Αναβολή στον ΟΗΕ της απόφασης για κλωνοποίηση

Υπέρ της αναβολής για δύο χρόνια οποιασδήποτε απόφασης για την κλωνοποίηση τάχθηκε η επιτροπή νομικών υποθέσεων της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, με οριακή πλειοψηφία (80 – 79, 15 αποχές), η οποία αντικατοπτρίζει και τη διάσταση απόψεων που υπάρχει για το θέμα στον διεθνή οργανισμό.Περισσότερες από 50 χώρες προβάλλουν για διεθνή συμφωνία που να απαγορεύει την κλωνοποίηση ανθρώπου, σε οποιαδήποτε μορφή, ενώ μία σειρά χωρών, μεταξύ των οποίων η Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία, το Βέλγιο και η Κίνα, επιδιώκουν να μείνουν ανοικτές οι προοπτικές για τη χρησιμοποίηση της κλωνοποίησης προς όφελος της ιατρικής επιστήμης και έρευνας.Το αίτημα για αναβολή προβλήθηκε από τις χώρες της Ισλαμικής Διάσκεψης. Υπέρ της απαγόρευσης της κλωνοποίησης τάχθηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, υποστηρίζοντας σχετικό σχέδιο απόφασης που παρουσίασε η Κόστα Ρίκα, η οποία ζητούσε τη σύσταση επιτροπής, για να επεξεργασθεί σχέδιο διεθνούς συμφώνου απαγόρευσης.Η αντίθετη πρόταση κατατέθηκε από το Βέλγιο και περιελάμβανε την απαγόρευση μόνο της κλωνοποίησης νηπίων, αφήνοντας το θέμα της κλωνοποίησης ανθρώπου για θεραπευτικούς λόγους, στη δικαιοδοσία της κάθε χώρας.

Η κλωνοποίηση και οι κίνδυνοι της28-12-2002

Η κλωνοποίηση του ανθρώπου εκτός από τα ηθικά προβλήματα που δημιουργεί, περιέχει και σοβαρούς κινδύνους τόσο για την υγεία του νέου κλωνοποιημένου οργανισμού όσο και τη μητέρα που θα εγκυμονήσει.

Η κλωνοποίηση των ζώων έδειξε ότι η διαδικασία που χρησιμοποιείται είναι ανεπαρκής. Για κάθε 100 δοκιμές για παραγωγή ενός νέου κλωνοποιημένου οργανισμού, πετυχαίνουν μόνο οι 2. Από τις κυήσεις που θα προκύψουν από τις πετυχημένες προσπάθειες, μόνο ένα μικρό ποσοστό θα επιβιώσει μετά την γέννηση. Το ποσοστό των κλωνοποιημένων ζώων που επιβιώνουν μετά από τη περιγεννητική περίοδο είναι πολύ μικρό. Ακόμη και στον τομέα της κλωνοποίησης των ζώων, δεν προβλέπεται ότι θα λυθούν τα προβλήματα αυτά στο σύντομο μέλλον. Οι κίνδυνοι για το κλωνοποιημένο ζώο δεν έχουν σχέση μόνο με τα προβλήματα κατά τον τοκετό.

Οι συχνότερες ανωμαλίες που έχουν περιγραφεί σε κλωνοποιημένα ζώα είναι οι ακόλουθες: Τα ζώα αυτά έχουν συνήθως πολύ μεγάλο μέγεθος κατά το εμβρυϊκό στάδιο  Έχουν προβλήματα στον πλακούντα  Σοβαρά προβλήματα στους πνεύμονες και στην καρδία  Ανωμαλίες του εγκεφάλου  Ανωμαλίες των νεφρών  Ανωμαλίες του ανοσοποιητικού συστήματος που αποτελεί το βασικό σύστημα άμυνας του

οργανισμού 

Παρά το γεγονός ότι στα ζώα είναι δύσκολο να τεκμηριωθούν, εντούτοις έχουν παρατηρηθεί αλλαγές στη συμπεριφορά και στη ψυχολογία των κλωνοποιημένων ζώων

Εκτός από τους κινδύνους για το νέο οργανισμό, έχουν παρατηρηθεί και πολλοί θάνατοι στα ζώα τα οποία έχουν προσφέρει τη μήτρα τους, για την ανάπτυξη και γέννηση του κλωνοποιημένου οργανισμού.Με βάση λοιπόν τα δεδομένα αυτά, τίθεται εύλογα το ερώτημα κατά πόσο η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να δεχθεί τους κινδύνους αυτούς για τις γυναίκες και τα παιδιά.Θα θέλαμε να βλέπουμε αυξημένους εμβρυϊκούς θανάτους, νεογέννητα με σοβαρά αναπνευστικά και καρδιακά προβλήματα, ανωμαλίες του εγκεφάλου ή των νεφρών, παιδιά να πεθαίνουν λόγω συγγενών ανωμαλιών και μητέρες να πεθαίνουν απροσδόκητα;

Οι περισσότεροι ειδικοί θεωρούν ότι δεν είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε σε κλωνοποίηση ανθρώπων για σκοπούς αναπαραγωγής. Για τους λόγους αυτούς σε πολλές χώρες δεν επιτρέπεται η διεξαγωγή πειραμάτων κλωνοποίησης για σκοπούς αναπαραγωγής στον άνθρωπο. Οι λόγοι για τους οποίους παρατηρούνται όλες αυτές οι σοβαρές ανωμαλίες στον κλώνο και στη μητέρα, οφείλονται σε ανωμαλίες που δημιουργούνται στο DNA του σωματικού κυττάρου που χρησιμοποιείται

για σκοπούς πυρηνικής μεταμόσχευσης. Στην κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής, ο πυρήνας ενός σωματικού κυττάρου από ένα οργανισμό, αφαιρείται και μεταμοσχεύεται σε ένα ωάριο από το οποίο πρωτύτερα, έχει αφαιρεθεί ο δικός του πυρήνας. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται πυρηνική μεταμόσχευση. Στη συνέχεια το νέο τροποποιημένο ωάριο, αφού υποβληθεί σε μια τεχνική που δραστηριοποιεί το DNA (τεχνική με χρήση ηλεκτρικού ρεύματος ή χημικού διαλύματος), εμφυτεύεται στη μήτρα ενός θηλυκού ζώου. Εκεί πολλαπλασιάζεται, δημιουργεί το βλαστοκύστη, μετά το έμβρυο και μπορεί να οδηγήσει στη γέννηση ενός κλώνου.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι γενεσιουργές ανωμαλίες, προκύπτουν κατά τη διαδικασία δραστηριοποίησης του DNA του δότη.

Επειδή δεν γίνεται η φυσιολογική ωρίμανση που παρατηρείται στα σπερματοζωάρια και στα ωάρια (γαμετογένεση), ορισμένες αναγκαίες επεξεργασίες που γίνονται στο DNA (genetic reprogramming, DNA methylation ) δεν λαμβάνουν χώρα όπως θα έπρεπε με αποτέλεσμα τις πολλαπλές ανωμαλίες που παρατηρούνται.

Κάποιοι πιθανόν να θέσουν το ερώτημα: Υπάρχει τρόπος ανίχνευσης των ανωμαλιών στο κλωνοποιημένο έμβρυο, ούτως ώστε να προλαμβάνονται τα προβλήματα της κλωνοποίησης; Η απάντηση είναι όχι. Με τις τεχνικές που διαθέτουμε σήμερα, αυτό είναι αδύνατο. Με βάση τα πιο πάνω στοιχεία γίνεται εύκολα κατανοητό ότι οι κίνδυνοι της κλωνοποίησης στον άνθρωπο είναι μεγάλοι. Ένα τέτοιο εγχείρημα θα μπορούσε να δημιουργήσει σωρεία αποτυχιών με θανάτους νεογνών, πολλών συγγενών ανωμαλιών σε παιδιά και ακόμη θανάτων των γυναικών που θα γεννούσαν τους κλώνους.Οι αποτυχίες αυτές μπορούν να δημιουργήσουν ένα πολύ αρνητικό κλίμα εναντίον της γενετικής επιστήμης. Παράλληλα θα σταματούσε και τις εξελίξεις σε ένα άλλο τομέα, στον τομέα της θεραπευτικής κλωνοποίησης.

Η θεραπευτική κλωνοποίηση, σε αντίθεση με την κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής, χρησιμοποιεί τον κλώνο που δημιουργείται με τις ίδιες τεχνικές (πυρηνική μεταμόσχευση) μόνο μέχρι το στάδιο του βλαστοκύστη.

Όταν δημιουργηθεί το κλωνοποινημένο ωάριο, οι επιστήμονες κατά τη θεραπευτική κλωνοποίηση το αφήνουν  να εξελιχθεί μόνο μέχρι το στάδιο του βλαστοκύστη και δεν το εμφυτεύουν σε μήτρα.Στο στάδιο του βλαστοκύστη, λαμβάνουν τα κύτταρα τα οποία ονομάζονται αρχέγονα πολυδύναμα εμβρυϊκά κύτταρα και τα καλλιεργούν. Με ειδικές τροποποιήσεις, τουλάχιστο θεωρητικά, τα κύτταρα αυτά μπορούν να εξελιχθούν σε κύτταρα οποιασδήποτε μορφής (καρδίας, εγκεφάλου, νεφρών, κλπ). Τα κύτταρα αυτά θα μπορούσαν να είναι πολύτιμα για θεραπείες ασθενών με σοβαρές παθήσεις διαφόρων συστημάτων του οργανισμού (νευρικό, καρδιακό, νεφρικό, ανοσοποιητικό, κλπ).

Συμπερασματικά θα τελειώσουμε τονίζοντας ότι, η κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής εμπεριέχει πολλούς βιολογικούς κινδύνους για το νέο οργανισμό και τη μητέρα του, όπως επίσης και άλυτα ηθικά προβλήματα. Σε αντίθεση η θεραπευτική κλωνοποίηση, προσφέρει σημαντικές δυνατότητες ίασης σοβαρών ασθενειών με τη χρήση κλωνοποιημένων  αρχέγονων κυττάρων.Δεν πρέπει λοιπόν οι βεβιασμένες και ίσως επιπόλαιες προσπάθειες για αναπαραγωγική κλωνοποίηση, να δημιουργήσουν τέτοια σοβαρά προβλήματα που να αποτελέσουν κατασταλτικό παράγοντα για την ανάπτυξη της θεραπευτικής κλωνοποίησης.

Αξιότιμε κ. Διευθυντά,

αποφάσισα να σας στείλω αυτή την επιστολή, προκειμένου να εκθέσω εμπεριστατωμένα την άποψή μου για το επίμαχο θέμα της κλωνοποίησης.

Η κλωνοποίηση δε θα πρέπει να μας τρομάζει. Μας τρομοκρατούν πως , ο κλωνισμός του ανθρώπου θα δημιουργήσει ενδεχομένως ελαττωματικούς ανθρώπους και ξεχνούν πως τέτοιοι γεννιούνται σε μεγάλα ποσοστά με κληρονομικές και συγγενείς παθήσεις, με τη φυσιολογική αναπαραγωγική διαδικασία. Και ακριβώς-η γενετική υπόσχεται Την πρόληψη τους.

Ακούστηκε από υψηλόβαθμο, κληρικό ψυχίατρο πως η ομοιομορφία του κλωνισμού αντιστρατεύεται την ιερά ετερότητα στη φύση. Μα η ίδια η φύση προηγήθηκε- με τους μονο-ωο-γενείς πανομοιότατους διδύμους, σ’ αυτή την εκπληκτική εξαίρεση της ετερότητας. Και ας μην ξεχνούμε την ευαγγελική ρήση: «ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κατ' εικόνα και ομοίωση», που σημαίνει πως η θεϊκή βούληση ήταν όλοι οι άνθρωποι να’ ναι αντίγραφα (θεϊκός κλωνισμός), όχι μόνο στην όψη (εικόνα), αλλά και στην ψυχή (ομοίωση). Αν τελικά δεν, έγινε έτσι, είναι μια άλλη ιστορία πολύ ανθρώπινη και όχι θεϊκή. Αλλά και η Εύα ήταν προϊόν κλωνισμού από ιστό (πλευρό) του Αδάμ.

Όταν σε λίγο καιρό θα καταλαγιάσει αυτός ο κουρνιαχτός του πανικού και της υστερίας, θα προβάλει η εξής απλή, ανθρώπινη κατ τρυφερή αλήθεια. Τα στείρα ζευγάρια, που οι γενετικοί τους αδένες τους πρόδωσαν και τους στέρησαν τα απαραίτητα για την αναπαραγωγή γεννητικά κύτταρα (ωάρια και σπερματοζωάρια) θα μπορούν με ένα σωματικά κύτταρο-του ενός, να αποκτήσουν τον πολυπόθητο απόγονο που το μοναδικό του «ελάττωμα» θα είναι η απόλυτη ομοιότητα με τον δότη γονιό, σαν να ζωντάνεψαν οι παιδικές και νεανικές φωτογραφίες από το άλμπουμ του. Και σε πείσμα όλων των ηθικολογούντωγ χωρίς φαντασία επικριτών - αυτό αποτελεί το μύχιο πόθο κάθε απλού - φυσιολογικού ανθρώπου.

Με μίαν έξυπνη παράκαμψη ο άνθρωπος αποφεύγει το εμπόδιο της φύσης και χαρίζει τον επίγειο παράδεισο στους δυστυχισμένους συνανθρώπους του.

Ας ευχηθούμε με καθαρή σκέψη αναπαραγωγής, σύντομα οι πόθοι των στερημένων του θείου δώρου της αναπαραγωγής, να ευοδωθούν.

Με ιδιαίτερη εκτίμηση

κ. Καθηγητά ας αποδράσουμε από τα εκπαιδευτικά και να έρθουμε στους "κλώνους". Θα θέλαμε την επιστημονική σας άποψη, ως γενετιστή για την κλωνοποίηση.

Στ. Αλαχιώτης: Η αλήθεια είναι ότι η Γενετική μ' έχει βοηθήσει πάρα πολύ στο να έχω απόψεις για την εκπαίδευση, δεδομένου ότι η γενετική είναι μια επιστήμη με πολύ ανοιχτούς ορίζοντες. Χωρίς να διολισθαίνει κανείς σε κοινωνικοβιολογικά θέματα, που είναι μια άλλη ιστορία και πολύ επικίνδυνη, μπορεί όμως να αντλεί γνώσεις κι εμπειρίες που βοηθούν αρκετά στο να κατανοήσει κανείς πολλά για τους ανθρώπους.

Η κλωνοποίηση του ανθρώπου ήταν αναμενόμενο μετά την κλωνοποίηση της Ντόλυ. Το μεγάλο άλμα έγινε με την κλωνοποίηση της Ντόλυ. Κι επειδή είναι θηλαστικό η Ντόλυ, θηλαστικό και ο άνθρωπος, οι μηχανισμοί δεν είναι εντελώς διαφορετικοί. Γι' αυτό ήταν θέμα χρόνου να προσαρμοσθεί η τεχνική και στον άνθρωπο. Κι αυτό έγινε. Βέβαια αυτό που έγινε είναι κάτι που θα χρησιμοποιηθεί για θεραπευτικούς λόγους, ως θεραπευτική κλωνοποίηση. Κι εδώ επιβάλλεται ν α κάνω μια διάκριση μεταξύ θεραπευτικής και αναπαραγωγικής κλωνοποίησης. Το κλωνοποιημένο έμβρυο λοιπόν είτε θα εμφυτευθεί στην μήτρα οπότε θα επακολουθήσει κύηση και γέννα άρα έχουμε αναπαραγωγική κλωνοποίηση, είτε θα χρησιμοποιηθεί σε πολύ πρώιμο στάδιο για ν’ αφαιρεθούν τα αρχέγονα βλαστικά κύτταρα τα οποία μπορούν να διαφοροποιηθούν προς κάθε τύπο ιστού ή ακόμα να δημιουργήσουν μοσχεύματα για μεταμοσχεύσεις, τα οποία δεν θα απορρίπτονται καθώς θα προέρχονται από τον ίδιο άνθρωπο, ο οποίος πάσχει. Βέβαια, για να φτάσουμε εκεί θα χρειαστούν πολλά χρόνια, ίσως και δεκαετίες διότι δεν γνωρίζουμε καλά τους μηχανισμούς ρύθμισης των γονιδίων και πρέπει να παρέμβουμε στην ρύθμιση τους έτσι ώστε να κατευθύνουμε τα κύτταρα να διαφοροποιηθούν προς τον ιστό που θέλουμε. Αυτό απαιτεί μια μακρά πορεία της ερευνητικής προσπάθειας, δεν είναι του αύριο. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε την κλωνοποίηση γενικώς. Προσωπικά πιστεύω ότι η αναπαραγωγική κλωνοποίηση είναι κάτι εντελώς απαράδεκτο γιατί ουσιαστικά δεν οδηγεί στην δημιουργία απογόνων αλλά ετεροχρονισμένων δίδυμων αδελφών και σαφώς συμβάλει στον εκφυλισμό του είδους αν πάρει μια γενική διάσταση. Αντίθετα η θεραπευτική κλωνοποίηση είναι η χρυσή τομή ανάμεσα στην ερευνητική πρόοδο και στον σκοταδισμό. Αν θα προσπαθήσουμε δηλαδή να απαγορεύσουμε κάποιες μορφές έρευνας ή αν αφήσουμε ελεύθερους τους ερευνητές και τους κερδοσκόπους να προχωρήσουν. Βεβαίως η έρευνα δεν πρέπει να απαγορεύεται . Η γνώση είναι κάτι το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την εφαρμογή της. Το πρόβλημα είναι στην εφαρμογή της και όχι στην παραγωγή της. Γι ΄ αυτό και λέμε ότι ο άνθρωπος μέχρι τώρα είχε δύο ευγενείς αποστολές: την επέκταση της γνώσης και την μετάδοση της. Σήμερα προκύπτει και μια 3η αποστολή: η σωστή εφαρμογή της γνώσης. Γιατί η νέα γνώση είναι σαν το νερό που ξεδιψάει αλλά και πνίγει, σαν τη φωτιά που ζεσταίνει αλλά καίει κιόλας.

Άρα από εμάς εξαρτάται πως και πόσο σωστά θα την εφαρμόσουμε. Βέβαια, πρέπει να υπάρχουν κάποια νομοθετικά πλαίσια, τα οποία να περιφρουρούν το σεβασμό του ατόμου, το σεβασμό της γνώσης την ευθύνη του ερευνητή και να απαγορεύουν την κερδοσκοπία. Δεν είναι ανεύθυνος ο ερευνητής και δεν μπορεί να παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο.

Είναι τεράστιο λάθος αυτό και πρέπει να δούμε πως μπορεί να αναχαιτισθεί η κερδοσκοπία. Διότι όλα αυτά που γίνονται με στόχο την απάλυνσή του ανθρώπινου πόνου δεν πρέπει ν’

ανάγονται στο επίπεδο της εκμετάλλευσης.

ΚΕΙΜΕΝΟΟ εικοστός αιώνας δικαίως χαρακτηρίζεται ως αιώνας των μεγαλυτέρων και σημαντικότερων

κοινωνικο-οικονομικών αλλαγών. Με τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, ο μέσος "Δυτικός άνθρωπος" ζει στο κατώφλι του 21ου αιώνα μία πολύ διαφορετική καθημερινή ζωή από τον αντίστοιχο άνθρωπο των αρχών του 20ου αιώνα. Ένα σημαντικό ποσοστό ευθύνης γι' αυτές τις δραματικές αλλαγές στην καθημερινή ζωή φέρει και η πρόοδος στις λεγόμενες βιοϊατρικές επιστήμες. Η ανακάλυψη της δομής του DΝΑ, πριν από 45 περίπου χρόνια, και η επακόλουθη "έκρηξη γνώσης" στους τομείς της Μοριακής Βιολογίας και της Γενετικής φέρνουν την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με μια νέα τάξη πραγμάτων.

Έχουμε πλέον επιλύσει σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα της στειρότητας με τη χρήση μεθόδων τεχνητής αναπαραγωγής και ταυτόχρονα είμαστε σε θέση να επιλέξουμε το φύλο του παιδιού μας. Η πλήρης χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος αλλά και η υφιστάμενη απομόνωση και ο χαρακτηρισμός της λειτουργίας μερικών εκατοντάδων γονιδίων θα οδηγήσουν πιθανότατα στο εγγύς μέλλον στη θεραπεία πολλών ασθενειών. Γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί και τρόφιμα υπόσχονται ότι θα επιλύσουν το πρόβλημα του υποσιτισμού, όμως ταυτόχρονα δημιουργούν τεράστια βιοηθικά προβλήματα. Παράλληλα, η πρόσφατη κλωνοποίηση ζωντανών οργανισμών μπορεί να επιλύσει και αυτή θέματα υποσιτισμού και επάρκειας οργάνων; όμως εγκυμονείται κίνδυνος δημιουργίας γενεών πανομοιότυπων οργανισμών προς εκμετάλλευση, και ταυτόχρονα αναδεικνύει επικίνδυνες απόψεις περί δημιουργίας μιας "αρίας φυλής".

Που βαδίζουμε, άραγε; Για χάρη ποιας προόδου και μελλοντικής ευδαιμονίας η επιστημονική κοινότητα αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα πρέπει, αλόγιστα, να συνεχίσει αυτό τον δρόμο;

Το μείζον ερώτημα της ανθρωπότητας και η διαχρονική αγωνία της είναι να εξηγηθεί ο σκοπός και το νόημα της ζωής και του θανάτου. Εάν προσεγγίσουμε κάποτε την αλήθεια αναφορικά με αυτά τα θεμελιακά ερωτήματα, ίσως μπορέσουμε τότε να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας και τους τρόπους επίτευξης των. (...) Αποτελεί κανόνα της φύσης, κανόνα της βιολογίας, να υπάρχει και "θεϊκά" να μη διαταράσσεται η θεμελιώδης ακολουθία: γένεση, ζωή, αναπαραγωγή, θάνατος. Με βάση τα προαναφερόμενα, εάν οι άνθρωποι ήταν αθάνατοι ή γενικότερα κάποια μορφή ζωής ήταν αθάνατη, το οξύμωρο συμπέρασμα είναι ότι: το συγκεκριμένο είδος ζωής θα εξέλιπε μέσα σε λίγες σχετικά γενεές, διότι το περιβάλλον θα άλλαζε και δεν θα μπορούσαν αυτοί οι ζωντανοί οργανισμοί που το απαρτίζουν να αλλάξουν, ώστε να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. (...)

Μέχρις ότου απαντηθούν, εάν ποτέ, τέτοιου είδους φιλοσοφικά ερωτήματα, η δυνατότητα επίτευξης αθανασίας φαίνεται να βρίσκεται εκτός των γνωστών βιολογικών νόμων της φύσης. Αντίθετα, είναι προτιμότερο να βρεθούν εκείνοι οι τρόποι, ώστε να μετατραπεί το "ζην" σε "ευ ζην". Δηλαδή να προσδιοριστούν και να εφαρμοστούν εκείνα τα τεχνολογικά επιτεύγματα, τα οποία θα έχουν αποτέλεσμα οι άνθρωποι να γεννιούνται, να ζουν και να γερνούν με υγεία.

Είναι βέβαιο πως η Μοριακή Βιολογία και η Γενετική έχουν ανοίξει νέους ορίζοντες στη μελέτη και κατανόηση της λειτουργίας του ανθρώπινου οργανισμού. Αυτό το ταξίδι, το οποίο ξεκίνησε πριν από λίγα σχετικά χρόνια στον άγνωστο και μαγευτικό κόσμο των βιολογικών νοημάτων της ζωής, δεν είναι ούτε εύκολο ούτε γρήγορο. Οι ταξιδιώτες πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με υπομονή, με περίσσεια γνώση, με αμφισβήτηση, αλλά προπαντός με ηθική δεοντολογία. Σε κάθε περίπτωση, η Πολιτεία πρέπει να κρίνει και να αξιολογεί τους καρπούς και τις εμπειρίες τέτοιων εγχειρημάτων. Υπάρχουν άραγε γονίδια αθανασίας; Θα διαλευκανθούν πλήρως οι μοριακοί μηχανισμοί που διέπουν τη ζωή και τον θάνατο; Θα αποδεχθεί, ηθικά, η ανθρωπότητα σε μια τέτοια περίπτωση να παρέμβει; Αποτελεί προσωπική εκτίμηση ότι είναι προτιμότερο να στοχεύεται η ανεύρεση τρόπων βελτίωσης της ποιότητας της καθημερινής ζωής παρά τα επικίνδυνα ταξίδια με γνώμονα την ανθρώπινη ματαιοδοξία. Άλλωστε, όπως και ο ποιητής έχει δηλώσει: ... ηδονικά παντοτινά ζητάμε, μάταια πάντα...

(Διασκευή άρθρον τον Στάθη Γκόνον από τον ημερήσιο τύπο)

Α. Για τις ανάγκες μιας συζήτησης που πρόκειται να γίνει στην τάξη σας με θέμα την εξέλιξη της Γενετικής, μελετήσατε το παραπάνω κείμενο. Να γράψετε μια περίληψη του κειμένου αυτοΰ με την οποία θα ενημερώσετε τους συμμαθητές σας για το περιεχόμενο του. (100-120 λέξεις)Μονάδες 25

Β1. Να αναπτύξετε σε 70-80 λέξεις το νόημα του παρακό.το αποσπάσματος του κειμένου: "εγκυμονείται κίνδυνος δημιουργίας γενεών πανομοιότυπων οργανισμών προς εκμετάλλευση".Μονάδες 10

Β2. Με ποια συλλογιστική πορεία (επαγωγική-παραγωγική) αναπτύσσει τη σκέψη του ο συγγραφέας στην πρώτη παράγραφο του κειμένου; Να αιτιολογήσετε την απάντηση σας. Μονάδες 5

Β3. Σε ένα κείμενο επιστημονικού λόγου συναντάμε συχνά ένα ειδικό λεξιλόγιο, δηλαδή τους ειδικούς όρους π ον χρησιμοποιούνται σε μια συγκεκριμένη επιστήμη. Να γράψετε πέντε από αυτούς τους όρους που περιέχονται στο κείμενο αυτό. Μονάδες 5

Β4. Ποιες είναι οι εκφράσεις του μεταφορικού και εικονοπλαστικού λόγου που χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος στην τελευταία παράγραφο του κειμένου και ποια συναισθήματα προκαλούν στον αναγνώστη; Μονάδες 5

Πληροφορηθήκατε από τον ημερήσιο τύπο ότι σε ερευνητικό κέντρο πρόκειται να γίνουν πρωτοποριακά πειράματα Γενετικής και προβληματιστήκατε για τη χρήση των αποτελεσμάτων τους. Να γράψετε ένα άρθρο για το περιοδικό του σχολείου σας, στο οποίο να εκφράσετε τις ανησυχίες σας για ενδεχόμενη κακή εφαρμογή της γνώσης και να τονίσετε με επιχειρήματα ότι είναι αναγκαίο η επιστήμη να βρίσκεται διαρκώς στην υπηρεσία του ανθρώπου. (500-600 λέξεις) Μονάδες 50