ΑΕΡΑ

Αυτή ήταν η κραυγή που φώναξαν υποσυνείδητα οι Έλληνες, όταν με ψυχή χιλίων λεόντων πετάχτηκαν από τα χαρακώματα, εντελώς ακάλυπτοι στα εχθρικά πυρά και τρομοκράτησαν τον εχθρό, που κυριολεκτικά το έβαλε στα πόδια.

ΑΕΡΑΣ = ΑΗΡ = ΗΡΑ = ΨΥΧΗ

Στους συμβολισμούς των Ελλήνων, η Θεά Ήρα αντιπροσωπεύει την ψυχή. Η ψυχή είναι αέρας. Η ψυχή μπαίνει στο σώμα μας με την πρώτη εισπνοή μετά την απελευθέρωση από τον αμνιακό μας σάκο, και βγαίνει τελευταία πριν εγκαταλείψουμε το σώμα μας, για να κάνει το ταξίδι της κάθαρσης μέχρι να ξανά επιστρέψει. Αυτό που πρέπει να γνωρίζει η ψυχή, μέχρις ότου περάσει από την κάθαρση και διαγραφούν τα πάντα, είναι οι οδηγίες, για να αναζητήσει την πηγή της μνημοσύνης:

"Eὑρήσσεις δ᾽ Ἀίδαο δόμων ἐπ᾽ ἀριστερὰ κρήνην, παρ᾽ δ᾽ αὐτῆι λευκὴν ἑστηκυῖαν κυπάρισσον· ταύτης τῆς κρήνης μηδὲ σχεδὸν ἐμπελάσειας. εὑρήσεις δ᾽ ἑτέραν, τῆς Μνημοσύνης ἀπὸ λίμνης ψυχρὸν ὕδωρ προρέον, φύλακες δ᾽ ἐπίπροσθεν ἔασιν. εἰπεῖν, ''Γῆς παῖς εἰμι καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος, αὐτὰρ ἐμοὶ γένος οὐράνιον· τόδε δ᾽ ἴστε καὶ αὐτοί· δίψηι δ᾽ εἰμ(ὶ) αὔη καὶ ἀπόλλυμαι· ἀλλὰ δότ᾽ αἶψα ψυχρὸν ὕδωρ προρέον τῆς Μνημοσύνης ἀπὸ λίμνης'', καὐτοί σοι δώσουσι πιεῖν θείης ἀπὸ κρήνης, καὶ τότ᾽ ἔπειτ᾽ ἄλλοισι μεθ᾽ ἡρώεσσι ἀνάξεις".

Δηλαδή

''Θα βρεις αριστερά στο δώμα του Άδη μια κρήνη και δίπλα της να στέκει λευκό κυπαρίσσι. Σε αυτή την κρήνη (βρύση) μην τυχόν και πλησιάσεις. Θα βρεις και μιαν άλλη, που τρέχει ψυχρό ύδωρ από την λίμνη της Μνημοσύνης. Μπροστά της υπάρχουν φύλακες. Να πεις, ''Της Γαίας είμαι παις και του έναστρου Ουρανού, το γένος μου ουράνιο. Αυτό το ξέρετε κι εσείς. Έχω στεγνώσει από την δίψα, χάνομαι. Μόνο δώστε μου τώρα ψυχρό ύδωρ, που κυλάει από την λίμνη της Μνημοσύνης''.

Η ψυχή, πρέπει να γνωρίζει για να αναζητήσει την πηγή της μνημοσύνης, αλλιώς θα πιει για να ξεδιψάσει απ' την πρώτη πηγή που θα πιει, δηλαδή εκείνη της λήθης. Αν θα πιει απ την πηγή της λήθης, όλες οι μνήμες της θα διαγραφούν και στην επόμενη μετενσάρκωση δεν θα θυμάται τίποτα. Αν θα αναζητήσει την πηγή της μνημοσύνης, παρ' όλη την κάθαρση της, θα κρατήσει την περισσότερη γνώση που βιώνοντας γνώρισε και στην επόμενη μετενσάρκωση της.

Έτσι λειτουργεί η ψυχή, γι αυτό στις στιγμές που πλησιάζει πολύ κοντά στον θάνατο, στην έξοδο της από το σώμα, υποσυνείδητα έρχονται εκείνες οι μνήμες.

Έτσι λειτούργησε και η πολεμική κραυγή ΑΕΡΑ που ήταν η υποσυνείδητη φωνή προς το αρχέτυπο που ονομάζουμε ΜΑΝΑ, δηλαδή την ΗΡΑ = ΑΗΡ =

ΨΥΧΗ. Στην αγκαλιά της μάνας είναι το πρώτο κλάμα, όταν και εισβάλει ο αέρας = ΑΗΡ = ΨΥΧΗ μέσα μας, και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη η ψυχή μας με εκείνη.