Τρίμηνη έκδοση του Συλλόγου των εν Αθήναις και Απανταχού Μαρτιναίων - Βουμελιταίων Φθιώτιδας(και τα προερχόμενα απ’ αυτό χωριά Λάρυμνα, Λούτσι, Πύργος)

Γραφεία: Σίνα & Δαφνομήλη 1Α, Αθήνα Τ.Κ. 10680

“ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΔΙΝΩ, ΓΙΑ Τ’ ΟΜΟΡΦΟ ΜΑΡΤΙΝΟ”Έτος 13ο • Αρ. φύλλου 52 • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2018 • Τιμή 0,01€ • web: www.martino.gr • e-mail: aias@martino.gr

Ή ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΜΒΟ

Ή ΞΗΛΩΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΟ

ΕΚΤΡΩΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΔΑΝΙΚΟ ΓΙΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΤΡΟΧΑΙΟ

κ.Δήμαρχεκ.Αντιδήμαρχεκ.Πρόεδρε της τοπικής κοινότητας

Έχετε περάσει χιλιάδες φορές από το συγκεκριμένο σημείο οπότε δεν χρειάζεταιπεριγραφή. Όμως η σοβαρότητα της κατάστασης καθιστά σκόπιμη και αναγκαίατην επισήμανση του προβλήματος. Και τονίζουμε ότι: η έλλειψη φωτισμού, δια-γράμμισης και σήμανσης σε συνδυασμό με αυτό το κατασκευαστικόέκτρωμα δημιουργείται στο συγκεκριμένο σημείο προϋπόθεση για γέννεση σο-βαρού τροχαίου ατυχήματος.Ευτυχώς η τύχη και η βοήθεια του Θεού μας σώζουν μέχρι σήμερα.Αυτά τα λίγα με την ελπίδα για ευαισθητοποίηση και παρέμβαση σας.

Αριστείδης Κ. ΚούροςΘωμάς Γ. Καραμέρης

ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗΕυχαριστούμε τους αναγνώστες που έστειλαν τη συνδρομή τους για το2017. Παρακαλούμε όσους δεν την έχουν στείλει να τη στείλουν μαζίμε τη συνδρομή του 2018 για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η λειτουργίατου Συλλόγου.ΣΥΝΔΡΟΜΗ 2018: 10€ΛΟΓ/ΜΟΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ: ALPHABANK 298002320000670IBAΝ: GR6001402980298002320000670BIC: CRBAGRAA, ή στα μέλη του Δ.Σ του Συλλόγου.

Ι. Ν. ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ “Η ΠΑΝΑΓΙΑ”

Ζητήσαμε στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας απάντησηαπό την πολιτική εξουσία του Μαρτίνου για το θέμα της σημάν-σεως του Ι.Ν.Κοιμήσεως Θεοτόκου “Παναγία” και από τον π. Αν-δρέα Ταρλαντά αντίγραφο της απόφασης της ΕκκλησιαστικήςΕπιτροπής για το ίδιο θέμα όμως “σιγή ιχθύος” και από τις δυοπλευρές. Την πρώτη την έχουμε συνηθίσει να “σφυρίζει αδιάφορα”πάντα, εσείς όμως πάτερ που μας απαντάται και επισήμως; π.Αν-δρέα Ταρλαντά με ενέργειες του Συλλόγου μας ο ΣεβασμιότατοςΜητροπολίτης Φθιώτιδας κ.κ.Νικόλαος σας τοποθέτησε ιερέα στοΜαρτίνο (ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 36). Με την άφιξή σαςεγώ προσωπικά έγραψα τα καλύτερα λόγια για εσάς (ΑΙΑΣ Ο ΛΟ-ΚΡΟΣ ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 37). Επανέρχομαι όμως στην επιστολή σας,δεν μπορώ ακόμη δυστυχώς να την κατανοήσω. Υποτιμάτε τηννοημοσύνη όλων των Μαρτιναίων, έχετε τρελάνει όλο το Μαρτίνομε μια προμελετημένη ψευδολογία και με μια συμπεριφορά πουπροκαλεί [“εμείς έτσι την λέμε”] και δεν συνάδει με την ταπεινότητατου λειτουργήματός σας. Τρία χρόνια παρουσίας στο Μαρτίνο καιμάθατε ότι οι περισσότεροι Μαρτιναίοι τον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτό-κου το ονομάζουν “Παναγίτσα” (γεωγραφικό προσδιορισμό ξεχά-σατε) και εμείς με εξήντα χρόνια παρουσίας γνωρίζουμε τηνπεριοχή και τον Ι.Ν. “Παναγία”, μάλλον ή δεν ξέραμε τι να κάνουμεκαι είπαμε ας ασχοληθούμε και με τον παπά του χωριού μας ήχρειαζόμαστε ψυχολογική υποστήριξη. Εσείς είσθε υπεύθυνος γιαόλες τις αποφάσεις και γενικά για ότι γίνεται και αφορά την Εκκλη-σία του Μαρτίνου, μην μεταφέρετε την ευθύνη σε άλλους. Και γιατελευταία φορά επιμένω διότι δεν είναι τόσο απλό το θέμα όσοφαίνεται. Σε προσωπικό επίπεδο ο καθένας μας την Παναγία τηνονομάζει όπως η ψυχή του το ορίζει. Η περιοχή όμως και ο Ι.Ν.χαρακτηρίζονται με το όνομα “Παναγία” στο Εθνικό Κτηματολόγιο,στα συμβόλαια και σε όλα τα δημόσια έγγραφα, φανταστείτε στομέλλον να χρειάζονται οι ιδιοκτήτες κτημάτων της περιοχής ναπροσφεύγουν στα Δικαστήρια για να αποδείξουν ότι η “Παναγίτσα”είναι ίδια με την περιοχή “Παναγία”.Πάτερ Ανδρέα, απορώ και εξίσταμαι από την έλλειψη διάθεσης συ-νεργασίας, επίλυσης του προβλήματος και ειλικρίνειας. Παρόλααυτά θα σας υπενθυμίσω ότι είστε ο ιερέας όλων των Μαρτιναίωντων απανταχού Μαρτιναίων και ως τέτοιος οφείλετε να ενεργείτε,με πλήρη συνείδηση της ευθύνης για ένα Μαρτιναίικο ποίμνιο ενω-μένο με τα δεσμά της αγάπης, της ομόνοιας και της εκτίμησηςπρος το πρόσωπό σας.

Αριστείδης Κ.Κούρος

Αποσπάσματα που αφορούν το Μαρτίνο του έτους 1870 περί-που, από το βιβλίο “Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΖΩΗ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ”

εκδόσεις “ΕΣΤΙΑ”, αγνώστου συγγραφέως

Εναντίον τωνφόβων μου καιτων ελπίδων τωνσυντρόφων μου,οι οποίοι είχονσχεδόν την βεβαι-ότητα, ως εγώ τονφόβον, ότι δεν θαήμπορουν να τουςακολουθήσω μεευκολίαν εις πο-ρείαν επίπονον,μολαταύτα εβάδι-ζον κάλλιστα

χωρίς να αισθάνωμαι πολύ τον κάματον και τοεσπέρας, όταν εφάνη το Μαρτίνι, όπου έπρεπενα μας δώσουν κονάκια, εγώ πρώτος έτρεξαεις τα κάτω από τον λόφον φρέατα να σβύσωτην δίψαν μου, ζητών ύδωρ από τας κόρας τουχωρίου, αι οποίαι εκείνην την ώραν ηντλούν το

χρειαζόμενον εις τας οικογενείας των και επό-τιζον κάθε μία τα ζώα της. Αλλά φεύ! υποδοχήώς του Έλιέζερ δεν με επερίμενεν εις το φρέαρ.Δεν είχον, ναι μεν, ώς εκείνος καμήλους μαζίμου, και μα την αλήθειαν ούτε ορεξιν είχον δι’άλλον, καθώς εκείνος, να εκλέξω κορίτζι, αλλάεδίψων και έπρεπε να πιώ. Εκείναι, όταν μεείδον μακρόθεν ακόμη τρέχοντα εις το φρέαρ,είτε αγνοούσαι τον σκοπόν μου και φοβηθήσαι,είτε εννοούσαι και δυστρόπουσαι, άλλη εις τομουλάρι ανέβη να φύγη, άλλη οπίσω από τοζωντόβολον ή το βώδι εκρύφθη, άλλη εις τοαπέραντον ξύλον ήτοιμάσθη να αναβή, τοοποίον εκράτει εις την μύτην του τον κάδοναλλά και ο κάδος αύτος είχε γίνει άφαντος. Μα-ταίως εξάντλησα όλην μου την εύγλωττίαν καιόλας όσας εγνώριζα τας χειρονομίας• ο,τι ήμ-πορεσα να ελκύσω ήτο δύο τρία "σκάμ" απόεδώ και από εκεί. Ενώ τα "σκάμ" ήντηχουνάκομη, εφθασεν ο Συνέχεια στη σελίδα 4

ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ

2 ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2018

Τρίμηνη έκδοση

Ιδιοκτησία:Σύλλογος των εν Αθήναις

και Απανταχου Μαρτιναίων “ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ”

Σίνα και Δαφνομήλη 1ΑΑθήνα 10680

Α.Φ.Μ. 9998-2875Δ.Ο.Υ. Ι’ Αθηνών

web site: www.martino.gre-mail: aias@martino.gr

Εκδότης:Ο Πρόεδρος του Συλλόγου:

Αριστείδης Κ. ΚούροςΔρυάδων 40, Γαλάτσι 11146

Τηλ.: 6945818191

ΔιευθυντήςΘωμάς Γ. Καραμέρης

Ι. Δροσοπούλου 237, ΑθήναΤηλ.: 6976006224

Συντάσσεται με τη βοήθειατων μελών του Δ.Σ.

Επιμέλεια έκδοσης:Τσουλουχάς Γιώργος

Μικράς Ασίας 8, Ξάνθη Τ.Κ. 67100Τηλ.: 6932146695

e-mail: tsoulouhas@gmail.comwww.justweb.gr

Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τις απόψεις του υπογράφοντα.

Κείμενα - επιστολές υβριστικού περιεχομένου δε δημοσιεύονται.

ΔΩΡΕΕΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ ΜΑΡΤΙΟΣ 2018

ΝΙΚΟΣ Ι. ΣΤΑΦΑΝΟΥ 50€ΑΘΗΝΑ ΓΙΑΓΚΟΥ 20€ΣΠΥΡΟΣ Ν. ΘΕΟΔΩΡΟΥ 10€

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΨΗΦΙΣΜΑ

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΛΟΚΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜ0ΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Σήμερα την Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2018το Δημοτικό Συμβούλιο Λοκρών μετάαπό πρόσκληση του Κου Προέδρου καιεισήγηση του Κου Δημάρχου, μετά απότην είδηση του Θανάτου του Θεόδωρου

Καραμέρη, πρώην Δημάρχου Οπουντίων,

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΜΟΦΩΝΑ

- Να εκφραστούν τα θερμά συλλυπητήρια προς την οικογένεια τουαποθανόντα τέως Δημάρχου Οπουντίων, Θεόδωρου Καραμέρη- Να κατατεθεί στεφάνι στη σορό του εκλιπόντα- Να παραστεί αντιπροσωπεία του Δ.Σ. Λοκρών κατά την εκφορά τουνεκρού- Να δοθεί το όνομα του εκλιπόντος σε δρόμο ή πλατεία της Τ.Κ. Μαρ-τίνου- Η ταφή του να γίνει με Δημοτική δαπάνη- Να δοθεί αντίγραφο του παρόντος στην οικογένεια του εκλιπόντος.

ΨΗΦΙΣΜΑ

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου των Εν Αθήναις και ΑπανταχούΜαρτιναιών “ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ” συνήλθε εκτάκτως την Δευτέρα 22 Ια-νουαρίου 2018 και ώρα 08 μ.μ στα γραφεία του Συλλόγου μετά τηνθλιβερή είδηση του θανάτου του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΑΘ. ΚΑΡΑΜΕΡΗ.

Ο εκλιπών ασχολήθηκε με την τοπική αυτοδιοίκηση από το 1960 καιγια σαράντα χρόνια υπηρέτησε το Μαρτίνο από την θέση του Συμβού-λου του Προέδρου και του Δημάρχου.Ο Σύλλογος μας ως ύστατο φόροτιμής.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΜΟΦΩΝΑ

- Να εκφρασθούν τα Θερμά συλλυπητήρια προς την οικογένεια τουαποθανόντα.- Να παραστεί εκπρόσωπος του Συλλόγου κατά την εκφορά του νε-κρού.- Να δημοσιευθεί το παρόν ψήφισμα στην εφημερίδα “ΑΙΑΣ Ο ΛΟ-ΚΡΟΣ”.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Την αρχαιότητα ολόκληρη η Ν. Ιταλία και η Σικελία, ονο-μάζετο «ΕΛΛΑΣ ΜΕΓΑΛΗ» (ΗΛΙΟΣ, τομ. Θ, σελ. 33).

Μεταξύ των πάρα πολύ γνωστών πόλεων ήταν και ηπερίφημος πόλις ο ΚΡΟΤΩΝΑΣ, πλησίον της σημερινήςΚαλαβρίας.

Στον Κρότωνα μεταξύ των πολλών αθλητών γεννήθηκεκαι ο περίφημος Ολυμπιονίκης ΜΙΛΩΝ. (ΗΛΙΟΣ, τομ. ΙΒ’,σελ. 492).

Διακρίθηκε εις την πάλη. Κέρδισε σε 6 Ολυμπιακούς.Σε 2 Πυθικούς. 9 φορές στη Νεμέα και 10 στα Ίσθμια.(ΗΛΙΟΣ, τομ. ΙΕ, σελ. ΙΙΙ).

Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν, ότι ο Μίλων πα-ραμένει μέχρι σήμερα ο μεγαλύτερος παλαιστής και μαχη-τής, σε οποιοδήποτε πολεμικό άθλημα, που έχει γνωρίσειο κόσμος.

Το ύψος του και οι φυσικές του διαστάσεις ήταν τρομακτικές και η δύ-ναμή του και η τεχνική του τέλειες, σε σημείο πολλοί πίστευαν, ότι ήταν γιοςτου Δία.

Λέγεται, ότι έτρωγε πάνω από 8 κιλά κρέας κάθε μέρα. Έλεγαν ότι κά-ποτε κουβάλησε ένα μεγάλο ταύρο στους ώμους του, μέσα, στο Ολυμπιακόστάδιο, όπου τον έσφαξε και τον έφαγε όλο.

Ο Μίλων ήταν μουσικός και ποιητής και μαθητής του μαθηματικού καιφιλόσοφου Πυθαγόρα.

Ντυμένος σαν τον Ηρακλή με λεοντή και κρατώντας ρόπαλο, μαζί μετους συμπατριώτες του Κροτωνιάτες, τους οδήγησε εναντίον των Συβαριτώνκαι νίκησαν. (ΔΟΜΗ, τομ. 10ος, ελ. 352).

Οι πληροφορίες τον θέλουν πολύ δυνατό. Τρέχοντας μια άμαξα τηνσταμάτησε με το ένα χέρι. Το τέλος του ήταν πολύ οικτρό, τον φάγανε τα άγριαθηρία. Το άγαλμά του βρίσκεται στο Λούβρο. Γεννήθηκε μεταξύ 540 και 516π.Χ. (Πάπυρος – Λαρούς, τομ. 10ος, σελ. 67).

ΓεώργιοςΑ. Πούλιος

Επίτιμος ΔικηγόροςΔημοσιογράφος

ΕνώσεωςΚυκλαδικού Τύπου

Ο ΜΙΛΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΡΟΤΩΝΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Το σοφό τεστ του Σωκράτη

Το σοφό τεστ του Σωκράτη...που πρέπει να το εφαρμό-ζουμε κι' εμείς...Μια μέρα, εκεί που ο αρχαίοςΈλληνας φιλόσοφος Σωκρά-της έκανε τη βόλτα του στηνΑκρόπολη, συνάντησε κά-ποιον γνωστό του, ο οποίοςτου ανακοίνωσε ότι έχει νατου πει κάτι πολύ σημαντικό

που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του. Ο Σωκράτης του είπεότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της "τρι-πλής διύλισης"."- Τριπλή διύλιση;" ρώτησε με απορία ο γνωστός του.- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κά-τσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας. Είσαι λοιπόν εντελώς σί-γουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;- Ε... όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και...-Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλή-θεια ή ψέματα.- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης. Αυτόπου πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;- Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον...- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητήμου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια. Ο γνωστόςτου έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.- Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις τοτεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο. Το τρίτο φίλτρο της χρησιμότητας.Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορείνα μου φανεί xρήσιμο σε κάτι; – Όχι δεν νομίζω...- Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτεκαλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω; Ο γνωστός τουέφυγε ντροπιασμένος,έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα... Μήπως είναι καιρός να βάλουμε κι εμείς αυτό το σοφό τεστ στη ζωήμας;

Η ολική αρθρο-πλαστική ισχίουέχει μια ιστορίαπερίπου 7 δεκαε-τιών, και είναι ηεπέμβαση πουέχει ένδειξη στιςπαθήσεις που κα-ταστρέφουν τονχόνδρο της άρ-θρωσης τουισχίου και δημι-ουργούν αρθρί-τιδα σε αυτήν.Τα κύρια συμ-πτώματα τηςνόσου είναι η δυ-

σκαμψία, η δυσχέρεια στη βάδιση και οπόνος, ο οποίος σε πολλές περιπτώσειςυπάρχει και στην ηρεμία ή κατά τον ύπνο (νυ-χτερινός πόνος).Πολλά άρθρα έχουν γραφτεί για την επέμ-βαση αυτήν και για την εξέλιξή της, η οποίαείναι οι MIS τεχνικές. Όλες οι νέες MIS τεχνι-κές του ισχίου έχουν σαν στόχο την καλύτερηεμφύτευση των υλικών, με την ελάχιστα δυ-νατή καταστροφή των μαλακών μορίων γύρωαπό την άρθρωση και την γρηγορότερη απο-κατάσταση του ασθενή με ελαχιστοποίησητων πρώιμων και όψιμων επιπλοκών.Οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές:1. Ελαχιστοποιούν το μέγεθος του χειρουργι-κού τραύματος2. Ελαχιστοποιούν την απώλεια αίματος κατάκαι μετά το χειρουργείο3. Ελαχιστοποιούν τον μετεγχειρητικό πόνο4. Προσφέρουν το καλύτερο λειτουργικό απο-τέλεσμα5. Συμβάλουν στην ταχύτερη μετεγχειρητικήαποκατάσταση6. Ελαττώνουν τις μετεγχειρητικές επιπλοκές7. Τέλος, εξασφαλίζουν την ταχύτερη έξοδοτου ασθενούς από το νοσοκομείο και τηνγρηγορότερη επάνοδο στην καθημερινή τουζωή και την εργασία του.Στις ΗΠΑ η εξέλιξη των ελάχιστα επεμβατι-κών ορθοπαιδικών χειρουργικών τεχνικών,μαζί με την ανάπτυξη στις αναισθησιολογίας(περιοχική αναισθησία) και την κατανόησηκαι την εκπαίδευση του ασθενούς σχετικά μετην αποκατάστασή του, έχουν φέρει επανά-σταση στις ολικές αρθροπλαστικές του ισχίουκαι του γόνατος.Ειδικότερα, όσον αφορά στις αναισθησιολο-γικές τεχνικές, χρησιμοποιούνται πλέον πε-ριοχικές τεχνικές, περιφερικότερα στιςεπισκληριδίου. Αντί δηλαδή να χορηγείται το-πικό αναισθητικό στην σπονδυλική στήλη καινα αποκλείονται (αναισθητοποιούνται) συλ-λήβδην όλα τα νεύρα (αμφοτερόπλευρα) απότην οσφύ και κάτω, χορηγείται τοπικό αναι-σθητικό και αναισθητοποιούνται μόνο τανεύρα, τα οποία νευρώνουν την περιοχή πουπρόκειται να χειρουργηθεί.Για να καταστεί αυτό δυνατόν τα νεύρα εντο-πίζονται από εξειδικευμένο αναισθησιολόγομε υπερήχους και ακολουθεί η έγχυση τουφαρμάκου ή η τοποθέτηση λεπτού καθετήραπου εξασφαλίζει συνεχή χορήγηση τοπικούαναισθητικού και αναλγησία για όσο χρονικόδιάστημα κριθεί απαραίτητο. Με αυτόν τοντρόπο επιτυγχάνεται καλύτερη διεγχειρητικήαιμοδυναμική σταθερότητα, αποτελεσματικό-τερη αντιμετώπιση του μετεγχειρητικούπόνου και γρηγορότερη κινητοποίηση τουασθενούς, έχοντας συγχρόνως λιγότερες επι-πλοκές, αφού αποφεύγεται ο χειρισμός στιςσπονδυλικής στήλης και του νωτιαίου μυε-λού.Πιο συγκεκριμένα μπορεί να εφαρμοσθείαποκλεισμός:1. Του οσφυϊκού πλέγματος νεύρων, με οπί-σθια προσπέλαση. Η χορήγηση του τοπικούαναισθητικού γίνεται στην οσφύ, αλλά μακριάαπό την σπονδυλική στήλη.2. Των τελικών κλάδων του οσφυϊκού πλέγ-ματος (μηριαίο νεύρο, θυροειδές νεύρο, μη-ροδερματικό νεύρο). Η έγχυση του τοπικού

αναισθητικού γίνεται στην προσθία επιφάνειατου μηρού.3. Του ιερού πλέγματος νεύρων, με οπισθίαπροσπέλαση.4. Των νεύρων που βρίσκονται στο κανάλιτων προσαγωγών μυών (για ολική αρθρο-πλαστική γόνατος)5. Των τελικών κλάδων του ισχυακού πουνευρώνουν το γόνατο (i-pack block, για ολικήαρθοπλαστική γόνατος)6. Του ισχιακού νεύρου με διάφορες προσπε-λάσεις (για ολική αρθοπλαστική γόνατος)7. Των τελικών νευρικών κλάδων που νευ-ρώνουν την άρθρωση με τοπική διήθηση μετοπικό αναισθητικό κατά την διάρκεια στιςχειρουργικής επέμβασης (γίνεται από τον χει-ρουργό, είτε στην κατ’ ισχίο, είτε στην άρ-θρωση του γόνατος).

Αναισθησία και μετεγχειρητική αναλγησία

Η σύγχρονη αναισθησιολογική αντιμετώπισητης ολικής αρθοπλαστικής ισχίου (και γόνα-τος) απαιτεί πολύ καλή μετεγχειρητική αναλ-γησία, που να μην συνοδεύεται από στιςεπιπλοκές (π.χ ναυτία, έμετος) και να μηνπροκαλεί παράλυση ή αδυναμία του κάτωάκρου. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να επι-τευχθεί η άμεση κινητοποίηση του ασθενούςχωρίς πόνο και αλλά και χωρίς τον κίνδυνοπτώσης και τραυματισμού όταν ο ασθενήςσηκωθεί από το κρεβάτι του και περπατήσει.Αυτό επιτυγχάνεται με στις κατάλληλους συν-δυασμούς των προαναφερόμενων νευρικώναποκλεισμών (blocks) σε συνδυασμό με απότου στόματος χορηγούμενα παυσίπονα (mul-timodal analgesia) ενώ αποφεύγονται εντε-λώς τα οπιοειδή καθώς και η επισκληρίδιοςαναισθησία.Στις μέρες μας σε πολλά ορθοπαιδικά κέν-τρα, στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, οιασθενείς οι οποίοι υποβάλλονται σε αυτέςστις επεμβάσεις είναι εξωτερικοί ασθενείς! Τατελευταία χρόνια έχουν γίνει στις επιστημονι-κές έρευνες και υπάρχουν μεγάλες ομάδεςασθενών που έχουν χειρουργηθεί με ολικήαρθροπλαστική ισχίου ή γόνατος και την ίδιαμέρα πηγαίνουν στο σπίτι τους.Ο Δρ. Richard Berger του νοσοκομείου RushMedical Center στο Σικάγο ανακοίνωσε μιαμεγάλη σειρά ασθενών (537), οι οποίοι υπε-βλήθησαν σε ολική αρθροπλαστική ισχίου ήγόνατος, την περίοδο Ιανουαρίου – Ιουνίου2012.Από στις οι 526 ασθενείς (98%) πήρανεξιτήριο την ίδια ημέρα ενώ οι 11 ασθενείς(2%) παρέμειναν στο νοσοκομείο περισσό-τερο από μία ημέρα. Σήμερα, στο συγκεκρι-μένο νοσοκομείο, οι ασθενείς πουαντιμετωπίστηκαν σαν εξωτερικοί ασθενείςξεπερνούν στις 6.000!

Τα χαρακτηριστικά της τεχνικής ΑΜΙSΣτην προσπέλαση του ισχίου η μοναδική MISτεχνική είναι η AMIS (anterior minimal inva-sive surgery). Πέραν της τομής του δέρματος,η AMIS είναι η τεχνική η οποία σέβεται στιςμύες και τα νεύρα πηγαίνοντας στα μεσομύιαδιαστήματα και το πιο σημαντικό τα μεσονεύ-ρια διαστήματα δηλαδή ανάμεσα στις ζώνεςπου νευρώνονται από το μηριαίο και το γλου-τιαίο νεύρο. Σε πάνω από 150.000 ανθρώ-πους έχει εφαρμοστεί η AMIS με πολύ καλάαποτελέσματα.Τα πλεονεκτήματα της AMIS του ισχίου

είναι:1. Μικρή τομή του δέρματος (6-8 εκ.)2. Μειωμένος έως μηδενικός μετεγχειρητικόςπόνος.3. Μειωμένος κίνδυνος μετεγχειρητικής χω-λότητας.4. Μειωμένη έως και μηδενική πιθανότηταμετεγχειρητικού εξαρθήματος.5. Μειωμένη παραμονή στο νοσοκομείο.6. Μειωμένη απώλεια αίματος.7. Μικρότερη περίοδος αποκατάστασης.8. Γρηγορότερη επάνοδος στις καθημερινέςδραστηριότητες.Τέλος, η AMIS γίνεται μόνο από εξειδικευμέ-νους χειρούργους που έχουν την ανάλογηεπάρκεια και πιστοποίηση.

3 ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2018

Αυτό είναι το μέλλον της αρθροπλαστικής

Γεώργιος Δημάκης, Ορ-θοπαιδικός Χειρουργός,εξειδικευμένος στις ελάχι-στα επεμβατικές χειρουρ-γικές τεχνικές των κάτωάκρων.

συντετμημένο κείμενο του Άκη Ν. Λι-λιόπουλου Καθηγητού-Πρωτοψάλτουτης Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών απότο site της Ι.Μητροπόλεως Κωνσταν-τίας ΑμμοχώστουΕλεημοσύνη είναι η αμέριστη καιαπλόχερη αυτοθυσία προς τον συνάν-θρωπο μας.Είναι με άλλα λόγια η έμπρακτη εκδή-λωση αγάπης προς τον συνάνθρωπόμας.Σημαίνει ότι σπλαγχνίζομαι και ελεώκάποιον. Συνήθως εννοούμε την υλικήπροσφορά προς τον πάσχοντα συ-νάνθρωπο μας (είτε από το περίσ-σευμα, είτε από το υστέρημα μας).Δεν είναι όμως αποκλειστικά και μόνοαυτό.«Η ελεημοσύνη είναι πρωτίστωςαρετή της καρδίας και δευτερευόντωςτων χειρών».Δεν πρέπει λοιπόν να σκεφτεί κάνειςότι μη έχοντας υλικά αγαθά δεν μπο-ρεί να κάνει ελεημοσύνηΔιότι ελεημοσύνη είναι και ένα ποτήρικρύο νερό που θα προσφέρουμε στοόνομα του Χριστού.Ελεημοσύνη είναι και μία ευχή που θακάνουμε στον Χριστό για κάποιοναδελφό μας.Ελεημοσύνη είναι και η λύπη που θαδοκιμάσουμε για μία δοκιμασία ή αρ-ρώστια του αδελφού μας.Ελεημοσύνη είναι η συμπαράστασησε μία δύσκολη στιγμή του συναν-θρώπου μας.Ελεημοσύνη είναι η συμμετοχή τουεαυτού μας, στις δυσκολίες των συ-νανθρώπων μας.Ελεημοσύνη είναι να είσαι «άνθρω-πος» και να έχεις ψυχή και καρδιά.«ὁ ἀτιμάζων πένητας ἁμαρτάνει,ἐλεῶν δὲ πτωχοὺς μακαριστός» (Πα-ροιμ. 14,21). Σε άλλο σημείο αναφέ-ρεται «δανείζει Θεῷ ὁ ἐλεῶν πτωχόν,κατὰ δὲ τὸ δόμα αὐτοῦ ἀνταποδώσειαὐτῷ.» (Παροιμ. 19,17).Στους μακαρισμούς στο όρος τωνΕλαιών, ο Κύριος είχε τονίσει εμφαν-τικά: «μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶἐλεηθήσονται.» (Μτθ. 5,7).Ο πέμπτος μακαρισμός του Κυρίουαναφέρεται στους ελεήμονες: «Μακά-ριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθή-σονται».Ο Ιησούς Χριστός ο οποίος μακαρίζειτους ελεήμονες, είναι ο Ίδιος οικτίρ-μων και ελεήμων, μακρόθυμος, πο-λυέλεος και πολυεύσπλαχνος κατάτον λόγο του προφήτου Δαβίδ.Αφού όμως ο Θεός είναι ελεήμων καιμας προτρέπει να γίνουμε κι εμείς ελε-ήμονες, επομένως μας προτρέπει ναομοιάσουμε σε Αυτόν.Ο άνθρωπος, λοιπόν, που είναι ελεή-μων, είναι μιμητής του Κυρίου. Οιερός Χρυσόστομος λέγει ότι η ελεη-μοσύνη είναι μεγάλο αγαθό και δώροτου Θεού και όταν την εξασκούμε μαςεξομοιώνει, κατά το δυνατόν, με τονΘεό.Και συνεχίζει ο Άγιος: «Η ελεημοσύνηείναι σπουδαιότερο από το να ανα-σταίνει κανείς νεκρούς.Διότι είναι πολύ πιο σπουδαίο να δώ-σεις τροφή στον Χριστό που πεινά,παρά να αναστήσεις νεκρούς στοόνομα του Χριστού. Στην πρώτη περί-πτωση εσύ ευεργετείς τον Χριστό,στην δεύτερη περίπτωση ο Χριστόςευεργετεί εσένα.Και αμείβεται κανείς όταν ευεργετεί,όχι όταν τον ευεργετούν. Η δε αμοιβήτην οποία μας δίδει ο Χριστός για τηνελεημοσύνη που κάνουμε στο όνομαΤου, είναι το μέγα Του...έλεος».Ο ελεήμων άνθρωπος προσφέρει αν-θρώπινη αγάπη στον αδελφό του καιδέχεται από τον ελεήμονα Χριστό τοθείο έλεος.

Προσφέρει στον αδελφό του αγαθάφθαρτά και πρόσκαιρα και δέχεταιαγαθά θεία και αιώνια.Όσο περισσότερο ανοίξουμε την καρ-διά μας και δώσουμε την αγάπη μαςστους αδελφούς μας, δηλαδή στουςαδελφούς του Χριστού, τόσο περισσό-τερο θα δεχθούμε μέσα μας την δικήΤου αγάπη.Αν μετατρέψουμε την καρδιά μας σεμία πηγή από όπου αναβλύζει ηαγάπη προς τους αδελφούς, τότε θατρέξει και προς εμάς το θείο έλεοςαπό την πηγή του ελέους, τον Χριστό.Ο Θεός, λέγει ο ιερός Χρυσόστομος,ζητά από εμάς να λάβει αφορμή, γιανα μάς προσφέρει όλα τα αγαθά Του.Όταν επομένως κανείς ξοδεύει γιαελεημοσύνη, τότε πλουτίζει, τότε είναιμακάριος και τρισμακάριος. Όταν ηκαρδιά μας εκχυλίζει το έλεος, τότεέχουμε στην κατοχή μας όλα ταπλούτη του Θεού τα ουράνια.Όμως ο Θεός δεν θέλει απλώς καιμόνο να ελεούμε τους αδελφούς μας.Θέλει να πράττουμε την ελεημοσύνηχαρούμενα, με ανοιχτή καρδιά. Ιλαρόνγαρ δότην αγαπά ο Θεός, όπως λέγειο Απόστολος Παύλος.Εκείνος που συμπαραστέκεται στοναδελφό του και πιστεύει ότι ο αδελφόςτου είναι ο ίδιος ο Χριστός, πρέπει ναχαίρεται που αξιώνεται να εργάζεταιτο έργο της αγάπης. Διότι είναι παρά-λογο να ανακουφίζουμε τον πόνο τουαδελφού μας και εμείς να λυπούμα-στε. Εκείνος που ενεργεί την ελεημο-σύνη με τον τρόπο που θέλει ο Θεός,χαίρεται πάντα και ευχαριστεί τονΚύριο για ο,τι μπόρεσε να κάμει.Στο πρόσωπο του αδελφού του πουβοηθά, βλέπει τον Κύριο και το γεγο-νός αυτό δίνει φτερά στην ψυχή τουκαι φθάνει ψηλά στους ουρανούς.Εκεί ακούει, όπως ο εκατόνταρχοςΚορνήλιος, τον αγγελικό λόγο: «Οιπροσευχές σου και οι ελεημοσύνεςσου ανέβηκαν στον ουρανό ως προ-σφορά ευπρόσδεκτος από τον Θεό».Διότι η ελεημοσύνη είναι πραγματικάμία θυσία δοξολογίας προς τον ελεή-μονα Θεό. Και όπως παρατηρεί οιερός Χρυσόστομος, το θυσιαστήριοτου ελεήμονος ανθρώπου, δεν είναιοικοδόμημα πέτρινο επάνω στο όποιοθυσιάζεται ο Χριστός, άλλα το ίδιο τοπανάγιο Σώμα του Χριστού.Κάθε αδελφός του Χριστού, οπουδή-ποτε και αν ευρίσκεται είναι ένα ιερόκαι άγιο θυσιαστήριο επάνω στοόποιο μπορούμε να προσφέρουμετην θυσία της αγάπης. Επομένως οκάθε πτωχός αδελφός μας, όχι μόνονδεν πρέπει να περιφρονήται απόεμάς, αλλά και να είναι πρόσωπο άξιοευλάβειας και σεβασμού.Ο αγιογραφικός λόγος τονίζει ότι οελεών πτωχόν δανείζει Θεόν. Και οχρυσορρήμων Πατήρ μας θέτει τοερώτημα: «Εάν ο Θεός δανείζεται απόεμάς, επομένως είναι χρεώστης μας.Στην μέλλουσα ζωή, λοιπόν, θέλεις ναέχεις τον Θεό κριτή ή χρεώστη;»Ας αγαπήσουμε την ελεημοσύνη.Πραγματικά κανένα αγαθό δεν μπορείνα εξισωθεί με αυτήν. Αυτή μας καθα-ρίζει από τις αμαρτίες και μας χορηγείτο θείο έλεος, δηλαδή την σωτηρία.Όπως λέγει ο υμνητής της Άγιος Ιωάν-νης, στην μέλλουσα Κρίση «ενώ εσύσωπαίνεις αυτή θα σε υπερασπίζεται.Ή, καλύτερα, ενώ εσύ σωπαίνεις, αμέ-τρητα στόματα ευχαριστούν για σένα.Λοιπόν τρέξε και αγόρασε την σωτη-ρία δια της ελεημοσύνης».«Ελεημοσύνη εκ θανάτου ρύεται»

(ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΣΑΚΙΡΗ, θεολόγου)Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η κι-νητήρια δύναμη της σύγχρονης κοι-νωνίας είναι

Η Αρετή της ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ

Συνέχεια στη σελίδα 6

4 ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2018

Μπάρμπα Τζούγκας και ήρχισε να ομιλήπρος τας κόρας γλώσσαν την οποίανεγώ δεν ήξευρον. Ήτο πολύγλωσσος οφίλος! ήξευρε και αρβανίτικα. Έφθασε καιτο απόσπασμα, του οποίου πολλοί στρα-τιώται ήξευρον επίσης τα αρβανίτικα, καιγενική συνδιάλεξις ήρχισε με τα "μίρ" καιτα "τζί" και τα "μπερδί". Πόσον ελυπήθηντότε ότι οι γονείς μου δεν με έμαθον καιτα αρβανίτικα, διά να λάβω και εγώ μέροςεις την συνδιάλεξιν! και όμως ο πάπποςμου ημπορούσε κάλλιστα να με τα μάθηχωρίς διδάσκαλον, διότι άλλην γλώσσανδεν ήξευρε καλά.Είδον τας κόρας να καταβώσιν έπειτα μίαμία, από τα ξύλα και τα μουλάρια, και ναεξέλθωσιν από τα όπισθεν των ζώων.Επλησίασαν εις τα φρέατα και με μεγά-λην προθυμίαν μάς έδωσαν εις όλους ναπίωμεν, ή μία από κάδον, ή άλλη απόάσκον, ή τρίτη από την στάμναν της.Άφού εσβύσαμεν την δίψαν, εστείλαμενένα Δεκανέα με δύο στρατιώτας επάνωεις το χωρίον να δώση είδησιν της αφί-ξεώς μας, διά να διορισθούν τα κονάκια,και οι άλλοι εδόθημεν εις τον χόρον περι-μένοντες την ώραν του να αναβώμεν.Εδοθημεν είπον κακώς• πρέπει να είπωέδοθησαν οι άλλοι έκτος εμού διότι καιτούτο δεν το ήξευρον, και κατά τούτοήμην αμαθής πόλκας και καδρίλιας ήξευ-ρον, άλλ’ από ελληνικούς χορούς τίποτε.Όταν υποθέσαμεν ότι τα κονάκια ήσανήδη έτοιμα, εκινήσαμεν προς τα επάνω,και εφθασαμεν εις το μέσον τού χωρίου,εις την πλατείαν του, της οποίας τα κυ-ριώτερα κτίρια ήσαν τού παπά το σπήτικαι το μπακάλικο. Κατά φυσικόν λόγονετρέξαμεν όλοι εις το μπακάλικο, άλλοςδιά καπνόν, άλλος διά ρακήν εκεί μας διέ-νειμαν και τα γραμμάτια των κονακίων ειςδύο δύο. Έγινε τότε ανάγκη να κάμω τονγραμματικόν και να αναγνώσω εις πολλάζεύγη το όνομα τού οικοκυρίου, όστιςέμελλε να τους δεχθή• από εικοσιέξ στρα-τιώτας δύο μόνον, εγώ και είς Θεσσαλο-νικεύς, Μανώλης ονόματι, ηξεύρομεν νααναγινώσκωμεν όχι διότι οι του εξωτερι-κού Έλληνες είναι περισσότερον φωτι-σμένοι από τούς του εσωτερικού, αλλάδιότι έτυχε να είναι οι στρατιώται του απο-σπάσματος μας γεννημένοι ποιμένες ήγεωργοί, εν ω από το έξωτερικον οι τοι-ούτοι δεν έρχονται εις την Ελλάδα διά νακαταταχθώσι στρατιώται.- Ο Μανώλης και εγώ κατά τύχην τότεεσχηματίσαμεν ζεύγος δι’ εν κονάκι. ΤονΘεσσαλονικέα αυτόν, μολονότι ήμεθα συ-στρατιώται προ τόσου καιρού, δεν τονεγνώριζον καλά, διότι ήτον άνθρωπος αλ-λοκότου χαρακτήρος• πάντοτε κατηφήςκαι μελαγχολικός, εκτελούσε την υπηρε-σίαν του με μεγάλην ακρίβειαν, χωρίςποτέ να δυστροπήση ή να εκφράση τοπαραμικρόν παραπόνον αλλά σύναμααπόφευγε την συναναστροφήν όλων ενγένει των στρατιωτών και των ύπαξιωμα-τικών ώς έκ τούτου τού είχομεν δώσει είςτον Λόχον το επίθετον "κατζίκι". Εκείνο τοεσπέρας, επειδή μάς έτυχε καλόν κονάκιμε καλόν κρασί, έλυσε την γλώσσαν τουκαι έγινεν ομηλιτικώτερος.Το πρωί εξύπνησα ενωρίς, και αντί ναεύρω εγώ τον ήλιον έξω, με εύρεν αυτόςεις τούς δρόμους του χωρίου πλανώμε-νον διά να φθάσω εις την πλατείαν, καιακολουθούμενον από μεγάλον αριθμόνσκύλων κακών ματαίως εφώναζον μεόλην μου την φωνήν διά να τούς φοβίσωκαι να τούς απομακρύνω, ή και να φέρωεις βοήθειάν μου κανένα εκ των κατοίκωνούτε σκύλος ούτε κάτοικος έφαίνετο έχωντην διάθεσιν να με καθησυχάση. Ασυνεί-θιστος είς τοιούτου είδους συνοδίαν, ήρ-χισα να σκέπτωμαι μα την αλήθειαν, ότιτα κακά εκείνα ζώα ήμπορούσαν και ναμε φάγουν, χωρίς κανείς να με λυπηθή

άλλ’ έκράτουν το όπλον και απόφάσισανα πωλήσω ακριβά τας σάρκας μου.Έσταθην πρώτον, και έδειξα την λόγχηνείς ολας σχεδόν τας κεφαλάς των κερβέ-ρων τουτο αντί να τούς παρακινήση ναύποχωρήσουν, άπ’ εναντίας τούς ήρέθισεπερισσότερον, και εις έξ αυτών ώρμησεμε τα σωστά του επάνω μου. Του έστειλατότε την σφαίραν του όπλου εις το στόμα,και ήτοιμάσθην να κάμω χρήσιν της λόγ-χης εις τούς άλλους ανάγκη όμως τηςχρήσεως αυτής δεν υπήρξε, διότι οι άλλοιόταν είδον τον σύντροφον των να πέσηέρριψαν την ούράν εις τα σκέλη και όπουφύγη φύγη. Έκτοτε οσάκις άλλοτε ήρχετοείς το Μαρτίνι απόσπασμα, εις το οποίονεύρισκομην και εγώ, οι κάτοικοι έφροντι-ζον να κρατώσι τούς σκύλους των δεμέ-νους.Απαλλαχθείς από την δυσάρεστον καιέπικίνδυνον εκείνην συνοδίαν, έφθασαείς την προ του μπακαλικού πλατείαν,όπου το απόσπασμα ήρχισε να συνέρχε-ται, χωρίς να προσκαλεσθή από την σάλ-πιγγα, διότι ο απόσπασματαρχηςέκοιμάτο ακόμη. Δεν έβιάζετο ο άνθρω-πος, επειδή ήξευρεν ότι μόνον επτάωρών δρόμος μάς είχε μείνει έως τηνΆταλάντην. Ο Αρβανιτάκος με έπροτεινετότε να περιέλθωμεν το χωρίον έως ότουφθάσουν τα ξυπνητούρια του Λοχίου.Έπαραδέχθην την γνώμην του με εύχα-ρίστησιν, και ούτως οι δύο αφ’ ού ήκολου-θήσαμεν τον κατ’ εύθεΐαν προς δεξιάδρόμον, έφθασαμεν είς την άνατολικήνάκραν του Μαρτινιού, όπου έτελείωνεστενή λιθόστρωτος οδός έρχομενη απότα Τοπόλια της Κωπαΐδος, και χρεω-στούσα την ύπαρξίν της είς την τουρκο-κρατίαν. Εμπρός μας έκτείνοντο λόφοισύδενδροι, ύψούμενοι βαθμηδον καθ’όσον απόμακρύνοντο από ήμας. Άφ’ ούέσταθημεν εκεί ολίγον, εστρέψαμεν προςτο βόρειον μέρος και έπειτα προς το δυ-τικόν, από το οποίον και άνέβημεν τοέσπέρας της προτεραίας. Η θέα από τηνδυτικήν πλευράν είναι μαγευτικωτάτη σοίφαίνεται ότι το χωρίον ύψούται είς σχήμακώνου έν τω μέσω πεδιάδος, και από τηνάκραν του κώνου είς την οποίαν νομίζειςότι εύρίσκεσαι, βλέπεις εμπρός σου κοι-λάδα καλλιεργημένην από όλα τα σπαρτάτου κόσμου, και παρ’ έμπρος λόφουςσκεπασμένους από άμπέλους, είς ταςοποίας που και που φαίνεται του δραγάτηή καλύβη. Άν παρατηρήσης κατ’ εύθεΐανκάτω, είς την γραμμήν των ποδών σου,θα ίδης την ζωήν του χωρίου εκεί συγκεν-τρωμένην διότι εκεί είναι τα φρέατα, όπουπρωί και έσπέρας κτήνη και άνθρωποισυναπαντώνται.- Τί τα θέλεις, βλιάμη, με λέγει ο Αρβανι-τάκος εδώ έπρεπεν ένας καφφενές, καιένας ναργιλές στο χέρι.Ο Αρβανιτάκος ήτο τουρκομερίτης, άλλ’από ποίαν πόλιν ή ποιον χωρίον, ούτεήξευρεν ούτε έφροντισε ποτέ να μάθη.Καθ’ ήν στιγμήν εκείνος έκφραζε τονπρος τον ναργιλέν έρωτα του, η σάλπιγξήχησε και έτρέξαμεν είς τον τόπον τηςσυναθροίσεως. Οι σάκκοι ήσαν ήδη φορ-τωμένοι εις το προσκλητήριον άπαντησα-μεν όλοι "παρών", και τότε "Εμπρός,μαρς"!Μετά δύο σχεδον ωρών πορείαν έφθα-σαμεν είς Προσκυνάν, πρωτεύουσανδήμου είς τον οποίον υπάγεται και τοΜαρτίνι, μολονότι αυτό έχει πληθυσμόντρις άνώτερον από την πρωτεύουσάν τουάλλ’ είς το Μαρτίνι οι άνδρες μόνον ομι-λούν, ή ηξεύρουν να ομιλούν ελληνικά, ενώ είς Προσκυναν κάνεις δεν ήξεύρει λέξιναρβανιτικην ώστε ή προτίμησις έγινε διάτην γλώσσαν και όχι διά την έκτασιν ή τονπληθυσμόν.Χωρίς να σταθώμεν είς Προσκυνάν,έπροχωρήσαμεν και εμείναμεν το γεύμαείς χωρίον κείμενον εν μεσω πεδιάδος,

και του οποίου το όνομα ελησμόνησα.Εκεί εψήσαμεν και εφάγομεν με τονΜπάρμπα Τζούγκαν κόταν, την οποίανείχον άγοράσει είς Μαρτίνι από τον ξενή-σαντά με χωρικόν. Ο Μπάρμπας έδυσα-ρεστηθη όταν ήκουσεν ότι την επλήρωσαμε λεπτά στρογγυλά, και όμως τούτο δεντον εμπόδισε να δείξη περισσοτέραν όρε-ξιν από έμε. Όταν κατόπιν του είπον ότιέπροτεινα είς τον χωρικόν να πληρώσωκαι το φαγητόν το οποίον μάς έδωδεν είςτο κονάκι με τον Μανώλην, έγινεν άλλοςέξ άλλου, έβλασφήμησε χιλιάκις, και μεκατάγγειλεν είς όλον το απόσπασμα ώςραδιούργον, και με κατηγορησεν είς τοναποσπασματάρχην ώς προδότην τωνσυμφερόντων του αποσπάσματος και τηςβασιλείας και μολαταύτα ενθυμούμαι ότιο ταλαίπωρος χωρικός, είχεν όλην τηνδιέθεσιν να δεχθή την προτασίν μου, άλλ’εφοβήθη το ξίφος τού Μανώλη ο οποίοςέφοβέρισεν εκείνον, όταν είδεν ότι οιλόγοι του διά να με αλλάξη γνώμην δενέπιτυγχανον πολύ.- Άμή, "κυρ Δεκαεννέα", με έλεγεν ο χω-ρικος, σαν καλά είναι κάμποσα λεπτά ναμου στρίψης το έχνος σάματες σου δόνειλουφέ.Έβλεπε πολύ καλά ότι ήμην απλούςστρατιώτης άλλ’ ήτο πονηρός ως όλοι οιχωρικοί, και ήθελε να με κολακεύσηλέγων με Δεκανέα.Περί τας τέσσαρας μετά μεσημβρίανέφθασαμεν εις την μεγάλην βρύσην τηςΑταλάντης, δηλαδή εις την είσοδον τηςπόλεως• διότι χωρία και πολείς εις τηνΕλλάδα αρχίζουν από φρέαρ ή από βρύ-σην, καθώς είς την Βλαχίαν από καπη-λείον. Νερόν και νερόν, είναι αληθές ήποιότης μόνον και ενίοτε το χρώμα δια-φέρει.Την ενδεκάτην ημέραν άνεχωρήσαμεναπό Προσκυνά διά να μεταβώμεν είςΜαρτίνι. Η άπόστασις είς πεζόν είναι μιαςώρας, ή μιας και ενός τετάρτου το πολύ.Είς ημάς εχρειάσθησαν την ημέραν εκεί-νην επτά ολόκληροι ώραι διότι ή γη ήτοσκεπασμένη από χιόνα, που μεν έναπήχυν που δε και δύο και τρεις. Η προ-χώρησις διά μέσου τοσαύτης χιόνος έγι-νεν ούτως: Δύο εξ ημών προηγούντο, όεις μετά τον άλλον, επάτουν δυνατά τηνχιόνα και ήνοιγον τον δρόμον είς τούς άλ-λους τους άκολουθούντας. Μετά δύο ήτρία λεπτά της ώρας οι δύο κείνοι άντικα-θιστώντο από άλλους δύο, έπειτα αυτοίπάλιν από άλλους, και τοιουτοτρόπωςμόνον υπήρξε δυνατόν να προχωρήσω-μεν. Εννοείται ότι και εις εμέ ήλθε πολλά-κις ή σείρα να τεθώ επι κεφαλής και ναανοίξω δρομον εις τους συντρόφους.Ου-δέποτε αλλοτε ενθυμούμαι να εκοπίασετο σώμα μου περισσότερον από την ημέ-ραν εκείνην και από τας στιγμάς εκείναςκαθ’ άς, προηγούμενος, το μεν εν σκέλοςεβύθιζον με κόπον είς την χιόνα, το δεάλλο απέσυρον με δυσκολίαν από αυτήν.Ενθυμούμαι ακόμη ότι την ημέραν εκεί-νην ο ήλιος εφαίνετο καθ’ όλην του τηνλαμπρότητα, και ότι ως εκ τούτου ήμεθαηναγκασμένοι να κρατώμεν τους οφθαλ-μούς ήμικλείστους άλλως εκινδυνεύομεννα τυφλωθώμεν τόσον η χιών αστράπτειεις τον καθαρόν ήλιον.Όταν έφθασαμεν εις Μαρτίνι άπηυδημε-νοι και άθυμούντες, εύρομεν τους κατοί-κους εις ανησυχίαν και φόβον μέγανευρισκόμενους. Προ τριών ήμερων είχεπέσει πολύ χιών προς τα Τοπόλια. Δύοκάτοικοι του Μαρτινιού, πλιάκος με τηνπλιάκα του, επανήρχοντο εκείθεν εις τονοίκον των. Ημισείαν ώραν μακράν τουχωρίου των, άφ’ ού με κόπον μέγανέφθασαν, η γυνή, έγγυος ούσα, απέκαμεμη δυνάμενη ούτε βήμα πλέον να προ-χωρήση. Έστειλε μόνον τον άνδρα τηςεμπρός διά να ζητήση βοήθειαν. Όταναυτός εφθασεν, ή νύξ ήτο προχωρημένη,

κάνεις δεν ήθέλησε να δράμη εις βοή-θειαν της γυναικός, άλλ’ ούτε αυτός ήτονείς θέσιν να κάμη βήμα, διότι είχεν ήδητον άριστερον πόδα όλον παγωμένον. Τονα μη δράμη κάνεις είς βοήθειαν της γυ-ναικός, ναι μεν ήτο σκληρόν και άπάν-θρωπον, πλήν εν μέρει και έδικαιολογείτοαπό την κατάστασιν του καιρού. Είς προ-χωρημενην νύκτα και με τόσην χιόνα,άλλην κατά γης άλλην υπέρ γης, ή τύχημόνη θα έφερε τα βήματα ανθρώπουπλησίον της έγκαταλειφθείσης, και πιθα-νώτερον ήτο να απόπλανηθώσι, κινδυ-νεύοντες να παγώσωσιν οι εξερχόμενοιτου χωρίου, ή να σώσωσιν εκείνην. Τηνεπιούσαν ο καιρός είχε βελτιωθή, μολο-νότι Επιπτεν άκομη ολίγη χιών άλλ’ ούτετην έπιούσαν ούτε την τρίτην ημέραν οίΜαρτιναΐοι έξήλθον. Υπέθεσαν ότι ηπρώτη νύξ ήρκεσε να απόλιθώση την γυ-ναίκα, κατόπιν τούτου ένομισαν ότι έβρυ-κολάκισε, και από στιγμής εις στιγμήνεπερίμενον τον βρυκόλακα είς το Μαρτίνι.Ως εκ τούτου η ανησυχία και ο μέγας εκεί-νος φόβος των.Της νυκτός το σκότος δεν ήτον άκομηόλον χυμένον επί της γης όταν έφθασα-μεν εις το χωρίον, και όμως όλαι αί θύραιτων οικιών ήσαν κλεισμένοι, και αυτό τομπακάλικον κατάκλειστον, και ούτε μίαψυχή εις τούς δρόμους, ούτε φωνή, ούτεεις τας φωνάς μας άκροασις.Ηναγκάσθημεν να είσελθωμεν διά ρή-ξεως εις το μπακάλικον, και να άνασύρω-μεν τον μπακάλην από πίθον, όστιςάλλοτε περιεΐχεν έλαιον. Πολλή έχρει-άσθη ώρα εως ότου πεισθή ότι βρυκόλα-κες δεν ήμεθα. Η φαντασία του και τούςβρυκόλακας έπολλαπλασίαζεν όσον τουμυλωνά το αραβοσίτι.Δεν επιθυμώ να έκτανθώ περισσοτερονέπί του αντικειμενου αυτου διά να μηφανώ γράφων ύπερβολάς και διηγούμε-νος παραμύθια. Προσθέτω μόνον, ότι έγι-νεν άναγκη κατοπιν να προστρέξωμεν είςπολλά μέσα και εις την βίαν ακόμη, διά νακατορθώσωμεν να μας άνοιχθώσιν αιθύραι των οικιών.Το πρωί της έπιούσης ο απόσπασματαρ-χης κατέφυγεν είς τον βούρδουλαν, διάνα στείλη τούς χωρικούς να άναζητησωσικαι φέρωσι το πτώμα της γυναικός. Προ-σεποιήθησαν ότι ήκουσαν του βούρ-δουλα τας συμβουλάς, και έξήλθον τουχωρίου άλλ’ άλλοι έστριψαν δεξιά καιάλλοι αριστερά κάνεις δε έξ αυτών δενέλαβε την πρέπουσαν διεύθυνσιν.Τοσαύτη δεισιδαιμονία εκίνησε τον οίκτονσυνάμα και την αποστροφήν μας προςαυτούς. Εν τούτοις το πτώμα της γυναι-κός έπρεπε να ταφή, και προς τούτο άλλομέσον δεν υπήρχε πλέον ή να μεταβώμενημείς αυτοί να το ζητήσωμεν και να τουαποδώσωμεν τα τελευταία χρέη. Τούτοκαι έγινε, και μάλιστα του απεδώσαμενόχι μόνον χρέη, αλλά και τιμάς στρατιω-τικάς, πυροβολήσαντες έκαστος τρις είςτο κοιμητήριον του χωρίου.ΣΧΟΛΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥΕλευθερωμένος από την υποκρισία τηςαστικής "φιλανθρωπίας", ο Υπαξιωματι-κός δεν έχει καμιά δυσκολία να κοιτάξεικατάματα και δίχως παραπλανητικούςεξωραϊσμούς την τραχύτητα των φοβι-σμένων χωρικών: φοβισμένων από τούςληστές που τούς καταδυναστεύουν καιαδίστακτα τούς εξοντώνουν, φοβισμένωναπό τις "δεισιδαιμονίες" τους Αρβανίτεςή όχι, οι κάτοικοι του Μαρτινιού που αφή-νουν να πεθάνει μέσα στα χιόνια μια έγ-κυος γυναίκα, και που υστέρα φοβούνταινα τη μαζέψουν και να τη θάψουν επειδή"έβρυκολάκισε" είναι θύματα εκείνης τηςκατάστασης που είχε καταγγείλει ο Καλ-λιγάς, και που θα γίνει αντικείμενο μελέ-της της νατουραλιστικής ήθογραφίας.Τρεις ημέρας μετά ταυτά έπεστρέψαμενεις Άταλάντην.

Αποσπάσματα που αφορούν το Μαρτίνο του έτους 1870 περίπου, από το βιβλίο“Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΖΩΗ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ” εκδόσεις “ΕΣΤΙΑ”, αγνώστου συγγραφέως

Συνέχεια από τη σελίδα 1

5 ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2018

Κάθε φωτογραφία... χίλιες αναμνήσεις

Γαμπρός: Γεώργιος Μ.Μπέρδος, Νύφη: Παναγιούλα Μπώκου -Μπέρ-δου, Δεξιά της νύφης ο Βασίλης Ν.Τράκος, Αριστερά του γαμπρού οΓεώργιος Η. Ρόκος.

1947 Αρραβώνας της Χρυσούλας Ν. Τράκου με τον Δημήτριο ΛουκάΠαγώνα από το Κάστρο.Από αριστερά: Χρυσούλα Ν. Τράκου, Δήμητρα Ιων .Κωτσαλά-Ευαγ-γέλου, Δέσποινα Αρ. Κούρου-Μαρκοπούλου, Βασιλική Λεωνίδα Πα-παγκίκα οι υπόλοιπες άγνωστες.

1946 Πάσχα στο Μαρτίνο. Με το γκρά ο Θεμιστοκλής Σίδερηςστο βάθος ο Αθανάσιος Ι. Παπαιωάννου (παπαΘανάσης).

Πατόζα: μεγάλη μηχανή στάσιμη που δούλευε με την βοήθειατρακτέρ. Ένας ιμάντας - λουρί μετέφερε την κίνηση από τοτρακτέρ στην πατόζα. 1959 στο ζυγολόγιο ο Βασίλης Ν. Τρά-κος.

1964 Καθαρά Δευτέρα στο καφενείο του Ανδρέα Παπαγκίκα.Από αριστερά:Αθανάσιος Κολένδρος, Κωνσταντίνος Νυδριώτης,Χρήστος Τσώνης, Γεώργιος Μπέρδος, Βαγγέλης Καραγιάννης.Πίσω και δεξιά ο ιατρός Σεραφείμ Μπώκος με τις κόρες του.

16 Αυγούστου 1956Βόλτα προς τον Ανεμόμυλο.Από αριστερά: Παναγιώτης Αρ. Καράλης, Νίκος Μπάθας,Κωνσταντίνος Νυδριώτης & Δημήτριος Αθ. Πολίτης

6 ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2018ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΔΕΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

ΤΟΥ ΟΔ. ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΑΚΗ ΠΑ-ΓΩΝΑ (ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΤΗΣ ΘΗΒΑΣ) 1821 – 1971

το βιβλίο παραχώρησε ο Βασίλειος Νικ.Τράκος και τον ευχαριστούμε.

ΑΠΟΔΟΣΗ ΠΡΩΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣΟ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝΤΟΠΟΛΙΑΤΗ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟ

ΓΕΩΡΓΑΚΗ ΠΑΓΩΝΑΑγαπητέ μου κατά πολλά ΓιωργάκηΠαγώνα σε ακριβοχαιρετώ και σουφιλώ τα μάτια, και με το αγαπητόνμου γράμμα σου φανερώνω ότιεπειδή και δεν άδειασα δια να έλθωο ίδιος από αυτού να σώσω ηξαίρηςτα πράγματα, εξ αιτίας του πολέμουόπου καθημερινώς κάνω με τούς εχ-θρούς, τους οποίους με του Θεού τηνδύναμη τους χάλασα και τούς αφά-νισα σκοτώνοντας και τους έ¬στειλα,όπου έφυγαν από εδώ τα τριγύρωκατά το Ζητούνι κι εγώ απάνω τουςπολεμώ έως όπου τέλος εξολο-θρεύσω κατά κράτος με την δύναμιντου Ιησού Χριστού, και ύστερις θέλωέλθω εξάπαντος από αυτού. Τώραόμως εδώ στέλνω τον αδελφόν μουκαπετάν Μί¬νιο Κατσικογιάννη, καιευθύς να συνάξης όσους ανθρώπουςημπορέσης και να πηγαίνης ωςαυτού να τεθούν αυτού που διορίζω,έτσι θα φέρωμεν εις τη δουλειά μαζίμας όλον το γένος και θα λάβωμενγια έξοδα δόξα και από τον Θεόν καιαπό την πατρίδα, πάντως μη φερθήςδιαφόρως και ούτε βγένεις από τηναγάπην μου, και δεν θέλει είμασθεδούλοι, και θεόθεν υμέτερος.

ΑΠΟΔΟΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣΟ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ

ΤΟΠΟΛΙΑΤΗ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟ ΓΕΩΡ-ΓΑΚΗ ΠΑΓΩΝΑ

Αδελφέ μου Γιωργάκη της Παγώναςσ’ ασπάζομαι αδελφικά· σου φανε-ρώνω ότι έλαβον το γράμμα σου καιείπα δια τα υπό αυτού από του γερο-ψυχοπατέρα δια να σας κινήση μαζύμε τους ανθρώπους σου από ζαϊρένδια μερικές ήμερες και έγραψα καιστου Πατακιά αυτού όπου θα κυβερ-νηθήτε κατά την κουβέντα όπού είχα-μεν όπου δεν ήλθα ήτο εμπόδιον -έγινεν υπόδειξη να πολε¬μούμε κα-θημερινώς με τους μισερούς αγάδεςκαι θα ειδούμε σε πέντε - έξη ήμερεςτι θα κάμωμεν και πάλιν σας γράφω.

Υγίεναι 1822 Αυγούστου 2Μοναστήρι Δαδίου

ο αδελφός σου (υπογραφή) Οδυσ-σεύς Αντρίτσου. Τ.Σ.

ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΡΙΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣΟ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝΤΟΠΟΛΙΑΤΗ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟ

ΓΕΩΡΓΑΚΗ ΠΑΓΩΝΑΑδελφέ μου Γιωργάκη της Παγώναςσου φιλώ τα μάτια σου φανερώνωκαι ότι από τούς εδικούνες μας αν-θρώπους δεν ημπόρεσαν να βρουνστοργή, μόνον καταντούν ούλοι σανγυναίκες και έστειλα στο Μαρτίνο καιμου ύποσχέθηκαν αυτοί σιγρί να μαςτούς δώκουν. Εσύ αύριο σύρε ώςτου Παύλου δια ν’ ανταμωθούμε.

ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ

Ο ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΟΔ. ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ

(ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ ΚΑΙ ΔΙΟΡΙΖΕΙ)Ό αρχιστράτηγος καπετάν κυρ. Αν-δρούτσος προστάζω και διορίζω έτσι:Από Τοπόλια άνθρωποι είκοσι πέντε,από Καρδίτσα δέκα και από Κόκκινοδέκα πέντε να πάνε στο Κακόσι στομύλο να φυλάξουν καλά τα παραθα-λάσσια εκείνα ασφαλώς να μην λεί-ψετε από όσα γράφω, τζεβράπη δενμου δίδεται ο Γιωργάκης Παγώνας νααγρικέται Καπετάνιος.

Απριλίου 4 1824 Τ. Σ. (Στρογγυλήσφραγίδα,του αξιώματος)

ΑΠΟΔΟΣΗ ΠΕΜΠΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣΟ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ

ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΓΙΩΡΓΑΚΗ ΠΑΓΩΝΑ

Αδελφέ μου Γιωργάκη Παγώνα σουφιλώ τα μάτια σου φανερώνω ότι λα-βαίνοντας τον τασκερέν μου ναμάσης όσους ημπορέσης και να έλ-θεις εδώ όσον το γληγορότερον.

Στον φάκελο γράφει: «Εις χείρας τουΓιωργάκη Παγώνα όθεν τύχη».

ΑΠΟΔΟΣΗ ΕΚΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣΕΠΑΡΧΙΑΣ ΘΗΒΩΝ

Αδελφοί μου προεστοί ΤοπόλιαςΚαρδίτσης και Κοκκίνου και λοιποίτων χωρίων της Θήβας αυτούστέλνω τον Γιωργάκην και να τονκουμαντάρετε από ζαϊρέν και θεόθενυγιαίνετε.

Τη 5 Οκτωβρίου 1824 Δίστομον ο αδελφός σας Οδυσσεας

Αντρίτσου Τ.Σ.(Γ.Γ.) Λοιπόν μαζί με τον Γιωργάκη ναπροσέχετε έγνοια αυτού τον κόσμον από τούς Τούρκους και να βάζετε καραούλια παστρικά.

ΑΠΟΔΟΣΗ ΕΒΔΟΜΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣΟ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ

ΤΟΠΟΛΙΤΗ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟ ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΠΑΓΩΝΑ

Αδελφέ μου Γιωργάκη (Παγώνα) σεχαιρετώ έλαβον το γράμμα σου oμούκαι τα όσα μου έστειλες, ακόμη μουγράφεις εις αυτό, λαχταράς από τούςεπιτηδείους όπως λες, αυτού, πάρτετον αέρα τους.

ΑΠΟΔΟΣΗ ΟΓΔΟΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣΟ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ

ΤΟΠΟΛΙΤΗ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟ ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΠΑΓΩΝΑ

Αδελφέ μου Γιωργάκη της Παγώναςσε χαιρετώ και σου φανερώνω ότιαυτού όπου στέλνω την μπαρούτη μετον ντασκερέ μου να τους δώσης τί-ποτις χέλια γράφοντάς μου και ότιμανθάνης από αυτού.

ΑΠΟΔΟΣΗ ΕΝΑΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣΟ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ

ΤΟΠΟΛΙΤΗ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟ

1824Ιανουαρίου 3

Μαλεσίνα

Ύγίεναι ο αδελφός σου Όδυσσεας Ανδρίτσου

Τ. Σ.

Υγίαινε1824

Οκτωβρίου 2Δίστομον

ο αδελφός σου Όδυσσεας Ανδρίτσου

Τ. Σ.

1824Οκτωβρίου 19

Σπηλιά

Ύγίεναι Όδυσσεας Ανδρίτσου

Τ. Σ.

Υγίαινε1824

Ιανουαρίου 30Σούρπη

ο αδελφός σου Όδυσσεας Ανδρίτσου

Τ. Σ.

1821Ιουλίου 20

Ξυλικοί

Ο αγαπητός σουΔισσέος Αντρίτσου

Τ.Σ.

ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΠΑΓΩΝΑΑδελφέ μου Γιωργάκη της Παγώναςαδελφικώς σ’ ασπάζομαι και σου φα-νερώνω, έλαβα τα εξ χέλια και τα τρίαψάρια και σ’ ευχαριστώ σε σαςχρ΄νους πολλου΄ς τις απόκρηες, στονΜάρκο στους Προεστούς και σ’ όλουςτους χωριανούς, αδελφικώς τουςασπάζομαι.

ΑΠΟΔΟΣΗ ΔΕΚΑΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣΣΥΝΤΑΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑ-

ΤΑΡΧΟΥ ΔΗΜ. ΥΨΗΛΑΝΤΗΟ Ανδρίτζος... απέρχεται ενταύθα μεθ’άλλων ένδεκα εις Σαλαμίνα να λάβω-σιν τα όπλα και οίκοθεν να μεταβούνγια Ελευσίνα.Παρακαλούνται διά τούτο οι καθ’ οδόνν’ αφήσουν αυτών ελευθέραν την δίο-δον.

Τη 1 Απριλίου 1825 Εκ ΜεγάρωνΟ κατά την Α. Ελλάδα Στρατάρχης

Δ. Υψηλάντης

1825Φεβρουαρίου

5, ΜετόχιΟσίου Λουκά

Υγίεναιο Αδελφός σου

Όδυσσεας Ανδρίτσου Τ. Σ.

η οικονομία. Ο ψυχρός μάλιστα υπολογι-σμός της ζημιάς και του κέρδους θεωρεί-ται ρεαλισμός.Όταν όμως η αναγκαία οικονομική άνεσηγίνεται προτεραιότητα ζωής, τότε, χωρίςνα το καταλαβαίνουμε, περνάμε από τηνανάγκη των χρημάτων στην αγάπη τουπλούτου και τελικά γινόμαστε δούλοι σταχρήματα.Έτσι το μέσο με το οποίο ελπίζαμε ότι θακατακτούσαμε κάποια ελευθερία από τιςανασφάλειές μας γίνεται τύραννός μας.Γι΄ αυτό το Πνεύμα του Θεού μας λέει ότιείναι καλύτερο να δίνουμε ελεημοσύνηαπό το να συγκεντρώνουμε πλούτο.«Καλόν ποιήσαι ελεημοσύνη ή θησαυρί-σαι χρυσίον· ελεημοσύνη γαρ εκ θανάτουρύεται και αυτή αποκαθαριεί πάσαναμαρτίαν» (Τωβίτ 12, 8-9).Δηλαδή η ελεημοσύνη σώζει από τονπρόωρο θάνατο και καθαρίζει από κάθεαμαρτία. Αυτοί που κάνουν ελεημοσύνηθα ζήσουν πολλά και ευχάριστα χρόνια.Η ελεημοσύνη όμως απαλάσσει κα απότον πνευματικό θάνατο. Είναι καλύτερονα βλέπουμε τις ανάγκες που έχουν οιάλλοι από το να βλέπουμε μόνο τονεαυτό μας και τις επιθυμίες μας.Θα πρέπει να θέλουμε για τους άλλουςότι θέλουμε για τον εαυτό μας. Αυτό θαμας βοηθήσει σιγά σιγά να αισθανθούμετην ελεημοσύνη σαν φυσική ανάγκη,χωρίς να δημιουργεί την αίσθηση ότι εξα-σκούμε κάποια αρετή και χωρίς να αφήνειμέσα μας τόπο για απαίτηση ευχαριστιώναπό αυτούς που «ελεούνται».Η αληθινή ευαγγελική ελεημοσύνη ανοίγειμέσα στην ψυχή του ελεήμονα πηγή ζωήςαπό την οποία αναβλύζει «εν τω κρυ-πτώ» η χάρη του Αγίου Πνεύματος, ώστεόχι μόνο να μην απαιτεί από τους άλλουςευχαριστίες, αλλά αυτός να αισθάνεταιχρεώστης. Η χαρά και η ζωή που νιώθειτον κάνουν ικανό να καταλαβαίνει ότι η«ελεημοσύνη εκ θανάτου ρύεται».Του σπόρου και της ελεημοσύνης τα ιδιώ-ματα έχουν μεγάλη ομοιότητα.Όπως σπέρνουμε τον σπόρο στη γη,

έτσι προσφέρουμε και την ελεημοσύνηστα χέρια του πτωχού. Όπως σπέρνουμεέναν κόκκο και θερίζουμε πολλούς, έτσιδίνουμε ένα στον πτωχό και λαμβάνουμεαπό το Θεό πολλά. Ο σπόρος εάν μείνειάσπαρτος δεν φέρνει καρπό. Ο πλούτος,εάν μείνει αμετάδοτος, γίνεται άκαρπος.Εάν όμως μεταδοθεί στους φτωχούς καρ-ποφορεί άπειρους πνευματικούς καρ-πούς, γιατί δίνουμε υλικά αγαθά καιλαμβάνουμε την ουράνια βασιλεία.Όποιος ελεεί με απλοχεριά και χαρά, θαλάβει από τον Θεό πλούσια τη χάρη καιτην ευλογία.Όταν σπέρνει ο γεωργός φαίνεται σαν νααδειάζει την αποθήκη του. Στην εποχήόμως της συγκομιδής θα τη γεμίσει μεπολύ περισσότερο σιτάρι. Η ελεημοσύνηστην αρχή φαίνεται ως κένωση, ως προ-σφορά και δόσιμο. Στην ουσία όμως είναιπλήρωση και συγκομιδή κέρδους. Δί-νουμε μερικά χρήματα ή μερικά είδη καιφαίνεται σαν να τα χάνουμε. Στην πραγ-ματικότητα όμως τα κερδίζουμε και στηνπαρούσα ζωή και στη μέλλουσα. Πληρώ-

νει ο Θεός με τον τρόπο του. «ΔανείζειΘεώ ο ελεών πτωχόν, κατά δε το δόγμααυτού ανταποδώσει αυτώ» (Πα-ροιμ.19,17).

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ Η ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ

Ο Χριστός μας λέει ξεκάθαρα για το θέματούτο: «Προσέχετε τὴν ἐλεημοσύνηνὑμῶν μὴ ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶνἀνθρώπων πρὸς τὸ θεαθῆναι αὐτοῖς· εἰδὲ μήγε, μισθὸν οὐκ ἔχετε παρὰ τῷ πατρὶὑμῶν τῷ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 2 Ὅταν οὖνποιῇς ἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃςἔμπροσθέν σου, ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶποιοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖςῥύμαις, ὅπως δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶνἀνθρώπων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσιτὸν μισθὸν αὐτῶν. 3 σοῦ δὲ ποιοῦντοςἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σουτί ποιεῖ ἡ δεξιά σου, 4 ὅπως ᾖ σου ἡἐλεημοσύνη ἐν τῷ κρυπτῷ· καὶ ὁ πατήρσου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσεισοι ἐν τῷ φανερῷ.» (Μτθ. 6, 1-4).Η αξία της ελεημοσύνης έγκειται στοντρόπο με τον οποίο εξασκείται.Είναι μία αρετή που ενώ ανακουφίζειπολλούς από τις ανάγκες στις οποίεςέχουν περιέλθει, αντίθετα δεν καλλιεργεί-ται με τις ίδιες προϋποθέσεις απ΄ αυτούςπου την εξασκούν, ούτε έχει τα ίδια απο-τελέσματα σε όλους.Άλλοι κάνουν ελεημοσύνη από μία πα-

ρόρμηση κενοδοξίας και επιδεικτικότητας.Άλλοι για να αποφύγουν τις φορολογικέςεπιβαρύνσεις, άλλοι για να επιτύχουν κά-ποιο ιδιοτελή σκοπό και άλλοι από αγάπηκαι καλοσύνη για τον συνάνθρωπό τους..Η ανθρώπινη προαίρεση είναι ένας σπό-ρος που ανάλογα με το περιεχόμενό τουθερίζουμε τα αποτελέσματα.Γι΄ αυτό και σύμφωνα με τις πράξεις τουςθα κριθούν κατά την Δευτέρα Παρουσίαοι άνθρωποι, «δεύτε οι ευλογημένοι τουπατρός μου...», ή «πορεύεσθε απ΄ εμούοι κατηραμένοι» (Ματθ. 25, 34,41).Η κρίση του Θεού είναι αδέκαστη και συμ-φωνεί με την ανθρώπινη προαίρεση. Ηελεημοσύνη είναι η πιο κύρια έκφρασητης δικαιοσύνης.Είναι η αγαπητική διάθεση που έχουμεκαι η οποία εκφράζεται και μετουσιώνεταισε έργα αγάπης και πράξεις λατρείας αν-θρώπων προς τον Θεό. Ο απόστολος το-νίζει ιδιαίτερα και τον τρόπο με τον οποίοπρέπει να εξασκείται, δηλ. «μη εκ λύπηςή εξ ανάγκης, ιλαρόν γαρ δότην αγαπά οΘεός».Μικρή βοήθεια με εγκάρδιο χαμόγελο αξί-ζει περισσότερο από μεγάλη προσφοράμε κατήφεια και βλοσυρότητα. Όταν ελε-ούμε,να καθρεπτίζεται στο πρόσωπό μαςη γνήσια αγάπη και συμπάθεια. Να βλέ-πουμε στο πρόσωπο του φτωχού τονΧριστό και να πιστεύουμε ότι ελεούμε τονΊδιο.Εκείνος είπε: «εφ΄ όσον εποιήσατε ενίτούτων των αδελφών μου των ελαχίστων,εμοί ποιήσατε» (Ματθ. 25, 40).«Ου ποσότητα εισφοράς απαιτεί ο Θεός,αλλά μέτρα γνώμης», λέει ο άγιος Χρυσό-τομος.Οι δυνατότητές μας μπορεί να μην επι-τρέπουν μεγάλη ποσότητα ελεημοσύνης.Τότε να προσέξουμε τη διάθεση της καρ-διάς μας.

Συνέχεια από τη σελίδα 4

Η Αρετή της ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ

7 ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2018

Στον Άγγελο στα Εξάρχεια, με μία μόνο σχάρα γίνονται θαύματα

Γράφει η ΕΛΕΝΗ ΨΥΧΟΥΛΗΦωτο: Αλέξανδρος Ακρίβος/ΓΚΡΕΚΑ/LIFO Πηγή: www.lifo.gr

Πίσω από μια πόρτα που δεν την πιάνει το μάτι σου θα δοκιμάσειςφαγητό με άποψη - και πιάτα του δεν ξεπερνούν τα 5 ευρώ

Φοιτήτρια, έμενα στα Εξάρχεια. Μετά η ζωή χώρισε τους δρόμους μας, αλλάπάντα επιστρέφω, άλλοτε για να πάθω θλίψη, άλλοτε νοσταλγία, άλλοτε γιανα ξανακολλήσω για λίγο, άλλοτε για να πάρω τυρόπιτα-σφολιάτα από τονΚοραή, άλλοτε τυριά κρητικά από τους «Συμπέθερους» και, σπάνια, μεταχει-ρισμένα βιβλία από τη Στουρνάρη. Κάθε χρόνο και πιο μαύρα, με τα γκράφιτι να κυλούν σαν γκρίζο, υγρό κλάμααπό κάθε τοίχο, τα Εξάρχεια βιώνουν την ύψιστη αισθητική κατάντια της ζωήςτους, σκουπιδαριό, μια destroy όψη για την οποία δεν ευθύνεται ούτε η κρίσηούτε τα λεφτά, που δεν υπάρχουν. Ωστόσο, η ζωή κατοικεί πάντα εκεί. Όχι! Στα Εξάρχεια δεν καίνε αυτοκίνητα,δεν χρειάζεται να κυκλοφορείς με λεμόνια για τα δακρυγόνα και δεν σε σκο-τώνουν οι μπάτσοι επειδή ψωνίζεις σουβλάκι στον Καβούρα, όπως διαδίδουνανυπόστατες αστικές φoβίες. Η πιο ανεκτική απ' όλες τις γειτονιές, κερδίζει σε multi-ethnic χρώμα: Iνδοί,Πακιστανοί, Άραβες, Αφρικανοί, Αφγανοί, παλιοί κουκουέδες, νέοι εναλλακτι-κοί, βιγκανιστές ‒που είναι οι κουκουέδες του σήμερα‒, απομεινάρια αναρχι-κών, διανοούμενοι και φοιτητές, καθαρόαιμοι μοϊκάνες πανκ του '80 καινεο-πανκ, γκομενάκια και μούσες, μπουζούκια και ηλεκτρικές κιθάρες, ρακήκαι ποταμοί από μπίρα. Αν ξεπεράσεις την προκατάληψη της προκάτ-φοιτητοτροφής, θα διαπιστώσειςπως πίσω από πόρτες που ίσως δεν τις πιάνει το μάτι σου θα δοκιμάσειςαπρόσμενες γκουρμεδιές, φαγητό με σκέψη, άποψη και φιλοσοφία, γευστι-κούς παραδείσους που άμα ήταν σε άλλη γειτονιά, θα έσκιζαν στα πρωτοσέ-λιδα της εθνικής μας γαστρονομίας και θα πουλούσαν το ίδιο πιάτο, αντί για5, 25 ευρώ.

Σαββατόβραδο, πουλέτε. Με μια διάθεση γιαανακάλυψη, για κάτι πουνα το γλεντάει, να 'χει καιτίποτα τσιμπητό για τη