δεκαπενθήμερη εφημερίδα του Κ.Ο. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (μαρξιστικού-λενινιστικού) www.kkeml.gr Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013 χρόνος 31ος φ. 722 1.50€

Σ ε φάση συσσώρευσης και ανακύ-κλωσης των αδιεξόδων του βρί-σκεται το πολιτικό σύστημα, που

δείχνει και πάλι να πιάνει τα όρια του, ναεξαντλεί τις αντοχές του, στην χωρίς τέλοςκούρσα λεηλασίας της χώρας και συντρι-βής των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτωνκαι κατακτήσεων. Αυτό είναι το κύριοζήτημα πίσω από τη δημόσια συζήτηση για

το «χάσμα» κυβέρνησης-τρόικας και όλεςτις σχετικές αναβολές και «καθυστερή-σεις» στην ανακοίνωση των νέων μέτρωνόσον αφορά τη συνέχιση του «προγράμμα-τος».

- Οι ιμπεριαλιστές απαιτούν την χωρίςανάσα συνέχιση της βάρβαρης επίθεσης.Χιλιάδες απολύσεις, διαθεσιμότητες, διά-λυση σε ό,τι απέμεινε σε δωρεάν υγεία και

παιδεία, μαζικές κατασχέσεις σπιτιών μεαπελευθέρωση των πλειστηριασμών, ακό -μα πιο βαθύ φορολογικό μαχαίρι στο λαόκαι τα μικρομεσαία στρώματα που θα απο-τυπωθεί στον προϋπολογισμό και στο νόμογια τα ακίνητα, κλείσιμο ουσιαστικά γιαΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ, ΕΑΣ, είναι τα ζητούμενα γιατο αμέσως επόμενο διάστημα.

Να αντισταθούμε

στην τρομοκρατία του «χαμένου εξαμήνου»!Πάλη ενάντια στο νόμο-πλαίσιο και τις κατευθύνσεις του!

Στο ερώτημα «ποιος καταστρέφει τομέλλον των παιδιών», ας μας επι-τρέψουν οι θρηνούντες που κόπτον-ται για τα εξάμηνά μας, να έχουμεδιαφορετική γνώμη. Γιατί γνωρί-ζουμε πολύ καλά ποιοι είναι αυτοίπου έχουν τσακίσει τις οικογένειεςμας και έχουν κάνει αδύνατο γιατους περισσότερους να μπορούν νασπουδάζουν, όπως ξέρουμε εξίσουκαλά ποιοι θέλουν να πληρώνουμεδίδακτρα και βιβλία, να μην έχουμεσίτιση και στέγαση, να διαγραφό-μαστε.

σελ. 15

Η διπλωματία και τα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια

με πρόσχημα

το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν

Η εσπευσμένη άφιξη την περασμέ-νη Παρασκευή στη Γενεύη πολλώνυπουργών Εξωτερικών είχε αφή-σει να φανεί ότι επίκειται η επί-τευξη μιας συμφωνίας, ωστόσο οιαπαιτήσεις για «περαιτέρω διευ-κρινίσεις επί ορισμένων θεμάτων»που προέβαλε ο γάλλος ΥΠΕΞ,Φαμπιούς, εμπόδισαν να υπάρξειμια τέτοια κατάληξη.

σελ. 16

Τα «δύο άκρα», το εξής ένα

Διατυπώθηκε σειρά απόψεων καιερμηνειών από διάφορες πλευρέςκαι οι οποίες μπορούν να συνοψι-σθούν σε δύο βασικές εκδοχές. Ημια αποδίδει το έγκλημα σε κύ-κλους που συνδέονται με το σύ-στημα (εντός ή και εκτός Ελλάδας)και η άλλη το αποδίδει σε ομάδατου λεγόμενου «αντάρτικου πό -λης». Τώρα το πόσο στεγανά δια-χωρισμένες είναι αυτές οι δυο εκ-δοχές είναι ένα σοβαρό πολιτικόζήτημα

σελ. 20-21

συνέχεια σελ. 2

σελίδες 12-14

40 χρόνια μετά

Ο λαός συνεχίζει τον αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστές και τις κυβερνήσεις τους για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία

Το χάσμα λαού-ιμπεριαλισμού δεν γεφυρώνεται!

Μαζικός αγώνας κόντρα στις αντιδραστικές λύσεις που το σύστημα ετοιμάζει

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

- Το κυβερνητικό κέντρο Σαμαρά-Βενι-ζέλου, με τις κατασκευές για το «πρωτογε-νές πλεόνασμα» και τις λοιπές… «επιτυ-χίες», επιχειρεί να ανταποκριθεί στουςαπαιτούμενους από την τρόικα καταιγιστι-κούς ρυθμούς της επίθεσης αλλά, όπως φαί-νεται από τις μαζικές διαμαρτυρίες εντόςτης ΝΔ και την προϊούσα διάλυση τουΠΑΣΟΚ, δεν διαθέτει την απαιτούμενη συ-νοχή και συγκρότηση για να τα καταφέρει.Οι διαμαρτυρίες αυτές και η οριακή κατά-σταση στο ΠΑΣΟΚ δεν αντανακλούν τίποτεάλλο παρά τους φόβους από τη λαϊκή αγα-νάχτηση που, αν και «ασύνταχτη», είναιδιάχυτη και εκρηκτική ενώ ταυτόχροναείναι φανερό ότι με τα νέα μέτρα θα κοπούνκαι τα τελευταία ίχνη δεσμών των δύοαυτών κομμάτων με τα πάλαι ποτέ μικρομε-σαία στρώματα. Το ερώτημα της «επόμενηςημέρας» (που είναι πια πολύ κοντά), απόπολιτική άποψη, γίνεται πια εξαιρετικάδραματικό και για τα δύο αυτά κόμματα τουσυστήματος. Αυτή είναι και η μόνη πραγμα-τική πολιτική διάσταση που απηχείται στιςντόπιες ενστάσεις που επιζητούν «κατανόη-ση» και βοήθειες από τους προστάτες τους.

-Ω στόσο η τρόικα, δηλαδή οι ιμπεριαλι-στές, δεν δείχνουν και δεν θα δείξουν καμιά«κατανόηση» απέναντι στους υποτελείςτους. Συνεχίζουν και θα συνεχίσουν νααπαιτούν σαρωτικούς ρυθμούς στην επίθε-ση τους οποίους έχουν και τους όρους νατους επιβάλλουν, όταν «απέναντί» τουςέχουν την «διαπραγμάτευση» του Σαμαρά ήσε μια επόμενη φάση τις -ολοένα περισσότε-ρο προσαρμοζόμενες στην κυριαρχία τους-«απαιτήσεις Τσίπρα». Προφανώς, οι ιμπε-ριαλιστές μετρούν με τα δικά τους μέτρα το«μέγεθος Ελλάδα», στο φόντο μιας οξυνό-μενης και παρατεινόμενης παγκόσμιας κρί-σης. Έχουν κάνει τους λογαριασμούς τους–οικονομικούς και πολιτικούς- και έχουναποφασίσει να διαρπάξουν τον πλούτο τηςχώρας και να την καταβυθίσουν εργασιακάκαι κοινωνικά χωρίς ορατό όριο, όσο δενπροκύπτουν άλλα ανησυχητικά για αυτούςκινηματικά και πολιτικά μεγέθη στη χώρα ήστην περιοχή.

Ο ιστορικός αστικός «ρεαλισμός»

Εξάλλου, σε αυτή τη στρατηγική της κα-ταστροφής -που εμπλέκεται και αλληλοτρο-φοδοτείται με τους κρίσιμους γεωπολιτι-κούς ανταγωνισμούς τους στην περιοχή-είναι, έστω και με «βαριά καρδιά», σύμφω-να και τα ντόπια μεγάλα τζάκια. Μπορεί, σεπροηγούμενα χρόνια, να ήλπιζαν σε… άλλαμεγαλεία και ρόλους στα Βαλκάνια, στη Μ.Ανατολή και όπου αλλού. ‘Η έστω να περί-μεναν πως εντός της χώρας θα συνεχίσουντα «μεγάλα έργα» και τα κάθε λογής «μεγά-λα πακέτα και δάνεια», ώστε να θησαυρί-ζουν με αμείωτους ρυθμούς οι μεταπράτες,οι κομπραδόροι και οι μεγαλομιζαδόροι-εθνικοί εργολάβοι! Όμως, το ερώτημα γιαόλους αυτούς που συνιστούν σήμερα τηνάρχουσα τάξη της χώρας, είναι πολύ απλό:

Μπορούν να κάνουν αλλιώς από το να συμ-μορφωθούν ελπίζοντας στη διάσωση τους;Έχουν οικονομικούς, πολιτικούς, στρατιω-τικούς (λέμε τώρα…) όρους, για να αναπτύ-ξουν και να διεκδικήσουν άλλη υπόστασηκαι ρόλο στο πόλεμο όλων εναντίον όλωνπου εξελίσσεται στα πλαίσια της κρίσης;Επειδή, λοιπόν, καλύτερα από όλους οι ίδιοιγνωρίζουν πού βασίζονται οι τράπεζες«τους», ποια είναι και πού στηρίζεται η «πα-ραγωγή τους», ποιος δίνει δουλειές καιελέγχει τον εμπορικό «στόλο τους», απόποιες ταξιδιωτικές οδηγίες μπορεί να τινα-χτεί στον αέρα η «βιομηχανία του τουρι-σμού τους», ποιος ελέγχει το (νατοϊκό)στρατό «τους», τα σύνορα και τα ενδεχόμε-να «θερμών επεισοδίων» μέσα και γύρωαπό τη χώρα, και πολλά άλλα, στο παραπά-νω ρητορικό ερώτημα απαντούν με τον«ιστορικό ρεαλισμό» της υποτέλειας πουχαρακτηρίζει την τάξη τους: Τα συμφέρο-ντα μας είναι αναπόσπαστο κομμάτι τωνεπιδιώξεων των ιμπεριαλιστών της Δύσης.Σε αυτούς ανήκουμε, στο δικό τους πλαίσιοπορευόμαστε, «βλέποντας και κάνοντας».Αυτό σημαίνει πως, ειδικά στις παρούσεςεκρηκτικές συνθήκες, ο «εχθρός λαός»μόνο να «πατάσσεται» επιτρέπεται.

Η άλλη εκδοχή, του ΣΥΡΙΖΑ, να χρησι-μοποιηθεί δηλαδή ο λαός ως «διαπραγμα-τευτικό χαρτί», για να κερδηθούν αμβλύν-σεις από τους ιμπεριαλιστές, είναι προφα-νώς και εύλογα εκτός συζήτησης για μια τέ-τοια τάξη. Αυτό βασικά «διευκρίνισε» ο Σα-μαράς στον Τσίπρα -αλλά και προς κάθε κα-τεύθυνση εντός του συστήματος- στην πρό-σφατη συζήτηση στη Βουλή. Είναι, βέβαια,ένα άλλο ζήτημα, αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑόντως διακατέχεται από τέτοιες «αφέλειες»ή αυτές είναι το τελευταίο που της έχει μεί-νει, για να εμφανίζει στο σχέδιο της και«έναν κάποιο ρόλο» για το λαό…

Μπροστά σε νέες επεμβάσεις

στο πολιτικό σύστημαΜε βάση όλα αυτά, έχει περάσει πια ο

καιρός που η αναπαραγωγή και η ανανέωσητου αστικού πολιτικού σκηνικού και οι κυ-βερνητικές λύσεις γίνονταν με ένα σχετικάομαλό κοινοβουλευτικό τρόπο. Στην περί-πτωση της κυβέρνησης Παπαδήμου, ζήσαμεμια ανοιχτή έξωθεν παρέμβαση, για να «φυ-τευτεί» ένας πρωθυπουργός και να δοθείσυνέχεια στην επίθεση. Αυτή η συνέχεια τηςεπίθεσης είναι η «ομαλότητα» ενώ «ανωμα-λία» είναι η καθυστέρηση της, η ανακοπήτης. Μέτρα προς την ίδια κατεύθυνση πάρ-θηκαν και με την «υπηρεσιακή» κυβέρνησηΠικραμένου, για να αντιμετωπιστεί το ενδε-χόμενο μιας παρόμοιας «ανωμαλίας».

Τώρα, σε όλους τους τόνους, μέσω τηςτρόικας, οι ιμπεριαλιστές ξεκαθαρίζουν καιπάλι πως, πάνω από όλα, πρέπει να συνεχι-στεί κλιμακούμενη η ίδια πολιτική και αυτόείναι η βάση πάνω στην οποία θα πρέπει ναδιαμορφωθούν οι πολιτικές λύσεις. Αναζη-

τούν δηλαδή την ανανέωση-διεύρυνση τηςκυβερνητικής πλειοψηφίας εντός της πα-ρούσας Βουλής -μιας και οι εκλογές περισ-σότερο θα περιπλέξουν μάλλον τα ζητήμα-τα για το σύστημα- και με κάθε πιθανό συν-δυασμό! Οι παρεμβάσεις από τη Die Welt ωςτην Μπακογιάννη είναι αρκετά ωμές καιλειτουργούν καταρχήν ως εκβιασμός προςτον Σαμαρά αλλά δεν είναι μόνο εκβιασμός!Από την άλλη, και όπως ήδη αναφέραμε, οικυβερνητικές ενστάσεις απηχούν ένα πραγ-ματικό πρόβλημα των δύο κυβερνητικώνκομμάτων, σχετικά με το αν μπορούν πράγ-

ματι να περάσουν όλα τα απαιτούμεναμέτρα. Πρόβλημα που ήδη εκφράστηκεανοιχτά με την εκ νέου ελάττωση της κυ-βερνητικής πλειοψηφίας και τους τριγμούςπου επανήλθαν μετά την συζήτηση για τηνπρόταση μομφής. Και βέβαια τα κυβερνητι-κά κόμματα γνωρίζουν πως, σε λίγουςμήνες, έχουν να αντιμετωπίσουν τις διπλέςεκλογές για τις οποίες έχουν κάθε λόγο ναανησυχούν πολύ σοβαρά.

Μια ιδιαίτερη παράμετρος του αδιεξό-δου είναι η ίδια η Χ.Α., με την οποία το σύ-στημα αντιμετωπίζει μια οξεία αντίφαση:Ενώ πρόκειται για σπλάχνο από τα (μαύρα)σπλάχνα του, ενώ πρόκειται για μόρφωμαπρόθυμο να αναλάβει τις πιο βρώμικες καιεγκληματικές δουλειές στην υπηρεσία τουιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου, ενώαυτή καθεαυτή η εκλογική της ανάδειξηαποτελεί μια επιτυχία του συστήματος,όπως φαίνεται, δεν μπορεί άμεσα να χρησι-

μοποιηθεί για τις επείγουσες «κοινοβουλευ-τικές» του (συστήματος) ανάγκες. Η επιχεί-ρηση ελέγχου της και «αναμόρφωσής» τηςπου βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή την αντίφα-ση επιδιώκει να αντιμετωπίσει και ίσως ηδιπλή δολοφονία στο Ν. Ηράκλειο, εκτόςαπό τις άλλες στοχεύσεις της, ενάντια στολαό και στο κίνημα, να θέλει να υπηρετήσειτην επιτάχυνση της διαδικασίας αυτής.

Η δύναμη που «λείπει»

Όλες οι περιπλοκές, τα αδιέξοδα και οιανησυχίες που αντιμετωπίζει το σύστηματης εξάρτησης και της εκμετάλλευσης, προ-ωθώντας τη βάρβαρη επίθεσή του, έχουν ωςβασική τους αιτία έναν παράγοντα ο οποίος«λείπει» από το προσκήνιο των εξελίξεων:το λαό και τη δύναμη των αγώνων του!Αυτός είναι που βρίσκεται αντικειμενικάαπέναντι στην πολιτική τους, αυτόν και ταδικαιώματα του στοχεύουν, αλλά επίσης τηδύναμη των δικών του μαζικών αντιστάσε-ων φοβούνται, μετράνε και σπεύδουν ναπρολάβουν με κάθε τρόπο!

Ενόψει των δικών του ξεσηκωμών καιαντιστάσεων, κατασκευάζουν τη θεωρίατων δύο άκρων, νομοθετούν πως «απαγο-ρεύεται» να αγωνίζεσαι ενάντια σε ΝΑΤΟ,ΕΕ και την πολιτική τους. Όπου βρεθεί καιόπου σταθεί ο Σαμαράς, καταγγέλλει το«πεζοδρόμιο» και την «ανομία» των λαϊ-κών αγώνων. Όλα αυτά συμβαίνουν ενώολοφάνερα σήμερα οι κινητοποιήσεις και οιαγώνες λαού και νεολαίας βρίσκονται πολύκάτω από το επίπεδο που απαιτεί η επίθεση.Οι εργαζόμενες μάζες και η νεολαία δενέχουν συγκροτηθεί πολιτικά, ιδεολογικάκαι οργανωτικά στη βάση της ταξικής ανα-μέτρησης που ήδη εξελίσσεται.

Αυτή η «έμμεση ομολογία» του συστή-ματος για τη μεγάλη δύναμη που κρύβει ολαός και η πάλη του, είναι μια ακόμα διά-ψευση και αιτία απόρριψης της γραμμής τηςσυμμόρφωσης, της υποταγής και της μηπάλης που, με πολλούς τρόπους και μορφές,καλλιεργεί και προωθεί στο λαό και στη νε-ολαία η καθεστωτική-ρεφορμιστική Αριστε-ρά των ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ. Εξάλλου, όσο λείπειαπό την ταξική πάλη η μαζική λαϊκή αντί-σταση, όσο καθυστερεί η συγκρότηση τηςεργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίαςσε μαχόμενη δύναμη, το σύστημα θα κατα-φέρνει να αντιμετωπίζει τα προβλήματάτου, να επιβάλλει ολοένα και πιο πλατιά τηφασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής, ναδιαμορφώνει πολιτικές λύσεις διαχείρισηςπου διαρκώς θα κινούνται σε πιο αντιδρα-στική κατεύθυνση. Και βέβαια, θα προχωρά-ει η επίθεση, η ισοπέδωση των στοιχειωδώνδικαιωμάτων των μαζών, η δραματική επι-δείνωση των όρων ζωής τους.

Αυτό που «λείπει» πρέπει να «υπάρξει»!Η διέξοδος βρίσκεται στο μαζικό αγώνα,στον ξεσηκωμό, στην οικοδόμηση εστιώναντίστασης παντού. Τα 40χρονα της εξέγερ-σης του Νοέμβρη μόνο με αυτή τη γραμμήμπορούν να τιμηθούν και να γιορταστούν!

2 Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Ετήσια Συνδρομή: Εσωτερικού 45 ευρώ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: IBAN: GR81 0110 12900000 12949845 288

Εξωτερικού 65 ευρώ BIC: ETHNGRAA

Προλεταριακή Σημαία Κωδ.3112Εκδόσεις ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ, Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία

Διευθύνεται από Συντακτική Επιτροπή Εκδότης: Γρ. Κωνσταντόπουλος Υπεύθυνος Σύνταξης: Β. Σαμαράς

Εδρα: Εμμ. Μπενάκη 43, 106 81 Αθήνα, Τηλ: 2103303639 Fax: 2103815597 simea@kkeml.gr Θεσ/νίκη, Εγνατία 126 Τηλ: 2310 278978 cpgmlthe@the.forthnet.gr

www.kkeml.gr

εεννιισσχχύύσσττεετηντην εκδοσηεκδοση

Το χάσμα λαού-ιμπεριαλισμού δεν γεφυρώνεται!Μαζικός αγώνας κόντρα στις αντιδραστικές λύσεις που το σύστημα ετοιμάζει

Συνέχεια από τη σελ. 1

Οι διαμαρτυρίες αυτές και η οριακή

κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ δεν αντανα-

κλούν τίποτε άλλο παρά τους φό-

βους από τη λαϊκή αγανάχτηση που,

αν και «ασύνταχτη», είναι διάχυτη

και εκρηκτική ενώ ταυτόχρονα είναι

φανερό ότι με τα νέα μέτρα θα κο-

πούν και τα τελευταία ίχνη δεσμών

των δύο αυτών κομμάτων με τα

πάλαι ποτέ μικρομεσαία στρώματα.

Το ερώτημα της «επόμενης ημέρας»

(που είναι πια πολύ κοντά), από πο-

λιτική άποψη, γίνεται πια εξαιρετικά

δραματικό και για τα δύο αυτά κόμ-

ματα του συστήματος. Αυτή είναι και

η μόνη πραγματική πολιτική διάστα-

ση που απηχείται στις ντόπιες εν-

στάσεις που επιζητούν «κατανόηση»

και βοήθειες από τους προστάτες

τους.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 3Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Από αδιέξοδο σε αδιέξοδο βαδίζει η κυβέρ-

νηση των προθύμων, όσο οι πιέσεις των

ιμπεριαλιστών γίνονται περισσότερο κυνι-

κές και απροκάλυπτες. Ο ένας δηλώνει ότι βγαί-

νουμε πλέον από το μνημόνιο. Ο άλλος μετατρέ-

πει τα μίλια που τους χωρίζουν από τους τροικα-

νούς, σε μέτρα με τη δικιά του μεζούρα, εξαθλίω-

σης ενός ολόκληρου λαού.

Και οι υπάλληλοι των ιμπεριαλιστών αναχω-

ρούν για σκι, αφήνοντας την κυβέρνηση να πα-

ρακολουθεί τα σλάλομ των δυο εταίρων στην

προσπάθεια να χειριστούν την χρεοκοπημένη

χώρα, στον μεταξύ τους ανταγωνισμό για διέξοδο

από την κρίση.

Ολα αυτά θα ήταν ικανά να προκαλέσουν

γέλια και σχολιασμούς από τον κόσμο, αν δεν συ-

νεπάγονταν ακόμη χειρότερες μέρες και μέτρα

για τον καθένα μας.

Ύστερα από μια μομφή που κατέληξε σε ένα

θέατρο κουτσαβακισμού και άφθονο βερμπαλισμό

περί σωτήρων και προδοτών, τα ζητήματα που

αφορούν τους εργαζόμενους επανήλθαν με σφο-

δρότητα. Νέα μέτρα, νέες απολύσεις, νέοι φόροι.

Οι απολύσεις από την αμυντική βιομηχανία και

την ΕΡΤ άραγε θα μπουν στα νούμερα του 2013 ή

του 2014, ώστε να ευημερούν οι αριθμοί; Οι νέοι

απολυμένοι θα το μάθουν τον Δεκέμβρη ή τον

Μάρτη, ώστε να μετριαστούν οι αντιδράσεις; Το

νέο πετσόκομα των συντάξεων αλλά και των μι-

σθών θα γίνει άμεσα ή μέσω φόρων και χαρα-

τσιών; Και, προπαντός, το χαράτσι θα μετονομα-

στεί, ώστε να το “χωνέψουν” οι αντάρτες βου-

λευτές ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ή θα μετακυλιστεί στους δή-

μους, ώστε ο κοσμάκης να κυνηγάει τους δημάρ-

χους και όχι την κυβέρνηση;

Αυτά τα γελοία διλήμματα προσπαθούν να

εφεύρουν οι δυο συνταξιδιώτες της εκποίησης

της χώρας και του εργατικού της δυναμικού

στους ιμπεριαλιστές και το κεφάλαιο, ώστε να

προκύπτει πρωτογενές πλεόνασμα αθλιότητας.

Την ίδια στιγμή που η ανεργία ξεπερνά το 30%,

ενώ στους νέους το 60%, βρίσκεται εκτός παραγω-

γής και άρα βιώνει τον εγκλωβισμό του στο κοινω-

νικό περιθώριο. Την ίδια στιγμή που οι κατασχέσεις

μισθών και συντάξεων συγκλίνουν με τις κατασχέ-

σεις κατοικιών στη δημιουργία ενός νέου φαινομέ-

νου αστέγων, παράλληλα με τα 350.000 νοικοκυ-

ριά που στερούνται ρεύματος και των πολύ περισ-

σότερων που θα παγώνουν λόγω πετρελαίου.

Την ίδια ώρα που η κατάργηση της αργίας της

Κυριακής μαζί με το όριο απολύσεων ολοκληρώ-

νουν μια καταιγιστική διάλυση των εργατικών δι-

καιωμάτων και κατακτήσεων, οι δύο νέοι μονο-

μάχοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ αγωνιούν για το

ποιος θα στηριχτεί και θα πάρει την βούλα από τα

ξένα και ντόπια κέντρα εξουσίας.

Και ναι μεν στο ΠΑΣΟΚ η διαλυτική κατάσταση

φαίνεται πιο εύκολα, φτάνοντας ίσως στα όρια να

πάψει να αποτελεί και κοινοβουλευτική ομάδα,

στην προσπάθεια των βουλευτών του να επιβιώ-

σουν, όμως εξίσου δύσκολη εξελίσσεται και η πο-

ρεία της ΝΔ. Όχι βέβαια γιατί κάποιοι θυμήθηκαν

ότι, αφού ψήφισαν όλα τα μνημόνια, δεν θα “ανε-

χθούν” νέα μέτρα ή να φορολογηθεί το χωράφι και

το μαντρί αλλά γιατί συνειδητοποιούν ότι το suc-

cess story του αρχηγού τους θα τους οδηγήσει στην

ίδια θέση που σήμερα βρίσκεται ο εταίρος τους.

Πρόκειται, λοιπόν, για μια κυβέρνηση που

κρατιέται κυριολεκτικά από τους προστάτες της

και που δεν πρόκειται όχι να τους αντιμιλήσει

αλλά θα πάρει και καινούργια μέτρα, όποτε και

όσα κρίνουν, πριν ή μετά το σκι τους, οι Ευρω-

παίοι ιμπεριαλιστές και το ΔΝΤ. Αυτό οδηγεί στε-

λέχη, όπως η Ντόρα, να προσπαθούν να διασώ-

σουν τη σημερινή κυβέρνηση, έστω και με τσό-

ντες από τη ΔΗΜΑΡ.

Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού φόρεσε και κα-

ουμπόικο χαλινάρι στο Τέξας και διαβεβαίωσε ότι

δεν κάνει χωρίς ευρώ και ΕΕ τους ενδιαφερόμε-

νους, επιχείρησε να αναβαθμίσει την κινηματική

του φορεσιά, διαπιστώνοντας ότι, δυστυχώς,

πρόκειται για άδειο πουκάμισο. Ούτε τα μέλη των

συνιστωσών του δεν έπεισε να χάσουν ένα κυ-

ριακόβραδο στις... επάλξεις του Συντάγματος,

ώστε να συμβάλουν στην “λαϊκή” αναβάπτιση

της νέας του κολοτούμπας-προσαρμογής.

Η ακόμη δεξιότερη μετατόπισή του και η συμ-

μόρφωσή του με τις απαραίτητες ιμπεριαλιστικές

προδιαγραφές δεν δημιουργούν μόνο εσωτερικές

τριβές από κάποιους που κάνουν ότι δεν είχαν υπο-

ψιαστεί αυτές τις πολιτικές κυβιστήσεις που απαι-

τούνται στο στίβο της κυβερνητικής διεκδίκησης,

αλλά το χειρότερο είναι, ότι δεν διαβάζουν το

ρήγμα που, στην πραγματικότητα, χωρίζει όλους

αυτούς από το λαϊκό αίσθημα οργής που έχει παρα-

χθεί. Και είναι χειρότερο, γιατί ακόμη και την πιθα-

νή μετατόπιση ψήφων που μπορεί να προκύψει, τη

θεωρούν ως γεφύρωμα αυτού του ρήγματος, μη

κατανοώντας ότι η λαϊκή στήριξη, ακόμη και μιας

ρεφορμιστικής αριστερής εναλλαγής, απαιτεί

άλλου επιπέδου λαϊκή συνείδηση και άλλου επιπέ-

δου συγκρότηση του εργατικού κινήματος.

Οι αυταπάτες τους -που ίσως ράγισαν με την

αποτυχία της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα- συνά-

δουν με την συνεχή και σταθερή αποστίχοιση πλα-

τειών μαζών γύρω από αυτό το μόρφωμα που δια-

πιστώνουμε όλοι όσοι συμμετέχουμε σε κοινωνι-

κούς και ταξικούς αγώνες. Οι “λύσεις” που προ-

σφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε διάσταση με τα

πραγματικά συμφέροντα των εργαζόμενων, όχι

βέβαια γιατί το υπαινίχθηκε ο Γλέζος αλλά γιατί το

συνειδητοποιούν ολοένα και εντονότερα οι ίδιες.

Την ώρα που διαπιστώνεται περαιτέρω φασιστικο-

ποίηση της δημόσιας ζωής και έγινε φανερό μέσα

στη Βουλή αλλά και στη συνέντευξη του Σαμαρά

στο Mega ότι οι εργατικοί αγώνες, οι λαϊκές αντι-

στάσεις και η Αριστερά βρίσκονται στο στόχαστρο

και είναι ήδη υπό διωγμό, το να μην διαπιστώνει

κανείς το χάσμα ανάμεσα στο εκλογικό ποσοστό

και την κινηματική του δυνατότητα, μόνο ανησυχία

μπορεί να προκαλεί και όχι αισιοδοξία.

Σε ενα τόσο ρευστό και δεξιόστροφο πολιτικό

γήπεδο, αυτός που συνεχίζει να λείπει είναι η

Αριστερά των αγώνων και της ανατροπής. Και

εδώ τα πράγματα γίνονται ακόμη σοβαρότερα,

γιατί η απουσία αυτή επιτρέπει στην όποια κυ-

βέρνηση να αλωνίζει, να επαίρεται ότι περνάει

όποιο μέτρο θέλει, να μετατοπίζει αντιδραστικό-

τερα την κοινωνική πόλωση.

40 χρόνια μετά από την εξέγερση του Πολυτε-

χνείου, προβάλει επιτακτικά η αναγκαιότητα όχι

της επίκλησης μια αόριστης αισιοδοξίας που τείνει

να μας πείσει ότι λίγο ακόμη και έπεσε η κυβέρ-

νηση και σωθήκαμε ή ότι το... μεταβατικό σχέδιο

εξουσίας γίνεται πιο ορατό. 40 χρόνια μετά, το κα-

μπανάκι για την κομμουνιστική Αριστερά, για τις

λαϊκές δυνάμεις δεν σημαίνει τον τελευταίο γύρο

αλλά την εκκίνηση για την οικοδόμηση νέων αντι-

στάσεων, νέων κινηματικών συγκρούσεων που θα

αποτελέσουν τα δικά μας Πολυτεχνεία.

Στα σημερινά αδιέξοδα αυτού του σάπιου συ-

στήματος, γίνεται ακόμη πιο επιτακτική και επεί-

γουσα η ανασυγκρότηση ενός μαχητικού ταξικού

εργατικού κινήματος που θα θέσει στα προτάγμα-

τά του τους ιμπεριαλιστές -όπως τότε- αλλά και

το ντόπιο κεφάλαιο, που ωθούν την συντριπτική

πλειοψηφία στα κάγκελα της εξαθλίωσης, απο-

φασισμένοι να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο γι’

αυτό. Το πραγματικό δίλημμα για τους εργαζόμε-

νους, για το λαό, για την Αριστερά λοιπόν, είναι,

αν θα σταματήσουν αυτήν την εξέλιξη και ακόμη

καλύτερα αν θα την αναστρέψουν.

Να γυρίσουμε τον τροχό

Αποψη

Το θρίλερ που δήθεν έζησε συγκλονισμένη η κοινήγνώμη, πριν από περίπου έναν μήνα, με την“Μικρή Μαρία”, το ξανθό κοριτσάκι που “βρέθη-

κε” να ζει μαζί με Ρομά, φαίνεται να συνεχίζεται ακάθε-κτο, τόσο με ιστορίες, παρόμοιες με αυτή της Μαρίας, να(επαν)έρχονται συνεχώς στο φως όσο και νέες ιστορίεςεγκληματικών ενεργειών, στις οποίες εμπλέκεται άμεσαή έμμεσα η “παραβατική” αυτή φυλή των Ρομά. Ιστορίεςμε θύματα πάντα κάποιον που “θα μπορούσε να είναιένας από εμάς”, σε ρόλο εξιχνιαστή τα πάντα “ευαίσθη-τα” ελληνικά ΜΜΕ και... εκτελεστικό βραχίονα την“αγαθή” ΕΛΑΣ που σπεύδει για την ασφάλεια των πολι-τών της και την αποκατάσταση της φυσικής τάξης πραγ-μάτων, δηλαδή την επιστροφή του μικρού κοριτσιού σεένα περιβάλλον που αντιστοιχεί στα... φυσικά χαρακτη-ριστικά του προσώπου του. Ειδικά για τα ΜΜΕ, μόλιςπου είχαν προλάβει να αναδείξουν τον βαθιά “αντιφασι-στικό” χαρακτήρα τους, με αφορμή τη δολοφονίαΦύσσα και τα όσα γεγονότα επακολούθησαν με τηνΧρυσή Αυγή και να “αναρωτηθούν” με αθωότητα, για τοπώς -παρά τα όσα αποκαλύφθηκαν για την Χρυσή Αυγήκαι τον εγκληματικό χαρακτήρα της οργάνωσής της- οιιδέες της παραμένουν αρεστές σε ένα σημαντικό ποσο-στό του πληθυσμού.

Αυτά, όμως, μέχρι να έρθει η περίπτωση της“μικρής Μαρίας”. Για να ξεσπαθώσουν ξανά και μαζικάόλες τις φασίζουσες, στερεοτυπικές και βαθιά ρατσιστι-κές τους απόψεις στο φοβικό κοινό: του γύφτου πουκλέβει τα παιδιά, που κλέβει γενικώς, του απατεώνα,του εξ αντικειμένου ένοχου. Και μόνο η παρουσία τουξανθού κοριτσιού ανάμεσα στα μελαχρινά, τα σκούρα,αποτέλεσε σκάνδαλο πρώτου βαθμού, γεγονός κινητο-ποίησης του πολιτικού κόσμου, με παρέμβαση μέχρικαι του πρωθυπουργού, αστυνομικές επιχειρήσειςτύπου… CSI όπου η λήψη υλικού DNA, οι προφυλακί-σεις, οι εισβολές στους καταυλισμούς των τσιγγάνων, ηπαράβλεψη των προβλεπόμενων διαδικασιών νομιμο-ποιήθηκαν με μιας στα δελτία των 8, θεωρήθηκανκοινή πρακτική ενάντια στον “άλλο”, τον διαφορετικό,που εισέβαλε στον κόσμο των “λευκών”, των “κανονι-κών”. Το δικαστήριο του συστήματος είχε ήδη κρίνεικαι ενεργήσει για το καλό “όλης” της κοινωνίας καιτου παιδιού φυσικά. Και αυτό είναι αρκετό για ναδικαιολογεί την κάθε ενέργεια…

Φυσικά, για τα υπόλοιπα, τα “σκούρα” παιδιά, τα παι-διά των φαναριών, τα παιδιά των καταυλισμών, το ναδιαβιούν τέτοια ζωή θεωρείται κάτι απολύτως φυσιολο-γικό, οπότε και δεν υπάρχει η σχετική πρόβλεψη. Ίσαίσα, θα πρέπει να ορθώσουν μεγαλύτερα εμπόδια, μεγα-λύτερα τείχη, ώστε να πάψουν να έρχονται σε επαφή μετα “δικά” μας παιδιά. Είτε αυτό αφορά το σχολείο είτεαφορά το νοσοκομείο είτε τελικά τον ίδιο το δημόσιοχώρο. Και αν, ακόμα, αυτή η γκετοποίηση μέσα στουςκαταυλισμούς τους αποτύχει, τότε μπορούμε εν μια νυχτίνα αποφασίσουμε την “μετεγκατάσταση” -βλέπε εκτοπι-σμό- ολόκληρου του καταυλισμού. Ακόμα και αν αυτόςυπήρχε στο σημείο αυτό από παλαιότατων χρόνων (π.χ.Νομισματοκοπείο). Άλλωστε, κάτι τέτοιο είναι στη φύσητων Ρομά: νομάδες, περιηγητές, αποβράσματα που κανείςδε θέλει κοντά του, τελικά, άνθρωποι χωρίς δικαιώματα.Μίλησε κανείς για ρατσισμό;

Με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο η φασιστική ιδεολο-γία χρεώνει τα προβλήματα του λαού στους μετανάστες,έτσι και το σύστημα προσπαθεί να τα χρεώσει σε κάποι-ους άλλους: τα “δικά” μας παιδιά δεν κινδυνεύουν απότην φτώχεια αλλά τους Ρομά, το ίδιο και οι γειτονιές μαςκαι ο δημόσιος χώρος που υποβαθμίζεται διαρκώς. Τοδημόσιο σύστημα Υγείας που δεν “αντέχει” και τους“άλλους”. Τα σχολεία που στοιβάζονται τα παιδιά δεν“αντέχουν” και τους άλλους. Λογική που φυσικά επε-κτείνεται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, όπου Ρομάγίνεται ο καταληψίας, ο απεργός, ο αριστερός, ο κομμου-νιστής, καθένας που διαταράσσει την “εύρυθμη” λειτουρ-γία του συστήματος, που αναζητά και απαιτεί τα δίκιατου. Απέναντι σε αυτόν, τον “εχθρό”, το σύστημα έχεικάθε “νόμιμο” δικαίωμα να λειτουργήσει όπως κρίνει, μεόποια μέσα κρίνει κάθε φορά και καλό θα είναι η κοινω-νία να συνηθίσει την ιδέα και απλά να ελπίζει ο καθέναςατομικά ότι δε θα μπει ποτέ στο ρόλο του… εχθρού. Ηφυλή καλύπτει την ταξικότητα και η ταξικότητα αναζη-τά άλλοθι στη φυλή.

Π.Γ.

Το ξανθό γυφτάκικαι η κατασκευή του εχθρού

ΠΟΛΙΤΙΚΗ4 Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

δημοκρατικά δικαιώματα

Την Τετάρτη 13/11 πραγματοποιήθηκε η δίκη μελών της δημοτικής αρχής και πολιτών τηςΚερατέας, που είχε αναβληθεί στις 7/2/13. Η δίκη αφορούσε τα γεγονότα των ημερών 11-13/12/2010 και βασιζόταν σε ψευδείς καταθέσεις αστυνομικών, οι οποίοι απουσίαζαν στις

7/2, σύμφωνα με τις οποίες οι κατηγορούμενοι παραπέμφθηκαν με πλήθος κατηγοριών… «τρομο-νόμου». (Απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή από κοινού, απόπειρα επικίνδυνης σωματικήςβλάβης κατά συρροή εναντίον αστυνομικών κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους, εμπρησμός απόπρόθεση κατά συναυτουργία, οπλοφορία, οπλοχρησία, προμήθεια και κατοχή εκρηκτικού υλικού,έκρηξη απ’ την οποία μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, αντίσταση από κοινού απόπερισσότερους που φέρουν όπλα κι αντικείμενα απ’ τα οποία μπορεί να προκληθεί σωματικήβλάβη, εγκληματική οργάνωση.) Όλες όμως οι παραπάνω κατηγορίες με τις οποίες επιχειρήθηκενα τρομοκρατηθεί ο λαός της Κερατέας που αγωνιζόταν ενάντια στην εγκατάσταση χωματερήςστον τόπο του δεν μπορούσαν να σταθούν, με αποτέλεσμα οι κατηγορούμενοι να παραπεμφθούνμόνο για το πλημμέλημα της «απείθειας», με εξαίρεση τον πρώην δήμαρχο Σταύρο Ιατρού πουκατηγορήθηκε και για το πλημμέλημα της «αντίστασης κατά της αρχής και της ψυχικής συνέργει-ας και ηθικής αυτουργίας σε αντίσταση και πρόκληση βίαιων επεισοδίων».

Απ΄ τον Σεπτέμβρη του 2012, συνολικά 37 αγωνιστές κάτοικοι σέρνονται σε διάφορες δίκες, πουστηρίζονται σε καταθέσεις των αστυνομικών των ΜΑΤ και αφορούν κατηγορίες πλημμεληματικούχαρακτήρα, όπως «εξύβριση», «αντίσταση κατά της αρχής», κατοχή και χρήση «όπλων» (όπως…πέτρες και ξύλα). Οι δίκες αυτές χαρακτηρίζονται από αθωώσεις ή αναβολές λόγω των κατασκευ-ασμένων και αστοιχείωτων κατηγοριών αλλά και της μαζικής συμπαράστασης που αναπτύσσεταιπρος τους κατηγορούμενους. Πίσω απ΄ τις διώξεις αυτές όμως βρίσκεται η μόνιμη πολιτική επιλο-γή της εκάστοτε πολιτικής διαχείρισης του συστήματος να ποινικοποιήσει τους λαϊκούς αγώνες καιαντιστάσεις, φτάνοντας να τους χαρακτηρίζει μέχρι και «εγκληματικούς», όπως κάνει σήμερα μετον αγώνα του λαού της Χαλκιδικής.

Πέθανε από καρκίνοκαι χωρίς ιατρικήαγωγή ο αφγανόςμετανάστης Νεζάμ Χακιμί

Την αθλιότητα των

«Κέντρων Φιλοξενίας» (!) και

την καταπίεση και περιθωριο-

ποίηση των μεταναστών που

κρατούνται εκεί ανέδειξε ξανά

με τραγικό τρόπο ο θάνατος

στις 4/11 του αφγανού μετα-

νάστη Νεζάμ Χακιμί στο

«Κέντρο κλειστής Φιλοξενίας

Αλλοδαπών Κορίνθου». Ο

Χακιμί έπασχε από καρκίνο,

αλλά καθ’ όλο το διάστημα

που κρατούνταν στο Κέντρο

δεν του παρεχόταν ούτε καν η

στοιχειώδης θεραπεία. Μετα-

φέρθηκε στο Νοσοκομείο

«Ευαγγελισμός» κατά το

τελευταίο στάδιο της ασθένει-

ας… Την ουσιαστική αυτή

δολοφονία κατήγγειλε με ανα-

κοίνωσή της η αφγανική κοι-

νότητα. Το «περιστατικό» αυτό

βέβαια δεν είναι το μοναδικό

ούτε το πρώτο. Εκτός απ΄ τις

απόπειρες αυτοκτονίας από

απελπισία –αλλά και τις ίδιες

τις αυτοκτονίες στα Κέντρα

αυτά– τον περασμένο Ιούλη

ένας άλλος μετανάστης, ο

Μοχάμεντ Χασάν, έχανε τη

ζωή του από AIDS. Σε συνθή-

κες όπου η παντελής έλλειψη

υγειονομικής περίθαλψης και

υποδομών στοιχειώδους υγιει-

νής, η άθλια σίτιση αλλά και η

τρομοκρατία, το ξύλο των

αστυνομικών δεσμοφυλάκων

κι οι απειλές, με αποδέκτες

ακόμα και μικρά παιδιά, είναι

νόμος.

Αυτή τη «μοίρα» επιφυλάσ-

σουν για τους

μετανάστες–θύματα της ιμπε-

ριαλιστικής επέλασης όπου γης

αλλά και της αιματηρής καπι-

ταλιστικής εκμετάλλευσης, οι

ίδιοι που διαλύουν καθημερινά

την περίθαλψη και την υγεία

και για τον ελληνικό λαό, οι

ίδιοι που καρατομούν τα στοι-

χειώδη δικαιώματά του σ’ όλα

τα επίπεδα.

Κρούσμα τρομοκράτησηςμέλους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Το Σάββατο 9/11 ο Δημή-

τρης Τσίτκανος, μέλος του

Πανελλαδικού Συντονιστικού

της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ανακάλυψε

κάτω από το κάθισμα του

συνοδηγού του αυτοκινήτου

του μία συσκευή κινητού τηλε-

φώνου κολλημένη με μονωτι-

κή ταινία. Αντιπροσωπεία της

ΑΝΤΑΡΣΥΑ έκανε διάβημα δια-

μαρτυρίας στην εισαγγελέα

υπηρεσίας Αθηνών και στο

αστυνομικό τμήμα Καλλιθέας.

Σε μια περίοδο όπου οργιάζουν

Νέα δίκη με στόχο τον αγώνα του λαού της Κερατέας

Τέσσερεις αγωνιστές πολιτικοί πρόσφυ-γες απ΄ την Τουρκία και το Κουρδι-στάν, οι Ahmet Düzgün Yüksel,

Erdoğan Çakır, Hasan Bıber και MehmetYayla, συνεχίζουν την απεργία πείνας πουξεκίνησαν στις 24 του Σεπτέμβρη στις φυλα-κές Κορυδαλλού όπου κρατούνται, με αίτηματη μη έκδοσή τους. Ο δικηγόρος AhmetDüzgün Yüksel κινδυνεύει να εκδοθεί στηΓερμανία, ο εργάτης Erdoğan Çakır στη Γαλ-λία, αλλά και οι δύο είναι πιθανό από εκεί ναεκδοθούν στη συνέχεια στην Τουρκία, ηοποία έχει ζητήσει επίσης την έκδοση τουποιητή, συγγραφέα και συνδικαλιστή HasanBıber και του αγωνιστή Mehmet Yayla. Οτελευταίος δικαιώθηκε μετά από απόφασητου Εφετείου της Αθήνας, που απέρριψε στις4/11 το αίτημα έκδοσής του στην Τουρκία,αλλά συνεχίζει την απεργία πείνας σε ένδει-ξη συμπαράστασης προς τους άλλους αγωνι-στές.

Στις 7/11, μετά από εισαγγελική εντολή, οMehmet Yayla κι ο Erdoğan Çakır μεταφέρθη-καν βίαια στο Νοσοκομείο Ασκληπιείο Βούλας

για αναγκαστική νοσηλεία, την οποία όμωςαρνούνται. Ήταν τέτοιο το μέγεθος της κρατι-κής τρομοκρατίας που ασκήθηκε, ώστε ναπροσαχθούν για «εξακρίβωση στοιχείων»συγγενείς των απεργών πείνας αλλά καικόσμος που συμπαραστεκόταν σ΄ αυτούς καιβρισκόταν στο προαύλιο του νοσοκομείου,ενώ απειλήθηκε με σύλληψη κι ο γραμματέαςτου Σωματείου των εργαζομένων του Νοσο-κομείου, για ανακοίνωση αλληλεγγύης προςτους απεργούς πείνας που εξέδωσε.

Οι τούρκοι και κούρδοι αγωνιστές διώ-χθηκαν στην Τουρκία, στη Γερμανία καιστη Γαλλία για την πλούσια πολιτική, κοι-νωνική και συνδικαλιστική δράση που ανέ-πτυξαν, ενώ έχουν υποστεί και πολύχρονεςφυλακίσεις. Η κατάστασή της υγείας τουςκρίνεται πλέον εξαιρετικά κρίσιμη. Ταυτό-χρονα, σε ένδειξη συμπαράστασης, απ΄ τις15 του Οκτώβρη έχει ξεκινήσει απεργίαπείνας στο Σύνταγμα και η αγωνίστριαFadik Adıyaman, που είναι μέλος τουTAYAD (Σύλλογος Αλληλεγγύης στις οικο-γένειες των πολιτικών κρατούμενων).

Μετά τις επανειλημμένες αστυνομικές επι-χειρήσεις και προσαγωγές αγωνιστώνπολιτικών προσφύγων στο Σύνταγμα, μετη γελοία κατηγορία της «ρύπανσης», ηFadik συνεχίζει την απεργία πείνας σταγραφεία της «Επιτροπής Αλληλεγγύης γιατους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρ-κία και το Κουρδιστάν». Η ελληνική κυβέρ-νηση, πιστή στις εντολές των ιμπεριαλιστι-κών αφεντικών Η.Π.Α. και Ε.Ε., συνεργάζε-ται με το αντιδραστικό τουρκικό κράτοςενάντια στους τούρκους και κούρδους αγω-νιστές πολιτικούς πρόσφυγες στη χώραμας. Η τρομοκρατική επιχείρηση σε βάροςτους, με την εμπλοκή και της Ιντερπόλ, μεπροσαγωγές και συλλήψεις, δίκες καιαστυνομικές επιχειρήσεις σε γραφεία αλλάκαι απαγωγές κι εκδόσεις, μετράει ήδηδέκα μήνες. Το λαϊκό κίνημα στη χώρα μαςπρέπει να αντιταχθεί αποφασιστικά στηνεπιχείρηση αυτή και να απαιτήσειΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΣΥΛΟ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣΠΡΟΣΦΥΓΕΣ.

Συνεχίζουν την απεργία πείνας οι τούρκοι και κούρδοι αγωνιστές

Να μην εκδοθεί κανείς! Να τους δοθεί πολιτικό άσυλο!

οι παρακολουθήσεις και το

φακέλωμα αλλά και τα «κρού-

σματα» προσωπικής τρομοκρά-

τησης αγωνιστών (περιπτώ-

σεις Παναγιωτόπουλου ή

Γουρλά), μπορεί κανείς ν’

αμφιβάλλει πως πρόκειται για

μία ακόμα απόπειρα τρομο-

κράτησης, σε φάση φασιστικο-

ποίησης της πολιτικής του

συστήματος;

Ξανά με τον κίνδυνοαπέλασης τα θύματα της επίθεσης στη Νέα Μανωλάδα

Τέσσερεις μετανάστες

εργάτες γης, απ΄ τους 200 που

τον περασμένο Απρίλη είχαν

δεχθεί επίθεση με κυνηγετικά

όπλα κι είχαν τραυματιστεί απ’

τους μπράβους της εταιρείας

Βαγγελάτος Α.Ε. στα φραουλο-

χώραφα της Νέας Μανωλάδας

Ηλείας, όταν ζήτησαν τα

δεδουλευμένα τους, βρίσκο-

νται, σύμφωνα με καταγγε-

λίες, σε διαδικασία απέλασης,

γιατί συνελήφθησαν χωρίς τα

νομιμοποιητικά έγγραφα. Κι

αυτό παρά τις κυβερνητικές

υποσχέσεις κάποιων μηνών

πριν πως δεν θα απελαθεί

κανένας απ αυτούς. Μια

τέτοια εκδοχή δεν πρέπει

βέβαια να εκπλήσσει κανέναν,

όταν η κυβέρνηση και η

κυρίαρχη πολιτική υπηρετεί

την εργοδοτική τρομοκρατία

και γεννά τη ρατσιστική βία.

Να μην απελαθεί κανείς! Δου-

λειά και δικαιώματα στους

έλληνες και μετανάστες εργά-

τες!

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ 5Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Οι αγώνες της εργατικής τάξης για την καθιέρωση της κυριακάτικης αργίας

Ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας

Με την κήρυξη πανελ-

λαδικής απεργίας

στον κλάδο του εμπο-

ρίου την Κυριακή 3 Νοέμβρη

και αγωνιστικές κινητοποιήσεις

σε διάφορες πόλεις της χώρας,

δόθηκε μια ακόμη απάντηση

στην κυβερνητική επιχείρηση

κατάργησης της κυριακάτικης

αργίας. Ήταν η μέρα που

έμπαινε σε εφαρμογή ο νόμος

4177/2013 που ψηφίστηκε τον

περασμένο Ιούλη και προβλέπει

τη δυνατότητα λειτουργίας των

μεγάλων καταστημάτων (άνω

των 250 τ.μ.) για 7 Κυριακές το

χρόνο και των μικρών καταστη-

μάτων έως και όλες τις Κυρια-

κές του χρόνου. Μια εξέλιξη

που αποτελεί μεγάλη πρόκληση

για τους εμποροϋπαλλήλους οι

οποίοι βλέπουν τα δικαιώματά

τους να καταστρατηγούνται

σταθερά και το ωράριό τους να

εξελίσσεται πλέον σε... μη ωρά-

ριο.

Παρ’ όλα αυτά, τόσο η συμ-

μετοχή στην απεργία όσο και

στις συγκεντρώσεις δεν ήταν

αυτό που θα έπρεπε. Στην

Αθήνα, στο κάλεσμα της Ομο-

σπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων

στο Σύνταγμα ανταποκρίθηκαν

κάποιες εκατοντάδες κόσμου

από τους οποίους αρκετοί δεν

ήταν εμποροϋπάλληλοι. Στη

συγκέντρωση συμμετείχε με

οργανωμένο μπλοκ η Ταξική

Πορεία και ο Σύλλογος Υπαλλή-

λων Βιβλίου Χάρτου, ο οποίος

προηγουμένως είχε προχωρήσει

σε αποκλεισμό των βιβλιοπωλεί-

ων «Ιανός» και «Παπασωτηρί-

ου».

Αντίστοιχη ήταν και η συγκέ-

ντρωση του Συλλόγου Εμποροϋ-

παλλήλων, που ελέγχεται από το

ΠΑΜΕ και ο οποίος καλούσε -

όπως ήταν αναμενόμενο- σε

ξεχωριστή συγκέντρωση μερικά

τετράγωνα παρακάτω(!), έξω

από τα γραφεία του συλλόγου.

Μάλιστα, η πορεία του Συλλό-

γου Εμποροϋπαλλήλων αποδεί-

χτηκε και ιδιαίτερα... ευέλικτη,

στην προσπάθειά της να αποφύ-

γει την πορεία των συγκεντρωμέ-

νων του Συντάγματος!!!

Πεσμένη, όμως, ήταν και η

αγοραστική κίνηση, καθώς -αν

εξαιρέσει κανείς τον εμπορικό

πεζόδρομο της Ερμού και τα

μεγάλα εμπορικά κέντρα-

παντού τα μαγαζιά -όσα είχαν

ανοίξει- ήταν άδεια ή είχαν ελά-

χιστο κόσμο.

Στην Πάτρα, τα πράγματα

ήταν αρκετά καλύτερα από

άποψη μαζικότητας, πράγμα

στο οποίο βοήθησε και η από-

φαση του εμπορικού συλλόγου

να μην ανοίξουν τα καταστήμα-

τα. Εκατοντάδες εργαζομένων

συμμετείχαν στις απεργιακές

συγκεντρώσεις και στις περι-

φρουρήσεις, με στόχο να εμποδί-

σουν τη λειτουργία μερικών

μεγάλων καταστημάτων όπως

τα Ζάρα, Καρφούρ και Πράκτι-

κερ και να καταγγείλουν τη

μεθόδευση κάποιων επιχειρήσε-

ων που εξανάγκασαν τους εργα-

ζόμενούς τους να πάνε μία και

δύο ώρες νωρίτερα από τις έντε-

κα που ξεκινούσε το κυριακάτι-

κο ωράριο, προκειμένου να

αποφύγουν τις απεργιακές

περιφρουρήσεις.

• Συνολικά, αυτό που ανέ-

δειξαν αυτές οι πρώτες κινητο-

ποιήσεις είναι ότι χρειάζεται

να δοθεί μεγάλη και σκληρή

μάχη για να μην περάσει αυτό

το μέτρο. Και η κατάσταση

στην οποία βρίσκεται σήμερα ο

κλάδος των εμποροϋπαλλήλων

δεν εμπνέει και μεγάλη αισιοδο-

ξία. Από τη μια, η διασπαστική,

αυτιστική τάση του ΠΑΜΕ που

ελέγχει το Σύλλογο και, από την

άλλη, η ηγεσία της Ομοσπον-

δίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων που

πηγαίνει από υποχώρηση σε

υποχώρηση, όχι μόνο δεν συμ-

βάλλουν στην ανασυγκρότηση

του κλάδου αλλά στην παραπέ-

ρα αποσυγκρότησή του. Είναι

χαρακτηριστικό ότι λίγες μέρες

πριν την απεργία η Ομοσπονδία

ήρθε σε συμφωνία με την ΕΣΕΕ

του Κορκίδη για υπογραφή

νέας συλλογικής σύμβασης, και

ενώ ο Κορκίδης για εβδομάδες

αλώνιζε στα ΜΜΕ απαιτώντας

μειώσεις μισθών 13%. Είναι

εύκολο, λοιπόν, να αντιληφθεί

κανείς το τι είδους συλλογική

σύμβαση θα είναι αυτή. Μία

σύμβαση με μειώσεις μισθών η

οποία θα παρουσιαστεί από την

Ομοσπονδία ως θετικό βήμα

γιατί διέσωσε το θεσμό της συλ-

λογικής σύμβασης.

Ο κλάδος των εμποροϋπαλ-

λήλων, λοιπόν, πρέπει να προε-

τοιμαστεί διπλά: Τόσο ενάντια

στην κατάργηση της κυριακάτι-

κης αργίας όσο και ενάντια στις

νέες μειώσεις μισθών που θα

έρθουν και ως επιστέγασμα του

«κοινού μετώπου» μικρομεσαίων

εμπόρων και των εργαζομένων

τους ενάντια στην κατάργηση

της κυριακάτικης αργίας.

Στα τέλη του 19ου αιώνα η βιομηχανι-κή ανάπτυξη στην Ελλάδα περνά σεένα ανώτερο στάδιο, ενώ παράλληλα

κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα εργα-τικά σωματεία. Το 1879 ιδρύεται ο «Αδελφι-κός Σύνδεσμος Ξυλουργών του ΝαυπηγείουΣύρου», σηματοδοτώντας μια πρώτη διάθε-ση για την οργανωμένη διεκδίκηση καλύτε-ρων όρων εργασίας. Κάτι που έγινε πράξημε την κήρυξη απεργίας από τους εργάτεςστα ναυπηγεία την ίδια περίοδο. Ακολου-θούν οι εργάτες στα βυρσοδεψεία, όπου -μεταξύ άλλων- διεκδικούν την αύξηση τωνμεροκάματων, τη μείωση των ωρών εργα-σίας και την κατάργηση της δίωρης δουλει-άς της Κυριακής, που την έλεγαν «αγγα-ρεία» καθώς δεν την πληρώνονταν.

Το 1882 οι τυπογράφοι της Αθήναςκατεβαίνουν σε απεργία, ιδρύουν σωματείο

και αποφασίζουν να μη δουλεύουν τιςΚυριακές. Το 1883 οι μεταλλωρύχοι τουΛαυρίου απεργούν με αιτήματα το ανέβα-σμα των μεροκάματων, τη θέσπιση μέτρωνασφαλείας ώστε να μην σκοτώνονται οιεργάτες και την κατάργηση της δουλειάςτης Κυριακής.

Παρατηρούμε, λοιπόν, πως η καθιέρωσητης κυριακάτικης αργίας αποτελεί αναπό-σπαστο αίτημα των πρώτων εργατικώνδιεκδικήσεων.

Λίγο αργότερα το εργατικό κίνημασυναντά τις σοσιαλιστικές ιδέες και το 1893καλέστηκε η πρώτη ανοικτή συγκέντρωσητης Εργατικής Πρωτομαγιάς. Μάλιστα, επει-δή η 1η Μάη του 1893 έπεφτε ημέρα Σάββα-το, οι διοργανωτές αποφάσισαν να γιορτά-σουν την Παγκόσμια Ημέρα της ΕργατικήςΤάξης την επομένη, 2 Μάη που ήταν Κυρια-

κή «όπου οι εργάται θα δυνηθώσι να λάβω-σι μέρος σ' αυτήν». Στη συγκέντρωση υιοθε-τήθηκε ψήφισμα όπου -μεταξύ άλλων-κάνει λόγο για την απαγόρευση της εργα-σίας των ανηλίκων, την καθιέρωση τουοκταώρου, της σύνταξης και της κυριακάτι-κης αργίας. Οι πρωτεργάτες της συγκέντρω-σης συλλαμβάνονται σταδιακά και βασανί-ζονται.

Η δεκαετία που ακολούθησε συγκλο-νίστηκε από έντονους εργατικούς αγώ-νες. Η οργανωμένη διεκδίκηση από τηνεργατική τάξη προβλημάτισε τουςαστούς. Ήδη από το 1890 υπάρχουν από-ψεις στις εφημερίδες της εποχής για τηναντιμετώπιση του εργατικού ζητήματος.Το 1906, ο βουλευτής και μετέπειτα πρω-θυπουργός Δ. Γούναρης, επισημαίνει πως,εάν η πολιτεία ψηφίσει νόμους προστα-

τευτικούς της εργασίας, τότε η χώρα μαςδε θα συγκλονίζεται όπως αλλού από τηνπάλη των τάξεων. Ενδεικτική των προ-βληματισμών της εποχής είναι η απάντη-ση του Ελ. Βενιζέλου όταν οι εργοδότεςζήτησαν να μην ψηφιστούν τα εργατικάνομοσχέδια: «Κύριοι, αν δεν κάνουμε σήμε-ρα τας νομίμους υποχωρήσεις εις τους εργα-ζομένους, αύριον θα μας πάρουν με επανά-στασιν πολύ περισσότερα».

Η κυριακάτικη αργία καθιερώνεται μενόμο το Δεκέμβρη του 1909 και άρχισε ναεφαρμόζεται την πρώτη Κυριακή του νέουχρόνου, 4 Ιανουαρίου1910.

Μπορεί, λοιπόν, ο... θεός να αναπαύθηκεστους ουρανούς την έβδομη ημέρα τηςΔημιουργίας, έμελλε όμως από την εργατι-κή τάξη με τους αγώνες της να γίνει πράξηστη γη!

Ο κλάδος των εμποροϋπαλλήλων, λοιπόν, πρέπει να προετοιμαστεί διπλά: Τόσο ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας όσο και ενάντια στις

νέες μειώσεις μισθών που θα έρθουν και ως επιστέγασμα του «κοινού μετώπου» μικρομεσαίων εμπόρων και των εργαζομένων

τους ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ6 Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Για ποιον χτυπά η καμπάνα;Ή ποιος θα πάρει τη σκυτάλη των αγώνων;

Ηκυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη

να ξεδιπλώσει το κομμάτι της επί-

θεσης που αφορά τόσο τους εργαζό-

μενους στον δημόσιο τομέα της περίθαλψης

όσο και τις ίδιες τις δομές αυτού του τομέα.

Η προετοιμασία μάλλον φτάνει προς το

τέλος της, με ανοιχτά 3 μέτωπα: την πρωτο-

βάθμια περίθαλψη (ΕΟΠΥΥ, κέντρα υγείας

κλπ), τα τρία ψυχιατρικά νοσοκομεία

(ΔΑΦΝΙ, ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ στην Αθήνα και

ψυχιατρικό Θεσσαλονίκης) και τα δεκάδες

επαρχιακά νοσοκομεία ανά την επικράτεια

που σχεδιάζεται να κλείσουν.

Ως τώρα, βιώσαμε τα δύο πρώτα κύματα

αυτής της επίθεσης, με το κλείσιμο όλων

των νοσοκομείων του ΙΚΑ αρχικά και το

λουκέτο σε άλλα 5 του ΕΣΥ στη συνέχεια (3

στη Θεσσαλονίκη και 2 στην Αττική) ενώ σε

τροχιά κλεισίματος βρίσκονται ακόμη 2

στην Αθήνα. Γι’ αυτό το ζήτημα έχουμε ανα-

φερθεί εκτενώς μέσα από τις στήλες της

Προλεταριακής Σημαίας.

Έχει καταστεί ήδη φανερό -τα κυβερνη-

τικά στελέχη φροντίζουν να το υπενθυμί-

ζουν συνεχώς- ότι τρόικα, κεφάλαιο και

κυβέρνηση θεωρούν πολυτέλεια την ύπαρ-

ξη των σημερινών δομών περίθαλψης,

συνακόλουθα και τον αριθμό των εργαζομέ-

νων σε αυτές. Έτσι, οι πολιτικές αποφάσεις

που οριστικοποιούνται αυτές τις ημέρες θα

κινούνται στις δύο γνωστές πλέον κατευ-

θύνσεις: την διάλυση των δομών και τις

διαθεσιμότητες-απολύσεις των εργαζομέ-

νων. Ταυτόχρονα, τίθεται πλέον καθαρά

και παστρικά η κατάργηση στην περίθαλψη

εκατομμυρίων κατοίκων της χώρας μας, με

ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μια σειρά μέτρα και

πολιτικές που ξεκίνησαν να εφαρμόζονται

εδώ και χρόνια έχουν δώσει ένα ικανοποιη-

τικό αποτέλεσμα για τις δυνάμεις του

συστήματος. Όμως, αυτό σήμερα δεν αρκεί

και ζητούν ακόμα περισσότερα. Για την

ακρίβεια, θέλουν να τελειώσουν μ΄αυτό που

γνώρισε ο λαός ως δικαίωμα στην περίθαλ-

ψη και “υποχρέωση” του κράτους και να

μετακυλίσουν το κόστος αναπαραγωγής της

εργατικής δύναμης, ή καλύτερα της ανθρώ-

πινης ύπαρξης, στους ίδιους τους εργαζόμε-

νους και το λαό, με το ανάλογο φυσικά

κόστος. Για όσους έχουν, εννοείται...

Για τον ΕΟΠΥΥ και τους 10.000 περίπου

εργαζόμενους σ’ αυτόν, δεν αφήνεται περι-

θώριο καμιάς παρερμηνείας. Σχεδιάζονται

το κλείσιμο ή η δραματική μείωση των

δομών του και η διαθεσιμότητα-αξιολόγη-

ση-απολύσεις του συνόλου του προσωπικού

του. Ο υπουργός Υγείας ήδη προεξοφλεί, ότι

ακόμη και γιατροί θ’ απολυθούν, “γιατί δεν

τους χρειάζεται το σύστημα”. Για τους υπό-

λοιπους, τα “στοιχήματα” έχουν τελειώσει

και αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο άμε-

σων ή έμμεσων απολύσεων. Το πώς ακρι-

βώς θα διαχειριστεί ό,τι απομείνει είναι ένα

ζήτημα, πάντως οι ως τώρα προθέσεις δεί-

χνουν καθαρά τον ιδιωτικό τομέα που επε-

κτείνεται ταχύτατα, περιμένοντας το μεγά-

λο πλιάτσικο. Οι μεγάλες ταμπέλες με τον

τίτλο ΕΟΠΥΥ που ξεφυτρώνουν σαν τα

μανιτάρια δίπλα από τις κατά τόπους

EUROMEDICA, ΒΙΟΪΑΤΡΙΚΗ κλπ, μαρτυρούν

προς τα πού πάνε τα πράγματα.

Ήδη ανακοινώθηκαν γύρω στις 1.000

διαθεσιμότητες εργαζομένων από τα ψυχια-

τρεία για το άμεσο διάστημα ενώ τα νοσο-

κομεία αυτά αναμένεται να κλείσουν το

αργότερο στο τέλος του 2014. Στη φορά των

πραγμάτων είναι και ο “ξαφνικός θάνατος”

τύπου ΕΡΤ, που μπορεί να σημάνει ακόμα

περισσότερες συνέπειες για ασθενείς και

εργαζόμενους. Τάδε έφη Ζέτα Μακρή, σε

συνάντηση με τα διοικητικά συμβούλια των

σωματείων των δύο ψυχιατρικών νοσοκο-

μείων της Αττικής. Και να σκεφτεί κανείς

ότι οι διάφορες παράλληλες δομές (ξενώ-

νες, οικοτροφεία κλπ) μένουν οσονούπω

χωρίς πόρους, αφού “ολοκληρώθηκαν” η

περιβόητη ψυχιατρική μεταρρύθμιση και

αποσυλοποίηση.

Για τα επαρχιακά νοσοκομεία, οι προθέ-

σεις και οι πολιτικοί σχεδιασμοί έχουν ως

στόχο το κλείσιμο δεκάδων (πάνω από

50!), με το καταιγιστικό “επιχείρημα”, ότι

είναι πάρα πολλά. Κυβέρνηση και “επιστή-

μονες υγείας” (σε διατεταγμένη υπηρεσία

και με το αζημίωτο) “οραματίζονται” μόνο

ένα επαρχιακό νοσοκομείο σε κάθε πρω-

τεύουσα νομού. Τώρα, εάν κάποιος ασθε-

νής δεν προλαβαίνει καν να φτάσει σ’

αυτό, μικρή σημασία έχει. Ας μην υπήρχαν

βουνά, θάλασσες και άλλα φυσικά εμπόδια.

Ή, ακόμα καλύτερα, ας είχε το σχετικό

“παραδάκι” να σώσει εαυτόν. Όλα, άλλω-

στε, έχουν την τιμή τους σ’ αυτή την κοι-

νωνία.

Με δεδομένη, λοιπόν, την βούληση των

δυνάμεων του συστήματος να προχωρή-

σουν την επίθεσή τους, είναι απαραίτητος

όρος να οργανωθεί η “απέναντι πλευρά”, οι

εργαζόμενοι και ο λαός. Εκτιμάμε ότι η επί-

θεση αυτή θα ξετυλιχθεί και πάλι σαλαμω-

τά. Η κυβέρνηση θα αποφασίσει ποιο κομ-

μάτι θα την δεχθεί πρώτο. Σε κάθε περίπτω-

ση, έχουμε ήδη μπει σ’ αυτή την τροχιά.

Είναι ενθαρυντικό ότι ήδη, σε διάφορες

περιοχές της χώρας, έχει ξεκινήσει μια δια-

δικασία τόσο συζήτησης όσο και πρωτοβου-

λιών-συντονισμών πάλης. Ένα πρώτο

πεδίο παρέμβασης είναι η πλατιά ενημέρω-

ση του κόσμου για το τί πρόκειται να συμ-

βεί. Παράλληλα έχουν υπάρξει ήδη κινητο-

ποιήσεις, με κεντρικό στόχο να μην κλεί-

σουν τα νοσοκομεία σε διάφορες περιοχές.

Το κρίσιμο, κατά τη γνώμη μας, ζήτημα

είναι να μπουν στον αγώνα αυτό, πέρα από

υγειονομικούς, πλατιές λαϊκές μάζες. Γιατί

το θέμα της υγείας και της περίθαλψης

αφορά όλο το λαό.

Οι δυνάμεις της Αριστεράς πρέπει να

πρωτοστατήσουν στον ξεσηκωμό του

κόσμου, στην συγκρότηση και οργάνωση

της πάλης του για την υπεράσπιση του

δικαιώματός του στην περίθαλψη, που επι-

χειρείται να καταργηθεί. Οι ίδιες δυνάμεις

οφείλουν να στηρίξουν τον αγώνα των

υγειονομικών για το δικαίωμά τους στη

δουλειά. Ω στόσο, η μέχρι τώρα στάση των

ηγεσιών των δυνάμεων αυτών δεν υπήρξε

ενθαρυντική.

Από τη μεριά μας, θα κάνουμε ό,τι είναι

δυνατόν, τόσο σε επίπεδο επαρχιακό ή γει-

τονιάς όσο και στους συγκεκριμένους εργα-

σιακούς χώρους, για ν’ απαντηθεί, επ’ ωφε-

λεία εργαζομένων και λαού, η νέα αυτή επί-

θεση. Με ξεκάθαρους στόχους, λογική και

πρακτική συντονισμού διευρυμένου δυνα-

μικού, χωρίς αποκλεισμούς. Δεν περισσεύει

κανείς, αρκεί να το θέλει.

Για όλα αυτά θα επανέλθουμε σύντομα.

Είναι ενθαρυντικό ότι ήδη, σε διάφορες περιοχές της χώρας, έχει ξεκινήσει μια διαδικασία

τόσο συζήτησης όσο και πρωτοβουλιών-συντονισμών πάλης. Ένα πρώτο πεδίο παρέμβα-

σης είναι η πλατιά ενημέρωση του κόσμου για το τί πρόκειται να συμβεί. Παράλληλα

έχουν υπάρξει ήδη κινητοποιήσεις, με κεντρικό στόχο να μην κλείσουν τα νοσοκομεία σε

διάφορες περιοχές. Το κρίσιμο, κατά τη γνώμη μας, ζήτημα είναι να μπουν στον αγώνα

αυτό, πέρα από υγειονομικούς, πλατιές λαϊκές μάζες. Γιατί το θέμα της υγείας και της πε-

ρίθαλψης αφορά όλο το λαό.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ 7Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Συνέδριο ΑΔΕΔΥ:

Πώς να το δει κανείς;

Σε μια περίοδο που ξεδι-

πλώνεται η επίθεση κυβέρ-

νησης και τρόικας ενάντια

στους εργαζόμενους στον δημόσιο

τομέα, πραγματοποιείται το Συνέ-

δριο της ΑΔΕΔΥ, στα τέλη του

μήνα.

Ένα συνέδριο που, απ' ότι

όλα δείχνουν, δεν πρόκειται να

συνεισφέρει στους αγώνες που

διεξάγονται σε χώρους του Δημο-

σίου και αυτό ως αποτέλεσμα της

γραμμής συμβιβασμού και υποτα-

γής της ηγεσίας της ανώτατης

συνδικαλιστικής οργάνωσης των

δημοσίων υπαλλήλων.

Το βασικό άγχος των κυρίαρ-

χων παρατάξεων, σε τέτοιου εί-

δους διαδικασίες, παραμένει η

εκλογική καταγραφή. Είναι χαρα-

κτηριστικό ότι, στα τελευταία συ-

νέδρια της συνομοσπονδίας, πολύ

λίγος χρόνος αφιερώνεται στην

ουσία της πολιτικής και συνδικα-

λιστικής αντιπαράθεσης που φυ-

σιολογικά θα έπρεπε να είναι το

βασικό επίδικο, σε συνδυασμό

φυσικά με τον προβληματισμό για

την οργάνωση του αγώνα των δη-

μοσίων υπαλλήλων απέναντι

στην συνεχώς κλιμακούμενη

αντεργατική επίθεση και την συ-

νακόλουθη επιδείνωση της θέσης

τους.

Ακόμα πιο χαρακτηριστική

υπήρξε η στάση της ΑΔΕΔΥ

στους αγώνες του πρόσφατου

διαστήματος, όπου όχι μόνο δεν

έκανε κάτι για την συνολικοποίη-

σή τους αλλά αντίθετα έκανε ό,τι

περνούσε απ’ το χέρι της για την

απομόνωση και την υπονόμευσή

τους. Τόσο στο ζήτημα της επίθε-

σης στους υγειονομικούς όσο και

στους εκπαιδευτικούς, η στάση

της υπήρξε από αδιάφορη ως

εχθρική και αυτό δεν προοιωνίζει

τίποτα το θετικό για το μέλλον.

Η αντανάκλαση των προβλη-

μάτων που αντιμετωπίζει συνολι-

κά το πολιτικό σκηνικό είναι

ίσως κάτι που θα φανεί μέσα στο

συνέδριο. Το πώς θα εμφανιστούν

οι παρατάξεις, τι συμμαχίες θα γί-

νουν, αν θα υπάρξει διαφοροποί-

ηση τμημάτων τους, είναι «ενδια-

φέροντα» ζητήματα.

Σε κάθε περίπτωση, δεν ανα-

μένονται «ανατροπές», κυρίως

από άποψη ουσίας. Αυτές μπο-

ρούν να πραγματοποιηθούν μόνο

αλλού, στους χώρους δουλειάς

και τους κλάδους που έχουν στο-

χοποιηθεί και όπου η αντίσταση

και η διεκδίκηση είναι όρος ζωής

πλέον. Ίσως τότε τα συνέδρια της

ΑΔΕΔΥ να αποκτήσουν κάποια

αξία, έστω και εξ αντανακλάσε-

ως.

Αλλά αυτό είναι ζήτημα των

αγωνιστών συνδικαλιστών που

θα παρέμβουν μέσα στο συνέδριο

να το θέσουν, αναδεικνύοντας

αυτήν την κυρίαρχη και καθορι-

στική πλευρά.

Εκλογές στην ΕΛΜΕ Χαλκιδικής

Συγκροτήθηκε στην ΕΛΜΕ Χαλκι-δικής η «Πρωτοβουλία Αγώνα»,ένα συνδικαλιστικό σχήμα που

θα παρέμβει στις εκλογές της 19ηςΝοέμβρη αλλά και στοχεύει να κάνειαισθητή την παρουσία του στα σχολείατου νομού το επόμενο διάστημα.

Στόχος της Πρωτοβουλίας αυτήςείναι η ανάδειξη μιας διαφορετικήςκατεύθυνσης στο εκπαιδευτικό συνδι-καλιστικό κίνημα, μακριά από λογικέςανάθεσης, με τη στήριξη των απεργια-κών επιτροπών και επιτροπών αγώναπου δημιουργήθηκαν το προηγούμενοδιάστημα, κόντρα σε απόψεις συμμετο-χής σε συνδιοικητικά όργανα.

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευ-τικών συμμετέχουν στην «Πρωτοβου-λία Αγώνα».

Παραθέτουμε μερικά αποσπάσματααπό το κείμενο που μοιράζεται στουςσυναδέλφους.

Ο ελληνικός λαός, τα τελευταία χρό-

νια, βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπος

με μια άνευ προηγουμένου βάρβαρη επί-

θεση από την κυβέρνηση που εκτελεί

πιστά τις εντολές των ιμπεριαλιστών της

ΕΕ και του ΔΝΤ. Η μεγάλη πλειοψηφία

του λαού μας βρίσκεται αντιμέτωπη με

τη φτώχια, την ανεργία και τις απολύ-

σεις, τα χαράτσια, τη βαριά φορομπηχτι-

κή πολιτική, την κατάργηση της δωρεάν

περίθαλψης. Η εξαθλίωση είναι γύρω μας

και τη βιώνουν όλο και περισσότερες

οικογένειες. Η επίθεση όμως κλιμακώνε-

ται διαρκώς και φαίνεται να μην έχει

σταματημό…

Ο κλάδος μας βρίσκεται σε μια κρίσι-

μη καμπή. Κατακτήσεις και δικαιώματα

χρόνων σαρώνονται. Η μόνιμη και στα-

θερή εργασία είναι παρελθόν. Ήδη υπάρ-

χουν συνάδελφοί μας σε διαθεσιμότητα

και πολύ σύντομα θα είναι απολυμένοι.

Και είμαστε ακόμα στην αρχή. Η κακόφη-

μη αξιολόγηση θα έρθει σύντομα να λει-

τουργήσει ως ακόμη ένα εργαλείο σ’ αυτή

την κατεύθυνση. Να δημιουργήσει κλίμα

τρόμου στους εκπαιδευτικούς, να τους

υποχρεώσει να υποταχθούν πλήρως στις

αντιεκπαιδευτικές επιταγές του υπουρ-

γείου και εν τέλει να νομιμοποιήσει τις

επερχόμενες απολύσεις…

Το Νέο Λύκειο που ετοιμάζουν είναι

ένα εξεταστικό κάτεργο για τους μαθητές,

με ακόμα μεγαλύτερους ταξικούς φραγ-

μούς. Στόχος της κυβέρνησης και των

τροϊκανών αφεντικών της είναι να πετα-

χτούν μαζικά μαθητές από το Λύκειο.

Ταυτόχρονα καταργούν ολόκληρους

τομείς από την τεχνική εκπαίδευση και

στέλνουν τους μαθητές στα ΣΕΚ-ΙΕΚ,

δηλαδή στην κατάρτιση. Προετοιμάζουν

τα παιδιά μας για σύγχρονους δούλους,

μέσω της «μαθητείας» που είναι απλήρω-

τη εργασία…

Η κατάσταση του συνδικαλιστικού

κινήματος γενικότερα αλλά και στο

χώρο της εκπαίδευσης, είναι αποτέλε-

σμα της χρόνιας παραλυτικής και ξεπου-

ληματικής λογικής των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ,

που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν, ώστε ο

κλάδος να μείνει αδρανής στις απανω-

τές επιθέσεις. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης,

όμως, έχουν και οι αποπροσανατολιστι-

κές λογικές που ουσιαστικά προπαγανδί-

ζουν την υποταγή και ισχυρίζονται ότι

αγώνες ενάντια στις απολύσεις δεν μπο-

ρούν να γίνουν: «αν δεν μπαίνει το ζήτη-

μα της λαϊκής εξουσίας» (ΠΑΜΕ) ή «αν

δεν γίνει γενική πολιτική απεργία» ή

«αν δεν επενδύσουμε σε μια αριστερή

κυβέρνηση» (ΣΥΝΕΚ)…

Η συμμετοχή μας στις εκλογές της

ΕΛΜΕ στις 19 Νοέμβρη θέλει να αναδεί-

ξει την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός

ρωμαλέου σωματείου με αγωνιστικό

προσανατολισμό, που θα οργανώνει τους

αγώνες και θα προωθεί τη μαζική συμ-

μετοχή των συναδέλφων. Κόντρα σε

λογικές ανάθεσης, με τη στήριξη των

επιτροπών αγώνα, να δείχνει σε όλους

ότι ο μόνος δρόμος είναι αυτός της αντί-

στασης. Να πείθει καθημερινά τους

συναδέλφους ότι οι αγώνες, όταν έχουν

σωστό προσανατολισμό, διάρκεια και

αποφασιστικότητα, μπορούν να είναι

νικηφόροι.

Εκλογές για ΔΣ στο Σύλλογο Πρωτοβάθμιας Καρδίτσας

Το κύριο χαρακτηριστικό αυτώντων εκλογών ήταν καταρχήν ηανατροπή των προηγούμενων

συσχετισμών δυνάμεων σε επίπεδοΔ.Σ. Για πρώτη φορά από κτήσεως τουσυλλόγου έχουμε στο τιμόνι συνδυα-σμό εκτός των κυβερνητικών ΔΑΚΕκαι ΔΗΣΥ (ΠΑΣΚ).

Η ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ, η οποία απο-τελεί μετεξέλιξη του ψηφοδελτίου«ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ» που πήρε μέρος στιςεκλογές του 2011, δραστηριοποιείταιστο πλαίσιο του ενωτικού αγωνιστι-κού σχήματος της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.

Αυτή η εξέλιξη είναι αποτέλεσματης προσπάθειας χρόνων, μέσα απόκαθημερινές πρωτοβουλίες και αγωνι-στικές δράσεις, αλλά και της επαφήςμας με τους δασκάλους σε κάθε σχο-λείο. Στο πρόσωπό μας οι εκπαιδευτι-κοί είδαν τους συνεπείς αγωνιστές πουμπορούσαν να τους εμπιστευθούν, ενώπαράλληλα έστρεφαν την πλάτη τουςστους συνδικαλιστές «καριέρας» οιοποίοι τους χρησιμοποιούσαν για τηνπροσωπική τους ανέλιξη και βόλεμα…(να σημειωθεί ότι δύο κατά σειρά πρό-εδροι του συλλόγου (ΔΑΚΕ) μεταπήδη-σαν σε βουλευτικά γραφεία του νομούμας.)

Όμως, παρ’ όλη την επιτυχία τηςεκλογής μας και την ανατροπή τωνσυσχετισμών σε επίπεδο Δ.Σ., μένειπολύς δρόμος για την πραγματικήανατροπή στη βάση. Τα χρόνια τηςανάθεσης, της ταξικής συνεργασίας,της συνδιοίκησης και συνδιαχείρισης

επέφεραν καίρια πλήγματα και στοσωματείο μας όπως και στον κόσμο. Οσυνδικαλισμός κατάντησε εμπόδιοαντί εργαλείο, ενώ η λογική της ανά-θεσης παραμένει κυρίαρχη. Χρειάζε-ται σοβαρή και επίμονη προσπάθειαδημιουργίας των σωματείων που θαοργανώσουν την αντίσταση και τησύγκρουση με τον απέναντιΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟ αντίπαλο. Για νααπαντηθεί η επίθεση που βρίσκεται σεεξέλιξη και η συνέχειά της (αξιολόγη-ση-απολύσεις-κατάργηση οργανικό-τητας-διάλυση των σχολείων και χτύ-πημα του δικαιώματος των παιδιώντου λαού στη μόρφωση) χρειάζεται ναπάρει πραγματικά ο κόσμος τηςεκπαίδευσης την υπόθεση στα χέριατου, να συσπειρωθεί στο σωματείοτου και συλλογικά να δώσει τη μάχηπου δεν μπορεί ούτως ή άλλως νααποφύγει.

Το αποτέλεσμα των εκλογώνμάς θέτει επιτακτικά το καθήκον ναοργανώσουμε αυτή την πάλη, με ό,τι

αυτό συνεπάγεται. Ξέρουμε ότι απέ-ναντί μας θα έχουμε τις καθεστωτι-κές δυνάμεις (ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ-ΠΑΣΚ),αλλά –όπως φάνηκε και στη συνέ-λευση που προηγήθηκε- και τηνΕΣΑΚ-ΔΕΕ η οποία συμμετείχε στομέτωπο επίθεσης απέναντί μας,ξεπερνώντας μάλιστα τα όρια τηςπολιτικής αντιπαράθεσης, κινούμενηστα πλαίσια του χυδαίου, πράγμαπου δείχνει το ήθος αλλά και τααδιέξοδά τους.

Τα δύσκολα είναι μπροστά, ηαντιμετώπισή τους επείγει και τοδυναμικό της ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ, έχο-ντας κατακτήσει θέση και ρόλο στησυνείδηση αλλά και στους αγώνεςτων εκπαιδευτικών, θα συνεχίσει μεκαλύτερους όρους να συμβάλλει στησυσπείρωση και οργάνωση της βάσηςτου κλάδου, χειραφετώντας τουςπαραπέρα από τις καθεστωτικέςπαρατάξεις και χτίζοντας το σωμα-τείο και το συνδικαλισμό που απαιτεί-ται.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

παρατάξεις 2013 2011ψήφοι έδρες ψήφοι έδρες

ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ 250 4 133 2ΔΑΚΕ 194 3 280 4ΔΗΣΥ (ΠΑΣΚ) 98 1 131 2ΕΣΑΚ-ΔΕΕ 90 1 121 1

ΛΕΥΚΑ/ΑΚΥΡΑ 57

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ8 Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Νίκη στο δίκαιο αγώνα των καθαριστριών!

Σε κινητοποιήσεις βρίσκονται εδώ και

ένα μήνα οι απολυμένες καθαρί-

στριες του υπουργείου Οικονομικών

με συνεχείς συγκεντρώσεις στο υπουργείο

και τη Βουλή. Οι 595 καθαρίστριες είναι σε

διαθεσιμότητα από τις 18 Σεπτέμβρη, ύστε-

ρα από Κοινή Υπουργική Απόφαση των

Στουρνάρα και Μητσοτάκη με την οποία

καταργούνται και οι 595 οργανικές και προ-

σωρινές θέσεις στην καθαριότητα, καλυμ-

μένες και κενές. Πρόκειται για αορίστου

χρόνου εργαζόμενες τετράωρης απασχόλη-

σης που δούλευαν στο υπουργείο, σε εφο-

ρίες, σε τελωνεία και στο Γενικό Λογιστήριο

του Κράτους.

Στις 16 Οκτώβρη, στην πανελλαδική

τους κινητοποίηση, συγκεντρώθηκαν το

πρωί στο υπουργείο Οικονομικών και

πορεύτηκαν προς το υπουργείο Διοικητι-

κής Μεταρρύθμισης, με νέα συγκέντρωση

το απόγευμα που κράτησε μέχρι αργά τη

νύχτα. Από τότε έδειξαν την αποφασιστι-

κότητά τους να αγωνιστούν για το δικαί-

ωμα στη δουλειά, έχοντας καθαρό ότι το

ενδεχόμενο να "μετακινηθούν στις υπη-

ρεσίες καθαριότητας άλλων υπουργείων"

δεν ήταν παρά φούμαρα των στελεχών

της κυβέρνησης που προσπάθησαν να τις

αποτρέψουν από τη συνέχιση των κινητο-

ποιήσεων. Άλλωστε, οι προθέσεις του

υπουργείου για εργολαβοποίηση της

καθαριότητας είχαν ήδη εκφραστεί με

υπομνήματα προς τις διευθύνσεις των

υπηρεσιών σε όλη την Ελλάδα που τους

ζητούσαν να κάνουν "έρευνα αγοράς" για

ιδιωτικά συνεργεία καθαρισμού. Καλώ-

ντας σε συμπαράσταση εργαζόμενους και

ανέργους, οι καθαρίστριες ξεκαθάρισαν

ότι δεν θα χαρίσουν τη δουλειά τους και

ότι θα βρίσκονται κάθε μέρα έξω από το

υπουργείο μέχρι να ανακληθούν οι απο-

λύσεις.

Την Τρίτη 5 Νοέμ-

βρη, μια μέρα πριν τη

γενική απεργία, οι

καθαρίστριες ήρθαν

αντιμέτωπες με τα ΜΑΤ

έξω από το υπουργείο

Οικονομικών, την ίδια

ώρα που οι υπάλληλοι

της τρόικας έφευγαν

από μυστική έξοδο με

συνοδεία, προκειμένου

να αποφύγουν τις απο-

δοκιμασίες. Πέρασαν το

βράδυ εκεί, για να απο-

κλείσουν ξανά δύο εισό-

δους την επομένη από

νωρίς το πρωί και να

συμμετάσχουν στην

απεργιακή συγκέντρω-

ση μαζί με απολυμένες

από όλη την Ελλάδα. Το

μπλοκ τους, μαζικό και

μαχητικό με παλμό,

κέρδισε τις επευφημίες

και τα χειροκροτήματα

των υπόλοιπων διαδηλωτών. Οι συγκε-

ντρώσεις τους δεν σταμάτησαν τις επόμε-

νες μέρες, με το Σάββατο 9 Νοέμβρη να βρί-

σκονται στην πλαϊνή είσοδο της Βουλής.

Την Τρίτη 12 Νοέμβρη ήταν προγραμμα-

τισμένη η συνάντηση του Στουρνάρα με

τους υπαλλήλους της τρόικα. Οι καθαρί-

στριες ήταν για μια ακόμα μέρα συγκεντρω-

μένες έξω από το υπουργείο φωνάζοντας

συνθήματα, ενώ τα στελέχη του υπουργείου

και της τρόικα έμπαιναν στα κρυφά με

σκοπό να αποφύγουν τη συνάντηση. Κατά

την έξοδο των τροϊκανών, τα παρατεταγμέ-

να ΜΑΤ επιτέθηκαν στις απολυμένες τραυ-

ματίζοντας μια γυναίκα στο χέρι. Η βία

όμως δεν μπορεί να κρύψει την αγανάκτηση

των απολυμένων καθαριστριών από τις

οποίες η κυβέρνηση στερεί ακόμα και τα 400

ευρώ που κέρδιζαν με τη σκούπα στο χέρι.

Οι απολυμένες -προς το παρόν- καθα-

ρίστριες του υπουργείου Οικονομικών

αποδεικνύουν ότι η πολιτική της τρόικα

και της κυβέρνησης που οδηγεί εκατομμύ-

ρια στην εξαθλίωση δεν θα προχωρήσει

δίχως αντιστάσεις. Η αποφασιστικότητα

και η καθαρή τους στάση με καθημερινές

κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις μέχρι

τη δικαίωση και την επαναπρόσληψή

τους, αναδεικνύουν τις δυνατότητες που

έχουν οι εργαζόμενοι όταν αποφασίζουν

να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους.

Το κάλεσμά τους προς άλλους εργαζόμε-

νους, διαθέσιμους, απολυμένους και άνερ-

γους για συμπαράσταση, αλλά και κοινό

αγώνα αποκαλύπτει την ίδια αναγκαιότη-

τα που έχει φανεί σε κινητοποιήσεις πολ-

λών ακόμα κλάδων και ομάδων εργαζόμε-

νων: τη συμπόρευση των επιμέρους

εστιών σε ένα Μέτωπο Αντίστασης που θα

δίνει με μαζικούς όρους τη μάχη απέναντι

στην επίθεση του συστήματος, θα πετυχαί-

νει νίκες που θα βελτιώνουν τους όρους

δουλειάς και ζωής των εργαζόμενων και

του λαού και θα οικοδομεί όρους ανατρο-

πής των συσχετισμών υπέρ του εργατικού

και λαϊκού κινήματος.

Νίκη στο δίκαιο αγώνα των καθαριστριών!

Καμία απόλυση! Άμεση επαναπρόσληψή

τους στη δουλειά!

Η ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ επαναλαμβάνεται σαν κακόγουστη φάρσα...αλλά οι απεργοί θα νικήσουν!

Μέρες του ’87 ζουν οι εργαζόμενοιτης Κόκα Κόλα 3Ε, τότε που ηπολυεθνική απέλυε 16 απ’ αυτούς,

για να πάρει ως απάντηση μια νικηφόρααπεργία 114 ημερών. «Η παράδοσή μας μάςεπιτρέπει και μάς επιβάλλει να νικήσουμε»λένε οι σημερινοί εργαζόμενοι, έχονταςδιανύσει ενάμιση μήνα απεργιακών κινη-τοποιήσεων από τη μέρα που η εταιρείααπέλυσε 33 συναδέλφους τους, με τησυντριπτική πλειοψηφία να αποτελούνμέλη του σωματείου, μη εξαιρουμένης τηςδιοίκησής του φυσικά. Όπως μας είπε ο(απολυμένος) πρόεδρος του ΣωματείουΕργατοϋπαλλήλων ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ 3Ε Θεσσα-λονίκης «όλα ξεκίνησαν γιατί δε δεχτήκαμετη ‘δελεαστική’ πρόταση της εταιρείας ναγίνουμε αφεντικά του εαυτού μας και από οδη-γοί-υπάλληλοι να μετατραπούμε σε εργολά-βους-συνεργάτες της εταιρείας, χωρίς συμβά-σεις εργασίας και με το κόστος της συντήρησηςτου δικτύου διανομής αποκλειστικά στις πλά-τες μας». Κοντά στο νου κι η γνώση όμως,αφού τα νέα από την Αθήνα, όπου εφαρμό-στηκε το πείραμα, έφεραν μόνο άρωμαανεργίας ως διάδοχη κατάσταση.

Οι απολύσεις, βέβαια, δεν ήρθαν σαν

κεραυνός εν αιθρία αλλά ακολουθούν τοκλείσιμο της παραγωγικής δραστηριότηταςτης εταιρείας στη Θεσσαλονίκη και τημεταφορά της στη Βουλγαρία, μεθόδευσηπου συντελείται τα τελευταία χρόνια μεμεγάλο αριθμό απολύσεων (από 4.000εργαζόμενους πανελλαδικά φτάσαμε περί-που στους 1.500 και έπεται πτωτική συνέ-χεια). Οι επιλογές αυτές στοχεύουν στηναποκόμιση ακόμα μεγαλύτερων κερδώνγια τον όμιλο, με την εκμετάλλευση τουφτηνότερου εργατικού δυναμικού πουπροσφέρουν οι βαλκανικές χώρες, υπό τηνευγενική χορηγία όλου του οπλοστασίουτης ευρωπαϊκής και εγχώριας νομοθεσίας,για την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίωνκαι την ακόμα πιο ελεύθερη δυνατότητααπόλυσης εργαζομένων.

Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι,ήδη από τη στιγμή της εμφάνισής της στηχώρα μας, η εταιρεία έχει αποδυθεί σε μιασταθερή αντισυνδικαλιστική πρακτικήπου στοχεύει στην εξάλειψη των συνδικά-των από τους χώρους δουλειάς και πουκορυφώνεται τώρα με μια σωρεία διώξεωνκαι προσπαθειών κάμψης του αγωνιστι-κού φρονήματος των απεργών. Μετά τις

αλλεπάλληλες προσφυγές της στη δικαιο-σύνη για την κήρυξη της απεργίας ωςπαράνομης και καταχρηστικής, μετά τηνκατάθεση αγωγής με την οποία ζητά συνο-λικά 5,5 εκατομμύρια ευρώ για ηθικήβλάβη (ή 250.000 ευρώ απ’ τον καθένα απότους 22 συνδικαλιστές!), μετά τις προσπά-θειες εκφοβισμού με «εξώδικες διαμαρτυ-ρίες-προσκλήσεις», προχώρησε τώρα,μέσω του επικεφαλής της εταιρείας ιδιω-τικής ασφάλειας (security), σε μήνυσηεναντίον δύο απολυμένων απεργώνμελών του σωματείου, με ψευδείς και ανυ-πόστατες κατηγορίες, την οποία ακολού-θησε η σύλληψή τους τη νύχτα της 13ηςΝοεμβρίου μέσα από τα σπίτια τους, τηνώρα που κοιμούνταν με τις οικογένειεςτους!

«Δεν τρομοκρατούμαστε παρά την ποινικο-ποίηση του αγώνα μας, παρά τις προσπάθειεςδιάσπασης και αποδυνάμωσης της μαζικής μαςαντίστασης» δηλώνουν περήφανα οι απερ-γοί εργαζόμενοι ακόμα και μέσα από ταδικαστήρια που κάθε τόσο η εργοδοσία τουςσέρνει. «Η αλληλεγγύη που εκφράζει ολοένακαι πιο έντονα ο κόσμος για το δίκαιο αγώναμας, είτε με το μποϋκοτάζ προϊόντων της εται-

ρείας είτε ακόμα και με το γιουχάρισμα τωναπεργοσπαστικών μηχανισμών, μας δίνειδύναμη να συνεχίσουμε πιο σίγουροι για τηνίκη». Την ίδια στιγμή, εργαζόμενοι τουκλάδου των Εμφιαλωμένων Ποτών δεί-χνουν έμπρακτα τη στήριξή τους, συμμετέ-χοντας σε απεργίες και στάσεις εργασίαςενώ ψηφίσματα αλληλεγγύης καταφθά-νουν διαρκώς από Ομοσπονδίες και σωμα-τεία από Κύπρο, Τουρκία, Ισπανία, Πορτογα-λία, Γερμανία και άλλες χώρες.

Οι απεργοί εργαζόμενοι της Κόκα Κόλα3Ε πιστεύουν ότι ο συλλογικός και αποφασι-στικός αγώνας τους για δουλειά -που σημει-ωτέον, άοκνα και με ευφάνταστους τρόπουςπροπαγανδίζεται σε ολόκληρη τη ΒόρειαΕλλάδα- μπορεί όχι μόνο να κερδίσει τοστόχο του, που είναι η επαναπρόσληψη τωναπολυμένων και η λειτουργία της παραγω-γικής μονάδας στη Θεσσαλονίκη, αλλά καινα καταδειχθεί σ’ όλους εκείνους που αντι-μετωπίζουν τα ίδια προβλήματα ως η μόνηαπάντηση απέναντι σε μια επίθεση που κλι-μακώνεται και αμφισβητεί το ίδιο το δικαί-ωμα στη ζωή.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ 9Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Εισβολή των ΜΑΤ στην ΕΡΤ

Κάτω τα χέρια από τους εργαζόμενους της ΕΡΤ!Στους δρόμους θα σπάσει η τρομοκρατία!

Την εισβολή των ΜΑΤ στο ραδιομέγα-ρο της ΕΡΤ επέλεξε η δικομματικήκυβέρνηση Σαμαρά ως απάντηση

στον πολύμηνο αγώνα των εργαζομένων. Ηεισβολή πραγματοποιήθηκε ξημερώματατης Πέμπτης 7/11, λίγο μετά τις 4:00 ταξημερώματα, και συνοδεύτηκε από τις προ-σαγωγές εργαζομένων που αργότερα αφέ-θησαν ελεύθεροι. Η σχεδιασμένη και συντο-νισμένη επιχείρηση των δυνάμεων κατα-στολής αριθμούσε πάνω από 10 διμοιρίεςτων ΜΑΤ, αλλά και άλλες μονάδες τηςΕΛΑΣ.

Η εισβολή των ΜΑΤ στο ραδιομέγαροήρθε ως φυσική συνέχεια του -πραξικοπη-ματικού χαρακτήρα- κλεισίματος της ΕΡΤστις 11 του περασμένου Ιούνη. Παράλληλα,εντάσσεται στο πλαίσιο που ορίζει η βάρβα-ρη, ταξική επίθεση του συστήματος σταδικαιώματα του λαού και η κλιμάκωση τηςφασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής πουτη συνοδεύει. Ένα αντιδραστικό πλαίσιοπου στοχεύει στο χτύπημα και το τσάκισματου ενός και μοναδικού «άκρου» για τοσύστημα που είναι οι λαϊκοί και εργατικοίαγώνες. Ένα αντιδραστικό πλαίσιο που επι-διώκει να επιβάλει τη βάρβαρη επίθεση τουκεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού δια πυρόςκαι σιδηρού, που ενισχύεται από το «κράτοςέκτακτης ανάγκης», από το δόγμα «νόμοςκαι τάξη» και από τη «θεωρία των δυοάκρων». Εδώ για το σύστημα δεν χωρούνδιαχωρισμοί σε δημόσιους και ιδιωτικούςυπαλλήλους. Με τη στοίχιση των δικαστι-κών αρχών προχωρεί με συνεχείς επιστρα-τεύσεις αγωνιζόμενων κλάδων (ναυτεργά-τες, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στα ΜέσαΜαζικής Μεταφοράς), με ΜΑΤ στη Χαλυ-βουργία, με ΜΑΤ σε κάθε διαμαρτυρία ήαπεργιακή συγκέντρωση έξω από κάθεεργασιακό χώρο.

Η κυβέρνηση οδηγήθηκε στην επιλογήτης εισβολής στην ΕΡΤ με τα ΜΑΤ όνταςπολιτικά απονομιμοποιημένη στις συνειδή-σεις του λαού. Η μαζική έκφραση της λαϊκήςαλληλεγγύης προς τους εργαζόμενους τηςΕΡΤ και η εναντίωση στο «μαύρο», δημιούρ-γησε κυβερνητικούς τριγμούς, τραυμάτισετον τότε τρικομματικό κυβερνητικό συνα-σπισμό οδηγώντας στην αποχώρηση τηςΔΗΜΑΡ. Το στήσιμο της Δημόσιας Τηλεόρα-σης (ΔΤ), επίσης με σωρεία αντισυνταγματι-κών διαδικασιών, επιλέχτηκε κυρίως ωςπολιορκητικός κριός απέναντι στον αγώνατων εργαζομένων.

Παρ’ όλα τα προβλήματα και τις αδυνα-μίες που εμφανίστηκαν στην πορεία τουαγώνα, η παρουσία των εργαζομένων στοραδιομέγαρο άλλα και στους σταθμούς τηςεπαρχίας, που συνεχίζουν να εκπέμπουν,ήταν αγκάθι στα χέρια της κυβέρνησης.

Πόσο μάλλον ότανβρίσκεται υπό την...ιερά εξέταση τωντροϊκανών αφεντι-κών της με το θέματων απολύσεων στοτραπέζι και το ζήτηματης ΕΡΤ ακόμα ανοι-χτό. Με αυτή τηνέννοια, το μήνυμααπό την εισβολή στοραδιομέγαρο, εκτόςαπό τους εργαζόμε-νους και το λαό, είχεκαι δεύτερο αποδέ-κτη, τους ιμπεριαλι-στές, δηλώνοντας ότιη κυβέρνηση Σαμαράείναι διατεθειμένη ναπροχωρήσει την επί-θεση με οποιοδήποτετρόπο και κόστος.Ακόμα και αν χρεια-στεί, όπως διεμήνυσεμε αφορμή την εκπο-μπή αφιερώματοςτων εργαζομένων τηςΕΡΤ από κτήριο τουΠολυτεχνείου, ναεισβάλουν οι δυνάμεις καταστολής στοΠολυτεχνείο, 40 χρόνια μετά την Εξέγερσηκαι ανήμερα του εορτασμού.

Από την άλλη μεριά, αυτή του αγώνατων εργαζομένων, αλλά και των δυνάμεωνπου αναφέρονται στην Αριστερά και σεσχέση με τον αγώνα αυτό, έχουν προκύψεικάποια δεδομένα. Επειδή, βέβαια, ο αγώναςείναι σε εξέλιξη, δεν είναι ώρα για ένασυνολικότερο απολογισμό. Ω στόσο, είμαστευποχρεωμένοι να σταθούμε στα δεδομένακαι σε ορισμένα συμπεράσματα που προέκυ-ψαν από την κινητοποίηση που πραγματο-ποιήθηκε στις 7/11 στο ραδιομέγαρο μετάτην εισβολή των ΜΑΤ:

Πρώτον: Η κρατική τρομοκρατία δεναποτράπηκε και ότι οι κινητοποιήσεις απότην εισβολή και μετά δεν μπόρεσαν ναδώσουν την παραμικρή απάντηση. Προφα-νώς, η μικρή συμμέτοχη του λαού και τωνεργαζομένων δεν ευνόησε μια τέτοια κατεύ-θυνση.

Γιατί, όμως, αυτή τη φορά στο κάλεσματων εργαζομένων δεν είχαμε μαζικές κινη-τοποιήσεις; Αν μια πλευρά είναι ο γενικότε-ρος συσχετισμός δύναμης υπέρ του συστή-ματος, η κατάσταση της Αριστεράς και τογενικότερο αντιδραστικό κλίμα που έχειδημιουργηθεί, υπάρχει και η άλλη πλευράπου είναι πιο ελέγξιμη: Πού ήταν τα πρωτο-βάθμια σωματεία, πού ήταν οι «ταξικές»δυνάμεις, πού ήταν οι συντονισμοί σωμα-

τείων και ομοσπονδιών που εξαγγέλλονται,στήνονται και ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτά-ρια;

Δεύτερον (και σε συνάρτηση με τοπρώτο): Δεν τέθηκε το ζήτημα να απαντηθείη κρατική τρομοκρατία. Το ΚΚΕ «ξεμπέρδε-ψε» εύκολα με την ουσιαστική απουσία του(παραβρεθήκαν βουλευτές και μέλη του).Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ «έδωσε τα ρέστατου». Κινήθηκε ως υπεύθυνη αξιωματικήαντιπολίτευση. Ουσιαστικά, έθεσε ως επίδι-κο την επίβλεψη της «παράδοσης-παραλα-βής» από τους βουλευτές του. Μετέτρεψετην κινητοποίηση σε φιέστα για την πρότα-ση μομφής που κατέθεσε, καλώντας στησυγκέντρωση ο κόσμος να ενισχύσει τηνπολιτική γραμμή του και όχι την πραγματι-κή μάχη που έπρεπε να δοθεί.

Τρίτον: Τη γραμμή αυτή του ΣΥΡΙΖΑυπηρέτησαν πιστά η ηγεσία της ΠΟΣΠΕΡΤκαι οι δημοσιογράφοι που, βγάζοντας δελ-τίο την ώρα της κινητοποίησης, έστησανένα κοινοβουλευτικό πάνελ με βουλευτέςτου ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝ.ΕΛ.,ενώ «δεν είδαν» δυνάμεις όπως η ΛΑΪΚΗΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που βρίσκο-νταν στην κινητοποίηση με τα πανό τους.Για πρώτη φορά, μάλιστα, σε κινητοποίησηπου καλύπτεται ζωντανά ήρθαμε αντιμέτω-ποι με την δυσφορία διαφόρων καλοθελη-τών, όταν από το μπλοκ της ΛΑΪΚΗΣΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ φωνάχτηκαν συνθήματα ενά-

ντια στις εκλογικές αυταπάτες.Τέταρτον: Τα επιχειρήματα περί οικονο-

μικής απώλειας του Δημοσίου από το κλεί-σιμο της ΕΡΤ και περί του προγράμματος τηςΕΡΤ σε σχέση με τη ΔΤ (που έχουν βάση),αλλά και περί δείγματος αυτοδιαχείρισης(που δεν έχει καμιά βάση), δεν μπορούν νατροφοδοτήσουν ούτε την εργατική διεκδί-κηση ούτε την ταξική και λαϊκή αλληλεγ-γύη.

Πέμπτον: Η απόφαση να μην υπάρξεικινητοποίηση στο κέντρο της Αθήνας παράμόνο κάλεσμα για σύσκεψη σωματείων καιομοσπονδιών, ανέδειξε για μια ακόμη φοράτην απροθυμία της συνδικαλιστικής ηγε-σίας της ΠΟΣΠΕΡΤ να αναλάβει την ευθύνημιας μαζικής αντιπαράθεσης με την κυβερ-νητική επιλογή να εισβάλει στην ΕΡΤ. Κατά-ντησε τραγελαφική η συνεχής επανάληψητης ανακοίνωσης-διευκρίνησης του Καλφα-γιάννη ότι το απογευματινό κάλεσμα τηςεπόμενης ημέρας στα Προπύλαια αφορούσεμόνο συνδικαλιστές (για όποιον δεν είχεκαταλάβει καλά)!!!

Αυτά τα δεδομένα σίγουρα επιδρούναρνητικά, την ώρα που απαιτείται η ολό-πλευρη στήριξη του αγώνα, η κινηματικήτου ένταση και η απαγκίστρωσή του από τιςκοινοβουλευτικές αυταπάτες και ο συντονι-σμός του με αγωνιζόμενα κομμάτια τουλαού και των εργαζομένων.

Κι άλλη ρωγμή στο “success story” του Σαμαρά

Στον αέρα οι 200 εργαζόμενοι του Ledra MarriottΣυνέχεια στις αποχωρήσεις μεγάλων

ομίλων από την Ελλάδα δίνει η απόφαση

του αμερικάνικου κολοσσού Marriott

International να μην ανανεώσει το συμβό-

λαιο διαχείρισης του πολυτελούς ξενοδο-

χείου Ledra Marriott το 2014. Το ξενοδο-

χείο, που ανήκει στη εταρεία ΑΣΤΥ ΑΕ

του ομίλου Παρασκευαΐδη, λειτουργεί

στη λεωφόρο Συγγρού με αυτή την επωνυ-

μία εδώ και 30 χρόνια και απασχολεί 200

εργαζόμενους. Η απόφαση του αμερικάνι-

κου ομίλου, που ελέγχει πάνω από 3.800

μονάδες σε όλο τον κόσμο, έρχεται να χτυ-

πήσει τους κυβερνητικούς πανυγηρισμούς

για τη “βαριά βιομηχανία” της χώρας -δη-

λαδή τον τουρισμό- που υποτίθεται ότι θα

αποτελέσει την ατμομηχανή της “ανάπτυ-

ξης”. Παράλληλα, αποδεικνύει ότι ακόμα

και σε έναν κλάδο όπου οι εργασιακές

σχέσεις είναι διαλυμένες και οι μισθοί

έχουν μειωθεί σε βαθμό εξαθλίωσης, το

ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο δεν θα κάνει τη

“χάρη” στην κυβέρνηση αν εκτιμά ότι τα

συμφέροντά του δεν εξυπηρετούνται.

Παρά τις διαβεβαιώσεις της ιδιοκτή-

τριας εταιρίας ότι θα συνεχίσει τη λει-

τουργία του ξενοδοχείου με άλλο διαχει-

ριστή, το μέλλον των εργαζόμενων είναι

αβέβαιο. Δεν υπάρχει καμία επίσημη ενη-

μέρωση αλλά το σίγουρο είναι ότι θα κλη-

θούν να πληρώσουν τόσο τους ανταγωνι-

σμούς μεταξύ των ξένων τουριστικών κο-

λοσσών που λειτουργούν στην Ελλάδα

όσο και την αντιπαράθεση για το μοίρα-

σμα των κερδών μεταξύ του ιδιοκτήτη και

του όποιου διαχειριστή. Για τους εργαζό-

μενους, η μόνη πραγματική διασφάλιση

περνάει από την οργάνωση και τον

αγώνα για δουλειά με πλήρη δικαιώματα.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ10 Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Περί συμπόρευσης...

Μια έντονη συζήτηση-αντιπαράθε-ση έχει αναπτυχθεί τις μέρεςαυτές γύρω από το θέμα της

«μετωπικής πολιτικής συμπόρευσης»ανάμεσα σε διάφορες δυνάμεις της Αρι-στεράς. Το ζήτημα έχει την προϊστορίατου, με την πρόταση -την περασμένηάνοιξη- για «τη συμπόρευση δυνάμεωνκαι αγωνιστών σε έναν άλλο δρόμο διε-ξόδου από την κρίση. Χωρίς χρέος, μνη-μόνια και ευρώ» στην οποία συμμετείχανδυνάμεις κυρίως από Μέτωπο Αλληλεγ-γύης και Ανατροπής (μετέπειτα Σχέδιο Β)και ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ (από ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Την κί-νηση αυτή αντιμετώπισαν με έντονη κρι-τική οι υπόλοιπες δυνάμεις της ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ καθώς έγινε πριν από τη 2η Συνδιά-σκεψή της. Μετά τα «πνεύματα ηρέμη-σαν», υπήρξε η απόφαση της συνδιάσκε-ψης για «μετωπική πολιτική συμπόρευσητων δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής,αντι-ΕΕ, αντιιμπεριαλιστικής και ριζο-σπαστικής Αριστεράς», ξεκίνησαν διμε-ρείς επαφές μεταξύ οργανώσεων το κα-λοκαίρι, για να φτάσουμε στη σύσκεψηστις 3/10 όπου συμμετείχαν οι δυνάμειςτης ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΕΕΚ, η ΚομμουνιστικήΟργάνωση Ανασύνταξη, ο σύλλογος«Γιάννης Κορδάτος», η ΟΚΔΕ, το ΣχέδιοΒ και ανένταχτοι (Γ. Ρούσσης κ.ά.). Μετά«ξανάναψαν τα αίματα», διαπιστώθηκανασυμφωνίες, αντιρρήσεις βγήκαν στοπροσκήνιο. Στην αντιπαράθεση που έχειξεκινήσει ανάμεσά τους παρέβηκαν μεαποφάσεις τόσο οργανώσεις (ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ, ΝΑΡ, Σχέδιο Β, Κ.Ο. Ανασύνταξη)αλλά και ανένταχτοι και στελέχη των δυ-νάμεων αυτών (Γ. Ρούσσης, Π. Σωτήρης,Π. Δαμέλος, Π. Μαυροειδής, Α. Δραγανί-γος κ.ά.).

Πού διαφωνούν

Παραθέτουμε σημεία από τις τοποθε-τήσεις (ολοκληρωμένα βρίσκονται στοδιαδίκτυο.):

«Το Μέτωπο αυτό συγκροτείται στηβάση του ακόλουθου μεταβατικού προ-γράμματος 10 σημείων:

4. Έξοδος από το ευρώ και ελεγχόμε-νη διολίσθηση του εθνικού νομίσματος

5. Ρήξη με την ΕΕ, σε συνεργασία μεόλες τις προοδευτικές δυνάμεις της, έωςκαι έξοδος από αυτήν στο βαθμό που ηπαραμονή σε αυτήν στέκεται εμπόδιοστην υλοποίηση αυτού του προγράμμα-τος

Το παραπάνω πλαίσιο μπορεί να απο-τελέσει το πρόκριμα και μιας εκλογικήςσυνεργασίας.» (Γ.Ρούσσης)

«Οι προγραμματικές θέσεις της μετω-πικής συμπόρευσης πρέπει να αποπνέ-ουν θετική διέξοδο, θετικό μήνυμα γιατους εργαζόμενους. Δεν μπορεί να περιο-ριστεί σ’ ένα συνασπισμό δυνάμεων τουαντί-. Ο ορίζοντάς της θα πρέπει να είναιτο ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων. Γι’αυτό επιμένουμε ότι η μετωπική συμπό-ρευση πρέπει να επιτευχθεί πάνω σεπρογραμματικούς στόχους με δεδομένητην αυτοτέλεια όλων των συμμετεχόν-των, όπως: έξοδο από την ευρωζώνη καιεπιστροφή σε εθνικό νόμισμα, στάσηπληρωμών και διαγραφή του χρέους, κα-τάργηση των μνημονιακών μέτρων, εθνι-κοποίηση των τραπεζών και στρατηγι-κών επιχειρήσεων με εργατικό και κοι-νωνικό έλεγχο. Το ΣΧΕΔΙΟ Β θεωρεί τιςπροτάσεις του Γιώργου Ρούσση στη συ-νάντηση της 3ης Οκτωβρίου ως αναγκαίακαι επαρκή βάση για τη μετωπική συμπό-ρευση» ΣΧΕΔΙΟ Β

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέτει τους όρους πουπρέπει να περιέχει η συμπόρευση:«Πρώτο, τη ρητή διατύπωση της ανάγκηςγια ρήξη και αποδέσµευση από την ΕΕ.

Δεύτερο, το ότι το αναγκαίο πρόγραµµαείναι πρόγραµµα ρήξης µε το κεφάλαιοκαι τον ιµπεριαλισµό και η πάλη γι’ αυτόανοίγει το δρόµο για επαναστατικές αλ-λαγές σε ρήξη µε τον καπιταλισµό, σε µιασοσιαλιστική προοπτική. Τρίτο, ότι τοπρόγραµµα αυτό µπορεί να επιβληθεί µετην καταλυτική παρέµβαση του µαζικούκινήµατος και του εργατικού-λαϊκού ξε-σηκωµού έξω και πέρα από κάθε συνδια-χειριστική λογική.» Αυτή είναι η πλει-οψηφούσα θέση και η παρακάτω -πουαντίστοιχα θέτει τα δεδομένα του διαλό-γου- αυτή που μειοψήφησε: «α) το μετα-βατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμαόπως αυτό έχει αποτυπωθεί στα παραπά-νω ντοκουμέντα, β) την αντισυνδιαχειρι-στική λογική και την επίγνωση ότι δενυπάρχει περιθώριο για μια «φιλολαϊκή»κυβερνητική διαχείριση στα πλαίσια τουευρώ, της ΕΕ, του ιμπεριαλισμού (ΝΑΤΟκ.λπ.) και συνολικότερα του καπιταλιστι-κού συστήματος, γ) τη λογική ότι η σύγ-κρουση και ρήξη αυτή θα επιβληθεί μετην αγωνιστική κλιμάκωση του μαζικούκινήματος, με την πάλη για τον εργατικό-λαϊκό ξεσηκωμό, δ) την επιμονή στηνανάγκη για επαναστατικές αλλαγές καιγια τη διεκδίκηση μιας σύγχρονης σοσια-λιστικής προοπτικής.»

Από τη μεριά μας δεν θεωρούμεσωστό να μπούμε σε μια λογική αφ’ υψη-λού κριτικής αυτής της αντιπαράθεσης«αποκαλύπτοντας» βυζαντινισμούς ήσκοπιμότητες. Είναι σαφές και θεμιτόκάθε πολιτική οργάνωση να θέτει και ναδιεκδικεί σε κάθε συνεργασία που προ-τείνει το πολιτικό πλαίσιο που η ίδια θε-ωρεί απαραίτητο. Όμως από τη μεριάμας θα επιχειρήσουμε να θέσουμε κά-ποια ζητήματα.

Εγκλωβισμένοι στο μεταβατικόπρόγραμμα

Αυτό που συντελείται είναι το αποτέ-λεσμα των αντιφάσεων και αδιεξόδωντου λεγόμενου μεταβατικού (αντικαπιτα-λιστικού, κομμουνιστικού, σκέτου) προ-γράμματος. Μια σύλληψης που τέμνειόλες αυτές τις δυνάμεις και συχνά υπό-κειται σε προσαρμογές-ανανεώσεις-δια-φοροποιήσεις για να εξυπηρετήσει τουςεκάστοτε σχεδιασμούς τής κάθε οργάνω-σης. Από τη στήριξη αριστερών αντιφα-τικών κυβερνήσεων (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ)μέχρι ότι δεν υπάρχουν σήμερα δυνατό-τητες κυβερνητικού προγράμματος φιλο-λαϊκών μεταρρυθμίσεων (παραπάνω δια-τύπωση). Από «την έξοδο από την ΟΝΕκαι το ευρώ και τη ρήξη με την ΕΕ τουκεφαλαίου στην προοπτική της αντικαπι-ταλιστικής εξόδου από αυτή» μέχρι τηρητή δέσμευση για έξοδο από την ΕΕκ.ο.κ. Αυτά δεν παράγουν τίποτα άλλοαπό σύγχυση και αποπροσανατολισμόγια το λαό και τους αγωνιστές της Αρι-

στεράς, καθιστώντας τους ευάλωτουςστους κυβερνητικούς ρεαλισμούς του ΣΥ-ΡΙΖΑ.

Από τη μια κυβερνητισμός και απότην άλλη άρνηση της πραγματικότηταςτης εξάρτησης για τον τόπο. Γιατί αυτή ησυζήτηση γύρω από την Ε.Ε., όπως διε-ξάγεται, αντιμετωπίζει σαν «τεχνικό» ζή-τημα την «αποδέσμευση» που η άρχουσατάξη (έστω και με λαϊκή πίεση) θα«απαρνηθεί» τα ευρωπαϊκά αφεντικάτης. Από τη μεριά μας βλέπουμε το ζήτη-μα της εξόδου από την ΕΕ σαν κομμάτιτης επαναστατικής ανατροπής του καθε-στώτος της υποτέλειας και της εκμετάλ-λευσης, που φυσικά δεν θα «ξεχνά» τονεταίρο προστάτη πέραν του Ατλαντικού,που η υποτίμησή του (ολοφάνερη σε όλατα γραπτά τους) κάθε άλλο παρά συγ-κροτεί τη λαϊκή πάλη απέναντι στον κίν-δυνο πολεμικής ανάφλεξης στην περιο-χή. Χωρίς το σπάσιμο των δεσμών τουιμπεριαλισμού δεν μπορούν να λυθούντα οικονομικά, κοινωνικά προβλήματατου λαού μας.

Αυτά τα τελευταία στην αντιπαράθε-ση που διεξάγεται ουσιαστικά είναι εκτόςτης ατζέντας. Αιτήματα, στόχοι πάληςτων εργαζομένων, της νεολαίας, τουλαού μας συνολικά, φαίνεται να μη «χω-ρούν» στα σχέδια της συμπόρευσης που«σκέφτεται» και οραματίζεται μεγάλαπράγματα (εθνικοποίηση και εργατικόςκαι κοινωνικός έλεγχος του τραπεζικούσυστήματος και των επιχειρήσεων στρα-τηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση, μεσχεδιασμένη παραγωγική αναδιάρθρω-ση της οικονομίας κ.λπ.), προσπερνών-τας βιαστικά τα «μικρά» ζητήματα -σαδεδομένα- ενώ είναι τα ζητούμενα για τηλαϊκή υπόθεση. Ουσιαστικά αποτελεί μιαιδιότυπη (αλά ΚΚΕ) αναχώρηση από τηνταξική πάλη και τις απαιτήσεις της καιάρνηση συμβολής στη συγκρότηση τωνόρων και των προϋποθέσεων ΜετώπουΑντίστασης-Διεκδίκησης και Ανατροπήςτης επίθεσης.

Οι δυσκολίες της περιόδου, οι απα-νωτές ήττες των εργαζομένων έχουνοδηγήσει μια σειρά δυνάμεις σε μετατο-πίσεις ρεαλιστικές και άμεσες (έτσι θεω-ρούν) που ουσιαστικά ακολουθούν τηνόλη κίνηση του πολιτικού φάσματοςπρος τα δεξιά (από τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ).

Από την άλλη, οι θετικές διατυπώσειςάλλων δυνάμεων αμφιβάλλουμε αν απο-τελούν μια μόνιμη αναφορά και όχι μιατακτική μετατόπιση με στοιχεία αυτοσυν-τήρησης.

Και στο βάθος εκλογές...

Είναι σαφές ότι οι εξελίξεις αυτέςπροέκυψαν και από τις εκλογικές σκοπι-μότητες της κάθε δύναμης. Είτε ομολο-γείται ανοιχτά είτε κρύβεται επιμελώς,ήδη όλες οι δυνάμεις αυτές παίρνουνθέση για τις ερχόμενες ευρωεκλογές καιαυτοδιοικητικές εκλογές. Τόσο η αδια-πραγμάτευτη στάση για άμεση έξοδοαπό την ΕΕ όσο και η τμηματική μεθό-δευση αποχώρησης από την ΟΝΕ και τοευρώ θα «συναντηθούν» στην κάλπη γιατο Ευρωκοινοβούλιο προσπαθώντας ναξαναφουντώσουν οι «εκλογικές ελπίδες»(αυταπάτες δηλαδή) σε έναν λαό που κα-θημερινά σπρώχνεται στην εξαθλίωση.

Πέρα όμως από τους εκλογικούς σχε-διασμούς υπάρχει η όξυνση της ταξικήςπάλης, η μεγάλη πίεση που ασκεί ηπραγματικότητα σε όλους μας. Τα κενάπου έχει αφήσει η ήττα του κομμουνιστι-κού κινήματος απαιτείται να καλυφθούνμετατοπίζοντας τους συσχετισμούς υπέρτης λαϊκής υπόθεσης. Από τη μεριά μας–το έχουμε αποδείξει- θα στηρίξουμεοποιαδήποτε συνεργασία, μετωπική συμ-πόρευση, συμμαχία μικρότερη ή μεγαλύ-τερη που θα βάζει στόχο την ανατροπήτων μέτρων και της επίθεσης κυβέρνη-σης ΕΕ-ΔΝΤ, που θα ενισχύει τους αγώ-νες του λαού μας . Θα επιμείνουμε ναπροωθούμε με κάθε ευκαιρία τις κοινέςπρωτοβουλίες και τον κοινό αγώνα ενάν-τια στη βάρβαρη πολιτική, με σεβασμόστη φυσιογνωμία και τις απόψεις τήςκάθε οργάνωσης.

Είναι ανάγκη και απαίτηση των και-ρών, κόντρα στην παράλυση και τηναδράνεια της προσμονής κυβερνητικώνεναλλαγών διαχείρισης της κρίσης τουσυστήματος, να ενισχυθεί και τελικά ναεπικρατήσει τόσο στους αγωνιστές τηςΑριστεράς αλλά και σε όλο τον κόσμοπου δίνει τις μάχες του η κατεύθυνση:όλα τα ζητήματα να κριθούν στην πάληκαι στο κίνημα.

Είναι σαφές ότι οι εξελίξεις αυτές προέκυψαν και από τις εκλογικές σκοπιμότητες

της κάθε δύναμης. Είτε ομολογείται ανοιχτά είτε κρύβεται επιμελώς, ήδη όλες οι δυ-

νάμεις αυτές παίρνουν θέση για τις ερχόμενες ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλο-

γές. Τόσο η αδιαπραγμάτευτη στάση για άμεση έξοδο από την ΕΕ όσο και η

τμηματική μεθόδευση αποχώρησης από την ΟΝΕ και το ευρώ θα «συναντηθούν»

στην κάλπη για το Ευρωκοινοβούλιο προσπαθώντας να ξαναφουντώσουν οι «εκλογι-

κές ελπίδες» (αυταπάτες δηλαδή) σε έναν λαό που καθημερινά σπρώχνεται στην

εξαθλίωση.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 11Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Αλ.Τσίπρας–ΣΥΡΙΖΑ

Στη «σιγουριά» ΕΕ και ευρωζώνης

«Μια έξοδος δεν θαωφελήσει κανέ-ναν. Αντίθετα, θα

πυροδοτήσει σοβαρά νέα προ-βλήματα - διαχείριση ενός αστα-θούς νέου νομίσματος, φαινό-μενα bank run, πληθωρισμός,φυγή κεφαλαίων και ανθρώ-πων. Για το λόγο αυτό και μόνο,η Ελλάδα δεν θα πρέπει και δενθα το κάνει, δεν θα εξέλθει εθε-λοντικά από την Ευρωζώνη»(από την ομιλία Τσίπρα στο Πα-νεπιστήμιο του Τέξας)

Το απόσπασμα αυτό από τηνομιλία του Αλ. Τσίπρα σε συνέ-δριο με θέμα «Μπορεί να δια-σωθεί η ευρωζώνη;» αποτελείμία ξεκάθαρη τοποθέτηση πουεντάσσει με τον πιο «επίσημο»τρόπο την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑστις πολιτικές δυνάμεις τηςχώρας που συνδέουν την τύχητης με το βαθμό εξάρτησής τηςαπό τους Ευρωπαίους ιμπερια-λιστές. Συντάσσεται με τις δυ-νάμεις που ενάντια σε κάθε κι-νητοποίηση, σε κάθε διεκδίκη-ση, σε κάθε εστία αντίστασηςτου εργαζόμενου λαού επισεί-ουν τον μπαμπούλα των δανει-στών, τις συμφωνίες-θηλιά τουμνημονίου και των δανειακώνσυμβάσεων. Πέρα από όλα ταάλλα, η τοποθέτηση αυτή τουΑλ. Τσίπρα στέκεται ενάντιακαι υπονομεύει τους αγώνεςτων εργαζόμενων και όλου τουλαού ενάντια στην ολομέτωπηεπίθεση που δέχεται από τηνκυβέρνηση, το ξένο και ντόπιοκεφάλαιο, τους ιμπεριαλιστέςτης ΕΕ και του ΔΝΤ.

Ο Αλ. Τσίπρας και συνολικάη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουνπολύ καλά ότι για να έχουν το«πράσινο φως» για την ανάλη-ψη της κυβερνητικής διαχείρι-σης, από αυτούς που κάνουνπραγματικά κουμάντο στις πο-λιτικές εξελίξεις στην χώραμας, πρέπει να δώσουν όλες τιςαπαραίτητες διαβεβαιώσεις καιεγγυήσεις ότι δεν θα κινηθούν«εθελοντικά» εκτός των δοσμέ-νων πλαισίων της ιμπεριαλιστι-κής εξάρτησης. Και πράγματιέχει «ενδιαφέρον» ότι μία τέ-τοια τοποθέτηση γίνεται από τιςΗΠΑ και όχι από τις Βρυξέλλεςή το Βερολίνο. Και πράγματιέχει «ενδιαφέρον» που ο Αλ.Τσίπρας «αναλαμβάνει» (;) ναδιαμορφώσει πολιτική–οικονο-μική κατεύθυνση για όλη τηνΕυρώπη από το…Τέξας.

Η προσπάθεια «αξιοποί-ησης» των ενδοϊμπεριαλστικώνανταγωνισμών από τη μεριάτης ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ έχει καιτα όριά της που δεν αφορούνμόνο τους ευρωπαίους αλλά καιτους αμερικάνους ιμπεριαλι-στές. Γιατί είναι άλλο πράγμανα συντάσσεσαι με τον Ομπάμα«ενάντια στη λιτότητα που επι-βάλλει η Μέρκελ στην Ελλάδακαι σε όλη την Ευρώπη» καιάλλο πράγμα η έμπρακτη αμφι-σβήτηση της ιμπεριαλιστικήςεξάρτησης, έστω και αν ο «αν-τίπαλος» αποτελεί βασικό αν-ταγωνιστή των ΗΠΑ. Και προ-φανώς η τοποθέτηση αυτή εκ-

πέμπει προς την ντόπια αστικήτάξη της χώρας τη σιγουριάπου χρειάζεται σε «δύσκολουςκαιρούς» για το ρόλο και τασυμφέροντά της, ότι δεν θαμπει σε κίνδυνο ο στρατηγικόςπροσανατολισμός της ολόπλευ-ρης εξάρτησης από τα δεσμάτου ευρωπαϊκού μονοπωλιακούκεφαλαίου και ακόμη περισσό-τερο δεν υπάρχει η πρόθεση ναμπει σε περιπέτειες από μίαανατροπή του συμβιβασμούτων ιμπεριαλιστικών δυνάμεωνΗΠΑ-ΕΕ για την κυριαρχία στηχώρα μας.

Δεσμεύεται η ηγεσία του ΣΥ-ΡΙΖΑ ότι δεν σκοπεύει να θίξειτο πλέγμα της εξάρτησης στοοικονομικό, άρα και στο πολιτι-κό και στρατιωτικό επίπεδο, ότιδεν σκοπεύει να συγκρουσθείμετωπικά με τις ιμπεριαλιστικέςδυνάμεις αλλά «διεκδικεί» ναεπιστρέψουν η Ευρώπη και ηΕλλάδα «στις παραδοσιακέςαξίες των ιδρυτών της Ευρώ-πης». Τις «παραδοσιακές αξ -ίες» που ανακάλυψε ο Αλ. Τσί-πρας στις ιδρυτικές προσπάθει-ες της «ενωμένης Ευρώπης» τιςορίζει ως: «όχι άλλοι ευρωπαϊ-κοί πόλεμοι, καθολικά ανθρώ-πινα δικαιώματα, ισχυρό κοινω-νικό συμβόλαιο, σταδιακή σύγ-κλιση του βιοτικού επιπέδου».Οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικέςδυνάμεις και οι ηγέτες τους πουαποφάσισαν να συγκροτήσουντην «ενωμένη Ευρώπη» τηςΕΟΚ, της ΕΕ και της ΟΝΕ για με-γαλύτερη καταπίεση και εκμε-τάλλευση των εργατών και τωνλαών εντός και εκτός Ευρώπης,για να σφίξουν ακόμα περισσό-τερο τα δεσμά της εξάρτησηςκαι παραρτημοποίησης της πα-ραγωγής αυτών των χωρών,για να μπουν ακόμα πιο δυνατάστον ενδοϊμπεριαλιστικό αντα-γωνισμό για παγκόσμια κυριαρ-χία, βρήκαν στο πρόσωπο τουΑλ. Τσίπρα έναν ακόμα «αρι-στερό» απολογητή και υπέρμα-χο.

Η γρήγορη μετάλλαξη τηςηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ από μία ρε-φορμιστική αριστερή δύναμη σεέναν «κλασικό» σοσιαλδημο-κρατικό πόλο αποτελεί σημείοτων καιρών της επίθεσης καιτης συνολικής δεξιάς μετατόπι-σης του πολιτικού σκηνικού,για να ανταποκριθεί σε αυτήτην επίθεση. Φιλοδοξώντας όχιμόνο να καλύψουν το κενό του«κεντρώου χώρου» στο αστικόπολιτικό σύστημα αλλά και ναεμποδίσουν τις όποιες προσπά-θειες ανασύστασής του, σχεδόντρέχουν να προσαρμοστούνστις απαιτήσεις μιας τέτοιαςπολιτικής μετάλλαξης. Πιθανόναυτή τη «γρηγοράδα» να μηντην επιδίωξε τόσο έντονα ηηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ όλα τασυνθήματα για «άμεση πτώσητης κυβέρνησης» και για «αυτο-δύναμη κυβέρνηση της Αριστε-ράς», αλλά να επιβλήθηκε απότο αδιέξοδο των εξελίξεων, σαναποτέλεσμα της έντασης τωνανταγωνισμών των «προστα-τών» μας σχετικά με τη «βιωσι-

μότητα του χρέους» και το«φρακάρισμα» των διαπραγμα-τεύσεων της κυβέρνησης με τηντρόικα. Ταυτόχρονα προέρχε-ται και από την ανησυχία τωνδυνάμεων του συστήματοςμέσα και έξω από τη χώρα ότιχρειάζεται η «γρήγορη ωρίμαν-ση» μιας εναλλακτικής λύσης-αναχώματος απέναντι στον κίν-δυνο να εκδηλωθεί άμεσα πολι-τική και κοινωνική έκρηξη απότη μεριά του λαού.

Αυτά τα μηνύματα φαίνεταιπως δημιούργησαν και το ανά-λογο κλίμα στη διάρκεια τηςτριήμερης συζήτησης στηΒουλή για την πρόταση δυσπι-στίας στην κυβέρνηση, με τηνπροσπάθεια Σαμαρά–Πάγκαλουνα «αποδομήσουν» τον Τσίπρακαι τον ΣΥΡΙΖΑ, με άξονα τιςδηλώσεις στο Τέξας, όχι τόσοαπέναντι στο λαό αλλά κυρίωςστις δυνάμεις μέσα και έξω απότη χώρα που αποφασίζουν γιατις «λύσεις» και προκρίνουν«επιλογές».

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κα-θορίζει και τα όρια του «κινή-ματος ανατροπής» η ηγεσία τουΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να απο-προσανατολίσει το εργατικό-λαϊκό κίνημα σε σχέση με τουςπραγματικούς του εχθρούς καινα το περιορίσει στην κυβέρνη-ση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και στους «μερ-κελιστές» που ακολουθούν «νε-οφιλελεύθερη» κατεύθυνση.Είναι πλέον φανερή η συνειδη-τή προσπάθεια να καλυφθεί οβάρβαρος χαρακτήρας του κα-πιταλιστικού συστήματος καιτης σημερινής του ιμπεριαλιστι-κής διάστασης που γεννά κρί-σεις, εξαθλίωση και πολέμους.Οι διορθωτικές κινήσεις για την«παραγωγική ανασυγκρότηση»και την «αντιμετώπιση της αν-θρωπιστικής κρίσης» αποτε-λούν ένα πρόγραμμα που κοι-τάει προς τα πίσω, στον «παλιόκαλό καιρό» και στις «παλιέςαρχές» που κάποιες «μυστή-ριες» δυνάμεις παραβίασαν καιοδηγηθήκαμε στη σημερινή κα-τάσταση.

Με αυτό το βασικό προσα-νατολισμό και πολιτικό φορτίο

δεν είναι καθόλου τυχαία ηγρήγορη προσαρμογή της ηγε-σίας του ΣΥΡΙΖΑ στα σημερινάκαι πραγματικά δεδομένα, απο-δεικνύοντας για άλλη μία φοράότι ο ρεφορμιστικός «ρεαλι-σμός» αποτελεί το σίγουρο δια-βατήριο για να βρεθούν οιοπορτουνιστές «μας» στην αγ-καλιά του συστήματος της εκ-μετάλλευσης και της καταπίε-σης.

Είναι προφανές ότι αυτή η«γρήγορη ωρίμανση» του ΣΥΡΙ-ΖΑ δημιουργεί σοβαρό προβλη-ματισμό σε μεγάλο τμήμα αρι-στερού κόσμου που θεώρησεότι το σύνθημα «καμία θυσίαγια το ευρώ» θα μπορούσε νααποτελέσει έναν άξονα πάληςενάντια στα δεσμά της εξάρτη-σης που πολλαπλασιάζουν τηνένταση και τις συνέπειες τηςεπίθεσης στο λαό. Από τηνάλλη πλευρά όμως δεν μπορείαπό κανέναν να διαφεύγει τογεγονός ότι ο χώρος αυτός πουκατά βάση έχει συγκροτήσει,σήμερα, τον ΣΥΡΙΖΑ έχει γαλου-γηθεί για δεκαετίες με τον «ευ-ρωπαϊκό προσανατολισμό».Από την άποψη αυτή, οι όποιεςεσωτερικές διεργασίες και αντι-θέσεις που έτσι ή αλλιώς έχουντη σημασία τους κινούνται καιαυτές «εντός ορίων» και έτσιθα κινηθούν και το επόμενοδιάστημα, ανεξάρτητα από «κο-ρόνες» και «πόζες».

Είναι σίγουρο ότι η «γρήγο-ρη ωρίμανση» της ηγεσίας τουΣΥΡΙΖΑ δυσχεραίνει ακόμα πε-

ρισσότερο τους συσχετισμούςστο πλαίσιο του κινήματος καιδημιουργεί αρνητικά δεδομέναστους συσχετισμούς, στην πάλητου λαού με τις δυνάμεις τουσυστήματος. Ανεξάρτητα απότο αν «εμείς τα λέγαμε», η εξέ-λιξη αυτή θα βαρύνει ακόμα πε-ρισσότερο στο αγωνιστικό δυ-ναμικό που όλη την προηγούμε-νη περίοδο αναβάθμισε την πο-λιτική του συγκρότηση σε μιασειρά μάχες που δόθηκαν απέ-ναντι στη βάρβαρη επίθεση.Από αυτή την άποψη, ο απεγ-κλωβισμός αριστερού κόσμουαλλά και ευρύτερα εργατικών-λαϊκών δυνάμεων από αυταπά-τες κάθε είδους καθώς και λο-γικές «κριτικής υποστήριξης»αποτελεί ένα κρίσιμο ζήτηματης περιόδου. Η διαδικασίααυτή δεν μπορεί παρά να γίνειμέσα στο πεδίο της πάλης πουσήμερα είναι αναγκαία για ναμπει φραγμός στη νέα βάρβαρηεπίθεση που είναι σε εξέλιξηκαι κλιμακώνεται γοργά.

Στην κατεύθυνση αυτή τηςπάλης ενάντια στην επίθεση,στην αποκάλυψη των πραγμα-τικών εχθρών του λαού, στησυγκρότηση των λαϊκών δυνά-μεων στο επίπεδο που απαιτεί ηεποχή μας, στο άνοιγμα ενόςπραγματικού δρόμου για τηλαϊκή υπόθεση, οι δυνάμεις τηςΛαϊκής Αντίστασης – ΑριστερήΑνιιμπεριαλιστική Συνεργασίαείναι υποχρεωμένες να δώσουντον καλύτερο εαυτό τους.

Ο Αλ. Τσίπρας και συνολικά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ γνωρί-

ζουν πολύ καλά ότι για να έχουν το «πράσινο φως» για

την ανάληψη της κυβερνητικής διαχείρισης, από αυτούς

που κάνουν πραγματικά κουμάντο στις πολιτικές εξελί-

ξεις στην χώρα μας, πρέπει να δώσουν όλες τις απαραί-

τητες διαβεβαιώσεις και εγγυήσεις ότι δεν θα κινηθούν

«εθελοντικά» εκτός των δοσμένων πλαισίων

της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.

40 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ14 Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

[...] Για εμάς το Πολυτεχνείο και ο εορτασμός του, με

κορύφωση την αντιιμπεριαλιστική πορεία, δεν αποτελεί

μια συνήθεια, μια μουσειακού τύπου προσέγγιση.

Γίνεται αφενός μεν για να τιμηθούν οι νεκροί με αγω-

νιστικό τρόπο και αφετέρου δε για να αποτιμηθούν τα

στοιχεία του παρελθόντος, να βγουν συμπεράσματα και

να προετοιμαστούν οι δικές μας εξεγέρσεις, τα δικά μας

Πολυτεχνεία.

Γιατί οι πόθοι του τότε μένουν ανεκπλήρωτοι και

πολλά από τα στοιχεία του τότε έχουν επανέλθει στη ση-

μερινή πραγματικότητα, με προφανείς διαφοροποιήσεις.

[...] Για να δοθεί απάντηση στο ερώτημα «για ποιο

λόγο ήταν αναγκαία τότε η χούντα και γιατί υπήρχε

αυτή η τρομακτική επίθεση σε βάρος του λαού», πρέπει

να εξετασθούν οι εξελίξεις της περιόδου: η διεθνής οικο-

νομική κρίση, με κορύφωση την πετρελαϊκή κρίση του

'73, οι οξυμένοι ανταγωνισμοί μεταξύ των ιμπεριαλι-

στών, οι νικηφόροι λαϊκοί αγώνες στο διεθνές σκηνικό.

[...] Όλα αυτά συνέβαλαν, από τη μία, στην έμπνευση

των λαών από τους αγώνες που δίνονταν και από την

άλλη στην αναγκαιότητα, από μεριάς ιμπεριαλιστών,

ξαναμοιράματος του κόσμου και άγριας επίθεσης σε

βάρος της εργατικής τάξης και των λαών.

Αυτός ήταν και ο λόγος που η Ελλάδα αποτέλεσε

έναν ιδανικό τόπο, τόσο ως πεδίο κερδοφορίας όσο και

ως γεωστρατηγικό κόμβο για τους Αμερικάνους.

[...] Σήμερα 40 χρόνια μετά βιώνουμε μία περίοδο:

-Βαθιάς οικονομικής κρίσης, με κυρίαρχα πολιτικά

στοιχεία ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

-Ο λαός της χώρας μας βιώνει μια τρομακτική επίθε-

ση, με βασικό αίτιο τη σχέση εξάρτησης της χώρας και

του βαθέματός της.

-Μπορεί σήμερα να μην έχουμε χούντα αλλά μια

αστική δημοκρατία, με έντονα τα στοιχεία της φασιστι-

κοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Μιας διαδι-

κασίας δηλαδή που εντείνεται, στην προσπάθειά του

αστικού κράτους να κλιμακώσει την επίθεσή του και να

καθυποτάξει τις εργατικές και λαϊκές αντιστάσεις.

-Βιώνουμε το φαινόμενο του φασισμού, με φωνές

που προσπαθούν να αποκόψουν την αντιμετώπισή του

από την απόκρουση της συνολικής πολιτικής. Είναι οι

φωνές που αντιλαμβάνονται την αντίθεση στο δίπολο

δημοκρατία – φασισμός. Πόσο άραγε αυτό μοιάζει με τις

φωνές του '73 που μιλούσαν γενικά για το δίπολο δημο-

κρατία–δικτατορία και επιζητούσαν πολιτική συνεργα-

σία, ακόμα και με τον βασιλιά [...];

-Όπως πριν 40 χρόνια, κάποιοι μιλούσαν για ομαλή

μετάβαση στη δημοκρατία (εννοώντας φυσικά την αστι-

κή δημοκρατία) και εκδημοκρατισμό της χούντας, σήμε-

ρα πολλοί μιλούν για έναν καλύτερο καπιταλισμό και

υμνούν τον κοινοβουλευτικό δρόμο.

-Όπως τότε υπήρχαν δυνάμεις που βάφτιζαν πρά-

κτορες και αριστεριστές τους εξεγερμένους φοιτητές και

τάσσονταν κατά της κατάληψης του Πολυτεχνείου, σή-

μερα κουνούν το δάχτυλο και μένουν έξω από τις αυ-

θόρμητες κινήσεις της νεολαίας και των μαζών.

-Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, πολλοί νομίζουν

ότι οι εξεγέρσεις γίνονται κατά παραγγελία και ότι η

συγκρότηση της εργατικής τάξης και του λαού θα έρθει

μέσα από οραματικά σχέδια επί χάρτου.

[...] Από τη μεγαλειώδη εξέγερση του Πολυτεχνείου

πρέπει να βγουν συμπεράσματα, τόσο θετικά όσο και

αρνητικά, για να μπουν τα θεμέλια για τους σημερινούς

αγώνες.

[...] Μπορούμε να δούμε ότι:

-Η εξέλιξη ενός αγώνα εξαρτάται από τη μαζικότητα

και τη σύνδεση που μία επαναστατική πρωτοπορία έχει

με τις μάζες.

-Μια εξέγερση μπορεί να έρθει ως απόρροια συσσώ-

ρευσης επί μέρους εστιών αντίστασης. Οι σημερινές εξε-

γέρσεις θα έρθουν από τις σημερινές αντιστάσεις.

-Οι αυθόρμητες κινήσεις είναι ανάγκη να μπολιάζον-

ται από πρωτοπόρες δυνάμεις που θέτουν ξεκάθαρους

στόχους ρήξης με την αστική νομιμότητα, τη ντόπια

αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό.

-Η πραγματική ανάπτυξη του κινήματος δεν έρχεται

με οργανωτικά και μηχανιστικά τερτίπια αλλά με την

πραγματική πολιτικοποίηση και οργάνωση των αγώ-

νων. Φάνηκε μέσα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

και από τις οργανωτικές δομές που έπαιξαν πρωταγωνι-

στικό ρόλο, ότι μόνο μέσα από την αντιπαράθεση και

την κοινή δράση μπορεί να υπάρξουν νίκες. Έτσι και σή-

μερα, για να αναπτυχθεί αγώνας, πρέπει να μπουν πραγ-

ματικά θεμέλια και όχι λογικές συγκολλήσεων και

πόλου.

[...] Σήμερα, η ανάγκη για ψωμί–παιδεία–ελευθερία

μπορεί να μεταφραστεί στον αγώνα για δουλειά–σπου-

δές–δημοκρατικές ελευθερίες.

Σήμερα, η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να μετα-

φράσουν το σύνθημα «Έξω οι ΗΠΑ – έξω το ΝΑΤΟ»

στην πάλη τόσο απέναντι στον ιμπεριαλισμό όσο και

στην ντόπια αστική τάξη που τον τροφοδοτεί και τρο-

φοδοτείται από αυτόν.

Το σύνθημα «Θάνατος στο φασισμό» σήμερα τίθεται

ως αγώνας ενάντια στη φασιστικοποίηση.

Το αίτημα για «Λαοκρατία» σημαίνει ότι, μονάχα αν

ανατραπεί η κυριαρχία του κεφαλαίου, ο λαός θα μπο-

ρέσει να γίνει αφέντης στον τόπο του, έχοντας το προ-

λεταριάτο στο τιμόνι. Κόντρα σε όσους φωνάζουν ότι

«δε θα σπάσει τζάμι» και θα υπάρξει ειρηνικά μετάβα-

ση. Αλλά επαναστατικά για την οικοδόμηση μιας σοσια-

λιστικής κοινωνίας στον τόπο μας.

Αποσπάσματα από την εισήγηση των Αγωνιστικών Κινήσεωνστην εκδήλωση της 13ης Νοέμβρη

Τον τελευταίο καιρό, οι εργολαβικοίυπάλληλοι του εστιατορίου της Α’ ΦΕ-ΠΑ (Φοιτητική Εστία Πανεπιστημιούπο-

λης), που απασχολούνται από την εργολαβικήεταιρεία National Services, με ανάθεση καιχρηματοδότηση από την ΙΝΕΔΙΒΙΜ (ΙνστιτούτοΝεολαίας και Δια Βίου Μάθησης), είχαν βρεθείαντιμέτωποι με φοβερές πιέσεις να υπογρά-ψουν την απόλυσή τους. Την ίδια στιγμή, δενείχαν πληρωθεί καθόλου για το διάστημα τηςαπεργίας των εργαζομένων, όταν δηλαδή τοεστιατόριο δεν λειτούργησε.

Την Πέμπτη 31/10, ο εργολάβος, ερχόμενοςαπό την Πάτρα, κάλεσε τους εργαζόμενους σταγραφεία της ΙΝΕΔΙΒΙΜ, για να τους παραδώσειτα χαρτιά της απόλυσης. Η απάντηση ήταν άμε-ση και πραγματοποιήθηκε μαζική κινητοποίησηαπό τους εργολαβικούς υπαλλήλους, μαζί μεαγωνιζόμενους φοιτητές και τους απεργούς δι-οικητικούς υπαλλήλους του ΕΚΠΑ. Οι εργαζό-μενοι στο ΕΚΠΑ για καιρό είχαν αναμειχθεί μετο ζήτημα υπεράσπισης των δικαιωμάτων τωνεργολαβικών. Είχαν μάλιστα καταθέσει και αν-τίστοιχο ψήφισμα στη γενική τους συνέλευση.

Έτσι, μαζικά, διεκδίκησαν να δουν τα χαρ-τιά της απόλυσης, στα οποία αναγραφόταν άλ-λος τόπος εργασίας, ακόμα και άλλο όνομαενώ η υπογραφή ήταν έτοιμη! Ο εργολάβος έν-τρομος παρέπεμψε τους εργαζόμενους σευπεύθυνο της ΙΝΕΔΙΒΙΜ, ο οποίος απαιτούσε νααποσυρθούν οι αλληλέγγυοι από το χώρο, κά-τι το οποίο δεν έγινε, στη βάση της συλλογικήςδιεκδίκησης. Τελικά, οι απολύσεις πάρθηκανπίσω για όλους τους εργαζόμενους ενώ ταυτό-χρονα πληρώθηκαν και οι χρωστούμενοι μι-σθοί.

Οι εργαζόμενοι του ΕΚΠΑ, δυναμωμένοι καιαπό το δικό τους διαρκή αγώνα, μαχητικά στά-θηκαν στο πλευρό των εργολαβικών υπαλλή-λων. Είναι ξεκάθαρο πως αυτή η νίκηεπιτεύχθηκε τόσο στη βάση της αλληλεγγύηςαπό άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια, όσο και στηβάση της αντιπαράθεσης με συγκεκριμένη στό-χευση. Πρόταγμα, δηλαδή, αποτέλεσε η αντί-σταση για τις αναγκαίες διεκδικήσεις τωνεργαζομένων, ενάντια στις απολύσεις και μετην απαίτηση των μισθών τους. Από μια τέτοιαμικρή νίκη μπορούμε να βγάλουμε αρκετά χρή-σιμα συμπεράσματα για το πώς, όταν ένας δυ-ναμικός αγώνας, όπως αυτός τωνεργαζομένων του ΕΚΠΑ, εξελίσσεται, η αντί-σταση απλώνει και αλλού. Έφτασε, λοιπόν, καιεκεί όπου η απεργία είναι αδύνατη, στην πιομαύρη, ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία,στο συγχρονο δουλεμπόριο των εργολαβιών.Έτσι, ο αγώνας πολλών εργαζόμενων κομμα-τιών δυναμώνει, συγκρούεται μαχητικά με ερ-γοδότες αλλά και με το κράτος και τηναντιλαϊκή πολιτική, δικαιώνεται και μπορεί ναπετύχει νίκες.

Η αλληλεγγύη ισχυ-ρό όπλο στα χέρια

των εργαζομένων!Μια νίκη για τους εργολαβικούς υπαλλήλους

των εστιών του ΕΚΠΑ!

ΝΕΟΛΑΙΑ 15Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Οργιάζει τον τελευταίο καιρό η

«συζήτηση» για τον «κίνδυνο» να

χαθούν εξάμηνο και εξεταστική,

σαν αποτέλεσμα της πολύμηνης απεργίας

των διοικητικών υπαλλήλων στο ΕΚΠΑ

και το ΕΜΠ. Γαβγίζουν, όσο ποτέ άλλοτε,

τα κυβερνητικά σκυλιά, μαζί με διάφο-

ρους ΔΑΠίτες και ΠΑΣΠίτες που έχουν

πάρει σβάρνα τα κανάλια παριστάνοντας

τους «αγανακτισμένους», για «την παι-

δεία που υπονομεύεται», «τους φοιτητές

που βρίσκονται σε ομηρία» και «αυτούς

που έρχονται από την επαρχία και αναγ-

κάζονται να πληρώνουν νοίκια χωρίς

λόγο». Σε πλήρη συγχορδία, υπουργείο,

ΜΜΕ, μεγαλοκαθηγητές, πρυτάνεις, συμ-

βούλιο ιδρύματος, καθεστωτικές δυνά-

μεις, παρά τις μεταξύ τους κόντρες (βλ.

αντιπαραθέσεις συμβουλίου διοίκησης

και Πελεγρίνη), με ένα στόμα μια φωνή,

συμφωνούν στο ότι πρέπει «επιτέλους» οι

σχολές να ανοίξουν, η απεργία να σπάσει,

η ομαλότητα να επιστρέψει, αν θέλουμε

να κάνουμε την οποιαδήποτε σκέψη για

την πραγματοποίηση του εξαμήνου.

Γινόμαστε, με έναν τρόπο, στο ίδιο

έργο θεατές, γιατί όλα αυτά δεν διαφέ-

ρουν και πολύ από όσα άκουγαν οι μαθη-

τές ενόψει της απεργίας των καθηγητών

τους. Η παλιά και δοκιμασμένη συνταγή

της ανθρωποφαγίας και του «κοινωνικού

αυτοματισμού» τίθεται για άλλη μια

φορά σε εφαρμογή, με απώτερο σκοπό να

εμποδίσει την είσοδο του φοιτητικού κι-

νήματος στο προσκήνιο και να στήσει

αναχώματα στη συγκρότηση κοινού με-

τώπου φοιτητών-εργαζομένων, ασκώντας

παράλληλα πιέσεις και στους ίδιους τους

απεργούς. Και είναι αλήθεια ότι η τρομο-

κρατία της κυβέρνησης για το «χαμένο

εξάμηνο» έχει αρχίσει να πιάνει τόπο σε

πολλούς φοιτητές και ειδικά σε αυτούς

που τώρα μπαίνουν στο πρώτο έτος,

χωρίς, όμως, κατ’ ανάγκη, να οδηγεί αυτό

σε εχθρικές συμπεριφορές απέναντι στην

απεργία αλλά περισσότερο σε προβλημα-

τισμό και ανησυχία για το τι μέλλει γενέ-

σθαι.

Όπως και να χει, στο ερώτημα «ποιος

καταστρέφει το μέλλον των παιδιών», ας

μας επιτρέψουν οι θρηνούντες που κό-

πτονται για τα εξάμηνά μας, να έχουμε

διαφορετική γνώμη. Γιατί γνωρίζουμε

πολύ καλά ποιοι είναι αυτοί που έχουν

τσακίσει τις οικογένειες μας και έχουν

κάνει αδύνατο για τους περισσότερους να

μπορούν να σπουδάζουν, όπως ξέρουμε

εξίσου καλά ποιοι θέλουν να πληρώνουμε

δίδακτρα και βιβλία, να μην έχουμε σίτιση

και στέγαση, να διαγραφόμαστε.

Πρέπει, πάνω απ’ όλα, να γίνει ξεκά-

θαρο ότι η όλη φιλολογία περί χαμένου

εξαμήνου συνιστά έναν απροκάλυπτο πο-

λιτικό εκβιασμό που απευθύνεται πρώτα

και κύρια στην ίδια τη σπουδάζουσα νεο-

λαία. Εκβιασμό που απορρέει από το

νόμο-πλαίσιο και τις διατάξεις του, οι

οποίες προβλέπουν ως διάρκεια τις 13

εβδομάδες, για να μπορεί να θεωρηθεί

πως πραγματοποιήθηκε το εξάμηνο.

Πάνω εκεί ακριβώς πατάνε και απειλούν

τους φοιτητές, έχοντας πλέον περισσότε-

ρα βέλη στη φαρέτρα τους, σε σχέση με το

παρελθόν. Αυτό επικαλέστηκε και η τε-

λευταία σύγκλητος του ΕΚΠΑ, η οποία

πήρε απόφαση να ανοίξουν οι σχολές.

Ως πτυχή του νόμου, οι 13 εβδομάδες

ήταν ηλίου φαεινότερο, ευθύς εξαρχής,

για το πού στοχεύει. Και πέρα από το ότι

προσθέτει δεδομένα στην κατεύθυνση της

εντατικοποίησης και του μαραθώνιου

που πρέπει να διανύσει κάποιος μέχρι τη

λήψη του πτυχίου, αυτό που αναδεικνύε-

ται ως κυρίαρχο στο χαρακτήρα της, είναι

ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανά πάσα

στιγμή ως μοχλός καθυπόταξης και πει-

θάρχησης της νεολαίας. Πλέον, στα πλαί-

σια του Πανεπιστημίου του Μνημονίου,

ενός χώρου πλήρως αποστειρωμένου από

κάθε συλλογική και αγωνιστική διαδικα-

σία, οι συνελεύσεις και οι καταλήψεις θα

είναι λίγο-πολύ απαγορευμένες, για να μη

χάνονται μαθήματα και «κινδυνεύσει το

εξάμηνο». Οι φοιτητές θα πρέπει να προ-

σπερνούν χίλια δυο εμπόδια για να μπο-

ρέσουν να εκφράσουν τις αγωνιστικές

διαθέσεις τους, υπό τη μόνιμη αυτήν απει-

λή και με το καθηγητικό κατεστημένο να

τρίβει τα χέρια του για τις κάθε λογής δυ-

νατότητες επιβολής και αυθαιρεσίας που

του προσφέρονται.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι σχεδόν ποτέ

στο παρελθόν δεν είχαμε απώλεια εξαμή-

νου, είναι κάτι που οφείλουμε να το γνω-

ρίζουμε, αλλά δεν πρέπει να λειτουργεί

εφησυχαστικά. Άλλωστε, το ίδιο το φοι-

τητικό κίνημα, που αγωνιζόταν για σπου-

δές-δουλειά-ελευθερίες, ήταν που μεταξύ

άλλων εγγυήθηκε και αυτό το ζήτημα. Με

αυτόν τον τρόπο οφείλει να τίθεται και

σήμερα, δηλαδή, ως στόχος προς διεκδί-

κηση και πάλη, κόντρα στις απειλές και

τους εκβιασμούς. Χωρίς να μπαίνουμε στη

λογική της «γνώσης που θα πάρουμε»,

αλλά απαιτώντας σπουδές με ανθρώπι-

νους ρυθμούς και εξέταση στην ύλη που

έχουμε διδαχθεί.

Είναι φανερό ότι η αντίσταση στην

τρομοκρατία του εξαμήνου πρέπει να

γίνει για τη σπουδάζουσα νεολαία ζήτη-

μα συνολικής αντίθεσης στο νόμο-πλαί-

σιο. Να μην αποδεχτούμε σαν κάτι το αν-

τικειμενικό τις 13 εβδομάδες. Οι μεθοδεύ-

σεις της κυβέρνησης και του υπουργείου

Να αντισταθούμε στην τρομοκρατία του «χαμένου εξαμήνου»!Πάλη ενάντια στο νόμο-πλαίσιο και τις κατευθύνσεις του!

Ομεγαλειώδης αγώνας που διεξάγουν οι διοικητι-κοί υπάλληλοι εδώ και δέκα εβδομάδες, αποτε-λεί μια ισχυρή απάντηση στην πολιτική που

προωθεί η κυβέρνηση υπό τις επιταγές των Ευρωπαίωνκαι Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, η οποία, στα πλαίσιατου εργασιακού και κοινωνικού “μεσαίωνα” που θέλουννα επιβάλουν, προβλέπει και την απόλυση εργαζομέ-νων στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Ο δυναμισμός και η μαζικότητα με τηνοποία συνεχίζουν την απεργία τους οι διοικητικοί, αντι-στεκόμενοι στην εξαθλίωση και την επιλογή του ατομι-κού δρόμου, έρχονται σε σύγκρουση με την αντιλαϊκήπολιτική του συστήματος.

Ωστόσο, μια απεργία τέτοιας διάρκειας, η οποία έρ-χεται να ταράξει τη νηνεμία που υπήρχε σε επίπεδο κι-νήματος την προηγούμενη περίοδο, δε θα μπορούσεπαρά να θεωρηθεί από το σύστημα ως απειλή. Γι’ αυτότο λόγο, η κυβέρνηση έχει ενεργοποιήσει όλους τουςμηχανισμούς της, προκειμένου να τρομοκρατήσει τουςαπεργούς και να κάμψει την αγωνιστική τους διάθεση.Σημαντικό ρόλο σ’ αυτή την κατεύθυνση έρχονται ναπαίξουν οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που,απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή, λειτούργησαν ως ανάχω-μα στον αγώνα. Με τη σειρά τους, πρυτάνεις και σύγ-κλητος, παρά τις αυταπάτες που καλλιέργησαν αρχικάστους εργαζόμενους, φορώντας το προσωπείο του “αλ-ληλέγγυου”, γρήγορα αναθεώρησαν και κάλεσαν το δι-οικητικό προσωπικό να λήξει την απεργία του. Κομβικόσημείο, επίσης, αποτέλεσαν οι εκβιασμοί για ατομικήαξιολόγηση, σύμφωνα με τη λογική του “διαίρει και βα-σίλευε”, αλλά και η απειλή να τεθούν σε αργία όσοι ερ-γαζόμενοι αρνήθηκαν να απογραφούν και ηπαραπομπή τους σε πειθαρχικό συμβούλιο. Όλο αυτό το

κλίμα φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής και τρομο-κράτησης των απεργών ήρθε να κορυφωθεί με την πρό-σφατη διαφυγή του υπουργείου Παιδείας στοδικαστήριο, το οποίο έκρινε παράνομη την απεργία σεΕΚΠΑ και ΕΜΠ.

Παρ’ όλα αυτά, οι διοικητικοί υπάλληλοι δε φαίνεταινα είναι διατεθειμένοι να υποκύψουν στις απειλές τηςκυβέρνησης. Αντίθετα, σε μια μαζικότατη Γ.Σ. πουπραγματοποίησαν τη Δευτέρα 11/11, αποφάσισαν νέαπενθήμερη απεργία, με πρόταση της απεργιακής επι-τροπής των εργαζομένων η οποία υπερψηφίστηκε. Έχειαξία, βέβαια, να αναφερθούν και οι υπόλοιπες προτά-σεις που κατατέθηκαν, τόσο του ξεπουλημένου Δ.Σ. τουΣυλλόγου που πρότεινε πενθήμερη απεργία, αλλά με τιςεκπαιδευτικές διαδικασίες να πραγματοποιούνται κανο-νικά, όσο και του ΠΑΜΕ που πρότεινε διήμερες επανα-λαμβανόμενες απεργίες, καθώς “οι εξελίξεις τρέχουνκαι πρέπει οι εργαζόμενοι να είναι σε εγρήγορση”. Τηνίδια ώρα, δηλαδή, που σύσσωμος ο κλάδος αποφασίζεινέα πενθήμερη απεργία, το ΠΑΜΕ και πάλι κινείται στηνκατεύθυνση αποκλιμάκωσης του αγώνα, μάλλον γιατί“ούτε αυτός ο κλάδος τραβάει”. Επιπλέον, προτείνειάνοιγμα των σχολών με προσωπικό ασφαλείας, για ναγίνει εγγραφή των πρωτοετών!

Μόνο που η ίδια η πραγματικότητα δείχνει ότι ο κλά-δος έχει μπει αποφασιστικά στον αγώνα και αντιπαρα-τίθεται στις δυνάμεις που τον υπονομεύουν. Σε αυτή τηφάση, όμως, γίνεται αντιληπτή και μια νέα ανάγκη, μεβάση και τις πρόσφατες εξελίξεις, δηλαδή την απόφα-ση του δικαστηρίου. Η ανάγκη σύγκρουσης των απερ-γών με την αστική νομιμότητα και δυναμικήςπεριφρούρησης του δικαιώματός τους στην απεργία,

κατ’ επέκταση.Ο αγώνας που διεξάγουν οι εργαζόμενοι, επίσης,

χρειάζεται να συνδεθεί με τις υπόλοιπες εστίες αντίστα-σης του λαού, αλλά και με τον αγώνα που δίνουν απ’την πλευρά τους οι φοιτητές, οι οποίοι, σε μια σειρά απόσχολές, έχουν πάρει απόφαση κατάληψης. Είναι χρέοςτων τελευταίων να εμπλακούν ακόμη πιο δυναμικά στοναγώνα των διοικητικών και να τον κάνουν και δική τουςυπόθεση, καθώς οι σημερινές απολύσεις είναι άρρηκτασυνδεδεμένες με τις διαγραφές φοιτητών και το κλείσι-μο σχολών κατά το σχέδιο «Αθηνά».

Το σύστημα, από τη μεριά του βέβαια, προσπαθών-τας με πολλαπλούς τρόπους να ενεργοποιήσει τον κοι-νωνικό αυτοματισμό, έχει εξαπολύσει τις απειλές τουχαμένου εξαμήνου και εξεταστικής, προκειμένου ναστραφούν οι φοιτητές ενάντια στον αγώνα των διοικη-τικών. Απόλυτα εναρμονισμένη σε αυτή την κατεύθυν-ση, η κυβερνητική παράταξη της ΔΑΠ κάνει έκκληση γιαάνοιγμα των σχολών και μιλάει για “ομηρία διαρκείαςστα πανεπιστήμια”. Οι φοιτητές, ωστόσο, θα πρέπει ναέχουν ξεκάθαρο ότι το αν θα χαθεί το εξάμηνο ή όχι εί-ναι προς διεκδίκηση του ίδιου του φοιτητικού κινήμα-τος.

Οι απεργοί εργαζόμενοι έχουν χρέος να συνεχίσουνστην κατεύθυνση του αγώνα που έχουν χαράξει εδώ καιδέκα εβδομάδες. Κόντρα στην τρομοκρατία και τις απει-λές της κυβέρνησης, πρέπει να συνεχίσουν να υπερα-σπίζονται το αυτονόητο, το δικαίωμά τους στην εργασία.Με το μεγαλειώδη αυτό αγώνα τους και σε συμπόρευσημε τους φοιτητές, αλλά και κάθε άλλο αγωνιζόμενο κομ-μάτι του λαού, καλούνται να δώσουν μια ουσιαστικήαπάντηση στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική και να συγ-

Ο δυναμικός αγώνας των διοικητικών σε εξέλιξη

Με αυτόν τον τρόπο οφείλει να τίθεται και σήμερα,

δηλαδή, ως στόχος προς διεκδίκηση και πάλη, κόντρα

στις απειλές και τους εκβιασμούς. Χωρίς να μπαίνου-

με στη λογική της «γνώσης που θα πάρουμε», αλλά

απαιτώντας σπουδές με ανθρώπινους ρυθμούς και εξέ-

ταση στην ύλη που έχουμε διδαχθεί.

ΔΙΕΘΝΗ16 Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Είναι φανερό πως το τελευ-

ταίο διάστημα υπάρχει

έντονη κινητικότητα σε

διπλωματικό επίπεδο με επίκε-

ντρο το Ιράν και το πυρηνικό του

πρόγραμμα. Μάλιστα, αν πιστέ-

ψουμε τα διεθνή ΜΜΕ, η συμ-

φωνία θα ήταν γεγονός το

προηγούμενο Σαββατοκύριακο

αν η «όψιμη» αντίδραση της Γαλ-

λίας δεν την μπλοκάριζε! Χαρα-

κτηριστικά, το τηλεγράφημα του

επίσημου ιρανικού πρακτορείου

ειδήσεων IRNA ανέφερε τον

γάλλο υπουργό Εξωτερικών ως

μοναδικό υπεύθυνο για τη μη επί-

τευξη συμφωνίας.

Στο όλο «θετικό» κλίμα συνέ-

βαλε και η ξαφνική αναβάθμιση

του επιπέδου των διαπραγματεύ-

σεων σε επίπεδο υπουργών Εξω-

τερικών όταν την περασμένη

Παρασκευή άρχισαν να κατα-

φτάνουν στη Γενεύη οι υπουργοί

Εξωτερικών με πρώτο τον αμερι-

κανό Τζον Κέρι. Πάντως, μια

μέρα πριν ο υφυπουργός Εξωτε-

ρικών της Ρωσίας Σεργκέι Ριά-

μπκοφ, που είναι επικεφαλής της

ρωσικής αντιπροσωπείας στη Γε-

νεύη, με δηλώσεις του στο πρα-

κτορείο Ria Novosti το είχε

προαγγείλει. «Υπάρχουν πολλά

προβλήματα που αφορούν τα

συμφέροντα πολλών χωρών. Για

το λόγο αυτό αναβαθμίζονται (οι

διαπραγματεύσεις) σε επίπεδο

υπουργών».

Η εσπευσμένη άφιξη λοιπόν

την περασμένη Παρασκευή στη

Γενεύη πολλών υπουργών Εξωτε-

ρικών είχε αφήσει να φανεί ότι

επίκειται η επίτευξη μιας συμφω-

νίας, ωστόσο οι απαιτήσεις για

«περαιτέρω διευκρινίσεις επί ορι-

σμένων θεμάτων» που προέβαλε

ο γάλλος ΥΠΕΞ, Φαμπιούς εμπό-

δισαν να υπάρξει μια τέτοια κα-

τάληξη.

Έτσι οι συνομιλίες των 5+1

(δηλαδή τα μόνιμα μέλη του Συμ-

βουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ συν

τη Γερμανία) και της ιρανικής

αντιπροσωπείας στις 7-9 Νοέμ-

βρη δεν είχε κάποια

κατάληξη,αλλά συμφώνησαν να

επαναλάβουν τις διαπραγματεύ-

σεις στις 20 του Νοέμβρη. Αυτός

θα είναι ο τρίτος γύρος διαπραγ-

ματεύσεων μέσα σε έξι μόλις βδο-

μάδες. Ο πρώτος είχε διεξαχθεί

στα μέσα Οκτωβρίου, επίσης στη

Γενεύη, και ο οποίος το μόνο που

έκανε ήταν να επιβεβαιώσει τη

θέληση των μερών να συνεχίσουν

τις συνομιλίες στις αρχές του Νο-

έμβρη.

Ωστόσο η έντονη διπλωμα-

τική κινητικότητα με επίκεντρο

το Ιράν δείχνει να ξεκινά αμέσως

μετά την ανάληψη της προεδρίας

από τον Χασάν Ροχανί τον περα-

σμένο Ιούνιο. Ο μετριοπαθής κλη-

ρικός -που ήταν πρώην

διαπραγματευτής για το πυρη-

νικό πρόγραμμα του Ιράν- από

την αρχή της νέας θητείας του,

που ο ίδιος τη χαρακτήρισε ως

«μια νίκη της μετριοπάθειας ένα-

ντι του εξτρεμισμού», ανοίγει το

ζήτημα μιας συμφωνίας για τα

πυρηνικά του Ιράν και σε σύ-

ντομο χρονικό διάστημα. Μάλι-

στα, κατά την επίσκεψή του στον

ΟΗΕ το Σεπτέμβριο και σε συνέ-

ντευξή του στην εφημερίδα

«Ουάσινγκτον Ποστ», διατύπωσε

για πρώτη φορά ότι επιθυμεί η

χώρα του να καταλήξει σε συμ-

φωνία με τις παγκόσμιες δυνάμεις

όσον αφορά το πυρηνικό της

πρόγραμμα μέσα σε διάστημα

τριών με έξι μηνών.

Σήμερα λοιπόν οι εξελίξεις

δείχνουν να ακολουθούν μια

«ομαλή» διπλωματική διαδρομή!

Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα

προχώρησε πιο πέρα δηλώνοντας

πως: «Η διεθνής κοινότητα θα

μπορούσε να εξετάσει τη χαλά-

ρωση των κυρώσεων κατά του

Ιράν στα πρώτα στάδια των δια-

πραγματεύσεων για μια συμφω-

νία σχετικά με το πυρηνικό

πρόγραμμα της Τεχεράνης». Στο

ίδιο μήκος κύματος ο βρετανός

υπουργός Εξωτερικών Ουίλιαμ

Χέιγκ δήλωνε στο BBC από τη Γε-

νεύη πως «μια συμφωνία για το

ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα

είναι στο τραπέζι και μπορεί να

επιτευχθεί τις προσεχείς εβδομά-

δες», προειδοποιώντας ταυτό-

χρονα ότι μια πιθανή συμφωνία

«δεν θα ικανοποιούσε όλο τον

κόσμο», αναφερόμενος σαφώς

στο Ισραήλ.

Η εξέλιξη αυτή, που αναμένε-

ται η συνέχειά της σε λίγες μέρες,

ανέδειξε και ένα κάποιο στρί-

μωγμα της Ρωσίας (μικρό ή με-

γάλο θα φανεί γρήγορα) και σε

πλήρη αντιδιαστολή με την ανα-

λόγου μεγέθους συμφωνία για τη

Συρία το προηγούμενο διάστημα.

Αναδείχθηκε μια μεταστροφή

στάσης της Ρωσίας την τελευταία

στιγμή, δηλωτικό ότι έτρεξε πίσω

από πρωτοβουλίες άλλων. Η δή-

λωση του Σεργκέι Λαβρόφ ότι

«χρειάζεται πολιτική βούληση

για τα πυρηνικά του Ιράν» αντα-

νακλά την αμηχανία της ρωσικής

πλευράς στην ταχύτητα των εξε-

λίξεων στη φάση αυτή. Λες και

πρόκειται για κάποιο τεχνικό ζή-

τημα!

Πάντως τις σχετικές δηλώσεις

από μεριάς Ρωσίας γι’ αυτές τις

επαφές που έγιναν και θα συνεχι-

στούν στις 20 του Νοέμβρη ανέ-

λαβε να τις κάνει ο εκπρόσωπος

Τύπου του υπουργείου, Αλεξά-

ντερ Λουκασέβιτς. Δηλώσεις του

κινούνται σε θετικότερο μήκος

κύματος σε σχέση με εκείνες του

υφυπουργού Εξωτερικών της Ρω-

σίας, Σεργκέι Ριάμπκοφ. Ο Ριά-

μπκοφ, ως ο βασικός δια-

πραγ ματευτής της Ρωσίας για το

θέμα του Ιράν στη Γενεύη, είχε

δηλώσει ότι «οι δύο πλευρές βρί-

σκονται ακόμη πολύ μακριά και

δεν υπάρχει καμία εγγύηση πε-

ραιτέρω προόδου προς την άρση

του αδιεξόδου».

Το γεγονός ότι σήμερα πολλοί

ιμπεριαλιστές, και ιδιαίτερα οι

Αμερικάνοι, μιλούν με θερμά

λόγια για τη δυνατότητα επίτευ-

ξης συμφωνίας, προδικάζει μια

εξέλιξη σε εντελώς αντίθετη κα-

τεύθυνση: δηλαδή στην παρα-

πέρα όξυνση των ανταγωνισμών.

Δεν είναι μόνο ότι οι ιμπεριαλι-

στές δεν εννοούν το ίδιο πράγμα

όταν μιλούν για επίτευξη συμφω-

νίας, που έτσι κι αλλιώς σαν κεί-

μενο, εάν και εφόσον υπάρξει, θα

είναι ανοικτό σε πολλές ερμηνείες

και προσεγγίσεις. Είναι το γεγο-

νός πως από την άποψη στρατη-

γικών συσχετισμών είναι ένα

ανοικτό ζήτημα και αφορά ολό-

κληρη την περιοχή.

Και, όπως παρατηρείται,

ακόμη και αν υπάρξει συμφωνία,

αυτή δεν πρέπει να ερμηνευτεί

μόνο σαν κέρδισμα χρόνου για

κάποιες πλευρές (που γενικά

ισχύει και αυτό) αλλά ως μια

δραστική τροποποίηση των στα-

θερών στις οποίες στηρίζονται οι

σημερινοί συσχετισμοί. Ένα γενι-

κότερο «ανακάτεμα της τράπου-

λας στη σημερινή φάση» για την

περιοχή όπου παραμένουν πολλά

ζητήματα ανοιχτά και σε εκκρε-

μότητα και με πολλούς παίκτες

(ιμπεριαλιστές) να μπαίνουν στο

παιχνίδι έστω και ετεροχρονι-

σμένα.

Και ενώ η συγκρατημένη έως

και αμήχανη στάση της Ρωσίας

μπορεί να εξηγηθεί, από την άλλη

η στάση της Γαλλίας γεννά κά-

ποια ερωτηματικά. Το να λέει ο

υπουργός Εξωτερικών Λοράν

Φαμπιούς ότι δεν υπάρχει «καμιά

βεβαιότητα σε αυτό το στάδιο»

για την επίτευξη μιας συμφωνίας,

παραπέμπει σε μια στάση που

δείχνει συνολικότερη διάσταση

με την πρόταση συμφωνίας για

την οποία εργάζονται εντατικά

εδώ και πολλούς μήνες οι Αμερι-

κανοί. Κάποιες διπλωματικές

προσεγγίσεις την ερμηνεύουν ως

μια προσπάθεια των γάλλων

ιμπε- ριαλιστών να μπουν στις

διαπραγματεύσεις με «τσα-

μπουκά» σε μια απόπειρα ανα-

βάθμισης του διεθνούς ρόλου

τους. Και βέβαια εξακολουθούν

να είναι «χολωμένοι» με το άδει-

ασμά τους και τη συμφωνία Ρω-

σίας–ΗΠΑ για τη Συρία, πριν

από λίγο καιρό. Ο Φαμπιούς επί-

σης, ως επιπλέον δικαιολογία,

υπογράμμισε την ανάγκη να λη-

φθούν υπόψη οι «ανησυχίες» του

Ισραήλ για τα θέματα ασφάλειας.

Το Ισραήλ και ειδικότερα ο

πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπε-

νιαμίν Νετανιάχου αντιδρούν

εντονότατα σε όποια συμφωνία,

σε αυτή τη φάση, με το Ιράν. Δή-

λωσε ότι η χώρα του θα καταβά-

λει κάθε δυνατή προσπάθεια για

να πείσει τη διεθνή κοινότητα να

αποτρέψει τη συμφωνία και πριν

από την επανάληψη των δια-

πραγματεύσεων στη Γενεύη στις

20 Νοεμβρίου, γιατί, «σύμφωνα

με όλη την πληροφόρηση που

φθάνει στο Ισραήλ, η συμφωνία

που συζητείται είναι «κακή και

επικίνδυνη». Γενικότερα καταγ-

γέλλει τις ΗΠΑ και τον Ομπάμα

για βιασύνες και κακούς υπολο-

γισμούς, παρά τις καθησυχαστι-

κές δηλώσεις του Κέρι ότι: «Ο

πρόεδρος Ομπάμα είναι έτοιμος

να υπογράψει μια συμφωνία που

θα εγγυάται την ασφάλεια των

συμμάχων μας στην περιοχή. Θα

συνεχίσουμε, όπως κάναμε μέχρι

τώρα, να τους υπερασπιζόμαστε

απέναντι σε κάθε εξωτερική

απειλή», υπογραμμίζοντας ταυ-

τόχρονα ότι «θα υπάρξει μια

καλή συμφωνία ή δεν θα υπάρξει

συμφωνία».

Ωστόσο, η στάση του Ισραήλ

στο συγκεκριμένο ζήτημα ανάγε-

ται (ακόμα και από αξιωματού-

χους του Ισραήλ όπως ο Τζιόρα

Έιλαντ, ειδικός σε θέματα εθνι-

κής ασφαλείας) στην από χρόνια

αντιπαράθεση της κυβέρνησης

Νετανιάχου με την πολιτική

Ομπάμα σε μια σειρά ζητήματα

που αφορούν την περιοχή και ιδι-

αίτερα το Παλαιστινιακό. Είναι

γεγονός ωστόσο πως η όποια δι-

εύρυνση των δυνατοτήτων επιλο-

γών των ΗΠΑ στην περιοχή είναι

αναπόφευκτο να μειώνει προο-

πτικά το σημερινό ρόλο του

Ισραήλ. Ο αμερικάνικος ιμπερια-

λισμός (όπως και κάθε ιμπεριαλι-

στής) στην προσπάθεια να

ενισχύσει τον έλεγχό του δεν

αποκλείει τέτοιες πρωτοβουλίες,

ακόμα και αν διακυβεύονται κε-

κτημένα «φίλων».

Γεγονός είναι πως και αυτές οι

συνομιλίες, άσχετα με την κατά-

ληξή τους, όχι μόνο δεν θα κλεί-

σουν το ζήτημα αλλά θα

διευρύνουν και άλλο το πεδίο

των ενδοϊμπεριαλιστικών αντι-

παραθέσεων!

Χ.Β

Η διπλωματία και τα ιμπεριαλιστικά παιχνίδιαμε πρόσχημα το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν

Την ερχόμενη Τρίτη, 19 του Νοέμβρη, πρόκει-ται να διεξαχθούν γενικές εκλογές στοΝεπάλ, για την εκλογή της συντακτικής συ-

νέλευσης, η δεύτερη μεγάλη εκλογική διαδικασίαμετά την λήξη του ένοπλου αγώνα των Μαοϊκών το2006 και ύστερα από την πρώτη αναποτελεσματικήσυντακτική που προήλθε από τις εκλογές του 2008και διαλύθηκε το 2012. Απο τότε, η χώρα έχει υπη-ρεσιακές κυβερνήσεις, πρώτα την πολιτική τουΜπαταράι και ύστερα την υπερκομματική του αρχι-δικαστή Regmi που διόρισε ο πρόεδρος, στην βάσησυμφωνίας των τεσσάρων μεγάλων κομμάτων, τωνγνωστών παλιών αστικών-ρεφορμιστικών, συμπε-ριλαμβανομένου και του ΕΚΚΝ (Μαοϊκού) των Πρα-τσάντα-Μπαταράι.

Για την πραγματοποίηση των εκλογών και γιανα μην παραταθεί η περίοδος πολιτικής αβεβαιότη-

τας, πίεζαν πολλές δυνάμεις εντός και εκτός τωνσυνόρων. Υπέρ των εκλογών τάχθηκε η Ινδία, οιΗΠΑ που έστειλαν το κέντρο Κάρτερ μαζί με τονπρώην πρόεδρο για επιτήρηση, η ΕυρωπαϊκήΈνωση με δεκάδες παρατηρητές, οι ξένοι δωρητέςκαι πάροχοι της οικονομικής βοήθειας και φυσικά ηεγχώρια ελίτ. Επιδίωξη όλων η λήξη της περιόδουτης πολιτικής μετάβασης, η δημιουργία μιας ισχυ-ρής κυβέρνησης για την εφαρμογή νεοφιλελεύθε-ρων πολιτικών και η ολοκλήρωση του πολιτικούκαι οργανωτικού αφοπλισμού των επαναστατικώνδυνάμεων της νεπαλέζικης κοινωνίας.

Στον αντίποδα αυτής της επιχείρησης, βρίσκε-ται μια συμμαχία αντιπολιτευομένων κομμάτων μεεπικεφαλής το ΚΚΝ(Μαοικό), μια μεγάλη ομάδαμελών και στελεχών των Μαοϊκών που αποσπά-σθηκαν από το ενιαίο κόμμα, ύστερα από τηνστροφή της ηγεσίας Πρατσάντα-Μπαταράι. Η συμ-μαχία αυτή έχει καλέσει σε μποϋκοτάρισμα των

εκλογών, οργάνωσε απεργίες και αποκλεισμούςκαι έχει διακηρύξει πως δεν θα αναγνωρίσει τοαποτέλεσμα.

Δωδεκάμισι εκατομμύρια Νεπαλέζοι γράφτηκανστους εκλογικούς καταλόγους, από τα δεκαέξι εκα-τομμύρια ψηφοφόρους, ως αποτέλεσμα όχι μόνοτης κακής οργάνωσης των εκλογών αλλά και τωναντιδράσεων σε πολλές περιοχές που ελέγχουν οιοπαδοί του ΚΚΝ(Μαοϊκού). Η κυβέρνηση έχει βγά-λει τον στρατό στους δρόμους, για να εγγυηθεί τηνδιεξαγωγή των εκλογών, αναφέρονται έφοδοι σεσπίτια μαοϊκών στελεχών και συλλήψεις ενώ, όσοπλησιάζει η Τρίτη, η αντιπαράθεση οξύνεται.

Οι εκλογές θα γίνουν και μένει να δούμε το απο-τέλεσμά τους. Ανεξάρτητα από αυτό, όμως, αρκε-τοί είναι αυτοί που θεωρούν πως αυτές δεν θαμπορέσουν να δώσουν διέξοδο στις αντιθέσεις καιπως η χώρα θα συνεχίζει να βρίσκεται για καιρό σεένα σταυροδρόμι με πολλά ενδεχόμενα ανοικτά.

ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Εκλογές με πολλά ερωτηματικά

ΔΙΕΘΝΗ 17Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Το ΚΚ Φιλιππίνων (ΚΚΦ)

καλεί όλο τον φιλιππινέ-

ζικο λαό, και αυτούς που

βρίσκονται στο εξωτερικό, να κι-

νητοποιηθούν και να συγκεντρώ-

σουν τα μεγαλύτερα δυνατά

ποσά και εφόδια για τα θύματα

του πρόσφατου υπερτυφώνα

Yolanda (διεθνής ονομασία

Haiyan).

Υπολογίζεται ότι εννέα εκα-

τομμύρια άνθρωποι, περίπου το

10% του πληθυσμού των Φιλιππί-

νων, έχει υποστεί την οργή του

τυφώνα που θεωρείται ο μεγαλύ-

τερος στην καταγεγραμμένη ιστο-

ρία, και ο οποίος σάρωσε 36 απο

τις 72 επαρχίες της χωρας. Η

πλειονότητα των θυμάτων είναι

μικροί αγρότες, εργάτες γης, ψα-

ράδες, ορεσίβιοι, εργάτες και

άλλοι φτωχοί άνθρωποι που

είναι και οι πιο ευάλωτοι στις φυ-

σικές καταστροφές. Μεγάλες

εκτάσεις γης πλημμύρισαν με θα-

λασσινό νερό με αποτέλεσμα την

τεράστια καταστροφή υποδο-

μών, σπιτιών, ιδιοκτησιών και

καλλιεργήσιμης γης. Υπάρχουν

φόβοι ότι ο αριθμός των νεκρών

μπορεί να φτάσει σε αρκετές χι-

λιάδες.

Οι επαναστατικές δυνάμεις

του ΚΚΦ συμπάσχουν με τον φι-

λιππινέζικο λαό, ιδιαίτερα με αυ-

τούς που έχουν χάσει φίλους και

μέλη οικογενειών και που υποφέ-

ρουν από το μεγάλο πλήγμα.

Το ΚΚΦ καλεί όλες τις προο-

δευτικές και δημοκρατικές δυνά-

μεις να οργανωθούν άμεσα και

να συγκεντρώσουν χρήματα και

εφόδια για την ανακούφιση και

την ανοικοδόμηση και να σιγου-

ρευτούν ότι αυτά θα φτάσουν

στις πληγείσες περιοχές. Ιδιαίτερη

προσοχή είναι φυσικό να δοθεί

στη Tacloban και τις επαρχίες της

Ανατολικής Visayas. Πρέπει επί-

σης να δοθεί προσοχή σε άλλες

περιοχές στην κεντρική Visayas,

το Panay, το Negros, το Masbate,

το Mindoro, το Palawan καθώς

και στο Bicol, το Νότιο Tagalog

και το Ανατολικό και Βόρειο

Mindanao.

Η εθνική κινητοποίηση για

πόρους είναι απαραίτητη, για να

μπορέσει να επεκταθεί η βοήθεια

σε όλες τις περιοχές που χτυπή-

θηκαν από την καταιγίδα. Πρέπει

να υπάρξει ο κατάλληλος εθνικός

συντονισμός και συνεργασία, για

να γίνει δυνατή σωστή διανομή

της βοήθειας. Προτεραιότητα

πρέπει να δοθεί σε όσους έχουν

ανάγκη άμεσης ιατρικής βοή-

θειας, στα παιδιά και τους ηλι-

κιωμένους.

Το ΚΚΦ καλεί στη δημιουρ-

γία οργανώσεων των πληγέντων,

ώστε να διευκολυνθεί η διανομή

της βοήθειας και να αποτραπεί

κατάσταση χάους. Ο λαός χρειά-

ζεται αυτές τις οργανώσεις, ώστε

να συγκεντρώνει και να παρέχει

πληροφορίες σχετικά με την κα-

τάσταση και τις ανάγκες.

Οι δυνάμεις του Νέου Λαϊκού

Στρατού (ΝΛΣ) που δρουν στις

κατεστραμμένες περιοχές, έχουν

αλλάξει αμέσως τη μέθοδο των

επιχειρήσεών τους και στράφη-

καν σε προσπάθειες έρευνας, διά-

σωσης, ανακούφισης και ανα-

διοργάνωσης. Στις ζώνες μετώπου

των ανταρτών, οι επιτροπές των

συνοικιών, οι προσωρινές επανα-

στατικές κυβερνητικές μονάδες

και οι επαναστατικές μαζικές ορ-

γανώσεις κινητοποιήθηκαν αμέ-

σως, για να βοηθήσουν το λαό και

να οργανώσουν την ανασυγκρό-

τηση, να βοηθήσουν στην συνέ-

χιση της παραγωγής καθώς και σε

άλλες πλευρές της ζωής τους.

Με γνώμονα αυτή την πολι-

τική, οι εμπλεκόμενες διοικήσεις

του ΝΛΣ, συμπεριλαμβανομένης

της διοίκησης του όρους Aman-

dewin (στο νησί Leyte) καθώς και

καθοδηγητικές επιτροπές του

ΚΚΦ, μπορούν να εκδώσουν τις

κατάλληλες εντολές ανακωχής

στις μονάδες τους, θέτοντας τον

ΝΛΣ σε κατάσταση άμυνας, όμως

πάντα σε επαγρύπνηση για εχθρι-

κές επιθετικές ενέργειες. Καλού-

νται να διευκολύνουν την δίοδο

σε οργανώσεις και οργανισμούς

που μεταφέρουν εφόδια και να

προστατέψουν τους διασώστες

και διανομείς βοήθειας. Ο λαός

θα πρέπει να αντισταθεί σθεναρά

στη συνεχιζόμενη καταστολή του

φιλιππινέζικου στρατού, ιδιαί-

τερα σε περιοχές που έχουν πλη-

γεί από τη θύελλα.

Ο φιλιππινέζικος λαός είναι

εξοργισμένος από την αργή και

ανεπαρκή αντίδραση του καθε-

στώτος Ακίνο. Ο Aκίνο κατηγό-

ρησε τον φιλιππινέζικο λαό ότι

ήταν απροετοίμαστος για την κα-

ταστροφή. Αμέσως μετά την κα-

ταστροφή, η κυβέρνηση Aκίνο

ήταν παντελώς απούσα από την

περιοχή της Tacloban και άλλες

επαρχίες. Ο λαός κατηγορεί τον

Ακίνο ότι, με πρόσχημα την κα-

ταστροφή, θέλησε να προωθήσει

το αντιλαϊκό σχέδιο «Προεδρικό

Πρόγραμμα για τη Διανομή Κοι-

νωνικών Κονδυλίων», όταν στην

πράξη δεν έδωσε παρά ελάχιστα

ποσά για την καταστροφή. Από

την άλλη, το ΚΚΦ ευχαριστεί τα

τοπικά και διεθνή μέσα ενημέρω-

σης που χρησιμοποίησαν όλα τα

μέσα τους για την παροχή πληρο-

φοριών στα θύματα. Ο φιλιππινέ-

ζικος λαός καλωσορίζει τις

ντόπιες και διεθνείς οργανώσεις

βοήθειας, των οποίων η συμβολή

είναι ανεκτίμητη.

Το ΚΚΦ καλεί όλες τις διε-

θνείς πολιτικές οργανώσεις να

δώσουν τη μέγιστη δυνατή βοή-

θεια στα θύματα. Το ΚΚΦ καταγ-

γέλλει την κυβέρνηση Ακίνο και

την κυβέρνηση των ΗΠΑ που εκ-

μεταλλεύτηκαν την καταστροφή,

για να αναπτύξουν περισσότερα

πολεμικά πλοία και στρατιώτες

σε διάφορες περιοχές, παραβιά-

ζοντας την κυριαρχία της χώρας.

Το ΚΚΦ καλεί τις ξένες κυβερνή-

σεις που θέλουν να βοηθήσουν να

το κάνουν μέσα από πολιτικές

οργανώσεις ή οργανισμούς.

*Η ανακοίνωση, με ημερομηνία11 του Νοέμβρη 2013, δημοσι-εύτηκε στην ηλεκτρονική σε-λίδα www.philippinerevolution.net .

Λαμπεντούσα, Ιταλία

Αθέατος

Κόσμος

Τα μνημεία στήνονται για να τιμήσουν γε-γονότα του παρελθόντος, πρόσωπα τουχθες, νίκες ή ανθρώπινες τραγωδίες

που έγιναν στο διάβα του ιστορικού χρόνου.Στην Λαμπεντούσα, ένα μνημείο αποτελείεξαίρεση. Στέκει εκεί σαν να προσμένει, με βε-βαιότητα, γεγονότα που θα συμβούν στο μέλ-λον, δικαιώνει σχεδόν καθημερινά, μεμακάβριο τρόπο, την ύπαρξή του. Στην ανατο-λική είσοδο του φυσικού κόλπου που οδηγείστο λιμάνι του νησιού, στη νότια βραχώδηακτή, σε ένα ύψωμα στην άκρη του αεροδια-δρόμου, στέκει μοναχικά η Πύλη της Ευρώπης.Ένα μνημείο από πυρίμαχο κεραμικό υλικό,ύψους πέντε μέτρων και πλάτους τριών, αφιε-

ρωμένο στους μετανάστες που έχασαν την ζωήτους, προσπαθώντας να φτάσουν στο νησί. Τοέργο, που έχει την μορφή μιας τεράστιας ανοι-κτής πόρτας, φιλοτέχνησε ο γλύπτης και ζω-γράφος Ντομένικο, Μίμο, Παλαντίνο καιαποκαλύφθηκε το καλοκαίρι του 2008, με δα-πάνες μερικών φιλανθρωπικών οργανώσεων.Τα ξημερώματα της 3ης του φετινού Οκτώβρη,για μια ακόμη φορά, μια από τις πύλες της Ευ-ρώπης ήταν ερμητικά κλειστή. Οχυρωμένη, μεισχυρά κύματα και με τυφλωμένα τα πανά-κριβα ηλεκτρονικά μάτια και αυτιά της. Τρια-κόσιοι εξήντα έξι αφρικανοί μετανάστες,άνδρες και γυναίκες νεαρής ηλικίας και αρκετάπαιδιά, προστέθηκαν στην λίστα των νεκρώνπου θυμίζει νυχθημερόν η σκιά του μνημείου.

Αυτή τη φορά, οι φωνές των ασημόγλαρωνδεν μπόρεσαν να σκεπάσουν τις κραυγές τωνδυστυχισμένων που προσπαθούσαν να ξεφύ-γουν από τον θάνατο. Ήταν τόσες πολλές καισπαρακτικές που έφτασαν στα αυτιά των ψα-ράδων, που πρώτοι έτρεξαν να τους σώσουνκαι να κινητοποιήσουν το λιμενικό και τις ομά-δες διάσωσης. Όπως και σε όλα τα Πελάγιανησιά, έτσι και στις απόκρημνες ακτές της Λα-μπεντούσα, εκτός από τους γλάρους, καιπολλά αποδημητικά πουλιά σταθμεύουν, γιανα πάρουν δυνάμεις στο αέναο ταξίδι της με-

τανάστευσης. Το νησί των κουνελιών, στανότιο-δυτικά, είναι στην πραγματικότητα μιασυνέχεια της ακτής, έκτασης τεσσερισήμισιστρεμμάτων, που χωρίζεται από έναν εφήμεροισθμό περίπου τριάντα μέτρων. Σε αυτά τααβαθή νερά, που το καλοκαίρι συγκεντρώνουνπολλούς τουρίστες, εκτυλίχθηκε μια από τιςμεγαλύτερες έως τώρα ανθρώπινες τραγω-δίες, όταν βυθίστηκε ένα ψαροκάικο φορτω-μένο με πεντακόσιους τουλάχιστοναφρικανούς, κυρίως Ερυθραίους και Σομα-λούς. Ο αριθμός των πνιγμένων, τελικός επί-σημος απολογισμός οι 366 νεκροί, ήταν τόσομεγάλος που, όπως σχολίασε και ο Γκάρντιαν,δεν μπορούσε να αγνοηθεί από τα κυρίαρχα

ΜΜΕ και τις κυβερνήσεις. Με απίστευτηυποκρισία, όλοι έσπευσαν να δηλώσουντην συντριβή τους και να αρχίσουν να κα-μώνονται πως επανεξετάζουν τις πολιτικέςτους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η κυβέρ-νηση της Ιταλίας, στα πλαίσια αυτής της...επανεξέτασης, αποφάσισαν να ενισχύ-σουν το δίκτυο περιπολιών της Φρόντεξ,ενισχύοντας τον αόρατο φράκτη στα νεράτης Μεσόγειου. Φράκτης που όχι μόνο δενεμπόδισε τις ανθρώπινες τραγωδίες αλλά,στα χρόνια του, αυτές αυξήθηκαν κατακό-ρυφα. 

Η τραγωδία της Λαμπεντούσα δεν ήτανη πρώτη και δυστυχώς δεν θα είναι η τε-λευταία. Σε όλα τα μεσογειακά περάσματα,από τον νότο και ανατολικά, με προορισμότον βορρά, χιλιάδες ανθρώπινες ζωές χά-νονται κάθε χρόνο, προσπαθώντας να ξε-φύγουν από την πείνα, την καταπίεση καιτους πολέμους. Χαρακτηρίζοντας, δίκαια,πόλεμο, την μάχη των κυβερνήσεων τηςΕυρώπης ενάντια στην μετανάστευση, ηΜοντ Ντιπλοματίκ αναφέρει πως, σύμ-φωνα με το Ινστιτούτο Migrinter του Πανε-πιστήμιου Πουατιέ, από την αρχή του 1993,περισσότεροι από 17.500 μετανάστες καιπρόσφυγες πέθαναν στα σύνορα της Ευρώ-πης.

Στην Λαμπεντούσα, τις πρώτες ημέρεςμετά την τραγωδία, έσπευσαν, με προ-σποιητή λύπη και περισσή υποκρισία, ο ιτα-λός πρωθυπουργός, ο Μπαρόζο, ο Πάπαςκαι μια ντουζίνα αξιωματούχοι της Ευρω-παϊκής Ένωσης και του ΟΗΕ. Αρκετοί από

αυτούς εισέπραξαν τις δίκαιες αποδοκιμασίεςτων ντόπιων, οι οποίοι, ζώντας από κοντά τοδράμα των μεταναστών, ζητούν εδώ και χρό-νια να αλλάξει η αντι-μεταναστευτική πολιτική.Στις 3 του Νοέμβρη, μια ομάδα επιζώντων απότην Ερυθραία, μαζί με τον δήμαρχο του νη-σιού, συναντήθηκαν στο σημείο της ακτής πουείναι το κοντινότερο στα νερά που εκτυλίχθηκεη τραγωδία και σε μια σεμνή τελετή, φύτεψανμερικές δεκάδες δένδρα. Σκοπεύουν να βά-λουν 366 από αυτά, στην μνήμη των πνιγμέ-νων μεταναστών. Όπως ήταν αναμενόμενο,τόσο οι κυβερνήσεις όσο και τα μεγάλα ευρω-παϊκά ΜΜΕ ξέχασαν γρήγορα και ξεπέρασανεύκολα την... συντριβή τους. Είχαν να ασχο-ληθούν με μια άλλη μεγάλη ανθρώπινη τρα-γωδία που συμβαίνει εντός των ευρωπαϊκώντειχών, αυτήν την φορά. Έπρεπε να γράψουννέους συγκινητικούς λόγους, να οργανώσουναποκαλυπτικά ρεπορτάζ και να σχεδιάσουνμορφασμούς συντριβής και βαθιάς λύπης, γιατα εκατομμύρια των νέων ευρωπαίων ανέρ-γων, ενόψει της ειδικής συνόδου κορυφής στοΠαρίσι. Είναι δύσκολο πράγμα να είσαι ευσυ-γκίνητος στις εποχές των τεράτων...

Τον “Αθέατο Κόσμο” γράφει ο Δημήτρης Παυλίδης

http://atheatoskosmosps.blogspot.com

ΑΚΟΥΣΤΕ το μουσικό κομμάτι που έγραψε ο ΕνιοΜορικόνε για την τραγωδίαwww.youtube.com/watch?v=GVbYQMt-PvM

ΓΝΩΡΙΣΤΕ την Λαμπεντούσα μέσα από τα μάτιαενός μετανάστη που επιστρέφει www. archiv-iomemoriemigranti.net/ritorno_lampedusa

ΔΙΑΒΑΣΤΕ το άρθρο της Μοντ Ντιπλοματίκmondediplo.com/blogs/mapping-europe-s-war-on-immigration

Η κλειστή πύλη της Ευρώπης

ΚΚ Φιλιππίνων: Οργή για την κυβέρνησηΑκίνο, κάλεσμα για διεθνή βοήθεια

ΤΟΠΙΚΑ18 Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Το Σάββατο 9 του Νοέμ-

βρη, σε πολλές πόλεις της

Ελλάδας αλλά και στην

Ευρώπη, έγιναν μικρές και μεγά-

λες δράσεις, ενάντια στις κατα-

στροφικές εξορύξεις χρυσού στη

Χαλκιδική.

Δράσεις πραγματοποιήθηκαν

σε Αθήνα, Κιλκίς, Κομοτηνή,

Καρδίτσα, Σπάρτη, Λιβαδειά,

Σύρο, Τρίκαλα, Αίγινα, Βόλο,

Καβάλα, Άρτα, Πάτρα, Μυτι-

λήνη, Λάρισα, Ξάνθη, Ηράκλειο,

Ρόδο, Λονδίνο, Παρίσι, Ιωάν-

νινα, Άμστερνταμ, Βιέννη, Μό-

ντρεαλ, Βερολίνο, Ντίσελντορφ,

Βουδαπέστη, Κωνσταντινού-

πολη, Βενετία, Βρυξέλλες, Φραν-

κφούρτη, Σκόπια, Βελιγράδι…

Μεγάλη συγκέντρωση χιλιά-

δων ανθρώπων και πορεία γε-

μάτη παλμό, πάθος και

αποφασιστικότητα έγινε στη

Θεσσαλονίκη. Κύριο χαρακτηρι-

στικό η αυξημένη, σε σχέση με

προηγούμενες πορείες, συμμε-

τοχή διαδηλωτών από τη Θεσσα-

λονίκη. Έγινε φανερό πως αυτός

ο αγώνας έχει ριζώσει σ’ αυτή την

πόλη.

Στην κινητοποίηση που διέ-

σχισε τους κεντρικούς δρόμους

της πόλης και κατέληξε στο κτί-

ριο της ΕΡΤ-3, συμμετείχαν επι-

τροπές αγώνα από την

Χαλκιδική, επιτροπές αλληλεγ-

γύης από άλλες πόλεις, πολιτικά

κόμματα και οργανώσεις, επιτρο-

πές και πρωτοβουλίες γειτονιών

από την Θεσσαλονίκη, οι εργα-

ζόμενοι της ΒΙΟΜΕΤ κλπ. Η

Λαϊκή Αντίσταση-ΑΑΣ συμμε-

τείχε με ξεχωριστό μπλοκ.

Πλησιάζουμε σε μια προεκλο-

γική περίοδο και εντείνονται οι

προσπάθειες από τη μεριά της

κυβέρνησης και της Eldorado να

διχάσουν και να αποδυναμώ-

σουν το μέτωπο του αγώνα.

Έτσι, έχουμε τη βιομηχανία

διώξεων να συνεχίζεται με δεκά-

δες κλήσεις να φθάνουν σε αγω-

νιστές για κάθε κινητοποίηση

που πραγματοποιήθηκε τα τελευ-

ταία δυο χρόνια.

Έχουμε την προστασία των

παρανομιών της εταιρίας (παρά-

νομες εκσκαφές, εκχερσώσεις και

υλοτομίες) από τις διμοιρίες των

ΜΑΤ. Αποκαλύπτονται, από τις

δικογραφίες, παρακολουθήσεις

τηλεφώνων όσων διαμένουν στην

περιοχή ή δηλώνουν αλληλέγγυοι

στον αγώνα.

Κρύβουν, από τους κατοίκους

του Νεοχωρίου, για μήνες, ότι

υπάρχουν αυξημένες συγκεντρώ-

σεις αρσενικού στο νερό που το

κάνει ακατάλληλο ακόμη και για

πλύσιμο.

Τα φορτηγά της εταιρίας κυ-

κλοφορούν με τοξικά απόβλητα,

μέσα σε κατοικημένες περιοχές.

Τα ίδια αυτά τοξικά από-

βλητα τα σεργιανούν στο λιμάνι

της Θεσσαλονίκης, σαν να μην

τρέχει τίποτα, αδιαφορώντας

προκλητικά, με τον αέρα της ατι-

μωρησίας για οτιδήποτε διαπρά-

ξουν.

Και από την άλλη, η εταιρία

προσπαθεί να φτιάξει το προφίλ

της.

Αναζητάει με επιμονή να βρει

αθλητικές ομάδες, για να γίνει

χορηγός τους -βόλεϊ γυναικών

του ΠΑΟΚ, ποδοσφαιρική ακα-

δημία του Απόλλωνα Καλαμα-

ριάς.

Οι δωρεές της El Dorado στο

Δήμο Αριστοτέλη και τον σημε-

ρινό δήμαρχο Πάχτα μοιάζουν

με τον ετήσιο προϋπολογισμό

του δήμου, προηγούμενων χρό-

νων.

Οι δωροεπιταγές που μοιρά-

ζει η εταιρία στους λεγόμενους

«εργαζόμενους» εξοφλούνται

στα τοπικά καταστήματα.

Και οι δωρεές της εταιρίας

προς την ΕΛ.ΑΣ. έγιναν πρωτο-

σέλιδα και απασχολούν ακόμη

και το καναδικό κοινοβούλιο.

Με ελεύθερους τους προφυ-

λακισμένους αγωνιστές πια, μετά

την μεγαλειώδη συναυλία και

παρά τις προσπάθειες τρομοκρά-

τησης και εκβιασμού των κατοί-

κων των χωριών της Β.Α.

Χαλκιδικής να υποταχθούν,

αυτή η διαδήλωση ανέδειξε πως

η πολιτικοποίηση του αγώνα

είναι ένα πολύ σημαντικό κεφά-

λαιο και είναι ανάγκη να προχω-

ρήσει με σοβαρότητα και

επιμονή.

Μεγάλη διαδήλωση υπέρ της Χαλκιδικής

Θεσσαλονίκη

Δράσεις σε πολλές πόλεις της χώρας και στο εξωτερικό

Όχι στη χωματερή στην Ηλεία! Νίκη στον αγώνα των κατοίκων!

Τον τελευταίο καιρό, έπεσεσαν βόμβα στους κατοί-κους του νομού Ηλείας

και συγκεκριμένα των δήμωνΜακρίσια, Αλφειούσα καιΦλόκα, η δημιουργία χωματερήςκαι η εγκατάσταση μονάδας δε-ματοποιητή σκουπιδιών, στηνπεριοχή Λίμνες. Η παράνομηαυτή χωματερή πρόκειται ναγίνει μέσα στο δάσος, δίπλα στοφράγμα και το ποτάμι τουΑλφειού, το οποίο αρδεύει με-γάλο τμήμα καλιεργήσιμων πε-ριοχών και διασχίζει αρκετέςκατοικημένες περιοχές.

Μπροστά στην αδυναμία δια-χείρισης του προβλήματος τωναπορριμάτων που υπάρχει στηνΗλεία, αποφασίστηκε από τιςΑρχές της Περιφέρειας ΔυτικήςΕλλάδας η κατασκευή της μονά-δας επεξεργασίας αστικών στε-ρεών αποβλήτων, σε ένα μέροςστο οποίο και στο παρελθόν είχεκριθεί παράνομη η δημιουργίαχωματερής. Αυτό εντάσσεταιστις προσπάθειες του συστήμα-τος να «επιλύσει» το ζήτημα τωνσκουπιδιών, μετατρέποντας μενκατοικημένες περιοχές σε χα-βούζες, επωφελόντας δε κάθεείδους μεγαλοκαρχαρίες και ερ-γαλάβους.

Η απόφαση αυτή, ωστόσο,πάρθηκε χωρίς τον ...ξενοδόχο,αφού οι κάτοικοι της περιοχήςαμέσως αντέδρασαν σε αυτή τηναπόφαση. Γρήγορα, λοιπόν, συ-

γκρότησαν μια επιτροπή αγώνακαι κατέλαβαν τον χώρο αυτό,εμποδίζοντας τα απορριματο-φόρα και τα μηχανήματα ναπροβούν στην δημιουργία εγκα-τάστασης της μονάδας δεματο-ποιητή. Η καθημερινή τουςμαζική περιφρούρηση της πε-ριοχής, οι διαμαρτυρίες σταγύρω χωριά αλλά και στο κέ-ντρο του Πύργου και η συσπεί-ρωση όλο και περισσότερουκόσμου στον αγώνα δεν έμειναν

αναπάντητα από το σύστημα.Όταν, στις μέρες μας, αυτός

που αντιστέκεται και αγωνίζεταιενάντια σε αυτή την βάρβαρηπολιτική, στοχοποιείται και κα-ταστέλεται, επόμενο ήταν ναχτυπηθεί και αυτή η εστία αντί-στασης. Παρόλο, λοιπόν, που οεν εξελίξει στην Ηλεία αγώναςμετράει λίγες μέρες από τότεπου ξεκίνησε, ήδη βλέπουμε κά-ποια κοινά γνωρίσματα με τονμεγαλειώδη αγώνα της Κερα-τέας και της Χαλκιδικής, ωςπρος τον τρόπο απάντησης τουκράτους και των μηχανισμώντου. Από την αρχή σχεδόν, ο δή-μαρχος προέβη σε μηνύσεις ενα-ντίον όποιων αγωνίζονται,καθώς επίσης και σε όσους δη-μοσιογράφους της τοπικής κοι-νωνίας ανοίγουν το θέμα.Βέβαια, δεν έμεινε εκεί και ξεκί-νησαν οι προσαγωγές και οισυλλήψεις των κατοίκων,καθώς και η καταγραφή τωναριθμών κυκλοφορίας όσων βρί-σκονται στην κατάληψη. Το απο-κορύφωμα, όμως, ήταν η«απαγωγή» ενός κάτοικου απότην αστυνομία, την ώρα πουέφευγε από το χώρο της κατά-ληψης, τον οποίο δεν άφησανούτε να επικοινωνήσει με την οι-κογένεια του. Οι συλληφθεντεςτελικά αφέθηκαν ελεύθεροι,λόγω τόσο του αβασίμου των κα-τηγοριών όσο και της μαζικότη-τας του κόσμου που αντέδρασε.

Την εμφάνισή τους έκαναν και ταΜΑΤ, τα οποία έκλεισαν με κλού-βες τους περιμετρικούς δρόμουςκαι προσήγαγαν 6 άτομα, αφή-νοντας τα απορριματοφόρα νααδειάσουν τα σκουπίδια που με-τέφεραν.

Όλα αυτά όχι μόνο δεν έβα-λαν φρένο στον αγώνα των κα-τοίκων αλλά τους όπλισαν μεπείσμα να συνεχίσουν ακόμα πιοδυναμικά. Πλέον και οι ίδιοιέχουν καταλάβει πως είναι μονό-δρομος η αντίσταση ενάντια στηνολοκληρωτική καταστροφή στοπεριβάλλον της περιοχής τους,με την μόλυνση του ποταμού καιτων καλλιεργειών τους, που κα-θιστά μη βιώσιμη τη διαμονή στιςκοντινές περιοχές. Οι κάτοικοιτης Ηλείας έχουν κάθε δικαίωμανα υπερασπιστούν την περιοχήτους, να στηριχτούν στις δικέςτους δυνάμεις, χωρίς αυταπάτεςγια το ρόλο και τα όρια των δι-καστηρίων, του ΣΤΕ και των διά-φορων θεσμικών οργάνων. Οδίκαιος αυτός αγώνας του λαούτης Ηλείας μπορεί να τροφοδο-τήσει πολύ θετικά το λαϊκό κί-νημα αντίστασης που οικο-δομείται. Μπορεί να παλέψειενάντια στην πολιτική της εξα-θλίωσης, της τρομοκρατίας καιστην υποβάθμιση της ζωής πουεπιφέρει αυτή η χωματερή!

Οι κάτοικοι της Ηλείας έχουν

κάθε δικαίωμα να υπερασπι-

στούν την περιοχή τους, να στη-

ριχτούν στις δικές τους δυνάμεις,

χωρίς αυταπάτες για το ρόλο

και τα όρια των δικαστηρίων,

του ΣΤΕ και των διάφορων

θεσμικών οργάνων.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 19Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Ευρωπαϊκά (σκοτσέζικα) ντους

Ηεναλλαγή κρύου και ζεστού

είναι το χαρακτηριστικό του λε-

γόμενου σκοτσέζικου ντους σαν

αυτό στο οποίο υποβάλλουν το πολιτικό

προσωπικό της εγχώριας μεγαλοαστικής

τάξης.

«Η Ελλάδα έχει κάνει πρόοδο σε ό,τι

αφορά την αντιμετώπιση των δημοσιο-

νομικών προβλημάτων, όμως χρειάζεται

να επιταχύνει την εφαρμογή διαρθρωτι-

κών μεταρρυθμίσεων και να αυξήσει την

αποδοτικότητα της δημόσιας διοίκησης

για να τονώσει την ανάπτυξη, σύμφωνα

με την 5η έκθεση της Task Force για την

Ελλάδα», υποστήριξε ο επικεφαλής της

Χ. Ράιχενμπαχ.

Από την πλευρά του, ο Ολι Ρεν απο-

δίδει εύσημα για την πορεία σε επιμέρους

τομείς, όπως η απορρόφηση κοινοτικών

πόρων, αλλά και προειδοποιεί ότι πρέπει

να συνεχιστούν οι διαρθρωτικές αλλαγές.

Σύμφωνα με τον αρμόδιο επίτροπο για

τις οικονομικές & νομισματικές υποθέ-

σεις και το ευρώ, "ενώ έχουμε ενθαρρυ-

ντικές ενδείξεις σταθεροποίησης της

ελληνικής οικονομίας και αναμένουμε

επιστροφή στη θετική ανάπτυξη το 2014,

η κατάσταση παραμένει πολύ δύσκολη

για τους έλληνες πολίτες, ιδίως τον δρα-

ματικά υψηλό αριθμό των ανέργων."

Οι δύο εκθέσεις στις οποίες γίνονται

οι παραπάνω αναφορές διαπιστώνουν

πως παρατηρείται για πρώτη φορά

«απορροφητικότητα» στα ευρωπαϊκά

προγράμματα χρηματοδότησης (μερικά

από τα οποία εκκρεμούν από το 2005-

2006). Όπως σημειώνεται, σημαντική

πρόοδος έχει επίσης συντελεστεί ως προς

την υλοποίηση των 180 «έργων προτε-

ραιότητας» που αναφέρονται στο Μνη-

μόνιο Συνεννόησης (ΜΣ). Συγκεκριμένα,

έχει σημειωθεί πρόοδος όσον αφορά την

υπέρβαση των εμποδίων στα έργα παρα-

χώρησης αυτοκινητόδρομων. Ωστόσο,

για το ένα τρίτο των έργων προτεραιό-

τητας εξακολουθεί να υπάρχει ο κίνδυ-

νος μη υλοποίησης πριν από το τέλος της

περιόδου προγραμματισμού.

Η έκθεση στέκεται ιδιαίτερα στη δια-

φαινόμενη αποδέσμευση των επενδύσεων

στις υποδομές, όπου σημειώνει ικανοποι-

ητική πρόοδο. Οι εργασίες σε 4 μεγάλους

αυτοκινητόδρομους, συνολικού κόστους

7,6 δισεκατομμυρίων ευρώ, που είχαν

ανασταλεί για τρία χρόνια εξαιτίας της

κρίσης, πρόκειται να ξεκινήσουν και

πάλι ενώ τις επόμενες εβδομάδες αναμέ-

νεται έγκριση και οικονομική βοήθεια

από την ΕΕ. Και είναι αλήθεια πως από

το Δεκέμβριο του 2011 η Ελλάδα ανήλθε

στην 6η θέση στον πίνακα της ΕΕ για την

απορρόφηση των Διαρθρωτικών Τα-

μείων, από τη 18η, γεγονός που αντιπρο-

σωπεύει μια πολυπόθητη "ένεση"

ρευστότητας στην οικονομία.

Από την άλλη, οργανώνεται (με ση-

μαντική καθοδήγηση της Τask Fore) εδώ

και καιρό η συμμετοχή της χώρας πιο

ενεργητικά στα προγράμματα της Ευρω-

παϊκής Τράπεζας Επενδύσεων προκειμέ-

νου, όπως γράφουν, να υπερπηδηθεί η

ακινησία στο ζήτημα της ρευστότητας

και η πιστωτική ασφυξία στην οποία βρί-

σκονται νοικοκυριά και βασικά οι επι-

χειρήσεις. Με έκδηλη χαρά ο Χατζηγάκης

υποδέχτηκε τον υπερδιπλασιασμό αυτής

της χρηματοδότησης από τα 500 δισ. του

προηγούμενου έτους στα 1.500 δισ. για το

διάστημα μέχρι και το 2014. Το πρό-

γραμμα αυτό απευθύνεται κατά βάση

(αλλά μόνο κατά τα λεγόμενα) σε ΜμΕ

(μικρομεσαίες επιχειρήσεις) που για τα

ευρωπαϊκά επιτελεία θα παίξουν (και όχι

μόνο στην Ελλάδα) ρόλο αναχαίτισης

στην αυξανόμενη ύφεση και ανεργία.

Από την άλλη βέβαια είχαμε εκείνες

τις δημόσιες δηλώσεις του ευρωπαίου

αξιωματούχου –που επικρίθηκαν αργό-

τερα «αρμοδίως»- για το κολοσσιαίο

κενό του προϋπολογισμού και για το

χάσμα («απέχουν μίλια και δισεκατομμύ-

ρια») που χωρίζει τις εκτιμήσεις της τρόι-

κας από αυτές της κυβέρνησης.

Μάλιστα, όπως γράφεται, ωριμάζει -

στο πλαίσιο του Εurogroup- η σκέψη πως

η Ελλάδα, μη έχοντας άμεσες χρηματοδο-

τικές ανάγκες, μπορεί να αντέξει μέχρι

την άνοιξη. Έτσι, είναι γεγονός πως ούτε

το τρέχον ούτε το επόμενο Εurogroup

πρόκειται να πάρει απόφαση για το ελ-

ληνικό δημόσιο χρέος και η εκταμίευση

της επόμενης δόσης 1 δισ. παρατείνεται

μέχρι το Δεκέμβριο και βλέπουμε.

Αυτή η αντιφατική συμπεριφορά των

Ευρωπαίων έχει την εξήγησή της. Γνωρί-

ζουν φυσικά την κατάσταση και την πο-

ρεία του χρέους και εκτός των άλλων

ασκούν και τον ωμό εκβιασμό που τόσο

ταιριάζει στον ιμπεριαλιστικό χαρα-

κτήρα της Ένωσής τους. Από την άλλη,

βέβαια, είναι υποχρεωμένοι να πάρουν

κάποια μέτρα αναχαίτισης της ύφεσης

γιατί η οικονομική και κοινωνική ερημο-

ποίηση μπορεί να αποσταθεροποιήσει

κυβερνήσεις και κοινωνίες. Αλλά και

αυτή η αναχαίτιση είναι ραμμένη στα

δικά τους μέτρα. Είναι σίγουρο ότι θα

επωφεληθεί το μεγάλο ντόπιο κεφάλαιο –

υπάρχουν τρόποι να κρυφτεί πίσω από

«μικρομεσαίες» επιχειρήσεις, αφού οι τε-

λευταίες αδυνατούν να ανταποκριθούν

στις στοιχειώδεις φορολογικές τους υπο-

χρεώσεις.

Είναι μεγάλο ερώτημα σε ποια ανά-

πτυξη στοχεύουν. Δεν προβάλλεται και

δεν χαιρετίζεται τυχαία από τα 180

«έργα προτεραιότητας» η πρόοδος στις

υποδομές. Δεν είναι όμως ότι θέλουν να

υπάρχουν δίκτυα, να τα χρησιμοποιούν

και να τα εκμεταλλεύονται. Όπως έγρα-

φαν οικονομικές εφημερίδες, εδώ και

καιρό οι συνεταιριστικές τράπεζες της

Γερμανίας ερευνούν το οικονομικό

τοπίο της χώρας ώστε να συμπράξουν με

ΜμΕ των οποίων το χαμηλό εργασιακό

κόστος θα εκμεταλλευτούν για να εξά-

γουν αποκλειστικά (!) στη Γερμανία

προϊόντα ελληνικά με γερμανική ετι-

κέτα. Αλλά και οι βόλτες του κυρίου

Φούχτελ περί την τοπική αυτοδιοίκηση

και τα χρυσοφόρα απορρίμματά της

είναι επίσης γνωστές.

Τι είδους αναχαίτιση στην ύφεση

μπορεί να προσφέρει η νέα οικονομική

παραρτημοποίηση; Θα δείξει… Προς το

παρόν το ρήγμα των χιλίων μιλίων του

ευρωπαίου αξιωματούχου θα μπορούσε

να μετρηθεί και σε οικονομική και κοι-

νωνική καθυστέρηση ετών (ίσως και

φωτός)…

Δεν έχει περάσει πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (μόλις πριν από τηνέλευση του φθινοπώρου) που το παγκόσμιο οικονομικό κλίμα ήταν υπέρτης απόσυρσης της εύκολης ρευστότητας, με την ομοσπονδιακή τράπεζα

των ΗΠΑ να προετοιμάζει τις αγορές πως σκέφτεται να σταματήσει το πρό-γραμμα της ποσοτικής νομισματικής χαλάρωσης. Τα θύματα αυτής της «αμφι-θυμίας» ήταν ο χρυσός και οι αναπτυσσόμενες χώρες σε πρώτη φάση. Στησυνέχεια οι ίδιες οι νομισματικές αρχές των ΗΠΑ –και αφού λύθηκε το εσωτε-ρικό πρόβλημα με τον προϋπολογισμό και το χρέος- ανέκρουσαν πρύμνα καιαπ’ ό,τι φαίνεται δεν πρόκειται να υπάρξει πάγωμα στο πρόγραμμα μαζικήςαγοράς ομολόγων και στο τύπωμα νέου χρήματος. Πράγμα εντελώς φυσικόγια μια παγκόσμια οικονομία που παραπαίει ανάμεσα στην αποφυγή τής ακόμαμεγαλύτερης ύφεσης με μικρά «λακτίσματα» ανακάμψεων που όμως δεν αλ-λάζουν τη γενική εικόνα της στασιμότητας. Η «θηλυκή» επιλογή για τη θέση τουνέου προέδρου της FED απηχεί μάλιστα αντίστοιχου χαρακτήρα οικονομικέςεπιλογές, όπως τουλάχιστον γράφεται στον παγκόσμιο οικονομικό Τύπο.

Στο πλαίσιο αυτό η απόφαση του Ντράγκι για σχεδόν μηδενικά επιτόκια τουύψους 0,25% ήταν η αναμενόμενη ευρωπαϊκή απάντηση, η οποία δεν φαίνεταινα βρίσκει σύμφωνο τον γερμανικό χρηματοπιστωτικό τομέα. Η απόφαση μά-λιστα αυτή έρχεται ύστερα από εκτιμήσεις της Κομισιόν για σταδιακή ανάκαμψητης ευρωπαϊκής οικονομίας, που τη συγκεκριμενοποιεί μιλώντας για σταθερο-ποίηση της κατάστασης το πρώτο εξάμηνο του έτους και σταδιακή ανάκαμψητο δεύτερο εξάμηνο με επιτάχυνση της ανάπτυξης το 2014, στο πλαίσιο της εα-ρινής έκθεσης για την ευρωπαϊκή οικονομία φέτος και του χρόνου.

Παράλληλα η Κομισιόν, θεωρώντας ότι έχουν περιοριστεί αισθητά οι μα-κροοικονομικοί κίνδυνοι λόγω των μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης στακράτη-μέλη, που άρχισαν να εφαρμόζονται από το 2011, αποφάσισε να ειση-γηθεί μια πιο ήπια πολιτική στο δημοσιονομικό τομέα, δίνοντας περισσότεροχρόνο σε χώρες της Ευρωζώνης προκειμένου να πετύχουν τους στόχους σχε-τικά με το δημόσιο έλλειμμα. Με σταθερά προβλήματα –κατά τον Όλι Ρεν- τηναύξηση της ανεργίας (με την ψαλίδα να ανοίγει υπερβολικά όσον αφορά τιςχώρες του Νότου), την έλλειψη ρευστότητας για τις μικρομεσαίες επιχειρήσειςκαι την όλο και μεγαλύτερη πίστωση των νοικοκυριών. Με σχεδόν μοναδικό θε-τικό παράγοντα την ομαλοποίηση στις αγορές των ευρωπαϊκών ομολόγων, οΡεν εισηγείται τη χορήγηση διετούς παράτασης στην επαναφορά του ελλείμ-ματος κάτω του 3% του ΑΕΠ τόσο για τη Γαλλία όσο και την Ισπανία. Ωστόσο,για τη με Γαλλία έθεσε ως προϋπόθεση την εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρ-ρυθμίσεων και τη λήψη μέτρων από την κυβέρνηση, ενώ και για την Ισπανίαείπε ότι αναμένει από την κυβέρνηση να επιδείξει την ίδια αποφασιστικότητα.Για τη Γαλλία ανέλαβαν ήδη οι αγορές καθώς ανακοινώθηκε η πρώτη υπο-βάθμιση της χώρας από τη γνωστή S&P. Χρονική παράταση στη δημοσιονομικήπροσαρμογή θα δοθεί σε άλλες δύο χώρες της Ευρωζώνης, την Ολλανδία καιτη Σλοβενία, ωστόσο αν και απέφυγε να την προσδιορίσει χρονικά εκτιμάται ότιθα είναι ετήσιας διάρκειας. Αντίθετα, στην Ιταλία αναμένεται ότι το έλλειμμαθα παραμείνει φέτος κάτω του 3% του ΑΕΠ, με αποτέλεσμα στο τέλος Μαΐου νααναμένεται εισήγηση από την Κομισιόν για την έξοδο της χώρας από τη διαδι-κασία υπερβολικού ελλείμματος και επιτήρησης.

Όσο για τον πληθωρισμό, οι εκτιμήσεις μιλούν για χαμηλά ποσοστά κάτωτου 2% λόγω των χαμηλών τιμών στην ενέργεια. Εμείς θα προσθέσουμε και τημείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας έπειτα από τις μεγάλες αναδιαρ-θρώσεις στο Νότο αλλά και την επιβολή «ευέλικτων» σχέσεων εργασίας στοΒορρά. Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο δεν φαίνεται να απειλείται από τον «πληθω-ρισμό των μισθών» και τούτο δίνει και την ταξική διάσταση του ζητήματος.

Βέβαια όλα τα παραπάνω δεν φαίνονται και πολύ «γερμανικά», αν και δι-ευκολύνουν τις χώρες του φιλογερμανικού κύκλου. Εκείνο που φαίνεται νααιφνιδίασε τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες στη Γερμανία ήταν η απόφασηγια τη μείωση των επιτοκίων καθώς όλοι ανέμεναν να παραμείνουν τα επιτό-κια στο 5% τουλάχιστον μέχρι το τέλος του ερχόμενου Δεκέμβρη. Μάλιστα οΣύνδεσμος των γερμανικών ασφαλιστικών εταιρειών δήλωσε ότι «οι μειώσειςτου βασικού επιτοκίου, σε ποσοστό κοντά στο μηδέν, δεν προσφέρουν καμίααναπτυξιακή ώθηση. Αυτό που κάνουν είναι να μειώνουν τις πιέσεις που ασκού-νται στις νοτιοευρωπαϊκές χώρες προκειμένου αυτές να συνεχίσουν τις μεταρ-ρυθμίσεις τους».

Ωστόσο ο επικεφαλής οικονομολόγος της Berenberg Bank, Χόλγκερ Σμί-ντινγκ, είδε στην κίνηση Ντράγκι την εκδήλωση αποφασιστικότητας και πει-θούς προς το ΔΣ της ΕΚΤ προκειμένου να πάρει μέτρα «έκτακτου χαρακτήρα»,χωρίς στην ουσία να υπάρχει σήμερα στην Ευρωζώνη (του 0,7% πληθωρισμού)μια τέτοια ανάγκη. Διείδε δηλαδή ένα είδος άσκησης ετοιμότητας, που όμως δενπρόκειται να ενισχύσει ουσιαστικά τη ρευστότητα. Αφού για μεν τους γερμα-νούς επιχειρηματίες και τα νοικοκυριά ήδη τα επιτόκια είναι πολύ χαμηλά–οπότε δεν υφίσταται ζήτημα ρευστότητας- για δε τις χώρες του Νότου η ρευ-στότητα αυτή –για πολλούς λόγους και εξαιτίας των μέτρων- δεν πρόκειται ναφτάσει. Δεν έχει και άδικο…

Απομένει η οικονομική ψυχολογία σε έναν ιδιότυπο οικονομικό πόλεμο υπε-ροχής, κύρους και επιρροής ανάμεσα στις δύο ακτές του Ατλαντικού αλλά καιεντός της ευρωζώνης και ιδιαίτερα στο πλαίσιο του χρηματοπιστωτικού τομέαπου βρίσκεται σε μια πορεία μεγάλης αναδιάρθρωσης και σε κατεύθυνση αμ-φίβολης ενοποίησης.

Η απόφαση Ντράγκι

χρεώσειςΟΙΚΟΝΟΚΟΣΜΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ20 Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Ηεν ψυχρώ δολοφονία δύο μελών τηςΧρυσής Αυγής και ο βαρύτατοςτραυματισμός ενός τρίτου είχε, όπως

είναι φυσικό, συγκλονιστική επίδραση στοσύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Ταυτό-χρονα γέννησε σειρά ερωτημάτων τόσο σεσχέση με το ποιες δυνάμεις αποφάσισαν ναπροχωρήσουν σε μια τέτοια αιματηρή ενέρ-γεια όσο και για το πού στοχεύουν.

Διατυπώθηκε σειρά απόψεων και ερμη-νειών από διάφορες πλευρές και οι οποίεςμπορούν να συνοψισθούν σε δύο βασικέςεκδοχές. Η μια αποδίδει το έγκλημα σεκύκλους που συνδέονται με το σύστημα(εντός ή και εκτός Ελλάδας) και η άλλη τοαποδίδει σε ομάδα του λεγόμενου «αντάρτι-κου πόλης». Τώρα το πόσο στεγανά διαχω-ρισμένες είναι αυτές οι δυο εκδοχές είναιένα σοβαρό πολιτικό ζήτημα, αλλά ας τοαφήσουμε για παρακάτω.

Πώς «νομιμοποιείται» η βία του συστήματος

Ας ξεκινήσουμε από αυτές που αποτε-λούν τις άμεσες και αναμφισβήτητες πολιτι-κές συνέπειες αυτής της δολοφονικής ενέρ-γειας. Είναι ολοφάνερο ότι τροφοδοτεί μετον πιο ηχηρό τρόπο τη θεωρία των «δύοάκρων» που εδώ και καιρό πλασάρεται απότις δυνάμεις του συστήματος και στη βάσηπολύ γνωστών και συγκεκριμένων επιδιώ-ξεων.

Ταυτόχρονα, και όπως κατά κανόνασυμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, «μουδιά-ζει» το λαό, παγώνει ως ένα βαθμό τιςτάσεις και διαθέσεις να βγει μαχητικά στοδρόμο. Στην ίδια βάση διευκολύνει τουςπαράγοντες του συστήματος να αποδώσουνστην εν γένει Αριστερά την ενέργεια ώστενα τη θέσουν σε αμυντική απολογητικήθέση. Ειδικότερα και όσον αφορά το κεντρι-κό πολιτικό παιχνίδι, να πιέσουν τον ΣΥΡΙ-ΖΑ στην κατεύθυνση της μεγαλύτερης προ-σαρμογής του στις απαιτήσεις του συστήμα-τος αλλά και να περιορίσουν -κατά τοδοκούν- την εκλογική του επιρροή.

Από την άλλη μεριά, βγάζει τη ΧρυσήΑυγή από τη γωνία όπου είχε στριμωχτεί μεβάση τις τελευταίες εξελίξεις. Αντίθετα,δίνει τη δυνατότητα στις δυνάμεις καταστο-λής -και στο όνομα της αναζήτησης τωνδραστών- να επιδράμουν κατ’ αρχάς στοναντιεξουσιαστικό-αναρχικό χώρο, να προ-βούν σε μαζικές συλλήψεις, να προχωρή-σουν σε κινήσεις συστηματικής τρομοκρά-τησης ενός κόσμου.

Πάνω απ’ όλα, «νομιμοποιεί» γενικότε-ρα την πολιτική της καταπίεσης και κατα-στολής ενάντια σε όσους αντιστέκονταιστην επίθεση του συστήματος, ενάντια στηνεργατική τάξη και συνολικά τις αγωνιζόμε-νες λαϊκές δυνάμεις.

Αυτές οι αναμφισβήτητες πολιτικέςσυνέπειες παραπέμπουν σε μια συγκεκριμέ-νη ερμηνεία ως προς το ποιοι όπλισαν τοχέρι των εκτελεστών. Στην ίδια κατεύθυνσησυνηγορούν και ο εν ψυχρώ «επαγγελματι-κός» τρόπος εκτέλεσης και κυρίως το ότιήθελαν οπωσδήποτε νεκρούς και με πλήρηαδιαφορία για το ποιοι θα ‘ταν αυτοί. Ταυ-τόχρονα και πάντα στο έδαφος της ίδιαςερμηνείας θα πρέπει να συνυπολογίζεται ότιενέργειες τέτοιας βαρύτητας αποτελούνκατά κανόνα και ένα είδος «μηνύματος»από κάποιους προς κάποιους άλλους. Σ’αυτό βρίσκεται η εξήγηση για το μέγεθοςτης ανησυχίας της κυβέρνησης και παρα-γόντων του συστήματος αλλά και τωνάλλων πολιτικών δυνάμεων. Μια ανησυχίαπου πολύ λίγο συνδέεται βέβαια με τηνπιθανότητα να φουντώσει κάποιο μαζικόκαι επικίνδυνο για το σύστημα «αντάρτικο

πόλης». (Αυτά είναι κυρίως για την κυβερ-νητική προπαγάνδα και τους αναλωνόμε-νους στα ΜΜΕ φιλολογούντες αναλυτές).Αυτή κατά βάση συνδέεται με το αν και τιείδους κύκλος είναι αυτός που ανοίγει καικυρίως από ποιες δυνάμεις και με ποιες στο-χεύσεις.

Ανταγωνισμοί και αντιθέσεις

Και εδώ θα πρέπει να αναφερθούμεέστω σε συντομία στο τι διαδραματίζεταιαυτή την περίοδο στη χώρα μας και βέβαιαστη διασύνδεσή του με έξωθεν κινήσεις.Όσον αφορά την επίθεση ενάντια στηνεργατική τάξη και συνολικά το λαό, πουαναπτύσσεται με όλο και πιο βάρβαροτρόπο, αποτελεί αυτή μια κατεύθυνση στην

οποία συναινούν και προωθούν από κοινούόλες οι δυνάμεις του συστήματος (Ελλάδακαι διεθνώς). Πέρα από αυτό, ωστόσο, σεδιεθνή κλίμακα εξελίσσεται ένας όλο καιπιο λυσσαλέος ανταγωνισμός ανάμεσα στιςιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε όλα τα πεδία,με όλα τα μέσα αλλά και με χτυπήματα«κάτω από τη μέση». Αυτός ο ανταγωνισμόςεκδηλώνεται ιδιαίτερα έντονα στην περιοχήμας αλλά και εσωτερικά στη χώρα μας.

Έχει αναπτυχθεί εδώ και καιρό σε ένασύνθετο πλέγμα αντιτιθέμενων γεωστρατη-γικών, πολιτικών και οικονομικών επιδιώ-ξεων που φέρνει σε αντιπαράθεση το σύνο-λο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε διά-φορες «διασταυρώσεις» αλλά και κατά τοειδικό βάρος και τις δυνατότητες παρέμβα-σης και επιρροής της κάθε μιας στη χώρα

μας. Μια αντιπαράθεση που αφορά το σε ποιο

ιμπεριαλιστικό άρμα θα εντάσσεται -κατάβάση- στρατηγικά, πολιτικά η χώρα, τονέλεγχο των πολιτικών διεργασιών, εξελίξε-ων και προσανατολισμών, το ζήτημα τωναγωγών, της προμήθειας όπλων, τον έλεγχοτης αγοράς και βέβαια τη μοιρασιά τωνλεγόμενων φιλέτων.

Ολοφάνερη η αντίθεση των ΗΠΑ με τηΓερμανία, η οποία για πρώτη φορά μεταπο-λεμικά διεκδικεί από τις ΗΠΑ (με όχημα τηνΕΕ και τα μνημόνια) έναν όλο και πιο σημαί-νοντα ρόλο στη χώρα μας.

Αντιθέσεις εκδηλώνονται ακόμα καιμέσα στο πλαίσιο της ΕΕ αλλά και στο εσω-τερικό των ΗΠΑ, ενώ η κατάσταση περιπλέ-κεται επικίνδυνα με την προσπάθεια παρεμ-

βολής της Ρωσίας αλλά και της Κίνας πουέχει πάρει ήδη σημαντικά κομμάτια στοοικονομικό πεδίο.

Διεργασίες «υπό πίεση»

Απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση ηαστική τάξη της χώρας μας και το πολιτικότης προσωπικό αναζητά εναγώνια σημείαστήριξης, προσανατολισμού και πορείας.Βέβαια το βασικό δόγμα του «ανήκομεν ειςτην Δύσιν» παραμένει σαν σταθερή βάση,αλλά το ερώτημα που αρχίζει πλέον να τίθε-ται όλο και πιο πιεστικά είναι σε ποια Δύσηανήκουμε περισσότερο. Ταυτόχρονα η πίεσηπου και η ίδια δέχεται, το ψαλίδισμα τωνφιλοδοξιών της, οι περιορισμοί στα όριακίνησής της, πέρα από τη δυσφορία που προ-

καλούν, γεννούν σε μερίδες της και τάσειςαναζήτησης εναλλακτικών διεξόδων,περιορισμένου έστω χαρακτήρα. Από τηνάλλη μεριά, η διάλυση των κοινωνικώνσυμμαχιών στήριξης, η απαξίωση-χρεοκο-πία του πολιτικού προσωπικού, η αχρήστευ-ση των μορφών ενσωμάτωσης θέτουν μεοξύ τρόπο το πρόβλημα της κοινωνικής καιπολιτικής σταθερότητας απέναντι σε μιαόλο και διογκούμενη λαϊκή οργή.

Αυτά και άλλα βρίσκονται στη βάση τωνπολιτικών διεργασιών που όλο και πιο έντο-να εξελίσσονται το τελευταίο διάστημα. Ηβασική επιλογή παραμένει η στήριξη, ισχυ-ροποίηση της λύσης που προσφέρει η κυβέρ-νηση Σαμαρά, ενώ σαν εναλλακτική προ-βάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ υπό τον όρο τής ακόμημεγαλύτερης προσαρμογής του. Ταυτόχρονα

γίνονται κινήσεις αναζήτησης και άλλωνλύσεων εναλλακτικών, συμπληρωματικών,εφεδρικών. Της λεγόμενης κεντροαριστε-ράς, της κίνησης των 58, των πέντε δημάρ-χων, κινήσεις διάφορων παραγόντων πουαναζητούν ρόλο, τύπου Λοβέρδου κ.ά. Ιδιαί-τερη σημασία έχει η ανάσυρση του ονόματοςΚαραμανλή καθώς μάλιστα συνδέεται μεαπόψεις και κινήσεις για κυβερνήσεις εθνι-κής σωτηρίας κ.λπ. Κινήσεις που οφείλουμενα τις αντιλαμβανόμαστε στη βάση και τηςδιασύνδεσής τους με τον εξωτερικό παρά-γοντα και σε βάση αμοιβαιότητας. Αυτόσυναρτάται τόσο με τη διάθεση των ιμπερια-λιστικών κέντρων να ελέγξουν -και τοκαθένα για λογαριασμό του- αυτές τις διερ-γασίες όσο και με την τάση των ντόπιωνπαραγόντων να αναζητούν στηρίγματα. Μια

Τα «δύο άκρα», Για τη δολοφονία των με

Ταυτόχρονα και πάντα στο έδαφος της ίδιας ερμηνείας θα πρέπει να συνυπολογίζεται ότι

ενέργειες τέτοιας βαρύτητας αποτελούν κατά κανόνα και ένα είδος «μηνύματος» από κά-

ποιους προς κάποιους άλλους. Σ’ αυτό βρίσκεται η εξήγηση για το μέγεθος της ανησυχίας

της κυβέρνησης και παραγόντων του συστήματος αλλά και των άλλων πολιτικών δυνά-

μεων. Μια ανησυχία που πολύ λίγο συνδέεται βέβαια με την πιθανότητα να φουντώσει κά-

ποιο μαζικό και επικίνδυνο για το σύστημα «αντάρτικο πόλης».

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 21Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

τάση από την οποία δεν εξαιρείται ούτε ο«αντισυστημικός» ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλωστε αποτελεί κοινό τόπο ότι ηπολιτική κρίση και το ξεχαρβάλωμα τού έωςχτες πολιτικού στάτους μπορεί να είχε σανκαταλύτη τη λαϊκή οργή και όπως αυτήεκφράστηκε στις κάλπες, οι αφετηρίες τηςωστόσο βρίσκονται στις γενικότερες εξελί-ξεις. Στην επίθεση του κεφαλαίου και τωνιμπεριαλιστικών δυνάμεων ενάντια στηνεργατική τάξη και συνολικά το λαό, στονανταγωνισμό ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικέςδυνάμεις και την πίεση που ασκήθηκε μεβάση όλα αυτά στην αστική τάξη και τοπολιτικό της προσωπικό.

Το «μήνυμα» και οι αποδέκτες του

Στις ίδιες διεργασίες οφείλουμε να εντά-ξουμε και τη σκληρή αντιμετώπισης τηςΧρυσής Αυγής, τις συλλήψεις Μιχαλολιά-κου και άλλων ηγετικών στελεχών της, τηνανακήρυξή της σε εγκληματική οργάνωση.Βεβαίως τα χαρακτηριστικά της ΧρυσήςΑυγής ήταν γνωστά στους παράγοντες τουσυστήματος και πριν από τη δολοφονία τουΦύσσα. Το ζήτημα είναι ότι με βάση το κλίμαπου δημιουργήθηκε προχώρησαν σε μιακίνηση που μάλλον την είχαν κατά νου απότα πριν. Ένας πρώτος και βασικός λόγοςσυνδέεται με τη διείσδυση της ΧρυσήςΑυγής στα σώματα ασφαλείας, το στρατό καιγενικά στον κρατικό μηχανισμό. Το κύριοπρόβλημα εδώ βρισκόταν στο τι είδουςεστίες δημιουργούνται, από ποιες δυνάμειςπροωθούνταν, στηρίζονταν και ελέγχοντανκαι με ποιες βλέψεις. Αν αυτό ήταν το κύριο,έναν ορισμένο ρόλο έπαιζαν και οι πολιτι-κοί-εκλογικοί υπολογισμοί της ΝΔ.

Όπως είναι γνωστό, στο πλαίσιο της ΝΔαντιπαρετίθεντο αλλά και συμπλέκοντανδύο διαφορετικές απόψεις. Από τη μια ηάποψη της σκληρής αντιμετώπισης τηςΧρυσής Αυγής και με στόχο τη συρρίκνωσητης εκλογικής της επιρροής προς όφελοςτης ΝΔ και από την άλλη η τάση που ήθελετην κατά το δυνατόν «εκλογίκευση» τηςΧρυσής Αυγής ώστε να χρησιμέψει σαν μελ-λοντική πολιτική εφεδρεία. Από την άλλημεριά, η όξυνση της επιθετικότητας τηςΧρυσής Αυγής, η επέκταση της δράσης τηςκαθώς από τους μετανάστες πέρασε στηνεπίθεση στο ΚΚΕ και συνολικά την Αριστεράκαι τον αγωνιζόμενο λαό, με κορύφωση τηδολοφονία Φύσσα, δημιουργούσε ανησυχίεςστις δυνάμεις του συστήματος για το ποιονχαρακτήρα και κλίμακες αντίδρασης θαμπορούσε να πυροδοτήσει.

Οι δολοφονίες των μελών της ΧρυσήςΑυγής μπορούν άραγε να θεωρηθούν καισαν ένα είδος «απάντησης» σε αυτή τηνκίνηση της κυβέρνησης Σαμαρά; Οπωσδήπο-τε, και όπως ήδη προαναφέρθηκε, αποτε-λούν και ένα «μήνυμα» και μάλιστα έναμήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Την αστικήτάξη, την κυβέρνηση, τις πολιτικές δυνά-μεις στο σύνολό τους, τον ελληνικό λαό.(Θα λέγαμε και για τους ίδιους τους Χρυ-σαυγίτες που ίσως αρχίσουν να αντιμετωπί-ζουν την εκδοχή πως για τους πάτρωνέςτους δεν είναι παρά αναλώσιμοι). Μια«παρέμβαση» στις διεργασίες που συντε-λούνται και σε όσους μετέχουν σε αυτές. Τοαν θα έχει, τι είδους και ποιας κλίμακαςσυνέχεια μένει να το δούμε. Οπωσδήποτεσηματοδοτεί το πέρασμα σε μια φάση μεγα-λύτερης όξυνσης των αντιθέσεων, με όσακάτι τέτοιο σημαίνουν για τη μορφή πουμπορεί να πάρουν οι εξελίξεις στη χώραμας.

Το ποιους κινδύνους συνεπάγεται κάτιτέτοιο για το λαό και τη χώρα γίνεταιεύκολα κατανοητό, ενώ αυτό που εξακο-

λουθεί να μένει σαν ζητούμενο είναι ηαναζήτηση δρόμων και τρόπων αντιμετώ-πισής του από τη μεριά των λαϊκών δυνά-μεων.

Η «άλλη» εκδοχή

Είναι φανερό με βάση τα όσα γράφτηκανστις προηγούμενες γραμμές ότι κινούμαστεστη βάση μιας συγκεκριμένης ερμηνείαςτων γεγονότων. Θα θέλαμε ωστόσο ναπούμε και ορισμένα πράγματα με αναφοράκαι την άλλη εκδοχή. (όσο μπορεί να τηθεωρήσει κανείς «άλλη»). Αυτήν που θέλειτη συγκεκριμένη ενέργεια να έχει πραγμα-τοποιηθεί από μια από τις ομάδες «αντάρτι-κου πόλης» που κατά καιρούς εμφανί-ζονται.

Μόνο που, ακόμα κι αν πάρουμε σανβάση αυτή την εκδοχή, εμείς θα επιμείνουμεαμετακίνητα σε ορισμένα πράγματα. Πρώ-τον, στο ότι, όπως και να ‘χει, τέτοιου χαρα-κτήρα ενέργειες εντάσσονται εξ αντικειμέ-νου στο πολιτικό πλαίσιο που προηγούμεναπεριγράφηκε και έχουν τις αντίστοιχεςπολιτικές συνέπειες και αποτελέσματα.

Δεύτερον, και όπως έχει καταδείξει ηιστορία της ταξικής πάλης, στις περισσότε-ρες περιπτώσεις εντάσσονται και εξ υποκει-μένου, καθώς τέτοιες ομάδες αργά ή γρήγο-ρα εντοπίζονται, διαβρώνονται και τελικάποδηγετούνται από συγκεκριμένα κέντρακαι υπηρεσίες του συστήματος.

Η βασική αιτία βρίσκεται στην αποκοπήτους από το λαό, το μαζικό κίνημα, στηνάρνηση των πραγματικών απαιτήσεων τηςταξικής πάλης. Εν τέλει στο αδιέξοδο στοοποίο με βάση αυτά οδηγούνται και τις αντι-λήψεις που στη βάση αυτού του αδιεξόδουαναπτύσσουν.

Ποιος «τρομοκρατεί» ποιον

Ας εξηγηθούμε περισσότερο. Στη σχετι-κή φιλολογία ενός ορισμένου «χώρου»,πέρα από την πολεμική στο σύστημα ανα-πτύσσεται και μια έντονη κριτική στην Αρι-

στερά, το σοσιαλισμό που υπήρξε, το κομ-μουνιστικό κίνημα κ.λπ. Στη βάση αυτής τηςκριτικής αναπτύσσονται απόψεις πουθέτουν το ζήτημα αναζήτησης άλλων δρό-

μων, τρόπων και μορφών απάντησης για τολαό, το κίνημα, την πάλη ενάντια στοσύστημα κ.λπ.

Το ότι η παλινόρθωση, η ήττα του κινή-ματος έχουν θέσει πολύ σοβαρά ζητήματαείναι αναμφισβήτητο. Άλλο τόσο είναιαναμφισβήτητο το ότι η κυριαρχία ρεφορμι-στικών και οπορτουνιστικών δυνάμεωνέχει οδηγήσει το κίνημα σε αδιέξοδο, σεαδυναμία αντιμετώπισης της επίθεσης τουσυστήματος.

Μια κατάσταση που οπωσδήποτε θέτειπολύ σοβαρά ζητήματα και τα οποίαζητούν τις απαντήσεις τους. Μόνο πουαυτές οι απαντήσεις δεν βρίσκονται στηνάρνηση των βασικών όρων στη βάση τωνοποίων (και μόνο αυτών) μπορεί να ανα-πτυχθεί κίνημα ικανό να υπηρετήσει τολαό, να αντιμετωπίσει την επίθεση, νααντιπαρατεθεί στις δυνάμεις του συστήμα-τος. Η απάντηση στη φθορά που έχουνυποστεί οι ιδέες και αξίες του κινήματοςδεν βρίσκεται στην υιοθέτηση ιδεολογημά-των μικροαστικής υφής και βολικών γιατο σύστημα.

Για να το θέσουμε απλά και καθαρά.Όσοι πιστεύουν ότι το σύστημα «τρομοκρα-τείται» με τέτοιου είδους ενέργειες βρίσκον-ται απλώς μακριά νυχτωμένοι. Στην πραγ-ματικότητα τις βλέπει σαν «ευκαιρίες» γιανα ασκήσει τη δική του τρομοκρατία, για ναεδραιώσει το καθεστώς του δικού του τρό-μου. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και σε σχέση μεαπόψεις περί «τιμωρίας», «εκδίκησης» καισυναφή ιδεολογήματα.

Η μόνη πραγματική «τιμωρία» που μπο-ρεί να υποστεί το σύστημα και η μόνη ουσια-στική και ολοκληρωμένη «εκδίκηση» τουλαού είναι μία και μόνη. Η ανατροπή αυτούτου συστήματος. Η προώθηση αντιλήψεωνκαι ενεργειών που διευκολύνουν το σύστη-μα να ανασυντάσσει τις δυνάμεις του με όλοκαι πιο αποτελεσματικό τρόπο απέναντι και

ενάντια στο λαό όχι μόνο δεν υπηρετείαλλά παρεμποδίζει την προώθηση αυτούτου στόχου, αποτελεί παραίτηση από αυτότο στόχο.

Τα αδιέξοδα και οι συνέπειές τους

Έτσι αναπόφευκτα, και όπως άλλωστεέχει δείξει η ιστορία των τελευταίων δεκαε-τιών, αυτές οι τάσεις και ομάδες οδηγούνταισε αδιέξοδο. Ένα αδιέξοδο που με τη σειράτου οδηγεί στον ιδεολογικό, πολιτικό καιοργανωτικό τους εκφυλισμό και ο οποίοςεπιτείνεται με βάση την αποκοπή τους απότο κίνημα και τις λαϊκές μάζες. Που οδηγείστην επικράτηση μηδενιστικών αντιλήψε-ων, την πλήρη απαξίωση της μαζικής λαϊ-κής πάλης, την ανάπτυξη ενός ιδιότυπουελιτισμού που φθάνει στην υποτίμηση -έωςκαι την περιφρόνηση- των λαϊκών μαζών.

Ακραία έκφραση αυτού του εκφυλισμούαποτελεί η απαξίωση της ίδιας της ανθρώ-πινης ζωής, η εκδήλωση δολοφονικώντάσεων και ενεργειών, αδιάκριτα και ενψυχρώ απέναντι σε άτομα που απλώς τυχαί-νει να βρίσκονται στην αντίθετη πλευρά.Και είναι στη βάση αυτού του ακραίου εκφυ-λισμού που «συναντώνται» οι δυο -υποτίθε-ται «διαφορετικές»- εκδοχές του πράγμα-τος, όποιοι κι αν είναι οι φυσικοί αυτουργοί.

Ζούμε σε καιρούς δύσκολους και οι οποί-οι μέλλει να γίνουν δυσκολότεροι.

Ας έχουμε καθαρό ότι καμιά απάντησηδεν υπάρχει έξω και χωρίς το λαό, τη δικήτου μαζική συγκροτημένη αντίσταση καιπάλη. Ότι η μόνη σχέση που δίνει πραγματι-κή υπόσταση σ’ ένα κίνημα, που το στηρίζει,το αναπτύσσει, το προφυλάσσει, το «διδά-σκει», το «διορθώνει», το κάνει ισχυρότεροκαι πιο αποτελεσματικό είναι η σχέση πουαναπτύσσει με τις λαϊκές μάζες, τα προβλή-ματα, την κίνησή τους, τους αγώνες τους.Μόνο σ’ αυτή τη βάση αποκτούν νόημα οιοποιεσδήποτε κινήσεις και προσπάθειες καιμόνο σ’ αυτή την κατεύθυνση οφείλουμε νακινηθούμε.

Β.Σ.

, το εξής ένα λών της Χρυσής Αυγής

ΠΟΛΙΤΙΚΗ22 Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Συνέντευξη Σαμαρά στον Πρετεντέρη

Το μαστίγιο και το ...μαστίγιο!

Το καρότο απουσιάζει από τον τίτλοπου θα μπορούσαμε να δώσουμε στησυνέντευξη του Σαμαρά στον Πρετε-

ντέρη στις 4 Νοέμβρη. Ο πρωθυπουργόςκινήθηκε, με τη βοήθεια του δημοσιογρά-φου, σε δυο βασικούς άξονες: τον πολιτικό,με έμφαση στη θεωρία των δύο άκρων καιτον οικονομικό, σχετικά με τις διαπραγμα-τεύσεις με την τρόικα. Για το λαό το συμπέ-ρασμα είναι απλό: Η επίθεση θα συνεχιστεί,τα μέτρα θα συνεχιστούν και όποιος τολμή-σει να σηκώσει κεφάλι θα βρει τους κρατι-κούς μηχανισμούς απέναντί του.

Η θεωρία των δύο άκρωνΟ Σαμαράς, όταν ρωτήθηκε για τη δήλω-

σή του στη Ν. Υόρκη ότι εκτός από τη ΧρυσήΑυγή υπάρχει και το άλλο άκρο, ο ΣΥΡΙΖΑ, οοποίος θέλει να βγει η Ελλάδα από το ευρώ,αναγνώρισε ότι άλλο πράγμα μια πολιτικήθέση και άλλο η βία. Η συνέχεια της τοπο-θέτησής του, όμως, ήταν μια ουσιαστική καιαναμφισβήτητη υποστήριξη της θεωρίαςτων δύο άκρων.

Κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ότι καταδι-κάζει τη βία με το “ναι μεν αλλά...”, έκανεακριβώς το ίδιο καταδικάζοντας τη ΧρυσήΑυγή μεν, επιτιθέμενος προς τον ΣΥΡΙΖΑ δε,για τη Μαρφίν, για τις Σκουριές, για το ότικαλεί το λαό να αγωνιστεί για να ανατρέψειτην κυβέρνηση, για την κατάληψη στονοσοκομείο Ιωαννίνων, για την ΕΡΤ καιγενικά ...για ό,τι κινείται!

Ο στόχος εδώ ήταν διπλός: Από τη μια ηάσκηση πίεσης προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να

αφήσει τα ...τριτοκοσμικά αγωνιστικά τουτερτίπια και να γίνει μια υπεύθυνη ευρω-παϊκού τύπου αντιπολίτευση.

Από την άλλη, όμως, και αυτό είναι τοπιο σημαντικό, ο στόχος ήταν ο ίδιος ο λαός.Τις όποιες κινητοποιήσεις έχουν γίνει τουςτελευταίους μήνες, στις Σκουριές, στην ΕΡΤ,στα νοσοκομεία, στους εκπαιδευτικούς, δεντις έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο λαός πουαναζητά τους τρόπους να αντισταθεί στηνεπίθεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, όπου δεν αντι-τάχθηκε ευθέως στις κινητοποιήσεις, τιςάφησε, ουσιαστικά, στην τύχη τους ή τιςυπονόμευσε μέχρι να κλείσουν. Φροντίζο-ντας πάντα να προσανατολίζει το πολιτικότους περιεχόμενο όχι στους συγκεκριμένουςστόχους που έβαζαν, αλλά στην πτώση τηςκυβέρνησης, στο όνομα, δήθεν, της πολιτι-κοποίησης του αγώνα. Αρα ο ΣΥΡΙΖΑ όχιμόνο δεν είναι κίνδυνος, αλλά είναι καιπολύ χρήσιμος για την κυβέρνηση και τοσύστημα συνολικά. Και άρα τα πυρά τουΣαμαρά απευθύνονται στο λαό τον ίδιο,απέναντι στον οποίο θα εξαντληθεί ηαυστηρότητα του κράτους.

Φυσικά, είναι σαφής και η αναφοράστην Αριστερά. Οι αριστερές ιδέες είναι οπραγματικός στόχος πίσω από την επίθεσηστο ΣΥΡΙΖΑ. Η πάλη του λαού ενάντια στηνπολιτική της εξαθλίωσης είναι αυτή πουπρέπει να τσακιστεί στο όνομα της “εθνικήςενότητας” μπροστά στη δύσκολη προσπά-θεια που κάνει το έθνος. Το έθνος. Πέρα απότάξεις, πέρα από πλούσιους και φτωχούς,πέρα από εργαζόμενους και χρυσοκάνθα-

ρους. Ο,τι άλλο είναι αντεθνικό, επικίνδυνοκαι καταστροφικό. Και απέναντί του το κρά-τος θα είναι αμείλικτο...

Νέα μέτρα; Προφανώς!Η συζήτηση για το αν θα υπάρξουν νέα

μέτρα ή όχι έχει αρχίσει και γίνεται έναάθλιο παιχνίδι με τις λέξεις το οποίο στηνκυριολεξία περνά για ηλίθιο έναν ολόκληρολαό. Στη συνέντευξη ο Σαμαράς επιβεβαίω-σε ότι δε θα υπάρξουν δημοσιονομικά μέτρα(τα λεγόμενα οριζόντια) αλλά διαρθρωτικά.Τώρα ησυχάσαμε!

Ας δεχτούμε, λοιπόν, ότι όντως δε θαμειωθούν περαιτέρω μισθοί και συντάξεις.Μα δεν έχουμε καμιά δέσμευση ότι τα “προ-σωρινά” μέτρα, όπως το χαράτσι της ΔΕΗ,θα αρθούν. Αντίθετα έχουμε τη δέσμευσηότι θα μονιμοποιηθεί και θα επεκταθεί ηφορολογία των ακινήτων. Και όταν ο Πρε-τεντέρης έθεσε το θέμα του αβάσταχτουφορολογικού βάρους στην Ελλάδα, ο Σαμα-ράς έσπευσε να συμφωνήσει ότι πρέπει ναμειωθεί στο 15% η φορολογία των επιχειρή-σεων για να προσελκυθούν επενδύσεις!Τέτοια ελάφρυνση στα φορολογικά βάρημισθωτών και συνταξιούχων!

Η όλη συζήτηση και επιχειρηματολογίατου Σαμαρά αφορούσε, ουσιαστικά, τους τρό-πους με τους οποίους θα καταφέρει η κυβέρ-νηση να εισπράξει περισσότερους φόρους.Αντιμετωπίζει και εκείνη, αλλά και η ίδια ητρόικα, το πραγματικό πρόβλημα ότι ταέσοδα που υπολογίζουν δεν έρχονται, απλάγιατί ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει. Χαρα-

κτηριστικό είναι το παράδειγμα του φόρουστο πετρέλαιο θέρμανσης, η επιβολή τουοποίου βύθισε τα αντίστοιχα κρατικά έσοδαγιατί ο κόσμος δεν έβαλε πέρυσι πετρέλαιο.Ολη η φασαρία και η δημαγωγία περί δικαιό-τερων φόρων γίνεται γι' αυτό το λόγο. Καιείναι αλήθεια ότι θα ήθελαν ανάπτυξη καιγια να κερδίσει το κεφάλαιο, αλλά και για ναμπορούν να εισπράττονται περισσότεροιφόροι, οι οποίοι να καταλήγουν απευθείαςστα ιμπεριαλιστικά ταμεία μέσω της αποπλη-ρωμής των δυσθεώρητου ύψους δανείων.

Από εκεί και πέρα, έχουμε κάθε λόγο ναμην τους πιστεύουμε όταν δεσμεύονται πωςδε θα παρθούν νέα μέτρα και πως δε θαυπάρξει νέο μνημόνιο. Κι έχουμε κάθε λόγονα είμαστε σίγουροι ότι είτε οριζόντια είτεκάθετα είτε δημοσιονομικά είτε διαρθρωτι-κά, τα νέα μέτρα θα υπάρξουν και θα στο-χεύσουν κατευθείαν στις τσέπες του λαού.

Και μια παροχή!Για να μην τον αδικούμε, ο Σαμαράς

έταξε και κάτι για να αντιμετωπίσει τηδυσπιστία της νεολαίας στο πολιτικό σύστη-μα: δωρεάν ασύρματο ίντερνετ (wi-fi) σεόλη τη χώρα σε ένα χρόνο. Και το έχει ψάξεικαι θα το κάνει. Κι έτσι η νεολαία θα δει ότικάποιος νοιάζεται γι' αυτήν και δε θα αμφι-σβητεί το κράτος, την κυβέρνηση, το πολιτι-κό σύστημα. Θα σερφάρει τζάμπα ψάχνο-ντας τις λιγοστές αγγελίες για κακοπληρω-μένη και ανασφάλιστη δουλειά, προσπαθώ-ντας να χτίσει το μέλλον της πάνω σε...ασύρματα θεμέλια...

ΑΠΕΡΓΙΑ 6ης ΝΟΕΜΒΡΗ

Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. Ο χορτάτος;

ΑΘΗΝΑΟύτε να διαδηλώσουν δεν ήθελαν οι

εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥστην Αθήνα στην απεργία της 6ης Νοέμ-βρη. Ω ς δικαιολογία επέλεξαν τη δυνατήβροχή, ενώ πληροφορίες που λένε ότιαπλά διαπίστωσαν ότι ούτε και αυτή δεναρκούσε για να ξεπλύνει τις πομπές τους(και άρα γιατί να βραχούν άδικα) κρίνο-νται μάλλον ανακριβείς. Παρ’ όλα αυτά,όμως, αρκετές χιλιάδες εργαζόμενοι έκρι-ναν ότι η βροχή ήταν το μικρότερο από ταπροβλήματα που έχουν να αντιμετωπί-σουν και γι’ αυτό διαδήλωσαν μαζικά απότο Μουσείο προς το Σύνταγμα. Εργαζόμε-νοι από τον δημόσιο και τον ιδιωτικότομέα, καθηγητές, υγειονομικοί, αριστερέςοργανώσεις και εργατικές συλλογικότητεςαψήφησαν τη δυνατή βροχή και πορεύτη-καν με παλμό. Νωρίτερα, οι εργαζόμενοιστα νοσοκομεία πραγματοποίησαν προσυ-γκέντρωση έξω από το υπουργείο Υγείας

Σημαντική και συγκινητική η παρου-σία των απολυμένων καθαριστριών τουΥπουργείου Οικονομικών, εξόφθαλμη ηαπουσία των μεγάλων ομοσπονδιών τουδημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Μαζική και η συγκέντρωση του ΠΑΜΕστην Ομόνοια, το οποίο συνεχίζει τον απο-συγκροτητικό του ρόλο στο εργατικό κίνη-μα, καθώς ούτε δυναμική μπορεί να δώσειστον κόσμο που συγκεντρώνει ούτε καιπροοπτική.

Στο Μουσείο συμμετείχαν με μπλοκ ηΛαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αντιιμπερια-λιστική Συνεργασία, η Ταξική Πορεία, οιΑγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ, η ΕΡΓΑΣ καιη Πορεία. Ιδιαίτερα για τη Λαϊκή Αντίστα-

ση - Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνερ-γασία, η απεργία της 6ης Νοέμβρη σηματο-δότησε και την πρώτη της δημόσια εμφάνι-ση μετά την Πανελλαδική Σύσκεψη.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣτη Θεσσαλονίκη η Λαϊκή Αντίσταση -

Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασίασυμμετείχε στην προσυγκέντρωση τωνεκπαιδευτικών στην πλατεία ΑγίαςΣοφίας, απ’ όπου ξεκίνησε διαδήλωσηπρος το Εργατικό Κέντρο και τους κεντρι-κούς δρόμους της πόλης, με κόσμο σαφώςλιγότερο από ότι σε άλλες απεργιακέςκινητοποιήσεις. Το παρών έδωσε με δικότης μπλοκ και η Πρωτοβουλία Νέων Εργα-ζομένων και Ανέργων.

ΒΟΛΟΣΙκανοποιητική ήταν η συμμετοχή στην

απεργιακή συγκέντρωση που πραγματο-ποιήθηκε στις 6/11 στην Πλ. Ελευθερίαςστο Βόλο (περίπου 700 άτομα). Βέβαιααυτή η συμμετοχή δεν είναι ανάλογη με τοβάθος και τη σοβαρότητα της επίθεσης πουέχει εξαπολύσει η συγκυβέρνηση Σαμαρά.Ευθύνες για το γεγονός αυτό βρίσκονταιστο κλίμα τρομοκρατίας που σκόπιμαδημιουργήθηκε το προηγούμενο διάστημακαθώς και στη στάση που κράτησαν στιςτελευταίες μεγάλες απεργιακές κινητο-ποιήσεις των εργαζόμενων στο δημόσιοτομέα οι συνδικαλιστικές ηγεσίες καθώςκαι δυνάμεις της Αριστεράς. Για τη ΓΣΕΕ, ηανυπαρξία της όλο το προηγούμενο διά-στημα μόνο σε σαμποτάρισμα των αγώ-νων θα μπορούσε να μεταφραστεί.

Ενδεικτικό το γεγονός ότι στη συγκέ-ντρωση δεν υπήρχαν οργανωμένα σωμα-τεία από τον ιδιωτικό τομέα (εκτός τωνεμποροϋπαλλήλων), ενώ από τον δημόσιοσημαντική ήταν η παρουσία του απεργια-κού μπλοκ των διοικητικών υπαλλήλωντου Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, των ΟΤΑ,της ΕΡΑ Βόλου καθώς και της τοπικήςΕΛΜΕ. Στην πορεία που ακολούθησε στουςκεντρικούς δρόμους της πόλης με στάσηστο πανεπιστήμιο για να δηλωθεί η συμπα-ράσταση στον απεργιακό αγώνα των διοι-κητικών, συμμετείχε ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ,κομμάτια του α/α χώρου καθώς και ηΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΕΕΚ που στη συνέχειαακολούθησαν ξεχωριστή πορεία. Το κύριοσώμα της πορείας συνέχισε ως τη ΔΟΥΒόλου όπου φωνάχτηκαν συνθήματα. ΗΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΜΠΕ-ΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ έκανε τηνπρώτη της εμφάνιση μετά την πανελλαδι-κή σύσκεψη με πανό, προκήρυξη καιμπλοκ το οποίο με τα συνθήματά του έβαζετην ανάγκη της συγκρότησης κινήματοςαντίστασης και ανατροπής ενάντια στηνεπίθεση και στις εκλογικές αυταπάτες.

ΧΑΝΙΑΌπως ήταν αναμενόμενο, η συμμετοχή

στην απεργία στις συγκεντρώσεις που έγι-ναν στις 6 Νοέμβρη στην πόλη μας ήτανμικρότερη από άλλες φορές. Βέβαια γι’ αυτόείχαν φροντίσει νωρίτερα οι εργατοπατέρεςτης ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που προκήρυξανμια απεργία έτσι για να φύγουν απ’ την υπο-χρέωση, αλλά και η τοπική ηγεσία του Εργα-τικού Κέντρου και του νομαρχιακού τηςΑΔΕΔΥ που υποβάθμισαν με την πολιτική

και τη στάση τους ακόμη παραπέρα αυτή τηνκινητοποίηση. Μια συνέντευξη Τύπου έτσιγια τη φωτογραφία, καμιά δεκαριά πρόεδροιδίπλα στον πρόεδρο των αστυνομικώνυπαλλήλων και το καθήκον εκτελέστηκε.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδοπου και στην πόλη μας η ανεργία και οιαπολύσεις εκτοξεύονται στα ύψη, ιδιαίτερααυτήν την περίοδο που ο τουρισμός τελειώ-νει και ο χειμώνας φέτος προβλέπεται ιδι-αίτερα δύσκολος, αφού δεν υπάρχει η σοδιάτου λαδιού, που έδινε μια μικρή έστωανάσα τόσο στα χωριά όσο και στην πόλη.

Οι συνθήκες ζωής του λαού έχουνδυσκολέψει αφάνταστα, όπως σ’ όλη τηχώρα, και αυτό πλέον δεν κρύβεται. Ηφτώχεια εξαπλώνεται και τα αδιέξοδαδυστυχώς οδηγούν ανθρώπους στην από-γνωση και στις αυτοκτονίες. Αυτοί που«λογικά» πρέπει να έμειναν ευχαριστημέ-νοι ήταν η τοπική ηγεσία του ΠΑΜΕ, πουκατάφερε να μαζέψει γύρω στα 250 άτομακαι αποφάσισε να κάνει επίδειξη δύναμηςπερνώντας δίπλα απ’ την κεντρική συγκέ-ντρωση. Σε προηγούμενες απεργίες που ησυγκέντρωση στην πλ.Αγοράς ήταν χιλιά-δες και το ΠΑΜΕ είχε λίγες εκατοντάδεςκρύβονταν μέσα στα στενά.

Η Πρωτοβουλία Αντίστασης κινήθηκεγια την προπαγάνδιση της απεργίας. Κρέμα-σε πανό και μοίρασε εκατοντάδες προκηρύ-ξεις. Μέσα από ανοιχτή σύσκεψη στις 4Νοέμβρη προγραμμάτισε την κίνησή της. Μεπροσυγκέντρωση έξω από το δημαρχείο, μεομιλία στην κεντρική εκδήλωση, αλλά καιμε ένα μαχητικό μπλοκ στην πορεία πουακολούθησε προσπάθησε να δώσει το δικότης χρώμα σε μια συγκέντρωση που κατάφε-ρε να μαζέψει γύρω στα 500 άτομα.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 23Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

4

Η χώρα ξέφραγο αμπέλι των CIA-NSΑ, υπό λεηλασία και πεδίο βολής φτηνό

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τιςδυνατότητες των υπερσύγχρονωνμηχανισμών υποκλοπών και κατα-

σκοπείας που κρύβονται κάτω από τα πάνελστην ταράτσα της πρεσβείας των ΗΠΑ στηνΑθήνα. Ούτε μπορούμε να γνωρίζουμε πούαλλού, εκτός από τη βάση της Σούδας, σ’όλη την ελληνική επικράτεια εδρεύουνμηχανισμοί, ποντισμένα καλώδια οπτικώνινών ξέχωρα ή δίπλα στα πολεμικά ορμητή-ρια των φονιάδων των λαών που επίσηςκαλά κρατούν στη χώρα μας.

Μάθαμε όμως, με αφορμή την κόντραγια τις υποκλοπές των ΗΠΑ στην Ευρώπη,πως η χώρα μας είναι πρώτη στη λίστα 19περιοχών της Ευρώπης όπου λειτουργούν οιειδικές μονάδες συλλογής πληροφοριών(special collection service) που δουλεύουνγια λογαριασμό της NSA και της CIA. Ξέρου-με επίσης ότι η χώρα αποτελεί προκεχωρη-μένο φυλάκιο για τα πολεμικά σχέδια τωνΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην περιοχή. Ζήσαμε και ζούμετην κρίση χρέους και τη σχετική «σωτηρία»που καταστρέφει και δολοφονεί τη ζωή καιτο μέλλον των ανθρώπων της δουλειάς. Τη«σωτηρία» των γνωστών γιατρών του ΔΝΤπου συμπράξανε γι’ αυτήν με την Ε.Κ.Τ. καιτην Ε.Ε. Μετατρέψανε τη χώρα και το λαότης σε πεδίο του λυσσαλέου ανταγωνισμούτους για το φόρτωμα των συνεπειών τηςκρίσης, της κόντρας ευρώ–δολαρίου και όλααυτά σε σύμπλεξη με τον επικίνδυνο γεω-πολιτικό ανταγωνισμό στην ευρύτερηπεριοχή. Παρακολουθούμε τις καταιγιστι-κές και επικίνδυνες εξελίξεις στην Κύπρο…όπου και εκεί οι βάσεις, τα καλώδια οπτι-κών ινών και τα προηγμένα μηχανήματατης τηλεματικής καλά κρατούν.

Κοντολογίς η χώρα μας, όπως και ηΚύπρος, χάριν των επιλογών της αστικήςτάξης, βρίσκεται επικίνδυνα μπλεγμένη καιαποτελεί πεδίο βολής φτηνό στη φάση τουπιο άγριου παγκόσμιου ιμπεριαλιστικούανταγωνισμού που συμπλέκεται και παρο-ξύνεται με την κρίση. Είναι κρίσιμο σταυρο-δρόμι η χώρα, μα δεν είναι κυρίως αυτό.Ούτε βέβαια οι ιμπεριαλιστές μισούν μετόσο ιδιαίτερο τρόπο το λαό μας και αντιμε-τωπίζουν έτσι τη χώρα.

Μια παράμετρος που εξηγεί πολλά απ’αυτά που συμβαίνουν είναι το γεγονός πωςη αστική τάξη κυριάρχησε με το βομβαρδι-σμό της Αθήνας από τους Άγγλους και με τιςναπάλμ των ΗΠΑ σε Γράμμο–Βίτσι. Έκατσεστο σβέρκο του λαού ανεχόμενη αμερικά-νους δικαστές στα στρατοδικεία της, κόκκι-νες προβιές, παλάτια, πραξικοπήματα. Ανέ-χτηκε ακόμη και την τραγωδία του κυπρια-κού λαού με κόστη και για την ίδια, χάριντης πολιτικής τού «ανήκομεν στη Δύση».Να πώς εξηγείται η σύγχρονη ελεεινότητατου Πάγκαλου που προσπάθησε με τη δήλω-σή του, πως τάχα σαν ΥΠΕΞ έκανε υποκλο-πές στην πρεσβεία των ΗΠΑ, να απαλύνει τηδύσκολη θέση στην οποία βρέθηκαν οι ΗΠΑμετά τις σχετικές περί υποκλοπών αποκα-λύψεις Σνόουντεν. Ελεεινότητα ενδεικτικήτης τάξης που εκπροσωπεί. Τους κατασκό-πευε άραγε όταν παρέδιδε τον Οτσαλάν;Μήπως κατά την κρίση στα Ίμια; Ή μήπωςστην ταράτσα της η ελληνική πρεσβεία στιςΗΠΑ διαθέτει μηχανισμούς υψηλής τηλεμα-τικής και τα έχει όλα και ανά πάσα στιγμήon line;

Η αστική τάξη είναι βαθιά εξαρτημένηνέτα σκέτα και γι’ αυτό, πέρα απ’ όλα τ’άλλα, ποτέ δεν είχε δικιά της στρατηγική.Να γιατί ο Στουρνάρας λέει σήμερα πως ημόνη δομημένη πολιτική στη χώρα είναιαυτή του μνημονίου. Το καθεστώς της εξάρ-τησης εκμεταλλεύεται και καταπιέζει τονεχθρό λαό με τις πλάτες των προστατών τουκαι πάντα ποντάρει στην εύνοιά τους και σ’

ό,τι τέλος πάντων προκύψει από τις πολιτι-κές τους. Όσο στριμώχνεται από τις πολιτι-κές και τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλι-στών άλλο τόσο παραδίδει το λαό και τηχώρα στις απαιτήσεις τους. Σ’ αυτή τη βάσησυγκροτήθηκε ιστορικά η αστική τάξη καικάτι τέτοιο σήμερα είναι ολοφάνερο στονίδιο το λαό και πολύ περισσότερο σ’ αυτούςπου τολμούν να δουν την πραγματικότηταμπαίνοντας μπροστά για την ανατροπήςτης. Σ’ αυτή τη βάση συγκροτεί τις όποιεςσυμμαχίες μπορεί κάθε φορά με τα μεσο-στρώματα, αυτή την κουλτούρα της υποτέ-λειας θέλει να περάσει ακόμη και στο λαό.

Να γιατί η εργατική τάξη, που παντούσυγκροτείται στη βάση της σχέσης κεφά-λαιο– εργασία και πουθενά έξω απ’ αυτήν,στη χώρα μας και στις εξαρτημένες χώρεςείναι αναγκαίος για τη συγκρότησή της καιο αντιιμπεριαλιστικός προσανατολισμός.Να γιατί ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αρνού-μενοι την επαναστατική προοπτική, αρνού-νται την πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστικήεξάρτηση και δίνουν ο καθένας με τοντρόπο του εξετάσεις στο σύστημα.

Οι αντιθέσεις ΗΠΑ-Γερμανίας

Με αφορμή τις αποκαλύψεις Σνόουντενγια τις υποκλοπές 70.000.000 συνδιαλέξεωνΓάλλων σ’ ένα μήνα, την παρακολούθησητου κινητού της Μέρκελ και μια σειρά άλλες«αθέμιτες» πράξεις των ΗΠΑ κατά συμμά-χων, ξεσηκώθηκε θύελλα αντιδράσεωνστην Ευρώπη.

Αν οι Γάλλοι και ιδιαίτερα οι Γερμανοίμέσω «Σπίγκελ» τράβηξαν την κόντρα μεβάση και το συνολικότερο ανταγωνισμότους με τις ΗΠΑ, από την άλλη μεριά ηστάση της ελληνικής κυβέρνησης, πουτήρησε σιγή ιχθύος, είναι επίσης χαρακτηρι-στική. Όμως εκείνο που πιθανότατα νασηματοδοτεί νέο κύκλο πολιτικών ανατα-ράξεων στο έτσι κι αλλιώς ασταθές πολιτι-κό σκηνικό της χώρας, σοβαρότατες σεσχέση μ’ αυτές που δεν προκάλεσε η μομφήτου ΣΥΡΙΖΑ, είναι το άνοιγμα ξανά της υπό-θεσης των υποκλοπών 2004-2005. Παράλ-ληλα ανοίγει και η υπόθεση παρακολούθη-σης του Καραμανλή με το λεγόμενο σχέδιο«Πυθία», που έβλεπε, σύμφωνα με μια σειράαναφορές, έως και δολοφονία του και τοοποίο είχαν αποκαλύψει τότε ρώσικες υπη-ρεσίες. Ο εισαγγελέας έχει ζητήσει δικαστι-κή συνδρομή από τις ΗΠΑ μια και τα κινητάτων υποκλοπών βρέθηκαν να έχουν κλή-σεις με το Μέριλαντ των ΗΠΑ όπου εδρεύειη NSA. Η υπόθεση είχε καταγγελθεί επίσηματο Μάρτη 2005 με συνέντευξη των τριώναρμοδίων υπουργών της κυβέρνησης Καρα-μανλή. Παράλληλα ζητείται, στο πλαίσιοδικαστικής συνδρομής, από τη Ρωσία ηκατάθεση του υπευθύνου της ρώσικηςμυστικής υπηρεσίας που υπέδειξε στις ελλη-νικές αρχές το σχέδιο παρακολούθησης τουΚαραμανλή.

Το πιο σημαντικό είναι πως έχει κληθείστο πλαίσιο της δικαστικής έρευνας γιααπολογία ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ σταχρόνια του Γ. Παπανδρέου Μ. Καρχιμάκης,κατηγορούμενος για παραβίαση απορρήτουτων μυστικών της πολιτείας. Σύμφωνα μετη «Real news», ο δικαστικός λειτουργόςπριν στείλει την κλήση για απολογία στονΚαρχιμάκη σε αιφνιδιαστική έρευνα στοσπίτι του βρήκε διαβαθμισμένα απόρρηταέγγραφα της πολεμικής αεροπορίας και μιασειρά έγγραφα για τα σκάνδαλα της κυβέρ-νησης Καραμανλή τα χρόνια 2005-2007.

Είμαστε απ’ αυτούς που από τις στήλεςτης εφημερίδας μας σε σειρά άρθρων καταγ-γέλλαμε τις ιμπεριαλιστικές κόντρες και τιςωμές επεμβάσεις των ΗΠΑ στη χώρα τα χρό-

νια που μέσω του Μπράιζα καταπατούνταναθόρυβα κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίαςπροκειμένου ν’ αποτραπεί η ρώσικη διείσ-δυση μέσω των αγωγών. Δεν γίναμε ούτε θαγίνουμε συνωμοσιολόγοι, αλλά ποτέ δενείχαμε αυταπάτες για το γεγονός πως ηχώρα μας με γνώση και συναίνεση της αστι-κής τάξης ήταν ξέφραγο αμπέλι για τη CIAκαι κάθε λογής χαφιεδο-μηχανισμούς καιυπηρεσίες. Ούτε τώρα θα μπούμε σε σενά-ρια. Η σοβαρότατη υπόθεση των υποκλο-πών με την αποκάλυψη της εμπλοκής Καρ-χιμάκη, στενού συνεργάτη του Γ. Παπανδρέ-ου, αποκτά ουρές στο σημερινό πολιτικόσκηνικό. Δεν γνωρίζουμε καν αν μια τέτοιαυπόθεση θα ανοιχτεί, με ποιο σκοπό και στό-χευση και μέχρι πού ή αν θα ξανακουκου-λωθεί. Ακούγεται ότι το αλλοδαπό άτομοπου αναζητούν οι δικαστικές αρχές και σχε-τίζεται με τις υποκλοπές και το σχέδιο«Πυθία» είναι ο γνωστός άνθρωπος τωνΗΠΑ που έδρασε δίπλα στον Γ. Παπανδρέουαπό τα χρόνια που ήταν ΥΠΕΞ του Σημίτη.

Βρόμικες και επικίνδυνες κόντρεςπάντα στις πλάτες του λαού

Να υποθέσουμε πως η κόντρα ΗΠΑ–Γερ-μανίας έχει χοντρύνει τόσο που κάποιοιστην Ελλάδα βαθαίνουν επί της ουσίας καιπολύ συγκεκριμένα τις γενικές αποκαλύ-ψεις του Σνόουντεν… Σίγουρα είμαστε σεπερίοδο εξαιρετικά ρευστή και οι δεδομένεςκαι ισχυρές ιμπεριαλιστικές κόντρες κανείςδεν ξέρει μέχρι πού θα φτάσουν. Όμως ανκάποιοι ήδη βγάζουν τ’ άπλυτα των ανθρώ-πων των ΗΠΑ στο φως, τότε πώς θ’ αντι-δράσουν οι ΗΠΑ; Να περιμένουμε ξανά προ-σπάθεια μερικής έστω καθόδου των Ρώσωνιμπεριαλιστών στη χώρα στο πλαίσιο τηςενίσχυσης των σχέσεών τους με τη Γερμα-νία; Να πρόκειται για προσπάθεια επαναφο-ράς στο πολιτικό σκηνικό του Καραμανλήως ήρωα της δεξιάς πολυκατοικίας, όπωςέγραψε το «Βήμα» από πέρυσι το Μάρτιο; Ήαπλούστατα όλα αυτά τα εξόχως αποκαλυ-πτικά που προκύπτουν θα ξανά-κουκουλω-θούν στο πλαίσιο του προσωρινού έστωτωρινού πολιτικού συμβολαίου που ενδέχε-ται μετά και την πρόταση μομφής να κρατή-σει τουλάχιστον κάμποσους μήνες;

Όπως και να έχει η πραγματικότητα, γιατο λαό της χώρας μας θα γίνει ακόμη πιοεπώδυνη. Γιατί οι ιμπεριαλιστές διαγκωνί-ζονται για τη λεηλασία, τον έλεγχο τηςχώρας και τη χρήση της ως πεδίου βολήςφτηνού. Και όλοι τους αδιαφορούν για κάθεέννοια σεβασμού εθνικής ανεξαρτησίας ή

για το λαό μας που υποφέρει στη φτώχεια,την ανεργία και θα υποφέρει στο κρύο παράτις μεγάλες ενεργειακές μπίζνες που στήνο-νται με έντονους και επικίνδυνους διαγκω-νισμούς.

Μόνο ο λαϊκός ξεσηκωμός μπορεί νααναγκάσει ντόπιους και ξένους δυνάστεςτου λαού να τον υπολογίζουν και να τοναντιμετωπίζουν διαφορετικά. Μόνο η ανά-πτυξη αντικαπιταλιστικού – αντιιμπεριαλι-στικού κινήματος, κινήματος Αντίστα-σης–Διεκδίκησης–Ανατροπής των αρνητι-κών συσχετισμών, μπορεί ν’ αλλάξει ταπράγματα στη χώρα. Όπως τότε με τονξεσηκωμό του ’73 που, όσο ανατροφοδότησετο μαζικό λαϊκό κίνημα της χώρας γιακάμποσα χρόνια, ο λαός έγινε υπολογίσιμοςκαι πέτυχε νίκες.

40 χρόνια μετά πρέπει να αψηφήσουμεξανά τη σιγή νεκροταφείου και τη νομιμό-τητα του συστήματος που βγάζει ξανά τααντιιμπεριαλιστικά αιτήματα στην παρανο-μία. 40 χρόνια μετά οι ΗΠΑ του Ομπάμα καισυνολικά ο ιμπεριαλισμός ληστεύει, κατα-πιέζει και δολοφονεί λαούς σ’ όλο τον πλα-νήτη, μ’ ακόμη πιο βάρβαρο τρόπο. Το ντό-πιο καθεστώς της εξάρτησης και της εκμε-τάλλευσης δεν είναι πια χούντα, μα έστωκαι με κοινοβουλευτικό μανδύα εκφασίζε-ται συνεχώς, καταστρέφει τη ζωή τωνανθρώπων της δουλειάς και προσφέρειεκδούλευση στα πιο βρόμικα και επικίνδυνασχέδια των φονιάδων των λαών…

Κόντρα λοιπόν στο ζόφο, κόντρα στονκυνισμό και την ελεεινότητα κάθε Πάγκα-λου του συστήματος και χωρίς αυταπάτες,ας συμβάλουμε επίμονα και αποφασιστικάγια να μπει ξανά ο λαός μας στο δρόμο τουΝοέμβρη.

Αν οι Γάλλοι και ιδιαίτερα οι Γερ-

μανοί μέσω «Σπίγκελ» τράβηξαν

την κόντρα με βάση και το συνο-

λικότερο ανταγωνισμό τους με

τις ΗΠΑ, από την άλλη μεριά η

στάση της ελληνικής κυβέρνησης,

που τήρησε σιγή ιχθύος, είναι

επίσης χαρακτηριστική.

Οαπόλυτος χουλιγκανισμός και τσαμπουκάςπου χαρακτηρίζει, ιδιαίτερα τα τελευταίαχρόνια της «μνημονιακής διάσωσης», το

πολιτικο-οικονομικό σύστημα της χώρας, εκφρά-στηκε αναπόφευκτα και στη Bουλή, κατά τη συ-νεδρίαση για την πρόταση δυσπιστίας πουκατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια πρόταση, επί της ουσίας,άσφαιρη, τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμε-νό της. Πρόταση «επικοινωνιακή», για εσωτερικήκατανάλωση, με αδιάφορα αποτελέσματα (όσο κιαν όλοι αισθάνονται νικητές) και που, δικαιολο-γημένα, προκάλεσε νυσταλέα αδιαφορία τόσοστους εντός (15 βουλευτές όλοι και όλοι, μεταξύτων οποίων 7 του ΣΥΡΙΖΑ, τον περισσότερο χρό-νο), όσο και στους εκτός βουλής (άμαζος ο προ-αναγγελθείς… ξεσηκωμός, μήπως και πέσει ηκυβέρνηση). Τρικυμία σε μελανοδοχείο …και μά-λιστα άδειο, όπως ήταν τα έδρανα της βουλής.

Τη στιγμή που πλατιά λαϊκά στρώματα της κοι-νωνίας δεινοπαθούν στα όρια της επιβίωσης καινέα βάρβαρα μέτρα επιβάλλουν την πλήρη απε-λευθέρωση των απολύσεων, των πλειστηριασμών(και για την πρώτη κατοικία), τη μείωση των ερ-γοδοτικών εισφορών, περισσότερες διαθεσιμότη-τες και απολύσεις στο δημόσιο, την επέκταση της«ενοικίασης εργαζομένων», νέα φοροληστεία, νέαμέτρα αποδιάρθρωσης και απορρύθμισης της ερ-γασίας (εργασία με κλήρωση και χρηματοδότησημέσω ΕΣΠΑ), της υγείας, της παιδείας, της κοινω-νικής ασφάλισης και προστασίας, μέτρα που οδη-γούν στο απόσπασμα κάθε δικαίωμα στην ζωή, οαντι- και οι συμ-πολιτευόμενοι της συμφοράς,απέναντι σε όλα αυτά, επιδεικνύουν τον «ανδρι-σμό» τους στο κοινοβούλιο, κι αυτό ανεξάρτητααπό φύλο και θέση.

Οι «μονομάχοι» απαιτούν να τους κοιτάζει οαντίπαλος στα μάτια, κοιτάζουν αλλού για να μηγελάσουν, είναι για γέλια και για κλάματα ο έναςγια τον άλλον, απειλούν με το ίδιο «τρύπιο» νόμι-σμα, αλληλοπροσκαλούνται σε μονομαχία στο ΕλΠάσο ή όπου αλλού, σε έναν ανούσιο καβγά προ-σωπικών επιθέσεων. Γιατί, όπως οφείλατε να ξέ-ρατε, ζούμε τη βαρβαρότητα σαν ένα ιδιόμορφοκαθεστώς πρωθυπουργικού βίτσιου και βουλευτι-

κών ιδιοτροπιών. Όπου υπερψηφίζουν ή καταψη-φίζουν μέτρα και προτάσεις δυσπιστίας προς τηνκυβέρνηση, νομίζοντας ότι υπηρετούν τη χώραενώ την οδηγούν στην καταστροφή από παρεξή-γηση, ανικανότητα ή πείσμα. Εξάλλου, στο (σω-ματικό) βάρος που κουβαλά ο πρωθυπουργόςοφείλεται που δεν μπορούν να «υπερπηδήσουν ταεμπόδια».

Ως φαίνεται, ο Α. Τσίπρας διολίσθησε στο επί-πεδο του Σαμαρά. Να είναι άραγε κι αυτή η «διο-λίσθηση» ένας όρος και μια προϋπόθεση για τηνπρωθυπουργία; Γιατί, προφανώς, στο Τέξας δενπήγε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσηςγια να αντιμετωπίσει «καουμπόικα» τους Βενιζέ-λο και Σαμαρά. Στο Τέξας πήγε και έδωσε φανα-τικά διαπιστευτήρια υπέρ της ΕΕ και του ευρώ.Συμμετέχοντας στην γενική καταστροφολογία τηςκεφαλαιοκρατίας και στη τρομοκράτηση του λα-ού για το τι θα σήμαινε έξοδο για την Ελλάδα καιτην Ευρώπη. Πλησιάζοντας με ένα ακόμη βήμαστην τεχνική εξαπάτησης του Σαμαρά: ακύρωση-επαναδιαπραγμάτευση-εφαρμογή των μνημονίωνμε… εθνικό σχεδιασμό! Αλήθεια, γιατί αυτήν την«σκληρή επαναδιαπραγμάτευση» ή αντικατάστα-ση του μνημονίου με ένα «εθνικό σχέδιο ανάπτυ-ξης» να μη μπορούν να την κάνουν οι ανεξάρτητοιΕλληνες ή ακόμη και η Χ.Α.; Οι ειδικευμένοι στουςανέξοδους λεονταρισμούς και ψευτοτσαμπουκά-δες προς τους «ανθέλληνες» της τρόικας; Αυτόαναρωτιέται κανείς, καθώς αυξημένα, παρά τηδολοφονία του Π. Φύσσα, εμφανίζονται τα δημο-σκοπικά ποσοστά της Χ.Α (γύρω στο 10%). Ενώ ταποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, ας μη το ξεχνάμε αυτό, εκτο-ξεύτηκαν από 4,6% το 2009 στο 26,89% το 2012,όσο δηλαδή ήταν ή παρίστανε την Αριστερά τωνκινημάτων και των εξεγέρσεων. Τι να σημαίνειάραγε αυτό για τον, κατά τα άλλα, «συντηρητικόκαι ακροδεξιό» λαό.

Όπως ήταν αναμενόμενο ήταν ελάχιστη έωςανύπαρκτη η αναφορά στο επίδικο, κατά την συ-ζήτηση της πρότασης μομφής. Στις πραγματικέςαιτίες και τον πραγματικό ένοχο της αντιλαϊκήςπολιτικής, στη πραγματική λαϊκή διέξοδο από τηβαρβαρότητα. Ο ιμπεριαλισμός των ΔΝΤ-ΕΕ

«απλώς» δεν υπάρχει, το πλέγμα των σχέσεωνεξάρτησης και υποτέλειας του εγχώριου κεφαλαί-ου μασκαρεύεται (όταν και όσο τίθεται) σε ζήτημα«προσωπικού ραγιαδισμού» του πρωθυπουργούκαι των «μερκελιστών». Πουθενά τα κέρδη της ελ-ληνικής κεφαλαιοκρατίας εν μέσω κρίσης «ευκαι-ρία».

Κατά 20% αύξησαν τα πλούτη τους και κατά11% αυξήθηκαν όσοι έχουν προσωπική περιουσίαάνω των 30 εκατ. στην Ελλάδα (σύνολο, 505 τααρπακτικά… τόσο για «το καλό της πλειοψηφίαςτου ελληνικού λαού). Παγκοσμίως, τα αρπακτικάαριθμούν 2.170 άτομα (880 περισσότεροι πριν τηνκρίση), και με συνολική περιουσία 6,5 τρισ. δο-λάρια (σχεδόν διπλάσια από ό,τι πριν 5 χρόνια).Την ίδια ώρα, ο Σαμάρας τάζει δωρεάν WIFI στουςπεινασμένους, γιατί αποδεδειγμένα (;) αυξάνουντο ΑΕΠ. Αντίθετα, η αυτού υψηλότης της τρόικαςπάει για σκι, ώσπου να συμφωνήσει στο… ξεσκί ηκυβέρνηση.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πάντως, όχι μόνο ότι«λεφτά υπάρχουν». Είναι δείγματα παρασιτισμού,παρακμής και κρίσης αναπαραγωγής. Γιατί, προ-φανώς, αυτά τα λέφτα δεν μπορούν να επενδυ-θούν κερδοφόρα. Οι κεφαλαιοκράτες απλώςαποταμιεύουν και… το διασκεδάζουν (καταλη-στεύοντας, βέβαια, το λαό), όπως θα έκανε ο…καθείς σε περίοδο κρίσης.

Ωστόσο, ακόμη και όταν όλα τα παραπάνωυπονοούνται και δηλώνονται αμυδρά, με το γνω-στό «αταξικό, κοινοβουλευτικό τρόπο» (εδώ, εξαι-ρείται το ΚΚΕ, που ωστόσο αναγορεύει τηνταξικότητα σε «δόγμα βιβλικό», χωρίς επί γης συ-νέπειες), καταντούν απλώς μια «αντιπολιτευτική»φάρσα χωρίς πραγματική ουσία. Κάτι σαν «έξω οιβάσεις από την… χημεία».

Η προσποιητή κινηματική επανεμφάνιση τουΣΥΡΙΖΑ, έξω από τη βουλή, απέτυχε. Και δεν θαμπορούσε να γίνει αλλιώς. Γιατί ο λαϊκός ξεση-κωμός δεν σκηνοθετείται. Αυτό, βέβαια, το ξέρειπολύ καλά ο ΣΥΡΙΖΑ,όπως πολύ καλά τοξέρει και το ΚΚΕ.

24 Σάββατο 16 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

πρ

οσ

εγ

γισ

εις

«Τσαμπουκάδες» στη Βουλή

σχολια

δωρεά

Δωρεά 500.000 ευρώ απότην εταιρεία «Ελληνικός Χρυ-σός» έλαβε ο Δήμος Αριστοτέλη,όπως προκύπτει από πρακτικάπρόσφατης συνεδρίασης της Οι-κονομικής Επιτροπής. Χρυσέςδουλειές δεν κάνει μόνο η ΕλΝτοράντο.

επ ιστράτευση

Ακόμα και σε επιστράτευσητων διοικητικών σε πολυτεχνείοκαι καποδιστριακό πανεπιστή-μιο, με αφορμή την απώλεια τουεξαμήνου προτίθεται να προχω-ρήσει η κυβέρνηση, σύμφωναμε δημοσίευμα σε πρωινή εφη-μερίδα. Μέρες που είναι, πρέπεινα τιμήσει και το πολυτεχνείο.

διαγραφές

Θα διαγράφει όσα μέλη τουδιαπιστωθεί ότι χτυπούν αλλο-δαπούς και πως το κόμμα κατα-δικάζει κάθε πράξη βίας,ανέφερε σε συνέντευξη ο εκ-πρόσωπος τύπου της ΧρυσήςΑυγής, Κασιδιάρης. Κατά το 'νέαμέτρα δε θα υπάρξουν', σοβα-ρεύει και η Χρυσή Αυγή.

εμπ άργκο

Να συμμετέχουν από εδώκαι στο εξής σε ενημερωτικέςεκπομπές της Δημόσιας Τηλεό-ρασης αποφάσισαν τα στελέχητης ΔΗΜΑΡ. Τονίζουν ότι τοκλείσιμο της ΕΡΤ είναι μεγάλολάθος, αλλά αφού η Βουλή νο-μιμοποίησε τη λειτουργία τηςΔημόσιας Τηλεόρασης με τηνψήφιση νέου νόμου για τη ΝΕ-ΡΙΤ, αίρουν το «εμπάργκο».Και πάλι 'παρών'.

αλληλογραφία

Την ηλεκτρονική αλληλο-γραφία θα χρησιμοποιεί τουπουργείο Οικονομικών από τοΔεκέμβριο προκειμένου να ενη-μερώνει άμεσα τις τράπεζες γιακατασχέσεις περιουσιακώνστοιχείων. Με τη νέα ηλεκτρο-νική διαδικασία ουσιαστικάεπιταχύνεται ο χρόνος κατά-σχεσης καταθέσεων για φορο-λογούμενους με ληξιπρόθεσμεςυποχρεώσεις. Γι' αυτό και τοενδιαφέρον του πρωθυπουρ-γού για το Wi-Fi.

δακτύλιος

Την εφαρμογή «δακτυλίου»στα τζάκια και τις ξυλόσομπεςγια τον περιορισμό της αιθαλο-μίχλης στην Αττική και άλλαμεγάλα αστικά κέντρα σχεδιά-

ζει η κυβέρνηση. Το μέτρο τηςαπαγόρευσης θα εφαρμόζεταιαπό 3 έως 15 ημέρες στην καρ-διά του χειμώνα, την περίοδοδηλαδή που η θέρμανση γίνε-ται ζήτημα επιβίωσης για τιςλαϊκές οικογένειες. Το «απα-γορευτικό» θα εφαρμόζεταιανά περιοχές και χρονικά δια-στήματα και ο εντοπισμός τωνπαραβατών θα γίνεται από τιςκαμινάδες. Θα επιτρέπεταιόμως το άναμα τις κυριακές.

ψιλά

Στη ΓΑΔΑ προσήχθη συντα-ξιούχος οικοδόμος που πέταξεκέρματα στον εκπρόσωπο τουΔΝΤ Πολ Τόμσεν, την ώρα πουεισερχόταν στο υπουργείο Οι-κονομικών για να συναντηθείμε τον υπουργό ΟικονομικώνΓ. Στουρνάρα.

Προσβλήθηκε, αφού ήρθεγια να τα πάρει χοντρά.

τέξας

Οι εκτάσεις με καλλιέργειεςοπίου αυξήθηκαν σε επίπεδαρεκόρ στο Αφγανιστάν το2013, ενώ οι παραγωγοί τουοπίου βλέπουν με επιφύλαξητην αποχώρηση των κατοχικώνστρατευμάτων του ΝΑΤΟ, γιατίμπορεί να οδηγήσει σε αποστα-θεροποίηση τη χώρα. Υπάρχεικαι η σταθερότητα της ευρω-ζώνης.