Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ...

120
Σ Σ ω ω κ κ ρ ρ ά ά τ τ η η Β Β . . Σ Σ ί ί σ σ κ κ ο ο υ υ Β Β Β ε ε ε λ λ λ τ τ τ ι ι ι ω ω ω μ μ μ έ έ έ ν ν ν η η η Β Β Β Έ Έ Έ κ κ κ δ δ δ ο ο ο σ σ σ η η η 2 2 2 0 0 0 1 1 1 5 5 5 Τ Τ ο ο θ θ α α ύ ύ μ μ α α τ τ ο ο υ υ Ε Ε Λ Λ Λ Λ Η Η Ν Ν Ι Ι Κ Κ Ο Ο Υ Υ Π Π Ο Ο Λ Λ Ι Ι Τ Τ Ι Ι Σ Σ Μ Μ Ο Ο Υ Υ Ι Ι δ δ έ έ ε ε ς ς - - Α Α π π ό ό ψ ψ ε ε ι ι ς ς - - Σ Σ χ χ ό ό λ λ ι ι α α Τ Τ ο ο α α ν ν υ υ π π έ έ ρ ρ β β λ λ η η τ τ ο ο π π ο ο λ λ ι ι τ τ ι ι σ σ τ τ ι ι κ κ ό ό μ μ ε ε γ γ α α λ λ ε ε ί ί ο ο κ κ α α ι ι η η δ δ ι ι α α σ σ τ τ ρ ρ έ έ β β λ λ ω ω σ σ η η τ τ ω ω ν ν ι ι σ σ τ τ ο ο ρ ρ ι ι κ κ ώ ώ ν ν γ γ ε ε - - γ γ ο ο ν ν ό ό τ τ ω ω ν ν , , μ μ ε ε α α φ φ ο ο ρ ρ μ μ ή ή τ τ α α ε ε κ κ π π λ λ η η κ κ τ τ ι ι κ κ ά ά α α - - ν ν α α σ σ κ κ α α φ φ ι ι κ κ ά ά ε ε υ υ ρ ρ ή ή μ μ α α τ τ α α σ σ τ τ ο ο λ λ ό ό φ φ ο ο « « Κ Κ α α σ σ τ τ ά ά » » τ τ η η ς ς Α Α μ μ φ φ ί ί π πο ο λ λ η η ς ς . . Θ Θ ε ε σ σ σ σ α α λ λ ο ο ν ν ί ί κ κ η η 2 2 0 0 1 1 5 5

Transcript of Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ...

Page 1: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

ΣΣωωκκρράάττηη ΒΒ.. ΣΣίίσσκκοουυ

ΒΒΒεεελλλτττιιιωωωμμμέέένννηηη ΒΒΒ’’’ ΈΈΈκκκδδδοοοσσσηηη 222000111555

ΤΤοο θθααύύμμαα ττοουυ ΕΕΛΛΛΛΗΗΝΝΙΙΚΚΟΟΥΥ

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΣΣΜΜΟΟΥΥ

ΙΙδδέέεεςς--ΑΑππόόψψεειιςς--ΣΣχχόόλλιιαα

ΤΤοο ααννυυππέέρρββλληηττοο πποολλιιττιισσττιικκόό μμεεγγααλλεείίοο κκααιι ηη δδιιαασσττρρέέββλλωωσσηη ττωωνν ιισσττοορριικκώώνν γγεε-- γγοοννόόττωωνν,, μμεε ααφφοορρμμήή τταα εεκκππλληηκκττιικκάά αα--νναασσκκααφφιικκάά εευυρρήήμμαατταα σσττοο λλόόφφοο ««ΚΚαασσττάά»» ττηηςς ΑΑμμφφίίπποολληηςς..

ΘΘεεσσσσααλλοοννίίκκηη 22001155

Page 2: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

1

Σωκράτη Β. Σίσκου

ΒΒεελλττιιωωμμέέννηη ΒΒ’’ ΈΈκκδδοοσσηη 22001155

Το θαύμα του

ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Ιδέες-Απόψεις-Σχόλια

Το ανυπέρβλητο πολιτιστικό μεγαλείο και η διαστρέβλωση των ιστορικών γε- γονότων, με αφορμή τα εκπληκτικά α-νασκαφικά ευρήματα στο λόφο «Καστά» της Αμφίπολης.

Θεσσαλονίκη 2015

Page 3: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

2

© Β’ Έκδοση: Ιούλιος 2015

-----------------------------

ΣΩΚΡΑΤΗΣ Β. ΣΙΣΚΟΣ

Κοσμοπούλου αρ.14

Τηλ. 2310. 827.131

ISBN 978-960-9763-14-1

Η πολιτιστική αυτή έρευνα αφιερώ-νεται στον αξιοπρεπή και μετριοπαθή Έλ-ληνα, που πιστεύει στην αληθινή δημο-κρατία και στο κράτος δικαίου, που αγωνί-ζεται για κοινωνική δικαιοσύνη, που ονει-ρεύεται μια πολιτισμένη Ευρώπη των λαών και της ειρήνης και που αγαπά με πάθος, αλλά χωρίς φανατισμούς, την πατρίδα του, ενώ ταυτόχρονα σέβεται τους άλλους λαούς.

Εικόνα Εξώφυλλου

«Ο Λέων της Αμφιπόλεως»

σε υδατογραφική απεικόνιση

Page 4: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

3

ΜΕΡΟΣ Α΄

1. Αποδοχή και Αντιρρήσεις

Ένας Έλληνας, ο οποίος δεν είχε την ευκαιρία να έρθει σε ε-

παφή με ξένους κάποιου πνευματικού επιπέδου και με εξειδικευ-

μένα πολιτιστικά ενδιαφέροντα, δεν θα μπορέσει να κατανοήσει σε

βάθος την αιτία του θαυμασμού τους για το μεγαλείο και τα ανυ-

πέρβλητα επιτεύγματα του ελληνικού πολιτισμού, αλλά και της

δυσπιστίας τους από τη σύγκρισή του με τη σύγχρονη Ελλάδα.

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, η δυσπιστία γι’ αυτό το πολιτι-

στικό θαύμα έχει βαθύτερες τις ρίζες της σε πολιτικοφιλοσοφικά ι-

δεολογήματα, που έχουν τεθεί από μια μερίδα του ελληνικού και

ευρωπαϊκού πνευματικού κόσμου, με βασικό στόχο να τεθούν α-

προσπέλαστες γραμμές ανάμεσα στον αρχαίο και στο σύγχρονο

ελληνικό κόσμο. Όμως, οι ξένοι, κι όταν ακόμα προσπαθούν να οι-

κειοποιηθούν τα επιτεύγματα του ελληνικού πολιτισμού, σπάνια

αμφισβητούν την ύπαρξη του ασύγκριτου μεγαλείου του. Αντίθετα,

οι Έλληνες που ασκούν κριτική και ερμηνεύουν τα επιτεύγματα του

αρχαίου ελληνικού κόσμου, από ένα ιδεοπολιτικό πρίσμα αμφι-

σβήτησης και αρνητικής προδιάθεσης, θέτουν θέματα που αναπό-

τρεπτα μειώνουν την αίγλη του. Πρόκειται για μια αντίφαση, η ο-

ποία τροφοδοτεί με επιχειρήματα όσους ξένους, για λόγους πολιτι-

κούς ή γεωστρατηγικούς, επιχειρούν να μειώσουν την αξία αυτού

του πολιτιστικού θαύματος ή να το οικειοποιηθούν πλαστογραφών-

τας τα ιστορικά γεγονότα.

Αυτή η αντίφαση ενός ιδιότυπου «ελληνικού ανθελληνισμού»,

μια σπάνια για τον υπόλοιπο κόσμο μορφή εθνικής πολιτιστικής

κριτικής, μας απασχόλησε εδώ και πολλές δεκαετίες. Κείμενά μου

με αυτού του είδους τους προβληματισμούς δημοσιεύτηκαν, κατά

Page 5: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

4

καιρούς, χωρίς να έχουν μια ενιαία και ολοκληρωμένη μορφή. Αυ-

τός είναι μάλλον ο λόγος που, χρησιμοποιώντας μια περισσότερο

προσωπική και φιλική επικοινωνία με τον αναγνώστη, με ύφος α-

πλό και εκλαϊκευμένο, θα επιχειρήσω μια πάρα πολύ σύντομη, ευ-

κολοκατανόητη και ταξινομημένη παρουσίαση σ’ αυτή την πραγ-

ματεία, σ’ αυτή την πολιτιστική ερευνητική εργασία, αυτού του προ-

βλήματος, αποφεύγοντας τις δυσνόητες και πολύπλοκες εξειδικευ-

μένες φιλοσοφικές προσεγγίσεις των ανθρώπων της (πραγματικής

ή υποθετικής και διαφημιζόμενης) διανόησης.

Ας ξαναγυρίσουμε στην αρχική και αναμφισβήτητη διαπίστω-

ση. Γιατί οι περισσότεροι ξένοι διανοούμενοι ή ακόμα και συνηθι-

σμένοι άνθρωποι κάποιου μορφωτικού επιπέδου, εκφράζουν έναν

απεριόριστο θαυμασμό για τον ελληνικό πολιτισμό, πολύ μεγαλύ-

τερο σε σύγκριση με ορισμένους Έλληνες, που θεωρούνται φυσι-

κοί φορείς αυτού του πολιτισμού; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη.

Πριν από τρεις, περίπου, χιλιετίες, άρχισε να αναπτύσσεται στον

ελληνικό χώρο ένα πρωτόγνωρο είδος πολιτισμού, που ξεκίνησε

από μυθολογικές, ιστορικές ή φιλοσοφικές αναζητήσεις και κατέλη-

ξε σε απαράμιλλα έργα τέχνης. Σ’ αυτόν τον πολιτισμό, ο άνθρω-

πος, η κοινωνία ή ο τρόπος διακυβέρνησης ενός λαού, αποτελούν

αντικείμενο εξονυχιστικής έρευνας και φιλοσοφικών αναζητήσεων,

με στόχο την αλήθεια, την τελειότητα και την αρμονία.

Σχετικά πρόσφατα (Μάρτης 2015), δημοσιεύτηκε στη γαλλική

εφημερίδα «Le Figaro», ένα διαφημιστικό κείμενο για το έργο «Η

Οδύσσεια ή το ελληνικό θαύμα» του συγγραφέα Luc Ferry. Οι επε-

ξηγήσεις για την προβολή του έργου θα μπορούσαν να έχουν μια

γενικότερη ισχύ, για το συνολικό θαύμα του ελληνικού πολιτισμού.

Στο κείμενο επισημαίνεται η μεγαλοπρέπεια, το πνευματικό μεγα-

λείο μιας εποποιίας, «η οποία διδάσκεται, μετά την πρώτη της εμ-

φάνιση, επί εικοσιοχτώ αιώνες στα σχολεία όλου του κόσμου και

αποτελεί τη μήτρα όλης της ιστορίας της φιλοσοφίας».

Η αναφορά γι’ αυτό το παγκόσμιο ενδιαφέρον «του ελληνικού

θαύματος» δεν είναι απλό λεκτικό σχήμα. Σε απομακρυσμένα χω-

ριά της Λατινικής Αμερικής συναντά κάποιος ανθρώπους με ονό-

ματα από την ελληνική ιστορία και μυθολογία. Στην Ισπανία, ο κα-

θηγητής Χουάν Κοντέρχ, είχε δημιουργήσει ιστοσελίδα για μετά-

δοση καθημερινού δελτίου ειδήσεων στα αρχαία ελληνικά. Μαθη-

Page 6: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

5

τές Λυκείου στη Γαλλία προσπάθησαν να εκδώσουν εικονογραφη-

μένο περιοδικό στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Πολλοί από μας,

συνταξιδεύοντας, είτε στην Ελλάδα είτε στο Εξωτερικό, με άγνω-

στους συνεπιβάτες μας, τους ακούσαμε με κάποια έκπληξη, αλλά

πολλές φορές και άγνοια των αρχαίων κειμένων, να απαγγέλλουν

στα αρχαία ελληνικά στίχους από τον Όμηρο, το Σοφοκλή ή τον

Ευριπίδη. Δεν είναι απλά και μεμονωμένα περιστατικά. Είναι ένα

γενικότερο πολιτιστικό φαινόμενο που εξακολουθεί να ασκεί έναν

παγκόσμιο θαυμασμό και γοητεία, τρεις χιλιετίες, όπως επισημαί-

νεται στο σχόλιο της Figaro, από την εμφάνιση αυτού του πολιτι-

στικού ελληνικού θαύματος.

Μερικές φορές κάποια τέτοια γεγονότα μας αφήνουν άφω-

νους, γιατί είναι δύσκολο να εξηγηθούν με ερμηνευτικά λεκτικά

σχήματα της απλής λογικής. Πριν από χρόνια παρακολούθησα στη

γαλλική τηλεόραση την εκπομπή του Julien Lepers «ερωτήσεις για

έναν πρωταγωνιστή». Πρόκειται για ένα πολιτιστικό παιχνίδι στο

οποίο συμμετέχουν, κυρίως, νέοι, με υψηλό δείκτη νοημοσύνης και

εξειδικευμένες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Η αναγνωρισμένη ποιό-

τητα της εκπομπής, αποτελεί προφανώς την αιτία που εξακολουθεί

μέχρι σήμερα, μετά την παρέλευση τριών δεκαετιών με τον ίδιο

παρουσιαστή, να παρακολουθείται από τον γαλλόφωνο κόσμο ό-

λης της υφηλίου.

Σ’ εκείνη την εκπομπή, ανάμεσα στους τέσσερις επιλεγμένους

υποψήφιους, που θα έπρεπε να απαντήσουν σε «γενικές πολιτι-

στικές ερωτήσεις» γύρω από τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, υ-

πήρχε και μια ελληνικής καταγωγής φοιτήτρια γαλλικού πανεπι-

στημίου. Υπήρχαν δυο Γάλλοι κι ένας Αφρικανός από χώρα της

γαλλόφωνης Δυτικής Αφρικής, ο οποίος μετεκπαιδευόταν σε γαλ-

λικό πανεπιστήμιο.

Πριν τεθούν οι ερωτήσεις, ο παρουσιαστής επισήμανε, μισο-

αστεία μισοσοβαρά, πως η Ελληνίδα ήταν λογικό να βρίσκεται, λό-

γω καταγωγής και ελληνικής παιδείας, σε ευνοϊκότερη θέση.

Πραγματικά, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια του παιχνιδιού, είχε

εκπληκτικές ιστορικές και αρχαιολογικές γνώσεις, αλλά τελικά ως

«μεγάλος πρωταγωνιστής» αναδείχτηκε ο Αφρικανός. Αυτός ο τα-

λαντούχος έγχρωμος παίχτης ο οποίος, όπως ομολόγησε, δεν είχε

ποτέ επισκεφθεί την Ελλάδα κι ούτε είχε Έλληνες φίλους, ήταν έ-

Page 7: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

6

νας εκπληκτικός γνώστης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Θυ-

μόταν χρονολογίες, ιστορικά γεγονότα, ονόματα ή μυθολογικές

αφηγήσεις. Απαντούσε με ευχέρεια και άνεση, κερδίζοντας πόν-

τους στον αριθμητικό χρονοδείκτη. Αποδείχτηκε, ο άγνωστος αυ-

τός νεαρός, ο οποίος δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με την Ελ-

λάδα, ένας εκπληκτικός γνώστης του ασύγκριτου ελληνικού πολι-

τισμού. Ενός πολιτισμού, τον οποίο στη χώρα μας απαξιώνει μια

σημαντική μερίδα του λεγόμενου κόσμου του πνεύματος και της

διανόησης, γνωστή ως ομάδα των «αναθεωρητών της ιστορίας».

Το θέμα, από πλευράς Ευρωπαίων αναθεωρητών, βασίζεται

στα πολιτικά σχέδια και τις μεγαλεπήβολες αυτοκρατορικές επιδιώ-

ξεις του Καρλομάγνου, για να ενώσει, κάτω από το σκήπτρο του,

τα ευρωπαϊκά κράτη και να δημιουργήσει, από τη διαλυμένη πα-

λιά, μια νέα ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Ο Καρλομάγνος ή Κάρολος ο Μέγας, γιος του Πιπίνου του

Βραχύ και εγγονός του Σαρλ Μαρτέλ, γνωστού από τη νίκη του στο

Πουατιέ της Γαλλίας όπου καθηλώθηκε η κατακτητική ορμή των

Αράβων Μαυριτανών της Ισπανίας προς το εσωτερικό της Ευρώ-

πης, συγκυβέρνησε με τον αδερφό του Καρλομάν το φράγκικο

κράτος που ίδρυσε ο πατέρας του. Το 768 μ.Χ. είχε πεθάνει ο Πι-

πίνος και τα δυο αδέρφια συγκυβέρνησαν ως το 771. Όταν, μετά

από ανεξακρίβωτη1 αιτία, πέθανε ο Καρλομάν και ο Κάρολος ο

1ος ανακηρύχτηκε ο μοναδικός ηγέτης των Φράγκων, έμεινε στην

ιστορία ως ο Κάρολος ο Μέγας και «ο πατέρας της Ευρώπης». Ο

τελευταίος αυτός τίτλος δικαιολογεί και τις προσπάθειες κάποιων

Ευρωπαίων αναθεωρητών, να θεωρούν ως αρχή δημιουργίας της

Ευρώπης και της ευρωπαϊκής ιστορίας το έτος 800, όταν ο Καρλο-

μάγνος αναγορεύτηκε, από τον Πάπα στη Ρώμη και μετά στην Εξ

Λα Σαπέλ (που αργότερα μετονομάσθηκε σε Άαχεν) αυτοκράτορας

της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και βασιλιάς των Φράγκων.

Για να κατανοηθεί καλύτερα η αιτία της μεταγενέστερης προ-

σπάθειας για αναθεώρηση της ευρωπαϊκής ιστορίας, θα πρέπει να

πραγματοποιήσουμε σύντομη αλλά περιεκτική επισκόπηση της

εποχής του Καρλομάγνου. Σ’ αυτή βρίσκονται οι ρίζες της πολιτι-

στικής και θρησκευτικής σύγκρουσης της Δύσης, με τους Έλληνες

και τον ελληνικό πολιτισμό.

Page 8: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

7

Η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε παλαιότερα διαλυθεί,

ενώ η Ανατολική, με έδρα τη Νέα Ρώμη (Κωνσταντινούπολη) είχε

δημιουργήσει έναν εκπληκτικό πολιτισμό. Στην αρχή του 7ου αιώνα,

ο αυτοκράτορας Ηράκλειος αναγνώρισε την ελληνική, ως επίσημη

γλώσσα της αυτοκρατορίας και κατάργησε τον λατινικό τίτλο του

αξιώματός του (Imperator Caesar Augustus) για να τον αντικατα-

στήσει με το «Βασιλεύς».

Από την περίοδο αυτή, κατά τον βυζαντινολόγο Γ. Οστρογ-

κόρσκι αλλά και την πλειονότητα των Ευρωπαίων ιστορικών, η

Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μετατρέπεται σε Ελληνική. Όχι

βέβαια με την έννοια πως όλοι οι πολίτες ήταν Έλληνες, αλλά από

το γεγονός πως ήταν σχεδόν όλοι ελληνόφωνοι και η ελληνική

γλώσσα ήταν η επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας.

Το δυτικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και πριν από

τον Καρλομάγνο, βρισκόταν σε μια κατάσταση πολιτιστικής βαρ-

βαρότητας. Σε πολλά σημεία της Ευρώπης, κυρίως προς τα βό-

ρεια και βορειοανατολικά, δεν είχε ακόμα διαδοθεί ο Χριστιανισμός.

Η άγρια σφαγή στο Verden2, τον Οκτώβρη του 782, δείχνει τις

προθέσεις του Καρλομάγνου για να εκχριστιανίσει και να υποτάξει

τους παγανιστές Σάξονες της Γερμανίας. Αλλά και στο τέλος του

10ου αιώνα3, οι βόρειοι γερμανικοί λαοί δεν είχαν εκπολιτιστεί κι

εκχριστιανιστεί. Γι’ αυτό ίσως και ο Ερνέστος Ρενάν, στην «Προ-

σευχή του στην Ακρόπολη», συμπεριλαμβάνει και τους Germains

στους λαούς στους «péniblement civilisés» (επίπονα, δύσκολα εκ-

πολιτισθέντες). Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός της θανάτωσης,

το 997, του επισκόπου της Πράγας Αδελβέρτου από τους Πρώ-

σους της Βαλτικής, τους οποίους προσπάθησε να εκχριστιανίσει.

Από την πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και σ’

όλη τη σκοταδιστική περίοδο του Μεσαίωνα που ακολούθησε, η

Κωνσταντινούπολη, η Νέα Ρώμη, ως πρωτεύουσα της μοναδικής

Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ήταν το αναγνωρισμένο κέντρο του ευ-

ρωπαϊκού πολιτισμού. Ήταν όμως πλέον, μετά τον Ηράκλειο, για

τους Δυτικούς η ελληνική αυτοκρατορία η οποία δεν είχε το δικαί-

ωμα να θεωρείται ως διάδοχος της ρωμαϊκής. Αυτή την εποχή δεν

είχε ακόμα καθιερωθεί ο όρος «Βυζάντιο». Αυτός ο χαρακτηρισμός

της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ήταν μια σκόπιμη νέα

ονοματολογία, η οποία επινοήθηκε από τους αναθεωρητές της ι-

Page 9: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

8

στορίας του 19ου αιώνα, για να αποκοπεί οποιαδήποτε πολιτιστική

σύνδεση του ανατολικού τμήματος της αυτοκρατορίας και να κα-

ταστεί το δυτικό ο μοναδικός κληρονόμος της. Γι’ αυτό, η ανακήρυ-

ξη και η πρώτη στέψη του Καρλομάγνου ως ηγέτη μιας Αγίας Ρω-

μαϊκής Αυτοκρατορίας από τον Πάπα στη Ρώμη, είχε διπλό στόχο.

Να τον αναδείξει ως φυσικό κληρονόμο της αυτοκρατορίας, αλλά

και να αναβαθμίσει τη θέση του Πάπα ως ηγέτη όλης της χριστια-

νοσύνης. Γι’ αυτό και το θρησκευτικό σχίσμα, με κύρια αιτία τα

πρωτεία του Πάπα, ήταν κάτι ως «προαναγγελθείσα προφητεία».

Ήταν ένα γεγονός που θα ακολουθούσε αναπότρεπτα.

Μετά τη στέψη του Καρλομάγνου, οι πολίτες της ανατολικής

αυτοκρατορίας χαρακτηρίζονταν, ολοένα και πιο εχθρικά, Graeci κι

όχι Ρωμιοί. Οι Έλληνες, θεωρούνταν πλέον ως οι παράνομοι διεκ-

δικητές του μεγαλείου της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αυτή η αντί-

ληψη θεμελιώθηκε, με την ολική υλοποίηση των επιδιώξεων του

Καρλομάγνου για την πολιτική και εθνική ενοποίηση της Δυτικής

Ευρώπης. Ταυτόχρονα αποτέλεσε την αρχή για μια απαξίωση του

grec (του κλέφτη, του απατεωνίσκου, του χαρτοπαίκτη κ.λπ. Έλλη-

να, όπως επεξηγούσαν τα γαλλικά λεξικά και μέχρι πριν από τον Β’

Παγκόσμιο Πόλεμο), ο οποίος δεν ήταν άξιος να θεωρηθεί κληρο-

νόμος ακόμα κι αυτής της αρχαίας ελληνικής κληρονομιάς. Ήταν η

αρχή ενός πολιτικού και πολιτιστικού σχίσματος, μεταξύ της Δύσης

και του ελληνικού κόσμου της Ανατολής, που θα το ακολουθούσε

και το θρησκευτικό σχίσμα ανάμεσα στην καθολική και στην ορθό-

δοξη χριστιανική εκκλησία. Η σύμπνοια ή, ορθότερα, η λυκοφιλία

ανάμεσα στις επιδιώξεις του Καρλομάγνου και της Δυτικής Εκκλη-

σίας, ήταν επωφελής και για τους δυο.

Σε άρθρο που δημοσίευσε στην «Εφημερίδα των Λογίων» ο

ιστορικός Πωλ Λεμέρλ με τίτλο «Présence de Byzance»4, για να

τονίσει την έντονη πολιτική, θρησκευτική και πολιτιστική παρουσία

του Βυζαντίου στην ιστορία, αναλύεται ο συγκρουσιακός χαρακτή-

ρας των Δυτικοευρωπαίων με τους Graeci. Αφού πρώτα περιγρά-

φει τα συγκλονιστικά συναισθήματά του όταν βρέθηκε στο Μιστρά

και το θαυμασμό του για τα καλλιτεχνικά και αρχιτεκτονικά αρισ-

τουργήματα του Βυζαντίου, γράφει:

«Είναι αλήθεια πως το άλλο μισό του χριστιανικού κόσμου (η

Δύση), παρουσίασε το Βυζάντιο πολύ διαφορετικά. Καθώς η Ανα-

Page 10: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

9

τολική Αυτοκρατορία είχε, για μεγάλο διάστημα επιβιώσει, είχε δη-

μιουργηθεί η εντύπωση πως ήταν ο διαχειριστής της ελληνικής

παράδοσης, ο νόμιμος κληρονόμος των Ρωμαίων και ο εγγυητής

της πρωτότυπης καθαρότητας της (χριστιανικής) πίστης. Στη Δύ-

ση, κατά το Μεσαίωνα, οι αντιπαλότητες και οι δογματικές αντιλή-

ψεις για τη Μοναρχία και τις ολοκληρωτικές θέσεις της (παπικής)

εκκλησίας, αλλά και η κολεγιακή και πολιτική αντίληψη της Κων-

σταντινούπολης, οδήγησαν αργά σε μια νοοτροπία σχίσμα-

τος…[…]. Η βυζαντινή Ορθοδοξία έγινε για τη Δύση «αιρετική, χά-

νοντας έτσι το δικαίωμα του σεβασμού, αλλά και της ύπαρξής

της». Με βάση αυτή την άποψη, συνεχίζει ο Λεμέρλ, οδηγήθηκαν

οι Δυτικοί στη διαμόρφωση μιας γενικευμένης γνώμης στους ευ-

ρωπαϊκούς λαούς, πως οι Έλληνες θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται

ως «αποδιοπομπαίοι τράγοι, ως αιρετικοί και ως δόλιοι και ανα-

ξιόπιστοι5». Τώρα υπήρχε η αιτιολογική βάση για την εφαρμογή

μιας καταστροφικής πολιτικής και με στρατιωτικά μέσα, αλλά και με

οικονομικές δυσχέρειες και εμπόδια. Κάποιος, μέσα από αυτή την

ανάλυση, θα μπορούσε να διαπιστώσει ανάγλυφη τη νοοτροπία

και την πολιτική των χωρών της Ευρωζώνης, κατά την μεγάλη οι-

κονομική ευρωπαϊκή κρίση του 2009, όταν ο «δόλιος Έλληνας» (le

perfide) μετατράπηκε, και από δικά του λάθη, και πάλι σε «bouc

émissaire» (σε αποδιοπομπαίο τράγο), κατά την έκφραση του Λε-

μέρλ.

Ο Aυστριακός ιστορικός και βυζαντινολόγος Otto Mazal, ερευ-

νητής και θαυμαστής, όπως ο Στήβεν Ράνσιμαν, του συκοφαντη-

μένου από τους Δυτικούς βυζαντινού πολιτισμού, είναι το ίδιο α-

ποκαλυπτικός με τον Λεμέρλ:

«Οι ρίζες» γράφει ο Μάζαλ «της αρνητικής άποψης της Δύ-

σης, η οποία έκρινε τη βυζαντινή εποχή ως μια συνεχή πορεία κα-

τάπτωσης και άρνησης του πολιτισμού της ελληνορωμαϊκής αρ-

χαιότητας, βρίσκονται στους χρονικογράφους του Μεσαίωνα. Κατ’

αυτούς, μόνο στους δυτικούς αυτοκράτορες (στους Ρωμαίους αλλά

και στον Καρλομάγνο) ανήκε το Imperium Romanorum (η αυτό-

κρατορική εξουσία των Ρωμαίων), γιατί το αιρετικό ανατολικό κρά-

τος, ως «βασίλειο των Ελλήνων» (Regnum Graecorum) είχε απο-

λέσει τον οικουμενικό χαρακτήρα του και είχε αποκλεισθεί από τη

σκηνή της (ευρωπαϊκής) ιστορίας».

Page 11: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

10

Να λοιπόν που βρίσκεται η ιδεολογική βάση των ξένων, αλλά

και των Ελλήνων αναθεωρητών της ιστορίας, μετά τον 8ο μ.Χ. αιώ-

να και μέχρι σήμερα. Οι σύγχρονοι Έλληνες θα πρέπει να ντρέ-

πονται για την ελληνική (από τον Ηράκλειο) βυζαντινή περίοδο της

Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά και θα πρέπει επίσης

«ν’ αποκλεισθούν από τη σκηνή της αρχαιοελληνικής ιστορίας» ή

τουλάχιστον, με πλαστογραφήσεις, να μην είναι οι μοναδικοί διεκ-

δικητές και κληρονόμοι, αφού «δεν έχουν καμιά σχέση με τους αρ-

χαίους Έλληνες». Ακόμα, λένε, πως και η γλώσσα τους είναι δια-

φορετική από αυτή των αρχαίων Ελλήνων.

Αυτή η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα, από τους Δυτικούς

μονάρχες, που υποδαυλίζονταν και από τη ματαιοδοξία για τα

πρωτεία του Πάπα, άγγιζε τα όρια του παρανοϊκού φθόνου και ε-

νός φανερού κόμπλεξ κατωτερότητας. Είναι αυτά τόσο έντονα και

έκδηλα από την εποχή του Καρλομάγνου και ως τις μέρες μας, αλ-

λά αν κάποιος τα χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα, οι ντόπιοι ανα-

θεωρητές και εκσυγχρονιστές θα τον θεωρήσουν επικίνδυνο προ-

γονόπληκτο εθνικιστή, ρατσιστή ή φασίστα. Για να πεισθεί κά-

ποιος, αρκεί να μελετήσει τη συμπεριφορά των Δυτικών προς τη

βυζαντινή πριγκίπισσα και μετέπειτα αυτοκράτειρα του βασιλείου

της Γερμανίας–Ιταλίας, τη Θεοφανώ6, στο τέλος του 10ου αιώνα

και να τη συγκρίνει με τη σκοπιμότητα της συγγραφής της, δήθεν,

«Ευρωπαϊκής Ιστορίας» του Ντιροζέλ7 στο τέλος του 20ου αιώνα,

μετά από επίσημη ανάθεση του έργου από την Ευρωπαϊκή Ένω-

ση. Ο ίδιος στόχος, μετά από δέκα αιώνες, οι ίδιες σκοπιμότητες,

όπως στην εποχή του «πατέρα της Ευρώπης», του Καρλομάγνου,

ο οποίος είχε και κάποιες δικαιολογημένες προσωπικές8 πικρίες

από τους Βυζαντινούς, για να τους «θεωρήσει αναξιόπιστους, ως

ανθρώπους perfides (δόλιους, ύπουλους καιροσκόπους) που δεν

κρατούν το λόγο τους».

Η βυζαντινή ιστορία και τα έργα τέχνης της Ανατολικής Ρω-

μαϊκής Αυτοκρατορίας, άρχισαν να μελετούνται, στα νεότερα χρό-

νια, από πολλούς έντιμους κι αμερόληπτους βυζαντινολόγους. Η

παλιά δυσπιστία και ο φθόνος, τα συκοφαντικά στερεότυπα και οι

προπαγανδιστικές σκοπιμότητες (όπως του Βολταίρου9), δίνουν

τη θέση τους σ’ έναν θαυμασμό για τα αριστουργήματα της βυζαν-

τινής τέχνης. Η θρησκοληψία και ο θρησκευτικός δογματισμός, οι

Page 12: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

11

ραδιουργίες των αρχόντων και οι πολιτικές δολοφονίες, με τις ο-

ποίες επιχειρείται να κριθεί ο «απαίσιος βυζαντινισμός», είναι σε

σύγκριση με τα ίδια γεγονότα της Δύσης, το ίδιο κατακριτέος και με

σχεδόν ταυτόσημες πρακτικές. Από τότε που στήθηκε ο κόσμος, οι

αντιπαλότητες για τη διαχείριση της κρατικής εξουσίας, οδηγούσαν

πάντα σε βίαιες οικογενειακές ιστορίες αίματος. Μήπως ο Ριχάρ-

δος Γ’, ο αιμοσταγής σφετεριστής του αγγλικού θρόνου (που οι

Βρετανοί πρόσφατα βρήκαν τα λείψανά του και τον έθαψαν με βα-

σιλικές τιμές), ήταν «τιμιότερος δολοφόνος» από τον Ιωάννη Τσι-

μισκή ή τον Πέρση Αρταξέρξη Γ’; Ο πρώτος εξουδετέρωσε τ’ α-

δέρφια του και δολοφόνησε τους δυο νεαρούς διαδόχους (τα ανί-

ψια του) για να καταλάβει το θρόνο. Ο δεύτερος δολοφόνησε το

Νικηφόρο Β’ Φωκά για να αναρριχηθεί στην εξουσία και ο Αρτα-

ξέρξης όλους τους στενούς συγγενείς του (μερικοί τους υπολογί-

ζουν γύρω στους 70) για να διασφαλίσει το βασιλικό του θρόνο.

Ο Βυζαντινός Πολιτισμός, αναπτύχθηκε σε μια εποχή μεσαιω-

νικής βαρβαρότητας της Δυτικής Ευρώπης. Τα απαράμιλλα έργα

τέχνης, όσα απόμειναν από τις καταστροφές της Δ’ Σταυροφορίας

του 1204 και την πολιτιστική άπνοια, μετά την κατάκτηση της Κων-

σταντινούπολης από τους Οθωμανούς, δείχνουν την πολιτιστική

προσφορά της αυτοκρατορίας προς την Ευρώπη. Και μόνο το γε-

γονός πως ο θεωρούμενος ως ο σπουδαιότερος ιστορικός των

Σταυροφοριών και της βυζαντινής αυτοκρατορίας, ο σερ Στήβεν

Ράνσιμαν10 το 2000, τον ίδιο χρόνο του θανάτου του σε ηλικία 97

ετών, επισκέφθηκε το Άγιο Όρος για να ζητήσει (στο Πρωτάτο) τις

ευχές της Ιερής Επιστασίας, δείχνει τον απεριόριστο θαυμασμό του

Άγγλου επιστήμονα για τη μικρή απομονωμένη νησίδα του βυζαν-

τινού πολιτισμού που έχει, ως τώρα, επιβιώσει σε έναν τελείως δι-

αφορετικό κόσμο.

2. Ο σύγχρονος Έλληνας και η αρχαία κληρονομιά του

Αυτόματα, είναι λογικό να τίθεται ένα απλό ερώτημα. Σε ποι-

ούς ανήκει αυτή η κληρονομιά; Ποιοί είναι οι νόμιμοι κληρονόμοι

αυτού του πολιτιστικού θαύματος;

Page 13: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

12

Παρά την απλοϊκότητα της ερώτησης και την φαινομενικά εύ-

κολη απάντηση, στην πράξη αναδείχτηκαν πολύπλοκα προβλήμα-

τα αμφισβήτησης, που οφείλονταν σε πολιτιστικά, πολιτικά και γε-

ωστρατηγικά αίτια. Ίσως φαίνεται παράδοξο, αλλά αυτή η οικειο-

ποίηση του «ελληνικού θαύματος» άρχισε, σε εμβρυακή μορφή,

την περίοδο της δημιουργίας και του μετασχηματισμού για την ο-

λοκλήρωσή του. Ο Ισοκράτης, προσπαθώντας να σκιαγραφήσει το

πορτρέτο του «Έλληνα11» της εποχής του, μας ενημερώνει για την

προσπάθεια κάποιων ξένων που απόκτησαν μια πλήρη και συγ-

κροτημένη ελληνική παιδεία, να επιδιώκουν την ανάδειξή τους «ως

αληθινών Ελλήνων» και πραγματικών φορέων του ελληνικού πολι-

τιστικού μεγαλείου. Το θέμα αυτό θα το αναπτύξουμε σ’ αυτή την

ενότητα, για να διευκολυνθεί η δημιουργία μιας σαφέστερης εικό-

νας των μέσων και των τρόπων αυθαίρετης οικειοποίησης της ελ-

ληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και οι πραγματικές δια-

στάσεις των θεωριών της αμφισβήτησης.

Η πρώτη από αυτές τις θεωρίες, η οποία εφαρμόστηκε στην

περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας, βασίστηκε στην ενδυνάμωση

του εμφυλιοπολεμικού κλίματος ανάμεσα στα ελληνικά «έθ-

νη/κράτη», για να αποφευχθεί η συνένωσή τους για τη δημιουργία

μιας ελληνικής υπερδύναμης. Ο Ισοκράτης είχε παλαιότερα με διο-

ρατικότητα διαβλέψει αυτή την πολιτικοστρατιωτική πραγματικότη-

τα και προσπάθησε, χωρίς επιτυχία λόγω των κομματικών φανα-

τισμών, να ενώσει τον ελληνισμό. Δικαιώθηκε σε λιγότερο από δυο

αιώνες από το θάνατό του, μετά τη δημιουργία μιας πανίσχυρης

ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και την υποδούλωση σ’ αυτή όλης της

Ελλάδας.

Η Ελλάδα και οι Έλληνες αλλά και η διασαφήνιση της έννοιας

της πραγματικής Δημοκρατίας, υπήρξε ο κύριος κορμός της φιλο-

σοφικής ενατένισης του Ισοκράτη σ’ όλη τη διάρκεια του πολύχρο-

νου πνευματικού δημιουργικού του έργου. Ο Αθηναίος ρήτορας και

φιλόσοφος, έντονα πολιτικοποιημένος, υπήρξε ο πνευματικός πα-

τέρας της «Πανελλήνιας Ιδέας», μιας επαναστατικής για την εποχή

εκείνη πολιτικής πρότασης για την, κατά κάποιο τρόπο, «ομο-

σπονδοποίηση» των ανεξάρτητων ελληνικών κρατών/πόλεων. Η

πρόταση αυτή δεν ευοδώθηκε για δυο, κυρίως, λόγους.

Page 14: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

13

Ο ένας ήταν η μυωπική, η φανατική και η τοπικιστική προσή-

λωση ορισμένων Ελλήνων πολιτικών (όπως του ρήτορα Δημοσθέ-

νη) στο δημοκρατικό ιδεώδες της «Ελευθερίας των Πόλεων». Αυτοί

δεν είχαν τη στοιχειώδη διορατικότητα για να αντιληφθούν τα νέα

ρεαλιστικά πολιτικοστρατιωτικά δεδομένα που διαμορφώνονταν

στη Μεσόγειο, με την ανάδειξη της Ρώμης σε υπερδύναμη, η οποία

γιγαντωνόταν «απορροφώντας» πόλεις και κρατίδια. Πίστευαν, με

ανευθυνότητα και αφέλεια, πως αυτό το ιδεώδες θα τους το προ-

στάτευαν «οι ξένοι» από την επίφοβη γι’ αυτούς ανάδειξη του μό-

νου ισχυρού ελληνικού κράτους, της Μακεδονίας, ως ηγέτιδας δύ-

ναμης του ελληνισμού. Η βασιλεία, ως θεσμός, αποτελούσε γι αυ-

τούς τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ανεξαρτησία των ελληνικών

πόλεων και γι’ αυτό δεν δίστασαν να χρηματοδοτηθούν από τους

προαιώνιους εχθρούς των Αρχαίων Ελλήνων, τους Πέρσες, αλλά

και να συνδράμουν ολόψυχα τους Ρωμαίους για να υποτάξουν το

βασίλειο της Μακεδονίας.

Ο δεύτερος ήταν η εύστοχη πολιτική του «διαίρει και βασίλευε»

των Ρωμαίων. Διέβλεπαν τους κινδύνους που θα αντιμετώπιζαν

από την τεράστια ισχύ του ελληνισμού, σε περίπτωση ομόνοιας και

συνένωσης όλων των πόλεων/κρατών υπό την ηγεσία ενός ικανού

στρατιωτικού ηγέτη. Με τον ίδιο τρόπο ενεργούσαν και σχεδίαζαν,

παλαιότερα, και οι Πέρσες, όταν επενέβαιναν στους έντονους αν-

ταγωνισμούς των ελληνικών πόλεων. Τα επιτεύγματα του Μεγάλου

Αλεξάνδρου ήταν το πιο ζωντανό παράδειγμα αυτού του κινδύνου.

Η διαιρετική αυτή πολιτική των Ρωμαίων, αριστοτεχνικά σχεδι-

ασμένη, εφαρμόστηκε ως το 168 π.Χ. όταν πλέον υπόταξαν τη

Μακεδονία νικώντας το βασιλιά Περσέα στην κρίσιμη για τον ελλη-

νισμό μάχη της Πύδνας. Ακολούθησε η εξέγερση του Ανδρίσκου

και η ολοκληρωτική καταστροφή της Κορίνθου το 146 π.Χ., με συ-

νέπεια τη δημιουργία της «Ρωμαϊκής Επαρχίας της Μακεδονίας»,

στην οποία προσαρτήθηκε όλη η Ελλάδα, με εξαίρεση την Αθήνα

και τη Σπάρτη. Για πρώτη φορά οι Ρωμαίοι παραδέχτηκαν, με αυτό

τον πανηγυρικό τρόπο, πως και η Μακεδονία ανήκε στον ελληνικό

χώρο, μια άποψη που διατύπωσε αργότερα και ο Στράβων στα

«Γεωγραφικά» του.

Μετά ακριβώς από έξι δεκαετίες, τα αδύναμα ελληνικά κρατίδια

που βοήθησαν τη Ρώμη να υλοποιήσει τα σχέδιά της, ξύπνησαν

Page 15: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

14

από το λήθαργο κι αντιλήφθηκαν την πραγματικότητα. Εξεγέρθη-

καν και οι Αθηναίοι με αρχηγό τον Αρχέλαο. Όταν άρχισε η πολιορ-

κία της πόλης (το 87 π.Χ.) από το Ρωμαίο ύπατο Λεύκιο Κορνήλιο

Σύλλα, με δουλοφροσύνη θέλησαν να τον εξευμενίσουν υπενθυμί-

ζοντας την προσφορά των προγόνων τους στον πολιτισμό. Ο

σκληροτράχηλος πολέμαρχος τους απάντησε πως δεν βρισκόταν

εκεί με τις πέντε λεγεώνες του για να μάθει ιστορία αλλά για να κα-

ταστείλει μια ανταρσία. Σε αντίθεση με το Φίλιππο της Μακεδονίας

που, μετά τη μάχη της Χαιρώνειας, σεβάστηκε την Αθήνα και τους

νεκρούς της, όταν ο Σύλλας κατέλαβε την πόλη κατάστρεψε πολλά

μνημεία και λεηλάτησε όλους τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς της.

Κάποιες από τις απόψεις του Ισοκράτη προκαλούν και σήμε-

ρα έντονες ιδεολογικές αντιθέσεις για την έννοια της Δημοκρατίας

και την εθνική ταυτότητα του Έλληνα. Θεωρείται από τους πρώ-

τους Έλληνες διανοούμενους (επηρεασμένος από τις ιδέες του

δασκάλου του Γοργία του Λεοντίνου ), ο οποίος επιχείρησε να

προσδώσει στους πολίτες, με πιο συστηματικό τρόπο, κάποια υ-

ποτυπώδη εθνική συνείδηση, ανεξάρτητα από τον τόπο της κατοι-

κίας τους αλλά με κοινά πολιτιστικά χαρακτηριστικά (θρησκεία, γέ-

νος, έθιμα, γλώσσα, παιδεία κλπ),. Ο «πανελληνισμός» του, ως

αρχική ιδέα ενιαίας ελληνικής εξωτερικής πολιτικής για την αντιμε-

τώπιση της περσικής επεκτατικότητας, δημιουργούσε αναπότρε-

πτα έναν Έλληνα πολίτη, ο οποίος εκτός από πολίτης της δικής

του πόλης/κράτους θα έπρεπε να έχει τη συναίσθηση ότι ανήκε σε

μια ευρύτερη ομάδα ομοεθνών κρατών που θα μπορούσε να του

προσφέρει προστασία από τους «βαρβάρους». Ήταν μια πρόταση

για τη δημιουργία, θα μπορούσαμε να πούμε, μιας χαλαρής ελλη-

νικής ομοσπονδίας. Αν οι ιδέες του γίνονταν αποδεκτές από την

πλειονότητα των ηγετών των ελληνικών πόλεων/κρατών, θα ήταν

τελείως διαφορετικός ο σημερινός γεωγραφικός και πολιτιστικός

χάρτης της Ευρώπης αλλά και ευρύτερων περιοχών της ελληνιστι-

κής Ασίας. Είναι βέβαιο πως θα ήταν αδύνατη η επέκταση της Ρώ-

μης προς την Ανατολή, αν δημιουργούνταν μια συμπαγής ελληνική

πολιτική και στρατιωτική δύναμη, όμοια με αυτή που υπό την ηγε-

σία του Αλέξανδρου κονιορτοποίησε την αχανή και ισχυρότερη αυ-

τοκρατορία του τότε γνωστού κόσμου. Για να γίνουν περισσότερο

κατανοητές οι δυνατότητες μιας τέτοιας ενιαίας ελληνικής στρατιω-

Page 16: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

15

τικής δύναμης, αρκεί να αναφερθεί πως ο Φίλιππος Ε’ και ο γιος

του ο Περσέας, ο τελευταίος βασιλιάς της Μακεδονίας, αγωνίστη-

καν μισό, σχεδόν, αιώνα εναντίον της ρωμαϊκής επέκτασης στον

ελληνικό χώρο, παρά το γεγονός ότι συμμάχησαν με τους Ρωμαί-

ους τα περισσότερα «ελληνικά κράτη».

Ο Έλληνας όμως της εποχής του Ισοκράτη, αλλά και των με-

τέπειτα χρόνων, δεν είχε αποκτήσει ενιαία εθνική συνείδηση και

ούτε είχε αντιληφθεί τα πλεονεκτήματα για τη διατήρηση της ελευ-

θερίας του από μια τέτοια πανελλήνια συσπείρωση. Ο τοπικιστικός

φανατισμός και η έντεχνη προπαγάνδα τον έκαναν να πιστέψει

πως αυτή την ελευθερία θα την προστάτευαν οι Ρωμαίοι.

Ποιόν όμως θεωρούσε Έλληνα ο Ισοκράτης;

Από ένα απόσπασμα του «Πανηγυρικού» λόγου του που έγ-

ραψε στην γιορτή των Παναθηναίων του 380 π.Χ., προέκυψαν δι-

αφωνίες από τους φιλόλογους κατά την ερμηνεία του κειμένου,

πολλές απ’ τις οποίες βασίστηκαν σε πολιτικά και κομματικά ιδεο-

λογήματα και όχι στην επιστημονική ανάλυση για να βρεθεί η σω-

στή ερμηνεία. Η διαστρέβλωση των απόψεων του Ισοκράτη άρχισε

με την απομόνωση, από το σύνολο της σχετικής παραγράφου, ο-

ρισμένων μόνο λέξεων. Η φράση «Έλληνας καλείσθαι τους της

παιδεύσεως της ημετέρας» (ονομάζονται Έλληνες εκείνοι που α-

ποκτούν τη δική μας παιδεία) δείχνει από πρώτη ματιά πως ο Ι-

σοκράτης θεωρεί περισσότερο ως Έλληνες αυτούς που έχουν ελ-

ληνική μόρφωση, παρά τους Έλληνες με εκ γενετής ελληνική κα-

ταγωγή. Πρόκειται για χονδροειδή διαστρέβλωση των απόψεων

του Ισοκράτη. Ο Αθηναίος ρήτορας μιλώντας με περηφάνια για την

προηγμένη εκπαίδευση των Αθηναίων, είναι φανερό από τα συμ-

φραζόμενα πως θεωρεί ως αλαζόνες κάποιους εξελληνισμένους

ξένους, οι οποίοι έλαβαν ελληνική μόρφωση και θεωρούν τους ε-

αυτούς τους «περισσότερο Έλληνες σε σύγκριση με τους εκ κατα-

γωγής Έλληνες». Σε αυτό το συμπέρασμα μας οδηγεί η φράση «οι

ταύτης μαθηταί (των Αθηνών) των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασι»

και ως νεοφώτιστοι δάσκαλοι άρχισαν να διδάσκουν και να διαδί-

δουν ότι «μηκέτι του γένους», πως το γένος, η καταγωγή, δεν είναι

αυτή που χαρακτηρίζει τον Έλληνα αλλά μόνο η ελληνική παιδεία.

Αυτή η ιδιότυπη αμφισβήτηση, διατυπωμένη με άλλον «φιλο-

σοφικότερο τρόπο», βρίσκεται στην ευρύτατα διαδεδομένη άποψη

Page 17: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

16

κάποιων Ευρωπαίων (ή τουλάχιστον σε μια σημαντική μερίδα της

ευρωπαϊκής διανόησης) που ισχυρίζονται πως ο αρχαίος ελληνι-

κός πολιτισμός αποτελεί το λίκνο του ευρωπαϊκού, αλλά όμως οι

ίδιοι αποτελούν τους «συνεχιστές και νόμιμους πνευματικούς κλη-

ρονόμους» αυτού του πολιτισμού. Κατ’ αυτούς, οι σημερινοί Έλλη-

νες, είναι ένα έθνος απατεώνων, τεμπέληδων, απείθαρχων κι α-

νοργάνωτων, που εκφυλίστηκαν από επιμειξίες με άλλους, κυρίως

σλαβικούς λαούς, και δεν έχουν καμιά σχέση με τον πολιτισμό των

αρχαίων Ελλήνων. Αυτές τις αυθαίρετες απόψεις θα τις διερευνή-

σουμε λεπτομερέστερα στα κείμενα που θα αναπτύξουμε στις ε-

πόμενες ενότητες, συσχετίζοντάς τες με τις παράλληλες και ταυτό-

σημες αμφισβητήσεις μιας μερίδας Ελλήνων διανοουμένων. Μετά

από αυτή την μικρή ερμηνευτική παρέκβαση, παραθέτουμε ολό-

κληρη την παράγραφο του αρχαίου κειμένου από τον «Πανηγυρι-

κό» του Ισοκράτη, για να είναι δυνατή η σωστή ερμηνεία της:

«Τοσούτον δ’ απολέλοιπεν η πόλις ημών περί το φρονείν και

λέγειν τους άλλους ανθρώπους, ώσθ’ οι ταύτης μαθηταί των άλλων

διδάσκαλοι γεγόνασι και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι

του γένους, αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας

καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας, ή τους της κοινής

φύσεως μετέχοντας».

Ο Ισοκράτης δεν λέει ότι Έλληνες «είναι» όσοι έχουν ελληνική

παιδεία, αλλά «καλούνται» Έλληνες όσοι αποκτούν ελληνική παι-

δεία. Με ευρύτερη ερμηνεία το «καλούνται» θα λέγαμε πως σημαί-

νει, είτε ότι τους αποκαλούν έτσι οι άνθρωποι του περιβάλλοντός

τους, είτε αυτοαποκαλούνται Έλληνες και μάλιστα κομπάζοντας

πως είναι «πιο Έλληνες και από τους εκ καταγωγής Έλληνες». Αυ-

τή η προπαγανδιστική διαμάχη της «κληρονομικής αρχαιοελληνι-

κότητας», αποτελεί και τη βάση των στόχων για τη μείωση του εύ-

ρους και του μεγαλείου του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού που θα

μπορούσε να συσχετισθεί με τη σύγχρονη Ελλάδα. Παράλληλα,

διατυμπανίζεται η απουσία κάθε φυλετικής σχέσης του σύγχρονου

Έλληνα με τον αρχαίο κάτοικο του θεωρούμενου, ανέκαθεν, ως

ελληνικού χώρου. Θα πρέπει να επισημανθεί πως, αυτού του εί-

δους πολλά επιχειρήματα προέρχονται από ελληνικές φαρέτρες

και γι’ αυτό θα μας δοθεί η ευκαιρία, ως το τέλος αυτής της εργα-

σίας, να ασχοληθούμε αναλυτικότερα με το ρόλο μιας προβεβλη-

Page 18: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

17

μένης, από το κράτος και τα ΜΜΕ, μερίδας της ελληνικής διανόη-

σης, η οποία αμφισβητεί την «ελληνικότητα» του σύγχρονου Έλ-

ληνα.

Η σημερινή πραγματικότητα που έχει σχέση με τη διαμόρφω-

ση, τη σύνθεση και τη δημιουργία των κρατών, έχει διαφοροποιη-

θεί σε σχέση με την εποχή του Ισοκράτη. Δεν υπάρχει πλέον ο πο-

λίτης της πόλης/κράτους. Το όνειρο του Αθηναίου ρήτορα για μια

πανελλήνια ένωση αποτελεί μια πραγματικότητα που συντελέστη-

κε, με βαρύτερες θυσίες και με υποταγή σε πανίσχυρους κατακτη-

τές, που επωφελήθηκαν από τις αντιπαλότητες, τη διχόνοια και τις

ιδεολογικές αγκυλώσεις των Ελλήνων. Ως λαός θα πρέπει να εί-

μαστε περήφανοι αν κάποιοι ξένοι, θαυμαστές του απαράμιλλου

ελληνικού πολιτισμού, αποκτούν ολοκληρωμένη ελληνική παιδεία.

Χωρίς αμφιβολία είναι οι φιλέλληνες που μας αγαπούν και μας

συμπαραστέκονται, αλλά δεν είναι Έλληνες με την έννοια του όρου

που διατύπωσε στον «Πανηγυρικό» του ο Ισοκράτης. Και ούτε βέ-

βαια μπορούν να ισχυρίζονται, όπως οι παλαιότεροι «ελληνιστές»

της χιτλερικής Γερμανίας, πως «οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουν

σχέση με την Αρχαία Ελλάδα και τον πολιτισμό της», αλλά πως

αυτοί είναι οι «γνήσιοι πνευματικοί απόγονοι των αρχαίων Ελλή-

νων». Κάτι παρόμοιο έλεγαν και οι ξένοι που αποκτούσαν ελληνική

μόρφωση στην εποχή του Ισοκράτη.

Το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού προσέλκυσε πολλά κο-

ράκια και γύπες που προσπάθησαν και προσπαθούν, με ψευτο-

θεωρίες και πλαστογραφήσεις αναμφισβήτητων ιστορικών πηγών,

να τον διεκδικήσουν ως κληρονόμοι του χρησιμοποιώντας έντεχνα

και κείμενα υμνωδών του ελληνικού πολιτισμού, όπως του Νίτσε.

Ο μεγάλος αυτός γερμανός φιλόσοφος, παθιασμένος θαυμαστής

των Ελλήνων φιλοσόφων (κυρίως των προσωκρατικών), είχε εκ-

φράσει την ελπίδα, σαν μια ενδόμυχη ευχή, οι Γερμανοί «να γίνουν

και κατά φύση Έλληνες. Αυτό είναι και αυτό ήταν που έλπιζε από

τον γερμανισμό»12. Ο Νίτσε χρησιμοποίησε ακριβώς την ίδια έκ-

φραση του Ισοκράτη περί «κοινής φύσεως» (καταγωγής) των Ελ-

λήνων. Τέτοιες απόψεις διαστρεβλώθηκαν κατά την περίοδο έξαρ-

σης του παγγερμανισμού για να διατυπωθεί το προπαγανδιστικό

σλόγκαν «πως αφού οι σημερινοί Έλληνες είναι οι εκφυλισμένοι

Page 19: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

18

απόγονοι άλλων λαών, οι Γερμανοί είναι οι πολιτιστικοί κληρονόμοι

των Αρχαίων Ελλήνων».

Στις θεωρίες που αμφισβητούν τη γνησιότητα των «εξ αίματος

κληρονομικών δικαιωμάτων των Νεοελλήνων», όπως η θεωρία

του Φαλμεράγερ περί εκφυλισμένων Ελλήνων, βασίστηκαν τα ο-

λοκληρωτικά καθεστώτα του Μουσολίνι και του Χίτλερ για να

πραγματοποιήσουν «έρευνες φυλετικού προσδιορισμού των Ελ-

λήνων».

Αμφιβάλλει κανείς πως οι ξένοι της δεύτερης, τρίτης ή δέκατης

γενιάς (από τη βαυαροκρατία και παλαιότερα), που ενσωματώθη-

καν στον ελληνικό εθνικό κορμό, δεν είναι Έλληνες; Οι σημερινοί

λαοί της Ευρώπης είναι μείγματα που προήλθαν από μεταναστεύ-

σεις και πολέμους. Έγιναν πολλές εθνολογικές αλλαγές. Το ιταλι-

κό έθνος σχηματίστηκε όχι μόνον από τους Ετρούσκους, αλλά και

από Έλληνες, Ρωμαίους, Γερμανούς, κ.ά. Το γαλλικό από Γάλ-

λους, Ρωμαίους, Βρετανούς κ.ά. Τα ισπανικό από γηγενείς Ισπα-

νούς, Ρωμαίους, Άραβες, Γάλλους κ.ά. Το ελληνικό από αρχαίους

Έλληνες, Ρωμαίους, Σλάβους, Αρβανίτες κ.λπ. Το ίδιο ισχύει για

τους Άγγλους και τους Γερμανούς. Aλλά και είναι επιστημονικά

αποδεδειγμένο, πως και στην Ελλάδα αλλά και σε άλλους λαούς

υπάρχουν αρχαϊκές βιολογικές καταβολές που αποδεικνύονται

από σοβαρές πανεπιστημιακές έρευνες με βάση το DNA. Οι ξένοι

ενσωματώθηκαν και αφομοιώθηκαν από τον γηγενή πληθυσμό,

όπως αποδεικνύεται από τη γλώσσα, από κατάλοιπα αρχαίων

ελληνικών εθίμων, αλλά προπαντός από συνειδητή επιλογή της

ελληνικής εθνικής τους ταυτότητας. Η μονομερής προπαγάνδα

«για την μη ελληνικότητα των Ελλήνων», με τον ισχυρισμό πως εί-

ναι Σλάβοι, Αλβανοί ή Τούρκοι, αποτελεί μια υποβολιμαία στρατη-

γική με στόχο την οικειοποίηση του ελληνικού πολιτισμού.

Η θεωρία του γερμανού πατέρα της φυλετικής αμφισβήτησης,

αποτελεί βασικό προπαγανδιστικό πυροτέχνημα και κάποιων

«προοδευτικών Ελλήνων διανοουμένων», όπως π.χ. της Θάλειας

Δραγώνα, της Άννας Φραγκουδάκη ή του Νίκου Δήμου, που δια-

λαλούν σε όλον τον κόσμο «πως δεν είμαστε Έλληνες αλλά φαν-

ταστικό δημιούργημα των ξένων Ελληνιστών». Τα επιχειρήματά

τους διανθίζονται από κατηγορίες για ρατσισμό, φασισμό, προγο-

νοπληξία ή φιοριτούρες για, δήθεν, ανθρώπινα δικαιώματα ή πα-

Page 20: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

19

ραμύθια για το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού της εθνικής ταυτότη-

τας και στην περίπτωση ακόμα μιας εξόφθαλμης πολιτιστικής απά-

της. Είναι όμως γνωστό πως ο Φαλμεράγερ, από ένθερμος υπο-

στηρικτής της ιστορικής συνέχειας των Ελλήνων μεταστράφηκε,

όταν κηρύχτηκε η ελληνική επανάσταση του 1821, σε φανατικό

υποστηρικτή της ακεραιότητας της οθωμανικής αυτοκρατορίας,

όπως όλοι οι φιλομοναρχικοί της Ευρώπης κατά την περίοδο κυρι-

αρχίας του Μέτερνιχ. Τα προπαγανδιστικά του ιδεολογήματα στό-

χευαν στη διάβρωση του τεράστιου φιλελληνικού ρεύματος των

Ευρωπαίων υπέρ των Ελλήνων επαναστατών. Διαβάζοντας κά-

ποιος ορισμένα κείμενα του Ν. Δήμου (περί Αρβανιτών, «Μακεδό-

νων», Σλάβων ή Τούρκων) του δημιουργείται η εντύπωση πως ο

πολυγράφος, πολύγλωσσος και πολυτάλαντος αυτός συγγραφέας

και διαφημιστής ή επικοινωνιολόγος (οι ευρωπαϊκές εφημερίδες

τον προβάλλουν και ως φιλόσοφο), έχει κατά γράμμα αντιγράψει

κάποια σημεία από τα κείμενα του Φαλμεράγερ. Με τις απόψεις

αυτού του συγγραφέα θα ασχοληθούμε αργότερα εκτενέστερα,

γιατί λόγω της μόρφωσής του και της εντυπωσιακής συγγραφικής

και κοινωνικής ανέλιξής του, σε σύγκριση με άλλους ομοϊδεάτες

του, αποτελεί τον βασικό αντιρρησιακό φορέα των επιχειρημάτων

που προβάλλονται για την αποδόμηση της εθνικής ταυτότητας του

σύγχρονου Έλληνα. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που τα χρησιμο-

ποιούν (τονίζοντας την ελληνική ταυτότητα των εκφραστών τους

για να γίνουν πειστικότεροι) οι «Ευρωπαίοι κληρονόμοι των αρ-

χαίων Ελλήνων», αλλά και οι κάθε λογίς πλαστογράφοι, όπως ο

Μπερνάλ με την παιδαριώδη θεωρία του για τη «Μαύρη Αθηνά»,

οι Τούρκοι για τον «πρόγονό τους τον Όμηρο» και οι Σλάβοι «περί

Μακεδονίας και μακεδονικής γλώσσας».

Η κληρονομική θεωρία του αίματος, που προβάλλεται με εκ-

πληκτική σύμπνοια από ξένα φασιστικά καθεστώτα αλλά και από

Έλληνες «προοδευτικούς», είναι εξολοκλήρου, από δόλια πρόθε-

ση, διαστρεβλωτική. Από κανέναν άλλο λαό της υφηλίου δεν ζητή-

θηκε ποτέ μια τέτοια απόδειξη «της προγονικής γνησιότητας αίμα-

τος». Ούτε από τους κατοίκους της Ιβηρικής Χερσονήσου για την

επί αιώνες επιμειξία τους με του αραβικούς λαούς, αλλά ούτε και

για τα δείγματα αναμφισβήτητης επιμειξίας των Οστρογοτθικών

(γερμανικών) φυλών με τους Ούννους του Αττίλα, γεγονός που αι-

Page 21: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

20

τιολογείται και από τα θεωρούμενα ως έπη της γερμανικής λαϊκής

παράδοσης και κληρονομιάς.

Αυτή τη λυσσαλέα μνησικακία πολλών λαών εναντίον των

Ελλήνων, για το λόγο πως θεωρούνται (λόγω γλωσσικής συνέ-

χειας και κατοικίας στο ομορφότερο ευρωπαϊκό οικόπεδο της Με-

σογείου), οι κληρονόμοι μιας εκπληκτικής πολιτιστικής κληρονο-

μιάς, την είχε επισημάνει και ο Νίτσε όταν είχε διαπιστώσει πως

πολλοί λαοί μισούν τους Έλληνες αλλά κανείς δεν μπόρεσε να

βρει το δηλητήριο που θα τους καταστρέψει. Όμως, κι αν ακόμα

κάνουμε την ακραία υπόθεση πως έχουν δίκαιο οι διάφοροι εντό-

πιοι και ξένοι Φαλμεράγερ και οι σημερινοί Έλληνες δεν είναι γνή-

σιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, ποιος μπορεί να αμφισβη-

τήσει τα κληρονομικά δικαιώματα από «ένα υιοθετημένο παιδί» για

το σπίτι των γονιών του στο οποίο γεννήθηκε, κατοικεί και άρθρω-

σε από τα γεννοφάσκια του τη γλώσσα των θετών γονιών του; Και

σ’ αυτή ακόμα την περίπτωση, η πατρογονική κληρονομιά ανήκει

αναμφίβολα «και στους μη γνήσιους εξ αίματος κληρονόμους».

Η διαφοροποίηση της σημερινής πραγματικότητας σε σχέση

με την εποχή του Ισοκράτη, έχει δυο ουσιώδη βασικά χαρακτηρι-

στικά. Στις προϋποθέσεις της ελληνικότητας ενός πολίτη, πρωτεύ-

ουσα θέση κατέχει η ύπαρξη «εθνικής συνείδησης» και δευτερεύ-

ουσα η επίδραση της γλώσσας και της ελληνικής μόρφωσης. Υ-

πάρχουν στην Ελλάδα «εξ αίματος Έλληνες», που μιλούν θαυμά-

σια ελληνικά, είναι συγγραφείς, καθηγητές πανεπιστημίων, έχουν

στα σπίτια τους τεράστιες βιβλιοθήκες κι εκπληκτική μόρφωση, αλ-

λά δεν είναι «Έλληνες» γιατί, απλούστατα, δεν έχουν ελληνική εθ-

νική συνείδηση. Αντίθετα, υπάρχουν στην Αμερική, στην Αυστρα-

λία και γενικότερα σε κάθε γωνιά της γης, άνδρες και γυναίκες που

γεννήθηκαν μακριά από την Ελλάδα, που γνωρίζουν ελάχιστα ή

δεν μιλούν καθόλου ελληνικά, αλλά αγαπούν με πάθος την Ελλά-

δα, είναι περήφανοι για την ελληνική καταγωγή τους και προβάλ-

λουν παντού τον ελληνικό πολιτισμό. Αυτοί έχουν εθνική συνείδη-

ση και γι’ αυτό θα πρέπει να θεωρούνται, με βάση την αναπρο-

σαρμοσμένη στα σημερινά δεδομένα αξιολόγηση του Ισοκράτη, «οι

πιο γνήσιοι Έλληνες».

Page 22: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

21

3. Η διαστρέβλωση των πολιτιστικών γεγονότων

Οι ξένοι και οι ντόπιοι αρνητές της ιστορικής συνέχειας του ελ-

ληνισμού, προβάλλουν τα ίδια, σχεδόν, επιχειρήματα, προσπα-

θώντας να πείσουν διαστρέφοντας γεγονότα και σκιαγραφώντας

μια σκοτεινή και δύσμορφη εικόνα του σημερινού Έλληνα. Τα γενι-

κευμένα προπαγανδιστικά στερεότυπα του τεμπέλη (προσομοίω-

ση με το άμυαλο κι ανεύθυνο «Τζιτζίκι»), του σπάταλου, του απα-

τεωνίσκου ή του δόλιου Έλληνα», σε συνάρτηση με τη σοφιστική

ερμηνεία της ιστορικής πραγματικότητας, έχουν ως στόχο να α-

ποστασιοποιήσουν το σύγχρονο Έλληνα από το αρχαίο ελληνικό

πολιτιστικό θαύμα. Αν με τα ίδια γενικευμένα κριτήρια, που χαρα-

κτήριζαν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του Μεσοπολέμου, κρίνουμε

και τα «ακούραστα εργατικά μυρμήγκια», τους Γερμανούς, θα

πρέπει να θεωρήσουμε εσφαλμένα όλους, γενικά, τους Γερμανούς

απαίσιους και κτηνώδεις απογόνους των Ναζί. Πάντα οι γενικεύ-

σεις εμπεριέχουν χαρακτηριστικά και ιδιότητες ολοκληρωτισμού.

Τα βασικά στηρίγματα, οι ακρογωνιαίοι πολιτιστικοί πυλώνες,

που συνήθως πριονίζονται με αριστοτεχνική δολιότητα και μα-

κροχρόνιους σχεδιασμούς, σε πλάνα που στοχεύουν και σε γεω-

στρατηγικούς σχεδιασμούς για εδαφικές ανακατατάξεις, εκτός από

την Ορθοδοξία, είναι και τα εξής τρία που αποτελούν τα θεμέλια

του «ελληνικού θαύματος». Η γλώσσα, η ιστορία και τα αρχαιολο-

γικά ευρήματα. Αυτές οι πλαστογραφημένες διαφοροποιήσεις εμ-

φανίζονται, είτε σε άλλες χώρες όπου άνθισε ο ελληνικός πολιτι-

σμός, είτε σε ένα από τα συγκλονιστικότερα κεφάλαια της ελληνι-

κής ιστορίας. Είναι η ιστορία και οι αρχαιότητες του μακεδονικού

ελληνισμού, που αποκαλύπτονται μ’ εντυπωσιακό τρόπο τα τελευ-

ταία χρόνια και προκαλούν παγκόσμιο θαυμασμό, ιδίως μετά την

ανασκαφή των βασιλικών τάφων της Βεργίνας και το εντυπωσιακό

αρχιτεκτονικό μεγαλούργημα στο λόφο «Καστά» της Αμφίπολης.

Γι’ αυτό το τελευταίο, που συνέπεσε με την ενορχηστρωμένη από

τους κεντροευρωπαίους και αγγλοσάξονες πολιτικούς και τα ΜΜΕ,

ταπείνωση και εξευτελισμό της Ελλάδας και των Ελλήνων στην

ευρωπαϊκή οικονομική κρίση του 2009, θα αναφερθούμε λεπτομε-

ρέστερα στο τέλος αυτής της εργασίας. Θα είναι όμως χρήσιμο να

επισημάνουμε εδώ, πως τα μεγάλα πολιτιστικά και, γενικότερα,

Page 23: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

22

σοβαρά εθνικά προβλήματα, παρουσιάστηκαν στη χώρα μας σε

περιόδους έντονων οικονομικών και γεωπολιτικών αναστατώσεων.

Και κυρίως, σε περιόδους που οι κομματικές διχόνοιες διασπού-

σαν την εθνική ενότητα και την κοινωνική συνοχή του ελληνικού

λαού.

Α. Η ελληνική γλώσσα

Το πρόβλημα της ενιαίας ελληνικής γλώσσας, το οποίο απο-

τελεί ένα από τα επιχειρήματα των αρνητών της ιστορικής συνέ-

χειας του ελληνισμού, δημιουργήθηκε στην Ελλάδα από πολιτικές

ιδεολογικές αντιθέσεις και όχι από επιστημονικές γλωσσολογικές

ανάγκες και εξελίξεις ή μεταλλάξεις. Το γλωσσολογικό πρόβλημα

εντάχθηκε στα κομματικά και πολιτικά παιχνίδια. Δεν θα μπούμε

στον φιλολογικό διάλογο των κωφών για τη Δημοτική ή την Καθα-

ρεύουσα, ούτε για την, «ενιαία» ή μη, ελληνική γλώσσα από την

αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Όταν κάποιος ακούει στείρες κι άχρη-

στες ψευτοφιλολογικές συζητήσεις αυτού του είδους, είναι αδύνα-

τον να μην σκεφθεί τα λόγια του Ισοκράτη «για απώλεια πολύτιμου

χρόνου», όταν οι διανοούμενοι ασχολούνται με βερμπαλιστικές φι-

λοσοφικές λεπτολογίες, όπως κάποιοι προσωκρατικοί φιλόσοφοι.

Σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν γλωσσολογικά προ-

βλήματα, χωρίς να παρεμβαίνει, με κομματικά και ιδεολογικά πολι-

τικά κριτήρια, το επίσημο κράτος για να πραγματοποιεί γλωσσικές

αλλαγές. Με διατάγματα και νόμους, σύμφωνα με τις πολιτικές αν-

τιλήψεις κάθε κόμματος, είναι σφάλμα να επιβάλλονται αλλαγές

στη γλώσσα και στην ορθογραφία της. Ας δούμε δυο απλά παρα-

δείγματα από δυο λατινογενείς γλώσσες. Το «θίατερ» γράφεται

«theatre» και το «μποκού» «beaucoup». Καμιά σχέση η προφορά

με τη γραπτή απόδοση της έννοιας των λέξεων. Κι όμως, κανένας

Άγγλος ή Γάλλος σοβαρός φιλόλογος ή γλωσσολόγος δεν έθεσε το

θέμα της απλοποίησης ή κατάργησης της ορθογραφίας. Στην Ελ-

λάδα συζητούνται και «προοδευτικότερες αλλαγές», με την εφαρ-

μογή γλωσσικών απλοποιήσεων τύπου Greeklish (φραγκολεβαντί-

νικα ή λατινοελληνικά) για την απόλυτη διάρρηξη κάθε γλωσσολο-

Page 24: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

23

γικής συνοχής και συνέχειας μεταξύ της νεοελληνικής και της αρ-

χαίας ελληνικής γλώσσας. Σε φιλολογικό κείμενο ενός Έλληνα κα-

θηγητή, ο αμύητος αναγνώστης σε τέτοιου είδους ψευτοφιλοσοφι-

κές αρλούμπες, θα διαβάσει με κατάπληξη για την, δήθεν, «πλύση

εγκεφάλου» των μαθητών της Α’ Γυμνασίου, όταν σε κάποιο σχο-

λικό βιβλίο γίνεται λόγος για τη συνέχεια της ελληνικής γλώσσας,

από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα.

Στο πρώτο μάθημα και στην παράγραφο με τίτλο «Οι Έλληνες

και η ελληνική γλώσσα» επισημαίνεται, στο βιβλίο, η αδιάκοπη ι-

στορική συνέχεια της ελληνικής γλώσσας, ο πλούτος της λεξιλογι-

κής παράδοσης, η σχεδόν απεριόριστη δυνατότητα σύνθεσης, η

σημειολογική ακρίβεια των πολυάριθμων συνωνύμων, ο πλούτος

του κλιτικού συστήματος των ονομάτων, η διαφάνεια της συντακτι-

κής και λογικής δομής, η μουσικότητα της γλώσσας κ.ά.

Ο Έλληνας φιλόλογος διαμαρτύρεται γι’ αυτή την «πλύση εγ-

κεφάλου» των παιδιών του Γυμνασίου. Αξίζει να παραθέσουμε ένα

μικρό τμήμα του κατάπτυστου αυτού κειμένου. Είναι ένα από τα

αμέτρητα κείμενα Ελλήνων καθηγητών και ανθρώπων του πνεύ-

ματος, που αμφισβητούν τη συνέχεια και την ενιαία μορφή της ελ-

ληνικής γλώσσας: «Όποιος», γράφει, «διαβάσει τον πρόλογο και

το πρώτο μάθημα του εγχειριδίου (που διδάσκεται στα σχολεία),

εύκολα αντιλαμβάνεται πως το βάρος πέφτει στις έννοιες της συ-

νέχειας, της συγγένειας, της εγγύτητας της νεοελληνικής γλώσσας

με την αρχαία, για να καταλήξει στη διατύπωση της, μοναδικής

στον κόσμο, ενιαίας γλώσσας. Πρόκειται για μια εξόφθαλμα ιδεο-

λογική επιλογή. Τα πρωτάκια καλούνται να μελετήσουν τα αρχαία

ελληνικά πρωτίστως και κυρίως για να νιώσουν πως, μέσω μιας

ενιαίας και ελάχιστα διαφοροποιημένης γλώσσας, συνδέονται με

τους ένδοξους παππούδες τους, πως είναι οι άξιοι και πρωτότοκοι

κληρονόμοι τους».

Στις τελευταίες αράδες βρίσκονται τα βασικά σημεία των αν-

τιρρήσεων. Αντιρρήσεις, όμοιες και απαράλλαχτες, με κάποιους

ξένους που, είτε επιδιώκουν να οικειοποιηθούν το ελληνικό θαύμα,

είτε ν’ απαξιώσουν το σύγχρονο Έλληνα ως αντάξιο συνεχιστή μι-

ας «προγονικής κληρονομιάς».

Ο υποφαινόμενος δεν είναι ειδικός σε γλωσσολογικές ερμη-

νείες, για να εμβαθύνει περισσότερο στις θεωρητικές προεκτάσεις

Page 25: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

24

του γλωσσικού προβλήματος. Όμως, το δυσμενές πρακτικό απο-

τέλεσμα από τέτοιες αξιοθρήνητες συζητήσεις, φαίνεται ολοκάθαρα

και στο πλέγμα των διακρατικών πολιτιστικών σχέσεων, ιδίως με

κράτη τα οποία οικειοποιούνται μέρος της ελληνικής πολιτιστικής

κληρονομιάς, όπως η FYROM και η Τουρκία.

Στην Τουρκία, το πρόβλημα της συνέχειας και της ενιαίας

μορφής της ελληνικής γλώσσας, προβάλλεται με τα ίδια επιχειρή-

ματα που χρησιμοποιούν και οι Έλληνες αμφισβητίες διανοούμε-

νοι. Οι αρχαιότητες της Μικράς Ασίας δεν είναι, κατ’ αυτούς, ελλη-

νικές. Ανήκουν στους ντόπιους λαούς της Μιλήτου, της Εφέσου,

της Περγάμου, που ήρθαν σ’ επιμειξία με τις γηγενείς τουρκικές

φυλές της Ανατολικής Τουρκίας κι αποτελούν τους προγόνους των

σημερινών Τούρκων. Αλλά η σημερινή κοινή ελληνική, η αρχαία

ελληνική γλώσσα και η βυζαντινή (μαζί με τη γλώσσα των Ευαγ-

γελίων), δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τη νεοελληνική. Είναι

τρεις διαφορετικές γλώσσες.

Τέτοιου είδους ενημέρωση είχα από δυο Τούρκους, που συμ-

μετείχαν σε διεθνές συνέδριο φορέων διεθνών μεταφορών. Όταν

τους εξήγησα πως, χωρίς να είμαι φιλόλογος, μπορούσα να δια-

βάσω και να κατανοήσω απλά αρχαία κείμενα (όπως π.χ. του Ξε-

νοφώντα) ή τα κείμενα των Ευαγγελίων, με κοίταζαν μ’ έκπληξη και

κάποια δυσπιστία. Αυτοί, όπως μου εξήγησαν «άλλα είχαν διδαχτεί

στα σχολεία τους για την ελληνική γλώσσα και τον μικρασιατικό

πολιτισμό». Να γιατί, όταν κάποτε καταργήθηκε η διδασκαλία των

αρχαίων ελληνικών στα ελληνικά γυμνάσια, η Γαλλίδα ελληνίστρια

Ζακλίν ντε Ρομιγί είπε πως είχε διαπραχθεί ένα έγκλημα ενάντια

στον ελληνικό πολιτισμό.

Το βιβλίο του Ντιροζέλ, απέκλειε από την ιστορία της Ευρώ-

πης όχι μόνο τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό αλλά και το ρωμαϊκό.

Οι έντονες φωνές διαμαρτυρίας από την πλειονότητα του πνευμα-

τικού κόσμου όλων των ευρωπαϊκών χωρών, συντέλεσαν ώστε να

ακυρωθεί η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πανευρω-

παϊκή χρήση του στην εκπαίδευση. Όμως φαίνεται πως οι αναθε-

ωρητές της ιστορίας βρίσκουν κι άλλα μονοπάτια για να φτάσουν

στον τελικό προορισμό τους. Αυτή τη φορά στη Γαλλία, η υπουρ-

γός εθνικής εκπαίδευσης Najat Vallaud-Belkacem υπέβαλε, τον

Μάρτη του 2015, ένα σχέδιο νόμου για τη «μεταρρύθμιση»13 των

Page 26: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

25

Λυκείων και Κολλεγίων, ώστε οι μαθητές να μην διαχωρίζονται σε

καλούς και λιγότερο καλούς, αλλά με την κατάργηση των σχολικών

τάξεων των αρίστων (« classes d’élite ») να μην υπάρχει το στοι-

χείο του πνευματικού υποβιβασμού των υπόλοιπων μαθητών. Με

τον τρόπο αυτό θα περιοριστούν οι ανισότητες, διότι διαπιστώθηκε

ότι σ’ αυτές τις τάξεις οι μαθητές αποκτούσαν εξειδικευμένες γνώ-

σεις με τη διδασκαλία των λατινικών και αρχαίων ελληνικών. Οι

δυο αυτές «ανθρωπιστικές» γλώσσες θα περιοριστούν ή θα κα-

ταργηθούν σταδιακά, για να αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας «χρή-

σιμων τεχνολογικών μαθημάτων για όλους τους μαθητές».

Αν διαβάσει κάποιος τις παρεμβάσεις υπέρ ή κατά του σχε-

δίου του νόμου, που προβλέπεται να ισχύσει το σχολικό έτος 2016

/2017, ο βασικός στόχος είναι η κατάργηση των δυο αρχαίων

γλωσσών. Το πρόσχημα είναι πως μια σοσιαλιστική(!) κυβέρνηση

δεν μπορεί να ανεχθεί τις ανισότητες στα σχολεία, με την απόκτη-

ση «μη χρήσιμων γνώσεων από νεκρές γλώσσες», που προσδί-

δουν ακαδημαϊκό και επαγγελματικό κύρος στους απόφοιτους αυ-

τών των τάξεων που διαθέτουν υψηλό δείκτη νοημοσύνης.

Β. Η αρχαία Ελληνική ιστορία

Η διαστρέβλωση των βασικών πηγών της ελληνικής ιστορίας,

θα αποτελούσε ένα δύσκολο εγχείρημα. Υπάρχουν πολλές κι αξι-

όπιστες αρχαιοελληνικές πηγές και γι’ αυτό το λόγο δεν θα ήταν

πειστική μια αμφίσημη και παραπλανητική ερμηνεία τους. Μια εμ-

φανής προσπάθεια διαφορετικής παρουσίασης ιστορικών γεγονό-

των, έγινε από Ρωμαίους και Φιλορωμαίους ιστορικούς (Πλούταρ-

χος, Πολύβιος), με σκοπό να συμβάλλει στη μεγαλύτερη εξύψωση

του γοήτρου της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, χωρίς όμως εξοργιστική

διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων. Η μόνη εμφανής προ-

σπάθεια της Ρώμης να αποστασιοποιήσει τους «βάρβαρους» Μα-

κεδόνες από τους γνήσιους Έλληνες, είχε στρατηγικούς στόχους

και απέβλεπε, όπως είπαμε, στον τορπιλισμό της «πανελλήνιας

ιδέας» και της συνένωσης όλων των Ελλήνων.

Page 27: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

26

Στο πρόσφατο παρελθόν, μια συστηματικά οργανωμένη εκ-

στρατεία οικειοποίησης του ελληνικού πολιτισμού πραγματοποιή-

θηκε από τη Γερμανία. Σπέρματα αυτής της θεωρίας περί «πνευ-

ματικής κληρονομιάς του ελληνικού θαύματος», βρίσκουμε στα

πρώτα χρόνια της δημιουργίας του ελληνικού κράτους και στην

περίοδο της Βαυαροκρατίας. Στις αρχές του 20ου αιώνα, παίρνει

μια σαφέστερη πολιτιστική διεκδίκηση από Γερμανούς διανοούμε-

νους, για να φτάσει στον κολοφώνα της παραπληροφόρησης στην

περίοδο κυριαρχίας του ναζισμού.

Οι επίδοξοι κληρονόμοι της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς, άρ-

χισαν να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πό-

λεμο. Εκτός από την τιτοσταλινική παραχάραξη της ιστορίας της

Αρχαίας Μακεδονίας, εμφανίστηκαν και νέοι απρόσμενοι διεκδικη-

τές. Ο Μάρτιν Μπερνάλ διατύπωσε τη θεωρία της «Μαύρης Αθη-

νάς». Σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία, οι αρχαίοι Έλληνες «έκλεψαν»

πολλά από τα πολιτιστικά επιτεύγματα των λαών της Αφρικής και

με κατάλληλη προσαρμογή στα ελληνικά δεδομένα, τα παρουσία-

σαν ως δικά τους δημιουργήματα. Αυτές οι επιρροές του Αφροα-

σιατικού πολιτισμού είχαν, δήθεν, υποτιμηθεί, για ρατσιστικούς λό-

γους, από τους ευρωπαίους ρομαντικούς διανοούμενους από τον

18ο αιώνα και μετά. Για να εννοήσουν καλύτερα οι αναγνώστες τον

προπαγανδιστικό τρόπο με τον οποίο διαδίδονται τέτοιου είδους

παιδιάστικες παραδοξότητες, θα πρέπει να σημειώσουμε πως ο

Μπερνάλ δίδαξε, ως καθηγητής, τη θεωρία του στο πανεπιστήμιο

Κορνέλ, της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, όπου είχε δημιουργηθεί

και σχετική καθηγητική έδρα.

Θα νόμιζε κανείς πως, στην αφελή αυτή, δήθεν, επιστημονική

θεωρία, θα απαντούσαν οι Έλληνες διανοούμενοι, που ακριβο-

πληρώνονται ως στελέχη κρατικών πολιτιστικών φορέων ή ανή-

κουν σε φιλολογικούς και ιστορικούς συλλόγους. Η συνηθισμένη

δικαιολογία γι’ αυτή τη «σιωπηλή πολιτιστική απραξία» της Ελλά-

δας, σε όλους τους διεκδικητές της ελληνικής κληρονομιάς, είναι

πως δεν θα πρέπει να απαντούμε σε ισχυρισμούς που δεν βασί-

ζονται σε τεκμηριωμένες ιστορικές πηγές. Το ίδιο λεγόταν και για

την τελείως ατεκμηρίωτη θεωρία του, σλαβικής προέλευσης, «μα-

κεδονικού έθνους» και όλοι διαπιστώσαμε, μετά από χρόνια, πόσο

εύκολο είναι, μέσα σε μακροχρόνιο διεθνές γεωπολιτικό και γεω-

Page 28: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

27

στρατηγικό περιβάλλον, μια ψευτοθεωρία να δημιουργήσει νέα

πολιτιστικά και πολιτικά δεδομένα. Η προσωπική μας άποψη βασί-

ζεται στον ρεαλισμό του ρωμαϊκού κανόνα δικαίου: «qui tacet

consendire videtur». Όποιος σιωπά, δίνει την εντύπωση ότι συν-

αινεί, ότι συμφωνεί με τις απόψεις των αντιπάλων του.

Η ελληνική διανόηση και οι κρατικοί πολιτιστικοί φορείς, αγνό-

ησαν επιδεικτικά, όπως και σε άλλες παρόμοιες14 περιπτώσεις,

την ψευτοθεωρία Μπερνάλ. Ευτυχώς, η Εβραιοαμερικανίδα καθη-

γήτρια Μαίρη Λέφκοβιτς είχε διαφορετική άποψη. Με επιμονή και

συστηματική αντιπαράθεση με τον ακαδημαϊκό κύκλο που διέδιδε

τη θεωρία της «Μαύρης Αθηνάς», κονιορτοποίησε τα έωλα, τα α-

ναπόδεικτα επιχειρήματα του Μπερνάλ.

Άλλος, κάπως αθόρυβος, «κληρονόμος» εμφανίστηκε από την

άλλη πλευρά του Αιγαίου. Η Τουρκία, βλέποντας τη μακροχρόνια

εντυπωσιακή εξέλιξη που είχαν οι πλαστογραφημένες «πολιτιστι-

κές απόψεις» του τιτοσταλινικού εγχειρήματος για τη διαστρέβλω-

ση των ιστορικών γεγονότων που αναφέρονται στην Αρχαία Μακε-

δονία, άρχισε κι αυτή να εφαρμόζει την ίδια τακτική. Από τη δεκαε-

τία του 1980, άρχισε μια πιο διευρυμένη «πολιτιστική εκστρατεία»

αμφισβήτησης του ελληνικού πολιτισμού στο Μικρασιατικό χώρο

και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Δεν βιάζεται. Ποντάρει στην

ελληνική «σιωπηλή απραξία» και στη μακροχρόνια προπαγανδι-

στική πλύση εγκεφάλου, στο εσωτερικό της αλλά και στο εξωτερι-

κό. Ίδια μέθοδος και ίδιος τρόπος ενεργειών, όπως και στην πε-

ρίπτωση ίδρυσης της, λεγόμενης, Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Το διεθνές πολιτικό κλίμα την ευνοεί. Η παγκοσμιοποίηση, ένα μο-

νεταριστικό καθεστώς χωρίς πολιτιστικές ευαισθησίες (θα λέγαμε

μια Αυτοκρατορία «Αγραμμάτων»), επιδιώκει την αποσάθρωση

κάθε ενωτικού στοιχείου των λαών (πολιτισμό, γλώσσα, παραδό-

σεις κ.λπ.), για να διευκολύνεται ο κατακερματισμός τους σε δια-

φορετικές μικρές κι άβουλες εθνοτικές ομάδες.

Το Κέντρο Ιστορικών Ερευνών της Άγκυρας, όπως στην επο-

χή της Σοβιετικής Ένωσης τα «πολιτιστικά εργαστήρια κατασκευής

του μακεδονικού έθνους», προβαίνει σε ανάπτυξη νέων πολιτιστι-

κών θεωριών, για την καταγωγή και τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό

των ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας. Στα εδάφη τους, λέει,

που τα κατοικούσαν τουρκικής καταγωγής αρχαίες φυλές, ανα-

Page 29: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

28

πτύχθηκαν οι πρώιμοι Αιγιακοί πολιτισμοί, οι οποίοι μεταλαμπα-

δεύτηκαν στην Κρήτη ως Μινωικός και στην Πελοπόννησο ως Μυ-

κηναϊκός. Αυτοί οι θεωρούμενοι ως προελληνικοί πολιτισμοί, γεν-

νήθηκαν κι αναπτύχθηκαν, από την 3η π.Χ. χιλιετηρίδα, από τουρ-

κογενείς τοπικούς πληθυσμούς, οι οποίοι μεταγενέστερα δημιούρ-

γησαν (στις ελληνικές αποικίες της Μικράς Ασίας και στα νησιά του

Αιγαίου) τον Ιωνικό Πολιτισμό, τον οποίο οι Έλληνες οικειοποιήθη-

καν και τον παρουσίασαν ως δικό τους. Μ’ αυτό το μυθιστορηματι-

κό ιδεολόγημα, όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι, ποιητές ή καλλιτέχνες

θεωρούνται τουρκικής καταγωγής, αν γεννήθηκαν κι έζησαν στη

Μικρά Ασία ή στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Γι’ αυτούς τους

«πρόγονους των Τούρκων», όπως ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο Ιππο-

κράτης, ο Ηρόδοτος ή ο Όμηρος, έχουν στηθεί, σε επίσημες εκδη-

λώσεις, προτομές κι αγάλματα σε τουρκικές πόλεις. Ειδικά για τον

Όμηρο (το όνομα Ομέρ είναι πολύ διαδεδομένο σ’ όλη την Τουρ-

κία), η τουρκική προπαγάνδα σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης

και στα διαφημιστικά τουριστικά φυλλάδια, οργιάζει καταλήγοντας

σε αφελή συμπεράσματα. Θεωρεί την «Ιλιάδα» ένα ανθελληνικό

έργο του Ομήρου, αφού σε πολλά σημεία διεκτραγωδεί τη μοίρα

των Τρώων.

Οι μαθητές των τουρκικών σχολείων και τα εκατομμύρια των

τουριστών που επισκέπτονται την Τουρκία, δεν έχουν τις γνώσεις

ενός αμερόληπτου καθηγητή ιστορίας ή ενός αρχαιολόγου. Υφί-

στανται μια σταδιακή και μακροχρόνια πλύση εγκεφάλου. Οι στό-

χοι και η μεθοδολογία είναι εμφανής και ταυτόσημη, με αυτή που

ακολουθήθηκε από τους Σκοπιανούς. Η «αλύτρωτη Μακεδονία του

Αιγαίου» που, κατά τους Σκοπιανούς, βρίσκεται κάτω … «από ελ-

ληνική κατοχή», αποτελεί το πρότυπο και για τα νησιά του Ανατο-

λικού Αιγαίου, τα οποία εντάσσονται στην αρχαία τουρκική πολιτι-

στική κληρονομιά. Δημιουργείται, σιγά σιγά, όπως και με την πε-

ρίπτωση της FYROM, το αλυτρωτικό επεκτατικό υπόστρωμα, για

μια μελλοντική εδαφική διεκδίκηση. Όπως έχει αποδείξει η ιστορία,

οι Τούρκοι ξέρουν να περιμένουν τις κατάλληλες ευκαιρίες για δε-

καετίες και αν χρειασθεί, ίσως, και αιώνες.

Όσοι γνωρίζουν ιστορία θα ισχυριστούν πως, όλη αυτή η

τουρκική παραφιλολογία είναι ανιστόρητα μυθεύματα για αφελείς.

Θα είχαν δίκαιο αν όλο αυτό το απατηλό πολιτιστικό κατασκεύα-

Page 30: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

29

σμα δεν είχε ενταχθεί στα σχέδια μιας μακρόπνοης τουρκικής εξω-

τερικής πολιτικής. Ο Τουργκούτ Οζάλ δεν είναι ένας τυχαίος Τούρ-

κος δασκαλάκος που αναπτύσσει μια ψευτοθεωρία σε παιδιά του

Δημοτικού. Υπήρξε δραστήριος πρωθυπουργός, που στο βιβλίο

του «La Turquie en Europe» (Η Τουρκία στην Ευρώπη), εντάσσει

αυτή την προπαγανδιστική παραφιλολογία του Κέντρου Ιστορικών

Ερευνών της Άγκυρας, στις προοπτικές μιας Τουρκίας ενταγμένης

στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι θεωρίες και

οι σχεδιασμοί, αποτελούν στοιχεία της επίσημης εξωτερικής πολι-

τικής ενός κράτους.

Το προαναφερόμενο βιβλίο του Τ. Οζάλ, εκδόθηκε στα γαλλι-

κά από τον εκδοτικό οίκο Plon, το 1988. Στη σύντομη βιβλιοκριτική,

η οποία συνοδεύει την ανακοίνωση της έκδοσης, αναφέρονται οι

πολιτικοί και οικονομικοί στόχοι μιας μελλοντικής ένταξης της

Τουρκίας στα «Ενωμένα Έθνη της Ευρώπης», αλλά αφιερώνονται

και κάποια κείμενα αμφισβήτησης του ελληνικού πολιτισμού. Ο

Γάλλος πολιτειολόγος, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Paris Sud και

ειδικός σε θέματα του Ισλάμ στη Μέση Ανατολή Khattar Abou

Diab, φαίνεται εντυπωσιασμένος από τις ιστορικές αναλύσεις και

γνώσεις του Οζάλ, αλλά στέκεται διστακτικός στα σημεία της αμ-

φισβήτησης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και των διηγήσεων

της πολιτικής συμπεριφοράς της οθωμανικής αυτοκρατορίας στα

Βαλκάνια.

Ο Γάλλος και αραβικής καταγωγής διανοούμενος, δείχνει α-

πρόθυμος να αποδεχθεί τις αμφισβητήσεις15 του Τ. Οζάλ, για τον

κεντρικό ρόλο της Αθήνας και των Ελλήνων στη δημιουργία του

αρχαίου πολιτισμού. Τέτοιου είδους ατεκμηρίωτες αμφισβητήσεις

δεν είναι δυνατόν να πείσουν μορφωμένους ανθρώπους, που

γνωρίζουν ιστορία. Όμως επηρεάζουν τις μεγάλες ανώνυμες μά-

ζες, οι οποίες με την ψήφο τους στις σύγχρονες δημοκρατίες, ανα-

δεικνύουν τους πολιτικούς που επιδιώκουν να τις υλοποιήσουν.

Γιατί πιστεύουν αυτό που έντεχνα ο Οζάλ, σ’ ένα προπαγανδιστικό

παραλήρημά του, είπε στους συμπατριώτες του για τον Όμηρο,

«τον μεγάλο Τούρκο ποιητή, ο οποίος τον 8ο π.Χ. αιώνα άρχισε να

δημιουργεί αυτό που, αργότερα θα χαρακτηρισθεί παραπλανητικά

από τους Ευρωπαίους ως ελληνικό θαύμα».

Page 31: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

30

Για τον Όμηρο αναφερθήκαμε στην αρχή της πρώτης ενότη-

τας του Α΄ Μέρους (σελ.6), όταν μιλήσαμε για το βιβλίο του Γάλλου

συγγραφέα Luc Ferry. Οι αναφορές για το έργο του ίδιου ποιητή

και οι ίδιοι χαρακτηρισμοί για το μεγαλειώδες έργο του από δυο

συγγραφείς, για μια απαράμιλλη πνευματική ποιητική δημιουργία,

που διδασκόταν σ’ όλα τα Λύκεια της Αρχαίας Ελλάδας (την «Ιλιά-

δα» ο Μέγας Αλέξανδρος την είχε κάτω απ’ το μαξιλάρι του). Με

μια όμως σημαντική διαφορά. Ο Τ. Οζάλ επιδιώκει μια προπαγαν-

διστική διαστροφή της πολιτιστικής πραγματικότητας, με συγκα-

λυμμένους μελλοντικούς μιλιταριστικούς στόχους. Ο L. Ferry, που

γνωρίζει ιστορία, στέκεται εκστατικός μπροστά στην εκπληκτική

πνευματική δημιουργία των αρχαίων Ελλήνων. Σ’ αυτό που, και οι

δυο χαρακτηρίζουν, με διαφορετική ερμηνευτική προσέγγιση, ως

«ελληνικό θαύμα».

Η παγίωση λανθασμένων ιστορικών αντιλήψεων από μια

μακρόχρονη αποδοχή τους, αναπότρεπτα δημιουργεί τετελεσμένα

γεγονότα. Ένα απλό παράδειγμα. Η ιστορία της Ελληνικής Επα-

νάστασης του 1821 γράφτηκε από τους νικητές του εμφυλίου. Τα

κείμενα των ηττημένων εξαφανίζονταν. Γι’ αυτό ο Μακρυγιάννης

έκρυψε κι έθαψε στην αυλή του σπιτιού του, «σ’ έναν τενεκέ», σε

ένα μεταλλικό δοχείο, τα «Απομνημονεύματά» του, τα οποία βρέ-

θηκαν από το γιο του Κίτσο και τον Γιάννη Βλαχογιάννη μετά από

δεκαετίες και συγκεκριμένα το 1901. Στους αντίπαλους περιλαμβά-

νονται κάποιοι αγνοί ιδεολόγοι, που θυσίασαν τα πάντα κι όμως

έμειναν σχεδόν άγνωστοι στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Πόσοι

γνωρίζουν τη θυσία της οικογένειας του Εμμανουήλ Παπά16 και

τον αγώνα του στη Χαλκιδική, ο οποίος, με την καθυστέρηση των

οθωμανικών στρατευμάτων, συνέβαλε στην εδραίωση της επα-

νάστασης στην Πελοπόννησο; Ποιοί άκουσαν το όνομα του Αντώ-

νη Οικονόμου, που δολοφονήθηκε απ’ τους Υδραίους πρόκριτους;

Ποιοί γνωρίζουν λεπτομέρειες για την εντιμότητα και τον ηρωισμό

του Νικηταρά, μια ξεχωριστή κι αγνή μορφή της Επανάστασης, ο

οποίος με την εκτέλεση του Τούρκου αξιωματούχου Μουράτη στην

Καλαμάτα, πραγματοποίησε την πρώτη πραγματική επαναστατική

πράξη, που ήταν και το ξεκίνημα της εξέγερσης; Πόσες σελίδες α-

φιερώθηκαν σε ιδεολόγους αγωνιστές σαν τον Δημήτριο Υψηλάντη

ή αξιόλογους ηγέτες σαν τον Ιωάννη Καποδίστρια;

Page 32: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

31

Όπως είναι φανερό και στο θέμα της πλαστογράφησης της ι-

στορίας της Αρχαίας Μακεδονίας, αλλά και στη διαφαινόμενη δια-

στρέβλωση των ιστορικών στοιχείων από την Τουρκία, για τη Μι-

κρά Ασία και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, η μακροχρόνια ε-

πανάληψη των ψευδών ή ακόμα, σε κάποιες περιπτώσεις, η απο-

σιώπηση των πραγματικών γεγονότων, σε συσχέτιση με γεωπολι-

τικές και γεωστρατηγικές ανακατατάξεις, είναι δυνατόν να παγιώ-

σει, ως αληθινά, τα πλαστογραφημένα ιστορικά γεγονότα.

Γ. Ο αρχαιολογικός πλούτος

Η ελληνική γη κρύβει ακόμα αμέτρητους αρχαιολογικούς θη-

σαυρούς. Αλλά και σ’ άλλες χώρες, από τον Εύξεινο Πόντο και την

Αίγυπτο και ως το Γιβραλτάρ, βρέθηκαν εκπληκτικές ελληνικές αρ-

χαιότητες που εντυπωσιάζουν για την ομορφιά και το μεγαλείο

τους.

Με εξαίρεση τη FYROM και την Τουρκία, σ’ όλες τις άλλες

χώρες ομολογείται, χωρίς υπεκφυγές, πως τα ευρήματα είναι αρ-

χαιοελληνικής προέλευσης. Στην πρώτη, κυρίως, η παραπληρο-

φόρηση και η εθνικιστική προπαγάνδα οργιάζει. Μ’ αυτό το αλυ-

τρωτικό παραλήρημα θα ασχοληθούμε, όπως ήδη έχουμε επιση-

μάνει, εκτενέστερα, μέσα από διαλόγους και σχόλια που εμφανί-

στηκαν στον γαλλικό τύπο, μετά την αποκάλυψη του εντυπωσια-

κού μνημείου της Αμφίπολης. Αρκεί στο σημείο αυτό να τονισθεί η

ακαλαίσθητη πληθώρα των τεράστιων αγαλμάτων (του Μεγα-

λέξανδρου έχει ύψος 30 μέτρων) και μνημείων που στήθηκαν σε

κεντρικές πλατείες των Σκοπίων και άλλων πόλεων της FYROM,

μέσα στο πλαίσιο μιας πολιτικής «αρχαιοποίησης» της χώρας. Αλ-

λά η πλαστογράφηση δεν αφορά μόνο την ιστορία της αρχαίας

Μακεδονίας. Οικειοποιήθηκαν και βασικά πολιτιστικά στοιχεία από

τη βυζαντινή και βουλγαρική ιστορία. Από αυτή την πολιτιστική

αρπαγή δεν γλίτωσε ούτε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, ούτε οι

Έλληνες εκπολιτιστές των Σλάβων Κύριλλος και Μεθόδιος, αλλά

ούτε και ο Βούλγαρος τσάρος Σαμουήλ, του οποίου ο πελώριος

Page 33: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

32

ανδριάντας του, ύψους πέντε μέτρων, στήθηκε στην πλατεία των

Σκοπίων τον Ιούλιο του 2014. Ειδικά γι’ αυτόν τον τσάρο, ο οποίος

για τους Βούλγαρους θεωρείται ότι για τους Έλληνες ο Μέγας Α-

λέξανδρος, η πολιτιστική διαμάχη μεταξύ Σόφιας και Σκοπίων είναι

έντονη. Μάλιστα, η βουλγαρική κυβέρνηση ζήτησε από την ελληνι-

κή να της δοθούν τα λείψανα του Σαμουήλ, που βρέθηκαν το 1969

στο νησί του Αγίου Αχιλλείου της Πρέσπας, γιατί είχε την πρόθεση

(μετά την πρόκληση των Σκοπιανών) να στήσει τον ανδριάντα του

στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας.

Παρά το γεγονός ότι η Βουλγαρία δεν έχει δημιουργήσει ακό-

μα σοβαρά προβλήματα στη FYROM για την πλαστογράφηση της

ιστορίας της, εντούτοις φαίνεται πως υπάρχει μια έντονη υπόγεια

διαμάχη. Όχι μόνο για τον Σαμουήλ, αλλά και γιατί πολλά εξέχοντα

πολιτικά πρόσωπα της βουλγαρικής ιστορίας, όπως ο Γκότσε

Ντέλτσεφ ή ο Ντάμε Γκρούε, έχουν «μακεδονοποιηθεί» και τα α-

γάλματα ή οι προτομές τους έχουν στηθεί σε διάφορες πόλεις της

FYROM. Ειδικά, στην πλατεία των Σκοπίων η κυβέρνηση του Νί-

κολα Γκρουέφσκι τοποθέτησε σε ελάχιστες μέρες, (το καλοκαίρι

του 2014), πενήντα περίπου αγάλματα τεραστίων διαστάσεων ε-

πιφανών προσώπων από την αρχαία ελληνική, ρωμαϊκή, βυζαντι-

νή και βουλγαρική ιστορία. Πολλοί, ακόμα και μέσα στη FYROM,

μιλούν για «εθνικιστικό αμόκ» που μετέτρεψε το κέντρο της πόλης,

σύμφωνα με τον εύστοχο χαρακτηρισμό της αμερικανίδας αρχαιο-

λόγου Ντόροθι Κινγκ, σε «Ντίσνεϊλαντ». Έχουν ακόμα προβλέψει,

σ’ αυτό το πολιτιστικό τσίρκο, και ειδικό ξεναγό, ντυμένο με στολή,

χλαμύδα και περικεφαλαία αρχαίου Μακεδόνα, ο οποίος ενημερώ-

νει τους ντόπιους και, κυρίως, τους ξένους τουρίστες για την «ι-

στορία των προγόνων του».

Page 34: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

33

ΜΕΡΟΣ Β΄

1. Το πρόβλημα και οι νοσηρές εξάρσεις του

Κάναμε ως τώρα μια συνοπτική, μια εξαιρετικά σύντομη διε-

ρεύνηση των στοιχείων που αιτιολογούν το παγκόσμιο πολιτιστικό

ενδιαφέρον για το «ελληνικό θαύμα», αλλά και των θεωριών αμ-

φισβήτησής του. Οι γνώστες της ιστορίας και οι εξειδικευμένοι ε-

ρευνητές των ιστορικών πηγών, κατανοούν εύκολα πως στο παιχ-

νίδι των πλαστογραφήσεων, τα βασικά κίνητρα είναι η γεωπολιτική

στρατηγική ή η προσπάθεια κάποιων λαών να αποκτήσουν νέα ή

να εμπλουτίσουν την παλιά εθνική και πολιτιστική τους ταυτότητα,

με στοιχεία ενός πολιτισμού που προκαλεί παγκόσμιο θαυμασμό.

Όλες οι θεωρητικές προσεγγίσεις των αμφισβητήσεων, δεν

έχουν κάποια τεκμηριωμένη βάση που να αιτιολογείται από ιστορι-

κές πηγές ή αρχαιολογικά ευρήματα. Στηρίζονται σε υποθέσεις και

αναπόδεικτα συμπεράσματα. Όταν οι πλαστογράφοι ισχυρίζονται

πως οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες αλλά «βάρβαροι»,

βασίζονται στα λόγια ενός φανατικού τοπικιστή και πατριώτη Αθη-

ναίου, του Δημοσθένη, ο οποίος δεν είχε τη διορατικότητα να αντι-

ληφθεί που οδηγούσε το μίσος του για το αίτημα μιας πανελλήνιας

ένωσης. Όλα όμως τα ιστορικά στοιχεία και τα εκπληκτικά ευρήμα-

τα (π.χ. στη Βεργίνα, στην Αμφίπολη) δείχνουν πως οι Μακεδόνες

είχαν πνευματικές και καλλιτεχνικές δημιουργίες απόλυτα ταυτι-

σμένες και εναρμονισμένες, με το γενικότερο πνεύμα του ελληνι-

κού πολιτισμού.

Άλλη υποθετική προσέγγιση είναι η αμφισβήτηση της γλώσ-

σας. Κανένας αρχαίος ιστορικός δεν γράφει πως οι Μακεδόνες δεν

μιλούσαν ελληνικά. Αντίθετα, όλοι συμφωνούν πως η κοινή ελληνι-

κή γλώσσα καθιερώθηκε από τους Μακεδόνες. Μάλιστα, με τη δη-

μιουργία μεικτών στρατιωτικών μονάδων στην Περσία από τον

Page 35: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

34

Μέγα Αλέξανδρο, ακόμα και οι Πέρσες εκπαιδευόμενοι μάθαιναν

την ελληνική γλώσσα και όλες οι διαταγές και οι οδηγίες προς το

εκστρατευτικό σώμα γράφονταν, στις «Βασιλικές Εφημερίδες»17,

στην ελληνική γλώσσα. Άλλωστε, όλα τα έγγραφα στοιχεία, σε

μαρμάρινες πλάκες που βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές σ’ όλες τις

περιοχές της Μακεδονίας, αποδεικνύουν πως η ελληνική γλώσσα

χρησιμοποιούνταν από την εμφάνιση του μακεδονικού βασιλείου.

Αλλά, τότε, γιατί οι πλαστογράφοι μίλησαν για «μακεδονική γλώσ-

σα», την οποία μάλιστα ταύτισαν, τελείως αυθαίρετα και χωρίς κα-

νένα επιστημονικό αποδεικτικό στοιχείο, με το γλωσσικό βουλγαρι-

κό ιδίωμα που μιλούν σήμερα οι κάτοικοι της FYROM;

Ο Πλούταρχος, περιγράφοντας την αναστάτωση με το επει-

σόδιο του Κλείτου, αναφέρει πως ο Αλέξανδρος, θεωρώντας πως

είχε εξυφανθεί συνωμοσία εναντίον του, κάλεσε «μακεδονιστί»

τους υπασπιστές του, τους σωματοφύλακές του, χρησιμοποιώντας

το ειδικό σύνθημα που υποδήλωνε κίνδυνο για τη ζωή του. Με ση-

μερινή ερμηνεία αυτού του γεγονότος, θα λέγαμε πως, χρησιμο-

ποίησε για σύνθημα μια λέξη Χιώτικη, Ηπειρώτικη, Κρητικιά, Θρα-

κιώτικη ή άλλο γλωσσικό ελληνικό ιδίωμα από τη «Βαβυλωνία», τη

γνωστή θεατρική κωμωδία του Δ. Κ. Βυζάντιου. Κανένας ιστορικός

δεν αναφέρει τη μακεδονική λέξη που χρησιμοποίησε ως σύνθημα

ο Αλέξανδρος, για να διαπιστώσουμε αν είναι ή όχι κάποιας ελλη-

νοδωρικής διαλέκτου.

Για να γίνει περισσότερο κατανοητή η φαιδρότητα του επιχει-

ρήματος για την υποτιθέμενη (δήθεν άσχετη με την ελληνική) μα-

κεδονική γλώσσα, θα φέρουμε ένα απλοϊκό παράδειγμα από το

γλωσσικό ιδίωμα της γενέτειρας του υποφαινόμενου. Στο χωριό

του, στην περιοχή των Σερρών και της Κεντρικής Μακεδονίας, οι

κάτοικοι, όπως στα περισσότερα ελληνικά χωριά, κόβουν χάριν

συντομίας κάποια φωνήεντα από τις περισσότερες λέξεις. Αν υπο-

θέσουμε ότι υπήρχε στο χωριό ένα τμήμα εθνοφυλακής και ο δι-

μοιρίτης πρότεινε στους οπλίτες του ως σύνθημα ή παρασύνθημα

το «σκλουδ’», ένας ξένος ή ακόμα και ένας Έλληνας από άλλη πε-

ριοχή, που θα άκουγε να προφέρεται η λέξη στην τοπική διάλεκτο,

θα θεωρούσε πως οι κάτοικοι αυτού του χωριού δεν μιλούν ελληνι-

κά.

Page 36: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

35

Το «σκλουδ’» προέρχεται από τη λέξη «σκυλούδι» και σημαί-

νει μικρό σκύλο, σκυλάκι. Στην τοπική διάλεκτο, όπως σε κάποιες

περιοχές της Θράκης και ενδεχομένως και σε άλλα μέρη της Ελλά-

δας, η κατάληξη «ούδι» υποδηλώνει το υποκοριστικό ενός ουσιασ-

τικού (παιδί=πιδουδ’, κορίτσι=κουρτσούδ’, αρνί=αρνούδ’, στυλιά-

ρι=στυλιαρούδ’ κλπ). Να λοιπόν που το σύνθημα ή παρασύνθημα

της υποτιθέμενης εθνοφυλακής σε ένα χωριό των Σερρών, που α-

κούστηκε «μακεδονιστί», είναι αναμφισβήτητα μια ελληνική λέξη.

Είναι γενικά αποδεκτό πως τα επιθανάτια παραληρήματα ή οι

τελευταίες λέξεις ενός ετοιμοθάνατου γίνονται, σχεδόν πάντα, στη

μητρική του γλώσσα. Ο εβραϊκής καταγωγής εκχριστιανισμένος

στην παιδική του ηλικία και δυο φορές πρωθυπουργός της Αγγλίας

Μπέντζαμιν Ντισραέλι, την ώρα του θανάτου του άρχισε ν’ απαγ-

γέλει στα εβραϊκά τους ψαλμούς του Δαυΐδ. Οι τελευταίες λέξεις

του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν στα ελληνικά. Όταν τον ρώτησαν

σε ποιον αφήνει το βασίλειό του, ψέλλισε αδύναμα και δυσδιάκριτα

«τω κρατίστω», στον ισχυρότερο (και κατ’ άλλους ιστορικούς «τω

Κρατερώ», στον πιστό φίλο και στρατηγό του Κρατερό, που βρι-

σκόταν εκείνη την ημέρα με τη μονάδα του στην Κιλικία). Αυτή ήταν

η μητρική του γλώσσα, η οποία τελικά επικράτησε σ’ όλο τον ελλη-

νικό κόσμο ως «η κοινή ελληνική γλώσσα».

Από αυτό το περιστατικό της βίαιης αντιπαράθεσης του Αλέ-

ξανδρου με τον Κλείτο και το τραγικό της αποτέλεσμα, οι πλαστο-

γράφοι οδηγήθηκαν στα «επιστημονικά συμπεράσματα» πως, οι

Αρχαίοι Μακεδόνες, δεν μιλούσαν ελληνικά αλλά… μια βουλγαρική

διάλεκτο που τη βάφτισαν «μακεδονική γλώσσα». Γι’ αυτό το θέμα

της γλώσσας, οι καθηγητές του Κέμπριτζ N.G.L.Hammond και G.T.

Griffith, στο περισπούδαστο έργο τους «Ιστορία της Μακεδο-

νίας»18 προβαίνουν σε μια εκπληκτική παράθεση ιστορικών στοι-

χείων. Αποδεικνύουν πως οι Μακεδόνες μιλούσαν μια, αναμφισβή-

τητα, ελληνική διάλεκτο, η οποία αργότερα προσαρμόστηκε στην

κοινή ελληνική γλώσσα, την οποία διέδωσαν στον τότε γνωστό

κόσμο.

Οι πλαστογραφήσεις και οι αμφισβητήσεις γίνονται πάντα με-

γαλύτερες κι εντονότερες, σε περιόδους ευρύτερων γεωπολιτικών

αναστατώσεων ή όταν η Ελλάδα βρίσκεται πολιτικά ή οικονομικά

αποδυναμωμένη και σπαράσσεται από εσωτερικές πολιτικές δια-

Page 37: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

36

μάχες, που διχάζουν τον ελληνικό λαό. Οι νεότερες θεωρίες του

Μπερνάλ ή του Κέντρου Ιστορικών Ερευνών της Άγκυρας, είναι

τόσο γελοίες, που προκαλούν τη θυμηδία ή τα ειρωνικά σχόλια

των έγκριτων ιστορικών, αν και με μια μακροχρόνια παραπληρο-

φόρηση κι έντεχνη προπαγάνδα, θα μπορούσαν ν’ αποκτήσουν τη

σοβαρότητα της τιτοσταλινικής διαστρέβλωσης για την ιστορία της

Αρχαίας Μακεδονίας. Η τελευταία αυτή περίπτωση αποτελεί ένα

παράδοξο εκτρωματικό πολιτιστικό γεγονός, που δείχνει την επί-

δραση των πολιτικών και γεωστρατηγικών γεγονότων, στην παγί-

ωση αναληθών αντιλήψεων με παραχάραξη της ιστορίας. Η δημι-

ουργία «μακεδονικού έθνους» είναι η μεγαλύτερη πολιτιστική απά-

τη του 20ου αιώνα. Κι όμως αυτό το τεχνητό κομμουνιστικό κατά-

σκεύασμα, υποστηρίχθηκε στις μέρες μας από τα μεγαλύτερα δυ-

τικοευρωπαϊκά καπιταλιστικά κράτη, παρά το γεγονός πως οι ειδι-

κοί καθηγητές των μεγαλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου ανα-

γνωρίζουν πως, η θεωρητική βάση της δημιουργίας του στηρίζεται

στη διαστρέβλωση των πραγματικών ιστορικών γεγονότων. Με λί-

γα λόγια, για γεωστρατηγικούς λόγους, νομιμοποιήθηκε μια εξόφ-

θαλμη απάτη.

Η περίοδος της έντονης πολιτικής και ιδεολογικής διαμάχης,

με τη Δύση από τη μια πλευρά και τις χώρες της Ανατολικής Ευ-

ρώπης από την άλλη, ευνόησε αυτή την παραχάραξη της ιστορίας.

Η Δύση και κυρίως οι ΗΠΑ, δεν ήθελαν να συμπεριλάβουν στις

ασφυκτικές πιέσεις προς τη Σοβιετική Ένωση, ένα πρόβλημα το

οποίο δεν έθιγε ζωτικά τους συμφέροντα, ενώ από την άλλη πλευ-

ρά ικανοποιούσε και τον κομπλεξικό φθόνο κάποιων Δυτικοευρω-

παίων, για τη μονομερή διεκδίκηση από τους («κάπως κατώτερης

υποστάθμης») Έλληνες ολόκληρου του «ελληνικού θαύματος».

Παρά το γεγονός πως κάποιοι, και κυρίως αξιωματούχοι των ΗΠΑ,

μίλησαν για «ιστορική απάτη και ιμπεριαλιστικές κομμουνιστικές

σκοπιμότητες», το πρόβλημα αφέθηκε σε μια κατάσταση «αθόρυ-

βης απραξίας», ως τη μέρα που διαλύθηκε, το 1992, ο σοβιετικός

συνασπισμός. Άρχιζε μια νέα περίοδος γεωπολιτικών ανακατατά-

ξεων στα Βαλκάνια, με τη σχεδιαζόμενη διάλυση της Γιουγκοσλα-

βίας και τη δημιουργία νέων σλαβογενών κρατών (Κροατία, Σλο-

βενία, FYROM, Μαυροβούνιο κ.λπ.), τα οποία πολιτικά και πολι-

τιστικά θα έπρεπε να αποκοπούν από τον κύριο σλαβικό κορμό

Page 38: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

37

μιας Ρωσίας, η οποία στη παγκόσμια Νέα Τάξη θα εξακολουθού-

σε, όπως και η πρώην Σοβιετική Ένωση, να αποτελεί επικίνδυνο

ανταγωνιστή σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Μέσα σ’ αυτά τα

σχέδια, οι ΗΠΑ «ξέχασαν» την πολιτιστική απάτη των τόσο μιση-

τών εχθρών τους, των κομμουνιστών και ενίσχυσαν το πολιτικό

κύρος των πλαστογράφων. Είναι ευτύχημα που η Ελλάδα βρισκό-

ταν τότε σε έναν συνασπισμό ευρωπαϊκών κρατών, την ΕΟΚ, και

δεν ακολούθησε τη μοίρα της Γιουγκοσλαβίας (δεμένης στο άρμα

μιας καταρρέουσας Σοβιετικής Ένωσης), σε ότι αφορούσε στα ε-

δάφη της Θράκης και της ελληνικής Μακεδονίας. Αν δεν προστα-

τευόταν κάτω από αυτή την ευρωπαϊκή ομπρέλα, ο ακρωτηρια-

σμός της χώρας μας θα ήταν αναπότρεπτος, με βάση το δόγμα

της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Τα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων πάντα διαφοροποιούνται

μακροπρόθεσμα και εξαρτώνται από τις εσωτερικές πολιτικές εξε-

λίξεις. Αυτή η πολιτιστική απάτη θα επιλυθεί, μάλλον, από τις αν-

τίρροπες δυνάμεις που υπάρχουν μέσα στη FYROM. Η αυξητική

«βουλγαροποίηση» των σλαβόφωνων και η ανατροπή των πλη-

θυσμιακών δεδομένων προς όφελος των αλβανόφωνων, με έντο-

νες τις εθνικιστικές διαφορές τους, είναι οι βασικοί παράγοντες μιας

«προφητείας» για μελλοντική αυτοδιάλυση του τεχνητού και απα-

τηλού αυτού κράτους (κρατικού μορφώματος).

Από το 1992, που οι συνταρακτικές αλλαγές στον ευρωπαϊκό

χώρο έφεραν ανατροπές στο θέμα της πλαστογράφησης της ιστο-

ρίας της Μακεδονίας, με την υιοθέτηση από τους Δυτικοευρωπαί-

ους των κατασκευασμένων από τη Σοβιετική Ένωση θεωριών

«περί μακεδονικού έθνους», στην εσωτερική ελληνική πολιτική

σκηνή, παιζόταν για το ίδιο θέμα μια φαρσοκωμωδία, από εκείνες

που ο κόσμος (ο απλός λαός) δεν αντιλαμβάνεται πως καταλήγουν

σε τραγωδία, όπως και στην περίπτωση της Κύπρου το 1974. Αυ-

τό το παιχνίδι των ανεύθυνων και «Άτιμων» (ας μας επιτραπεί να

χρησιμοποιήσουμε τον όρο με την έννοια που απέδιδε σ’ αυτόν ο

νομοθέτης Σόλων), διασπούσε για μια ακόμα φορά την ενότητα

του λαού μπροστά σ’ ένα μεγάλο εθνικό θέμα, το οποίο αποτελού-

σε στοιχείο διεθνών γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Στην Ελλάδα,

οι βασικές αντίρροπες και ασυγχρόνιστες πολιτικές δυνάμεις στο

εσωτερικό της χώρας ήταν, από τη μια μεριά η αλλοπρόσαλλη ελ-

Page 39: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

38

ληνική εξωτερική πολιτική και από την άλλη μια, υποτίθεται, προο-

δευτική και με κυριαρχούσα άποψη στα πολιτιστικά θέματα ελίτ της

ελληνικής διανόησης, η οποία, με τις «προοδευτικές» θεωρητικές

θέσεις της για το όνομα της FYROM, διευκόλυνε τα σχέδια αυτών

που επιδίωκαν να αποσπάσουν τα σλαβικά κρατίδια της πρώην

Γιουγκοσλαβίας από τυχόν μελλοντική ρωσική επιρροή.

Κάποιοι, μεγάλης κάπως ηλικίας, θα θυμούνται ίσως τις απο-

φάσεις που είχαν ληφθεί, κατά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχη-

γών που είχε συγκληθεί από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κων-

σταντίνο Καραμανλή. Το τμήμα της Νοτιοσλαβίας που δημιουργή-

θηκε ως ανεξάρτητο κράτος, δεν είχε το δικαίωμα να φέρει το όνο-

μα της Μακεδονίας ή παράγωγά του. Η απόφαση είχε γίνει δεκτή

και στη σύνοδο των αρχηγών κρατών της ΕΟΚ, η οποία προετοι-

μαζόταν να μεταμορφωθεί σε Ευρωπαϊκή Ένωση.

Από εκεί και πέρα αρχίζει ένα σχιζοφρενικό παιχνίδι αλληλοϋ-

πονομεύσεων και αντιφατικής πολιτικής στα αρμόδια με τις δια-

πραγματεύσεις στελέχη της κυβέρνησης του Κώστα Μητσοτάκη. Ο

υπουργός εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς, επιχειρώντας να εφαρ-

μόσει την απόφαση των πολιτικών αρχηγών, έρχεται σε σύγκρου-

ση με τους Ευρωπαίους ομολόγους του, οι οποίοι του προσά-

πτουν την κατηγορία πως «κινείται αντίθετα με την πολιτική της

κυβέρνησής του». Αυτός ο ισχυρισμός ήταν αληθινός. Ο πρωθυ-

πουργός, και πριν ακόμα από την παραίτηση του υπουργού εξω-

τερικών, με τον ειδικό μυστικό του διαπραγματευτή, τον απόστρατο

στρατηγό Νίκο Γρυλλάκη, πραγματοποιούσε παράλληλες συνεν-

νοήσεις με το Σκοπιανό πρόεδρο Κίρο Γκλιγκόρωφ για την ονομα-

σία του νέου κράτους ως «σλαβομακεδονία». Αν και ο Μητσοτάκης

ισχυρίστηκε αργότερα πως οι μυστικές συνομιλίες είχαν, σχεδόν,

καταλήξει σε κάποια συμφωνία, ο ίδιος ο Γκλιγκόρωφ, ενθαρρυνό-

μενος και από ευρωπαϊκούς κύκλους, υποστήριξε πως στις άτυπες

αυτές συνομιλίες είχε αρνηθεί να συναινέσει στην προτεινόμενη

συμφωνία. Η στάση της FYROM είχε πλέον στραφεί, μετά την α-

συνάρτητη ελληνική εξωτερική πολιτική για το πρόβλημα, σε σκλη-

ρότερες θέσεις. Μέσα σ’ ένα τέτοιο αλαλούμ, οι ηγέτες της ΕΟΚ

«ξέχασαν» την απόφασή τους για τη Νοτιοσλαβία και, προφανώς

με εντολή τους, ο υπουργός της Πορτογαλίας Πινέιρο συνέταξε

Page 40: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

39

προτάσεις, τελείως έξω από τις αποφάσεις των Ελλήνων πολιτι-

κών αρχηγών στο προεδρικό μέγαρο.

Από εκεί και πέρα το ένα σφάλμα ακολουθούσε το άλλο και

παρά την αισιόδοξη και ανεύθυνη ρήση του Κ. Μητσοτάκη «πως η

ονομασία των Σκοπίων δεν είχε τόσο μεγάλη σημασία, γιατί κανέ-

νας δεν θα τη θυμόταν σε μια δεκαετία», εξακολουθεί να αποτελεί

και σήμερα, στην αρχή της τρίτης δεκαετίας, ένα από τα δυσεπίλυ-

τα και γαγγραινώδη προβλήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτι-

κής. Για τα σφάλματα αυτά, οι απόδημοι Έλληνες των ΗΠΑ, είχαν

τότε δημοσιεύσει τα «εγκληματικά περιστατικά», που οδήγησαν

την κυβέρνηση Μητσοτάκη να επιδιώξει λύση έξω από την ΕΟΚ,

συναινώντας στην παραπομπή της υπόθεσης στον ΟΗΕ. Ήταν μια

ολέθρια, για την Ελλάδα, απόφαση, διότι ο νέος πρόεδρος των

ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, ο οποίος θα αναλάμβανε την εξουσία τον Γε-

νάρη του 1993, είχε δεσμευτεί με προφορικές και έγγραφες δηλώ-

σεις, να μην συναινέσει στην ονομασία του νέου σλαβικού κρατι-

δίου «ως δημοκρατία της Μακεδονίας» και θα πίεζε γι’ αυτό τις ευ-

ρωπαϊκές κυβερνήσεις. Μιας ονομασίας για την οποία, ο τότε Αμε-

ρικανός υπουργός εξωτερικών Λόρενς Ιγκλμπέργκερ, της προη-

γούμενης κυβέρνησης του Τζωρτζ Μπους, του πρεσβύτερου, κυ-

ριολεκτικά «λύσσαξε» τις τελευταίες μέρες πριν από την παράδοση

της εξουσίας στον Κλίντον, να πείσει τους ηγέτες της Ε.Ε. να ανα-

γνωρίσουν τα Σκόπια με το συνταγματικό τους όνομα.

Με την επάνοδο του Αντρέα Παπανδρέου στην εξουσία, το

πατριωτικό, τότε, ΠΑΣΟΚ σκληραίνει τη στάση του έναντι του

«κράτους των Σκοπίων». Προβαίνει σε οικονομικό αποκλεισμό

(εμπάργκο) και διακοπή λειτουργίας του Γενικού Προξενείου της

Ελλάδας στα Σκόπια. Τον Σεπτέμβρη του 1995 υπογράφεται η λε-

γόμενη ενδιάμεση συμφωνία και τα Σκόπια ονομάζονται «Πρώην

Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (FYROM). Το θέμα

θα παραμείνει από τότε άλυτο, γιατί μετά την εξουδετέρωση, από

τους «εκσυγχρονιστές» της «πατριωτικής συνιστώσας» του ΠΑ-

ΣΟΚ, οι αντιδράσεις της Ελλάδας, παρά τις ατέρμονες και μακρο-

χρόνιες συζητήσεις στη Νέα Υόρκη, γίνονται χλιαρές και με μια γε-

νικευμένη διάθεση υποχωρητικότητας και συμβιβασμού. Και μέσα

ακόμα στις κυβερνήσεις των εκσυγχρονιστών ακούγονται έντονες

φωνές «για τα δίκαια αιτήματα των Σκοπιανών και το δικαίωμα του

Page 41: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

40

αυτοπροσδιορισμού τους». Κανένας πλέον δεν απαιτεί την αλλαγή

του αλυτρωτικού τους συντάγματος, τις προπαγανδιστικές κορώ-

νες τους «για τη σκλαβωμένη Μακεδονία του Αιγαίου και την κα-

τακτημένη απ’ τους Έλληνες ιστορική πρωτεύουσά τους, τη Σο-

λούν (Θεσσαλονίκη)». Όποιος μιλά για πατρίδα, για έθνος, για συ-

νέχεια του ελληνισμού και της ιστορίας του, για εθνική ταυτότητα,

για ενιαία γλώσσα ή για την πλαστογράφηση της ιστορίας της Μα-

κεδονίας, είναι φασίστας. Συγκεντρώσεις, όπως αυτή της Θεσσα-

λονίκης του ενός εκατομμυρίου πολιτών, χαρακτηρίζονται εθνικι-

στικές, ρατσιστικές ή νεοναζιστικές. Τώρα δεν υπάρχουν προδό-

τες, ούτε πεμπτοφαλαγγίτες. Τώρα, σαν ο κόσμος να μετατράπηκε

ξαφνικά σε παράδεισο με αγγελούδια, όλοι με αντιλήψεις που θί-

γουν ζωτικά συμφέροντα της χώρας τους, θεωρούνται διανοητές

με «συνειδησιακές αντιρρήσεις». Καμιά προσπάθεια να διαχωρι-

στούν οι πραγματικοί αντιρρησίες ιδεολόγοι από τους αμέτρητους

αργυρώνητους. Από αυτούς που πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν

ως τη συντέλεια του κόσμου.

2.- Αναθεωρητισμός και ιδεολογικές μεταλλάξεις

Στην Ελλάδα, οι σοσιαλιστές πελαγοδρομούσαν ανάμεσα σε

φιλολαϊκά συνθήματα κι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Το σοσιαλι-

στικό κίνημα είχε εκτραπεί από την πορεία του, όταν οι επιτήδειοι

«εκκαθάρισαν» και τα τελευταία πατριωτικά στελέχη του, για ν’ α-

νοίξει ο δρόμος στους στυλοβάτες της παγκοσμιοποίησης, σαν τον

Κώστα Σημίτη και τον Γιώργο Παπανδρέου. Στο συνέδριο του ΠΑ-

ΣΟΚ του 1996, ο ηγέτης της πατριωτικής συνιστώσας του κινήμα-

τος Μιχάλης Χαραλαμπίδης19, είχε τονίσει χωρίς φιοριτούρες και

υπεκφυγές πως «μ’ αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν πάμε πουθενά». Σε έναν

συγκλονιστικό και προφητικό πατριωτικό λόγο του, είχε προβλέψει

πως η Ελλάδα του «τουρκομπαρόκ», στο τέλος ενός κύκλου που

άνοιξε με την ίδρυση του κόμματος και θα έκλεινε ίσως το 2004 ή

το 2010, θα ήταν «ένα φτωχό και συρρικνωμένο βιλαέτι ή ένα γερ-

μανικό λάντερ». Επαληθεύτηκε μετά από μιάμιση δεκαετία. Η ομά-

Page 42: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

41

δα Χαραλαμπίδη «εκκαθαρίστηκε» για να ανοίξει ο δρόμος στους

εκσυγχρονιστές, στα γεράκια της Γκόλντμαν Σακς και στους άλ-

λους οίκους αξιολόγησης που κυβερνούν τον κόσμο. Ήταν μια με-

θοδευμένη πορεία του κινήματος «στο τέλος του κύκλου», για να

μπορέσει ν’ αρπάξει το τιμόνι της εξουσίας μια δράκα πολιτικών,

που αποδείχτηκε ως μια απ’ τις πιο διεφθαρμένες και αντιπατριω-

τικές «κάστες εξουσίας» στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους.

Εκτός από τις δωροδοκίες των στελεχών της από γερμανικές, αμε-

ρικανικές, ρωσικές ή γαλλικές εταιρίες, το ιερατείο της κάστας συ-

νομολόγησε με την Γκόλντμαν Σακς τη χρηματιστηριακή απάτη για

την αντικανονική είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και ψήφισε

το νόμο «περί ευθύνης υπουργών», τον οποίον εύστοχα ο λαός

τον βάφτισε «κλεφτονόμο».

Οι παλιοί Αριστεροί έλεγαν πως ο δρόμος προς το σοσιαλι-

σμό είναι μακρύς. Στην Ελλάδα, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώ-

πη, φαίνεται πως αυτός ο δρόμος έχει και σκοτεινούς παράδρο-

μους. Γι’ αυτό ίσως οι εκλεγμένοι ηγέτες έχασαν τον κανονικό δρό-

μο και παραστράτησαν. Αντί να φτάσουν σ’ ένα πραγματικά δη-

μοκρατικό σοσιαλιστικό τέρμα, οδήγησαν τους λαούς τους στα λη-

μέρια του πιο σκληρού, του πιο απάνθρωπου καπιταλισμού της

μονεταριστικής παγκοσμιοποίησης. Οδήγησαν τους λαούς στην

αγκαλιά «ζάπλουτων κακοποιών». Αυτός ο εύστοχος κι επιτυχη-

μένος χαρακτηρισμός του Αμερικανού προέδρου και νομπελίστα

Θεόδωρου Ρούσβελτ, αναφερόταν στους κερδοσκόπους των με-

γάλων επιχειρήσεων και σε τυχοδιώκτες τραπεζίτες, οι οποίοι

προσπαθούσαν με υπερκέρδη, στις αρχές του 20ου αιώνα, να

στραγγαλίσουν την οικονομία των ΗΠΑ. Μετά έναν σχεδόν αιώνα,

το Φλεβάρη του 2010, ένας άλλος νομπελίστας, ο Γάλλος οικονο-

μολόγος Μωρίς Αλλέ, αναφερόμενος στην ευρωπαϊκή οικονομική

κρίση του 2008/9 αποκάλεσε την ίδια αυτή φάρα των κερδοσκό-

πων «bandits de la finance» (λήσταρχους της χρηματιστηριακής

οικονομίας).

Ακόμα κι ο Μιτεράν, που θεωρούνταν ο εντιμότερος πρόεδρος

της Γαλλίας κι ένας αληθινός σοσιαλιστής, δεν ξέφυγε από τη ρε-

τσινιά του υποκριτή και δημαγωγού. Τον Αύγουστο του 2010 δη-

μοσιεύτηκαν δυο άρθρα του δημοσιογράφου Βενσάν Ζοβέρ στον

«Νουβέλ Ομπσερβατέρ», που αποκάλυψαν τις δύσοσμες πλευρές

Page 43: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

42

μιας «σοσιαλιστικής πολιτικής», που απέβλεπε στην παραπλάνη-

ση του γαλλικού λαού και στη σταδιακή προσαρμογή της σε πρό-

τυπα νεοφιλελευθερισμού. Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις για την

πολιτική διπλοπροσωπία του Γάλλου προέδρου, σε μυστικές συ-

νεννοήσεις με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν και τον αν-

τιπρόεδρο Τζ. Μπους (τον πρεσβύτερο), ήρθαν στην επιφάνεια

όταν άνοιξαν τα αμερικανικά αρχεία, μετά την καθορισμένη περίο-

δο των τριάντα ετών. Συμφωνήθηκαν μυστικές δοκιμές της γαλλι-

κής ατομικής βόμβας στη Νεβάδα (επί προεδρίας Σιράκ αυτές οι

δοκιμές χαρακτηρίζονταν «απάνθρωπες»), είσοδο κομμουνιστών

στην κυβέρνηση για να υποστούν «μεγάλη διάβρωση» (grande

érosion), ψεύτικη φιλική πολιτική προς τον αραβικό κόσμο αλλά

μυστική φιλοϊσραηλινή πολιτική, ταυτόσημη με την αμερικανική κ.ά.

Ήταν η αρχή μιας «σοσιαλιστικής προσαρμογής» στο νέο δόγμα

του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης των Ρίγκαν-

Θάτσερ, για να διολισθήσει σιγά σιγά η Ευρώπη στη νέα τάξη

πραγμάτων της συνθήκης του Μάαστριχτ. Από τότε, ο ιδεολογικός

διαχωρισμός σε «Δεξιούς κι Αριστερούς», είναι πλέον ένα προπα-

γανδιστικό πυροτέχνημα για τους αφελείς ψηφοφόρους. Η ηγετική

ελίτ, ανεξάρτητα από το ιδεολογικό και κομματικό της προσωπείο,

υπηρετεί το «Σύστημα» για να επιτύχει την πολιτική ή επαγγελμα-

τική της ανέλιξη.

Αυτή η αφανής και πρωτόγνωρη «ιδεολογική μείξη» φαίνεται

ολοκάθαρα από έναν οποιοδήποτε επίμονο και προσεκτικό παρα-

τηρητή που, με ελεύθερο πνεύμα, θα μπορεί να κάνει συσχετισ-

μούς στην ελληνική αλλά και στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Που

δεν θα είναι εγκλωβισμένος σε κάποια «κομματική στάνη» για να

μπορεί να βλέπει τα πολιτικά και πολιτιστικά γεγονότα, από το κα-

θαρό ιδεολογικό πρίσμα του πολίτη που αγαπά και πονά την πα-

τρίδα του. Με αυτό το πνεύμα και με την προσπάθεια μιας αμερό-

ληπτης θέσης σε κριτικές ή στη διερεύνηση καταστάσεων στις ο-

ποίες εμπλέκονται κόμματα ή πρόσωπα, θεωρούμε πως θα πρέ-

πει να απουσιάζει ο κομματικός ή ο ιδεολογικός φανατισμός και

από τον γράφοντα και από τους αναγνώστες. Ας δούμε τα πράγ-

ματα μόνον ως Έλληνες, χωρίς κομματικούς φανατισμούς, χωρίς

ιδεολογικές αγκυλώσεις ή πατριδοκαπηλίες.

Page 44: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

43

Μετά την «εθνικιστική υστερία» της στρατιωτικής δικτατορίας,

ήρθε η μεταπολίτευση με την αντίστροφη «υστερία της απεθνικο-

ποίησης». Από το ένα άκρο στο άλλο. Μετά το πατριωτικό ΠΑ-

ΣΟΚ20 του Ανδρέα Παπανδρέου, ήρθε η ομάδα των «εκσυγχρονι-

στών» του Κώστα Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου. Ο γιος

του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ένθερμος υποστηρικτής του νεοφιλελευθε-

ρισμού και της παγκοσμιοποίησης, ως υπουργός παιδείας στην

κυβέρνηση Σημίτη από το 1994 ως το 1996, στελέχωσε όλες τις

ζωτικές υπηρεσίες του υπουργείου του με «αναθεωρητές της ιστο-

ρίας». Όλοι παρίσταναν τους αριστερούς προοδευτικούς ενώ στην

πράξη υποβοηθούσαν τους στόχους της παγκοσμιοποίησης. Στα

κείμενά τους βρίσκει κάποιος όλα τα επιχειρήματα για την Ελλάδα

και τους Έλληνες, όπως τα διετύπωσαν οι Ευρωπαίοι «αναθεωρη-

τές», αλλά κατάλληλα προσαρμοσμένα στην ελληνική πραγματικό-

τητα.

Λίγα χρόνια αργότερα και με βάση αυτή τη «ντιρεκτίβα», ο

παθιασμένος με τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, ως υπουρ-

γός εξωτερικών, Γιώργος Παπανδρέου, υπέγραψε συμφωνία (Νό-

μος 2929/2001) με τον Τούρκο υπουργό Ισμαήλ Τζεμ. Σ’ αυτή, τα

συμβαλλόμενα μέρη συναινούσαν να συνεργάζονται στην εποικο-

δομητική συγγραφή και παρουσίαση της ιστορίας, της γεωγραφίας,

του πολιτισμού, της οικονομίας και ιδιαίτερα στη συγγραφή των

σχολικών βιβλίων, όπου θα έπρεπε να γίνονται «οι διορθώσεις

των ανακριβειών». Μια από αυτές τις «ανακρίβειες διορθώθηκε(!)

στο βιβλίο της Μαρίας Ρεπούση. Το μακελειό στο λιμάνι της Σμύρ-

νης το 1922 δεν ήταν «σφαγή αλλά συνωστισμός».

Οι «αναθεωρητές ιστορικοί», σαν τη Θάλεια Δραγώνα, την

Άννα Φραγκουδάκη, τη Μαρία Ρεπούση, τον Αντώνη Λιάκο, τη

Χριστίνα Κουλούρη κ.ά., παρά την άγρια πολεμική που δέχτηκαν,

εξακολουθούσαν να κατευθύνουν το εκπαιδευτικό σύστημα και να

αναθεωρούν την ιστορία, αν και είχε μεσολαβήσει η πολιτική μετα-

βολή με τις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή από το 2004 ως

τις εκλογές του Οκτώβρη του 2009.

Η Μαριέττα Γιαννάκου-Κούτσικου, ως νέα υπουργός παιδείας,

άφησε την πολυπληθή ομάδα των αναθεωρητών να συνεχίσει το

έργο της, σύμφωνα με το πλαίσιο που όριζε η τετράτομη «συμ-

βουλευτική ντιρεκτίβα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τίτλο «Εναλ-

Page 45: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

44

λακτικό εκπαιδευτικό υλικό για τη διδασκαλία της νεότερης ιστορίας

της Νοτιοανατολικής Ευρώπης». Τέτοιες εναλλακτικές ανάγκες, για

την ιστορία, δεν υπάρχουν στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, γιατί εκεί

φαίνεται πως έχει γραφτεί με χριστιανική (!) αμεροληψία. Το τετρά-

τομο έργο χρηματοδοτήθηκε από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Μ. Βρε-

τανία, τη USaid, την Κόκα Κόλα, τη Χάγιατ και τον πανταχού πα-

ρόντα Τζορτζ Σόρος. Αυτή την «εναλλακτική» προσπάθεια τη στή-

ριζαν κάποιες δήθεν ανθρωπιστικές Μη Κυβερνητικές Οργανώ-

σεις (ΜΚΟ) ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως π.χ. το Παρατηρητή-

ριο του Ελσίνκι, η Human Rights Watch με κύριο χρηματοδότη (και

πάλι) τον Τζορτζ Σόρος κ.ά. Οι εκατοντάδες αυτές οργανώσεις,

με εξαιρέσεις που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, έχουν

αποκλειστικά πολιτικούς στόχους. Όπως ομολόγησε και ο πρώην

Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους (ο νεότερος), οι ΜΚΟ είναι το

εργαλείο άσκησης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής «με άλλα

μέσα».

Η Μαριέττα Γιαννάκου αρνήθηκε να διατάξει την απόσυρση

του βιβλίου, διότι κάτι τέτοιο θα ήταν «αντίθετο στη νομιμότητα»,

αν και παραδέχτηκε πως οι ιστορικές διορθώσεις εφαρμόστηκαν

μονομερώς από την Ελλάδα. Στην Τουρκία δεν έγινε καμία απολύ-

τως αλλαγή στα σχολικά βιβλία. Οι Τούρκοι πολιτικοί δεν πέφτουν

εύκολα σε τέτοιες «αμερικανοευρωπαϊκές παγίδες». Η υπουργός,

που μόλις είχε ορκιστεί το 2004, είχε φανερώσει τις προθέσεις της

να εφαρμόσει τις εναλλακτικές οδηγίες, έστω και μονομερώς. Αυτή

της την απόφαση την αιτιολόγησε λέγοντας πως «εμείς πρέπει να

είμαστε περισσότερο γενναιόδωροι από τους άλλους (Τούρκους,

Σκοπιανούς, Αλβανούς κλπ)». Εντούτοις, όπως φάνηκε από τις

δηλώσεις της στη Βουλή, λίγο πριν αντικατασταθεί το 2007 από

τον Ευριπίδη Στυλιανίδη, γνώριζε πολύ καλά τις επιδιώξεις των

συντακτών των οδηγιών. Ομολόγησε πως «υπηρετούσαν σκοπι-

μότητες και ότι γράφτηκαν για συγκεκριμένους σκοπούς και στό-

χους». Φαίνεται πως οι ψηφοφόροι της γνώριζαν καλύτερα αυ-

τούς τους στόχους, γιατί στις βουλευτικές εκλογές του 2007 την

«τιμώρησαν» και κατέλαβε τη δέκατη ταπεινωτική θέση, μένοντας

εκτός Βουλής. Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης διέταξε την απόσυρση του

βιβλίου της Μαρίας Ρεπούση. Μετά τις εκλογές της 4 του Οκτώβρη

2009 και τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, η Άννα Διαμαντοπούλου που τοπο-

Page 46: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

45

θετήθηκε ως υπουργός παιδείας στην κυβέρνηση του Γιώργου

Παπανδρέου, γνωστή και από την «προοδευτική θέση» της να κα-

θιερωθούν στην Ελλάδα τα αγγλικά ως δεύτερη επίσημη γλώσ-

σα21, ήταν πιστά προσηλωμένη στο ιδεολογικό πλαίσιο που έθεσε

ο πρωθυπουργός της την προηγούμενη δεκαετία ως υπουργός

παιδείας. Εντούτοις, μετά την πολιτική αναστάτωση που προκλή-

θηκε από τα γεγονότα με τη δικαστική αμφισβήτηση της γνησιότη-

τας του μεταπτυχιακού τίτλου της Θ. Δραγώνα, η νέα υπουργός

αναγκάστηκε, με βαριά καρδιά, να την αποπέμψει από το υπουρ-

γείο, εκφράζοντας ταυτόχρονα τη λύπη της που «θα έχανε μια τό-

σο πολύτιμη συνεργάτιδα». Μετά από αυτή την εξέλιξη η ομάδα

των αναθεωρητών άρχισε «να ξεφτίζει».

Αλλά εκτός από τη Μαριέττα Γιαννάκου και άλλοι πολλοί «Δε-

ξιοί», όπως ο ταλαντούχος Κερκυραίος βουλευτής της ΝΔ Νίκος

Γεωργιάδης, επέδειξαν την ένθερμη συμπαράστασή τους στην υ-

πόθεση του βιβλίου της Ρεπούση. Ο Γεωργιάδης, εκτός από έν-

θερμος συμπαραστάτης των αναθεωρητών, ήταν και υπέρ της «δι-

καίωσης των Σκοπιανών στην…… μπούρδα (όπως έλεγε) του ο-

νόματος». Απόψεις απόλυτα ταυτόσημες με αυτές του Γιώργου

Παπανδρέου. Αποτελούσε ενεργό μέλος του πολιτικού κύκλου της

οικογένειας Μητσοτάκη και, όπως οι περισσότεροι αναθεωρητές/

εκσυγχρονιστές, έχει υψηλό επίπεδο μόρφωσης (Κολέγιο Αθηνών,

πτυχία νομικής, κοινωνιολογίας, οικονομικών, μεταπτυχιακό). Υ-

πήρξε σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ανέλαβε προ-

γράμματα σε πολλές χώρες (και στη Σοβιετική Ένωση) που χρη-

ματοδοτήθηκαν από την ΕΕ, την Παγκόσμια Τράπεζα, τα Ηνωμένα

Έθνη κλπ. Από χιλιόμετρα φαίνεται πως είναι από τα «αγαπημένα

παιδιά του συστήματος και του Σικάγου». Το 2004 εκλέχτηκε βου-

λευτής της ΝΔ. Το 2012 ήταν υποψήφιος στη «Δράση», το κόμμα

του νεοφιλελεύθερου Στέφανου Μάνου. Το 2015 η ΝΔ του Αντώνη

Σαμαρά (ξεχνώντας τις φιλοσκοπιανές απόψεις του) θέλησε να τον

συμπεριλάβει στις λίστες των υποψήφιων βουλευτών της. Η από-

φαση ακυρώθηκε εξαιτίας της στάσης της συνυποψήφιας Άντζελας

Γκερέκου, που είχε μεταπηδήσει από το σχεδόν διαλυμένο ΠΑΣΟΚ

στη ΝΔ.

Ασχοληθήκαμε μ’ αυτόν τον ελάχιστα γνωστό στους πολλούς

Έλληνες Κερκυραίο πολιτικό και golden boy, γιατί αποτελεί ένα ξε-

Page 47: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

46

κάθαρο υπόδειγμα νεοφιλελεύθερου εκσυγχρονιστή, που ανήκει

και στη Δεξιά και στην Αριστερά. Είναι ένας (απ’ τους πολλούς) ο

οποίος γαλουχήθηκε με τις ιδέες των αρχιερέων της παγκοσμιο-

ποίησης, αλλά και ωφελήθηκε επαγγελματικά για τις αντιπατριωτι-

κές πολιτικές του παρεμβάσεις.

Όμως το «σύστημα» προστατεύει τα καλά παιδιά του. Ο Γι-

ώργος Παπανδρέου, μετά την αναγκαστική παραίτησή του από τον

πρωθυπουργικό θώκο, παρίστανε τον καθηγητή στο πανεπιστήμιο

Χάρβαρντ και βρισκόταν πάντα σε κύκλο επώνυμων ηγετών ως

πρόεδρος μιας αναξιόπιστης «Σοσιαλιστικής Διεθνούς», στην ο-

ποία παλαιότερα συμμετείχαν και δικτάτορες σαν τον Καντάφι. Η

Μ. Γιαννάκου, στις ευρωεκλογές του 2009, τέθηκε επικεφαλής του

ευρωψηφοδελτίου, για να εκλεγεί οπωσδήποτε αλλά και για ν’ α-

ποφύγει την αναμενόμενη και πάλι τιμωρητική ψήφο των οπαδών

της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Επι-

λεγμένοι, μορφωμένοι, με πανεπιστημιακούς τίτλους και συγγραφι-

κό έργο, κάποιοι Αριστεροί και Δεξιοί, αγκαλιάζονται αδερφωμένοι

για την απόλυτη επικράτηση και κυριαρχία της μονεταριστικής

παγκοσμιοποίησης. Όπως λέει και η λαϊκή παροιμία «όλα μέλι γά-

λα». Όμως, το ίδιο αυτό «παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης» τι-

μωρεί, με κάθε μέσον και τρόπο όσους το αντιστρατεύονται. Κανέ-

νας αντίθετης ιδεολογίας διπλωμάτης, πολιτικός ή αξιόλογος επισ-

τήμονας, δεν έχει δυνατότητα εξέλιξης σε μεγάλες κυβερνητικές

θέσεις, σε διεθνείς οργανισμούς ή σε πολιτιστικούς και εκπαιδευτι-

κούς φορείς. Ακόμα και απλοί άνθρωποι της τέχνης22, των ΜΜΕ ή

άλλου ιδιωτικού επαγγελματικού χώρου που δεν συμβιβάζονται με

το μονεταριστικό modus vivendi, διατρέχουν τον κίνδυνο μιας «τι-

μωρητικής αντίδρασης από το σύστημα». Ο έλεγχος της παγκό-

σμιας κοινωνίας είναι απόλυτος και άριστα διαρθρωμένος.

Οι αντιδράσεις για την κατευθυνόμενη «επαναεγγραφή της ι-

στορίας» ήταν έντονες. Το σκάνδαλο Δραγώνα για το πλαστό πτυ-

χίο και η σκληρή πολεμική στο βιβλίο ιστορίας της έκτης τάξης Δη-

μοτικού, της καθηγήτριας Μαρίας Ρεπούση, έφεραν στο προσκήνιο

αντιρρήσεις από επώνυμους «της Δεξιάς και της Αριστεράς». Ο

διακεκριμένος και με ευρωπαϊκούς τίτλους ιστορικός και καθηγητής

Αντώνης Λιάκος, ένθερμος συμπαραστάτης της Ρεπούση και μέν-

τορας της ομάδας των πανεπιστημιακών αναθεωρητών της ιστο-

Page 48: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

47

ρίας, μίλησε «για ψυχωτικούς και εσμό αλευρομαγείρων», που αγ-

νοούσαν την ιστορία. Ήταν προφανώς ένα σκωπτικό σχόλιο, ως

οργίλη απάντηση στις επικριτικές απόψεις του αντιστράτηγου ε.α.

Δημήτρη Αλευρομάγειρου. Άλλοι χαρακτηρισμοί από άλλους, για

τους επικριτές του βιβλίου, ήταν το ίδιο σκληροί και έξω από τα α-

νεκτά όρια μιας πανεπιστημιακής συζήτησης με θέσεις και αντιθέ-

σεις. Ακούστηκαν επιτιμητικά σχόλια για «αγράμματες νοικοκυρές,

εργάτες και κτηνοτρόφους, εθνικιστικό λόμπι, φαιοχίτωνες, ακρο-

δεξιούς, φαιοκόκκινη συμμαχία κλπ».

Ο τελευταίος αυτός χαρακτηρισμός αναφερόταν σε μια δήθεν

«αριστεροδεξιά (φαιοκόκκινη) συμμαχία», υπονοώντας τους «Α-

ριστερούς» επικριτές του βιβλίου και τη στάση τους προς τους α-

ναθεωρητές της ιστορίας. Μερικοί απ’ αυτούς τους επώνυμους,

όπως ο Μίκης Θεοδωράκης23, ο Γ. Καραμπελιάς, ο Κώστας Ζου-

ράρις κ.ά., ασκούσαν αυστηρότερη κριτική από τους «ύποπτους

φαιοχίτωνες νεοναζιστές του εθνικιστικού λόμπι». Ήταν πολιτικοί

και διανοούμενοι της πατριωτικής αριστεράς. Σ’ αυτούς απευθύν-

θηκαν κάποιοι της εκσυγχρονιστικής αριστεράς, για τη στάση τους

στο θέμα του βιβλίου ιστορίας της Μ. Ρεπούση, εξαιτίας της οποίας

επικράτησε, όπως ισχυρίστηκαν, η άποψη των «σκοταδιστών». Ο

ίδιος χαρακτηρισμός του Βολταίρου για την Ανατολική Ρωμαϊκή

Αυτοκρατορία (στην εποχή του δεν υπήρχε ο υποτιμητικός για

τους Ευρωπαίους όρος «Βυζάντιο»). Ο Γάλλος συγγραφέας και

φιλόσοφος, αμελούσε να ρίξει τη ματιά του στη δική του, τη Δυτική,

όπου ο πρωτόγονος τρόπος ζωής, η θρησκοληψία και η απουσία

γραμμάτων και τεχνών, μετέβαλαν αυτό το τμήμα της Ευρώπης σε

βάρβαρη, σε άγρια θεοσκότεινη ζούγκλα. Οι σύγχρονοι αναθεω-

ρητές της ιστορίας αποφεύγουν να αναφερθούν στην αναγκαιότητα

των ενεργειών τους και στις (δυτικοευρωπαϊκές) πηγές των επιχει-

ρημάτων τους, αλλά ούτε και στους βαθύτερους σκοπούς των φι-

λοσοφικών θεωριών τους. Δεν μας εξηγούν την «εντελέχεια»24,

αφού αναπότρεπτα άλλοι ωφελούνται κι άλλοι ζημιώνονται από

αυτές τις πολιτιστικές ανατροπές και μεταλλάξεις. Δεν είδαμε κά-

ποια παρέμβασή τους προς την Ευρωπαϊκή Ένωση για αναθεώ-

ρηση «όλης» της ευρωπαϊκής ιστορίας, αλλά εντοπίζουν το θέμα

αποκλειστικά στην ελληνική ή στη βαλκανική. Ακόμα και την ολό-

ψυχη συμμετοχή τους στο «μακεδονικό αναγνωστικό, στη μακεδο-

Page 49: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

48

νική γλώσσα, στον δημοκρατικό αυτοπροσδιορισμό των Μακεδό-

νων, στην αναγνώρισή τους ως μειονότητας κλπ», θα μπορούσα-

με να τη θεωρήσουμε καθαρά ιδεολογική και δημοκρατική. Χωρίς

υποψίες για άλλα σκοτεινά κίνητρα. Αν, τουλάχιστον, έθεταν ως

προϋπόθεση την απάλειψη, από το σύνταγμα και τα σχολικά εγ-

χειρίδια της FYROM, τα αλυτρωτικά προπαγανδιστικά τους κείμενα

για «σκλαβωμένη Μακεδονία του Αιγαίου, για απελευθέρωση της

ιστορικής τους πρωτεύουσας, της Σολούν, για τους προγόνους

τους το Φίλιππο και Μέγα Αλέξανδρο» και άλλες φαιδρότητες, που

αντιμετωπίζονται από οποιονδήποτε Έλληνα που διαθέτει ίχνη εθ-

νικής συνείδησης, με αγανάκτηση, χωρίς απαραίτητα να είναι φα-

σίστας ή ρατσιστής. Καμιά διαμαρτυρία, καμιά παρέμβαση σε ευ-

ρωπαϊκές και διεθνείς οργανώσεις Όλοι αυτοί οι αναθεωρητές εί-

ναι άνθρωποι υψηλού μορφωτικού επιπέδου, επαγγελματικά κατα-

ξιωμένοι και έχουν, συνήθως, αρκετή ως μεγάλη οικονομική άνεση.

Συνεπώς αποκλείεται να ανήκουν στους «nützliche Idioten»25,

στην κατηγορία των αμβλύνοων ιδεολόγων, για την οποία μίλησε

με τόσο απαξιωτικό τρόπο ο Λένιν. Γι’ αυτό θα πρέπει οι ίδιοι να

ξεκαθαρίσουν ποιος είναι ο σκοπός, ο στόχος, το «τέλος», δηλαδή

το τελικό αποτέλεσμα μόνο από την αναθεώρηση της ελληνικής ι-

στορίας.

Ο νεοφιλελευθερισμός, ως παγκόσμιο καθεστώς εφάρμοσε,

σε πολιτικό πλαίσιο, μια ευέλικτη κεντροαριστερή πολιτική, αλλά

στο οικονομικό πλαίσιο το πιο απάνθρωπο καπιταλιστικό σύστη-

μα. Γι’ αυτό βλέπουμε, μια φαινομενικά αχαλίνωτη δημοκρατία αλ-

λά με απόλυτα ελεγχόμενες τις κρατικές δομές της (με τον «Μεγά-

λο Αδερφό») από πρόσωπα μη εκλεγμένα26 από τους λαούς. Οι

αποκαλύψεις από τον Αυστραλό ακτιβιστή Τζούλιαν Ασάνζ και τον

Αμερικανό τεχνικό ηλεκτρονικών συστημάτων Έντουαρντ Σνόουν-

τεν για τα τελειοποιημένα συστήματα ηλεκτρονικής παρακολούθη-

σης και «φακελώματος» των πολιτών και των πολιτικών όλου του

κόσμου, δείχνουν ότι η Δημοκρατία, ως σύστημα διακυβέρνησης

των λαών, σιγά σιγά αργοπεθαίνει. Οι υποκριτικές διακηρύξεις για

ανθρώπινα δικαιώματα, για προστασία των μειονοτήτων, για αν-

τιρατσισμό, για παγκόσμια ειρήνη, με ταυτόχρονη άμβλυνση της

εθνικής ταυτότητας και συνείδησης με γκεμπελική πλύση εγκεφά-

λου, όχι μόνο από κρατικά αλλά και από απόλυτα κατευθυνόμενα

Page 50: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

49

(από μεγαλοκεφαλαιούχους) ιδιωτικά ΜΜΕ, δείχνουν ποια θα είναι

η εξέλιξη στο μελλοντικό παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης.

Για τη συμμετοχή των ελεγχόμενων ΜΜΕ στη συστηματική

πλύση εγκεφάλου των πολιτών, έχουν γίνει επίμονες έρευνες από

έμπειρους ειδικούς ερευνητές (π.χ. από τον καθηγητή Νόαμ Τσόμ-

σκι, τη δημοσιογράφο Ναόμι Κλάιν κ.ά.). Ιδιαίτερα αποτελεσματική

για την επιτυχία των στόχων της παγκοσμιοποίησης, είναι η διά-

βρωση, από την τηλεόραση, των παραδοσιακών ηθικοπνευματι-

κών αξιών και της ισορροπημένης εθνικής συνείδησης. Την τερά-

στια επίδραση των τηλεοπτικών μέσων στο ανθρώπινο μυαλό, την

είχε επισημάνει, στη δεκαετία του ’80 και ο Ισπανός δικτάτορας

Φράνκο. Είχε τότε χαλαρώσει τη λογοκρισία στις εφημερίδες γιατί,

το νέο ΜΜΕ, θα έμπαινε πλέον «μέσα στα σπίτια» για να ασκήσει

πιο αποτελεσματικά τη φασιστική προπαγάνδα. Ο Γάλλος δημοσι-

ογράφος Yann Moncomble27 την παραλληλίζει με τον παλαιότερο

θεσμό της δουλείας. Τότε, τα αφεντικά του κόσμου είχαν νομιμο-

ποιήσει τη σκλαβιά του σώματος. Σήμερα, με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ,

δημιουργούν δισεκατομμύρια σκλάβους του πνεύματος. Οι μάζες

αποχαυνώνονται. Οι πολίτες μεταμορφώνονται σε μαριονέτες, χω-

ρίς σκέψη και χωρίς κριτικό μυαλό. Οι λαοί μετατρέπονται σε ά-

βουλες αγέλες.

Ο μύθος του Δεξιού και του Αριστερού ιδεολόγου έχει πετα-

χτεί στα σκουπίδια. Σήμερα, η πολιτική και ιδεολογική αξιολόγηση

του πολίτη είναι απλή. Είτε κάποιος υπηρετεί το «σύστημα» από

ιδεολογία, αφέλεια ή έναντι επαγγελματικών και οικονομικών πα-

ροχών, είτε βρίσκεται απέναντι και μετατρέπεται σε αποδιοπο-

μπαίο τράγο. Γι’ αυτό στις στρατιές των υμνητών της παγκοσμιο-

ποίησης (συνήθως επιλεγμένα και ακριβοπληρωμένα μυαλά και

πένες που «γενιτσαροποιούνται») μπορεί να εντοπίσει κάποιος δε-

ξιούς, κεντρώους, αριστερούς, πρώην αριστερούς και κάθε καρυ-

διάς καρύδι. Το πείραμα του νεοφιλελευθερισμού, άριστα μελετη-

μένο και οργανωμένο, πέτυχε απόλυτα. Γι’ αυτό, όπως ισχυρίστη-

κε και ένας πρώην αξιωματούχος της κυβέρνησης Ρίγκαν, είναι

πλέον (ο νεοφιλελευθερισμός) μη αναστρέψιμος. Μεγάλη, ίσως,

κουβέντα γιατί σ’ αυτό τον κόσμο τίποτα δεν είναι αιώνιο.

Σε έναν τέτοιο κόσμο, όπου όλοι παριστάνουν τους δημοκρά-

τες και τους προοδευτικούς, ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος των

Page 51: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

50

Ελλήνων διανοουμένων που αμφισβητούν τη διαχρονική συνέχεια

του ελληνισμού και την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων; Ποιό είναι

το πραγματικό πολιτικοϊδεολογικό πλαίσιο του αναθεωρητισμού;

Είναι αγνοί ιδεολόγοι, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι, ή αμειβόμενα και

καθοδηγούμενα όργανα του «συστήματος», όπως ισχυρίζονται οι

αντίπαλοί τους; Μόνο οι ίδιοι μπορούν να δώσουν μια πειστική

απάντηση και να εξηγήσουν τη χρησιμότητα των αλλαγών που

προτείνουν, αλλά και ποιοι ωφελούνται απ’ αυτές. Ποιοί ωφελούν-

ται; Όλη η ανθρωπότητα; Όλη η Ευρώπη ή μόνο η Νοτιοανατολι-

κή Ευρώπη; Η πατρίδα τους ή μόνον οι εχθροί της και οι «άσπον-

δοι» φίλοι της; Εκτός αν πιστέψουμε πως, οι διακρατικές σχέσεις

έχουν φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο χριστιανικής κατανόησης και

αγάπης, ώστε εξαφανίστηκαν οι εχθροί και υπάρχουν μόνο φίλοι.

3. Ιστορικός αναθεωρητισμός και «εντελέχεια»

Οι έντονες πολιτικές και πολιτιστικές αναστατώσεις στον ευ-

ρωπαϊκό χώρο, επέφεραν γεωστρατηγικές αλλαγές (μεταβολές

συνόρων, μετακινήσεις πληθυσμών, ενσωμάτωση μειονοτήτων

κ.λπ.). Ειδικότερα, στο βαλκανικό χώρο, αυτές οι συγκρούσεις, σε

συνάρτηση με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, χάρα-

ξαν ένα νέο χάρτη στην εθνική ολοκλήρωση των βαλκανικών χω-

ρών.

Ο εθνικιστικός φανατισμός για την επαναχάραξη των συνό-

ρων, στηρίχτηκε σε δογματισμούς και διαστρεβλωτική ερμηνεία της

ιστορίας, ώστε να δικαιολογηθούν διεκδικήσεις σε εδάφη τα οποία

απελευθερώθηκαν από την οθωμανική κυριαρχία. Από τις πέντε28

προσπάθειες πλαστογράφησης της ελληνικής ιστορίας και οικειο-

ποίησης του ελληνικού πολιτισμού, εκείνη που δημιούργησε τα

σοβαρότερα προβλήματα, ήταν των Σλάβων που διεκδικούσαν, με

την προσάρτηση της Μακεδονίας, την απόκτηση πρόσβασης προς

το Αιγαίο. Ξεκίνησε, με τις αλυτρωτικές κραυγές της βουλγαρικής

ΕΜΕΟ, μιας εθνικιστικής οργάνωσης που δημιουργήθηκε το 1894

με το προπαγανδιστικό σλόγκαν «η Μακεδονία στους Μακεδό-

Page 52: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

51

νες»29 (εννοούσαν τους Σλάβους, μια από τις πολλές μειονότητες

που υπήρχαν στην περιοχή επί οθωμανικής αυτοκρατορίας), για

να καταλήξει στις ιστορικές παραισθήσεις του Γκρουέφσκι και στη

δημιουργία της «Ντίσνεϊλαντ των Σκοπίων του 2014».

Πώς φτάσαμε σ’ αυτή την, έξω από κάθε λογική, εξέλιξη μιας

πλαστογράφησης η οποία, με την μετονομασία, νομιμοποιήθηκε

μέσα στην παράλληλη εξελικτική πορεία της παγκοσμιοποίησης;

Γιατί αναγνωρίστηκε ως αληθινή μια κομμουνιστική απάτη από

τους «κομμουνιστοφάγους» σκληρούς καπιταλιστές της νέας παγ-

κόσμιας αυτοκρατορίας του χρήματος; Πού πήγαν οι ηθικές αξίες

και τα πολιτιστικά ιδεώδη του λεγόμενου «Ελεύθερου Κόσμου της

Δύσης»; Καμιά ιστορική πηγή, κανένα αρχαιολογικό εύρημα (μνη-

μεία, επιγράμματα, ταφικά ευρήματα, νομίσματα κ.λπ.) δεν επιβε-

βαιώνουν τους ισχυρισμούς των πλαστογράφων. Κι όμως ανα-

γνωρίστηκαν ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», από το σύνολο

σχεδόν των κρατών της γης. Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει την ά-

ποψή μας ότι, διαχρονικά, και το μεγαλύτερο ψέμα μπορεί στην

πράξη να θεωρηθεί, όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες πολιτικο-

οικονομικές συνθήκες, ως η μοναδική αλήθεια. Σ’ αυτή τη ρεαλιστι-

κή πολιτική, μέσα σε μια παγκοσμιοποιημένη αγγλοσαξονική αυ-

τοκρατορία ημιμαθών χρηματιστών, χωρίς ηθικούς φραγμούς και

πολιτιστικές αξίες, τοποθετεί τους ανιστόρητους ισχυρισμούς της η

Τουρκία, για να δει τα θετικά αποτελέσματα μετά 50 ή 100 ίσως

χρόνια. Όσοι ξέρουν να περιμένουν, πάντα σχεδόν είναι οι κερδι-

σμένοι.

Ο Νόαμ Τσόμσκι30 έκανε μια ενδιαφέρουσα διαπίστωση. Χα-

ρακτηριστικό γνώρισμα των ολοκληρωτικών καθεστώτων είναι,

λέει, ο φόβος και η τρομοκρατία. Γνώρισμα των δημοκρατικών κα-

θεστώτων είναι η παραπληροφόρηση και η προπαγάνδα. Ιδιαίτε-

ρα, μετά την απόλυτη επικράτηση της παγκοσμιοποίησης και τον

έλεγχο των ΜΜΕ από πολυεθνικές ή κροίσους που συμμετέχουν

σε φορείς συντονισμένης άσκησης της παγκόσμιας διακυβέρνη-

σης, η προπαγάνδα έχει ταυτισθεί με την πλύση εγκεφάλου των

δικτατορικών καθεστώτων από ελεγχόμενα κρατικά μέσα ενημέ-

ρωσης. Τα πάντα πλέον είναι κατορθωτά όταν μπουν στο στόχασ-

τρο των οικονομικών ή γεωστρατηγικών συμφερόντων. Πλέον, απ’

τους αφιονισμένους πολίτες, πολύ εύκολα το μαύρο φαίνεται ως

Page 53: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

52

άσπρο. Με βάση αυτή τη λογική, κάποιοι διαμορφωτές της κοινής

γνώμης (πολιτικοί, μεγαλοδημοσιογράφοι, καθηγητές πανεπιστη-

μίου κ.λπ.) είναι τα όργανα για την επίτευξη των στόχων της προ-

παγάνδας.

Μέσα στο σύστημα της «Νέας Παγκόσμιας Τάξης», το οποίο

έχει πλήρως επικρατήσει, όχι μόνο ως σύστημα οικονομικής νεο-

φιλελεύθερης διακυβέρνησης, αλλά και ως πολιτικοκοινωνικό κα-

θεστώς ενός σούπερ–καπιταλισμού, ποιοί είναι οι πραγματικοί

στόχοι αυτής της μεθοδευμένης προπαγάνδας; Ποιός είναι ο σκο-

πός, ποιές είναι οι επιδιώξεις; Για να χρησιμοποιήσουμε τον Αρι-

στοτελικό όρο, ποιά είναι η «εντελέχεια»; Πώς επιτυγχάνεται αυτή

ευκολότερα, αξιοποιώντας καλύτερα την «ύλη» (το σύνολο κά-

ποιων επιχειρημάτων), για να φτάσει κάποιος στην τέταρτη αιτία,

το «σκοπό», και να επιτύχει το «τέλος», την ολοκλήρωση του σκο-

πού;

Στη μικρή αυτή πολιτιστική έρευνα δεν είναι δυνατόν να ασχο-

ληθούμε με τα γενικότερα θέματα της παγκοσμιοποίησης και της

παγκοσμιοποιημένης πλύσης εγκεφάλων. Το ειδικότερο θέμα μας,

δηλαδή της αναθεώρησης/διαστρέβλωσης και πλαστογράφησης

του ελληνικού πολιτισμού, αναδεικνύεται μέσα από το οικονομικό

και πολιτικοκοινωνικό σύστημα που θεμελιώθηκε, σε θεωρητικό

πλαίσιο, από τους τρεις31, κυρίως, αρχιερείς της παγκοσμιοποίη-

σης. Ο ένας απ’ αυτούς, ο Φράνσις Φουκουγιάμα32, παραδέχεται

πως επιβραδυντικό στοιχείο για την ολοκλήρωση της πορείας

«προς το τέλος της ιστορίας» αποτελεί η κουλτούρα, το πολιτιστικό

παρελθόν των λαών (στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και η θρησ-

κεία).

Αλλά γιατί να «αναθεωρηθεί» μόνο η ελληνική ιστορία και ο

ελληνικός πολιτισμός σ’ αυτή τη νέα παγκόσμια τάξη; Κανένας δεν

ασχολείται με τον λαμπρό κινέζικο πολιτισμό, ούτε με τον ιουδαϊκό,

αλλά ούτε με τον ωραιοποιημένο πολιτισμό της Κεντρικής Ευρώ-

πης ή τον ανύπαρκτο προγονικό πολιτισμό των ΗΠΑ ή της Ωκεα-

νίας (Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας). Η λογική των θεωρητικών

της παγκοσμιοποίησης είναι απλή. Ο ελληνικός πολιτισμός ανήκει

σ’ όλο τον κόσμο (είναι παγκοσμιοποιημένος) αλλά οι σημερινοί

Έλληνες δεν έχουν δικαιώματα ή τουλάχιστον αποκλειστικά δικαι-

ώματα στο «ελληνικό θαύμα». Όπως το καθόρισε ο Χάντινγκτον33

Page 54: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

53

και αποτελεί την «εντελέχεια», την ολοκλήρωση του σκοπού, η Ελ-

λάδα ανήκει στην κατηγορία των «βάρβαρων εθνών και πολιτι-

σμών». Τα σύγχρονα «πολιτισμένα έθνη» είναι όλοι οι Αγγλοσάξο-

νες (Αμερικής, Ευρώπης και Ωκεανίας), οι Καθολικοί και οι Προ-

τεστάντες της Ευρώπης. Όμως, όλες οι Ορθόδοξες χώρες, από τη

Ρωσία και ως τη Μεσόγειο (φυσικά και η Ελλάδα), μαζί με τους

Μουσουλμάνους και τους άλλους πολιτισμούς (με εξαίρεση τον

Ιουδαϊκό της Μέσης Ανατολής) αποτελούν, κατά τη «σύγκρουση

των πολιτισμών», τους εχθρούς της «πολιτισμένης Δύσης». Και σ’

αυτή τη «Δύση» συμπεριλαμβάνεται και ο περίλαμπρος προγονι-

κός (!) πολιτισμός του Μπούφαλο Μπιλ, του Τζέσε Τζέιμς και η γε-

νοκτονία των Ινδιάνων, ενώ η «βάρβαρη Ελλάδα» ανήκει στους

εχθρούς της χριστιανικής και πολιτισμένης Δύσης.

Το οικονομικό μοντέλο που πρότεινε ο Μίλτον Φρίντμαν34,

εμπλουτίστηκε με νέα στοιχεία από τις πολιτικοοικονομικές θεω-

ρίες του Χάντινγκτον και του Φουκουγιάμα, για να καταλήξει πλέον

σε ένα «νέο καθεστώς», τελείως διαφορετικό από τα δημοκρατικά

ή φασιστικά καθεστώτα που γνώρισε ο κόσμος μέχρι σήμερα. Ο

νεολιμπεραλισμός ή μονεταρισμός ή σούπερ–καπιταλισμός, πλαι-

σιωμένος από ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα διακυβέρνησης

(Trilateral Commission)35, αποτελεί ένα νέο καθεστώς αχαλίνω-

της οικονομικής ελευθερίας και μιας ελεγχόμενης νέου είδους Δη-

μοκρατίας, με φασίζουσες δομές εξουσίας. Στο επίκεντρο των κοι-

νωνικών αξιών δεν βρίσκεται ο Άνθρωπος, αλλά το Χρήμα και οι

χρηματιστηριακές αξίες. Οι λαοί, λόγω των οικονομικών ανισοτή-

των και την «προκατασκευασμένη προφητεία» για τη σύγκρουση

των πολιτισμών, θα ζουν σε μια Δημοκρατία τρόμου και συστημα-

τικών απειλών. Η κυριαρχία του φόβου, της απελπισίας, της κοι-

νωνικής ανισότητας, είναι τα χαρακτηριστικά αυτού του καθεστώ-

τος. Φόβος για την ανεργία και την κατεδάφιση του κράτους πρό-

νοιας, φόβος για τις απειλές φανατικών, φόβος από τον πολλα-

πλασιασμό των συγκρούσεων και τα ανεξέλεγκτα μεταναστευτικά

ρεύματα, φόβος από κλέφτες στο σπίτι, φόβος από δολοφόνους

στο δρόμο, φόβος παντού… Μια κοινωνία στην οποία, για να υ-

πενθυμίσουμε τη ρήση του Πλάτωνα, όπου «και οι φρουροί θα

χρειάζονται φρουρούς». Μια Δημοκρατία που θα πρέπει «να προ-

στατευθεί από ασύμμετρες απειλές», καταστρατηγώντας βασικές

Page 55: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

54

αρχές της (π.χ. τα δημοψηφίσματα) και δημιουργώντας κλίμα ασ-

τυνομοκρατίας (π.χ. ένοπλοι φρουροί στους δρόμους, κάμερες,

ηλεκτρονικός έλεγχος για είσοδο σε κοινόχρηστους δημόσιους χώ-

ρους κ.λπ.) ή παρακολουθώντας και «φακελώνοντας» όλους τους

πολίτες. Αυτή η «παγκόσμια φασιστική δημοκρατία! του χρήματος»

δεν έχει πολιτιστικές ευαισθησίες. Γι’ αυτό, ίσως, οι μελλοντικές γε-

νιές θα κατατάξουν αυτή την «μονεταριστική αυτοκρατορία», όταν

κάποτε κατακρημνισθεί όπως όλες οι προηγούμενες αυτοκρατο-

ρίες, στις πιο βάρβαρες και απάνθρωπες, παρά την εκπληκτική

τεχνική εξέλιξή της. Εξαρτάται από τον υπολειπόμενο χρόνο επι-

βίωσής της, όπως προβλέπουν κάποιοι ειδικοί36, πριν ίσως από

τη δημιουργία του «τελευταίου βιοτεχνολογικού ανθρώπου», κατά

την έκφραση του Φουκουγιάμα, όταν ο Άνθρωπος από πολιτικό ον

θα μετατραπεί σε άβουλο ρομπότ.

Κάποιοι Έλληνες διανοούμενοι ισχυρίζονται πως, όλα όσα λέ-

γονται για τις θέσεις της Δύσης στο πρόβλημα της πλαστογράφη-

σης ή οικειοποίησης του ελληνικού πολιτισμού, αποτελούν επινο-

ήσεις των ευφάνταστων «ελληνοκεντρικών» θεωρητικών, οι οποίοι

προσπαθούν τα δεινά της Ελλάδας και των Ελλήνων, από σφάλ-

ματα της ελληνικής πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας, να τα φορ-

τώσουν στους ξένους με τη γνωστή μέθοδο και θεωρία της συνω-

μοσιολογίας37. Είναι αλήθεια πως, κατά καιρούς, έγιναν μεθοδευ-

μένες απόπειρες για να παρουσιαστούν ως αληθινές κάποιες επι-

νοήσεις που είχαν συκοφαντικά πολιτικά κίνητρα, όπως ήταν η

αμφιλεγόμενη θεωρία για «τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σι-

ών»38. Όμως, για την προσπάθεια της Κεντρικής Ευρώπης, να

εμφανισθεί, από την εποχή του Καρλομάγνου, ως η μοναδική κλη-

ρονόμος του ευρωπαϊκού πολιτισμού, αποξενώνοντας την Ελλάδα

ακόμα και από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, υπάρχουν συγκε-

κριμένα και μη αμφισβητήσιμα έγγραφα στοιχεία. Τα ίδια τα σχολι-

κά εγχειρίδια των χωρών της Δυτικής Ευρώπης, βασισμένα στις

θεωρητικές βάσεις ευρωπαίων διανοητών, διαχέουν αυτό το πνεύ-

μα της ταπεινωτικής αντιμετώπισης των σύγχρονων Ελλήνων. Το

εκπαιδευτικό τους σύστημα έχει βασική κατευθυντήρια γραμμή,

πως ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ανήκει στην Ευρώπη και, μέ-

σω αυτής, σ’ όλο τον κόσμο, πως το Βυζάντιο ήταν μια σκοταδιστι-

κή ελληνική αυτοκρατορία (imperium graecorum), ενώ οι σύγχρο-

Page 56: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

55

νοι Έλληνες, ως ανάξιοι κάτοικοι ενός χώρου (του ελλαδικού) που

ανάδειξε αυτό το πολιτιστικό θαύμα, δεν ανήκουν στην «πολιτισμέ-

νη Δύση», αλλά στη «βάρβαρη Ανατολή».

Αυτό το πνεύμα απαξίωσης του σύγχρονου Έλληνα από

πολλούς Ευρωπαίους πολιτικούς και διανοούμενους, είναι εμφανές

σε συνηθισμένες πολιτικές, οικονομικές ή πολιτιστικές εκδηλώσεις,

στο γενικότερο πλαίσιο μιας κερδοσκοπικής και βερμπαλιστικής

κούφιας παραφιλολογίας για «δήθεν ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και

ενότητα». Πολλά γεγονότα που περνούν (σκόπιμα ή από εγκλημα-

τική αδιαφορία) τελείως απαρατήρητα από την ελληνική πολιτική

και πνευματική ηγεσία, αλλά και από τα ΜΜΕ, αποτελούν αναμ-

φισβήτητα δείγματα αυτής της μακροχρόνιας ευρωπαϊκής νοοτρο-

πίας, την οποία διαπίστωσε και ο Χάντιγκτον όταν τοποθέτησε και

την Ελλάδα «στον άξονα των εχθρών της πολιτισμένης Δύσης».

Σε ένα τέτοιο σημαντικό για τους Έλληνες πολιτιστικό γεγονός,

θα μπορούσε κάποιος να κατατάξει και τις απαξιωτικές ενέργειες

των Άγγλων στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου

το 2012, όταν ο πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής

Ζακ Ρογκ διακήρυξε πως, «κατά μια έννοια οι ολυμπιακοί αγώνες

επιστρέφουν απόψε στο σπίτι τους». Φυσικά αυτό το σπίτι δεν

βρισκόταν στην Ολυμπία αλλά στο Λονδίνο. Ήταν μια από τις συ-

νεχόμενες απανωτές σκόπιμες αθλιότητες39 που διέπραξαν οι δι-

οργανωτές των αγώνων, με προφανή στόχο να αποσιωπηθεί ο

πολιτιστικός ρόλος της Ελλάδας στη δημιουργία αυτού του αθλητι-

κού θεσμού. Είναι απόλυτα βέβαιο πως ένας ντόπιος φραγκολε-

βαντίνος, θα απέδιδε τέτοια «τυχαία γεγονότα» στη συνήθεια των

καχύποπτων Ελλήνων να συνωμοσιολογούν.

Σ’ αυτό το παιχνίδι «των αποδείξεων», πως δεν έχουμε καμιά

πνευματική σχέση με τους αρχαίους Έλληνες και συνεπώς δεν δι-

καιούμαστε να επικαλούμαστε «προγονικά δικαιώματα», σημαντι-

κός υπήρξε και ο ρόλος των Ελλήνων αναθεωρητών της ιστορίας.

Στην επόμενη ενότητα θα διαπιστώσουμε την απόλυτη ταύτιση αυ-

τών των Ελλήνων διανοητών (μερικοί τους χαρακτηρίζουν και φι-

λόσοφους!), με τις απόψεις και τα επιχειρήματα που διατύπωσαν

οι Ευρωπαίοι αναθεωρητές της ιστορίας, μετά τον 8ο μ.Χ. αιώνα και

μέχρι σήμερα. Το βασικό επιχείρημα όλων αυτών, Ελλήνων και

λοιπών Ευρωπαίων, είναι πως «δεν είμαστε Έλληνες, αλλά κα-

Page 57: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

56

τασκεύασμα κάποιων Ευρωπαίων ρομαντικών του 18ου και 19ου

αιώνα, οι οποίοι επιχείρησαν να προσδώσουν αίγλη στην εθνική

τους ευρωπαϊκή ταυτότητα, νεκρανασταίνοντας τον ξεχασμένο αλ-

λά ανυπέρβλητο ελληνικό πολιτισμό». Συνεπώς ο Έλληνας, δεν

είναι αυτός που περιέγραψε ο Ισοκράτης στον «Πανηγυρικό» του

και που έχουμε ήδη αναλύσει σε προηγούμενη ενότητα, αλλά ένα

«απατηλό δημιούργημα» του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, ή κατά

την έκφραση του Φαλμεράγερ, το αποτέλεσμα μιας «κλασικής το-

ξικότητας» των Ευρωπαίων ρομαντικών διανοουμένων.

Page 58: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

57

ΜΕΡΟΣ Γ΄

1. Οι Έλληνες αναθεωρητές της ιστορίας

Ο Αντρέ Μπρετόν, ο ντανταϊστής40 που μετεξελίχθηκε σε υ-

περρεαλιστή και θεωρείται ένας από τους βασικότερους εκπρο-

σώπους του σουρεαλισμού41, υπήρξε μια αμφιλεγόμενη καλλιτεχ-

νική και λογοτεχνική προσωπικότητα, που αποκηρύχθηκε και κα-

τηγορήθηκε από τους ίδιους τους συντρόφους του, οι οποίοι τον

χαρακτήρισαν «πτώμα» (cadavre). Όμως, δεν παύει να είναι ένας

μεγάλος διανοούμενος, ο οποίος συνεργάστηκε με σημαντικά ονό-

ματα της γαλλικής λογοτεχνίας, σαν τον Γκιγιόμ Απολλιναίρ, τον

Λουί Αραγκόν, τον Φιλίπ Σουπώ, τον Πώλ Ελυάρ κ.ά. Αυτός λοι-

πόν ο διανοούμενος, γνωστός για τα «μανιφέστα» του, είχε εκ-

φράσει τη δυσθυμία του, όπως ο Νίτσε αλλά και πληθώρα άλλων

Ευρωπαίων πολιτικών και ανθρώπων του πνεύματος, για τον «ε-

ξουσιαστικό ρόλο του ελληνικού θαύματος στα ευρωπαϊκά πολιτι-

στικά δρώμενα». Δεν θυμάμαι που ακριβώς το διάβασα, αλλά λένε

πως ο Μπρετόν, τόνισε με έμφαση στη βυζαντινολόγο Ελένη Γλύ-

κατζη–Αρβελέρ πως «είναι καιρός να απελευθερωθεί το ευρωπαϊ-

κό πνεύμα. Για δυόμισι χιλιάδες χρόνια βρίσκεται κάτω από την

ελληνική κατοχή».

Οι Έλληνες αναθεωρητές της ιστορίας, στην προσπάθειά τους

ν’ απαλλάξουν τους Ευρωπαίους συντρόφους τους από «αυτή την

επάρατη πολιτιστική κατοχή», χρησιμοποιούν τα ίδια ακριβώς επι-

χειρήματα, προσαρμοσμένα στην ελληνική πραγματικότητα.

Πριν ασχοληθούμε εκτενέστερα με τα επιχειρήματα αυτά των

Ελλήνων αναθεωρητών, θα ήταν χρήσιμο ν’ αναφερθούμε στη θε-

ωρία του Δημ. Κιτσίκη42 για τον «Ενδιάμεσο Χώρο». Είναι μια πα-

ραλλαγμένη άποψη της θεωρίας του Χάντινγκτον, με την οποία η

Ελλάδα τίθεται και πάλι έξω από την «πολιτισμένη Δύση». Συμπε-

Page 59: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

58

ριλαμβάνεται σε έναν ενδιάμεσο χώρο, με ισότιμους (και όχι συγ-

κρουσιακούς πολιτισμούς) την χριστιανική Ορθοδοξία και το Ισλάμ.

Γι’ αυτό προτείνει τη δημιουργία μιας ελληνοτουρκικής συνομο-

σπονδίας, με την οποία θα αλληλοσυμπληρώνονται οι δυο πολι-

τισμοί. Κάτι παρόμοιο είχαν προτείνει και στο Μωάμεθ Β΄,τον πορ-

θητή της Κωνσταντινούπολης, κάποιοι θρησκευτικοί ηγέτες του Βυ-

ζαντίου. Θα μπορούσε ο Τούρκος σουλτάνος, σαν τον Καρλομάγ-

νο, να διεκδικήσει τα κληρονομικά δικαιώματα της ρωμαϊκής αυ-

τοκρατορίας, με την ανάδειξή του σε ηγέτη «μιας ελληνοτουρκικής

αυτοκρατορίας».

Ο καθηγητής Δ. Κιτσίκης, ανέλυσε, όπως ομολόγησε ο ίδιος,

και στον τότε πρόεδρος της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ τη χρησιμό-

τητα μιας τέτοιας συνομοσπονδίας. Φυσικά, ο Τούρκος πρωθυ-

πουργός, με τις γνωστές απόψεις του για την τουρκική προέλευση

του ελληνικού πολιτισμού, όπως ήδη αναφερθήκαμε σε προηγού-

μενη ενότητα, έδειξε ενθουσιασμένος από μια τέτοια εξέλιξη. Ό-

μως, τα πολιτικά πράγματα στη σύγχρονη Τουρκία δεν έχουν κα-

μιά ομοιότητα με την οθωμανική αυτοκρατορία. Ο νεοτουρκικός

εθνικισμός δεν θα επέτρεπε ποτέ, σε μια τέτοια συνομοσπονδία,

να αποκτήσουν ηγετική πολιτιστική και πολιτική θέση κάποιοι «νέοι

Φαναριώτες» που θα κυβερνούσαν τη νέα αυτοκρατορία. Η αφο-

μοίωση των πιο αδύναμων και ολιγάριθμων «εταίρων» θα ήταν

αναπότρεπτη. Πάντα έτσι γίνεται σε τέτοιου είδους συμμαχίες. Από

την Αθηναϊκή της αρχαιότητας, μέχρι και τη σημερινή της Ε.Ε.,

στην οποία μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ, η ισοτιμία των εταί-

ρων μετεξελίχθηκε στην παντοδυναμία μιας και μοναδικής γερμα-

νικής Ευρώπης.

Η θεωρία του «Ενδιάμεσου Χώρου» του Κιτσίκη, ως προέκ-

ταση της θεωρίας του Χάντινγκτον για τη σύγκρουση των πολιτι-

σμών, θα μπορούσε, αν εφαρμοζόταν, να επαληθεύσει στην πρά-

ξη τους ισχυρισμούς των Ευρωπαίων αναθεωρητών, ότι ο αρχαίος

ελληνικός πολιτισμός ανήκει στην Ευρώπη, αλλά οι σημερινοί Έλ-

ληνες είναι Ασιάτες και καρκινώματα στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Με ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ο μακαρίτης Αντρέ Μπρετόν θα πανη-

γύριζε στον τάφο του αλαλάζοντας πως, «επιτέλους, η Ευρώπη

απαλλάχτηκε από την ελληνική πολιτιστική κατοχή».

Page 60: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

59

Η θεωρία του «Ενδιάμεσου Χώρου», προφανώς επηρέασε και

το νέο εκπαιδευτικό σχέδιο της Ε.Ε. για τις χώρες της Νοτιοανατο-

λικής Ευρώπης, το οποίο προσπάθησε να εφαρμόσει ο υπουργός

Παιδείας Γιώργος Παπανδρέου, σ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής

του σ’ αυτό το υπουργείο από τον Ιούλιο του 1994 και ως το Σε-

πτέμβρη του 1996. Με την τοποθέτηση της Θάλειας Δραγώνα43

στο βασικό υπουργικό πόστο της εκπαίδευσης των Μουσουλμα-

νοπαίδων, άρχισε η υλοποίηση του αναθεωρητικού σχεδίου. Η

συγγραφή κοινού βιβλίου ιστορίας με τον Τούρκο καθηγητή Φα-

ρούκ Μπιρτέκ, αποτελούσε τη βάση της πολιτιστικής εφαρμογής

μιας «συνομοσπονδίας πολιτισμού». Όμως, ενώ το νέο σχέδιο εκ-

παίδευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που επιμελήθηκε η καθη-

γήτρια Κατερίνα Κουλούρη44, μιλούσε για τη Νοτιοανατολική Ευ-

ρώπη, η μόνη χώρα που άρχισε να το εφαρμόζει ήταν η Ελλάδα.

Ούτε η Τουρκία, ούτε η Αλβανία, ούτε η Βουλγαρία και πολύ πε-

ρισσότερο η Νοτιοσλαβία (FYROM) με τα αλυτρωτικά σχολικά εγ-

χειρίδια που φανατίζουν, με φασιστική μανία τους νέους, έκαναν

και την παραμικρότερη κίνηση για προσαρμογή της ιστορίας τους,

με βάση τις οδηγίες της Ε.Ε. Ήταν τότε που η Μαριέττα Γιαννάκου-

Κούτσικου, ως υπουργός παιδείας της κυβέρνησης της Νέας Δη-

μοκρατίας, έδειξε τη μεγαλοψυχία της. Θεώρησε, όπως ήδη ανα-

φέραμε, πως εμείς ως περισσότερο πολιτισμένοι Ευρωπαίοι, θα

έπρεπε να εφαρμόσουμε και μονομερώς τις εναλλακτικές οδηγίες

εκπαίδευσης, μ’ όλο που, όπως αργότερα ομολόγησε, γνώριζε ότι

«υπηρετούσαν σκοπιμότητες και ότι γράφτηκαν για συγκεκριμέ-

νους σκοπούς και στόχους».

Στις διακρατικές σχέσεις δεν υπάρχουν ούτε μόνιμοι φίλοι, ού-

τε μόνιμοι εχθροί. Τις εποχιακές φιλίες τις καθορίζουν τα συμφέ-

ροντα και οι γεωστρατηγικοί στόχοι. Τα έθνη που χάνουν την πολι-

τιστική συνοχή τους και εξασθενούν οικονομικά και πληθυσμιακά

(λόγω υπογεννητικότητας) είναι καταδικασμένα να χαθούν απ’ το

προσκήνιο της ιστορίας. Αμέτρητοι λαοί, στην εξελικτική πορεία της

ανθρωπότητας, χάθηκαν ή αφομοιώθηκαν από άλλους λαούς, γιατί

τους έλειπε η συνεκτική δύναμη ενός πολιτιστικού κρίκου. Ενώ άλ-

λοι λαοί, όπως οι Εβραίοι, με ισχυρή θρησκευτική και πολιτικοκοι-

νωνική προγονική κουλτούρα, επιβίωσαν επί χιλιετηρίδες, αν και

χωρίς κράτος και πατρίδα, βρίσκονταν διασκορπισμένοι σ’ όλο τον

Page 61: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

60

κόσμο. Με τον ίδιο τρόπο επιβίωσε και ο απόδημος ελληνισμός,

στα πέρατα της γης, με βασικό κέντρο συνοχής και διατήρησης της

εθνικής ταυτότητας, την ορθόδοξη εκκλησία και τις πολιτιστικές ρί-

ζες του αρχαιοελληνικού πολιτισμού.

Αν μελετήσει κάποιος με επιμονή το προφίλ των Ελλήνων α-

ναθεωρητών της ιστορίας, θα διαπιστώσει πως οι περισσότεροι εί-

ναι άνθρωποι ανώτατης μόρφωσης, με μετεκπαιδεύσεις ή καθηγη-

τικές έδρες σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, με σημαντικές θέσεις

στην κρατική διοίκηση και, συνήθως, με υψηλά εισοδήματα. Θα

μπορούσε κάποιος χωρίς δυσκολία να τους κατατάξει στην κατη-

γορία των προνομιούχων Ελλήνων. Προσωπικά πιστεύω, παρά τη

διάσταση απόψεων στα συγκεκριμένα αυτά ιδεολογικά θέματα,

πως ανήκουν, στην πλειονότητά τους, στην κατηγορία των ταλαν-

τούχων και παθιασμένων με το επάγγελμά τους ερευνητών. Οι πε-

ρισσότεροι είναι ή ισχυρίζονται ότι είναι, άνθρωποι της αριστερής

διανόησης, παρά το γεγονός πως κάποιοι πολιτικοί που «δήλω-

ναν Αριστεροί», όπως π.χ. οι δήθεν τροτσκιστές ή σοσιαλιστές

Μανουέλ Μπαρόζο, Ξαβιέ Σολάνα, Κον-Μπεντίτ (ο ψευτοεπανασ-

τάτης του γαλλικού Μάη του 1968) ή ο Τόνι Μπλερ, αποδείχτηκαν

τα πιο φανατικά γεράκια ενός απάνθρωπου μονεταρισμού και με-

ταβλήθηκαν σε λακέδες των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων.

Από τους πιο γνωστούς αλλά και περισσότερο μορφωμένους

αναθεωρητές, οι καθηγητές Αντώνης Λιάκος και Δημήτρης Κιτσί-

κης, θα ήταν η καλύτερη επιλογή για να διερευνηθούν, μέσα από

τα κείμενά τους, τα ιδεολογικά «πιστεύω» του συνόλου των ανα-

θεωρητών. Όμως, οδηγηθήκαμε στην απόφαση να χρησιμοποιή-

σουμε τα κείμενα ενός άλλου ομοϊδεάτη τους, του Νίκου Δήμου,

γιατί ο συγγραφέας αυτός με ένα και μοναδικό έργο του, από όλα

τα κείμενά του που εμφανίστηκαν στη συγγραφική του πορεία, κα-

τάφερε να δώσει τα ισχυρότερα όπλα στους Ευρωπαίους αναθεω-

ρητές και στους αρθρογράφους ή σχολιαστές των ευρωπαϊκών

εφημερίδων και της τηλεόρασης. Αυτοί, με τα μεταφρασμένα σε

ξένες γλώσσες επικριτικά για τη χώρα του κείμενα, ταπείνωσαν και

διαπόμπευσαν την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, ιδίως στην περί-

οδο της μεγάλης ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης, που άρχισε να

εμφανίζεται στη χώρα μας το 2009 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Page 62: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

61

Δεν έχουμε κάποια προσωπική διαφορά με τον προαναφε-

ρόμενο συγγραφέα, ούτε θα τον κατακρίνουμε για τις ιδεολογικές

του θέσεις. Απλά θα ερευνήσουμε και θα ασκήσουμε καλόπιστη

κριτική, σε επίμαχα σημεία του συνολικού έργου του, στα οποία

έχουμε τελείως διαφορετική άποψη.

Το 1975 ο Νίκος Δήμου έγραψε και κυκλοφόρησε το έργο του

«Η Δυστυχία του να είσαι Έλληνας». Το βιβλίο γνώρισε μια εκ-

πληκτική εκδοτική επιτυχία. Μεταφράστηκε σε πολλές χώρες του

κόσμου. Γιατί; Μήπως ήταν κάποιο αριστούργημα της παγκόσμιας

λογοτεχνίας; Όποιος το διαβάσει αντιλαμβάνεται αμέσως πως

πρόκειται για κείμενο με απλή ως πολύ φτωχή αφηγηματική έκ-

φραση και δομή. Μα τότε, θα διερωτηθεί δικαιολογημένα ο αναγ-

νώστης, που οφείλεται αυτό το πανευρωπαϊκό, κυρίως, ενδιαφέ-

ρον; Η απάντηση είναι απλή. Όλοι όσοι θέλουν, μέσα στο πλαίσιο

μιας ανταγωνιστικής οικονομίας και των γεωστρατηγικών συμφε-

ρόντων των μεγάλων δυνάμεων να πλήξουν τη χώρα μας, βρίσ-

κουν μέσα σ’ αυτό το βιβλίο τα απαραίτητα επιχειρήματα. Ως Έλ-

ληνες και μάλιστα, κατά τον συγγραφέα, «μπασταρδεμένοι από

Σλάβους, Αλβανούς και Τούρκους» είμαστε χειρότεροι απ’ αυτούς

που μας παρουσιάζουν οι Ευρωπαίοι αναθεωρητές της ιστορίας.

Ας δούμε, γιατί επανακυκλοφόρησε στα γαλλικά αυτό το βιβλίο,

μέσα στην κορύφωση της ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης, που οι

προπαγανδιστές την ονόμασαν «ελληνική» και τα επαχθή δάνεια

με τα υψηλά τους επιτόκια διαφημίστηκαν ως «οικονομική βοή-

θεια». Οι λέξεις έχασαν το νόημά τους.

Ο εκδοτικός οίκος Payot κυκλοφόρησε το βιβλίο του προανα-

φερόμενου γνωστού για τις αιρετικές απόψεις του διαφημιστή και

συγγραφέα «Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας» (στα γαλ. «Du

malheur d'être Grec»), τον Μάρτη του 2012. Στο προλογικό σημεί-

ωμα του εκδότη διευκρινίζεται πως ο τίτλος του βιβλίου θα «είναι

στο εξής μια τρέχουσα έκφραση» (est désormais une expression

courante) και ότι με την «αποδόμηση της ελληνικής εθνικής ταυτό-

τητας (déconstruction de l'identité grecque) που επιδίωκε ο συγ-

γραφέας», αντιμετωπίστηκε στη χώρα του εχθρικά. Στο σημείωμα

επίσης δίνονται συνοπτικά κάποια σημεία του κειμένου όπως, π.χ.

ότι ο Έλληνας δεν έχει την αίσθηση της πραγματικότητας και ζει

σπάταλα δυο φορές πάνω από τις οικονομικές του δυνατότητες,

Page 63: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

62

ότι υπόσχεται τρεις φορές περισσότερα από αυτά που μπορεί να

εκπληρώσει και ότι βεβαιώνει πως γνωρίζει τέσσερις φορές περισ-

σότερα από αυτά που πραγματικά γνωρίζει. Με λίγα λόγια ο Έλλη-

νας συγγραφέας σκιαγράφησε το πορτρέτο του «άμυαλου, σπάτα-

λου και καραγκιόζη (όπως λέει σ’ άλλο σημείο) Έλληνα απατεώ-

να». Οι κατηγορίες και οι ειρωνείες της γερμανικής εφημερίδας Bild

είναι μάλλον λιγότερο αιχμηρές. Ο Γάλλος εκδότης συμπληρώνει

τα συμπεράσματά του προτείνοντας στους αναγνώστες «να μελε-

τήσουν το βιβλίο πριν επισκεφθούν τον Παρθενώνα». Να μια νέα

εκδοχή της θεωρίας Φαλμεράγερ. Οι επισκέπτες της Ακρόπολης,

ενημερωμένοι από το βιβλίο του Νίκου Δήμου, θα ξέρουν πως τα

αριστουργήματα που βλέπουν δεν έχουν καμιά σχέση με τους

«σύγχρονους καραγκιόζηδες κι απατεώνες Έλληνες».

Το βιβλίο αν κριθεί, όπως είπαμε, ως λογοτεχνικό κείμενο,

δύσκολα θα μπορούσε να αποσπάσει χαρακτηρισμούς που θα ξε-

περνούσαν το συνηθισμένο και το μέτριο. Όμως, γνώρισε μια

πρωτόγνωρη επιτυχία, με αμέτρητες επανεκδόσεις και μεταφρά-

σεις σε ξένες γλώσσες, με διθυραμβικές αξιολογήσεις κυρίως από

τον οίκο Payot και την γερμανική Die Presse, η οποία το χαρακτη-

ρίζει «αποκάλυψη», εντυπωσιασμένη από τον….. ανθελληνισμό

του. Γιατί λοιπόν αυτή η τόσο ασυνήθιστη εκδοτική επιτυχία; Ο λό-

γος είναι προφανής. Και παλαιότερα αλλά περισσότερο σήμερα,

σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης που το «πειραματόζωο Ελλάς»

ξαναμπήκε στο ρατσιστικό στόχαστρο της θεωρίας του Φαλμερά-

γερ, οι χαρακτηρισμοί του Ν. Δήμου για τον Έλληνα, αποτελούν τα

πειστικότερα επιχειρήματα για όσους επιδιώκουν να μας ταπεινώ-

σουν και να υποδείξουν άλλους κληρονόμους για «το Ελληνικό

Θαύμα».

Αυτός ο «Έλληνας φιλόσοφος!», πλούσιος, μορφωμένος,

γνώστης ξένων γλωσσών, απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών, με

σπουδές στη γαλλική φιλολογία και στο πανεπιστήμιο του Μονά-

χου, ποτέ δεν πήρε θετική θέση σε εθνικά θέματα, με εξαίρεση το

σλόγκαν και η ετικέτα «Δεν Ξεχνώ» για την Κύπρο, η οποία του

απέφερε σημαντικά κέρδη με την ιδιότητα του διαφημιστή. Πολλοί

τον κατηγόρησαν γιατί στην επταετή περίοδο της δικτατορίας (τον

Οκτώβρη του 1970), είχε διοριστεί, προφανώς, ως έμπιστο στέλε-

χος του καθεστώτος, γενικός γραμματέας της διοικούσας επιτρο-

Page 64: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

63

πής της Ένωσης Διαφημιστικών Επιχειρήσεων της Ελλάδας. Γι’

αυτό ίσως, αμέσως μετά τη δικτατορία, βιάστηκε να ξεφωνίσει

«πόσο δυστυχισμένος Έλληνας ήταν», φορώντας το λευκό, ενάρε-

το κι αμόλυντο ιδεολογικό ένδυμα του προοδευτικού Αριστερού.

Άλλωστε, δεν είναι ο πρώτος που εφάρμοσε αυτή την αλάνθαστη

πρακτική της «ιδεολογικής κολυμβήθρας του Σιλωάμ».

Η παγκοσμιοποίηση, το βάρβαρο αυτό καθεστώς των κερ-

δοσκόπων, φρόντισε να προσελκύσει στρατιές από συγγραφείς και

δημοσιογράφους (επιλεγμένα ταλαντούχα «παιδιά του Σικάγου»),

για να αποκοιμίσει με παραμύθια περί δημοκρατίας, ισονομίας, ε-

λευθερίας, ανθρώπινων δικαιωμάτων, μειονοτήτων, μεταναστών

(και λαθρομεταναστών) κ.λ.π. τις πάντα εύπιστες και (κατά τον Δ.

Σολωμό) «πάντα προδομένες» λαϊκές μάζες. Αυτά, κατά την Ναόμι

Κλάιν, είναι «τα αξεσουάρ» για την απόλυτη επιτυχία των κερδοσ-

κοπικών στόχων.

Εκτός από κάποια κείμενά του που, όποιος τα διαβάσει, νομί-

ζει πως αποτελούν πιστή αντιγραφή των κειμένων του Φαλμερά-

γερ, είναι και η πολύχρονη συμπαράσταση του Ν. Δήμου στους

ψευτομακεδόνες «για ν’ αποκτήσουν την εθνική τους μακεδονική

ταυτότητα» (ενώ αποδομεί την ελληνική). Ως χορηγός και ενεργό

μέλος στο «Παρατηρητήριο του Ελσίνκι», κατηγόρησε την πατρίδα

του πως «καταπιέζει τη μακεδονική μειονότητα», ενώ σε όλες τις

εκδηλώσεις συμπαράστασης προς τους «καταπιεζόμενους Μακε-

δόνες», συμμετέχει ποικιλοτρόπως για «την επιτυχία του δίκαιου

αγώνα τους». Ούτε λέξη όμως για το φασιστικό καθεστώς του

Γκρουέφσκι, καμιά λέξη συμπάθειας για τον κυνηγημένο «κι άφαν-

το» ελληνισμό της FYROM, καμιά διαμαρτυρία για τις εθνικιστικές

τους κορώνες περί «σκλαβωμένης Μακεδονίας του Αιγαίου» κ.ά.

παρόμοιες αθλιότητες. Συνεχίζει επίσης να προκαλεί την πολυπ-

ληθή θρησκευόμενη μερίδα του ελληνικού λαού, δηλώνοντας πως

είναι σπατάλη να ξοδεύονται χρήματα από τα κρατικά ταμεία για

την αεροπορική μεταφορά «του ψεύτικου Αγίου Φωτός» από την

Ιερουσαλήμ στην Αθήνα. Είναι δημοκρατικό δικαίωμά του να πισ-

τεύει ή να μην πιστεύει στο Θεό, στο Βούδα ή στο Ζαρατούστρα.

Όμως έχει και τη δημοκρατική υποχρέωση, ως επώνυμος και ως

άνθρωπος των γραμμάτων, να μην προκαλεί και να σέβεται τις

θρησκευτικές πεποιθήσεις μιας τεράστιας πλειοψηφίας των συμ-

Page 65: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

64

πατριωτών του, που έχουν διαφορετικές θρησκευτικές αντιλήψεις

απ’ αυτόν. Ο γνωστός σοσιαλιστής ιστορικός Φερνάν Μπρωντέλ,

υποστηρίζει πως και «ο άθεος Ευρωπαίος, παραμένει δέσμιος

μιας ηθικής αντίληψης και νοοτροπίας, που έχουν τις ρίζες τους

στη χριστιανική παράδοση». Η ελεύθερη κριτική είναι σεβαστή.

Όμως, διαφορετική είναι η καλόπιστη κριτική ενός συγγραφέα μέσα

από τα κείμενα των έργων του και άλλη η προπαγανδιστική κριτική

και από τα «παράθυρα» μιας τηλεόρασης, για την οποία και τα

νήπια πλέον γνωρίζουν από ποιους ελέγχεται και τι μηνύματα

στέλνει στις λαϊκές μάζες για να τις αποβλακώσει.

Οι Σκοπιανοί τον «θαυμάζουν» και τον χαρακτηρίζουν «αντι-

Έλληνα», ιδίως μετά τα άρθρα του «για τον ελληνικό υπερεθνικι-

σμό, που εμποδίζει τους Μακεδόνες να βρουν την εθνική τους ταυ-

τότητα». Και δεν είναι ο μόνος. Στο διαδίκτυο και στο λήμμα «ελ-

ληνικός εθνικισμός» στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά κλπ, χρησιμο-

ποιούνται βιβλία Ελλήνων «αμερόληπτων» καθηγητών ή ιστορι-

κών για να «αποδειχθεί» πόσο επικίνδυνοι «φασιστοεθνικιστές»

είναι οι Έλληνες, οι οποίοι εφαρμόζουν επεκτατική πολιτική στα

Βαλκάνια και στην Κύπρο.

Μερικές φορές κάποιες καταστάσεις ή γεγονότα φαίνονται α-

νεξήγητα γι’ αυτούς τους «αμερόληπτους» Έλληνες. Αν όμως γίνει

συστηματική έρευνα και παρατήρηση στην εξελικτική πορεία της

επαγγελματικής καριέρας τους και στις πηγές των εισοδημάτων

τους, συνήθως βρίσκονται τα σκοτεινά και βρομερά κίνητρα. Εκτός

κι αν ανήκουν, κατά τη ρήση του Λένιν, στους nützliche.

Οι ξένοι πλαστογράφοι μπορούν να αντιμετωπισθούν με συγ-

κεκριμένα επιχειρήματα από την ιστορία και τα αρχαιολογικά ευρή-

ματα. Το πρόβλημα είναι «οι κάποιοι Έλληνες πλαστογράφοι της

ελληνικής ιστορίας», που ως δάσκαλοι όλων των βαθμίδων της

εκπαίδευσης, μαζί και με άλλους κρατικοδίαιτους διαμορφωτές της

κοινής γνώμης, προβάλλονται και αμείβονται πλουσιοπάροχα από

το ελληνικό κράτος, «για να αποδομήσουν την εθνική ταυτότητα

των Ελλήνων». Συνεπώς, οι πλαστογράφοι της ιστορίας δεν είναι

μόνο ξένοι. Είναι και Έλληνες και μάλιστα οι περισσότεροι ανήκουν

στις ευνοημένες από το κράτος ευπορότερες και πιο μορφωμένες

ομάδες πολιτών, οι οποίοι βρίσκονται σε καίριες θέσεις της εκπαί-

δευσης, των ΜΜΕ και των πολιτικών κομμάτων.

Page 66: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

65

Όταν ένας επώνυμος γεράσει και αντιλαμβάνεται πως πλησι-

άζει το τέλος του σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο, επιχειρεί, συνήθως,

να γράψει τα απομνημονεύματά του για να ωραιοποιήσει τα λάθη

του ή να αιτιολογήσει τις εγκληματικές αποφάσεις (αν είναι πολιτι-

κός ή στρατιωτικός) που έλαβε όταν ασκούσε απόλυτη εξουσία.

Μερικοί, συνήθως άνθρωποι του πνεύματος, προτιμούν να «απο-

λογηθούν» είτε προφορικά, είτε με γραπτό κείμενο. Ο διακεκριμέ-

νος και πολυγραφότατος ιστορικός Ζαν-Μπατίστ Ντιροζέλ, όταν λί-

γο πριν πεθάνει προσκλήθηκε σ’ ένα συνέδριο στον «ομφαλό της

γης», στους Δελφούς, ένιωσε ταραχή και συγκίνηση από το μεγα-

λείο του «Ελληνικού Θαύματος», με την ίδια ένταση, όπως ο Πωλ

Λεμέρλ όταν αντίκρισε τα ερείπια του Μιστρά. Ο Ντιροζέλ, σε μια

στιγμή απολογίας και αυτοκριτικής, ομολόγησε πως διέπραξε ανε-

πανόρθωτο σφάλμα αντιμετωπίζοντας την ευρωπαϊκή ιστορία από

ένα μονομερές οπτικό πρίσμα. Ο Ν. Δήμου στην «Απολογία ενός

Ανθέλληνα» επιβεβαιώνει τις αιρετικές απόψεις του για την Ελλάδα

και τους Έλληνες, αλλά προσπαθεί να αποδείξει πως ότι έγραψε

«το έγραψε γιατί αγαπούσε την πατρίδα του».

Σ’ αυτή την «Απολογία» σημειώνει πως δεν αισθάνεται ένοχος

και ότι χρησιμοποιεί τον όρο με σωκρατική ειρωνεία, αφού ναι μεν

δεν έχει πιεί όπως ο Αθηναίος φιλόσοφος το κώνειο, αλλά «η Αθή-

να χορηγεί σήμερα άλλα πολλά φαρμάκια, προφανώς πολύ πιο

θανατηφόρα από το κώνειο». Και εξηγεί γιατί θεωρήθηκε Ανθέλλη-

νας (χωρίς να χρειάζονται εισαγωγικά) και στα «τέλη του αιώνα να

νιώθει να τον βαραίνει όλο και πιο πολύ η κατηγορία και να αισθά-

νεται την ανάγκη να εξηγηθεί». Αυτή η κατηγορία για την ανθελλη-

νική, κατά τους επικριτές, στάση του στα γεγονότα της πενταετίας

1991-1996 και τη συνέντευξή του στο Spiegel το 1997, ήταν η αιτία

που κάποιοι τον χαρακτήρισαν «μίασμα». Αυτή την περίοδο η ε-

παίσχυντη, ως Έλληνα, στάση του σε ένα σοβαρό εθνικό θέμα, το

λεγόμενο «μακεδονικό», γύρω από το οποίο παίζονταν γαιωπολι-

τικά παιχνίδια των Μεγάλων Κρατών, δεν θα μπορούσε να αξιολο-

γηθεί με βάση τον ισχυρισμό του πως, αυτά τα κείμενά του, όπως

και το βιβλίο του «Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας», γράφτηκαν

«από υπερβολική αγάπη για την Ελλάδα».

Όταν κάποιος αγαπά την πατρίδα του, έχει το δικαίωμα και

την υποχρέωση να την κρίνει αυστηρά, να την κατακρίνει, να προ-

Page 67: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

66

τείνει τρόπους έντιμης οργάνωσης των κρατικών δομών της και να

οργίζεται για τη διαφθορά και τις κομματικές πελατειακές σχέσεις.

Όλοι μας, και ο υποφαινόμενος45, άσκησαν κάποια στιγμή αυτού

του είδους την αυστηρή αλλά καλόπιστη κριτική. Ποτέ όμως δεν

ρίχνεις, σε κρίσιμες και καθοριστικές στιγμές για τη χώρα και το

λαό, την πατρίδα σου βορά στις ύαινες της προπαγάνδας που θέ-

λουν να τη βλάψουν ανεπανόρθωτα. Στην περίοδο των διαβου-

λεύσεων για το «μακεδονικό», ο Ν. Δήμου ξεσπάθωσε ενάντια

στον «ακραίο ελληνικό εθνικισμό και στην υπεράσπιση των δικαι-

ωμάτων των καταπιεζόμενων Μακεδόνων». Μήπως δεν κατάλαβε

τι κρυβόταν πίσω από την επίσημη ονομασία ενός Μακεδονικού

Κράτους, το οποίο στο σύνταγμά του καθόριζε και τους στόχους

για την «απελευθέρωση» και της ελληνικής Μακεδονίας; Μήπως

οι ΗΠΑ και η ΕΕ δεν είχαν κάποια άλλα μακρόπνοα σχέδια για τη

Νέα Τάξη πραγμάτων στα Βαλκάνια ή δεν γνώριζαν τη μεγάλη πο-

λιτιστική απάτη στην ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας; Αυτή η μυ-

θιστορία είναι κατάλληλη για αφελείς και όχι για έναν συγγραφέα

της δικής του μόρφωσης και οξύνοιας.

Αλλά και σήμερα ο Ν. Δήμου εξακολουθεί να έχει τις ίδιες α-

πόψεις, χωρίς να προβαίνει σε καμιά σύγκριση με άλλες ευρωπαϊ-

κές χώρες και, ως γερμανοτραφής διανοούμενος, κυρίως με το ε-

ξειδανικευμένο του ίνδαλμα, τη Γερμανία. Στην «Απολογία ενός

Ανθέλληνα» αναφέρεται και στο παρατηρούμενο «τα τελευταία

χρόνια κύμα εθνικισμού, θρησκευτικού φονταμενταλισμού, ρατσι-

σμού, αντιδυτικισμού και απομονωτισμού, που έχει κατακλύσει τον

τόπο μας…. Η πλύση εγκεφάλου από ελληνοκεντρικούς είναι, λέει,

συνεχής και υποδόρια».

Τελικά, και στην «Απολογία» του ο Ν. Δήμου φαίνεται αμετα-

νόητος, παρότι αναγνωρίζει πως με το βιβλίο του «Η δυστυχία του

να είσαι Έλληνας» και τα μετέπειτα άρθρα και την πολιτική του

δράση, «υπονόμευσε το πνευματικό του κύρος». Ομιλεί για πλύση

εγκεφάλου από ελληνοκεντρικούς. Τα τηλεοπτικά ΜΜΕ αποτελούν

το καλύτερο μέσο προβολής των ιδεών του. Οι εμφανίσεις του

στην τηλεόραση είναι ένα συνηθισμένο γεγονός. Ο ίδιος ομολόγη-

σε σε τηλεοπτική εκπομπή, ότι δεν έχει πολύ ελεύθερο χρόνο γιατί

οι δημοσιογράφοι των ξένων τηλεοπτικών συνεργείων, παρελαύ-

νουν απ’ το σπίτι του για να του παίρνουν συνεντεύξεις. Γιατί είναι

Page 68: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

67

τόσο γνωστός στο εξωτερικό; Γιατί το επίμαχο βιβλίο του έγινε

«μπεστ–σέλερ»; Γιατί απλούστατα αυτοί που, για δικούς τους λό-

γους, ψάχνουν να βρουν επιχειρήματα εναντίον των Ελλήνων, το

βιβλίο του αποτελεί πραγματικό θησαυρό υβριστικών και ταπεινω-

τικών χαρακτηρισμών για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Αυτό το

καταλαβαίνει κι ο ίδιος, κι ας μην το ομολογεί, γιατί έχει υψηλό

δείκτη νοημοσύνης.

Ας επιστρέψουμε όμως στους χαρακτηρισμούς του για το κύ-

μα εθνικισμού, φονταμενταλισμού, ρατσισμού κ.λπ. που έχει κα-

τακλύσει τον τόπο μας. Σε ποιόν κόσμο ζει ο κύριος Δήμου; Στη

Γερμανία οι νεοναζί κάνουν παρελάσεις, τα σπίτια των μεταναστών

καίγονται συνεχώς από …ηλεκτρικά βραχυκυκλώματα (!) και η ξε-

νοφοβία αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς, όπως δείχνουν οι μα-

ζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Για να μην πάμε και πιο μακριά

και θυμηθούμε τα ναζιστικά κρεματόρια και τις σφαγές των Αρμε-

νίων, Ποντίων και Ασσυρίων με σχεδιασμούς από το γερμανικό ε-

πιτελείο στην Τουρκία, υπό τον στρατηγό Φον Σάντερς. Πρόσφατα

(Απρίλης 2015), και κατά τη σχετική συζήτηση στο γερμανικό κοι-

νοβούλιο για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, ο

Γερμανός πρόεδρος Γιόακιμ Γκάουκ «δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο

να υπάρχει και γερμανική ευθύνη στα τραγικά γεγονότα εκείνης της

εποχής».

Στη Γαλλία ο ρατσισμός ανεβαίνει κατακόρυφα. Το Εθνικό Μέ-

τωπο σύντομα ίσως θα είναι το πρώτο κόμμα. Τα νεκροταφεία των

Εβραίων ανασκάπτονται και οι επιτύμβιες πλάκες θρυμματίζονται

σε Βορρά και Νότο. Τα γκέτο από Άραβες μουσουλμάνους, επιτη-

ρούνται σαν νέα εξελιγμένα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Για ποιόν ελληνικό φασιστικό εθνικισμό και ρατσισμό μιλάμε ή

για δήθεν ελληνικό πογκρόμ εναντίον των Εβραίων και Μουσουλ-

μάνων, όταν στις ΗΠΑ οι λευκοί αστυνομικοί σκοτώνουν τους Νέγ-

ρους όπως οι κυνηγοί τους λαγούς!

Ο Ν. Δήμου στην «Απολογία» του, θίγει και ένα άλλο προσφι-

λές του θέμα. Τις επιμειξίες των Ελλήνων με άλλους λαούς, την

αλλαγή των τοπωνυμίων όταν ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος και την

επίκληση των αρχαίων προγονικών δικαιωμάτων «σαν κάτι ψευτο-

γαλαζοαίματους, που μηχανεύονται γενεαλογικά δέντρα για ν’ α-

ποδείξουν την ανωτερότητά τους».

Page 69: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

68

Ας τα πάρουμε ένα ένα.

Επιμειξίες έγιναν σ’ όλους τους λαούς του κόσμου. Όμως, ε-

πικρατεί η εθνική ταυτότητα των περισσότερων και με ισχυρότε-

ρους πολιτιστικούς δεσμούς, στους οποίους ενσωματώνονται και

οι μικρότερες φυλετικές μεταναστευτικές ομάδες. Όταν ο Ν. Δήμου

διακηρύττει πως δεν είμαστε Έλληνες, αλλά Αλβανοί, Σλάβοι ή

Τούρκοι, σημαίνει πως από τις επιμειξίες επικράτησαν οι πολιτιστι-

κές και εθνικές αξίες των άλλων λαών. Είναι ένας ισχυρισμός χω-

ρίς λογική βάση. Ειδικότερα, με τις επιμειξίες κατά τη διάρκεια της

Οθωμανικής κατοχής επί τέσσερις αιώνες, οι μελέτες δείχνουν πως

επιμειξίες από τους βαλκανικούς λαούς έχουν υποστεί οι Τούρκοι,

γιατί ολόκληροι χριστιανικοί πληθυσμοί με το παιδομάζωμα, τη βία

ή για να μην χάσουν τις περιουσίες τους είχαν εξισλαμισθεί, κυρίως

στην περιοχή της Μικράς Ασίας και στα Νότια Βαλκάνια.

Αν ερευνήσουμε τις επιμειξίες άλλων ευρωπαϊκών λαών, θα

διαπιστώσουμε ότι η φυλετική ομοιογένεια επήλθε είτε με τη βία,

όπως για την ενσωμάτωση του ελληνισμού της Κάτω Ιταλίας στο

ιταλικό έθνος, είτε με «σιωπηρή ενσωμάτωση» της αριθμητικά και

πολιτιστικά κατώτερης φυλής. Αυτό συνέβη στη Γερμανία με την

ενσωμάτωση των Ούννων του Αττίλα στους Οστρογότθους. Είναι

ένα κεφάλαιο της γερμανικής ιστορίας, που οι Γερμανοί το διαγρά-

φουν σιγά σιγά, για να εμφανίσουν την «καθαρότητα της φυλής

τους». Ο Αττίλας, με ολόκληρη τη φυλή των Ούννων, μετά την ήττα

του στα Καταλαυνικά Πεδία και την εκστρατεία του εναντίον της Ι-

ταλίας, αποσύρθηκε κάπου στην περιοχή της Κολωνίας. Εκεί, δυο

χρόνια μετά (το 453 μ.Χ.) παντρεύτηκε τη Γερμανίδα πριγκίπισσα

Ιλντικώ και πέθανε το ίδιο βράδυ του γάμου του από ρινορραγία (ή

όπως ισχυρίζονται κάποιοι από το δολοφονικό μαχαίρι της γυναί-

κας του). Αυτό το επεισόδιο το αναπαριστά, με αλληγορισμούς, ο

Ρίχαρντ Βάγκνερ στην τετραλογία του «Το δαχτυλίδι των Νιμπε-

λούνγκεν»46.

Στην Ισπανία η επιμειξία με τους Μαυριτανούς άφησε ανεξίτη-

λα σημάδια στις φυσιογνωμίες και στον πολιτισμό της χώρας. Ο

Ναπολέων, μιλώντας για τη φυλετική καθαρότητα των Ισπανών εί-

χε πει πως «αποτελούσαν το όνειδος της Ευρώπης».

Γιατί λοιπόν ο Ν. Δήμου και οι υπόλοιποι αναθεωρητές της ισ-

τορίας μιλούν για «κατασκευασμένους Έλληνες, που δεν είναι Έλ-

Page 70: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

69

ληνες», όταν υπάρχει τέτοια ακατανόητη ανοχή για τις επιμειξίες

των άλλων Ευρωπαίων;

Όσο για τα τοπωνύμια, που κακώς, λένε, δεν τα αφήσαμε να

μας θυμίζουν την οθωμανική κυριαρχία ή τις σλαβικές επιδρομές

στην Πελοπόννησο, δεν νομίζουμε πως η Ελλάδα πρωτοτύπησε σ’

αυτό. Γιατί η Εξ Λα Σαπέλ ονομάστηκε Άαχεν, η Λουτέτσια Παρί

(Παρίσι), η Βιτομπόνα Βιεν (Βιέννη) και η πρωτεύσα της Εσθονίας

Ρεβάλ σε Ταλίν; Γιατί η Κωνσταντινούπολη ονομάστηκε Ισταν-

μπούλ, η Σρέντετς Σόφια, η Φιλιππούπολη Πλόβντιβ, το Μοναστή-

ρι Μπίτολα και η Αλικαρνασσός (που οι σημερινοί Τούρκοι τη θεω-

ρούν αρχαία πόλη των προγόνων τους) Μπόντρουμ; Οι αναθεω-

ρητές της ιστορίας προσπαθούν, με τέτοια παραπλανητικά επι-

χειρήματα να αποδείξουν πως οι Έλληνες είναι «επικίνδυνοι εθνι-

κιστές» και πως έχουν μιλιταριστικές επιδιώξεις εις βάρος των γει-

τόνων τους.

Στο τέλος της «Απολογίας» του ο Ν. Δήμου διερωτάται: «Τελι-

κά είμαι Ανθέλλην ή μήπως αγαπώ την Ελλάδα; Αυτό ας το κρίνει

το μέλλον».

Αυτό ίσως μπορεί, και αυτός και οι άλλοι αναθεωρητές της ι-

στορίας να το κρίνουν στο «παρόν», αν υποστούν τη βάσανο της

αυτογνωσίας. Όσοι αγαπούν την Ελλάδα δεν περιμένουν να κρι-

θούν από τους απογόνους τους. Αγωνίζονται τώρα, σήμερα, αύ-

ριο, κάθε μέρα, για να δώσουν στους Έλληνες ευγενικά δημοκρα-

τικά οράματα, να υποδείξουν τα ελαττώματα και να βελτιώσουν τις

αρετές τους, να τους διδάξουν να είναι περήφανοι για τους προγό-

νους τους, αλλά και να μάθουν να σέβονται τον εαυτό τους και ταυ-

τόχρονα τους άλλους… Αυτοί είναι οι Έλληνες που αγαπούν την

Ελλάδα… Αλλά και κάποιοι ξένοι που, σαν Έλληνες, αγαπούν την

πατρίδα μας περισσότερο από άλλους (για να χρησιμοποιήσουμε

παραλλαγμένη την έκφραση του Ισοκράτη) «ονόματι μόνον Έλλη-

νες και Δημοκράτες». Για να δούμε τι σημαίνει αγάπη για την Ελ-

λάδα, ας σταθούμε στο βιβλίο ενός αλλοδαπού, ο οποίος καταρ-

ρίπτει τα φληναφήματα του Ν. Δήμου και των ομοίων του για ρα-

τσισμό, φανατισμό, εθνοκεντρισμό, φασισμό κ.λ.π. και προβάλλει

κάποιες απ’ τις ανθρώπινες αρετές της φυλής μας.

Ο Νιγηριανός Σαμ Τσέκουας, σπούδασε φιλοσοφία και οδον-

τιατρική στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εγκαταστάθηκε στην

Page 71: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

70

Αμερική. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Το θαύμα να νιώθεις

Έλληνας». Αναγνωρίζει ότι δεν είναι εκ καταγωγής Έλληνας, αλλά

νιώθει ένα υπέροχο συναίσθημα και περηφάνια που σπούδασε

στην Ελλάδα, γνώρισε σε βάθος την ιστορία και τον θαυμάσιο ελ-

ληνικό πολιτισμό, τον οποίο έχει ως μοναδικό όνειρο να προβάλλει

σε όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό νιώθει Έλληνας. Η πρώτη επαφή του

με τον ελληνικό πολιτισμό έγινε στη Νιγηρία όταν ήταν δώδεκα

χρόνων. Τότε, ο δάσκαλός του τού πρότεινε, ως εξωσχολικό μά-

θημα, την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Ήταν μια συγκλονιστική εμπει-

ρία, που τον έκανε να αγαπήσει το καθετί ελληνικό.

Για τη σύγχρονη Ελλάδα, δεν έχει την ίδια άποψη με το συγ-

γραφέα «της Δυστυχίας του να είσαι Έλληνας». Αν και έγχρωμος

ποτέ του δεν ένιωσε πως ζούσε σε «ρατσιστική χώρα». Σε πρόσ-

φατη συνέντευξή του σε εφημερίδα της Θεσσαλονίκης ομολόγησε

πως οι γνωστοί, οι φίλοι και οι γείτονες, στις 40 Εκκλησιές της

Θεσσαλονίκης, του συμπεριφέρθηκαν με ζεστασιά κι αγάπη. Τότε,

στα δύσκολα και στερημένα χρόνια των σπουδών του, ερχόταν ο

γείτονας και του έλεγε: «Θέλεις Σαμ να σου φέρω κάτι; Έλα να

φας…». Ένιωθε σαν να ήταν στην πατρίδα του… Ένιωθε, λέει,

«πως ζούσε σε μια χώρα με ψυχή».

Δυο βιβλία, δυο διαφορετικοί κόσμοι. Ο ένας συγγραφέας,

Έλληνας εκ καταγωγής, προνομιούχος από πλευράς μόρφωσης

και εισοδημάτων, που κραυγάζει σ’ όλο τον κόσμο πως είναι «δυσ-

τυχισμένος που γεννήθηκε Έλληνας», μια ράτσα που έχει όλα τα

ελαττώματα του κόσμου. Ο άλλος, ξένος, φτωχός, μόνος και μα-

κριά από την οικογένειά του, μέσα σε «σφηκοφωλιά» (κατά τον Ν.

Δήμου) ρατσιστών, σε φτωχογειτονιά της Θεσσαλονίκης, αισθάνε-

ται περήφανος, το θεωρεί «θαύμα να νιώθει Έλληνας».

Αυτή την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, οι τηλεοράσεις

όλου του κόσμου δείχνουν κατοίκους της Ρόδου, να βουτούν με τα

ρούχα τους στη θάλασσα για να σώσουν λαθρομετανάστες από

δουλεμπορικό πλοίο που τσακίστηκε στα βράχια. Είναι σαν αυτούς

τους δυστυχισμένους (μερικοί τους ανεβάζουν σε εννιακόσιους)

που πνίγηκαν πριν από μερικά εικοσιτετράωρα στα νερά της Με-

σογείου, μεταξύ Λιβύης και Μάλτας.

Οι τραγικές σκηνές διάσωσης στις ακτές της Ρόδου, προξένη-

σαν τεράστια εντύπωση στους Ευρωπαίους τηλεθεατές και ακού-

Page 72: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

71

στηκαν εγκώμια για την αυτοθυσία των Ελλήνων διασωστών και τα

ανθρωπιστικά τους ιδεώδη. Πού τα είδε τα πογκρόμ και τον απάν-

θρωπο ρατσισμό στη χώρα του ο Ν. Δήμου και αμετανόητος (ακό-

μα και στην «Απολογία» του) εξακολουθεί να μιλά για τυφλό κι άγ-

ριο ελληνικό ρατσισμό και φονταμενταλισμό, αυτός ο «δυστυχισμέ-

νος Έλληνας»; Για την Ελλάδα γενικεύει μεμονωμένες ρατσιστικές

περιπτώσεις, οι οποίες αποτελούν συνηθισμένα γεγονότα σε όλες

τις χώρες του κόσμου.

Ο Σαμ Τσέκουας δίνει την ευκαιρία για κάποιες συγκρίσεις,

που προβληματίζουν και μπορούν να οδηγήσουν σε σωστά συμ-

περάσματα. Μπορούν ν’ αποκαλύψουν τους πραγματικούς στο-

χους, για τους οποίους βάλλεται και ταπεινώνεται (από μέσα και

έξω) «η Ρωμιοσύνη», αλλά και αμφισβητούνται τα ιστορικά δεδο-

μένα του αρχαίου ελληνικού θαύματος.

2. Το μεγαλειώδες μνημείο της Αμφίπολης Η οικονομική κρίση, οι πλαστογράφοι και η προβολή επιχειρημά-των των αναθεωρητών της ιστορίας.

Πάντα σε μεγάλες καταστροφές και κρίσεις (πόλεμοι, εθνικοί

διχασμοί, οικονομικές κρίσεις, μεγάλες φυσικές καταστροφές

κ.λπ.), τα κοράκια παραμονεύουν. Αλίμονο στα κράτη που δεν έ-

χουν μακρόπνοα στρατηγικά σχέδια, κάποια εναλλακτικά πλάνα,

για ν’ αποφεύγουν τις συνέπειες αυτών των εξελίξεων. Και δυστυ-

χώς το ελληνικό κράτος ποτέ του, από τη δημιουργία του μετά την

επανάσταση του 1821, δεν είχε τέτοια επιτελικά σχέδια για να αντι-

μετωπίζει τα έκτακτα σοβαρά γεγονότα που το επηρεάζουν και το

απειλούν.

Και για τα εκρηκτικά εθνικά θέματα, αλλά και για τις οικονομι-

κές κρίσεις, οι οποίες στα καπιταλιστικά καθεστώτα, επαναλαμβά-

νονται υπό τη μορφή των «κυκλικών διακυμάνσεων» (ένα από τα

πρώτα μαθήματα που διδάσκονται οι πρωτοετείς φοιτητές των οι-

κονομικών σχολών), το ελληνικό κράτος δεν δημιούργησε τους κα-

τάλληλους μηχανισμούς για να τα αντιμετωπίζει ή τουλάχιστον να

Page 73: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

72

τα αμβλύνει όταν εμφανίζονται και υποσκάπτουν βασικά συμφέ-

ροντα της χώρας. Τέτοιους μηχανισμούς επιβίωσης και αντιμετώ-

πισης ποικιλότροπων κρίσεων, έχουν δημιουργήσει οι μεγάλες δυ-

νάμεις αλλά και μικρά κράτη, στα οποία διακεκριμένη θέση κατέχει

το Ισραήλ47.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση που άρχισε το 2008 με την

πτώχευση της Λίμαν Μπράδερς, η οποία στην Ελλάδα έγινε αισ-

θητή το 2009 και κορυφώθηκε το 2010, δεν ήταν η πρώτη οικονο-

μική κρίση της χώρας. Προηγήθηκαν κι άλλες και ασφαλώς οι πο-

λιτικοί ηγέτες της χώρας, γνώριζαν την αναλγησία των ξένων δα-

νειστών, οι οποίοι επέβαλαν πάντα τους όρους τους και με τη δύ-

ναμη των όπλων. Από τις τέσσερις, συνολικά, πτωχεύσεις που έχει

υποστεί η Ελλάδα από το 1827, αυτή του 1893 που ακολουθήθηκε

από την καταστροφική ήττα του ελληνοτουρκικού πολέμου του

1897, ήταν η πιο οδυνηρή και ταπεινωτική. Και τότε, όπως στην

πρόσφατη οικονομική κρίση, οι ταπεινώσεις, οι εξευτελισμοί, η

φτώχεια και η αναλγησία των διεθνών δανειστών, μετέβαλαν το

κράτος σ’ ένα προτεκτοράτο χλευασμού κι ανυποληψίας. Ήταν η

εποχή που ο Κωστής Παλαμάς, πλημμυρισμένος από πόνο και

οργή, όχι μόνο για τους ξένους κερδοσκόπους αλλά και για τους

ντόπιους «φραγκολεβαντίνους», μας μιλά για μια «Ρωμιοσύνη48

που κατάντησε πόρνη».

Ακόμα και σε περιπτώσεις εξοργιστικών και μη νόμιμων απαι-

τήσεων, πάντα η συμπεριφορά των δανειστών δεν είναι διαφορετι-

κή (παρά τα διπλωματικά χαμόγελα) από αυτή των διοικητών ενός

προτεκτοράτου. Απλά, σήμερα χρησιμοποιούνται τρόποι εξαναγ-

κασμού με οργανωμένη οικονομική ασφυξία, ενώ παλαιότερα οι

όροι του δανεισμού επιβάλλονταν με την ισχύ των όπλων. Είναι

χρήσιμο να επισημανθεί πως ακόμα και για την ειδική περίπτωση

της υπόθεσης «Πατσίφικο»49, η χώρα μας υποχρεώθηκε, μετά το

ναυτικό αποκλεισμό του Πειραιά από τον αγγλικό στόλο, να κατα-

βάλει στον αλλοδαπό απατεώνα μια τεράστια αποζημίωση, η ο-

ποία όμως τελικά μειώθηκε σε λογικά πλαίσια, μετά τη φιλική δια-

μεσολαβητική παρέμβαση της Γαλλίας και της Ρωσίας. Κι όμως,

μετά τις τόσες πικρές εμπειρίες του παρελθόντος, ποτέ, σε κανένα

ελληνικό σύνταγμα δεν υπήρξε πρόβλεψη, ώστε οι πολιτικοί ηγέτες

και οι τραπεζίτες που οδηγούν τη χώρα στην πτώχευση, να δικά-

Page 74: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

73

ζονται για διάπραξη «εθνικού εγκλήματος». Τέτοιο έγκλημα δια-

πράχθηκε όταν στις 23 Απριλίου του 201050, η χώρα οδηγήθηκε,

με σκοτεινές διαδικασίες, στα νύχια των θηρίων του Διεθνούς Νο-

μισματικού Ταμείου και μεγάλων Τραπεζών της Ευρωπαϊκής Έ-

νωσης. Οι ταπεινώσεις και οι εξευτελισμοί των Ελλήνων από τα

κατευθυνόμενα (και πλήρως ελεγχόμενα από τους τραπεζίτες και

τα «τσιράκια τους» Ευρωπαίους πολιτικούς ηγέτες) ΜΜΕ, ήταν του

ίδιου επιπέδου βαναυσότητες, όπως στο ναυτικό αποκλεισμό του

Πειραιά, αν και στην περίπτωση αυτή δεν πραγματοποιήθηκε

στρατιωτική επέμβαση, αλλά απειλές κι εκβιασμοί για μπλοκάρι-

σμα της χρηματοπιστωτικής ρευστότητας από την Κεντρική Ευ-

ρωπαϊκή Τράπεζα, όπως έγινε και στην περίπτωση της Κύπρου

και της Ιρλανδίας.

Σε τέτοιες περιπτώσεις κρίσεων, είναι δυνατόν να συνδέονται

και γεγονότα που, με πρώτη ματιά, φαίνονται να μην έχουν ιδιαίτε-

ρη εννοιολογική σχέση. Άλλο, λένε, είναι ο πόλεμος και άλλο η οι-

κονομική κρίση. Κι όμως, στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποί-

ησης οι δυο έννοιες ταυτίστηκαν. Ο Γάλλος καθηγητής Αντρέ Το-

ζέλ51, σε μια εξαιρετική ανάλυσή του για την αλλαγή της μορφής

των πολέμων στην εποχή μας, αντιστρέφει τη γνωστή ρήση του

Καρλ Φον Κλαούζεβιτς και σημειώνει πως «η πολιτική είναι απλά η

συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα». Κι αυτή η πολιτική του οι-

κονομικού πολέμου, επιβάλλεται με τις αφόρητες διπλωματικές πι-

έσεις, την οικονομική ασφυξία (με τις λεγόμενες εμπορικές και οι-

κονομικές κυρώσεις) και με τον εκφοβισμό των λαϊκών μαζών από

τα ΜΜΕ.

Στην ευρωπαϊκή οικονομική κρίση (που τεχνηέντως τη βάφτι-

σαν ελληνική) ο οικονομικός πόλεμος συνδυάστηκε με τον πολιτι-

στικό. Επανήλθαν τα παλιά στερεότυπα του ανέντιμου και δόλιου

(perfide) Έλληνα. Αυτού του τζιτζικιού που με ασυνειδησία τρώει

την τροφή των εργατικών μυρμηγκιών της Ευρώπης. Σε άρθρα και

σε βιβλία, στα οποία κατηγορούνται «όλοι οι Έλληνες» με ρατσι-

στικό φανατισμό γκεμπελικής μισαλλοδοξίας (κάποιοι τους παραλ-

λήλισαν με τους Εβραίους του μεσοπολέμου) ξαναφάνηκαν προ-

τάσεις «διανοουμένων», να διώξουν την Ελλάδα από την Ευρω-

ζώνη και την Ε.Ε. «για να ξεβρομίσει η Ευρώπη απ’ αυτόν τον α-

σιατικό λαό».

Page 75: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

74

Θα παραθέσουμε, στη συνέχεια, δυο άρθρα σε blog της γαλ-

λικής εφημερίδας Le Monde, όπου σε σχόλια αναγνωστών επιβε-

βαιώνονται όλα όσα αναφέραμε ως τώρα σ’ αυτή τη συμπυκνωμέ-

νη πολιτιστική εργασία. Πολλοί χαρακτηρισμοί αναδεικνύουν την

ίδια δυσπιστία της «πολιτισμένης Δύσης» προς τους φυσικούς

κληρονόμους ενός μεγάλου πολιτισμού, τους Έλληνες, με κεντρικό

σημείο αναφοράς τη «μη γνήσια εθνική τους ταυτότητα».

Η μεγάλη ανακάλυψη του εκπληκτικού και πρωτόγνωρου

μνημείου στην Αμφίπολη, προκάλεσε έντονο παγκόσμιο ενδιαφέ-

ρον. Στο Blog της γαλλικής εφημερίδας Le Monde «Dans les pas

des archéologues» του δημοσιογράφου Νικολά Κονστάν, το οποίο

διαβάζουν πολλά εκατομμύρια αναγνωστών σ’ όλο τον κόσμο, τα

σχόλια δείχνουν έναν απεριόριστο θαυμασμό γι’ αυτό το αρχαιολο-

γικό αριστούργημα.

Μια αναγνώστρια που υπογράφει ως Sarah Epstein έθεσε, σε

άρθρο του Ν. Κονστάν με τίτλο «Tombe géante de Grèce : le point

sur les fouilles», στις 10 του Σεπτέμβρη 2014, το θέμα της εθνικό-

τητας του Μεγάλου Αλεξάνδρου με το ερώτημα, ως συνολικό πολι-

τικό «μακεδονικό πρόβλημα», για το αν ο Αλέξανδρος ήταν ή δεν

ήταν Έλληνας. Η απορία της οφείλεται (αν λάβουμε υπόψη πως

συμπληρωματικά παραπέμπει σε μια «βαλκανική ιστοσελίδα» και

στη Σκοπιανή δημοσιογράφο Ζακλίνα Ναουμόφσκι) στην ποινική

δίωξη του αρχαιολόγου Πάσκο Κούζμαν (δωροδοκία, αρχαιοκαπη-

λία κλπ) και στην ιδιότητά του ως «οργανωτή και προπαγανδιστή

της αρχαιοποίησης της FYROM (antiquisation de la Macédoine)».

Σε λίγες εβδομάδες (17 του Οκτώβρη), η ίδια αναγνώστρια απάν-

τησε σε άλλο άρθρο και σε άλλη φιλοσκοπιανή αναγνώστρια με

εξαιρετικά αιχμηρό τρόπο, για τα μεγάλα και κακόγουστα προπα-

γανδιστικά «εθνικομακεδονικά σχόλια» στις εφημερίδες, με τα ο-

ποία επιδιώκεται η αλλοίωση των πραγματικών ιστορικών γεγονό-

των. Πώς είναι δυνατόν, διερωτάται, να πεισθούμε από έναν απα-

τεώνα (εννοεί τον Κούζμαν) πως τα αριστουργήματα που αποκα-

λύφθηκαν στην Αμφίπολη και αποπνέουν ελληνικότητα (Ερμής,

Περσεφόνη, Σφίγγες κλπ) δεν είναι ελληνικά;

Οι δυο παρεμβάσεις της Epstein, αποδεικνύουν πως, υπάρ-

χουν κάποιοι ξένοι που δίνουν αποστομωτικές απαντήσεις όχι μό-

νο στους προπαγανδιστές της FYROM, αλλά και στους Έλληνες

Page 76: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

75

«ψευτοπροοδευτικούς διανοούμενους». Αυτοί οι Έλληνες είναι τα

πιο πειστικά υποχείρια στην απατηλή εκστρατεία «αρχαιοποίησης

της FYROM».

Ο Πάσκο Κούζμαν, στον οποίο αναφέρθηκε η αναγνώστρια

της Le Monde, ήταν ένας φανατικός κομμουνιστής κι αφοσιωμένος

συνεργάτης του Τίτο, ο οποίος μεταλλάχτηκε σε φανατικό εθνικι-

στή και τοποθετήθηκε σε πολλές εμπιστευτικές θέσεις. Στην κυ-

βέρνηση Γκρουέφσκι, ήταν το μεγάλο αφεντικό (le grand patron)

στην υπηρεσία προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς. Και

ξαφνικά, αυτός ο εμπνευστής της διαλαλούμενης κατά τα τελευταία

χρόνια πολιτικής θεωρίας για τους «σλαβογενείς απόγονους του

Μεγάλου Αλεξάνδρου», φυλακίστηκε με μια πληθώρα στενών συ-

νεργατών του για διαφθορά, δωροδοκία, αρχαιοκαπηλία κλπ. Με-

ρικοί ισχυρίστηκαν πως οι αντίπαλοί του αναφέρθηκαν σε παλιές

απόψεις του, όταν έκανε ανασκαφές στην Aχρίδα, πως «ο βασι-

λιάς Σαμουήλ ήταν Βούλγαρος αλλά και πως οι κάτοικοι της

FYROM είναι βουλγαρικής καταγωγής». Φαίνεται πως αυτός ο με-

γαλοαπατεώνας έλεγε κάποτε και κάποιες αλήθειες.

Στα τέλη Αυγούστου 2014 ο ανεκδιήγητος αλλά διάσημος στη

χώρα του Σκοπιανός αρχαιολόγος, δήλωσε πως «η Αμφίπολη α-

νήκει στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας», με την έννοια φυ-

σικά που δίνουν οι ψευτομακεδόνες σ’ αυτόν το γεωγραφικό χώρο.

Αν και αποκλείει, όπως οι περισσότεροι αρχαιολόγοι, να βρίσκεται

στην Αμφίπολη ο τάφος του Αλέξανδρου, δεν ξεφεύγει εντούτοις

από τα προπαγανδιστικά σλόγκαν των Σκοπιανών, λέγοντας πως

«κάποιες φήμες αναφέρουν ότι ο τάφος του στρατηλάτη βρίσκεται

στις νότιες περιοχές της FYROM». Γκεμπελιστικές αθλιότητες ενός

ταλαντούχου κι επαγγελματία απατεώνα! Κανένας σοβαρός ιστο-

ρικός ή αρχαιολόγος σ’ όλο τον κόσμο δεν διατύπωσε ποτέ μια τέ-

τοια θεωρία.

Στο δικό μου σχόλιο της 3-10-2014, δίνονται εξηγήσεις, βα-

σισμένες σε επιστημονικά επιχειρήματα από την ιστορία και την

αρχαιολογία, ώστε να ενημερώσω πληρέστερα την Sarah Epstein

για την πλαστογράφηση της ιστορίας της Μακεδονίας. Της εξηγώ

ότι το πρόβλημα είναι πολιτικό και επιστημονικό. Το πρώτο έχει

τεθεί από τη Σοβιετική Ένωση και τον Τίτο για γεωπολιτικούς λό-

γους (κάθοδος στο Αιγαίο) μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και έγινε

Page 77: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

76

αποδεκτό μετά το 1992 από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής

και την Ευρωπαϊκή Ένωση για άλλους, επίσης, γεωστρατηγικούς

λόγους. Το δεύτερο απαιτεί επιστημονικές αποδείξεις. Ποιές απο-

δείξεις; Των αρχαίων ιστορικών συγγραφέων, των μνημείων, των

τάφων, των αγαλμάτων, των νομισμάτων, των επιγραμμάτων, των

ονομάτων των Μακεδόνων και άλλους πολιτιστικούς δεσμούς

(θρησκεία, ολυμπιακοί αγώνες κλπ). Τα απολύτως μακεδονικά ο-

νόματα είναι ελληνικά. Μακεδόνας σημαίνει ψηλός και δυνατός

άνθρωπος, Αλέξανδρος αυτός που αντιμετωπίζει τους άντρες,

Κλεοπάτρα η δόξα της πατρίδας, Φίλιππος αυτός που αγαπά τα

άλογα, Κρατερός ο δυνατός, ο ισχυρός, Αμύντας ο άνδρας της ά-

μυνας. Oι Αιγές (η πρωτεύουσα των Μακεδόνων που οι Ρωμαίοι

την ονόμασαν Βεργίνα) σημαίνει στα ελληνικά «κατσίκες» κλπ.

Οι Μακεδόνες συμμετείχαν στους ολυμπιακούς αγώνες (μόνο

για Έλληνες) από την εποχή του Αλέξανδρου Α’ (5ος π.Χ. αιώνας).

Να λοιπόν μόνο μερικές επιστημονικές αποδείξεις. Οι Σλάβοι, για

να μπορέσουν να αμφισβητήσουν την εθνικότητα του Μεγάλου Α-

λεξάνδρου θα πρέπει να παρουσιάσουν μια μόνο μικρή επιστημο-

νική απόδειξη, για να δείξουν τους ιστορικούς και πολιτιστικούς

δεσμούς ανάμεσα σε Σλάβους και Μακεδόνες.

Επί εβδομάδες γίνονταν καθημερινά συζητήσεις για το μεγα-

λειώδες μνημείο της Αμφίπολης, με θέσεις και αντιθέσεις, στα επί-

σημα μέσα ενημέρωσης αλλά και στα Blogs άλλων εφημερίδων.

Όλοι σχεδόν οι αναγνώστες έμεναν εκστατικοί μπροστά στα εμφα-

νιζόμενα αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής τέχνης, αλλά κά-

ποιοι αντέδρασαν για το λόγο πως γίνονταν λόγος για αρχαία ελ-

ληνικά ευρήματα και όχι για «μακεδονικά». Αυτή η θέση που δια-

τυπώθηκε με διπλωματικό τρόπο από τον Πάσκο Κούζμαν, διοχε-

τεύτηκε έντεχνα και στα ξένα μέσα ενημέρωσης από φιλοσκοπια-

νούς δημοσιογράφους ή αναγνώστες που σχολίαζαν τα άρθρα.

Συνήθως, τα σχόλια από αναγνώστες των εφημερίδων ή των

blogs επιτρέπονται στο βαθμό που επιθυμούν οι ιδιοκτήτες των

ΜΜΕ. Πολλές φορές δεν δημοσιεύονται τα σχόλια κάποιων ανα-

γνωστών, οι οποίοι διατυπώνουν γνώμες αντίθετες προς τους επι-

διωκόμενους από την εφημερίδα πολιτικούς σκοπούς ενός δημο-

σιεύματος, ενώ σε κάποια απ’ αυτά, η κάπως φαινομενική ελευ-

θερία έκφρασης εκχυδαΐζει έναν σοβαρό επιστημονικό διάλογο.

Page 78: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

77

Στο προαναφερόμενο blog της «Le Monde», προβάλλονται οι

αρχαιότητες σ’ όλα τα κράτη της γης. Τα σχόλια των αναγνωστών

διακρίνονται για την επιστημονική, συνήθως, τεκμηρίωσή τους και

για τη γνώση των ιστορικών γεγονότων. Κι αυτοί ακόμα που δια-

στρεβλώνουν, ενσυνείδητα και για πολιτικούς σκοπούς, τα ιστορι-

κά ή αρχαιολογικά γεγονότα φαίνονται, από τα γραπτά τους κεί-

μενα, άνθρωποι υψηλής και εξειδικευμένης μόρφωσης.

Μια τέτοια συζήτηση υψηλού επιστημονικού επιπέδου ξεκίνη-

σε σ’ αυτό το blog της γαλλικής εφημερίδας, όταν ο δημοσιογρά-

φος της δημοσίευσε ένα άλλο άρθρο με τίτλο «Une magnifique

mosaïque découverte dans la tombe d’Amphipolis» (Ένα μεγα-

λοπρεπές μωσαϊκό ανακαλύφθηκε στον τάφο της Αμφίπολης). Έ-

γιναν δεκάδες παρεμβάσεις/σχόλια, 9 από τις οποίες (μερικές μακ-

ροσκελείς) από τον υποφαινόμενο με το ψευδώνυμο Socratis Ser-

reos (ΣΣ). Θα πρέπει να σημειωθεί πως οι περισσότεροι ανα-

γνώστες γράφουν με ψευδώνυμο, αλλά η εφημερίδα έχει τη δυνα-

τότητα να ενημερωθεί (από τα e-mail τους) για τα πραγματικά στοι-

χεία των αναγνωστών που συμμετέχουν στη συζήτηση ή να μην

δημοσιεύσει τα σχόλια αν είναι επιλήψιμα.

Αφορμή για συζήτηση στο νέο αυτό άρθρο του Νικολά Κον-

στάν, έδωσε στις 17-10-2014 η φράση ενός, μάλλον, Έλληνα με το

ψευδώνυμο Space, ο οποίος χαρακτήρισε τα ευρήματα «ως τη μα-

γεία των Ελλήνων Μακεδόνων σε όλο της το μεγαλείο».

Η αυθημερόν οργισμένη απάντηση της φιλοσκοπιανής αναγ-

νώστριας Coralie, έθεσε το θέμα «της πραγματικής ιστορίας και

του πολιτισμού των Μακεδόνων», κατηγορώντας τους Έλληνες για

πολιτιστική απληστία με σκοπό «να τα πάρουν όλα και να τα κά-

νουν δικά τους». Αυτή ήταν η αιτία για να αρχίσει μια έντονη συζή-

τηση από την Sarah Epstein, στην οποία ήδη αναφερθήκαμε στα

σχόλια του προηγούμενου άρθρου. Η απάντησή της ήταν κατα-

πέλτης, για την υποβολιμαία προσπάθεια να εμφανισθούν καθαρά

ελληνικά αριστουργήματα ως δήθεν μη ελληνικής προέλευσης, για

λόγους εθνικιστικούς και προπαγανδιστικούς. Άλλος αναγνώστης

διατύπωσε την άποψη, απευθυνόμενος στην φιλοσκοπιανή Cora-

lie «πως δεν κατασκευάζουμε πολιτισμό και ιστορία κλέβοντάς

τους από άλλους». Η Coralie απάντησε πως «τέτοιες κατασκευές

Page 79: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

78

έκαναν οι Έλληνες που έπαιρναν από εδώ και από εκεί (ξένους

πολιτισμούς) για να φτιάξουν τον ελληνικό».

Και τότε εμφανίστηκε κάποιος με τα στοιχεία ΡΝ που, με τις

αναμφισβήτητα πολλές ιστορικές του γνώσεις και τον διαστρεβλω-

τικό τρόπο παρουσίασής τους, άρχισε να δικαιώνει την φιλοσκο-

πιανή αναγνώστρια και να «κονιορτοποιεί» τα επιχειρήματα όσων

εναντιώθηκαν μαζί της. Ήταν η κατάλληλη στιγμή για να διατυπω-

θεί το πρώτο από τα 9 σχόλια του Σ.Σ.

Σ’ αυτή την πολιτιστική αντιπαράθεση διατυπώθηκαν τα

γνωστά επαναλαμβανόμενα επιχειρήματα και στερεότυπα, που

στοχεύουν στην αλλοίωση των ιστορικών δεδομένων, αλλά και οι

απαντήσεις που πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες για να μπο-

ρούν να αποδείξουν τη διαστρέβλωση των πραγματικών ιστορι-

κών γεγονότων. Δεν είναι μόνο αυτές οι απαντήσεις που εμφανί-

ζονται σ’ αυτά τα σχόλια και αποδεικνύουν τον απόλυτα ελληνικό

χαρακτήρα του μακεδονικού ελληνισμού, αλλά υπάρχουν κι άλλα

αναρίθμητα επιχειρήματα από τα κείμενα των ιστορικών της αρ-

χαιότητας και από τα αρχαιολογικά ευρήματα.

Ο ΡΝ, με έναν πραγματικά αριστουργηματικό τρόπο που τον

εμφανίζει «αμερόληπτο» κριτή στο σχολιασμό των εννοιών «Έλ-

ληνας» και «Βάρβαρος», θέτει έμμεσα το θέμα της αντιμετώπισης

των Μακεδόνων ως βαρβάρων από τους υπόλοιπους Έλληνες,

γενικεύοντας αυτή την αντίληψη. Ένας άλλος αναγνώστης, αναμ-

φισβήτητα υψηλού μορφωτικού επιπέδου αναρωτιέται, απευθυνό-

μενος στον ΡΝ, πως είναι δυνατόν οι φορείς ενός τόσου μεγάλου

πολιτισμού (οι Μακεδόνες), που χωρίς αμφιβολία αποδεικνύονται

Έλληνες, να θεωρούνται «βάρβαροι».

Σ’ αυτό το σημείο ο ΡΝ αρχίζει ν’ αποκαλύπτεται με μαεστρία

μιλώντας για «μακεδονική κληρονομιά» που ανήκει στη «Μακεδο-

νία των λαών» της περιοχής και όχι μόνο σε κάποιους που, από

σοβινισμό και ρατσισμό, προσπαθούν να τους ταυτίσουν με τους

Έλληνες. Μάλιστα, σημειώνει πως δεν είναι, δήθεν, επιστημονικά

τεκμηριωμένο ποια γλώσσα μιλούσαν οι Μακεδόνες τον 4ο π.Χ.

αιώνα και παράλληλα θέτει το θέμα της βυζαντινής κληρονομιάς.

Οι Τούρκοι, γράφει, έχουν το νόμιμο δικαίωμα να διεκδικήσουν ξε-

κάθαρα τη βυζαντινή κληρονομιά τους (bien plus clairement re-

vendiquer leur héritage byzantin).

Page 80: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

79

Τα θέματα που έθεσε ο ΡΝ, είναι μερικά από όσα προβάλ-

λουν στα βιβλία και στα άρθρα τους οι Έλληνες και ξένοι αναθεω-

ρητές της ιστορίας και τα οποία διερευνήσαμε ήδη στις προηγού-

μενες ενότητες. Από το σημείο αυτό ο χώρος των σχολίων μετα-

τρέπεται σε χώρο μιας πολιτιστικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στον

ΡΝ και στον ΣΣ. Οι υπόλοιποι σχολιαστές αποσύρονται και ασχο-

λούνται αποκλειστικά με καθαρώς αρχαιολογικά σχόλια για το εκ-

πληκτικό μωσαϊκό και τα άλλα ευρήματα και δεν λαμβάνουν καμιά

θέση σ’ αυτή τη διαμάχη, για το λόγο πως απαιτούνται εξειδικευμέ-

νες ιστορικές γνώσεις. Είναι όμως φανερό πως όλοι σχεδόν οι α-

ναγνώστες είχαν τη δυνατότητα ν’ αξιολογήσουν τα προβαλλόμενα

επιχειρήματα.

Θα χρειάζονταν ίσως δεκάδες σελίδες για να μεταφρασθούν

και να σχολιασθούν όλα τα κείμενα και γι’ αυτό θα αρκεστούμε στα

ουσιωδέστερα σημεία. Όσοι γαλλομαθείς επιθυμούν να διαβάσουν

όλους τους διαλόγους των σχολίων μπορούν να μπουν στην ιστο-

σελίδα:

http://archeo.blog.lemonde.fr/2014/10/16/une-magnifique-

mosaique-decouverte-dans-la-tombe-damphipolis/

Ο Σ.Σ. απάντησε στις 24 Οκτ. 2014 στον ΡΝ πως για να δια-

σαφηνιστεί η εθνικότητα του Μεγαλέξανδρου αλλά και όλων των

Μακεδόνων, θα πρέπει να συζητήσουμε με βάση επιστημονικά και

όχι πολιτικά και γεωστρατηγικά δεδομένα. Ποιά είναι αυτά; Ανα-

φέρθηκαν με λεπτομερή ανάπτυξη κι επεξηγήσεις η θρησκεία, η

γλώσσα, οι ολυμπιακοί αγώνες, τα ελληνικά ονόματα, τα μνημεία,

οι τάφοι, τα αγάλματα, τα νομίσματα, τα επιγράμματα κλπ. αλλά

και οι γεωπολιτικοί λόγοι όταν ο Στάλιν και ο Τίτο αποφάσισαν το

1944 να «κατασκευάσουν μακεδονικό έθνος». Τέθηκε επίσης το

ερώτημα: Αν ο Αλέξανδρος δεν ήταν Έλληνας, τα ελληνικά κρά-

τη/πόλεις θα ανέθεταν με σχεδόν παμψηφία (με εξαίρεση τη Σπάρ-

τη) στο συνέδριο της Κορίνθου την αρχιστρατηγία του πανελλήνιου

εκστρατευτικού σώματος σε έναν ξένο;

Ο ΡΝ δεν απάντησε στα ερωτήματα που τέθηκαν, αλλά με τη

γνωστή σοφιστική τακτική έθεσε άλλα θέματα προσπαθώντας, κυ-

ρίως, να αποδείξει πως οι σημερινοί Έλληνες, οι οποίοι με «φασι-

στικό εθνικισμό» επιδιώκουν να αναδειχθούν σε αποκλειστικούς

κληρονόμους των αρχαίων Ελλήνων, είναι απόγονοι των Σλάβων.

Page 81: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

80

Αφού πρώτα υπογράμμισε πως και ο ρήτορας Δημοσθένης θεω-

ρούσε τους Μακεδόνες βάρβαρους, με πονηριά δεν αναφέρθηκε

στη θεωρία του Φαλμεράγερ για τους Σλάβους της Πελοποννήσου,

αλλά στο βιβλίο μιας Ελληνίδας καθηγήτριας στο πανεπιστήμιο της

Σορβόννης (κάποιας Άννας Αβραμέα). Επικαλέστηκε ελληνικές

μαρτυρίες για ν’ αποδείξει την μη ελληνικότητα των Μακεδόνων και

τη «σλαβοποίηση» του ελληνικού έθνους.

Πριν αναφερθούμε στις απαντήσεις που του δόθηκαν κι αναγ-

κάστηκε να διολισθήσει, σύμφωνα με την τακτική των φιλοσκοπια-

νών, σε άλλο θέμα (της δήθεν επίσημης συμμετοχής και των Ρω-

μαίων στους ολυμπιακούς αγώνες, πριν από τη ρωμαϊκή κατάκτη-

ση όλης της Ελλάδας), είναι χρήσιμο να επισημάνουμε την πρακτι-

κή αυτών που πλαστογραφούν την ελληνική ιστορία να αναζητούν

«ελληνικές πηγές» που στηρίζουν τα επιχειρήματά τους. Είναι,

σχεδόν πάντα τα κείμενα του Δημοσθένη και οι «δήθεν προοδευτι-

κές θεωρίες» κάποιων νεοελλήνων ψευτοφιλοσόφων. Αυτοί, ως

καθηγητές ή διανοούμενοι (συνήθως κρατικοδίαιτοι και αδρά αμει-

βόμενοι είτε απευθείας από τα κρατικά ταμεία, είτε μέσω Μη Κυ-

βερνητικών Οργανώσεων, είτε από κάποιους σκοτεινούς και ύ-

ποπτων διασυνδέσεων «φιλίστορες», σαν τον Τζορτζ Σόρος), αν-

ταγωνίζονται μεταξύ τους για ν’ αποδείξουν πως «δεν έχουμε κα-

μιά σχέση με τους αρχαίους Έλληνες και την πολιτιστική τους

κληρονομιά, αλλά είμαστε δημιούργημα της φαντασίας των ευρω-

παίων ρομαντικών διανοουμένων». Πρόκειται για ελληνοποιημένη

εκδοχή της θεωρίας του Φαλμεράγερ που απέδιδε, όπως ήδη έ-

χουμε επισημάνει, αυτή τη ρομαντική αντίληψη σε μια «κλασική το-

ξικότητα». Όπως εξηγήθηκε στον ΡΝ, ο Φαλμεράγιερ με τη θεωρία

του αποσκοπούσε, ως φανατικός βαυαροαυστριακός και οπαδός

του Μέτερνιχ, να ανακόψει το τεράστιο φιλελληνικό ρεύμα που σά-

ρωνε την Ευρώπη κατά την ελληνική επανάσταση του 1821. Αν η

θεωρία του ήταν σωστή τότε, (όπως ήδη έχουμε τονίσει), οι Γερ-

μανοί και οι Ούγγροι θα θεωρούνταν απόγονοι του Αττίλα, οι Ισπα-

νοί των Αράβων (των Μαυριτανών) και οι Γάλλοι των Ρωμαίων ή

κάποιων γερμανικών φυλών. Όμως, τι κρύβεται πίσω από την δή-

θεν κουλτουριάρικη εκδοχή αυτής της θεωρίας από διανοούμενους

Έλληνες; Σε τι αποβλέπει; Ποιοί ωφελούνται; Είναι γνωστό πως

όχι μόνο ο Παπαρρηγόπουλος απέδειξε την έλλειψη επιχειρημά-

Page 82: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

81

των, αλλά και άλλοι ιστορικοί, όπως ο Σλοβένος Ζ. Κόπιταρ και οι

Γερμανοί Ζ. Ζινκάϊζεν και Καρλ Χοπφ αντέκρουσαν τον Φαλμερά-

γιερ αποδεικνύοντας τον αβάσιμο και ρατσιστικό χαρακτήρα των

επιδιώξεών του.

Στον διεθνή πολιτικό στίβο κυριαρχούν τα συμφέροντα, οι

γεωπολιτικοί στόχοι και οι συνεχώς εναλλασσόμενες ανακατατά-

ξεις που δημιουργούν νέες συμμαχίες ή εχθρότητες. Δεν υπάρχουν

ούτε αιώνιοι φίλοι, ούτε αιώνιοι εχθροί. Οι συγκρούσεις είναι ανε-

λέητες και χωρίς ηθικούς φραγμούς. Οι άνθρωποι είναι απλοί α-

ριθμοί που θυσιάζονται χωρίς συναισθηματισμούς. Τα επιχειρήμα-

τα όσων θέλουν να πλήξουν τα ευρύτερα ελληνικά συμφέροντα (οι-

κονομικά, γεωστρατηγικά, πολιτιστικά κ.ά.) είναι πιο αποτελεσματι-

κά όταν προέρχονται «από ελληνικές πηγές». Ένα απλό παρά-

δειγμα. Μετά τη μεγάλη οικονομική κρίση από την πτώχευση της

τράπεζας Λίμαν Μπράδερς και κυρίως από το 2010 ως το 2013

υπήρχε μια ενορχηστρωμένη παγκόσμια δυσφημιστική εκστρατεία

εναντίον της Ελλάδας και των Ελλήνων. Πολλοί εδώ στην πατρίδα

μας δεν αντιλήφθηκαν την έκταση και τη μεθοδευμένη οργάνωση

αυτής της εκστρατείας για να συναινέσει η χώρα μας στην «άνευ

όρων εθνική υποταγή στις απαιτήσεις των κερδοσκόπων». Αυτοί,

σαν άλλοι Σάιλοκ, δεν ζητούσαν, ως δανειστές, απλή διασφάλιση

των κεφαλαίων που δάνειζαν με εμπράγματες εγγυήσεις, αλλά

«ένα κομμάτι σάρκας52 του ελληνικού λαού». Τα απολύτως κατευ-

θυνόμενα ευρωπαϊκά ΜΜΕ οργίαζαν με ρατσιστικούς χαρακτηρι-

σμούς, που συνειρμικά παρέπεμπαν σε ναζιστικές μεθόδους προ-

παγάνδας. Οι απόδημοι συμπατριώτες μας που πάντα τονίζουν με

περηφάνια την καταγωγή τους, τότε ντρέπονταν να πουν πως είναι

Έλληνες. Όσοι μπορούσαν να διαβάσουν τον ξένο τύπο έβλεπαν

καθημερινά άρθρα να γράφουν για τους «απατεώνες και παλιο-

κλέφτες Έλληνες». Ο υποφαινόμενος διάβασε σε γαλλικές εφημε-

ρίδες την προτροπή σχολιαστών «να διώξουν επιτέλους αυτή τη

χώρα των αιώνιων απατεώνων από την ΕΕ», ενώ στη Γερμανία η

Bild, σε καθημερινά άρθρα της, σκιαγραφούσε με μελανά χρώματα

«την τυχοδιωκτική προσωπικότητα του αρχικλέφτη, σπάταλου και

τεμπέλη Έλληνα που έμαθε να ζει εις βάρος των Ευρωπαίων».

Αυτή την κατάλληλη στιγμή που η έννοια του «Έλληνα» είχε

ταυτισθεί με ότι χειρότερο θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει, τα

Page 83: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

82

κακόβουλα επιχειρήματα των ευρωπαϊκών ΜΜΕ διανθίζονταν με

ταυτόσημες απόψεις Ελλήνων διανοουμένων, όπως του Νίκου

Δήμου, με την ευκαιρία της επανέκδοσης, στη Γαλλία, του δυσφη-

μιστικού για την Ελλάδα και τους Έλληνες βιβλίου του, για το ο-

ποίο έχουμε ήδη προβεί σε σχετικά σχόλια.

Μετά από αυτή την κατατοπιστική παρένθεση κατανοούμε ευ-

κολότερα γιατί ο ΡΝ παράθεσε επιχειρήματα από Έλληνες «δια-

νοούμενους», αφού ο λόγος του γινόταν αναμφισβήτητα πιο πεισ-

τικός. Όμως έλαβε απαντήσεις και για τον τοπικιστή και σοβινιστή

Δημοσθένη (έναν μεγάλο ρήτορα αλλά με νηπιώδη πολιτική διορα-

τικότητα), που δεν δίστασε να επικοινωνεί μυστικά με τον προαιώ-

νιο εχθρό των Ελλήνων, τον Πέρση «βασιλιά των βασιλέων» για

να εξοπλιστεί η Αθήνα με περσικά χρήματα. Το όνειρό του ήταν η

αποδυνάμωση της Μακεδονίας και η δημιουργία μιας δεύτερης

αθηναϊκής ηγεμονίας. Ένα όνειρο διαμετρικά αντίθετο με την ιδεο-

λογία της πανελλήνιας ένωσης των πόλεων/κρατών.

Η αντιπαράθεση με τον ΡΝ συνεχίστηκε και για άλλα θέματα.

Του τονίστηκε, εκτός από την αρχαιολογική και η πνευματική πολι-

τιστική πλευρά στην πορεία του μακεδονικού ελληνισμού. Δεν ήταν

εξέλιξη «βαρβάρων». Στη Μακεδονία συγκεντρώθηκαν, κατά και-

ρούς, διάσημοι ζωγράφοι, γλύπτες ή άνθρωποι του πνεύματος

(π.χ. Ζεύξις, Λύσιππος, Αριστοτέλης). Ο Ευριπίδης έγραψε τρία

έργα του στη Μακεδονία (Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Βάκχες και Αρχέλα-

ος) τα οποία πρωτοπαίχθηκαν σε μακεδονικά θέατρα. Έγινε υπό-

μνηση στον ΡΝ πως η συμμετοχή των Μακεδόνων στους ολυμπι-

ακούς αγώνες άρχισε από τον 5ο π.Χ. αιώνα (Αλέξανδρος Α’) και

συνέχισε με το Φίλιππο Β’ και χωρίς διακοπές όλους τους προρω-

μαϊκούς χρόνους (π.χ. ο Αμφιπολίτης σταδιοδρόμος Δαμασίας, τα

άλογα της Βελιστίχης από την Πιερία σε δυο ολυμπιάδες κ.ά) και

του ζητήθηκε να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία από τους Σλά-

βους που να φανερώνουν μια οποιαδήποτε πολιτιστική τους συγ-

γένεια με τους Μακεδόνες.

Κοινή είναι η διαπίστωση πως όσο οι Έλληνες σωπαίνουν και

δεν αντιμετωπίζουν με επιστημονικά επιχειρήματα τους πλαστογ-

ράφους της ελληνικής ιστορίας, τόσο αυτοί θα σημειώνουν επιτυ-

χίες στη διεθνή διπλωματική και πολιτική σκηνή, πολιτικοποιώντας

την επιχειρηματολογία τους. Η Ελλάδα, τονίσθηκε στον ΡΝ, είναι

Page 84: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

83

μια μικρή χώρα η οποία ήταν απούσα από τις μεγάλες πολιτιστικές

εξελίξεις που συντελούνταν στην Ευρώπη την εποχή της Αναγέν-

νησης. Ήταν υποταγμένη (παραπάνω από τέσσερις αιώνες) στις

απαιτήσεις μιας εντελώς διαφορετικής οθωμανικής κουλτούρας.

Όμως, η αρχαιοελληνική της κληρονομιά διατηρήθηκε και αναδείχ-

θηκε, μετά τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους, με βασικό

συστατικό διατήρησης τη γλώσσα, αυτή την πλούσια και πανάρ-

χαια γλώσσα που, κατά τον Ελύτη, «μου έδωσαν ελληνική».

Αυτή η βαριά κληρονομιά της Ελλάδας είναι η αιτία που, λαοί

μικροί ή μεγάλοι, χωρίς ιστορία και χωρίς μακροχρόνια πολιτιστική

παράδοση, μετατράπηκαν σε «πολιτιστικούς της εχθρούς», που

επιδιώκουν να τη μεταβιβάσουν με σοφιστείες σε άλλα έθνη που

δεν έχουν κανέναν πολιτιστικό δεσμό με την Ελλάδα και τους Έλ-

ληνες. Γι’ αυτό και τονίστηκε και στον ΡΝ η γνωστή ρήση του με-

γάλου γερμανού φιλοσόφου Φρ. Νίτσε, πως πολλοί επιδίωξαν να

εξαφανίσουν τους Έλληνες «αλλά κανένας δεν βρήκε το δηλητήριο

που θα τους εξολοθρεύσει».

Στη συνέχεια διατυπώθηκαν στον ΡΝ πολλές συγκεκριμένες

ερωτήσεις, από την αρχαία ελληνική ιστορία, αλλά αυτός δεν ξανα-

εμφανίστηκε στην ιστοσελίδα για να δώσει απαντήσεις στα θέμα-

τα που είχαν τεθεί.

3. Το «Ελληνικό Θαύμα» στη σημερινή Ευρώπη

Έχουμε ήδη επισημάνει πως σε περιόδους καταστροφών και

κρίσεων, τα κοράκια και οι γύπες παραμονεύουν για ν’ αποτελειώ-

σουν ότι απόμεινε όρθιο. Θα περίμενε κάποιος πως τα παλιά ρα-

τσιστικά στερεότυπα της ναζιστικής περιόδου, τα οποία οδήγησαν

την Ευρώπη στο τελευταίο μεγάλο αιματοκύλισμα του Β’ Παγκόσ-

μιου Πολέμου, θα είχαν ξεχασθεί σε μια νέα Ενωμένη και δημο-

κρατική Ευρώπη. Η αυταπάτη δεν κράτησε πολύ. Η οικονομική

κρίση του 2008/9 αποκάλυψε το απαίσιο πρόσωπο μιας παγκο-

σμιοποιημένης Ευρώπης. Ξεπρόβαλε πίσω από τη Συνθήκη του

Μάαστριχτ για να τη μεταβάλει σε Γερμανική, στην οποία αναβιώ-

Page 85: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

84

νει η παλιά ολοκληρωτική νοοτροπία, για «εκμηδένιση» των λαών

που χαρακτηρίζονται ως εμπόδια στα συμφέροντα των ισχυρών.

Για την Ελλάδα η οικονομική κρίση δεν υπήρξε μόνο οικονομι-

κή. Φυσικά, κανένας δεν πρέπει να κρίνει με επιείκεια τους Έλλη-

νες πολιτικούς και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης για τις

κομπίνες, την καταναλωτική φρενίτιδα, τη μανία του εύκολου

πλουτισμού, τη διαφθορά και τον ανεξέλεγκτο δανεισμό, που οδή-

γησαν τη χώρα σε ύαινες που καιροφυλακτούσαν. Όμως, η τιμω-

ρητική διάθεση των δανειστών προς την Ελλάδα, μετά τη σωτηρία

των αδηφάγων τραπεζιτών που δημιούργησαν την οικονομική κρί-

ση και μεταβίβασαν το κόστος στους ευρωπαϊκούς λαούς, δεν βα-

σίστηκε σε απόλυτα οικονομικά δεδομένα. Η βαθύτερη αιτία ήταν

πολιτική και πολιτιστική. Καμιά λογική οικονομική και πολιτική βά-

ση στις ενέργειές και στα προγράμματά τους (στα «μνημόνια»), για

να σταματήσει η αποσύνθεση της ελληνικής κοινωνίας από μια ο-

λοφάνερη καταστροφική λιτότητα.

Οι εκκλήσεις επιφανών δυτικοευρωπαίων οικονομολόγων και

διανοουμένων να επιδειχθεί λογική και ανθρωπιά σε μια ανθρω-

πιστική ελληνική κρίση, που προήλθε από τους παράλογους τεχ-

νοκρατικούς πειραματισμούς «διάσωσης» που επέβαλαν στη χώ-

ρα οι δανειστές, έπεσαν στο κενό. Ακόμα και στα μέσα του Ιούνη

του 2015, που γράφονταν οι τελευταίες αυτές γραμμές του κειμέ-

νου και οι συζητήσεις για την επίλυση του προβλήματος είχαν

φτάσει σε μια φάση επικίνδυνης κορύφωσης, αυτό το πνεύμα της

«αιώνιας τιμωρίας, του εξευτελισμού και της επαναλαμβανόμενης

μετάνοιας στον bouc émissaire (αποδιοπομπαίο τράγο)», διακα-

τείχε τη γερμανική Ευρώπη, όπως μας το εμφανίζει παραστατικά ο

καθηγητής Thomas Piketty53 Σε συνέντευξή του στις 15 του Ιούνη

στο γαλλικό έντυπο «Marianne» με τίτλο: «Avec la Grèce, on in-

vente la pénitence éternelle» (με την Ελλάδα, εφευρίσκουν την αι-

ώνια μετάνοια) μας δίνει το πολιτικό στίγμα μιας κορυφαίας οικο-

νομικής ελληνικής τραγωδίας, που επιβάλλεται και παρατείνεται

για λόγους που δεν έχουν καμιά σχέση με την οικονομική θεωρία.

Παραβιάζονται οι ευρωπαϊκές αξίες και η δημοκρατική παράδοση

των λαών της Ευρώπης. Ο Πικετί απευθύνεται προς την (δήθεν)

σοσιαλιστική γαλλική κυβέρνηση για τις «ιστορικές ευθύνες της»,

καθώς σύρεται άβουλη κι ανήμπορη από τον γερμανικό αυταρχι-

Page 86: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

85

σμό σε μια καταστροφική πορεία της Ευρώπης. Για τον Πικετί είναι

φανερό πως, δεν μπορεί να υπάρξει ενιαίο νόμισμα χωρίς μια ελά-

χιστη δημοκρατική διαδικασία στις επιλογές του δημόσιου ελλείμ-

ματος. Με λίγα λόγια, δεν μπορεί ο ένας και παντοδύναμος να α-

ποφασίζει ανεξέλεγκτα ποιος θα πρέπει να ζήσει και ποιος θα πε-

θάνει. Ούτε να επεξεργάζεται συστήματα αιώνιας πληρωμής

χρεών και «αιώνιας μετάνοιας» και για τις επερχόμενες γενιές. Διό-

τι οι νέοι της Ελλάδας δεν είναι περισσότερο και αιώνια υπεύθυνοι

«για τις ηλιθιότητες των γονιών τους», όπως και οι νέοι της Γερμα-

νίας δεν κουβαλούν την αιώνια ευθύνη για τα φοβερά εγκλήματα

που διέπραξαν οι γονείς τους στη διάρκεια των δυο παγκοσμίων

πολέμων.

Ο δημοσιογράφος της «La Tribune» Romaric Godin54, με

αφορμή ένα ρατσιστικό άρθρο κατά των Ελλήνων που δημοσιεύ-

τηκε στις αρχές του Ιούνη στη γερμανική εφημερίδα «Die Welt»,

θέτει το θέμα του ελληνικού χρέους από την πολιτιστική του σκο-

πιά. Αξίζει να επιμείνουμε σε κάποια επίμαχα σημεία αυτού του α-

ξιόλογου άρθρου που δημοσιεύτηκε κι αυτό στις 15 του Ιούνη, γιατί

επιβεβαιώνει όσα έχουμε ως τώρα εκθέσει για το μίσος που νιώ-

θουν κάποιοι αναθεωρητές της ιστορίας για τον σύγχρονο Έλληνα,

που θεωρείται κληρονόμος του «ελληνικού θαύματος». Η πολιτι-

στική αυτή διάσταση της οικονομικής κρίσης, για πρώτη φορά τίθε-

ται με τέτοια έμφαση στους Ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι έχουν

υποστεί φοβερή πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ, ώστε, για να

χρησιμοποιήσουμε την έκφραση του Yann Moncomble που υπάρ-

χει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του (βλ. και Σημ: 27), «δημιουρ-

γήθηκε μια ομοιομορφία, μια απόλυτη ταύτιση της σκέψης, χωρίς

προηγούμενο στην ιστορία (Ainsi est créée une conformité de

pensée sans exemble dans l’histoire). Όπως φαίνεται, η δημιουρ-

γία του βιοτεχνολογικού ανθρώπου/ρομπότ, όπως τον έχει φαν-

τασθεί ο Φουκουγιάμα, βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη.

Η «Die Welt» όπως και η «Bild Zeitung» ανήκουν στο εκδοτικό

συγκρότημα Springer και αποτελούν τα έντυπα μέσα ενημέρωσης

του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της καγκελαρίου Άνγκελα

Μέρκελ. Συνεπώς, οι βασικές γραμμές ενημέρωσης του συγκρο-

τήματος βασίζονται στις πολιτικές κατευθύνσεις της γερμανικής

κυβέρνησης. Όπως εξηγεί ο Γάλλος δημοσιογράφος, και τα δυο

Page 87: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

86

«κιτρινόμαυρα» έντυπα (η Die Welt με περισσότερο κοσμοπολίτικη

ευγένεια) διακρίνονται για τον «απόλυτο μισελληνισμό τους». Στο

άρθρο της με τίτλο: «Η Ελλάδα έχει καταστρέψει μια (ακόμα!) φορά

την ευρωπαϊκή τάξη», η γερμανική εφημερίδα αναφέρεται στην ελ-

ληνική επανάσταση του 1821, η οποία αποτέλεσε τον πυρήνα των

εξελίξεων για τη διάλυση της «ευρωπαϊκής τάξης και πειθαρχίας

και της αιώνιας ειρήνης» που ονειρευόταν για την Ευρώπη ο Μέ-

τερνιχ, μετά το Συνέδριο της Βιέννης του 1815. Όπως είναι γνω-

στό, μετά την ελληνική επανάσταση εναντίον ενός μέλους της «Ιε-

ρής Συμμαχίας» (της οθωμανικής αυτοκρατορίας), ακολούθησαν

εξεγέρσεις, ως το 1830, στην Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία και Πολωνία.

Είναι ένας υπαινιγμός πως η σημερινή νέα αριστερή ελληνική κυ-

βέρνηση, παρά την φιλοευρωπαϊκή πολιτική της, αποτελεί για μια

ακόμα φορά κίνδυνο για ανατροπή της σημερινής «ευρωπαϊκής

τάξης και πειθαρχίας», την οποία εγγυάται σε μια γερμανική Ευ-

ρώπη η κατά τεκμήριο διάδοχος του Μέτερνιχ, η παντοδύναμη

καγκελάριος.

Στη συνέχεια, ο αρθρογράφος της Die Welt, αφού χαρακτηρί-

ζει τους Έλληνες «πράκτορες του χάους», διατείνεται πως ο φιλελ-

ληνισμός των ρομαντικών Ευρωπαίων διανοητών ενδυνάμωσε «τα

ψεύτικα ανθρωπιστικά ιδεώδη» των Ευρωπαίων. Επίσης, ταύτισε

τους σύγχρονους Έλληνες, που είναι απόγονοι Σλάβων, Αλβανών

και …Βυζαντινών (προφανώς εννοεί Τούρκων), με τους αρχαίους

Έλληνες του Περικλή και του Σωκράτη. Επειδή στους σύγχρονους

Έλληνες δεν υπάρχει «ούτε σταγόνα αίματος από τους Αρχαίους»,

γι’ αυτό επιρρίπτει την ευθύνη στους Ευρωπαίους που έκαναν το

μεγάλο σφάλμα, το 1980, να δεχθούν «στο ευρωπαϊκό πλοίο αυ-

τούς τους Έλληνες κλέφτες».

Ο R. Godin επισημαίνει πως οι Γερμανοί συντηρητικοί πολιτι-

κοί (αποφεύγει όπως και οι περισσότεροι τον χαρακτηρισμό «νεο-

ναζί»), επανέφεραν την παλιά γερμανική ρατσιστική θεωρία του

Φαλμεράγιερ για τους «εξαφανισμένους και κυνηγημένους Αρ-

χαίους Έλληνες», τους οποίους και οι, μετά τον Φρίντριχ Χέλντερ-

λιν και το Φρ. Νίτσε, φιλοχιτλερικοί Γερμανοί διανοούμενοι του με-

σοπολέμου, σαν τον Μάρτιν Χάιντεγκερ, τους θεώρησαν «ως

πνευματικούς προγόνους τους». Εντούτοις, και αυτοί οι παθιασμέ-

νοι «με το ελληνικό θαύμα» Γερμανοί φιλόσοφοι, ποτέ δεν έφτασαν

Page 88: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

87

στην ακραία χυδαιότητα του Φαλμεράγιερ και των σύγχρονων συν-

τηρητικών που εκπροσωπεί το εκδοτικό συγκρότημα Springer. Ο

Χάιντεγκερ μίλησε με πολύ αγάπη για την ελληνική γη, τα νησιά

της, τις αρχαιότητες και τα χώματα που πατούν οι σύγχρονοι Έλ-

ληνες, αλλά και για τη διαχρονική ελληνική γλώσσα που «μόνον

αυτή είναι ο λόγος». Να γιατί γίνεται τέτοια σκληρή αντιπαράθεση

από τους αναθεωρητές της ιστορίας, ώστε ν’ αποκοπούν οι αρ-

χαίες ρίζες της σύγχρονης ελληνικής γλώσσας.

Ο Ρομαρίκ Γκοντέν, στέκεται προβληματισμένος μπροστά

στην προτεσταντική λογική της Die Welt, σε μια προσπάθεια να

συνδεθεί ένα οικονομικό πρόβλημα με επιχειρήματα ξεκάθαρου

ρατσισμού. Η άποψη του Γερμανού αρθρογράφου πως οι Έλληνες

δεν θα έπρεπε να γίνουν δεκτοί στην ευρωπαϊκή οικογένεια «αφού

δεν είναι κατ’ ευθείαν γραμμή γνήσιοι απόγονοι του Πλάτωνα», θέ-

τει αναπότρεπτα το ερώτημα: Ποιοί, λοιπόν, Ευρωπαίοι έχουν τη

φυλετική καθαρότητα των αρχαίων προγόνων τους, ώστε να αξί-

ζουν, σύμφωνα με τα κριτήρια της γερμανικής εφημερίδας, να

μπουν σε μια τέτοια Ευρώπη; Μήπως οι Γερμανοί έχουν αυτό το

προνόμιο; Ο Γκοντέν δεν προχωρεί, θεωρώντας ευαίσθητο το θέ-

μα της επιμειξίας των Γερμανών με φυλές βαρβάρων. Ο υποφαι-

νόμενος, όμως, σε σχετικό σχόλιό του στην εφημερίδα, για τις επι-

μειξίες των Οστρογότθων (Γερμανών) με τους Ούννους, έθεσε το

ερώτημα αν, με τα κριτήρια της Die Welt, οι μεγάλες μορφές της

γερμανικής διανόησης όπως ο Γκαίτε, Νίτσε, Καντ ή Σίλλερ, θα

μπορούσαν να θεωρηθούν γνήσιοι απόγονοι του Αττίλα. Ήταν ένα

σκληρό αλλά, πέρα για πέρα, ιστορικά τεκμηριωμένο σχόλιο ως

απάντηση στις χυδαιότητες της Die Welt. Οι υπεύθυνοι της γαλλι-

κής εφημερίδας φάνηκαν προβληματισμένοι, αφού για 24 περίπου

ώρες το είχαν σε εκκρεμότητα, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα α-

νάγνωσης από τρίτους. Τελικά δεν δημοσιεύτηκε, προφανώς για

να μην δημιουργήσει αντιδράσεις εις βάρος του δημοσιογράφου

και της εφημερίδας, από τους πολυπληθείς φιλογερμανούς αναγ-

νώστες, οι οποίοι καθημερινά, με τα σχόλιά τους, ασκούν αυστηρή

κριτική στο Ρομαρίκ Γκοντέν «για τη διαφορετική και ευνοϊκή», κατ’

αυτούς, παρουσίαση των γεγονότων του ελληνικού δημοσιονομι-

κού χρέους, σε σύγκριση με τις άλλες παρισινές εφημερίδες.

Page 89: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

88

Ο διαπρεπής Γάλλος δημοσιογράφος τελειώνει το άρθρο του

με την εξής διαπίστωση: Αυτή η αναζωπύρωση μιας ρατσιστικής

θεωρίας που αναφέρεται «σε σταγόνες καθαρού αρχαίου αίματος»

και σε αναφορά στον «παρακμιακό όρο για Βυζαντινούς αντί για

Έλληνες», δείχνει γιατί απέτυχε η έγκαιρη και λογική διευθέτηση

μιας ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης. Διότι, σε μια εποχή που χα-

ρακτηρίζεται από μια ωραιοποιημένη ανεκτικότητα και ανθρωπιά,

παντού, λίγο ή πολύ σε όλη την Ευρώπη, «εμφανίστηκε το μίσος

εναντίον του Έλληνα, σαν να είναι οι Έλληνες ο μοναδικός λαός

που θα μπορούσαν να απεχθάνονται και να μισούν χωρίς φόβο»

(apparaît la haine du Grec, comme si le Grec était le seule peuple

que l’on pouvait détester sans crainte). Το μίσος χωρίς φόβο είναι

η πιο απαίσια μορφή ρατσισμού, όπως εμφανίστηκε με τη ναζιστι-

κή «τελική λύση του εβραϊκού προβλήματος». Κι αυτό το μίσος,

αυτή τη φορά εναντίον των Ελλήνων, βρικολάκιασε και πάλι σε μια

Ευρώπη που ξεκίνησε ως οικονομική, πολιτική και πολιτιστική δη-

μοκρατική ένωση των λαών, για να καταλήξει σ’ έναν νέου είδους

ανελέητο «δημοκρατικό(!) φασισμό» των τραπεζιτών και των κερ-

δοσκόπων.

Για έναν Έλληνα, ανεξάρτητα από τις πολιτικές και ιδεολογικές

του θέσεις, αυτού του είδους η ρατσιστικές δυτικοευρωπαϊκές θε-

ωρίες από φανατικούς αναθεωρητές της ελληνικής ιστορίας και του

πολιτισμού, δείχνουν ποιους τελικά εξυπηρετούν οι, θεωρούμενες

ως προοδευτικές, κριτικές των Ελλήνων αναθεωρητών, με επιχει-

ρήματα από τα κείμενα των κάθε είδους Φαλμεράγιερ.

Page 90: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

89

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 Για την αιτία θανάτου του Καρλομάν, φαίνεται πως οι χρονικογράφοι της

εποχής εφάρμοσαν τη ρωμαϊκή πρακτική ενός, προσαρμοσμένου στη φράγκι-κη νοοτροπία, damnatio memoriae. Ο μελλοντικός αυτοκράτορας της (νέας) Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας θα έπρεπε να προστατευθεί από υποψίες για γεγονότα που θα αμαύρωναν την προσωπικότητά του, όπως οι σφαγές στη Σαξονία το 772. Ο Καρλομάν ήταν 20 ετών, παντρεμένος με τη Λομβαρδή πριγκίπισσα Ζερμπέρζ (ιταλ. Ζερμπέργκα) και είχε αποκτήσει δυο παιδιά. Ο Καρλομάγνος ακύρωσε αμέσως όλα τα κληρονομικά δικαιώματα των παιδιών (νηπίων) του Καρλομάν από τον θρόνο των Φράγκων. Η τρομοκρατημένη Ζερμπέρζ, παίρ-νοντας τα δυο της παιδιά αναχώρησε εσπευσμένα για τη Λομβαρδία, για να βρει προστασία στο βασίλειο του πατέρα της Ντιζιντέριους. Όταν, μετά από τρία χρόνια, ο Καρλομάγνος κατέλαβε και τη Λομβαρδία, με σκοπό να γίνει κυρίαρχος όλης της Ιταλίας, έκλεισε τη Ζερμπέρζ σε μοναστήρι. Κάποιοι λένε πως πέθανε το 773, αλλά ο Καρλομάγνος κατέλαβε τη Λομβαρδία το 774. Το πιθανότερο είναι πως η γυναίκα του αδερφού του πέθανε (ή δολοφονήθηκε) τον ίδιο χρόνο που οδηγήθηκε στο μοναστήρι. Ήταν νεότατη. Είχε μόλις συμ-πληρώσει τα 23 χρόνια της. 2 Το Verden είναι περιοχή της γερμανικής Κάτω Σαξονίας. Εκεί ο Καρλομάγ-νος, για να υποτάξει και να εκχριστιανίσει αυτή τη φυλή των βαρβάρων, είχε προβεί σε μια μαζική εξόντωση 4.500 αξιωματούχων και επιλεγμένων αιχμά-λωτων πολεμιστών. Όπως και στην περίπτωση του Καρλομάν, οι πληροφο-ρίες για το συμβάν είναι αόριστες και ελλιπείς. Με την έξαρση του γερμανικού εθνικισμού τον 20ο αιώνα, προβλήθηκε έντονα η άγρια σφαγή στο Verden. Το 1934 ακυρώθηκαν από τους Ναζί οι ετήσιες εκδηλώσεις στο Άαχεν για τον Καρλομάγνο και πραγματοποιήθηκε γιορτή μνήμης για τα θύματα του Sachsenhain (του Σαξονικού Άλσους). Προφανώς η σφαγή πραγματοποιήθη-κε σε κάποιο άλσος της περιοχής. 3 Στις βόρειες γερμανικές φυλές της Σκανδιναβίας, ο εκχριστιανισμός καθυ-στέρησε ως και τον 11ο αιώνα. Αυτές οι φυλές δεν είχαν γραπτό λόγο ως τον 2ο μ.Χ. αιώνα. Μετά χρησιμοποίησαν σύμβολα (αντί για αλφάβητο) σε μια γραφή που ονομάστηκε «ρουνική». Αλλά και μετά τον εκχριστιανισμό τους ή-ταν πολιτιστικά εγκλωβισμένοι στα προγονικά τους παγανιστικά ήθη και έθιμα. Η μεγάλη γερμανοσαξονική επική ποίηση, με κύριο δημιούργημα «το τραγούδι των Νιμπελούνγκεν», ξεκίνησε από τα πρότυπα των θρύλων και μύθων των Σκανδιναβών, τις «σάγες» (thidresaga), για να προσαρμοσθεί στη Γερμανία και τις άλλες γερμανικές φυλές της Κεντρικής Ευρώπης. 4 Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην φιλολογική «Εφημερίδα των Σοφών/ή των Λογίων» (Journal des savants) το έτος 1990 (τόμος 3, Αρ. 3 – 4). Αυτή η εφη-μερίδα κυκλοφόρησε το 1665 και είναι το αρχαιότερο λογοτεχνικό και φιλολο-γικό έντυπο της Ευρώπης.

Page 91: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

90

5 Αυτή η νοοτροπία διατηρήθηκε αναλλοίωτη, μέσα από μια έντεχνα προ-σαρμοσμένη σχολική και θρησκευτική διδασκαλία, στους ευρωπαϊκούς λαούς μέχρι σήμερα. Η ακριβής διατύπωση στα γαλλικά είναι: «ont conduit (τους Δυ-τικούς) à faire des perfides Grecs, le bouc émissaire, héretiques et perfides». 6 Η Θεοφανώ, μια ανεψιά του αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή παντρεύτηκε (για την ακρίβεια την πάντρεψαν), για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, με τον διάδοχο του γερμανοϊταλικού θρόνου, τον Όθωνα Β’. Ο γάμος έγινε τον Απρί-λη του 972, στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης, από τον ίδιο τον Πάπα. Η νύφη, είχε φτάσει στη Γερμανία με τη συνοδεία πολυπληθούς ομάδας φι-λοσόφων, μηχανικών, δικηγόρων, γιατρών, χρυσοχόων, ζωγράφων, οικοδό-μων, ραπτών, υποδηματοποιών κ.ά., οι οποίοι αποτελούσαν μια εκπολιτιστική ομάδα σε μια ημιβάρβαρη χώρα, όπως αποδέχονται και σύγχρονοι Γερμανοί ιστορικοί. Αργότερα, στον κύκλο των συμβούλων της μπήκε και ο ελληνικής καταγωγής μοναχός από την Κάτω Ιταλία (Magna Graecia) Φιλάγαθος, ο με-τέπειτα Έλληνας Πάπας της Ρώμης, ο Ιωάννης XVI, ο οποίος είχε ένα φρικτό τέλος, μετά την παραίτησή του από τον παπικό θρόνο, εξαιτίας της ανέντιμης συμπεριφοράς του προς τον Όθωνα Γ΄. Αυτή η πρωτόγνωρη για τους Γερμανούς πολιτισμένη ζωή της Θεοφανώς, αποτέλεσε για τους ανακτορικούς κύκλους ένα είδος πρόκλησης. Οι συκοφαν-τίες, οι κατηγορίες, οι ραδιουργίες και οι παγίδες που της έστηναν οι αυλικοί και οι άνθρωποι του Πάπα, ήταν συνεχείς κι εντεινόμενες, κι όταν ακόμα, μετά το θάνατο του άντρα της, ως αντιβασίλισσα και επίτροπος του ανήλικου γιου της Όθωνα Γ΄, ανέλαβε τη διακυβέρνηση του γερμανοϊταλικού κράτους. Την κατηγορούσαν για την πολυτέλεια των «ελληνικών» εθίμων και συνηθειών της, για το ντύσιμο, τα αρώματα, γιατί έτρωγε χωρίς να αγγίζει την τροφή με τα δάχτυλά της (έτρωγε με πιρούνι) ή γιατί «συνήθιζε να πλένει το σώμα της», να χρησιμοποιεί, δηλαδή, μπανιέρα κ.ά. Παρά το εκπολιτιστικό της έργο παρέμει-νε στην αφάνεια. Το όνομά της δεν επέζησε στη γυναικεία ονοματολογία του βασιλικού οίκου των Οθωνιδών. 7 Ο Jean–Baptiste Duroselle, είναι ο συγγραφέας του έργου «Η Ευρώπη: Ι-στορία των λαών της» (Εκδ. 1990, σελ. 423), γραμμένο, όπως ισχυρίζεται, με πνεύμα ευρωπαϊκό και όχι εθνικό. Τοποθετεί την αρχή της ευρωπαϊκής ιστο-ρίας στον Καρλομάγνο και στην ανάδειξή του ως αυτοκράτορα της Αγίας Ρω-μαϊκής Αυτοκρατορίας. Η ιστορία του, τελικά, δεν εγκρίθηκε μετά τις έντονες διαμαρτυρίες Ελλήνων και Ευρωπαίων πολιτικών και ιστορικών προς την Ευ-ρωπαϊκή Ένωση. 8 Όταν ο Καρλομάγνος ανέβηκε στο θρόνο των Φράγκων, στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η εξουσία βρισκόταν στα χέρια της αυτοκράτειρας Ει-ρήνης της Αθηναίας. Οι πολιτικές ζυμώσεις και οι διαβουλεύσεις ήταν συνεχείς και οι περισσότερες μυστικές μεταξύ των δυο ηγετών. Ο Καρλομάγνος επιδίω-κε τη συνένωση και των δυο τμημάτων της παλιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κάτω απ’ το σκήπτρο του. Η Ειρήνη επιδίωκε, απ’ αυτή τη συνεργασία, άλλα πολιτικά οφέλη. Οι δυο ηγέτες συμφώνησαν να παντρέψουν τα παιδιά τους, τον Κωνσταντίνο ΣΤ΄ με την κόρη του Καρλομάγνου, τη Rothilde (στα ελλ. Ε-ρυθρώ). Το έτος 781 ο αρραβώνας έγινε με αλληλογραφία και κράτησε έξι χρόνια, χωρίς οι μνηστευμένοι να συναντηθούν ούτε μια φορά. Και η Ειρήνη

Page 92: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

91

και ο γιος της καθυστερούσαν σκόπιμα το γάμο, ενώ και η αρραβωνιασμένη Ροτίλδη, «έσπερνε» παιδιά με τους διάφορους εραστές της. Όταν ο Καρλο-μάγνος στέφθηκε αυτοκράτορας το 800, πρότεινε στην Ειρήνη, που τότε ήταν 40 χρόνων, να παντρευτούν. Η Ειρήνη δέχτηκε, αλλά αυτή η συναίνεσή της ήταν και η καταδίκη της, γιατί θεωρήθηκε ως προδοσία. Πέθανε μετά τρία χρό-νια εξόριστη. Για τον Καρλομάγνο, όλα αυτά τα γεγονότα με τους αρραβώνες και γάμους που δεν πραγματοποιήθηκαν, αποδόθηκαν στους «δόλιους και αι-ρετικούς Έλληνες», που δεν συνηθίζουν να κρατούν τις υποσχέσεις τους. 9 Ο Βολταίρος, Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος, ενώ αντιτάχθηκε στον αθεϊσμό, κατέκρινε αυστηρά την Καθολική Εκκλησία και ακόμα σκληρότερα την Ορθοδοξία και το Βυζάντιο. Η κριτική του γι’ αυτό συνοψίζεται στη συμπερα-σματική του ρήση πως «l’ empire d’ Orient était le modéle de l’ obsurantisme et le fossoyeur des arts» (Η Αυτοκρατορία της Ανατολής ήταν το μοντέλο του θρησκευτικού σκοταδισμού και ο νεκροθάφτης των τεχνών»). Είναι αλήθεια πως οι εσωθρησκευτικές διαμάχες και οι δογματικοί φανα-τισμοί, υπονόμευσαν το κύρος και τη σταθερότητα της Αυτοκρατορίας. Όμως η Ορθοδοξία, προσηλωμένη στις πνευματικές διαστάσεις της χριστιανικής πί-στης, δεν έφτασε σε σημεία ακραίας συμπεριφοράς των θρησκευτικών ηγετών της Δύσης, η οποία οδηγούσε τις λαϊκές μάζες σε πράξεις βαρβαρότητας. Στο Βυζάντιο δεν υπήρχαν ούτε οι αδίστακτοι φονιάδες της Δ’ Σταυροφορίας (του 1204), ούτε τα εγκλήματα της Ιερής Εξέτασης, αλλά ούτε και οι μαζικές απελά-σεις Εβραίων. Για το δράμα της γκετοποίησης αυτού του λαού κατά τη διάρ-κεια του Δυτικού Μεσαίωνα, αρκεί να θυμηθούμε τις σφαγές στην Αλσατία (και όχι μόνο) κατά τον 14ο αιώνα. Το πογκρόμ του Στρασβούργου την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, στις 14 Φεβρουαρίου 1349, ήταν ένα είδος «μικρού ολοκαυ-τώματος» για τους Εβραίους της Αγίας Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Ήταν ένα μοντέλο βαρβαρότητας και εξολόθρευσης θρησκευτικών μειονοτήτων, που ε-φαρμόσθηκε μετά από έξι σχεδόν αιώνες στο Άουσβιτς και σε άλλα κρεματόρια για την «τελική λύση» του εβραϊκού προβλήματος. Αλλά και για το «νεκροθάφτη των τεχνών» έχει εσφαλμένη γνώμη ο Βολ-ταίρος. Ας αφήσουμε όμως τη γραφίδα στη Γαλλίδα δημοσιογράφο Véronique Prat, γνωστή για τα πολιτιστικά άρθρα της στην εφημερίδα Le Figaro Maga-zine. Την πρωτοχρονιά του 1970, σε άρθρο της για τη μεγαλοπρέπεια του Βυ-ζαντίου, απαριθμεί μερικά έργα τέχνης που αποδεικνύουν το υψηλό επίπεδο πολιτισμού της Κωνσταντινούπολης και την άνθιση των τεχνών. Ένας πλούτος που εντυπωσίαζε τη μεσαιωνική Ευρώπη. Γίνεται αναφορά σε κάποια αρισ-τουργηματικά έργα που παρουσιάστηκαν στην Έκθεση του Λονδίνου και συ-νεχίζει με τα μωσαϊκά της Ραβέννας και τα λεηλατημένα έργα τέχνης που βρίσκονται σε πολλά μουσεία του κόσμου. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στα κλεμ-μένα αριστουργήματα που άρπαξαν από την Κωνσταντινούπολη οι Σταυροφό-ροι του 1204 και βρίσκονται σήμερα στη Βενετία ή στο Παρίσι. 10 Ο Στήβεν Ράνσιμαν, διερεύνησε τις Σταυροφορίες από άλλο οπτικό πρί-σμα. Οι προηγούμενοι ιστορικοί θεωρούσαν πως οι Σταυροφορίες πραγματο-ποιήθηκαν από ιδεολόγους και πιστούς χριστιανούς, για να ελευθερώσουν τους Άγιους Τόπους (Ιερουσαλήμ) από τους Μουσουλμάνους. Ο Άγγλος ιστο-ρικός, με επιχειρήματα, υποστήριξε πως «οι Σταυροφορίες ήταν μια εισβολή βαρβάρων εις βάρος ενός ανώτερου πολιτισμού, όχι του μουσουλμανικού αλ-

Page 93: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

92

λά του βυζαντινού» (was a barbarian invasion at the expense of a higher civilization, not the Muslims but that of Byzantium). Αυτοί οι Δυτικοί βάρβαροι επιζητούσαν, με θρησκευτικό φανατισμό, τη «σωτηρία της ψυχής τους», κα-ταστρέφοντας τον ανώτερο χριστιανικό πολιτισμό της Ανατολής. Ο Σ. Ράνσιμαν θεωρείται από πολλούς ως ο σημαντικότερος ιστορικός του 20ου αιώνα. Το τρίτομο έργο του, «Η Ιστορία των Σταυροφοριών», ανέτρεψε εκ θεμελίων τα δεδομένα, τα οποία αποτελούσαν τα βασικά προπαγανδιστικά ε-πιχειρήματα της Δύσης, απέναντι σε έναν ανώτερο πολιτισμό. 11 Ταυτόσημη, σχεδόν, παρουσίαση των απόψεων του Ισοκράτη και ανάπτυ-ξη των θεμάτων που συνδέονται με τον εκ καταγωγής, «εκ φύσεως Έλληνα», υπάρχει και στην υπ’ αριθ. 100 Σημείωση (σελ. 114–119) του θεατρικού έργου μου «Στις Μέρες της Χαιρώνειας».

12 Βλ. «Η γέννηση της φιλοσοφίας (στα χρόνια της ελληνικής τραγωδίας)», 3η

έκδοση, μετάφραση Αιμ. Χουρμούζιου.

13 Η υπουργός είναι Μαροκινής καταγωγής και γι’ αυτό το σχέδιο νόμου δέχ-

τηκε σφοδρή κριτική από συλλόγους Γάλλων καθηγητών, συλλόγους γονέων

και από εκκλησιαστικούς καθολικούς κύκλους που διαβλέπουν «προτεσταντι-

κό δάκτυλο» σ’ αυτή την ενέργεια. Η ένθερμη αποδοχή των διατάξεων του

προτεινόμενου από την υπουργό νόμου, απο τον Pascal Engel, φιλόσοφο (ό-

πως αυτοαποκαλείται) και διευθυντή σπουδών στη σχολή ανώτατων σπουδών

και κοινωνικών επιστημών, με άρθρο του που δημοσιεύτηκε στη Libération,

ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών. Θα πρέπει, έγραψε, να χειροκροτήσουμε με

τα δυο μας χέρια την απόφαση για την κατάργηση των δυο γλωσσών στα Λύ-

κεια και Κολλέγια. Στην ίδια εφημερίδα άλλη αρθρογράφος προχωρεί ακόμα

περισσότερο. Προτείνει να αντικατασταθούν οι δυο «άχρηστες γλώσσες» με τα

αγγλικά και τα … αραβικά, αλλά και να τροποποιήσει η Γαλλική Ακαδημία το

λεξικό, αντικαθιστώντας τις ελληνικές και λατινικές λέξεις με νέες γαλλικές. Με

αυτό τον τρόπο, ισχυρίζεται, πως «θα αποτραπεί η ενδυνάμωση των κοινωνι-

κών ανισοτήτων στα σχολεία και η συνέχιση της δημιουργίας μιας ακαδημαϊ-

κής αριστοκρατίας του πνεύματος». Δεν χρειάζονται σχόλια. Η ρήση του Λένιν

για τους «χρήσιμους ηλίθιους» της παγκοσμιοποίησης, αρκεί για να εξηγήσει

μια τέτοια αριστερόστροφη επιχειρηματολογία.

Οι αντιδράσεις από όσους αντιτίθενται στο σχέδιο αυτού του νόμου είναι

πολλές και έντονες. Κάποιοι ρωτούν με απορία και αγανάκτηση: Ποιοί είναι

αυτοί που αποφασίζουν ποιο είναι χρήσιμο και ποιο άχρηστο στο εκπαιδευτικό

σύστημα; Σήμερα καταργούν τα λατινικά και τα ελληνικά, αύριο την ιστορία και

μεθαύριο τη φιλοσοφία! Πώς είναι δυνατόν, με το επιχείρημα της «χρησιμότη-

τας» να επεμβαίνουν σε όλους τους τομείς; Ποιά κοινωνία θέλουν «να κατασ-

κευάσουν» αυτοί που αποφασίζουν; Αυτή η ελίτ που θέλουν να εξουδετερώ-

σουν θα δημιουργείται και πάλι σε ιδιωτικά κολλέγια, ενώ από τα δημόσια σχο-

λεία θα αποφοιτούν αγράμματα ρομπότ, χωρίς λογική και που εύκολα θα μπο-

ρούν να ποδηγετηθούν (παραθέτουμε στα γαλλικά ένα τέτοιο κείμενο προβλη-

Page 94: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

93

ματισμού ενός αναγνώστη, με τα θέματα που θίξαμε πιο πάνω: Aujourd’hui le

latin et le grec, demain l’histoire, après demain la philosophie? ‘A force de

privilégier l'utilitarisme en tout domaine, y compris dans l'éducation, quelle so-

ciété les décideurs vont-ils construire? D'un côté une élite qui aura appris les

humanités dans des établissements privés, d'autre part la masse de futurs

robots incultes, issus des établissements publics, dépourvus de toute capaci-

té de raisonnement et faciles à embrigader).

Τέτοιες αποφάσεις, όπως αυτή της υπουργού της κυβέρνησης του προέδ-ρου Φρανσουά Ολάντ, δικαιολογούνται σκόπιμα από, δήθεν, σοσιαλιστικές (ψευτοσοσιαλιστικές) ιδέες ισότητας και ισονομίας των πολιτών. Όσοι θυμούν-ται την πρόθεση να τεθεί στο προοίμιο του προσχεδίου του ευρωπαϊκού συν-τάγματος (που δεν εφαρμόστηκε γιατί καταψηφίστηκε από του Γάλλους και Ολλανδούς πολίτες), μια ρήση από τους φιλόσοφους της Αναγέννησης που θα υποδήλωνε τις πολιτιστικές ρίζες της Ευρώπης και να επισημανθούν οι χριστι-ανικές καταβολές του ευρωπαϊκού πολιτισμού, οι αντιδράσεις των «προοδευτι-κών» ήταν τόσο έντονες, ώστε από το προοίμιο είχαν τελικά αφαιρεθεί αυτά τα δυο επίμαχα σημεία «για λόγους ισότητας και ανεξιθρησκίας». Μάλιστα, ο τότε διαπραγματευτής της Γαλλίας για το σύνταγμα και σημερινός Επίτροπος στην ΕΕ Πιέρ Μοσκοβισί, είχε δηλώσει πως, όχι μόνον αυτός που είναι άθεος και εβραϊκής καταγωγής, αλλά και όλοι οι σοσιαλιστές δεν θα ψήφιζαν ένα σύν-ταγμα, που θα καθιέρωνε πολιτιστικές και θρησκευτικές ανισότητες.

Είναι φανερό πως μια σημερινή Ευρώπη, αποχριστιανισμένη, γερασμένη, με πολιτική ελευθερία (και ελευθεριότητα) που αγγίζει τα όρια της χωρίς ηθικές ανασχέσεις αναρχίας και με, σχεδόν, μη αναστρέψιμη υπογεννητικότητα, αλλά και ταυτόχρονη μετατόπιση της οικονομικής ανάπτυξης στην Ασία και στη Λα-τινική Αμερική, είναι καταδικασμένη να αναδιπλωθεί και να βλέπει με δέος να περισφίγγεται από ένα δυναμικό, επιθετικό και γεμάτο νεανικό σφρίγος φοντα-μενταλιστικό Ισλάμ.

Επιβιώνουν πάντα οι λαοί που είναι έτοιμοι να πεθάνουν για τα ιδανικά τους (προγονικές αξίες και θρησκευτική πίστη). Ο Αλίγια Ιζετμπέκοβιτς, που οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι τον ανέβασαν στον προεδρικό θώκο της Βοσνί-ας-Ερζεγοβίνης μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, είχε επισημάνει σε βιβλίο του τον στόχο κάθε πιστού μουσουλμάνου: «Να μην ησυχάσει αν δεν δει μια μέρα την Ευρώπη ισλαμική». Ο Ιζετμπέκοβιτς οργάνωσε, το 1992, την ισλαμι-κή ομάδα μουσουλμάνων αγωνιστών Katibat al Mujahideen, πολλά μέλη της οποίας εντάχθηκαν στους τζιχαντιστές της Μέσης Ανατολής. Το ίδιο είπε αργό-τερα και ο Καντάφι, ο μακαρίτης δικτάτορας της Λιβύης, πως οι μουσουλμάνοι θα καταλάβουν μια μέρα την Ευρώπη «χωρίς να χρησιμοποιήσουν σπαθιά». Ο μετριοπαθής μουσουλμάνος διανοούμενος και καθηγητής των Σύγχρονων Ισλαμικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Ταρίκ Ραμαντάν, δήλω-σε πως « η αποχριστιανισμένη Ευρώπη είναι τώρα ώριμη για να δεχθεί το Ισ-λάμ». Είναι ίσως μια ρεαλιστική προσέγγιση των εξελίξεων σε μια χωρίς πολι-τιστικά οράματα, χωρίς ανθρωπιστικά ιδεώδη, χωρίς ηθικούς κοινωνικούς φραγμούς και οικονομικά φθίνουσα Ευρώπη.

14 Χαρακτηριστική περίπτωση «σιωπής και απραξίας», είναι η ανακοίνωση της ιταλικής αρχαιολογικής υπηρεσίας για την ανεύρεση του τάφου του τελευ-ταίου βασιλιά της Μακεδονίας, του Περσέα, στη Via Valeria, στην περιοχή της

Page 95: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

94

Alba Fucens και του Magliano de’ Marsi (Απουλία). Οι Σκοπιανοί οργίασαν με τελετές, επίσημη κηδεία του Περσέα, τεράστια επιτύμβια μεταλλική πινακίδα «ως προσφορά τιμής προς το βασιλιά τους» και τη συνεργασία τους με τους Ιταλούς αρχαιολόγους για έρευνες DNA κ.λπ. Περισσότερες λεπτομέρειες για το θέμα υπάρχουν στο έργο μου «ΠΕΡΣΕΑΣ, ο τελευταίος βασιλιάς της Μακε-δονίας» (Γ’ Έκδοση 2015, του Εκδοτικού Οργανισμού ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ–ΠΑΙ-ΔΕΙΑ). 15 Τα κύρια σημεία της κριτικής, που αναφέρονται στον ελληνικό πολιτισμό και στη συμπεριφορά των Οθωμανών στα Βαλκάνια, στο γαλλικό κείμενο έ-χουν ως εξής: «Toutefois, certains èlèments historiques dècrits par l’ auteur sont à verifier, par exemple sa mise en cause du rôle central d’ Athènes et des Grecs dans la genèse de la civilisation ancienne ou son rècit du comportement de l’ Empire Ottoman aux Balkans». 16 Ο Εμμανουήλ Παπάς, μια απ’ τις αγνότερες αλλά και τραγικότερες μορφές της Ελληνικής Επανάστασης, θυσίασε τα πάντα στον αγώνα για την ελευθερία του γένους. Διέθεσε την τεράστια περιουσία του, σκοτώθηκαν τα τρία απ’ τα τέσσερα παιδιά του που πολέμησαν στη Νότια Ελλάδα και ο ίδιος, θύμα στα αισχρά κομματικά παιχνίδια μιας ομάδας πολιτικών τυχοδιωκτών (που κυβέρ-νησαν την Ελλάδα όταν δημιουργήθηκε το νεοελληνικό κράτος), πέθανε πι-κραμένος χωρίς να προλάβει να δει μια ελεύθερη πατρίδα. Ο καθηγητής Ι. Βασδραβέλλης, στο βραβευμένο από την Ακαδημία των Αθηνών έργο του «Οι Μακεδόνες κατά την Επανάσταση του 1821» γράφει: «Δεν γνωρίζω άλλην οικογένειαν εν Ελλάδι να υπέστη εις τοιαύτην έκτασιν πατριωτικάς θυσίας άνευ και του ελαχίστου ανταλλάγματος». Περισσότερες λεπτομέρειες για διαφοροποιημένα (σε σύγκριση με την «ε-πίσημη» ιστορία) γεγονότα της Επανάστασης του 1821, θα βρει ο αναγνώστης (κυρίως) στις ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ του έργου μου «Ο γιος του Εμμανουήλ Παπά στο Μανιάκι» (Β’ Έκδοση 2010, της «Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Ε.Π. Αθη-νών»). 17 Οι βασιλικές εφημερίδες ήταν το επίσημο ημερολόγιο του εκστρατευτικού σώματος. Επιμελητής και επόπτης σύνταξης των «Εφημερίδων», ήταν ο στρα-τηγός και αρχιγραμματέας Ευμένης ο Καρδιανός, ο μετέπειτα, μετά το θάνατο του Αλέξανδρου, σατράπης Καππαδοκίας και Παφλαγονίας. Το υλικό αυτών των ιστορικά πολύτιμων πληροφοριών χάθηκε, αν και αργότερα ο στρατηγός Πτολεμαίος, ως κυβερνήτης και αργότερα ως βασιλιάς της Αιγύπτου, έγραψε τις προσωπικές του αναμνήσεις βασισμένες και σε στοιχεία των «Εφημερί-δων». Υπάρχει η πιθανότητα, μαζί με την εκτροπή της πορείας της σωρού του Μεγαλέξανδρου προς την Αίγυπτο, ο Πτολεμαίος να απόκτησε και το αρχείο των βασιλικών εφημερίδων. 18 Βλ. το τρίτομο έργο «Ιστορία της Μακεδονίας», σε μετάφραση από τον εκ-δοτικό οργανισμό «ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ – ΠΑΙΔΕΙΑ». Στον Β’ τόμο (σελίδες 52 – 67) πραγματοποιείται μια εντυπωσιακή ανάλυση του θέματος της μακεδονικής γλώσσας, με βάση συγκεκριμένα και επιβεβαιωμένα επιστημονικά στοιχεία, που παραθέτουν οι δυο Βρετανοί καθηγητές.

Page 96: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

95

19 Ήταν ο οραματιστής της «Ρωμανίας», μιας νέας πόλης στα παράλια της Θράκης, που το όνομά της παρέπεμπε στην Ανατολική (ελληνική) Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Σ’ αυτή θα έπρεπε να εγκατασταθούν, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι παλιννοστούντες Έλληνες της Ανατολικής Ευρώπης, για να σωθεί η Θράκη από την υπογεννητικότητα και την αριστοτεχνική τουρκι-κή αρπακτικότητα. 20 Στο διάστημα που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε άρτιες τις σωματικές και πνευματικές του δυνάμεις, κυβερνούσε μ’ εντυπωσιακή πειθαρχία το κόμμα και προστάτευε την «πατριωτική συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ». Ήταν τότε που καλούσε όσους διαφωνούν με την πολιτική του «να κατεβούν από το τρένο». Τις δυο φορές που είχε σοβαρά προβλήματα υγείας και ιδίως στη δεύτερη που τον ο-δήγησε στο θάνατο, βρήκαν την ευκαιρία οι εκσυγχρονιστές του Σημίτη, στους οποίους συμμετείχε και ο γιος του, να καταστούν η ηγετική ομάδα του κόμμα-τος. Γι’ αυτή την ομάδα και τον αρχηγό της, ο Α. Παπανδρέου είχε πάντοτε ε-πιφυλάξεις, γιατί γνώριζε πολύ καλά πως αποτελούσε την αφανή δύναμη κρούσης του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα.

{ Για την πρώτη σοβαρή ασθένεια του Α. Παπανδρέου, βλ. «CIA: Ο απόρρητος φάκελος

του Ανδρέα», του Μάριου Ευρυβιάδη και Μιχάλη Ιγνατίου (εχθρικές απόψεις του Τζον Όου-

ενς, σελ. 55) και κυρίως «Η Αλλαγή τελείωσε νωρίς», του Παρασκευά Αυγερινού, ιστορικού

στελέχους και από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ, όπου επιβεβαιώνονται οι ισχυρισμοί του

Όουενς }.

21 Ως πότε θα ήταν δεύτερη; Στο μέλλον (σε δεκαετίες; σε αιώνες;), κάτω από ειδικές πολιτικές συνθήκες και με απεθνικοποίηση των λαϊκών μαζών, πολύ εύκολα η δεύτερη θα μπορούσε να γίνει πρώτη. Υπάρχει το παράδειγμα κά-ποιων αποικιών, όπου η τοπική γλώσσα, με την πάροδο του χρόνου, αντικα-ταστάθηκε από την επίσημη αγγλική ή γαλλική. Η ύπαρξη θαυμαστών της Greeklish στη χώρα μας, αποτελεί μια μικρή μαγιά, η οποία στο «φούρνο της προπαγάνδας και της πλαστογράφησης της ιστορίας» θα μπορούσε να παρα-φουσκώσει και να έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. 22 Ένα απλό παράδειγμα της ανεξέλεγκτης τιμωρητικής εξουσίας του «συστή-ματος». Πρόσφατα (Απρίλης 2015), η διάσημη Ουκρανή πιανίστρια Βαλεντίνα Λίσιτσα θα έπρεπε να δώσει μια σειρά από προγραμματισμένες συναυλίες στον Καναδά, με τη συμφωνική ορχήστρα του Τορόντο. Τρεις μήνες ενωρίτε-ρα, η Λίτιτσα είχε δηλώσει δημόσια πως οι εξελίξεις στη χώρα της, που την οδήγησαν στην καταστροφή, ήταν το αποτέλεσμα της δράσης «νεοναζιστικών ομάδων». Είπε μια μεγάλη αλήθεια και τιμωρήθηκε. Όλοι γνωρίζουν το ρόλο που έπαιξε (με την ανοχή της ΕΕ) στην ουκρανική εξέγερση ο λεγόμενος «Δε-ξιός Τομέας», μια φασιστική οργάνωση με ιδρυτικές ρίζες στη ναζιστική Γερ-μανία. Η Λίσιτσα κατηγορήθηκε από τις αρχές του Καναδά «για υποκίνηση μί-σους». Οι συναυλίες ακυρώθηκαν. Η περίπτωσή της συζητήθηκε ως ένα γεγο-νός «παγκόσμιας λογοκρισίας και φίμωσης του ελεύθερου δημοκρατικού λό-γου». Είναι όμως και μια απόδειξη της απόλυτης κυριαρχίας της παγκοσμιο-ποίησης στον διακρατικό έλεγχο των σύγχρονων κοινωνιών. Τιμωρήθηκε από τον Καναδά, γιατί εξέφρασε μια (αληθινή) άποψή της για την Ουκρανία. Η παγκόσμια λογοκρισία σε όλο της το «δημοκρατικό» μεγαλείο.

Page 97: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

96

23 Ο Μίκης Θεοδωράκης ανέπτυξε, στα τελευταία χρόνια, έντονη πολιτική και πολιτιστική δραστηριότητα. Στα δημοσιευμένα κείμενά του αλλά και κατά τις εμφανίσεις του στην τηλεόραση, εκφράζει τη σοσιαλιστική ιδεολογία του πλαι-σιωμένη από μια δυναμική πατριωτική θέση. Πιστεύει πως η πολυτιμότερη ι-διότητα για έναν άξιο και ικανό πολίτη, αναδεικνύεται όταν είναι «βαθύτατα Έλ-ληνας και ασυμβίβαστος πατριώτης». Γι’ αυτό, με καχυποψία αντιμετωπίζει τις πολιτικές και πολιτιστικές απόψεις κάποιων ξένων και εντόπιων «ιδεολόγων», κυρίως σ’ αυτή την περίοδο της οικονομικής κρίσης και των σοβαρών δυσκο-λιών επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι πιο ευάλωτες, οικονομικά, τάξεις του ελληνικού λαού. Στο παράρτημα του βιβλίου του Βασίλη Μαρκεζίνη «Μια νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα» (σελ. 525) εκφέρει την άποψή του και γράφει: «Πρέπει να σώσουμε την πατρίδα μας και από την οικονομική κρίση, αλλά και από τα προδοτικά σχέδια που εξυφαίνονται στο σκότος, από δυνά-μεις και πρόσωπα που χρησιμοποιούν αυτήν ακριβώς την κρίση, εις βάρος των πιο ιερών εθνικών μας συμφερόντων». Και φυσικά τα πιο ιερά δεν είναι τα οικονομικά συμφέροντα, αλλά οι ανεκτίμητες πολιτιστικές αξίες του ελληνικού λαού. Μέχρι τώρα, ο Μίκης Θεοδωράκης δεν έκρυψε ποτέ ποιους εννοεί, όταν αναφέρεται σε δυνάμεις που εξυφαίνουν σκοτεινά και προδοτικά σχέδια. Είναι όλα αυτά τα δακτυλοδεικτούμενα φερέφωνα των τραπεζιτών στα παράθυρα των τηλεοράσεων και οι μεγαλόσχημοι διανοούμενοι που, για ιδεολογικούς δήθεν λόγους, ροκανίζουν τα βασικά στηρίγματα της ιστορίας και του ελληνι-κού πολιτισμού. 24 Η «εντελέχεια», ως όρος, βρίσκεται στην πραγματεία του Αριστοτέλη «Πε-ρί ψυχής». Παρά το γεγονός πως ο Μακεδόνας φιλόσοφος διατυπώνει την άποψη πως, η πραγματικότητα δεν βρίσκεται στο νοητό κόσμο αλλά στα υλικά και αισθητά αντικείμενα, εντούτοις η «εντελέχεια», ως όρος, χρησιμοποιήθηκε με διασταλτική ερμηνεία, για να αποδώσει την πραγματική ουσία, τους τελικούς στόχους των ιδεολογικών αντιλήψεων και πεποιθήσεων ενός ανθρώπου. Για να εξηγήσει την «εντελέχεια» ο Αριστοτέλης αναφέρει τα τέσσερα στάδια, τις αιτίες που τη δημιουργούν, με την παράθεση του παραδείγματος ενός ακατέρ-γαστου κομματιού μαρμάρου. Είναι η άμορφη «ύλη» που με την «ενέργεια» της κατεργασίας της, ο γλύπτης της δίνει «μορφή», για να φτάσει στον τελικό «σκοπό», που είναι η κατασκευή ενός αγάλματος, μιας κολώνας ή μιας επι-τύμβιας στήλης. Συνεπώς, στο «σκοπό» βρίσκεται η ουσία της εξόρυξης του ακατέργαστου μάρμαρου και συνεπώς με τη διαδικασία της μετατροπής του, επιτυγχάνεται ο τελικός στόχος, η «εντελέχεια», δηλαδή η ολοκλήρωση του σκοπού. 25 Όταν ο Λένιν δραστηριοποιούνταν στη Γερμανία για να προετοιμάσει την επανάσταση των μπολσεβίκων στη Ρωσία, απαρίθμησε «πέντε πυλώνες» που θα στήριζαν το επαναστατικό εγχείρημα. Ο πέμπτος πυλώνας θα ήταν οι «nützliche Idioten» (οι χρήσιμοι ηλίθιοι) ιδεολόγοι των ευρωπαϊκών κρατών οι οποίοι, χωρίς κάποιο προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα βοηθούσαν με την προπαγάνδα τους ή την εθελοντική συμμετοχή τους στην εξέγερση, στην επιτυχία του επαναστατικού αγώνα.

Page 98: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

97

26 Η επίφαση δημοκρατικών διαδικασιών από το καθεστώς του νεοφιλελευθε-ρισμού και της παγκοσμιοποίησης, είναι ολοφάνερη σε ακραίες μεταβολές κοι-νωνικοπολιτικών θεσμών. Όλα γίνονται στο όνομα των λαών από μη εκλεγμέ-νες, δήθεν, ανεξάρτητες Αρχές, ή από εκλεγμένα όργανα με αποφυγή της συ-ναίνεσης των λαών, όπως π.χ. από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή της Ε.Ε. η ο-ποία, δήθεν, λογοδοτεί σε ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο χωρίς ουσιαστικές αρ-μοδιότητες. Αποφεύγουν τα δημοψηφίσματα όπως ο διάβολος το λιβάνι. Για σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, όπως π.χ. οι σχέσεις κράτους και εκκλησίας, τα ναρκωτικά, οι γάμοι των ομοφυλόφιλων, η θανατική ποινή για ειδεχθή εγ-κλήματα κλπ, που αποτελούν βασικές θέσεις των γερακιών του «ανθρωπιστι-κού και δημοκρατικού!» νεοφιλελευθερισμού (και κάποιων Ελλήνων «προοδε-υτικών»), ποτέ δεν ρωτούν τους λαούς. Η κοινωνία, λένε σαν καλοί χριστιανοί, δεν εκδικείται, αν και η τοποθέτησή τους σε θρησκευτικά θέματα βασίζεται, όπως πίστευε και ο Φρίντμαν, στον αγνωστικισμό (δηλαδή, στην έλλειψη γνώ-σης και βεβαιότητας για την ύπαρξη Θεού). Αλίμονο στα θύματα. Οι έμποροι ναρκωτικών, οι σεξουαλικά ανώμαλοι δολοφόνοι παιδιών και γυναικών ή οι αδίστακτοι, δήθεν, ιδεολόγοι εγκληματίες, καλοπερνούν με πισίνες, με τηλεο-ράσεις κλπ, σαν το Νορβηγό Άντερς Μπρέιβικ, που σκότωσε 77 ανθρώπους και θα βγει από την πολυτελέστατη φυλακή του σε 20, το πολύ, χρόνια. Κά-ποιοι απ’ αυτούς, όταν παίρνουν ολιγοήμερες άδειες εξόδου ή βγαίνουν από τη φυλακή, διαπράττουν νέα εγκλήματα. Οι κοινωνίες ζουν στην ανασφάλεια. Ο φόβος των πολιτών είναι το λίπασμα για το γιγάντωμα της παγκοσμιοποίη-σης. 27 Σε μια εκπληκτική δημοσιογραφική του έρευνα, στο μη μεταφρασμένο στα ελληνικά έργο του «quand la presse est aux ordres de la finance» [«Όταν ο Τύπος είναι κάτω από τις εντολές της οικονομίας» (υπονοεί την χρηματιστηρι-ακή)], ο Moncomble αναφέρεται στις συναλλαγές των μεγιστάνων των ΜΜΕ με το «Σύστημα». Ως δημοσιογράφος και γνωρίζοντας τα «άπλυτα» του επαγγέλ-ματός του, υπολόγισε ότι τα τρία τέταρτα των Γάλλων δημοσιογράφων «είναι μια πλειοψηφία μικρών αλητανθρώπων, στην υπηρεσία μιας μειοψηφίας μεγά-λων παλιανθρώπων»(sont une majorité de petites fripouilles au service d’une minorité de grandes crapules). Στη σελίδα 189 υπάρχει και μια πληροφορία ελληνικού ενδιαφέροντος. Ο αυτόκλητος υπερασπιστής του Μίκη Θεοδωράκη στην περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ο Γάλλος εκδότης του περιοδικού «Εξπρές» και συγ-γραφέας Ζαν Ζακ Σερβάν Σρεμπέρ, υπήρξε μια σκοτεινή προσωπικότητα των ΜΜΕ κι ένας πολιτικός απροσδιόριστης ιδεολογίας. Ισχυρίστηκε πως βοη-θούσε έναν αγωνιστή και δημοκράτη γιατί, δήθεν, πίστευε κι αυτός στις ίδιες αξίες (υποτίθεται μαρξιστικές) με τον διάσημο Έλληνα μουσικοσυνθέτη. Μοιρα-ζόταν μαζί του μια «πολιτική φιλία»(une amitié politique). Έλεγε ψέματα. Ο Θεοδωράκης θα πρέπει να κατάλαβε γρήγορα πως ο τσαρλατάνος που τον μετέφερε με το αεροπλάνο του στο Παρίσι, εκμεταλλεύτηκε τις παρεμβάσεις της γαλλικής κυβέρνησης προς τον Γ. Παπαδόπουλο για την απελευθέρωσή του τον Απρίλη του 1970, για να εμφανίσει το γεγονός ως δική του επιτυχία. Δεν είχε καμιά απολύτως ιδεολογική σχέση με τον Μ. Θεοδωράκη, ο οποίος δεν τον είχε συναντήσει ποτέ στη ζωή του. Με τη βοήθεια Έλληνα συνεργάτη του φρόντισε να συναντήσει τη Μυρτώ, την απελπισμένη κι αναστατωμένη

Page 99: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

98

σύζυγο του μουσικοσυνθέτη, για να της προτείνει την άμεση μεταφορά του άν-τρα της στη Γαλλία. Ο Moncomble αφιερώνει αρκετές σελίδες σ’ αυτόν τον πάμπλουτο τυχο-διώκτη, που χρησιμοποιούσε μια απατηλή μαρξιστική φρασεολογία και είχε άριστες σχέσεις με όλα τα κόμματα και προσωπικές πολιτικές επαφές με ηγέ-τες διαφορετικής ιδεολογίας (Μιτεράν, Ζισκάρ ντ’ Εστέν, Σιράκ. Κένεντι, Πάλμε κ.ά). Αποκαλύπτει τις κομπίνες του για τον έλεγχο των γαλλικών ΜΜΕ, τις σχέσεις του (λόγω και της εβραιοπρωσικής καταγωγής της οικογένειάς του) με τη μασονία, την παγκοσμιοποίηση, αλλά και τις στενές σχέσεις του με την Τρι-μερή Επιτροπή (Βλ. Σημ. 35), λόγω και της φιλίας του με τον βαρώνο Ε. Ρό-τσιλντ και τον ιδρυτή της Τριμερούς Ντέιβιντ Ροκφέλερ. Ο Σρεμπέρ αποτελεί το εξιδανικευμένο πρότυπο ενός συγγραφέα, δημοσι-ογράφου και πολιτικού ηγέτη της παγκοσμιοποίησης, όπως αυτό προσδιορίζε-ται από τη βασική οργανωτική γραμμή του συστήματος της Νέας Τάξης, την οποία προσδιόρισε ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ. Σύμφωνα μ’ αυτόν, η παγκοσμιοποί-ηση θα έπρεπε να εφαρμόσει και «σοσιαλιστικές πρακτικές» για να μπορέσει να πείσει τις λαϊκές μάζες. Τέτοιες ανώδυνες για το σύστημα «πρακτικές» που διευκόλυναν τους στόχους των κερδοσκόπων, αποσκοπούσαν στην αποσύν-θεση των παραδοσιακών δομών κοινωνικής και εθνικής συνοχής των λαών που αποτελούσαν θεμελιώδεις αρχές και της δικτατορίας του προλεταριάτου. Από αυτό το πρίσμα και με το θελκτικό δόγμα της «ελεύθερης και δημοκρατι-κής επιλογής» (Free to Choose), αντιπαράθεσαν στην κομμουνιστική αθεΐα τον αγνωστικισμό, στον διεθνισμό την παγκοσμιοποίηση, στην τρομοκρατία το φό-βο, στο χαφιεδισμό το «αόρατο ηλεκτρονικό φακέλωμα», στην εθνική (πατριω-τική) συνοχή τη δημιουργία μειονοτήτων, στην αντιδημοκρατική κρατική προ-παγάνδα την πλύση εγκεφάλου από τους μεγιστάνες των «ελεύθερων ιδιωτι-κών» ΜΜΕ, στην ισότητα των πολιτών τις υπερβολές εξύψωσης του κοινωνι-κού κύρους (prestige) των περιθωριακών ομάδων κ.ά. Αποτέλεσμα: Οι πλού-σιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Όπως σ’ όλο τον κόσμο, έτσι και στην Ελλάδα κάποιοι μεγαλόσχημοι δη-μοσιογράφοι των τηλεοπτικών, κυρίως, Μέσων Ενημέρωσης και άλλοι επώνυ-μοι (συγγραφείς, πολιτικοί κλπ) αποτελούν μόνιμο κρυφό μισθοδοτούμενο προσωπικό ξένων πρεσβειών ή ΜΚΟ. Ο γνωστός Κύπριος δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου (ανταποκριτής εφημερίδων στις ΗΠΑ) αποκάλυψε, πριν από χρόνια, τον τρόπο που η ΜΚΟ USaid «εξαγόραζε» Κύπριους και Ελλαδίτες δημοσιογράφους και πολιτικούς, για να «διαφημίσουν» και να υποστηρίξουν το Σχέδιο Ανάν για την, δήθεν, λύση του κυπριακού προβλήματος. Οι υπηρε-σίες αντικατασκοπίας γνωρίζουν πολύ καλά αυτά τα άτομα, αλλά παρά τις κα-τά καιρούς εκκλήσεις έντιμων δημοσιογράφων, ποτέ δεν αποκαλύφθηκαν αυ-τού του είδους «οι ενημερωτές της κοινής γνώμης». Ο Yann Moncomble δεν ήταν και πολύ τυχερός στη σύντομη ζωή του. Πέ-θανε ξαφνικά στα 36 του χρόνια από κάπως παράξενη κι ανεξήγητη αιτία. Ε-πίσημα ανακοινώθηκε πως έπαθε καρδιακή ανακοπή. Το συγγενικό του περι-βάλλον αμφισβητεί αυτή την εκδοχή, γιατί δεν είχε ποτέ του προβλήματα υγεί-ας. Είχε όμως πολλούς και ισχυρούς εχθρούς, γιατί με πύρινα άρθρα του καυ-τηρίαζε την παγκοσμιοποίηση και τη λεγόμενη τριμερή παγκόσμια κυβέρνηση (la trilatérale), τους σιωνιστές, τους κομμουνιστές και τους μασόνους. Φιλικό του πρόσωπο, με ψευδώνυμο, από φόβο για να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητά του, ισχυρίστηκε (σε δημοσιευμένο κείμενο) πως o Moncomble δολοφονήθηκε

Page 100: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

99

γιατί ετοίμαζε μια συγκλονιστική έρευνα. Θα αποδείκνυε την ανάμειξη και τα κέρδη των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Κίνας, του Ισραήλ και της Κούβας, στη διακί-νηση και εμπορία των ναρκωτικών. Είχε, όπως διατείνεται ο ανώνυμος συγ-γραφέας, ατράνταχτα απόρρητα στοιχεία. Ήταν φανερό πως θα έπληττε ζωτι-κά συμφέροντα των τριών, κυρίως, υπερδυνάμεων. Εκεί υποστηρίζουν, οι συγγενείς και φίλοι του, πως βρίσκεται και η αιτία του ξαφνικού θανάτου του.

28 Οι πέντε αυτές προσπάθειες πλαστογράφησης και οικειοποίησης της ελλη-νικής ιστορίας και πολιτισμού, τις οποίες ήδη έχουμε επισημάνει, είναι: Η ρωμαϊκή για την αποτυχία της «Πανελλήνιας Ένωσης», η σλαβική για τη Μακεδονία, η γερμανική για την διεκδίκηση της «πνευματικής κληρονομιάς των Αρχαίων Ελλήνων», η θεωρία της «Μαύρης Αθηνάς» του Μάρτιν Μπερνάλ και η τελευταία (αναδεικνυόμενη με προσεκτικά βήματα) η τουρκική, για τον ιωνικό και μινωικό πολιτισμό. 29 Με αυτό το προπαγανδιστικό σύνθημα οι Βούλγαροι εθνικιστές υποστήρι-ζαν πως, στη Μακεδονία κατοικούσαν Σλάβοι και ότι οι άλλες μειονότητες ήταν αριθμητικά αμελητέες. Η αλήθεια είναι πως στα χωριά της Μακεδονίας υπήρ-χαν αρκετοί Σλάβοι γεωργικοί εργάτες, που εργάζονταν στα τσιφλίκια των Τούρκων Αγάδων και Μπέηδων. Όμως, στις πόλεις, η παρουσία των Σλάβων (Βουλγάρων, Σέρβων, Μαυροβούνιων κλπ ) ήταν ασήμαντη. Θα πρέπει να ε-πισημανθεί πως, οι «Σλαβομακεδόνες απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν είχαν τότε ακόμα εφευρεθεί». Μια σημαντική πληροφορία για τον πληθυσμό της Θεσσαλονίκης το 1821 και την αριθμητική αναλογία των μειονοτήτων, μας δίνει ο αείμνηστος καθηγη-τής Απόστολος Βακαλόπουλος στο βιβλίο του «Πηγές της Ιστορίας της Μακε-δονίας (1354-1833)». Επικαλείται την επιστολή του Μουλά της Θεσσαλονίκης Χαϊρουλάχ Ιμπν Σινασί Μεχμέτ Αγά προς το σουλτάνο Μαχμούτ Β΄, στην ο-ποία απαριθμούνται οι εθνικές κοινότητες της πόλης. Ο ανώτατος αυτός Τούρ-κος δικαστής γράφει: «Σήμερα η Θεσσαλονίκη έχει εκατό χιλιάδες κατοίκους, απ’ τους οποίους οι σαράντα χιλιάδες είναι μουσουλμάνοι και οι άλλοι, άπιστοι Ρωμιοί, Εβραίοι και Αρμένιοι». Ούτε λέξη για ύπαρξη Σλάβων. Άλλωστε, η εξέ-γερση στη Χαλκιδική από τον Εμμανουήλ Παπά και από τους Καρατάσο, Γάτ-σο, Ζαφειράκη κλπ στη Δυτική Μακεδονία, δείχνει την ύπαρξη σημαντικής πα-ρουσίας Ελλήνων στη Βόρεια Ελλάδα. Οι εθνικές επαναστάσεις γίνονται πάντα από συμπαγείς και ομοιογενείς γηγενείς πληθυσμούς. Να γιατί οι Ψευτομακε-δόνες της FYROM αποσιωπούν με μαεστρία τις ελληνικές εθνικές εξεγέρσεις στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία. Αλλά και το ελληνικό κράτος δεν πρόβαλε ποτέ αυτό το επιχείρημα, για να αποκαλύψει τις προπαγανδιστικές κορώνες των Βουλγάρων και αργότερα των Γιουγκοσλάβων, πως η Μακεδονία ήταν στην περίοδο της τουρκοκρατίας μια «υποδουλωμένη σλαβική περιοχή». Η εξέγερση των Ελλήνων στη Μακεδονία, είναι μια σημαντική αλλά κάπως ξε-χασμένη σελίδα στην ιστορία της επανάστασης του 1821. 30 Ο Νόαμ Τσόμσκι, είναι ένας πολύ γνωστός Αμερικανοεβραίος ακτιβιστής και καθηγητής γλωσσολογίας και φιλοσοφίας στο τεχνολογικό ινστιτούτο της Μασαχουσέτης. Εκτός από τη συνεισφορά του σε γλωσσολογικές έρευνες και θεωρίες, ασχολήθηκε και με πολιτικά θέματα, ασκώντας αυστηρή κριτική στις ΗΠΑ, για το ρόλο τους στη διεθνή πολιτική σκηνή και κυρίως για τις καταστρο-

Page 101: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

100

φικές επεμβάσεις τους στη Μέση Ανατολή εναντίον των Αράβων. Για το λόγο αυτό χαρακτηρίστηκε από το Ισραήλ persona non grata και του απαγορεύεται η είσοδος στη χώρα. Έχει συγγράψει πλήθος βιβλίων και άρθρων, με γενικές πολιτικές αναλύσεις. Σε πολλά βιβλία του, τα οποία έχουν μεταφρασθεί και στα ελληνικά, ασκεί κριτική στα ΜΜΕ και αναλύει τους τρόπους και μεθόδους προπαγάνδας στις σύγχρονες δημοκρατίες. 31 Είναι ο Milton Friedman, ο Samuel Huntington και ο Francis Fucuyama. 32 Ο Φράνσις Φουκουγιάμα διατύπωσε τη θεωρία πως η «Ιστορία» θα ολο-κληρωθεί, την ημέρα που θα συνομολογηθεί μια παγκόσμια αποδοχή της δη-μοκρατίας, η οποία θα θέσει τέρμα στις ιδεολογικές συγκρούσεις. Αυτές τις απόψεις του τις διατύπωσε το καλοκαίρι του 1989 σε ένα άρθρο του και τις α-νέπτυξε αναλυτικότερα στο βιβλίο του «The End of History and the Last Man» (Το τέλος της Ιστορίας και ο Τελευταίος Άνθρωπος), το 1992. Η ανθρώπινη ιστορία, διατείνεται ο Φουκουγιάμα, είναι μια διαρκής διαμάχη ιδεολογιών, η οποία μετά τη λήξη του «ψυχρού πολέμου» με τη Σοβιετική Έ-νωση, έφτασε στο τέλος της με την επικράτηση του δημοκρατικού (νε-ο)φιλελευθερισμού, όπως φυσικά τον πρότεινε «η σχολή του Σικάγου» με την επιστημονική ομάδα του Φρίντμαν. Θεωρεί πως μ’ αυτή την «παγκόσμια επι-κράτηση της φιλελεύθερης δημοκρατίας», θα πάψουν οριστικά οι προαιώνιες ιδεολογικές συγκρούσεις και αναστατώσεις. Πάντως, διατηρεί επιφυλάξεις για τα επιτεύγματα της βιοτεχνολογίας και τους πειραματισμούς της στον άνθρω-πο. Υπάρχει ο μελλοντικός κίνδυνος, με ποικίλες εφαρμογές, να μετατραπεί ο άνθρωπος σε ένα βιοτεχνολογικό ον, ένα είδος ρομπότ, το οποίο θα μπορού-σε να χαρακτηρισθεί ως «ο τελευταίος άνθρωπος». 33 Ο Samuel P. Huntington είναι γνωστός για τη θεωρία του περί «Σύγκρου-σης των Πολιτισμών» και την εγκαθίδρυση, μετά την κατάρρευση της Σο-βιετικής Ένωσης και το τέλος του «ψυχρού πολέμου», μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Τοποθετήθηκε σε σημαντικές κυβερνητικές θέσεις των ΗΠΑ και οι απόψεις του άσκησαν βαθιά επίδραση στην άσκηση της αμερικανικής εξωτερικής πολι-τικής. Το βασικό του έργο «The Clash of Civilizations and Remaking of World Order» (Η Σύγκρουση των Πολιτισμών και ο Ανασχηματισμός της Παγκόσμιας Τάξης), υπήρξε το θεμέλιο για την εδραίωση της παγκοσμιοποίησης, με βάση το οικονομικό μοντέλο της «Σχολής του Σικάγου» και του Μίλτον Φρίντμαν, ενώ συμπληρωματικά στοιχεία στο οικοδόμημα της Νέας Τάξης πρόσφερε και ο Φουκουγιάμα με το έργο του «Το τέλος της Ιστορίας». Βασικό στοιχείο της θεωρίας του Χάντινγκτον είναι πως στη Νέα Παγκό-σμια Τάξη, οι συγκρούσεις δεν θα είναι πλέον ιδεολογικές, αλλά πολιτισμικές. Αυτοί οι πολιτισμοί, συγκρουσιακοί και ανταγωνιστικοί, βασίζονται σε τρεις κυ-ρίως θρησκείες (Χριστιανισμό, Ισλάμ και Βουδισμό) και είναι οι εξής: Δυτικός (Δυτική Ευρώπη, Βόρεια Αμερική, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Ισραήλ), Λατινοαμερικανικός, Ισλαμικός, Σλαβοορθόδοξος (συμπεριλαμβά-νεται και η Ελλάδα), Ινδουϊστικός, Ιαπωνικός, Κομφουκιανικός (Σινικός) και Αφρικανικός. Αξιοσημείωτος είναι ο προβληματισμός του Χάντινγκτον για την αμερικανι-κή εθνική ταυτότητα, η οποία επηρεάζεται από τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύ-

Page 102: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

101

ματα από ισπανόφωνες χώρες. Στο έργο του «Who are We? The challenge to America’s national Identity» διαπιστώνει μια ισπανόφωνη καθολική δημογρα-φική και πολιτιστική έκρηξη, η οποία είναι τελείως διαφορετική από την (προ-τεσταντική) αγγλοσαξονική κουλτούρα και τείνει να αλλοιώσει τον φυλετικό χα-ρακτήρα των ΗΠΑ. Οι επιπτώσεις από την πληθυσμιακή αυτή αλλαγή, θα φα-νούν στο μέλλον, γιατί συνδέονται και με τις μελλοντικές μεταβολές που μοι-ραία θ’ ανατρέψουν την άσκηση της εξουσίας από τους Αγγλοσάξονες. Το θέ-μα αυτό το αναπτύσσουμε εκτενέστερα στην Υποσημείωση αρ. (36) και συνδέ-εται με τη χρονική διάρκεια που οι ΗΠΑ θ’ αποτελούν υπερδύναμη. Σ’ αυτή τη χρονική εξελικτική περίοδο ο Χάντινγκτον φοβάται τη διαίρεση των ΗΠΑ σε δυο διαφορετικούς λαούς, με δυο πολιτισμούς (καθολικό και προτεσταντικό) και δυο γλώσσες (αγγλική και ισπανική). Παρέλειψε όμως κι έναν τρίτο παρά-γοντα, που (με μια επίσης εκρηκτική δημογραφική εξέλιξη) θα αποτελέσει ενι-σχυτικό στοιχείο της ισπανόφωνης επικράτησης. Είναι οι νέγροι των ΗΠΑ που αυξάνονται με ταχύτατους ρυθμούς και, πολλοί απ’ αυτούς, εντάσσονται θρησ-κευτικά στο Ισλάμ. Αυτοί αποκλείεται να συνεργαστούν με τους Αγγλοσάξονες. Ένα βασικό σημείο των απόψεων του Χάντινγκτον αφορά έμμεσα και την Ελλάδα. Δεν ήταν στις αρχικές του ιδέες να συμπεριλάβει στο δυτικό πολιτισμό της Ευρώπης μόνο τους Καθολικούς και Προτεστάντες. Όμως αυτή η άποψη θεμελιώθηκε, γιατί αναφερόταν στις δυτικές (ευρωπαϊκές) παραδοσιακές αντι-λήψεις για την «πολιτισμένη Ευρώπη» (was not Huntington’s original idea, it was rather the traditional Western). Με λίγα λόγια, οι Δυτικοευρωπαίοι ήταν αυτοί που θα αντιδρούσαν, αν ο Χάντινγκτον συμπεριλάμβανε στην «πολιτι-σμένη Δύση» και τους Ορθόδοξους. Να, λοιπόν που βρίσκουμε κι εδώ την Καρλομάγνεια λογική, σύμφωνα με την οποία δεν «ανήκουν στην Ευρώπη» η Ελλάδα και οι άλλες ορθόδοξες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. 34 Ο Milton Friedman υπήρξε διαπρεπής Αμερικανοεβραίος οικονομολόγος, ο οποίος διατύπωσε την οικονομική θεωρία του νεοφιλελευθερισμού, γνωστής και ως θεωρίας της Σχολής του Σικάγου (Chicago’s School). Ως καθηγητής δίδαξε στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, στο πανεπιστήμιο του Σικάγο (για τρεις περίπου δεκαετίες) και στο ίδρυμα Χούβερ για άλλες τρεις δεκαετίες, ως το θά-νατό του, το 2006, σε ηλικία 94 ετών. Οι βασικές ιδέες της θεωρίας του, διατυπώνονται στο έργο του «Capitalism and Freedom» (Καπιταλισμός και Ελευθερία), που εκδόθηκε από το πανεπι-στήμιο του Σικάγου το 1962. Ανάμεσα στους συνεργάτες του ήταν οι γνωστοί οικονομολόγοι Φρανκ Νάιτ, Φρίντριχ Χάγιεκ και Τζωρτζ Στίγκλερ αλλά και ο κουνιάδος του καθηγητής Ααρόν Νταϊρέκτορ και η, επίσης οικονομολόγος, γυ-ναίκα του Ρόουζ. Ο ρόλος του κουνιάδου του στην πρόσληψη του Φρίντμαν (το 1946) στην νομική και οικονομική σχολή του Σικάγου, ήταν καθοριστικός, δεδομένου ότι είχε άριστες σχέσεις με τον πρύτανη της σχολής και πρόεδρο του πανεπιστημίου, τον Έντουαρντ Λεβί. Από το γεγονός πως η οικονομική σχολή σ’ αυτό το πανεπιστήμιο «ήταν εβραιοκρατούμενη», διατυπώθηκαν αρ-γότερα κατηγορίες, από επώνυμους και ανώνυμους, πως ο νεοφιλελευθερι-σμός (ή μονεταρισμός) είναι δημιούργημα των θεωρητικών Εβραίων σιωνι-στών και των μεγάλων εβραϊκών τραπεζικών συγκροτημάτων (Γκόλντμαν Σακς, Μόργκαν Στάνλεϊ, Ρότσιλδ, Ροκφέλερ κ.λπ.). Το 1976 ο Φρίντμαν τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για τις οικονομικές επιστήμες. Ως ανεπίσημος σύμβουλος του προέδρου Ρόναλντ Ρίγκαν, έπεισε

Page 103: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

102

το οικονομικό περιβάλλον του αμερικανού προέδρου, για την ορθότητα της θεωρίας του. Το ίδιο είχε συμβεί και με τους οικονομικούς συμβούλους της Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία μόλις αναδείχθηκε πρωθυπουργός (και ταυτό-χρονα με τον Ρίγκαν) άρχισε να εφαρμόζει τη θεωρία του νεοφιλελευθερισμού. Όμως, στην πράξη ο Φρίντμαν, ως οικονομικός σύμβουλος του δικτάτορα της Χιλής Πινοσέτ, είχε δει τα εντυπωσιακά, στην αρχή, αποτελέσματα των ριζο-σπαστικών θεωριών του. Για το «πείραμα της Χιλής», ο Φρίντμαν βασίστηκε σε Χιλιανούς απόφοι-τους του πανεπιστημίου του Σικάγου και μάλιστα, ο ένας απ’ αυτούς, ο Σέρχιο Ντε Κάστρο διορίστηκε από τον Πινοσέτ Υπουργός Οικονομικών. Πολλοί, επί-σης, παλιοί και νέοι απόφοιτοι της σχολής του Σικάγου, τοποθετήθηκαν σε κυ-βερνητικές θέσεις ή διορίστηκαν ως καθηγητές στα πανεπιστήμια της Χιλής. Όλοι αυτοί ήταν γνωστοί ως «Τα παιδιά του Σικάγου». Ήταν ένα επιτυχημένο πείραμα «προσέλκυσης και μορφοποίησης εγκεφάλων» το οποίο, μετά την ε-πικράτηση της παγκοσμιοποίησης σ’ όλο τον κόσμο, υπήρξε το υπόδειγμα για την «κατασκευή τέτοιων επιλεγμένων και με ιδιαίτερα προσόντα Γενιτσάρων» σ’ όλες τις χώρες. Η «θεραπεία» του πληθωρισμού της Χιλής απαιτούσε, κατά τον Φρίντμαν, μια «επώδυνη εγχείρηση» η οποία αν διαρκούσε πολύ χρόνο θα ήταν «θανα-τηφόρα». Εφαρμόσθηκε η «θεραπεία του σοκ» για την οποία, από ψυχολογι-κής πλευράς, έγιναν πειράματα από τη CIA σε ομάδες ατόμων και απέδειξε πως οι λαοί, με απανωτές και σκληρές εφαρμογές που διαφοροποιούν κοινω-νικοπολιτικά πρότυπα (π.χ. αποσύνθεση του κοινωνικού κράτους) περιέρχον-ται σε μια κατάσταση αδράνειας και απραξίας. Με το θέμα αυτό ασχολήθηκε η Καναδή συγγραφέας Ναόμι Κλάιν στο γνωστό και μεταφρασμένο στα ελληνικά βιβλίο της «το δόγμα του σοκ» (The shock doctrine). Σ’ αυτό διαπιστώνει πως ο προσδιορισμός της έννοιας της ελευθερίας, κατά τον Φρίντμαν, αναφέρεται αποκλειστικά στην ασύδοτη εμπορική και χρηματιστηριακή ελευθερία, ενώ οι πολιτικές ελευθερίες αποτελούν «άχρηστο αξεσουάρ» στα απάνθρωπα παιχ-νίδια των κερδοσκόπων. Η Κλάιν διατύπωσε απόψεις και για την «ελληνική οικονομική κρίση», προειδοποιώντας τις ελληνικές κυβερνήσεις να μην πέσουν στις παγίδες των πρόθυμων δανειστών της. Σκοπός αυτών των κερδοσκόπων δεν ήταν η σωτηρία της Ελλάδας από την οικονομική καταστροφή, αλλά η σω-τηρία των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών και η καταλήστευση του πλούτου, «των ασημικών» της χώρας. «Τα παιδιά του Σικάγου» αποτέλεσαν το υπόδειγμα για τους αρχιερείς της παγκοσμιοποίησης, ώστε να προετοιμάσουν τις νέες γενιές ηγετών, που θα στελέχωναν, με μια βραδεία εξέλιξη πολιτικών ανακατατάξεων, τις κρατικές δομές εξουσίας. Σήμερα, σ’ όλες τις χώρες και τους διεθνείς οργανισμούς, α-μέτρητα τέτοια «golden boys» κατέχουν βασικές θέσεις εξουσίας αλλά και ε-λέγχου των ΜΜΕ και γι’ αυτό, ίσως, υπάρχει μια γενική εντύπωση των λαών, πως το καθεστώς της παγκοσμιοποίησης (οικονομικό και πολιτικοστρατιωτικό) είναι ακλόνητο και μη αναστρέψιμο (irreversible).

Οι βασικές θεωρητικές θέσεις του Φρίντμαν, όπως εκφράζονται στα κεί-μενά του «Καπιταλισμός και Ελευθερία» (Capitalism and Freedom) και «Ελεύ-θερος να Επιλέξει» (Free to Choose) είναι οι ακόλουθες:

1. Η ιστορία δείχνει πως ο καπιταλισμός αποτελεί αναγκαία προϋ-πόθεση για την ύπαρξη πολιτικής ελευθερίας. Όμως δεν είναι μια απόλυ-

Page 104: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

103

τα ικανοποιητική προϋπόθεση. Είδαμε όμως πως η Ναόμι Κλάιν θεωρεί πως οι πολιτικές ελευθερίες είναι «αξεσουάρ» για τον μονεταρισμό.

2. Ο αποκλειστικός ρόλος του κράτους σε μια ελεύθερη κοινωνία είναι: Να εγγυηθεί την εφαρμογή του νόμου και την προστασία της ιδιωτι-κής περιουσίας.

3. Είναι αντίθετος στον ασφυκτικό νομισματικό έλεγχο από τις κεν-τρικές κρατικές τράπεζες.

4. Πιστεύει στην απόλυτη ελευθερία των παγκόσμιων εμπορικών συναλλαγών και είναι αντίθετος σε κάθε ιδέα προστατευτισμού.

5. Είναι αντίθετος σε κάθε αύξηση των κρατικών δαπανών, για την μείωση της ανεργίας (αύξηση απασχόλησης), όπως προέβλεπε και ε-φαρμοζόταν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η θεωρία του Κέινς και οι συμφωνίες του Μπρέτον Γουντς.

6. Η εκπαίδευση θα πρέπει να είναι ιδιωτική. Με τα «τσεκ εκπαί-δευσης», θα μπορούσαν οι φοιτητές να δανείζονται για να σπουδάζουν.

7. Αποφυγή κοινωνικών και φυλετικών διακρίσεων, κατάργηση κρατικών μονοπωλίων και (ευχή) για επίδειξη από τα ιδιωτικά μονοπώλια και επιχειρήσεις μιας «κοινωνικής υπευθυνότητας». Επίσης είναι υπέρ ενός «επιπέδου», ενός ενιαίου φόρου (flat tax), υπέρ του καθορισμού ε-νός κατώτερου εγγυημένου εισοδήματος για τους πολύ φτωχούς (προ-φανώς για να μην εξεγερθούν), υπέρ των γάμων των ομοφυλοφίλων, τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών, της πορνείας κ.ά. από τη φορολογία των οποίων το κράτος μπορεί ν’ αποκομίσει σημαντικά έσοδα. Η θεωρία του Φρίντμαν, σε συνάρτηση με τις συγκρουσιακές θεωρίες του

Χάντινγκτον και του Φουκουγιάμα, αποτέλεσε το θεμέλιο μιας παγκοσμιοποίη-σης, κομμένης και ραμμένης στα μέτρα της αγγλοσαξονικής παγκόσμιας υπερ-δύναμης των ΗΠΑ. Όμως, δεν είχαν προβλέψει πως η παγκοσμιοποίηση θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και από ολοκληρωτικά καθεστώτα, σαν της κομμου-νιστικής Κίνας, όπου ο αυστηρός έλεγχος των κρατικών δομών εξουσίας εγ-γυάται την αποτελεσματικότερη επιτυχία της. Όπως στη δικτατορία του Πινο-σέτ, ο Φρίντμαν πέτυχε το «οικονομικό θαύμα», το οποίο αργότερα οδήγησε τη Χιλή σε κοινωνική και οικονομική καταστροφή (από τα ίδια τα «Παιδιά του Σι-κάγου»), έτσι και η Κίνα, χάρη στην παγκοσμιοποίηση, ανέβηκε αλματωδώς τα σκαλιά της οικονομικής προόδου και σύντομα θα είναι η πρώτη οικονομική δύ-ναμη της υφηλίου. Στον 21ο αιώνα θα επέλθουν τεράστιες μεταβολές στην οι-κονομική και πολιτικοστρατιωτική ισορροπία των Μεγάλων Δυνάμεων. Με μια Κίνα που θα πλησιάζει σε πληθυσμό το ενάμισι δισεκατομμύριο και με μια συ-νεχώς ανερχόμενη οικονομία, ο κόσμος στους επόμενους αιώνες δεν θα είναι ο ίδιος, όπως σήμερα. 35 Η Τριμερής Επιτροπή (αγγλ. Trilateral Commission, γαλλ. Commission Tri-latérale), όπως αναφέρεται στην ιδιαίτερη ιστοσελίδα της, είναι μια ιδιωτική ορ-γάνωση που ιδρύθηκε το 1973 από τον χρηματιστή Ντέιβιντ Ροκφέλερ, με σκοπό να συγκεντρώσει έμπειρους ηγέτες του ιδιωτικού τομέα που θα συζη-τούν για παγκόσμια προβλήματα. Σκοπός της Επιτροπής είναι η επικοινωνία και η συνεργασία ανάμεσα στους ηγέτες της Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Ασίας, ώστε με τη μελέτη και το διάλογο να αντιμετωπίζονται τα σημαν-τικά και πιεστικά (επικίνδυνα) προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης. Τα προβλήματα και οι απειλές έχουν αλλάξει από το 1973, αλλά η σημασία τους

Page 105: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

104

έχει αυξηθεί λόγω της αλληλεξάρτησης και διασύνδεσης των χωρών στο ση-μερινό κόσμο. Η Τριμερής, περιλαμβάνει έναν κύκλο ηγετών της παγκόσμιας οικονομίας (γύρω στους 400) που συνεδριάζουν ανά τακτά διαστήματα. Η κάθε μια από τις τρεις ηπείρους έχει τον συντονιστή της. Για την Ευρώπη, πρόεδρος είναι ο άλλοτε διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλωντ Τρισέ (με τον τότε υποδιοικητή Λουκά Παπαδήμο), για την Ασία ο Γιασουσίκα Χασεγ-κάουα και για την Αμερική ο Γιόζεφ Νάι. Την οργάνωση της Τριμερούς υλοποίησε ο καθηγητής διεθνών σχέσεων στο πανεπιστήμιο Κολούμπια Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι και ιδρυτικά μέλη της υπήρξαν ο Χένρι Κίσινγκερ και οι οικονομολόγοι και πρόεδροι της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ (της FED) Άλαν Γκρίνσπαν και Πολ Βόλκερ. Οι δυο τελευ-ταίοι συνεργάστηκαν στενά με τον Μίλτον Φρίντμαν για την πλήρη αποδοχή και εφαρμογή της μονεταριστικής θεωρίας του. Όλα τα μέλη της οργάνωσης προέρχονται από επιλεγμένους πολιτικούς ηγέτες, χρηματιστές, καθηγητές πανεπιστημίων και γενικά από διακεκριμένους επώνυμους, οι οποίοι όμως δεν πρέπει να κατέχουν δημόσιο αξίωμα. Γι’ αυτό ο Τρισέ έγινε πρόεδρος του ευρωπαϊκού τομέα όταν έληξε η θητεία του στην κεντρική τράπεζα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ο Μάριο Μόντι παραιτήθηκε από τη γραμματεία της Τριμερούς, όταν από το «πουθενά» βρέθηκε, με σκο-τεινές αντιδημοκρατικές διαδικασίες των ηγετών της Ε.Ε., πρωθυπουργός της Ιταλίας, χωρίς να έχει εκλεγεί από τον ιταλικό λαό. Στον κατάλογο της Τριμερούς Επιτροπής του 2011, ως εκπρόσωποι της Ελλάδας εμφανίζονταν: ο Λουκάς Παπαδήμος, τραπεζίτης και (επί ένα διάστη-μα) «διορισμένος» πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο Παναγής Βουρλούμης, τέ-ως πρόεδρος ΟΤΕ, ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος, τέως πρόεδρος του Συν-δέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και ο διευθυντής της εφημερίδας «Καθημερινή» Αλέξης Παπαχελάς. Οι επικριτές της Τριμερούς (κάποιοι τους θεωρούν συνωμοσιολόγους) πι-στεύουν πως αποτελεί την Παγκόσμια Κυβέρνηση, που με τους πολιτικούς, επιχειρηματίες και την ακαδημαϊκή ελίτ που ελέγχει, καθορίζει τις τύχες των λαών και των χωρών της υφηλίου. Τα επιχειρήματά τους τα βασίζουν στην ά-μεση συμμετοχή στην οργανωτική διαδικασία της ίδρυσής της, του Χένρι Κί-σινγκερ και του Σμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, αλλά και τη συμμετοχή των βασικών μελών της στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και στη Λέσχη Μπίλντερ-μπεργκ. 36 Το θέμα του υπολειπόμενου χρόνου επιβίωσης της παγκοσμιοποιημένης αγγλοσαξονικής αυτοκρατορίας και της Pax Americana, το έθεσαν γνωστοί ισ-τορικοί και γεωπολιτειολόγοι, μετά τη μεγάλη οικονομική κρίση που ακολούθη-σε την πτώχευση της αμερικανικής τράπεζας Λίμαν Μπράδερς, το Σεπτέμβρη του 2008. Τότε φάνηκε πως οι πόλεμοι που άρχισαν (στο οργανωμένο πλαίσιο της «σύγκρουσης των πολιτισμών») από την εποχή του Νίξον και μετέπειτα από τους δυο Τζωρτζ Μπους (πατέρα και γιο) στην Ασία και τη Μέση Ανατολή, αλλά και του Μπιλ Κλίντον στη Γιουγκοσλαβία, εξασθένισαν οικονομικά τις ΗΠΑ και τις ανάγκασαν να περιορίσουν τις περιφερειακές επεμβάσεις τους, για να εδραιώσουν τα συστήματα διακυβέρνησης της «πολιτισμένης Δύσης» στον μουσουλμανικό, κυρίως, κόσμο.

Page 106: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

105

Η οικονομική εξασθένιση των ΗΠΑ φέρνει στο προσκήνιο και τις εσωτερι-κές πολιτικοκοινωνικές αλλαγές που θα προκύψουν σε μια χώρα που, φυλετι-κά, μοιάζει με καλειδοσκόπιο. Ο μόνος συνδετικός κρίκος ανάμεσα σ’ αυτές τις φυλές (λευκή, μαύρη, λατινοαμερικάνικη) είναι το δολάριο και η ευημερία που αντιπροσωπεύει, ενώ τα πολιτισμικά στοιχεία τους (θρησκεία, προγονική πνευματική κληρονομιά κ.λπ.) είναι εντελώς αποξενωμένα και ασύμβατα μετα-ξύ τους. Στο απώτερο μέλλον, μια τέτοια εξέλιξη, θα αναδείξει τη νέα ηγετική κοινωνική τάξη από τη συμμαχία των Νέγρων και των Λατινοαμερικάνων, που έχουν υπερβολικά αυξημένο δείκτη γονιμότητας και πολλαπλασιάζονται, αριθ-μητικά, σε σύγκριση με τους Αγγλοσάξονες. Στον επόμενο αιώνα, με βάση αυ-τή την εξέλιξη και τα μεταναστευτικά ρεύματα από τη Λατινική Αμερική, οι πρό-εδροι και η ηγετική τάξη στις ΗΠΑ, θα προέρχονται από τις δυο αυτές, μη προ-νομιακές σήμερα, φυλές. Αυτό το θέμα το είχε προβλέψει και αναλύσει και ο Σάμιουελ Χάντινγκτον στο έργο του «Who are We? The challenges to America’s National Identity», όπου εκφράζει τους φόβους του για την αποδό-μηση της «εθνικής αμερικανικής ταυτότητας» (φυσικά υπονοεί την αγγλοσαξο-νική ταυτότητα), εξαιτίας της λατινοαμερικανικής μετανάστευσης προς τις ΗΠΑ, αλλά και της υπογεννητικότητας των Αγγλοσαξόνων. Αυτή η εξέλιξη, γράφει ο Χάντινγκτον «divide the United States into two peoples, two cultures and two languages» (διαιρεί τις ΗΠΑ σε δυο λαούς, δυο πολιτισμούς και δυο γλώσσες). Οι ΗΠΑ, οι οποίες με τη λογική της παγκοσμιοποίησης στρατολογούν, σ’ όλες τις χώρες, ταλαντούχα «Παιδιά του Σικάγου», για να αναδείξουν μειονότητες (διαίρεση της ομοιογένειας των λαών) και να αποδομήσουν την εθνική ταυτό-τητα και τη γλώσσα σε άλλα κράτη, στο δικό τους ανησυχούν για μια τέτοια ο-λέθρια εξέλιξη. Γνωρίζουν φυσικά πως οι συνέπειες είναι βαρύτατες και θα οδηγήσουν, μοιραία, σε φυλετικές συγκρούσεις και στο χάος. Ο Σμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, τέως καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Χάρ-βαρντ, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς στην Ουάσιγκτον, Σύμβουλος του Κέντρου Στρατηγικών Σπουδών και συνιδρυτής, με τον Ροκφέλερ και τον Κίσινγκερ της «Τριμερούς Επιτροπής», είναι ο άν-θρωπος που διαμόρφωσε, επί πολλά χρόνια, τη στρατηγική της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Σε βιβλίο που εξέδωσε και σε συνέντευξή του στην εφη-μερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», το Μάη του 1998, υπολογίζει πως η κυριαρχία των ΗΠΑ, ως υπερδύναμης, δεν θα είναι δυνατόν να διαρκέσει περισσότερο, από δυο γενιές, δηλαδή περίπου στον μισό αιώνα. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα διαβλέ-πει ανακατατάξεις γεωπολιτικών επιρροών, με ανερχόμενες δυνάμεις την Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία και τη Γερμανία. Οι ΗΠΑ, για να διατηρήσουν μια γεω-στρατηγική ισορροπία, θα πρέπει να βρουν «διαύλους επικοινωνίας» με την Κίνα και ν’ αποτρέψουν, με κάθε θυσία, τυχόν συμμαχία της Γερμανίας με τη Ρωσία. Άλλος διάσημος ιστορικός, που μιλά για μια έναρξη της διαδικασίας απο-δυνάμωσης των ΗΠΑ και την ανάδειξη νέων υπερδυνάμεων, είναι ο Εμμανου-έλ Τοντ. Ο Γάλλος ιστορικός και ανθρωπολόγος, ερευνητής στο Εθνικό Ινστι-τούτο Δημογραφικών Σπουδών της Γαλλίας, είχε προβλέψει, από το 1976, με το βιβλίο του «La chute finale» (Η τελική πτώση) τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Διατύπωσε τη θεωρία πως πολλά κοινωνικοπολιτικά και οικονομικά γεγονότα προσδιορίζονται από δημογραφικούς (ρυθμός γεννητικότητας, παι-δική θνησιμότητα, αναλφαβητισμός κ.λπ.) και από ανθρωπολογικούς παρά-γοντες. Με βάση αυτά τα δεδομένα και τους δυσμενείς όρους ανάπτυξης της

Page 107: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

106

αμερικανικής οικονομίας, ο Τοντ προβλέπει στο βιβλίο του «Après l’ Empire» (Μετά την Αυτοκρατορία), που κυκλοφόρησε το 2002, πως οι ΗΠΑ θα αντιμε-τωπίσουν, στο μέλλον, μια υποτίμηση του δολαρίου ως παγκόσμιου ανταλλα-κτικού νομίσματος. Θα βρεθούν, έτσι, μπροστά σε μια «effondrement écono-mique et stratégique et leur impuissance à s’ affirmer comme seule super-puissance au monde» (σε μια οικονομική και στρατηγική κατάρρευση και στην αδυναμία τους να επιβεβαιωθούν, ως η μοναδική υπερδύναμη του κόσμου). Το τέλος αυτής της «κατακρήμνισης» δεν προσδιορίζεται σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, όπως το προσδιόρισε στο δικό του βιβλίο ο Μπρεζίνσκι 37 Ως «θεωρία συνωμοσιολογίας ή συνωμοσίας» (Theorie du complot) θεω-ρείται οποιαδήποτε ιδεοληπτική ερμηνεία αμφισβήτησης κάποιου σημαντικού πολιτικού, συνήθως, γεγονότος που προβάλλεται από μια δημόσια Αρχή ή η δημιουργία τέτοιων γεγονότων με κατασκευασμένα στοιχεία για προπαγανδι-στικούς, ρατσιστικούς ή άλλους λόγους. Στο θέμα της παγκοσμιοποίησης και της εφαρμογής των θεωριών του Φρίντμαν, του Χάντινγκτον και του Φουκουγιάμα, οι ηγετικές τάξεις των πολιτι-κών και των τραπεζιτών, όπως και οι αναθεωρητές της ιστορίας, επιμένουν πως όλα όσα γίνονται αποτελούν αποκυήματα της φαντασίας μυθομανών και δεν έχουν σχέση με τα πραγματικά γεγονότα. Για τα γεγονότα που αποδεικνύονται με συστηματική έρευνα, διασταυρώ-σεις στοιχείων και από τις επαληθευμένες εξελίξεις στην εσωτερική και διεθνή πολιτική σκηνή, το να μιλά κάποιος για συνωμοσιολογικές καταστάσεις αποτε-λεί συνηθισμένη πρακτική όσων ενεργούν με ύπουλο και συνωμοτικό τρόπο. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις παρουσίασης μυθευμάτων ως πραγματικών γεγονότων. Ένα παράδειγμα είναι πως η καταστροφή των δίδυμων πύργων της Νέας Υόρκης, στις 11 του Σεπτέμβρη 2001, έγινε δήθεν με τη συναίνεση των Αμερικάνων ή ότι στην οργάνωση της επιχείρησης αυτοκτονίας των Αρά-βων υπήρχε εβραϊκός δάκτυλος για να επέμβει η Αμερική στο Ιράκ. Υπάρχουν και άλλες τέτοιες ιστορίες για τους «Ιλουμινάτι», για τα αεροπλάνα που μας ψεκάζουν, για τους εξωγήινους που μπαίνουν σε σπίτια και συνομιλούν με αν-θρώπους κ.ά. 38 «Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» είναι ένα μακροσκελέστατο κείμενο από 24 άρθρα, στο οποίο παρουσιάζεται ένα λεπτομερές σχέδιο κυριαρχίας του κόσμου από τους Εβραίους. Τα Πρωτόκολλα εμφανίστηκαν, από άγνωστο συντάκτη, το 1903 στη Ρωσία. Οι γνώμες για την αυθεντικότητά τους είναι δι-χασμένες. Άλλοι λένε πως συντάχθηκαν από τη ρωσική μυστική αστυνομία, την Οχράνα, για να δημιουργηθεί λαϊκό κύμα αντισημιτισμού και να διευκολυν-θούν οι πολιτικές διώξεις των Εβραίων. Άλλοι ισχυρίζονται πως τα Πρωτόκολ-λα επαληθεύονται από τις σημερινές εξελίξεις, όταν οι ηγέτες των κρατών, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και η παγκοσμιοποιημένη διάρθρωση της οικονο-μίας, βρίσκονται υποταγμένα στην κυριαρχία των εβραϊκών τραπεζικών συγ-κροτημάτων. Οι πρώτοι ομιλούν για θεωρία συνωμοσιολογίας. Οι δεύτεροι για μια παγκόσμια οικονομική και πολιτική εξέλιξη, η οποία επιβεβαιώνει τα κείμε-να των Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών, τα οποία αναφέρονται σε γεγονό-τα που συμβαίνουν τώρα στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Αυτοί μιλούν για μια «προσχεδιασμένη αυτοεκπληρούμενη προφητεία».

Page 108: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

107

39 Η σύγκριση της έναρξης των ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου το 2012 με τους αντίστοιχους του Πεκίνου το 2008, δείχνει την προσπάθεια των Άγ-γλων να υποβαθμίσουν την ελληνική πολιτιστική παρουσία. Η παρουσίαση της ελληνικής σημαίας και της ομάδας των Ελλήνων αθλητών ήταν, με την επι-εικέστερη έκφραση, «στιγμιαία κι άφαντη». Η ελληνική σημαία δεν υψώθηκε δίπλα στην Ολυμπιακή και στη βρετανική και ούτε ακούστηκε ο ελληνικός εθνι-κός ύμνος. Ο ολυμπιακός ύμνος δεν ακούστηκε στα ελληνικά ή τουλάχιστον στην αγγλική γλώσσα, αλλά από «κρυμμένη» ορχήστρα. Καμιά λέξη για τους εντυπωσιακούς ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας του 2004, για την ιστορία των αγώνων, για την Ολυμπία, για τον Παλαμά και τον Σαμάρα, τον ποιητή και το συνθέτη του ολυμπιακού ύμνου. Εντυπωσιακές παραλείψεις χωρίς προη-γούμενο σε προγενέστερους ολυμπιακούς αγώνες (με εξαίρεση του Μονάχου το 1972), ενώ στο Σίδνεϋ το 2000 και στο Πεκίνο το 2008 η πολιτιστική προ-βολή της Ελλάδας ήταν σημαντική και αξιόλογη. Είναι χρήσιμο να τονισθεί πως και στους ολυμπιακούς στη Γερμανία και στους αγώνες στη Βρετανία (σε δυο δυτικοευρωπαϊκές χώρες), η Ελλάδα βρισκόταν σε εποχές πολιτικής και οικονομικής κρίσης (δικτατορία και δημοσιονομικό χρέος), γεγονός που επι-βεβαιώνει την άποψή μας πως, η δυτικοευρωπαϊκή θεωρία της πολιτιστικής αμφισβήτησης των σύγχρονων Ελλήνων γιγαντώνεται σε περιόδους κρίσεων και αποδυνάμωσης της «Ρωμιοσύνης». 40 Ο ντανταϊσμός υπήρξε ένα καλλιτεχνικό κίνημα απόλυτης ελευθερίας στη σκέψη και στην καλλιτεχνική δημιουργία, που άγγιζε τα όρια της αναρχίας και του παραλογισμού, με απόρριψη των βασικών στοιχείων της κλασικής τέχνης. Μετεξελίχθηκε στο κίνημα του σουρεαλισμού. 41 Ο σουρεαλισμός ή υπερρεαλισμός ήταν ένα καλλιτεχνικό κίνημα, που με-τεξελίχτηκε από την αρχική μορφή του, του ντανταϊσμού ή απλώς νταντά. Εμ-φανίστηκε στη Γαλλία, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και εξελίχθηκε σ’ ένα πλατύτερο πολιτικό λογοτεχνικό και γενικότερα καλλιτεχνικό ρεύμα. Πνευ-ματικός πατέρας και εμπνευστής του σουρεαλισμού ήταν ο ποιητής Γκιγιόμ Απολλιναίρ, ενώ βασικά στελέχη που διαμόρφωσαν την τελική μορφή του και τις θεωρητικές του βάσεις ήταν ο Αντρέ Μπρετόν, ο Λουί Αραγκόν, ο Πωλ Ε-λυάρ, ο Ροζέ Βιτράκ και άλλοι, όπως ο Ισπανός ζωγράφος και γλύπτης Χουάν Μιρό, ο Γερμανός ζωγράφος και γλύπτης Μαξ Ερνστ, ο Ρομπέρ Ντεσνός κ.ά. που ανήκαν στο προηγούμενο καλλιτεχνικό ρεύμα του ντανταϊσμού. Οι σουρεαλιστές, επηρεασμένοι από τις θεωρίες του Φρόιντ και του Μαρξ, επιδίωξαν επαναστατικές αλλαγές στο χώρο της τέχνης, προτείνοντας μια ρι-ζοσπαστική και ρεαλιστική τροποποίηση της συμπεριφοράς και των κοινωνι-κών αξιών, απορρίπτοντας το ρομαντισμό, τον ιμπρεσιονισμό, τον εξπρεσιο-νισμό κ.λπ. 42 Ο Δημήτρης Κιτσίκης είναι ιστορικός, τουρκολόγος και καθηγητής διεθνών σχέσεων του πανεπιστημίου της Οττάβα, του Καναδά. Θεωρείται, μαζί με τον Γερμανό Καρλ Χαουσχόφερ και τον Αμερικανό Χάλφορντ Μακίντερ, ένας από τους τρεις περισσότερο σημαντικούς γεωπολιτικολόγους του κόσμου. Στα βιβλία και στα άρθρα του αμφισβητεί ότι υπήρχε «σκλαβιά και δου-λεία» κατά τη διάρκεια των τεσσάρων αιώνων οθωμανικής κυριαρχίας στην Ελλάδα και δεν αποδέχεται τον «μύθο για το κρυφό σχολείο». Επίσης, θεωρεί

Page 109: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

108

ότι τα ανατολικά στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού (στην Μικρά Ασία και τα νησιά του Αιγαίου) είναι τουρκικής καταγωγής και σ’ αυτό το σημείο οι απόψεις του συμπίπτουν με τους ισχυρισμούς του πρώην Τούρκου πρωθυπουργού Τουργκούτ Οζάλ, όπως διατυπώνονται στο βιβλίο του «Η Τουρκία στην Ευ-ρώπη». Οι απόψεις αυτές του Κιτσίκη υιοθετήθηκαν από μερίδα Ελλήνων αναθεω-ρητών της Ιστορίας, όπως π.χ. τη Θάλεια Δραγώνα και την Άννα Φραγκουδά-κη, οι οποίες τις αναδεικνύουν στα βιβλία τους αλλά και από τις σημαντικές θέ-σεις τους στο υπουργείο παιδείας, προσπάθησαν να τις εφαρμόσουν στην εκ-παιδευτική διδασκαλία. Στο έργο του «The Intermediate Region: A common Civilization between the Adriatic Sea and the Indus River», εκθέτει τη θεωρία του για την «Ενδιά-μεση Περιοχή». Τα περισσότερα έργα του αναφέρονται στην Τουρκία και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ ένα από τα πρώτα βιβλία του για την «Ελληνι-κή Προπαγάνδα» (Yunan Propagandasi) εκδόθηκε στα τουρκικά, στην Κων-σταντινούπολη το 1964, σε μια περίοδο επικίνδυνης έντασης στις σχέσεις Ελ-λάδας και Τουρκίας. 43 Η Θάλεια Δραγώνα είναι καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πανε-πιστήμιο Αθηνών, με ειδίκευση σε θέματα εθνοκεντρισμού, ρατσισμού και της ένταξης μειονοτήτων στο εκπαιδευτικό σύστημα. Ενταγμένη πολιτικά στο ΠΑ-ΣΟΚ είχε στενές οικογενειακές σχέσεις με την οικογένεια Παπανδρέου, ενώ ο δεύτερος σύζυγός της, καθηγητής Νίκος Μουζέλης, ήταν επιστήθιος φίλος του Κώστα Σημίτη.

Όταν, το 1994, ο Γεώργιος Παπανδρέου ορκίστηκε υπουργός Παιδείας, στελέχωσε όλες τις υπηρεσίες του υπουργείου του με αναθεωρητές ιστορι-κούς, οι οποίοι παρέμειναν στις θέσεις τους και στις κυβερνήσεις της Νέας Δη-μοκρατίας, με υπουργούς τη Μαριέττα Γιαννάκου Κουτσίκου και τον Ευριπίδη Στυλιανίδη.

Η Θ. Δραγώνα, με την καθηγήτρια κοινωνιολογίας Άννα Φραγκουδάκη, διαμόρφωσαν ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης των μουσουλμανοπαίδων, το ο-ποίο ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών και αντιδράσεων από τους (Δεξιούς και Αριστερούς) «Ελληνοκεντρικούς». Στο βιβλίο που έγραψε με την Άννα Φραγ-κουδάκη και τίτλο «Τί ειν’ η πατρίδα μας;» υπήρχαν σημεία στα οποία η υμνο-λογία για το μεγαλείο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και οι θέσεις των δυο συγγραφέων «για τους Έλληνες» υπήρξε η αιτία για να ξεσπάσει μια άγρια πολεμική εναντίον της. Στο ερώτημα ποια είναι η πατρίδα μας και ποιοι οι κά-τοικοί της, υπήρξε η εξής διατύπωση: «Κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα πως είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχτήκαμε για να τα κονομή-σουμε πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων». Κάτι τέτοιες απόψεις και η ιστορία με το πλαστό πτυχίο της υπήρξε η αιτία, μ’ όλο που επανήλθε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ και η νέα υπουργός Άννα Διαμαν-τοπούλου τη θεωρούσε «πολύτιμη συνεργάτιδα», αναγκάστηκε να την απο-πέμψει από τη θέση της στο υπουργείο. Μαζί της είχε αρχίσει η αποδυνάμωση της ομάδας των αναθεωρητών εκπαιδευτικών, όπως της Μαρίας Ρεπούση, της Χριστίνας Κουλούρη, του Θάνου Βερέμη κ.ά., οι οποίοι με τη συνδρομή του υ-πουργείου παιδείας είχαν τις κατάλληλες θέσεις και τις οικονομικές δυνατότη-τες να επιβάλλουν τις απόψεις τους στην εκπαίδευση και να κυκλοφορούν βι-

Page 110: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

109

βλία, στα οποία διατύπωναν, σε ευρύτατο αναγνωστικό κοινό, τις ιδεολογικές τους θέσεις. 44 Η Χριστίνα Κουλούρη είναι καθηγήτρια της Νεότερης και Σύγχρονης Ιστο-ρίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήταν η γενική συντονίστρια και διευ-θύντρια της τετράτομης σειράς «Εναλλακτικό Εκπαιδευτικό Υλικό για τη διδασ-καλία της Νεότερης Ιστορίας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης», που εκδόθηκε από το Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευ-ρώπη (CDRSEE).

Από τους χρηματοδότες του έργου και ο πιο αδαής κι ανενημέρωτος πο-λίτης, μπορεί ν’ αντιληφθεί τους σκοπούς και τους στόχους (κατά την έκφραση της Μαριέττας Γιαννάκου-Κουτσίκου) αυτού του έργου. Και μόνο το γεγονός ότι «το Σύστημα» επιδίωξε να επιφέρει αλλαγές στην ιστορία των βαλκανικών χωρών, χωρίς να τις εντάξει σε μια γενικότερη προσπάθεια σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, δείχνει την προγραμματισμένη αποστασιοποίηση της Δυτικής Ευρώ-πης, (όπως την έχουμε διατυπώσει στα κείμενα της παρούσας εργασίας) από τον «Ορθόδοξο και Μουσουλμανικό Πολιτισμό». Είναι μια ενέργεια που εντάσ-σεται στα πλαίσια των θεωριών του Χάντινγκτον και του Κιτσίκη. Η ίδια η Κου-λούρη, σε μια σπουδαία, για την επιστημονική της πληρότητα, συνέντευξή της στο «ΒΗΜΑ» της 26-10-2013, με την ευκαιρία ενός τριήμερου επιστημονικού συνεδρίου, λέει τα εξής, τα οποία επεβεβαιώνουν του ύποπτους «στόχους και σκοπούς» του Εναλλακτικού Εκπαιδευτικού Υλικού:

«Το δεύτερο στερεότυπο που προέρχεται και πάλι από τη Δυτική Ευρώ-πη, είναι πως η βαλκανική ιστορία δεν είναι ευρωπαϊκή, ότι δηλαδή τα Βαλκά-νια έχουν έναν ιδιάζοντα χαρακτήρα που τοποθετεί την περιοχή, αν όχι εκτός, πάντως στο περιθώριο της ευρωπαϊκής ιστορίας. Αυτό το συνέδριο μας βοη-θάει να επανατοποθετήσουμε την ιστορία της περιοχής μέσα στο ευρωπαϊκό και ευρύτερα στο παγκόσμιο πλαίσιο».

Συμφωνούμε απόλυτα μ’ αυτές τις ρεαλιστικές αλλά και επιβεβαιωμένες διαπιστώσεις, μέσα από τα αναμφισβήτητα ιστορικά στοιχεία τα οποία έχουμε παραθέσει στην παρούσα σύντομη πολιτιστική πραγματεία. 45 Για την παράλογη έλλειψη οργάνωσης των κρατικών υπηρεσιών και την ανέντιμη γραφειοκρατία, έχουμε ως Έλληνες την υποχρέωση ν’ αγωνιστούμε για να αναδειχθεί μια νέα γενιά πολιτικών και διανοουμένων, η οποία θα επι-διώξει την απαλλαγή από τη γάγγραινα της κομματοκρατίας και την οργανωτι-κή αναγέννηση της χώρας. Οι αυθαιρεσίες των «μανδαρινίσκων» της εξουσίας είναι εξοργιστικές κι εγκληματικές. Ας μου επιτραπεί να παραθέσω ένα προ-σωπικό παράδειγμα κρατικής αυθαιρεσίας, επειδή τέτοια απόλυτα επιβεβαιω-μένα γεγονότα επαληθεύουν τους ισχυρισμούς, με αναμφισβήτητα επιχειρήμα-τα και αποδεικνύουν την ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας και μεταρρυθμίσεων στην κομματικοκρατούμενη κρατική μηχανη.. Με βάση το άρθρο 10 του Συντάγματος και των σχετικών νόμων, έχω υπο-βάλει αναφορά, ιεραρχικά σε όλες τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, με την ε-πισύναψη των έγγραφων αποδεικτικών στοιχείων. Επειδή στην παρανομία εμπλέκονται και αιρετά (κομματικά) κρατικά όργανα, επί δυο περίπου χρόνια δεν δόθηκε συγκεκριμένη απάντηση (π.χ. ότι τα στοιχεία είναι ανακριβή και ότι τα αρμόδια όργανα ενήργησαν σωστά ή ότι είναι ακριβή και θα ελεγχθούν για την αυθαιρεσία τους). Χωρίς αιτιολογία η υπόθεση αρχειοθετήθηκε από την

Page 111: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

110

τελευταία αρμόδια ανεξάρτητη (δήθεν) Αρχή. Πλήρης καταστρατήγηση των συνταγματικών διατάξεων από την αρμόδια υπηρεσία, η οποία είναι επιφορ-τισμένη με την ιερή υποχρέωση να ελέγχει τη νομιμότητα των πράξεων των κρατικών οργάνων. Παρά την εναλλαγή κυβερνήσεων, το σκοτεινό κομματικό κράτος ζει και βασιλεύει. Και οι ελέγχοντες, όπως οι «κατήδες» της οθωμανι-κής εποχής, μπορούν να παρανομούν γράφοντας το σύνταγμα, τους νόμους και τις δικαστικές αποφάσεις «στα παλιά τους τα παπούτσια». Ο κομματισμός και η πελατοκρατία σε όλο τους το μεγαλείο. Αυτού του είδους οι συμπεριφορές κρατικών οργάνων είναι εξοργιστικές και κατακριτέες. Στόχος όλων και ειδικότερα της νέας γενιάς θα πρέπει να είναι η οργάνωση ενός πραγματικού κράτους δικαίου. Όμως, οι κάθε είδους παρό-μοιες αδικίες δεν θα πρέπει να αποτελούν την πρόφαση, ώστε ο αδικημένος πολίτης να ενεργεί ως «εχθρός της Ελλάδας και των Ελλήνων». 46 Στο τρίτο έργο της τετραλογίας του Βάγκνερ, στην όπερα «Siegfried», αυ-τού του επικού ήρωα της γερμανικής και της σκανδιναβικής μυθολογίας, ο Ατ-τίλας ενσαρκώνεται από τον Etzel και η Ιλντικώ από την Kriemhilde, η οποία τον μαχαιρώνει την πρώτη νύχτα του γάμου τους. Οι Γερμανοί, από τις αρχές του 20ου αιώνα προσπαθούν, με «αποσιωπή-σεις και διαφοροποιήσεις» στην ιστορία, να αποβάλλουν τη «ρετσινιά» από τις επιμειξίες των Οστρογότθων με τους Ούννους. Ενώ ο γάμος του Αττίλα με την Ιλντικώ (Hildeko), αλλά και ο αυθημερόν θάνατός του έγινε στη Γερμανία, ψάχνουν ακόμα τον άγνωστο τάφο του στην Ουγγαρία (στην κοιλάδα Tisza).

47

Το Ισραήλ, παρά το γεγονός πως οι αμερικανοεβραϊκές θεωρίες του νεο-φιλελευθερισμού και τα κυρίαρχα παγκόσμια χρηματοπιστωτικά κεφάλαια ε-λέγχονται από Αμερικανοεβραίους τραπεζίτες, διατήρησε τις παραδοσιακές κοινωνικοπολιτικές και θρησκευτικές δομές του εβραϊκού λαού αναλλοίωτες. Οι πολιτιστικοί κρίκοι, που συνέδεαν τον εβραϊκό λαό της διασποράς, παραμέ-νουν αλώβητοι από τη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης, με κυρίαρχη αντίληψη τη διατήρηση της εθνικής τους ταυτότητας. Πολλοί συγχέουν τον απλό εβραϊκό λαό, που υπέφερε τα πάνδεινα από τα ρατσιστικά στερεότυπα των προηγούμενων αιώνων, με το εβραϊκό καπιταλι-στικό κεφάλαιο και μια εθνικιστική πολιτική ελίτ φασιστικής νοοτροπίας, οι ο-ποίοι αποτελούν τους αρχιερείς του σιωνιστικού κινήματος για παγκόσμια κυ-ριαρχία. Ο εβραϊκός λαός έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας. Μεγάλες αφετηρίες της παγκόσμιας ιστορίας, δημιουργήθηκαν από Εβραίους, όπως ο Χριστός, ο Μαρξ, ο Φρόιντ, ο Αϊνστάιν κ.ά. Αντίθετα, το σιωνιστικό τραπεζικό κεφάλαιο ήρθε πολλές φορές σε σύγκρουση με τα συμ-φέροντα άλλων κρατών και οι σκοτεινές διασυνδέσεις του με ομάδες και φο-ρείς που προστάτευαν ελιτικές ηγετικές μειοψηφίες, δημιούργησαν αισθήματα αντισημιτισμού και θεωρίες συνωμοσιολογίας σε διάφορους λαούς, με επι-πτώσεις σε όλο τον εβραϊκό λαό. Η δημιουργία του κράτους του Ισραήλ στα προγονικά εδάφη του, στη Μέ-ση Ανατολή, ήταν μια απαραίτητη πράξη για ν’ αποκτήσει ένας διεσπαρμένος στα πέρατα της γης και ταλαιπωρημένος λαός μια «στέγη», ένα δικό του σπίτι. Θα μπορούσαν οι Μεγάλες Δυνάμεις και οι πάμπλουτοι Σιωνιστές, με γενναία οικονομική βοήθεια και των μουσουλμάνων της περιοχής, να δημιουργήσουν για το νέο κράτος συνθήκες ομαλής διαβίωσης και συνύπαρξης με τους ντό-

Page 112: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

111

πιους πληθυσμούς. Προτίμησαν τη ρήξη και την επεκτατική πολιτική. Είχαν ή-δη, ως λόμπι, κατακτήσει όλες τις δομές εξουσίας στη μεγάλη υπερδύναμη (τράπεζες, χρηματιστήρια, πανεπιστήμια, κινηματογραφικές εταιρείες, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κ.λπ.) και αποτελούσαν καθοριστικό παράγοντα στην εξέλιξη της πολιτικής ζωής των ΗΠΑ. Κανένας Αμερικανός πρόεδρος δεν μπο-ρούσε να εκλεγεί, αν δεν στηριζόταν στις ψήφους και στην οικονομική στήριξη των Εβραιοαμερικανών κεφαλαιούχων. Οι Σιωνιστές ήρθαν, με τη βοήθεια της φοβερής στρατιωτικής μηχανής των ΗΠΑ, σε σκληρή και πολλές φορές τε-λείως αδικαιολόγητη σύγκρουση με τους γείτονές τους μουσουλμάνους. Αντί για ειρηνική διαβίωση, επέλεξαν τη συνεχή σύγκρουση και επέκταση της κυ-ριαρχίας τους. Αυτό ήταν ένα φοβερό πολιτικό λάθος, γιατί συνέδεσαν την ύ-παρξη του κράτους τους, με την πρόσκαιρη παντοδυναμία μιας αγγλοσαξονι-κής αυτοκρατορίας. Όπως ήδη σημειώσαμε στην υπ’ αρ. (36) υποσημείωση, η αυτοκρατορία αυτή άρχισε να φθίνει και κάποτε, όπως όλες οι αυτοκρατορίες της ιστορίας, θα παραχωρήσει τη θέση της σε άλλες. Ποιά θα είναι τότε η θέση του κράτους του Ισραήλ, μια βαρκούλα σε έναν εχθρικό μουσουλμανικό ωκεανό, γεμάτο μίσος απ’ τις φρικαλεότητες των πολέμων; Φαίνεται πως, μετά την εξασθένιση που εμφανίζει η αμερικανική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο, αυτές οι ανήσυχες προοπτικές προβληματίζουν κά-ποιες πολιτικές δυνάμεις στο Ισραήλ. Οι Εβραίοι θα πρέπει στο μέλλον να βρουν νέους προστάτες. Βέβαια αυτές οι νέες υπερδυνάμεις (π.χ. Ρωσία ή Κί-να), με βάση τις δομές της κρατικής εξουσίας τους, δεν έχουν καμιά σχέση με την αγγλοσαξονική νοοτροπία. Αποκλείεται να παραδώσουν τους φορείς ε-ξουσίας σε οποιοδήποτε λόμπι. Συνεπώς, η οποιαδήποτε συνεργασία θα πρέπει να βασισθεί σε νέα δεδομένα, για τη συμβίωση του Ισραήλ στο εχθρικό περιβάλλον της Μέσης Ανατολής. Στα τέλη του 2013, το Ισραήλ υπέβαλε αίτηση προσχώρησης στην Ευρα-σιατική Οικονομική Ένωση, έναν νέο διεθνή οργανισμό, κάτι σαν την Ευρω-παϊκή Ένωση, αλλά με δεσπόζουσα τη θέση της Ρωσίας. Το πρώτο βήμα έγινε με την υπογραφή μιας ζώνης ελευθέρου εμπορίου μεταξύ Ισραήλ, Ρωσίας, Καζακστάν και Λευκορωσίας. Ο Ισραηλινός υπουργός εξωτερικών Άβινγκτορ Λίμπερμαν, ο οποίος μετανάστευσε από τη Μολδαβία στο Ισραήλ και μιλά, σαν μητρική του γλώσσα, τα ρωσικά, δήλωσε πως «οι σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και ΗΠΑ έχουν εξασθενίσει» και γι’ αυτό θα πρέπει να επιδιωχθεί συμμαχία και με άλλον εταίρο. Προφανώς, το Ισραήλ άρχισε ν’ αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο από την «Après l’ Empire» (Μετά την Αυτοκρατορία), μελλοντική εποχή που δια-βλέπει ο καθηγητής Εμμανουέλ Τοντ, και σχεδιάζει νέα στρατηγική πορεία προς την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση. Πιθανόν το θέμα του εμφυλίου πο-λέμου στην Ουκρανία, να επιβραδύνει μια τέτοια εξέλιξη. Ένα είναι βέβαιο. Η πολιτική ηγεσία του Ισραήλ έχει αντιληφθεί τις συνέπειες από τη μονομερή προσκόλλησή της στην Pax Americana και στην παγκοσμιοποίηση, με την ο-ποία απέκτησε κυρίαρχο ρόλο στην παγκόσμια διακυβέρνηση του κόσμου και θα προσπαθήσει ν’ αποφύγει την αυτοκαταστροφή της χώρας, από τις μελλον-τικές γεωστρατηγικές εξελίξεις. Από την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος θα εξαρτηθεί, αν οι Εβραίοι θα μπορέσουν να ζήσουν στο κράτος τους ειρηνικά με τους γείτονές τους ή θα ξαναγίνουν ο ταλαίπωρος και βασανισμένος λαός μιας νέας διασποράς.

Page 113: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

112

48 Ο Παλαμάς, με το θαυμάσιο ποίημά του «Γύριζε», μας μεταφέρει σε μια εποχή που, από πλευράς των εθνικών ταπεινώσεων, της αποικιοκρατικής συμπεριφοράς των δανειστών αλλά και των ντόπιων πολιτικών και απατεώνων «μανδαρίνων», δεν έχει καμιά διαφορά με τη δική μας του 2015. Παραθέτουμε, για συγκρίσεις, αυτό το τόσο επίκαιρο ποίημα του Κωστή Παλαμά:

Γύριζε « Γύριζε, μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη, ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια, η Αλήθεια τόπο να σταθεί για μια στιγμή δε θα’βρει. Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια. Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει, το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη, κάθε σπαθί κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι στη λάσπη. Στάβλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι. Από θαμπούς δερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους, κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται. Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους Αρλεκίνους! Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται. Δεν έχεις, Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα, ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι. Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι, λύκοι, κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι και οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!»

49 Τις γιορτές του Πάσχα του 1847, η κυβέρνηση του Ιωάννη Κωλέττη δια-πραγματεύονταν με τον εβραϊκής καταγωγής τραπεζίτη Ρότσιλντ τη σύναψη ενός δανείου. Ο πάμπλουτος τραπεζίτης είχε φθάσει στην Αθήνα και κατέλυσε σε ξενοδοχείο της οδού Αιόλου. Ήταν η μεγάλη εβδομάδα του Πάσχα και κατά τα έθιμα της εποχής οι πυροβολισμοί και τα πυροτεχνήματα άρχιζαν από τα μέσα της εβδομάδας των παθών. Η κυβέρνηση, για να μην ενοχληθεί ο υψη-λός επισκέπτης και αρνηθεί τη χορήγηση του δανείου, απαγόρευσε τους πυ-ροβολισμούς και το καθιερωμένο κάψιμο του Ιούδα, στη λεγόμενη «Δευτερα-νάσταση». Οι πολίτες των Αθηνών δεν γνώριζαν την πραγματική αιτία αυτής της απα-γόρευσης. Γι’ αυτό, όταν το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής και κατά την πε-ριφορά του Επιταφίου, ένας άλλος αλλοδαπός, εβραϊκής καταγωγής, ο Δαυίδ Πατσίφικο δημιούργησε κάποιο μικροεπεισόδιο, όλοι υποψιάστηκαν πως αυ-τός ήταν η αιτία της απαγόρευσης του εθίμου. Όταν έφτασαν οι χωροφύλακες στην αυλή της εκκλησίας για ν’ αποτραπεί το κάψιμο του Ιούδα, οι εξοργισμέ-νοι πιστοί επιτέθηκαν στο σπίτι του Πατσίφικο και προξένησαν φθορές και ζη-μίες πετώντας στο δρόμο έπιπλα και αντικείμενα. Ήταν μια παράνομη και ο-χλοκρατική ενέργεια για την οποία το ελληνικό κράτος προθυμοποιήθηκε να καταβάλει την αποζημίωση, μετά την καταγραφή των ζημιών. Ο Πατσίφικο, ως Άγγλος υπήκοος γιατί είχε γεννηθεί στο κατεχόμενο από τους Άγγλους Γιβραλ-

Page 114: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

113

τάρ, επέδωσε κατάλογο των ζημιών στην Αγγλική Πρεσβεία των Αθηνών ζη-τώντας αποζημίωση 30.000 χρυσών λιρών Αγγλίας. Ο Πατσίφικο ήταν γνωστός και σεσημασμένος απατεώνας, μπλεγμένος σε κάθε είδους «βρομοδουλειές». Στην αρχή της εμφάνισής του στην Αθήνα ήταν Πρόξενος της Πορτογαλίας. Αργότερα η πορτογαλική κυβέρνηση τον απέπεμ-ψε γιατί είχε διαπράξει απανωτές διαχειριστικές ανωμαλίες και καταχρήσεις. Για κάποιο χρονικό διάστημα τον συντηρούσε, για λόγους φιλανθρωπίας, η Δούκισσα της Πλακεντίας. Αργότερα ασχολήθηκε με ύποπτες και απροσδιό-ριστες επαγγελματικές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να αποκτήσει τη φήμη απατεώνα. Το ποσό που διεκδικούσε και αντιστοιχούσε σε 886.736 δραχμές ήταν τε-ράστιο. Τα ανάκτορα του βασιλιά Όθωνα, υπολογίζονταν σε πολύ μικρότερη αξία απ’ αυτή που διεκδικούσε ο Πατσίφικο. Παρά ταύτα, ο υπουργός εξωτερι-κών (και μετέπειτα πρωθυπουργός) της Αγγλίας Πάλμερστον απαίτησε την ά-μεση καταβολή του ποσού. Οι ελληνικές κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Κα-νάρη και μετέπειτα του Αντώνη Κριεζή, αρνήθηκαν την καταβολή αυτού του ποσού. Ο Πάλμερστον διέταξε το ναύαρχο Πάρκερ να αποκλείσει, με το στόλο των Δαρδανελίων, το λιμάνι του Πειραιά. Ήταν ένας πανίσχυρος στόλος από 14 πλοία, 730 πυροβόλα και 7 ή 8 χιλιάδες ναύτες. Από τον αποκλεισμό προκλήθηκε πείνα και δυστυχία σ’ όλη την Αττική. Πάνω από έξι μήνες η ναυ-σιπλοΐα στο Αιγαίο είχε παραλύσει. Ελληνικά πολεμικά και εμπορικά πλοία εί-χαν αιχμαλωτισθεί ως ενέχυρα για την αποπληρωμή των απαιτήσεων του Πατσίφικο. Η ελληνική κυβέρνηση αναγκάσθηκε να δανειστεί και να καταθέσει στην αγγλική τράπεζα 300.000 δραχμές, ως προκαταβολή. Τελικά, με την δια-μεσολάβηση της Γαλλίας και της Ρωσίας, έγινε καταγραφή των πραγματικών ζημιών (με παραφουσκωμένες τιμές) και η συνολική αποζημίωση καθορίστηκε στις 3.750 δραχμές. Οι Άγγλοι επέστρεψαν την προκαταβολή των 300 χιλιά-δων και το θέμα διευθετήθηκε, αλλά ο ελληνικός λαός δεινοπάθησε από μια φοβερή κρίση φτώχειας και έλλειψης βασικών ειδών διατροφής. 50 Ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, την ημέρα της ονομαστικής του γιορτής, ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, ενημέρωσε με διάγγελμά του τον ελ-ληνικό λαό, για την απόφασή του να προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ε.Ε. Αν όλα όσα εκ των υστέρων αποκαλύφθηκαν είναι αληθινά, ο τέως πρω-θυπουργός και αφοσιωμένος οπαδός της παγκοσμιοποίησης και της παγκό-σμιας διακυβέρνησης, διέπραξε εθνικό έγκλημα. Λέγεται πως ο φίλος του και σοσιαλιστής Ντομινίκ Στρος Καν, ως γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, αλλά και ο αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο Ταμείο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, του συνέ-στησαν να μην προβεί σε τέτοια επικίνδυνη για τα συμφέροντα της χώρας κί-νηση, αν πρώτα δεν πραγματοποιηθεί αναδιάρθρωση του χρέους. Από την αρχή όλοι γνώριζαν πως το πρόγραμμα αυτό θα ήταν αδύνατον να υλοποιηθεί με επιτυχία. Αυτές οι συζητήσεις έγιναν πριν από τις εκλογές και πριν γίνει πρωθυπουργός, όταν ισχυριζόταν πως «υπάρχουν λεφτά». Επίσης, η επιμονή του Γερμανού διευθυντή της Eurostat Walter Rademacher, σε συνεργασία με την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία, για την αύξηση του ποσοστού του δημοσι-ονομικού ελλείμματος από 12% στο 15,8%, σε επίπεδα ανώτερα από της Ιρ-λανδίας, δείχνει την προμελετημένη απόφαση των κερδοσκόπων να χρησιμο-ποιήσουν την Ελλάδα ως «πειραματόζωο». Η αρχική απόφαση των λεγόμε-

Page 115: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

114

νων «Αγορών» ήταν να πλήξουν την Πορτογαλία ή την Ιρλανδία, για να εξα-σθενήσουν το νομισματικό κύρος του Ευρώ. Τελικά επέλεξαν την Ελλάδα που δεν ανήκει (σύμφωνα με τον Χάντινγκτον) στην «πολιτισμένη Δύση», όταν ά-κουσαν και τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και του υπουργού οικονομικών για το νέο τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα και τους χαρακτηρισμούς τους «για την Ελλάδα που βουλιάζει σαν τον Τιτανικό» και ότι «κυβερνούν μια διεφ-θαρμένη χώρα». 51

Η μελέτη αυτή του καθηγητή Αντρέ Τοζέλ, δημοσιεύτηκε στις αρχές του Απρίλη του 2010 στη γαλλική εφημερίδα «L’ Humanité». Σ’ αυτή αναφέρεται πως το πρώτο «θύμα» (victime) στον κόσμο αυτού του συνδυασμένου πολεμι-κού παιχνιδιού μεταξύ χρέους και νομισματικής πολιτικής, θα είναι ίσως η Ελ-λάδα. Περίπου δυο εβδομάδες μετά, ο Γεώργιος Παπανδρέου επαλήθευσε τον Αντρέ Τοζέλ. 52 Στον «Έμπορο της Βενετίας» ο Σαίξπηρ εμφανίζει τον τοκογλύφο Σάιλοκ, να θέτει ως όρο (με τον ύπουλο κι εκδικητικό μανδύα μιας καλοσυνάτης διευ-κόλυνσης) στον έμπορο Αντόνιο, την αποκοπή από το σώμα του ενός κομμα-τιού (μιας λίβρας) σάρκας σε περίπτωση αδυναμίας εξόφλησης του δανείου. Στο αντισημιτικό αυτό έργο του μεγάλου Άγγλου θεατρικού συγγραφέα ο το-κογλύφος είναι Εβραίος, αλλά η σκληρότητα ενός δανειστή που εμφανίζεται ως «γενναιοδωρία» και με τα σημερινά δεδομένα ως «ευρωπαϊκή αλληλεγ-γύη», θα μπορούσε να ταυτισθεί με την «προτεσταντική αναλγησία» της σημε-ρινής γερμανικής Ευρώπης. Οι διάφοροι Δυτικοευρωπαίοι Σάιλοκ πήραν στα χέρια τους το τιμόνι της Ευρώπης, πετώντας έξω από την καρότσα τους ρο-μαντικούς ιδεολόγους ενός υπέροχου ευρωπαϊκού ονείρου, ενός θαυμάσιου διαχρονικού οράματος για τη δημιουργία μιας ενιαίας δημοκρατικής Ευρώπης των Λαών. 53 Ο Thomas Piketty είναι οικονομολόγος, διευθυντής σπουδών στην École des hautes études en sciences sociales και καθηγητής στην École d' Écono-mie του Παρισιού. Το βιβλίο του «Το Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα» που κυκλο-φόρησε το 2004, προκάλεσε έντονες συζητήσεις. Αποδεικνύει τις φοβερές ανι-σότητες του πλούτου που έχει συσσωρευθεί στα χέρια λίγων προνομιούχων, αλλά και στο ότι η επιταχυνόμενη οικονομική ανάπτυξη είναι ασύμβατη με τη Δημοκρατία

54 Ο Romaric Godin είναι αρχισυντάκτης της γαλλικής εφημερίδας «La Tribune» και επιφορτισμένος με ευρωπαϊκά οικονομικά θέματα, με εξειδίκευση στα ελληνικά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα. Τα άρθρα του, επιμελημέ-να και αμερόληπτα, διαφέρουν τελείως από τα αντίστοιχα άλλων γαλλικών ε-φημερίδων, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί, από την πλειοψηφία των άλλων μέσων μαζικής ενημέρωσης και πολλούς αναγνώστες της «La Tribune», ως «φιλέλληνας». Ανήκει στη μειοψηφία των αποδεδειγμένα έντιμων δημοσιο-γράφων που τιμούν το λειτούργημά τους.

Page 116: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

115

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ

Ο Σωκράτης Σίσκος γεννήθηκε στον Εμμα-νουήλ Παπά του νομού Σερρών. Περάτωσε τις γυμνασια- κές του σπουδές στις Σέρρες και αποφοίτησε από το Τμήμα Οικονο-μικών και Πολιτικών Επι-στημών της Σχολής Νο-μικών και Οικονομικών Ε-πιστημών του Αριστοτε-λείου Πανεπιστημίου Θεσ-σαλονίκης. Μετεκπαιδεύτηκε στο Πα- ρίσι σε θέματα «οικονο-μίας των μεταφορών» και συνέγραψε πλήθος άρθ-ρων και δυο βιβλία συγ-κοινωνιακού περιεχομε-νου.

Εργάσθηκε στους Ελληνικούς Σιδηροδρόμους και διετέλεσε πριν από την παραίτησή του, το 1992, προϊστάμενος Εμπορικής Εκμε-ταλλεύσεως στην Περιφερειακή Διεύθυνση Μακεδονίας / Θράκης. Συμμετείχε σε μελέτες της Πολυτεχνικής Σχολής Θεσσαλονίκης και ως εισηγητής, στην έρευνα για τη διακίνηση των επικίνδυνων φορτίων, με βάση τους κανονισμούς και τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την έρευνα πραγματοποίησε (1997-1998) το Εργαστήριο Συγκοινω-νιακής Τεχνικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διετέλεσε μέλος της πρώτης Συντακτικής Επιτροπής και επιμε-λητής των οικονομικών και συγκοινωνιακών θεμάτων, στην εγκυκ-λοπαίδεια "Παιδεία" του εκδοτικού οργανισμού ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ-ΠΑΙΔΕΙΑ. Τα λογοτεχνικά του έργα είναι: - Ηλιαχτίδα σε ξανθά μαλλιά Θεατρικό 1962 - Η συμμορία Μονόπρακτο 1976 - Το στραπατσαρισμένο πορτρέτο Μυθιστόρημα 1982 - 0 τελευταίος βασιλιάς Θεατρικό 1985 (Α’ βραβείο "Παρνασσού" 1983)

Page 117: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

116

- Οι ευνουχισμένοι Διηγήματα 1987 - Η προαγωγή Πεζογράφημα 1987 - Η ματωμένη ολυμπιάδα Μυθιστόρημα 1988 - Στις μέρες της Χαιρώνειας Θεατρικό 1989

- ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ (ή ο άλλος Περσέας) Μυθιστόρημα 1991 (Α' βραβείο «Παρνασσού» 1990-Επανεκδόθηκε με νέο τίτλο το 2013 και 2014)

- Ο Ιταλός, ο Ολλανδός και η Πεζογράφημα 1992 Μακεδονία του Κρατερού (διασκευάστηκε και σε θεατρικό)

- Η ταβέρνα του Κρατερού Θεατρικό 1994 Γ’ βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων,1993

- Οράματα, (Μέρος Α ) Πεζογράφημα 1993

- Οι φίλοι μας απ' τη Δανία Μυθιστόρημα 1994

- Οράματα, (Μέρος Β ) Πεζογράφημα 2006

- Ο γιος του ΕΜΜ. ΠΑΠΑ στο Μανιάκι Μυθιστόρημα 2009

- Οι «Άτιμοι» ηγήτορες των Λαών Άρθρα/Κείμενα 2011 - Το ρόπαλο του Κάιν Πεζογράφημα 2011

- Ευλογημένοι και Καταραμένοι Μυθιστόρημα 1ος τόμος 2012 2ος τόμος 2013 3ος τόμος 2015

- Το Θαύμα του Ελληνικού Πολιτισμού Πραγματεία 2015

Page 118: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

117

Επανεκδόθηκαν - Η Ταβέρνα του Κρατερού Θεατρικό 2013 (Γ’ Βραβείο της Ε.Ε.Θ.Σ. 1993 – Α’ Έκδοση 1994)

- ΠΕΡΣΕΑΣ, ο βασιλιάς των Μακεδόνων Μυθιστόρημα 2014 (Βραβείο «ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ» 1990). Α’ Έκδοση 1991 με τίτλο «το Συνέδριο», Β’ Έκδοση 2013 με τον νέο τι- τλο, Γ’ Έκδοση 2015 από τον εκδοτικό οργανισμό «Μαλλιάρης - Παιδεία», με μικρή τροποποίηση του τίτ- λου της Β΄ Έκδοσης. Έγινε επανέκδοση το 2014, σε CD, της Β΄ Έκδοσης του 2013. - Στις Μέρες της Χαιρώνειας Θεατρικό 2014

(Α’ Έκδοση 1989)

- Η Ματωμένη Ολυμπιάδα Μυθιστόρημα 2014 (Α’ Έκδοση 1988)

- Το Θαύμα του Ελληνικού Πολιτισμού Πραγματεία 2015 (Α’ Έκδοση Μάης 2015, Β’ βελτιωμένη Έκδοση Ιούλιος 2015)

- Οράματα (Μέρος Β’) Πεζογράφημα 2016 (Β΄ Έκδοση σε CD) - Ευλογημένοι & Καταραμένοι Μυθιστόρημα 2016 (3 τόμοι - Γ΄ Έκδοση σε CD) - Ο γιος του Εμμανουήλ Παπά στο Μανιάκι Μυθιστόρημα 2016 (Γ΄ Έκδοση σε CD)

- Το στραπατσαρισμένο πορτρέτο Διήγημα 2016 (Β΄ Έκδοση σε CD)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Τα ιδιαίτερα τεχνικά τυπογραφικά χαρακτηριστικά, η αυτοτελής προσθήκη διαφη-μιστικών ή άλλων κειμένων τα οποία δεν έχουν σχέση με τα κυρίως κείμενα των πα-ρακάτω εκδοθέντων λογοτεχνικών έργων, και ο καλλιτεχνικός σχεδιασμός και η σελι-δοποίησή τους (Layout Design ): 1.- Του βραβευμένου από τον «Παρνασσό» θεατρικού έργου «Ο Τελευταίος Βασι-λιάς» (Άγης Δ΄ της Σπάρτης), της έκδοσης του 1985. 2.- Του Α΄ Μέρους του πεζογραφήματος «Οράματα» (με υπότιτλο: Ένας Καθολικός στο Άγιον Όρος της Μακεδονίας), της έκδοσης του 1993. 3.- Της Γ΄ Έκδοσης 2015, του επίσης βραβευμένου από τον «Παρνασσό» μυθιστο-ρήματος «Περσέας, ο τελευταίος βασιλιάς των Μακεδόνων», αποτελούν: Για τις συγκεκριμένες αυτές εκδόσεις, μέρος των πνευματικών δικαιωμάτων του εκδοτικού οίκου «Μαλλιάρης-Παιδεία». Όλα τα λογοτεχνικά κείμενα και οι πρόλο-γοι, αυτών αλλά και των υπόλοιπων έργων ανήκουν, χωρίς κανέναν περιορι-σμό, στην πνευματική ιδιοκτησία (copyright) του συγγραφέα.

Page 119: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

118

Τον Ιανουάριο του 2016 έγινε ανατύπωση της Β΄ βελτιωμένης Έκδοσης του 2015, αυτής της πολιτι-στικής πραγματείας. Φωτοαντιγραφήθηκαν ελάχιστα αντίτυπα για συμπλήρωση των προσφορών σε βι-βλιοθήκες, πολιτιστικούς συλλόγους, φίλους κλπ.

Δεν πραγματοποιήθηκε καμία διόρθωση, αλλαγή ή συμπλήρωση στα κείμενα του έργου, με εξαίρεση την τελευταία σελίδα 117 (επανεκδοθέντα έργα), στην οποία έχουν προστεθεί τα έργα που επανεκδό-θηκαν, σε CD, τις πρώτες μέρες του 2016.

Page 120: Β’’’ Έκκδδοσσση ΤΤοο θθααύύμα ττοουυ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ´ωρεαν-βιβλια/το θαυμα του... · 1 Σωκράτη

Ο Αυστριακός ιστορικός και βυζαντινολόγος Otto

Mazal, ερευνητής και θαυμαστής, όπως ο Στήβεν Ράνσι-

μαν, του συκοφαντημένου από τους Δυτικούς βυζαντινού

πολιτισμού, είναι το ίδιο αποκαλυπτικός με τον Λεμέρλ:

«Οι ρίζες» γράφει ο Μάζαλ «της αρνητικής άποψης

της Δύσης, η οποία έκρινε τη βυζαντινή εποχή ως μια συ-

νεχή πορεία κατάπτωσης και άρνησης του πολιτισμού της

ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας, βρίσκονται στους χρονι-

κογράφους του Μεσαίωνα. Κατ’ αυτούς, μόνο στους Δυτι-

κούς Αυτοκράτορες (στους Ρωμαίους αλλά και στον Καρ-

λομάγνο) ανήκε το Imperium Romanorum (η αυτοκρατορι-

κή εξουσία των Ρωμαίων), γιατί το αιρετικό ανατολικό κρά-

τος, ως «βασίλειο των Ελλήνων» (Regnum Graecorum)

είχε απολέσει τον οικουμενικό χαρακτήρα του και είχε α-

ποκλεισθεί από τη σκηνή της (ευρωπαϊκής) ιστορίας».

Να λοιπόν που βρίσκεται η ιδεολογική βάση των ξέ-

νων, αλλά και των Ελλήνων αναθεωρητών της ιστορίας,

μετά τον 8ο μ.Χ. αιώνα και μέχρι σήμερα. Οι σύγχρονοι

Έλληνες θα πρέπει να ντρέπονται για την ελληνική (από

τον Ηράκλειο) βυζαντινή περίοδο της Ανατολικής Ρωμαϊ-

κής Αυτοκρατορίας, αλλά και θα πρέπει επίσης «ν’ αποκ-

λεισθούν από τη σκηνή της αρχαιοελληνικής ιστορίας» ή

τουλάχιστον, με πλαστογραφήσεις, να μην είναι οι μοναδι-

κοί διεκδικητές και κληρονόμοι, αφού «δεν έχουν καμιά

σχέση με τους αρχαίους Έλληνες». Ακόμα, λένε, πως και

η γλώσσα τους είναι διαφορετική από αυτή των αρχαίων

Ελλήνων.

Αυτή η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα, από τους δυ-

τικούς μονάρχες, που υποδαυλίζονταν και από τη ματαιο-

δοξία για τα πρωτεία του Πάπα, άγγιζε τα όρια του παρα-

νοϊκού φθόνου και ενός φανερού κόμπλεξ κατωτερότητας.

Είναι αυτά τόσο έντονα και έκδηλα από την εποχή του

Καρλομάγνου και ως τις μέρες μας, αλλά αν κάποιος τα

χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα, οι ντόπιοι αναθεωρητές

και εκσυγχρονιστές θα τον θεωρήσουν επικίνδυνο προγο-

νόπληκτο εθνικιστή, ρατσιστή ή φασίστα.

ISBN 978-960-9763-14-1