Βαβυλωνία

ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ(ΒΑΒΥΛΩΝΑ = Η ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ)

6/2/2015 1Νικήτας Βουγιουκλής

6/2/2015 Νικήτας Βουγιουκλής 2

Γιατί ?

• Κάποιοι Φίλοι με ρωτούν γιατί ασχολούμαι με αυτά τα πονήματα/παρουσιάσεις. Η

απάντηση είναι απλή. Προσπαθώ να καλύψω τα κενά που έχω στις γνώσεις μου πάνω σε

θέματα για τα οποία έχω περιέργεια και ενδιαφέρον. Επομένως μπορεί κάποιος να πει ότι

γράφω για θέματα για τα οποία αρχικά ήξερα λίγα πράγματα η και τίποτα ακόμη.

• Πάντα εύρισκα σαν πιο αποτελεσματικό τρόπο μάθησης τη γραφή και για το λόγο αυτό

κρατώ σημειώσεις από ότι διαβάζω (cut & paste) τα οποία και μεταφέρω σε μορφή Power

Point Presentation. Επομένως δεν κάνω πρωτογενή έρευνα αλλά παρουσιάζω μόνο, σε

κάποια οργανωμένη μορφή, τις πληροφορίες που αντλώ από τις πηγές μου τις οποίες

καμιά φορά εμπλουτίζω με videos η ακόμα και με μουσική.

• Ελπίζοντας ότι κάποιοι από τους φίλους μου θα έχουν το ίδιο ενδιαφέρον μάθησης για

κάποια από τα πονήματα αυτά, τα διανέμω σε αυτούς πιστεύοντας ότι στη χειρότερη

περίπτωση θα τους βάλω στο κόπο να κάνουν ένα DELETΕ.

MΦΧ

ΝΙΚΗΤΑΣ

[email protected]

ΟΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΙ ΛΑΟΙ


• Στη Μεσοποταμία, μια πολύ εύφορη περιοχή, όπως φαίνεται από τις εκτεταμένες πεδιάδεςπου ποτίζονται από τους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη, έζησαν από πολύ νωρίς λαοί που ανέπτυξαν σημαντικότατους πολιτισμούς.

• Στην αραβική περιοχή ζούσαν λαοί σημιτικής καταγωγής, όπως οι Ασσύριοι, στην Φοινίκη, στα δυτικά παράλια της Ασίας ζούσαν οι Φοίνικες ενώ στη Παλαιστίνη ζούσαν οι Εβραίοι. Οι Χετταίοι κυριάρχησαν στη Μικρά Ασία ενώ στο Ιράν κυριάρχησαν οι ινδοερωπαίοι, Μήδοικαι Πέρσες.

• Ανάμεσα σε αυτούς ξεσπούσαν συχνοί πόλεμοι. Οι κάτοικοι της Μεσοποταμίας γνώρισαν κατά καιρούς διάφορους κατακτητές όπως τους Ασσύριους και τελικά απορροφήθηκαν από τους Πέρσες.

ΑΡΧΑΙΟΙ ΠΕΡΣΕΣ


ΟΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΙ ΛΑΟΙ

ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ


• Η Βαβυλωνία ήταν αρχαία χώρα της Μεσοποταμίας που πήρε το όνομα της από την πρωτεύουσα και μεγαλύτερη της πόλη Βαβυλώνα. Έφθασε σε ύψιστη ακμή επί βασιλείας Χαμουραμπί.

• Κατακτήθηκε πρώτα από τους Ασσύριους αλλά ανακτήθηκε από τον Ναβοπολασσόρ (658 - 605 π.χ.) και έφτασε σε απόγειο δόξας επί της βασιλείας του Ναβουχοδονόσωρ (605 – 562 π.χ.).

• Στη συνέχεια καταλύθηκε οριστικά από τον Πέρση βασιλιά Κύρο το 539 π.Χ. Από τότε η Βαβυλωνία δεν αποτέλεσε ξανά ανεξάρτητο κράτος ενώ η άλλοτε ένδοξη πρωτεύουσα της Βαβυλώνα καταστράφηκε ολοσχερώς από τον Πέρση βασιλιά Ξέρξη τον Α' αντιδρώντας σε μια προσπάθεια των Βαβυλωνίων να αποτινάξουν το Περσικό ζυγό.


ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΑΡΧΑΙΟΙ ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΙ

• Το μεγαλύτερο γεγονός της αρχαιο-βαβυλωνιακής περιόδου είναι αναμφισβήτητα η άνοδος στο θρόνο του Χαμουραμπί.

• Ο Χαμουραμπί οδήγησε την Βαβυλωνία σε ύψιστη ακμή. Ένα από τα νομοθετικά του έργα σώζεται μέχρι σήμερα και είναι ο γνωστός κώδικας του Χαμουραμπί. Βρίσκεται χαραγμένος σε μία στήλη στο Μουσείο του Λούβρου.

• Η βασιλεία του Χαμουραμπί έχει μείνει στην ιστορία ως ο «Χρυσούς Αιών» της Βαβυλωνίας. Μετά τον θάνατό του ακολούθησε παρακμή.

• Σαν αποτέλεσμα της παρακμής η Βαβυλωνία αποδυναμώθηκε στρατιωτικά, και υποτάχτηκε πλήρως στην Ασσυριακή αυτοκρατορία.

Η ΣΤΗΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΤΟΥ ΧΑΜΟΥΡΑΜΠΙ


3ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ(


• Κατά τα χρόνια της παρακμής του Ασσυριακού κράτους οι δυναστεία των Χαλδαίων με αρχηγό τον Ναβοπολάσσαρ κατάφερε να αποτινάξει μια για πάντα τον Ασσυριακό ζυγό. Το κράτος ήκμασε και εδραίωσε την κυριαρχία του στην γύρω περιοχή.

• Ο Ναβοπολάσσαρ εκμεταλλεύτηκε την πλήρη παρακμή του Ασσυριακού κράτους και του έδωσε το τελικό χτύπημα αλώνοντας την πρωτεύουσα του Νινευή.

• Μετά ακολούθησε σκληρός αγώνας με τους Αιγυπτίους για το ποιος θα επικρατήσει στην περιοχή.

• Ο γιος του Ναβοπολάσσαρ ο Ναβουχοδονόσωρ νίκησε τον φαραώ Νεχώ αλλά αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω λόγο του θανάτου του πατέρα του.

ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΑΡΜΑ ΤΩΝ ΒΑΒΥΛΟΝΙΩΝ


• Ο Ναβουχοδονόσωρ απώθησε οριστικά τους Αιγυπτίους και κατάλυσε τα κράτη της Φοινικίας, της Συρίας καθώς και το βασίλειο του Ιούδα, δημιουργώντας έτσι μια τεράστια και πανίσχυρη αυτοκρατορία.

• Μετά τον θάνατο του Ναβουχοδονόσωρ ο γιος του Αβέλ Μαρδούκ ήταν ανάξιος, ο λαός τον ανέτρεψε και στην θέση του έβαλε τον Ναβωνίδ (556 - 539π.Χ).

• Τότε ο βασιλιάς των Περσών Κύρος εισέβαλε στην Μεσοποταμία. Ο Ναβωνίδ έσπευσε να τον αντιμετωπίσει.

• Νικήθηκε στη μάχη που δόθηκε στην Ώπη και ο Κύρος κατέλαβε χωρίς αντίσταση την Βαβυλώνα. Από τότε η Βαβυλωνία δεν αποτέλεσε ξανά ανεξάρτητο κράτος αλλά έγινε μια επαρχία της Περσικής Αυτοκρατορίας.



ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ

ΘΡΗΣΚΕΙΑ

• Κάθε πόλη της Μεσοποταμίας ξεκινούσε από ένα μικρό αστικό κέντρο γύρω από ένα ιερό. Οι πόλεις αναπτύσσονταν κι εξελίσσονταν σε πόλεις-κράτη με τείχη και μεγαλύτερα ιερά και ναούς.

• Το μέγεθος των ναών αυξανόταν κι έτσι δημιουργήθηκαν τα ζιγκουράτ, τεράστιοι ναοί με πολλά επίπεδα που άγγιζαν τον ουρανό. Ίσως από τους ναούς αυτούς να προέρχεται ο εβραϊκός μύθος για τον Πύργο της Βαβέλ. Κάθε ιερό έπαιρνε το όνομά του από μια συγκεκριμένη θεότητα.

• Οι θεοί των Σουμερίων και εκείνοι των Βαβυλωνίων είχαν σχέση παρόμοια με εκείνη των θεών των Ελλήνων και των Ρωμαίων.

• Με την ανάπτυξη του Σουμεριακού πολιτισμού, οι θεότητες των Σουμερίων αποτέλεσαν ένα

Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ

Πίνακας του 1563


ΘΡΗΣΚΕΙΑ

πάνθεον συγκεκριμένων θεοτήτων , γνωστό ως Ανουνάκι. (Anu = Ουρανός, Na = Και, Ki = Γη). Έτσι, αντί ο Άνου να αποτελούσε το θεό των ουρανών, "ήταν" ο ουρανός.

• Οι ναοί των θεών αναπτύσσονταν και σταδιακά αποκτούσαν όλο και μεγαλύτερη σημασία μέσα στις πόλεις, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα σύστημα ιεραρχίας κι ο αρχιερέας να αποκαλείται Εν. Οι πιο γνωστοί θεοί ήταν:

– Μαρδούκ, θεός των Βαβυλωνίων

– Άνου, θεός των Ουρανών

– Ενλίλ, θεός των ανέμων και των καταιγίδων

– Ένκι, θεός των υδάτων και γόνιμης γης

– Νινχουρσάγκ, θεά της γης

– Νινλίλ, θεότητα της δημιουργίας

– Ινάννα, θεά του έρωτα και του πολέμου

– Νάννα, θεός της σελήνης

– Ούτου, θεός του ήλιουΘΕΑ ΙΝΑΝΝΑ


ΟΙ ΚΡΕΜΜΑΣΤΟΙ ΚΗΠΟΙ

• Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώναςπιθανολογείται ότι αποτελούσαν μέρος των εξωτερικών τειχών της Βαβυλώνας.

• Κατά τον Βηρωσσό, έναν Βαβυλώνιο ελληνιστή ιερέα που έγραψε την ιστορία της Βαβυλώνας στα ελληνικά, οι Κήποι χτίστηκαν περίπου το 600 π.Χ. και εμπνευστής τους ήταν ο Ναβουχοδονόσορ Β΄.

• Μια άλλη θεωρία λέει ότι οι κήποι χτίστηκαν από τη βασίλισσα των Ασσυρίων τη Σεμίραμι, γύρω στο 810 π.Χ.

• Οι κρεμαστοί κήποι θεωρούνται ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου αν και πολλές αμφιβολίες έχουν εκφραστεί για την φυσική ύπαρξή τους.

ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΩΝ ΚΗΠΩΝ


Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ

• Κατά την αφήγηση στη Γένεση, ο Πύργος της Βαβέλ ήταν ένα ψηλό κτίριο που κτιζόταν με σκοπό την αύξηση της φήμης και της εξουσίας του λαού των κατασκευαστών του, και στόχο είχε να φθάσει «μέχρι τον ουρανό».

• Λόγω της βλασφημίας αυτής, ο Θεός σύγχυσε τις γλώσσες των κατασκευαστών, με αποτέλεσμα να καταστεί αδύνατη η ολοκλήρωση, του και αυτοί να διασπαρθούν σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.

• Πιθανόν ο Πύργος της Βαβέλ να ήταν ένα φιλόδοξο Ζιγκουράτ που για κάποιους λόγους δεν ολοκληρώθηκε.

• Τα ζιγκουράτς χτίστηκαν από τους Σουμέριους, τους Βαβυλώνιους, τους, Ασσύριους και άλλους για τις τοπικές θρησκείες. Κάθε ζιγκουράτ ήταν μέρος ενός σύνθετου ναού και περιλάμβανε

ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ


ΤΑ ΖIΓΚΟΥΡΑΤΣ

και άλλα κτίρια.

• Τα πρώτα ζιγκουράτς φτιάχτηκαν κοντά στο τέλος της περιόδου των πρώτων αιγυπτιακών Δυναστειών. Τα ζιγκουράτς της Μεσοποταμίας είναι του 6ου π.Χ. αιώνα. Τα ζιγκουράτ είχαν μια πυραμιδική δομή, και μια επίπεδη κορυφή.

• Ο αριθμός των βαθμίδων κυμαίνεται από δύο έως επτά. Υποτίθεται ότι είχαν ιερά στην κορυφή, αλλά δεν υπάρχουν αρχαιολογικές μαρτυρίες γι 'αυτό και η μόνη μαρτυρία για την ύπαρξη ιερού είναι από τον Ηρόδοτο. Η πρόσβαση στο ιερό γινόταν με μια σειρά από ράμπες στη μία πλευρά του ζιγκουράτ ή από μια σπειροειδή ράμπα από τη βάση στην κορυφή.

• Τα ζιγκουράτς της Μεσοποταμίας δεν ήταν τόποι λατρείας η χώροι για το λαό ή για


τελετές. Πίστευαν ότι είναι θέσεις στέγασης για τους θεούς και κάθε πόλη είχε το δικό της προστάτη θεό.

• Μόνο οι ιερείς είχαν το δικαίωμα πρόσβασης στα ζιγκουράτ ή στα δωμάτια στη βάση του, και ήταν ευθύνη τους να φροντίσουν για τους θεούς και να φροντίζουν για τις ανάγκες τους. Οι ιερείς ήταν πολύ ισχυρά μέλη της κοινωνίας Σουμερίων.

• Ένα παράδειγμα ενός απλού ζιγκουράτ είναι ο Λευκός Ναός της Ουρούκ, στην αρχαία Σουμερία. Το ζιγκουράτ το ίδιο είναι η βάση επί της οποίας έχει χτιστεί ο Λευκός Ναός.

• Στόχος ήταν να φτάσει ο ναός όσο πιο ψηλά, παρέχοντας πρόσβαση από τη γη, πιστεύοντας ότι τα ζιγκουράτ παρέχουν σύνδεση με τον ουρανό.


ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΖΙΓΚΟΥΡΑΤ




ΖΙΓΚΟΥΡΑΤ

Η ΓΡΑΦΗ

• Η Ακκαδική γλώσσα ήταν σημιτική γλώσσα και ομιλείτο στην αρχαία Μεσοποταμία, ιδιαίτερα από τους Ασσυρίους και τους Βαβυλωνίους.

• Στην γραπτή εκδοχή της χρησιμοποιείτο η σφηνοειδής γραφή, σύστημα γραφής που προέκυψε από την Σουμεριακή γλώσσα, μια μη σημιτική γλώσσα. Δίπλα παρατίθεται δείγμα της γραφής αυτής.

• Το όνομά της προέκυψε από την πόλη Ακκάδ, ένα μεγάλο κέντρο του Μεσοποταμιακούπολιτισμού.

• Η Ακκαδική γλώσσα έχει ανεπτυγμένους κανόνες γραμματικής και χρησιμοποιεί και λογογράμματα, δηλαδή απεικονίσεις με έννοιες λέξεων .

ΔΕΙΓΜΑ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ


• Το 2.000-538 π.Χ. οι Βαβυλώνιοι έφτασαν σε υψηλό επίπεδο μαθηματικής κουλτούρας, μεγαλύτερη των σύγχρονων των Αιγυπτίων.

• Το Πυθαγόρειο θεώρημα το είχαν ανακαλύψει και οι Βαβυλώνιοι τον 16ο π.Χ. αιώνα (1.000 χρόνια πριν από τη γέννηση του Πυθαγόρα!!!).

• Οι Βαβυλώνιοι γνώριζαν τις τέσσερις πράξεις και τις ρίζες, λύνανε προβλήματα πρώτου και δεύτερου βαθμού, υπολόγιζαν εμβαδόν ορθογωνίων τριγώνων, παραλληλόγραμμων, τραπεζίων καθώς και το εμβαδόν του κύκλου (π = 3 αντί π = 3,14).

• Το αριθμητικό τους σύστημα είχε ως βάση το 60, ήταν μη ψηφιακό, θεσιακό, χωρίς υποδιαστολή και χωρίς μηδέν. Υποστηρίζεται ότι γνωρίζανε και το δεκαδικό σύστημα

• Η κληρονομιά του συστήματος με βάση το 60 σώζεται μέχρι σήμερα, με τη μορφή των 360 °στο κύκλο, ή 60 ° σε μια γωνία ενός ισοσκελούς τριγώνου, στα λεπτά και δευτερόλεπτα στη μέτρηση του χρόνου κλπ.

• Έτσι π.χ. όταν οι Βαβυλώνιοι ήθελαν να εκφράσουν τον αριθμό 75, έλεγαν «1,15», όπως κι εμείς σήμερα τα 75 λεπτά τα εκφράζουμε σαν 1 ώρα και 15 λεπτά.

• Οι Βαβυλώνιοι για να βοηθήσουν με την αριθμητική χρησιμοποιούσαν πίνακες με προ-υπολογισμένες τιμές όπως: (1) τα τετράγωνα των αριθμών έως το 59, (2) τους κύβους των αριθμών έως το 32 και άλλες.

• Ήταν εξοικειωμένοι με την έννοια της τετραγωνικής ρίζας των αριθμών και μάλιστα


ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ


είχαν υπολογίσει γραφικά και τη τετραγωνική ρίζα του 2.

• Η διαγώνιος στη διπλανή εικόνα δείχνει τη τετραγωνική ρίζα του 2 με τέσσερεις αριθμούς βασισμένους στο 60. 1 + 24/60 + 51/602 + 10/603 = 1.41421296...

• Οι Βαβυλωνιακοί αριθμοί γράφτηκαν σε σφηνοειδή γραφή, χρησιμοποιώντας για γραφίδα μια σφήνα από μύτη καλαμιού για να κάνει ένα σημάδι σε μία μαλακιά πήλινη πλάκα που θα ψηθεί μετά από τον ήλιο για να σκληρύνει και να αποτελέσει ένα μόνιμο αρχείο.

• Οι Βαβυλώνιοι, οι οποίοι ήταν διάσημοι για τις αστρονομικές παρατηρήσεις και τους υπολογισμούς τους (βοηθούμενοι από την

ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΗ ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΔΥΟ (2)



εφεύρεσή τους τον άβακα), χρησιμοποίησαν ένα σύστημα αρίθμησης με βάση το 60, σύστημα που κληρονόμησαν από τους Σουμέριους και τους Ακκάδες.

• Το σύστημα αυτό εμφανίστηκε για πρώτη φορά γύρω στο 3100 π.Χ. Είναι επίσης το πρώτο γνωστό σύστημα αρίθμησης, κατά το οποίο η αξία ενός συγκεκριμένου ψηφίου εξαρτάται τόσο από το ψηφίο το ίδιο όσο και από τη θέση του μέσα στον αριθμό.

• Μόνο δύο σύμβολα ( να μετρήσουν τις μονάδες και να μετρούν δεκάδες) χρησιμοποιήθηκαν για να σημειώνουν τα 59 μη-μηδενικά ψηφία. Π.Χ: ο συνδυασμός

αντιπροσώπευε το ψηφίο 23 . ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ



• Ο συνδυασμός

αντιπροσώπευε τους αριθμούς 1,45,29,36 και ισούται με: 1 x 60³ + 45 x 60² + 29 x 60 + 36 = 1 x 216000 + 45 x 3600 + 29 x 60 + 36= 216000 + 162000 + 1740 + 36 = 379776.

• Όταν θέλανε να δείξουν ένα χώρο χωρίς αξία ( παρόμοιο με το σύγχρονο μηδέν) τότε

αφήνανε ένα κενό. Π.Χ:μη

• Ο συνδυασμός

αντιπροσωπεύει τους αριθμούς 4,0,8

• Η βάση του 60 επιλέχθηκε, πιθανώς διότι το 60 είναι ο μικρότερος ακέραιος αριθμός που διαιρείται από τους ακεραίους 1,2,3,4,5 και 6.


ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΜΕ ΑΒΑΚΑ

ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

• Κατά τη διάρκεια του 8ου και 7ου αιώνα π.Χ., οι αστρονόμοι της Βαβυλώνας ανέπτυξαν μια νέα εμπειρική προσέγγιση για την αστρονομία.

• Ξεκίνησαν να μελετούν τη Φιλοσοφία που ασχολείται με την ιδανική φύση του σύμπαντος και άρχισαν να χρησιμοποιούν «εσωτερική λογική» για τα πλανητικά τους συστήματα.

• Αυτή ήταν μια σημαντική συμβολή για την αστρονομία και τη φιλοσοφία της επιστήμης, και ορισμένοι ερευνητές αναφέρονται στη νέα αυτή προσέγγιση ως την πρώτη επιστημονική επανάσταση.

• Μόνο θραύσματα από τη Βαβυλωνιακή αστρονομία έχουν διασωθεί, τα οποία αποτελούνται σε μεγάλο βαθμό από πήλινες πινακίδες με εφημερίδες και κείμενα διαδικασίας, με τις τρέχουσες γνώσεις της

ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΣ


ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Πλανητικής θεωρίας της Βαβυλώνας.

• Παρ όλα αυτά, όλα τα σωζόμενα ευρήματα δείχνουν ότι η βαβυλωνιακή αστρονομία ήταν «η πρώτη και πολύ επιτυχημένη προσπάθεια να δοθεί μια εκλεπτυσμένη μαθηματική περιγραφή των αστρονομικών φαινομένων».

• ‘Όλες οι μεταγενέστερες μορφές της επιστημονικής αστρονομίας, στον ελληνιστικό κόσμο, στην Ινδία, στο Ισλάμ, και στη Δύση βασίζονται κατά τρόπο αποφασιστικό και θεμελιώδη στη Βαβυλωνιακή αστρονομία.

ΠΑΡΑΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΑ ΑΣΤΡΑ


Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΟΥ ΧΑΜΟΥΡΑΜΠΙ

• Στη διάρκεια της βασιλείας του Χαμουραμπί, συντάχθηκε ο πρώτος νομοθετικός κώδικας της ιστορίας, που έμεινε γνωστός σαν Κώδικας του Χαμουραμπί.

• Οι νόμοι είναι γραμμένοι στην ακκαδικήγλώσσα σε μια στήλη από μαύρο βασάλτη. Ανακαλύφθηκε το 1901 στα Σούσα του Ελάμ, στο σημερινό Ιράν. Σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.

• Ο κώδικας περιγράφει τους νόμους και τις τιμωρίες σε περίπτωση παράβασης των. Καλύπτει θέματα όπως η κλοπή, η γεωργία, η καταστροφή περιουσίας, ο γάμος, τα δικαιώματα των γυναικών, τα δικαιώματα των παιδιών, τα δικαιώματα των δούλων, η δολοφονία, ο θάνατος η ο τραυματισμός.

ΧΑΜΟΥΡΑΜΠΙ


• Οι τιμωρίες ποικίλουν ανάλογα με την τάξη των θυτών και των θυμάτων. Οι νόμοι δε συγχωρούσαν δικαιολογίες για λάθη ή παρερμηνείες, καθώς ο Κώδικας ήταν εκτεθειμένος δημοσίως, ώστε να μπορούν να τον βλέπουν όλοι και να μην υπάρχει άγνοια.

• Βέβαια, το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να διαβάσει. Βασική αρχή του ποινικού δικαίου στον Κώδικα του Χαμουραμπί ήταν η αρχή της ανταπόδοσης των ίσων.

• Ο Χαμουραμπί θέλησε να γράψει τους νόμους αυτούς για να ευχαριστήσει τους θεούς του. Στο πάνω μέρος της στήλης με τους νόμους, ο Χαμουραμπί απεικονίζεται ενώπιον του θρόνου του Σαμάς, θεού του ήλιου.

• Ο Κώδικας του Χαμουραμπί θεωρείται η πρώτη οργανική συλλογή νόμων, αλλά και μια εκ των παλαιότερων, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν κι ο Κώδικας του Ουρ-Ναμμού, βασιλιά της Ουρ κι ο Κώδικας Εσνούννα. Ο μεταγενέστερος Μωσαϊκός Νόμος περιέχει αρκετές ομοιότητες με τους νόμους του Κώδικα του Χαμουραμπί.

• Συνολικά υπήρχαν 282 νόμοι, οι οποίοι έγιναν ιδιαίτερα γνωστοί για την ακρίβεια, αλλά και τη σκληρότητά τους.

• Μεταξύ άλλων, περιείχε διατάξεις που ρύθμιζαν το κανονισμό λειτουργίας των "οίκων οινοποσίας", την ευθύνη των καραβανιών για οποιαδήποτε ζημιά, ακόμα και σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, ενώ προστάτευε το οικιακό άσυλο και τιμωρούσε με θάνατο την παραβίασή του.



Παραδείγματα νόμων

Κάποιοι από τους νόμους είναι οι εξής:

• Αν κάποιος κατηγορήσει κάποιον άλλο, αλλά δεν μπορεί να αποδείξει τις κατηγορίες, τότε θα θανατώνεται.

• Αν κάποιος κατηγορήσει κάποιον άλλο και μπορεί να το αποδείξει, τότε θα αμειφθεί με χρήματα.

• Αν ένας δικαστής βγάλει μια απόφαση, η οποία αργότερα κριθεί λανθασμένη, θα πρέπει ο δικαστής να πληρώσει δώδεκα φορές την ποινή που επιδίκασε στον κατηγορούμενο και δε θα μπορεί να ξαναδικάσει ποτέ.

• Αν ένας ληστής συλληφθεί την ώρα της ληστείας, θα θανατώνεται.

• Αν κάποιος παντρευτεί μια γυναίκα, αλλά δεν έχει σωματική επαφή μαζί της, τότε ο γάμος ακυρώνεται.

• Αν κάποιος εκβιάσει τη γυναίκα κάποιου άλλου για να κοιμηθεί μαζί του, τότε η γυναίκα δεν έχει κανένα φταίξιμο, αλλά αυτός θανατώνεται.

• Αν ένας σκλάβος χτυπήσει κάποιον ελεύθερο άνθρωπο, θα του κόβεται το αυτί.

• Αν κάποιος επιχειρήσει να ληστέψει ένα σπίτι σπάζοντας τον τοίχο του και τελικά συλληφθεί, σαν τιμωρία θα χτιστεί μες στον τοίχο για να καλύψει την τρύπα που έκανε.

• Υπάρχουν άλλοι 274 εξίσου σκληροί Νόμοι



ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

• Η Βαβυλωνιακή Μυθολογία είναι εξόχως εντυπωσιακή, με σκηνές που δύσκολα σβήνουν από την μνήμη του αναγνώστη.

• Οι δύο κολώνες αυτής της πολύτιμης μυθολογίας είναι το ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, που καλείται Ενούμα Έλις (από τον πρώτο στίχο του έπους, που στην Βαβυλωνιακή γλώσσα σημαίνει "Όταν κάποτε εκεί ψηλά...") και το ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΚΙΛΓΚΑΜΕΣ το οποίο είναι ένα από τα κορυφαία, και έως σήμερα, αξεπέραστα υπαρξιακά δράματα στον γραπτό λόγο, που φωτίζει με τον πλέον συγκλονιστικό τρόπο την εσωτερική σύγκρουση και εξέγερση του ανθρώπου ενάντια στον θάνατο και το πανόραμα της θνητότητας, όπως τόσο ... γενναιόδωρα τού το παρουσιάζει η φύση και η ιστορία.


ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝΟΥΜΑ ΕΛΙΣ


• Ο Κοσμολογιακός μύθος των Βαβυλωνίων σώζεται σε σειρά πήλινων πλακών που χρονολογούνται στο 700 π.Χ. και φυλάσονταιστη βιβλιοθήκη Ασσουρμπανιπάλ και είναι γνωστός ως «Ενούμα Έλισ».

• Το κοσμογονικό-θεογονικό έπος “Ενούμα Έλις" περιγράφει την αρχέγονη προ-κοσμική κατάσταση ως μια συγκεχυμένη μάζα όπου δέσποζαν οι μορφές δυο ωκεανών.

• Ο πρώτος ήταν αρσενικός και το όνομα του ήταν Αμπσού (πιθανή συγγένεια με την λέξη "άβυσσος"). Αυτός ήταν ο "ωκεανός των γλυκών νερών", όπως χαρακτηρίζεται στις πλάκες που έχουν χαραχθεί σε σφηνοειδή γραφή.

• Ο δεύτερος ωκεανός ήταν θηλυκός και ονομαζόταν Τιαμάτ. Χαρακτηρίζεται ως ο


ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

ΤΙΑΜΑΤ – Ο ΑΛΜΥΡΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ


ΠΕΡΙΛΗΨΗ

"ωκεανός των αλμυρών νερών". Ακόμη, η Τιαμάτ προσδιορίζει και μια γεωκοσμολογικήκατάσταση πολύ κοντά προς το Χάος.

• Όταν λοιπόν ο Αμπσού και η Τιαμάτ, ή με άλλα λόγια η Άβυσσος και το Χάος, έσμιξαν ερωτικά, από την ένωση των οποίων γεννήθηκαν τερατώδη πλάσματα με την μορφή δράκοντα .

• Με το πέρασμα του χρόνου νέοι θεοί γεννήθηκαν. Ένας από αυτούς ήταν ο Ανού,θεός του Ουρανού, ή ο Ουρανός.

• Ο Ανού ήταν γιος του Ανσάρ και της Κισιάρ οι οποίοι γεννήθηκαν από τους Λαχμού και Λαχαμού, που σχετίζονται με τα ποτάμια και την θάλασσα και έλκουν την καταγωγή τους απ' ευθείας από την πρώτη ένωση του αρχέγονου ζεύγους Αμπσού και Τιαμάτ.

• Ο Ανού, λοιπόν, ο θεός του ουρανού γέννησε "κατ' εικόνα" του τον θεό Έα, θεό της γης και των νερών, και ακόμη, της σοφίας και της γνώσης των ουρανίων και των γήινων πραγμάτων.

• Η παρουσία των νέων θεών υπήρξε ενοχλητική για τους παλαιούς, οι οποίοι αποφάσισαν την εξολόθρευση των πρώτων.

• Ο Αμπσού καταστρώνει ένα σχέδιο εξολόθρευσης των νέων θεών που το ανακοινώνει στους συντρόφους τους. Η Τιαμάτ παρότι επιδιώκει και αυτή την καταστροφή των επιγόνων, διστάζει.

• Ο Έα που κατάλαβε τα σχέδια των παλαιών, αντέδρασε ταχύτατα: έριξε ένα υπνωτικό υγρό στα μάτια του Αμπσού, απαγγέλλοντας ταυτόχρονα μαγικές επωδούς, με αποτέλεσμα


ο τελευταίος να αποκοιμηθεί βαριά.

• Μετά, ο Έα έπιασε τον υπηρέτη και σύμβουλο του Αμπσού τον Μουμμού, και αφού του έδεσε την μύτη μ' ένα σχοινί, άρχισε να τον τραβάει, κάνοντας τον, μ' αυτόν τον τρόπο, ανήμπορο για κάθε αντίδραση και σκότωσε τον Αμπσού. Η Τιαμάτ ορκίστηκε εκδίκηση.

• Εν τω μεταξύ όμως, είχε γεννηθεί από τον Έα, ένας θεός, ο οποίος όχι μόνο θα απάλλασσε τους νέους θεούς από την απειλή της Τιαμάτ, αλλά ακόμη, έμελε να τιμηθεί από τους Βαβυλωνίους ως η υπέρτατη θεότητα ανάμεσα στους υπόλοιπους θεούς. Το όνομα αυτού γιου ήταν Μαρντούκ.

• Η Τιαμάτ μαζί με τους βοηθούς της (πνεύματα, διάφοροι δαίμονες κ.ά.) είχε ήδη αρχίσει τις ιδιαίτερα συντριπτικές επιθέσεις της εναντίον

του Ανού και των απογόνων του.

• Πρώτος δοκίμασε να την αποτρέψει, ο ίδιος ο Ανού, δίχως όμως αποτέλεσμα μιας και η θεά του Χάους αποδείχθηκε δυνατότερη απ' αυτόν και τον έτρεψε σε φυγή. Το ίδιο συνέβη και με τον Έα, ο οποίος επίσης δεν μπόρεσε να καταβάλει την Τιαμάτ.

• Ύστατη ελπίδα των θεών είχε απομείνει μόνον ο νεώτερος ανάμεσα τους, ο Μαρντούκ. Η εμφάνιση του Μαρντούκ στο Βαβυλωνιακό πάνθεον είναι πολύ δυναμική και άκρως πολεμική.

• Παριστάνεται να φέρει τόξο και βέλη και να συνοδεύεται από ένα ζώο που είχε την μορφή ενός δρακοντοειδούς γρύπα και ονομαζόταν Σιρρούς. Ο τελευταίος θα γινόταν και το "σήμα



ΠΕΡΙΛΗΨΗ

κατατεθέν" του Μαρντούκ ανάμεσα στους Βαβυλωνίους.

• Ακόμη, ο νέος θεός συνοδευόταν από τέσσερα μεγαλόσωμα κυνηγητικά σκυλιά, και η παρουσία του ενέπνεε δέος, και πολλές φορές, ακατάσχετο πανικό στους εχθρούς του.

• Ο Μαρντούκ, λοιπόν, δέχθηκε να αντιμετωπίσει την Τιαμάτ, αρκεί μετά την μάχη, να είχε αυτός την πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στους θεούς. Οι υπόλοιποι συμφώνησαν.

• Ο Μαρντούκ μαζί με το τόξο και τα βέλη του χρησιμοποίησε ακόμη, ως όπλο, ένα "δίχτυ των ανέμων" στερεωμένο στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

• Ακόμη, προκάλεσε το ξέσπασμα επτά


MARDUK


ΠΕΡΙΛΗΨΗ

ανεμοστρόβιλων και ο ίδιος ντυμένος με θώρακα που έβγαζε φλόγες ανέβηκε στο καλούμενο ως "άρμα της θύελλας", ξεκινώντας έτσι την επίθεση εναντίον της Τιαμάτ που είχε συναχθεί μαζί με πλήθος βοηθητικών θεοτήτων για να πολεμήσει τον γιο του Έα.

• Η θεά του Χάους άνοιξε το τεράστιο στόμα της για να καταπιεί τον Μαρντούκ, ο οποίος όμως την πρόλαβε με τα βέλη του και ακόμη, με μια σαρωτική κίνηση, τύλιξε την Τιαμάτ και τους πολεμιστές της με το αχανές δίχτυ του, που κάλυπτε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

• Ο Κινγκού, ο θεός και σύμμαχος της Τιαμάτ, που είχε την αποστολή να φυλάει τους "πίνακες της μοίρας", εξουδετερώθηκε από τον Μαρντούκ, ο οποίος, έχοντας πλέον ο ίδιος τους πολύτιμους αυτούς πίνακες, θα αποκτούσε την μεγαλύτερη εξουσία ανάμεσα

στους θεούς.

• Ο Κινγκού χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως "πρώτη ύλη" για την δημιουργία του ανθρώπου, ενώ θανατώθηκε η Τιαμάτ.

• Στη συνέχεια ο Μαρντούκ τεμάχισε στα δύο το κορμί της Τιαμάτ και από το ένα κομμάτι δημιούργησε τη Γη και από το άλλο τον ουράνιο θόλο αποτρέποντας έτσι στα Άνω Ύδατα να την πλημμυρίσουν. Στο τέλος χρησιμοποιώντας το αίμα του και χώμα έπλασε τους ανθρώπους.

• Μετά την νίκη του επί της Τιαμάτ Ο Μαρντούκ έγινε κυρίαρχος των θεών και των ανθρώπων. Με τον θεό Μαρντούκ ταυτίστηκε ο πλανήτης Δίας και ο ιερός για τους Βαβυλωνίους, αριθμός 10.



ΠΕΡΙΛΗΨΗ

• Οι θεοί, έχοντας αναγνωρίσει την απόλυτη κυριαρχία του Μαρντούκ, ανέγειραν έναν ναό προς τιμήν του στην πόλη Βαβυλών, τον περίφημο Εσάγιλλα, ο οποίος θα γινόταν πολιτικό και διοικητικό κέντρο για τους Βαβυλώνιους βασιλείς.

• Σύμφωνα με τον μύθο ο ουρανός ήταν διαιρεμένος σε τρία μέρη:

– Ανώτατο κατοικία του μεγάλου θεού Ανού

– Μεσαίο κατοικία Μαρντούκ

– Κατώτατο αστερισμοί που ήταν τα ομοιώματα των θεών

• Ανάλογα και η Γη ήταν διαιρεμένη σε τρία μέρη:

– Ανώτατη κατοικία ανθρώπων

– Μεσαία βασίλειο θεού υδάτων Έα

– Κατώτατη κατοικία θεών Κάτω Κόσμου



ΠΕΡΙΛΗΨΗ

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΚΙΛΓΚΑΜΕΣ


• Το "Έπος του Γκιλγκαμές" διηγείται τις περιπέτειες του ομώνυμου ήρωα και βασιλιά της πόλης της Ουρούκ, στην προσπάθεια του να κατακτήσει την αθανασία.

• Ο ηλιακός θεός Σαμάς προίκισε τον ήρωα με λαμπερή ομορφιά και ο θεός της καταιγίδας Αντάντ τον έκανε πολύ θαρραλέο. Ο Γκιλγκαμές ήταν "κατά τα δύο τρίτα θεός, και κατά το ένα τρίτο άνθρωπος".

• Η δύναμη του ήρωα, οδήγησε τους θεούς στην απόφαση να κατασκευάσουν ένα, "αντίπαλο δέος" για τον Γκιλγκαμές, διότι με τις περιπέτειες του και τους συχνούς καυγάδες του τάραζε πολλές φορές την ησυχία των κατοίκων της Ουρούκ.

• Έτσι, φτιάχτηκε από πηλό ο Ενκιντού με

τα μακριά μαλλιά και το δυνατό σώμα, ίσος στο θάρρος με τον Γκιλγκαμές, και ο οποίος ζούσε μονάχος στους λόφους με συντροφιά τα άγρια θηρία, τρώγοντας χλόη και καρπούς δένδρων

• Οι φιλίες του Ενκιντού με τα ζώα, γρήγορα οδήγησαν τους κυνηγούς σε απελπισία, διότι ο πρώτος ειδοποιούσε αμέσως τα υποψήφια θηράματα για την παρουσία των δεύτερων, με αποτέλεσμα να μην βρίσκουν οι κυνηγοί θηράματα.

• Όταν οι κυνηγοί παρουσιάστηκαν στον βασιλιά της Ουρούκ, τον Γκιλγκαμές, για να παραπονεθούν για τον Ενκιντού, ο βασιλιάς σκέφτηκε ένα τέχνασμα, που θα απομάκρυνε τον Ενκιντού από τον δρόμο των κυνηγών.

• Έστειλε μια πολύ όμορφη γυναίκα να


ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΚΙΛΓΚΑΜΕΣ ΠΕΡΙΛΗΨΗ

σαγηνεύσει τον Ενκιντού, έτσι ώστε ο τελευταίος απασχολημένος με αυτήν, να ξεχάσει ή να αμελήσει την φιλία του με τα άγρια θηρία.

• Ο Ενκιντού, όταν πρωτοείδε την γυναίκα που έστειλε ο Γκιλγκαμές την ερωτεύθηκε και από εκείνη την στιγμή δεν "είχε μάτια" παρά μόνον γι' αυτήν !

• Η αγαπημένη του τον έπεισε να έλθει να ζήσει στην Ουρούκ, μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Μεσοποταμίας

• Μια μέρα που χάζευε τους δρόμους της πόλης, πρόσεξε ένα μεγάλο πλήθος σε κατάσταση ανησυχίας που παρατηρούσε κάτι. Ήταν ο Γκιλγκαμές, που καυγάδιζε , προκαλώντας έτσι εκνευρισμό και ταραχή σε πολλούς.



Ο ΓΚΙΛΓΚΑΜΕΣ

• Τότε ο Ενκιντού πήγε και βρήκε τον Γκιλγκαμές και μετά από μερικά προσβλητικά λόγια που του είπε, άρχισαν να παλεύουν μεταξύ τους.

• Για πολλές ώρες ο Γκιλγκαμές και ο Ενκιντούπάλευαν σαν λιοντάρια και η μάχη ήταν πολύ αμφίρροπη. Κάποια στιγμή, με μια φοβερή λαβή ο Γκιλγκαμές έριξε κάτω τον Ενκιντού, σημαίνοντας έτσι το τέλος της μονομαχίας.

• Ο βασιλιάς της Ουρούκ εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από την ανδρεία, την δύναμη και την μαχητικότητα του Ενκιντού, και από τότε οι δύο άνδρες έγιναν αχώριστοι σύντροφοι.

• Κάποτε ο Γκιλγκαμές αποφάσισε να ταξιδέψει στην "Χώρα των Κέδρων" για να εξολοθρεύσει τον τρομερό γίγαντα Χουμπάμπα, ο οποίος ήταν κάτοχος και φύλακας της περιοχής.



Ο ΕΝΚΙΝΤΟΥ


Η ΠΑΛΗ ΜΕΤΑΞΥ ΓΚΙΛΓΚΑΜΕΣ ΚΑΙ ΕΝΚΙΝΤΟΥ


• Όταν ο Ενκιντού άκουσε την απόφαση του βασιλιά της Ουρούκ, προσπάθησε να τον αποτρέψει χωρίς επιτυχία.

• Ο Ενκιντού, μην θέλοντας ν' αφήσει μόνον τον φίλο του αποφασίζει να τον ακολουθήσει. Πέρασαν επτά βουνά, ώσπου να φτάσουν στην πύλη του δάσους όπου βρισκόταν ο Χουμπάμπα.

• Αφού είχαν προχωρήσει βαθειά μέσα στο δάσος ο Γκιλγκαμές έριξε έναν κέδρο, χτυπώντας τον με τον πέλεκυ του.

• Ο θόρυβος τάραξε τον Χουμπάμπα, ο οποίος φώναξε δυνατά: "ποιος είναι αυτός που παραβίασε το δάσος μου και έκοψε τον κέδρο μου;".

Ο ΧΟΥΜΠΑΜΠΑ



• Ο Γκιλγκαμές δεν τον άκουγε καθώς με τον πέλεκυ του έριχνε και άλλους κέδρους προκαλώντας την λυσσαλέα οργή του Χουμπάμπα, ο οποίος προσπάθησε να επιτεθεί στον Γκιλγκαμές, ενώ ταυτόχρονα τον δελέαζε με διάφορες προσφορές, εάν σταματούσε την προέλασή του μέσα στο δάσος του.

• Κάποια στιγμή, ο γίγαντας άρχισε να κλονίζεται σοβαρά από την σφοδρότητα των χτυπημάτων του σπαθιού του Γκιλγκαμές, αλλά και από την ευκινησία του τελευταίου, καθώς απέφευγε όλες τις παγίδες που του έστηνε ο γίγαντας

• Ταυτόχρονα, είχε πλησιάσει και ο Ενκιντού, ο οποίος με το σπαθί του κατάφερε απανωτά χτυπήματα πάνω στο σώμα του αχανούς σε έκταση γίγαντα, μια έκταση που τον έκανε να εμφανίζεται εξαιρετικά δυσκίνητος και ευάλωτος.


• Έτσι, δεν άργησε να έλθει η στιγμή, όπου ο Χουμπάμπα έπεσε νεκρός. Ο Ενκιντού δεν μπορούσε ακόμη να πιστέψει τον φοβερό άθλο που είχε επιτελέσει μαζί με τον φίλο του.

• Η θεά Ιστάρ βλέποντας από τον ουρανό όπου βρισκόταν, τον άθλο του Γκιλγκαμές, ερωτεύτηκε τον ήρωα και κατέβηκε στη γη για να τον συναντήσει.

• Η πανέμορφη θεά στάθηκε μπροστά στον ήρωα, προτείνοντάς του να γίνει σύζυγος της, προσφέροντας του οτιδήποτε θα ζητούσε ο βασιλιάς της Ουρούκ.

• Ο ήρωας όμως, γνωρίζοντας τον πολύ επιπόλαιο και άστατο χαρακτήρα της Ιστάραρνήθηκε.


• Σε έξαλλη κατάσταση πήγε αμέσως στον πατέρα της και θεό του ουρανού Ανού, και παραπονέθηκε, ότι τάχα ο Γκιλγκαμές την εξέθεσε ανεπανόρθωτα μιλώντας παρουσία τρίτων, για την απαράδεκτη και ανόητη συμπεριφορά της.

• Ο Ανού δίσταζε να στραφεί εναντίον του Γκιλγκαμές, όμως το ερωτικό πάθος της κόρης του ήταν τέτοιο, που οδήγησε την τελευταία να απειλήσει τον θεό του ουρανού ότι θα προκαλούσε καταστροφές σε όλη την Μεσοποταμία.

• Ο Ανού, τότε μην μπορώντας να κάνει αλλιώς δημιούργησε τον Ταύρο του Ουρανού, ο οποίος μόλις έπεσε στην γη άρχισε να επιτίθεται σε ανθρώπους, με πρώτο στόχο τον Γκιλγκαμές αλλά ο τελευταίος κατάφερε να τον σκοτώσει.

• Οι θεοί κλήθηκαν σε συνεδρίαση για να εξετάσουν το ζήτημα της φιλονικίας ανάμεσα στην Ιστάρ και Γκιλγκαμές και αποφάσισαν ότι για την εξολόθρευση του Ταύρου του Ουρανού, ένας από τους Γκιλγκαμές και Ενκιντού θα έπρεπε να πεθάνει.

• Ο Γκιλγκαμές, όταν είδε τον φίλο του να αρρωσταίνει βαριά, απελπίστηκε και παρακαλούσε τους θεούς να χαρίσουν την ζωή.

• Μετά τον θάνατο του φίλου του ο Γκιλγκαμές πέφτει σε συλλογισμό για τη τελική και αναπόφευκτή "παγίδευσή" του από τον θάνατο.

• Ο Γκιλγκαμές αποφασίζει να ταξιδέψει πολύ μακριά για να βρει τον Ουτναπιστίμ, που είχε επιζήσει του Κατακλυσμού, και που είχε γίνει



αθάνατος από τους ίδιους τους θεούς. Ο ήρωας θα προσπαθούσε να ακούσει από το στόμα του, το μυστικό της αθανασίας.

• Ο Ουτναπιστίμ, ζούσε στην χώρα Ντιλμούν, στους "Κήπους του Ηλίου". Η Ντιλμούνβρισκόταν πολύ μακριά από τον κόσμο των θνητών.

• Αφού προσευχήθηκε ο Γκιλγκαμές έφθασε στο βουνό Μασού, το οποίο κατά τους Βαβυλωνίους, "βάσταζε την ανατολή και την δύση του ηλίου".

• Άνθρωποι-σκορπιοί φύλαγαν την πύλη του βουνού, πλάσματα που με την διπλή αυτή μορφή προκαλούσαν δέος στους ανθρώπους. Μια ματιά τους έφτανε για να σκοτώσει τον άτυχο που θα τους συναντούσε.



ΑΝΘΡΩΠΟΣΚΟΡΠΙΟΙ

• Ο Γκιλγκαμές, όμως, δεν τους φοβήθηκε και απαίτησε μάλιστα, να του δείξουν την πορεία που οδηγούσε στην Ντιλμούν, όπου έμενε ο Ουτναπιστίμ.

• Οι ανθρωποσκορπιοί, θαυμάζοντας το θάρρος του βασιλιά της Ουρούκ, έδειξαν στον τελευταίο τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει και που περνούσε μέσα από το βουνό.

• Μετά από μεγάλη πορεία στο βαθύ σκοτάδι άρχισε να αχνοφαίνεται λίγο φως από την αυγή του ηλίου.

• Αυτές οι ακτίνες ενεθάρρυναν τον ήρωα, ο οποίος άρχισε να τρέχει προς την φωτεινή κατεύθυνση, εγκαταλείποντας πλέον τα φρικιαστικά σαγόνια του απολύτου σκοταδιού.

• Όταν ο Γκιλγκαμές βρέθηκε στον Κήπο των θεών δεν πίστευε πως υπήρχε ένας τέτοιος τόπος, αν και τον έβλεπε με τα ίδια του τα μάτια!

• Εκεί τον πλησίασε ο θεός Σαμάς, ο οποίος του είπε πως το θάρρος του ήταν μεν θαυμαστό, ωστόσο όμως, η όλη πορεία του δεν θα απέδιδε τους καρπούς που ανέμενε.

• Μια παράξενη γυναίκα ήρθε τότε να συναντήσει τον Γκιλγκαμές. Η Σιντουρί ήταν κατά κάποιο τρόπο η θηλυκή θεότητα του κρασιού και είχε το παλάτι της στην άκρη του Κήπου των θεών.

• Ο ήρωας της εξιστόρησε τις περιπέτειες του και τον θάνατο του Ενκιντού, κάνοντάς τον να αναζητά την χώρα Ντιλμούν και την αθανασία.



• Η Σιντουρί του είπε ότι ο ωκεανός που τον χώριζε τώρα από τον Ουτναπιστίμ ήταν αδιάβατος από όλους, εκτός από τον Σαμάς, μιας και μόνον ο ήλιος μπορούσε να τον διασχίσει από πάνω !

• Ο Γκιλγκαμές οργίστηκε και με το σπαθί του άρχισε να κομματιάζει κάποιες πέτρες που βρίσκονταν κοντά του.

• Ο Ουρσαναμπί, πορθμέας και φύλακας του Ωκεανού άκουσε την φασαρία, έτρεξε να δει τι συνέβαινε και όταν άκουσε την ιστορία του ήρωα, από συμπόνια τον βοήθησε στη κατασκευή ενός πλοίου, που τον μετέφερε στον Ουτναπιστίμ.

• "Θα σου αποκαλύψω το μυστικό των θεών", ψιθύρισε ο Ουτναπιστίμ στο αυτί του Γκιλγκαμές αρκεί να μείνεις για έξη μέρες και

επτά νύχτες άγρυπνος, και μετά θα γίνεις αθάνατος.

• Όμως, μετά από λίγο, ο ήρωας κουρασμένος αποκοιμήθηκε, δίχως να το καταλάβει. Κοιμήθηκε, μάλιστα, για έξη ημέρες και επτά νύχτες συνεχόμενες.

• Όταν ξύπνησε και πληροφορήθηκε από τον Ουτναπιστίμ, ότι έχασε την ευκαιρία να γίνει αθάνατος , έμεινε άναυδος μην πιστεύοντας πως η τύχη θα του έδειχνε τόσο σκληρό πρόσωπό.

• Παρ' όλα αυτά, ο Ουτναπιστίμ μην θέλοντας να αφήσει τον Γκιλγκαμές μέσα στην απόλυτη απελπισία, του έδειξε το μέρος που θα έβρισκε "το φυτό της αιώνιας νεότητας". Ήταν στο βυθό της θάλασσας.



• Ο ήρωας αφού έδεσε πέτρες στο σώμα του με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορεί να απαλλαγεί εύκολα απ' αυτές, βούτηξε στα νερά και πήρε το φυτό.

• Κατά την επιστροφή προς την Ουρούκ, όταν σταμάτησε για λίγο σε ένα πηγάδι για να πλυθεί, ένα φίδι πρόβαλε από τους θάμνους, πλησίασε το μέρος όπου είχε αφήσει το φυτό ο ήρωας και το έφαγε. Αμέσως το ερπετό άλλαξε δέρμα κι έφυγε γρήγορα-γρήγορα, ενώ ο ήρωας αντίκριζε με παγωμένο βλέμμα την απίστευτη αυτή σκηνή !

• Έτσι, χάθηκε με τον πιο απροσδόκητο τρόπο και το τελευταίο θεϊκό δώρο που απέκτησε ο ήρωας. Όμως, οι περιπέτειες και η αναζήτηση του Γκιλγκαμές δεν αποδείχθηκαν μάταιες. Αφού γύρισε στην Ουρούκ, όπου βασίλευσε για πολλά χρόνια με σοφία και δικαιοσύνη, πέθανε

δοξασμένος ανάμεσα στους ανθρώπους, οι οποίοι φρόντισαν να διαιωνίσουν την μνήμη του, καθώς και τους άθλους του για πάντα.



ΑΛΛΟΙ ΜΥΘΟΙ

• Η Μυθολογία των Βαβυλωνίων είναι και ενδιαφέρουσα και μεγάλη και δεν εξαντλείται στο έπος της Δημιουργίας η στο έπος του Γκιλγκαμές.

Ενδεικτικά αναφέρονται:

• Ο μύθος του Ταμμούζ και της Ιστάρ όπου η Θεά απεφάσισε να πάει στο Κάτω Κόσμο με σκοπό να τον καθυποτάξει και να αναστήσει των ερωμένο της Ντουμμουζί,

• Ο μύθος του ανταγωνισμού μεταξύ των Θεών Ντουμμουζί και Ενκιμντπού για την αγάπη της Θεάς Ιστάρ,

• Ο μύθος της δημιουργίας του ανθρώπου

όπου ο Έα κάλεσε τις Θεές Ναμμού (ωκεανός) και Νινμά (γέννησης) στις οποίες έδωσε την

εντολή να φτιάξουν το πρώτο άνθρωπο από πηλό που βρισκόταν πάνω από την άβυσσο,

• Ο μύθος του Κατακλυσμού όπου ο Έαεμφανίστηκε σε ένα κάτοικο της πόλης Σουρουπάκ, που έφερε το όνομα Ουτναπιστίμ, του είπε ότι οι Θεοί απεφάσισαν να καταστρέψουν τους ανθρώπους και τον συμβούλεψε να φτιάξει ένα πλοίο σχήμα κύβου και μέσα να αποθηκεύσει τούς σπόρους των όλων ζωντανών πλασμάτων,

• Ο μύθος της συνύπαρξης του Αετού με το Φίδι και πολλοί άλλοι.


ΠΗΓΕΣ

1. en.wikipedia.org/wiki/Babylon

2. www.answers.com/topic/babylon

3. bibleencyclopedia.com/babylon

4. ancienthistory.about.com/cs/people/p/Hammurabi

5. en.wikipedia.org/wiki/Code_of_Hammurabi

6. www.unmuseum.org/hangg

7. en.wiktionary.org/wiki/Tower_of_Babel

8. en.wikipedia.org/wiki/Babylonian_mathematics

9. en.wikipedia.org/wiki/Old_Babylonian_astronomy

10. www.easycalculation.com/funny/numerals/babylonian.php

11. en.wikipedia.org/wiki/Ziggurat

12. www.bible-archaeology.info/ziggurats

13. en.wikipedia.org/wiki/Assyro-Babylonian_religion

14. mythologyguide.blogspot.com/2008/08/enma-eli-enuma-elis.html

15. www.ancienttexts.org/library/mesopotamian/gilgamesh

16. en.wikipedia.org/wiki/Babylonian_mythology


Βαβυλωνία

Presentations & Public Speaking

Transcript of Βαβυλωνία

Βαβυλωνία #20.pdf

Βαβυλωνία #34.pdf

Βαβυλωνία #39.pdf

Βαβυλωνία #36.pdf

Βαβυλωνία #56.pdf

Βυζάντιος -Βαβυλωνία

Βαβυλωνία #25.pdf

Βαβυλωνία #42.pdf

Βαβυλωνία #28.pdf

Βαβυλωνία #43.pdf

Βαβυλωνία #24.pdf

Βαβυλωνία #52.pdf

Βαβυλωνία #22.pdf

Βαβυλωνία #63.pdf

Βαβυλωνία #38.pdf

Βαβυλωνία #48.pdf

Βαβυλωνία #54.pdf

Βαβυλωνία 1836 Δ-Κ-Βυζαντιου

Βαβυλωνία #55.pdf

Βαβυλωνία #58.pdf