6-Ap. Varnavas-S1-final:Layout 1 3/30/16 10:28 AM Page 1...

Οκοινοβουλευτικός θεσμός αποτε-λεί αναπόσπαστο κομμάτι τηςΔημοκρατίας και χρειάστηκανπολλοί αγώνες για τη θεμελίωσή

του. Μέσα από αυτόν ο λαός (θα έπρεπε να)εκλέγει τους άριστους των αρίστων, τους πιοάξιους των πολιτών, οι οποίοι θα μάχονταιγια την ευημερία στο εσωτερικό της χώρας,αλλά και την ανάδειξή της σε διεθνές επίπεδο.

Ατενίζοντας τις πιο πάνω αράδες, αυτά χαί-ρουν πάσης αμφιβολίας, εάν συνειρμικά φέ-ρουμε στη θύμησή μας, έστω και αμυδρά,τους σημερινούς μας βουλευτές, αφού το νη-σί εδώ και καιρό δεν έχει «αφεθεί» στα χέριαμιας ευρέως αποδεκτής προσωπικότητας.Εδώ, εύλογα εγείρεται το ερώτημα εάν αυτόέχει γίνει στο παρελθόν, το μακρινό ή το κον-τινό… Και δεν πρόκειται για αοριστολογίεςκαι για κακόβουλη κριτική απέναντι στους πο-λιτικούς, αλλά για προβληματισμό που απορ-ρέει μέσα από τη στυγνή πραγματικότητα.

Προς όλους τους πολιτικούςαυτού του τόπου και τηςοικουμένης ολόκληρης

Αξιότιμοι πολιτικοί,

Πριν σας δελεάσει η εξουσία, αναλογιστείτετην ευθύνη που σας βαραίνει. Γίνετε πρώτααπ’ όλα άνθρωποι. Καλλιεργήστε την ψυχήκαι το πνεύμα σας. Δεν είναι μαγκιά να είσαιαρχηγός. Εξάλλου ανάμεσα στους τυφλούς,ο μονόφθαλμος ηγείται. Ηγέτης είναι αυτός

που βάζει πάνω από το προσωπικό του συμ-φέρον το συλλογικό και δεν παύει ούτε στιγ-μή να είναι άνθρωπος που αντιπροσωπεύειάλλα ξεχωριστά, μοναδικά άτομα πράττονταςμε σεβασμό απέναντι σε αυτά. Η νομοθεσίαείναι θεσμός ιερός για την κοινωνία. Όχι τέ-λειος, όχι απόλυτα και πάντα δίκαιος, αλλά ιε-ρός. Οι νόμοι είναι κώδικες επικοινωνίας καιη ύπαρξή τους διασφαλίζει τα δικαιώματα κά-θε έμβιου όντος. Αποτελούν τα θεμέλια τηςκοινωνίας. Οι πολιτικοί δεν πρέπει να υποκλί-νονται σε αυτούς, αλλά να τους ακολουθούνπιστά και να προσπαθούν αενάως να τους τε-λειοποιήσουν.

Δημοκρατία… Δικαιοσύνη… έννοιες βγαλμέ-νες μέσα απ’ τα σπλάχνα του Ελληνισμού. Έν-νοιες πια βεβηλωμένες, ξεπουλημένες, πουθυσιάζονται στο βωμό της ύλης και του χρή-ματος. Κι εμείς υπάκουα ανθρωπάκια. Υπά-κουα και παράλληλα αδιάφορα: «όποιος καινα εκλεγεί θα’ ναι το ίδιο… γι’ αυτό δεν θαπάω να ψηφίσω…». «Όχι! Μην τους κάνεις τηχάρη!», αντηχούν οι φωνές αυτών που αγω-νίστηκαν πριν από σένα, για σένα. Δεν είσαιχαζός… Το ξέρεις… Η μυρωδιά της σαπίλαςδηλητηριάζει τα σωθικά σου. Τι περιμένεις;Δράσε. Απαιτείς αλλαγές σ’ αυτό τον απόκο-σμο κόσμο, που στα μάτια των μακρινώνπρογόνων σου έμοιαζε στολίδι; Γίνε εσύ ηαλλαγή. Μπορείς. Εδώ. Τώρα. Είσαι κομμάτιαυτής της γης και η γη είναι κομμάτι δικό σου.

Παναγιώτα Ζιντίλη Γ3

Διαβάστε το πλήρες κείμενο στις σελ. 18-19

ΛΑΒστόρι • H ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ TΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ TEΥΧΟΣ 6 • ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2016

Μαρία Ξιναρή Α21

Βουλευτές βολεμένοι…Για γέλια και για κλάματα το κυπριακό κοινοβούλιο

Ηκυπριακή κοινωνία παρακμάζει. Μιασυνεχής εθελοτυφλία, μια ανόητη έν-νοια, βασισμένη στη διαφθορά, στο

συμφέρον και την οκνηρία, ενώ στο βάθοςβρίσκεται η αθώα ψυχή του Κύπριου πολίτη.Η κατάσταση του κυπριακού κράτους, εν και-ρώ βαθιάς οικονομικής και ηθικής κρίσης,όπου η ανάπτυξη θυσιάζεται στον βωμό τηςαδιαφορίας και του αμοραλισμού, μάς αναγ-κάζει -εμάς τους κατά τα άλλα γνώστες παντόςεπιστητού- να συνειδητοποιήσουμε πως εμείςείμαστε οι αίτιοι των προβλημάτων μας και κα-νείς άλλος. Πώς θα προοδεύσουμε αν ο κα-θένας νοιάζεται για το προσωπικό του όφε-λος; Πώς θα προοδεύσουμε αν αντί να νου-θετούμαστε από τα λάθη του παρελθόντος ταεπαναλαμβάνουμε ή κάνουμε καινούργια;

Τα λάθη ξεκινούν από την κρηπίδα αυτής τηςκοινωνίας. Η οικογένεια εμφυσάει πολιτικές

πεποιθήσεις στο παιδί, με αποτέλεσμα να εκλέ-γουμε ίσως ελλιπείς προσωπικότητες, οι οποί-ες μας εκπροσωπούν και λαμβάνουν κρίσιμεςαποφάσεις, άμεσα συνδεδεμένες με το μέλλονμας. Έτσι, αγαπητέ αναγνώστη, έχουμε φτάσειστο απόγειο της πολιτικής ανηθικότητας, μεβουλευτές να σπιλώνουν την κοινοβουλευτικήτους αρμοδιότητα. Με βουλευτές να τρώνε αμ-πελοπούλια και να είναι άκρως υπερήφανοι, μεβουλευτές να τονίζουν τη μέγιστη ανάγκη τουκομμωτηρίου, να εκμεταλλεύονται τη βουλευ-τική τους ασυλία και να εξευτελίζουν το βου-λευτικό αξίωμα στη Βουλή των Αντιπροσώ-πων. Πώς θα προοδεύσουμε αν συνεχίσουμενα ψηφίζουμε άκριτα; Χρειάζονται άμεσες κοι-νωνικές μεταρρυθμίσεις, γιατί στην κατά τα άλ-λα δημοκρατική Κύπρο, η βάση της αρχής των

προβλημάτων μας είναι η αποτρόπαια πολιτικήσκηνή αυτού του τόπου, την οποία εμείς, οιΚύπριοι πολίτες, επιλέγουμε.

Παράλληλα, η κουλτούρα του Κυπρίου πουαναζητεί πάντα το κέρδος και επιδιώκει το φαί-νεσθαι, ενώ η γενική ευημερία τού είναι αδιά-φορη, αποτελεί σοβαρό αίτιο της σημερινήςκατάντιας. Ο νεοπλουτισμός και η ανάγκη γιαεπίδειξη ταλανίζουν την κοινωνία, με αποτέλε-σμα τις σημερινές επιπτώσεις. Οι Κύπριοι «παν-τογνώστες» χρειάζεται να μάθουν πως για τησημερινή κατάντια ευθύνεται η νοοτροπία μας.Η απόκτηση δανείου, για παράδειγμα, είχε γί-νει συνήθεια, ενώ φυσικά ο πολίτης δεν μπο-ρούσε να το αποπληρώσει. Συμπερασματικά, ηοικονομική επανεκκίνηση αυτού του τόπου, θα

επέλθει μόνο με συλλογική προσπάθεια και ηεπιδίωξη του εγωκεντρικού οφέλους επιβάλλε-ται να αποβληθεί από τη νοοτροπία μας.

Η κυπριακή κοινωνία επιβάλλεται να αλλάξει. Τασυνεχόμενα λάθη από τους υψηλά ιστάμενους,και μη, μάς έφτασαν ως εδώ. Εν καιρώ βαθιάςοικονομικής κρίσης και με τα πρώτα αμυδρά ση-μάδια ανάκαμψης να εμφανίζονται, σε περίοδοεντατικών συνομιλιών για επίλυση του κυπρια-κού ζητήματος που ταλανίζει την ψυχή του Κύ-πριου πολίτη, τα λάθη πρέπει να γίνουν μαθή-ματα. Η νοοτροπία που εδράζεται στον ατομι-κισμό, στην κοινωνική αδράνεια και στην προ-σωπική έπαρση πρέπει να αλλάξει. Η κυπριακήκοινωνία επιζητεί την αλλαγή και μόνο εμείς οινέοι μπορούμε να την προσφέρουμε. Ας κάνου-με την αρχή ο καθένας από τον εαυτό του.

Παναγιώτης Αντωνιάδης Α11

Η κοινωνία σε παρακμή… κι εμείς;

ΛΑΒ ΣΤΟΡΙ6-Ap. Varnavas-S1-final:Layout 1 3/30/16 10:28 AM

Eίμαι σί-γ ο υ ρ ηπως θα

έτυχε και σεεσάς ενώ δια-βάσατε ατε-λείωτες ώρεςγια ένα δια-

γώνισμα, μό-λις πάρετε το

γραπτό στα χέριασας να τα έχετε ξεχά-

σει όλα! Και όχι μόνοαυτό, αλλά ακόμα χει-

ρότερα: να παραλύετε ολόκληροι και να σαςείναι σχεδόν αδύνατο εκείνη τη στιγμή νασυγκεντρωθείτε. Τι είναι όμως αυτό που μαςοδηγεί στο να αποτυγχάνουμε και να φορτι-ζόμαστε με απογοήτευση για τον ίδιό μας τονεαυτό;

Η απάντηση στο ερώτημα είναι μια: Άγχος…Ένα συναίσθημα που λίγο ή πολύ είναι στηνκαθημερινή μας ζωή. Ποια είναι όμως τα σω-ματικά συμπτώματα που προκαλεί και πώς δη-μιουργούνται; Όταν είμαστε αγχωμένοι απε-λευθερώνεται η αδρεναλίνη. Η αδρεναλίνη εί-

ναι μια ορμόνη που παράγεται από τον οργα-νισμό όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση αγω-νίας, πίεσης και άγχους. Το αποτέλεσμα είναινα έχουμε τα συμπτώματα της ταχυπαλμίας,του ιδρώτα, της χλομάδας και σε μερικές πε-ριπτώσεις του μουδιάσματος.

Η αντίδραση αυτή του σώματος είναι φυσιο-λογική, όμως θα πρέπει να αναζητήσουμε τααίτια του άγχους στη μαθητική ζωή. Πολλοίσίγουρα θα πιστεύουν πως το επιφανειακόδιάβασμα είναι αυτό που ευθύνεται για τηναποτυχία μας. Εμείς όμως ως μαθητές γνωρί-ζουμε το πόσο καλά διαβάσαμε και πως δενπαραλείψαμε το γεγονός ότι έπρεπε να μελε-τήσουμε σε βάθος την ύλη μας. Δεν είναι μό-νο η παράλειψη διαβάσματος και ο τρόποςπου μελετήσαμε που επηρεάζουν το αποτέλε-σμα. Είναι και το επίπεδο δυσκολίας του δια-γωνίσματος και πάνω απ’ όλα το άγχος πουδεν μας αφήνει να αντεπεξέλθουμε όσο θέ-λουμε, αν και οι περισσότεροι ενήλικες το θε-ωρούν αυτό ως μια φτηνή δικαιολογία.

Το άγχος είναι ένας συνδυασμός σωματικήςυπερδιέγερσης και ανησυχίας, που έχει ως αν-τίκτυπο τη μείωση της απόδοσής μας. Η έμ-

φαση που δίνει το σχολείο και η κοινωνίαστη σχολική επιτυχία του μαθητή, οδηγεί στονα αναπτύξουμε μια εμμονή για την επιτυχία,με αποτέλεσμα τα επίπεδα άγχους να αυξά-νονται. Αγχωνόμαστε καθημερινά, επειδή δενμπορούμε να ανταποκριθούμε ικανοποιητικάσε αυτές τις προσδοκίες. Κατά τη διάρκεια τηςσχολικής χρονιάς, αξιολογούμαστε δίνονταςπολλές εξετάσεις, γραπτές και προφορικές, οιοποίες γίνονται αντικείμενο κριτικής από τουςκαθηγητές και τους συμμαθητές μας. Οι βαθ-μοί μας σχολιάζονται από τους υπόλοιπους -δυστυχώς - λόγω του ανταγωνισμού πουυπάρχει μεταξύ μας, και αυτό δεν μπορεί ναμας αφήνει αδιάφορους. Αυτό όμως που μαςαπασχολεί περισσότερο είναι η γνώμη τωνγονιών μας. Τις περισσότερες φορές αυτοί εί-ναι που ενισχύουν το άγχος μας, πιέζοντάςμας για περισσότερο διάβασμα.

Αν θέλουμε να υλοποιήσουμε τους στόχουςμας και να πετύχουμε στη ζωή μας, οφείλου-με να καταπολεμήσουμε το άγχος μας, αλλάκαι να μάθουμε να αποδεχόμαστε και τηναποτυχία. Κι ας μην ξεχνάμε ποτέ πως «άν-θρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε…»!

Άννα Χριστοδουλίδου Γ3

ÙÂÏÂÈfiÊÔÈÙÔÈ2

Δ· §∞μÚ¿ÎÈ·…Ιδιοκτήτρια – Υπεύθυνη κατά νόμοΕλένη Αντωνίου – Τσιελεπή, Διευθύντρια

Συντακτική Επιτροπή 2016Αθηνά Ελένη Γιωργαλέττου Α11Βλάντα Παναγή Α11Παναγιώτης Αντωνιάδης Α11Μαρία Ξιναρή Α21Χριστίνα Σάββα Α21Γιώργος Απέητος Α22Μαρία Κορινού Α32Δάφνη Φλωρίδη Β1Ελένη Θωμά Β1Μαρία Πιερή Β1Σώτια Αλωνεύτη Β5Αμαλία Χρυσοστόμου Γ2Άννα Ζήνωνος Γ2Άννα Χριστοδουλίδου Γ3Γεωργία Σάββα Γ3Ειρήνη Σωφρονίου Γ3Παναγιώτα Ζιντίλη Γ3

Ομάδα ΔημοσιογραφίαςΗλέκτρα Χριστοπούλου Β4Βαλεντίν Μαριάν Ντουτσιούκ Β5Γιώργος Σπυρίδης Β5Tara Abbas Dashti Β5Χριστοθέα Ιακώβου Β5Νίκη Ονουφρίου Β6Γιώργος Χαραλάμπους Β7Δωροθέα Κουνή Β7Γεωργία Βασιλείου Β8Χριστίνα Καλογήρου Β8Ayat Charar Β9Χαρά Μαρία Θεοχάρους Β9

Υπεύθυνος ΕκδόσεωνΦώτης Φωτίου, Β.Δ.

Επιμέλεια Ύλης – Διόρθωση ΚειμένωνΡοδούλα Ιωάννου Ντίνα Παναγιώτου

Λογότυπο Tara Abbas Dashti Β5

Το «selfiesouinlav» επιμελήθηκεη Γεωργία Σάββα Γ3

Τις σελίδες 4-6 επιμελήθηκεη καθηγήτρια ΓαλλικώνΜαρία Χατζηκωστή

Ευχαριστούμε όλους τους συμμαθητές καισυμμαθήτριες – συνεργάτες μας, που με τακείμενα, τα σκίτσα, τα σχέδια και τις φωτο-γραφίες τους εμπλούτισαν την ύλη της εφημε-ρίδας μας.

Ευχαριστούμε τους καθηγητές μας, οι οποίοιμας ενθάρρυναν, ο καθένας με τον δικό τουτρόπο, να γράψουμε τα κείμενά μας.

Σχεδιασμός – Σελιδοποίηση – ΕκτύπωσηTheopress Ltd

ISSN 2357 - 1071

Γ’ Λυκείου… Τι να πεις; Τι να γράψεις; Πιαδεν είσαι ούτε παιδί ούτε έφηβος και σελίγο θα σε λένε ενήλικα! Κοίτα να δεις

πώς περάσανε τα χρόνια, οι τάξεις.. Σαν ναήταν χθες που πρωτοαντίκριζα το Λύκειο, αυ-τό το τόσο μεγάλο σχολείο με τόσους πολ-λούς μαθητές… Και να που σε λίγους μήνες θαδιαβαίνω μια ακόμη μεγαλύτερη πόρτα, αυτήτου πανεπιστημίου... Είπα, λοιπόν, κάνονταςένα διάλειμμα, παίρνοντας μια κλεφτή ανάσααπ’ το ασφυκτικό διάβασμα, να γράψω λίγεςλέξεις για να πω ένα αντίο στο σχολείο μου,που τόσο αγάπησα και τόσο μ’ αγάπησε! Ναπω ένα αντίο στην εφημερίδα μας, γέννηματων κόπων και των ονείρων μας. Να πω ένααντίο σε όλους τους φίλους, τους συμμαθη-τές, τους καθηγητές, γιατί το ΛΑΒ είναι και θαείναι πάντοτε οι ΛΑΒερς του!

Για την εφημερίδα αυτή που με έκανε καλύτε-ρο άνθρωπο, μου άνοιξε ορίζοντες που δενείχα ποτέ πριν αγγίξει δεν έχω λόγια! Είναιένας θεσμός ιερός για τη μαθητική κοινότητακαι μια ακράδαντη απόδειξη πως η γενιά μαςσκέφτεται! Σκέφτεται, προβληματίζεται, δρα,αντιδρά. Βέβαια, πίσω απο κάθε σελίδα πουαγαπήσαμε κι αγαπήσατε βρίσκονται άνθρω-ποι, άνθρωποι με όρεξη, αισιοδοξία, πάθοςγια το γράψιμο. Είμαι πολύ χαρούμενη πουσας γνώρισα σ’ αυτά τα τρία χρόνια συνεργα-

σίας. Κι εσείς, οι επόμενοι συντάκτες, μηναφήσετε ΠΟΤΈ τη φλόγα του «ΛΑΒστόρι»να σβήσει! Σας το παραδίδουμε, για να συνε-χίσετε το έργο μας και να το εκτοξεύσετε. Εύ-χομαι για την εφημερίδα μας να φιλοξενεί αε-νάως, όπως και μέχρι τώρα, φωτεινά μυαλάκαι κυρίως φωτεινές καρδιές!

Φίλοι και συμμαθητές, κάπου εδώ γράφεταιο επίλογός μας. Σας ευχαριστώ! Τον καθέναξεχωριστά, γιατί όλοι κάτι μου μάθατε! Σεσας που ξεκινήσαμε το Λύκειο μαζί, αλλά οιδρόμοι μας χωρίστηκαν, έχω να πω ένα τερά-στιο ΣΥΓΓΝΩΜΗ, σας εύχομαι τα καλύτεραστη μετέπειτα σταδιοδρομία σας και σ’ ολό-κληρή σας τη ζωή. Στις φίλες μου θέλω να ευ-χηθώ επίσης τα καλύτερα και μη μου φοβά-στε, κορίτσια! Εξεταστική είναι θα περάσει...!

Καθηγητές αγαπημένοι ή όχι και τόσο, ευχα-ριστώ για όσα μου μάθατε. Με το αντίο μουσας δίνω δώρο μερικές συμβουλές. Να είστεάνθρωποι. Να μην είστε ούτε αστυνομικοίούτε δικαστές ούτε εγκυκλοπαίδειες. Έχουμεανάγκη από ανθρώπους να μας καταλαβαί-νουν, να μας ακούνε, να μας εμπνέουν. Μηνχάνεστε στα πολλά διαγωνίσματα και στο κυ-νηγητό της ύλης, γιατί τότε χάσατε κι εμάςστα σίγουρα. Και κάτι τελευταίο, μην ξεχνάτεπόσο σημαντικός είναι ο ρόλος σας… Επηρε-άζετε ολόκληρες γενιές, εκμεταλλευτείτε το

και παραδώστε ενεργούς πολίτες στην κοι-νωνία.

Αυτή τη τελευταία μαθητική μου χρονιά νιώ-θω το χρόνο να κυλάει τόσο γρήγορα... Οιμέρες, οι μήνες φεύγουν χωρίς καν να το κα-ταλαβαίνουμε! Το πρόγραμμα βαρυφορτωμέ-νο, ρομπότ Παγκύπριων Εξετάσεων μαςέχουν καταντήσει... Μην φοβάστε όμως φί-λοι μου! Αν κοπιάσετε, αν προσπαθήσετε, θαανταμειφθείτε. Δώστε το 100% και δεν έχετετίποτα να φοβάστε. Μην πάψετε ποτέ να είστεαισιόδοξοι, να χαμογελάτε, να κάνετε όνειρακαι να τα διεκδικείτε. Γιατί τις ευκαιρίες τις δη-μιουργούμε, δεν μας χαρίζονται. Να ακούτετην καρδιά σας, αυτή ξέρει καλύτερα, και θαβγείτε νικητές στο παιχνίδι της ζωής. Μηναφήσετε κανέναν και τίποτα να σας αλλάξει ήνα σας εξανδραποδίσει… να είστε κύριοι τουεαυτού σας.

Και να θυμάστε πού και πού πως κάποτε βρε-θήκαμε σ’ ένα σχολείο πολύ ξεχωριστό, πουμας χάρισε ένα υπέροχο ταξίδι... Να αναπο-λείτε πού και πού τις μικρές και μεγάλες στιγ-μές μας που μας ένωσαν αυτά τα τρία χρόνιακαι μας έκαναν συμμαθητές, φίλους, αδέλφια.

∫·Ï‹ Û˘Ó¤¯ÂÈ· §∞μÂÚ˜!Παναγιώτα Ζιντίλη Γ3

AÓÙ›Ô, πέντε γράμματα που αλλάζουν τη ζωή μας

∞ÔÊÔÈÙÔ‡ÌÂ!

• Βάλε το διάβασμα στην καθημερινότητάσου: Αν διαβάζεις κάθε μέρα έστω και 30λεπτά, θα γίνει συνήθεια και δεν θα σουφαίνεται τόσο βαρετό.

• Πίνε πολύ νερό: Βοηθά πολύ στο διάβα-σμα, γιατί καθαρίζει το μυαλό σου, διώχνειτη ζαλάδα, τον πονοκέφαλο και την κού-

ραση και σου δίνει ενέργεια, ώστε να μπο-ρέσεις να συνεχίσεις.

• Βάλε στόχους: Αν θέσεις στόχους, που θε-ωρείς πως μπορείς να τους πετύχεις, θακαλλιεργήσεις την επιθυμία σου να τουςεπιτυγχάνεις και μάλιστα να θέτεις ολοένακαι ψηλότερους.

• Κάνε πρόγραμμα: Προγραμμάτισε συγκε-κριμένες ώρες για μελέτη, ώστε να μπεις σεμια σταθερή ρουτίνα και μ΄ αυτό τον τρό-πο θα καταφέρεις περισσότερα.

• Μην ξεχνάς να κάνεις συχνές επαναλή-ψεις. «Επανάληψη, η μητέρα κάθε μάθη-σης…»

• Σωστή διατροφή: Ένα καλό πρωινό και ένασωστό υγιεινό πρόγραμμα διατροφής θασε βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό στη συγκέν-τρωση, στην καθαρότητα του μυαλού καιστην ενδυνάμωση της μνήμης.


Tips ÁÈ· ÈÔ ·ÔÙÂÏÂÛÌ·ÙÈÎfi ‰È¿‚·ÛÌ·!

Το άγχος που κάνει delete ό,τι διάβασα!Τι προκαλεί το άγχος και πώς επιδρά στη μαθητική ζωή


6-Ap. Varnavas-S1-final:Layout 1 3/30/16 10:28 AM

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ↻#SelfiesouinlavΩπα! Περίμενε! Τι εννοείς με το «είναι το τελευταίο μου #selfiesouinlav»;!

Δηλαδή τέλος;! Finito;! Δεν θα μπορέσω να ξαναεπιλέξω τα όμορφαπροσωπάκια του ΛΑΒ; Εντάξει, επειδή πρέπει να γράψω και καμιά πρόταση σε

μορφή κατάφασης, αυτό το τετράμηνο σκέφτηκα πως θα ήταν πιο σωστό να τιμήσωτους 98άρηδες (απολογούμαι στους 99 και 00 (;) ) για ευνόητους λόγους! Ελπίζωνα χαρήκατε τη χρονιά όσο εγώ και να κρατήσετε αναμνήσεις, που να σαςσυντροφεύουν για πάντα… Να τις βλέπετε και να θυμάστε που σας πίεζα επίκαθημερινής βάσεως να βγάζετε selfies (άτε που εν εθέλετε τωρά…)! Με δάκρυα

στα μάτια, από εμένα να έχετε καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε lavers μου χχ…

Γεωργία Σάββα Γ3

«Η φετινή σχολική χρονιά είναι μια εξαιρετική χρονιά πουδιασκεδάζεις με την παρέα, αλλά όχι με τα μαθήματα. Είναιδύσκολη και αρκετά πιεστική λόγω των μαθημάτων, αλλά δενυπάρχει λόγος να αγχωνόμαστε και να φοβόμαστε την Γ’ Λυ-κείου. Είναι μια εμπειρία που θα περάσει και έρχονται νέες!Θέλω να σπουδάσω Ιατρική κι ελπίζω να τα καταφέρω…»

Ιωάννα Δημοσθένους Γ8

«Φοιτώ τρία χρόνια στο Λύκειο Αποστό-λου Βαρνάβα και επιτέλους είμαι τριταία!Η αλήθεια είναι πως ακόμα να συνειδητο-ποιήσω ότι είμαι τελειόφοιτη, αφού είμαιακόμα χαλαρή, αλλά σίγουρα το πρό-γραμμα είναι πιο πιεστικό σε σχέση με τιςπροηγούμενες χρονιές. Οι εξετάσεις πλη-σιάζουν, υπάρχει λίγο άγχος, αλλά κατάτα άλλα... μια χαρά! Θα ήθελα να σπου-δάσω Νομική.»

Μαρία Καλογήρου Γ4

«Την πρώτη μέρα φέτος, όταν ήρθαμε στο σχολείο, αναρωτήθηκα: Πού είναι οι τριταίοι; Και μετάσκέφτηκα ότι εμείς είμαστε οι τριταίοι! Αυτό είναι πολύ διαφορετικό, γιατί είσαι ο πιο μεγάλος τουσχολείου, γνωρίζεσαι με όλους και νιώθεις σαν στο σπίτι σου, πολύ πιο άνετος και πιο πολύ οεαυτός σου! Η Γ’ Λυκείου είναι μια πάρα πολύ ωραία χρονιά, γιατί πλέον νιώθουμε πιο σίγουροιγια τον εαυτό μας, διεκδικούμε πιο πολλά πράγματα και έχουμε περισσότερες ευκαιρίες. Βέβαιαυπάρχει πάρα πολλή πίεση. Για παράδειγμα την πρώτη μέρα οι καθηγητές αντί να μας χαιρετήσουν,μας δίνουν την ύλη και το paper για τις Παγκύπριες Εξετάσεις... Aυτό σου δημιουργεί συνεχώς έναάγχος και δεν σε αφήνει να είσαι τόσο ξέγνοιαστος, αφού ακόμα και τα διαλείμματα μπορεί ναχρειαστεί να διαβάζεις για να καλύψεις όλη αυτή την ύλη που χαλά την τελευταία σου χρονιά. Νιώ-θω ότι είμαστε σε έναν αγώνα δρόμου... Κάποια στιγμή νιώθεις ότι τελειώνουν οι αντοχές σου καιη δύναμη, αλλά προσπαθείς ακόμη περισσότερο, πεισμώνεις, γιατί ξέρεις ότι στο τέρμα του δρό-μου είναι ο στόχος σου, θα τον πετύχεις και το καλοκαίρι μάς περιμένει ένα μεγάλο πάρτι!»


«Το σχολείο μου αρέσει πάρα πολύ, περνώ πάραπολύ ωραία και ειδικά φέτος που κάνουμε τα μα-θήματα που μας αρέσουν. Και επειδή τους αγαπώόλους και δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τη ζωήμου, θέλω να μείνω εδώ!»

Άρτεμις Γεωργίου Γ7

«Περνώ πάρα πολύ ωραία, κουράζομαι πάρα πολύ,αλλά δεν με πειράζει και θα το καταλάβετε του χρόνου.Σε δέκα χρόνια εγώ... θα βοηθήσω τον κόσμο να σω-θεί! Θα βλέπετε το όνομά μου στις ειδήσεις!»

Αμαλία Χρυσοστόμου Γ2«Θέλω να σπουδάσω Δημοσιογραφία στη Θεσσαλονίκη και ναζήσω εκεί, επειδή είναι μια ωραία πόλη και έχει καλά Πανεπιστή-μια. Νιώθω ωραία που θα τελειώσω το σχολείο, αλλά δεν θέλωνα φύγω επειδή θα χάσω τις φίλες μου…»


«Νιώθω αγχωμένος τη φετινή χρονιά, αλλάχαίρομαι που τελειώνει το σχολείο. Δεν θαπεθυμήσω το σχολείο, αλλά τους ανθρώπουςτου σχολείου. Λυπάμαι λίγο που φεύγω καιταυτόχρονα ελπίζω ότι αφήνω πίσω μου ένακαλύτερο σχολείο και ό,τι εργάστηκα ικανο-ποιητικά για αυτό τον σκοπό.»

Ραφαήλ Τσεντίδης Γ2

«Θέλω να σπουδάσω Νομική στην Αγγλία. Επέλεξα την Αγγλίαεπειδή τα πανεπιστήμια είναι πολύ καλά και υπάρχουν πολλές ευ-καιρίες για δουλειά. Σε 10 χρόνια φαντάζομαι τον εαυτό μου μιαπετυχημένη δικηγόρο στην Αγγλία. Αν όμως δεν πετύχω, θα ανοί-ξω γραφείο ντεντέκτιβ!»

Ειρήνη Σωφρονίου Γ3

«Θεωρώ ότι υπάρχει έλλειψη σεβασμού ανάμεσά μας. Ενώ είμα-στε τριταίοι, αντί να είμαστε μια ομάδα ατόμων που τελειώνουντο σχολείο και ανοίγεται ένας καινούριος δρόμος μπροστά τους,είμαστε μεταξύ μας περισσότερο κλίκες. Δεν εργαζόμαστε ομαδι-κά, δεν αγαπάμε ο ένας τον άλλο και έχουμε πολλούς τσακωμούςγια θέματα, όπως η καλλιτεχνική μας. Κανονικά έχουμε όλοι ίσαδικαιώματα σε αυτό το σχολείο, αλλά αυτό κατά τη γνώμη μουδεν φαίνεται. Ο καθένας αγαπά την κλίκα του...»

Ραφαέλα Πηγιώτη Γ8

«Ακόμη θυμάμαι τον καιρό που ήμαστανστο Γυμνάσιο και τώρα είμαστε οι μεγά-λοι του Λυκείου μας! Τα συναισθήματάμου είναι ανάμεικτα λόγω του ότι βαδί-ζουμε προς το τέλος… εμείς τα αγόριαθα πάμε στρατό και στη συνέχεια θα ξε-κινήσουμε κι εμείς τις σπουδές μας.»

Κωνσταντίνος Αθανασίου Γ3

«Τώρα που είμαι τριταίος νιώθωωραία, παρόλο που είμαι πιεσμέ-νος… Νιώθω ανακούφιση που επι-τέλους τελειώνω το σχολείο, αλλάλυπούμαι γιατί δεν θα ξαναζήσωόλες αυτές τις στιγμές που είχα μετους συμμαθητές μου. Θα σπουδά-σω Πληροφορική και ελπίζω να πε-τύχω τους στόχους μου.»

Θεόδωρος Θεοδούλου Γ6


ÂÎ·›‰Â˘ÛË4

Στα πλαίσια του μαθήματος των Γαλ-λικών Γ’ Λυκείου και με αφορμή τονΘεματικό Κύκλο «Le Racisme», συ-

ζητήσαμε για τον φυλετικό ρατσισμό,προβληματιστήκαμε και οργανώσαμε διά-φορες δραστηριότητες μέσα στην τάξη,έτσι ώστε όλοι να συμβάλουμε, ο καθέ-νας με τον δικό του τρόπο, στην προσπά-θειά μας να στείλουμε μηνύματα ισότηταςκαι να καταδικάσουμε κάθε μορφή ρατσι-σμού. Το θέμα αυτό θα μας απασχολήσεικαι στο μαθητικό μας Συνέδριο και απο-

τελεί επίσης τον δεύτερο στόχο της φετι-νής σχολικής χρονιάς.

Στην πορεία μας αυτή πραγματοποιήσαμεενδοσχολική έρευνα με ερωτηματολόγιοπου φτιάξαμε οι ίδιοι σχετικά με τον φυλε-τικό ρατσισμό, τα αποτελέσματα του οποί-ου σας παρουσιάζουμε πιο κάτω. Μιλήσαμεμε αλλοδαπούς που ζουν στην Κύπρο, μεσκοπό να καταλάβουμε πώς νιώθουν αυτοίοι άνθρωποι μακριά από τη χώρα τους, πό-σο φιλόξενη είναι για αυτούς η Κύπρος καικατα πόσο έχουν βιώσει ρατσισμό και κατα-

γράψαμε τις μαρτυρίες τους. Άλλοι ασχολη-θήκαμε με προσωπικότητες που αγωνίστη-καν κατά των διακρίσεων και παρουσιάζου-με στην εφημερίδα μας τη βιογραφία τους(Roza Parks, Lilian Touram, Martin LutherΚing).

Ετοιμάσαμε ακόμα αφίσες με αντιρατσιστι-κά αποφθέγματα και σλόγκαν, ζωγραφίσα-με, φτιάξαμε κολάζ, πάντοτε με γνώμονατην ευαισθητοποίηση των συμμαθητών μαςενάντια στο ρατσισμό. Με τις δημιουργίεςμας διακοσμήσαμε την Αίθουσα Γλωσσών,

η οποία θα φιλοξενήσει το εργαστήριο τωνΞένων Γλωσσών στο Συνέδριο του σχολεί-ου μας. Η επίσκεψή μας στην έκθεση Plantuολοκλήρωσε τη δράση μας και μας προβλη-μάτισε σχετικά με τα σύγχρονα προβλήματακαι πώς ένα σκίτσο μπορεί να δράσει και νααντιδράσει αποτελεσματικά σε αρνητικάφαινόμενα ή γεγονότα. Μέρος της δουλειάςμας θα παρουσιαστεί και στο μαθητικό μαςΣυνέδριο. Ελπίζουμε να απολαύσετε την πα-νέμορφη αυτή διαδρομή μας όσο κι εμείς.


Aσχοληθήκαμε με τη δημιουργία και τηδιανομή ερωτηματολογίου σε δείγματαμαθητών από τις τρεις τάξεις του σχο-

λείου μας. Στόχος μας ήταν να διερευνήσουμετο φυλετικό ρατσισμό και κατά πόσο το φαι-νόμενο αυτό παρατηρείται στη σχολική μαςκοινότητα. Κατά τον καταρτισμό του ερωτημα-τολογίου λάβαμε υπόψη πως οι ερωτήσεις θαέπρεπε να ήταν σαφείς και ευσύνοπτες. Ωστό-σο, μερίδα μαθητών ξεκίνησε να συμπληρώνειχωρίς να δώσει την απαιτούμενη προσοχή στιςοδηγίες, με αποτέλεσμα να φτάσουν στα χέριαμας ερωτηματολόγια με ελλιπείς και μερικέςφορές αντιφατικές απαντήσεις. Έτσι η καταμέ-τρηση των απαντήσεων αποδείχτηκε ιδιαίτεραδύσκολη. Όμως μέσα από την προσπάθειά μαςνα έχουμε έγκυρα αποτελέσματα, αποκομίσα-με πολλά. Ευχαριστούμε τους συμμαθητές καιτους καθηγητές μας που παραχώρησαν πολύ-τιμο διδακτικό χρόνο για τη συμπλήρωση τουερωτηματολογίου. Παρά τις δυσκολίες πουαντιμετωπίσαμε προσπαθήσαμε να εξαγάγου-με όσο το δυνατό πιο έγκυρα και αντιπροσω-πευτικά αποτελέσματα.

ΚΥΠΡΙΟΙ:

Προτού δημιουργήσουμε τις γραφικές παρα-στάσεις είχαμε την εντύπωση ότι πολλοί συμ-μαθητές μας δεν θεωρούσαν -ή μάλλον δεναναγνώριζαν- ότι διακατέχονται από ρατσι-στικές αντιλήψεις. Παρόλα αυτά ένα αρκετάμεγάλο ποσοστό χαρακτήρισε τον εαυτό τουως ρατσιστή. Το γεγονός αυτό από τη μίααποδεικνύει πως ακόμα χρειαζόμαστε βελτίω-ση σε αυτό τον τομέα, ενώ από την άλλη εί-μαστε σίγουροι ότι η αναγνώριση του προ-βλήματος είναι το πρώτο βήμα για τη λύσητου. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότικανένας ξένος δεν δήλωσε πως θεωρεί τονεαυτό του ρατσιστή.

Όσον αφορά το σχολείο παρατηρείται ότι οιπερισσότεροι επηρεάζονται λίγο από αυτό,ενώ θα έπρεπε να διαδραματίζει καταλυτικό

ρόλο στην καταπολέμηση του ρατσισμού. Γι’αυτό απαιτούνται σημαντικές προσπάθειεςαπό μέρους των καθηγητών και μεταρρυθμί-σεις στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Η πλειονότητα των μαθητών δήλωσαν πως οιαπόψεις τους είτε δεν επηρεάζονται καθόλουή επηρεάζονται μόνο λίγο από τους πιο πάνωπαράγοντες. Κάτι τέτοιο δείχνει είτε άγνοιατου βαθμού, στον οποίο ετεροκαθορίζονταιείτε αντίθεση στη φύση του ανθρώπου να αλ-ληλεπιδρά με το περιβάλλον και να διαμορ-φώνει ανάλογες με αυτό συμπεριφορές.

Στην ερώτηση αν είναι επιφυλακτικοί απέναν-τι στους αλλοδαπούς, μεγάλη μερίδα των

συμμαθητών μας απάντησε καταφατικά. Η με-ρίδα αυτή ήταν μεγαλύτερη από το σύνολοτων μαθητών που θεωρούν τον εαυτό τουςρατσιστή. Το γεγονός αυτό δείχνει πως πολ-λά άτομα δεν θεωρούν ότι είναι ρατσιστέςενώ η συμπεριφορά τους απέναντι στους ξέ-νους είναι διαφορετική. Η έλλειψη αυτογνω-σίας είναι ένας από τους παράγοντες που ευ-νοούν την εξάπλωση του ρατσισμού στη σύγ-χρονη κοινωνία.

Οι περισσότεροι μαθητές που κλήθηκαν νασυμπληρώσουν το ερωτηματολόγιο δήλω-σαν ότι έχουν φίλους από άλλες χώρες, γε-γονός που δείχνει την αποδοχή προς τη δια-φορετικότητα.

ΞΕΝΟΙ: Θετικό είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό της μα-θητικής κοινότητας δεν αντιμετωπίζει τους ξέ-νους συμμαθητές μας με διαφορετικό τρόποόταν μαθαίνουν τον τόπο καταγωγής τους.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών τουσχολείου μας που κατάγεται από άλλη χώρα

δήλωσε ότι δεν έχει δεχτεί φυλετικό ρατσι-σμό. Αν και -συγκριτικά με το δείγμα μαθη-τών- το 20% που έχει βιώσει ρατσισμό σχε-τικά με την καταγωγή του, είναι αρκετά ψηλόποσοστό, είναι ευχάριστο ότι παρόλο πουχρειάζεται να καταβάλουμε μεγαλύτερη προ-σπάθεια στον τρόπο αντιμετώπισης των γύ-ρω μας, ως μαθητική κοινότητα αποδεχόμα-στε τους ξένους ως ίσους μ’ εμάς.

Ειρήνη Σωφρονίου Γ3Παναγιώτα Ζιντίλη Γ3

Αμαλία Χρυσοστόμου Γ2Αφροδίτη Δαυίδ Γ2

Κυριακή Κουπεπίδου Γ2Χρίστος Γεωργιάδης Γ2

Οι αντιλήψεις των συμμαθητών μας σχετικάμε τον φυλετικό ρατσισμό

έρευναέρευνα

Mια πανέμορφη διαδρομή στο μαγικό τοπίο της αποδοχής και της ισότητας



Όσο κι αν οι εποχές αλλάζουν και ταχρόνια κυλούν, οι άνθρωποι δυ-στυχώς παραμένουν ίδιοι, ίσως γί-

νονται ακόμα πιο σκληροί. Κυρίως όσοναφορά στο θέμα του ρατσισμού. Στην Κύ-προ, το φαινόμενο αυτό γίνεται όλο και πιοέντονο. Φαίνεται πως οι άνθρωποι ακόμηδεν μπορούν να δεχτούν το διαφορετικό.Παρατηρούμε καθημερινά γύρω μας πολλάπεριστατικά ρατσισμού, σε πολλές διαφορε-τικές μορφές, κι εμείς παραμένουμε απαθείς.Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα γινόμαστεακόμα και συνένοχοι σε αυτό το αδίκημα.Γιατί για αδίκημα πρόκειται. Πληγώνονταιάνθρωποι χωρίς να φταίνε απλά και μόνογιατί έχουν άλλο χρώμα στο δέρμα τους, άλ-λη πατρίδα, άλλη γλώσσα, κάτι άλλο διαφο-ρετικό... Ε, και τι μ’ αυτό! Αυτό ακριβώς εί-ναι το ωραίο. Αλίμονο αν ήμασταν όλοι ίδι-οι! Πολύ μονότονο…

Δεν μπορώ να πω πως δεν είμαι ρατσίστρια,κι ας μην παρεξηγηθώ, διότι πιστεύω πωςόλοι οι άνθρωποι, ασχέτως του τι λέμε, μέ-σα μας κρύβουμε λίγο ρατσισμό. Μπορεί ναμην το παραδεχόμαστε, όμως έτσι είναι. Έχωόμως πολλούς αγαπημένους φίλους «δια-φορετικούς», γι΄ αυτό τελικά ίσως και να μηνείμαι! Αυτό που αγαπάω επάνω τους είναιπως ο καθένας από αυτούς είναι μια ξεχωρι-στή προσωπικότητα, πολύ όμορφη, χάρη σ’αυτές τις διαφορές.

Θα ήθελα να αναφερθώ ειδικότερα σε μίααπό τις φίλες μου, η οποία έχει διαφορετικήκαταγωγή από εμάς, αλλά και διαφορετικόχρώμα. Ονομάζεται Νεοφύτα, είναι 17 ετώνκαι μου έχει εκμυστηρευτεί τις εμπειρίες της.Ο πατέρας της κατάγεται από το Σουδάν, μιαχώρα της Αφρικής με 40 εκατομμύρια πληθυ-σμό και απέραντη έκταση, εφόσον αποτελείτην τρίτη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα στηναφρικανική ήπειρο. Η Νεοφύτα στην Κύπροβίωσε πολλά περιστατικά ρατσισμού, λόγωτων διαφορών που παρουσιάζει στην εξωτε-ρική της εμφάνιση.

Από πολύ νωρίς, μικρή μαθήτρια του νηπια-γωγείου αντιμετώπισε άσχημες καταστάσειςκαι βίωσε διακρίσεις. Οι συμμαθητές της δενμπορούσαν να αποδεχτούν το γεγονός ότιήταν διαφορετική. Πίστευαν πως ήταν άρρω-στη λόγω του χρώματος της…! Την άγγιζανστο πρόσωπο, γιατί την έβλεπαν σαν κάτιεξωπραγματικό, που θα κάνει κακό στουςγύρω της. Ο μόνος άνθρωπος που ήταν δί-πλα της ήταν η Κύπρια μητέρα της. Όλοι οιάλλοι την αφήναν στο περιθώριο, την κο-ρόιδευαν και αρκετές φορές την κτυπούσαν.Έκλαιγε κρυφά. Την έβλεπαν σαν να είναι έναζώο, ένα εξιλαστήριο θύμα που έφταιγε γιαόλα και που μπορούσαν όποτε αυτοί επιθυ-μούσαν να το κακοποιούν με διάφορουςτρόπους. Σιγά-σιγά με την πάροδο του χρό-νου και μεγαλώνοντας άρχισε να αλλάζει και

η ίδια. Για να μπορεί να αμύνεται και να αν-τέχει μπροστά σε τέτοιες συμπεριφορές έγι-νε πολύ σκληρή με τους ανθρώπους που δεντην αποδέχονταν. Αυτός δεν ήταν και ο κα-λύτερος τρόπος να αμυνθεί αλλά δεν είχεάλλα περιθώρια. Αντίθετα, με τους φίλουςτης και τους αδύνατους ανθρώπους, είναιπάντα γεμάτη αγάπη και γενναιοδωρία. ΗΝεοφύτα πιστεύει πως μόνο με αυτό τοντρόπο οι άνθρωποι πλέον την αποδέχονταιόπως είναι και η ζωή της κυλά πιο ομαλά.Θεωρώ πως η οδός της αγάπης είναι και οπιο όμορφος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τιςδιακρίσεις…

Μαρία Καλογήρου Γ4

«Οδός Αγάπης», ο ομορφότερος δρόμος

OΜάρτιν Λούθερ Κινγκ γεννήθηκε στις15 Ιανουαρίου 1929, στην Ατλάντατης Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτει-

ών της Αμερικής. Η οικογένειά του ήταν από τημεσοαστική τάξη και σχετιζόταν άμεσα με τομαύρο κλήρο των Νότιων Ηνωμένων Πολιτει-ών, καθώς ο πατέρας και ο παππούς του ήτανΒαπτιστές ιεροκήρυκες.

Σε μικρή ηλικία, βίωσε την πρώτη του ρατσιστι-κή εμπειρία, καθώς στις τραπεζαρίες των τραί-νων εκείνης της εποχής, χρησιμοποιούντανκουρτίνες για το διαχωρισμό των μαύρων καιτων λευκών επιβατών.

Στις 28 Αυγούστου 1963, 200 χιλιάδες άνθρω-ποι συγκεντρώθηκαν στο μνημείο του Λίνκολνστην αμερικανική πρωτεύουσα διεκδικώντας τηνκατάργηση των φυλετικών διακρίσεων και δια-δηλώνοντας υπέρ της φυλετικής ισότητας. Στησυγκέντρωση αυτή εκφωνήθηκε και ο θρυλικόςλόγος του Βαπτιστή ιερέα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Τζούνιορ, ο οποίος τον Δεκέμβριο του 1964 θαβραβευόταν με το Νόμπελ Ειρήνης από τη Σουη-δική Ακαδημία. Είχε προηγηθεί η υπογραφή τουΝόμου περί Πολιτικών Δικαιωμάτων, που καθι-στούσε παράνομο τον φυλετικό διαχωρισμό τό-σο στους δημόσιους όσο και στους εργασιακούςχώρους. Η ομιλία που εκφώνησε ο Μάρτιν Λού-θερ Κινγκ, ο οποίος θα έπεφτε θύμα ενός εγκλή-ματος μίσους στις 4 Απριλίου 1968 στο Μέμφις,έχει αναμφίβολα ιστορική σημασία. «Έχω έναόνειρο» είχε πει…

«Σας λέω σήμερα, φίλοι μου, ότι παρά τις δυ-σκολίες και τις απογοητεύσεις της στιγμής, έχωακόμη ένα όνειρο… Έχω ένα όνειρο ότι τα τέσ-σερα παιδιά μου μια μέρα θα ζήσουν σε έναέθνος, όπου δε θα κριθούν από το χρώμα τουδέρματός τους, αλλά από το περιεχόμενο τουχαρακτήρα τους.»

«Έχω ένα όνειρο σήμερα… τα μικρά μαύρααγόρια και κορίτσια θα μπορέσουν να πια-

στούν χέρι με χέρι μετα μικρά λευκά αγό-ρια και κορίτσια καινα περπατήσουν μαζίσας, αδελφές καιαδελφοί.»

«Όταν αφήσουμε τηνελευθερία να ηχήσει,όταν την αφήσουμε να ηχήσει από κάθε χωριόκαι κάθε κωμόπολη, από κάθε πολιτεία και κάθεπόλη, θα μπορέσουμε να επισπεύσουμε εκείνητη μέρα, που όλα τα παιδιά του Θεού, μαύροι άν-θρωποι και λευκοί άνθρωποι, χριστιανοί καιμουσουλμάνοι, προτεστάντες και καθολικοί, θαμπορέσουν να ενώσουν τα χέρια και να τραγου-δήσουν τα λόγια του παλιού νέγρικου ύμνου:Επιτέλους, ελεύθεροι! Επιτέλους, ελεύθεροι! Ευ-χαριστούμε τον Παντοδύναμο Θεό, επιτέλουςείμαστε ελεύθεροι!».

Κωνσταντίνος Αθανασίου Γ3

Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ: «Έχω ένα όνειρο…»

Μαζί με τη Νεοφύτα

Μας ανοίγει την καρδιά της

η γιαγιά μου Βρισηίδα Θεοδούλου,

η «Καλαμαρού»

«Ημεγάλη μου αγάπη για τον Στέλιο,το όμορφο παλληκάρι από την Κύ-

προ, με έκανε να αφήσω την πατρίδα μου,την Κρήτη, και να τον ακολουθήσω... Παν-τρευτήκαμε. Στην αρχή ήμουν λίγο επιφυ-λακτική με τους γύρω μου, γιατί περίμεναότι θα αντιμετώπιζα ρατσιστικές συμπερι-φορές. Εντούτοις, όλοι με υποδέχτηκαν μεαγάπη και με αγκάλιασαν με πολλή ζεστα-σιά. Ίσως γιατί έχουμε τις ίδιες ρίζες, τηνίδια γλώσσα και θρησκεία. Σε καμιά περί-πτωση δεν ένιωσα ξένη ούτε αισθάνθηκατα βλέμματα να με κοιτούν περίεργα ή μεαρνητικές διαθέσεις. Διαπίστωσα πολύγρήγορα πως είχαμε τις ίδιες νοοτροπίεςπερίπου, τα ίδια ήθη και έθιμα, στοιχείαπου με βοήθησαν να προσαρμοστώ στηνέα μου πατρίδα πολύ εύκολα. Λίγες λέξειςτις οποίες δεν καταλάβαινα ή τις παρερμή-νευα έκαναν τον κόσμο να χαμογελά με κα-λοσύνη. Προσπαθούσαν όλοι να με διδά-ξουν τη δική τους διάλεκτο και προφορά.Τώρα, μετά από αρκετά χρόνια στην Κύ-προ, με φωνάζουν «Καλαμαρού» και αι-σθάνομαι πολύ όμορφα. Όταν πάλι πηγαί-νω στη Κρήτη, με ρωτούν αν είμαι Κύπρια!Είμαι Κρητικιά και Κύπρια μαζί… Έχω καινοιάζομαι για δύο πατρίδες. Την Κρήτη πουμε γέννησε και την Κύπρο, όπου γέννησαεγώ τα δικά μου παιδιά.»


HΡόζα Παρκς ήταν μοδίστρα από τοΜοντγκόμερυ της Αλαμπάμα. Γυρίζονταςτο βράδυ της 1ης Δεκεμβρίου του 1955

από τη δουλειά στο σπίτι της, επιβιβάστηκε σελεωφορείο της πόλης και κάθισε στην πρώτησειρά, η οποία σύμφωνα με τον νόμο προορι-ζόταν για τους «Άσπρους» (Νόμος φυλετικώνδιαχωρισμών που διήρκεσε μέχρι το 1956). Οιθέσεις στα λεωφορεία τον τότε καιρό ήταν δια-

χωρισμένες, έτσι ώστε οι «μαύροι» να κάθονταιπίσω και οι «λευκοί» μπροστά. Οι δυο μεριέςχωρίζονταν μεταξύ τους με μια κενή σειρά καθι-σμάτων. Όταν το λεωφορείο γέμισε και έμεινανλίγοι λευκοί όρθιοι, ο οδηγός απαίτησε να αδει-άσει η πρώτη σειρά, η οποία προοριζόταν γιατους «λευκούς». Η Ρόζα Παρκς παράκουσε στιςοδηγίες του οδηγού και ο οδηγός κάλεσε τηναστυνομία, που τη συνέλαβε. Η ακτιβίστρια Ρό-ζα Παρκς είπε για το συμβάν: «Ο κόσμος λέειότι δεν παραχώρησα τη θέση μου γιατί ήμουνκουρασμένη, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Δενήμουν σωματικά κουρασμένη ούτε περισσότε-ρο κουρασμένη απ’ όσο ήμουν συνήθως στο τέ-λος μιας ημέρας στη δουλειά. Όχι, η μόνη κού-ραση που είχα, ήταν αυτή του να υποχωρώ».Μετά την αποφυλάκισή της, στις 5 Δεκεμβρίου,αποφασίστηκε να διεξαχθεί μποϊκοτάζ στα λε-ωφορεία του Μοντγκόμερυ. Το 1956 το Ανώ-τατο Δικαστήριο των ΗΠΑ κήρυξε αντισυνταγ-ματικό τον νόμο για τον φυλετικό διαχωρισμό.

Το 1996 της απονεμήθηκε το Προεδρικό Με-τάλλιο της Ελευθερίας, ενώ το 1999 τιμήθηκεμε το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου για τοναγώνα της κατά του ρατσισμού. Η Ρόζα Παρκςπέθανε σε ηλικία 92 ετών, το 2005.


Ρόζα Παρκς: «Η μόνη κούρασή μου είναι αυτή του να υποχωρώ»

Λιλιάν Τουράμ:Ο υπερασπιστής των εθνικών μειονοτήτων

Tο να είσαι Γάλλος δεν σημαίνει αυτό-ματα ότι κατάγεσαι από τις Βερσαλ-λίες και το Παρίσι. Ιδιαίτερα δε, στον

χώρο του ποδοσφαίρου, από το 1980 καιέπειτα, πληθώρα Γάλλων ποδοσφαιριστώνκατάγονται από τις πολύπαθες γαλλικέςαποικίες. Ως εκ τούτου έχουν προκύψει αρ-κετά εθνικά και φυλετικά ζητήματα και ο Λι-λιάν Τουράμ είναι ένας ποδοσφαιριστήςπου πασχίζει να αποκαταστήσει πολιτικά ταδικαιώματα των φαινόμενων ως «ξένων».Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1972 στηνΓουαδελούπη, ζει από τα εννιά του χρόνιαστα προάστια του Παρισιού και ξεκίνησετην επαγγελματική του καριέρα από τηνΜονακό το 1991. Οι συχνές ρατσιστικέςεπιθέσεις που δεχόταν για το χρώμα τουκαι η κοινωνική υποβάθμιση των μετανα-στών από τις γαλλικές αποικίες διαμόρφω-σαν την ιδεολογία του. Προσπαθεί να κα-ταστήσει σαφές ότι ορισμένοι έγχρωμοιμπορούν να είναι ταυτόχρονα και Γάλλοι.Όπως και ο Ζιντάν, έχει βιώσει τα φυλετι-κά γκέτο της Μασσαλίας και προσπαθεί ναπιέσει προς την αλλαγή της σκέψης αναφο-ρικά με τα φυλετικά ζητήματα. Σήμερα,αφιερώνει πολύ χρόνο στο αντιρατσιστικόΊδρυμα «Λιλιάν Τουράμ» και δηλώνει:«Δεν νομίζω ότι είμαι διαφορετικός. Όλοιμας έχουμε αντικατοπτρισμούς στη ζωή.Ίσως πολλοί άνθρωποι να σκέπτονται σανκαι μένα αλλά δεν θέλουν να το δημοσιο-ποιήσουν. Γιατί από τη στιγμή που εκφρά-ζεις τις ιδέες σου στο κοινό διχάζεις τηνκοινή γνώμη. Αν μείνεις ουδέτερος μπορείςνα σκέφτεσαι ότι είσαι με το μέρος όλων».

Ομαδική εργασία


ÂÎ·›‰Â˘ÛË-ÎÔÈÓˆÓ›·6

E ίχαμε τη χαρά και την τύ-χη να φιλοξενήσουμεστο σχολείο μας έξι θε-

ματικές πινακίδες της έκθεσης«Cartooning for peace». Είναιεντυπωσιακό το πώς 100 δη-μοσιογράφοι-καρικατουρίστεςένωσαν την τέχνη, τις δυνάμεις τους, την ευφυΐατους και με οργανωτή τον Γάλλο δημοσιογρά-φο – καρικατουρίστα, Plantu, της γαλλικής εφη-μερίδας «Le Monde», προωθούν την ειρήνη καιτην ενότητα, ευαισθητοποιούν και καυτηριά-ζουν τις αδικίες του σύγχρονου κόσμου. Κάθεπινακίδα αποτελεί μια ξεχωριστή θεματική ενό-τητα: o ρατσισμός, το σκίτσο στον τύπο, ο ρό-λος του διαδικτύου, η μόλυνση του περιβάλ-λοντος, τα παιδιά και ο πόλεμος, η τρομοκρα-τία κ.ά. Τα θέματα που πραγματεύονται οι σκι-τσογράφοι απορρέουν από τη Ιστορία και απότα προβλήματα που ταλανίζουν τη σύγχρονηκοινωνία. Κάθε σκίτσο είναι ένας ξεχωριστόςπροβληματισμός, κάθε σλόγκαν αφορμή γιααλλαγή. Τι να πω; Υποκλίνομαι! Τέτοιου είδουςτέχνη χρειάζεται ο αιώνας μας, καυστική και πά-νω απ’ όλα ανθρωποκεντρική.


Mε ποιον τρόπο θα έχουμε ευημερίασε μια κοινωνία που έχει σχεδιαστείγια να μας κρατάει κοιμισμένους; Ο

κόσμος μας είναι σχεδιασμένος σκόπιμα γιανα μας κρατάει αποσπασμένους και αποξενω-μένους από τους άλλους.

Ποιος έχει ακούσει για έναν κόσμο, που ότανμπαίνει σε ένα λεωφορείο κάνει ομαδικές συ-ζητήσεις με όλους τους επιβάτες; Ή που ότανπερπατάει στον δρόμο μπορεί να δει και νανιώσει την έμφυτη σύνδεση με όλους τουςάλλους και να επικοινωνεί μαζί τους με ευκο-λία; Στον κόσμο μας υπάρχει μια βαθιά κατα-νόηση πως όλοι είμαστε ένα, οπότε κανείςδεν είναι ξένος. Όλοι αποτελούμε μέροςόλων των υπολοίπων. Μέχρι να μπορέσουμενα συνυπάρχουμε συλλογικά σε αυτή τηνπραγματικότητα, μπορείτε:

Να μαθαίνετεΜελετήστε, ερευνήστε, εξερευνήστε. Ποια θέ-ματα σας ενδιαφέρουν; Υπάρχουν πάρα πολ-λά θέματα μέσα στα πλαίσια της πνευματικότη-τας, για τα οποία μπορείτε να βρείτε πληροφο-ρίες. Εξωγήινοι, τσάκρα, ενέργεια, συμπαντι-

κοί νόμοι, ανθρώπινη σύνδεση, ακόμα και ηεπιστήμη και η τεχνολογία αποτελούν «πνευ-ματικά» θέματα. Υπάρχει τεράστια ποσότηταπληροφοριών στο internet, αλλά και πάραπολλή παραπληροφόρηση. Το σημαντικό είναινα μπορείτε να διακρίνετε την αλήθεια από τακραυγαλέα ψέματα. Όσο πιο πολύ διαβάζετε,τόσο περισσότερα κομμάτια του παζλ βάζετεστη θέση τους και τόσο περισσότερη από τηνευρύτερη εικόνα μπορείτε να δείτε. Όλα έχουννα κάνουν με το τι συνηχεί με εσάς. Αφου -γκραστείτε τις αλήθειες που σας ελκύουν, γιατίαυτό συμβαίνει για κάποιον λόγο.

Να απλώνετε τη γνώση σαςΑυτό σημαίνει να είσαστε άνθρωποι – η σύν-δεση! Όχι να διδάσκετε τους άλλους κάτι επει-δή ξέρετε κάποιες μυστικές πληροφορίες, τιςοποίες εκείνοι δεν ξέρουν, αλλά να μοιράζεστετις εμπειρίες σας. Μοιραστείτε αυτά που γνωρί-ζετε, μοιραστείτε τις ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ αλήθειες και τησοφία σας με όσους έχουν τη διάθεση ναακούσουν. Το να βρείτε ανοιχτόμυαλους αν-θρώπους σε μια κλειστή κοινωνία είναι μεγάληυπόθεση. Αν έχετε φίλους ή οικογένεια στην

οποία μπορείτε να μιλήσετε για τα ενδιαφέρον-τά σας στη νέα εποχή, αυτό είναι δώρο.

Όταν εγώ άρχισα να αφυπνίζομαι, απολάμβα-να να μιλάω με τους φίλους μου για όλα αυτάτα τρελά πράγματα τα οποία μάθαινα. Είχα μό-λις αρχίσει να ανακαλύπτω πράγματα σχετικάμε τα πολυδιαστασιακά όντα και κατανοούσατη βασική δομή, η οποία δημιουργεί την πραγ-ματικότητά μας. Το να μπορώ να μοιράζομαιαυτή τη γνώση ήταν απίστευτα υποστηρικτικόκαι βοήθησε πολύ στην αφύπνισή μου.

Μιλήστε στους αγαπημένους σας ανθρώπους,μιλήστε ανώνυμα μέσα από το internet, απλάαπελευθερώστε με κάποιον τρόπο την ενέρ-γειά σας πριν συσσωρευτεί πάρα πολλή! Υπάρ-χουν πολλά πράγματα που μπορείτε να μάθετεκαι χρειάζεται να τα εξερευνήσουμε όλοι μαζί.

Να δημιουργήσετεΜε τη γνώση που έχετε αποκομίσει και το πά-θος που έχει συσσωρευτεί μέσα σας – δημι-ουργήστε κάτι! Συνεργαστείτε με ομοϊδεάτεςσας για να δημιουργήσετε τα θεμέλια για τοννέο κόσμο. Με αυτό τον τρόπο θα παραμεί-

νετε αφυπνισμένοι και θα αφυπνίσετε κι άλ-λους ανθρώπους σε έναν κόσμο που σαςαποκοιμίζει. Σκεφτείτε την οικολογία, τονπαγκόσμιο μετασχηματισμό, τη μόλυνση καιτις δημιουργίες που μπορείτε να κάνετε με άλ-λους. Τι είναι αυτό που σας ελκύει και τι αντί-κτυπο θέλετε να έχετε εδώ στη Γη;

Όσο περισσότερο διευρύνετε την κατανόησήσας, τόσο περισσότερο απλώνεστε και κάνε-τε συνδέσεις έλκοντας ομοϊδεάτες κι έτσι θαανακαλύψετε ποιοι θέλουν να κάνουν τα ίδιαπράγματα με εσάς. Όσο εξαπλώνονται αυτέςοι συνδέσεις τόσο αυτή η συνειδητή επίγνω-ση αγγίζει περισσότερους ανθρώπους. Ότανμπορέσει ικανός αριθμός ανθρώπων να ανοί-ξει τα συστήματα πεποίθησής του, η μετάβα-ση από έναν κόσμο που κοιμάται σε έναναφυπνισμένο κόσμο θα γίνει πιο εύκολη.Πρόκειται για μια διαδικασία κατά την οποίαο καθένας μας διευρύνει την επίγνωσή του,ώστε να μπορέσουμε να αποδεχθούμε νέεςιδέες μέχρι να ενθυμηθούμε πως είμαστεαπείρως ισχυροί δημιουργοί, οι οποίοι έχουνμια ανθρώπινη εμπειρία.

Βλάντα Παναγή Α11

Μαθαίνετε, μοιράζεστε, δημιουργείτεÎÔÈÓˆÓ›·

Αγαπητέ λευκέ αδελφέ,Όταν γεννήθηκα, ήμουν μαύρος.Όταν μεγάλωνα, ήμουν μαύρος.

Όταν κρυώνω, είμαι μαύρος.Όταν είμαι άρρωστος, είμαι μαύρος.Όταν θα πεθάνω, θα είμαι μαύρος.

Ενώ εσύ, λευκέ άνθρωπε,Όταν γεννήθηκες, ήσουν ροζ,

Όταν μεγάλωνες, ήσουν άσπρος,Όταν πηγαίνεις στον ήλιο, είσαι κόκκινος,

Όταν κρυώνεις είσαι μπλε,Όταν φοβάσαι, είσαι πράσινος,

Όταν είσαι άρρωστος, είσαι κίτρινος,Όταν πεθάνεις, θα είσαι γκρι.

Ποιος από τους δύο μας λοιπόν είναι ο έγχρωμος άνθρωποs;

Έκθεση «Cartooning for peace» στο σχολείο μας


Σ τις δημοκρατικές κοινωνίες που ζούμεο Τύπος δίκαια χαρακτηρίζεται ως η τέ-ταρτη εξουσία, αφού είναι αυτός που

ελέγχει τις τρεις άλλες, εκτελεστική, νομοθε-τική και δικαστική και βαδίζει ως συνοδοιπό-ρος και βοηθός των πολιτών στον δρόμο τηςπολιτικής ζωής του τόπου τους. Δυστυχώςόμως, ο σημαντικός ρόλος των ΜΜΕ συχνάδιαστρεβλώνεται και τότε μετατρέπονται σεεπίβουλο φίλο που τελικά ζημιώνει τα άτομακαι την πολιτεία. Σήμερα πολλά λέγονται γιααυτό το θέμα όμως παρ’ όλα αυτά η κατάστα-ση δε φαίνεται να αλλάζει προς το καλύτερο,για αυτό και εγώ ως μαθήτρια αλλά και ως αυ-ριανός πολίτης που βλέπει το μέλλον της χώ-ρας όπου θέλει να ζήσει μάλλον δυσοίωνο,αισθάνομαι έντονη την ανάγκη να διαμαρτυ-ρηθώ για τον τρόπο λειτουργίας όλων ανε-ξαιρέτως των κυπριακών ΜΜΕ.

Τόσο η τηλεόραση και το ραδιόφωνο, όσοκαι τα έντυπα μέσα, οι εφημερίδες και τα περιο-δικά, έχουν καταντήσει κατά τη γνώμη μου όρ-γανα προπαγάνδας στα χέρια των διάφορωνπολιτικών παρατάξεων. Παρατηρείται χάος καισύγχυση ακόμα και όσον αφορά την ενημέρω-ση για τα πιο απλά θέματα της επικαιρότητας,με αποτέλεσμα πολλοί πολίτες να προτιμούνπλέον να μην ενημερώνονται καν για τις εξελί-ξεις και να παραμένουν αδρανείς, παραιτημέ-νοι από τα πολιτικά τους δικαιώματα. Αυτό τοφαινόμενο πρέπει να προβληματίσει και ναοδηγήσει σε άμεσες αλλαγές και παρεμβάσειςτα ίδια τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση αντίστοιχα,γιατί ποτέ η δημοκρατία δεν είναι τόσο υπο-βαθμισμένη όσο όταν οι πολίτες της αδιαφο-ρούν για την εύρυθμη λειτουργία της.

Στη σύγχρονη κυπριακή πραγματικότητα ταΜΜΕ κάθε άλλο παρά ως ασπίδα της δημο-κρατίας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν.Το πιο τρανταχτό παράδειγμα η τηλεόραση!Όλα τα κανάλια προβάλλουν εκπομπές τύπουριάλιτι και άλλες, όπου κυριολεκτικά εξευτελί-ζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ιδιαίτερα σεαυτές που καταπιάνονται με την καταγραφή και

παρουσίαση της καθημερινής ζωής απλών αν-θρώπων και την υποβολή τους σε διάφορεςδοκιμασίες, για λόγους ακροαματικότητας καιμόνο, παρουσιαστές και συμμετέχοντες κολα-κεύουν τα φτηνά γούστα των τηλεθεατών μεχυδαίες συμπεριφορές, βρισιές κ.λπ. υποβαθ-μίζοντας ταυτόχρονα και τους εαυτούς τους.Τέτοιου είδους εκπομπές προβάλλουν λανθα-σμένα πρότυπα, καταπατούν το δικαίωμα τηςιδιωτικής ζωής, προωθούν το κουτσομπολιόκαι γενικά γίνονται ο χειρότερος οδηγός γιατους νέους του τόπου μας. Επίσης, οι εκπαι-δευτικές εκπομπές με θέματα πολιτισμού καιπαράδοσης είναι ελάχιστες τόσο στο ραδιό-φωνο, όσο και στην τηλεόραση.

Ας περάσουμε όμως στο φλέγον θέμα τηςενημέρωσης του κοινού από τα ΜΜΕ. Παρα-τηρώ με λύπη μου ότι κανάλια και εκδοτικοίοίκοι έχουν μετατραπεί σε κερδοσκοπικούςοργανισμούς που στην προσπάθειά τους γιαμεγάλες τηλεθεάσεις ή πωλήσεις ανάλογα,θυσιάζουν στο βωμό του κέρδους την ποι-ότητα της πληροφόρησης. Πιο συγκεκριμένα,τρέχουν να μεταδώσουν τις πιο πολλές, τιςπιο συναρπαστικές πληροφορίες, έστω κι ανείναι ανακριβείς και τελικά χάνονται στο κυ-νήγι της επικαιρότητας. Στην πραγματικότητααυτό που χρειάζεται είναι να σταθούν και νααποστασιοποιηθούν ώστε να εξετάσουν προ-σεχτικά τα γεγονότα και να τα κρίνουν αμε-ρόληπτα. Επιπλέον, πολλές φορές εκμεταλ-λεύονται τον ανθρώπινο πόνο, εστιάζουν σεθέματα όπως η βία και ο θάνατος φορτίζον-τας με αυτό τον τρόπο έντονα ψυχολογικάτον τηλεθεατή, που καθηλώνεται μπροστάστην οθόνη. Παράλληλα, κάποια ΜΜΕ -ανόχι όλα- εξυπηρετούν πολιτικές σκοπιμότη-τες, ενώ αυτό που θα έπρεπε είναι να υπηρε-τούν μόνο τη δημοκρατία, το διάλογο και τηνελευθερία. Φτάσαμε στο σημείο οι πολίτες νατοποθετούν άτυπα «πινακίδες» μπροστά απόορισμένες εφημερίδες, ραδιοφωνικούς καιτηλεοπτικούς σταθμούς όπου αναγράφεται ηπολιτική παράταξη που αυτά ενστερνίζονταικαι μάλιστα οι ίδιοι επιλέγουν να ενημερώ-

νονται μόνο από τα μέσα εκεί-να που συμφωνούν με τηδική τους προσωπικήπολιτική ιδεολογίακαι απορρίπτουν όλατα άλλα. Τι κερδί-ζουμε όμως με αυτότον τρόπο; Οι πολί-τες τη μονοδιάστατηενημέρωση και τονφανατισμό, ενώ την ίδιαστιγμή η δημοκρατία υπονομεύεται.Αυτό βέβαια συμβαίνει, γιατί δυ-στυχώς πίσω από τα ΜΜΕ δεν βρί-σκονται πάντοτε άτομα ολοκληρω-μένα και υπεύθυνα που να έχουνσυναίσθηση του σημαντικού τουςρόλου, της διαφώτισης του κοινούκαι τα χρησιμοποιούν ως μέσοαυτοπροβολής, αποπροσανατο-λισμού της κοινής γνώμης και με-τατρέπονται τελικά σε προαγωγούς τηςδικτατορίας.

Είναι πιστέυω καιρός να σταματήσουναυτά τα απαράδεκτα φαινόμεναπου ζημιώνουν τη δημοκρατίακαι στερούν από όλους εμάςτους πολίτες τη δυνατότητα ναενημερωνόμαστε ορθά και έγκυ-ρα και στη συνέχεια να διαμορφώνουμε τη δι-κή μας προσωπική άποψη για κάθε θέμα. Οτύπος και γενικά τα ΜΜΕ έχουν την ιερή απο-στολή μέσω της αντικειμενικής και έγκαιρηςενημέρωσης να προβληματίζουν τον κόσμογια τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του καινα τον παροτρύνουν να διεκδικεί τα πρώτα καινα υπακούει στις δεύτερες. Όταν λειτουργούνσωστά, αμερόληπτα και διακρίνονται από ει-λικρίνεια, εντιμότητα, εχεμύθεια και σεβασμόπρος το άτομο διαμορφώνουν ενεργούς πο-λίτες που δεν υπακούνε τυφλά σε κόμματα καιιδέες, δε δέχονται άκριτα ό,τι τους σερβίρουν,αλλά σκέφτονται, αντιδρούν και καταγγέλ-λουν φαινόμενα πολιτειακής σήψης, διαφθο-ράς και λάθη των πολιτικών ηγετών.

Συνοψίζοντας, μόνο τέτοιοι πολίτες, ενεργοίκαι σκεπτόμενοι είναι χρήσιμοι για τον τόποτους και αυτοί μπορούν να διαμορφωθούνμόνο μέσω της άρτιας παιδείας και της σω-στής πληροφόρησης από τα ΜΜΕ. Ο τύπος,η τηλεόραση και το ραδιόφωνο μπορούν καιπρέπει να μετατραπούν σε ασπίδα του δημο-κρατικού πολιτεύματος, γιατί ακριβώς η δη-μοκρατία δεν είναι κατάσταση σταθερή καιέννοια απροσδιόριστη. Οικοδομείται κάθεστιγμή και είναι χρέος των πολιτών, των ΜΜΕκαι της κυβέρνησης να εργάζονται για αυτότον σκοπό κάθε ώρα και στιγμή!

Μαρία Πιερή Β1

ÎÔÈÓˆÓ›·7

ΜΜΕ: ο εύκολος δρόμος για αυτοπροβολή ή ένα δύσκολο λειτούργημα;

Kατερίνα Χριστοφόρου Α21

Kαλωσορίζουμε στην οικογένεια τωνκυπριακών εφημερίδων την εφημε-

ρίδα «Ρέπορτερ», η οποία κυκλοφόρη-σε για πρώτη φόρα την Κυριακή 18Οκτωβρίου 2015. Η εμφάνιση του«Ρεπόρτερ» ανάμεσα στα κυπριακά έν-τυπα ενημέρωσης αποτελεί ένα θετικόγεγονός, ειδικά σε μια εποχή οικονο-μικής κρίσης, στην οποία μάλιστα η«ηλεκτρονική» ενημέρωση έχει κερδί-σει έδαφος σε βάρος του Τύπου. Με τοπρώτο της τεύχος, που μας εντυπωσία-σε με τη συνέντευξη του Προέδρου τηςΔημοκρατίας στο πρωτοσέλιδο, η και-νούργια εφημερίδα ξεκίνησε δυναμικά.Φυλλομετρώντας το τεύχος μπορεί κα-νείς να διακρίνει μια ποικιλία θεμάτων,συνεντεύξεις, ρεπορτάζ, ελκυστικές γε-λοιογραφίες και έρευνες. Ας ευχηθού-με, λοιπόν, η καινούρια αυτή έκδοσηνα συμβάλει στην ανάπτυξη της πολυ-φωνίας και της πολύπλευρης ενημέρω-σης των πολιτών, σε μια εποχή κρίσιμηγια τον τόπο μας αλλά και δύσκολη γιατην έντυπη πληροφόρηση.

E ίναι τόσο δύσκολο να θέλεις να μιλή-σεις με κάποιον και να μην μπορείς…

Νιώθεις σαν να είσαι μια κόκα κόλα τό-σο πολύ ανακινημένη που σε κλάσματαδευτερολέπτου πρόκειται να εκτοξευθεί.Έτσι νιώθω πολλές φορές όταν θέλω νααδειάσω όλες τις σκέψεις που με βασα-νίζουν και να τις μοιραστώ με κάποιον.

Το δύσκολο κομμάτι ωστόσο δεν εί-ναι να μην μπορείς να αδειάσεις τομυαλό σου. Eίναι να σκέφτεσαι ότι δενέχεις κάποιον να σε βοηθήσει. Γιατί,αγαπημένε/η μου, ο διάλογος, η αμοι-βαία ανταλλαγή σχολίων που σχετί-ζονται μεταξύ τους, είναι το σπουδαι-ότερο μέσο επικοινωνίας που μπορείνα χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος. Ξέ-ρουμε όμως να διαλεγόμαστε;

Μου φαίνεται ότι στις μέρες μας οαληθινός διάλογος είναι είδοςπρος εξαφάνιση. Οι άνθρωποι εί-ναι τόσο απασχολημένοι με τιςπροσωπικές τους υποχρεώσειςπου ξεχνούν να αφιερώσουν χρό-νο για τους άλλους.

Δηλαδή, εάν θέλω να μιλήσω μεκάποια φίλη μου πρέπει να ξεκλέ-ψουμε μια ώρα από το γεμάτο ιδι-

αίτερα μαθήματα πρόγραμμά μας, αφού ακόμηκι αν τη βλέπω στο σχολείο, τα διαλείμματα εί-ναι τόσο μικρά που μόλις ξεκινήσει η συζήτη-ση χτυπά το κουδούνι. Την ώρα του μαθήμα-τος από την άλλη, απαγορεύονται αυστηρά οισυζητήσεις. Οι καθηγητές σού επιβάλλουν νασωπάσεις, αλλιώς θα υποστείς τις συνέπειες…

Και μετά σου λένε ότι η γλώσσα είναι ό,τι πιοπολύτιμο έχει ο κάθε λαός. Τι να την κάνω τηγλώσσα εάν δεν μπορώ να τη χρησιμοποι-ήσω έτσι όπως θέλω εγώ; Εάν δεν μπορώ ναεκφράσω τις σκέψεις και τα συναισθήματάμου σε κάποιον;

Η κοινωνία πλέον αποτελείται από πολλές μο-νάδες με προσωπικές ανησυχίες και υποχρεώ-σεις. Ο μόνος τρόπος να συζητήσεις με κάποι-ον είναι να του μιλήσεις για μια δουλειά ή για ταμαθήματα του σχολείου. Γιατί η καθημερινότη-τά μας πλέον δεν μας επιτρέπει να έχουμε πλού-σια κοινωνική ζωή εκτός δουλειάς ή σχολείου.

Ίσως να έχω λάθος. Ίσως ο διάλογος να μηνείναι σημαντικός. Ίσως πρέπει να αποδεχτώτο γεγονός ότι πρέπει να κρατώ τις σκέψειςμου για τον εαυτό μου. Έτσι κι αλλιώς σε αυ-τόν τον κόσμο μόνοι ήρθαμε και μόνοι θαφύγουμε.

Μαρία Κορινού Α32

Διάλογος: τόσο σημαντικός αλλά και τόσο δύσκολοςΈνας «ΡΕΠΟΡΤΕΡ» ανάμεσα

στις κυπριακές εφημερίδες

Παναγιώτα Ιωάννου Γ2


ÎÔÈÓˆÓ›·8

Η εμψύχωση είναι αποτελεσματικότερη από την κριτική

Πολλές φορές, όταν θέτεις έναν καινού-ριο στόχο στη ζωή σου, όσο εύκολοςή δύσκολος κι αν είναι αυτός, μαζί με

τη θέλησή σου εμφανίζονται και διάφορα πα-ράσιτα με τη μορφή δισταγμών, φόβων, εν-δοιασμών. Εξαρτάται φυσικά από εσένα το τιθα υπερισχύσει τελικά. Σε κάθε περίπτωσηπάντως, οι άνθρωποι στους οποίους έχειςδώσει το ελεύθερο να υπάρχουν δίπλα σουενεργά, θα μπορούσαν να παίξουν τον δικότους ρόλο στην ψυχολογία σου. Μαζί με ταμικρά σου δαιμόνια ενώνονται κι οι δικέςτους φωνές, άλλοτε για να σε στηρίξουν, άλ-λοτε για να σε αποτρέψουν.

Η αξία της εμψύχωσης είναι ανεκτίμητη, ιδιαί-τερα αν βρίσκεσαι στο κατώφλι σοβαρώναποφάσεων, μιας νέας αρχής, μιας μεγάληςαλλαγής, ενός καθοριστικού βήματος σ'οποιονδήποτε τομέα. Αν θέλεις κάτι πάρα πο-λύ, αυτό από μόνο του είναι αρκετό για ναμην τα παρατήσεις ποτέ. Όσο πεισματάρης κιαν είσαι όμως, δεν παύεις να είσαι άνθρωπος,με στιγμές αδυναμίας.

Κάπου εκεί, ένα χέρι βοηθείας, μια καλή κου-βέντα, μια δυναμική προτροπή και μια ψήφοςεμπιστοσύνης από κάποιον που σε αγαπάει,μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά για σένα.Θα σε κάνει να πάρεις ξανά τα πάνω σου, θαανακτήσεις δυνάμεις κι αυτοπεποίθηση, θαανασκουμπωθείς και θα ορμήσεις, δυνατότε-ρος από ποτέ, στο στόχο σου.

Δε λέω, καλή κι η κριτική. Χρειάζεται στις πε-ρισσότερες περιπτώσεις. Όταν είσαι ώριμοςνα την αντιμετωπίσεις σε βοηθάει να γίνειςκαλύτερος. Όμως είναι θέμα ενσυναίσθησηςτο να ξέρει κανείς πότε και με ποιον τρόπο νατην ασκήσει. Και σε κάθε περίπτωση πρέπει ηκριτική να γίνεται καλόπιστα. Στις πιο πολλέςπεριπτώσεις, κακά τα ψέματα, κινητήριος δύ-ναμη είναι πρώτα η εμψύχωση. Αλλιώς είναινα ξέρεις ότι σε κάθε σου βήμα κάποιος χει-ροκροτεί με λαχτάρα για το «παρακάτω» σου,πιστεύοντας σε σένα, κι αλλιώς είναι να νιώ-θεις συνεχώς μάτια καρφωμένα πάνω σου,έτοιμα να επισημάνουν το κάθε σου στραβο-πάτημα με την πρώτη ευκαιρία.

Όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι μια κριτική,μπορεί να αποβεί μοιραία κατά τη διάρκειαμιας προσπάθειας. Είναι ικανή να σε μπλοκά-ρει, να σε αποπροσανατολίσει και να σε πα-γώσει, πόσο μάλλον όταν έχεις ήδη να τα βά-

λεις με τις δικές σου φωνές, που δεν κάνουνάλλο από το να σε κριτικάρουν έτσι κι αλλιώς.

Ο εαυτός μας συχνά γίνεται ο πρώτος κακόςκριτής μας, κι αυτό λόγω των ανασφαλειώνμας. Αυτολογοκρινόμαστε, αυτομπερδευόμα-στε και καταλήγουμε, ουκ ολίγες φορές, να ταβλέπουμε όλα στραβά κι ανάποδα, τυφλωμέ-νοι κατά κύριο λόγο από φόβους και φοβίες.Ανάθεμα τελικά, αν έστω κι ένα εκατοστό απ'όλα όσα φοβόμαστε ισχύει όντως. Εκείνηόμως τη στιγμή δεν είναι εύκολο να σκεφτού-με καθαρά. Έτσι, μια καλή κουβέντα ενός ψύ-χραιμου τρίτου ματιού, που πραγματικά νοι-άζεται για εμάς, δεν μπορεί παρά να μας ξεθο-λώσει και να τροφοδοτήσει τη θέλησή μαςώστε να ανακάμψουμε.

Η κριτική καλό είναι να γίνεται στον απολο-γισμό. Όταν θα 'ρθει η στιγμή να βάλεις ψύ-χραιμα τα συν και τα πλην κάτω, ώστε να ξέ-ρεις τι να κάνεις και τι όχι, σε μια επόμενη αν-τίστοιχη περίπτωση. Τότε είναι απαραίτητη,πρωτίστως από εσένα τον ίδιο κι έπειτα απότους λίγους και καλούς άλλους. Περιττό φυ-σικά, να πει κανείς σ' αυτό το σημείο ότι δενενδείκνυται να επιτρέπουμε στον κάθε άσχε-το ελαφρά τη καρδία, να το παίζει κριτής, ανδεν είμαστε σίγουροι για τις καλές του προ-θέσεις. Αυτός εξάλλου είναι κι ένας επιπλέονκίνδυνος της κριτικής. Οι προθέσεις κι η αν-τικειμενικότητα του εκάστοτε κριτή.

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που ακούμε πότε-πό-τε κάποιον να λέει πως με την ψυχή του κατά-φερε ό,τι κατάφερε. Η ψυχική δύναμη, το πεί-

σμα, το κουράγιο, η θέληση που λέγαμε πριν,μπορούν να κάνουν στην κυριολεξία θαύματαεκεί που η λογική κοτσάρει την ταμπελίτσα«αδύνατο», αυθαίρετα και ανερυθρίαστα.Τροφή της ψυχής είναι η εμπιστοσύνη στις επι-θυμίες μας, η ίδια μας η λύσσα για όσα ποθού-με, το πάθος μας για τα όνειρά μας. Όλα τα πα-ραπάνω θεριεύουν και δυναμώνουν ακόμη πε-ρισσότερο με την εμψύχωση, αυτό προδίδει κιη ίδια η λέξη, αν το καλοσκεφτείς.

Ξέρεις πόση δύναμη, στην κυριολεξία από τοπουθενά, μπορεί να σου δώσει ένα χέρι, πουθα βρίσκεται την κατάλληλη στιγμή εκεί για νασε σηκώσει στα πόδια σου, όταν θα έχεις γο-νατίσει, μια φωνή που θα σου φωνάξει «όρ-μα», όταν εσύ για λίγο θα κάνεις το λάθος νακοιτάξεις πίσω και να δειλιάσεις, ένα βλέμμαγεμάτο πίστη σε σένα και σ' όλα όσα μπο-ρείς, όταν εσύ θα αναρωτιέσαι μήπως δεν εί-σαι τελικά αρκετά ικανός;

Είναι απίστευτο το πόσο μεγάλη δύναμη μπο-ρεί ν' αντλήσει κανείς απ' όλα τα παραπάνω.Σαν άλλος άνθρωπος, θα σηκωθεί εκεί πουπίστευε πως λυγίζει, με γυρισμένο το μάτι απότα χιλιάδες «μπορείς» που θα χορεύουν στοκεφάλι του, για να κατακτήσει, ασταμάτητοςπια, νέους κόσμους.

Δεν είναι ντροπή, ούτε σημάδι αδυναμίας ηανάγκη για εμψύχωση. Είναι δείγμα αγάπηςμεταξύ των ανθρώπων, αλλά και απόδειξηπως το μαζί είναι συνήθως αποτελεσματικό-τερο από το μόνος.


Bαρέθηκα να ζω σε αυτό τον κόσμο. Βα-ρέθηκα τα «gossip» περιοδικά, τους κα-βγάδες, τα ξεσπάσματα της εφηβείας.

Κυρίως όμως βαρέθηκα να βλέπω ψέμα γύρωμου... Ψεύτικα σπίτια, ψεύτικα λεφτά, ψεύτι-κοι άνθρωποι. Αυτό το τελευταίο με βασανί-ζει περισσότερο από όλα. Αρνούμαι να ζω σεέναν κόσμο με ψεύτικες κοινωνικές σχέσεις.Αυτό είναι το δύσκολο, να θέλεις να αλλάξειςκάτι αλλά να μην μπορείς. Γιατί πάντα, όσουςφτωχούς κι αν βοηθήσεις, όσα θύματα εκφο-βισμού κι αν στηρίξεις και όσα λεφτά κι ανδώσεις σε φιλανθρωπίες πάντα θα βρεθεί κά-ποιος να διαφωνεί μαζί σου.

Κάποτε άκουσα κάποιον να λέει ότι ο άνθρω-πος είναι σαν καθρέφτης, ό,τι δώσεις θα σουδώσουν. Ωστόσο διαφωνώ. Δυστυχώς πολλέςφορές οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τόσοάσχημο τρόπο, με τόσο μίσος και θυμό που δενμπορείς να ερμηνεύσεις τη συμπεριφορά τους.Γιατί, ακόμη και να είσαι άψογος απέναντί τους,πάντα θα βρουν κάτι αρνητικό να πουν. Να ξέ-

ρεις οι άνθρωποι θα λένε τα πιο μεγάλα ψέματαγια να σε σχολιάσουν. Όμως είναι δική σου επι-λογή αν θα αφήσεις τα λόγια τους να σε επηρε-άσουν, όσο σκληρά κι αν είναι.

Μέχρι τώρα έμαθα να είμαι προετοιμασμένηγια τα πάντα. Έχω αποδεχτεί ότι δεν μπορώούτε να αλλάξω τις συμπεριφορές των άλλωνούτε να αλλάξω τον κόσμο. Κανείς δεν μπο-ρεί να αλλάξει τον κόσμο. Γιατί σε αυτό τονκόσμο το μόνο που μπορείς να αλλάξεις εί-ναι τον εαυτό σου. Όμως αυτό είναι και τοπιο σημαντικό. Να προσπαθείς μέσα σε αυτότο κοινωνικό χάος που επικρατεί να βελτιω-θείς και να ξεχωρίσεις από το σύνολο.

Γιατί, ενώ μπορείς να ξεγελάσεις τον καθένα,τον εαυτό σου δεν μπορείς να τον ξεγελάσεις.Μπορείς να διαδώσεις ό,τι θέλεις για κάποιονάλλο, να βρίσεις, να εξευτελίσεις, να κοροϊ-δέψεις, να ξεγελάσεις κάποιον, όμως βαθιάμέσα σου θα ξέρεις ότι αυτό που κάνεις είναιλάθος. Είναι στη φύση σου να αναγνωρίζεις

το σωστό από το λάθος. Όμως είναι δική σουεπιλογή ποιο από τα δύο θα επιλέξεις.

Στο τέλος της ημέρας, αν προσπαθήσεις ναερμηνεύσεις τον κόσμο θα δεις ότι όντως ταπάντα είναι ψεύτικα. Σχολείο, πανεπιστήμιο,δουλειά, οικογένεια και μετά; Τι θα ακολου-θήσει; Με αυτή τη λογική όλοι είμαστε το ίδιοπράγμα – ψεύτικα όντα που γεννηθήκαμε καιθα πεθάνουμε από τον ίδιο κόσμο.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να σου δώσω μιασυμβουλή – μόλις σκέφτεσαι κάτι αρνητικόγια κάποιον, αμέσως να προσπαθείς να το αν-τικαταστήσεις με κάτι θετικό. Μόνο τότε θανιώσεις εσωτερική ειρήνη. Δεν έχει σημασίατι πιστεύουν οι άλλοι. Μόνο τι πιστεύεις εσύ.Αφού ουσιαστικά ο καθένας είναι μόνος τουσε αυτό τον κόσμο. Εσύ λοιπόν ας μην ακο-λουθείς τον υπόλοιπο κόσμο… Δεν έχεις τί-ποτα να ζηλέψεις από τους άλλους.


Στον ψεύτικο κόσμο που ζούμε…

Σαν ένας δρόμοςτο φθινόπωρο…Με το που τον

σκουπίζει κανείς,τον καλύπτουν

ξανά ξερά φύλλα

M ια παλιά ιστορία μιλάει για ένανμοναχό που ήταν επιφορτισμένος

να σκουπίζει τα φύλλα στην αυλή τουμοναστηριού. Μα κάθε φορά που τε-λείωνε τη δουλειά του, ο αέρας έφερνεακόμα ένα φύλλο. Έτσι ο μοναχός, γιανα μην υποφέρει από αυτό το γεγονός,απέκτησε τη συνήθεια να αφήνει πάνταένα φύλλο στο έδαφος… (από το βι-βλίο του Φράντς Κάφκα, «99 Μαθήμα-τα Αυτογνωσίας»).

Η σύντομη αυτή ιστορία είναι μια τέλειααλληγορία σε σχέση με τα προβλήματα.Συχνά, ο φόβος να τα υπομείνουμε μάςκάνει να υποφέρουμε περισσότερο απόόσο μας κάνουν να υποφέρουμε τα ίδιατα προβλήματα τη στιγμή που έρχονται,αν όντως έρθουν τελικά. Το να φιλο-δοξούμε, όπως ο μοναχός που ήθελετην αυλή του πάντα πεντακάθαρη, ναέχουμε μια ζωή χωρίς δυσκολίες, είναιαπό μόνο του μεγάλο βάσανο η απου-σία προβλημάτων δεν είναι φυσιολογι-κή. Ο σκηνοθέτης Γούντυ Άλλεν το έχειεκφράσει πολύ καλά: «Το καλύτερο γιατην ευτυχία είναι να σου αρέσουν ταπροβλήματα». Δεν χωρεί αμφιβολία…Γιατί αυτά ποτέ δεν θα λείψουν, όπωςδεν θα λείψουν ποτέ τα φύλλα στην αυ-λή του μοναχού…



ÂÎ·›‰Â˘ÛË-ÎÔÈÓˆÓ›·9

Aναρωτήθηκες ποτέ τι θα πουν οι φρά-σεις, που με τόση βαρεμάρα και στενα-χώρια πολλές φορές λέμε: «Είμαι στο

σχολείο...», «Έχω μάθημα...»; Σκέφτηκες μή-πως ποτέ να ψάξεις για κάποιον λόγο που θασε έκανε να χαίρεσαι που πας καθημερινά σεαυτό το μεγάλο, όμορφο και ασφαλές κτήριοπου λέγεται σχολείο, αντί να απαριθμείς απλάλόγους που σε κάνουν να λυπάσαι για αυτό;Τι έρχεται στο μυαλό σου, όταν ακούς τη λέ-ξη «Εκπαίδευση»; Πιθανόν το σχολείο σου,νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια ή άλλα λύ-κεια που γνωρίζεις, ή ίσως το πανεπιστήμιο,όπου ονειρεύεσαι να σπουδάσεις...

Σίγουρα έχεις ακούσει πολλές συζητήσεις γιατο θέμα της εκπαίδευσης από τους μεγαλύτε-ρους στο σπίτι, στο ραδιόφωνο ή την τηλεό-ραση... Μπορεί να έχεις εκφράσει κι εσύ τιςαπόψεις σου για την αξία της και τα περιθώ-ρια βελτίωσής της στον τόπο μας. Στον τόπομας, που αν και σε περίοδο οικονομικής κρί-σης παρέχει δωρεάν εκπαίδευση για όλους,μικρούς και μεγαλύτερους. Αυτό βέβαια δενμας συγκινεί. Γιατί να μας συγκινήσει άλλω-στε; Η πρόσβαση στην εκπαίδευση αποτελείαπαραβίαστο δικαίωμα του παιδιού και τοκράτος έχει υποχρέωση να την παρέχει. Κά-πως έτσι, λοιπόν, εμείς οι νέοι της ΕνωμένηςΕυρώπης απολαμβάνουμε αυτό το σημαντικόδικαίωμα και μάλιστα σαν κάτι το δεδομένο,αφού κανείς δεν μπορεί να μας το στερήσει.Είναι όμως παντού όλα τόσο ρόδινα; Η εκ-παίδευση, όπως εμείς την γνωρίζουμε, είναιγια όλους ένα κατοχυρωμένο δικαίωμα καιστην πράξη; Για τους περισσότερους, ναι.Όχι, όμως για όλους!

Για κάποιους συνομήλικούς μας η διαδρομήπρος το σχολείο είναι πολύ διαφορετική απότη δική μας... Στο άκουσμα της λέξης «εκπαί-δευση» σκιρτούν από λαχτάρα για αυτό τοπολύτιμο αγαθό και οι καρδιές τους γεμίζουνμε χαρά, ανυπομονησία και ελπίδα για ένα κα-λύτερο αύριο! Όμως γι’ αυτούς η εκπαίδευσηδεν είναι κάτι δεδομένο, ούτε μέρος της βα-ρετής καθημερινής ρουτίνας... Είναι ΑΓΩ-ΝΑΣ!!! Θα φανταζόσουν ποτέ να διέσχιζεςλίμνες ή ποτάμια με μια αυτοσχέδια βάρκα γιανα φτάσεις στο σχολείο σου; Ή ακόμα νασκαρφάλωνες βουνά και να πέρναγες με κομ-μένη την ανάσα στενά και επικίνδυνα βραχώ-δη περάσματα; Μήπως όλα αυτά σου ακού-γονται περισσότερο σαν τα στάδια ενός ηλε-κτρονικού παιχνιδιού δράσεως; Κι όμως, γιακάποια παιδιά σαν κι εσένα κι εμένα όλα αυτάείναι μέρος της καθημερινότητας. Είναι η δικήτους διαδρομή προς το πηγάδι της γνώσης,που δεν γίνεται με αυτοκίνητο ή έστω με λε-ωφορείο, αλλά με το ίδιο το θρανίο πολλέςφορές στην πλάτη, ή ακόμη με τον ήχο των

σειρήνων και των βομβαρδιστικών, ανάμεσασε σωρούς από πεσμένα βλήματα, στις χώρεςπου γίνεται πόλεμος...

Αν λοιπόν μεγάλος αριθμός παιδιών αντιμε-τωπίζει δυσκολίες για πρόσβαση στην εκπαί-δευση, ακόμα μεγαλύτερος αριθμός δεν τακαταφέρνει καν να πάει ποτέ στο σχολείο.Σήμερα στον κόσμο 61 εκατομμύρια παιδιά,η πλειονότητα των οποίων είναι κορίτσια,δεν πάνε σχολείο. Σχεδόν το 100% των παι-διών στην Αμερική και στην Ευρώπη πάεισχολείο, αλλά στις φτωχότερες χώρες μόνοτο 55% των αγοριών και μόνο το 45% τωνκοριτσιών φτάνει στο Γυμνάσιο. Στην υποσα-χάρια Αφρική 1 στα 4 παιδιά δεν πάει σχο-λείο, ενώ από αυτά που πάνε, 1 στα 3 δεν θακαταφέρει να τελειώσει το Δημοτικό. 31 εκα-τομμύρια κορίτσια, ενώ θα έπρεπε, δεν πάνεστο Δημοτικό και 32 εκατομμύρια δεν πάνεστο Γυμνάσιο. Στη νοτιοδυτική Ασία παρου-σιάζεται το μεγαλύτερο χάσμα ανάμεσα στηνεκπαίδευση κοριτσιών-αγοριών. 80% τωνκοριτσιών δεν πάνε σχολείο έναντι μόνο16% των αγοριών. Στις χώρες με τα χαμηλό-τερα ποσοστά μόρφωσης των παιδιών, παρα-τηρείται δυστυχώς και ο μεγαλύτερος απο-κλεισμός των κοριτσιών από την εκπαίδευση.Σε μερικά μέρη ο κόσμος πιστεύει ακόμα ότιτα κορίτσια δεν χρειάζονται τη μόρφωση καιπως ο ρόλος τους περιορίζεται μέσα στο σπί-τι ως σκλάβες του άντρα. Πολλά κορίτσια δενπάνε σχολείο για να βοηθάνε στο σπίτι, σταχωράφια ή στην οικογενειακή επιχείρηση καιοι οικογένειες που δεν έχουν τα μέσα να μορ-φώσουν όλα τους τα παιδιά προτιμούν ναστείλουν στο σχολείο μόνο τα αγόρια. Κιόμως, η μόρφωση των κοριτσιών και γυναι-κών θεωρείται ευρέως ως ένας από τους πιοαποτελεσματικούς τρόπους βελτίωσης τηςζωής στην οικογένεια και ανάπτυξης της οικο-νομίας των φτωχότερων χωρών.

Ακούγοντας τους πιο πάνω αριθμούς και πολ-λούς άλλους, αυθόρμητα ανεβαίνει στα χείλητου καθενός η ερώτηση: «Γιατί;». Ο κυριότε-ρος λόγος που στερεί σε πολλά παιδιά τηνευκαιρία της μόρφωσης είναι η φτώχια. Σεχώρες όπου η παιδεία δεν είναι δωρεάν, κά-ποιοι γονείς δεν έχουν τα χρήματα για τα δί-δακτρα, αλλά ακόμα κι αν η φοίτηση στοσχολείο είναι δωρεάν, η γραφική ύλη, η στο-λή ή η μεταφορά των παιδιών στο σχολείοαπαιτούν επίσης έξοδα. Ο ίδιος λόγος ευνο-εί την παιδική εργασία αντί της εκπαίδευσης.Κάποιες οικογένειες προτιμούν να μορφώ-σουν μόνο κάποια παιδιά τους, τα μεγαλύτε-ρα ή τα αγόρια, γιατί τα άλλα τα χρειάζονταιγια να δουλέψουν και να κερδίσουν χρήματαγια την οικογένεια. Η εκπαίδευση μοιάζει λι-γότερο χρήσιμη τη δεδομένη στιγμή που κά-

ποιος αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες,γιατί οι καρποί της δεν φαίνονται άμεσα.Όμως τα άτομα που φοίτησαν έστω, και στηνπρωτοβάθμια εκπαίδευση, έχουν πολύ περισ-σότερες πιθανότητες στο μέλλον να ανελιχ-θούν επαγγελματικά και οικονομικά, ώστε ναμη μείνουν καταδικασμένοι στη φτώχια και τημιζέρια. Σήμερα, 210 εκατομμύρια παιδιά σεόλο τον κόσμο, ηλικίας 5 με 14 ετών, δου-λεύουν για να ζήσουν και αυτό επηρεάζειαναπόφευκτα και τη μόρφωσή τους.

Επιπλέον, όταν γίνεται πόλεμος, τα σχολείακλείνουν. Άλλωστε η διαδρομή προς αυτά γί-νεται εξαιρετικά επικίνδυνη για τα παιδιά. Σεκάποιες χώρες όμως ακόμη και τα παιδιά,αναγκάζονται να στρατολογηθούν. Κρατάνεόπλα στα χέρια τους, ενώ θα έπρεπε να παί-ζουν ξέγνοιαστα. Σκοτώνουν και σκοτώνον-ται... Ολόκληρες οικογένειες διαλύονται, οιάνθρωποι εγκαταλείπουν την πατρίδα, κου-ρελιασμένοι σωματικά και ψυχικά. Σε ένα τέ-τοιο φρικτό σκηνικό, η μόρφωση απλά απου-σιάζει. Ακόμα, κάποια παιδιά ζουν σε μέρηχωρίς σχολεία ή δασκάλους και καταβάλλουνυπεράνθρωπες προσπάθειες, για να φτάσουνστο κοντινότερο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Γι΄αυ-τούς και για άλλους λόγους, εκατομμύρια παι-διά σε όλο τον κόσμο δεν πάνε και ούτε ελ-πίζουν ποτέ να πάνε σχολείο. 550 εκατομμύ-ρια γυναίκες και 320 εκατομμύρια άντρες εί-ναι αναλφάβητοι, δηλαδή ένας στους εφτάανθρώπους στον κόσμο δεν μπορεί να δια-βάσει ή να γράψει... Κι όμως η μόρφωση εί-ναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ!

Το σχολείο μάς μαθαίνει κάτι παραπάνω απόανάγνωση, γραφή, ξένες γλώσσες, Μαθημα-τικά, Φυσική ή Χημεία. Το σχολείο είναι τομέρος, όπου πλάθονται οι αυριανοί πολίτεςμιας χώρας. Πρωταρχικός, λοιπόν, στόχοςτου είναι να αναπτύξει την προσωπικότητα καιτην κοινωνικότητα των παιδιών. Επενδύειστην καλλιέργεια των ταλέντων και των δεξιο-τήτων κάθε παιδιού. Παράλληλα, μάς μαθαί-νει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας, ναέχουμε αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια. Τέλοςμας καθοδηγεί, ώστε να μάθουμε να σεβόμα-στε τους άλλους και να συνυπάρχουμε ειρηνι-κά μαζί τους. Όπως είπε ο John Dewey, «Ηεκπαίδευση δεν είναι προετοιμασία για τηζωή, αλλά η ίδια η ζωή!». Πρόκειται για μιαδιαδικασία που δεν τελειώνει ποτέ, αφού όσοζούμε μαθαίνουμε και όσο μαθαίνουμε ζούμεκαλύτερα! Σύμφωνα με τον Νέλσον Μαντέλα,«Η εκπαίδευση είναι το πιο δυνατό όπλο πουμπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αλλά-ξουμε τον κόσμο!». Όλοι εμείς, λοιπόν, πουκαθόμαστε σήμερα στα σχολικά θρανία,πλουτίζουμε σε γνώση, για να αλλάξουμε αύ-ριο τον κόσμο μας προς το καλύτερο!

Αυτό δεν είναι άλλωστε που ζητάμε; Έναν κα-λύτερο κόσμο! Αλλά εμείς είμαστε αυτοί πουπρέπει να ξεκλειδώσουμε την πόρτα που οδη-γεί στην πρόοδο. Η εκπαίδευση είναι το κλει-δί! Το σχολείο δεν πρέπει να μας γεμίζει απλάτο κεφάλι με στείρες γνώσεις, αλλά να μαςωθεί στην κριτική σκέψη, τον προβληματι-σμό, τη δράση και τη δημιουργική έκφραση!Ας είμαστε ευγνώμονες, γιατί στα σχολεία τηςχώρας μας μάς δίνονται πάρα πολλές ευκαι-ρίες για αυτό τον σκοπό. Χωρίς να παραβλέ-πουμε τα περιθώρια περαιτέρω ανάπτυξηςτων σχετικών θεσμών και προγραμμάτων, αςπροσπαθήσουμε να τα αξιοποιήσουμε στονμέγιστο βαθμό που μπορούμε για την πνευ-ματική μας ανάπτυξη. Πρέπει να το θέλουμεγια να μορφωθούμε πραγματικά και όχι τυπι-κά και φαινομενικά.

Αν λοιπόν κι εσύ ευχήθηκες κάποτε να μηνήσουν υποχρεωμένος να πας στο σχολείο,απλά σκέψου πόσα πράγματα στ΄ αλήθειασου έχει προσφέρει και συνεχίζει να σουπροσφέρει το σχολικό περιβάλλον. Την επό-μενη φορά που θα κλείσεις με οργή το ξυπνη-τήρι σου, που σε καλεί να ετοιμαστείς για τοσχολείο, απλά σκέψου πως την ίδια στιγμή,κάπου αλλού, κάποια άλλα παιδιά έχουν ήδηξυπνήσει και περπατούν προς το σχολείο καιέχουν ακόμη μακρύ και κουραστικό δρόμομπροστά τους. Όταν αργότερα στο μέσο τηςμέρας έχεις κουραστεί και αρνείσαι να παρα-κολουθήσεις άλλο το μάθημα, θυμήσου πωςσε μια άλλη χώρα, γύρω στα 50 παιδιά κά-θονται κάτω από ένα δέντρο και αγωνίζονται,ώστε να μην τους ξεφύγει τίποτα από όσα λέ-ει ο δάσκαλος, παρόλο που είναι δύσκολο νασυγκεντρωθείς όταν το στομάχι σου γουρ-γουρίζει... Αυτοί οι μικροί ήρωες θα ήθελανπολύ να είχαν τη δική μας διαδρομή για τοσχολείο. Ας ευχηθούμε, λοιπόν, αυτοί νααποκτήσουν την ίδια διαδρομή με εμάς, κιεμείς τη δική τους θέληση, τη δική τους δύνα-μη και το δικό τους χαμόγελο!

Σήμερα, λοιπόν, αλλά και κάθε σχολική μέ-ρα... ΞΕΚΙΝΑ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ!!!

Μαρία Πιερή Β1

Tο ξέρεις ότι υπάρχουν ακόμα μέχρισήμερα, εν έτει 2016, παιδιά που δου-λεύουν για να φτιάξουν τα ρούχα που

πρόσφατα αγόρασες; Το ξέρεις πως εκα-τομμύρια παιδιά στον κόσμο στερούνται τοδικαίωμα της μόρφωσης;

Τα νούμερα σοκαριστικά, αφού σχεδόν170 εκ. παιδιά παγκοσμίως βρίσκονται εγ-κλωβισμένα σε κάτεργα, δουλεύοντας γιανα πάρουν κυριολεκτικά «ψίχουλα», έτσιώστε εμείς να απολαμβάνουμε πολλά απόαυτά που έχουμε σήμερα… Τι εννοώ μ’αυτό;Σοκολάτες, τζιν και άλλα είδη ένδυσης καιυπόδησης, ακόμη και οι φορτιστές μπατα-ρίας των κινητών μας κατασκευάζονται μέ-σω των παιδιών-εργατών… Οι συνθήκεςστις οποίες ζουν και εργάζονται είναι κατά

κανόνα αντίξοες και ανθυγιεινές. Κι ας μηνξεχνάμε ότι πολλά από αυτά τα παιδιά μπο-ρεί τελικά να πέσουν θύματα απαγωγής καινα πουληθούν σαν σκλάβοι στο δουλεμπό-ριο της σύγχρονης ηλεκτρονικής και διαστη-μικής εποχής μας…

Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική και Καραϊ-βική, Μέση Ανατολή, οι χώρες που μας έρ-χονται στο μυαλό σχετικά με το θέμα αυτό.Όμως γιατί να απομακρυνόμαστε τόσο,αφού ακόμα και μέσα στην ίδια την «πολιτι-σμένη» μας Ευρώπη παρατηρούνται παρό-μοια φαινόμενα; Στην Ιταλία για παράδειγ-

μα, μεγάλο ποσοστό παιδιών κάτω των 13ετών, παράτησε το σχολείο, ώστε να πάεινα δουλέψει, για να αποφέρει χρήματα στηνοικογένειά του. Ακόμη, σύμφωνα με στοι-χεία της UNICEF, στη Γεωργία εργάζεται το29% των παιδιών ηλικίας 7-14 ετών, και τοαντίστοιχο ποσοστό στην Αλβανία είναι19%, ενώ στη Βουλγαρία, ανήλικα παιδιάεργάζονται μέχρι και 10 ώρες στις καπνο-βιομηχανίες.

Στην Κύπρο, ευτυχώς λόγω της νομοθεσίαςπου υπάρχει, απαγορεύεται ρητά σε παιδιάκάτω των 16 να δουλεύουν. Συνεπώς, είμα-

στε πολύ τυχεροί που ο νόμος μάς προστα-τεύει, που μάς παρέχεται δωρεάν και υπο-χρεωτική εκπαίδευση μέχρι τα 15, ώστε αυ-τό το μεγάλο δώρο της παιδείας να μας χα-ρίζεται απλόχερα! Οι περισσότεροι όμως,δεν αναγνωρίζουμε την αξία αυτού του προ-νομίου, που εδώ και πολλά χρόνια απολαμ-βάνουμε ημερησίως… Θεωρούμε πως καθη-μερινά είμαστε αναγκασμένοι να εκτελούμεαυτή την «αγγαρεία» που ονομάζεται σχο-λείο. Ίσως δεν σκεφτήκαμε ποτέ ότι άλλαπαιδιά στην ηλικία μας θα έδιναν τα πάντα,για να απολαύσουν τη δική μας σχολικήζωή, έστω και για μια μέρα…

Σώτια Ιωσηφίδου Β9

Εκπαίδευση: το πολυτιμότερο αγαθό, η καλύτερη επένδυση για το μέλλον

Για κάποιους τα βάσανα αρχίζουν νωρίς



Καινοτόμο VS συντηρητικό εκπαιδευτικό σύστημαΠοιο οδηγεί σε αποτελεσματική μάθηση;Λέμε πως η παιδεία είναι το πιο ισχυρό

εργαλείο που μπορούμε να χρησιμο-ποιήσουμε για να αλλάξουμε τον κό-

σμο. Τι κάνουμε όμως για να το αποδείξουμεαυτό; Τι κάνουμε για να βελτιώσουμε ή να εκ-μεταλλευτούμε θετικά τη μαγεία της εκπαίδευ-σης; Εμείς μπορεί να μην κάνουμε τίποτα ενώάλλοι να κάνουν πολλά.

Το εκπαιδευτικό σύστημα θα έπρεπε να ακο-λουθεί μια εξελικτική πορεία που να οδηγείστην πρόοδο, να βελτιώνεται και πάντοτε μεσταθερότητα να κάνει βήματα μπροστά. Αυτόσυμπέρανα ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά σεένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 18 Ιανουα-ρίου σε ηλεκτρονική εφημερίδα, το οποίοσυγκρίνει το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστη-μα με το ελληνικό (που μοιάζει πολύ με το δι-κό μας). Δυστυχώς, συνειδητοποίησα πως ηεκπαίδευση στην Κύπρο δεν αγγίζει ούτε στοελάχιστο αυτή της Φινλανδίας. Στη χώρα αυ-τή χρησιμοποιούνται εκπαιδευτικές μέθοδοιπρωτάκουστες για τα κυπριακά δεδομένα.

Αρχικά, το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλαν-δίας είναι πιο αποδοτικό, αφού δεν υφίστα-ται συνεχείς μεταρρυθμίσεις, γι’ αυτό οι μα-θητές αλλά και οι δάσκαλοι δεν χρειάζεται ναψάχνουν νέους τρόπους κατανόησης και προ-σαρμογής κάθε φορά που γίνεται μια μεταρ-ρύθμιση. Αντίθετα, στην Κύπρο κάθε φοράπου αλλάζει η κυβέρνηση και ο ΥπουργόςΠαιδείας, έρχονται στο προσκήνιο νέες ιδέεςκαι αρχίζει μια προσπάθεια να εφαρμοστούν«καινοτομίες» στο εκπαιδευτικό σύστημα,ανατρέποντας προηγούμενες τομές. Αυτόμπερδεύει και μαθητές και καθηγητές. Έτσι,αντί να υπάρχει βελτίωση και πρόοδος στουφιστάμενο σύστημα, δημιουργείται σύγχυ-ση και λαμβάνονται βεβιασμένες αποφάσεις(όπως έγινε πέρσι που εμείς οι μαθητές της Γ΄Γυμνασίου έπρεπε να αποφασίσουμε στα μέ-σα Μαΐου ποια Ομάδα Μαθημάτων Προσα-νατολισμού θα επιλέγαμε για την Α΄ Λυκείου).

Επιπλέον, τα Επαγγελματικά Λύκεια της Φιν-

λανδίας (γνωστά ως τεχνικές σχολές) παρέ-χουν εκπαίδευση υψηλού επιπέδου, ενώ τααντίστοιχα στην Κύπρο θεωρούνται υποβαθ-μισμένα σχολεία. Πολλοί Κύπριοι γονείς δενθέλουν να στέλνουν τα παιδιά τους στις τεχνι-κές σχολές. Αντίθετα στη Φινλανδία αποδί-δεται μεγάλη σημασία στα σχολεία αυτά. ΤοΥπουργείο Παιδείας στη Φινλανδία εξετάζεικάθε πληροφορία που έχει για τα επαγγέλμα-τα που θα έχουν ζήτηση στο μέλλον, έτσιώστε να δώσουν τα σωστά εφόδια στους μα-θητές και να τους προωθήσουν σε σωστέςεπαγγελματικές επιλογές. Εμείς περπατούμεστα τυφλά, δεν ενημερωνόμαστε σωστά γιατις ανάγκες εργασίας της αγοράς και κινδυ-νεύουμε με την επιλογή μας, μετά την ολοκλή-ρωση των σπουδών μας, να βρεθούμε στηνανεργία.

Οι Φινλανδοί ενδιαφέρονται για το συμφέ-ρον των παιδιών και γι΄ αυτό μελετούν με επι-μονή κάθε τρόπο για αντιμετώπιση όλων τωνπροβλημάτων που παρουσιάζονται στην εκ-παίδευση. Ψάχνουν πάντοτε νέες μεθόδουςκαι ελκυστικές δραστηριότητες, ώστε να προ-σελκύουν τους μαθητές και η απόκτηση γνώ-σεων γι΄ αυτούς να αποτελεί μια ευχάριστηδιαδικασία. Τις δραστηριότητες αυτές δεν εμ-ποδίζει ούτε το κρύο αλλά ούτε και το χιόνι,έτσι οι Φινλανδοί εκμεταλλεύονται συχνά τηνευκαιρία να δελεάσουν τους μαθητές με έναμάθημα έξω, στο φυσικό περιβάλλον ή στηναυλή του σχολείου (εμείς με το παραμικρόαεράκι και την παραμικρή αφορμή αρχίζουμετα παράπονα).

Αξιολόγηση και επιθεωρήσεις δεν υπάρχουν!Η Διεύθυνση και οι δάσκαλοι αναλαμβάνουνπλήρως την ευθύνη για τα μαθησιακά αποτε-λέσματα των μαθητών του σχολείου στοοποίο εργάζονται. Ο εκπαιδευτικός αναλαμ-βάνει επίσης την ευθύνη για τη μέθοδο διδα-σκαλίας του και μέσω της αμοιβαίας εμπιστο-σύνης που δημιουργείται ανάμεσα σ΄ αυτόνκαι τους μαθητές του, αλλά και μέσω της αυ-

τοαξιολόγησης, το μάθημα διδάσκεται πιοαποτελεσματικά. Έτσι, οι μαθητές δεν χρει-άζονται φροντιστήρια και έχουν πολύ περισ-σότερο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή τους.Μαθητής που αντιμετωπίζει δυσκολίες μένεικάποιες ώρες επιπλέον στο σχολείο για δω-ρεάν μάθημα με τους δασκάλους του και δενπαρακολουθεί πολύωρα ιδιαίτερα μαθήματαμε την παραμικρή αφορμή, κάτι που συμβαί-νει στη χώρα μας.

Τέλος, οι Φινλανδοί θέλουν να έχουν τουςμαθητές τους σε ένα όμορφο σχολικό περι-βάλλον, γι’ αυτό σπουδαίοι αρχιτέκτονεςαναλαμβάνουν το σχεδιασμό των σχολείων.Δίνουν περισσότερη έμφαση στο να έχουνέναν λόγο οι μαθητές να αγαπήσουν το σχο-λείο και να προσελκύσουν το ενδιαφέροντους για μάθηση, ενώ στο δικό μας σύστημαο εξετασιοκεντρικός χαρακτήρας της εκπαί-δευσης είναι για μας αποτρεπτικός παράγον-τας. Η ανυπαρξία εξετάσεων στη Φινλανδίαδείχνει ότι σημασία έχει οι μαθητές να μά-θουν κι όχι να αποστηθίζουν βιβλία ολόκλη-ρα, για να γράψουν σε μια εξέταση, επιφανει-ακές δηλαδή γνώσεις που πολύ σύντομα θαξεχάσουν. Οι μαθητές της χώρας μας δεναπολαμβάνουν τη μάθηση και αυτό έχει έναμεγάλο κόστος. Βρίσκουν απλά έναν τρόπονα περνούν από τη μια τάξη στην άλλη, χωρίςνα έχουν ουσιαστικά αποκτήσει πραγματικέςγνώσεις και δεξιότητες.

Ας κάνουμε κι εμείς μια προσπάθεια να έχου-με χαρούμενους μαθητές που να σέβονται καινα απολαμβάνουν τα αγαθά της παιδείας,έχοντας ως παράδειγμα το σύστημα της Φιν-λανδίας, αλλά και πολλών άλλων χωρών. Αςπροβληματιστούμε σοβαρά επιτέλους ποιεςκαι πόσο σοβαρές θα είναι οι συνέπειες στοντόπο μας, εάν εξακολουθήσουμε να διατη-ρούμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα οπισθο-δρομικό και συντηρητικό.


Τι Ιστορία

μαθαίνω;

Ψάχνω τις ρίζες μου ανάμεσα στιςσελίδες του σχολικού βιβλίου...Κι όλο ψάχνω κι όλο απογοη-

τεύομαι... Βρίσκομαι αντιμέτωπη μονα-χά με προσεγγίσεις χωρίς αντικειμενικό-τητα, γεμάτες ασάφειες. Η ΜικρασιατικήΚαταστροφή έγινε τώρα «ελληνοτουρ-κικός πόλεμος» και σφηνώθηκε σε μιαμόλις αράδα. Και να σκεφτείς πως γρά-φτηκε από απόγονους του Θουκιδίδη...Ιστορία γενικής παιδείας! Μιας παιδείαςπου παρουσιάζει τα πεπραγμένα όπωςτης τα επιβάλλουν σκοπιμότητες καισυμφέροντα. Ε… και τι έγινε; Αν ταξιδέ-ψω πίσω στη σχολική μου πορεία, θυ-μάμαι να μου λένε έμμεσα και κάποτεάμεσα να μισώ τον άλλο. Μα τους πιοδικούς, αυτούς που βύθισαν τον τόποστο αίμα και το σκοτάδι, με έμαθαν νατους προσκυνώ σαν εικονίσματα και αν-τικρίζω το όνομά τους σε οδούς καιπλατείες.

Θέλω να μάθω την Iστορία μου. Θέλωνα ακούσω τη νίκη νίκη, την ήττα ήττακαι την προδοσία προδοσία. Γιατί ηIστορία αυτού του τόπου μού ανήκεικαι της ανήκω...

Όσο και να θέλετε δεν πρόκειται να γί-νω ένα μ’ αυτές τις μουντές σελίδες.Όσο κι αν με αναγκάζετε να τις αποστη-θίζω και να τις αναμεταδίδω σε εξετα-στικά δοκίμια εγώ θα ψάχνω την Ιστο-ρία μου, μέχρι να τη βρω! Θα ψάχνω σεεπιστημονικά συγγράμματα, στον τύποτης εποχής, θα κρίνω, θα συγκρίνω καιθα διασταυρώνω. Θα βρω και θα μάθωτην Ιστορία μου, για να ξέρω ποια εί-μαι, πού πατώ και πού κατευθύνομαι.


Mε αφορμή τον Διαγωνισμό με θέμα«Γιατί πρέπει να μαθαίνουμε Μαθη-ματικά;» που προκηρύχτηκε πρόσφα-

τα, αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο μεστόχο να ευαισθητοποιήσω αυτούς που αγα-πούν τα Μαθηματικά, αλλά και αυτούς που τααπεχθάνονται! Έτσι λοιπόν μιας και τα Μαθη-ματικά αποτελούν για μένα το πιο ενδιαφέρονμάθημα, αποφάσισα να αφιερώσω αυτή τησελίδα σε αυτά και να μεταφέρω μηνύματα καιαλήθειες προς τους ανθρώπους, αυτούς ειδι-κά που τα αποφεύγουν.

Τι είναι λοιπόν τα Μαθηματικά; Είναι απλά μιαΕπιστήμη ή μήπως μια διαφορετική νότα στηζωή κάθε ατόμου; Για να μπορέσουμε να τακαταλάβουμε θα πρέπει άραγε να διαθέτουμεγνώσεις και εργαλεία; Όλα αυτά κρύβονταιπίσω από τη μυστική πλευρά της ζωής τωνΜαθηματικών και καλούν τους ανθρώπους νατην εξερευνήσουν και να την κατακτήσουν.

Αρχικά, ακούγοντας τη λέξη «Μαθηματικά»,διάφορες σκέψεις και διαπιστώσεις έρχονταιστο μυαλό του κάθε ανθρώπου. Ένα μικρόπαιδί, για παράδειγμα, ακούγοντάς τη αρχίζεινα φοβάται, ενώ ένα μεγαλύτερο άτομο προ-σπαθεί να δείξει κατανόηση. Παρόλες όμωςτις διαφορετικές αυτές στάσεις, τα Μαθηματι-κά θα παραμείνουν ο στυλοβάτης και η θεμε-

λίωση ενός νέου κόσμου, που θα στηρίζεταιστην πρόοδο και στην ανάπτυξη για το καλότων ανθρώπων.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επικεντρωθώστην αναγκαιότητα των Μαθηματικών και ναεξηγήσω με τα κατάλληλα επιχειρήματα γιατίείναι απαραίτητα στη ζωή μας.

Αρχικά, όπως λέει και ο Κάρολος Δαρβίνος,«Ο Μαθηματικός είναι ένας τυφλός σ’ ένασκοτεινό δωμάτιο που ψάχνει για μια μαύρηγάτα που δεν είναι εκεί». Με αυτή του τη φρά-ση θέλει να δηλώσει ότι χωρίς Μαθηματικάδεν μπορείς να αισθανθείς την ομορφιά τηςζωής, της αποκάλυψης, του πανέμορφου κό-σμου που μας περιβάλλει, χάνεσαι και στο τέ-λος δε βρίσκεις διέξοδο. Αυτό αποδεικνύε-ται ξεκάθαρα, αφού τα Μαθηματικά αποτε-λούν τη βάση του πολιτισμού από τα πρώταχρόνια της ανθρωπότητας. Ο τρόπος σκέψηςκαι έκφρασης, αποτελούν πολιτιστικά στοι-χεία που κληροδοτούνται από τα Μαθηματι-κά σε ολόκληρη την υφήλιο.

Επίσης, η Μαθηματική Επιστήμη θεωρείται η«βασίλισσα των επιστημών», άρα ο σημερι-νός νέος με στόχο προπάντων την εξέλιξήτου στον τομέα της εργασίας, χρειάζεται ναγνωρίζει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό τη μαθη-

ματική «γλώσσα». Αυτή θα τον βοηθήσει ναθεμελιώσει τη ζωή του και να την ονειρευτείσε υψηλά και αποτελεσματικά επίπεδα. Εξί-σου σημαντικό για την αγορά εργασίας απο-τελεί όχι απλώς η γνώση Μαθηματικών, αλλάη σωστή μαθηματική παιδεία, η οποία θαβοηθήσει τον νέο να βελτιωθεί τόσο σε γνώ-σεις όσο και σε δεξιότητες.

Πράγματι τα Μαθηματικά αποτελούν σημαν-τική επιστήμη, αφού χρησιμοποιούνται απόάλλες επιστήμες ως βάθρο για τις γνώσειςπου προσφέρουν. Χαρακτηριστικό παράδειγ-μα είναι η Μετεωρολογία, η οποία χρησιμο-ποιεί τη Στατιστική για την επαλήθευση πολ-λών προβλέψεων και εκτιμήσεων που στηρί-ζονται στον καιρό και στην ατμόσφαιρα τουπεριβάλλοντος. Αξιοσημείωτη επίσης είναι ηχρήση αυτής της επιστήμης από τους Οικονο-μολόγους, για να κάνουν υπολογισμούς καινα αναπτύσσουν τις θεωρίες τους.

Τα Μαθηματικά είναι μια επιστήμη που δενδημιουργεί «φασαρία» γύρω της. Δεν χρει-άζεται δηλαδή εργαστήρια, ακριβά μηχανήμα-τα, ούτε πειραματόζωα, ενώ η μαθηματικήέρευνα δεν κοστίζει πολύ. Χρειάζεται μόνοχαρτί, μολύβι, βιβλία και έναν ανθρώπινο νουμε αρκετή όρεξη και υπομονή.

Τα Μαθηματικά λοιπόν, ως μια κορυφαία«γλώσσα», όργανο σχεδόν κάθε άλλης επι-στήμης, αποτελούν κορυφή στην ανθρώπινηδημιουργία, αποθέωση του ανθρώπινου νου.Θα έλεγε κανείς ότι τα Μαθηματικά έπρεπε ναέχουν τη μεγαλύτερη αποδοχή από κάθε άλ-λο μάθημα, αφού η χρησιμότητά τους, η προ-σφορά τους στην πρόοδο και την ευημερίατης ανθρωπότητας είναι αναμφισβήτητη.Ισχύει όμως αυτό; Παρόλο που η μεγάλη ση-μασία τους δεν συνεπάγεται ταυτόχρονα ότιπρέπει να τα σπουδάζουν όλοι και να τα κά-νουν επάγγελμα, το κέρδος θα είναι πολύ με-γάλο, αν όλοι πάρουν έστω και κάτι μικρό απότη μαθηματική σκέψη. Και όπως χαρακτηριστι-κά είπε ο Γερμανοεβραίος Αλβέρτος Αϊνστάιν,«Τα καθαρά Μαθηματικά είναι, κατά κάποιοντρόπο, η ποίηση των λογικών ιδεών…».

Ελένη Θωμά Β1

Γιατί πρέπει να μαθαίνουμε Μαθηματικά;


To ΜEDI.MUN μού έχει προσφέρει πολύ περισσότερα από ό,τινόμιζα στην αρχή. Αρχικά η προετοιμασία ήταν ιδιαίτερα απαιτη-τική. Ριχτήκαμε στα βαθιά από την αρχή, αφού η ορολογία ήταν

δύσκολη. Φυσικά, με τη συνεχή χρήση της αγγλικής γλώσσας, αλλάκαι γενικά με την εντατική μελέτη, που μπορώ να πω ήταν καίρια, μπο-ρέσαμε μετά από περίπου ένα μήνα να συμμετάσχουμε με επιτυχία σεαυτό το αξέχαστο τριήμερο. Στο συνέδριο γνωρίσαμε μαθητές από άλ-λα σχολεία, δημιουργήσαμε μια ομάδα εργασίας και ενώσαμε τα reso-lutions μας. Ας αναφέρω πως μεγάλο κομμάτι της προσωπικής μου εμ-πειρίας από το ΜEDI.MUN είναι και η δημιουργία νέων φίλων που έκα-νε την εμπειρία ακόμα πιο ξεχωριστή. Όμως, η πιο έντονη στιγμή τουπρογράμματος ήταν όταν ο υποφαινόμενος, ως εκπρόσωπος της Ου-ρουγουάης, ανέβηκε στο βήμα για να υποστηρίξει τις θέσεις του, έδω-σε μια σύντομη ομιλία και απάντησε στα ερωτήματα των συνομιλητώντου. Μια γενικά ανεπανάληπτη εμπειρία, που αδιαμφισβήτητα προσφέ-ρει καινούριες γνώσεις και εμπειρίες στους συμμετέχοντες.

Παναγιώτης Αντωνιάδης Α11

Πραγματικά μακάρι να είχα ακόμη έναν χρόνο, για να μπορώ να συμμετάσχω ξανά, μιας και είναι αδύ-νατο να γυρίσω τον χρόνο πίσω! Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω… Ας ξεκινήσω πρώτα λέ-γοντας ότι η οργάνωση του συνεδρίου, την οποία αναλαμβάνουν μαθητές, ήταν άψογη! Τα πάντα

ήταν προσεγμένα, ακόμα και το φαγητό! Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι πως αν και βρίσκεσαι συ-νεχώς περιτριγυρισμένος από έμπειρους μαθητές, όσον αφορά τα debates και το event, οι πλείστοι είναιπάντα χαμογελαστοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν με ευγένεια τα «ψαράκια» που μόλις μπήκαν στη μεγάληγυάλα με τους καρχαρίες! Έτσι και εγώ με τη σειρά μου δημιούργησα σχέσεις φιλίας με τους υπόλοιπους αν-τιπροσώπους, ιδίως της ομάδας μου, που πραγματικά πιστεύω ότι θα κρατήσουν και θα έχουμε να θυμόμα-στε και να γελάμε με τις στιγμές που περάσαμε μαζί.

Εκεί λοιπόν που νόμιζα ότι με το που θα έμπαινα στην αίθουσα του GA θα ήμουν «σαν τη μύγα μες στο γά-λα» και θα καθόμουν ήσυχα στη γωνίτσα μου χαζεύοντας τις διάνοιες των debate να «τρώγονται» μεταξύτους, βρέθηκα να κάνω μέχρι και ομιλία υπέρ του ψηφίσματος της ομάδας μου! Πίστευα πως δεν θα τολ-μούσα να μιλήσω δημόσια, μπροστά από το GA μου. Λοιπόν διαψεύστηκα! Καθώς περνούσε η ώρα το θε-ωρούσα όλο και πιο ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα όχι μόνο να σηκώσω με αποφασιστικότητα μία αλλά δύοφορές την καρτέλα των Barbados, του κράτους που αντιπροσώπευα, για να υποβάλω ερώτηση στον αντι-πρόσωπο που μιλούσε στο βήμα υπέρ ή κατά κάθε ψηφίσματος που «συζητούσαμε», αλλά ναι, να κάνω καιομιλία! Αγχωμένη μεν, περήφανη δε για το ψήφισμα που εγώ και οι υπόλοιποι έξι αντιπρόσωποι της ομάδαςμου δημιουργήσαμε για το θέμα της εξάλειψης του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων.Βρέθηκα μάλιστα να υποστηρίζω τις θέσεις μας στο βήμα, μπροστά από άλλους 70 περίπου αντιπροσώπους,οι 54 από τους οποίους, παρεμπιπτόντως, το υπερψήφισαν!

Μέσα από αυτή την εμπειρία μού δόθηκε η ευκαιρία να μάθω σε βάθος τις διάφορες προκλήσεις του κόσμου,να καλλιεργήσω τη δεξιότητα να μιλώ μπροστά σε κοινό με επιχειρήματα, καθώς και να αναπτύξω την κριτικήμου σκέψη, αναζητώντας μέσω της λογικής την εξεύρεση λύσεων για διάφορα προβλήματα. Το μόνο πουχρειάζεται είναι κάποιος να ξέρει αρκετά καλά την αγγλική γλώσσα και να έχει ενθουσιασμό για τα debates!



ªÈ· ·Í¤¯·ÛÙË ÂÌÂÈÚ›·

MEDI.MUN was an experience fromwhich I gained a lot. Not only did Iget to improve my debating skills

and learn to cope in such a competitive en-vironment, I also got to meet new peopleand come in contact with different points ofview. To be honest, I never expected ME-DI.MUN to be so beneficial and fun, mostlybecause I was never comfortable with publicspeaking, but as it turns out stepping out ofyour comfort zone makes you realize thatyou’re capable of a lot more than you think!

Thetis Georgiou B1

Γνώρισα το MEDI.MUN μέσω της καλύτερης μου φίλης, η οποίαφοιτά σε ιδιωτικό σχολείο και συμμετείχε σε αυτό. Όλα όσα μουέλεγε γι΄ αυτό το πρόγραμμα μου ακούγονταν συναρπαστικά, αλ-

λά ποτέ δεν φανταζόμουν ότι η συμμετοχή μου θα ξεπερνούσε κάθεμου προσδοκία. Η ίδια με παρακίνησε να λάβω κι εγώ μέρος, όταν οικαθηγητές μου μας πρότειναν να συμμετάσχουμε. Αφιέρωσα τον ελεύ-θερο μου χρόνο για να ερευνήσω το θέμα που μου είχε ανατεθεί καινα κατανοήσω τη σχέση της «χώρας» μου (Λιβύης) με αυτό. Έπειτα, συ-νέταξα ένα κείμενο (resolution) στο οποίο πρότεινα μέτρα για την εξά-λειψη του φαινομένου. Μέσα σε τρεις ημέρες κατάφερα να ξεπεράσωτον εαυτό μου! Έκανα νέους φίλους, γνώρισα άτομα με πολλά χαρίσμα-τα, μοιράστηκα τις ιδέες μου… Ο ενθουσιασμός μου όμως κορυφώθη-κε τη μέρα που εκφώνησα την ομιλία μου και μέσα από αυτή προσπά-θησα να στηρίξω τις απόψεις της ομάδας μου. Χάρηκα που είχα αυτή τημοναδική εμπειρία και, αν μου δοθεί η ευκαιρία να ξανασυμμετάσχωστο πρόγραμμα αυτό, σίγουρα θα το κάνω με πολλή προθυμία!

Κατερίνα Κοτσώνη Β9

Tο MEDI.MUN είναι μια προσομοί-ωση της συνέλευσης των ΗνωμένωνΕθνών από μαθητές. Μαθητές που εν-

διαφέρονται και προβληματίζονται για ζη-τήματα όλου του κοινωνικοπολιτικού, οι-κονομικού και πολιτιστικού φάσματος πουταλανίζουν τον σύγχρονο κόσμο.

Στο MEDI.MUN συνεδριάζουν τέσσεριςγενικές συνελεύσεις (General Assemblies(GA), που καθεμία καλύπτει τα αμυντικά,

πολιτικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά-οι-κονομικά θέματα αντίστοιχα. Σε κάθε GAσυζητούνται τρία διαφορετικά θέματα. Κά-θε μαθητής αντιπροσωπεύει όχι τον εαυτότου αλλά το κράτος του και εκφράζει τηνπολιτική του κράτους του στα θέματα τουGA στο οποίο συμμετέχει. Για να είναι σεθέση να το κάνει αυτό, πρέπει να έχει μελε-τήσει τις επίσημες θέσεις και τις εξωτερικέςσχέσεις της χώρας του με άλλα κράτη καινα έχει γράψει ένα προτεινόμενο ψήφισμα

(resolution) για ένα από τα τρία θέματα τουGA στο οποίο ανήκει.

Κατά την πρώτη μέρα της συνέλευσης, στό-χος του κάθε αντιπροσώπου-μαθητή είναινα διαμορφώσει συμμαχίες με άλλους αντι-προσώπους, των οποίων τα συμφέροντασυγκλίνουν, και μαζί να καταρτίσουν ένακοινό resolution. Ως ομάδα καλούνται,έπειτα, να λάβουν μέρος στη δημόσια συζή-τηση, το λεγόμενο debate. Κάθε resolution

συζητείται και τίθεται σε διαδικασία ψηφο-φορίας. Την τελευταία μέρα του Συνεδρίου,ένα από τα resolutions που υπερψηφίστη-καν σε κάθε GA, συζητείται στην Ολομέλειακαι περνά από διαδικασία ψηφοφορίας. Ταresolutions που θα αποσπάσουν την πλει-οψηφία των ψήφων της Ολομέλειας κατο-χυρώνονται ως τα επίσημα ψηφίσματα τηςετήσιας συνέλευσης του MEDI.MUN.


Aξέχαστη εμπειρία. Από το ντύσιμο (dress co-de) μέχρι τις διπλωματικές αντιπαραθέσεις καιίντριγκες, όλα είχαν κάτι να προσφέρουν. Ένα

συνονθύλευμα αντιπροσώπων, με ιδιαίτερο χαρακτη-ριστικό την εθνική και γλωσσική ποικιλομορφία, κα-τάφερε να προσομοιώσει αρκετά πιστά τις συνελεύ-σεις των Ηνωμένων Εθνών. Το απαιτητικό επίπεδοαγγλικής γλώσσας και οι πολιτικοί, κοινωνικοί, οικο-νομικοί (και ο κατάλογος συνεχίζεται...) προβληματι-σμοί, που αναγκαστικά έπρεπε να υποβάλουμε στονεαυτό μας, για να λάβουμε μέρος στο event, μπορούννα χαρακτηριστούν μόνο ως ξυπνητήρια, ως ερεθί-σματα για να αποφύγουμε τη ληθαργική άγνοια πουπεριβάλλει τον μέσο πολίτη. Για πρώτη φορά (ίσως)στη ζωή μας, ξέραμε τι γίνεται γύρω μας, τι γίνεταιστον υπόλοιπο κόσμο και νιώσαμε ειδήμονες διπλω-μάτες και πολιτικοί, έστω και για ένα τριήμερο. Υπο-στηρίξαμε και αντιταχθήκαμε σε ιδέες και μεταρρυθ-μίσεις, ενώ παράλληλα αποκομίσαμε πολλές γνώσειςσε ποικίλα θέματα και διευρύναμε την κοσμοαντίλη-ψή μας. Δεν θα ξεχάσουμε φυσικά το μπουφέ και τιςΑγγλίδες, εξαιρετικά και τα δύο…!

Για κάποιον που σκέφτεται σοβαρά να κυνηγήσει δι-πλωματική καριέρα, ομολογώ πως το MEDI.MUNσυμβάλλει στη καλύτερη κατανόηση του τι τον περι-μένει εκεί έξω, τι τον περιμένει στην επαγγελματικήτου σταδιοδρομία, τι τον περιμένει στη ζωή, πουπρόκειται να επιλέξει. Όποιος κατέχει την αγγλική καιέχει απόθεμα όρεξης να κυνηγήσει τη συμμετοχή τουστο MEDI.MUN, θα βγει μόνο κερδισμένος!

Χάρης Χατζηγιάννης Β4

MEDI.MUN:

Tο Σαββατοκύριακο που πέρασα στο ME-DI.MUN ήταν ένα από τα καλύτερα της ζωήςμου. Πρώτη φορά συμμετείχα σ’ ένα τέτοιο

πρόγραμμα και η αλήθεια είναι ότι ήμουν πολύαβέβαιος για την επιλογή μου. Όμως καθώς έγρα-φα το resolution μου, άρχισα να συνειδητοποιώπόσο λάθος θα είχα κάνει, αν δεν έπαιρνα αυτή τηναπόφαση. Έπρεπε να μελετήσω ένα από τα προ-βλήματα που κυριαρχούν σήμερα στον κόσμο(ποιο;;;) και να αναφερθώ στο πώς μπορούν ταΗνωμένα Έθνη να το αντιμετωπίσουν. Όμως, η ψυ-χή του προγράμματος ήταν ότι ΕΜΕΙΣ ήμασταν ταΗνωμένα Έθνη και ΕΜΕΙΣ εργαστήκαμε για ναβρούμε τις λύσεις. Επιπλέον, η διαδικασία του de-bate με έκανε να καταλάβω πώς ακριβώς λειτουρ-γούν οι «μεγάλοι» του κόσμου και πιο συγκεκρι-μένα, πως τελικά έχω φωνή, με την οποία μπορώνα αλλάξω τον κόσμο, αρκεί να υπάρχει θέλησηκαι διάθεση για σκληρή δουλειά.

Κωνσταντίνος Ζαού Β1



Προετοιμασία:

Xρειαζόμαστε τριαντάφυλλα «μουσιέτες».Υπάρχουν δύο είδη μουσιέτας τριαντα-φυλλιάς για την εξαγωγή ροδοστάγμα-

τος, η άσπρη και η ροζ. Για να φτιάξουμε ρο-δόσταγμα πρέπει να μαζέψουμε τα τριαντάφυλ-λα από νωρίς το πρωί, με τις δροσοσταλίδεςτους, μόλις θα έχουν ανοίξει το μπουμπούκικαι πριν τα δει ο ήλιος. Μετά μαδούμε τα πέτα-λα και θα πρέπει να προσέξουμε να μην ρίξου-με στο «λαμπίκκον» ή τη «χαλκομαείρισσαν»(είδος κατσαρόλας) το μίσχο και τα σέπαλα,γιατί έχουν ρητίνη, που θα επηρεάσει αρνητικάτην ποιότητα του ροδοστάγματός μας.

Τρόπος παραγωγής:

Μέσα στη χάλκινη κατσαρόλα βάζουμε τατριαντάφυλλα που θα καλύπτονται στο 1/3 τηςμε το απαραίτητο νερό (περίπου 2/3 του λί-τρου). Πάνω στα πέταλα, που είναι μέσα στηνκατσαρόλα, τοποθετούμε μια κούπα, αφούπρώτα τα ανοίξουμε στη μέση και φτιάξουμεμια «φωλιά» για να μπει μέσα η κούπα. Κλεί-

νουμε την κατσαρόλα, αναποδογυρίζουμε τοκαπάκι και ρίχνουμε κρύο νερό μέσα στο καπά-κι. Κλείνουμε με ζυμάρι τις χαραμάδες που εν-δέχεται να αφήσει το καπάκι για να μην φεύγειο ατμός. Ο ατμός υγροποιείται ως εξής: Πάνωαπό την κατσαρόλα έχουμε το κρύο νερό μέσαστο καπάκι που το ανανεώνουμε διαρκώς. Οατμός πέφτει -ως ροδόσταγμα πια- μέσα στηνκούπα από το εξόγκωμα του καπακιού πουβλέπει προς τα κάτω μέσα στην κατσαρόλα. Ηφωτιά θα πρέπει να είναι πολύ χαμηλή και κά-θε περίπου μιάμιση ώρα κατεβάζουμε την κα-τσαρόλα από τη φωτιά, την ανοίγουμε, παίρ-νουμε την κούπα με το ροδόσταγμα και το βά-ζουμε μέσα σε μια καθαρή μπουκάλα.

Πρέπει να περάσουν μερικοί μήνες για να απο-κτήσει το ροδόσταγμα καλή μυρωδιά, ωσότουδιασπαστεί το έλαιόν του και πρέπει πάντοτενα το φυλάμε σε σκοτεινό μέρος, σε σκουρό-χρωμες γυάλινες μπουκάλες.

Ιωάννα Κουππή Β5

Παρασκευάστε ροδόσταγμα μαζί μας!

Γνωρίστε τον τρόπο

παρασκευής του

παραδοσιακού μας τυριού

Παρασκευή χαλουμιού

Το χαλούμι είναι το κυριότερο είδος τυρι-ού που παρασκευάζεται στην Κύπρο και ηπροέλευσή του είναι κυπριακή. Είναι ημί-

σκληρος τύπος τυριού και διατηρείται για αρ-κετό χρονικό διάστημα σε άλμη από νερό.Τοχρώμα του είναι άσπρο στην αρχή και αλλάζειπρος το κιτρινωπό με την πάροδο του χρόνου.Για την παρασκευή χαλουμιού χρησιμοποιείταιπρόβιο, αιγινό και αγελαδινό γάλα.

Θερμοκρασία πήξηςΤο γάλα θερμαίνεται στη θερμοκρασία των 32-35° κελσίου και προστίθεται σε αυτό ποσότη-

τα πιτιάς, ώστε η πήξη να γίνει σε 30-45 λεπτά.Η θερμοκρασία πήξης εξαρτάται από την επο-χή και την ποιότητα του γάλακτος.

Επεξεργασία του τυροπήγματοςΜετά το πήξιμο το τυρόπηγμα τεμαχίζεται σεκόκκους μεγέθους 5-10 χιλιοστών και αναθερ-μαίνεται σταδιακά, ανακατεύοντάς το ταυτό-χρονα μέχρι τους 33° κελσίου. Παραμένει στηθερμοκρασία αυτή για 10-15 λεπτά περίπου,ανακατεύοντας το συνεχώς μέχρι να αποκτή-σουν οι κόκκοι την επιθυμητή σύσταση. Ακο-λούθως το τυρόπηγμα μεταφέρεται σε τυρόπα-να και πιέζεται σταδιακά ώστε να ενωθούν οικόκκοι και ταυτόχρονα να φύγει αρκετή ποσό-τητα νωρού. Σχηματίζεται μάζα πάχους 2-4 εκα-τοστών. Όταν το τυρόπηγμα στραγγίσει ικανο-ποιητικά, κόβεται σε κομμάτια διαστάσεων 10εκατοστών περίπου. Στη συνέχεια τοποθετού-με τα κομμάτια στο ζεστό νωρό, από τον οποίοέχει αφαιρεθεί προηγουμένως η αναρή. Ο νω-ρός με τα χαλούμια θερμαίνεται σταδιακά μέχριβρασμού, ώστε τα κομμάτια βγουν στην επιφά-

νεια του νωρού και να επιπλέουν. Αφήνονταιέτσι για 15-20 λεπτά, για να ψηθούν και νααποκτήσουν την κατάλληλη ελαστικότητα. Τότετα χαλούμια αφαιρούνται από τον νωρό καιαλατίζονται επιφανειακά με 5-7% αλάτι. Αφούκρυώσουν, τα κομμάτια χαλουμιού διπλώνον-ται στα δύο και τοποθετούνται σε ειδικές θήκεςή το ένα κοντά στο άλλο για να διατηρήσουντο σχήμα τους, μέχρι να κρυώσουν εντελώς.Κατά το δίπλωμα του χαλουμιού τοποθετείταιδυόσμος, που του δίνει υπέροχο άρωμα.

ΣυσκευασίαΑφού τα κομμάτια του χαλουμιού κρυώσουν,συσκευάζονται σε δοχεία, τα οποία γεμίζουμεμε άλμη νωρού πυκνότητας 15% περίπου, ώστενα καλύπτει τα κομμάτια του χαλουμιού.Τα δο-χεία τοποθετούνται σε δροσερό μέρος, για ναυποστεί το χαλούμι την κατάλληλη ζύμωση για20-40 μέρες, αν και μπορεί να καταναλωθεί τηνίδια στιγμή αφού κρυώσει.

Γιώτα Γρουτίδου Β6

Στα μέσα του 19ου αιώνα οι επιστήμονεςπου ασχολούνταν με τη Χημεία είχαν κατα-γράψει τα ατομικά βάρη όλων των τότε

γνωστών χημικών στοιχείων και τις χημικές τουςιδιότητες. Καθώς παρατηρούσαν ότι ορισμέναστοιχεία είχαν παρόμοιες χημικές ιδιότητες, προ-σπαθούσαν να ανακαλύψουν κάποια σχέση με-ταξύ των χημικών ιδιοτήτων των στοιχείων καιτου ατομικού τους βάρους. Το 1858 ο ΙταλόςΣτανισλάο Κανιτζάρο (Stanislao Canizzaro) δη-μοσίευσε τον πρώτο αξιόπιστο πίνακα ατομικώνβαρών. Αρκετοί Χημικοί χρησιμοποίησαν τιςπληροφορίες που παρείχε αυτός ο πίνακας γιανα διατάξουν τα μέχρι τότε γνωστά χημικά στοι-χεία σε αύξουσα σειρά ατομικού βάρους. Αυτόπου παρατήρησαν ήταν μια περιοδική επανάλη-ψη παρόμοιων περιστατικών σε τακτά διαστήμα-τα. Το 1868 ο Ρώσος Χημικός Μεντελέγιεφ(1834-1907), στηριζόμενος σε μια παλαιότερηιδέα των Τζων Νιούλαντς και Μέγιερ (1830-1895), κατέταξε τα γνωστά στοιχεία σε έναν πί-νακα που περιελάμβανε οκτώ στήλες με βάση ταατομικά τους βάρη. Περίπου την ίδια περίοδο, οΓερμανός Γιούλιους Μέγιερ ανακάλυψε πρώτοςένα παρόμοιο επαναληπτικό μοτίβο για τα χημι-

κά στοιχεία. Ωστόσο, ένας κριτής καθυστέρησετη δημοσίευση του άρθρου του Μέγιερ, οπότετο άρθρο του Μεντελέγιεφ δημοσιεύτηκε πρώ-το. Ο περιοδικός πίνακας του Μέγιερ τυγχάνειμεγαλύτερης αναγνώρισης σήμερα. Στον πίνακαπου πρότεινε ο Μεντελέγιεφ, κάθε στήλη περιεί-χε στοιχεία με παρόμοιες χημικές ιδιότητες. Οπρωτοποριακός αυτός πίνακας περιείχε κενά σεορισμένες θέσεις. Ο Μεντελέγιεφ εξήγησε ότι

στα κενά αυτά θα έπρεπε να υπάρχουν κάποιαστοιχεία, τα οποία δεν είχαν μέχρι τότε ανακα-λυφθεί. Κατά συνέπεια, ο σύγχρονος περιοδικόςπίνακας διαφέρει από αυτόν που πρότεινε ο Ρώ-σος Χημικός όσον αφορά στον αριθμό περιό-δων και ομάδων. Παρόλα αυτά, το επαναληπτι-κό μοτίβο που αναγνώρισε ο Μεντελέγιεφ εξα-κολουθεί να είναι αναγνωρίσιμο.

Μαρία Θεοχαρίδου Α12

Τι ερευνήσαμε στο μάθημα της Χημείας

Το όζον ήταν η πρώτη αλλοτροπικήμορφή που περιγράφηκε από τηνεπιστήμη και ανακαλύφθηκε από

τον Κρίστιαν Φρίντριχ Σένμπαϊν, κατά τηδιάρκεια εκτέλεσης πειραμάτων αργήςοξείδωσης φωσφόρου και ηλεκτρόλυ-σης νερού το 1840. Το ονόμασε έτσι μεβάση την ελληνική λέξη για την οσμήαπό τη μυρωδιά που γίνεται αντιληπτήστις νύχτες με καταιγίδες αστραπών. Τοόζον ή τριοξυγόνο είναι μια τριατομικήαλλομορφή του οξυγόνου, με χημικότύπο O3, που καθορίστηκε το 1865. Τοκαθαρό όζον, στις «συνηθισμένες συν-θήκες», δηλαδή σε θερμοκρασία 25 °Cκαι υπό πίεση 1 atm, είναι ένα ανοικτο-γάλανο αέριο με ευδιάκριτη δριμείαοσμή που θυμίζει εκείνην του χλωρίου.Είναι πολύ λιγότερο σταθερό από τοδιοξυγόνο, δηλαδή τη διατομική αλλο-μορφή του οξυγόνου, και γι' αυτό τοόζον διασπάται στην κατώτερη ατμό-σφαιρα σε κανονικό διοξυγόνο. Τοόζον σχηματίζεται από το διοξυγόνο μετην επίδραση της υπεριώδους ακτινοβο-λίας, καθώς επίσης και με την επίδρασητων ατμοσφαιρικών ηλεκτρικών εκκε-νώσεων, και είναι παρόν σε χαμηλέςσυγκεντρώσεις σε όλη την ατμόσφαιρατης Γης. Ακόμη, το όζον είναι ένα ισχυ-ρό οξειδωτικό μέσο, πολύ ισχυρότεροαπό ό,τι το διοξυγόνο, και έχει πολλέςβιομηχανικές και καταναλωτικές εφαρ-μογές που είναι σχετικές με την οξείδω-ση. Επιπλέον, το ισχυρό οξειδωτικό δυ-ναμικό του όζοντος προκαλεί βλάβεςστους βλεννογόνους και στους ανα-πνευστικούς ιστούς των ζώων, αλλά καιστους ιστούς των φυτών.

Μαρία Θεοχαρίδου Α12

Στα πλαίσια του μαθήματοςτης Χημείας Β΄ Λυκείου με-λετήσαμε, μέσω κάποιων

μικρών ερευνητικών εργασιώνμας, θέματα σχετικά με τη Χημείακαι τις διάφορες δραστηριότητεςτων ανθρώπων. Στα πλαίσια αυτάλοιπόν αποφασίσαμε να μελετή-σουμε τη διαδικασία παραγωγήςροδοστάγματος και χαλουμιού,ερευνήσαμε το όζον και τον πε-ριοδικό πίνακα και αναφερθήκα-με στις παραγωγές στη Ρουμανία.

Ο περιοδικός πίνακας των χημικών στοιχείων είναι ένας κατάλογος, σε μορφή πίνα-κα, των χημικών στοιχείων, σε μια διάταξη οργανωμένη με βάση τον ατομικό αριθ-μό του, την ηλεκτρονική δομή και τις επαναλαμβανόμενες χημικές τους ιδιότητες.Περιοδικός Πίνακας

Όζον

Οι παραγωγές

στη Ρουμανία

Στην Κωνστάντζα και στην περιοχήBanat της δυτικής Ρουμανίας (Τιμι-σοάρα) παράγουν σόγια.

Στην πόλη Πλοέστι (Ploesti), που βρί-σκεται στην ιστορική περιοχή της Βλα-χίας, παράγεται πετρέλαιο καθώς καιβενζίνη.

Στην επαρχία Βράντσεα (Vrantea) καλ-λιεργούν αμπέλια, παράγοντας κρασί καιάλλα φρούτα γενικά.

Στην επαρχία Ντόμπροτσεα (Dobrotea)καλλιεργούν ροδάκινα, βερίκοκα, κα-λαμπόκι, πατάτες, φασόλια και παρά-γουν ηλιέλαιο.

Στην περιοχή Μολδαβία (Moldova) τηςΡουμανίας καλλιεργούν κυρίως πατάτες.

Στις πεδιάδες όλης της Ρουμανίας και γε-νικά όπου υπάρχει αρόσιμη γη, καλλιερ-γούν καλαμπόκι. Επίσης, στις πεδινές πε-ριοχές καλλιεργούν πολλές πατάτες.

Στις ορυκτές περιοχές της Τρανσυλβανίαςπαράγουν μεταλλεύματα χρυσού, κάρ-βουνα και πολλά μέταλλα και αμέταλλα.

Στις μεγάλες πόλεις χρησιμοποιούν πολ-λά τρακτέρ, ηλεκτρικές συσκευές, ξύλοκαι δημιουργούν χημικές ουσίες.

Στα Βόρεια της Ρουμανίας γίνεται η κτη-νοτροφία από άλογα μέχρι και αιγοπρό-βατα, παράγοντας τα γαλακτοκομικάπροϊόντα, δηλαδή γάλα, γιαούρτι, τυρί,βούτυρο κτλ.

Υπάρχει αρκετή αλιεία στα ποτάμια καιστους λόφους γίνεται μεγάλη καλλιέργειαπατατών, καλαμποκιού, φρούτων και έτσιπαράγονται τα ανάλογα προϊόντα.

Άννα Κωνσταντίνου Α24



Mερικά πράγματα στη ζωή ξεκινούν μο-ναχά από μια ιδέα κι όταν αυτή η ιδέααποδειχθεί καλή, τότε γίνεται θεσμός

και λαμβάνει ιδιαίτερη θέση στην παράδοσηενός σχολείου. Ένας τέτοιος θεσμός είναι και

η Ποιητική Βραδιά που εδώ και χρόνια έχεικαθιερωθεί στο ΛΑΒ. Όπως κάθε χρόνο έτσικαι φέτος, μαθητές και καθηγητές συνεργά-στηκαν όσο το δυνατό καλύτερα, για να επι-τύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Φέτος ηποιητική μας βραδιά είχε ως θέμα την ειρήνηκαι ο τίτλος ήταν «Κόκκινη κλωστή δεμένηστην ειρήνη μπερδεμένη», στίχος από το ομό-τιτλο τραγούδι του Νίκου Ξυλούρη. Το θέμαήταν πολύπλευρο, διαχρονικό, και επίκαιρο,ιδιαίτερα στις μέρες και τον τόπο μας, γι΄ αυ-τό είχαμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε μεμεράκι, έχοντας στα χέρια μας πλούσιο υλικό. Όπως κάθε χρόνο, η ποιητική μας βραδιά πε-ριλάμβανε πλούσια ποιητικά κείμενα, πολύτραγούδι, χορό αλλά και θεατρικά δρώμενα.Μεγάλη ομάδα μαθητών και καθηγητών συ-νεργάστηκαν άριστα, ώστε να οργανωθεί μιαμοναδική παράσταση. Βέβαια, όπως ήταν φυ-σικό, υπήρξαν και κάποιες εντάσεις, τις οποί-ες όμως καταφέραμε να διαχειριστούμε με με-γάλη κατανόηση. Παρόλα αυτά, μέσα από αυ-τή την όμορφη συνεργασία τους, πέρασαν μετον καλύτερο τρόπο τα μηνύματα που ήθελενα περάσει η ίδια η βραδιά: αγάπη, αλληλεγ-γύη, ομόνοια, συναδελφοσύνη… Φέτος για πρώτη φορά δεν συμμετείχα στο λο-

γοτεχνικό μέρος της εκδήλωσης, αλλά μόνοστο μουσικό κομμάτι και γι΄ αυτό είχα την ευ-καιρία να βρεθώ για λίγο στη θέση του θεατή.Μπόρεσα, λοιπόν, να παρατηρήσω προσεκτικάτους συμμαθητές μου που απάγγελλαν, αλλά

και τους καθηγητές μας, που γεμάτοι αγωνία καιπερηφάνια συνάμα παρακολουθούσαν τουςκαρπούς των κόπων τους. Μπορούσα επίσηςνα αισθανθώ τους θεατές, οι οποίοι φαίνοντανμαγεμένοι από την ατμόσφαιρα. Κατά την γνώ-μη μου, αυτό είναι επιτυχία, το να μπορείς δη-λαδή να δημιουργήσεις έναν όμορφο συναι-σθηματικό δεσμό, ως καλλιτέχνης, με τους θεα-τές, οπότε και τα μηνύματα ταξιδεύουν αβίαστα. Στην τελευταία πρόβα είχε λεχθεί πως η επιτυ-χία στηρίζεται στην πειθαρχία των συμμετε-χόντων… Ας μου επιτραπεί να διαφωνήσω,αφού για να επιτύχεις στο καλλιτεχνικό στερέ-ωμα πάνω από όλα χρειάζεται να αγαπάς καινα χαίρεσαι αυτό που κάνεις, ώστε ο κόσμοςνα το χαρεί μαζί σου. Και όταν αγαπάς αυτόπου κάνεις, η πειθαρχία έρχεται από μόνη της,αφού μπορείς να αντιληφθείς την κατάθεσηψυχής το διπλανού σου και να τον σεβαστείςγια αυτό που κάνει και με τον ίδιο τρόπο σεσέβεται κι εκείνος. Εξάλλου, όπως πολύ εύ-στοχα μου είχε πει δυο χρόνια πριν ένας υπερ-ταλαντούχος, σημασία έχει να το χαρείς και τό-τε θα το απολαύσει και ο κόσμος. Το σημαντι-κό είναι να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμετη δεδομένη στιγμή, να το κάνουμε με την ψυ-χή μας. Τότε θα καταφέρουμε να μεταφέρουμε

στους θεατές τα συναισθήματά μας μέσα απότην τέχνη μας, και για εμένα αυτή είναι η καλλι-τεχνική μαγεία. Αυτή η μαγεία έχω την αίσθη-ση πως απλώθηκε στο χώρο και άγγιξε κάθεπαρευρισκόμενο, θεατή ή συμμετέχοντα.

Η στιγμή που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωσηήταν όταν στο τέλος της βραδιάς ήρθαν τρειςάγνωστες κυρίες να μας συγχαρούν και να μαςεκφράσουν τον ενθουσιασμό τους, λέγονταςπως ήταν η καλύτερη εκδήλωση που είχαν πα-ρακολουθήσει και πως συγκινήθηκαν ιδιαίτε-ρα με δύο τραγούδια που είχαμε παίξει. Τότεακριβώς κατάλαβα πως οι κόποι δυόμισηολόκληρων μηνών δεν πήγαν χαμένοι καιπως πραγματικά αυτά τα τρία χρόνια δώσαμεαλλά και πήραμε πολλά. Παρόλο, λοιπόν, που δεν είχα μεγάλη συμμε-τοχή σε αυτή την παράσταση, θα μου μείνειαξέχαστη, διότι κατάφερα να μάθω πολλάπράγματα για το τι σημαίνει να είσαι καλλιτέ-χνης. Γιατί η τέχνη δεν είναι κάτι το συμβατι-κό. Εκφράζεται με ποικίλους τρόπους, με τηνποίηση, τα διάφορα μουσικά είδη (ακόμα καιτο ραπ), με τον χορό, φτάνει να το κάνεις μεαγάπη και να μην είναι απόδειξη ταλέντου,αλλά κατάθεση ψυχής. Κι αυτό το έμαθα απόαληθινούς καλλιτέχνες, ακόμα και αυτού τουσχολείου, των οποίων τις συμβουλές θα κρα-τώ σαν φυλαχτό. Αυτές ήταν οι δικές μου εν-τυπώσεις από την ποιητική βραδιά.

Άννα Ζήνωνος Γ2

«Τραγουδήσαμε» για την ειρήνη

με τον πιο όμορφο τρόπο

Το σχολείο δεν είναι

μόνο ακαδημαϊκή

γνώση…

Οργανώθηκε και φέτος με μεγάληεπιτυχία το Μαθητικό Συνέδριοτου Σχολείου μας, ένας θεσμός

ιδιαίτερα ωφέλιμος. Ένας πυρετός προ-ετοιμασίας, που άρχισε πολύ καιρό πριν,εκδηλώθηκε σε όλη του τη δημιουργικήέκρηξη στις 16 Μαρτίου. Το θέμα «Δια-φορετικός; Μοναδικός όχι μόνος!» πάν-τα παρόν, επίκαιρο και φλέγον όσο πο-τέ, ενέπνευσε όλους μας, καθηγητές καιμαθητές, σε μια ποικιλία δράσεων…

Η σεμνά μεγαλόπρεπη τελετή έναρξης,άρτια οργανωμένη, πέτυχε να μας εντά-ξει στο θέμα και να φωτίσει την κοινω-νική του διάσταση. Ήμασταν όλοι εκείσαν ένα σώμα και παρακολουθούσαμε:οι εκλεκτοί μας προσκαλεσμένοι, οι κα-θηγητές μας, οι μαθητές και οι μαθή-τριες… Την έναρξη των εργασιών κήρυ-ξε ο Διευθυντής Μέσης Εκπαίδευσης δρΛούης Κυπριανός.

Στη συνέχεια και ως το τέλος της ημέρας,στο σχολείο επικρατούσε ένας δημιουρ-γικός αναβρασμός… Με βάση το πρό-γραμμα, όλοι παρακολουθήσαμε εργα-σίες που ετοίμασαν και παρουσίασανσυμμαθητές μας, λάβαμε μέρος σε βιωμα-τικά εργαστήρια, υποδυθήκαμε ρόλους,γίναμε αυτήκοοι μάρτυρες ανθρώπωνπου βίωσαν το ρατσισμό, πήραμε μέροςσε συζητήσεις εκφράζοντας απόψεις καιλύνοντας βασανιστικά ερωτήματα…

Η θεματολογία του Συνεδρίου επεκτά-θηκε σε ποικίλους τομείς, αντικρίζον-τας τη διαφορετικότητα υπό το πρίσματης θρησκείας, της βιολογίας, της κοι-νωνιολογίας, της φιλοσοφίας… Πα-ρουσιάστηκαν παραδείγματα ειρηνικήςσυμβίωσης διαφορετικών ανθρώπων.Μέσα από άρθρα διερευνήθηκε ο ρό-λος της προπαγάνδας και των ΜΜΕστην καλλιέργεια της μισαλλοδοξίας.Προβληματισμός υπήρξε ακόμα για τοπολιτικό μας θέμα και για το ρατσιστι-κό μίσος, ως παράγοντα που δυσχεραί-νει τις προσπάθειες για βιώσιμη, δίκαιηκαι ειρηνική λύση.

Το Μαθητικό μας Συνέδριο είναι έναςπολύτιμος θεσμός, μια αφορμή αναζή-τησης, έκφρασης και προβληματισμού,μια πηγή εμπειριών και γνώσεων συμ-πληρωματικών προς τις ακαδημαϊκές,εξίσου απαραίτητων για τη δημιουργίατου άξιου και ενεργού πολίτη, στονοποίο στοχεύει το Σχολείο μας.

ποιητική βραδιά

ποιητική βραδιά

Η φετινή Ποιητική Βραδιά του ΛΑΒ καθήλωσε το κοινό

συνέδριο

συνέδριο

Την Πέμπτη, 31 του Μάρτη, παρουσιά-στηκε στο Σατιρικό θέατρο η θεατρικήπαράσταση του Σχολείου μας «ΟΙ ΗΛΙ-

ΘΙΟΙ». Ήταν μια μαγική βραδιά όπου τα παι-διά της θεατρικής μας ομάδας, έδωσαν τονκαλύτερό τους εαυτό. Όπως ήταν αναμενόμε-νο η παράσταση έβγαλε πολύ γέλιο… Δε μαςάφησε όμως στην επιφάνεια.

Πίσω από τα δρώμενα είδαμε τους κατοίκουςτου Κουλιέντσικοφ ως θύματα της αυταπάτης,της αμάθειας, των προκαταλήψεων, του φό-βου, της «υποταγής σε κάποιον τύραννο». Πί-σω από τους ηλίθιους είδαμε την ανθρώπινηηλιθιότητα των κοινωνικών διακρίσεων, τηςυποτίμησης και του αποκλεισμού, που δημι-ουργεί τα θύματα της ιστορίας μας. Πίσω απότους «Ηλίθιους» είδαμε πιο καθαρά τη θλιβε-ρή ιστορία -και κατ΄επέκταση το ζοφερό πα-ρόν- της ανθρώπινης βλακείας. Και τα γέλια

γεννούσαν θυμό, πόνο και προβληματισμό…Είδαμε, σε αντίθεση, την ευεργετική δύναμητης αγάπης, της επιμονής, του σεβασμού, τηςκαλοσύνης και της ευγένειας πόσο μεταμορ-φώνουν τον άνθρωπο κάνοντάς τον άξιο ναλέγεται άνθρωπος.

Πολύ ιδιότυπο το έργο και ο τρόπος γραφήςτου Neil Simon. Ευχαριστούμε τους συμμα-θητές και τους σκηνοθέτες μας για την υπέρο-χη βραδιά, το όμορφο μάθημα. Υπέροχα λιτάτα σκηνικά και τα κοστούμια της παράστασης.Ξέρουμε πως δάσκαλοι, ηθοποιοί και οι συ-νεργάτες τους αφιέρωσαν ώρες πολλές απότον ελεύθερο χρόνο τους.

Τι κάνει η αγάπη, το μεράκι και το ταλέντοόταν συναντηθούν! Θερμά συγχαρητήρια σεόλους τους συντελεστές, ιδιαίτερα στουςσκηνοθέτες μας, Εύη Ζορπίδου και ΣωτήρηΕλευθερίου.

θέατρο

θέατρο Το γέλιο έφερε θυμό, πόνο καιπροβληματισμό…


ÔÏÈÙÈÎ‹14

Όμως εγώ αποφάσισα να γράψω αυτό τοάρθρο έτσι κι αλλιώς.

21:16μ.μ. κοντά στο Stade de France. Το γι-λέκο εκρήγνυται και δεκάδες άνθρωποι πέ-φτουν νεκροί στο έδαφος. Την επίθεση αυτήακολούθησαν άλλες έξι και όλες μαζί άφησανπίσω τους 129 νεκρούς πολίτες, 7 νεκρούςτρομοκράτες και 352 τραυματίες. Πολλοί πιά-στηκαν όμηροι, άλλοι έτρεχαν στους δρό-μους ψάχνοντας τα παιδιά τους και άλλοι δενπρόλαβαν… «Αυτή είναι η δεύτερη εξτρεμιστι-κή επίθεση στη Γαλλία για φέτος», είπα, μό-λις άκουσα τι συνέβη, «η προηγούμενη, στις7 του Γενάρη, περιλάμβανε τις δολοφονίεςτων σκιτσογράφων της Charlie Hebdo…».Όμως πού να ήξερα ότι ο συνολικός αριθμόςτέτοιων επιθέσεων για φέτος δεν είναι 2. Εί-ναι 70. Σε χώρες όπως ο Λίβανος, η Σομαλία,η Αίγυπτος και ένα σωρό άλλες. Ξεχάσαμε ναθρηνήσουμε γι’αυτές; Η αλήθεια είναι πως, ανκάτι δεν κάνει τον γύρο του φατσοβιβλίου,τις περισσότερες φορές αγνοούμε την ύπαρ-ξή του. Όμως δεν γράφω με σκοπό να σας

κάνω να νιώσετε ενοχές. Γράφω γιανα σας βοηθήσω να νιώσετε τοπρόβλημα, να ευαισθητοποιηθείτε.

«Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, εί-ναι τραγωδία. Όταν χιλιάδες πεθαί-νουν είναι μια στατιστική», κατά τονΙωσήφ Στάλιν, ειδήμονα στον τομέατου ανθρώπινου πόνου. Μόλις είδα-με τη φωτογραφία του πτώματος τουμικρού Αϊλάν Κούρντι ξεβρασμένουστην παραλία, λυγίσαμε. Τόσο καιρόόμως που ακούμε για εκατομμύριαανθρώπους που θαλασσοπνίγονταιστην προσπάθειά τους να βρουν κα-ταφύγιο, το αυτάκι μας δεν ιδρώνει.Ο πατέρας του Αϊλάν έχασε τους δύογιους του και τη γυναίκα του, προ-σπαθώντας να τους εξασφαλίσει μιακαλύτερη ζωή. Όταν λοιπόν τουπροσφέρθηκε η ευκαιρία να εγκατα-σταθεί σε μια άλλη χώρα, ο ίδιοςεπέλεξε να παραμείνει στη Συρία,

όπου έθαψε τη γυναίκα του και ταπαιδιά του: «Τώρα δεν θέλω

τίποτα. Ό,τι ήταν πολύτιμογια μένα έχει χαθεί».

Οι περισσότεροι απόόλους αυτούς τους ανθρώ-

πους που φτάνουν στην Ευ-ρώπη μέσα σε ξεχαρβαλωμένα

σαπιοκάραβα δεν είναι μετανάστες, είναι πρό-σφυγες, και η διαφορά των δύο είναι μεγάλη.Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, «Πρόσφυγεςείναι άτομα που ξεφεύγουν από ένοπλες δια-μάχες ή δίωξη. Είναι άνθρωποι για τους οποί-ους η άρνηση ασύλου έχει δυνητικά θανατη-φόρες συνέπειες». Κανένας γονιός δεν βάζειτο παιδί του στη βάρκα ενός λαθρέμπορου,αν υπάρχει άλλη λύση, αν η μανιασμένη θά-λασσα δεν είναι πιο ασφαλής από τη στεριά…

Οι περισσότερες χώρες, που δεν αποδέχονταιτους πρόσφυγες, βρίσκουν δικαιολογία, λέ-γοντας πως πρέπει να φροντίσουν τον δικότους λαό που αντιμετωπίζει προβλήματα. Δενείναι όμως θέμα εθνικότητας ή θρησκείας.ΟΛΟΙ είμαστε άνθρωποι. Ακόμα και οι χώρεςπου δέχτηκαν αρκετούς πρόσφυγες, είτε δενέχουν τη δυνατότητα να τους βοηθήσουν λό-γω του τεράστιου αριθμού τους είτε τουςέχουν απαγορεύσει το δικαίωμα εξεύρεσης ερ-γασίας. Και πάλι, λοιπόν, σύμφωνα με τα Ηνω-μένα Έθνη, «απαιτείται πιο αποτελεσματική διε-θνής συνεργασία για να παταχθούν οι λαθρο-

μεταφορείς, συμπεριλαμβανομένων και αυτώνπου δραστηριοποιούνται εντός της ΕΕ, αλλά μετρόπους που να επιτρέπουν την προστασίατων θυμάτων. Όμως καμία από αυτές τις προ-σπάθειες δεν θα είναι αποτελεσματική, αν δενπροσφέρει περισσότερες ευκαιρίες στους αν-θρώπους να έρθουν νόμιμα στην Ευρώπη καινα βρουν ασφάλεια μετά την άφιξή τους».

Μιλώντας για ασφάλεια, μεταφέρομαι συνειρ-μικά στη Βόρεια Κορέα. Το ανθρώπινο είδοςακόμα θρηνεί για τις συνέπειες της ατομικήςβόμβας και πριν λίγο καιρό δεν πιστεύαμε στ’αυτιά μας, όταν ακούσαμε για τη δοκιμή τηςπρώτης βόμβας υδρογόνου, η οποία είναιεπιστημονικά αποδεδειγμένο πως μπορεί ναγίνει πολύ πιο καταστροφική από την ατομι-κή. Και το χειρότερο είναι πως δεν ξέρουμεκαν, δεν μπορούμε να φανταστούμε καν, πό-σο πιο καταστροφικό από την ατομική βόμ-βα μπορεί να αποδειχθεί ένα όπλο…

Οι Γάλλοι που επέζησαν στέλλουν ένα σημαν-τικό μήνυμα: Αντίσταση σημαίνει συνεχίζω ναζω, όμως αρχίζω να αγαπώ και να νοιάζομαι.Το #prayforfrance δεν θα αλλάξει κάτι, ανεμείς μείνουμε οι ίδιοι και απαράλλαχτοι αδιά-φοροι εαυτοί μας. Ναι, πρέπει να προσευχη-θούμε για όλους αυτούς που έχασαν τη ζωήτους στις επιθέσεις της 14 Νοεμβρίου, αλλάκαι σε όλα τα άλλα παρόμοια περιστατικά πουλαμβάνουν χώρα καθημερινά ανά το παγκό-σμιο. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Αυτόσημαίνει προσεύχομαι για ολόκληρη την αν-θρωπότητα. Σημαίνει νοιάζομαι γι’ αυτούςπου έχασαν ή που θα χάσουν άδικα αγαπημέ-να πρόσωπα ή τη ζωή τους την ίδια.

Και αυτό είναι μόνο η αρχή. Έχουμε πολύδρόμο μπροστά μας, αφού προς το παρόνδείχνουμε ενδιαφέρον για τον πλησίον μαςμόνο κάθε φορά που πεθαίνει κόσμος. Η αν-θρωπιά χάθηκε και εμείς έχουμε χρέος, προςόλους αυτούς που χάθηκαν, να την ανακτή-σουμε. Να παλέψουμε για τα ανθρώπινα δι-καιώματα, την ισότητα, τη δημοκρατία, όχιαυτή που βιώνουμε σήμερα, αλλά μια άλληαυθεντική και πραγματική…

Έτσι προκύπτει αβίαστα το ερώτημα: «Καλάεγώ θα κάμω τη διαφορά;» Ναι! Εσύ, εγώ καιεκατομμύρια άλλοι που θα ακολουθήσουν.Αυτά τα πράγματα μοιάζουν τόσο μικρά καιασήμαντα στα μάτια των κρατικών αξιωμα-τούχων, που είναι γελοίο να περιμένουμεακόμα να δούμε από αυτούς τη διαφορά (τηδιαφθορά μόνο βλέπουμε καθημερινά σε

όλο της το μεγαλείο). Η εξουσία φθείρει τηνανθρώπινη ψυχή και την ωθεί στον ευδαιμο-νισμό και τη ματαιοδοξία. Έτσι, λοιπόν, οαόμματος πλέον άνθρωπος επιδιώκει να κερ-δίζει συνεχώς περισσότερα, θερίζονταςαθώες ζωές στο πέρασμά του.

Η αθωότητα όμως αυτή είναι αμφίβολη. Απότη στιγμή που παρακολουθούσαμε άπρακτοικαι σιωπηλοί τα τόσα ειδεχθή εγκλήματα, τό-τε όχι μόνο είμαστε άξιοι της τύχης μας αλλάπαίρνουμε μαζί μας και αυτούς που προσπά-θησαν να μας προειδοποιήσουν, ενώ εμείςκλείναμε τα αφτιά μας. Παίρνουμε μαζί μας ταπαιδιά που σκοτώθηκαν, πριν προλάβουν ναδουν τι σημαίνει αλληλεγγύη.

Πολλοί κάνουν λόγο για Γ΄ Παγκόσμιο Πόλε-μο. Συγχαρητήρια! Ανακαλύψατε τον τροχό…!Ο Γ΄ Παγκόσμιος έχει ήδη ξεκινήσει εδώ καιπολύ καιρό. Απλά η κατάσταση που επικρατείστη Μέση Ανατολή και ο ψυχρός πόλεμος, τοαόρατο παιχνίδι δύναμης, μεταξύ ΗνωμένωνΠολιτειών και Ρωσίας δεν φτάνουν ποτέ στααφτιά μας. Είτε γιατί τα πιο σημαντικά γεγονό-τα αποσιωπούνται από τα Μέσα «Μονόπλευ-ρης» Ενημέρωσης είτε γιατί εμείς αποφασίζου-με να τα αγνοήσουμε θεωρώντας πως, αφούδεν έγιναν ακόμα επιθέσεις στην αυλή του γεί-τονα, δεν μας αφορούν.

Γι’ αυτό και μάθαμε και «θρηνήσαμε» μόνογια τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία.Επειδή η Γαλλία είναι «αναπτυγμένη» χώρασαν την Κύπρο μας και όχι «κατώτερη» όπωςη Συρία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν καιόλες οι υπόλοιπες αναπτυσσόμενες χώρες. Ηπροσωρινή αυτή λύπη ξεχάστηκε βέβαια με τοπου πατήσαμε το πόδι μας στο σχολείο ή τηδουλειά την επόμενη μέρα. Η κατάσταση εί-ναι τραγελαφική και αυτό είναι καιρός να τοκαταλάβουμε. Για να καταφέρουμε να σώ-σουμε τον πλανήτη, πριν πνιγεί στο αίμα τουΓ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τον οποίο μετα σύγχρονα όπλα και τις σημερινές στρατιω-τικές δυνάμεις δεν θα υπάρχει επιστροφή,πρέπει πρώτα να σώσουμε τους εαυτούς μας,να καταφέρουμε να ξεφύγουμε από τα σιδε-ρένια πλοκάμια της αδιαφορίας και της υπο-κριτικά επιλεκτικής αντίδρασης. Μετά από αυ-τό ίσως μπορέσουμε να οργανωθούμε και ναπαλέψουμε μαζί για ένα καλύτερο αύριο, γιαόλους τους ανθρώπους, σε όλα τα μήκη καιπλάτη της γης…

Αμαλία Χρυσοστόμου Γ2

Στις 13 Νοεμβρίου 2015, ημέρα Παρα-σκευή, εκδηλώθηκαν στην πρωτεύουσατης Γαλλίας διάφορες τρομοκρατικές

ενέργειες, οι οποίες προκλήθηκαν από μιαομάδα φανατικών ισλαμιστών του ΙσλαμικούΚράτους (της ομάδας ISIS). Στα πλαίσια τωνενεργειών αυτών, οι τρομοκράτες εισέβαλανσε μέρη της πόλης και δολοφόνησαν εν ψυ-χρώ αθώους ανθρώπους. Μετά από τα γεγο-νότα αυτά, η πόλη του «φωτός» έσβησε ταφώτα του περίφημου πύργου του Άιφελ, ωςένδειξη συμπαράστασης στα θύματα και ωςέκφραση πένθους.

Τα γεγονότα αυτά αναμφισβήτητα άγγιξανπολλούς ανθρώπους. Αλλά το ερώτημα είναιπώς τους άγγιξαν; Ρίχνοντας μια ματιά σταόσα ειπώθηκαν στα Μέσα Κοινωνικής Δι-κτύωσης είδα πολλούς να αλλάζουν τις εικό-νες στο προφίλ τους βάζοντας στη θέση τουςτη γαλλική σημαία, τον Πύργο του Άιφελ (σή-μα κατατεθέν της Γαλλίας) ή διάφορες φρά-σεις όπως «pray for Paris» και «I see humansbut not humanity»…

Καλά όλα αυτά, δεν λέω… Σε τι χρησιμεύουνόμως; Ναι μεν, όπως είπα και πιο πάνω, η τρα-γωδία άγγιξε πολλούς, αλλά πόσους από αυ-τούς άγγιξε στην καρδιά; Πόσους ταρακούνησε;Το σοκ και το αίσθημα της ταραχής και του τρό-μου που πολλοί από εμάς νιώσαμε, πόσο θακρατήσει; Από την άλλη, πού είναι ο πόνος καιη ανησυχία για τις άλλες χώρες που αντιμετώπι-σαν παρόμοια τραγικά περιστατικά; Πού είναι οπόνος για τη δική μας πατρίδα που είναι ακόμαμοιρασμένη στα δυο; Η τραγωδία της Γαλλίαςσυμπεριλαμβάνεται δυστυχώς ανάμεσα στις δε-κάδες άλλες που συμβαίνουν στον κόσμο.

Αναμφισβήτητα, ήταν πολύ συγκινητικό καιόμορφο αυτό που έγινε τις πρώτες μέρες μετάτα γεγονότα στο Παρίσι, όταν πολλά μνημείαάλλων χωρών φωτίστηκαν με τα χρώματα τηςΓαλλίας και πολλοί άνθρωποι κατέθεταν τασυλλυπητήριά τους, για να συμπαρασταθούνστα θύματα με όποιον τρόπο μπορούσαν.Όμως τέτοιες έντονες εκδηλώσεις δεν είδαμενα συμβαίνουν όταν παρόμοια περιστατικάέγιναν και αλλού. Γιατί λοιπόν τόση ταραχή

για τη Γαλλία;

Μήπως τελικά γινόμαστε επιλεκτικοί στο πότεκαι σε ποιους θα δείξουμε τη συμπόνια μας;Μήπως γινόμαστε επιλεκτικοί στο πότε θα γί-νουμε άνθρωποι; Δεν διαφωνώ με τις έντονεςεκφράσεις συμπαράστασης προς τους Γάλλουςσυμπολίτες μας… Αντιθέτως! Απλά θα ήθελαόλη αυτή η συμπόνια και η ανθρωπιά μας ναεκφράζονται συνέχεια και προς όλους τουςανθρώπους που πονούν.

Τρομοκρατικές ενέργειες εκδηλώνονται σεπολλά μέρη του πλανήτη μας και τρομοκράτεςυπάρχουν παντού δυστυχώς. Εδώ, εκεί, δίπλαμας… Όμως το να δημοσιεύουμε μια εικόναστο Facebook ή στο Instagram δεν θα βοη-θήσει σε κάτι έμπρακτα, αν ο καθένας μας δενείναι αποφασισμένος να αλλάξει ο ίδιος, νααλλάξει το «μέσα» του, τις αποφάσεις και τιςπράξεις του, κάνοντας αρχή από πράγματααπλά και καθημερινά.

Παντού υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν.Η ίδια μας η πατρίδα υποφέρει. Οι ίδιοι μας οι

γονείς έχουν ζήσει τον πόλεμο και έχουν πλη-γωθεί από αυτόν. Μεγαλώσαμε ακούγονταςιστορίες για τον πόνο και τις κακουχίες που πέ-ρασαν. Τελικά όμως; Αφουγκραστήκαμε ταόσα συνέβησαν σε εμάς, για να μπορέσουμεμετά να συνειδητοποιήσουμε και τι συμβαίνειγύρω μας; Φοβάμαι πως πολλοί από εμάς δενέχουμε συναισθανθεί όχι μόνο τον πόνο τωνδικών μας, αλλά και όσων βιώνουν οποιαδή-ποτε μορφής βία.

Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν. Μήπως δείξαμετόσο μεγάλη ευαισθησία στους Γάλλους επι-λεκτικά; Κι αν όχι… γιατί δεν είδα στα ΜέσαΚοινωνικής Δικτύωσης και φράσεις όπως«pray for Syria» ή «pray for Russia» ή «prayfor …»; Αυτό που με απασχολεί είναι το γεγο-νός ότι άρχισα να πιστεύω πως έχει αναπτυχ-θεί ένα είδος «ανθρωπιστικού ρατσισμού», οοποίος μας οδηγεί στο να επιλέγουμε πότε καισε ποιους να φερθούμε ανθρώπινα. Αλλά κάτιμε ανησυχεί ακόμη περισσότερο: Μήπωςέχουμε πάψει τελικά να είμαστε Άνθρωποι;

Δάφνη Φλωρίδη Β1

Τα φώτα έσβησαν… και τώρα;

Ό,τι και να πούμε είναι λίγο... ό,τι και να κάνουμε είναι λίγο



Kύριο αίτιο του κύματος προσφύγων πουκατακλύζει σήμερα την Ευρώπη είναι οιπόλεμοι, κυρίως στη Συρία και το Ιράκ,αλλά ακόμα και στη Λιβύη και το Αφγα-

νιστάν. Αρχικά, η μετανάστευση προσφύγων γι-νόταν στις γειτονικές χώρες καθώς και εσωτε-ρικά στις ίδιες τις χώρες τους μακριά από τιςεστίες των συγκρούσεων. Εξαιτίας των διαστά-σεων που έχουν πάρει οι πόλεμοι αλλά και τωνδυσμενών συνθηκών διαβίωσης, τον τελευταίοκαιρό όλο και μεγαλύτερος αριθμός προσφύ-γων μεταναστεύει στη Ευρώπη. Είναι επίσης γε-γονός ότι η Ευρώπη δεν ήταν ποτέ προετοιμα-σμένη για μια τόσο μαζική εισροή προσφύγωνούτε και διαθέτει τις υποδομές για τη φιλοξενίατόσο μεγάλου αριθμού προσφύγων.

Η ανεξέλεγκτη εισροή προσφύγων με διαφο-ρετική κουλτούρα και θρησκεία μπορεί να δη-μιουργήσει κοινωνικά προβλήματα και προ-βλήματα κοινωνικής συνοχής, ιδιαίτερα σε μι-

κρές χώρες, όπου το ποσοστό του αριθμούτων προσφύγων είναι ψηλό σε σχέση με τοντοπικό πληθυσμό… Χώρες με νησιά, οι οποίεςγειτνιάζουν με τη Μέση Ανατολή, δέχονται τομεγαλύτερο βάρος και πιο συγκεκριμένα η Ελ-λάδα και η Ιταλία. Ευρωπαϊκές χώρες, όπως ηΓερμανία, αφού είδαν τις εικόνες με τους νε-κρούς πρόσφυγες στο Αιγαίο από τα ναυάγιατων πολύ επικίνδυνων βαρκών, όπου τουςστοιβάζουν οι Τούρκοι δουλέμποροι, ανακοί-νωσαν ότι θα δεχτούν όλους τους πρόσφυγες.Μετά όμως από λίγες μέρες, η Γερμανία ζήτη-σε να γίνει δίκαιη κατανομή του αριθμού τωνπροσφύγων μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών…

Εκεί που η Ευρώπη έπρεπε να ενωθεί διχάστη-κε, καθώς κάποιες χώρες αρνήθηκαν να δε-χτούν έστω και μικρό αριθμό προσφύγων. Τααίτια αυτής της φοβίας είναι ο ψηλός ρυθμόςγεννητικότητας των μουσουλμάνων και η εγ-κληματικότητα, καθώς στους μουσουλμανικούς

πληθυσμούς που μεταναστεύουν υπάρχει έστωκαι μικρός αριθμός προσφύγων που ανήκει σετρομοκρατικά δίκτυα, όπως την Αλ Νόσρα, ηοποία είναι παρακλάδι της Αλ Κάιντα και τουΙΣΙΣ. Βέβαια από την άλλη, ο μεγαλύτεροςαριθμός των προσφύγων είναι άνθρωποι μορ-φωμένοι, οι οποίοι ενδιαφέρονται να δουλέ-ψουν, για να ζήσουν τις οικογένειές τους και ναπροσφέρουν στις κοινωνίες που ζουν.

Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι σχεδόν ο μισόςπληθυσμός της Κύπρου είμαστε πρόσφυγεςστην ίδιά μας την πατρίδα ως συνέπεια τηςβάρβαρης τουρκικής εισβολής. Είναι επίσηςγεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες -που εί-ναι σήμερα μια παγκόσμια δύναμη- είναι χώ-ρα μεταναστών, η οποία ενθαρρύνει τη μετα-νάστευση, φτάνει αυτή να γίνεται με λογικόκαι όχι ανεξέλεγκτο τρόπο. Επιπλέον, επιλέ-γει άτομα, τα οποία είναι σε θέση να προσφέ-ρουν στην κοινωνία και στην ανάπτυξη της

χώρας. Τα παραδείγματα ατόμων που προέρ-χονται από μετανάστες και μεγαλούργησανστις Ηνωμένες Πολιτείες είναι άπειρα, όπωςτου Σερκέι Μπριν, ενός των ιδρυτών της Google,ο οποίος κατάγεται από οικογένεια Ρωσοε-βραίων ή του Στηβ Τζόπς, ιδρυτή της Apple,του οποίου ο πατέρας ήταν Άραβας.

Ο καλύτερος τρόπος για περιορισμό του προ-σφυγικού κύματος είναι να καταπολεμηθούντα αίτια που δημιουργούν το προσφυγικό κύ-μα, κυριότερο των οποίων είναι οι συγκρού-σεις στη χώρα των προσφύγων (Συρία, Ιράκ,Αφγανιστάν κ.ά.) Για τον σκοπό αυτό οι μεγά-λες δυνάμεις και ο «πολιτισμένος» κόσμοςοφείλει να βοηθήσει τη συμφιλίωση και τηνειρηνική επίλυση διαφορών και όχι να ενθαρ-ρύνει τις συγκρούσεις, εξοπλίζοντας και χρη-ματοδοτώντας τρομοκράτες, προσδοκώνταςσε στενά και βραχυπρόθεσμα συμφέροντα.

Εμμανουήλ Παντελή Γ2

Προσφυγικό πρόβλημα: λύση μόνο αν εξαλειφθούν τα αίτια,

ο πόλεμος των συμφερόντων

Το έργο οι «Μετανάστες» πάει Λονδίνο!

ÔÏÈÙÈÎ‹15

Hκαθηγήτρια Τέχνης του ΛυκείουΑπ. Λουκά Κολοσσίου της Λεμε-

σού έφτιαξε μαζί με τους μαθητές τηςένα έργο που περικλείει το δράμα τωνπροσφύγων. Για τη διεκπεραίωσή τουσυνεργάστηκαν 30 παιδιά ηλικίας 16-18 χρονών μαζί με τη βοήθεια της κα-θηγήτριάς τους, κ. Πόπης Νικολάου.Το έργο αυτό φτιάχτηκε με αφορμήτον 5ο Παγκύπριο Διαγωνισμό Εικα-στικών Τεχνών Μέσης Γενικής Εκπαί-δευσης, θέμα του οποίου είναι «Κρί-ση-Πρόκληση». Το έργο επιλέγηκεαπό την Saatchi Gallery στο Λονδίνοανάμεσα στους 20 φιναλίστ από μιαλίστα 22000 έργων. Χαιρόμαστε μαζίτους για τη μεγάλη επιτυχία! Συγχαρη-τήρια φίλοι!


OKινέζος καλλιτέχνης και ακτιβι-στής ξάπλωσε στα χαλίκια της

παραλίας της Λέσβου και έκλεισε ταμάτια του αναδημιουργώντας έτσι μετον δικό του τρόπο την εικόνα του μι-κρού Αϊλάν, ενός 3χρονου πρόσφυγαπου το 2015 πνίγηκε στο Αιγαίο στηνπροσπάθειά του να φτάσει στη Λέσβο.Η φωτογραφία του άψυχου σώματόςτου μικρού Αϊλάν έκαμε τότε το γύροτου κόσμου και προκάλεσε παγκόσμιασυγκίνηση μετατρέποντάς τον σε σύμ-βολο των δεινών των μεταναστών. Οκαλλιτέχνης ξάπλωσε στην ίδια στάσημε το άψυχο σώμα του Αϊλάν για μιακαλλιτεχνική δημιουργία που ετοιμάζει,η οποία προκάλεσε ποικίλα αρνητικάσχόλια. Σύμφωνα με την WashingtonPost, τη φωτογραφία του Αϊ τράβηξε οφωτογράφος Rohit Chawla για το πε-ριοδικό India Today. Η φωτογραφίααυτή θα συμμετέχει και στο India Fair.Κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητή-σει τις προθέσεις και το ανθρωπιστικόενδιαφέρον του καλλιτέχνη, αν λάβειυπόψη την προϊστορία του. Τα όσα πέ-ρασε ο πατέρας του διαπότισαν τηδράση του με αντιδραστικότητα καιοργή και τελικά βρήκαν διέξοδο στηντέχνη και τον ακτιβισμό του.


Ο Αϊ Γουέιγουεϊ

ως άλλος… Αϊλάν


ÔÏÈÙÈÎ‹16

Επιστολή στους κοσμοκράτορες

∫‡ÚÈÔÈ ÎÔÛÌÔÎÚ¿ÙÔÚÂ˜,

Ίσως η προσφώνηση απαιτεί περισσότερηεπισημότητα ως ένδειξη σεβασμού ή ίσωςκαι φόβου. Παρόλα αυτά είμαι 15 χρονών,

κατάγομαι από μια στάλα γης στην ανατολικήΜεσόγειο και σίγουρα δεν καταφέρατε ποτένα κερδίσετε το σεβασμό μου. Αν και μια επι-στολή σε μια σελίδα μαθητικής εφημερίδαςίσως δε φτάσει ποτέ σε ένα τέτοιο προορι-σμό, ξέρω ότι όλοι μας έχουμε φωνή μέσααπό μια πέννα, ελπίζοντας σε ένα καλύτεροαύριο, κάτι που είναι στα χέρια όλων μας, για-τί όσο κι αν διαφέρουμε εμείς από σας, εσείςκι εμείς αποτελούμε τον κόσμο.

Γνωρίζω για τους βομβαρδισμούς στη Συρία,για τα γεγονότα στο Παρίσι, στο Μαλί καιστην Αμερική, αλλά γνωρίζω ακόμα καλύτε-ρα και τι συμβαίνει στον τόπο μου και σε εμέ-να την ίδια... Η ανθρωπότητα δείχνει μέρα μετη μέρα το χειρότερο της πρόσωπο. Και έτσιχάνεται η ελπίδα, η αισιοδοξία, η πίστη, ηαγάπη από όλους όσους απογοητεύονται απότον ίδιο τον άνθρωπο. Γινόμαστε μίζεροι καιαφηνόμαστε, εναποθέτοντας τις ελπίδες μαςσε εσάς που στο τέλος μας βεβαιώνετε πωςκάνετε ό,τι καλύτερο και ό,τι είναι ανθρωπί-νως δυνατό. Το κάνετε όμως; Προσπαθείτεγια το καλύτερο; Για ένα μέλλον που είναιβιώσιμο και ανθρώπινο για όλους μας;

Το μέλλον μου μοιάζει αβέβαιο σε ένα κόσμοπου χάνεται μέσα στις ανούσιες σκοπιμότητεςκαι στο βαρύ οπλισμό. Μέσα σε ένα κόσμο

που με περιορίζει και σφίγγει το κλοιό γύρωμου, θέλω να είμαι ικανή να πραγματοποιήσωμέχρι και τα πιο τρελά μου όνειρα. Αυτό θα πεινα είσαι ελεύθερος! Τα έχετε ποτέ σκεφτεί όλααυτά; Πέρα από τους προυπολογισμούς, τα δά-νεια, τις συμφωνίες και τις διαφορές, έχετε σκε-φτεί τα όνειρα; Δεν θα ήταν άδικο να μην ταυπολογίζατε; Ολόκληρες ζωές βασίζονται σταόνειρα. Είναι λοιπόν, απάνθρωπο κακούργημανα τα παραμερίζετε και να φτίαχνετε ψεύτικουςκόσμους από χαρτονομίσματα και πετρέλαια.

Τα πετρέλαιά σας σέβονται τον άνθρωπο;Μπορεί τώρα να είναι το πιο ανεκτίμητο αγα-θό στον πλανήτη, αλλά μπορούν οι ζωές μαςνα εξαρτηθούν από ένα υγρό που δεν είναιαιωνόβιο; Και όμως, δεν σταματάμε να διχο-γνωμούμε και να σκοτωνόμαστε μεταξύ μαςγια ένα προσωρινό αγαθό! Πόλεμοι με χιλιά-δες τραυματίες και νεκρούς και εκατοντάδεςόνειρα χαμένα. Αυτό είναι όλο το νόημα; Ανπιστεύαμε στην δύναμη και στα κοινά που μαςενώνουν ίσως δημιουργούσαμε ένα πιο αν-θρώπινο αύριο. Έτσι δεν είναι;

Το μόνο που μπορώ να σας πω με σιγουριά,είναι πως όλη σας η προσοχή, καθώς και οστόχος σας για πνευματική εκπαίδευση καιμελλοντική ανάπτυξη κρύβεται πίσω από τηνεπένδυση στους νέους. Εμείς έχουμε το μέλ-λον στα χέρια μας και, παρόλο που εσείς τώ-ρα είσαστε οι ηγέτες του κόσμου, εμείς θα γί-νουμε μια ημέρα αυτοί που θα αλλάξουν ταδεδομένα και θα αφοσιωθούν στη βελτίωσηκαι τη λύση των προβλημάτων που η δικιάσας η γενιά δημιούργησε.

Το έχω καταλάβει εδώ και πολύ καιρό. Είναιολοφάνερο. Μια προσπάθεια να μας κάνετεόλους όμοιους χωρίς να υπολογίζετε τις ιδι-αιτερότητες μας. Μην ξεχνάτε όμως πως ηδιαφορετικότητα είναι αυτό που μας κρατάειενωμένους. Με το να προσπαθούμε να γίνου-με όλοι οι ίδιοι, απομακρυνόμαστε όλο καιπερισσότερο ο ένας από τον άλλο, αποξενω-νόμαστε και καταλήγουμε εχθροί.

Και ξέρετε κάτι; Εγώ δεν θέλω να αλλάξω!Θέλω να μείνω ακριβώς όπως είμαι. Θέλωτην παγκοσμιοποίηση της αγάπης, όχι τουπλούτου, της κατανάλωσης και της ομοιομορ-φίας. Με το να προσπαθείτε να με αλλάξετε,να με κάνετε ίδια και απαράλλαχτη με εσάς,προωθώντας τις μάρκες, πουλώντας μου τακομπιούτερ σας, ωθώντας με στην αλλαγή καικάνοντας με να πιστεύω πως αυτό είναι τοσωστό, καταφέρνετε να με κάνετε να πεισμώ-νω όλο και πιο πολύ. Θέλω να μείνω η ίδια,διαφορετική και ξεχωριστή.

Και ναι, είμαι περήφανη που κατάγομαι απόένα μικρό νησί που έχει πλουσιότερη ιστορίααπό τη δικιά σας πατρίδα. Από ένα έθνος πουεδραίωσε το σημερινό ευρωπαϊκό πολιτισμόμε τις ιδέες της φιλοσοφίας, της ειρήνης καιτης ισότητας. Κατάγομαι από έναν τόπο πουμε έχει θρέψει με το ζυμωτό ψωμί, τα λεμόνια,τα προτοκάλια, το άρωμα του γιασεμιού καιτην εικόνα της γλάστρας του κυκλάμινου στοπερβάζι. Και το γεγονός ότι παραμερίζονταςόσα σας έχει προσφέρει το έθνος και η πατρί-δα μου, κλείνετε επίμονα και προκλητικά ταμάτια στις τουρκικές προκλήσεις και τη για 42χρόνια καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιω-μάτων μετά την εισβολή του 1974, μου δίνεισυνεχώς λόγους να αντιστέκομαι στην προ-

σπάθειά σας να επιβάλετε την απόλυτη πολιτι-κή, οικονομική και πολιτισμική ομοιομορφίαθυσιάζοντας στην πορεία τις ηθικές μας αξίεςκαι τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Πολλοί πιστεύουν και αναλώνονται στη δύνα-μη των όπλων. Εναποθέτουν χρόνο, χρήμα,σκέψεις, ελπίδες όνειρα. Εγώ όμως αντίθεταπιστεύω στη δύναμη του ανθρωπίνου νου τουπνεύματος που μάχεται για την εξασφάλισητων δικαιωμάτων του. Δεν μπορεί να υπάρξειειρηνική συμβίωση σε έναν κόσμο γεμάτοαδικία. Ξεκινώντας από το δικό μου τόπο, δενξεχνώ το ξεριζωμό του πολέμου, τη μοιρα-σμένη μου πατρίδα, το σπίτι στο κατεχόμενοχωριό, την ιστορία των προγόνων μου και τοστίγμα στα εφηβικά χρόνια των γονιών μου.Και δεν μπορώ να ξεχάσω, γιατί αν ξεχάσω θα

αλλάξω εγώ η ίδια. Είναι λοιπόν σημαντικό,να τονίσω πως εάν σκοπός όλων μας είναι ηειρήνη και η ισότητα, τότε η ισοτιμία θα είναιπανανθρώπινη χωρίς χρώμα, φύλο, εθνικότη-τα ή θρησκεία. Μονάχα ένα πράγμα ζητάωαπό εσάς, επειδή ξέρω πως λιθαράκι-λιθαράκιχτίζονται τα τείχη. Και εγώ δεν ονομάζω απλάκατοχή αυτό που συμβαίνει εδω, αλλά κατα-πάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Καιαπαιτώ να προσπαθήσετε. Μην το κάνετε γιαεμένα αλλά για τη γιαγιά μου που θέλει να γυ-ρίσει πίσω πριν πεθάνει. Και όσα και να γρά-ψω προσπαθώντας να σας δείξω πόσο δύ-σκολο είναι να ζει κανείς σε μια μοιρασμένηπατρίδα δεν θα είναι αρκετά για να περιγρά-ψουν τα συναισθήματα και όσα ζω.

Και τώρα που διώχνονται άνθρωποι απ’τασπίτια τους, που μπαίνουν σε μια λαστιχένιαβάρκα κουβαλώντας μαζί τους μνήμες καιπληγές αγιάτρευτες για ένα φωτεινότερο αύ-ριο σε ευρωπαϊκά εδάφη, τώρα κλείνετε τασύνορα των χωρών σας;

Έχετε ποτέ σκεφτεί τί απέγιναν οι συγγενείςτων θυμάτων στη Συρία, στη Γαλλία και στηΡωσία; Ή μονάχα εκφράζετε τη λύπη σας καιδίνετε εντολές; Μπορεί να μην ήμουνα εκεί καιίσως ακόμα να σκέφτεστε γιατί σκοτίζομαι τό-σο, αφού είμαι προς το παρόν ασφαλής. Μαξέρω πως όταν σε ένα πάζλ σπάσει ένα κομ-μάτι, αυτό παύει πλέον να είναι ολόκληρο, αλ-λά γίνεται ενενήντα εννέα διαφορετικά κομμά-τια που αναζητούν το εκατοστό. Ακόμα πι-στεύω πως, οι σχέσεις μεταξύ των λαών είναισαν ένα ντόμινο. Όταν διαλυθεί ή πέσει ένα,πέφτουν και όλα τα υπόλοιπα μαζί του.

Τελειώνοντας, μπορεί φαινομενικά να έχετε τιςζωές μας στα χέρια σας και να κινείτε την οικο-νομία μας σαν μαριονέττα, να θυμάστε όμωςπως οι σχέσεις μεταξύ όλων μας μπορούν ναδιαλυθούν αλλά και να δυναμώσουν ακόμα πε-ρισσότερο όταν κάτι απειλεί πολλές χώρες. Καιπιστεύω και θέλω να πιστεύω πως υπάρχει ακό-μα ελπίδα και τρόπος να αλλάξουν όλα. Είτεαυτό χρειαστεί εκατό είτε χίλια χρόνια ακόμα.Η ανθρωπότητα κάποτε θα γίνει καλύτερη, ανόλοι μαζί δούμε τι μας έχει απομείνει. Και με αυ-τό δεν εννοώ τις βόμβες, ούτε τα τάνκς αλλάτην αλήθεια που δεν είναι άλλη από το να έχου-με ο ένας τον άλλο... Τι καλύτερο από αυτό;

Αντίο.

Χριστίνα Σάββα Α21

Κωνσταντίνος Ζαού Β1

Zω στο σήμερα. Έτος 2016, ημέρα 9η.Ακούω στο ραδιόφωνο πως η Βόρεια

Κορέα ανακοίνωσε τη νέα της εφεύρεση, τηβόμβα υδρογόνου. Την καθιστά ανίκητο καιαχτύπητο αντίπαλο απ’εδώ και πέρα. Ποιοςτολμάει να τα βάλει μαζί της, σωστά; Και εί-μαι 15 χρόνων. Και χάνω αμέσως τη γη κά-τω απ’τα πόδια μου, γιατί ονειροπόλα, μεμια δόση ελπίδας γερή μέσα μου, συγκλο-νίζομαι. Και ρωτάω για τις ικανότητες αυτούτου τέρατος και τελικά μαθαίνω πως ανα-πτύσσει θερμοκρασίες μέχρι 1 εκατομμύριο

βαθμούς Κελσίου, όπου το σίδερο και τοχώμα εξαχνώνονται. Φαντάσου σε ποιαθερμοκρασία εξαχνώνεται η ελπίδα... Συ-νειδητοποιώ εν μέρει πως ο άνθρωπος έχειπλέον ξεφύγει κατά πολύ. Γιατί όχι μόνοκαταστρέφει τον συνάνθρωπό του, αλλάκαι ό,τι ζωντανό υπάρχει στο περιβάλλονγύρω του. Και μετά πού θα ζήσουμε; Εξα-χνωμένες ελπίδες… στους 1 εκατομμύριοβαθμούς Κελσίου!


Σοβαρά; Βόμβα υδρογόνου;

Η ανθρωπιά αντικαταστάθηκε

από θανατηφόρα ενέργεια...

“Και ξέρετε κάτι;Εγώ δεν θέλω να αλλάξω!Θέλω να μείνω ακριβώςόπως είμαι. Θέλω τηνπαγκοσμιοποίηση της

αγάπης, όχι του πλούτου,της κατανάλωσης και τηςομοιομορφίας.

”


«Λανθασμένη ενέργεια» ή τρομοκρατία;

ÔÏÈÙÈÎ‹17

Διαδήλωση κατά του ψευδοκράτους, 16 Νοεμβρίου2015. Ανακοινώνονται τα επεισόδια κατά τη διάρκειατης μαθητικής διαδήλωσης κατά την οποία προκλήθη-

καν ζημιές σε οχήματα Τουρκοκυπρίων και μικροτραυματισμοίατόμων που περνούσαν την Πράσινη Γραμμή. Όσοι προκάλε-σαν τα επεισόδια συλλήφθηκαν από την Αστυνομία, ανακρί-θηκαν και κρατήθηκαν για ένα χρονικό διάστημα. Οι αρχέςέπραξαν ό,τι αναγκαίο. Έτσι θεωρείται; Οι υπερβολικές δια-στάσεις του θέματος ήταν όμως αναγκαίες;

Η τιμωρία τους ήταν κάτι αδιαμφισβήτητα απαραίτητο, όμωςη προβολή και η παρουσίαση τους ως «τρομοκράτες που μετη βίαιη συμπεριφορά τους τραυμάτισαν σοβαρά Τουρκοκύ-πριους», θα μπορούσε σίγουρα να παραλειφθεί. Αναντίρρη-τα, το περιστατικό ήταν δυνατόν να τύχει διακριτικού χειρι-σμού από τις Αρχές αποφεύγοντας την αναστάτωση της μα-θητικής κοινότητας.

Πάνε τώρα 42 χρόνια που ζούμε σε μοιρασμένη πετρίδα. Γεν-νηθήκαμε χωρίς να έχουμε ποτέ δει ολόκληρο το νησί μας καιγια αυτό θεωρούμε τις διαδηλώσεις αυτές ελάχιστο χρέος μας.Δεν δεχόμαστε την υφιστάμενη κατάσταση. Ζούμε σε μια κοι-νωνία που συνεχώς βουλιάζει, που δείχνει βολεμένη και δεννοιάζεται για αυτά που της ανήκουν· εμείς όμως θέλουμε νααντισταθούμε. Και αν δεν διαμαρτυρηθούμε εμείς, το μέλλοναυτής της κοινωνίας, ποιος θα το κάνει;

Η σημερινή πραγματικότητα είναι δυστυχώς προφανές ότι δενυπόσχεται επιστροφή στα πατρικά εδάφη ούτε στα πιο τρελά μαςόνειρα, γι’αυτό διεκδικούμε αυτά που είναι δικά μας. Γιατί μπορείνα μην τα έχουμε δει, αλλά ξέρουμε πως ανήκουν στην πατρίδαμας. Και η προσπάθειά τους να ανακηρυχθούν ως ένα άλλο κρά-τος, δυναμώνει όλο και περισσότερο τη δική μας επιμονή.

Δεν ήμουν εκεί, μπροστά στα επεισόδια. Ούτε προέρχομαιαπό την παράταξη που έκανε τα παραπτώματα. Με το άκου-

σμα όμως των διαστάσεων που πήρε το θέμα σε συνδυα-σμό με την ολική και κοινωνική κρίση της Ελληνοκυπρια-κής κοινωνίας διερωτώμαι: Πού πάμε έτσι; Πάμε μπρο-στά;

Όλοι γνωρίζουμε τους Ισαάκ και Σολωμού. Στις 11 Αυ-γούστου του 1996 ο Τάσος Ισαάκ και μετά από τρειςμέρες ο Σολωμός Σολωμού, στις 14 Αυγούστου, δολο-φονήθηκαν άνανδρα από τους «γκρίζους λύκους» καθώςδιαμαρτύρονταν για τη συνεχιζόμενη κατοχή της πατρίδαςμας. Δυο θυσίες που έδειξαν σε μας πως ο μόνος δρόμοςγια ελευθερία είναι η προσήλωση στα ιδανικά που πηγάζουναπό την ζωντανή και αναλλοίωτη ελληνική ψυχή.

Το ερώτημα που δημιουργείται είναι «πού είναι οι δολοφό-νοι τους;» Μα η απάντηση είναι γνωστή. Δυστυχώς όμως κα-νένας από τους ενόχους δεν τιμωρήθηκε. Ελεύθεροι, ατιμώ-ρητοι, αφυλάκιστοι και χωρίς ούτε ένα παράπτωμα στο ποινι-κό τους μητρώο. Και το χειρότερο... οι ίδιοι όχι μόνο ανα-γνώρισαν τα πεπραγμένα τους, αλλά δήλωσαν πως εάν ήτανστο χέρι τους θα διέπρατταν το έγκλημα άλλη μια φορά.

Μα ποιος θα μπορούσε να συγκρίνει δυο φόνους μετραυματισμούς; Οι διαστάσεις όμως των δυο αυτώνπαραπτωμάτων είναι ασύγκριτα αντιφατικές, όσο καιη χρόνια αποσιώπηση της προκλητικής και χλευαστι-κής στάσης των Τούρκων έναντι των Ελληνοκύπριωνδιαδηλωτών, η οποία συχνά έχει αντίστοιχες ζημιές. Για-τί, λοιπόν, αυτά τα ξεσπάσματα αποτέλεσαν αφορμή γιαένα τόσο μεγάλο θέμα; Γιατί κανείς δεν είναι πρόθυμοςποτέ να βάλει το ψευδοκράτος και την Τουρκία στο εδώ-λιο του κατηγορουμένου; Πού πήγαν η ιστορία και οι μνή-μες; Τις παρέσυρε η κρίση ιδανικών και αξιών της σημερινήςκοινωνίας μας ή ακόμα μένουν ζωντανές;


Ας νιώσουμε επιτέλους τις μέλισσες του Ονήσιλου…

Άννα Πόζοβα Α41

Eίναι Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015. Τηνεπομένη(!) της επετείου της παράνομηςανακήρυξης του ψευδοκράτους, οι μα-

θητές οργανώνουν τις καθιερωμένες διαδη-λώσεις διαμαρτυρίας για το γεγονός. Είναι ηστιγμή που οι εμείς οι νέοι καταδικάζουμε τηγια 42 χρόνια τώρα παράνομη κατοχή του37% του νησιού μας από την Τουρκία. Αντι-στεκόμαστε, διαμαρτυρόμαστε και όλοι μεμια φωνή ζητούμε την επανένωση, την ανε-ξαρτησία και τη δημοκρατία.

Την ομαλή και κόσμια διαμαρτυρία των μαθη-τών διατάραξε μια μικρή μερίδα ανεγκέφαλωνμαθητών που, με αφορμή τις διαμαρτυρίες,βρήκαν ευκαιρία να επιτεθούν σε Τουρκοκύ-πριους και να προκαλέσουν ζημιές στα αυτο-κίνητά τους. Πώς είναι δυνατό να γινόμαστεμάρτυρες τέτοιων γεγονότων; Δεν πληρώσα-με αρκετά τα λάθη και τη μισαλλοδοξία μας;Με τι μυαλά πράττουν αυτοί οι άνθρωποι;Φυσικά με τα μυαλά που τους έχει σπείρει οεθνικισμός που λανθασμένα αυτοαποκλήθη-κε «πατριωτισμός». «Τούρκος καλός μόνονεκρός», το σύνθημά τους. Προς τι όλο αυτότο μίσος;

«Το μίσος δεν μπορεί να διώξει το μίσος. Μό-νο η αγάπη μπορεί να το κάνει αυτό», είπε οΜάρτιν Λούθερ Κινγκ. Καταλαβαίνω την οργήκαι αγανάκτηση όλων μας, και κυρίως τωνπροσφύγων, που ένα πρωί αναγκάστηκαν νααφήσουν πίσω σπίτια, περβόλια, τον τόποτους, όλη τους τη ζωή... Ας κοιτάξουμε όμωςπρώτα τον εαυτό μας. Ας δούμε κατάματα τηνιστορία, τα γεγονότα κι ας προβληματιστού-με. Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας για την πε-ρίοδο 1960-1974. Τη δική μας παχυδερμία,κατά τον ποιητή Παντελή Μηχανικό:

«Δέκα χρόνια έστελλετις μέλισσές του ο Ονήσιλος

Να μας κεντρίσουνΝα μας ξυπνήσουνΝα μας φέρουν ένα μήνυμα…

Δέκα χιλιάδες μέλισσες έστειλε ο Ονήσιλος κι όλες ψοφήσανε απάνω στο παχύ μας δέρμα χωρίς τίποτα να νιώσουμε…».

Η κύρια αιτία της «παχυδερμίας» αυτής είναι οφανατισμός και το μίσος που οδηγούν με μα-θηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Αντίθε-τα, η γνώση του παρελθόντος, η σύνεση, ηεπιμονή σε αξίες και αρχές αλλά και το προγο-νικό μέτρο είναι πυξίδες αλάνθαστες για έναελπιδοφόρο μέλλον, που τόσο χρειαζόμαστεστους σύγχρονους, αβέβαιους καιρούς.

Οι στιγμιαίοι παλληκαρισμοί δεν είναι πα-τριωτισμός. Σήμερα ο πατριωτισμός είναι ηαυτοκριτική, η διεκδίκηση, η εντιμότητα και η

εμμονή στο δίκαιο μακριά από πολιτικές σκο-πιμότητες. Σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της πα-τρίδας μας συμφωνεί πως η σύγκρουση κι οπόλεμος δεν είναι επιλογή. Το πρόβλημά μαςθα επιλυθεί ειρηνικά με ομοψυχία κι επιμονήσε βασικές αρχές. Αυτό κάνουμε ως μαθητές,παλεύουμε ειρηνικά διεκδικώντας το μέλλονπου μας ανήκει. Ο φανατισμός τυφλώνει. Τονθέλουμε μακριά από εμάς και χαιρόμαστε πουφέτος μπήκε και ως στόχος της εκπαίδευσήςμας η κατάργηση της ρητορικής του μίσους.Ευελπιστούμε ότι τα εγκλήματα μίσους θα πα-ραμείνουν μια κακή παρένθεση του παρελ-θόντος και πως ο ρατσισμός, η ξενοφοβίακαι η θρησκευτική μισαλλοδοξία θα γίνουνέννοιες μακρινές. Όπως είπε κι ο ΜαχάτμαΓκάντι, «το μόνο αποτέλεσμα που έχει τοδόγμα οφθαλμόν αντί οφθαλμού είναι να κά-νει όλο τον κόσμο τυφλό».

Θα ήθελα να κλείσω μεταφέροντάς την εμπει-ρία μου από την επίσκεψη Τουρκοκυπρίωνεκπαιδευτικών στο σχολείο μας, τον περα-

σμένο Φλεβάρη. Ήταν η πρώτη φορά που θαερχόμουν σε επαφή με Τουρκοκύπριους καιδεν το κρύβω πως είχα αρκετές επιφυλάξεις.Για κάποιον περίεργο λόγο περίμενα πως θαέβλεπα κάποιου είδους «τέρατα»… Μάλλονέτσι μου φύτεψαν και μένα από μικρό η κοι-νωνία, τα σχολεία… Ήρθε η ώρα. Από ένα λε-ωφορείο βλέπω να κατεβαίνουν περίπου 40εκπαιδευτικοί, άντρες και γυναίκες. Όλοι φαί-νονταν εύθυμοι και καλοσυνάτοι. «Είναι άν-θρωποι σαν κι εμάς», σκέφτηκα. Πλησίασαν,τους καλωσορίσαμε και αμέσως αρχίσαμε τησυζήτηση. Δεν άργησα να καταλάβω πως κιαυτοί ανησυχούν και μοιράζονται το ίδιοόραμα με μας, το όραμα μιας ενωμένης, ειρη-νικής κοινής πατρίδας. «Φτάνει πια!», είπεένας από αυτούς (στα ελληνικά), «είμαστεόλοι αδέλφια! Αυτή εδώ είναι η αρχή και πρέ-πει να κτίσουμε απάνω της». Ήταν ο Μεχμέτ,που αργότερα με προσκάλεσε να τον επισκε-φτώ με την οικογένειά μου…

Ραφαήλ Τσεντίδης Γ2

Στιγμιότυπα από την επίσκεψη Τουρκοκύπριων εκπαιδευτικών στο σχολείο μας


Oκοινοβουλευτικός θεσμός αποτελείαναπόσπαστο κομμάτι της Δημοκρα-τίας και χρειάστηκαν πολλοί αγώνες

για τη θεμελίωσή του. Μέσα από αυτόν ο λα-ός (θα έπρεπε να) εκλέγει τους άριστους τωναρίστων, τους πιο άξιους των πολιτών, οιοποίοι θα μάχονται για την ευημερία στοεσωτερικό της χώρας, αλλά και την ανάδειξήτης σε διεθνές επίπεδο.

Ατενίζοντας τις πιο πάνω αράδες, αυτά χαί-ρουν πάσης αμφιβολίας, εάν συνειρμικά φέ-ρουμε στη θύμησή μας, έστω και αμυδρά,τους σημερινούς μας βουλευτές, αφού το νη-σί εδώ και καιρό δεν έχει «αφεθεί» στα χέριαμιας ευρέως αποδεκτής προσωπικότητας.Εδώ, εύλογα εγείρεται το ερώτημα εάν αυτόέχει γίνει στο παρελθόν, το μακρινό ή το κον-τινό… Και δεν πρόκειται για αοριστολογίεςκαι για κακόβουλη κριτική απέναντι στους πο-λιτικούς, αλλά για προβληματισμό που απορ-ρέει μέσα από τη στυγνή πραγματικότητα.

°È· Á¤ÏÈ·Α. Η κόμμωση των γυναικών-πολιτικών:«Η επιταγή που έρχεται στο σπίτι μου είναι€3700 και κάτι, τα οδοιπορικά είναι επιπλέ-ον, ένα ποσό γύρω στα €580, διότι μια γυ-ναίκα βουλευτής πρέπει να πάει κομμωτήριο»,ήταν η δήλωση της Αθηνάς Κυριακίδου. Για«τρίχες» δηλαδή μίλησε στη συνέντευξή τηςη Κύπρια βουλευτής, η οποία υποστήριξε μεπάθος την ανάγκη αύξησης των αποδοχώντης, καθώς «κρίνεται απαραίτητη η άψογη εμ-φάνιση των γυναικών που κατέχουν θέσειςστην πολιτική σκηνή». Όπως χαρακτηριστικάανέφερε η κ. Κυριακίδου, ο μισθός των βου-λευτών στην Κύπρο (€3750 ευρώ συν €580οδοιπορικά) είναι από τους χαμηλότερουςστην ΕΕ και μάλιστα διερωτήθηκε γιατί δενασκείται η ίδια κριτική και σε δημόσιουςυπαλλήλους, οι οποίοι έχουν μισθούς €9000και €10000 ευρώ και πληρώνονται καλύτεραακόμα και από τον Πρόεδρο της Δημοκρα-τίας. Φυσικά, η ατάκα της έκανε το γύρο τουδιαδικτύου και έγινε αντικείμενο αρνητικούσχολιασμού ακόμη και από τα ελληνικά ΜΜΕ.Ζητά δηλαδή αύξηση των βουλευτικών αμοι-βών την ίδια στιγμή που ο αριθμός των εγγε-γραμμένων ανέργων στο τέλος Δεκεμβρίου2015, έφτασε τα 44550 πρόσωπα και οι μέ-σες ακαθάριστες μηνιαίες απολαβές τωνυπαλλήλων κατά το τρίτο τρίμηνο του 2015,εκτιμούνται στα €1738 (άνδρες €1880 καιγυναίκες €1578).

Αγαπητές κυρίες της πολιτικής ζωήςτου τόπου μας, δεν νομίζω πως το χτέ-νισμά σας οξύνει την πολιτική σας ικα-νότητα, οπότε αντί να αγχώνεστε γιατην κόμμωσή σας θα ήταν καλό ναστραφείτε στη διεκδίκηση των δικαιω-μάτων των ανέργων, των ηλικιωμένων,των ατόμων με ειδικές ικανότητες… Κυ-ρίες μου, ο κόσμος καίγεται, σταματή-στε να ασχολείστε με τρίχες!

Β. Αμπελοπούλια:(Για όσους δεν γνωρίζουν, αμπελοπούλια εί-ναι μικρά αποδημητικά πτηνά, τα οποία παγι-δεύονται με δίκτυα και ξόβεργες με τη βοηθη-τική χρήση μαγνητοφώνων που μεταδίδουνήχους πουλιών)

Τον περασμένο Δεκέμβρη, ο βουλευτής Ευγέ-νιος Χαμπουλλάς ανέβασε στον προσωπικότου λογαριασμό στο Facebook φωτογραφία,στην οποία περήφανος και χαμογελαστός πο-ζάρει μπροστά από μία πιατέλα αμπελοπού-λια. Μάλιστα ο κ. Χαμπουλλάς δεν περιορί-στηκε απλά στη φωτογραφία αλλά σχολίασεκιόλας, με την ευχή το έδεσμα να βρίσκεταιαπό του χρόνου και στα εστιατόρια. Όπωςήταν λογικό, η φωτογραφία σχολιάστηκε έν-τονα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης -και όχιμόνο- προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις.Άλλοι τον επαινούσαν για το θάρρος του καιάλλοι ασκούσαν έντονη κριτική για την παρα-νομία του, ζητώντας μάλιστα και παρέμβασητου Γενικού Εισαγγελέα.

Μιλώντας στον ραδιοσταθμό «Κανάλι 6», οίδιος ο βουλευτής ανέφερε πως δεν θεωρείότι έκανε κάτι παράνομο και πως θα συνεχί-σει να αγωνίζεται για αποκατάσταση του δι-καιώματος των κυνηγών για θήρευση μικρούαριθμού αμπελοπουλιών. «Θα αγωνιστώ γι’αυτό το δικαίωμα», υποστήριξε ο κ. Χαμ-πουλλάς, σημειώνοντας ταυτόχρονα πως θαβρίσκεται πάντα «έναντι των συμφερόντωνεκείνων που προωθούν τον ευρωφασισμότου φουα-γκρά».

Η ανάρτηση όχι μόνο παραβιάζει τη νομοθε-σία αλλά προβάλλει και την παρανομία μέσωτων μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αναμένε-ται η τοποθέτηση της Αστυνομίας επί του πα-ρόντος ζητήματος. Είναι άγνωστο αν ο βου-λευτής καλύπτεται από τη βουλευτική ασυλία,καθώς πρόκειται για ενέργεια που δεν σχετί-ζεται με τα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα.Πρέπει να σημειωθεί ότι η παγίδευση των αμ-πελοπουλιών και η κατανάλωσή τους έχειαπαγορευτεί τόσο με ευρωπαϊκή όσο και μεκυπριακή νομοθεσία. Μάλιστα, η Αστυνομίαπραγματοποιεί εκστρατείες για σύλληψη πα-ράνομων «κυνηγών», τους οποίους οδηγείστη Δικαιοσύνη. Η ΕΕ έχει κάνει αυστηρές συ-στάσεις στην Κύπρο για πάταξη του φαινομέ-νου, αλλά σε αρκετές περιοχές ανθεί το πα-ράνομο εμπόριο αυτών των πτηνών, τα οποίαπροσφέρονται υπό άκρα μυστικότητα σε με-ρικά εστιατόρια. Η τιμή τους είναι πολύ υψη-λή και πωλούνται σε δωδεκάδες.

Καταρχάς, χαιρετίζω την τόλμη του βουλευτήνα υπερασπιστεί τις θέσεις του, όμως η νομο-θετική του ιδιότητα δεν του επιτρέπει σε καμίαπερίπτωση μια τέτοια συμπεριφορά. Ο βου-λευτής οφείλει να αποτελεί υπόδειγμα υπεύ-θυνου και νομοταγούς πολίτη. Έστω κι αν δενσυμφωνεί με κάποιους από τους νόμους, πρέ-πει να τους ακολουθεί κατά γράμμα, ενθαρρύ-νοντας κάθε απλό πολίτη να κάνει το ίδιο.

Εάν τηρούσαμε όλοι μόνο τους κανο-νισμούς της αρεσκείας μας τι θα γινό-ταν; Και τι θα του έλεγε άραγε ο Σω-κράτης, ο οποίος θυσίασε τη ζωή τουστο βωμό της νομιμοφροσύνης; Έναςσώφρων βουλευτής, διαμαρτυρόμε-νος για την ορθότητα ενός νόμου,όχι μόνο δεν θα τον παραβίαζε -καιμάλιστα δημόσια- αλλά θα επιχειρού-σε, μέσω δημοκρατικών διαδικασιώντην τροποποίησή του… Μάλλονόμως τέτοιες μέθοδοι έχουν ταφείκάτω από τα ερείπια της συγκαιρινήςδημοκρατίας και έχουν παραγκωνι-στεί από βουλευτικές ασυλίες και άλ-λα συναφή.

°È· ÎÏ¿Ì·Ù·Παραβίαση του ορίουταχύτητας απόβουλευτή:(Ποινική δίωξη σε βουλευτή για παραβίαση τουορίου ταχύτητας,επειδή οδηγούσεμε 172 χιλιόμετρα τηνώρα και «λόγωαναφορών περίεπανειλημμένων καισοβαρών καταγγελιώνεναντίον του ιδίου γιαδιάπραξη παρόμοιωναδικημάτων»)

Την αίτηση καταχώρη-σε ο Γενικός Εισαγγε-λέας, ώστε να καταστείδυνατή η ποινική δίωξητου κ. Θεμιστοκλέουςσε σχέση με πρόσφατεςσοβαρές καταγγελίες εναντίον του για τρο-χαίες παραβάσεις. Σύμφωνα με σχετική ανα-κοίνωση, από τη μελέτη και την αξιολόγησητων στοιχείων, προέκυψε η ύπαρξη πολύ με-γάλου αριθμού καταδικών και εξώδικων κα-ταγγελιών εναντίον του βουλευτή, κυρίως γιαυπερβολική ταχύτητα. Περαιτέρω, από τιςσχετικές αστυνομικές καταθέσεις, προέκυψεότι σε αρκετές περιπτώσεις ο ίδιος βουλευτήςεπέδειξε απρεπή συμπεριφορά έναντι τωναστυνομικών οργάνων, επικαλούμενος τηβουλευτική του ασυλία, όταν πληροφορήθη-κε ότι θα καταγγελλόταν. Αν το Ανώτατο κά-νει αποδεκτή την αίτηση, τότε θα είναι η τέ-ταρτη φορά που αίρεται η ασυλία κάποιουβουλευτή στην ιστορία της κυπριακής Βουλής.

Ο ίδιος ο κ. Θεμιστοκλέους προέβη σε μία,όλο νόημα και απόλυτα σχετική με τα όσασυμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες, ανάρτησηστον προσωπικό του λογαριασμό στο Face-book. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «Ού-τε το νόμιμο είναι κατ’ ανάγκη ηθικό ούτε τοπαράνομο κατ’ ανάγκη ανήθικο!».

Αναισχυντία δυστυχώς φαίνεται να δια-κατέχει τους εκλεκτούς πολιτικούς μαςηγέτες. Το βουλευτικό έδρανο, κύριοι,δεν είναι μπιμπελό. Οι νόμοι δεν είναιυποχείριά σας… Εσείς (οφείλετε να) εί-στε υπηρέτες της δικαιοσύνης. Με τοίδιο στόμα που αγορεύετε θεσπίζονταςνόμους, παρακινείτε για παραβίασήτους; Ποιο παράδειγμα δίνετε σε μαςτους νεότερους; Να είμαστε στρεψοδί-κες και συμφεροντολόγοι; Και αφούθέλετε να μιλήσουμε περί ηθικής, μπο-ρεί το νόμιμο να μην περικλείει κατ’ανάγκην το ηθικό, αλλά η κατ’ εξακο-λούθηση παραβίαση των νόμων απόέναν νομοθέτη είναι μια πράξη ανήθικηκαι καθόλου ευκαταφρόνητη.

°È· Á¤ÏÈ· Î·È ÁÈ· ÎÏ¿Ì·Ù·Φωτογραφίες στη Βουλή:(Βουλευτής προσπάθησε να φωτογραφίσεισυνάδελφό του κάτω από το φόρεμά της)

Σκηνές χαμαιτυπείου και όχι κοινοβουλευτι-κής αίθουσας περιγράφει το πόρισμα της

Αστυνομίας που ήρθε ολόκληρο στο φως τηςδημοσιότητας τον περασμένο Ιανουάριο σχε-τικά με το επεισόδιο μεταξύ του βουλευτή τουΔΗΣΥ Ανδρέα Κυπριανού και της βουλευτούτου ΑΚΕΛ Ειρήνης Χαραλαμπίδου.

Το πόρισμα, που βασίζεται σε μαρτυρίες βου-λευτών και στελεχών της Βουλής, αλλά και σεηχητικό υλικό της Βουλής, είχε εισηγηθεί τηνεξέταση από τον Γενικό Εισαγγελέα της άρ-σης της ασυλίας του Αντρέα Κυπριανού γιαενδεχόμενη ποινική του δίωξη, καταλήγονταςσε τρεις εναντίον του κατηγορίες: Εκτός απότο κάπνισμα «σε χώρο απαγορευμένο (στηναίθουσα «Λεμεσός» της Βουλής), η Αστυνο-μία διαπίστωσε δημόσια εξύβριση και «άσε-μνη επίθεση εναντίον γυναίκας, γιατί παράνο-μα και άσεμνα τοποθέτησε το κινητό του τη-λέφωνο κάτω από το φόρεμα της κ. ΕιρήνηςΧαραλαμπίδου για να τη φωτογραφίσει».

Στην έκθεση περιλαμβάνονται οι διάλογοικαι τα γεγονότα που έλαβαν χώρα εντός τηςκοινοβουλευτικής αίθουσας. Στους διαλό-γους, η κ. Χαραλαμπίδου μετά από λεκτικήαντιπαράθεση με τον κ. Κυπριανού του είπε:«ανθρωπάκια σαν εσένα και τον Θεμιστο-κλέους ξέρω πολύ καλά να τα χειρίζομαι». Ηαπάντηση του βουλευτή του ΔΗΣΥ ήταν ανά-λογα εξευτελιστική και καλύτερα να μην τηναναφέρω!

Μάρτυρες επιβεβαίωσαν επίσης και την προ-σπάθεια του Αντρέα Κυπριανού να φωτογρα-φίσει κάτω από το φόρεμα της Ειρήνης Χαρα-λαμπίδου. Μάλιστα, ο κ. Κυπριανού εισηγή-θηκε στην κ. Χαραλαμπίδου να σβήσει τη φω-τογραφία και όλα θα ξεχαστούν (εννοούσεφωτογραφία που προηγουμένως είχε βγάλειη κ. Χαραλαμπίδου με τον ίδιο να καπνίζει εν-τός της αίθουσας). Ο Εισαγγελέας αποφάσι-σε να μην γίνει καμιά δίωξη...

Καμία δίωξη! Επίγραμμα ντροπής για τηνιστορία, τους ανθρώπους, τη Δημοκρατία, τηνομοθεσία και τη μικρή μας Κύπρο. Η απορίαπου γεννιέται και φτάνει μέχρι τα όρια τηςαγανάκτησης για κάθε νοήμονα άνθρωποσχετικά με αυτά τα αποτρόπαια γεγονότα, ξε-κινά από την ηθική που διέπει τους εκλεκτούςβουλευτές μας. Με διεστραμμένους πολιτι-

ÔÏÈÙÈÎ‹18

Βουλευτές βολεμένοι…Για γέλια και για κλάματα το κυπριακό κοινοβούλιο



ÔÏÈÙÈÎ‹19

Aπό τον καιρό που άρχισα να αντι-λαμβάνομαι και να παρακολουθώτα τεκταινόμενα, συνειδητοποί-ησα πως το Κυπριακό Πρόβλημακυριαρχεί στην πολιτική ζωή του

τόπου μας. Το εθνικό μας ζήτημα είναι, λοι-πόν, ένα θέμα που έχει μετατραπεί για όλουςεμάς τους Κύπριους πολίτες αναπόσπαστοκομμάτι της ζωής μας. Όμως γνωρίζουμε τιπραγματικά είναι το Κυπριακό Ζήτημα;

Είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής, παρα-βίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τουδιεθνούς δικαίου. Η παράνομη τουρκική στρα-τιω τική εισβολή του 1974 είχε ως αποτέλε-σμα τη μέχρι σήμερα κατοχή του βόρειου τμή-ματος της Κυπριακής Δημοκρατίας από τηνΤουρκία και τον εκτοπισμό 170000 Ελληνο-κυπρίων από τα σπίτια και τις περιουσίες τους.Μέχρι τα τέλη του 1970 στα σπίτια αυτά είχανεγκατασταθεί έποικοι, οι οποίοι μεταφέρθη-καν στην Κύπρο από την τουρκική κυβέρνηση.για αύξηση του τουρκικού πληθυσμού του βό-ρειου τμήματος του νησιού.

Πέρα από την οικονομική καταστροφή πουπροξενήθηκε από την εισβολή και τη βίαιη με-τακίνηση πληθυσμού, περισσότερα από 3000άτομα σκοτώθηκαν, ενώ ένας μεγάλος αριθ-μός Ελληνοκυπρίων παραμένουν μέχρι σήμε-ρα αγνοούμενοι. Πέρασαν σχεδόν 42 χρό-νια, με επτά διαφορετικούς κυβερνώντες ναπροσπαθούν με άοκνες ενέργειες να επιλύ-σουν το φλέγον αυτό θέμα και να επιτύχουντην επανένωση του νησιού μας και την επι-στροφή των προσφύγων. Μάταια όμως…

Η πολυπόθητη ειρηνική, δίκαιη και βιώσιμηλύση δεν έχει επέλθει. Κι αυτό γιατί το Κυ-πριακό επηρεάζεται από πολλούς παράγον-τες, ορισμένοι από τους οποίους μεταβάλ-λονται κατά τη μακρόχρονη πορεία του. Οιπολιτικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στην Ελλά-δα και την Τουρκία, αλλά και η γεωστρατηγι-κή θέση της Κύπρου -στο πέρασμα από τηνΕυρώπη στη Μέση Ανατολή- καθιστά το κυ-πριακό θέμα ζωτικής σημασίας για τα συμφέ-ροντα ξένων δυνάμεων, κυρίως της ΜεγάληςΒρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, αλ-λά και της Σοβιετικής Ένωσης (στα χρόνια τουΨυχρού Πολέμου πριν και μετά τη διάλυσήτης), είναι μερικοί από τους παράγοντες πουδυσχεραίνουν την επίλυσή του. Η συνεχιζό-μενη λοιπόν εκκρεμότητα του ΚυπριακούΠροβλήματος και η συχνά οξεία αντιπαράθε-

ση γύρω από τις διάφορες πτυχές του στηδιεθνή και εσωτερική πολιτική σκηνή, δυσχε-ραίνουν μέχρι και σήμερα την εξεύρεση μιαςδίκαιης λύσης για όλους τους κατοίκους της.

Σήμερα, βαδίζοντας στο 2016, στην πολιτικήσκηνή βρίσκεται ο Νίκος Αναστασιάδης καιαπέναντί του ο Μουσταφά Ακιντζί, ηγέτης τωνΤουρκοκυπρίων, ο οποίος παρουσιάζεται πιοπρόθυμος για ουσιαστικές διαπραγματεύσειςμεταξύ των δύο κοινοτήτων, πάντοτε φυσικάυπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.

Αξιοπρόσεκτο επίσης είναι το γεγονός ότι οΠρόεδρός μας, κ. Αναστασιάδης, έθεσε κά-ποια αιτήματα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ,για να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις αυτήτη φορά.

• Το πρώτο αίτημα ήταν να αντικατασταθείο ειδικός απεσταλμένος του ΓΓ του ΟΗΕ,Αλεξάντερ Ντάουνερ. Αυτό έγινε, αφούπλέον έχει λάβει τη σκυτάλη ο ΈσπενΜπαρθ Άιντε.

• Το δεύτερο ήταν να διασφαλίσουν οιΗΠΑ στην Κύπρο το δικαίωμα να εκμεταλ-λεύεται την Αποκλειστική Οικονομική τηςΖώνη (ΑΟΖ), κάτι που έγινε, όπως έδειξεη προειδοποίηση του Στέιτ Ντιπάρτμεντπρος την Τουρκία, με αφορμή την παρα-βίαση της κυπριακής ΑΟΖ από τουρκικήφρεγάτα.

• Το τρίτο ήταν ένας ειδικός επιτετραμμένοςτης ΕΕ για το Κυπριακό, κατά προτίμηση

πρώην Υπουργός Εξωτερικών ή Πρωθυ-πουργός. Ο εκπρόσωπος της ΕΕ είναι πα-ρών, όχι όμως στο επίπεδο που θα επιθυ-μούσε η πλευρά μας.

• Τέλος, το τέταρτο αίτημα ήταν να προχω-ρήσουν τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστο-σύνης (ΜΟΕ), με αιχμή το άνοιγμα της νέ-ας πόλης της Αμμοχώστου. Εδώ και πολ-λά χρόνια το θέμα αυτό ήταν υπό δια-πραγμάτευση. Πλέον όμως έχει καταστείσαφές από την τουρκική πλευρά ότι δενπρόκειται να συμβεί, χωρίς να υπάρξειπρώτα λύση.

Σε μια πολύ σημαντική περίοδο, όπου διακυ-βεύονται πολλά, η εύρεση υδρογονανθράκωνστην κυπριακή ΑΟΖ χρήζει αμέριστης προσο-χής, αφού αυξάνει τα συμφέροντα του ψευδο-κράτους και κατ’ επέκταση της ίδιας της Τουρ-κίας. Επιπρόσθετα, επί τάπητος στις συνομι-λίες, θα τεθεί το θέμα της επιστροφής τηςΜόρφου. Επισημάνθηκε από τον πρόεδρο τηςΚΔ ότι απαιτείται η επιστροφή της κωμόπολης.Εξίσου σημαντικές είναι και οι διεργασίες γιατο άνοιγμα των οδοφραγμάτων Δερύνειας-Λεύκας.

Όσον αφορά στην αναζωογόνηση της εντα-ξιακής πορείας της Τουρκίας στην ΕΕ, η κυ-βέρνησή μας δηλώνει ότι από τη στιγμή πουυπάρχει κατοχικός στρατός στην Κύπρο, δενθα συναινέσει σε άρση του βέτο για το άνοιγ-μα κεφαλαίων στις ενταξιακές διαπραγματεύ-σεις της Τουρκίας.

Μια άλλη στρατηγική της κυβέρνησης είναι ηεπαναπροσεγγιστική πολιτική που ακολουθείμε στόχο την οικοδόμηση εμπιστοσύνης με-ταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.Προς επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου,για παράδειγμα, μετά από πρωτοβουλία τουΘΟΚ, ανέβηκε η τραγωδία του Ευριπίδη «Ιπ-πόλυτος» στο κατεχόμενο αρχαίο θέατρο τηςΣαλαμίνας, λίγο έξω από την Αμμόχωστο. Επί-σης, στο γεμάτο από κόσμο Θέατρο «Ριάλτο»της Λεμεσού, παρουσιάστηκε η θεατρική δια-σκευή του ποιητικού έργου της Φαϊζέ Οζντε-μίρτσιλερ, «Κύπρος: Πικράθηκα στα Ελληνι-κά, Πληγώθηκα στα Τουρκικά». Αξιοσημεί-ωτο είναι να αναφερθεί το γεγονός ότι και οιδύο παραστάσεις καταχειροκροτηθήκαν απόΕλληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, μεταξύτων οποίων και οι ηγέτες των δύο κοινοτή-των της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης καιΜουσταφά Ακιντζί.

Τα ακανθώδη θέματα στις διαπραγματεύσεις,όπως αυτά επισημάνθηκαν από τον πρόεδροΑναστασιάδη, εξακολουθούν να είναι το πε-ριουσιακό, οι εδαφικές αναπροσαρμογές, οιεγγυήσεις και τα χρονοδιαγράμματα αποχώ-ρησης των στρατευμάτων. Το ερώτημα πουεγείρεται είναι ένα. Σε ποια μορφή κράτουςθα οδηγήσει η λύση, εάν υπάρξει;

Με τη δική μου σειρά, ως μια έφηβη που δενθέλω να παραμείνω μια απλή παρατηρήτριαστην καταστροφή του τόπου μου, θα ήθελανα εκφράσω την έντονη δυσαρέσκειά μου γιατην τραγική κατεύθυνση στην οποία οδεύουντα γεγονότα. Δηλαδή είναι εμφανές ότι επι-διώκεται να δημιουργηθούν βάσεις ούτωςώστε Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι ναδιεκδικούν μια θέση στην Ευρώπη ως μια ον-τότητα. Η Τουρκία από την άλλη, εμφανιζό-μενη ως η μητέρα πατρίδα των Τουρκοκυ-πρίων, παίζει την τύχη της Κύπρου σε μια παρ-τίδα σκάκι. Ανάλογα με τις τρέχουσες εξελί-ξεις αλλάζουν και τα συμφέροντά τους, έτσιπροκύπτει κλίμα αναξιοπιστίας. Αυτό που αρ-μόζει να πράξουμε εμείς οι Κύπριοι, είναι ναμην υποκύψουμε σαν πειθήνια όργανα και βα-δίζοντας ενωμένοι να αναδυθούμε μέσα απότις στάχτες μας.

Μπορούμε. Αρκεί μόνο να το θελήσουμε.

Ηλέκτρα Χριστοπούλου Β4

κούς που υποτιμούν μάλιστα το γυναικείο φύ-λο, ο τόπος δεν θα ανασάνει… Τόνους πετρε-λαίου κι αν εξορύξουμε, η πρόοδος δεν θαμπορεί να χαρακτηριστεί ούτε καν μηδαμινή.Το πρόβλημα προφανώς έχει εκτοπιστεί απ΄τις τσέπες μας και έχει ριζώσει στο μυαλό καιτις καρδιές μας. Ίσως και να ήταν εκεί πάντααλλά εμείς να πλάθουμε συνεχώς αλλότριααίτια, που να μας απαλλάσσουν από τις ευθύ-νες και να μας αφήνουν να κοιμόμαστε ήσυ-χα τα βράδια. Η απορία αυτή επεκτείνεταιακολούθως στην υποτιθέμενη εξάλειψη τουσεξισμού από τις δήθεν εξευγενισμένες κοι-νωνίες μας. Δεν νομίζω, κ. Κυπριανού, η κ.Χαραλαμπίδου να σας έδωσε ποτέ το δικαίω-μα να την αποκαλείτε με τον τρόπο που τηναποκαλέσατε αλλά εσείς με τους κομψούς, λε-πτεπίλεπτους τρόπους σας, μας έχετε δώσεικάθε δικαίωμα να διαπιστώνουμε με βεβαι-ότητα πως η συμπεριφορά σας είναι όχιαπλώς αναξιοπρεπής, αλλά και χυδαία καιυβριστική.

Πιόνια στο παιχνίδι της Τουρκίας; Πολιτικές εξελίξεις στο κυπριακό

Προς όλους τους πολιτικούς αυτού του τόπου και της οικουμένης ολόκληρηςΑξιότιμοι πολιτικοί,

Πριν σας δελεάσει η εξουσία, αναλογιστείτε την ευθύνη που σας βαραίνει. Γίνετε πρώτα απ’ όλα άνθρωποι. Καλλιεργήστε τηνψυχή και το πνεύμα σας. Δεν είναι μαγκιά να είσαι αρχηγός. Εξάλλου ανάμεσα στους τυφλούς, ο μονόφθαλμος ηγείται. Ηγέ-της είναι αυτός που βάζει πάνω από το προσωπικό του συμφέρον το συλλογικό και δεν παύει ούτε στιγμή να είναι άνθρω-

πος που αντιπροσωπεύει άλλα ξεχωριστά, μοναδικά άτομα πράττοντας με σεβασμό απέναντι σε αυτά. Η νομοθεσία είναι θεσμός ιε-ρός για την κοινωνία. Όχι τέλειος, όχι απόλυτα και πάντα δίκαιος, αλλά ιερός. Οι νόμοι είναι κώδικες επικοινωνίας, και η ύπαρξήτους διασφαλίζει τα δικαιώματα κάθε έμβιου όντος. Αποτελούν τα θεμέλια της κοινωνίας. Οι πολιτικοί δεν πρέπει να υποκλίνονταισε αυτούς, αλλά να τους ακολουθούν πιστά και να προσπαθούν αενάως να τους τελειοποιήσουν.

Δημοκρατία… Δικαιοσύνη… έννοιες βγαλμένες μέσα απ’ τα σπλάχνα του Ελληνισμού. Έννοιες πια βεβηλωμένες, ξεπουλημένες, πουθυσιάζονται χωρίς αιδώ στο βωμό της ύλης και του χρήματος. Κι εμείς υπάκουα ανθρωπάκια. Υπάκουα και παράλληλα αδιάφορα:«όποιος και να εκλεγεί θα΄ ναι το ίδιο… γι αυτό δεν θα πάω να ψηφίσω…». «Όχι! Μην τους κάνεις τη χάρη!», αντηχούν οι φωνέςαυτών που αγωνίστηκαν πριν από σένα, για σένα. Δεν είσαι χαζός… Το ξέρεις… Η μυρωδιά της σαπίλας δηλητηριάζει τα σωθικάσου. Τι περιμένεις; Δράσε. Απαιτείς αλλαγές σ΄ αυτό τον απόκοσμο κόσμο, που στα μάτια των μακρινών προγόνων σου έμοιαζεστολίδι; Γίνε εσύ η αλλαγή. Μπορείς. Εδώ. Τώρα. Είσαι κομμάτι αυτής της γης και η γη είναι κομμάτι δικό σου.



ÔÏÈÙÈÎ‹20

έρευνα

έρευνα Οι απόψεις των συμμαθητών μας

για τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στον τόπο μας

Οικοινωνικές εξελίξεις της κυπριακήςκοινωνίας επηρεάζουν δραματικά τηζωή των νέων. Εν καιρώ βαθιάς οι-

κονομικής ύφεσης, με τεράστια ποσοστά ανερ-γίας, αλλά και σε περίοδο εντατικών συνομι-λιών για το κυπριακό, αποφασίσαμε να ερευ-νήσουμε κατά πόσο η νεολαία ενδιαφέρεταιγια τα κοινωνικά και οικονομικά τεκταινόμενατου κράτους, αλλά και αν είναι ενημερωμένη.Τα αποτελέσματα της έρευνας ποικίλλουν καιέχουν πολλά να πουν για εμάς τους νέους, τομέλλον αυτού του τόπου.

Στην πρώτη ερώτηση οι συμμαθητές μας κλή-θηκαν να δηλώσουν κατά πόσο είναι ενημερω-μένοι για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας.Ένα σημαντικό ποσοστό (38%) δήλωσε λίγο,ικανοποιητικά το 30% και αρκετά το 20%, ενώπολύ και καθόλου από 65. Επίσης, ένα συντρι-πτικό ποσοστό των μαθητών φαίνεται να προ-τιμά την ενημέρωση διαδικτυακά (91%) και όχιμέσω του τύπου (9%).

Στην ερώτηση αν οι συμμαθητές μας υποστη-ρίζουν κάποιο πολιτικό κόμμα, το 21% απάν-τησε θετικά ενώ το 79% αρνητικά. Όσον αφο-ρά τις πολιτικές πεποιθήσεις, οι μισοί από τοόλο δείγμα (δηλαδή το 50%) επηρεάζονταιαπό την οικογένεια, καθώς επίσης και ένα αρ-κετό μεγάλο ποσοστό (25%) από τα ΜΜΕ. Οιφίλοι συγκεντρώνουν ποσοστό 10%, το σχο-λείο 9% και άλλοι παράγοντες 6%.

Σχετικά με το κυπριακό, το μεγάλο ποσοστότου 60% δηλώνει πως δεν παρακολουθεί τιςεξελίξεις ενώ το 40% δηλώνει ότι παρακολου-θεί. Αντίφαση παρουσιάζουν τα αποτελέσμα-τα της δεύτερης ερώτησης που αφορά το κατάπόσο οι μαθητές είναι ενήμεροι για το κυπρια-κό σε σχέση με το εάν παρακολουθούν τιςεξελίξεις των συνομιλιών. Για το σε ποιο βαθ-μό είναι ενήμεροι οι συμμαθητές μας, το 37%δηλώνει ικανοποιητικά, το 23% αρκετά, το22% λίγο και 9% πολύ και καθόλου. Κατά πό-σο οι συμμαθητές μας είναι αισιόδοξοι για μιαεπερχόμενη λύση του κυπριακού, το 48% δη-

λώνει λίγο, 23% καθόλου, 17% αρκετά και12% πολύ.

Το δείγμα των συμμαθητών μας ήρθε αντιμέτωποακόμα και με την κριτική απέναντι στις προσπάθει-ες της κυβέρνησης για μείωση της ανεργίας και γιαοικονομική ανάπτυξη. Αξιολογώντας τις προσπά-θειες της παρούσας κυβέρνησης για μείωση τηςανεργίας, το 43% πιστεύει πως δεν έχουν αποδώ-σει καθόλου, το 35% λίγο, το 15% ικανοποιητι-κά, το 5% αρκετά και το 2% πολύ. Έπειτα, για τοπόσο αισιόδοξοι είναι οι μαθητές για μελλοντικήμείωση της ανεργίας, το 48% δήλωσε λίγο, το26% αρκετά, το 21% καθόλου και 5% πολύ.

Σε ερώτηση για το πόσο οι συμμαθητές μαςέχουν επηρεαστεί από την οικονομική κρίση, τομεγάλο ποσοστό των 45% δήλωσε λίγο, 34%αρκετά, 17% πολύ και 4% καθόλου. Όσοναφορά τις προσπάθειες της κυβέρνησης για οι-κονομική ανάπτυξη, 48% των μαθητών δήλω-σε λίγο, 29% καθόλου, 17% ικανοποιητικά και6% αρκετά. Οι κυβερνήσεις φαίνεται να αποτε-λούν μια από τις κυριότερες αιτίες για οικονο-μική ύφεση σύμφωνα με την κρίση των μαθη-τών, αφού το 48% τις κατηγορεί, το 25% θεω-ρεί υπεύθυνο τον κυπριακό λαό, 15% τις τρά-πεζες, 11% την ένταξη στην Ευρωπαική Ένωσηκαι 1% άλλους παράγοντες.

Βλέποντας τα αποτελέσματα της έρευνάς μας ταοποία όχι μόνο αντικατοπτρίζουν τις απόψειςτων νέων στο σχολείο μας, αλλά και την κυ-πριακή κοινωνία γενικότερα, συμπεραίνουμεπως η σημερινή νεολαία είναι ενήμερη μεν γιατις εξελίξεις στη χώρα μας όχι όμως για τις εξε-λίξεις του κυπριακού. Παρόλα αυτά οι νέοι κρί-νουν πάντα ό,τι γίνεται γύρω τους.

Εν κατακλείδι ο κάθε νέος πρέπει να ενημερώ-νεται για τις εξελίξεις της επικαιρότητας και ναδιαμορφώνει τη δική του προσωπική σωστήκαι ακέραια άποψη, παραμένοντας ένα ελεύθε-ρα σκεπτόμενο ον απαλλαγμένο από οποιαδή-ποτε κομματική χειραγώγηση.

Χριστίνα Σάββα Α21Παναγιώτης Αντωνιάδης Α11


ÏÔÁÔÙÂ¯Ó›·21

Aυτή τη φορά στη βιβλιοπαρουσίασήμας, η οποία θα διανθίζει από δω καιμπρος τη λογοτεχνική γωνιά της εφη-

μερίδας μας, θέλουμε να παρουσιάσουμεέναν σπουδαίο συγγραφέα. Πρόκειται γιατον John Green, του οποίου πολλά βιβλίαέχουν γίνει best seller και έχουν μεταφραστείσε εκατοντάδες γλώσσες.

Ο John Green είναι πολυβραβευμένος συγ-γραφέας. Έργα του έχουν συμπεριληφθεί στη

λίστα των πιο ευπώλητων βι-βλίων των New York Timesκαι έχει τιμηθεί με πολλές δια-κρίσεις, μεταξύ των οποίωντο Μετάλλιο Printz και το Βραβείο Edgar. Δύοφορές συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο τωντελικών υποψηφιοτήτων για το ΛογοτεχνικόΒραβείο των LA Times. Σε συνεργασία με τοναδερφό του Χανκ έχει λογαριασμό στο you-tube (vlogbrothers) με περίπου 3000000

subscribers μέχρι σήμερα. Ο Τζον ζει με τησύζυγο και το γιο του στην Ινδιανάπολη, στηνπολιτεία της Ιντιάνα. Σας παρουσιάζουμε λοι-πόν τα τρία βιβλία του που ξεχωρίσαμε.

Μαρία Κορινού Α32Μαρία Ξιναρή Α21

Βιβλιοπαρουσίαση

Το λάθος αστέριThe fault in our stars

Ημερομηνίαπρώτης έκδοσης:Ιανουάριος 2012

Είδος: Εφηβικήλογοτεχνία,Ρομαντικό (Νουβέλα)

Η Hazel είναι μια16χρονη έφηβη, ηοποία πάσχει από καρ-κίνο των πνευμόνων.

Όταν γνωρίζει τον August, που είναι πια κα-θαρός από καρκίνο βλέπει τη ζωή από διαφο-ρετική οπτική γωνία. Μαζί ταξιδεύουν στοΆμστερνταμ, όπου ο Gus της εξομολογείται

τα συναισθήματά του και πάνω που όλα φαί-νονται να είναι υπέροχα, ο ένας από τους δύοπεθαίνει…

Λίγες σκέψεις μου για το βιβλίο…

Είμαι σίγουρη ότι σχεδόν όλοι έχετε διαβάσει-ή τουλάχιστον ξανακούσει- για το βιβλίο ήίσως έχετε δει την ταινία, αφού είναι το δημο-φιλέστερο βιβλίο του John Green. Όσοι δεντο έχετε διαβάσει, θα ήθελα να σας συμβου-λέψω να μην ξεγελαστείτε από την περίληψη,δεν πεθαίνει αυτός που νομίζετε… Το βιβλίοσε ξεγελάει από διάφορες απόψεις. Θα το χα-ρακτήριζα ως το εξυπνότερο και παράλληλατο πιο χαζό βιβλίο που έχω διαβάσει!

Διάβασα για πρώτη φορά το βιβλίο αυτό με-ταφρασμένο στην ελληνική γλώσσα. Το πρώ-

το πράγμα που έκανα μόλις το τελείωσα ήταννα το αγοράσω στην αγγλική γλώσσα, κάτιπου με βοήθησε πολύ να λύσω μερικά ερωτή-ματα που είχα, αφού όταν διαβάζεις το βιβλίοακριβώς όπως το έγραψε ο συγγραφέας τοκαταλαβαίνεις καλύτερα.

Το τέλος του βιβλίου είναι πολύ καταθλιπτι-κό, χωρίς ελπίδα, αφού τελειώνει με το θά-νατο του ενός από τους ήρωες. Ίσως είναι καιαυτό μια λογοτεχνική άποψη όμως έχω πολ-λές ερωτήσεις ως προς το τι γίνεται στη συνέ-χεια. Μάλλον θα είναι η τεχνική του συγγρα-φέα να ενεργοποιήσει τη φαντασία και τη δη-μιουργική μας σκέψη…

* Το βιβλίο γυρίστηκε σε ταινία το 2014


Χάρτινες πόλεις Paper Towns

Ημερομηνίαπρώτης έκδοσης:Οκτώβρης 2008

Είδος: Εφηβικήλογοτεχνία,Μυστήριο

Ο Quentin είναιερωτευμένος με τηγειτόνισσά του, τηνMargo, η οποία συμ-

περιφέρεται σαν να μην τον γνωρίζει καν.Όταν η Margo μπαίνει στο δωμάτιό του κα-λώντας τον να την ακολουθήσει σε μια περι-πέτεια, αυτός ανταποκρίνεται. Την επόμενημέρα ωστόσο η Margo δεν εμφανίζεται στοσχολείο αλλά αφήνει στοιχεία στον Q γιανα την βρει –ή τουλάχιστον έτσι νομίζει αυ-

τός- και ο Quentin ξεκινά ακόμη μια περιπέ-τεια για να την βρει…


Ειπώθηκαν πολλές διαφορετικές απόψειςσχετικά με το βιβλίο. Πολλοί αναγνώστεςθεώρησαν το τέλος απαράδεκτο, αφού εάνδιαβάσετε το βιβλίο θα διαπιστώσετε ότι οQuentin έκανε τόσο κόπο να βρει την Mar-go -τη βρήκε- και ενώ όλοι περίμεναν ναέρθει το τυπικό happy ending τα πάντα ανα-τράπηκαν. Δεν εννοώ ότι το βιβλίο τελει-ώνει με έναν καβγά μεταξύ τους ή ότι ηMargo αποφάσισε να τον παραιτήσει και ναφύγει. Όσοι διαβάσατε το βιβλίο ή είδατετην ταινία καταλαβαίνετε τι εννοώ…

Φυσικά οφείλω να πω ότι προτιμώ αυτή τηνεκδοχή παρά την εκδοχή που πολλοί θα προ-τιμούσαν (να ερωτευτούν και να ζήσουν μαζίευτυχισμένα), επειδή βαρέθηκα πλέον όλααυτά τα μη ρεαλιστικά πρότυπα που κυκλο-φορούν στις μέρες μας. Η ζωή δεν είναι έτσι.

Κατά τα άλλα, όπως και κάθε βιβλίο τουJohn Green, συνδυάζει διάφορα στοιχείαμε όμορφο τρόπο -για το συγκεκριμένο,μυστήριο και ρομαντισμό- και για ακόμη μιαφορά θαύμασα την ικανότητα του συγγρα-φέα να μπαίνει σε τόσους διαφορετικούςρόλους και να δίνει στον καθένα τη δικήτου ιδιομορφία.

Ο τίτλος «Χάρτινες Πόλεις», όπως έχειλανθασμένα κατά τη γνώμη μου μεταφρα-στεί, παραπέμπει σε χαρτί, με την έννοιατου υλικού. Θεωρώ ότι οι αγγλόφωνοιαναγνώστες του βιβλίου κατάλαβαν πιοσωστά τον τίτλο («Paper Towns») επειδήπαραπέμπει σε ψεύτικες πόλεις, (όπως πύρ-γοι/πόλεις στην άμμο) με τη σημασία τουχαρτιού, ως ένα υλικό που κάποτε θα κατα-στραφεί όπως και όλος ο κόσμος.

*Το βιβλίο έγινε ταινία το 2015


Αναζητώντας την ΑλάσκαLooking for Alaska

Ημερομηνίαπρώτης έκδοσης:Μάρτιος 2015

Είδος: Εφηβικήλογοτεχνία, Δράμα,Ρομάντζο (Νουβέλα)

Ο Μάιλς Χάλτερ εί-ναι ένας νεαρός μεεμμονή στα τελευ-ταία λόγια διασήμων

ανθρώπων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειχνεστα τελευταία λόγια του Φρανσουά Ραμπε-λέ, ο οποίος είπε ότι πήγε να αναζητήσειένα Μεγάλο Ίσως… Τα λόγια αυτά έκανε καιστόχο ζωής. Έτσι αποφασίζει να πάει ναφοιτήσει στο Κάλβερ Κρικ. Εκεί θα γνωρί-σει την Αλάσκα, η οποία θα τον βάλει σεπολλές περιπέτειες. Με τον μυστήριο χαρα-

κτήρα και την μπερδεμένη αλλά ταυτόχρο-να δυναμική παρουσία της θα επηρεάσειτον ερωτευμένο μαζί της Μάιλς και θα τονοδηγήσει σε μια καινούργια ερμηνεία τουΜεγάλου Ίσως και της ζωής.


Προτού διαβάσω το βιβλίο περίμενα κάτιεντελώς αλλιώτικο. Μόνο και μόνο ο τίτλοςπαραπέμπει σε κάτι πολύ διαφορετικό καιμπορώ να πω ότι τόσο εγώ όσο και πολλοίάλλοι που έβλεπαν για πρώτη φορά τον τίτ-λο, θεωρούσαν ότι αναφέρεται στη γνωστήσε όλους μας χώρα. Διαβάζοντας όμως τοβιβλίο γνώρισα την Αλάσκα, μια κοπέλα τηςοποίας κάθε κομμάτι και χαρακτηριστικό μεμάγεψαν.

Κάθε φορά που διάβαζα το βιβλίο ένιωθαόλο και μεγαλύτερη συγκίνηση και όσο τοδιάβαζα ανακάλυπτα όλο και περισσότερα,συνειδητοποιούσα ακόμα πιο πολλά για τη

ζωή και πρόσεχα ακόμα και την πιο μικρήλεπτομέρεια που μου ήταν αδύνατο να προ-σέξω την πρώτη φορά. Μέσα από το βιβλίοέμαθα αρκετά και λάτρεψα τους βαθιούςτου στοχασμούς.

Το τέλος μου έδωσε ένα ευχάριστο μήνυμαγια τη ζωή που συνεχίζεται με αυτούς πουφεύγουν και με αυτούς που μένουν πίσωκαι όλα αυτά που γίνονται όπως πρέπει ναγίνουν. Η ιστορία ριζώθηκε μέσα μου καιαπό τότε συσχετίζω ό,τι είναι δυνατό νασυσχετιστεί μαζί της στην καθημερινή μουζωή. Πετάγομαι ενθουσιωδώς με τα πιο μι-κρά, χαζά πράγματα… Όταν δω για παρά-δειγμα κάπου μια μαργαρίτα ή ακούσω κά-που τη λέξη «Αλάσκα», απλά και μόνο η θύ-μηση αυτού του βιβλίου με κάνει να συνει-δητοποιήσω πράγματα και να βγω από τονδικό μου λαβύρινθο.


13.11.15Ένας πυροβολισμός ακούστηκε, μετά φωνές...Έτρεξαν όλοι να δουν τι έγινε...Δεν βλέπεις δα τέτοιες σκηνές κάθε μέρα. Κρατάει όπλο... Έτσι λένε. Μη φοβάστε δεν θα ΜΑΣ κάνει τίποτα…Μετά είπαν πως σκότωσε τον πατέρα του και τώρα απειλεί να αυτοκτονήσει...Όλοι κοιτάνε περίεργα απ' τα μισάνοικτα παράθυρα. Ήτανε στο διπλανό το σπίτι. Ασθενοφόρο, αστυνομία...Όλα τελείωσαν, του φόρεσαν χειροπέδες.Όλα τελείωσαν εντάξει…Εντάξει; Χάθηκε μια ζωή! Ο γιος σκότωσε τον πατέρα. Ποιαν παρηγοριά θα βρει η μάνα; Και εμείς συνεχίζουμε τις ζωές μας… Aνέγγιχτοι, κλείνοντας ξανά τα παράθυρα. Έτσι κατάντησε αυτή η κοινωνία... Κοινωνία εγωισμού κι αναισθησίας…Κοινωνία χωρίς τίποτα κοινό…


Μίλα…. σημαίνει ζεις!Εμείς οι ζωντανοίπου βρισκόμαστεστη μητέρα γημάλλον πρέπει να ‘μαστε νεκροί…Δεν εξηγείται αλλιώς…Γιατί δεν αντιδράμε;Γιατί δεν μιλάμε;

Άλλωστε γι’ αυτό δεν έχουμε δημιουργηθεί;Άρπαξε τη στιγμή! Γραπώσου από αυτή!Κάν’ την ξεχωριστήΆλλη ίδια δε θα βρεις Όσο και αν πικραθείς

Απλά ζήσε… Ζήσε...Τότε ακριβώςθα γιατρευτείςκαι θα αντιληφθείςτο νόημα της ζωής.Και κάτι ακόμα… Να’ σαι σίγουροςΘα με ευγνωμονείς!

Ηλέκτρα Χριστοπούλου Β4

Το αύριο ποιος θ’ αλλάξει;Ο χρόνος περνάεικι αυτός που σήμερα χαμογελάαύριο θα πεθάνει.Κι εμείς, που παριστάνουμε τους έξυπνουςχαμένοι μες στις σκέψεις μας.

Ζούμε για το αύριο…Το σήμερα όμως ποιος θ' αλλάξει;Ποιανού οι ιδέες θα αλλάξουν το κόσμο;Εμείς, οι και καλά ελεύθεροι,φυλακισμένοι στα δεσμά μας,προσφέρουμε στον κόσμο λίγα…Περνιόμαστε για παντογνώστες μα βλέπουμε μονόπλευρα, κλειστά.

Τα πάντα αλλάζουν γύρω μαςη ποίηση, το ρομάντζο ανθίζουνμα εμείς φυλακισμένοι στα δεσμά μας...

Κι άμα μας πουντου κόσμου να γενούμε ναυτικοί,τα ταξίδια μας μικρά.Το καράβι μας δεν πιάνει όλα τα λιμάνια,οι φλόκοι του μικροί…Η πρωτοβουλία μόνη,οι σκέψεις ασύνδετες,τα καράβια ξεχασμένα.




Η ποίηση, το σχολείο και οι νέοι μέσα από τα λόγιατης κ. Κλαίρης Αγγελίδου

Hμεγάλη μας αγάπη για την ποίησημάς παρακίνησε να προσκαλέ-σουμε στο σχολείο μας και να

συζητήσουμε με μια σπουδαία Κύπριαποιήτρια, πρώην Υπουργό Παιδείας καιαγωνίστρια του Απελευθερωτικού Αγώ-να της ΕΟΚΑ, την κ. Κλαίρη Αγγελίδου.Η κ. Αγγελίδου γεννήθηκε το 1932 στηνΑμμόχωστο και σπούδασε Φιλολογίαστη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστη-μίου Αθηνών. Σήμερα είναι μέλος πολ-λών πολιτιστικών και ακαδημαϊκών συλ-λόγων. Έχει λάβει πολλές διακρίσεις απόδιάφορους φορείς στην Κύπρο, την Ελ-λάδα, την Ιταλία, το Βέλγιο, την Αγγλίακαι τη Γαλλία. Είναι επίσης Επίτιμη Διδά-κτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πα-νεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστη-μίου Middlesex του Λονδίνου. Έχει ανα-πτύξει πλούσιο συγγραφικό έργο με τοοποίο έχει διακριθεί, ιδιαίτερα στον το-μέα της ποίησης. Ποιήματα και άρθρατης έχουν δημοσιευθεί στον ελληνικόκαι κυπριακό τύπο και έχουν περιληφθείσε διάφορες ανθολογίες της Κύπρου,της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Ρουμα-νίας. Μέρος του έργου της έχει μεταφρα-στεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά,Βουλγαρικά, Αραβικά, Ισπανικά, Γερμα-νικά, Ρουμανικά και Αλβανικά. Είχαμε τηνευκαιρία να συζητήσουμε μαζί της για τηζωή και το έργο της, για θέματα σχετικάμε το σχολείο αλλά και για διάφορεςπτυχές της ποίησης και για τη διαχρονι-κή σημασία της. Την ευχαριστούμε γιατον χρόνο που μας αφιέρωσε και για τηνπολύ εποικοδομητική και χρήσιμη συζή-τησή μας. Διαβάστε την.

Χριστίνα Σάββα A21Γιώργος Απέητος A22

Κυρία Αγγελίδου, σας ευχαριστούμε πουδεχτήκατε την πρόσκλησή μας και που είστεσήμερα κοντά μας. Μιλήστε μας για τα εφη-βικά σας χρόνια. Πώς αυτά αποτέλεσαν πη-γή έμπνευσης για το έργο σας;

Τα μαθητικά μου χρόνια ήταν πολύ ευτυχισμέ-να… Ζούσα σε μια οικογένεια με άλλες τρειςαδερφές και έναν αδερφό. Ο πατέρας μουήταν κυβερνητικός υπάλληλος και ήμασταν μιαευτυχισμένη οικογένεια. Άρχισα να γράφωποίηση από τα 11 μου χρόνια… Ήταν, φυσικά,μικρά ποιήματα, τα οποία είχα την τόλμη καιέστειλα στον ποιητή Γεώργιο Δροσίνη, οοποίος ενθουσιάστηκε. Με ονόμασε «εγγο-νούλα» του και στο γράμμα, που μου έστειλε,μου είπε «συνέχισε να διαβάζεις ποίηση καινομίζω ότι θα εξελιχθείς σε μια καλή ποιήτρια».

Στα μαθητικά μου χρόνια διάβαζα πολύ: Πα-λαμά, Σικελιανό, Παπαδιαμάντη, ΑριστοτέληΒαλαωρίτη… Αυτό με βοήθησε. Στα φοιτητικάμου χρόνια γνώρισα πιο πολύ τον Καβάφη,τον Σεφέρη, τον Ελύτη, τον T.S. Eliot και αυ-τοί επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την ποιητικήκαι τη σκέψη μου. Είναι οι ποιητές που αγαπώπολύ. Έχω σχεδόν όλες τις εκδόσεις των συλ-λογών τους, έχω πάρα πολλά σχόλια γι’ αυ-τούς και ακόμα μέχρι σήμερα τους διαβάζω.Πιο πολύ ταιριάζω στο γράψιμο με τον Καβά-φη και τον Σεφέρη. Από τον Σεφέρη έχω πά-ρει την αγάπη για τον τόπο και την πατρίδα –γιατί αγαπούσε πολύ την Ελλάδα- και θα έλε-γα πως είναι ένας ελληνοκεντρικός ποιητής. ΟΕλύτης είναι ένας ποιητής της καρδιάς, θα έλε-γα, είναι αυτός ο οποίος έδωσε την ελληνικό-τητα του τόπου με έναν τρόπο δικό του, ξεχω-ριστό. Παρουσίασε το Αιγαίο, τον ήλιο… Όλατα νησιά του Αιγαίου τα είχε επισκεφτεί, τα εί-χε γνωρίσει και έχει γράψει γι’ αυτά. Ο T.S.Eliot ήρθε ύστερα, όταν τέλειωσα το πανεπι-στήμιο. Ήταν ο αγαπημένος του Σεφέρη καιέχω διαβάσει τις συνομιλίες που είχαν, όταν οΣεφέρης ήταν πρεσβευτής της Ελλάδας στοΛονδίνο. Αυτά ήταν τα νεανικά μου χρόνια…

Γνωρίζουμε το έργο σας και μελετώντας ταποιήματά σας διαπιστώσαμε πως εξυμνείτετις κατεχόμενες περιοχές…

Ναι, είμαι πολύ δεμένη με την Αμμόχωστο, τηνπόλη μου. Εκεί μεγάλωσα, εκεί γέννησα τα παι-διά μου, εκεί έζησα την πιο όμορφη μου ζωήμέχρι το 1974. Δίδαξα για 16 χρόνια Γυμνά-σιο Θηλέων της Αμμοχώστου. Όμως αγαπώόλη την κατεχόμενη περιοχή. Αγαπημένη μουείναι και η Κερύνεια και η Γιαλούσα. Στη Για-λούσα δίδαξα τα πρώτα τρία χρόνια μου ωςεκπαιδευτικός, από το 1956 μέχρι το 1959,και εκεί έζησα τα χρόνια του αγώνα της ΕΟΚΑ.Μας είχε στείλει ο Γεώργιος Γρίβας μαζί με τονάντρα μου. ‘Ήμασταν και οι δύο μέλη της ΕΟ-ΚΑ. Ανήκαμε στη φοιτητική οργάνωση «ΚΑ-ΡΗ» (Κύπριοι Αγωνιστές, Ριψοκίνδυνοι Ηγέ-τες). Στη Γιαλούσα εργαστήκαμε δύο φιλόλο-γοι, ένας αγγλοδιδάσκαλος, ένας μαθηματι-κός, μια καθηγήτρια Οικοκυρικών, και ο πατήρΕυστάθιος από την Αμμόχωστο, ο οποίος δί-δασκε Θρησκευτικά. Έτσι κρατήσαμε το γυ-μνάσιο της Γιαλούσας ζωντανό. Αυτά ήταν ταπολύ σημαντικά μου χρόνια, τα πρώτα χρόνιατης δουλειάς μου ως εκπαιδευτικός.

Η ποίηση είναι ένα είδος τέχνης. Ποια είναιη άποψή σας;

Η ποίηση είναι σαν το αρτεσιανό νερό, βγαί-νει έτσι… αναβλύζει! Φυσικά πρέπει να έχειςδιαβάσει πολύ, να έχεις μια διορατικότητα, γιανα μπορείς να προχωρείς, να βλέπεις τα πράγ-ματα, να τα αισθάνεσαι… Πρέπει να αγαπάςτον τόπο σου, την πατρίδα σου, τους ανθρώ-πους, για να μπορείς να τα αποδώσεις. Η ποί-ηση είναι μια προσφορά προς τον συνάνθρω-πο, δεν είναι απλά γράφω και τελειώνει ηιστορία. Όταν γράφεις, βγάζεις αυτά που έχειςμέσα σου και που θέλεις να τα προσφέρεις καιστους άλλους, να τους κάνεις κοινωνούς.Μπορεί πολλοί να έχουν τα ίδια συναισθήμα-τα με εσένα, αλλά να μην έχουν τη δυνατότη-τα ή να μην τόλμησαν να γράψουν ποτέ και ναεκφραστούν. Έτσι τους δίνεις μια ευκαιρία,τους μεταλαμπαδεύεις κάποια πράγματα για νανιώσουν και εκείνοι χαρά. Η ποίηση είναι καιχαρά. Μπορεί να γράφεις, ας πούμε, για πράγ-ματα θλιβερά, όπως εγώ που έγραψα για τηνεισβολή, αλλά ποτέ δεν άφησα τον εαυτό μου– και είναι πολύ σημαντικό αυτό- να μείνει στη

μιζέρια και στη θλίψη. Πάντα θέλω το μήνυμαπου θα εκπέμψω να είναι θετικό, να μην κατα-πιέζει τους ανθρώπους, αλλά να τους δίνει μιαελπίδα, μια ευκαιρία, μια ανάσταση. Αυτό θατο δείτε σε όλα μου σχεδόν τα ποιήματα.

Η ποίηση σήμερα αποτελεί, κατά τη γνώμησας, διαδεδομένο τρόπο έκφρασης; Έχου-με νέους που γράφουν;

Νομίζω πως έχει αρκετούς νέους που γρά-φουν και αυτό είναι παρήγορο. Φυσικά οιποιητές θεωρούνται άνθρωποι έξω από τονκόσμο, ότι ονειροβατούν. Δεν θεωρούνταιάνθρωποι της πραγματικότητας. Όμως αυτόδεν ισχύει, διότι ο ποιητής έχει τέτοια διορα-τικότητα που μπορεί να προβλέψει πράγματα,τα οποία δεν μπορούν να προβλέψουν όλοιαυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι πραγματιστές.Εδώ θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Ότανήταν η Χούντα στην Ελλάδα, εγώ έγραφα έναποίημα με τίτλο «ΟΡΘΗ» και έλεγα πως αυτότο γεγονός «θα μπήξει τρία καρφιά στην καρ-διά της Κύπρου». Τελικά «έμπηξαν τα καρ-φιά», όταν έγινε το πραξικόπημα στην Κύπρο.Δηλαδή ο ποιητής έχει μια διαίσθηση που δεντην έχει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος.

Εσείς θα ενθαρρύνατε τους νέους να ξεκι-νήσουν να γράφουν;

Εγώ προτρέπω τους νέους να γράφουν, ναδοκιμάζουν τουλάχιστον. Η πρώτη μου προ-τροπή είναι να διαβάζουν ποίηση, καλή ποί-ηση. Έχουμε πολλούς ποιητές όπως ο Χαρα-λαμπίδης, η Ντίνα Παγιάση, η Πίτσα Γαλάζη,ο Γιώργος Μολέσκης και ο Νίκος Ορφανίδης.Οι νέοι μπορούν να διαβάζουν και να παίρ-νουν μια καλή γεύση των πραγμάτων. Άλλοιγράφουν για τη φύση, άλλοι για τους ανθρώ-πους, άλλοι για τα συναισθήματά τους… Ο κα-θένας έχει κάτι να προσφέρει. Εμένα τα θέμα-τα που με απασχολούν είναι κυρίως το θέματης πατρίδας, το θέμα της κατοχής και της δι-καιοσύνης… Περιμένω ότι κάποια στιγμή θαέρθει η δικαιοσύνη σε αυτόν τον τόπο. Επη-ρεάστηκα επίσης από τον αγώνα της ΕΟΚΑ καιέχω γράψει τη συλλογή «ΧΟΕΣ», που είναιαφιερωμένη στους ήρωες του απελευθερωτι-κού αγώνα. Αυτά τα ποιήματα μελοποιήθηκανπέρσι από τον Γιώργο Θεοφάνους και τα ερ-μήνευσαν η Μαρινέλλα, ο Δήμος Αναστασιά-δης και μια μικρή κοπελίτσα που τραγουδά μεσυγκλονιστικό τρόπο τον «Λουλουδά», έναποίημα το οποίο αναφέρεται στο φτωχόοκτάχρονο παιδάκι, το οποίο πυροβόλησανκαι σκότωσαν οι Άγγλοι σε μια διαδήλωση.Το cd κυκλοφόρησε με την εφημερίδα «Σημε-ρινή» και μέχρι τις 9 το πρωί δεν υπήρχε ούτεένα από τις 21000 αντίτυπα.

Η νεολαία σήμερα έχει περιθωριοποιήσειτη λογοτεχνία. Μήπως αυτό αποτελεί έναδιαχρονικό φαινόμενο;

Ναι, πάντα υπήρχε αυτό. Θυμάμαι τότε πουήμουν καθηγήτρια στο Γυμνάσιο Θηλέων Αμ-μοχώστου έπαιρνα τα παιδιά της τάξης στη βι-βλιοθήκη και εκεί τα άφηνα να διαβάσουν.Επέλεγαν βιβλία που τους ενδιέφεραν και έπει-τα έκαναν εργασίες, οι οποίες δημοσιεύοντανστο περιοδικό του σχολείου. Με αυτό τοντρόπο έρχονταν σε επαφή με τα βιβλία. Είναιπολύ σημαντικό να διαβάζουμε. Το βιβλίο εί-ναι ο καλύτερος φίλος, αυτός που δεν σε κο-ροϊδεύει, δεν σε ξεγελά και μόνο σου δίνει.Πιστεύω πως πρέπει να γίνει μια εκστρατεία,έτσι ώστε στα πλαίσια του σχολικού προ-γράμματος, τα παιδιά να πηγαίνουν μία περίο-δο στη βιβλιοθήκη, όπου θα διαβάζουν με τηνεπίβλεψη του εκπαιδευτικού και θα αναζητούνπληροφορίες. Πολλοί άνθρωποι, όλων τωνηλικιών, δεν διαβάζουν. Πρέπει να κάνουμεμια συλλογική προσπάθεια, το Υπουργείο, οιεκπαιδευτικοί, να πείσουν τα παιδιά να διαβά-ζουν. Δυστυχώς τα παιδιά από μικρή ηλικίαέχουν συνηθίσει να παίζουν στα ηλεκτρονικάαντί να χρησιμοποιούν την τεχνολογία, για ναπαίρνουν πληροφορίες. Άλλη μια κακή συνή-θεια είναι όταν δεν γράφουν στην ελληνικήγλώσσα αλλά γράφουν ελληνικά με αγγλικούςχαρακτήρες. Το πιο μεγάλο πλήγμα είναι ότιχάσαμε τις ρίζες μας με την κατάργηση των αρ-χαίων ελληνικών. Η γλώσσα έχει ρίζες, είναιόπως το δέντρο. Όταν κόψεις το δέντρο απότις ρίζες του, δεν έχεις να πάρεις τίποτα. Ότανδεν ξέρεις, δηλαδή, από πού προέρχεται μιαλέξη δεν μπορείς να τη γράψεις και να τη χρη-σιμοποιήσεις σωστά. Πολλά παιδιά τελει-ώνουν το σχολείο και δεν ξέρουν να εκφρα-στούν, δεν μπορούν να μιλήσουν.

Από την εμπειρία σας και ως Υπουργός Παι-δείας, πιστεύετε πως σήμερα το σχολείο εί-ναι εξετασιοκεντρικό; Μπορεί να εμπνεύσειεμάς τους νέους για να γράψουμε ποιήματα;

Το σχολείο πρέπει να δίνει ευκαιρίες στους μα-θητές για έρευνα. Τον καιρό που ήμουνΥπουργός το είχα επισημάνει, αλλά και παλαι-ότερα το εφάρμοζα ως καθηγήτρια. Έδινα θέ-ματα στα παιδιά είτε στο μάθημα των ΑρχαίωνΕλληνικών είτε των Νέων Ελληνικών, για έναποιητή, για έναν φιλόσοφο, για έναν ιστορικόκαι τους έβαζα να ερευνούν, να ψάχνουν μέσασε λεξικά, σε ιστορικά βιβλία, να βρίσκουνπληροφορίες και να έρχονται να τα ανακοινώ-νουν μέσα στην τάξη κάνοντας έτσι και τουςυπόλοιπους κοινωνούς. Αυτή η ευκαιρία πρέ-πει να δοθεί στους μαθητές, ώστε να μην επι-κεντρώνονται αποκλειστικά στην εξέταση. Το

συνέντευξη

συνέντευξη


23 Φεβρουαρίου 1940, μέρα 84η

Προς το παρόν, όλα βαίνουν καλώς.Έχει δυο μέρες τώρα να ανταλλάξουμεπυρά με τους Ιταλούς και όλοι εδώ

αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει. Η κατάστασηεδώ στο μέτωπο στην αρχή φάνηκε δύσκολη,μόλις όμως πέρασαν οι πρώτες 30 μέρες (οένας μήνας δηλαδή) άρχισες να συνηθίζεις.Λες και ξεχνάς την παλιά σου ζωή, το ποιοςήσουν πριν αρχίσει ο πόλεμος. Εγώ προσω-πικά σπάω το κεφάλι μου μπας και ξεθάψωκαμιά ανάμνηση κάτω από τη στοίβα των νε-κρών εικόνων που εδώ και μέρες στοιχει-ώνουν τη σκέψη μου. Τι μέρες; Βδομάδες! Ήμάλλον καλύτερα… μήνες! Νεκρά σώματα, αί-ματα, σφαίρες ριγμένες στο χώμα, μαραμένατοπία… θάνατος. Παντού θάνατος! Μόνο μιασκέψη καταφέρνει να στριμωχθεί μεσ΄ απόμια τρύπα του νου μου… μέσ΄ από το τρύπιοσώμα του Ανδρέα που καθώς έτρεχε να προ-λάβει να κρυφτεί πίσω απ’το χαράκωματσουυπ… βροχή οι σφαίρες να πέφτουν πάνωτου. Να τον χτυπούν αλύπητα… λες και ήτανμια άψυχη χάρτινη φιγούρα. Και πααφ… ναπέφτει πάνω στο χώμα, και να σκάει λες κιήταν μπαλόνι από νεροπόλεμο. Μόνο που ταόπλα αυτά δεν έριχναν νερό, αλλά σφαίρες.Αληθινές σφαίρες! Σίδερο καυτό! Σφαίρεςπου μπορούσαν να σε σκοτώσουν. Σφαίρεςπου σε σκότωναν… σφαίρες που σε μετέτρε-παν πλέον σε ανάμνηση. Σε μια γλυκόπικρηανάμνηση! Σαν τον Ανδρέα.

Ο Ανδρέας ήταν φίλος μου καλός. Κολλητός!Σαν αδερφό μου τον είχα. ΤΟΝ ΕΙΧΑ. Σωστάτο έθεσα… γιατί δεν τον έχω πια… τον έχασα.Κι αυτόν τον έχασα. Όλους σιγά σιγά τουςχάνω. Απαίσιο αίσθημα. Αλλά τι να σου πεικανείς; Αυτά έχει ο πόλεμος. Που ανάθεματην ώρα και τη στιγμή που εφευρέθηκε. Ήθε-λα να ‘ξερα ποιος άρρωστος είχε τόσο μίσοςμέσα του. Τόση κακία. Και παρέδωσε τη σκυ-τάλη αυτού του βίαιου παιχνιδιού στις δικέςμας γενιές. Αυτής της σωστής γενοκτονίας καιαιματοχυσίας, γιατί το αίμα που χύθηκε, ανήταν νερό, θα ήταν ικανό να ξεδιψάσει ίσαμεολόκληρο τον κόσμο…

«…Και να μου γυρίσεις πίσω ζωντανός!». Τατελευταία λόγια της μάνας μου. Άαα ρε μάνα,

και πού να ‘ξερες. Πού να ‘ξερες καημένη μουμανούλα πως εδώ οι άνθρωποι σκοτώνονταιτόσο εύκολα λες και… λες και είμαστε όλοι μαςμυρμήγκια και ο χάρος μια τεράστια αρβύλα,νούμερο 45, που περπατά με χάρη και άνεσηπάνω στα κουρασμένα, μισοπεθαμένα, μισο-ζώντανα κορμιά μας. Γιατί όλα είναι θέμα άπο-ψης. Από ποια οπτική γωνία βλέπεις τα πράγ-ματα… Είτε είσαι ένας απλός, άμαχος θεατήςπου επιλέγεις την άνετη, ζεστή και δήθενασφαλισμένη πολυθρόνα σου, είτε ρισκάρεις.Μάχεσαι. Για την ειρήνη; Για το δίκαιο; Για να‘μαι ειλικρινής δεν έχω αποφασίσει ακόμα τον

λόγο για τον οποίο μάχομαι. Ίσως γιατί δεν εί-ναι μόνο ένας, αλλά πολλοί συνάμα. Γιατί αυ-τό που με τρώει βαθιά μέσα μου, δεν είναι μό-νο η αδικία. Απληστία θα το ονόμαζε κάποιος.Εγώ προτιμώ να του δίνω μορφή και σχήμα.Και πιο συγκεκριμένα, ένα ανθρώπινο σχήμα,ένα σώμα, να, σαν το νεκρό σώμα του Αν-δρέα. Αλλά το συγκεκριμένο να μην είναι νε-κρό. Κάθε άλλο. Να είναι ζωντανό, ολοζών-τανο! Και αχόρταγο. Σαν ένα καλάθι, τερά-στιο… ατέλειωτο… γεμάτο σκουπίδια. Σκουπί-δια και νεκρά σώματα. Που δεν κλείνει παράμόνο όταν κατακτήσει αυτό που θέλει. Είτε με

θεμιτά είτε με αθέμιτα μέσα. Αλλά πού θα πά-ει. Κάποια μέρα θα γεμίσει, δεν θα γεμίσει; Κιαν δεν γεμίσει; Κι αν για να γεμίσει χρειάζεταιχρόνια; Ή αιώνες ή ακόμη χειρότερα… αν δενκαταφέρει ποτέ κανείς να το γεμίσει; Υπάρχεικάτι που να μπορεί να ικανοποιήσει την πείνααυτού του κάδου απορριμμάτων; Γιατί περίαπορριμματοφόρου καλάθου πρόκειται. Μό-νο αυτοί έχουν την ίδια βρόμα και την ίδια σα-πίλα με τους πολεμοχαρείς. Με τους εχθρούςτης ειρήνης. Τους φίλους του χάρου.

Όμως… τέλος πάντων άρχισε να νυχτώνει καιμόνο το φεγγάρι θα έχω για φως και για πα-ρέα. Τώρα πια που έφυγε και ο Κώστας. Άλ-λος και αυτός! Ας μην συνεχίσω γιατί θα πρέ-πει να κοιμηθώ, να πάρω δυνάμεις. Γιατί αύ-ριο ξημερώνει μια δύσκολη μέρα. Κάθε μέραστο μέτωπο βέβαια… δύσκολη φαίνεται. Πουανάθεμα τον πόλεμο, κατάντησα να μισώ τοξημέρωμα. Τον πρωινό ήλιο. Που κάθε μέραπου ξημέρωνε, με έκανε να νιώθω μια μικρήλύτρωση. Κάθε πρωινό για ‘μενα ήταν και μιαπηγή ελπίδας. Χαράς για ζωή. ΗΤΑΝ. Τώραπια κάθε πρώτη ηλιαχτίδα που πέφτει πάνωμου, φαντάζει σαν φλόγα. Φωτιά έτοιμη ναμε κάψει. Να με εξατμίσει. Και να με πάρει νασυναντήσω ξανά τον φίλο μου τον Ανδρέα,τον πατέρα μου, την αδελφή μου…

Θα κοιμηθώ όμως τώρα, έχοντας εικόνα μουτη σκέψη που κατάφερε να ξετρυπώσει απ’τοτρύπιο σώμα του φίλου μου. Την εικόνα τουαδελφού μου να πέφτει μαχόμενος στην προ-σπάθειά του να σωθεί, δίπλα ακριβώς απότην Εμμέλια. Έτσι την ονόμασα. Την παπαρού-να. Αυτό το κατακόκκινο λουλούδι, το κόκ-κινο σαν το αίμα, που σαν μελωδία κάθε φο-ρά που το αντικρίζω χαϊδεύει τα αυτιά και ταμάτια μου. Η μόνη σταγόνα ελπίδας που εκεί-νη την ώρα έκανε την καρδιά μου να φτερου-γίσει για λίγο. Που κάθε φορά κάνει την καρ-διά μου να λιώνει… να λιώνει σαν ένα παγό-βουνο κάτω από τις αχτίδες του ήλιου.

Δάφνη Φλωρίδη Β1

Εμπνευσμένο από τη «Μυστική Παπαρούνα» τουΣτρατή Μυριβήλη, που διδαχτήκαμε στα πλαίσιατου μαθήματος της Λογοτεχνίας Β΄ Λυκείου


μάθημα δεν πρέπει να απαιτεί μια φωτογραφι-κή μάθηση αποστήθισης. Πρέπει να γίνεται μεαπορίες των μαθητών, με διάλογο και με έρευ-να, για να δίνεται η ευκαιρία στα παιδιά να με-λετήσουν αυτά στα οποία έχουν ιδιαίτερη κλί-ση. Να μελετήσουν, για παράδειγμα, ποίησηκαι να ανοιχτούν μέσα σε αυτό το πέλαγος τηςομορφιάς της. Πρέπει να καθοδηγήσουμε ταπαιδιά να ψάχνουν. Κάνουμε τώρα κάποιεςπροσπάθειες με τον Υπουργό Παιδείας, ώστενα δώσουμε μια καινούρια μορφή στον τρόποδιδασκαλίας και στα Αναλυτικά Προγράμματακαι γενικά να έρθει στην εκπαίδευση ένα και-νούριο πνεύμα, σύγχρονο, στο οποίο να μπο-ρούν οι μαθητές χρησιμοποιώντας όλα τα ηλε-κτρονικά μέσα που έχουμε, να ερευνούν καλύ-τερα. Ο ρόλος του καθηγητή δεν είναι να μιλάκαι ο ρόλος του μαθητή δεν είναι να ακούειπαθητικά. Ο ρόλος του είναι να κάνει διάλογομε τους μαθητές και να ακούει τις απόψεις τους.Το μάθημα πρέπει να γίνεται ζωντανό με τησυμμετοχή των μαθητών.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλε-τε στους νέους;

Το μήνυμα που θέλω να στείλω στους νέους εί-ναι πως πρέπει να ξυπνήσουν. Να αγαπήσουντην πατρίδα τους, τη γλώσσα, τους γείτονέςτους. Έχω εδώ ένα φυλλάδιο που είχα στείλει

όταν ήμουν υπουργός το 1996: «Η πατρίδαμας χρειάζεται όλους, ιδιαίτερα ελπίζει σε σαςτα παιδιά που μεγαλώνοντας θα γίνετε οι πολί-τες που θα την οδηγήσουν στην πρόοδο, τηνευημερία και την ελευθερία. Γι’ αυτό απευθύνο-μαι σε σας τους μικρούς πολίτες και σας προ-τρέπω να φροντίζετε τον εαυτό σας, διαβάζον-τας και μαθαίνοντας όσο το δυνατό περισσό-τερα. Όλα τα μαθήματα είναι χρήσιμα και ανα-γκαία, αλλά προ παντός να μάθετε καλά την ελ-ληνική γλώσσα, τη γλώσσα μας, για την οποίαπρέπει να είστε περήφανοι. Είναι μια γλώσσαζωντανή, πολύχρονη. Είναι πιο εύκολο να μά-θετε ξένες γλώσσες, αν ξέρετε πολύ καλά τη δι-κή σας γλώσσα. Μάθετε την ιστορία της πατρί-δα μας, όχι μηχανικά αλλά για να ξέρετε ποιοιείστε και από πού κατάγεστε. Γνωρίστε τον ελ-ληνικό πολιτισμό μέσα από βιβλία, από εγκυ-κλοπαίδειες και όλα τα μέσα επικοινωνίας, ακό-μα και από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.Μάθετε να συζητάτε με τους δασκάλους σαςκαι τους συμμαθητές σας τα ερωτήματα και τιςαπορίες σας. Διαβάζετε καλά βιβλία, τα βιβλίαείναι οι καλύτεροι σας φίλοι. Αγαπάτε τα Μα-θηματικά, θα σας βοηθήσουν να σκέφτεστεσωστά και γρήγορα, μην αναβάλετε κάτι πουέχετε αποφασίσει, να είστε υπεύθυνοι για ότιυπόσχεστε στους γονείς σας, στους δασκά-λους σας και στους συμμαθητές σας …»

Κυρία Αγγελίδου, σας ευχαριστούμε που μαςαφιερώσατε χρόνο και που περάσατε σεεμάς τους νέους τόσο όμορφα μηνύματα.

Και έτσι, λοιπόν, πήραμε μια γεύση από ένανάλλον κόσμο. Έναν κόσμο που δεν έχει όριαστη σκέψη ή στην έκφραση. Έναν υπέροχο κό-σμο δημιουργίας, που αναβλύζει σαν αρτεσια-νό νερό, που είναι κοινωνική προσφορά καιμεταλαμπαδεύει ελπίδα, τον κόσμο της ποί-ησης. Και θα μας μείνει αξέχαστη αυτή η επα-φή με μια γυναίκα που χρόνια τώρα με τα ποι-ήματά της έχει συνεισφέρει στην κοινωνικήανέλιξη και μας έχει κάνει κοινωνούς στην έκ-φραση συναισθημάτων και σκέψεων που όλοιμας έχουμε. Μπορεί μερικές φορές οι ποιητέςνα μοιάζουν περίεργα, αλλόκοτα και ονειρο-πόλα άτομα, να ξέρετε όμως, πως τόσο οισκέψεις και η διορατικότητά τους όσο τα συ-ναισθήματα και η έμπνευσή τους, προβάλλουντην αυθεντικότητα και την ειλικρίνειά τους.Έτσι, λοιπόν, και εμείς οφείλουμε ένα μεγάλοευχαριστώ στην κ. Κλαίρη Αγγελίδου τόσογια την εποικοδομητική και ενδιαφέρουσα συ-ζήτηση που είχαμε μαζί της όσο και για την εμ-πειρία που μας πρόσφερε. Την ευχαριστούμεακόμα και για τον υπέροχο θησαυρό που μαςχάρισε, το βιβλίο της «Κωδικός: Αταλάντη».Θα βρίσκουμε πάντα τη μαγεία της μέσα σταέργα της.

Ένας στρατιώτης στο αλβανικό μέτωπο γράφει…


Σωτηρία

Πόσα ψέματα θα ακουστούν ακόμα;Πόση χαρά θα υπάρξει από νοσηρές

αλήθειεςπου βρομάνε σαπίλα;

Ο νέος κόσμος χτίζεται μέσα μας, αλλά ο πραγματικός γκρεμίζεται όπως το σπίτι

από τραπουλόχαρτα.

Ένας σωτήρας πρέπει να βρεθεί,αλλά αυτός

στέκεται και χαζεύει βιτρίνες που πουλάνε έτοιμες ιδέες.

Αν ήταν έτσι θα γινόμουν και εγώ…Νυχτώνει όταν αποφασίσεις να ξυπνήσεις,είναι λίγο αργά αλλά προλαβαίνεις

Νίκη Ονουφρίου Β6


ÂÚÈ‚¿ÏÏÔÓ24

Μια μικρή «έφοδος» στο Δημαρχείο ΣτροβόλουΜιλήσαμε με τον Δήμαρχο, Δρα Λάζαρο Σαββίδη

Οι «Νέοι Δημοσιογράφοι για το Περι-βάλλον» είναι ένα διεθνές δίκτυο νέ-ων ηλικίας 11-21 ετών, που ασχο-

λείται με την περιβαλλοντική δημοσιογραφίακαι την Εκπαίδευση για την Αειφόρο Ανάπτυ-ξη. Δραστηριοποιείται σε περισσότερες από

30 χώρες, ανάμεσα στις οποίες και η Κύπρος.Για την Κύπρο χειριστής του προγράμματοςείναι ο μη κερδοσκοπικός Οργανισμός «CY-MEPA – Οι φίλοι της Θάλασσας». Κύριοςστόχος του Οργανισμού είναι να ενθαρρύνεικαι να βοηθήσει ενεργά τις προσπάθειες γιατην αποτελεσματική πρόληψη όλων των μορ-φών ρύπανσης του περιβάλλοντος. Επίσης,στηρίζει την κυβέρνηση στην εφαρμογή τωνδιεθνών συμβάσεων, που αποσκοπούν στηνπροστασία του περιβάλλοντος. Στο Πρό-γραμμα συμμετέχουν μαθητές από 100 σχο-λεία της Κύπρου, οι οποίοι ερευνούν περιβαλ-λοντικά θέματα, χρησιμοποιώντας όλα ταδιαθέσιμα δημοσιογραφικά μέσα.

Εμείς, οι μαθητές του τμήματος Δημοσιογρα-φίας Β΄ Λυκείου, αφού μελετήσαμε θέματασχετικά με το περιβάλλον, αποφασίσαμε ναεμβαθύνουμε και να ερευνήσουμε τη χρήση

των ποδηλάτων στην περιοχή μας και γενικό-τερα στην πόλη μας. Αρχίσαμε τις εργασίεςμας με την παρατήρηση, με συζήτηση και μεανταλλαγή απόψεων. Στη συνέχεια, διεξήγα-με μια έρευνα ανάμεσα στους μαθητές τουσχολείου μας, επεξεργαστήκαμε τα ερωτημα-τολόγια, δημιουργήσαμε διαγράμματα, σχο-λιάσαμε τα αποτελέσματα και γράψαμε τις ει-σηγήσεις μας. Σε συνάντησή μας με τον Δή-μαρχο Στροβόλου και με τον Γραμματέα τουΔήμου Αγλαντζιάς, συζητήσαμε για θέματασχετικά με τη χρήση ποδηλάτων στην πόλημας. Επίσης, καταγράψαμε τις απόψεις και τασυναισθήματα κατοίκων της περιοχής μας καικαταλήξαμε σε εισηγήσεις και συμπεράσματα.Οι εργασίες μας ολοκληρώθηκαν και διανθί-στηκαν με τα σχέδια, τα σκίτσα, τις γελοι-ογραφίες και τις φωτογραφίες μας.

Χαρά Μαρία Θεοχάρους Β9

Δωροθέα Κουνή Β7

Πρόγραμμα «Νέοι Δημοσιογράφοι για το Περιβάλλον»

¶ÔÈÔÈ Â›Ì·ÛÙÂ;

M ετά από περίπου δυο μήνες ενασχόλησής μας με τη δημοσιογραφία (ως μαθη-τές του τμήματος Δημοσιογραφίας Ενδιαφέροντος Β΄ Λυκείου), μάς δημιουρ-γήθηκε η ανάγκη να ενταχθούμε δυναμικότερα στην ομάδα των ενεργών πολι-

τών! Γι΄ αυτό, στις 26 Οκτωβρίου, κάναμε μια μικρή προγραμματισμένη «έφοδο» στοΔημαρχείο Στροβόλου, όπου μας δέχτηκε με μεγάλη προθυμία ο Δήμαρχος Δρ Λάζα-ρος Σαββίδης. Η αρχική μας σκέψη ήταν να συζητήσουμε μαζί του για τα περιβαλλοντι-κά προβλήματα που αφορούν τον Δήμο μας, ώστε να μπορέσουμε να τα εντάξουμε στοΠρόγραμμα «Νέοι Δημοσιογράφοι για το Περιβάλλον», στο οποίο συμμετέχουμε.Όμως τελικά είχαμε μια διαφωτιστική εφ΄ όλης της ύλης συζήτηση. Επικεντρωθήκαμεσε θέματα που απασχολούν εμάς τους πολίτες, όπως είναι π.χ. η ασφάλεια και η φτώ-χεια και ποια είναι η δράση του Δήμου σχετικά με αυτές, μιλήσαμε για το περιβάλλονκαι εκφράσαμε ακόμα και κάποια παράπονα και ανησυχίες μας. Θέλουμε να ευχαριστή-σουμε τον Δρα Σαββίδη, που μας άνοιξε τις πόρτες του Δημαρχείου και μας έδωσε τηνευκαιρία μιας πολύ ξεχωριστής εμπειρίας. Επίσης, τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα για τηνεποικοδομητική και άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε μαζί του.

Ηλέκτρα Χριστοπούλου Β4εκ μέρους των μαθητών του τμήματος Δημοσιογραφίας Ενδιαφέροντος Β΄ Λυκείου

Κύριε Δήμαρχε, αρχικά να σας ευχαρι-στήσουμε που μας δεχτήκατε και πουμας δίνετε την ευκαιρία να έχουμε αυ-

τή τη συζήτηση μαζί σας.

Θέλουμε να μας πείτε ποια είναι η δράσητου Δήμου, ώστε να αντιμετωπιστούν οι επι-πτώσεις της οικονομικής κρίσης και κυρίωςτα προβλήματα φτώχειας και ασφάλειας.

Καταρχάς, θέλω να τονίσω ότι και οι Δήμοιέχουν επηρεαστεί πολύ από την οικονομικήκρίση. Πιο συγκεκριμένα, ο προϋπολογισμός

του Δήμου Στροβόλου από 22 εκ. ευρώ τώ-ρα έχει μειωθεί στο ποσό των 17 εκ. ευρώ,με αποτέλεσμα να έχουν επηρεαστεί και οιδιάφορες δράσεις του Δήμου. Θα ξεκινήσωμε το θέμα της ασφάλειας. Ένας Δήμος πρέπεινα διατηρεί το οδόστρωμα σε καλή κατάστα-ση, ώστε να αποφεύγονται τα ατυχήματα,όμως δυστυχώς δεν πραγματοποιείται πάνταη προγραμματισμένη συντήρησή του, με απο-τέλεσμα να γίνεται η έκτακτη διόρθωση. Τοίδιο γίνεται και με τα πεζοδρόμια, αφού δενμπορούμε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες γιαεπιδιόρθωσή τους, με τον τρόπο που το κά-ναμε στο παρελθόν.

Όσον αφορά το θέμα της φτώχειας, παρόλοπου η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι υπεύ-θυνη για την κοινωνική πρόνοια, ο Δήμοςμας έχει ιδρύσει το «Πολυδύναμο Κέντρο»,το οποίο λειτουργεί από τη δεκαετία του1990. Σ’ αυτό στεγάζεται και η «Στέγη Ενη-λίκων». Επίσης, ο Δήμος μας λειτουργεί 13Παιδικές Λέσχες, σε αντίστοιχο αριθμό δη-μοτικών σχολείων, και το καλοκαίρι λει-τουργεί λέσχη για παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Τέλος, έχουμε το «Συμβουλευτικό Κέντρο»,το «Ανοικτό σχολείο» για ενήλικες και παι-διά και τις διάφορες κατασκηνώσεις για παι-διά του Δημοτικού.

Ο θεσμός του «αστυνομικού της γειτο-νιάς», ενώ είχε εφαρμοστεί μας ενθουσία-σε, νιώσαμε ασφαλείς, και μάλιστα τονβλέπαμε πολύ συχνά να κυκλοφορεί στηγειτονιά μας, τον τελευταίο καιρό παρατη-ρούμε πως αυτό δεν συμβαίνει. Θέλετε ναμας μιλήσετε λίγο γι’ αυτό;

Ο θεσμός αυτός υλοποιήθηκε, όταν ήμουνακόμα στη Δημόσια υπηρεσία. Είναι ένας πο-λύ πετυχημένος θεσμός, ο οποίος δυστυχώςεπηρεάστηκε κι αυτός από την οικονομικήκρίση και τη μείωση των αστυνομικών, πουπαρέχει η Αστυνομική Διεύθυνση. Ο Στρόβο-λος καλύπτεται από 5 Αστυνομικούς Σταθ-μούς, αλλά στην υπηρεσία του «αστυνομικούτης γειτονιάς» διατίθενται μόνο 13 αστυνο-μικοί, οι οποίοι δεν μπορούν να καλύψουνολόκληρο τον Δήμο. Αν προσληφθούν του-λάχιστον 300 αστυνομικοί περίπου από τους600 που αφυπηρέτησαν, σύμφωνα με τα

στοιχεία που έδωσε ο Υπουργός Δικαιοσύ-νης και Δημόσιας Τάξεως, τότε ο θεσμός θαεπανέλθει στο αρχικό του επίπεδο.

Ποια είναι τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικάπροβλήματα που αντιμετωπίζουν, κατά τηγνώμη σας, οι δημότες Στροβόλου και πώςκινητοποιούνται οι δημοτικές αρχές για τηνεπίλυσή τους;

Στον Στρόβολο έχουμε 66 πάρκα με παιδότο-πους, περίπου 29 οργανωμένα πάρκα που δια-θέτουν καθιστικούς χώρους, διαδρόμους πε-ριπάτου και πλατείες και γενικά 278 χώρουςπρασίνου και νησίδες. Τα περιβαλλοντικά προ-βλήματα του Στροβόλου είναι οι καταστροφέςπου δημιουργούνται από κάποια άτομα, ταοποία δεν χρησιμοποιούν τους χώρους με σε-βασμό, όπως για παράδειγμα τα grafitty… Επι-πλέον, τα φώτα, τα παιχνίδια και οι κάδοι πουείναι τοποθετημένοι σε αυτούς τους χώρους,συχνά καταστρέφονται και αναγκαζόμαστε νακάνουμε συνεχείς επιδιορθώσεις, με αποτέλε-σμα να σπαταλούμε τις πιστώσεις του Δήμουεκεί που θα μπορούσαμε να τις χρησιμοποι-ήσαμε για κάτι πιο ουσιαστικό.


Διαγράμματα από την έρευνα

που διεξήγαμε στο σχολείο μας


Μια πρωτοβουλία του δήμου για κομπο-στοποίηση οικιακών αποβλήτων αναπτύχ-θηκε πριν δυο χρόνια. Πώς εξελίχθηκε; Εί-στε ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα;

Όχι, δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένος…Όταν άρχισε το πρόγραμμα αυτό, τα αποτελέ-σματα ήταν θετικά. Όμως με το πέρασμα τουχρόνου η προσπάθεια σταμάτησε. Μερικές οι-κογένειες συνεχίζουν, αλλά όπως έδειξαν ταπράγματα, αν δεν θεσμοθετηθεί η κομποστο-ποίηση, δεν θα εφαρμοστεί στο βαθμό πουπρέπει. Δυστυχώς, αν δεν υπάρχει νομοθεσίασχετικά με κάποιο θέμα, η οποία να επιβάλλειστον Κύπριο πολίτη κάτι, όπως σ΄ αυτή την πε-ρίπτωση την κομποστοποίηση, αυτός δεν τοεφαρμόζει. Ελπίζω εσείς, τα παιδιά, η νεολαία,να είστε αυτοί που θα βοηθήσετε στην εφαρ-μογή αυτών των περιβαλλοντικών προγραμμά-των, αλλά και ότι θα επηρεάσετε τους ενήλικες,ώστε να καθιερωθεί ο θεσμός αυτός, ακόμακαι χωρίς να υπάρχει νομοθεσία.

Να αναφέρω ότι ήδη το Τμήμα Περιβάλλον-τος του Υπουργείου Γεωργίας, ΑγροτικήςΑνάπτυξης και Περιβάλλοντος, ετοιμάζει τησχετική νομοθεσία, η οποία πιθανότατα θαψηφιστεί μέχρι το τέλος του χρόνου. Και αυ-τό είναι πολύ σημαντικό, διότι είναι ένας πο-λύ καλός θεσμός, ο οποίος θα βοηθήσει στημείωση των αποβλήτων. Όπως γνωρίζετε, ηΚύπρος είναι το κράτος - μέλος της Ευρωπαϊ-κής Ένωσης με το πιο ψηλό ποσοστό απο-βλήτων και χωματερών. Θεωρώ ότι η κομπο-στοποίηση είναι απαραίτητη για την προστα-σία του περιβάλλοντος και πρέπει να αρχίσεισε μια πιο σταθερή βάση.

Ας περάσουμε τώρα σε κάτι διαφορετικό,πάλι περιβαλλοντικό. Εμείς οι μαθητές κι-νούμαστε περισσότερο με τα πόδια ή με ταποδήλατά μας. Κάτι που μας δυσκολεύειλοιπόν στη μετακίνησή μας είναι η απουσίαποδηλατόδρομων και συχνά πεζοδρομίων,ακόμα και στην περιοχή του σχολείου.Προγραμματίζετε κάτι γι΄αυτό;

Το συγκοινωνιακό σύστημα δεν εμπίπτει στιςαρμοδιότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλ-λά ρυθμίζεται από το κράτος. Φυσικά, η τοπι-κή αυτοδιοίκηση συνεργάζεται πολύ στενά μετους συγκοινωνιολόγους του Υπουργείου Με-ταφορών, Επικοινωνιών και ΄Εργων (πρώηνΣυγκοινωνιών και ΄Εργων). Όλοι θέλουμε πο-δηλατόδρομους που να συνδέονται μεταξύτους, αλλά υπάρχουν δυστυχώς κάποιες αντι-κειμενικές δυσκολίες.

Έχει καταρτιστεί ένα σχέδιο, το οποίο έχει εν-ταχθεί μέσα στα ευρωπαϊκά προγράμματα τηςβιοκινητικότητας, και θα το βλέπετε σταδιακάνα παίρνει «σάρκα και οστά». Μέσα από τοσχέδιο αυτό επιχειρούμε το «Γραμμικό Πάρ-κο», το οποίο ξεκινά από τη Λακατάμια καιφτάνει μέχρι τη Λευκωσία, να περάσει την«πράσινη γραμμή».

Επίσης, μετά από συνεργασία των περισσότε-ρων Δήμων της Λευκωσίας, ιδρύθηκε μιαεταιρεία που ονομάζεται «Αναπτυξιακή Εται-ρεία Λευκωσίας» και μέσω αυτής υποβάλαμεμια αίτηση στο Υπουργείο Μεταφορών, Επι-κοινωνιών και Έργων να εντάξει στα προ-γράμματα βιοκινητικότητας περισσότερες δια-δρομές για τα ποδήλατα.

Οι Δήμοι ίδρυσαν ακόμα μια εταιρεία, τη«Διαδημοτική Εταιρεία Ποδηλάτων», η οποίαμε σχετικό προγραμματισμό δημιούργησε σεδιάφορα σημεία της πόλης μεγάλο αριθμόσταθμών για ποδήλατα. Όμως το εγχείρημααυτό δεν πέτυχε. Παρουσιάστηκαν σοβαρό-τατα προβλήματα. Η όλη προσπάθεια ήτανβασισμένη στη διαφήμιση, αλλά επειδή συνέ-πεσε με την οικονομική κρίση, οι πιθανοί χο-ρηγοί δεν απευθύνθηκαν σε μας, ώστε να ενι-σχύσουν οικονομικά την προσπάθεια αυτή.

Τέλος, να αναφέρω ότι σε κάποιες πόλεις τηςΕυρώπης, στις οποίες δεν μπορούν να κατα-σκευαστούν ποδηλατόδρομοι λόγω φυσικών

εμποδίων, χρησιμοποιείται από ποδήλαταένα μέρος του οδοστρώματος. Αυτό μελετά-ται και από το δικό μας αρμόδιο Υπουργείοκαι προσπαθούμε τώρα να δούμε αν μπορού-με να εφαρμόσουμε ένα τέτοιο σχέδιο εντόςτου Στροβόλου.

Ποιες θεωρείτε ως κυριότερες αίτιες απο-τυχίας του προγράμματος (ΔιαδημοτικήΕταιρία Ποδηλάτων);

Η κύρια αιτία αποτυχίας του προγράμματοςείναι η μη σωστή συντήρηση των ποδηλάτωνκαι γενικά του όλου συστήματος από την εται-ρία που ανέλαβε τη λειτουργία του συστήμα-τος. Επιπρόσθετα, δεν έχουμε ακόμα πετύχεινα διαδώσουμε τη χρήση του ποδηλάτουόπως συνέβαινε στο παρελθόν. Σήμερα ηπλειοψηφία των κατοίκων χρησιμοποιούν ταδικά τους οχήματα σε αντίθεση με το ποδή-λατο ή ακόμα και με τις δημόσιες συγκοινω-νίες. Η τάση αυτή θα πρέπει να αλλάξει με ει-δικές εκστρατείες ενημέρωσης και διαφήμισηςαπό τη Διαδημοτική Εταιρία Ποδηλάτων καιτην εταιρεία ή οργανισμό που θα αναλάβειτην προώθηση του συστήματος.

Υπάρχουν σκέψεις για επαναφορά τουπρογράμματος; Αν ναι, με ποιες διαφορο-ποιήσεις;

Η Διαδημοτική Εταιρία Ποδηλάτων συζητείαυτές τις μέρες επαναφορά του προγράμμα-τος σε συνεργασία με άλλη εταιρία, η οποίαλειτουργεί τέτοιο πρόγραμμα στη πόλη τηςΛεμεσού. Υπάρχουν όμως ορισμένα προβλή-ματα τα οποία πρέπει να υπερπηδηθούν,όπως π.χ. νέα επιδότηση από τους Δήμους,πράγμα το οποίο δυνατό να μην τύχει της έγ-κρισης των Δημοτικών Συμβουλίων λόγω τηςσυνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης.

Σημειώνεται ότι όλες οι αποφάσεις θα πρέπεινα ληφθούν από τα Δημοτικά Συμβούλια τωνσυνεργαζόμενων Δήμων.

Ελπίζω η απόφαση να είναι θετική, ούτωςώστε να δοθεί νέα ώθηση στην χρήση τουποδηλάτου.

Και ένα μικρό παράπονο… Πέρσι η θεατρι-κή παράσταση του σχολείου μας δεν ανέ-βηκε στο θέατρο του Δήμου, διότι το ενοί-κιό του είναι πολύ ακριβό. Δεν θα έπρεπεο Δήμος να κάνει μια ειδική τιμή για τασχολεία της περιοχής ή ακόμα και να δια-θέτει δωρεάν τον χώρο;

Ειδικές τιμές υπάρχουν όταν δημόσια ή ιδιωτι-κά σχολεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα ζητή-σουν τον χώρο του θεάτρου για κάποια εκδή-λωση. Όμως, ακόμα και στην περίπτωση πουαυτή η τιμή δεν ικανοποιεί, εισηγούμαι να ζη-τήσετε από τη Διευθύντρια του σχολείου σαςνα έρθει κοντά μας με κάποια πειστικά επιχει-ρήματα. Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμουμας έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει. Πολλέςφορές στο παρελθόν βοηθήσαμε σχολεία.

Πρέπει όμως να έχετε υπόψη ότι το κόστοςγια τη λειτουργία του θεάτρου είναι πολύ ψη-λό. Προσπαθούμε όσο το δυνατό περισσό-τερο να επιχορηγούμε τις εκδηλώσεις, δημι-ουργώντας έναν ισοσκελισμένο προϋπολογι-σμό, όμως δεν τα καταφέρνουμε πάντα. Μηνξεχνάτε ότι η οικονομική κρίση χτύπησε καιτους Δήμους. Αν η κρατική χορηγία εξακο-λουθούσε να ήταν όπως στο παρελθόν, τότεθα μπορούσαμε να βοηθήσουμε περισσότε-ρο. Λόγω λοιπόν της μείωσης των κονδυ-λίων, επηρεάστηκαν και όλες οι υπηρεσίεςπου προσφέρουμε.

Κύριε Δήμαρχε, δεν είμαστε ενήμεροι γιαπολλές δράσεις του Δήμου. Δεν νομίζετεπως πρέπει να έρθουμε πιο κοντά, να σαςβλέπουμε στα σχολεία μας, να εγκαινιαστείμια επικοινωνία σχολείου-Δήμου; Να στη-ρίζουμε ως νέοι και συνάμα να επωφελού-μαστε πιο μαζικά από τις δραστηριότητεςτου Δήμου;

Δωροθέα Κουνή Β7

Δέχομαι απόλυτα τη θέση σας. Είναι λάθοςδικό μου και του Δήμου το ότι φαίνεται πωςδεν είμαστε κοντά στα σχολεία όσο θα έπρε-πε. Επειδή η εκπαίδευση ανήκει στο κράτοςκαι οι κτηριακές εγκαταστάσεις εμπίπτουν στιςαρμοδιότητες της Σχολικής Εφορείας, ο Δή-μος φαίνεται να είναι μακριά από αυτά. Επα-ναλαμβάνω ότι αυτό είναι δικό μας λάθος…Γι΄ αυτό έχω πει στη γραμματέα μου να διευ-θετήσει συναντήσεις με τους Διευθυντές τωνσχολείων του Δήμου μας. Είναι κάτι που πρέ-πει να προγραμματίσουμε μεθοδικά, γιατί τασχολεία είναι πάρα πολλά!

Ενώ οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακόμάς γέμισαν αισιοδοξία, τις τελευταίες μέρεςμιλάμε πάλι για δυσκολίες και αδιέξοδα. Ωςπολιτικό πρόσωπο, πώς βλέπετε το μέλλοντων νέων και της Κύπρου μας γενικότερα;

Θέλω να πιστεύω πως είναι θετικό. Το κυ-πριακό πρόβλημα είναι πολυδιάστατο, έχειπολλές πτυχές, οι οποίες δεν μπορούν να ικα-νοποιηθούν στο σύνολό τους από ένα σχέ-διο λύσης, γι’ αυτό και η επίλυσή του είναιπολύ δύσκολη. Δυστυχώς, δεν μπορεί ναεπέλθει μια δίκαιη λύση στον βαθμό πουεμείς επιθυμούμε. Γι΄ αυτό αντιλαμβάνεστε ότιείμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε το καλύ-

τερο δυνατό, χωρίς να καταπατηθούν τα αν-θρώπινα δικαιώματα. Ελπίζω ότι οι πολιτικοίμας ηγέτες θα πλησιάσουν όσο το δυνατόστη λύση που επιδιώκουμε.

Κλείνοντας ποιο είναι το μήνυμά σας προςτους συμμαθητές μας και αναγνώστες τηςεφημερίδας μας;

Το μήνυμά μου προς τους αναγνώστες τηςεφημερίδας σας θα αποτελέσει έκφραση τηςτοπικής αυτοδιοίκησης προς τον δημότη. Εκείπου ο κάθε δημότης νιώθει ότι ο Δήμος έπρε-πε να του προσφέρει κάτι παραπάνω, ας έρ-θει κοντά μας.

Το μήνυμά μου προς εσάς τους νέους είναι ναπροσανατολίζεστε στα μαθήματά σας, νανιώθετε σιγουριά, να μπορείτε να εκφράζεστεελεύθερα, ώστε να είστε σε θέση μεγαλώνον-τας να δημιουργήσετε μια διαφορετική κοι-νωνία. Εσείς είστε το μέλλον, εάν μάθετε ναεφαρμόζετε σωστά τους θεσμούς και τουςνόμους. Είμαι βέβαιος ότι από εσάς θα έχου-με κάτι καλύτερο.

Απομαγνητοφώνηση:Χριστοθέα Ιακώβου Β5Γεωργία Βασιλείου Β8Γιώργος Σπυρίδης Β5Νίκη Ονουφρίου Β6



Aνησυχητικά είναι τα στοιχεία που έδω-σαν στη δημοσιότητα ο ΠαγκόσμιοςΜετεωρολογικός Οργανισμός (ΠΜΟ)

και η ΝΑΣΑ, σύμφωνα με τα οποία τον Φε-βρουάριο του 2016 ο θερμοκρασίες της γηςδιαμορφώθηκαν σε ιστορικά υψηλά επίπεδακαι η μέση παγκόσμια θερμοκρασία στη γηήταν 1,35 βαθμούς υψηλότερη από το μέσοόρο της περιόδου 1950-80. Ο Μπαν Κι Μουν,ΓΓ του ΟΗΕ, επεσήμανε την επιτακτική ανάγκηαλλαγής νοοτροπίας «δημιουργώντας φιλικέςπρος το περιβάλλον λύσεις, ώστε να οικοδο-μήσουμε ένα καλύτερο μέλλον». Βρισκόμαστε,λοιπόν, σε κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης»…Οι ολοένα αυξανόμενες εκπομπές διοξειδίουτου άνθρακα, ευθύνονται βασικά για το φαινό-μενο του θερμοκηπίου. Η κουλτούρα χρήσηςτου ιδιωτικού αυτοκινήτου πρέπει να αλλάξεικαι να στραφούμε στα μέσα μαζικής μεταφοράςή το ποδήλατο… Μπορούμε εμείς να αναχαιτί-σουμε αυτή την ανησυχητική πορεία; Ο καθέ-νας μας οφείλει να βάλει το δικό του λιθαράκι.Ένας τρόπος για πιο φυσική ζωή και παράλλη-λα για προστασία του φυσικού μας περιβάλ-λοντος είναι η χρήση του ποδηλάτου!

Παρά το γεγονός ότι στον τόπο μας επικρατούνγενικά ευνοϊκές καιρικές συνθήκες, αφού ηβροχόπτωση είναι περιορισμένη, το χιόνι ελά-χιστο, οι περισσότερες μέρες είναι ηλιόλου-στες, μας προβληματίζει ιδιαίτερα το ότι ελάχι-στα χρησιμοποιούμε το ποδήλατο. Στο ανύ-παρκτο ποδηλατοστάσιο του σχολείου μας σεένα σύνολο 547 μαθητών αραιά και πού εντο-πίζει κανείς ένα ή δύο ποδήλατα...

Μέσα από μια μικρή έρευνα στο σχολείο μαςδιαπιστώσαμε ότι:• 63% των συμμαθητών μας διαθέτουν ποδή-

λατο • 99% γνωρίζουν ότι η ποδηλασία είναι μια

ωφέλιμη δραστηριότητα για την υγεία μας• 96% γνωρίζουν ότι η χρήση ποδηλάτου δεν

επιβαρύνει το περιβάλλον

• 81% γνωρίζουν ότι απαμβλύνει το κυκλο-φοριακό πρόβλημα, ΑΛΛΑ

• μόνο το 2% χρησιμοποιούν κάποτε το πο-δήλατο για τις μετακινήσεις τους στο σχολείο

• μόνο το 11% το χρησιμοποιούν στις απο-γευματινές τους μετακινήσεις

• 23% των συμμαθητών μας δεν ποδηλατούνλόγω οκνηρίας (!)

• το 26% το αποφεύγουν λόγω καιρικώνσυνθηκών (!)

• 10% δεν το χρησιμοποιούν, διότι το θεω-ρούν επικίνδυνο εξαιτίας της οδικής συμπε-ριφοράς των οδηγών

• 62% πιστεύουν ότι οι γονείς τους θα τουςενθάρρυναν στη χρήση ποδηλάτου, εάνυπήρχαν ασφαλείς ποδηλατόδρομοι.

Οι ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις που προέκυ-ψαν από την έρευνά μας μάς παρακίνησαν σε

βαθύτερη διερεύνηση του θέματος. Στη χρήσητου ποδηλάτου μάς έστρεψε και η συζήτησηπου είχαμε με την κ. Πολίνα Νικοδήμου, Ψυ-χολόγο Υγείας και Συνθετική Ψυχοθεραπεύ-τρια. Η κ. Νικοδήμου τόνισε τα οφέλη της χρή-σης ποδηλάτου στο άτομο, επισημαίνονταςπως «η ποδηλασία έχει ψυχοχαλαρωτική επί-δραση λόγω της ομοιόμορφης κυκλικής κίνη-σης, η οποία σταθεροποιεί τις σωματικές καισυναισθηματικές λειτουργίες του οργανισμούμας». Πρόσθεσε ακόμα πως «συμβάλλει στηνψυχοσωματική υγεία, εκτονώνει το άγχος καιτα αρνητικά μας συναισθήματα». Υπογράμμισεότι το αυτοκίνητο μάς οδήγησε σε ένα είδοςυποδούλωσης με σοβαρές επιπτώσεις στην ψυ-χική και σωματική μας υγεία, αφού το κυκλο-φοριακό πρόβλημα μας προκαλεί άγχος, πίεση,ταραχή, επιθετικότητα και εκνευρισμό. «Αρ-πάξτε τα ποδήλατά σας και συνδυάστε άσκησηκαι διασκέδαση, μόνοι ή με παρέα», μας παρα-κίνησε κλείνοντας η κυρία Νικοδήμου.

Εμβαθύνοντας στο θέμα καταλήξαμε πως η ευ-ρεία χρήση ποδηλάτου απαιτεί συλλογική καιοργανωμένη προσπάθεια. Για πληροφορίεςπάνω στο πρωτοποριακό διαδημοτικό πρό-γραμμα προώθησης της χρήσης του ποδηλά-του, στραφήκαμε στην τοπική αυτοδιοίκηση.Συναντηθήκαμε αρχικά με τον δήμαρχο Στρο-βόλου, κ. Λάζαρο Σαββίδη, αργότερα με τονδημοτικό γραμματέα Αγλαντζιάς, κ. ΧάρηΤσαγγαρίδη. Διαπιστώσαμε τα εξής:

1. Οι κυριότερες αιτίες αποτυχίας του προ-γράμματος της «Διαδημοτικής Εταιρείας Πο-δηλάτων» υπήρξαν: (α) η λανθασμένη δια-χείριση του όλου συστήματος από την Εται-ρία που το ανέλαβε, (β) η οικονομική κρίση

Το μέλλον γράφτηκε χτες, γράφεται και τώρα…Ας απαντήσουμε ποδηλατώντας στην απελπισμένη κραυγή της φύσης!

«Ξεκίνησα να χρησιμοποιώ το ποδήλατόμου για να πηγαίνω στο σχολείο από τηνΑ΄ Γυμνασίου, επειδή η απόσταση το

επέτρεπε. Εξακολουθώ ακόμα να το χρησιμοποιώόχι μόνο για να έρχομαι σχολείο, αλλά και κατά τιςαπογευματινές μου μετακινήσεις. Το ποδήλατο εί-ναι ουσιαστικά το μέσο με το οποίο μετακινούμαι.

Αρκετές φορές μέχρι τώρα, η επιπολαιότητα κάποι-ων οδηγών έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή μου. Αυτόόμως δεν με έκανε να σταματήσω να το χρησιμο-ποιώ. Και επειδή απέκτησα εμπειρία, έχω μάθει ναπροσέχω τον εαυτό μου και να αντιμετωπίζω οτιδήποτε συμβεί στο δρόμο.

Θεωρώ ότι δεν είναι εύκολο στον τόπο μας να κινείται κάποιος με ποδήλατο, όχι μόνο επει-δή οι ποδηλατόδρομοι είναι λίγοι, αλλά και επειδή αυτοί που υπάρχουν δεν είναι λειτουργι-κοί. Όμως πιστεύω ότι οι άνθρωποι στην Κύπρο δεν χρησιμοποιούν ποδήλατο όχι εξαιτίαςτης απουσίας ποδηλατοδρόμων, αλλά διότι είναι κάτι που δεν αποτελεί μέρος της κουλτού-ρας μας. Ίσως όμως αν υπήρχαν περισσότερες διαβάσεις και οι οδηγοί σέβονταν τους ποδη-λάτες, περισσότεροι πολίτες να άρχιζαν να χρησιμοποιούν ποδήλατο.

Θέλω να περάσω ένα μήνυμα στους συμμαθητές μου. Θέλω να σκέφτονται ότι τα μέσα μετα-φοράς που δεν έχουν μηχανή είναι φιλικά προς το περιβάλλον, μας γυμνάζουν, μας διασκεδά-ζουν, κάνουν τη ζωή μας πιο περιπετειώδη και επηρεάζουν θετικά την ψυχολογία μας. Γι’ αυτόαρχίστε να ποδηλατείτε όσο πιο γρήγορα μπορείτε!»

Χρίστος Ερωτοκρίτου Α23

που μείωσε την κρατική στήριξη και αποθάρ-ρυνε πιθανούς χορηγούς, (γ) η αναποτελε-σματικότητα της διαφημιστικής εκστρατείαςπου έγινε τότε.

2. Γίνονται σήμερα σοβαρές προσπάθειες γιαανασύσταση του προγράμματος.

3. Το συγκοινωνιακό σύστημα, αν και αφοράτην τοπική αυτοδιοίκηση, δεν είναι αρμο-διότητά της. Ρυθμίζεται από το ΥπουργείοΜεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων, τοοποίο συνεργάζεται στενά με τους δήμους.

Η τελευταία αυτή διαπίστωση μάς οδήγησε στοΥπουργείο Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έρ-γων, όπου συναντήσαμε τον κ. Μιχάλη Λαμ-πρινό, Ανώτερο Εκτελεστικό Μηχανικό, Υπεύ-θυνο του Κλάδου Βιώσιμης Κινητικότητας.Στην εκτενή ενημέρωση που είχαμε φάνηκαν ταπιο κάτω:

1. Τροχοδρομείται το «Σχέδιο ΚινητικότηταςΛευκωσίας», που έχει ως σκοπό τη βιώσιμηκινητικότητα και περιλαμβάνει σημεία εκκίνη-σης, ανάπτυξη-τροποποίηση του οδικού δι-κτύου, ανασχεδιασμό κόμβων, ανάπτυξη δι-κτύου ποδηλάτων και υποδομών για πεζούς.

2. Μέχρι το 2020 προγραμματίζονται έργαπου αφορούν στην ανάπτυξη του οδικούκαι ποδηλατοδρομικού δικτύου.

3. Υλοποιείται ήδη το σχέδιο σύνδεσης με πο-δηλατόδρομους των Πανεπιστημίων μεταξύτους και με το κέντρο της πόλης.

Ως νέοι κι έχοντας διερευνήσει το θέμα, αι-σθανόμαστε χρέος μας να καταγράψουμε τις ει-σηγήσεις μας, για προώθηση της χρήσης ποδη-λάτων στον τόπο μας:

1. Να επιταχυνθεί και να διευρυνθεί η εκτέλε-ση έργων για τη βιώσιμη κινητικότητα καικρατικά ποδηλατικά έργα.

2. Να αυξηθούν τα δίκτυα σταθμών ποδηλά-των σε καίρια σημεία, όπου να διευκολύνε-ται και η στάθμευση ιδιωτικών οχημάτων.

3. Να αυξηθούν σταδιακά οι ποδηλατικές αρ-τηρίες και οι ποδηλατόδρομοι.

4. Να οργανωθούν καμπάνιες για ενημέρωσηκαι προβολή της σημασίας της βιώσιμης κι-νητικότητας.

Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού να ορ-γανώσει εκστρατείες διαφώτισης κι ενημέρω-σης, ώστε να διαμορφώσουμε περιβαλλοντικήσυνείδηση εντάσσοντας το ποδήλατο στη ζωήμας για πρακτική καθημερινή χρήση.

Να θεσμοθετηθούν κίνητρα για τη χρήση ποδη-λάτου και δημόσιων συγκοινωνιών, αφού πρώ-τα δημιουργηθούν οι απαραίτητες υποδομές.

Πολιτεία και δήμοι να καθορίσουν αντικίνητραστη χρήση του ιδιωτικού αυτοκινήτου, (πρόστι-μα για παράνομη στάθμευση, αυξημένα τέληστάθμευσης στο κέντρο κ.ά.) αφού πρώτα δη-μιουργήσουν υποδομές: περιφερειακές αρτηρίεςμε μεγάλους χώρους δωρεάν στάθμευσης καιαπό εκεί οργάνωση εναλλακτικών τρόπων βιώ-σιμης κινητικότητας προς το κέντρο (λεωφο-ρεία, σταθμοί ποδηλάτων, τραμ…)

Εάν γίνει μια σοβαρή προσπάθεια για την υλο-ποίηση αυτών των εισηγήσεων, θα οδηγηθούμεστην ένταξη του ποδηλάτου στην καθημερινότη-τά μας. Αυτό θα ωφελήσει πολλαπλά τον τόπομας, τους κατοίκους ως άτομα, την κοινωνία ευ-ρύτερα. Θα περιοριστεί η χρήση των ιδιωτικώναυτοκινήτων, θα πλησιάσουμε τους στόχους τηςΕΕ για το 2020, θα μειωθεί η περιβαλλοντική ρύ-πανση, θα γίνουν εξοικονομήσεις στα καύσιμακαι στα έξοδα συντήρησης οχημάτων, θα αντλη-θούν πόροι από τα ευρωπαϊκά ταμεία, που ευνο-ούν τέτοιες επενδύσεις. Επιπλέον, η δημόσιαυγεία θα εξοικονομήσει τεράστια ποσά, εφόσονβελτιώνεται η υγεία των πολιτών, καθώς θα απο-λαμβάνουν καλύτερη ποιότητα ζωής.

Αρπάξτε τα ποδήλατά σας, λοιπόν και προστα-τέψτε σώμα, ψυχή και περιβάλλον συμβάλλον-τας κι εσείς στην αειφόρο ανάπτυξη!

Ηλέκτρα Χριστοπούλου Β4Χριστοθέα Ιακώβου Β5

Ηκ. Γιώτα Μιχαηλίδου, καθηγήτριαΤέχνης, έρχεται στο σχολείο μας μετο ποδήλατο. Στη συζήτηση που εί-

χαμε μαζί της, μας μετέφερε με πολύ ενθου-σιασμό την αγάπη της για τη σωματική άσκη-ση και την ποδηλασία και τη σημασία τηςυγιεινής διατροφής. Μας είπε ότι άρχισε ναχρησιμοποιεί ποδήλατο από τριών χρονώνκαι φέτος αποφάσισε να έρχεται και στοσχολείο με αυτό. Το ποδήλατο αποτελεί πιατο βασικό μέσο για τις μετακινήσεις της καιχρησιμοποιεί το αυτοκίνητο μόνο όταν εί-ναι απαραίτητο. Οι ποδηλατόδρομοι, ειδι-κά αυτός του Δήμου Στροβόλου, την βοη-θούν πολύ και παρόλο που στις μετακινή-σεις της αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες,όπως παρκαρισμένα αυτοκίνητα στα πεζο-δρόμια και απουσία ραμπών, δεν τα βάζεικάτω. Το ποδήλατο και η υγιεινή διατροφή,την κάνουν να νιώθει γεμάτη ζωντάνια, χα-ρά και αισιοδοξία. Κι αν θέλουμε να νιώ-θουμε παιδιά πάντα, μας δίνει την εξής συμ-βουλή: θετική σκέψη, αγάπη, σωστή δια-τροφή και άσκηση! Την ευχαριστούμε πολύ.

Ομάδα Δημοσιογραφίας

«Άρχισα να χρησιμοποιώ το πο-δήλατο για να έρχομαι στοσχολείο από αυτή τη σχολική

χρονιά. Παλιά δεν μου άρεσε, με μετέφερανοι γονείς μου, τώρα όμως που μεγάλωσαπερισσότερο άρχισε να με ενδιαφέρει. Είχαδυστυχώς ένα δυστύχημα, όταν ένα αυτοκί-νητο δεν σταμάτησε εκεί που έπρεπε καιτραυματίστηκα στο πόδι ενώ το ποδήλατόμου καταστράφηκε. Τότε οι γονείς μου προ-σπάθησαν να με αποτρέψουν, όμως εγώδεν θέλησα να σταματήσω, γιατί έγινε γιαμένα μια συνήθεια, κάτι εθιστικό! Με αυτόμπορείς να πας όπου θέλεις, νιώθεις ελεύ-θερος, δεν έχεις κανέναν ανάγκη, μετακινεί-σαι πιο γρήγορα και φυσικά δεν μολύνεις τοπεριβάλλον. Αν θες, λοιπόν, να νιώσειςελεύθερος και ανεξάρτητος, το ποδήλατοείναι ένα ιδανικό μέσo μετακίνησης».

Βαλεντίν Μαριάν Ντουτσιούκ Β5

«Από μικρός μου άρεσε να κάνωπεριπάτους με το ποδήλατο.Πέρσι ο καλύτερος μου φίλος

άρχισε προπονήσεις σε ομάδα ποδηλασίας.Η κίνηση του αυτή με παρότρυνε να ακο-λουθήσω την αγάπη που έτρεφα από μικρόςγια την ποδηλασία. Η ποδηλασία μου δίνειτην αδρεναλίνη που σε κανένα άλλο άθλη-μα δεν κατάφερα να βρω. Με βοηθά να δια-τηρήσω τη φυσική μου κατάσταση σε καλόεπίπεδο. Κατά τη γνώμη μου, η ποδηλασίαείναι ένα από τα ωραιότερα αλλά ταυτόχρο-να και επικίνδυνα αθλήματα. Όποιος επιθυ-μεί να ασχοληθεί με το άθλημα αυτό πρέπεινα αφιερώνει χρόνο για κουραστικές προ-πονήσεις αλλά και για την περιποίηση τουποδηλάτου. Η ποδηλασία είναι μια εμπειρίαπολύτιμη και μια ωφέλιμη δραστηριότηταγια το σώμα και το μυαλό.»

Χαράλαμπος Σωφρονίου Α21

Το μοναδικό ποδήλατο στοποδηλατοστάσιο του σχολείου μας


ÔÏÈÙÈÛÌfi˜27

HIP-HOP

Πολλοί άνθρωποι ακούγοντας τον όρο«hip hop» σκέφτονται τον χορό, άλ-λοι σκέφτονται το ραπ και άλλοι άλλα.

Για μένα όμως, όπως και για πολλούς νέους,είναι ένας τρόπος ζωής και σκέψης, που μαςγοητεύει, και στην προσπάθειά μου να δείξωστους άλλους τη μαγεία του κόσμου της hiphop, γράφω αυτό το σύντομο σημείωμα.

Το hip hop δεν είναι ένα είδος μουσικής ήένα είδος χορού, αλλά μία κουλτούρα καιαποτελείται από τέσσερα στοιχεία: Το ραπ(στίχος), το b-boying (χορός), το Djing(μουσική) και το γκράφιτι (εικόνα). Αναπτύχ-θηκε σε υποβαθμισμένες περιοχές των ΗΠΑ,όπου υπήρχε μεγάλη ανεργία και φτώχεια. Οιρίζες του ανάγονται στη δεκαετία του 1970,οπότε και άρχισε τα πρώτα δειλά βήματα.

Η «Hip Hop κουλτούρα», διδάσκει ότι δενχρειάζεται να έχεις τελειώσει κάποια σχολήγια να χορέψεις, να τραγουδήσεις, να ζω-γραφίσεις ή να παίξεις μουσική. Το κάνειςεπειδή το νιώθεις και για να περάσεις ένα δι-κό σου μήνυμα.

Το Ηip Ηop είναι κάτι περισσότερο από τημουσική, το hip hop έχει διασχίσει τα πολι-τιστικά σύνορα που άλλα είδη μουσικής πο-τέ δεν πέρασαν. Hip hop δεν είναι μόνο ημουσική που ακούς, αλλά ο τρόπος που περ-πατάς, μιλάς, ντύνεσαι και ενεργείς. Hip hopείναι μια κατάσταση του μυαλού.

RAP

Aκούγοντας τον όρο «ραπ» πολλοί θαμπούνε στο πειρασμό να σκεφτούν κά-ποια σημερινά τραγούδια, τα οποία

όμως απέχουν κατά πολύ από το ξεκίνημα τηςραπ και τον σκοπό της. Πρόκειται για ένα εί-δος που δίνει έμφαση στους στίχους. Οι στί-χοι δεν τραγουδιούνται, αλλά απαγγέλλονται

με ιδιαίτερο ρυθμό. Έχουν μεγάλη έκταση καιποσότητα και εκφράζουν, σχεδόν κατά κανό-να, καθημερινά βιώματα και εμπειρίες, αλλάχωρίς να παραβλέπουν τον έρωτα και το χι-ούμορ. Διασημότητες στην παγκόσμια κοινό-τητα έχουν ασχοληθεί με τη ραπ, όπως ο Emi-nem, ο 2pac , ο Notorious B.I.G., οι N.W.A.και άλλοι τόσοι. Μεγάλοι καλλιτέχνες στηνΚύπρο και την Ελλάδα ασχολούνται με αυτή.Μερικοί από τους κορυφαίους rappers, κατάτην ταπεινή μου άποψη, είναι ο Iratus, ο Ρα-ψωδός Φιλόλογος, ο 12ος Πίθηκος, το crewτων Bong Da City και άλλοι.

B-boying(break dance)

Β-boying ή breaking, το γνωστό break-dancing, είναι ένα στυλ χορού του δρό-μου που δημιουργήθηκε κυρίως από

τους Αφροαμερικανούς. Ο χορός αυτός εξα-πλώθηκε σε όλο τον κόσμο, λόγω της έκτασηςπου πήρε στα Μέσα Ενημέρωσης. Το B-boyingσυνήθως χορεύεται σε hip-hop ή funk μουσι-κή, και ιδιαίτερα σε breakbeats, αν και οι σύγ-χρονες τάσεις επιτρέπουν τη χρήση πολύ πιομεγάλης ποικιλίας στη μουσική. Ένας επαγγελ-ματίας αυτού του χορού ονομάζεται «b-boy»ή «b-girl». Αν και ο όρος «breakdance» χρη-σιμοποιείται συχνά για να αναφερθεί στο χο-ρό, στη λαϊκή κουλτούρα και στην επικρατού-σα βιομηχανία της ψυχαγωγίας, «B –boying»και «breaking» είναι οι αρχικοί όροι.

Γιώργος Απέητος Α22

Djing (Disk Jockey)

Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τηνπαραγωγή μουσικής είναι πολλοί καιχωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες.

Οι «radio DJs» ή όπως αποκαλούνται, οι ρα-διοφωνικές προσωπικότητες, εισάγουν καιπαίζουν μουσική, η οποία μεταδίδεται από τοραδιόφωνο. Επίσης, οι «club Djs» επιλέγουν

και παίζουν μουσική σε μπαρ και νυχτερινάκέντρα. Υπάρχουν και οι «κινητοί Djs» εξο-πλισμένοι με συστήματα ήχου, που παίζουνηχογραφημένη μουσική σε διάφορες εκδη-λώσεις. Οι «Hip Hop Djs» όχι μόνο επιλέ-γουν και παίζουν μουσική με τη χρήση πολ-λαπλών πικάπ, αλλά εκτελούν και «scratch-ing», για να δημιουργήσουν ρυθμό και υπέ-ροχους ήχους. Οι πιο διάσημοι DJs στον κό-σμο είναι ο Γάλλος David Guetta και ο Βρε-τανός Martin Garrix.

Άννα Πόζοβα Α41

Graffiti

Tι είναι το «graffiti»; Graffiti είναι η ανα-γραφή κειμένου, π.χ. ενός συνθήματος ήη ζωγραφική σε επιφάνειες που συνήθως

βρίσκονται σε δημόσιους χώρους. Πρωτοεμ-φανίστηκε την ίδια περίοδο και στα ίδια μέρηπου αναπτύχθηκε το κίνημα του Hip Hop, απότον ίδιο καταπιεσμένο κόσμο. Γι’ αυτό πολλοίθεωρούν ότι αποτελεί μέρος της κουλτούραςHip Hop. Η περίοδος 1971-1974 αναφέρεταιως μία «πρωτοποριακή εποχή», κατά τηνοποία η τεχνική των γκράφιτι άρχισε να διαδί-δεται και να αποκτά δημοτικότητα. Αυτό το εί-δος τέχνης κέρδισε γρήγορα την προσοχή τωνΜέσων Ενημέρωσης στη Νέα Υόρκη. Τέλος,να αναφέρω ότι «tag» ονομάζεται η υπογρα-φή του καλλιτέχνη ενός γκράφιτι, που γίνεταιμε σπρέι ή μαρκαδόρο σε έναν τοίχο. Σε έναγκράφιτι η υπογραφή αυτή είναι μικρή και βρί-σκεται ή μέσα στη ζωγραφιά ή στην άκρη μιαςκαλλιτεχνικής σύνθεσης.

Λάμπρος Γέρου Α41

LOCKING4LIFE

Tο κίνημα του «Locking4Life» έχει άμεσησχέση με τον χορό «Locking». Επιδιώ-κει να δοξάσει το Locking σήμερα, το-

νίζοντας τον σημαντικό ρόλο του στην ιστο-ρία του street dance. Το έργο έχει ως στόχονα φέρει στο Locking αξίες και ιδανικά μέσωμιας πληθώρας μορφών τέχνης, όπως ο κινη-ματογράφος, η ζωγραφική, οι γραφικές τέ-χνες και τα βίντεο. Το κίνημα δημιουργήθηκεαπό τους Gemini και Priska και έχει σκοπό ναενώσει τον παλαιό τρόπο χoρού (OldSchool) με πιο μοντέρνες ιδέες (New school).

Ποια η σύνδεσή του όμως με την Κύπρο καιγιατί να γράψω ολόκληρο άρθρο για αυτό,ενώ είναι ένα θέμα που δεν ενδιαφέρει κανέ-να κανάλι και καμία εφημερίδα (απλά διότιδεν έχει πολιτικό υπόβαθρο ή δεν αναφέρε-ται στον θάνατο κανενός). Η αναφορά μουσε αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι πα-ρόλο που δύο Γάλλοι δημιούργησαν αυτό τοκίνημα, η Κύπρος έγινε η πρώτη χώρα παγκο-σμίως που απέκτησε δικαιώματα να χρησιμο-ποιεί το λογότυπο του κινήματος και να υιο-θετήσει την ιδέα και το σκοπό του, ίσως λό-γω του υψηλού επιπέδου των Κυπρίων στονχορό. Σήμερα πολλές χώρες απέκτησαν τα δι-καιώματα του «Locking4Life» και κρατούντην ιδέα ζωντανή.

Το χρυσοπράσινο μας φύλλο σαν «Lo-cking4Life Cyprus» συναγωνίζεται άλλες με-γάλες και ανεπτυγμένες χώρες σε άλλα στυλχορού. Κύριοι εκπρόσωποί μας είναι οι «LMClockers», οι οποίοι πρόσφατα κέρδισαν ένανδιαγωνισμό στη Γαλλία (όπου σπουδάζουν)και θα εκπροσωπήσουν τη χώρα, αλλά καιτην Κύπρο μας, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλη-μα. Επίσης, άλλες ομάδες Locking, που προςτο παρόν αρκούνται σε Παγκύπριες και Πα-νελλαδικές επιτυχίες, είναι οι «Celebrity»,«VIP Crew» και οι «LMC Junior» .

Γιώργος Απέητος Α22

Χόρευε, τραγούδα, ζωγράφιζε

Χορός: ένας

διαφορετικός

τρόπος έκφρασης…

Aνέκαθεν ο άνθρωπος εξέφραζε τα συ-ναισθήματα και τις σκέψεις του με κάθεμέσο πέρα από τον λόγο. Άλλοι με τη

μουσική, άλλοι με το θέατρο και γενικά με τιςτέχνες… O δικός μου τρόπος έκφρασης απότότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήταν και εί-ναι ο χορός.

Μέσα από αυτόν όχι μόνο εκφράζω ό,τι νιώ-θω αλλά ξεφεύγω από την καθημερινότητακαι κυρίως από την πίεση της Γ΄ Λυκείου. Είναιο τρόπος να εκφραστείς μέσα από προκαθο-ρισμένες ή όχι κινήσεις, οι οποίες προβάλ-λουν τον εσωτερικό σου κόσμο. Σε αυτό συν-τελούν οι κινήσεις (γιατί κάθε μια συμβολίζεικαι κάτι ξεχωριστό) και η μουσική, η οποίαχρωματίζει την κάθε κίνηση και φιγούρα.

Μπήκα στον μαγικό κόσμο του χορού απότην ηλικία των 6 ετών και από τότε δεν στα-μάτησα ποτέ να χορεύω. Το γεγονός ότιυπάρχουν τόσα είδη και τόσες παραλλαγέςχορών, με τους οποίους μπορεί κανείς να πε-ράσει όποιο μήνυμα θέλει, ανάλογα με τηδιάθεση και την ψυχική του κατάσταση, με κά-νει να θέλω να μάθω να τους χορεύω όλους!

Μπαλέτο σύγχρονο, λάτιν, χιπ χοπ, bellydance…

Ο χορός με βοήθησε αφενός να αποκτήσωσυνείδηση του σώματος μου και αφετέρου ναβελτιώσω τον τρόπο, με τον οποίο σχετίζο-μαι με τους άλλους. Έμαθα να ενεργοποιώ τοναυθορμητισμό και την εμπιστοσύνη στον εαυ-τό μου και πιστεύω πως ο χορός είναι ιδιαίτε-ρα ιαματικός για τα άτομα με ντροπαλό χαρα-κτήρα, αφού αποτελεί έναν εναλλακτικό τρό-πο επικοινωνίας. Επιπλέον μέσα από τον χο-ρό αποφορτίζονται όλες οι ψυχικές και σωμα-τικές μου εντάσεις και κυρίως με βοηθά ναγνωρίζω τα συναισθήματά μου, μεταφράζον-τάς τα σε χορευτικές κινήσεις και φιγούρες…

Ιωάννα Τσουτσούκη Γ4


• Ο κ. Γιαννακού ξέρει όλα τα χρώματα τουουράνιου τόξου… SHOW!

• Θεώνη… μακάρι να ήξερες πόσο παλεύωγια ένα χαμόγελό σου!

• Αχ, αυτός ο Γιάννης!

• Ο κ. Γιαννακού είναι ο καλύτερος καθηγη-τής! ΑΓΑΠΑΜΕ κ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ by: B9

• Δεν είναι τα σχολεία,δεν είναι οι βαθμοίεκείνο που μας λείπει είναι η Ζωή!-Lia ,Lina<3-

• Ζορπίδου, φωνάρα, σ’ αγαπάμε…

• And we gonna die for metal \ m/

• Young wild and free

• Αχ, αυτή η Λουίζα, είμαι ερωτευμένος μαζίτης big fan <3 xx

• Υπενθύμιση! Το κρυφτό τελειώνει με φτύ-σιμο…

• Αγαπώ την Αγγελίνα Λογγίνου. Είμαι οΛευτέρης Σπανού.

• Η Έλενα Στυλιανίδου είναι ΘΕΑ! (you know)

• Δεν μπορώ να σε βλέπω μόνο σου αλλάδεν μπορώ να έρθω να σου μιλήσω…

• Οι προσδοκίες του ανθρώπου θα πρέπεινα υπερβαίνουν τις γνώσεις του…

• Έχουν αλλάξει οι εποχές, έχουν αλλάξει καιοι σχέσεις. Να αγαπάτε και να το δείχνετε,όχι πίσω από μια οθόνη. Να κάνετε πράγ-ματα για την κοπέλα σας, να την διεκδικεί-τε, να γίνετε ΑΝΤΡΕΣ…. Κύριοι! Μην περι-μένετε από την κοπέλα να κάνει ό,τι θαέπρεπε να κάνετε εσείς για εκείνη…

• Το πιο αστείο: Οι καθηγητές που κάμνουνπερίεργες κινήσεις όταν καθαρίζουν τον πί-νακα. Παρακολουθήστε τους!

• Κυρία Ντίνα, δεν την παλεύουμε με τα αρ-χαία! #BlykeiouKateuthinsi

• R.I.P SOPALAKIS 2015-2016 #Followhim on insta

• Hi zk16

• Ελπίζω οι καθηγητές να καταλάβουν κάποιαστιγμή τη διαφορά ανάμεσα στα ενισχυμέ-να μαθήματα, στα μαθήματα κοινού κορμούκαι στα μαθήματα ενδιαφέροντος…

• Τα διαγωνίσματα του κύριου Έλληνα είναιπολύ δύσκολα…

• ΕπΒ#25Renouaa+ Panagiotis25092015 My King<3

• Panagiwti I LoVe you to the moon andback! 1.10

• Πού και πού να περνάς να αντικρίζω τα μά-τια σου…

• Η Κυρία Διαμάντω Μαγνήτη είναι η καλύτε-ρη καθηγήτρια και ξέρει να κάνει πολύ κα-λά το μάθημά της. Τη λατρεύω <3

• Ο κύριος Έλληνας και η κυρία Μαργαρίτατης Βιολογίας είναι από τους πιο καλούςκαθηγητές του σχολείου.

• Κοιτάξτε τα μάτια της μόνο...χάνεσαι στο γαλάζιο τους!Χέλγκα, ξέρεις ποιος είμαι… μίλα μου

• Νομίζω πως χάνομαι. Φοβάμαι. Πνίγομαιμέσα στα μαθήματα και τα ιδιαίτερα… Δεν έχω χρόνο. Νιώθω μόνη.Βοήθειαααα!

• Αγαπώ τον Αντρέα του Γ5

• Είπα ν’ αλλάξω προορισμό, να ταξιδέψω,μήπως και συναντηθώ με το άλλο - το άλλομου μισό, που στο σχολείο δεν μπορώ ναβρω…

• Δάσκαλε, τον πίνακα τι τον γεμίζεις; Ήρθαεδώ για να με κάνεις άνθρωπο...!

• Σου λένε τόσα χρόνια πως πρέπει να δια-βάζεις και μετά έρχονται και λένε:- Αυτό ήταν, αποφοίτησες.Κάτσε ρε φίλε να πούμε, έχουμε και συναι-σθήματα #class of 16 #Seniors 98

• Για τη ΜαρίαΑπ’ όλα τ’ άστρα του ουρανούΗ Αφροδίτη με κερδίζειΓιατί με σάρκα και οστάΕσένα μου θυμίζει(Ανώνυμος)

• Βαστάτε καλά... έρχονται οι δικές μαςψευδαισθήσεις!(Παγκύπριες 2016 Σ.Γ.)

• Πιτσιλλίδη έλα πίσωωω!

• Δηλαδή φτάνουμε στην Γ΄ Λυκείου, για ναθυμηθούν να μας ρωτήσουν για τις αδυνα-μίες του εκπαιδευτικού συστήματος; Ναι,μπράβο, αργήσατε λίγο! #Παγκύπριες 2016#seniors 98

• Κυρία Θεώνη, είσαι πολύ γλυκιά…Συγγνώμη που σε νευριάζουμε!

• Ο κύριος Θανάσης κατάπιε όλους τους ρα-διοφωνικούς σταθμούς της Κύπρου, άλλαδεν κατάφερε ακόμα να πει το «τζιαι»!

• Να σου πω κάτι;

Φτάσαμε στην Γ΄ τάξη επιτέλους, ανυπομο-νούσαμε τόσο, και τώρα που ήρθε, ούτε«ΑΡΕΑ» δεν μπορούμε να πάρουμε!#Παγκύπριες 2016

• Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα!Τουρου τουρου τουρου του του του.... <3

• Κάμνετε μπάνιο με τα εσώρουχα... κυκλο-φορούν άγγελοι και σκανδαλίζονται… Ήμάλλον μεν κάμνετε καθόλου!

• Οι Θεσσαλονικιές είναι αλλιώς!

• Ραφαήλ χαμογέλα!! :D

• Βαγγέλη Ευαγγέλου Γ3 είσαι ο πιο ωραίοςτριταίος!

• ’98 φτάστε μας…

• Now what? # seniors 98

• KRRAPIS Se agapw… ;p

• Ξύπνα, σήκω, δράσε! Υπάρχουν τόσα εκείέξω να φτιάξεις…

• Ο πιο cute αντιπρόεδρος EVER!

• Αλλά αν πάω σε Πανεπιστήμιο στην Αγ-γλία, θα φτιάχνουν... φραπέ; #seniors 98#class of ’16

• Νέρουππε είσαι αρφός!

Με πολλή αγάπη το Γ3

• Για την Άννα Μαχλουζαρίδου Γ3Αγαπώ σε τζαι είμαι δαμαί ρε Αννούλα μου!

Επιμέλεια: Νίκη Ονουφρίου Β6Παναγιώτα Ζιντίλη Γ3

Καθ.: Από Δευτέρα...Μαθ.: Θα πάψω να καπνίζω!

Καθ.: Εγώ δεν γελώ.

Καθ.: Συνώνυμο του ειδήμονας; Μαθ.: Οιδίποδας!

Καθ.: Τι κάμνετε;Μαθ.: Τα zombie!Καθ.: Εν τζιαι διαφέρετε τζιαι πολλά!

Καθ.: Τι είχε ο ποιητής; Μαθ.: Δυσλεξία!

Μαθ.: Κύριε, αν δεν γράψω στοδιαγώνισμα εν θα φκω που τον μήναγια ένα σπίτι!

Καθ.: Δεν ξέρω αν βρίσκομαι στονπλανήτη Άρη!

Καθ.: Μην μου κάμνετε εμένα αυτά ταμαφιόζικα!

Μαθ.: Κύριε, αγαπάς μας όλους το ίδιο; Καθ.: Ναι, είμαι φιλόζωος!

Μαθ.: Κυρία εν παχυντικά τα σύκα! Καθ.: Ένναιν παχυντικά…Μαθ.: Εν δυσκοίλια!

Καθ.: Φκάρτε μας τζιαι πελλούς!

Μαθ.: Κυρία, στις 13 εν να πάμε στοπραξικόπημα;

Καθ.: Ελπίζω να μεν σου μείνει συνήθειονα σούζεσαι!

Καθ: Πώς ονομάζεται η τεχνική πουχρησιμοποιεί ο συγγραφέας;Μαθ: Πλαστογραφία!

Καθ: Παιδιά, ποιος ήταν ο ΑδαμάντιοςΔιαμαντής;Μαθ: Μα ο Διαμαντής που το Μπρούσκο,κυρία;

Μαθ.1: Κυρία γίνεται να πάω τουαλέτα;Μαθ.2: Τζαι εγώ στην καντίνα;Καθ: Καλά ρε παιδιά, τι γίνεται εδώ μέσα;Όταν με βλέπετε θυμάστε όλες τιςσωματικές σας ανάγκες;

Καθ: Παιδιά, ποιος έχει γενέθλια σήμερα;Μαθ: …………..Καθ: Ο Σεφέρης παιδιά! Σαν σήμεραγεννήθηκε!Happy Birthday to you, happy birthday toyou…!

Καθ: Εγώ αγαπώ όλα τα παιδιά… ήθελα ναγίνω βοσκός!

Επιμέλεια: Παναγιώτα Ζιντίλη Γ3Μαρία Πιερή Β1

Κρατάςμυστικό;

Πιάσαμε ΛΑΒράκι μέσα στην τάξη!

Τα «μαργαριτάρια» του ΛΑΒ

Ήξερες ότι;

• Στις 22 Δεκεμβρίου είναι το χειμερινόηλιοστάσιο. Αυτό σηματοδοτεί την αρχή του χειμώνα και τη μεγαλύτερη

νύχτα του χρόνου, όπου ο ήλιος δύει νωρίς και ανατέλλει αργά. Τυχεροίόσοι λατρεύουν τον ύπνο, αφού θα κοιμηθούν πιο γρήγορα… Όνειρα γλυκά!

• Η ελληνική λέξη για το sandwich ή το τοστ είναι αμφίψωμο, δηλαδή αμφί =διπλό + ψωμί.

• Υπάρχουν περισσότερες κότες από ότι άνθρωποι στον κόσμο. Κι εγώ το ίδιοσκέφτομαι LOL!

• Σε όλες τις διαφημίσεις της Apple όλες οι συσκευές έχουν την ώρα 9:41. Γιατί άραγε;Διότι στις 9:41, στις 29 Ιουνίου 2007 ο SteveJobs ανακοίνωσε το πρώτο

iPhone.

• Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να φταρνιστείς με τα μάτια ανοικτά.Δοκιμάστε το την επόμενη φορά που θα φταρνιστείτε!

• Οι γυναίκες βλεφαρίζουν περισσότερο από ότι οι άντρες. Τοανοιγοκλείσιμο αυτό προκαλείται από απότομους θορύβους, στους

οποίους οι γυναίκες αντιδρούν με διπλάσια ταχύτητα από ότι οι άντρες.

• Η Apple κάνει $70000 κέρδη κάθε 60 δευτερόλεπτα, ενώ η Samsung$55000.

• Το 7% των θρησκευόμενων Αμερικανών προσεύχονται στον Θεό, για ναβρουν έναν καλό χώρο στάθμευσης. Γιατί όχι; Επειδή ο Θεός δεν χρησιμοποιείαυτοκίνητο, σημαίνει πως εμείς δεν πρέπει βρούμε ένα parking;(!)

• «Υποποτερατοεπιδημιοαλιοφοβία» είναι η φοβία των μεγάλων λέξεων.Απορώ τι έχουν να πουν οι άνθρωποι που τους αρέσει η Βιολογία ή η Χημείαγια το δεσοξυριβοζονουκλεϊνικό οξύ (DNA) ή για τομεθανοσουλφινυλομεθάνιο κ.λπ.

Γιώργος Σάββα Β1


6-Ap. Varnavas-S1-final:Layout 1 3/30/16 10:28 AM Page 1...

Documents

Transcript of 6-Ap. Varnavas-S1-final:Layout 1 3/30/16 10:28 AM Page 1...