6α ΚΤΑ ΝΕΑ

Δίγλωσσο Ηλεκτρονικό Έντυπο

του 6ου ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΛΑΜΙΑΣ

Σκοπός αυτού του ηλεκτρονικού εντύπου είναι

να παρουσιάσουμε το σχολείο μας, την πόλη

μας καθώς και θέματα που απασχολούν τους

ανθρώπους της ηλικίας μας – και όχι μόνο –

σήμερα.

O U R C I T Y Lamia is a small town in Central Greece. Today, it is the

capital of the regional unit of Fthiotis and it has a

population of 80000 people. It is near the sea and the

mountains too. There is also a small river that runs

nearby, which is called Sperchios. There are two hills

dominating the city. On the first one, the Castle of

Lamia is the most famous landmark of the city which

rises from the stones of the ancient acropolis. On the

other hill, the 18th century church of Agios Loukas

stands with a magnificent view of Maliakos Bay. Lamia

is a beautiful town, which is worthwhile visiting and a

place to meet some friendly people.

OUR SCHOOL

During the school year 2012-2013 a new educational institution was built in our city ,

the 6th High School, a wonderful school on Lamia's south suburbs. The building is

brand new. It has the most modern facilities and equipment ! There are 20

classrooms including equipped classrooms such as computer and scientific

laboratories, staff rooms, a Library-Study room, Art Gallery, a social event room, an

indoor gym and a huge outdoor basketball court. Although our school was

constructed two years ago, it has already managed to be an ideal school!

Our school is the 6th High School of Lamia. It is a newly-built school that has been functioning for 2 years and is located at the western part of the city. It accommodates about 250 students and 27 teachers. The building is huge and consists of lots of bright and warm classes and laboratories. Apart from the classrooms, there is also a basketball court, a library and a room where special events take place.

Students attend classes seven hours a day and take exams at the end of each year in many lessons. We also like participating in cultural programmes and events and communicating with people from other countries.

Το σχολείο μας συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή σύμπραξη Comenius

Tο Πρόγραμμα Comenius εστιάζει στη σχολική

εκπαίδευση των νεαρών Ευρωπαίων πολιτών

προσφέροντας ευκαιρίες για συνεργασία

μεταξύ των σχολικών μονάδων όλων των

εκπαιδευτικών βαθμίδων από διαφορετικές

ευρωπαϊκές χώρες καθώς και για διακρατική

κινητικότητα εκπαιδευτικών και μαθητών σε

ατομική βάση ή στο πλαίσιο ομαδικών

δραστηριοτήτων (Διμερείς και Πολυμερείς

Σχολικές Συμπράξεις, Κινητικότητα Μαθητών ).

ΔΡΑΣΕΙΣ…

Το σχολείο μας διοργάνωσε διάλεξη στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας, με προσκεκλημένο τον διακεκριμένο καθηγητή κ.Γιώργο Γραμματικάκη, συμμετέχοντας ενεργά στα δρώμενα της πόλης μας.

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

TECHNOLOGY – ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Η τεχνολογία είναι το αποτέλεσμα της

εφαρμογής της (θεωρητικής)

επιστημονικής γνώσης με στόχο την

δημιουργία ενός αντικειμένου με πρακτικό

όφελος. Άλλοτε αναφέρεται στην

μεθοδολογία που χαρακτηρίζει μια τέτοια

διαδικασία. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει

τάση η έννοια να αναφέρεται μόνο στην

υψηλή τεχνολογία ή/και στην τεχνολογία

υπολογιστών μόνο, αν και κατά βάση δεν

περιορίζεται μόνο σε αυτούς τους τομείς.

Συχνά, το αντικείμενο τεχνολογίας με το

πρακτικό όφελος δεν είναι προϊόν

επιστημονικής έρευνας, αλλά είναι

αποτέλεσμα τυχαίας ανακάλυψης. Η

πλειοψηφία των τεχνολογικών

ανακαλύψεων και εφευρέσεων βελτίωσε

τη ζωή των ανθρώπων και αναβάθμισε τον

πολιτισμό, αρκετές όμως από αυτές είχαν

τα αντίθετα αποτελέσματα, όπως ο

δυναμίτης και η πυρηνική ενέργεια.

Κύριοι τομείς τεχνολογίας :

Βιομηχανία

Εφαρμοσμένες επιστήμες

Μεταφορές

Μηχανική

Οικιακή τεχνολογία

Πληροφορία και Επικοινωνία

Στρατιωτική τεχνολογία

Υγεία και Ασφάλεια

Οι ευεργετικές επιδράσεις της

τεχνολογίας Η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, η

αύξηση του μέσου όρου ζωής, η μείωση

του σωματικού μόχθου, η μείωση του

χρόνου εργασίας και η βελτίωση της

μετάδοσης γνώσεων και ιδεών.

Υπερβολική χρήση της τεχνολογίας;

Η καλλιέργεια προτιμήσεων, χόμπι και

ενδιαφερόντων παίζει σημαντικό ρόλο

στην ανάπτυξη του έφηβου.

Για τους εφήβους ιδιαίτερα, το να

μπαίνουν στο διαδίκτυο έχει γίνει ζωτικής

σημασίας κοινωνική δραστηριότητα.

Καθημερινά συνδέονται στο Facebook ή

έναν άλλον ισότοπο κοινωνικής δικτύωσης

,όταν γυρνούν απ’ το σχολείο, ή παίζουν

στο PSP τους .

Αντιμέτωποι με μια όλο και μεγαλύτερη

γκάμα συσκευών, προϊόντων, υπηρεσιών

και χαρακτηριστικών, οι νέοι

χρησιμοποιούν γενικά την τεχνολογία με

τρόπο θετικό και ισορροπημένο. Όμως

κάποιοι γονείς ανησυχούν μήπως το παιδί

τους κάνει υπερβολική χρήση της

τεχνολογίας.

Όπως το βοηθάνε να έχει σωστό χειρισμό

και μέτρο στη συμπεριφορά του και τις

δραστηριότητές του στον πραγματικό

κόσμο, έτσι πρέπει να το καθοδηγήσουν

και στο ταξίδι του στον ψηφιακό κόσμο.

Σε σπάνιες περιπτώσεις, σε παιδιά και

εφήβους η τεχνολογία, και ιδιαίτερα τα

παιχνίδια στον υπολογιστή, μπορεί να τους

γίνει έμμονο πάθος.

Οι αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή του

ανθρώπου

Η απειλή καταστροφής, η αλλοτρίωση, η

μόλυνση και η ρύπανση, η ψυχική φθορά,

νεύρωση και το άγχος, η αυξημένη

ανεργία, άρα και η πολλή παρανομία.

Η εξέλιξη της τεχνολογίας στο μέλλον

1. Ιατρική Είναι η λιγότερο κομπιουτεροποιημένη

επιστήμη, επομένως αναμένονται ραγδαίες

αλλαγές. Στις προβλέψεις για την Ιατρική

δεν αναμένεται απλώς η από απόσταση

διενέργεια επεμβάσεων και διοργάνωση

ιατρικών συσκέψεων, που έτσι και αλλιώς

ήδη είναι δυνατή, αλλά και η πλήρης 3-D

απεικόνιση του σώματος ακόμη και σε

ολόγραμμα, όπως και η συνταγογράφηση

και διάγνωση μέσω υπολογιστή και χωρίς

την παρέμβαση γιατρού.

2. Ευφυή αυτοκίνητα Ως το 2020 τα αυτοκίνητα στον πλανήτη

θα έχουν διπλασιαστεί. Ευτυχώς όμως,

μέχρι το 2014 30% από αυτά θα διαθέτουν

όχι μόνο GPS, αλλά και αυτόματα

αυτόματα συστήματα πλοήγησης,

παρκαρίσματος, ελέγχου διοδίων και

αποφυγής συγκρούσεων. Ένα στα τρία

αυτοκίνητα θα είναι υβριδικό.

3. Διαστημικός τουρισμός και

μετακινήσεις Με μισό εκατομμύριο δολάρια όλοι θα

μπορούν να ταξιδέψουν μέχρι το φεγγάρι

ή τον Άρη ή και ακόμα μακρύτερα.

Παράλληλα το 2020 το 30% των πτήσεων

θα γίνεται από υπερηχητικά αεροπλάνα,

που θα κάνουν την απόσταση στο 1/10 του

χρόνου που απαιτείται σήμερα.

Η Τεχνολογία αποτελεί κομβικό σημείο για την ανάπτυξη του σημερινού κόσμου. Τα

επιτεύγματα της έχουν κλέψει την παράσταση και βοηθούν στη θεαματική βελτίωση των

συνθηκών ζωής, αλλά και στην διαφοροποίηση τους από την πραγματικότητα των

προηγούμενων χρόνων. Η ανάπτυξή της είναι ραγδαία και δημιουργεί την απορία σε όλους

τους ανθρώπους, ποια είναι τα όριά της, αν υπάρχουν. Ας δούμε λοιπόν τι είναι η

τεχνολογία και ποια είναι τα ποιο σύγχρονα επιτεύγματά της.

3D Printing since the mid-80’s, the development of 3D

printers has started, which with various methods and technologies create 3D models.

These models are completely functional and have a growing appealing to the modern industry. Taking

advantage of different kind of materials, like synthetic polymers, these printers are used by either by

NASA and Formula-1 engineers, or even dentists. The procedure is quite simple. After the user loads

the 3D model that he created, into the printer’s memory, the device starts making the desirable object,

by creating constant thin layers from the material that has been already chosen. Whilst these layers are

created, simultaneously, a laser melts the material that is used, so as their mutual binding is achieved

and the printing is gradually completed.

Η τεχνολογία είναι το

αποτέλεσμα της

εφαρμογής της

(θεωρητικής)

επιστημονικής γνώσης με

στόχο την δημιουργία

ενός αντικειμένου με

πρακτικό όφελος. Άλλοτε

αναφέρεται στην

μεθοδολογία που

χαρακτηρίζει μια τέτοια

διαδικασία.

The procedure of 3D printing offers plenty of advantages, as:

Digital item saving

Digital item delivering

Reduction of effluents during the constructing process

Increased adjustment potential

Even though the purchase of such a printer is estimated nearly at 20000$ in the cheapest occasion,

and can reach nearly 200000$. Regarding the user’s demands, there are personal 3D printers as well,

which are priced nowadays at approximately 800$ and are available through the Internet for purchase.

How smartphones change the way we live

The way we consume information has changed from talking to each other to reading the newspaper to watching television, to gathering info on the web using a computer and now a smartphone. Today we can access any kind of information 24/7, wherever we are. That’s both, convenient and overwhelming. Same is true for communication. Our smartphone offers us several ways of communication: calls, text messaging, instant messaging, email, social media, blogs, etc.

It starts early in the morning. The first thing we do is reaching for our smartphone to turn off the alarm clock. As the day goes by we use our smartphone on the way to work, during mealtimes, at work, on the way home, in the bathroom and in bed. The smartphone has made us more sociable, or is it the other way around?

We are constantly connected and expected to have a mobile phone with us at all times. Of course, that’s convenient, but being available 24/7 is tiring, it’s a blessing and a curse. “Sorry, I wasn’t at home” has worked as an excuse 20 years ago. Today it’s like you never leave the office.

Στο μέλλον η τεχνολογία, εικάζεται, ότι θα έχει διεισδύσει τελειωτικά σε τομείς, όπως:

Ιατρική Διαστημικός τουρισμός και

μετακινήσεις Έξυπνες κάρτες πληρωμών Δεδομένα και μνήμη

υπολογιστή Ευφυή αυτοκίνητα

ΑΑυυττόόμμαατταα ααυυττοοκκίίννηητταα ααππόό ττηηνν GGooooggllee.. ΠΠόόσσοο ππρρέέππεειι νναα

φφοοββόόμμαασσττεε όόττιι θθαα γγίίννοουυμμεε ««ααχχρρεείίαασσττοοιι»»;;

Η λογική του είναι απλή. Τα υβριδικά Toyota Prius που έχουν «αλλάξει» οι μηχανικοί της Google, εδώ και

καιρό δοκιμάζονται και τα στατιστικά τους είναι εκπληκτικά. Στα 300.000 χιλιόμετρα δοκιμών στους

δρόμους της πολιτείας, όλα αυτά τα χρόνια, έχει συμβεί ένα μόνο ατύχημα και αυτό προκλήθηκε από ένα

κανονικό αυτοκίνητο με ένα κανονικό οδηγό που έπεσε πάνω σε ένα όχημα της Google. Ο Sergey Brin

(συνιδρυτής της Google) από την μεριά του, ανακοίνωσε επίσημα την πρόθεση της Google να έχει βγάλει

στην παραγωγή τέτοια αυτοκίνητα μέσα στην επόμενη 5ετία.

Τα νέα αυτοκίνητα της Google αποτελούν ένα πραγματικό σταθμό στην ιστορία μας ως ανθρωπότητα ως η στιγμή που το λογισμικό γίνεται εντελώς ικανό να κάνει πράγματα καλύτερα απ’ ότι τα κάνουμε εμείς οι ίδιοι.

Τα νέα αυτοκίνητα της Google, τα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό, σηματοδοτούν την εποχή που ένα μεγάλο μέρος της «χειρωνακτικής» εργασίας, της συμβολής του ανθρώπου δηλαδή, στην παραγωγικότητα δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Τελικά παρατηρούμε, ότι η τεχνολογία, όχι μόνο έχει εισβάλλει ολοκληρωτικά

στις ζωές μας, αλλά τα νέα και σύγχρονα επιτεύγματα στοχεύουν στην

δημιουργία ενός ακόμη πιο ανεπτυγμένου κόσμου, ο οποίος θα αλλάξει

θεαματικά, προφητεύοντας ένα εξωπραγματικό, ασύγκριτο μέλλον, πέρα από την

φαντασία ενός απλού ανθρώπου…

ΕΘΙΣΜΟΣ και ΝΕΟΙ

Αλκοόλ, ναρκωτικά και τσιγάρα τα «παιχνίδια» των σημερινών εφήβων. Τα ξεκινούν για «χαβαλέ» και όταν εθιστούν είναι πλέον πολύ αργά για να ξεφύγουν.

Στις παρέες των σημερινών εφήβων το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και τα τσιγάρα

είναι τα «αξεσουάρ» που τους συνοδεύουν σε κάθε τους έξοδο. Είναι πλέον τόσο απαραίτητα γι’ αυτούς που

απλά αν δεν τα έχουν προτιμούν να μην βγουν να διασκεδάσουν.

«Μια μέρα είχαμε ξεμείνει από τσιγάρα και δε βγήκαμε το βράδυ. Τι να κάνουμε; Θα ξενερώναμε», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Αντρέας, 17 χρονών. «Στην αρχή δε με πείραζε. Αλλά τώρα κάνω 3-4 πακέτα την ημέρα. Αν δεν κάνω, είμαι χάλια. Εθισμός; δεν ξέρω. Μπορεί και να είναι κι αυτό».

Τι είναι ο εθισμός; Ο εθισμός είναι ένα από τα σοβαρότερα

προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι νέοι. Οι επιπτώσεις του είναι

ορατές τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στην ψυχολογία των νέων (κακή

σχολική επίδοση, κακή διάθεση, άρνηση επικοινωνίας με τους γύρω τους, κλείσιμο στον εαυτό τους κ.α.). Η

διαφορά ανάμεσα στην κατάχρηση ουσιών και τον εθισμό είναι συχνά

ανύπαρκτη. Κατάχρηση ουσιών είναι να χρησιμοποιούμε μια παράνομη ή νόμιμη ουσία με λάθος τρόπο και πάνω

από το κανονικό ενώ ο εθισμός, αρχικά ξεκινά σαν κατάχρηση μιας ουσίας και

καταλήγει να γίνει τρόπος ζωής.

Οι άνθρωποι εθίζονται σε όλων των ειδών τις ουσίες. Όταν ακούμε τη λέξη «εθισμός», το μυαλό μας πάει

στο αλκοόλ και τις παράνομες ουσίες. Αλλά οι άνθρωποι μπορούν να

εθιστούν και στα φάρμακα, τα τσιγάρα, ακόμα και στο τζόγο! Κάποιες

ουσίες είναι πιο εξαρτησιογόνες από άλλες: Ναρκωτικά σαν το κρακ ή η ηρωίνη είναι τόσο εξαρτησιογόνα που

αρκεί να χρησιμοποιηθούν μία ή δύο φορές για να χάσει ο χρήστης τον

έλεγχο. Εθισμός σημαίνει ότι ένα πρόσωπο

δεν ελέγχει αν θα καταναλώσει ένα ναρκωτικό ή ποτό ή όχι. Κάποιος που είναι εθισμένος στην κοκαΐνη έχει

συνηθίσει τόσο πολύ το ναρκωτικό που απλά ΠΡΕΠΕΙ να το

χρησιμοποιήσει. Ο εθισμός μπορεί να είναι φυσικός, ψυχολογικός ή και τα δύο.

Φυσικός εθισμός είναι όταν το σώμα ενός ατόμου εξαρτάται από μια ουσία.

Σημαίνει επίσης, το να δημιουργεί ανοχή σ’ αυτήν την ουσία, δηλαδή να

χρειάζεται το σώμα του όλο και μεγαλύτερη δόση προκειμένου να επιτύχει τα ίδια αποτελέσματα.

Κάποιος που είναι φυσικά εθισμένος και σταματά να χρησιμοποιεί μια ουσία

όπως ναρκωτικά, αλκοόλ ή τσιγάρα

μπορεί να παρουσιάσει τα λεγόμενα «στερητικά συμπτώματα», όπως

διάρροια, ζαλάδα κ.α. Ψυχολογικός εθισμός συμβαίνει

όταν ο πόθος για το ναρκωτικό είναι ψυχολογικός ή συναισθηματικός. Οι

άνθρωποι που είναι ψυχολογικά εθισμένοι νιώθουν να υπερκαλύπτονται από την επιθυμία να πάρουν το

ναρκωτικό. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι καταφεύγουν σε ψέματα, ληστεία ή και

φόνο προκειμένου να το αποκτήσουν. Ένας άνθρωπος περνά από την κατάχρηση μιας ουσίας στον εθισμό

όταν πλέον δεν χρησιμοποιεί την ουσία για να «περάσει καλά» ή να ανεβάσει

τη διάθεσή του αλλά έχει φτάσει σε σημείο να εξαρτάται απ’ αυτήν, όλη του

η ζωή περιστρέφεται γύρω από την ανάγκη γι’ αυτήν και δεν έχει άλλη επιλογή παρά να την αποκτήσει.

Ενδείξεις εθισμού σε μια

εξαρτησιογόνο ουσία Το πιο προφανές σημάδι ότι κάποιος

είναι εθισμένος είναι η ανάγκη να έχει μια συγκεκριμένη ουσία ή ναρκωτικό. Επιπλέον, πολλά άλλα σημάδια

μπορούν να μαρτυρούν έναν πιθανό εθισμό, όπως αλλαγές στη διάθεση ή

απότομη μείωση ή αύξηση του σωματικού βάρους

(συμπεριλαμβανομένων των συμπτωμάτων κατάθλιψης ή διατροφικών διαταραχών).

Ένδειξη ότι κάποιος μπορεί να έχει εθισμό σε ναρκωτικά ή αλκοόλ είναι

επίσης: • Η χρήση ναρκωτικών ή αλκοόλ σαν τρόπος για να ξεχάσει κάποιος τα

προβλήματά του ή να χαλαρώσει • Το να κρατάει μυστικά από την

οικογένεια και τους φίλους του • Η έλλειψη ενδιαφέροντος σε

δραστηριότητες που συνήθιζε να θεωρεί σημαντικές • Προβλήματα με τη σχολική επίδοση,

όπως μείωση των βαθμών ή απουσίες

• Αλλαγές σε φιλίες, όπως το να κάνει παρέα μόνο με άτομα που

χρησιμοποιούν την ίδια ουσία μ’ αυτόν/ αυτήν

• Το να ξοδεύει πολύ χρόνο αναζητώντας τρόπους απόκτησης της

ουσίας • Το να κλέβει ή να πουλάει πράγματα με σκοπό να βρει χρήματα να αγοράσει

την ουσία • Οι αποτυχημένες προσπάθειες να

σταματήσει το κάπνισμα, αλκοόλ, ναρκωτικά • Άγχος, οργή, θυμός ή κατάθλιψη

• Κυκλοθυμική διάθεση Φυσικές ενδείξεις είναι:

• Αλλαγές στις συνήθειες του ύπνου • Το να νιώθει ζαλισμένος ή άρρωστος

όταν προσπαθεί να σταματήσει να παίρνει την ουσία • Το να νιώθει την ανάγκη να

καταναλώνει όλο και μεγαλύτερες ποσότητες της ουσίας προκειμένου να

νιώθει το ίδιο αποτέλεσμα • Αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες,

συμπεριλαμβανομένης της αύξησης ή ελάττωσης του βάρους

Πώς θα βοηθηθεί κάποιος που έχει εθιστεί σε μια εξαρτησιογόνο

ουσία; Αν πιστεύει κάποιος ότι έχει εθιστεί

στα ναρκωτικά ή το αλκοόλ, το να αναγνωρίσει ότι έχει πρόβλημα είναι το πρώτο βήμα για να βοηθηθεί.

Πολλοί έφηβοι ντρέπονται να ζητήσουν βοήθεια και πιστεύουν ότι

μπορούν να λύσουν το πρόβλημα μόνοι τους. Αυτό που πρέπει να κάνουν όμως είναι να βρουν κάποιον

που εμπιστεύονται και να του μιλήσουν. Θα βοηθήσει αν αυτό το

άτομο είναι ένας φίλος ή κάποιος συνομήλικός τους, αλλά πάντα ένας

ενήλικας που μπορεί να καταλάβει και να υποστηρίξει τους εφήβους είναι η καλύτερη επιλογή για να βοηθηθούν.

Αν ένας έφηβος δεν μπορεί να μιλήσει στους γονείς του, μπορεί να

απευθυνθεί σε έναν σχολικό σύμβουλο, συγγενή, γιατρό, αγαπημένο δάσκαλο,

ειδικό θεραπευτή ή ιερέα. Δυστυχώς, το να υπερνικήσει ένας

έφηβος τον εθισμό δεν είναι εύκολο, αντίθετα είναι ένα από τα σκληρότερα πράγματα που έχει κάνει ποτέ. Το να

ακολουθήσει ένα πρόγραμμα αποτοξίνωσης είναι πάντα μια καλή

λύση. Για να κάνει την ανάρρωση πιο ανώδυνη, ο έφηβος μπορεί να

ακολουθήσει τα παρακάτω: • Να πει στους φίλους του για την

απόφασή του να σταματήσει τα ναρκωτικά. Οι αληθινοί του φίλοι θα

σεβαστούν την απόφασή του. Αυτό ίσως να σημαίνει ότι θα πρέπει να βρει νέους φίλους που δεν θα

χρησιμοποιούν ουσίες και θα μπορούν να τους υποστηρίξουν

• Να ζητήσει από τους φίλους ή την οικογένειά του να είναι διαθέσιμοι όταν

τους χρειαστεί. Μπορεί να χρειαστεί να τηλεφωνήσει σε κάποιον μέσα στη νύχτα απλά για να μιλήσει, γι’ αυτό θα

πρέπει όλοι να είναι πρόθυμοι να του προσφέρουν τη βοήθειά τους.

• Να αποδεχτεί μόνο προτάσεις διασκέδασης που ξέρει ότι δεν θα

υπάρχουν ναρκωτικά ή αλκοόλ. Το να δει μια ταινία στον κινηματογράφο είναι πιθανόν ακίνδυνο αλλά το να πάει σε

ένα after party Σάββατο βράδυ θα πρέπει να το αποφύγει μέχρι να νιώσει

σίγουρος. Καλό θα ήταν να δοκιμάσει δραστηριότητες που δεν περιλαμβάνουν ναρκωτικά, όπως

σινεμά, bowling ή εγγραφή σε έναν αθλητικό σύλλογο.

• Να προσχεδιάσει τι θα κάνει αν βρεθεί σε χώρο με ναρκωτικά ή αλκοόλ.

Πολλές φορές οι πειρασμοί είναι αναπόφευκτοι, αλλά αν ο έφηβος ξέρει πώς να τους αντιμετωπίσει δεν θα έχει

πρόβλημα. Γι’ αυτό θα πρέπει να βρει

ένα σχέδιο μαζί με τους γονείς ή τα αδέρφια του.

• Να υπενθυμίζει στον εαυτό του ότι το να έχει έναν εθισμό, δεν τον κάνει κακό

ή αδύναμο. Ο εθισμός δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται, αλλά

είναι σημαντικό να ζητήσει βοήθεια από κάποιον ενήλικα έτσι ώστε όλη η σκληρή δουλειά που κατέβαλε στην

αποτοξίνωση να μην πάει χαμένη. Τέλος, είναι σημαντικό όλοι να

προσφέρουμε στους εφήβους ενθάρρυνση και επιδοκιμασία. Η αποτοξίνωση δεν τελειώνει μετά την

έξοδο από το κέντρο. Είναι μια διαδικασία εφ’ όρου ζωής. Υπάρχουν

πολλά γκρουπ υποστήριξης ειδικά για εφήβους και νέους. Εκεί ο έφηβος

μπορεί να συναντήσει άτομα που έχουν βιώσει τις ίδιες εμπειρίες μ’ αυτόν και θα μπορεί να συμμετάσχει σε

πραγματικές συζητήσεις γύρω από τα ναρκωτικά όπου θα ακούσει πράγματα

που δεν μπορεί να τα συζητήσει στην τάξη. Πολλοί έφηβοι βρίσκουν το να

βοηθούν τους άλλους τον καλύτερο τρόπο να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Η κατανόηση του πόσο δύσκολο είναι

να αποτοξινωθεί κάποιος, μπορεί να βοηθήσει τους εφήβους να στηρίξουν

άλλους που παλεύουν να νικήσουν τον εθισμό και να τα καταφέρουν. (Πηγή: kidshealth.org)

ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΝΙΖΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ

Γιατί καπνίζουν οι νέοι

Σύμφωνα με έρευνα οι ακόλουθοι

παράγοντες καθορίζουν την αιτία που οι

νέοι αρχίζουν το κάπνισμα :

Συνήθεια γονέων

Φίλοι, μεγαλύτερα αδέλφια, κοινωνικό

περιβάλλον

Διαφήμιση και εμπορική σύνδεση με την εικόνα του

Διαφήμιση και εμπορική σύνδεση με τον αθλητισμό

Σχέσεις / οικογενειακή δομή

Επίπεδο εκπαίδευσης

Κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο

Διαχείριση άγχους και καταπίεσης

Αποδοχή

Οι έφηβοι συχνά αγνοούν τη δυνατότητα

εθισμού στον καπνό

61% των νέων θεωρούν ότι δεν πειράζει να δοκιμάσουν το τσιγάρο εφόσον το

κόψουν πριν γίνει συνήθεια

26% θεωρούν ότι οι κανονικοί καπνιστές μπορούν να το κόψουν οποτεδήποτε το

θελήσουν

Κάπνισμα και μαθητές Σύμφωνα με έρευνα του 1998, οι μισοί και

πλέον μαθητές (57%) έχουν καπνίσει

τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους, οι

περισσότεροι περιστασιακά (32,7%).

Συστηματικά δηλώνουν ότι καπνίζουν το

20,8% των μαθητών. Τα κορίτσια

υπερτερούν των αγοριών στο

περιστασιακό κάπνισμα (34,7% και 30,5%

αντίστοιχα), ενώ περισσότερα αγόρια

(21,9%) από κορίτσια (19,7%) δηλώνουν

συστηματικοί καπνιστές, χωρίς όμως

μεγάλη διαφορά μεταξύ τους.

Οι μεγαλύτεροι μαθητές (17-18 ετών)

καπνίζουν συστηματικά σε ποσοστό

πενταπλάσιο από τους μικρότερους (13-14

ετών).

Τα δύο μεγαλύτερα αστικά κέντρα, η

Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, εμφανίζουν

αυξημένα ποσοστά συστηματικού

καπνίσματος (24,6% και 23,6%

αντίστοιχα) σε σύγκριση με τις υπόλοιπες

αστικές περιοχές (19,9%0 και τις

ημιαστικές / αγροτικές 13,9%).

Συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια,

ενώ παρατηρήθηκε σημαντική μείωση του

συστηματικού καπνίσματος στους μαθητές

ανάμεσα στο 1984 και το 1993, από 22%

σε 14,6%, η καθοδική αυτή πορεία

δυστυχώς αντιστράφηκε το 1998 και ο

αριθμός των συστηματικών καπνιστών

στους μαθητές επιστρέφει κοντά στα

υψηλά (20,8%) επίπεδα για άτομα αυτής

της ηλικίας, όπως είχε παρατηρηθεί και το

1984.

Όλα αυτά ενισχύουν την ανάγκη να έχουν

οι νέοι πραγματική αποδεκτή ενημέρωση

σχετικά με την εξάρτηση από τη νικοτίνη

και τα αποτελέσματα του καπνίσματος.

Παράγοντες που προδιαθέτουν τους

νέους για κάπνισμα

Ισχύουν μία σειρά από σύνθετους και

ενδογενείς παράγοντες που προδιαθέτουν

τους νέους να καπνίσουν και αυτοί

ποικίλουν σχεδόν ανά άτομο και λαό.

Πολυετής έρευνες καθορίζουν ορισμένους

παράγοντες που είναι κοινοί στο ρόλο που

παίζουν στη μύηση των νέων στο

κάπνισμα. Αυτοί περιλαμβάνουν υψηλά

επίπεδα κοινωνικής αποδοχής για τα

προϊόντα καπνού, έκθεση και αδυναμία

αντίδρασης απέναντι στη διαφήμιση,

διαθεσιμότητα και εύκολη πρόσβαση,

ρόλος προτύπου από τους γονείς και

άλλους ενήλικες και κοινωνική πίεση της

ομάδας.

Λόγοι για τους οποίους καπνίζουν οι

έφηβοι

Πολύ συχνά το κάπνισμα αρχίζει τυχαία. Χωρίς να το πολυσκεφτούν οι έφηβοι

ακολουθούν το ρεύμα.

Για αρκετούς το κάπνισμα σημαίνει να

έχουν κάτι να κάνουν.

Μερικοί έφηβοι ζητούν την απόλαυση από το κάπνισμα και προσπαθούν να

ηρεμήσουν τα νεύρα τους με αυτό τον

τρόπο.

Μερικοί θεωρούν ότι το κάπνισμα τους ενεργοποιεί και τους βοηθά στη

συγκέντρωση.

Αρκετοί έφηβοι θεωρούν ότι με το κάπνισμα μεγάλωσαν.

Για μερικούς, το κάπνισμα αποτελεί ένα

μέσον για να εισχωρήσουν και να ανήκουν

στους σωστούς κύκλους / ομάδες.

Ορισμένοι πιστεύουν ότι το κάπνισμα τους δίνει κάποιο στυλ. Ιδιαίτερα οι νεαροί

θεωρούν ότι οι κοπέλες το βρίσκουν

ελκυστικό και μπορεί να συνδεθεί με ένα

γενικό τρόπο ζωής.

Άλλοι θεωρούν ότι τους προσδίδει αυτοπεποίθηση και καπνίζοντας την

προβάλλουν.

Άλλοι πάλι δοκιμάζουν τον καπνό από

περιέργεια.

Μερικοί έφηβοι καπνίζουν από αντίδραση στους κανονισμούς.

Άλλοι επηρεάζονται από τη διαφήμιση.

Επίσης, οι νέοι μπορεί να εθιστούν στη νικοτίνη, η οποία είναι συστατικό του

καπνού. Ο εθισμός αυτός, κάνει δύσκολη

τη διακοπή του καπνίσματος, ακόμη και αν

το θέλετε.

Το κάπνισμα έχει γίνει συνήθεια για

αρκετούς νέους. Μερικοί συνηθίζουν να

καπνίζουν στα διαλείμματα και σε άλλους

αρέσει να καπνίζουν μετά το γεύμα. Όταν

μία συνήθεια εδραιωθεί είναι δύσκολο να

την κόψει κανείς.

Διάφοροι τύποι καπνιστών

Γνώστες - γνωρίζουν σχετικά με το κάπνισμα αλλά δεν έχουν αποφασίσει αν

θα το αρχίσουν ή όχι.

Πειραματιζόμενοι - καπνίζουν

σποραδικά, πιθανώς μόνο στα πάρτυ,

συχνά περνούν πολλοί μήνες χωρίς να

έχουν καπνίσει.

Τακτικοί - καπνίζουν τακτικά, π.χ. το σαββατοκύριακο ή τακτικά μέσα στην

ημέρα.

Εθισμένοι - έχουν εθιστεί στη νικοτίνη και υποφέρουν από στερητικά

συμπτώματα όταν δεν μπορούν να

καπνίσουν.

Έρευνα αποφαίνεται ότι μεσολαβούν

περίπου 2 χρόνια για τη μετάβαση από την

<<κατηγορία>> του γνώστη στον

εθισμένο.

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ και ΕΦΗΒΕΙΑ

Ναρκωτικά και Εφηβεία

Τι είναι τα ναρκωτικά;

Ο όρος «ναρκωτικά» δεν είναι ο πιο κατάλληλος για να αποδώσει τις διάφορες ουσίες που περιλαμβάνει εννοιολογικά. Ορισμένες από αυτές, όπως η κοκαΐνη και οι αμφεταμίνες, είναι κατ' εξοχήν διεγερτικές και όχι κατασταλτικές/ναρκωτικές ουσίες. Πολλοί ειδικοί επιστήμονες χρησιμοποιούν τον όρο «εξαρτησιογόνες ουσίες», στις οποίες όμως ανήκουν τόσο ο καπνός όσο και το οινόπνευμα που δημιουργούν ισχυρή εξάρτηση. Από την άλλη, πολλοί αμφισβητούν αν τα πιο διαδεδομένα ναρκωτικά, η μαριχουάνα και το χασίς, προκαλούν βιολογική εξάρτηση.

Στη συνείδηση του περισσότερου κόσμου τα ναρκωτικά είναι παράνομες ουσίες που λαμβάνονται για να προκαλέσουν ευφορία αλλά έχουν σημαντικές τοξικές παρενέργειες στον ανθρώπινο οργανισμό. Ούτε αυτή η αντίληψη ανταποκρίνεται, όμως, στην πραγματικότητα. Στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας πολλά ναρκωτικά ήταν νόμιμα, ενώ τα τελευταία χρόνια η αποποινικοποίηση ορισμένων ουσιών υιοθετείται με αυξανόμενο ρυθμό. Επίσης, η τοξικότητα ορισμένων ναρκωτικών εξαρτάται από τη δοσολογία, από τις συνθήκες λήψης, από τη συνέργεια με άλλες ουσίες. Με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις, ο όρος «ναρκωτικά» θα έπρεπε να περιοριστεί στις νόμιμες ή παράνομες ουσίες, χημικής ή φυτικής προέλευσης, οι οποίες είναι δυνατόν να προκαλέσουν φυσική, διανοητική και συναισθηματική αλλοίωση.

Με βάση τη φαρμακολογική τους δράση, τα ναρκωτικά θα μπορούσαν να ταξινομηθούν σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες: • Στα ψευδαισθησιογόνα ή παραισθησιογόνα(χασίς, μαριχουάνα, LSD, κ.ά.).

• Στα διεγερτικά του κεντρικού νευρικού συστήματος (κοκαΐνη, αμφεταμίνη, κ.ά.)

• Στα κατασταλτικά του κεντρικού νευρικού συστήματος (ηρεμιστικά και υπνωτικά χάπια, κ.ά.)

• Στα οπιούχα (όπιο, ηρωίνη, μορφίνη, κ.ά.)

Ναρκωτικά και Εφηβεία

Ο σημαντικότερος παράγοντας για την αποτροπή των εφήβων από τη χρήση των ναρκωτικών είναι η ενεργή παρουσία των γονέων στη ζωή των παιδιών τους. Η καλλιέργεια ενός υγιούς οικογενειακού περιβάλλοντος για τα παιδιά παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο αφού είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα εκτεθούν στα ναρκωτικά είτε στο χώρο του σχολείου είτε από συνομηλίκους και γνωστούς.

Βασική προϋπόθεση για να μειωθεί ο κίνδυνος εμπλοκής ενός παιδιού με τα ναρκωτικά είναι η επικοινωνία. Στην ηλικία των 10-12 ετών είναι καλό να ξεκινήσει ένας πρώτος διάλογος σχετικά με τους κινδύνους και τις επιπτώσεις έτσι ώστε να προληφθεί η εμφάνιση του προβλήματος.

Έρευνες έχουν δείξει ότι τα νεαρά άτομα που καπνίζουν έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να κάνουν χρήση αλκοόλ και απαγορευμένων ουσιών. Οι γονείς οφείλουν να αποθαρρύνουν το παιδί τους από το κάπνισμα. Σε αυτό το ζήτημα πρέπει να επιστήσουμε ιδιαίτερα την προσοχή διότι ο προφορικός αφορισμός δεν πρόκειται να φέρει αποτελέσματα αν οι γονείς είναι καπνιστές. Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι πράξεις έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο στον μιμητισμό των παιδιών από ότι το ‘κήρυγμα’. Για αυτό τον λόγο οι γονείς πρέπει να φροντίζουν οι ίδιοι να γίνονται φωτεινά παραδείγματα αποφεύγοντας να κάνουν υπέρμετρη κατανάλωση αλκοόλ, να μην καπνίζουν και να μην κάνουν χρήση ναρκωτικών. Σε αντιδιαστολή με όλα τα ανωτέρω οι γονείς πρέπει να ωθήσουν τα παιδιά τους σε αθλητικές και κοινωνικές δραστηριότητες (όπως κολύμβηση, μπάσκετ, θέατρο, χορό, μουσική κλπ).

Εκτός από την εξασφάλιση ενός ήρεμου οικογενειακού περιβάλλοντος, οι γονείς πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση σχετικά με τις παρέες των παιδιών τους και τα μέρη που συχνάζουν. Η συνεχής ενημέρωση των γονέων για το πού βρίσκεται το παιδί τους, καθώς επίσης η γνωριμία με τους γονείς των φίλων του παιδιού, δεν αποτελούν συστάσεις ή υπερβολές αλλά κανόνες. Κανόνες, επίσης, πρέπει να επιβάλλονται και στη συμπεριφορά των παιδιών, οι οποίοι συν τοις άλλοις πρέπει να περιλαμβάνουν τη μη χρήση παράνομων ουσιών, ακόμη, και κυρίως τότε, όταν βρίσκονται σε πάρτυ, οποιεσδήποτε και αν είναι οι περιστάσεις.

Αν παρατηρηθούν αλλαγές στη συμπεριφορά ενός παιδιού, οι γονείς δεν πρέπει να αδιαφορήσουν ή να το

θεωρήσουν σημάδι εφηβείας. Μπορεί φυσικά και να είναι έτσι, αλλά ο συνδυασμός επιθετικότητας, διαρκούς και υπερβολικού θυμού, κατάθλιψης, επαναστατικής συμπεριφοράς και κακής απόδοσης στο σχολείο αποτελούν ενδείξεις χρήσης ναρκωτικών.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά, ένας στους τρεις εφήβους δηλώνει ότι έχει δοκιμάσει κάποια παράνομη ουσία και ένας στους έξι έχει κάνει χρήση τουλάχιστον 3 φορές σε όλη του τη ζωή (κάνναβη και κοκαΐνη).

Πηγές:HarvardMedicalSchool Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Ναρκωτικά 2008 – 2012

ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ - BULLYING

Ενδοσχολική βία: Ένα επίκαιρο πρόβλημα

Τον τελευταίο καιρό ακούμε για περιστατικά

βίας που λαμβάνουν χώρα μέσα στα σχολεία,

γνωστά και ως «μπούλινγκ» (bullying). Ο

σχολικός εκφοβισμός – bullying, αποτελεί

φαινόμενο κοινωνικής παραβατικότητας και

αναφέρεται στη βία που εκδηλώνεται μεταξύ

μαθητών ή συνομήλικων παιδιών. Μπορεί να

λάβει όμως κι άλλες διαστάσεις όπως για

παράδειγμα: από τους εκπαιδευτικούς στους

μαθητές και το αντίστροφο, από τους

εκπαιδευτικούς προς τη διεύθυνση του

σχολείου. Επίσης από τους εξωσχολικούς προς

τα άτομα που απαρτίζουν τη σχολική κοινότητα

και το αντίστροφο, από τους γονείς προς τους

μαθητές ή από γονείς προς τους καθηγητές.

Κοινό σημείο όλων των παραπάνω, είναι ο

χώρος εκδήλωσής τους, δηλαδή το σχολείο.

Όσον αφορά τις μορφές που μπορεί να πάρει ο

σχολικός εκφοβισμός, ποικίλουν.

Συγκεκριμένα, στις μορφές αυτές

περιλαμβάνονται η σωματική (π.χ. χτυπήματα,

τσιμπήματα), η λεκτική (π.χ. υβριστικές

εκφράσεις ακόμα και περιπαιχτικές), η

συναισθηματική επίθεση (π.χ. εκβιασμός για

χρήματα, απομόνωση του θύματος), καθώς

επίσης ο σεξουαλικός (π.χ. προσβλητικά

μηνύματα, ανεπιθύμητο άγγιγμα) και ο

ηλεκτρονικός εκφοβισμός (π.χ. μέσω

μηνυμάτων ή mail με απειλητικό και

κακοποιητικό περιεχόμενο). Αυτές είναι και οι

πιο συνηθισμένες μορφές του. Ποια είναι όμως

εκείνα τα χαρακτηριστικά που δείχνουν στο

γονιό ότι το παιδί του έχει πέσει θύμα σχολικού

εκφοβισμού; Καταρχάς το παιδί θα νιώθει φόβο

και θα έχει συνεχώς την αίσθηση ότι απειλείται.

Θα αποφεύγει να περπατά μόνο του μέχρι το

σχολείο και ίσως ακόμα και να αλλάζει

διαδρομή για να φτάσει εκεί. Στην ίδια

περίπτωση μπορεί και να ζητά από τους γονείς

να το συνοδεύσουν ως εκεί. Δεν αποκλείεται

βέβαια να παρουσιάσει και συμπτώματα

σχολικής φοβίας, με αποτέλεσμα να αρνείται να

πάει στο σχολείο ή να κάνει συνεχώς απουσίες.

Επιπλέον, θα φοβάται

να χρησιμοποιήσει το κινητό του ή το

ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (mail). Πιθανή είναι ακόμα και η εμφάνιση προβλημάτων στη διατροφή του (σταματά δηλαδή να τρώει),

ενώ γενικότερα ολόκληρη η συμπεριφορά του θα αλλάξει και ίσως γίνει πιο επιθετικό και πιο νευρικό. Αυτή η επιθετική συμπεριφορά

μπορεί να μεταφερθεί στο σπίτι και το ίδιο το παιδί να μετατραπεί σε θύτη και να κακοποιεί τα αδέρφια του ή και τους φίλους του. Άλλα

χαρακτηριστικά είναι η αδυναμία του παιδιού να κοιμηθεί το βράδυ, το ξέσπασμα σε κλάματα, το τραύλισμα, η απώλεια και

καταστροφή σχολικών ή προσωπικών αντικειμένων. Επίσης, σε πιο ακραίες

περιπτώσεις, παρατηρούνται χαρακτηριστικά όπως τα σκισμένα ρούχα, οι ανεξήγητες πληγές και μελανιές, όταν το παιδί όταν

επιστρέφει από το σχολείο. Όσον αφορά τους θύτες, δηλαδή τα άτομα που εκδηλώνουν τη βία, είναι άτομα με αυταρχικό χαρακτήρα,

γεμάτα παρορμητισμό, με σωματική δύναμη και υπερβολική αυτοεκτίμηση. Η άσκηση βίας, είναι ο τρόπος να επιδείξουν στους

συνομήλικούς τους την υπεροχή τους, αλλά και να δείχνουν επιβλητικοί σε αυτούς. Πιθανότατα τα άτομα αυτά να προέρχονται

από οικογένειες με ανεπαρκή γονική στήριξη, όπου οι γονείς χρησιμοποιούν σαν μέσο τιμωρίας την άσκηση βίας. Επιπλέον

παρουσιάζουν ελλιπή επικοινωνιακή ικανότητα με τους συνομιλήκους τους. Με ποιο τρόπο οι γονείς θα χειριστούν το θέμα; Σε αρχικό

στάδιο, καλό θα ήταν να παρατηρήσουν

σημάδια που «μαρτυρούν» την

κακοποίηση. Έπειτα να είναι συνεχώς κοντά

του και να συζητούν μαζί του, προκειμένου

να εκμαιεύσουν τυχόν πληροφορίες. Το

παιδί από μόνο του, δεν πρόκειται να

αναφέρει οτιδήποτε σχετικά με αυτό.

Επιπλέον, καλό θα ήταν να διατηρήσουν

επικοινωνία ακόμα και με το ίδιο το σχολείο

ώστε να ελέγχουν τη συχνότητα των

γεγονότων. Είναι πολύ βασικό μάλιστα, να

αναφερθούν σε συγκεκριμένα περιστατικά.

Σε περίπτωση μάλιστα που ο εκφοβισμός

δεν αντιμετωπίζεται, μπορούν να

καταφύγουν ακόμα και στην αλλαγή

σχολείου. Εάν επρόκειτο για γονείς που

έχουν να αντιμετωπίσουν ένα παιδί που

είναι θύτης (που δηλαδή εκδηλώνει βία σε

άλλα παιδιά), πρέπει να το σταματήσουν

μόλις παρατηρήσουν επιθετική

συμπεριφορά και να του εξηγήσουν ότι δεν

είναι επιτρεπτή. Ακόμα, δεν συνίσταται η

χρήση βίας σαν μέσο τιμωρίας. Ας μην

ξεχνάμε, ότι η χρήση βίας από τους γονείς,

δείχνει στα παιδιά να είναι το ίδιο βίαια

(εξού και η φράση η βία γεννά βία).

Αντιθέτως μπορεί να χρησιμοποιηθεί η

αφαίρεση ορισμένων προνομίων. Και σε

αυτή την περίπτωση είναι απαραίτητη η

επικοινωνία με το σχολείο και γιατί όχι, η

συζήτηση με το δάσκαλο ή τη δασκάλα για

τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να

αντιμετωπίσουν την επιθετική

συμπεριφορά.

Ένας ακόμα τρόπος αντιμετώπισης είναι η

ενίσχυση της θετικής συμπεριφοράς (όταν

για παράδειγμα το παιδί είναι φιλικό με τους

φίλους του). Μπορούν, τέλος, να

υποδείξουν στα παιδιά τρόπους να ζητούν

αυτό που θέλουν με ευγένεια,

αποφεύγοντας έτσι να οδηγούνται σε

συγκρούσεις. Όπως βλέπουμε λοιπόν, η

ενδοσχολική βία είναι ένα πολύ σημαντικό

θέμα το οποίο, όπως είναι σαφές,

αντικατοπτρίζει την κοινωνία μέσα στην

οποία ζούμε. Στο σημείο αυτό μπαίνει και ο

καταλυτικός ρόλος της οικογένειας με τις

βάσεις και κατευθύνσεις που δίνει στο παιδί.

Όπως άλλωστε λέει και ο λαός «ότι

σπείρεις, θα θερίσεις». Αυτό όμως που θα

πρέπει να τονιστεί είναι ότι, στην Ελλάδα

ναι μεν υπάρχουν κρούσματα σχολικού

εκφοβισμού, αλλά πολλές φορές

αποσιωπώνται προκειμένου να μην

στιγματίζονται οι μαθητές. Φυσικά αυτό δεν

θα πρέπει να μας καθησυχάζει, αλλά να μας

κρατά σε εγρήγορση ώστε να βρεθούν

λύσεις αντιμετώπισης του φαινομένου,

βασισμένες στη συνεργασία των γονιών με

το σχολείο καθώς επίσης και με άλλες

υπηρεσίες, εφόσον κρίνεται απαραίτητο.

Άλλωστε, τα παιδιά αποτελούν το μέλλον

της κοινωνίας μας και είναι αυτά που τη

διαμορφώνουν.

Υποστηρίζει η Ζέρβα Πολυξένη απόφοιτος

του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του

Α.Τ.Ε.Ι. Κρήτης .

Ο ελεύθερος χρόνος των εφήβων αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πεδία για την

κοινωνικοποίησή τους, την ανάπτυξη των δεξιοτήτων και τη διαμόρφωση της ταυτότητάς τους. Ο τρόπος ωστόσο με τον

οποίο οι έφηβοι αξιοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους συνδέεται ποικιλοτρόπως με την ψυχική αλλά και τη σωματική τους ανάπτυξη

και υγεία. Οι έφηβοι αφιερώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους σε δραστηριότητες που

απαιτούν φυσική άσκηση (π.χ. ποδόσφαιρο, ποδήλατο, μπαλέτο) ή σε καθιστικές δραστηριότητες (π.χ. τηλεόραση,

ηλεκτρονικός υπολογιστής, ηλεκτρονικά παιχνίδια, βιβλία, κτλ.). Ο χρόνος που αφιερώνουν οι έφηβοι σε κάθε έναν από

αυτούς τους δύο τύπους δραστηριοτήτων απασχολεί τα τελευταία χρόνια τους επαγγελματίες υγείας αφού φαίνεται πως οι

έφηβοι τείνουν να ασχολούνται λιγότερο με φυσικές και περισσότερο με καθιστικές δραστηριότητες. Η συχνή σωματική άσκηση

έχει θετικές επιπτώσεις τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική υγεία των εφήβων. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι έφηβοι που

ασκούνται σωματικά ημερησίως για 60 λεπτά έχουν καλύτερη φυσική κατάσταση, σχολική επίδοση, αυτοεκτίμηση, ομαλή διαχείριση

άγχους και είναι πιο κοινωνικοί συγκριτικά με εκείνους που ασκούνται λιγότερο συχνά ή και

καθόλου. Επίσης, οι έφηβοι που συμμετέχουν σε φυσικές δραστηριότητες (π.χ. αθλητικές ομάδες, εκμάθηση χορού) και υιοθετούν ένα

δραστήριο τρόπο ζωής είναι πιθανότερο να συνεχίσουν να είναι δραστήριοι και ως ενήλικοι. Η ενασχόληση με τον αθλητισμό και

γενικά η σωματική άσκηση αποτελεί, τέλος, προστατευτικό παράγοντα για την έναρξη χρήσης και κατάχρησης αλκοόλ και καπνού

τόσο στην εφηβεία όσο και στην ενήλικη ζωή. Η τηλεόραση αποτελεί ένα από τα βασικά μέσα ενημέρωσης και διασκέδασης στις

δυτικές κοινωνίες και έχει γίνει αντικείμενο πολλών ερευνών σχετικά με τις επιδράσεις της στα παιδιά και τους εφήβους. Τα παιδιά

και οι έφηβοι σήμερα δεν απασχολούνται μόνο με την τηλεόραση, αλλά αφιερώνουν

πολύ χρόνο και σε άλλες ηλεκτρονικές συσκευές (π.χ. ηλεκτρονικός υπολογιστής). Πολλές μελέτες έχουν εστιάσει στις

επιπτώσεις που έχει στην υγεία τους ο χρόνος που βρίσκονται συνολικά μπροστά από την οθόνη ηλεκτρονικών συσκευών (screen time)

και έχουν δείξει ότι σχετίζεται με

αύξηση βάρους και παχυσαρκία, πρώιμη έναρξη σεξουαλικής ζωής, βίαιες ή επιθετικές

συμπεριφορές,πρώιμη έναρξη καπνίσματος και χρήσης αλκοόλ. Επιπλέον, ο αυξημένος χρόνος παρακολούθησης τηλεόρασης και

γενικά ο χρόνος μπροστά από μία οθόνη επηρεάζει τις κοινωνικές σχέσεις των εφήβων, καθώς μελέτες έχουν επισημάνει ότι

συνδέεται με τη μείωση του χρόνου προσωπικών συναναστροφών και με τη

χαμηλή ποιότητα συναισθηματικού δεσμού με τους γονείς και τους συνομηλίκους. Η συχνή παρακολούθηση τηλεόρασης

σχετίζεται και με σειρά προβλημάτων αργότερα στη ζωή όπως κάπνισμα, κακή φυσική κατάσταση, ανθυγιεινές διατροφικές

συνήθειες, υψηλά επίπεδα χοληστερίνης στο αίμα και παχυσαρκία. Ειδικά για την τηλεόραση, η Αμερικανική Παιδιατρική

Ακαδημία συνιστά οι γονείς να μην επιτρέπουν στα παιδιά τους να βλέπουν τηλεόραση για περισσότερο από δύο ώρες

ημερησίως.

Ποιος ελεύθερος χρόνος…

Generation gap The generational gap is a term popularized in Western countries during the 1960s referring

to differences between people of younger generations and their elders, especially between

children and their parents.

Although some generational differences have existed throughout history, modern generational

gaps have often been attributed to rapid cultural change in the postmodern period, particularly

with respect to such matters as musical tastes, fashion, culture and politics. These changes

are assumed to have been magnified by the unprecedented size of the young generation

during the 1960s, which gave it the power and inclination to rebel against societal norms.

However, sociologists also point to institutional age segregation as an important contributing

factor to the generational divide. Those in childhood phases are segregated within

educational institutions or child-care centres, parents are isolated within work-based domains,

while older generations may be relegated to retirement homes, nursing homes, or senior day

care centres. Social researchers see this kind of institutionally-based age segregation as a

barrier to strong intergenerational relationships, social embeddedness, and generativity (the

passing down of a positive legacy through mentoring and other cross-generational

interactions).

Some interventions resulting from intergenerational research have proven successful in

bridging the generation gap. Examples include multigenerational music groups, or programs

bringing "bookend generations" (elders and preschoolers) together in intergenerational day

care centres where the elderly mentor the young. Researchers find that positive relationships

built between unrelated children and elders in these settings tend to be generalized to

relationships within the family at home.