ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου του 1896. Εξαιτίας του επαγγέλματος του πατέρα του (νομομηχανικός), μετακινήθηκε σε διάφορες επαρχιακές πόλεις: Λευκάδα, Αργοστόλι, Λάρισα, Πάτρα, Καλαμάτα, Χανιά.

1913 Τελείωσε το Γυμνάσιο στα Χανιά και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών

Σε ηλικία 17 ετών ερωτεύεται τη Χανιώτισσα Άννα Σκορδύλη, μια σχέση που θα τον σημαδέψει.

Τα γράμματά σου πάνε, Αγάπη μόνη,

βάρκες λευκές , τη σκέψη μου εκεί κάτω.

Τα γράμματά σου τάφοι. Δεν τελειώνει

πάνω τους η λέξη του θανάτου.

[Είναι γραμμένο για την Άννα Σκορδύλη, μετά το γάμο της]

Από το 1919 υπηρέτησε ως δημόσιος υπάλληλος σε διάφορες πόλεις: Θεσσαλονίκη, Σύρο, Άρτα… Απεχθανόταν τη δουλειά του και δεν ανεχόταν την κρατική γραφειοκρατία.

Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουνσαν στήλες δύο δύο μές στα γραφεία.………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Παίρνουν κάστανα, σκέπτονται τους νόμους,σκέπτονται το συνάλλαγμα, του ώμουςσηκώνοντας οι υπάλληλοι οι καημένοι.

ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

1919 Πρώτη ποιητική του συλλογή: Ο πόνος του ανθρώπου και των πραμάτων. Εκδίδει το σατιρικό περιοδικό: Η Γάμπα.

1921

Δεύτερη ποιητική συλλογή: Νηπενθή

Την ίδια περίοδο συνδέεται με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη. Η Πολυδούρη του προτείνει να παντρευτούν παρότι γνώριζε ότι έπασχε από σύφιλη.

ΩΧΡΑ ΣΠΕΙΡΟΧΑΙΤΗ(Το όνομα του βακτηρίου που προκαλεί τη σύφιλη)

...Κι ήταν ωραία ως σύνολο η αγορασμένη φίλη,στο δείλι αυτό του μακρινού πέρα χειμώνος, όταν,γελώντας αινιγματικά, μας έδινε τα χείληκι έβλεπε το ενδεχόμενο, την άβυσσο που ερχόταν.

1927 Τελευταία ποιητική συλλογή: Ελεγεία και Σάτιρες

21 Ιουλίου 1928 αυτοκτονεί στη Πρέβεζα…

Ο ποιητής αποκτά τη δική του φωνή και γίνεται ο αντιπροσωπευτικότερος της γενιάς του και της εποχής του.

Διεισδύει στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα Εκφράζει το αίσθημα του αδιεξόδου απέναντι στην καταπίεση της εξουσίας, τη μοναξιά και την έλλειψη ιδανικών. Χρησιμοποιεί τη σάτιρα, τον (αυτο)σαρκασμό και μια ανελέητη ειρωνεία. Εκφράζει το κλίμα της παρακμής, της απαισιοδοξίας και της απογοήτευσης. Σε αντίθεση με τον Παλαμά, τον Σικελιανό και τον Βάρναλη που πιστεύουν στο

ρόλο του ποιητή – προφήτη διατυπώνει το αδιέξοδο που υπάρχει στη σχέση ποίησης και ζωής, ατόμου και κοινωνίας.

Αυτό το χάσμα το δείχνει και με τη μορφή, προκαλώντας χαλαρότητα στο ρυθμό «παραφωνίες»

Προετοιμάζει έτσι το έδαφος για τον ελεύθερο στίχο (γενιά του ΄30)

Η εποχή του…1η και 2η δεκαετία του 20ου αιώνα

Κίνημα στο Γουδή, 1909 Βαλκανικοί πόλεμοι, 1912-1913 Α ΄ Παγκόσμιος πόλεμος, 1914-1918 Εθνικός διχασμός, 1916-1917 Μικρασιατική εκστρατεία, 1919-1922 Μικρασιατική καταστροφή, έλευση και ένταξη των προσφύγων,

1922 Δικτατορία του στρατηγού Πάγκαλου, 1925