάσσεται με σαφή τρόπο στην προηγούμενη ανάλυση. Ενώ στην υπό ιδιωτικοποίηση ΛΑΡΚΟ οι συνθήκες εργασίας έχουν δυσχεράνει σε τέτοιο βαθμό ώστε σε τρεις μήνες να θρηνούμε τρεις εργαζομένους. Μια τέτοια λογική είναι συνέχεια του νεοφιλελεύθερου μοντέλου συσσώρευσης και ουσιαστικά της

ίδιας πολιτικής που είναι υπεύθυνη για την κρίση.

ΣΎΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΎΣΗ

Η αναδιαμόρφωση του τοπίου στην ανώτατη εκπαίδευση αποτελούσε πάντα προτεραιότητα για την απερχόμενη κυβέρνηση, τόσο για να κάμψει τις αντιστάσεις του πιο δυναμικού κοματιου της νεολαίας , όσο και για συμβάλλει στη διαμόρφωση εργαζομένων φθηνών και ευέλικτων στην κατεύθυνση αύξησης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Η λογική τους είναι απλή : αφαιρώντας μας σιγά , σιγά κατακτήσεις και δικαιώματα αυξάνεται η κερδοφορία τους. Η ανάπτυξή τους κοινώς προϋποθέτει μεταξύ άλλων και την αποδιάρθρωση των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων και της εργασιακής μας προοπτικής. Πόσο μάλλον όταν έχουμε οικονομική κρίση που υπάρχει και μεγαλύτερη αναγκαιότητα. Ήδη τα κυβερνητικά σχέδια αναπτύχ θηκαν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού με την ψήφιση του νόμου για τα ΚΕΣ και την προσπάθεια αναγνώρισης τους. Αυτό αποτελεί μια ιδιαίτερα επιθετική κίνηση από μέρους του υπουργείου που χρήζει της άμεσης απάντησής μας , αλλά και ιδιαίτερα προκλητική καθώς επαναφέρει την αναθεώριση του Α16 από την πίσω πόρτα, σε νεκρό πολιτικά χρόνο, επαναπροωθώντας ουσιαστικά το σύνολο της αναδιάρθρωσης στην κουβέντα.

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ-ΠΡΌΣΦΎΓΕΣ : Ό ΑΠΌΔΙΌΠΌΜΠΑΙΌΣ ΤΡΑΓΌΣ

Το μεταναστευτικό ζήτημα ξανάρθε στην επικαιρότητα. Η κυβέρνηση θέλοντας και να τιμωρήσει τους μετανάστες που ήταν από τα στρώματα που κινητοποιήθηκαν ευρέως

και ιδιαίτερα δυναμικα κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη, αλλά και επιχειρώντας να τους καταστήσει υπεύθυνους σε ένα ιδεολογικό επίπεδο για τις συνέπειες της κρίσης ( ανεργία, ανασφάλεια) όξυνε την επιθετικότητά της. Το ΠΑΣΟΚ δε διαφοροποιήθηκε ενώ άσκησε κριτική μόνο στα ανεπαρκή μέτρα ενώ το ΛΑΟΣ εκμεταλλεύτηκε την όλη διάσταση

του ζητήματος για να συγκροτήσει τη ρατσιστική του προπαγάνδα.

ΌΠΌΎ ΔΕΝ ΠΙΠΤΕΙ ΛΌΓΌΣ, ΠΙΠΤΕΙ ΡΑΒΔΌΣ…

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση προσπαθεί να προετοιμάσει τα πειστικότερα επιχειρήματα που διαθέτει για να καμψει τις αντιστάσεις των εργαζομένων:ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΛΗΤΤΩΜΕΝΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ. Αυτήν τη λογική εξυπηρετούν τα νέα μέτρα που παίρνονται, είτε στο επίπεδο ενίσχυσης της φυσικής καταστολής (αύρες, δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες κλπ), είτε στο επίπεδο της ιδεολογικής. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η επίθεση ενάντια στους μετανάστες που επιχειρεί να στρατεύσει μάζες γύρω από το δόγμα ησυχία, τάξη, ασφάλεια με έναν επιθετικό τρόπο, αποτελώντας και ενός είδους κοινωνικό πείραμα που προσπαθεί να εθίσει και να παθητικοποιήσει συνολικά την κοινωνία στην κρατική τρομοκρατία.

ΛΙΓΑ ΛΌΓΙΑ ΓΙΑ ΤΌ ΤΕΛΌΣ ΤΌΎ ΚΕΙΜΕΝΌΎ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΎΝΑΜΙΚΌ ΞΕΚΙΝΗΜΑΑν και οι εκλογές είναι ναρκοθετημένο πεδίο καθώς μόνο

διαθλασμένα μπορεί να εκφραστεί η κοινωνική πραγματικότητα, ωστόσο τα αποτελέσματά τους τροφοδοτούν εξελίξεις και προσφέρονται για συμπεράσματα. Παρά το πλήθος των κοινωνικών ζητημάτων που είναι υπαρκτά τα ΜΜΕ ασχολούνται με ζητήματα ανούσια όπως η κουβέντα για τους όρους του ντιμπέιτ . Η κομματική μεταγγραφολογία, το αν δηλαδή θα κατέβει στις εκλογές η Τσιντικίδου, ο Ψινάκης ή η Μπαρμπα και η μη παραγωγική σκανδαλολογία κυριαρχουν στις συζητήσεις του επίσημου πολιτικού φάσματος. Είναι σαφές ότι πρωθείται με έναν συστηματικό τρόπο η αποξένωσή μας από το πολιτικό επίπεδο. Στο έδαφος της κρίσης είναι αναγκαίο να υπάρξει ακριβώς η αντίθετη κίνηση από τη πλευρά μας . Είναι αναγκαίο όχι να εγκαταλείψουμε την πολιτική, αλλά να την ξανακατακτήσουμε και αυτό περνά κυρίαρχα όχι από τη στήριξη στον ένα ή τον άλλο επίδοξο ηγέτη από τη δραστηριοποίηση του κάθε ένα από εμάς στη συλλογική προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων της καθημερινότητας!!! Αυτός είναι τελικά και ο τρόπος που έχουν οι μάζες για να εισβάλλουν στο πολιτικό σκηνικό , να διεκδικούν τελικά και να πετυχαίνουν νίκες που βελτιώνουν το παρόν και το μέλλον μας. Και τη νέα ακαδημαϊκη χρονιά , στα βήματα των μαζικών , συγκρουσιακών και νικηφόρων αγώνων του φοιτητικού κινήματος, με την ενιαιομετωπική λογική του αγώνα των δασκάλων και των εργαζομένων απέναντι στην αντιασφαλιστική απορρύθμιση και στα απωτυπώματα του Δεκέμβρη του 2008 που έδωσε ελπίδα σε όλους τους καταπιεζόμενους και έδειξε ότι οι εξεγέρσεις του σήμερα είναι εφικτές,

ΘΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΡΟΝ, ΕΝΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΠΑΡΟΝ!

Τα τελευταία χρόνια το εκπαιδευτικό σύστημα θυμίζει πειραματόζωο που οι διάφοροι υπουργοί παιδείας αποφεσίζουν να δοκιμάσουν τα μεταρρυθμιστικά τους οράματα. Οι δυναμικές εκρήξεις του φοιτητικού κινήματος έως τώρα, με κορυφαία τη καική εξέγερση του Δεκέμβρη και τον ειδικό ρόλο της νεολαίας σ΄αυτήν, κατόρθωσαν να ορθώσουν τείχη, να ρίξουν και να παγώσουν νομοσχέδια.Παρ’ όλα αυτά, όσο κι αν προσπάθησαν να μας πείσουν ότι το καλοκαίρι δεν έχουμε ειδήσεις, ο νεαρός Άρης Σπηλιωτόπουλος φάνηκε ορεξάτος και σκέφτηκε να αφήσει τις διακοπές και να συνεχίσει το έργο των προκατόχων του! Έτσι, μέσα στο καλοκαίρι, σε μια προσπάθεια αποφυγής των

αντιδράσεων και κινητοποιήσεων των φοιτητικών συλλόγων, αναγνωρίστηκαν τα πτυχία 33 κολλεγίων!

ΚΕΝΤΡΑ ΕΛΕΎΘΕΡΩΝ ΣΠΌΎΔΩΝ: μύθοι και πραγματικότητες Η γνωστή κυβερνητική επιχειρηματολογία της κυβέρνησης σε σχέση με την εξίσωση των ΚΕΣ με τα δημόσια πανεπιστήμια κινείται στην κατεύθυνση της «αξιολόγησης» και της «ανταγωνιστικότητας». Ό,τι δηλαδή τα ΚΕΣ ιδιωτικά κολλέγια θα αναγνωρίζονται μόνον εφόσον πληρούν τα «αναβαθμισμένα ακαδημαικά κριτήρια» από τη μια ενώ από την άλλη ότι η αναγνώρισή τους θα αναβαθμίσει τα πτυχία

των σχολών καθώς θα αυξήσει τον ανταγωνισμό μεταξύ τους. Συχνά ακούμε ότι όποιος δεν θέλει την αναγνώριση των ιδιωτικών κολλεγίων, δεν θέλει ν’ αποκτήσουν μια θέση στην αγορά εργασίας οι απόφοιτοι λυκείου που δεν κατορθώνουν να εισαχθούν σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ. Τέλος, καραμέλα σε Υπουργικά και κυβερνητικά στόματα αλλά και από πλευράς στελεχών της μέλλουσας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, έχει γίνει το γνωστό: είμαστε αναγκασμένοι από την Ευρωπαική Ένωση, μας έχουν στο χέρι, τι να κάνουμε κι εμείς οι έρμοι (!) θα μας βάλουν πρόστιμο και άλλα επιχειρήματα αλά Πόντιος Πιλάτος. Η πραγματικότητα είναι ότι τα ΚΕΣ αποτελούν ιδρύματα που παρέχουν τίτλους σπουδών που καλύπτουν εξαιρετικά ειδικευμένα και κατακερματισμένα γνωστικά αντικείμενα. Η εξίσωση

των τίτλων αυτών με τα πτυχία των δημόσιων πανεπιστημίων (θα ανταγωνίζονται δηλαδή τα πτυχία των ΑΕΙ ατην αγορά εργασίας), δημιουργώντας ένα τεράστιο δυναμικό αποφοίτων, όχι μόνο δεν αναβαθμίζει τα πτυχία, αντίθετα τα απαξιώνει και τα υποβαθμίζει συνολικά. Η αναγνώριση των ΚΕΣ θα πιέζει στη διάσπαση και θέσπιση ειδικεύσεων στο ενιαίο πτυχίο των δημόσιων σχολών. Τελικά στόχος είναι η δημιουργία ενός μεγάλου δυναμικού αποφοίτων που θα προσωποποιούν τον εργαζόμενο που οραματίζονται για όλους μας. Ευέλικτο και κινητικό, παραγωγικό και αποδοτικό ταυτόχρονα, αναλώσιμο, που θα τρέχει σε μια αέναη άγρα προσόντων και επιπλέον πτυχίων έτσι ώστε να ξεφύγει από την εργασιακή ανασφάλεια και το φαύλο κύκλο ειδίκευση-ανεργία-επανειδίκευση, με τη διαρκή απειλή της αυξανόμενης ανεργίας. Είναι γεγονός ότι οι απόφοιτοι των ΚΕΣ βιώνουν απαράδεκτες σχέσεις εργασίας, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία και αβεβαιότητα. Στην πραγματικότητα όμως η αναγνώριση των ΚΕΣ δεν θα επιφέρει βελτίωση της δικής τους προοπτικής, αλλά απαξίωση του εργασιακού μέλλοντος συνολικά της νεολαίας. Γι’ αυτό απαιτείται ενιαίος κοινός νεολαιίστικος αγώνας, ενάντια τις διασπάσεις που επιχειρούν να χαράξουν. Παράλληλα τα ΚΕΣ εποταλούν ιδρύματα πλήρως αναδιαρθθρωμένα, ένας τρόπος να δει κανείς πως θα ήταν οι σχολές αν εφαρμοζόταν ο νόμος-πλαίσιο! Έχουν πολύ εντατικούς ρυθμούς σπουδών και ασφυκτικές συνθήκες, δεν έχουν Άσυλο, δεν υπάρχει συνδικαλισμός και πολιτική δραστηριότητα, άρα ούτε και δυνατότητα διεκδικήσεων. Η αναγνώριση, τέλος των ΚΕΣ, ιδιωτικών ιδρυμάτων με ελάχιστες δωρεάν φοιτητικές παροχές συνιστά και ένα μεγάλο πλήγμα στο αγαθό της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, κεκτημένο μεγάλ και πολύχρονων λαικών γώνων.Το επιχείρημα σε σχέση EE με την αναγκαστική

ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιo της οδηγίας 36/05, αληθές ως προς το σημείο του για τις στρατηγικές στοχέυσεις της στην εκπαίδευση, παράλληλα αποτελεί μια πρoσπάθεια να ’’νίψουν τας χείρας τους’’ από το πολιτικό κόστος που οι αγώνες της νεολαίας τους επιφέρουν. Η αναγνώριση 33 κολλεγίων μες στο καλοκαίρι αποτελεί τεράστια πρόκληση για το φοιτητικό κίνημα. Βέβαια και αυτή η κίνηση εφαρμογής της ρύθμισης δεν μπορεί παρά να γίνεται με αντιφάσεις, γραγμούς και εμπόδια, τα εμπόδια μπο θέτει η φοιτητική νεολαία και η εκπαιδευτική κοινότητα συνολικά με τους αγώνες της. Χαρακτηρισττική η παραίτηση των καθηγητών-μελών της επιτροπής αξιολογησης των κολλεγίων.

ΠΡΌΤΎΠΌΣ ΚΑΝΌΝΙΣΜΌΣ Ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός, αποτελεί μία από τις πιο σκληρές νομοθετικές ρυθμίσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Περιλαμβάνει όλες τις…τρομακτικές ρυθμίσεις του νέου νόμου-πλαίσιο, διαγραφές φοιτητών, αλυσίδες μαθημάτων, όριο 3 εβδομάδων εξεταστικής, άρση του Ασύλου, την περίφημη λίστα συγγραμμάτων (ήδη μας δυσκόλεψε τη ζωή) αλλά περιλαμβάνει και άλλες ρυθμίσεις που επαναφέρουν το ελληνικό πανεπιστήμιο σε άλλες, σκοτεινές εποχές (πειθαρχικά συμβούλια και ποινές για τους «ταραξίες» φοιτητές!). Οι πρότυποι κανονισμοί που καταρτίστηκαν στην ΑΣΟΕΕ και στο Πανεπιστήμιο Κρήτητς την περασμένοι άνοιξη δείχνουν ανάγλυφα τις επικίνδυνες ατραπούς που αυτή η ρύθμιση διανοίγει: ο φοιτητής που αντιγράφει τιμωρείται με ποινή απαγόρευσης συμμετοχής σε 2 τουλάχιστον εξεταστικές έως και πλήρους

διαγραφής από τη σχολή!!1 (ευτυχώς που η θανατική ποινή έχει καταργηθεί…) ο πρότυπος κανονισμός αλλά και ο νόμος-πλαίσιο συνολικά επιχειρούν να εντείνουν τουε ρυμούς σπουδών στα πανεπιστήμια σε ασφυκτικά πλαίσια, να καταστείλουν και να πειθαρχήσουν τη φοιτητική νεολαία, να διαλύσουν τη συλλογική διεκδίκηση και τον ίδιο το ρόλο των σχολών ως πεδίων ανάπτυξης μεγάλων αγώνων. Τελικά να διαμορφώσουν ένα μοντέλο εργαζόμενου, που προετοιμασμενος από το σχολείο και το πανεπιστήμιο θα είναι πειθαρχημένος και δεν θα διεκδικεί τα συμφέροντά του. Ο πρότυπος κανονισμός χτυπά την πόρτα και της νομικής, αφού το τμήμα δεν δέχεται φοιτητές στα μεταπτυχιακά έως ότου εκβιαστικά καταρτιστεί εσωτερικός κανονισμός στη σχολή!

ΌΣΑ ΞΑΝΑΓΕΝΙΌΎΝΤΑΙ ΑΠΌ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΌΎΣ! Σαφής η προσπάθειες επιπλέον προώθησης ενός χρόνια τώρα καταδικασμένου και ανενεργού μέτρου, του νομοσχεδίου για τη Αξιολόγηση. Η αξιολογηση επιχειρεί μέσα από αξιολογητικούς μηχανισμούς να εμπεδώσει στα ιδύματα την αναδιάρθρωση στο σύνολό της, εντατικοποιώντας τους ρυθμούς σπουδών , αναμορφώνοντας τα προγράμματα σπουδών, διασπώντας τα πτυχία. Τελικά κατατάσσει τις σχολές και τα πτυχία σε “καλά “ και «κακά» με κριτήριο την εφαρμογή ή μη των εκτρωμάτων του υπουργείου παιδείας, πλήττοντας και καατακερματίζοντας την επαγγελματική προοπτική των εργαζόμενων και παράλληλα εκβιάζοντας της εφαρμογή της αναδιάρθρωσης και η ίδιας της αξιολόγησης στις σχολές με τη διακοπή της χρηματοδότησης των ιδρυμάτων. Παράλληλα μες στο καλοκαίρι επαναφέρθηκε, και εν μέρει αποσύρθηκε μετά από αντιδράσεις, το νομοσαέδιο για την Ανωτατοποίηση των ΤΕΙ, που εξισώνει δηλαδή τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ διαμορφώνοντας ένα καθεστώς μειωμένων επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων συνολικά για τη νεολαίας (εξίσωση δηλαδή προς τα κάτω). Το νομοσχέδιο αυτό περιλαμβάνει και τη ρύθμιση –που δεν αποσύρθηκε- που θεσπίζει ότι εάν οι σύγκλητοι συνεδριάζουν και δεν μπορούν να αποφασίζουν για ένα ζήτημα θα αποφασίζει το πρυτανικό συμβούλιο, το πιο κλειστό από τη φοιτητική έκφραση όργανο (οι σύγκλητοι αποτελούν ένα όργανο διοίκησης με, έστω και στρεβλή, συμμετοχή των φοιτητών και των φοιτητικών συλλόγων και πολλές φορές οι σύλλογοι με δυναμικές παρεμβάσεις έχουν αποτρέψει τη λήψη αποφάσεων από συγκλητους που επιχειρούν να εφαρμόσουν την αναδιάρθρωση). Όλα αυτά μας θέτουν εμπρός των καθηκόντων μας…το χτύπημα της καθημερινότητας, των συμφερόντων μας και της εργασιακής μας προοπτικής, η προσπάθεια να μας πειθαρχήσουν, θα συνεχίσουν να παίρνουν την απάντηση του νικηφόρου φοιτητικού κινήματος!

της τελευταίας στιγμής...

Καμμένη γή στην κυριολεξία

παρέλαβε ο Γιωργάκης (πλέον,

Γιώργος!). απήυδησε που δεν

επέμεινε ούτε

ένα πράσινο

μονοπάτι, για τα πρωινά του

ξεπιάσματα με το ποδήλατο βρε

αδερφέ! αποσιωπά όμως, όπως

και η ΝΔ ότι τα πύρινα εκλήματα

αποτελούν μια προσπάθεια χρόνια

τώρα αποτέφρωσης και μετατροπής

σε κέρδος των δασικων εκτάσεων...

το καλοκαίρι ο Κώστας Καραμανλής

δήλωνε χαρακτηριστικά “ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ!”.

παράλληλα μέσα στο καλοκαίρι η κυβέρνηση

της ΝΔ έκαψε όλο το λεκανοπέδιο, χειροτέρευσε

τις εργασιακές σχέσεις, ψήφισε νόμους που

εξοπλίζουν την αστυνομία με πλαστικές σφαίρες

και χειροβομβίδες και επιτρέπουν την καταγραφή

του DNA, αναγνώρισε 33 ΚΕΣ. Εύλογα κι εμείς

αναρωτιώμαστε... Δηλαδή, αν ο Καραμανλής

ήταν ξεκούραστος, τί θα έκανε;;;

η άνοδος του ΛΑΟΣ αποτελεί μια πολύ ανησυχητική εξέλιξη στο πολιτικό σκηνικό, μετατοπίζει σε συντηρητική κατεύθυνση τοη πολιτική συζήτηση, υποδαυλίζει τις εντεινόμενες επιθέσεις στους μετανάστες,την κρατική καταστολή (χαρακτηριστικά όραμα του Καραντζαφέρη είναι το...κάθε χωριό και αστυνομικό τμήμα) . το ΛΑΟΣ μάλιστα δε διστάζει να έχει υποψηφίους τον αργηγό της ΕΥΠ και παραλίγο το Χρυσαυγίτη παρακρατικό Ζαφειτόπουλο! υπ’ αυτή τη σκοπιά δεν μπορεί να γίνει ανεκτή και η φοιτητικη παράταξη της ΦΟΣ στις σχολές, που πολλές φορές έχει εμποδιστεί η συμμετοχή της από το σύλλογό μας. είναι καθήκον μας να υπερασπιστούμε τα δημοκρατικά κεκτημένα αιματηρών αγώνων. Ακριβώς γι’ αυτό και έχει θεσπιστεί η απαγόρευση συμμετοχής φασιστικών και ακροδεξιών ομάδων στις σχολές. στη νομική μάλιστα μέλος της ΦΟΣ είναι παρακρατικό στοιχείο που συμμετείχε σε επίθεση χρυσαυγιτών και ακροδεξιών σε διαδηλωτές. ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ!

1979-2009… ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΜΑΣ!30 χρόνια στους δρόμους του αγώνα...

γίνεται η διεκδίκηση συλλογική υπόθεση των μαζών.Συμμετέχουμε και συγκροτούμε το δίκτυο των σχημάτων των εαακ για την κοινή δράση και το συντονισμό μας, ενώ ταυτόχρονα κάθε σχήμα διατηρεί την πολιτική του αυτοτέλεια (διαφορετικά κείμενα, αφίσες κτλ). Αγωνιζόμαστε για μικρές και μεγάλες νίκες, συγκρουόμαστε με το ρόλο του καθηγητή-αυθεντία που δυσχεραίνει τη φοιτητική καθημερινότητα με πρακτικές αυθαιρεσίας, αντιπαλεύουμε την κυρίαρχη ιδεολογία του ατομικού δρόμου, της παθητικότητας και του ατομίστικου ανταγωνισμού προτάσσοντας τη συλλογικότητα και τη μαζική διεκδίκηση.

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ…οι αγώνες

ΤΟ BIG BANG ΤΟΥ 79’…

Ιστορικά στο ελληνικό πανεπιστήμιο διαμορφώθηκαν δύο ειδών πολιτικά μορφώματα, το μοντέλο της παράταξης, δηλαδή της κομματικής νεολαίας (βλέπε ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΠΚΣ, ΔΙΚΤΥΟ), και το μοντέλο του σχήματος, όπως είναι το δίκτυο των σχημάτων των ΕΑΑΚ (Ενιαία Αριστερή Ανεξάρτητη Κίνηση).Την τομή της συγκρότησης των ανεξάρτητων αριστερών συσπειρώσεων στο φοιτητικό συνδικαλισμό έφεραν οι Αριστερές Συσπειρώσεις Φοιτητών (ΑΣΦ). Οι ΑΣΦ αποτελούν γέννημα του ίδιου του κινήματος της νεολαίας. Δημιουργήθηκαν από πολιτικές συλλογικότητες της ριζοσπαστικής αριστεράς και ανένταχτους αγωνιστές και τροφοδοτήθηκαν από ολόκληρο εκείνο το δυναμικό αγωνιστών που πυροδότησε τις μεγάλες και νηκηφόρες φοιτητικές κινητοποιήσεις του 1978-1981 ενάντια στο νόμο 815 για τα πανεπιστήμια. Οι ΑΣΦ ήρθαν σε ρήξη με το κλειστό μοντέλο συνδικαλιστικής δράσης της κομματικής παράταξης και αποτέλεσαν την κινηματική μαγιά, τους ριζοσπαστικούς εκείνους πυρήνες στις σχολές που ενέπλεκαν μέσα από ανοιχτές, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες τους φοιτητές στην παραγωγή μιας αντίληψης για το κίνημα «από τα κάτω».Μέσα στο εκπαιδευτικό κίνημα του 90-91 απέναντι στις ρυθμίσεις Κοντογιαννόπουλου, οι ΑΣΦ με το ρεύμα αγωνιστών που διασπάστηκε από την ΚΝΕ (μετά τη δεξιά στροφή της επίσημης αριστεράς και τη συγκυβέρνηση του 1989) συγκρότησαν τι δίκτυο σχημάτων των ΕΑΑΚ. Τα εαακ 20 χρόνια τώρα πρωτοστατούν στην οικοδόμηση των νικηφόρων κινητοποιήσεων της φοιτητικής νεολαίας που πετυχαίνουν νίκες απέναντι στις συνεχείς αντιδραστικές μεταρρυθμιστικές τομές στην εκπαίδευση.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ, Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ! Η Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν. είναι σχήμα: ΣΧΗΜΑ, γιατι επιλέγουμε να μην είμαστε παράταξη, που συνιστά ιμάντα μεταβίβασης της κομματικής γραμμής στις σχολές και απλή δεξαμενή άντλησης μελών. Σχήμα, γιατί επιλέγουμε να προωθούμε τη συλλογική δράση των φοιτητών, μέσα από τη συυσπείρωσή τους σ’ ένα ανεξάρτητο αριστερό μόρφωμα. Ακριβώς επειδή πιστεύουμε ότι η πολιτική δεν είναι υπόθεση ειδικών και «πεφωτισμένων» εκπροσώπων, αλλ’ αντίθετα υπόθεση όλων μας, η αντίληψη που εκφράζουμε στο σύλλογο, τα κείμενά μας, ο πολιτικός μας λόγος παράγονται όλα μέσα από συζητήσεις ανοιχτές σε κάθε φοιτητή του συλλόγου που επιθυνεί να συμμετέχει και να συμβάλλει και μέσα από διαδικασίες σύνθεσης των απόψεων μακριά από λογικές αποκλεισμού και βέτο. Τα σχήματα επιδιώκουν να καταργούν τους διαχωρισμούς που υπάρχουν στις παρατάξεις μεταξύ καθοδηγητή και απλών μελών, του «υπεύθυνου» και των αφισοκολλητών, να καταργούν δηλαδή το διαχωρισμό μεταξύ διανοητικής και χειρωνακτικής εργασίας. Τελικά πιστεύουμε ότι μόνο μέσα από ένα ανοιχτό και όχι ένα γραφειοκρατικό μόρφωμα μπορεί να διαχέεται η πολιτικοποίηση στο σύλλογο, να

Όταν πρωτομπαίνει κανείς στη Νομική είναι λιγικό να ξενίζεται στο άκουσμα του ονόματος Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν...! Η πραγματικότητα είναι ότι αυτό το περίεργο όνομα αποτυπώνει μια πολιτική δραστηριότητα, μεγάλους αγώνες και μια νικηφόρα πορεία στο Σύλλογο φοιτητών Νομικής αλλά και συνολικά στο νεολαιίστικο και λαικό κίνημα. Η Ρ.Α.Π.α.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν., λοιπόν, είναι ένα σχήμα των ΕΑΑΚ, που παλεύει στο σύλλογό μας για τη διεκδίκηση μιας καλύτερης φοιτητικής καθημερινότητας αλλά και εργασιακής προοπτικής και για την ενδυνάμωση του κοινωνικού κινήματος στην Ελλάδα.

οι διαγραφές φοιτητών ή η καταστρατήγηση του πανεπιστημιακού Ασύλου (ομοιότητες με τα σημερινά εκτρώματα του Υπουργείου καθόλου τυχαίες!) υψώθηκαν μεγάλες κινητοποιήσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας που οδήγησαν στην παραίτηση Κοντογιαννόπουλου και στο πάγωμα των μέτρων του. Το κίνημα δέχτηκε τεράστια κατασταλτική επίθεση με αποκορύφωμα την δολοφονία του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα από τον τραμπούκο ΟΝΝΕΔίτη Καλαμπόκα σε αίθουσα σχολείου της Πάτρας.

1998: οι…καινοτομίες Αρσένη στη Β’βάθμια και Γ’βάθμια εκπαίδευση (λύκεια εξεταστικά κάτεργα, θολό εργασιακό μέλλον αποφοίτων-θέσπιση ΑΣΕΠ) ξεσήκωσαν μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις και απεργίες δασκάλων και καθηγητών. Το πράγματι αξέχαστο (!) έργο του Αρσένη το απέδωσε το προσωνύμιο «Ηρώδης των λύκειων»!

2001,2003: το νομοσχέδιο για την «ανωτατοποίηση των ΤΕΙ» που απαξίωνε συνολικά τα πτυχία, διαμορφώνοντας καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας για ολόκληρη τη νεολαία, καθώς και το περιβόητο νομοσχέδιο για την Αξιολόγηση, που μέσα από αξιολογητικούς μηχανισμούς επιχειρεί να διασπάσει και να απαξιώσει τα πτυχία αλλά και να εφαρμόσει την αναδιάρθρωση εκβιάζοντας μέσα από τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, και τα δύο παρέμειναν στα χαρτιά υπό την πίεση των κινητοποιήσεων. Παράλληλα, το 2001 σχεδιάστηκε η δημιουργία τμημάτων της Νομικής σχολής στην Πάτρα και στην Πάντειο με στόχο την εισαγωγή ειδικεύσεων και τελικά τη διάσπαση του ενιαίου πτυχίου της Νομικής. Ο σύλλογός μας πρωτοστάτησρ στην οικοδόμηση κινητοποιήσεων που απέτρεψαν αυτή την προσπάθεια.

2006-2007: η Υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου παρουσιάζει το νόμο-πλαίσιο που αναμορφώνει τη λειτουργία των πανεπιστημίων. Διατάξεις όπως οι διαγραφές φοιτητών, η άρση του Ασύλου, οι αλυσίδες μαθημάτων, η απαγόρευση της διπλής εξεταστικής διαγράφουν το «όραμά» τους για ένα αυταρχικό πανεπιστήμιο και μια πειθαρχημένη νεολαία. το μεγαλειώδες κίνημα των 400 κατειλλημένων σχολών και των δεκάδων χιλιάδων φοιτητών στο δρόμο ανέτρεψε το πρώτο σχέδιο νόμου, πίεσε τις δυνάμεις της πανσπουδαστικής και του ΚΚΕ να αλλάξουν στάσή από την απεργοσπασία και την καταγγελία του αγώνα στην εμπλοκή στις κινητοποιήσεις. Το 2007 επιχειρείται η αναθεώρηση του άρθρου 16 και η αναγνώριση των ιδιωτικών

πανεπιστημίων ενώ παρουσιάζεται νέο «βελτιωμένο μοντέλο» του ίδιου νόμου πλαίσιο. Το κίνημα άσκησε τέτοια ασφυκτική πίεση στα κομματικά επιτελεία που ανάγκασε το ΠΑΣΟΚ, παρά τη συμφωνία του με τα μέτρα, να αποχωρήσει από την αναθεωρητική διαδικασία και σταμάτησε η αναθεώρηση. Το Μάρτη ψηφίστηκε ο νέος νόμος-πλαίσιο (όταν στη Βουλή γινόταν η ψηφοφορία-η «κορύφωση της δημοκρατίας μας», όπως μας λένε!- 40000 φοιτητές απ’ έξω δέχονταν ένα πρωτοφανές κατασταλτικό όργιο) ο ποίος παραμένει ανενεργός.

Και τελικά,ο δικός μας Δεκέμβρης…

Τα τελευταία χρόνια, τίποτε δε συγκλόνισε περισσότερο την ελληνική κοινωνία και δεν ανέδειξε πιο πολύ στο προσκήνιο το λαικό παράγοντα, όσο ο περασμένος Δεκέμβρης του 2008. Κ κρατική δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε τι ποτήρι για να εκραγεί στους δρόμους της Αθήνας και όλων των μεγάλων πόλεων ένα ορμητικό κοινωνικό κίνημα. Στους δρόμους του Δεκέμβρη εκφράστηκε η συσσωρευμένη λαική οργή από τη διαρκή δυσχέρανση των συνθηκών ζωής και των εργασιακών σχέσεων, τη λιτότητα, την πολιτική καταπίεσης και απάνθρωπης εκμετάλλευσης των μεταναστών, το αβέβειο εργασιακό μέλλον της νεολαίας, την εντεινόμενη κρατική καταστολή. Τελικά ο Δεκέμβρης με την ορμητικότητα και τις ριζοσπαστικές πρακτικές του κατόρθωσε να παράξει τεράστια πολιτική αστάθεια στο κυβερνητικό κέντρο και να παγώσει μεταρρυθμίσεις, όπως τα ΚΕΣ. Είναι σαφές, ότι ο καθένας και η κάθε πολιτική δύναμη κρίνεται από τη στάση του στις μεγάλες λαικές και κοινωνικές κινήσεις, πέρα από τις διακηρύξεις και μεγαλοστομίες. Απέναντι στην εξέγερση του Δεκέμβρη το ΚΚΕ και η Πανσπουδαστική επέλεξαν μια προδοτική στάση καταγγελίας και εναντίωσης στο κίνημα (καταγγέλοντας τους αγωνιστές ως προβοκέτορες, πράκτορες της CIA και άλλα που θυμίζουν Λιακόπουλο!), ενώ ο πολιτικός του λόγος, υποστηρίζοντας την ομαλότητα και την καταστοή, λίγι διέφερε από αυτόν του ΛΑΟΣ. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΔΙΚΤΥΟ, αν και μετείχε στις κινητοποιήσεις, την ίδια στιγμή κινήθηκε σε μια κατεύθυνση απ’ τη μια καπηλείας του αγώνα στά τηλεοπτικά τεκταινόμενα, απ’ την άλλη καταγγελίας των δυναμικών όψεών του και εκτόνωσης.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΜΑΧΕΣ, ΜΕΓΑΛΕΣ ΝΙΚΕΣ!

Εν έτει 2009 μΧ, ο φοιτητικός συνδικαλισμός και οι πολιτικές δυνάμεις στη Νομική βρίσκονται υπό την κατοχή του συμβιβασμού, της συνδιαχείρισης, της υποταγής στο καθηγητικό κατεστημένο, των πελατειακών σχέσεων… ΟΛΕΣ??? ΟΧΙ ΟΛΕΣ! Υπάρχει ένα «γαλατικό χωριό» που ακόμη αντιστέκεται και θα συνεχίσει να αντιστέκεται…

Πέρα από τα αστεία, είναι σαφές ότι ο καθένας κρίνεται με βάση τα πεπραγμένα του στο σύλλογο. Στις μάχες που έχουμε να δώσουμε, μικρές ή μεγάλες σε καθημερινό επίπεδο. Τα καθεστωτικά φερέφωνα της εκάστοτε κυβέρνησης ή αντιπολίτευσης (κάντε την…άσκοπη αντιστοίχιση) ΔΑΠ, ΠΑΣΠ και τούμπαλιν, μπορεί να παρουσιάζουν κατά καιρούς ένα απολίτικο προφίλ της παράταξης «για την ψυχαγωγία των φοιτητών» (ξέφρενες βραδιές στον Τσαλίκη, σημειώσεις, πάρτυ και άλλα ωραία!), αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν τον κατεξοχήν μοχλό προπαγάνδισης και εμπέδωσης των αναδιαρθώσεων στο ελληνικό πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα προωθούν την απονέκρωση, αδράνεια και αποπολιτικοποίηση του φοιτητικού μαε συλλόγου και των αγώνων του (πχ, διαρκής απαξίωση των γενικών συνελεύσεων). Από την άλλη η ΠΚΣ και το Δίκτυο ακολουθούν μια κατεύθυνση συμβιβασμού και διαχείρισης με το καθηγητικό κατεστημένο. Εμείς θεωρούμε ότι οι αγώνες μας και η υπεράσπιση των αγώνων της νεολαίας αποκρυσταλλώνονται στην καθημερινή πάλη στο επίπεδο της σχολής μας. Το σχήμα μας πολλές φορές έχει συγκρουστεί με φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας και πρακτικές δυσχέρανσης των όρων σπουδών μας, πετυχαίνοντας μικρές και μεγάλες νίκες.Στοιχείο απαραίτητο της πολιτικής μας δραστηριότητας είναι η εναντίωση στις προσπάθειες ενντατικοποίησης των συνθηκών φοίτησης, όταν δηλαδή οι καθηγητές έχουν τις φαεινές ιδέες, να βάζουν τεστάκια, να κρατάνε απουσιολόγια, να προσβάλλουν τους συναδέλφους μας (υπήρξε και εποχή που χρειάστηκε να διεκδικήσει ο σύλλογος το κατά τη λογική αυτονόητο-να εξεταζόμαστε Συνταγματικό δίκαι με Σύνταγμα!) Παράλληλα αποφασιστικά διεκδικούμε πιο

της νεολαίας, ο χειρότερος εφιάλτης τους!

30 χρόνια τώρα οι εκάστοτε κυβερνήσεις προωθούν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση πο μέσα από διάφορα νομοθετήματα έχει σαφείς στόχους σε σχέση με τη νεολαία.με τη διαρκή συμπίεση των επαγγελματικών δικαιωμάτων και απαξίωση των πτυχίων μας επιδιώκεται η διαμόρφωση ενός φτηνού, ευέλικτου και αναλώσιμου εργαζόμενου, ενώ μέσα από την εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών επιχειρείται να πειθαρχηθεί το φοιτητικό σώμα. Και να αποσυνδεθεί το πανεπιστήμιο από το ρόλο του ως χώρος πολιτικής δραστηριότητας και ανάπτυξης κινημάτων. Τελικά, ο στόχος είναι η απονέκρωση του φοιτητικού συνδικαλισμού από τις δυναμικές όψεις διεκδίκησης και τελικά το χτύπημα εν γένει του φοιτητικού κινήματος ως μια κοινωνικής δύναμης που χρόνια τώρα με τη νικηφόρα πορεία του επάγει αστάθεια και ήττες στα κυβερνητικά κέντρα.

ΜΕΡΙΚΌΙ ΜΌΝΌ ΣΤΑΘΜΌΙ ΣΤΗ ΧΡΌΝΌΜΗΧΑΝΗ ΤΌΎ ΦΌΙΤΗΤΙΚΌΎ

ΚΙΝΗΜΑΤΌΣ:

1978-1981: απέναντι στο νόμο 815 για τη λειτουργία των πανεπιστημίων που επιχειρούσε να εισάγει ένα σκληρό και αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας των ιδρυμάτων υψώθηκε ένα τεράστιο κύμα φοιτητικών κατάλήψεων που οδήγησε σε νίκη και απόσυρση του νόμου. Πρωτοστάτησαν οι Αριστερές Συσπειρώσεις Φοιτητών, ενώ στους αγώνες του 79’ γεννηθήκαμε κι εμείς (η Σ.Α.Φ.Ν.)!Μεγάλες κινητοποιήσεις και το 1985 επί ρυθμίσεων Τρίτση.

1990-1991: απέναντι στις ρυθμίσεις του Υπουργού Παιδείας Κοντογιαννόπουλου με διατάξεις όπως

2006-2007 οι δυναμικές πορείες δεκάδων χιλιάδων αποτελούν εβδομαδιαίο φαινόμενο...

ΜΑ ΤΟΝ ΤΟΥΤΑΤΙΣ, Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΟΥΣ...ΚΑΙ Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΖΩΜΟΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ..!

ανθρώπινες συνθήκες εξεταστικής, κόντρα στο όργιο κοψιμάτων, τα εξωπραγματικής δυσκολίας θέματα, την αχανή ύλη, την ασφυκτική και προσβλητική για εμάς επιτήρηση, του τύπου: μύρισε τον αντιγραφέα! Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απονομή του ειδικού «βραβείου» ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ (!) που πέρα από

τον αστεισμό, αναδεικνύει μια πάγια προσπάθεια έντασης της δυσκολίας της σχολής, των φραγμών ως τη λήψη του πτυχίου και άρα πειθάρχησης της νεολαίας, στροφής στον ατομικό δρόμο και τον ανταγωνισμό, μακρυά από τη συλλογική και νικηφόρα διεκδίκηση. Ιδιαίτερης αναφοράς χρήζει ο ...μέγας

δημοκράτης, αιώνιο πρόβλημα των φοιτητών, «αξιότιμος καθηγητής» αστικού δικαίου Ρούσος, ο οποίος χρόνια τώρα είχε ιδιάζοντα, αυταρχικής φιλοσοφίας οράματα για την εκαπίδευση. Από την καταπάτηση των ακαδημαικών ελευθεριών (τεστ, απουσίες, προσβολές, φακέλλωμα των «τεντυμπόιδων» που τολμούν και του αντιμιλούν!), έως τις ιδέες περί φυλετικής καθαρότητας των άξιων να εξεταστούν από τη μεγαλειότητά του φοιτητών (αρνήθηκε να εξετάσει φοιτητές λόγω της αλλοδαπής καταγωγής τους). Μπροστά στιε κινητοποιήσεις, ο αυτοπροσδιοριζόμενος ως Δικτάτωρ του αστικού (sic!), «κύριος» Ρούσος διόρισε «βασιλική φρουρά» μπράβων, καταπατώντας το Άσυλο και σπέρνοντας τρομοκρατία στους φοιτητές. Ο σύλλογός μας, μη ανεχόμενος ρατσιστικές, φασιστικής εμπνεύσεως πρακτικές, κίνησε πειθαρχική διαδικασία εναντίον του και κατέκτησε να απομακρυνθεί ο Ρούσος από τη διδασκαλία και εξέταση μαθημάτων. Ωστόσο

στην τελευταία εξεταστική επανήλθε και παρ ότι εκκρεμεί Ένορκη Διαδικασία Εξέτασης εναντίον του, με σκοπό να νομιμοποιήσει την παρουσία του και να συνεχίσει το έργο του... “mein Kampf” . θα βρεί το σύλλογο απέναντί του! Τέλος, αν κανείς μπαίνει στη νομική νομίζοντας ότι θα εξασφαλίσει το μέλλον του ως την ελίτ της ελληνικής κοινωνίας, πλανάται πλάνην οικτράν! Η πραγματικότητα είναι ότι οι νέοι δικηγόροι και ασκούμενοι βιώνουν την ελαστική εργασία και το καθεστώς της άσκησης είναι αυτό της μαύρης εργασίας, ανασφάλιστης, με εξευτελιστικές απολαβές της τάξης των 300 ευρώ το μήνα. Ως σχήμα, παλεύουμε για την κατοχύρωση επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων στι πτυχίο μας και στηρίζουμε την κατευθυνση συγκρότησης σωματείου ασκουμένων και νεων δικηγόρων για τη συλλογική διαπραγμάτευση των δικαιωμάτων μας. Ταυτόχρονα έχουμε αντιπαλέψει πολλές φορές προσπάθειες κατακερματισμού και διάσπασης του ενιαίου πτυχίου μας, όπως τις προτάσεις του Τμήματος Νομικής το 2004 για νέο πρόγραμμα σπουδών που θέσπιζε ειδικεύσει στο πτυχίο. Όλη αυτή η ιστορική αναδρομή δεν έγινε για λόγους αυτοαναφοράς και προβολής. Έγινε με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων δράση της πολιτικής μας συλλογικότητας με σκοπό να αναδείξουμε την πίστη μας στο μονόδρομο της συλλογικής διεκδίκησης, των ανυποχώρητων και αδιαμεσολάβητων αγώνων για την κατοχύρωση ενός καλύτερου παρόντος και ενός πιο βέβαιου μέλλοντος. Ειδικά σε μια περίοδο η η αναγνώριση των ΚΕΣ και ο Πρότυπος Κανονισμός χτυπούν την πόρτα μας, που η καταστολή εντείνεται και οι εργασιακές σχέσεις χειροτερεύουν, μόνη διέξοδος είναι αυτή που τόσα χρόνια μας φέρνει σε καλύτερες θέσεις μάχης. 30 χρόνια τώρα μας βρίσκουν μπροστά τους. Δίνουμε τις απαντήσεις μας στους δρόμους, στα αμφιθέατρα των Γενικών Συνελεύσεων, στους μαζικούς αγώνες μας. Και τελικά, νικάμε!

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ… Διανύουμε μια περίοδο όπου η σφοδρή επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαικες ελευθερίες διαμορφώνει μια συνολική προσπάθεια συντηρητικής στροφής της ελληνικής κοινωνίας. Ειδικό στόχο σε αυή την προσπάθεια αποτελούν οι μετανάστες, ως το πιο εκμεταλλευόμενο και πιο ευάλωτο κομμάτι των εργαζόμενων. Μετά την άνοδο του ΛΑΟΣ στις ευρωεκλογές άνοιξε ο δρόμος για μια τεράστια κατασταλτική και ρατσιστική επίθεση του ελληνικού κράτους: επιχειρήσεις-σκούπα στο κέντρο της Αθήνας, εκκενώσεις κτηρίων που κατοικούν μετανάστες, γκρέμισμα του καταυλισμού των προσφύγων στην Πάτρα, απελάσεις και αστυνομική βία με την ανοιχτή σύμπραξη των «αγανακτισμένων πολιτών» και νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Το τοπίο συμπληρώνεται με την επαίσχυντη τροπολογία που ψήφισε η κυβέρνηση με τις ψήφους του ΛΑΟΣ, με την οποία θεσμοθετούνται στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλάκιση μεταναστών μέχρι και 12 μήνες, καταργείται η διαδικασία δεύτερου βαθμού για αίτηση ασύλου, ορίζεται το καθεστώς του «επικίνδυνου για τη δημόσια ασφάλεια» μετανάστη μόνο και μόνο αν εκκρεμεί σε βάρος του ποινική δίωξη για αδίκημα με ποινή άνω των τριών μηνών. Είναι σαφές ότι κλιμακώνεται η επίθεση σε βάρος των μεταναστών με όλους τους τρόπους. Όλες αυτές οι επιθέσεις κλιμακώνονται σε μια διόλου τυχαία περίοδο, σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης που βαθαίνει , ενώ τα βάρη της μεταφέρονται συνολικά στις πλάτες των εργαζομένων. Επιδιώκεται να μετατραπούν οι μετανάστες σε «αποδιοπομπαίοι τράγοι» για τη λιτότητα, τη φτώχεια, την ανεργία, την υποβάθμιση των συνθηκών ζωής στις γειτονιές. Προσπαθείται δηλαδή να μεταφερθούν οι ευθύνες της εργοδοσίας και της κυβέρνησης σε σχάση με την άρση των εργασιακών δικαιωμάτων στους μετανάστες, ως κάτι το «ξένο», τον «εισβολέα», την «απειλή της κοινωνικής συνοχής». Πίσω από τα ακροδεξιά παραλληρήματα στ α παράθυρα των τηλεοράσεων όμως η πραγματικότητα είναι πως οι μετανάστες, όχι μόνο δε μείωσαν, αλλά αύξησαν τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας αυξάνοντας τη ζήτηση, ενώ στην εργασία τους αντιστοιχεί ένα πολύ σημαντικό μερίδιο του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου. Είναι σαφές ότι η εναντίωση στην άγρια

εργασιακή εκμετάλλευση των μεταναστών δεν αρχίζει και σταματά σε ένα ανθρωπιστικό πλαίσιο. Η παγίωση της μαύρης, ανασφάλιστης εργσίας και τοων μεροκάματων πείνας στους μετανάστες χρησιμοποιείται για τη συνολική καταρράκωση του μεροκάματου, των μισθών των εργασιακών δικαιωμάτων για ους εργαζόμενους στο σύνολό τους. Η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών είναι αυτή που θα φέρει τέλος στην πολιτική διαίρεσης ανάμεσα στους ντόπιους και μετανάστες εργαζόμενους και στο διευρυνόμενο καθεστώς μαύρης εργασίας. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες έρχονται στην Ελλάδα διωγμένοι από τους πολέμους

και δικτατορικά καθεστώτα, με αυτούσιες τις

ευθύνες των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και με την αγαστή συμμετοχή και της ελληνικής κυβέρνησης σε συτές. Οι επεμβέσεις και οι πολιτικές εξαθλίωσης οδηγούν μαζικά ανθρώπους στη μετανάστευση.Αυτό που συναντούν… ακροτηριασμούς στις νάρκες του Έβρου, πνιγμοί στα κύματα του Αιγαίου. Αυτή είναι η σιδηρόφρακτη πολιτική της ΕΕ για την Ευρώπη «φρούριο». Και σ’ αυτές τις πολιτικές δίνουν χείρα βοηθείας, οι απόψεις περΙ «μηδενικής ανοχής στη λαθρομετανάστευση». Όλα αυτά χέρι-χέρι με τη βάρβαρη αστυνομική καταστολή, τους εξευτελισμούς στα αστυνομικά τμήματα, τις ρατσιστικές φασιστικές ομάδες που αποτελούν απειλή για τις ελευθερίες όλων μας. Η πρόθεση της κυβέρνησης που σχεδιάζει τη δημιουργήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης (στον Ασπρόπυργο, στην Εύβοια

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

#Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες!#Κάτω τα χέρια από τα εργασιακά δικαιώματα και τις λαικές ελευθερίες!#να μην ανοίξει κανένα στρατόπεδο συγκέντρωσης#να σταματήσουν τα πογκρόμ συλλήψεων μεταναστών και οι ρατσιστικές επιθέσεις#νομιμοποίηση όλων των μεταναστώνπαροχή ασύλου#συμμετοχή τους στα συνδικάτα, προσβαση στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και υγεία

και αλλού) έρχεται να κορυφώσει την επίθεση και ταυτόχρονα την ανάγκη το νεολαιίστικο, εργατικό και λαικό κίνημα να απαντήσει με δυναμικούς και νικηφόρους αγώνες.οι αγώνες για τα δικαιώματα των μεταναστών είναι αγώνες συνολικά για τον κόσμο της εργασίας, για το λαικό κίνημα!η διεξαγωγή κινητοποιήσεων για τη αλληλεγγύη και υπεράσπιση των μεταναστών είναι κορυφαίας σημασίας. όλοι, λοιπόν, στις διαδηλώσεις, με αρχή τη 26η Σεπτέμβρη, στον Ασπρόπυργο για την αποτροπή δημιουργίας στρατοπέδου συγκέντρωσης μεταναστών στην περιοχή,

Με αφετηρία τα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη βιώνουμε όλοι μια βαθμιαία περιστολή των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων με όλο και μεγαλύτερη ένταση. Από το Δεκέμβρη και μετά όλοι μας γίναμε μάρτυρες της εντεινόμενης προσπάθειας για την κατασταλτική θωράκιση του κράτους. Από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τις μαζικές, αναίτιες συλλήψεις των διαδηλωτών, ως την συγκρότηση σώματος «κομμάντος»-γρήγορης επέμβασης, τη συζήτηση για την ποινικοποίηση της κουκούλας, τη νομιμοποίηση καμερών διαρκούς παρακολούθησης στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας,την επαναφορά του χουντικού νόμου που καθιερώνει την περιύβριση δημοσίου οργάνου ως αυτεπαγγέλτως διωκόμενο ποινικό αδίκημα,…όλα αυτά συνθέτουν ένα ασφυκτικό πλέγμα

και κατάληξης κινητοποιήσεων, το χώρο διεξαγωγής των πολιτικών διαδικασιών του κινήματος, σύνδεσης και ανάδρασης των

κινητοποιούμενων στρωμάτων με ριζοσπαστικές πολιτικές πρακτικές και αντιλήψεις. Διασφαλίζει τους αγωνιστές από τις ομάδες καταστολής, ενώ παρέχει στο λαϊκό κίνημα ένα χώρο ελεύθερης δραστηριότητας και έκφρασης, επιτρέποντας να αναδειχθούν διαφορετικές κοινωνικές πρακτικές. Τα δημοκρατικά δικαιώματα, οι λαϊκές ελευθερίες και κυρίαρχα το Άσυλο, αποτελούν προϋπόθεση για τη συγκρότηση νικηφόρων κινημάτων. Τα φοιτητικά κινήματα του 2006-2007 δεν θα είχαν επάγει πολιτικά αποτελέσματα, δεν θα είχαν παράξει καμία μετατόπιση αν δεν υπήρχε το Άσυλο. Λόγω του ρόλου που έχει παίξει το άσυλο ως πεδίο σκληρών ταξικών και πολιτικών αγώνων δεκαετίες τώρα και σε συνδυασμό με το γεγονός πως είναι υψηλά ιεραρχημένο στη συλλογική μνήμη, είναι δύσκολο για το κράτος να το περιστείλει χωρίς να προηγηθεί μια

μαζική ιδεολογική απονομιμοποίηση της ουσίας του. Έτσι έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία συκοφάντησης του ασύλου παρουσιάζοντας το όχι σαν κέντρο αγώνα και οργάνωσης των κινητοποιήσεων αλλά ως ορμητήριο κουκουλοφόρων και περιθωριοποιημένων ομάδων καλλιεργώντας τα αντιδραστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Ήδη ο νόμος πλαίσιο ορίζει το άσυλο όχι ως κοινωνικοπολιτικό χώρο, αλλά ως χώρο αποκλειστικής και απρόσκοπτης εκπαιδευτικής διαδικασίας. Οι δηλώσεις του Καραμανλή στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης έρχονται να επισφραγίσουν την πολιτική του τελευταίου χρονικού διαστήματος για τον επαναπροσδιορισμό του «Ασύλου των κοινωνικών Αγώνων» σε απλώς Ακαδημαϊκό. Η κατάργηση του Ασύλου σηματοδοτεί τη σκλήρυνση των όρων για τη δημιουργία κινητοποιήσεων, καθώς έτσι αποθαρρύνονται οι πληττόμενες κοινωνικές ομάδες από τη δυναμική και με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Χαρακτηριστικό αυτής της προσπάθειας για καταστρατήγηση του Ασύλου είναι η διαρκής αστυνομική παρουσία έξω από τις σχολές και ιδίως στην Πανεπιστημιούπολη, όπου τον Ιούνιο αστυνομικές δυνάμεις έκαναν «παρέλαση», εισβάλλοντας στο χώρο του Πανεπιστημίου και πραγματοποιώντας δεκάδες συλλήψεις μετά από επεισόδια σε ποδοσφαιρικό αγώνα.

Για να γίνει αποδεκτή από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας η αυταρχικοποίηση του κράτους και των

ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΓΙΑ… ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ!

Και αυτό το καλοκαίρι ζήσαμε πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα: Υμηττός, Β.Α. Αττική, Εύβοια, Ζάκυνθος, Κιθαιρώνας, Πόρτο Γερμενό και ο κατάλογος συνεχίζεται. Το αποτέλεσμα; Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα καμένης γης και εκατοντάδες καμένα σπίτια. Δεν πρόκειται για έργο σε επανάληψη, αφού κάθε χρόνο οι συνέπειες της καταστροφής σωρεύονται σε ένα ολοένα και πιο επιβαρυμένο φυσικό περιβάλλον, οι βλάβες που προξενούνται είναι δυσκολότερο να επανορθωθούν και οι επιδράσεις τους στη ζωή των ανθρώπων γίνονται πιο δραματικές. Αυτή η πύρινη τραγωδία δεν οφείλεται απλώς σε μια ‘’φυσική καταστροφή’’ αλλά αποτελεί κυριολεκτικά έγκλημα εκ προμελέτης μιας συνεχιζόμενης πολιτικής κατεύθυνσης τα τελευταία χρόνια. Η τρομακτικών διαστάσεων οικολογική καταστροφή δεν συνδέεται απλά με κάποια επιμέρους λάθη , πολιτικές ανεπάρκειες ή ανικανότητα προσώπων άλλα είναι μέρος του συνολικού σχεδίου της περιβόητης «ανάπτυξης» . Για το αδηφάγο αυτό μοντέλο κερδών καθώς η καταστροφή δασών και εκτάσεων πρασίνου απελευθερώνει ένα τεράστιο οικονομικό δυναμικό αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αυτοκινητόδρομοι που κατασκευάζονται στις καμένες εκτάσεις του Υμηττού και της Ηλείας. Παραδείγματα όπως αυτό αποτελούν «ανάσα» για τις κατασκευαστικές εταιρείες που αναζητούν, εν μέσω κρίσης, νέες πηγές κέρδους!Οι αλλαγές που γίνονται σε νόμους που αφορούν το περιβάλλον και την αναδάσωση καμένων εκτάσεων γης

δίνουν το σήμα σε όλους αυτούς που είναι έτοιμοι να χτυπήσουν την κατάλληλη στιγμή. Μιλάμε για νόμους επί ΠΑΣΟΚ όπως ο Ν. 779/79 της Ν.Δ. και ο Ν. 1734/89 για να αποχαρακτηρισθούν εκατομ. στρέμματα δάσους, ο Ν. 3208/2003 που άλλαξε τον ορισμό της έννοιας του δάσους απαιτώντας την κάλυψη στο 25% της επιφάνειας με δασικά είδη αντί του προηγούμενου 15%. Επίσης σημαντική αλλαγή ήταν η αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος το 2001 επί ΠΑΣΟΚ, την οποία ακολούθησε η προσπάθεια της Ν.Δ. για νέα αναθεώρηση παρόλο που αυτή απέτυχε, πλάι στην αναθεώρηση του άρθρου 16, από την πίεση του φοιτητικού κινήματος. Από καμιά κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει η σύνταξη των δασικών χαρτών και του δασολογίου. Συγκεκριμένα το όραμα της Ν.Δ. για «λιγότερο κράτος» σήμαινε λιγότερες κοινωνικές δαπάνες. ’Ετσι, δημιούργησε τα κενά στο πρωταρχικό που είναι η πρόληψη (δασοπροστασία), δημιούργησε τις περικοπές των χρημάτων για πυρόσβεση και τις χιλιάδες κενές θέσεις δασοπυροσβεστών και τεχνικά μέσα. Κατά συνέπεια, παρόλο που η κυβέρνηση επιχείρησε να συγκαλύψει το μέγεθος των εγκληματικών της ευθυνών, όπως έκανε και προ διετίας, αυτή τη φορά ήταν εξαιρετικά δύσκολο να γίνει πειστική για όσα δεν έκανε στο διάστημα που μεσολάβησε από τις πυρκαγιές του 2007. Το ΠΑΣΟΚ από τη μεριά του προσπαθεί τώρα να εκμεταλλευτεί μικροπολιτικά τα γεγονότα μετατρέποντας τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια σε πρόθεση ψήφου. Προωθεί μια πολιτική «πράσινης ανάπτυξης», αποκρύπτοντας

ΠΕΡΠΑΤΩ ΠΕΡΤΠΑΤΩ ΕΙΣ ΤΟ ΔΑΣΟΣ, ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!όμως τη δασοκτόνα πολιτική που ακολούθησε και το ίδιο ως κυβέρνηση αλλά και το πλήρες περιεχόμενου του «νέου» του προγράμματος που θυσιάζει το περιβάλλον και τον άνθρωπο στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πράγματι αξιοσημίωτη η στάση της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία την ίδια στιγμή που επεξεργαζόταν και προωθούσε νέα κύματα αντεργατικών τομών ευρωπαϊκής κατεύθυνσης πριν την κατάρρευσή της, αδυνατούσε να σβήσει τις φωτιές στην ίδια την πρωτεύουσα. Η οποία από τη μία πλευρά ήταν δυνατή να εντείνει θεαματικά την καταστολή των φοιτητικών κινημάτων και των εργατικών αγώνων (κάθε γωνία της Αθήνας και διμοιρία των ΜΑΤ!), να δαπανήσει εκατομμύρια σε νέα… υπερσύγχρονα όπλα για την αστυνομία, ενώ από την άλλη αδύναμη να προσφέρει βοήθεια σε αυτούς που καίγονται. Όσον αφορά στην επίσημη αριστερά βρεθήκαμε απέναντι στην αθεράπευτη θεσμολαγνεία της η οποία την στιγμή που καιγόταν η Αττική ζητούσε «προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή» (ΚΚΕ) ή «σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών» (ΣΥΝ). Αντίθετα θεωρούμε ότι μονος δρόμος πραγματικής εναντίωσης είναι η έκφραση της λαϊκής αγανάκτησης και οργής μέσα από αγώνες και δυναμικές κινητοποιήσεις. Από την άλλη, δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για τους Οικολόγους Πράσινους, οι οποίοι γενικώς αντιμετωπίζουν το οικολογικό ζήτημα με απολίτικη και εκτονωτική λογική συνδιαχείρισης, ενώ την περιόδο των πυρκαγιών δεν έβγαλαν ούτε μια ανακοίνωση για το ζήτημα!

για όλους όσους θέλουν να αναπνέουν ελεύθερα! Το καλοκαίρι που μας πέρασε, το Ελληνικό κοινοβούλιο ψήφισε νόμους που καταπατούν κάθε στοιχειώδη έννοια δημοκρατικών δικαιωμάτων. Προωθούν νομοσχέδια που νομιμοποιούν την καταγραφή του DNA, ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο εύκολη η καταδίωξη «εγκληματιών», υποχρεώνουν τους χρήστες καρτοκινητών να δηλώνουν τα στοιχεία της αστυνομικής τους ταυτότητας στις αντίστοιχες εταιρίες, με αποτέλεσμα να καταστρατηγείται το απόρρητο των τηλεπικοινωνιών. Επιπλέον, οπλίζουν την Ελληνική Αστυνομία με νέα-εξειδικευμένα μέσα (πλαστικές σφαίρες, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, μάνικες με παγωμένο νερό) και τη νομιμοποιούν να προβαίνει σε απροκάλυπτες μαζικές

συλλήψεις. Δεν είναι τυχαία ούτε σπάνια τα περιστατικά στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων («επιχειρήσεις σκούπα»). Στις αρχές Σεπτέμβρη η ΕΛ.ΑΣ. ξυλοκόπησε άγρια πέντε νεαρούς εκ των οποίων ο ένας ακόμα νοσηλεύεται σοβαρά με τρυπημένο πνεύμονα. Η ενισχυμένη αστυνομοκρατία, αυτό που τελικά πετυχαίνει πέρα από το φυσικό επίπεδο, είναι να καταστέλλει ιδεολογικές αντιστάσεις μέσω του διαρκούς φόβου. Ως επιστέγασμα και κορωνίδα των προσπαθειών αυτών, βάλλεται κατεξοχήν το Πανεπιστημιακό Άσυλο. Το Άσυλο, συνιστά ένα ιστορικό κοινωνικό κεκτημένο το οποίο δεκαετίες τώρα διασφαλίζει τη δυνατότητα του μαζικού λαϊκού, φοιτητικού και εργατικού κινήματος να συγκροτείται να εκφράζεται, αποτελώντας το χώρο συγκέντρωσης

θεσμών, η περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και η ωμή καταστολή και βία στο επίπεδο του δρόμου, απαραίτητη είναι η ιδεολογική τους νομιμοποίηση. Αυτό το ρόλο έχουν αναλάβει στη σημερινή συγκυρία τα ΜΜΕ. Συνηθισμένα περιστατικά ανάγονται σε σημεία και τέρατα μέσα από δελτία ειδήσεων, ενώ καλλιεργείται η εντύπωση [ως το κέντρο της Αθήνας είναι γκέτο, πως η εγκληματικότητα οργιάζει, πως ο οποιοσδήποτε κινδυνεύει να κυκλοφορήσει στους δρόμους, καλλιεργώντας την εντύπωση πως δεν υπάρχει αστυνομία. Τα ιδεολογήματα της τάξης και της ασφάλειας έρχονται να απαντήσουν σε μια καθόλα πλαστή εικόνα της πραγματικότητας. Όλο αυτό το κλίμα κατορθώνει να αναδιατάξει τους όρους στην ελληνική κοινωνία και με την αμέριστη αρωγή των Μ.Μ.Ε. οδηγεί σε μια στροφή προς συντηρητικότερες αντιλήψεις (βλέπε υψηλά ποσοστά ΛΑ.Ο.Σ στις ευρωεκλογές). Ο φόβος που ενσταλάζουν στον μέσο πολίτη με τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας (π.χ. αμαύρωση της εξέγερσης του Δεκέμβρη), κλείνει τον κόσμο στο «καβούκι» του και τον απομακρύνει από τα πραγματικά επίδικα, από τους κοινωνικούς αγώνες και τελικά να γίνεται απλός θεατής, φερέφωνο της προπαγάνδας της τηλεόρασης. Με άλλα λόγια ένας «ήρεμος και φιλήσυχος πολίτης»!

Μια άλλη όψη της καταστολής συνιστά και η εργοδοτική τρομοκρατία. Αυτή καταφέρνει να επάγει αποτελέσματα τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε φυσικό επίπεδο. Διαμορφώνονται ασφυκτικές πιέσεις για την αύξηση της παραγωγικότητας και ανταποδοτικότητας του εργαζομένου, ενώ παράλληλα η εργοδοσία διαπραγματεύεται την πειθάρχηση και την υποταγή του εργαζομένου εκβιαστικά, με όρους εργασίας και ασφάλισης. Χαρακτηριστικές είναι οι απολύσεις συνδικαλιστών λόγω της δράσης τους και της παρακώλυσης της παραγωγικής διαδικασίας, ιδιαίτερα στις απεργιακές κινητοποίσεις. Το παράδειγμα της Κωνσταντίνας Κούνεβα, κατά της οποίας έγινε δολοφονική απόπειρα με βιτριόλι για την επικίνδυνη συνδικαλιστική της δράση αποτελεί το αποκορύφωμα αυτής της μορφής καταστολής. Ενάντια σε όλη αυτή την εκτεταμένη προσπάθεια της εκάστοτε κυβέρνησης να περάσει μέτρα και νόμους που προσπαθούν να εκμηδενίσουν τις αντιστάσεις μας, που προσπαθούν να μας κάνουν πειθήνια στρατιωτάκια και άβουλα όντα, εμείς προτάσσουμε τη διαρκή παρουσία μας, εμείς προτάσσουμε το όπλο των συλλογικών μας αγώνων, εμείς απαντάμε πως:

ΕΙΤΕ ΜΕ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΕΙΤΕ ΜΕ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ, ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ!

Παρατηρούμε μέσα στη σχολή να καλλιεργείται συστηματικά από καθηγητές και καθεστωτικές παρατάξεις η αντίληψη ότι μετά από τους εντατικούς ρυθμούς φοίτησης και εξέτασης ανοίγεται μπροστά μας διάπλατα ένα «λαμπρό»κι εξασφαλισμένο εργασιακό μέλλον ως δικηγόροι.Τα πράγματα όμως δεν είναι και τόσο ρόδινα... Αντίθετα η εργασιακή προοπτική των αποφοίτων της σχολής μας καθόλου εξασφαλισμένη δεν είναι με τις συνθήκες εργασίας εν γένει των δικηγόρων αλλά κυρίως των νέων να είναι απαράδεκτες και να δυσχεραίνονται συνεχώς ακόμη περισσότερο. Το πρώτο μεγάλο ψέμα είναι ότι ο απόφοιτος,έχοντας στα χέρια του το πτυχίο της Νομικής,είναι έτοιμος να εξασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου.ενώ στην πραγματικότητα είναι αναγκασμένος να περάσει πρώτα από το «βασανιστήριο»της 18μηνης άσκησης.Παρά την εντύπωση που υπάρχει ότι ο απόφοιτος κατά τη διάρκεια της άσκησης αποκτά τις πρακτικές δεξιότητες που του είναι απαραίτητες στην πραγματικότητα βιώνει ακραία την εκμετάλλευση,ενώ το μόνο που μαθαίνει πολύ καλά είναι το πώς να φτιάχνει καφέδες και να κάνει κάθε είδους αγγαρεία για το «μεγάλο δάσκαλο»-εργοδότη του.Πιο συγκεκριμένα,η αμοιβή των ασκουμένων,η οποία είναι θεσμοθετημένη στο ήδη χαμηλό όριο των 600 ευρώ,στην πραγματικότητα συνήθως περιορίζεται σε 200-300 ευρώ(σε μερικές περιπτώσεις ακόμη χαμηλότερα),εν τέλει σε ό,τι προαιρέιται να δώσει ο εργοδότης.Η άσκηση αποτελεί,επιπλέον,έναν θεσμοθετημένο παράδεισο της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας με τούς ασκούμενους-παιδιά για όλες τις δουλειές να αποτελούν κατ’εξοχήν φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό που δουλεύει ανασφάλιστο και με πολύ χαμηλές αμοιβές. Κι αφού περάσει ο Γολγοθάς της άσκησης,σαν να μην έφταναν τόσες και τόσες εξαντλητικές εξεταστικές με μαθήματα με άπειρη ύλη(ας μη ξεχνάμε και τις συνθέσεις)οι απόφοιτοι,προκειμένου να πάρουν άδεια άσκησης επαγγέλματος,είναι υποχρεωμένοι να εξεταστούν στα ίδια μαθήματα που έχουν δώσει τόσες φορές και στις εξετάσεις του Δικηγορικού Συλλόγου με το ποσοστό αποτυχίας σε αυτές να αυξάνεται συνεχώς. Κι αφού περάσει και αυτό,το τοπίο της εργασιακής προοπτικής παραμένει θολό.Η πλειοψηφία των νέων δικηγόρων απασχολείται με ελαστικές σχέσεις εργασίας,οι αμοιβές τους είναι εξαιρετικά χαμηλές,τα ωράρια εξαντλητικά,ενώ

φυσικά ούτε λόγος για αργίες και γιορτές(μάλιστα τον Αύγουστο οπότε τα Δικαστήρια είναι κλειστά δεν λαμβάνουν καν το μισθό τους).Αξιοσημείωτο είναι ότι ο κάθε εργαζόμενος διαπραγματεύεται ατομικά τους όρους ένταξής του στην παραγωγική διαδικασία αφόυ Συλλογική Σύμβαση(και άρα κατώτατη αμοιβή και κατοχυρωμένα δικαιώματα)δεν υπάρχει,ούτε συνδικαλιστικός φορέας για τη συλλογική διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.Προσπάθειες σύστασης Σωματείου Νέων Ασκουμένων κια Έμμισθων δικηγόρων έχουν γίνει από την Εναλλακτική Παρέμβαση Δικηγόρων,οι οποίες όμως συνάντησαν την αντίθεση των καθεστωτικών πολιτικών δυνάμεων στο ΔΣΑ. Ιδιαίτερης μνείας χρήζουν τα σχεδόν ανύπαρκτα ασφαλιστικά δικαιώματα ιδίως των νέων δικηγόρων.Κατ’αρχάς όσοι εργάζονται ως έμμισθοι συνεργάτες σε δικηγορικά γραφεία είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν ολόκληρη την ασφαλιστική εισφορά(από το πενιχρό τους εισόδημα)με τον εργοδότη να μην υποχρεώνεται στην καταβολή του μεριδίου που κανονικά του αναλογεί.Επίσης,ήδη σύμφωνα με το προηγούμενο ασφαλιστικό σύστημα η αναμενόμενη σύνταξη ήταν μόλις 450 ευρώ.Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο,που ψηφίστηκε παρά τις μεγαλειώδεις αντιδράσεις των εργαζομένων,προβλέπει κατακόρυφη αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και οι συντάξεις αναμένεται να πέσουν πολύ χαμηλότερα. Μάλιστα το ύψος της σύνταξης θα τέλεί σε συνάρτηση με την εισφορά που θα καταβάλει ο κάθε εργαζόμενος.Το γεγονός αυτό,όχι μόνο συντείνει σε μια κατεύθυνση ακόμη μεγαλύτερης εξατομίκευσης αλλά ούτως ή άλλως εν τέλει οι εργαζόμενει δεν γνωρίζουν καν αν θα λάβουν την «πολυπόθητη» σύνταξη αφού ήδη εξαγγέλλονται ακόμη σκληρότερα μέτρα και περαιτέρω αντι- ασφαλιστική μεταρρύθμιση.Η προς τα κάτω ενοποίηση των ταμείων δικηγόρων γιατρών μηχανικών σε Ταμείο Επιστημόνων με ενιαία διοίκηση προεικονίζει ακόμη μεγαλύτερη καταλήστευση των αποθεματικών(γνωστή η ιστορία των ομολόγων),η οποία και οδηγεί σε περαιτέρω ασφαλιστική απορρύθμιση. Τελικά,γίνεται σαφές,ότι η διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων και μιας εξασφαλισμένης εργασιακής προοπτικής,ιδιαίτερα σε μια περίοδο που αίρονται στοιχειώδη κεκτημένα, οι εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιούνται συνεχώς και εξαγγέλλονται νέες επιθέσεις στον κόσμο της εργασίας,αφορά άμεσα και τους φοιτητές ως μελλοντικούς εργαζόμενους.Γι’αυτό και πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι στους αγώνες των εργαζομένων καθώς τα αιτήματά τους αφορούν άμεσα και τον φοιτητή και αυριανό απόφοιτο Νομικής του οποίου η εικόνα πολύ απέχει από αυτή του εξασφαλισμένου «επαγγελματία δικηγόρου».Επίσης η διεκδίκηση ανθρώπινων όρων σπουδών και εξέτασης και η μάχη απέναντι στη καθηγητική

Η ΛΑΜΠΡΗ(?) ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ !

• ΠΤΥΧΙΑ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΣΕ ΑΥΤΑ-ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΟΝΗ ΠΡΟ’Υ’ΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ

• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΤΟΣ

• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΔΣΑ

• ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ-ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ Αν ένα προηγούμενο χρονικό διάστημα τα ζητήματα που αφορούσαν το περιβάλλον μας φαίνονταν δευτερεύουσας σημασίας, η σημερινή κατάσταση μας αποδεικνύει πόσο υψηλά πρέπει να ιεραρχούνται στην πολιτική μας ατζέντα. Οι καλοκαιρινές πυρκαγιές, που αποτέφρωσαν χιλιάδες στρέμματα γης σηματοδοτούν μια τεράστια οικολογική καταστροφή, η οποία έρχεται να προστεθεί στην ήδη υπάρχουσα και προελαύνουσα καταστροφή του περιβάλλοντος. Το περιβαλλοντικό ζήτημα δεν είναι ένα θέμα που αφορά κάποιους πιο ευαισθητοποιημένους ανθρώπους αλλά πρώτα και κύρια τις πλατιές μάζες που βιώνουν όλες τις συνέπειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δηλαδή όλους εμάς. Λόγω της επίσημης προπαγάνδας, η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου αντιμετώπιζε τα ζητήματα περιβάλλοντος ως κάτι χρήσιμο μεν και σωστό αλλά κάπως έξω από τη καθημερινότητα του. Ως κάτι με το οποίο δεν μπορούσε να ασχοληθεί ο μέσος άνθρωπος που είχε να αντιμετωπίσει πιο άμεσα προβλήματα όπως να πληρώσει το νοίκι, τους λογαριασμούς, κ.α. Η καταστροφή του περιβάλλοντος από όταν έγινε ορατή δημιούργησε ερωτήματα αναφορικά με τις συνέπειές της και κυρίαρχα ως προς την αντιμετώπισή της. Θα μπορούσαμε να χωρίσουμε αυτές τις συνέπειες σε δύο κατηγορίες. Πρώτες είναι οι πλέον καθημερινές που τις βιώνουμε σε μαζική κλίμακα τόσο στα αστικά κέντρα όσο και στην επαρχία. Η ατμοσφαιρική ρύπανση, δηλαδή ο αέρας που αναπνέουμε, η έλλειψη ελευθέρων χώρων πρασίνου, η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, τα σκουπίδια, τα φυτοφάρμακα που ευθύνονται για τα μεγάλα ποσοστά καρκίνου ιδιαίτερα στον αγροτικό πληθυσμό καθώς και τα απόβλητα των βιομηχανιών που τα βιώνουν ως άμεση υποβάθμιση της ζωής τους όλοι οι κάτοικοι των περιοχών όπου δραστηριοποιούνται οι βιομηχανίες. Όλα αυτά είναι άμεσες συνέπειες ενός συγκεκριμένου τρόπου ανάπτυξης. Υπάρχει και μια δεύτερη κατηγορία συνεπειών της καταστροφής του περιβάλλοντος. Αυτή αφορά ζητήματα όπως το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η μόλυνση του υδάτινου περιβάλλοντος, το λιώσιμο των πάγων, η ερημοποίηση ολόκληρων περιοχών και οι μεγάλες φυσικές καταστροφές όπως οι πλημμύρες. Αν η αντιμετώπιση των συνεπειών της πρώτης κατηγορίας από τις κυβερνήσεις είναι είτε η αδιαφορία είτε η συγκάλυψη προς όφελος των επιχειρηματικών συμφερόντων, στη δεύτερη κατηγορία διαγράφεται ξεκάθαρα μια ακόμη χειρότερη στρατηγική. Πρωτοβουλίες τύπου πρωτόκολλο του Κιότο αποδεικνύουν με έναν διαυγή τρόπο τις «καλές προθέσεις» τις διεθνούς κοινότητας. Το πρωτόκολλο του Κιότο αποτελεί το

λεγόμενο Χρηματιστήριο των ρύπων για κάθε χώρα, δηλαδή χώρες οι οποίες έχουν την δυνατότητα μέσα από αυτή τη διαδικασία να διαπραγματεύονται την πώληση του περισσεύματος ρυπογόνου δραστηριότητας σε άλλες χώρες. Από όλα τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι το περιβαλλοντικό ζήτημα μόνο πολιτικά ουδέτερο δεν είναι. Στο ζήτημα των δασών, η σύμπλευση των μεγάλων κομμάτων με τα οικοδομικά συμφέροντα καθώς και η απουσία επαρκούς πρόνοιας για την προστασία των δασών έχει οδηγήσει σε ανυπολόγιστες ζημιές τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως ενώ το κράτος φροντίζει να εξοπλίσει την αστυνομία με πιο σκληρά κατασταλτικά μέσα(πλαστικές σφαίρες, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης), δίνει διαρκώς αυξήσεις και προβαίνει σε προσλήψεις προσωπικού στους κατασταλτικούς μηχανισμούς ενώ κάθε

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ-ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:•ΟΧΙ στην παράδοση της δημόσιας γης και των δασών στα επιχειρηματικά συμφέροντα.•ΟΧΙ στην Εμπορευματοποίηση – τσιμεντοποίηση του περιαστικού πράσινου και των ελεύθερων χώρων μέσα στον αστικό ιστό. •Απαγόρευση της επέκτασης του σχεδίου πόλης στις δασικές περιοχές.•Γενναία χρηματοδότηση για την προστασία των δασών, με τις απαραίτητες υλικοτεχνικές υποδομές και μέσα και προσλήψεις του απαιτούμενου ανθρώπινου δυναμικού με μόνιμη και σταθερή εργασία.•Αποζημίωση των πυροπαθών χωρίς φορολογική επιβάρυνση των εργαζομένων και να μην οικοδομηθεί ξανά τίποτα στις δασικές εκτάσεις (καμένες και μη).

χρόνο μειώνει όλο και περισσότερο το εποχιακό προσωπικό και νοικιάζει όλο και λιγότερα ελικόπτερα ή όλο και πιο αργά μέσα στο καλοκαίρι προκειμένου να μειώσει τον προϋπολογισμό. Επιπλέον Ακόμη στο ζήτημα της ενέργειας που εντάσσεται και αυτό στο περιβαλλοντικό, η κύρια πηγή ενέργειας είναι ο λιγνίτης και τα παράγωγα του πετρελαίου που επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα. Αντίθετα προωθούνται οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μόνο κατευθυνόμενα και για να εξυπηρετηθούν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, και όχι για προς όφελος του περιβάλλοντος και για φθηνότερη και καθαρότερη ενέργεια για όλο το λαό. Απαιτείται άμεσα κινητοποίηση όλων των κατοίκων για τη ματαίωση των σχεδίων τους. Μόνο η ανάπτυξη ενός μαζικού-λαϊκού κινήματος με την ανεξάρτητη δράση των επιτροπών κατοίκων, των πρωτοβουλιών αγώνα, των μαζικών φορέων και η καταγγελία των ευθυνών των κρατικών και των δημοτικών αρχών μπορεί να βάλει φραγμό στα σχέδια τους. Η αρχή έχει γίνει με τις επιτροπές κατοίκων για τους ελεύθερους χώρους(πάρκο Ναυαρίνου, βίλα Ζωγράφου) αλλά και με διάφορες επιτροπές όπως αυτή ενάντια στη δημιουργία αυτοκινητόδρομου στον Υμηττό αλλά και τη δημιουργία ΧΥΤΑ στην περιοχή του Γραμματικού.

Στεκόμαστε μακριά από λογικές αναμονής, διαφημιστικής φιλανθρωπίας και «βουβών διαμαρτυριών». Όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα πλέγμα που αποδεικνύει πως το περιβαλλοντικό πρέπει να αποτελεί προμετωπίδα τύπου «ανοιχτής δημοσκόπησης» ή «προσευχής», αλλά αντίθετα με την προσπάθεια συγκρότησης κινηματικών διαδικασιών, ώστε να εγκαταλειφθεί η ατομική πρακτική του ευχολογίου και να υιοθετηθούν πρακτικές της συλλογικότητας και της δυναμικής διεκδίκησης. Κόντρα στην πολιτική που αποξενώνει τον άνθρωπο από την φύση χρειάζεται ένα ριζοσπαστικό μαζικό κίνημα των εργαζόμενων και της νεολαίας το οποίο θα διεκδικεί μια ανθρώπινη καθημερινότητα, αυτά που μας ανήκουν!

αυθαιρεσία βρίσκονται σε άμεση σύνδεση με τις διεκδικήσεις για καλύτερες συνθήκες εργασίας απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία,καθώς ο πειθαρχημένος φοιτητής θα είναι αύριο και πειθαρχημένος εργαζόμενος. Κυρίως σε μία συγκυρία όπως αυτή που διανύουμε όπου η επαγγελματική προοπτική πλήττεται συνεχώς και τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχίων βρίσκονται στο στόχαστρο λόγω της προσπάθειας προς τα κάτω ισοτίμησης πτυχίων δημοσίων ιδρυμάτων-ΚΕΣ και επαγγελματικών δικαιωμάτων ΑΕΙ-ΤΕΙ,η συλλογική διεκδίκηση με ανυποχώρητους αγώνες αποτελεί τη μόνη νικηφόρα απάντηση απέναντι στην καθόλου εξιδανικευμένη πραγματικότητα που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε αλλά και στο ακόμα πιο ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν.

Πριν καλά καλά τελειώσει η προηγούμενη εξεταστική και με μονάχα ενάμισι μήνα διάλειμμα βρεθήκαμε ξανά στην ίδια κατάσταση: ατελείωτες ώρες κλεισμένοι στο σπίτι ή στην καλύτερη περίπτωση στο αναγνωστήριο, αναζητώντας το ιδανικό σύγγραμμα που θα χαίρει της εκτίμησης του εκάστοτε καθηγητή και με μόνιμη μοναδική παρέα ένα καφέ στο χέρι και συνεχόμενα ξενύχτια! Και αν σου είπαν ότι αυτή είναι η φοιτητική ζωή δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια προσπάθεια εντατικοποίησης των ρυθμών σπουδών ειδικά σε μια περίοδο που η σχολή παραμένει νεκρή. Κόσμος πάει και έρχεται σε αυτή τη σχολή γεμίζοντας τα αμφιθέατρα ενώ για ακόμα μια εξεταστική είμαστε θεατές στο ίδιο έργο: καθηγητές ή μεταπτυχιακοί που επιτηρούν μετατρέπουν τα αμφιθέατρα σε σχολικές αίθουσες προκαταβάλλοντας de facto ότι οι φοιτητές ήρθαν να αντιγράψουν γι αυτό δεν είναι διόλου απίθανο να παρατηρήσουμε μαζικές μετακινήσεις φοιτητών από αίθουσα σε αίθουσα. Ο αξιότιμος κύριος Ρούσσος, μπορεί

να απουσιάζε (αν και επανήλθε με ορέξεις να παραμείνει!) από το

είναι η στάση καθηγητών στο τομέα του Β΄ Ιδιωτικού και ειδικά στο μάθημα της Πολιτικής Δικονομίας Ι όπου η κάθε κίνηση καταγραφόταν στο γραπτό!Κι αν στάθηκες τυχερός και δεν συνάντησες τα παραπάνω τότε σίγουρα θα είσαι μέρος του 50%, 60%, ή ακόμη και 80% των «αποτυχόντων» σε ορισμένα μαθήματα κατά τις δύο προηγούμενες εξεταστικές. Ερώτημα απομένει ποια μαθήματα θα ακολουθήσουν την Ιστορία του Δικαίου, την Εισαγωγή στη Επιστήμη του Δικαίου

του χειμερινού εξαμήνου ή τις Δικονομίες του εαρινού, μαθήματα στα οποία το ποσοστό αποτυχίας κυμάνθηκε σε ακραία αλλά δυστυχώς όχι πρωτοφανή επίπεδα. Και μέσα σε όλο αυτό το κλίμα δε μπορούμε παρά να θίξουμε τις guest star εμφανίσεις του πολυσυζητημένου κ. Ρούσσου. Το προηγούμενο διάστημα ο συγκεκριμένος καθηγητής προκάλεσε γύρω από το όνομά του αλλεπάλληλες συζητήσεις μέσα στο Σύλλογο με τη ρατσιστική συμπεριφορά του απέναντι σε αλλοδαπούς φοιτητές (μαζικά κοψίματα, ενώ πολλές φορές αρνήθηκε ακόμα και να τους εξετάσει!), με τις δηλώσεις του ότι δεν είναι διατεθειμένος να δίνει «κοινωνικά» πτυχία όπως ο ίδιος τα αποκάλεσε, προβαίνοντας σε έλεγχο πολιτικών φρονημάτων και με αποκορύφωμα να μη διστάσει να φέρει μπράβους στη σχολή καταλύοντας έτσι την έννοια του Ασύλου. Όπως είναι φυσικό ο Σύλλογος δεν άφησε αναπάντητες τέτοιες προκλήσεις

πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος και αποσυγκρότηση του φοιτητικού συνδικαλισμού. Αναλυτικότερα ήδη από πέρυσι έγιναν ξεκάθαρα πια κινήσεις για την εφαρμογή διατάξεων του νόμου-πλαίσιο, όπως αυτή της λίστας συγγραμμάτων και της καθιέρωσης της εξεταστικής περιόδου από τέσσερις σε τρεις βδομάδες. Όσον αφορά στη λίστα έδειξε από νωρίς τις περιορισμένες δυνατότητες της όταν στις προηγούμενες εξεταστικές χαώθηκε η ύλη, ενώ καταργήθηκε η επί ίσοις όροις εξέταση, καθώς τα θέματα εξέτασης τέθηκαν ανάλογα με το σύγγραμμα που είχε επιλέξει ο κάθε φοιτητής. Ταυτόχρονα και το νέο ακαδημαικό έτος ξεκίνησε με τον εκβιασμό από πλευράς Υπουργείου στο Τμήμα ότι αν δεν εφαρμοστεί ο Πρότυπος Εσωτερικός Κανονισμός τα μεταπτυχιακά προγράμματα σε όλους τους τομείς πλην του Τομέα Δημοσίου δεν θα υλοποιηθούν.

Στην πυρά της Ιεράς Εξετα...στικής!

σπορ της εξέτασης και επιτήρησης, αλλά φαίνεται πως οι συνάδελφοί του και ιδίως καθηγητές του Ιδιωτικού Τομέα προβαίνουν σε απαράδεκτες τακτικές και ζητούν με περισσό θράσος ταυτότητες σε φοιτητές και αναγραφή

ονομάτων όσων ζητούν να πάνε στις τουαλέτες! Χ α ρ α κ τ η ρ ι σ τ ι κ ή

και μετά από ισχυρές πιέσεις στο τμήμα των καθηγητών έχει κινηθεί ήδη η διαδικασία για την υποβολή του εν λόγω καθηγητή σε Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ).Η διεξαγωγή της συνεχίζει να αποτελεί διακύβευμα και είναι μια ακόμη μάχη που οφείλει να δώσει ο Σύλλογος. Στο σημείο αυτό αξίζει να τονισθεί ότι η σχολή μας δεν έμεινε έξω από τη συνολική προσπάθεια της Κυβέρνησης να προωθήσει πτυχές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που στοχεύει στην εντατικοποίηση και

Απέναντι σε όλα αυτά η μόνο διέξοδος για τον φοιτητικό Σύλλογο είναι η συλλογικοί αγώνες γιατί με αυτούς μόνο μπορεί να πετύχει απτές, υλικές νίκες. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι δεν εφαρμόστηκε η διάταξη για την καθιέρωση τριών εβδομάδων εξεταστικής και έτσι εξακολουθεί να ισχύει το παλιό σύστημα των τεσσάρων εβδομάδων που κ α τ ο χ υ ρ ώ ν ε ι α ν θ ρ ώ π ι ν ο υ ς ρυθμούς σπουδών,

ΟΜΠΑΜΑ: Η ΑΛΛΑΓΗ... ΑΡΓΗΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!!! Τη 4 Νοεμβρίου του 2008 ο αμερικανικός λαός εναπόθεσε τις προσδοκίες του για ένα ελπιδοφόρο και προσφιλές μέλλον στην <<αλλαγή >>που ευαγγελιζόταν ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των Hνωμένων Πολιτειών Αμερικής ,Μπαράκ Ομπάμα .Σε μια πρώτη προσέγγιση ιχνηλατώντας το πολικό σκηνικό πριν την εκλογή του πρώτου αφροαμερικανού προέδρου θα μπορούσε να διαπιστωθεί μια γενικότερη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στις ιμπεριαλιστικές πολιτικές του ρεπουμπλικανικού κόμματος και απερχόμενου προέδρου G.W.Bush. Mέσα σε αυτό το πλαίσιο η <<αλλαγή που όλοι μπορούν να πιστέψουν>> τόσο σε επίπεδο εσωτερικής όσο και σε επίπεδο εξωτερικής πολίτικης έδωσε το έρεισμα για την εκλογική άνοδο του Μπαράκ Ομπάμα.Ο νέος πρόεδρος της Αμερικής, παρά το ότι αναδείχτηκε από το ίδιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα, τροφοδότησε με ελπίδες τον αμερικανικό λαό για την απόσυρση των στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, τη παύση της λειτουργίας του φρικαλέου Γκουαντάναμο και των αναίσχυντων πρακτικών των δεσμοφυλάκων του ,καθώς την αναγέννηση του παραλυμένου κοινωνικού κράτους. Παράλληλα ένα σωρό «προοδευτικοί» διανοούμενοι έδωσαν τη στήριξη τους, με ή χωρίς επιφυλάξεις. Οι ελπίδες αυτές αποδείχτηκαν ότι δεν ήταν τίποτα παραπάνω από φρούδες και ευχολόγια για την ανάδειξη ενός νέου προέδρου μοντέλου Κένεντι. Και αυτό γιατί καμία από τις βασικές προεκλογικές υποσχέσεις του Μπαράκ Ομπάμα δεν υλοποιήθηκαν. Αντιθέτως αναιρεθήκαν συνεχίζοντας με αυτό το τρόπο την ιμπεριαλιστική αμερικανική πολιτική τη πολιτική που για να προωθήσει τα κερδοσκοπικά συμφέροντα της καταργεί το κοινωνικό κράτος ,τη πολιτική των βασανιστηρίων και των στρατοπέδων συγκέντρωσης .Πιο συγκεκριμένα τα στρατεύματα της Μέσης Ανατολής όχι μονό συνέχισαν την κατοχική και <<τρομοκρατική>> τους δράση απέναντι στους λαούς του Ιράκ και του Αφγανιστάν, αλλά και στο τελευταίο με τις ευλογιές του κογκρέσου αυξήθηκαν σε αριθμό. Οι επεκτατικές πολικές των ΗΠΑ και της ευροαντλαντικησ συμμαχίας {ΝΑΤΟ}προωθηθήκαν και προωθούνται το εκλέγει πρόεδρο αναδεικνύοντας ότι η μεγάλη αλλαγή περιορίστηκε στα φυσικά πρόσωπα και όχι στη μεταστροφή της αντιλαϊκής πολίτης του μεγάλου κεφαλαίου. Παράλληλα ,η δέσμευση του Ομπάμα για το κλείσιμο του Γκουαντάναμο δεν υλοποιήθηκε με αποτέλεσμα το αμερικανικό κράτος να συνεχίζει την βάναυση κράτηση <<τρομοκρατών>> στο έδαφος της Κούβας .Τα βασανιστήρια ,οι παράνομες εισαγωγές υπόπτων και οι αναίτιες κρατήσεις που παραβιάζουν τις παγκόσμιες συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα διαγράφουν την εικόνα ενός προέδρου

που πολλά υπόσχεται αλλά σε περισσότερα συμβιβάζεται και συνθηκολογεί. Σε περίοδο μάλιστα οικονομικής κρίσης ο Όμπαμα και το κογκρέσο επέλεξαν να ενισχύσουν τις αυτοκινητοβιομηχανίες και τα GOLDEN BOYS με δισεκατομμύρια δολάρια με στόχο να ξεπεράσουν την ύφεση που οι ίδιοι δημιούργησαν!!! Σε αυτό το σημείο άξια λογού θα μπορούσε να θεωρηθεί η στροφή του Ομπάμα στην ανοικοδόμηση του κοινωνικού κράτους και την στήριξη και την προσπάθεια ίδρυσης ενός παναμερικανικού συστήματος υγείας και ασφάλισης. Συμφωνά με τις τελευταίες δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ ο αμερικανός

λαός δικαιούται ένα νέο σύστημα υγείας το όποιο δεν θα είναι αποκλειστικά κερδοσκοπικό πεδίο δράσης είναι ασφαλιστικών εταιρειών και των <<lobbiston>> των φαρμακοβιομηχανιών. Σε μια ιστορική ανάδρομη η Χλιαρή Κλίντον ως πρώτη κύρια των ΗΠΑ είχε αποπειραθεί να υλοποιήσει την πολιτική της καθολικής ιατρικής περίθαλψης. Η μεταστροφή του μοντέλου Νίξον που παρείχε υπερεξουσίες στις ασφαλιστικές εταιρίες στην ιδιωτικοποιημένη υγεία και στην άρση του κοινωνικού κράτους φάνταζε σαν όνειρο στα μάτια εκατομμυρίων ανασφάλιστων Αμερικανών (30.000.000 Αμερικανοί χωρίς ασφαλεια-18.000 πεθαίνουν κάθε χρόνο χωρίς ασφάλεια). Η υπόσχεση όμως των δημοκρατικών και της Χλιαρή Κλίντον γρήγορα διαψεύστηκε ύστερα από το χρηματισμό της ίδιας και μελών του Κογκρέσου από έμπιστες των ασφαλιστικών εταιρειών και των φαρμακοβιομηχανιών. Κάτω από αυτές τις συνθήκες οι υποσχέσεις του νέου προέδρου ακούγονται σαν λόγια του ίδιου παραμυθιού.

Υπό αυτούς τους ορούς καθίσταται επιτακτική ανάγκη για τον αμερικανικό λαό αλλά και των υπόλοιπο κόσμο να συνειδητοποιήσει ότι τελικά τα πρόσωπα δεν αλλάζουν τις πολιτικές, ποσο μάλλον όταν ,όπως και στην περίπτωση Ομπάμα. Αλλιώς με αυτή τη λογική κάθε 5 χρόνια θα είμαστε θεατές στην ιδία παράσταση με διαφορετικούς ηθοποιούς. Ωστόσο αν κάτι βελτιώνει τα πράγματα , αυτό είναι οι συλλογικοί μας αγώνες. Μέσα τούτο το πλαίσιο είναι ζωτικής σημασίας αναγκαιότητα ο λαός, με μαζικούς και συλλογικούς αγώνες, να διεκδικήσει την παύση της ιμπεριαλιστικής πολίτικης του ΝΑΤΟ και της μιλιταριστικής και οικονομικής του επιβολής, να διεκδικήσει την παύση λειτουργίας της φρικαλεότητας που ονομάζεται Γκουαντανάμο, να διεκδικήσει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, να παλέψει τελικά, τελικά για όλα αυτά που του ανήκουν!!!

και από την απομάκρυνση μορφών καθηγητικής αυθαιρεσίας που στο όριο τους αντιπροσωπεύει χαρακτηριστικά ο κ. Ρούσσος. Αυτές οι νίκες του Συλλόγου ήταν μόνο η αρχή σε μία μάχη που παραμένει ακόμα ανοιχτή, τη μάχη απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Απέναντι στα σχέδια που ετοιμάζουν για μας, χωρίς εμάς, εμείς προτάσσουμε τις συλλογικές διεκδικήσεις και τους νικηφόρους αγώνες μας!

απ’ το αυτί... και στον πρύτανη!ΤΣΕΚΟΥΡΙ, το αγαπημένο gadgetακι των καθηγητών

της σχολής!