AΡΧΟΝΤΙΚΟ ΑΞΙΟΘΕΑΣ - UCY
31
ΜΑΪOΣ–IOYΛΙΟΣ 2018 AΡΧΟΝΤΙΚΟ ΑΞΙΟΘΕΑΣ 21
Transcript of AΡΧΟΝΤΙΚΟ ΑΞΙΟΘΕΑΣ - UCY
ΜΑOΣ–IOYΛΙΟΣ 2018A Ρ Χ Ο Ν Τ Ι Κ Ο Α Ξ Ι Ο Θ Ε Α Σ
21
«Μγιστον μθημα...»
Εκοσι χρνια ταξιδεει το «ξλο» της Αξιοθας, εκοσι χρνια μπανοντας σε φωτειν και σκοτειν πελγη. Εκοσι χρνια βου και δρσης και δεν λει ακμη ν’ αρξει αυτ το «ξλο». Γιατ εναι «ξλο» που κθε χρνο ανθζει...
…Το ξλο αυτ που δρσιζε το μτωπ μου τις ρες που το μεσημρι πρωνε τις φλβες σε ξνα χρια θλει ανθσει. Πρ’ το, σου το χαρζω- δες, εναι ξλο λεμονις...
Το «ξλο» που αναφρει στην «Κχλη» ο Σεφρης εναι το σπασμνο κουπ που πρσφερε ο φασματικς Ελπνορας στον Οδυσσα, εν το «ξλο» που χρησιμοποι για τη μεταφορ της Αξιοθας ως πλεομενου (κτι που το κανα και σε προηγομενο σημεωμα) προρχεται απ τον Μαχαιρ και τον Κορνρο, μας το προσφρει δηλαδ η μεσαιωνικ και αναγεννησιακ νεο- ελληνικ μας κοιν που χρησιμοποιε τη λξη «ξλο» για το καρβι.
και πηγαννοντα εις το πλαγος εσηκθην ζλη και μεγλη σκλερα, και τα ξλα εχωρστησαν μεσν τους και δεν εδεν ναν τ’ λλον πο ’πγεν.
Μαχαιρς
Eσμωσε το ξλο μου, το ρξιμο γυρεγει: ρθε σ’ αναβαθα νερ και πλιο δεν κιντυνεγει.
Κορνρος
3
κσμου, που στενζουν κτω απ τα αποικιοκρατικ καθεσττα, δημιουρ- γντας το Παγκσμιον σμα.
Η δραματοποησ του η οποα αποτελε μια πρωττυπη προσπθεια βα- σισμνη σε διεξοδικ φιλολογικ μελτη λου του ργου του ποιητ, τονζει την ευρωπακ δισταση, την πολυπολιτισμικτητα, τη λογοτεχνικ αξα αλλ και την ιστορικ σημασα του σματος για την αυτογνωσα και την εμβθυνση της εθνικς ταυττητας του λαο της Κπρου.
* Οι καθοριστικς ννοιες που μας κυβρνησαν στο ταξδι που μας φερε
ως εδ εναι, απ τη σκοπι μας, η απεθυνση και η λογοδοσα, και απ τη σκοπι του δκτη η υποδοχ και η εγγραφ του ργου μας. Δηλαδ: (α) πο απευθνεται η δουλει μας, σε ποιο κοιν· (β) σε ποιους λογοδοτομε (θεω- ρητικ και πρακτικ) ταν δημιουργομε το ργο μας· (γ) ποιο εναι το κοιν που υποδχεται το ργο μας και τλος (δ) αν το ργο αυτ (και τα ποια επι- τεγματ του) εγγρφεται κπου, στη συνεδηση ενς ευασθητου κοινο στο Αρχεο της μνμης και (γιατ χι;) της πολιτεας μσα απ τους θεσμος που ελγχει (π.χ. το εκπαιδευτικ σστημα, κλπ.).
Ως προς το θματα που τθενται εδ, γνωρζουμε και το αποδεχμαστε τι δεν απευθυνμαστε σε πολλος, λογοδοτομε σε λγους, αυτος που γνωρζουν. τσι η υποδοχ του ργου μας δεν γνεται απ το ευρτερο κοιν (αυτ καταναλνει τα σκουπδια που παργει η βιομηχανα του πολιτισμο), οτε καν απ να ευρτερο καλλιεργημνο κοιν που δυστυχς δεν υπρχει στον τπο μας· αλλ γνεται απ να μυημνο στις επιτεξεις μας κοιν το οποο το χουμε εν πολλος κατασκευσει ( το κατασκευζουμε εν προδω) με τη δουλει μας αλλ και με τη δουλει ββαια και λλων ανλογων προσπαθειν που γνονται στον τπο μας, κυρως απ νους ανθρπους, να σχματα που βρσκονται ξω απ το κατεστημνο. Και αν το κοιν αυτ δεν εναι μεγλο, εναι μως πιστ (κθε καλοκαρι και φθινπωρο η Αξιοθα γεμζει απ τους διους πνω κτω ανθρπους οι οποοι εναι ββαιοι τι ο χρος αυτς θα τους ανταμεψει με το ποιοτικ του πργραμμα).
φησα για το τλος την πιο κρσιμη ννοια για κθε δημιουργ εν γ- νει για κθε δημιουργικ δραστηριτητα. Πο εγγρφονται τα αποτελσματα μιας ποιοτικς δουλεις, ποιος τα αφομοινει, ποιος τα αξιοποιε κυρως στο χρο της παιδεας. Εδ οι σκψεις εναι μελαγχολικς. Σγουρα το ργο αυτ (αφο δεν χει εμπορικ δημαγωγικ χαρακτρα) δεν εγγρφεται στη συ-
4 5
Η αυτονητη σκψη, στερα απ εκοσι χρνια πλεσης, σκψη απολογι- σμο, εναι αν το «ξλο» της Αξιοθας θα αρξει θα συνεχσει πμφωτο το ωραο ταξδι, μεταφροντας, αλλ και δημιουργντας πολιτισμικ αγαθ. Δημιουργντας πρωτστως – πως γινε και φτος με την καινορια πα- ραγωγ του Θεατρικο Εργαστηρου, παγκσμια πρτη ενς γνωστου επ πολλ χρνια και κρυμμνου ργου. Δημιουργντας, αλλ και εντσσοντας στο πλασιο του πολιτιστικο φεστιβλ και λλα ποιοτικ ργα, σε λες τις εκφνσεις της Τχνης, τα οποα πορεονται τον διο ανλογο δρμο.
* Κοιτζοντας τρα το πργραμμα πως χει ολοκληρωθε, δεν μπορ να
μην σταθ στο συγκλονιστικ Παγκσμιον σμα του Χριστδουλου Γαλατ- πουλου που προσθτει στο ρεπερτριο του Θ.Ε.ΠΑ.Κ. να νο πρωτοπορια- κ ργο, γραμμνο στις Κεντρικς Φυλακς το 1932, το οποο ακολουθε τη φρμα του πους και της αρχαας ελληνικς τραγωδας. Πολλο εναι οι λγοι που επιβλλουν να σταθομε σε αυτ την παραγωγ που συνδεται μ’ να στοιχεο που εχε χαρακτηρσει την εναρκτρια παραγωγ του Θ.Ε.ΠΑ.Κ. το ακαδημακ τος 1997/98. πως ττε η παρσταση του Χρονικο της Κπρου του Λεοντου Μαχαιρ ταν μια παγκσμια πρτη, τσι και η φετιν παρ- σταση του Παγκσμιου σματος του Χριστδουλου Γαλατπουλου εναι μια παγκσμια πρτη ενς επικο ργου (αφηγηματικο αλλ και δραματικο), εν πολλος γνωστου ως το 2004.
Το Χρονικ της Κπρου, πρα απ τους πρωταγωνιστς, τους ρηγδες, τους πργκιπες, τις ργαινες και τις «πρτζαινες», τους σουλτνους και τους καβαλλρηδες, παρουσαζε και τον λα της Κπρου, ειδικτερα τους «το- πικος ρωμαους» πως ονμαζε τους λληνες της Κπρου ο Μαχαιρς. Ο λας της Κπρου, οι αγωνες του, ο στεναγμς του. Οι «περιβολρηδες» και οι «πτωχο χειροτεχντες», κλπ. Για την τχη αυτο του λαο εναι που αγωνι και παιδεεται και ο Γαλατπουλος σε μιαν λλη στιγμ της ιστορας του νησιο, την περοδο της αποικιοκρατας, της σκλαβις και της σκληρς φορολογας, η οποα δεν διαφρει απ την περοδο που περιγρφει ο Μαχαι- ρς. Εχα δεξει κποτε πς συνομιλε ο Καβφης με τον Μαχαιρ, με βση τον καημ για την τχη της Κπρου. Νομζω τι κτι ανλογο συμβανει και με τον Γαλατπουλο. Κλεισμνος στο κελ του στις Κεντρικς Φυλακς της Λευκωσας, ελευθερνει τις δυνμεις ενς ανυπτακτου διανοομενου και εννει τη φων της Κπρου με τη φων λων των σκλαβωμνων λαν του
“The Greatest Lesson...”
It’s been twenty years since the ‘wooden ark’ of Axiothea began its jour- ney, twenty years since it first set on sailing the high and low seas. Twenty years of effort and achievement are now behind it and yet this ‘piece of wood’ is far from reaching its final destination. Because it flowers every year…
… ‘This wood that cooled my forehead at times when noon burned my veins will flower in other hands. Take it. I’m giving it to you; look, it’s wood from a lemon tree. . .’1
The ‘wood’ that Seferis refers to in Thrush is the broken oar Elpenor’s ghost gave to Odysseus, while the ‘piece of wood’ I use here as a metaphor for Axiothea as a sailing vessel (as I have done in a previous prologue) is derived from Machairas and Kornaros; it is a vestige of Medieval and Re- naissance Greek in which ‘wood’ was a synonym for ship.
and as it was going out to the open sea, there rose a tem- pest and a violent gale, and the ships [‘pieces of wood’ in the original Greek text] were parted one from the other, and none could see where the other had gone.2
Machairas
My wood has gotten near, looking for a place to moor: shallow are the waters here and danger’s far behind.
Kornaros
1 George Seferis: Collected Poems. Translated, Edited and Introduced by Edmund Keeley and Phillip Sherrard. Revised Edition. Princeton University Press. Princeton, New Jersey: 1995. 2 Leontios Makhairas. Recital concerning the Sweet Land of Cyprus entitled ‘Chronicle’. Edited with a translation and notes by R. M. Dawkins. Clarendon Press. Oxford: 1932.
6 7
νεδηση των πολλν και ιδως δεν εγγρφεται στη συνεδηση των πολιτικν αρχντων και σων λλων παραγντων εκπροσωπον τις ποικλες εξουσες (συναριθμ εδ και την πανεπιστημιακ). Εγγρφεται μως στη συνεδηση εκενων των λγων, των ξεχωριστν των «μυημνων» (κατ την καβαφικ ορολογα) που αναζητον την ουσα που βρσκεται πσω απ το «τι» και το «πς» κθε ργου τχνης. Δηλαδ ποια εναι, αφενς, η θεματικ περιοχ που χει προκριθε προς μελτη, και, αφετρου, ποιος εναι ο τρπος με τον οποο γνεται αυτ η μελτη. Αυτ μπορε να μοιζουν απλ ερωτματα, προ- ποθτουν μως κρσιμες αποφσεις που καθορζουν το στγμα κθε καλλι- τεχνικς εργασας.
Δεν θα μιλσω για τις δυσκολες που συναντ η Αξιοθα και λλες ανλογες προσπθειες στον τπο μας. Εναι γνωστ, λλωστε, τι κθε προ- σπθεια που δημιουργε ργο καλ για τον τπο, γενν απαραιττως και τον φθνο. Εναι το πιο γλυκ ασθημα των αναξων.
* Αλλ ο σοφς γροντας περμενε στη γωνα και «δεν εναι αυτ το “Μγι-
στον Μθημα”» επε, «αφο προκρινες να ττοιο ττλο, κλβοντας τον ττλο ενς ποιματος του τερστιου Σικελιανο. Το “Μγιστον Μθημα” της εικο- σαετας εναι αυτ που συμπυκννει μια σικελικ παροιμα: «Chi nasce asino non può morire cavallo». Και με διαφορετικ λγια: «Μην κνεις το γαδορι λογο, γιατ η πρτη κλωτσι που θα ρξει εναι σε σνα».
Μιχλης Πιερς Πρωτομαγι 2018
ism, literary value and historical significance of the work for strengthening the awareness of the people of Cyprus of their national identity.
* The key concepts that governed us in the journey that brought us
here are focus and accountability, from our point of view, and reception and recognition of our work, from the point of view of the recipients. In other words: (a) which is the target audience of what we do; (b) to whom we are accountable (theoretically and practically) for our creative work; (c) which is the audience that acknowledges our effort, and (d) to what ex- tent this effort (and its results, whatever they might be) is being registered somewhere: in the consciousness of a sensitive public, or in the archives of memory, or (why not?) in the annals of the state through the institutions it controls (for instance, the education system).
Having contemplated on these issues, we are fully aware of and accept that our target audience is small, we are accountable to those few who can appreciate what we do. We know that our work is not received by the gen- eral public (which consumes the rubbish produced by the entertainment industry), not even by a wider cultured audience that unfortunately does not exist in our country; it is welcomed and valued by an audience that is privy to our achievements, an audience that we have essentially nurtured (or are nurturing as we go) with our work and the work of other dedicated groups in Cyprus, usually made of young people, young artists and bands outside the establishment.
And though not large, our audience is loyal (every summer and au- tumn, Axiothea’s courtyard fills with more or less the same people who are confident that this festival will reward them with its quality programme).
I left at the end the most crucial concern for any creator and any crea- tive activity in general: where are the results of a worthy endeavor regis- tered, who takes them in, who puts them to use, especially in education. This breeds troubling thoughts. It is clear that our work (which does not have a commercial or demagogic character) does not register in the con- sciousness of many people, and certainly not in the consciousness of the political and other actors representing various authorities (including the university authorities). It does register, however, in the consciousness of those few, singular and ‘initiated’ (in the sense Cavafy puts into this term) who seek the essence behind the ‘what’ and ‘how’ of every work of art, who are interested to understand what is the thematic area an artist has chosen
8 9
The obvious concern, after twenty years of sailing, a stock-taking of sorts, is whether the ‘wooden ark’ of Axiothea will moor soon or will continue its beautiful journey, strong and enlightened, carrying and creating cultural assets. Creating primarily, as was the case this year with the new pro- duction of the Theatrical Workshop, the world premiere of a hidden jewel that remained unknown for many years. Creating but also promoting in the context of the Cultural Festival other quality productions in all forms of art, which follow identical or similar paths.
* Looking now at the programme of events, I cannot help but making
a special reference to the formidable work Ecce Luminae by Christodou- los Galatopoulos, written in Cyprus’s Central Prison in 1932, which fol- lows the pattern of the epic and the ancient Greek tragedy and adds yet another ground-breaking production to THEPAK’s repertoire. There are many reasons to single out this performance, which shares some common features with the very first production of THEPAK, staged in the academic year 1997/98. Just like the Chronicle of Cyprus by Leontios Machairas, this year’s performance of Ecce Luminae by Christodoulos Galatopoulos is the world premiere of an epic work (narrative but also stage-worthy), largely unknown until 2004.
Along with the protagonists, the kings, princes, queens and princesses, along with the sultans and knights, the Chronicle of Cyprus also presented the people of Cyprus and in particular, the ‘local Romeans’ as Machairas used to call the Greeks of Cyprus: the crofters, the poor craftsmen and the other simple folks with their agonies and plights. It is the fate of these same people that troubles and torments Galatopoulos at another time in the history of the island, the period of colonialism, slavery and harsh taxa- tion, which is no different from the period described by Machairas.
I had shown years ago how Cavafy’s concern for the fate of Cyprus brings him into a dialogue with Machairas. I think that in way this happens also with Galatopoulos. Confined in his cell in the Central Prison of Nicosia, he liberates the powers of an adamant intellectual and unites the voice of Cyprus with the voice of all enslaved peoples in the world, who suffer under colonial regimes, creating Ecce Luminae.
The effort to bring this literary work to stage constitutes a ground-break- ing endeavour based on a comprehensive philological study of Galatopou- los’s entire oeuvre, which highlights the European dimension, multicultural-
to explore and how is the exploration done. These may seem like simple questions but they call for crucial decisions that determine the nature of any artistic work.
I will not refer to the difficulties, which the Axiothea Festival or other similar efforts in our country face. It is no surprise that every effort, which creates something good for society, inevitably generates envy. This is the sweetest feeling of the inept.
* But the wiseman was waiting at the corner. “That’s not the ‘Greatest
Lesson’”, he said. “Since you chose to steal the title of a poem by the great master Sikelianos, a Sicilian by name, let me tell you that the ‘Greatest Lesson’ of the last twenty years boils down to a Sicilian proverb: ‘Chi nasce asino non può morire cavallo’”. Or to put it differently: ‘Don’t make a horse out of the donkey because the first kick it will throw would be at you’.
Michalis Pieris May 2018
Opposite page: Prometheus Bound, study for Ecce Luminae, Christos Lysiotis, THEPAK 2017.
10 11
Στο πλασιο του Διεθνος Συνεδρου «Identities and Education: Comparative Perspectives in an Age of Crisis» της CESE (Comparative Education Society in Europe), το Θεατρικ Εργαστρι του Πανεπιστημου Κπρου παρουσιζει ξαν τη συγκλονιστικ παρσταση «Το σμα του Γιοφυριο», η οποα εδ και 15 χρνια κρατ αμεωτο το ενδιαφρον του θεατρφιλου κοινο.
12 13
ΔΕΥΤΕΡΑ 20:3028/5
Το σμα του Γιοφυριο Θεατρικ Εργαστρι Πανεπιστημου ΚπρουThe Ballad of the Bridge
ΤΗΕPAK
Adaptation, stage direction: Michalis Pieris Music: Evagoras Karageorgis Set and props: Christos Lysiotis Costumes: Εliana Chrysostomou, Marina Kleanthous Choreography: Michalis Pieris Kinesiology: Arianna Ikonomou Light design: Yorgos Koukoumas Production manager, assistant director: Stamatia Laoumtzi
A stage adaptation of some of the most ex- pressive versions of the famous Greek folk ballad “The Bridge at Arta” as preserved in Cyprus, Pontus, Crete, and Epirotic Greece.
With English surtitles
Μουσικ: Ευαγρας Καραγιργης
Σκηνικ: Χρστος Λυσιτης
Eπιμλεια κνησης: Αριννα Οικονμου
Σχεδιασμς φωτισμο: Γιργος Κουκουμς
Μ ON
D AY
2 8
M AY
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣΙΝFO
Πρκειται για μια δραματικ διασκευ στηριγμνη στις πιο εκφραστικς πα- ραλλαγς του γνωστο ελληνικο δημοτικο τραγουδιο «Το Γιοφρι της ρτας» απ την Κπρο, τον Πντο, την Κρτη και την Ηπειρωτικ Ελλ- δα. Κτι παραπνω απ να απολαυστικ θεατρικ δρμενο, η παρσταση αποτελε γνιμη εκπαιδευτικ εμπειρα, αφο δνει την ευκαιρα σε μαθη- τς, φοιτητς και εκπαιδευτικος να λθουν σε επαφ με κρσιμους προ- βληματισμος που προκπτουν απ τη μελτη του δημοτικο τραγουδιο, πως οι διφορες παραλλαγς του διου θματος, καθς και ζητματα που πτονται της ιστορικς, κοινωνικς και ιδεολογικς προοπτικς που διανο- γει η δημιουργικ προσγγιση των δημοτικν μας τραγουδιν. Παρλληλα, παρχεται στον θεατ η δυναττητα να παρακολουθσει μια νετροπη σκη- νικ ερμηνεα του δημοτικο μας τραγουδιο μσα στα συμφραζμενα, τις αναζητσεις και τις συλλογικς απορες, της δικς μας εποχς.
Η μουσικ της παρστασης εκτελεται ζωνταν απ τον συνθτη Ευα- γρα Καραγιργη (λαοτο) και τους μουσικος Γιργο Χπλαρο (βιολ), Χριστινα Αντωνουδιο (κλαρνο) και Χριστδουλο Σαντζικκη (νταολι).
Η παρσταση της Δευτρας, 28 Μαου, συνοδεεται απ αγγλικος υπρτιτλους. Περιορισμνος αριθμς θσεων θα διατεθε στο ευρ κοιν μνο με προκρτηση.
Η παρσταση της Παρασκευς, 1 Ιουνου, πραγματοποιεται ειδικ για τους φλους της Αξιοθας.
14 15
Ο Καραγκιοζοπαχτης Θοδωρς Κωστιδκης – δραματοθεραπευτς, εμψυ- χωτς εργαστηρων θεατρικο παιχνιδιο και συνιδρυτς του project «Κα- ραγκιοΖΕΙΣ παντο!» αφιερωμνο στην τχνη του Καραγκιζη – παρουσι- ζει την κλασικ κωμωδα του Ελληνικο Θετρου Σκιν «Ο Καραγκιζης γιατρς», προσαρμοσμνη στη σγχρονη πραγματικτητα και αισθητικ, με φρσκο μτι αλλ και με σεβασμ στην παρδοση.
Στο ργο αυτ, η Βεζυροπολα πσχει απ μια μυστηριδη, αθερπευτη ασθνεια και ο Πασς αναζητ κθε πιθαν θεραπεα. Ο Χατζηαβτης παρου- σιζει τον Καραγκιζη σαν ικαντατο γιατρ, χωρς ο διος να το ξρει. Μετ απ πεση, ο Καραγκιζης γνεται «γιατρς με το στανι» και επισκπτεται το σερι για να εξετσει τη Βεζυροπολα. ταν τα πργματα περιπλκονται τσο στε να κινδυνεουν λοι, ο Καραγκιζης βρσκει διξοδο με την πονηρι, την εξυπνδα και την καλ του καρδι. Η συνχεια στον μπερντ…
Η παρσταση εναι κατλληλη για ενλικες και παιδι κθε ηλικας.
EIΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
16 17
TEΤΑΡΤΗ 19:4530/5
Ο Καραγκιζης Γιατρς με τον Θοδωρ ΚωστιδκηKaragiozis – The Medicine Man
with Thodoris Kostidakis
A classical comedy of traditional Greek shadow theatre adapted to the modern- day reality and aesthetics and present- ed with a fresh outlook by puppeteer Thodoris Kostidakis. The Vizier’s daughter is suffering from a mysterious illness and the Pasha sends out people to find anyone who might heal her. Unbeknownst to himself, Karagiozis is ad- vertised as a capable medicine man and gets embroiled in one of those mix-ups, which only his shrewdness and good heart can help straighten out. The performance is suitable for children of all ages, as well as for adults.
In Greek. FREE ENTRANCE
The Ballad of the Bridge ΤΗΕPAK
For details see page 12. The performance on June 1, will be only in Greek.
FR ID
AY 1
J U
N E
| 2 0:
30
ΙΝFO
Το μουσικ συγκρτημα Reβetien σχηματστηκε το 2012 και παρουσιζει ρεπερτριο απ την ελληνικ παραδοσιακ μουσικ, το σμυρναικο και το ρεμπτικο τραγοδι, καθς και νες δικς τους συνθσεις και πειραματι- σμος, εξελσσοντας διαρκς τον δικ τους χο.
Οι Reβetien ταξιδεουν το κοιν τους στον χρο και στον χρνο μετα- δδοντας τη μουσικ παρδοση του αστικο λακο τραγουδιο, πως χει αποτυπωθε στους δσκους γραμμοφνου και τις πρτες ηχογραφσεις, με επιρρος απ τους μουσικος δρμους της Ανατολς σε συνδυασμ με αυ- τοσχεδιαστικ στοιχεα προερχμενα απ τη μουσικ της Δσης. Διαθτουν πολ μεγλο, ιδιατερα επιλεγμνο ρεπερτριο και –με την ικαντητ τους να αντιλαμβνονται και να αλληλεπιδρον μουσικ με το κοιν τους– μπο- ρον να μεταβλλουν το μουσικ κλμα απ νοσταλγικ και ρομαντικ, σε κρως δυναμικ και επικοινωνιακ.
χουν εμφανιστε σε πολλς μουσικς σκηνς και φεστιβλ στην Ελλδα και στο εξωτερικ και χουν συνεργαστε με πολλος σημαντικος μουσικος του χρου, πως τον Haig Yazdjian, Σλων Λκκα, Σκοτα-Μηταρκη, κ..
20 21
ΤΡΙΤΗ 20:305/6
Reβetien Reβetien Fotis Vergopoulos: bouzouki, vocals Giannis Zarias: violin, baglamas Avgerini Gatsi: accordion, vocals Kostis Kostakis: guitar, vocals
The up-and-coming Athenian band Reβetien perform songs and themes mostly derived from the rebetiko and the Greek traditional music repertoire, complemented by their own compositions. The band’s nostalgic sound is reminiscent of the gramophone records’ period, often subtly combined with alternate, yet closely related, musical styles of various Eastern Mediterranean and Bal- kan musical traditions. The concert of the Reβetien band is organised in cooperation with the Embassy of Greece to Cyprus.
Φτης Βεργπουλος: μπουζοκι, τραγοδι
Κωστς Κωστκης: κιθρα, τραγοδι
Αυγεριν Γτση: ακορντεν, τραγοδι
Γιννης Ζαρας: βιολ, μπαγλαμς
ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
H συναυλα των Reβetien διοργαννεται σε συνεργασα με την Πρεσβεα της Ελλδας.
Η σπουδαα Ελληνδα ερμηνετρια Αλκη Καγιαλγλου παρουσιζει μια μουσικο-θεατρικ παρσταση βασισμνη στη μεγαλειδη ποιητικ σνθε- ση του Πορτογλου ποιητ Fernando Pessoa υπογεγραμμνη απ το alter ego του, Alvaro de Campos, και σε παλι fados της Λισσαβνας.
Μσα απ την ευρηματικ καλλιτεχνικ προσγγιση της Αλκης Καγια- λγλου να εκτενς κεμενο, που αρχικ ταν προορισμνο μνο για να διαβαστε, μετουσινεται σε να μεγλο τραγοδι. να τραγοδι απραντο πως η θλασσα, που γενν σκψεις, ξυπν τις αισθσεις και επαναφρει στη μνμη την ξεχασμνη τρυφερδα που νιθει κανες ταν ακοει παρα- μθια και τραγοδια της παιδικς ηλικας.
22 23
ΠΕΜΠΤΗ 20:307/6
«Η Θαλασσιν Ωδ του Fernando Pessoa και τα Fados της Εφηβεας μου» | Αλκη Καγιαλγλου Aliki Kayaloglou
Fernando Pessoa’s Ode Marítima and the Fados of my Adolescence
The magnificent poetic composition of the Portuguese poet Fernando Pessoa signed by his alter ego, Alvaro de Campos, artfully combined with old fados of Lisbon and pre- sented by the prominent Greek performer Aliki Kayialoglou. A poetic text transformed into a song infinite like the sea, which raises thoughts, awakens the senses, and brings to mind the sweet- ness of childhood.
Ιδα, σνθεση κειμνου, επιλογ και διασκευ τραγουδιν, ερμηνεα: Αλκη Καγιαλγλου
Διδασκαλα ερμηνεας κειμνου, σκηνοθεσα: Δμος Αβδελιδης
Μετφραση ποιματος: Μαρα Παπαδμα
Μετφραση τραγουδιν: Mi Piedade
TH U
R SD
AY 7
J U
N E
| 2 0:
Η συναυλα της Αλκης Καγιαλγλου τελε υπ την αιγδα της
Πρεσβεας της Πορτογαλας.
The concert of Aliki Kayialoglou is held under the auspices of the Embassy of Portugal to Cyprus.
Μετ απ την εξαιρετικ επιτυχα της στο Θατρο Τχνης και στο Θησεον στην Αθνα, η παρσταση «Αγαμμνονας» των Κωνσταντνου Χατζ και Γιργου Κουμεντκη, με τη Λδα Πρωτοψλτη και τον Γιργο Παπαπαλου επ σκηνς, παρουσιζεται για πρτη και μοναδικ φορ στην Κπρο, στο φιλξενο χρο της Αξιοθας.
Το ργο αποτελε μια συρραφ πνω στον «Αγαμμνονα» του Αισχλου και την «Ιφιγνεια εν Αυλδι» του Ευριπδη. Μσω μιας μουσικς δωματου σε συνδυασμ με τρεις φωνς, δο ηθοποιος και ναν μουσικ (βιολ), ξετυλγεται μπροστ μας το χρονικ της τρωικς εκστρατεας. Εξιστορεται η πορεα του Αγαμμνονα, η αφορμ του πολμου, η θυσα της κρης του, ο διος ο πλεμος, η επιστροφ στο ργος και η τιμωρα που του επιφλασσε η γυνακα του. Πρωταρχικ ατιο η δια η φση του πολμου. Τα γιατ μσα απ τον λγο των δο τραγικν ποιητν.
Ερμηνεουν: Λδα Πρωτοψλτη, Γιργος Παπαπαλου Βιολ: Διονσης Βερβιτσιτης
24 25
ΣΑΒΒΑΤΟ 20:309/6
Aeschylus | Euripides
Director/Light design: Konstantinos Chatzis Music: Giorgos Koumentakis Set and props: Giorgos Bounias Costumes: Vasiliki Sirma Choreography: Christiana Felouka Assistant Director: Melina Gkaza
Two actors, three voices, and a violin unfold the myth of the Trojan War as depicted in Aeschylus’s “Agamemnon” and Euripides’s “Iphigenia in Aulis”.
Cast: Lida Protopsalti, Giorgos Papapavlou Violin: Dionisis Vervitsiotis
In Greek
30
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣΙΝFO
Στο ργο «Ελ Εσκοριλ» του Μισλ Ντε Γκελντερντ συνυφανονται η λακ φλαμανδικ παρδοση των μεταμφισεων, η γαλλικ ποηση και λογοτεχνα, η τχνη των Ελ Γκρκο, Βελσκεθ και νσορ, και η ιστορα του περφημου Εσκοριλ, το παλτι – μοναστρι στην Ισπανα που ζησε ο Φλιππος Β.
Το ργο παραπμπει στον Μεσαωνα της Ιερς Εξτασης και των βασα- νιστηρων. Σ’ να παιχνδι ανταλλαγς ρλων ανμεσα στον βασιλι και τον γελωτοποι του, ο Γκελντερντ υμνε την τχνη του θετρου και την ελευ- θερα της κφρασης. Πρκειται για να ργο με μεγλες εντσεις, στο οποο το κωμικ και το τραγικ στοιχεο διαδχονται το να το λλο, διαμορφ- νοντας μια επικνδυνη ισορροπα. Μιλντας αλληγορικ, ο Γκελντερντ πλθει ναν μθο με διαχρονικ αξα, μεσαιωνικ θος και σκοτειν ατμ- σφαιρα, ο οποος με δηλητηριδη σαρκασμ καταγγλλει την υποκρισα, τον θρησκευτικ φανατισμ, τον υπανθρωπισμ, τον ανθρωποφαγισμ, τον κυνισμ, τη βα, τη δολοφονικ μανα, τον εγωτισμ, τον εκτροχιασμ και τελικ τον παραλογισμ της τυραννικς εξουσας.
Με την παρσταση αυτ, το Παγκπριο Λκειο Λρνακας κρδισε το 3ο Βραβεο στους 29ους Παγκπριους σχολικος αγνες θετρου 2018 που διοργαννονται απ τον Θεατρικ Οργανισμ Κπρου και το Υπουργεο Παι- δεας και Πολιτισμο.
26 27
ΔΕΥΤΕΡΑ 20:3011/6
El Escorial του Michel de Ghelderode Παγκπριο Λκειο ΛρνακαςEl Escorial by Michel de Ghelderode
Pancyprian Lyceum of Larnaca
Stage adaptation/Direction: Ramiro Ramirez Translation: Kostis Skalioras Set & Costumes: The Theatre Company Music: Bernd Alois Zimmermann
A praiseworthy attempt of a group of stu- dents at the Pancyprian Lyceum of Larnaca and their Drama teacher, the Cuban theatre director Ramiro Ramirez, to bring to stage De Ghelderode’s demanding play “El Esco- rial”, which denounces hypocrisy, religious fanaticism, inhumanity, cynicism, violence, egotism, and the absurdity of any tyranny.
In Greek
Η παρσταση παρουσιζεται σε συνεργασα με την Πρεσβεα της Ισπανας.
Μ ΟN
D AY
1 1
JU N
E | 2
0: 30
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣΙΝFO
Το δημοφιλς κυπριακ σχμα Monsieur Doumani παρουσιζει στο κοιν της Αξιοθας την τρτη και δη πολυβραβευμνη δισκογραφικ του δουλει με τον συμβολικ ττλο «Αγκθθιν» που κυκλοφρησε πριν μερικος μνες και πραγματεεται σο ποτ προηγουμνως, τις πολιτικς, κοινωνικς και ακτι- βιστικς ανησυχες και ευαισθησες των μελν του γκρουπ.
Θεματικ τα τραγοδια αντλον μπνευση, μεταξ λλων, απ την αστα- θ πολιτικ κατσταση στο μοιρασμνο νησ της Κπρου και την ανγκη για ειρνη και επαννωση, καθς και απ τα περιβαλλοντικ εγκλματα που δι- απρττονται στο βωμ της οικονομικς ανπτυξης και του κρδους. Μουσικ επιμηκνεται η διθεση για πειραματισμ τσο συνθετικ και ενορχηστρωτι- κ σο και ηχητικ, ανακαλπτοντας καινοργιες σχσεις και ισορροπες σε μελωδα, ρυθμ, αρμονα και χροι, εν η μουσικ γλσσα κτζεται πνω στις συντεταγμνες της κυπριακς παραδοσιακς μουσικς εμβολιασμνης μως με στοιχεα απ πολλ λλα εδη πω&sigmaf
21
«Μγιστον μθημα...»
Εκοσι χρνια ταξιδεει το «ξλο» της Αξιοθας, εκοσι χρνια μπανοντας σε φωτειν και σκοτειν πελγη. Εκοσι χρνια βου και δρσης και δεν λει ακμη ν’ αρξει αυτ το «ξλο». Γιατ εναι «ξλο» που κθε χρνο ανθζει...
…Το ξλο αυτ που δρσιζε το μτωπ μου τις ρες που το μεσημρι πρωνε τις φλβες σε ξνα χρια θλει ανθσει. Πρ’ το, σου το χαρζω- δες, εναι ξλο λεμονις...
Το «ξλο» που αναφρει στην «Κχλη» ο Σεφρης εναι το σπασμνο κουπ που πρσφερε ο φασματικς Ελπνορας στον Οδυσσα, εν το «ξλο» που χρησιμοποι για τη μεταφορ της Αξιοθας ως πλεομενου (κτι που το κανα και σε προηγομενο σημεωμα) προρχεται απ τον Μαχαιρ και τον Κορνρο, μας το προσφρει δηλαδ η μεσαιωνικ και αναγεννησιακ νεο- ελληνικ μας κοιν που χρησιμοποιε τη λξη «ξλο» για το καρβι.
και πηγαννοντα εις το πλαγος εσηκθην ζλη και μεγλη σκλερα, και τα ξλα εχωρστησαν μεσν τους και δεν εδεν ναν τ’ λλον πο ’πγεν.
Μαχαιρς
Eσμωσε το ξλο μου, το ρξιμο γυρεγει: ρθε σ’ αναβαθα νερ και πλιο δεν κιντυνεγει.
Κορνρος
3
κσμου, που στενζουν κτω απ τα αποικιοκρατικ καθεσττα, δημιουρ- γντας το Παγκσμιον σμα.
Η δραματοποησ του η οποα αποτελε μια πρωττυπη προσπθεια βα- σισμνη σε διεξοδικ φιλολογικ μελτη λου του ργου του ποιητ, τονζει την ευρωπακ δισταση, την πολυπολιτισμικτητα, τη λογοτεχνικ αξα αλλ και την ιστορικ σημασα του σματος για την αυτογνωσα και την εμβθυνση της εθνικς ταυττητας του λαο της Κπρου.
* Οι καθοριστικς ννοιες που μας κυβρνησαν στο ταξδι που μας φερε
ως εδ εναι, απ τη σκοπι μας, η απεθυνση και η λογοδοσα, και απ τη σκοπι του δκτη η υποδοχ και η εγγραφ του ργου μας. Δηλαδ: (α) πο απευθνεται η δουλει μας, σε ποιο κοιν· (β) σε ποιους λογοδοτομε (θεω- ρητικ και πρακτικ) ταν δημιουργομε το ργο μας· (γ) ποιο εναι το κοιν που υποδχεται το ργο μας και τλος (δ) αν το ργο αυτ (και τα ποια επι- τεγματ του) εγγρφεται κπου, στη συνεδηση ενς ευασθητου κοινο στο Αρχεο της μνμης και (γιατ χι;) της πολιτεας μσα απ τους θεσμος που ελγχει (π.χ. το εκπαιδευτικ σστημα, κλπ.).
Ως προς το θματα που τθενται εδ, γνωρζουμε και το αποδεχμαστε τι δεν απευθυνμαστε σε πολλος, λογοδοτομε σε λγους, αυτος που γνωρζουν. τσι η υποδοχ του ργου μας δεν γνεται απ το ευρτερο κοιν (αυτ καταναλνει τα σκουπδια που παργει η βιομηχανα του πολιτισμο), οτε καν απ να ευρτερο καλλιεργημνο κοιν που δυστυχς δεν υπρχει στον τπο μας· αλλ γνεται απ να μυημνο στις επιτεξεις μας κοιν το οποο το χουμε εν πολλος κατασκευσει ( το κατασκευζουμε εν προδω) με τη δουλει μας αλλ και με τη δουλει ββαια και λλων ανλογων προσπαθειν που γνονται στον τπο μας, κυρως απ νους ανθρπους, να σχματα που βρσκονται ξω απ το κατεστημνο. Και αν το κοιν αυτ δεν εναι μεγλο, εναι μως πιστ (κθε καλοκαρι και φθινπωρο η Αξιοθα γεμζει απ τους διους πνω κτω ανθρπους οι οποοι εναι ββαιοι τι ο χρος αυτς θα τους ανταμεψει με το ποιοτικ του πργραμμα).
φησα για το τλος την πιο κρσιμη ννοια για κθε δημιουργ εν γ- νει για κθε δημιουργικ δραστηριτητα. Πο εγγρφονται τα αποτελσματα μιας ποιοτικς δουλεις, ποιος τα αφομοινει, ποιος τα αξιοποιε κυρως στο χρο της παιδεας. Εδ οι σκψεις εναι μελαγχολικς. Σγουρα το ργο αυτ (αφο δεν χει εμπορικ δημαγωγικ χαρακτρα) δεν εγγρφεται στη συ-
4 5
Η αυτονητη σκψη, στερα απ εκοσι χρνια πλεσης, σκψη απολογι- σμο, εναι αν το «ξλο» της Αξιοθας θα αρξει θα συνεχσει πμφωτο το ωραο ταξδι, μεταφροντας, αλλ και δημιουργντας πολιτισμικ αγαθ. Δημιουργντας πρωτστως – πως γινε και φτος με την καινορια πα- ραγωγ του Θεατρικο Εργαστηρου, παγκσμια πρτη ενς γνωστου επ πολλ χρνια και κρυμμνου ργου. Δημιουργντας, αλλ και εντσσοντας στο πλασιο του πολιτιστικο φεστιβλ και λλα ποιοτικ ργα, σε λες τις εκφνσεις της Τχνης, τα οποα πορεονται τον διο ανλογο δρμο.
* Κοιτζοντας τρα το πργραμμα πως χει ολοκληρωθε, δεν μπορ να
μην σταθ στο συγκλονιστικ Παγκσμιον σμα του Χριστδουλου Γαλατ- πουλου που προσθτει στο ρεπερτριο του Θ.Ε.ΠΑ.Κ. να νο πρωτοπορια- κ ργο, γραμμνο στις Κεντρικς Φυλακς το 1932, το οποο ακολουθε τη φρμα του πους και της αρχαας ελληνικς τραγωδας. Πολλο εναι οι λγοι που επιβλλουν να σταθομε σε αυτ την παραγωγ που συνδεται μ’ να στοιχεο που εχε χαρακτηρσει την εναρκτρια παραγωγ του Θ.Ε.ΠΑ.Κ. το ακαδημακ τος 1997/98. πως ττε η παρσταση του Χρονικο της Κπρου του Λεοντου Μαχαιρ ταν μια παγκσμια πρτη, τσι και η φετιν παρ- σταση του Παγκσμιου σματος του Χριστδουλου Γαλατπουλου εναι μια παγκσμια πρτη ενς επικο ργου (αφηγηματικο αλλ και δραματικο), εν πολλος γνωστου ως το 2004.
Το Χρονικ της Κπρου, πρα απ τους πρωταγωνιστς, τους ρηγδες, τους πργκιπες, τις ργαινες και τις «πρτζαινες», τους σουλτνους και τους καβαλλρηδες, παρουσαζε και τον λα της Κπρου, ειδικτερα τους «το- πικος ρωμαους» πως ονμαζε τους λληνες της Κπρου ο Μαχαιρς. Ο λας της Κπρου, οι αγωνες του, ο στεναγμς του. Οι «περιβολρηδες» και οι «πτωχο χειροτεχντες», κλπ. Για την τχη αυτο του λαο εναι που αγωνι και παιδεεται και ο Γαλατπουλος σε μιαν λλη στιγμ της ιστορας του νησιο, την περοδο της αποικιοκρατας, της σκλαβις και της σκληρς φορολογας, η οποα δεν διαφρει απ την περοδο που περιγρφει ο Μαχαι- ρς. Εχα δεξει κποτε πς συνομιλε ο Καβφης με τον Μαχαιρ, με βση τον καημ για την τχη της Κπρου. Νομζω τι κτι ανλογο συμβανει και με τον Γαλατπουλο. Κλεισμνος στο κελ του στις Κεντρικς Φυλακς της Λευκωσας, ελευθερνει τις δυνμεις ενς ανυπτακτου διανοομενου και εννει τη φων της Κπρου με τη φων λων των σκλαβωμνων λαν του
“The Greatest Lesson...”
It’s been twenty years since the ‘wooden ark’ of Axiothea began its jour- ney, twenty years since it first set on sailing the high and low seas. Twenty years of effort and achievement are now behind it and yet this ‘piece of wood’ is far from reaching its final destination. Because it flowers every year…
… ‘This wood that cooled my forehead at times when noon burned my veins will flower in other hands. Take it. I’m giving it to you; look, it’s wood from a lemon tree. . .’1
The ‘wood’ that Seferis refers to in Thrush is the broken oar Elpenor’s ghost gave to Odysseus, while the ‘piece of wood’ I use here as a metaphor for Axiothea as a sailing vessel (as I have done in a previous prologue) is derived from Machairas and Kornaros; it is a vestige of Medieval and Re- naissance Greek in which ‘wood’ was a synonym for ship.
and as it was going out to the open sea, there rose a tem- pest and a violent gale, and the ships [‘pieces of wood’ in the original Greek text] were parted one from the other, and none could see where the other had gone.2
Machairas
My wood has gotten near, looking for a place to moor: shallow are the waters here and danger’s far behind.
Kornaros
1 George Seferis: Collected Poems. Translated, Edited and Introduced by Edmund Keeley and Phillip Sherrard. Revised Edition. Princeton University Press. Princeton, New Jersey: 1995. 2 Leontios Makhairas. Recital concerning the Sweet Land of Cyprus entitled ‘Chronicle’. Edited with a translation and notes by R. M. Dawkins. Clarendon Press. Oxford: 1932.
6 7
νεδηση των πολλν και ιδως δεν εγγρφεται στη συνεδηση των πολιτικν αρχντων και σων λλων παραγντων εκπροσωπον τις ποικλες εξουσες (συναριθμ εδ και την πανεπιστημιακ). Εγγρφεται μως στη συνεδηση εκενων των λγων, των ξεχωριστν των «μυημνων» (κατ την καβαφικ ορολογα) που αναζητον την ουσα που βρσκεται πσω απ το «τι» και το «πς» κθε ργου τχνης. Δηλαδ ποια εναι, αφενς, η θεματικ περιοχ που χει προκριθε προς μελτη, και, αφετρου, ποιος εναι ο τρπος με τον οποο γνεται αυτ η μελτη. Αυτ μπορε να μοιζουν απλ ερωτματα, προ- ποθτουν μως κρσιμες αποφσεις που καθορζουν το στγμα κθε καλλι- τεχνικς εργασας.
Δεν θα μιλσω για τις δυσκολες που συναντ η Αξιοθα και λλες ανλογες προσπθειες στον τπο μας. Εναι γνωστ, λλωστε, τι κθε προ- σπθεια που δημιουργε ργο καλ για τον τπο, γενν απαραιττως και τον φθνο. Εναι το πιο γλυκ ασθημα των αναξων.
* Αλλ ο σοφς γροντας περμενε στη γωνα και «δεν εναι αυτ το “Μγι-
στον Μθημα”» επε, «αφο προκρινες να ττοιο ττλο, κλβοντας τον ττλο ενς ποιματος του τερστιου Σικελιανο. Το “Μγιστον Μθημα” της εικο- σαετας εναι αυτ που συμπυκννει μια σικελικ παροιμα: «Chi nasce asino non può morire cavallo». Και με διαφορετικ λγια: «Μην κνεις το γαδορι λογο, γιατ η πρτη κλωτσι που θα ρξει εναι σε σνα».
Μιχλης Πιερς Πρωτομαγι 2018
ism, literary value and historical significance of the work for strengthening the awareness of the people of Cyprus of their national identity.
* The key concepts that governed us in the journey that brought us
here are focus and accountability, from our point of view, and reception and recognition of our work, from the point of view of the recipients. In other words: (a) which is the target audience of what we do; (b) to whom we are accountable (theoretically and practically) for our creative work; (c) which is the audience that acknowledges our effort, and (d) to what ex- tent this effort (and its results, whatever they might be) is being registered somewhere: in the consciousness of a sensitive public, or in the archives of memory, or (why not?) in the annals of the state through the institutions it controls (for instance, the education system).
Having contemplated on these issues, we are fully aware of and accept that our target audience is small, we are accountable to those few who can appreciate what we do. We know that our work is not received by the gen- eral public (which consumes the rubbish produced by the entertainment industry), not even by a wider cultured audience that unfortunately does not exist in our country; it is welcomed and valued by an audience that is privy to our achievements, an audience that we have essentially nurtured (or are nurturing as we go) with our work and the work of other dedicated groups in Cyprus, usually made of young people, young artists and bands outside the establishment.
And though not large, our audience is loyal (every summer and au- tumn, Axiothea’s courtyard fills with more or less the same people who are confident that this festival will reward them with its quality programme).
I left at the end the most crucial concern for any creator and any crea- tive activity in general: where are the results of a worthy endeavor regis- tered, who takes them in, who puts them to use, especially in education. This breeds troubling thoughts. It is clear that our work (which does not have a commercial or demagogic character) does not register in the con- sciousness of many people, and certainly not in the consciousness of the political and other actors representing various authorities (including the university authorities). It does register, however, in the consciousness of those few, singular and ‘initiated’ (in the sense Cavafy puts into this term) who seek the essence behind the ‘what’ and ‘how’ of every work of art, who are interested to understand what is the thematic area an artist has chosen
8 9
The obvious concern, after twenty years of sailing, a stock-taking of sorts, is whether the ‘wooden ark’ of Axiothea will moor soon or will continue its beautiful journey, strong and enlightened, carrying and creating cultural assets. Creating primarily, as was the case this year with the new pro- duction of the Theatrical Workshop, the world premiere of a hidden jewel that remained unknown for many years. Creating but also promoting in the context of the Cultural Festival other quality productions in all forms of art, which follow identical or similar paths.
* Looking now at the programme of events, I cannot help but making
a special reference to the formidable work Ecce Luminae by Christodou- los Galatopoulos, written in Cyprus’s Central Prison in 1932, which fol- lows the pattern of the epic and the ancient Greek tragedy and adds yet another ground-breaking production to THEPAK’s repertoire. There are many reasons to single out this performance, which shares some common features with the very first production of THEPAK, staged in the academic year 1997/98. Just like the Chronicle of Cyprus by Leontios Machairas, this year’s performance of Ecce Luminae by Christodoulos Galatopoulos is the world premiere of an epic work (narrative but also stage-worthy), largely unknown until 2004.
Along with the protagonists, the kings, princes, queens and princesses, along with the sultans and knights, the Chronicle of Cyprus also presented the people of Cyprus and in particular, the ‘local Romeans’ as Machairas used to call the Greeks of Cyprus: the crofters, the poor craftsmen and the other simple folks with their agonies and plights. It is the fate of these same people that troubles and torments Galatopoulos at another time in the history of the island, the period of colonialism, slavery and harsh taxa- tion, which is no different from the period described by Machairas.
I had shown years ago how Cavafy’s concern for the fate of Cyprus brings him into a dialogue with Machairas. I think that in way this happens also with Galatopoulos. Confined in his cell in the Central Prison of Nicosia, he liberates the powers of an adamant intellectual and unites the voice of Cyprus with the voice of all enslaved peoples in the world, who suffer under colonial regimes, creating Ecce Luminae.
The effort to bring this literary work to stage constitutes a ground-break- ing endeavour based on a comprehensive philological study of Galatopou- los’s entire oeuvre, which highlights the European dimension, multicultural-
to explore and how is the exploration done. These may seem like simple questions but they call for crucial decisions that determine the nature of any artistic work.
I will not refer to the difficulties, which the Axiothea Festival or other similar efforts in our country face. It is no surprise that every effort, which creates something good for society, inevitably generates envy. This is the sweetest feeling of the inept.
* But the wiseman was waiting at the corner. “That’s not the ‘Greatest
Lesson’”, he said. “Since you chose to steal the title of a poem by the great master Sikelianos, a Sicilian by name, let me tell you that the ‘Greatest Lesson’ of the last twenty years boils down to a Sicilian proverb: ‘Chi nasce asino non può morire cavallo’”. Or to put it differently: ‘Don’t make a horse out of the donkey because the first kick it will throw would be at you’.
Michalis Pieris May 2018
Opposite page: Prometheus Bound, study for Ecce Luminae, Christos Lysiotis, THEPAK 2017.
10 11
Στο πλασιο του Διεθνος Συνεδρου «Identities and Education: Comparative Perspectives in an Age of Crisis» της CESE (Comparative Education Society in Europe), το Θεατρικ Εργαστρι του Πανεπιστημου Κπρου παρουσιζει ξαν τη συγκλονιστικ παρσταση «Το σμα του Γιοφυριο», η οποα εδ και 15 χρνια κρατ αμεωτο το ενδιαφρον του θεατρφιλου κοινο.
12 13
ΔΕΥΤΕΡΑ 20:3028/5
Το σμα του Γιοφυριο Θεατρικ Εργαστρι Πανεπιστημου ΚπρουThe Ballad of the Bridge
ΤΗΕPAK
Adaptation, stage direction: Michalis Pieris Music: Evagoras Karageorgis Set and props: Christos Lysiotis Costumes: Εliana Chrysostomou, Marina Kleanthous Choreography: Michalis Pieris Kinesiology: Arianna Ikonomou Light design: Yorgos Koukoumas Production manager, assistant director: Stamatia Laoumtzi
A stage adaptation of some of the most ex- pressive versions of the famous Greek folk ballad “The Bridge at Arta” as preserved in Cyprus, Pontus, Crete, and Epirotic Greece.
With English surtitles
Μουσικ: Ευαγρας Καραγιργης
Σκηνικ: Χρστος Λυσιτης
Eπιμλεια κνησης: Αριννα Οικονμου
Σχεδιασμς φωτισμο: Γιργος Κουκουμς
Μ ON
D AY
2 8
M AY
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣΙΝFO
Πρκειται για μια δραματικ διασκευ στηριγμνη στις πιο εκφραστικς πα- ραλλαγς του γνωστο ελληνικο δημοτικο τραγουδιο «Το Γιοφρι της ρτας» απ την Κπρο, τον Πντο, την Κρτη και την Ηπειρωτικ Ελλ- δα. Κτι παραπνω απ να απολαυστικ θεατρικ δρμενο, η παρσταση αποτελε γνιμη εκπαιδευτικ εμπειρα, αφο δνει την ευκαιρα σε μαθη- τς, φοιτητς και εκπαιδευτικος να λθουν σε επαφ με κρσιμους προ- βληματισμος που προκπτουν απ τη μελτη του δημοτικο τραγουδιο, πως οι διφορες παραλλαγς του διου θματος, καθς και ζητματα που πτονται της ιστορικς, κοινωνικς και ιδεολογικς προοπτικς που διανο- γει η δημιουργικ προσγγιση των δημοτικν μας τραγουδιν. Παρλληλα, παρχεται στον θεατ η δυναττητα να παρακολουθσει μια νετροπη σκη- νικ ερμηνεα του δημοτικο μας τραγουδιο μσα στα συμφραζμενα, τις αναζητσεις και τις συλλογικς απορες, της δικς μας εποχς.
Η μουσικ της παρστασης εκτελεται ζωνταν απ τον συνθτη Ευα- γρα Καραγιργη (λαοτο) και τους μουσικος Γιργο Χπλαρο (βιολ), Χριστινα Αντωνουδιο (κλαρνο) και Χριστδουλο Σαντζικκη (νταολι).
Η παρσταση της Δευτρας, 28 Μαου, συνοδεεται απ αγγλικος υπρτιτλους. Περιορισμνος αριθμς θσεων θα διατεθε στο ευρ κοιν μνο με προκρτηση.
Η παρσταση της Παρασκευς, 1 Ιουνου, πραγματοποιεται ειδικ για τους φλους της Αξιοθας.
14 15
Ο Καραγκιοζοπαχτης Θοδωρς Κωστιδκης – δραματοθεραπευτς, εμψυ- χωτς εργαστηρων θεατρικο παιχνιδιο και συνιδρυτς του project «Κα- ραγκιοΖΕΙΣ παντο!» αφιερωμνο στην τχνη του Καραγκιζη – παρουσι- ζει την κλασικ κωμωδα του Ελληνικο Θετρου Σκιν «Ο Καραγκιζης γιατρς», προσαρμοσμνη στη σγχρονη πραγματικτητα και αισθητικ, με φρσκο μτι αλλ και με σεβασμ στην παρδοση.
Στο ργο αυτ, η Βεζυροπολα πσχει απ μια μυστηριδη, αθερπευτη ασθνεια και ο Πασς αναζητ κθε πιθαν θεραπεα. Ο Χατζηαβτης παρου- σιζει τον Καραγκιζη σαν ικαντατο γιατρ, χωρς ο διος να το ξρει. Μετ απ πεση, ο Καραγκιζης γνεται «γιατρς με το στανι» και επισκπτεται το σερι για να εξετσει τη Βεζυροπολα. ταν τα πργματα περιπλκονται τσο στε να κινδυνεουν λοι, ο Καραγκιζης βρσκει διξοδο με την πονηρι, την εξυπνδα και την καλ του καρδι. Η συνχεια στον μπερντ…
Η παρσταση εναι κατλληλη για ενλικες και παιδι κθε ηλικας.
EIΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
16 17
TEΤΑΡΤΗ 19:4530/5
Ο Καραγκιζης Γιατρς με τον Θοδωρ ΚωστιδκηKaragiozis – The Medicine Man
with Thodoris Kostidakis
A classical comedy of traditional Greek shadow theatre adapted to the modern- day reality and aesthetics and present- ed with a fresh outlook by puppeteer Thodoris Kostidakis. The Vizier’s daughter is suffering from a mysterious illness and the Pasha sends out people to find anyone who might heal her. Unbeknownst to himself, Karagiozis is ad- vertised as a capable medicine man and gets embroiled in one of those mix-ups, which only his shrewdness and good heart can help straighten out. The performance is suitable for children of all ages, as well as for adults.
In Greek. FREE ENTRANCE
The Ballad of the Bridge ΤΗΕPAK
For details see page 12. The performance on June 1, will be only in Greek.
FR ID
AY 1
J U
N E
| 2 0:
30
ΙΝFO
Το μουσικ συγκρτημα Reβetien σχηματστηκε το 2012 και παρουσιζει ρεπερτριο απ την ελληνικ παραδοσιακ μουσικ, το σμυρναικο και το ρεμπτικο τραγοδι, καθς και νες δικς τους συνθσεις και πειραματι- σμος, εξελσσοντας διαρκς τον δικ τους χο.
Οι Reβetien ταξιδεουν το κοιν τους στον χρο και στον χρνο μετα- δδοντας τη μουσικ παρδοση του αστικο λακο τραγουδιο, πως χει αποτυπωθε στους δσκους γραμμοφνου και τις πρτες ηχογραφσεις, με επιρρος απ τους μουσικος δρμους της Ανατολς σε συνδυασμ με αυ- τοσχεδιαστικ στοιχεα προερχμενα απ τη μουσικ της Δσης. Διαθτουν πολ μεγλο, ιδιατερα επιλεγμνο ρεπερτριο και –με την ικαντητ τους να αντιλαμβνονται και να αλληλεπιδρον μουσικ με το κοιν τους– μπο- ρον να μεταβλλουν το μουσικ κλμα απ νοσταλγικ και ρομαντικ, σε κρως δυναμικ και επικοινωνιακ.
χουν εμφανιστε σε πολλς μουσικς σκηνς και φεστιβλ στην Ελλδα και στο εξωτερικ και χουν συνεργαστε με πολλος σημαντικος μουσικος του χρου, πως τον Haig Yazdjian, Σλων Λκκα, Σκοτα-Μηταρκη, κ..
20 21
ΤΡΙΤΗ 20:305/6
Reβetien Reβetien Fotis Vergopoulos: bouzouki, vocals Giannis Zarias: violin, baglamas Avgerini Gatsi: accordion, vocals Kostis Kostakis: guitar, vocals
The up-and-coming Athenian band Reβetien perform songs and themes mostly derived from the rebetiko and the Greek traditional music repertoire, complemented by their own compositions. The band’s nostalgic sound is reminiscent of the gramophone records’ period, often subtly combined with alternate, yet closely related, musical styles of various Eastern Mediterranean and Bal- kan musical traditions. The concert of the Reβetien band is organised in cooperation with the Embassy of Greece to Cyprus.
Φτης Βεργπουλος: μπουζοκι, τραγοδι
Κωστς Κωστκης: κιθρα, τραγοδι
Αυγεριν Γτση: ακορντεν, τραγοδι
Γιννης Ζαρας: βιολ, μπαγλαμς
ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
H συναυλα των Reβetien διοργαννεται σε συνεργασα με την Πρεσβεα της Ελλδας.
Η σπουδαα Ελληνδα ερμηνετρια Αλκη Καγιαλγλου παρουσιζει μια μουσικο-θεατρικ παρσταση βασισμνη στη μεγαλειδη ποιητικ σνθε- ση του Πορτογλου ποιητ Fernando Pessoa υπογεγραμμνη απ το alter ego του, Alvaro de Campos, και σε παλι fados της Λισσαβνας.
Μσα απ την ευρηματικ καλλιτεχνικ προσγγιση της Αλκης Καγια- λγλου να εκτενς κεμενο, που αρχικ ταν προορισμνο μνο για να διαβαστε, μετουσινεται σε να μεγλο τραγοδι. να τραγοδι απραντο πως η θλασσα, που γενν σκψεις, ξυπν τις αισθσεις και επαναφρει στη μνμη την ξεχασμνη τρυφερδα που νιθει κανες ταν ακοει παρα- μθια και τραγοδια της παιδικς ηλικας.
22 23
ΠΕΜΠΤΗ 20:307/6
«Η Θαλασσιν Ωδ του Fernando Pessoa και τα Fados της Εφηβεας μου» | Αλκη Καγιαλγλου Aliki Kayaloglou
Fernando Pessoa’s Ode Marítima and the Fados of my Adolescence
The magnificent poetic composition of the Portuguese poet Fernando Pessoa signed by his alter ego, Alvaro de Campos, artfully combined with old fados of Lisbon and pre- sented by the prominent Greek performer Aliki Kayialoglou. A poetic text transformed into a song infinite like the sea, which raises thoughts, awakens the senses, and brings to mind the sweet- ness of childhood.
Ιδα, σνθεση κειμνου, επιλογ και διασκευ τραγουδιν, ερμηνεα: Αλκη Καγιαλγλου
Διδασκαλα ερμηνεας κειμνου, σκηνοθεσα: Δμος Αβδελιδης
Μετφραση ποιματος: Μαρα Παπαδμα
Μετφραση τραγουδιν: Mi Piedade
TH U
R SD
AY 7
J U
N E
| 2 0:
Η συναυλα της Αλκης Καγιαλγλου τελε υπ την αιγδα της
Πρεσβεας της Πορτογαλας.
The concert of Aliki Kayialoglou is held under the auspices of the Embassy of Portugal to Cyprus.
Μετ απ την εξαιρετικ επιτυχα της στο Θατρο Τχνης και στο Θησεον στην Αθνα, η παρσταση «Αγαμμνονας» των Κωνσταντνου Χατζ και Γιργου Κουμεντκη, με τη Λδα Πρωτοψλτη και τον Γιργο Παπαπαλου επ σκηνς, παρουσιζεται για πρτη και μοναδικ φορ στην Κπρο, στο φιλξενο χρο της Αξιοθας.
Το ργο αποτελε μια συρραφ πνω στον «Αγαμμνονα» του Αισχλου και την «Ιφιγνεια εν Αυλδι» του Ευριπδη. Μσω μιας μουσικς δωματου σε συνδυασμ με τρεις φωνς, δο ηθοποιος και ναν μουσικ (βιολ), ξετυλγεται μπροστ μας το χρονικ της τρωικς εκστρατεας. Εξιστορεται η πορεα του Αγαμμνονα, η αφορμ του πολμου, η θυσα της κρης του, ο διος ο πλεμος, η επιστροφ στο ργος και η τιμωρα που του επιφλασσε η γυνακα του. Πρωταρχικ ατιο η δια η φση του πολμου. Τα γιατ μσα απ τον λγο των δο τραγικν ποιητν.
Ερμηνεουν: Λδα Πρωτοψλτη, Γιργος Παπαπαλου Βιολ: Διονσης Βερβιτσιτης
24 25
ΣΑΒΒΑΤΟ 20:309/6
Aeschylus | Euripides
Director/Light design: Konstantinos Chatzis Music: Giorgos Koumentakis Set and props: Giorgos Bounias Costumes: Vasiliki Sirma Choreography: Christiana Felouka Assistant Director: Melina Gkaza
Two actors, three voices, and a violin unfold the myth of the Trojan War as depicted in Aeschylus’s “Agamemnon” and Euripides’s “Iphigenia in Aulis”.
Cast: Lida Protopsalti, Giorgos Papapavlou Violin: Dionisis Vervitsiotis
In Greek
30
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣΙΝFO
Στο ργο «Ελ Εσκοριλ» του Μισλ Ντε Γκελντερντ συνυφανονται η λακ φλαμανδικ παρδοση των μεταμφισεων, η γαλλικ ποηση και λογοτεχνα, η τχνη των Ελ Γκρκο, Βελσκεθ και νσορ, και η ιστορα του περφημου Εσκοριλ, το παλτι – μοναστρι στην Ισπανα που ζησε ο Φλιππος Β.
Το ργο παραπμπει στον Μεσαωνα της Ιερς Εξτασης και των βασα- νιστηρων. Σ’ να παιχνδι ανταλλαγς ρλων ανμεσα στον βασιλι και τον γελωτοποι του, ο Γκελντερντ υμνε την τχνη του θετρου και την ελευ- θερα της κφρασης. Πρκειται για να ργο με μεγλες εντσεις, στο οποο το κωμικ και το τραγικ στοιχεο διαδχονται το να το λλο, διαμορφ- νοντας μια επικνδυνη ισορροπα. Μιλντας αλληγορικ, ο Γκελντερντ πλθει ναν μθο με διαχρονικ αξα, μεσαιωνικ θος και σκοτειν ατμ- σφαιρα, ο οποος με δηλητηριδη σαρκασμ καταγγλλει την υποκρισα, τον θρησκευτικ φανατισμ, τον υπανθρωπισμ, τον ανθρωποφαγισμ, τον κυνισμ, τη βα, τη δολοφονικ μανα, τον εγωτισμ, τον εκτροχιασμ και τελικ τον παραλογισμ της τυραννικς εξουσας.
Με την παρσταση αυτ, το Παγκπριο Λκειο Λρνακας κρδισε το 3ο Βραβεο στους 29ους Παγκπριους σχολικος αγνες θετρου 2018 που διοργαννονται απ τον Θεατρικ Οργανισμ Κπρου και το Υπουργεο Παι- δεας και Πολιτισμο.
26 27
ΔΕΥΤΕΡΑ 20:3011/6
El Escorial του Michel de Ghelderode Παγκπριο Λκειο ΛρνακαςEl Escorial by Michel de Ghelderode
Pancyprian Lyceum of Larnaca
Stage adaptation/Direction: Ramiro Ramirez Translation: Kostis Skalioras Set & Costumes: The Theatre Company Music: Bernd Alois Zimmermann
A praiseworthy attempt of a group of stu- dents at the Pancyprian Lyceum of Larnaca and their Drama teacher, the Cuban theatre director Ramiro Ramirez, to bring to stage De Ghelderode’s demanding play “El Esco- rial”, which denounces hypocrisy, religious fanaticism, inhumanity, cynicism, violence, egotism, and the absurdity of any tyranny.
In Greek
Η παρσταση παρουσιζεται σε συνεργασα με την Πρεσβεα της Ισπανας.
Μ ΟN
D AY
1 1
JU N
E | 2
0: 30
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣΙΝFO
Το δημοφιλς κυπριακ σχμα Monsieur Doumani παρουσιζει στο κοιν της Αξιοθας την τρτη και δη πολυβραβευμνη δισκογραφικ του δουλει με τον συμβολικ ττλο «Αγκθθιν» που κυκλοφρησε πριν μερικος μνες και πραγματεεται σο ποτ προηγουμνως, τις πολιτικς, κοινωνικς και ακτι- βιστικς ανησυχες και ευαισθησες των μελν του γκρουπ.
Θεματικ τα τραγοδια αντλον μπνευση, μεταξ λλων, απ την αστα- θ πολιτικ κατσταση στο μοιρασμνο νησ της Κπρου και την ανγκη για ειρνη και επαννωση, καθς και απ τα περιβαλλοντικ εγκλματα που δι- απρττονται στο βωμ της οικονομικς ανπτυξης και του κρδους. Μουσικ επιμηκνεται η διθεση για πειραματισμ τσο συνθετικ και ενορχηστρωτι- κ σο και ηχητικ, ανακαλπτοντας καινοργιες σχσεις και ισορροπες σε μελωδα, ρυθμ, αρμονα και χροι, εν η μουσικ γλσσα κτζεται πνω στις συντεταγμνες της κυπριακς παραδοσιακς μουσικς εμβολιασμνης μως με στοιχεα απ πολλ λλα εδη πω&sigmaf
