1thessalonikibookfair.gr

6ο ΦεστιβάλΝέων Λογοτεχνών

FAZ

E D

ES

IGN

ST

UD

IO

10 — 11 ΜΑΪΟΥ 2019

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ ΜΕ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ

2

6ο ΦεστιβάλΝέων Λογοτεχνών10 — 11 ΜΑΐΟΥ 2019

54

Το λογοτεχνικόκαλειδοσκόπιοτου παρόντος

Ένα διήμερο φεστιβάλ που διοργανώνεται στη ΔΕΘΒ για έκτη χρονιά και φέρνει σε επαφή το κοινό με τη δυναμική νέα γενιά των ελλήνων συγγραφέων. Οι ποικίλες εκφάνσεις του ποιητικού λόγου, το μυθιστόρημα, το διήγημα, η νουβέλα και οι υβριδικές μορφές παρουσιάζονται και αναδεικνύονται μέσα από μια σει-ρά συζητήσεων, συνεντεύξεων και αναγνώσεων με τους ίδιους τους συγγραφείς και άλλους ανθρώπους του λόγου. Η γλώσσα της ποίησης που στοχάζεται και επινοεί, οι αφηγημα-τικοί λαβύρινθοι, οι δυναμικές της λογοτεχνικής κατασκευής και τα όριά της, το πολιτικό και το ηθικό, η εξύφανση της μνήμης, η ενηλικίωση και οι δύσκολες παραδοχές της, ο ρεαλισμός και το παράλογο, ξεδιπλώνονται σε μια σειρά πυκνών παρουσιάσεων όπου νέοι-ες πεζογράφοι και ποιητές-τριες διαβάζουν αποσπά-σματα από τα βιβλία τους και μας μιλούν για το έργο τους, τη συγγραφική τους ταυτότητα και τη σχέση τους με τη γραφή. Παράλληλα διοργανώνονται ανοιχτές συζητήσεις όπου οι συγ-γραφείς και το κοινό θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν με θεωρητικούς και κριτικούς λογοτεχνίας για τις πολλαπλές όψεις του σύγχρονου λογοτεχνικού πεδίου και τη σημασία της λογο-τεχνίας στη ζωή μας. Η σύγχρονη λογοτεχνία, πεζογραφία και ποίηση, και οι διαφο-ρετικές μορφές της ενσωματώνουν πια όλα τα ρεύματα, όλους τους νεωτερισμούς, τις πρωτοπορίες, τις καινοτομίες που έχουν υπάρξει.

Τι μπορεί να είναι καινούργιο σε μια εποχή που όλα έχουν ήδη δοκιμαστεί; Ποιο είναι το τίμημα αυτής της καλλιτεχνικής ελευ-θερίας; Τι καθιστά ένα έργο σύγχρονο και αντιπροσωπευτικό του καιρού του; Τι ψάχνουμε ως αναγνώστες; Τι αναζητάμε ως συγγραφείς; Με ποιους τρόπους μπορεί η λογοτεχνία να αντα-ποκριθεί στην επείγουσα φύση του ιστορικού παρόντος διατη-ρώντας την κριτική και αναστοχαστική της ελευθερία;Η εξαιρετική ποικιλομορφία της νέας ελληνικής λογοτεχνίας, η τόλμη στη χρήση των μέσων αλλά και η ανταπόκριση στην ιστορική συγκυρία ανανεώνουν την πίστη μας στην ίδια τη λει-τουργία της τέχνης. Κάθε εποχή επαναλαμβάνεται με διαφορε-τικούς τρόπους ο ίδιος κύκλος των αναπάντητων ερωτημάτων που δεν είναι παρά η ίδια η σχέση μας με τον κόσμο, την οποία η τέχνη δεν παύει να διερευνά και να πραγματεύεται και έτσι να παραμένει ένα πεδίο ζωτικής σημασίας για τη ζωή. Το Φεστιβάλ έχει στόχο να φωτίσει τις διαφορετικές πτυχές της εξαιρετικά πολύμορφης νέας ελληνικής λογοτεχνίας και προ-σκαλεί νέους συγγραφείς (έως 40 ετών) αλλά και νεοεμφανι-ζόμενους (με πρώτο βιβλίο μετά τα 40), που έχουν έναν ή δύο τίτλους στο ενεργητικό τους.

Στο 6ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών συμμετέχουν η Ελένη Γιαν-νάτου, ο Γιώργος Δυνέζης, η Μαριάνα Ευαγγέλου, η Ράνια Κα-ραχάλιου, ο Γιώργος Κούβας, ο Νικόλας Κουτσοδόντης, η Ειρή-νη Μαργαρίτη, η Ιφιγένεια Ντούμη, η Όλγα Παπακώστα, ο Άκης Παραφέλας, η Μαριαλένα Σεμιτέκολου, ο Δημήτρης Σίμος, ο Χρήστος Σιορίκης, η Ελένη Στελλάτου, ο Μάριος Χατζηπροκο-πίου και ο Νίκος Χρυσός.

Το Φεστιβάλ είναι μια διοργάνωση του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού. Τις εκδηλώσεις επιμελείται και συντονίζει η ποιή-τρια Κατερίνα Ηλιοπούλου.

76

Είναι ποιητής· από εκείνους που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μόνο η ποίηση και ο έρωτας κάνουν υποφερτή μια αίθουσα αναμονής· από εκείνους που στα όνειρά τους υπάρχει δέντρο, office κι Εύα χωρίς μήλο και μιλιά· από εκείνους που αποφεύγουν παλιούς φίλους και ερωμένες, καθώς και ανθρώπους του σιναφιού, επειδή τους είναι δυσάρεστο να κοιτάζονται σε μεγεθυντικούς καθρέφτες, και δεν πιστεύουν στην καλλυντική επίδραση των σάλιων.Όταν ο ποιητής μας ήταν φοιτητής, ανεχόταν μόνο τον καφέ του μέτριο, και έπινε τόσους λες και το μέλλον του κόσμου μπορούσε να εξαρτηθεί από την αντοχή του στην αγρύπνια. Αν οι επιφάνειες αντανάκλασης είχαν στόμα, θα μαρτυρούσαν ότι το μόνο πράγμα πάνω του που ακολουθούσε απαρέγκλιτα τον ίσιο δρόμο ήταν η χωρίστρα του. Κατά τα άλλα, ήταν ένα είδος Σταυρόγκιν. Αναρωτιόταν συχνά τι τον κινούσε ή τον καθήλωνε, και δεν έβρισκε καμία απάντηση στον σταυρό.Μετά τα τριάντα πέντε τα λόγια και οι πράξεις του έγιναν παράταιρα σαν τα παπούτσια ενός τρελού. Μπορούσε να σου αραδιάζει με τις ώρες φούμαρα σχετικά με την αδυναμία του να εκφραστεί: μιλούσε πότε για του φόβου τα βόδια που του πατούν τη γλώσσα (Φύλαξ)· πότε για τον έρωτα που τον κάνει να τρέχει με το κορδόνι της γλώσσας λυμένο (Φυγάς)· πότε για λέξεις που χάθηκαν κάτω απ’ το χαλί της γλώσσας και τον ανάγκασαν να μπει στην ποίηση απ’ το παράθυρο (Φωρ).

Κύριος Πηνελόπη (απόσπασμα)

Την τάιζα την πότιζα της κλάδευα κεφάλια·

μια δράκαινα που φύτεψα γενναία με ρωτούσε κι εγώ; εγώ τη φρόντιζα νυχθημερόν

και κάθε μου απάντηση λεπίδι που ’πέφτε να κόψει την κάθε απορία της

μα ξαφνικά στη θέση της φυτρώνανε δυο άλλες απορίες και τέσσερις κι οκτώ

κι εγώ απάνταγα κι εκείνη με ρωτούσε – εγώ αποκεφάλιζα κι εκείνη ανθοβολούσε

ώσπου στο τέλος δάγκωσε και τον πυρσό που άναψα

Η Ελένη Γιαννάτου γεννήθηκε το 1979 στον Πειραιά. Σπούδασε Θεατρολογία και κατόπιν Κλασική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Εργάζεται στην εκπαίδευση και παράλληλα μεταφράζει και επιμελείται βιβλία. Ο Κύριος Πηνελόπη είναι το πρώτο της βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κίχλη (2018). Ξεκίνησε να γράφεται στο Ληξούρι και ολοκληρώθηκε το 2014 στο Πέραμα.

Ο Γιώργος Δυνέζης γεννήθηκε το 1984 και ζει στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και εργάζεται στον δημόσιο τομέα. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά (ΦΡΜΚ, Πλανόδιον κ.ά.) Το Πεζός ως την επούλωση από τις εκδόσεις Πανοπτικόν είναι το πρώτο του βιβλίο.

Ελένη Γιαννάτου Γιώργος Δυνέζης

ΛΕΡΝΑIΟ

98

και θα σκεφτόταν σίγουρα τον Ορφέα γιατί νυχθημερόν τον κουβαλά σαν το ψαθάκι που φορά μαζί με τα γυαλιά έξω απ’ το σπίτι, τη μέρα μισοκρύβοντάς τον μες στο φως σαν ψωριάρης την ψώρα, τη νύχτα καμαρωτά λικνίζοντάς τoν στο σκοτάδι σα σκύλος τη φουντωτή ουρά του, νύχτα και μέρα τον κουβαλά, γιατί τον κυνηγούν τού τότε τα μυστήρια, οι ύμνοι, τα θυμιάματα κι οι πέτρες, τόσο για το πάνω και το κάτω, όσο και για το πριν και το μετά, μα πιο πολύ τον κατατρέχει το από καρδιάς μέμνησο γι’ αυτά τα πάνω-κάτω και τα πριν-μετά που τραγουδούσε, ένα μέμνησο ολόιδιο με το τίμα, ταυτόσημο με το αγάπα, αλλά κι ένα μέμνησο πεισματάρικο, και τζαναμπέτικο, όπως η περίσσια χορδή του, τώρα, μέσα στο δικό σου πιάνο, όπως ακριβώς κι ο ήχος της τουρκοκρατούμενης καμπάνας, αυτής που έχωνε μέσα στις τόσες ιστορίες που σου έλεγε μετατρέποντας συγχρόνως κάθε ντιν-νταν της σε αντήχηση της δικής του, της καταδικής του καβακιώτικης θυμηδίας, μετουσιώνοντας κάθε ντιν-νταν της σ’ ένα μέμνησο, διότι, «καρδούλα μου», όπως λέει και ξαναλέει, «είσαι, είσαι ακριβώς ό,τι θυμάσαι»∙

Οστινάτο (απόσπασμα)

Η Μαριάνα Ευαγγέλου γεννήθηκε το 1967 και μεγάλωσε στην Καβάλα. Αποφοίτησε από το Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία 20 χρόνια ζει στην Αθήνα. Διηγήματά της δημοσιεύθηκαν στα περιοδικά The Books’ Journal, Δίοδος και στο συλλογικό τόμο Υπό το φως του Κ. Π. Κ. (Εκδόσεις Πατάκη, 2016). Το Οστινάτο είναι το πρώτο της βιβλίο (Πατάκης, 2017).

Μαριάνα Ευαγγέλου

Στην γκαρσονιέρα της κυρίας Αμαλίας, εμφανίστηκε μήλο υπερμέγεθες. Από τη μια, εκείνη αφράτα παχουλή, απ’ την άλλη το μήλο ακραία στρουμπουλό, δεν χωράγανε να κοιμηθούνε και οι δυο, ούτε στρωματσάδα. Έτσι, η κυρία Αμαλία, που ‘χε να κοιμηθεί πάνω από βδομάδα, πιάνει ένα δρεπάνι και μ’ ένα σκέρτσο, ένα σάλτο, χραπ, κλαδεύει το κοτσάνι. Το μήλο, θιγμένο για τον αιφνίδιο αποκεφαλισμό, βγάζει απ’ τη σάρκα του σκουλήκια και βεντουζώνει πάτωμα, ταβάνι.Μη έχοντας πού αλλού να πάει, η κυρία Αμαλία στο μπαλκόνι μετακόμισε, φόρεσε κάγκελα κι άρχισε να κελαηδάει.

Η Ράνια Καραχάλιου γεννήθηκε το 1983 στην Πάτρα. Το 2015 ολοκλήρωσε τη διατριβή της στη Γλωσσολογία. Έκτοτε διδάσκει γλωσσολογικά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Πατρών, Αιγαίου και Κρήτης. Είναι μέλος του ποιητικού περιοδικού Τεφλόν. Το 2018 κυκλοφόρησε το πρώτο της λογοτεχνικό βιβλίο Σκλήθρα από τις εκδόσεις Εκάτη.

Ράνια Καραχάλιου

ΤΟ ΜΗΛΟ ΚΑΙ Η ΑΜΑΛΙΑ

1110

Η σιωπὴ ἐξαπλώνεται γύρω μας σὰν καρκίνος. Καταπίνει ἤχους ὑγιεῖς. Μεταστᾶται στοὺς θορύβους. Σβήνει τὴ ζωτικότητά τους. Σκεπάζει μὲ σιγὴ τὰ πάντα. Εἶναι ἡ σιγὴ τῆς δειλίας, τῆς ἀδιαφορίας καὶ τοῦ φόβου. Καὶ ὅσο πάει, οἱ ταλαίπωροι οἱ ἦχοι βρίσκονται ὑπὸ ἐξαφάνιση! Ἦχοι ποὺ γιὰ χρόνια βασίλευαν σήμερα ἐκλείπουν ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλο. Ἦχοι τῆς φύσης ὅπως τὸ κελάρυσμα τοῦ ρυακιοῦ. Ἦχοι τῶν ζώων ὅπως τὸ σαλάγημα ἑνὸς κοπαδιοῦ. Ἦχοι τῆς λύπης ὅπως ὁ σπαραγμός. Ἦχοι τῆς χαρᾶς ὅπως ἕνα τρανταχτὸ γέλιο. Ποῦ κατοικοῦν σήμερα;Κανένας ὅμως δὲν ἀντιδρᾶ σ’ αὐτὸ τὸν σιωπηλὸ ἀφανισμό. Κανένας δὲν ὀργανώνει καμπάνιες εὐαισθητοποίησης ὅμοιες μ’ ἐκεῖνες γιὰ τὴν προστασία τῆς φώκιας. Κανένας δὲν κόπτεται νὰ διασώσει τοὺς ἤχους ὅπως κάποιοι νομοθετοῦν γιὰ τὸ νερὸ ποὺ στερεύει.Ἡ σιωπὴ δὲν ἔχει ἀντίπαλο. Οὔτε στὴν πόλη. Ξεπαστρεύει θορύβους ποὺ κατοικοῦσαν ἐδῶ γιὰ χρόνια. Πόσο καιρὸ ἔχει ν’ ἀκουστεῖ τὸ γύρισμα τοῦ καντρὰν ἑνὸς ἀναλογικοῦ τηλεφώνου; τὸ rewind μιᾶς κασέτας μὲ μουσική; τὸ φόρτωμα φὶλμ σὲ μιὰ φωτογραφικὴ μηχανή; Θόρυβοι ἐκφραστὲς ἑνὸς πολιτισμοῦ ἐξαφανίζονται. Ἡ σιωπὴ ἐξαπλώνεται. Σύντομα αὐτοὶ μὰ καὶ ἄλλοι θόρυβοι δὲν θὰ εἶναι παρὰ ἀνάμνηση. Τὸ γύρισμα τοῦ μοχλοῦ ἑνὸς παράθυρου αὐτοκινήτου πόσο καιρὸ ἄραγε θ’ ἀντέξει; Τὸ μέτρημα τῶν χρημάτων; Τὸ γύρισμα μιᾶς σελίδας; Ἡ σιωπὴ μεταστᾶται.[…]

ΚΑΡΜΠΟΝ – Κεφάλαιο 9 – Τὸ φράγμα τοῦ ἤχου τῆς σιωπῆς

Ο Γιώργος Κούβας γεννήθηκε το 1974 στην Κόρινθο, σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός στο ΕΜΠ και από το 2011 εργάζεται στην Ελβετία ως σχεδιαστής καινοτόμων ιατρικών συσκευών με ειδίκευση στη νευροτεχνολογία. Ξεκίνησε τη συγγραφική του δραστηριότητα με τεχνικά κείμενα. Δημοσίευσε άρθρα σε διεθνείς εκδόσεις. Το ΚΑΡΜΠΟΝ είναι το πρώτο του μυθιστόρημα (Κίχλη, 2018). www.carbonthebook.com

Γιώργος Κούβας

Στους δέκτες αστρολογικές προβλέψεις.Αναρωτιέμαι τι να ειναι η συναστρίαπρέπει τις μεγάλες αγορές, το δίχως άλλο, νʼ αποφύγωτουλάχιστον για τούτη τη βδομάδα.Αναλύσεις ψυχολόγων σε ψυχρά εγκλήματαδείκτες χρηματιστηρίου, κολαγόνα,viral video και βομβαρδισμοί.Ανεπαίσθητα κοιτάω ξέστρωτο τον καναπέ.Ναʼ χω σήμερα εκκρεμότητες ή χτες;Το σούρουπο μπορεί νʼ αλλάξω ρούχα,θα βάλω μπέρμπον στο ποτήρι και το “Mommy” του Ντολάν _έτσι θα με βρει η νύχτα.Όμως το κουδούνι μου χτυπά ο Φρανκ Ο’ Χάραμʼ ένα σάντουιτς απʼ το φούρνο της γωνίας στο στόμα.Του περιγράφω την Ομόνοιατα σινεμά της νύχτας και τις στάσεις λεωφορείων.Με βεβαιώνει πως φυσάκαι για τον νεαρό στον φούρνοπως έχει μάτια καστανά κι ένα πτυχίο οικονομίας.Παρατηρώ τα χέρια μου.Μου ʼχε κάποιος πει για την κομψότητά τουςκαι με φίλησε.Δεν είναι όλες οι στιγμές να συζητάς για υπεραξία.

Ο Νικόλας Κουτσοδόντης γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα από ανδριώτες γονείς. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συμμετείχε στο ποιητικό εργαστήρι του Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος. To 2017 εξέδωσε την ποιητική συλλογή Χαλκομανία (υποψηφιότητα για βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου στην ποίηση του περιοδικού Αναγνώστης). Το 2018 τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο στον ποιητικό διαγωνισμό «Γιώργος Ν. Κάρτερ» του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά.

Νικόλας Κουτσοδόντης

ΤΟ ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ

1312

Η δουλειά δεν πήγαινε καλά, δηλαδή καλά πήγαινε, αλλά δεν ήταν τόση όσο παλιά. Δύσκολα. Και το σπίτι του πολύ ακριβό και η διατροφή. Θέλει να αλλάξει τη ζωή του, λέει. Σκέφτεται περίεργα πράγματα. Αυτό που θα ήθελε πραγματικά, λέει, αν μπορεί να μιλήσει ανοιχτά, είναι να προσφέρει υπηρεσίες σε πλούσιες κυρίες. Όχι, δεν είναι αστείο, λέει και ξαναπιάνει το μπλε πλαστικό καλαμάκι το κομμένο στο ένα τέταρτο. Αυτή τον κοιτάει και του λέει: «Για πες…». Νιώθει ένα παράξενο ενδιαφέρον. Ναι, τώρα όσο μετράει ακόμα, της λέει. Ξαφνικά σηκώνεται και κατεβάζει το παντελόνι του. «Καλός δεν είμαι;».«Μια χαρά», μουρμουρίζει παγωμένη. Αυτός συνεχίζει: «Λίγο ο κώλος αλλά δε γαμιέται. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να το κάνω μόνος». Θα ήθελε, λέει, έναν «partner», κάποια που να γουστάρει να το κάνουν μαζί. «Να κάνουμε μαζί ό,τι θέλουν για δυο μέρες ή τρεις, μασάζ, να τους μαγειρεύουμε, να συζητάμε και ό,τι άλλο. Χωρίς μαλακίες, σκέψου το. Είναι γαμάτη ιδέα. Είναι πολύ μπροστά».

(απόσπασμα από το διήγημα Επιλεγμένα είδη)

Η Ειρήνη Μαργαρίτη γεννήθηκε το 1979. Σπούδασε θέατρο κι εργάζεται ως ηθοποιός και σκηνοθέτις. Το 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μελάνι η πρώτη της ποιητική συλλογή, Φλαμίνγκο, με την οποία απέσπασε το βραβείο «Γιάννης Βαρβέρης» της Εταιρείας Συγγραφέων για πρωτοεμφανιζόμενο ποιητή. Από τις εκδόσεις Μελάνι κυκλοφορεί και η συλλογή διηγημάτων της Επιλεγμένα είδη (2017). Ζει στην Αθήνα.

Ειρήνη Μαργαρίτη

Από το πλοίο ακούγεται ένας μεταλλικός τριγμός που θυμίζει θρίλερ της δεκαετίας του ’90. Σαν το πελώριο κήτος που απειλεί το υποβρύχιο και το πλήρωμα νιώθει δέος. Το ίδιο νιώθω κι εγώ. Μερικές παρεμβολές από τη μουσική της διπλανής ταβέρνας και κάτι παιδιά που τρέχουν, παραδόξως, το κάνουν ακόμα χειρότερο. Το στέρνο μου έχει κοκκινίσει, μπορεί να έχω πίεση, μπορεί να το χτύπησα και να μην το θυμάμαι. Νιώθω τέτοια γαλήνη που το τηλέφωνό μου έκλεισε σ’ εκείνο το σημείο του καβγά· σαν να με πυροβόλησαν. Το αγόρι στο ποδήλατο γύρισε και με κοίταξε, σαν να ήξερε πως μόνο εγώ κατάλαβα ότι το λάστιχό του είναι ξεφούσκωτο. Στρέφω το βλέμμα στην παραλία. Με εντυπωσιάζει το πώς κάποιοι μικροκαμωμένοι άντρες συγκαίγονται, πώς ο κύριος με τα κροκό παπούτσια περπατά με τόση άνεση στην άμμο, πώς ο άλλος κύριος στο βάθος σκουπίζει σχολαστικά το μουστάκι του σαν να φοβάται μην κρυώσει το στόμα του. Άλλη φορά άμα δείτε μια κοπέλα να κάθεται τόση ώρα μόνη της, ρωτήστε την μήπως θέλει παρέα. Αν δε θέλει, δεν πειράζει, θα σας διώξει.

Η Ιφιγένεια Ντούμη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο ΕΚΠΑ, λογοτεχνική μετάφραση στο ΕΚΕΜΕΛ και υποκριτική στη Δραματική Σχολή Αρχή. Τον Μάιο του 2018 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Love me tender (Σαιξπηρικόν). Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στην Athens Review of Books, την Ποιητική και τον Χάρτη.

Ιφιγένεια Ντούμη

ΛΙΜΑΝΙ ΑΙΓΙΑΛΗΣ

1514

Θα έρθει ξανά τέτοιος καιρός που θα χτυπιούνται οι άνθρωποι σαν μύγες στα παράθυρα χωρίς να βρίσκουν πόρτα στα πατρικά τα μητρικά τους σπίτια ν’ ανασάνουν θα έρθει ξανά τέτοιος καιρός που δαγκωμένοι θα κρέμονται απ’ τα κλειστά του μαγαζιού τα στόρια με μιαν ελπίδα να τους πουν το κρέας πόσο πάει το δικό τους θα έρθει ξανά τέτοιος καιρός που θα παίζει πάνω από τα πληκτρολόγια καθαρή και κρυστάλλινη η ατελεύτητη εκείνη μουσική της αλυσίδας θα έρθει ξανά τέτοιος καιρός που οι δυο τους ήθελαν παιδιά και μόνο ήθελαν παιδιά· μετά δεν ήθελαν παιδιά· και πια δεν θέλουν δεν μπορούν θα έρθει ξανά τέτοιος καιρός που τα χέρια θα ‘ναι άδεια και τα στόματα θα ‘ναι άδεια και τα μάτια θα ‘ναι άδεια και τα σώματα θα ‘ναι άδεια σημαίνει μόνα τουςσε τέτοιο καιρό θα έχω κρίσεις πανικού, θα χάνω τους φίλους μου, δεν θ’ αντέχω τους δικούς μου, θα ‘χω δουλειά όχι δουλειά και μια ζωή όχι ζωή, περιφερόμενος θυμός κι ούτε ιδέα

-

[πως αντιστρέφουν τα εάν που αγριεύουν πάλι]

Ο Άκης Παραφέλας γεννήθηκε το 1989 στη Θεσσαλονίκη όπου και ζει. Σπούδασε νομικά κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ποινικό Δίκαιο και τη Φιλοσοφία. Η παρασημαντική (Θράκα, 2019) είναι το πρώτο του βιβλίο.

Άκης Παραφέλας

Η εποχή των γνώριμων λέξεων, των λέξεων έστω που έμοιαζαν γνώριμες λόγω της παλαιότητάς τους, ή απλώς λόγω της εγγραφής τους στη λεξιλογική της μνήμη, είχε φύγει πιθανότατα ανεπιστρεπτί. Κι εκείνη, άδολα, ασυναίσθητα και χωρίς ίχνος νοσταλγίας, αντικατέστησε τον παλαιό της έρωτα μ’ έναν καινούργιο, περισσότερο εθιστικό, πιο επιπόλαιο ωστόσο, και λιγότερο απαιτητικό. Ήταν ένας έρωτας με το ίδιο αντικείμενο, αλλά με παραλλαγές: την έθελγαν ακόμα οι λέξεις, αλλά μόνο όταν ήταν άγνωστες και παρέμεναν άγνωστες, όταν η κωδικοποίησή τους στη μνήμη της ήταν ασαφής και η αποθήκευσή τους βραχεία, το πολύ δύο εικοσιτετραώρων, κι αυτό σε σπάνιες και πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις. Οι νέες λέξεις είχαν μηδενική αφηγηματική αξία, γιατί λόγω της ηθελημένα ακατάληπτης υπόστασής τους δεν είχαν να διηγηθούν τίποτα. Οι νέες λέξεις δεν ήταν συντροφικές όπως οι παλιές, δεν τις μοιραζόταν με κανέναν, δεν τις άκουγε από κανέναν δικό της. Ήταν ένας έρωτας καταδικασμένος εκ των προτέρων σε λήθη: νέες λέξεις αντικαθιστούσαν τις χθεσινές και περίμεναν με υπομονή και συγκατάβαση την αντικατάστασή τους από τις αυριανές.

Οι Κυριακές, το καλοκαίρι (απόσπασμα)

Η Μαριαλένα Σεμιτέκολου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973 και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης από όπου απέκτησε το διδακτορικό της δίπλωμα στην Αναπτυξιακή Ψυχολογία. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως ψυχολόγος. Η νουβέλα Οι Κυριακές, το καλοκαίρι (Ίκαρος, 2018) είναι το πρώτο της βιβλίο.

Μαριαλένα Σεμιτέκολου

ΥΠΟΘΕΣΗ

1716

Το παιχνίδι τελειώνει. Η τελική επιλογή δεν σου ανήκει. Το μόνο που σου απομένει είναι η ισχνή ελπίδα, πως όταν οι μοίρες αποφασίσουν να διανύσεις τα τελευταία μέτρα, όλα να συμβούν γρήγορα, ακαριαία. Δεν πρέπει να προλάβεις να πάρεις ανάσα. Το τέλος έρχεται καταπάνω σου με το αιμοσταγές βλέμμα πεινασμένου ζώου και εσύ είσαι το μοναδικό θήραμα για να θρέψει την αγέλη του. Και πίστεψέ με, δεν είναι οι γυαλιστερές κόγχες που σε τρομάζουν. Δεν είναι τα δόντια που θα τρυπήσουν την σάρκα σου. Είναι οι εικόνες, που θα ξετυλιχθούν μπροστά στα μάτια σου.Όταν κάθε νευρώνας σου καταληφθεί από τις ενοχές σου, τότε θα παρακαλάς να βρεις τον διακόπτη. Να χαθείς στο απόλυτο σκοτάδι. Δεν θα δεις αγγέλους. Δεν υπάρχει η γαλήνια κοιλάδα με τα μοσχομυριστά άνθη. Ποτέ δεν υπήρξε. Μόνο αυτά που αρνιόσουν θα αντικρύσεις. Ό,τι έκρυβε το συνειδητό και εμφάνιζε το υποσυνείδητο στους εφιάλτες σου.Εγώ αυτά είδα όταν πλησίασα τον θάνατο. Την αδικία που έφερα. Το αίμα διάολε.

Τυφλά ψάρια (απόσπασμα)

Ο Δημήτρης Σίμος (γεννήθηκε το 1987) ζει στην Αθήνα, με καταγωγή από Τήνο και Μυτιλήνη. Κατέχει πτυχίο και μεταπτυχιακό τίτλο στα Χρηματοοικονομικά. Είναι το νεαρότερο μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Τα Βατράχια (Bell, 2018) η πρώτη αστυνομική περιπέτεια του αστυνόμου Καπετάνου, κέρδισε το πρώτο βραβείο Μυθιστορήματος, Ασημένια σελίδα, ενώ η δεύτερη, Τα Τυφλά ψάρια, (Bell, 2018), είναι υποψήφιο για το Βραβείο Νέου λογοτέχνη του λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα. Τον Νοέμβριο του 2018, εκδόθηκε η Αποκάλυψη, ένα αστυνομικό θρίλερ το οποίο γράφηκε ομαδικά με άλλους τρεις συγγραφείς.

Δημήτρης Σίμος

Από μέρα σε μέρα μικραίνουν σε ηλικία τα παιδιά του πάρκουΌλο και πιο αδέξια χτυπάνε τη μπάλα Με τις φωνές τους σπρώχνουν μακριά τα χρόνια Όμως το απόγευμα δεν αλλάζει Πάντα πιο πολλά τότε τα αγγίγματα και τα μαλώματαΠιο απαλά τα αγόρια πιο βαθιές οι πληγές που δεν θα προλάβουν ν’ αφήσουν σημάδι

Ο Χρήστος Σιορίκης (γεννήθηκε το 1989) μεγάλωσε στο Αγρίνιο και ζει στην Αθήνα. Εργάζεται ως δάσκαλος ισπανικών και μεταφράζει από τα ισπανικά. Συμμετέχει στην Ομάδα Άστυ, που διοργανώνει λογοτεχνικούς περιπάτους στην Αθήνα. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά και στα εβραϊκά. Το βιβλίο του Η πρώτη φορά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αντίποδες (2018).

Χρήστος Σιορίκης

ΤΟ ΠΑΡΚΟ

1918

«Θέλετε ένα λαχείο;»Τα κρατούσε στο χέρι, μια παιδική γροθιά γεμάτη λαχεία. Φορούσε ένα ροζ μπουφάν λίγο τριμμένο στην άκρη μ’ έναν μικρό λεκέ από μοβ μελάνι στο τελείωμα. Το μανίκι από το μπουφάν δεν έφτανε ως τον καρπό. «Πόσο κάνουν;» Το παρκάκι ήταν σχεδόν άδειο, οι κούνιες ακίνητες, μόνο ένας υπάλληλος του δήμου με πράσινη φόρμα σκούπιζε το πλακόστρωτο. Πρέπει να είσαι σοβαρός με ένα παιδί που πουλάει λαχεία ένα ανοιξιάτικο πρωινό Σαββάτου.«Τρία ευρώ το ένα.»Ο υπάλληλος με την πράσινη φόρμα είχε κιόλας μαζέψει μπροστά του έναν μικρό σωρό από φύλλα που τα σκόρπισε ο χθεσινοβραδινός αέρας. Στο παγκάκι απέναντι διέκρινα μια σακούλα με ψώνια. Αν δεν ερχόταν κανείς ώσπου να φύγω θα του το ‘λεγα να ‘χει το νου του, αν και τι μπορεί να κάνει ένας υπάλληλος του δήμου για τα ξεχασμένα αντικείμενα στα πάρκα;«Θέλω τρία», είπα. Άνοιξα το σακίδιό μου και της έδωσα ένα χαρτονόμισμα των δέκα ευρώ. Ο υπάλληλος κοίταξε προς το μέρος μας, ενώ εκείνη έκανε τους υπολογισμούς της.«Δεν έχω ρέστα». «Δεν πειράζει».Αμήχανη σιωπή. Έξυσε για λίγο τη μύτη της, τα μαλλιά έπεφταν ανάκατα στο ένα της μάτι, στην κορφή τους υπήρχαν ξερά κλαδάκια. «Ευχαριστώ.» Έφυγε σέρνοντας τις γαλότσες. Κοίταξα τα λαχεία: ήταν όλα κομμάτια από σελίδες τετραδίου, κομμένα στο χέρι και γραμμένα με μολύβι «αριθμός 2746, τιμή 3 ευρώ, τυχερό Λαχείο».

Η Ελένη Στελλάτου (γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978) έχει σπουδάσει Φαρμακευτική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τις εκδόσεις Πόλις κυκλοφόρησε τον Μάρτιο 2018 η συλλογή διηγημάτων της Το Κόκκινο και το Άσπρο, ενώ διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Ζει και εργάζεται στο Λουτράκι Κορινθίας.

Ελένη Στελλάτου

O έρωτάς τους ήταν δυο ζεύγη παπουτσιών έξω από το δωμάτιο σιωπές σε συμφωνία

O έρωτάς τους ήταν αχνιστό πιάτο πλάι στο τζάκι παυσίπονη βραδινή αγκαλιά

O έρωτάς τους ήταν δε ζητώ από σένα ζω με σένα

O έρωτάς τους ήταν πήγαινε όσο θέλεις στο εκεί εγώ θα είμαι εδώ

O έρωτάς τους ήταν αλληλογραφία όχι τηλέφωνο

O έρωτάς τους ήταν δυο δέντρα στεριωμένα καθένα στη ρίζα του κλαδιά ο ένας μες στον άλλο.

Ο Μάριος Χατζηπροκοπίου είναι ποιητής, περφόρμερ και ερευνητής. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Τοπικοί τροπικοί κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αντίποδες (2019). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και τα γαλλικά. Performances του έχουν παρουσιαστεί σε πολιτιστικούς και ακαδημαϊκούς φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μεταφράζει το έργο της Clarice Lispector. Εργάζεται ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Κέντρο Έρευνας για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες (ΚΕΑΕ).

Μάριος Χατζηπροκοπίου

TΗΣ ΑΓΑΠΗΣ IIΤΥΧΕΡΟ ΛΑΧΕΙΟ

2120

Κι ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια διαβάζαμε τα προμηνύματα της άνοιξης ένα ένα, τη μυρωδιά των λεμονανθών, τα αραιά φτεροκοπήματα των πελαργών, τις παπαρούνες που έσκαγαν σαν αμυχές στα παρτέρια, μια μέρα πριν μπει καλά καλά ο Φλεβάρης ξημέρωσε ένας απριλιάτικος ήλιος και σε δυο ώρες έλιωσαν τα χιόνια, έλαμψαν τα καλώδια και τα λούκια, κυμάτισαν οι κουρτίνες απ’ τα ανοιχτά παράθυρα σαν σημαίες, γυναίκες κι άντρες πρόβαλαν στους δρόμους διστακτικοί και σαστισμένοι, ώσπου ξανανιωμένοι από τις καυτές αχτίνες κι από τις νεραντζιές που άνθιζαν η μια μετά την άλλη με δροσερούς κρότους, ξέχασαν τις επιφυλάξεις τους και το ’ριξαν στα τρεχαλητά και στα γέλια με τέτοια απερισκεψία, οπότε δεν άργησαν να εκδηλωθούν τριβές και γκρίνιες, συχνά καβγάδες δυσεπίλυτοι κι ασυνεννοησία, αφού η παρατεταμένη απομόνωση είχε σαν συνέπεια να λησμονήσει ο ένας τη γλώσσα του άλλου και μόνο εμείς, μαθημένοι στους δρόμους, καταλαβαίναμε όλες τις γλώσσες κι όλες τις διαλέκτους και ενθουσιασμένοι από την αναπάντεχη ζέστη σπεύδαμε σε ρόλους διερμηνέα ή μεσολαβητή ανάμεσα σε Ευρωπαίους, Ασιάτες κι Αφρικανούς, ανάμεσα σε Ιταλούς, Ισπανούς, Νιγηριανούς, Κινέζους και Σύριους, σε καλοβαλμένους μεσήλικες κι ατίθασους έφηβους, ευπρεπείς κυρίες και κορίτσια του Λιμανιού, ανάμεσα σε καπεταναίους και εργάτες, τρυφηλούς εισοδηματίες και γεροδεμένους χειρώνακτες, γηγενείς κι εμιγκρέδες, ελπίζοντας να αβαντάρουμε την άνοιξη, να διασκεδάσουμε την ώρα μας, να παραμένουμε απασχολημένοι μακριά από τη μάντρα του αίματος.

Καινούργια μέρα (απόσπασμα σελ. 499)

Ο Νίκος Χρυσός γεννήθηκε το 1972 στην Αθήνα. Το πρώτο του βιβλίο, Το μυστικό της τελευταίας σελίδας, κυκλοφόρησε το 2009 από τις Εκδόσεις Καστανιώτη. Επιμελήθηκε τη σχολιασμένη επανέκδοση του βιβλίου Αξέχαστοι καιροί του Λευτέρη Αλεξίου, που κυκλοφόρησε το 2014. Τελευταίο βιβλίο του είναι το μυθιστόρημα Καινούργια μέρα (Καστανιώτης, 2018).

Νίκος Χρυσός

ΕΚΔΗΛΩΣΗ Το λογοτεχνικό καλειδοσκόπιο του παρόντοςΝέοι-ες πεζογράφοι και ποιητές-τριες διαβάζουν αποσπάσματα από τα βιβλία τους και μας μιλούν για το έργο τους, τη συγγραφική τους ταυτότητα και τη σχέση τους με τη γραφή.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΊΣ: Μαριάννα Ευαγγέλου, Άκης Παραφέλας,Ελένη Στελλάτου, Γιώργος Δυνέζης ΣΥΓΓΡΑΦΕΊΣ: Νίκος Χρυσός, Ιφιγένεια Ντούμη, Ελένη Γιαννάτου,Μάριος Χατζηπροκοπίου

ΣΥΝΤΟΝΊΣΜΟΣ: Κατερίνα Ηλιοπούλου, ποιήτρια,επιμελήτρια του Φεστιβάλ Νέων ΛογοτεχνώνΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ/ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΣΥΖΗΤΗΣΗ

«Η αρχιτεκτονική του βιβλίου στη σύγχρονη ποίηση: από τη σύλληψη στη μορφή»Μια συζήτηση με τους συμμετέχοντες συγγραφείς για τη σύγχρονη ποίηση, το εργαστήριο του συγγραφέα, τις περιπέτειες της μορφής και το χτίσιμο του βιβλίου.

ΟΜΊΛΗΤΡΊΑ: Φοίβη Γιαννίση, ποιήτρια, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τμήμα Αρχιτεκτονικής.ΣΥΝΤΟΝΊΣΜΟΣ: Κατερίνα Ηλιοπούλου, ποιήτρια,επιμελήτρια του Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών. ΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ/ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ 2019

Πρόγραμμα εκδηλώσεων

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10 ΜΑΪΟΥΑΊΘΟΥΣΑ ΒΑΒΕΛ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ 15

17.00-19.00

20.00- 21.00

17.00-18.00

18.00-19.00

22

ΕΚΔΗΛΩΣΗ Το λογοτεχνικό καλειδοσκόπιο του παρόντοςΝέοι-ες πεζογράφοι και ποιητές-τριες διαβάζουν αποσπάσματα από τα βιβλία τους και μας μιλούν για το έργο τους, τη συγγραφική τους ταυτότητα και τη σχέση τους με τη γραφή.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΊΣ: Όλγα Παπακώστα, Ειρήνη Μαργαρίτη,Νικόλας Κουτσοδόντης, Μαριαλένα Σεμιτέκολου

ΣΥΓΓΡΑΦΕΊΣ: Χρήστος Σιορίκης, Γιώργος Κούβας,Ράνια Καραχάλιου, Δημήτρης ΣίμοςΣΥΝΤΟΝΊΣΜΟΣ: Κατερίνα Ηλιοπούλου, ποιήτρια,επιμελήτρια του Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών. ΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ/ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΣΥΖΗΤΗΣΗ «Η αρχιτεκτονική του βιβλίου στη σύγχρονη πεζογραφία: από τη σύλληψη στη μορφή» Μια συζήτηση με τους συμμετέχοντες συγγραφείς για τη σύγχρονη πεζογραφία, το εργαστήριο του συγγραφέα, τις περιπέτειες της μορφής και το χτίσιμο του βιβλίου.

ΟΜΊΛΗΤΕΣ: Αλεξάνδρα Δεληγιώργη, λογοτέχνης, ομότιμη καθηγήτρια Φιλοσοφίας, Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.ΣΥΝΤΟΝΊΣΜΟΣ: Κατερίνα Ηλιοπούλου, ποιήτρια,επιμελήτρια του Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών. ΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ/ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΑΝΑΛΟΓΙΟ Poetry trafficking Ανάγνωση ποιημάτων από κροάτες, σλοβένους και έλληνες λογοτέχνες της νεότερης γενιάς.

ΔΊΑΒΑΖΟΥΝ: Mikko Viljanen (Φινλανδία), Aljaz Koprivnikar, Kaja Teržan (Σλοβενία), Marija Dejanović, Dinko Kreho, Lara Mitrakovic (Κροατία), Ράνια Καραχάλιου, Νικόλας Κουτσοδόντης, Άκης Παραφέλας. ΠΑΡΟΥΣΊΑΖΟΥΝ: Θάνος Γώγος, ποιητής, εκδότης λογοτεχνικού περιοδικού «Θράκα», Κατερίνα Ηλιοπούλου, ποιήτρια επιμελήτρια του Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών. ΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΕΚΔΟΣΕΙΣ SANDORF / ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΘΡΑΚΑ / ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ - ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΜΑΪΟΥΑΊΘΟΥΣΑ ΒΑΒΕΛ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ 15

KYΡΙΑΚΗ 12 ΜΑΪΟΥΑΊΘΟΥΣΑ «ΔΟΝ ΚΊΧΏΤΗΣ» ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ 14

12.00-14.00

12.00-13.00

15.00-16.00

13.00-14.00

17.00-18.00

thessalonikibookfair.gr

6ο ΦεστιβάλΝέων Λογοτεχνών

FAZ

E D

ES

IGN

ST

UD

IO

10 — 11 ΜΑΪΟΥ 2019

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ ΜΕ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ