« Το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες

»και ο Φεμινισμός

Πότε κατοχυρώθηκε το θεσμικό δικαίωμα της ψήφου ή της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος

.Ιστορικήαναδρομή στο γεγονός

Η διενέργεια των εκλογών ήταν αποτέλεσμα της λαϊκής επανάστασης του 1843

και της περικύκλωσης των ανακτόρων, με αίτημα την παραχώρηση συντάγματος.

Γι’ αυτό το λόγο, ο βασιλιάς Όθων αναγκάστηκε να διορίσει μεταβατική

κυβέρνηση, ώστε αυτή να προκηρύξει εκλογές για τη σύνταξη συντάγματος. Οι

εκλογές έγιναν σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο της 4ης Μαρτίου του 1829, δηλαδή

με «έμμεση και καθολική ψηφοφορία του άρρενος πληθυσμού άνω των 25 ετών».

Εξελέγησαν 244 πληρεξούσιοι από 92 εκλογικές περιφέρειες,

συμπεριλαμβανομένων και εκπροσώπων των αλύτρωτων περιοχών που

συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Στις 26 Νοεμβρίου του 1843 εξελέγη

επιτροπή με 21 μέλη για να καταρτίσει σχέδιο Συντάγματος. Το τελικό σχέδιο

ψηφίστηκε στις 21 Φεβρουαρίου του 1844, κυρώθηκε από την Εθνοσυνέλευση και

εκδόθηκε από το μονάρχη στις 18 Μαρτίου.

Με βάση τον εκλογικό νόμο, που καταρτίστηκε στις 18 Μαρτίου του 1844, κάθε

επαρχία αποτελούσε ξεχωριστή εκλογική περιφέρεια. Οι εκλογές διήρκεσαν έξι

μήνες, μέσα σε κλίμα βίας και νοθείας, και διενεργήθηκαν κατά τη διάρκεια της

κυβέρνησης Μαυροκορδάτου. Πρώτος νικητής των εκλογών ήταν ο Ιωάννης

Κωλέττης, αρχηγός του γαλλικού κόμματος. Αυτός ήταν ο πρώτος

κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός της Ελλάδας.

1

Η πρώτη εκλεγμένη Βουλή των Ελλήνων συγκροτήθηκε σε σώμα και συνεδρίασε

για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1845. Ωστόσο, υποστηρίζεται η άποψη ότι

κοινοβουλευτικό σύστημα με την ορθή έννοια του όρου, υπήρξε με την καθιέρωση

της αρχής της Δεδηλωμένης το 1875 από το Χαρίλαο Τρικούπη με 1ο βουλευτή

τον ίδιο.

Πότε όμως απέκτησαν οι γυναίκες ψήφο στις

?εκλογές

Χρειάστηκαν δεκαετίες έντονων γυναικείων αγώνων για να μπορέσουν οι

Ελληνίδες να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου.

:Δημοτικές εκλογές Για πρώτη φορά, οι γυναίκες ψήφισαν στις

δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου 1934. Εκλογικό δικαίωμα δεν δόθηκε σε

2

όλες, αλλά μόνο σε όσες είχαν κλείσει τα 30 χρόνια και διέθεταν τουλάχιστον

απολυτήριο Δημοτικού. Στους εκλογικούς καταλόγους της Αθήνας γράφτηκαν

μόλις 2.655 κυρίες, από τις οποίες ψήφισαν τελικά μόνο 439. Χαρακτηριστική για

το κλίμα της εποχής ήταν η άρνηση της ηθοποιού Μαρίκας Κοτοπούλη να

ψηφίσει, λέγοντας μάλιστα πως ψήφο θέλουν μόνο όσες είναι άσχημες και όσες

αποφεύγουν να κάνουν παιδιά! Δήμαρχος Αθηναίων σε αυτές τις εκλογές

αναδείχθηκε ο Κώστας Κοτζιάς. Επί των ημερών του διαμορφώθηκε το Πεδίον

του Άρεως.

:Βουλευτικές εκλογές Σε βουλευτικές εκλογές, οι Ελληνίδες ψήφισαν

για πρώτη φορά στις 19 Φεβρουαρίου του 1956. Ήταν η απαρχή της εφαρμογής

στην πράξη της καθολικής ψηφοφορίας, που είχε κατοχυρωθεί ήδη στο Σύνταγμα

του 1864, με την αναγνώριση της ιδιότητας του πολίτη στις γυναίκες.

Πέρασε σχεδόν ένας αιώνας μέχρι να καταφέρουν οι Ελληνίδες να φτάσουν στην

κάλπη, έχοντας κατακτήσει πλήρως το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι»

στις βουλευτικές εκλογές του 1956, με τη Λίνα Τσαλδάρη της «Εθνικής

Ριζοσπαστικής Ένωσης» (EPE) και τη Βάσω Θανασέκου της «Δημοκρατικής

Ένωσης» να εισέρχονται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

:Λίνα Τσαλδάρη

3

H Λίνα Τσαλδάρη (1887 - 17 Οκτωβρίου 1981) ήταν Ελληνίδα πολιτικός και η

πρώτη γυναίκα υπουργός σε ελληνική κυβέρνηση, στα μέσα της δεκαετίας του

1950. Ανέλαβε καθήκοντα στις 29 Φεβρουαρίου 1956 και παρέμεινε έως τις 5

Μαρτίου 1958. Έχει συνδέσει το όνομα της με τους αγώνες για ισότητα των δύο

φύλων και για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών. Ήταν γυναίκα του Παναγή

Τσαλδάρη που διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο οποίος ήταν ένας από

τους μεγαλύτερους αντιπάλους του Βενιζέλου.

Ανέπτυξε σημαντική κοινωνική δράση, ιδιαίτερα στις δύσκολες ώρες της

Κατοχής, αλλά και αργότερα, μέχρι την είσοδό της στην πολιτική. Εξελέγη

βουλευτής με την ΕΡΕ υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1956, στις πρώτες

βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα κατά τις οποίες ψήφισε και ο γυναικείος

πληθυσμός.

Ως Υπουργός Κοινωνικής Προνοίας ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα, τόσο

για τη βελτίωση της κοινωνικής μέριμνας, όσο και της αναβάθμισης του ρόλου της

γυναίκας στην ελληνική κοινωνία. Διετέλεσε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας

στον ΟΗΕ το 1955 και το 1958. Εξελέγη επίσης βουλευτής το 1958, και πάλι με

την ΕΡΕ. Μετά το θάνατο του συζύγου της ανέπτυξε κοινωνική δράση ως

πρόεδρος του ΠΙΚΠΑ.

4

Το έτος 1952 η Λίνα Τσαλδάρη εκπροσωπεί την Ελλάδα στην "Επιτροπή της

Θέσης της Γυναίκας" του ΟΗΕ που πίεζε προς την κατεύθυνση της ισότητας.

Πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο, μία ημέρα πριν τη διεξαγωγή των

βουλευτικών εκλογών του 1981, στις 17 Οκτωβρίου.

Την ίδια χρονιά εκλέχθηκε και η πρώτη γυναίκα Δήμαρχος, η Μαρία Δεσύλλα,

στην Κέρκυρα.

:ΜαρίαΔεσύλλα

Η Μαρία Δεσύλλα - Καποδίστρια (25 Μαρτίου 1898-1980) ήταν δήμαρχος

Κέρκυρας και δισέγγονη του Γεωργίου Καποδίστρια (1783-1841), αδερφού του

Ιωάννη Καποδίστρια. Ήταν η πρώτη εκλεγμένη γυναίκα Δήμαρχος στη σύγχρονη

ελληνική ιστορία σε αναπληρωματικές εκλογές. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και

ήταν εγγονή του Αντωνίου Καποδίστρια (1829-1906). Ήταν παντρεμένη με το

Σταμάτιο Δεσύλλα, δήμαρχο Κέρκυρας, τον οποίο αντικατέστησε στη δημαρχία το

1956 μετά το θάνατό του.

Πρωτεργάτης στον αγώνα για τη συμμετοχή των γυναικών στα πολιτικά πράγματα

της χώρας στάθηκε το φεμινιστικό κίνημα.

?Τι είναιφεμινισμός

5

Ο Φεμινισμός είναι μια συλλογή κοινωνικών θεωριών, πολιτικών κινήσεων και

ηθικών φιλοσοφιών, σε μεγάλο βαθμό παρακινούμενη ή αναφερόμενη σε

εμπειρίες γυναικών, ιδιαίτερα σε σχέση με την κοινωνική, πολιτική και οικονομική

τους κατάσταση. Ως κοινωνικό κίνημα, ο φεμινισμός εστιάζεται κατά πολύ στον

περιορισμό ή στην εξάλειψη της φυλετικής ανισότητας και στην προώθηση των

δικαιωμάτων, των συμφερόντων και των ζητημάτων των γυναικών στην κοινωνία.

Εντός ακαδημαϊκών χώρων, κάποιες φεμινίστριες εστιάζονται στην τεκμηρίωση

της ανισότητας φύλου και των αλλαγών στην κοινωνική θέση και εκπροσώπηση

των γυναικών.

Άλλες ισχυρίζονται πως το κοινωνικό και βιολογικό φύλο (gender & sex), είναι

κοινωνικές κατασκευές, ερευνούν την κατασκευή του φύλου και της

σεξουαλικότητας, και αναπτύσσουν εναλλακτικά μοντέλα μελέτης των

6

κοινωνικών σχέσεων. Ο Φεμινιστικός πολιτικός ακτιβισμός συνήθως κάνει

εκστρατείες σε θέματα, όπως το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του σώματος της

γυναίκας και της αναπαραγωγικής της ικανότητας, η ενδο-οικογενειακή βία, οι

άδειες και τα επιδόματα μητρότητας, η διεκδίκηση ίσων μισθών για την ίδια

εργασία, η σεξουαλική παρενόχληση, οι διακρίσεις και η σεξουαλική βία. Τα

θέματα που εξερευνώνται στο φεμινισμό περιλαμβάνουν την πατριαρχία, τα

στερεότυπα (διακρίσεων λόγω φύλου και παραδοσιακών ρόλων των φύλων), την

αντικειμενοποίηση, την προβολή της γυναίκας ως σεξουαλικό αντικείμενο και την

καταπίεση. Ο φεμινισμός στις μέρες μας, φαντάζει για πολλούς νικητής μιας

αδυσώπητης μάχης. Μέχρι ποιον όμως βαθμό, μπορούμε να πειστούμε για κάτι

τέτοιο, σε μια εποχή που παρατηρείται άγριος θάνατος πολλών γυναικών είτε από

ξυλοδαρμό, είτε από ένδεια ή ανεργία? Ακόμα κατατοπιστικότερα τα στοιχεία που

καταφθάνουν από τον εργασιακό τομέα.

Πιο συγκεκριμένα, οι αμοιβές γυναικών για παροχή εργασίας εξακολουθούν, ως

επί το πλείστον, να κυμαίνονται σε χαμηλότερα επίπεδα από αυτές των ανδρών.

Ας μην ξεχνάμε, ότι ακόμα οι δουλειές του σπιτιού παραμένουν γυναικεία

υπόθεση και πως τόσα χρόνια μετά την πυροδότηση του φεμινιστικού κινήματος,

τίθεται ξανά και ξανά το ζήτημα του αν αποτελούν εργασία οι δουλειές του

σπιτιού. Αναμφισβήτητα, πολλοί από τους στόχους που έθεσε στις απαρχές του το

συγκεκριμένο κίνημα έχουν επιτευχθεί και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Το

πρόβλημα όμως, εντοπίζεται στο κατά πόσο έχουμε τη δυνατότητα να

χρησιμοποιούμε τον όρο "επιτυχία", όταν μας παρουσιάζονται δεδομένα όπως τα

παραπάνω. Όταν σε πολιτισμούς του 21ου αιώνα, γυναίκες κυκλοφορούν με

μισοκαλυμμένα πρόσωπα και ανησυχούν για τις ενοχλήσεις και τα υβριστικά

σχόλια άλλων τα οποία πρέπει να αποφεύγουν, καθώς απαγορεύεται να δεχθούν

λόγω θρησκείας!

Η Καλλιρρόη Παρρέν, εκδότρια του περιοδικού Εφημερίς των Κυριών, ήταν η

πιο σημαντική φωνή έκφρασης αυτών των διεκδικήσεων. Η ισότητα των δύο

7

φύλων και η απαίτηση για τη χορήγηση πολιτικών δικαιωμάτων στις γυναίκες,

οδήγησε στη σύσταση πολλών γυναικείων οργανώσεων, με αποτέλεσμα κατόπιν

πιέσεων τους να φτάσουμε στο προεδρικό διάταγμα της 5ης Φεβρουαρίου του 1930

που αναγνώριζε το δικαίωμα του εκλέγειν για τις Ελληνίδες, αλλά μόνο για τις

δημοτικές και κοινοτικές εκλογές και μόνο για τις εγγράμματες άνω των 30 ετών.

:ΚαλλιρόηΠαρρέν

Η Καλλιρρόη Παρρέν (Ρέθυμνο 1861 – Αθήνα 15 Ιανουαρίου 1940), το γένος

Σιγανού, ήταν δημοσιογράφος λογία και μια από τις πρώτες Ελληνίδες

φεμινίστριες. Έχοντας την υποστήριξη του συζύγου της Ιωάννη Παρρέν, ο οποίος

την ενθάρρυνε στους αγώνες της, αποφασίζει να ακολουθήσει το επάγγελμα της

δημοσιογραφίας. Έτσι η πρώτη Ελληνίδα φεμινίστρια διεκδικεί και τον τίτλο της

πρώτης Ελληνίδας δημοσιογράφου και εκδότριας όταν το 1888 άρχισε να εκδίδει

την εβδομαδιαία εφημερίδα Εφημερίς των Κυριών, που συντάσσονταν

αποκλειστικά από γυναίκες και απευθυνόταν σε γυναίκες κυρίως της Αθήνας και

του Πειραιά.

Η εφημερίδα αυτή συνέχισε να εκδίδεται για τριάντα σχεδόν χρόνια μέχρι το 1918

όταν η Καλλιρρόη εξορίστηκε στην Ύδρα για τα πολιτικά της φρονήματα. Στόχος

της εφημερίδας ήταν να εισάγει και στην Ελλάδα τους φεμινιστικούς

προβληματισμούς που ήδη απασχολούσαν τις γυναίκες των δυτικοευρωπαϊκών

κρατών και να αφυπνίσει τις συνειδήσεις των γυναικών της τότε εποχής.

8

Η Καλλιρρόη Παρρέν αντιπροσώπευσε την Ελλάδα σε διάφορα διεθνή τότε

συνέδρια στο Παρίσι (1889, 1891 και 1896). Το 1893 αντιπροσώπευσε τις

Ελληνίδες στο Διεθνές Συνέδριο του Σικάγου και το ίδιο έτος μετά την επιστροφή

της ίδρυσε την «Ένωση υπέρ της Χειραφετήσεως των Γυναικών» προς βοήθεια

περισσότερο της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης των απόρων

γυναικών. Ίδρυσε επίσης πολλά κοινωφελή ιδρύματα και οργανώσεις όπως τη

«Σχολή της Κυριακής, απόρων γυναικών και κορασίδων» (1890), την οποία και

έθεσε υπό την αιγίδα και προεδρία της Βασίλισσας Όλγας, το «Άσυλο Ανιάτων

Γυναικών» μαζί με τη Ναταλία Σούτσου το 1896, το «Άσυλο της Αγίας

Αικατερίνης» και την «Ένωση των Ελληνίδων» υπό τη διεύθυνση της Αικατερίνης

Λασκαρίδου, και δύο χρόνια μετά τον «Πατριωτικό Σύνδεσμο» (1898), ενώ δεν

έπαψε και τις κινήσεις υπέρ της παροχής ίσων ευκαιριών συμμετοχής στην

εκπαίδευση και την πολιτική ζωή της χώρας, στις γυναίκες, που όλες δυστυχώς

από τις κρατούσες τότε κυβερνήσεις ατύχησαν.

9

( απεικονίζονται οι λεγόμενες σουφραζέτες γαλλίδες γυναίκες που διεκδικούσαν το δικαίωμα τηςψήφου στις

)γυναίκες και υποστήριζανφανατικά το κίνημα τουφεμινισμού

Μετά από δικά της διαβήματα, η κυβέρνηση Θόδωρου Δεληγιάννη επέτρεψε τη

φοίτηση των γυναικών στο Πανεπιστήμιο και το Πολυτεχνείο, όταν πλέον αυτό

είχε γενικευθεί στην Ευρώπη. Επίσης, η Παρρέν ήταν η πρώτη που κίνησε το θέμα

της παραχώρησης δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες, ήδη από τη δεκαετία του

1890, που όμως καμία κυβέρνηση δεν αποδέχτηκε, ούτε του Βενιζέλου, ούτε του

Παπαναστασίου, μέχρι που κατέληξε να γίνει πραγματικότητα μετά από 70 χρόνια.

Η Καλλιρρόη Παρρέν έγραψε επίσης πολλά άρθρα, δοκίμια, μυθιστορήματα και

θεατρικά έργα με βασικό θέμα πάντα τη θέση της γυναίκας στα τότε κοινωνικά

προβλήματα, όπως: «Ιστορία της γυναικός» (1889), «Η μάγισσα» (1901), «Το νέον

συμβόλαιον» (1901), «Η νέα γυναίκα», «Η Χειραφετημένη» (1915) και «Επιστολές

Αθηναίας προς Παρισινή»

Η πλήρης κατοχύρωση των πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών ψηφίστηκε στις

28 Μαίου του 1952, χωρίς όμως τελικά να συμμετάσχουν στις εκλογές του

Νοεμβρίου, γιατί δεν είχαν ενημερωθεί οι εκλογικοί κατάλογοι. Το 1953, σε

επαναληπτική εκλογή στη Θεσσαλονίκη, εξελέγη η πρώτη γυναίκα βουλευτής.

Ήταν η Ελένη Σκούρα («Ελληνικός Συναγερμός»), που μαζί με τη Βιργινία Ζάννα

(«Κόμμα Φιλελευθέρων»), υπήρξαν οι δυο πρώτες γυναίκες υποψήφιες για το

βουλευτικό αξίωμα.10

: Ελένη Σκούρα

Η Ελένη Σκούρα (Βόλος 1896 - 4 Φεβρουαρίου 1991) υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα

βουλευτής. Ανέπτυξε πλουσιότατη κοινωφελή και πατριωτική δράση, ιδίως κατά

τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και την Κατοχή, ως πρόεδρος της Στέγης της

Φαλαγγιτίσσης και της Φανέλλας του Στρατιώτου. Στην πολιτική αναμίχθηκε το

1951, όταν ανέλαβε το τμήμα γυναικών του Ελληνικού Συναγερμού στη

Θεσσαλονίκη, ενόψει και της παροχής του δικαιώματος του «εκλέγειν και

εκλέγεσθαι» στις γυναίκες. Το κόμμα του Αλέξανδρου Παπάγου κυριαρχούσε τότε

στην πολιτική σκηνή. Έχοντας κατακτήσει αυτή τη θέση προκηρύχθηκε για τις 18

Ιανουαρίου του 1953 και ο Παπάγος όρισε ως υποψήφια του κόμματός του την

Ελένη Σκούρα, έχοντας τη βεβαιότητα ότι η πρώτη ελληνίδα βουλευτής θα ανήκει

στην παράταξή του. Το Κέντρο (ΕΠΕΚ - Φιλελεύθεροι), όρισε και αυτό μία

γυναίκα, τη Βιργινία Ζάννα (γιαγιά του προέδρου της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά).

Τα αποτελέσματα των εκλογών:

Ελένη Σκούρα (Ε.Σ): 47.112 ψήφοι, 33,62%.

Βιργινία Ζάννα (Κέντρο): 24.046ψήφοι, 24,16%.

11

Στην πρώτη δήλωση μετά την εκλογή της, η Ελένη Σκούρα τόνισε: «Είμαι

βαθύτατα συγκεκινημένη από την νίκην, που επετεύχθη ύστερα από ένα σκληρόν

αγώνα. Η σκέψις μου στρέφεται με μεγάλην ευγνωμοσύνην προς τον στρατάρχην

Παπάγον και τους συνεργάτας του. Θα προσπαθήσω να πράξω παν το δυνατόν διά

να φανώ ανταξία της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων μου, τους οποίους θερμώς

ευχαριστώ. Γνωρίζω ότι ως πρώτη και μοναδική γυναίκα εις την Βουλήν έχω

μεγάλας ευθύνας και πολλά καθήκοντα. Είναι πολλά εκείνα που πρέπει να πράξωμεν

υπέρ των Ελληνίδων, ιδίως εις τον τομέα της κοινωνικής μερίμνης».

Στις 31 Ιανουαρίου 1953 η Ελένη Σκούρα ορκίζεται και εκφωνεί τον παρθενικό

της κοινοβουλευτικό λόγο. Ο πρόεδρος της Βουλής, Ιωάννης Μακρόπουλος, την

προσφωνεί «κυρία βουλευτίδα», με αποτέλεσμα να προκληθεί συζήτηση, αν ο

όρος αυτός θα καθιερωθεί για τις γυναίκες μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου. Η

Ελένη Σκούρα παρέμεινε βουλευτής έως το 1956 και ανέπτυξε κοινοβουλευτική

δράση στους τομείς των κοινωνικών και γυναικείων θεμάτων. Πέθανε σε βαθύ

γήρας, στις 4 Φεβρουαρίου 1991, στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης. Ο

Δήμος Βόλου τίμησε την πρώτη γυναίκα βουλευτή της Ελλάδας, στήνοντας την

προτομή της στον εξωτερικό χώρο του Δημαρχείου το 2007.

Το γυναικείο κίνημα πέτυχε τη μεγαλύτερη νίκη του, όταν στο Σύνταγμα του 1975

καθιερώθηκε η αρχή της ισότητας των δυο φύλων. Ο αριθμός των γυναικών

βουλευτών αυξήθηκε σημαντικά με την πάροδο των χρόνων κι έτσι στη Βουλή του

2004 συμμετέχουν συνολικά 40 γυναίκες. Είναι ο μεγαλύτερος αριθμός μέχρι

σήμερα, αλλά αντιστοιχεί μόλις στο 13% του συνόλου των μελών της Βουλής.

Στην Κύπρο, οι γυναίκες ψήφισαν από τις πρώτες εκλογές στη Μεγαλόνησο το

1960. Πρώτη βουλευτής εξελέγη η τουρκοκύπρια Αϊλά Κιαζίμ, ενώ πρώτη

Ελληνοκύπρια η Ρήνα Κατσελή. Σήμερα, στη Βουλή των Αντιπροσώπων

υπάρχουν 8 γυναίκες σε σύνολο 56 ελληνοκυπρίων βουλευτών, ποσοστό 14,3%.

12

:ΡήναΚατσελή

Η Ρήνα Κατσελή υπήρξε μέλος του «Δημοκρατικού Κόμματος», που εξελέγη το

1981. Η κυρία Κατσελή εμφανίστηκε στην πρώτη συνεδρίαση της Βουλής για να

δώσει το νενομισμένο όρκο με τσεμπέρι και κυπριακή ενδυμασία.

. .Συνέντευξη από ΚΧρηστάκη και ΚΜπουρμπούλη

:για το αναγραφόμενο θέμα

(επειδή δεν μπορούσα να τα επισυνάψω έχω κάνει έναν ξεχωριστό DVD για να

μπορέσετε να τα προβάλετε )

:Σπουδαίοι άνθρωποι είπαν

«Αν θέλουμε να έχουμε ήρωες πολιτικούς και φιλοσόφους, πρέπει ν' αποχτήσουμε

μορφωμένες γυναίκες.»

«Δεν υπάρχει ούτε φρούριο, ούτε χρήματα, ούτε και τίποτε άλλο που να φυλάγεται

τόσο δύσκολα όσο η γυναίκα.»

13

«Από μεν την κακή γυναίκα τίποτε δεν υπάρχει χειρότερο, από δε την καλή

κανένα άλλο δεν επλάστηκε ανώτερο σ' αξία αγαθό.»

«Από την γυναίκα πηγάζουν όλα τα καλά»

Οι γυναίκες είναι ανθρώπινα όντα και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αξία

σεβασμό και πάνω από όλα να έχουν ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. Πρέπει να σταματήσει να

υπάρχει ανισότητα ανάμεσα στα δύο φύλλα και πλέον να κατοχυρωθούν βασικές

αρχές που θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένες. Ο γυναικείος λόγος φέρνει πάντα

άλλη ματιά στα γεγονότα και μία νέα και αναζωογονημένη πνοή που ακόμα και

για έναν άντρα αυτό το επίτευγμα είναι ακατόρθωτο Κατάφερε να εισέλθει στην

πολιτική χωρίς να υπολογίζει κανέναν από τους αντιλόγους και θριάμβευσε !

Γι’αυτό μάθε να την εκτιμάς και να την σέβεσαι. Όμως παραμένει και η μόνη

νοικοκυρά του σπιτικού. Τι πιο ωραίο από το να γυρίζεις σπίτι το βράδυ σε μία

γυναίκα που σου προσφέρει αγάπη, ζεστασιά και τρυφερότητα. Είναι ανεκτίμητο

και απαράλλαχτο. Παρόλαυτα δεν τις αποδίδεις τον ανάλογο σεβασμό. Έπειτα

κανένας δεν της αναγνωρίζει τον καθημερινό αγώνα που δίνει για να τα βγάλει

πέρα που δεν μοιάζει με κανέναν άλλο. Να πηγαίνει στη δουλειά της το πρωί να

γυρίζει πίσω να συμμαζεύει το σπίτι, να μαγειρεύει και εσύ ακόμα πιστεύεις πως

αυτό το μοναδικό πλάσμα δεν πρέπει να έχει αξία .Και όμως πρέπει να έχει και

μάλιστα μεγάλη. Γιατί πραγματικά το αξίζει. Μην υποτιμάτε ποτέ τη δύναμη μιας

γυναίκας είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο φαίνετε!

.ΤΕΛΟΣ

Μαρίνα Χρηστάκη

14

Γ’5 Σχολικό έτος 2013-14

Μάθημα: Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή

15